En la verso 7, la Spirito emfazas l''opozo di vivo e morto. La vivo ne-afektita da la
desfortuno di morto esas gaya, senzorga, frivola, en la sercho di nova plezuri. La « Babilon »
Romana papala serchis la richajo qua kompras la vivo di luxo. E por obtenar ol de la potenta e
reji, el uzis e uzas ankore la nomo di Jesus-Kristo por vendar en « indulgenci » la pardono di
peki. To esas detalo qua pezas tre multe en la balanco di la judicio di Deo, quan el mustas
expiacar nun psikale e fizikale. La reprocho pri ca richajo e ca luxo fondesas sur la fakto ke
Jesus e lua apostoli vivis, ipsa, povre, kontentigante su per la necesajo. La «tormento » e la
« trauro » do remplasas « la richeso e la luxo » de la katolika papala klerikaro.
Dum sua trompanta agado, Babilon dicis en sua kordio : « Me sidesas quale rejino » ;
quo konfirmas « lia rejineso super la reji di la tero» de Apok.17:18. E segun Apok.2:7 e 20,
lua « trono » esas en la Vatikano (vaticinar = profetesar), en Roma. « Me ne esas vidvo» ; sua
spozulo, Kristo, di qua el pretendas esar la spozino, vivas. « E me ne vidos trauro». Exter la
Eklezio nula salvo, ol dicis a omna sua opozanti. Ol repetis ol tante ofte ke ol fine kredis ol. E
ol esas vere konvinkita ke sua regno duras eternale. Depos ke ol rezidas ibe, onu ne donis a
Roma la nomo di "eterna urbo"? Pluse, esante suportata da la westala povi di la tero, ol havis
bona racioni por kredar su humane netushebla e nevundebla. Ol ne timis la povo di Deo, nam
ol pretendis servar e reprezentar lu sur la tero.
Verso 8: «Pro to, en un sama dio, lua plaji arivos, morto, trauro e famino, ed el esos
konsumita per fairo. Nam esas potenta, la Sinioro Deo qua judikis el.»
Ca verso finas omna lua iluzioni: «pro to, en un sama dio » ; ta qua Jesus revenos en
glorio, « lia plagi arivos» signifas, la puniso da Deo arivos; « la morto, la trauro, e la
famino» fakte, l''eventi eventas en inversa ordino. On ne mortas pro hungro en un dio, do
unesme, « la famino » spiritala esas la perdo di la pano di vivo qua esas la bazo di Kristana
religiala kredo. Pose « la trauro» esas portata por markar la morto di personi proxima a ni,
kun qui ni dividas familiara senti. E fine, « la morto» frapas la pekanto kulpoza, nam « la
salario di peko, esas la morto », segun Rom.6:23. « E ol konsumesos per fairo », konforme a
la profetala anonci repetita en Daniel e Apokalipso. El ipsa bruligis sur sua brul-stipi tanta
kreituri, nejuste, ke en la perfekta divina justeso ol perisas ipsa en la fairo. « Nam esas
potenta, la Sinioro qua judikis ol » ; dum lua seduktanta aktiveso, la katolika kredo adoris
Maria, la matro di Iesu qua aparis nur sub la formo di la mikra infanto quan elu tenis inter sua
brakii. Ta aspekto seduktis la homala spiriti subisata a sentimentaleso. Muliero, prefere,
matro, quanta la religio divenis sekuriganta! Ma esas la horo di vereso, e Kristo qua judikas ol
jus aparis en la glorio di Deo l’Omnipotenta; e ta divina povo di Iesu Kristo, qua desmaskis
ol, destruktas ol, livrante ol a la venjanta iraco di lua trompita viktimi.
Verso 9: « E omna reji di la tero, qui induljis kun elu en luxurio e voluptajo, ploros e
lamentos pro elu, kande li vidos la fumajo di elua incendio. »
Ica verso revelas la konduto di « rejo di la tero qui livris su kun el a l'impudikeso e
luxo». Tale koncernesas, la reji, la prezidanti, la diktatori, omna chefi di la nacioni qui
favorizis la suceso e l’aktiveso di la katolika kredo, e qui, en la lasta probo, aprobis la decido
mortigar la observanti di la sabato. Li « ploros e lamentos pro el, kande li vidos la fumajo di
elua brulado ». Videble, la rejo di la tero vidas la situacion eskapar de li. Li ne plu direktas
ulu e nur konstatazas l'incendio di Roma acendita da la viktimi trompita, instrumenti
exekutanta la divina venjo. Lia plori e lamentadi esas justifikita per la fakto ke la valori dil
mondo, qui duktis li a la maxim alta povo, krulas bruske.
Verso 10 : « Stacante fore, pro timo di elua tormento, li dicos : Ve! Ve! La granda
urbo, Babilonia, la potenta urbo! En un horo venis tua judicio! »
La « eterna urbo » mortas, ol flamas e la reji di la tero stacas fore de Roma. Nun li
timas devar partigar elua sorto. To quo eventas konsistas, por li, enorma desfortuno :
« Desfortuno! Desfortuno! La granda urbo, Babilon », desfortuno esas repetita dufoye quale,
« ol falis, ol falis, Babilon la granda ». « La potenca urbo! » ; tam potenta ke ol direktis la