প্ৰকাশিত বাক্য ১৮: জোৰেৰে চিঞৰ —২০১৮-২০৩০
“মহান বাবিল পতিত হৈছে, পতিত হৈছে!”
“তাইৰ পৰা ওলাই আহক মোৰ মানুহবোৰ...”
চেমুৱেলে উপস্থাপন কৰে
দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্য মোক বুজাই দিয়া
ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰমাণ যে ঈশ্বৰে
তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ বাবে তেওঁৰ চূড়ান্ত প্ৰকাশৰ অস্তিত্ব আছে
এই গ্ৰন্থখনত: তেওঁৰ প্ৰকল্প - তেওঁৰ বিচাৰ
সংস্কৰণ: ১১-১০-২০২৫
(১৯-শৰৎ-৫৯৯৬)
কভাৰ ব্যাখ্যামূলক টোকা
ওপৰৰ পৰা তললৈ: প্ৰকাশিত বাক্য ১৪ ৰ তিনিজন স্বৰ্গদূতৰ বাৰ্তা।
১৮৪৩ চনৰ বসন্তকালৰ বিচাৰৰ পিছত আৰু ১৮৪৪ চনৰ ২২ অক্টোবৰৰ বিচাৰৰ পিছত সন্তসকলক প্ৰকাশ কৰা দানিয়েলৰ কিতাপখনৰ পৰা এই তিনিটা সত্য।বিশ্ৰামবাৰৰ ভূমিকা সম্পৰ্কে অজ্ঞাত হৈ আদিম এডভেন্টিষ্টসকলে এই বাৰ্তাসমূহৰ প্ৰকৃত অৰ্থ বুজিব পৰা নাছিল। খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ বাবে অপেক্ষা কৰি থকা এডভেন্টিষ্টসকলে তেওঁলোকৰ অভিজ্ঞতাক মথি ২৫:১ৰ পৰা ১৩ পদৰ " দহজনী কুমাৰী "ৰ দৃষ্টান্তত উল্লেখ কৰা " মাজনিশাৰ চিঞৰ " বা " মাজনিশা "ৰ সৈতে সংযোগ কৰিছিল য'ত " দৰাৰ উভতি অহা " ৰ ঘোষণাৰ উদগনি দিয়া হৈছে।
- বিচাৰৰ বিষয়বস্তু দান। ৮:১৩-১৪ আৰু প্ৰকাশিত বাৰ্তা ১৪:৭ পদত প্ৰথম স্বৰ্গদূতৰ বাৰ্তাৰ বিষয়বস্তু : " ঈশ্বৰক ভয় কৰা আৰু তেওঁক মহিমা কৰা, কিয়নো তেওঁৰ বিচাৰৰ সময় আহিল, আৰু পৃথিৱী, আকাশ আৰু পানীৰ ফোয়াৰা সৃষ্টি কৰাজনক পূজা কৰা! ": শনিবাৰলৈ উভতি অহা, ঈশ্বৰীয় ব্যৱস্থাৰ একমাত্ৰ সত্য সপ্তম দিন, ইহুদী বিশ্ৰামবাৰ আৰু সাপ্তাহিক দিনৰ বিশ্ৰাম, ঈশ্বৰে তেওঁৰ দহ আজ্ঞাৰ চতুৰ্থ আজ্ঞাত বিচাৰে।
- পোপৰ ৰোমৰ নিন্দা , " সৰু শিং " আৰু " বেলেগ ৰজা " দানিয়েল ৭:৮-২৪ আৰু ৮:১০-২৩ৰ পৰা ২৫, যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৮ৰ দ্বিতীয় দূতৰ বাৰ্তাত " মহান বেবিলন " নাম লাভ কৰে: " তাই পতিত হৈছে, তাই পতিত হৈছে, মহান বেবিলন! ": মূলতঃ, কাৰণ দেওবাৰ ex "সূৰ্য্যৰ দিন" সম্ৰাটৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চত ইয়াক প্ৰতিষ্ঠা কৰা প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইন । কিন্তু এই অভিব্যক্তি " তাই পতিত হৈছে" ঈশ্বৰে তাইৰ অভিশপ্ত স্বভাৱৰ প্ৰকাশৰ দ্বাৰা ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে কাৰণ তেওঁ ১৮৪৩ চনৰ পিছত, ১৮৪৪ চনত, পৰিত্যক্ত বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰথা পুনৰুদ্ধাৰ কৰি নিজৰ এডভেন্টিষ্ট দাসসকলক জনায়। " তাই পতিত হৈছে " মানে: "তাইক লৈ পৰাস্ত কৰা হৈছে।" সত্যৰ ঈশ্বৰে এইদৰে ধৰ্মীয় মিছাৰ শিবিৰৰ বিৰুদ্ধে নিজৰ বিজয়ৰ কথা ঘোষণা কৰে।
- শেষ বিচাৰৰ বিষয়বস্তু য'ত " দ্বিতীয় মৃত্যুৰ জুই " খ্ৰীষ্টান বিদ্ৰোহীসকলক আঘাত কৰে। এইটোৱেই হৈছে দানত উপস্থাপন কৰা প্ৰতিচ্ছবি। ৭:৯-১০, বিষয়টো প্ৰকাশিত বাক্য ২০:১০-১৫ পদত বিকশিত কৰা হৈছে, আৰু ই প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৯-১০ পদত তৃতীয় স্বৰ্গদূতৰ বাৰ্তাৰ বিষয়বস্তু: " আৰু আন এজন তৃতীয় স্বৰ্গদূতে তেওঁলোকৰ পিছে পিছে গৈ উচ্চস্বৰত ক'লে, "কোনোৱে যদি জন্তু আৰু তেওঁৰ প্ৰতিমূৰ্তিক পূজা কৰে, আৰু তেওঁৰ কপালত বা তেওঁৰ হাতত চিন পায় , তেন্তে তেওঁ ক্ৰোধৰ মদ খাব।" ঈশ্বৰৰ, যিটো তেওঁৰ ক্ৰোধৰ পাত্ৰত মিশ্ৰণ নোহোৱাকৈ ঢালি দিয়া হয়, আৰু পবিত্ৰ স্বৰ্গদূতসকলৰ সান্নিধ্যত আৰু মেৰ পোৱালিৰ সান্নিধ্যত জুই আৰু গন্ধকেৰে যন্ত্ৰণা দিয়া হ'ব ": ইয়াত, দেওবাৰক " জন্তুৰ চিহ্ন "ৰ সৈতে চিনাক্ত কৰা হৈছে।
৯-১০ আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১৪: ৯-১০ পদত লক্ষ্য পদসমূহৰ সংখ্যাৰ একে মিল মন কৰক ।
চতুৰ্থ স্বৰ্গদূত : তেওঁ কেৱল প্ৰকাশিত বাক্য ১৮ পদতহে দেখা যায় য'ত তেওঁ পূৰ্বৰ তিনিটা এডভেন্টিষ্ট বাৰ্তাৰ চূড়ান্ত ঘোষণাক চিত্ৰিত কৰিছে যিবোৰে ১৯৯৪ চনৰ পৰা আৰু পৃথিৱীৰ শেষলৈকে, অৰ্থাৎ ২০৩০ চনৰ বসন্তলৈকে তেওঁলোকক আলোকিত কৰিবলৈ অহা সকলো ঐশ্বৰিক পোহৰৰ পৰা উপকৃত হয়। তেওঁক জ্ঞান দিবলৈ অহা পোহৰে একেৰাহে দোষবোৰ উন্মোচন কৰে: কেথলিক ধৰ্মৰ, ৫৩৮ চনৰ পৰা; প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ, ১৮৪৩ চনৰ পৰা; এই সকলোবোৰ আধ্যাত্মিক পতনৰ কাৰণ হিচাপে আছিল, যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ আত্মাই প্ৰস্তাৱ কৰা পোহৰক প্ৰত্যাখ্যান কৰা । " শেষৰ সময়ত " দানত উল্লেখ কৰা হৈছে। ১১:৪০, কেথলিক গীৰ্জাই নিজৰ অভিশাপত, খ্ৰীষ্টান হওক বা নহওক, সকলো ধৰ্মীয় গোটক একত্ৰিত কৰে, যিয়ে ইয়াৰ পৰিচৰ্যা আৰু ইয়াৰ কৰ্তৃত্বক স্বীকাৰ কৰে; এইটো ইয়াৰ তথাকথিত "ইকুমেনিকেল" মিত্ৰতাৰ আশ্ৰয়ত যিটো প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ পিছত ১৯৯৫ চনত চৰকাৰী এডভেন্টিজমে যোগদান কৰে।
২ কৰিন্থীয়া ৪:৩-৪ পদ
“ ...যদি আমাৰ শুভবাৰ্তা লুকাই আছে, তেন্তে সেই বিনষ্ট হোৱা লোকসকলৰ বাবে লুকাই আছে, যাৰ মাজত এই জগতৰ দেৱতাই বিশ্বাস নকৰাসকলৰ মন অন্ধ কৰি পেলাইছে, যাতে ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় শুভবাৰ্তাৰ পোহৰ তেওঁলোকৰ আগত উজ্জ্বল নহয় । ”
"আৰু যদি ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যটো ভুল বুজাবুজি হৈ থাকে, তেন্তে সেয়া কেৱল হেৰাই যাব লাগিব তেওঁলোকৰ বাবেহে তেনেকৈয়ে থাকিব।"
লগতে, এই নথিপত্ৰত উপস্থাপন কৰা প্ৰকাশৰ সাৰাংশত জানি থওক যে, “ পবিত্ৰতাক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিবলৈ ”,
১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ পৰা দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ সৃষ্টিকৰ্তা আৰু বিধান প্ৰদানকাৰী ঈশ্বৰৰ আজ্ঞাৰ দ্বাৰা প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছিল, তেওঁৰ “ চিৰন্তন শুভবাৰ্ত্তা ” অনুসৰি।
সমগ্ৰ পৃথিৱীত প্ৰতিজন পুৰুষ-মহিলা;
ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহ লাভ কৰিবলৈ সম্পূৰ্ণ বিসৰ্জনেৰে যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামত বাপ্তিস্ম ল'ব লাগিব ,
শনিবাৰ পালন কৰিব লাগিব , সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰ, আদিপুস্তক ২ ত ঈশ্বৰে পবিত্ৰ কৰা, আৰু যাত্ৰাপুস্তক ২০ পদত উল্লেখ কৰা তেওঁৰ ১০ আজ্ঞাৰ ৪ ৰ্থ ; এই কৃপা ৰক্ষা কৰিবলৈ,
ঐশ্বৰিক নৈতিক নিয়ম আৰু খাদ্যৰ নিয়মক সন্মান কৰিব লাগিব, আদিপুস্তক ১:২৯ আৰু লেবীয়া পুস্তক ১১ পদত, (শৰীৰৰ পবিত্ৰতা)
আৰু “ তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যক তুচ্ছজ্ঞান কৰিব নালাগে ,” যাতে “ ঈশ্বৰৰ আত্মাক নিৰ্বাপিত নকৰে ” (১ থিচলনীকীয়া ৫:২০)।
এই মাপকাঠীসমূহ পূৰণ নকৰা যিকোনো ব্যক্তিক ঈশ্বৰে প্ৰকাশিত বাক্য ২০ পদত বৰ্ণনা কৰা “ দ্বিতীয় মৃত্যু ” ভোগ কৰিবলৈ নিন্দা কৰিছে।
চেমুৱেল
ডেনিয়েল আৰু এপ'কেলিপছৰ বিষয়ে কওকচোন
আলোচনা কৰা বিষয়সমূহৰ পৃষ্ঠাকৰণ
প্ৰথম খণ্ড: প্ৰস্তুতিমূলক টোকা
ব্যৱহৃত চফ্টৱেৰৰ পৃষ্ঠা নম্বৰৰ বাবে স্বয়ংক্ৰিয় সন্ধান ব্যৱহাৰ কৰে
শিৰোনাম পৃষ্ঠা
০৭ উপস্থাপন
১২ ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ সৃষ্টি
১৩ বাইবেলৰ সত্যৰ ভিত্তি
১৬ মূল ভাষণ : ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চ, পাপৰ অভিশপ্ত দিন
২৬ পৃথিৱীত দিয়া ঈশ্বৰৰ সাক্ষ্য
২৮ বি:দ্ৰ : শ্বহীদ আৰু শাস্তি বিভ্ৰান্ত নকৰিব
২৯ আদিপুস্তক: এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক হজম
৩০ বিশ্বাস আৰু অবিশ্বাস
৩৩ উপযুক্ত বতৰৰ বাবে খাদ্য
৩৭ প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ প্ৰকাশিত কাহিনী
৩৯ দানিয়েলৰ পুস্তকৰ বাবে প্ৰস্তুতিমূলক টোকা
৪১ এই সকলোবোৰ আৰম্ভ হয় দানিয়েল – দানিয়েলৰ কিতাপৰ পৰা
৪২ দানিয়েল ১ - দানিয়েলৰ বাবিলত আগমন
৪৫ দানিয়েল ২ - ৰজা নবূখদনেচৰৰ দৰ্শনৰ প্ৰতিমূৰ্তি
৫৬ দানিয়েল ৩ - চুলাত থকা তিনিজন সঙ্গী
৬২ দানিয়েল ৪ - ৰজাই নম্ৰ কৰিলে আৰু ধৰ্মান্তৰিত হ’ল
৬৯ দানিয়েল ৫ - ৰজা বেলচচৰৰ বিচাৰ
৭৪ ডেনিয়েল ৬ - লায়ন্সৰ ডেনত ডেনিয়েল
৭৯ দানিয়েল ৭ - দ্য চাৰিটা জীৱ-জন্তু আৰু সৰু পোপৰ শিংটো
90 দানিয়েল 8 - পোপৰ পৰিচয় নিশ্চিত কৰা হৈছে – দান.8:14 ৰ ঈশ্বৰীয় আদেশ।
১০৩ দানিয়েল ৯ - যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ সময়ৰ ঘোষণা।
১২১ দানিয়েল ১০ - মহান দুৰ্যোগৰ ঘোষণা - দুৰ্যোগৰ দৰ্শন
১২৭ দানিয়েল ১১ - ছিৰিয়াৰ সাতটা যুদ্ধ।
১৪৬ ডেনিয়েল ১২ - এডভেন্টিষ্ট ইউনিভাৰ্চেল মিছন চিত্ৰিত আৰু তাৰিখযুক্ত।
১৫৫ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰতীকবাদত দীক্ষা
১৫৮ এডভেন্টিজম
১৬৩ এপ’কেলিপছৰ প্ৰথম দৃষ্টিভংগী
১৬৭ ভৱিষ্যদ্বাণীত ৰোমৰ প্ৰতীক
১৭৩ বিশ্ৰামবাৰে পোহৰ
১৭৬ দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ ঈশ্বৰৰ আদেশ
১৭৯ এপ’কেলিপছৰ বাবে প্ৰস্তুতি
১৮৩ সাৰাংশত এপ’কেলিপছ
১৮৮ দ্বিতীয় খণ্ড: প্ৰকাশিত বাক্যৰ বিশদ অধ্যয়ন
১৮৮ প্ৰকাশিত বাক্য ১ : প্ৰস্তাৱনা-খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহা-এডভেন্টিষ্ট থিম
১৯৯ চন প্ৰকাশিত বাক্য ২ : খ্ৰীষ্টৰ সমাবেশ আৰম্ভণিৰ পৰা ১৮৪৩ চনলৈকে
199 1st period : ইফিচ - 2nd period: Smyrna - 3rd period : Pergamum -
চতুৰ্থ যুগ : থিয়াতিৰা
২১৬ প্ৰকাশিত বাক্য ৩ : ১৮৪৩ চনৰ পৰা খ্ৰীষ্টৰ সমাবেশ - এপষ্টোলিক খ্ৰীষ্টান বিশ্বাস পুনৰুদ্ধাৰ
২১৬ ৫ম যুগ : চাৰ্ডিছ - ৬ষ্ঠ যুগ : ফিলাডেলফিয়া -
২২৩ এলেন জি হোৱাইটৰ প্ৰথম দৃষ্টিভংগীত প্ৰকাশ পোৱা এডভেন্টিজমৰ ভাগ্য
২২৫ ৭ম যুগ : লাওদিকিয়া
২২৯ প্ৰকাশিত বাক্য ৪ : স্বৰ্গীয় বিচাৰ
২৩২ টোকা : ঈশ্বৰীয় বিধানৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে
২৩৯ প্ৰকাশিত বাক্য ৫ : মানুহৰ পুত্ৰ
২৪৪ প্ৰকাশিত বাক্য ৬ : খ্ৰীষ্টান যুগৰ সময়ৰ অভিনেতা, ঈশ্বৰীয় শাস্তি আৰু চিন - প্ৰথম ৬টা ছীল
২৫১ প্ৰকাশিত বাক্য ৭ : “ ঈশ্বৰৰ ছীল ” ৰ দ্বাৰা ছীল কৰা চেভেনথ-ডে এডভেন্টিজম : বিশ্ৰামবাৰ আৰু গোপন “ সপ্তম ছীল ”।
২৫৯ প্ৰকাশিত বাক্য ৮ : প্ৰথম চাৰিটা “ শিঙা ”
২৬৮ প্ৰকাশিত বাক্য ৯ : ৫ম আৰু ৬ষ্ঠ “ শিঙা ” ৷
২৬৮ ৫ম “ শিঙা ” ৷
২৭৬ ৬ষ্ঠ “ শিঙা ” ৷
২৮৬ প্ৰকাশিত বাক্য ১০ : “ সৰু মুকলি কিতাপ ”
২৯১ প্ৰকাশিত বাক্যৰ প্ৰথম অংশৰ অন্ত
দ্বিতীয় খণ্ড: বিকশিত বিষয়বস্তু
২৯২ প্ৰকাশিত বাক্য ১১ : পোপৰ ৰাজত্ব - জাতীয় নাস্তিকতা - ৭ম " শিঙা "।
৩০৫ প্ৰকাশিত বাক্য ১২ : মহান কেন্দ্ৰীয় পৰিকল্পনা
৩১৩ প্ৰকাশিত বাক্য ১৩ : খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ এই মিছা ভাইসকল
৩২২ প্ৰকাশিত বাক্য ১৪ : সপ্তম দিনৰ এডভেন্টিজমৰ সময়
৩৩৩ প্ৰকাশিত বাক্য ১৫ : পৰীক্ষাৰ অন্ত
৩৩৬ প্ৰকাশিত বাক্য ১৬ : ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ সাতটা শেষ মহামাৰী
৩৪৫ প্ৰকাশিত বাক্য ১৭ : বেশ্যাগৰাকীক মুখা খুলি চিনাক্ত কৰা হৈছে
৩৫৬ প্ৰকাশিত বাক্য ১৮ : বেশ্যাই নিজৰ শাস্তি লাভ কৰে
৩৬৮ প্ৰকাশিত বাক্য ১৯ : যীচু খ্ৰীষ্টৰ আৰ্মাগেডন যুদ্ধ
৩৭৫ প্ৰকাশিত বাক্য ২০ : ৭ম সহস্ৰাব্দৰ হাজাৰ বছৰ আৰু শেষ বিচাৰ
৩৮১ প্ৰকাশিত বাক্য ২১ : মহিমামণ্ডিত নতুন যিৰূচালেমৰ প্ৰতীক
৩৯২ প্ৰকাশিত বাক্য ২২ : অনন্তকালৰ অন্তহীন দিন
৪০৫ আখৰে হত্যা কৰে কিন্তু আত্মাই জীৱন দিয়ে
৪০৮ যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাৰ্থিৱ সময়
৪১০ পবিত্ৰতা আৰু পবিত্ৰকৰণ
৪২৪ আদিপুস্তকৰ পৃথকীকৰণ – আদিপুস্তক ১ৰ পৰা ২২ –
৫২৫ অব্ৰাহামক দিয়া প্ৰতিজ্ঞাৰ পূৰ্ণতা: আদিপুস্তক ২৩ৰ পৰা ...
৫২৮ যাত্ৰা আৰু বিশ্বাসী মোচি – সাধাৰণতে বাইবেলৰ ওপৰত – শেষ পছন্দৰ ঘন্টা – সপ্তম দিনৰ এডভেন্টিজম: এটা পৃথকীকৰণ, এটা নাম, এটা ইতিহাস – ঈশ্বৰৰ প্ৰধান বিচাৰ – এৰ পৰা জেডলৈ ঈশ্বৰীয় – বাইবেলৰ গ্ৰন্থৰ বিকৃতি – আত্মাই সত্য পুনৰুদ্ধাৰ কৰে।
৫৪৭ চূড়ান্ত সমৰ্পণ
দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ বিষয়ে কোৱা
প্ৰস্তুতি
মই এই অতি ঘৃণনীয় দেশখনত জন্ম লৈ বাস কৰিছো, যিহেতু ঈশ্বৰে প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৮ পদত ইয়াৰ ৰাজধানীৰ নাম প্ৰতীকীভাৱে " চদোম আৰু মিচৰ " বুলি ৰাখিছে। ইয়াৰ সমাজৰ আৰ্হি, গণৰাজ্যবাদী, ঈৰ্ষাপূৰ্ণ, সমগ্ৰ পৃথিৱীতে বহু জনগোষ্ঠীয়ে অনুকৰণ, বিস্তাৰ আৰু গ্ৰহণ কৰিছে; এই দেশখন হৈছে ফ্ৰান্স, এখন প্ৰভাৱশালী ৰাজতন্ত্ৰিক আৰু বিপ্লৱী দেশ, ঈশ্বৰে নিন্দা কৰা কৰ লোৱা শাসনৰ সৈতে পাঁচখন গণৰাজ্যৰ পৰীক্ষা-নিৰীক্ষাকাৰী। গৌৰৱেৰে ই নিজৰ মানৱ অধিকাৰৰ তালিকা ঘোষণা আৰু প্ৰদৰ্শন কৰে, সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে নিজেই "দহ আজ্ঞা"ৰ ৰূপত লিখা মানৱ কৰ্তব্যৰ তালিকাৰ অতিশয় বিৰোধিতা কৰে। ইয়াৰ উৎপত্তি আৰু প্ৰথম ৰাজতন্ত্ৰৰ পৰাই ই নিজৰ শত্ৰু ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ প্ৰতিৰক্ষা গ্ৰহণ কৰিছে যাৰ শিক্ষাই ঈশ্বৰে "ভাল" বুলি কোৱা কথাটোক "বেয়া" বুলি কোৱা আৰু তেওঁ "বেয়া" বুলি কোৱা কথাটোক "ভাল" বুলি কোৱাটো কেতিয়াও বন্ধ কৰা নাই। ইয়াৰ অদম্য পতন অব্যাহত ৰাখি ইয়াৰ বিপ্লৱে ইয়াক নাস্তিকতা গ্ৰহণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল। এইদৰে জীৱ হিচাপে, মাটিৰ পাত্ৰ হিচাপে ফ্ৰান্সে সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ, প্ৰামাণিক লোহাৰ পাত্ৰৰ বিৰোধিতা কৰা টাগ অৱ ৱাৰত লিপ্ত হৈছে; ফলাফল তেওঁৰ দ্বাৰা ভৱিষ্যদ্বাণীযোগ্য আৰু ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছিল; ইয়াৰ আগত একে পাপৰ দোষী " চদোম " ৰ ভাগ্য ভোগ কৰিব । যোৱা ১৭০০ বছৰৰ বিশ্বৰ ইতিহাস, আনুমানিকভাৱে, ইয়াৰ দুষ্ট প্ৰভাৱৰ দ্বাৰা গঢ় লৈ উঠিছে, বিশেষকৈ ৰোমান কেথলিক পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাৰ কৰ্তৃত্বক ইয়াৰ সমৰ্থনৰ দ্বাৰা, ইয়াৰ প্ৰথম ৰজা, ক্লভিছ প্ৰথম , ফ্ৰেংকসকলৰ প্ৰথম ৰজাৰ পৰা। ৪৯৮ চনৰ ২৫ ডিচেম্বৰত ৰেইমছত তেওঁৰ বাপ্তিস্ম লোৱা হয়। এই তাৰিখটোৱে ৰোমে অন্যায়ভাৱে আৰু অতিশয় ক্ষোভজনকভাৱে যীচু খ্ৰীষ্টৰ জন্মৰ ভুৱা তাৰিখৰ সৈতে সংলগ্ন কৰা বৰদিনৰ উৎসৱৰ চিন বহন কৰে, যিজন অৱতাৰপ্ৰাপ্ত ঈশ্বৰ, জগত আৰু জীৱিত বা অস্তিত্বৰ সকলো বস্তুৰ সৃষ্টিকৰ্তা; যিয়ে সঠিকভাৱে " সত্যৰ ঈশ্বৰ " উপাধি দাবী কৰে কাৰণ তেওঁ " যি মিছাক ঘৃণা কৰে যাৰ পিতৃ চয়তান ," যীচুৱে ঘোষণা কৰা মতে।
আপুনি এই অনস্বীকাৰ্য প্ৰমাণ বিচাৰেনে যে কোনো ৰোমান পোপে নিজকে যীচু খ্ৰীষ্টৰ দাস বুলি দাবী কৰাটো বৈধ নহয়? ইয়াত ই, নিখুঁত আৰু বাইবেলৰ দৰে: যীচুৱে মথি ২৩:৯ পদত ঘোষণা কৰিছিল: " আৰু পৃথিৱীত কাকো তোমালোকৰ পিতৃ বুলি নাভাবিবা, কিয়নো তোমালোকৰ পিতৃ এজন স্বৰ্গত আছে। "
পৃথিৱীত পোপে নিজকে কেনেকৈ মাতে? সকলোৱে ইয়াক চাব পাৰে: "পবিত্ৰ পিতৃ ," বা আনকি "অতি পবিত্ৰ পিতৃ ." কেথলিক পুৰোহিতসকলেও নিজকে " পিতৃ " বুলি কয় ৷ এই বিদ্ৰোহী মনোভাৱে অসংখ্য পুৰোহিতক ঈশ্বৰ আৰু পাপীৰ মাজত কথিতভাৱে অপৰিহাৰ্য মধ্যস্থতাকাৰী হিচাপে নিজকে থিয় কৰাই দিয়ে, আনহাতে বাইবেলে শিকাইছে যে তেওঁৰ ঈশ্বৰৰ মুক্ত প্ৰৱেশ আছে, যাক যীচু খ্ৰীষ্টই বৈধতা প্ৰদান কৰিছে। এইদৰে কেথলিক বিশ্বাসে মানুহক অপৰিহাৰ্য আৰু অনিবাৰ্য যেন দেখাবলৈ শিশুসুলভ কৰি তোলে। যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যক্ষ মধ্যস্থতাৰ পৰা এই বিচ্যুতিক ঈশ্বৰে এটা ভৱিষ্যদ্বাণীত নিন্দা কৰিব, দান। ৮:১১-১২ পদত। প্ৰশ্ন-উত্তৰ : কোনে বিশ্বাস কৰিব পাৰে যে শক্তিশালী সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে দানত নিন্দা কৰা এনে অতিশয় " অহংকাৰে " তেওঁৰ আজ্ঞা অমান্য কৰা মানুহক দাস হিচাপে ল'ব পাৰে। ৭:৮ আৰু ৮:২৫? মানুহৰ মনৰ এই শিশুত্বৰ বাইবেলৰ উত্তৰ জেৰ. 17:5: " যিহোৱাই এইদৰে কৈছে : যি মানুহে মানুহৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰে , যিয়ে মাংসক নিজৰ বাহু কৰি লয় , আৰু যাৰ হৃদয় যিহোৱাৰ পৰা আঁতৰি যায় , তেওঁ অভিশপ্ত ! "
যিহেতু ফ্ৰান্সেই খ্ৰীষ্টান যুগৰ এটা বৃহৎ অংশৰ ধৰ্মীয় ইতিহাসক বহু পৰিমাণে গঢ় দিছিল, সেয়েহে ঈশ্বৰে এজন ফৰাচী মানুহক ইয়াৰ অভিশপ্ত ভূমিকা প্ৰকাশ কৰাৰ মিছন দিছিল; এইটো, এটা কঠোৰভাৱে বাইবেলৰ সংহিতাত এনক্ৰিপ্ট কৰা ইয়াৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশৰ লুকাই থকা অৰ্থক আলোকিত কৰি।
১৯৭৫ চনত মই মোৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক মিছনৰ ঘোষণা এটা দৰ্শনৰ জৰিয়তে লাভ কৰিলোঁ যাৰ প্ৰকৃত অৰ্থ মই ১৯৮০ চনতহে বুজিলোঁ, মোৰ বাপ্তিস্মৰ পিছত। চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসত বাপ্তিস্ম লৈ মই ২০১৮ চনৰ পৰাই জানো যে মোক জয়ন্তীৰ সময়ৰ বাবে সেৱাত ৰখা হৈছে (৭ বাৰ ৭ বছৰ) যিটো ২০৩০ চনৰ বসন্ত কালত সৰ্বশক্তিমান প্ৰভু ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ মহিমাত ঘূৰি অহাৰ লগে লগে শেষ হ’ব।
ঈশ্বৰ বা যীচু খ্ৰীষ্টৰ অস্তিত্ব স্বীকাৰ কৰাটোৱেই চিৰন্তন পৰিত্ৰাণ লাভ কৰিবলৈ যথেষ্ট নহয় ৷
মই ইয়াত আপোনালোকক সোঁৱৰাই দিছো যে, স্বৰ্গলৈ যোৱাৰ আগতে যীচুৱে তেওঁৰ শিষ্যসকলক মথি ২৮:১৮:১৮ ৰ পৰা ২০ পদলৈকে এই পদবোৰৰ বাক্যবোৰক সম্বোধন কৰিছিল: " যীচুৱে আহি তেওঁলোকক ক'লে, স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীৰ সকলো অধিকাৰ মোক দিয়া হৈছে। এতেকে গৈ সকলো জাতিক শিষ্য বনাওক , পিতৃ আৰু পুত্ৰ আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰ নামত বাপ্তিস্ম দিয়ক।" , মই তোমালোকক সকলো আজ্ঞা পালন কৰিবলৈ শিকাওঁক আৰু চোৱা, মই যুগৰ শেষলৈকে তোমালোকৰ লগত সদায় আছো । তেওঁৰ ঐশ্বৰিক আত্মাই পাঁচনি পিতৰক পাঁচনিৰ কৰ্ম ৪:১২ পদৰ এই আন আন আনুষ্ঠানিক আৰু গম্ভীৰ ঘোষণাৰে অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল: " আন কোনো লোকৰ পৰিত্ৰাণো নাই; কিয়নো স্বৰ্গৰ তলত মানুহৰ মাজত দিয়া আন কোনো নাম নাই, যাৰ দ্বাৰা আমি পৰিত্ৰাণ পাব লাগিব ।"
গতিকে বুজি লওক যে যি ধৰ্মই আমাক ঈশ্বৰৰ লগত মিলন ঘটায় সেয়া মানৱ পৰম্পৰাৰ বাবে কোনো ধৰ্মীয় ঐতিহ্যৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠা নাই। ঈশ্বৰে আগবঢ়োৱা স্বেচ্ছামূলক প্ৰায়শ্চিত্ত বলিদানৰ ওপৰত বিশ্বাস, যীচু খ্ৰীষ্টত তেওঁৰ মানৱীয় মৃত্যুৰ দ্বাৰা, তেওঁৰ ঐশ্বৰিক পবিত্ৰতাৰ নিখুঁত ন্যায়ৰ সৈতে আমাৰ মিলন লাভ কৰাৰ একমাত্ৰ উপায় । লগতে, আপুনি যিয়েই নহওক কিয়, আপোনাৰ উৎপত্তি যিয়েই নহওক কিয়, আপোনাৰ উত্তৰাধিকাৰী ধৰ্ম, আপোনাৰ লোকসকল, আপোনাৰ জাতি, আপোনাৰ ৰং বা আপোনাৰ ভাষা, আনকি মানুহৰ মাজত আপোনাৰ মৰ্যাদা যিয়েই নহওক কিয়, ঈশ্বৰৰ সৈতে আপোনাৰ মিলন কেৱল যীচু খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ শিক্ষাৰ আনুগত্যৰ দ্বাৰাহে হয় যিটো তেওঁ জগতৰ শেষলৈকে তেওঁৰ শিষ্যসকলক সম্বোধন কৰে; এই নথিপত্ৰই সাক্ষ্য দিয়াৰ দৰে।
পিতৃ, পুত্ৰ আৰু পবিত্ৰ আত্মা " অভিব্যক্তিটোৱে " দ্বিতীয় মৃত্যু " ৰ বাবে দোষী সাব্যস্ত কৰা দোষী পাপী মানুহক আগবঢ়োৱা পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাত একমাত্ৰ ঈশ্বৰে গ্ৰহণ কৰা তিনিটা একেৰাহে ভূমিকাক বুজায়। এই "ত্ৰিত্ব" মুছলমানসকলে বিশ্বাস কৰা মতে তিনিজন দেৱতাৰ সমাৱেশ নহয়, যাৰ ফলত তেওঁলোকে এই খ্ৰীষ্টান ডগমা আৰু ইয়াৰ ধৰ্মক প্ৰত্যাখ্যান কৰাটো ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে। " পিতৃ " হিচাপে ঈশ্বৰ আমাৰ সকলোৰে বাবে সৃষ্টিকৰ্তা; " পুত্ৰ " হিচাপে তেওঁ নিজৰ মনোনীতসকলৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত কৰিবলৈ নিজকে মাংসৰ শৰীৰ দিলে; " পবিত্ৰ আত্মা " হিচাপে , ঈশ্বৰ, পুনৰুত্থিত খ্ৰীষ্টৰ আত্মা, তেওঁৰ মনোনীতসকলক তেওঁলোকৰ ধৰ্মান্তৰিত সফল হ'বলৈ সহায় কৰিবলৈ আহে, " পবিত্ৰকৰণ যাৰ অবিহনে কোনেও প্ৰভুক দেখা নাপাব ", পাঁচনি পৌলে ইব্ৰীত শিকোৱা অনুসৰি। ১২:১৪; " পবিত্ৰকৰণ " ঈশ্বৰৰ বাবে আৰু ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা পৃথক কৰা হ'ব । ই তেওঁৰ মনোনীতসকলক গ্ৰহণ কৰাটো নিশ্চিত কৰে আৰু তেওঁৰ বিশ্বাসৰ কামত অৰ্থাৎ ঈশ্বৰৰ প্ৰতি তেওঁৰ প্ৰেম আৰু তেওঁৰ প্ৰেৰিত আৰু প্ৰকাশিত বাইবেলৰ সত্যত দেখা দিয়ে।
পৃথিৱীৰ জনগোষ্ঠী, তেওঁলোকৰ ধৰ্মীয় প্ৰতিষ্ঠান আৰু পশ্চিমীয়া খ্ৰীষ্টান জগতৰ জনগোষ্ঠীসমূহৰ ওপৰত যি অতি উচ্চ মাত্ৰাৰ অভিশাপৰ বোজা বহন কৰে, বিশেষকৈ, তেওঁলোকৰ অতি খ্ৰীষ্টান উৎপত্তিৰ বাবে, সেয়া বুজিবলৈ অতি প্ৰয়োজনীয় ; কাৰণ যীচু খ্ৰীষ্টই অনুসন্ধান কৰা পথটোৱে ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাৰ অনন্য আৰু একচেটিয়া পৰিত্ৰাণ পথ গঠন কৰে; ফলস্বৰূপে খ্ৰীষ্টান বিশ্বাস চয়তান আৰু দানৱৰ আক্ৰমণৰ বিশেষ সুবিধাপ্ৰাপ্ত লক্ষ্য হৈয়েই আছে।
ইয়াৰ মূলতে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে কল্পনা কৰা পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাটো সহজ আৰু যুক্তিসংগত। কিন্তু ধৰ্মই জটিল চৰিত্ৰ লাভ কৰে কাৰণ ইয়াক শিকোৱাসকলে কেৱল নিজৰ ধৰ্মীয় ধাৰণাটোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰাৰ কথাহে ভাবে আৰু পাপৰ অনুশীলন কৰি, প্ৰায়ে অজ্ঞানতাৰ জৰিয়তে, এই ধাৰণাটো এতিয়া ঈশ্বৰৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ সৈতে একেবাৰেই মিল নাথাকে। ফলত তেওঁ তেওঁলোকক নিজৰ অভিশাপেৰে আঘাত কৰে, যাৰ ব্যাখ্যা তেওঁলোকে নিজৰ সুবিধাৰ বাবে কৰে আৰু ঈশ্বৰৰ তিৰস্কাৰ শুনা নাপায়।
এই গ্ৰন্থখনৰ সাহিত্যিক পুৰস্কাৰ লাভ কৰাৰ কোনো বৃত্তি নাই; সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ বাবে ইয়াৰ একমাত্ৰ ভূমিকা হৈছে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক সেই বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাত ৰখা যিয়ে তেওঁলোকক যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা জয়ী হোৱা অনন্ত জীৱন লাভ কৰিবলৈ অনুমতি দিব। তাত আপুনি পুনৰাবৃত্তি পাব, কিন্তু এইটোৱেই হৈছে সেই শৈলী যিটো ঈশ্বৰে ঘৰলৈ হাতুৰীৰে কোবাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰে যিবোৰ শিক্ষা তেওঁ বিভিন্ন প্ৰতিচ্ছবি আৰু প্ৰতীকৰ জৰিয়তে প্ৰকাশ কৰে। এই অসংখ্য পুনৰাবৃত্তিই ইয়াৰ প্ৰামাণ্যতাৰ উত্তম প্ৰমাণ গঠন কৰে আৰু তেওঁ সংশ্লিষ্ট চিত্ৰিত সত্যসমূহক দিয়া গুৰুত্বৰ সাক্ষ্য দিয়ে। যীচুৱে শিকোৱা দৃষ্টান্তবোৰে এই জোৰ আৰু এই পুনৰাবৃত্তিবোৰক নিশ্চিত কৰে।
এই গ্ৰন্থত আপুনি মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে দিয়া প্ৰকাশ পাব যিজনে নাচৰতীয়া যীচুৰ মানৱ নামেৰে আমাক সাক্ষাৎ কৰিছিল, যিজন "অভিষিতজন", বা "মচীহ" উপাধিৰে আহিছিল, দান.৯:২৫ত উদ্ধৃত হিব্ৰু "মাচিয়া" বা "খ্ৰীষ্ট" অনুসৰি, নতুন নিয়মৰ লিখনীৰ গ্ৰীক "খ্ৰীষ্ট"ৰ পৰা। তেওঁৰ মাজত ঈশ্বৰে স্বেচ্ছামূলক বলিদানত নিজৰ নিখুঁত বিশুদ্ধ জীৱন আগবঢ়াবলৈ আহিছিল, হৱা আৰু আদমে কৰা আদি পাপৰ পৰা তেওঁৰ আগমনৰ পূৰ্বে হোৱা পশু বলিদানৰ আচাৰ-অনুষ্ঠানসমূহক বৈধতা প্ৰদান কৰিবলৈ। " অভিষিক্ত " শব্দটোৱে সেইজনক বুজায় যিয়ে জলপান গছৰ তেলৰ দ্বাৰা প্ৰতীকিত পবিত্ৰ আত্মাৰ অভিষেক লাভ কৰে। ঈশ্বৰে একমাত্ৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামত দিয়া ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশ আৰু তেওঁৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ কামে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক অনন্ত জীৱনলৈ যোৱা পথত পথ প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ আহে। কাৰণ কেৱল অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰা পৰিত্ৰাণে নিৰ্বাচিতসকলক এনে ফান্দত পৰিবলৈ বাধা নিদিয়ে, যাৰ বিষয়ে তেওঁ অজ্ঞাত হ’ব। সেয়েহে তেওঁৰ অনুগ্ৰহৰ প্ৰস্তাৱ সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈহে যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামত ঈশ্বৰে সেই মূল ফান্দবোৰৰ অস্তিত্ব প্ৰকাশ কৰিবলৈ আহে যিয়ে শেষ সময়ৰ তেওঁৰ শেষ দাসসকলক পাৰ্থিৱ পৰিত্ৰাণৰ এই শেষ যুগত প্ৰচলিত সাৰ্বজনীন খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ বিভ্ৰান্তিকৰ পৰিস্থিতি বিশ্লেষণ, বিচাৰ আৰু স্পষ্টভাৱে বুজিবলৈ অনুমতি দিয়ে।
কিন্তু বীজ সিঁচাৰ আগতে উভালি পেলোৱাটো প্ৰয়োজনীয়; কাৰণ পৃথিৱীত বিয়পি থকা মহান একশ্বৰবাদী ধৰ্মসমূহৰ শিক্ষাৰ দ্বাৰা সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ স্বভাৱ বিকৃত হৈ পৰিছে। তেওঁলোকৰ সকলোৰে মাজত একক ঈশ্বৰক বাধাৰ দ্বাৰা জাপি দিয়াটো সাধাৰণ আৰু এইদৰেই তেওঁলোকৰ বিচ্ছেদ আৰু তেওঁৰ সৈতে যিকোনো সম্পৰ্কৰ সাক্ষ্য দিয়ে। খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ লগত জড়িত আপাত স্বাধীনতা কেৱল সেই সময়ৰ বৰ্তমান পৰিস্থিতিৰ বাবেই, কিন্তু ঈশ্বৰে দানৱবোৰক মুক্তভাৱে কাম কৰিবলৈ দিয়াৰ লগে লগে তেওঁলোকক অনুসৰণ নকৰাসকলৰ প্ৰতি এই অসহিষ্ণুতা পুনৰ আবিৰ্ভাৱ হ’ব। যদি ঈশ্বৰে বাধ্যবাধকতাৰে কাম কৰিব বিচাৰিলেহেঁতেন, তেন্তে তেওঁৰ বাবে যথেষ্ট হ’লহেঁতেন, সৰলভাৱে, তেওঁলোকৰ চকুৰ সন্মুখত নিজকে দৃশ্যমান কৰি তোলা, তেওঁৰ জীৱৰ পৰা লাভ কৰা যে তেওঁলোকে তেওঁৰ সকলো ইচ্ছা মানি চলে। যদি তেওঁ এইদৰে কাম কৰা নাছিল, তেন্তে ইয়াৰ কাৰণ হ'ল তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ নিৰ্বাচন কেৱল , তেওঁক ভালপোৱা বা তেওঁক প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ মুক্ত পছন্দৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল; এটা মুক্ত পছন্দ যিটো তেওঁ নিজৰ সকলো জীৱক দিয়ে। আৰু যদি কোনো বাধা আছে, তেন্তে সেয়া কেৱল নিৰ্বাচিতসকলৰ স্বাভাৱিক চৰিত্ৰৰহে যিসকলক ঠেলি দিয়া আৰু আকৰ্ষণ কৰা হয়, তেওঁলোকৰ ব্যক্তিগত মুক্ত স্বভাৱৰ দ্বাৰা, প্ৰেমৰ ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা। আৰু এই নাম প্ৰেম তেওঁৰ বাবে ভালদৰে খাপ খাই পৰে, কাৰণ তেওঁ ইয়াক উচ্চ কৰি তোলে, নিজৰ জীৱবোৰক কাৰ্য্যত প্ৰয়োগ কৰা এক প্ৰদৰ্শন আগবঢ়াই যিয়ে ইয়াক অবিসম্বাদী কৰি তোলে ; এইটো যীচু খ্ৰীষ্টৰ ব্যক্তিত্বত, তেওঁলোকৰ অজ্ঞানতা আৰু তেওঁলোকৰ দুৰ্বলতাৰ সময়ত কেৱল তেওঁৰ মনোনীতসকলে উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা আৰু কৰা পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ বাবে নিজৰ জীৱন আগবঢ়াই। সাৱধান হওক! পৃথিৱীত এই প্ৰেম শব্দটোৱে কেৱল অনুভৱ আৰু ইয়াৰ দুৰ্বলতাৰ ৰূপহে লয়। ঈশ্বৰৰ সেইটো শক্তিশালী আৰু নিখুঁতভাৱে ন্যায়পৰায়ণ; যিয়ে সকলো পাৰ্থক্য সৃষ্টি কৰে কাৰণ ই এনে এটা নীতিৰ ৰূপ লয় য’ত অনুভৱ সম্পূৰ্ণৰূপে আয়ত্ত কৰা হয়। ঈশ্বৰে অনুমোদিত প্ৰকৃত ধৰ্ম সেয়েহে তেওঁৰ ব্যক্তিত্ব, তেওঁৰ চিন্তা আৰু আইনত নিৰ্মিত তেওঁৰ নীতিৰ প্ৰতি মুক্ত আনুগত্যৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠিছে। সকলো পাৰ্থিৱ জীৱন তেওঁৰ শাৰীৰিক, ৰাসায়নিক, নৈতিক, মানসিক আৰু আধ্যাত্মিক নিয়মৰ ওপৰত নিৰ্মিত। যেনেকৈ স্থলজ মাধ্যাকৰ্ষণ শক্তিৰ নিয়মৰ পৰা পলায়ন কৰি ইয়াক নোহোৱা কৰাৰ ধাৰণাটো মানুহৰ মনলৈ কেতিয়াও নাহিব, ঠিক তেনেদৰে তেওঁৰ আত্মাই সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে স্থাপন কৰা নিয়ম আৰু নীতিসমূহৰ প্ৰতি সন্মান আৰু আজ্ঞা পালনতহে সুসমভাৱে ফুলি উঠিব পাৰে। আৰু পাঁচনি পৌলৰ এই বাক্য ১ কৰিন্থীয়া. 10:31 এইদৰে নিখুঁতভাৱে ধাৰ্মিক: " আপুনি খাওক, বা পান কৰক, বা যি কৰক, সকলো ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ বাবে কৰক ." এই বিনামূলীয়া আমন্ত্ৰণৰ প্ৰয়োগ এইটোৱেই সম্ভৱ হৈছে যে, বাইবেলত, আৰু কেৱল ইয়াতেই ঈশ্বৰে তেওঁৰ ঐশ্বৰিক মতামতসমূহ প্ৰদান কৰিছে আৰু প্ৰকাশ কৰিছে। আৰু " যাৰ অবিহনে পবিত্ৰকৰণ " ৰ কাম সম্পন্ন কৰিবলৈ তেওঁৰ মতামতৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰখাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ , ইব্ৰী 19:00 ৰ মতে। ১২:১৪, " কোনেও প্ৰভুক দেখা নাপাব ।" কেতিয়াবা তেওঁৰ মতামত প্ৰেছক্ৰিপচনৰ ৰূপ লয়, কিন্তু মানুহে নিজৰ শাৰীৰিক বা মানসিক স্বাস্থ্যৰ বাবে নিজৰ স্বাৰ্থত কাম কৰি আছে বুলি ভাবি (ভুল হ’লেও) মানি চলিবলৈ লৰালৰি কৰা বিশেষজ্ঞ চিকিৎসকজনে দিয়া মতামততকৈ বেছি প্ৰশ্নবোধক নহয়। সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ হৈছে, সৰ্বোপৰি, আত্মাৰ একমাত্ৰ প্ৰকৃত চিকিৎসক যাক তেওঁ তেওঁলোকৰ সৰু সৰু বিৱৰণত জানে। তেওঁ ঘাঁ কৰে কিন্তু যেতিয়াই পৰিস্থিতি অনুকূল হয় তেতিয়াই ভাল হয়। কিন্তু শেষত তেওঁ সকলো আকাশী আৰু স্থলজ জীৱন ধ্বংস আৰু ধ্বংস কৰিব যিয়ে তেওঁক ভাল পাবলৈ আৰু সেয়েহে, তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰিবলৈ অক্ষম বুলি প্ৰমাণিত হৈছে।
ধৰ্মীয় অসহিষ্ণুতা সেয়েহে মিছা একশ্বৰবাদী ধৰ্মৰ প্ৰকাশক ফল। ই এটা দোষ আৰু অতি গুৰুতৰ পাপ গঠন কৰে কাৰণ ই ঈশ্বৰৰ চৰিত্ৰ বিকৃত কৰে, আৰু তেওঁক আক্ৰমণ কৰি তেওঁৰ আশীৰ্বাদ, তেওঁৰ অনুগ্ৰহ আৰু তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ লাভ নকৰাৰ আশংকা থাকে। কিন্তু ঈশ্বৰে অবিশ্বাসী বা অবিশ্বাসী মানৱতাক শাস্তি দিবলৈ আৰু আঘাত কৰিবলৈ ইয়াক মহামাৰীৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰে। মই ইয়াত বাইবেল আৰু ঐতিহাসিক সাক্ষ্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। সঁচাকৈয়ে পুৰণি নিয়মৰ লিখনীয়ে আমাক শিকাইছে যে তেওঁৰ লোক ইস্ৰায়েল নামৰ জাতিটোৰ অবিশ্বাসৰ শাস্তি দিবলৈ ঈশ্বৰে তেওঁৰ আটাইতকৈ ঘনিষ্ঠ প্ৰতিবেশী "ফিলিষ্টী" লোকসকলক ব্যৱহাৰ কৰিছিল। আমাৰ সময়ত এই জনসাধাৰণে "পেলেষ্টাইনী" নামেৰে এই কাৰ্য্য অব্যাহত ৰাখিছে। পিছলৈ যেতিয়া তেওঁ নিজৰ বিচাৰ আৰু এই পাৰ্থিৱ শাৰীৰিক ইস্ৰায়েলৰ প্ৰতি নিজৰ নিৰ্দিষ্ট নিন্দা প্ৰকাশ কৰিব বিচাৰিছিল, তেতিয়া তেওঁ কলদীয়া ৰজা নবূখদনেচৰৰ সেৱা কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছিল; এইটো তিনিবাৰকৈ। তৃতীয়টোত, খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৫৮৬ চনত জাতিটো ধ্বংস কৰা হয় আৰু জনসাধাৰণৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা লোকসকলক "৭০ বছৰ"ৰ বাবে বাবিলনলৈ বিতাড়িত কৰা হয়, যিৰ দ্বাৰা ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছিল। ২৫:১১। পিছলৈও যীচু খ্ৰীষ্টক নিজৰ মচীহ হিচাপে স্বীকৃতি দিবলৈ অস্বীকাৰ কৰাৰ বাবে সম্ৰাট ভেস্পাচিয়ানৰ উত্তৰাধিকাৰী টাইটাছৰ নেতৃত্বত ৰোমান সৈন্যই জাতিটোক পুনৰ ধ্বংস কৰি পেলালে। ৩২১ চনত আনুষ্ঠানিকভাৱে পুনৰ পাপত পৰি খ্ৰীষ্টান ধৰ্মক ৫৩৮ চনৰ পৰা পোপসকলৰ অসহিষ্ণুতাৰ সন্মুখীন কৰা হয়। কাফিৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মই তাত চিৰদিনৰ বাবে ভয়ংকৰ বিৰোধী বিচাৰি পাইছিল। কাৰণ দুয়োটা শিবিৰৰ ধৰ্মীয় বিৰোধিতা মেৰুৰ দৰে, পৃথিৱীৰ শেষলৈকে সম্পূৰ্ণ বিৰোধিতা। অবিশ্বাসীয়েও অহংকাৰ কৰে আৰু একচেটিয়াতাৰ মহিমা বিচাৰে; ঈশ্বৰৰ পৰা লাভ নকৰাকৈয়ে তেওঁ ইয়াক নিজৰ বুলি কয় আৰু প্ৰত্যাহ্বান জনোৱাটো মানি নলয়। ব্যক্তিজনৰ এই বৰ্ণনাই বিভিন্ন সভাৰ অন্তৰ্গত আৰু বিভিন্ন মিছা ধৰ্মত গোট খোৱা সদস্যসকলকো সামূহিকভাৱে বৈশিষ্ট্য প্ৰদান কৰে। অসহিষ্ণুতাক নিন্দা কৰাৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে ঈশ্বৰ সহনশীল। অসহিষ্ণুতা হৈছে আসুৰিক শিবিৰৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত মানৱীয় প্ৰথা। সহনশীল শব্দটোৱে অসহিষ্ণুতাৰ চিন্তাক বুজায় আৰু প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ বাক্যটোৱেই হৈছে বাইবেলৰ নীতি অনুসৰি "হয়, বা নহয়" অনুমোদন বা অসন্মতি। নিজৰ ফালৰ পৰা ঈশ্বৰে বেয়াৰ অস্তিত্ব সহ্য নকৰাকৈয়ে সমৰ্থন কৰে; তেওঁ নিজৰ নিৰ্বাচিতসকলক নিৰ্বাচন কৰাৰ পৰিকল্পনাত প্ৰদান কৰা স্বাধীনতাৰ সময়ৰ বাবে ইয়াক সমৰ্থন কৰে। সেয়েহে সহনশীলতা শব্দটো কেৱল মানৱতাৰ ক্ষেত্ৰতহে প্ৰযোজ্য আৰু এই শব্দটো ১৫৯৮ চনৰ ১৩ এপ্ৰিলৰ চতুৰ্থ হেনৰীৰ আদেশত প্ৰকাশ পাইছিল।কিন্তু অনুগ্ৰহৰ সময় শেষ হোৱাৰ পিছত দুষ্টতা আৰু ইয়াক সংঘটিত কৰাসকলৰ ধ্বংস হ’ব। ঈশ্বৰে মানুহক দিয়া ধৰ্মীয় স্বাধীনতাৰ ঠাইত সহনশীলতাই ঠাই লৈছিল, আৰম্ভণিৰে পৰাই।
এই কামৰ মেনু ঘোষণা কৰা হৈছে; প্ৰমাণসমূহ গোটেই পৃষ্ঠাবোৰত উপস্থাপন আৰু প্ৰদৰ্শন কৰা হ’ব।
ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ সৃষ্টি
লেটিন ইউৰোপত মানুহে ব্যৱহাৰ কৰা আধ্যাত্মিক অভিধানত ঈশ্বৰে আগবঢ়োৱা অত্যাৱশ্যকীয় বাৰ্তাবোৰ লুকুৱাই ৰখা হৈছে। এইটোৱেই হৈছে প্ৰথমতে এপ’কেলিপছ শব্দটোৰ ক্ষেত্ৰত যিয়ে এই দিশত মানুহে ভয় কৰা মহান বিপৰ্যয়ৰ উদগনি দিয়ে। তথাপিও এই ভয়ংকৰ শব্দটোৰ আঁৰত "প্ৰকাশিত বাক্য" অনুবাদটো নিহিত হৈ আছে যিয়ে খ্ৰীষ্টত তেওঁৰ দাসসকলক তেওঁলোকৰ পৰিত্ৰাণৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় অপৰিহাৰ্য কথাবোৰ প্ৰকাশ কৰে। কিছুমানৰ সুখে আনৰ, বিৰোধী শিবিৰৰ দুৰ্ভাগ্যজনক কৰি তোলে বুলি নীতি অনুসৰি, নিৰপেক্ষ বিপৰীতমুখী বাৰ্তাবোৰ পাঠেৰে অতি সমৃদ্ধ আৰু অতি সঘনাই পাঁচনি যোহনক দিয়া অতি পবিত্ৰ "প্ৰকাশিত বাক্য"ত পৰামৰ্শ দিয়া হয়।
আন এটা শব্দ "ফেৰিস্তা" শব্দটোৱে গুৰুত্বপূৰ্ণ শিক্ষা লুকুৱাই ৰাখে। এই ফৰাচী শব্দটো লেটিন "angelus" ৰ পৰা আহিছে, নিজেই গ্ৰীক "aggelos" ৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে, যাৰ অৰ্থ হৈছে দূত। এই অনুবাদে আমাক প্ৰকাশ কৰে যে ঈশ্বৰে তেওঁৰ সৃষ্টি, তেওঁৰ সমকক্ষসকলক যি মূল্য দিয়ে, যিসকলক তেওঁ মুক্ত আৰু তুলনামূলকভাৱে স্বাধীনভাৱে সৃষ্টি কৰিছে। যিহেতু জীৱন ঈশ্বৰে দিছে, গতিকে এই স্বাধীনতাই যুক্তিসংগত বাধা-নিষেধ ধৰি ৰাখিছে। কিন্তু এই "দূত" শব্দটোৱে আমাক প্ৰকাশ কৰে যে ঈশ্বৰে তেওঁৰ মুক্ত সমকক্ষসকলক জীৱন্ত বাৰ্তা হিচাপে দেখে। এইদৰে প্ৰতিটো জীৱই ব্যক্তিগত পছন্দ আৰু অৱস্থানৰ দ্বাৰা চিহ্নিত জীৱন অভিজ্ঞতাৰে গঠিত এটা বাৰ্তাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে যিয়ে বাইবেলে "এটা আত্মা" বুলি কোৱা কথাটো গঠন কৰে। প্ৰতিটো জীৱই জীৱন্ত আত্মা হিচাপে অনন্য। কাৰণ ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা প্ৰথম স্বৰ্গীয় সমকক্ষসকলে, যিসকলক আমি পৰম্পৰাগতভাৱে "ফেৰস্তা" বুলি কওঁ, তেওঁলোকে যিটো নাজানিছিল যে যিজনে তেওঁলোকক জীৱন আৰু জীয়াই থকাৰ অধিকাৰ দিছিল তেওঁ তেওঁলোকক কাঢ়ি নিব পাৰে। চিৰকাল জীয়াই থাকিবলৈ সৃষ্টি হৈছিল আৰু মৃত্যু শব্দৰ অৰ্থৰ বিষয়েও অজ্ঞাত আছিল। মৃত্যু শব্দৰ অৰ্থ তেওঁলোকৰ আগত প্ৰকাশ কৰিবলৈ আছিল যে ঈশ্বৰে আমাৰ পাৰ্থিৱ মাত্ৰা সৃষ্টি কৰিছিল য’ত এদন বাগিচাৰ পাপৰ পিছত মানৱ প্ৰজাতি বা আদমে মৰ্ত্যলোকৰ ভূমিকা পালন কৰিব। আমি প্ৰতিনিধিত্ব কৰা বাৰ্তা ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰে যদিহে ই তেওঁৰ ভাল আৰু সঠিক মানদণ্ডৰ সৈতে মিল খায়। যদি এই বাৰ্তা তেওঁৰ বেয়া আৰু অন্যায়ৰ মানদণ্ডৰ সৈতে মিল খায়, তেন্তে ইয়াক কঢ়িয়াই নিয়াজনেই হৈছে সেই বিদ্ৰোহী ধৰণৰ যাক তেওঁ চিৰন্তন মৃত্যুৰ বাবে অৰ্থাৎ তেওঁৰ সমগ্ৰ আত্মাৰ চূড়ান্ত ধ্বংস আৰু বিনাশৰ বাবে দোষী সাব্যস্ত কৰে।
সত্যৰ বাইবেলৰ ভিত্তি
ঈশ্বৰে প্ৰথমে আমাৰ পাৰ্থিৱ ব্যৱস্থাৰ উৎপত্তিৰ বিষয়ে মোচিৰ আগত প্ৰকাশ কৰাটো উপযুক্ত আৰু ন্যায্য বুলি ভাবিছিল, যাতে প্ৰতিজন মানুহে সেইবোৰৰ বিষয়ে সচেতন হয়। তেওঁ ইয়াত আধ্যাত্মিক শিক্ষাৰ অগ্ৰাধিকাৰৰ ইংগিত দিছে। এই কাৰ্য্যত তেওঁ আমাৰ সন্মুখত তেওঁৰ সত্যৰ ভেটিসমূহ উপস্থাপন কৰিছে যিবোৰ সময়ৰ ক্ৰম নিয়ন্ত্ৰণৰ পৰা আৰম্ভ হয়। কাৰণ ঈশ্বৰ হৈছে শৃংখলা আৰু উচ্চ সংহতিৰ ঈশ্বৰ। আমি আৱিষ্কাৰ কৰিম, তেওঁৰ নীতি-নিয়মৰ সৈতে তুলনা কৰি, পাপৰ মানুহজনে প্ৰতিষ্ঠা কৰা আমাৰ বৰ্তমানৰ ব্যৱস্থাৰ মূৰ্খ আৰু অসংলগ্ন দিশটো। কাৰণ সঁচাকৈয়ে পাপ আৰু ইতিমধ্যে আদি পাপেই সকলো সলনি কৰে।
কিন্তু আন সকলো কথাৰ আগতেই বুজাটো অতি প্ৰয়োজনীয়, যে বাইবেলত ঈশ্বৰে উল্লেখ কৰা " আৰম্ভণি " আৰু "আদিপুস্তক" নামৰ কিতাপখনৰ প্ৰথম শব্দটো হৈছে, "উৎপত্তি", জীৱনৰ " আৰম্ভণি "ৰ বিষয়ে নহয়, বৰঞ্চ কেৱল তেওঁৰ আমাৰ সমগ্ৰ স্থলজ মাত্ৰাটোৰ সৃষ্টিৰ বিষয়েহে যিটোত আকাশী মহাবিশ্বৰ তৰাবোৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে যিবোৰ সকলো পৃথিৱীৰ পিছত চতুৰ্থ দিনটোত সৃষ্টি হৈছিল। এই চিন্তাধাৰাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি আমি বুজিব পাৰো যে এই নিৰ্দিষ্ট স্থলজ ব্যৱস্থা, য’ত ৰাতি আৰু দিনবোৰ ইটোৱে সিটোক অনুসৰণ কৰিব, সেই পৰিৱেশ হিচাপে সৃষ্টি কৰা হৈছে য’ত ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ বিশ্বাসী নিৰ্বাচিত আৰু চয়তানৰ শত্ৰু শিবিৰে ইজনে সিজনৰ মুখামুখি হ’ব। জীৱনৰ ইতিহাসত প্ৰথম পাপী চয়তানৰ বেয়াৰ বিৰুদ্ধে ঐশ্বৰিক মংগলৰ এই যুঁজখনেই ইয়াৰ সত্তাৰ কাৰণ আৰু তেওঁৰ সাৰ্বজনীন আৰু বহুমুখী পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পৰ সমগ্ৰ প্ৰকাশৰ ভিত্তি। এই কামৰ কালছোৱাত আপুনি যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ সময়ত কোৱা কিছুমান ৰহস্যময় শব্দৰ অৰ্থ আৱিষ্কাৰ কৰিব। এইদৰে আপুনি দেখিব যে সকলো ধৰণৰ জীৱ আৰু পদাৰ্থৰ সৃষ্টিকৰ্তা একক মহান ঈশ্বৰে গতিশীল কৰি ৰখা মহান প্ৰকল্পটোত তেওঁলোকে কিমান অৰ্থ গ্ৰহণ কৰে। এই গুৰুত্বপূৰ্ণ বন্ধনীটো ইয়াত বন্ধ কৰি অস্তিত্বৰ এই পৰম সাৰ্বভৌমজনে স্থাপন কৰা সময়ৰ ক্ৰমৰ বিষয়লৈ উভতি যাওঁ।
পাপৰ আগতে আদম আৰু হৱাই একেৰাহে সাত দিনৰ সপ্তাহৰ বিৰতিৰে নিজৰ জীৱন কটায়। দহ আজ্ঞা (বা দশক)ৰ চতুৰ্থ আজ্ঞাৰ আৰ্হি অনুসৰি যিয়ে এই কথা মনত পেলায় , সপ্তম দিনটো হৈছে ঈশ্বৰ আৰু মানুহে বিশ্ৰামৰ বাবে পবিত্ৰ কৰা দিন, আৰু আজি এই কাৰ্য্যই কি ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে সেই কথা জানি আমি বুজিব পাৰো যে ঈশ্বৰে এই প্ৰথাক সন্মান কৰিবলৈ কিয় জোৰ দিয়ে। এই নিৰ্দিষ্ট স্থলজ সৃষ্টিৰ কাৰণসমূহ ব্যাখ্যা কৰা তেওঁৰ সামগ্ৰিক পৰিকল্পনাত, সপ্তাহটোৱে, প্ৰস্তাৱিত সময়ৰ এককটোৱে সাত হাজাৰ বছৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে যাৰ সময়ছোৱাত তেওঁৰ প্ৰেম আৰু ন্যায়ৰ সাৰ্বজনীন (আৰু বহুমুখী) প্ৰদৰ্শনৰ মহান পৰিকল্পনা সম্পন্ন হ’ব। এই অনুষ্ঠানত সপ্তাহৰ প্ৰথম ছয় দিনৰ উপমা হিচাপে প্ৰথম ছয় সহস্ৰাব্দক তেওঁৰ মৰম আৰু ধৈৰ্য্যৰ প্ৰদৰ্শনৰ অধীনত ৰখা হ’ব। আৰু সপ্তম দিনৰ দৰে সপ্তম সহস্ৰাব্দও তেওঁৰ নিখুঁত ন্যায় প্ৰতিষ্ঠাৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰা হ’ব। এই কাৰ্যসূচীটো মই তলত দিয়া ধৰণে সামৰি ল’ব পাৰো: ছয় দিন (হাজাৰ বছৰৰ = ছয় হাজাৰ বছৰৰ) ৰক্ষা কৰিবলৈ, আৰু সপ্তম (= হাজাৰ বছৰৰ), স্থলজ আৰু আকাশী বিদ্ৰোহীসকলৰ বিচাৰ আৰু ধ্বংস কৰিবলৈ। এই পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পটো সম্পূৰ্ণৰূপে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে সন্মতি দিয়া স্বেচ্ছামূলক প্ৰায়শ্চিত্ত বলিদানৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব, তেওঁৰ ঐশ্বৰিক ইচ্ছাৰ দ্বাৰা গ্ৰীক সংস্কৰণত বা হিব্ৰু ভাষা অনুসৰি যীচু মচীহ নামকৰণ কৰা ব্যক্তিজনৰ ঐশ্বৰিক স্থলজ দিশত।
আগতে , আদি নিখুঁত ঐশ্বৰিক ক্ৰমত, সমগ্ৰ দিনটো একেৰাহে দুটা সমান অংশৰে গঠিত; ১২ ঘণ্টা চন্দ্ৰ ৰাতিৰ পিছত ১২ ঘণ্টা সূৰ্যৰ পোহৰ থাকে আৰু এই চক্ৰটো চিৰদিনৰ বাবে পুনৰাবৃত্তি হয়। আমাৰ বৰ্তমানৰ অৱস্থাত এই পৰিস্থিতি বছৰৰ দুদিনহে দেখা দিয়ে, বসন্ত আৰু শৰৎ বিষুৱৰ সময়ত। আমি জানো যে বৰ্তমানৰ ঋতুবোৰ পৃথিৱীৰ অক্ষৰ হেলনীয়া হোৱাৰ বাবেই হৈছে আৰু এইদৰে আমি বুজিব পাৰো যে এই হেলনীয়া হোৱাটো প্ৰথম দম্পতী আদম আৰু হৱাই কৰা আদি পাপৰ ফলস্বৰূপে আবিৰ্ভাৱ হৈছিল। পাপৰ আগতে এই হেলনীয়া হোৱাৰ অবিহনে ঐশ্বৰিক ব্যৱস্থাৰ নিয়মিততা নিখুঁত আছিল।
সূৰ্য্যৰ চাৰিওফালে পৃথিৱীৰ সম্পূৰ্ণ বিপ্লৱে বছৰৰ ঐক্যৰ ইংগিত দিয়ে। তেওঁৰ সাক্ষ্যত মোচিয়ে মিচৰৰ দাসত্বৰ পৰা ঈশ্বৰে মুক্ত কৰা ইব্ৰীসকলৰ প্ৰস্থানৰ কাহিনী কয়। আৰু এই যাত্ৰাৰ দিনাই ঈশ্বৰে মোচিক ক’লে, যাত্ৰাপুস্তকত। ১২:২: " এই মাহ তোমালোকৰ বাবে বছৰৰ মাহৰ আৰম্ভণি হ'ব; তোমালোকৰ বাবে প্ৰথম মাহ হ'ব ।" ঈশ্বৰে বিষয়টোক কিমান গুৰুত্ব দিয়ে তাৰ সাক্ষ্য এনে জোৰ দিয়ে। হিব্ৰুসকলৰ বাৰ মাহৰ চন্দ্ৰ কেলেণ্ডাৰ সময়ৰ লগে লগে উঠা-নমা কৰিছিল আৰু সৌৰ ক্ৰমৰ আঁৰত এই পলম জমা কৰাৰ কেইবাবছৰৰ পিছত পুনৰ সমন্বয় লাভ কৰিবলৈ অতিৰিক্ত তেৰ মাহ যোগ কৰাটো প্ৰয়োজনীয় হৈ পৰিছিল। ইব্ৰীসকলে মিচৰ এৰি থৈ গৈছিল " on. " বছৰৰ প্ৰথম মাহৰ ১৪ তাৰিখ ” যিটো যুক্তিসংগতভাৱে বসন্ত বিষুৱ ৰেখাৰ পৰা আৰম্ভ হৈছিল;
ঈশ্বৰে দিয়া এই আদেশ, " এই মাহটো তোমালোকৰ বাবে বছৰৰ প্ৰথম মাহ হ'ব ," তুচ্ছ নহয়, কাৰণ ই সকলো মানুহক উদ্দেশ্যি কৰা হৈছে যিয়ে জগতৰ শেষলৈকে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ দাবী কৰিব; হিব্ৰু ইস্ৰায়েল, ঐশ্বৰিক প্ৰকাশিত বাক্যৰ গ্ৰাহক, তেওঁৰ ঈশ্বৰীয় কাৰ্যসূচীৰ মহান সাৰ্বজনীন পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পৰ কেৱল আগশাৰীৰ হৈ। তেওঁৰ চন্দ্ৰকালৰ পিছত খ্ৰীষ্টৰ সৌৰ সময় আহিব যাৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰৰ পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পটো ইয়াৰ সকলো পোহৰত প্ৰকাশ পাব।
বিদ্ৰোহী আৰু দুষ্ট মানুহে বসবাস কৰা পৃথিৱীত এই ঐশ্বৰিক মানদণ্ডৰ নিখুঁত পুনৰুদ্ধাৰ কেতিয়াও সম্পন্ন নহ’ব। কিন্তু সম্ভৱ হৈয়েই আছে, ঈশ্বৰৰ সৈতে আমাৰ ব্যক্তিগত সম্পৰ্কত, এই শক্তিশালী অদৃশ্য সৃষ্টিশীল আত্মা যিয়ে প্ৰেমক ন্যায়ৰ দৰেই বৃদ্ধি কৰে। আৰু তেওঁৰ সৈতে প্ৰতিটো সম্পৰ্ক আৰম্ভ হ’ব লাগিব তেওঁৰ মূল্যবোধ আৰু প্ৰথম আৰু প্ৰধানকৈ তেওঁৰ সময়ৰ ক্ৰমৰ এই সন্ধানৰ পৰা। এইটো এটা বিশ্বাসৰ কাৰ্য্য, যথেষ্ট সহজ আৰু বিশেষ যোগ্যতাবিহীন; আমাৰ মানৱীয় ফালৰ পৰা আগবঢ়োৱা নূন্যতম। আৰু আমাৰ দৃষ্টিভংগী তেওঁৰ বাবে সন্তুষ্ট হোৱাৰ বাবে জীৱ আৰু ইয়াৰ সৃষ্টিকৰ্তাৰ মাজত প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক সম্ভৱ হৈ উঠে। স্বৰ্গ কৃতিত্ব বা অলৌকিকতাৰ দ্বাৰা নহয়, বৰঞ্চ পাৰস্পৰিক মনোযোগৰ চিন, যিয়ে প্ৰকৃত প্ৰেম প্ৰকাশ কৰে। এইটোৱেই সকলোৱে আৱিষ্কাৰ কৰিব পাৰে যীচু খ্ৰীষ্টৰ কামত, যিয়ে নিজৰ জীৱনটো, স্বেচ্ছাই, আবেদনৰ চিন হিচাপে, নিজৰ একমাত্ৰ প্ৰিয় মনোনীতসকলক ৰক্ষা কৰিবলৈ দিছিল।
ঐশ্বৰিক ব্যৱস্থাৰ এই প্ৰশংসনীয় ছবিখনৰ পিছত আমাৰ মানৱ ব্যৱস্থাৰ জৰাজীৰ্ণ দিশটোলৈ চাওঁ আহক। এই তুলনাটো আৰু অধিক প্ৰয়োজনীয় কাৰণ ইয়াৰ দ্বাৰা আমি ঈশ্বৰে তেওঁৰ ভাববাদী দানিয়েলৰ যোগেদি ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা নিন্দাবোৰ বুজিব পাৰিম, যিবোৰক যীচুৱে তেওঁৰ সময়ত সেই বুলি প্ৰমাণিত কৰিছিল। এই নিন্দাবোৰৰ ভিতৰত আমি দান। ৭:২৫: " তেওঁ সময় আৰু বিধান সলনি কৰিবলৈ পৰিকল্পনা কৰিব ।" এইবোৰৰ বাবে ঈশ্বৰে মাত্ৰ এটা মানদণ্ডহে জানে; যিবোৰ তেওঁ নিজেই জগত সৃষ্টিৰ পৰাই প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল আৰু তাৰ পিছত মোচিক প্ৰকাশ কৰিছিল। এনে ক্ষোভ কোনে কৰিবলৈ সাহস কৰিলে? এটা আধিপত্যশীল শাসন ব্যৱস্থা যাৰ বাবে তেওঁ " অহংকাৰ " আৰু " ইয়াৰ কৌশলৰ সফলতা " বুলি কয় ৷ " ভিন্ন ৰজা " হিচাপেও বৰ্ণনা কৰা এই মাপকাঠীসমূহৰ সংশ্লেষণে ধৰ্মীয় শক্তিৰ ইংগিত দিয়ে। তদুপৰি, অভিযুক্ত " সন্তসকলক অত্যাচাৰ কৰা ", ব্যাখ্যাৰ সম্ভাৱনাসমূহ সংকুচিত কৰা হয় আৰু ৰোমান পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাক আবদ্ধ কৰা হয়, মাত্ৰ , সম্ৰাট জাষ্টিনিয়ান প্ৰথমৰ বাবে এটা ডিক্রী দ্বাৰা ৫৩৮ চনৰ পৰা এই অধ্যয়নত তেওঁৰ অপৰাধৰ কথা প্ৰায়ে মনত পেলোৱা হ'ব, কাৰণ এই দুষ্ট তাৰিখে পাঁচনিসকলৰ সময়ত প্ৰতিষ্ঠিত বিশুদ্ধ আৰু নিখুঁত খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসলৈ অভিশাপ আনে । এই অপৰাধবোধৰ ভাগ-বতৰা, ৰিলেত, পৌত্তলিক সাম্ৰাজ্যবাদী ৰোম আৰু ৰোমান কেথলিক পোপৰ ৰোমৰ দানিয়েলে লিখা সাক্ষ্যসমূহত নিৰ্মিত ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশৰ এটা প্ৰধান চাবিকাঠি। কাৰণ পৌত্তলিক সম্ৰাটে প্ৰথম দিনটোৰ বাকী অংশ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল, কিন্তু সেয়া খ্ৰীষ্টান পোপৰ শাসন যিয়ে ধৰ্মীয়ভাৱে ইয়াক ঈশ্বৰৰ দহ আজ্ঞাৰ " পৰিৱৰ্তিত ", বিশেষ আৰু মানৱীয় ৰূপত জাপি দিছিল।
মূল ভাষণ: ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চ, পাপৰ অভিশপ্ত দিন
আৰু শক্তিশালীভাৱে অভিশপ্ত, কাৰণ ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চত বিশ্ৰামবাৰৰ পবিত্ৰ সপ্তম দিনৰ বাকী অংশটো, তাৰিখযুক্ত সাম্ৰাজ্যিক আদেশৰ আদেশ অনুসৰি, আনুষ্ঠানিকভাৱে প্ৰথম দিনটোৱে সলনি কৰা হৈছিল। সেই সময়ত এই প্ৰথম দিনটো পৌত্তলিকসকলে সূৰ্য্য ঈশ্বৰ, SOL INVICTVS বা অতিশয় অশুভ সূৰ্য্যৰ পূজাৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰিছিল, যিটো ইতিমধ্যে হিব্ৰুসকলৰ পলায়নৰ সময়ত মিচৰীয়াসকলৰ পূজাৰ বস্তু আছিল, কিন্তু আমেৰিকাতো ইনকা আৰু এজটেকসকলেও আৰু আজিলৈকে জাপানীসকলেও ("উদীয়মান সূৰ্য্য"ৰ দেশ)। চয়তানে সদায় একে ৰেচিপি ব্যৱহাৰ কৰি মানুহক নিজৰ পতন আৰু ঈশ্বৰৰ নিন্দালৈ লৈ যায়। তেওঁ তেওঁলোকৰ তলৰ পৰা ওলোৱা আৰু তেওঁলোকৰ শাৰীৰিক আত্মাক শোষণ কৰে যিয়ে তেওঁলোকক আধ্যাত্মিক জীৱন আৰু ঐতিহাসিক অতীতৰ পাঠক তুচ্ছজ্ঞান কৰিবলৈ বাধ্য কৰে। আজি ২০২১ চনৰ ৮ মাৰ্চত যেতিয়া মই এই টোকাটো লিখোঁ, তেতিয়া সাম্প্ৰতিক পৰিঘটনাই এই ক্ষোভৰ গুৰুত্বৰ সাক্ষ্য দাঙি ধৰে, যিটো এটা প্ৰকৃত ঐশ্বৰিক lèse-majesté, আৰু আকৌ এবাৰ, ঐশ্বৰিক সময়ে নিজৰ সম্পূৰ্ণ অৰ্থ গ্ৰহণ কৰে। ঈশ্বৰৰ বাবে বছৰৰ সময় বসন্তৰ পৰা আৰম্ভ হয় আৰু শীতকালৰ শেষত অৰ্থাৎ আমাৰ বৰ্তমানৰ ৰোমান কেলেণ্ডাৰত ২০ মাৰ্চৰ পৰা পিছৰ ২০ মাৰ্চলৈকে শেষ হয়।এইদৰে দেখা যায় যে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চ ঈশ্বৰৰ বাবে আছিল ৩২০ চনৰ ৭ মাৰ্চ, অৰ্থাৎ ৩২১ চনৰ বসন্তৰ ১৩ দিন আগৰ তেওঁৰ ন্যায়পৰায়ণ আৰু পবিত্ৰ ঐশ্বৰিক বিধানৰ বিৰুদ্ধে কৰা কাৰ্য্য। ঈশ্বৰৰ সময় অনুসৰি ২০২০ চনটোৱে ৩২০ চনৰ পৰা শতিকাৰ সংখ্যাত ১৭ বছৰীয়া জয়ন্তী (১৭: বিচাৰৰ সংখ্যা) গঠন কৰে।সেয়েহে ২০২০ চনৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই ঈশ্বৰৰ অভিশাপে আতংকৰ সৃষ্টি কৰা সংক্ৰামক ভাইৰাছৰ ৰূপত আক্ৰমণাত্মক পৰ্যায়ত প্ৰৱেশ কৰাটো আচৰিত কথা নহয়, পশ্চিমীয়া দেশত, যিসকল পুৰুষৰ বিশ্বাস আৰু... বিশ্বাস সম্পূৰ্ণৰূপে বিজ্ঞান আৰু ইয়াৰ অগ্ৰগতিৰ ওপৰত ৰখা হৈছিল। বৰ্তমানৰ বিজ্ঞানীসকলৰ উচ্চ কাৰিকৰীতা থকাৰ পিছতো ফলপ্ৰসূ নিৰাময় বা ভেকচিন উপস্থাপন কৰিব নোৱাৰাৰ পৰিণতি হ’ল আতংক। এই ১৭ শতিকাক ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক মূল্য দি মই একো উদ্ভাৱন কৰা নাই, কাৰণ ঈশ্বৰৰ বাবে সংখ্যাবোৰৰ এটা আধ্যাত্মিক অৰ্থ আছে যিটো তেওঁ প্ৰকাশ কৰে আৰু তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণী নিৰ্মাণত ব্যৱহাৰ কৰে, আৰু হুবহু প্ৰকাশিত বাক্যত ১৭ নং অধ্যায়টো " বহু পানীত বহি থকা বেশ্যাৰ বিচাৰ " এই বিষয়বস্তুৰ প্ৰতি উৎসৰ্গা কৰা হৈছে। " মহান বেবিলন " তাইৰ নাম, আৰু জড়িত " মহান জল " য়ে প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৩ পদৰ " ষষ্ঠ শিঙা " বাৰ্তাত ঈশ্বৰে লক্ষ্য কৰি লোৱা " ইউফ্ৰেটিছ নদী " ৰ ইংগিত দিয়ে , যিটো আগন্তুক তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ প্ৰতীক। এই প্ৰতীকবোৰৰ আঁৰত পোপৰ কেথলিক ধৰ্ম আৰু অবিশ্বাস্যভাৱে খ্ৰীষ্টান ইউৰোপ, তেওঁৰ ক্ৰোধৰ উৎস আৰু লক্ষ্য। ঈশ্বৰ আৰু মানুহৰ মাজত সংগ্ৰাম মাত্ৰ আৰম্ভ হৈছে; মাটিৰ পাত্ৰৰ বিপৰীতে লোহাৰ পাত্ৰ; যুদ্ধৰ ফলাফল ভৱিষ্যদ্বাণীযোগ্য; ভাল, ইয়াক ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে আৰু প্ৰগ্ৰেম কৰা হৈছে। ঈশ্বৰে ৩২০ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ ১৭ শতবাৰ্ষিকী কেনেকৈ পালন কৰিবলৈ ওলাইছিল (তেওঁ আৰু তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে ৩২০; মিছা ধৰ্মীয় বা অশ্লীল জগতখনৰ বাবে ৩২১)? মই বহুদিনৰ পৰাই বিশ্বাস কৰি আহিছো যে ই বিশ্বযুদ্ধত প্ৰৱেশৰ জৰিয়তে হ’ব, কিন্তু এটা বিশ্বযুদ্ধ যিটো পাৰমাণৱিক ৰূপত শেষ হ’ব, কাৰণ ঈশ্বৰে ইয়াৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল, তিনিগুণ, দানত। ১১:৪০ৰ পৰা ৪৫, যিহিষ্কেল ৩৮ আৰু ৩৯, আৰু শেষত প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৩ৰ পৰা ২১ পদত।২০২০ চনৰ বসন্তৰ পৰা বিদ্ৰোহী মানৱতাৰ বিৰুদ্ধে ঈশ্বৰে যি সংগ্ৰাম চলাইছিল, সেয়া মোচিৰ সময়ত মিচৰৰ ফৰৌণৰ বিৰুদ্ধে চলোৱা সংগ্ৰামৰ দৰেই; আৰু চূড়ান্ত ফলাফল একেই হ’ব; ঈশ্বৰৰ শত্ৰুৱে নিজৰ প্ৰাণ হেৰুৱাব, যেনেকৈ ফৰৌনে নিজৰ সময়ত নিজৰ প্ৰথম পুত্ৰৰ মৃত্যু হোৱা দেখি নিজৰ জীৱন হেৰুৱাইছিল। এই ৮ মাৰ্চ, ২০২১ তাৰিখে মই লক্ষ্য কৰিছোঁ যে এই ব্যাখ্যা পূৰণ হোৱা নাই, কিন্তু মই ইয়াৰ বাবে প্ৰায় এমাহ ধৰি সাজু হৈ আছিলো, ঈশ্বৰৰ প্ৰেৰণাৰে উপলব্ধি কৰি যে ৩২১ ঈশ্বৰৰ বাবে ৩২০ আছিল আৰু ফলস্বৰূপে, তেওঁ অভিশাপ দিয়াৰ পৰিকল্পনা কৰিছিল, ২০২০ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ একমাত্ৰ দিনটোক নহয়, কিন্তু সমগ্ৰ বছৰটোক যাৰ লগত এই অভিশপ্ত দিনটো সংলগ্ন হৈ আছে, এইদৰে এই শাস্তিৰ বাবে সংখ্যা 1 ত উল্লেখ কৰা নীতি প্ৰয়োগ কৰি। ১৪:৩৪: “ তোমালোকে চল্লিশ দিন দেশ অন্বেষণ কৰাৰ দৰে, তোমাৰ অপৰাধৰ শাস্তি চল্লিশ বছৰ, প্ৰতিটো দিনৰ বাবে বছৰ ".।
কিন্তু এই পৰ্যবেক্ষণৰ লগত এটা কথা যোগ কৰা হৈছে। আমাৰ মিছা কেলেণ্ডাৰ কেৱল বছৰৰ আৰম্ভণিৰ স্তৰত মিছা নহয়, যীচু খ্ৰীষ্টৰ জন্ম তাৰিখৰ বিষয়েও মিছা। ভুলকৈ, ৫ম শতিকাত সন্ন্যাসী ডাইঅ'নিচিয়াছ দ্য স্মলে ইয়াক ৰজা হেৰোদৰ মৃত্যুৰ ওপৰত ৰাখিছিল যিটো প্ৰকৃততে তেওঁৰ কেলেণ্ডাৰৰ -৪ চনত সংঘটিত হৈছিল। এই ৪ বছৰৰ লগত আমি যোগ কৰিব লাগিব হেৰোদে মথি অনুসৰি হত্যা কৰিব বিচৰা মচীহৰ বয়স বুলি অনুমান কৰা " দুবছৰ "। ২:১৬: " তেতিয়া হেৰোদে জ্ঞানী লোকসকলে তেওঁক উপহাস কৰা দেখি অতিশয় ক্ৰোধিত হৈ বৈৎলেহম আৰু ইয়াৰ সকলো সীমাত থকা সকলো ল'ৰা-ছোৱালীক দুবছৰীয়া আৰু তাৰ তলৰ সকলো ল'ৰা-ছোৱালীক বধ কৰিবলৈ পঠিয়াই দিলে, যি সময়ত তেওঁ জ্ঞানী লোকসকলৰ পৰা অধ্যৱসায়ীভাৱে সোধা সময় অনুসাৰে ।" এইদৰে বছৰ গণনা কৰাৰ সময়ত ঈশ্বৰে আমাৰ সাধাৰণ মিছা আৰু বিভ্ৰান্তিকৰ তাৰিখত ৬ বছৰ যোগ কৰে আৰু এই বছৰৰ বসন্ত কালত যীচুৰ জন্ম পূৰ্ণ হ’ল – ৬.ফলত ৩২০ বছৰটো তেওঁৰ বাবে আছিল: ৩২৬ আৰু আমাৰ ২০২০ চনৰ ১৭ সংখ্যক ধৰ্মনিৰপেক্ষ বাৰ্ষিকী তেওঁৰ বাবে আছিল যীচু খ্ৰীষ্টৰ জন্মৰ প্ৰকৃত মুহূৰ্তৰ পৰা ২০২৬ বছৰ। এই সংখ্যা ২৬ হৈছে টেট্ৰাগ্ৰামেটনৰ সংখ্যা "YHWH", হিব্ৰু ভাষাত "Yod, Heh, Wav, Heh", যাৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰে নিজৰ নাম ৰাখিছিল, মোচিৰ প্ৰশ্ন অনুসৰণ কৰি: " তোমাৰ নাম কি? "; এইটো, যাত্ৰাপুস্তক ৩:১৪ অনুসৰি। মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ সেয়েহে তেওঁৰ সৰ্বশক্তিমান ঐশ্বৰিক অভিশাপে চিহ্নিত এই দিনটোক নিজৰ ব্যক্তিগত ৰাজকীয় ছীৰে চিহ্নিত কৰাৰ আৰু এটা কাৰণ আছিল; আৰু এইটোৱেই জগতৰ শেষলৈকে। ঐশ্বৰিক সময়ৰ এই বছৰ ২০২৬ চনত দেখা দিয়া সংক্ৰামক ৰোগৰ মহামাৰীয়ে মাত্ৰ এই অভিশাপৰ ধাৰাবাহিকতাক নিশ্চিত কৰিছে, যিয়ে পৃথিৱী গ্ৰহত জীৱনৰ শেষ বছৰবোৰত বিভিন্ন ৰূপ ল’ব। তৃতীয় পাৰমাণৱিক বিশ্বযুদ্ধই মথি ২৪:১৪ পদত যীচু খ্ৰীষ্টই ঘোষণা কৰা " অনা-ইহুদীসকলৰ সময়ৰ " " অন্ত " চিহ্নিত কৰিব: " ৰাজ্যৰ এই শুভবাৰ্ত্তা সকলো জাতিৰ আগত সাক্ষী হিচাপে সমগ্ৰ জগতত প্ৰচাৰ কৰা হ'ব। তেতিয়া শেষ আহিব ।" এই " অন্ত " কৃপাৰ সময়ৰ শেষৰ পৰা আৰম্ভ হ'ব; পৰিত্ৰাণৰ প্ৰস্তাৱ শেষ হ’ব। নিজৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতি সন্মানৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাই মথি ২৫:৩২-৩৩ পদৰ " ভেড়া " সকলৰ শিবিৰক নিশ্চিতভাৱে পৃথক কৰিব: " সকলো জাতি তেওঁৰ সন্মুখত গোট খোৱা হ'ব। তেওঁ তেওঁলোকক ইজনে সিজনৰ পৰা পৃথক কৰিব, যেনেকৈ এজন মেৰপালকে ভেড়াক ছাগলীৰ পৰা পৃথক কৰে; আৰু তেওঁ ভেড়াবোৰক নিজৰ সোঁহাতত ৰাখিব, কিন্তু ছাগলীবোৰক তেওঁৰ বাওঁফালে ।" ৰোমান দেওবাৰক বাধ্যতামূলক কৰা আইনখনৰ আদেশে শেষত যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত নিৰ্বাচিত সন্তসকলক মৃত্যুদণ্ড দিব। এই পৰিস্থিতিয়ে দানৰ এই কথাবোৰ পূৰণ কৰিব। ১২:৭: " আৰু মই শুনিলোঁ যে সেই মানুহজনে নদীৰ পানীত থিয় হৈ আছিল, আৰু তেওঁ নিজৰ সোঁহাত আৰু বাওঁহাতখন আকাশলৈ তুলি লৈছিল আৰু চিৰকাল জীয়াই থকাজনৰ নামেৰে শপত খাইছিল, যে এইটো এটা সময়, সময় আৰু আধা সময়ৰ বাবে হ'ব; আৰু এই সকলোবোৰ শেষ হ'ব, যেতিয়া পবিত্ৰ লোকসকলৰ শক্তি সম্পূৰ্ণৰূপে ভংগ হ'ব ।" মানৱীয় দৃষ্টিকোণৰ পৰা তেওঁলোকৰ পৰিস্থিতি আশাহীন আৰু মৃত্যুৰ আগমন ঘটিব। তেতিয়াই যীচু খ্ৰীষ্টৰ এই বাক্যবোৰ মথি ৩ ত উদ্ধৃত কৰা হৈছে। 24:22 স্পষ্ট হৈ পৰে: " আৰু সেই দিনবোৰ চুটি নহ'লে কোনো মাংস পৰিত্ৰাণ পোৱা নাযায়: কিন্তু নিৰ্বাচিতসকলৰ কাৰণে সেই দিনবোৰ চুটি কৰা হ'ব . " ৬০০০ বছৰটো ঈশ্বৰীয় সময়ৰ ৩ এপ্ৰিল, ২০৩৬ তাৰিখৰ আগতে শেষ হ'ব, অৰ্থাৎ আমাৰ ভুৱা কেলেণ্ডাৰৰ ৩ এপ্ৰিল, ২০৩০ তাৰিখ যিটো যীচু খ্ৰীষ্টক ক্ৰুচত দিয়াৰ দিনৰ ২০০০ বছৰৰ পিছত আহে ৩০ বছৰৰ বসন্ত আৰম্ভণিৰ ১৪ তাৰিখে সম্পন্ন কৰা হয়। আৰু এই " দিনবোৰ " " চুটি " অৰ্থাৎ হ্ৰাস কৰিব লাগিব । অৰ্থাৎ মৃত্যুৰ আদেশ প্ৰয়োগৰ তাৰিখ এই তাৰিখৰ আগত হ’ব। কাৰণ জৰুৰীকালীন পৰিস্থিতিয়েই খ্ৰীষ্টক তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক ৰক্ষা কৰিবলৈ প্ৰত্যক্ষভাৱে হস্তক্ষেপ কৰিবলৈ বাধ্য কৰে ৷ তেতিয়া আমি ঈশ্বৰৰ অগ্ৰাধিকাৰৰ কথা লক্ষ্য কৰিব লাগিব যিটো তেওঁ নিজৰ পাৰ্থিৱ সৃষ্টিক দিয়া " সময়ৰ " মানদণ্ডক মহিমামণ্ডিত কৰাত গঠিত । তেওঁৱেই শেষ দিনৰ বিদ্ৰোহীসকলক এনে এটা তাৰিখ বাছি ল’বলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিব যিটোৱে ২০৩০ চনৰ বসন্তৰ প্ৰথম দিনটোক কেইদিনমান অতিক্ৰম কৰিব যাৰ পিছত ৬০০০ বছৰীয়া পাৰ্থিৱ ইতিহাসৰ অন্ত পৰে। তাৰ পিছত দুটা সম্ভাৱনাৰ সৃষ্টি হয়: এটা তাৰিখ যিটো শেষলৈকে অজ্ঞাত হৈ থাকিব, বা ৩ এপ্ৰিল, ২০৩০, যিয়ে সৰ্বোচ্চ সম্ভাৱ্য আৰু আধ্যাত্মিকভাৱে অৰ্থপূৰ্ণ সীমা নিৰ্ধাৰণ কৰে। বিবেচনা কৰক যে ইয়াৰ অত্যন্ত গুৰুত্ব সত্ত্বেও যীচু খ্ৰীষ্টক ক্ৰুচত দিয়াৰ বছৰৰ ১৪ তাৰিখটো বিশ্ব ইতিহাসৰ ৬,০০০ বছৰৰ শেষৰ দিনটো উপযোগী নহয়, আৰু তাতোকৈ কম ৭ম সহস্ৰাব্দৰ আৰম্ভণি । এই কাৰণেই মই মোৰ পছন্দ আৰু মোৰ বিশ্বাস ২০৩০ চনৰ ২১ মাৰ্চৰ বসন্তৰ তাৰিখ, ৩ এপ্ৰিলৰ " সংক্ষিপ্ত " ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সময়ৰ তাৰিখ বা মধ্যৱৰ্তী তাৰিখত ৰাখোঁ। ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা প্ৰকৃতিৰ দ্বাৰা চিহ্নিত বসন্ত নিৰ্ণায়ক যেতিয়া আমি মানৱ ইতিহাসৰ ৬,০০০ বছৰৰ গণনা কৰিব বিচাৰো; যিটো আদম আৰু হৱাই পাপ কৰাৰ মুহূৰ্তৰ পৰাই সম্ভৱ হৈ উঠে। আদিপুস্তকৰ বাইবেলৰ কাহিনীত এই প্ৰথম বসন্তৰ আগৰ দিনবোৰ আছিল অনন্ত দিন। ঈশ্বৰে গণনা কৰা সময়টো হৈছে পাপৰ পৃথিৱী আৰু ৬০০০ বছৰৰ যিটো সপ্তাহৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে প্ৰথম বসন্তৰ আৰম্ভণিতে আৰম্ভ হয় আৰু শেষ শীতকালৰ শেষত শেষ হ’ব। এটা বসন্তৰ ওপৰতেই আৰম্ভ হৈছিল ৬০০০ বছৰৰ কাউণ্টডাউন। পাপৰ বাবে পৃথিৱীৰ অক্ষৰ হেলনীয়া ২৩° ২৬’ হ’ল আৰু ঋতুৰ একেৰাহে আৰম্ভ হ’ব পাৰে। পুৰণি নিয়মৰ ইহুদী উৎসৱত দুটা উৎসৱ প্ৰধান: সাপ্তাহিক বিশ্ৰামবাৰ আৰু নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব। এই দুটা উৎসৱক "৭, ১৪ আৰু ২১ " দিনৰ "৭ , ১৪ আৰু ২১ " সংখ্যাৰ প্ৰতীকীকৰণৰ অধীনত ৰখা হৈছে যিয়ে ঐশ্বৰিক পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাৰ তিনিটা পৰ্যায়ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে: প্ৰকাশিত বাক্য ৭ ৰ সাপ্তাহিক বিশ্ৰামবাৰৰ বিষয়বস্তু যিয়ে নিৰ্বাচিত সন্তসকলৰ পুৰস্কাৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে, "৭" সকলৰ বাবে; যীচু খ্ৰীষ্টৰ মুক্তিদায়ক কাম যিয়ে এই পুৰস্কাৰ আগবঢ়োৱাৰ উপায় গঠন কৰে , "১৪"ৰ বাবে। মন কৰিব যে ৭ দিন চলি থকা নিস্তাৰ-পৰ্ব্বত ১৫ আৰু ২১ দিন দুটা অশ্লীল নিষ্ক্ৰিয়তাৰ বিশ্ৰামবাৰ। আৰু ত্ৰিগুণ "৭" বা "২১", এপ'.২১ অনুসৰি প্ৰথম ৭০০০ বছৰৰ অন্ত আৰু নবীকৃত পৃথিৱীত নতুন ঐশ্বৰিক সৃষ্টিৰ অনন্তকালত প্ৰৱেশক সূচায়; এই ২১ সংখ্যাটোৱে জীৱনৰ প্ৰকল্পটোৰ পূৰ্ণতা (৭)ৰ সিদ্ধতাক (৩) প্ৰতীকিত কৰে যিটো ঈশ্বৰৰ আকাংক্ষিত লক্ষ্য আছিল। প্ৰকাশিত বাক্য ৩ ত ৭ আৰু ১৪ পদত ক্ৰমে চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট প্ৰতিষ্ঠানৰ আৰম্ভণি আৰু অন্ত চিহ্নিত কৰা হৈছে ; আকৌ একেটা পবিত্ৰ বিষয়ৰ দুটা পৰ্যায়। একেদৰেই প্ৰকাশিত বাক্য ৭ পদত এডভেন্টিষ্ট নিৰ্বাচিত লোকসকলক ছীল দিয়াৰ বিষয়টো আলোচনা কৰা হৈছে আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১৪ পদত তিনিজন স্বৰ্গদূতৰ বাৰ্তা উপস্থাপন কৰা হৈছে যিয়ে তেওঁলোকৰ সাৰ্বজনীন মিছনৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰে। এইদৰে ৩০ বছৰত ৪০০০ বছৰৰ শেষ বসন্ত কালত সম্পন্ন হৈছিল আৰু বিশুদ্ধ প্ৰতীকী কাৰণত ৩০ বছৰৰ এই বসন্তৰ ২১ মাৰ্চৰ ১৪ দিনৰ পিছত অৰ্থাৎ ঈশ্বৰৰ বাবে ৩৬ বছৰৰ পিছত যীচুক ক্ৰুচত দিয়া হৈছিল। এই উদাহৰণবোৰৰ যোগেদি ঈশ্বৰে ইয়াক নিশ্চিত কৰে, বিশ্ৰামবাৰৰ "৭" আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিতসকলৰ পাপৰ মুক্তিৰ "১৪" অবিচ্ছেদ্য। এইদৰে, যেতিয়া শেষত, বিশ্ৰামবাৰৰ "৭" আক্ৰমণ কৰা হ'ব, "১৪" ৰ মুক্তিদাতা খ্ৰীষ্টই তেওঁক মহিমা দিবলৈ তেওঁক সহায় কৰিবলৈ উৰি যায়, দুটা তাৰিখ পৃথক কৰিবলগীয়া সৰ্বোচ্চ ১৪টা "দিন" " চুটি কৰা হ'ব " অৰ্থাৎ তেওঁৰ শেষ বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলক ৰক্ষা কৰিবলৈ দমন কৰা হ'ব।
মথি ২৪ পদ পুনৰ পঢ়ি মোৰ বোধ হ’ল যে খ্ৰীষ্টৰ বাৰ্তা বিশেষকৈ জগতৰ শেষত তেওঁৰ শিষ্যসকলক উদ্দেশ্যি কৰা হৈছে, অৰ্থাৎ এই শেষ বছৰবোৰত জীয়াই থকা আমাৰ প্ৰতি। ১ নং পদৰ পৰা ১৪ পদলৈকে " শেষ " ৰ সময়লৈকে আলোচনা কৰা হৈছে । যীচুৱে একেৰাহে যুদ্ধ, ভুৱা ভাববাদীৰ আবিৰ্ভাৱ আৰু চূড়ান্ত আধ্যাত্মিক শীতলতাৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে। তাৰ পিছত ১৫ পদৰ পৰা ২০ পদলৈকে দুগুণ প্ৰয়োগত ৭০ চনত ৰোমীয়াসকলে যিৰূচালেমৰ ধ্বংস আৰু ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰ পালন কৰা মনোনীত লোকসকলৰ ইহুদীত্বৰ বিৰুদ্ধে জাতিসমূহৰ চূড়ান্ত আক্ৰমণ দুয়োটাৰে বিষয়ে আলোচনা কৰে। ইয়াৰ পিছত ২১ পদত তেওঁলোকৰ চূড়ান্ত " মহাক্লেশ "ৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে: " কিয়নো তেতিয়া মহাক্লেশ হ'ব, যিটো জগতৰ আৰম্ভণিৰ পৰা এই সময়লৈকে হোৱা নাই, কেতিয়াও নহ'ব ।" মন কৰিব যে এই নিখুঁততাই " আৰু কেতিয়াও নাথাকিব " পাঁচনিসকলৰ সময়ৰ বাবে প্ৰয়োগ কৰাত নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰিছে, কাৰণ ইয়াৰ বিৰোধিতা হ'ব দানৰ শিক্ষাৰ দ্বাৰা। ১২:১। অৰ্থাৎ দুয়োটা উদ্ধৃতিই বিশ্বাসৰ শেষ পাৰ্থিৱ পৰীক্ষাত একেটা পূৰ্ণতাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰে। ইন ডেন। ১২:১, অভিব্যক্তিটো একে: " সেই সময়ত মাইকেলে থিয় হ'ব, যিজন মহান ৰাজকুমাৰ আপোনাৰ লোকসকলৰ সন্তানসকলৰ হৈ থিয় দিছে; আৰু এটা বিপদৰ সময় আহিব, যিটো জাতি গঠনৰ পৰা সেই একে সময়লৈকে হোৱা নাছিল । " বিপদ " ইমানেই বেছি হ'ব যে " দিনবোৰ " ২২ পদ অনুসৰি " চুটি " কৰিব লাগিব । ২৩ পদটোৱে পৃথিৱীত খ্ৰীষ্টৰ স্বতঃস্ফূৰ্ত আবিৰ্ভাৱত বিশ্বাস নকৰা প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ মানদণ্ডক সূচায়: " এতেকে যদি তেওঁলোকে তোমালোকক কয়, চোৱা, তেওঁ মৰুভূমিত আছে; বাহিৰলৈ নাযাবা; চোৱা, তেওঁ কোঠাবোৰত আছে, বিশ্বাস নকৰিবা ।" একেটা চূড়ান্ত যুগত, ভূত-প্ৰেতবাদে ইয়াৰ " আশ্চৰ্য্য " আৰু ভুৱা খ্ৰীষ্টৰ প্ৰতাৰক আৰু প্ৰলোভনমূলক প্ৰকাশক বহুগুণে বৃদ্ধি কৰিব, যিয়ে বেয়াকৈ শিকোৱা আত্মাক বশ কৰিব: " কাৰণ মিছা খ্ৰীষ্ট আৰু মিছা ভাববাদীৰ জন্ম হ'ব, আৰু মহান চিন আৰু আচৰিত কাৰ্য্য দেখুৱাব, যাতে সম্ভৱ হ'লে নিৰ্বাচিতসকলক প্ৰতাৰণা কৰিব "; যিটো প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৪ পদত নিশ্চিত কৰা হৈছে: " আৰু তেওঁ পশুৰ দৃষ্টিত কৰিবলৈ ক্ষমতা থকা চিনবোৰৰ দ্বাৰা পৃথিৱীত বাস কৰা লোকসকলক প্ৰতাৰণা কৰিলে , পৃথিৱীত বাস কৰা লোকসকলক ক'লে যে তৰোৱালেৰে আঘাত কৰা আৰু জীয়াই থকা জন্তুটোৰ প্ৰতি মূৰ্তি নিৰ্মাণ কৰিব লাগে ।" ২৭ পদত ঐশ্বৰিক খ্ৰীষ্টৰ শক্তিশালী আৰু বিজয়ী আবিৰ্ভাৱৰ উদগনি দিয়া হৈছে আৰু ২৮ পদত তেওঁৰ হস্তক্ষেপৰ পিছত ৰেপ্টৰসকলক আগবঢ়োৱা " ভোজ "ৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে। কাৰণ তেওঁৰ আগমনৰ আগলৈকে জীয়াই থকা বিদ্ৰোহীসকলক নিঃশেষ কৰা হ’ব আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:১৭-১৮ আৰু ২১ পদত শিকোৱাৰ দৰে “ আকাশৰ চৰাইবোৰক ” খাদ্য হিচাপে দিয়া হ’ব।
ইয়াত মই ঐশ্বৰিক সৃষ্টিৰ এই সম্পূৰ্ণ নতুন বুজাবুজিৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰিছো। প্ৰথম সপ্তাহটো প্ৰতিষ্ঠা কৰি ঈশ্বৰে দিনটোৰ ঐক্য নিৰ্ধাৰণ কৰে যিটো আন্ধাৰৰ ৰাতি আৰু পোহৰৰ দিনেৰে গঠিত, সূৰ্য্যই ইয়াক ৪ৰ্থ দিনৰ পৰাহে আলোকিত কৰিব ৷ ভৱিষ্যতে হৱা আৰু আদমৰ অবাধ্যতাৰ বাবে পৃথিবীত পাপৰ প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে ৰাতি। এই পাপৰ কাৰ্য্যলৈকে পাৰ্থিৱ সৃষ্টিই চিৰন্তন বৈশিষ্ট্য উপস্থাপন কৰে ৷ কৰা পাপ, কথাবোৰ সলনি হয় আৰু ৬০০০ বছৰৰ উলটি গণনা আৰম্ভ হ’ব পাৰে, কাৰণ পৃথিৱীখন নিজৰ অক্ষত হেলনীয়া হয় আৰু ঋতুৰ নীতি আৰম্ভ হয়। ঈশ্বৰৰ অভিশপ্ত পাৰ্থিৱ সৃষ্টিয়ে তেতিয়া নিজৰ চিৰন্তন বৈশিষ্ট্য গ্ৰহণ কৰে যিটো আমি জানো। পাপৰ দ্বাৰা চিহ্নিত প্ৰথম বসন্তত আৰম্ভ হোৱা ৬০০০ বছৰৰ অন্ত পৰিব ৬০০১ চনৰ বসন্তত যীচু খ্ৰীষ্টৰ ঐশ্বৰিক মহিমাত উভতি অহাৰ লগে লগে। তেওঁৰ চূড়ান্ত আগমন ৭ম সহস্ৰাব্দৰ প্ৰথম বছৰৰ “ প্ৰথম মাহৰ প্ৰথম দিনটোত ” সম্পন্ন হ ’ ব ৷
এইখিনিতে ক’ব পাৰি যে আমাৰ ভুৱা মানৱীয় কেলেণ্ডাৰত ২০২১ চনৰ ৭ মাৰ্চত মাত্ৰ ধৰ্মীয়ভাৱে পোপ ফ্ৰান্সিছে ইৰাকত মুছলমান উগ্ৰপন্থীয়ে নিৰ্যাতন চলোৱা পূবৰ খ্ৰীষ্টানসকলৰ ভ্ৰমণৰ দ্বাৰা চিহ্নিত হৈছে। এই সভাত তেওঁ মুছলমানসকলক সোঁৱৰাই দিছিল যে তেওঁলোকৰ একেই ঈশ্বৰ আছে, ইব্ৰাহামৰ, আৰু তেওঁ তেওঁলোকক নিজৰ "ভাই" বুলি গণ্য কৰে। পশ্চিমীয়া অবিশ্বাসীসকলক আনন্দিত কৰা এই কথাবোৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ বাবেও কম নহয়, যিয়ে নিজৰ মনোনীত লোকসকলৰ পাপৰ ক্ষমাৰ বাবে বলিদান হিচাপে নিজৰ জীৱনটো ত্যাগ কৰিছিল। আৰু "প্ৰাক্তন ক্ৰুছেডাৰ" কেথলিক "খ্ৰীষ্টান"সকলৰ নেতাৰ এই অনুপ্ৰৱেশে তেওঁলোকৰ ভূখণ্ডত ইছলামিকসকলৰ ক্ষোভ আৰু তীব্ৰতৰ কৰি তুলিব পাৰে। পোপৰ এই শান্তিপূৰ্ণ কাৰ্য্যই সেয়েহে ডেনত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা নাটকীয় পৰিণতিৰ সৃষ্টি কৰিব। ১১:৪০, পোপৰ ইটালী আৰু ইয়াৰ ইউৰোপীয় মিত্ৰ দেশসমূহৰ বিৰুদ্ধে মুছলমান "দক্ষিণৰ ৰজা"ৰ "সংঘৰ্ষ" তীব্ৰতৰ কৰা। আৰু এই দৃষ্টিকোণৰ পৰা ফ্ৰান্স আৰু খ্ৰীষ্টান মূলৰ সকলো পশ্চিমীয়া দেশৰ নেতাসকলৰ দ্বাৰা সৃষ্টি হোৱা অৰ্থনৈতিক পতনে, Covid-19 ভাইৰাছৰ বাবে, শক্তিৰ ভাৰসাম্য সলনি কৰিব আৰু শেষত, যোৱা ৯ বছৰৰ শেষলৈ পিছুৱাই যোৱা "তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধ"ৰ সাফল্যৰ অনুমতি দিব যিবোৰ এতিয়াও আমাৰ সন্মুখত আছে। সামৰণিত এটা কথা মনত ৰাখিব যে Covid-19 আৰু ইয়াৰ বিৱৰ্তনৰ বাবে মহামাৰীৰ সৃষ্টি কৰি ঈশ্বৰে সেই অভিশাপৰ পথ মুকলি কৰি দিলে যিটো পৃথিৱীত মানৱ ইতিহাসৰ শেষৰ দহ বছৰৰ বৈশিষ্ট্য হ’ব লাগিছিল।
কিন্তু ২০২১ চনৰ ৭ মাৰ্চত ফ্ৰান্সৰ কেইবাখনো চহৰত প্ৰতিদ্বন্দ্বী গেঙৰ মাজত আৰু আৰক্ষী কৰ্তৃপক্ষৰ বিৰুদ্ধে যুৱক-যুৱতীসকলে হিংসাত্মক কাৰ্য্য সংঘটিত কৰে। ইয়াৰ ফলত সাধাৰণীকৃত সংঘাতৰ দিশত অগ্ৰগতি নিশ্চিত হ’ল; দুয়োপক্ষৰ স্থিতি অমিল আছিল কাৰণ অসঙ্গতিপূৰ্ণ। এইটোৱেই হৈছে দুটা ডায়েমেট্ৰিকভাৱে বিৰোধী সংস্কৃতিৰ সংঘৰ্ষৰ পৰিণতি: পৰম্পৰাগত আৰু জাতীয়ভাৱেও মুছলমান দক্ষিণৰ দেশসমূহৰ গুণ্ডা আৰু কেপ’ৰ সমাজৰ বিৰুদ্ধে পশ্চিমীয়া ধৰ্মনিৰপেক্ষ স্বাধীনতা। Covid-19 ৰ দৰে এটা ট্ৰেজেডীৰ সৃষ্টি হৈছে, যাৰ কোনো নিৰাময় নাই।
মাহৰ পিছৰ বছৰৰ পৰিৱৰ্তন যিটোক দশম মাহ (ডিচেম্বৰ) বুলি কোৱা হয়, শীতকালৰ আৰম্ভণিতে; মাজনিশা (মাজনিশা) দিনৰ পৰিৱৰ্তন; কেৱল ঘণ্টাৰ নিখুঁত আৰু নিয়মীয়া গণনাহে ইতিবাচক হৈ থাকে। এইদৰে, পাপৰ বাবেই সুন্দৰ ঐশ্বৰিক ব্যৱস্থাটো নোহোৱা হৈ গৈছে, তাৰ ঠাইত এটা পাপী ব্যৱস্থাই নোহোৱা হৈ গৈছে যিটো পাল পাতি নোহোৱা হৈ যাব, যেতিয়া গৌৰৱময় সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে নিজকে উপস্থাপন কৰিব, হয় প্ৰথম ছয় হাজাৰ বছৰৰ শেষত, ২০৩০ চনৰ বসন্ত কালত, প্ৰতাৰিত মানুহৰ বাবে, নহয় আমাৰ প্ৰভু আৰু ত্ৰাণকৰ্তা যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত জন্মৰ ২০৩৬ চনৰ বসন্তত, তেওঁৰ বাবে হিচাপ নিষ্পত্তিৰ বাবে নিৰ্বাচিত।
প্ৰতিষ্ঠিত আৰু পৰ্যবেক্ষণ কৰা বিশৃংখলতাই মানৱতাৰ ওপৰত বোজাই কৰা ঐশ্বৰিক অভিশাপৰ সাক্ষ্য দিয়ে। কাৰণ পৃথিৱীখন হেলনীয়া হোৱাৰ পিছৰে পৰা সময়ৰ গণনাই নিজৰ স্থিৰতা আৰু নিয়মিততা হেৰুৱাই পেলাইছে, ৰাতি আৰু দিনৰ ঘণ্টাবোৰ চিৰন্তন ক্ৰমাগতভাৱে মোম আৰু ক্ষীণ হৈ পৰিছে।
সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে যি ক্ৰমত তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনা সংগঠিত কৰিছে, সেই ক্ৰমত তেওঁ মানুহক প্ৰস্তাৱ কৰা আধ্যাত্মিক অগ্ৰাধিকাৰসমূহ আমাক আৰু অধিক প্ৰকাশ কৰে। তেওঁ ৪,০০০ বছৰৰ মানুহৰ পাৰ্থিৱ অভিজ্ঞতাৰ পিছত যীচু খ্ৰীষ্টত মুক্তিপণ হিচাপে নিজৰ জীৱনটো দি নিজৰ উচ্চ প্ৰেম প্ৰকাশ কৰিবলৈ বাছি লৈছিল। এনে কৰি ঈশ্বৰে আমাক কৈছে: "প্ৰথমে মোক আপোনাৰ আজ্ঞাকাৰীতা দেখুৱাওক আৰু মই তোমাক মোৰ প্ৰেম দেখুৱাম।"
পৃথিৱীত মানুহে ইজনে সিজনৰ পিছত লয়, একেবোৰ চৰিত্ৰৰ ফলৰ পুনৰুত্পাদন কৰে, অৱশ্যে ২০২০ চনত আমি যি চূড়ান্ত সময়ৰ প্ৰজন্মত প্ৰৱেশ কৰিলোঁ, সেই প্ৰজন্মই এটা বিশেষত্ব উপস্থাপন কৰে; ইউৰোপত ৭৫ বছৰীয়া শান্তিৰ পিছত, আৰু জিনীয় বিজ্ঞানৰ এক অবিশ্বাস্য শেহতীয়া বিৱৰ্তনৰ পিছত, অতি যুক্তিসংগতভাৱে, ইউৰোপীয়সকল আৰু তেওঁলোকৰ ফলাফল, আমেৰিকা, অষ্ট্ৰেলিয়া আৰু ইজৰাইলৰ পৰা, বিশ্বাস কৰিছিল যে তেওঁলোকে সকলো স্বাস্থ্যজনিত সমস্যাৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাব পাৰে, তেওঁলোকৰ সমাজসমূহ অধিক আৰু অধিক চেনিটাইজ কৰা হৈছিল। সংক্ৰামক ভাইৰাছৰ আক্ৰমণ নতুন নহয়, উন্নত সমাজৰ নেতাৰ আচৰণহে নতুন। এই ভয়ৰ আচৰণৰ কাৰণ হৈছে সংবাদ মাধ্যমৰ বোমাবৰ্ষণৰ ফলত পৃথিৱীৰ জনসাধাৰণৰ সৈতে তেওঁলোকৰ সংস্পৰ্শলৈ অহা, আৰু এই সংবাদ মাধ্যমৰ ভিতৰত মকৰাজালত দেখা দিয়া নতুন সংবাদ মাধ্যম বা সামাজিক নেটৱৰ্ক যিয়ে বিনামূলীয়া ইণ্টাৰনেট যোগাযোগ গঠন কৰে, যাৰ ওপৰত আমি কম বেছি পৰিমাণে স্পষ্ট সম্প্ৰচাৰক বিচাৰি পাওঁ। এইদৰে মানৱতা ইয়াৰ স্বাধীনতাৰ অতিমাত্ৰাবোৰৰ মাজত আবদ্ধ হৈ পৰে যিবোৰ অভিশাপ হিচাপে ইয়াৰ ওপৰত উভতি পৰে। আমেৰিকা আৰু ইউৰোপত হিংসাই জনগোষ্ঠীয় সম্প্ৰদায়সমূহক ইজনে সিজনৰ বিৰুদ্ধে থিয় কৰাই দিয়ে; তাত, " বেবেল " অভিজ্ঞতাৰ অভিশাপটোৱেই নবীকৰণ হয়; তথাপিও আন এটা অনস্বীকাৰ্য ঐশ্বৰিক শিক্ষা যিটো শিকিব পৰা হোৱা নাই, কাৰণ অৱশ্যেই একেটা ভাষা কোৱা একক দম্পতীৰ পৰা বংশধৰ, এই দোষী অভিজ্ঞতা, আমি আজিও দেখিবলৈ পাওঁ, মানৱতাক ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা একাধিক ভাষা আৰু উপভাষাই পৃথক কৰি ৰাখিছে আৰু সমগ্ৰ পৃথিৱীতে সিঁচৰতি হৈ আছে। আৰু হয়, সৃষ্টিৰ প্ৰথম সাত দিনৰ পিছত ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা বন্ধ কৰা নাছিল; তেওঁ এতিয়াও নিজৰ মনোনীত লোকসকলক অভিশাপ দিবলৈ আৰু কেতিয়াবা আশীৰ্বাদ দিবলৈ বহুত সৃষ্টি কৰিছিল, মৰুভূমিত ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলক আগবঢ়োৱা মান্না ইয়াৰ উদাহৰণ।
কিন্তু স্বাধীনতা ইয়াৰ মূলতে আমাৰ সৃষ্টিকৰ্তাৰ পৰা পোৱা এক আচৰিত উপহাৰ। তাৰ ওপৰতেই তেওঁৰ কাৰ্য্যৰ প্ৰতি আমাৰ মুক্ত দায়বদ্ধতা নিৰ্ভৰশীল। আৰু ইয়াত স্বীকাৰ কৰিব লাগিব যে এই সম্পূৰ্ণ স্বাধীনতাই আকস্মিকতাৰ অস্তিত্বক বুজাইছে কাৰণ ঈশ্বৰে ইয়াত কোনো ধৰণে হস্তক্ষেপ নকৰে; যিটো শব্দত বহু বিশ্বাসীয়ে একেবাৰেই বিশ্বাস নকৰে। আৰু তেওঁলোক ভুল, কাৰণ ঈশ্বৰে তেওঁৰ সৃষ্টিৰ এটা বৃহৎ অংশ আকস্মিকভাৱে এৰি দিয়ে, আৰু প্ৰথম আৰু প্ৰধান কথাটো হ’ল, নিৰ্বাচিতসকলৰ মাজত জগাই তোলাৰ ভূমিকা, তেওঁৰ প্ৰকাশিত আকাশী নীতি-নিয়মৰ প্ৰশংসা। তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক চিনাক্ত কৰি সৃষ্টিকৰ্তাই তেওঁলোকক নেতৃত্ব দিবলৈ আৰু তেওঁলোকক তেওঁৰ সত্যসমূহ শিকাবলৈ দায়িত্ব লয় যিয়ে তেওঁলোকক অনন্ত আকাশী জীৱনৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰে। মানৱ জীৱৰ জন্মৰ সময়ত দেখা পোৱা বিকৃতি আৰু দানৱীয়তাই আকস্মিক ক্ৰিয়াৰ প্ৰমাণ কৰে যিয়ে প্ৰজাতিটোৰ প্ৰজনন প্ৰক্ৰিয়াত কম বেছি পৰিমাণে গুৰুতৰ পৰিণতিৰ সৈতে জিনীয় ভুলৰ সৃষ্টি কৰে। প্ৰজাতিৰ প্ৰসাৰ প্ৰজনন শৃংখলৰ গতিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হয় যিয়ে সময়ে সময়ে অনুকূলতাৰ ভুলৰ সৃষ্টি কৰে; ইয়াৰ ভিতৰত বংশগততাৰ নীতিও অন্তৰ্ভুক্ত বা জীৱনৰ সম্ভাৱনাৰ বাবে স্বতন্ত্ৰভাৱে। মুঠতে যদি মই মোৰ বিশ্বাসৰ ঋণী মুক্ত জীৱনৰ সুযোগৰ বাবে, তেন্তে ইয়াৰ বিপৰীতে এই বিশ্বাসৰ পুৰস্কাৰ আৰু পুষ্টিৰ বাবে মই ঈশ্বৰৰ প্ৰেম আৰু ইতিমধ্যে লোৱা আৰু তেওঁ মোক বচাবলৈ লোৱা পদক্ষেপসমূহৰ বাবে ঋণী।
তেওঁৰ পাৰ্থিৱ সৃষ্টিৰ কাহিনীত , ভগৱানৰ অভিশপ্ত দিনটো সপ্তাহত প্ৰথম; ইয়াৰ ভাগ্য লিখা আছে: ইয়াৰ উদ্দেশ্য হ'ব " পোহৰক আন্ধাৰৰ পৰা পৃথক কৰা ।" সপ্তম দিনক পবিত্ৰ কৰিবলৈ ঈশ্বৰৰ বাছনিৰ বিৰোধিতা কৰিবলৈ মিছা খ্ৰীষ্টানসকলে নিৰ্বাচিত কৰা এই প্ৰথম দিনটোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৫ পদত অবাধ্য বিদ্ৰোহী শিবিৰৰ " চিহ্ন " হিচাপে নিজৰ ভূমিকা সম্পূৰ্ণৰূপে পালন কৰিব। প্ৰথম দিনৰ দেওবাৰক যিমানেই ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা অভিশাপ দিয়া হয়, সিমানেই সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰো তেওঁৰ দ্বাৰা আশীৰ্ব্বাদ আৰু পবিত্ৰ কৰা হয়। আৰু এই বিৰোধিতাক বুজিবলৈ হ’লে আমি ঈশ্বৰৰ চিন্তাক আকোৱালি ল’ব লাগিব, যিটো তেওঁৰ দ্বাৰা আৰু তেওঁৰ বাবে পবিত্ৰতাৰ চিন। বিশ্ৰামবাৰ সপ্তম দিনৰ বিষয়ে আৰু এই সাত সংখ্যা "৭" পূৰ্ণতাৰ প্ৰতীক। এই পূৰ্ণতা শব্দটোৰ অধীনত ঈশ্বৰে আমাৰ পাৰ্থিৱ মাত্ৰাটো যিটো উদ্দেশ্যৰ বাবে সৃষ্টি কৰিছিল, অৰ্থাৎ পাপৰ নিষ্পত্তি, ইয়াৰ নিন্দা, ইয়াৰ মৃত্যু আৰু ইয়াৰ অন্তৰ্ধানৰ চিন্তাক ৰাখে। আৰু এই পৰিকল্পনাত, সাপ্তাহিক বিশ্ৰামবাৰে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ৭ম সহস্ৰাব্দৰ সময়ছোৱাত এইবোৰ সম্পূৰ্ণৰূপে সম্পন্ন হ’ব। গতিকে এই লক্ষ্য ঈশ্বৰৰ বাবে অধিক গুৰুত্বপূৰ্ণ, যাৰ দ্বাৰা তেওঁ পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ জীৱন মুক্ত কৰিব আৰু যিটো তেওঁ ব্যক্তিগতভাৱে, যীচু খ্ৰীষ্টত, অত্যাচাৰী দুখ-কষ্টৰ মূল্যত সম্পন্ন কৰিব।
ইয়াত ঈশ্বৰে উপদেশক 19:00 ত কোৱাৰ আন এটা কাৰণ উল্লেখ কৰা হৈছে। ৭:৮: " বস্তুৰ আৰম্ভণিতকৈ শেষটোৱেই উত্তম ।" আদিপুস্তকত "ৰাতি-দিন" বা " সন্ধিয়া-ৰাতিপুৱা " ক্ৰমত হোৱা উত্তৰাধিকাৰীয়ে এই ঐশ্বৰিক চিন্তাক নিশ্চিত কৰে। ইছাত। ১৪:১২, বেবিলনৰ ৰজাৰ আৱৰণৰ তলত ঈশ্বৰে চয়তানক কৈছে: " তুমি কেনেকৈ স্বৰ্গৰ পৰা পতিত হ'লা, ৰাতিপুৱাৰ তৰা , ভোৰৰ পুত্ৰ! তুমি মাটিত কাটি পেলোৱা, হে জাতিবোৰক পৰাস্ত কৰা !" ঈশ্বৰে তেওঁক যি অভিব্যক্তিৰে " ৰাতিপুৱাৰ তৰা " বুলি অভিহিত কৰিছে, তাৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে তেওঁ তেওঁক আমাৰ পাৰ্থিৱ ব্যৱস্থাৰ "সূৰ্য্য"ৰ সৈতে তুলনা কৰিছে। তেওঁ আছিল তেওঁৰ প্ৰথম সৃষ্টি আৰু তূৰৰ ৰজা যিহিষ্কৰ আৱৰণত। 28:12 পদত তেওঁৰ আদি মহিমাৰ বৰ্ণনা কৰা হৈছে: " মানুহৰ পুত্ৰ, তূৰৰ ৰজাৰ বাবে বিলাপ লওক! আপুনি তেওঁক ক'ব: প্ৰভু যিহোৱাই এইদৰে কৈছে: আপুনি সিদ্ধতাক মোহৰ মাৰিলে, আপুনি জ্ঞানেৰে পৰিপূৰ্ণ আৰু সৌন্দৰ্য্যত সিদ্ধ আছিল । » এই সিদ্ধতা অদৃশ্য হ'ব লাগিছিল, তাৰ ঠাইত এটা বিদ্ৰোহী আচৰণে তেওঁক শত্ৰু, চয়তান আৰু বিৰোধী, চয়তান কৰি তুলিছিল ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা নিন্দা কৰা হৈছে কাৰণ ১৫ পদত ঘোষণা কৰা হৈছে: " আপুনি সৃষ্টি হোৱাৰ দিনৰ পৰাই আপোনাৰ মাজত অধৰ্ম পোৱালৈকে আপোনাৰ পথত সিদ্ধ আছিল । " উপাসনা । " ইয়াৰ দ্বাৰা আমি বুজিব পাৰোঁ যে ঈশ্বৰে তেওঁৰ জীৱবোৰক তেওঁলোকৰ পছন্দ প্ৰকাশ কৰাত বাধা দিবলৈ বিচৰা নাই, আনকি সেইবোৰ তেওঁৰ নিজৰ পছন্দৰ বিপৰীত হ'লেও। যীচুৱে তেওঁৰ পাঁচনিসকলকো তেওঁক এৰি যাবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছিল যদিহে তেওঁলোকৰ ইচ্ছা আছিল শত্ৰু, অযোগ্য আৰু উদাসীন।
আদি পাপ
প্ৰথম দিনটোৰ বাকী অংশই আমাৰ খ্ৰীষ্টান যুগত অতিশয় গুৰুত্ব লাভ কৰে কাৰণ ই ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা পুনৰ প্ৰতিষ্ঠা হোৱা " পাপ " গঠন কৰে, আৰু ই ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ শিবিৰৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহত প্ৰৱেশ কৰা শিবিৰৰ চিন হৈ পৰে। কিন্তু এই " পাপ "ই আমাক আদম আৰু হৱাৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰৰ দ্বাৰা মানৱতাক মৃত্যুদণ্ড দিয়া আদি " পাপ " পাহৰিবলৈ বাধ্য কৰাব নালাগে । আত্মাৰ দ্বাৰা আলোকিত হৈ এই বিষয়টোৱে মোক আদিপুস্তক পুস্তকত লুকাই থকা গুৰুত্বপূৰ্ণ পাঠসমূহ আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ বাধ্য কৰালে। পৰ্যবেক্ষণৰ স্তৰত গ্ৰন্থখনে ১, ২, ৩ অধ্যায়ত সৃষ্টিৰ উৎপত্তিৰ বিষয়ে আমাক প্ৰকাশ কৰিছে।এই সংখ্যাবোৰৰ প্ৰতীকী অৰ্থ এতিয়াও নিখুঁতভাৱে ন্যায্য: ১ = ঐক্য; ২ = অসম্পূৰ্ণতা; ৩ = সিদ্ধতা। এই বিষয়ে এটা ব্যাখ্যাৰ যোগ্য। জেনেৰেল ১ ত প্ৰথম ৬ দিনৰ সৃষ্টিৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰা হৈছে। তেওঁলোকৰ সংজ্ঞা " সন্ধিয়া ৰাতিপুৱা " পাপ আৰু পৃথিৱীৰ অভিশাপৰ পিছতহে যুক্তিযুক্ত হ'ব যিটো চয়তানৰ আধিপত্য থকা ডমেইন হৈ পৰে, যিটো হ'ব আদিপুস্তক ৩ ৰ বিষয়বস্তু যাৰ অবিহনে " সন্ধিয়া ৰাতিপুৱা " অভিব্যক্তিটোৰ পাৰ্থিৱ স্তৰত কোনো অৰ্থ নাই। ব্যাখ্যা আগবঢ়াই ৩ নং অধ্যায়ত এই ঐশ্বৰিক প্ৰকাশৰ ওপৰত সিদ্ধতাৰ মোহৰ লগোৱা হৈছে। একেদৰে আদিপুস্তক ২ ত সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰ বা অধিক নিখুঁতভাৱে ক'বলৈ গ'লে সপ্তম দিনত ঈশ্বৰ আৰু মানুহৰ বাকীসকলৰ বিষয়বস্তুও আদিপুস্তক ৩ পদত হৱা আৰু আদমে কৰা মূল "পাপ"ৰ পিছতহে যুক্তিযুক্ত যিয়ে ইয়াক ইয়াৰ হোৱাৰ কাৰণ দিয়ে। এইদৰে, বিপৰীতমুখীভাৱে, আদিপুস্তক ৩ পদত দিয়া ইয়াৰ ন্যায্যতা অবিহনে, পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰে ইয়াৰ অসম্পূৰ্ণতাৰ প্ৰতীক "২"ৰ যোগ্য। এই সকলোবোৰৰ পৰা স্পষ্ট যে পৃথিৱীখন ঈশ্বৰে চয়তান আৰু তেওঁৰ দানৱবোৰৰ ওচৰত উৎসৰ্গা কৰিবলৈ সৃষ্টি কৰিছিল যাতে তেওঁলোকৰ আত্মাৰ কুফলবোৰ বস্তুগত হৈ সকলো ঈশ্বৰ, স্বৰ্গদূত আৰু মানুহৰ চকুত দেখা দিব পাৰে আৰু স্বৰ্গদূত আৰু মানুহে নিজৰ পক্ষ বাছি ল’ব পাৰে।
এই বিশ্লেষণে মোক আঙুলিয়াই দিবলৈ বাধ্য কৰে যে বিশ্ৰামৰ দ্বাৰা পবিত্ৰ কৰা সপ্তম দিনৰ প্ৰতিষ্ঠাই আদিপুস্তক ৩ পদত প্ৰতিষ্ঠিত পাৰ্থিৱ " পাপ " ৰ অভিশাপৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে, কাৰণ পৃথিৱীখন নিজেই ঈশ্বৰৰ অভিশপ্ত, আৰু সেয়েহে মৃত্যু আৰু ইয়াৰ প্ৰক্ৰিয়াই ইয়াক আঘাত কৰা মুহূৰ্তৰ পৰাই ইয়াৰ ছয় হাজাৰ বছৰৰ সময় আৰু সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ হাজাৰ বছৰে এটা অৰ্থ, এটা ব্যাখ্যা, এটা ন্যায্যতা। এই কথাটো মন কৰিবলগীয়া যে পাৰ্থিৱ সৃষ্টিৰ আগতে, স্বৰ্গত, সংঘাতই ইতিমধ্যে ঈশ্বৰৰ শিবিৰৰ বিৰুদ্ধে চয়তানৰ শিবিৰৰ বিৰোধিতা কৰিছে কিন্তু কেৱল যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৱেহে ব্যক্তিগত বাছনি নিৰ্দিষ্ট কৰি তুলিব; যিটো তেতিয়াৰ পৰা পাৰ্থিৱ সৃষ্টিত মৃত্যুৰ বাবে দোষী সাব্যস্ত হোৱা বিদ্ৰোহীসকলক স্বৰ্গৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰিলে দৃশ্যমান হ’ব। কিন্তু স্বৰ্গত ঈশ্বৰে পৰ্যায়ক্ৰমে " সন্ধিয়াৰ ৰাতিপুৱা " ৰ ওপৰত স্বৰ্গদূতসকলৰ জীৱন সংগঠিত কৰা নাছিল , এইটো কাৰণ স্বৰ্গে তেওঁৰ চিৰন্তন নিয়মক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে; যিজনে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে চিৰকাল জয়ী হ’ব আৰু চলি থাকিব। এই তথ্যসমূহৰ সন্মুখীন হ’লে: পাপৰ আগৰ পৃথিৱীখনৰ কথা কি ক’ব? " সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱা " ৰ বিকল্পৰ বাহিৰেও ইয়াৰ নিয়ম স্বৰ্গৰো, অৰ্থাৎ আপাত দৃষ্টিত জীৱনটো চিৰন্তন নিয়মত সংঘটিত হয়; ভেগান প্ৰাণী, ভেগান মানুহ আৰু মৃত্যুৰ অবিহনে যি পাপৰ মজুৰি হ'ব, দিনে দিন অনুসৰণ কৰে আৰু এইটো চিৰদিনৰ বাবে থাকিব পাৰে।
কিন্তু আদিপুস্তক ২ পদত ঈশ্বৰে আমাক তেওঁৰ সপ্তাহৰ ক্ৰম প্ৰকাশ কৰিছে, যিটো সপ্তম দিনত ঈশ্বৰ আৰু মানুহৰ বাবে বিশ্ৰামৰ সৈতে শেষ হয়। এই বিশ্ৰাম শব্দটো "বন্ধ কৰা" ক্ৰিয়াৰ পৰা আহিছে আৰু ই ঈশ্বৰে কৰা কামৰ লগতে মানুহে কৰা কামৰ ক্ষেত্ৰতো প্ৰযোজ্য। আপুনি বুজিব পাৰে যে পাপৰ আগতে ঈশ্বৰ বা মানুহেও ক্লান্তি অনুভৱ কৰিব পৰা নাছিল। আদমৰ শৰীৰত কোনো ধৰণৰ কষ্ট, ভাগৰ বা কোনো ধৰণৰ কষ্ট পোৱা নাছিল। এতিয়া, সাতদিনীয়া সপ্তাহবোৰে ইটোৱে সিটোক অনুসৰণ কৰিছিল আৰু নিজকে চিৰন্তন চক্ৰৰ দৰে পুনৰুত্পাদন কৰিছিল, মাথোঁ " সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱা " উত্তৰাধিকাৰীয়ে ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ স্বৰ্গীয় নিয়মৰ সৈতে পাৰ্থক্যটো চিহ্নিত কৰিছিল। এই পাৰ্থক্যৰ উদ্দেশ্য আছিল সেয়েহে মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে ডিজাইন কৰা এটা কাৰ্যসূচী ভৱিষ্যদ্বাণীমূলকভাৱে প্ৰকাশ কৰা। যেনেকৈ ইব্ৰীসকলৰ মাজত "যোম কিপ্পুৰ" বা "প্ৰত্যাখ্যানৰ দিন"ৰ উৎসৱটো প্ৰতি বছৰে নবীকৰণ কৰা হৈছিল আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৰ দ্বাৰা সম্পন্ন হোৱা প্ৰায়শ্চিত্তৰ দ্বাৰা পাপৰ অন্ত হোৱাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছিল, ঠিক তেনেকৈয়ে সাপ্তাহিক বিশ্ৰামবাৰেও সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ আগমনৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে, সেই মুহূৰ্তত যেতিয়া ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ মনোনীতসকলে প্ৰকৃত বিশ্ৰামত প্ৰৱেশ কৰিব কাৰণ বিদ্ৰোহীসকলে মৃত আৰু দুষ্টতা লাভ কৰিব পৰাজিত হৈছে। কিন্তু নিৰ্বাচিতসকলে এতিয়াও " পাপ "ৰ প্ৰতি চিন্তিত কাৰণ, খ্ৰীষ্টৰ সৈতে, তেওঁলোকে " পাপ " আৰু পাপীসকলৰ বিচাৰ কৰিব লাগিব, যিসকলে সেই সময়ত মৰ্ত্যলোক টোপনিত শুই থাকিব। গতিকে আগৰ ছয় দিনৰ দৰে সপ্তমটোকো " পাপ " ৰ চিনটোৰ অধীনত ৰখা হয় যিয়ে গোটেই সপ্তাহটোৰ সাত দিনক সামৰি লয় আৰু ইয়াৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে। আৰু অষ্টম সহস্ৰাব্দৰ আৰম্ভণিতেহে, পাপীসকলক " দ্বিতীয় মৃত্যুৰ জুই "ত ভস্মীভূত হোৱাৰ পিছতহে " পাপ " অবিহনে অনন্তকাল নবীকৰণ কৰা পৃথিৱীত আৰম্ভ হ'ব। যদি সাত দিনটো পাপৰ দ্বাৰা চিহ্নিত কৰা হয় আৰু ৭০০০ বছৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হয়, তেন্তে এই ৭০০০ বছৰৰ গণনা আদিপুস্তক ৩ ত প্ৰকাশ পোৱা পাপৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ পৰাহে আৰম্ভ হ'ব পাৰে সাত দিনীয়া সপ্তাহটোৰ ভিতৰত " পাপ "ৰ বাবে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল।
এই শিক্ষাই এই কাৰ্য্যৰ গুৰুত্বক উজ্জ্বল কৰি তুলিছে যিটো ঈশ্বৰে দানত ৰোমান পোপৰ পদত আৰোপ কৰিছে। ৭:২৫: " তেওঁ সময় আৰু বিধান সলনি কৰিবলৈ পৰিকল্পনা কৰিব ।" ঈশ্বৰে প্ৰতিষ্ঠা কৰা " সময় " সলনি কৰাৰ ফলত ঈশ্বৰৰ " বিধান " ৰ সাপ্তাহিক বিশ্ৰামবাৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক চৰিত্ৰ আৱিষ্কাৰ কৰাটো অসম্ভৱ হয় । আৰু এই কামটো ৰোমে প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনৰ পৰাই কৰি আহিছে , ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা, সপ্তম দিনটোৰ পৰিৱৰ্তে প্ৰথম দিনটোত সাপ্তাহিক বিশ্ৰামৰ অৰ্ডাৰ দি। ৰোমান শৃংখলা অনুসৰণ কৰি পাপীয়ে আদম আৰু হৱাৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা মূল " পাপ "ৰ পৰা মুক্ত নহয়, কিন্তু ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ অতিৰিক্ত " পাপ " গ্ৰহণ কৰে, এইবাৰ স্বেচ্ছামূলক , যিয়ে ঈশ্বৰৰ প্ৰতি তেওঁৰ অপৰাধবোধ বৃদ্ধি কৰে।
সময়ৰ ক্ৰম " সন্ধিয়াৰ ৰাতিপুৱা " বা " আন্ধাৰ পোহৰ " হৈছে ঈশ্বৰে বাছি লোৱা এটা ধাৰণা আৰু এই পছন্দৰ আজ্ঞা পালন কৰিলে বাইবেলৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ৰহস্যৰ প্ৰৱেশৰ অনুকূল আৰু অনুমোদিত হয়। মানুহক এই পছন্দ গ্ৰহণ কৰিবলৈ একোৱেই বাধ্য নকৰে আৰু ইয়াৰ প্ৰমাণ হ’ল যে মানৱজাতিয়ে নিজৰ দিনৰ পৰিৱৰ্তন মাজনিশা, বা বসন্তকালীন সূৰ্যাস্তৰ ৬ ঘণ্টাৰ পিছত চিহ্নিত কৰিবলৈ বাছি লৈছে; যিয়ে দহগৰাকী কুমাৰীৰ দৃষ্টান্তৰ দৰা খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ বাবে বহু দেৰিকৈ সাৰ পোৱাসকলৰ শিবিৰৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে। ঈশ্বৰে দিয়া সূক্ষ্ম বাৰ্তাবোৰ এইদৰে তেওঁৰ বৌদ্ধিক হাতৰ নাগালেৰে বাহিৰত। কিন্তু তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে ঈশ্বৰৰ সময়ৰ ক্ৰমে তেওঁৰ সকলো ভৱিষ্যদ্বাণী আৰু বিশেষকৈ প্ৰকাশিত বাক্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণীক আলোকিত কৰে যাৰ আৰম্ভণিতে যীচুৱে নিজকে " আলফা আৰু ওমেগা ", " আদি বা আৰম্ভণি আৰু শেষ " হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে। আমাৰ জীৱনত পাৰ হোৱা প্ৰতিটো দিনেই ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে, যিটো তেওঁ আদিপুস্তক ১, ২ আৰু ৩ ত সামৰি লৈছে, কিয়নো " ৰাতি " বা " আন্ধাৰ "ই আদিপুস্তক ১ ত উপস্থাপন কৰা ছটা অশুচি দিনক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, আনহাতে আদিপুস্তক ২ ত প্ৰতিষ্ঠিত ঐশ্বৰিক বিশ্ৰামে " পোহৰ " ৰ সময় ঘোষণা কৰে । এই নীতিৰ ওপৰতেই ডেনৰ মতে। ৮:১৪, খ্ৰীষ্টান যুগৰ সময়ক দুটা ভাগত ভাগ কৰা হৈছে: ৩২১ চনৰ মাজত আধ্যাত্মিক " অন্ধকাৰ " ৰ সময় , যেতিয়া বিশ্ৰামবাৰৰ বিৰুদ্ধে " পাপ " প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয়, আৰু ১৮৪৩ চনত যেতিয়া সেই তাৰিখৰ পৰা নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে " পোহৰ "ৰ সময় আৰম্ভ হয় ২০৩০ চনৰ বসন্তত যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈকে, যেতিয়া আদিপুস্তক ৩ ৰ দৰে সৰ্বশক্তিমান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ হিচাপে তেওঁ নিৰ্বাচিত আৰু বিদ্ৰোহীসকল, " ভেড়া আৰু ছাগলী ," যিদৰে তেওঁ " সাপ, মহিলা আৰু আদম "ৰ মাজত বিচাৰ কৰিছিল। একেদৰে প্ৰকাশিত বাক্যত " সাতটা গীৰ্জালৈ পত্ৰ, সাতটা ছীল আৰু সাতটা শিঙা " ৰ বিষয়বস্তুৱে প্ৰথম ছয়টাৰ বাবে " আন্ধাৰ " আৰু এই প্ৰতিটো বিষয়বস্তুৰ সপ্তম আৰু অন্তিম ডিগ্ৰীৰ বাবে ঐশ্বৰিক " পোহৰ "ৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে। এইটো ইমানেই সত্য যে ১৯৯১ চনত প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিজমে এই শেষৰ "পোহৰ" আনুষ্ঠানিকভাৱে প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ ফলত, ১৯৮২ চনৰ পৰা যীচুৱে মোক দিয়া পোহৰ, তেওঁক ক'বলৈ বাধ্য কৰালে, প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১৭ পদত " লৌদিচিয়া "লৈ উদ্দেশ্যি লিখা পত্ৰখনত: " কাৰণ আপুনি কয়, 'মই ধনী আৰু সামগ্ৰী বৃদ্ধি পাইছো আৰু একোৰ প্ৰয়োজন নাই ,' আৰু নাজানে যে আপুনি দুৰ্ভগীয়া, দুখীয়া, দুখীয়া, অন্ধ আৰু উলংগ ,... ". ১ পিতৰ ৪:১৭ পদত দিয়া এই উক্তিটো অফিচিয়েল এডভেন্টিষ্টসকলে পাহৰি গৈছে: " কিয়নো ঈশ্বৰৰ ঘৰত বিচাৰ আৰম্ভ হোৱাৰ সময় আহি পৰিছে ।" এতিয়া যদি আমাৰ পৰা আৰম্ভ হয়, তেন্তে ঈশ্বৰৰ শুভবাৰ্ত্তা পালন নকৰাসকলৰ শেষ কি হ’ব? " এই প্ৰতিষ্ঠানটো ১৮৬৩ চনৰ পৰাই স্থাপন কৰা হৈছে আৰু যীচুৱে ইয়াৰ প্ৰতিষ্ঠাক আশীৰ্বাদ দিছিল " ফিলাডেলফিয়া " সময়ত, ১৮৭৩ চনত। ঐশ্বৰিক নীতি অনুসৰি " সন্ধিয়াৰ ৰাতিপুৱা " বা " আন্ধাৰ পোহৰ ", " লাওদিচিয়া " নামেৰে প্ৰতীকিত শেষ আৰু সপ্তম যুগটো মহান ঐশ্বৰিক " পোহৰ " ৰ সময় হ'ব লাগিছিল আৰু এই কামে ইয়াৰ প্ৰমাণ গঠন কৰে, এটা মহান " পোহৰ " সঁচাকৈয়ে আলোকিত কৰিবলৈ আহিছিল এই যুগত ৰহস্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে, চৰকাৰী বিশ্বব্যাপী এডভেন্টিষ্ট প্ৰতিষ্ঠানৰ মূল্যত "দেওবাৰ", তেওঁলোকৰ বাপ্তিস্মৰ ধন্য সময়ৰ দৰে বিশ্ৰামবাৰটো আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ যেন নালাগিব।
পোহৰ " ৰ সময়ৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে আৰু আদিপুস্তকৰ এই অধ্যায়টো " সপ্তম দিন " ৰ পবিত্ৰকৰণৰ পৰা আৰম্ভ হৈছে। ইয়াৰ অন্ত ২৫ পদত কোৱা হৈছে: " মানুহজন আৰু তেওঁৰ পত্নী দুয়োজনেই উলংগ আছিল, আৰু তেওঁলোকে লাজ কৰা নাছিল "। এই দুটা বিষয়বস্তুৰ মাজৰ সংযোগে দেখুৱাইছে যে তেওঁলোকৰ শাৰীৰিক উলংগতাৰ আৱিষ্কাৰ হ'ব তেওঁলোকে কৰিবলগীয়া " পাপ " ৰ অভিযোগৰ পৰিণতি আৰু যিটো, আদিপুস্তক ৩ ত বৰ্ণনা কৰা হৈছে, এইদৰে এটা মৰ্ত্যলোক আধ্যাত্মিক নগ্নতাৰ কাৰণ হিচাপে দেখা দিয়ে। এই শিক্ষাক " লাওদিকিয়া " ৰ লগত তুলনা কৰিলে আমি বিশ্ৰামবাৰক " পাপ "ৰ সৈতে জড়িত পাওঁ যিয়ে মানুহক " উলংগ " কৰি তোলে। এই চূড়ান্ত প্ৰসংগত বিশ্ৰামবাৰৰ অনুশীলন সেয়েহে খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহ ৰক্ষা কৰিবলৈ আৰু যথেষ্ট নহয়, কাৰণ ১৯৮২ চনৰ পৰা ১৯৯১ চনৰ ভিতৰত চৰকাৰী এডভেন্টিষ্ট কৰ্তৃপক্ষক তেওঁৰ সম্পূৰ্ণ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক পোহৰৰ প্ৰস্তাৱ দি যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰয়োজনীয়তা বৃদ্ধি পালে আৰু তেওঁ এই সময়ৰ বাবে বিচাৰে যে তেওঁৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ অনুশীলনৰ লগে লগে তেওঁৰ অনুগ্ৰহৰ যোগ্য নিৰ্বাচিতজনে তেওঁৰ আগ্ৰহ, নিজৰ সময়, নিজৰ জীৱন আৰু নিজৰ সকলো আত্মা নিজৰ বাবে দিয়ে দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা প্ৰকাশ ; কিন্তু সমগ্ৰ প্ৰকাশিত বাইবেলতো যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৩ অনুসৰি তেওঁৰ " দুজন সাক্ষী " গঠন কৰে।
পৃথিৱীত দিয়া ঈশ্বৰৰ সাক্ষ্য
যিমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ নহওক কিয়, ঈশ্বৰে যীচু খ্ৰীষ্টৰ ৰূপত মানৱতাৰ ওচৰলৈ যোৱা ভ্ৰমণে আমাক মোচিৰ সময়ত তেওঁৰ আগৰ ভ্ৰমণক পাহৰিবলৈ বাধ্য কৰাব নালাগে। কাৰণ এই দূৰৈৰ প্ৰসংগতেই ঈশ্বৰে তেওঁক পাৰ্থিৱ মাত্ৰাৰ উৎপত্তি প্ৰকাশ কৰিছিল। আৰু ঈশ্বৰে দিয়া প্ৰকাশ হিচাপে আদিপুস্তকৰ বিৱৰণীও পাঁচনি যোহনক প্ৰকাশ কৰা প্ৰকাশিত বাক্যৰ দৰেই গুৰুত্বপূৰ্ণ। পাৰ্থিৱ জীৱনক সংগঠিত কৰিবলৈ ঈশ্বৰে বাছি লোৱা ৰূপটোৱে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ প্ৰস্তাৱৰ চৰ্ত অনুসৰি, তেওঁৰ প্ৰেমৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাই তেওঁৰ লগত চিৰকাল জীয়াই থাকিব পাৰে বা তেওঁক প্ৰত্যাখ্যান কৰি মৃত্যুৰ শূন্যতাত অদৃশ্য হৈ যাব পাৰে, যাৰ বাবে তেওঁ সম্পূৰ্ণ স্বাধীনতা দিয়ে।
যদি আদমক অকলে সৃষ্টি কৰা হৈছে, তেন্তে প্ৰথমতে, ইয়াৰ কাৰণ হ'ল তেওঁক " ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি (আদিপুস্তক ১:২৬-২৭)" হিচাপে উপস্থাপন কৰা হৈছে তেওঁৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ মুক্ত সমকক্ষৰ পৰা প্ৰেমৰ সন্ধানত , কাৰণ তেওঁৰ অতীতৰ অনন্তকালৰ সকলো সময় আছিল নিৰপেক্ষ নিসংগতাৰ। এই কথা তেওঁৰ বাবে ইমানেই অসহ্যকৰ হৈ পৰিল যে তেওঁ নিজৰ জীৱ-জন্তুবোৰক যি স্বাধীনতা দিবলৈ ওলাইছিল তাৰ পৰিণতি বহন কৰিবলৈ সাজু হৈ উঠিল। আদমৰ এটা পাচলিৰ পৰা হৱাৰ সৃষ্টি, যেতিয়া তেওঁ মৃত্যুৰ টোপনিত ডুব গৈ আছে, তেওঁৰ মণ্ডলীৰ সৃষ্টিৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে, যিজন তেওঁৰ বিশ্বাসী মনোনীত লোকেৰে গঠিত, যীচু খ্ৰীষ্টত তেওঁৰ প্ৰায়শ্চিত্তমূলক মৃত্যুৰ দ্বাৰা চপোৱা ফল; এইটোৱে " সহায়ক " ৰ ভূমিকাক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে যিটো ঈশ্বৰে তেওঁৰ পৰা অহা মহিলাগৰাকীক আৰোপ কৰে আৰু যাৰ নামৰ হৱাৰ অৰ্থ হৈছে " জীৱন "। নিৰ্বাচিতজনে চিৰকাল " জীয়াই থাকিব ", আৰু পৃথিৱীত, তাইৰ ঈশ্বৰক তাইৰ " সহায় " আগবঢ়াবলৈ এটা বৃত্তি আছে, তেওঁৰ প্ৰকল্পটো সম্পন্ন কৰাত মানৱীয়ভাৱে সহযোগিতা কৰিবলৈ যিটোৰ লক্ষ্য হৈছে তেওঁৰ চিৰন্তন বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত ভাগ কৰা আৰু অসুবিধা নোহোৱাকৈ নিখুঁত প্ৰেম প্ৰতিষ্ঠা কৰা।
অবাধ্যতাৰ পাপ হৱাৰ যোগেদি মানৱজাতিত প্ৰৱেশ কৰে, অৰ্থাৎ তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ " নাৰী " প্ৰতীকৰ যোগেদি যিয়ে এই আদি পাপৰ উত্তৰাধিকাৰী হ'ব। লগতে, আদমৰ দৰে, হৱাৰ প্ৰতি প্ৰেমৰ বাবে, যীচু খ্ৰীষ্টত, ঈশ্বৰে তেওঁৰ মনোনীতজনৰ ঠাইত ভাগ কৰিবলৈ আৰু বহন কৰিবলৈ মানুহ হৈ পৰে, যিটো তেওঁৰ পাপৰ প্ৰাপ্য মৰ্ত্যলোক শাস্তি। আদিপুস্তকৰ কাহিনী সেয়েহে আমাৰ উৎপত্তি আৰু ইয়াৰ পৰিস্থিতিৰ বিষয়ে প্ৰকাশ কৰা এক ঐতিহাসিক সাক্ষ্য আৰু সৰ্বশক্তিমান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ মহান প্ৰেমময় পৰিকল্পনাৰ পৰিত্ৰাণকাৰী নীতি প্ৰকাশ কৰা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সাক্ষ্য দুয়োটা।
আদিপুস্তক ১ ত উল্লেখ কৰা সৃষ্টিৰ প্ৰথম ছয় দিনৰ পিছত, ছয় দিনৰ পিছত যিয়ে ঈশ্বৰে তেওঁৰ পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিতসকলক নিৰ্বাচিত কৰাৰ বাবে সংৰক্ষণ কৰা ছয় হাজাৰ বছৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে, আদিপুস্তক ২ ত, অনন্ত বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ অধীনত, পৰীক্ষা কৰা আৰু নিৰ্বাচিত নিৰ্বাচিতসকলক আদৰিবলৈ সীমাহীন সপ্তম দিনটো মুকলি হ’ব।
ঈশ্বৰে আৰম্ভণিৰে পৰাই জানিছিল যে তেওঁৰ পৰিকল্পনাৰ ফলাফল, তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ নাম যিসকলে ছয় হাজাৰ বছৰৰ ভিতৰত প্ৰকাশ পাব। আমাৰ পাৰ্থিৱ মাত্ৰা সৃষ্টি নকৰাকৈয়ে বিদ্ৰোহী স্বৰ্গদূতসকলৰ বিচাৰ আৰু ধ্বংস কৰাৰ সকলো শক্তি আৰু কৰ্তৃত্ব তেওঁৰ আছিল। কিন্তু ঠিক তেওঁ নিজৰ জীৱক সন্মান কৰাৰ বাবেই, যিয়ে তেওঁক ভাল পায় আৰু যাক তেওঁ ভাল পায়, সেয়েহে তেওঁ এই উদ্দেশ্যে সৃষ্টি কৰা পৃথিৱীত এক সাৰ্বজনীন প্ৰদৰ্শনৰ আয়োজন কৰে।
ঈশ্বৰে সত্যৰ নীতিক সকলোতকৈ উন্নীত কৰে। গীতমালা ৫১:৬ পদত ঘোষণা কৰা অনুসৰি, যীচুৱে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক " পুনৰ জন্ম ," অৰ্থাৎ "সত্যৰ পৰা জন্ম" বুলি সংজ্ঞায়িত কৰিছে , যাতে তেওঁলোক ঈশ্বৰৰ সত্যৰ মানদণ্ডৰ সৈতে মিল খায়। যোহন ১৮:৩৭ পদৰ মতে, তেওঁ নিজেই " সত্যৰ সাক্ষ্য দিবলৈ " আহিছিল আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১৪ পদত নিজকে " সত্যজন " হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে। সত্যৰ নীতিৰ এই উচ্চতা আৰু মহিমামণ্ডিতকৰণ মিছাৰ নীতিৰ নিৰপেক্ষ বিৰোধী আৰু দুয়োটা নীতিয়ে একাধিক ৰূপ লয়। মিছাৰ নীতিয়ে ইয়াৰ সমগ্ৰ ইতিহাসত পৃথিৱীৰ বাসিন্দাসকলক অহৰহ প্ৰলোভিত কৰি আহিছে। আধুনিক যুগত মিছা কথাই অস্তিত্বৰ নিয়ম হৈ পৰিছে। ব্যৱসায়িক মনোভাৱত "ব্লাফ" শব্দটোৰ অধীনত গ্ৰহণ কৰা হয়, কিন্তু তথাপিও ইহঁত চয়তানৰ ফল, " মিছাৰ পিতৃ " যোহন ৮:৪৪ অনুসৰি। ধৰ্মীয় পৰ্যায়ত মিছা কথা একাধিক ধৰ্মীয় নকলৰ ৰূপত দেখা দিয়ে যিবোৰ পৃথিৱীৰ সংশ্লিষ্ট লোক আৰু স্থানৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি পৃথক হয়। আৰু খ্ৰীষ্টান বিশ্বাস নিজেই "বিভ্ৰান্তিৰ" নিখুঁত প্ৰতিচ্ছবি হৈ পৰিছে (= বেবেল) ইমানেই ইয়াৰ অন্ধকাৰ নকল।
মিছা কথা বিজ্ঞানসন্মতভাৱে শিকোৱা হয়। কাৰণ ইয়াৰ স্বৈৰাচাৰী দৃষ্টিভংগীৰ বিপৰীতে বৈজ্ঞানিক চিন্তাধাৰাই ইয়াৰ প্ৰজাতিৰ বিৱৰ্তনশীল তত্ত্বৰ প্ৰকৃত প্ৰমাণ দিবলৈ অক্ষম, আৰু ইয়াৰ বিজ্ঞানীসকলে পৃথিৱীৰ অস্তিত্বৰ বাবে যি লাখ কোটি বছৰৰ কাৰণ বুলি কয়। এই বৈজ্ঞানিক চিন্তাৰ বিপৰীতে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ সাক্ষ্যই তেওঁৰ বাস্তৱতাৰ বহু প্ৰমাণ আগবঢ়ায়, কাৰণ পৃথিৱীৰ ইতিহাসে তেওঁৰ কাৰ্য্যৰ সাক্ষ্য দিয়ে, যাৰ প্ৰথম উদাহৰণ জলৰ বানপানীয়ে গঠন কৰে, যাৰ প্ৰমাণ সমতল অঞ্চলত আনকি পৃথিৱীৰ উচ্চতম পৰ্বতৰ শিখৰতো সাগৰীয় জীৱাশ্মৰ উপস্থিতিয়ে। এই স্বাভাৱিক সাক্ষ্যৰ লগত যোগ কৰা হৈছে মানৱ ইতিহাসে এৰি থৈ যোৱা সাক্ষ্য, নোহৰ জীৱন, অব্ৰাহামৰ জীৱন, ইব্ৰীসকলক মিচৰৰ দাসত্বৰ পৰা মুক্তি আৰু ইহুদী জনগোষ্ঠীৰ জন্ম, জগতৰ শেষ সময়লৈকে তেওঁৰ ইতিহাসৰ জীৱিত প্ৰত্যক্ষদৰ্শী; যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাঁচনিসকলৰ প্ৰত্যক্ষদৰ্শীৰ সাক্ষ্যও আছে যিসকলে তেওঁৰ অলৌকিক কাৰ্য্য, তেওঁৰ ক্ৰুচত দিয়া আৰু তেওঁৰ পুনৰুত্থানৰ সাক্ষী হৈছিল; ইমানেই যে মৃত্যুৰ ভয়ে তেওঁলোকক এৰি থৈ গ’ল আৰু তেওঁলোকে শ্বহীদ হোৱাৰ পথত আগবাঢ়িল, তেওঁলোকৰ প্ৰভু আৰু নাচৰতীয়া তেওঁলোকৰ আৰ্হি যীচু।
এই "শ্বহীদ" শব্দটোক উদগনি দিওঁতে মই ইয়াত এটা ব্যাখ্যা খুলিব লাগিব।
বি:দ্ৰ: শ্বহীদ আৰু শাস্তি বিভ্ৰান্ত নকৰিব
দুয়োটা বস্তুৰ বাহ্যিক ৰূপ একে আৰু সেয়েহে সহজে বিভ্ৰান্ত কৰিব পাৰি। কিন্তু এই বিভ্ৰান্তিৰ গুৰুতৰ পৰিণতি আছে কিয়নো শাস্তিমূলক কাৰ্য্যক ঈশ্বৰৰ প্ৰকৃত নিৰ্বাচিতজনৰ বাবে আৰোপ কৰাৰ আশংকা থাকে আৰু ইয়াৰ বিপৰীতে চয়তানৰ সন্তানক ঈশ্বৰৰ বাবে অতি বিভ্ৰান্তিকৰ শ্বহীদ হোৱাৰ আশংকা কৰিব পাৰি। গতিকে, স্পষ্টকৈ চাবলৈ হ’লে আমি এই নীতিৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা তলত দিয়া বিশ্লেষণটোৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিব লাগিব; প্ৰথমে এই প্ৰশ্নটো সোধো: শ্বহীদ কি? এই শব্দটো গ্ৰীক ভাষাৰ "martus" ৰ পৰা আহিছে যাৰ অৰ্থ হৈছে: সাক্ষী। সাক্ষী কি? সেইজনেই যিয়ে কোনো বিষয়ত যি দেখিছিল, শুনা বা বুজি পাইছিল, সেই বিষয়ে নিষ্ঠাৰে ৰিপৰ্ট কৰে বা নিদিয়ে। ইয়াত আমাৰ আগ্ৰহৰ বিষয়টো ধৰ্মীয়, কিন্তু ঈশ্বৰৰ হৈ সাক্ষ্য দিয়াসকলৰ মাজত সত্য আৰু মিছা সাক্ষীও আছে। যিটো নিশ্চিত সেয়া হ’ল যে ঈশ্বৰে, নিজেই দুয়োটাৰ মাজত পাৰ্থক্য সৃষ্টি কৰে। সত্য তেওঁৰ বাবে জনা যায় আৰু তেওঁ ইয়াক আশীৰ্বাদ দিয়ে কাৰণ তেওঁৰ ফালৰ পৰা এই প্ৰকৃত সাক্ষীয়ে তেওঁৰ সকলো প্ৰকাশিত সত্যক " কৰ্ম " ত অনুশীলন কৰি বিশ্বাসী হ'বলৈ চেষ্টা কৰে আৰু মৃত্যু গ্ৰহণ নোহোৱালৈকে তেওঁ এইদৰে অধ্যৱসায় কৰে। আৰু এই মৃত্যুটোৱেই হৈছে প্ৰামাণিক শ্বহীদ, কাৰণ মৃত্যুৰ বাবে আগবঢ়োৱা জীৱনটো ঈশ্বৰে তেওঁৰ সময়ৰ বাবে বিচৰা পবিত্ৰতাৰ মানদণ্ডৰ সৈতে মিল আছিল। যদি আগবঢ়োৱা জীৱন এই অনুকূলতাত নহয়, তেন্তে সেয়া শ্বহীদ নহয়, ই এনে এক শাস্তি যিয়ে তেওঁৰ ধ্বংসৰ বাবে চয়তানৰ হাতত অৰ্পণ কৰা জীৱিত প্ৰাণী এটাক আঘাত কৰে, কাৰণ তেওঁ ঈশ্বৰৰ সুৰক্ষা আৰু আশীৰ্বাদৰ পৰা লাভৱান নহয়। প্ৰতিটো সময়ৰ বাবে ঈশ্বৰে বিচৰা সত্যৰ মানদণ্ডৰ সৈতে সামঞ্জস্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি, "শ্বহীদ"ৰ চিনাক্তকৰণ তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত প্ৰকাশ পোৱা ঐশ্বৰিক বিচাৰৰ বিষয়ে আমাৰ জ্ঞানৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব যিয়ে শেষৰ সময়ক লক্ষ্য কৰি লয়; যিটো এই গ্ৰন্থৰ উদ্দেশ্য আৰু বিষয়বস্তু।
এইটো বুজাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ যে বিদ্ৰোহী মন এটাক ধৰ্মান্তৰিত কৰাৰ কোনো শক্তি সত্যৰ নাই; ঈশ্বৰে নিযুক্ত কৰা প্ৰথম সৃষ্টি কৰা স্বৰ্গদূত চয়তানে তেওঁৰ বিদ্ৰোহৰ পিছৰ অভিজ্ঞতাই এই কথা প্ৰমাণ কৰে। সত্য হৈছে এনে এক নীতি যাৰ প্ৰতি নিৰ্বাচিতসকলে, যিসকলে ইয়াক ভাল পায় আৰু যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ কাষত, ইয়াৰ ক্ষতি কৰা মিছাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ সাজু, তেওঁলোকে স্বাভাৱিকতে আকৰ্ষণ অনুভৱ কৰিব।
সামৰণিত ক’ব পাৰি যে ঈশ্বৰীয় প্ৰকাশক ছয় হাজাৰ বছৰৰ অভিজ্ঞতা আৰু সাক্ষ্যৰ ওপৰত ক্ৰমান্বয়ে গঢ় লৈ উঠিছে যিবোৰ উত্তম আৰু বেয়া পৰিস্থিতিত জীয়াই আছিল। ছয় হাজাৰ বছৰৰ সময় এটা চুটি যেন লাগিব পাৰে, কিন্তু যিজন মানুহে কেৱল নিজৰ জীৱনৰ বছৰবোৰকহে প্ৰকৃত আগ্ৰহ দিয়ে, তেওঁৰ বাবে বাস্তৱত ই যথেষ্ট দীঘলীয়া সময় যাতে ঈশ্বৰে শতিকাজুৰি, আৰু অধিক নিখুঁতভাৱে ক’বলৈ গ’লে ছয় হাজাৰ বছৰৰ ভিতৰত, তেওঁৰ বিশ্বব্যাপী প্ৰকল্পৰ সাফল্যৰ বিভিন্ন পৰ্যায়সমূহ সম্প্ৰসাৰিত কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে। কেৱল যীচু খ্ৰীষ্টত, ঈশ্বৰে শেষ সময়ৰ তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক, তেওঁৰ ৰহস্য আৰু তেওঁৰ কৰ্মৰ বিষয়ে, এই চূড়ান্ত সময়ৰ বাবে সংৰক্ষিত স্পষ্ট বুজাবুজি দিয়ে।
আদিপুস্তক: এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ডাইজেষ্ট
এই বুজাবুজিত আদিপুস্তকৰ বিৱৰণীয়ে দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ বাইবেলৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ মৌলিক চাবিকাঠিসমূহ প্ৰদান কৰে; আৰু এই চাবিবোৰৰ অবিহনে এই বুজাবুজি অসম্ভৱ। এইবোৰ কথা প্ৰয়োজন সাপেক্ষে মনত পেলোৱা হ'ব, ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক অধ্যয়নৰ সময়ত, কিন্তু এতিয়াৰ পৰা এইটো জনাটো প্ৰয়োজনীয় যে " অগাধ, সাগৰ, পৃথিৱী, নাৰী " শব্দকেইটা তেওঁৰ প্ৰকাশ "প্ৰকাশিত"ত ঈশ্বৰীয় চিন্তাৰ এক নিৰ্দিষ্ট ধাৰণা বাহক হ'ব। স্থলজ সৃষ্টিৰ একেৰাহে তিনিটা পৰ্যায়ৰ লগত ইহঁত সংলগ্ন হৈ থাকে। " The abyss " য়ে কোনো জীৱন নথকা সম্পূৰ্ণৰূপে পানীৰে আবৃত পৃথিৱী গ্ৰহটোক বুজায়। তাৰ পিছত দ্বিতীয় দিনা মৌলবোৰৰ পৃথকীকৰণৰ সেইটো, " সাগৰ ", মৃত্যুৰ সমাৰ্থক আৰু প্ৰতীক, ৫ম দিনত কেৱল সাগৰীয় প্ৰাণীৰে জনবসতি হ'ব ; বতাহ উশাহ ল’বলৈ সৃষ্টি হোৱা মানুহৰ বাবে ইয়াৰ পৰিৱেশ শত্ৰুতাপূৰ্ণ। " পৃথিৱী " " সাগৰ " ৰ পৰা ওলাই আহে আৰু পঞ্চম দিনা জীৱ-জন্তুৱেও বাস কৰিব আৰু শেষত ষষ্ঠ দিনা " ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত গঠিত পুৰুষ " আৰু " নাৰী " যি পুৰুষৰ এটা পাচলিৰ ওপৰত গঠিত হ'ব। পুৰুষ আৰু মহিলাই একেলগে দুটা সন্তান গৰ্ভধাৰণ কৰিব। প্ৰথম " হাবেল ", আধ্যাত্মিক নিৰ্বাচিত ব্যক্তিৰ ধৰণ ( হাবেল = পিতৃ ঈশ্বৰ) তেওঁৰ জ্যেষ্ঠ " কয়িন " ধৰণৰ শাৰীৰিক, বস্তুবাদী মানুহ (= অধিগ্ৰহণ) দ্বাৰা ঈৰ্ষাৰে হত্যা কৰা হ'ব এইদৰে নিৰ্বাচিত এজন প্ৰকাৰৰ ভাগ্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰি, যীচু খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ নিৰ্বাচিত, যি "কেইন" সকলৰ কাৰণে শহিদ হিচাপে দুখভোগ আৰু মৃত্যুবৰণ কৰিব, ইহুদী, কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট, সকলোৱে "মন্দিৰৰ ব্যৱসায়ী", যাৰ ক্ৰমাগত আৰু আক্ৰমণাত্মক ঈৰ্ষা পাৰ্থিৱ ইতিহাসৰ কালছোৱাত প্ৰদৰ্শিত আৰু সম্পন্ন কৰা হয়। ঈশ্বৰৰ আত্মাই দিয়া পাঠটো সেয়েহে তলত দিয়া ধৰণৰ: "অগাধ "ৰ পৰা ওলাই আহে, ক্ৰমাগতভাৱে , " সাগৰ আৰু পৃথিৱী" ভুৱা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ প্ৰতীক যিয়ে আত্মাৰ বিনাশলৈ লৈ যায়। তেওঁৰ নিৰ্বাচিত মণ্ডলীক নিৰ্ধাৰণ কৰিবলৈ তেওঁ ইয়াক " নাৰী " শব্দটো দিয়ে যিটো হ'ল, যদি তাই নিজৰ ঈশ্বৰ, " কইনা "ৰ প্ৰতি বিশ্বাসী হয়, তেন্তে খ্ৰীষ্টৰ "মেৰ পোৱালি " চিত্ৰকল্প প্ৰতীক " মানুহ " ( আদম ) শব্দটোৰ দ্বাৰা নিজকে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা। যদি তাই অবিশ্বাসী হয় তেন্তে তাই " নাৰী " হৈয়েই থাকে, কিন্তু " বেশ্যা " ৰ প্ৰতিমূৰ্তি লয় । এই সকলোবোৰ কথা এই কামত উপস্থাপন কৰা বিশদ অধ্যয়নত নিশ্চিত হ’ব আৰু ইয়াৰ অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ গুৰুত্ব প্ৰকাশ পাব। আপুনি সহজেই বুজিব পাৰে যে ২০২০ চনত দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ ভৱিষ্যতবাণীত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা পৰিঘটনাবোৰ, বেছিভাগেই, ইতিহাসত ইতিমধ্যে পূৰ্ণ হৈছে, আৰু সেইবোৰ মানুহে জানে। কিন্তু ঈশ্বৰে তেওঁলোকক দিয়া আধ্যাত্মিক ভূমিকাৰ বাবে তেওঁলোকক চিনাক্ত কৰা হোৱা নাই। ইতিহাসবিদসকলে ঐতিহাসিক তথ্য লিপিবদ্ধ কৰে, কিন্তু কেৱল ঈশ্বৰৰ ভাববাদীসকলেহে সেইবোৰৰ ব্যাখ্যা কৰিব পাৰে।
বিশ্বাস আৰু অবিশ্বাস
স্বভাৱতে মানুহ, নিজৰ উৎপত্তিৰ পৰাই, বিশ্বাসী। কিন্তু বিশ্বাস বিশ্বাস নহয়। মানুহে সদায় ঈশ্বৰ বা দেৱতা, উচ্চ আত্মাৰ অস্তিত্বত বিশ্বাস কৰি আহিছে যিবোৰৰ ক্ৰোধৰ ফলত হোৱা ক্ষতি নহ’বলৈ তেওঁলোকে সেৱা কৰিব লাগিছিল আৰু সন্তুষ্ট কৰিব লাগিছিল। এই স্বাভাৱিক বিশ্বাস শতিকাৰ পৰা শতিকা আৰু সহস্ৰাব্দৰ পৰা সহস্ৰাব্দলৈ আধুনিক যুগলৈকে চলি আহিছে, যেতিয়া বৈজ্ঞানিক আৱিষ্কাৰে পাশ্চাত্য মানুহৰ মগজুক দখল কৰি লৈছে, যি তেতিয়াৰ পৰাই অবিশ্বাসী আৰু অবিশ্বাসী হৈ পৰিছে। মন কৰিবলগীয়া যে এই পৰিৱৰ্তন মূলতঃ খ্ৰীষ্টান মূলৰ লোকসকলৰ বৈশিষ্ট্য। কাৰণ একে সময়তে পূব, সুদূৰ পূব আৰু আফ্ৰিকাত অদৃশ্য আত্মাৰ ওপৰত বিশ্বাস থাকি গ’ল। এই ধৰ্মীয় ৰীতি-নীতি পালন কৰা জনগোষ্ঠীসমূহে প্ৰত্যক্ষ কৰা অলৌকিক প্ৰকাশৰ দ্বাৰা ইয়াৰ ব্যাখ্যা দিব পাৰি। আফ্ৰিকাত অদৃশ্য আত্মাৰ অস্তিত্বৰ স্পষ্ট প্ৰমাণে অবিশ্বাস নিষিদ্ধ কৰে। কিন্তু এই লোকসকলে যিটো নাজানে সেয়া হ’ল যে তেওঁলোকৰ মাজত শক্তিশালীভাৱে প্ৰকাশ পোৱা আত্মাবোৰ বাস্তৱত সকলো জীৱন সৃষ্টি কৰা ঈশ্বৰে প্ৰত্যাখ্যান কৰা আসুৰিক আত্মা, আৰু ৰেহাইৰ সময়ত মৃত্যুদণ্ড দিয়া। এই জনগোষ্ঠীসমূহ পশ্চিমীয়াসকলৰ দৰে অবিশ্বাসী নহয়, অবিশ্বাসীও নহয়, কিন্তু ফলাফল একেই, যিহেতু তেওঁলোকে তেওঁলোকক পটাব পৰা আৰু তেওঁলোকৰ অত্যাচাৰী আধিপত্যৰ অধীনত ৰখা দানৱৰ সেৱা কৰে। তেওঁলোকৰ ধৰ্মীয়তা মূৰ্তিপূজাৰী পৌত্তলিক ধৰণৰ যিটো মানৱতাৰ উৎপত্তিৰ পৰাই বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ; ইভ ইয়াৰ প্ৰথম বলি হোৱাৰ বাবে।
পশ্চিমীয়া দেশত অবিশ্বাস সঁচাকৈয়ে এটা পছন্দৰ ফল, কাৰণ নিজৰ খ্ৰীষ্টান উৎপত্তিৰ বিষয়ে অজ্ঞাত লোক কমেইহে আছে; আৰু গণৰাজ্যবাদী স্বাধীনতাৰ ৰক্ষকসকলৰ মাজত এনেকুৱা মানুহ আছে যিয়ে পবিত্ৰ বাইবেলৰ পৰা শব্দ উদ্ধৃত কৰে, এইদৰে সাক্ষ্য দিয়ে যে তেওঁলোকে ইয়াৰ অস্তিত্বৰ বিষয়ে অজ্ঞাত নহয়। তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ বাবে যিবোৰ গৌৰৱময় তথ্যৰ সাক্ষ্য দিয়ে, সেইবোৰৰ বিষয়ে অজ্ঞাত নহয়, আৰু তথাপিও, তেওঁলোকে সেইবোৰৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিবলৈ বাছি লয়। এই ধৰণৰ অবিশ্বাসকেই আত্মাই অবিশ্বাস বুলি কয় আৰু যিটো হৈছে প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ নিৰপেক্ষ বিদ্ৰোহী বিৰোধিতা। কাৰণ যদি তেওঁ সমগ্ৰ পৃথিৱীতে আৰু বিশেষকৈ আফ্ৰিকান জনগোষ্ঠীসমূহৰ অলৌকিক প্ৰকাশত জীৱনে তেওঁক দিয়া প্ৰমাণসমূহৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখে, তেন্তে মানুহে নিজৰ অবিশ্বাসক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰাৰ কোনো সম্ভাৱনা নাই। অসুৰে কৰা অলৌকিক কৰ্মই সেয়েহে পাশ্চাত্যৰ অবিশ্বাসক নিন্দা কৰে। সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰেও তেওঁৰ অস্তিত্বৰ প্ৰমাণ দিয়ে, তেওঁৰ অধীন প্ৰকৃতিৰ দ্বাৰা উৎপন্ন হোৱা পৰিঘটনাৰ জৰিয়তে শক্তিৰে কাম কৰে; ভূমিকম্প, আগ্নেয়গিৰিৰ বিস্ফোৰণ, ধ্বংসাত্মক জোৱাৰ-ভাটাৰ ঢৌ, মাৰাত্মক মহামাৰী, কিন্তু এই সকলোবোৰ কথাই এতিয়া বৈজ্ঞানিক ব্যাখ্যা লাভ কৰে যিয়ে ঐশ্বৰিক উৎপত্তিক ঢাকি ৰাখে আৰু ধ্বংস কৰে। চকুত, বিশ্বাসৰ এই মহান শত্ৰুটো, মানুহৰ মগজুক পতিয়ন নিয়াব পৰা বৈজ্ঞানিক ব্যাখ্যাটো যোগ কৰা হৈছে আৰু দুয়োটাই ইয়াক ইয়াৰ বিনাশলৈ লৈ যোৱা বাছনিবোৰত উৎসাহিত কৰে।
ঈশ্বৰে নিজৰ সৃষ্টিৰ পৰা কি আশা কৰে? তেওঁ তেওঁলোকৰ মাজৰ পৰা সেইসকলক বাছি ল’ব যিয়ে তেওঁৰ জীৱনৰ ধাৰণাক অনুমোদন কৰে , অৰ্থাৎ তেওঁৰ চিন্তাধাৰাৰ সমৰ্থন কৰে। বিশ্বাস হ’ব উপায়, কিন্তু লক্ষ্য নহয়। এই কাৰণেই, " কৰ্মবিহীন বিশ্বাস ," যিটো ই কঢ়িয়াই নিব লাগিব, জেকত " মৃত " বুলি কোৱা হয় । ২:১৭। কিয়নো যদি সত্য বিশ্বাস আছে, তেন্তে মিছা বিশ্বাসও আছে। সত্য আৰু মিছাই সকলো পাৰ্থক্য সৃষ্টি কৰে আৰু অবাধ্যতাৰ পৰা পৃথক কৰিবলৈ আজ্ঞাবহতাক চিনাক্ত কৰাত ঈশ্বৰৰ কোনো অসুবিধা নাই। যিকোনো ক্ষেত্ৰতে , তেওঁ একমাত্ৰ বিচাৰক হৈয়েই আছে যাৰ মতামতে তেওঁৰ প্ৰতিটো জীৱৰ চিৰন্তন ভৱিষ্যত নিৰ্ণয় কৰিব , যিহেতু তেওঁৰ নিৰ্বাচনৰ লক্ষ্য অনন্য আৰু তেওঁৰ অনন্ত জীৱনৰ প্ৰস্তাৱ কেৱল যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাহে লাভ কৰা হয়। পৃথিৱীত এই পথটো কেৱল চিৰন্তন নিৰ্বাচিতসকলৰ এই নিৰ্বাচনৰ সম্ভাৱনা আগবঢ়াবলৈ ন্যায্য। বিশ্বাস ভয়ংকৰ প্ৰচেষ্টা আৰু ত্যাগৰ ফল নহয়, বৰঞ্চ জন্মৰ পৰাই জীৱটোৱে লাভ কৰা বা নোপোৱা স্বাভাৱিক অৱস্থাৰ ফল। কিন্তু যেতিয়া ইয়াৰ অস্তিত্ব থাকে তেতিয়া ইয়াক ভগৱানে পুষ্টি দিব লাগিব, নহ’লে ই মৰি অদৃশ্য হৈ যায়।
প্ৰকৃত বিশ্বাস এক বিৰল বস্তু। কাৰণ চৰকাৰী খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ প্ৰতাৰণামূলক দিশটোৰ বিপৰীতে কোনো প্ৰাণীৰ সমাধিৰ ওপৰত ক্ৰুচ ৰাখিলেই যথেষ্ট নহয় যাতে তেওঁৰ বাবে স্বৰ্গৰ দুৱাৰ মুকলি হয়। আৰু মই এইটো আঙুলিয়াই দিছো কাৰণ কথাটোক আওকাণ কৰা যেন লাগে, যীচুৱে মথি ৭:১৩-১৪ ত ঘোষণা কৰিছিল: " সংকীৰ্ণ দুৱাৰেৰে প্ৰৱেশ কৰক। কাৰণ ধ্বংসৰ দিশলৈ যোৱা দুৱাৰখন বহল আৰু বহল , আৰু ইয়াৰে ভিতৰলৈ যোৱা বহুত আছে ।" কিন্তু সংকীৰ্ণ দুৱাৰ আৰু সংকুচিত বাট যিয়ে জীৱনলৈ লৈ যায় , আৰু ইয়াক বিচাৰি পোৱা মানুহ কম। » এই শিক্ষা বাইবেলত ইহুদীসকলক বেবিলনলৈ বিতাড়িত কৰাৰ উদাহৰণত আৰু অধিক নিশ্চিত কৰা হৈছে, কিয়নো ঈশ্বৰে তেওঁক নিৰ্বাচিত কৰাৰ যোগ্য বুলি বিবেচনা কৰে কেৱল দানিয়েল আৰু তেওঁৰ তিনিজন সঙ্গী আৰু পাঁচজন শক্তিশালী ৰজাক; আৰু সেই সময়ত জীয়াই থকা যিহিষ্কেল। তাৰ পিছত আমি যিহিষ্ক 19:10 ত পঢ়িবলৈ পাওঁ। 14:13 to 20: “ মানুহৰ সন্তান, যদি কোনো দেশে অবিশ্বাস কৰি মোৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰে, আৰু মই তাৰ বিৰুদ্ধে হাত মেলি তাৰ বাবে পিঠাৰ লাখুটি ভাঙি, তাৰ ওপৰত আকাল পঠাই, তাৰ পৰা মানুহ আৰু জন্তু কাটি পেলাওঁ, আৰু এই তিনিজন মানুহ, নোহ, দানিয়েল আৰু ইয়োব , তাৰ মাজত আছিল ; তেওঁলোকে নিজৰ ধাৰ্মিকতাৰ দ্বাৰা নিজৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিব, এইদৰে কয় প্ৰভু, যাহোৱাইহ । 'দেশৰ মাজেৰে পাৰ হ'বলৈ এটা তৰোৱাল,' আৰু ইয়াৰ পৰা মানুহ আৰু জন্তু উভয়কে কাটি পেলাবলৈ, আৰু এই তিনিজন মানুহ তাত আছিল, মই জীয়াই থকাৰ দৰে, প্ৰভুৱে কয়, তেওঁলোকে পুত্ৰ বা কন্যাক ৰক্ষা নকৰিব, কিন্তু তেওঁলোকক কেৱল পৰিত্ৰাণ পোৱা যাব মই জীয়াই থকাৰ দৰে, প্ৰভুৱে কয়, তেওঁলোকে পুত্ৰ বা কন্যাক ৰক্ষা নকৰিব, কিন্তু তেওঁলোকে কেৱল পৰিত্ৰাণ পাব বুলি প্ৰভুৱে কয়, তেওঁলোকে পুত্ৰ বা কন্যাক ৰক্ষা নকৰিব, কিন্তু তেওঁলোকে নিজৰ ধাৰ্মিকতাৰ দ্বাৰা নিজৰ আত্মাক ৰক্ষা কৰিব। "আমি এইদৰে জানিব পাৰোঁ যে জলপ্লাৱনৰ সময়ত জাহাজখনে ৰক্ষা কৰা আঠজন লোকৰ মাজত কেৱল নোহকহে পৰিত্ৰাণৰ যোগ্য বুলি পোৱা গৈছিল।"
যীচুৱে মথি ১০তও কৈছিল। ২২:১৪: " কাৰণ বহুতকে আহ্বান কৰা হৈছে, কিন্তু নিৰ্বাচিত হোৱা কম। " কাৰণটো কেৱল ঈশ্বৰে দাবী কৰা পবিত্ৰতাৰ উচ্চ মানদণ্ডৰ দ্বাৰা ব্যাখ্যা কৰা হৈছে, যিজনে আমাৰ হৃদয়ত প্ৰথম স্থান ল'ব বিচাৰে বা একোৱেই নহয়। এই প্ৰয়োজনীয়তাৰ পৰিণতি পৃথিৱীৰ মানৱতাবাদী চিন্তাধাৰাৰ বিৰোধী, যিয়ে মানুহক সকলোতকৈ ওপৰত স্থান দিয়ে। পাঁচনি যাকোবে আমাক এই বিৰোধিতাৰ বিৰুদ্ধে সতৰ্ক কৰি কৈছিল: " হে ব্যভিচাৰীসকল! তোমালোকে নাজানানে যে জগতৰ লগত বন্ধুত্ব কৰাটো ঈশ্বৰৰ লগত শত্ৰুতা ? গতিকে যিয়ে জগতৰ বন্ধু হ'ব বিচাৰে তেওঁ নিজকে ঈশ্বৰৰ শত্ৰু কৰি তোলে । " যীচুৱে আমাক মথি 18 তও কৈছে। ১০:৩৭: " যিয়ে প্ৰেম কৰে।" মোতকৈ বেছি তেওঁৰ দেউতাক বা মাক মোৰ যোগ্য নহয় , আৰু যি প্ৰেম কৰে মোতকৈ তেওঁৰ পুত্ৰ বা ছোৱালীজনী বেছি গতিকে, যদি মোৰ দৰে আপুনিও বন্ধুক যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰয়োজনীয় এই ধৰ্মীয় মাপকাঠী পূৰণ কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনায়, তেন্তে তেওঁ আপোনাক ধৰ্মান্ধ বুলি ক'লে আচৰিত নহ'ব; মোৰ লগত এনেকুৱাই হ'ল, আৰু মই তেতিয়া বুজিলোঁ যে মোৰ প্ৰকৃত বন্ধু হিচাপে কেৱল যীচুহে আছিল ; তেওঁ, প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৭ৰ " সত্যজন "। এজন আইনবিদ, কাৰণ আপুনি আপোনাৰ আজ্ঞাকাৰীতাৰ দ্বাৰা তেওঁৰ অতি পবিত্ৰ নিয়মক ভাল পায় আৰু সন্মান কৰে, এইটোৱেই হ'ব, আংশিকভাৱে, প্ৰভু যীচুক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ দিবলগীয়া মানৱীয় মূল্য, যিটো আমাৰ আত্ম-অস্বীকাৰ আৰু আমাৰ সম্পূৰ্ণ ভক্তিৰ ইমানেই যোগ্য যে তেওঁ দাবী কৰে।
বিশ্বাসে মানুহক ঈশ্বৰৰ পৰা তেওঁৰ গোপন চিন্তাবোৰ লাভ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে যেতিয়ালৈকে কোনোবাই তেওঁৰ অদ্ভুত পৰিকল্পনাৰ পৰিসৰ আৱিষ্কাৰ নকৰে। আৰু তেওঁৰ সামগ্ৰিক পৰিকল্পনা বুজিবলৈ নিৰ্বাচিতজনে পাৰ্থিৱ অভিজ্ঞতাৰ পূৰ্বে হোৱা স্বৰ্গদূতসকলৰ আকাশী জীৱনৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিব লাগিব। কাৰণ এই আকাশী সমাজত জীৱৰ বিভাজন আৰু ঈশ্বৰৰ প্ৰতি বিশ্বাসী ভাল স্বৰ্গদূতৰ নিৰ্বাচন ক্ৰুচত দিয়া খ্ৰীষ্টত বিশ্বাস বা তেওঁক প্ৰত্যাখ্যানৰ ওপৰত কৰা হোৱা নাছিল যিদৰে পৃথিৱীত হ’ব। ইয়াৰ দ্বাৰা নিশ্চিত হয় যে সাৰ্বজনীন পৰ্যায়ত পাপ নোহোৱাকৈ থকা খ্ৰীষ্টক ক্ৰুচত দিয়াটোৱেই হৈছে ঈশ্বৰৰ বাবে চয়তান আৰু তেওঁৰ অনুগামীসকলক নিন্দা কৰাৰ মাধ্যম আৰু পৃথিৱীত যীচু খ্ৰীষ্টত বিশ্বাসে ঈশ্বৰে বাছি লোৱা উপায়ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে যাতে তেওঁক ভালপোৱা আৰু শলাগ লোৱা তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ প্ৰতি তেওঁৰ অনুভৱ কৰা প্ৰেমৰ বিষয়ে জনা যায়। তেওঁৰ সম্পূৰ্ণ আত্ম-অস্বীকাৰৰ এই প্ৰদৰ্শনৰ উদ্দেশ্য আছিল তেওঁৰ অস্তিত্ববোধৰ অংশীদাৰ নোহোৱা বিদ্ৰোহী আকাশী আৰু পাৰ্থিৱ জীৱবোৰক আইনগতভাৱে মৃত্যুদণ্ড দিব পৰাটো। আৰু তেওঁৰ পাৰ্থিৱ জীৱৰ ভিতৰত তেওঁ সেইসকলক বাছি লয় যিয়ে তেওঁৰ চিন্তাক আকোৱালি লয়, তেওঁৰ কৰ্ম আৰু বিচাৰক অনুমোদন কৰে, কাৰণ তেওঁলোক তেওঁৰ অনন্তকালৰ অংশীদাৰ হ’বলৈ উপযুক্ত। শেষত তেওঁৰ সকলো স্বৰ্গ আৰু পাৰ্থিৱ জীৱক দিয়া স্বাধীনতাই সৃষ্টি কৰা সমস্যাটো তেওঁ সমাধান কৰিলেহেঁতেন, কাৰণ এই স্বাধীনতা অবিহনে তেওঁৰ নিৰ্বাচিত জীৱবোৰৰ প্ৰেম অমূল্য আৰু আনকি অসম্ভৱও হ’লহেঁতেন। সঁচাকৈয়ে স্বাধীনতা অবিহনে জীৱটো এটা ৰবটৰ বাহিৰে আন একো নহয়, স্বয়ংক্ৰিয় আচৰণৰ সৈতে। কিন্তু স্বাধীনতাৰ মূল্য হ’ব, শেষত, বিদ্ৰোহী স্বৰ্গ আৰু পাৰ্থিৱ জীৱৰ নিঃশেষ।
এইটোৱে প্ৰমাণ কৰে যে বিশ্বাস এটা সাধাৰণ কথাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি নহয়: " প্ৰভু যীচুত বিশ্বাস কৰক আৰু আপুনি পৰিত্ৰাণ পাব ।" এই বাইবেলৰ শব্দবোৰ "বিশ্বাস কৰা" ক্ৰিয়াই কি বুজায় তাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি তৈয়াৰ কৰা হৈছে: ঐশ্বৰিক নিয়মৰ আজ্ঞা পালন, যিটোৱে প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ বৈশিষ্ট্য। ঈশ্বৰৰ বাবে লক্ষ্য হৈছে প্ৰেমৰ বাবে তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰা জীৱ বিচাৰি উলিওৱা। তেওঁ তেওঁলোকক স্বৰ্গীয় স্বৰ্গদূতসকলৰ মাজত আৰু তেওঁৰ পাৰ্থিৱ মানৱ জীৱৰ মাজত পাইছে; তেওঁ তেওঁলোকক বাছি লৈছে আৰু অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ শেষলৈকে তেওঁলোকক নিৰ্বাচন কৰি থাকিব।
উপযুক্ত সময়ৰ বাবে খাদ্য
মানুহৰ শৰীৰৰ আয়ুস দীঘলীয়া কৰিবলৈ যেনেকৈ পুষ্টিৰ প্ৰয়োজন হয়, তেনেকৈ ইয়াৰ আত্মাত উৎপন্ন হোৱা বিশ্বাসকো আধ্যাত্মিক পুষ্টিৰ প্ৰয়োজন। যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰে দিয়া প্ৰেমৰ প্ৰদৰ্শনৰ প্ৰতি সংবেদনশীল প্ৰতিজন মানুহেই পাল পাতি তেওঁৰ বাবে কিবা এটা কৰাৰ ইচ্ছা অনুভৱ কৰে। কিন্তু তেওঁ আমাৰ পৰা কি আশা কৰে সেই বিষয়ে আমি নাজানিলে তেওঁৰ সন্তুষ্ট কাম আমি কেনেকৈ কৰিব পাৰোঁ? এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰেই আমাৰ বিশ্বাসৰ পুষ্টি গঠন কৰিব। কাৰণ " বিশ্বাস অবিহনে ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰাটো অসম্ভৱ " ইব্ৰী 19:00 ৰ মতে। ১১:৬। কিন্তু এই বিশ্বাসক এতিয়াও তেওঁৰ আশাৰ অনুকূলতাৰ দ্বাৰা তেওঁৰ বাবে সজীৱ আৰু আনন্দদায়ক কৰি তুলিব লাগিব। কিয়নো সৰ্বশক্তিমান প্ৰভু ঈশ্বৰ ইয়াৰ সমাপ্তকাৰী আৰু বিচাৰকৰ্ত্তা। বহুতো খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসীয়ে স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰৰ সৈতে ভাল সম্পৰ্ক বজাই ৰাখিবলৈ হাহাকাৰ কৰে, কিন্তু এই সম্পৰ্ক অসম্ভৱ হৈয়েই আছে কাৰণ তেওঁলোকৰ বিশ্বাসক সঠিকভাৱে পুষ্টি লাভ কৰা হোৱা নাই। সমস্যাৰ উত্তৰ আমাক মথি ২৪ আৰু ২৫ পদত দিয়া হৈছে।যীচুৱে তেওঁৰ শিক্ষা আমাৰ শেষ দিনবোৰত কেন্দ্ৰীভূত কৰিছে, যিবোৰ তেওঁৰ দ্বিতীয়বাৰৰ আবিৰ্ভাৱৰ সময়ৰ কিছু সময়ৰ আগতে, এইবাৰ তেওঁৰ ঈশ্বৰত্বৰ মহিমাত। তেওঁ ইয়াক দৃষ্টান্তত প্ৰতিমূৰ্তিবোৰক গুণ কৰি বৰ্ণনা কৰিছে: ডিমৰু গছৰ দৃষ্টান্ত, মথি ২৪:৩২ৰ পৰা ৩৪লৈকে; ৰাতিৰ চোৰৰ দৃষ্টান্ত, মথি ২৪:৪৩ৰ পৰা ৫১ পদত; দহগৰাকী কুমাৰীৰ দৃষ্টান্ত, মথি ২৫:১ৰ পৰা ১২ পদত; প্ৰতিভাৰ দৃষ্টান্ত, মথি ২৫:১৩ৰ পৰা ৩০ পদত; ভেড়া আৰু ছাগলীৰ দৃষ্টান্ত, মথি. ২৫:৩১ ৰ পৰা ৪৬ লৈকে এই দৃষ্টান্তবোৰৰ ভিতৰত " খাদ্য " ৰ উল্লেখ দুবাৰকৈ দেখা যায়: ৰাতিৰ চোৰৰ দৃষ্টান্তত আৰু ভেড়া আৰু ছাগলীৰ দৃষ্টান্তত কাৰণ, আবিৰ্ভাৱৰ সত্ত্বেও, যেতিয়া যীচুৱে কয়, " মোৰ ভোক লাগিছিল, আৰু তুমি মোক খাবলৈ দিছিলা ", তেতিয়া তেওঁ আমাক আধ্যাত্মিক খাদ্যৰ বিষয়ে কয়, যাৰ অবিহনে মানুহৰ বিশ্বাস মৃত্যুমুখত পৰে। " কাৰণ মানুহে কেৱল পিঠাৰে জীয়াই নাথাকিব, কিন্তু ঈশ্বৰৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা প্ৰতিটো বাক্যৰে জীয়াই থাকিব । মথি ৪:৪"। বিশ্বাসৰ খাদ্যৰ উদ্দেশ্য হৈছে তেওঁক প্ৰকাশিত বাক্য ২০ পদৰ " দ্বিতীয় মৃত্যু "ৰ পৰা ৰক্ষা কৰা, যিয়ে চিৰকাল জীয়াই থকাৰ অধিকাৰ হেৰুৱাই পেলায়।
এই প্ৰতিফলনৰ অংশ হিচাপে আপোনাৰ দৃষ্টি আৰু মনোযোগ ৰাতিৰ চোৰৰ এই দৃষ্টান্তটোলৈ নিৰ্দেশিত কৰক:
V.42: “ এতেকে সাৰ থাকক, কিয়নো তোমালোকে নাজানা যে তোমাৰ প্ৰভু কোন দিনা আহিব .”
যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ বিষয়বস্তু সংজ্ঞায়িত কৰা হৈছে আৰু তেওঁৰ "প্ৰত্যাশা"ই উত্তৰ আমেৰিকাৰ আমেৰিকাত, ১৮৩১ চনৰ পৰা ১৮৪৪ চনৰ ভিতৰত এক আধ্যাত্মিক জাগৰণৰ সৃষ্টি কৰিব। ইয়াক "এডভেন্টিজম" বুলি কোৱা হয়, এই আন্দোলনৰ সদস্যসকলক নিজেই তেওঁলোকৰ সমসাময়িকসকলে "এডভেন্টিষ্ট" শব্দৰে নিৰ্ধাৰণ কৰা হয়; লেটিন ভাষাৰ পৰা লোৱা এটা শব্দ "adventus" যাৰ অৰ্থ: advent.
V.43: “ কিন্তু এইটো জানি থওক যে ঘৰৰ মালিকে যদি জানিলেহেঁতেন যে চোৰ কোন ৰাতি আহিব, তেন্তে তেওঁ চকু ৰাখিলেহেঁতেন আৰু নিজৰ ঘৰত ভাঙিবলৈ নিদিলেহেঁতেন .”
এই পদত " ঘৰৰ মালিক " হৈছে যীচুৰ উভতি অহাৰ অপেক্ষাত থকা শিষ্য, আৰু " চোৰ " য়ে নিজেই যীচুক বুজাইছে। এই তুলনাৰ দ্বাৰা যীচুৱে আমাক তেওঁৰ উভতি অহাৰ তাৰিখ জানিব পৰা সুবিধা দেখুৱাইছে। সেয়েহে তেওঁ আমাক এই কথা জানিবলৈ উৎসাহিত কৰে আৰু তেওঁৰ পৰামৰ্শ শুনিলে তেওঁৰ সৈতে আমাৰ সম্পৰ্ক চৰ্তসাপেক্ষ হ’ব।
V.44: “ এতেকে তোমালোকেও সাজু হ’ব লাগিব, কিয়নো তোমালোকে আশা নকৰা সময়ত মানুহৰ পুত্ৰ আহিব .”
সংশোধন কৰিছো কাৰণ মূল গ্ৰীক ভাষাত এই ক্ৰিয়াবোৰ বৰ্তমান কালত থাকে। সঁচাকৈয়ে এই কথাবোৰ যীচুৱে তেওঁৰ সমসাময়িক শিষ্যসকলৰ আগত কৈছে যিসকলে তেওঁক এই বিষয়ত প্ৰশ্ন কৰে। প্ৰভুৱে, শেষৰ সময়ত, এই "এডভেন্টিষ্ট" বিষয়বস্তুৰ ব্যৱহাৰ কৰি খ্ৰীষ্টানসকলক ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাত পেলাই ছালনী কৰিব; এই উদ্দেশ্যে তেওঁ সময়মতে ক্ৰমাগতভাৱে সংগঠিত কৰিব, চাৰিটা "এডভেন্টিষ্ট" আশা; প্ৰতিবাৰেই আত্মাই দিয়া নতুন পোহৰৰ দ্বাৰা ধাৰ্মিক বুলি কোৱা হয়, প্ৰথম তিনিটা দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক গ্ৰন্থৰ বিষয়ে।
V.45: “ তেন্তে কোনো বিশ্বাসী আৰু জ্ঞানী দাস, যাক তেওঁৰ প্ৰভুৱে নিজৰ ঘৰৰ ওপৰত শাসনকৰ্ত্তা কৰি ৰাখিছে, তেওঁক যথা সময়ত খাদ্য দিবলৈ কোন? ”
আপোনাৰ বিচাৰত ভুল নহ'বলৈ সাৱধান হওক, কাৰণ এই পদত উল্লেখ কৰা " খাদ্য " বৰ্তমান আপোনাৰ চকুৰ সন্মুখত আছে। হয়, এই নথিখনেই যাৰ বাবে মই "দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ বিষয়ে কওক" নামটো দিছো যিয়ে আপোনাৰ বিশ্বাসক পুষ্টি দিবলৈ অপৰিহাৰ্য এই আধ্যাত্মিক " খাদ্য " গঠন কৰে, কাৰণ ই যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা, আপুনি বৈধভাৱে সুধিব পৰা সকলো প্ৰশ্নৰ উত্তৰ আনে, আৰু এই উত্তৰবোৰৰ বাহিৰেও, অপ্ৰত্যাশিত প্ৰকাশ, যেনে যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ প্ৰকৃত তাৰিখ যিয়ে আমাক বসন্তকাললৈকে প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ কৰে ২০৩০ চনত চতুৰ্থ আৰু অন্তিম "এডভেন্টিষ্ট" "প্ৰত্যাশা"ত।
এই পদটোৰ প্ৰতি ব্যক্তিগতভাৱে চিন্তিত হৈ মই এই নথিখনক সত্যৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰতি মোৰ বিশ্বাসযোগ্যতা আৰু মোৰ বিচক্ষণতাৰ ফল হিচাপে উপস্থাপন কৰিছো, কাৰণ মই যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ বাবে আচৰিত হ’ব নিবিচাৰো। যীচুৱে ইয়াত শেষ সময়ৰ বিষয়ে তেওঁৰ পৰিকল্পনা প্ৰকাশ কৰিছে। এই সময়ৰ বাবে তেওঁ পৰিকল্পনা কৰিছে, এনে এটা " খাদ্য " যিটো তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বিশ্বাসক পুষ্টিৰ বাবে উপযোগী যিসকলে বিশ্বাসযোগ্যতাৰে তেওঁৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে। আৰু এই " খাদ্য " ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক।
V.46: “ ধন্য সেই দাস, যাক তেওঁৰ প্ৰভুৱে আহিলে , তেনে কৰা দেখিব! ”
তেওঁৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ প্ৰসংগ ইয়াত নিশ্চিত কৰা হৈছে, ই চতুৰ্থ "এডভেন্টিষ্ট" প্ৰত্যাশাৰ। সংশ্লিষ্ট দাসে সঁচাকৈয়ে ইতিমধ্যে ঈশ্বৰৰ প্ৰকাশিত চিন্তা অৰ্থাৎ মানুহৰ বিশ্বাসৰ ওপৰত তেওঁৰ বিচাৰ জানি অতি সুখী। কিন্তু এই ধন্যতাই সেই সকলোকে বিস্তৃত আৰু চিন্তিত কৰিব যিসকলে এই শেষৰ ঐশ্বৰিক পোহৰ লাভ কৰি পাছলৈ ইয়াৰ প্ৰচাৰ কৰিব আৰু সমগ্ৰ পৃথিৱীত সিঁচৰতি হৈ থকা মনোনীতসকলৰ সৈতে ইয়াক ভাগ কৰিব, যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত উভতি অহালৈকে।
V.47: “ মই তোমালোকক সঁচাকৈয়ে কওঁ, তেওঁ তেওঁক নিজৰ সকলো সম্পত্তিৰ ওপৰত অধিপতি কৰিব। ”
প্ৰভুৰ সম্পত্তিবোৰে তেওঁৰ উভতি অহালৈকে আধ্যাত্মিক মূল্যবোধৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিব। আৰু দাসজন যীচুৰ বাবে হৈ পৰে, তেওঁৰ আধ্যাত্মিক ধনৰ ৰক্ষক; তেওঁৰ অৰাকেল আৰু তেওঁৰ প্ৰকাশিত পোহৰৰ একচেটিয়া ভঁৰাল। এই সমগ্ৰ নথিখন পঢ়াৰ পিছত আপুনি দেখিব পাৰিব যে তেওঁৰ বাইবেলৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশক "ধন" বুলি কোৱাত মই অতিৰঞ্জিত কৰা নাই। " দ্বিতীয় মৃত্যু "ৰ পৰা ৰক্ষা কৰা আৰু অনন্ত জীৱনলৈ যোৱা পথ মুকলি কৰা প্ৰকাশক মই আৰু কি নাম দিব পাৰো ? কাৰণ ই বিশ্বাস আৰু পৰিত্ৰাণৰ বাবে মাৰাত্মক সন্দেহৰ সম্ভাৱনাক বিলুপ্ত আৰু নিৰ্মূল কৰে।
V.48: “ কিন্তু সেই দুষ্ট দাস যদি নিজৰ ভিতৰতে কয়, ‘মোৰ প্ৰভুৱে তেওঁৰ আগমনত বিলম্ব কৰে, ’”
ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা জীৱন বাইনাৰী ধৰণৰ। সকলো বস্তুৰে একেবাৰে বিপৰীত। আৰু ঈশ্বৰে মানুহক দুটা পথ উপস্থাপন কৰিছিল, তেওঁলোকৰ বাছনি পৰিচালনাৰ দুটা উপায়: জীৱন আৰু ভাল, মৃত্যু আৰু বেয়া; ভাল শস্য আৰু ঘাঁহ; ভেড়া আৰু ছাগলী , পোহৰ আৰু আন্ধাৰ ৷ এই পদত আত্মাই দুষ্ট দাসক লক্ষ্য কৰি লৈছে, কিন্তু তথাপিও দাসক, যিয়ে ঈশ্বৰে পুষ্টি নকৰা মিছা বিশ্বাসক আৰু সৰ্বোপৰি, ভুৱা খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসক বুজায় যিটো শেষত এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ ওচৰলৈ যায় আৰু তাৰ বিষয়ে, আমাৰ শেষ সময়ত। যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা আৰু পোহৰ লাভ নকৰাৰ কাৰণে তেওঁ ১৯৮২ চনৰ পৰা ১৯৯১ চনৰ ভিতৰত তেওঁৰ আগত যিটো উপস্থাপন কৰা হৈছিল আৰু যিয়ে ১৯৯৪ চনৰ বাবে তেওঁৰ আগমনৰ কথা ঘোষণা কৰিছিল, সেইটো নাকচ কৰিছিল, তাত থকা এই এডভেন্টিজমে দুষ্টতাৰ ফল উৎপন্ন কৰে যাৰ ফলত ১৯৯১ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত ঈশ্বৰৰ দূতৰ বিকিৰণ হয়। মন কৰিব যে যীচুৱে হৃদয়ৰ লুকাই থকা চিন্তাবোৰ প্ৰকাশ কৰে: " যিয়ে নিজৰ মাজতে কয় "। কাৰণ ধৰ্মীয় আচৰণৰ বাহ্যিক ৰূপ অত্যন্ত প্ৰতাৰণামূলক; ধৰ্মীয় আনুষ্ঠানিকতাই সত্যৰ প্ৰতি উদ্যমেৰে ভৰা প্ৰকৃত জীৱন্ত বিশ্বাসৰ ঠাই লয়।
V.49: “... যদি তেওঁ নিজৰ সংগীসকলক মাৰপিট কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে, যদি তেওঁ মদ্যপায়ীসকলৰ সৈতে খায় আৰু পান কৰে, ”
এইখিনিতে ছবিখন অলপ আশা কৰা হৈছে, কিন্তু বিকিৰণে শান্তিৰ সময়ত সেই বিৰোধিতা আৰু যুঁজখনক স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ কৰে যিয়ে আহিবলগীয়া প্ৰকৃত নিৰ্যাতনক প্ৰকাশ কৰে আৰু ইয়াৰ পূৰ্বেই হয়; ই সময়ৰ কথা মাথোঁ। ১৯৯৫ চনৰ পৰা প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিজমে " মদ্যপায়ীৰ সৈতে খাই-বৈ " ইমানেই যে ইকুমেনিকেল মিত্ৰতাত প্ৰৱেশ কৰি প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু কেথলিকৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰিছে। কাৰণ প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:২ পদত " মহান বেবিলন " নামৰ কেথলিক বিশ্বাস আৰু " পৃথিৱী " নামৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসক লক্ষ্য কৰি আত্মাই কৈছে: " তাইৰ লগত পৃথিৱীৰ ৰজাসকলে ব্যভিচাৰ কৰিলে, আৰু পৃথিৱীৰ বাসিন্দাসকলে তাইৰ ব্যভিচাৰৰ মদ খালে মদ খালে ৷”
V.50: “ ...সেই দাসৰ মালিকজন সেই দিনত আহিব যেতিয়া তেওঁ তেওঁক আশা নকৰে আৰু যি সময়ত তেওঁ নাজানে, ”
তৃতীয় এডভেন্টিষ্টৰ আশা, আৰু ১৯৯৪ চনৰ তাৰিখ সম্পৰ্কে পোহৰক প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ পৰিণতি অৱশেষত যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ সময়ৰ বিষয়ে অজ্ঞানতাৰ ৰূপত বা ঐশ্বৰিক পৰিকল্পনাৰ চতুৰ্থ এডভেন্টিষ্ট প্ৰত্যাশাৰ ৰূপত দেখা দিয়ে। এই অজ্ঞানতা যীচু খ্ৰীষ্টৰ সৈতে সম্পৰ্ক বিচ্ছিন্ন হোৱাৰ ফল, গতিকে আমি তলত দিয়া কথাখিনি অনুমান কৰিব পাৰো: এই কৰুণ পৰিস্থিতিত ৰখা এডভেন্টিষ্টসকল এতিয়া ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত নাই, বা তেওঁৰ বিচাৰত "এডভেন্টিষ্ট" নাই।
V.51: “ ...তেওঁ তেওঁক টুকুৰা-টুকুৰ কৰি ভণ্ডসকলৰ লগত অংশ নিযুক্ত কৰিব : তাত কান্দিব আৰু দাঁত চেপিব। ”
প্ৰতিমূৰ্তিটোৱে ঈশ্বৰক বিশ্বাসঘাতকতা কৰা মিছা দাসসকলৰ ওপৰত যি ক্ৰোধ প্ৰয়োগ কৰিব, সেই ক্ষোভ প্ৰকাশ কৰে। এই পদত মই " ভণ্ড " শব্দটো লক্ষ্য কৰিছো যাৰ দ্বাৰা আত্মাই দানত ভুৱা খ্ৰীষ্টানসকলক নিৰ্ধাৰণ কৰিছে। ১১:৩৪, কিন্তু ভৱিষ্যদ্বাণীই লক্ষ্য কৰি লোৱা সময়ৰ প্ৰসংগ বুজিবলৈ বহল পঢ়াৰ প্ৰয়োজন, য'ত ৩৩ আৰু ৩৫ পদ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে: " আৰু তেওঁলোকৰ মাজৰ জ্ঞানীসকলে বহুতকে নিৰ্দেশ দিব। কিছুমানে কিছু সময়ৰ বাবে তৰোৱাল আৰু শিখাৰ দ্বাৰা, বন্দীত্ব আৰু লুণ্ঠনৰ দ্বাৰা পৰিব। যি সময়ত তেওঁলোকে পতিত হয়, তেতিয়া তেওঁলোকক অলপ সহায় কৰা হ'ব, আৰু বহুতক। " তেওঁলোকৰ লগত ভণ্ডামিত যোগ দিব ৷ কিছুমান জ্ঞানী মানুহ পতিত হ’ব, যাতে তেওঁলোকক পৰিশোধন, শুদ্ধ আৰু বগা কৰা হয়, শেষৰ সময়লৈকে , কাৰণ নিৰ্দিষ্ট সময়লৈকে নাহিব। " " দুষ্ট দাস " সেয়েহে সেইজন যিয়ে ঈশ্বৰ, তেওঁৰ প্ৰভুৰ আশাক বিশ্বাসঘাতকতা কৰে, আৰু তেওঁ যোগদান কৰে, " শেষৰ সময়লৈকে ", " ভণ্ড " সকলৰ শিবিৰত । তেওঁ তেতিয়াৰ পৰা, তেওঁলোকৰ সৈতে, ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ অংশীদাৰ হয় যিয়ে তেওঁলোকক শেষ বিচাৰলৈকে আঘাত কৰে, য'ত তেওঁলোক নিঃশেষ হৈ যায়, " অগ্নিৰ হ্ৰদ "ত ভস্মীভূত হয়, যিয়ে " দ্বিতীয় মৃত্যু " দিয়ে, অনুসৰি Apo .
প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ প্ৰকাশিত কাহিনী
সঁচা বিশ্বাস
প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ বিষয়ত বহু কথা ক’বলগীয়া আছে যদিও মোৰ বাবে অগ্ৰাধিকাৰ যেন লগা এই দিশটো মই ইতিমধ্যে প্ৰস্তাৱ কৰিম। যিয়ে ঈশ্বৰৰ সৈতে সম্পৰ্ক স্থাপন কৰিব বিচাৰে তেওঁ জানিব লাগিব যে পৃথিৱীত আৰু স্বৰ্গত জীৱনৰ বিষয়ে তেওঁৰ ধাৰণাটো, পৃথিৱীত প্ৰতিষ্ঠিত আমাৰ ব্যৱস্থাৰ চৰম বিপৰীত যিটো চয়তানৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত অহংকাৰী আৰু দুষ্ট চিন্তাৰ ওপৰত নিৰ্মিত; তেওঁৰ শত্ৰু, আৰু তেওঁৰ প্ৰকৃত নিৰ্বাচিতসকলৰ শত্ৰু। যীচুৱে আমাক প্ৰকৃত বিশ্বাস চিনাক্ত কৰাৰ উপায় দিছিল: " তোমালোকে সিহঁতক সিহঁতৰ ফলৰ দ্বাৰা চিনি পাবা । মানুহে কাঁইটীয়া জোপোহাৰ পৰা আঙুৰ সংগ্ৰহ কৰেনে, নে কাঁইটৰ পৰা ডুমুৰ সংগ্ৰহ কৰেনে? (মথি ৭:১৬)"। এই বক্তব্যৰ ভিত্তিত নিশ্চিত হওক যে যিসকলে তেওঁৰ নাম দাবী কৰে আৰু যিসকলে তেওঁৰ কোমলতা, তেওঁৰ সহায়কতা, তেওঁৰ আত্ম-অস্বীকাৰ, তেওঁৰ ত্যাগৰ মনোভাৱ, তেওঁৰ সত্যৰ প্ৰতি প্ৰেম আৰু ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা পালনৰ বাবে তেওঁৰ উদ্যম উপস্থাপন নকৰে, তেওঁলোকে কেতিয়াও তেওঁৰ দাস নাছিল আৰু কেতিয়াও নহ’ব; এইটোৱেই হৈছে ১ কৰিন্থীয়া. ১৩ এ প্ৰকৃত পবিত্ৰতাৰ কেৰিজমৰ সংজ্ঞা দি আমাক শিকাইছে; যিটো ঈশ্বৰৰ ন্যায়পৰায়ণ বিচাৰৰ দ্বাৰা প্ৰয়োজনীয়: ৬ পদ: " তাই অন্যায়ত আনন্দ নকৰে, কিন্তু তাই সত্যত আনন্দ কৰে।" ".।
কোনোবাই কেনেকৈ বিশ্বাস কৰিব পাৰে যে নিৰ্যাতিত আৰু নিৰ্যাতনকাৰীক ঈশ্বৰে একে ধৰণে বিচাৰ কৰে? স্বেচ্ছাই ক্ৰুচত দিয়া যীচু খ্ৰীষ্ট আৰু ৰোমান পোপৰ ইনকিউজিচন বা পুৰুষ আৰু মহিলাক মৃত্যুৰ আগলৈকে অত্যাচাৰ কৰা জন কেলভিনৰ মাজত কি সাদৃশ্য আছে? পাৰ্থক্যটোক আওকাণ কৰিবলৈ হ’লে বাইবেলৰ লিখনীৰ প্ৰেৰিত শব্দবোৰক আওকাণ কৰিব লাগিব। সমগ্ৰ বিশ্বতে বাইবেল প্ৰচাৰ হোৱাৰ আগতে এইটোৱেই আছিল, কিন্তু যিহেতু পৃথিৱীৰ সকলো ঠাইতে বাইবেল উপলব্ধ হৈছে, গতিকে কি কি অজুহাতেৰে মানুহৰ বিচাৰৰ ভুলৰ ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব পাৰি? কোনো নাই। গতিকে আগন্তুক ঐশ্বৰিক ক্ৰোধ অতি বৃহৎ আৰু অনিয়ন্ত্ৰিত হ’ব।
যীচুৱে তেওঁৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাত যি সাড়ে তিনি বছৰ কাম কৰিছিল, সেই বিষয়ে শুভবাৰ্ত্তাত আমাক প্ৰকাশ কৰা হৈছে, যাতে আমি ঈশ্বৰৰ মতামতত প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ মানদণ্ড জানিব পাৰো; একমাত্ৰটোৱেই গুৰুত্বপূৰ্ণ। তেওঁৰ জীৱন আমাক আৰ্হি হিচাপে আগবঢ়োৱা হৈছে; তেওঁৰ শিষ্য হিচাপে চিনি পাবলৈ হ’লে আমি অনুকৰণ কৰিব লাগিব। এই গ্ৰহণৰ অৰ্থ হ’ল তেওঁ প্ৰস্তাৱ কৰা অনন্ত জীৱনৰ বিষয়ে তেওঁৰ ধাৰণাটো আমিও ভাগ কৰি লওঁ। স্বাৰ্থপৰতাক নিৰ্বাসিত কৰা হয়, লগতে বিধ্বংসী আৰু ধ্বংসাত্মক অহংকাৰো নিৰ্বাসিত হয়। কেৱল যীচু খ্ৰীষ্টই স্বয়ং চিনি পোৱা মনোনীত লোকসকলক আগবঢ়োৱা অনন্ত জীৱনত নিষ্ঠুৰতা আৰু দুষ্টতাৰ কোনো স্থান নাই। তেওঁৰ আচৰণ শান্তিপূৰ্ণভাৱে বিপ্লৱী আছিল, কাৰণ তেওঁ, গুৰু আৰু প্ৰভুৱে, নিজৰ সময়ৰ ইহুদী ধৰ্মগুৰুসকলে প্ৰকাশ কৰা গৌৰৱময় মূল্যবোধৰ নিন্দাক সুনিৰ্দিষ্ট অৰ্থ দিবলৈ নিজকে সকলোৰে দাস কৰি তুলিছিল, শিষ্যসকলৰ ভৰি ধোৱাৰ পৰ্যন্ত নিজকে তললৈ নমাই আনিছিল; যিবোৰ আজিও ইহুদী আৰু খ্ৰীষ্টান ধৰ্মগুৰুসকলৰ বৈশিষ্ট্য। নিৰপেক্ষ বিৰোধিতাত যীচু খ্ৰীষ্টত প্ৰকাশ পোৱা মানদণ্ডটোৱেই হৈছে অনন্ত জীৱনৰ মানদণ্ড।
তেওঁৰ দাসসকলক তেওঁলোকৰ শত্ৰু, ঈশ্বৰৰ মিছা দাসসকলক চিনাক্ত কৰাৰ পথ দেখুৱাই যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁলোকৰ আত্মাক পৰিত্ৰাণ কৰিবলৈ কাৰ্য্য কৰিছিল। আৰু তেওঁৰ মনোনীতসকলৰ " মাজত " জগতৰ শেষলৈকে " থকাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি পালন কৰা হয় আৰু তেওঁলোকৰ সমগ্ৰ পাৰ্থিৱ জীৱনত তেওঁলোকক জ্ঞান দিয়া আৰু সুৰক্ষা দিয়াত গঠিত। প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ নিৰপেক্ষ মাপকাঠী হ’ল ঈশ্বৰ নিজৰ মনোনীতসকলৰ লগত থকা। তেওঁৰ পোহৰ আৰু তেওঁৰ পবিত্ৰ আত্মাৰ পৰা তেওঁলোক কেতিয়াও বঞ্চিত নহয়। আৰু যদি ঈশ্বৰ আঁতৰি যায়, তেন্তে ইয়াৰ কাৰণ হ’ল নিৰ্বাচিতসকল আৰু এক নহয়; ঈশ্বৰৰ ন্যায়পৰায়ণ বিচাৰত তেওঁলোকৰ আধ্যাত্মিক মৰ্যাদা সলনি হৈছে। কাৰণ তেওঁৰ বিচাৰ-বিবেচনা মানুহৰ আচৰণৰ লগত খাপ খাই পৰে। ব্যক্তিগত পৰ্যায়ত দুয়োটা দিশতে পৰিৱৰ্তন সম্ভৱ হৈয়েই থাকে: ভালৰ পৰা বেয়ালৈ বা বেয়াৰ পৰা ভাললৈ। কিন্তু ভালৰ পৰা বেয়ালৈ সলনি হোৱা ধৰ্মীয় গোট আৰু প্ৰতিষ্ঠানৰ সামূহিক পৰ্যায়ত এনে নহয়, যেতিয়া তেওঁলোকে ঈশ্বৰে প্ৰৱৰ্তন কৰা পৰিৱৰ্তনৰ লগত খাপ খাব নোৱাৰে। তেওঁৰ শিক্ষাত যীচুৱে আমাক কৈছে : " ভাল গছে বেয়া ফল দিব নোৱাৰে, যেনেকৈ বেয়া গছে ভাল ফল দিব নোৱাৰে (মথি ৭:১৮)। এইদৰে তেওঁ আমাক বুজিবলৈ দিলে যে, ইয়াৰ ঘৃণনীয় ফলৰ বাবে, কেথলিক ধৰ্ম এটা " বেয়া গছ " আৰু ই নিজৰ মিছা মতবাদৰ জৰিয়তে তেনেকৈয়ে থাকিব, আনকি যেতিয়া ৰাজতন্ত্ৰিক সমৰ্থনৰ পৰা বঞ্চিত হৈ মানুহক অত্যাচাৰ কৰা বন্ধ কৰিব। আৰু অষ্টম হেনৰীয়ে নিজৰ ব্যভিচাৰ আৰু অপৰাধক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিবলৈ সৃষ্টি কৰা এংলিকান ধৰ্মৰ ক্ষেত্ৰতো একেই কথা; ঈশ্বৰে তেওঁৰ বংশধৰ, উত্তৰাধিকাৰী ৰজাসকলক কি মূল্য দিব পাৰে? কেলভিনিষ্ট প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ ক্ষেত্ৰতো এনেকুৱাই, কিয়নো এই প্ৰতিষ্ঠাপক জন কেলভিনক আশংকা কৰা হৈছিল, কাৰণ তেওঁৰ চৰিত্ৰৰ কঠিনতাৰ সুনাম আৰু তেওঁৰ জেনেভা চহৰত তেওঁ বৈধতা প্ৰদান কৰা অসংখ্য মৃত্যুদণ্ডৰ বাবে, তেওঁৰ সময়ৰ কেথলিক প্ৰথাৰ সৈতে একে ধৰণেৰে, আনকি সেইবোৰক অতিক্ৰম কৰি। এই প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মই কোমল প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টক সন্তুষ্ট কৰাৰ সম্ভাৱনা নাছিল আৰু ইয়াক কোনো কাৰণতে প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ আৰ্হি হিচাপে ল’ব নোৱাৰি। এইটো ইমানেই সত্য যে ডেনিয়েলক দিয়া তেওঁৰ প্ৰকাশত ঈশ্বৰে প্ৰটেষ্টেণ্ট সংস্কাৰক আওকাণ কৰে, কেৱল ১২৬০ বছৰৰ পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাক লক্ষ্য কৰি, আৰু ১৮৪৪ চনৰ পৰা পৃথিৱীৰ শেষলৈকে, যিটো আহিব, ২০৩০ চনত, চেভেনথ-ডে এডভেন্টিজমৰ বাৰ্তাসমূহ প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ সময়।
ঐতিহাসিক আসুৰিক ধৰ্মীয় নকল সকলোৰে দিশ ঈশ্বৰে অনুমোদিত আৰ্হিৰ সৈতে মিল আছে, কিন্তু ইয়াৰ সমান কেতিয়াও নহয়। প্ৰকৃত বিশ্বাস খ্ৰীষ্টৰ আত্মাই অহৰহ পুষ্টি লাভ কৰে; মিছা বিশ্বাস নহয়। প্ৰকৃত বিশ্বাসে ঐশ্বৰিক বাইবেলৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ ৰহস্যসমূহ ব্যাখ্যা কৰিব পাৰে; মিছা বিশ্বাসে নোৱাৰে। ভৱিষ্যদ্বাণীৰ অসংখ্য ব্যাখ্যা পৃথিৱীত প্ৰচলিত হৈ আছে, প্ৰত্যেকটোৱেই শেষৰটোতকৈ অধিক কাল্পনিক। তেওঁলোকৰ বিপৰীতে মোৰ ব্যাখ্যাসমূহ কেৱল বাইবেলৰ উদ্ধৃতিৰ পৰাহে পোৱা গৈছে; বাৰ্তাটো সেয়েহে নিখুঁত, সুস্থিৰ, সুসংহত আৰু ঈশ্বৰৰ চিন্তাৰ সৈতে মিল থকা, যাৰ পৰা ই কেতিয়াও আঁতৰি নাযায়; আৰু সৰ্ব্বশক্তিমানে তাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখে।
দানিয়েলৰ পুস্তকৰ বাবে প্ৰস্তুতিমূলক টোকা
দানিয়েল নামটোৰ অৰ্থ হ’ল ঈশ্বৰ মোৰ বিচাৰক। ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ বিষয়ে জ্ঞান বিশ্বাসৰ এটা প্ৰাথমিক ভিত্তি, কিয়নো ই জীৱক তেওঁৰ প্ৰকাশিত আৰু বুজা ইচ্ছাৰ আজ্ঞাকাৰী হ’বলৈ লৈ যায়, যিটো তেওঁৰ দ্বাৰা সকলো সময়তে আশীৰ্বাদ পোৱাৰ একমাত্ৰ চৰ্ত। ঈশ্বৰে তেওঁৰ সৃষ্টিৰ পৰা প্ৰেম বিচাৰে যিয়ে ইয়াক সুনিৰ্দিষ্ট কৰি তোলে আৰু তেওঁলোকৰ আজ্ঞাকাৰী বিশ্বাসৰ দ্বাৰা ইয়াক প্ৰদৰ্শন কৰে। সেয়েহে ঈশ্বৰৰ বিচাৰ তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ পাইছে যিয়ে যীচু খ্ৰীষ্টৰ দৃষ্টান্তৰ দৰে প্ৰতীক ব্যৱহাৰ কৰে। ঈশ্বৰৰ বিচাৰ প্ৰথমে দানিয়েলৰ পুস্তকে প্ৰকাশ কৰিছে, কিন্তু ই কেৱল খ্ৰীষ্টান ধৰ্মীয় ইতিহাসৰ ওপৰত তেওঁৰ বিচাৰৰ প্ৰাথমিক ভেটি স্থাপন কৰিছে, যিটো প্ৰকাশিত বাক্য পুস্তকত বিতংভাৱে প্ৰকাশ কৰা হ’ব।
দানিয়েলত ঈশ্বৰে কম প্ৰকাশ কৰিছে, কিন্তু এই পৰিমাণগত অলপৰ গুণগত গুৰুত্ব অতি বেছি, কাৰণ ই সামগ্ৰিক ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশিত বাক্যৰ ভেটি গঠন কৰে। অট্টালিকাৰ স্থপতিবিদসকলে জানে যে নিৰ্মাণৰ বাবে মাটিৰ প্ৰস্তুতি কিমান নিৰ্ণায়ক আৰু নিৰ্ণায়ক। ভৱিষ্যদ্বাণীত এইটোৱেই হৈছে ভাববাদী দানিয়েলে লাভ কৰা প্ৰকাশক দিয়া ভূমিকা। সঁচাকৈয়ে, যেতিয়া তেওঁলোকৰ অৰ্থ স্পষ্টকৈ বুজা যায়, তেতিয়া ঈশ্বৰে তেওঁৰ অস্তিত্ব প্ৰমাণ কৰাৰ দ্বৈত উদ্দেশ্য সাধন কৰে আৰু তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক আত্মাই প্ৰদান কৰা বাৰ্তাটো বুজি পোৱাৰ চাবিকাঠি দিয়ে। এই "সৰু" তথাপিও পোৱা যায়: দানিয়েলৰ সময়ৰ পৰা চাৰিটা সাৰ্বজনীন আধিপত্যশীল সাম্ৰাজ্যৰ একেৰাহে ঘোষণা (দানিয়েল ২, ৭ আৰু ৮); যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ আনুষ্ঠানিক তাৰিখ (দান. ৯); ৩২১ চনত খ্ৰীষ্টান ধৰ্মত্যাগৰ ঘোষণা (ডান. ৮), ৫৩৮ আৰু ১৭৯৮ চনৰ ভিতৰত ১২৬০ বছৰ পোপৰ ৰাজত্ব (ডান. ৭ আৰু ৮); আৰু ১৮৪৩ চনৰ পৰা (২০৩০ চনলৈকে) "এডভেন্টিষ্ট" মিত্ৰতা (ডান. ৮ আৰু ১২)। ইয়াৰ লগত যোগ দিওঁ ডেন। ১১ যিয়ে আমি দেখাৰ দৰে চূড়ান্ত স্থলজ পাৰমাণৱিক বিশ্বযুদ্ধৰ ৰূপ আৰু বিৱৰ্তন উন্মোচন কৰে যিটো ত্ৰাণকৰ্তা ঈশ্বৰৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ আগতে এতিয়াও সম্পন্ন কৰিবলগীয়া আছে।
সূক্ষ্মভাৱে প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টই নতুন নিয়মৰ বাবে ইয়াৰ গুৰুত্বৰ কথা আমাক সোঁৱৰাই দিবলৈ দানিয়েলৰ নামটো উদগনি দিছিল। “ এতেকে যেতিয়া তোমালোকে ভাববাদী দানিয়েলে কোৱা ঘৃণনীয় ধ্বংসাৱশেষক পবিত্ৰ স্থানত থিয় হৈ থকা দেখিবা, যি কোনোৱে পঢ়ে, তেওঁ বুজিব! (মথি ২৪:১৫)”
যদি যীচুৱে দানিয়েলৰ পক্ষত সাক্ষ্য দিছিল, তেন্তে ইয়াৰ কাৰণ হ’ল দানিয়েলে তেওঁৰ পৰা তেওঁৰ প্ৰথম আগমন আৰু তেওঁৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ বিষয়ে শিক্ষা লাভ কৰিছিল, তেওঁৰ আগৰ আন সকলোতকৈ বেছি। মোৰ কথাবোৰ স্পষ্টকৈ বুজিবলৈ হ'লে এইটো জনাটো প্ৰয়োজনীয় যে স্বৰ্গৰ পৰা অহা খ্ৰীষ্টই আগতে দানিয়েলৰ ওচৰত নিজকে " মাইকেল " নামেৰে উপস্থাপন কৰিছিল, দান। ১০:১৩-২১, ১২:৩ আৰু এই নামটো যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৭ পদত গ্ৰহণ কৰিছে। এই নাম " মাইকেল " ইয়াৰ লেটিন কেথলিক ৰূপত বেছি পৰিচিত মিচেল, ব্ৰেটন ফ্ৰান্সৰ বিখ্যাত মণ্ট চেণ্ট-মিচেলক দিয়া নাম। দানিয়েলৰ পুস্তকত সংখ্যাগত বিৱৰণ যোগ কৰা হৈছে যাৰ দ্বাৰা আমি তেওঁৰ প্ৰথম আগমনৰ বছৰটো জানিব পাৰোঁ। মই এইটোও নিৰ্দিষ্ট কৰি দিওঁ যে " মাইকেল " নামটোৰ অৰ্থ হৈছে: যি ঈশ্বৰৰ দৰে; আৰু " যীচু " নামটো এনেদৰে অনুবাদ কৰা হৈছে: YaHWéH-এ ৰক্ষা কৰে। দুয়োটা নামেই মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ বিষয়ে, আকাশী উপাধিত প্ৰথম, পাৰ্থিৱ উপাধিত দ্বিতীয়।
ভৱিষ্যতৰ প্ৰকাশক আমাৰ সন্মুখত বহুস্তৰীয় নিৰ্মাণ খেল হিচাপে উপস্থাপন কৰা হৈছে। চিনেমাৰ প্ৰথম দিনত কাৰ্টুনত ৰিলিফ ইফেক্ট সৃষ্টি কৰিবলৈ চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতাসকলে কাঁচৰ প্লেট ব্যৱহাৰ কৰিছিল যাৰ বিভিন্ন ৰং কৰা আৰ্হিই এবাৰ চুপাৰিম্প’জ কৰি বহুস্তৰীয় ছবিৰ সৃষ্টি কৰিছিল। ঈশ্বৰে কল্পনা কৰা ভৱিষ্যদ্বাণীৰ ক্ষেত্ৰত এনেকুৱাই।
এই সকলোবোৰ আৰম্ভ হয় দানিয়েলৰ পৰা
ডেনিয়েলৰ কিতাপখন
এই কিতাপখন পঢ়া তোমালোকে জানা যে সীমাহীন সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ জীয়াই আছে, যদিও তেওঁ নিজকে লুকাই থাকে। " ভাববাদী দানিয়েল " ৰ এই সাক্ষ্য আপোনালোকক এই বিষয়ে পতিয়ন নিয়াবলৈ লিখা হৈছে। ইয়াত পুৰণি আৰু নতুন নিয়মৰ সাক্ষ্যৰ মোহৰ আছে কাৰণ যীচুৱে তেওঁৰ শিষ্যসকলক উদ্দেশ্যি লিখা বাক্যত ইয়াক উদগনি দিছিল। তেওঁৰ অভিজ্ঞতাই এই ভাল আৰু ন্যায়পৰায়ণ ঈশ্বৰৰ কাৰ্য্য প্ৰকাশ কৰে। আৰু এই কিতাপখনে আমাক এই বিচাৰ আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে যে ঈশ্বৰে তেওঁৰ একশ্বৰবাদৰ ধৰ্মীয় ইতিহাস, ইহুদী, প্ৰথম নিয়মত ইহুদী, তাৰ পিছত খ্ৰীষ্টান, তেওঁৰ নতুন নিয়মত, যীচু খ্ৰীষ্টই বোৱাই দিয়া তেজৰ ওপৰত নিৰ্মিত, তেওঁৰ যুগৰ ৩ এপ্ৰিল, ৩০ এপ্ৰিলত। " দানিয়েল " তকৈ ঈশ্বৰৰ বিচাৰ কোনে ভালকৈ প্ৰকাশ কৰিব পাৰে ? তেওঁৰ নামৰ অৰ্থ হৈছে "ঈশ্বৰ মোৰ বিচাৰক।" এই জীৱিত অভিজ্ঞতাবোৰ উপকথা নহয়, বৰঞ্চ তেওঁৰ বিশ্বাসযোগ্যতাৰ আৰ্হিৰ ঐশ্বৰিক আশীৰ্বাদৰ সাক্ষ্য। ঈশ্বৰে তেওঁক যিহিষ্কত দুৰ্ভাগ্যত ৰক্ষা কৰিবলগীয়া তিনিজন মানুহৰ মাজত উপস্থাপন কৰিছে। ১৪:১৪-২০। এই তিনি প্ৰকাৰৰ নিৰ্বাচিত লোকসকল হ'ল " নোহ, দানিয়েল আৰু ইয়োব "। ঈশ্বৰৰ বাৰ্তাই আমাক স্পষ্টকৈ কয় যে যীচু খ্ৰীষ্টতো যদি আমি এই আৰ্হিবোৰৰ সৈতে মিল নাথাকো, তেন্তে পৰিত্ৰাণৰ দুৱাৰ আমাৰ বাবে বন্ধ হৈ থাকিব। এই বাৰ্তাই যীচু খ্ৰীষ্টৰ শিক্ষা অনুসৰি মনোনীতসকলে স্বৰ্গত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ পাৰ হ’বলগীয়া সংকীৰ্ণ পথ, সংকীৰ্ণ পথ বা সংকীৰ্ণ দুৱাৰখনক নিশ্চিত কৰে। " দানিয়েল " আৰু তেওঁৰ তিনিজন সংগীৰ কাহিনী আমাৰ আগত উপস্থাপন কৰা হৈছে বিশ্বাসযোগ্যতাৰ আৰ্হি হিচাপে যিটো ঈশ্বৰে বিপদৰ সময়ত ৰক্ষা কৰে।
কিন্তু দানিয়েলৰ জীৱনৰ এই কাহিনীটোতো আছে, তিনিজন শক্তিশালী ৰজাৰ ধৰ্মান্তৰকৰণ যিসকলক ঈশ্বৰে চয়তানৰ পৰা কাঢ়ি নিবলৈ সফল হৈছিল, যাক তেওঁলোকে সম্পূৰ্ণ অজ্ঞানতাৰে পূজা কৰিছিল। ঈশ্বৰে এই সম্ৰাটসকলক মানৱ ইতিহাসৰ নিজৰ কাৰ্য্যৰ আটাইতকৈ শক্তিশালী মুখপাত্ৰ হিচাপে গঢ়ি তুলিছিল, প্ৰথম, কিন্তু শেষৰ, কাৰণ এই আদৰ্শ মানুহবোৰ নোহোৱা হৈ যাব আৰু ধৰ্ম, মূল্যবোধ, নৈতিকতা, অহৰহ অৱনতি ঘটিব। ঈশ্বৰৰ বাবে আত্মা কাঢ়ি লোৱাটো এটা দীঘলীয়া সংগ্ৰাম আৰু ৰজা " নবূখদনেচৰ " ৰ গোচৰটো এই ধৰণৰ এক অত্যন্ত প্ৰকাশজনক উদাহৰণ। ই যীচু খ্ৰীষ্টৰ দৃষ্টান্তটো নিশ্চিত কৰে, এই " ভাল মেৰপালক " যিয়ে নিজৰ জাক এৰি হেৰুৱা ভেড়াবোৰ বিচাৰি যায়।
দানিয়েল ১
দান ১:১ যিহূদাৰ ৰজা যিহোয়াকিমৰ ৰাজত্বৰ তৃতীয় বছৰত বাবিলৰ ৰজা নবূখদনেচৰে যিৰূচালেমলৈ আহি তাক ঘেৰি ধৰিলে।
১ক- যিহূদাৰ ৰজা যিহোয়াকিমৰ ৰাজত্বৰ তৃতীয় বছৰত
যিহোয়াকিমৰ ৰাজত্বকাল – ৬০৮ চনৰ পৰা – ৫৯৭ চনলৈকে ১১ বছৰ ।
১খ- নবূখদনেচৰ
এইটোৱেই হৈছে ৰজা নবূখদনেচৰৰ নামৰ বেবিলনীয় অনুবাদ, "নবুৱে মোৰ ডাঙৰ পুত্ৰক ৰক্ষা কৰে।" নাবু হৈছে মেছপটেমিয়াৰ জ্ঞান আৰু লেখাৰ দেৱতা। ইতিমধ্যে স্পষ্ট হৈ পৰিছে যে ঈশ্বৰে জ্ঞান আৰু লেখাৰ ওপৰত এই ক্ষমতা তেওঁৰ হাতত পুনৰ ঘূৰাই পোৱাৰ উদ্দেশ্য লৈছে।
Dan 1:2 যিহোৱাই যিহূদাৰ ৰজা যিহোয়াকিম আৰু ঈশ্বৰৰ গৃহৰ কিছুমান পাত্ৰ তেওঁৰ হাতত তুলি দিলে। নবূখদনেচৰে সেই পাত্ৰবোৰ নিজৰ দেৱতাৰ গৃহলৈ চিনাৰ দেশলৈ লৈ গৈ নিজৰ দেৱতাৰ ভঁৰালত থৈ দিলে।
২ক- যিহূদাৰ ৰজা যিহোয়াকীমক যিহোৱাই তেওঁৰ হাতত তুলি দিলে
ইহুদী ৰজাক ঈশ্বৰে পৰিত্যাগ কৰাটো ন্যায্য। ২খ.৩৬:৫: যিহোয়াকিমে ৰাজত্ব কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ সময়ত তেওঁৰ বয়স আছিল পঁচিশ বছৰ আৰু তেওঁ যিৰূচালেমত এঘাৰ বছৰ ৰাজত্ব কৰিছিল। তেওঁ নিজৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ দৃষ্টিত বেয়া কাম কৰিলে ৷
২খ- নবূখদনেচৰে সেই বাচনবোৰ নিজৰ দেৱতাৰ গৃহলৈ চিনাৰ দেশলৈ লৈ গৈ নিজৰ দেৱতাৰ ভঁৰালত থৈ দিলে।
এই ৰজা পৌত্তলিক; তেওঁ ইস্ৰায়েলে সেৱা কৰা প্ৰকৃত ঈশ্বৰক নাজানে, কিন্তু তেওঁ নিজৰ দেৱতাক সন্মান কৰাৰ যত্ন লয়: বেল। ভৱিষ্যতে ধৰ্মান্তৰিত হোৱাৰ পিছত তেওঁ দানিয়েলৰ সত্য ঈশ্বৰক একে নিষ্ঠাৰে সেৱা কৰিব।
Dan 1:3 ৰজাই নিজৰ নপুংসকসকলৰ প্ৰধান অচপেনাজক ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলক, ৰাজবংশৰ পৰা আৰু ডাঙৰীয়াসকলক আনিবলৈ আজ্ঞা দিলে।
Dan 1:4 ৰজাৰ ৰাজপ্ৰসাদত সেৱা কৰিব পৰা আৰু কলদীয়াসকলৰ সাহিত্য আৰু ভাষা শিকাব পৰা ডেকা, সুখী, জ্ঞানী, বুদ্ধিমান আৰু বিদ্বান।
৪ক- ৰজা নবূখদনেচৰ বন্ধুত্বপূৰ্ণ আৰু বুদ্ধিমান যেন লাগে, তেওঁ কেৱল ইহুদী শিশুসকলক তেওঁৰ সমাজ আৰু ইয়াৰ মূল্যবোধৰ সৈতে সফলতাৰে একত্ৰিত হোৱাত সহায় কৰিব বিচাৰে।
Dan 1:5 ৰজাই তেওঁলোকৰ মেজত থকা খাদ্য আৰু তেওঁ খোৱা দ্ৰাক্ষাৰসৰ পৰা প্ৰতিটো দিনৰ বাবে তেওঁলোকক এটা অংশ নিৰ্ধাৰণ কৰিলে; যাতে তেওঁ তেওঁলোকক তিনিবছৰৰ বাবে জীয়াই ৰাখিব পাৰে, যাতে শেষত তেওঁলোকে ৰজাৰ সেৱা কৰিব পাৰে।
৫ক- ৰজাৰ ভাল উদ্দেশ্য স্পষ্ট। তেওঁ নিজৰ দেৱতাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি নিজৰ খাদ্যলৈকে যিখিনি নিজে আগবঢ়ায়, সেইখিনি ডেকাসকলৰ লগত ভাগ কৰে।
Dan 1:6 আৰু যিহূদাৰ সন্তানসকলৰ মাজৰ পৰা দানিয়েল, হাননিয়া, মীচায়েল আৰু অজাৰিয়া আছিল।
৬ক- বেবিলনলৈ লৈ যোৱা সকলো ইহুদী যুৱকৰ ভিতৰত মাত্ৰ চাৰিজনেহে আদৰ্শ নিষ্ঠা প্ৰদৰ্শন কৰিব। তাৰ পিছৰ অনুষ্ঠানবোৰ ঈশ্বৰে আয়োজন কৰে যাতে তেওঁৰ সেৱা কৰা আৰু তেওঁক আশীৰ্বাদ দিয়া আৰু তেওঁৰ সেৱা নকৰা আৰু তেওঁক আওকাণ কৰা লোকে বহন কৰা ফলৰ পাৰ্থক্য প্ৰকাশ কৰে।
Dan 1:7 নপুংসকসকলৰ অধ্যক্ষই তেওঁলোকক নাম দিলে: দানিয়েলক বেলতচচৰ; হাননিয়ালৈ চদ্ৰক; মিচায়েলক, মচখক; আৰু অজাৰিয়ালৈ আবেদনেগো।
৭ক- বুদ্ধিমত্তা এই ইহুদী যুৱকসকলে ভাগ কৰে যিসকলে বিজয়ীয়ে জাপি দিয়া পৌত্তলিক নাম বহন কৰিবলৈ সন্মত হয়। নাম এটা আৰোপ কৰাটো শ্ৰেষ্ঠত্বৰ চিন আৰু সত্য ঈশ্বৰে শিকোৱা এটা নীতি। Gen.2:19: আৰু যিহোৱা ঈশ্বৰে মাটিৰ পৰা সকলো পথাৰত থকা জন্তু আৰু আকাশৰ সকলো চৰাই গঢ় লৈছিল, তেওঁ মানুহজনৰ ওচৰলৈ লৈ আহিছিল যে তেওঁ সেইবোৰক কি নাম দিব; আৰু মানুহজনে প্ৰতিটো জীৱক যি নামেৰে নামাতিলে, সেই নামেই আছিল।
৭খ- দানিয়েল "ঈশ্বৰ মোৰ বিচাৰক" নাম সলনি কৰা হৈছে বেলতচচৰ: "বেলে ৰক্ষা কৰিব"। বেলে সেই চয়তানক চিহ্নিত কৰিছে যাক আসুৰিক আত্মাৰ বলি হোৱা এই পৌত্তলিক জনগোষ্ঠীবোৰে সকলো অজ্ঞানতাৰে সেৱা আৰু সন্মান কৰিছিল।
হানানিয়া “যাহৱেহৰ পৰা অনুগ্ৰহ বা দিয়া” আকুৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত “চদ্ৰক” হৈ পৰে। আকু আছিল বাবিলত চন্দ্ৰ দেৱতা।
মিচায়েল “যি ঈশ্বৰৰ ধাৰ্মিকতা” মচখ “যি আকু” হৈ পৰে।
আজাৰিয়া "সহায় বা সাহায্য YaHWéH" হয় "Abed-Négo" "Nego দাস" , আৰু তাত ইতিমধ্যে, কলদিয়ান সৌৰ দেৱতা.
Dan 1:8 দানিয়েলে ৰজাৰ খাদ্য বা দ্ৰাক্ষাৰসেৰে নিজকে অশুচি নকৰিবলৈ সংকল্প কৰিলে আৰু তেওঁ প্ৰধান নপুংসকক অনুৰোধ কৰিলে যে তেওঁ নিজকে অশুচি নকৰিব।
৮ক- পৰাজিত হ’লে পৌত্তলিক নাম বহন কৰাটো কোনো সমস্যা নহয়, কিন্তু ঈশ্বৰৰ ওপৰত নিন্দা কৰা পৰ্যন্ত নিজকে অশুচি কৰাটো অতি বেছি। ডেকাসকলৰ বিশ্বাসযোগ্যতাই তেওঁলোকক ৰজাৰ মদ আৰু মাংসৰ পৰা বিৰত থাকিবলৈ বাধ্য কৰে কাৰণ এইবোৰ বস্তু পৰম্পৰাগতভাৱে বেবিলনত সন্মানিত পৌত্তলিক দেৱতাসকলৰ আগত উপহাৰ দিয়া হয়। তেওঁলোকৰ যৌৱন অপৰিপক্ক আৰু তেওঁলোকে এতিয়াও পৌলৰ দৰে যুক্তি নিদিয়ে, যিজন খ্ৰীষ্টৰ বিশ্বাসী সাক্ষী যিয়ে মিছা দেৱতাক একো বুলি গণ্য কৰে (ৰোমীয়া ১৪; ১ কৰিন্থীয়া ৮)। কিন্তু বিশ্বাসত দুৰ্বলসকলক জোকাৰি যোৱাৰ ভয়ত তেওঁ তেওঁলোকৰ দৰেই কাম কৰে। যদি তেওঁ বিপৰীত ধৰণে কাম কৰে তেন্তে তেওঁ কোনো পাপ নকৰে, কাৰণ তেওঁৰ যুক্তি শুদ্ধ। ঈশ্বৰে ইচ্ছাকৃতভাৱে কৰা অশুচিতাক সম্পূৰ্ণ জ্ঞান আৰু বিবেকেৰে নিন্দা কৰে; এই উদাহৰণত পৌত্তলিক দেৱতাক সন্মান জনোৱাৰ ইচ্ছাকৃত বাছনি।
Dan 1:9 ঈশ্বৰে দানিয়েলক নপুংসকসকলৰ অধ্যক্ষৰ দৃষ্টিত অনুগ্ৰহ আৰু অনুগ্ৰহ দিলে।
৯ক- যুৱক-যুৱতীসকলৰ বিশ্বাস ঈশ্বৰক অসন্তুষ্ট কৰাৰ ভয়ৰ দ্বাৰা প্ৰদৰ্শিত হয়; তেওঁ তেওঁলোকক আশীৰ্বাদ কৰিব পাৰে।
Dan 1:10 নপুংসকসকলৰ অধ্যক্ষই দানিয়েলক ক'লে, "মই মোৰ প্ৰভু ৰজাক ভয় কৰো, যিজনে আপোনাৰ খাদ্য আৰু পানীয় নিৰ্ধাৰণ কৰিছে। তেওঁ আপোনাৰ সমবয়সীয়া আন ডেকাসকলৰ মুখতকৈ আপোনাৰ মুখখন কিয় বেছি নিৰাশ দেখিব? আপুনি মোৰ মূৰ ৰজাৰ আগত উন্মোচন কৰিব।"
Dan 1:11 তেতিয়া দানিয়েলে সেই বিষয়াজনক ক’লে, যাৰ ওচৰত প্ৰধান নপুংসকে দানিয়েল, হাননিয়া, মীচায়েল আৰু অজাৰিয়াক দায়িত্ব দিছিল।
Dan 1:12 তোমাৰ দাসসকলক দহ দিন পৰীক্ষা কৰা, আৰু তেওঁলোকে আমাক খাবলৈ শাক-পাচলি আৰু পান কৰিবলৈ পানী দিয়ক;
Dan 1:13 তেতিয়া আপুনি আমাৰ মুখ আৰু ৰজাৰ খাদ্য খোৱা ডেকাসকলৰ মুখলৈ চাব আৰু আপোনাৰ দাসসকলৰ লগত যি দেখিছে অনুসাৰে ব্যৱহাৰ কৰিব।
Dan 1:14 তেওঁ তেওঁলোকক যি বিচাৰিছিল, সেইখিনি দিলে আৰু দহ দিন পৰীক্ষা কৰিলে।
Dan 1:15 দহ দিনৰ শেষত ৰজাৰ মাংস খোৱা সকলো ডেকাতকৈ তেওঁলোক ভাল আৰু মোটা দেখা গ’ল।
১৫ক- প্ৰকাশিত বাক্য ২:১০ ৰ " স্মিৰ্না " যুগৰ বাৰ্তাত দানিয়েল আৰু তেওঁৰ তিনিজন সঙ্গীৰ অভিজ্ঞতাৰ " দহ দিন "ৰ মাজত, ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বছৰৰ নিৰ্যাতনৰ " দহ দিন " ৰ মাজত আধ্যাত্মিক তুলনা কৰিব পাৰি । সঁচাকৈয়ে দুয়োটা অভিজ্ঞতাতে ঈশ্বৰে নিজৰ অনুগামী বুলি দাবী কৰাসকলৰ লুকাই থকা ফল প্ৰকাশ কৰিছে।
Dan 1:16 তত্ত্বাৱধায়কজনে তেওঁলোকৰ খাদ্য আৰু দ্ৰাক্ষাৰস লৈ গ’ল আৰু তেওঁলোকক শাক-পাচলি দিলে।
১৬ক- এই অভিজ্ঞতাই দেখুৱাইছে যে ঈশ্বৰে মানুহৰ মনত কেনেকৈ কাম কৰিব পাৰে যাতে তেওঁলোকে তেওঁৰ পবিত্ৰ ইচ্ছা অনুসৰি তেওঁৰ দাসসকলক অনুকূল কৰে। কাৰণ ৰজাৰ ষ্টুয়াৰ্ডে লোৱা ৰিস্ক বহুত আছিল আৰু ঈশ্বৰে হস্তক্ষেপ কৰিবলগীয়া হৈছিল যাতে তেওঁ দানিয়েলে দিয়া প্ৰস্তাৱবোৰ গ্ৰহণ কৰিব পাৰে। বিশ্বাসৰ অভিজ্ঞতা সফল।
Dan 1:17 ঈশ্বৰে এই চাৰিজন ডেকাক জ্ঞান আৰু সকলো আখৰত বুদ্ধি আৰু জ্ঞান দিলে আৰু দানিয়েলে সকলো দৰ্শন আৰু সপোনৰ ব্যাখ্যা কৰিলে।
১৭ক- ঈশ্বৰে এই চাৰিজন ডেকাক জ্ঞান, সকলো আখৰত বুজাবুজি আৰু প্ৰজ্ঞা প্ৰদান কৰিলে
সকলো প্ৰভুৰ দান। যিসকলে তেওঁক চিনি নাপায় তেওঁলোকে নাজানে যে তেওঁলোক বুদ্ধিমান আৰু জ্ঞানী হওক বা অজ্ঞান আৰু মূৰ্খ হওক সেয়া তেওঁৰ ওপৰত কিমান নিৰ্ভৰশীল।
১ ৭ খ- আৰু দানিয়েলে সকলো দৰ্শন আৰু সকলো সপোন বুজাই দিলে।
প্ৰথমে নিজৰ বিশ্বাসযোগ্যতা প্ৰদৰ্শন কৰা দানিয়েলক ঈশ্বৰে সন্মান কৰে যিয়ে তেওঁক ভৱিষ্যদ্বাণীৰ দান দিয়ে। এইটোৱেই আছিল তেওঁ নিজৰ সময়ত, মিচৰীয়াসকলৰ বন্দী বিশ্বাসী যোচেফক দিয়া সাক্ষ্য। ঈশ্বৰৰ প্ৰস্তাৱৰ ভিতৰত চলোমনে জ্ঞানকো বাছি লৈছিল; আৰু এই বাছনিৰ বাবে ঈশ্বৰে তেওঁক বাকী সকলো, মহিমা আৰু ধন-সম্পত্তি দিলে। দানিয়েলে পাছলৈ তেওঁৰ বিশ্বাসী ঈশ্বৰে নিৰ্মাণ কৰা এই উচ্চতা অনুভৱ কৰিব।
Dan 1:18 যি সময়ত ৰজাই তেওঁলোকক আনিবলৈ নিযুক্ত কৰিছিল, সেই সময়ত নপুংসকসকলৰ অধ্যক্ষই তেওঁলোকক নবূখদনেচৰৰ ওচৰত উপস্থাপন কৰিলে।
Dan 1:19 ৰজাই তেওঁলোকৰ লগত কথা পাতিলে, আৰু সকলো ডেকা ল’ৰাৰ মাজত দানিয়েল, হাননিয়া, মীচায়েল আৰু অজৰিয়াৰ দৰে কোনো এজনো পোৱা নগ’ল;
Dan 1:20 আৰু ৰজাই তেওঁলোকৰ পৰা যি জ্ঞান আৰু বুদ্ধিৰ বিষয়ে সোধা-পোছা কৰিলে, তেওঁ তেওঁলোকক তেওঁৰ সমগ্ৰ ৰাজ্যত থকা সকলো যাদুকৰ আৰু জ্যোতিষীতকৈ দহগুণ ভাল বুলি বিবেচনা কৰিলে।
২০ক- ঈশ্বৰে এইদৰে " তেওঁৰ সেৱা কৰা আৰু তেওঁৰ সেৱা নকৰাসকলৰ মাজৰ পাৰ্থক্য দেখুৱাইছে ," যিটো মাল. ৩:১৮। দানিয়েল আৰু তেওঁৰ সংগীসকলৰ নাম পবিত্ৰ বাইবেলৰ সাক্ষ্যত প্ৰৱেশ কৰিব, কাৰণ তেওঁলোকৰ বিশ্বাসযোগ্যতাৰ প্ৰদৰ্শনে জগতৰ শেষলৈকে নিৰ্বাচিতসকলক উৎসাহিত কৰিবলৈ আৰ্হি হিচাপে কাম কৰিব।
Dan 1:21 দানিয়েল ৰজাৰ প্ৰথম বছৰলৈকে তেনেকুৱাই আছিল।
দানিয়েল ২
Dan 2:1 নবূখদনেচৰৰ ৰাজত্বৰ দ্বিতীয় বছৰত নবূখদনেচৰে সপোন দেখিলে আৰু তেওঁৰ আত্মা অস্থিৰ হৈ পৰিল আৰু তেওঁ টোপনি যাব নোৱাৰিলে।
১ক- গতিকে, ইন – ৬০৪.ঈশ্বৰে ৰজাৰ মনত প্ৰকাশ কৰে।
Dan 2:2 তেতিয়া ৰজাই যাদুকৰ, জ্যোতিষী, মন্ত্ৰমুগ্ধ আৰু কলদীয়াসকলক মাতি পঠালে, যাতে তেওঁক তেওঁৰ সপোনবোৰ ক’ব পাৰে। তেতিয়া তেওঁলোক আহি ৰজাৰ আগত থিয় হ’ল।
২ক- তেতিয়া পৌত্তলিক ৰজাই তেতিয়ালৈকে বিশ্বাস কৰা লোকসকলৰ ওচৰলৈ যায়, প্ৰত্যেকেই নিজৰ নিজৰ ক্ষেত্ৰৰ বিশেষজ্ঞ।
Dan 2:3 ৰজাই তেওঁলোকক ক’লে, “মই সপোন দেখিছো, আৰু মোৰ আত্মা বিচলিত হৈছে, আৰু মই সপোনটো জানিব বিচাৰিছো।”
৩ক- ৰজাই ক’লে: মই এই সপোনটো জানিব বিচাৰো ; তেওঁ ইয়াৰ অৰ্থৰ কথা কোৱা নাই।
Dan 2:4 কলদীয়াসকলে ৰজাক আৰামীয়া ভাষাত উত্তৰ দিলে, "হে ৰজা, চিৰকাল জীয়াই থাকক! আপোনাৰ দাসসকলক কওক, আৰু আমি ইয়াৰ অৰ্থ ঘোষণা কৰিম।"
Dan 2:5 ৰজাই কলদীয়াসকলক ক’লে, “মোৰ পৰা বস্তুটো গুচি গ’ল;
৫ক- ৰজাৰ অটলতা আৰু তেওঁ লোৱা চৰম পদক্ষেপ ব্যতিক্ৰমী আৰু ঈশ্বৰৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত যিয়ে তাত পৌত্তলিক ছলনাময়ীতাক বিভ্ৰান্ত কৰাৰ উপায় সৃষ্টি কৰে আৰু তেওঁৰ বিশ্বাসী দাসৰ জৰিয়তে তেওঁৰ মহিমা প্ৰকাশ কৰে।
Dan 2:6 কিন্তু যদি আপুনি মোক সপোন আৰু ইয়াৰ ব্যাখ্যা কয়, তেন্তে আপুনি মোৰ পৰা উপহাৰ আৰু পুৰস্কাৰ আৰু মহান সন্মান লাভ কৰিব। সেয়ে সপোন আৰু তাৰ ব্যাখ্যা মোক কোৱা।
৬ক- এই উপহাৰ, উপহাৰ, আৰু মহান সন্মান , ঈশ্বৰে তেওঁৰ বিশ্বাসী মনোনীতসকলৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰে।
Dan 2:7 তেওঁলোকে দ্বিতীয়বাৰ উত্তৰ দিলে, “ৰজাই নিজৰ দাসসকলক সপোনটো কওক, আৰু আমি ইয়াৰ অৰ্থ প্ৰকাশ কৰিম।”
Dan 2:8 তেতিয়া ৰজাই ক’লে, “মই সঁচাকৈয়ে বুজি পাইছো যে তোমালোকে সময় লাভ কৰিছা, কাৰণ তোমালোকে দেখিছা যে সেই বস্তু মোৰ কাষেৰে পাৰ হৈ গৈছে।”
৮ক- ৰজাই নিজৰ জ্ঞানী লোকসকলক এনেকুৱা কাম বিচাৰে যিটো কেতিয়াও বিচৰা হোৱা নাই আৰু তেওঁ সেইটো পালন নকৰে।
Dan 2:9 যদি তোমালোকে সপোন মোক জনাব নোৱাৰা, তেন্তে তোমালোক সকলোৰে একেই বিচাৰ হ’ব; কাৰণ সময় সলনি নোহোৱালৈকে তুমি মোক মিছা আৰু মিছা কথা ক’বলৈ সাজু হৈছা। সেয়ে মোক সপোনটো কোৱা, তুমি মোক বুজাব পাৰিছা নে নাই মই গম পাম।
৯ক- সময় সলনি হ'বলৈ অপেক্ষা কৰি, মোক মিছা আৰু মিছা কথা ক'বলৈ নিজকে প্ৰস্তুত কৰিব বিচাৰে
এই নীতিৰ ওপৰতেই পৃথিৱীৰ শেষলৈকে সকলো মিছা দৰ্শক আৰু ভৱিষ্যদ্বাণীকাৰীয়ে নিজকে ধনী কৰে।
৯খ- এতেকে সপোনটো কোৱা, মই গম পাম যে তুমি মোক ব্যাখ্যা দিব পাৰিছা
প্ৰথমবাৰৰ বাবে এই যুক্তিযুক্ত যুক্তি এজন মানুহৰ মনত প্ৰকাশ পায়। চাৰ্লাটানসকলে তেওঁলোকৰ বোকা আৰু অত্যধিক গুলিবল ক্লায়েণ্টক তেওঁলোকে বিচৰা যিকোনো কথা ক’বলৈ কোনো অসুবিধা নাপায়। ৰজাৰ অনুৰোধে তেওঁলোকৰ সীমাবদ্ধতা প্ৰকাশ কৰে।
Dan 2:10 কলদীয়াসকলে ৰজাক উত্তৰ দিলে, "ৰজাই কি বিচাৰে ক'ব পৰা কোনোৱেই পৃথিৱীত নাই। কোনো ৰজাই যিমানেই মহান বা শক্তিশালী নহওক কিয়, কোনো যাদুকৰ, জ্যোতিষী বা কলদীয়াক এনে কথা বিচৰা নাছিল।"
১০ক- তেওঁলোকৰ কথা সত্য, যিহেতু তেতিয়ালৈকে ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ মুখা খুলিবলৈ হস্তক্ষেপ কৰা নাছিল, যাতে তেওঁলোকে বুজি পায় যে তেওঁ একমাত্ৰ ঈশ্বৰ, আৰু তেওঁলোকৰ পৌত্তলিক দেৱতাবোৰ একো নহয় আৰু আসুৰিক আত্মাৰ হাতত সমৰ্পণ কৰা মানুহৰ হাত আৰু মনেৰে নিৰ্মিত মূৰ্তিৰ বাহিৰে আন একো নহয়।
Dan 2:11 ৰজাৰ অনুৰোধ কঠিন; দেৱতাসকলৰ বাহিৰে ৰজাক ক’ব পৰা কোনো নাই, যাৰ বাসস্থান মানুহৰ লগত নাই।
১১ক- জ্ঞানীসকলে ইয়াত এক অনস্বীকাৰ্য সত্য প্ৰকাশ কৰে। কিন্তু এই কথা কোৱাৰ সময়ত তেওঁলোকে স্বীকাৰ কৰে যে তেওঁলোকৰ দেৱতাৰ লগত কোনো সম্পৰ্ক নাই , আনহাতে সকলো সময়তে তেওঁলোকৰ পৰামৰ্শ লয় প্ৰতাৰিত লোকে যিয়ে ভাবে যে তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ জৰিয়তে লুকাই থকা দেৱতাৰ পৰা উত্তৰ লাভ কৰিব পাৰে। ৰজাই আৰম্ভ কৰা প্ৰত্যাহ্বানটোৱে তেওঁলোকৰ মুখা খুলি দিয়ে। আৰু ইয়াক লাভ কৰিবলৈ সত্য ঈশ্বৰৰ অভাৱনীয় আৰু অসীম প্ৰজ্ঞাৰ প্ৰয়োজন আছিল, যিটো ইতিমধ্যে ঈশ্বৰীয় প্ৰজ্ঞাৰ এই গুৰু চলোমনৰ মাজত উচ্চভাৱে প্ৰকাশ পাইছিল।
Dan 2:12 তেতিয়া ৰজাই ক্ৰোধিত আৰু অতিশয় ক্ৰোধিত হৈ বাবিলৰ সকলো জ্ঞানী লোকক ধ্বংস হ’বলৈ আজ্ঞা দিলে।
Dan 2:13 পাছত শাস্তি প্ৰকাশ পালে আৰু জ্ঞানী লোকসকলক মৃত্যুদণ্ড দিয়া হ’ল আৰু তেওঁলোকে দানিয়েল আৰু তেওঁৰ সঙ্গীসকলক বিচাৰিলে।
১৩ক- নিজৰ দাসসকলক মৃত্যুৰ আগত ৰাখিলেই ঈশ্বৰে তেওঁলোকক ৰজা নবূখদনেচৰৰ সৈতে মহিমাৰে পুনৰুত্থান কৰিব। এই কৌশলে এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ শেষ অভিজ্ঞতাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে য’ত নিৰ্বাচিতসকলে বিদ্ৰোহীসকলে নিৰ্দেশ দিয়া মৃত্যুৰ বাবে এটা নিৰ্দিষ্ট তাৰিখৰ বাবে অপেক্ষা কৰিব। কিন্তু ইয়াত আকৌ পৰিস্থিতি ওলোটা হ’ব, কাৰণ মৃতসকল হ’ব এই বিদ্ৰোহীসকল যিয়ে ইজনে সিজনক হত্যা কৰিব যেতিয়া শক্তিশালী আৰু বিজয়ী খ্ৰীষ্টই তেওঁলোকৰ বিচাৰ আৰু নিন্দা কৰিবলৈ স্বৰ্গত উপস্থিত হ’ব।
Dan 2:14 তেতিয়া দানিয়েলে বাবিলৰ জ্ঞানী লোকসকলক বধ কৰিবলৈ ওলাই যোৱা ৰজাৰ প্ৰহৰীৰ সেনাপতি আৰিয়কক বিবেচনা আৰু বুদ্ধিমানৰূপে কথা ক’লে।
Dan 2:15 তেতিয়া তেওঁ উত্তৰ দি ৰজাৰ সেনাপতি আৰিয়কক ক’লে, “ৰজাৰ শাস্তি কিয় ইমান কঠোৰ? আৰিয়কে দানিয়েলক এই বিষয়ে বুজাই দিলে।
Dan 2:16 তাৰ পাছত দানিয়েলে ৰজাৰ ওচৰলৈ গৈ তেওঁক সময় দিবলৈ অনুৰোধ কৰিলে, যাতে তেওঁ ৰজাক তাৰ অৰ্থ দেখুৱাব পাৰে।
১৬ক- দানিয়েলে নিজৰ স্বভাৱ আৰু ধৰ্মীয় অভিজ্ঞতা অনুসৰি কাম কৰে। তেওঁ জানে যে তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক উপহাৰবোৰ তেওঁক ঈশ্বৰে দিছে, যাৰ ওপৰত তেওঁ নিজৰ সকলো আস্থা ৰাখিবলৈ অভ্যস্ত। ৰজাই কি সুধিছে সেই কথা জানি তেওঁ জানে যে উত্তৰবোৰ ঈশ্বৰৰ হাতত আছে, কিন্তু সেইবোৰ তেওঁৰ আগত প্ৰকাশ কৰাটো তেওঁৰ ইচ্ছাত আছেনে?
Dan 2:17 তাৰ পাছত দানিয়েলে ঘৰলৈ গৈ হাননিয়া, মীচায়েল আৰু অজৰিয়াক তেওঁৰ সঙ্গীসকলক ক’লে।
১৭ক- চাৰিজন ডেকা দানিয়েলৰ ঘৰত থাকে। " চৰাইৰ জাকবোৰ একেলগে " আৰু সিহঁতে ঈশ্বৰৰ সমাবেশক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। আনকি যীচু খ্ৰীষ্টৰ আগতেও, " য'ত দুজন বা তিনিজন মোৰ নামত একত্ৰিত হয়, তাত মই তেওঁলোকৰ মাজত আছো, " প্ৰভুৱে কয়। ভাতৃত্ববোধৰ প্ৰেমে এক সুন্দৰ সংহতিৰ মনোভাৱ প্ৰদৰ্শন কৰা এই যুৱক-যুৱতীসকলক একত্ৰিত কৰে।
Dan 2:18 স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰৰ পৰা দয়া বিচাৰিবলৈ, যাতে দানিয়েল আৰু তেওঁৰ সঙ্গীসকলক বাবিলৰ বাকী জ্ঞানীসকলৰ সৈতে ধ্বংস নহয়।
১৮ক- তেওঁলোকৰ জীৱনৰ প্ৰতি ইমান প্ৰবল ভাবুকিৰ সন্মুখীন হৈ উগ্ৰ প্ৰাৰ্থনা আৰু আন্তৰিক উপবাসেই হৈছে নিৰ্বাচিতসকলৰ একমাত্ৰ অস্ত্ৰ। তেওঁলোকে এই কথা জানে আৰু তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰৰ সঁহাৰিৰ বাবে অপেক্ষা কৰিব যিজনে ইতিমধ্যে তেওঁলোকক ইমান প্ৰমাণ দিছে যে তেওঁ তেওঁলোকক ভাল পায়। পৃথিৱীৰ শেষত মৃত্যুৰ আদেশৰ লক্ষ্য কৰি লোৱা শেষ নিৰ্বাচিতজনেও একেদৰেই কাম কৰিব।
Dan 2:19 তাৰ পাছত ৰাতি এটা দৰ্শনত দানিয়েলৰ আগত এই গোপন কথা প্ৰকাশ হ’ল। আৰু দানিয়েলে স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰক আশীৰ্ব্বাদ কৰিলে।
১৯ক- তেওঁৰ মনোনীতসকলে সুধিলে, বিশ্বাসী ঈশ্বৰ তাত আছে, কাৰণ তেওঁ দানিয়েল আৰু তেওঁৰ তিনিজন সঙ্গীৰ বাবে তেওঁৰ বিশ্বাসযোগ্যতাৰ সাক্ষ্য দিবলৈ পৰীক্ষাৰ আয়োজন কৰিছে; ৰজাৰ চৰকাৰৰ উচ্চতম পদবীলৈ উন্নীত কৰাৰ উদ্দেশ্যে। তেওঁ অভিজ্ঞতাৰ পিছত অভিজ্ঞতাই তেওঁলোকক এই ৰজাৰ বাবে অপৰিহাৰ্য কৰি তুলিব, যাক তেওঁ নেতৃত্ব দিব আৰু শেষত ধৰ্মান্তৰিত কৰিব। এই ধৰ্মান্তৰকৰণ হ’ব ঈশ্বৰে ব্যতিক্ৰমী মিছনৰ বাবে পবিত্ৰ কৰা চাৰিজন ইহুদী যুৱকৰ বিশ্বাসী আৰু নিন্দনীয় আচৰণৰ ফল।
Dan 2:20 তেতিয়া দানিয়েলে উত্তৰ দি ক’লে, “ঈশ্বৰৰ নাম চিৰকালৰ বাবে ধন্য হওক; প্ৰজ্ঞা আৰু শক্তি তেওঁৰ।”
২০ক- এটা সুন্যায্য প্ৰশংসা কাৰণ তেওঁৰ প্ৰজ্ঞাৰ প্ৰমাণ এই অভিজ্ঞতাত অনস্বীকাৰ্যভাৱে প্ৰদৰ্শিত হৈছে। তেওঁৰ শক্তিয়ে যিহোয়াকিমক নবূখদনেচৰৰ ওচৰলৈ লৈ গ’ল আৰু ই তেওঁৰ ধাৰণাসমূহ তেওঁৰ প্ৰকল্পৰ অনুকূল লোকসকলৰ মনত জাপি দিলে।
Dan 2:21 তেওঁ সময় আৰু ঋতু সলনি কৰে, ৰজাক আঁতৰাই স্থাপন কৰে, জ্ঞানীসকলক জ্ঞান দিয়ে আৰু বুজাসকলক জ্ঞান দিয়ে।
২১ক- এই পদত ঈশ্বৰত বিশ্বাস কৰাৰ আৰু ঈশ্বৰৰ বাবে বিশ্বাস কৰাৰ সকলো কাৰণ স্পষ্টকৈ প্ৰকাশ কৰা হৈছে। এইবোৰ কথা সম্পূৰ্ণৰূপে উপলব্ধি হ’লে নবূখদনেচৰে অৱশেষত ধৰ্মান্তৰিত হ’ব।
Dan 2:22 তেওঁ গভীৰ আৰু লুকাই থকা বস্তুবোৰ প্ৰকাশ কৰে, আৰু আন্ধাৰত কি আছে জানে, আৰু পোহৰ তেওঁৰ লগত থাকে।
২২ক- চয়তানেও গভীৰ আৰু লুকাই থকা কথা প্ৰকাশ কৰিব পাৰে, কিন্তু পোহৰ তেওঁৰ মাজত নাই। তেওঁ মানুহক প্ৰলোভিত আৰু সত্য ঈশ্বৰৰ পৰা আঁতৰাই নিবলৈ এই কাম কৰে যিজনে যেতিয়া এই কাম কৰে, তেতিয়া তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলক পাৰ্থিৱ অন্ধকাৰত নিন্দা কৰা ভূতবোৰে স্থাপন কৰা মাৰাত্মক ফান্দবোৰ প্ৰকাশ কৰি উদ্ধাৰৰ কাম কৰে, যিহেতু যীচু খ্ৰীষ্টই পাপ আৰু মৃত্যুৰ ওপৰত জয়লাভ কৰিছিল।
Dan 2:23 হে মোৰ পূৰ্বপুৰুষৰ ঈশ্বৰ, মই তোমাক মহিমা আৰু প্ৰশংসা কৰো, কাৰণ তুমি মোক জ্ঞান আৰু শক্তি দিলা আৰু আমি তোমাৰ পৰা বিচৰা কথাবোৰ মোক জনালোঁ আৰু ৰজাৰ গোপন কথা আমাক জনাই দিলা।
২৩ক- প্ৰজ্ঞা আৰু শক্তি ঈশ্বৰত আছিল, দানিয়েলৰ প্ৰাৰ্থনাত, আৰু ঈশ্বৰে সেইবোৰ তেওঁক দিলে। এই অভিজ্ঞতাত আমি দেখিবলৈ পাওঁ যে যীচুৱে শিকোৱা নীতিটো পূৰণ হৈছে: " বিচাৰিব আৰু তোমালোকক দিয়া হ'ব ।" কিন্তু বুজা যায় যে এই ফলাফল পাবলৈ হ’লে আবেদনকাৰীৰ নিষ্ঠাই সকলো পৰীক্ষা সহ্য কৰিব লাগিব। দানিয়েলে লাভ কৰা শক্তিয়ে ৰজাৰ চিন্তাধাৰাত সক্ৰিয় ৰূপ ল’ব যিজন অনস্বীকাৰ্য স্পষ্ট প্ৰমাণৰ বলি হ’ব যিয়ে তেওঁক তেতিয়ালৈকে তেওঁ আৰু তেওঁৰ লোকসকলৰ বাবে অজ্ঞাত দানিয়েলৰ ঈশ্বৰৰ অস্তিত্ব স্বীকাৰ কৰিবলৈ বাধ্য কৰিব ।
Dan 2:24 ইয়াৰ পিছত দানিয়েল আৰিয়কলৈ গ’ল, যাক ৰজাই বাবিলৰ জ্ঞানীসকলক ধ্বংস কৰিবলৈ আজ্ঞা দিছিল। তেওঁ গৈ তেওঁক ক’লে, “ বাবিলৰ জ্ঞানী লোকসকলক ধ্বংস নকৰিবা, মোক ৰজাৰ আগত আনি, মই ৰজাক তাৰ অৰ্থ দেখুৱাম।”
২৪ক- পৌত্তলিক জ্ঞানীসকলৰ জীৱন লাভ কৰাৰ কথা চিন্তা কৰা দানিয়েলৰ ক্ষেত্ৰত ঈশ্বৰৰ প্ৰেম দেখা যায়। এইটো আকৌ এটা আচৰণ যিয়ে ঈশ্বৰৰ মঙ্গল আৰু দয়াৰ সাক্ষ্য দিয়ে, নিখুঁত নম্ৰতাৰ মনৰ অৱস্থাত। ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰিব পাৰি; তেওঁৰ দাসে তেওঁৰ বিশ্বাসৰ কৰ্মৰ দ্বাৰা তেওঁক মহিমা কৰে।
Dan 2:25 অৰিয়াকে দানিয়েলক সোনকালে ৰজাৰ আগত আনি তেওঁক এইদৰে ক’লে, মই যিহূদাৰ বন্দীসকলৰ মাজত এজন মানুহ পাইছো, যিজনে ৰজাৰ আগত ইয়াৰ ব্যাখ্যা দিব।
২৫ক- ঈশ্বৰে ৰজাক অতি যন্ত্ৰণাত ধৰি ৰাখে, আৰু তেওঁ ইমান বিচৰা উত্তৰ পোৱাৰ আশাই তেওঁৰ ক্ৰোধ লগে লগে কমি যাব।
Dan 2:26 ৰজাই কথা ক’লে আৰু বেলতচচৰ নামৰ দানিয়েলক ক’লে, “মই দেখা সপোন আৰু তাৰ অৰ্থ তুমি মোক জনাব পাৰিছানে?”
২৬ক- তেওঁক দিয়া পৌত্তলিক নামে একো সলনি নকৰে। বেলতচচৰ নহয়, দানিয়েলেই তেওঁক আশা কৰা ধৰণৰ উত্তৰ দিব।
Dan 2:27 দানিয়েলে ৰজাৰ সন্মুখত উত্তৰ দি ক’লে, “ৰজাই যি গোপন বিচাৰিছে, সেই গোপনীয়তাক জ্ঞানী, জ্যোতিষী, যাদুকৰ আৰু ভৱিষ্যদ্বাণীকাৰীয়ে ৰজাৰ আগত প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰে।”
২৭ক- দানিয়েলে জ্ঞানীসকলৰ হৈ মধ্যস্থতা কৰে। ৰজাই তেওঁলোকৰ পৰা যি বিচাৰিছিল সেয়া তেওঁলোকৰ হাতৰ নাগালেৰে বাহিৰত আছিল।
Dan 2:28 কিন্তু স্বৰ্গত এজন ঈশ্বৰ আছে যিয়ে গোপন কথা প্ৰকাশ কৰে আৰু শেষ দিনত কি হ’ব ৰজা নবূখদনেচৰক জনাইছে। এইবোৰ তোমাৰ সপোন আৰু তোমাৰ বিচনাত দেখা দৰ্শন।
২৮ক- এই প্ৰাৰম্ভিক ব্যাখ্যাই নবূখদনেচৰক মনোযোগী কৰি তুলিব, কাৰণ ভৱিষ্যতৰ বিষয়টোৱে মানুহক সদায় যন্ত্ৰণা আৰু দুখ দি আহিছে, আৰু এই বিষয়ত উত্তৰ পোৱাৰ সম্ভাৱনা ৰোমাঞ্চকৰ আৰু সান্ত্বনাদায়ক। দানিয়েলে ৰজাৰ দৃষ্টি অদৃশ্য জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ প্ৰতি নিৰ্দেশিত কৰে, যিটো বস্তুগত দেৱতাক পূজা কৰা ৰজাৰ বাবে আচৰিত।
Dan 2:29 হে ৰজা, আপুনি শুই থকাৰ সময়ত আপোনাৰ মনলৈ আহিল, এই সময়ৰ পিছত কি হ’ব; আৰু যিজনে গোপনীয়তা প্ৰকাশ কৰে, তেওঁ তোমালোকক কি হ’ব সেই বিষয়ে জনাইছে।
Dan 2:30 এই গোপনীয়তা মোৰ আগত প্ৰকাশ কৰা হোৱা নাই কাৰণ মোৰ সকলো জীৱিততকৈ অধিক জ্ঞান আছে; কিন্তু ইয়াৰ অৰ্থ ৰজাৰ আগত প্ৰকাশ কৰিবলৈ আৰু তোমালোকে তোমালোকৰ হৃদয়ৰ চিন্তাবোৰ জানিবলৈ।
৩০ক- এনে নহয় যে সকলো জীৱতকৈ মোৰ মাজত জ্ঞান আছে; কিন্তু ইয়াৰ ব্যাখ্যা ৰজাক দিয়া হ’ব
কৰ্মত নিখুঁত নম্ৰতা। দানিয়েল এফালে খোজ দি ৰজাক কয় যে এই অদৃশ্য ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰতি আগ্ৰহী; এই ঈশ্বৰ তেওঁ তেতিয়ালৈকে সেৱা কৰা লোকসকলতকৈ অধিক শক্তিশালী আৰু ফলপ্ৰসূ। কল্পনা কৰকচোন এই কথাবোৰৰ প্ৰভাৱ তেওঁৰ মন আৰু হৃদয়ত কি হ’ব।
৩০খ- আৰু যাতে আপুনি আপোনাৰ হৃদয়ৰ চিন্তাবোৰ জানিব পাৰে
পৌত্তলিক ধৰ্মত সত্য ঈশ্বৰৰ ভাল বেয়াৰ মানদণ্ডক আওকাণ কৰা হয়। ৰজাসকলক কেতিয়াও প্ৰশ্ন কৰা নহয়, কাৰণ তেওঁলোকৰ মহাশক্তিৰ বাবে তেওঁলোকক ভয় আৰু ভয় কৰা হয়। সত্য ঈশ্বৰৰ আৱিষ্কাৰে নবূখদনেচৰে ক্ৰমান্বয়ে নিজৰ চৰিত্ৰৰ দোষবোৰ উন্মোচন কৰিবলৈ অনুমতি দিব; যিটো কাম তেওঁৰ মানুহৰ মাজৰ কোনেও কৰিবলৈ সাহস নকৰিলেহেঁতেন। পাঠটো আমাৰ প্ৰতিও উদ্দেশ্য কৰা হৈছে: ঈশ্বৰে আমাৰ বিবেকত কাম কৰিলেহে আমি আমাৰ হৃদয়ৰ চিন্তাবোৰ জানিব পাৰিম।
Dan 2:31 হে ৰজা, আপুনি এটা ডাঙৰ মূৰ্তি চালে; প্ৰতিমূৰ্তিটো আছিল অপৰিসীম আৰু অত্যন্ত ভয়ংকৰ; ই তোমালোকৰ সন্মুখত থিয় হৈ আছিল আৰু তাৰ ৰূপ ভয়ংকৰ আছিল।
৩১ক- তুমি এটা ডাঙৰ মূৰ্তি দেখিলা; এই মূৰ্তিটো আছিল অপৰিসীম, আৰু অসাধাৰণ ভৱিষ্যৎ আছিল
এই মূৰ্তিটোৱে যীচু খ্ৰীষ্টৰ মহিমাত ঘূৰি অহালৈকে ইটোৱে সিটোক অনুসৰণ কৰিব পৰা মহান পাৰ্থিৱ সাম্ৰাজ্যসমূহৰ উত্তৰাধিকাৰীত্বৰ উদাহৰণ দিব, সেয়েহে ইয়াৰ অপৰিসীম ৰূপ । ইয়াৰ মহিমা হৈছে মানুহে দিয়া ধন-সম্পত্তি, মহিমা আৰু সন্মানেৰে আবৃত একেৰাহে শাসকৰ।
৩১খ- তাই তোমাৰ আগত থিয় হৈ আছিল, আৰু তাইৰ ৰূপ ভয়ংকৰ আছিল।
মূৰ্তিটোৱে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ভৱিষ্যত সঁচাকৈয়ে ৰজাৰ সন্মুখত আৰু পিছফালে নহয়। ইয়াৰ ভয়ংকৰ ৰূপে পৃথিৱীৰ শেষলৈকে মানৱ ইতিহাসৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ যুদ্ধ আৰু নিৰ্যাতনৰ ফলত হ’বলগীয়া অসংখ্য মানৱ মৃত্যুৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে; শাসকসকলে মৃতদেহবোৰৰ ওপৰেৰে খোজ কাঢ়ে।
Dan 2:32 এই মূৰ্তিটোৰ মূৰটো বিশুদ্ধ সোণৰ আছিল; তেওঁৰ বুকু আৰু বাহু ৰূপৰ আছিল; তেওঁৰ পেট আৰু উৰু ব্ৰঞ্জৰ আছিল;
৩২ক- এই মূৰ্তিটোৰ মূৰটো বিশুদ্ধ সোণৰ আছিল
দানিয়েলে ৩৮ পদত ইয়াক নিশ্চিত কৰিব, সোণৰ মূৰটো হৈছে ৰজা নবূখদনেচৰ নিজেই। এই প্ৰতীকটোৱে তেওঁৰ বৈশিষ্ট্য কাৰণ প্ৰথমে তেওঁ প্ৰকৃত সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক ধৰ্মান্তৰিত কৰি বিশ্বাসেৰে সেৱা কৰিব। সোণ হৈছে ১ পিতৰ ১:৭ পদত বিশুদ্ধ বিশ্বাসৰ প্ৰতীক। তেওঁৰ দীৰ্ঘদিনীয়া ৰাজত্বই ধৰ্মীয় ইতিহাসক চিহ্নিত কৰিব আৰু বাইবেলত ইয়াৰ উল্লেখক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ পাৰ্থিৱ আধিপত্যশীলসকলৰ উত্তৰাধিকাৰীত্বৰ নিৰ্মাণৰ মুৰব্বী গঠন কৰে। ভৱিষ্যদ্বাণী আৰম্ভ হয় তেওঁৰ ৰাজত্বকালৰ প্ৰথম বছৰত - ৬০৫ চনত।
৩২খ- তেওঁৰ বুকু আৰু বাহু ৰূপৰ আছিল
সোণতকৈ ৰূপৰ মূল্য কম। ইয়াৰ অৱনতি ঘটে, কিন্তু সোণ অপৰিৱৰ্তনীয় হৈয়েই থাকে। মূৰ্তিটোৰ বৰ্ণনাৰ পিছত তললৈ যোৱা মানৱীয় মূল্যবোধৰ অৱনতি আমি প্ৰত্যক্ষ কৰি আছো। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৫৩৯ চনৰ পৰা কলদীয়া সাম্ৰাজ্যৰ পিছত মাদ আৰু পাৰ্চী সাম্ৰাজ্যই হ’ব।
৩২গ- তেওঁৰ পেট আৰু উৰু ব্ৰঞ্জৰ আছিল
ৰূপতকৈ ব্ৰঞ্জৰ মূল্যও কম। ই তাম ভিত্তিক ধাতুৰ মিশ্ৰণ। ইয়াৰ ভয়ংকৰ অৱনতি ঘটে আৰু সময়ৰ লগে লগে ৰূপ সলনি কৰে। ই ৰূপতকৈও কঠিন, নিজেই সোণতকৈও কঠিন, যিটো অকলেই অতি নমনীয় হৈ থাকে। ঈশ্বৰে বাছি লোৱা প্ৰতিমূৰ্তিৰ কেন্দ্ৰবিন্দুত যৌনতা, কিন্তু ই মানুহৰ প্ৰজননৰ প্ৰতিচ্ছবিও। গ্ৰীক সাম্ৰাজ্য, কাৰণ সঁচাকৈয়ে সেইটোৱেই, সঁচাকৈয়ে অতি উৎপাদনশীল বুলি প্ৰমাণিত হ’ব, মানৱতাক ইয়াৰ পৌত্তলিক সংস্কৃতি প্ৰদান কৰিব যিটো পৃথিৱীৰ শেষলৈকে স্থায়ী হ’ব। ঢালাই আৰু ঢালাই কৰা ব্ৰঞ্জৰ গ্ৰীক মূৰ্তিবোৰ শেষলৈকে জনসাধাৰণে প্ৰশংসা কৰিব। শৰীৰবোৰৰ নগ্নতা প্ৰকাশ পায় আৰু ইয়াৰ অসৎ নৈতিকতা সীমাহীন; এইবোৰে গ্ৰীক সাম্ৰাজ্যক পাপৰ এক সাধাৰণ প্ৰতীক কৰি তুলিছে যি খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈকে শতিকা আৰু সহস্ৰাব্দৰ মাজেৰে চলি থাকিব। দান.১১:২১ৰ পৰা ৩১লৈকে গ্ৰীক ৰজা চতুৰ্থ এন্টিঅ'কাছ, যিজনক ১৭৫ৰ পৰা ১৬৮ চনৰ ভিতৰত ইহুদী জনসাধাৰণৰ ওপৰত "৭ বছৰ" অত্যাচাৰ কৰা এপিফেনেছ নামেৰে জনাজাত, এই অধ্যায়ৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক আখ্যানত তেওঁৰ পূৰ্বে পোপৰ নিৰ্যাতনকাৰীৰ এক প্ৰকাৰ হিচাপে উপস্থাপন কৰা হ'ব। এই ৩২ পদটোৱে ৰোমান সাম্ৰাজ্যলৈ যোৱা সাম্ৰাজ্যসমূহক গোট কৰি ক্ৰমাগতভাৱে উদগনি দিছে।
Dan 2:33 তেওঁৰ ভৰি দুখন লোহাৰ; তেওঁৰ ভৰি দুখন লোহাৰ আৰু অংশ মাটিৰ।
৩৩ক- তেওঁৰ ভৰি দুখন, লোহাৰ
চতুৰ্থ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা সাম্ৰাজ্যত ৰোমৰ সাম্ৰাজ্যৰ বৈশিষ্ট্য হৈছে লোহাৰ প্ৰতিচ্ছবিত সৰ্বোচ্চ কঠিন হোৱা। ইয়াৰ উপৰিও ই আটাইতকৈ অশ্লীল ধাতু যিয়ে অক্সিডাইজ, মৰিছা আৰু ধ্বংস কৰে। ইয়াত আকৌ অৱক্ষয় নিশ্চিত কৰা হৈছে আৰু ইয়াক জোৰ দিয়া হৈছে। ৰোমানসকল মুশ্বৰিক; তেওঁলোকে পৰাজিত শত্ৰুৰ দেৱতাক গ্ৰহণ কৰে। এইদৰেই গ্ৰীক পাপ, তেওঁলোকৰ সম্প্ৰসাৰণৰ জৰিয়তে, ইয়াৰ সাম্ৰাজ্যৰ সকলো জনগোষ্ঠীলৈ বিয়পি পৰিব।
৩৩খ- তেওঁৰ ভৰি, আংশিকভাৱে লোহাৰ আৰু আংশিকভাৱে মাটিৰ
এই পৰ্যায়ত মাটিৰ এটা অংশই এই কঠিন আধিপত্যক দুৰ্বল কৰি তোলে। ব্যাখ্যাটো সহজ আৰু ঐতিহাসিক। ৩৯৫ চনত ৰোমান সাম্ৰাজ্য ভাঙি যায় আৰু ইয়াৰ পিছত মূৰ্তিটোৰ ভৰিৰ দহটা আঙুলিয়ে দহটা স্বাধীন খ্ৰীষ্টান ৰাজ্য প্ৰতিষ্ঠা সম্পন্ন কৰিব কিন্তু সকলোবোৰ ৰোমৰ বিচপৰ ধৰ্মীয় তত্বাৱধানত ৰখা হ'ব যি ৫৩৮ চনৰ পৰা পোপ হ'ব। এই দহজন ৰজাৰ উল্লেখ ডেনত উল্লেখ কৰা হৈছে। ৭:৭ আৰু ২৪।
Dan 2:34 আপুনি যেতিয়ালৈকে চাই থাকিল যেতিয়ালৈকে এটা শিল হাত নোহোৱাকৈ কাটি উলিওৱা হ’ল, আৰু মূৰ্তিটোক লোহা আৰু মাটিৰ ভৰিত আঘাত কৰি টুকুৰা টুকুৰ কৰি পেলালে।
৩৪ক- আঘাত কৰা শিলৰ প্ৰতিমূৰ্তি শিলগুটিৰে মৃত্যুৰ প্ৰথাৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত। প্ৰাচীন ইস্ৰায়েলত দোষী পাপীসকলক মৃত্যুদণ্ড দিয়াৰ মানদণ্ড এইটোৱেই। এই শিল সেয়েহে পাৰ্থিৱ পাপীসকলক শিল মাৰিবলৈ আহে। ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ চূড়ান্ত মহামাৰী প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:২১ অনুসৰি শিলাবৃষ্টি হ'ব। এই প্ৰতিমূৰ্তিটোৱে খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ গৌৰৱময় ঐশ্বৰিক প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ সময়ত পাপীসকলৰ বিৰুদ্ধে কৰা কাৰ্য্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে। জেকত। ৩:৯, আত্মাই খ্ৰীষ্টক এটা শিলৰ প্ৰতিমূৰ্তি দিয়ে, যিটো মূল চুকশিল, যাৰ সহায়ত ঈশ্বৰে নিজৰ আধ্যাত্মিক গৃহ নিৰ্মাণ আৰম্ভ কৰে: কিয়নো চোৱা, মই যিহোচূৱাৰ সন্মুখত ৰখা শিলটোৰ বিষয়ে এটা শিলত সাতটা চকু আছে: চোৱা, মই নিজেই তাৰ ওপৰত খোদিত কৰিম, বাহিনীসকলৰ প্ৰভুৱে কৈছে; আৰু মই সেই দেশৰ অধৰ্ম, এদিনতে কাঢ়ি নিম।” তাৰ পিছত আমি জেকত পঢ়িলোঁ। ৪:৭: হে মহাপৰ্ব্বত, জৰুব্ববেলৰ আগত তুমি কোন? আপোনাক লেভেল কৰা হ’ব। চিঞৰ-বাখৰৰ মাজত তেওঁ মূৰৰ শিলটো ৰাখিব: অনুগ্ৰহ, ইয়াৰ ওপৰত অনুগ্ৰহ! এই একে ঠাইতে ৪২ আৰু ৪৭ পদত আমি পঢ়িবলৈ পাওঁ: তেওঁ মোক ক’লে, আপুনি কি দেখিছে? আৰু মই ক’লোঁ, মই চালোঁ, চোৱা, সোণৰ এটা চাকিৰ ডাল, তাৰ ওপৰত এটা বাটি, আৰু তাৰ ওপৰত সাতটা দীপা আৰু চাকিৰ ওপৰত থকা চাকিবোৰৰ বাবে সাতটা নলী : ... কাৰণ যিসকলে আৰম্ভণিৰ দিনটোক তুচ্ছজ্ঞান কৰিছিল, তেওঁলোকে জৰুব্ববেলৰ হাতত তললৈ নামি যোৱাটো দেখি আনন্দিত হ’ব। এই সাতটা হৈছে প্ৰভুৰ চকু, যিবোৰ সমগ্ৰ পৃথিৱীতে ইফালে সিফালে দৌৰি থাকে ৷ এই বাৰ্তাক নিশ্চিত কৰিবলৈ আমি প্ৰকাশিত বাক্য ৫:৬ পদত এই প্ৰতিমূৰ্তিটো পাম, য'ত শিল আৰু দীপাধাৰৰ সাতটা চকু ঈশ্বৰৰ মেৰ পোৱালি অৰ্থাৎ যীচু খ্ৰীষ্টৰ বুলি কোৱা হৈছে: আৰু মই সিংহাসন আৰু চাৰিটা জীৱৰ মাজত আৰু প্ৰাচীনসকলৰ মাজত এটা মেৰ পোৱালিক বধ কৰা যেন থিয় হৈ থকা দেখিলোঁ। ইয়াৰ সাতটা শিং আৰু সাতটা চকু আছিল, যিবোৰ হৈছে সমগ্ৰ পৃথিৱীলৈ প্ৰেৰণ কৰা ঈশ্বৰৰ সাতটা আত্মা। পাপী জনগোষ্ঠীৰ বিচাৰ ঈশ্বৰে নিজেই চলাই আছে, কোনো মানুহৰ হাতে হস্তক্ষেপ নকৰে।
Dan 2:35 তেতিয়া লোহা, মাটি, পিতল, ৰূপ আৰু সোণ টুকুৰা-টুকুৰ হৈ গ্ৰীষ্মকালীন শস্যৰ কুঁহিয়াৰৰ দৰে হৈ পৰিল; আৰু বতাহে তেওঁলোকক লৈ গ’ল আৰু তেওঁলোকৰ বাবে কোনো ঠাই পোৱা নগ’ল। কিন্তু মূৰ্তিটোত আঘাত কৰা শিলটো এটা ডাঙৰ পৰ্বত হৈ সমগ্ৰ পৃথিৱীখন ভৰি পৰিল।
৩৫ক- তেতিয়া লোহা, মাটি, ব্ৰঞ্জ, ৰূপ আৰু সোণ টুকুৰা-টুকুৰ হৈ গ্ৰীষ্মকালীন শস্যৰ কুঁহিয়াৰৰ দৰে হৈ পৰিল; বতাহে তেওঁলোকক লৈ গ’ল আৰু তেওঁলোকৰ কোনো লেখ-জোখ পোৱা নগ’ল।
খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ সময়ত সোণ, ৰূপ, ব্ৰঞ্জ, লোহা আৰু মাটিৰে প্ৰতীকিত জনগোষ্ঠীৰ বংশধৰসকল সকলোৱে নিজৰ পাপত থাকিল আৰু তেওঁৰ দ্বাৰা ধ্বংস হোৱাৰ যোগ্য হৈ পৰিল আৰু প্ৰতিমাটোৱে এই বিনাশৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে।
৩৫খ- কিন্তু মূৰ্তিটোত আঘাত কৰা শিলটো এটা ডাঙৰ পৰ্বত হৈ সমগ্ৰ পৃথিৱীখন ভৰি পৰিল
এপ'কেলিপছে প্ৰকাশ কৰিব যে এই ঘোষণা সম্পূৰ্ণৰূপে পূৰ্ণ নহ'ব, স্বৰ্গীয় বিচাৰৰ হাজাৰ বছৰৰ পিছত , নিৰ্বাচিতসকলক নবীকৃত পৃথিৱীত স্থাপন কৰাৰ লগে লগে, প্ৰকাশিত বাক্য ৪:২০, ২১ আৰু ২২ পদত।
Dan 2:36 এই সপোন, আমি ৰজাৰ আগত তাৰ অৰ্থ দেখুৱাম।
৩৬ক- অৱশেষত ৰজাই সপোনত দেখা কথা শুনিলে। এনে উত্তৰ আৱিষ্কাৰ কৰিব নোৱাৰি, কিয়নো তেওঁক প্ৰতাৰণা কৰাটো অসম্ভৱ আছিল। যিজনে তেওঁক এইবোৰ বৰ্ণনা কৰিছে, তেওঁ নিজেও সেই একেই দৰ্শন পাইছে। আৰু তেওঁও ৰজাৰ অনুৰোধৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাই প্ৰতিমূৰ্তিবোৰৰ ব্যাখ্যা আৰু অৰ্থ দিবলৈ নিজকে সক্ষম বুলি দেখুৱাই দিয়ে।
Dan 2:37 হে ৰজা, তুমি ৰজাসকলৰ ৰজা, কিয়নো স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰে আপোনাক ৰাজ্য, শক্তি, শক্তি আৰু মহিমা দিছে।
৩৭ক- এই পদটোৰ মই সঁচাকৈয়ে শলাগ লওঁ য’ত আমি দানিয়েলে শক্তিশালী ৰজাক অনানুষ্ঠানিকভাৱে সম্বোধন কৰা দেখিবলৈ পাওঁ, যিটো আমাৰ বিকৃত আৰু বিকৃত দিনত কোনো মানুহে কৰিবলৈ সাহস নকৰিব। চিনাকিৰ অনানুষ্ঠানিক ব্যৱহাৰ অপমানজনক নহয়; দানিয়েলে কলদীয়া ৰজাৰ প্ৰতি সন্মান অনুভৱ কৰে। চিনাকিৰ অনানুষ্ঠানিক ব্যৱহাৰ হ’ল কেৱল তৃতীয় পক্ষৰ সৈতে কথা পতা কোনো বিচ্ছিন্ন বিষয়বস্তুৱে ব্যৱহাৰ কৰা ব্যাকৰণগত ৰূপ। আৰু "ৰজা যিমানেই মহান নহওক কিয়, তেওঁ মানুহতকৈ কম নহয়" বুলি অভিনেতা মলিয়েৰে নিজৰ সময়ত কৈছিল। আৰু অযুক্তিকৰ আনুষ্ঠানিক ব্যৱহাৰৰ ড্ৰিফ্টৰ জন্ম হৈছিল তেওঁৰ সময়ত চতুৰ্দশ লুই , গৌৰৱান্বিত "সূৰ্য্য ৰজা"ৰ সৈতে।
৩৭খ- হে ৰজা, তুমি ৰজাসকলৰ ৰজা, কিয়নো স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰে আপোনাক সাম্ৰাজ্য দিছে
সন্মানতকৈও অধিক দানিয়েলে ৰজাক স্বৰ্গীয় স্বীকৃতি দিছে যাৰ বিষয়ে তেওঁ অজ্ঞাত আছিল। দৰাচলতে স্বৰ্গীয় ৰজা ৰজাই পাৰ্থিৱ ৰজাৰ ৰজাক গঢ়ি তোলাৰ প্ৰমাণ দিয়ে। ৰজাৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰাটোৱেই সাম্ৰাজ্যবাদী উপাধি। সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতীক হৈছে " ঈগলৰ ডেউকা " যিয়ে ইয়াক দানত প্ৰথম সাম্ৰাজ্য হিচাপে বৈশিষ্ট্যযুক্ত কৰিব। ৭.
৩৭গ- শক্তি,
ই বহু লোকৰ ওপৰত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰাৰ অধিকাৰক নিৰ্ধাৰণ কৰে আৰু ইয়াক পৰিমাণত অৰ্থাৎ ভৰত জুখিব পাৰি।
ই এজন শক্তিশালী ৰজাক মূৰ ঘূৰোৱাৰ লগতে অহংকাৰে ভৰাই তুলিব পাৰে। ৰজাই অৱশেষত অহংকাৰৰ ওচৰত হাৰ মানিব আৰু ঈশ্বৰে তেওঁক দানত প্ৰকাশ পোৱা অপমানৰ কঠোৰ পৰীক্ষাৰ দ্বাৰা তেওঁক ইয়াৰ পৰা সুস্থ কৰিব। ৪) তেওঁ এই ধাৰণাটো মানি ল’ব লাগিব যে তেওঁ নিজৰ শক্তিৰ দ্বাৰাই লাভ কৰা নাছিল, বৰঞ্চ প্ৰকৃত ঈশ্বৰে তেওঁক দিয়াৰ বাবেহে শক্তি লাভ কৰিছিল। ইন ডেন। ৭, এই ক্ষমতাই মাদ আৰু পাৰ্চীসকলৰ ভালুকৰ প্ৰতীকী প্ৰতিমূৰ্তি ল’ব ।
ক্ষমতা লাভ কৰা হয়, কেতিয়াবা নিজৰ ভিতৰত আৰু জীৱনত শূন্যতা অনুভৱ কৰি পুৰুষে আত্মহত্যা কৰে। ক্ষমতাই মানুহক কেতিয়াও নাহিব পৰা এক মহান সুখ লাভ কৰাৰ কল্পনা কৰিবলৈ বাধ্য কৰে। "একদম নতুন, একেবাৰে নতুন" বুলি কোৱা হয়, কিন্তু এই অনুভৱ বেছি দিন নাথাকে। আধুনিক জীৱনত বিখ্যাত, প্ৰশংসিত আৰু সমৃদ্ধ শিল্পীসকলে আপাত, উজ্জ্বল আৰু গৌৰৱময় সফলতাৰ পিছতো আত্মহত্যা কৰে।
৩৭ঘ- শক্তি
ইয়াৰ দ্বাৰা ক্ৰিয়াক বুজোৱা হয়, জোৰ-জবৰদস্তিৰ হেঁচা যিয়ে প্ৰতিপক্ষক যুঁজত বেঁকা হ’বলৈ বাধ্য কৰে। কিন্তু এই যুঁজখন নিজৰ বিৰুদ্ধে চলাব পাৰি। আমি তেতিয়া চৰিত্ৰৰ শক্তিৰ কথা কওঁ। শক্তি গুণগত মান আৰু ফলপ্ৰসূতাৰ ওপৰত জুখিব পাৰি।
ইয়াৰ প্ৰতীকও আছে: বিচাৰকৰ্ত্তাবিলাক ১৪:১৮ পদ অনুসৰি সিংহ : " সিংহতকৈ শক্তিশালী বা মৌতকৈ মিঠা কি ?" সিংহৰ শক্তি তাৰ পেশীবোৰত; ইয়াৰ পাখি আৰু নখৰ, কিন্তু বিশেষকৈ ইয়াৰ মুখৰ নখ, যিয়ে ইয়াৰ বলি হোৱা লোকসকলক আগুৰি ধৰি শ্বাসৰুদ্ধ কৰি ৰাখে। চিমচোনে ফিলিষ্টীয়াসকলৰ আগত উত্থাপন কৰা সাঁথৰৰ এই উত্তৰৰ পৰোক্ষ প্ৰকাশ তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ ফালৰ পৰা অতুলনীয় বল প্ৰয়োগৰ পৰিণতি হৈ পৰিব।
৩৭ নং- আৰু গৌৰৱ .
এই শব্দটোৱে তেওঁৰ পাৰ্থিৱ আৰু স্বৰ্গীয় ধাৰণাবোৰৰ অৰ্থ সলনি কৰে। এই অভিজ্ঞতালৈকে নবূখদনেচৰে মানৱীয় মহিমা লাভ কৰিছে। পৃথিৱীৰ সকলো জীৱৰ ওপৰত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰি ভাগ্য নিৰ্ণয় কৰাৰ সুখ। যীচু খ্ৰীষ্টই নিজকে, প্ৰভু আৰু প্ৰভু, নিজৰ দাসসকলৰ দাস কৰি লোৱা স্বৰ্গীয় মহিমা আৱিষ্কাৰ কৰাটো তেওঁৰ ওপৰত বাকী আছে। তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ বাবে তেওঁ শেষত এই মহিমা আৰু ইয়াৰ স্বৰ্গীয় অৱস্থাক গ্ৰহণ কৰিব।
Dan 2:38 তেওঁ লোকৰ সন্তান, পথাৰত থকা জন্তু আৰু আকাশৰ চৰাইবোৰক তোমাৰ হাতত তুলি দিলে; আৰু তোমাক সকলোৰে ওপৰত অধ্যক্ষ কৰিলে, তুমি সোণৰ মূৰ।”
৩৮ক- এই প্ৰতিমূৰ্তিটো দান.৪:৯ ত নবূখদনেচৰক চিহ্নিত কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হ'ব।
৩৮খ- তুমি সোণৰ মূৰ।
এই বাক্যবোৰে দেখুৱাইছে যে ঈশ্বৰে আগতীয়াকৈ জানে যে নবূখদনেচৰে কি বাছনি কৰিব। এই প্ৰতীক, সোণৰ মূৰ , তেওঁৰ ভৱিষ্যত পবিত্ৰকৰণ আৰু নিৰ্বাচনৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে, চিৰন্তন পৰিত্ৰাণৰ বাবে। ১ পিতৰ ১:৭ পদ অনুসৰি সোণ হৈছে বিশুদ্ধ বিশ্বাসৰ প্ৰতীক: যাতে তোমালোকৰ বিশ্বাসৰ পৰীক্ষা, নষ্ট হোৱা সোণতকৈ অধিক মূল্যৱান হোৱাৰ বাবে (যদিও ইয়াক জুইৰ দ্বাৰা পৰীক্ষা কৰা হয়), যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকাশৰ সময়ত প্ৰশংসা আৰু মহিমা আৰু সন্মানৰ ফল পোৱা যায় । সোণ , এই নমনীয় ধাতু, সঁচাকৈয়ে এই মহান ৰজাৰ প্ৰতিমূৰ্তি যিয়ে নিজকে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ কামৰ দ্বাৰা ৰূপান্তৰিত হ'বলৈ দিয়ে।
Dan 2:39 তোমাৰ পিছত তোমাৰ তলৰ আন এখন ৰাজ্য আৰু পিতলৰ তৃতীয় ৰাজ্য হ’ব, যিয়ে সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ ওপৰত শাসন কৰিব।
৩৯ক- সময়ৰ লগে লগে মানুহৰ গুণৰ অৱনতি ঘটিব; বুকুৰ ৰূপ আৰু মূৰ্তিৰ দুটা বাহু মূৰৰ সোণতকৈ কম। নবূখদনেচৰৰ দৰে মাদী দাৰিয়াছেও ধৰ্মান্তৰিত হ’ব, ইজ্ৰা ১:১ৰ পৰা ৪লৈকে পাৰ্চী দ্বিতীয় কোৰছেও ধৰ্মান্তৰিত হ’ব, সকলোৱেও দানিয়েলক প্ৰেম কৰে; আৰু তেওঁলোকৰ পিছত ইজ্ৰা ৬ আৰু ৭ অনুসৰি ইহুদীসকলৰ ঈশ্বৰক সহায় কৰিবলৈ অহা দেখি তেওঁলোকে আনন্দিত হ’ব।
৩৯খ- তেতিয়া তৃতীয় ৰাজ্য, যি ব্ৰঞ্জৰ হ’ব, আৰু যিয়ে সমগ্ৰ পৃথিৱীত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিব।
ইয়াত গ্ৰীক সাম্ৰাজ্যৰ বাবে পৰিস্থিতি গুৰুতৰভাৱে অৱনতি ঘটে। ব্ৰঞ্জৰ প্ৰতীকে ইয়াক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, ই অশুদ্ধিক অৰ্থাৎ পাপক বুজায় । ডেনৰ অধ্যয়ন। ১০ আৰু ১১ পদত আমি কিয় বুজিব পাৰিম। কিন্তু ইতিমধ্যে গণৰাজ্যবাদী স্বাধীনতা আৰু ইয়াৰ সকলো বিকৃত আৰু দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত বিচ্যুতিৰ উদ্ভাৱক হিচাপে জনসাধাৰণৰ সংস্কৃতিক লৈ প্ৰশ্ন উত্থাপন হৈছে যিবোৰৰ নীতি অনুসৰি কোনো সীমা নাই, এই কাৰণেই ঈশ্বৰে প্ৰ’ত কৈছে। ২৯:১৮: য’ত প্ৰকাশ নাই, তাত লোকসকল সংযমহীন; আইন পালন কৰিলে সুখী!
Dan 2:40 আৰু চতুৰ্থ ৰাজ্য হ’ব, লোহাৰ দৰে শক্তিশালী, যেনেকৈ লোহা ভাঙি সকলো বস্তু ভাঙি পেলায়, তেনেকৈ ই সকলো টুকুৰা ভাঙি সকলো বস্তু ভাঙি পেলাব, যেনেকৈ লোহাই সকলো বস্তু ভাঙি পেলায়।
৪০ক- এই চতুৰ্থ ৰাজ্যখনৰ লগে লগে পৰিস্থিতি বেয়া হৈ পৰে, ৰোমৰ, যিয়ে পূৰ্বৰ সাম্ৰাজ্যসমূহক আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিব আৰু তেওঁলোকৰ সকলো দেৱত্বক গ্ৰহণ কৰিব, যাতে ই তেওঁলোকৰ সকলো নেতিবাচক বৈশিষ্ট্য জমা কৰি ৰাখিব, এটা নতুনত্ব আনিব, অদম্য কঠিনতাৰ লোহাৰ অনুশাসন । ইয়াৰ ফলত ই ইমানেই ফলপ্ৰসূ হৈ পৰে যে কোনো দেশেই ইয়াক প্ৰতিহত কৰিব নোৱাৰে; ইমানেই যে ইয়াৰ সাম্ৰাজ্য পশ্চিমে ইংলেণ্ডৰ পৰা পূবে বেবিলনলৈকে বিস্তৃত হ’ব। লোহা সঁচাকৈয়ে ইয়াৰ প্ৰতীক, ইয়াৰ দুধাৰি তৰোৱাল, ইয়াৰ কৱচ আৰু ইয়াৰ ঢালৰ পৰা, যাতে আক্ৰমণৰ সময়ত সেনাই বৰশীৰ ডোঙাৰে ভৰি থকা কেৰাপেচৰ ৰূপ লয়, শত্ৰুৰ অশৃংখল আৰু সিঁচৰতি আক্ৰমণৰ বিৰুদ্ধে ভয়ংকৰভাৱে ফলপ্ৰসূ।
Dan 2:41 আৰু আপুনি যেনেকৈ ভৰি আৰু ভৰিৰ আঙুলিৰ অংশ মৃৎশিল্পীৰ মাটি আৰু অংশ লোহাৰ দেখিছিল, তেনেকৈ ৰাজ্য বিভক্ত হ’ব;
৪১ক- দানিয়েলে নিৰ্দিষ্ট কৰা নাই, কিন্তু প্ৰতিমাটোৱে কথা কয়। ভৰি আৰু ভৰিৰ আঙুলিবোৰে এটা প্ৰধান পৰ্যায়ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে যিয়ে পৌত্তলিক ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ উত্তৰাধিকাৰী হ'ব, যাৰ প্ৰতীক হৈছে লোহাৰ । বিভক্ত হৈ এই ৰোমান সাম্ৰাজ্য বিভাজনৰ পিছত গঠিত সৰু সৰু ৰাজ্যবোৰৰ যুদ্ধক্ষেত্ৰ হৈ পৰিব। লোহা আৰু মাটিৰ মিত্ৰতাই শক্তিৰ সৃষ্টি নকৰে, বিভাজন আৰু দুৰ্বলতাৰ সৃষ্টি কৰে। আমি পঢ়োঁ মৃৎশিল্পীৰ মাটি ৷ মৃৎশিল্পীজন যিৰীৰ মতে ঈশ্বৰ। ১৮:৬: হে ইস্ৰায়েলৰ বংশ, মই তোমালোকৰ লগত এই মৃৎশিল্পীৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰিব নোৱাৰোনে? প্ৰভুৱে কয়। চোৱা, মৃৎশিল্পীৰ হাতত যেনেকৈ মাটি আছে, হে ইস্ৰায়েলৰ বংশ, তোমালোক মোৰ হাতত আছে! এই মাটিয়েই হৈছে মানৱতাৰ শান্তিপূৰ্ণ উপাদান যাৰ পৰা ঈশ্বৰে নিজৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক বাছনি কৰে, তেওঁলোকক সন্মানৰ পাত্ৰ কৰি তোলে।
Dan 2:42 আৰু ভৰিৰ আঙুলিবোৰ যেনেকৈ লোহাৰ আৰু অংশ মাটিৰ আছিল, তেনেকৈ ৰাজ্যখন আংশিকভাৱে শক্তিশালী আৰু আংশিকভাৱে ভংগুৰ হ’ব।
৪২ক- মন কৰিব যে ৰোমান সাম্ৰাজ্যই ৩৯৫ চনত নিজৰ ঐক্য আৰু আধিপত্য হেৰুৱাই পেলাইছিল যদিও ৰোমান সাম্ৰাজ্যই পৃথিৱীৰ শেষলৈকে চলিছিল। ইয়াৰ ব্যাখ্যা ৰোমান কেথলিক বিশ্বাসৰ ধৰ্মীয় প্ৰলোভনৰ জৰিয়তে ইয়াৰ আধিপত্য পুনৰ লাভ কৰাত নিহিত হৈ আছে। ইয়াৰ কাৰণ আছিল ক্লভিছ আৰু বাইজেন্টাইন সম্ৰাটসকলে প্ৰায় ৫০০ চনত ৰোমৰ বিচপক দিয়া সশস্ত্ৰ সমৰ্থন।তেওঁলোকে তেওঁৰ প্ৰতিপত্তি আৰু তেওঁৰ নতুন পোপৰ ক্ষমতা গঢ়ি তুলিছিল, যাৰ ফলত তেওঁক ৫৩৮ চনৰ পৰা খ্ৰীষ্টান গীৰ্জাৰ পাৰ্থিৱ মুৰব্বী কৰি তুলিছিল, কিন্তু কেৱল মানুহৰ দৃষ্টিত।
Dan 2:43 তুমি লোহা মাটিৰ লগত মিহলি হোৱা দেখিলা, কিয়নো সিহঁত মানুহৰ সংগীৰ লগত মিহলি হ’ব, কিন্তু সিহঁতে ইজনে সিজনৰ লগত লাগি নাথাকিব, যেনেকৈ লোহা মাটিৰ লগত মিহলি নহয়।
৪৩ক- ভৰিৰ দহটা আঙুলি দান .৭:৭ আৰু ২৪ত দহটা শিং হৈ পৰিব।দেহ আৰু ভৰিৰ পিছত, ইহঁতে শেষৰ দিনবোৰত অৰ্থাৎ আমাৰ সময়ত ইউৰোপৰ পশ্চিমীয়া খ্ৰীষ্টান জাতিবোৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে । ইউৰোপীয় জাতিসমূহৰ ভণ্ডামিপূৰ্ণ মিত্ৰতাক নিন্দা কৰি ঈশ্বৰে ২৬০০ বছৰৰ আগতে বৰ্তমানৰ ইউৰোপৰ জনগোষ্ঠীসমূহক একত্ৰিত কৰা চুক্তিসমূহৰ ভংগুৰতা প্ৰকাশ কৰিছিল, যিবোৰ "ৰোমৰ সন্ধি"ৰ ভিত্তিত হুবহু একত্ৰিত হৈছে।
Dan 2:44 আৰু এই ৰজাসকলৰ দিনত স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰে এনে এখন ৰাজ্য স্থাপন কৰিব, যিখন কেতিয়াও ধ্বংস নহ’ব, আৰু কোনো লোকে তাক এৰি নাযায়;
৪৪ক- এই ৰজাসকলৰ সময়ত
কথাটো নিশ্চিত হৈছে, ভৰিৰ দহটা আঙুলি খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ সমসাময়িক।
৪৪খ- স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰে কেতিয়াও ধ্বংস নহোৱা ৰাজ্য উত্থাপন কৰিব
নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ নিৰ্বাচন যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামেৰে তেওঁৰ পৰিচৰ্যাৰ পৰাই কৰা হৈছে, তেওঁৰ প্ৰথম পৃথিৱীলৈ অহাৰ সময়ত, তেওঁ পৰিত্ৰাণ কৰা লোকসকলৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত কৰিবলৈ। কিন্তু এই সেৱাৰ পিছৰ দুহাজাৰ বছৰত এই নিৰ্বাচন পৈশাচিক শিবিৰৰ দ্বাৰা নম্ৰতা আৰু নিৰ্যাতনত সম্পন্ন কৰা হৈছিল। আৰু ১৮৪৩ চনৰ পৰা যীচুৱে ৰক্ষা কৰাসকলৰ সংখ্যা কম, দানৰ অধ্যয়নৰ দৰে। ৮ আৰু ১২ য়ে নিশ্চিত কৰিব।
নিৰ্বাচিতসকলক নিৰ্বাচন কৰাত ব্যয় কৰা ৬,০০০ বছৰৰ সময়ৰ সৈতে সপ্তম সহস্ৰাব্দে অনন্তকালৰ বিশ্ৰামবাৰ মুকলি কৰে কেৱল আদম আৰু হৱাৰ পৰা যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱা নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে। সকলোকে নিজৰ বিশ্বাসযোগ্যতাৰ বাবেই নিৰ্বাচিত কৰা হ’ব, কাৰণ ঈশ্বৰে বিশ্বাসী আৰু আজ্ঞাকাৰী মানুহক নিজৰ লগত লৈ যায়, চয়তান, তেওঁৰ বিদ্ৰোহী স্বৰ্গদূত আৰু অবাধ্য মানুহক তেওঁলোকৰ আত্মাৰ সম্পূৰ্ণ ধ্বংসৰ বাবে উদ্ধাৰ কৰে।
৪৪গ- আৰু যি আন জনগোষ্ঠীৰ আধিপত্যৰ অধীনলৈ নাহিব
কাৰণ ই পৃথিৱীত মানুহৰ আধিপত্য আৰু উত্তৰাধিকাৰৰ অন্ত পেলায়।
৪৪ঘ- তেওঁ এই সকলো ৰাজ্য ভাঙি ধ্বংস কৰিব, আৰু তেওঁ নিজেই চিৰকাল থিয় হ’ব
আত্মাই "অন্ত" শব্দটোক তেওঁ দিয়া অৰ্থ ব্যাখ্যা কৰে; এটা নিৰপেক্ষ অৰ্থ। সকলো মানৱতাৰ নিঃশেষ হ’ব৷ আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ২০ য়ে আমাক প্ৰকাশ কৰিব যে ৭ম সহস্ৰাব্দৰ সময়ত কি হয় ৷ এইদৰে আমি ঈশ্বৰে পৰিকল্পিত কাৰ্যসূচী আৱিষ্কাৰ কৰিম। নিৰ্জন পৃথিৱীত চয়তানক বন্দী কৰি ৰখা হ’ব, কোনো স্বৰ্গীয় বা পাৰ্থিৱ সংগী নোহোৱাকৈ। আৰু স্বৰ্গত ১০০০ বছৰলৈ মনোনীত লোকসকলে দুষ্ট মৃত লোকসকলৰ বিচাৰ কৰিব। এই ১০০০ বছৰৰ শেষত দুষ্ট লোকসকলক শেষ বিচাৰৰ বাবে পুনৰুত্থান কৰা হ’ব। যি জুইয়ে তেওঁলোকক ধ্বংস কৰিব, সেই পৃথিৱীখনক ঈশ্বৰে তেওঁৰ সিংহাসন আৰু তেওঁৰ মুক্ত মনোনীত মনোনীতসকলক আদৰি ল’বলৈ মহিমামণ্ডিত কৰি নতুন কৰি তুলিব। সেয়েহে দৰ্শনৰ প্ৰতিচ্ছবিখনে অধিক জটিল কাৰ্য্যসমূহৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰে যিবোৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ এপ’কেলিপছে প্ৰকাশ কৰিব।
Dan 2:45 এই শিলটোৰ অৰ্থ হ’ল, যিটো আপুনি হাত নোহোৱাকৈ পৰ্বতৰ পৰা কাটি পেলোৱা দেখিছিল, আৰু যিয়ে লোহা, ব্ৰঞ্জ, মাটি, ৰূপ আৰু সোণক টুকুৰা-টুকুৰ কৰি পেলাইছিল। ইয়াৰ পিছত কি হ’ব সেই বিষয়ে মহান ঈশ্বৰে ৰজাক জনাইছে। সপোন নিশ্চিত, আৰু ইয়াৰ ব্যাখ্যা নিশ্চিত।
৪৫ক- শেষত, তেওঁৰ আগমনৰ পিছত, খ্ৰীষ্টক শিলেৰে প্ৰতীকিত কৰা হ’ব , হাজাৰ বছৰৰ স্বৰ্গীয় বিচাৰ আৰু তেওঁৰ শেষ বিচাৰৰ নিষ্পাদন, ঈশ্বৰে পুনৰুদ্ধাৰ কৰা নতুন পৃথিৱীত, দৰ্শনত ঘোষণা কৰা মহান পৰ্বতটোৱে অনন্তকালৰ বাবে ৰূপ আৰু স্থান ল’ব।
Dan 2:46 তেতিয়া ৰজা নবূখদনেচৰে মুখত পৰি দানিয়েলক উপাসনা কৰিলে আৰু তেওঁক বলিদান আৰু ধূপ উৎসৰ্গ কৰিবলৈ আজ্ঞা দিলে।
৪৬ক- এতিয়াও পৌত্তলিক, ৰজাই নিজৰ স্বভাৱ অনুসৰি প্ৰতিক্ৰিয়া কৰে। দানিয়েলৰ পৰা বিচৰা সকলোখিনি পাই তেওঁ তেওঁৰ আগত প্ৰণাম কৰে আৰু নিজৰ প্ৰতিশ্ৰুতিক সন্মান কৰে। দানিয়েলে তেওঁৰ প্ৰতি কৰা মূৰ্তিপূজাৰ কাৰ্য্যৰ বিৰোধিতা নকৰে। তেওঁৰ বিৰোধিতা আৰু তেওঁক প্ৰশ্ন কৰাটো এতিয়াও সোনকালে। ঈশ্বৰৰ হৈ থকা সময়ে নিজৰ কাম কৰিব।
Dan 2:47 ৰজাই দানিয়েলক ক’লে, “তোমাৰ ঈশ্বৰ সঁচাকৈয়ে দেৱতাসকলৰ ঈশ্বৰ আৰু ৰজাসকলৰ প্ৰভু, আৰু তেওঁ গোপনীয়তা প্ৰকাশ কৰে;
৪৭ক- এইটো আছিল ৰজা নবূখদনেচৰৰ ধৰ্মান্তৰিত হোৱাৰ প্ৰথম পদক্ষেপ। এই অভিজ্ঞতা তেওঁ কেতিয়াও পাহৰিব নোৱাৰে যিয়ে তেওঁক স্বীকাৰ কৰিবলৈ বাধ্য কৰে যে দানিয়েল প্ৰকৃত ঈশ্বৰৰ সংস্পৰ্শত আছে, আচলতে, দেৱতাৰ ঈশ্বৰ আৰু ৰজাসকলৰ প্ৰভুৰ সৈতে । কিন্তু তেওঁক সহায় কৰা পৌত্তলিক দলটোৱে তেওঁৰ ধৰ্মান্তৰিত হোৱাত বিলম্ব ঘটাব। তেওঁৰ বাক্যই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক কামৰ ফলপ্ৰসূতাৰ সাক্ষ্য দিয়ে। কি হ’ব সেই বিষয়ে আগতীয়াকৈ কোৱাৰ ঈশ্বৰৰ শক্তিয়ে স্বাভাৱিক মানুহক বাধ্যতামূলক প্ৰমাণৰ বেৰৰ বিপৰীতে ৰাখে, যাৰ প্ৰতি নিৰ্বাচিত লোকসকলে নতশিৰ হয় আৰু পতিতসকলে প্ৰতিহত কৰে।
Dan 2:48 তেতিয়া ৰজাই দানিয়েলক পদোন্নতি দিলে আৰু তেওঁক বহুতো ডাঙৰ উপহাৰ দিলে আৰু তেওঁক সমগ্ৰ বাবিল প্ৰদেশৰ অধিপতি কৰিলে আৰু বাবিলৰ সকলো জ্ঞানী লোকৰ ওপৰত তেওঁক প্ৰধান সেনাপতি কৰিলে।
৪৮ক- নবূখদনেচৰে দানিয়েলৰ লগত যিদৰে ব্যৱহাৰ কৰিছিল, সেইদৰে ফৰৌণেও যোচেফক ব্যৱহাৰ কৰিছিল। যেতিয়া তেওঁলোক বুদ্ধিমান আৰু হঠকাৰীভাৱে বন্ধ আৰু বন্ধ নহয়, তেতিয়া মহান নেতাই বহুমূলীয়া গুণ বহন কৰা সেৱকৰ সেৱাৰ শলাগ ল’ব জানে। তেওঁলোক আৰু তেওঁলোকৰ লোকসকল তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ ওপৰত থকা ঐশ্বৰিক আশীৰ্বাদৰ লাভৱান। এইদৰে সত্য ঈশ্বৰৰ জ্ঞানে সকলোকে উপকাৰ কৰে।
Dan 2:49 দানিয়েলে ৰজাক বাবিল প্ৰদেশৰ ৰাজ্যপালৰ পদ চদ্ৰক, মচক আৰু অবদ-নগোক দিবলৈ অনুৰোধ কৰিছিল। এতিয়া দানিয়েল ৰজাৰ চোতালত আছিল।
৪৯ক- এই চাৰিজন যুৱকে ঈশ্বৰৰ প্ৰতি বিশেষভাৱে বিশ্বাসী মনোভাৱৰ দ্বাৰা তেওঁলোকৰ লগত বেবিলনলৈ অহা আন ইহুদী যুৱকসকলৰ পৰা নিজকে পৃথক কৰিছিল। সকলোৰে বাবে নাটকীয় হৈ পৰিব পৰা এই অধ্যায়ৰ পিছত জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ অনুমোদন প্ৰকাশ পায়। এইদৰে আমি দেখিবলৈ পাওঁ যে ঈশ্বৰে তেওঁৰ সেৱা কৰা আৰু নকৰাসকলৰ মাজত যি পাৰ্থক্য কৰে। তেওঁ নিজৰ নিৰ্বাচিতসকলক উন্নীত কৰে যিসকলে নিজকে যোগ্য বুলি দেখুৱাইছে, ৰাজহুৱাভাৱে, সকলো জনগোষ্ঠীৰ দৃষ্টিত।
দানিয়েল ৩
Dan 3:1 ৰজা নবূখদনেচৰে সোণৰ মূৰ্তি নিৰ্মাণ কৰিছিল, যাৰ উচ্চতা ষাঠি হাত আৰু প্ৰস্থ ছয় হাত আছিল। তেওঁ বাবিল প্ৰদেশৰ ডুৰা উপত্যকাত স্থাপন কৰিলে।
৩ক- দানিয়েলৰ জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা ৰজাক পতিয়ন গৈছে যদিও এতিয়াও ধৰ্মান্তৰিত হোৱা নাই। আৰু মেগালোমেনিয়াই এতিয়াও তেওঁৰ বৈশিষ্ট্য। তেওঁক আগুৰি থকা মহান ব্যক্তিসকলে তেওঁক এইদৰে উৎসাহিত কৰে যেনেকৈ উপকথাৰ শিয়ালে কাউৰীক কৰে, তেওঁলোকে তেওঁক প্ৰশংসা কৰে আৰু দেৱতা হিচাপে পূজা কৰে। লগতে ৰজাই শেষত নিজকে এজন দেৱতাৰ লগত তুলনা কৰি লয়। ক’ব লাগিব যে পৌত্তলিকতাত ড্ৰিফ্ট সহজ কাৰণ আন মিছা দেৱতাবোৰ নিশ্চল আৰু মূৰ্তিৰ ৰূপত নিথৰ হৈ থাকে আনহাতে তেওঁ ৰজা জীয়াই থকাৰ বাবে ইতিমধ্যে তেওঁলোকতকৈ শ্ৰেষ্ঠ। কিন্তু প্ৰতিমূৰ্তি স্থাপনত এই সোণ কিমান বেয়াকৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়! স্পষ্টভাৱে পূৰ্বৰ দৰ্শনে এতিয়াও ফল দিব পৰা নাই। হয়তো দেৱতাৰ ঈশ্বৰে তেওঁক যি সন্মান দেখুৱাইছে, সেই সন্মানেও তেওঁৰ অহংকাৰ বজাই ৰখাত আনকি বৃদ্ধি কৰাত অৰিহণা যোগাইছে। ১ পিতৰ ১:৭ পদ অনুসৰি পৰীক্ষাৰ দ্বাৰা শুদ্ধ হোৱা বিশ্বাসৰ সোণৰ প্ৰতীকে, এই অধ্যায়ত বৰ্ণনা কৰা নতুন অভিজ্ঞতাত, দানিয়েলৰ তিনিজন সঙ্গীৰ ওপৰত এই ধৰণৰ উচ্চ বিশ্বাসৰ উপস্থিতি প্ৰকাশ কৰিব। এইটো এটা পাঠ যিটো ঈশ্বৰে বিশেষকৈ শেষৰ এডভেন্টিষ্ট পৰীক্ষাৰ তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক সম্বোধন কৰে যেতিয়া প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৫ পদত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা মৃত্যুৰ আদেশে তেওঁলোকৰ প্ৰাণ ল’বলৈ ওলাইছে।
Dan 3:2 তেতিয়া নবূখদনেচৰে ৰজা নবূখদনেচৰে ৰজা নবূখদনেচৰে স্থাপন কৰা মূৰ্তিটো উৎসৰ্গা কৰিবলৈ আহিবলৈ পঠিয়াই মন্ত্ৰী, ৰাজ্যপাল, ৰাজ্যপাল, বিচাৰক, ধনৰাশি, দণ্ডাধীশ, বিচাৰক আৰু প্ৰদেশৰ সকলো শাসনকৰ্তাসকলক মাতি আনিলে।
২ক- দানিয়েলত দানিয়েলৰ অধ্যায়ৰ দৰে নহয়। ৬, অভিজ্ঞতা ৰজাক আগুৰি থকা মানুহৰ ষড়যন্ত্ৰৰ বাবে নহয়। ইয়াত তেওঁৰ ব্যক্তিত্বৰ ফলহে প্ৰকাশ পাইছে।
Dan 3:3 তাৰ পাছত ৰজা নবূখদনেচৰে স্থাপন কৰা মূৰ্তিটো উৎসৰ্গা কৰিবলৈ সত্ৰপতি, ৰাজ্যপাল, ৰাজ্যপাল, বিচাৰক, ধনৰাশি, দণ্ডাধীশ, বিচাৰক আৰু প্ৰদেশৰ সকলো শাসনকৰ্ত্তা গোট খালে। তেওঁলোকে নবূখদনেচৰে স্থাপন কৰা মূৰ্তিটোৰ আগত থিয় হৈ আছিল।
Dan 3:4 তেতিয়া এজন প্ৰচাৰকে উচ্চস্বৰে চিঞৰি ক’লে, হে জাতি, জাতি আৰু ভাষা, তোমালোকক দিয়া আজ্ঞা এইটোৱেই।
Dan 3:5 সেই সময়ত যেতিয়া আপুনি শিঙা, বাঁহী, বীণা, চম্বুকা, গীতমালা, বেগপাইপ আৰু সকলো ধৰণৰ বাদ্যযন্ত্ৰৰ শব্দ শুনিব, তেতিয়া আপুনি তললৈ পৰি ৰজা নবূখদনেচৰে স্থাপন কৰা সোণৰ মূৰ্তিটোক পূজা কৰিব।
৫ক- শিঙাৰ শব্দ শুনিলে
পৰীক্ষাৰ সংকেত শিঙাৰ শব্দৰ দ্বাৰা দিয়া হ'ব , ঠিক যেনেকৈ যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ প্ৰতীক প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১৫ পদত ৭ম শিঙাৰ শব্দৰে প্ৰতীকিত কৰা হৈছে , আৰু পূৰ্বৰ ছটা শাস্তিকো শিঙাৰ দ্বাৰা প্ৰতীকিত কৰা হৈছে।
৫খ- আপুনি প্ৰণাম কৰিব
প্ৰণাম হৈছে সন্মানৰ শাৰীৰিক ৰূপ। প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৬ পদত ঈশ্বৰে ইয়াক মানুহৰ হাতৰ দ্বাৰা প্ৰতীকিত কৰিছে যিয়ে পশুৰ চিন লাভ কৰিব, যিটো পৌত্তলিক সূৰ্য্যৰ দিনটোৰ অনুশীলন আৰু সন্মান কৰাই গঠিত যিয়ে ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ ঠাই লৈছে ।
৫গ- আৰু আপুনি ভাল পাব
পূজা হৈছে সন্মানৰ মানসিক ৰূপ। প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৬ পদত ঈশ্বৰে ইয়াক সেই পশুৰ চিন লাভ কৰা মানুহৰ কপালত প্ৰতিমূৰ্তি কৰে ।
এই পদটোৱে আমাক যীচু খ্ৰীষ্টৰ এপ’কেলিপছত উল্লেখ কৰা এই প্ৰতীকবোৰৰ চাবিকাঠি আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে। মানুহৰ কপাল আৰু হাতখনে তেওঁৰ চিন্তা আৰু তেওঁৰ কামৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰে আৰু নিৰ্বাচিতসকলৰ মাজত এই প্ৰতীকসমূহে জন্তুৰ চিহ্নৰ বিৰোধিতা কৰি ঈশ্বৰৰ মোহৰ লাভ কৰে , ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ "দেওবাৰ"ৰ সৈতে চিনাক্ত কৰা, প্ৰটেষ্টেণ্টসকলে বিশ্বজনীন মিত্ৰতাত প্ৰৱেশ কৰাৰ পৰাই গ্ৰহণ আৰু সমৰ্থন কৰে।
ৰজা নবূখদনেচৰে জাপি দিয়া এই ব্যৱস্থাৰ সমগ্ৰ সংগঠনটো সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতি নিষ্ঠাৰ পৰীক্ষাত জগতৰ শেষত নবীকৰণ কৰা হ’ব। প্ৰতিটো বিশ্ৰামবাৰে মনোনীত লোকসকলে কাম কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰাটোৱে মানুহৰ বিধানৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ প্ৰতিৰোধৰ সাক্ষ্য দিব। আৰু দেওবাৰে তেওঁলোকে জাপি দিয়া সাধাৰণ উপাসনাত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিলে তেওঁলোকক বিদ্ৰোহী হিচাপে চিনাক্ত কৰা হ’ব, যাৰ পৰা মুক্তি পাব লাগিব। ইয়াৰ পিছতে মৃত্যুদণ্ড ঘোষণা কৰা হ’ব। সেয়েহে এই প্ৰক্ৰিয়াটো দানিয়েলৰ তিনিজন সংগীয়ে যি অনুভৱ কৰিব, তাৰ সৈতে নিখুঁতভাৱে সামঞ্জস্যপূৰ্ণ হ’ব, ইতিমধ্যে তেওঁলোকৰ ইতিমধ্যে প্ৰদৰ্শিত নিষ্ঠাৰ বাবে নিজকে ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা সম্পূৰ্ণৰূপে আশীৰ্ব্বাদ কৰা হ’ব।
কিন্তু পৃথিৱীৰ অন্ত পৰাৰ আগতে এই পাঠ প্ৰথমে পুৰণি নিয়মৰ ইহুদীসকলক আগবঢ়োৱা হৈছিল যিসকলে ১৭৫ চনৰ পৰা ১৬৮ চনৰ ভিতৰত একেধৰণৰ অধ্যায়ৰ সন্মুখীন হৈছিল, গ্ৰীক ৰজা এপিফেনিছ নামেৰে জনাজাত গ্ৰীক ৰজা এন্টিঅকাচ ৪ য়ে মৃত্যুৰ মুখলৈ নিৰ্যাতন চলাইছিল। আৰু ডেন। ১১ য়ে সাক্ষ্য দিব যে কিছুমান বিশ্বাসী ইহুদীয়ে নিজৰ সত্য ঈশ্বৰৰ আগত ঘৃণনীয় কাম কৰাতকৈ হত্যা কৰাটো পছন্দ কৰিছিল। কাৰণ, সেই সময়ত ঈশ্বৰে তেওঁলোকক অলৌকিকভাৱে ৰক্ষা কৰিবলৈ হস্তক্ষেপ কৰা নাছিল, যিদৰে তেওঁ পিছলৈ ৰোমে হত্যা কৰা খ্ৰীষ্টানসকলৰ বাবেও তেনেকৈয়ে হস্তক্ষেপ কৰা নাছিল।
Dan 3:6 যি কোনোৱে তললৈ পৰি পূজা নকৰে, তেওঁক লগে লগে জ্বলি থকা অগ্নিময় চুলাৰ মাজলৈ পেলোৱা হ’ব।
৬ক- দানিয়েলৰ সংগীসকলৰ বাবে ভাবুকি হৈছে অগ্নিময় চুলা ৷ মৃত্যুৰ এই ভাবুকিটোৱেই হৈছে মৃত্যুৰ চূড়ান্ত আদেশৰ প্ৰতিচ্ছবি। কিন্তু আৰম্ভণি আৰু শেষৰ অভিজ্ঞতা দুটাৰ মাজত পাৰ্থক্য আছে, কাৰণ শেষত অগ্নিময় চুলাটোৱেই হ’ব ঈশ্বৰৰ নিৰ্বাচিত সন্তসকলক অত্যাচাৰ কৰা আক্ৰমণকাৰীসকলৰ শেষ বিচাৰৰ শাস্তি।
Dan 3:7 এতেকে যেতিয়া সকলো জনগোষ্ঠীয়ে শিঙা, বাঁহী, বীণা, চম্বুকা, আৰু গীতমালা আৰু সকলো ধৰণৰ বাদ্যযন্ত্ৰৰ শব্দ শুনিলে, সকলো জাতি, জাতি আৰু ভাষাই তললৈ পৰি ৰজা নবূখদনেচৰে স্থাপন কৰা সোণৰ মূৰ্তিটোক পূজা কৰিলে।
৭ক- মানুহৰ আইন আৰু অধ্যাদেশৰ অধীনত জনসাধাৰণৰ এই প্ৰায় সাধাৰণ আৰু সৰ্বসন্মতিক্ৰমে কৰা আচৰণে এতিয়াও বিশ্বাসৰ শেষ পাৰ্থিৱ পৰীক্ষাৰ সময়ত তেওঁলোকৰ আচৰণৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে। পৃথিৱীৰ শেষ সাৰ্বজনীন চৰকাৰখনো একে ভয়তে পালন কৰা হ’ব।
Dan 3:8 সেই সময়ত কিছুমান কলদীয়াই ওচৰলৈ আহি ইহুদীসকলৰ বিৰুদ্ধে অভিযোগ কৰিলে।
৮ক- ঈশ্বৰৰ মনোনীত লোকসকল চয়তানৰ ক্ৰোধৰ লক্ষ্য, যিয়ে ঈশ্বৰে নিজৰ মনোনীত লোক বুলি চিনি নোপোৱা সকলো আত্মাৰ ওপৰত শাসন কৰে। পৃথিৱীত এই পৈশাচিক ঘৃণাই ঈৰ্ষাৰ ৰূপ লয় আৰু একে সময়তে অতি ঘৃণাৰ ৰূপ লয়। তেতিয়া মানৱ জাতিয়ে ভুগি থকা সকলো বেয়াৰ বাবে তেওঁলোকক দায়ী কৰা হয় যদিও ইয়াৰ বিপৰীতটোৱেই এই বেয়াবোৰৰ ব্যাখ্যা কৰে, যিবোৰ কেৱল ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা তেওঁলোকৰ সুৰক্ষাৰ অনুপস্থিতিৰ পৰিণতি। নিৰ্বাচিতসকলক ঘৃণা কৰাসকলে তেওঁলোকক হত্যা কৰি মুক্তি পাব লাগিব সেই জনপ্ৰিয় নিন্দা কৰি তোলাৰ ষড়যন্ত্ৰ কৰে।
Dan 3:9 পাছত তেওঁলোকে ৰজা নবূখদনেচৰক ক’লে, “হে ৰজা, চিৰকাল জীয়াই থাকিব।
৯ক- চয়তানৰ এজেণ্টসকলে দৃশ্যপটত প্ৰৱেশ কৰে, কাহিনীভাগ স্পষ্ট হৈ পৰে।
Dan 3:10 আপুনি এটা আজ্ঞা দিলে যে যিসকলে শিঙা, বাঁহী, বীণা, চম্বুকা, গীতমালা, বেগপাইপ আৰু সকলো ধৰণৰ বাদ্যৰ শব্দ শুনিলে, তেওঁলোকে তললৈ পৰি সোণৰ মূৰ্তিটোক পূজা কৰিব।
১০ক- ৰজাক তেওঁৰ নিজৰ কথা আৰু তেওঁৰ ৰাজকত্বৰ ক্ৰমৰ কথা সোঁৱৰাই দিয়ে যাৰ আজ্ঞা পালনৰ প্ৰয়োজন।
Dan 3:11 আৰু যি কোনোৱে তললৈ পৰি পূজা নকৰিব, তেওঁক জ্বলি থকা অগ্নিময় চুলাৰ মাজলৈ পেলোৱা হ’ব।
১১ক- মৃত্যুৰ ভাবুকিও মনত পেলোৱা হয়; নিৰ্বাচিত সন্তসকলৰ ওপৰত ফান্দটো বন্ধ হৈ যায়।
Dan 3:12 এতিয়া কিছুমান ইহুদী আছে, যাক আপুনি বাবিল প্ৰদেশৰ ৰাজ্যপাল, চদ্ৰক, মচাক আৰু অবদ-নগোৰ ওপৰত নিযুক্তি দিছে; হে ৰজা, তেওঁলোকে আপোনাক সন্মান নকৰে, আপোনাৰ দেৱতাক সেৱা নকৰে, আৰু আপুনি স্থাপন কৰা সোণৰ মূৰ্তিটোক পূজা নকৰে।
১২ক- এইটো ভৱিষ্যদ্বাণীযোগ্য আছিল, যিহেতু উচ্চ পদবী বিদেশী ইহুদীসকলৰ ওপৰত ন্যস্ত কৰা হৈছিল, গতিকে জ্বলি উঠা বিশ্বাসঘাতক ঈৰ্ষাই হত্যাকাৰী ঘৃণাৰ ফল প্ৰকাশ কৰাটো নিশ্চিত আছিল। আৰু এইদৰে ঈশ্বৰৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক এককভাৱে নিৰ্বাচিত কৰা হয় আৰু জনপ্ৰিয় প্ৰতিশোধৰ দ্বাৰা নিন্দা কৰা হয়।
Dan 3:13 তেতিয়া নবূখদনেচৰে ক্ৰোধিত আৰু ক্ৰোধিত হৈ চদ্ৰক, মচক আৰু অবদ-নগোক আনিবলৈ আজ্ঞা দিলে। আৰু এই লোকসকলক ৰজাৰ আগত অনা হ’ল।
১৩ক- মনত ৰাখিবা যে এই তিনিজন মানুহে নবূখদনেচৰৰ পৰা তেওঁৰ ৰাজ্যৰ সৰ্বোচ্চ পদবী লাভ কৰিছিল, কাৰণ তেওঁলোক তেওঁৰ লোকতকৈ অধিক জ্ঞানী, অধিক বুদ্ধিমান যেন দেখা গৈছিল। এই কাৰণেই তেওঁক " বিৰক্তি আৰু ক্ৰোধ " ৰ অৱস্থাত ৰখাটোৱে তেওঁলোকৰ ব্যতিক্ৰমী গুণবোৰৰ প্ৰতি তেওঁৰ ক্ষণিকৰ পাহৰি যোৱাৰ ব্যাখ্যা দিব।
Dan 3:14 নবূখদনেচৰে উত্তৰ দি তেওঁলোকক ক’লে, “চদ্ৰক, মচখ আৰু অবেদনেগো, তোমালোকে মোৰ দেৱতাসকলক সঁচাকৈয়ে সেৱা কৰা নাইনে আৰু মই স্থাপন কৰা সোণৰ মূৰ্তিটোক পূজা কৰা নাইনে?”
১৪ক- তেওঁ আনকি তেওঁলোকৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰলৈও অপেক্ষা নকৰে: তুমি ইচ্ছাকৃতভাৱে মোৰ আদেশ অমান্য কৰিছানে?
Dan 3:15 এতিয়া সাজু থাকক, আৰু সেই সময়ত যেতিয়া তোমালোকে শিঙা, বাঁহী, বীণা, চম্বুকা, গীতমালা, বেগপাইপ, আৰু সকলো ধৰণৰ বাদ্যৰ শব্দ শুনিব, তেতিয়া মই বনোৱা মূৰ্তিটোক পূজা কৰা আৰু যদি তোমালোকে তাক পূজা নকৰিবা, তেন্তে সেই সময়তে তোমালোকক জ্বলি থকা অগ্নিকুণ্ডৰ মাজত পেলাই দিয়া হ’ব। আৰু মোৰ হাতৰ পৰা তোমালোকক উদ্ধাৰ কৰিব পৰা দেৱতা কোন?
১৫ক- হঠাতে এই মানুহবোৰ তেওঁৰ বাবে কিমান উপযোগী সেই কথা উপলব্ধি কৰি ৰজাই নিজৰ সাৰ্বজনীন সাম্ৰাজ্যবাদী আদেশ পালন কৰি তেওঁলোকক নতুন সুযোগ দিবলৈ সাজু হয়।
উত্থাপিত প্ৰশ্নটোৱে সত্য ঈশ্বৰৰ পৰা অপ্ৰত্যাশিত উত্তৰ পাব, যাক নবূখদনেচৰে নিজৰ সাম্ৰাজ্যবাদী জীৱনৰ কাৰ্য্যকলাপত আবদ্ধ হৈ পৰা যেন পাহৰি গৈছে। তদুপৰি প্ৰেমৰ তাৰিখ বুজাবলৈ একোৱেই নাই।
Dan 3:16 তেতিয়া চদ্ৰক, মচখ আৰু অবেদনগোৱে ৰজা নবূখদনেচৰক উত্তৰ দি ক’লে, “এই বিষয়ত আমি আপোনাক উত্তৰ দিয়াৰ কোনো প্ৰয়োজন নাই।”
১৬ক- তেওঁৰ সময়ৰ আটাইতকৈ শক্তিশালী ৰজাৰ আগত কোৱা এই কথাবোৰ অতিশয় আৰু অসন্মানজনক যেন লাগে, কিন্তু এই কথা কোৱা এই মানুহবোৰ বিদ্ৰোহী মানুহ নহয়। ইয়াৰ বিপৰীতে তেওঁলোক জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা পালনৰ আৰ্হি, যাৰ প্ৰতি তেওঁলোকে বিশ্বাসী হৈ থাকিবলৈ দৃঢ়ভাৱে সিদ্ধান্ত লৈছে।
Dan 3:17 চোৱা, আমি যিজন ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰোঁ, তেওঁ আমাক জ্বলি থকা অগ্নিময় চুলাৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ সক্ষম, আৰু হে ৰজা, তেওঁ আমাক আপোনাৰ হাতৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিব।
১৭ক- ৰজাৰ দৰে নহয়, বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলে ঈশ্বৰে তেওঁলোকক দিয়া প্ৰমাণবোৰ ধৰি ৰাখিছে যাতে তেওঁ দৰ্শনৰ পৰীক্ষাত তেওঁলোকৰ লগত আছিল বুলি দেখুৱাব পাৰে। এই ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতাক মিচৰীয়াসকলৰ পৰা মুক্তি পোৱা তেওঁলোকৰ লোকসকলৰ গৌৰৱময় স্মৃতি আৰু তেওঁলোকৰ দাসত্বৰ সৈতে জড়িত কৰি, এই একেজন বিশ্বাসী ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা, তেওঁলোকে ৰজাক অৱজ্ঞা কৰিবলৈ যথেষ্ট সাহস কৰে। তেওঁলোকৰ দৃঢ়তা সম্পূৰ্ণ, আনকি তেওঁলোকৰ মৃত্যুৰ মূল্যত। কিন্তু, আত্মাই তেওঁলোকক তেওঁৰ হস্তক্ষেপৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিবলৈ বাধ্য কৰে: তেওঁ আমাক আপোনাৰ হাতৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিব, হে ৰজা .
Dan 3:18 কিন্তু যদি নহয়, তেন্তে হে ৰজা, আপোনাৰ আগত জনা হওক যে আমি আপোনাৰ দেৱতাসকলৰ সেৱা নকৰো আৰু আপুনি স্থাপন কৰা সোণৰ মূৰ্তিটোক পূজা নকৰো।
১৮ক- আৰু যদি ঈশ্বৰৰ সহায় নাহে তেন্তে তেওঁলোকৰ বাবে বিশ্বাসঘাতক আৰু কাপুৰুষ হৈ জীয়াই থকাতকৈ বিশ্বাসী নিৰ্বাচিত হৈ মৃত্যু হোৱাটোৱেই ভাল। এই নিষ্ঠা - ১৬৮ চনত গ্ৰীক অত্যাচাৰীজনে জাপি দিয়া পৰীক্ষাত পোৱা যাব।আৰু তাৰ পিছত সমগ্ৰ খ্ৰীষ্টান যুগত প্ৰকৃত খ্ৰীষ্টানসকলৰ মাজত যিসকলে জগতৰ শেষলৈকে ঈশ্বৰৰ বিধানক চয়তানী মানুহৰ বিধানৰ সৈতে বিভ্ৰান্ত নকৰে।
Dan 3:19 তেতিয়া নবূখদনেচৰ ক্ৰোধেৰে ভৰি পৰিল আৰু চদ্ৰক, মচখ আৰু অবেদনেগোৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ মুখ সলনি হ’ল। তেওঁ উত্তৰ দি আদেশ দিলে যে চুলাটো গৰম কৰাতকৈ সাতগুণ বেছি গৰম কৰিব লাগে।
১৯ক- এইটো বুজিব লাগিব যে এই ৰজাই জীৱনকালত কোনোৱে নিজৰ সিদ্ধান্তৰ বিৰোধিতা কৰা দেখা নাই বা শুনা নাই; যিয়ে তেওঁৰ ক্ৰোধ আৰু মুখৰ ৰূপৰ পৰিৱৰ্তনক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে । ঈশ্বৰৰ মনোনীত লোকসকলক হত্যা কৰিবলৈ তেওঁক নেতৃত্ব দিবলৈ চয়তানে তেওঁৰ ভিতৰত প্ৰৱেশ কৰে।
Dan 3:20 তাৰ পাছত তেওঁ নিজৰ সৈন্যৰ কিছুমান শক্তিশালী লোকক চদ্ৰক, মচক আৰু অবদনেগোক বান্ধি জ্বলি থকা অগ্নিময় চুলাত পেলাবলৈ আজ্ঞা দিলে।
Dan 3:21 এই লোকসকলক তেওঁলোকৰ ব্ৰেচ, টিউনিক, পোছাক আৰু অন্যান্য কাপোৰৰ সৈতে বান্ধি থোৱা হ’ল আৰু জ্বলি থকা অগ্নিময় চুলাৰ মাজলৈ দলিয়াই দিয়া হ’ল।
২১ক- উল্লেখিত এই সকলোবোৰ পদাৰ্থ জ্বলনীয় হোৱাৰ লগতে ইয়াৰ মাংস শৰীৰো।
Dan 3:22 ৰজাৰ আজ্ঞা কঠোৰ হোৱাৰ বাবে আৰু চুলাটো অতি উত্তপ্ত হোৱাৰ বাবে, সেই শিখাই তাত চদ্ৰক, মচক আৰু অবদনেগোক পেলোৱা লোকসকলক হত্যা কৰিলে।
২২ক- এই লোকসকলৰ মৃত্যুৱে এই চুলাত থকা জুইৰ মাৰাত্মক ফলপ্ৰসূতাৰ সাক্ষ্য দিয়ে।
Dan 3:23 আৰু এই তিনিজন লোক, চদ্ৰক, মচখ আৰু অবেদনেগো, জ্বলি থকা অগ্নিময় ভঁৰালৰ মাজত বান্ধ খাই পৰিল।
২৩ক- ৰজাৰ আদেশ পালন কৰা হয়, আনকি নিজৰ দাসকো হত্যা কৰা হয়।
Dan 3:24 তেতিয়া নবূখদনেচৰ ৰজা ভয় খাই খৰখেদাকৈ উঠি তেওঁৰ পৰামৰ্শদাতাসকলক ক’লে, “আমি তিনিজন মানুহক বান্ধি জুইৰ মাজত পেলাই দিয়া নাছিলোনে?” তেতিয়া তেওঁলোকে ৰজাক ক’লে, “হে ৰজা!
২৪ক- নিজৰ সময়ৰ ৰজাৰ ৰজাই নিজৰ চকুত বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰে। তেওঁ যি দেখিছে সেয়া মানুহৰ সকলো কল্পনাক অতিক্ৰম কৰে। তিনিজন মানুহক চুলাৰ জুইত পেলোৱাৰ কাৰ্য্য বাস্তৱ নেকি বুলি তেওঁৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াক সুধি নিজকে আশ্বস্ত কৰাৰ প্ৰয়োজনীয়তা অনুভৱ কৰে। আৰু তেওঁলোকে তেওঁক এই কথা নিশ্চিত কৰে যে, হে ৰজা, সেয়া নিশ্চিত!
Dan 3:25 তেতিয়া তেওঁ উত্তৰ দি ক’লে, “চোৱা, মই চাৰিজন মানুহক মুক্ত হৈ জুইৰ মাজত খোজ কাঢ়ি থকা দেখিছোঁ, আৰু তেওঁলোকৰ কোনো ক্ষতি নাই;
২৫ক- এনে লাগে যেন কেৱল ৰজাৰ চতুৰ্থ আকৃতিৰ দৰ্শন আছিল যিয়ে তেওঁক আতংকিত কৰে। তিনিওজনৰ আদৰ্শ বিশ্বাসক ঈশ্বৰে সন্মান আৰু প্ৰদান কৰে। এই জুইত ৰজাই পুৰুষসকলক পৃথক কৰিব পাৰে আৰু তেওঁলোকৰ লগত পোহৰ আৰু অগ্নিৰ মূৰ্তি এটা থিয় হৈ থকা দেখা পায়। এই নতুন অভিজ্ঞতাই প্ৰথমটোক অতিক্ৰম কৰিছে। জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ বাস্তৱতা তেওঁৰ ওচৰত আকৌ এবাৰ প্ৰমাণিত হয়।
২৫খ- আৰু চতুৰ্থৰ আকৃতি দেৱপুত্ৰৰ দৰে
এই চতুৰ্থ চৰিত্ৰটোৰ ৰূপ মানুহৰ পৰা ইমানেই পৃথক যে ৰজাই তেওঁক দেৱপুত্ৰৰ সৈতে চিনাক্ত কৰে ৷ এই অভিব্যক্তিটো উপযুক্ত কাৰণ ই সঁচাকৈয়ে যিজন মানুহৰ বাবে হ'ব, ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ আৰু মানুহৰ পুত্ৰ হ'ব , অৰ্থাৎ যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যক্ষ হস্তক্ষেপ।
Dan 3:26 তেতিয়া নবূখদনেচৰে জ্বলি থকা অগ্নিময় ভঁৰালৰ মুখৰ ওচৰলৈ আহি ক’লে, “হে সৰ্ব্বোপৰি ঈশ্বৰৰ দাস, চদ্ৰক, মচক আৰু অবেদনেগো, ওলাই আহক আৰু ইয়ালৈ আহক।” তেতিয়া চদ্ৰক, মচক আৰু অবেদনেগো জুইৰ মাজৰ পৰা ওলাই আহিল।
২৬ক- আকৌ এবাৰ নবূখদনেচৰে নিজকে তেওঁতকৈ অসীম শক্তিশালী সিংহ ৰজাৰ সন্মুখত থকা মেৰ পোৱালিলৈ ৰূপান্তৰিত হয়। এই সোঁৱৰাই পূৰ্বৰ দৰ্শনৰ অভিজ্ঞতাৰ সাক্ষ্য জাগ্ৰত কৰে। স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰে তেওঁক দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে আবেদন জনায়।
Dan 3:27 তেতিয়া সত্ৰপতিসকল, বিষয়াসকল, ৰাজ্যপালসকল, আৰু ৰজাৰ পৰামৰ্শদাতাসকলে একত্ৰিত হৈ দেখিলে যে লোকসকলৰ শৰীৰৰ ওপৰত জুইৰ কোনো ক্ষমতা নাই, তেওঁলোকৰ মূৰৰ চুলিও গোৱা হোৱা নাই, আৰু তেওঁলোকৰ ব্ৰেচবোৰ বিকৃত হোৱা নাই, আৰু তেওঁলোকৰ ওপৰত জুইৰ গোন্ধো নাই।
২৭ক- এই অভিজ্ঞতাত ঈশ্বৰে আমাক নবূখদনেচৰক দিয়াৰ দৰে তেওঁৰ প্ৰকৃত সৰ্বশক্তিমানতাৰ প্ৰমাণ দিয়ে। তেওঁ এনে পাৰ্থিৱ নিয়ম সৃষ্টি কৰিছিল যিয়ে সকলো মানুহ আৰু তেওঁৰ মাটিত আৰু তেওঁৰ মাত্ৰাত বাস কৰা প্ৰতিটো প্ৰাণীৰ জীৱনক চৰ্তসাপেক্ষ কৰি ৰাখে। কিন্তু তেওঁ মাত্ৰ প্ৰমাণ কৰিছে যে তেওঁ বা স্বৰ্গদূতসকলো এই পাৰ্থিৱ নিয়মৰ অধীনত নহয়। সাৰ্বজনীন নিয়মৰ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ তেওঁলোকৰ ওপৰত আৰু তেওঁৰ ইচ্ছামতে অলৌকিক গোচৰৰ ব্যৱস্থা কৰিব পাৰে যিয়ে তেওঁৰ সময়ত যীচু খ্ৰীষ্টৰ মহিমা আৰু সুনাম কঢ়িয়াই আনিব।
Dan 3:28 তেতিয়া নবূখদনেচৰে ক’লে, “চদ্ৰক, মচাক আৰু অবেদনেগোৰ ঈশ্বৰক ধন্য হওক, যিজনে তেওঁৰ দূতক পঠিয়াই তেওঁৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰা তেওঁৰ দাসসকলক উদ্ধাৰ কৰিলে, আৰু ৰজাৰ আজ্ঞা উলংঘা কৰি নিজৰ শৰীৰ এৰি দিলে, যাতে তেওঁলোকে নিজৰ ঈশ্বৰৰ বাহিৰে আন কোনো দেৱতাক আৰাধনা বা পূজা নকৰে।
২৮ক- ৰজাৰ ক্ৰোধ নাইকিয়া হৈ গৈছে। আকৌ এবাৰ মানুহৰ ভৰিৰ ওপৰত উঠি তেওঁ অভিজ্ঞতাৰ পৰা শিকি এনে এটা আদেশ জাৰি কৰে যিয়ে কথাটো পুনৰ ঘটাত বাধা দিব। কাৰণ অভিজ্ঞতাটো তিতা। ঈশ্বৰে বাবিলনীয়াসকলক দেখুৱাইছে যে তেওঁ জীয়াই আছে, সক্ৰিয় আৰু শক্তি আৰু শক্তিৰে পৰিপূৰ্ণ।
২৮খ- যিয়ে নিজৰ দূতক পঠিয়াই তেওঁৰ ওপৰত ভৰসা কৰা দাসসকলক উদ্ধাৰ কৰিলে, আৰু যিসকলে ৰজাৰ আজ্ঞা উলংঘা কৰি নিজৰ ঈশ্বৰৰ বাহিৰে আন কোনো দেৱতাক সেৱা আৰু পূজা কৰাতকৈ নিজৰ শৰীৰ ত্যাগ কৰিলে!
উচ্চ মাত্ৰাৰ স্পষ্টতাত ৰজাই উপলব্ধি কৰে যে তেওঁৰ মূৰ্খ অহংকাৰে হত্যা কৰিব বিচৰা মানুহবোৰৰ আনুগত্য কিমান প্ৰশংসনীয়। নিঃসন্দেহে তেওঁ উপলব্ধি কৰে যে, তেওঁৰ ক্ষমতাৰ বাবেই তেওঁৰ অহংকাৰৰ ফলত সৃষ্টি হোৱা এই মূৰ্খ অধ্যায়ৰ পৰা তেওঁৰ বাবে সম্ভৱ হ’লহেঁতেন যিয়ে তেওঁক কেৱল নিৰীহ মানুহৰ বিপদত ভুল কৰিবলৈ বাধ্য কৰে।
Dan 3:29 এতিয়া মই দিয়া আজ্ঞা এইটোৱেই হ’ল: যি কোনো লোক, জাতি বা ভাষাৰ, যি কোনো লোকে চদ্ৰক, মচাক আৰু অবেদনেগোৰ ঈশ্বৰৰ বিষয়ে বেয়া কয়, তেওঁক টুকুৰা-টুকুৰ কৰা হ’ব আৰু তেওঁৰ ঘৰক গোবৰৰ দৰে কৰা হ’ব, কিয়নো তেওঁৰ দৰে উদ্ধাৰ কৰিব পৰা আন কোনো দেৱতা নাই।
২৯ক- এই ঘোষণাৰ দ্বাৰা ৰজা নবূখদনেচৰে ঈশ্বৰৰ মনোনীত লোকসকলক নিজৰ সুৰক্ষা প্ৰদান কৰে।
একে সময়তে তেওঁ যিকোনো ব্যক্তিক চদ্ৰক, মেচক আৰু অবেদনেগোৰ ঈশ্বৰৰ বিষয়ে বেয়া কথা ক’লে ভাবুকি দিয়ে আৰু তেওঁ নিৰ্দিষ্ট কৰে যে তেওঁক টুকুৰা-টুকুৰ কৰি পেলোৱা হ’ব, আৰু তেওঁৰ ঘৰটো আৱৰ্জনাবোৰৰ ঢেৰলৈ পৰিণত হ’ব, কাৰণ তেওঁৰ দৰে উদ্ধাৰ কৰিব পৰা আন কোনো দেৱতা নাই। এই ভাবুকিৰ সন্মুখীন হৈ এইটো নিশ্চিত যে যেতিয়ালৈকে ৰজা নবূখদনেচৰ ৰাজত্ব কৰিব, তেতিয়ালৈকে ঈশ্বৰৰ বিশ্বাসী মনোনীত লোকসকলে চক্ৰান্তৰ বাবে অসুবিধা নাপাব।
Dan 3:30 ইয়াৰ পিছত ৰজাই চদ্ৰক, মচক আৰু অবেদনেগোক বাবিল প্ৰদেশত পদোন্নতি দিলে।
৩০ক- জীৱিত আৰু থকা সকলো বস্তুৰ সৃষ্টিকৰ্তা জীৱিত ঈশ্বৰৰ বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে “সকলো ভাল শেষ হয়”। কিয়নো তেওঁৰ মনোনীতসকলে শেষত পুনৰুত্থান হ’ব, আৰু তেওঁলোকে মৃত লোকসকলৰ ধূলিৰ ওপৰত, তেওঁলোকৰ পূৰ্বৰ শত্ৰুৰ ওপৰত, পুনৰুদ্ধাৰ কৰা পৃথিৱীত অনন্তকাললৈকে চলিব।
শেষৰ পৰীক্ষাতো এই সুখৰ অন্ত পৰিব। এইদৰে, প্ৰথম আৰু শেষ পৰীক্ষাসমূহে জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ প্ৰত্যক্ষ হস্তক্ষেপৰ দ্বাৰা উপকৃত হয়, যাক তেওঁ যীচু খ্ৰীষ্ট, ত্ৰাণকৰ্তাত পৰিত্ৰাণ কৰিবলৈ আহিছে, তেওঁলোকৰ সপক্ষে, যিহেতু তেওঁৰ নামৰ যীচুৰ অৰ্থ হৈছে "যিহোৱাই পৰিত্ৰাণ কৰে।"
দানিয়েল ৪
Dan 4:1 ৰজা নবূখদনেচৰ, সমগ্ৰ পৃথিৱীত বাস কৰা সকলো লোক, জাতি আৰু ভাষালৈ, তোমালোকক প্ৰচুৰ শান্তি দিয়া হওক।
১ক- সুৰ আৰু ৰূপে ইয়াক প্ৰমাণ কৰে: যি ৰজাই কথা কয়, তেওঁৱেই দানিয়েলৰ ঈশ্বৰলৈ ধৰ্মান্তৰিত হৈছিল। তেওঁৰ প্ৰকাশভংগীবোৰ নতুন নিয়মৰ পত্ৰৰ লিখনীৰ সৈতে মিল আছে। তেওঁ শান্তি আগবঢ়ায়, কাৰণ তেওঁ নিজেই এতিয়া শান্তিত, তেওঁৰ মানৱীয় হৃদয়ত, প্ৰেম আৰু ন্যায়ৰ ঈশ্বৰ, সত্য, একমাত্ৰ আৰু একমাত্ৰ ঈশ্বৰৰ সৈতে।
Dan 4:2 সৰ্বোচ্চ ঈশ্বৰে মোৰ প্ৰতি যি চিন আৰু আচৰিত কাৰ্য্য কৰিছে, সেইবোৰ প্ৰকাশ কৰাটো মোৰ বাবে ভাল যেন লাগিল।
২ক- ৰজাই এতিয়া যীচুৱে তেওঁৰ দ্বাৰা সুস্থ হোৱা অন্ধ আৰু দুৰ্বলসকলক কোৱাৰ দৰে কাম কৰে, " মন্দিৰত নিজকে দেখুৱাবলৈ গৈ ঈশ্বৰে তোমালোকৰ বাবে কি কৰিছে সেই বিষয়ে জনাওক ।" ঈশ্বৰৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত একে কামনাৰে ৰজা সজীৱ হৈ উঠে। কাৰণ ধৰ্মান্তৰকৰণ প্ৰতিদিনে সম্ভৱ, কিন্তু ঈশ্বৰে সেই সকলোকে সেই প্ৰভাৱ নিদিয়ে যিটো ৰজাৰ ৰজা, এজন শক্তিশালী আৰু শক্তিশালী সম্ৰাটে অনুভৱ কৰে।
Dan 4:3 তেওঁৰ চিনবোৰ কিমান মহান! তেওঁৰ আশ্চৰ্য্যবোৰ কিমান শক্তিশালী! তেওঁৰ ৰাজ্য এখন চিৰন্তন ৰাজ্য আৰু তেওঁৰ আধিপত্য প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ স্থায়ী হৈ থাকে।
৩ক- এইবোৰ কথা বুজি পোৱা আৰু নিশ্চয়তাই তেওঁক তলত ইতিমধ্যে উপলব্ধ শান্তি আৰু প্ৰকৃত সুখ দিয়ে । ৰজাই সকলো শিকিছে আৰু বুজি পাইছে।
Dan 4:4 মই নবূখদনেচৰ মোৰ ঘৰত নিশ্চিন্ত আৰু মোৰ ৰাজপ্ৰসাদত সুখী আছিলো।
৪ক- শান্তি আৰু সুখী? হয়, কিন্তু তথাপিও এজন পৌত্তলিক প্ৰকৃত ঈশ্বৰলৈ ৰূপান্তৰিত নোহোৱা।
Dan 4:5 মই এটা সপোন দেখিলোঁ যিয়ে মোক ভয় খুৱাইছিল; বিচনাত মোক খেদি ফুৰা চিন্তা আৰু মনৰ দৰ্শনে মোক আতংকৰে ভৰি পেলালে।
৫ক- এই ৰজা নবূখদনেচৰক সঁচাকৈয়ে আমাৰ আগত সেই হেৰুৱা ভেড়া হিচাপে উপস্থাপন কৰা হৈছে, যাক খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰে দুৰ্ভাগ্যৰ পৰা উদ্ধাৰ আৰু উদ্ধাৰ কৰিবলৈ বিচাৰি আহে। কাৰণ এই শান্তিপূৰ্ণ আৰু সুখী পাৰ্থিৱ সময়ৰ পিছত ৰজাৰ ভৱিষ্যত হ’ব বিনাশ আৰু চিৰন্তন মৃত্যু। তেওঁৰ চিৰন্তন পৰিত্ৰাণৰ বাবে ঈশ্বৰে তেওঁক অশান্তি আৰু যন্ত্ৰণা দিবলৈ আহে।
Dan 4:6 তেতিয়া মই আজ্ঞা দিলোঁ, আৰু তেওঁলোকে মোৰ সন্মুখত বাবিলৰ সকলো জ্ঞানীক আনিলে, যাতে তেওঁলোকে মোক সপোনৰ অৰ্থ দেখুৱাব পাৰে।
৬ক- স্পষ্টভাৱে নবূখদনেচৰৰ স্মৃতিশক্তিৰ গুৰুতৰ সমস্যা আছে। লগে লগে ডেনিয়েলক কিয় ফোন নকৰে?
Dan 4:7 তেতিয়া যাদুকৰ, জ্যোতিষী, কলদীয়া আৰু ভৱিষ্যদ্বাণীকাৰীসকল আহিল, আৰু মই তেওঁলোকক সপোনটো ক’লোঁ, কিন্তু তেওঁলোকে মোক বুজিবলৈ নিদিলে।
৭ক- কথাবোৰ ঘটে যেনেকৈ প্ৰথম দৰ্শনত পৌত্তলিক ভৱিষ্যদ্বাণীকাৰীসকলে ইতিমধ্যে তেওঁলোকৰ জীৱনৰ প্ৰতি ভাবুকি কঢ়িয়াই অনা ৰজাক উপকথা কোৱাতকৈ নিজৰ অক্ষমতাক স্বীকাৰ কৰাটো পছন্দ কৰে।
Dan 4:8 শেষত দানিয়েল, যাৰ নাম বেলতচচৰ, মোৰ দেৱতাৰ নামেৰে , মোৰ সন্মুখত থিয় হৈ আছিল, আৰু পবিত্ৰ দেৱতাসকলৰ আত্মা তেওঁৰ মাজত আছিল। মই তেওঁক সপোনটো ক’লোঁ:
৮ক- পাহৰি যোৱাৰ কাৰণ দিয়া হৈছে। বেল তেতিয়াও ৰজাৰ দেৱতা আছিল। মই ইয়াত মনত পেলাইছো যে মাদীয়া দাৰিয়াছ, পাৰ্চী কোৰচ, পাৰ্চী দাৰিয়াছ, প্ৰথম অৰ্তচৰক্ষেচ , ইজ্ৰা ১:৬ আৰু ৭ অনুসৰি, সকলোৱে নিজৰ সময়ত ইহুদী নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ শলাগ ল’ব আৰু তেওঁলোকৰ একক ঈশ্বৰক উপাসনা কৰিব। য'ত যিচয়া ৪৪:২৮ পদত ঈশ্বৰে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে, চূৰচকে ধৰি : মই কোৰচৰ বিষয়ে কওঁ, তেওঁ মোৰ মেৰপালক, আৰু তেওঁ মোৰ সকলো ইচ্ছা পূৰণ কৰিব; তেওঁ যিৰূচালেমৰ বিষয়ে ক’ব: ইয়াক পুনৰ নিৰ্মাণ কৰা হওক! আৰু মন্দিৰৰ: ইয়াৰ প্ৰতিষ্ঠা হওক! - ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা মেৰপালকজনে যিজনৰ আজ্ঞা পালন কৰা বুলি চিনি পায়, তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ইচ্ছা সম্পন্ন কৰিব । এই আন এটা পাঠ্যই তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ধৰ্মান্তৰকৰণক নিশ্চিত কৰে: যিচয়া ৪৫:২: প্ৰভুৱে তেওঁৰ অভিষিক্তক, চাইৰাছক এইদৰে কৈছে , আৰু ১৩ পদত: মই কোৰচক মোৰ ধাৰ্মিকতাত উত্থাপন কৰিলোঁ, আৰু মই তেওঁৰ সকলো পথ ধাৰণ কৰিম; তেওঁ মোৰ নগৰ পুনৰ নিৰ্মাণ কৰিব আৰু মুক্তিপণ বা উপহাৰ অবিহনে মোৰ বন্দীসকলক মুক্ত কৰিব, বাহিনীসকলৰ প্ৰভুৱে কৈছে। আৰু এই প্ৰকল্পৰ সম্পন্নতা ইজ্ৰা.৬:৩ৰ পৰা ৫লৈকে প্ৰকাশ পাইছে: ৰজা কোৰচৰ ৰাজত্বকালত ৰজা কোৰচে যিৰূচালেমত ঈশ্বৰৰ গৃহৰ বিষয়ে এই আদেশ দিছিল: ঘৰটো পুনৰ নিৰ্মাণ কৰা হওক, যাতে বলিদান আগবঢ়োৱা ঠাই হ’ব পাৰে আৰু ইয়াৰ দৃঢ় ভেটি হওক। ই ষাঠি হাত ওখ, ষাঠি হাত বহল, তিনি শাৰী কটা শিল আৰু এশাৰী নতুন কাঠ হ’ব। খৰচ ৰজাৰ ঘৰে দিব ৷ ইয়াৰ উপৰিও নবূখদনেচৰে যিৰূচালেমৰ মন্দিৰৰ পৰা আঁতৰাই বাবিললৈ লৈ যোৱা ঈশ্বৰৰ গৃহৰ সোণ আৰু ৰূপৰ পাত্ৰবোৰ পুনৰ নিৰ্মাণ কৰি যিৰূচালেমৰ মন্দিৰলৈ লৈ যোৱা ঠাইলৈ লৈ যোৱা হ’ব আৰু ঈশ্বৰৰ গৃহত ৰখা হ’ব। খৰচ ৰজাৰ ঘৰে ঘৰে দিব। ঈশ্বৰে তেওঁক ৰজা চলোমনক দিয়া সন্মান প্ৰদান কৰে। কিন্তু সাৱধান হওক! এই ডিক্রীয়ে দানত প্ৰস্তাৱিত হিচাপৰ অনুমতি নিদিয়ে। ৯:২৫ মচীহৰ প্ৰথম আগমনৰ তাৰিখ লাভ কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ; ই পাৰ্চী ৰজা অৰ্তক্ষচ্চৰ হ’ব। কোৰছে মন্দিৰটো পুনৰ নিৰ্মাণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছে, কিন্তু অৰ্তক্ষচ্চেজে যিৰূচালেমৰ দেৱাল পুনৰ নিৰ্মাণ আৰু সমগ্ৰ ইহুদী জনগোষ্ঠীক নিজৰ জাতীয় ভূমিলৈ ঘূৰাই অনাৰ অনুমোদন দিব।
Dan 4:9 যাদুকৰৰ মুৰব্বী বেলতচচ্জাৰ, যিজনৰ মাজত পবিত্ৰ দেৱতাসকলৰ আত্মা তোমাৰ মাজত আছে আৰু যাৰ বাবে কোনো গোপনীয়তা কঠিন নহয়, তেওঁ মোৰ সপোনত দেখা দৰ্শনৰ ব্যাখ্যা মোক কোৱা।
৯ক- ৰজা ক'ত আছে আমি বুজিব লাগিব। মনত , তেওঁ পৌত্তলিক হৈয়েই আছিল আৰু দানিয়েলৰ ঈশ্বৰক আৰু এজন দেৱতা হিচাপেহে চিনি পাইছিল, মাথোঁ তেওঁ সপোন বুজাবলৈ সক্ষম হৈছিল। দেৱতা সলনি কৰিবলগীয়া হোৱাটো তেওঁৰ মনলৈ অহা নাছিল। দানিয়েলৰ ঈশ্বৰ আনবোৰৰ বাহিৰে মাত্ৰ এজন দেৱতা আছিল।
Dan 4:10 মই মোৰ বিচনাত শুই থকাৰ সময়ত মোৰ মনৰ দৰ্শনবোৰ এইবোৰ: মই চালোঁ, আৰু চোৱা, পৃথিৱীৰ মাজত এজোপা ওখ গছ।
১০ক- যীচুৱে শিকাব বিচৰা আধ্যাত্মিক লোকসকলক নিজৰ পাঠ দিবলৈ যিবোৰ প্ৰতিমূৰ্তি ব্যৱহাৰ কৰিব, সেইবোৰত গছ হ’ব মানুহৰ প্ৰতিমূৰ্তি, বেঁকা আৰু বক্ৰ নলৰ পৰা আৰম্ভ কৰি শক্তিশালী আৰু মহিমাময় দেৱদাৰুলৈকে। আৰু মানুহে যেনেকৈ গছৰ সোৱাদযুক্ত ফলৰ শলাগ ল’ব পাৰে, তেনেকৈয়ে ঈশ্বৰে তেওঁৰ জীৱই বহন কৰা ফলৰ শলাগ লয় বা নকৰে, আটাইতকৈ সুখকৰৰ পৰা কম সুখদায়কলৈকে, আনকি ঘৃণনীয় আৰু ঘৃণনীয়লৈকে।
Dan 4:11 আৰু গছজোপা ডাঙৰ আৰু শক্তিশালী হৈ উঠিল, আৰু তাৰ উচ্চতা আকাশলৈকে আৰু সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ প্ৰান্তলৈকে তাক দেখা পোৱা গ’ল।
১১ক- মূৰ্তিটোৰ দৰ্শনত কলদীয়া ৰজাক সত্য ঈশ্বৰে দিয়া শক্তি, শক্তি আৰু সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতিমূৰ্তি অনুসৰি ইতিমধ্যে গছৰ লগত তুলনা কৰা হৈছিল।
Dan 4:12 ইয়াৰ পত্ৰবোৰ সুন্দৰ আছিল আৰু ইয়াৰ ফল প্ৰচুৰ আছিল; ই সকলোৰে বাবে খাদ্য উৎপাদন কৰিছিল; পথাৰৰ জন্তুবোৰে তাৰ ছাঁত আশ্ৰয় পালে আৰু প্ৰত্যেক জীৱ-জন্তুৱে তাৰ পৰা খালে।
১২ক- এই শক্তিশালী ৰজাই তেওঁৰ নিৰ্দেশনাত উৎপাদিত ধন আৰু খাদ্য নিজৰ সাম্ৰাজ্যত থকা সকলোৰে সৈতে ভাগ কৰিছিল।
১২খ- তাৰ ডালৰ মাজত আকাশৰ চৰাইবোৰে নিজৰ ঘৰ পাতিলে,
অভিব্যক্তিটো ডেনৰ পুনৰ কাম। ২:৩৮। আক্ষৰিক অৰ্থত এই আকাশৰ চৰাইবোৰে তেওঁৰ শাসনৰ অধীনত ৰাজত্ব কৰা শান্তি আৰু নিশ্চিন্ততাৰ প্ৰতিচ্ছবি। আধ্যাত্মিক অৰ্থত তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ স্বৰ্গদূতসকলক নিৰ্ধাৰণ কৰে, কিন্তু উপদেশত এই একক উল্লেখত। ১০:২০, ঈশ্বৰৰ কথা নিজেই উল্লেখ কৰা হৈছে, কিয়নো তেওঁ অকলেই প্ৰত্যেকৰে চিন্তা-চৰ্চা কৰে: ৰজাক অভিশাপ নিদিব, আনকি আপোনাৰ চিন্তাতো নহয়, আৰু আপোনাৰ শোৱা কোঠাত ধনীক অভিশাপ নিদিব; কিয়নো আকাশৰ চৰাইয়ে তোমাৰ মাতটো লৈ যাব আৰু পাখি থকা জন্তুৱে তোমাৰ কথা ঘোষণা কৰিব ৷ উদ্ধৃতিৰ বেছিভাগতে বায়ুৰ চৰাইবোৰে ঈগল আৰু ৰেপ্টৰৰ উদগনি দিয়ে, পাখি থকা প্ৰজাতিৰ চৰাইবোৰত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰে। চৰাইবোৰে য’ত খাদ্য প্ৰচুৰ পৰিমাণে থাকে তাতেই বসতি স্থাপন কৰে; প্ৰতিচ্ছবিখনে সেয়েহে সমৃদ্ধি আৰু খাদ্য তৃপ্তি নিশ্চিত কৰে।
Dan 4:13 মই মোৰ বিচনাত পৰি থকাৰ সময়ত মোৰ মনৰ দৰ্শনত দেখিলোঁ, আৰু চোৱা, প্ৰহৰী আৰু পবিত্ৰ লোকসকলৰ এজন স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহিল।
১৩ক- সঁচাকৈয়ে স্বৰ্গীয় স্বৰ্গদূতসকলৰ টোপনিৰ প্ৰয়োজন নাই, গতিকে তেওঁলোক স্থায়ী কাৰ্য্যকলাপত আছে। যিসকল পবিত্ৰ আৰু ঈশ্বৰৰ সেৱাত আছে, তেওঁলোকে তেওঁৰ পাৰ্থিৱ সেৱকসকলক তেওঁৰ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিবলৈ স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহে ।
Dan 4:14 তেতিয়া তেওঁ উচ্চস্বৰে চিঞৰি ক’লে, “গছ কাটি তাৰ ডালবোৰ কাটি পেলাওক; তাৰ পাতবোৰ জোকাৰি পেলোৱা আৰু তাৰ ফলবোৰ সিঁচৰতি কৰা, তাৰ তলৰ পৰা জন্তুবোৰ আৰু তাৰ ডালৰ মাজৰ পৰা চৰাইবোৰ পলাই যাওক।
১৪ক- দৰ্শনে ঘোষণা কৰে যে ৰজাই নিজৰ ৰাজ্য আৰু তেওঁৰ ওপৰত আধিপত্য হেৰুৱাব।
Dan 4:15 কিন্তু মাটিত শিপা থকা ডালটো এৰি, পথাৰত থকা গছবোৰৰ মাজত লোহা আৰু পিতলৰ বেৰেৰে বান্ধিব। আৰু আকাশৰ শিশিৰেৰে তিতি যাওক, আৰু জন্তুৰ দৰে পৃথিৱীৰ ঘাঁহ-বনও তিতি যাওক।
১৫ক- কিন্তু মাটিত শিপা থকা ঠাইতে ডালটো এৰি দিব
ৰজা নিজৰ ৰাজ্যত থাকিব; তেওঁক বহিষ্কাৰ কৰা নহ’ব।
১৫খ- আৰু পথাৰত ঘাঁহনিৰ মাজত লোহা আৰু ব্ৰঞ্জৰ শিকলিৰে বান্ধিব
লোহা বা ব্ৰঞ্জৰ শিকলিৰ প্ৰয়োজন নাই, কাৰণ ঈশ্বৰে কেৱল তেওঁৰ নমনীয় জীৱটোক শাৰীৰিক, মানসিক আৰু নৈতিক সকলো দিশতে যুক্তি আৰু সাধাৰণ জ্ঞান হেৰুৱাই পেলাব। শক্তিশালী ৰজাই নিজকে পথাৰৰ জন্তু বুলি ল’ব। তেওঁৰ ৰাজ্যৰ মহাপুৰুষসকলে সেয়েহে ৰাজ্যৰ ওপৰত তেওঁৰ আধিপত্য কাঢ়ি ল’বলৈ বাধ্য হ’ব।
১৫গ- তেওঁ আকাশৰ শিশিৰে তিতি যাওক, আৰু তেওঁৰ অংশৰ বাবে জন্তুৰ দৰে পৃথিৱীৰ ঘাঁহ হওক
গৰু বা ভেড়াৰ দৰে মাটিৰ পৰা ঘাঁহ খাই থকা দেখি তেওঁৰ বয়োজ্যেষ্ঠসকলে কিমান আচৰিত হ’ব সেয়া কল্পনা কৰিব পাৰি। তেওঁ ঢাকি থোৱা বাসস্থান নাকচ কৰিব, পথাৰত থাকিবলৈ আৰু শুবলৈ পছন্দ কৰিব।
Dan 4:16 তেওঁৰ হৃদয় তেওঁৰ পৰা কাঢ়ি লোৱা হ’ব, আৰু তেওঁক এটা জন্তুৰ হৃদয় দিয়া হ’ব;
এই পৰীক্ষাত , ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰকৃত সৰ্বশক্তিমানৰ আন এক প্ৰমাণ দিছে। কাৰণ তেওঁৰ সকলো জীৱৰ জীৱনৰ সৃষ্টিকৰ্তা হিচাপে তেওঁ যিকোনো মুহূৰ্ততে নিজৰ মহিমাৰ বাবে মানুহক বুদ্ধিমান কৰি তুলিব পাৰে বা ইয়াৰ বিপৰীতে এজনক মূৰ্খ কৰি তুলিব পাৰে। যিহেতু তেওঁ তেওঁলোকৰ চকুত অদৃশ্য হৈয়েই থাকে, সেয়েহে মানুহে এই ভাবুকিক আওকাণ কৰে যিয়ে তেওঁলোকৰ ওপৰত অহৰহ বোজাই কৰি থাকে। কিন্তু এইটো সঁচা যে তেওঁ খুব কমেইহে হস্তক্ষেপ কৰে, আৰু যেতিয়া কৰে তেতিয়া এটা নিৰ্দিষ্ট কাৰণ আৰু উদ্দেশ্যৰ বাবেই হয়।
শাস্তি জোখা হয়। ইয়াক ৰজা নবূখদনেচৰৰ ওপৰত সাতবাৰ , অৰ্থাৎ মাত্ৰ সাত বছৰৰ বাবে প্ৰয়োগ কৰা হ’ব । এই সময়সীমা ৰজাৰ বাহিৰে আন কামত ব্যৱহাৰ কৰাৰ কোনো বৈধতা নাই। ইয়াত আকৌ "৭" সংখ্যাটো বাছি লৈ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে সম্পন্ন হ'বলৈ ওলোৱা কাৰ্য্যটোক নিজৰ "ৰজাৰ মোহৰ"ৰে আৰম্ভণিৰ আখৰ দিয়ে।
Dan 4:17 এইটো হৈছে প্ৰহৰীসকলৰ আজ্ঞা আৰু পবিত্ৰ লোকসকলৰ আজ্ঞাৰ দ্বাৰা বাক্য, যাতে জীৱিতসকলে জানিব পাৰে যে সৰ্বোচ্চজনে মানুহৰ ৰাজ্যত শাসন কৰে, আৰু তেওঁ যাক ইচ্ছা কৰে তেওঁক দিয়ে আৰু ইয়াৰ ওপৰত মানুহৰ ভিতৰত আটাইতকৈ নীচক স্থাপন কৰে।
১৭ক- এই বাক্যটো চোৱা-চিতা কৰাসকলৰ আদেশ
চোৱাসকলৰ বাবে "ডিক্ৰি"ৰ ভূমিকা দিয়ে । মানুহে শিকিব লাগিব যে প্ৰতাৰণামূলক ৰূপ দেখাৰ পিছতো তেওঁক অনবৰতে আকাশী সত্তাই নিৰীক্ষণ কৰি থাকে। ঈশ্বৰে এই উদাহৰণটোক পৃথিৱীৰ শেষলৈকে মানুহক উদ্দেশ্যি কৰা পাঠ হিচাপে গঢ়ি তুলিব বিচাৰে। চোৱাসকলৰ উদ্ধৃতি দি তেওঁ ঈশ্বৰৰ শিবিৰৰ স্বৰ্গদূতসকলৰ নিখুঁত সামূহিক ঐক্য প্ৰকাশ কৰে যিয়ে তেওঁলোকক তেওঁৰ পৰিকল্পনা আৰু কাৰ্য্যত সংযুক্ত কৰে।
১৭খ- যাতে জীৱিতসকলে জানিব পাৰে যে সৰ্বোচ্চই মানুহৰ ৰাজ্যত শাসন কৰে আৰু যাক ইচ্ছা কৰে তেওঁক দিয়ে
ঈশ্বৰে সকলোকে নিৰ্দেশনা আৰু নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। প্ৰায়ে এই লুকাই থকা বাস্তৱক পাহৰি মানুহে নিজকে নিজৰ ভাগ্য আৰু নিজৰ সিদ্ধান্তৰ মালিক বুলি বিশ্বাস কৰে। তেওঁ ভাবে যে তেওঁ নিজৰ নেতাসকলক বাছি লয়, কিন্তু ঈশ্বৰেই তেওঁলোকক পদত অধিষ্ঠিত কৰে, তেওঁৰ সদিচ্ছা আৰু বস্তু আৰু সত্তাৰ ওপৰত তেওঁৰ বিচাৰ অনুসৰি।
১৭গ- আৰু যে তেওঁ তাত মানুহৰ ভিতৰত আটাইতকৈ নিকৃষ্টক ডাঙৰ-দীঘল কৰে
কথাষাৰ সঁচা: "মানুহে নিজৰ প্ৰাপ্য নেতা পায়।" যেতিয়া জনসাধাৰণে এজন নিকৃষ্ট নেতাৰ যোগ্য হয়, তেতিয়া ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ ওপৰত এটা জাপি দিয়ে।
Dan 4:18 এই সপোন মই ৰজা নবূখদনেচৰে দেখা। তুমি, বেলতচচৰ, তাৰ ব্যাখ্যা মোক কোৱা; কিয়নো মোৰ ৰাজ্যৰ সকলো জ্ঞানীয়ে মোক ক’ব নোৱাৰে; কিন্তু তোমালোকে পাৰে, কিয়নো পবিত্ৰ দেৱতাসকলৰ আত্মা তোমালোকৰ মাজত আছে।
১৮ক- নবূখদনেচৰে আগবাঢ়িছে, কিন্তু তেওঁ এতিয়াও ধৰ্মান্তৰিত হোৱা নাই। তথাপিও তেওঁ ধৰি ৰাখিছে যে দানিয়েলে পবিত্ৰ দেৱতাৰ সেৱা কৰে ৷ একেশ্বৰবাদ এতিয়াও তেওঁ বুজি পোৱা নাই।
Dan 4:19 তেতিয়া দানিয়েল, যাৰ নাম বেলতচচৰ, তেওঁ কিছু সময় আচৰিত হৈ পৰিল আৰু তেওঁৰ চিন্তাই তেওঁক বিচলিত কৰিলে। ৰজাই উত্তৰ দি ক’লে, “বেলতচচৰ, সপোন আৰু তাৰ ব্যাখ্যাই তোমাক আমনি নকৰিবা।” তেতিয়া বেলতচচৰে উত্তৰ দিলে, “হে প্ৰভু, সপোন তোমাৰ শত্ৰুসকলৰ বাবে হওক আৰু তাৰ অৰ্থ তোমাৰ বিৰোধীসকলৰ বাবে হওক।”
১৯ক- দানিয়েলে সপোনটো বুজি পায় আৰু যি হ’ব সেয়া ৰজাৰ বাবে ইমানেই ভয়ংকৰ যে দানিয়েলে নিজৰ শত্ৰুৰ ওপৰত সেইটো সম্পন্ন হোৱাটো পছন্দ কৰিব।
Dan 4:20 তুমি যি গছ দেখিছিলা, যি গছ ডাঙৰ আৰু শক্তিশালী হৈ উঠিছিল, যাৰ উচ্চতা আকাশলৈকে আৰু তাক পৃথিৱীৰ প্ৰান্তলৈকে দেখা গৈছিল;
Dan 4:21 এই গছজোপা, য'ত গোল পাত আৰু বহুত ফল আছিল, য'ত সকলোৰে খাদ্য আছিল, যাৰ তলত পথাৰৰ জন্তুবোৰে আশ্ৰয় লৈছিল, আৰু যাৰ ডালত আকাশৰ চৰাইবোৰে বাস কৰিছিল।
২১ক- পত্ৰবোৰ ধুনীয়া আছিল
শাৰীৰিক ৰূপ আৰু সাজ-পোছাক।
২১খ- আৰু প্ৰচুৰ ফল
সমৃদ্ধিৰ প্ৰাচুৰ্য্য।
২১গ- যিয়ে সকলোৰে বাবে খাদ্য কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছিল
যিয়ে নিজৰ সকলো মানুহৰ খাদ্য জীৱিকা নিশ্চিত কৰিছিল।
২১ঘ- যাৰ তলত পথাৰৰ জন্তুবোৰে আশ্ৰয় লৈছিল
ৰজা, নিজৰ দাসসকলৰ ৰক্ষক।
২১- আৰু যাৰ ডালৰ মাজত আকাশৰ চৰাইবোৰে বাস কৰিলে
তেওঁৰ শাসনত তেওঁৰ লোকসকলে অতি নিৰাপদে জীৱন নিৰ্বাহ কৰিছিল। বিপদৰ সামান্যতম চিন হ’লেই চৰাইবোৰ উৰি গ’ল আৰু গছজোপা এৰি যাব।
Dan 4:22 হে ৰজা, তুমি মহান আৰু শক্তিশালী হৈ পৰিছা, আৰু তোমাৰ মহত্ত্ব বৃদ্ধি পালে আৰু আকাশলৈ উঠি গ’ল, আৰু তোমাৰ আধিপত্য পৃথিৱীৰ প্ৰান্তলৈকে বিস্তৃত হ’ল।
Dan 4:23 ৰজাই প্ৰহৰী আৰু পবিত্ৰ লোকসকলৰ এজনক স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহি ক’লে, “গছ কাটি ধ্বংস কৰা; কিন্তু শিপাবোৰ মাটিত এৰি দি, পথাৰৰ ঘাঁহৰ মাজত লোহা আৰু পিতলৰ বান্ধোনেৰে বান্ধি আকাশৰ শিশিৰে তিতি ৰাখক, আৰু সাতবাৰ পাৰ নোহোৱালৈকে তাৰ অংশ পথাৰত থকা জন্তুবোৰৰ লগত হওক।
Dan 4:24 হে ৰজা, ইয়াৰ ব্যাখ্যা এইটোৱেই; এইটোৱেই মোৰ প্ৰভু ৰজাৰ ওপৰত সৰ্বোচ্চ ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা।
Dan 4:25 তেওঁলোকে তোমাক মানুহৰ পৰা খেদি পঠিয়াব, আৰু তোমাৰ বাসস্থান পথাৰ জন্তুৰ লগত হ’ব; আৰু তোমালোকক গৰুৰ দৰে ঘাঁহ খাবলৈ দিয়া হ’ব; তোমালোক আকাশৰ শিশিৰেৰে তিতিবা, আৰু তোমালোকৰ ওপৰেৰে সাত সময় পাৰ হৈ যাবা, যেতিয়ালৈকে তোমালোকে নাজানিবা যে সৰ্বোচ্চ ঈশ্বৰে মানুহৰ ৰাজ্যত শাসন কৰে আৰু যাক ইচ্ছা কৰে তেওঁক দিয়ে।
২৫ক- যেতিয়ালৈকে তোমালোকে নাজানা যে সৰ্বোচ্চই মানুহৰ ৰাজ্যত শাসন কৰে আৰু যাক ইচ্ছা কৰে তেওঁক দিয়ে।
"সৰ্বোচ্চ" বুলি উল্লেখ কৰি উল্লেখ কৰিছে । এইদৰে তেওঁ ৰজাৰ চিন্তাক এক ঈশ্বৰৰ অস্তিত্বৰ প্ৰতি নিৰ্দেশিত কৰে; এটা ধাৰণা যিটো ৰজাই বুজিবলৈ বহুত অসুবিধা পায়, কাৰণ তেওঁৰ মুশ্বৰিক উৎপত্তি পিতৃৰ পৰা পুত্ৰলৈ উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা গৈছে।
Dan 4:26 গছৰ শিপা থকা ডালটো এৰি যাবলৈ দিয়া আজ্ঞাৰ অৰ্থ হ’ল যেতিয়া আপুনি শাসন কৰাজন স্বৰ্গত আছে বুলি চিনি পাব তেতিয়া আপোনাৰ ৰাজ্য আপোনাৰ লগত থাকিব।
২৬ক- যেতিয়া তেওঁ চিনি পাব যে শাসন কৰাজন স্বৰ্গত আছে, তেতিয়া অপমানৰ অভিজ্ঞতা বন্ধ হৈ যাব কাৰণ ৰজা পতিয়ন গৈ ধৰ্মান্তৰিত হ’ব।
Dan 4:27 এতেকে হে ৰজা, মোৰ পৰামৰ্শ তোমাৰ ভাল হওক, ন্যায় কৰি তোমাৰ পাপৰ অন্ত পেলাওক, আৰু দুখীয়াক দয়া কৰি তোমাৰ অপৰাধৰ অন্ত পেলাওক, আৰু তোমাৰ সমৃদ্ধি অটুট থাকিব।
২৭ক- যেতিয়া ৰজাই এই পদত দানিয়েলে তালিকাভুক্ত কৰা কথাবোৰ কাৰ্যকৰী কৰিব, তেতিয়া তেওঁ সঁচাকৈয়ে ধৰ্মান্তৰিত হ’ব। কিন্তু এই চৰিত্ৰটো অহংকাৰৰ ওচৰত সমৰ্পণ কৰা হৈছে; তেওঁৰ নিৰ্বিবাদ ক্ষমতাই তেওঁক মনস্তাত্ত্বিক আৰু প্ৰায়ে অন্যায় কৰি তুলিছে, যিটো পূৰ্বৰ অভিজ্ঞতাবোৰে আমাক শিকাইছে।
দান ৪:২৮ এই সকলোবোৰ কথা ৰজা নবূখদনেচৰৰ ওপৰত পূৰ্ণ হ’ল ৷
২৮ক- দানিয়েলৰ এই বক্তব্যই এই ভৱিষ্যদ্বাণীৰ আন কোনো ব্যাখ্যা নিষিদ্ধ কৰে, যিয়ে যিহোৱাৰ সাক্ষী আৰু আন যিকোনো ধৰ্মীয় গোটে শিকোৱা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ভিত্তিসমূহক বাতিল কৰে যিয়ে দানিয়েলে সংজ্ঞায়িত কৰা নিয়ম উলংঘা কৰিব। তদুপৰি সমগ্ৰ অধ্যায়টোৰ বিষয়বস্তুৱে ইয়াৰ প্ৰমাণ দিয়ে। কাৰণ কাহিনীয়ে আমাক শিকাব যে গছৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত ৰজাক কিয় অভিশাপত আঘাত কৰা হৈছে।
Dan 4:29 বাৰ মাহৰ শেষত তেওঁ বাবিলত ৰজাৰ ঘৰত খোজ কাঢ়ি গ’ল।
২৯ক- ১২ মাহ, বা দৃষ্টি আৰু ইয়াৰ সাফল্যৰ মাজত এবছৰ বা “ এটা সময় ” পাৰ হৈ যায়।
Dan 4:30 ৰজাই ক’লে, “মই মোৰ শক্তিৰ শক্তি আৰু মোৰ মহিমাৰ মহিমাৰ বাবে ৰাজ্যৰ বাবে নিৰ্মাণ কৰা এই মহান বাবিল নহয়নে?”
৩০ক- এইটোৱেই সেই ভাগ্যৰ মুহূৰ্ত যেতিয়া ৰজাই মনে মনে থাকিলে ভাল হ’লহেঁতেন। কিন্তু আমি এই কথা বুজিব পাৰো কাৰণ তেওঁৰ বেবিলন সঁচাকৈয়ে আছিল এক বিশুদ্ধ আশ্চৰ্য্য, এতিয়াও "জগতৰ সাতটা আশ্চৰ্য্য"ৰ ভিতৰত এটা হিচাপে তালিকাভুক্ত কৰা হৈছে। সেউজীয়াৰ ৰসাল ওলমি থকা বাগিচা, পুখুৰী, বিশাল চৌহদ আৰু প্ৰতিটো ফালে ৪০ কিলোমিটাৰ বৰ্গক্ষেত্ৰত প্ৰাচীৰ। যিবোৰ প্ৰাচীৰ ওপৰত দুটা ৰথে প্ৰাচীৰৰ সমগ্ৰ দৈৰ্ঘ্য পাৰ হ’ব পাৰিছিল; সেই সময়ৰ ঘাইপথ। বাৰ্লিনত পুনৰ নিৰ্মাণ কৰা ইয়াৰ এটা গেট নীলা ইনামেলযুক্ত শিলেৰে গঠিত দুখন দেৱালৰ মাজত আছে য'ত ৰজাৰ প্ৰতীক খোদিত কৰা হৈছে: ঈগলৰ ডেউকা থকা এটা সিংহ যিটোৰ কথা Dan.7:4 ত উল্লেখ কৰা হৈছে। তেওঁৰ গৌৰৱ কৰাৰ কাৰণ আছিল। কিন্তু ভগৱানে নিজৰ কথাত অহংকাৰ দেখা নাপায়, অহংকাৰ দেখা পায় কিন্তু সৰ্বোপৰি তেওঁৰ পূৰ্বৰ অভিজ্ঞতাৰ প্ৰতি পাহৰি যোৱা আৰু অৱজ্ঞা। নিশ্চিতভাৱে এই ৰজাজনেই পৃথিৱীত একমাত্ৰ অহংকাৰী সত্তা নহয়, কিন্তু ঈশ্বৰে তেওঁৰ ওপৰত দৃষ্টি ৰাখিছে, তেওঁ তেওঁক নিজৰ স্বৰ্গত বিচাৰে আৰু তেওঁৰ হাতত থাকিব। এই বিষয়ে ব্যাখ্যাৰ যোগ্য: ঈশ্বৰে তেওঁৰ সৃষ্টিবোৰৰ বিচাৰ ৰূপৰ বাহিৰত। তেওঁ তেওঁলোকৰ হৃদয় আৰু চিন্তা-চৰ্চাৰ অনুসন্ধান কৰে, আৰু কেতিয়াও ভুল নকৰাকৈয়ে পৰিত্ৰাণৰ যোগ্য ভেড়াবোৰক চিনি পায়। ইয়াৰ ফলত তেওঁ জোৰ দিয়ে আৰু কেতিয়াবা অলৌকিক কাম কৰে কিন্তু পদ্ধতিটো ন্যায্য, চূড়ান্ত ফলাফলৰ গুণগত মানৰ দ্বাৰা।
Dan 4:31 এই বাক্য ৰজাৰ মুখত থকাৰ সময়তে স্বৰ্গৰ পৰা এটা মাত নামি আহিল, “ৰজা নবূখদনেচৰ, আপোনাৰ পৰা ৰাজ্য কাঢ়ি লোৱা হৈছে।”
৩১ক- নবূখদনেচৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰেমৰ বলি হৈছে, যিয়ে তেওঁৰ বাবে এটা ফান্দ স্থাপন কৰিছে আৰু তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সপোনত এই বিষয়ে সতৰ্ক কৰি দিছে। স্বৰ্গৰ বাক্য হয়তো শুনা যায়, কিন্তু আহক আমি আনন্দিত হওঁ কাৰণ ঈশ্বৰে তেওঁৰ যি ক্ষতি কৰিবলৈ ওলাইছে, সেই ক্ষতি তেওঁৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিব আৰু ইয়াক চিৰন্তন কৰি তুলিব।
Dan 4:32 তেওঁলোকে তোমাক মানুহৰ পৰা খেদি পঠিয়াব, আৰু তোমাৰ বাসস্থান পথাৰ জন্তুৰ লগত থাকিব; তেওঁলোকে তোমালোকক গৰুৰ দৰে ঘাঁহ খাবলৈ দিব; আৰু তোমালোকৰ ওপৰত সাত সময় পাৰ হৈ যাব, যেতিয়ালৈকে তোমালোকে নাজানা যে সৰ্বোচ্চ ঈশ্বৰে মানুহৰ ৰাজ্যত শাসন কৰে আৰু যাক ইচ্ছা কৰে তেওঁক দিব।
৩২ক- সাত বছৰ অৰ্থাৎ সাতবাৰ , ৰজাই নিজৰ স্পষ্টতা হেৰুৱাই পেলায় আৰু তেওঁৰ মনটোৱে তেওঁক পতিয়ন নিয়াই যে তেওঁ কেৱল এটা প্ৰাণী।
Dan 4:33 নবূখদনেচৰৰ ওপৰত বাক্য পূৰ্ণ হ’ল আৰু তেওঁ মানুহৰ পৰা খেদি পঠিওৱা হ’ল, আৰু তেওঁ গৰুৰ দৰে ঘাঁহ খালে, আৰু তেওঁৰ শৰীৰ আকাশৰ শিশিৰে তিতিলে, যেতিয়ালৈকে তেওঁৰ চুলিবোৰ ঈগলৰ পাখিৰ দৰে আৰু তেওঁৰ নখবোৰ চৰাইৰ নখৰ দৰে গজি উঠা নাছিল।
৩৩ক- ৰজাই সাক্ষ্য দিয়ে যে সকলো যি ঘোষণা কৰা হৈছিল দৰ্শনত তেওঁৰ ওপৰত সঁচাকৈয়ে পূৰ্ণ হ’ল। ধৰ্মান্তৰিত ৰজাই নিজৰ সাক্ষ্য লিখি থাকোঁতে এই অপমানজনক অভিজ্ঞতাক উদগনি দিয়ে, নিজৰ বিষয়ে তৃতীয় ব্যক্তিত্বত কয়। লাজে এতিয়াও তাক এখোজ পিছুৱাই যাবলৈ ঠেলি দিয়ে। আন এটা ব্যাখ্যা সম্ভৱ হৈয়ে আছে: এই সাক্ষ্য ৰজা আৰু সত্য ঈশ্বৰত তেওঁৰ নতুন ভাই দানিয়েলে একেলগে লিখিছিল।
Dan 4:34 আৰু নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ পাছত মই নবূখদনেচৰে স্বৰ্গলৈ চকু তুলিলোঁ আৰু মোৰ ইন্দ্ৰিয়বোৰ মোৰ ওচৰলৈ ঘূৰি আহিল আৰু সৰ্বোচ্চক আশীৰ্ব্বাদ কৰিলোঁ আৰু চিৰকাল জীয়াই থকা জনক প্ৰশংসা আৰু মহিমা কৰিলোঁ।
৩৪ক- জ্ঞানী আৰু সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰে হেৰুৱা ভেড়াৰ প্ৰেম লাভ কৰে। তাই তেওঁৰ জাকত পুনৰ যোগ দিছে, আৰু তেওঁৰ মহিমাৰ বাবে নিজৰ প্ৰশংসা বৃদ্ধি কৰিছে।
৩৪খ- যিজনৰ আধিপত্য চিৰন্তন আধিপত্য, আৰু যাৰ ৰাজ্য প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ স্থায়ী হয়
সূত্ৰটোৱে ৫ম ৰাজ্যৰ বিষয়ে , এইবাৰ চিৰন্তন, দান.৭:১৪ত মানুহৰ পুত্ৰৰ দৰ্শনৰ বিষয়ে : আৰু তেওঁক আধিপত্য, মহিমা আৰু ৰাজ্য দিয়া হ'ল: আৰু সকলো জাতি, জাতি আৰু ভাষাই তেওঁৰ সেৱা কৰিব লাগে। তেওঁৰ আধিপত্য চিৰন্তন প্ৰশাসন, যি অতীত নহ'ব, আৰু তেওঁৰ ৰাজ্য কেতিয়াও ধ্বংস নহ'ব ৷ আৰু দান.২:৪৪ ত প্ৰতিমাটোৰ দৰ্শনত : এই ৰজাসকলৰ দিনত স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰে এনে এখন ৰাজ্য স্থাপন কৰিব, যিখন কেতিয়াও ধ্বংস নহ’ব, আৰু যিখন আন লোকৰ বাবে এৰি দিয়া নহ’ব, আৰু ই এই সকলো ৰাজ্যক টুকুৰা-টুকুৰ কৰি ধ্বংস কৰিব, আৰু ই চিৰকাললৈকে থিয় হ’ব ।
Dan 4:35 পৃথিৱীৰ সকলো বাসিন্দা তেওঁৰ দৃষ্টিত একোৱেই নহয়, তেওঁ স্বৰ্গৰ বাহিনীত আৰু পৃথিৱীৰ বাসিন্দাসকলৰ মাজত নিজৰ ইচ্ছামতে কৰে;
৩৫ক- জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ মহিমা! কাৰণ এইবাৰ ৰজাই সকলো বুজি পাইছে আৰু তেওঁ ধৰ্মান্তৰিত হৈছে।
Dan 4:36 সেই সময়ত মোৰ ইন্দ্ৰিয়বোৰ মোৰ ওচৰলৈ ঘূৰি আহিল আৰু মোৰ ৰাজ্যৰ মহিমা, মোৰ মহিমা আৰু মোৰ মহিমা মোৰ ওচৰলৈ ঘূৰি আহিল; মোৰ পৰামৰ্শদাতা আৰু মোৰ সম্ভ্ৰান্ত লোকসকলে মোক পুনৰ বিচাৰিলে; আৰু মই মোৰ ৰাজ্যলৈ ঘূৰি আহিলোঁ আৰু মোৰ ক্ষমতা বৃদ্ধি পালোঁ।
৩৬ক- ধাৰ্মিক আৰু সৎ ইয়োবৰ দৰে, যাৰ ওচৰত ঈশ্বৰে নিজৰ কষ্টৰ শেষত পুত্ৰ, কন্যা আৰু বংশধৰ পুনৰ ঘূৰাই দিলে, ৰজাইও নিজৰ সম্ভ্ৰান্ত লোকসকলৰ আস্থা ঘূৰাই পালে আৰু পুনৰ ৰাজত্ব আৰম্ভ কৰে, এতিয়া প্ৰকৃত জ্ঞানীসকলৰ মাজত জ্ঞানী, জীৱিত ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা আলোকিত। এই অভিজ্ঞতাই প্ৰমাণ কৰে যে ঈশ্বৰে যাক ইচ্ছা কৰে তেওঁক ৰাজ্য দিয়ে। তেওঁৱেই মহান কলদীয়াসকলক তেওঁলোকৰ ৰজাক পুনৰ বিচাৰিবলৈ প্ৰেৰণা দিছিল।
Dan 4:37 এতিয়া মই নবূখদনেচৰে স্বৰ্গৰ ৰজাক প্ৰশংসা আৰু উচ্চ আৰু সন্মান কৰো, যাৰ সকলো কৰ্ম সত্য আৰু তেওঁৰ পথ ন্যায়, আৰু যিসকলক তেওঁ অহংকাৰেৰে চলে, তেওঁলোকক তেওঁ হেয় কৰিব পাৰে।
৩৭ক- তেওঁ ক’ব পাৰে কাৰণ তেওঁ ক’ব পৰাকৈ ধন দিছিল।
আটাইতকৈ বেয়াৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ দাঁত টানিলে অতি বিষ হ’ব পাৰে; কিন্তু বাজিয়ে দুখ-কষ্টক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব পাৰে। অনন্তকাল লাভ কৰিবলৈ হ’লে কঠিন বা অতি কঠিন পৰীক্ষাৰ মাজেৰে পাৰ হোৱাটো প্ৰয়োজনীয় হ’ব পাৰে; অহংকাৰ ছিঙি পেলোৱাটোৱে সম্ভৱ হ’লে তেওঁলোকক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব। তেওঁৰ সম্ভাৱনাক জানি যীচু খ্ৰীষ্টই পৌলক দমাস্কচৰ বাটত অন্ধ কৰি পেলালে, যাতে আধ্যাত্মিকভাৱে অন্ধ "নিজৰ ভাইসকলৰ ওপৰত অত্যাচাৰ কৰা"জনে তেওঁৰ চকুৰ দৃষ্টি পুনৰ পোৱাৰ পিছত তেওঁৰ বিশ্বাসী আৰু উদ্যমী সাক্ষী হৈ পৰে, কিন্তু সৰ্বোপৰি তেওঁৰ আত্মাৰ দৃষ্টিশক্তি।
দানিয়েল ৫
Dan 5:1 ৰজা বেলচচ্চৰে নিজৰ প্ৰভুসকলৰ বাবে এক বৃহৎ ভোজ দিলে আৰু তেওঁলোকৰ আগত দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰিলে।
১ক- ৰজা নবূখদনেচৰ যথেষ্ট বয়সীয়াল হৈ ঈশ্বৰৰ শান্তিত টোপনি গ’ল আৰু তেওঁৰ পিছত তেওঁৰ পুত্ৰ নবোনিদছে ৰাজত্ব কৰিবলৈ প্ৰৱল নাছিল, গতিকে তেওঁৰ ঠাইত তেওঁৰ পুত্ৰ বেলচচ্জাৰক ৰাজত্ব কৰিবলৈ দিলে। এই নামটোৰ অৰ্থ হৈছে "বেলে ৰজাক ৰক্ষা কৰে," যিটো প্ৰত্যাহ্বান ঈশ্বৰে ল'ব বিচাৰিছে, নবূখদনেচৰে দানিয়েলক দিয়া নামটোৰ সৈতে বিভ্ৰান্ত কৰা উচিত নহয়: বেলতচচ্জাৰ, যাৰ অৰ্থ হৈছে "বেলে ৰক্ষা কৰিব।" এই নামবোৰৰ উৎপত্তিস্থলত আছে বেল বা বেলিয়ালৰ পূজা, যাৰ আঁৰত শ্বৰিকবাদৰ একমাত্ৰ সংগঠক থিয় হৈ আছে: চয়তান, চয়তান। আমি চাম যে ধৰ্মান্তৰিত ৰজাৰ উত্তৰাধিকাৰীসকলে এই দিশত তেওঁৰ পিছে পিছে যোৱা নাছিল।
Dan 5:2 যেতিয়া বেলচজৰে দ্ৰাক্ষাৰসৰ সোৱাদ ল’লে, তেতিয়া তেওঁ যিৰূচালেমৰ মন্দিৰৰ পৰা তেওঁৰ পিতৃ নবূখদনেচৰে উলিয়াই অনা সোণ আৰু ৰূপৰ পাত্ৰবোৰ আনিলে, যাতে ৰজা আৰু তেওঁৰ সম্ভ্ৰান্ত লোকসকল, তেওঁৰ পত্নী আৰু তেওঁৰ উপপত্নীসকলে সেইবোৰৰ পৰা পান কৰিব পাৰে।
২ক- এই পৌত্তলিক ৰজাৰ বাবে এই সোণ আৰু ৰূপৰ পাত্ৰবোৰ ইহুদীসকলৰ পৰা লোৱা লুটপাত মাথোঁ। নবূখদনেচৰে যিজন সত্য ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ ধৰ্মান্তৰিত হৈছিল, তেওঁক আওকাণ কৰিবলৈ বাছি লৈ তেওঁ এই কথাটো লক্ষ্য নকৰে যে এই জীৱন্ত ঈশ্বৰে তেওঁৰ সকলো কাৰ্য্যৰ বিচাৰ কৰে। সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ সেৱাত পবিত্ৰ আৰু পবিত্ৰ কৰা এইবোৰ বস্তু এটা নিকৃষ্ট আৰু অশ্লীল উদ্দেশ্যত ব্যৱহাৰ কৰি তেওঁ নিজৰ চুটি জীৱনৰ শেষ ভুলটো কৰে। তেওঁৰ সময়ত নবূখদনেচৰে ইহুদীসকলৰ ঈশ্বৰৰ সক্ৰিয় শক্তিৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিব জানিছিল কাৰণ তেওঁ বুজি পাইছিল যে তেওঁৰ জাতীয় দেৱতাসকলৰ সত্যতা নাই। বেবিলনৰ ৰজাৰ অধীনস্থ সকলো জনগোষ্ঠীয়ে স্বৰ্গৰ ৰজাৰ পক্ষত তেওঁৰ শক্তিশালী সাক্ষ্য শুনিছিল, তেওঁৰ ঘনিষ্ঠ পৰিয়ালটো বহুত কম। ঈশ্বৰৰ সেয়েহে এতিয়া নিজকে ন্যায়পৰায়ণ আৰু নিৰ্দয় দেখুৱাবলৈ সকলো কাৰণ আছে।
Dan 5:3 তাৰ পাছত তেওঁলোকে যিৰূচালেমত থকা ঈশ্বৰৰ গৃহৰ পৰা মন্দিৰৰ পৰা উলিয়াই অনা সোণৰ পাত্ৰবোৰ আনিলে; আৰু ৰজা, তেওঁৰ প্ৰভু, তেওঁৰ পত্নী আৰু উপপত্নীসকলে তেওঁলোকৰ পৰা পানী খালে।
৩ক- দানিয়েলে এই ফুলদানিবোৰৰ উৎপত্তিৰ ওপৰত জোৰ দিয়ে যিবোৰ আঁতৰোৱা হৈছিল মন্দিৰৰ, যিৰূচালেমত ঈশ্বৰৰ গৃহৰ বিষয়ে। ইতিমধ্যে ইহুদী ঈশ্বৰে এইবোৰ বস্তু তেওঁৰ মন্দিৰৰ পৰা আঁতৰাই পেলাবলৈ দিয়াটো দেখি ডেকা ৰজাই বুজিব লাগিছিল যে প্ৰকৃত ঈশ্বৰে তেওঁৰ বেয়া সেৱা কৰাসকলক শাস্তি দিয়ে আৰু কঠোৰ শাস্তি দিয়ে। পৌত্তলিক দেৱতাসকলে এনে কাম নকৰে আৰু তেওঁলোকৰ অফিচিয়েণ্টসকলে কেৱল এনে মানুহক সন্তুষ্ট কৰিব বিচাৰে যাৰ বিশ্বাসযোগ্যতাক তেওঁলোকে শোষণ কৰে।
Dan 5:4 তেওঁলোকে দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰি সোণ, ৰূপ, পিতল, লোহা, কাঠ আৰু শিলৰ দেৱতাক প্ৰশংসা কৰিলে।
৪ক- অশ্লীল প্ৰথা পুৰণি, ই মূৰ্তিপূজাৰ প্ৰথা, ঈশ্বৰৰ ওচৰত ঘৃণনীয়তাৰ উচ্চতা। এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ বিৱৰণ, অসাৱধানতাৰ এক বৃহৎ প্ৰদৰ্শনত, ৰজাই নিজৰ বন্ধুসকলৰ সৈতে ভোজ-ভাত খায়, আনহাতে তেওঁৰ চহৰখনক ঘেৰি ৰখা মাদী আৰু পাৰ্চীসকলে ভাবুকি দিয়ে।
Dan 5:5 সেই মুহূৰ্ততে এজন মানুহৰ হাতৰ আঙুলিবোৰ দেখা গ’ল আৰু ৰজাৰ ৰাজপ্ৰসাদৰ বেৰৰ প্লাষ্টাৰত লেম্পষ্টণ্ডৰ ওপৰত লিখিলে। আৰু ৰজাই হাতৰ সেই অংশ লিখা দেখিলে।
৫ক- নবূখদনেচৰৰ সময়ৰ অলৌকিকতাক তুচ্ছজ্ঞান কৰা হৈছে, এই নতুন অলৌকিকতাৰ উদ্দেশ্য ধৰ্মান্তৰিত কৰা নহয়, বৰঞ্চ দোষীসকলৰ জীৱন ধ্বংস কৰা, আমি চাম। এজন পাপীৰ মৃত্যু বিচৰা দুষ্ট অভিযুক্তসকলৰ আগত যীচু খ্ৰীষ্টইও তেওঁলোকে গোপনে কৰা পাপবোৰ বালিত আঙুলিৰে লিখিছে।
Dan 5:6 তেতিয়া ৰজাৰ মুখ সলনি হ’ল আৰু তেওঁৰ চিন্তাই তেওঁক বিচলিত কৰিলে; তেওঁৰ কঁকালৰ গাঁঠিবোৰ ঢিলা হৈ পৰিছিল আৰু আঁঠু দুটা ইটোৱে সিটোক খুন্দা মাৰিছিল।
৬ক- অলৌকিকতা লগে লগে কাৰ্যকৰী হয়। মদ্যপান কৰিও তাৰ মনটোৱে প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰে; তেওঁ ভয় খাইছে।
Dan 5:7 তেতিয়া ৰজাই জ্যোতিষী, কলদীয়া আৰু ভৱিষ্যদ্বাণীকাৰীসকলক আনিবলৈ উচ্চস্বৰে চিঞৰি উঠিল। পাছত ৰজাই বাবিলৰ জ্ঞানী লোকসকলক ক’লে, “যি কোনোৱে এই লিখনী পঢ়ি তাৰ অৰ্থ মোক দেখুৱাব, তেওঁ বেঙুনীয়া ৰঙৰ কাপোৰ পিন্ধিব আৰু ডিঙিত সোণৰ শিকলি বান্ধিব আৰু তেওঁ ৰাজ্যৰ তৃতীয় শাসনকৰ্ত্তা হ’ব।”
৭ক- আকৌ এবাৰ দানিয়েলক আওকাণ কৰা হয়; তেওঁৰ সাক্ষ্যক ৰাজকীয় উত্তৰাধিকাৰীয়ে তুচ্ছজ্ঞান কৰিছে। আৰু আকৌ, অত্যন্ত যন্ত্ৰণাত, ডেকা ৰজাই যিজনে দেৱালত লিখা বাৰ্তাটোক অলৌকিকভাৱে ডিচিফাৰ কৰিবলৈ সক্ষম বুলি প্ৰমাণ কৰে, তেওঁক সৰ্বোচ্চ সন্মানৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ে। যিয়ে এই কাম কৰে, তেওঁ ৰাজ্যত তৃতীয় স্থান লাভ কৰিব, কাৰণ নবোনিদ আৰু বেলচচৰে প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় স্থান দখল কৰে।
Dan 5:8 তেতিয়া ৰজাৰ সকলো জ্ঞানী লোক সোমাই আহিল, কিন্তু তেওঁলোকে লিখনী পঢ়িব নোৱাৰিলে আৰু তাৰ ব্যাখ্যা ৰজাক জনাব নোৱাৰিলে।
৮ক- নবূখদনেচৰৰ সময়তো পৌত্তলিক জ্ঞানীসকলৰ বাবে বিষয়টো অসম্ভৱ হৈয়েই আছে।
Dan 5:9 তেতিয়া ৰজা বেলচচৰ অতিশয় ভয় খালে, আৰু তেওঁৰ মুখ সলনি হ’ল আৰু তেওঁৰ সম্ভ্ৰান্ত লোকসকল বিচলিত হ’ল।
Dan 5:10 ৰাণীয়ে ৰজা আৰু তেওঁৰ সম্ভ্ৰান্ত লোকসকলৰ বাক্যৰ বাবে ভোজঘৰলৈ আহি এইদৰে ক’লে, “হে ৰজা, চিৰকাল জীয়াই থাকিবা;
Dan 5:11 তোমাৰ ৰাজ্যত এজন মানুহ আছে, যাৰ মাজত পবিত্ৰ দেৱতাসকলৰ আত্মা আছে; আৰু তোমাৰ পিতৃৰ দিনত তেওঁৰ মাজত দেৱতাসকলৰ জ্ঞানৰ দৰে পোহৰ, বুদ্ধি আৰু প্ৰজ্ঞা পোৱা গৈছিল। এই কাৰণে তোমালোকৰ পিতৃ নবূখদনেচৰে তেওঁক যাদুকৰ, জ্যোতিষী, কলদীয়া আৰু ভৱিষ্যদ্বাণীকাৰীসকলৰ প্ৰধান কৰি দিলে।
Dan 5:12 কাৰণ তেওঁৰ মাজত এক মহান মন, জ্ঞান আৰু বুজাবুজি, সপোনৰ ব্যাখ্যা, অন্ধকাৰ বাক্যৰ ব্যাখ্যা আৰু কঠিন প্ৰশ্নৰ সমাধান পোৱা গৈছিল, আনকি ৰজা বেলতচচৰে নিযুক্ত কৰা দানিয়েল। দানিয়েলক মাতি দিয়া হওক, আৰু তেওঁ তাৰ অৰ্থ দেখুৱাব।
১২ক- ৰাণীৰ এই সাক্ষ্য আচৰিত আৰু ই সমগ্ৰ ৰাজ পৰিয়ালক নিন্দা কৰে: আমি সেইটো জানিছিলোঁ... কিন্তু আমি ইয়াৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিবলৈ বাছি লৈছিলো।
Dan 5:13 তাৰ পাছত দানিয়েলক ৰজাৰ আগত অনা হ’ল। ৰজাই উত্তৰ দি দানিয়েলক ক’লে, “আপুনি সেই দানিয়েল, যি যিহূদাৰ বন্দীসকলৰ মাজৰ এজন আছিল, যাক মোৰ পিতৃ ৰজাই যিহূদাৰ পৰা উলিয়াই আনিছিল?”
Dan 5:14 মই তোমালোকৰ বিষয়ে শুনিছো যে দেৱতাসকলৰ আত্মা তোমালোকৰ মাজত আছে আৰু পোহৰ, বুদ্ধি আৰু প্ৰজ্ঞা তোমালোকৰ মাজত পোৱা গৈছে।
Dan 5:15 জ্ঞানী লোক আৰু জ্যোতিষীসকলক মোৰ সন্মুখলৈ অনা হ’ল, যাতে তেওঁলোকে এই লিখনী পঢ়িব পাৰে আৰু ইয়াৰ অৰ্থ মোক দেখুৱাব পাৰে;
Dan 5:16 মই শুনিছো যে আপুনি ব্যাখ্যা দিবলৈ আৰু কঠিন প্ৰশ্নৰ সমাধান কৰিবলৈ সক্ষম; এতিয়া, যদি আপুনি এই লিখনী পঢ়ি ব্যাখ্যা মোক ক’ব পাৰে, তেন্তে আপুনি বেঙুনীয়া ৰঙৰ কাপোৰ পিন্ধিব, আৰু আপোনাৰ ডিঙিত সোণৰ শিকলি থাকিব, আৰু ৰাজ্যৰ চৰকাৰত তৃতীয় স্থান পাব।
১৬ক- নবনিদাছৰ পিছত তৃতীয় স্থান তেওঁৰ পিতৃ আৰু নিজৰ।
Dan 5:17 তেতিয়া দানিয়েলে ৰজাৰ আগত উত্তৰ দিলে, “আপোনাৰ উপহাৰবোৰ ৰাখক আৰু আপোনাৰ পুৰস্কাৰ আন এজনক দিয়ক;
১৭ক- দানিয়েল বৃদ্ধ আৰু ৰূপ আৰু সোণৰ সন্মান বা সামগ্ৰী আৰু মূল্যবোধক গুৰুত্ব নিদিয়ে, কিন্তু এই ডেকা ৰজাক তেওঁৰ দোষ, তেওঁৰ পাপৰ কথা সোঁৱৰাই দিয়াৰ সুযোগ যে তেওঁ নিজৰ প্ৰাণেৰে পৰিশোধ কৰিব লাগিব, নাকচ কৰিব নোৱাৰি আৰু তেওঁ এই ধৰণৰ কামৰ বাবে ঈশ্বৰৰ দাস।
Dan 5:18 হে ৰজা, সৰ্বোচ্চ ঈশ্বৰে আপোনাৰ পিতৃ নবূখদনেচৰক ৰাজ্য, মহিমা, মহিমা আৰু মহিমা দিলে;
১৮ক- নবূখদনেচৰৰ ৰাজত্বকাল আছিল সত্য ঈশ্বৰৰ কাম আৰু উপহাৰ, লগতে তেওঁৰ মহিমা যিটো তেওঁ ভুলকৈ নিজৰ শক্তিৰ বাবে আৰোপ কৰিছিল , অহংকাৰৰ দ্বাৰা, সাত বছৰ ধৰি ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা স্তম্ভিত হোৱাৰ আগতে।
Dan 5:19 তেওঁ তেওঁক দিয়া মহত্ত্বৰ বাবে সকলো জাতি, জাতি আৰু ভাষা তেওঁৰ আগত ভয় আৰু কঁপি উঠিল। যাক ইচ্ছা কৰিছিল, তেওঁক হত্যা কৰিছিল আৰু যাক ইচ্ছা কৰিছিল, তেওঁক জীয়াই ৰাখিছিল; যাক ইচ্ছা কৰিছিল, তেওঁক উচ্চ কৰি তুলিছিল আৰু যাক ইচ্ছা কৰিছিল, তেওঁক নম্ৰ কৰিছিল।
১৯ক- ৰজাই বিচৰাসকলক হত্যা কৰিলে
বিশেষকৈ ঈশ্বৰ প্ৰদত্ত এই ক্ষমতাই তেওঁক বিদ্ৰোহী ইহুদী লোকসকলক শাস্তি দিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল আৰু তেওঁলোকৰ বহু প্ৰতিনিধিক মৃত্যুদণ্ড দিছিল।
১৯খ- আৰু তেওঁ বিচৰাসকলৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিলে
দানিয়েল আৰু বন্দী ইহুদীসকলে ইয়াৰ পৰা লাভৱান হৈছিল।
১৯গ- তেওঁ বিচৰাসকলক ডাঙৰ-দীঘল কৰিছিল
দানিয়েল আৰু তেওঁৰ তিনিজন বিশ্বাসী সঙ্গীক ৰজা নবূখদনেচৰে কলদীয়াসকলৰ ওপৰত উত্থাপন কৰিছিল।
১৯ঘ- আৰু তেওঁ বিচৰা সকলক নমাই দিলে
তেওঁৰ ৰাজ্যৰ সম্ভ্ৰান্ত লোকসকলে ইহুদী বন্দীত্বৰ পৰা অহা বিদেশী যুৱকসকলে শাসন কৰিবলৈ সন্মতি দিব লাগিছিল। তেওঁৰ শক্তিশালী হাতৰ দ্বাৰা ইহুদী জাতীয় অহংকাৰক নম্ৰ কৰি ধ্বংস কৰা হ’ল।
Dan 5:20 কিন্তু যেতিয়া তেওঁৰ হৃদয় উত্তাল হ’ল আৰু তেওঁৰ আত্মা অহংকাৰৰ প্ৰতি কঠিন হ’ল, তেতিয়া তেওঁক তেওঁৰ ৰাজসিংহাসনৰ পৰা নমাই দিয়া হ’ল আৰু তেওঁৰ মহিমা কাঢ়ি লোৱা হ’ল;
২০ক- ৰজা নবূখদনেচৰৰ অভিজ্ঞতাই আমাক দানৰ পোপৰ ৰজাৰ ওপৰত আৰোপ কৰা অহংকাৰৰ কথা বুজিবলৈ অনুমতি দিয়ে। ৭:৮। দানিয়েলে ৰজাক দেখুৱাইছে যে তেওঁৰ কাৰ্যসূচী অনুসৰি ঈশ্বৰে যাক বিচাৰে তেওঁক নিৰপেক্ষ ক্ষমতা প্ৰদান কৰে। কিন্তু, ৰজা নবূখদনেচৰৰ অপমানৰ কথা মনত পেলাই তেওঁ তেওঁক সোঁৱৰাই দিয়ে যে তেওঁ যিমানেই শক্তিশালী নহওক কিয়, এজন পাৰ্থিৱ ৰজা স্বৰ্গীয় ৰজাৰ সীমাহীন শক্তিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল।
Dan 5:21 তেতিয়া তেওঁক মানুহৰ সন্তানৰ পৰা খেদি পঠিওৱা হ’ল, আৰু তেওঁৰ হৃদয় জন্তুৰ হৃদয়ৰ দৰে হ’ল আৰু তেওঁৰ বাসস্থান বনৰীয়া গাধবোৰৰ লগত হ’ল; আৰু তেওঁলোকে তেওঁক গৰুৰ দৰে খাবলৈ ঘাঁহ দিলে আৰু তেওঁৰ শৰীৰ স্বৰ্গৰ শিশিৰেৰে তিতি গ’ল , যেতিয়ালৈকে তেওঁ নাজানিলে যে সৰ্বোচ্চ ঈশ্বৰে মানুহৰ ৰাজ্যত শাসন কৰে আৰু তেওঁ যাক ইচ্ছা কৰে তেওঁক দিয়ে।
২১ক- মই লক্ষ্য কৰিছোঁ, কেৱল এই পদটোত " বনৰীয়া গাধ " ৰ উল্লেখ । গাধটো হঠকাৰীতাৰ এটা সাধাৰণ প্ৰতীক: "গাধৰ দৰে জেদী," বিশেষকৈ যদি ইও "বন্য" আৰু পোহনীয়া নহয়। ই হৈছে সেই প্ৰতীক যিয়ে মানুহৰ আত্মাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে যিয়ে ঈশ্বৰে তেওঁৰ জীৱনৰ অভিজ্ঞতাৰ জৰিয়তে আৰু তেওঁৰ বাইবেলৰ প্ৰকাশৰ জৰিয়তে দিয়া পাঠ শুনিবলৈ অস্বীকাৰ কৰে।
Dan 5:22 আৰু তুমি, তেওঁৰ পুত্ৰ বেলচচৰ, এই সকলোবোৰ কথা জানিও তোমাৰ হৃদয় নম্ৰ কৰা নাই।
২২ক- আচলতে বেলচচৰেই আছিল যিয়ে নিজৰ “পিতৃ” (তেওঁৰ দাদা)ৰ জীৱনৰ অভিজ্ঞতাৰ কোনো হিচাপ নোলোৱাকৈ “বন্য গাধ”ৰ দৰে আচৰণ কৰিছিল।
Dan 5:23 আপোনালোকে স্বৰ্গৰ প্ৰভুৰ বিৰুদ্ধে উঠিছে; তেওঁৰ ঘৰৰ পাত্ৰবোৰ তোমালোকৰ সন্মুখলৈ অনা হ’ল, আৰু তুমি আৰু তোমাৰ সম্ভ্ৰান্ত লোকসকল, তোমাৰ পত্নী আৰু তোমাৰ উপপত্নীসকলে সেইবোৰৰ লগত দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰিলা। আপুনি ৰূপ, সোণ, পিতল, লোহা, কাঠ আৰু শিলৰ দেৱতাক প্ৰশংসা কৰিলে, যিসকলে দেখা নাপায়, নুশুনে আৰু নাজানে। আৰু যি ঈশ্বৰৰ হাতত তোমাৰ উশাহ আৰু সকলো পথ আছে, সেই ঈশ্বৰক তুমি মহিমা কৰা নাই।
২৩ক- বেলচচ্জাৰে তেওঁৰ মন্দিৰৰ ধৰ্মীয় সেৱাৰ বাবে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ ওচৰত পবিত্ৰ কৰা সোণৰ পাত্ৰবোৰ অপবিত্ৰ কৰিলে। কিন্তু মিছা পৌত্তলিক দেৱতাৰ প্ৰশংসাৰ বাবে সেইবোৰ ব্যৱহাৰ কৰি তেওঁ ঘৃণনীয়তাৰ উচ্চতা সম্পন্ন কৰিলে ৷ এই মূৰ্তিটোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:৪ পদৰ বাবে বাট প্ৰস্তুত কৰে: এই মহিলাগৰাকী বেঙুনীয়া আৰু ৰঙা ৰঙৰ কাপোৰ পিন্ধিছিল আৰু সোণ, বহুমূলীয়া শিল আৰু মুকুতাৰে সজ্জিত আছিল। তাইৰ হাতত আছিল ঘৃণনীয় বস্তু আৰু বেশ্যাবৃত্তিৰ লেতেৰাতাৰে ভৰা সোণৰ কাপ ৷ তাত তাই ৫ পদত “ মহান বেবিলন ” নাম লাভ কৰে ।
Dan 5:24 এই লেখা লিখা হাতৰ এই অংশ তেওঁ পঠালে।
২৪ক- পাছলৈ বেলচচ্জাৰে মানুহৰ আচৰণৰ প্ৰতি অলৌকিকভাৱে কাম কৰা আৰু প্ৰতিক্ৰিয়া কৰা প্ৰকৃত জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ অস্তিত্ব বহু দেৰিকৈ আৱিষ্কাৰ কৰে।
Dan 5:25 এই লিখনি লিখা হৈছে: মেনে, মেনে, থেকেল, ওফৰচিন।
২৫ক- অনুবাদ: গণনা কৰা, গণনা কৰা, ওজন কৰা আৰু ভাগ কৰা
Dan 5:26 আৰু এই বাক্যৰ ব্যাখ্যা এইটোৱেই: গণনা কৰা: ঈশ্বৰে তোমাৰ ৰাজ্য গণনা কৰিলে আৰু শেষ কৰিলে।
২৬ক- প্ৰথম “ গণনা কৰা ” য়ে ৰাজত্বৰ আৰম্ভণিক লক্ষ্য কৰি লয়, আৰু দ্বিতীয় “ গণনা কৰা ” এই ৰাজত্বৰ অন্ত।
Dan 5:27 ওজন কৰা: তোমালোক তুলসীত ওজন কৰা হয়, আৰু তোমালোকৰ অভাৱ হোৱা দেখা যায়।
২৭ক- ইয়াত থকা পাল্লাবোৰেই হৈছে ঐশ্বৰিক বিচাৰৰ প্ৰতীক। পুৰুষে ন্যায়ৰ সেৱা নিৰ্ধাৰণ কৰিবলৈ সেইবোৰ গ্ৰহণ কৰিছে; এটা অতি অসম্পূৰ্ণ ন্যায়। কিন্তু ঈশ্বৰৰ নিখুঁত আৰু দুপক্ষীয় পাল্লাৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি , তেওঁ বিচাৰ কৰা সত্তাটোৱে সম্পন্ন কৰা ভাল বেয়াৰ কামবোৰৰ ওজন কৰে। যদি ভালৰ স্কেল বেয়াতকৈ লঘু হয়, তেন্তে ঐশ্বৰিক নিন্দা ন্যায্য। আৰু এইটোৱেই হৈছে বেলচচৰ ৰজা।
Dan 5:28 বিভক্ত: তোমাৰ ৰাজ্য বিভক্ত হ’ব আৰু মাদীয়া আৰু পাৰ্চীসকলক দিয়া হ’ব।
২৮ক- তেওঁ ৰজা দাৰিয়াছৰ নেতৃত্বত নিজৰ ৰাজপ্ৰসাদত ঘৃণনীয় মদ্যপানৰ সময়ত লিপ্ত হৈ থকাৰ সময়তে সাময়িকভাৱে অন্য দিশলৈ ঠেলি শুকাই যোৱা নদীৰ পাৰৰ কাষেৰে মাদীসকলে বেবিলনত প্ৰৱেশ কৰে।
Dan 5:29 তেতিয়া বেলচচৰে আদেশ দিলে আৰু তেওঁলোকে দানিয়েলক বেঙুনীয়া ৰঙৰ কাপোৰ পিন্ধাই দিলে আৰু তেওঁৰ ডিঙিত সোণৰ শিকলি বান্ধিলে আৰু ৰাজ্যত তৃতীয় স্থান পাব বুলি ঘোষণা কৰিলে।
Dan 5:30 সেই নিশা কলদীয়াসকলৰ ৰজা বেলচচৰক বধ কৰা হ’ল।
Dan 5:31 মাদী দাৰিয়াছে বাষষ্ঠি বছৰ বয়সত ৰাজ্য দখল কৰিলে।
৩১ক- দানিয়েলৰ এই নিখুঁত প্ৰত্যক্ষদৰ্শীৰ বিৱৰণী ইতিহাসবিদসকলে স্বীকাৰ নকৰে যিসকলে এই কাৰ্য্যক পাৰ্চী ৰজা চাইৰাছ ২ মহান – ৫৩৯ চনত বুলি কয়।
দানিয়েল ৬
এই অধ্যায় ৬ ৰ শিক্ষা দানিয়েল ৩ ৰ সৈতে একে। এইবাৰ, ই দানিয়েলক আদৰ্শ নিষ্ঠাৰ পৰীক্ষাত উপস্থাপন কৰে , যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰে মাতি অনা সকলো মনোনীত লোকৰ বাবে অনুকৰণ আৰু পুনৰুত্পাদন কৰিবলৈ। মন্তব্যবোৰ উপযোগী যদিও পাঠটো পঢ়ি মনত ৰাখিলেই যথেষ্ট। ৰজা দাৰিয়াছে নিজৰ সময়ত নবূখদনেচৰৰ দৰে কাম কৰে আৰু তেওঁৰ পাছলৈ ৬২ বছৰ বয়সত তেওঁ দানিয়েলৰ জীৱিত ঈশ্বৰৰ মহিমা স্বীকাৰ কৰিব; দানিয়েলৰ নিষ্ঠাৰ সাক্ষ্যৰ দ্বাৰা পোৱা ধৰ্মান্তৰকৰণ যেতিয়া ঈশ্বৰে তেওঁক সিংহৰ পৰা ৰক্ষা কৰিছিল । তেওঁলোকৰ সম্পৰ্কৰ আৰম্ভণিৰে পৰাই তেওঁৰ দানিয়েলৰ প্ৰতি মৰম আৰু আগ্ৰহ আছে যিয়ে তেওঁক বিশ্বাসী আৰু সৎভাৱে সেৱা কৰে আৰু যাৰ প্ৰতি তেওঁ বিবেচনা কৰে ক উচ্চ মন .
Dan 6:1 আৰু দাৰিয়াছে ৰাজ্যৰ ওপৰত এশ বিশজন সত্ৰক স্থাপন কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰিলে, যি সমগ্ৰ ৰাজ্যত থাকিব।
১ক- ৰজা দাৰিয়াছে ১২০খন প্ৰদেশৰ ওপৰত স্থাপন কৰা ১২০ জন ৰাজ্যপালক ৰাজ্যৰ শাসনৰ দায়িত্ব অৰ্পণ কৰি নিজৰ জ্ঞান প্ৰকাশ কৰে।
Dan 6:2 তেওঁ তেওঁলোকৰ ওপৰত তিনিজন সেনাপতি নিযুক্ত কৰিলে আৰু তেওঁলোকৰ মাজত দানিয়েল আছিল।
২ক- সত্ৰপতিসকলৰ তত্বাৱধান কৰা প্ৰধান নেতাসকলৰ ভিতৰত দানিয়েল এতিয়াও অন্যতম।
Dan 6:3 দানিয়েল অধ্যক্ষ আৰু সত্ৰবিলাকতকৈ মহান আছিল, কাৰণ তেওঁৰ মাজত এক উচ্চ আত্মা আছিল; আৰু ৰজাই তেওঁক গোটেই ৰাজ্যৰ অধ্যক্ষ দিবলৈ ভাবিলে।
৩ক- দাৰিয়াছে পাছলৈ দানিয়েলৰ বুদ্ধিমান আৰু জ্ঞানী মনত শ্ৰেষ্ঠত্ব লক্ষ্য কৰে। আৰু তেওঁক সকলোতকৈ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত কৰাৰ পৰিকল্পনাই দানিয়েলৰ বিৰুদ্ধে ঈৰ্ষা আৰু ঘৃণা জগাই তুলিব।
Dan 6:4 তেতিয়া অধ্যক্ষ আৰু সত্ৰসকলে দানিয়েলক ৰাজ্যৰ বিষয়ে অভিযোগ কৰিবলৈ এটা সুযোগ বিচাৰিলে। কিন্তু তেওঁলোকে কোনো উপকাৰ বা তিৰস্কাৰ বিচাৰি নাপালে, কাৰণ তেওঁ বিশ্বাসী আছিল, আৰু তেওঁৰ কোনো দোষ বা বেয়া পোৱা নগ’ল।
৪ক- দানিয়েলে য'তেই ৰাখে তাতেই ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰে, গতিকে একে ভক্তি আৰু বিশ্বাসেৰে ৰজাৰ সেৱা কৰে। এইদৰে তেওঁ নিৰ্দোষী যেন লাগে ; প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৫ অনুসৰি শেষ দিনৰ “এডভেন্টিষ্ট” সন্তসকলৰ মাজত পোৱা এটা মাপকাঠী।
Dan 6:5 তেতিয়া মানুহবোৰে ক’লে, “আমি এই দানিয়েলৰ বিৰুদ্ধে কোনো সুযোগ নাপাম, যদিহে আমি তেওঁৰ ঈশ্বৰৰ বিধানত সেইটো নাপাম।”
৫ক- এই যুক্তিবোৰে বিশ্বাসৰ শেষ পাৰ্থিৱ পৰীক্ষাৰ পৈশাচিক শিবিৰৰ চিন্তাধাৰা প্ৰকাশ কৰে য'ত ঈশ্বৰৰ বিধানৰ সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰে তেওঁৰ বিশ্বাসী দাসসকলক হত্যা কৰাৰ অনুমতি দিব, যিহেতু তেওঁলোকে বাধ্যতামূলক কৰা প্ৰথম দিনটোৰ বাকী অংশক সন্মান কৰিবলৈ সন্মতি নিদিয়ে, ৰোমান ধৰ্মীয় বিধানৰ দেওবাৰ।
Dan 6:6 তেতিয়া সেই অধ্যক্ষ আৰু সত্ৰসকলে হুলস্থুল কৰি ৰজাৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁক ক’লে, “ৰজা দাৰিয়া, চিৰকাল জীয়াই থাকিব!
৬ক- এই উত্তাল প্ৰৱেশৰ লক্ষ্য হৈছে ৰজাক সংখ্যাৰ শক্তি, অশান্তিৰ সৃষ্টি কৰাৰ ক্ষমতা আৰু সেয়েহে তেওঁৰ আধিপত্য শক্তিশালী কৰাৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ কথা সোঁৱৰাই দিয়া।
Dan 6:7 ৰাজ্যৰ সকলো অধ্যক্ষ, ৰাজ্যপাল, সত্ৰপতি, পৰামৰ্শদাতা আৰু ৰাজ্যপালসকলে একমত হৈছে যে, হে ৰজা, আপোনাৰ বাহিৰে যিয়ে ত্ৰিশ দিনৰ ভিতৰত কোনো দেৱতা বা মানুহক প্ৰাৰ্থনা কৰিব, তেওঁক সিংহৰ গুহাত পেলোৱা হ’ব।
৭ক- তেতিয়ালৈকে ৰজা দাৰিয়াছে নিজৰ ৰাজ্যৰ লোকসকলক আন এজন দেৱতাৰ সেৱা কৰিবলৈ বাধ্য কৰিবলৈ বিচৰা নাছিল। শিৰকত ধৰ্মীয় স্বাধীনতা সম্পূৰ্ণ। আৰু তেওঁক পতিয়ন নিয়াবলৈ চক্ৰান্তকাৰীসকলে তেওঁক চাতুৰী কৰে, তেওঁক ৰজা দাৰিয়াছক দেৱতা হিচাপে সন্মান কৰে। ইয়াতো সকলো মহান শাসকৰ দৰেই অহংকাৰে জাগ্ৰত কৰে আৰু তেওঁক এই অধ্যাদেশ অনুমোদন কৰিবলৈ বাধ্য কৰিব যিটো অৱশ্যে তেওঁৰ মনৰ পৰা অহা নাছিল।
Dan 6:8 এতেকে হে ৰজা, এই আজ্ঞাক দৃঢ় কৰা আৰু সেই আজ্ঞা লিখক, যাতে সলনি নহয়, মাদ আৰু পাৰ্চীসকলৰ বিধান অনুসৰি, যিসকলে পৰিৱৰ্তন নকৰে।
৮ক- এই আদেশত প্ৰশংসনীয়ভাৱে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে যিজনে দিনৰ শেষত ৰোমান দেওবাৰটো বাধ্যতামূলক কৰিব। কিন্তু মন কৰিবলগীয়া যে ভুল আৰু পাপী মানুহে প্ৰতিষ্ঠা কৰা মাদী আৰু পাৰ্চীসকলৰ বিধানৰ এই অপৰিৱৰ্তিত চৰিত্ৰ সম্পূৰ্ণ অযুক্তিকৰ। অপৰিৱৰ্তনীয়তা প্ৰকৃত জীৱন্ত ঈশ্বৰ, সৃষ্টিকৰ্তাৰ।
Dan 6:9 তেতিয়া ৰজা দাৰিয়াছে সেই আজ্ঞা আৰু আজ্ঞা লিখিলে।
৯ক- এই পদক্ষেপটো অপৰিহাৰ্য, কাৰণ নিজেই ডিক্রী আৰু প্ৰতিৰক্ষা লিখি থকাৰ বাবে মাদী আৰু পাৰ্চীসকলৰ অপৰিৱৰ্তনীয় আইনক সন্মান কৰিব লাগিব।
Dan 6:10 যেতিয়া দানিয়েলে সেই আজ্ঞা লিখা বুলি গম পালে, তেতিয়া তেওঁ নিজৰ ঘৰলৈ গ’ল, য’ত ওপৰৰ কোঠাৰ খিৰিকীবোৰ যিৰূচালেমৰ ফালে খোলা আছিল; আৰু আৰম্ভণিতে কৰা দৰে দিনটোত তিনিবাৰ আঁঠু লৈ প্ৰাৰ্থনা কৰি নিজৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসা কৰিছিল।
১০ক- দানিয়েলে নিজৰ আচৰণ সলনি নকৰে, আৰু এই মানৱীয় মাপকাঠিৰ দ্বাৰা নিজকে প্ৰভাৱিত হ’বলৈ নিদিয়ে। তেওঁৰ খিৰিকীখন খুলি তেওঁ দেখুৱাইছে যে তেওঁ সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰৰ প্ৰতি থকা তেওঁৰ আনুগত্য সকলোৰে জনা হোৱাটো বিচাৰে। সেই সময়ত দানিয়েলে যিৰূচালেমৰ ফালে ঘূৰি যায় য’ত, আনকি ধ্বংস হৈও, ঈশ্বৰৰ মন্দিৰ অৱস্থিত। কিয়নো আত্মা ঈশ্বৰে বহুদিন ধৰি এই পবিত্ৰ মন্দিৰত নিজকে প্ৰকাশ কৰি আহিছে, যিখন মন্দিৰক তেওঁ নিজৰ পাৰ্থিৱ বাসস্থান হিচাপে গঢ়ি তুলিছিল।
Dan 6:11 তেতিয়া এই লোকসকলে হুলস্থুল কৰি সোমাই গ’ল আৰু দানিয়েলক প্ৰাৰ্থনা কৰি থকা আৰু নিজৰ ঈশ্বৰক মাতি থকা দেখিলে।
১১ক- ৰাজকীয় আদেশ অমান্য কৰাৰ কাৰ্য্যত তেওঁক ধৰিবলৈ ষড়যন্ত্ৰকাৰীসকলে তেওঁক চাই আছিল আৰু চাই আছিল ; বৰ্তমান এটা “স্পষ্ট অপৰাধ”।
Dan 6:12 তেতিয়া তেওঁলোকে ৰজাৰ আগত আহি ৰাজকীয় আজ্ঞাৰ বিষয়ে তেওঁক ক’লে, “হে ৰজা, আপোনাৰ বাহিৰে যিয়ে ত্ৰিশ দিনৰ ভিতৰত কোনো দেৱতা বা মানুহক প্ৰাৰ্থনা কৰে, তেওঁক সিংহৰ গুহাত পেলোৱা হ’ব বুলি আপুনি আজ্ঞা লিখা নাছিলনে?” ৰজাই উত্তৰ দিলে, "মাদী আৰু পাৰ্চীসকলৰ বিধান অনুসৰি কথাটো সত্য, যিটো সলনি কৰিব নোৱাৰি।"
১২ক- ৰজাই নিজে লিখা আৰু স্বাক্ষৰ কৰা আদেশটোহে নিশ্চিত কৰিব পাৰে।
Dan 6:13 তেতিয়া তেওঁলোকে ৰজাৰ আগত পুনৰ ক’লে, “হে ৰজা, যিহূদাৰ বন্দী হৈ থকা দানিয়েলে তোমাক গুৰুত্ব নিদিলে, আৰু তুমি লিখা আজ্ঞাকো গুৰুত্ব নিদিলে, কিন্তু দিনটোত তিনিবাৰকৈ প্ৰাৰ্থনা কৰে।”
১৩ক- প্ৰাৰ্থনাৰ কাৰ্য্যত ধৰা পৰা দানিয়েলক নিন্দা কৰা হয়। দানিয়েলৰ বিশ্বাসী আৰু সৎ আচৰণৰ বাবে ৰজাই শলাগ লয়। তেওঁ লগে লগে তেওঁৰ আৰু এই ঈশ্বৰৰ মাজত সংযোগ স্থাপন কৰিব যিজনক তেওঁ ইমান উদ্যম আৰু নিষ্ঠাৰে সেৱা কৰে যিহেতু তেওঁ নিয়মিতভাৱে দিনটোত তিনিবাৰকৈ তেওঁক প্ৰাৰ্থনা কৰে ৷ এইটোৱেই বুজাইছে যে দানিয়েলৰ নিন্দাটোৱে তেওঁক যি দুখ আৰু দুখৰ সৃষ্টি কৰিব আৰু তেওঁৰ ধৰ্মান্তৰকৰণৰ আৰম্ভণি যি আহিব।
Dan 6:14 এই কথা শুনি ৰজাই অতিশয় দুখ পালে; আৰু তেওঁ দানিয়েলক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ মন কৰিলে; আৰু তেওঁক ৰক্ষা কৰিবলৈ সূৰ্য্য অস্ত যোৱালৈকে পৰিশ্ৰম কৰিলে।
১৪ক- তেতিয়া ৰজাই উপলব্ধি কৰে যে তেওঁক হেঁচা দিয়া হৈছে আৰু তেওঁ দানিয়েলক ৰক্ষা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে, যাক তেওঁ অতিশয় শলাগ লয়। কিন্তু তেওঁৰ প্ৰচেষ্টা অসাৰ হ'ব আৰু ৰজাই দুখেৰে আন কাৰোবাৰ আগত আৱিষ্কাৰ কৰে যে: চিঠিখনে হত্যা কৰে, কিন্তু আত্মাই জীৱন দিয়ে ৷ পিছত মানুহক এই অভিব্যক্তি দি ঈশ্বৰে নিয়মৰ প্ৰতি সন্মানৰ সীমা দেখুৱাইছে। আইনী গ্ৰন্থৰ আখৰৰ ওপৰত জীৱন নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব নোৱাৰি। তেওঁৰ ঐশ্বৰিক বিচাৰত ঈশ্বৰে বিতংভাৱে লক্ষ্য কৰে যে তেওঁৰ লিখিত বিধানৰ মৃত আখৰে আওকাণ কৰে আৰু ঈশ্বৰ অবিহনে মানুহৰো একে কাম কৰিবলৈ জ্ঞান নাই।
Dan 6:15 কিন্তু এই লোকসকলে ৰজাক আহ্বান জনাই ক’লে, “হে ৰজা, তুমি জানা যে মাদী আৰু পাৰ্চীসকলৰ বিধান অনুসৰি ৰজাই নিশ্চিত কৰা প্ৰতিটো আজ্ঞা বা আজ্ঞা চূড়ান্ত হ’ব।”
১৫ক- ষড়যন্ত্ৰকাৰীসকলে মাদ আৰু পাৰ্চীৰ ৰজাই লোৱা সিদ্ধান্তৰ অপ্ৰত্যাহাৰযোগ্য (অযুক্তিকৰ) প্ৰকৃতিৰ কথা মনত পেলায়। তেওঁ নিজেই তেওঁৰ উত্তৰাধিকাৰী সংস্কৃতিৰ মাজত আবদ্ধ হৈ আছে। কিন্তু তেওঁ বুজি পাইছে যে তেওঁ দানিয়েলৰ বিৰুদ্ধে চলোৱা চক্ৰান্তৰ বলি হৈছে।
Dan 6:16 তেতিয়া ৰজাই আজ্ঞা দিলে, আৰু তেওঁলোকে দানিয়েলক আনি সিংহৰ গুহাত পেলাই দিলে। তেতিয়া ৰজাই দানিয়েলক ক’লে, “তুমি অনন্তৰ সেৱা কৰা তোমাৰ ঈশ্বৰে তোমাক উদ্ধাৰ কৰা।”
১৬ক- ৰজাই দানিয়েলক সিংহৰ গুহাত পেলাবলৈ বাধ্য হয়, কিন্তু তেওঁ সম্পূৰ্ণ হৃদয়েৰে কামনা কৰে যে তেওঁ ইমান নিষ্ঠাৰে সেৱা কৰা ঈশ্বৰে তেওঁক ৰক্ষা কৰিবলৈ হস্তক্ষেপ কৰিব।
Dan 6:17 তেতিয়া তেওঁলোকে এটা শিল আনি গুহাটোৰ মুখত ৰাখিলে, আৰু ৰজাই দানিয়েলৰ বিষয়ে একো সলনি নহ’বলৈ নিজৰ চিন আৰু প্ৰভুসকলৰ চিনেৰে মোহৰ মাৰিলে।
১৭ক- ইয়াত দানিয়েলৰ অভিজ্ঞতাই খ্ৰীষ্টক সমাধিস্থ কৰাৰ সৈতে সাদৃশ্য বহন কৰে, যাৰ বৃত্তাকাৰ শিলৰ দুৱাৰখনো মানুহৰ হস্তক্ষেপ ৰোধ কৰিবলৈ ছীল কৰা হৈছিল।
Dan 6:18 তেতিয়া ৰজা নিজৰ ৰাজপ্ৰসাদলৈ গৈ ৰাতিটো উপবাসে কটালে; তেওঁ কোনো উপপত্নীক তেওঁৰ ওচৰলৈ অনা নাছিল আৰু তেওঁ শুব পৰা নাছিল।
১৮ক- ৰজাৰ এই আচৰণে তেওঁৰ আন্তৰিকতাৰ সাক্ষ্য দিয়ে। এইবোৰ কৰি তেওঁ দেখুৱাইছে যে তেওঁ দানিয়েলৰ ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰিব বিচাৰে আৰু তেওঁৰ পৰা তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ লাভ কৰিব বিচাৰে। এইটোৱেই তেওঁৰ এক ঈশ্বৰলৈ ধৰ্মান্তৰিত হোৱাৰ আৰম্ভণি।
Dan 6:19 ৰজা ৰাতিপুৱাই উঠি সিংহৰ গুহালৈ লৰালৰিকৈ গ’ল।
১৯ক- পবিত্ৰতাৰ প্ৰস্তুতি আৰু তাৰ পিছত দানিয়েলৰ মৃত্যুৰ চিন্তাত তেওঁৰ মনটো যন্ত্ৰণাত পৰাৰ বাবে টোপনি নোহোৱা ৰাতি আৰু ভোৰভোৰাই সিংহৰ গুহালৈ এই লৰালৰি কৰাটো কোনো পৌত্তলিক ৰজাই কৰা কাম নহয় বৰঞ্চ ঈশ্বৰত নিজৰ ভায়েকক প্ৰেম কৰা ভাইৰ কৰ্ম।
Dan 6:20 পাছত তেওঁ গুহাটোৰ ওচৰ পালে আৰু দানিয়েলক দুখী মাতেৰে মাতিলে। তেতিয়া ৰজাই দানিয়েলক ক’লে, “জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ দাস দানিয়েল, তুমি অনবৰতে সেৱা কৰা তোমাৰ ঈশ্বৰে তোমাক সিংহৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছেনে?”
২০ক- গাঁতৰ ওচৰ পাওঁতে তেওঁ দানিয়েলক দুখী মাতেৰে মাতিলে
ৰজাই আশা কৰে, কিন্তু তেওঁ দানিয়েলৰ বাবে আটাইতকৈ বেয়াৰ ভয় আৰু ভয় কৰে। অৱশ্যে তেওঁৰ আশাৰ প্ৰমাণ পোৱা যায় যে তেওঁ তেওঁক ফোন কৰি এটা প্ৰশ্ন কৰে।
২০খ- জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ দাস দানিয়েল, আপুনি ধৈৰ্য্যৰে সেৱা কৰা আপোনাৰ ঈশ্বৰে আপোনাক সিংহৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছেনে?
তেওঁক " জীৱন্ত ঈশ্বৰ " বুলি অভিহিত কৰি দাৰিয়াছে তেওঁৰ ধৰ্মান্তৰকৰণৰ আৰম্ভণিৰ সাক্ষ্য দিয়ে। অৱশ্যে তেওঁৰ প্ৰশ্ন " ৷ তেওঁ তোমাক সিংহৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল নেকি? আমাক দেখুৱাইছে যে তেওঁ এতিয়াও তেওঁক চিনি পোৱা নাই। নহ'লে তেওঁ ক'লেহেঁতেন, " তেওঁ তোমাক সিংহৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিব বিচাৰিছিল নেকি ? "
Dan 6:21 দানিয়েলে ৰজাক ক’লে, “হে ৰজা, চিৰকাল জীয়াই থাকিব।
২১ক- ষড়যন্ত্ৰকাৰীসকলৰ মুখত ৬ নং পদত এই অভিব্যক্তিটোৰ অৰ্থ কম আছিল, কিন্তু দানিয়েলৰ মুখত ই ঈশ্বৰৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে সংৰক্ষিত অনন্ত জীৱনৰ প্ৰৱেশৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে।
Dan 6:22 মোৰ ঈশ্বৰে নিজৰ দূতক পঠিয়াইছে, আৰু সিংহবোৰৰ মুখ বন্ধ কৰি দিলে, যাতে সিহঁতে মোৰ কোনো ক্ষতি নকৰে, কিয়নো মই তেওঁৰ আগত নিৰ্দোষী বুলি পোৱা গৈছে;
২২ক- এই অভিজ্ঞতাত ৰজা দাৰিয়াছে উপলব্ধি কৰিছে যে দানিয়েলে লুকুৱাই নোলোৱাকৈ সেৱা কৰা প্ৰকৃত জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ প্ৰতি কিমান মূৰ্খ, অযুক্তিকৰ আৰু অসন্মত হৈছে মানুহৰ ৰাজকীয় আদেশৰ অপৰিৱৰ্তনীয় ধাৰণা।
Dan 6:23 তেতিয়া ৰজাই অতি আনন্দিত হৈ দানিয়েলক গুহাৰ পৰা উলিয়াই আনিবলৈ আজ্ঞা দিলে। তাৰ পাছত দানিয়েলে নিজৰ ঈশ্বৰত বিশ্বাস কৰাৰ কাৰণে গুহাটোৰ পৰা উলিয়াই অনা হ’ল।
২৩ক- তেতিয়া ৰজা বৰ আনন্দিত হ’ল
স্বাভাৱিক আৰু স্বতঃস্ফূৰ্ত আনন্দৰ এই প্ৰতিক্ৰিয়াই ভৱিষ্যতে ঈশ্বৰৰ নিৰ্বাচিত এজনক উন্মোচন কৰে কাৰণ ৰজাৰ হাতত এতিয়া নিজৰ অস্তিত্ব আৰু শক্তিৰ নিশ্চয়তা আছে।
২৩খ- দানিয়েলক গাঁতৰ পৰা তুলি লোৱা হ’ল, আৰু তেওঁৰ কোনো ঘা পোৱা নগ’ল
যেনেকৈ অতি উত্তাপিত চুলাত পেলোৱা দানিয়েলৰ তিনিজন সংগীৰ কাপোৰ জ্বলি যোৱা নাছিল।
২৩গ- কাৰণ তেওঁ নিজৰ ঈশ্বৰৰ ওপৰত ভৰসা কৰিছিল
এই আস্থা প্ৰকাশ পাইছিল তেওঁৰ সেই ৰাজকীয় আদেশ পালন নকৰাৰ সিদ্ধান্তত যিয়ে ঈশ্বৰক তেওঁৰ প্ৰাৰ্থনাৰ পৰা বঞ্চিত কৰিব পাৰিলেহেঁতেন; বিশুদ্ধ মানৱ বিশ্বাসৰ এই আদৰ্শ মানুহজনৰ বাবে এক অসম্ভৱ আৰু অকল্পনীয় পছন্দ।
Dan 6:24 ৰজাই আজ্ঞা দিলে, আৰু তেওঁলোকে দানিয়েলক অভিযোগ কৰা লোকসকলক আনি সিংহৰ গুহাত পেলাই দিলে, তেওঁলোকক, তেওঁলোকৰ সন্তান আৰু তেওঁলোকৰ পত্নীসকলক।
২৪ক- বেয়া পৰিকল্পনা কৰা দুষ্টসকলৰ ওপৰত ঈশ্বৰে মেজ ঘূৰাই দিলে। আহিবলগীয়া পাৰ্চী ৰজাসকলৰ সময়ত ইহুদী মৰ্দখয়ৰ বাবে অভিজ্ঞতা পুনৰাবৃত্তি হ’ব, যাক নেতা হামানে ৰাণী ইষ্টাৰৰ সময়ত নিজৰ লোকসকলৰ সৈতে হত্যা কৰিব বিচাৰিব। তাতো হামানেই শেষত মৰ্দখয়ৰ বাবে স্থাপন কৰা ফাঁচীডালত ওলমি থাকিব।
Dan 6:25 ইয়াৰ পিছত ৰজা দাৰিয়াই সমগ্ৰ পৃথিৱীত বাস কৰা সকলো লোক, জাতি আৰু ভাষালৈ লিখি ক’লে, “তোমালোকক প্ৰচুৰ শান্তি দিয়া হওক।”
২৫ক- ৰজাৰ এই নতুন লেখাটো জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা জয়ী হোৱা মানুহৰ লিখা। এতিয়া তেওঁৰ হৃদয়ত নিখুঁত শান্তি পাই তেওঁ নিজৰ প্ৰভাৱশালী স্থান ব্যৱহাৰ কৰি নিজৰ ৰাজ্যৰ সকলো লোকক সম্বোধন কৰে তেওঁৰ শান্তিৰ সাক্ষ্য যিটো তেওঁ সত্য ঈশ্বৰৰ পৰা লাভ কৰিছে।
Dan 6:26 মই আজ্ঞা দিছো যে মোৰ সমগ্ৰ ৰাজ্যত মানুহে দানিয়েলৰ ঈশ্বৰক ভয় আৰু ভয় কৰিব। কিয়নো তেওঁ জীৱন্ত ঈশ্বৰ, আৰু তেওঁ চিৰকাল জীয়াই থাকে; তেওঁৰ ৰাজ্য যি ধ্বংস নহ’ব, আৰু তেওঁৰ আধিপত্য শেষলৈকে স্থায়ী হ’ব।
২৬ক- মই সেইটো আদেশ দিওঁ, মোৰ ৰাজ্যৰ সমগ্ৰ পৰিসৰত
ৰজাই আদেশ দিয়ে কিন্তু কাকো জোৰ-জবৰদস্তি নকৰে।
২৬খ- দানিয়েলৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰতি আমাৰ ভয় আৰু ভয় আছে
কিন্তু এই অভিজ্ঞতাৰ দ্বাৰা সমৃদ্ধ হৈ তেওঁ দানিয়েলৰ বিৰুদ্ধে ৰচনা কৰা নতুন চক্ৰান্তৰ লেখকসকলক বিৰত ৰাখিবলৈ দানিয়েলৰ ঈশ্বৰৰ ভয় আৰু আতংক জাপি দিয়ে।
২৬গ- কিয়নো তেওঁ জীৱন্ত ঈশ্বৰ, আৰু তেওঁ চিৰকাল থাকে
তেওঁ আশা কৰে যে এই সাক্ষ্য ৰাজ্যৰ লোকসকলৰ হৃদয়ত গ্ৰহণ কৰা হ’ব আৰু ইয়াৰ বাবে তেওঁ তেওঁক প্ৰশংসা আৰু উচ্চতা কৰে।
২৬ঘ- তেওঁৰ ৰাজ্য কেতিয়াও ধ্বংস নহ’ব, আৰু তেওঁৰ আধিপত্য শেষলৈকে থাকিব
প্ৰতিমূৰ্তিৰ ৫ম ৰাজ্যৰ চিৰন্তন চৰিত্ৰ পুনৰ ঘোষণা কৰা হৈছে।
Dan 6:27 তেওঁ হৈছে মুক্তিদাতা আৰু ত্ৰাণকৰ্তা, যিয়ে স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীত চিন আৰু আচৰিত কাৰ্য্য কৰে। তেওঁ দানিয়েলক সিংহৰ শক্তিৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিলে।
২৭ক- তেওঁৱেই উদ্ধাৰ কৰে আৰু ৰক্ষা কৰে
ৰজাই যি লক্ষ্য কৰিছে তাৰ সাক্ষ্য দিয়ে, কিন্তু এই মুক্তি আৰু পৰিত্ৰাণ কেৱল শাৰীৰিক শৰীৰ, দানিয়েলৰ জীৱনৰ বিষয়েহে। পাপৰ পৰা মুক্তি আৰু পৰিত্ৰাণ পাবলৈ ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাক বুজিবলৈ যীচু খ্ৰীষ্টৰ আগমনৰ বাবে অপেক্ষা কৰাটো প্ৰয়োজনীয় হ’ব। কিন্তু মন কৰিব যে ৰজাই জীৱিত ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ নিজকে শুদ্ধ কৰাৰ প্ৰয়োজনীয়তা স্বাভাৱিকতে অনুভৱ কৰিছিল।
২৭খ- যি আকাশ আৰু পৃথিৱীত চিন আৰু আচৰিত কাম কৰে
দানিয়েলৰ কিতাপখনে এই চিন আৰু আচৰিত, অলৌকিক কাৰ্য্যৰ সাক্ষ্য দিছে যিবোৰ ঈশ্বৰে কৰিছিল, কিন্তু সাৱধান হওক, চয়তান আৰু তেওঁৰ ভূতেও কিছুমান ঐশ্বৰিক অলৌকিকতাক নকল কৰিব পাৰে। সম্ভাৱ্য উৎপত্তি দুটা চিনাক্ত কৰিবলৈ হ’লে প্ৰেৰণ কৰা বাৰ্তাৰ পৰা কোনে লাভৱান হয় সেয়া বুজাটোৱেই যথেষ্ট। ইয়াৰ ফলত সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা পালন কৰা হয় নে অবাধ্যতা?
Dan 6:28 দানিয়েল দাৰিয়াছৰ ৰাজত্বকালত আৰু পাৰ্চী কোৰচৰ ৰাজত্বকালত সমৃদ্ধিশালী হ’ল।
২৮ক- আমি বুজি পাওঁ যে দানিয়েলে নিজৰ জন্মভূমিলৈ উভতি নাযায়, কিন্তু দান.৯ত ঈশ্বৰে তেওঁক শিকাই দিয়া পাঠবোৰে তেওঁক তেওঁৰ ঈশ্বৰে নিৰ্ধাৰণ কৰা এই ভাগ্যৰ সন্মুখীন নোহোৱাকৈয়ে গ্ৰহণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰাব।
দানিয়েল ৭
Dan 7:1 বাবিলনৰ ৰজা বেলচচৰৰ প্ৰথম বছৰত দানিয়েলে এটা সপোন দেখিলে আৰু তেওঁৰ বিচনাত পৰি থকাৰ সময়ত তেওঁৰ মনলৈ দৰ্শন আহিল। আৰু তেওঁ সপোনটো লিখি মূল কথাবোৰ ক’লে।
১ক- বাবিলনৰ ৰজা বেলচচৰৰ প্ৰথম বছৰ
অৰ্থাৎ – ৬০৫ চনত।যেতিয়াৰ পৰা দানৰ দৰ্শন। ২, ৫০ বছৰ পাৰ হৈ গ'ল। মৃত হৈ মহান ৰজা নবূখদনেচৰৰ ঠাইত তেওঁৰ নাতি বেলচচ্জাৰক নিযুক্তি দিয়া হয়।
Dan 7:2 : দানিয়েলে আৰম্ভ কৰি ক’লে, মই মোৰ দৰ্শনত ৰাতি দেখিলোঁ, আৰু চোৱা, আকাশৰ চাৰিটা বতাহে মহাসাগৰৰ ওপৰত জুৰুলা কৰিলে।
২ক- আকাশৰ চাৰিটা বতাহ ফাটি গ’ল
সাৰ্বজনীন যুদ্ধইহে আধিপত্যশীলসকলক চাৰিটা কাৰ্ডিনেল পইণ্টৰ দিশত নিজৰ ক্ষমতা সম্প্ৰসাৰণ কৰিবলৈ লৈ যায় , উত্তৰ, দক্ষিণ, পূব আৰু পশ্চিমৰ ফালে।
২খ- মহাসাগৰৰ ওপৰত
প্ৰতিচ্ছবিখন মানৱতাৰ বাবে চাতুৰী নহয়, কাৰণ সাগৰখন, আনকি ডাঙৰ হ’লেও মৃত্যুৰ প্ৰতীক। ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনা অনুসৰি মানুহৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা পৰিৱেশ নহয়, যিটো তেওঁৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি কৰা হৈছে, আদিপুস্তক ১ অনুসৰি।তেওঁৰ পৰিৱেশ হৈছে পৃথিৱী। কিন্তু মানৱতাই আদি পাপৰ পৰাই নিজৰ অবাধ্যতাৰ দ্বাৰা নিজৰ ঐশ্বৰিক প্ৰতিমূৰ্তি হেৰুৱাই পেলাইছে আৰু তেওঁৰ বিশুদ্ধ আৰু পবিত্ৰ দৃষ্টিত চয়তান আৰু দানৱৰ প্ৰেৰণাত ইজনে সিজনক ভক্ষণ কৰা অশুদ্ধ আৰু ভোকাতুৰ সাগৰীয় প্ৰাণীৰ বাহিৰে আন একো নাই। এই দৰ্শনত সাগৰখনে মানুহৰ অনামী গণৰ প্ৰতীক।
তদুপৰি, ভৱিষ্যদ্বাণীটোৱে সামৰি লোৱা অঞ্চলটো ভূমধ্য সাগৰৰ সীমান্তৱৰ্তী তেওঁলোকৰ উপকূলীয় দিশৰ দ্বাৰা সংযুক্ত জনগোষ্ঠীসমূহৰ বিষয়ে। সেয়ে আধিপত্য বিজয়ৰ যুদ্ধসুলভ কাৰ্য্যত সাগৰৰ ভূমিকা ডাঙৰ ।
Dan 7:3 আৰু চাৰিটা মহান জন্তু সাগৰৰ পৰা ওলাই আহিল, বিভিন্ন l e s ইজনে সিজনৰ পৰা।
৩ক- আৰু চাৰিটা ডাঙৰ জন্তু সাগৰৰ পৰা ওলাই আহিল
এটা নতুন দৰ্শনত আমি দানিয়েল ২ পদত দিয়া শিক্ষা বিচাৰি পাওঁ, কিন্তু ইয়াত জীৱ-জন্তুৱে মূৰ্তিটোৰ শৰীৰৰ অংশবোৰৰ ঠাই লয় ।
৩খ- ভিন্ন l e s পৰস্পৰক
দানৰ মূৰ্তিৰ সামগ্ৰীৰ দৰে ।২।
Dan 7:4 প্ৰথমজন সিংহৰ দৰে আছিল , আৰু ঈগলৰ ডেউকা আছিল, মই দেখিলোঁ যেতিয়ালৈকে তেওঁৰ ডেউকাবোৰ ছিঙি পেলোৱা নহ’ল, আৰু তেওঁক পৃথিৱীৰ পৰা ওপৰলৈ তুলি লোৱা হ’ল, আৰু তেওঁৰ ভৰিৰ ওপৰত মানুহৰ দৰে থিয় কৰা হ’ল, আৰু তেওঁক মানুহৰ হৃদয় দিয়া হ’ল।
৪ক- দ্য প্ৰথমটো সিংহৰ দৰে আছিল , আৰু ঈগলৰ ডেউকা আছিল
ইয়াত দানৰ কলদীয়া ৰজাৰ সোণৰ মূৰ । ২ ঈগলৰ ডেউকা থকা সিংহ হৈ পৰে ; বেবিলনৰ নীলা শিলত খোদিত প্ৰতীক, দানত ৰজা নবূখদনেচৰৰ গৌৰৱ। ৪.
৪খ- মই চাই থাকিলোঁ, যেতিয়ালৈকে তেওঁৰ ডেউকাবোৰ ফাটি যোৱা নাছিল
ভৱিষ্যদ্বাণীত সেই সাত বছৰ বা সাতবাৰৰ কথা কোৱা হৈছে, যি সময়ত ৰজা নবূখদনেচৰক ঈশ্বৰে মূৰ্খ কৰি তুলিছিল। এই ৭ বছৰৰ ভিতৰত ( সাতবাৰ ) অপমানৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে দান। ৪:১৬, তেওঁৰ মানৱ হৃদয় আঁতৰাই পেলোৱা হ’ল, তাৰ ঠাইত এটা জন্তুৰ হৃদয় আহিল।
৪গ- তেওঁক পৃথিৱীৰ পৰা তুলি লৈ মানুহৰ দৰে ভৰিৰে থিয় কৰাই দিয়া হ’ল আৰু মানুহৰ হৃদয় তেওঁক দিয়া হ’ল।
তেওঁৰ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰলৈ ধৰ্মান্তৰকৰণ ইয়াত নিশ্চিত কৰা হৈছে। তেওঁৰ অভিজ্ঞতাই আমাক বুজিবলৈ অনুমতি দিয়ে যে, ঈশ্বৰৰ বাবে মানুহ তেতিয়াহে মানুহ যেতিয়া তেওঁৰ হৃদয়ে ঈশ্বৰৰ হৃদয়ৰ প্ৰতিমূৰ্তি বহন কৰে। তেওঁ এই কথা প্ৰকাশ কৰিব যীচু খ্ৰীষ্টত তেওঁৰ অৱতাৰত, যি প্ৰেম আৰু আজ্ঞাকাৰীতাৰ নিখুঁত ঐশ্বৰিক আৰ্হি।
Dan 7:5 আৰু চোৱা, আন এটা জন্তু ভালুকৰ দৰে আছিল , আৰু ই এফালে বহি আছিল, আৰু তাৰ মুখত তাৰ দাঁতৰ মাজত তিনিটা পাচলি আছিল;
৫ক- আৰু চোৱা, দ্বিতীয় এটা জন্তু ভালুকৰ দৰে আছিল , আৰু এফালে থিয় হৈ আছিল
কলদীয়া ৰজাৰ পিছত মাদী আৰু পাৰ্চীসকলৰ ৰূপৰ বুকু আৰু বাহু ভালুক হৈ পৰে ৷ " যিটো এফালে থিয় হৈছিল " নিখুঁততাই মিডিয়াৰ আধিপত্যৰ পিছত দ্বিতীয় স্থানত দেখা দিয়া পাৰ্চী আধিপত্যৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰে, কিন্তু পাৰ্চী ৰজা দ্বিতীয় চাইৰছে লাভ কৰা ইয়াৰ বিজয়ে ইয়াক মিডসকলৰ তুলনাত বহু বেছি শক্তি প্ৰদান কৰিছিল।
৫খ- তেওঁৰ মুখত দাঁতৰ মাজত তিনিটা পাচলি আছিল, আৰু তেওঁলোকে তেওঁক ক’লে, “উঠা, বহুত মাংস খাওক
পাৰস্যসকলে মাদীয়াসকলৰ ওপৰত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰি তিনিখন দেশ জয় কৰিব: খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৫৪৬ চনত ধনী ৰজা ক্ৰ’ইছাছৰ লিডিয়া, খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৫৩৯ চনত বেবিলনীয়া আৰু খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৫২৫ চনত মিচৰ।
Dan 7:6 ইয়াৰ পিছত মই চালোঁ, আৰু চোৱা, আন এজন নাহৰফুটুকীৰ দৰে , আৰু তেওঁৰ পিঠিত চৰাইৰ দৰে চাৰিটা ডেউকা আছিল; আৰু সেই জন্তুটোৰ চাৰিটা মূৰ আছিল; আৰু তাক আধিপত্য দিয়া হ’ল।
৬ক- ইয়াৰ পিছত মই চালোঁ, আৰু এজন নাহৰফুটুকীৰ দৰে আছিল
ঠিক তেনেদৰে গ্ৰীক শাসকসকলৰ পিতলৰ পেট আৰু উৰু চাৰিটা চৰাইৰ ডেউকা থকা নাহৰফুটুকী হৈ পৰে ; গ্ৰীক নাহৰফুটুকীৰ দাগবোৰে ইয়াক পাপৰ প্ৰতীক কৰি তোলে ।
৬খ- আৰু পিঠিত চৰাইৰ দৰে চাৰিটা ডেউকা আছিল
নাহৰফুটুকীৰ সৈতে জড়িত চাৰিটা চৰাইৰ ডেউকাই ইয়াৰ ডেকা ৰজা আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটৰ (-৩৩৬ আৰু -৩২৩ৰ ভিতৰত) বিজয়ৰ চৰম গতিৰ উদাহৰণ আৰু নিশ্চিত কৰে।
৬গ- এই জন্তুৰ চাৰিটা মূৰ আছিল, আৰু ইয়াক আধিপত্য দিয়া হৈছিল
ইয়াত " চাৰিটা মূৰ " কিন্তু Dan.8 ত ই হ'ব " চাৰিটা ডাঙৰ শিং " যিয়ে গ্ৰীক প্ৰধান, মহান আলেকজেণ্ডাৰৰ উত্তৰাধিকাৰী: চেলিউকাছ, টলেমি, লাইচিমাকাচ আৰু কেছাণ্ডাৰক নিৰ্ধাৰণ কৰে।
Dan 7:7 ইয়াৰ পিছত মই নিশাৰ দৰ্শনত দেখিলোঁ, আৰু চোৱা, এটা চতুৰ্থ জন্তু, ভয়ংকৰ আৰু ভয়ংকৰ আৰু অতিশয় শক্তিশালী; আৰু ইয়াৰ ডাঙৰ ডাঙৰ লোহাৰ দাঁত আছিল; ই খাই পেলালে, টুকুৰা টুকুৰকৈ ভাঙি পেলালে আৰু অৱশিষ্টখিনি ভৰিৰ তলত ষ্টাম্প মাৰিলে; আৰু ইয়াৰ আগত থকা সকলো জন্তুৰ তুলনাত ই বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ আছিল আৰু ইয়াৰ দহটা শিং আছিল।
৭ক- ইয়াৰ পিছত মই নিশাৰ দৰ্শনত দেখিলোঁ, আৰু চোৱা, এটা চতুৰ্থ জন্তু, ভয়ংকৰ , ভয়ংকৰ আৰু অতিশয় শক্তিশালী
ইয়াত আকৌ ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ লোহাৰ ভৰি দুখন লোহাৰ দাঁত আৰু দহটা শিং থকা দানৱ হৈ পৰে ৷ কাৰণ প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:২ অনুসৰি, ই কেৱল পূৰ্বৰ ৩ খন সাম্ৰাজ্যৰ মাপকাঠী বহন কৰে: সিংহৰ শক্তি , এই পদত নিশ্চিত কৰা হৈছে য'ত ইয়াক নিৰ্দিষ্ট কৰা হৈছে: অসাধাৰণভাৱে শক্তিশালী ; ভালুকৰ শক্তি , আৰু নাহৰফুটুকীৰ গতি । তেওঁৰ পাপৰ উত্তৰাধিকাৰৰ সৈতে তেওঁৰ দাগেৰে প্ৰতীকিত।
৭খ- তেওঁৰ ডাঙৰ ডাঙৰ লোহাৰ দাঁত আছিল, তেওঁ খাইছিল, টুকুৰা-টুকুৰ কৰিছিল আৰু বাকী থকাখিনি ভৰিৰে ভৰিৰে মোহাৰিছিল;
লোহাৰ প্ৰতীকৰ দ্বাৰা সম্পন্ন কৰা হত্যাকাণ্ড আৰু হত্যাকাণ্ডৰ কাৰণ বুলি কয় যিবোৰ পৃথিৱীৰ শেষলৈকে, তেওঁৰ পোপৰ আধিপত্যৰ দ্বাৰা চলি থাকিব।
৭গ- ইয়াৰ আগৰ সকলো প্ৰাণীৰ পৰা পৃথক আছিল, আৰু ইয়াৰ দহটা শিং আছিল।
দহটা শিঙে ফ্ৰেংক, লম্বাৰ্ড, আলেমানী, এংলো-চেক্সন, ভিচিগোথ, বুৰ্গাণ্ডিয়ান, ছুবী, হেৰুলি, ভাণ্ডাল আৰু অষ্ট্ৰগথক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। ২৪ পদত দানিয়েলক স্বৰ্গদূতে দিয়া ব্যাখ্যা অনুসৰি ৩৯৫ চনত ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ পতনৰ পিছত এই দহখন খ্ৰীষ্টান ৰাজ্য গঠন হ’ব।
Dan 7:8 মই শিংবোৰ বিবেচনা কৰিলোঁ, আৰু চোৱা, সিহঁতৰ মাজৰ পৰা আন এটা সৰু শিং ওলাল, আৰু সেই শিঙৰ আগত প্ৰথম শিংবোৰৰ তিনিটা উলিয়াই লোৱা হ’ল;
৮ক- মই শিংবোৰ বিবেচনা কৰিলোঁ, আৰু চোৱা, সেইবোৰৰ মাজৰ পৰা আন এটা সৰু শিং ওলাই আহিল
সৰু শিংটো দহটা শিঙৰ ভিতৰত এটাৰ পৰা ওলাইছে , যিয়ে অষ্ট্ৰগথিক ইটালীক চিহ্নিত কৰে য'ত ৰোম চহৰ আৰু তথাকথিত পোপৰ "পবিত্ৰ আসন" অৱস্থিত, মাউণ্ট কেলিয়ানৰ লেটেৰান পেলেচত; লেটিন নামৰ অৰ্থ: স্বৰ্গ।
৮খ- আৰু এই শিংৰ আগত প্ৰথম শিং তিনিটা ছিঙি উলিওৱা হৈছিল
ফটা শিংবোৰ কালক্ৰম অনুসৰি: তিনিজন ৰজা 24 নং পদৰ পৰা হ্ৰাস কৰা হয় , যথা, 493 আৰু 510 চনৰ ভিতৰত হেৰুলি, তাৰ পিছত ক্ৰমাগতভাৱে, 533 চনত ভাণ্ডাল, আৰু 538 চনত অষ্ট্ৰ'গথ যিসকলক প্ৰথম জাষ্টিনিয়ানৰ নিৰ্দেশত জেনেৰেল বেলিছাৰিয়াছে ৰোমৰ পৰা খেদি পঠিওৱা হয় , আৰু 540 চনত ৰাভেনাত নিশ্চিতভাৱে পৰাস্ত হয়। কাৰণ আমি ইয়াৰ পূৰ্বে প্ৰকাশৰ পৰিণতি লক্ষ্য কৰিব লাগিব শিঙ । অৰ্থাৎ শিংটোৰ কোনো ব্যক্তিগত সামৰিক শক্তি নাই আৰু ইয়াক ভয় কৰা আৰু ইয়াৰ ধৰ্মীয় শক্তিক ভয় কৰা ৰজাসকলৰ সশস্ত্ৰ বাহিনীৰ পৰা ই লাভৱান হয় আৰু এইদৰে ইয়াক সমৰ্থন আৰু মানি চলাটো পছন্দ কৰে। এই যুক্তি দান.৮:২৪ ত নিশ্চিত হ'ব য'ত আমি পঢ়িম: ইয়াৰ শক্তি বৃদ্ধি পাব, কিন্তু নিজৰ শক্তিৰ দ্বাৰা নহয় আৰু ২৫ পদত নিৰ্দিষ্ট কৰা হ'ব: ইয়াৰ সমৃদ্ধি আৰু ইয়াৰ কৌশলৰ সফলতাৰ বাবে ইয়াৰ হৃদয়ত অহংকাৰ থাকিব । এইদৰে প্ৰমাণিত হৈছে যে দানিয়েলৰ কিতাপখনৰ বিভিন্ন অধ্যায়ত আৰু অধিক বহলভাৱে সমগ্ৰ বাইবেলখনত সিঁচৰতি হৈ থকা একেধৰণৰ বাৰ্তাবোৰক গোট খুৱাইহে সত্যক নিশ্চিত কৰা হয়। পৃথক হৈ কিতাপখনৰ অধ্যায়বোৰে ভৱিষ্যদ্বাণী আৰু ইয়াৰ বাৰ্তাবোৰক "মোৰ মাৰি" দিয়ে, আটাইতকৈ সূক্ষ্ম আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ বাৰ্তাবোৰ দুৰ্গম হৈয়েই থাকে।
৮গ- আৰু চোৱা, তাইৰ চকু মানুহৰ চকুৰ দৰে আছিল
প্ৰকাশিত বাক্য ৯ পদত আত্মাই তেওঁৰ বৰ্ণনাৰ আগত . এইদৰে তেওঁ চেহেৰাত এনে এক সাদৃশ্যৰ ইংগিত দিয়ে যিটো বাস্তৱ নহয়। ইয়াতো আমি যীচু খ্ৰীষ্টত অৱতাৰ লোৱা মানুহৰ সিদ্ধতাৰ সাদৃশ্য লক্ষ্য কৰিব লাগিব, কিন্তু তেওঁৰ কেৱল অভিনয়হে আছে। কিন্তু ইয়াতকৈও বেছি আছে, কাৰণ " চকু " ভাববাদীসকলৰ স্পষ্ট দৃষ্টিৰ প্ৰতীক যাৰ যীচুও নিখুঁত আৰ্হি। আৰু আত্মাই পোপৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক অভিনয়ৰ ইংগিত দিয়ে যিয়ে অৱশেষত ভেটিকান চহৰত নিজৰ চৰকাৰী আসন স্থাপন কৰিব, যিটো শব্দৰ অৰ্থ হৈছে: ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা, লেটিন ভাষাৰ পৰা "vaticinare"। এই কথা প্ৰকাশিত বাক্য ২:২০ পদত নিশ্চিত কৰা হ'ব, যেতিয়া আত্মাই এই ৰোমান কেথলিক মণ্ডলীক যিজেবেলৰ সৈতে তুলনা কৰিব যিয়ে YaHWéH ৰ ভাববাদীসকলক হত্যা কৰিছিল, বালসকলক পূজা কৰা বিদেশী মহিলাগৰাকীক, ৰজা আহাবৰ সৈতে বিয়া কৰাইছিল। তুলনাটো ন্যায্য কাৰণ পেপিজমে খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ প্ৰকৃত ভাববাদীসকলক ইনকিউজিচনৰ বাজিত হত্যা কৰে।
৮ঘ- আৰু এটা মুখ, যিয়ে অহংকাৰে কথা কৈছিল।
এই ৭ নং অধ্যায়ত ঐশ্বৰিক চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতা আৰু পৰিচালকে তেওঁক বিশেষভাৱে চিন্তিত খ্ৰীষ্টান যুগটোক "জুম" কৰি উপস্থাপন কৰিছে, ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ শেষ আৰু মাইকেলত খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ মাজৰ সময়ছোৱা, যিটো স্বৰ্গদূতসকলৰ মাজত তেওঁৰ আকাশী নাম। তেওঁ এজন অহংকাৰী ৰজাৰ আগমনৰ কথা ঘোষণা কৰে , সন্তসকলৰ অত্যাচাৰী of the Most High , যিয়ে ঈশ্বৰীয় ধৰ্মীয় নীতি-নিয়মক আক্ৰমণ কৰে, সময় আৰু বিধান , দহ আজ্ঞা কিন্তু অন্যান্য ঐশ্বৰিক নিয়ম সলনি কৰাৰ চেষ্টা কৰে। আত্মাই তেওঁৰ চূড়ান্ত শাস্তি ঘোষণা কৰে; তেওঁ " জুইত ভস্মীভূত হ'ব ।" কাৰণ তেওঁৰ অহংকাৰী বাক্যৰ বাবে ।" গতিকে সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ স্বৰ্গীয় বিচাৰৰ দৃশ্যটো তেওঁৰ অহংকাৰী বাক্যৰ উল্লেখৰ লগে লগে উপস্থাপন কৰা হয় । তাইৰ আগতে ৰজা নবূখদনেচৰেও অহংকাৰ দেখুৱাইছিল যদিও ঈশ্বৰে তেওঁক দিয়া অপমানৰ পাঠক তেওঁ নম্ৰভাৱে গ্ৰহণ কৰিছিল।
স্বৰ্গীয় বিচাৰ
Dan 7:9 মই সিংহাসন স্থাপন হোৱালৈকে চাই থাকিলোঁ আৰু দিনৰ প্ৰাচীনজন বহিল। তেওঁৰ বস্ত্ৰ নিয়ৰৰ দৰে বগা আৰু মূৰৰ চুলি বিশুদ্ধ ঊলৰ দৰে; আৰু তেওঁৰ সিংহাসন জুইৰ শিখাৰ দৰে আৰু তেওঁৰ চকাবোৰ জ্বলি থকা জুইৰ দৰে আছিল।
৯ক- সিংহাসন ৰখাৰ সময়ত মই চাই আছিলো
এই দৃশ্যই বিচাৰৰ সময়ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে যিটো যীচু খ্ৰীষ্টৰ মুক্তিপ্ৰাপ্ত সন্তসকলে তেওঁৰ উপস্থিতিত, সিংহাসনত বহি , প্ৰকাশিত বাক্য ৪ অনুসৰি স্বৰ্গত , প্ৰকাশিত বাক্য ২০ পদত উল্লেখ কৰা হাজাৰ বছৰৰ ভিতৰত সম্পন্ন কৰিব। এই বিচাৰে শেষ বিচাৰৰ বাবে চৰ্তসমূহ প্ৰস্তুত কৰে যাৰ মৃত্যুদণ্ড ১১ পদত চিত্ৰিত কৰা হৈছে।
৯খ- আৰু দিনৰ প্ৰাচীনজন বহিল।
এইজনেই হৈছে দেৱীকৃত খ্ৰীষ্ট, একমাত্ৰ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ। assit ক্ৰিয়াৰ ক্ৰিয়াই থিয় হৈ থকা কাৰ্য্য বন্ধ হোৱাৰ ইংগিত দিয়ে; ই হৈছে বিশ্ৰামৰ প্ৰতিচ্ছবি। স্বৰ্গ নিৰপেক্ষ শান্তিত। পৃথিৱীত খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ সময়ত দুষ্ট লোকসকলক ধ্বংস কৰা হৈছে।
৯গ- তেওঁৰ কাপোৰ নিয়ৰৰ দৰে বগা আৰু মূৰৰ চুলি বিশুদ্ধ ঊলৰ দৰে আছিল
বগা হৈছে ঈশ্বৰৰ নিখুঁত বিশুদ্ধতাৰ প্ৰতীক যিয়ে তেওঁৰ কাপোৰৰ স্তৰত তেওঁৰ সমগ্ৰ স্বভাৱক চিন্তা কৰে , তেওঁৰ কৰ্মৰ প্ৰতীক আৰু তেওঁৰ মূৰৰ চুলি যি সকলো পাপৰ পৰা মুক্ত বিশুদ্ধ আৰু নিখুঁত প্ৰজ্ঞাৰ মুকুট ৷
এই পদটোৱে যিচয়া ১:১৮ ৰ পৰামৰ্শ দিয়ে: এতিয়া আহক, আৰু আমি একেলগে যুক্তি দিওঁ, YaHWéH য়ে কয়। যদিও তোমালোকৰ পাপবোৰ ৰঙা ৰঙৰ হ’লেও, সেইবোৰ নিয়ৰৰ দৰে বগা হ’ব; ৰঙা ৰঙৰ দৰে ৰঙা হ’লেও ঊলৰ দৰে হ’ব।
৯ঘ- তেওঁৰ সিংহাসন জুইৰ শিখাৰ দৰে আছিল,
সিংহাসনে মহান বিচাৰকৰ্ত্তাৰ স্থান অৰ্থাৎ ঈশ্বৰৰ চিন্তাৰ বিচাৰ নিৰ্ধাৰণ কৰে । ইয়াক জুইৰ শিখাৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ তলত ৰখা হৈছে যি প্ৰকাশিত বাক্য ১:১৪ পদত প্ৰতিশোধ লোৱা খ্ৰীষ্টৰ চকু হ'ব য'ত আমি এই পদৰ বৰ্ণনা পাওঁ। জুইয়ে ধ্বংস কৰে, যিয়ে এই বিচাৰক ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ মনোনীত শত্ৰুসকলক ধ্বংস কৰাৰ উদ্দেশ্য দিয়ে । যিহেতু এইবোৰ ইতিমধ্যে মৃত, এই ৰায় দ্বিতীয় মৃত্যুৰ সৈতে জড়িত যিয়ে নিন্দা কৰা লোকসকলক নিশ্চিতভাৱে আঘাত কৰিব।
৯ম- আৰু চকাবোৰ জ্বলি থকা জুইৰ দৰে।
সিংহাসনত জ্বলন্ত জুইৰ সৈতে তুলনা কৰা চকা আছে যি পৃথিৱীত জ্বলি উঠিব: প্ৰকাশিত বাক্য ২০:১৪-১৫: দ্বিতীয় মৃত্যু হৈছে জুইৰ হ্ৰদ . সেয়েহে চকাবোৰে ঘোষণা কৰা ৰায়দানৰ কাৰ্যকৰীকৰণৰ বাবে বিচাৰকসকলে স্বৰ্গৰ পৰা পৃথিৱীলৈ স্থানান্তৰিত হোৱাৰ ইংগিত দিয়ে। জীৱিত ঈশ্বৰ, মহান বিচাৰকজনে গতি কৰে আৰু যেতিয়া পৃথিৱীখন নবীকৰণ আৰু শুদ্ধ হ’ব, তেতিয়া তেওঁ পুনৰ লৰচৰ কৰিব প্ৰকাশিত বাক্য ২১:২-৩ অনুসৰি তাত নিজৰ ৰাজসিংহাসন স্থাপন কৰিবলৈ।
Dan 7:10 তেওঁৰ সন্মুখৰ পৰা জুইৰ নদী বৈ আহিল। হাজাৰ হাজাৰ লোকে তেওঁৰ সেৱা কৰিছিল আৰু দহ হাজাৰ বাৰ দহজনে তেওঁৰ সন্মুখত থিয় হৈছিল। বিচাৰকসকল বহিল, আৰু কিতাপবোৰ খুলি দিয়া হ’ল।
১০ক- তেওঁৰ সন্মুখৰ পৰা জুইৰ নদী বৈ আহি ওলাই আহিল
প্ৰকাশিত বাক্য ২০:৯ অনুসৰি পতিত মৃতকৰ আত্মাক ভস্মীভূত কৰিবলৈ স্বৰ্গৰ পৰা নামি অহা শুদ্ধিকৰণ জুইয়ে, প্ৰকাশিত বাক্য ২০:৯: আৰু তেওঁলোকে পৃথিৱীৰ ওপৰলৈ উঠি গৈ পবিত্ৰ লোকসকলৰ শিবিৰ আৰু প্ৰিয় নগৰখন ঘেৰি ধৰিলে । কিন্তু স্বৰ্গৰ পৰা জুই নামি আহি তেওঁলোকক গ্ৰাস কৰিলে ৷
১০খ- হাজাৰ হাজাৰে তেওঁৰ সেৱা কৰিছিল
অৰ্থাৎ পৃথিৱীৰ পৰা মুক্ত হোৱা মনোনীত আত্মা , লাখ।
১০গ- আৰু দহ হাজাৰ নিযুত তেওঁৰ সান্নিধ্যত থিয় হৈছিল
ঈশ্বৰে মাতি অনা দহ বিলিয়ন পাৰ্থিৱ আত্মাক পুনৰুত্থান কৰা হয় আৰু তেওঁ আৰু তেওঁৰ বিচাৰকসকলৰ সন্মুখত দ্বিতীয় মৃত্যুৰ ন্যায়পৰায়ণ ঐশ্বৰিক শাস্তি লাভ কৰিবলৈ মাতি অনা হয় , যিটো লূক ১৯:২৭ পদত নিশ্চিত কৰা হৈছে: শেষত, মোৰ শত্ৰুসকলে , যিসকলে মই তেওঁলোকৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰাটো নিবিচাৰিছিল, ইয়ালৈ আনি মোৰ আগত তেওঁলোকক হত্যা কৰে । এইদৰে আত্মাই মথি ২২:১৪ ত যীচুৰ দ্বাৰাই কোৱা বাক্যবোৰক নিশ্চিত কৰে: কিয়নো বহুতকে আহ্বান কৰা হৈছে, কিন্তু নিৰ্বাচিত হোৱা কম । বিশেষকৈ লূক ১৮:৮ পদৰ মতে শেষ দিনত এইটো হ’ব: ... কিন্তু যেতিয়া মানুহৰ পুত্ৰ আহিব, তেতিয়া তেওঁ পৃথিৱীত বিশ্বাস পাবনে?
১০ঘ- বিচাৰকসকলে বহিল, আৰু কিতাপবোৰ মেলি গ’ল
উচ্চতম ন্যায়ালয়ে ৰায়দান সক্ষম কৰা সাক্ষ্য আৰু প্ৰতিজন নিন্দা কৰা আত্মাৰ বাবে পৃথকে পৃথকে নিৰ্মিত অভিযোগনামাৰ ভিত্তিত বিচাৰ কৰিব। ইয়াৰ কিতাপবোৰত এটা জীৱৰ জীৱন সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে, যিটো ঈশ্বৰে স্মৃতিত ৰাখিছে, বিশ্বাসী স্বৰ্গদূতক সাক্ষী হিচাপে লৈ, বৰ্তমান পৃথিৱীবাসীৰ বাবে অদৃশ্য।
Dan 7:11 তাৰ পাছত শিংয়ে কোৱা মহান বাক্যবোৰৰ কাৰণে মই চালোঁ; আৰু মই চাই থাকোঁতে সেই জন্তুটোক হত্যা কৰা হ’ল।
১১ক- মই তেতিয়া চালোঁ, শিঙে কোৱা অহংকাৰী কথাবোৰৰ বাবে
যেনেকৈ শব্দবোৰ " কাৰণে " অহংকাৰী শব্দ " য়ে ইংগিত দিয়ে, এই পদটোৱে আমাক ঈশ্বৰৰ বিচাৰক সংজ্ঞায়িত কৰা কাৰণ-ফলৰ সম্পৰ্ক দেখুৱাব বিচাৰে। তেওঁ অকাৰণতে বিচাৰ নকৰে।
১১খ- আৰু মই চাই থাকোঁতে জন্তুটোক হত্যা কৰা হ’ল
চতুৰ্থটো প্ৰাণী ইম্পেৰিয়েল ৰোম - দহখন ইউৰোপীয় ৰাজ্য - পোপৰ ৰোম যদি জুইত ধ্বংস হয়, তেন্তে সেয়া পোপৰ ৰোমৰ অহংকাৰী মৌখিক কাৰ্যকলাপৰ বাবেই ; যি কাৰ্য্যকলাপ খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈকে চলি থাকিব।
১১গ- আৰু তেওঁৰ মৃতদেহ ধ্বংস কৰা হ'ল , জ্বলাবলৈ জুইৰ ওচৰত গতাই দিয়া হ'ল
বিচাৰ একে সময়তে সৰু শিং আৰু দহটা নাগৰিক শিংত আঘাত কৰে যিবোৰে ইয়াক সমৰ্থন কৰিছিল আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১৮:৪ অনুসৰি ইয়াৰ পাপত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। দ্বিতীয় মৃত্যুৰ জুইৰ হ্ৰদে তেওঁলোকক গ্ৰাস কৰি ধ্বংস কৰিব ৷
Dan 7:12 বাকী জন্তুবোৰৰ ক্ষমতা কাঢ়ি লোৱা হ’ল, কিন্তু সিহঁতৰ জীৱন এটা নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ বাবে দীঘলীয়া হ’ল।
১২ক- আন প্ৰাণীবোৰৰ ক্ষমতা কাঢ়ি লোৱা হ’ল
ইয়াত, প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:২০ আৰু ২১ পদৰ দৰেই, আত্মাই প্ৰকাশ কৰিছে যে পৌত্তলিক ধৰ্মৰ সাধাৰণ পাপীসকলৰ বাবে এক বেলেগ ভাগ্যৰ সন্ধান আছে, আদমৰ পৰা সকলো পাৰ্থিৱ ইতিহাসৰ মানৱ জনগোষ্ঠীলৈ সংক্ৰমিত হোৱা আদি পাপৰ উত্তৰাধিকাৰী।
১২খ- কিন্তু তেওঁলোকক এটা নিৰ্দিষ্ট সময়লৈকে আয়ুস বৃদ্ধিৰ অনুমতি দিয়া হৈছিল
যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ সময়ত ইয়াৰ শেষ ৰূপৰ সাৰ্বজনীন খ্ৰীষ্টান চৰকাৰৰ অধীনত চতুৰ্থ ৰোমান প্ৰাণীটোৰ দৰে পৃথিৱীৰ শেষত নিজৰ আধিপত্যৰ অন্ত অনুভৱ নকৰাৰ সুবিধাৰ ইংগিত দিয়া। ৪ৰ্থৰ শেষৰ ফালে ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ ধ্বংস। ইয়াৰ পিছত আদিপুস্তক ১:২ পদৰ অগাধৰ প্ৰতিমূৰ্তি হিচাপে পৃথিৱীখন নিৰাকাৰ আৰু শূন্য হৈ থাকিব।
মানুহৰ পুত্ৰ যীচু খ্ৰীষ্ট
Dan 7:13 মই নিশাৰ দৰ্শনত দেখিলোঁ, আৰু চোৱা, মানুহৰ পুত্ৰৰ দৰে এজন আকাশৰ ডাৱৰ লৈ আহিল আৰু দিনৰ প্ৰাচীনজনৰ ওচৰলৈ আহিল আৰু তেওঁলোকে তেওঁক তেওঁৰ ওচৰলৈ লৈ গ’ল।
১৩ক- মই ৰাতিৰ দৰ্শনত দেখিলোঁ, আকাশৰ ডাৱৰৰ সৈতে মানুহৰ পুত্ৰৰ দৰে এজন আহিল
মানুহৰ পুত্ৰৰ এই আবিৰ্ভাৱে মাত্ৰ উল্লেখ কৰা বিচাৰক দিয়া অৰ্থৰ ওপৰত পোহৰ পেলায়। বিচাৰ খ্ৰীষ্টৰ। কিন্তু দানিয়েলৰ সময়ত যীচু এতিয়াও অহা নাছিল, গতিকে ঈশ্বৰে মানুহৰ পৃথিৱীলৈ প্ৰথম অহাৰ সময়ত তেওঁৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ দ্বাৰা কি সাধন কৰিব তাক চিত্ৰিত কৰিছে।
১৩খ- তেওঁ দিনৰ প্ৰাচীনজনৰ ওচৰ পালেগৈ, আৰু তেওঁলোকে তেওঁক তেওঁৰ ওচৰলৈ লৈ গ’ল।
তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁ পুনৰুত্থান হ’ব, নিজৰ সিদ্ধ ধাৰ্মিকতাক উপস্থাপন কৰিবলৈ, যিটো অপৰাধী ঈশ্বৰৰ ওচৰত বলিদান হিচাপে বলিদান দিয়া হৈছিল, নিজৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত আৰু নিৰ্বাচিত তেওঁৰ বিশ্বাসী মনোনীতসকলৰ বাবে ক্ষমা লাভ কৰিবলৈ। উপস্থাপন কৰা প্ৰতিমূৰ্তিটোৱে খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ স্বেচ্ছামূলক বলিদানত বিশ্বাস কৰি পোৱা পৰিত্ৰাণৰ নীতি শিকাইছে। আৰু ই ঈশ্বৰৰ আগত ইয়াৰ বৈধতা নিশ্চিত কৰে।
Dan 7:14 আৰু তেওঁক আধিপত্য, মহিমা আৰু ৰাজ্য দিয়া হ’ল, যাতে সকলো লোক, জাতি আৰু ভাষাই তেওঁৰ সেৱা কৰিব পাৰে। তেওঁৰ আধিপত্য চিৰকালৰ প্ৰশাসন, যি অতীত নহ’ব, আৰু তেওঁৰ ৰাজ্য যি ধ্বংস নহ’ব।
১৪ক- তেওঁক আধিপত্য, মহিমা আৰু ৰাজ্য দিয়া হৈছিল
এই পদৰ তথ্যসমূহ মথি ২৮:১৮ৰ পৰা ২০লৈকে এই পদসমূহত সংক্ষিপ্তভাৱে উল্লেখ কৰা হৈছে যিয়ে নিশ্চিত কৰে যে বিচাৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ: যীচুৱে ওচৰ চাপি আহি তেওঁলোকক এইদৰে ক'লে: স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীত মোক সকলো কৰ্তৃত্ব দিয়া হৈছে । এতেকে গৈ সকলো জাতিক শিষ্য বনাওক, পিতৃ, পুত্ৰ আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰ নামেৰে বাপ্তিস্ম দি, মই তোমালোকক যি আজ্ঞা দিছো, সেই সকলো পালন কৰিবলৈ শিকাওক। আৰু চাওক, মই সদায় আপোনাৰ লগত আছো, আনকি যুগৰ শেষলৈকে ৷
১৪খ- আৰু সকলো জাতি, জাতি আৰু ভাষাই তেওঁৰ সেৱা কৰিছিল
নিৰপেক্ষভাৱে ক’বলৈ গ’লে ই নতুন পৃথিৱীত হ’ব, পুৰণি পৃথিৱীখন সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ পিছত নবীকৰণ আৰু মহিমামণ্ডিত কৰা হ’ব। কিন্তু মুক্ত হোৱাসকলক যীচু খ্ৰীষ্টই লাভ কৰা অনন্য পৰিত্ৰাণৰ দ্বাৰা সকলো জাতি, জাতি আৰু সকলো ভাষাৰ মানুহৰ পৰা নিৰ্বাচিত কৰা হ’ব কাৰণ তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ জীৱনকালত তেওঁৰ সেৱা কৰিছিল । প্ৰকাশিত বাক্য ১০:১১ আৰু ১৭:১৫ পদত এই অভিব্যক্তিটোৱে ইউৰোপ আৰু খ্ৰীষ্টান ধৰ্মাৱলম্বী পশ্চিমীয়া জগতখনক বুজাইছে। আমি এই গোটত ১০ পদত ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰা পৰিত্ৰাণ পোৱা লাখ লাখ লোকক পাওঁ।
১৪গ- আৰু তেওঁৰ ৰাজ্য কেতিয়াও ধ্বংস নহ’ব
ডেনত উল্লেখ কৰা সবিশেষ। ২:৪৪ তেওঁৰ বিষয়ে ইয়াত দৃঢ় কৰা হৈছে, তেওঁৰ ৰাজত্ব কেতিয়াও ধ্বংস নহ’ব।
Dan 7:15 মই দানিয়েল মোৰ ভিতৰত আত্মাত বিচলিত হৈছিলো আৰু মোৰ মূৰৰ দৰ্শনে মোক বিচলিত কৰিছিল।
১৫ক- মই দানিয়েল মোৰ ভিতৰত আত্মাত বিচলিত হৈ পৰিলোঁ
দানিয়েলৰ বিপদ ন্যায্য, দৰ্শনে ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ লোকসকলৰ বাবে বিপদৰ ঘোষণা কৰে।
১৫খ- আৰু মোৰ মূৰৰ দৰ্শনে মোক ভয় খুৱাইছিল।
অতি সোনকালে মাইকেলৰ প্ৰতি তেওঁৰ দৃষ্টিভংগীয়েও তেওঁৰ ওপৰত একে প্ৰভাৱ পেলাব বুলি ডেনে কয়। ১০:৮: মই অকলে ৰৈ গ’লোঁ, আৰু মই এই মহান দৰ্শন দেখিলোঁ; মোৰ শক্তি মোক বিফল কৰিলে, মোৰ মুখৰ ৰং সলনি হ’ল আৰু বিচলিত হ’ল, আৰু মই সকলো শক্তি হেৰুৱালোঁ। ব্যাখ্যা: মানুহৰ পুত্ৰ আৰু মাইকেল একেজন ঐশ্বৰিক ব্যক্তি ৷ ভয় ৰোমৰ ৰাজত্বকালৰ বৈশিষ্ট্য হ’ব, কাৰণ এই দুটা একেৰাহে আধিপত্যত ই জনসাধাৰণক নবূখদনেচৰ, মাদীয় দাৰিয়াছ আৰু পাৰ্চীৰ দৰে পবিত্ৰ আধিপত্য নিদিব।
Dan 7:16 পাছত মই থিয় হৈ থকা এজনৰ ওচৰলৈ গৈ এই সকলোবোৰ কথাৰ সত্যতা সুধিলোঁ আৰু তেওঁ মোক ক’লে আৰু তাৰ ব্যাখ্যা দিলে।
১৬ক- ইয়াত আৰম্ভ হয় ফেৰেস্তাই দিয়া অতিৰিক্ত ব্যাখ্যা
Dan 7:17 এই মহান জন্তু, যি চাৰিটা, চাৰিটা ৰজা, যি পৃথিৱীৰ পৰা উত্থান হ’ব।
17a- মন কৰিব যে এই সংজ্ঞা Dan.2 ত মূৰ্তিটোৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ কৰা উত্তৰাধিকাৰৰ ক্ষেত্ৰত যিমান প্ৰযোজ্য সিমানেই ইয়াত Dan.7 ত প্ৰযোজ্য, জীৱ-জন্তুৰ দ্বাৰা ।
Dan 7:18 কিন্তু সৰ্বোচ্চৰ পবিত্ৰ লোকসকলে ৰাজ্যখন দখল কৰিব আৰু চিৰকাললৈকে ৰাজ্যখনৰ অধিকাৰী হ’ব।
১৮ক- চাৰিটা উত্তৰাধিকাৰৰ দৰেই একে মন্তব্য। ইয়াত আকৌ পঞ্চমটোৱে নিৰ্বাচিতসকলৰ চিৰন্তন ৰাজ্যৰ বিষয়ে আলোচনা কৰে যিটো খ্ৰীষ্টই পাপ আৰু মৃত্যুৰ ওপৰত নিজৰ জয়ৰ ওপৰত গঢ়ি তোলে।
Dan 7:19 তেতিয়া মই চতুৰ্থ জন্তুটোৰ বিষয়ে সত্য জানিব বিচাৰিলোঁ, যিটো আন সকলোতকৈ পৃথক, অতি ভয়ংকৰ, যি লোহাৰ দাঁত আৰু পিতলৰ নখ আছিল, যিয়ে গ্ৰাস কৰিছিল, ভাঙি পেলায় আৰু অৱশিষ্টখিনি ভৰিৰে ষ্টাম্প কৰিছিল;
১৯ক- যাৰ লোহাৰ দাঁত আছিল
ইয়াত আমি পাওঁ, দাঁতত , লোহা ইতিমধ্যে দানৰ মূৰ্তিৰ ভৰিৰে নিৰ্দিষ্ট কৰা ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ কঠিনতাৰ প্ৰতীক ।
১৯খ- আৰু ব্ৰঞ্জৰ নখ .
এই অতিৰিক্ত তথ্যত, ফেৰেস্তাই নিৰ্দিষ্ট কৰিছে: আৰু ব্ৰঞ্জৰ নখ । গ্ৰীক পাপৰ ঐতিহ্য এই অশুদ্ধ পদাৰ্থৰ দ্বাৰা নিশ্চিত কৰা হয়, যিটো মিশ্ৰণ যিয়ে দানৰ মূৰ্তিৰ পেট আৰু উৰুত গ্ৰীক সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতীক আছিল ।
১৯গ- যিয়ে খাইছিল, ভাঙিছিল, আৰু বাকী থকাখিনি ভৰিৰে ভৰিৰে মোহাৰিছিল
খাবলৈ , বা জয় কৰা বস্তুবোৰৰ পৰা লাভৱান হ’বলৈ, যিয়ে তেওঁলোকক বৃদ্ধি কৰে – ভাঙিবলৈ , বা বাধা দিবলৈ আৰু ধ্বংস কৰিবলৈ – ভৰিৰে ভৰিৰে গচকিবলৈ , বা তুচ্ছজ্ঞান কৰিবলৈ আৰু অত্যাচাৰ কৰিবলৈ – এইবোৰেই হৈছে একেৰাহে দুজন “ৰোম” আৰু তেওঁলোকৰ নাগৰিক আৰু ধৰ্মীয় সমৰ্থকে খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈকে পালন কৰিব। প্ৰকাশিত বাক্য ১২:১৭ পদত: আত্মাই শেষৰ “এডভেন্টিষ্ট”সকলক “ অৱশিষ্ট ” শব্দটোৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰণ কৰিছে।
Dan 7:20 আৰু তেওঁৰ মূৰত থকা দহটা শিং আৰু আনটো ওপৰলৈ উঠি অহা আৰু তিনিটা সৰি পৰা আৰু চকু আৰু মুখ থকা শিংটোৱে ডাঙৰ কথা কোৱা। আৰু আনতকৈ অধিক চেহেৰা ৷
২০ক- এই পদটোৱে ৮ নং পদলৈ এক বিৰোধী বিৱৰণ আনে।ইয়াত “ সৰু শিং ” কেনেকৈ লয় আনবোৰতকৈ ডাঙৰ চেহেৰা? এই সকলোবোৰ দহ শিঙৰ আন ৰজাৰ লগত ইয়াৰ পাৰ্থক্য ৷ ই অতি দুৰ্বল আৰু ভংগুৰ আৰু তথাপিও ই পৃথিৱীত প্ৰতিনিধিত্ব কৰা বুলি দাবী কৰা বিশ্বাসযোগ্যতা আৰু ঈশ্বৰৰ ভয়ৰ দ্বাৰা ই তেওঁলোকক আধিপত্য বিস্তাৰ কৰে আৰু নিজৰ ইচ্ছামতে হেঁচা মাৰি ধৰে, বিৰল ব্যতিক্ৰমৰ বাহিৰে।
Dan 7:21 মই দেখিলোঁ যে সেই একেটা শিঙে পবিত্ৰ লোকসকলৰ লগত যুদ্ধ কৰি তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে জয়ী হৈছে।
২১ক- বিৰোধ চলি আছে। তাই সৰ্বোচ্চ পবিত্ৰতাক মূৰ্ত বুলি দাবী কৰে আৰু ঈশ্বৰে তাইক নিজৰ সন্তসকলক অত্যাচাৰ কৰাৰ অভিযোগ উত্থাপন কৰে। তেতিয়া এটাই ব্যাখ্যা: তাই উশাহ লওঁতে মিছা কথা কয়। তাইৰ সফলতা হৈছে এক অপৰিসীম, প্ৰতাৰণামূলক আৰু ধ্বংসাত্মক মিছাৰ , যীচু খ্ৰীষ্টই অনুসন্ধান কৰা পথটোক অতি ধ্বংসাত্মক।
Dan 7:22 যেতিয়ালৈকে প্ৰাচীন লোক আহি সৰ্বোচ্চৰ পবিত্ৰ লোকসকলৰ বিচাৰ কৰিলে, আৰু পবিত্ৰ লোকসকলে ৰাজ্যৰ অধিকাৰী হোৱাৰ সময় আহিল।
২২ক- সৌভাগ্যক্ৰমে ভাল খবৰটো নিশ্চিত হৈছে। পোপৰ ৰোম আৰু ইয়াৰ নাগৰিক আৰু ধৰ্মীয় সমৰ্থকসকলৰ অন্ধকাৰ কাৰ্য্যৰ পিছত চূড়ান্ত বিজয় খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ হাতলৈ ঘূৰি আহিব।
২৩ আৰু ২৪ পদত উত্তৰাধিকাৰৰ ক্ৰম নিৰ্দিষ্ট কৰা হৈছে
Dan 7:23 তেওঁ মোক এইদৰে ক’লে, চতুৰ্থ জন্তু হৈছে চতুৰ্থ ৰাজ্য যি পৃথিৱীত থাকিব, সকলো ৰাজ্যৰ পৰা পৃথক, আৰু যিয়ে সমগ্ৰ পৃথিৱীখনক গ্ৰাস কৰিব আৰু তাক ভৰিৰে মোহাৰি টুকুৰা-টুকুৰ কৰিব।
২৩ক- পৌত্তলিক ৰোমান সাম্ৰাজ্য সাম্ৰাজ্যিক ৰূপত – ২৭ আৰু ৩৯৫ চনৰ ভিতৰত।
Dan 7:24 দহ শিং হৈছে দহ ৰজা যি এই ৰাজ্যৰ পৰা উঠিব। তেওঁলোকৰ পাছত আন এজনে প্ৰথমৰ পৰা পৃথক আৰু তিনিজন ৰজাক বশ কৰিব।
২৪ক- এই নিখুঁততাৰ বাবেই আমি এই দহটা শিংক ধ্বংসপ্ৰাপ্ত আৰু ছিন্নভিন্ন ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ পশ্চিম ভূখণ্ডত গঠিত দহটা খ্ৰীষ্টান ৰাজ্যৰ সৈতে চিনাক্ত কৰিব পাৰো। এই ভূখণ্ড আমাৰ বৰ্তমানৰ ইউৰোপৰ ভূখণ্ড: ইউৰোপীয় ইউনিয়ন (বা ইউৰোপীয় ইউনিয়ন)।
Dan 7:25 আৰু তেওঁ সৰ্বোচ্চৰ বিৰুদ্ধে বাক্য ক’ব, আৰু সৰ্বোচ্চৰ পবিত্ৰসকলক ক্লান্ত কৰিব, আৰু সময় আৰু বিধান সলনি কৰিবলৈ চিন্তা কৰিব;
২৫ক- তেওঁ সৰ্বোচ্চৰ বিৰুদ্ধে বাক্য ক’ব
এই পদটোত ঈশ্বৰে ৰোমান পোপৰ শাসন ব্যৱস্থা আৰু ইয়াৰ পূৰ্বৰ ৰোমৰ বিচপসকলৰ ওপৰত আৰোপ কৰা পাপৰ নিন্দা কেন্দ্ৰীভূত কৰিছে, যাৰ জৰিয়তে কৰা বেয়াক জনপ্ৰিয় কৰা হৈছিল, ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা হৈছিল আৰু অজ্ঞান জনসমাগমৰ আগত শিকোৱা হৈছিল। আত্মাই অভিযোগবোৰৰ তালিকা প্ৰস্তুত কৰিছে, আটাইতকৈ গুৰুতৰ অভিযোগৰ পৰা আৰম্ভ কৰি: সৰ্বোচ্চজনৰ বিৰুদ্ধে নিজেই কোৱা কথা। বিপৰীতমুখীভাৱে পোপসকলে ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰা আৰু পৃথিৱীত তেওঁক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা বুলি দাবী কৰে। কিন্তু এই অভিনয়েই দোষটো গঠন কৰে, কাৰণ ঈশ্বৰে এই পোপৰ অভিনয়ক কোনো কাৰণতে অনুমোদন নিদিয়ে । আৰু ফলস্বৰূপে ৰোমে ঈশ্বৰৰ বিষয়ে মিছাকৈ শিকোৱা সকলো কথাই তেওঁক ব্যক্তিগতভাৱে প্ৰভাৱিত কৰে।
২৫খ- তেওঁ সৰ্বোচ্চৰ পবিত্ৰ লোকসকলক অত্যাচাৰ কৰিব
২১ পদৰ সন্তসকলৰ ওপৰত কৰা দুষ্ট অত্যাচাৰ ইয়াত পুনৰ আহ্বান কৰা হৈছে আৰু নিশ্চিত কৰা হৈছে। ৰায়দান "পবিত্ৰ ইনকিউজিচন" নামৰ ধৰ্মীয় ন্যায়াধিকৰণে উচ্চাৰণ কৰে। নিৰীহক নিজৰ অপৰাধ স্বীকাৰ কৰিবলৈ বাধ্য কৰাবলৈ নিৰ্যাতনৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়।
২৫গ- আৰু তেওঁ সময় আৰু আইন সলনি কৰাৰ আশা কৰিব
এই অভিযোগে পাঠকক সত্য আৰু একমাত্ৰ জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ উপাসনাৰ মৌলিক সত্যবোৰ পুনৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ সুযোগ দিয়ে।
ঈশ্বৰে প্ৰতিষ্ঠা কৰা সুন্দৰ শৃংখলাটো ৰোমান ধৰ্মীয়সকলে সলনি কৰিলে। যাত্ৰাপুস্তক ১২:২ পদ অনুসৰি ঈশ্বৰে মিচৰৰ পৰা পলায়নৰ সময়ত ইব্ৰীসকলক কৈছিল: এই মাহ তোমালোকৰ বাবে মাহৰ আৰম্ভণি হ’ব; বছৰৰ প্ৰথম মাহৰ ভিতৰত তোমালোকৰ বাবে হ'ব ৷ এইটো এটা ক্ৰম, সাধাৰণ প্ৰস্তাৱ নহয়। আৰু যিহেতু যীচু খ্ৰীষ্টৰ মতে ইহুদীসকলৰ পৰা পৰিত্ৰাণ আহে, গতিকে যাত্ৰাৰ পৰাই পৰিত্ৰাণত প্ৰৱেশ কৰা প্ৰতিজন ব্যক্তিয়েও ঈশ্বৰৰ পৰিয়ালত প্ৰৱেশ কৰে য’ত তেওঁৰ ব্যৱস্থাই ৰাজত্ব কৰিব লাগিব আৰু সন্মান কৰিব লাগিব। পৰিত্ৰাণৰ প্ৰকৃত মতবাদ এইটোৱেই, আৰু পাঁচনিসকলৰ সময়ৰ পৰাই এইটোৱেই আছিল। খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ ইস্ৰায়েলে আধ্যাত্মিক দিশ এটা লৈছিল, তথাপিও তেওঁৰ ইস্ৰায়েলেই যাৰ বাবে তেওঁ নিজৰ শৃংখলা আৰু তেওঁৰ মতবাদ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। ৰোম.১১:২৪ৰ মতে, ধৰ্মান্তৰিত পৌত্তলিকজনক অব্ৰাহামৰ হিব্ৰু শিপা আৰু ডালত গ্ৰাফ্ট কৰা হয়, আৰু ইয়াৰ বিপৰীত নহয়। পৌলে তেওঁক সেই অবিশ্বাসৰ বিৰুদ্ধে সতৰ্ক কৰি দিছে যিটো পুৰণি নিয়মৰ বিদ্ৰোহী ইহুদীসকলৰ বাবে মাৰাত্মক হৈ পৰিছে আৰু নতুন নিয়মৰ বিদ্ৰোহী খ্ৰীষ্টানসকলৰ বাবেও ই ঠিক তেনেকুৱাই মাৰাত্মক হ’ব; এইটো প্ৰত্যক্ষভাৱে ৰোমান কেথলিক বিশ্বাস আৰু দানৰ অধ্যয়নৰ সৈতে জড়িত। ৮ য়ে এই কথা নিশ্চিত কৰিব, ১৮৪৩ চনৰ পৰা, প্ৰটেষ্টেণ্ট খ্ৰীষ্টানসকলৰ বাবে।
আমি মাত্ৰ এটা দীঘলীয়া ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশৰ আৰম্ভণিতে আছো য'ত এই পদত কৰা ঐশ্বৰিক অভিযোগ সৰ্বব্যাপী ইমানেই ভয়ংকৰ আৰু নাটকীয় ইয়াৰ পৰিণতি। ৰোমে সলনি কৰা সময়টোৱে চিন্তা কৰে:
আজ্ঞাৰ বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্ৰাম . ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা সপ্তম দিনটোৰ ঠাইত প্ৰথম দিনটো লোৱা হৈছে, যিটো ঈশ্বৰে অশ্লীল দিন আৰু সপ্তাহৰ আৰম্ভণি বুলি ধৰি লৈছে। তদুপৰি এই প্ৰথম দিনটো ৰোমান সম্ৰাট প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনে জাপি দিছিল যেতিয়া ইয়াক “অবিজয়ী পূজনীয় সূৰ্য্য”ৰ পূজাৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰা হৈছিল, যিটো সূৰ্য্যক পৌত্তলিকসকলে দেৱতা হিচাপে লৈছিল, যিটো ইতিমধ্যে মিচৰত আছে, যিটো বাইবেলৰ পাপৰ প্ৰতীক। দানিয়েল ৫ পদত আমাক দেখুৱাইছে যে ঈশ্বৰে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে কৰা ক্ৰোধক কেনেকৈ শাস্তি দিয়ে; মানুহক এইদৰে সতৰ্ক কৰা হয় আৰু তেওঁ জানে যেতিয়া ঈশ্বৰে তেওঁৰ বিচাৰ কৰে যেনেকৈ তেওঁ ৰজা বেলচচৰক বিচাৰ কৰি হত্যা কৰে। জগতৰ ভেটিৰ পৰাই ঈশ্বৰে পবিত্ৰ কৰা বিশ্ৰামবাৰৰ দ্বৈত বৈশিষ্ট্য হৈছে সময় আৰু ঐশ্বৰিক বিধানৰ বিষয়ে, যিদৰে আমাৰ পদত উল্লেখ কৰা হৈছে।
২ – বছৰৰ আৰম্ভণি, যিটো প্ৰথমে বসন্ত কালত হৈছিল, যিটো শব্দৰ অৰ্থ প্ৰথমবাৰ, শীতকালৰ আৰম্ভণিতে হয় বুলি সলনি কৰা হৈছিল।
৩ – ঈশ্বৰৰ মতে দিনৰ পৰিৱৰ্তন সূৰ্যাস্তৰ সময়ত হয়, ৰাতি আৰু দিনৰ ক্ৰমত, মাজনিশা নহয়, কাৰণ ইয়াক তেওঁ এই উদ্দেশ্যে সৃষ্টি কৰা তৰাবোৰে বিৰাম চিহ্ন আৰু চিহ্নিত কৰে।
বিধানৰ পৰিৱৰ্তন বিশ্ৰামবাৰতকৈ বহু আগুৱাই যায়। ৰোমে মন্দিৰৰ সোণৰ পাত্ৰবোৰ অশুচি কৰা নাছিল; ই নিজকে মোচিক দিয়া শিলৰ ফলিবোৰত ঈশ্বৰে আঙুলিৰে লিখা শব্দবোৰৰ মূল পাঠ সলনি কৰিবলৈ অনুমতি দিছিল । ইমান পবিত্ৰ বস্তু যে যিবোৰ জাহাজত সেইবোৰ ৰখা হৈছিল সেই জাহাজখন স্পৰ্শ কৰিলে ঈশ্বৰে তৎক্ষণাত মৃত্যুৰ শাস্তি দিছিল।
২৫গ- আৰু পবিত্ৰ লোকসকলক কিছু সময়, সময় আৰু আধা সময়ৰ বাবে তেওঁৰ হাতত অৰ্পণ কৰা হ’ব
এটা সময়ৰ অৰ্থ কি ? ৰজা নবূখদনেচৰৰ অভিজ্ঞতাই আমাক দানত উত্তৰ দিয়ে। ৪:২৩: তেওঁলোকে তোমালোকক মানুহৰ পৰা খেদি পঠিয়াব, আৰু তোমাৰ বাসস্থান পথাৰ জন্তুৰ লগত থাকিব; তেওঁলোকে তোমাক গৰুৰ দৰে ঘাঁহ খাবলৈ বাধ্য কৰাব। তোমালোকৰ ওপৰত সাত সময় পাৰ হৈ যাব , যেতিয়ালৈকে তোমালোকে নাজানা যে সৰ্বোচ্চই মানুহৰ ৰাজ্যত শাসন কৰে আৰু যাক ইচ্ছা কৰে তেওঁক দিয়ে। এই কঠোৰ অভিজ্ঞতাৰ পিছত ৰজাই ৩৪ পদত কৈছে: নিৰ্ধাৰিত সময়ৰ পিছত মই নবূখদনেচৰে স্বৰ্গলৈ চকু তুলিলোঁ, আৰু মোৰ মন মোৰ ফালে ঘূৰি আহিল । মই সৰ্বোচ্চক আশীৰ্ব্বাদ কৰিলোঁ, আৰু যিজন চিৰকাল জীয়াই আছে, যাৰ আধিপত্য চিৰন্তন আধিপত্য আৰু যাৰ ৰাজ্য প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ স্থায়ী হৈ আছে , তেওঁক মই প্ৰশংসা আৰু সন্মান কৰিলোঁ। আমি অনুমান কৰিব পাৰো যে এই সাতটা সময়ে মানুহৰ জীৱনৰ কালছোৱাত সময়সীমা আৰম্ভ আৰু শেষ হোৱাৰ পৰা সাত বছৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে । ঈশ্বৰে যিটো সময় বুলি কয় , সেয়েহে সেই সময়টোৱেই পৃথিৱীয়ে সূৰ্য্যৰ এটা বিপ্লৱ সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ যি সময় লয়। ইয়াৰ পৰাই বহুতো বাৰ্তা ওলাই আহে। ঈশ্বৰক সূৰ্য্যৰ দ্বাৰা প্ৰতীকিত কৰা হয় আৰু যেতিয়া কোনো জীৱই অহংকাৰেৰে উদয় হয়, তেতিয়া ইয়াক নিজৰ ঠাইত ৰাখিবলৈ, ঈশ্বৰে ইয়াক কয়: "মোৰ ঈশ্বৰত্বৰ চাৰিওফালে ঘূৰি যাওক আৰু মই কোন সেইটো শিকি লওক।" নবূখদনেচৰৰ বাবে সাতটা বিপ্লৱ প্ৰয়োজনীয় যদিও ফলপ্ৰসূ। এই পদত " সময় " শব্দটোৱেও ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা পোপৰ ৰাজত্বৰ সময়সীমাৰ বিষয়ে আন এটা পাঠ হ'ব । নবূখদনেচৰৰ অভিজ্ঞতাৰ সৈতে তুলনা কৰিলে ঈশ্বৰে খ্ৰীষ্টান অহংকাৰক ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বছৰৰ এটা সময়, সময় আৰু আধা সময়ৰ বাবে স্তম্ভিত কৰি তুলি শাস্তি দিয়ে। ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা মূৰ্খামিৰ অহংকাৰ আৰু অজ্ঞানতাই মানুহক ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা সলনি কৰা শৃংখলাক সন্মান কৰিবলৈ সন্মত কৰে; যিটো খ্ৰীষ্টৰ নম্ৰ দাসে মানি চলিব নোৱাৰে, নহ’লে তেওঁ নিজৰ ত্ৰাণকৰ্তা ঈশ্বৰৰ পৰা নিজকে বিচ্ছিন্ন কৰি পেলাব।
এই পদটোৱে আমাক এই ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা সময়ছোৱাৰ প্ৰকৃত মূল্য আৰু আৰম্ভণি আৰু শেষৰ তাৰিখ বিচাৰিবলৈ লৈ যায়। আমি আৱিষ্কাৰ কৰিম যে ই ৩ বছৰ ছমাহক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। আচলতে এই সূত্ৰটো প্ৰকাশিত বাক্য ১২:১৪ পদত পুনৰ আবিৰ্ভাৱ হ'ব য'ত ইয়াক ৬ পদৰ ১২৬০ দিনৰ সূত্ৰৰ সমান্তৰাল কৰা হৈছে।যিহিষ্ক 12:14 ৰ সংহিতা প্ৰয়োগ কৰি। ৪:৫-৬, এবছৰৰ বাবে এদিন, আমাক বুজিবলৈ অনুমতি দিব যে সঁচাকৈয়ে ১২৬০ দীঘলীয়া আৰু ভয়ংকৰ বছৰ দুখ আৰু মৃত্যু।
Dan 7:26 তেতিয়া বিচাৰ আহিব, আৰু তেওঁলোকে তেওঁৰ আধিপত্য কাঢ়ি নিব, আৰু ই চিৰকালৰ বাবে ধ্বংস আৰু ধ্বংস হ’ব।
২ক- এই স্পষ্টীকৰণৰ আগ্ৰহ মন কৰক: পোপসকলৰ বিচাৰ আৰু আধিপত্যৰ অন্ত একে সময়তে ঘটে। ইয়াৰ দ্বাৰা প্ৰমাণিত হয় যে উল্লেখ কৰা বিচাৰ খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ আগতে আৰম্ভ নহ’ব। ২০২১ চনত পোপসকল এতিয়াও সক্ৰিয়, গতিকে ডেনিয়েলৰ গোচৰত উল্লেখ কৰা বিচাৰ ১৮৪৪ চনত আৰম্ভ হোৱা নাছিল, এডভেন্টিষ্ট ভাইসকল।
Dan 7:27 আৰু ৰাজ্য আৰু আধিপত্য আৰু সমগ্ৰ আকাশৰ তলত থকা ৰাজ্যসমূহৰ মহত্ত্ব সৰ্ব্বোপৰি ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ লোকসকলক দিয়া হ’ব;
২৭ক- সেয়েহে খ্ৰীষ্টৰ মহিমাত ঘূৰি অহা আৰু তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলক স্বৰ্গলৈ লোৱাৰ পিছত বিচাৰ ভালদৰে কাৰ্যকৰী কৰা হয়।
২৭খ- আৰু সকলো শাসকে তেওঁৰ সেৱা কৰিব আৰু তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰিব
উদাহৰণ হিচাপে ঈশ্বৰে আমাক এই পুস্তকত উপস্থাপন কৰা তিনিজন শাসক দেখুৱাইছে : কলদীয়া ৰজা নবূখদনেচৰ, মাদীয় ৰজা দাৰিয়াছ আৰু পাৰ্চী ৰজা কোৰচ ২।
Dan 7:28 আৰু ইয়াত বাক্যৰ অন্ত পৰিল, আৰু মই দানিয়েল মোৰ চিন্তাত অতিশয় বিচলিত হৈ পৰিলোঁ আৰু মোৰ মুখ সলনি হ’ল আৰু মই বাক্যবোৰ মোৰ হৃদয়ত ৰাখিলোঁ।
২৮ক- দানিয়েলৰ বিভ্ৰান্তি এতিয়াও ন্যায্য, কাৰণ এই স্তৰত পোপৰ ৰোমৰ পৰিচয়ৰ প্ৰমাণ এতিয়াও শক্তিৰ অভাৱ; ইয়াৰ পৰিচয় এটা "কল্পনা" হৈয়েই আছে যিটো ইতিমধ্যে অতি পতিয়ন যোগ্য, কিন্তু তথাপিও, এটা "কল্পনা"। কিন্তু দানিয়েল ৭ পদ দানিয়েলৰ এই পুস্তকত উপস্থাপন কৰা সাতখন ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্লেটৰ ভিতৰত মাত্ৰ দ্বিতীয়খন। আৰু ইতিমধ্যে, আমি দেখিবলৈ সক্ষম হৈছো যে Dan.2 আৰু Dan.7 ত প্ৰদান কৰা বাৰ্তাসমূহ একে আৰু পৰিপূৰক। প্ৰতিখন নতুন প্লেটে আমাৰ বাবে অতিৰিক্ত উপাদান আনিব যিবোৰ ইতিমধ্যে কৰা অধ্যয়নসমূহৰ ওপৰত আৰোপিত হৈ ঈশ্বৰৰ বাৰ্তাক শক্তিশালী আৰু শক্তিশালী কৰিব যিটো এইদৰে ক্ৰমান্বয়ে স্পষ্ট হৈ পৰিব।
সৰু শিং "টো পোপৰ ৰোম বুলি ধাৰণাটো নিশ্চিত কৰিবলগীয়া আছে। এই কাম কৰা হ’ব। কিন্তু আমি ইতিমধ্যে মনত পেলাওঁক এই ঐতিহাসিক উত্তৰাধিকাৰী যিয়ে ৰোমৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে, " লোহাৰ দাঁত থকা ৪ৰ্থ দানৱীয় প্ৰাণী ।" ই ৰোমান সাম্ৰাজ্যক চিহ্নিত কৰে আৰু তাৰ পিছত মুক্ত আৰু স্বাধীন ইউৰোপীয় ৰাজ্যসমূহৰ " দহটা শিং " আৰু তাৰ পিছত ৫৩৮ চনত অনুমানিক পোপৰ " সৰু শিং " এই " বিভিন্ন ৰজা ," যাৰ আগত " তিনিটা শিং বা তিনিজন ৰজা ," হেৰুলি, ভাণ্ডাল আৰু অষ্ট্ৰ'গথসকলক ৪৯৩ আৰু ৫৩৮ চনৰ ভিতৰত ৮ আৰু পদত নিম্নগামী কৰা হয় ২৪.
দানিয়েল ৮
Dan 8:1 ৰজা বেলতচচৰৰ ৰাজত্বকালৰ তৃতীয় বছৰত দানিয়েল, মই প্ৰথমতে দেখা দৰ্শনৰ বাহিৰেও মোৰ এটা দৰ্শন দেখা গ’ল।
১ক- সময় পাৰ হৈ গ’ল: ৩ বছৰ। দানিয়েলে নতুন দৰ্শন লাভ কৰে। এইটোত মাত্ৰ দুটা প্ৰাণী আছে যিবোৰ ২০ আৰু ২১ পদত মেডী আৰু পাৰ্চী আৰু গ্ৰীকসকলৰ সৈতে স্পষ্টভাৱে চিনাক্ত কৰা হৈছে যিসকল পূৰ্বৰ দৰ্শনত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা উত্তৰাধিকাৰৰ ২য় আৰু ৩য় সাম্ৰাজ্য আছিল। সময়ৰ লগে লগে দৰ্শনত জীৱ-জন্তুবোৰ ইব্ৰীসকলৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ সৈতে অধিক স্পষ্টভাৱে মিল আছে। Dan.8 এ এটা ভেড়া আৰু এটা ছাগলী উপস্থাপন কৰিছে ; ইহুদী আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ দিনৰ বলিদানত আগবঢ়োৱা জীৱ-জন্তু । এইদৰে আমি গ্ৰীক সাম্ৰাজ্যৰ চুপাৰপজিচনত পাপৰ প্ৰতীকটো লক্ষ্য কৰিব পাৰো: দান.২ৰ ব্ৰঞ্জৰ পেট আৰু উৰু , দান.৭ৰ নাহৰফুটুকী আৰু ... ডেনৰ ছাগলী।৮ .
Dan 8:2 এই দৰ্শন দেখি মোৰ এনে লাগিল যে মই ইলাম প্ৰদেশৰ চূচান ৰাজপ্ৰসাদত আছো; আৰু সেই দৰ্শনত মই উলাই নদীৰ কাষত আছিলো।
২ক- দানিয়েল পাৰস্যত কাৰুণ নদীৰ ওচৰত আছে, যিখন তেওঁৰ সময়ত উলাই আছিল। পাৰ্চী ৰাজধানী আৰু এটা জনগোষ্ঠীৰ প্ৰতীক নদীখনে ঈশ্বৰে তেওঁক দিয়া দৰ্শনৰ বাবে ভৌগোলিক ৰেফাৰেন্স পইণ্টৰ ইংগিত দিয়ে। সেয়েহে ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাৰ্তাসমূহে এই অধ্যায়ত মূল্যৱান ভৌগোলিক তথ্য প্ৰদান কৰে যিবোৰ ২ আৰু ৭ অধ্যায়ত নোহোৱা হৈছিল।
Dan 8:3 পাছত মই চকু তুলি চালোঁ, নদীৰ আগত দুটা শিং থকা এটা মেৰ থিয় হৈ আছে, আৰু শিংবোৰ ওখ আছিল, কিন্তু এটা আনটোতকৈ ওখ আছিল আৰু শেষত ওপৰলৈ উঠি আহিছিল।
৩ক- এই পদত এই মেৰটোৱে প্ৰতিনিধিত্ব কৰা পাৰস্যৰ ইতিহাসৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰা হৈছে যাৰ শিং সৰ্বোচ্চটোৱে ইয়াক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে কাৰণ প্ৰথম অৱস্থাত ইয়াৰ মিত্ৰ মিডীৰ আধিপত্য আছিল, শেষত ইয়াৰ ওপৰলৈ উঠিছিল ৰজা চাইৰাছ ২ পাৰ্চীৰ ক্ষমতালৈ অহাৰ ফলত, ৫৩৯ চনত, দানিয়েল ১০:১ অনুসৰি দানিয়েলৰ শেষ সমসাময়িক। কিন্তু ইয়াত, মই বাস্তৱ তাৰিখৰ এটা সমস্যা আঙুলিয়াই দিছো, কাৰণ ইতিহাসবিদসকলে দানিয়েলৰ প্ৰত্যক্ষদৰ্শীৰ সাক্ষ্যক সম্পূৰ্ণৰূপে আওকাণ কৰিছে যিয়ে দান.৫:৩১ত, বেবিলন বিজয়ৰ কাৰণ দান.৬:১ অনুসৰি বেবিলনক ১২০খন চেট্ৰাপিত সংগঠিত কৰা মাদ ৰজা দাৰিয়াছৰ বুলি কয়। দাৰিয়াছৰ মৃত্যুৰ পিছত চাইৰাছ ক্ষমতালৈ আহিছিল গতিকে ৫৩৯ চনত নহয় অলপ পিছত, বা ইয়াৰ বিপৰীতে দাৰিয়াছৰ বিজয় তাৰিখটোৰ অলপ আগতে হ’ব পাৰিলেহেঁতেন – ৫৩৯।
৩খ- এই পদত এটা ঐশ্বৰিক সূক্ষ্মতা দেখা যায়, যিটো ৰূপত সৰু আৰু ডাঙৰ শিংক বুজাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ইয়াৰ দ্বাৰা নিশ্চিত কৰা হয় যে সাৱধানে পৰিহাৰ কৰা " সৰু শিং " অভিব্যক্তিটো ৰোমৰ পৰিচয়ৰ সৈতে বিশেষভাৱে আৰু একচেটিয়াভাৱে জড়িত।
Dan 8:4 মই মেৰটোৱে পশ্চিম, উত্তৰ আৰু দক্ষিণ দিশলৈ আঘাত কৰা দেখিলোঁ; আৰু কোনো জন্তুৱে তেওঁৰ আগত থিয় হ’ব নোৱাৰিলে, আৰু তেওঁৰ বলি হোৱা লোকসকলক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ কোনো নাছিল; আৰু তেওঁ নিজৰ ইচ্ছামতে কৰিলে আৰু শক্তিশালী হ’ল।
৪ক- এই পদৰ প্ৰতিচ্ছবিখনে পাৰ্চীসকলৰ বিজয়ৰ ক্ৰমাগত পৰ্যায়সমূহৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰে যিয়ে তেওঁলোকক সাম্ৰাজ্যৰ দিশে লৈ যায়, ৰজাৰ ৰজাৰ আধিপত্য।
পশ্চিমত : দ্বিতীয় চাইৰাছে ৫৪৯ চনৰ পৰা ৫৩৯ চনৰ ভিতৰত কলদীয়া আৰু মিচৰীয়াসকলৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰে ।
উত্তৰত : ৰজা ক্ৰ'ইছাছৰ লিডিয়া – ৫৪৬ চনত জয় কৰা হয়
দক্ষিণে : চাইৰাছে বেবিলন জয় কৰে, খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৫৩৯ চনৰ পিছত মেড ৰজা দাৰিয়াছৰ উত্তৰাধিকাৰী হয় আৰু পিছলৈ পাৰ্চী ৰজা দ্বিতীয় কেম্বিছে খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৫২৫ চনত মিচৰ জয় কৰিব ।
৪খ- আৰু তেওঁ শক্তিশালী হৈ পৰিল
এই অধ্যায় ৮ ত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা পাৰস্যক প্ৰথম সাম্ৰাজ্য কৰি তোলা সাম্ৰাজ্য শক্তিত উপনীত হয় । এই ক্ষমতাত পাৰ্চী সাম্ৰাজ্য ভূমধ্য সাগৰলৈকে বিস্তৃত হৈ গ্ৰীচক আক্ৰমণ কৰে যিয়ে -৪৯০ চনত মাৰাথনত ইয়াক বন্ধ কৰি দিয়ে। যুদ্ধবোৰ পুনৰ আৰম্ভ হ’ল।
Dan 8:5 মই অধ্যৱসায়ীভাৱে চাই থাকোঁতে, পশ্চিম দিশৰ পৰা এটা ছাগলী আহি সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ ওপৰেৰে ঘূৰি ফুৰিছিল, কিন্তু তাক স্পৰ্শ কৰা নাছিল, আৰু ছাগলীটোৰ চকুৰ মাজত এটা ডাঙৰ শিং আছিল।
৫ক- ২১ পদত ছাগলীটোক স্পষ্টকৈ চিনাক্ত কৰা হৈছে: ছাগলীটো হৈছে জাৱানৰ ৰজা, তেওঁৰ চকুৰ মাজৰ ডাঙৰ শিংটোৱেই হৈছে প্ৰথম ৰজা ৷ জাভান হৈছে গ্ৰীচৰ প্ৰাচীন নাম। দুৰ্বল গ্ৰীক ৰজাসকলক আওকাণ কৰি আত্মাই মহান গ্ৰীক বিজয়ী আলেকজেণ্ডাৰ মহানজনৰ ওপৰত নিজৰ প্ৰকাশ গঢ়ি তোলে।
৫খ- চোৱা, পশ্চিমৰ পৰা এটা ছাগলী আহিল
ভৌগোলিক ইংগিত এতিয়াও দিয়া হৈছে। ছাগলীটো পশ্চিমৰ পৰা আহিছে, পাৰ্চী সাম্ৰাজ্যক ভৌগোলিক ৰেফাৰেন্স পইণ্ট হিচাপে লোৱা হৈছে।
৫গ- আৰু ইয়াৰ পৃষ্ঠত গোটেই পৃথিৱীখন খোজ কাঢ়িছিল, ইয়াক স্পৰ্শ নকৰাকৈ
বাৰ্তাটো দানৰ নাহৰফুটুকীৰ চাৰিটা চৰাইৰ ডেউকাৰ সৈতে সাদৃশ্যপূৰ্ণ। ৭:৬। ইয়াৰ দ্বাৰা দহ বছৰৰ পাছত সিন্ধু নদীলৈকে নিজৰ আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিব পৰা এই যুৱ মেচিডোনিয়ান ৰজাৰ বিজয়ৰ চৰম দ্ৰুততাৰ ওপৰত আলোকপাত কৰা হৈছে।
৫ঘ- এই ছাগলীটোৰ চকুৰ মাজত এটা ডাঙৰ শিং আছিল
পৰিচয় ২১ পদত দিয়া হৈছে: তেওঁৰ চকুৰ মাজৰ মহাশিংটোৱেই প্ৰথম ৰজা। এই ৰজা হৈছে মহান আলেকজেণ্ডাৰ (৫৪৩-৫২৩)। আত্মাই তেওঁক ইউনিকৰ্ণৰ ৰূপ দিয়ে, যিটো পৌৰাণিক কল্পনাতীত প্ৰাণী। এইদৰে তেওঁ ধৰ্মৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য উপকথা উদ্ভাৱন কৰা আৰু প্ৰতাৰণামূলক খ্ৰীষ্টান পশ্চিমত আমাৰ সময়লৈকে শতিকাজুৰি যোৱা গ্ৰীক সমাজৰ অক্ষয় উৰ্বৰ কল্পনাক নিন্দা কৰে। ই পাপৰ এটা দিশ যিটো ছাগলীৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ দ্বাৰা নিশ্চিত কৰা হয় , যিটো জন্তুৱে "প্ৰত্যাখ্যানৰ দিন"ৰ পবিত্ৰ বাৰ্ষিক অনুষ্ঠানত পাপৰ ভূমিকা পালন কৰিছিল । ক্ৰুচত দিয়া মচীহ যীচুৱে তেওঁৰ ঐশ্বৰিক সিদ্ধতাত এই আচাৰ-ব্যৱহাৰ বন্ধ হ'ব লাগিছিল তেওঁৰ পিছত ... বলপূৰ্বকভাৱে, ৭০ চনত ৰোমানসকলে মন্দিৰ আৰু ইহুদী জাতি ধ্বংস কৰি।
Dan 8:6 পাছত তেওঁ দুটা শিং থকা ভেড়াটোৰ ওচৰ পালে, যিটো মই নদীৰ কাষত থিয় হৈ থকা দেখিলোঁ আৰু ক্ৰোধত তেওঁৰ ওপৰত দৌৰি গ’ল।
৬ক- মহান আলেকজেণ্ডাৰে পাৰ্চীসকলৰ বিৰুদ্ধে আক্ৰমণ আৰম্ভ কৰে যাৰ ৰজা তৃতীয় দাৰিয়াছ। তাৰ পিছৰজন ইছুছত পৰাস্ত হয়, তেওঁ নিজৰ ধনু, ঢাল আৰু পোছাক এৰি পলায়ন কৰে, লগতে পত্নী আৰু উত্তৰাধিকাৰীকো - ৩৩৩ চনত এৰি পলায়ন কৰে। পিছত তেওঁৰ দুজন সম্ভ্ৰান্ত লোকে তেওঁক হত্যা কৰিব।
৬খ- আৰু তেওঁ সকলো ক্ৰোধত তেওঁৰ ওপৰত দৌৰি গ’ল
এই ক্ৰোধ ঐতিহাসিকভাৱে ন্যায্য। ইয়াৰ পূৰ্বে দাৰিয়াছ আৰু আলেকজেণ্ডাৰৰ মাজত এই আদান-প্ৰদান হৈছিল: "আলেকজেণ্ডাৰে দাৰিয়াছক লগ পোৱাৰ আগতে পাৰ্চী ৰজাই তেওঁলৈ ৰজা আৰু শিশু হিচাপে নিজ নিজ পদবীক আণ্ডাৰলাইন কৰাৰ উদ্দেশ্যেৰে উপহাৰ পঠিয়াই দিয়ে – আলেকজেণ্ডাৰ এতিয়াও সেই সময়ত যুদ্ধৰ কলাৰ এজন যুৱ ৰাজকুমাৰৰ নবীন (প্ৰথম শাখা, ৮৯ নং শাৰী)। দাৰিয়াছে তেওঁলৈ এটা বল, এটা চাবুক, এটা ঘোঁৰাৰ ব্ৰিডল আৰু এটা সোণেৰে ভৰা ৰূপৰ বুকু পঠায়।" ধনৰ লগত থকা এখন চিঠিয়ে ইয়াৰ উপাদানবোৰক গ্ল’ছ কৰে: বলটো এনেদৰে যাতে তেওঁ যি শিশুৰ দৰে খেলি থাকে, তেওঁক আত্মনিয়ন্ত্ৰণ শিকাবলৈ লজ্জা, তেওঁক শুধৰাবলৈ চাবুক আৰু সোণে পাৰ্চী সম্ৰাটক মেচিডোনিয়ানসকলে দিবলগীয়া কৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে।
দূতসকলৰ ভয়ৰ মাজতো আলেকজেণ্ডাৰে খঙৰ কোনো লক্ষণ দেখা নাপায়। বৰঞ্চ তেওঁ তেওঁলোকক দাৰিয়াছক তেওঁৰ চতুৰতাৰ বাবে অভিনন্দন জনাবলৈ কয়। দাৰিয়াছে, তেওঁ কয়, ভৱিষ্যত জানে, যিহেতু তেওঁ আলেকজেণ্ডাৰক এটা গুলী দিছিল যিয়ে তেওঁৰ ভৱিষ্যতে পৃথিৱী বিজয়ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, লজ্জাটোৱে বুজায় যে সকলোৱে তেওঁৰ বশৱৰ্তী হ’ব, চাবুকটো হ’ব তেওঁৰ বিৰুদ্ধে থিয় হ’বলৈ সাহস কৰাসকলক শাস্তি দিয়া আৰু সোণে তেওঁৰ সকলো প্ৰজাৰ পৰা তেওঁ লাভ কৰিবলগীয়া কৰ-কৰ্মৰ ইংগিত দিয়ে। এটা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বিৱৰণ: আলেকজেণ্ডাৰৰ এটা ঘোঁৰা আছিল যাক তেওঁ "বুচেফালাছ" নাম দিছিল, যাৰ অৰ্থ হৈছে, এটা বৃদ্ধিমূলক উপসৰ্গৰ সৈতে, "মূৰ"। তেওঁৰ সকলো যুদ্ধতে তেওঁ নিজৰ সৈন্যৰ "মূৰ"ত থাকিব, হাতত অস্ত্ৰ। আৰু "দহ বছৰৰ বাবে" তেওঁ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ দ্বাৰা আবৃত জগতখনৰ শাসক "মূৰ" হ'ব। তেওঁৰ কুখ্যাতিই গ্ৰীক সংস্কৃতি আৰু ইয়াক কলংকিত কৰা পাপৰ প্ৰচাৰ কৰিব ।
Dan 8:7 মই তেওঁক ভেড়াৰ ওচৰলৈ অহা দেখি তেওঁৰ ওপৰত ক্ৰোধিত হ’লোঁ, আৰু তেওঁ ভেড়াটোক আঘাত কৰিলে আৰু তেওঁৰ দুটা শিং ভাঙি পেলালে, কিন্তু মেৰটোৱে তেওঁক প্ৰতিহত কৰিবলৈ যথেষ্ট শক্তিশালী নহ’ল;
৭ক- মহান আলেকজেণ্ডাৰে আৰম্ভ কৰা যুদ্ধ: – ৩৩৩ চনত ইছুছত পাৰ্চী শিবিৰ পৰাস্ত হয়।
Dan 8:8 ছাগলীটো অতিশয় শক্তিশালী হ’ল; কিন্তু যেতিয়া তেওঁ শক্তিশালী হ’ল, তেতিয়া তেওঁৰ ডাঙৰ শিংটো ভাঙি গ’ল আৰু তাৰ ঠাইত চাৰিটা ডাঙৰ শিং আকাশৰ চাৰিটা বতাহৰ ফালে উঠি আহিল।
৮ক- তেওঁৰ মহাশিংটো ভাঙি গ’ল
৩২৩ চনত ডেকা ৰজা (– ৩৫৬ – ৩২৩) ৩২ বছৰ বয়সত উত্তৰাধিকাৰী নোহোৱাকৈ, বেবিলনত মৃত্যুবৰণ কৰে।
৮খ- তাৰ ঠাইত চাৰিটা ডাঙৰ শিং উঠিল, আকাশৰ চাৰিটা বতাহত।
মৃত ৰজাৰ ঠাইত তেওঁৰ সেনাপতিসকল আছিল: ডায়াডোচিসকল। আলেকজেণ্ডাৰৰ মৃত্যুৰ সময়ত তেওঁলোকৰ দহজন আছিল আৰু ২০ বছৰ ধৰি তেওঁলোকে ইজনে সিজনৰ লগত ইমানেই যুঁজিছিল যে ২০ বছৰৰ শেষত মাত্ৰ চাৰিজনহে জীৱিত আছিল। তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেকেই যিখন দেশৰ ওপৰত তেওঁ শাসন কৰিছিল, সেই দেশত এটা ৰাজবংশ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। আটাইতকৈ ডাঙৰ আছিল চেলিউকাছ, নিকেটৰ নামেৰে পৰিচিত, যিয়ে ছিৰিয়া ৰাজ্যত শাসন কৰা "চেলিউচিড" বংশ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। দ্বিতীয়জন আছিল টলেমাইঅ'ছ লাগোছ, যিয়ে মিচৰ শাসন কৰা "লাগিড" বংশ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। তৃতীয়জন আছিল গ্ৰীচত শাসন কৰা কেছাণ্ড্ৰছ আৰু চতুৰ্থজন আছিল থ্ৰেচত শাসন কৰা লাইচিমাকাচ (লেটিন নাম)।
ভৌগোলিক ভিত্তিত ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাৰ্তা চলি আছে। আকাশৰ চাৰিটা বতাহৰ চাৰিটা কাৰ্ডিনেল পইণ্টে সংশ্লিষ্ট যুঁজাৰুসকলৰ দেশসমূহৰ পৰিচয় নিশ্চিত কৰে।
ৰোমৰ উভতি অহা, সৰু শিংটো
Dan 8:9 আৰু তেওঁলোকৰ এজনৰ পৰা এটা সৰু শিং ওলাই আহিল , আৰু দক্ষিণ দিশত, পূব দিশত আৰু গৌৰৱময় দেশৰ ফালে ডাঙৰ আৰু ডাঙৰ হৈ গ’ল।
৯ক- এই পদৰ দিশটোৱে এনে এখন ৰাজ্যৰ সম্প্ৰসাৰণৰ বৰ্ণনা কৰিছে যিখন ৰাজ্যই পাছলৈ আধিপত্যশীল সাম্ৰাজ্যত পৰিণত হ’ব। এতিয়া পূৰ্বৰ পাঠসমূহত আৰু বিশ্ব ইতিহাসত গ্ৰীচৰ উত্তৰাধিকাৰী ৰাজ্য হৈছে ৰোম। এই চিনাক্তকৰণক আৰু অধিক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে "সৰু শিং" অভিব্যক্তিটোৱে যিটো এইবাৰ, চুটি মিডিয়ান শিংটোৰ বাবে কৰা কামৰ বিপৰীতে, স্পষ্টভাৱে উল্লেখ কৰা হৈছে। ইয়াৰ দ্বাৰা আমি ক'ব পাৰো যে এই "সৰু শিং"টোৱে এই প্ৰসংগত ক্ৰমবৰ্ধমান গণতান্ত্রিক ৰোমৰ প্ৰতীক। কাৰণ, ই পূবৰ ফালে হস্তক্ষেপ কৰে, বিশ্বৰ আৰক্ষী হিচাপে, প্ৰায়ে কাৰণ ইয়াক বিৰোধীৰ মাজত স্থানীয় সংঘাত নিষ্পত্তি কৰিবলৈ আহ্বান জনোৱা হয়। আৰু এইটোৱেই সঠিক কাৰণ যিয়ে তলৰ ছবিখনক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে।
৯খ- ইয়াৰে এটাৰ পৰা এটা সৰু শিং ওলাই আহিল
পূৰ্বৰ আধিপত্যশীল আছিল গ্ৰীচ, আৰু গ্ৰীচৰ পৰাই ইজৰাইল অৱস্থিত এই পূব অঞ্চলত ৰোমে আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিবলৈ আহিছে; গ্ৰীচ, চাৰিটা শিঙৰ ভিতৰত এটা।
৯গ- যি দক্ষিণ দিশলৈ, পূব দিশলৈ আৰু আটাইতকৈ ধুনীয়া দেশবোৰৰ ফালে বহু পৰিমাণে বিস্তাৰিত হয়।
প্ৰথমে দক্ষিণ দিশৰ ভৌগোলিক অৱস্থানৰ পৰাই ৰোমান বৃদ্ধি আৰম্ভ হৈছিল । ইতিহাসে এই কথা নিশ্চিত কৰে, প্ৰায় ২৫০ খ্ৰীষ্টপূৰ্বত ৰোমে বৰ্তমানৰ টিউনিছৰ কাৰ্থেজৰ বিৰুদ্ধে পুনিক যুদ্ধত প্ৰৱেশ কৰে।
তাৰ পিছৰ পৰ্যায়টো পূব দিশত হৈছিল , চাৰিটা শিঙৰ ভিতৰত এটাত হস্তক্ষেপ কৰিছিল : গ্ৰীচ, প্ৰায় ২০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব। তাত ইয়াক গ্ৰীক এটলিয়ান লীগে মাতিছিল যাতে ইয়াক আচেয়ান লীগৰ বিৰুদ্ধে (এটলিয়াক আখিয়াৰ বিৰুদ্ধে) সমৰ্থন কৰে। গ্ৰীক মাটিত আহিলেই ৰোমান সৈন্যই আৰু কেতিয়াও তাক এৰি নাযায় আৰু খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১৬০ চনৰ পৰা সমগ্ৰ গ্ৰীচ ৰোমান উপনিবেশত পৰিণত হ’ব।
গ্ৰীচৰ পৰা ৰোমে পেলেষ্টাইন আৰু যিহূদিয়াত ভৰি দি সম্প্ৰসাৰণ অব্যাহত ৰাখিছিল আৰু খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬৩ চনত জেনেৰেল পম্পেইৰ সৈন্যই জয় কৰা ৰোমৰ প্ৰদেশত পৰিণত হৈছিল। এই যিহূদিয়াক আত্মাই এই সুন্দৰ অভিব্যক্তিৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰণ কৰিছে: দেশৰ ভিতৰত আটাইতকৈ ধুনীয়া , দান.১১:১৬ আৰু ৪২, আৰু যিহিষ্ক.২০:৬ আৰু ১৫ত উল্লেখ কৰা এটা অভিব্যক্তি।
অনুমানটো নিশ্চিত কৰা হৈছে, " সৰু শিং "টো হৈছে ৰোম
এইবাৰ আৰু কোনো সন্দেহ নাই, ডানৰ পোপৰ শাসন। ৭ মুখা খুলি দিয়া হৈছে, আৰু সেয়েহে, অসাৰ শতিকাবোৰৰ ওপৰেৰে এৰি থৈ, আত্মাই আমাক সেই কৰুণ ঘণ্টাটোলৈ লৈ যায় যেতিয়া সম্ৰাটসকলে পৰিত্যক্ত কৰি ৰোমে খ্ৰীষ্টান ৰূপৰ ধৰ্মীয় ৰূপৰ অধীনত নিজৰ আধিপত্য পুনৰ আৰম্ভ কৰে যাৰ বাবে ই তলৰ পদ ১০ ৰ প্ৰতীকসমূহে প্ৰকাশ কৰা কাৰ্য্যসমূহৰ কাৰণ বুলি কয়। এইবোৰ হৈছে দানৰ " বেলেগ " ৰজাৰ কাৰ্য্য। ৭.
ইম্পেৰিয়েল ৰোম আৰু তাৰ পিছত পোপৰ ৰোমে সন্তসকলক অত্যাচাৰ কৰে
এই একক পদটোৰ বাবে একেৰাহে দুটা পঠন
Dan 8:10 আৰু ই স্বৰ্গৰ বাহিনীলৈকে উঠি গৈ বাহিনী আৰু তৰাবোৰৰ কিছুমান পৃথিৱীলৈ পেলাই দিলে আৰু ভৰিৰে গচকিলে।
১০ক- তাই স্বৰ্গৰ সৈন্যৰ ওচৰলৈ উঠি গ’ল
" she ," আত্মাই ৰোমক নিজৰ লক্ষ্য হিচাপে ৰাখে, ইয়াৰ সম্প্ৰসাৰণৰ কালক্ৰম অনুসৰি, বিভিন্ন ধৰণৰ চৰকাৰৰ পিছত যাৰ বিষয়ে তেওঁ প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:১০ ত উল্লেখ কৰিছে, ৰোমে ৰোমান সম্ৰাট অক্টেভিয়ানৰ ৰাজত্বকালত সাম্ৰাজ্যত উপনীত হয়, যাক অগাষ্টাছ নামেৰে জনা যায়। আৰু তেওঁৰ সময়ত যীচু খ্ৰীষ্টই আত্মাৰ দ্বাৰা জন্ম লাভ কৰিছিল, যোচেফৰ কণমানি পত্নী মৰিয়মৰ নিশ্চল কুমাৰী শৰীৰত; দুয়োকে ৰজা দায়ূদৰ বংশৰ অন্তৰ্গত হোৱাৰ একমাত্ৰ কাৰণত নিৰ্বাচিত কৰা হৈছিল। তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছত, তেওঁ ঘোষণা কৰা ধৰণে এবাৰ নিজেই পুনৰুত্থান হোৱাৰ পিছত, যীচুৱে তেওঁৰ পাঁচনি আৰু শিষ্যসকলক পৰিত্ৰাণৰ শুভবাৰ্ত্তা (সুসমাচাৰ) ঘোষণা কৰাৰ মিছন অৰ্পণ কৰিছিল যাতে সমগ্ৰ পৃথিৱীত নিৰ্বাচিত লোক হয়। সেই সময়ত ৰোমে খ্ৰীষ্টান কোমলতা আৰু শান্তিবাদৰ সন্মুখীন হৈছিল; তাই কসাইৰ ভূমিকাত, বধ কৰা মেৰ পোৱালিবোৰৰ ভূমিকাত খ্ৰীষ্টৰ শিষ্য। বহু শ্বহীদ ৰক্তপাতৰ মূল্যত খ্ৰীষ্টান বিশ্বাস সমগ্ৰ বিশ্বতে বিয়পি পৰিল, বিশেষকৈ সাম্ৰাজ্যৰ ৰাজধানী ৰোমত। সাম্ৰাজ্যবাদী ৰোমক অত্যাচাৰ কৰি খ্ৰীষ্টানসকলৰ বিৰুদ্ধে উঠিছে। ১০ পদত ৰোমৰ দুটা কাৰ্য্যৰ ওপৰত ওপৰত ওপৰ সোমাই আছে। প্ৰথমটো সাম্ৰাজ্যবাদী আৰু দ্বিতীয়টো পোপৰ বিষয়ে।
সাম্ৰাজ্যবাদী শাসন ব্যৱস্থাত আমি ইতিমধ্যে তেওঁৰ বাবে উল্লেখ কৰা কাৰ্য্যসমূহৰ কাৰণ বুলি ক’ব পাৰো:
তাই স্বৰ্গৰ সৈন্যবাহিনীলৈ উঠিল : তাই খ্ৰীষ্টানসকলৰ সৈতে মুখামুখি হ’ল। এই প্ৰতীকী অভিব্যক্তিৰ আঁৰত, স্বৰ্গৰ সৈন্য , খ্ৰীষ্টান মনোনীতজন, যাৰ মতে যীচুৱে ইতিমধ্যে তেওঁৰ বিশ্বাসীসকলৰ নাম ৰাখিছিল: স্বৰ্গৰাজ্যৰ নাগৰিক । তদুপৰি, দান.১২:৩ ত প্ৰকৃত পবিত্ৰ লোকসকলক তৰাবোৰৰ সৈতে তুলনা কৰা হৈছে যিবোৰ আদিপুস্তক ১৫:৫ ৰ অব্ৰাহামৰ বংশধৰ । প্ৰথম পঠনত ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ-কন্যাসকলক শ্বহীদ কৰাৰ সাহস কৰাটোৱে ইতিমধ্যে পৌত্তলিক ৰোমৰ বাবে এক অহংকাৰী কাৰ্য্য আৰু এক অযোগ্য আৰু অযুক্তিকৰ উচ্চতা গঠন কৰিছে । দ্বিতীয় পঠনত ৰোমৰ বিচপে ৫৩৮ চনৰ পৰা যীচু খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিত ব্যক্তিক পোপ হিচাপে নেতৃত্ব দিয়াৰ দাবীও এক অহংকাৰী কাৰ্য্য, আৰু আৰু অধিক অযোগ্য আৰু অযুক্তিকৰ উচ্চতা ।
এই সেনাবাহিনীৰ অংশ আৰু তৰাবোৰ মাটিত পৰিল আৰু তাই সিহঁতক ভৰিৰে গচকিলে : তাই সিহঁতক অত্যাচাৰ কৰে আৰু হত্যা কৰে যাতে তাইৰ জনসাধাৰণক তাইৰ ক্ষেত্ৰসমূহত বিচলিত কৰিব পাৰে। 303 আৰু 313 চনৰ ভিতৰত শেষৰজন আনুষ্ঠানিক নিৰ্যাতনকাৰী ডাইক্লিটিয়ান। প্ৰথম পাঠত এই নাটকীয় সময়ছোৱাক প্ৰকাশিত বাক্য 2 ত " ইফিচ " ৰ প্ৰতীকী নামেৰে আলোচনা কৰা হৈছে, সেই সময় যেতিয়া যোহনে তেওঁৰ "এপ'কেলিপছ" আৰু " স্মিৰ্না " নামৰ তেওঁৰ ঐশ্বৰিক প্ৰকাশিত বাক্য লাভ কৰে। পোপৰ ৰোমৰ ওপৰত আৰোপ কৰা দ্বিতীয় পঠনত এই কাৰ্য্যসমূহক প্ৰকাশিত বাক্য ২ ত " পাৰ্গামম " বা, মিত্ৰতা উলংঘা কৰা বা ব্যভিচাৰী আৰু "থিয়াটিৰা" বা, ঘৃণনীয় আৰু মৃত্যু নামৰ সময়ছোৱাৰ অধীনত ৰখা হৈছে। কৈ, আৰু তাই সেইবোৰ ভৰিৰে গচকিলে, আত্মাই দুয়োখন ৰোমক একে ধৰণৰ ৰক্তাক্ত কাৰ্য্যৰ আৰোপ কৰে। trampled ক্ৰিয়া আৰু ইয়াৰ অভিব্যক্তি trampled দানত পৌত্তলিক ৰোমৰ আৰোপ কৰা পোৱা যায়। ৭:১৯। কিন্তু ১৩ পদৰ বক্তব্য অনুসৰি এই অধ্যায়ৰ ১৪ নং পদৰ ২৩০০ সন্ধিয়া-ৰাতিপুৱাৰ শেষলৈকে ভৰিৰে গচকি যোৱাৰ ক্ৰিয়া চলি থাকিব: পবিত্ৰতা আৰু সৈন্যবাহিনী কিমান দিনলৈকে ভৰিৰে গচকিব ? এই কাৰ্য্য খ্ৰীষ্টান যুগৰ সময়ত সম্পন্ন হয় আৰু সেয়েহে আমি ইয়াক পোপৰ ৰোম আৰু ইয়াৰ ৰাজতন্ত্ৰিক সমৰ্থকসকলৰ ওপৰত আৰোপ কৰিব লাগিব; যিটো ইতিহাসে নিশ্চিত কৰে। তথাপিও এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ পাৰ্থক্য লক্ষ্য কৰোঁ আহক। পৌত্তলিক ৰোমে কেৱল আক্ষৰিক অৰ্থত যীচু খ্ৰীষ্টৰ সন্তসকলক নমাই আনে , আনহাতে পোপৰ ৰোমে তেওঁলোকৰ মিছা ধৰ্মীয় নিৰ্দেশনাৰ জৰিয়তে তেওঁলোকক আধ্যাত্মিকভাৱে নমাই আনে , তাৰ আগতে তেওঁলোকক আক্ষৰিক অৰ্থত পাল পাতি অত্যাচাৰ কৰে।
আদেশৰ দ্বাৰা খ্ৰীষ্টানসকলৰ বিৰুদ্ধে হোৱা নিৰ্যাতনৰ অন্ত পেলাইছিল , যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ২:৮ৰ " স্মিৰ্না " যুগৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ নিৰ্যাতনৰ " দহ বছৰৰ " সময়ছোৱাৰ অন্ত পেলাইছিল। এই শান্তিৰ দ্বাৰা খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসে একো লাভ নকৰে আৰু ঈশ্বৰে, নিজেই, বহুত হেৰুৱাব। কাৰণ নিৰ্যাতনৰ বাধা অবিহনে এই নতুন বিশ্বাসৰ প্ৰতি অধৰ্মান্তৰিতসকলৰ প্ৰতিশ্ৰুতি সমগ্ৰ সাম্ৰাজ্যত আৰু বিশেষকৈ ৰোমত য’ত শ্বহীদৰ তেজ আটাইতকৈ বেছি বৈ গৈছে তাত প্ৰচুৰ আৰু বৃদ্ধি পাইছে।
সেয়েহে এই সময়ছোৱাৰ লগতেই আমি এই পদৰ দ্বিতীয় পাঠৰ আৰম্ভণি সংলগ্ন কৰিব পাৰো। য'ত ৰোম সম্ৰাট কনষ্টেণ্টাইনৰ আদেশ মানি খ্ৰীষ্টান হৈ পৰে যিয়ে ৩২১ চনত মাত্ৰ এটা আদেশ দিছে যিয়ে সাপ্তাহিক বিশ্ৰামৰ দিনটো সলনি কৰাৰ নিৰ্দেশ দিছে: সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ ঠাইত সপ্তাহৰ প্ৰথম দিনটো দিয়া হয়; সেই সময়ত পৌত্তলিকসকলে " পূজনীয় অবিজয়ী সূৰ্য্য " দেৱতাৰ পূজাৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰিছিল। এই কাৰ্য্যৰ পৰা মদ্যপান কৰাৰ দৰেই গুৰুতৰ মন্দিৰৰ সোণৰ পাত্ৰবোৰ , কিন্তু এইবাৰ, ঈশ্বৰে কোনো প্ৰতিক্ৰিয়া নকৰে, চূড়ান্ত বিচাৰৰ ঘণ্টাটোৱেই যথেষ্ট হ'ব। ৰোমে নিজৰ নতুন বিশ্ৰাম দিনৰ সৈতে সমগ্ৰ সাম্ৰাজ্যখনতে নিজৰ খ্ৰীষ্টান মতবাদ সম্প্ৰসাৰিত কৰিব, আৰু ইয়াৰ স্থানীয় কৰ্তৃত্ব, ৰোমৰ বিচপে প্ৰতিপত্তি আৰু সমৰ্থন লাভ কৰিব, যেতিয়ালৈকে তেওঁক ডিক্রীৰ দ্বাৰা দিয়া পোপৰ উপাধিৰ সৰ্বোচ্চ উচ্চতা, ৫৩৩ চনত, বাইজেন্টাইন সম্ৰাট প্ৰথম জাষ্টিনিয়ানে পোপ, ভিজিলিয়াছে, ৰোমত, মাউণ্ট কেলিয়ানত নিৰ্মিত লেটাৰান পেলেচত নিজৰ পোপৰ আসনত বসতি স্থাপন কৰিবলৈ। ৫৩৮ চনৰ তাৰিখ আৰু প্ৰথম পোপৰ আগমনৰ লগে লগে ১১ নং পদত বৰ্ণনা কৰা কাৰ্য্যসমূহ সম্পন্ন হয়। কিন্তু ই পোপসকলৰ ১২৬০ দিন-বছৰৰ ৰাজত্বকালৰ আৰম্ভণি আৰু তেওঁলোকৰ সম্পৰ্কীয় সকলোবোৰৰ আৰম্ভণিও আৰু যিটো দান.৭ত প্ৰকাশ পাইছিল। ৰোমান পোপৰ ধৰ্মীয় আধিপত্য আৰু ইয়াৰ নাগৰিক সমৰ্থক, ৰজা, আৰু ইয়াৰ উচ্চতাৰ দ্বাৰা... খ্ৰীষ্টৰ নামত ।
৫৩৮ চনত প্ৰতিষ্ঠিত পোপাৰৰ নিৰ্দিষ্ট কাৰ্য্য
Dan 8:11 আৰু তেওঁ সৈন্যবাহিনীৰ সেনাপতিলৈকে নিজকে মহিমামণ্ডিত কৰিলে, আৰু তেওঁৰ পৰা অবিৰত বলিদান কাঢ়ি লৈ গ’ল, আৰু তেওঁৰ পবিত্ৰস্থানৰ ঠাই আৰু গুৰি তললৈ পেলাই দিলে।
১১ক- তাই সেনাবাহিনীৰ মুৰব্বীলৈ উঠি আহিল
এই সেনাবাহিনীৰ মুৰব্বীজন যুক্তিসংগত আৰু বাইবেলৰ মতে যীচু খ্ৰীষ্ট, ইফিচীয়া ৩৬ৰ মতে। ৫:২৩: কাৰণ স্বামী পত্নীৰ মূৰ, যেনেকৈ খ্ৰীষ্ট মণ্ডলীৰ মূৰ , যি তেওঁৰ শৰীৰ আৰু যাৰ ত্ৰাণকৰ্তা। " তাই উঠিল " ক্ৰিয়াটো ভালদৰে নিৰ্বাচিত কৰা হৈছে, ঠিক কাৰণ, ৫৩৮ চনত, যীচু স্বৰ্গত আছে, আনহাতে পোপৰ পদ পৃথিৱীত আছে। স্বৰ্গ তেওঁৰ হাতৰ নাগালেৰে বাহিৰত কিন্তু " তাই উঠিল " মানুহক বিশ্বাস কৰাই যে তাই পৃথিৱীত তেওঁৰ ঠাই লয়। স্বৰ্গৰ পৰা যীচুৱে চয়তানে মানুহৰ বাবে ৰখা ফান্দৰ পৰা আঁতৰি যোৱাৰ সম্ভাৱনা কম। তদুপৰি, তেওঁ কিয় তেনে কৰিব, যেতিয়া তেওঁ নিজেই তেওঁলোকক এই ফান্দত আৰু ইয়াৰ সকলো অভিশাপত শোধাই দিয়ে? কিয়নো আমি পঢ়িলোঁ, দান। ৭:২৫, " পবিত্ৰ লোকসকলক কিছু সময়, সময় (২ বাৰ) ডেৰ সময়ৰ বাবে তেওঁৰ হাতত অৰ্পণ কৰা হ'ব "; পৰিৱৰ্তিত সময় আৰু পৰিৱৰ্তিত বিধানৰ বাবে ঈশ্বৰ খ্ৰীষ্টই ইচ্ছাকৃতভাৱে তেওঁলোকক প্ৰদান কৰে । ৩২১ চনত কনষ্টেণ্টাইনে বিশ্ৰামবাৰ সম্পৰ্কে সংশোধন কৰা আইনখন অৱশ্যেই, কিন্তু সৰ্বোপৰি, ৰোমান পেপিজমৰ দ্বাৰা আইনখন সলনি কৰা হয় , ৫৩৮ চনৰ পিছত য'ত তাত, কেৱল বিশ্ৰামবাৰেই প্ৰভাৱিত আৰু আক্ৰমণ কৰা নহয়, কিন্তু সমগ্ৰ আইনখনেই ৰোমান সংস্কৰণত পুনৰ কাম কৰা হয়।
১১খ- তেওঁৰ পৰা চিৰন্তন বলিদান কাঢ়ি লৈ গ’ল
মই মূল হিব্ৰু গ্ৰন্থত বলিদান শব্দৰ অনুপস্থিতিৰ কথা আঙুলিয়াই দিছো। এইখিনিতে ক’ব পাৰি যে ইয়াৰ উপস্থিতিয়ে পুৰণি নিয়মৰ প্ৰসংগটোকে সূচায়, কিন্তু মই মাত্ৰ প্ৰদৰ্শন কৰা ধৰণে এইটো নহয়। নতুন নিয়মৰ অধীনত বলিদান আৰু বলিদান বন্ধ হৈ গ’ল, খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যু, দানত উল্লেখ কৰা সপ্তাহৰ মাজভাগত । ৯:২৭, এই আচাৰ-ব্যৱহাৰক অসাৰ কৰি পেলাই। কিন্তু পুৰণি নিয়মৰ পৰা কিবা এটা বাকী থাকিল: মহাপুৰোহিত আৰু সেই লোকসকলৰ পাপৰ বাবে মধ্যস্থতাকাৰীৰ পৰিচৰ্যা যিসকলে যীচুৱে পুনৰুত্থানৰ পিছৰ পৰা তেওঁৰ তেজৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱা একমাত্ৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ সপক্ষে কৰা স্বৰ্গীয় পৰিচৰ্যাৰ বিষয়েও ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল। খ্ৰীষ্ট স্বৰ্গলৈ উঠি গ’ল, তেতিয়া তেওঁৰ পৰা কি লোৱা হ’ল? তেওঁৰ পুৰোহিতৰ কাম অৰ্থাৎ তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ পাপ ক্ষমা কৰিবলৈ মধ্যস্থতাকাৰী হিচাপে তেওঁৰ একচেটিয়া ভূমিকা। সঁচাকৈয়ে ৫৩৮ চনৰ পৰা পৃথিৱীত, ৰোমত, খ্ৰীষ্টৰ গীৰ্জাৰ এজন মুৰব্বী প্ৰতিষ্ঠা হোৱাটোৱে যীচুৰ স্বৰ্গীয় পৰিচৰ্যাক অসাৰ আৰু অসাৰ কৰি তুলিছে। প্ৰাৰ্থনা আৰু তেওঁৰ মাজেৰে নাযায় আৰু পাপীসকলে তেওঁলোকৰ পাপ আৰু ঈশ্বৰৰ প্ৰতি থকা অপৰাধৰ বাহক হৈয়েই থাকে। ইব্ৰী। ৭:২৩ পদত এই বিশ্লেষণ নিশ্চিত কৰা হৈছে, " কিন্তু এই মানুহজনে চিৰকাল জীয়াই থকাৰ বাবে অপৰিৱৰ্তিত পুৰোহিতৰ পদ আছে ।" পৃথিৱীত নেতাৰ পৰিৱৰ্তনে এই খ্ৰীষ্টবিহীন খ্ৰীষ্টান ধৰ্মই বহন কৰা ঘৃণনীয় ফলবোৰক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে; ঈশ্বৰে দানিয়েলক ভৱিষ্যতবাণী কৰা ফল। খ্ৰীষ্টানসকলক কিয় এই ভয়ানক অভিশাপৰ দ্বাৰা আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈছিল? তলৰ ১২ পদটোৱে উত্তৰ দিব: পাপৰ কাৰণে .
মাত্ৰ কৰা চিৰন্তন চিনাক্তকৰণে ১২৯০ আৰু ১৩৩৫ দিন-বছৰৰ সময়সীমা ব্যৱহাৰ কৰি গণনাৰ ভিত্তি হিচাপে কাম কৰিব যিটো দান.১২:১১ আৰু ১২ত প্ৰস্তাৱ কৰা হ'ব; ৫৩৮ চনৰ তাৰিখ, যিটো মুহূৰ্ত আছিল যেতিয়া পাৰ্থিৱ পোপৰ মুৰব্বীয়ে চিৰন্তন পুৰোহিতৰ পদ চুৰি কৰিছিল।
১১গ- আৰু সেই ঠাইখন তেওঁৰ পবিত্ৰস্থানৰ ভিত্তি উফৰাই পেলালে
নতুন নিয়মৰ প্ৰসংগৰ বাবেই, "স্থান" হিচাপে অনুবাদ কৰা হিব্ৰু শব্দ "মেকন"ৰ দুটা সম্ভাৱ্য অৰ্থৰ মাজত মই ইয়াৰ অনুবাদ "ভিত্তি" ধৰি ৰাখিছো যিটো ভৱিষ্যদ্বাণীৰ দ্বাৰা লক্ষ্য কৰি লোৱা খ্ৰীষ্টান যুগৰ প্ৰসংগৰ সৈতে ঠিক তেনেদৰেই বৈধ আৰু ভালদৰে খাপ খাই পৰিছে।
প্ৰায়ে পবিত্ৰস্থানৰ কথা কোৱা হৈছে , যিটো বিভ্ৰান্তিকৰ হ'ব পাৰে। কিন্তু অভয়াৰণ্যত কৰা কাৰ্য্যক চিহ্নিত কৰা ক্ৰিয়াই বিপথে পৰিচালিত নকৰা সম্ভৱ ৷
ইয়াত Dan.7:11 ত: ইয়াৰ ভিত্তি পোপৰ দ্বাৰা উফৰাই পেলায় ।
দান.১১:৩০ ত: ইয়াক গ্ৰীক ৰজা এন্টিয়কাছে অপবিত্ৰ কৰিছে ৪ এপিফেনেছ, ইহুদীসকলক অত্যাচাৰ কৰা – ১৬৮ চনত।
পবিত্ৰস্থানৰ প্ৰশ্ন নহয় কিন্তু পবিত্ৰতাৰ প্ৰশ্ন ৷ হিব্ৰু শব্দ "qodesh" পদ্ধতিগতভাৱে আটাইতকৈ সাধাৰণ সংস্কৰণৰ সকলো অনুবাদতে ভুল অনুবাদ কৰা হৈছে। কিন্তু আদি সত্যৰ সাক্ষ্য দিবলৈ মূল হিব্ৰু পাঠ অপৰিৱৰ্তিত হৈ আছে।
মন কৰিবলগীয়া যে " পবিত্ৰস্থান " শব্দটোৱে কেৱল সেই ঠাইক বুজায় য'ত ঈশ্বৰ ব্যক্তিগতভাৱে থিয় হৈ থাকে। যিহেতু যীচুৱে মৃত্যুৰ পৰা পুনৰুত্থিত হৈ স্বৰ্গলৈ উঠিল, গতিকে পৃথিৱীত আৰু কোনো পবিত্ৰ স্থান নাই ৷ সেয়েহে তেওঁৰ পবিত্ৰস্থানৰ ভিত্তি উফৰাই পেলোৱাৰ অৰ্থ হ’ল তেওঁৰ স্বৰ্গীয় পৰিচৰ্যাৰ সম্পৰ্কীয় মতবাদী ভেটিসমূহক ভেঙুচালি কৰা, যিয়ে পৰিত্ৰাণৰ সকলো অৱস্থাৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰে। সঁচাকৈয়ে, এবাৰ বাপ্তিস্ম লোৱাৰ পিছত আহ্বান কৰা ব্যক্তিজনে যীচু খ্ৰীষ্টৰ অনুমোদনৰ পৰা উপকৃত হ’ব পাৰিব লাগিব, যিজনে তেওঁৰ কৰ্ম আৰু সন্মতিৰ ওপৰত নিজৰ বিশ্বাসৰ বিচাৰ কৰে বা তেওঁৰ বলিদানৰ নামত নিজৰ পাপ ক্ষমা নকৰে। বাপ্তিস্মে ঈশ্বৰৰ ন্যায়পৰায়ণ বিচাৰৰ অধীনত জীয়াই থকা অভিজ্ঞতাৰ আৰম্ভণি চিহ্নিত কৰে আৰু ইয়াৰ অন্ত নহয়। অৰ্থাৎ যেতিয়া পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিত আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গীয় মধ্যস্থতাকাৰীৰ মাজৰ প্ৰত্যক্ষ সম্পৰ্কত বাধা আহে, তেতিয়া পৰিত্ৰাণ আৰু সম্ভৱ নহয়, আৰু পবিত্ৰ নিয়ম ভংগ হয়। ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা আৰু ৫৩৮ চনৰ পৰা প্ৰতাৰিত আৰু প্ৰলোভিত হোৱা মানৱ জনসাধাৰণে আওকাণ কৰা এই ভয়ংকৰ আধ্যাত্মিক নাটক য’ত পোপে নিজৰ লাভৰ বাবে যীচু খ্ৰীষ্টৰ চিৰস্থায়ী পুৰোহিতৰ পদ কাঢ়ি লৈ গৈছিল। তেওঁৰ পবিত্ৰস্থানৰ ভিত্তি উফৰাই পেলোৱাটোও মনোনীতজনৰ ভিত্তি বা ভেটি, আধ্যাত্মিক ঘৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা ১২ জন পাঁচনিৰ ওপৰত এটা মিছা খ্ৰীষ্টান মতবাদক আৰোপ কৰা যিয়ে ঈশ্বৰৰ বিধানৰ বিৰুদ্ধে পাপক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে আৰু বৈধতা প্ৰদান কৰে; যিটো কাম কোনো পাঁচনিয়ে নকৰিলেহেঁতেন।
Dan 8:12 পাপৰ কাৰণে দৈনিক বলিদানৰ সৈতে সৈন্য ত্যাগ কৰা হ’ল; শিংটোৱে সত্যক মাটিত পেলাই দিলে আৰু যি কৰিলে, তাতেই সফল হ’ল।
১২ক- সেনাবাহিনীক চিৰন্তন বলিদানৰ সৈতে উদ্ধাৰ কৰা হৈছিল
অধিক প্ৰতীকী ভাষাত এই অভিব্যক্তি Dan.7:25 যেনে একে অৰ্থ আছে: সৈন্যবাহিনী বিতৰণ কৰা হৈছিল ... কিন্তু ইয়াত আত্মাই চিৰন্তনটোৰ লগত যোগ কৰে
১২খ - পাপৰ কাৰণে
অৰ্থাৎ ১ যোহন ৩:৪ পদ অনুসৰি, বিধানৰ উলংঘাৰ বাবে দান.৭:২৫ পদত পৰিৱৰ্তন হ’ল । কিয়নো যোহনে কৈছে আৰু লিখিছে: যি কোনোৱে পাপ কৰে, তেওঁ বিধান উলংঘা কৰে, আৰু পাপ বিধানৰ উলংঘা ৷ এই উলংঘা ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰাই আৰম্ভ হৈছে আৰু ইয়াৰ বিষয়ে প্ৰথমে ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰ পৰিত্যাগ; তেওঁৰ দ্বাৰা পবিত্ৰ কৰা বিশ্ৰামবাৰ , জগত সৃষ্টিৰ পৰাই, অনন্য আৰু চিৰস্থায়ী " সপ্তম দিন "ত।
১২গ- শিংটোৱে সত্যক মাটিত পেলাই দিলে
সত্য আকৌ এটা আধ্যাত্মিক শব্দ যিয়ে গীতমালা ১১৯:১৪২-১৫১ অনুসৰি বিধানক নিৰ্ধাৰণ কৰে: আপোনাৰ বিধান সত্য...আপোনাৰ সকলো আজ্ঞা সত্য .
১২ঘ- আৰু নিজৰ কামত সফল হয়
যদি সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ আত্মাই আগতীয়াকৈ ঘোষণা কৰিছে, তেন্তে এই প্ৰতাৰণাক আওকাণ কৰি আচৰিত নহ’ব, যিটো মানুহৰ সমগ্ৰ ইতিহাসৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ আধ্যাত্মিক প্ৰৱঞ্চনা; কিন্তু, ঈশ্বৰৰ বাবে মানুহৰ আত্মা হেৰুৱাৰ পৰিণতিৰ ক্ষেত্ৰতো আটাইতকৈ গুৰুতৰ। ২৪ পদটোৱে এই কথা নিশ্চিত কৰিব: তেওঁৰ শক্তি বৃদ্ধি পাব, কিন্তু তেওঁৰ নিজৰ শক্তিৰ দ্বাৰা নহয়; তেওঁ অবিশ্বাস্য ধ্বংসলীলা কৰিব, তেওঁ নিজৰ উদ্যোগত সফল হ'ব , তেওঁ শক্তিশালী আৰু সন্তসকলৰ লোকক ধ্বংস কৰিব।
পবিত্ৰকৰণৰ বাবে প্ৰস্তুতি
পুৰণি নিয়মৰ ধৰ্মীয় আচাৰ-ব্যৱহাৰে দিয়া পাঠত পবিত্ৰতাৰ প্ৰস্তুতিৰ এই বিষয়টো অহৰহ প্ৰকাশ পায়। প্ৰথমতে, দাসত্বৰ সময় আৰু কনানত প্ৰৱেশৰ মাজত ঈশ্বৰে যিসকল লোকক তেওঁলোকৰ জাতীয় মাটি ইস্ৰায়েল, প্ৰতিজ্ঞাত দেশলৈ লৈ যাব লগা আছিল, তেওঁলোকক পবিত্ৰ কৰিবলৈ নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব উদযাপনৰ প্ৰয়োজন আছিল। দৰাচলতে কনানত প্ৰৱেশ সম্পন্ন হ’বলৈ ৪০ বছৰ ধৰি শুদ্ধি আৰু পবিত্ৰতাৰ পৰীক্ষাৰ প্ৰয়োজন হৈছিল।
একেদৰে সূৰ্যাস্তৰ পৰা সূৰ্যাস্তলৈকে সপ্তম দিনা চিহ্নিত কৰা বিশ্ৰামবাৰৰ বিষয়েও আগতীয়াকৈ প্ৰস্তুতিৰ সময়ৰ প্ৰয়োজন আছিল। ছয় দিনৰ অশ্লীল কামৰ বাবে শৰীৰ ধোৱা আৰু কাপোৰ সলনি কৰাৰ প্ৰয়োজন হৈছিল, এইবোৰো পুৰোহিতজনৰ ওপৰত জাপি দিয়া হৈছিল যাতে তেওঁ নিজৰ জীৱনৰ বিপদ নোহোৱাকৈ মন্দিৰৰ পবিত্ৰ স্থানত প্ৰৱেশ কৰি নিজৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে।
সাত দিনীয়া ২৪ ঘণ্টীয়া সৃষ্টিৰ সপ্তাহটো পৰিত্ৰাণৰ বাবে ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাৰ সাত হাজাৰ বছৰৰ আৰ্হিত কৰা হৈছে। গতিকে প্ৰথম ছয় দিনে প্ৰথম ছয় সহস্ৰাব্দক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে য’ত ঈশ্বৰে তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক নিৰ্বাচন কৰে। আৰু সপ্তম আৰু অন্তিম সহস্ৰাব্দই সেই মহান বিশ্ৰামবাৰ গঠন কৰে য’ত ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ মনোনীতসকলে স্বৰ্গত একত্ৰিত হৈ প্ৰকৃত আৰু সম্পূৰ্ণ বিশ্ৰাম লাভ কৰে। পাপীসকল সকলোৱে সাময়িকভাৱে মৃত; চয়তানৰ বাহিৰে, যি প্ৰকাশিত বাক্য ২০ পদত প্ৰকাশ পোৱা "হাজাৰ বছৰ"ৰ এই সময়ছোৱাত জনবসতিহীন পৃথিৱীত বিচ্ছিন্ন হৈ থাকে। "স্বৰ্গ"ত প্ৰৱেশ কৰাৰ আগতে নিৰ্বাচিতসকলক শুদ্ধ আৰু পবিত্ৰ কৰা হ'ব লাগিব। শুদ্ধিকৰণ খ্ৰীষ্টৰ স্বেচ্ছামূলক বলিদানত বিশ্বাসৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠে, কিন্তু বাপ্তিস্মৰ পিছত তেওঁৰ সহায়ৰ দ্বাৰা পবিত্ৰতা লাভ কৰা হয় কাৰণ, শুদ্ধিকৰণক আৰোপ কৰা হয়, অৰ্থাৎ বিশ্বাসৰ এটা নীতিৰ নামত আগতীয়াকৈ পোৱা যায়, কিন্তু পবিত্ৰকৰণ হৈছে জীৱিত ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ সৈতে তেওঁৰ প্ৰকৃত সহযোগিতাৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিতসকলে তেওঁৰ সমগ্ৰ আত্মাত প্ৰকৃততে লাভ কৰা ফল। পাপৰ প্ৰতিহত কৰিবলৈ তেওঁ নিজৰ বিৰুদ্ধে, নিজৰ বেয়া স্বভাৱৰ বিৰুদ্ধে কৰা যুঁজৰ দ্বাৰা লাভ কৰা হয়।
দানিয়েল ৯:২৫ পদত আমাক শিকাব যে যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ পৰা যাতে আৰু পাপ নকৰিবলৈ ক্ৰুচত মৃত্যুবৰণ কৰিবলৈ আহিছিল, কাৰণ তেওঁ পাপৰ অন্ত পেলাবলৈ আহিছিল । এতিয়া আমি মাত্ৰ ১২ নং পদত দেখিছো, খ্ৰীষ্টান নিৰ্বাচিতজনক পাপৰ বাবে পোপৰ নিৰ্ভীকতাৰ হাতত তুলি দিয়া হৈছিল। সেয়েহে পবিত্ৰকৰণ লাভ কৰিবলৈ এটা শুদ্ধিকৰণৰ প্ৰয়োজন, যাৰ অবিহনে ইব্ৰী ১২:১৪ত লিখা অনুসৰি ঈশ্বৰক কোনেও দেখা নাপাব : সকলো মানুহৰ লগত শান্তি আৰু পবিত্ৰতাৰ পিছত লগা, যাৰ অবিহনে কোনেও প্ৰভুক দেখা নাপাব ।
যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৰ পৰা ২০৩০ চনত তেওঁৰ উভতি অহালৈকে খ্ৰীষ্টান যুগৰ ২০০০ বছৰত প্ৰয়োগ কৰা এই সময় প্ৰস্তুতি আৰু পবিত্ৰকৰণৰ সময় তলৰ ১৩ আৰু ১৪ পদত প্ৰকাশ কৰা হ'ব পোপৰ ৰোমৰ ঘৃণনীয় শিক্ষাৰ দ্বাৰা বৈধতা প্ৰদান কৰা হয়। মই আঙুলিয়াই দিব বিচাৰো যে ত্ৰয়োদশ শতিকাৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা সংস্কাৰৰ কামে ত্ৰিবাৰৰ পবিত্ৰ আৰু নিখুঁতভাৱে বিশুদ্ধ ত্ৰাণকৰ্তা ঈশ্বৰে সকলো ন্যায়ত দাবী কৰা শুদ্ধিকৰণ আৰু পবিত্ৰকৰণ সম্পন্ন কৰা নাছিল।
Dan 8:13 মই এজন সন্তক কথা কোৱা শুনিলোঁ; আৰু আন এজন পবিত্ৰই কথা কৈ থকাজনক ক’লে, “ দৈনিক বলিদানৰ বিষয়ে আৰু নিৰ্জন কৰি তোলা পাপৰ বিষয়ে দৰ্শন কিমান দিনলৈ হ’ব?” অভয়াৰণ্য আৰু সৈন্যবাহিনী কিমান দিনলৈকে ভৰিৰে গচকিব?
১৩ক- এজন সাধুক কথা কোৱা শুনিলোঁ; আৰু আন এজন সন্তই কথা কোৱাজনক ক’লে
ৰোমৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা পাপৰ বিষয়ে কেৱল প্ৰকৃত সন্তসকলেহে সচেতন হয়। আমি তেওঁলোকক পুনৰ দানত উপস্থাপন কৰা দৃষ্টি দৃশ্যত বিচাৰি পাম। ১২.
১৩খ- কিমান দিনলৈ দৰ্শন পূৰ্ণ হ’ব?
সন্তসকলে এনে এটা তাৰিখ বিচাৰে যিয়ে ৰোমান ঘৃণনীয় কাৰ্য্যৰ অন্ত পেলাব।
১৩গ- চিৰন্তন বলিদানৰ ওপৰত
সন্তসকলে এনে এটা তাৰিখ বিচাৰে যিয়ে খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা চিৰন্তন পুৰোহিতৰ পদ পুনৰ আৰম্ভ কৰাৰ চিহ্নিত কৰিব।
১৩ঘ- আৰু ধ্বংসাত্মক পাপৰ ওপৰত ?
সন্তসকলে এনে এটা তাৰিখ বিচাৰে যিয়ে সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ উভতি অহাৰ চিন স্বৰূপে, যাৰ উলংঘাৰ শাস্তি ৰোমান ধ্বংস আৰু যুদ্ধৰ দ্বাৰা দিয়া হয়; আৰু ইয়াৰ উলংঘাকাৰীসকলৰ বাবে এই শাস্তি জগতৰ শেষলৈকে থাকিব।
১৩ নং- অভয়াৰণ্য আৰু সৈন্যবাহিনী কিমান দিনলৈ ভৰিৰে গচকি থাকিব?
সন্তসকলে এনে এটা তাৰিখ বিচাৰিছে যিয়ে তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে প্ৰয়োগ কৰা পোপৰ অত্যাচাৰৰ অন্ত পৰিব , ঈশ্বৰৰ নিৰ্বাচিত সন্ত।
Dan 8:14 তেতিয়া তেওঁ মোক ক’লে, দুহাজাৰ তিনিশ দিন;
১৪ক- ১৯৯১ চনৰ পৰা ঈশ্বৰে মোৰ অধ্যয়ন এই ভুল অনুবাদ কৰা পদটোৰ প্ৰতি নিৰ্দেশিত কৰিছে। ইয়াত হিব্ৰু গ্ৰন্থৰ ইয়াৰ প্ৰকৃত অনুবাদ দিয়া হৈছে।
আৰু তেওঁ মোক ক’লে: সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱালৈকে দুহাজাৰ তিনিশ আৰু ধাৰ্মিকতা পবিত্ৰতা হ’ব।
আপুনি দেখিছে যে ২৩০০ সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱাৰ কাৰ্যকালৰ লক্ষ্য হৈছে এই কাৰ্যকালৰ বাবে নিৰ্ধাৰণ কৰা তাৰিখৰ পৰা ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিত কৰা নিৰ্বাচিতসকলক পবিত্ৰ কৰা । তেতিয়ালৈকে বাপ্তিস্মৰ দ্বাৰা লাভ কৰা চিৰন্তন ন্যায়ক লৈ প্ৰশ্ন উত্থাপন হয়। পিতৃ, পুত্ৰ আৰু পবিত্ৰ আত্মাত তিনিবাৰৰ পবিত্ৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰয়োজনীয়তা সলনি হৈছে আৰু নিৰ্বাচিতসকলে বিশ্ৰামবাৰৰ বিৰুদ্ধে, বা ঈশ্বৰৰ মুখৰ পৰা অহা আন কোনো নিয়মৰ বিৰুদ্ধে আৰু পাপ নকৰাৰ প্ৰয়োজনীয়তাই ইয়াক আৰু শক্তিশালী কৰি তুলিছে। যীচুৱে শিকোৱা পৰিত্ৰাণৰ সংকীৰ্ণ পথ এইদৰে পুনৰুদ্ধাৰ কৰা হয় । আৰু নোহ, দানিয়েল আৰু ইয়োবত উপস্থাপন কৰা নিৰ্বাচিতসকলৰ আৰ্হিই দানৰ শেষ বিচাৰৰ দহ বিলিয়ন পতিত লোকৰ বাবে লাখ লাখ নিৰ্বাচিত লোকক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে। ৭:১০ বজাত।
Dan 8:15 মই দানিয়েলে এই দৰ্শন দেখি আৰু বুজিবলৈ চেষ্টা কৰি থাকোঁতে মোৰ সন্মুখত এজন মানুহৰ ৰূপ থকা এজন থিয় হৈ আছিল।
১৫ক- যুক্তিসংগতভাৱে দানিয়েলে দৰ্শনৰ অৰ্থ বুজিব বিচাৰিব আৰু ইয়াৰ ফলত তেওঁক দান.১০:১২ত, ঈশ্বৰৰ পৰা ন্যায্য অনুমোদন লাভ কৰিব, কিন্তু দানিয়েল ১২:৯ত ঈশ্বৰৰ সঁহাৰিৰ দৰে তেওঁক কেতিয়াও সম্পূৰ্ণৰূপে পূৰণ কৰা নহ'ব ।
Dan 8:16 তেতিয়া মই উলাইৰ মাজত এজন মানুহৰ মাত শুনিলোঁ, আৰু তেওঁ চিঞৰি ক’লে, “গেব্ৰিয়েল, তেওঁক সেই দৰ্শন ঘোষণা কৰা।”
১৬ক- উলাইৰ মাজত থকা যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰতিমূৰ্তিই দানৰ দৰ্শনত দিয়া পাঠৰ আগজাননী দিয়ে। ১২) খ্ৰীষ্টৰ ঘনিষ্ঠ দাস গেব্ৰিয়েল স্বৰ্গদূতক ইয়াৰ আৰম্ভণিৰে পৰাই সমগ্ৰ দৰ্শনৰ অৰ্থ ব্যাখ্যা কৰাৰ দায়িত্ব দিয়া হৈছে। সেয়েহে তলৰ পদবোৰত প্ৰকাশ পোৱা অতিৰিক্ত তথ্যসমূহ আমি ভালদৰে অনুসৰণ কৰোঁহঁক।
Dan 8:17 তেতিয়া তেওঁ মই থকা ঠাইৰ ওচৰ পালেগৈ আৰু তেওঁ ওচৰ চাপি অহাৰ লগে লগে মই ভয় খালোঁ আৰু মোৰ মুখত পৰিলোঁ। তেতিয়া তেওঁ মোক ক’লে, “হে মানুহৰ সন্তান, মন কৰক;
১৭ক- আকাশী সত্তাৰ দৰ্শনে মাংসৰ মানুহৰ ওপৰত সদায় এই প্ৰভাৱ পেলাব। কিন্তু তেওঁ নিমন্ত্ৰণ জনোৱাৰ দৰে আমি মনোযোগী হওঁ আহক। সংশ্লিষ্ট শেষৰ সময়টো আৰম্ভ হ’ব সমগ্ৰ দৰ্শনৰ শেষৰ পৰা।
Dan 8:18 তেওঁ মোক কথা কওঁতে মই মোৰ মুখত গভীৰ টোপনি লৈ শুই পৰিলোঁ;
১৮ক- এই অভিজ্ঞতাত ঈশ্বৰে মাংসৰ অভিশাপৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে যিটো বিশ্বাসী স্বৰ্গদূতসকলৰ আকাশী দেহৰ পবিত্ৰতাৰ সমান নহয়।
Dan 8:19 তেতিয়া তেওঁ মোক ক’লে, মই তোমাক দেখুৱাম যে ক্ৰোধৰ শেষত কি হ’ব ;
১৯ক- ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ অন্ত আহিব, কিন্তু এই ক্ৰোধ খ্ৰীষ্টান অবাধ্যতাৰ দ্বাৰা ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা হয়, যিটো ৰোমান পোপৰ মতবাদৰ উত্তৰাধিকাৰ। এই ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ঐশ্বৰিক ক্ৰোধৰ অন্ত পৰাটো সেয়েহে আংশিক হ’ব কাৰণ খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ সময়ত মানৱজাতিৰ সম্পূৰ্ণ ধ্বংসৰ পিছতহে ই সঁচাকৈয়ে বন্ধ হ’ব।
Dan 8:20 তুমি যি ভেড়া দেখিছিলা, যাৰ শিং আছিল, সেই ভেড়া মাদ আৰু পাৰস্যৰ ৰজা।
২০ক- ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্য হৈছে তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক নিৰ্দেশনা দিয়া যাতে তেওঁলোকে উপস্থাপন কৰা প্ৰতীকৰ উত্তৰাধিকাৰৰ নীতি বুজিব পাৰে। মাদী আৰু পাৰ্চীসকলে প্ৰকাশৰ আৰম্ভণিৰ ঐতিহাসিক প্ৰসংগ চিহ্নিত কৰে। ইন ডেন। ২ আৰু ৭ত তেওঁলোক দ্বিতীয় স্থানত আছিল।
Dan 8:21 ছাগলী জাৱানৰ ৰজা, আৰু তেওঁৰ চকুৰ মাজৰ ডাঙৰ শিংটো প্ৰথম ৰজা।
২১ক- পাছলৈ গ্ৰীচ দ্বিতীয় উত্তৰাধিকাৰী; তৃতীয়টো দান.২ আৰু ৭ত।
২১খ- তেওঁৰ চকুৰ মাজৰ মহাশিংটোৱেই প্ৰথম ৰজা
আমি দেখাৰ দৰে এইজনেই হৈছে মহান গ্ৰীক বিজয়ী মহান আলেকজেণ্ডাৰ। ডাঙৰ শিংটোৱে তেওঁৰ আক্ৰমণাত্মক আৰু যুদ্ধপ্ৰেমী চৰিত্ৰটোক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, যিটো ৰজা তৃতীয় দাৰিয়াছে অপমান কৰাটো ভুল আছিল, কাৰণ ইয়াৰ ফলত তেওঁৰ ৰাজ্য আৰু জীৱনৰ ক্ষতি হৈছিল। এই শিংটো কপালত নহয় চকুৰ মাজত ৰাখি আত্মাই নিজৰ বিজয়ৰ অতৃপ্ত লোভ দেখুৱায়, যিটো কেৱল তেওঁৰ মৃত্যুৱেই বন্ধ কৰিব। কিন্তু চকুৱে ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক স্পষ্টদৃষ্টিও প্ৰতিনিধিত্ব কৰে আৰু তেওঁৰ জন্মৰ পৰাই তেওঁক এজন দৰ্শকে এক ব্যতিক্ৰমী ভাগ্য ঘোষণা কৰিছে আৰু তেওঁ গোটেই জীৱন নিজৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ভাগ্যত বিশ্বাস কৰে।
Dan 8:22 আৰু সেই ভঙা শিংৰ ঠাইত যি চাৰিটা শিং উঠিল, সেই জাতিৰ পৰা ওলোৱা চাৰিখন ৰাজ্য, কিন্তু সেইবোৰ ইমান শক্তিশালী নহ’ব।
২২ক- আলেকজেণ্ডাৰৰ উত্তৰাধিকাৰী চাৰিজন সেনাপতিৰ দ্বাৰা প্ৰতিষ্ঠা কৰা চাৰিটা গ্ৰীক বংশক আমি বিচাৰি পাওঁ, যিসকল আৰম্ভণিতে থকা দহজনৰ মাজত ২০ বছৰ যুদ্ধৰ পিছতো জীয়াই আছিল।
Dan 8:23 আৰু তেওঁলোকৰ আধিপত্যৰ শেষৰ মূৰত যেতিয়া পাপীসকলক ধ্বংস কৰা হ’ব, তেতিয়া এজন অহংকাৰী আৰু কৌশলী ৰজা থিয় হ’ব।
২৩ক- মধ্যৱৰ্তী সময়বোৰ এৰি দি দূতে পোপৰ ৰোমৰ আধিপত্যৰ খ্ৰীষ্টান যুগৰ উদগনি দিয়ে। তেনে কৰাৰ সময়ত তেওঁ প্ৰদত্ত প্ৰকাশৰ মূল উদ্দেশ্যৰ ইংগিত দিয়ে। কিন্তু এই ব্যাখ্যাই আন এটা শিক্ষা আনে যিটো এই পদৰ প্ৰথম বাক্যত দেখা যায়: তেওঁলোকৰ আধিপত্যৰ শেষত, যেতিয়া পাপীসকলক ভক্ষণ কৰা হ’ব। তেন্তে পোপৰ শাসনৰ সময়ৰ আগৰ এই ভক্ষণ পাপীসকল কোন? তেওঁলোক হৈছে বিদ্ৰোহী জাতীয় ইহুদী যিয়ে যীচু খ্ৰীষ্টক মচীহ আৰু ত্ৰাণকৰ্তা, মুক্তিদাতা হিচাপে অগ্ৰাহ্য কৰিছিল, হয়, কিন্তু কেৱল কৰা পাপৰ পৰা আৰু কেৱল তেওঁলোকৰ পক্ষত যিসকলক তেওঁ তেওঁলোকৰ বিশ্বাসৰ গুণৰ দ্বাৰা চিনি পায়। ৭০ চনত ৰোমৰ সৈন্যই, তেওঁলোক আৰু তেওঁলোকৰ জেৰুজালেম চহৰে তেওঁলোকক ভক্ষণ কৰিছিল আৰু এইটো দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে - ৫৮৬ চনত নবূখদনেচৰৰ অধীনত সংঘটিত হোৱা ধ্বংসৰ পিছত কাৰ্য্যটো ঈশ্বৰৰ পৰাই আহিছিল।
২৩খ- এজন অহংকাৰী আৰু কৌশলী ৰজাৰ উত্থান হ’ব
এইটোৱেই হৈছে ঈশ্বৰে পোপাৰিৰ বৰ্ণনা যিটো Dan.7:8 অনুসৰি ইয়াৰ অহংকাৰে আৰু ইয়াত ইয়াৰ অহংকাৰেৰে বৈশিষ্ট্যযুক্ত । তেওঁ যোগ কৰে আৰু কলাত্মক ৷ কৃত্ৰিমতা গঠিত সত্যক ওৰণি লোৱা আৰু যি নহয় তাৰ ৰূপ লোৱা। কৃত্ৰিমতাই নিজৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াক প্ৰতাৰণা কৰাৰ কাম কৰে, একেৰাহে পোপসকলে এই কাম কৰে।
Dan 8:24 আৰু তেওঁ মহান হ’ব, কিন্তু নিজৰ শক্তিৰ দ্বাৰা নহয়, কিন্তু তেওঁ অতিশয় ধ্বংস কৰিব, আৰু সফল হ’ব, আৰু শক্তিশালী আৰু পবিত্ৰ লোকসকলক ধ্বংস কৰিব।
২৪ক- তেওঁৰ শক্তি বাঢ়িব
সঁচাকৈয়ে, দান.৭:৮ত “ সৰু শিং ” হিচাপে বৰ্ণনা কৰা ২০ পদত ইয়াৰ বাবে “ আনবোৰতকৈ ডাঙৰ ৰূপ ” বুলি উল্লেখ কৰা হৈছে।
২৪খ- কিন্তু নিজৰ শক্তিৰে নহয়
ইয়াত আকৌ ইতিহাসে নিশ্চিত কৰিছে যে ৰজাসকলৰ সশস্ত্ৰ সমৰ্থন অবিহনে পোপৰ শাসন ব্যৱস্থা জীয়াই থাকিব নোৱাৰিলেহেঁতেন। প্ৰথম সমৰ্থন মেৰভিঞ্জিয়ান বংশৰ ফ্ৰেংকিছ ৰজা ক্লভিছ আৰু তাৰ পিছত কেৰ'লিঞ্জিয়ান বংশ আৰু শেষত কেপেটিয়ান বংশৰ সমৰ্থন হোৱাৰ বাবে ফৰাচী ৰাজতন্ত্ৰৰ সমৰ্থনে ইয়াক বিফল কৰাটো খুব কমেইহে দেখা গৈছে। আৰু আমি চাম যে এই সমৰ্থনৰ মূল্য আছে। ইয়াৰ উদাহৰণ হিচাপে ফৰাচী ৰজা লুই ১৬, ৰাণী মেৰী-এণ্টোৱানেট, ৰাজতন্ত্ৰবাদী দৰবাৰী আৰু মূলতঃ দায়ী ৰোমান কেথলিক ধৰ্মগুৰুসকলৰ মূৰ কাটি পেলোৱা হ’ব, ৰাজধানী আৰু প্ৰাদেশিক চহৰসমূহত ফ্ৰান্সত স্থাপন কৰা গিলোটিনৰ দ্বাৰা, ১৭৯৩ চনৰ পৰা ১৭৯৪ চনৰ ভিতৰত ফৰাচী বিপ্লৱীসকলে; মানৱতাৰ স্মৃতিত তেজৰ আখৰেৰে লিখা "আতংক"ৰ দুটা যুগ। প্ৰকাশিত বাক্য ২:২২ পদত এই ঐশ্বৰিক শাস্তি এই শব্দৰে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হ'ব: চোৱা, মই তাইক বিচনাত পেলাই দিম আৰু মহাক্লেশ পঠাম আছে যিসকলে তাইৰ লগত ব্যভিচাৰ কৰে , যদিহে তেওঁলোকে নিজৰ কৰ্মৰ পৰা অনুতাপ নকৰে। মই তাইৰ সন্তানক হত্যা কৰিম ; আৰু সকলো মণ্ডলীয়ে জানিব যে মই সেইজন যিয়ে মন আৰু হৃদয় বিচাৰ কৰে, আৰু মই তোমালোকৰ প্ৰত্যেককে তোমালোকৰ কৰ্ম অনুসাৰে পুৰস্কাৰ দিম।
২৪গ- তেওঁ অবিশ্বাস্য বিধ্বংসী ৰূপ ধাৰণ কৰিব
পৃথিৱীত কোনেও গণনা কৰিব নোৱাৰে, কিন্তু স্বৰ্গত ঈশ্বৰে ইহঁতৰ সঠিক সংখ্যা জানে আৰু শেষ বিচাৰৰ শাস্তি পোৱাৰ সময়ত তেওঁলোকৰ সকলোকে সৰুৰ পৰা ভয়ংকৰলৈকে তেওঁলোকৰ লেখকৰ দ্বাৰা প্ৰায়শ্চিত্ত কৰা হ’ব।
২৪ঘ- তেওঁ নিজৰ কামত সফল হ’ব
তেওঁ কেনেকৈ সফল নহ’ল, যেতিয়া ঈশ্বৰে তেওঁক এই ভূমিকা দিছিল তেওঁৰ লোকসকলে কৰা পাপৰ শাস্তি দিবলৈ যিসকলে যীচু খ্ৰীষ্টই লাভ কৰা পৰিত্ৰাণ দাবী কৰে?
২৪- তেওঁ শক্তিশালী আৰু পবিত্ৰ লোকসকলক ধ্বংস কৰিব
পৃথিৱীত ঈশ্বৰৰ প্ৰতিনিধি হিচাপে নিজকে থিয় দি তেওঁলোকক বহিষ্কাৰৰ ভাবুকি দি যিয়ে তেওঁলোকৰ স্বৰ্গলৈ প্ৰৱেশ বন্ধ কৰি দিব, পোপৰ পদত পশ্চিমীয়া দেশৰ মহান আৰু ৰজাসকলৰ বশৱৰ্তী হয়, আৰু তাতোকৈ বেছি সৰু, ধনী বা দুখীয়া, কিন্তু সকলো অজ্ঞান লোকৰ বশৱৰ্তী হয়, কাৰণ তেওঁলোকৰ অবিশ্বাস আৰু ঐশ্বৰিক সত্যৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ উদাসীনতা।
১১৭০ চনত পিটাৰ ৱাল্ডোৰ দ্বাৰা আৰম্ভ কৰা সংস্কাৰ যুগৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই পোপৰ শাসনে ঈশ্বৰৰ বিশ্বাসী সেৱকসকলৰ বিৰুদ্ধে আলোড়িত কৰি ক্ৰোধৰ প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিছিল, যিসকল একমাত্ৰ প্ৰকৃত সন্ত আছিল যিসকল সদায় শান্তিপূৰ্ণ আৰু নম্ৰ, হত্যাকাৰী কেথলিক লীগ যিবোৰ তেওঁৰ ভুৱা পবিত্ৰতাৰ ইনকিউজিচনৰ ন্যায়াধিকৰণৰ দ্বাৰা সমৰ্থিত। এইদৰে পবিত্ৰ লোক আৰু আনসকলক ভয়ানক অত্যাচাৰৰ নিৰ্দেশ দিয়া হুড পিন্ধা বিচাৰকসকলে, যিসকলে সকলোৱে ঈশ্বৰ আৰু ৰোমৰ বিৰুদ্ধে পাষণ্ডতাৰ অভিযোগত অভিযুক্ত, তেওঁলোকে সকলোৱে দানত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ঠিক শেষ বিচাৰৰ সময়ত সত্য ঈশ্বৰৰ আগত নিজৰ জোৰ-জবৰদস্তিৰ হিচাপ দিব লাগিব। ৭:৯ আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ২০:৯ৰ পৰা ১৫লৈকে।
Dan 8:25 তেওঁৰ সমৃদ্ধি আৰু কৌশলৰ কাৰণে তেওঁ নিজৰ হৃদয়ত অহংকাৰী হ’ব আৰু শান্তিত থকা বহু লোকক ধ্বংস কৰিব আৰু অধ্যক্ষসকলৰ অধ্যক্ষৰ বিৰুদ্ধে উঠিব; কিন্তু তেওঁ হাত নোহোৱাকৈ ভাঙি যাব।
২৫ক- তেওঁৰ সমৃদ্ধি আৰু তেওঁৰ কৌশলৰ সফলতাৰ বাবে
এই সমৃদ্ধিয়ে তেওঁৰ সমৃদ্ধিৰ ইংগিত দিয়ে যিটো পদটোৱে তেওঁৰ ধূৰ্ততাৰ সৈতে সংযোগ কৰিছে ৷ আচলতে ধূৰ্ততা ব্যৱহাৰ কৰাটো প্ৰয়োজনীয় , যেতিয়া এজন সৰু আৰু দুৰ্বল হয় ধনীসকলৰ পৰা, সকলো ধৰণৰ ধন আৰু ধন লাভ কৰিবলৈ যিবোৰ প্ৰকাশিত বাক্য ১৮:১২ আৰু ১৩ পদত তালিকাভুক্ত কৰা হৈছে।
২৫খ- তেওঁৰ হৃদয়ত অহংকাৰ থাকিব
এই কথা, দানত ৰজা নবূখদনেচৰৰ অভিজ্ঞতাই শিকোৱা পাঠৰ সত্ত্বেও। ৪ আৰু দানত তেওঁৰ নাতি বেলচচৰৰ অধিক কৰুণ। ৫.
২৫গ- শান্তিৰে জীয়াই থকা বহু মানুহক তেওঁ ধ্বংস কৰিব
শান্তিপূৰ্ণতা প্ৰকৃত খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ ফল, কিন্তু মাত্ৰ ১৮৪৩ চনলৈকে।কাৰণ সেই তাৰিখৰ আগতে, আৰু বিশেষকৈ ফৰাচী বিপ্লৱৰ শেষলৈকে, ১২৬০ বছৰীয়া পোপৰ ৰাজত্বৰ শেষত ডেনত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছিল। ৭:২৫, মিছা বিশ্বাসৰ বৈশিষ্ট্য হৈছে নিষ্ঠুৰতা যিয়ে নিষ্ঠুৰতাক আক্ৰমণ কৰে বা প্ৰতি সঁহাৰি জনায়। এইবোৰ সময়তহে কোমলতা আৰু শান্তিৰ মাজত পাৰ্থক্য আহি পৰে। যীচুৱে নিৰ্ধাৰণ কৰা নিয়মবোৰ এপষ্টোলিক যুগৰ পৰাই সলনি হোৱা নাই; নিৰ্বাচিতজন বলি দিবলৈ সন্মত হোৱা ভেড়া, কেতিয়াও কসাই নহয়।
২৫ঘ- আৰু তেওঁ প্ৰধানৰ বিৰুদ্ধে উঠিব
এই স্পষ্টীকৰণৰ লগে লগে আৰু কোনো সন্দেহ নাই। ১১ আৰু ১২ পদত উল্লেখ কৰা মূৰটো সঁচাকৈয়ে যীচু খ্ৰীষ্ট, ৰজাসকলৰ ৰজা আৰু প্ৰভুসকলৰ প্ৰভু যি প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:১৬ পদত তেওঁৰ উভতি অহাৰ মহিমাত প্ৰকাশ পাইছে । আৰু তেওঁৰ পৰাই ৰোমান পেপিজমে বৈধ চিৰন্তন পুৰোহিতৰ পদ কাঢ়ি লৈ গ’ল।
Dan 8:26 আৰু সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱাৰ যি দৰ্শন কোৱা হৈছে, সেয়া সত্য;
২৬ক- আৰু সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱাৰ যি দৰ্শন প্ৰশ্ন কৰা হৈছে, সেয়া সত্য
স্বৰ্গদূতে ১৪ পদৰ "২৩০০ সন্ধিয়া-ৰাতিপুৱা"ৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ ঐশ্বৰিক উৎপত্তিৰ প্ৰমাণ দিয়ে। সেয়েহে তেওঁ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰে, শেষত, এই ৰহস্যৰ প্ৰতি যিটো যীচু খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিত সন্তসকলে স্পষ্ট আৰু বুজিব লাগিব যেতিয়া তেনে কৰাৰ সময় আহিব।
২৬খ- এই দৰ্শন তোমালোকৰ পৰা গোপন ৰাখক, কাৰণ ই বহু অতীতৰ সময়ক বুজায়।
সঁচাকৈ দানিয়েল আৰু আমাৰ সময়ৰ মাজত প্ৰায় ২৬ শতিকা পাৰ হৈ গৈছে। আৰু সেইবাবেই আমি নিজকে শেষৰ সময়ত বিচাৰি পাওঁ য’ত এই ৰহস্য স্পষ্ট হ’ব লাগিব; এইটো কৰা হ’ব, কিন্তু দানৰ অধ্যয়নৰ আগতে নহয়। ৯ যিয়ে প্ৰস্তাৱিত গণনাসমূহ সম্পন্ন কৰাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় চাবিকাঠি প্ৰদান কৰিব।
Dan 8:27 মই দানিয়েল বহু দিন অজ্ঞান আৰু অসুস্থ হৈ আছিলো; তেতিয়া মই উঠি ৰজাৰ ব্যৱসায় কৰিলোঁ। দৰ্শন দেখি মই আচৰিত হৈছিলো, কিন্তু কোনেও গম পোৱা নাছিল।
২৭ক- দানিয়েলৰ স্বাস্থ্য সম্পৰ্কীয় এই বিৱৰণ ব্যক্তিগত নহয়। ই আমাৰ বাবে ঈশ্বৰৰ পৰা ২৩০০ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱাৰ বিষয়ে তথ্য লাভ কৰাৰ অত্যন্ত গুৰুত্ব প্ৰতিফলিত কৰে; কাৰণ অসুস্থতাই যেনেকৈ মৃত্যুৰ কাৰণ হ'ব পাৰে, ৰহস্যৰ বিষয়ে অজ্ঞানতাই শেষৰ সময়ত জীয়াই থকা শেষ খ্ৰীষ্টানসকলক চিৰন্তন আধ্যাত্মিক মৃত্যুৰ দোষী সাব্যস্ত কৰিব ।
দানিয়েল ৯
Dan 9:1 মাদীয়াসকলৰ বংশৰ অহচৱেৰচৰ পুত্ৰ দাৰিয়াছৰ ৰাজত্বকালত, যিজনে কলদীয়াসকলৰ ৰাজ্যত ৰাজত্ব কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল।
১ক- দানিয়েলৰ প্ৰত্যক্ষদৰ্শীৰ সাক্ষ্য অনুসৰি, সেয়েহে অনস্বীকাৰ্য, আমি জানিব পাৰোঁ যে দানৰ ৰজা দাৰিয়াছ।৫:৩০ মাদীয় বংশৰ অহচৱেৰচৰ পুত্ৰ; পাৰ্চী ৰজা চাইৰছে ২ সেয়েহে তেওঁৰ ঠাইত এতিয়াও লোৱা নাই। তেওঁৰ ৰাজত্বৰ প্ৰথম বছৰটোৱেই হৈছে সেই বছৰ য’ত তেওঁ মাত্ৰ বাবিল জয় কৰিছে, এইদৰে কলদীয়াসকলৰ পৰা সেই বছৰটো লৈছে।
দান ৯:২ তেওঁৰ ৰাজত্বৰ প্ৰথম বছৰত মই দানিয়েলে পুস্তকবোৰৰ দ্বাৰা দেখিলোঁ যে যিৰূচালেমৰ ধ্বংসস্থানত সত্তৰ বছৰ পাৰ হ’ব।
২ক- দানিয়েলে যিৰিমিয়া, ভাববাদীৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক লিখনীক বুজাইছে। তেওঁ আমাক বিশ্বাস আৰু বিশ্বাসৰ এক সুন্দৰ উদাহৰণ দিছে যিয়ে ঈশ্বৰৰ দাসসকলক তেওঁৰ দৃষ্টিৰ তলত একত্ৰিত কৰে। এইদৰে তেওঁ ১ কৰিন্থীয়া ২৪ পদৰ এই কথাবোৰ নিশ্চিত কৰে। ১৪:৩২: ভাববাদীসকলৰ আত্মা ভাববাদীসকলৰ অধীনত থাকে . ইব্ৰী লোকসকলক বিতাড়িত কৰাৰ বাবে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ৭০ বছৰৰ এটা বৃহৎ অংশ দানিয়েলে বেবিলনত বাস কৰিছিল। ইস্ৰায়েললৈ উভতি অহাৰ বিষয়টোৰ প্ৰতিও তেওঁৰ আগ্ৰহ আছে, যিটো তেওঁৰ মতে যথেষ্ট ওচৰৰ হ’ব লাগে। ঈশ্বৰৰ পৰা উত্তৰ লাভ কৰিবলৈ তেওঁ তেওঁক এটা মহৎ প্ৰাৰ্থনা সম্বোধন কৰে যে আমি অধ্যয়ন কৰিম।
এজন সাধুৰ বিশ্বাসৰ আদৰ্শ প্ৰাৰ্থনা
দানিয়েলৰ এই ৯ অধ্যায়ৰ প্ৰথম পাঠটো হ’ল ঈশ্বৰে কিয় ইয়াক দানিয়েলৰ পুস্তকৰ এই অংশত প্ৰকাশ কৰাটো বিচাৰিছিল সেই বিষয়ে বুজা।
ভগ্ন পাপীসকলৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ঘোষণাৰ জৰিয়তে আমি নিশ্চিতকৰণ লাভ কৰিলোঁ যে ইস্ৰায়েল জাতিৰ ইহুদীসকলক ৭০ চনত ৰোমীয়াসকলে পুনৰ নিন্দা কৰিছিল আৰু জুইত ধ্বংস কৰিছিল, কাৰণ দানিয়েলে তেওঁৰ প্ৰাৰ্থনাত স্বীকাৰ কৰিব পৰা সকলো কথাৰ বাবে। এতিয়া অব্ৰাহামৰ পৰা যীচু খ্ৰীষ্টৰ ১২ জন পাঁচনি আৰু শিষ্যলৈকে জীৱিত ঈশ্বৰৰ সৈতে প্ৰথম নিয়মত উপস্থাপন কৰা এই ইস্ৰায়েল কোন আছিল, তেওঁ নিজেই ইহুদী আছিল? কেৱল সমগ্ৰ মানৱতাৰ নমুনা, কাৰণ আদমৰ পিছৰে পৰা মানুহবোৰ ছালৰ ৰংটো বাদ দি একেই যিটো অতি পোহৰৰ পৰা অতি ক’লালৈ যায়। কিন্তু তেওঁলোকৰ জাতি, জাতি, পিতৃ-মাতৃৰ পৰা পুত্ৰ-কন্যালৈ জিনগতভাৱে সংক্ৰমিত বস্তু যিয়েই নহওক কিয়, তেওঁলোকৰ মানসিক আচৰণ একে। ডেইজীৰ পাহিৰ নীতি অনুসৰি, "মই তোমাক ভাল পাওঁ, অলপ, বহুত, আবেগিকভাৱে, উন্মাদভাৱে, একেবাৰেই নহয়", পুৰুষে সকলো বস্তুৰ সৃষ্টিকৰ্তা জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ প্ৰতি এই পৰিসৰৰ অনুভূতিৰ পুনৰুত্পাদন কৰে যেতিয়া তেওঁ নিজৰ অস্তিত্ব আৱিষ্কাৰ কৰে। লগতে, মহান বিচাৰকজনে নিজকে তেওঁৰ অনুগামী বুলি দাবী কৰাসকলৰ মাজত, তেওঁক ভালপোৱা আৰু আজ্ঞা পালন কৰা বিশ্বাসী লোকসকলক, আন কিছুমানে তেওঁক ভালপোৱা বুলি দাবী কৰা, কিন্তু তেওঁক অমান্য কৰা, আন কিছুমানে নিজৰ ধৰ্মক উদাসীনতাৰে জীয়াই থকা, তথাপিও আন কিছুমানক যিসকলে কঠোৰ আৰু তিতা হৃদয়েৰে জীয়াই থাকে যিয়ে তেওঁলোকক ধৰ্মান্ধ কৰি তোলে আৰু চৰম পৰ্যায়ত, তেওঁলোকে বৈপৰীত্য সহ্য কৰিব নোৱাৰে আৰু তাতোকৈ কম তিৰস্কাৰ সহ্য কৰিব নোৱাৰে আৰু অসহ্য বিৰোধীক হত্যা কৰাত সমৰ্থন কৰে। এই আচৰণবোৰ ইহুদীসকলৰ মাজত পোৱা গৈছিল, কিয়নো এতিয়াও সমগ্ৰ পৃথিৱী গ্ৰহটোৰ মানুহৰ মাজত আৰু সকলো ধৰ্মতে পোৱা যায় যিবোৰ অৱশ্যে সমান নহয়।
দানিয়েলৰ প্ৰাৰ্থনাই আপোনাক প্ৰশ্ন কৰিবলৈ আহে, এইবোৰৰ কোনটো আচৰণত আপুনি নিজকে চিনি পায়? যদি ঈশ্বৰক প্ৰেম কৰা আৰু তেওঁৰ বিশ্বাসযোগ্যতাৰ সাক্ষ্য হিচাপে তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰাজনৰ নহয়, তেন্তে আপোনাৰ বিশ্বাসৰ ধাৰণাক লৈ প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰক; অনুতাপ কৰক আৰু দানিয়েলে কৰা দৰে ঈশ্বৰক আন্তৰিক আৰু প্ৰকৃত অনুতাপৰ ফল দিয়ক।
এই ৯ নং অধ্যায়ত এই প্ৰাৰ্থনাৰ উপস্থিতিৰ দ্বিতীয় কাৰণটো হ'ল যে ইস্ৰায়েলৰ শেষ ধ্বংসৰ কাৰণ, ৭০ চনত ৰোমানসকলে তাতেই চিকিৎসা আৰু বিকাশ কৰা হৈছে: মানুহৰ পৃথিৱীত মচীহৰ প্ৰথম আগমন । আৰু এই মচীহজনক প্ৰত্যাখ্যান কৰি, যাৰ একমাত্ৰ দোষ আছিল তেওঁৰ কৰ্মৰ সিদ্ধতা যিয়ে তেওঁলোকক নিন্দা কৰিছিল, ধৰ্মগুৰুসকলে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে জনসাধাৰণক উত্থাপন কৰিলে, নিন্দাসূচক অভিযোগৰ দ্বাৰা, সকলোবোৰ ভাঙি পেলোৱা আৰু তথ্যৰ দ্বাৰা বিৰোধী। লগতে তেওঁলোকে নিজৰ চূড়ান্ত অভিযোগটো এটা ঐশ্বৰিক সত্যৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি দিছিল, তেওঁক, এজন মানুহক, নিজকে ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ বুলি দাবী কৰি। এই ধৰ্মগুৰুসকলৰ আত্মা জ্বলি থকা অগ্নিকুণ্ডৰ কয়লাৰ দৰে ক’লা আছিল যিয়ে তেওঁলোকক সৎ ক্ৰোধৰ সময়ত ভস্মীভূত কৰিব। কিন্তু ইহুদীসকলৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ দোষটো হ’ল তেওঁক হত্যা কৰা নহয়, তেওঁৰ ঐশ্বৰিক পুনৰুত্থানৰ পিছত তেওঁক চিনি পোৱাটো নহয়। তেওঁৰ বাৰজন পাঁচনিয়ে কৰা অলৌকিকতা আৰু ভাল কামৰ সন্মুখীন হৈ তেওঁলোকে তেওঁৰ সময়ত ফৰৌণৰ দৰে নিজকে কঠিন কৰি তুলিছিল আৰু এই কথাৰ সাক্ষ্য দিছিল বিশ্বাসী ডিকন ষ্টিফেনক হত্যা কৰি, যাক তেওঁলোকে নিজেই এইবাৰ ৰোমীয়াসকলৰ আশ্ৰয় নোলোৱাকৈ শিলগুটিৰে আঘাত কৰিছিল।
এই প্ৰাৰ্থনাৰ তৃতীয় কাৰণটো হ'ল ঈশ্বৰৰ সম্পৰ্কত জীয়াই থকা দীৰ্ঘদিনীয়া অভিজ্ঞতাৰ শেষত ই চূড়ান্ত, নিৰ্জন বক্তব্যৰ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰে ; এটা সাক্ষ্য, ইহুদী মিত্ৰতাই বাকী মানৱতাৰ প্ৰতি এৰি দিয়া এক প্ৰকাৰৰ সাক্ষ্য। কিয়নো এই বাবিললৈ বিতাড়িত হোৱাৰ লগে লগে ঈশ্বৰে প্ৰস্তুত কৰা প্ৰদৰ্শন বন্ধ হৈ যায়। এইটো সঁচা যে ইহুদীসকলে নিজৰ জাতীয় মাটিলৈ ঘূৰি আহিব, আৰু কিছু সময়ৰ বাবে ঈশ্বৰক সন্মান আৰু আজ্ঞা পালন কৰা হ’ব, কিন্তু বিশ্বাসযোগ্যতা সোনকালে নাইকিয়া হ’ব, ইমানেই যে তেওঁলোকৰ জীয়াই থকাটো কেৱল মচীহৰ প্ৰথম আগমনৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি তেওঁলোকৰ বিশ্বাসৰ শেষ পৰীক্ষাৰ বাবেহে ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব পৰা যাব, কাৰণ তেওঁ হ’ব লাগিব, ইস্ৰায়েলৰ পুত্ৰ, ইহুদীসকলৰ মাজত ইহুদী।
এই প্ৰাৰ্থনাৰ চতুৰ্থ কাৰণটো হ'ল যে কোৱা আৰু স্বীকাৰ কৰা পাপবোৰ সকলো খ্ৰীষ্টানসকলে তেওঁলোকৰ যুগত কৰা আৰু পুনৰাবৃত্তি কৰিছিল, ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চত বিশ্ৰামবাৰ পৰিত্যাগ কৰাৰ পৰা আমাৰ সময়লৈকে । ১৮৭৩ চনৰ পিছত আৰু ১৮৪৪ চনৰ পৰা ব্যক্তিগতভাৱে আশীৰ্বাদ পোৱা শেষ চৰকাৰী প্ৰতিষ্ঠানটোৱে সময়ৰ অভিশাপৰ পৰা সাৰি যোৱা নাই, যিহেতু যীচুৱে ১৯৯৪ চনত ইয়াক বমি কৰি উলিয়াইছিল।
এতিয়া আহক আমি দানিয়েলে সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰৰ লগত কথা পতা কথা ভালদৰে শুনা।
Dan 9:3 মই উপবাসে, বস্তাবস্ত্ৰ আৰু ছাই পিন্ধি প্ৰাৰ্থনা আৰু অনুৰোধৰ দ্বাৰা বিচাৰিবলৈ মোৰ মুখ প্ৰভু ঈশ্বৰৰ ফালে ৰাখিলোঁ।
৩ক- দানিয়েল এতিয়া বুঢ়া হৈছে, কিন্তু তেওঁৰ বিশ্বাস দুৰ্বল নহয়, আৰু ঈশ্বৰৰ সৈতে তেওঁৰ সম্পৰ্ক ৰক্ষা, পুষ্টি আৰু বজাই ৰখা হয়। তেওঁৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁৰ হৃদয় গভীৰভাৱে আন্তৰিক হোৱা, উপবাস, বস্তা আৰু ছাইয়ে প্ৰকৃত অৰ্থ বহন কৰে । এই অভ্যাসবোৰে তেওঁৰ ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা শুনা আৰু উত্তৰ পোৱাৰ ইচ্ছাৰ শক্তিৰ ইংগিত দিয়ে। উপবাসে খাদ্য গ্ৰহণৰ আনন্দৰ তুলনাত ঈশ্বৰৰ সঁহাৰিক দিয়া শ্ৰেষ্ঠত্ব দেখুৱাইছে। এই পন্থাটোত ভগৱানক কোৱাৰ ধাৰণাটো আছে যে মই আৰু আপোনাৰ সঁহাৰি অবিহনে জীয়াই থাকিব নিবিচাৰো, আত্মহত্যা কৰালৈকে নোযোৱাকৈ।
Dan 9:4 তেতিয়া মই মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক প্ৰাৰ্থনা কৰি স্বীকাৰ কৰিলোঁ, হে প্ৰভু, মহান আৰু ভয়ংকৰ ঈশ্বৰ, যিজনে নিয়ম পালন কৰে আৰু আপোনাক প্ৰেম কৰা আৰু আপোনাৰ আজ্ঞা পালন কৰাসকলৰ প্ৰতি দয়া কৰে।
৪ক- প্ৰভু, মহান আৰু ভয়ংকৰ ঈশ্বৰ
ইস্ৰায়েলে বেবিলনলৈ বিতাড়িত হৈ আছে আৰু এইদৰে ঈশ্বৰ মহান আৰু ভয়ংকৰ বুলি জানিবলৈ ধন দিছে।
৪খ- তুমি যিসকলে তোমাৰ নিয়ম পালন কৰে আৰু যিসকলে তোমাক প্ৰেম কৰে আৰু তোমাৰ আজ্ঞা পালন কৰে তেওঁলোকৰ প্ৰতি দয়া কৰে!
দানিয়েলে দেখুৱাইছে যে তেওঁ ঈশ্বৰক চিনি পায় যিহেতু তেওঁ ঈশ্বৰৰ দহ আজ্ঞাৰ দ্বিতীয় আজ্ঞাৰ পাঠ্যৰ পৰা নিজৰ যুক্তি আহৰণ কৰে, যিটো দুৰ্ভগীয়া কেথলিকসকলে গোটেই শতিকাজুৰি অন্ধকাৰৰ সময়ছোৱাত নাজানে, কাৰণ সাৰ্বভৌমভাৱে পোপৰ পদত ইয়াক দহ আজ্ঞাৰ সংস্কৰণৰ পৰা আঁতৰাই পেলোৱাৰ উদ্যোগ লোৱা হৈছিল, কাৰণ সংখ্যাটো দহত ৰাখিবলৈ মাংসৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা এটা আজ্ঞা যোগ কৰা হৈছিল; পূৰ্বৰ অধ্যায়ত নিন্দা কৰা অহংকাৰ আৰু প্ৰতাৰণাৰ এক সুন্দৰ উদাহৰণ।
Dan 9:5 আমি পাপ কৰিলোঁ, আমি অপৰাধ কৰিলোঁ, আমি দুষ্ট কাম কৰিলোঁ আৰু বিদ্ৰোহ কৰিলোঁ, আমি আপোনাৰ আজ্ঞা আৰু বিচাৰৰ পৰা আঁতৰি আহিলোঁ।
৫ক- ইয়াতকৈ সত্য আৰু স্পষ্ট হ’ব নোৱাৰে কাৰণ এই দোষবোৰৰ বাবেই ইস্ৰায়েলক বিতাড়িত কৰা হৈছিল, মাথোঁ দানিয়েল আৰু তেওঁৰ তিনিজন সঙ্গী এই ধৰণৰ দোষৰ বাবে দোষী নাছিল; ইয়াৰ ফলত তেওঁ নিজৰ অপৰাধৰ বোজা নিজৰ লগত লৈ গৈ নিজৰ লোকৰ কাৰ্য্যৰ পক্ষপাতী হোৱাত বাধা নিদিয়ে।
তেতিয়াই আমি ২০২১ চনত উপলব্ধি কৰিব লাগিব যে আমি খ্ৰীষ্টানসকলেও এই একেজন ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰোঁ যিজন মালত কৰা ঘোষণা অনুসৰি সলনি নহয়। ৩:৬: কিয়নো মই প্ৰভু, মই সলনি নকৰো; আৰু হে যাকোবৰ সন্তানসকল, তোমালোকক ধ্বংস হোৱা নাই ৷ "এতিয়াও খোৱা হোৱা নাই" বুলি কোৱাটো উপযুক্ত হ'ব। কিয়নো মলাখীয়ে এই কথাবোৰ লিখিলে, খ্ৰীষ্টই নিজকে উপস্থাপন কৰিলে, যাকোবৰ সন্তানসকলে তেওঁক অগ্ৰাহ্য কৰিলে আৰু তেওঁক হত্যা কৰিলে আৰু দানত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা বাক্যৰ অনুসাৰে। ৮:২৩, শেষত ৰোমানসকলে ৭০ চনত ভক্ষণ কৰি পেলালে। আৰু যদি ঈশ্বৰে সলনি নহয়, তেন্তে ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল যে প্ৰথম আৰু প্ৰধানকৈ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰকে ধৰি তেওঁৰ আজ্ঞা উলংঘা কৰা অবিশ্বাসী খ্ৰীষ্টানসকলক তেওঁলোকৰ সময়ৰ ইব্ৰী আৰু জাতীয় ইহুদীসকলতকৈও অধিক আঘাত কৰা হ’ব।
Dan 9:6 আপোনাৰ দাস ভাববাদীসকলে আপোনাৰ নামেৰে আমাৰ ৰজা, আমাৰ অধ্যক্ষ, আমাৰ পূৰ্বপুৰুষ আৰু দেশৰ সকলো লোকৰ আগত কথা কোৱাৰ কথা আমি শুনা নাই।
৬ক- এইটো সঁচা, ইব্ৰীসকল এইবোৰৰ বাবে দোষী, কিন্তু খ্ৰীষ্টানসকলৰ কথা কি ক’ব যিসকলে তেওঁ প্ৰতিষ্ঠা কৰা শেষ প্ৰতিষ্ঠানটোতো একে কামৰ বাবে দোষী?
Dan 9:7 হে প্ৰভু, ধাৰ্মিকতা আপোনাৰ, কিন্তু আজি আমাৰ মুখৰ বিভ্ৰান্তি, যিহূদাৰ লোকসকলৰ বাবে, যিৰূচালেমৰ বাসিন্দাসকলৰ বাবে আৰু সমগ্ৰ ইস্ৰায়েলৰ ওচৰৰ আৰু দূৰৈৰ সকলো দেশত, য’ত আপুনি তেওঁলোকক আপোনাৰ বিৰুদ্ধে তেওঁলোকৰ অপৰাধৰ বাবে খেদি পঠিয়াইছে।
৭ক- ইস্ৰায়েলৰ শাস্তি ভয়ংকৰ আছিল, বহু লোকৰ মৃত্যু হৈছিল আৰু কেৱল জীৱিতসকলকহে বাবিললৈ বিতাড়িত কৰাৰ সৌভাগ্য হৈছিল আৰু তাৰ পৰা কলদীয়া সাম্ৰাজ্য আৰু ইয়াৰ পিছত হোৱা পাৰ্চী সাম্ৰাজ্যৰ সকলো দেশতে সিঁচৰতি হৈ পৰিছিল। ইহুদী জাতিটো বিদেশত ভংগ হৈছিল আৰু তথাপিও তেওঁৰ প্ৰতিশ্ৰুতি অনুসৰি ঈশ্বৰে অতি সোনকালে ইহুদীসকলক তেওঁলোকৰ জাতীয় মাটিত, তেওঁলোকৰ পিতৃসকলৰ দেশত পুনৰ একত্ৰিত কৰিব। এই জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ কি শক্তি আৰু কি শক্তি নাই! তেওঁৰ প্ৰাৰ্থনাত দানিয়েলে এই লোকসকলে নিজৰ পবিত্ৰ দেশলৈ উভতি যোৱাৰ আগতে দেখুৱাবলগীয়া সকলো অনুতাপ প্ৰকাশ কৰিছে, কিন্তু কেৱল যেতিয়া ঈশ্বৰ তেওঁলোকৰ কাষত থাকে।
দানিয়েলে ঈশ্বৰৰ শাস্তি দিয়া ইহুদীসকলৰ অবিশ্বাস্যতাক স্বীকাৰ কৰিছে, কিন্তু তেতিয়া একে কাম কৰা খ্ৰীষ্টানসকলৰ বাবে কি শাস্তি? বিতাড়ন, নে মৃত্যু?
Dan 9:8 হে প্ৰভু, আমাৰ, আমাৰ ৰজা, আমাৰ অধ্যক্ষ আৰু আমাৰ পূৰ্বপুৰুষৰ বাবে মুখৰ লাজ, কাৰণ আমি আপোনাৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰিলোঁ।
৮ক- ভয়ংকৰ শব্দ, "পাপ" শব্দটো উদ্ধৃত কৰা হৈছে। এনে বৃহৎ দুখ-কষ্টৰ কাৰণ হোৱা পাপৰ অন্ত কোনে কৰিব পাৰে? এই অধ্যায়ত ইয়াৰ উত্তৰ দিয়া হ’ব। এটা শিক্ষা কাঢ়ি লোৱা আৰু মনত ৰখাৰ যোগ্য: ইস্ৰায়েলে ইয়াক শাসন কৰা ৰজা, নেতা আৰু পিতৃসকলৰ পছন্দ আৰু আচৰণৰ পৰিণতি ভোগ কৰিছিল। গতিকে ইয়াত এটা উদাহৰণ দিয়া হৈছে য’ত দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত নেতাসকলৰ অবাধ্যতাক ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদত থাকিবলৈ উৎসাহিত কৰিব পাৰি। এইটোৱেই হৈছে দানিয়েল আৰু তেওঁৰ তিনিজন সঙ্গীয়ে কৰা বাছনি আৰু ইয়াৰ বাবে তেওঁলোক ধন্য।
Dan 9:9 আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ওচৰত দয়া আৰু ক্ষমা আছে, কাৰণ আমি তেওঁৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰিলোঁ।
১০ক- পাপৰ পৰিস্থিতিত এটাই আশা বাকী থাকে: ভাল, দয়ালু ঈশ্বৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰা যাতে তেওঁ নিজৰ ক্ষমা প্ৰদান কৰে। প্ৰক্ৰিয়াটো চিৰস্থায়ী; পুৰণি নিয়মৰ ইহুদী আৰু নতুন নিয়মৰ খ্ৰীষ্টানসকলৰ ক্ষমাৰ একে প্ৰয়োজনীয়তা আছে। ইয়াত আকৌ ঈশ্বৰে এনে এটা সঁহাৰি প্ৰস্তুত কৰি আছে যাৰ বাবে তেওঁ বহুত মূল্যৱান ধন দিব লাগিব।
Dan 9:10 আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই তেওঁৰ দাস ভাববাদীসকলৰ দ্বাৰা আমাৰ সন্মুখত ৰখা তেওঁৰ বিধানসমূহ পালন কৰিবলৈ আমি তেওঁৰ বাক্য পালন কৰা নাই।
১০ক- ২০২১ চনত খ্ৰীষ্টানসকলৰ ক্ষেত্ৰতো এনেকুৱাই।
Dan 9:11 গোটেই ইস্ৰায়েলে তোমাৰ বিধান উলংঘা কৰিলে আৰু তোমাৰ মাত পালনৰ পৰা আঁতৰি গ’ল। এতেকে ঈশ্বৰৰ দাস মোচিৰ বিধানত লিখা অভিশাপ আৰু অভিশাপ আমাৰ ওপৰত ঢালি দিয়া হৈছে, কাৰণ আমি ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰিলোঁ।
১১ক- মোচিৰ বিধানত ঈশ্বৰে সঁচাকৈয়ে ইস্ৰায়েলক অবাধ্যতাৰ বিৰুদ্ধে সতৰ্ক কৰি দিছিল। কিন্তু তেওঁৰ পিছত দানিয়েলৰ সমসাময়িক ভাববাদী যিহিষ্কেলে দানিয়েলৰ ১৩ বছৰৰ পিছত অৰ্থাৎ যিহোয়াকিমৰ ভাতৃ ৰজা যিহোয়াকিনে টাইগ্ৰিছ আৰু ইউফ্ৰেটিছৰ মাজত অৱস্থিত কেবাৰ নদীত বন্দী হৈ থকাৰ ৫ বছৰৰ পিছত বিতাড়িত কৰিলে। তাত ঈশ্বৰে তেওঁক প্ৰেৰিত কৰিলে আৰু আজি আমি আমাৰ বাইবেলত পোৱা বাৰ্তা লিখিবলৈ দিলে। আৰু ই যিহিষ্কত আছে। ২৬ যে আমি একেৰাহে শাস্তি পাওঁ যাৰ আৰ্হি আধ্যাত্মিকভাৱে প্ৰয়োগ কৰা পোৱা যায়, কিন্তু কেৱল নহয়, প্ৰকাশিত বাক্য ৮ আৰু ৯ পদত এপ'কেলিপছৰ সাতটা শিঙাত। এই আচৰিত সাদৃশ্যই নিশ্চিত কৰে যে ঈশ্বৰ সঁচাকৈয়ে সলনি নহয়। পাপৰ শাস্তি পুৰণি নিয়মৰ দৰেই নতুন নিয়মতো দিয়া হয়।
Dan 9:12 আৰু তেওঁ আমাৰ বিৰুদ্ধে আৰু আমাৰ বিচাৰ কৰা অধ্যক্ষসকলৰ বিৰুদ্ধে কোৱা কথাবোৰ পূৰ্ণ কৰিলে আৰু আমাৰ ওপৰত এক বৃহৎ দুৰ্যোগ কঢ়িয়াই আনিলে , যিটো সমগ্ৰ স্বৰ্গৰ তলত যিৰূচালেমৰ দৰে নাছিল।
১২ক- ঈশ্বৰ দুৰ্বল হোৱা নাই, তেওঁ আশীৰ্ব্বাদ বা অভিশাপ দিয়াৰ ঘোষণা একে যত্নেৰে পূৰণ কৰে আৰু দানিয়েলৰ লোকসকলক যি " দুৰ্যোগ " আঘাত কৰা হৈছিল, তাৰ উদ্দেশ্য হৈছে এইবোৰ শিকি থকা জাতিবোৰক সতৰ্ক কৰা। কিন্তু আমি কি দেখিবলৈ পাওঁ? বাইবেলত লিখা সাক্ষ্য থকাৰ পিছতো এই পাঠটো পঢ়াসকলেও আওকাণ কৰিয়েই আছে। এই বাৰ্তাটো মনত ৰাখিব: ঈশ্বৰে ইহুদীসকলৰ বাবে আৰু তেওঁলোকৰ পিছত, খ্ৰীষ্টানসকলৰ বাবে আন দুটা মহান দুৰ্যোগ প্ৰস্তুত কৰিছে যিবোৰ দানিয়েলৰ পুস্তকৰ বাকী অংশত প্ৰকাশ পাব।
Dan 9:13 মোচিৰ বিধানত লিখাৰ দৰে, এই সকলো বেয়া আমাৰ ওপৰত আহিল; তথাপিও আমি আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰা নাই, আমাৰ অপৰাধৰ পৰা আঁতৰি যোৱা নাই, আৰু তোমাৰ সত্যক বুজি পোৱা নাই।
১৩ক- বাইবেলত ঈশ্বৰে লিখা কথাবোৰৰ প্ৰতি অৱজ্ঞাও চিৰস্থায়ী, ২০২১ চনত খ্ৰীষ্টানসকলো এই দোষৰ বাবে দোষী আৰু তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰে যে ঈশ্বৰে সেইবোৰৰ বিৰোধিতা নকৰে। তেওঁলোকেও নিজৰ অপৰাধৰ পৰা আঁতৰি নাযায় আৰু এই বাইবেলৰ সত্যৰ প্ৰতি অধিক মনোযোগী নহয় কিন্তু আমাৰ শেষ সময়ৰ বাবে ইমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ, ইয়াৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সত্য তীব্ৰ আৰু বুজিব পৰাকৈ প্ৰকাশ পাইছে, যিহেতু বুজাৰ চাবিকাঠি বাইবেলখনতে আছে।
Dan 9:14 যিহোৱাই এই দুষ্টতাৰ বিৰুদ্ধে চকু ৰাখি আমাৰ ওপৰত আনিলে, কিয়নো আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা তেওঁ কৰা সকলো কামতে ধাৰ্মিক, কিন্তু আমি তেওঁৰ মাত পালন কৰা নাই।
১৪ক- ইয়াতকৈ আৰু কি ক’ব পাৰি? সঁচাকৈয়ে! কিন্তু ভালদৰে জানি থওক যে বৰ্তমানৰ মানৱতাৰ বাবে, আৰু একে কাৰণতে ঈশ্বৰে বহুত বেছি দুৰ্যোগ প্ৰস্তুত কৰিছে। ই আহিব, ২০২১ আৰু ২০৩০ চনৰ ভিতৰত, পাৰমাণৱিক যুদ্ধৰ ৰূপত যাৰ ঈশ্বৰীয় মিছন আছে প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৫ অনুসৰি মানৱ জাতিৰ এক তৃতীয়াংশক হত্যা কৰা ।
Dan 9:15 আৰু এতিয়া, হে আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, যিজনে নিজৰ লোকসকলক মিচৰ দেশৰ পৰা শক্তিশালী হাতেৰে উলিয়াই আনি আজিৰ দৰে নিজৰ নাম গঢ়ি তুলিলে, আমি পাপ কৰিলোঁ, আমি অপৰাধ কৰিলোঁ।
১৫ক- দানিয়েলে আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে অবিশ্বাসক ঈশ্বৰে কিয় নিন্দা কৰে। পৃথিৱীত ইহুদী জনগোষ্ঠীৰ অস্তিত্বই এই অসাধাৰণ সত্যৰ সাক্ষ্য দিয়ে এটা অলৌকিক শক্তিৰ বাবে, মিচৰৰ পৰা হিব্ৰু লোকসকলৰ পলায়ন। তেওঁলোকৰ সমগ্ৰ ইতিহাস এই অলৌকিক তথ্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। এই পলায়নৰ সাক্ষী হোৱাৰ সুযোগ আমাৰ নাই, কিন্তু এই অভিজ্ঞতাৰ বংশধৰসকল যে আজিও আমাৰ মাজত আছে, সেই কথা কোনেও অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰে। আৰু এই অস্তিত্বক ভালদৰে শোষণ কৰিবলৈ ঈশ্বৰে দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত এই লোকসকলক নাজী ঘৃণাৰ সন্মুখীন কৰাইছিল। এইদৰে মানৱতাৰ মনোযোগ সেই জীৱিতসকলৰ প্ৰতি নিৰ্দেশিত হৈছিল যিসকলে ১৯৪৮ চনত ৭০ চনৰ পৰা হেৰুৱাই পেলোৱা নিজৰ প্ৰাচীন গৃহভূমিৰ মাটিত পুনৰ সংস্থাপন লাভ কৰিছিল। ঈশ্বৰে কেৱল তেওঁলোকৰ পিতৃসকলৰ কথাবোৰ তেওঁলোকৰ মূৰত পৰিবলৈ দিছিল যিসকলে ৰোমান গৱৰ্ণৰ পণ্টিয়াছ পিলাতক যীচুৰ বিষয়ে কৈছিল, তেওঁৰ মৃত্যু লাভ কৰিবলৈ, মই উদ্ধৃতি দিছো "তেওঁৰ তেজ আমাৰ ওপৰত আৰু আমাৰ সন্তানৰ ওপৰত হওক।" ঈশ্বৰে সেইবোৰ আখৰে আখৰে শুনিলে। কিন্তু সকলো ধৰ্মগোষ্ঠীৰ খ্ৰীষ্টানে এই ঐশ্বৰিক পাঠটোক লজ্জাজনকভাৱে আওকাণ কৰিছে আৰু কিয় বুজিব পাৰি, যিহেতু তেওঁলোক সকলোৱে নিজৰ অভিশাপৰ অংশীদাৰ। ইহুদীসকলে মচীহক অগ্ৰাহ্য কৰিলে, কিন্তু খ্ৰীষ্টানসকলে তেওঁৰ বিধানক তুচ্ছজ্ঞান কৰিলে। ঈশ্বৰে দুয়োটাকে নিন্দা কৰাটো সেয়েহে সম্পূৰ্ণৰূপে ন্যায্য।
Dan 9:16 প্ৰভু, আপোনাৰ মহান দয়াৰ অনুসাৰে, আপোনাৰ ক্ৰোধ আৰু ক্ৰোধ আপোনাৰ পবিত্ৰ পৰ্বতৰ পৰা আপোনাৰ নগৰ যিৰূচালেমৰ পৰা আঁতৰি যাওক; কিয়নো আমাৰ পাপ আৰু আমাৰ পূৰ্বপুৰুষৰ অপৰাধৰ কাৰণে যিৰূচালেম আৰু তোমাৰ লোকসকল আমাৰ চৌপাশৰ সকলোৰে বাবে অপমানজনক হৈ পৰিছে।
১৬ক- ইয়াত দানিয়েলে মোচিয়ে ঈশ্বৰৰ আগত উপস্থাপন কৰা এটা যুক্তি আগবঢ়াইছে: তেওঁৰ লোকসকলৰ শাস্তি প্ৰত্যক্ষ কৰা লোকসকলে কি ক’ব? ঈশ্বৰে সমস্যাটোৰ বিষয়ে জানে যিহেতু তেওঁ নিজেই ইহুদীসকলৰ বিষয়ে ৰোম ২:২৪ত পৌলৰ মুখৰ দ্বাৰা ঘোষণা কৰিছে: কিয়নো লিখাৰ দৰে তোমালোকৰ কাৰণে অনা-ইহুদীসকলৰ মাজত ঈশ্বৰৰ নাম নিন্দা কৰা হৈছে । তেওঁ যিহিষ্ক.১৬:২৭ ৰ পাঠটোৰ ইংগিত দিছে: আৰু চোৱা, মই তোমাৰ বিৰুদ্ধে মোৰ হাত মেলিলোঁ, মই তোমালোকক দিয়া অংশটো কমাই দিলোঁ, তোমালোকক তোমালোকৰ শত্ৰুসকলৰ ইচ্ছাৰ ওচৰত সমৰ্পণ কৰিলোঁ, যিসকলে তোমাৰ অপৰাধমূলক আচৰণৰ বাবে লাজ পাইছে . দানিয়েলে তেওঁৰ দয়াৰে ঈশ্বৰে তেওঁৰ নগৰ যিৰূচালেমলৈ কৰা বিচাৰৰ বিষয়ে এতিয়াও বহু কথা শিকিবলগীয়া আছে। কিন্তু যেতিয়া তেওঁ কয়, " যিৰূচালেম আৰু আপোনাৰ লোকসকল আমাক আগুৰি থকা সকলোৰে বাবে অপমানজনক ," তেতিয়া তেওঁ ভুল কৰা নাই, কাৰণ ইস্ৰায়েলৰ শাস্তিয়ে যদি পৌত্তলিকসকলৰ মাজত এক সুস্থ ভয় আৰু এই সত্য ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰাৰ ইচ্ছাৰ সৃষ্টি কৰিলেহেঁতেন, তেন্তে শাস্তিটোৰ প্ৰকৃত স্বাৰ্থ থাকিলহেঁতেন। কিন্তু এই দুখজনক অভিজ্ঞতাই ফল কমেইহে দিলে, সেই সকলোবোৰৰ বাবে ই তুচ্ছ নহয়, যিহেতু আমি ইয়াৰ বাবে ৰজা নবূখদনেচৰ আৰু মাদী ৰজা দাৰিয়াছৰ ধৰ্মান্তৰকৰণৰ ঋণী।
Dan 9:17 এতেকে হে আমাৰ ঈশ্বৰ, আপোনাৰ দাসৰ প্ৰাৰ্থনা আৰু অনুৰোধ শুনা আৰু প্ৰভুৰ কাৰণে নিৰ্জন হৈ পৰা আপোনাৰ পবিত্ৰস্থানত আপোনাৰ মুখ উজ্জ্বল কৰা।
১৭ক- দানিয়েলে যি বিচাৰে সেয়া মঞ্জুৰ কৰা হ’ব, কিন্তু ঈশ্বৰে তেওঁক ভাল পোৱাৰ বাবে নহয়, কিন্তু কেৱল ইস্ৰায়েললৈ এই প্ৰত্যাৱৰ্তন আৰু মন্দিৰ পুনৰ নিৰ্মাণ তেওঁৰ পৰিকল্পনাৰ অংশ হোৱাৰ বাবে। কিন্তু দানিয়েলে নাজানে যে সঁচাকৈয়ে পুনৰ নিৰ্মাণ হ’বলগীয়া মন্দিৰটো ৭০ চনত ৰোমানসকলে পুনৰ ধ্বংস কৰিব। এই কাৰণেই এই ৯ অধ্যায়ত তেওঁ লাভ কৰিবলগীয়া তথ্যই তেওঁক যিৰূচালেমত নিৰ্মিত শিলৰ মন্দিৰটোক তেওঁ এতিয়াও দিয়া ইহুদী গুৰুত্বৰ পৰা নিৰাময় কৰিব; খ্ৰীষ্টৰ মাংসৰ মন্দিৰে অতি সোনকালে ইয়াক অসাৰ কৰি পেলাব আৰু এই কাৰণেই ৭০ চনত ৰোমান সৈন্যই ইয়াক পুনৰ ধ্বংস কৰিব।
Dan 9:18 হে মোৰ ঈশ্বৰ, আপোনাৰ কাণ হেলনীয়া কৰি শুনা! চকু মেলি আমাৰ ধ্বংসাৱশেষ আৰু তোমাৰ নামেৰে কোৱা নগৰখন চাওক! কিয়নো আমি আমাৰ ধাৰ্মিকতাৰ কাৰণে তোমালোকৰ ওচৰত আমাৰ প্ৰাৰ্থনা দাঙি ধৰা নাই, কিন্তু তোমালোকৰ মহান দয়াৰ বাবেহে আমাৰ প্ৰাৰ্থনা আগবঢ়াইছো।
১৮ক- এইটো সঁচা যে ঈশ্বৰে যিৰূচালেমক তেওঁৰ গৌৰৱময় উপস্থিতিৰ দ্বাৰা পবিত্ৰ স্থান হিচাপে গঢ়ি তুলিবলৈ বাছি লৈছিল। কিন্তু ঠাইখন তেতিয়াহে পবিত্ৰ হয় যেতিয়া ঈশ্বৰ থাকে, আৰু -৫৮৬ বছৰৰ পৰা এতিয়া এনেকুৱা নাছিল। আৰু ইয়াৰ বিপৰীতে যিৰূচালেমৰ ধ্বংসাৱশেষ আৰু ইয়াৰ মন্দিৰে তেওঁৰ ন্যায়ৰ নিৰপেক্ষতাৰ সাক্ষ্য দিছিল। এই পাঠটো প্ৰয়োজনীয় আছিল যাতে মানুহে প্ৰকৃত ঈশ্বৰক এনে এজন জীৱিত সত্তা হিচাপে গণ্য কৰে যিয়ে কেৱল চয়তানৰ শিবিৰৰ বেয়া স্বৰ্গদূতসকলৰ সৈতেহে সম্পৰ্ক থকা মূৰ্তিপূজক পৌত্তলিক দেৱতাৰ দৰে নহয়, যিয়ে দেখে, বিচাৰ কৰে আৰু প্ৰতিক্ৰিয়া কৰে। বিশ্বাসী মানুহে ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰে কিন্তু অবিশ্বাসী মানুহে ঈশ্বৰক ব্যৱহাৰ কৰি নিজৰ চৌপাশৰ লোকৰ প্ৰতি নিজকে ধৰ্মীয় বৈধতা প্ৰদান কৰে। দানিয়েলে যি ঈশ্বৰৰ মমতাৰ বাবে আবেদন জনাইছে সেয়া বাস্তৱিক আৰু তেওঁ অতি সোনকালে ইয়াৰ আটাইতকৈ সুন্দৰ প্ৰমাণ দিব, যীচু খ্ৰীষ্টত।
Dan 9:19 হে প্ৰভু, শুনা; হে প্ৰভু, ক্ষমা কৰা; হে প্ৰভু, উপস্থিত; হে মোৰ ঈশ্বৰ, তোমাৰ কাৰণে কৰা, আৰু পলম নকৰিবা; কিয়নো তোমাৰ নগৰ আৰু তোমাৰ লোকসকলক তোমাৰ নামেৰে কোৱা হয়।
১৯ক- দানিয়েলৰ বয়স বৃদ্ধিয়ে তেওঁৰ জোৰক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে কাৰণ মোচিৰ দৰেই তেওঁৰ আটাইতকৈ প্ৰিয় ব্যক্তিগত ইচ্ছা হৈছে তেওঁৰ "পবিত্ৰ" দেশলৈ এই উভতি অহাৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিব পৰা। তেওঁ পবিত্ৰ মন্দিৰৰ পুনৰুত্থানৰ সাক্ষী হ’ব বিচাৰে যিয়ে পুনৰবাৰ ঈশ্বৰ আৰু ইস্ৰায়েলৰ মহিমা কঢ়িয়াই আনিব।
Dan 9:20 মই তেতিয়াও কথা কওঁ, প্ৰাৰ্থনা কৰি আছিলো, আৰু মোৰ পাপ আৰু মোৰ প্ৰজা ইস্ৰায়েলৰ পাপ স্বীকাৰ কৰি আছিলো আৰু মোৰ ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ পৰ্বতৰ বাবে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ওচৰত মোৰ অনুৰোধ দাঙি ধৰিছিলো;
২০ক- ঈশ্বৰে দানিয়েলক প্ৰেম কৰাটো আচৰিত কথা নহয়; তেওঁ নম্ৰতাৰ আৰ্হি যিয়ে তেওঁক আনন্দিত কৰে আৰু তেওঁ দাবী কৰা পবিত্ৰতাৰ মাপকাঠী পূৰণ কৰে। প্ৰতিজন মানুহ যেতিয়ালৈকে মাংসৰ শৰীৰত জীয়াই থাকে তেতিয়ালৈকে ভুল আৰু দানিয়েল ইয়াৰ ব্যতিক্ৰম নহয়। আমি সকলোৱে কৰিবলগীয়া ধৰণে নিজৰ চৰম দুৰ্বলতাৰ প্ৰতি সচেতন হৈ তেওঁ নিজৰ পাপ স্বীকাৰ কৰে। কিন্তু তেওঁৰ ব্যক্তিগত আধ্যাত্মিক গুণে মানুহৰ পাপ ঢাকিব নোৱাৰে, কাৰণ তেওঁ কেৱল এজন মানুহ, নিজেই অপূৰ্ণ। সমাধান যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ পৰা আহিব।
Dan 9:21 মই প্ৰাৰ্থনাত কথা কওঁতে, আগতে দৰ্শনত দেখা গেব্ৰিয়েল মানুহজনে সন্ধিয়াৰ বলিদানৰ সময়ত মোৰ ওচৰলৈ দ্ৰুতগতিত উৰি গ’ল।
২১ক- গেব্ৰিয়েলৰ ভ্ৰমণৰ বাবে ঈশ্বৰে বাছি লোৱা সময়টো হৈছে সন্ধিয়াৰ বলিদানৰ সময়, অৰ্থাৎ যীচু খ্ৰীষ্টৰ নিখুঁত পবিত্ৰ আৰু নিৰ্দোষী শৰীৰৰ ভৱিষ্যতৰ স্বেচ্ছামূলক বলিদানৰ বিষয়ে সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱা ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা মেৰ পোৱালিৰ চিৰন্তন বলিদানৰ সময়। তেওঁৰ একমাত্ৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত কৰিবলৈ তেওঁ ক্ৰুচত মৃত্যুবৰণ কৰিব। তলত দিয়া হ’বলগীয়া প্ৰকাশৰ সৈতে সংযোগ, দানিয়েলক, সেয়েহে প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছে।
প্ৰাৰ্থনাৰ অন্ত: ঈশ্বৰৰ সঁহাৰি
Dan 9:22 তেতিয়া তেওঁ মোক শিকাইছিল আৰু মোৰ লগত কথা পাতি মোক ক’লে, “দানিয়েল, এতিয়া মই তোমাক বুজাবলৈ আহিছো।”
২২ক- "মন খোলা" এই অভিব্যক্তিৰ অৰ্থ হ'ল তেতিয়ালৈকে মন বন্ধ আছিল। স্বৰ্গদূতে ঈশ্বৰৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাৰ বিষয়টোৰ বিষয়ে কয় যিটো ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিত কৰা ভাববাদীজনৰ সৈতে তেওঁৰ সাক্ষাৎৰ মুহূৰ্তলৈকে লুকুৱাই ৰখা হৈছিল।
Dan 9:23 যেতিয়া তুমি প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ ধৰিলা, তেতিয়া বাক্য ওলাই আহিল, আৰু মই তোমাক ক’বলৈ আহিলোঁ; কিয়নো তুমি প্ৰিয়। বাক্যৰ প্ৰতি মনোযোগ দিয়া আৰু দৰ্শন বুজা।
২৩ক- যেতিয়া আপুনি প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ ধৰিলে, তেতিয়া বাক্য ওলাই আহিল
স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰে সকলো সংগঠিত কৰিছিল, চিৰকালৰ সময়ত সভাৰ মুহূৰ্ত আৰু গেব্ৰিয়েলে স্বৰ্গদূতে খ্ৰীষ্টক "বাক্য"ৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰণ কৰে যিদৰে যোহনে তেওঁৰ শুভবাৰ্তাৰ আৰম্ভণিতে কৰিব: বাক্যটো মাংসলৈ পৰিণত হ'ল । স্বৰ্গদূতজনে তেওঁক "বাক্য" ঘোষণা কৰিবলৈ আহে যাৰ অৰ্থ হ'ল তেওঁ তেওঁক ঘোষণা কৰিবলৈ আহিছে যে মোচিৰ পৰা ভৱিষ্যতবাণী কৰা খ্ৰীষ্টৰ আগমনৰ বিষয়ে দ্বিতীয় বিবৰণ ১৮:১৫ৰ পৰা ১৯লৈকে: প্ৰভুৱে তোমালোকৰ ঈশ্বৰে তোমালোকৰ মাজৰ পৰা, তোমালোকৰ ভাইসকলৰ পৰা, মোৰ দৰে এজন ভাববাদী উত্থাপন কৰিব ; আপুনি তেওঁৰ কথা শুনিব! আপুনি সমাবেশৰ দিনা হোৰেবত আপোনাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ওচৰত কৰা অনুৰোধৰ উত্তৰ দিব, যেতিয়া আপুনি কৈছিল: মই মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ মাত শুনিবলৈ নিদিওঁ, আৰু এই মহা জুইক আৰু দেখা নাপাওঁ, যাতে মই মৰি নাযাওঁ। প্ৰভুৱে মোক ক’লে, তেওঁলোকে যি কৈছে সেয়া ভাল। মই তেওঁলোকৰ ভাইসকলৰ মাজৰ পৰা তেওঁলোকৰ বাবে উত্থাপন কৰিম আপোনাৰ দৰে ভাববাদী এজনক মই মোৰ কথা তেওঁৰ মুখত দিম, আৰু তেওঁ তেওঁলোকক মই যি আদেশ দিম, সকলো কথা ক’ব । আৰু যিয়ে মোৰ নামত কোৱা মোৰ কথাবোৰ নুশুনে, মই তেওঁলোকক হিচাপ দিব লাগিব ৷ কিন্তু যি ভাববাদীয়ে মোৰ নামেৰে ক’বলৈ আজ্ঞা নিদিয়া এটা বাক্য ক’বলৈ অহংকাৰ কৰে, বা আন দেৱতাৰ নামত কথা কয়, সেই ভাববাদীক নিশ্চয় মৃত্যুদণ্ড দিয়া হ’ব।
এই গ্ৰন্থখন মচীহ যীচুক প্ৰত্যাখ্যান কৰাত ইহুদীসকলৰ অপৰাধবোধ বুজিবলৈ মৌলিক কাৰণ তেওঁ তেওঁৰ আগমনৰ বাবে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা সকলো মাপকাঠী পূৰণ কৰিছিল। মানুহৰ মাজৰ পৰা লোৱা আৰু ঐশ্বৰিক বাক্যৰ প্ৰেৰণকাৰী যীচুৱে এই বৰ্ণনাৰ সৈতে মিল খাইছিল আৰু তেওঁ কৰা অলৌকিক কাৰ্য্যই ঈশ্বৰৰ কাৰ্য্যৰ সাক্ষ্য দিছিল।
২৩খ- কাৰণ তুমি প্ৰিয়
ঈশ্বৰে দানিয়েলক কিয় প্ৰেম কৰে? কেৱল দানিয়েলে তেওঁক ভাল পোৱাৰ বাবেই। প্ৰেমৰ কাৰণেই ঈশ্বৰে তেওঁৰ আগত মুক্ত জীৱৰ জীৱন সৃষ্টি কৰিছিল। তেওঁৰ প্ৰেমৰ প্ৰয়োজনীয়তাই তেওঁৰ কিছুমান পাৰ্থিৱ মানৱ জীৱৰ পৰা লাভ কৰিবলৈ তেওঁ যি অতি উচ্চ মূল্য দিব লাগিব, তাৰ ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিছিল। আৰু তেওঁৰ মৃত্যুৰ মূল্যত, যিটো তেওঁ দিব লাগিব, যিসকলক তেওঁ বাছি ল’ব, তেওঁলোক অনন্তকালৰ বাবে তেওঁৰ সংগী হৈ পৰিব।
২৩গ- বাক্যৰ প্ৰতি মনোযোগী হওক, আৰু দৰ্শন বুজি লওক!
কোনটো শব্দ: স্বৰ্গদূতৰ বাক্য নে খ্ৰীষ্টত লুকাই থকা ঐশ্বৰিক "বাক্য"? যিটো নিশ্চিত সেয়া হ'ল যে দুয়োটা সম্ভৱ আৰু পৰিপূৰক কাৰণ দৰ্শনে যীচু খ্ৰীষ্টত মাংসত আহিবলগীয়া "বাক্য"ৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিব। বাৰ্তাটো বুজি পোৱাটোৱেই সেয়েহে সৰ্বোচ্চ গুৰুত্বপূৰ্ণ।
৭০ সপ্তাহৰ ভৱিষ্যদ্বাণী
Dan 9:24 আপোনাৰ লোকসকল আৰু আপোনাৰ পবিত্ৰ নগৰৰ ওপৰত সত্তৰ সপ্তাহ নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে, অপৰাধৰ অন্ত পেলাবলৈ, পাপৰ অন্ত পেলাবলৈ, অপৰাধৰ বাবে মিলন কৰিবলৈ, অনন্ত ধাৰ্মিকতা আনিবলৈ, দৰ্শন আৰু ভৱিষ্যদ্বাণীত মোহৰ মাৰিবলৈ আৰু পবিত্ৰ স্থানত অভিষেক কৰিবলৈ।
২৪ক- তোমাৰ লোক আৰু তোমাৰ পবিত্ৰ নগৰৰ পৰা সত্তৰ সপ্তাহ বিচ্ছিন্ন হৈ গ’ল
হিব্ৰু ক্ৰিয়াৰ "হাটাক"ৰ অৰ্থ প্ৰথম অৰ্থত কাটি বা টুকুৰা টুকুৰ কৰা ; আৰু কেৱল ৰূপক অৰ্থত, "নিৰ্ধাৰণ বা ঠিক কৰা"। মই প্ৰথম অৰ্থটো ধৰি ৰাখিছো, কাৰণ ই অব্ৰাহামৰ এই কাৰ্য্যক এটা অৰ্থ দিয়ে যিয়ে ঈশ্বৰৰ সৈতে তেওঁৰ মিত্ৰতাক বলিদানৰ দ্বাৰা সুনিৰ্দিষ্ট কৰে, আদিপুস্তক ১৫:১০ পদত: অব্ৰামে এই সকলোবোৰ জীৱ-জন্তু লৈ মাজত কাটি প্ৰতিটো টুকুৰা আনটোৰ বিপৰীতে ৰাখিলে; কিন্তু তেওঁ চৰাইবোৰক বিভাজিত কৰা নাছিল ৷ এই আচাৰ-ব্যৱহাৰে ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ দাসৰ মাজত কৰা মিত্ৰতাক চিত্ৰিত কৰিছিল। এই কাৰণেই, এই ক্ৰিয়াই "কাটিবলৈ" ২৭ পদত "এসপ্তাহৰ বাবে বহুতৰে সৈতে কৰা মিত্ৰতা"ত ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ অৰ্থ ল'ব। এই "বহুত" হৈছে সেই জাতীয় ইহুদী, যাৰ লাভৰ বাবে, ক্ৰুচত দিয়া খ্ৰীষ্টত বিশ্বাসৰ উপকাৰ প্ৰথমে উপস্থাপন কৰা হৈছে। এই কাটিবলৈ ক্ৰিয়াৰ দ্বিতীয়টো আগ্ৰহ হ'ল এই অধ্যায় ৯ ৰ বছৰৰ ৭০ সপ্তাহ দানৰ "২৩০০ সন্ধিয়া-ৰাতিপুৱা"ৰ ওপৰত কাটি দিয়া হৈছে। ৮:১৪। আৰু এই কালক্ৰমৰ পৰা এটা শিক্ষা ওলাইছে যিয়ে ইহুদী বিশ্বাসৰ আগত খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসক স্থান দিয়ে। এইদৰে ঈশ্বৰে আমাক শিকাইছে যে যীচু খ্ৰীষ্টত তেওঁ নিজৰ জীৱনটো সমগ্ৰ মানৱজাতিত নিজৰ পৰিত্ৰাণৰ যোগ্য প্ৰতিজন বিশ্বাসীৰ মুক্তিপণ হিচাপে আগবঢ়াবলৈ দিয়ে। সেইবাবে যীচুৱে সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ মনোনীত লোকসকলৰ সৈতে কৰা নতুন নিয়ম বিচ্ছিন্ন কৰিবলৈ নিজৰ তেজ বোৱাই দিয়াৰ সময়ত পুৰণি নিয়মটো অদৃশ্য হ’ব লাগিছিল ।
দানিয়েলৰ পুস্তকখনে দানিয়েলৰ সমসাময়িক ৰজাসকলৰ ধৰ্মান্তৰকৰণৰ বিষয়ে আমাক উপস্থাপন কৰি এই সাৰ্বজনীন পৰিত্ৰাণ শিকোৱাৰ লক্ষ্য ৰাখিছে: নবূখদনেচৰ, মাদীয় দাৰিয়াছ আৰু পাৰ্চী কোৰচ।
এই বাৰ্তাটো হৈছে ইহুদী জনগোষ্ঠী আৰু তেওঁলোকৰ পবিত্ৰ নগৰ জেৰুজালেমক ভাবুকি কঢ়িয়াই অনা এক গম্ভীৰ সতৰ্কবাণী, যাক ৭০ সপ্তাহৰ সময়সীমা দিয়া হৈছে। ইয়াত আকৌ যিহিষ্কৰ সংহিতা। ৪:৫-৬ পদত এটা দিনক বছৰ হিচাপে দিয়া হৈছে; এই সময়ছোৱাই মুঠ ৪৯০ বছৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। ইতিমধ্যে ধ্বংসস্তূপ হৈ পৰা নিজৰ নগৰখনৰ বিৰুদ্ধে ভাবুকিৰ অৰ্থ বুজিবলৈ দানিয়েলে নিশ্চয় অসুবিধা পাইছে।
২৪খ- অপৰাধৰ অন্ত পেলোৱা আৰু পাপৰ অন্ত পেলোৱা
কল্পনা কৰকচোন, যেতিয়া দানিয়েলে এই কথাবোৰ শুনি তেওঁৰ মনত কি যায়, তেওঁ মাত্ৰ প্ৰাৰ্থনাত ঈশ্বৰক মাতিছিল যাতে তেওঁৰ পাপ আৰু তেওঁৰ লোকসকলৰ পাপৰ ক্ষমা লাভ কৰিব পাৰে। ইয়াৰ লগত কি জড়িত আছে তেওঁ সোনকালে বুজিব। কিন্তু প্ৰকাশ কৰা ঐশ্বৰিক প্ৰয়োজনীয়তা আমি নিজেই ভালদৰে বুজি পাওঁ। ঈশ্বৰে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ পৰা লাভ কৰিব বিচাৰে যে তেওঁ তেওঁলোকক পৰিত্ৰাণ কৰে, যাতে তেওঁলোকে আৰু পাপ নকৰে, তেওঁলোকে তেওঁৰ বিধানৰ উলংঘাৰ অন্ত পেলায়, এইদৰে পাঁচনি যোহনে ১ যোহন ৩:৪ পদত লিখাৰ অনুসৰি পাপৰ অন্ত পেলায়: যিয়ে পাপ কৰে তেওঁ বিধান উলংঘা কৰে, আৰু পাপ বিধানৰ উলংঘা . এই উদ্দেশ্য এনে পুৰুষক উদ্দেশ্যি কৰা হৈছে যিসকলে আৰু পাপ নকৰিবলৈ নিজৰ দুষ্ট স্বভাৱৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিব লাগিব।
২৪গ- অধৰ্মৰ প্ৰায়শ্চিত্ত আৰু অনন্ত ধাৰ্মিকতা আনিবলৈ
ইহুদী দানিয়েলৰ বাবে এই বাৰ্তাই "প্ৰত্যাখ্যানৰ দিন"ৰ আচাৰ-অনুষ্ঠানক উদগনি দিয়ে, যিটো এটা বাৰ্ষিক উৎসৱ যিয়ে ছাগলীৰ বলিদানৰ জৰিয়তে পাপ আঁতৰোৱা উদযাপন কৰে। পাপৰ এই সাধাৰণ প্ৰতীকটোৱে দানত গ্ৰীচক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল। ৮, আৰু ইয়াৰ উপস্থিতিয়ে ভৱিষ্যদ্বাণীক এই "প্ৰত্যাখ্যানৰ দিন"ৰ আধ্যাত্মিক পৰিৱেশত ৰাখিছিল। কিন্তু বছৰটোত বলি দিয়া আন জীৱ-জন্তুৰ মৃত্যুৱে পাপ আঁতৰোৱাত সফল নহ’লে ছাগলীৰ মৃত্যুৱে কেনেকৈ পাপ আঁতৰাই নিব পাৰে? এই দ্বিধাদ্বন্দ্বৰ উত্তৰ ইব্ৰী ৩৬ত দিয়া হৈছে। ১০:৩-৭: কিন্তু এই বলিদানবোৰত বছৰৰ পিছত বছৰ ধৰি পাপৰ স্মৰণ হয়; কিয়নো ম’হ আৰু ছাগলীৰ তেজে পাপ আঁতৰোৱা অসম্ভৱ ৷ সেইবাবে খ্ৰীষ্ট যেতিয়া জগতলৈ আহিছিল, তেতিয়া তেওঁ কৈছিল, বলিদান আৰু প্ৰসাদ তোমালোকে বিচৰা নাছিলা, বৰঞ্চ মোৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা শৰীৰ এটাহে বিচাৰিছিলা ; পাপৰ কাৰণে হোমবলি আৰু বলিদানত তোমালোকে কোনো আনন্দ নাপালা। তেতিয়া মই ক’লোঁ, চোৱা, মই (পুস্তকৰ খণ্ডত মোৰ বিষয়ে লিখা আছে) কৰিবলৈ আহিছো; হে ঈশ্বৰ, আপোনাৰ ইচ্ছা . পাঁচনি পৌলে দিয়া ব্যাখ্যাবোৰ অতি স্পষ্ট আৰু যুক্তিযুক্ত। ইয়াৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে ঈশ্বৰে নিজৰ বাবে, যীচু খ্ৰীষ্টত, গেব্ৰিয়েল স্বৰ্গদূতে দানিয়েলক ঘোষণা কৰা পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ কাম সংৰক্ষণ কৰি ৰাখিছিল। কিন্তু "প্ৰত্যাখ্যানৰ দিন"ৰ এই আচাৰ-অনুষ্ঠানত যীচু খ্ৰীষ্ট ক'ত আছিল? তেওঁৰ নিখুঁত ব্যক্তিগত নিৰ্দোষতাই, যিয়ে তেওঁক প্ৰতীকীভাৱে জগতৰ পাপ আঁতৰোৱা ঈশ্বৰৰ পাচকাল মেৰ পোৱালি কৰি তুলিছিল, প্ৰায়শ্চিত্তৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ ছাগলীৰ দ্বাৰা প্ৰতীকিত তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ পাপ নিজৰ ওপৰত লৈছিল। মেৰ পোৱালিটোক ছাগলীটোৱে লুকুৱাই ৰাখিছিল যাতে মেৰ পোৱালিটোৱে নিজৰ ওপৰত লোৱা ছাগলীটোৰ বাবে মৰিছিল। তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত কৰিবলৈ ক্ৰুচত তেওঁৰ মৃত্যু গ্ৰহণ কৰি, যিবোৰ পাপ তেওঁ নিজৰ ওপৰত লৈছিল, খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰে তেওঁলোকক তেওঁলোকৰ প্ৰতি থকা প্ৰেমৰ আটাইতকৈ সুন্দৰ প্ৰমাণ দিলে।
২৪ঘ- আৰু চিৰন্তন ন্যায় আনিব
এইটোৱেই হৈছে ত্ৰাণকৰ্তা মচীহৰ মৃত্যুৰ সুখৰ পৰিণতি। এই ধাৰ্মিকতা যিটো মানুহে, আদমৰ পৰা, উৎপন্ন কৰিব নোৱাৰিলে, নিৰ্বাচিতসকলৰ ওপৰত আৰোপ কৰা হয় যাতে তেওঁলোকৰ বিশ্বাসৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰীয় প্ৰেমৰ এই প্ৰদৰ্শনত, বিশুদ্ধ অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰা, যীচু খ্ৰীষ্টৰ নিখুঁত ধাৰ্মিকতা তেওঁলোকৰ ওপৰত আৰোপ কৰা হয় , প্ৰথম অৱস্থাত, যেতিয়ালৈকে বিশ্বাসৰ যুদ্ধই পাপক জয় নকৰে। আৰু যেতিয়া এইটো সম্পূৰ্ণৰূপে নোহোৱা হৈ যায়, তেতিয়া খ্ৰীষ্টৰ ধাৰ্মিকতাক আৰোপ কৰা হয় বুলি কোৱা হয়। ছাত্ৰজন নিজৰ মাষ্টৰৰ দৰে হৈ পৰে। এই মতবাদৰ ভেটিবোৰৰ ওপৰতেই যীচুৰ পাঁচনিসকলৰ বিশ্বাস গঢ় লৈ উঠিছিল। সময় আৰু অন্ধকাৰ শক্তিয়ে তেওঁলোকক ৰূপান্তৰিত কৰাৰ আগতেই, এইদৰে যীচু খ্ৰীষ্টই শিকোৱা সংকীৰ্ণ পথটো বহল কৰি তুলিছিল। এই ধাৰ্মিকতা কেৱল বিশ্বাসী মনোনীতসকলৰ বাবেহে চিৰন্তন হ’ব , যিসকলে ঈশ্বৰৰ ন্যায়পৰায়ণ দাবীৰ আজ্ঞা পালন কৰি শুনি আৰু সঁহাৰি জনায়।
২৪- দৰ্শন আৰু নবীক মোহৰ মাৰিবলৈ
অৰ্থাৎ যাতে ঘোষিত নবীৰ আবিৰ্ভাৱৰ দ্বাৰা দৰ্শন পূৰ্ণ হয়। ছীল কৰা ক্ৰিয়াই ঈশ্বৰৰ ছীলৰ ইংগিত দিয়ে যিয়ে এইদৰে ভৱিষ্যদ্বাণীক আৰু ভাববাদীক দিয়ে যিয়ে নিজকে কৰ্তৃত্ব আৰু সম্পূৰ্ণ আৰু নিৰ্বিবাদ ঐশ্বৰিক বৈধতা উপস্থাপন কৰিব। যিটো কাম সম্পন্ন হ’ব, সেই কাম তেওঁৰ ঐশ্বৰিক ৰাজকীয় ছীৰে ছীল কৰা হৈছে। এই ছীলৰ প্ৰতীকী সংখ্যাটো হ'ল "সাত: ৭"। ইয়াৰ উপৰিও ই সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ আত্মাৰ স্বভাৱৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ পূৰ্ণতাক সূচায়। এই পছন্দৰ ভিত্তিত তেওঁৰ প্ৰকল্পটোৰ নিৰ্মাণ সাত হাজাৰ বছৰৰ ভিতৰত আছে, যাৰ বাবে তেওঁ সময়ক সাত হাজাৰ বছৰৰ দৰে সাত দিনৰ সপ্তাহত ভাগ কৰিছিল। ৭০ সপ্তাহৰ ভৱিষ্যদ্বাণী, এইদৰে Apo.7 ত জীৱিত ঈশ্বৰৰ মোহৰ (৭) সংখ্যাটোক এটা ভূমিকা দিয়ে। তাৰ পিছৰ পদবোৰে এই সংখ্যা "৭"ৰ গুৰুত্ব নিশ্চিত কৰিব।
২৪চ- আৰু পবিত্ৰ স্থানত অভিষেক কৰিবলৈ
এইটোৱেই হৈছে পবিত্ৰ আত্মাৰ অভিষেক যিটো যীচুৱে বাপ্তিস্মৰ সময়ত লাভ কৰিব। কিন্তু ভুল নহওঁক, স্বৰ্গৰ পৰা তেওঁৰ ওপৰত অৱতৰণ কৰা কপৌটোৰ এটাই উদ্দেশ্য আছিল, যোহনক পতিয়ন নিয়াবলৈ যে যীচু সঁচাকৈয়ে ঘোষিত মচীহ; স্বৰ্গে তেওঁৰ সাক্ষ্য দি। পৃথিৱীত যীচু সদায় খ্ৰীষ্ট আছিল আৰু পুৰোহিতসকলক সোধা নিৰ্বাচিত প্ৰশ্নৰ ৰূপত ১২ বছৰ বয়সত ধৰ্মঘটত তেওঁৰ শিক্ষাই ইয়াৰ প্ৰমাণ। তেওঁৰ লোকসকলৰ বাবে, যাৰ মাজত তেওঁৰ জন্ম আৰু ডাঙৰ-দীঘল হৈছিল, তেওঁৰ চৰকাৰী মিছন আছিল ২৬ চনৰ শৰৎকালত তেওঁৰ বাপ্তিস্মৰ পৰা আৰম্ভ কৰা আৰু তেওঁ ৩০ বছৰৰ বসন্ত কালত নিজৰ প্ৰাণ দিব লাগিছিল। কিন্তু জীৱিত পবিত্ৰ স্থানৰ পৃথিৱীত এটা বস্তুগত প্ৰতীক আছিল: যিৰূচালেমৰ মন্দিৰৰ আটাইতকৈ পবিত্ৰ স্থান বা পবিত্ৰস্থান। ই আছিল স্বৰ্গৰ প্ৰতীক, মানৱতাৰ বাবে দুৰ্গম সেই মাত্ৰা য’ত ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গদূতসকলে বাস কৰে। ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ আসন আৰু তেওঁৰ সিংহাসনৰ স্থান, বিচাৰক হিচাপে ঈশ্বৰে এই নিৰ্বাচনৰ বাবে নিৰ্ধাৰিত ৬ সহস্ৰাব্দৰ ভিতৰত নিৰ্বাচিত নিৰ্বাচিতসকলৰ পাপৰ ক্ষমাৰ বৈধতা প্ৰদান কৰিবলৈ খ্ৰীষ্টৰ তেজৰ বাবে অপেক্ষা কৰিছিল। এইদৰে যীচুৰ মৃত্যুৱে চূড়ান্ত "প্ৰত্যাখ্যানৰ ভোজ" সম্পন্ন কৰিলে। ক্ষমা লাভ কৰা হৈছিল আৰু ঈশ্বৰে অনুমোদন জনোৱা প্ৰাচীন বলিদানসমূহ সকলো বৈধতা প্ৰদান কৰা হৈছিল। পবিত্ৰ স্থানত অভিষেক কৰা হৈছিল প্ৰায়শ্চিত্তৰ দিনা বধ কৰা ছাগলীৰ তেজ দয়া আসনত ছটিয়াই, ঈশ্বৰৰ উলংঘা কৰা আজ্ঞাসমূহ থকা জাহাজৰ ওপৰত ৰখা বেদী। এই কাৰ্য্যৰ বাবে বছৰত এবাৰ মহাপুৰোহিতক বিচ্ছেদৰ ওৰণিৰ সিপাৰে পবিত্ৰ স্থানত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ কৰ্তৃত্ব দিয়া হৈছিল। এইদৰে যীচুৱে পুনৰুত্থানৰ পিছত তেওঁৰ তেজৰ প্ৰায়শ্চিত্ত স্বৰ্গলৈ আনিছিল যাতে তেওঁ আধিপত্য লাভ কৰিব পাৰে, তেওঁৰ ধাৰ্মিকতাৰ আৰোপ কৰি তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক ৰক্ষা কৰাৰ বৈধতা আৰু দুষ্ট স্বৰ্গদূত আৰু তেওঁলোকৰ নেতা চয়তান চয়তানকে ধৰি অনুতাপ নকৰা পাপীসকলক নিন্দা কৰাৰ অধিকাৰ। পবিত্ৰ স্থানে স্বৰ্গকো চিহ্নিত কৰে, পৃথিৱীত যীচুৱে বোৱাই দিয়া তেজ, তেওঁক মাইকেলত চয়তান আৰু তেওঁৰ ভূতবোৰক স্বৰ্গৰ পৰা খেদি পঠিয়াবলৈ অনুমতি দিব, যিটো প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৯ পদত প্ৰকাশ কৰা হৈছে। এইদৰে ইহুদী ধৰ্মীয়সকলৰ ভুল আছিল বাৰ্ষিক "প্ৰত্যাখ্যানৰ দিন"ৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক চৰিত্ৰ বুজিব নোৱাৰাটো। তেওঁলোকে ভুলকৈ বিশ্বাস কৰিছিল যে এই উদযাপনত আগবঢ়োৱা পশুৰ তেজে বছৰটোৰ ভিতৰত ঢালি দিয়া আন এটা জন্তুৰ অৰ্থক বৈধতা প্ৰদান কৰিব পাৰে। ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি হোৱা মানুহ; পাৰ্থিৱ জীৱনে উৎপন্ন কৰা প্ৰাণীটোক আমি কেনেকৈ দুয়োটা প্ৰজাতিৰ মূল্যৰ সমতাক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব পাৰো?
ঈশ্বৰ হোৱাৰ বাবে যীচু খ্ৰীষ্ট নিজেই পবিত্ৰ আত্মা হিচাপে অভিষেকৰ তেল আছিল আৰু স্বৰ্গলৈ উঠি যোৱাৰ সময়ত তেওঁ পৃথিৱীত উপাৰ্জন কৰা নিজৰ বৈধতাৰ অভিষেক নিজৰ লগত লৈ আহে।
গণনাৰ চাবিকাঠি
Dan 9:25 এতেকে জানি লওক আৰু বুজি লওক, যিৰূচালেম নিৰ্মাণৰ আজ্ঞা দিয়াৰ পৰা অভিষিক্ত ৰাজকুমাৰক সাত সপ্তাহ দুসপ্তাহলৈকে হ’ব;
২৫ক- তেন্তে এইটো জানি লওক আৰু বুজি লওক!
দানিয়েলক দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰাটো স্বৰ্গদূতে সঠিক কাৰণ তেওঁ এনে তথ্যৰ সৈতে মোকাবিলা কৰি আছে যিবোৰৰ বাবে অতি আধ্যাত্মিক আৰু বৌদ্ধিক একাগ্ৰতাৰ প্ৰয়োজন; কাৰণ হিচাপ-নিকাচ কৰিব লাগিব।
২৫খ- যিৰূচালেম পুনৰ নিৰ্মাণ হ’ব বুলি বাক্য কোৱাৰ পৰা অভিষিক্ত নেতালৈকে
কেৱল পদটোৰ এই অংশটোৱেই সৰ্বোচ্চ গুৰুত্বপূৰ্ণ কাৰণ ইয়াত দৰ্শনৰ উদ্দেশ্যৰ সাৰাংশ উল্লেখ কৰা হৈছে। ঈশ্বৰে তেওঁৰ লোকসকলক, যিসকলে তেওঁলোকৰ মচীহৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে, তেওঁলোকে জানিবলৈ উপায় দিয়ে যে তেওঁ কোন বছৰত তেওঁলোকৰ সন্মুখত উপস্থিত হ’ব . আৰু এই মুহূৰ্ত যেতিয়া জেৰুজালেম পুনৰ নিৰ্মাণ কৰা হ’ব বুলি ঘোষণা কৰা হৈছিল, সেই মুহূৰ্তটো ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ৪৯০ বছৰৰ সময়সীমা অনুসৰি নিৰ্ধাৰণ কৰিব লাগিব। এই পুনৰ্গঠনৰ আদেশৰ বাবে ইজ্ৰাৰ পুস্তকত আমি তিনিজন পাৰস্যৰ ৰজাই ক্ৰমাগতভাৱে নিৰ্দেশ দিয়া তিনিটা সম্ভাৱ্য আদেশ পাওঁ: চয়ৰচ, দাৰিয়াছ আৰু অৰ্তাছাৰক্স। দেখা গ’ল যে -৪৫৮ চনত শেষৰজনে স্থাপন কৰা ডিক্রীটোৱে, আমাৰ যুগৰ ২৬ বছৰত ৪৯০ বছৰ সম্পূৰ্ণ কৰাৰ অনুমতি দিয়ে। সেইবাবে অৰ্তক্ষৰক্ষেচৰ এই আজ্ঞাটোৱেই হ'ব, যিটো ঋতুত লিখা হৈছিল, সেইটো লক্ষ্য কৰি ৰখা হ'ব: ইজ্ৰা ৭:৯ পদ অনুসৰি বসন্ত: তেওঁ প্ৰথম মাহৰ প্ৰথম দিনটোত বাবিল এৰি পঞ্চম মাহৰ প্ৰথম দিনা যিৰূচালেমত উপস্থিত হ'ল, তেওঁৰ ঈশ্বৰৰ ভাল হাত তেওঁৰ ওপৰত আছিল । ৰজাৰ আজ্ঞাৰ বছৰটো ইজ্ৰা ৭:৭ পদত দিয়া হৈছে: আৰু ইস্ৰায়েলৰ বহুতো সন্তান, পুৰোহিত আৰু লেবীয়া, গায়ক, দুৱাৰৰ ৰক্ষক আৰু নথিনিম, ৰজা অৰ্তক্ষচৰ সপ্তম বছৰত যিৰূচালেমলৈ আহিল ।
যিহেতু এই আদেশৰ প্ৰস্থান বসন্ত, আত্মাই তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বাবে বসন্তকালীন নিস্তাৰ-পৰ্ব্বক লক্ষ্য কৰি লৈছে, যেতিয়া যীচু খ্ৰীষ্টই ক্ৰুচত মৃত্যুবৰণ কৰিছিল। গণনাই আমাক এই লক্ষ্যলৈ লৈ যাব।
২৫গ- সাত সপ্তাহ বাষষ্ঠি সপ্তাহ আছে, চৌহদ আৰু খাদবোৰ পুনৰুদ্ধাৰ কৰা হ’ব, কিন্তু বিপদৰ সময়ত।
আমাৰ হাতত আৰম্ভণিতে ৭০ সপ্তাহ আছে। স্বৰ্গদূতে ৬৯ সপ্তাহৰ কথা উল্লেখ কৰিছে, অৰ্থাৎ; ৭ + ৬২) প্ৰথম ৭ সপ্তাহত জেৰুজালেম আৰু মন্দিৰ পুনৰুদ্ধাৰৰ সময় হয়, কঠিন সময়ত কাৰণ ইহুদীসকলে বিতাড়নৰ ফলত মুক্ত হৈ থকা অঞ্চলত বসতি স্থাপন কৰিবলৈ অহা আৰবৰ স্থায়ী প্ৰতিকূলতাৰ অধীনত কাম কৰে। নেহ.৪:১৭ৰ এই পদটোৱে পৰিস্থিতিৰ বিষয়ে ভালদৰে বৰ্ণনা কৰিছে: যিসকলে দেৱাল নিৰ্মাণ কৰিছিল, আৰু যিসকলে বোজা কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছিল বা বোজা দিছিল, তেওঁলোকে এহাতেৰে কাম কৰিছিল আৰু আনখন হাতত অস্ত্ৰ ধৰিছিল । এইটো এটা বিৱৰণ যিটো নিৰ্দিষ্ট কৰা হৈছে, কিন্তু মূল কথাটো গণনা কৰা ৭০ সপ্তাহত পোৱা যায় ।
৭০ সংখ্যক সপ্তাহ
Dan 9:26 আৰু বাইষষ্ঠি সপ্তাহৰ পাছত অভিষিক্ত এজনক বিচ্ছিন্ন কৰা হ’ব, আৰু তেওঁৰ কোনো উত্তৰাধিকাৰী নাথাকিব , আৰু আহিবলগীয়া অধ্যক্ষৰ লোকসকলে নগৰখন আৰু পবিত্ৰস্থানক ধ্বংস কৰিব , আৰু তাৰ অন্ত বানপানীৰ দৰে হ’ব, আৰু যুদ্ধৰ শেষলৈকে ধ্বংসস্তূপবোৰ চলি থাকিব বুলি নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে।
২৬ক- বাষষ্ঠি সপ্তাহৰ পিছত এজন অভিষেকক কাটি পেলোৱা হ’ব
এই ৬২ সপ্তাহৰ আগত ৭ সপ্তাহ থাকে , অৰ্থাৎ প্ৰকৃত বাৰ্তাটো হ'ল "৬৯ সপ্তাহৰ পিছত" এজন অভিষিক্তক কাটি পেলোৱা হ'ব , কিন্তু কেৱল যিকোনো অভিষেকক নহয়, যিজনে এইদৰে ঘোষণা কৰা হৈছে তেওঁ নিজেই ঐশ্বৰিক অভিষেকক মূৰ্ত কৰি তুলিছে। " এক" সূত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰি অভিষিক্ত এজন ,” ঈশ্বৰে ইহুদী লোকসকলক ইহুদী লোকসকলক তেওঁলোকৰ সাধাৰণ চেহেৰাৰ মানুহৰ সৈতে মুখামুখি হোৱাৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰে, ঈশ্বৰৰ বাধাৰ পৰা বহু দূৰত যিজনে আন অভিষিক্তসকলৰ পিছত নিজকে উপস্থাপন কৰে।
স্বৰ্গদূতে ক'লে " পিছত " মুঠ সময়কাল ৬৯ সপ্তাহ, এইদৰে ৭০ সপ্তাহৰ ইংগিত দিয়ে । এইদৰে, খোজৰ পিছত খোজ, স্বৰ্গদূতৰ তথ্যই আমাক ৩০ বছৰৰ বসন্তৰ নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ দিশে নিৰ্দেশনা দিয়ে, যিটো দিন-বছৰৰ এই ৭০ সংখ্যক সপ্তাহৰ মাজভাগত অৱস্থিত হ’ব ।
২৬খ- আৰু তেওঁৰ কোনো উত্তৰাধিকাৰী নাথাকিব
এই অনুবাদটো অধিক অবৈধ কাৰণ ইয়াৰ লেখক এল.চেগণ্ডে প্ৰান্তত নিৰ্দিষ্ট কৰি দিছে যে আক্ষৰিক অনুবাদটো হ'ল: তেওঁৰ বাবে কোনো নাই । আৰু মোৰ বাবে আক্ষৰিক অনুবাদটো মোৰ বাবে একেবাৰে উপযুক্ত কাৰণ ইয়াত কোৱা হৈছে যে তেওঁৰ ক্ৰুচত দিয়াৰ সময়ত প্ৰকৃততে কি সম্পন্ন হৈছিল। বাইবেলে ইয়াৰ সাক্ষ্য দিয়ে: পাঁচনিসকলে নিজেই যীচুক প্ৰত্যাশিত মচীহ বুলি বিশ্বাস কৰা বন্ধ কৰি দিছিল কাৰণ বাকী ইহুদী লোকসকলৰ দৰে তেওঁলোকেও এজন যোদ্ধা মচীহৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছিল যিয়ে ৰোমীয়াসকলক দেশৰ পৰা বাহিৰ কৰি দিব।
২৬গ- আহিব কোনো নেতাৰ লোকে নগৰ আৰু পবিত্ৰস্থানক পবিত্ৰতাক ধ্বংস কৰিব
এইটোৱে পৰ্যবেক্ষণ কৰা ইহুদী জাতীয় অবিশ্বাসৰ প্ৰতি ঈশ্বৰৰ সঁহাৰি গঠন কৰে: তেওঁৰ বাবে কোনো নাই । ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে হোৱা ক্ষোভৰ ফল নিশ্চিতভাৱে যিৰূচালেম ধ্বংস আৰু ইয়াৰ মিছা পবিত্ৰতাৰ দ্বাৰা পোৱা যাব ; কাৰণ ৩০ বছৰৰ পৰা ইহুদীৰ মাটিত আৰু কোনো পবিত্ৰতা নাই ; অভয়াৰণ্যখন আৰু এক নহয়। এই কাৰ্য্যৰ বাবে ঈশ্বৰে ৰোমানসকলক ব্যৱহাৰ কৰিছিল, যিসকলৰ দ্বাৰা ইহুদী ধৰ্মীয় নেতাসকলে মচীহক ক্ৰুচত দিয়া হৈছিল, তেওঁলোকে সাহস নকৰাকৈ আৰু নিজেই কৰিব নোৱাৰিলে, আনহাতে তেওঁলোকে জানিছিল, তেওঁলোকৰ অবিহনে, "তিনি বছৰ ছমাহ"ৰ পিছত ডিকন ষ্টিফেনক কেনেকৈ শিলগুটিৰে আঘাত কৰিব পাৰি।
২৬ঘ- আৰু ইয়াৰ অন্ত বানপানীৰ দৰে আহিব
গতিকে ৭০ চনত, কেইবাবছৰ ধৰি ৰোমান ঘেৰাওৰ পিছত, যিৰূচালেম তেওঁলোকৰ হাতত পৰিল, আৰু ধ্বংসাত্মক ঘৃণাৰে ভৰি পৰিল, ঈশ্বৰীয় উত্তাপৰ দ্বাৰা সজীৱ হৈ, তেওঁলোকে ঘোষণা কৰা অনুসৰি, নগৰখন আৰু পবিত্ৰতাক উন্মাদভাৱে ধ্বংস কৰিলে , যিখন আৰু নাছিল, যেতিয়ালৈকে যীচুৱে মথি ২৪:২ত মৃত্যুৰ আগতে ঘোষণা কৰা ধৰণে এটা শিল আন এটা শিল নাথাকিল : কিন্তু তেওঁ তেওঁলোকক ক’লে: আপুনি এই সকলোবোৰ দেখিছেনে? মই তোমালোকক সঁচাকৈ কওঁ, ইয়াত এটা শিলৰ ওপৰত আন এটা শিল নাথাকিব যিটো নমাই দিয়া নহ’ব ৷
২৬ তাৰিখ - সিদ্ধান্ত লোৱা হৈছে যে যুদ্ধৰ শেষলৈকে ধ্বংসলীলা চলিব
মথি ২৪:৬ পদত যীচুৱে কৈছিল: তোমালোকে যুদ্ধ আৰু যুদ্ধৰ উৰাবাতৰিৰ কথা শুনিবা, তোমালোক যাতে বিচলিত নহয়, তাৰ ওপৰত চকু ৰাখিবা, কিয়নো এইবোৰ হ’বই লাগিব। কিন্তু শেষ এতিয়াও নহ’ব। ৰোমানসকলৰ পিছত খ্ৰীষ্টান যুগৰ দুহাজাৰ বছৰ ধৰি যুদ্ধ চলি থাকিল আৰু দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ অন্ত পৰাৰ পিছত আমি যি দীঘলীয়া শান্তি উপভোগ কৰি আহিছো সেয়া ব্যতিক্ৰমী যদিও ঈশ্বৰৰ প্ৰগ্ৰেম। এইদৰে মানৱতাই মৰ্ত্যলোকৰ মূল্য দিয়াৰ আগতে নিজৰ কল্পনাৰ একেবাৰে শেষলৈকে নিজৰ বিকৃতিৰ ফল উৎপন্ন কৰিব পাৰে।
কিন্তু ৰোমানসকলৰ কথা কওঁতে আমি পাহৰিব নালাগে যে তেওঁলোকৰ পোপৰ উত্তৰাধিকাৰীয়ে পৌত্তলিক " ধ্বংসকাৰী বা ধ্বংসকাৰী " আৰু তাতো খ্ৰীষ্ট ঈশ্বৰৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বিৰুদ্ধে চলোৱা যুদ্ধৰ শেষলৈকে দীঘলীয়া কৰিব।
Dan 9:27 আৰু তেওঁ বহুতৰে সৈতে এসপ্তাহৰ বাবে চুক্তিবদ্ধ হ’ব : আৰু সপ্তাহৰ মাজভাগত তেওঁ বলিদান আৰু বলিদান বন্ধ কৰিব, আৰু ডেউকাৰ ওপৰত ধ্বংসৰ ঘৃণনীয়তা আৰু সম্পূৰ্ণৰূপে ধ্বংস হ’ব ;
২৭ক- তেওঁ বহুতৰে লগত এসপ্তাহৰ বাবে শক্তিশালী মিত্ৰতা কৰিব
নিয়মৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে ; ই কঠিন কাৰণ ই জগতৰ শেষলৈকে আগবঢ়োৱা পৰিত্ৰাণৰ ভিত্তি হৈ পৰে। বহুত শব্দৰ অধীনত ঈশ্বৰে ইহুদী নাগৰিক, তেওঁৰ পাঁচনি আৰু তেওঁৰ প্ৰথম ইহুদী শিষ্যসকলক লক্ষ্য কৰি লৈছে যিসকলে ইহুদী জাতিটোক ক্ৰুচত দিয়া মচীহক আনুষ্ঠানিকভাৱে গ্ৰহণ বা প্ৰত্যাখ্যান কৰিবলৈ দিয়া সময়ৰ শেষৰ সাত বছৰৰ ভিতৰত তেওঁৰ নিয়মত প্ৰৱেশ কৰিব। এই নিয়মটোৱেই ২৪ পদত ঈশ্বৰ আৰু অনুতাপ কৰা ইহুদী পাপীসকলৰ মাজত " কটা " কৰা হৈছে। ৩৩ বছৰৰ পতনত এই যোৱা সপ্তাহৰ শেষত সেই আন অন্যায় আৰু ঘৃণনীয় কাৰ্য্যই হ’ব, নতুন ডিকন ষ্টিফেনক শিলগুটিৰে আঘাত কৰা। তেওঁৰ একমাত্ৰ অপৰাধ আছিল ইহুদীসকলক তেওঁলোকে শুনিবলৈ সহ্য কৰিব নোৱাৰা সত্যবোৰ কোৱা, আনহাতে যীচুৱে তেওঁৰ বাক্য তেওঁৰ মুখত সোমাই দিছিল। তেওঁৰ কাৰ্য্যৰ এজন শিষ্যক হত্যা কৰা দেখি যীচুৱে তেওঁৰ মধ্যস্থতাৰ আনুষ্ঠানিক জাতীয় প্ৰত্যাখ্যান লিপিবদ্ধ কৰিছিল। ৩৩ খ্ৰীষ্টাব্দৰ শৰৎকালৰ পৰা ইহুদী বিদ্ৰোহীয়ে ৰোমান ক্ৰোধক ইন্ধন যোগাইছিল, যিটো ৭০ খ্ৰীষ্টাব্দত জেৰুজালেমত সামূহিকভাৱে প্ৰকাশ কৰা হৈছিল।
২৭খ- আৰু সপ্তাহৰ মাজভাগত তেওঁ বলি আৰু বলিদান বন্ধ কৰিব
সপ্তাহৰ মাজভাগৰ মুহূৰ্তটো ৩০ চনৰ বসন্ত, ৭০ সপ্তাহৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ লক্ষ্য। ২৪ পদত উল্লেখ কৰা সকলো কাৰ্য্য সম্পন্ন হোৱা মুহূৰ্তটোৱেই হৈছে: পাপৰ অন্ত, ইয়াৰ কাফফাৰা, নিজৰ চিৰন্তন ন্যায় প্ৰতিষ্ঠা কৰি দৰ্শন পূৰণ কৰা ভাববাদীৰ আগমন আৰু বিজয়ী আৰু সৰ্বশক্তিমান স্বৰ্গলৈ আৰোহণ কৰা পুনৰুত্থিত খ্ৰীষ্টৰ অভিষেক । মচীহৰ প্ৰায়শ্চিত্তমূলক মৃত্যু ইয়াত এটা পৰিণতিৰ দিশটোত উদগনি দিয়া হৈছে: ইহুদী মন্দিৰত সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱা পশু বলিদান আৰু বলিদানৰ নিৰ্দিষ্ট বন্ধ , কিন্তু ৰাতিপুৱাৰ পৰা সন্ধিয়ালৈকেও, লোকসকলৰ পাপৰ বাবে। যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৱে পুৰণি নিয়মত তেওঁক আগতেই চিত্ৰিত কৰা প্ৰাণীৰ প্ৰতীকবোৰ অচল কৰি পেলায় আৰু এইটোৱেই হৈছে তেওঁৰ বলিদানৰ দ্বাৰা কঢ়িয়াই অনা অপৰিহাৰ্য পৰিৱৰ্তন। যীচুৰ মৃত্যুৰ মুহূৰ্তত ঈশ্বৰে মন্দিৰৰ ওৰণি ফালি পেলোৱাটোৱে পাৰ্থিৱ ধৰ্মীয় অনুষ্ঠানৰ নিৰ্দিষ্ট বন্ধ হোৱাটো নিশ্চিত কৰে আৰু ৭০ চনত মন্দিৰ ধ্বংস হোৱাটোৱে এই নিশ্চিতকৰণক আৰু অধিক শক্তিশালী কৰে। পাছলৈ তেওঁৰ আগমনৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাৰ্ষিক ইহুদী উৎসৱবোৰ নোহোৱা হৈ যাব লাগিছিল; কিন্তু কোনো কাৰণতে, সাপ্তাহিক বিশ্ৰামবাৰৰ অভ্যাস, যিয়ে এই মৃত্যুত নিজৰ প্ৰকৃত অৰ্থ লাভ কৰে: ই সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ স্বৰ্গীয় বিশ্ৰামৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে যে, তেওঁৰ বিজয়ৰ দ্বাৰা, যীচু খ্ৰীষ্টই ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ প্ৰকৃত মনোনীতসকলৰ বাবে লাভ কৰে, যাক তেওঁ ২৪ পদত উল্লেখ কৰা নিজৰ নিখুঁত চিৰন্তন ন্যায়ৰ আৰোপ কৰে।
সপ্তাহ " ৰ আৰম্ভণি ২৬ চনৰ শৰৎকালত যোহন বাপ্তিস্মদাতাই বাপ্তিস্ম লোৱা যীচুৰ বাপ্তিস্মৰ সৈতে ঘটে।
২৭গ- আৰু [হ’ব] ডেউকাত ধ্বংসৰ ঘৃণনীয়
ক্ষমা কৰিব, কিন্তু পদটোৰ এই অংশটো নতুন আন্তৰ্জাতিক সংস্কৰণত ভুল অনুবাদ কৰা হৈছে কাৰণ ইয়াৰ ভুল ব্যাখ্যা কৰা হৈছিল। যোহনৰ এপ’কেলিপছত দিয়া প্ৰকাশৰ কথা লক্ষ্য কৰি মই হিব্ৰু পাঠৰ মোৰ অনুবাদ উপস্থাপন কৰিছো, যিটো আন অনুবাদসমূহে নিশ্চিত কৰে। স্বৰ্গীয় চৰিত্ৰ আৰু আধিপত্যৰ প্ৰতীক " ডেউকাৰ ওপৰত " অভিব্যক্তিটোৱে এটা ধৰ্মীয় দায়িত্বৰ ইংগিত দিয়ে যিয়ে পোপৰ ৰোমক প্ৰত্যক্ষভাৱে লক্ষ্য কৰি লয়, যি দানত " উঠি যায় "। ৮:১০-১১, আৰু ইয়াৰ শেষৰ দিনৰ ধৰ্মীয় মিত্ৰসকল। ঈগলৰ ডেউকাবোৰে সাম্ৰাজ্যবাদী উপাধিৰ সৰ্বোচ্চ উচ্চতাৰ প্ৰতীক, উদাহৰণস্বৰূপে, ৰজা নবূখদনেচৰৰ বিষয়ে ঈগলৰ ডেউকা থকা সিংহ বা স্বয়ং ঈশ্বৰ, যিয়ে ঈগলৰ ডেউকাত নিজৰ হিব্ৰু লোকসকলক লৈ গৈছিল যিসকলক তেওঁ মিচৰৰ দাসত্বৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিছিল। 1806 চনত প্ৰথম নেপোলিয়নকে ধৰি সকলো সাম্ৰাজ্যই ঈগলৰ এই প্ৰতীক গ্ৰহণ কৰিছে , যিটো প্ৰকাশিত বাক্য 8:13, তাৰ পিছত প্ৰুছিয়ান আৰু জাৰ্মান সম্ৰাট, শেষৰজন একনায়কত্ববাদী এ হিটলাৰৰ দ্বাৰা নিশ্চিত কৰা হ'ব। কিন্তু তেতিয়াৰ পৰাই আমেৰিকাইও নিজৰ ৰাষ্ট্ৰীয় মুদ্ৰাৰ সেউজ বেকত এই ইম্পেৰিয়েল ঈগলটো ৰাখিছে: ডলাৰ।
পূৰ্বৰ বিষয়টো এৰি আত্মাই নিজৰ প্ৰিয় শত্ৰু ৰোমক লক্ষ্য কৰি উভতি আহে। যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাৰ্থিৱ মিছনৰ পিছত পৃথিৱীৰ চূড়ান্ত ধ্বংস হোৱাৰ কাৰণ হোৱা ঘৃণনীয় কাৰ্য্যৰ লক্ষ্য অভিনেতা সঁচাকৈয়ে ৰোম, যাৰ পৌত্তলিক সাম্ৰাজ্যবাদী পৰ্যায়ে মাত্ৰ ২৬ পদত ৭০ চনত জেৰুজালেমক ধ্বংস কৰি পেলাইছে । বহুবচনত , ঘৃণনীয় কাৰ্য্যসমূহ সেয়েহে , প্ৰথমে, সাম্ৰাজ্যবাদী ৰোমৰ বাবে দায়ী, যিয়ে বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলক ৰক্তপিপাসু ৰোমান জনসাধাৰণক মনোৰঞ্জন দিবলৈ দৰ্শনীয় "মঞ্চস্থ" প্ৰদৰ্শনত হত্যা কৰি অত্যাচাৰ কৰিব, যিবোৰ কাম ৩১৩ চনত বন্ধ হৈ যাব। ৩২১; এই কাৰ্য্যৰ কাৰণ পুনৰ ৰোমান সাম্ৰাজ্য আৰু ইয়াৰ সাম্ৰাজ্যবাদী নেতা প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইন। তেওঁৰ লগে লগে ৰোমান সাম্ৰাজ্য বাইজেন্টাইন সম্ৰাটসকলৰ আধিপত্যৰ অধীনলৈ আহে। ৫৩৮ চনত সম্ৰাট প্ৰথম জাষ্টিনিয়ানে তেওঁৰ ৰোমান আসনত প্ৰথম ভিজিলিয়াছৰ পোপৰ শাসন ব্যৱস্থা স্থাপন কৰি আন এক ঘৃণনীয় কাৰ্য্য সংঘটিত কৰে আৰু তেতিয়া পৃথিৱীৰ শেষলৈকে ঘৃণনীয় কাৰ্য্যসমূহৰ এই দীঘলীয়াকৰণৰ কাৰণ হ'ব লাগিব এই পোপৰ পৰ্যায় যিটো ঈশ্বৰে ডেনৰ পৰাই নিন্দা কৰি আহিছে । ৭) আমাৰ মনত আছে যে " সৰু শিং " নামটোৱে দানত ৰোমৰ দুটা প্ৰধান পৰ্যায়ক বুজায়। ৭ আৰু দান। ৮) এই দুটা ক্ৰমাগত পৰ্যায়ত ঈশ্বৰে কেৱল একেটা ঘৃণনীয় কামৰ ধাৰাবাহিকতাহে দেখে।
আগৰ অধ্যায়বোৰৰ অধ্যয়নৰ ফলত এই পদটোৱে তেওঁৰ লগত জড়িত বিভিন্ন ধৰণৰ ঘৃণনীয় কামবোৰ চিনাক্ত কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে।
27d- আৰু যেতিয়ালৈকে এটা নিঃশেষ (বা সম্পূৰ্ণ ধ্বংস ) আৰু ইয়াক ভাঙি দিয়া হ'ব , [যি অনুসৰি] নিৰ্দেশ দিয়া হৈছে, নিৰ্জন [ভূমি] .
" তাই ভাঙি যাব।" [according to] what has been decreed " and revealed in Dan.7:9-10 and Dan.8:25: তেওঁৰ সমৃদ্ধি আৰু তেওঁৰ কৌশলৰ সফলতাৰ বাবে তেওঁ নিজৰ হৃদয়ত অহংকাৰী হ'ব, আৰু শান্তিৰে জীয়াই থকা বহুতকে ধ্বংস কৰিব, আৰু ৰাজকুমাৰৰ ৰাজকুমাৰৰ বিৰুদ্ধে উঠিব; কিন্তু তেওঁ ভাঙি যাব, কোনো হাতৰ প্ৰচেষ্টা অবিহনে।
হিব্ৰু গ্ৰন্থখনে বৰ্তমানৰ অনুবাদতকৈ পৃথক এই ঐশ্বৰিক চিন্তাধাৰা আগবঢ়াইছে।
এই সূক্ষ্মতা ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছে যে মানুহৰ অপৰাধবোধক তেওঁলোকে বাস কৰা পৃথিৱী গ্ৰহটোত পুনৰ পৰিছে ; যিটো প্ৰকাশিত বাক্য ২০ পদত আমাক শিকাইছে। এই কথাটো মন কৰক যে মিছা খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসে এই ঐশ্বৰিক পৰিকল্পনাক আওকাণ কৰে যিটো পৃথিৱীৰ পৃষ্ঠৰ পৰা মানুহক নিঃশেষ কৰি পেলোৱাৰ দ্বাৰা গঠিত হ’ব, খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ সময়ত। প্ৰকাশিত বাক্য ২০ পদত দিয়া প্ৰকাশবোৰক আওকাণ কৰি তেওঁলোকে পৃথিৱীত খ্ৰীষ্টৰ ৰাজ্য প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ বাবে অসাৰ অপেক্ষা কৰে। কিন্তু ইয়াৰ পৃষ্ঠভাগৰ সম্পূৰ্ণ ধ্বংস ইয়াত আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ২০ পদত প্ৰগ্ৰেম কৰা হৈছে। বিজয়ী খ্ৰীষ্টৰ সকলো ঐশ্বৰিকতাত গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনে আদিপুস্তক ১ ত বৰ্ণনা কৰা ইয়াৰ ইতিহাসৰ আৰম্ভণিৰ বিশৃংখল ৰূপটো পৃথিৱীলৈ পুনৰ ঘূৰাই আনিব । ইয়াৰ ওপৰত কোনো মানুহ জীয়াই নাথাকিব, কিন্তু মৃত্যুৰ ঘণ্টালৈকে ইয়াৰ ওপৰত বিচ্ছিন্ন হৈ থকা চয়তানৰ কাৰাগাৰ হ’ব ।
অধ্যয়নৰ এই পৰ্যায়ত মই প্ৰথমে মাত্ৰ অধ্যয়ন কৰা "৭০ সংখ্যক সপ্তাহ " সম্পৰ্কে অতিৰিক্ত তথ্য দিব লাগিব। ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক দিন-বছৰত ইয়াৰ পূৰ্ণতা আক্ষৰিক পূৰ্ণতাৰ সৈতে সংযুক্ত। কাৰণ ইহুদী কেলেণ্ডাৰৰ সাক্ষ্যৰ বাবেই আমি ৩০ বছৰৰ ইষ্টাৰ সপ্তাহৰ বিন্যাস জানো। ইয়াৰ কেন্দ্ৰ আছিল বুধবাৰ, ইহুদী নিস্তাৰপৰ্বৰ দ্বাৰা ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা মাজে মাজে বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰাকক্ষণ, যিটো সেই বছৰৰ বৃহস্পতিবাৰে পৰিছিল। এইদৰে আমি এই নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ গতিপথ সম্পূৰ্ণৰূপে পুনৰ নিৰ্মাণ কৰিব পাৰো য’ত যীচুৰ মৃত্যু হৈছিল। মঙলবাৰে সন্ধিয়া গ্ৰেপ্তাৰ হোৱা, নিশাৰ সময়ত বিচাৰ কৰা যীচুক বুধবাৰে পুৱা ৯:০০ বজাত ক্ৰুচত দিয়া হয়। ৩:০০ বজাত তেওঁৰ মৃত্যু হয়। সন্ধিয়া ৬:০০ বজাৰ আগতে আৰিমথিয়াৰ যোচেফে নিজৰ মৃতদেহটো সমাধিস্থলত ৰাখিছিল আৰু তাত ছীল কৰা শিলটো গুটিয়াই পেলাইছিল। বৃহস্পতিবাৰৰ ইষ্টাৰ বিশ্ৰামবাৰ পাৰ হৈ গ’ল। শুকুৰবাৰে পুৱা ধৰ্মপৰায়ণ মহিলাসকলে দিনত যীচুৰ মৃতদেহত মছলা প্ৰস্তুত কৰা মছলা কিনিছিল। শুকুৰবাৰে সন্ধিয়া ৬ বজাত সাপ্তাহিক বিশ্ৰামবাৰ আৰম্ভ হয়; এৰাতি, এদিন ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা পবিত্ৰ কৰা বিশ্ৰামত পাৰ হৈ যায়। আৰু শনিবাৰে সন্ধিয়া ৬ বজাত ধৰ্মনিৰপেক্ষ সপ্তাহৰ প্ৰথম দিনটো আৰম্ভ হয়। ৰাতিটো পাৰ হৈ যায় আৰু ভোৰ হোৱাৰ প্ৰথম পোহৰতে মহিলাসকলে শিলটো গুটিয়াই পেলাবলৈ কোনোবা এজনক বিচাৰি পোৱাৰ আশাত সমাধিস্থললৈ যায়। শিলটো গুটিয়াই গুটিয়াই মৈদামটো খোলা দেখা পায়। সমাধিস্থলত প্ৰৱেশ কৰি মগদলীনী মৰিয়ম আৰু যীচুৰ মাতৃ মৰিয়মে এজন বহি থকা স্বৰ্গদূতক দেখিলে যিয়ে তেওঁলোকক কয় যে যীচু পুনৰুত্থান হৈছে। স্বৰ্গদূতে তেওঁলোকক তেওঁৰ ভাইসকলক, তেওঁৰ পাঁচনিসকলক ক’বলৈ কয়। বাগিচাত ৰৈ থাকোঁতে মেৰী মগদলীনে বগা কাপোৰ পিন্ধা এজন মানুহক দেখিছে, যাক তাই মালিক হিচাপে লৈছে; বিনিময়ত তাই যীচুক চিনি পায়। আৰু ইয়াত, এটা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ বিৱৰণ যিয়ে এটা অতি ব্যাপক বিশ্বাসক ধ্বংস কৰে, যীচুৱে মৰিয়মক কৈছে: " মই এতিয়াও মোৰ পিতৃৰ ওচৰলৈ উঠি যোৱা নাই ।" ক্ৰুচত থকা চোৰটো আৰু যীচুৱে নিজেই ক্ৰুচত দিয়াৰ দিনটোতে স্বৰ্গ, ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যত প্ৰৱেশ কৰা নাছিল, কিয়নো গোটেই তিনিদিন পিছতো যীচুৱে স্বৰ্গলৈ উন্নীত হোৱা নাই। গতিকে মই প্ৰভুৰ নামত ক’ব পাৰো, যিসকলৰ তেওঁৰ পৰা ক’বলগীয়া একো নাই, তেওঁলোকে মৌন হৈ থাকক! যাতে এদিন উপহাস বা লাজৰ সন্মুখীন হ’ব নালাগে।
দ্বিতীয় কথাটো হ’ল তাৰিখটোৰ সুবিধা লোৱা – ৪৫৮ যিটোৱে প্ৰথমে ইহুদী লোকসকলৰ বাবে নিৰ্ধাৰণ কৰা ৭০ সপ্তাহৰ দিন-বছৰৰ আৰম্ভণি চিহ্নিত কৰে, যাক ঈশ্বৰে দুটা প্ৰধান চিনাক্তকৰণ চিন দিছিল: বিশ্ৰামবাৰ আৰু মাংসৰ চুন্নত।
ৰোমৰ মতে। ১১, নতুন নিয়মত প্ৰৱেশ কৰা ধৰ্মান্তৰিত অনা-ইহুদীসকলক হিব্ৰু আৰু ইহুদীৰ শিপা আৰু ডালত গ্ৰাফ্ট কৰা হয়। কিন্তু নতুন নিয়মৰ ভেটিবোৰ বিশুদ্ধ ইহুদী, আৰু যীচুৱে যোহন ৪:২২ পদত এই কথা আঙুলিয়াই দিবলৈ আগ্ৰহী আছিল: আপুনি যিটো নাজানে তাক পূজা কৰে; আমি যি জানো তাকেই পূজা কৰো, কিয়নো ইহুদীসকলৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পোৱা যায়। আজি এই বাৰ্তাই জীৱন্ত প্ৰাসংগিকতা লাভ কৰিছে কাৰণ যীচুৱে ইয়াক সকলো যুগত মিছাকৈ ধৰ্মান্তৰিত অনা-ইহুদীসকলক সম্বোধন কৰিছে। তেওঁলোকক ভালকৈ হেৰুৱাবলৈ চয়তানে তেওঁলোকক ইহুদী আৰু তেওঁলোকৰ নিয়মক ঘৃণা কৰিবলৈ ঠেলি দিছিল; যিয়ে তেওঁলোকক ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা আৰু তেওঁৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ পৰা আঁতৰাই আনিলে। সেয়েহে আমি এই ভুলটো শুধৰাই দিব লাগিব আৰু ইহুদী পৰিচয়ৰ সৈতে নতুন চুক্তিখন চাব লাগিব ৷ পাঁচনি আৰু নতুন ধৰ্মান্তৰিত ইহুদী শিষ্যসকল হৈছে এই " বহুতে " যিয়ে যীচুৰ সৈতে এক কঠিন মিত্ৰতা কৰে , দান.৯:২৭ ত, কিন্তু তেওঁলোকৰ ভিত্তি ইহুদী হৈয়েই আছে, তেওঁলোকো যীচু খ্ৰীষ্টই স্বেচ্ছাই বোৱাই দিয়া মানৱ তেজৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি নতুন মিত্ৰতাৰ মানদণ্ড গ্ৰহণ বা প্ৰত্যাখ্যান কৰিবলৈ ঈশ্বৰে ইহুদী জাতিটোক দিয়া " ৭০ সপ্তাহ " ৰ সময়ছোৱাৰ আৰম্ভণিৰ বাবে চিন্তিত। এই যুক্তিসমূহৰ কৰ্তনত তাৰিখ - ৪৫৮ দান.৮:১৪ৰ "২৩০০ সন্ধিয়া-ৰাতিপুৱা"ৰ আৰম্ভণি হয়।
এই দীঘলীয়া ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সময়ৰ শেষত অৰ্থাৎ ২৩০০ বছৰৰ শেষত দানৰ মতে তিনিটা কথা বন্ধ হ’ব লাগিছিল। ৮:১৩।
- চিৰন্তন পুৰোহিতৰ পদ
- বিধ্বংসী পাপ
- পবিত্ৰতা আৰু সেনাবাহিনীৰ ওপৰত কৰা অত্যাচাৰ।
তিনিটা বস্তু চিনাক্ত কৰা হৈছে:
- পোপৰ চিৰন্তন পাৰ্থিৱ পুৰোহিতৰ পদ
- জিৰণিৰ প্ৰথম দিনটোৰ নাম সলনি কৰি: দেওবাৰ।
- পবিত্ৰতা আৰু খ্ৰীষ্টান সন্ত, স্বৰ্গৰাজ্যৰ নাগৰিকসকলৰ ওপৰত অত্যাচাৰ।
এই পৰিৱৰ্তনসমূহৰ লক্ষ্য আছিল:
- যীচু খ্ৰীষ্টক তেওঁৰ পবিত্ৰ চিৰন্তন স্বৰ্গীয় পুৰোহিতৰ পদ পুনৰুদ্ধাৰ কৰিবলৈ।
- বিশ্ৰামকে ধৰি সমগ্ৰ ঐশ্বৰিক বিধান পুনৰুদ্ধাৰ কৰক ।
- খ্ৰীষ্টান পবিত্ৰতা আৰু সন্তসকলৰ ওপৰত হোৱা অত্যাচাৰৰ অন্ত হোৱা দেখিবলৈ।
-৪৫৮ তাৰিখৰ পৰা আৰম্ভ কৰি "২৩০০ সন্ধিয়া-ৰাতিপুৱা"ৰ বাবে প্ৰস্তাৱিত গণনা, এই সময়সীমাৰ শেষ ১৮৪৩ চনৰ বসন্ত কালত শেষ হয়: ২৩০০ - ৪৫৮ = ১৮৪২ +১। এই গণনাত আমাৰ হাতত ১৮৪২টা গোটেই বছৰ আছে যাৰ লগত আমি +১ যোগ কৰি ১৮৪৩ চনৰ আৰম্ভণিৰ বসন্তক নিৰ্ধাৰণ কৰিব লাগিব য'ত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা "২৩০০ সন্ধিয়া-ৰাতিপুৱা" শেষ হয়। এই তাৰিখৰ পৰাই ঈশ্বৰৰ হস্তক্ষেপৰ উভতি অহাৰ আৰম্ভণি হয় যিয়ে এইদৰে ১২৬০ বছৰ ধৰি পোপৰ ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে লাভ কৰা ধৰ্মীয় মিছাৰ পৰা নিজৰ প্ৰকৃত সন্তসকলক মুক্ত কৰিব বিচাৰে। এইদৰে, প্ৰটেষ্টেণ্টসকলে আশ্ৰয় পোৱা আমেৰিকাত আধ্যাত্মিক পুনৰুজ্জীৱন সৃষ্টি কৰাৰ উদ্যোগ লৈ, আত্মাই উইলিয়াম মিলাৰক দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ প্ৰতি আগ্ৰহ ল’বলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিলে আৰু একেৰাহে দুটা প্ৰস্তাৱিত তাৰিখে যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ কথা ঘোষণা কৰিলে, প্ৰথমটো ১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ বাবে, দ্বিতীয়টো ১৮৪৪ চনৰ পতনৰ বাবে পৃথিৱীখন। ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা তাৰিখবোৰত দুটা হতাশাৰ পিছত আত্মাই বিশ্বাসৰ দুটা পৰীক্ষাত অংশগ্ৰহণ কৰা আটাইতকৈ অধ্যৱসায়ীসকলক এটা চিন দিলে। ১৮৪৪ চনৰ ২৩ অক্টোবৰৰ পুৱা পথাৰ পাৰ হৈ যোৱা এজন সন্তই স্বৰ্গীয় দৰ্শন লাভ কৰিছিল। আকাশখন মুকলি হৈ পৰিল যীচু খ্ৰীষ্টক মহাপুৰোহিত হিচাপে স্বৰ্গীয় পবিত্ৰস্থানত কাৰ্য্য সম্পাদন কৰা দৃশ্য এটা দেখা গ’ল। দৰ্শনত তেওঁ পবিত্ৰ স্থানৰ পৰা অতি পবিত্ৰ স্থানলৈ পাৰ হৈ গ’ল। এইদৰে ১২৬০ বছৰ অন্ধকাৰৰ পাছত যীচু খ্ৰীষ্টই একেৰাহে কৰা দুটা পৰীক্ষাৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত হোৱা নিজৰ বিশ্বাসীসকলৰ সৈতে পুনৰ যোগাযোগ আৰম্ভ কৰিলে।
- চিৰন্তন . সেয়েহে এই দৰ্শনৰ জৰিয়তেহে ঈশ্বৰে ১৮৪৪ চনৰ ২৩ অক্টোবৰত আনুষ্ঠানিকভাৱে নিজৰ চিৰন্তন স্বৰ্গীয় পুৰোহিতৰ পদৰ নিয়ন্ত্ৰণ পুনৰ ল’লে।
- বিশ্ৰামবাৰৰ উভতি অহা . সেই মাহতে আন এজন সন্তই সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰ পালন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে, মিচেছ ৰেচেল অকছৰ ভ্ৰমণৰ পিছত, যিয়ে তেওঁক তেওঁৰ গীৰ্জাৰ পৰা এখন পুস্তিকা দিলে: "সপ্তম দিনৰ বেপ্টিষ্ট।" ইটোৰ পিছত সিটোকৈ সময়ৰ লগে লগে দুয়োটা পৰীক্ষাৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত সন্তসকলেও সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰ গ্ৰহণ কৰিলে। এইদৰে ঈশ্বৰে পৌত্তলিক ৰোমে প্ৰতিষ্ঠা কৰা, কিন্তু পোপৰ ৰোমে "দেওবাৰ" নামেৰে বৈধতা প্ৰদান কৰা বিধ্বংসী পাপৰ অন্ত পেলালে।
- অত্যাচাৰৰ অন্ত ৷ তৃতীয় বিষয়টো আছিল পবিত্ৰতা আৰু ১২৬০ বছৰ ধৰি নিৰ্যাতিত খ্ৰীষ্টানসকলক। আৰু আকৌ ১৮৪৩ আৰু ১৮৪৪ চনত ভৱিষ্যদ্বাণীৰ দ্বাৰা চিন্তিত সমগ্ৰ পশ্চিমীয়া বিশ্বতে ধৰ্মীয় শান্তিৰ ৰাজত্ব হৈছিল। কাৰণ বিপ্লৱী ফ্ৰান্সে সংঘটিত ধৰ্মীয় অত্যাচাৰৰ বাবে দায়ীসকলক নিজৰ গিলোটিনেৰে নীৰৱ কৰি ৰাখিছিল। এইদৰে প্ৰকাশিত বাক্য ২:২২-২৩ পদ অনুসৰি ধৰ্মীয় ব্যভিচাৰীসকলক শাস্তি দিয়াৰ শেষৰ ৰক্তাক্ত বছৰবোৰৰ পিছত ৫৩৮ চনত আৰম্ভ হোৱা ১২৬০ বছৰৰ শেষত পোপৰ শাসন স্থাপনৰ দ্বাৰা চিৰন্তন ব্যভিচাৰীক আঁতৰোৱাৰ সৈতে জড়িত তাৰিখটোৱে অৰ্থাৎ ১৭৯৮ চনত ধৰ্মীয় শান্তিৰ ৰাজত্ব কৰিছিল। আৰু প্ৰতিষ্ঠিত বিবেকৰ স্বাধীনতাই সন্তসকলক নিজৰ পছন্দ অনুসৰি ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰিবলৈ আৰু ঈশ্বৰ বৃদ্ধি পাব বুলি তেওঁলোকৰ জ্ঞান অনুসৰি ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰিবলৈ অনুমতি দিছিল। ১৮৪৩ চনত এই ... পবিত্ৰতা আৰু সন্তসকলৰ সৈন্যবাহিনী , যীচু খ্ৰীষ্টই নিৰ্বাচিত কৰা এই স্বৰ্গৰাজ্যৰ নাগৰিকসকলক আৰু অত্যাচাৰ কৰা নহয়, যিদৰে দানিয়েল ৮:১৩-১৪ পদৰ ভৱিষ্যদ্বাণীই ঘোষণা কৰিছিল।
এই সকলোবোৰ অভিজ্ঞতা সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰে সংগঠিত আৰু পৰিচালিত কৰিছিল যিয়ে সম্পূৰ্ণ অদৃশ্যতাত মানুহৰ মনক পাইলট কৰি ৰাখে যাতে তেওঁলোকে তেওঁৰ ডিজাইন, তেওঁৰ সমগ্ৰ কাৰ্যসূচী, পৃথিৱীৰ শেষলৈকে সম্পন্ন কৰে য’ত তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ নিৰ্বাচন শেষ হ’ব। এই সকলোবোৰৰ পৰাই এইটো ওলাই পৰে যে মানুহে বিশ্ৰামবাৰ আৰু ইয়াৰ পোহৰক সন্মান কৰিবলৈ বাছি লোৱা নাই, ঈশ্বৰেই তেওঁক তেওঁৰ অনুমোদন আৰু যিহিষ্কত শিকোৱাৰ দৰে তেওঁৰ প্ৰতি থকা প্ৰকৃত প্ৰেমৰ চিন হিচাপে তেওঁৰ এই বস্তুবোৰ দিয়ে। 20:12-20: মই তেওঁলোকক মোৰ বিশ্ৰামবাৰবোৰ মোৰ আৰু তেওঁলোকৰ মাজত চিন হ'বলৈ দিলোঁ, যাতে তেওঁলোকে জানিব পাৰে যে মই তেওঁলোকক পবিত্ৰ কৰা প্ৰভু... মোৰ বিশ্ৰামবাৰবোৰ পবিত্ৰ কৰক, আৰু সেইবোৰ মোৰ আৰু আপোনালোকৰ মাজত চিন হওক, যাতে তেওঁলোকে জানিব পাৰে যে মই আপোনালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা . যিহেতু তেওঁৱেই তেওঁৰ হেৰুৱা ভেড়াক বিচাৰিছে, গতিকে আমি নিশ্চিত হওঁ যে কোনো নিৰ্বাচিত লোক নোহোৱা নহ’ব।
ইন ডেন। ৮, ১৩ পদৰ প্ৰশ্নৰ ১৪ পদত ঈশ্বৰে দিয়া অনন্য উত্তৰত " পবিত্ৰতা " শব্দটো একেবাৰে উপযুক্ত কাৰণ পবিত্ৰতাই বিশ্বব্যাপী সকলো কথাকে চিন্তা কৰে যিটো ঈশ্বৰৰ সম্পত্তি আৰু যিটোৱে তেওঁৰ বিশেষভাৱে চিন্তা কৰে। এইটোৱেই আছিল তেওঁৰ চিৰস্থায়ী স্বৰ্গীয় পুৰোহিতৰ , আদমৰ সৃষ্টিৰ পিছদিনা জগতৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ পৰা তেওঁৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ , আৰু তেওঁৰ পবিত্ৰ লোকসকলৰ , তেওঁৰ বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলৰ ক্ষেত্ৰত।
দানিয়েল ৮:১৩-১৪ পদত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা অভিজ্ঞতাসমূহ ১৮৪৩ চনৰ ভিতৰত, ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা বলবৎ হোৱাৰ তাৰিখ আৰু ১৮৪৪ চনৰ শৰৎকালৰ ভিতৰত পূৰ্ণ হৈছিল, দুয়োটা এই তাৰিখসমূহৰ বাবে যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ আশাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছিল। তদুপৰি, যীচু খ্ৰীষ্টৰ আগমনৰ ধাৰণাটোৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি এই অভিজ্ঞতাৰ সমসাময়িকসকলে এই আশা অনুসৰণ কৰা অংশগ্ৰহণকাৰীসকলক "এডভেন্টিষ্ট" নাম দিছিল, লেটিন ভাষাৰ পৰা "এডভেন্টাছ" যাৰ অৰ্থ হুবহু "আগমন"। এই "এডভেন্টিষ্ট" অভিজ্ঞতা আমি দানিয়েলৰ এই কিতাপখনৰ ১২ নং অধ্যায়ত পাম, য'ত আত্মাই এই শেষৰ আনুষ্ঠানিক "মিত্ৰতা"ৰ গুৰুত্বৰ ওপৰত আলোকপাত কৰিবলৈ আহিব।
দানিয়েল ১০
Dan 10:1 পাৰস্যৰ ৰজা কোৰচৰ তৃতীয় বছৰত দানিয়েলক এটা বাক্য প্ৰকাশ কৰা হ’ল, যাৰ নাম বেলতচচৰ। বাক্য সত্য আছিল, আৰু ই মহা বেয়াৰ কথা কৈছিল। আৰু তেওঁ বাক্য শুনি দৰ্শন বুজি পালে।
১ক- পাৰস্যৰ ৰজা কোৰচৰ তৃতীয় বছৰত দানিয়েলৰ ওচৰত এটা বাক্য প্ৰকাশ পাইছিল, যাৰ নাম আছিল বেলতচচৰ
দ্বিতীয় চাইৰাছে – ৫৩৯ চনৰ পৰা ৰাজত্ব কৰিছিল।সেয়েহে দৰ্শনৰ তাৰিখ – ৫৩৬।
১খ- এই শব্দই যিটো সত্য, মহা দুৰ্যোগৰ ঘোষণা কৰে।
এই শব্দটোৱে, মহান দুৰ্যোগে, বৃহৎ পৰিসৰত হত্যাকাণ্ডৰ কথা ঘোষণা কৰে।
১গ- তেওঁ এই বাক্যত মনোযোগ দিলে, আৰু তেওঁৰ দৰ্শনৰ বিষয়ে বুজাবুজি আছিল।
যদি দানিয়েলে অৰ্থ বুজি পাইছিল, তেন্তে আমিও বুজি পাম।
Dan 10:2 সেই সময়ত মই দানিয়েল তিনি সপ্তাহ ধৰি শোক কৰিলোঁ।
এই ব্যক্তিগত শোকে দানিয়েলক প্ৰভাৱিত কৰে, ঘোষণা কৰা মহান দুৰ্যোগ সম্পন্ন হ'লে সংঘটিত হ'বলগীয়া হত্যাকাণ্ডৰ অন্ত্যেষ্টিক্ৰিয়াৰ প্ৰকৃতি নিশ্চিত কৰে।
Dan 10:3 তিনি সপ্তাহ সম্পূৰ্ণ নোহোৱালৈকে মই কোনো সুস্বাদু খাদ্য নাখালোঁ, মাংস বা দ্ৰাক্ষাৰস মোৰ মুখত প্ৰৱেশ কৰা নাছিল, আৰু নিজকে অভিষেক কৰা নাছিলো।
বৃদ্ধি পোৱা পবিত্ৰতা বিচৰা দানিয়েলৰ এই প্ৰস্তুতিয়ে দানত স্বৰ্গদূতে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিব পৰা নাটকীয় পৰিস্থিতিৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে। ১১:৩০ বজাত।
Dan 10:4 প্ৰথম মাহৰ চৌবিশ তাৰিখে মই মহানদীৰ কাষত আছিলো, যিখন হিদ্দিকেল।
হিডেকেলক টাইগ্ৰিছ বুলি কোৱা হয়। ইয়েই হৈছে সেই নদী যিয়ে মেচপটেমিয়াক ইউফ্ৰেটিছৰ সৈতে পানী দিছিল, যিয়ে কলদীয়া নগৰ বাবিলনক পাৰ হৈ পানী দিছিল , কাৰণ ৰজা নবূখদনেচৰৰ শাস্তিপ্ৰাপ্ত অহংকাৰৰ বাবে। ডেনিয়েলে বুজিব নোৱাৰিলে, কিন্তু এই স্পষ্টীকৰণ মোৰ বাবেই আছিল। কাৰণ ১৯৯১ চনতহে মই ডেনিয়েল ১২ পদৰ প্ৰকৃত ব্যাখ্যাবোৰ জনাইছিলো য'ত টাইগ্ৰিছ নদীয়ে মানুহৰ আত্মা খোৱা " বাঘ " ৰ ভূমিকা পালন কৰিব । বিশ্বাসৰ পৰীক্ষা এটা ইয়াৰ বিপজ্জনক পাৰ হোৱাৰ দ্বাৰা চিত্ৰিত কৰা হৈছে। কেৱল নিৰ্বাচিতসকলেহে ইয়াক পাৰ হৈ যীচু খ্ৰীষ্টৰ সৈতে নিজৰ যাত্ৰা অব্যাহত ৰাখিব পাৰে। ই আকৌ ইব্ৰীসকলে লোহিত সাগৰ পাৰ হোৱাৰ পৰা নকল কৰা প্ৰতিমূৰ্তি, যিটো মিচৰৰ পাপীসকলৰ বাবে এক অসম্ভৱ আৰু মাৰাত্মক পাৰ হোৱা। কিন্তু যিজনে দানিয়েল ১২ পদত উদগনি দিছে, তেওঁ শেষৰজন "এডভেন্টিষ্ট" নিৰ্বাচিতজনক বাছি লৈছে যাৰ মিছন খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈকে চলি থাকিব। তাৰ ভিতৰত শেষৰজনে শেষৰ মহান দুৰ্যোগৰ সন্মুখীন হ'ব , ইয়াৰ চৰম ৰূপ যিটোৰ বাবে খ্ৰীষ্টৰ হস্তক্ষেপৰ প্ৰয়োজন হ'ব এক শক্তিশালী আৰু গৌৰৱময় পৰিত্ৰাণ আৰু প্ৰতিশোধমূলক প্ৰত্যাৱৰ্তনত।
দানিয়েলক ঘোষণা কৰা প্ৰথম দুৰ্যোগৰ কথা দানিয়েল ১১:৩০ ত উল্লেখ কৰা হৈছে। ই প্ৰাচীন কালৰ ইহুদী জনগোষ্ঠীসমূহৰ সৈতে জড়িত, কিন্তু আন এক অনুৰূপ দুৰ্যোগৰ কথা প্ৰকাশ পাব। তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পিছত এই কাম সম্পন্ন হ ’ ব য ’ ত মানৱ জাতিৰ এক তৃতীয়াংশ লোকৰ মৃত্যু হ ’ ব ৷ আৰু এই সংঘাতক প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৩ৰ পৰা ২১ পদত প্ৰতীকৰ দ্বাৰা উপস্থাপন কৰা হৈছে, কিন্তু ইয়াক স্পষ্ট ভাষাত বিকশিত কৰা হৈছে দানিয়েলৰ এই পুস্তকত ৪০ৰ পৰা ৪৫ পদত ১১ অধ্যায়ৰ শেষত। যাতে আমি ক্ৰমাগতভাৱে, এই অধ্যায় ১১ত, ইহুদীসকলৰ মহান দুৰ্যোগ বিচাৰি পাম, তাৰ পিছত দান.১২:১ত, সেই মহান দুৰ্যোগ যিয়ে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ নিৰ্বাচিত আৰু বিশ্বাসী ইহুদীসকলক লক্ষ্য হিচাপে ল'ব শেষ সময়ৰ যি খ্ৰীষ্টলৈ ধৰ্মান্তৰিত হ’ব। এই দুৰ্যোগ তাত "দুখৰ সময়" শব্দৰ অধীনত উদগনি দিয়া হয় আৰু মূল লক্ষ্য হ'ব ঈশ্বৰে পবিত্ৰ কৰা বিশ্ৰামবাৰৰ অনুশীলন।
ঘোষিত দুৰ্যোগৰ দুটা দৰ্শনৰ তুলনা
- পুৰণি নিয়মৰ দানিয়েলৰ লোকসকলৰ সন্তানসকললৈ: দান.১০:৫-৬।
- নতুন নিয়মৰ দানিয়েলৰ লোকসকলৰ সন্তানসকললৈ: প্ৰকাশিত বাক্য ১:১৩-১৪।
এই দুটা দুৰ্যোগৰ প্ৰতি আমি যি গুৰুত্ব দিব লাগিব তাক সম্পূৰ্ণৰূপে উপলব্ধি কৰিবলৈ আমি বুজিব লাগিব যে যদিও ইহঁতে সময়ৰ লগে লগে ইজনে সিজনক অনুসৰণ কৰে, প্ৰথমটো হৈছে দ্বিতীয়টোৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা এটা প্ৰকাৰ, যিয়ে যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাক লক্ষ্য কৰি ল’ব, দানিয়েল আৰু তেওঁৰ তিনিজন সংগীৰ দৰে ঈশ্বৰৰ শেষ বিশ্বাসী সন্তানসকলক। দশক দশক ধৰি শান্তিৰ পিছত ভয়ংকৰ আৰু ভয়ংকৰভাৱে ধ্বংসাত্মক পাৰমাণৱিক যুদ্ধৰ পিছত দুৰ্যোগৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা লোকসকলে আয়োজন কৰা সাৰ্বজনীন চৰকাৰে ৰোমান দেওবাৰৰ বিশ্ৰাম দিৱস জাপি দিব। তেতিয়া আকৌ, দানিয়েল, হাননিয়া, মীচায়েল আৰু অজৰিয়াৰ সময়ৰ দৰে বিশ্বাসী মনোনীত লোকসকলৰ জীৱনলৈ ভাবুকি কঢ়িয়াই আনিবলৈ মৃত্যু আহিব; আৰু -১৬৮ চনত "মকাবিয়ান"সকলৰ সময়ৰ দৰে, যাক দানিয়েলৰ এই অধ্যায়ত ঘোষণা কৰা দুৰ্যোগে লক্ষ্য কৰি লৈছে; আৰু শেষত, ২০২৯ চনত সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰলৈকে বিশ্বাসী হৈ থকা শেষৰজন এডভেন্টিষ্ট।
কিন্তু এই চূড়ান্ত পৰীক্ষাৰ আগতে ১২৬০ বছৰৰ দীঘলীয়া পোপৰ ৰাজত্বৰ ফলত ইতিমধ্যে ঈশ্বৰৰ নামত অসংখ্য জীৱৰ মৃত্যু হ’ব।
সামৰণিত ক’বলৈ গ’লে, দানিয়েলক দিয়া এই দৰ্শনে প্ৰদান কৰা বাৰ্তাটো বুজি পালে আমি প্ৰকাশিত বাক্য ১:১৩ৰ পৰা ১৬ পদত যোহনক দিয়া বাৰ্তাৰ অৰ্থ বুজিব পাৰিম।
Dan 10:5 পাছত মই চকু তুলি চালোঁ, আৰু চোৱা, এজন মানুহক লিনন কাপোৰ পিন্ধি, আৰু কঁকালত উফাজৰ সোণৰ বেঁকা পিন্ধিছিল।
৫ক- তাত লিনেন পিন্ধা এজন মানুহ আছিল
লিনেনৰ প্ৰতীকিত ন্যায়ৰ কাম এটা মানুহৰ যোগেদি ঈশ্বৰে সম্পন্ন কৰিব। বৰ্ণনা কৰা প্ৰতিমূৰ্তিত ঈশ্বৰে গ্ৰীক ৰজা চতুৰ্থ এন্টিঅ’কাছৰ ৰূপ লৈছে, যাক এপিফেনিছ নামেৰে জনা যায়। তেওঁ ১৭৫ চনৰ পৰা ১৬৪ চনৰ ভিতৰত ইহুদীসকলৰ ওপৰত অত্যাচাৰী হ’ব, যিটো তেওঁৰ ৰাজত্বকালৰ সময়ছোৱাত।
৫খ- কঁকালত উফাজৰ পৰা সোণৰ বেল্ট এটা লৈ
কঁকালত ৰখা বেল্টটোৱে বলপূৰ্বক সত্যক বুজায়। তদুপৰি ইয়াক যি সোণৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয়, সেয়া উফাজৰ পৰা আহিছে, যিটো যিৰ. ১০:৯ পদত ইয়াৰ পৌত্তলিক মূৰ্তিপূজাৰ ব্যৱহাৰৰ কথা আঙুলিয়াই দিয়ে।
Dan 10:6 তেওঁৰ শৰীৰ বেৰিলৰ দৰে, তেওঁৰ মুখ বিজুলীৰ দৰে, তেওঁৰ চকু দুটা জুইৰ শিখাৰ দৰে, তেওঁৰ বাহু আৰু তেওঁৰ ভৰি দুখন জিলিকি থকা পিতলৰ দৰে আৰু তেওঁৰ মাতৰ শব্দ বহুত মানুহৰ কোলাহলৰ দৰে আছিল।
৬ক- তেওঁৰ শৰীৰ ক্ৰাইছলাইটৰ দৰে আছিল
ঈশ্বৰ হৈছে দৰ্শনৰ লেখক কিন্তু তেওঁ এজন পৌত্তলিক দেৱতাৰ আগমনৰ কথা ঘোষণা কৰে, সেয়েহে এই গৌৰৱময় অলৌকিক দিশটো।
৬খ- তেওঁৰ মুখখন বিজুলীৰ দৰে জিলিকি উঠিছিল
এই দেৱতাৰ গ্ৰীক পৰিচয় নিশ্চিত কৰা হৈছে। তেওঁ হৈছে জিউছ, ৰজা এন্টিঅ'কাছৰ গ্ৰীক দেৱতা ৪.বিজুলীৰ পোহৰ অলিম্পিয়ান দেৱতা জিউছৰ প্ৰতীক; গ্ৰীক পৌৰাণিক কাহিনীত অলিম্পিয়ান দেৱতাৰ দেৱতা।
৬গ- তেওঁৰ চকু দুটা জুইৰ শিখাৰ দৰে আছিল
তেওঁ যি চায় আৰু অনুমোদন নকৰে তাক ধ্বংস কৰিব; দান.১১:৩০: ... তেওঁ পবিত্ৰ নিয়ম পৰিত্যাগ কৰাসকলক চাব। দুৰ্যোগ অকাৰণতে নাহে, ধৰ্মভ্ৰমণে জনসাধাৰণক অশুচি কৰে।
৬ঘ- তেওঁৰ বাহু আৰু ভৰি চিকচিকিয়া ব্ৰঞ্জৰ দৰে আছিল
ভগৱানে যি জল্লাদ পঠিয়াব, তেওঁৰ বলি হোৱাৰ দৰেই পাপী হ’ব। তেওঁৰ বাহু আৰু ভৰিৰে প্ৰতীকিত কৰা ধ্বংসাত্মক কাৰ্য্যসমূহ ব্ৰঞ্জৰ, দানৰ মূৰ্তিত গ্ৰীক পাপৰ প্ৰতীক।২।
৬ষ্ঠ- আৰু তেওঁৰ মাতৰ শব্দ জনসমাগমৰ কোলাহলৰ দৰে আছিল
গ্ৰীক ৰজাই অকলে কাম নকৰে। তেওঁৰ আদেশ পালন কৰিবলৈ তেওঁৰ পিছফালে আৰু আগত তেওঁৰ দৰে পৌত্তলিক সৈন্যৰ সংখ্যা থাকিব।
এই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ঘোষণাৰ ক্লাইমেক্স আৰু ক্লাইমেক্সত উপনীত হ’ব দানৰ পূৰ্ণতাৰ সময়ত। ১১:৩১: তেওঁৰ আদেশত সৈন্যবাহিনী উপস্থিত হ’ব; তেওঁলোকে পবিত্ৰস্থান, দুৰ্গ অশুচি কৰিব, অনন্ত বলিদান বন্ধ কৰিব, আৰু ধ্বংস কৰা ঘৃণনীয় বস্তু স্থাপন কৰিব। বাইবেলৰ সততাৰ বাবে মই বলিদান শব্দটো মচি পেলাইছো যিটো হিব্ৰু পাঠত লিখা হোৱা নাই, কাৰণ ঈশ্বৰে পুৰণি নিয়ম আৰু নতুন নিয়মত " নিৰন্তৰ " দুটা ভিন্ন ক্ৰমাগত ভূমিকাৰ বাবে পৰিকল্পনা কৰিছে। পুৰণি ক্ষেত্ৰত ইয়াত সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱা হোমবলি হিচাপে এটা মেৰ পোৱালি আগবঢ়োৱা হয়। নতুনত ই যীচু খ্ৰীষ্টৰ স্বৰ্গীয় মধ্যস্থতাক সূচায় যিয়ে নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰাৰ্থনাৰ বাবে মধ্যস্থতা কৰিবলৈ তেওঁৰ বলিদানৰ কথা মনত পেলায়। এই প্ৰসংগত দান. ১১:৩১, পুৰণি নিয়মৰ যে, গ্ৰীক ৰজাই মোচিৰ বিধানৰ অবিৰততাৰ বলিদান বন্ধ কৰিব। এইদৰে, ইয়াক উদগনি দিয়া সময়ৰ প্ৰসংগইহে পাৰ্থিৱ পুৰোহিত বা স্বৰ্গীয় মহাপুৰোহিত: যীচু খ্ৰীষ্টৰ চিৰন্তন মধ্যস্থতাৰ পৰিচৰ্যাৰ ব্যাখ্যা নিৰ্ধাৰণ কৰে। সেয়েহে চিৰন্তনটো মানৱীয় পৰিচৰ্যাৰ সৈতে বা গৌণ আৰু নিৰ্দিষ্টভাৱে যীচু খ্ৰীষ্টৰ স্বৰ্গীয় ঐশ্বৰিক পৰিচৰ্যাৰ লগত জড়িত।
Dan 10:7 মই দানিয়েলে অকলেই সেই দৰ্শন দেখিলোঁ; কিন্তু মোৰ লগত থকা লোকসকলে তাক দেখা নাপালে, কিন্তু অতিশয় ভয় খালে আৰু পলাই লুকাই গ’ল।
৭- এই সামূহিক ভয় মাথোঁ দৰ্শনৰ পূৰ্ণতাৰ এক ক্ষীণ প্ৰতিচ্ছবি। কিয়নো ঘোষিত বধৰ দিনা পৃথিবীৰ পেটত থাকিলেও ধাৰ্মিকসকলে পলাই লুকাই থাকিলে ভাল হ’ব।
Dan 10:8 আৰু মই অকলে থাকি এই মহান দৰ্শন দেখিলোঁ, আৰু মোৰ শক্তি মোৰ ক্ষীণ হ’ল, আৰু মোৰ মুখখন সলনি হ’ল আৰু মোৰ শক্তি নাইকিয়া হ’ল।
৮ক- নিজৰ অনুভৱৰ জৰিয়তে দানিয়েলে আহিবলগীয়া দুৰ্ভাগ্যৰ পৰিণতিৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিয়েই আছে।
Dan 10:9 মই তেওঁৰ বাক্যৰ শব্দ শুনিলোঁ; আৰু তেওঁৰ কথাৰ শব্দ শুনি মই স্তম্ভিত হৈ মাটিৰ ফালে মুখ কৰি পৰিলোঁ।
৯ক- দুৰ্ভাগ্যৰ দিনা নিৰ্যাতনকাৰী ৰজাৰ মাতেও একে ভয়ংকৰ প্ৰভাৱ পেলাব; আঁঠু দুটা একেলগে টোকৰ মাৰিব আৰু ভৰি দুখন বেঁকা হ’ব, মাটিত পৰিবলগীয়া শৰীৰবোৰ কঢ়িয়াব নোৱাৰিব।
Dan 10:10 আৰু চোৱা, এখন হাতে মোক স্পৰ্শ কৰিলে আৰু মোৰ আঁঠু আৰু হাত জোকাৰিলে।
১০ক- তেওঁৰ সৌভাগ্য যে দানিয়েল কেৱল সেই ভাববাদীয়েই তেওঁৰ লোকসকলক এই মহা দুৰ্যোগৰ আগমনৰ কথা ঘোষণা কৰাৰ দায়িত্ব দিয়া হৈছে আৰু তেওঁ নিজেই ঈশ্বৰৰ ন্যায্য ক্ৰোধৰ লক্ষ্য নহয়।
Dan 10:11 তেতিয়া তেওঁ মোক ক’লে, হে দানিয়েল, প্ৰিয় মানুহ, মই তোমাক কোৱা কথাবোৰৰ প্ৰতি মন দিয়া আৰু তুমি য’ত আছা তাতেই থিয় কৰা; কিয়নো এতিয়া মই তোমাৰ ওচৰলৈ পঠোৱা হ’লো।” তেওঁ মোক এই কথাবোৰ ক’লে, মই কঁপি থিয় হৈ থাকিলোঁ।
১১ক- দানিয়েল, প্ৰিয় মানুহ, মই তোমাক ক’বলৈ ওলোৱা কথাবোৰলৈ মনোযোগ দিয়া আৰু তুমি থকা ঠাইত থিয় হওক
ঈশ্বৰৰ প্ৰিয়জনৰ তেওঁৰ স্বৰ্গীয় হস্তক্ষেপক ভয় কৰাৰ কোনো কাৰণ নাই। আক্ৰমণাত্মক, দুষ্ট আৰু নিষ্ঠুৰ বিদ্ৰোহী পাপীসকলৰ বিৰুদ্ধে ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধ। দানিয়েল এই লোকসকলৰ বিপৰীত। তেওঁ থিয় হৈ থাকিব লাগিব কাৰণ ইয়েই ভাগ্যৰ পাৰ্থক্যৰ চিন যিটো শেষত নিৰ্বাচিতসকলৰ ওপৰত পৰিব। পাৰ্থিৱ মৃত্যুৰ ধূলিত পৰিও তেওঁলোকক জাগ্ৰত কৰি পুনৰ ভৰিৰ ওপৰত থিয় কৰাব। দুষ্টসকল শুই থাকিব আৰু অতি দুষ্টসকলক জাগ্ৰত কৰা হ’ব যাতে চূড়ান্ত বিচাৰ চিৰকালৰ বাবে ধ্বংস হ’ব। স্বৰ্গদূতে নিৰ্দিষ্ট কৰিছে, "আপুনি য'ত আছে তাত।" আৰু তেওঁ ক’ত? প্ৰকৃতিত, "হিডেকেল" নদীৰ পাৰত, ইংৰাজীত, ইউফ্ৰেটিছ, যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্যত নতুন নিয়মৰ খ্ৰীষ্টান ইউৰোপক নিৰ্ধাৰণ কৰিব। প্ৰথম শিক্ষা হ’ল মানুহে যিকোনো ঠাইতে ঈশ্বৰক লগ পাব পাৰে আৰু তেওঁৰ দ্বাৰা আশীৰ্বাদ পাব পাৰে। এই পাঠটোৱে সেই মূৰ্তিপূজাৰ পক্ষপাতিত্বক উলংঘা কৰে যে বহু মানুহৰ বাবে ঈশ্বৰৰ সন্মুখীন হ’ব পাৰে কেৱল গীৰ্জা, পবিত্ৰ অট্টালিকা, মন্দিৰ, বেদীত, কিন্তু ইয়াত, সেইবোৰৰ কোনোটোৱেই নাই। যীচুৱে যোহন ৪:২১ৰ পৰা ২৪ পদত এই পাঠটোক নবীকৰণ কৰিব: মহিলা, যীচুৱে তাইক ক'লে, মোক বিশ্বাস কৰক, সেই সময় আহি আছে যেতিয়া আপুনি এই পৰ্বতত বা যিৰূচালেমত পিতৃক উপাসনা নকৰিব । তোমালোকে নজনা বস্তু পূজা কৰা; আমি যি জানো তাকেই পূজা কৰো, কিয়নো ইহুদীসকলৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পোৱা যায়। কিন্তু সেই সময় আহি আছে, আৰু এতিয়া আহিছে, যেতিয়া সত্য উপাসকসকলে আত্মা আৰু সত্যতাৰে পিতৃক উপাসনা কৰিব; কিয়নো পিতৃয়ে তেওঁক উপাসনা কৰিবলৈ তেনেকুৱা বিচাৰে। ঈশ্বৰ আত্মা, আৰু তেওঁক উপাসনা কৰাসকলে তেওঁক আত্মা আৰু সত্যতাৰে উপাসনা কৰিব লাগিব।
দ্বিতীয় পাঠটো অধিক সূক্ষ্ম; ই হিডেকেল নদীৰ ওপৰত আধাৰিত কাৰণ আত্মাই তেওঁৰ কিতাপখনৰ বুজাবুজি কেৱল তেওঁৰ শেষ বিশ্বাসী সেৱকসকলৰ বাবেহে মুকলি কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰিছে যাৰ অভিজ্ঞতা আৰু তেওঁলোকৰ নিৰ্বাচন সম্পন্ন কৰা পৰীক্ষাটো ফৰাচী ভাষাত হিডেকেল নদীৰ বিপজ্জনক পাৰ হোৱাৰ ছবিখনেৰে চিত্ৰিত কৰা হৈছে, বাঘ, এই নামৰ প্ৰাণীটোৰ দৰে, বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাতো থকা, মানুহৰ আত্মা ভক্ষণ।
১১খ- এতিয়াৰ বাবে মোক তোমাৰ ওচৰলৈ পঠিওৱা হৈছে। যেতিয়া তেওঁ মোৰ লগত কথা পাতিলে, মই কঁপি কঁপি থিয় হৈ থাকিলোঁ।
এনকাউণ্টাৰটো এতিয়া কেৱল এটা দৃষ্টিভংগী নহয়; ই হৈ পৰে এক সংলাপ, ঈশ্বৰৰ দুটা জীৱৰ মাজত আদান-প্ৰদান, এটা স্বৰ্গৰ পৰা অহা, আনটো এতিয়াও পৃথিৱীৰ পৰা।
দান ১০:১২ তেওঁ মোক ক’লে, “দানিয়েল, ভয় নকৰিবা; কিয়নো আপুনি যি প্ৰথম দিনাৰ পৰাই আপোনাৰ ঈশ্বৰৰ আগত বুজিবলৈ আৰু নিজকে নম্ৰ কৰিবলৈ হৃদয় ৰাখিলে, তেতিয়াৰ পৰাই আপোনাৰ বাক্য শুনা গ’ল আৰু মই আপোনাৰ বাক্যৰ কাৰণে আহিছো ৷
এই সমগ্ৰ পদটোৰ ওপৰত মোৰ ক’বলগীয়া এটাই কথা আছে। যদি আপুনি স্মৃতিশক্তি হেৰুৱাবলগীয়া হয় তেন্তে অন্ততঃ এই পদটো মনত ৰাখিব যিয়ে আমাক কয় যে আমাৰ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক কেনেকৈ সন্তুষ্ট কৰিব পাৰি।
পদ্যটো ধাৰাটোৰ উদাহৰণ; প্ৰতিটো কাৰণে ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ নিজৰ প্ৰভাৱ কঢ়িয়াই অনাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা এটা যুক্তিসংগত ক্ৰম: প্ৰকৃত নম্ৰতাৰ সৈতে বুজাৰ পিয়াহ শুনা আৰু মঞ্জুৰ কৰা হয়।
ইয়াত এটা দীঘলীয়া প্ৰকাশ আৰম্ভ হৈছে যিটো দানিয়েলৰ পুস্তক, ১২ অধ্যায়ৰ শেষলৈকে শেষ নহ'ব ।
Dan 10:13 পাৰস্য ৰাজ্যৰ অধ্যক্ষই মোক বিশ দিন ধৰি প্ৰতিহত কৰিলে, কিন্তু চোৱা, প্ৰধান অধ্যক্ষ মাইকেলে মোক সহায় কৰিবলৈ আহিল;
১৩ক- আৰু পাৰস্য ৰাজ্যৰ নেতাই মোক একবিংশ দিন প্ৰতিহত কৰিলে
গেব্ৰিয়েল দূতে পাৰ্চী ৰজা দ্বিতীয় চাইৰাছক সহায় কৰে আৰু ঈশ্বৰৰ প্ৰতি তেওঁৰ মিছন হ’ল তেওঁৰ সিদ্ধান্তক প্ৰভাৱিত কৰা যাতে তেওঁৰ কাৰ্য্য তেওঁৰ মহান পৰিকল্পনাৰ সৈতে সংঘাতত নপৰে। এই স্বৰ্গদূতৰ ব্যৰ্থতাৰ উদাহৰণে প্ৰমাণ কৰে যে ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিবোৰ সঁচাকৈয়ে মুক্ত আৰু স্বাধীনভাৱে এৰি দিয়া হৈছে আৰু সেয়েহে তেওঁলোকৰ সকলো পছন্দ আৰু কৰ্মৰ বাবে দায়বদ্ধ।
১৩খ- কিন্তু চোৱা, মাইকেল, এজন প্ৰধান ৰাজকুমাৰে মোক সহায় কৰিবলৈ আহিল
প্ৰকাশ পোৱা উদাহৰণটোৱে আমাক এইটোও শিকাইছে যে প্ৰকৃত প্ৰয়োজনীয়তাৰ ক্ষেত্ৰত " মুখ্য নেতাসকলৰ এজন মাইকেলে " হস্তক্ষেপ কৰি সিদ্ধান্তটো জোৰকৈ ল'ব পাৰে। এই উচ্চতৰ সহায় হৈছে ঐশ্বৰিক সহায় যিহেতু মাইকেলৰ অৰ্থ হৈছে: "যি ঈশ্বৰৰ দৰে।" তেওঁৱেই যীচু খ্ৰীষ্ট হিচাপে অৱতাৰ ল’বলৈ পৃথিৱীলৈ আহিব। স্বৰ্গত তেওঁ স্বৰ্গদূতসকলৰ বাবে তেওঁলোকৰ বাবে ঈশ্বৰৰ আত্মাৰ প্ৰতিনিধিত্ব আছিল। এই ক্ষেত্ৰত " মুখ্য নেতাসকলৰ এজন " এই অভিব্যক্তিটোৱে আমাক বৈধভাৱে আচৰিত কৰিব পাৰে। বাৰু, এইটো আচৰিত কথা নহয়, কাৰণ যীচুৱে পৃথিৱীত যি নম্ৰতা, কোমলতা, ভাগ-বতৰা আৰু প্ৰেম প্ৰদৰ্শন কৰিব, সেইবোৰ ইতিমধ্যে তেওঁৰ বিশ্বাসী স্বৰ্গদূতৰ সৈতে তেওঁৰ স্বৰ্গীয় জীৱনত কাৰ্যকৰী কৰা হৈছিল। স্বৰ্গৰ নিয়মবোৰ হৈছে যিবোৰ তেওঁ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ সময়ত প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। পৃথিৱীত তেওঁ নিজকে নিজৰ দাসসকলৰ দাস কৰি তুলিলে। আৰু আমি জানিব পাৰোঁ যে স্বৰ্গত তেওঁ নিজকে আন স্বৰ্গদূতৰ নেতাসকলৰ সমান কৰি তুলিলে।
১৩গ- আৰু মই তাত পাৰস্যৰ ৰজাসকলৰ লগত থাকিলোঁ
পাৰ্চী ৰজাৰ বংশৰ আধিপত্য সেয়েহে গ্ৰীক আধিপত্য নোহোৱালৈকে কিছুদিনলৈ চলি থাকিব।
Dan 10:14 এতিয়া মই আপোনালোকক জনাবলৈ আহিছো যে শেষ দিনবোৰত আপোনাৰ লোকসকলৰ কি হ’ব;
১৪ক- জগতৰ শেষলৈকে দানিয়েলৰ লোকসকলে চিন্তিত হ’ব, পুৰণি মিত্ৰতাৰ দৰে, কাৰণ তেওঁৰ লোকসকল হৈছে ইস্ৰায়েলক যিসকলক ঈশ্বৰে মিচৰৰ পাপৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰে , যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা আদমৰ পাপৰ পৰা আৰু যীচুৰ তেজেৰে শুদ্ধ হোৱা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মত ৰোমে প্ৰতিষ্ঠা কৰা পাপৰ পৰা।
স্বৰ্গদূতে দানিয়েলৰ ওচৰলৈ অনা প্ৰকাশৰ উদ্দেশ্য হৈছে তেওঁৰ লোকসকলক আহিবলগীয়া দুখ-কষ্টৰ বিষয়ে সতৰ্ক কৰা। দানিয়েলে ইতিমধ্যে বুজিব পাৰে যে তেওঁৰ আগত যি প্ৰকাশ কৰা হৈছে, সেয়া তেওঁৰ ব্যক্তিগতভাৱে আৰু জড়িত নহয়, কিন্তু তেওঁ এইটোও নিশ্চিত যে এই শিক্ষাসমূহ ভৱিষ্যতে তেওঁৰ লোকসকলৰ সেৱকসকলৰ বাবে উপকাৰী হ’ব আৰু সেয়েহে ঈশ্বৰে তেওঁলোকক সম্বোধন কৰা আৰু তেওঁৰ যোগেদি তেওঁলোকৰ ভাগ্য নিৰ্ধাৰণ কৰা সকলোৰে বাবে উপকাৰী হ’ব।
Dan 10:15 তেওঁ মোক এই কথা কোৱাৰ সময়ত মই পৃথিৱীৰ ফালে চাই মৌন হৈ থাকিলোঁ।
১৫ক- যোহনৰ মনত এতিয়াও দুৰ্যোগৰ ভয়ানক দৰ্শন আছে আৰু তেওঁ শুনা কথা শুনিবলৈ মনোনিৱেশ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে, তেওঁৰ লগত কথা পতাজনৰ ফালে চাবলৈ আৰু মূৰ তুলিবলৈ সাহস নকৰে।
Dan 10:16 আৰু চোৱা, মানুহৰ পুত্ৰৰ সদৃশ এজনে মোৰ ওঁঠ স্পৰ্শ কৰিলে, আৰু মই মোৰ মুখ মেলি ক’লোঁ আৰু মোৰ সন্মুখত থিয় হোৱাজনক ক’লোঁ, “মোৰ প্ৰভু, এই দৃশ্যই মোক ভয় খুৱাইছে আৰু মই দুৰ্বল হৈ পৰিছো।”
১ক- আৰু চোৱা, মানুহৰ পুত্ৰৰ দৰে এজনে মোৰ ওঁঠ স্পৰ্শ কৰিলে
ভয়ংকৰ দৰ্শনটো দানিয়েলৰ মনত সৃষ্টি হোৱা অবাস্তৱ, কাল্পনিক প্ৰতিচ্ছবি আছিল যদিও তাৰ বিপৰীতে স্বৰ্গদূতজন পাৰ্থিৱ মানুহৰ সৈতে একেধৰণৰ মানৱ ৰূপত দেখা দিয়ে। প্ৰথমতে, তেওঁও ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি হৈছিল, কিন্তু পাৰ্থিৱ নিয়মৰ পৰা মুক্ত আকাশী দেহত। তেওঁৰ আকাশী স্বভাৱটোৱে তেওঁক দুয়োটা মাত্ৰাতে প্ৰৱেশৰ সুবিধা প্ৰদান কৰে, প্ৰতিটো মাত্ৰাতে সক্ৰিয় ক্ষমতা থাকে। তেওঁ ডেনিয়েলৰ ওঁঠ দুটা স্পৰ্শ কৰে, যিয়ে এই স্পৰ্শ অনুভৱ কৰে।
Dan 10:17 মোৰ প্ৰভুৰ দাস মোৰ প্ৰভুৰ লগত কেনেকৈ কথা পাতিব পাৰে? এতিয়া মোৰ শক্তি মোৰ বিকল হৈ পৰিছে, আৰু মোৰ উশাহ নাই।
১৭ক- বিশুদ্ধ স্থলজ মানুহৰ বাবে পৰিস্থিতি বহুত বেলেগ, স্থলজ নিয়ম প্ৰধান আৰু ভয়ে তেওঁৰ শক্তি আৰু উশাহ হেৰুৱাই পেলাইছে।
Dan 10:18 তেতিয়া যি জনে মানুহৰ সদৃশ আছিল, তেওঁ মোক পুনৰ স্পৰ্শ কৰিলে আৰু মোক শক্তিশালী কৰিলে।
১৮ক- মৃদু জোৰ দি দূতে দানিয়েলক শান্ত কৰি শক্তি ঘূৰাই আনিবলৈ সক্ষম হয়।
Dan 10:19 তেতিয়া তেওঁ মোক ক’লে, “হে মোৰ প্ৰিয় মানুহ, ভয় নকৰিবা, তোমাৰ শান্তি হওক; তেওঁ মোক কথা কওঁতে মই শক্তিশালী হৈ ক’লোঁ, “মোৰ প্ৰভুৱে কথা কওক, কিয়নো তুমি মোক শক্তিশালী কৰিলা।”
১৯ক- শান্তিৰ বাৰ্তা! যীচুৱে তেওঁৰ শিষ্যসকলক সম্বোধন কৰাজনৰ সৈতে একে! ভয়ংকৰ আত্মাক আশ্বস্ত কৰিবলৈ ইয়াৰ দৰে একোৱেই নহয়। সাহস, সাহস শব্দ দুটাই তেওঁক উশাহ ল’বলৈ আৰু শক্তি ঘূৰাই পোৱাত সহায় কৰে।
Dan 10:20 তেওঁ মোক ক’লে, মই আপোনাৰ ওচৰলৈ কিয় আহিলোঁ, আপুনি জানেনে? এতিয়া মই পাৰস্যৰ ৰাজকুমাৰৰ লগত যুদ্ধ কৰিবলৈ উভতি আহিছো; মই যেতিয়া যাম, তেতিয়া চোৱা, যাৱনৰ অধ্যক্ষ আহিব।”
২০ক- এতিয়া মই পাৰস্যৰ নেতাৰ লগত যুঁজিবলৈ উভতি আহিছো
পাৰস্যৰ এই নেতাজন হৈছে মহান দ্বিতীয় চাইৰাছ, যাক ঈশ্বৰে নিজৰ অভিষেক বুলি গণ্য কৰে; যিয়ে তেওঁৰ সিদ্ধান্তক নিজৰ দিশত লৈ যাবলৈ তেওঁৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলগীয়া হোৱাত বাধা নিদিয়ে।
২০খ- আৰু যেতিয়া মই যাম, তেতিয়া চোৱা, জাৱানৰ অধ্যক্ষ আহিব
যেতিয়া ফেৰেস্তাজনে দ্বিতীয় চাইৰাছক এৰি যাব, তেতিয়া সেই সময়ৰ গ্ৰীক নেতাৰ আক্ৰমণে পাৰ্চী আৰু গ্ৰীক আধিপত্য দুটাৰ মাজত ক্ৰমাৎ বৃদ্ধি পোৱা শত্ৰুতা মুকলি কৰিব।
Dan 10:21 কিন্তু সত্য পুস্তকত লিখা কথা মই তোমাক জনাম;
২১ক- দানিয়েলে যি প্ৰকাশ পাব, সেই প্ৰকাশক সত্যৰ পুস্তক বুলি কোৱা হয়। আজি ২০২১ চনত মই তাত প্ৰকাশ পোৱা সকলোবোৰৰ পূৰ্ণতা নিশ্চিত কৰিব পাৰো, কাৰণ ইয়াৰ বুজাবুজি আমাৰ নেতা মাইকেলৰ অমৰ আত্মাই সম্পূৰ্ণৰূপে দিছে, পুৰণি নিয়মত দানিয়েলৰ বাবে আৰু মোৰ বাবে, নতুন নিয়মত, যিহেতু যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ আগলৈকে এতিয়াও সক্ৰিয় ভূতবোৰৰ বিচাৰ কৰিবলৈ এই নামটো দাবী কৰিছে।
দানিয়েল ১১
ধ্যান দিয়া! অধ্যায় সলনি হোৱাৰ পিছতো স্বৰ্গদূত আৰু দানিয়েলৰ মাজত আলোচনা ১০ অধ্যায়ৰ শেষ পদটোৰ সৈতে ধাৰাবাহিকভাৱে চলি আছে ।
Dan 11:1 মাদী দাৰিয়াছৰ ৰাজত্বকালত মই তেওঁক সহায় কৰিবলৈ আৰু তেওঁক শক্তিশালী কৰিবলৈ তেওঁৰ লগত আছিলো।
১ক- ঈশ্বৰে চিৰকাল জীয়াই থাকিবলৈ সৃষ্টি কৰা দানিয়েলৰ লগত কথা পতা দূতে তেওঁক কয় যে তেওঁ ৬২ বছৰ বয়সত বেবিলন দখল কৰা আৰু এতিয়াও দানত ৰাজত্ব কৰি থকা মদীয়ান ৰজা দাৰিয়াক সহায় আৰু সমৰ্থন কৰিছিল।৬। এই ৰজাই দানিয়েল আৰু তেওঁৰ ঈশ্বৰক ভাল পাইছিল যদিও আৱদ্ধ হৈ তেওঁক সিংহৰ হাতত তুলি দি নিজৰ জীৱন বিপদত পেলাইছিল। গতিকে তেওঁৱেই, আকৌ, সিংহবোৰৰ মুখ বন্ধ কৰি নিজৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিবলৈ হস্তক্ষেপ কৰিলে। এই ৰজা দাৰিয়াছক তেওঁৱেই এই কথা বুজিবলৈ সহায় কৰিছিল যে দানিয়েলৰ ঈশ্বৰেই একমাত্ৰ সত্য ঈশ্বৰ, জীয়াই থকা সকলো বস্তুৰ সৃষ্টিকৰ্তা আৰু তেওঁৰ দৰে আন কোনো নাই।
Dan 11:2 এতিয়া মই তোমালোকক সত্যক জনাম, চোৱা, পাৰস্যত এতিয়াও তিনিজন ৰজা থাকিব। চতুৰ্থজনে আন সকলোতকৈ অধিক ধন জমা কৰিব; আৰু যেতিয়া তেওঁ নিজৰ ধন-সম্পত্তিৰ দ্বাৰা শক্তিশালী হ’ব, তেতিয়া তেওঁ সকলোকে জাৱান ৰাজ্যৰ বিৰুদ্ধে উত্তেজিত কৰিব।
২ক- এতিয়া মই আপোনাক সত্যটো জনাম
সত্য কেৱল সত্য ঈশ্বৰেহে জানে আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১৪ অনুসৰি খ্ৰীষ্টত তেওঁৰ শেষ নিৰ্বাচিতসকলৰ সৈতে তেওঁৰ সম্পৰ্কত ঈশ্বৰে নিজকে দিয়া নামটোৱেই হৈছে। সত্য কেৱল ঐশ্বৰিক বিধান, ইয়াৰ নিয়ম আৰু ইয়াৰ আজ্ঞা নহয়। ঈশ্বৰে নিজৰ সময়ত যি পৰিকল্পনা কৰে আৰু নিখুঁতভাৱে সম্পন্ন কৰে, সেই সকলোবোৰো ইয়াত সামৰি লোৱা হৈছে। আমি মাত্ৰ আমাৰ জীৱনৰ প্ৰতিটো দিন আৱিষ্কাৰ কৰি আছো, এই মহান কাৰ্যসূচীৰ এটা অংশ য’ত আমি আমাৰ জীৱনৰ শেষলৈকে আৰু সামূহিকভাৱে, চূড়ান্ত সঞ্চয় প্ৰকল্পৰ শেষলৈকে আগবাঢ়ি যাওঁ যিয়ে নিৰ্বাচিতসকলক প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়া অনন্তকালত প্ৰৱেশ কৰা দেখিবলৈ পাব।
২খ- চোৱা, পাৰস্যত আৰু তিনিজন ৰজা থাকিব
১ম ৰজা ২: কেম্বিচেছ ২ (– ৫২৮ – ৫২১)-এ গ্ৰীকসকলে তেওঁৰ পুত্ৰ বাৰ্ডিয়াক বধ কৰে যাক স্মাৰ্ডিছ বুলি ডাক দিয়া হৈছিল।
২য় ৰজা: মিছা Smerdis, Smerdis নাম দখল কৰা গৌমাটা যাদুকৰ , মাত্ৰ অলপ সময়ৰ বাবে ৰাজত্ব কৰিছিল।
তৃতীয় ৰজা: প্ৰথম দাৰিয়াছ পাৰ্চী (– ৫২১ – ৪৮৬) হিষ্টাপেছৰ পুত্ৰ ।
২গ- চতুৰ্থজনে বাকী সকলোতকৈ অধিক ধন সঞ্চয় কৰিব
চতুৰ্থ ৰজা: প্ৰথম জাৰ্জেছ ( – ৪৮৬ – ৪৬৫)। তেওঁৰ ঠিক পিছতেই প্ৰথম অৰ্টেক্সাজে ৰাজত্ব কৰিব আৰু তেওঁৰ ৰাজত্বৰ সপ্তম বছৰত , বসন্ত কালত সকলো ইহুদী বন্দীক মুক্ত কৰিব – ইজ্ৰা ৭:৭-৯ অনুসৰি ৪৫৮।
২ঘ- আৰু যেতিয়া তেওঁ নিজৰ ধন-সম্পত্তিৰ দ্বাৰা শক্তিশালী হ’ব, তেতিয়া তেওঁ জাৱান ৰাজ্যৰ বিৰুদ্ধে সকলো উত্থাপন কৰিব
প্ৰথম জাৰ্জেছে বিদ্ৰোহী মিচৰক দমন কৰি শান্ত কৰিলে, তাৰ পিছত গ্ৰীচৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিলে, আটিকা আক্ৰমণ কৰিলে আৰু এথেন্স ধ্বংস কৰিলে। কিন্তু খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৪৮০ চনত তেওঁ চালামিছত পৰাজিত হয়। গ্ৰীচে নিজৰ ভূখণ্ডৰ ওপৰত নিয়ন্ত্ৰণ অক্ষুণ্ণ ৰাখিছিল। আৰু পাৰ্চী ৰজা এছিয়াতে থাকিল, তথাপিও আক্ৰমণ চলালে যিয়ে তেওঁৰ গ্ৰীচ জয় কৰাৰ ইচ্ছা প্ৰমাণ কৰিলে।
Dan 11:3 কিন্তু এজন শক্তিশালী ৰজাই থিয় হ’ব, আৰু মহাশক্তিৰে শাসন কৰিব, আৰু নিজৰ ইচ্ছা অনুসৰি কৰিব।
৩ক- নিজৰ ভূখণ্ডত পৰাজিত হৈ পাৰ্চী ৰজা প্ৰথম জাৰ্জেছ , খেদি ফুৰা, শেষত মৃত্যু বিচাৰি পাব, তেওঁৰ দুজন সম্ভ্ৰান্ত লোকে হত্যা কৰে। প্ৰতাৰণা কৰি উপহাস কৰা এজন যুৱকে তেওঁক পৰাস্ত কৰিলে। গ্ৰীচে ২০ বছৰীয়া মেচিডোনিয়ান যুৱক আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটে (জন্ম – ৩৫৬ চনত, ৰাজত্ব কৰা – ৩৩৬ চনত, – মৃত্যু – ৩২৩ চনত)ক ৰজা হিচাপে বাছি লৈছিল। ভৱিষ্যদ্বাণীত তেওঁক দান.২ৰ মূৰ্তিৰ ৩য় সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতিষ্ঠাপক হিচাপে উল্লেখ কৰা হৈছে , দান.৭ৰ তৃতীয় জন্তু আৰু দান.৮ৰ দ্বিতীয় জন্তু।
Dan 11:4 আৰু যেতিয়া তেওঁ থিয় হ’ব, তেতিয়া তেওঁৰ ৰাজ্য ভাঙি যাব আৰু আকাশৰ চাৰিটা বতাহৰ ফালে বিভক্ত হ’ব, আৰু ই তেওঁৰ বংশৰ নহ’ব, আৰু আগৰ দৰে নহ’ব;
৪ক- আমি তাত দান.৮:৮ ৰ গ্ৰীক ছাগলীৰ মহান ভঙা শিংটোৰ ওপৰত দিয়া সঠিক সংজ্ঞাটো পাওঁ আৰু ২২ পদৰ ইয়াৰ ব্যাখ্যা: এই ভঙা শিংটোৰ ঠাইত উঠি অহা চাৰিটা শিং, এইবোৰ চাৰিটা ৰাজ্য যিবোৰ এই জাতিৰ পৰা উঠিব, কিন্তু যিবোৰৰ ইমান শক্তি নাথাকিব ।
মই আপোনালোকক সোঁৱৰাই দিছো যে “ চাৰিটা মহাশিং ” য়ে কি প্ৰতিনিধিত্ব কৰে।
1st horn: ছিৰিয়াত প্ৰতিষ্ঠা কৰা গ্ৰীক Seleucid বংশ Seleucus I Nicator দ্বাৰা .
2nd horn: মিচৰত প্ৰতিষ্ঠা কৰা গ্ৰীক Lagid বংশ টলেমি I Lagos দ্বাৰা .
৩য় শিং: ট্ৰেচত লাইচিমাকাছে প্ৰতিষ্ঠা কৰা গ্ৰীক বংশ ।
৪ৰ্থ শিং: মেচিডোনিয়াত কেছাণ্ডাৰে প্ৰতিষ্ঠা কৰা গ্ৰীক বংশ
Dan 11:5 দক্ষিণৰ ৰজা শক্তিশালী হ’ব, আৰু তেওঁৰ এজন অধ্যক্ষই তেওঁৰ বিৰুদ্ধে জয়ী হ’ব আৰু শাসন কৰিব; তেওঁৰ আধিপত্য শক্তিশালী হ’ব।
৫ক- দক্ষিণৰ ৰজা শক্তিশালী হ’ব
টলেমি প্ৰথম ছ'টাৰ লাগোছ –৩৮৩ –২৮৫ মিচৰৰ ৰজা বা “ দক্ষিণৰ ৰজা ”.
৫খ- কিন্তু তেওঁৰ এজন অধ্যক্ষ তেওঁতকৈ শক্তিশালী হ’ব, আৰু শাসন কৰিব; তেওঁৰ শাসন শক্তিশালী হ’ব।
প্ৰথম চেলিউকাছ নিকেটৰ –৩১২–২৮১ ছিৰিয়াৰ ৰজা বা “ উত্তৰৰ ৰজা ”।
Dan 11:6 আৰু কেইবছৰমানৰ পাছত তেওঁলোকে নিজকে একত্ৰিত কৰিব, আৰু দক্ষিণৰ ৰজাৰ কন্যাই শান্তি কৰিবলৈ উত্তৰৰ ৰজাৰ ওচৰলৈ আহিব;
৬ক- ভৱিষ্যদ্বাণীত প্ৰথম এন্টিঅকাচ ( –২৮১–২৬১) ৰ ৰাজত্বকাল এৰি দিয়া হৈছে , যিজন দ্বিতীয় “ উত্তৰৰ ৰজা ” আছিল যিয়ে “ দক্ষিণৰ ৰজা ” দ্বিতীয় টলেমি ফিলাডেলফাছ (–২৮২–২৮৬)ৰ বিৰুদ্ধে প্ৰথম “চিৰিয়ান যুদ্ধ” (-২৭৪-২৭১) ত লিপ্ত হৈছিল। তাৰ পিছত আহে দ্বিতীয় “চিৰিয়ান যুদ্ধ” (-২৬০–২৫৩) যিয়ে নতুন “ উত্তৰৰ ৰজা ” দ্বিতীয় এণ্টিঅ’কাছ থিয়ছ (–২৬১–২৪৬)ক মিচৰীয়াসকলৰ বিৰুদ্ধে থিয় কৰাই দিয়ে।
৬খ- কেইবছৰমানৰ পাছত তেওঁলোকে মিত্ৰতা কৰিব, আৰু দক্ষিণৰ ৰজাৰ কন্যা উত্তৰ ৰজাৰ ওচৰলৈ আহি সম্প্ৰীতি ঘূৰাই আনিব।
ছাঁয়াময় আচৰণ আৰম্ভ হয়। বেৰেনিছক বিয়া কৰাবলৈ দ্বিতীয় এন্টিঅকাছে নিজৰ আইনী পত্নী লাওডিচক বিবাহ বিচ্ছেদ কৰে। পিতৃয়ে জীয়েকক লগত লৈ জোঁৱাইৰ ঘৰত তাইৰ লগত থাকে।
৬গ- কিন্তু তাই তাৰ বাহুৰ শক্তি ধৰি ৰাখিব নোৱাৰিব, আৰু তেওঁ বা তেওঁৰ বাহু থিয় নহ’ব, তাইক আনি দিয়া লোকসকলৰ লগত, পিতৃৰ লগত আৰু সেই দিনবোৰত তাইক পোহপাল দিয়া লোকৰ লগত শোধাই দিয়া হ’ব।
কিন্তু মৃত্যুৰ ঠিক আগতে দ্বিতীয় এন্টিঅ’কাছে বেৰেনিচক উত্তৰাধিকাৰহীন কৰি পেলায়। লাওডিচিয়াই প্ৰতিশোধ লয় আৰু তাইৰ পিতৃ আৰু তাইৰ সৰু ছোৱালীজনী ( বাহু = সন্তান) ৰ সৈতে তাইক হত্যা কৰে । টোকা : প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১৬ পদত যীচুৱে তেওঁৰ চৰকাৰী এডভেন্টিষ্ট পত্নীক বিবাহ বিচ্ছেদ কৰিব যাৰ নাম প্ৰতীকীভাৱে লাওদিকিয়া; এইটো আৰু বেছি যিহেতু দ্বিতীয় এন্টিঅ'কাছে নিজকে "থিওছ" বুলি কয়, ঈশ্বৰ। ইংলেণ্ডত ৰজা হেনৰী ৮য়ে ভাল কাম কৰিব, তেওঁ ৰোমৰ ধৰ্মীয় কৰ্তৃত্বৰ পৰা নিজকে পৃথক কৰি বিবাহ বিচ্ছেদ কৰিব, নিজৰ এংলিকান গীৰ্জা গঠন কৰিব আৰু তেওঁৰ সাতগৰাকী পত্নীক ইজনৰ পিছত সিখনকৈ হত্যা কৰিব। তাৰ পিছত আহে তৃতীয় " ছিৰিয়ান যুদ্ধ" (-২৪৬-২৪১)।
Dan 11:7 আৰু তেওঁৰ ঠাইত এটা ডাল তেওঁৰ শিপাৰ পৰা থিয় হ’ব, আৰু সৈন্যবাহিনীলৈ আহি উত্তৰৰ ৰজাৰ দুৰ্গবোৰত প্ৰৱেশ কৰিব, আৰু তেওঁৰ ইচ্ছামতে তেওঁলোকক শাসন কৰিব আৰু জয়ী হ’ব।
৭ক- তাৰ ঠাইত তাৰ শিপাৰ পৰা এটা শিপা উঠিব
টলেমি ৩ ইউৰগেটেছ -২৪৬-২২২ বেৰেনিচৰ ভাতৃ।
৭খ- তেওঁ সৈন্যৰ ওচৰলৈ আহিব, উত্তৰৰ ৰজাৰ দুৰ্গবোৰত প্ৰৱেশ কৰিব
চেলুকাছ ২ কালিনিকোছ -২৪৬-২২৬
৭গ- তেওঁ ইচ্ছামতে তাক নিষ্কাশন কৰিব, আৰু নিজকে শক্তিশালী কৰিব
আধিপত্য দক্ষিণৰ ৰজাৰ। এই মিচৰৰ আধিপত্য ইহুদীসকলৰ বাবে অনুকূল, চেলুচিড গ্ৰীকসকলৰ দৰে নহয়। তৎক্ষণাত বুজিব লাগিব যে বিৰোধী আধিপত্যশীল দুজনৰ মাজত ইজৰাইলৰ ভূখণ্ড নিহিত হৈ আছে, যিটো যুদ্ধংদেহী শিবিৰ দুটাই নিজৰ আক্ৰমণ বা পিছুৱাই যোৱাৰ সময়ত পাৰ হ’ব লাগিব।
Dan 11:8 আৰু তেওঁ তেওঁলোকৰ দেৱতা, তেওঁলোকৰ গলিত মূৰ্তি আৰু তেওঁলোকৰ ৰূপ আৰু সোণৰ বহুমূলীয়া পাত্ৰ আঁতৰাই মিচৰলৈ লৈ যাব;
৮ক- স্বীকৃতি স্বৰূপে মিচৰীয়াসকলে তেওঁৰ নাম টলেমি ৩, “এভাৰগেটেছ” বা উপকাৰী নাম যোগ কৰিব।
Dan 11:9 আৰু তেওঁ দক্ষিণৰ ৰজাৰ ৰাজ্যৰ বিৰুদ্ধে যাব আৰু নিজৰ দেশলৈ উভতি যাব।
৯ক- চেলিউকাছ ২ ৰ সঁহাৰি ৪ৰ্থ “ ছিৰিয়ান যুদ্ধ” (-২১৯-২১৭) আৰম্ভ নোহোৱালৈকে বিফল হয় যিয়ে এন্টিয়কাছ ৩ক টলেমি ৪ ফিলোপেটৰৰ বিৰুদ্ধে থিয় কৰাব।
Dan 11:10 তেওঁৰ পুত্ৰসকলে ওলাই যাব, আৰু বহুতো সৈন্য গোট গোটাব, আৰু এজন ওলাই আহিব, আৰু ধাৰাটোৰ দৰে বানপানী হ’ব, আৰু ওফন্দি উঠিব আৰু উভতি আহিব; আৰু তেওঁলোকে দক্ষিণৰ ৰজাৰ দুৰ্গলৈ শত্ৰুতা আনিব।
১০ক- এন্টিঅ’কাছ ৩ মেগাছ (-২২৩ -১৮৭)ৰ বিৰুদ্ধে টলেমি ৪ ফিলোপেটৰ (-২২২-২০৫)। যোগ কৰা ডাকনামবোৰে লেগিড লোকসকলৰ উপহাসৰ অৱস্থা উন্মোচন কৰে, কাৰণ ফিলোপেটৰৰ অৰ্থ গ্ৰীক ভাষাত, পিতৃৰ প্ৰতি প্ৰেম; টলেমিয়ে হত্যা কৰা এজন পিতৃ... আকৌ এবাৰ চেলুচিডৰ আক্ৰমণ বিফল হয়। আধিপত্য লাগিদ শিবিৰৰ লগত থাকিব।
Dan 11:11 দক্ষিণৰ ৰজাই ক্ৰোধিত হ’ব, আৰু উত্তৰৰ ৰজাৰ বিৰুদ্ধে ওলাই আহি যুদ্ধ কৰিব, আৰু বহু লোকক উত্তেজিত কৰিব, আৰু উত্তৰৰ ৰজাৰ সৈন্যবাহিনী তেওঁৰ হাতত অৰ্পণ হ’ব।
১১ক- এই তিক্ত চেলুচিড পৰাজয় ইহুদীসকলৰ বাবে ভাল কথা যিসকলে মিচৰীয়াসকলক পছন্দ কৰে কাৰণ তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ লগত ভাল ব্যৱহাৰ কৰে।
Dan 11:12 এই লোকসকলে অহংকাৰ কৰিব, আৰু ৰজাৰ হৃদয় উত্তাল হ’ব, তেওঁ হাজাৰ হাজাৰ লোকক নিক্ষেপ কৰিব, কিন্তু জয়ী নহ’ব।
১২ক- ৫ম “ ছিৰিয়ান যুদ্ধ” (-২০২-২০০) ৰ লগে লগে পৰিস্থিতি সলনি হ’ব যিয়ে এন্টিঅ’কাছ ৩ক টলেমি ৫ এপিফেনিছ (-২০৫ -১৮১)ৰ বিৰুদ্ধে থিয় কৰাব।
Dan 11:13 কিয়নো উত্তৰৰ ৰজাই উভতি আহিব আৰু আগৰতকৈ অধিক লোকক গোটাই ল’ব;
১৩ক- হায়, ইহুদীসকলৰ বাবে চেলুচিড গ্ৰীকসকলে মিচৰ আক্ৰমণ কৰিবলৈ নিজৰ ভূখণ্ডলৈ উভতি আহিল।
Dan 11:14 সেই সময়ত বহুতে দক্ষিণৰ ৰজাৰ বিৰুদ্ধে উঠিব, আৰু আপোনাৰ লোকসকলৰ মাজৰ হিংস্ৰ লোকসকলে দৰ্শন পূৰণ কৰিবলৈ উঠিব, আৰু তেওঁলোক পতিত হ’ব।
১৪ক- মিচৰৰ দক্ষিণৰ নতুন ৰজা টলেমি ৫ এপিফেনিছ - বা ইলুষ্ট্ৰিয়াছ (-২০৫-১৮১), বয়স পাঁচ বছৰ, বিৰোধীৰ সমৰ্থনত এন্টিয়কাছ ৩ৰ আক্ৰমণৰ ফলত অসুবিধাৰ সন্মুখীন হয়। কিন্তু ইহুদীসকলে চেলুচিডসকলৰ সৈতে যুঁজি মিচৰৰ ৰজাক তেওঁলোকৰ সমৰ্থন দিয়ে। তেওঁলোক হৈছে, কেৱল পৰাজিত আৰু হত্যা কৰাই নহয়, মাত্ৰ ছিৰিয়াৰ চেলুচিড গ্ৰীকসকলক আজীৱন মৰ্ত্যলোক শত্ৰু কৰি তুলিছে।
এই পদত প্ৰকাশ পোৱা ইহুদী বিদ্ৰোহটো ইহুদীসকলে মিচৰৰ শিবিৰৰ প্ৰতি অগ্ৰাধিকাৰ দিয়াৰ দ্বাৰা ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা হৈছে; সেয়েহে তেওঁলোকে চেলুচিড শিবিৰৰ প্ৰতি শত্ৰুতা প্ৰকাশ কৰে যিয়ে পৰিস্থিতিৰ ওপৰত পুনৰ নিয়ন্ত্ৰণ লাভ কৰে। কিন্তু, ঈশ্বৰে তেওঁৰ লোকসকলক মিচৰীয়াসকলৰ সৈতে মিত্ৰতাৰ বিৰুদ্ধে সতৰ্ক কৰা নাছিলনে? ইছাৰ মতে, "মিচৰ, এই নলটোৱে ইয়াৰ ওপৰত ভৰ দিয়াজনৰ হাত বিন্ধে।" 36:6: " চোৱা, আপুনি ইয়াক মিচৰত স্থাপন কৰিলে, আপুনি এই ছিন্নভিন্ন নলটোক আধাৰ হিচাপে বনাইছে, যিয়ে ইয়াৰ ওপৰত ভৰোৱা সকলোৰে হাত বিন্ধি বিন্ধিছে: এইজনেই হৈছে মিচৰৰ ৰজা ফৰৌণ তেওঁৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰা সকলোৰে বাবে ." এই সতৰ্কবাণীক ইহুদী লোকসকলে আওকাণ কৰা যেন লাগে আৰু ঈশ্বৰৰ সৈতে তেওঁলোকৰ সম্পৰ্ক আটাইতকৈ বেয়া অৱস্থাত আছে; শাস্তি ওচৰ চাপি আহিছে আৰু আঘাত কৰিছে। এন্টিয়কাছ ৩ পদত তেওঁলোকক তেওঁলোকৰ শত্ৰুতাৰ বাবে মূল্যৱান মূল্য দিবলৈ বাধ্য কৰাইছে।
টোকা : এই ইহুদী বিদ্ৰোহৰ লক্ষ্য হৈছে " দৃষ্টিভংগী পূৰণ " এই অৰ্থত যে ই ইহুদী জনসাধাৰণৰ প্ৰতি ছিৰিয়ানসকলৰ ঘৃণা প্ৰস্তুত আৰু গঢ়ি তোলে। এইদৰে দানত ঘোষণা কৰা মহা দুৰ্যোগ । ১০:১ তেওঁলোকক আঘাত কৰিবলৈ আহিব।
Dan 11:15 উত্তৰৰ ৰজাই আহি টিলাবোৰ পাতিব আৰু দুৰ্গযুক্ত নগৰবোৰ দখল কৰিব। দক্ষিণৰ সৈন্য আৰু ৰজাৰ মনোনীত লোকসকল থিয় নহ’ব, থিয় হ’ব পৰাকৈও শক্তিশালী নহ’ব।
১৫ক- আধিপত্যই স্থায়ীভাৱে পক্ষ সলনি কৰিছে, ই চেলুচিড শিবিৰত আছে। তেওঁৰ বিপৰীতে মিচৰৰ ৰজাৰ বয়স মাত্ৰ পাঁচ বছৰ।
Dan 11:16 যি কোনোৱে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে আহিব, তেওঁ ইচ্ছামতে কৰিব, আৰু তেওঁৰ আগত কোনেও থিয় নহ’ব; তেওঁ ভাল দেশত থাকিব, তেওঁৰ হাতত যি আহিব, তাক ধ্বংস কৰিব।
১৬ক- তৃতীয় এন্টিঅকাচ এতিয়াও মিচৰ জয় কৰাত ব্যৰ্থ হয় আৰু বিজয়ৰ পিয়াহে তেওঁক বিৰক্ত কৰে, ইহুদী জনসাধাৰণ তেওঁৰ বলিদানৰ ছাগলী হৈ পৰে। তেওঁ নিজৰ ক্ৰোধৰ উদ্বৃত্তখিনি দানৰ দৰে " দেশৰ ভিতৰত আটাইতকৈ ধুনীয়া " অভিব্যক্তিৰে নিৰ্দিষ্ট কৰা শ্বহীদ ইহুদী জাতিটোৰ ওপৰত উদঙাই দিয়ে। ৮:৯।
Dan 11:17 আৰু তেওঁ নিজৰ ৰাজ্যৰ সকলো সৈন্যৰ সৈতে আহি দক্ষিণৰ ৰজাৰ লগত শান্তি স্থাপন কৰিবলৈ মন কৰিব আৰু তেওঁক ধ্বংস কৰিবলৈ তেওঁৰ কন্যাক পত্নী হিচাপে দিব;
১৭ক- যিহেতু যুদ্ধ সফল নহয়, সেয়েহে তৃতীয় এন্টিঅ’কাছে লাগিড শিবিৰৰ সৈতে মিত্ৰতাৰ পথ চেষ্টা কৰে। এই কৌশল পৰিৱৰ্তনৰ এটা কাৰণ আছে: ৰোম ইজিপ্তৰ ৰক্ষক হৈ পৰিছে। গতিকে তেওঁ নামটোৰ প্ৰথমগৰাকী কন্যা ক্লিওপেট্ৰাক পঞ্চম টলেমিক বিয়া কৰাই মতানৈক্য নিষ্পত্তি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে।বিবাহ হয়, কিন্তু বিবাহিত দম্পতীয়ে চেলুচিড শিবিৰৰ পৰা স্বাধীনতা বজাই ৰাখিব বিচাৰে। তৃতীয় এন্টিঅ’কাছৰ মিচৰ দখল কৰাৰ পৰিকল্পনা পুনৰ ব্যৰ্থ হৈছে।
Dan 11:18 তেওঁ দ্বীপবোৰত নিজৰ দৃষ্টি ৰাখিব আৰু সেইবোৰৰ বহুতকে ধৰিব; কিন্তু এজন ৰাজ্যপালে তেওঁৰ ওপৰত যি অপমান আনিব বিচাৰিছিল, সেই অপমান আঁতৰাই তেওঁৰ ওপৰত পুনৰ আনিব।
১৮ক- তেওঁ এছিয়াৰ দেশসমূহ জয় কৰিব কিন্তু শেষত তেওঁৰ বাটত ৰোমান সৈন্যবাহিনীক বিচাৰি পাব, ইয়াত দান.৯:২৬ ৰ দৰে " নেতা " শব্দটোৰ দ্বাৰা নিৰ্দিষ্ট কৰা হৈছে; এই কাৰণেই যে ৰোম এতিয়াও এখন গণৰাজ্য যিয়ে নিজৰ সেনাবাহিনীক পেশীবহুল শান্তিকৰণ অভিযানত পঠিয়াই দিয়ে লেগেটসকলৰ নিৰ্দেশনাত যিয়ে চেনেটৰ আৰু জনসাধাৰণৰ ক্ষমতাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, জনসাধাৰণৰ। সাম্ৰাজ্যবাদী শাসন ব্যৱস্থালৈ পৰিৱৰ্তনে এই ধৰণৰ সামৰিক সংগঠনক সলনি নকৰে। এই নেতাজনক আফ্ৰিকানাছ নামৰ লুচিয়াছ স্কিপিঅ' বুলি কোৱা হয়, ৰজা এন্টিঅ'কাছে তেওঁৰ সৈতে মুখামুখি হোৱাৰ ৰিস্ক লৈছিল আৰু ১৮৯ চনত মেগনেছিয়াৰ যুদ্ধত তেওঁ পৰাজিত হয় আৰু যুদ্ধৰ ক্ষতিপূৰণ হিচাপে ৰোমক ১৫,০০০ প্ৰতিভাৰ বিশাল ঋণ দিবলৈ নিন্দা কৰা হয়। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁৰ কনিষ্ঠ পুত্ৰ, ভৱিষ্যতৰ এন্টিয়কাছ ৪ এপিফানেছ ইহুদীসকলৰ ওপৰত অত্যাচাৰ কৰা যিয়ে ৩১ পদত দান.১০:১ত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা " দুৰ্যোগ " সম্পন্ন কৰিব, তেওঁক ৰোমীয়াসকলে পণবন্দী কৰি লৈছে।
Dan 11:19 তেতিয়া তেওঁ নিজৰ দেশৰ দুৰ্গলৈ যাব, আৰু উজুটি খাব আৰু পৰিব, আৰু তেওঁক পোৱা নাযায়।
১৯ক- ৰজাৰ মৃত্যুৰ লগে লগে বিজয়ৰ সপোন শেষ হয়, তাৰ ঠাইত তেওঁৰ ডাঙৰ পুত্ৰ চেলিউকাছ ৪ (-১৮৭-১৭৫)।
Dan 11:20 আৰু যিজনে তেওঁৰ ঠাই ল’ব, তেওঁ ৰাজ্যৰ ভাল অংশলৈ ধনদাতাক আনিব;
২০ক- ৰোমানসকলৰ ঋণ পৰিশোধ কৰিবলৈ ৰজাই নিজৰ মন্ত্ৰী হেলিঅ’ড’ৰছক মন্দিৰৰ ধন জব্দ কৰিবলৈ জেৰুজালেমলৈ পঠিয়াই দিলে, কিন্তু মন্দিৰত ভয়ংকৰ দৰ্শনৰ বলি হৈ তেওঁ এই প্ৰকল্পটো আতংকিত হৈ পৰিত্যাগ কৰিলে। এই ধনদাতাজন হৈছে হেলিঅ'ডৰাছ যিয়ে তেতিয়া চেলিউকাছ ৪ক হত্যা কৰিছিল, যিয়ে তেওঁক জেৰুজালেমলৈ যোৱাৰ দায়িত্ব অৰ্পণ কৰিছিল। উদ্দেশ্য কাৰ্য্যৰ যোগ্য, আৰু ঈশ্বৰে তেওঁৰ পবিত্ৰ মন্দিৰৰ এই অপবিত্ৰতাক তেওঁৰ অৰ্ডাইনাৰৰ মৃত্যুৰ মূল্য দিলে যিজনক হত্যা কৰা হৈছিল আৰু ক্ৰোধ বা যুদ্ধৰ দ্বাৰাও মৃত্যু হোৱা নাছিল ।
এন্টিয়কাচ ৪ মহা দুৰ্যোগৰ দৰ্শনত চিত্ৰিত মানুহজন
Dan 11:21 তুচ্ছজ্ঞান কৰা মানুহে তেওঁৰ ঠাই ল’ব, আৰু তেওঁ ৰাজ্যৰ মৰ্যাদাৰ কাপোৰ পিন্ধিব নোৱাৰিব; তেওঁ শান্তিৰে উপস্থিত হ’ব আৰু ষড়যন্ত্ৰৰ দ্বাৰা ৰাজ্যৰ অধিকাৰী হ’ব।
২১ক- এইজনেই হৈছে তৃতীয় আন্টিয়কাছৰ পুত্ৰসকলৰ ভিতৰত সৰু আন্টিয়কাচ। ৰোমানসকলৰ বন্দী আৰু পণবন্দী হৈ তেওঁৰ চৰিত্ৰৰ ওপৰত কি প্ৰভাৱ পৰিব সেয়া কল্পনা কৰিব পাৰি। ৰজা হোৱাৰ বাবে তেওঁৰ জীৱনৰ প্ৰতিশোধ ল’বলগীয়া হৈছিল। তদুপৰি ৰোমানসকলৰ লগত তেওঁৰ থকাৰ বাবে তেওঁলোকৰ লগত এক নিৰ্দিষ্ট বুজাবুজিৰ সুবিধা হ’ল। ছিৰিয়াৰ সিংহাসনত তেওঁৰ আগমন ষড়যন্ত্ৰৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছে, কাৰণ আন এজন পুত্ৰ ডেমেট্ৰিয়াছ, যিজন ডাঙৰ আছিল, তেওঁৰ ওপৰত অগ্ৰাধিকাৰ আছিল। ডেমেট্ৰিয়াছে ৰোমানসকলৰ শত্ৰু মেচিডোনিয়াৰ ৰজা পাৰ্চিয়াছৰ সৈতে চুক্তিবদ্ধ হোৱা দেখি, পিছৰসকলে তেওঁলোকৰ বন্ধু এন্টিঅ’কাছক অনুকূল কৰি সিংহাসনত বহুৱাই দিয়ে।
Dan 11:22 যি সৈন্যই নদীৰ দৰে বিয়পিব, সেই সৈন্য তেওঁৰ সন্মুখত উফন্দি উঠিব আৰু ধ্বংস হ’ব আৰু নিয়মৰ সেনাপতি।
২২ক- নদীৰ দৰে বিয়পিব পৰা সৈন্য তেওঁৰ আগত ডুব যাব, আৰু ধ্বংস হ’ব
৬ষ্ঠ “ ছিৰিয়ান যুদ্ধ” (-১৭০-১৬৮)ৰ লগে লগে শত্ৰুতা পুনৰ আৰম্ভ হয় ।
এইবাৰ ৰোমানসকলে চতুৰ্থ এন্টিঅকাচক মিচৰৰ লাগিদ শিবিৰৰ বিৰুদ্ধে পিতৃৰ যুদ্ধ পুনৰ আৰম্ভ কৰিবলৈ দিলে। তাই কেতিয়াও তাইৰ পাপৰ প্ৰতীকতকৈ বেছি যোগ্য হোৱা নাই, গ্ৰীক এই প্ৰসংগত সঁচা। বৰঞ্চ সেই সময়ত ঈশ্বৰে কৰা দৰে তথ্যৰ বিচাৰ কৰক। লাগিড শিবিৰত ষষ্ঠ টলেমিৰ ভগ্নী দ্বিতীয় ক্লিওপেট্ৰাৰ সৈতে অনাচাৰীভাৱে বিবাহপাশত আবদ্ধ হয়। তেওঁলোকৰ কনিষ্ঠ ভাতৃ অষ্টম টলেমি, যাক ফিস্কন নামেৰে পৰিচিত, তেওঁলোকৰ লগত জড়িত। তেতিয়া আমি বুজিব পাৰো যে ঈশ্বৰে কিয় এন্টিয়কচক তেওঁলোকৰ সৈন্যবাহিনীক চেপি ধৰিবলৈ দিলে।
২২খ- লগতে মিত্ৰজোঁটৰ এজন নেতা।
চেলুচিডসকলৰ সহযোগী মেনেলাছে বৈধ মহাপুৰোহিত অনিয়াছৰ পদৰ প্ৰতি লোভ কৰে, এণ্ড্ৰনিকাছৰ দ্বাৰা তেওঁক হত্যা কৰে আৰু তেওঁৰ ঠাই লয়। এইজন এতিয়াও ঈশ্বৰৰ ইস্ৰায়েল নেকি? এই নাটকখনত ঈশ্বৰে ৰোমে শতিকাজুৰি কৰা কাৰ্য্যসমূহৰ কথা মনত পেলাবলৈ আৰম্ভ কৰে। সঁচাকৈয়ে সাম্ৰাজ্যবাদী ৰোমে মচীহক হত্যা কৰিব আৰু পোপৰ ৰোমে তেওঁৰ চিৰন্তন পুৰোহিতৰ পদক লোভ কৰি কাঢ়ি নিব, ঠিক যেনেকৈ মেনেলাছে তেওঁৰ ঠাইত অনিয়াছক হত্যা কৰিছিল।
Dan 11:23 আৰু তাৰ পিছত তেওঁ সংযুক্ত হ’ব, আৰু তেওঁ প্ৰতাৰণা কৰিব, আৰু ওলাই আহিব আৰু কেইজনমানৰ সৈতে জয়ী হ’ব।
২৩ক- এন্টিয়কাছে সকলোৰে লগত মিত্ৰতা কৰে, যদি তেওঁৰ স্বাৰ্থত হয় তেন্তে সেইবোৰ ভাঙিবলৈ সাজু। এই চৰিত্ৰটো নিজৰ মাজতে ফ্ৰান্স আৰু ইউৰোপৰ ৰজাসকলৰ ইতিহাসৰ প্ৰতিচ্ছবি: মিত্ৰতা কৰা, মিত্ৰতা ভংগ আৰু কম সময়ৰ শান্তিৰ মাজত ৰক্তাক্ত যুদ্ধ।
কিন্তু এই পদটোৱেও আগবাঢ়িছে, দুগুণ পঠনত, আমাক পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাৰ ৰবট প্ৰতিকৃতি দিবলৈ যিয়ে ১২০ বছৰ ধৰি সন্তসকলক অত্যাচাৰ কৰিব। কাৰণ গ্ৰীক ৰজা আৰু পেপিজমৰ মাজত বহুত মিল আছে: দুয়োটাতে প্ৰতাৰণা আৰু ছলনা ।
Dan 11:24 আৰু তেওঁ প্ৰদেশৰ উৎপাদনশীল অঞ্চলত শান্তিৰে প্ৰৱেশ কৰিব আৰু তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃ আৰু তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃসকলে যি কৰা নাছিল, সেই কাম কৰিব;
২৪ক- ৰোমানসকলৰ ওচৰত থকা বিশাল ঋণ পৰিশোধ কৰিব লাগিব। ইয়াৰ বাবে চতুৰ্থ এন্টিঅ’কাছে তেওঁৰ প্ৰদেশ আৰু সেয়েহে তেওঁ শাসন কৰা ইহুদী লোকসকলৰ ওপৰত কৰ আৰোপ কৰে। তেওঁ য’ত বীজ সিঁচা নাই তাতেই লৈ যায় আৰু তেওঁৰ আধিপত্যৰ অধীনলৈ অহা দাসত্বত থকা জনগোষ্ঠীবোৰৰ ধন-সম্পত্তি কাঢ়ি লৈ যায়। তেওঁ হুক বা কুটিলভাৱে মিচৰ জয় কৰাৰ লক্ষ্য এৰি দিয়া নাই। আৰু তেওঁৰ সৈন্যসকলৰ শলাগ ল’বলৈ আৰু তেওঁলোকৰ সমৰ্থন লাভ কৰিবলৈ তেওঁ নিজৰ সৈন্যৰ সৈতে লুটপাতৰ ভাগ-বতৰা কৰে আৰু তেওঁলোকৰ ভিতৰত প্ৰধান গ্ৰীক দেৱতাসকলক আড়ম্বৰপূৰ্ণভাৱে সন্মান জনায়: গ্ৰীক পৌৰাণিক কাহিনীত দেৱতাৰ দেৱতা অলিম্পিয়ান জিউছ।
দুটা পঢ়াত ৰোমান পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাইও একেদৰেই কাম কৰিব। স্বভাৱতে দুৰ্বল হোৱাৰ বাবে ৰাজ্যসমূহৰ মহান লোকসকলক আৰু তেওঁলোকৰ সশস্ত্ৰ বাহিনীৰ দ্বাৰা স্বীকৃতি আৰু সমৰ্থন লাভ কৰিবলৈ ই প্ৰলোভিত আৰু সমৃদ্ধ কৰিব লাগিব।
Dan 11:25 আৰু তেওঁ দক্ষিণৰ ৰজাৰ বিৰুদ্ধে এক বৃহৎ সৈন্যবাহিনীৰে শক্তিশালী আৰু বীৰ হ’ব, আৰু দক্ষিণৰ ৰজাই এক বৃহৎ আৰু অতিশয় শক্তিশালী সৈন্যবাহিনীৰে যুদ্ধ কৰিবলৈ যাব;
২৫ক- ১৭০ চনত এন্টিয়কাছ ৪ এ পেলুচিয়াম দখল কৰি ইয়াৰ ৰাজধানী আলেকজেণ্ড্ৰিয়াৰ বাহিৰে সমগ্ৰ মিচৰ দখল কৰে।
Dan 11:26 তেওঁৰ মেজৰ পৰা খোৱাসকলে তেওঁক ধ্বংস কৰিব, তেওঁৰ সৈন্যবাহিনী নদীৰ দৰে সিঁচৰতি হ’ব, আৰু বহুতো বধ হ’ব।
২৬ক- টলেমি ৬ তাৰ পিছত তেওঁৰ ককাক এন্টিয়কাছৰ সৈতে আলোচনাত মিলিত হয় ৪।তেওঁ চেলুচিড শিবিৰত যোগদান কৰে। কিন্তু মিচৰীয়াসকলৰ অসন্মত হোৱাৰ বাবে তেওঁৰ ঠাইত আলেকজেণ্ড্ৰিয়াত তেওঁৰ ভাতৃ টলেমি ৮ য়ে তেওঁৰ পৰিয়ালে বিশ্বাসঘাতকতা কৰিছিল, যিয়ে তেওঁৰ টেবুলৰ পৰা খাদ্য খাইছিল । যুদ্ধ চলি থাকিল আৰু মৃতকৰ সংখ্যা বৃহৎ হ ’ ল ৷
Dan 11:27 দুয়োজন ৰজাই নিজৰ হৃদয়ত দুষ্টতা বিচাৰিব, আৰু এখন টেবুলত বহি মিছা কথা ক’ব। কিন্তু ইয়াৰ কাম নহ’ব, কিয়নো নিৰ্দিষ্ট সময়ত শেষ আহিব।
২৭ক- আকৌ এবাৰ চতুৰ্থ এন্টিঅ’কাছৰ ষড়যন্ত্ৰ বিফল হয়। তেওঁৰ লগত যোগদান কৰা ভতিজা টলেমি ৬ৰ সৈতে তেওঁৰ সম্পৰ্ক প্ৰতাৰণাত গঢ় লৈ উঠিছে।
২৭খ- কিন্তু এইটো সফল নহ’ব, কাৰণ নিৰ্দিষ্ট সময়লৈকে শেষ নহ’ব।
কি শেষৰ কথা কৈছে? আচলতে ই কেইবাটাও অন্তৰায়ৰ কথা সূচায় , ইয়াৰে প্ৰথমটো হৈছে তৃতীয় এন্টিঅ'কাছ আৰু তেওঁৰ মিচৰৰ ভতিজা আৰু ভতিজীৰ মাজৰ যুদ্ধৰ অন্ত। এই শেষ ওচৰ চাপিছে। আন আন দিশসমূহ হ’ব ডানত পোপৰ ৰাজত্বৰ ১২৬০ বছৰৰ সময়সীমাৰ বিষয়ে। ১২:৬ আৰু ৭ আৰু বৰ্তমানৰ অধ্যায়ৰ ৪০ পদৰ শেষৰ সময় , য'ত তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পূৰ্ণতা দেখা যাব, যিয়ে শেষৰ মহান সাৰ্বজনীন দুৰ্যোগৰ মঞ্চ তৈয়াৰ কৰে ।
কিন্তু এই পদটোত এই অভিব্যক্তিটোৰ ৪০ নং পদত উল্লেখ কৰা " শেষৰ সময় "ৰ সৈতে কোনো প্ৰত্যক্ষ সম্পৰ্ক নাই, যিটো আমি আৱিষ্কাৰ কৰিম আৰু প্ৰদৰ্শন কৰিম। এই অধ্যায়ৰ গঠন দেখাত বিবেচনাপূৰ্ণভাৱে বিভ্ৰান্তিকৰ।
Dan 11:28 তেওঁ নিজৰ দেশলৈ উভতি আহিব আৰু তেওঁৰ হৃদয়ত পবিত্ৰ নিয়মৰ প্ৰতি শত্ৰু হ’ব, আৰু ইয়াৰ বিপৰীত কাম কৰিব আৰু নিজৰ দেশলৈ উভতি যাব।
২৮ক- তেওঁ বহু ধন-সম্পত্তি লৈ নিজৰ দেশলৈ উভতি যাব
মিচৰীয়াসকলৰ পৰা দখল কৰা ধন-সম্পত্তিৰ সৈতে বোজাই চতুৰ্থ এন্টিয়কাছে আন্তিয়খিয়ালৈ উভতি যায়, ষষ্ঠ টলেমীক এৰি, যাক তেওঁ বিজয়ী মিচৰৰ আধা অংশৰ ওপৰত ৰজা হিচাপে স্থাপন কৰিছে। কিন্তু এই আংশিক বিজয়ে অসন্তুষ্ট ৰজাক বিৰক্ত কৰে।
২৮খ- ৰজাৰ হতাশাই ইহুদীসকলক তেওঁৰ ক্ৰোধৰ লক্ষ্য কৰি তোলে। গতিকে, তেওঁলোকৰ ঘৰৰ মাজেৰে পাৰ হৈ যোৱাৰ লগে লগে তেওঁ এই খংৰ কিছু অংশ তেওঁলোকৰ ওপৰত উলিয়াব, কিন্তু তেওঁ শান্ত নহ’ব।
Dan 11:29 নিৰ্দিষ্ট সময়ত তেওঁ পুনৰ দক্ষিণ দিশলৈ যাত্ৰা কৰিব; কিন্তু এই শেষবাৰটো প্ৰথমৰ দৰে নহ’ব।
২৯ক- আমি মহা দুৰ্যোগৰ বছৰত প্ৰৱেশ কৰিছো।
চনত এন্টিঅকাছে গম পালে যে তেওঁৰ ভতিজাসকলে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে পুনৰবাৰ মিলন ঘটাইছে, টলেমি ৬য়ে তেওঁৰ ভাতৃ টলেমি ৮ৰ সৈতে শান্তি স্থাপন কৰিছে।জয় মিচৰৰ দেশসমূহ মিচৰৰ শিবিৰলৈ ঘূৰি আহিছে। তেখেতে তেখেতৰ ভতিজাসকলৰ বিৰুদ্ধে পুনৰ অভিযানত নামিল, সকলো প্ৰতিৰোধ ভংগ কৰিবলৈ বদ্ধপৰিকৰ, কিন্তু...
Dan 11:30 কিতীমৰ পৰা জাহাজ তেওঁৰ বিৰুদ্ধে আহিব; তেওঁ নিৰুৎসাহিত হৈ পিছলৈ ঘূৰি যাব। তেতিয়া পবিত্ৰ নিয়মৰ বিৰুদ্ধে ক্ৰোধত তেওঁ অলস হৈ নাথাকিব; যেতিয়া তেওঁ উভতি আহিব, তেতিয়া তেওঁ পবিত্ৰ নিয়ম ত্যাগ কৰা লোকসকলক চাব।
৩০ক- কিতিমৰ পৰা জাহাজ তেওঁৰ বিৰুদ্ধে আহিব
এইদৰে আত্মাই বৰ্তমানৰ চাইপ্ৰাছ দ্বীপত ভিত্তি কৰি গঠিত ৰোমান বহৰক বুজায়। তাৰ পৰাই তেওঁলোকে ভূমধ্য সাগৰৰ জনগোষ্ঠী আৰু এছিয়াৰ উপকূলীয় জনগোষ্ঠীসমূহক নিয়ন্ত্ৰণ কৰিছিল। পিতৃৰ পিছত তৃতীয় এণ্টিঅ’কাছ ৰোমান ভেটোৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হয়। তেওঁ এনে এক অপমান ভোগ কৰিছিল যিয়ে তেওঁক ক্ষুব্ধ কৰি তুলিব। ৰোমান প্ৰতিনিধি পপিলিয়াছ লেনাছে তেওঁৰ ভৰিৰ চাৰিওফালে মাটিত এটা বৃত্ত বিচাৰি উলিয়াইছিল আৰু তেওঁক কেৱল ৰোমৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়াৰ সিদ্ধান্ত লৈ বা সেই সিদ্ধান্ত মানি চলিবলৈ নিৰ্দেশ দিছিল। পূৰ্বৰ পণবন্দী এন্টিঅ’কাছে পিতৃক শিকোৱা পাঠ শিকিছিল আৰু সম্পূৰ্ণৰূপে ৰোমান সুৰক্ষাৰ অধীনত ৰখা মিচৰ বিজয় পৰিত্যাগ কৰিবলগীয়া হৈছিল। বিস্ফোৰক ক্ৰোধৰ এই প্ৰসংগত তেওঁ গম পালে যে তেওঁক মৃত বুলি বিশ্বাস কৰি ইহুদীসকলে আনন্দ কৰি ভোজ খাই আছে। তেওঁৰ জীৱনৰ ভয়ংকৰ খৰচ তেওঁলোকে গম পাব যে তেওঁ এতিয়াও বহুত জীয়াই আছে।
Dan 11:31 আৰু তেওঁৰ আদেশত বাহিনী আহিব, আৰু তেওঁলোকে পবিত্ৰস্থান, দুৰ্গ অশুচি কৰিব, আৰু অহৰহ হোমবলি বন্ধ কৰিব , আৰু ধ্বংস কৰা ঘৃণনীয় বস্তু স্থাপন কৰিব।
৩১ক- এই পদটোৱে ১ মেক.১:৪৩-৪৪-৪৫ ৰ এপক্ৰিফাল বিৱৰণীত উল্লেখ কৰা তথ্যসমূহ নিশ্চিত কৰে: তাৰ পিছত ৰজা এন্টিয়কাছে নিজৰ সকলো ৰাজ্যলৈ লিখিলে, যাতে তেওঁলোক সকলোৱে এক জাতি হয়, আৰু প্ৰত্যেকেই নিজৰ বিশেষ বিধান পৰিত্যাগ কৰে। সকলো জাতিয়ে ৰজা এন্টিয়কাছৰ এই আদেশত সন্মতি দিছিল আৰু ইস্ৰায়েলৰ বহুতেই এই দাসত্বত সন্মতি দিছিল, মূৰ্তিৰ ওচৰত বলিদান দিছিল আৰু বিশ্ৰামবাৰ উলংঘা কৰিছিল (অশুদ্ধ কৰিছিল)। এই বৰ্ণনাত আমি বাবিলত দানিয়েল আৰু তেওঁৰ তিনিজন সঙ্গীয়ে সন্মুখীন হোৱা পৰীক্ষাবোৰ পাওঁ। আৰু ঈশ্বৰে আমাৰ আগত ১ মক্কাবীয়াত উপস্থাপন কৰিছে, যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ ঠিক আগতে আমি যিসকলে খ্ৰীষ্টত জীয়াই আছো, তাৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া শেষ মহা দুৰ্যোগ কি হ’ব। আমাৰ আৰু মকাবিয়ান ইহুদীসকলৰ সময়ৰ মাজত আন এক বৃহৎ দুৰ্যোগৰ ফলত ১২০ বছৰ ধৰি যীচু খ্ৰীষ্টৰ পবিত্ৰ লোকসকলৰ মৃত্যু হৈছিল।
৩১খ- তেওঁলোকে পবিত্ৰস্থান, দুৰ্গ অশুচি কৰিব, তেওঁলোকে নিৰন্তৰ বলিদান বন্ধ কৰিব , আৰু তেওঁলোকে ধ্বংসৰ (বা ধ্বংস) ঘৃণনীয় স্থান স্থাপন কৰিব।
এই কাৰ্য্যসমূহ ইহুদী আৰু ৰোমান ইতিহাসবিদ জোচেফাছে লিপিবদ্ধ কৰা এই ঐতিহাসিক সাক্ষ্যত নিশ্চিত হ’ব। বিষয়টোৰ গুৰুত্বই ইয়াক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে, গতিকে এই সাক্ষ্যটোলৈ চাওঁ আহক য’ত আমি তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা লোকসকলে গঠন কৰা সাৰ্বজনীন শাসন ব্যৱস্থাই ঘোষণা কৰা শেষ দিনৰ দেওবাৰৰ নিয়মৰ সৈতে একেধৰণৰ সবিশেষ বিচাৰি পাওঁ।
ইয়াত ১ মেক.১:৪১-৬৪ পদৰ এটা প্ৰাৰম্ভিক সংস্কৰণ দিয়া হৈছে:
1Ma 1:41 তেতিয়া ৰজাই আজ্ঞা দিলে যে তেওঁৰ ৰাজ্যত থকা সকলোৱে এক জাতি হ’ব ।
1Ma 1:42 সকলোৱে নিজৰ নিজৰ ৰীতি-নীতি ত্যাগ কৰিবলগীয়া হৈছিল। সকলো পৌত্তলিক ৰজাৰ আদেশত বশ হ’ল
1Ma 1:43 আৰু ইস্ৰায়েলত বহু লোকে তেওঁৰ উপাসনা গ্ৰহণ কৰিলে, তেওঁলোকে মূৰ্তিৰ আগত বলিদান দিলে আৰু বিশ্ৰামবাৰক অপবিত্ৰ কৰিলে।
1Ma 1:44 ৰজাই যিৰূচালেম আৰু যিহূদাৰ নগৰবোৰলৈ দূত পঠালে, এতিয়াৰ পৰা তেওঁলোকে দেশৰ বিদেশী ৰীতি-নীতি পালন কৰিবলৈ।
1Ma 1:45 মন্দিৰৰ হোমবলি, বলিদান আৰু পানীয় বলিদানৰ অন্ত পেলাবলৈ। তেওঁলোকে বিশ্ৰামবাৰ আৰু পৰ্ব্ববোৰক অপবিত্ৰ কৰিব লাগিছিল;
1Ma 1:46 পবিত্ৰস্থান আৰু পবিত্ৰ সকলো বস্তু অশুচি কৰা;
1Ma 1:47 বেদী, উপাসনা স্থান আৰু মূৰ্তিৰ বাবে মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিবলৈ, গাহৰি আৰু অশুচি পশু বলি দিবলৈ।
1Ma 1:48 তেওঁলোকে নিজৰ পুত্ৰসকলক অচুন্নত কৰি এৰিব লাগিছিল আৰু এইদৰে সকলো ধৰণৰ অশুদ্ধি আৰু অপবিত্ৰতাৰে নিজকে ঘৃণনীয় কৰি তুলিব লাগিছিল।
1Ma 1:49 এক কথাত তেওঁলোকে বিধান পাহৰি তাৰ সকলো পালনক অৱহেলা কৰিব লাগিছিল।
1Ma 1:50 যি কোনোৱে ৰজাৰ আজ্ঞা পালন নকৰে, তেওঁক হত্যা কৰা হ’ব।
1Ma 1:51 ৰজাই তেওঁৰ সমগ্ৰ ৰাজ্যলৈ লিখা পত্ৰৰ বাক্য এইবোৰ হ’ল: তেওঁ সকলো লোকৰ ওপৰত বিষয়া-কৰ্মচাৰী নিযুক্তি দিলে আৰু যিহূদাৰ সকলো নগৰক বলিদান দিবলৈ আজ্ঞা দিলে।
1Ma 1:52 আৰু বিধান ত্যাগ কৰা লোকসকলে বহুতে আজ্ঞা পালন কৰিলে; আৰু তেওঁলোকে দেশত বেয়া কাম কৰিলে।
১ম ১:৫৩ ইস্ৰায়েলক আশ্ৰয় বিচাৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল।
1Ma 1:54 ১৪৫ চনৰ কিচলেব মাহৰ পোন্ধৰ তাৰিখে ৰজাই হোমবলিৰ বেদীত ধ্বংসৰ ঘৃণনীয়তা স্থাপন কৰিলে আৰু যিহূদাৰ চাৰিওফালে থকা নগৰবোৰত বেদী স্থাপন কৰিলে।
1Ma 1:55 আৰু ঘৰৰ দুৱাৰত আৰু ৰাজপথত ধূপ জ্বলোৱা হ’ল।
1Ma 1:56 যেতিয়া তেওঁলোকে বিধানৰ পুস্তকবোৰ পাই, সেইবোৰ ফালি জুইত পেলাই দিলে।
1Ma 1:57 আৰু যদি কাৰোবাৰ মাজত নিয়মৰ কিতাপ পোৱা যায়, বা কোনোবাই ঈশ্বৰৰ বিধান পালন কৰে, তেন্তে ৰজাৰ আজ্ঞা অনুসৰি তেওঁক হত্যা কৰা হ’ব।
1Ma 1:58 তেওঁলোকে নিজৰ নগৰত মাহৰ পিছত মাহ অপৰাধত ধৰা পৰা ইস্ৰায়েলীসকলক শাস্তি দিলে।
1Ma 1:59 আৰু প্ৰতি মাহৰ পঁচিশ তাৰিখে হোমবলিৰ বেদীৰ সলনি স্থাপন কৰা বেদীত বলিদান আগবঢ়াইছিল।
1Ma 1:60 এই বিধান অনুসাৰে তেওঁলোকে সন্তানক চুন্নত কৰা মহিলাসকলক বধ কৰিলে;
1Ma 1:61 তেওঁলোকৰ কেঁচুৱাক ডিঙিত ওলমি; তেওঁলোকৰ আত্মীয় আৰু চুন্নত কৰাসকলকো মৃত্যুদণ্ড দিয়া হৈছিল।
1Ma 1:62 এই সকলোবোৰৰ মাজতো ইস্ৰায়েলৰ বহুতেই বিশ্বাসী হৈ থাকিল আৰু অশুচি খাদ্য নাখাবলৈ সাহস কৰিলে।
1Ma 1:63 পবিত্ৰ নিয়মৰ বিৰোধী খাদ্যৰে নিজকে অশুচি কৰাৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁলোকে মৰিবলৈ বাছি লৈছিল আৰু সেয়েহে তেওঁলোকক হত্যা কৰা হ’ল।
1Ma 1:64 ইস্ৰায়েলৰ বাবে এইটো এটা ডাঙৰ পৰীক্ষা আছিল।
চিৰকালৰ মধ্যস্থতাৰ প্ৰসাদ বন্ধ হোৱাটো নিশ্চিত কৰে আৰু ৫৪ পদলৈ লক্ষ্য কৰোঁ যিয়ে পবিত্ৰস্থানৰ অপবিত্ৰতাৰ সাক্ষ্য দিয়ে: ৰজাই হোমবলিৰ বেদীত নিৰ্জনতাৰ ঘৃণনীয় গ্ৰন্থখন স্থাপন কৰিলে।
এই দুষ্টতাৰ উৎপত্তিস্থলত, ইস্ৰায়েলৰ এই ধৰ্মত্যাগ : ১মা ১:১১ সেই সময়তে ইস্ৰায়েলত এক প্ৰজন্মৰ বিচ্যুত লোকৰ জন্ম হৈছিল যিয়ে বহু লোকক তেওঁলোকৰ পিছফালে টানি আনিছিল: “আহক আমি আমাৰ চৌপাশৰ জাতিবোৰৰ লগত মিত্ৰতা কৰোঁ,” তেওঁলোকে ক’লে, “কিয়নো আমি তেওঁলোকৰ পৰা পৃথক হোৱাৰ পৰাই আমাৰ ওপৰত বহুতো দুৰ্ভাগ্য হৈছে .” ইতিমধ্যে দুৰ্ভাগ্যবোৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ অবিশ্বাসৰ পৰিণতি আছিল আৰু তেওঁলোকে নিজৰ বিদ্ৰোহী মনোভাৱেৰে নিজৰ ওপৰত আৰু অধিক দুৰ্ভাগ্য আনিবলৈ ওলাইছিল।
এই ৰক্তাক্ত ট্ৰেজেডীত গ্ৰীক আধিপত্যই দানৰ মূৰ্তিৰ ব্ৰঞ্জত পাপৰ সৰ্বব্যাপী প্ৰতীকক ভালদৰে ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিছিল। নাহৰফুটুকী Dan.7 ৰ দাগযুক্ত; আৰু দানৰ দুৰ্গন্ধময় ছাগলী ।৮। কিন্তু আৰু এটা সবিশেষ মন কৰিবলগীয়া। -১৬৮ চনত এন্টিঅ'কাছ ৪য়ে জেৰুজালেমলৈ পঠোৱা শাস্তিমূলক মিছনেৰীজনক এপ'লনিয়াছ বুলি কোৱা হয়, আৰু এই গ্ৰীক নাম যিটোৰ ফৰাচী ভাষাৰ অৰ্থ হৈছে "ধ্বংসকাৰী", আত্মাই এপ'.৯:১১ত, শেষ দিনৰ ভুৱা প্ৰটেষ্টেণ্ট খ্ৰীষ্টান ধৰ্মই পবিত্ৰ বাইবেলৰ ধ্বংসাত্মক ব্যৱহাৰক নিন্দা কৰিবলৈ বাছি ল'ব; অৰ্থাৎ যিসকলে চূড়ান্ত মহান চূড়ান্ত দুৰ্যোগৰ আয়োজন কৰিব । এপলনিয়াছে ২২,০০০ সৈনিক লৈ জেৰুজালেমলৈ আহিছিল আৰু বিশ্ৰামবাৰৰ দিনটোত ৰাজহুৱা অস্ত্ৰ প্ৰদৰ্শনৰ সময়ত তেওঁ সকলো ইহুদী দৰ্শকক হত্যা কৰিছিল। তেওঁলোকে এই অপবিত্ৰ স্বাৰ্থৰে বিশ্ৰামবাৰ অশুচি কৰিলে আৰু ঈশ্বৰে তেওঁলোকক বধ কৰিবলৈ দিলে। আৰু তেওঁৰ খং কমি নাযায় কাৰণ এই ৰক্তাক্ত তথ্যৰ আঁৰত ইহুদীসকলৰ হেলেনীকৰণৰ নিৰ্দেশ দিয়া হৈছে। ৰাজকীয় প্ৰতিনিধি এথেন্সৰ জেৰন্টিয়াছে সমগ্ৰ জনসাধাৰণৰ ওপৰত চমৰিয়াৰ দৰে জেৰুজালেমত উপাসনা আৰু নৈতিকতাক হেলেনীকৰণ জাপি দিছিল । তেতিয়া জেৰুজালেমৰ মন্দিৰ অলিম্পিয়ান জিউছৰ নামত আৰু গেৰিজিম পৰ্বতৰ মন্দিৰ অতিথিপৰায়ণ জিউছৰ নামত উৎসৰ্গা কৰা হৈছিল । এইদৰে আমি দেখিবলৈ পাওঁ যে ঈশ্বৰে নিজৰ মন্দিৰৰ পৰা, যিৰূচালেমৰ পৰা আৰু সমগ্ৰ জাতিৰ পৰা নিজৰ সুৰক্ষা আঁতৰাইছে। পবিত্ৰ নগৰখন ক্ষোভেৰে তৃপ্ত, প্ৰত্যেকটোৱেই শেষৰখনতকৈ অধিক ঘৃণনীয়। কিন্তু কেৱল ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাহে প্ৰযোজ্য আছিল, ইমানেই ডাঙৰ আছিল বেবিলনলৈ বিতাড়ন কৰা সতৰ্কবাণীৰ পিছত নৈতিক আৰু ধৰ্মীয় শিথিলতা।
Dan 11:32 তেওঁ নিয়মৰ বিৰোধীসকলক চাতুৰীৰে পটাব। কিন্তু যিসকল লোকে নিজৰ ঈশ্বৰক চিনি পায়, তেওঁলোকে দৃঢ়তাৰে কাম কৰিব,
৩২ক- মিত্ৰতাৰ বিশ্বাসঘাতকক চাতুৰীৰে পটাব
এই স্পষ্টীকৰণে নিশ্চিত কৰে যে ঐশ্বৰিক শাস্তি প্ৰাপ্য আৰু ন্যায্য আছিল। পবিত্ৰ স্থানত অপবিত্ৰতাই নিয়ম হৈ পৰিছিল।
৩২খ- কিন্তু যিসকল লোকে নিজৰ ঈশ্বৰক চিনি পায়, তেওঁলোকে দৃঢ়তাৰে কাম কৰিব;
এই ট্ৰেজেডীত আন্তৰিক আৰু যোগ্য বিশ্বাসীসকলে নিজৰ নিষ্ঠাৰ দ্বাৰা নিজকে পৃথক কৰি তুলিছিল আৰু সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ পবিত্ৰ নিয়মক সন্মান কৰাতকৈ শ্বহীদ হিচাপে মৃত্যু হোৱাটো পছন্দ কৰিছিল।
আকৌ এবাৰ, দ্বিতীয় পাঠত, ১০৯০ প্ৰকৃত দিনৰ এই ৰক্তাক্ত অভিজ্ঞতা দান.৭:২৫, ১২:৭ আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৬-১৪; ১১:২-৩; ১৩:৫।
প্ৰাচীন কালৰ প্ৰেক্ষাপটত সাম্প্ৰতিক পৰিঘটনাবোৰলৈ উভতি চালে
কি হৈছে বুজিবলৈ মই এজন কেমেৰামেনে নিবিড়ভাৱে অনুসৰণ কৰি থকা এটা দৃশ্যৰ চিত্ৰগ্ৰহণৰ ছবিখন ব্যৱহাৰ কৰিম। এইখিনিতে তেওঁ উচ্চতা বৃদ্ধি কৰাৰ লগে লগে জুম আউট কৰে, আৰু দৃষ্টিক্ষেত্ৰখন ক্ৰমান্বয়ে বহল হৈ পৰে। যাতে ধৰ্মীয় ইতিহাসত প্ৰয়োগ কৰিলে আত্মাৰ দৃষ্টিভংগীয়ে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ সমগ্ৰ ধৰ্মীয় ইতিহাস, ইয়াৰ প্ৰাৰম্ভিক আৰম্ভণিৰ পৰা, ইয়াৰ দুখ-কষ্টৰ ঘণ্টা, শ্বহীদৰ সময়, প্ৰত্যাশিত ত্ৰাণকৰ্তাৰ প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ দ্বাৰা চিহ্নিত গৌৰৱময় অন্তলৈকে তদাৰক কৰে।
Dan 11:33 আৰু তেওঁলোকৰ মাজৰ জ্ঞানীসকলে বহুতকে শিক্ষা দিব, কিন্তু কিছুমানে তৰোৱাল, শিখা, বন্দী আৰু লুটপাতৰ দ্বাৰা কিছু সময়ৰ বাবে পতিত হ’ব।
৩৩ক- আৰু তেওঁলোকৰ মাজৰ আটাইতকৈ জ্ঞানীসকলে জনসমাগমক শিক্ষা দিব
যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাঁচনিসকলৰ লগতে তৰ্চৰ পৌল, যাৰ ওচৰত আমি নতুন নিয়মৰ ১৪খন পত্ৰ ঋণী। এই নতুন ধৰ্মীয় নিৰ্দেশনাই এটা নাম বহন কৰে: "সুসমাচাৰ," অৰ্থাৎ নিৰ্বাচিত লোকসকলক ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰা আগবঢ়োৱা পৰিত্ৰাণৰ শুভবাৰ্তা। এইদৰে আত্মাই আমাক সময়ৰ লগে লগে আগুৱাই লৈ যায় আৰু পৰীক্ষা কৰা নতুন লক্ষ্য খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসত পৰিণত হয়।
৩৩খ- তৰোৱাল আৰু শিখা, বন্দী আৰু লুণ্ঠনৰ দ্বাৰা কিছু সময়ৰ বাবে পৰিব।
কিছু সময়ৰ বাবে, স্বৰ্গদূতৰ যোগেদি আত্মাই কয়, আৰু এই সময় হ’ব ১২৬০ দীঘলীয়া ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা বছৰ, কিন্তু কিছুমান ৰোমান সম্ৰাট কেলিগুলা, নীৰো, ডমিটিয়ান আৰু ডাইক্লিটিয়ানৰ অধীনত খ্ৰীষ্টান হোৱাৰ অৰ্থ আছিল শ্বহীদ হৈ মৃত্যুবৰণ কৰা। প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১০ পদত আত্মাই ৰোমান পোপৰ জোৰ-জবৰদস্তিৰ সময়বোৰক উদগনি দিছে, এইদৰে কৈছে: যদি কোনোবাই বন্দীত্বলৈ লৈ যায়, তেন্তে তেওঁ বন্দীত্বলৈ যাব; যদি কোনোৱে তৰোৱালেৰে হত্যা কৰে, তেন্তে তৰোৱালেৰে তেওঁক হত্যা কৰিব লাগিব। ইয়াত সন্তসকলৰ অধ্যৱসায় আৰু বিশ্বাস ৷
Dan 11:34 আৰু যেতিয়া তেওঁলোক পতিত হয়, তেতিয়া তেওঁলোকক অলপ সহায় কৰা হ’ব;
৩৪ক- সঁচাকৈয়ে পোপৰ নিষ্ঠুৰ আধিপত্যৰ এই সময়ছোৱাতে এই পদৰ ভণ্ডসকলে সহায়ক হিচাপে আবিৰ্ভাৱ হৈছিল। তেওঁলোকৰ চিনাক্তকৰণ যীচু খ্ৰীষ্টই শিকোৱা মূল্যবোধ আৰু আজ্ঞাৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ অৱজ্ঞাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হয়, আৰু এই ক্ষেত্ৰত এই লক্ষ্য যুগৰ বাবে তৰোৱালেৰে হত্যা কৰা নিষেধাজ্ঞা। ইতিহাস পুনৰ বিবেচনা কৰিলে আপুনি তেতিয়া বুজিব পাৰিব যে ১৫ শতিকাৰ পৰা আমাৰ সময়লৈকে বহল প্ৰটেষ্টেণ্ট আন্দোলনক ধাৰ্মিক বিচাৰক যীচু খ্ৰীষ্টই ভণ্ডামি বুলি বিবেচিত কৰিছে। ১৮৪৩ চনৰ পৰা তেওঁলোকৰ সম্পূৰ্ণ পৰিত্যাগ সেয়েহে বুজিবলৈ আৰু গ্ৰহণ কৰিবলৈ সহজ হ’ব।
Dan 11:35 আৰু কিছুমান জ্ঞানী পতিত হ’ব, যাতে তেওঁলোকক শুদ্ধ, শুদ্ধ আৰু বগা কৰা হয়, শেষৰ সময়লৈকে;
৩৫ক- কিছুমান জ্ঞানী মানুহ পতিত হ’ব, যাতে তেওঁলোক শুদ্ধ, শুদ্ধ আৰু বগা কৰা হয়, শেষৰ সময়লৈকে
এই বক্তব্যৰ দ্বাৰা বিচাৰ কৰিলে খ্ৰীষ্টান জীৱনৰ মানদণ্ড হৈছে পৰীক্ষা আৰু নিৰ্বাচন , জগতৰ শেষলৈকে নিৰ্যাতন সহ্য আৰু অত্যাচাৰৰ সন্মুখীন হ'ব পৰা ক্ষমতাৰ দ্বাৰা। এইদৰে শান্তি আৰু সহনশীলতাৰ প্ৰতি অভ্যস্ত আধুনিক মানুহে আৰু একো বুজি নাপায়। এই বাৰ্তাবোৰত তেওঁ নিজৰ জীৱনটোক চিনি নাপায়। এই কাৰণেই এই বিষয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ৭ আৰু ৯:৫-১০ পদত ব্যাখ্যা দিয়া হ'ব। ১৫০ বাস্তৱ বছৰৰ ধৰ্মীয় শান্তিৰ এটা দীঘলীয়া সময় অৰ্থাৎ "পাঁচটা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক মাহ" ঈশ্বৰে প্ৰগ্ৰেম কৰিছিল, কিন্তু ১৯৯৫ চনৰ পৰা এই সময়ছোৱাৰ অন্ত পৰিল আৰু পুনৰ ধৰ্মীয় যুদ্ধ আৰম্ভ হৈছে। ইছলামে ফ্ৰান্স আৰু সমগ্ৰ বিশ্বৰ অন্যান্য ঠাইত হত্যা কৰি আছে; আৰু ইয়াৰ ক্ৰিয়া তীব্ৰতৰ হোৱাৰ নিয়তি আছে যেতিয়ালৈকে ই সমগ্ৰ পৃথিৱীখনক অগ্নিসংযোগ নকৰে।
৩৫খ- কাৰণ নিৰ্দিষ্ট সময়তহে আহিব
এইটোৱেই হ’ব জগতৰ অন্ত, আৰু স্বৰ্গদূতে আমাক কয় যে শান্তি বা যুদ্ধৰ কোনো চিন-মোকামই কাকো ইয়াক অহা দেখিবলৈ নিদিয়ে। ই এটা এটা কাৰকৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে: ঈশ্বৰে নিৰ্ধাৰণ কৰা " সময় " অৰ্থাৎ তেওঁৰ পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিতসকলক নিয়োজিত কৰা ৬,০০০ বছৰৰ অন্ত। আৰু এই শেষৰ পৰা এতিয়া আমি দহ বছৰ নৌহওঁতেই ঈশ্বৰে আমাক তাৰিখটো জানিবলৈ অনুগ্ৰহ দিছে: ২০৩০ চনৰ ৩ এপ্ৰিলৰ আগৰ বসন্তৰ ২০ মাৰ্চ, অৰ্থাৎ খ্ৰীষ্টৰ প্ৰায়শ্চিত্তমূলক মৃত্যুৰ ২০০০ বছৰৰ পিছত। তেওঁ নিজৰ নিৰ্বাচিতসকলক বচাবলৈ আৰু তেওঁলোকক হত্যা কৰাৰ উদ্দেশ্যেৰে কৰা হত্যাকাৰী বিদ্ৰোহীসকলক ধ্বংস কৰিবলৈ শক্তিশালী আৰু বিজয়ী যেন দেখা যাব।
"খ্ৰীষ্টান" ৰোমৰ কেথলিক পোপৰ শাসন ব্যৱস্থা: পশ্চিমীয়া বিশ্বৰ ধৰ্মীয় ইতিহাসত মহান নিৰ্যাতনকাৰী।
তেওঁৰ বাবেই আন্টিয়কাছ ৪ য়ে আমাক নেতৃত্ব দিব লাগিছিল। টাইপে নিজৰ এন্টিটাইপ প্ৰস্তুত কৰিছে, আৰু এই তুলনাৰ বিষয়ে আমি কি ক’ব পাৰো? নিশ্চিতভাৱে অসাধাৰণ পৰিসৰৰ গ্ৰীক নিৰ্যাতনকাৰীজনে ১০৯০ বাস্তৱিক দিন কাম কৰিছিল, কিন্তু পেপিজমে নিজৰ ফালৰ পৰা প্ৰায় ১২৬০ বাস্তৱ বছৰ ধৰি ক্ৰোধিত হৈ থাকিব, যাৰ ফলত ইতিহাসৰ সকলো আৰ্হিক অতিক্ৰম কৰিব।
Dan 11:36 ৰজাই নিজৰ ইচ্ছামতে কৰিব; তেওঁ নিজকে সকলো দেৱতাৰ ওপৰত উচ্চ আৰু মহিমামণ্ডিত কৰিব, আৰু দেৱতাৰ ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে আচৰিত কথা ক’ব; ক্ৰোধ সম্পন্ন নোহোৱালৈকে তেওঁ সমৃদ্ধিশালী হ’ব, কিয়নো যি নিৰ্ধাৰিত সেয়া সম্পন্ন হ’ব।
৩৬ক- এই পদৰ শব্দবোৰ অস্পষ্ট হৈয়েই আছে আৰু এতিয়াও গ্ৰীক ৰজা আৰু ৰোমান পোপৰ ৰজাৰ লগত খাপ খুৱাব পাৰি। ভৱিষ্যদ্বাণীৰ প্ৰকাশক গাঁথনিটো তলৰ পাঠকৰ পৰা লুকুৱাই ৰাখিব লাগিব। এটা সৰু বিৱৰণে অৱশ্যে পোপৰ লক্ষ্য নিৰ্ধাৰণ কৰে; ই হৈছে নিখুঁততা: কাৰণ যিটো নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে সেয়া সম্পন্ন হ’ব। এই উক্তিটোৱে দান.৯:২৬ৰ প্ৰতিধ্বনি দিয়ে: বাষষ্ঠি সপ্তাহৰ পিছত এজন অভিষিক্তক কাটি পেলোৱা হ’ব, আৰু তেওঁৰ নিজৰ বাবে একো নাথাকিব। যিজন নেতা আহিব, তেওঁৰ লোকসকলে নগৰ আৰু পবিত্ৰস্থানক ধ্বংস কৰিব , আৰু তেওঁলোকৰ অন্ত বানপানীৰ দৰে আহিব; এইটো নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে যে ধ্বংসলীলা (বা ধ্বংসলীলা) যুদ্ধৰ শেষলৈকে থাকিব ।
Dan 11:37 তেওঁ নিজৰ পূৰ্বপুৰুষৰ দেৱতা, নাৰীৰ দেৱতা আৰু কোনো দেৱতাৰ প্ৰতি কোনো গুৰুত্ব নিদিব, কিন্তু সকলোতকৈ নিজকে মহিমামণ্ডিত কৰিব।
৩৭ক- পূৰ্বপুৰুষৰ দেৱতাক তেওঁৰ কোনো গুৰুত্ব নাথাকিব
ইয়াত আছে, আমাৰ বুজাবুজি স্পষ্ট কৰা সৰু সৰু বিৱৰণটো। আমাৰ ইয়াত আনুষ্ঠানিক প্ৰমাণ আছে যে তেওঁৰ কথাৰ দ্বাৰা লক্ষ্য কৰি লোৱা ৰজাজন চতুৰ্থ এণ্টিঅ’কাছ হ’ব নোৱাৰে যিয়ে নিজৰ পূৰ্বপুৰুষৰ দেৱতাক সন্মান কৰিছিল আৰু তাৰ ভিতৰত আটাইতকৈ ডাঙৰ, জিউছ অলিম্পছৰ দেৱতাসকলৰ দেৱতা যাক তেওঁ জেৰুজালেমৰ ইহুদী মন্দিৰটো আগবঢ়াইছিল। এইদৰে আমি এই অনস্বীকাৰ্য প্ৰমাণ লাভ কৰোঁ যে লক্ষ্য ৰজাজন সঁচাকৈয়ে খ্ৰীষ্টান যুগৰ ৰোমান পোপৰ শাসন। এতিয়াৰ পৰা সকলো প্ৰকাশিত বাক্য সেয়েহে দান.৭ৰ পৰা পৃথক আৰু দান.৮ৰ পৰা অহংকাৰী আৰু ধূৰ্ত এই ৰজাৰ বিষয়ে হ’ব ; মই যোগ দিওঁ, এই ধ্বংসাত্মক বা নিৰ্জন ৰজা দান.৯:২৭। "ৰকেটৰ পৰ্যায়" সকলোৱে মূৰটোক সমৰ্থন কৰে পোপৰ মানুহৰ , সৰু আৰু অহংকাৰী আধিপত্যৰ শিখৰত ৰখা।
পোপৰ ৰোমে নিজৰ পিতৃসকলৰ দেৱতাক সন্মান কৰেনে? আনুষ্ঠানিকভাৱে নহয়, কাৰণ ইয়াৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম গ্ৰহণৰ ফলত ই পৌত্তলিক ৰোমান দেৱতাৰ নাম পৰিত্যাগ কৰিবলৈ বাধ্য হয়। কিন্তু ই তেওঁলোকৰ উপাসনাৰ ৰূপ আৰু শৈলী সংৰক্ষণ কৰি ৰাখিছে: খোদিত, ভাস্কৰ্য্য বা ঢালাই কৰা প্ৰতিমূৰ্তি যিবোৰৰ আগত ইয়াৰ উপাসকসকলে প্ৰাৰ্থনাত প্ৰণাম আৰু আঁঠু লৈ থাকে। ঈশ্বৰে তেওঁৰ সকলো নিয়মত নিন্দা কৰা এই আচৰণক ৰক্ষা কৰিবলৈ ই বাইবেলখনক সাধাৰণ মৰ্ত্যলোকৰ বাবে দুৰ্গম কৰি তুলিছিল আৰু জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ দহ আজ্ঞাৰ দ্বিতীয়খন আজ্ঞাক দমন কৰিছিল কাৰণ ইয়াত এই প্ৰথা নিষিদ্ধ কৰা হৈছে আৰু ইয়াৰ উলংঘাকাৰীসকলৰ বাবে পৰিকল্পিত শাস্তি প্ৰকাশ কৰা হৈছে। চয়তান নহ’লে কোনে লুকুৱাব বিচাৰিব পাৰে লাভ কৰা শাস্তি? পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাৰ ব্যক্তিত্ব সেয়েহে এই পদত প্ৰস্তাৱিত সংজ্ঞাৰ ভিতৰত পৰে।
৩৭খ- নাৰীক আনন্দ কৰা দেৱতাক
পোপাৰে পৰিত্যাগ কৰা পৌত্তলিক ৰোমান ধৰ্মক মনত ৰাখিয়েই ঈশ্বৰৰ আত্মাই এই লেতেৰা বিষয়টোক উদগনি দিয়ে। কাৰণ ই পবিত্ৰতাৰ মূল্যবোধ প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ নিজৰ প্ৰকাশ্য যৌন ঐতিহ্যক পিঠি দিছে। এই প্ৰস্তাৱিত দেৱতাজন হৈছে প্ৰিয়াপাছ, যিটো পুৰুষ ফেলাছক ৰোমৰ গীৰ্জাৰ পৌত্তলিক পিতৃসকলে দেৱতা হিচাপে সন্মান জনায়। এইটো তেতিয়াও গ্ৰীক পাপৰ উত্তৰাধিকাৰ আছিল। আৰু এই যৌন ঐতিহ্যৰ সৈতে ভাঙিবলৈ ই মাংস আৰু আত্মাৰ বিশুদ্ধতাক অত্যধিক ৰক্ষা কৰে।
Dan 11:38 তথাপিও তেওঁ নিজৰ ভৰিৰ তলত দুৰ্গ দেৱতাক সন্মান কৰিব আৰু তেওঁৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে চিনি নোপোৱা তেওঁক সোণ আৰু ৰূপ, বহুমূলীয়া শিল আৰু ব্যয়বহুল বস্তুৰে উপাসনা কৰিব।
৩৮ক- অৱশ্যে তেওঁ নিজৰ পীঠত দুৰ্গ দেৱতাক সন্মান কৰিব
এজন নতুন পৌত্তলিক দেৱতাৰ জন্ম হয়: দুৰ্গৰ দেৱতা ৷ তেওঁৰ পেডেষ্টেল মানুহৰ মনত আৰু তেওঁৰ উচ্চতা তেওঁ পোৱা ছাপৰ সমান।
পৌত্তলিক ৰোমে সকলো বতাহৰ বাবে মুকলি পৌত্তলিক মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিছিল; স্তম্ভৰ দ্বাৰা সমৰ্থিত ৰাজধানীবোৰ যথেষ্ট আছিল। কিন্তু খ্ৰীষ্টান ধৰ্মত সন্মতি দি ৰোমে ধ্বংসপ্ৰাপ্ত ইহুদী আৰ্হিটোৰ ঠাই লোৱাৰ লক্ষ্য লৈছিল। ইহুদীসকলৰ এটা বন্ধ মন্দিৰ আছিল যাৰ ৰূপ আছিল ইয়াৰ গৌৰৱ আৰু প্ৰতিপত্তি। ৰোমে সেয়েহে ইয়াক অনুকৰণ কৰি পাছলৈ দুৰ্গযুক্ত দুৰ্গৰ দৰে ৰোমানস্ক গীৰ্জা নিৰ্মাণ কৰিব, কাৰণ নিৰাপত্তাহীনতাই ৰাজত্ব কৰে আৰু আটাইতকৈ ধনী লৰ্ডসকলে নিজৰ ঘৰক দুৰ্গম কৰি ৰাখে। ৰোমেও একে কাম কৰে। কেথেড্ৰেলৰ সময়লৈকে ই নিজৰ গীৰ্জাসমূহ কঠোৰ শৈলীৰে নিৰ্মাণ কৰে, আৰু তাত, সকলো সলনি হয়। ঘূৰণীয়া চালবোৰ আকাশৰ ফালে আঙুলিয়াই দিয়া শিখৰ হৈ পৰে, আৰু এইটো, ওখ আৰু ওখ। বাহিৰৰ মুখাৱয়ববোৰে জৰীৰ ৰূপ লয়, ইয়াক সকলো ৰঙৰ ষ্টেইনড গ্লাছৰ খিৰিকীৰে সমৃদ্ধ কৰা হৈছে যিয়ে ভিতৰলৈ ইৰিডিচেণ্ট পোহৰ আনে যিয়ে অফিচিয়েল, অনুগামী আৰু দৰ্শকক আপ্লুত কৰে।
৩৮খ- এই দেৱতাক, যাক তেওঁৰ পিতৃসকলে চিনি নাপালে, তেওঁ সোণ-ৰূপেৰে, বহুমূলীয়া শিল আৰু ব্যয়বহুল বস্তুৰে শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাব।
তেওঁলোকক আৰু অধিক প্ৰলোভনমূলক কৰি তুলিবলৈ ভিতৰৰ দেৱালবোৰ সোণ, ৰূপ, বহুমূলীয়া মুকুতা আৰু দামী বস্তুৰে সজাই তোলা হৈছে : প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:৫ পদৰ বেশ্যা বেবিলনে নিজৰ ক্লায়েণ্টসকলক আকৰ্ষণ আৰু পটাবলৈ কেনেকৈ দেখুৱাব জানে।
সত্য ঈশ্বৰে নিজকে প্ৰলোভিত হ’বলৈ নিদিয়ে কাৰণ এই মহিমাই তেওঁক উপকাৰ নকৰে। তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত তেওঁ এই পোপৰ ৰোমক নিন্দা কৰিছে যাৰ সৈতে তেওঁৰ কেতিয়াও সামান্যতম সম্পৰ্ক নাছিল। তেওঁৰ বাবে ইয়াৰ ৰোমানস্ক বা গথিক গীৰ্জাসমূহ কেৱল অধিক পৌত্তলিক দেৱতা যিয়ে কেৱল আধ্যাত্মিক লোকসকলক প্ৰলোভিত কৰাৰ কাম কৰে, যাক ই তেওঁৰ পৰা আঁতৰাই পেলায়: এজন নতুন দেৱতাৰ জন্ম হয়: দুৰ্গৰ দেৱতা আৰু তেওঁ এনে বহুক প্ৰলোভিত কৰে যিয়ে বিশ্বাস কৰে যে তেওঁলোকে ইয়াৰ দেৱালত অসমতাপূৰ্ণভাৱে উচ্চ চিলিঙৰ তলত প্ৰৱেশ কৰি ঈশ্বৰক বিচাৰি পাব।
দান ১১:৩৯ বিদেশী দেৱতাৰ লগতেই তেওঁ দুৰ্গম স্থানৰ বিৰুদ্ধে কাম কৰিব আৰু তেওঁ বিদেশী দেৱতাৰ সৈতে দুৰ্গসমূহৰ দুৰ্গসমূহৰ কাম কৰিছে আৰু তেওঁক চিনি পোৱাসকলক তেওঁ সন্মানেৰে ভৰাই তুলিব, তেওঁ তেওঁলোকক বহুতৰ ওপৰত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিব, তেওঁ তেওঁলোকক পুৰস্কাৰ হিচাপে মাটি বিতৰণ কৰিব।
৩৯ক- আৰু তেওঁ বিদেশী দেৱতাৰ সৈতে দুৰ্গৰ দুৰ্গসমূহৰ কাম কৰিছিল
ঈশ্বৰৰ বাবে তেওঁৰ সন্মুখত মাত্ৰ এজন সক্ৰিয় দেৱতা আছে, অৰ্থাৎ তেওঁৰ বাবে বিদেশী এজন : তেওঁ হৈছে চয়তান, চয়তান, যাৰ বিৰুদ্ধে যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ পাঁচনি আৰু শিষ্যসকলক সতৰ্ক কৰি দিছিল। হিব্ৰু পাঠত ই "বিপক্ষে কাম কৰা"ৰ প্ৰশ্ন নহয় বৰঞ্চ "কৰোৱাৰ" প্ৰশ্ন। একেটা বাৰ্তা প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:৩ পদতো পঢ়া হ'ব, এই ৰূপত: ... অজগৰটোৱে তেওঁক নিজৰ ক্ষমতা আৰু সিংহাসন আৰু মহান কৰ্তৃত্ব দিলে । অজগৰটো যি প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৯ পদত চয়তান কিন্তু একে সময়তে প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৩ অনুসৰি সাম্ৰাজ্যিক ৰোম।
তদুপৰি খ্ৰীষ্টান ধৰ্মলৈ ধৰ্মান্তৰিত হৈ ৰোমান কৰ্তৃপক্ষই সেই প্ৰকৃত ঈশ্বৰক গ্ৰহণ কৰিলে যিজন ইয়াৰ বাবে বিদেশী আছিল যিহেতু তেওঁ প্ৰথমে ইহুদীসকলৰ ঈশ্বৰ, ইব্ৰীসকলৰ ঈশ্বৰ, অব্ৰাহামৰ বংশধৰ আছিল।
৩৯খ- আৰু তেওঁক চিনি পোৱাসকলক তেওঁ সন্মান কৰিব
এই সন্মান ধৰ্মীয়। পেপিজমে পৃথিৱীত ঈশ্বৰৰ প্ৰতিনিধি হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া ৰজাসকলৰ ওচৰলৈ আনে, নিজৰ কৰ্তৃত্বৰ বাবে ঈশ্বৰৰ কৰ্তৃত্বৰ মোহৰ। ৰজাসকল সঁচাকৈয়ে ৰজা হয় যেতিয়া গীৰ্জাই তেওঁলোকক নিজৰ দেৱীকৃত দুৰ্গসমূহৰ এটাত পবিত্ৰ কৰে , ফ্ৰান্স, চেণ্ট-ডেনিছ আৰু ৰেইমছত।
৩৯গ- তেওঁ তেওঁলোকক কেইবাটাওৰ ওপৰত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিব
পেপিজমে সাম্ৰাজ্যবাদী উপাধি প্ৰদান কৰে যিয়ে অন্যান্য অধীনস্থ ৰজাসকলৰ ওপৰত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰা এজন সাৰ্বভৌম ৰজাক নিৰ্ধাৰণ কৰে। আটাইতকৈ বিখ্যাত: চাৰ্লমেন, পঞ্চম চাৰ্লছ, প্ৰথম নেপোলিয়ন , হিটলাৰ।
৩৯ঘ- তেওঁ তেওঁলোকক পুৰস্কাৰ হিচাপে মাটি বিতৰণ কৰিব।
এই কালিক মহাশক্তি, স্থলজ আৰু আকাশী উভয় শক্তি, ইয়াৰ দাবী অনুসৰি পৃথিৱীৰ ৰজাসকলৰ বাবে ভালদৰে উপযুক্ত আছিল। কাৰণ ই তেওঁলোকৰ মতানৈক্য নিষ্পত্তি কৰিছিল, বিশেষকৈ বিজয়ী বা আৱিষ্কাৰ কৰা ভূমিৰ ক্ষেত্ৰত। এইদৰে ১৪৯৪ চনত পোপৰ ভিতৰত আটাইতকৈ বেয়া, কাৰ্যভাৰত থকা এজন হত্যাকাৰী আলেকজেণ্ডাৰ ৬ বৰ্গিয়াক স্পেইন আৰু পৰ্তুগালৰ মাজত প্ৰাচীন কালৰ পৰা পুনৰ আৱিষ্কাৰ কৰা দক্ষিণ আমেৰিকাৰ ভূখণ্ডৰ আবণ্টন আৰু দখলৰ বিভাজন কৰিবলৈ মেৰিডিয়ান লাইন স্থাপন কৰিবলৈ নেতৃত্ব দিয়া হয়।
তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধ বা Apo.9 ৰ ষষ্ঠ ট্ৰুম্পেট ।
ই মানৱতাক জনসংখ্যাৰ এক তৃতীয়াংশ হ্ৰাস কৰে আৰু জাতীয় স্বাধীনতাৰ অন্ত পেলাই ই আপোত ঘোষণা কৰা চূড়ান্ত মহান দুৰ্যোগ প্ৰতিষ্ঠা কৰিব পৰা সাৰ্বজনীন শাসন ব্যৱস্থাক প্ৰস্তুত কৰে। ১/ আক্ৰমণাত্মক অভিনেতাসকলৰ ভিতৰত মুছলমান দেশৰ ইছলাম আছে, গতিকে এই বিষয়ত বাইবেলৰ দৃষ্টিভংগী আপোনালোকক আগবঢ়াইছো।
ইছলামৰ ভূমিকা
ইছলামৰ অস্তিত্ব আছে কাৰণ ঈশ্বৰৰ প্ৰয়োজন। বচাবলৈ নহয়, এই ভূমিকা কেৱল যীচু খ্ৰীষ্টই অনা অনুগ্ৰহৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল, কিন্তু তেওঁৰ শত্ৰুক আঘাত কৰা, হত্যা কৰা, হত্যা কৰা। ইতিমধ্যে পুৰণি নিয়মত ইস্ৰায়েলৰ অবিশ্বাসৰ শাস্তি দিবলৈ ঈশ্বৰে "ফিলিষ্টী" লোকসকলৰ আশ্ৰয় লৈছিল। নতুনত খ্ৰীষ্টান অবিশ্বাসক শাস্তি দিবলৈ তেওঁ মুছলমানক আহ্বান জনায়। মুছলমান আৰু আৰবৰ উৎপত্তিস্থলত ইছমাইল, ইব্ৰাহীম আৰু হাগাৰৰ পুত্ৰ, তেওঁৰ পত্নী চাৰাৰ মিচৰৰ দাস। আৰু ইতিমধ্যে সেই সময়ত ইচমাইলৰ বৈধ পুত্ৰ ইচহাকৰ লগত বিবাদ হৈছিল। এইটো ইমানেই হ’ল যে ঈশ্বৰৰ সন্মতি অনুসৰি চাৰাৰ অনুৰোধত হাগাৰ আৰু ইছমাইলক অব্ৰাহামে শিবিৰৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰিলে। আৰু ঈশ্বৰে বহিষ্কৃত লোকসকলৰ যত্ন লৈছিল, যাৰ বংশধৰসকল, আঢ়ৈ বছৰীয়া ভাইসকলে অব্ৰাহামৰ বংশধৰসকলৰ প্ৰতি শত্ৰুতাপূৰ্ণ মনোভাৱ বজাই ৰাখিব: প্ৰথমজন, ইহুদী; দ্বিতীয়টো, যীচু খ্ৰীষ্টত, খ্ৰীষ্টান। ইয়াত আদিপুস্তক ১৬:১২ পদত ইছমাইল আৰু তেওঁৰ আৰব বংশধৰসকলৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা বাক্যসমূহ দিয়া হৈছে: " তেওঁ বনৰীয়া গাধৰ দৰে হ'ব; তেওঁৰ হাত সকলোৰে বিৰুদ্ধে হ'ব, আৰু সকলোৰে হাত তেওঁৰ বিৰুদ্ধে হ'ব; আৰু তেওঁ নিজৰ সকলো ভাইৰ বিপৰীতে বাস কৰিব ।" ঈশ্বৰে কথাবোৰৰ ওপৰত নিজৰ চিন্তা আৰু বিচাৰ-বিবেচনা প্ৰকাশ কৰিব বিচাৰে। খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিতসকলে ঈশ্বৰৰ এই পৰিকল্পনাক জানিব আৰু ভাগ কৰিব লাগিব যিয়ে পৃথিৱীৰ জনগোষ্ঠী আৰু শক্তিসমূহক নিজৰ পৰম ইচ্ছা অনুসৰি ব্যৱহাৰ কৰে। মন কৰিবলগীয়া যে ইছলামৰ প্ৰতিষ্ঠাপক হজৰত মহম্মদৰ জন্ম হৈছিল ৫৩৮ চনত ৰোমান কেথলিক পেপিজম প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ পিছত ষষ্ঠ শতিকাৰ শেষৰ ফালে।ইছলামে পৌত্তলিক কেথলিক ধৰ্ম আৰু সাধাৰণতে খ্ৰীষ্টানসকলক ঈশ্বৰৰ অভিশাপৰ আঘাতত আঘাত কৰা যেন দেখা গৈছিল। আৰু এইটোৱেই হৈছে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা, যেতিয়া সম্ৰাট প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনে সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্ৰাম পৰিত্যাগ কৰি "অজয়ী সূৰ্য্য" (Sol Invictvs)ৰ বাবে উৎসৰ্গিত প্ৰথম দিনটোৰ সপক্ষে লৈছিল, যিটো আমাৰ বৰ্তমানৰ দেওবাৰ। আজিৰ বহু খ্ৰীষ্টানৰ দৰে কনষ্টেণ্টাইনেও ভুলকৈ খ্ৰীষ্টান আৰু ইহুদীৰ মাজত বিৰতি চিহ্নিত কৰিব বিচাৰিছিল। তেওঁ নিজৰ সময়ৰ খ্ৰীষ্টানসকলক ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰক সন্মান জনাই ইহুদী ধৰ্মৰ বাবে তিৰস্কাৰ কৰিছিল। এজন পৌত্তলিক ৰজাৰ পৰা পোৱা এই অযুক্তিকৰ বিচাৰৰ মূল্য দিয়া হৈছিল আৰু শেষলৈকে প্ৰকাশিত বাক্য ৮ আৰু ৯ পদত প্ৰকাশ পোৱা " সাতটা শিঙা " ৰ শাস্তি অৰ্থাৎ দুৰ্ভাগ্য আৰু নাটকৰ নিৰৱচ্ছিন্ন ক্ৰমবৰ্ধমান। চূড়ান্ত শাস্তি আহিব এক ভয়ংকৰ মোহভংগৰ ৰূপত, যেতিয়া যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ মনোনীতসকলক পৃথিৱীৰ পৰা আঁতৰাই পেলাবলৈ আবিৰ্ভাৱ হ’ব। কিন্তু মাত্ৰ আলোচনা কৰা বিষয়বস্তু, "তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধ"ৰ বিষয়বস্তু, নিজেই এই ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ঐশ্বৰিক শাস্তিসমূহৰ ভিতৰত ষষ্ঠটো, য'ত ইছলাম এক প্ৰধান খেলুৱৈ। কাৰণ ঈশ্বৰে ইছমাইলৰ বিষয়েও ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল, আদিপুস্তক ১৭:২০ পদত এইদৰে কৈছিল: " ইছমাইলৰ বিষয়ে মই তোমালোকৰ কথা শুনিছো। চোৱা, মই তেওঁক আশীৰ্ব্বাদ কৰিম আৰু তেওঁক অতিশয় বংশবৃদ্ধি কৰিম; তেওঁ বাৰজন ৰাজকুমাৰ জন্ম দিব, আৰু মই তেওঁক এটা মহান জাতি কৰিম ।" ডেনত অধ্যয়ন পুনৰ আৰম্ভ কৰিবলৈ এই বন্ধনীটো বন্ধ কৰি দিওঁ। ১১:৪০ বজাত।
Dan 11:40 আৰু শেষৰ সময়ত দক্ষিণৰ ৰজাই তেওঁৰ বিৰুদ্ধে ঠেলি দিব , আৰু উত্তৰৰ ৰজাই তেওঁৰ বিৰুদ্ধে ঘূৰ্ণীবতাহৰ দৰে, ৰথ, অশ্বাৰোহী আৰু বহু জাহাজেৰে আহিব;
৪০ক- শেষৰ সময়ত
এইবাৰ সঁচাকৈয়ে মানৱ ইতিহাসৰ অন্ত; পৃথিৱীৰ বৰ্তমানৰ জাতিবোৰৰ সময়ৰ অন্ত। যীচুৱে এই সময় ঘোষণা কৰিছিল, মথি ২৪:২৪ পদত এইদৰে কৈছিল: ৰাজ্যৰ এই শুভবাৰ্ত্তা সকলো জাতিৰ আগত সাক্ষী হিচাপে সমগ্ৰ জগতত প্ৰচাৰ কৰা হ’ব। তেতিয়া শেষ আহিব।
৪০খ- দক্ষিণৰ ৰজাই তেওঁৰ বিৰুদ্ধে আক্ৰমণ কৰিব
ইয়াত আমি সেই অপৰিসীম ঐশ্বৰিক সূক্ষ্মতাক প্ৰশংসা কৰিব লাগিব যিয়ে তেওঁৰ দাসসকলক আন মানুহৰ পৰা কি লুকাই আছে সেয়া বুজিবলৈ অনুমতি দিয়ে। উপৰিভাগত, কিন্তু কেৱল উপৰিভাগত, চেলুচি আৰু লেগিড ৰজাৰ মাজত সংঘাত পুনৰ আৰম্ভ হোৱা যেন লাগে আৰু এই পদটোত চলি আছে, যিটো ইয়াতকৈ বিভ্ৰান্তিকৰ হ’ব নোৱাৰে। কাৰণ বাস্তৱত আমি এই প্ৰসংগটো ৩৪ৰ পৰা ৩৬ পদলৈ এৰি দিলোঁ আৰু এই নতুন সংঘাতৰ অন্ত পৰাৰ সময়টো পোপৰ কেথলিক শাসন আৰু সাৰ্বজনীন প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ খ্ৰীষ্টান যুগৰ বিষয়ে, যিয়ে ইয়াৰ বিশ্বজনীন মিত্ৰতাত প্ৰৱেশ কৰিছিল। এই প্ৰসংগ পৰিৱৰ্তনে আমাক ভূমিকাসমূহ পুনৰ বিতৰণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰে।
তেওঁক " ৰ ভূমিকাত : পোপৰ কেথলিক ইউৰোপ আৰু ইয়াৰ মিত্ৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মসমূহ।
দক্ষিণৰ ৰজা " ৰ ভূমিকাত : ইছলাম জয় কৰা, যিয়ে মানুহক বলপূৰ্বকভাৱে ধৰ্মান্তৰিত কৰিব লাগিব বা দাসত্বত ৰাখিব লাগিব, ইয়াৰ প্ৰতিষ্ঠাপক মহম্মদৰ কাৰ্য্য অনুসৰি।
ইয়াত ক্ৰিয়াৰ বাছনি লক্ষ্য কৰা যাওক: আঘাত কৰা ; হিব্ৰু ভাষাত "নাগাহ"ৰ অৰ্থ হৈছে নিজৰ শিংৰে আঘাত কৰা। বিশেষণ হিচাপে ই অভ্যাসত আঘাত কৰা এজন উগ্ৰ আক্ৰমণকাৰীক বুজায়। এই ক্ৰিয়াটো আৰব ইছলামৰ লগত নিখুঁতভাৱে খাপ খাই পৰে, যিয়ে দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ অন্ত পৰাৰ পিছৰে পৰা পশ্চিমীয়া বিশ্বৰ বিৰুদ্ধে কোনো বাধা নোহোৱাকৈ আক্ৰমণাত্মক হৈ আহিছে। " সংগ্ৰাম কৰা, যুঁজ দিয়া, আঘাত কৰা " সম্ভাৱ্য ক্ৰিয়াই অতি ঘনিষ্ঠতাক সূচায়, সেয়েহে চহৰ আৰু ৰাস্তাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চুবুৰী বা চুবুৰীৰ ধাৰণা। ইউৰোপীয়সকলৰ ধৰ্মীয় অনাগ্ৰহৰ বাবে ইউৰোপত সুপ্ৰতিষ্ঠিত ইছলাম ইছলাম দুয়োটা সম্ভাৱনাই নিশ্চিত কৰে। ১৯৪৮ চনত ইহুদীসকল পেলেষ্টাইনলৈ ঘূৰি অহাৰ পিছত সংগ্ৰাম তীব্ৰতৰ হৈ পৰিছে।পেলেষ্টাইনীসকলৰ ভাগ্যই মুছলমান জনগোষ্ঠীসমূহক পশ্চিমীয়া খ্ৰীষ্টান ঔপনিৱেশিকসকলৰ বিৰুদ্ধে থিয় কৰাইছে। আৰু, ২০২১ চনত ইছলামিক আগ্ৰাসন বৃদ্ধি পাইছে আৰু ইউৰোপীয় জনগোষ্ঠীসমূহৰ মাজত নিৰাপত্তাহীনতাৰ সৃষ্টি কৰিছে, প্ৰথম আৰু প্ৰধানকৈ উত্তৰ আফ্ৰিকান আৰু আফ্ৰিকান জনগোষ্ঠীৰ পূৰ্বৰ উপনিবেশিক ফ্ৰান্স। ইয়াতকৈ ডাঙৰ ৰাষ্ট্ৰীয় সংঘৰ্ষ হ’বনে? হয়তো, কিন্তু আভ্যন্তৰীণ পৰিস্থিতিৰ অৱনতি ঘটাৰ আগতেই নহয় যে মহানগৰখনৰ মাটিতে গোটসমূহৰ মাজত নৃশংস সংঘৰ্ষৰ সৃষ্টি হয়। সেইদিনা ফ্ৰান্সৰ অৱস্থা হ’ব গৃহযুদ্ধৰ; বাস্তৱত, প্ৰকৃত ধৰ্মীয় যুদ্ধৰ: খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম বা ঈশ্বৰহীন অবিশ্বাসীসকলৰ বিৰুদ্ধে ইছলাম।
৪০গ- আৰু উত্তৰৰ ৰজাই ঘূৰ্ণীবতাহৰ দৰে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে আহিব , ৰথ আৰু অশ্বাৰোহী আৰু বহুতো জাহাজ লৈ
যিহিষ্ক.৩৮:১ ত উত্তৰৰ এই ৰজাজনক মাগগ বুলি কোৱা হৈছে , ৰোছ (ৰাছিয়া) , মেচেক (মস্কো) আৰু টুবাল (টোবলস্ক) ৰ ৰাজকুমাৰ আৰু আমি ৯ পদত পঢ়িবলৈ পাওঁ: আৰু আপুনি ওপৰলৈ আহিব, আপুনি ঘূৰ্ণীবতাহৰ দৰে আহিব , আপুনি দেশখন ঢাকিবলৈ ডাৱৰৰ দৰে হ’ব, আপুনি আৰু আপোনাৰ সকলো দল, আৰু আপোনাৰ লগত বহু লোক।
উত্তৰৰ ৰজা " ৰ ভূমিকাত , অৰ্থডক্স ৰাছিয়া আৰু ইয়াৰ মুছলমান মিত্ৰ জনগোষ্ঠীসমূহ । ইয়াত আকৌ " ক্ৰিয়াৰ বাছনি ঘূৰিব ৰাছিয়াৰ ৰাজধানী মস্কো ইউৰোপৰ ৰাজধানী ব্ৰাছেলছ আৰু ইয়াৰ সামৰিক বৰশীৰ মূৰ পেৰিছৰ পৰা ভাল দূৰত্বত। ইউৰোপীয় সমৃদ্ধিয়ে ইয়াৰ নেতাসকলক অন্ধ কৰি পেলাইছে, শক্তিশালী ৰাছিয়াৰ সামৰিক সম্ভাৱনাক তুচ্ছজ্ঞান কৰালৈকে আৰু ছাবমেৰিন যুদ্ধজাহাজ।
" ছিৰিয়ান যুদ্ধ" ৰ ৰূপ লয় য'ত নতুন জাতীয় ইজৰাইল জড়িত হ'ব; যিটো তলৰ পদটোৱে নিশ্চিত কৰিব। কিন্তু এই মুহূৰ্তৰ বাবে ৰাছিয়াই আক্ৰমণ কৰা "ৰজা" ( তেওঁক ) হৈছে ৰোম সন্ধিৰ ইউৰোপ।
৪০ঘ- ই অন্তৰ্দেশলৈ আগবাঢ়ি যাব, ধাৰাবাহিকতাৰ দৰে বিয়পি পৰিব আৰু ওফন্দি উঠিব। ইয়াৰ অতিশয় সামৰিক শ্ৰেষ্ঠত্বই ৰাছিয়াক ইউৰোপ আক্ৰমণ কৰি ইয়াৰ সমগ্ৰ ভূখণ্ড দখল কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে। ইয়াৰ সন্মুখীন হ’লে ফৰাচী সৈন্যৰ কোনো তুলনা নাই; সেইবোৰ থেতেলিয়াই ধ্বংস কৰা হয়।
Dan 11:41 তেওঁ গৌৰৱময় দেশত প্ৰৱেশ কৰিব, আৰু বহুতকে উফৰাই পেলোৱা হ’ব, কিন্তু ইদোম, মোৱাব আৰু অম্মোন সন্তানসকলৰ প্ৰধানসকলক তেওঁৰ হাতৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰা হ’ব।
৪১ক- তেওঁ অতি সুন্দৰ দেশত প্ৰৱেশ কৰিব, আৰু বহুত পতিত হ’ব
ৰাছিয়াৰ সম্প্ৰসাৰণ ইয়াৰ দক্ষিণ দিশলৈ চলি আছে য'ত ইজৰাইল অৱস্থিত , পশ্চিমীয়া দেশসমূহৰ মিত্ৰ যি পাছলৈ ৰাছিয়ান সৈন্যই আক্ৰমণ কৰে; ইহুদীসকলৰ এতিয়াও মৃত্যু হ’ব।
৪১খ- কিন্তু ইদোম, মোৱাব আৰু অম্মোন সন্তানসকলৰ প্ৰধানসকলক তেওঁৰ হাতৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰা হ’ব
আধুনিক জৰ্ডানক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা এই নামসমূহক ৰাছিয়াৰ পক্ষত স্থান দিয়া সামৰিক মিত্ৰতাৰ পৰিণতি । ২০২১ চনত ইতিমধ্যে ৰাছিয়াই ছিৰিয়াৰ আনুষ্ঠানিক মিত্ৰ দেশ হিচাপে পৰিগণিত হৈছে, যাক ই অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ আৰু সুৰক্ষা প্ৰদান কৰে।
Dan 11:42 তেওঁ দেশসমূহৰ বিৰুদ্ধে হাত মেলিব, আৰু মিচৰ দেশ ৰক্ষা নহ’ব।
৪২ক- ১৯৭৯ চনৰ পৰাহে এই ৰাজনৈতিক বিন্যাসে ভৱিষ্যদ্বাণীক নিশ্চিত কৰিছে। সেই বছৰৰ বাবে আমেৰিকাৰ কেম্প ডেভিদত ইজিপ্তৰ ৰাষ্ট্ৰপতি আনোৱাৰ সাদাতে ইজৰাইলৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী মেনাচেম বেগিনৰ সৈতে আনুষ্ঠানিকভাৱে মিত্ৰতা কৰিছিল। সেই সময়ত কৰা কৌশলগত আৰু ৰাজনৈতিক বাছনি আছিল ঘণ্টাৰ আটাইতকৈ শক্তিশালী কাৰ্য্যৰ সমৰ্থন কৰা কাৰণ ইজৰাইলক আমেৰিকাই শক্তিশালীভাৱে সমৰ্থন কৰিছিল। এই অৰ্থতেই ঈশ্বৰৰ আত্মাই ইয়াৰ বাবে ধ্বংস আৰু দুৰ্যোগৰ পৰা " পলায়ন " কৰিবলৈ চেষ্টা কৰাৰ পদক্ষেপক আৰোপ কৰে। কিন্তু সময়ৰ লগে লগে খেলখনৰ হাত সলনি হয়, আৰু ইজৰাইল আৰু ইজিপ্তই নিজকে ২০২১ চনৰ পৰা আমেৰিকাৰ দ্বাৰা প্ৰায় পৰিত্যক্ত হৈ পৰা দেখা পায়। ছিৰিয়াৰ অঞ্চলত ৰাছিয়াই নিজৰ আইন জাপি দিয়ে।
Dan 11:43 আৰু তেওঁ সোণ আৰু ৰূপৰ ধন আৰু মিচৰৰ সকলো বহুমূলীয়া বস্তুৰ ওপৰত ক্ষমতা লাভ কৰিব;
৪৩ক- তেওঁ সোণ আৰু ৰূপৰ ধন আৰু মিচৰৰ সকলো বহুমূলীয়া বস্তুৰ ওপৰত নিয়ন্ত্ৰণ ল’ব
ছুৱেজ খাল ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ দিয়া টোলৰ পৰা পোৱা ৰাজহৰ বাবেই ইজিপ্ত অতিশয় ধনী হৈছে। কিন্তু এই ধন-সম্পত্তিৰ মূল্য শান্তিৰ সময়তহে, কাৰণ যুদ্ধৰ সময়ত বাণিজ্যিক পথবোৰ জনশূন্য হৈ পৰে। পৰ্যটনৰ জৰিয়তে ইজিপ্ত ধনী হৈ উঠিছে। পৃথিৱীৰ চাৰিওফালৰ পৰা মানুহে ইয়াৰ পিৰামিডবোৰৰ প্ৰশংসা কৰিবলৈ আহে, প্ৰাচীন কালৰ পৰাই মাটিৰ তলত লুকুৱাই ৰখা ইজিপ্তৰ সমাধিৰ নিৰন্তৰ আৱিষ্কাৰেৰে সমৃদ্ধ ইয়াৰ সংগ্ৰহালয়। এই সমাধিবোৰত যুৱক ৰজা টুটানখামুনৰ সমাধিটোৱে নিৰ্দিষ্ট মূল্যৰ কঠিন সোণৰ বস্তু উন্মোচন কৰিছে। সেয়েহে ৰাছিয়াই ইজিপ্তত যুদ্ধৰ লুটপাতৰ প্ৰতি থকা লোভ পূৰণ কৰিব পৰাকৈ যথেষ্ট বিচাৰি পাব।
22 জানুৱাৰী, 2022 চনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ শেষত, আত্মাই মোৰ বাবে এটা যুক্তি আনিলে যিয়ে কোনো সম্ভাৱ্য বিতৰ্ক নোহোৱাকৈ নিশ্চিত কৰে , যিটো ব্যাখ্যা মই দানিয়েল 11 . কিন্তু ৫ৰ পৰা ৩২ পদত টলেমিৰ লাগিড "মিচৰ "ক মুখা পিন্ধাই দিয়া হৈছিল যদিও " দক্ষিণৰ ৰজা " হিচাপে চিনাক্ত কৰা হৈছিল। এইদৰে ঐতিহাসিক প্ৰেক্ষাপটৰ পৰিৱৰ্তন নিশ্চিত আৰু প্ৰমাণিত হয় অনস্বীকাৰ্যভাৱে ৷ প্ৰাচীন কালৰ প্ৰসংগৰ পৰা আৰম্ভ কৰি দানিয়েল ১১ পদৰ কাহিনী শেষ হয় পৃথিৱীৰ " শেষৰ সময় ", য'ত ১৯৭৯ চনৰ পৰা পশ্চিমীয়া খ্ৰীষ্টান আৰু অজ্ঞানী শিবিৰৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰা " মিচৰ " নতুন " দক্ষিণৰ ৰজা " অৰ্থাৎ যোদ্ধা ইছলামৰ লক্ষ্য , আৰু বিশেষকৈ নতুন " উত্তৰৰ ৰজা ", ৰাছিয়ান অৰ্থডক্সীৰ লক্ষ্য।
৪৩খ- লিবিয়ান আৰু ইথিওপিয়ানসকলে তেওঁৰ পিছে পিছে যাব
অনুবাদকে ভৱিষ্যদ্বাণীত " পুথ আৰু কুছ " শব্দ দুটা শুদ্ধকৈ অনুবাদ কৰিছে, যিবোৰে "লিবিয়া"ৰ বাবে চাহাৰাৰ উত্তৰত অৱস্থিত মুছলমান দেশ, আফ্ৰিকাৰ উপকূলৰ উপকূলীয় দেশ আৰু ইথিওপিয়াৰ বাবে, ক'লা আফ্ৰিকা, চাহাৰাৰ দক্ষিণে অৱস্থিত সকলো দেশক নিৰ্ধাৰণ কৰিছে। ইয়াৰে বৃহৎ সংখ্যকে ইছলাম ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰিও গ্ৰহণ কৰিছে; আইভৰি কোষ্টৰ ক্ষেত্ৰত ফ্ৰান্সৰ ৰাষ্ট্ৰপতি নিকোলাছ ছাৰ্কোজিৰ সহযোগত, যাৰ ওচৰত আমিও লিবিয়াৰ বিশৃংখলতাৰ ঋণী।
এইদৰে ৰাছিয়াৰ আঘাতত " ইজিপ্ত " সকলো শিকাৰুৰ চিকাৰ হৈ পৰে আৰু মুছলমান শগুন, ইয়াৰ ভাতৃসকলে ইয়াৰ ওপৰত আক্ৰমণ কৰে, ইয়াৰ মৃতদেহ পৰিষ্কাৰ কৰিবলৈ আৰু এতিয়াও বাকী থকা লুটপাতৰ পৰা নিজৰ অংশ ল'বলৈ, ৰাছিয়াৰ লুণ্ঠনৰ পিছত।
লিবিয়া আৰু ইথিওপিয়া " স্পষ্টভাৱে উল্লেখ কৰি আত্মাই " দক্ষিণৰ ৰজা " ৰ আফ্ৰিকান ধৰ্মীয় মিত্ৰসকলক বুজাইছে, যিবোৰক আৰবৰ সৈতে চিনাক্ত কৰা উচিত, য'ত ৬৩২ চনত হজৰত মহম্মদে মক্কাৰ পৰা ইছলাম নামৰ নতুন ধৰ্ম বিয়পাই দিবলৈ উপস্থিত হৈছিল। তেওঁক সমৰ্থন কৰে শক্তিশালী তুৰস্কই, যিয়ে এই চূড়ান্ত প্ৰেক্ষাপটত মৌলবাদী, বিজয়ী আৰু প্ৰতিশোধপৰায়ণ মুছলমান ধৰ্মীয় প্ৰতিশ্ৰুতিলৈ ঘূৰি আহিছে, পশ্চিমীয়া ধৰ্মনিৰপেক্ষ মূল্যবোধৰ প্ৰতি ক্ষণিকৰ বশৱৰ্তী হোৱাৰ অপমানৰ পিছত। কিন্তু " দক্ষিণ " ত অৱস্থিত নথকা আন মুছলমান দেশ যেনে ইৰাণ, পাকিস্তান, ইণ্ডোনেছিয়াই " দক্ষিণৰ ৰজা "ৰ সৈতে যোগ দি পশ্চিমীয়া জনগোষ্ঠীসমূহৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিব পাৰে, যাৰ নৈতিক মূল্যবোধক সকলো মুছলমান জনগোষ্ঠীয়ে ঘৃণা কৰে। এই ঘৃণা সঁচা অৰ্থত কেৱল প্ৰকৃত ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰহে, যাক পশ্চিমীয়া খ্ৰীষ্টানসকলে তুচ্ছজ্ঞান কৰে। এইদৰে তেওঁ ইছলাম আৰু অৰ্থডক্সৰ জৰিয়তে পশ্চিমীয়া বিশ্বৰ ইহুদী, কেথলিক, অৰ্থডক্স, প্ৰটেষ্টেণ্ট, আনকি এডভেন্টিষ্ট অবিশ্বাসীকো শাস্তি দিয়ে; তেওঁৰ প্ৰতি দোষী সকলো একশ্বৰবাদী বিশ্বাস।
Dan 11:44 আৰু পূব আৰু উত্তৰৰ পৰা ওলোৱা বাতৰিয়ে তেওঁক আতংকিত কৰিব;
৪৪ক- পূব আৰু উত্তৰৰ পৰা খবৰ আহিব তেওঁক ভয় খুৱাবলৈ
এই দুটা কাৰ্ডিনেল বিন্দু " পূব আৰু উত্তৰ " কেৱল ৰাছিয়ান দেশখনৰ বিষয়েহে চিন্তা কৰে, ই পোপৰ ইউৰোপৰ পৰা বা ইজৰাইলৰ পৰা উল্লেখ কৰা হৈছে নে নাই তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে, কাৰণ ভৱিষ্যদ্বাণীটোৱে ৪০ আৰু ৪১ পদত ৰাছিয়াই ক্ৰমাগতভাৱে আক্ৰমণ কৰা বুলি উল্লেখ কৰিছে। ইয়াৰ অৰ্থ হ'ল যে উল্লেখ কৰা ভয়টো ৰাছিয়াৰ ভূখণ্ডৰ পৰা আহিছে, কিন্তু এনে বিজয়ীক কিহে ভয় খুৱাব পাৰে? এইখিনিলৈকে তেওঁক ভয় খুৱাবলৈ তেওঁৰ দেশৰ কি হ’ল? উত্তৰ দানিয়েলৰ কিতাপত নহয়, কিন্তু প্ৰকাশিত বাক্য ৯ পদত আছে, যিয়ে প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মক প্ৰকাশ আৰু লক্ষ্য কৰি লৈছে যাৰ বিশ্ব দুৰ্গ আমেৰিকাত। আমেৰিকাৰ এই অস্তিত্বৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি ৰহস্য স্পষ্ট হ’ব। ১৯১৭ চনৰ পৰা যেতিয়া বিদ্ৰোহী ৰাছিয়াই নিজৰ সমাজবাদী আৰু কমিউনিষ্ট শাসন ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিছিল, তেতিয়াৰ পৰাই এটা ব্যৱধানে ইয়াক সাম্ৰাজ্যবাদী পুঁজিবাদী আমেৰিকাৰ পৰা স্থায়ীভাৱে পৃথক কৰি পেলাইছে। ব্যক্তিজনে কমিউনিষ্ট হ’লে ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ মূল্যত নিজকে ধনী কৰিব নোৱাৰে; এই কাৰণেই দুয়োটা বিকল্পৰ মাজত মিল নাই। শান্তিৰ ছাইৰ তলত ঘৃণাৰ জুইকুৰা ধোঁৱা উলিয়াই মাথোঁ প্ৰকাশ পাবলৈ অপেক্ষা কৰি আছে। কেৱল প্ৰতিযোগিতা আৰু পাৰমাণৱিক ভাবুকিয়েই আটাইতকৈ বেয়াটো ৰোধ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। এইটোৱেই আছিল পাৰমাণৱিক সন্ত্ৰাসৰ ভাৰসাম্য। অৱশ্যে পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰ নকৰাকৈ ৰাছিয়াই ইউৰোপ, ইজৰাইল আৰু ইজিপ্ত দখল কৰিব। ভাৰসাম্য ভাঙি যোৱাৰ লগে লগে আমেৰিকাই প্ৰতাৰিত আৰু ভাবুকি অনুভৱ কৰিব, গতিকে, তেওঁলোকৰ মৃত্যুৰ সংখ্যা হ্ৰাস কৰিবলৈ, তেওঁলোকে যুদ্ধত প্ৰৱেশ কৰিব, প্ৰথমে কঠোৰ আঘাত কৰিব। ৰাছিয়াৰ পাৰমাণৱিক ধ্বংসই দখল কৰা ভূখণ্ডত সিঁচৰতি হৈ থকা ৰাছিয়াৰ সেনাবাহিনীত সন্ত্ৰাসৰ সৃষ্টি কৰিব।
৪৪খ- আৰু তেওঁ অতি ক্ৰোধেৰে জনসমাগমক ধ্বংস আৰু নিঃশেষ কৰিবলৈ ওলাই যাব।
সেই সময়লৈকে ৰাছিয়া বিজয় আৰু লুণ্ঠনৰ আমেজত থাকিব, কিন্তু হঠাতে ইয়াৰ মেজাজ সলনি হ'ব, ৰাছিয়াৰ সেনাবাহিনীৰ আৰু উভতি যাবলৈ কোনো গৃহভূমি নাথাকিব আৰু ইয়াৰ হতাশা " ধ্বংস আৰু... 9. এইদৰে পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰৰে সজ্জিত সকলো জাতি তথ্যৰ দ্বাৰা নিজৰ সম্ভাৱ্য ব্যক্তিগত শত্ৰুৰ বিৰুদ্ধে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ বাধ্য হ'ব ।
Dan 11:45 আৰু তেওঁ নিজৰ ৰাজপ্ৰসাদৰ তম্বুবোৰ সমুদ্ৰৰ মাজত, গৌৰৱময় পবিত্ৰ পৰ্বতত স্থাপন কৰিব;
৪৫ক- তেওঁ নিজৰ ৰাজপ্ৰসাদৰ তম্বুবোৰ সাগৰৰ মাজত, গৌৰৱময় আৰু পবিত্ৰ পৰ্বতৰ ফালে স্থাপন কৰিব
সাগৰৰ মাজত তম্বু , কাৰণ ইয়াৰ ৰাজপ্ৰসাদবোৰ আৰু পৃথিৱীত নাই। ৰাছিয়ান সৈন্যৰ হতাশজনক পৰিস্থিতিৰ বিষয়ে স্পষ্টকৈ বৰ্ণনা কৰিছে সেই আত্মাই যিয়ে তেওঁলোকক এই ভাগ্যৰ বাবে নিন্দা কৰিছিল। তেওঁলোকৰ বিৰোধীসকলৰ জুইৰ তলত তেওঁলোকক ইস্ৰায়েল দেশলৈ ঠেলি দিয়া হয়। সকলোৰে ঘৃণিত, তেওঁলোকে কোনো সমৰ্থন বা কৰুণাৰ পৰা লাভৱান নহয় আৰু ইহুদী দেশত নিঃশেষ হৈ যায়। এইদৰে ৰাছিয়াই এনে এক গধুৰ মূল্য দিব যিটো ঈশ্বৰে ইয়াৰ ওপৰত আৰোপ কৰিছে কাৰণ পুৰণি মিত্ৰতাত ইস্ৰায়েলৰ আধ্যাত্মিক শত্ৰুসকলক সমৰ্থন কৰিছিল, বেবিলনলৈ বিতাড়িত কৰাৰ সময়ত। ই পৌত্তলিক কামনাৰ নগৰ তূৰৰ লোকসকলক ঘোঁৰা বিক্ৰী কৰিছিল। যিহিষ্ক ২৭:১৩-১৪ নিশ্চিত কৰে, ঈশ্বৰে তূৰক কৈছে: জাভান, টুবাল (টোবলস্ক) আৰু মেচেক (মস্কো) তোমালোকৰ লগত ব্যৱসায় কৰিছিল; তেওঁলোকে আপোনাৰ ব্যৱসায়িক সামগ্ৰীৰ বিনিময়ত দাস আৰু ব্ৰঞ্জৰ পাত্ৰ দিছিল । টোগাৰমাহ (আৰ্মেনিয়া) ঘৰৰ লোকসকলে আপোনালোকৰ বজাৰবোৰত ঘোঁৰা, অশ্বাৰোহী আৰু খচ্চৰ যোগান ধৰিছিল। ইয়াৰ সৈতেও ব্যৱসায় কৰা ইহুদীসকলৰ বাবেও ই এটা ব্যৱসায়িক উজুটি আছিল: যিহিষ্ক. ২৭:১৭: যিহূদা আৰু ইস্ৰায়েল দেশে তোমালোকৰ লগত ব্যৱসায় কৰিছিল; তেওঁলোকে আপোনাৰ ব্যৱসায়িক সামগ্ৰীৰ বিনিময়ত মিনিথৰ ঘেঁহু, পেষ্ট্ৰি, মৌ, তেল আৰু বামৰ বিনিময় কৰিছিল। গতিকে টাইৰ তেওঁলোকৰ খৰচত ধনী হৈ উঠিল। ইয়াৰ উপৰিও যিহিষ্ক. ২৮:১২ পদত " তূৰৰ ৰজা " উপাধিৰ অধীনত ঈশ্বৰে চয়তানৰ লগত পোনপটীয়াকৈ কথা পাতে। আমি বুজি পাওঁ যে মহান পৌত্তলিক নগৰবোৰত জমা হোৱা বিলাসীতা আৰু ধন-সম্পত্তিৰ পৰা তেওঁৱেই লাভৱান হৈছিল যিয়ে তেওঁক বহুতো পৌত্তলিক দেৱতাৰ বেশত সেৱা কৰিছিল, বৰঞ্চ অজ্ঞাতে, কিন্তু সদায় আৰু সকলোতে ঈশ্বৰে ঘৃণনীয় বুলি ভবা পূজাৰ ৰূপত। তেওঁ নিজৰ হৃদয়ত মানৱ ইতিহাসৰ শতিকা আৰু সহস্ৰাব্দৰ মাজেৰে জমা হোৱা এটা হতাশাৰ ওজন কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে, লগতে। এই হতাশাই তেওঁৰ খংক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে, যিটো আংশিকভাৱে এই শেষৰ ভয়ংকৰ ধ্বংসাত্মক আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সংঘাতৰ ৰূপত প্ৰকাশ পাইছে।
কিন্তু প্ৰাচীন যুগৰ ব্যৱসায়িক যাতায়তৰ বিৰুদ্ধে এই ঐশ্বৰিক ক্ৰোধে আমাক বুজিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছে যে সম্পূৰ্ণৰূপে বজাৰ অৰ্থনীতিৰ ওপৰত নিৰ্মিত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰেক্ষাপটত সমসাময়িক আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় যাতায়তৰ বিষয়ে ঈশ্বৰে কি ভাবিব পাৰে। মই ভাবো যে ২০০১ চনৰ ১১ ছেপ্টেম্বৰত নিউয়ৰ্কত ৱৰ্ল্ড ট্ৰেড চেণ্টাৰৰ টাৱাৰ ধ্বংস হোৱাটো ইয়াৰ সঁহাৰি। যিহেতু, প্ৰকাশিত বাক্য ১৮ পদত, ভৱিষ্যদ্বাণীই আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বাণিজ্য আৰু বাণিজ্যৰ বাবে সমৃদ্ধিৰ ক্ষতিকাৰক ভূমিকাক আলোকপাত কৰিছে, যাৰ আগতে যিকোনো নিয়ম বা ঐশ্বৰিক ধৰ্মীয় নিয়মৰ পতন ঘটে, গতিকে অধৰ্ম ইমানেই ডাঙৰ।
দানৰ শেষত। ১১ তাৰিখে আমেৰিকাৰ বংশগত বিৰোধী ৰাছিয়া ধ্বংস হয়। ইয়াৰ ফলত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সংঘাতৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা সকলো লোকৰ ওপৰত তেওঁলোকে নিৰপেক্ষ ক্ষমতা লাভ কৰিব। পৰাজিতসকলৰ বাবে ধিক্! তেওঁলোকে পৃথিৱীত য’তেই নাথাকক কিয়, জীয়াই থাকি বিজয়ীৰ নিয়মৰ ওচৰত প্ৰণাম কৰি বশ হ’ব লাগিব।
দানিয়েল ১২
Dan 12:1 আৰু সেই সময়ত আপোনাৰ লোকসকলৰ সন্তানসকলৰ হৈ থিয় দিয়া মহান অধ্যক্ষ মাইকেলে থিয় হ’ব, আৰু সেই সময়ত কোনো জাতি গঠনৰ পৰা কেতিয়াও নোহোৱা বিপদৰ সময় আহিব;
১ক- সেই সময়ত মাইকেলে থিয় হ’ব,
এই সময়টোৱেই হৈছে জগতৰ শেষৰ য’ত শেষ বাক্য লৈ যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰতিযোগী ধৰ্মসমূহে বহুদিনৰ পৰা প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰা নিজৰ ঈশ্বৰত্বৰ মহিমা আৰু শক্তিৰে উভতি আহে। আমি প্ৰকাশিত বাক্য ১:৭ পদত পঢ়িম: চোৱা, তেওঁ মেঘ লৈ আহিছে। আৰু সকলো চকুৱে তেওঁক দেখিব, আনকি তেওঁক বিন্ধি থকাসকলেও; আৰু পৃথিৱীৰ সকলো ফৈদে তেওঁৰ কাৰণে কান্দিব। হয়। আমিন! আমি এই ধাৰণাটোৰ লগত অভ্যস্ত হ'ব লাগিব, কাৰণ তেওঁৰ প্ৰতিটো ভূমিকাৰ বাবে ঈশ্বৰে নিজকে এটা বেলেগ নাম দিছিল, যাৰ বাবে দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৭ পদত তেওঁ নিজকে মাইকেল হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে , স্বৰ্গদূতৰ আকাশী জীৱনৰ সৰ্বোচ্চ মূৰব্বী যিয়ে তেওঁক চয়তান আৰু ভূতৰ ওপৰত কৰ্তৃত্ব প্ৰদান কৰে। তেওঁৰ নাম, যীচু খ্ৰীষ্টই ইয়াক কেৱল পৃথিৱীৰ মনোনীত লোকসকলৰ বাবেহে প্ৰতিনিধিত্ব কৰে যিসকলক তেওঁ এই নামেৰে পৰিত্ৰাণ কৰিবলৈ আহিছিল।
১খ- মহান প্ৰধান,
এই মহান নেতাজন সেয়েহে YaHWéH মাইকেল যীচু খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ পৰাই পোপৰ শাসনে ইয়াৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ অহংকাৰত নিজৰ সুবিধাৰ বাবে লৈ গৈছিল, ১৮৪৩ চনলৈকে তেওঁৰ চিৰন্তন আকাশী মধ্যস্থতাকাৰীৰ মিছন , এইটো ৫৩৮ চনৰ পৰা, পোপৰ শাসন আৰম্ভ হোৱাৰ তাৰিখ আৰু ৰোম চহৰত, মাউণ্ট কেলিয়ানৰ লেটাৰিয়ান প্ৰাসাদত স্থাপন কৰাৰ তাৰিখ। এই বিষয়টোৰ বিষয়ে দানিয়েল ৮ পদত আলোচনা কৰা হৈছিল।
১গ- তোমাৰ লোকসকলৰ সন্তানৰ ৰক্ষাকৰ্তা;
আক্ৰমণ হ’লে এজন ডিফেণ্ডাৰে হস্তক্ষেপ কৰে। আৰু শেষৰ বিদ্ৰোহীসকলে মৃত্যুদণ্ড দিয়াৰ সময়তো বিশ্বাসী হৈ থকা মনোনীত লোকসকলৰ পাৰ্থিৱ জীৱনৰ শেষ সময়বোৰত এইটোৱেই হ’ব। ইয়াত আমি ডেনিয়েলৰ কাহিনীবোৰত প্ৰস্তাৱিত সকলো আৰ্হি বিচাৰি পাম কাৰণ সেইবোৰ চূড়ান্ত কৰুণ পৰিস্থিতিত সম্পন্ন কৰা হৈছে। এই শেষৰ মহান দুৰ্যোগত আমি Dan.3, চুলা আৰু ইয়াৰ চাৰিটা জীৱিত চৰিত্ৰ, Dan.5 ত বৰ্ণিত অলৌকিক হস্তক্ষেপসমূহ পুনৰ জীৱিত কৰিম , ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা মহান বেবিলনক বন্দী কৰা , Dan.6 ত, সিংহবোৰক নিৰাপদ কৰি তোলা হৈছিল কিন্তু ইহুদীসকলক পূৰ্বচিত্ৰ কৰা মহা দুৰ্যোগৰ অন্তও হৈছিল যিটোৱে - 168 চনত, কিছলেভৰ 15 তাৰিখে, যে হৈছে, ১৮ ডিচেম্বৰত, বিশ্ৰামবাৰৰ দিনত।
১ঘ- আৰু বিপদৰ সময় আহিব, যিটো জাতি থকাৰ পৰা সেই একে সময়লৈকে হোৱা নাই।
এই বক্তব্যৰ দ্বাৰা বিচাৰ কৰিলে শেষৰ মহান দুৰ্যোগে গ্ৰীকসকলে সংগঠিত ইহুদীসকলৰ দুৰ্যোগক অতিক্ৰম কৰিব। সঁচাকৈয়ে গ্ৰীকসকলে কেৱল ৰাজপথত বা ঘৰত পোৱা ইহুদীসকলকহে আঘাত কৰিছিল। পৃথিৱীৰ শেষত কথাবোৰ বহুত বেলেগ, আৰু আধুনিক প্ৰযুক্তিয়ে পৃথিৱীত বাস কৰা মানুহৰ ওপৰত নিৰপেক্ষ নিয়ন্ত্ৰণৰ সুবিধা প্ৰদান কৰে। মানুহৰ ধৰা পেলোৱা কৌশলৰ জৰিয়তে যিকোনো ঠাইতে, যি ঠাইতে লুকাই থাকে তাতেই যিকোনো ব্যক্তিক বিচাৰি পোৱা যায়। ডিক্রী কৰা অধ্যাদেশক প্ৰতিহত কৰা লোকৰ তালিকা সেয়েহে নিখুঁতভাৱে স্থাপন কৰিব পাৰি। এই চূড়ান্ত প্ৰেক্ষাপটত নিৰ্বাচিতসকলক নিৰ্মূল কৰাটো মানৱীয়ভাৱে সম্ভৱপৰ হ’ব। যদিও তেওঁলোকৰ মুক্তিৰ ওপৰত বিশ্বাস আৰু আশাৰে ভৰি আছে, তথাপিও নিৰ্বাচিতসকলে যন্ত্ৰণাদায়ক ঘণ্টাৰ মাজেৰে জীয়াই থাকিব; যিসকল এতিয়াও মুক্ত, সকলো বস্তুৰ পৰা বঞ্চিত, তেওঁলোকৰ বাবে বাকীসকল বিদ্ৰোহী কাৰাগাৰত নিজৰ ফাঁচীৰ অপেক্ষাত থাকিব। নিৰ্বাচিতসকলৰ হৃদয়ত দুখৰ ৰাজত্ব কৰিব, হত্যা নকৰিলে বেয়া ব্যৱহাৰ কৰা হ’ব।
১ম- সেই সময়ত আপোনাৰ মানুহৰ যিসকল কিতাপত লিখা পোৱা যাব তেওঁলোকক ৰক্ষা পৰিব।
এইখনেই জীৱনৰ কিতাপ, কাৰণ কম্পিউটাৰ অবিহনে ঈশ্বৰে আদম আৰু হৱা আৰু তেওঁলোকৰ বংশধৰসকলে জন্ম দিয়া সকলো জীৱৰ তালিকাও বনাইছিল। প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ জীৱনৰ শেষত চূড়ান্ত ভাগ্য ঈশ্বৰে নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল যিয়ে দুখন তালিকা ৰাখিছিল: নিৰ্বাচিত আৰু পতিতসকলৰ , দ্বিতীয় বিবৰণত মানৱতাৰ সন্মুখত উপস্থাপন কৰা দুটা পথ অনুসৰি। ৩০:১৯-২০: মই আজি তোমালোকৰ বিৰুদ্ধে সাক্ষী হ’বলৈ আকাশ আৰু পৃথিৱীক মাতিছো যে মই তোমালোকৰ সন্মুখত জীৱন আৰু মৃত্যু, আশীৰ্বাদ আৰু অভিশাপ ৰাখিছো। জীৱন বাছি লোৱা, যাতে তুমি আৰু তোমাৰ বংশধৰসকল জীয়াই থাকে; আপোনাৰ ঈশ্বৰ প্ৰভুক প্ৰেম কৰিবলৈ, তেওঁৰ মাত মানিবলৈ আৰু তেওঁৰ লগত আঁকোৱালি ল'বলৈ: কাৰণ ইয়াতেই আপোনাৰ জীৱন আৰু আপোনাৰ দিন দীঘলীয়া হোৱাটো নিৰ্ভৰশীল... বেয়াৰ বাবে ইয়াৰ পছন্দ অনুসৰি জুইত জ্বলি যোৱা ৰোমান পোপাৰৰ চূড়ান্ত ভাগ্য আমাৰ আগত প্ৰকাশ পাইছে দান.৭:৯-১০; এইটো কাৰণ দান.১১:৩৬ অনুসৰি দেৱতাৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰতি ইয়াৰ অহংকাৰী বাক্য।
প্ৰকাশিত বাক্য ২০:৫ পদত খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ লগে লগে খ্ৰীষ্টত মৃতসকলৰ পুনৰুত্থান আছে যাক প্ৰথম পুনৰুত্থান বুলি কোৱা হয় : যিজনে প্ৰথম পুনৰুত্থানত অংশ লয় তেওঁ ধন্য আৰু পবিত্ৰ, কিয়নো তেওঁলোকৰ ওপৰত দ্বিতীয় মৃত্যুৰ কোনো ক্ষমতা নাই ।
Dan 12:2 পৃথিবীৰ ধূলিত শুই থকা লোকসকলৰ বহুতেই জাগ্ৰত হ’ব, কোনোৱে অনন্ত জীৱনলৈ, আৰু কোনোৱে লজ্জা আৰু অনন্ত অৱজ্ঞাৰ বাবে।
২ক- পৃথিৱীৰ ধূলিত শুই থকা বহুতে জাগ্ৰত হব, কিছুমানে অনন্ত জীৱনলৈ,
প্ৰথমে মন কৰিবলগীয়া যে সাধাৰণ স্বাভাৱিকতাত মৃতসকলে পৃথিৱীৰ ধূলিত ভালদৰে শুই থাকে আৰু ভুৱা খ্ৰীষ্টান বা পৌত্তলিক ধৰ্মই শিকোৱা আৰু বিশ্বাস কৰা ধৰণে আচৰিত স্বৰ্গ বা জ্বলি থকা নৰকত নহয়। এই স্পষ্টীকৰণে উপদেশক ৯:৫-৬-১০ ত শিকোৱাৰ দৰে মৃত লোকৰ প্ৰকৃত অৱস্থা পুনৰুদ্ধাৰ কৰে: যিসকলে বাস কৰে তেওঁলোকৰ বাবে আশা আছে; আৰু মৰা সিংহতকৈ জীৱিত কুকুৰো ভাল। কিয়নো জীৱিতসকলে জানে যে তেওঁলোকৰ মৃত্যু হ’ব; কিন্তু মৃতসকলে একো নাজানে, আৰু তেওঁলোকৰ কোনো পুৰস্কাৰ নাই, যিহেতু তেওঁলোকৰ স্মৃতি পাহৰি গৈছে। আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰেম, ঘৃণা আৰু ঈৰ্ষা ইতিমধ্যে নাইকিয়া হৈ গৈছে; আৰু সূৰ্য্যৰ তলত কৰা কোনো কামত তেওঁলোকৰ আৰু কোনো অংশ নাথাকিব ৷ ... তোমাৰ হাতখনে যি কৰিবলৈ পায়, তোমাৰ শক্তিৰে কৰা; কিয়নো তোমালোকে য’লৈ গৈছা, তাত কোনো কাম নাই, কোনো কৌশল নাই, কোনো জ্ঞান নাই আৰু কোনো প্ৰজ্ঞা নাই। ( চিয়োল যি পৃথিৱীৰ ধূলি )।
মৃত্যুৰ পিছত চিন্তা নাথাকে কাৰণ মানুহৰ মগজুত চিন্তাই বাস কৰে, মাথোঁ, যেতিয়া তেওঁ এতিয়াও জীয়াই থাকে আৰু হৃদয়ৰ স্পন্দনে পঠোৱা তেজৰ দ্বাৰা পুষ্টি লাভ কৰে। আৰু এই তেজ নিজেই হাওঁফাওঁৰ শ্বাস-প্ৰশ্বাসৰ দ্বাৰা বিশুদ্ধ হ’ব লাগিব। ঈশ্বৰে কেতিয়াও আন একো কোৱা নাছিল, যিহেতু তেওঁ অবাধ্যতাৰ দ্বাৰা পাপী হোৱা আদমক আদিপুস্তক ৩:১৯ পদত কৈছিল: তোমাৰ মুখৰ ঘামত তুমি পিঠা খাবা, যেতিয়ালৈকে তুমি সেই মাটিলৈ উভতি নাযাবা, য’ৰ পৰা তোমাক লৈ যোৱা হৈছিল; কাৰণ তুমি ধূলি, আৰু ধূলিলৈ উভতি আহিবা ৷ মৃতকৰ শূন্যতাৰ এই অৱস্থা নিশ্চিত কৰিবলৈ আমি গীতমালা 12 ত পঢ়িবলৈ পাওঁ। ৩০:৯: তুমি মোৰ তেজ বোৱাই মোক গাঁতলৈ নমাই অনাৰ কি লাভ? ধূলিয়ে আপোনাক প্ৰশংসা কৰে নেকি? ই আপোনাৰ বিশ্বাসযোগ্যতা ঘোষণা কৰেনে? নাই, কাৰণ গীতমালা ১১৫:১৭ অনুসৰি ই নোৱাৰে: মৃতসকলে প্ৰভুৰ প্ৰশংসা নকৰে, আৰু মৌনতালৈ নামি যোৱা কোনোৱেও প্ৰশংসা নকৰে। কিন্তু ইয়াৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰে পূৰ্বতে থকা জীৱন এটাক পুনৰ উত্থাপন কৰিবলৈ বাধা নিদিয়ে আৰু এই সৃষ্টি শক্তিয়েই তেওঁক ঈশ্বৰ কৰি তোলে আৰু স্বৰ্গদূত বা মানুহ নহয়।
দুয়োটা পথৰ দুটা চূড়ান্ত ফলাফল আছে আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ২০ পদত আমাক শিকাইছে যে সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ হাজাৰ বছৰে ইয়াক পৃথক কৰি ৰাখিছে। এই হাজাৰ বছৰৰ আৰম্ভণিতে পৃথিৱীৰ পৰা সকলো মানৱ জীৱন নোহোৱা হৈ যোৱাৰ সময়ত , পতিতসকলক পুনৰুত্থান কৰা নহ'ব যেতিয়ালৈকে পবিত্ৰ লোকসকল আৰু যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ স্বৰ্গৰাজ্যত কৰা তেওঁলোকৰ বিচাৰৰ পিছতহে পুনৰুত্থান নহ'ব। ৭ম শিঙাৰ লগত সংলগ্ন এই বাৰ্তাৰ দ্বাৰা , প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১৮ পদত নিশ্চিত হৈছে, কোৱা হৈছে: জাতিবোৰে ক্ৰোধিত হৈছিল, আৰু তোমাৰ ক্ৰোধ আহিল , আৰু মৃতক বিচাৰ কৰাৰ সময় আহিল , আপোনাৰ দাস ভাববাদী, পবিত্ৰ লোক আৰু আপোনাৰ নামলৈ ভয় কৰাসকলক পুৰস্কৃত কৰিবলৈ, সৰু-বৰ, আৰু পৃথিৱী ধ্বংস কৰাসকলক ধ্বংস কৰিবলৈ ৷ এই পদত মৃত লোকসকলৰ বিচাৰে ঈশ্বৰক প্ৰথমে তেওঁৰ বিশ্বাসী মৃতসকলক পুনৰুত্থান কৰিবলৈ লৈ যায় যাতে তেওঁলোকে মৃত্যুৰ অৱস্থাত ৰখা দুষ্ট লোকসকলৰ বিচাৰ কৰিব পাৰে।
২খ- আৰু আনবোৰ লাজৰ বাবে, চিৰকালৰ বাবে।
অনন্তকাল কেৱল জীৱিতসকলৰহে হ’ব। শেষ বিচাৰত তেওঁলোকৰ চূড়ান্ত বিনাশৰ পিছত পতিতসকলৰ লাজ আৰু অপমান কেৱল নিৰ্বাচিত, স্বৰ্গদূত আৰু ঈশ্বৰৰ চিৰন্তন স্মৃতিতহে থাকিব ।
Dan 12:3 জ্ঞানীসকলে আকাশৰ উজ্জ্বলতাৰ দৰে উজ্জ্বল হ’ব, আৰু যিসকলে অনেকক ধাৰ্মিকতালৈ ঘূৰাই আনে, তেওঁলোকে চিৰকাললৈকে তৰাৰ দৰে উজ্জ্বল হ’ব।
৩ক- যিসকলে বুদ্ধিমান হৈ আহিছে তেওঁলোকে আকাশৰ শোভাৰ দৰে জিলিকি উঠিব
বুদ্ধিয়ে মানুহক জীৱ-জন্তুৰ ওপৰত উন্নীত কৰে। তেওঁৰ যুক্তিৰ ক্ষমতা, তথ্য পৰ্যবেক্ষণ বা সৰল কৰ্তনৰ দ্বাৰা সিদ্ধান্ত লোৱাৰ ক্ষমতাই ইয়াক প্ৰকাশ কৰে। ঈশ্বৰে দিয়া স্বাধীনতাত যদি মানুহ বিদ্ৰোহী নহ’লহেঁতেন তেন্তে বুদ্ধিমত্তাই সকলো মানৱজাতিক ঈশ্বৰৰ অস্তিত্ব আৰু তেওঁৰ নিয়মৰ একে স্বীকৃতিৰ দিশে লৈ গ’লহেঁতেন। কাৰণ মোচিৰ পৰাই ঈশ্বৰে মানুহৰ আগত প্ৰকাশ পোৱাৰ আটাইতকৈ উল্লেখযোগ্য পৰিঘটনাবোৰ লিখিতভাৱে লিপিবদ্ধ কৰিছে। ইয়াত অনুসৰণ কৰিবলগীয়া যুক্তিৰ পথটো উল্লেখ কৰা হৈছে। ইব্ৰী লোকসকলৰ ইতিহাসত একশ্বৰবাদী বিশ্বাসৰ আবিৰ্ভাৱ ঘটিছিল। সেয়েহে ইয়াৰ সাক্ষ্য আৰু ইয়াৰ লিখনীয়ে এই একেজন অনন্য ঈশ্বৰৰ বুলি কোৱা আন সকলো শাস্ত্ৰতকৈ অগ্ৰাধিকাৰ লাভ কৰে। ঈশ্বৰৰ লোকসকলৰ সৈতে যুঁজ দিয়াটো এটা স্বাভাৱিক সম্ভাৱনা হৈয়েই আছে, কিন্তু পবিত্ৰ শাস্ত্ৰৰ সৈতে যুঁজ দিয়াটো এটা পৈশাচিক কামত পৰিণত হয়। যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰতিষ্ঠা কৰা বিশ্বাসে ইয়াৰ উৎস আৰু ইয়াৰ উল্লেখ পুৰণি নিয়মৰ হিব্ৰু শাস্ত্ৰৰ পৰা লয়, যিয়ে ইয়াক বৈধতা প্ৰদান কৰে। কিন্তু ৰোমান কেথলিক মতবাদে এই নীতিক সন্মান নকৰে, যাৰ বাবে ই বা ইছলামৰ কোৰআনেও নিজকে জীৱন্ত ঈশ্বৰ, জীয়াই থকা আৰু থকা সকলো বস্তুৰ সৃষ্টিকৰ্তা বুলি দাবী কৰিব নোৱাৰে। যীচুৱে যোহন ৪:২২ পদত এই নীতিটো নিশ্চিত কৰিছিল যে পৰিত্ৰাণ ইহুদীসকলৰ পৰাই আহে : আপুনি যি নাজানে তাক পূজা কৰে; আমি যি জানো তাকেই পূজা কৰো, কিয়নো পৰিত্ৰাণ ইহুদীসকলৰ পৰাই পোৱা যায় ।
নিৰ্বাচিতসকলৰ এই প্ৰথম গোটত ঈশ্বৰে আদম আৰু হৱাৰ পৰাই নিজৰ জীৱন বিপন্ন কৰি দেখুওৱা নিষ্ঠাৰ বাবে বিশেষ জ্ঞান অবিহনে পৰিত্ৰাণ পোৱা মানুহক নিৰ্ধাৰণ কৰিছে; আৰু এইটো ১৮৪৩ চনলৈকে । এই গোটত আটাইতকৈ বিশ্বাসী আৰু শান্তিপূৰ্ণ প্ৰটেষ্টেণ্টসকলে ১৮৪৩ চনৰ বসন্তলৈকে ঈশ্বৰৰ ধৈৰ্য্যৰ পৰা উপকৃত হৈছিল যিয়ে এই তাৰিখৰ পৰা কেৱল নিজৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ অনুশীলন প্ৰয়োজনীয় কৰি তুলিছিল। প্ৰকাশিত বাক্য ২:২৪-২৫ পদত এই ব্যতিক্ৰম নিশ্চিত হ'ব: তোমালোকক, যিসকলে থিয়াতিৰাত আছে, যিসকলৰ এই মতবাদ নাই , আৰু যিসকলে চয়তানৰ গভীৰতা নাজানে , তেওঁলোকে তেওঁলোকক কোৱাৰ দৰে , মই তোমালোকক কওঁ: মই তোমালোকৰ ওপৰত আন কোনো বোজা নিদিওঁ; কেৱল তোমাৰ যি আছে, মই অহালৈকে ধৰি ৰাখক।
৩খ- আৰু যিসকলে জনসমাগমক ধাৰ্মিকতা শিকাইছে, তেওঁলোকে তৰাবোৰৰ দৰে চিৰকাললৈকে জিলিকি উঠিব।
এই দ্বিতীয় গোটটোক ১৮৪৩ চনৰ পৰা পৃথিৱীত প্ৰতিনিধিত্ব কৰা উচ্চ পৰ্যায়ৰ পবিত্ৰকৰণৰ বাবে পৃথক কৰা হৈছে। বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত, প্ৰথম অৱস্থাত যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ আশাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি, ক্ৰমাগতভাৱে ১৮৪৩ চনৰ বসন্ত আৰু ১৮৪৪ চনৰ শৰৎকালৰ বাবে, ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা ইয়াৰ পবিত্ৰকৰণক আনুষ্ঠানিক কৰি তোলা হৈছে ইয়াৰ বিশ্ৰামবাৰ পুনৰুদ্ধাৰ দ্বাৰা যিটো ই পুনৰ অনুশীলন কৰে, দীৰ্ঘ শতিকাৰ অন্ধকাৰৰ পিছত, পাহৰি যোৱা আৰু ইয়াৰ প্ৰতি অৱজ্ঞা।
এই দুটা গোটত বিভক্তিত , যিটোৱে তেওঁলোকক পৃথক কৰি তোলে সেয়া হৈছে ঈশ্বৰৰ ন্যায়ৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকৰ পৰিস্থিতি, অৰ্থাৎ তেওঁৰ দহ আজ্ঞা আৰু তেওঁৰ অন্যান্য স্বাস্থ্য আৰু অন্যান্য নিয়মৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকৰ মৰ্যাদা। ইয়াৰ মূল পাঠ যাত্ৰাপুস্তক ২০:৫-৬ত, ৰোমে দমন কৰা দ্বিতীয় আজ্ঞাত, ঈশ্বৰে তেওঁৰ আজ্ঞা পালনক যি গুৰুত্ব দিয়ে, সেই কথা স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ কৰিছে আৰু তেওঁ দুটা পথ আৰু দুটা বিপৰীতমুখী চূড়ান্ত ভাগ্যৰ কথা মনত পেলাইছে: ... মই এজন ঈৰ্ষাপৰায়ণ ঈশ্বৰ যি... মোক ঘৃণা কৰা আৰু মোৰ আজ্ঞা উলংঘা কৰা লোকসকলৰ তৃতীয় আৰু চতুৰ্থ প্ৰজন্মলৈকে সন্তানৰ ওপৰত পিতৃসকলৰ অপৰাধৰ সন্মুখীন হোৱা আৰু মোক প্ৰেম কৰা আৰু মোৰ আজ্ঞা পালন কৰা হাজাৰ হাজাৰ লোকৰ প্ৰতি দয়া কৰা ।
আমাৰ পাৰ্থিৱ সৃষ্টিত তৰাৰ অস্তিত্বৰ কাৰণ প্ৰকাশ কৰিছে । তেওঁলোকৰ অস্তিত্ব কেৱল ঈশ্বৰৰ নিৰ্বাচিত পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰতীক হিচাপে কাম কৰিবলৈহে আছিল; আৰু আদিপুস্তক ১:১৭ পদতহে তেওঁলোকৰ বাৰ্তা প্ৰকাশ কৰা হৈছে: ঈশ্বৰে তেওঁলোকক পৃথিৱীত পোহৰ দিবলৈ আকাশৰ বিস্তৃত ঠাইত স্থাপন কৰিলে। তাৰ পিছত ঈশ্বৰে সেইবোৰ ব্যৱহাৰ কৰি অব্ৰাহামক আদিপুস্তক ১৫:৫ পদত তেওঁৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা দেখুৱাইছে : স্বৰ্গৰ তৰাবোৰ গণনা কৰা, যদি আপুনি সেইবোৰ গণনা কৰিবলৈ সক্ষম হয়; তোমাৰ বংশধৰসকলো তেনেকুৱাই হ’ব।”
মুক্ত বিশ্বাসীয়ে কৰা কামৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি এই আধ্যাত্মিক তৰাবোৰৰ মৰ্যাদা সলনি হ’ব পাৰে। অবাধ্যতাৰ দ্বাৰা আধ্যাত্মিকভাৱে পতিত হৈ তৰাটো পৰি যায় , স্বৰ্গৰ পৰা পৰে ৷ ১৮৪৩ চনত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ পতনক চিত্ৰিত কৰিবলৈ এই প্ৰতিমূৰ্তিটো উদগনি দিয়া হ’ব, যিটো ১৮৩৩ চনত প্ৰকাশিত ৬:১৩ পদৰ ৬ষ্ঠ ছীলত প্ৰকৃত আকাশী চিনেৰে ঘোষণা কৰা হৈছিল : আৰু স্বৰ্গৰ তৰাবোৰ পৃথিৱীত পৰিল, যেনেকৈ ডিমৰু গছে প্ৰচণ্ড বতাহত জোকাৰিলে নিজৰ অকাল ডুমুৰবোৰ পেলাই দিয়ে। আৰু পুনৰ প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৪ পদত: তেওঁৰ ঠেঙে আকাশৰ তৰাবোৰৰ এক তৃতীয়াংশ ঝাড়ু দি পৃথিৱীলৈ দলিয়াই দিলে। এই বাৰ্তাই দানৰ বাৰ্তাক নবীকৰণ কৰে। 8:10: তেওঁ স্বৰ্গৰ বাহিনীলৈ উঠি গৈ বাহিনী আৰু তৰাবোৰৰ কিছুমান পৃথিৱীলৈ পেলাই দিলে আৰু ভৰিৰে গচকিলে । আত্মাই ৰোমান পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাৰ ওপৰত মুক্ত বিশ্বাসীসকলৰ এক তৃতীয়াংশৰ আধ্যাত্মিক পতনৰ আৰোপ কৰে; প্ৰতাৰিত লোকসকলক যিসকলে খ্ৰীষ্টৰ পৰিত্ৰাণত অসাৰ বিশ্বাস কৰিব আৰু তেওঁৰ ধাৰ্মিকতা দাবী কৰিব।
Dan 12:4 কিন্তু তুমি, দানিয়েল, শেষ সময়লৈকে বাক্যবোৰ বন্ধ কৰি ৰাখক আৰু পুস্তকখন ছীল কৰি ৰাখক;
৪ক- এই শেষ সময়ৰ একেৰাহে কেইবাটাও পৰ্যায় আছে কিন্তু ই আৰম্ভ হৈছিল, আনুষ্ঠানিকভাৱে, ১৮৪৩ চনৰ বসন্ত কালত, দানত পূৰ্বলিখিত ঈশ্বৰৰ আদেশ বলবৎ হোৱাৰ লগে লগে। ৮:১৪: সন্ধিয়া-ৰাতিপুৱা ২৩০০ লৈকে আৰু পবিত্ৰতা ন্যায়পৰায়ণ হ'ব . ১৯৯৪ চনত দ্বিতীয় শেষ সময়টো সাৰ্বজনীন এডভেন্টিষ্ট প্ৰতিষ্ঠানটোক নিন্দা কৰা হয়। ১৮৪৩ চনৰ পৰা দানিয়েলৰ পুস্তকখন পঢ়া হৈছে, কিন্তু এই কামৰ আগতে কেতিয়াও ইয়াৰ সঠিক ব্যাখ্যা কৰা হোৱা নাই যিটো মই এতিয়াও ২০২১ চনত প্ৰস্তুত কৰি আছো আৰু এইটো ২০২০ চনৰ পৰা ২০২০ চনটো ইতিমধ্যে ভগৱানৰ দ্বাৰা ভালদৰে চিহ্নিত কৰা হৈছে যিহেতু সমগ্ৰ মানৱ জাতিয়ে ২০১৯ চনত চীনত আবিৰ্ভাৱ হোৱা Covid-19 Virus ৰ মৃত্যুৰ হাৰত আঘাত কৰিছে, কিন্তু পোপৰ কেথলিক ইউৰোপত, ২০২০ চনৰ পৰাহে।
দ্য এডভেন্টিষ্ট টেষ্ট অৱ ফেইথ ইলাষ্ট্ৰেটেড
Dan 12:5 মই দানিয়েলে চাই দেখিলোঁ, এজন নদীৰ পাৰত আৰু আনজন নদীৰ পাৰত আৰু দুজন মানুহ থিয় হৈ আছে।
৫ক- মনত ৰাখিব! দানিয়েল "হিদ্দেকেল" নদীৰ পাৰত আছে, টাইগ্ৰিছ, সেই মানুহভোজী। এতিয়া নদীখনৰ দুয়োকাষে দুজন মানুহ আছে, অৰ্থাৎ এজনে পাৰ হ’বলৈ সক্ষম হৈছে আৰু আনজনে পাৰ হ’বলৈ ওলাইছে। ইতিমধ্যে ডেনত। ৮:১৩ পদত দুজন সন্তৰ মাজত আলোচনাৰ আদান-প্ৰদান কৰা হৈছিল।
Dan 12:6 তেতিয়া তেওঁলোকৰ এজনে নদীৰ পানীত থিয় হৈ থকা লিনেন কাপোৰ পিন্ধা মানুহজনক ক’লে, “এই আচৰিত কাৰ্য্যবোৰৰ অন্ত কেতিয়া হ’ব?”
৬ক- দান.৮:১৪ত সন্তসকলৰ প্ৰশ্নসমূহে ঈশ্বৰৰ পৰা ২৩০০ সন্ধিয়া-ৰাতিপুৱাৰ উত্তৰ পাইছিল যিয়ে ১৮৪৩ চনৰ তাৰিখ নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল। ইয়াত পন্থাটো পুনৰাবৃত্তি কৰা হৈছে আৰু এইবাৰৰ প্ৰশ্নটো জগতৰ শেষৰ বিষয়ে; সেই মুহূৰ্ত যেতিয়া ভৱিষ্যদ্বাণীৰ উপযোগী হোৱা বন্ধ হৈ যাব। প্ৰশ্নটো খ্ৰীষ্টৰ ওচৰত উত্থাপন হৈছে লিনেন পিন্ধা এই মানুহজনে যিজনে নদীখনৰ ওপৰত থিয় হৈ মানুহে পাৰ হোৱাটো নিৰীক্ষণ কৰে। ঈশ্বৰে লোহিত সাগৰ পাৰ হোৱাৰ প্ৰতিমূৰ্তি লয় যিয়ে ইব্ৰীসকলক ৰক্ষা কৰিলে কিন্তু তেওঁলোকৰ মিচৰীয়া শত্ৰুসকলক ডুবাই পেলালে।
Dan 12:7 নদীৰ পানীত থকা লিনেন কাপোৰ পিন্ধা মানুহজনে নিজৰ সোঁহাত আৰু বাওঁহাতখন আকাশৰ ফালে তুলি লৈ চিৰকাল জীয়াই থকাজনৰ নামত শপত খাইছিল যে, এইটো এটা সময় আৰু সময় আৰু আধা সময়ৰ বাবে হ’ব;
৭ক- নদীৰ পানীৰ ওপৰত থকা লিনেন কাপোৰ পিন্ধা মানুহজনৰ কথা শুনিলোঁ; তেওঁ সোঁহাত আৰু বাওঁহাতখন স্বৰ্গৰ ফালে ওপৰলৈ তুলিলে।
বিচাৰক মধ্যস্থতাৰ পদত যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ আশীৰ্বাদ সোঁহাত আৰু শাস্তিমূলক বাওঁহাতখন স্বৰ্গলৈ তুলি গম্ভীৰ ঘোষণা কৰে।
৭খ- আৰু তেওঁ চিৰকাল জীয়াই থকাজনৰ ওচৰত শপত খালে যে সেয়া কিছু সময়, সময় আৰু আধা সময়ৰ বাবে হ’ব
পোপৰ ৰাজত্বৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সময়সীমাৰ উদ্ধৃতি দি খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ বিচাৰক দেখুৱাইছে আৰু মনত পেলাইছে যিয়ে অতীতত তেওঁৰ গীৰ্জাক পোপৰ শাসনৰ জোৰ-জবৰদস্তি আৰু ইয়াৰ পূৰ্বে হোৱা বৰ্বৰ আক্ৰমণৰ অভিশাপৰ সন্মুখীন হ’বলৈ নিন্দা কৰিছিল; এই কাৰণেই হৈছে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা বিশ্ৰামবাৰ পৰিত্যাগ। এডভেন্টিষ্ট বিচাৰৰ সময়ৰ বিশ্বাসীসকলক এইদৰে সতৰ্ক কৰা হয়। কিন্তু দ্বিতীয়টো কাৰণে ঈশ্বৰক এই পোপৰ ৰাজত্বৰ উদগনি দিবলৈ বাধ্য কৰে; ইয়াৰ আৰম্ভণিৰ তাৰিখ অৰ্থাৎ ৫৩৮ খ্ৰীষ্টাব্দ। বাছনি কৰাটো বিবেচনাপূৰ্ণ কাৰণ ৫৩৮ চনৰ এই তাৰিখটোৱে ১১ আৰু ১২ পদত নতুন ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সময়সীমা আমাক উপস্থাপন কৰি ভৱিষ্যদ্বাণীই আমাক প্ৰস্তাৱ কৰা গণনাৰ ভিত্তি হিচাপে কাম কৰিব।
৭গ- আৰু এই সকলোবোৰৰ অন্ত পৰিব যেতিয়া পবিত্ৰ লোকসকলৰ শক্তি সম্পূৰ্ণৰূপে ভাঙি যাব
মহা দুৰ্যোগৰ শেষত , নিৰ্বাচিতসকলে নিজকে নিঃশেষ হোৱাৰ দিশত পাব, পৃথিৱীৰ পৃষ্ঠৰ পৰা নিৰ্মূল হ'ব; নিখুঁততা লক্ষ্য কৰক: সম্পূৰ্ণৰূপে ভঙা .
Dan 12:8 মই শুনিলোঁ, কিন্তু বুজি নাপালোঁ, আৰু মই ক’লোঁ, “মোৰ প্ৰভু, এইবোৰৰ অন্ত কি হ’ব?”
৮ক- দুখীয়া ডেনিয়েল! ২০২১ চনত জীয়াই থকাসকলৰ বাবে যদি তেওঁৰ কিতাপখনৰ বুজাবুজি এতিয়াও ৰহস্য হৈ আছে, তেন্তে তেওঁৰ হাতৰ মুঠিৰ বাহিৰত আৰু নিজৰ পৰিত্ৰাণৰ বাবে কিমান অসাৰ আছিল এই বুজাবুজি!
Dan 12:9 তেতিয়া তেওঁ ক’লে, “হে দানিয়েল, যোৱা, কিয়নো শেষৰ সময়লৈকে বাক্যবোৰ বন্ধ আৰু ছীল কৰা হৈছে।”
৯ক- স্বৰ্গদূতৰ সঁহাৰিয়ে দানিয়েলক ভোকত ৰাখিব, কিন্তু ই খ্ৰীষ্টান যুগৰ শেষৰ সময়ৰ বাবে সংৰক্ষিত ভৱিষ্যদ্বাণীৰ পলমকৈ পূৰ্ণ হোৱাটো নিশ্চিত কৰে।
Dan 12:10 বহুতো শুদ্ধ হ’ব, বগা হ’ব আৰু শুদ্ধ হ’ব; দুষ্টই বেয়া কাম কৰিব, আৰু দুষ্টৰ কোনোৱেই বুজি নাপাব, কিন্তু বুদ্ধি থকা সকলে বুজিব।
১০ক- বহুতো শুদ্ধ কৰি বগা কৰি পৰিশোধন কৰা হ’ব
ইয়াত দানৰ পৰা শব্দৰ পিছত শব্দৰ সঠিক উদ্ধৃতিটো আওৰাই। 11:35, স্বৰ্গদূতে অহংকাৰী আৰু নিৰ্ভীক ৰজাৰ পোপৰ পৰিচয় নিশ্চিত কৰে যি সকলো দেৱতা আৰু আনকি একমাত্ৰ সত্য ঈশ্বৰৰ ওপৰত উঠি যায় , পদ 36.
১০খ- দুষ্টই বেয়া কাম কৰিব আৰু দুষ্টৰ কোনোৱে বুজি নাপাব;
স্বৰ্গদূতে এনে এটা নীতিৰ উদগনি দিয়ে যিটো জগতৰ শেষলৈকে চলি থাকিব, বেয়াৰ দীঘলীয়া হোৱাৰ প্ৰতিমূৰ্তি দানিয়েলৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত গ্ৰীক পাপৰ "পিতল " আৰু ৰোমান শক্তিৰ " লোহা " খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈকে দীঘলীয়া হোৱাৰ দ্বাৰা কৰা হৈছে। দুষ্ট লোকসকলক বুজিবলৈ দুগুণে বাধা দিয়া হ’ব: প্ৰথমে তেওঁলোকৰ ব্যক্তিগত অনাগ্ৰহৰ দ্বাৰা, আৰু দ্বিতীয়তে, ঈশ্বৰে দিয়া এক প্ৰবল মোহৰ দ্বাৰা যিয়ে তেওঁলোকক ২ থিচলনীকীয় পদৰ মতে মিছা কথা বিশ্বাস কৰিবলৈ সক্ষম কৰে। ২:১১-১২: এতেকে ঈশ্বৰে তেওঁলোকক প্ৰবল মোহ পঠায়; যাতে তেওঁলোকে মিছা কথা বিশ্বাস কৰে , যাতে সত্যক বিশ্বাস নকৰা কিন্তু অধাৰ্মিকতাত সন্তুষ্ট হোৱা সকলোৱে দোষী সাব্যস্ত হয় ৷
১০গ- কিন্তু বুদ্ধি থকা সকলে বুজিব।
এই উদাহৰণে প্ৰমাণ কৰে যে আধ্যাত্মিক বুদ্ধি ঈশ্বৰে দিয়া বিশেষ উপহাৰ, কিন্তু ইয়াৰ আগত সকলো স্বাভাৱিক মানুহক দিয়া মৌলিক বুদ্ধিৰ সদ্ব্যৱহাৰ কৰা হয় । কাৰণ এই নিয়মতো মানুহে শিক্ষা আৰু ইয়াৰ ডিপ্লমাক বুদ্ধিমত্তাৰ সৈতে বিভ্ৰান্ত কৰে ৷ গতিকে মই আপোনালোকক এই পাৰ্থক্যটো সোঁৱৰাই দিছো: শিক্ষাই মানুহৰ স্মৃতিশক্তিত তথ্য প্ৰৱেশ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে, কিন্তু বুদ্ধিমত্তাইহে ইয়াৰ সদ্ব্যৱহাৰৰ অনুমতি দিয়ে।
Dan 12:11 আৰু যি সময়ৰ পৰা অহৰহ হোমবলি আঁতৰোৱা হ'ব , আৰু নিৰ্জন ঘৃণনীয় বস্তু স্থাপন কৰা হ'ব, তেতিয়াৰ পৰা হাজাৰ দুশ নব্বৈ দিন হ'ব।
১১ক- নিৰন্তৰ বলিদান বন্ধ হ’ব পৰা সময়ৰ পৰা
বলিদান " শব্দটো মূল হিব্ৰু গ্ৰন্থত নাই। আৰু এই নিখুঁততা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ কাৰণ এই চিৰন্তন যীচু খ্ৰীষ্টৰ স্বৰ্গীয় পুৰোহিতত্বৰ বিষয়ে। পৃথিৱীত তেওঁৰ মধ্যস্থতা পুনৰুত্পাদন কৰি পেপিজমে যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ পাপৰ বাবে মধ্যস্থতাকাৰী হিচাপে তেওঁৰ ভূমিকা আঁতৰাই পেলায়।
এই দখল কৰা সমান্তৰাল পাৰ্থিৱ সেৱা ৫৩৮ চনত আৰম্ভ হৈছিল; প্ৰথম ৰাজত্ব কৰা পোপ প্ৰথম ভিজিলিয়াছে ৰোমত, মাউণ্ট কেলিয়ান (স্বৰ্গ)ৰ লেটাৰান পেলেচত বসতি স্থাপন কৰাৰ তাৰিখ ।
১১খ- আৰু য'ত ঘৃণনীয় ধ্বংস স্থাপন কৰা হ'ব
অৰ্থাৎ ৫৩৮ চনৰ পৰা, পোপৰ ৰোমান ৰাজত্ব আৰম্ভ হোৱাৰ তাৰিখ, দান.৯:২৭ত উল্লেখ কৰা হৈছে: আৰু ডেউকাৰ ডেউকাত থাকিব ধ্বংসৰ ঘৃণনীয় কামবোৰ, আনকি ধ্বংস হোৱালৈকে আৰু ইয়াক [ নিৰ্ধাৰিত ] ধ্বংস কৰা [ভূমি] ত ভাঙি পেলোৱা হ'ব ।
৫৩৮ চনৰ তাৰিখটোক লক্ষ্য কৰি এই পদটোত আত্মাই এতিয়া কেৱল পোপৰ ৰোমকহে বুজাইছে, যিয়ে "ঘৃণনীয়" শব্দটোৰ এককীকৰণৰ ব্যাখ্যা কৰিছে। দানৰ ক্ষেত্ৰত এনেকুৱা নাছিল। ৯:২৭, য'ত ৰোমৰ দুয়োটা পৰ্যায়, পৌত্তলিক আৰু তাৰ পিছত পোপৰ বিষয় আছিল।
এই পদটোত দুটা বস্তুৰ গোট খোৱাৰ আগ্ৰহ আৰু গুৰুত্ব লক্ষ্য কৰোঁ আহক: দানত খ্ৰীষ্টৰ পৰা " দৈনিকৰ আঁতৰোৱা "। ৮:১১ আৰু পোপৰ "ডেউকা " যিয়ে দানত উল্লেখ কৰা " ঘৃণনীয় নিৰ্জনতা " কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে। ৯:২৭। এই দুটা কাৰ্য্যক একে তাৰিখ ৫৩৮ আৰু একেটা সত্তাৰ সৈতে সংযোগ কৰি আত্মাই নিশ্চিত কৰে আৰু প্ৰমাণ কৰে যে এই কুকৰ্মৰ লেখক সঁচাকৈয়ে ৰোমান পেপিজম।
ইন ডেন। ১১:৩১, গ্ৰীক ৰজা চতুৰ্থ এন্টিঅ'কাছৰ ওপৰত আৰোপ কৰা কাৰ্য্যই আমাক ঈশ্বৰে যিটোক " ধ্বংসৰ ঘৃণনীয় " বুলি কয় তাৰ সাধাৰণ আৰ্হি উপস্থাপন কৰিলে । পেপিজমে ইয়াক পুনৰুত্পাদন কৰে, কিন্তু ১২৬০ দীঘলীয়া, ৰক্তাক্ত বছৰ ধৰি।
১১গ- এক হাজাৰ দুশ নব্বৈ দিন থাকিব।
শেষৰ সময়ৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সময়সীমাক মিছা নহ'বলৈ, দানিয়েলৰ সকলো ভৱিষ্যদ্বাণীত এককটোক সংখ্যাটোৰ আগত ৰখা হৈছে: দিন ১২৯০ ; দিন ১৩৩৫ (পৰৱৰ্তী পদ); দান.৮:১৪: সন্ধিয়া-ৰাতিপুৱা ২৩০০ ; আৰু ইতিমধ্যে দান.৯:২৪: সপ্তাহ ৭০.
আমাৰ হাতত মাত্ৰ এটা অতি সহজ গণনা আছে: ৫৩৮ + ১২৯০ = ১৮২৮।
ইংৰাজ ৰাজকীয় পৰিয়ালৰ উপস্থিতিত লণ্ডনৰ এলবেৰী পাৰ্কত অনুষ্ঠিত হোৱা এডভেন্টিষ্ট সন্মিলনৰ পাঁচ বছৰৰ ভিতৰত তৃতীয়টো সন্মিলন ।
Dan 12:12 যিজনে অপেক্ষা কৰি হাজাৰ তিনিশ পঞ্চত্ৰিশ দিনলৈ আহিব, তেওঁ ধন্য।
১২ক- কেৱল এই আয়াতটোৱেই আমাক এই দুটা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সময়সীমাৰ অৰ্থ দিয়ে। বিষয়বস্তুটো হৈছে খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ আশা, কিন্তু বাইবেলে দিয়া সংখ্যাগত প্ৰস্তাৱৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি এক বিশেষ আশা। 1828 আৰু 1873 চনৰ ভিতৰত সম্পন্ন হোৱা বিশ্বাসৰ এডভেন্টিষ্ট পৰীক্ষাৰ আৰম্ভণি আৰু অন্ত ক্ৰমে চিহ্নিত কৰা দুটা তাৰিখৰ সৈতে ফেৰেস্তাই আমাক উপস্থাপন কৰে যীচু খ্ৰীষ্টৰ আমেৰিকালৈ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ বিষয়ে, সেয়েহে প্ৰটেষ্টেণ্ট দেশলৈ।
"বাঘ" নদী পাৰ হোৱাৰ প্ৰতিচ্ছবিত মানুহৰ আত্মাক খোৱা বাঘটোৱেই হৈছে এই তাৰিখ ১৮৪৩-১৮৪৪ যিয়ে নিন্দা কৰা প্ৰটেষ্টেণ্টসকলক আধ্যাত্মিক জীৱনৰ পৰা আধ্যাত্মিক মৃত্যুলৈ পাৰ কৰি দিয়ে। আনহাতে, যিজনে পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হৈছে তেওঁ এই বিপদজনক পাৰ হোৱাৰ পৰা জীৱিত অৱস্থাত আৰু ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ পাই ওলাই আহে। তেওঁ ঈশ্বৰৰ পৰা এটা নিৰ্দিষ্ট ধন্যতা লাভ কৰে: " যিজনে ১৮৭৩ চনত উপনীত হয় তেওঁ ধন্য!"
Dan 12:13 আৰু তুমি তোমাৰ শেষৰ ফালে আগবাঢ়ি যোৱা, তুমি বিশ্ৰাম ল’বা আৰু শেষৰ দিনবোৰত তোমাৰ উত্তৰাধিকাৰৰ বাবে থিয় হ’বা।
১৩ক- দানিয়েলে প্ৰথম পুনৰুত্থানৰ পিছত তেওঁ পুনৰুত্থান হোৱাৰ পিছত আৱিষ্কাৰ কৰিব, তেওঁ আমাৰ ওচৰলৈ প্ৰেৰণ কৰা সকলো বস্তুৰ অৰ্থ। কিন্তু এতিয়াও জীয়াই থকা এডভেন্টিষ্টজনৰ বাবে তেওঁৰ শিক্ষা আৰু অধিক সম্পূৰ্ণ হ’ব যোহনৰ এপ’কেলিপছত থকা প্ৰকাশৰ দ্বাৰা।
দানিয়েলৰ পুস্তকখনে ইয়াৰ বিশাল সমৃদ্ধি ভালদৰে লুকুৱাই ৰাখিছে। আমি লক্ষ্য কৰিছোঁ যে প্ৰভুৱে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক সম্বোধন কৰা উৎসাহৰ পাঠসমূহ একেবাৰে শেষ দিনত কাৰণ এই শেষ দিনবোৰে পৃথিৱীত মানৱ ইতিহাসৰ সমগ্ৰ সময়ছোৱাত প্ৰচলিত ভয় আৰু নিৰাপত্তাহীনতাৰ নিয়মলৈ ঘূৰি আহিব। আকৌ এবাৰ, কিন্তু শেষবাৰৰ বাবে নিৰ্বাচিতসকলক এককভাৱে বাছি উলিওৱা হ’ব আৰু ডেনত ঘোষণা কৰা তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা বিদ্ৰোহীসকলৰ ওপৰত যি দুৰ্ভাগ্য হ’ব, তাৰ বাবে দায়ী কৰা হ’ব। ১১:৪০-৪৫ আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৩। যিহিষ্কেল ১৪ পদত বিশ্বাসৰ সাধাৰণ আৰ্হিসমূহ উপস্থাপন কৰা হৈছে: নোহ, দানিয়েল আৰু ইয়োব। নোহৰ দৰে আমিও ঈশ্বৰৰ প্ৰতি বিশ্বাসযোগ্যতাৰ জাহাজ নিৰ্মাণ কৰি সংসাৰিক চিন্তাৰ সোঁতৰ পৰা পলায়ন আৰু প্ৰতিহত কৰিব লাগিব। দানিয়েলৰ দৰে আমিও মিছা ধৰ্মই স্থাপন কৰা মানদণ্ডক অস্বীকাৰ কৰি মনোনীত ব্যক্তি হিচাপে নিজৰ কৰ্তব্য পালনৰ প্ৰতি দৃঢ়ভাৱে আকৃষ্ট হৈ থাকিব লাগিব। আৰু ইয়োবৰ দৰে আমিও যেতিয়াই ঈশ্বৰে অনুমতি দিব তেতিয়াই শাৰীৰিক আৰু মানসিকভাৱে দুখ-কষ্ট গ্ৰহণ কৰিব লাগিব, ইয়োবৰ তুলনাত সুবিধা থাকিম: তেওঁৰ অভিজ্ঞতাৰ জৰিয়তে আমি শিকিছো যে ঈশ্বৰে এই পৰীক্ষাবোৰ কিয় অনুমতি দিয়ে।
দানিয়েলৰ পুস্তকেও আমাক অদৃশ্য আকাশী জীৱনক ভালদৰে বুজিবলৈ অনুমতি দিলে। এইটো, গেব্ৰিয়েল নামৰ এই চৰিত্ৰটো আৱিষ্কাৰ কৰি, যিটো নাম যাৰ অৰ্থ হৈছে "যিজনে ঈশ্বৰৰ মুখ দেখে।" ঐশ্বৰিক পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাৰ সকলো গুৰুত্বপূৰ্ণ মিছনত তেওঁ উপস্থিত থাকে। আৰু আমি উপলব্ধি কৰিব লাগিব যে, ঈশ্বৰৰ আকাশী ৰাজ্যত তেওঁৰ পাৰ্থিৱ অৱতাৰৰ সময়ত অৰ্থাৎ ৩৫ বছৰত তেওঁ আৰু সকলো ভাল স্বৰ্গদূতে ঈশ্বৰৰ স্বৰ্গদূতৰ প্ৰকাশ মাইকেলৰ উপস্থিতিৰ পৰা বঞ্চিত হৈছিল। প্ৰেমৰ এক বৃহৎ ভাগ-বতৰাত মাইকেলেও নিজৰ কৰ্তৃত্বৰ অংশীদাৰ, মাত্ৰ " মুখ্য নেতাসকলৰ এজন " বুলি মানি লয়। কিন্তু গেব্ৰিয়েলে তেওঁক মনোনীতসকলৰ মাজৰ নিৰ্বাচিত দানিয়েলৰ ওচৰতো তেওঁক " তোমাৰ লোকসকলৰ নেতা " হিচাপে উপস্থাপন কৰিলে। আৰু ডেন। ৯ পদত যীচুৱে তেওঁৰ বিশ্বাসী মনোনীতসকলক পৰিত্ৰাণ কৰিবলৈ যিখিনি সম্পন্ন কৰিবলৈ আহিছে, সেই সকলোবোৰ আমাক অতি স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ কৰিছে। এইদৰে ঈশ্বৰীয় পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পটো স্পষ্টভাৱে ঘোষণা কৰা হয়, তাৰ পিছত ৩০ এপ্ৰিলত যীচু খ্ৰীষ্টক ক্ৰুচত দিয়াৰ দ্বাৰা সম্পন্ন কৰা হয়।
দানিয়েলৰ কিতাপখনে আমাক দেখুৱাইছে যে বিশ্বাস কেৱল এজন প্ৰাপ্তবয়স্কইহে প্ৰদৰ্শন কৰিব পাৰে। আৰু যে ঈশ্বৰৰ মতে শিশু তেৰ বছৰত ভৰি দিয়াৰ লগে লগে প্ৰাপ্তবয়স্ক হয়। সেয়েহে আমি কেৱল শিশুৰ বাপ্তিস্মৰ দ্বাৰা বহন কৰা তিতা ফল আৰু সকলো মিছা ধৰ্মৰ ধৰ্মীয় জন্ম ঐতিহ্যহে পালন কৰিব পাৰো। যীচুৱে মাৰ্ক ১৬:১৬ পদত ঘোষণা কৰিছিল: যিজনে বিশ্বাস কৰে আৰু বাপ্তিস্ম লয়, তেওঁ পৰিত্ৰাণ পাব; যিয়ে বিশ্বাস নকৰে তেওঁক দোষী সাব্যস্ত কৰা হ’ব ৷ সেয়েহে ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল বাপ্তিস্মৰ আগতে বিশ্বাস উপস্থিত থাকিব লাগিব আৰু প্ৰদৰ্শন কৰিব লাগিব। বাপ্তিস্মৰ পিছত ঈশ্বৰে ইয়াক পৰীক্ষাত ৰাখে। লগতে, দানিয়েলত প্ৰকাশ পোৱা আন এটা মুকুতা, মথি ৭:১৩ৰ পৰা যীচুৰ এই কথাবোৰ নিশ্চিত কৰা হৈছে: সৰু দুৱাৰেৰে প্ৰৱেশ কৰক । কিয়নো দুৱাৰখন বহল, আৰু ধ্বংসৰ পথ বহল। আৰু বহুতেই পাৰ হৈ যায় ; আৰু মথি ২২:১৪তো: কাৰণ বহুতকে আহ্বান কৰা হৈছে, কিন্তু নিৰ্বাচিত হোৱা কম ; দান.৭:৯ অনুসৰি দহ বিলিয়ন মাত্ৰ এক মিলিয়নৰ বাবে ঈশ্বৰৰ ওচৰত হিচাপ দিবলৈ আহ্বান কৰা হৈছে মুক্তি পোৱা মনোনীতসকলৰ পৰিত্ৰাণ পোৱা গৈছে, কাৰণ তেওঁলোকে সঁচাকৈয়ে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ ভালদৰে সেৱা কৰিছিল , পবিত্ৰ আত্মাত খ্ৰীষ্টত।
১২ নং অধ্যায়ত মাত্ৰ প্ৰকাশিত বাক্যৰ পুস্তকৰ গঠনৰ ভেটি স্থাপন কৰা হৈছে, প্ৰকাশিত বাক্যত সময় বিভাজনৰ বাবে মৌলিক কিন্তু মৌলিক ৫৩৮, ১৭৯৮, ১৮২৮, ১৮৪৩-১৮৪৪ চনৰ তাৰিখবোৰ মনত পেলাই।
ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰতীকবাদৰ পৰিচয়
বাইবেলৰ সকলো দৃষ্টান্ততে আত্মাই পাৰ্থিৱ উপাদান ব্যৱহাৰ কৰে, যাৰ কিছুমান মাপকাঠীয়ে সাধাৰণ মাপকাঠী উপস্থাপন কৰা বেনামী সত্তাৰ প্ৰতীক হ’ব পাৰে। সেয়েহে ব্যৱহৃত প্ৰতিটো প্ৰতীক সকলো কোণৰ পৰা পৰীক্ষা কৰিব লাগিব, যাতে ইয়াৰ পৰা ঈশ্বৰে লুকুৱাই ৰখা শিক্ষাবোৰ উলিয়াব পাৰি। উদাহৰণস্বৰূপে " সাগৰ " শব্দটো লওঁ আহক ৷ আদিপুস্তক ১:২০ পদ অনুসৰি ঈশ্বৰে ইয়াক সকলো ধৰণৰ প্ৰাণীৰে জনবহুল কৰে, অগণন আৰু বেনামী। বতাহত উশাহ লৈ জীয়াই থকা মানুহৰ বাবে ইয়াৰ পৰিৱেশ মাৰাত্মক। এইদৰে ই মানুহৰ বাবে মৃত্যুৰ প্ৰতীক হৈ পৰে যিয়ে সঠিকভাৱে ইয়াৰ লৱণীয়তাক ভয় কৰিব পাৰে যিয়ে পৃথিৱীখনক বীজাণুমুক্ত কৰি তোলে। স্পষ্টভাৱে এই প্ৰতীকটো মানৱতাৰ বাবে অনুকূল নহয় আৰু ইয়াৰ মৃত্যুৰ অৰ্থৰ বাবে ঈশ্বৰে বাপ্তিস্মৰ পানীৰ পূৰ্বচিত্ৰ হিব্ৰু অজু বেচিনটোক তেওঁৰ নাম দিব। এতিয়া বাপ্তিস্ম লোৱাৰ অৰ্থ হৈছে ডুব যোৱা, অৰ্থাৎ যীচু খ্ৰীষ্টত পুনৰ জীয়াই থাকিবলৈ ডুব যোৱা। পুৰণি অধাৰ্মিক মানুহজন খ্ৰীষ্টৰ ধাৰ্মিকতা বহন কৰি উঠি উঠে। ইয়াত আমি ঐশ্বৰিক সৃষ্টিৰ এটা উপাদানৰ সমৃদ্ধি দেখিবলৈ পাওঁ: সাগৰ ৷ এই শিক্ষাৰ অধীনত আমি দানিয়েল ৭:২-৩ পদৰ পৰা এই পদটোক ঈশ্বৰে দিয়া অৰ্থ ভালদৰে বুজি পাম: "... আৰু চোৱা, আকাশৰ চাৰিটা বতাহে মহাসাগৰৰ ওপৰত ঢৌ খেলিলে। আৰু চাৰিটা মহান জন্তু সাগৰৰ পৰা ওলাই আহিল , ইটোৱে সিটোৰ পৰা পৃথক ।" জানি থওক যে " আকাশৰ চাৰিটা বতাহে " বিজয়ী জনগোষ্ঠীসমূহক আধিপত্য বিস্তাৰ কৰা সাৰ্বজনীন যুদ্ধসমূহৰ ইংগিত দিয়ে। ইয়াত " মহাসাগৰ " য়ে পৌত্তলিক জনগোষ্ঠীৰ মানৱ গণক প্ৰতীকিত কৰে যিসকলে ঈশ্বৰক সন্মান নকৰাকৈ তেওঁৰ দৃষ্টিত " সাগৰ " ৰ জীৱ-জন্তুৰ সমান। " আকাশৰ চাৰিটা বতাহ ," " চাৰিটা " অভিব্যক্তিটোত উত্তৰ, দক্ষিণ, পূব আৰু পশ্চিম দিশৰ ৪টা কাৰ্ডিনেল বিন্দুক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। " আকাশৰ বতাহ " আকাশৰ ৰূপত পৰিৱৰ্তন আনে, ডাৱৰক ঠেলি দিয়ে, ধুমুহা সৃষ্টি কৰে আৰু বৰষুণ আনে; ডাৱৰবোৰক আঁতৰাই ঠেলি দি তেওঁলোকে ৰ’দৰ অনুকূল। ঠিক তেনেদৰে যুদ্ধই বৃহৎ ৰাজনৈতিক আৰু সমাজ পৰিৱৰ্তনৰ সৃষ্টি কৰে, বিশাল উত্তাল পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰে যিয়ে ঈশ্বৰে বাছি লোৱা নতুন বিজয়ী লোকসকলক আধিপত্য প্ৰদান কৰে, কিন্তু তেওঁৰ আশীৰ্বাদ নোপোৱাকৈ। " জন্তু " হিচাপে নিৰ্ধাৰণ কৰা বাবে তেওঁলোক প্ৰকৃত মানুহক আগবঢ়োৱা আশীৰ্বাদৰ অধিকাৰী নহয়; তেওঁৰ বিশ্বাসী নিৰ্বাচিত যিসকলে আদম আৰু হৱাৰ পৰা ঈশ্বৰৰ পোহৰত খোজ কাঢ়ে, আৰু এইটোৱেই জগতৰ শেষলৈকে। আৰু তেওঁৰ নিৰ্বাচিত কোন? যিসকলৰ মাজত তেওঁ নিজৰ প্ৰতিমূৰ্তি চিনি পায় যিহেতু মানুহক আদিপুস্তক ১:২৬ অনুসৰি ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি কৰা হৈছিল। এই পাৰ্থক্য মন কৰক: মানুহক ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি বা সৃষ্টি কৰিছে , আনহাতে প্ৰাণীটো ঈশ্বৰে দিয়া ক্ৰমৰ দ্বাৰা ইয়াৰ পৰিৱেশ, সাগৰীয়, স্থলজ বা আকাশীৰ দ্বাৰা উৎপন্ন হয়। ক্ৰিয়াৰ বাছনিয়ে মৰ্যাদাৰ পাৰ্থক্য চিহ্নিত কৰে।
পৃথিৱী " শব্দটো লওঁ আহক । আদিপুস্তক ১:৯-১০ পদ অনুসৰি এই নাম " পৃথিৱী " " সাগৰ " ৰ পৰা ওলোৱা শুকান মাটিক দিয়া হৈছে ; ঈশ্বৰে প্ৰকাশিত ১৩ পদত শোষণ কৰিব পৰা এটা প্ৰতিচ্ছবি, কেথলিক বিশ্বাসৰ পৰা ওলাই অহা প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ প্ৰতীক হিচাপে। কিন্তু " পৃথিৱী " ৰ অন্যান্য দিশবোৰ পৰীক্ষা কৰা যাওক । মানুহৰ পুষ্টিকৰ হ’লে ই অনুকূল, কিন্তু শুকান মৰুভূমিৰ ৰূপ ল’লে প্ৰতিকূল। সেয়েহে মানুহৰ বাবে আশীৰ্বাদ হ’বলৈ স্বৰ্গৰ পৰা ভাল পানী দিয়াৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। এই পানী পাৰ হৈ যোৱা নদী আৰু নৈৰ পৰাও আহিব পাৰে; এই কাৰণেই ঈশ্বৰৰ বাক্যক নিজেই বাইবেলত " জীৱন্ত পানীৰ এটা বসন্ত "ৰ সৈতে তুলনা কৰা হৈছে। এই " পানী " ৰ উপস্থিতি বা অনুপস্থিতিয়েই " পৃথিৱী " আৰু আধ্যাত্মিকভাৱে ৭৫% পানীৰে গঠিত মানুহৰ বিশ্বাসৰ গুণ নিৰ্ণয় কৰে।
তৃতীয় উদাহৰণ হিচাপে আকাশৰ তৰাবোৰ লওঁ। প্ৰথমে, " সূৰ্য্য ," ধনাত্মক দিশত, ই আলোকিত কৰে; আদিপুস্তক ১:১৬ অনুসৰি, ই " দিন "ৰ আলোকসজ্জা, ই মানুহে খাদ্য হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা উদ্ভিদবোৰক উষ্ণ কৰে আৰু বৃদ্ধি কৰে। নেতিবাচক দিশটো হ’ল অতিৰিক্ত গৰম বা বৰষুণৰ অভাৱত শস্য জ্বলাই দিয়ে। গেলিলিওৱে ঠিকেই কৈছিল, ই আমাৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ কেন্দ্ৰত আছে আৰু ইয়াৰ ব্যৱস্থাৰ সকলো গ্ৰহ ইয়াৰ চাৰিওফালে ঘূৰি থাকে। আৰু সৰ্বোপৰি, ই আটাইতকৈ ডাঙৰ, বাইবেলে ইয়াক আদিপুস্তক ১:১৬ পদত " আটাইতকৈ ডাঙৰ " বুলি নিৰ্ধাৰণ কৰিছে, আটাইতকৈ উষ্ণ আৰু ইয়াৰ কাষ চাপিব নোৱাৰা নহয়। এই সকলোবোৰ মাপকাঠীয়ে ইয়াক ঈশ্বৰৰ নিখুঁত প্ৰতিমূৰ্তি কৰি তোলে যাৰ মাজত এই সকলোবোৰ বৈশিষ্ট্য পোৱা যায়। কোনেও ঈশ্বৰক দেখি জীয়াই থাকিব নোৱাৰে, " সূৰ্য্য " ৰ ওপৰতো ভৰি ৰাখিব নোৱাৰে ; একমাত্ৰ পুৰুষসুলভ তৰা, বাকীবোৰ সকলো গ্ৰহ বা নাৰীকৃত তৰা। তেওঁৰ পিছত, " চন্দ্ৰ ," " আটাইতকৈ সৰু ": আদিপুস্তক ১:১৬ অনুসৰি, ই ৰাতিৰ আলোকময়, যি আন্ধাৰৰ ওপৰত ই সভাপতিত্ব কৰে। " চন্দ্ৰ " সেয়ে ইয়াৰ বাবে এটা নেতিবাচক বাৰ্তাহে আছে। আমাৰ আটাইতকৈ ওচৰৰ যদিও এই তৰাটোৱে দীৰ্ঘদিন ধৰি নিজৰ লুকাই থকা মুখখনৰ ৰহস্য ৰক্ষা কৰি আহিছে। ই নিজেই জিলিকি নাথাকে কিন্তু আন সকলো গ্ৰহৰ দৰে ই আমাক উভতাই পঠিয়াই দিয়ে, এটা প্ৰগতিশীল চক্ৰত, এটা দুৰ্বল পোহৰ যিটো ই "সূৰ্য্য"ৰ পৰা লাভ কৰে। এই সকলোবোৰ মাপকাঠীৰে "চন্দ্ৰ" হৈছে প্ৰথমতে ইহুদী ধৰ্ম আৰু দ্বিতীয়তে ৫৩৮ চনৰ পৰা বৰ্তমানলৈকে ৰোমান কেথলিক পেপিজমৰ মিছা খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম আৰু ১৮৪৩ চনৰ পৰা লুথাৰিয়ান, কেলভিনিষ্ট আৰু এংলিকান প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিবলৈ নিখুঁত প্ৰতীক সূৰ্য্য আৰু চন্দ্ৰ "। সেইটো " ঋতু, দিন আৰু বছৰ চিহ্নিত কৰা ", আৰু " পৃথিৱীত পোহৰ দিয়া "। জিলিকি উঠে, সংখ্যাগৰিষ্ঠতাত, কেৱল আন্ধাৰৰ সময়ত, ৰাতি। ভৱিষ্যদ্বাণীই তেওঁলোকৰ পতনৰ আৰোপ নকৰালৈকে ঈশ্বৰৰ দাসসকলক, প্ৰকৃতসকলক প্ৰতিনিধিত্ব কৰাটো আদৰ্শ প্ৰতীক; যিয়ে তেওঁলোকৰ আধ্যাত্মিক অৱস্থাৰ পৰিৱৰ্তনৰ ইংগিত দিয়ে। এইটোৱেই হ’ব সেই বাৰ্তা যিটো ঈশ্বৰে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ পতনক উদগনি দিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰিব, দান.৮:১০ আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৪ত ৰোমান মিছাৰ বলি; আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ৬:১৩ আৰু ৮:১২ পদত সাৰ্বজনীন প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ পতন। বিচ্ছিন্ন, "তৰা " য়ে প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১০-১১ পদত কেথলিক পোপৰ পদক, প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১ পদত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসক বুজায়; আৰু এটা মুকুটত একত্ৰিত হৈছিল, সংখ্যাত ১২ জন, বিজয়ী নিৰ্বাচিত সমাবেশ, প্ৰকাশিত বাক্য ১২:১ পদত। ডেন। ১২:৩ পদত তেওঁলোকক " যিসকলে জনসমাগমক ধাৰ্মিকতা শিকাইছে " অৰ্থাৎ " যিসকলে পৃথিৱীখনক আলোকিত কৰে " ঈশ্বৰে দিয়া পোহৰৰ দ্বাৰা প্ৰতীক হিচাপে নিৰ্ধাৰণ কৰিছে ।
এই পাঁচটা প্ৰতীকে এপ’কেলিপছৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিব। সেয়েহে আপুনি উপস্থাপন কৰা চিহ্নসমূহৰ মাপকাঠীয়ে কঢ়িয়াই অনা লুকাই থকা বাৰ্তাসমূহ আৱিষ্কাৰ কৰাৰ অভ্যাস কৰিব পাৰে। কিন্তু কিছুমান আৱিষ্কাৰ কৰাটো কঠিন হ'ব, লগতে, ঈশ্বৰে নিজেই ৰহস্যৰ চাবিকাঠিটো সূচাইছে, বাইবেলৰ পদবোৰত, যেনে " মূৰ আৰু ঠেং " শব্দবোৰ যিটো কেৱল ঈশ্বৰে যিচ.৯:১৪ ত দিয়া অৰ্থৰ দ্বাৰাহে বুজিব পাৰি, য'ত আমি পঢ়িবলৈ পাওঁ: " দণ্ডাধীশ বা জ্যেষ্ঠজনেই মূৰ, মিছা শিকোৱা ভাববাদী, ই ঠেং "। কিন্তু ১৩ পদত সমান্তৰালভাৱে প্ৰস্তাৱ কৰা হৈছে, সেয়েহে একে অৰ্থ বহন কৰি, " কল ডাল আৰু নল "; " এটা নল " যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১ ত ৰোমান পোপৰ পদক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিব।
সংখ্যা আৰু সংখ্যাৰ প্ৰতীকী অৰ্থও আছে। মূল নিয়ম অনুসৰি আমাৰ আৰোহী ক্ৰমত আছে:
“১” সংখ্যাটোৰ বাবে: স্বকীয়তা (ঐশ্বৰিক বা সংখ্যাগত)
“২” সংখ্যাটোৰ বাবে: অসম্পূৰ্ণতা।
“৩” সংখ্যাটোৰ বাবে: নিখুঁততা।
“৪” সংখ্যাটোৰ বাবে: সাৰ্বজনীনতা (৪টা কাৰ্ডিনেল পইণ্ট)
“৫” সংখ্যাৰ বাবে: পুৰুষ (পুৰুষ বা মহিলা মানুহ)।
“৬” সংখ্যাৰ বাবে: আকাশী স্বৰ্গদূত ( আকাশী সত্তা বা দূত )।
“৭” সংখ্যাৰ বাবে: পূৰ্ণতা। (আৰু: সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ মোহৰ)
এই সংখ্যাৰ ওপৰত আমাৰ হাতত প্ৰথম সাতটা মৌলিক সংখ্যাৰ যোগৰ সংমিশ্ৰণ আছে; উদাহৰণ: ৮ = ৬ + ২; ৯ = ৬ + ৩; ১০ = ৭ + ৩; ১১ = ৬ + ৫ আৰু ৭ + ৪; ১২ = ৭ + ৫ আৰু ৬ + ৬; ১৩ = ৭ + ৬.প্ৰকাশিত বাক্যৰ এই অধ্যায়সমূহত আলোচনা কৰা বিষয়বস্তুৰ সম্পৰ্কত এই পছন্দসমূহৰ আধ্যাত্মিক অৰ্থ আছে। দানিয়েলৰ পুস্তকত আমি ২, ৭, ৮, ৯, ১১ আৰু ১২ অধ্যায়ত মচীহ খ্ৰীষ্টান যুগৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাৰ্তা পাওঁ।
পাঁচনি যোহনক প্ৰকাশ কৰা প্ৰকাশিত বাক্য পুস্তকত অধ্যায় সংখ্যাৰ প্ৰতীকী সংহিতা অত্যন্ত প্ৰকাশক। খ্ৰীষ্টান যুগ দুটা মূল ঐতিহাসিক ভাগত বিভক্ত।
প্ৰথমটোৱে "২" সংখ্যাৰ সৈতে সংযুক্ত খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ মতবাদী "অসম্পূৰ্ণতা"ৰ সৰহভাগ সামৰি লৈছে যিটো ৫৩৮ চনৰ পৰা ৰোমান কেথলিক পেপিজমে প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, যিটো ৰোমান কেথলিক পেপিজম, ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা পৌত্তলিক ৰোমান সম্ৰাট প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনে প্ৰতিষ্ঠা কৰা ধৰ্মীয় নিয়মৰ উত্তৰাধিকাৰী। ২ নং অধ্যায়ত ৯৪ আৰু ১৮৪৩ চনৰ মাজৰ সমগ্ৰ সময়খিনি সামৰি লোৱা হৈছে।
"৩" সংখ্যাৰে প্ৰতিনিধিত্ব কৰা দ্বিতীয় অংশটোৱে ১৮৪৩ চনৰ পৰা "এডভেন্টিষ্ট" সময়ৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে, যিটো সময় যেতিয়া ঈশ্বৰে দানত উল্লেখ কৰা ঐশ্বৰিক আদেশৰ দ্বাৰা ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা কাৰ্যসূচী অনুসৰি পুনৰুদ্ধাৰ কৰা এপষ্টোলিক মতবাদৰ "পূৰ্ণতা" দাবী কৰে। ৮:১৪। ২০৩০ চনৰ বসন্তৰ বাবে আশা কৰা খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈকে এই সিদ্ধতা ক্ৰমান্বয়ে লাভ কৰা হ’ব।
৭ সংখ্যাৰ ওপৰত ৮ নম্বৰ বা ২+৬ সংখ্যাই পৈশাচিক কৰ্মৰ (৬) অসম্পূৰ্ণতাৰ সময় (২) উদগনি দিয়ে। ৯ বা ৩+৬ সংখ্যাই নিখুঁততাৰ সময় (৩) আৰু সমানে পৈশাচিক কাম (৬) সূচায়। ১০ বা ৩+৭ সংখ্যাই সিদ্ধতাৰ সময়ৰ (৩), ঈশ্বৰীয় কামৰ পূৰ্ণতা (৭)ৰ বাবে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে।
"১১" বা মূলতঃ ৫+৬ সংখ্যাটোৱে ফৰাচী নাস্তিকতাৰ সময়ক বুজায় য'ত মানুহ (৫) চয়তানৰ সৈতে জড়িত (৬)।
“১২” বা ৫+৭ সংখ্যাটোৱে, সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ সৈতে মানুহৰ (৫) সম্পৰ্ক প্ৰকাশ কৰে (৭ = পূৰ্ণতা আৰু তেওঁৰ ৰাজকীয় ছীল)।
"১৩" বা ৭+৬ সংখ্যাটোৱে চয়তানৰ সৈতে জড়িত খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ পূৰ্ণতা (৭) বুজায় (৬); পোপৰ প্ৰথম ( সাগৰ ) আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট ( পৃথিৱী ) শেষ দিনত।
“১৪” বা ৭+৭ সংখ্যাটোৱে এডভেন্টিষ্টৰ কাম আৰু ইয়াৰ সাৰ্বজনীন বাৰ্তা ( চিৰন্তন শুভবাৰ্তা ) সম্পৰ্কে।
"১৫" বা ৫+৫+৫ বা ৩x৫ সংখ্যাটোৱে মানুহৰ সিদ্ধতাৰ সময়ক উদগনি দিয়ে (৩) (৫)। ইয়াৰ দ্বাৰা অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ অন্ত পৰিছে। আধ্যাত্মিক " ঘেঁহু " চপাই স্বৰ্গৰ শস্যৰ ভঁৰালত জমা কৰিবলৈ পকিছে। নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰস্তুতি সম্পূৰ্ণ কাৰণ তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ প্ৰয়োজনীয় স্তৰত উপনীত হৈছে।
প্ৰকাশিত বাক্যত "১৬" সংখ্যাটোৱে সেই সময়ক বুজায় যেতিয়া ঈশ্বৰে তেওঁৰ ধৰ্মীয় শত্ৰু, ১৩ অধ্যায়ৰ অবিশ্বাসী খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ ওপৰত " তেওঁৰ ক্ৰোধৰ শেষৰ সাতটা বাটি " ঢালি দিয়ে।
"১৭" সংখ্যাটোৱে ইয়াৰ অৰ্থ গ্ৰহণ কৰে, আগৰটোৰ দৰেই, ঈশ্বৰে তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত দিয়া বিষয়বস্তুটোত, অৰ্থাৎ প্ৰকাশিত বাক্য ১৭ পদত, ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা " মহান বেশ্যাৰ বিচাৰ "ৰ প্ৰতীক। বাইবেলত এই প্ৰতীকী সংখ্যাটোৰ প্ৰথম ব্যৱহাৰ ইষ্টাৰ সপ্তাহৰ সৈতে জড়িত যিটো বছৰৰ প্ৰথম মাহৰ ১০ তাৰিখৰ পৰা আৰম্ভ হয় আৰু ১৭ তাৰিখে শেষ হয় । "ঈশ্বৰৰ মেৰ পোৱালি " যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৰ দিনৰ ক্ষেত্ৰত আখৰেৰে পূৰ্ণ হোৱা , নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ ভৱিষ্যতবাণী কৰা হৈছে দান-বছৰৰ " ৭০ সপ্তাহ " ৰ ৭০ত। ৯:২৪ৰ পৰা ২৭ লৈকে ২৭ পদৰ ৭০ সপ্তাহৰ ভৱিষ্যদ্বাণীই সেয়েহে ২৬ আৰু ৩৩ তাৰিখৰ মাজৰ সাত বছৰৰ সময়ক সামৰি লৈছে। ভৱিষ্যদ্বাণীই ইংগিত দিয়া লক্ষ্য হৈছে দানত উল্লেখ কৰা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সপ্তাহৰ এই সাত বছৰৰ বসন্ত কালত অৱস্থিত নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব। ৯:২৭।
শেষৰ প্ৰকৃত "এডভেন্টিষ্ট"সকলৰ বাবে, ১৭ সংখ্যাটোৱে ১৭ শতিকাৰ ৰোমান দেওবাৰৰ অনুশীলনৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিব, যিটো পাপ ৭ মাৰ্চ, ৩২১ তাৰিখে প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছিল। এই ১৭ শতিকাৰ শেষৰ বৰ্ষপূৰ্তিৰ তাৰিখ, ৭ মাৰ্চ, ২০২১, দানত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা " শেষৰ সময় " মুকলি কৰিছিল। ১১:৪০ বজাত। এই " সময় " এই শেষ সতৰ্কবাণী শাস্তি সম্পন্ন কৰাৰ বাবে অনুকূল যিটো তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধক চিহ্নিত কৰি ঈশ্বৰে প্ৰকাশিত " ষষ্ঠ শিঙা "ৰ দ্বাৰাও প্ৰকাশ কৰিছে প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৩ ৰ পৰা ২১ লৈকে ঐশ্বৰিক শাস্তিৰ আৰম্ভণিৰ বছৰ।
মহান বাবিল ” ৰ শাস্তি সম্পৰ্কে আলোচনা কৰা হৈছে ।
১৯ অধ্যায়ত যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তন আৰু মানৱ বিদ্ৰোহীসকলৰ সৈতে তেওঁৰ মুখামুখি হোৱাৰ প্ৰসংগটোৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হৈছে।
২০ অধ্যায়ত সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ কথা কোৱা হৈছে, নিৰ্জন পৃথিৱীত য’ত চয়তানক বন্দী কৰি ৰখা হৈছে আৰু স্বৰ্গত, য’ত নিৰ্বাচিতসকলে ঈশ্বৰৰ প্ৰত্যাখ্যান কৰি মৃত্যু হোৱা দুষ্ট বিদ্ৰোহীসকলৰ জীৱন আৰু কৰ্মৰ বিচাৰ কৰিবলৈ আগবাঢ়িছে।
“২১” অধ্যায়ত প্ৰতীকবাদ ৩x৭, অৰ্থাৎ পৃথিৱীৰ পৰা মুক্ত হোৱা ইয়াৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ মাজত পুনৰুত্পাদিত ঈশ্বৰীয় পবিত্ৰকৰণৰ সিদ্ধতা (৩) (৭) পোৱা যায়।
এইদৰে আমি দেখিবলৈ পাওঁ যে ভৱিষ্যদ্বাণীটোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ৩, ৭, ১৪ = ২x৭ আৰু ২১ = ৩x৭ (পবিত্ৰকৰণৰ সিদ্ধতাৰ দিশত বৃদ্ধি)ত থকা এডভেন্টিজমৰ নিৰ্বাচিতসকলক বিষয়বস্তু হিচাপে লৈছে।
২২ নং অধ্যায়ত সেই সময়ৰ উদ্বোধন কৰা হৈছে যেতিয়া পুনৰুত্পাদিত আৰু নবীকৃত পৃথিৱীত ঈশ্বৰে তেওঁৰ সিংহাসন আৰু তেওঁৰ চিৰন্তন ৰাজ্যৰ নিৰ্বাচিতসকলক স্থাপন কৰে।
এডভেন্টিজম
তেন্তে ঈশ্বৰৰ এই পুত্ৰ-কন্যা কোন? লগে লগে ক'ব লাগিব, কাৰণ এই নথিখনে সকলো প্ৰয়োজনীয় প্ৰমাণ দিব: এই ঐশ্বৰিক প্ৰকাশিত বাক্য ঈশ্বৰে "এডভেন্টিষ্ট" খ্ৰীষ্টানসকলক সম্বোধন কৰিছে। কাৰণ আমি ভাল পাওঁ বা নাপাওঁ, ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা সাৰ্বভৌম, আৰু ১৮৪৩ চনৰ বসন্তকালৰ পৰা, দানিয়েল ৮:১৪ পদত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা এটা আদেশ কাৰ্যকৰী হোৱাৰ তাৰিখৰ পৰা, "চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট" মানদণ্ডটোৱেই হৈছে সেই একচেটিয়া চেনেল যিয়ে এতিয়াও ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ মানৱ দাসসকলক সংযোগ কৰে। কিন্তু সাৱধান! এই মানদণ্ড অহৰহ বিকশিত হৈ আছে, আৰু ঈশ্বৰৰ আকাংক্ষিত এই বিৱৰ্তনৰ অস্বীকাৰে ১৯৯৪ চনৰ পৰা যীচু খ্ৰীষ্টই বমি কৰা বুলি ইয়াৰ আনুষ্ঠানিক প্ৰতিষ্ঠানিক প্ৰতিনিধিত্ব লাভ কৰিছে। এডভেন্টিজম কি? এই শব্দটো লেটিন ভাষাৰ "adventus" ৰ পৰা আহিছে যাৰ অৰ্থ হৈছে: advent. যীচু খ্ৰীষ্টৰ সেইটো, পিতৃৰ মহিমাত তেওঁৰ মহান অন্তিম প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ বাবে, ১৮৪৩ চনৰ বসন্ত কালত, ১৮৪৪ চনৰ শৰৎকালত আৰু ১৯৯৪ চনৰ শৰৎকালত আশা কৰা হৈছিল। সাৰ্বভৌমভাৱে, মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা। এইদৰে, যিয়ে এই নথিখনত যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰস্তাৱ কৰা পোহৰবোৰ চিনি পাব, তেওঁ প্ৰত্যক্ষ ফলস্বৰূপে, "এডভেন্টিষ্ট", "সপ্তম দিনৰ" হৈ পৰিব, যদি মানুহৰ ক্ষেত্ৰত নহয়, তেন্তে ঈশ্বৰৰ ক্ষেত্ৰতো সেয়াই হ'ব; এইটো, প্ৰথম দিনৰ ধৰ্মীয় বিশ্ৰাম পৰিত্যাগ কৰাৰ লগে লগে, জগত সৃষ্টিৰ পৰা ঈশ্বৰে পবিত্ৰ কৰা সপ্তম দিনৰ বাকী অংশ পালন কৰিবলৈ, যাক বিশ্ৰামবাৰ বুলি কোৱা হয়। ঈশ্বৰৰ অন্তৰ্গত হোৱাৰ অৰ্থ হৈছে পৰিপূৰক ঐশ্বৰিক প্ৰয়োজনীয়তা; বিশ্ৰামবাৰৰ লগে লগে এডভেন্টিষ্ট নিৰ্বাচিতসকলে উপলব্ধি কৰিব লাগিব যে তেওঁৰ শাৰীৰিক শৰীৰটোও ঈশ্বৰৰ সম্পত্তি, আৰু সেইবাবেই তেওঁ ইয়াক বহুমূলীয়া ঐশ্বৰিক সম্পত্তি, শাৰীৰিক পবিত্ৰস্থানৰ দৰে পুষ্টি আৰু যত্ন ল’ব লাগিব। কাৰণ ঈশ্বৰে মানুহৰ বাবে আদিপুস্তক ১:২৯ পদত তেওঁৰ আদৰ্শ খাদ্য নিৰ্ধাৰণ কৰিছে: " আৰু ঈশ্বৰে ক'লে, চোৱা, মই তোমালোকক বীজ উৎপাদন কৰা সকলো বনৌষধি দিলোঁ, যিবোৰ সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ মুখত আছে, আৰু বীজ উৎপাদন কৰা গছৰ ফল থকা প্ৰতিটো গছ দিলোঁ; সেয়া তোমালোকৰ বাবে খাদ্য হ'ব ।"
এডভেন্টিষ্ট চিন্তাধাৰা ঈশ্বৰে প্ৰকাশ কৰা খ্ৰীষ্টান প্ৰকল্পৰ পৰা অবিচ্ছেদ্য। যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ বিষয়ে অসংখ্য বাইবেলৰ উদ্ধৃতিত উদগনি দিয়া হৈছে: Psa.50:3: " আমাৰ ঈশ্বৰ আহি আছে , তেওঁ নিমাত নাথাকিব; তেওঁৰ সন্মুখত ভস্মীভূত জুই আৰু তেওঁৰ চাৰিওফালে হিংস্ৰ ধুমুহা "; Psa.96:13: " ... প্ৰভুৰ আগত! কিয়নো তেওঁ আহিব, কিয়নো তেওঁ পৃথিৱীৰ বিচাৰ কৰিবলৈ আহিছে ; তেওঁ জগতৰ বিচাৰ কৰিব ধাৰ্মিকতাৰে, আৰু জাতিসমূহক তেওঁৰ বিশ্বাসযোগ্যতাৰে বিচাৰ কৰিব। "; যিচ.৩৫:৪: " হৃদয়ত বিচলিত লোকসকলক কওক: সাহস কৰা, ভয় নকৰিবা; চোৱা, তোমালোকৰ ঈশ্বৰ! প্ৰতিশোধ আহিব, ঈশ্বৰৰ প্ৰতিদান; তেওঁ নিজেই আহি তোমালোকক ৰক্ষা কৰিব "; Hos.6:3: " আহক আমি জানো, আমি প্ৰভুক জানিব বিচাৰো; তেওঁৰ আগমন ভোৰ হোৱাৰ দৰে নিশ্চিত। তেওঁ আমাৰ ওচৰলৈ আহিব বৰষুণৰ দৰে , পিছৰ বৰষুণৰ দৰে যিয়ে পৃথিৱীক পানী দিয়ে "; নতুন নিয়মৰ শাস্ত্ৰত আমি পঢ়িবলৈ পাওঁ: মথি ২১:৪০: " এতিয়া যেতিয়া আঙুৰৰ বাগিচাৰ মালিক আহিব , তেতিয়া তেওঁ সেই ভাড়াতীয়াসকলক কি কৰিব? "; ২৪:৫০: " ... সেই দাসৰ মালিকে আশা নকৰা দিনত আহিব, আৰু তেওঁ নজনা সময়ত আহিব, "; ২৫:৩১: " যেতিয়া মানুহৰ পুত্ৰ তেওঁৰ মহিমাৰে আহিব , আৰু তেওঁৰ লগত সকলো পবিত্ৰ স্বৰ্গদূত আহিব, তেতিয়া তেওঁ নিজৰ মহিমাৰ সিংহাসনত বহিব। "; যোহন ৭:২৭: " কিন্তু, আমি এই মানুহজনক তেওঁ ক'ৰ পৰাই জানো; কিন্তু যেতিয়া খ্ৰীষ্ট আহিব , কোনেও নাজানে তেওঁ ক'ৰ পৰা আহিছে। "; ৭:৩১: " বহুতে তেওঁক বিশ্বাস কৰি ক'লে, যেতিয়া খ্ৰীষ্ট আহিব , তেতিয়া তেওঁ এই মানুহে কৰাতকৈ অধিক আচৰিত কাৰ্য্য কৰিবনে? "; ইব্ৰী ১০:৩৭: " আৰু অলপ সময়, আৰু যি আহিব তেওঁ আহিব , আৰু পলম নকৰিব ।" যীচুৰ শেষ সাক্ষ্য: যাহ.১৪:৩: " আৰু যদি মই গৈ তোমালোকৰ বাবে ঠাই প্ৰস্তুত কৰো , তেন্তে মই পুনৰ আহি তোমাক নিজৰ ওচৰলৈ গ্ৰহণ কৰিম , যাতে মই য'ত আছো তাত তোমালোকও থাকিবা ।" স্বৰ্গদূতসকলৰ সাক্ষ্য: পাঁচনিৰ কৰ্ম।১:১১: " আৰু তেওঁলোকে ক'লে, "গালিলৰ লোকসকল, তোমালোকে স্বৰ্গলৈ চাই কিয় থিয় হৈছা? তোমালোকৰ পৰা স্বৰ্গলৈ উঠাই লোৱা এই একে যীচুক তোমালোকে স্বৰ্গলৈ যোৱা দেখাৰ দৰেই আহিব। " The Adventist project of the Messiah appears in: Isa যীচুৱে মোক দুখীয়াসকলক শুভবাৰ্ত্তা প্ৰচাৰ কৰিবলৈ অভিষেক কৰিছে ; প্ৰতিশোধ " ২০০৩ চনৰ পিছতহে পূৰ্ণ হ'ব লাগিছিল, তেওঁৰ গৌৰৱময় ঐশ্বৰিক প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ বাবে: " আৰু আমাৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰতিশোধৰ দিন ; শোক কৰা সকলোকে সান্ত্বনা দিবলৈ; " "
এডভেন্টিজমৰ আজি বহু মুখ আছে, প্ৰথম আৰু প্ৰধানকৈ চৰকাৰী প্ৰতিষ্ঠানিক দিশটো যিয়ে ১৯৯১ চনত যীচুৱে ইয়াক আগবঢ়োৱা শেহতীয়া পোহৰক নাকচ কৰিছিল, মই যি নম্ৰ মানৱীয় যন্ত্ৰৰ জৰিয়তে। এই নথিপত্ৰত য'ত উপযুক্ত তাত সবিশেষ ওলাব। বহুতো বিৰোধী এডভেন্টিষ্ট গোট পৃথিৱীত সিঁচৰতি হৈ আছে। এই পোহৰ তেওঁলোকৰ প্ৰতি অগ্ৰাধিকাৰ হিচাপে উদ্দেশ্য কৰা হৈছে। ই সেই "মহান পোহৰ" গঠন কৰে যাৰ দিশে আমাৰ ডাঙৰ আধ্যাত্মিক ভগ্নী এলেন হোৱাইটে এডভেন্টিষ্ট লোকসকলক নেতৃত্ব দিব বিচাৰিছিল। তাই নিজৰ কামক "সৰু পোহৰ" হিচাপে উপস্থাপন কৰিছিল যিয়ে "মহান পোহৰ"লৈ লৈ যায়। আৰু তাইৰ শেষ ৰাজহুৱা বাৰ্তাত দুয়োহাতেৰে পবিত্ৰ বাইবেলখন বতাহত ধৰি তাই ঘোষণা কৰিছিল: "ভাইসকল, মই এই কিতাপখন আপোনালোকৰ আগত প্ৰশংসা কৰিছো।" তাইৰ ইচ্ছা এতিয়া পূৰণ হৈছে; বাইবেলৰ সংহিতাসমূহৰ কঠোৰ ব্যৱহাৰৰ দ্বাৰা দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্য সম্পূৰ্ণৰূপে ডিচিফাৰ কৰা হৈছে। এক নিখুঁত সমন্বয়ে ঈশ্বৰৰ মহান জ্ঞান প্ৰকাশ কৰে। পাঠক, আপুনি যিয়েই নহওক, অতীতৰ ভুলবোৰ নকৰিবলৈ আহ্বান জনাইছো। ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাৰ লগত খাপ খাব লাগিব আপুনি, কাৰণ সৰ্বশক্তিমান আপোনাৰ দৃষ্টিভংগীৰ লগত খাপ নাখাব। পোহৰক অস্বীকাৰ কৰাটো কোনো প্ৰতিকাৰ নোহোৱাকৈ মৰ্ত্যৰ পাপ; যীচু খ্ৰীষ্টই ঢালি দিয়া তেজে ইয়াক ঢাকি নিদিয়ে। এই গুৰুত্বপূৰ্ণ বন্ধনীটো বন্ধ কৰি ঘোষণা কৰা " দুৰ্যোগ "লৈ উভতি যাওঁ।
প্ৰকাশিত বাক্যৰ কাহিনীটোৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাৰ আগতে মই বুজাব লাগিব যে সাধাৰণতে ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা প্ৰেৰিত ভৱিষ্যদ্বাণীসমূহ আমাৰ মানুহৰ বাবে কিয় অতি প্ৰয়োজনীয়, কিয়নো ইয়াৰ জ্ঞান বা অৱজ্ঞাৰ ফলত অনন্ত জীৱন বা নিৰ্দিষ্ট মৃত্যু হ’ব। কাৰণটো হ’ল: মানুহে স্থিৰতাক ভাল পায় আৰু সেইবাবেই পৰিৱৰ্তনক ভয় কৰে। ফলস্বৰূপে তেওঁলোকে এই স্থিৰতা ৰক্ষা কৰি নিজৰ ধৰ্মক পৰম্পৰালৈ ৰূপান্তৰিত কৰে, নতুনত্বৰ এটা দিশত নিজকে উপস্থাপন কৰা যিকোনো বস্তুকে নাকচ কৰে। পুৰণি ঐশ্বৰিক নিয়মৰ ইহুদীসকলে এইদৰেই কাম কৰিছিল, তেওঁলোকৰ ধ্বংসৰ বাবে, প্ৰথমতে, যাক যীচুৱে প্ৰকাশিত বাক্য ২:৮ আৰু ৩:৯ পদত " চয়তানৰ এটা ধৰ্মসভা " বুলি নিন্দা কৰিবলৈ কুণ্ঠাবোধ নকৰে। পিতৃসকলৰ পৰম্পৰাত আঁঠু লৈ তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰিছিল যে ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ সৈতে নিজৰ সম্পৰ্ক ৰক্ষা কৰাত সফল হ’ব। কিন্তু এই ক্ষেত্ৰত কি হয়? মানুহে ঈশ্বৰৰ লগত কথা পাতিলে আৰু ঈশ্বৰৰ কথা নুশুনে, কিন্তু ঈশ্বৰক তেওঁৰ কথা শুনিবলৈ অনুৰোধ কৰে। এই পৰিস্থিতিত ঈশ্বৰে আৰু নিজৰ হিচাপ বিচাৰি নাপায়, তাতোকৈ বেছি যিহেতু, যদি সঁচা যে তেওঁ নিজেই নিজৰ চৰিত্ৰ আৰু তেওঁৰ বিচাৰৰ পৰিৱৰ্তন নহয় যিটো চিৰকাল একেই থাকে, তেন্তে এইটোও সত্য যে তেওঁৰ পৰিকল্পনা অহৰহ বৃদ্ধি পাইছে আৰু চিৰন্তন পৰিৱৰ্তন হৈ আছে। এই ধাৰণাটো নিশ্চিত কৰিবলৈ এটা পদ যথেষ্ট: " ধাৰ্মিক লোকৰ পথ উজ্জ্বল পোহৰৰ দৰে, যি সিদ্ধ দিনলৈকে অধিক আৰু অধিক উজ্জ্বল হয় । (হিতোপদেশ ৪:১৮)।" এই পদৰ " পথ " যীচু খ্ৰীষ্টত অৱতাৰ লোৱা " পথ " ৰ সমতুল্য । ইয়াৰ দ্বাৰা প্ৰমাণিত হয় যে খ্ৰীষ্টত বিশ্বাসৰ সত্যতাও সময়ৰ লগে লগে, ঈশ্বৰৰ ইচ্ছামতে, তেওঁৰ পৰিকল্পনা অনুসৰি বিকশিত হয়। অনন্তকালৰ বাবে প্ৰাৰ্থীসকলে যীচুৰ বাক্যক তেওঁলোকৰ নিজৰ অৰ্থ দিব লাগে যেতিয়া তেওঁ তেওঁলোকক কয়: " যি মোৰ কৰ্ম শেষলৈকে ৰক্ষা কৰে, তেওঁক মই দিম... (প্ৰকাশিত বাক্য ২:২৬)। বহুতে ভাবে যে আমি আৰম্ভণিৰ পৰা শেষলৈকে যিখিনি আহৰণ কৰিছো তাক সংৰক্ষণ কৰিলেই হ’ল; আৰু এইটোৱেই আছিল ইতিমধ্যে জাতীয় ইহুদীসকলৰ ভুল আৰু যীচুৱে তেওঁৰ প্ৰতিভাৰ দৃষ্টান্তত পাঠ। কিন্তু এইটো পাহৰিবলৈ যে প্ৰকৃত বিশ্বাস হৈছে জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ আত্মাৰ সৈতে স্থায়ী সম্পৰ্ক যিয়ে নিশ্চিত কৰে যে তেওঁৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা এই খাদ্য তেওঁৰ সন্তানক সকলো সময়তে আৰু সকলো সময়তে দিয়া হয়। ঈশ্বৰৰ বাক্য কেৱল বাইবেলৰ পবিত্ৰ শাস্ত্ৰৰ মাজতে সীমাবদ্ধ নহয়; ইয়াৰ পিছত স্থায়ীভাৱে জীৱন্ত "লোগোছ" থাকে, বাক্যটোৱে ক্ষণিকৰ বাবে মাংসলৈ পৰিণত হয়, খ্ৰীষ্টই পবিত্ৰ আত্মাত কাম কৰি তেওঁক ভালপোৱা আৰু তেওঁক সকলো আত্মাৰে বিচৰাসকলৰ সৈতে তেওঁৰ সংলাপ অব্যাহত ৰাখে। মই এইবোৰৰ সাক্ষ্য দিব পাৰো যিহেতু মই ব্যক্তিগতভাৱে নতুন পোহৰৰ এই অৱদানৰ পৰা উপকৃত হৈছো যিটো মই তেওঁক মোৰ দৰেই ভালপোৱাসকলৰ সৈতে ভাগ কৰি লওঁ। স্বৰ্গৰ পৰা পোৱা নতুনত্বই তেওঁৰ প্ৰকাশিত পৰিকল্পনাৰ বিষয়ে আমাৰ বুজাবুজি অহৰহ উন্নত কৰে আৰু আমি জানিব লাগিব যে আওপুৰণি ব্যাখ্যাবোৰ অচল হৈ পৰিলে কেনেকৈ কাটি পেলাব পাৰি আৰু পৰিত্যাগ কৰিব পাৰি। বাইবেলে আমাক এইদৰে কাম কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছে: " সকলো পৰীক্ষা কৰক; ভালক দৃঢ় কৰক; (১থা.৫:২১)»।
ঈশ্বৰৰ বিচাৰ মনোনীতসকলক প্ৰকাশ কৰা প্ৰেৰিত পোহৰৰ এই প্ৰগতিশীল বিৱৰ্তনৰ লগত নিৰন্তৰভাৱে খাপ খুৱাই লোৱা হয়, তেওঁৰ বক্তব্যৰ ভঁৰাল। এইদৰে পৰম্পৰাৰ প্ৰতি কঠোৰ আনুগত্যই ক্ষতিৰ সৃষ্টি কৰে, কাৰণ ই মানুহক পৃথিৱীৰ শেষলৈকে ক্ৰমান্বয়ে প্ৰকাশ পোৱা পৰিত্ৰাণমূলক কাৰ্যসূচীৰ বিৱৰ্তনৰ সৈতে খাপ খুৱাবলৈ বাধা দিয়ে। ধৰ্মীয় ক্ষেত্ৰত সম্পূৰ্ণ মূল্য লাভ কৰা এটা প্ৰকাশ আছে: বৰ্তমান সময়ৰ সত্য বা বৰ্তমানৰ সত্য ৷ এই চিন্তাক ভালদৰে বুজিবলৈ আমি অতীতলৈ চাব লাগিব, য’ত পাঁচনিসকলৰ সময়ত আমাৰ বিশ্বাসৰ এক নিখুঁত মতবাদ আছিল। পিছলৈ অতি অন্ধকাৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা সময়ত পাঁচনিসকলৰ মতবাদৰ ঠাইত "ৰোম" দুখনৰ মতবাদ ল'লে; সাম্ৰাজ্যবাদী আৰু পোপৰ, চয়তানৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা একেটা ঐশ্বৰিক প্ৰকল্পৰ দুটা পৰ্যায়। তেতিয়াৰ পৰাই সংস্কাৰৰ কামে নিজৰ নামটোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে, কাৰণ ই মিছা মতবাদক উভালি পেলোৱা আৰু এপষ্টোলিক মতবাদৰ ধ্বংসপ্ৰাপ্ত ভাল বীজ পুনৰ ৰোপণ কৰাৰ বিষয়। অতি ধৈৰ্য্যৰে ঈশ্বৰে সময় দিলে, বহু সময় দিলে, যাতে তেওঁৰ পোহৰ পুনৰ সম্পূৰ্ণ সম্পূৰ্ণ হয়। প্ৰতিক্ৰিয়া নকৰা পৌত্তলিক দেৱতাসকলৰ দৰে নহয়, কাৰণ তেওঁলোকৰ অস্তিত্ব নাই, সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ চিৰকাল জীয়াই থাকে, আৰু তেওঁ নিজৰ অস্তিত্ব দেখুৱাইছে, তেওঁৰ অনুকৰণীয় প্ৰতিক্ৰিয়া আৰু কৰ্মৰ দ্বাৰা; মানুহৰ দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে, কঠোৰ শাস্তিৰ ৰূপত। যি প্ৰকৃতিক আদেশ দিয়ে, যিজনে বিজুলী, বজ্ৰপাত আৰু বিজুলীক নিৰ্দেশ দিয়ে, যিয়ে আগ্নেয়গিৰি জগাই দোষী মানৱতাৰ ওপৰত জুই থুবলৈ বাধ্য কৰে, যিজনে ভূমিকম্পৰ সৃষ্টি কৰে আৰু ধ্বংসাত্মক জোৱাৰ-ভাটাৰ জোৱাৰ উদগনি দিয়ে, তেওঁৱেই নিজৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ মনত ফুচফুচাই ক’বলৈ আহে, নিজৰ প্ৰকল্পৰ অগ্ৰগতি, কি কৰিবলৈ সাজু হৈছে, যিদৰে তেওঁ আগতীয়াকৈ ঘোষণা কৰিছিল, বহু আগতেই। " কিয়নো প্ৰভু ঈশ্বৰে একো নকৰে, কিন্তু তেওঁ নিজৰ দাস ভাববাদীসকলৰ আগত নিজৰ গোপন কথা প্ৰকাশ কৰে ," আমোচ ৩:৭ অনুসৰি।
এপ’কেলিপছৰ প্ৰথম দৃষ্টিভংগী
প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাঁচনি যোহনে তেওঁৰ উপস্থাপনত ঈশ্বৰে তেওঁক দৰ্শনত দিয়া প্ৰতিমূৰ্তি আৰু তেওঁ শুনা বাৰ্তাৰ বৰ্ণনা কৰিছে। উপৰিভাগত, কিন্তু কেৱল উপৰিভাগত, প্ৰকাশিত বাক্য, গ্ৰীক "এপ'কেলুপচিছ"ৰ অনুবাদে একো প্ৰকাশ কৰা নাই, কাৰণ ইয়াত ইয়াৰ ৰহস্যময় দিশটো ধৰি ৰখা হৈছে, যিটো পঢ়া অসংখ্য বিশ্বাসীৰ বাবে বুজিব নোৱাৰা। ৰহস্যই তেওঁলোকক নিৰুৎসাহিত কৰে, আৰু তেওঁলোকে প্ৰকাশ পোৱা গোপনীয়তাক আওকাণ কৰাত হ্ৰাস পায়।
ঈশ্বৰে অকাৰণতে এনেদৰে কাম নকৰে। এনে কৰি তেওঁ আমাক শিকাইছে যে তেওঁৰ প্ৰকাশ কিমান পবিত্ৰ আৰু সেইবাবেই ই কেৱল তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবেহে উদ্দেশ্য কৰা হৈছে। আৰু এইখিনিতে বিষয়টোৰ ওপৰত স্পষ্ট হোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ: তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকল সেইসকল নহয় যিয়ে নিজকে বুলি দাবী কৰে, বৰঞ্চ একান্তভাৱে সেইসকল যিসকলক তেওঁ নিজেই তেওঁৰ বান্দা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়ে, কাৰণ তেওঁলোকে নিজৰ নিষ্ঠা আৰু আজ্ঞাকাৰীতাৰ দ্বাৰা মিছা বিশ্বাসীসকলৰ পৰা নিজকে পৃথক কৰে।
“ যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকাশিত বাক্য, যি ঈশ্বৰে তেওঁক তেওঁৰ দাসসকলক দেখুৱাবলৈ দিছিল , যিবোৰ অতি সোনকালে হ’ব লাগিব ।
এইদৰে, যিজনে যোহন ১৪:৬ পদত ঘোষণা কৰিছিল, " মই বাট, সত্য আৰু জীৱন; মোৰ দ্বাৰা নহ'লে কোনোৱেই পিতৃৰ ওচৰলৈ নাহে ," তেওঁৰ এপ'কেলিপছ, তেওঁৰ প্ৰকাশিত বাক্যৰ যোগেদি তেওঁৰ দাসসকলক সত্যৰ পথ দেখুৱাবলৈ আহে যিয়ে তেওঁলোকক তেওঁৰ নামত আগবঢ়োৱা আৰু প্ৰস্তাৱিত অনন্ত জীৱন লাভ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে। গতিকে যিসকলক তেওঁ লাভ কৰাৰ যোগ্য বুলি বিবেচনা কৰে তেওঁলোকেহে লাভ কৰিব। যীচুৱে তেওঁৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ জৰিয়তে প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ আৰ্হি কি তাক সুনিৰ্দিষ্টভাৱে দেখুৱাই দিয়াৰ পিছত যিসকলে তেওঁৰ আৰু তেওঁৰ স্বেচ্ছামূলক প্ৰায়শ্চিত্ত বলিদানৰ যোগ্য তেওঁলোকক চিনি পাব, কাৰণ তেওঁলোকে সঁচাকৈয়ে এই আদৰ্শ পথত নিজকে সমৰ্পিত কৰিছে, য’ত তেওঁ তেওঁলোকৰ আগত খোজ কাঢ়িছিল। ঈশ্বৰৰ সেৱাত তেওঁৰ সম্পূৰ্ণ আৰু সম্পূৰ্ণ সমৰ্পণেই হৈছে প্ৰস্তাৱিত নিয়ম। যদি প্ৰভুৱে পীলাতক কৈছিল: " ... মই সত্যৰ সাক্ষ্য দিবলৈ জগতলৈ আহিছো... (যোহন ১৮:৩৭)," এই একেখন জগততে, তেওঁৰ মনোনীতসকলেও একে কাম কৰিব লাগিব।
প্ৰতিটো ৰহস্যৰ নিজস্ব ব্যাখ্যা থাকে, কিন্তু ইয়াক লাভ কৰিবলৈ হ’লে গোপনীয়তাৰ প্ৰৱেশ মুকলি আৰু বন্ধ কৰা চাবিবোৰ ব্যৱহাৰ কৰিব লাগিব। কিন্তু তলৰ পৰা কৌতুহলীসকলৰ বাবে হায়, এটা মূল চাবিকাঠি হ’ল স্বয়ং ঈশ্বৰ, ব্যক্তিগতভাৱে। আজৰি সময়ত আৰু নিজৰ ভুলহীন আৰু নিখুঁতভাৱে ন্যায়পৰায়ণ বিচাৰ অনুসৰি তেওঁ মানুহৰ বুদ্ধিমত্তাক মুকলি বা বন্ধ কৰে। এই প্ৰথম বাধাই প্ৰকাশিত কিতাপখনক বুজিব নোৱাৰা কৰি তোলে আৰু সাধাৰণতে পবিত্ৰ বাইবেলখন যেতিয়া মিছা বিশ্বাসীসকলৰ পঢ়াৰ বলি কৰা হয়, তেতিয়া ধৰ্মীয় আলিবিছৰ সংকলন হৈ পৰে। আৰু এই ভুৱা বিশ্বাসীসকল অতি সংখ্যক, যাৰ বাবে, পৃথিৱীত, যীচুৱে জগতৰ শেষলৈকে আবিৰ্ভাৱ হ’বলগীয়া মিছা খ্ৰীষ্টসকলৰ বিষয়ে তেওঁৰ সতৰ্কবাণীসমূহ বহুগুণে বৃদ্ধি কৰিছিল, মথি ২৪:৫-১১-২৪ আৰু মথি ৭:২১ৰ পৰা ২৩ পদ অনুসৰি, য’ত তেওঁ নিজৰ অনুগামী বুলি উচ্চস্বৰে দাবী কৰাসকলৰ মিছা দাবীৰ বিৰুদ্ধে সতৰ্ক কৰি দিছে।
সেয়েহে এপ’কেলিপছ হৈছে যীচু খ্ৰীষ্টই পিতৃ হিচাপে আৰু পিতৃ, একমাত্ৰ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ পৰা অহা পবিত্ৰ আত্মা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ ইতিহাসৰ প্ৰকাশ। এই প্ৰকৃত বিশ্বাসে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক যোগ্যতা অৰ্জন কৰে যিসকলে চৰম ধৰ্মীয় বিভ্ৰান্তিৰ অন্ধকাৰ শতিকাৰ সময়ৰ মাজেৰে পাৰ হৈ যায়। এই পৰিস্থিতিয়ে তৰাৰ প্ৰতীকটোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে যিটো ঈশ্বৰে তেওঁ চিনি পোৱা মনোনীত লোকসকলৰ বাবে আৰোপ কৰে, আনকি ক্ষণিকৰ বাবেও, কাৰণ তেওঁলোকৰ দৰে আদিপুস্তক ১:১৫ অনুসৰি, তেওঁলোক আন্ধাৰত জিলিকি উঠে, " পৃথিৱীত পোহৰ দিবলৈ ।"
এপ'কেলিপছৰ দ্বিতীয় চাবিটো ভাববাদী দানিয়েলৰ পুস্তকত লুকাই আছে, যিটো পুৰণি নিয়মৰ অন্যতম পুস্তক, যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৩ পদত উল্লেখ কৰা ঈশ্বৰৰ " দুজন সাক্ষীৰ " প্ৰথমটো গঠন কৰে; দ্বিতীয়টো হ’ল এপ’কেলিপছ আৰু নতুন নিয়মৰ কিতাপ। যীচুৱে তেওঁৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ সময়ত তেওঁৰ শিষ্যসকলৰ দৃষ্টি এই ভাববাদী দানিয়েলৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ কৰিছিল, যাৰ সাক্ষ্যক পবিত্ৰ ইহুদী "তোৰা"ৰ ঐতিহাসিক পুস্তকসমূহৰ ভিতৰত শ্ৰেণীভুক্ত কৰা হৈছে।
ঈশ্বৰীয় প্ৰকাশে দুটা আধ্যাত্মিক স্তম্ভৰ ৰূপ লয়। এই কথা ইমানেই সত্য যে যোহনক দিয়া দানিয়েল আৰু এপ’কেলিপছৰ কিতাপবোৰ দুটা স্তম্ভৰ দৰে ঐশ্বৰিক আকাশী প্ৰকাশৰ ৰাজধানী কঢ়িয়াই নিবলৈ পৰস্পৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল আৰু পৰিপূৰক।
সেয়েহে প্ৰকাশিত বাক্য হৈছে সত্য বিশ্বাসৰ কাহিনী, যিটো ঈশ্বৰে এই পদত সংজ্ঞায়িত কৰিছে: “ যিসকলে এই ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বাক্যবোৰ পঢ়ে আৰু যিসকলে শুনে আৰু তাত লিখাবোৰ পালন কৰে, তেওঁ ধন্য, কিয়নো সময় ওচৰ চাপি আহিছে ” (প্ৰকাশিত বাক্য ১:৩)।
"পঢ়া" ক্ৰিয়াৰ ঈশ্বৰৰ বাবে এটা নিৰ্দিষ্ট অৰ্থ আছে, যিয়ে ইয়াক পঢ়া বাৰ্তাটো বুজি পোৱাৰ সৈতে জড়িত কৰে। এই চিন্তা ইছাত প্ৰকাশ পাইছে। ২৯:১১-১২: " সকলো প্ৰকাশ তোমালোকৰ বাবে ছীল কৰা কিতাপৰ বাক্যৰ দৰে, যিটো পঢ়া জনা মানুহক দিয়া হয়, 'এই পঢ়ক!' আৰু তেওঁ কয়, 'মই নোৱাৰো, কাৰণ ইয়াত ছীল কৰা হৈছে;' বা কিতাপৰ দৰে যিখন কিতাপ পঢ়িব নজনা মানুহক দিয়া হয়, 'এইখন পঢ়ক!' আৰু তেওঁ কয়, 'মই পঢ়িব নাজানো । " ২৯:১৩: " প্ৰভুৱে ক'লে, 'যেতিয়া এই লোকসকলে মোৰ ওচৰলৈ আহে, তেতিয়া তেওঁলোকে মুখ আৰু ওঁঠেৰে মোক সন্মান কৰে; কিন্তু তেওঁৰ হৃদয় মোৰ পৰা দূৰত থাকে , আৰু মোৰ প্ৰতি তেওঁৰ ভয় কেৱল মানুহৰ পৰম্পৰাৰ নিয়ম।' ".।
তৃতীয় এটা চাবি প্ৰথমটোৰ লগত যোগ দিয়ে। ইয়াক ঈশ্বৰৰ মাজতো পোৱা যায়, যিয়ে তেওঁৰ মনোনীতসকলৰ মাজৰ পৰা যিজনক তেওঁ ভৱিষ্যদ্বাণী "পঢ়িব" সক্ষম কৰি তুলিব, তেওঁক সাৰ্বভৌমভাৱে বাছি লয় যাতে তেওঁৰ ভাই-ভনীসকলক যীচু খ্ৰীষ্টত আলোকিত কৰিব পৰা যায়। কিয়নো পৌলে এই কথা ১ কৰিন্থীয়া ২৪ পদত স্মৰণ কৰিছিল। ১২:২৮-২৯: " আৰু ঈশ্বৰে মণ্ডলীত প্ৰথমে পাঁচনি, দ্বিতীয় ভাববাদী, তৃতীয়তে শিক্ষক, তাৰ পিছত অলৌকিক কৰ্মী, তাৰ পিছত নিৰাময়, সহায়, চৰকাৰ আৰু বিভিন্ন ধৰণৰ ভাষাৰ উপহাৰ স্থাপন কৰিছে। সকলো পাঁচনি নেকি? সকলোৱে ভাববাদী নেকি? সকলোৱে শিক্ষক নেকি? "
ঈশ্বৰে নিৰ্দেশ দিয়া ক্ৰমত ব্যক্তিগত মানৱীয় সিদ্ধান্তৰ দ্বাৰা ভাববাদী হিচাপে ইম্প্ৰভাইজ নকৰে। যীচুৱে দৃষ্টান্তত শিকোৱাৰ দৰে সকলোবোৰ ঘটে, আমি মঞ্চৰ সন্মুখত প্ৰথম স্থান ল’বলৈ লৰালৰি কৰিব নালাগে, কিন্তু ইয়াৰ বিপৰীতে আমি কোঠাটোৰ পিছফালে বহি থাকিব লাগিব, আৰু অপেক্ষা কৰিব লাগিব, যদি হ’বই লাগিব, তেন্তে ঈশ্বৰে আমাক আগশাৰীলৈ যাবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাব। তেওঁৰ কামত মই কোনো বিশেষ ভূমিকা লোৱাৰ আকাংক্ষা কৰা নাছিলো, আৰু মোৰ নিজৰ বাবে আছিল, মাত্ৰ এই অদ্ভুত বাৰ্তাবোৰৰ অৰ্থ বুজি পোৱাৰ ইচ্ছাৰ এক বৃহৎ ক্ষুধা, যিবোৰ মই প্ৰকাশিত বাক্যত পঢ়িছিলো। আৰু ঈশ্বৰেই তেওঁলোকৰ অৰ্থ বুজি পোৱাৰ আগতেই মোক দৰ্শনত মাতিছিল। গতিকে মই উপস্থাপন কৰা ৰচনাবোৰৰ ব্যতিক্ৰমীভাৱে উজ্জ্বল চৰিত্ৰ দেখি আচৰিত নহ’ব ; ই এটা প্ৰামাণিকভাৱে এপষ্টোলিক মিছনৰ ফল।
ক’ডযুক্তভাৱে প্ৰকাশ পোৱা তেওঁৰ গোপনীয়তাসমূহ বুজিবলৈ ক্ষণিকৰ অক্ষমতা সেয়েহে স্বাভাৱিক আৰু ঈশ্বৰে স্থাপন কৰা ক্ৰমত ব্যৱস্থা কৰা হৈছে। অজ্ঞানতাই দোষ গঠন নকৰে, যেতিয়ালৈকে ই দিয়া পোহৰক অস্বীকাৰ কৰাৰ পৰিণতি নহয়। এই কামত তেওঁ নিৰ্দেশ দিয়া নবীসকলৰ জৰিয়তে তেওঁ যি প্ৰকাশ কৰে তাক অস্বীকাৰ কৰাৰ ক্ষেত্ৰত ঐশ্বৰিক বাক্যটো তাৎক্ষণিক: ই হৈছে সম্পৰ্ক, সুৰক্ষা আৰু আশাৰ বিচ্ছিন্নতা। এইদৰে, এজন মিছন কৰা ভাববাদী যোহনে ঈশ্বৰৰ পৰা এটা ক’ডযুক্ত দৰ্শন লাভ কৰিছিল, শেষৰ সময়ত, আন এজন মিছনযুক্ত ভাববাদীয়ে আজি আপোনালোকৰ আগত দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ ডিকোড কৰা দৰ্শন উপস্থাপন কৰিছে, আপোনালোকক তেওঁলোকৰ উচ্চ স্পষ্টতাৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদৰ সকলো নিশ্চয়তা আগবঢ়াইছে। এই ডিকোডিঙৰ বাবে এটাই উৎস আছে: বাইবেল, বাইবেলৰ বাহিৰে একোৱেই নহয়, কিন্তু সমগ্ৰ বাইবেলখন, পবিত্ৰ আত্মাৰ আলোকিত। ঈশ্বৰৰ মনোযোগ আৰু তেওঁৰ প্ৰেম আজ্ঞাকাৰী ল’ৰা-ছোৱালীৰ দৰে সৰল মানৱ জীৱৰ ফালে ঘূৰি থাকে, যিবোৰ শেষৰ সময়ত বিৰল হৈ পৰিছে। ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ সেৱকৰ মাজত ঘনিষ্ঠ আৰু তীব্ৰ সহযোগিতাৰ দ্বাৰাহে ঐশ্বৰিক চিন্তাৰ বুজাবুজি লাভ কৰিব পৰা যায়। সত্য চুৰি কৰিব নোৱাৰি; ইয়াক উপাৰ্জন কৰিব লাগিব। ইয়াক ভালপোৱাসকলে ইয়াক ঐশ্বৰিক নিৰ্গমন, ফল, প্ৰিয় আৰু আৰাধ্য প্ৰভুৰ এক সত্তা হিচাপে গ্ৰহণ কৰে।
দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ পুস্তকসমূহে পৰিপূৰকভাৱে অনা মহান প্ৰকাশিত বাক্যৰ সমগ্ৰ গঠনটো বিশাল আৰু প্ৰতাৰণামূলকভাৱে জটিল। কাৰণ বাস্তৱত ঈশ্বৰে প্ৰায়ে সেইবোৰত একেবোৰ বিষয়কে বিভিন্ন আৰু পৰিপূৰক দিশ আৰু বিশদ বিৱৰণৰ অধীনত উল্লেখ কৰে। আজি বিষয়টোৰ ওপৰত মোৰ যি আয়ত্তৰ স্তৰ আছে, উন্মোচিত ধৰ্মীয় ইতিহাস আচলতে সামৰি ল’বলৈ অতি সহজ।
চতুৰ্থটো চাবি বাকী আছে: নিজকে। আমি নিৰ্বাচিত হ’ব লাগিব, কাৰণ আমাৰ আত্মা আৰু আমাৰ সমগ্ৰ ব্যক্তিত্বই ঈশ্বৰৰ লগত তেওঁৰ ভাল-বেয়াৰ সকলো ধাৰণা ভাগ কৰিব লাগিব। যদি কোনোবাই তেওঁৰ নহয়, তেন্তে তেওঁ নিজৰ মতবাদক কোনো এটা কথাত প্ৰত্যাহ্বান জনোৱাটো নিশ্চিত। গৌৰৱময় প্ৰকাশিত বাক্য কেৱল নিৰ্বাচিতসকলৰ পবিত্ৰ মনতহে স্পষ্টকৈ দেখা যায়। সত্য এনেকুৱা যে ইয়াৰ বাবে দৰদাম কৰিব নোৱাৰি, আলোচনা কৰিব নোৱাৰি; আমি ইয়াক যিদৰে আছে তেনেদৰেই ল’ব লাগিব বা এৰি দিব লাগিব। যীচুৱে শিকোৱাৰ দৰে সকলো কথা "হয়" বা "নাই" দ্বাৰা নিষ্পত্তি কৰা হয়। আৰু মানুহে ইয়াত যি যোগ কৰে সেয়া দুষ্টৰ পৰাই আহে।
ঈশ্বৰে দাবী কৰা এটা মৌলিক মাপকাঠী ৰৈ গৈছে: সম্পূৰ্ণ নম্ৰতা। কোনো কামৰ প্ৰতি অহংকাৰ বৈধ, কিন্তু অহংকাৰ কেতিয়াও নহ'ব: " ঈশ্বৰে অহংকাৰীক প্ৰতিহত কৰে। " কিন্তু নম্ৰ লোকক অনুগ্ৰহ দিয়ে (যাকোব ৪:৬)। অহংকাৰেই হৈছে বেয়াৰ মূল যিয়ে চয়তানৰ পতনৰ কাৰণ হৈছিল আৰু ইয়াৰ দানৱীয় পৰিণতিৰ সৈতে তেওঁৰ আৰু ঈশ্বৰৰ সকলো স্বৰ্গীয় আৰু পাৰ্থিৱ জীৱৰ বাবে, এজন অহংকাৰী সত্তাৰ বাবে খ্ৰীষ্টত নিৰ্বাচিত হোৱাটো অসম্ভৱ।
প্ৰকৃত নম্ৰতা আমাৰ মানৱীয় দুৰ্বলতাক চিনি পোৱা আৰু খ্ৰীষ্টৰ বাক্য বিশ্বাস কৰাটোৱেই গঠিত যেতিয়া তেওঁ আমাক কয়: " মোৰ অবিহনে তোমালোকে একো কৰিব নোৱাৰা " (যোহন ১৫:৫)। এই " একোৱেই " নাই, প্ৰথম আৰু প্ৰধানকৈ, তেওঁৰ ক'ডযুক্ত ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাৰ্তাৰ অৰ্থ বুজি পোৱাৰ সম্ভাৱনা। কিয় ক’ম আৰু বুজাই দিম। তেওঁৰ জ্ঞানত , তেওঁৰ ঐশ্বৰিক জ্ঞানত, প্ৰভুৱে দানিয়েলক তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীসমূহ দশক দশকেৰে পৃথক অংশত লিখিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল। এই সকলোবোৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ তুলনামূলক সংশ্লেষণ অধ্যায়ত বিভক্ত কৰাৰ ধাৰণাৰে তেওঁ মোক অনুপ্ৰাণিত কৰাৰ আগতে মোৰ আগতে কোনেও তেনেকুৱা কৰা নাছিল। কাৰণ এই কৌশলৰ জৰিয়তেহে ঈশ্বৰে উপস্থাপন কৰা অভিযোগবোৰে নিখুঁত আৰু স্পষ্টতা লাভ কৰে। পোহৰৰ ৰহস্য নিহিত হৈ আছে সকলো ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক গ্ৰন্থৰ সংশ্লেষণ, ইয়াৰ পৃথক অধ্যায়ৰ পৰা তথ্যৰ সমান্তৰাল অধ্যয়ন আৰু সৰ্বোপৰি, সন্মুখীন হোৱা প্ৰতীকসমূহৰ আধ্যাত্মিক অৰ্থৰ বাবে সমগ্ৰ বাইবেলত সন্ধান কৰা। যেতিয়ালৈকে এই পদ্ধতি ব্যৱহাৰ কৰা হোৱা নাছিল, দানিয়েলৰ পুস্তকখন, যাৰ অবিহনে প্ৰকাশিত বাক্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণী সম্পূৰ্ণৰূপে বুজিব নোৱাৰা হৈয়েই আছে, তেতিয়ালৈকে উল্লেখ কৰা ঈশ্বৰীয় অভিযোগবোৰে যিসকলৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিছিল, তেওঁলোকক বেছি চিন্তিত কৰা নাছিল। এই পৰিস্থিতি সলনি কৰিবলৈহে, যীচু খ্ৰীষ্টৰ পবিত্ৰ আত্মাই মোক তেতিয়ালৈকে অস্পষ্ট কৰি ৰখা কথাবোৰ স্পষ্ট কৰিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল। এইদৰে ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ চাৰিটা মূল লক্ষ্যৰ চিনাক্তকৰণ নিৰ্বিবাদে প্ৰকাশ পায়। ঈশ্বৰে তেওঁৰ লিখিত বাক্যৰ বাহিৰে আন কোনো কৰ্তৃত্বক স্বীকৃতি নিদিয়ে, আৰু এইটোৱেই প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৩ অনুসৰি পাৰ্থিৱ আৰু স্বৰ্গীয় পাপীসকলক তেওঁৰ " দুজন সাক্ষী " হিচাপে নিন্দা আৰু অভিযোগ কৰে। এতিয়া সাৰাংশত প্ৰকাশ পোৱা এই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ইতিহাসলৈ চাওঁ আহক।
প্ৰথম খণ্ড : ৬০৫ চনৰ পৰা বিতাড়নৰ ইজৰাইলৰ ইতিহাস
দানিয়েল বাবিলত উপস্থিত হয় (-৬০৫) দান.১
একেৰাহে শাসকসকলৰ বিষয়ে দানিয়েলৰ দৰ্শন
১-কলদীয়া সাম্ৰাজ্য: দান.২:৩২-৩৭-৩৮; ৭:৪।
২-মদী আৰু পাৰ্চী সাম্ৰাজ্য: দান.২:৩২-৩৯; ৭:৫; ৮:২০ বজাত।
৩-গ্ৰীক সাম্ৰাজ্য: দান.২:৩২-৩৯; ৭:৬; ৮:২১; ১১:৩-৪-২১।
৪-ৰোমান সাম্ৰাজ্য: দান.২:৩৩-৪০; ৭:৭; ৮:৯; ৯:২৬; ১১:১৮-৩০।
৫-ইউৰোপীয় ৰাজ্যসমূহ: দান.২:৩৩; ৭:৭-২০-২৪।
৬-পপৰ শাসন ব্যৱস্থা: . . . . . . . . . . . . . . . . দান.৭:৮; ৮:১০; ৯:২৭; ১১:৩৬।
দ্বিতীয় খণ্ড : দানিয়েল + প্ৰকাশিত বাক্য
ইহুদীসকলে প্ৰত্যাখ্যান কৰা মচীহৰ প্ৰথম আগমনৰ ভৱিষ্যদ্বাণী: দানিয়েল ৯।
গ্ৰীক ৰজা চতুৰ্থ এন্টিঅ'কাছ এপিফেনেছ (-১৬৮)ৰ দ্বাৰা ইহুদীসকলৰ ওপৰত কৰা নিৰ্যাতন: এক বৃহৎ দুৰ্যোগৰ ঘোষণা : দান.১০:১। পূৰ্ণতা: দান.১১:৩১। ৰোমান নিৰ্যাতন (৭০): দান.৯:২৬।
কলদিয়ান, মিডী আৰু পাৰ্চী, গ্ৰীকসকলৰ পিছত ৰোমৰ আধিপত্য, সাম্ৰাজ্যবাদী, তাৰ পিছত পোপৰ, ৫৩৮ চনৰ পৰা। ৭:৭-৮-১৯ৰ পৰা ২৬; ৮:৯ৰ পৰা ১২; ১১:৩৬ৰ পৰা ৪০; ১২:৭; ৰিভাৰ.২; ৮:৮ৰ পৰা ১১; ১১:২; ১২:৩ৰ পৰা ৬-১৩ৰ পৰা ১৬; ১৩:১ৰ পৰা ১০লৈ; ১৪:৮।
১১৭০ চনৰ পৰা (পিয়েৰ ভালডো), খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈকে সংস্কাৰৰ কাম: প্ৰকাশিত বাক্য ২:১৯-২০-২৪ৰ পৰা ২৯; ৩:১ৰ পৰা ৩; ৯:১ৰ পৰা ১২; ১৩:১১ৰ পৰা ১৮ বজালৈ।
১৭৮৯ চনৰ পৰা ১৭৯৮ চনৰ ভিতৰত ফৰাচী বিপ্লৱী নাস্তিকতাৰ শাস্তিমূলক কাৰ্য্য: প্ৰকাশিত বাক্য ২:২২; ৮:১২; ১১:৭ৰ পৰা ১৩লৈ।
প্ৰথম নেপোলিয়নৰ সাম্ৰাজ্য : প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১৩।
১৮৪৩ চনৰ পৰা এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ পৰীক্ষা আৰু ইয়াৰ পৰিণতি: দানিয়েল ৮:১৪; ১২:১১-১২; প্ৰকাশিত বাক্য ৩.পৰম্পৰাগত প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ পতন: প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১ৰ পৰা ৩লৈ; ইয়াৰ শাস্তি: প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১ৰ পৰা ১২ ( ৫ম ট্ৰুম্পেট ). এডভেন্টিষ্ট অগ্ৰগামীসকলে আশীৰ্ব্বাদ কৰিলে: প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৪-৬।
১৮৭৩ চনৰ পৰা, সাৰ্বজনীন চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট প্ৰতিষ্ঠানৰ আনুষ্ঠানিক আশীৰ্বাদ: দানিয়েল ১২:১২; প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৭; ঈশ্বৰৰ মোহৰ : প্ৰকাশিত বাক্য ৭; ইয়াৰ সাৰ্বজনীন মিছন বা তিনিজন স্বৰ্গদূতৰ বাৰ্তা: প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৭ৰ পৰা ১৩লৈকে।
১৯৯৪ চনৰ পৰা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ সন্মুখীন হৈ প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাস হ্ৰাস পায়: প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১৪ৰ পৰা ১৯লৈ। পৰিণতি: ই ১৮৪৪ চনৰ পৰা প্ৰত্যাখ্যান কৰা প্ৰটেষ্টেণ্ট শিবিৰত যোগদান কৰে: প্ৰকাশিত বাক্য ৯:৫-১০। ইয়াৰ শাস্তি: প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১০ ( তেওঁও পান কৰিব , ... )।
২০২১ চনৰ পৰা ২০২৯ চনৰ ভিতৰত তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধ: দানিয়েল ১১:৪০ৰ পৰা ৪৫; প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৩ৰ পৰা ১৯ ( ৬ নং ট্ৰুম্পেট ).
২০২৯ চনত সামূহিক আৰু ব্যক্তিগত অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ অন্ত: পুনৰীক্ষণ ১৫।
বিশ্বাসৰ সাৰ্বজনীন পৰীক্ষা: জাপি দিয়া দেওবাৰৰ বিধান: প্ৰকাশিত বাক্য ১২:১৭; ১৩:১১-১৮; ১৭:১২-১৪; শেষৰ সাতটা মহামাৰী: প্ৰকাশিত বাক্য ১৬।
২০৩০ চনৰ বসন্ত কালত, “ আৰ্মাগেডন ”: মৃত্যুৰ আজ্ঞা আৰু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তন: দানিয়েল ২:৩৪-৩৫-৪৪-৪৫; ১২:১; প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৫; ১৬:১৬। সপ্তম শিঙা : প্ৰকাশিত বাক্য ১:৭; ১১:১৫-১৯; ১৯:১১-১৯ পদত। সপ্তম শেষ মহামাৰী : প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:১৭। নিৰ্বাচিতসকলৰ শস্য চপোৱা বা লোৱা: প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১৪-১৬। মিছা ধৰ্মীয় শিক্ষকসকলৰ ভিনটেজ বা শাস্তি: প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১৭-২০; ১৬:১৯; ১৭; ১৮; ১৯:২০-২১।
হাজাৰ বছৰৰ বাবে নিৰ্জন পৃথিৱীত শিকলিৰে বান্ধি ৰখা হয় : প্ৰকাশিত বাক্য ২০:১ৰ পৰা ৩লৈকে। স্বৰ্গত নিৰ্বাচিতসকলে পতিতসকলৰ বিচাৰ কৰে: দানিয়েল ৭:৯; ৪ নং প্ৰকাশ; ১১:১৮; ২০:৪ৰ পৰা ৬লৈ।
৩০৩০ চনৰ আশে-পাশে, শেষ বিচাৰ: নিৰ্বাচিতসকলৰ মহিমা: প্ৰকাশিত বাক্য ২১।পৃথিৱীত দ্বিতীয় মৃত্যু : দানিয়েল ৭:১১; ২০:৭ৰ পৰা ১৫.নবীকৰণ কৰা পৃথিৱীত: প্ৰকাশিত বাক্য ২২; ডেন। ২:৩৫-৪৪; ৭:২২-২৭ পদত।
ভৱিষ্যদ্বাণীত ৰোমৰ প্ৰতীক
ভৱিষ্যদ্বাণীৰ অস্পষ্ট দিশটো নিহিত হৈ আছে একেটা সত্তাৰ সৈতে জড়িত যদিও বিভিন্ন প্ৰতীকৰ ব্যৱহাৰ। এইদৰে ইহঁত পাৰস্পৰিকভাৱে ব্যতিক্ৰমী নহয়, পৰিপূৰক হৈ পৰে। ইয়াৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰে গ্ৰন্থসমূহৰ ৰহস্যময় দিশটো বজাই ৰাখিব পাৰে আৰু লক্ষ্য বিষয়বস্তুৰ বিভিন্ন দিশৰ এক সংমিশ্ৰিত প্ৰতিকৃতি নিৰ্মাণ কৰিব পাৰে। তেওঁৰ মূল লক্ষ্য: ৰোমৰ ক্ষেত্ৰত এইটোৱেই হৈছে।
Dan.2 ত, মূৰ্তিটোৰ দৰ্শনত, ই " লোহাৰ ভৰি " চিহ্ন থকা চতুৰ্থ সাম্ৰাজ্য। " লোহা " হৈছে ইয়াৰ কঠিন চৰিত্ৰৰ প্ৰতিচ্ছবি আৰু ইয়াৰ লেটিন মূলমন্ত্ৰ "DVRA LEX SED LEX", অনুবাদ কৰা হৈছে: "আইন কঠিন, কিন্তু আইন হৈছে আইন"। তদুপৰি, " লোহাৰ ভৰি " ৰোমান লিজিয়নেৰীসকলৰ ধড়, মূৰ, কান্ধ, হাত আৰু ভৰিত লোহাৰ ব্ৰেষ্টপ্লেট পিন্ধা , দীঘল, সংগঠিত আৰু অনুশাসিত স্তম্ভত খোজকাঢ়ি আগবাঢ়ি যোৱাৰ আৱিৰ্ভাৱৰ কথা মনত পেলায়।
ইন ডেন। ৭, ৰোম, ইয়াৰ দুটা পৌত্তলিক পৰ্যায়, ৰিপাব্লিকান আৰু সাম্ৰাজ্যবাদী, এতিয়াও চতুৰ্থ সাম্ৰাজ্য হিচাপে বৰ্ণনা কৰা হৈছে " লোহাৰ দাঁত থকা এটা ভয়ংকৰ দানৱ ।" ইয়াৰ দাঁতৰ লোহাই ইয়াক দানৰ লোহাৰ ভৰিৰ লগত সংযোগ কৰে । ২) ইয়াৰ " দহটা শিং "ও আছে যিয়ে ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ পতনৰ পিছত গঠন হ'বলগীয়া দহটা স্বাধীন ইউৰোপীয় ৰাজ্যক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। এইটোৱেই হৈছে দানত দিয়া শিক্ষা। ৭:২৪।
শিং " ৰ আবিৰ্ভাৱৰ বৰ্ণনা কৰিছে যিটো ভৱিষ্যদ্বাণীত সকলো ঐশ্বৰিক ক্ৰোধৰ মূল লক্ষ্য হৈ পৰিব। ইয়াক " সৰু শিং " বুলি কোৱা হয় কিন্তু, বিপৰীতমুখীভাৱে, দান.৭:২০ ইয়াক " আনবোৰতকৈ অধিক ৰূপ " দিয়ে। ব্যাখ্যা দান.৮:২৩-২৪ত দিয়া হ'ব, " সেই অহংকাৰী আৰু কৌশলী ৰজাই ... নিজৰ উদ্যোগত সফল হ'ব; তেওঁ শক্তিশালী আৰু পবিত্ৰ লোকসকলক ধ্বংস কৰিব ।" এইটো কেৱল সেই কাৰ্য্যৰ এটা অংশহে যিবোৰ ঈশ্বৰে এই দ্বিতীয় ৰোমান আধিপত্যৰ ওপৰত আৰোপ কৰে, যিটো ৫৩৮ চনৰ পৰা পোপৰ শাসন স্থাপনৰ সৈতে সম্পন্ন হয় যিয়ে প্ৰথম জাষ্টিনিয়ানৰ সাম্ৰাজ্যবাদী কৰ্তৃত্বৰ দ্বাৰা ৰোমান কেথলিক বিশ্বাস জাপি দিয়ে। আমি লক্ষ্য কৰিব লাগিব যে ঈশ্বৰে এই স্বৈৰাচাৰী আৰু নিৰ্ভীক, কিন্তু ধৰ্মীয়, ৰোমান পেপিজমক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা শাসন ব্যৱস্থা। যদি দান.৭:২৪ তেওঁক " প্ৰথমজনৰ পৰা পৃথক " বুলি কয়, তেন্তে ইয়াৰ কাৰণ হ'ল তেওঁৰ শক্তি ধৰ্মীয় আৰু তেওঁক ভয় কৰা আৰু ঈশ্বৰৰ সৈতে তেওঁৰ প্ৰভাৱক ভয় কৰা শক্তিশালীসকলৰ বিশ্বাসযোগ্যতাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল; যিটো দান.৮:২৫ ত " তেওঁৰ কৌশলৰ সফলতা " বুলি কোৱা হৈছে। কিছুমানে হয়তো অস্বাভাৱিক বুলি বিবেচনা কৰিব যে মই দানিয়েল ৭ ৰ ৰজাক দানিয়েল ৮ ৰ ৰজাৰ সৈতে সংযোগ কৰিছো। সেয়েহে মই এই সংযোগৰ ন্যায্যতা প্ৰদৰ্শন কৰিব লাগিব।
Dan.8 ত আমি আৰু Dan.2 আৰু 7 ৰ চাৰিটা সাম্ৰাজ্যবাদী উত্তৰাধিকাৰ বিচাৰি নাপাওঁ, কিন্তু এই সাম্ৰাজ্যসমূহৰ মাত্ৰ দুটাহে, তদুপৰি পাঠটোত স্পষ্টভাৱে চিনাক্ত কৰা হৈছে: মেডো-পাৰ্চী সাম্ৰাজ্য, যাক " ভেড়া " দ্বাৰা চিহ্নিত কৰা হৈছে আৰু গ্ৰীক সাম্ৰাজ্যক " ছাগলী " দ্বাৰা প্ৰতিকৃতি দিয়া হৈছে যিটো ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ পূৰ্বৰ। ৩২৩ চনত মহান গ্ৰীক বিজয়ী আলেকজেণ্ডাৰ দ্য গ্ৰেটৰ মৃত্যু হয়, " ছাগলীৰ মহাশিংটো ভাঙি যায় "। কিন্তু উত্তৰাধিকাৰী অবিহনে তেওঁৰ সাম্ৰাজ্য তেওঁৰ সেনাপতিসকলৰ মাজত বিভক্ত। ২০ বছৰ ধৰি তেওঁলোকৰ মাজত যুদ্ধৰ পিছত মাত্ৰ ৪ খন ৰাজ্য বাকী আছে " ইয়াৰ ঠাইত চাৰিটা শিং স্বৰ্গৰ চাৰিটা বতাহলৈকে উঠিল "। এই চাৰিটা শিং হৈছে মিচৰ, চিৰিয়া, গ্ৰীচ আৰু থ্ৰেচ। এই ৮ নং অধ্যায়ত আত্মাই আমাৰ সন্মুখত এই চতুৰ্থ সাম্ৰাজ্যৰ জন্ম উপস্থাপন কৰিছে যিখন আৰম্ভণিতে মাত্ৰ এখন পশ্চিমীয়া চহৰ, প্ৰথমে ৰাজতন্ত্ৰবাদী, তাৰ পিছত গণতন্ত্ৰবাদী – ৫১০। এইদৰেই, যে ৯ পদত, ইতিমধ্যে Dan.7 ত ৰোমান পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাক নিৰ্দিষ্ট কৰা " সৰু শিং " নামেৰে, ইজৰাইল পোৱা পূবৰ ইতিহাসত গণতান্ত্রিক ৰোমৰ আগমন, গ্ৰীচত ইয়াৰ হস্তক্ষেপৰ দ্বাৰা সম্পন্ন হয়, " চাৰিটা শিঙৰ ভিতৰত এটা "। মই মাত্ৰ কোৱাৰ দৰে, -২১৪ চনত দুখন গ্ৰীক লীগ, আচেয়ান লীগ আৰু এটলিয়ান লীগৰ মাজত হোৱা বিবাদ নিষ্পত্তি কৰিবলৈ ইয়াক আহ্বান কৰা হৈছিল আৰু তাৰ ফলত গ্ৰীচৰ বাবে, স্বাধীনতা হেৰুৱাই পেলোৱা আৰু -১৪৬ চনত ৰোমানসকলৰ ওচৰত ঔপনিৱেশিকভাৱে বশ হোৱা। ৯ নং পদটোৱে ক্ৰমাগত বিজয়সমূহৰ উদগনি দিয়ে যিয়ে ইটালীৰ এই সৰু চহৰখনক পূৰ্বৰ ভৱিষ্যদ্বাণীসমূহত " লোহা " দ্বাৰা প্ৰতিচ্ছবি কৰা চতুৰ্থ সাম্ৰাজ্য কৰি তুলিব। যুক্তিৰ ভৌগোলিক অৱস্থান হৈছে ইটালীৰ য’ত ৰোম অৱস্থিত। ইয়াৰ প্ৰতিষ্ঠাপক ৰোমুলাছ আৰু ৰেমুছৰ জন্মত এগৰাকী মাইকী পহুৰ বৈশিষ্ট্য আছে যিয়ে তেওঁলোকক স্তনপান কৰালেহেঁতেন। লেটিন ভাষাত লুভ শব্দটোৰ অৰ্থ হৈছে "লুপা" যাৰ অৰ্থ হৈছে তাই-পহু কিন্তু বেশ্যাও। এইদৰে সৃষ্টিৰ পৰাই এই নগৰখন ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা ইয়াৰ দ্বৈত ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ভাগ্যৰ বাবে চিহ্নিত কৰা হৈছিল। আমি ইয়াক যীচুৰ ভেড়াৰ জাহাজত পহুৰ দৰে পাম, যিয়ে ইয়াক আপোৰ বেশ্যাৰ সৈতে তুলনা কৰিব। ১৭) তাৰ পিছত ইয়াৰ " দক্ষিণ " দিশলৈ সম্প্ৰসাৰণ দক্ষিণ ইটালী জয় কৰি (-৪৯৬ৰ পৰা -২৭২) সম্পন্ন কৰা হয়, তাৰ পিছত খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ২৬৪ চনৰ পৰা কাৰ্থেজ, বৰ্তমানৰ টিউনিছৰ বিৰুদ্ধে চলোৱা যুদ্ধৰ পৰা বিজয়ী হৈ ওলাই আহিল। ইয়াৰ " পূব " দিশৰ পৰৱৰ্তী পৰ্যায়টো হ'ল আমি মাত্ৰ দেখাৰ দৰে গ্ৰীচত ইয়াৰ হস্তক্ষেপ। তাতেই ইয়াক মহান আলেকজেণ্ডাৰৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে লাভ কৰা খণ্ডিত গ্ৰীক সাম্ৰাজ্যৰ " চাৰিটা শিঙৰ এটাৰ পৰা উঠি অহা " বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে। ক্ৰমান্বয়ে শক্তিশালী হৈ -৬৩ চনত ৰোমে শেষত যিহূদিয়াৰ ওপৰত নিজৰ উপস্থিতি আৰু নিজৰ ঔপনিৱেশিক ক্ষমতা জাপি দিব যাক আত্মাই " দেশৰ ভিতৰত আটাইতকৈ ধুনীয়া " বুলি কয় কাৰণ ইজিপ্তৰ পৰা নিজৰ লোকসকল পলায়নৰ পিছত সৃষ্টি হোৱাৰ পিছৰে পৰা ইয়াৰ কাম। এই অভিব্যক্তি যিহিষ্ক ২৪ ত পুনৰাবৃত্তি কৰা হৈছে। ২০:৬-১৫ পদত। ঐতিহাসিক নিখুঁততা: আকৌ এবাৰ হাইৰকানাছে তেওঁৰ ভাতৃ এৰিষ্ট’বুলাছৰ বিৰুদ্ধে সংগ্ৰাম কৰি ৰোমক মাতিছিল। একেটা অধ্যায়তে মেডো-পাৰ্চী " মেৰ " ৰ দৰে একে ভৌগোলিক ৰূপত বৰ্ণনা কৰা তিনিটা ৰোমান বিজয় ঐতিহাসিক সাক্ষ্যৰ সৈতে সামঞ্জস্যপূৰ্ণ। ঈশ্বৰে নিৰ্ধাৰণ কৰা লক্ষ্য এইদৰে লাভ কৰা হয়: দান.৭:৮ আৰু দান.৮:৯ৰ " সৰু শিং " অভিব্যক্তিটোৱে দুয়োটা উল্লেখতে ৰোমান পৰিচয়ৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে। কথাটো প্ৰদৰ্শিত আৰু নিৰ্বিবাদ। এই নিশ্চয়তাৰ ওপৰত ঈশ্বৰীয় আত্মাই স্বৰ্গৰ সকলো বজ্ৰপাত নিজৰ ওপৰত কেন্দ্ৰীভূত এই পোপৰ ধৰ্মীয় শাসনৰ বিৰুদ্ধে নিজৰ শিক্ষা আৰু অভিযোগ সম্পূৰ্ণ কৰিব পাৰিব। পোপৰ ৰোমৰ পৰা সাম্ৰাজ্যিক ৰোমৰ উত্তৰাধিকাৰ দান.৭ত প্ৰদৰ্শিত হৈছে, ইয়াত, দান.৮ত, আত্মাই তেওঁলোকক পৃথক কৰা শতিকাবোৰ এৰি দিয়ে, আৰু ১০ পদৰ পৰা তেওঁ নিজৰ লক্ষ্য হিচাপে লয়, পোপৰ সত্তা, তেওঁৰ প্ৰিয় মৰ্ত্যলোক শত্ৰু; আৰু কাৰণ নোহোৱাকৈ নহয়। কাৰণ ই যীচু খ্ৰীষ্টই একত্ৰিত কৰা স্বৰ্গৰাজ্যৰ নাগৰিকসকলৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মত একমত হয়: " স্বৰ্গৰ সৈন্যবাহিনীলৈ উঠিল ।" ৫৩৮ চনত প্ৰথম জাষ্টিনিয়ানৰ সাম্ৰাজ্যবাদী আদেশৰ দ্বাৰা এই কাম সম্পন্ন কৰা হয় , যিয়ে প্ৰথম ভিজিলিয়াছক ধৰ্মীয় কৰ্তৃত্ব আৰু ভেটিকানৰ পোপৰ সিংহাসন প্ৰদান কৰে। কিন্তু এই ক্ষমতাৰে সজ্জিত হৈ তেওঁ ঈশ্বৰৰ সন্তসকলৰ বিৰুদ্ধে কাম কৰিছিল, যিসকলক তেওঁ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ নামত অত্যাচাৰ কৰিছিল, যিদৰে তেওঁৰ ঐতিহাসিক উত্তৰাধিকাৰীসকলে প্ৰায় ১২৬০ বছৰ (৫৩৮ চনৰ পৰা ১৭৮৯-১৭৯৩ চনৰ ভিতৰত) কৰিব। ৫৩৩ চনত এই ডিক্রী লিখা হৈছিল বুলি জানিও এটা ঐতিহাসিক স্পষ্টীকৰণে এই সময়সীমাৰ সঠিকতা নিশ্চিত কৰে।সেয়েহে এই গণনাত ১২৬০ বছৰৰ অন্ত পৰিল ১৭৯৩ চনত, যিটো বছৰত বিপ্লৱী "আতংক"ত ৰোমান গীৰ্জা বিলুপ্তিৰ আদেশ দিয়া হৈছিল। " ই কিছুমান তৰাক পৃথিৱীত পৰি ভৰিৰে মোহাৰিলে ৷" প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৪ পদত পুনৰ মূৰ্তিটো লোৱা হ'ব: " ইয়াৰ ঠেঙে আকাশৰ তৰাবোৰৰ এক তৃতীয়াংশ ঝাড়ু দি পৃথিৱীলৈ দলিয়াই দিলে ।" চাবিবোৰ বাইবেলত দিয়া হৈছে। তৰাবোৰৰ বিষয়ে , সেইবোৰ আদিপুস্তক ১:১৫ ত আছে: " ঈশ্বৰে সেইবোৰক আকাশৰ বিস্তৃত ঠাইত ৰাখিলে পৃথিৱীত পোহৰ দিবলৈ "; আদিপুস্তক ১৫:৫ ত তেওঁলোকক অব্ৰাহামৰ বংশধৰসকলৰ সৈতে তুলনা কৰা হৈছে: " স্বৰ্গৰ ফালে চাওক আৰু তৰাবোৰ গণনা কৰক , যদি আপুনি সেইবোৰ গণনা কৰিব পাৰে; তোমালোকৰ বংশধৰবোৰো তেনেকুৱাই হ'ব "; দান.১২:৩ ত: " যিসকলে বহুতকে ধাৰ্মিকতাৰ দিশে ঘূৰি যায়, তেওঁলোকে চিৰকাললৈকে তৰাৰ দৰে উজ্জ্বল হ'ব ।" যীচু খ্ৰীষ্টৰ এপ'কেলিপছত " ঠেং " শব্দটোৱে অতি গুৰুত্ব লাভ কৰিব, কিয়নো ই " মিছা শিকোৱা ভাববাদী ," যিচয়া ৯:১৪ পদত আমাক প্ৰকাশ কৰা ধৰণে প্ৰতীক আৰু চিহ্নিত কৰে, যাৰ ফলত ঈশ্বৰীয় ক'ডযুক্ত বাৰ্তাৰ বিষয়ে আমাৰ বুজাবুজি মুকলি হ'ব। ৰোমৰ পোপৰ শাসন ব্যৱস্থা সেয়েহে, ইয়াৰ আধিপত্যৰ শতিকাজুৰি আৰু ইয়াৰ উৎপত্তিৰ পৰাই, ঈশ্বৰে প্ৰকাশ কৰা পবিত্ৰ আৰু ন্যায়পৰায়ণ বিচাৰ অনুসৰি, ভুৱা ভাববাদীসকলৰ দ্বাৰা পৰিচালিত।
ইন ডেন। ৮:১১, ঈশ্বৰে পোপৰ পদক যীচু খ্ৰীষ্টৰ বিৰুদ্ধে উঠি অহাৰ অভিযোগ উত্থাপন কৰিছে, যিজন একমাত্ৰ " ৰাজকুমাৰসকলৰ প্ৰধান ," ২৫ পদত নিৰ্দিষ্ট কৰা অনুসৰি, প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:১৪ত " ৰজাসকলৰ ৰজা আৰু প্ৰভুসকলৰ প্ৰভু " হিচাপেও উল্লেখ কৰা হৈছে ; ১৯:১৬। আমি পঢ়িবলৈ পাওঁ: " তাই সৈন্যবাহিনীৰ সেনাপতিৰ ওচৰলৈও নিজকে উন্নীত কৰিলে, আৰু তেওঁৰ পৰা দৈনিক বলিদান কাঢ়ি লৈ গ'ল আৰু তেওঁৰ পবিত্ৰস্থানৰ গুৰিটো ভাঙি পেলালে ।" এই অনুবাদ সাধাৰণ অনুবাদৰ পৰা পৃথক, কিন্তু ইয়াৰ মূল হিব্ৰু গ্ৰন্থক কঠোৰভাৱে সন্মান কৰাৰ গুণ আছে। আৰু এই ৰূপত ঈশ্বৰৰ বাৰ্তাই সামঞ্জস্য আৰু নিখুঁততা লাভ কৰে। ইয়াত " দৈনিক " শব্দটোৱে "বলিদান"ক বুজাব নোৱাৰে, কাৰণ এই শব্দটো হিব্ৰু পাঠত লিখা হোৱা নাই, ইয়াৰ উপস্থিতি অবৈধ আৰু অযুক্তিকৰ; তদুপৰি ই ভৱিষ্যদ্বাণীৰ অৰ্থ বিকৃত কৰে। সঁচাকৈয়ে, ভৱিষ্যদ্বাণীটোৱে খ্ৰীষ্টান যুগটোক লক্ষ্য কৰি লৈছে য’ত, দানৰ মতে, দান. ৯:২৬, বলিদান আৰু বলিদান বিলুপ্ত কৰা হ’ল। এই " চিৰন্তন " শব্দটোৱে যীচু খ্ৰীষ্টৰ এটা একচেটিয়া সম্পত্তিৰ বিষয়ে বুজায় যিটো হৈছে তেওঁৰ পুৰোহিতৰ পদ, অৰ্থাৎ তেওঁৰ একমাত্ৰ নিৰ্বাচিত লোকৰ সপক্ষে মধ্যস্থতাকাৰীৰ ক্ষমতা যাক তেওঁ চিনাক্ত আৰু নিৰ্বাচন কৰে। এতিয়া এই দাবীটো দখল কৰি পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাই অভিশপ্তসকলক আশীৰ্বাদ দিয়ে আৰু ঈশ্বৰৰ ধন্যসকলক অভিশাপ দিয়ে, যাক ই মিছাকৈ পাষণ্ডতাৰ অভিযোগ কৰে, নিজকে ঈশ্বৰীয় বিশ্বাসৰ আৰ্হি হিচাপে স্থাপন কৰে; ঈশ্বৰে তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশত সম্পূৰ্ণৰূপে প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰা এটা দাবী যিয়ে তেওঁক অভিযোগ কৰিছে, দান.৭:২৫ত, " কাল আৰু বিধান সলনি কৰাৰ পৰিকল্পনা গঠন কৰা ।" সেয়েহে পোপৰ শাসনৰ সমগ্ৰ কামতে পাষণ্ডতা থাকে, এইদৰে কোনো ধৰ্মীয় বিচাৰ বহন বা প্ৰদানৰ অযোগ্য কৰি তোলা হয়। চিৰন্তন সেয়েহে ইব্ৰী ৭:২৪ৰ শিক্ষা অনুসৰি যীচু খ্ৰীষ্টৰ " অপৰিৱৰ্তিত পুৰোহিতৰ পদ " । গতিকে পোপাৰে নিজৰ ক্ষমতা আৰু কৰ্তৃত্ব যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ পৰা লাভ কৰা বুলি দাবী কৰিব নোৱাৰে; ই তেওঁৰ পৰা অবৈধভাৱেহে চুৰি কৰিব পাৰিলেহেঁতেন, যাৰ সকলো পৰিণতি এনে চুৰিৰ নিজৰ আৰু ই পটাব পৰাসকলৰ বাবে হ’ব। এই পৰিণতিসমূহ দানত প্ৰকাশ পাইছে। ৭:১১। শেষ বিচাৰত ই " দ্বিতীয় মৃত্যু, জুই আৰু গন্ধকৰ হ্ৰদত জীৱিত অৱস্থাত পেলোৱা হ'ব ," যাৰ দ্বাৰা ই বহুদিনৰ পৰা ৰজা আৰু সকলো মানুহক ভাবুকি দি আহিছে, যাতে তেওঁলোকে ইয়াক সেৱা আৰু ভয় কৰে: " আৰু মই দেখিলোঁ যে শিংটোৱে কোৱা মহান বাক্যৰ বাবে, আৰু মই দেখি থাকোঁতে, জন্তুটোক হত্যা কৰা হ'ল, আৰু তাৰ মৃতদেহটো ধ্বংস হৈ জ্বলাবলৈ জুইত তুলি দিয়া হ'ল ।" পাছলৈ, প্ৰকাশিত বাক্যৰ প্ৰকাশিত বাক্যই প্ৰকৃত ঈশ্বৰৰ ন্যায়পৰায়ণ বিচাৰৰ এই বাক্যটো নিশ্চিত কৰিব, ক্ৰোধিত আৰু হতাশ হৈ, প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:১৬; ১৮:৮; ১৯:২০ বজাত। পোপৰ শাসনৰ বিৰুদ্ধে উত্থাপিত অভিযোগৰ আধ্যাত্মিক প্ৰকৃতিৰ বাবে মই অনুবাদ কৰিবলৈ বাছি লৈছিলো, " আৰু তেওঁৰ অভয়াৰণ্যৰ ভিত্তি উলংঘা কৰিলোঁ "। সঁচাকৈয়ে, হিব্ৰু শব্দ "mecon" অনুবাদ কৰিব পাৰি: স্থান বা ভিত্তি . আৰু হাতত থকা গোচৰটোত সঁচাকৈয়ে আধ্যাত্মিক অভয়াৰণ্যৰ ভিত্তিটোৱেই উলটি যায়। এই শব্দটোৱে " ভিত্তি " চিন্তা কৰে, ইফিচীয়াসকলৰ মতে। ২:২০-২১, যীচু খ্ৰীষ্ট নিজেই, " মুখ্য কোণৰ শিল ", কিন্তু লগতে, এটা আধ্যাত্মিক ভৱনৰ তুলনাত সমগ্ৰ এপষ্টোলিক ভেটি, অৰ্থাৎ যীচু খ্ৰীষ্টৰ মালিকানাধীন " পবিত্ৰস্থান ", ঈশ্বৰে তেওঁৰ ওপৰত নিৰ্মাণ কৰা। সেয়েহে চেন্ট পিটাৰৰ কথিত উত্তৰাধিকাৰ ঈশ্বৰে নিজেই বিৰোধিতা কৰিছে। পেপিজমৰ বাবে পিতৰৰ একমাত্ৰ উত্তৰাধিকাৰ হৈছে তেওঁৰ ঐশ্বৰিক প্ৰভুৰ পিছত তেওঁক ক্ৰুচত দিয়া তেওঁৰ জল্লাদসকলৰ কামৰ ধাৰাবাহিকতা। তেওঁৰ ইনকিউজিচনৰ শাসনে প্ৰাৰম্ভিক পৌত্তলিক আৰ্হিটো নিষ্ঠাৰে পুনৰুত্পাদন কৰিছিল। ঈশ্বৰে প্ৰতিষ্ঠা কৰা " সময় আৰু আইন সলনি কৰি " এই অসহিষ্ণু আৰু নিষ্ঠুৰ শাসন ব্যৱস্থাই, যাৰ কিছুমান পোপৰ মূৰব্বী আছিল হত্যাকাৰী, কুখ্যাত অপৰাধী, যেনে ষষ্ঠ আলেকজেণ্ডাৰ বৰ্জিয়া আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ ছিজাৰ, জল্লাদ আৰু কাৰ্ডিনেল, ৰোমান কেথলিক পোপৰ প্ৰতিষ্ঠানটোৰ অবিচ্ছেদ্য পৈশাচিক স্বৰূপৰ সাক্ষ্য দিয়ে। এই ধৰ্মীয় কৰ্তৃপক্ষই, বলপূৰ্বক ধৰ্মান্তৰকৰণৰ দ্বাৰা, মৃত্যুদণ্ডৰ অধীনত আৰু ইজৰাইলৰ ভূমি দখল কৰা মুছলমানসকলৰ বিৰুদ্ধে চলোৱা ক্ৰুছেডৰ ধৰ্মীয় আদেশৰ দ্বাৰা শান্তিপ্ৰিয় লোকৰ বিশাল হত্যাকাণ্ডৰ সৃষ্টি হৈছিল; ৭০ চনৰ পৰা ঈশ্বৰে অভিশপ্ত দেশ, য'ত ৰোমানসকলে " নগৰ আৰু পবিত্ৰতা " ধ্বংস কৰিবলৈ আহিছিল, ঘোষণা কৰা অনুসৰি, দান। ৯:২৬, ইহুদীসকলে মচীহক প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ ফলস্বৰূপে। " তেওঁৰ পবিত্ৰস্থানৰ ভেটি " নতুন নিয়মৰ শাস্ত্ৰৰ জৰিয়তে ভৱিষ্যত প্ৰজন্মলৈ প্ৰেৰণ কৰা পাঁচনিসকলে লাভ কৰা সকলো মতবাদী সত্যৰ বিষয়ে; ঈশ্বৰৰ " দুজন সাক্ষীৰ " দ্বিতীয়জন , প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৩ অনুসৰি। এই নিৰৱ সাক্ষীৰ পৰা পেপিজমে কেৱল বাইবেলৰ বিশ্বাসৰ বীৰসকলৰ নামহে ধৰি ৰাখিছে, যাক ইয়াৰ অনুগামীৰ অসংখ্য লোকে অসংখ্যভাৱে পূজা আৰু সেৱা কৰে। ৰোমৰ মতে সত্যটো আংশিকভাৱে ইয়াৰ "মিছাল" (মিছৰ গাইড)ত লিপিবদ্ধ কৰা হৈছে, যিয়ে ঈশ্বৰৰ " দুজন সাক্ষী "ৰ ঠাই লয়; পুৰণি আৰু নতুন নিয়মৰ লিখনী যিবোৰে একেলগে পবিত্ৰ বাইবেল গঠন কৰে যাৰ বিৰুদ্ধে ই নিজৰ বিশ্বাসী অনুগামীসকলক হত্যা কৰি যুঁজিছে।
দান.৮ৰ ১২ পদটোৱে আমাক প্ৰকাশ কৰিব যে ঈশ্বৰে নিজেই কিয় এই ঘৃণনীয় আৰু ঘৃণনীয় ধৰ্মক উত্থাপন কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল। " পাপৰ বাবে সৈন্যবাহিনীক দৈনিকৰ সৈতে সমৰ্পণ কৰা হৈছিল ৷" এইদৰে এই শাসন ব্যৱস্থাৰ ভয়ংকৰ আৰু ঘৃণনীয় কাৰ্য্যসমূহৰ অস্তিত্ব আছিল, ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰ দ্বাৰা, " পাপ "ক শাস্তি দিবলৈ যিটো হৈছে, ১ যোহন ৩:৪ অনুসৰি, বিধানৰ উলংঘা। আৰু ই ইতিমধ্যে ৰোমৰ বাবে জগৰীয়া কৰিব পৰা এটা কাৰ্য্য কিন্তু ইয়াৰ পৌত্তলিক সাম্ৰাজ্যবাদী পৰ্যায়ত, কাৰণ ইমান গম্ভীৰ পাপে, যিটো এনে শাস্তিৰ যোগ্য, ঈশ্বৰক দুটা অতি স্পৰ্শকাতৰ কথাত স্পৰ্শ কৰিছিল: সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ হিচাপে আৰু খ্ৰীষ্টত বিজয়ী হিচাপে তেওঁৰ মহিমা। আমি প্ৰকাশিত বাক্য ৮:৭-৮ ত দেখিম যে ৫৩৮ চনত পোপৰ শাসন প্ৰতিষ্ঠাই দ্বিতীয় শাস্তি গঠন কৰে, যিটো ঈশ্বৰে প্ৰদান কৰিছিল আৰু " দ্বিতীয় শিঙা "ৰ সতৰ্কবাণী প্ৰতীকৰ দ্বাৰা ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে। ইয়াৰ আগতে আন এটা শাস্তি আছে, যিটো ইউৰোপৰ ওপৰত বৰ্বৰ আক্ৰমণে সম্পন্ন কৰিছিল যিবোৰ অবিশ্বাস্যভাৱে খ্ৰীষ্টান হৈ পৰিছিল। ৩৯৫ চনৰ পৰা ৪৭৬ চনৰ ভিতৰত বিস্তৃত এই কাৰ্য্যসমূহ ৩৯৫ চনৰ আগতেও পোৱা যায় প্ৰথম দিনটোৰ বাকী। এতিয়া এই প্ৰথম দিনটো অজিত দেৱীকৃত সূৰ্য্যৰ পৌত্তলিক পূজাৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰা হৈছিল। ঈশ্বৰে দুগুণ ক্ষোভৰ সন্মুখীন হ’ল: তেওঁৰ বিশ্ৰামবাৰ হেৰুৱাই পেলোৱা, সৃষ্টিকৰ্তা হিচাপে তেওঁৰ কামৰ স্মৃতি আৰু তেওঁৰ সকলো শত্ৰুৰ ওপৰত তেওঁৰ অন্তিম জয়ৰ স্মৃতি, কিন্তু ইয়াৰ ঠাইত, প্ৰথম দিনটোক দিয়া পৌত্তলিক সন্মানৰ সম্প্ৰসাৰণো, যীচু খ্ৰীষ্টৰ শিষ্যসকলৰ শাৰীত। দোষৰ গুৰুত্ব কমেইহে বুজিব, কাৰণ আমি উপলব্ধি কৰিব লাগিব যে ঈশ্বৰ কেৱল জীৱনৰ সৃষ্টিকৰ্তা নহয়, তেওঁ সময়ৰ সৃষ্টিকৰ্তা আৰু সংগঠকও, আৰু এই উদ্দেশ্যেহে তেওঁ আকাশৰ তৰাবোৰ সৃষ্টি কৰিছিল। চতুৰ্থ দিনা দিন চিহ্নিত কৰিবলৈ সূৰ্য্য, ৰাতি চিহ্নিত কৰিবলৈ চন্দ্ৰ, আৰু পুনৰ সূৰ্য্য আৰু বছৰ চিহ্নিত কৰিবলৈ তৰাৰ আবিৰ্ভাৱ হয়। কিন্তু সপ্তাহটো তৰাবোৰে চিহ্নিত কৰা নহয়, ই কেৱল সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ সাৰ্বভৌম সিদ্ধান্তৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। সেয়েহে ই তেওঁৰ কৰ্তৃত্বৰ চিনক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিব আৰু ঈশ্বৰে ইয়াৰ যত্ন ল’ব।
বিশ্ৰামবাৰে পোহৰ
সপ্তাহটোৰ আভ্যন্তৰীণ সংগঠনটোও তেওঁৰ ঐশ্বৰিক ইচ্ছাৰ প্ৰকাশ আৰু ঈশ্বৰে তেওঁৰ চতুৰ্থ আজ্ঞাৰ পাঠত যথা সময়ত আপোনাক এই কথা সোঁৱৰাই দিব: " বিশ্ৰামবাৰৰ দিনটোক পবিত্ৰ কৰি ৰাখিবলৈ মনত ৰাখিবা। আপোনাৰ সকলো কাম কৰিবলৈ ছয় দিন আছে, কিন্তু সপ্তম দিনটো আপোনাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ দিন। ইয়াত আপুনি কোনো কাম নকৰিব, আপুনি, আপোনাৰ পত্নী বা আপোনাৰ সন্তান, আপোনাৰ পশু, বা আপোনাৰ সন্তান তোমালোকৰ দুৱাৰৰ ভিতৰত থকা বিদেশী, কিয়নো যিহোৱাই আকাশ আৰু পৃথিৱী, সাগৰ আৰু তাত থকা সকলো বস্তু ছয় দিনত সৃষ্টি কৰিলে ; ".।
ছয় আৰু সাত " সংখ্যাৰ প্ৰশ্নহে ; বিশ্ৰামবাৰ শব্দটোৰ কথাও উল্লেখ কৰা হোৱা নাই। আৰু ইয়াৰ ৰূপত " সপ্তম ," এটা ক্ৰমিক সংখ্যা, সৃষ্টিকৰ্তা-বিধানদাতাই এই স্থিতিৰ ওপৰত জোৰ দিয়ে যে এই সপ্তম... দিনে দখল কৰে। কিয় এই জোৰ? মই আপোনাক এটা কাৰণ দিম, প্ৰয়োজন হ’লে এই আজ্ঞাৰ প্ৰতি আপোনাৰ দৃষ্টিভংগী সলনি কৰাৰ। ঈশ্বৰে জগতৰ ভেটিৰ পৰাই যি সময়ৰ ক্ৰম প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল, সেই ক্ৰমটোক নবীকৰণ কৰিব বিচাৰিছিল। আৰু যদি তেওঁ ইমান জোৰ দিয়ে, তেন্তে ইয়াৰ কাৰণ হ’ল সপ্তাহটো তেওঁৰ সঞ্চয় পৰিকল্পনাৰ সম্পূৰ্ণ সময়ৰ প্ৰতিচ্ছবিত নিৰ্মাণ কৰা হৈছে: ৭০০০ বছৰ বা অধিক নিখুঁতভাৱে ক’বলৈ গ’লে ৬০০০ + ১০০০ বছৰ। কাৰণ তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনা বিকৃত কৰি, হোৰেবৰ শিলত দুবাৰ আঘাত কৰি, মোচিক পাৰ্থিৱ কনানত প্ৰৱেশ কৰাত বাধা দিয়া হ’ল। এইটোৱেই আছিল ঈশ্বৰে তেওঁৰ অবাধ্যতাৰ বিষয়ে শিকাব বিচৰা শিক্ষা। ১৮৪৩-৪৪ চনৰ পৰা প্ৰথম দিনটোৰ বাকী অংশই একে পৰিণতি কঢ়িয়াই আনে, কিন্তু এইবাৰ, ই স্বৰ্গীয় কনানত প্ৰৱেশত বাধা দিয়ে, যিটো যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰায়শ্চিত্তমূলক মৃত্যুৰ দ্বাৰা আগবঢ়োৱা মনোনীতসকলৰ বিশ্বাসৰ পুৰস্কাৰ। এই ঐশ্বৰিক বিচাৰ বিদ্ৰোহীসকলৰ ওপৰত পৰে, কাৰণ মোচিৰ কাৰ্য্যৰ দৰে প্ৰথম দিনটোৰ বাকী সময়খিনিও ঈশ্বৰে প্ৰগ্ৰেম কৰা পৰিকল্পনাৰ সৈতে মিল নাই। নামবোৰ বেছি পৰিণতি নোহোৱাকৈ সলনি কৰিব পাৰি, কিন্তু সংখ্যাৰ চৰিত্ৰ হ’ল ইয়াৰ অপৰিৱৰ্তনীয়তা। তেওঁৰ সৃষ্টিৰ তদাৰক কৰা সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ বাবে সময়ৰ ক্ৰমান্বয়ে উন্মোচন সাত দিনীয়া সপ্তাহৰ একেৰাহে ঘটে। অপৰিৱৰ্তিতভাৱে প্ৰথম দিনটো প্ৰথম দিন আৰু " সপ্তম " " সপ্তম " হৈ থাকিব। প্ৰতিটো দিনেই চিৰদিনৰ বাবে ঈশ্বৰে দিয়া মূল্যটো ধৰি ৰাখিব, আৰম্ভণিৰে পৰা। আৰু আদিপুস্তকে আমাক শিকাইছে, ২ অধ্যায়ত, যে সপ্তম দিনটো এটা বিশেষ ভাগ্যৰ বস্তু: ই " পবিত্ৰ কৰা ," অৰ্থাৎ পৃথক কৰা হৈছে। এতিয়ালৈকে মানৱতাই এই বিশেষ মূল্যবোধৰ প্ৰকৃত কাৰণক আওকাণ কৰি আহিছে যদিও আজি তেওঁৰ নামত ভগৱানৰ ব্যাখ্যা দিছো। ইয়াৰ পোহৰত ঈশ্বৰৰ বাছনি স্পষ্ট আৰু ন্যায্য হৈ পৰে: সপ্তম দিনটোৱে ৭,০০০ সৌৰ বছৰৰ ঐশ্বৰিক বিশ্বব্যাপী প্ৰকল্পৰ সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে, যাৰ শেষৰ " হাজাৰ বছৰ " প্ৰকাশিত বাক্য ২০ পদত উল্লেখ কৰা হৈছে, যীচু খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিতসকলক তেওঁলোকৰ প্ৰিয় প্ৰভুৰ আনন্দ আৰু উপস্থিতিত প্ৰৱেশ কৰা দেখা যাব। আৰু এই পুৰস্কাৰ লাভ কৰা হ’ব যীচুৱে পাপ আৰু মৃত্যুৰ ওপৰত জয়লাভ কৰাৰ বাবে। পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰ এতিয়া কেৱল ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা আমাৰ পাৰ্থিৱ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সৃষ্টিৰ স্মৃতি নহয়, ই প্ৰতি সপ্তাহত স্বৰ্গৰাজ্যত প্ৰৱেশৰ দিশত হোৱা অগ্ৰগতিও চিহ্নিত কৰে য'ত যোহন ১৪:২-৩ অনুসৰি যীচুৱে তেওঁৰ প্ৰিয় নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে " ঠাই প্ৰস্তুত কৰে "। এই পবিত্ৰ সপ্তম দিনটোক ভালপোৱা আৰু সন্মান জনোৱাৰ এটা অতি উত্তম কাৰণ আছে, যেতিয়া ই আমাৰ সপ্তাহৰ শেষৰ ফালে, সূৰ্যাস্তৰ সময়ত, ৬ষ্ঠ দিনৰ শেষত নিজকে উপস্থাপন কৰে ।
এতিয়াৰ পৰা যেতিয়া আপুনি এই চতুৰ্থ আজ্ঞাৰ বাক্যবোৰ পঢ়িব বা শুনিব, তেতিয়া আপুনি পাঠটোৰ বাক্যৰ আঁৰত শুনিব লাগিব, ঈশ্বৰে মানুহক কৈছে: "নিৰ্বাচিতসকলৰ বিশ্বাসৰ কৰ্ম উৎপন্ন কৰিবলৈ আপোনাৰ হাতত ৬০০০ বছৰ আছে, কাৰণ যেতিয়া এই সময়ৰ অন্ত আহিব, তেতিয়া সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ ১০০০ বছৰৰ সময় আৰু আপোনাৰ নহ'ব ; ই কেৱল মোৰ মনোনীত লোকসকলৰ বাবেহে দীঘলীয়া হ'ব যিসকলে মোৰ ভিতৰত প্ৰৱেশ কৰিছে।" আকাশী অনন্তকাল, যীচু খ্ৰীষ্টই স্বীকৃতি দিয়া প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ দ্বাৰা।"
এইদৰে বিশ্ৰামবাৰ পৃথিৱীৰ মুক্ত হোৱাসকলৰ বাবে সংৰক্ষিত অনন্ত জীৱনৰ প্ৰতীকী আৰু ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক চিন হিচাপে প্ৰকাশ পায়। লগতে, যীচুৱে মথিত উদ্ধৃত তেওঁৰ দৃষ্টান্তত " অতি মূল্যৰ মুকুতা " দ্বাৰা ইয়াক প্ৰতিকৃতি দিছিল । ১৩:৪৫-৪৬: " আকৌ স্বৰ্গৰাজ্য ধুনীয়া মুকুতা বিচৰা ব্যৱসায়ীৰ দৰে। তেওঁ এটা বহুত মূল্যৰ মুকুতা পালে , আৰু তেওঁ গৈ নিজৰ সকলো বিক্ৰী কৰি কিনিলে ।" এই পদটোৱে দুটা ওলোটা ব্যাখ্যা লাভ কৰিব পাৰে। " স্বৰ্গৰাজ্য " শব্দটোৱে ঈশ্বৰৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাক বুজায়। যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ পৰিকল্পনা কল্পনা কৰি নিজকে " মুকুতা " ৰ এজন " ব্যৱসায়ী "ৰ সৈতে তুলনা কৰে যিয়ে মুকুতা বিচাৰে , আটাইতকৈ সুন্দৰ, আটাইতকৈ নিখুঁত আৰু সেয়েহে, ফলস্বৰূপে, যিজনে সৰ্বোচ্চ মূল্যৰ আজ্ঞা দিয়ে। এই বিৰল আৰু সেয়েহে বহুমূলীয়া মুকুতা বিচাৰিবলৈ যীচুৱে স্বৰ্গ আৰু তেওঁৰ মহিমা এৰি পৃথিৱীত নিজৰ ভয়ংকৰ মৃত্যুৰ মূল্যত, তেওঁ এই আধ্যাত্মিক মুকুতাবোৰ মুক্ত কৰিলে যাতে সেইবোৰ অনন্তকালৰ বাবে তেওঁৰ সম্পত্তি হৈ পৰে। কিন্তু ইয়াৰ বিপৰীতে বণিক হৈছে সেই নিৰ্বাচিতজন যিয়ে নিৰপেক্ষৰ বাবে, প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ পুৰস্কাৰ হ’ব পৰা ঐশ্বৰিক সিদ্ধতাৰ বাবে পিয়াহত থাকে। ইয়াত আকৌ স্বৰ্গীয় বৃত্তিৰ এই পুৰস্কাৰ লাভ কৰিবলৈ তেওঁ অসাৰ আৰু অন্যায় পাৰ্থিৱ মূল্যবোধক পৰিত্যাগ কৰি সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক তেওঁৰ সন্তুষ্ট পূজা প্ৰদান কৰাত নিজকে উৎসৰ্গা কৰে। এই সংস্কৰণত অতি মূল্যৰ মুকুতা হৈছে ২০৩০ চনৰ বসন্ত কালত যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক আগবঢ়োৱা অনন্ত জীৱন।
এই বৃহৎ মূল্যৰ মুকুতাই সেয়েহে কেৱল এডভেন্টিজমৰ শেষ যুগটোকহে চিন্তা কৰিব পাৰে; যিজনৰ শেষ প্ৰতিনিধিসকলে যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত উভতি অহালৈকে জীয়াই থাকিব। এই কাৰণেই এই অতি মূল্যৰ মুকুতাই বিশ্ৰামবাৰ, খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তন আৰু শেষ নিৰ্বাচিতসকলৰ পবিত্ৰতাক একত্ৰিত কৰে। এই শেষ যুগত পোৱা মতবাদী সিদ্ধতাই সন্তসকলক মুকুতাৰ প্ৰতিমূৰ্তি দিয়ে ৷ জীৱিত অৱস্থাত অনন্তকালত প্ৰৱেশ কৰাৰ তেওঁলোকৰ নিৰ্দিষ্ট অভিজ্ঞতাই মুকুতাৰ এই প্ৰতিচ্ছবিখন নিশ্চিত কৰে । আৰু সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ মোহ, যিটো তেওঁলোকে সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা বুলি জানে, বিশ্ৰামবাৰ আৰু সপ্তম সহস্ৰাব্দক এক অনন্য বহুমূলীয়া মণিৰ প্ৰতিমূৰ্তি দিয়ে যাৰ লগত " বহুত মূল্যৰ মুকুতা "ৰ বাহিৰে আন একো তুলনা কৰিব নোৱাৰি। এই ধাৰণাটো প্ৰকাশিত বাক্য ২১:২১ পদত প্ৰকাশ পাব: " বাৰখন দুৱাৰ বাৰটা মুকুতাৰ আছিল ; প্ৰতিখন দুৱাৰ আছিল এটা মুকুতাৰ । নগৰৰ ৰাস্তাটো স্বচ্ছ কাঁচৰ দৰে বিশুদ্ধ সোণৰ আছিল ।" এই পদটোৱে ঈশ্বৰে বিচৰা পবিত্ৰকৰণৰ মানদণ্ডৰ স্বকীয়তাক আণ্ডাৰলাইন কৰে, আৰু একে সময়তে, এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাসমূহৰ প্ৰতিচ্ছবি কৰা প্ৰতীকী " দুৱাৰ " ৰ জৰিয়তে সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ বিশ্ৰামবাৰত প্ৰৱেশ কৰি অনন্ত জীৱন লাভ কৰাৰ অনন্য পুৰস্কাৰ। শেষৰ মুক্ত হোৱাসকল তেওঁলোকৰ আগৰ লোকসকলতকৈ ভাল নহয়। ঈশ্বৰে তেওঁলোকক জনোৱা মতবাদী সত্যটোৱেই তেওঁলোকৰ প্ৰতিমূৰ্তিক মুকুতা হিচাপে ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে , যিটোৱে কটা বহুমূলীয়া শিলৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ পিছত লয় ৷ ঈশ্বৰে মানুহৰ বাবে কেতিয়াও ব্যতিক্ৰম নকৰে, কিন্তু, প্ৰশ্ন কৰা সময়ৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি, তেওঁ পৰিত্ৰাণৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পবিত্ৰতাৰ মানদণ্ডৰ ব্যতিক্ৰম কৰাৰ অধিকাৰ সংৰক্ষিত ৰাখিছে। বিবেচনাধীন খ্ৰীষ্টান যুগটোৱে মূলতঃ ৰোমান পোপৰ শাসন ব্যৱস্থা প্ৰতিষ্ঠাৰ পিছত অৰ্থাৎ ৫৩৮ চনৰ পৰা ধৰ্মীয়ভাৱে আনুষ্ঠানিকভাৱে পাপ ঘূৰি অহাৰ দ্বাৰা চিহ্নিত কৰা সময়খিনিৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে। ৮:১৪ বলবৎ হৈছিল, অৰ্থাৎ ১৮৪৩ চনৰ বসন্তকালৰ পৰা। এটা সূক্ষ্ম ইংগিতত, মুকুতা ক্ৰয়ৰ প্ৰস্তাৱ যীচুৱে প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১৮ পদত দিছে: " মই তোমালোকক পৰামৰ্শ দিছো যে তোমালোক ধনী হ'বলৈ আৰু বগা কাপোৰ কিনিবা , যাতে তোমালোকে কাপোৰ পিন্ধাবা আৰু তোমাৰ উলংগতাৰ লজ্জা প্ৰকাশ নহয়, আৰু চকুত অভিষেক কৰিবলৈ চকুৰ ঔষধ চোৱা । " এইবোৰ বস্তু, যিবোৰ যীচুৱে সেইবোৰৰ অভাৱত থকাসকলক আগবঢ়ায়, সেইবোৰে সেই উপাদানসমূহ গঠন কৰে যিয়ে নিৰ্বাচিতজনক প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ দৃষ্টিত আৰু বিচাৰত তেওঁৰ প্ৰতীকী " মুকুতা " ৰূপ দিয়ে। " মুকুতা " তেওঁৰ পৰা " কিনা " হ'ব লাগিব; ইয়াক বিনামূলীয়াকৈ পোৱা নাযায়। মূল্য আত্ম-অস্বীকাৰৰ, বিশ্বাসৰ যুঁজৰ ভিত্তি। নিজ নিজ ক্ৰমত যীচুৱে পৰীক্ষাৰ দ্বাৰা পৰীক্ষা কৰা বিশ্বাস বিক্ৰী কৰিবলৈ আগবঢ়াইছে যিয়ে নিৰ্বাচিতজনক তেওঁৰ আধ্যাত্মিক ধন দিয়ে; ক্ষমাপ্ৰাপ্ত পাপীৰ আধ্যাত্মিক উলংগতাক ঢাকি ৰখা তেওঁৰ বিশুদ্ধ আৰু নিৰ্মল ধাৰ্মিকতা; পবিত্ৰ আত্মাৰ সহায় যিয়ে পাপী মানুহৰ চকু আৰু বুদ্ধিমত্তাক ঈশ্বৰে তেওঁৰ বাইবেলৰ পবিত্ৰ শাস্ত্ৰত প্ৰকাশ কৰা পৰিকল্পনাৰ প্ৰতি মুকলি কৰে।
খ্ৰীষ্টান যুগৰ ৬,০০০ বছৰত ঈশ্বৰে এই পাৰ্থিৱ চক্ৰৰ শেষলৈকে অপেক্ষা কৰিছিল যাতে তেওঁৰ শেষ নিৰ্বাচিতসকলক তেওঁলোকৰ বিশ্ৰামৰ বাবে তেওঁৰ পবিত্ৰ সপ্তম দিন বা পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ মহিমা প্ৰকাশ কৰিব পাৰে। যিসকলে ইয়াৰ অৰ্থ বুজি পোৱা নিৰ্বাচিতসকলে এতিয়া ইয়াক যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা পোৱা উপহাৰ হিচাপে প্ৰেম আৰু সন্মান কৰাৰ সকলো কাৰণ আছে। যিসকলে ইয়াক ভাল নাপায় আৰু ইয়াৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়ে তেওঁলোকৰ কথা ক’বলৈ গ’লে তেওঁলোকৰ ইয়াক ঘৃণা কৰাৰ সকলো কাৰণ আছে আৰু থাকিব কাৰণ ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁলোকৰ প্ৰাণী পাৰ্থিৱ অস্তিত্বৰ অন্ত পৰিব।
দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ আদেশ
Dan.8:12 আৰু কয়, " শিঙে সত্যক পেলাই দিলে আৰু যি কৰিলে তাতেই সমৃদ্ধিশালী হ'ল ।" " সত্য " হৈছে, গীতমালা ১১৯:১৪২ অনুসৰি, " বিধান ." কিন্তু ই " মিছা " ৰ একেবাৰে বিপৰীতো যিয়ে যিচয়া ৯:১৪ অনুসৰি পোপৰ " মিছা ভাববাদী "ক " ঠেং " শব্দটোৰে বৈশিষ্ট্য প্ৰদান কৰে যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৪ ত তেওঁক প্ৰত্যক্ষভাৱে অভিযোগ কৰে। আচলতে ই নিজৰ ধৰ্মীয় " মিছা "ক নিজৰ ঠাইত স্থাপন কৰিবলৈ সত্যক তললৈ পেলাই দিয়ে। ইয়াৰ " উদ্যোগ " কেৱল " সফল " হ'ব পাৰিছিল , কিয়নো ঈশ্বৰে নিজেই ইয়াৰ আৱিৰ্ভাৱ আনিছিল ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা চলি থকা খ্ৰীষ্টান অবিশ্বাসক শাস্তি দিবলৈ।
১৩ আৰু ১৪ পদটোৱে জগতৰ শেষলৈকে অতি গুৰুত্ব লাভ কৰিব। ১৩ নং পদত সন্তসকলে আচৰিত হৈছে যে " দৈনন্দিন " আৰু " ধ্বংসাত্মক পাপ " ৰ ধন দাবী কিমান দিনলৈ চলিব; আমি মাত্ৰ চিনাক্ত কৰা বস্তুবোৰ। কিন্তু এই " ধ্বংসাত্মক পাপ " ৰ ওপৰত অলপ গুৰুত্ব দিওঁ আহক ৷ প্ৰশ্ন কৰা ধ্বংস হৈছে মানুহৰ আত্মা বা জীৱনৰ। শেষত, সমগ্ৰ ধ্বংস হোৱা মানৱতাই সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ " হাজাৰ বছৰ "ৰ সময়ছোৱাত পৃথিৱী গ্ৰহটোক ইয়াৰ মূল ৰূপত " নিৰাকাৰ আৰু শূন্য " কৰি পেলাব, যিয়ে ইয়াক প্ৰকাশিত বাক্য ৯:২-১১, ১১:৭, ১৭:৮ আৰু ২০:১-৩ পদত আদিপুস্তক ১:২ ৰ " অগাধ " নামটো অৰ্জন কৰিব।
" সন্ত " সকলেও সুধিছে যে খ্ৰীষ্টান " পবিত্ৰতা আৰু সৈন্যবাহিনী " কিমান দিনলৈ "ঠেলি দিয়া হ'ব? " এই দৃশ্যত এই " সন্ত " সকলে ঈশ্বৰৰ বিশ্বাসী দাস হিচাপে আচৰণ কৰে, দানিয়েলৰ দৰে সজীৱ, যাক দানত আদৰ্শ হিচাপে দিয়া হৈছে। ১০:১২, বৈধ ইচ্ছাৰ দ্বাৰা " to বুজিব " ঈশ্বৰীয় পৰিকল্পনা। তেওঁলোকে উত্থাপিত তিনিটা বিষয়ৰ বাবে, ১৪ পদত দিয়া একক উত্তৰ লাভ কৰে।"
ঈশ্বৰে মোক মূল হিব্ৰু পাঠৰ পৰা যি সংশোধন আৰু উন্নতি কৰিবলৈ লৈ গৈছে, সেই অনুসৰি দিয়া উত্তৰটো হ'ল: " সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱালৈকে দুহাজাৰ তিনিশ, আৰু পবিত্ৰতা ন্যায্য হ'ব ।" এইটো আৰু পৰম্পৰাৰ অস্পষ্ট পাঠ নহয়: " দুহাজাৰ তিনিশ সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱা আৰু অভয়াৰণ্য শুদ্ধ নোহোৱালৈকে ।" এতিয়া পবিত্ৰতাৰ প্ৰশ্ন নহয় পবিত্ৰতাৰ প্ৰশ্ন ; তদুপৰি " বিশুদ্ধ " ক্ৰিয়াটোৰ ঠাইত " ন্যায্য " লিখা হয়। ", আৰু তৃতীয় পৰিৱৰ্তনটো " সন্ধিয়াৰ ৰাতিপুৱা " অভিব্যক্তিটোৰ বিষয়ে যিটো হিব্ৰু পাঠত প্ৰকৃততে একক । এইদৰে ঈশ্বৰে সেইসকলৰ পৰা সকলো ন্যায্যতা আঁতৰাই পেলায় যিসকলে মুঠ সংখ্যাটোক দুটাৰে ভাগ কৰি সলনি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে, সন্ধিয়াবোৰক ৰাতিপুৱাৰ পৰা পৃথক কৰাৰ দাবী কৰে এই এককৰ সংখ্যা প্ৰকাশ কৰক: "2300" উদ্ধৃত ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক দিনৰ মুঠ সংখ্যা এইদৰে সুৰক্ষিত " miqdash " শব্দটো দানিয়েল ৮ ৰ ১১ পদত সঠিকভাৱে অনুবাদ কৰা হৈছে, কিন্তু ১৩ আৰু ১৪ পদত ইয়াৰ কোনো স্থান নাই য'ত আত্মাই "qodesh" শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰিছে যিটোক " পবিত্ৰতা " বুলি অনুবাদ কৰা উচিত।
যেতিয়া আমি জানো যে " ধ্বংসাত্মক পাপ " বিশেষভাৱে বিশ্ৰামবাৰ পৰিত্যাগক লক্ষ্য কৰি লয়, নিজেই এটা বিশেষ ঐশ্বৰিক পবিত্ৰকৰণৰ বস্তু , এই শব্দ " পবিত্ৰতা " ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাৰ্তাৰ অৰ্থ যথেষ্ট আলোকিত কৰে। ঈশ্বৰে ঘোষণা কৰে যে, উল্লেখ কৰা " ২৩০০ সন্ধিয়াৰ ৰাতিপুৱাৰ " শেষত , তেওঁৰ প্ৰকৃত " সপ্তম দিন " ৰ বাকী অংশৰ প্ৰতি সন্মান তেওঁৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় হ'ব, যিকোনো ব্যক্তিৰ পৰা যিয়ে পবিত্ৰতা আৰু যীচু খ্ৰীষ্টই লাভ কৰা " চিৰন্তন ন্যায় " দাবী কৰে। " ধ্বংসাত্মক পাপৰ " অন্ত পৰাৰ অৰ্থ হৈছে দেওবাৰৰ ধৰ্মীয় উপাসনাৰ পৰিত্যাগ, কনষ্টেণ্টাইন প্ৰথম , পৌত্তলিক সম্ৰাট দ্বাৰা প্ৰতিষ্ঠা কৰা সূৰ্য্যৰ প্ৰাক্তন দিন । এইদৰে ঈশ্বৰে পাছলৈ পাঁচনিসকলৰ সময়ত প্ৰচলিত পৰিত্ৰাণৰ মতবাদী নীতিসমূহ পুনৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। এই শব্দটোৱে কেৱল " পবিত্ৰতা " শব্দটোৱে খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ ভেটিৰ সকলো মতবাদী সত্যক সামৰি লৈছে। ইহুদীসকলক দিয়া শিক্ষাক আৰ্হি আৰু উৎপত্তি হিচাপে লৈ খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসে পশু বলিদানৰ ঠাইত যীচু খ্ৰীষ্টই গলগোথাত তেওঁৰ ভৰিৰ তলত অৱস্থিত মাটিৰ তলৰ গুহাত লুকুৱাই থোৱা দয়াৰ আসনত ঢালি দিয়া তেজৰ দ্বাৰা নতুন একো আনে, যিটো আমাৰ ত্ৰাণকৰ্তাই প্ৰকাশ আৰু দেখুৱাবলৈ ভাল পাইছিল, ১৯৮২ চনত তেওঁৰ দাস ৰন ৱায়াটক। আৱিষ্কাৰ " পবিত্ৰতা " শব্দটোৱে সংশ্লিষ্ট বিষয়সমূহৰ ভিতৰত প্ৰগতিশীল আৰু জীৱনৰ সময়ছোৱাত বিস্তৃত, কিন্তু ২০১৮ চনৰ পৰা এই সময় গণনা আৰু সীমিত, আৰু আজি ২০২০ চনত সকলো দিশ পুনৰুদ্ধাৰ কৰিবলৈ মাত্ৰ ৯ বছৰ বাকী আছে।
দানিয়েল ৮:১৪ পদটো হৈছে আত্মহত্যাকাৰী আদেশ, কাৰণ ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ পৰিৱৰ্তনৰ ফলত সকলো অনুশীলনকাৰী ৰোমান কেথলিক দেওবাৰৰ খ্ৰীষ্টানসকলৰ বাবে খ্ৰীষ্টৰ পৰিত্ৰাণৰ প্ৰস্তাৱ হেৰুৱাবলগীয়া হয়। এইদৰে উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা পৰম্পৰাৰ আত্মাই বহুতো লোকৰ চিৰন্তন মৃত্যুৰ কাৰণ হ’ব, যিসকলে ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা নিজৰ নিন্দা কৰাৰ বিষয়ে প্ৰায়ে অজ্ঞাত। ইয়াতেই সত্যৰ প্ৰেমৰ প্ৰদৰ্শনে ঈশ্বৰক " তেওঁৰ সেৱা কৰা আৰু তেওঁৰ সেৱা নকৰা লোকসকলক " প্ৰভাৱিত কৰা ভাগ্যৰ সম্পৰ্কে " পাৰ্থক্য " চিহ্নিত কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে (মথিলীয়া ৩:১৮)।
কিছুমান বিদ্ৰোহী আত্মাই ঈশ্বৰৰ বাবে হোৱা পৰিৱৰ্তনৰ ধাৰণাটোক প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰিব বিচাৰিব যিজনে নিজেই ঘোষণা কৰিছে: " মই সলনি নহয় ," মালত। ৩:৬। তেতিয়াই আমি উপলব্ধি কৰিব লাগিব যে ১৮৪৩-৪৪ চনত সম্পন্ন হোৱা পৰিৱৰ্তনটো কেৱল বহুদিনৰ পৰা বিকৃত আৰু ৰূপান্তৰিত হৈ থকা এটা মূল নীতি পুনৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰাতহে গঠিত । এই কাৰণেই সংস্কাৰৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ আশীৰ্বাদ, তেওঁলোকৰ অসম্পূৰ্ণ কামৰ সত্ত্বেও আৰোপ কৰা, এক ব্যতিক্ৰমী চৰিত্ৰ উপস্থাপন কৰে, যাৰ মতবাদী দিশটোক প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ আৰ্হি হিচাপে উপস্থাপন কৰিব নোৱাৰি। প্ৰথম সংস্কাৰকসকলৰ বাবে এই বিশেষ বিচাৰ ইমানেই ব্যতিক্ৰমী যে ঈশ্বৰে ইয়াক লক্ষ্য কৰিছে আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ২:২৪ পদত প্ৰকাশ কৰিছে য'ত তেওঁ প্ৰটেষ্টেণ্টসকলক ১৮৪৩ চনৰ আগতে কৈছে, " মই তোমালোকৰ ওপৰত আন কোনো বোজা নিদিওঁ, কেৱল মই অহালৈকে তোমালোকে ৰখা বোজাহে ।"
দান.৮:১৪ ৰ এই আজ্ঞা বলবৎ হোৱাৰ লগত জড়িত " দুখ " ইমানেই " মহান " যে ঈশ্বৰে প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১৩ ত তিনিটা " মহান দুখ " ঘোষণা কৰি ইয়াৰ সংকেত দিয়ে । আৰু এনে ভয়াৱহ পৰিণতিৰ সৈতে ইয়াৰ বলবৎ হোৱাৰ তাৰিখ জনাটো জৰুৰী। এইটোৱেই আছিল দান.৮:১৩ৰ " পবিত্ৰ লোকসকলৰ " চিন্তা । এই সময়সীমা এতিয়া " ২৩০০ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক দিন " বা ২৩০০ প্ৰকৃত সৌৰ বছৰ হিচাপে প্ৰকাশ কৰা হৈছে, দানিয়েলৰ সমসাময়িক ভাববাদী যিহিষ্কেলক দিয়া সংহিতা অনুসৰি (যিহিষ্ক.৪:৫-৬)। এই অধ্যায় ৮, যাৰ বিষয়বস্তু হৈছে ৰোমান " পাপ " ৰ অন্ত পেলোৱা , ইয়াৰ অভাৱ থকা উপাদানসমূহ দান.৯ত বিচাৰি পাব য'ত, তাতো, " পাপৰ অন্ত পেলোৱা "ৰ প্ৰশ্ন হ'ব, কিন্তু এইবাৰ, মূল " পাপ "ৰ বাবে যিয়ে অনন্ত জীৱন হেৰুৱাৰ কাৰণ হৈছিল, যিহেতু আদম আৰু হৱা। এই অপাৰেচনটো মচীহ যীচুৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হ’ব আৰু তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ পাপৰ মুক্তিৰ বাবে, আৰু মই জোৰ দি কওঁ, কেৱল তেওঁলোকৰ পাপৰ মুক্তিৰ বাবে তেওঁৰ সিদ্ধ জীৱনক বলিদান হিচাপে স্বেচ্ছাই আগবঢ়োৱাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হ’ব। মানুহৰ মাজত তেওঁৰ আগমনৰ সময় ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক দিনত ভৱিষ্যদ্বাণীৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে। বাৰ্তাটোৱে ইহুদী লোকসকলক অগ্ৰাধিকাৰ হিচাপে লৈছে যিহেতু তেওঁলোক ঈশ্বৰৰ সৈতে মিত্ৰতাত আছে। ই ইহুদী জনসাধাৰণক, " পাপৰ অন্ত পেলাবলৈ ", " সত্তৰ সপ্তাহ " ৰ সময়সীমা দিয়ে যিয়ে ৪৯০ প্ৰকৃত দিন-বছৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। কিন্তু ই গণনাৰ আৰম্ভণিৰ বিন্দুটোৰ তাৰিখ নিৰ্ধাৰণৰ উপায়ো সূচায়। " যিৰূচালেম পুনৰ নিৰ্মাণ হ'ব বুলি ঘোষণা কৰাৰ পৰা অভিষিক্তসকল ... (৭ + ৬২ = ৬৯ সপ্তাহ )"। তিনিজন পাৰস্যৰ ৰজাই এই অনুমোদন দিছিল, কিন্তু মাত্ৰ তৃতীয়জন, প্ৰথম আৰ্টেক্সাক্ষেহে ইজ্ৰা ৭:৭ অনুসৰি ইয়াক সম্পূৰ্ণৰূপে পূৰণ কৰিছিল। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৪৫৮ চনৰ বসন্ত কালত তেওঁৰ ৰাজকীয় আদেশ জাৰি কৰা হয়। ৬৯ সপ্তাহৰ কাৰ্যকালই যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰিচৰ্যাৰ আৰম্ভণি ২৬ বছৰত ৰাখে। বিশেষকৈ যীচুৰ কামৰ বাবে সংৰক্ষিত শেষৰ "সাত বছৰ"ক লক্ষ্য কৰি, যিয়ে তেওঁৰ প্ৰায়শ্চিত্তমূলক মৃত্যুৰ দ্বাৰা নতুন নিয়মৰ ভেটি স্থাপন কৰে, আত্মাই দানৰ ২৭ পদত উপস্থাপন কৰিছে। ৯, এই " সপ্তাহ " দিন-বছৰ " মাজত " যাৰ মাজত, তেওঁৰ স্বেচ্ছামূলক মৃত্যুৰ দ্বাৰা, " তেওঁ বলিদান আৰু প্ৰসাদ বন্ধ কৰে "; পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ বাবে যীচু খ্ৰীষ্টৰ ওচৰত উৎসৰ্গ কৰা বস্তুবোৰ। কিন্তু তেওঁৰ মৃত্যু সকলোতকৈ আগত " পাপৰ অন্ত পেলাবলৈ " আহে ৷ এই বাৰ্তা আমি কেনেকৈ বুজিব লাগে? ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰেমৰ এক প্ৰদৰ্শন আগবঢ়ায় যিয়ে তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ হৃদয়ক আকৰ্ষণ কৰিব যিসকলে প্ৰেম আৰু কৃতজ্ঞতাৰ বিনিময়ত তেওঁৰ সহায়ত পাপৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিব। ১ যোহন ৩:৬ পদত নিশ্চিত হৈছে, কৈছে: " যি কোনোৱে তেওঁৰ মাজত থাকে তেওঁ পাপ নকৰে; যিয়ে পাপ কৰে তেওঁ তেওঁক দেখা নাই আৰু তেওঁক চিনি পোৱা নাই ।" আৰু তেওঁ নিজৰ বাৰ্তাক আন বহুতো উদ্ধৃতিৰে শক্তিশালী কৰে।
মতবাদৰ স্তৰত যীচু খ্ৰীষ্টই নিৰ্মাণ কৰা নতুন নিয়মে কেৱল পুৰণি নিয়মৰ ঠাই লয়। এইদৰে, দুয়োটা নিয়ম দান.৯:২৫ত প্ৰকাশ পোৱা একেটা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ভিত্তিত নিৰ্ভৰশীল। তাৰিখ – ৪৫৮ সেয়েহে ইহুদী লোকসকলৰ বাবে নিৰ্ধাৰিত ৭০ সপ্তাহ গণনাৰ বাবে ভিত্তি হিচাপে কাম কৰিব পাৰে, কিন্তু দান.৮:১৪ ৰ ২৩০০ প্ৰকৃত দিন-বছৰৰ বাবেও যিবোৰ খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ সৈতে জড়িত। এই নিৰ্দিষ্ট তাৰিখৰ বাবেই আমি ৩০ বছৰত মচীহৰ মৃত্যু আৰু ১৮৪৩ চনত দান.৮:১৪ৰ আজ্ঞা বলবৎ হোৱাটো প্ৰতিষ্ঠা কৰিব পাৰো। দুয়োটা বাৰ্তাই “ পাপৰ অন্ত পেলাবলৈ ” আহে আৰু যিসকলে তেওঁলোকক আওকাণ কৰি অটল থাকে, এজনৰ দৰে, মৃত্যুৱে তেওঁলোকক আঘাত নকৰালৈকে, বা সামূহিক আৰু ব্যক্তিগত অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ অন্ত পৰাৰ পিছত যিয়ে হ’ব যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ আগতে। এই পৰ্যন্ত জীৱনে আন্তৰিক ধৰ্মান্তৰকৰণৰ অনুমতি দিয়ে যিয়ে নিৰ্বাচিতজনৰ মৰ্যাদালৈ প্ৰৱেশৰ অনুমতি দিয়ে।
এপ'কেলিপছৰ বাবে মেৰামতি
গ্ৰন্থখনৰ ৰচনা সম্পূৰ্ণৰূপে ভগৱানে কৰে। তেওঁৱেই শব্দবোৰ বাছি লয় আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ২২:১৮-১৯ পদত তেওঁ অনুবাদক আৰু লিখকসকলক সতৰ্ক কৰি দিছে যিসকলে মূল কাহিনীটো প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ প্ৰেৰণ বা লিপিবদ্ধ কৰাৰ বাবে দায়বদ্ধ হ’ব, যে শব্দবোৰৰ সামান্য পৰিৱৰ্তন হ’লে তেওঁলোকে পৰিত্ৰাণ হেৰুৱাব। সেয়েহে আমাৰ ইয়াত অতি উচ্চ পবিত্ৰতাৰ এক অতি বিশেষ কাম আছে। মই ইয়াক এটা বিশাল "প্ৰহেলিকা"ৰ সৈতে তুলনা কৰিব পাৰো যাৰ সমাবেশ সম্পূৰ্ণ হ'ব নোৱাৰিলে যদিহে সামান্যতম মৌলিক টুকুৰাটোও পৰিৱৰ্তন কৰা হয়। সেয়েহে কামটো ঐশ্বৰিকভাৱে বিশাল আৰু ইয়াৰ স্বভাৱ অনুসৰি ইয়াত ঈশ্বৰে কোৱা সকলো কথা সত্য, কিন্তু তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পৰ ফলাফলৰ বাবে সত্য; কাৰণ তেওঁ এই ভৱিষ্যদ্বাণীক তেওঁৰ "দাসৰ"সকলক সম্বোধন কৰিছে, অধিক নিখুঁতভাৱে ক'বলৈ গ'লে, " তেওঁৰ দাসসকলক ", জগতৰ শেষৰ। ভৱিষ্যদ্বাণীটো তেতিয়াহে ব্যাখ্যাযোগ্য হ’ব যেতিয়া ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা উপাদানবোৰ পূৰ্ণ হ’বলৈ বা বেছিভাগ সময়তে পূৰ্ণ হ’বলৈ ওলাইছে।
ঐশ্বৰিক পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পটোৱে যি সামগ্ৰিক সময়ৰ দৈৰ্ঘ্য স্থায়ী হ’ব লাগিছিল, সেই সময়খিনি পুৰুষে সদায় আওকাণ কৰি আহিছে। এইদৰে সকলো সময়তে ঈশ্বৰৰ দাসে জগতৰ শেষৰ সাক্ষী হোৱাৰ আশা কৰিব পাৰিছিল আৰু পৌলে এই কথা তেওঁৰ বাক্যৰ দ্বাৰা সাক্ষ্য দিছে: " ভাইসকল, মই এই কথা কওঁ যে সময় কম ; এতিয়াৰ পৰা যিসকলৰ পত্নী আছে, তেওঁলোকৰ কোনো নথকাৰ দৰে হ'ব লাগে, যিসকলে কান্দিব নোৱাৰাৰ দৰে কান্দিছে, যিসকলে আনন্দ নকৰাৰ দৰে আনন্দিত হয়, যিসকলে নিজৰ নথকাৰ দৰে কিনা হয়, আৰু যিসকলে ধন ব্যৱহাৰ কৰে জগতখন যেন তেওঁলোকে ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰা নাছিল, কিয়নো এই জগতৰ ৰূপ নোহোৱা হৈ গৈ আছে (১ কৰিন্থীয়া ৭:২৯ৰ পৰা ৩১)।”
পৌলৰ তুলনাত আমাৰ সুবিধা আছে যে আমি এই সময়ত আছো যেতিয়া ঈশ্বৰে চিৰন্তন মনোনীত লোকসকলক নিজৰ নিৰ্বাচন শেষ কৰিবলৈ ওলাইছে। আৰু আজি তেওঁৰ অনুপ্ৰাণিত পৰামৰ্শ আমাৰ অন্তিম সময়ৰ প্ৰকৃত নিৰ্বাচিতসকলে কাৰ্যকৰী কৰা উচিত। জগতখন পাৰ হৈ যাব, আৰু কেৱল নিৰ্বাচিতসকলৰ অনন্ত জীৱনহে দীঘলীয়া হ’ব। লগতে, খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ বাক্য, " মই সোনকালে আহিছো ," প্ৰকাশিত বাক্য ১:৩, সত্য, নিখুঁতভাৱে ধাৰ্মিক আৰু আমাৰ এই শেষ সময়ৰ বাবে উপযুক্ত; তেওঁৰ উভতি অহাৰ ন বছৰৰ পাছত, এই গ্ৰন্থখন লিখি থকাৰ সময়ত।
আমি দান.৭:২৫ ত দেখিলোঁ যে ৰোমে " সময় আৰু ঈশ্বৰৰ বিধান সলনি কৰাৰ" উদ্দেশ্য লৈছিল। পাতমোচ দ্বীপত বন্দী হৈ থকা পাঁচনি যোহনক দিয়া যীচু খ্ৰীষ্টৰ এপ’কেলিপছৰ ৰহস্যসমূহ বুজি পোৱাটো মূলতঃ ঈশ্বৰে প্ৰতিষ্ঠা কৰা প্ৰকৃত সময়ৰ জ্ঞানৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছে। ঈশ্বৰে সময়ৰ এই ধাৰণাটোৰ ওপৰত গঠন কৰা এপ’কেলিপছক বুজিবলৈ সময়ৰ বিষয়টো সেয়েহে মৌলিক। সেয়েহে তেওঁ এই তথ্যৰ অস্পষ্টতাক খেলিব যাতে কিতাপখনে নিজৰ নিৰাপদ ৰহস্যময় চৰিত্ৰটো ধৰি ৰাখে যিয়ে ইয়াক অভিযুক্ত আৰু নিন্দা কৰা সত্তাসমূহে ধ্বংস নকৰাকৈ আমাৰ যুগৰ ২০ শতিকা অতিক্ৰম কৰিবলৈ অনুমতি দিব। পৰিৱৰ্তিত সময়, আৰু বিশেষকৈ যীচুৰ জন্মৰ সৈতে জড়িত মিছা তাৰিখত ৰোমে স্থাপন কৰা কেলেণ্ডাৰে নিৰ্বাচিতসকলক ঈশ্বৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ ব্যাখ্যা কৰাৰ সময়ত প্ৰতাৰিত হ’বলৈ নিদিলে; কাৰণ ঈশ্বৰে তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত এনে সময়সীমা উপস্থাপন কৰিছে যাৰ আৰম্ভণি আৰু অন্ত বিশেষজ্ঞ ইতিহাসবিদসকলে সহজে চিনাক্ত কৰিব পৰা আৰু তাৰিখ নিৰ্ধাৰণ কৰিব পৰা ঐতিহাসিক কাৰ্য্যৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছে।
কিন্তু প্ৰকাশিত বাক্যত সময়ৰ ধাৰণাটো আদিম, কাৰণ কিতাপখনৰ সমগ্ৰ গঠন ইয়াৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। এইদৰে, ফলস্বৰূপে, ইয়াৰ বুজাবুজি নিৰ্ভৰ কৰিছিল ১৮৪৪ চনত ঈশ্বৰে প্ৰয়োজনীয় আৰু পুনৰুদ্ধাৰ কৰা বিশ্ৰামবাৰৰ সঠিক ব্যাখ্যাৰ ওপৰত ২ পেট. ৩:৮, " এটা দিন হাজাৰ বছৰৰ দৰে, আৰু হাজাৰ বছৰ এদিনৰ দৰে ," আদিপুস্তক ১ আৰু ২ ত প্ৰকাশ পোৱা সৃষ্টিৰ সাত দিনৰ প্ৰতিচ্ছবি আৰু ঐশ্বৰিক প্ৰকল্পৰ সামগ্ৰিক সময়ৰ সাত হাজাৰ বছৰৰ মাজত প্ৰতিষ্ঠা হোৱা সংযোগে, অকলেই কিতাপখনৰ গঠনৰ সমাবেশৰ বিষয়ে মোৰ বুজাবুজি সম্ভৱ কৰি তুলিলে। এই জ্ঞানেৰে ভৱিষ্যদ্বাণীটো আলোকিত হয় আৰু মুকুতাৰ পিছত মুকুতাকৈ ইয়াৰ সকলো গোপনীয়তা প্ৰকাশ কৰে।
এইদৰে ভৱিষ্যদ্বাণী সজীৱ আৰু ফলপ্ৰসূ হয় যদিহে বাৰ্তাটোক খ্ৰীষ্টান যুগৰ ইতিহাসৰ কোনো তাৰিখৰ সৈতে জড়িত কৰিব পৰা যায়। যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ আত্মাৰ প্ৰেৰণাই মোক এইখিনি লাভ কৰিবলৈ সক্ষম কৰিছে। গতিকে, মই এই " সৰু কিতাপখন মুকলি " ঘোষণা কৰিব পাৰো, প্ৰকাশিত বাক্য ৫:৫ আৰু ১০:২ পদত ঘোষণা কৰা ঐশ্বৰিক পৰিকল্পনাৰ পূৰ্ণতা নিশ্চিত কৰি।
ইয়াৰ স্থাপত্যৰ ক্ষেত্ৰত এপ'কেলিপছ দৃষ্টিভংগীয়ে এপষ্টোলিক যুগৰ শেষৰ পৰা, প্ৰায় ৯৪ চনৰ পৰা আৰু ২০৩০ চনত যীচু খ্ৰীষ্টৰ চূড়ান্ত প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ পিছত হ'বলগীয়া সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ শেষৰ মাজৰ খ্ৰীষ্টান যুগৰ সময়খিনি সামৰি লৈছে। খ্ৰীষ্টানসকলৰ বাবে এই কিতাপখনৰ অধ্যয়নৰ দ্বাৰা লাভ কৰা মূল শিক্ষাটো হ’ল ডেনে স্থাপন কৰা ১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ তাৰিখ। ৮:১৪, কিন্তু ১৮৪৪ চনৰ শৰৎকালৰো য’ত বিশ্বাসৰ পৰীক্ষা শেষ হৈছিল। ১৮৪৪ চনৰ শৰৎকালৰ পৰাই ঈশ্বৰে চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ ভেটি স্থাপন কৰিছিল। এই দুটা তাৰিখ ইমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ যে ঈশ্বৰে এই দুটা তাৰিখ ব্যৱহাৰ কৰি তেওঁৰ এপ’কেলিপছ দৃষ্টিভংগীৰ গঠন কৰিব। এই দুটা ঘনিষ্ঠ তাৰিখৰ তাৎপৰ্য্য সম্পূৰ্ণৰূপে বুজিবলৈ হ’লে আমি ১৮৪৩ চনক ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যত বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ আৰম্ভণিৰ সৈতে সংযোগ কৰিব লাগিব। উইলিয়াম মিলাৰৰ প্ৰথম এডভেন্টিষ্ট ঘোষণাক অৱজ্ঞাসূচক প্ৰত্যাখ্যানৰ ফলত প্ৰথম আধ্যাত্মিক বলিসকল এই তাৰিখতে পৰিছিল। কিন্তু বিচাৰৰ সময়ে তেওঁলোকক দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে সুযোগ দিলে, ১৮৪৪ চনৰ ২২ অক্টোবৰত তেওঁ দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে যীচুৰ উভতি অহাৰ ঘোষণা কৰিলে।২৩ অক্টোবৰত বিচাৰৰ অন্ত পৰিল আৰু এইদৰে ঈশ্বৰৰ বিচাৰ প্ৰণয়ন আৰু প্ৰকাশ কৰিব পৰা গ’ল। সামূহিক পৰীক্ষা শেষ হৈছিল যদিও ব্যক্তিগত ধৰ্মান্তৰকৰণ তেতিয়াও সম্ভৱ আছিল। তদুপৰি কাৰ্যক্ষেত্ৰত সকলো এডভেন্টিষ্টেই ৰোমান দেওবাৰৰ বিশ্ৰাম পালন কৰিছিল, যিটো এতিয়াও পাপ হিচাপে চিনাক্ত কৰা হোৱা নাছিল। আৰু বিশ্ৰামবাৰক ক্ৰমান্বয়ে এডভেন্টিষ্টসকলে ব্যক্তিগতভাৱে গ্ৰহণ কৰিছিল, ইয়াৰ মূল ভূমিকা সকলো এডভেন্টিষ্টে উপলব্ধি নকৰাকৈ। এই যুক্তিয়ে মোক ১৮৪৩ চনৰ বসন্তক ভুৱা প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ অন্ত পৰাৰ তাৰিখ হিচাপে আৰু ১৮৪৪ চনৰ ২৩ অক্টোবৰৰ শৰৎকালীন তাৰিখক ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদত এডভেন্টিজমৰ আৰম্ভণিৰ বাবে অনুকূল কৰিবলৈ বাধ্য কৰে। ইতিমধ্যে হিব্ৰুসকলৰ মাজত বসন্ত আৰু শৰৎক পৰিপূৰক, ডায়েমেট্ৰিকভাৱে বিপৰীতমুখী বিষয়বস্তু উদযাপন কৰা উৎসৱৰ জন্ম দি সংযুক্ত কৰা হৈছিল: এফালে বসন্তকালীন "নিস্তাৰ"ৰ বলি দিয়া " মেৰ পোৱালি "ৰ চিৰন্তন ন্যায় আৰু পাপৰ "প্ৰত্যাখ্যানৰ দিন"ৰ বাবে হত্যা কৰা " ছাগলী "ৰ পাপৰ অন্ত , আনফালে শৰৎকালত। দুয়োটা ধৰ্মীয় উৎসৱে ৩০ বছৰৰ নিস্তাৰ-পৰ্ব্বত পূৰ্ণতা লাভ কৰিছিল, য’ত মচীহ যীচুৱে নিজৰ প্ৰাণ দিছিল। ১৮৪৩ চনৰ বসন্ত আৰু ১৮৪৪ চনৰ ২২ অক্টোবৰটোও এইদৰে অৰ্থৰ দ্বাৰা জড়িত কাৰণ বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ উদ্দেশ্য সঁচাকৈয়ে দান অনুসৰি " পাপৰ অন্ত পেলোৱা "। ৭:২৪; যিটোৱে প্ৰথম দিনটোত সাপ্তাহিক বিশ্ৰামৰ ঘৃণনীয় প্ৰথা গঠন কৰে, আনহাতে ঈশ্বৰে সপ্তম দিনটোৰ বাবে ইয়াক আদেশ দিছিল যিটো তেওঁ আনকি এই ব্যৱহাৰৰ বাবে পবিত্ৰ কৰিছিল , পাৰ্থিৱ সৃষ্টিৰ প্ৰথম সপ্তাহৰ শেষৰ পৰা; ২০২১ চনত, আমাৰ ৫৯৯১ বছৰ আগতে।
আমি দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ আদেশৰ তাৰিখটোকো অনুকূল কৰিব পাৰো যিয়ে ১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ তাৰিখ নিৰ্ধাৰণ কৰিছে। এই তাৰিখৰ পৰা একেৰাহে দুটা এডভেন্টিষ্ট ঘোষণাৰ ওপৰত নিৰ্মিত চূড়ান্ত নিৰ্বাচন গ্ৰহণ কৰা ঈশ্বৰ। ১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ পৰা বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰয়োজন, কিন্তু ঈশ্বৰে পৰীক্ষাত বিজয়ীসকলক ১৮৪৪ চনৰ শৰৎকালৰ পৰাহে দিব, যিহিষ্কৰ বাইবেলৰ শিক্ষা অনুসৰি, তেওঁলোক তেওঁৰ বুলি ধন্য আৰু পবিত্ৰ চিন হিচাপে। ২০:১২-২০, আমি আগতে দেখাৰ দৰে।
এই কিতাপখনত ৫ নং অধ্যায়টোৱে আমাক সোঁৱৰাই দিয়াৰ লক্ষ্য লৈছে যে, যীচু খ্ৰীষ্টই ইমান মূল্যৱানভাৱে দিয়া বিজয়ৰ অবিহনে, " ঈশ্বৰৰ মেৰ পোৱালি ," সকলো ঐশ্বৰিক সহায়, সকলো প্ৰকাশিত পোহৰ অসম্ভৱ হ'লহেঁতেন, আৰু সেয়েহে, কোনো মানুহৰ আত্মাই পৰিত্ৰাণ পাব নোৱাৰিলেহেঁতেন। তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক পোহৰে তেওঁৰ মনোনীতসকলক যিমানেই ৰক্ষা কৰে, সিমানেই তেওঁৰ স্বেচ্ছাই গ্ৰহণ কৰা ক্ৰুচবিদ্ধ হোৱাটোও ৰক্ষা কৰে। তেওঁৰ বলিদানৰ ওপৰত বিশ্বাসে দান অনুসৰি তেওঁৰ " চিৰন্তন ন্যায় " আমাৰ ওপৰত আৰোপ কৰে । ৭:২৪, কিন্তু তেওঁৰ প্ৰকাশিত বাক্যই আমাৰ পথ পোহৰাই তুলিছে আৰু চয়তানে স্থাপন কৰা আধ্যাত্মিক ফান্দবোৰ আমাক দেখুৱাইছে, যাতে আমি তেওঁৰ ভয়ংকৰ ভাগ্যৰ অংশীদাৰ হওঁ। এই ক্ষেত্ৰত পৰিত্ৰাণে এক সুনিৰ্দিষ্ট ৰূপ লয়।
এই সূক্ষ্ম ফান্দবোৰৰ উদাহৰণ ইয়াত দিয়া হ’ল। বাইবেলক সঠিকভাৱে গণ্য কৰা হয় আৰু ঈশ্বৰৰ লিখিত বাক্য বুলি গণ্য কৰা হয়। অৱশ্যে এই শব্দটো নিজৰ সময়ৰ প্ৰেক্ষাপটত নিমগ্ন পুৰুষে লিখিছিল। এতিয়া যদি ঈশ্বৰ সলনি নহয়, তেন্তে তেওঁৰ শত্ৰু চয়তানে সুবিধাবাদীভাৱে ঈশ্বৰৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰতি নিজৰ কৌশল আৰু আচৰণ সলনি কৰে, সময়ৰ লগে লগে। এই কাৰণেই চয়তানে তেওঁৰ মুকলি নিৰ্যাতনৰ যুদ্ধৰ " অজগৰ " প্ৰতিমূৰ্তি হিচাপে কাম কৰা, তেওঁৰ সময়ত, কিন্তু কেৱল এই সময়ৰ বাবে, যোহনে ১ যোহন ৪:১ৰ পৰা ৩ পদত ঘোষণা কৰিব পাৰিছিল: " প্ৰিয়সকল, প্ৰত্যেক আত্মাক বিশ্বাস নকৰিবা, কিন্তু আত্মাবোৰক পৰীক্ষা কৰি চাওক যে তেওঁলোক ঈশ্বৰৰ পৰা আহিছে নেকি, কাৰণ বহুতো মিছা ভাববাদী জগতলৈ ওলাই গৈছে। ইয়াৰ দ্বাৰাই তোমালোকে ঈশ্বৰৰ আত্মাক জানে: যিসকল আত্মাই যীচু খ্ৰীষ্ট মাংসত আহিছে বুলি স্বীকাৰ কৰে ঈশ্বৰৰ পৰা অহা প্ৰতিজন আত্মাই স্বীকাৰ নকৰে, এইটোৱেই খ্ৰীষ্টবিৰোধীৰ আত্মা, যাৰ আগমনৰ বিষয়ে আপুনি শুনিছে, আৰু যি এতিয়া ইতিমধ্যে জগতত আছে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা পাপৰ দ্বাৰা পবিত্ৰ কৰা প্ৰকৃত সপ্তম দিনৰ অভ্যাস পৰিত্যাগ কৰি পাপৰ অভ্যাসে, ১৮৪৩ চনলৈকে, " যীচু খ্ৰীষ্টক মাংসত আহে বুলি স্বীকাৰ কৰা " ৰ মূল্য হ্ৰাস কৰিছে আৰু সেই একে তাৰিখৰ পৰাই ইয়াৰ সকলো মূল্য কাঢ়ি লৈ গৈছে ; যি জনে মোক প্ৰভু, প্ৰভু’ বুলি ক’ব, তেওঁ স্বৰ্গৰাজ্যত প্ৰৱেশ কৰিব, কিন্তু যি মোৰ স্বৰ্গত থকা পিতৃৰ ইচ্ছা পালন কৰে। সেইদিনা বহুতে মোক ক'ব, 'প্ৰভু, প্ৰভু, আমি তোমাৰ নামত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা নাইনে ?'" আমি তোমাৰ নামত ভূতক বাহিৰ কৰা নাইনে ? আৰু তোমাৰ নামত বহুতো আচৰিত কাৰ্য্য কৰা নাই নেকি ? তেতিয়া মই তেওঁলোকক স্বীকাৰ কৰিম, মই তোমাক কেতিয়াও চিনি পোৱা নাছিলো ; মোৰ পৰা আঁতৰি যোৱা, তুমি অধৰ্ম কৰা দানৱ।
এক কথাত এপ’কেলিপছ
১ নং অধ্যায়ৰ প্ৰস্তাৱনাত, তেওঁৰ গৌৰৱময় প্ৰকাশিত বাক্যৰ আৰম্ভণিতে, আত্মাই আমাক প্ৰস্তুত কৰা ভোজৰ মেনু উপস্থাপন কৰিছে। আমি তাত যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ ঘোষণাৰ বিষয়বস্তু বিচাৰি পাওঁ, যিটো ইতিমধ্যে ১৮৪৩ আৰু ১৮৪৪ চনত সংগঠিত হৈছিল, সাৰ্বজনীন আৰু মূলতঃ আমেৰিকাৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসক পৰীক্ষা কৰিবলৈ; এই বিষয়বস্তু সৰ্বব্যাপী: পদ ৩, কাৰণ সময় ওচৰ চাপিছে ; পদ ৭, চোৱা, তেওঁ ডাৱৰৰ সৈতে আহিব... ; ১০ পদ, প্ৰভুৰ দিনত মই আত্মাই আকৰ্ষণ কৰিছিলো আৰু মোৰ পিছফালে শিঙাৰ শব্দৰ দৰে এটা উচ্চ মাত শুনিলোঁ । আত্মাৰ দ্বাৰা পৰিবহণ কৰা যোহনে নিজকে যীচুৰ গৌৰৱময় উভতি অহাৰ দিনটোত, প্ৰভুৰ দিনত বিচাৰি পায় , " এটা মহান আৰু ভয়ংকৰ দিন " মালৰ মতে। ৪:৫, আৰু তেওঁৰ আঁৰত আছে , খ্ৰীষ্টান যুগৰ ঐতিহাসিক অতীত এছিয়াৰ সাতখন চহৰৰ পৰা (বৰ্তমানৰ তুৰস্ক) ধাৰলৈ লোৱা সাতটা নামৰ প্ৰতীকৰ অধীনত উপস্থাপন কৰা হৈছে । তেতিয়া দানিয়েলৰ দৰেই চিঠি, ছীল আৰু শিঙাৰ তিনিটা বিষয়বস্তুৱে সমান্তৰালভাৱে সমগ্ৰ খ্ৰীষ্টান যুগটোক সামৰি ল’ব, কিন্তু ইয়াৰ প্ৰতিটোকে দুটা অধ্যায়ত বিভক্ত কৰা হৈছে। বিশদ অধ্যয়নে প্ৰকাশ কৰিব যে এই বিভাগটো ডানত স্থাপিত ১৮৪৩ চনৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ তাৰিখত কৰা হৈছে। ৮:১৪। প্ৰতিটো বিষয়বস্তুৰ ভিতৰত ডেনিয়েলত প্ৰতিষ্ঠিত আধ্যাত্মিক নীতিৰ সৈতে খাপ খোৱা বাৰ্তাসমূহে, লক্ষ্য যুগৰ বাবে, সামৰি লোৱা সময়ৰ ৭টা মুহূৰ্ত চিহ্নিত কৰিবলৈ আহে; ৭, ঈশ্বৰীয় পবিত্ৰকৰণৰ সংখ্যা যিয়ে ইয়াৰ " মোহৰ " হিচাপে কাম কৰে আৰু যিটো প্ৰকাশিত বাক্য ৭ ৰ বিষয়বস্তু হ'ব।
তলৰ ব্যাখ্যাটো কেতিয়াও ফলপ্ৰসূ কৰা হোৱা নাছিল কাৰণ সময়ৰ ধাৰণাটো কেৱল প্ৰথম অধ্যায়ত উল্লেখ কৰা "সাতটা গীৰ্জা"ৰ নামৰ অৰ্থৰ দ্বাৰাহে প্ৰকাশ পাইছে। চিঠিবোৰৰ বিষয়বস্তুত, প্ৰকাশিত বাক্য ২ আৰু ৩ৰ পৰা, আমি ৰূপটোৰ কোনো নিখুঁততা বিচাৰি নাপাওঁ: "প্ৰথম স্বৰ্গদূত, দ্বিতীয় স্বৰ্গদূত ... ইত্যাদি।"; যিদৰে " ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ মোহৰ, শিঙা আৰু শেষৰ সাতটা মহামাৰ " ৰ ক্ষেত্ৰত হ'ব । এইদৰে কিছুমানে বিশ্বাস কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে যে বাৰ্তাসমূহ প্ৰকৃততে আৰু আক্ষৰিক অৰ্থত বৰ্তমানৰ তুৰস্কৰ প্ৰাচীন কেপাডোচিয়াৰ এই চহৰসমূহত বাস কৰা খ্ৰীষ্টানসকলক সম্বোধন কৰা হৈছিল। ভৱিষ্যদ্বাণীত এই নগৰৰ নামসমূহ যি ক্ৰমত উপস্থাপন কৰা হৈছে, কালক্ৰম অনুসৰি সমগ্ৰ খ্ৰীষ্টান যুগত ধৰ্মীয় ঐতিহাসিক তথ্যসমূহ যি ক্ৰমত পূৰ্ণ হৈছিল, সেই ক্ৰমত অনুসৰণ কৰে। আৰু ইতিমধ্যে দানিয়েলৰ পুস্তকে পোৱা প্ৰকাশৰ মতেই ঈশ্বৰে প্ৰতিটো যুগক দিয়া চৰিত্ৰটোক নিজৰ নগৰৰ নামৰ অৰ্থৰ দ্বাৰা সংজ্ঞায়িত কৰিছে। ক্ৰমাগতভাৱে প্ৰকাশিত ক্ৰমটো তলত দিয়া ধৰণে অনুবাদ কৰা হৈছে:
১- ইফিচ : অৰ্থাৎ: লঞ্চিং (ঈশ্বৰৰ সভা বা পবিত্ৰস্থানৰ)।
২- স্মিৰ্না : অৰ্থ: গন্ধৰ (ঈশ্বৰৰ বাবে মৃতকৰ সুখদায়ক গোন্ধ আৰু মৃতদেহ; ৩০৩ আৰু ৩১৩ চনৰ ভিতৰত বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলৰ ওপৰত ৰোমান অত্যাচাৰ)।
৩- পেৰ্গামম : অৰ্থ: ব্যভিচাৰ (বিশ্ৰামবাৰ পৰিত্যাগ কৰাৰ পিছৰে পৰা, ৭ মাৰ্চ, ৩২১। ৫৩৮ চনত প্ৰতিষ্ঠিত পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাই ধৰ্মীয়ভাৱে প্ৰথম দিনটোৰ বাকীখিনি আনুষ্ঠানিক কৰি দেওবাৰৰ নাম সলনি কৰে)।
4- Thyatira : অৰ্থাৎ: ঘৃণনীয় আৰু মৰ্ত্যলোক দুখ (কেথলিক বিশ্বাসৰ পৈশাচিক স্বৰূপক মুকলিকৈ নিন্দা কৰা প্ৰটেষ্টেণ্ট সংস্কাৰৰ যুগক বুজায়; ষোড়শ শতিকাৰ সম্পৰ্কে যুগ য'ত যান্ত্ৰিক ছপাৰ সহায়ত বাইবেলৰ বিক্ষিপ্ততাক উৎসাহিত কৰা হৈছিল)।
৫- চৰ্দিছ : দ্বৈত আৰু বিপৰীত অৰ্থ: কনভলচিভ আৰু বহুমূলীয়া শিল। (ইয়াত এই বিচাৰ প্ৰকাশ পাইছে যে ঈশ্বৰে ১৮৪৩-১৮৪৪ চনৰ বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হৈছে : আকৰ্ষণকাৰী অৰ্থটো প্ৰত্যাখ্যাত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ বিষয়ে: " আপুনি মৃত ", আৰু বহুমূলীয়া শিলে পৰীক্ষাত জয়ী হোৱা নিৰ্বাচিতসকলক নিৰ্ধাৰণ কৰে: " তেওঁলোকে মোৰ লগত বগা কাপোৰ পিন্ধি খোজ কাঢ়িব কাৰণ তেওঁলোক ইয়াৰ যোগ্য "।)
৬- ফিলাডেলফিয়া : অৰ্থ: ভাতৃত্ববোধৰ প্ৰেম ( চাৰ্ডিছৰ বহুমূলীয়া শিলবোৰ ১৮৬৩ চনৰ পৰা চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট প্ৰতিষ্ঠানত সংগ্ৰহ কৰা হৈছে; বাৰ্তাটো দান.১২:১২ দ্বাৰা সংজ্ঞায়িত ১৮৭৩ চনৰ বাবে প্ৰদান কৰা হয়। সেই সময়ত ধন্য, তাইক অৱশ্যে “ তাইৰ মুকুট কাঢ়ি লোৱা ” হোৱাৰ আশংকাৰ বিৰুদ্ধে সকীয়াই দিয়া হয় )।
৭- লাওডিচিয়া : অৰ্থাৎ: মানুহে বিচাৰ কৰিছিল: " ঠাণ্ডা বা গৰম নহয় কিন্তু কুহুমীয়া " (এইটো ফিলাডেলফিয়া যিয়ে " ইয়াৰ মুকুট লোৱা হৈছে ": " আপুনি দুৰ্ভগীয়া, দুখীয়া, দুখীয়া, অন্ধ, আৰু উলংগ ১৮৪৪ চনৰ অগ্ৰগামীসকলে তেওঁলোকৰ ঐশ্বৰিক আশীৰ্বাদ: ১৯৯৪ চনত প্ৰতিষ্ঠানটোৰ পতন ঘটিল, কিন্তু বাৰ্তাটো সিঁচৰতি হৈ থকা এডভেন্টিষ্টসকলৰ জৰিয়তে চলি থাকিল যিসকলক ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰকাশিত ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক পোহৰৰ প্ৰতি থকা প্ৰেমৰ দ্বাৰা চিনাক্ত আৰু নিৰ্বাচন কৰিছিল, আৰু সকলো যুগত যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত শিষ্যসকলৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ কোমল আৰু বশৱৰ্তী স্বভাৱৰ দ্বাৰা )।
" ধাৰাবাহিকতাত ", প্ৰকাশিত বাক্য ৪ পদত "২৪টা সিংহাসন"ৰ প্ৰতীকেৰে চিত্ৰিত কৰা হ'ব, আকাশী বিচাৰৰ এটা দৃশ্য ( স্বৰ্গত ) য'ত ঈশ্বৰে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক একত্ৰিত কৰিব যাতে তেওঁলোকে দুষ্ট মৃতসকলৰ বিচাৰ কৰে। প্ৰকাশিত বাক্য ২০ পদৰ সমান্তৰালভাৱে এই অধ্যায়ত সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ "হাজাৰ বছৰ" আলোচনা কৰা হৈছে। স্পষ্টীকৰণ: ২৪টা, আৰু ১২টা নহয়, সিংহাসন কিয়? কাৰণ খ্ৰীষ্টান যুগক সেই সময়ৰ বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ আৰম্ভণি আৰু শেষৰ ১৮৪৩-১৮৪৪ চনৰ তাৰিখত দুটা ভাগত বিভক্ত কৰা হৈছিল।
তাৰ পিছত, এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ এফালে, প্ৰকাশিত বাক্য ৫ পদত ভৱিষ্যদ্বাণীৰ পুস্তকখন বুজি পোৱাৰ গুৰুত্বৰ ওপৰত আলোকপাত কৰা হ’ব; যিটো আমাৰ ঐশ্বৰিক প্ৰভু আৰু ত্ৰাণকৰ্তা যীচু খ্ৰীষ্টই লাভ কৰা বিজয়ৰ দ্বাৰাহে সম্ভৱ হ’ব।
খ্ৰীষ্টান যুগৰ সময়ক পুনৰাবৃত্তি ৬ আৰু ৭ পদত এটা নতুন বিষয়বস্তুৰ দৃষ্টিগোচৰ কৰা হ'ব: "সাতটা মোহৰ"ৰ। প্ৰথম ছয়টাত মঞ্চত ৰখা মূল অভিনেতাসকল আৰু খ্ৰীষ্টান যুগৰ বিভাজনৰ দুটা অংশৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ সময়ৰ চিনসমূহ উপস্থাপন কৰা হ’ব: ১৮৪৪ চনলৈকে, প্ৰকাশ ৬ৰ বাবে; আৰু ১৮৪৪ চনৰ পৰা, ৰিভাৰ ৭ৰ বাবে।
শিঙা " ৰ বিষয়বস্তু যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ৮ আৰু ৯ ৰ প্ৰথম ছটাৰ বাবে সতৰ্কবাণীমূলক শাস্তিৰ প্ৰতীক, আৰু নিৰ্দিষ্ট শাস্তি, " সপ্তম শিঙা "ৰ বাবে, সদায় পৃথক কৰা, প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১৫ৰ পৰা ১৯।
প্ৰকাশিত বাক্য ৯ ৰ পিছত প্ৰকাশিত বাক্য ১০ পদত পৃথিৱীৰ শেষৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হৈছে, যীচু খ্ৰীষ্টৰ দুজন মহান শত্ৰুৰ আধ্যাত্মিক পৰিস্থিতিৰ উদগনি দিয়া হৈছে যিয়ে নিজকে তেওঁৰ অনুগামী বুলি দাবী কৰে: কেথলিক বিশ্বাস আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস, ইয়াৰ লগত যোগ দিছে চৰকাৰী এডভেন্টিজম, যিটো ১৯৯৪ চনৰ পৰা পতিত হৈছে। ১০ নং অধ্যায়ত কিতাপখনৰ প্ৰকাশৰ প্ৰথম অংশটো বন্ধ কৰা হৈছে। কিন্তু গুৰুত্বপূৰ্ণ মূল বিষয়সমূহ পৰৱৰ্তী অধ্যায়সমূহত সম্বোধন আৰু বিকাশ কৰা হ’ব।
এইদৰে, পুনৰীক্ষণ ১১ এ খ্ৰীষ্টান যুগৰ আভাস পুনৰ আৰম্ভ কৰিব আৰু মূলতঃ ফৰাচী বিপ্লৱৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা বিকশিত কৰিব, যাৰ প্ৰতিষ্ঠিত জাতীয় নাস্তিকতাক ঈশ্বৰে ব্যৱহাৰ কৰে, " তলৰ গাঁতৰ পৰা উঠি অহা জন্তুটো " প্ৰতীকী নামেৰে, " সাগৰৰ পৰা উঠি অহা জন্তুটো " কেথলিক শাসনৰ শক্তি ধ্বংস কৰিবলৈ , প্ৰকাশ ১৩:১ত। তাৰ পিছত এই বিপ্লৱী শাসন ব্যৱস্থাক প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৩ ৰ আগতীয়া তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধ বা " ৬ষ্ঠ শিঙা "ৰ প্ৰতিচ্ছবি হিচাপে লৈ, যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১৩ ৰ ঘোষণাৰ দ্বাৰা প্ৰকৃত " দ্বিতীয় দুখ " গঠন কৰে ", যিটো যীচু খ্ৰীষ্টৰ মহিমাত ঘূৰি অহাৰ দ্বাৰা পূৰ্ণ হয়, উপস্থাপন কৰা হৈছে।"
প্ৰকাশিত বাক্য ১২ পদত আত্মাই আমাক খ্ৰীষ্টান যুগৰ আন এক আভাস দিছে। বিশেষকৈ চয়তান আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গদূত অনুগামীসকলৰ পৰিস্থিতিৰ সন্দৰ্ভত তেওঁ নিজৰ তথ্যত যোগ দিয়ে। তেওঁ আমাক কয় যে ক্ৰুচত তেওঁৰ জয়ৰ পিছত, মাইকেলৰ স্বৰ্গীয় নামত , ইতিমধ্যে দানত উল্লেখ কৰা হৈছে। ১০:১৩, ১২:১, যীচুত মানৱ অৱতাৰ হোৱাৰ আগতে তেওঁ স্বৰ্গত বহন কৰা নামটো, আমাৰ প্ৰভুৱে স্বৰ্গক তেওঁলোকৰ দুষ্ট উপস্থিতিৰ পৰা পৰিষ্কাৰ কৰিলে আৰু তেওঁলোকে চিৰদিনৰ বাবে ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা স্বৰ্গীয় মাত্ৰাসমূহৰ প্ৰৱেশ হেৰুৱাই পেলালে। এইটো এটা ভাল খবৰ! যীচুৰ বিজয়ৰ ফলত আমাৰ স্বৰ্গীয় ভাইসকলৰ বাবে সুখৰ স্বৰ্গীয় পৰিণতি হৈছিল, যিসকলে ভূতৰ প্ৰলোভন আৰু চিন্তাৰ পৰা মুক্ত হৈছিল। এই বহিষ্কাৰৰ পিছৰে পৰা তেওঁলোক আমাৰ পাৰ্থিৱ মাত্ৰাত আবদ্ধ হৈ আছে, য’ত ২০৩০ চনত খ্ৰীষ্ট ঈশ্বৰৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ সময়ত তেওঁলোকক ঈশ্বৰৰ পাৰ্থিৱ শত্ৰুৰ সৈতে হত্যা কৰা হ’ব। এই আভাসত, আত্মাই " অজগৰ " আৰু " সাপ " ৰ উত্তৰাধিকাৰী চিত্ৰিত কৰিছে, যিয়ে ক্ৰমে চয়তানৰ যুদ্ধৰ দুটা কৌশল নিৰ্ধাৰণ কৰে: মুকলি যুদ্ধ , নিন্দা কৰা সাম্ৰাজ্যবাদী বা পোপৰ ৰোমৰ, আৰু মুখাবিহীন, প্ৰায় মানৱতাবাদী ৰোমান ভেটিকান পোপৰ প্ৰতাৰণামূলক ধৰ্মীয় প্ৰলোভন । হিব্ৰুসকলৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা ধাৰ লোৱা সূক্ষ্ম চিত্ৰত " পৃথিৱীয়ে মুখ মেলে " কেথলিক লীগসমূহৰ পোপৰ আগ্ৰাসনক গিলি পেলায়। আমি মাত্ৰ দেখাৰ দৰে কামটো নাস্তিক ফৰাচী বিপ্লৱীসকলে চলাব। কিন্তু ইয়াৰ আৰম্ভণি হ’ব ভুৱা, আক্ৰমণাত্মক, যুদ্ধপ্ৰিয় খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট সৈন্যইও। " নাৰীৰ বীজৰ অৱশিষ্ট " ৰ উদগনিৰে অভাৰভিউৰ অন্ত পৰিব ৷ তাৰ পিছত আত্মাই শেষ সময়ৰ প্ৰকৃত সন্তসকলৰ বিষয়ে তেওঁৰ সংজ্ঞা দিয়ে: " ইয়াত পবিত্ৰসকলৰ ধৈৰ্য্য আছে, যিসকলে ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা পালন কৰে আৰু যীচুৰ সাক্ষ্যক দৃঢ়তাৰে ধৰি ৰাখে ।" এই শব্দবোৰত আত্মাই সেইসকলক নিৰ্ধাৰণ কৰে যিসকলে মোৰ দৰে তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশিত বাক্যত আঁঠু লৈ থাকে আৰু ইয়াক কাৰোবাৰ পৰা তেওঁলোকৰ পৰা ফালি পেলাবলৈ নিদিয়ে, শেষলৈকে স্বৰ্গে দিয়া মুকুতাবোৰ গোটাই লয়।
১৩ নং অধ্যায়ত খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ বাহক দুজন আক্ৰমণাত্মক ধৰ্মীয় শত্ৰু উপস্থাপন কৰা হৈছে। তেনেদৰে ই তেওঁলোকক দুটা " জন্তু " হিচাপে চিত্ৰিত কৰিছে, যাৰ দ্বিতীয়টো প্ৰথমটোৰ পৰাই উদ্ভৱ হৈছে, যিটো আদিপুস্তকৰ বিৱৰণীত " সাগৰ আৰু ভূমি " শব্দ দুটাৰ মাজৰ সম্পৰ্কৰ পৰা অনুমান কৰা হৈছে, যিয়ে এই অধ্যায় ১৩ত তেওঁলোকক সংজ্ঞায়িত কৰিছে। প্ৰথমটোৱে ১৮৪৪ চনৰ আগতে কাম কৰিছিল, আৰু দ্বিতীয়টোৱে মাত্ৰ পৃথিৱীৰ সময়ৰ শেষ বছৰতহে প্ৰকাশ পাব, যাৰ ফলত মানুহক আগবঢ়োৱা অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ অন্ত পৰিব। এই দুটা " জন্তু " প্ৰথমটোৰ বাবে কেথলিক, মাতৃ গীৰ্জা আৰু দ্বিতীয়টোৰ বাবে ইয়াৰ পৰা ওলাই অহা প্ৰটেষ্টেণ্ট সংস্কাৰক গীৰ্জা, ইয়াৰ কন্যা।
১৮৪৪ চনৰ পৰা খ্ৰীষ্টান যুগৰ দ্বিতীয় অংশহে সামৰি লোৱা প্ৰকাশ ১৪ পদত চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট সত্যৰ তিনিটা বাৰ্তাক চিৰন্তন চৰ্তৰ সৈতে উদগনি দিয়া হৈছে: ঈশ্বৰৰ মহিমা যিয়ে তেওঁৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ অনুশীলন পুনৰুদ্ধাৰৰ দাবী কৰে, তেওঁৰ ৰোমান কেথলিক ধৰ্মক নিন্দা কৰা, আৰু তেওঁৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মক নিন্দা কৰা যিয়ে ইয়াৰ দেওবাৰক সন্মান কৰে যিটো তেওঁ মানৱ আৰু... সাম্ৰাজ্যবাদী আৰু পোপৰ ৰোম উভয়ৰে পৈশাচিক কৰ্তৃত্ব। যেতিয়া প্ৰস্তুতিমূলক মিছনৰ সময় শেষ হ'ব, ক্ৰমাগতভাৱে, " শস্য চপোৱা " দ্বাৰা প্ৰতিচ্ছবিকৃত নিৰ্বাচিত সন্তসকলৰ ৰেপচাৰ , আৰু বিদ্ৰোহী শিক্ষক আৰু সকলো অবিশ্বাসীৰ ধ্বংস, " ভিনটেজ " দ্বাৰা প্ৰতিচ্ছবিকৃত কাৰ্য্য, পৃথিৱীখন পুনৰ সৃষ্টিৰ প্ৰথম দিনৰ " অগাধ " হৈ পৰিব, পাৰ্থিৱ জীৱনৰ সকলো ধৰণৰ পৰা বঞ্চিত। ই অৱশ্যে " হাজাৰ বছৰ " জীয়াই থাকিব , এজন নিৰ্বাচিত বাসিন্দা, চয়তান, চয়তান নিজেই, শেষ বিচাৰত তেওঁৰ ধ্বংসৰ বাবে অপেক্ষা কৰি থকাৰ লগতে আন সকলো বিদ্ৰোহী মানুহ আৰু স্বৰ্গদূতৰ বাবেও।
১৫ নং প্ৰকাশিত পৰীক্ষাৰ অন্ত পৰাৰ সময়ৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হৈছে।
প্ৰকাশিত বাক্য ১৬ পদত " ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ শেষ সাতটা মহামাৰী " প্ৰকাশ কৰা হৈছে যিয়ে পৰীক্ষাৰ অন্ত পৰাৰ পিছত, শেষ অবিশ্বাসী বিদ্ৰোহীসকলক আঘাত কৰে যিসকল অধিক আৰু অধিক আক্ৰমণাত্মক হৈ পৰে, সপ্তম মহামাৰীৰ ঠিক আগতে ঈশ্বৰীয় বিশ্ৰামবাৰ পালনকাৰীসকলৰ মৃত্যুৰ নিৰ্দেশ দিয়ালৈকে।
বেবিলন" নামৰ "মহা বেশ্যা"ৰ চিনাক্তকৰণৰ বাবে উৎসৰ্গিত । এইদৰেই আত্মাই সাম্ৰাজ্যবাদী আৰু পোপৰ " মহান নগৰ " , ৰোমক বুজায়। এইদৰে তাইৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ বিচাৰ স্পষ্টকৈ প্ৰকাশ পাইছে। অধ্যায়টোত তাইৰ ভৱিষ্যতৰ বিচাৰ আৰু জুইৰ দ্বাৰা ধ্বংস হোৱাৰ কথাও ঘোষণা কৰা হৈছে, কাৰণ মেৰ পোৱালি আৰু তেওঁৰ বিশ্বাসী মনোনীতসকলে তাইক জয় কৰিব।
ভিনটেজ ” বা “ মহান বেবিলন ” ৰ শাস্তিৰ সময়ক লক্ষ্য কৰি লোৱা হৈছে ।
প্ৰকাশিত বাক্য ১৯ পদত যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তন আৰু পৃথিৱীত আতংকিত বিদ্ৰোহী শক্তিৰ সৈতে তেওঁৰ মুখামুখি হোৱাৰ চিত্ৰণ কৰা হৈছে।
প্ৰকাশিত বাক্য ২০ পদত সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ হাজাৰ বছৰৰ সময়ছোৱাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হৈছে, যিটো বহুত বেলেগ ধৰণে অনুভৱ কৰা হৈছে: স্বৰ্গত নিৰ্বাচিতসকলে, আৰু নিৰ্জন পৃথিৱীত, চয়তানে বিচ্ছিন্নতাত। হাজাৰ বছৰৰ শেষত ঈশ্বৰে চূড়ান্ত বিচাৰৰ আয়োজন কৰিব: আকাশী আৰু ভূগৰ্ভস্থ পাৰ্থিৱ জুইৰ দ্বাৰা সকলো পাৰ্থিৱ মানৱ আৰু আকাশী স্বৰ্গদূত বিদ্ৰোহীৰ বিনাশ।
প্ৰকাশিত বাক্য ২১ পদত যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱা মনোনীত লোকসকলক একত্ৰিত কৰি গঠিত সমাবেশৰ মহিমা দেখুওৱা হৈছে। মনোনীত লোকসকলৰ সিদ্ধতাৰ উদাহৰণ পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ মূল্যৱান বস্তুবোৰৰ সৈতে তুলনা কৰিলে দেখা যায়: সোণ, ৰূপ, মুকুতা আৰু বহুমূলীয়া শিল।
প্ৰকাশিত বাক্য ২২ পদত হেৰুৱা এদনলৈ ঘূৰি অহাৰ প্ৰতিচ্ছবিত উদগনি দিয়ে, পাপৰ পৃথিৱীত অনন্তকালৰ বাবে পোৱা আৰু স্থাপন কৰা হয়, যিটো পুনৰুত্পাদন আৰু ৰূপান্তৰিত হৈ একমাত্ৰ মহান ঈশ্বৰ, সৃষ্টিকৰ্তা, বিধায়ক আৰু মুক্তিদাতাৰ সাৰ্বজনীন সিংহাসনলৈ পৰিণত হয় যিয়ে নিজৰ পাৰ্থিৱ মুক্তিপ্ৰাপ্তসকলৰ সৈতে নিজৰ সকলো বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰে।
ইয়াৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত বাক্য পুস্তকৰ এই চমু আভাসৰ সামৰণি পৰে, যাৰ বিশদ অধ্যয়নে মাত্ৰ কোৱা কথাখিনি নিশ্চিত আৰু শক্তিশালী কৰিব।
মই এই অতি আধ্যাত্মিক ব্যাখ্যাটো যোগ কৰিছো যিয়ে ঈশ্বৰৰ মনৰ লুকাই থকা যুক্তি প্ৰকাশ কৰে। তেওঁ সূক্ষ্ম ইংগিতৰ জৰিয়তে সন্দেহহীন বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰে যিবোৰ বাইবেলে আমাৰ বাবে আলোকিত কৰিব। দানিয়েলক দিয়া প্ৰকাশৰ নিৰ্মাণৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা একে পদ্ধতি অনুসৰণ কৰি ঈশ্বৰে নিশ্চিত কৰে যে তেওঁ " পৰিৱৰ্তন নহয় " আৰু তেওঁ " চিৰকাল একেই " হ'ব । তদুপৰি, মই এপ'কেলিপছত তিনিটা বিষয়বস্তুৰ সমান্তৰাল কৰাৰ একে পদ্ধতি পাইছিলোঁ যিবোৰ হ'ল " সভালৈ পত্ৰ ", " মোহৰ ", আৰু " ট্ৰুম্পেট ।" Apo.5 ৰ মতে, য'ত এপ'কেলিপছৰ প্ৰতিচ্ছবি " সাতটা ছীল "ৰে বন্ধ কৰা কিতাপ এখনেৰে কৰা হৈছে, কেৱল " সপ্তম ছীল " ৰ খোলাটোৱেহে প্ৰমাণসমূহৰ প্ৰৱেশৰ অনুমতি দিব যিয়ে ৮ৰ পৰা ২২ অধ্যায়ত নিশ্চিত কৰিব যে ১ৰ পৰা ৬ অধ্যায়ৰ অধ্যয়নে উত্থাপন কৰা ব্যাখ্যা আৰু সন্দেহসমূহ। সেয়েহে ৭ নং অধ্যায়টোৱেই হৈছে প্ৰকাশিত ৰহস্যসমূহৰ বুজাবুজিত প্ৰৱেশ কৰাৰ চাবিকাঠি। আৰু আচৰিত নহ'ব, কাৰণ ইয়াৰ বিষয়বস্তু হৈছে হুবহু বিশ্ৰামবাৰ, যিয়ে ১৮৪৩ চনৰ পৰা সত্য আৰু মিছা পবিত্ৰতাৰ মাজত সকলো পাৰ্থক্য কৰে। সেয়েহে আমি Apo.7 ত বিচাৰি পাওঁ, যিটো মহান সত্য যিয়ে ১৮৪৩ চনৰ বসন্ত কালত প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মক সাঁথৰ কৰি তুলিছিল। কিন্তু, সেই তাৰিখত ইয়াৰ পৰা ওলাই অহা এডভেন্টিজমৰ বাবে বিজয়ী, এপ’কেলিপছে ১৯৯৪ চনৰ বাবে প্ৰকাশ কৰিব, যিটো পৰীক্ষাই ইয়াক পাল পাতি সাঁথৰ কৰি তুলিব। এই নতুন পোহৰে, আকৌ এবাৰ, " আকৌ ", " ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰা আৰু তেওঁৰ সেৱা নকৰাসকলৰ মাজত পাৰ্থক্য সৃষ্টি কৰিব ", বা অধিক।
দ্বিতীয় খণ্ড: প্ৰকাশিত বাক্যৰ বিশদ অধ্যয়ন
প্ৰকাশিত বাক্য ১: প্ৰস্তাৱনা – খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহা –
এডভেন্টিষ্ট থিম
উপস্থাপন
১ পদ: “ যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকাশিত বাক্য, যি ঈশ্বৰে তেওঁৰ দাসসকলক তেওঁৰ দাসসকলক দেখুৱাবলৈ দিলে , আৰু তেওঁ নিজৰ দাস যোহনলৈ নিজৰ দূতৰ দ্বাৰাই সেই প্ৰকাশ পঠিয়াই দিলে, ... ”
যীচুৱে ভালপোৱা পাঁচনি যোহনেই হৈছে এই ঐশ্বৰিক প্ৰকাশিত বাক্যৰ ৰক্ষক যিটো তেওঁ যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামত পিতৃৰ পৰা লাভ কৰে। যোহন, হিব্ৰু ভাষাত "যোহান"ৰ অৰ্থ: ঈশ্বৰে দিছে; আৰু মোৰ প্ৰথম নামো। যীচুৱে কোৱা নাছিলনে: " যাৰ আছে, তেওঁক আৰু অধিক দিয়া হ'ব "? এই বাৰ্তাটো " ঈশ্বৰ " পিতৃয়ে " দিছে , সেয়েহে সীমাহীন বিষয়বস্তুৰে। কাৰণ তেওঁৰ পুনৰুত্থানৰ পিছৰে পৰা যীচু খ্ৰীষ্টই নিজৰ ঐশ্বৰিক বৈশিষ্ট্য গ্ৰহণ কৰিছে আৰু স্বৰ্গীয় পিতৃ হিচাপেই তেওঁ স্বৰ্গৰ পৰা নিজৰ দাস বা অধিক নিৰ্দিষ্টভাৱে ক'বলৈ গ'লে তেওঁৰ " দাস "সকলৰ পক্ষত কাম কৰিব পাৰে। কথাষাৰ অনুসৰি "পূৰ্বতে সতৰ্ক কৰা হৈছে আগবাহু।" ঈশ্বৰৰ এই মতামত আৰু তেওঁ ইয়াক প্ৰমাণ কৰে, ভৱিষ্যতৰ বিষয়ে প্ৰকাশক তেওঁৰ দাসসকলক সম্বোধন কৰি। " কি সোনকালে হ'ব লাগিব " এই অভিব্যক্তিটো হয়তো আচৰিত হ'ব যেতিয়া আমি জানো যে বাৰ্তাটো ৯৪ খ্ৰীষ্টাব্দত দিয়া হৈছিল আৰু আজি আমি ২০২০-২০২১ চনত, এই নথিখন লিখাৰ সময়ত। কিন্তু তেওঁৰ বাৰ্তাবোৰ আৱিষ্কাৰ কৰি আমি বুজিম যে এইটো " তৎক্ষণাত » আক্ষৰিক অৰ্থ গ্ৰহণ কৰে, কাৰণ তেওঁলোকৰ গ্ৰাহকসকল যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ সমসাময়িক হ’ব। এই বিষয়বস্তু এপ'কেলিপছত সৰ্বব্যাপী হ'ব, কাৰণ এপ'কেলিপছ ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিত কৰা শেষৰ "এডভেন্টিষ্ট"সকলক উদ্দেশ্যি কৰা হৈছে, প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১ৰ পৰা ১২ পদৰ তথ্যৰ ওপৰত নিৰ্মিত চূড়ান্ত পৰীক্ষাত প্ৰদৰ্শিত বিশ্বাসৰ দ্বাৰা, যিয়ে " পঞ্চম শিঙা "ৰ বিষয়বস্তুৰ সৈতে জড়িত। এই অধ্যায়ত ৫ আৰু ১০ পদত মোৰ আগলৈকে ভুল ব্যাখ্যা কৰা " পাঁচ মাহৰ " ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সময়ৰ উল্লেখ কৰা হৈছে । বিষয়টোৰ ওপৰত মোৰ অধ্যয়নত এই সময়ছোৱাই ১৯৯৪ চনৰ বাবে যীচুৰ উভতি অহাৰ কথা ঘোষণা কৰাৰ কথা এটা নতুন তাৰিখ নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল, যিটো খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত জন্মৰ প্ৰকৃত বছৰ ২০০০। এই বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাই শেষবাৰৰ বাবে চৰকাৰী এডভেন্টিজমক সাঁথৰ কৰি তুলিছিল, যিটো লেহেমীয়া আৰু আনুষ্ঠানিক হৈ পৰিছিল, আৰু যিয়ে ঈশ্বৰে তেওঁৰ এপ’কেলিপছত নিজৰ শত্ৰু বুলি প্ৰকাশ কৰাসকলৰ সৈতে চুক্তিবদ্ধ হ’বলৈ সাজু হৈছিল। ২০১৮ চনৰ পৰা মই যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ তাৰিখ জানিছো, আৰু ই দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ কোনো তথ্যৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হোৱা নাই, যাৰ সংখ্যাগত সময়সীমা সকলো নিৰ্দিষ্ট সময়ত নিজৰ ছালনীৰ ভূমিকা পালন কৰি পূৰ্ণ হৈছিল। যীচুৰ প্ৰকৃত প্ৰত্যাৱৰ্তন আদিপুস্তকৰ বিৱৰণীৰ পৰা বুজিব পাৰি, এইটো বিশ্বাস কৰি যে আমাৰ সপ্তাহৰ সাত দিন ঈশ্বৰে কল্পনা কৰা সমগ্ৰ প্ৰকল্পৰ ৭,০০০ বছৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ ওপৰত নিৰ্মিত, পাপ আৰু পাপীসকলক নিৰ্মূল কৰিবলৈ আৰু প্ৰথম ৬,০০০ বছৰৰ ভিতৰত নিৰ্বাচিত কৰা তেওঁৰ প্ৰিয় নিৰ্বাচিত ব্যক্তিজনে তেওঁৰ অনন্তকাললৈ আনিবলৈ। হিব্ৰু পবিত্ৰস্থান বা আবাসৰ অনুপাতৰ দৰে ৬,০০০ বছৰৰ সময়টোও ২০০০ বছৰৰ তিনি তৃতীয়াংশৰে গঠিত। শেষৰ তৃতীয়াংশৰ আৰম্ভণি হৈছিল, ৩ এপ্ৰিল, ৩০ তাৰিখে, আমাৰ ত্ৰাণকৰ্তা যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ মৃত্যুৰ দ্বাৰা। ইহুদীসকলৰ এটা কেলেণ্ডাৰে এই তাৰিখ নিশ্চিত কৰে। সেয়েহে তেওঁৰ উভতি অহাৰ সময় ২০৩০ চনৰ বসন্তৰ বাবে অৰ্থাৎ ২০০০ বছৰৰ পিছত নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে। খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তন আমাৰ সন্মুখত আছে বুলি জানি, ইমান ওচৰত, " তৎক্ষণাত" শব্দটো। " যীচুৰ বাক্যৰ বিষয়ে নিখুঁতভাৱে ন্যায্য। এইদৰে, যদিও ই শতিকাজুৰি জনা আৰু পঢ়া হৈ আহিছে, প্ৰকাশিত বাক্যৰ পুস্তকখন শেষৰ সময়লৈকে বন্ধ, নিথৰ, ছীল হৈ আছে, যিটো আমাৰ প্ৰজন্মক চিন্তিত।
২ পদ: “... তেওঁ ঈশ্বৰৰ বাক্য আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ সাক্ষ্য আৰু তেওঁ দেখা সকলো কথাৰ সাক্ষ্য দিছিল .”
যোহনে সাক্ষ্য দিছে যে তেওঁ ঈশ্বৰৰ পৰা তেওঁৰ দৰ্শন পাইছিল। যীচু খ্ৰীষ্টৰ সাক্ষ্য গঠন কৰা এটা দৰ্শন, যাক প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:১০ পদত " ভৱিষ্যদ্বাণীৰ আত্মা " বুলি সংজ্ঞায়িত কৰিছে। বাৰ্তাটো " দেখা " ছবি আৰু শুনা শব্দৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি দিয়া হৈছে। যোহনক ঈশ্বৰৰ আত্মাই পাৰ্থিৱ আকস্মিক পৰিস্থিতিৰ পৰা কাঢ়ি লৈ গৈছিল, যিয়ে তেওঁক খ্ৰীষ্টান যুগৰ ধৰ্মীয় ইতিহাসৰ মহান বিষয়বস্তুসমূহ প্ৰতিচ্ছবিত প্ৰকাশ কৰিছিল; ইয়াৰ অন্ত পৰিব তেওঁৰ শত্ৰুৰ বাবে গৌৰৱময় আৰু ভয়ংকৰ উভতি অহাৰ লগে লগে।
৩ পদ: “ যি জনে এই ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বাক্য পঢ়ে আৰু শুনে, আৰু তাত লিখা কথাবোৰ পালন কৰে, তেওঁ ধন্য, কিয়নো সময় ওচৰ চাপিছে .”
ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বাক্য " যিজনে পঢ়ে " তাৰ বাবে আশীৰ্বাদ , কাৰণ প্ৰভুৱে পঢ়া ক্ৰিয়াটোক এটা নিৰ্দিষ্ট যুক্তিসংগত অৰ্থ দিয়ে। তেওঁ ইছাত বুজাইছে। ২৯:১১-১২: " সকলো প্ৰকাশ তোমালোকৰ বাবে ছীল কৰা কিতাপৰ বাক্যৰ দৰে, যিটো পঢ়া জনা মানুহক দিয়া হৈছে, 'এই পঢ়ক!' আৰু তেওঁ উত্তৰ দিয়ে, ‘মই নোৱাৰো, কাৰণ ইয়াত ছীল কৰা হৈছে; বা কিতাপৰ দৰে যিখন কিতাপ পঢ়িব নজনা মানুহক দিয়া হয়, 'এইখন পঢ়ক!' আৰু তেওঁ উত্তৰ দিয়ে, ' মই পঢ়িব নাজানো । " " ছীল কৰা " বা "ছীল কৰা" শব্দটোৱে এপ'কেলিপছৰ দিশটোক বৰ্ণনা কৰে, ছীল কৰা বাবে অপঠন। সেয়েহে ইয়াক সম্পূৰ্ণৰূপে খুলিবলৈ আৰু খুলিবলৈ হ’ল যে মই, অন্তিম সময়ৰ আন এজন যোহনক ঈশ্বৰে মাতিছে; এইটো যাতে তেওঁৰ সকলো প্ৰকৃত মনোনীত লোকে ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বাক্য আৰু প্ৰতিমূৰ্তিত প্ৰকাশ পোৱা সত্যবোৰ " শুনিব আৰু ৰাখে "। এই ক্ৰিয়াৰ অৰ্থ হৈছে "বুজিব পৰা আৰু বাস্তৱত প্ৰয়োগ কৰা।" এই পদত ঈশ্বৰে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক সতৰ্ক কৰি দিছে যে তেওঁলোকে খ্ৰীষ্টত থকা তেওঁলোকৰ এজন ভাইৰ পৰা " যিজনে পঢ়ে ," সেই পোহৰ লাভ কৰিব যিয়ে ভৱিষ্যদ্বাণীৰ ৰহস্যসমূহ ব্যাখ্যা কৰে যাতে তেওঁলোকে, পাছলৈ, ইয়াত আনন্দিত হ'ব পাৰে আৰু তেওঁৰ শিক্ষাক বাস্তৱত প্ৰয়োগ কৰিব পাৰে। যীচুৰ সময়ৰ দৰে বিশ্বাস, বিশ্বাস আৰু নম্ৰতা সেয়েহে অতি প্ৰয়োজনীয় হ’ব। এই পদ্ধতিৰে ঈশ্বৰে শিকাব নোৱাৰাকৈয়ে অতি গৌৰৱান্বিত মানুহক ছালনীৰে আঁতৰাই পেলায়। গতিকে মই নিৰ্বাচিতসকলক কওঁ: “মানুহক পাহৰি যাওক, এই সৰু চৰকাৰী সেৱক অনুবাদক আৰু প্ৰেৰণকাৰীক, আৰু প্ৰকৃত লেখক: সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টলৈ চাওক।”
৪ পদ: “ যোহনে এছিয়াত থকা সাতখন মণ্ডলীলৈ: তোমালোকৰ বাবে অনুগ্ৰহ আৰু শান্তি হওক, যিজন আছে, যি আছিল, আৰু যি আহিবলগীয়া আছে, আৰু তেওঁৰ সিংহাসনৰ সন্মুখত থকা সাতটা আত্মাৰ পৰা, ...”
সাতখন বিধানসভা " ৰ উদগনি সন্দেহজনক, কাৰণ ডাঙৰ ডাঙৰ A থকা বিধানসভাখন , এটা, চিৰদিনৰ বাবে। " সাতটা সভা " সেয়েহে অৱশ্যেই সাতটা চিহ্নিত আৰু একেৰাহে যুগত যীচু খ্ৰীষ্টৰ ঐক্যবদ্ধ সমাবেশক বুজায়। কথাটো নিশ্চিত হ’ব আৰু ইতিমধ্যে আমি জানো যে ঈশ্বৰে খ্ৰীষ্টান যুগক ৭টা বিশেষ সময়ত ভাগ কৰিছে। এছিয়াৰ উল্লেখটো উপযোগী আৰু ন্যায্য , যিহেতু ১১ নং পদত উপস্থাপন কৰা নামসমূহ বৰ্তমানৰ তুৰস্কৰ পশ্চিমে অৱস্থিত প্ৰাচীন আনাতোলিয়াৰ এছিয়া মাইনৰত থকা চহৰসমূহৰ নাম। ইতিমধ্যে আত্মাই ইউৰোপৰ সীমা আৰু এছিয়া মহাদেশৰ আৰম্ভণি নিশ্চিত কৰিছে। কিন্তু আনাতোলিয়া শব্দৰ দৰে এছিয়া শব্দটোৱে এটা আধ্যাত্মিক বাৰ্তা লুকুৱাই ৰাখিছে। তেওঁলোকৰ অৰ্থ হৈছে: আক্কাদিয়ান আৰু গ্ৰীক ভাষাত উদয় হোৱা সূৰ্য্য , আৰু এইদৰে লূক ১:৭৮-৭৯ পদত যীচু খ্ৰীষ্টই ভ্ৰমণ কৰা ঈশ্বৰৰ শিবিৰৰ ইংগিত দিয়ে, " উদীয়মান সূৰ্য্য ": " আমাৰ ঈশ্বৰৰ দয়াৰ অন্ত্ৰৰ দ্বাৰা, যাৰ দ্বাৰা ওপৰৰ পৰা উদীয়মান সূৰ্য্যই আমাক আগুৰি ধৰিছে, আন্ধাৰত আৰু মৃত্যুৰ ছাঁত বহি থকাসকলক পোহৰ দিবলৈ , আমাৰ ভৰি দুখন শান্তিৰ পথলৈ নিৰ্দেশ দিবলৈ। ধাৰ্মিকতাৰ সূৰ্য্য " of Mal. ৪:২: " কিন্তু মোৰ নাম ভয় কৰা তোমালোকৰ বাবে ধাৰ্ম্মিকতাৰ সূৰ্য্য তেওঁৰ ডেউকাত সুস্থ হৈ উঠিব; আৰু তোমালোকে ওলাই গৈ পোৱালিৰ দৰে গোহালিৰ পৰা জপিয়াই ওলাই আহিবা। " অভিবাদনৰ সূত্ৰ যোহনৰ সময়ত খ্ৰীষ্টানসকলে বিনিময় কৰা চিঠিৰ সৈতে সামঞ্জস্যপূৰ্ণ। কিন্তু ঈশ্বৰক এটা নতুন, এতিয়ালৈকে অজ্ঞাত অভিব্যক্তিৰে নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে: " যি আছে, আৰু যি আছিল, আৰু যি আহিব তেওঁৰ পৰা ।" এই অভিব্যক্তিটোৱে কেৱল মূল গ্ৰীক ভাষা আৰু অন্যান্য অনুবাদত ঈশ্বৰৰ হিব্ৰু নামৰ অৰ্থটোহে অনুবাদ কৰে: "য়াহৱেহ।" ই হৈছে হিব্ৰু ভাষাৰ অসম্পূৰ্ণ কালৰ তৃতীয় ব্যক্তি একবচনত সংযুক্ত "হোৱা" ক্ৰিয়াটো। এই কালটোক অসম্পূৰ্ণ বুলি কোৱা হয়, ই সম্পন্নক প্ৰকাশ কৰে যিটো সময়লৈকে বিস্তৃত হয়, কাৰণ হিব্ৰু ভাষাৰ সংযোজনত বৰ্তমান কালৰ অস্তিত্ব নাই। " আৰু যিটো আহে ," যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ বিষয়বস্তু এডভেন্টিজমক আৰু অধিক নিশ্চিত কৰে। এইদৰে পৌত্তলিকসকলৰ বাবে খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ মুকলি হোৱাটো নিশ্চিত কৰা হয়; তেওঁলোকৰ বাবে ঈশ্বৰে নিজৰ নামটো খাপ খুৱাই লয়। তাৰ পিছত, পবিত্ৰ আত্মাক চিহ্নিত কৰা আন এটা নতুনত্ব দেখা যায়: " তেওঁৰ সিংহাসনৰ আগত থকা সাতটা আত্মা ।" এই উদ্ধৃতি প্ৰকাশিত বাক্য ৫:৬ পদত প্ৰকাশ পাব। ৭ সংখ্যাই পবিত্ৰকৰণক বুজায়, এই ক্ষেত্ৰত, তেওঁৰ সৃষ্টিসমূহত ঢালি দিয়া ঐশ্বৰিক আত্মাৰ, সেয়েহে, " তেওঁৰ সিংহাসনৰ আগত ।" প্ৰকাশিত বাক্য ৫:৬ পদত " বধ কৰা মেৰ পোৱালি " এই প্ৰতীকসমূহৰ সৈতে জড়িত, ভৱিষ্যতবাণীটোৱে এইদৰে যীচু খ্ৰীষ্টৰ ঐশ্বৰিক সৰ্বশক্তিমানতাক নিশ্চিত কৰে। " ঈশ্বৰৰ সাতটা আত্মা "ক হিব্ৰু আবাসৰ " সাতডালযুক্ত মমবাতিৰ ডাল " দ্বাৰা প্ৰতীকিত কৰা হৈছে যিয়ে ঈশ্বৰৰ প্ৰকল্পৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে। এইদৰে তেওঁৰ কাৰ্যসূচীৰ ৰূপৰেখা স্পষ্টকৈ উল্লেখ কৰা হৈছিল। যিহেতু আদম, ৪০০০ বছৰ, আৰু তেওঁৰ মৃত্যুৰ দ্বাৰা যীচুৱে ৩ এপ্ৰিল, ৩০ এপ্ৰিলত নিৰ্বাচিতসকলৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত কৰে, সেয়েহে তেওঁ এইদৰে পাপৰ ওৰণি ফালি পেলায় আৰু মুক্ত নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে স্বৰ্গলৈ যোৱাৰ পথ মুকলি কৰে, যিটো ছয় হাজাৰ বছৰৰ শেষৰ দুহেজাৰ বছৰৰ ভিতৰত সিঁচৰতি হৈ থকা নিৰ্বাচিতসকলৰ নিৰ্বাচনৰ বাবে প্ৰগ্ৰেম কৰা হৈছে, পৃথিৱীৰ শেষলৈকে, সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ জাতিসমূহৰ মাজত।
৫ পদ: “ ...আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা, যি বিশ্বাসী সাক্ষী, মৃতসকলৰ মাজৰ পৰা প্ৰথম সন্তান আৰু পৃথিৱীৰ ৰজাসকলৰ অধ্যক্ষ !
যীচু খ্ৰীষ্ট " নামটো পৃথিৱীত ঈশ্বৰে সম্পন্ন কৰিবলৈ অহা পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ সৈতে জড়িত। এই পদটোৱে আমাক তেওঁৰ অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰা পৰিত্ৰাণ লাভৰ বাবে কৰা সম্পন্ন কামবোৰৰ কথা মনত পেলাই দিয়ে যিবোৰ তেওঁ কেৱল নিজৰ মনোনীত লোকসকলকহে আগবঢ়ায়। ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ মূল্যবোধৰ প্ৰতি তেওঁৰ নিখুঁত নিষ্ঠাত যীচু আছিল " বিশ্বাসী সাক্ষী " যিজনক আমাৰ নিজৰকে ধৰি সকলো সময়ৰ পাঁচনি আৰু শিষ্যসকলে অনুকৰণ কৰিব পৰা আৰ্হি হিচাপে প্ৰস্তাৱ কৰা হৈছিল। তেওঁৰ মৃত্যুৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছিল আদম আৰু হৱাক তেওঁলোকৰ পাপৰ পিছত উলংগতা পিন্ধিবলৈ হত্যা কৰা প্ৰথম জন্তুটোৰ মৃত্যু। তেওঁৰ যোগেদি তেওঁ সেয়েহে সঁচাকৈয়ে " মৃতকৰ পৰা প্ৰথম জন্ম " আছিল। কিন্তু তেওঁৰ ঐশ্বৰিক গুৰুত্বৰ বাবেই তেওঁৰ মৃত্যুৱেই চয়তান, পাপ আৰু পাপীসকলক নিন্দা কৰাৰ কাৰ্যকাৰিতা আৰু শক্তিও আছিল। ধৰ্মীয় ইতিহাসৰ সকলো "প্ৰথম জন্ম"ৰ ওপৰত তেওঁ " প্ৰথম জন্ম " হৈয়েই আছে । তেওঁৰ মৃত্যুৰ কথা মনত ৰাখিয়েই, তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ পাপ মুক্ত কৰিবলৈ প্ৰয়োজনীয় কৰি তোলাৰ বাবেই ঈশ্বৰে বিদ্ৰোহী মিচৰৰ সকলো মানুহ আৰু প্ৰাণী " প্ৰথম সন্তান "ক হত্যা কৰিলে, পাপৰ প্ৰতিমূৰ্তি, যাতে তেওঁৰ হিব্ৰু লোকসকলক দাসত্বৰ পৰা " উদ্ধাৰ " কৰিব পাৰে, যিসকল ইতিমধ্যে " পাপ " ৰ প্ৰতীক আৰু প্ৰতিমূৰ্তি । " প্ৰথম সন্তান " হিচাপে আধ্যাত্মিক জন্মগত অধিকাৰ তেওঁৰ। নিজকে " পৃথিৱীৰ ৰজাসকলৰ ৰাজকুমাৰ " হিচাপে উপস্থাপন কৰি যীচুৱে নিজকে তেওঁৰ মুক্তসকলৰ দাস কৰি তোলে। " পৃথিৱীৰ ৰজা " হ'ল যিসকলে তেওঁৰ ৰাজ্যত প্ৰৱেশ কৰে, তেওঁৰ তেজৰ দ্বাৰা মুক্ত হৈ; তেওঁলোকে নবীকৃত পৃথিৱীৰ উত্তৰাধিকাৰী হ’ব। আকাশী জীৱনৰ ঐশ্বৰিক মানদণ্ডৰ প্ৰতি বিশ্বাসী হৈ থকা আকাশী সত্তাবোৰৰ নম্ৰতা, দয়া, বন্ধুত্ব, ভাতৃত্ববোধ আৰু প্ৰেমৰ মাত্ৰা আৱিষ্কাৰ কৰাটো এক আচৰিত কথা। পৃথিৱীত যীচুৱে তেওঁৰ পাঁচনিসকলৰ ভৰি ধুইছিল, একে সময়তে তেওঁ যে " প্ৰভু আৰু প্ৰভু " সেই কথা নিশ্চিত কৰিছিল। স্বৰ্গত তেওঁ চিৰকাল তেওঁৰ " ৰজা "সকলৰ " ৰাজকুমাৰ " হ'ব। কিন্তু " ৰজা " সকলো নিজৰ ভাই-ভনীৰ দাস হ'ব। লগতে, নিজকে " ৰাজকুমাৰ " উপাধি দি যীচুৱে নিজকে চয়তানৰ সৈতে একে স্তৰতে ৰাখে, তেওঁৰ পৰাজিত প্ৰতিদ্বন্দ্বী আৰু প্ৰতিযোগী, যাক তেওঁ " এই জগতৰ ৰাজকুমাৰ " বুলি কয়। যীচুত ঈশ্বৰৰ অৱতাৰৰ কাৰণ আছিল দুয়োজন " ৰাজকুমাৰ " ৰ মুখামুখি ; জগত আৰু ইয়াৰ জীৱৰ ভাগ্য নিৰ্ভৰ কৰে মহান বিজয়ী যীচু মাইকেল ইয়াহৱেৰ শক্তিৰ ওপৰত। কিন্তু যীচুৱে তেওঁৰ বিজয়ৰ আংশিকভাৱে ঋণী মাত্ৰ তেওঁৰ ঈশ্বৰত্বৰ বাবে, কাৰণ তেওঁ চয়তানৰ সৈতে সমান চৰ্তত, আমাৰ সৈতে একে মাংসৰ শৰীৰত, প্ৰথম আদমে পৰাস্ত হোৱা যুদ্ধৰ ৪,০০০ বছৰৰ পিছত যুদ্ধ কৰিছিল। তেওঁৰ মনৰ অৱস্থা আৰু কেৱল নিজৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক বচাবলৈ তেওঁৰ জয়ৰ সংকল্পই তেওঁক জয়ী কৰি তুলিছিল। তেওঁ নিজৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে পথ মুকলি কৰি দিলে, দেখুৱাই যে এজন নম্ৰ " মেৰ পোৱালি "ই মাংস আৰু আত্মাক ভক্ষণ কৰা " পহু "ক পৰাস্ত কৰিব পাৰে, বিশ্বাসী আৰু সত্য ঈশ্বৰৰ সহায়ত।
৬ পদ: “ আৰু আমাক ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ পিতৃৰ বাবে ৰাজ্য আৰু পুৰোহিত হ’ল: তেওঁৰ মহিমা আৰু প্ৰভুত্ব চিৰকাললৈকে হওক। আমিন! ”
নিৰ্বাচিতসকলৰ বিধানসভাক কিহৰ দ্বাৰা গঠন কৰা হয় সেই বিষয়ে সংজ্ঞায়িত কৰাজনেই হৈছে। যীচু খ্ৰীষ্টত প্ৰাচীন ইস্ৰায়েল পুৰণি নিয়মৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা আধ্যাত্মিক ৰূপত চলি আছে। " ৰজাসকলৰ ৰজা আৰু প্ৰভুসকলৰ প্ৰভু " ৰ সেৱা কৰি প্ৰকৃততে নিৰ্বাচিতসকলে তেওঁৰ ৰাজত্বৰ অংশীদাৰ হয়, আৰু তেওঁৰ সৈতে তেওঁলোকে স্বৰ্গৰাজ্যৰ নাগৰিক গঠন কৰে। তেওঁলোক আধ্যাত্মিক " পুৰোহিত "ও, কাৰণ তেওঁলোকে নিজৰ শৰীৰৰ মন্দিৰত কাৰ্য্য সম্পাদন কৰে, য'ত তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰে, তেওঁৰ সেৱাৰ বাবে পবিত্ৰতাৰে নিজকে উৎসৰ্গা কৰে। আৰু ঈশ্বৰৰ ওচৰত কৰা প্ৰাৰ্থনাৰ জৰিয়তে তেওঁলোকে যিৰূচালেমৰ প্ৰাচীন মন্দিৰত ধূপবেদীত উৎসৰ্গ কৰা ধূপখিনি প্ৰেৰণ কৰে। যীচু আৰু পিতৃৰ মাজৰ বিচ্ছেদ বিভ্ৰান্তিকৰ, কিন্তু ই বহুতো ভুৱা খ্ৰীষ্টানে এই বিষয়ে যি ধাৰণা লৈছে, তাৰ সৈতে মিল খায়। এই কথা ইমানেই গৈছে যে পিতৃৰ মূল্যত পুত্ৰক "সন্মান" কৰা বুলি দাবী কৰা হৈছে। এইটোৱেই হৈছে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ দোষ বা পাপ।বহুতৰ বাবে বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্ৰাম এটা নিয়ম যিটো কেৱল পুৰণি নিয়মৰ ইহুদীসকলকহে চিন্তা কৰিছিল, পিতৃৰ ব্যৱস্থা। পিতৃ আৰু যীচু এজন ব্যক্তি হোৱাৰ বাবে তেওঁলোকে যীচুৰ ক্ৰোধ ভোগ কৰিব যাক তেওঁলোকে সন্মান জনাইছে বুলি ভাবিছিল। পিতৃ হিচাপে নিজৰ ঐশ্বৰিক স্বভাৱত যীচুৱে ধৰি ৰাখিছে, আৰু অনন্তকালৰ বাবে, " মহিমা আৰু শক্তি, চিৰকাল! আমিন! " " আমিন " যাৰ অৰ্থ: ই সত্য! সঁচাকৈয়ে!
এডভেন্টিষ্ট থিম
৭ পদ: “ চোৱা, তেওঁ ডাৱৰেৰে আহি আছে। আৰু প্ৰত্যেক চকুৱে তেওঁক আৰু তেওঁক বিন্ধি থকাসকলক দেখিব। আৰু পৃথিৱীৰ সকলো জনগোষ্ঠীয়ে তেওঁৰ কাৰণে কান্দিব। হয়। আমিন! ”
ঠিক যেতিয়া তেওঁ উভতি আহিব তেতিয়াই যীচুৱে নিজৰ মহিমা আৰু শক্তি প্ৰদৰ্শন কৰিব। পাঁচনিৰ কৰ্ম ১:১১ পদৰ মতে, তেওঁ উভতি আহিব " যিদৰে তেওঁ স্বৰ্গলৈ উঠিছিল ," কিন্তু তেওঁৰ উভতি অহাৰ বাবে, ই এক চৰম স্বৰ্গীয় মহিমাত হ'ব যিয়ে তেওঁৰ শত্ৰুসকলক ভয় খুৱাব; " যিসকলে তেওঁক বিন্ধিছিল " তেওঁৰ প্ৰকৃত পৰিকল্পনাৰ বিৰোধিতা কৰি। কাৰণ এই অভিব্যক্তিটোৱে কেৱল তেওঁৰ আগমনৰ সমসাময়িক মানুহকহে চিন্তা কৰে। যেতিয়া তেওঁৰ দাসসকলক মৃত্যুৰ ভাবুকি দিয়া হয় বা মৃত্যুৰ ভাবুকি দিয়া হয়, যীচুৱে তেওঁলোকৰ ভাগ্যৰ অংশীদাৰ কাৰণ তেওঁ তেওঁলোকৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিয়ে: " আৰু ৰজাই তেওঁলোকক উত্তৰ দিব, 'মই তোমালোকক সঁচাকৈয়ে কওঁ, তোমালোকে মোৰ এই সৰু ভাইসকলৰ এজনক যিদৰে কৰিলে, তোমালোকে মোৰ লগতো কৰিলে। '" (মথি ২৫:৪০) ইহুদী আৰু তেওঁক ক্ৰুচত দিয়া ৰোমান সৈন্যসকলে এই বাৰ্তাত চিন্তা কৰা নাই। ঈশ্বৰৰ আত্মাই এই কাৰ্য্যক সকলো মানুহৰ ওপৰত আৰোপ কৰে যিয়ে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ কামত বাধা দিয়ে আৰু নিজৰ আৰু আনৰ বাবে তেওঁৰ অনুগ্ৰহ আৰু চিৰন্তন পৰিত্ৰাণৰ প্ৰস্তাৱক বিফল কৰে। " পৃথিৱীৰ জনগোষ্ঠীসমূহৰ " উদ্ধৃতি দি যীচুৱে সেই মিছা খ্ৰীষ্টানসকলক লক্ষ্য কৰি লৈছে, যাৰ দ্বাৰা ইস্ৰায়েলৰ জনগোষ্ঠীসমূহক নতুন নিয়মত অব্যাহত ৰখাৰ কথা। তেওঁৰ উভতি অহাৰ লগে লগে আৱিষ্কাৰ কৰিলে যে তেওঁলোকে তেওঁৰ প্ৰকৃত নিৰ্বাচিতসকলক হত্যা কৰিবলৈ সাজু হৈছিল, তেওঁলোকে নিজকে বিলাপ কৰাৰ উচিত কাৰণ থাকিব, তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰিবলগীয়া ঈশ্বৰৰ শত্ৰু বুলি আৱিষ্কাৰ কৰিব। অতি শেষ দিনৰ কাৰ্যসূচীৰ সবিশেষ প্ৰকাশিত বাক্য পুস্তকৰ সমগ্ৰ অধ্যায়বোৰত সিঁচৰতি হৈ প্ৰকাশ পাব। কিন্তু মই ক'ব পাৰো যে প্ৰকাশিত বাক্য ৬:১৫-১৬ পদত এই দৃশ্যৰ বৰ্ণনা এই শব্দৰে কৰা হৈছে: " পৃথিৱীৰ ৰজা, সম্ভ্ৰান্ত, সেনাপতি, ধনী, ক্ষমতাশালী, প্ৰতিজন দাস আৰু প্ৰত্যেক মুক্ত মানুহ, গুহা আৰু পৰ্বতৰ শিলত লুকাই থাকিল। আৰু তেওঁলোকে পৰ্বত আৰু শিলবোৰক ক'লে, "আমাৰ ওপৰত পৰি, আৰু সিংহাসনত বহি থকাজনৰ মুখৰ পৰা আৰু ক্ৰোধৰ পৰা আমাক লুকুৱাই ৰাখক।" মেৰ পোৱালিৰ ;
৮ পদ: “ মই আলফা আৰু ওমেগা, যিহোৱা ঈশ্বৰে কৈছে, যি আছে, যি আছিল আৰু যি আহিব, তেওঁ সৰ্বশক্তিমান। ”
এইদৰে কোৱাজন হৈছে কোমল যীচু যিয়ে স্বৰ্গত নিজৰ ঐশ্বৰিক মহিমা পাইছে, তেওঁ হৈছে " সৰ্বশক্তিমান "। এই পদটোক প্ৰকাশিত বাক্য ২২:১৩-১৬ পদৰ সৈতে সংযোগ কৰিলেই ইয়াৰ প্ৰমাণ পোৱা যায়: " মই আলফা আৰু ওমেগা, প্ৰথম আৰু শেষ, আদি আৰু শেষ... /... মই, যীচুৱে, মণ্ডলীসমূহত এইবোৰৰ সাক্ষ্য দিবলৈ মোৰ দূতক পঠিয়াইছো। মই দায়ূদৰ শিপা আৰু বংশধৰ, উজ্জ্বল আৰু ৰাতিপুৱাৰ তৰা "। ৪ পদৰ দৰেই যীচুৱে নিজকে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ বৈশিষ্ট্যৰ অধীনত উপস্থাপন কৰিছে, যি মোচিৰ বন্ধু, যাৰ হিব্ৰু নাম হৈছে যাত্ৰাপুস্তক অনুসৰি "YaHweh"। ৩:১৪। কিন্তু মই নিৰ্দিষ্ট কৰি দিওঁ যে ঈশ্বৰৰ নাম সলনি হয় সেই অনুসৰি তেওঁৱেই নিজৰ নাম লয় বা মানুহে তেওঁৰ নাম লয়: "মই" "যাহৱেহ" ৰূপত "তেওঁ" হৈ পৰে।
২০২২ চনত যোগ কৰা টোকা: " আলফা আৰু ওমেগা " অভিব্যক্তিটোৱে ঈশ্বৰে তেওঁৰ বাইবেলত আগবঢ়োৱা সমগ্ৰ প্ৰকাশৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰে, আদিপুস্তক ১ৰ পৰা প্ৰকাশিত বাক্য ২২লৈকে কঢ়িওৱা। কিন্তু, নিজৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক অৰ্থ ধৰি ৰাখি এই ছয় দিন বা "৬০০০" বছৰে ২০৩০ চনৰ বসন্তৰ বাবে যীচু খ্ৰীষ্টৰ চূড়ান্ত বিজয়ী প্ৰত্যাৱৰ্তন আৰু তেওঁৰ বিশ্বাসী সন্তসকলৰ ৰেপচাৰৰ সংজ্ঞা দিয়া সম্ভৱ কৰি তুলিছে। " আলফা আৰু ওমেগা " অভিব্যক্তিৰে যীচুৱে তেওঁৰ শেষ দিনৰ সন্তসকলক এটা চাবি দিয়ে যিয়ে তেওঁলোকক তেওঁৰ দ্বিতীয় আগমনৰ বাস্তৱ সময় আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ অনুমতি দিব। কিন্তু ২০১৮ চনৰ বসন্তকালতহে আমি এই ৬,০০০ বছৰটো কেনেকৈ ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে, আৰু ২০২২ চনৰ ২৮ জানুৱাৰীলৈকে এই অভিব্যক্তিবোৰৰ সৈতে জড়িত কৰিবলৈ বুজিলোঁ: " আলফা আৰু ওমেগা ", " আৰম্ভণি আৰু শেষ "।
৯ পদ: “ মই যোহন, তোমালোকৰ ভাই আৰু সংগী, যীচুৰ ৰাজ্য আৰু ধৈৰ্য্যৰ সময়ত, ঈশ্বৰৰ বাক্য আৰু যীচুৰ সাক্ষ্যৰ কাৰণে পাতমোচ নামৰ দ্বীপত আছিলো। ”
যীচু খ্ৰীষ্টৰ এজন প্ৰকৃত দাসৰ বাবে এই তিনিটা কথা সংযুক্ত: ক্লেশৰ অংশ, ৰাজ্যত অংশ আৰু যীচুত অধ্যৱসায়ৰ অংশ। যোহনে তেওঁৰ ঈশ্বৰীয় দৰ্শন যি প্ৰসংগত পাইছিল, সেই বিষয়ে সাক্ষ্য দিছে। তেওঁক অবিনাশী যেন লগা বুলি বিবেচনা কৰি ৰোমানসকলে অৱশেষত তেওঁক পৃথক কৰি পেলায়, পাতমোচ দ্বীপত নিৰ্বাসিত কৰিলে, যাতে তেওঁৰ সাক্ষ্য মানুহৰ মাজত সীমাবদ্ধ থাকে। গোটেই জীৱনত তেওঁ যীচু খ্ৰীষ্টক মহিমা কৰিবলৈ ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ সাক্ষ্য দিয়াটো কেতিয়াও বন্ধ কৰা নাছিল। কিন্তু আমি এইটোও বুজিব পাৰো যে যোহনক পাতমোচলৈ লৈ যোৱা হৈছিল, শান্তিৰে, প্ৰকাশিত বাক্য গঠন কৰা যীচুৰ সাক্ষ্য, যিটো তেওঁ তাত ঈশ্বৰৰ পৰা লাভ কৰিছিল।
পাৰ হৈ যোৱাকৈ মন কৰক যে দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্য দুটা ভৱিষ্যদ্বাণীৰ লেখক দুজনক অলৌকিকভাৱে ঈশ্বৰে ৰক্ষা কৰিছিল; দানিয়েলক সিংহৰ দাঁতৰ পৰা ৰক্ষা কৰা হ’ল আৰু যোহনক উতলি থকা তেলৰ ভট এটাৰ পৰা কোনো ক্ষতি নোহোৱাকৈ উদ্ধাৰ কৰা হ’ল। তেওঁলোকৰ অভিজ্ঞতাই আমাক এটা শিক্ষা দিয়ে: ঈশ্বৰে তেওঁৰ দাসসকলৰ মাজত পাৰ্থক্য ৰাখে, যিসকলে তেওঁক আটাইতকৈ বেছি মহিমামণ্ডিত কৰে আৰু তেওঁ বিশেষভাৱে উৎসাহিত কৰিব বিচৰা আৰ্হিৰ ৰূপ উপস্থাপন কৰে তেওঁলোকক শক্তিশালী আৰু অলৌকিকভাৱে সুৰক্ষা প্ৰদান কৰে। ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক পৰিচৰ্যাক এইদৰে ১ কৰিন্থীয়া ২৪ পদত নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে। 12:31 " অধিক উৎকৃষ্ট পথ " হিচাপে। কিন্তু ভাববাদী আৰু ভাববাদী আছে। সকলো ভাববাদীক ঈশ্বৰৰ পৰা দৰ্শন বা ভৱিষ্যদ্বাণী গ্ৰহণ কৰিবলৈ আহ্বান কৰা হোৱা নাই। কিন্তু সকলো মনোনীত লোকক পৰিত্ৰাণৰ দিশলৈ লৈ যাবলৈ নিজৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ আগত প্ৰভুৰ সত্যৰ সাক্ষ্য দিবলৈ অৰ্থাৎ ভাববাণী দিবলৈ উপদেশ দিয়া হৈছে।
এডভেন্টিষ্ট টাইমৰ জনৰ দৃষ্টিভংগী
১০ পদ: “ মই প্ৰভুৰ দিনত আত্মাত আছিলো, আৰু মোৰ পিছফালে শিঙাৰ দৰে উচ্চ মাত শুনিলোঁ ,
প্ৰভুৰ দিন " অভিব্যক্তিটোৱে কৰুণ ব্যাখ্যাক উৎসাহিত কৰিব। বাইবেলৰ অনুবাদত জে এন ডাৰ্বিয়ে ইয়াক "দেওবাৰ" শব্দটোৰে অনুবাদ কৰিবলৈ কুণ্ঠাবোধ নকৰে, যিটোক ঈশ্বৰে প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৬ পদত চয়তানে নেতৃত্ব দিয়া " জন্তুটোৰ " শুকান " চিহ্ন " বুলি গণ্য কৰে; এইটো তেওঁৰ ৰাজকীয় " মোহৰ " ৰ প্ৰত্যক্ষ বিৰোধী , তেওঁৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামৰ সপ্তম দিনৰ। ব্যুৎপত্তিগতভাৱে "দেওবাৰ" শব্দটোৰ অৰ্থ সঁচাকৈয়ে "প্ৰভুৰ দিন" হয়, কিন্তু সমস্যাটো এইটোৱেই যে ই সপ্তাহৰ প্ৰথম দিনটো জিৰণি ল'বলৈ উৎসৰ্গা কৰে, যিটো ঈশ্বৰে কেতিয়াও আজ্ঞা নিদিলে, তেওঁৰ ফালৰ পৰা এই উদ্দেশ্যে সপ্তম দিনটো চিৰদিনৰ বাবে পবিত্ৰ কৰি ৰাখিছে। গতিকে এই পদত উল্লেখ কৰা " প্ৰভুৰ দিন "ৰ প্ৰকৃত অৰ্থ কি ? কিন্তু ইয়াৰ উত্তৰ ইতিমধ্যে ৭ পদত দিয়া হৈছে যেতিয়া ইয়াত কোৱা হৈছে: " চোৱা, তেওঁ ডাৱৰ লৈ আহিব।" » ইয়াত ঈশ্বৰে লক্ষ্য কৰি লোৱা " প্ৰভুৰ দিন " আছে: " চোৱা, মই তোমালোকক যিহোৱাৰ মহান আৰু ভয়ংকৰ দিনৰ আগমনৰ আগতে এলিয়া ভাববাদীক পঠাম । (মল.৩:৫)"; যিজনে এডভেন্টিজম আৰু যীচুৰ উভতি অহাৰ তিনিটা "প্ৰত্যাশা" ইতিমধ্যে এই তিনিটা পৰীক্ষাৰ দ্বাৰা কঢ়িয়াই অনা সকলো ভাল আৰু বেয়া পৰিণতিৰে পূৰ্ণ হৈছিল, ১৮৪৩, ১৮৪৪ আৰু ১৯৯৪ চনত। তেন্তে তেওঁৰ " পিছফালে " কি আছে ? খ্ৰীষ্টান যুগৰ সমগ্ৰ ঐতিহাসিক অতীত; যীচুৰ মৃত্যুৰ পিছৰে পৰা ২০০০ বছৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম; ২০০০ বছৰত যীচুৱে নিজৰ মনোনীত লোকসকলৰ মাজত থিয় হৈ তেওঁলোকক সহায় কৰিছিল, পবিত্ৰ আত্মাত, যেনেকৈ তেওঁ নিজেই চয়তান, পাপ আৰু মৃত্যুক জয় কৰিছিল। তেওঁৰ পিছফালে শুনা " উচ্চস্বৰৰ মাতটো হৈছে যীচুৰ মাত যিয়ে " শিঙা "ৰ দৰে হস্তক্ষেপ কৰি নিজৰ নিৰ্বাচিতসকলক সতৰ্ক কৰি দিয়ে আৰু তেওঁলোকৰ আগত তেওঁলোকৰ জীৱনত সন্মুখীন হ'বলগীয়া পৈশাচিক ধৰ্মীয় ফান্দবোৰৰ স্বৰূপ প্ৰকাশ কৰে যিবোৰ "সাতটা" যুগত তেওঁলোকে সন্মুখীন হ'ব, যিবোৰৰ নাম তলৰ পদটোৱে উল্লেখ কৰিব।
১১ পদ: “ যি জনে ক’লে, “আপুনি যি দেখিছে, সেই বিষয়ে এখন পুস্তকত লিখি ইফিচ, স্মিৰ্না, পাৰ্গামো, থিয়াতিৰা, চৰ্দিছ, ফিলাডেলফিয়া আৰু লৌদিকিয়ালৈ পঠাওক। ”
পাঠটোৰ আপাত ৰূপে যোহনৰ সময়ৰ এছিয়াৰ নামকৰণ কৰা নগৰবোৰক আক্ষৰিক গ্ৰাহক হিচাপে উপস্থাপন কৰা যেন লাগিল; প্ৰত্যেকৰে নিজস্ব বাৰ্তা থাকে। কিন্তু এইটো আছিল কেৱল এটা প্ৰতাৰণামূলক দিশ, যাৰ উদ্দেশ্য আছিল যীচুৱে তেওঁৰ বাৰ্তাবোৰক দিয়া প্ৰকৃত অৰ্থক ঢাকি ৰখা। সমগ্ৰ বাইবেলত মানুহৰ বাবে আৰোপ কৰা সঠিক নামবোৰৰ মূলতে এটা লুকাই থকা অৰ্থ আছে, সেয়া হিব্ৰু, কলদীয়া বা গ্ৰীক হওক। এই সাতখন নগৰৰ গ্ৰীক নামৰ ক্ষেত্ৰতো এই নীতি প্ৰযোজ্য। প্ৰতিটো নামেই ই প্ৰতিনিধিত্ব কৰা যুগৰ চৰিত্ৰ উন্মোচন কৰে। আৰু এই নামবোৰ যি ক্ৰমত উপস্থাপন কৰা হৈছে, সেয়া ঈশ্বৰে প্ৰগ্ৰেম কৰা সময়ৰ উন্নতিৰ ক্ৰমৰ সৈতে মিল খায়। আমি প্ৰকাশিত বাক্য ২ আৰু ৩ পদৰ অধ্যয়নত দেখিম য'ত এই নামবোৰৰ ক্ৰমক সন্মান আৰু নিশ্চিত কৰা হৈছে, এই সাতটা নামৰ অৰ্থ, কিন্তু প্ৰথম আৰু শেষৰ, " ইফিচ আৰু লাওদিকিয়া ," কেৱল আত্মাই ইয়াৰ ব্যৱহাৰ প্ৰকাশ কৰে। অৰ্থ, ক্ৰমে, "নিক্ষেপ কৰা" আৰু "বিচাৰ কৰা মানুহ," আমি খ্ৰীষ্টান অনুগ্ৰহৰ যুগৰ " আলফা আৰু ওমেগা, আৰম্ভণি আৰু শেষ ," বিচাৰি পাওঁ। যীচুৱে নিজকে ৮ নং পদত এই সংজ্ঞাৰ অধীনত উপস্থাপন কৰাটো আচৰিত কথা নহয়: " মই আলফা আৰু ওমেগা ।" এইদৰে তেওঁ নিজৰ বিশ্বাসী দাসসকলৰ সৈতে নিজৰ উপস্থিতি লিপিবদ্ধ কৰে, খ্ৰীষ্টান যুগৰ সমগ্ৰ সময়ছোৱাত।
১২ পদ: “ মোৰ লগত কথা কোৱা মাতটো চাবলৈ মই ঘূৰিলোঁ আৰু ঘূৰি আহি সাতটা সোণৰ দীপদণ্ড দেখিলোঁ। ”
ঘূৰি অহা " কাৰ্য্যই যোহনক সমগ্ৰ খ্ৰীষ্টান যুগটোলৈ চাবলৈ বাধ্য কৰে যিহেতু তেওঁ নিজেই যীচুৰ গৌৰৱময় উভতি অহাৰ মুহূৰ্তলৈ পৰিবহণ কৰা হৈছিল। " পিছফালে " নিখুঁততাৰ পিছত আমাৰ ইয়াত আছে " মই ঘূৰিলোঁ ," আৰু আকৌ, " আৰু, ঘূৰিলোঁ "; আত্মাই অতীতৰ প্ৰতি এই দৃষ্টিভংগীৰ ওপৰত তীব্ৰ জোৰ দিয়ে, যাতে আমি ইয়াৰ যুক্তিত ইয়াক অনুসৰণ কৰো। আৰু তেতিয়া যোহনে কি দেখিছে? " সাতটা সোণৰ লেম্পষ্টেণ্ড ." ইয়াত আকৌ কথাটো " সাতখন বিধানসভা " ৰ দৰে সন্দেহজনক। কাৰণ আৰ্হি " লেম্পষ্টেণ্ড " হিব্ৰু আবাসত আছিল আৰু ইয়াৰ সাতটা ডাল আছিল যিবোৰে ইতিমধ্যে একেলগে ঈশ্বৰৰ আত্মা আৰু তেওঁৰ পোহৰৰ পবিত্ৰকৰণৰ প্ৰতীক আছিল। এই পৰ্যবেক্ষণৰ অৰ্থ হ'ল, " সাত "ৰ দৰে সমাবেশ ”, “ সাতটা মমবাতি ” ঈশ্বৰৰ পোহৰৰ পবিত্ৰকৰণৰ প্ৰতীক, কিন্তু সমগ্ৰ খ্ৰীষ্টান যুগৰ সাতটা চিহ্নিত মুহূৰ্তত।মমবাতি ডালে এটা যুগৰ নিৰ্বাচিতসকলক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে , ই ঈশ্বৰৰ আত্মাৰ তেল গ্ৰহণ কৰে যাৰ ওপৰত ই নিজৰ পোহৰেৰে নিৰ্বাচিতসকলক আলোকিত কৰিবলৈ নিৰ্ভৰ কৰে।
এক বৃহৎ দুৰ্যোগৰ ঘোষণা
১৩ পদ: “ আৰু সাতটা চাকিৰ মাজত মানুহৰ পুত্ৰৰ নিচিনা এজনে ভৰিলৈকে চোলা পিন্ধিছিল আৰু পাপবোৰত সোণৰ বেৰডাল পিন্ধিছিল। ”
ইয়াৰ পৰা আৰম্ভ হৈছে প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰতীকী বৰ্ণনা। এই দৃশ্যটোৱে যীচুৰ প্ৰতিজ্ঞাসমূহৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰে: লূক ১৭:২১: " তেওঁলোকে ক'ব নোৱাৰে, 'ইয়ালৈ চাওক,' বা 'তাত।' কিয়নো চোৱা, ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য তোমালোকৰ ভিতৰত আছে . মেট. ২৮:২০: " আৰু মই তোমালোকক যি আজ্ঞা দিছো, সকলোকে পালন কৰিবলৈ তেওঁলোকক শিকাওক। আৰু চোৱা, মই যুগৰ শেষলৈকে সদায় তোমালোকৰ লগত আছো। " এই দৰ্শন দানিয়েল ১০ পদৰ সৈতে বহুত মিল আছে, য'ত ১ পদত ইয়াক তেওঁৰ ইহুদী লোকসকলৰ বাবে " মহান দুৰ্যোগ " ৰ ঘোষণা হিচাপে উপস্থাপন কৰা হৈছে । প্ৰকাশিত বাক্য ১ ৰ সেইটোৱেও " মহান দুৰ্যোগ " ঘোষণা কৰে, কিন্তু এইবাৰ খ্ৰীষ্টান সভাৰ বাবে। দুয়োটা দৃষ্টিভংগীৰ তুলনা অতি গঠনমূলক, কাৰণ সবিশেষ দুটা অতি ভিন্ন ঐতিহাসিক প্ৰসংগৰ প্ৰতিটোৰ লগত খাপ খুৱাই লোৱা হৈছে। যি প্ৰতীকী বৰ্ণনা উপস্থাপন কৰা হ'ব, সেইবোৰ যীচু খ্ৰীষ্টক তেওঁৰ অন্তিম গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ প্ৰসংগত তেওঁৰ বিষয়ে। " দুৰ্যোগ " দুটাৰ মাজত মিল আছে যে ঈশ্বৰে একেৰাহে স্থাপন কৰা নিয়ম দুটাৰ শেষত সেইবোৰ পূৰণ হয়। এতিয়া দৰ্শন দুটা তুলনা কৰা যাওক: এই পদত "... এজন মানুহৰ পুত্ৰ " দানিয়েলত " এজন মানুহ " আছিল , কাৰণ ঈশ্বৰ এতিয়াও যীচুত অৱতাৰ লোৱা নাছিল। ইয়াৰ বিপৰীতে " মানুহৰ পুত্ৰ " ত আমি " মানুহৰ পুত্ৰ "ক পাওঁ যাক যীচুৱে শুভবাৰ্তাত নিজৰ বিষয়ে কওঁতে অহৰহ নাম দিছে। যদি ঈশ্বৰে এই অভিব্যক্তিৰ ওপৰত ইমান জোৰ দিছিল, তেন্তে ইয়াৰ কাৰণ হ’ল ই তেওঁৰ মানুহক ৰক্ষা কৰাৰ ক্ষমতাক বৈধতা প্ৰদান কৰে। তেওঁ ইয়াত "দীঘল চোলা পিন্ধি , " " লিনেন পিন্ধি " দানিয়েলত। এই দীঘল চোলাৰ অৰ্থৰ চাবিকাঠি প্ৰকাশিত বাক্য ৭:১৩-১৪ পদত দিয়া হৈছে। সত্য বিশ্বাসৰ বাবে শ্বহীদ হৈ মৃত্যু হোৱাসকলে ইয়াক পিন্ধে: " আৰু এজন প্ৰাচীনে মোক উত্তৰ দিলে আৰু মোক ক'লে, 'এইবোৰ বগা কাপোৰ পিন্ধা কি? আৰু ক'ৰ পৰা আহিল? মই তেওঁক ক'লোঁ, মোৰ প্ৰভু, আপুনি জানে। আৰু তেওঁ মোক ক'লে, এইসকল হৈছে যিসকলে মহাক্লেশৰ পৰা ওলাই আহিছে; আৰু নিজৰ কাপোৰ ধুই মেৰ পোৱালিৰ তেজত বগা কৰি তুলিছে। যীচুৱে সোণৰ কাপোৰ পিন্ধিছে।" তাৰ বুকুৰ ওপৰত কঁকালৰ ওপৰত, কিন্তু তেওঁৰ কঁকালৰ ওপৰতো , শক্তিৰ প্ৰতীক, ইফিচীয়া ৬:১৪ অনুসৰি: এতেকে থিয় হওক, তোমালোকৰ কঁকালত সত্যৰ বান্ধোন পিন্ধি, সত্যক কেৱল সেইসকলেহে সন্মান কৰে ।
১৪ পদ: “ তেওঁৰ মূৰ আৰু চুলি ঊলৰ নিচিনা বগা, নিয়ৰৰ দৰে বগা, চকু দুটা জুইৰ শিখাৰ দৰে; ”
নিখুঁত বিশুদ্ধতাৰ প্ৰতীক বগাই ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ বৈশিষ্ট্য প্ৰদান কৰে যিয়ে ফলস্বৰূপে পাপক ঘৃণা কৰে। এতিয়া " মহান দুৰ্যোগ " ঘোষণাৰ উদ্দেশ্য হ'ব পাৰে কেৱল পাপীক শাস্তি দিয়া। এই কাৰণ দুয়োটা দুৰ্যোগৰ বিষয়ে, গতিকে আমি ইয়াত আৰু দানিয়েলত ঈশ্বৰক পাওঁ, যিজন মহান বিচাৰক, যাৰ " চকু জুইৰ শিখাৰ দৰে ।" তেওঁৰ দৃষ্টিই পাপ বা পাপীক গ্ৰাস কৰে, কিন্তু যীচুৰ নিৰ্বাচিতজনে পাপ ত্যাগ কৰিবলৈ বাছি লয়, যিজন মিছা ইহুদী আৰু মিছা বিদ্ৰোহী খ্ৰীষ্টানৰ দৰে নহয়, যাক যীচু খ্ৰীষ্টৰ বিচাৰে অৱশেষত গ্ৰাস কৰিব। আৰু এই " দুৰ্যোগ " ৰ চূড়ান্ত প্ৰসংগই তেওঁৰ ঐতিহাসিক শত্ৰুসকলক নিৰ্ধাৰণ কৰে, এই সকলোবোৰ এই কিতাপৰ অধ্যায়সমূহত আৰু দানিয়েলৰ অধ্যায়সমূহত চিনাক্ত কৰা হৈছে। প্ৰকাশিত বাক্য ১৩ পদত আমাৰ আগত তেওঁলোকক " সাগৰ আৰু ভূমি " নামেৰে চিনাক্ত কৰা দুটা " জন্তু " ৰ দিশত উপস্থাপন কৰা হৈছে যিয়ে কেথলিক বিশ্বাস আৰু ইয়াৰ পৰা ওলোৱা প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসক বুজায়, যিদৰে আদিপুস্তক ১:৯-১০ অনুসৰি তেওঁলোকৰ নামে বুজাইছে। তেওঁ উভতি অহাৰ লগে লগে মিত্ৰ জন্তু দুটা এক হৈ পৰে, তেওঁৰ বিশ্ৰামবাৰ আৰু তেওঁৰ বিশ্বাসীসকলৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ একত্ৰিত হয়। প্ৰকাশিত বাক্য ৬:১৬ পদৰ মতে তেওঁৰ শত্ৰুসকলে ভয় খাব আৰু তেওঁলোকে থিয় নহ’ব।
১৫ পদ: “ তেওঁৰ ভৰি দুখন চুলাত জ্বলি থকাৰ দৰে মিহি পিতলৰ দৰে আছিল আৰু তেওঁৰ মাত বহু পানীৰ শব্দৰ দৰে আছিল। ”
যীচুৰ ভৰি দুখন তেওঁৰ শৰীৰৰ বাকী অংশৰ দৰে নিৰ্মল, কিন্তু এই প্ৰতিমূৰ্তিত বিদ্ৰোহী পাপীসকলৰ তেজ ভৰিৰে গচকি অশুচি হৈ পৰে। দানৰ দৰেই। ২:৩২, " পিতল ," এটা অশুদ্ধ মিশ্ৰণ ধাতু, পাপৰ প্ৰতীক। প্ৰকাশিত বাক্য ১০ :২ পদত আমি পঢ়িবলৈ পাওঁ, " তেওঁৰ হাতত এখন সৰু কিতাপ খোলা আছিল; আৰু তেওঁ সোঁ ভৰিখন সাগৰত ৰাখিছিল , আৰু বাওঁ ভৰিখন পৃথিৱীত ৰাখিছিল " বেশ্যা বেবিলন দ্য গ্ৰেট " ৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰক , যিটো নামে পোপৰ ৰোমান কেথলিক গীৰ্জাক বুজায়। এই শেষ মুহূৰ্তৰ মিত্ৰতাই তেওঁলোকক ঈশ্বৰে পবিত্ৰ কৰা বিশ্ৰামবাৰৰ বিৰোধিতা কৰি একত্ৰিত কৰিব। আনকি তেওঁৰ বিশ্বাসী পৰ্যবেক্ষকসকলক হত্যা কৰাৰ সিদ্ধান্তও ল’ব। এইদৰে আমি তেওঁৰ সৎ ক্ৰোধৰ প্ৰতীকবোৰ বুজিব পাৰো। দৰ্শনত যীচুৱে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক দেখুৱাইছে যে কেৱল তেওঁৰ ব্যক্তিগত ঐশ্বৰিক " কণ্ঠস্বৰ " পৃথিৱীৰ সকলো জনগোষ্ঠীৰ একত্ৰিত হোৱাতকৈ অধিক শক্তিশালী।
১৬ পদ: “ তেওঁৰ সোঁহাতত সাতটা তৰা আছিল।তেওঁৰ মুখৰ পৰা দুধাৰি চোকা তৰোৱাল ওলাই আহিল, আৰু তেওঁৰ মুখখন তেওঁৰ শক্তিৰে জিলিকি থকা সূৰ্য্যৰ দৰে আছিল। ”
সোঁহাতত " ধৰি ৰখা " সাতটা তৰাৰ " প্ৰতীকে তেওঁৰ স্থায়ী আধিপত্যৰ কথা মনত পেলায় যিটোৱে অকলেই ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ দিব পাৰিছিল; ইমান সঘনাই আৰু ব্যাপকভাৱে ভুলকৈ দাবী কৰিছিল তেওঁৰ অবিশ্বাসী শত্ৰুৱে। তৰাটো ধৰ্মীয় দূতৰ প্ৰতীক যিহেতু আদিপুস্তক ১:১৫ পদৰ তৰাৰ দৰে তেওঁৰ ভূমিকা হৈছে " পৃথিৱীখনক আলোকিত কৰা ", তেওঁৰ ক্ষেত্ৰত, ঐশ্বৰিক ন্যায়ৰ সৈতে। যীচুৱে উভতি অহাৰ দিনা সাতখন সভাৰ নামেৰে প্ৰতীকিত সকলো যুগৰ পৰা তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক পুনৰুত্থান কৰিব (মৃত্যুৰ নামেৰে সম্পূৰ্ণ ক্ষণিকৰ বিনাশৰ পিছত পুনৰুত্থান কৰিব বা পুনৰুত্থান কৰিব) । এই গৌৰৱময় প্ৰসংগত তেওঁ আৰু তেওঁৰ বিশ্বাসী মনোনীতসকলৰ বাবে তেওঁ নিজকে " ঈশ্বৰৰ বাক্য " হিচাপে উপস্থাপন কৰে যাৰ প্ৰতীক " চোকা দুধাৰী তৰোৱাল " ইব্ৰী ১৪ ত উল্লেখ কৰা হৈছে। ৪:১২. এই ঘণ্টাটোৱেই হৈছে এই তৰোৱালে জীৱন আৰু মৃত্যু দিব, বাইবেলত লিখা এই ঐশ্বৰিক বাক্যক দেখুওৱা বিশ্বাস অনুসৰি যিটো প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৩ পদত ঈশ্বৰৰ " দুজন সাক্ষী " হিচাপে প্ৰতীকিত কৰা হৈছে। মানুহৰ ক্ষেত্ৰত কেৱল মুখৰ ৰূপেহে ইহঁতক চিনাক্ত কৰে আৰু ইহঁতক পৃথক কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে; সেয়েহে ই হৈছে উৎকৃষ্টভাৱে চিনাক্তকৰণৰ উপাদান। এই দৰ্শনত ঈশ্বৰে লক্ষ্য প্ৰসংগৰ লগত নিজৰ মুখখনো খাপ খুৱাই লয়। দানিয়েলত, দৰ্শনত, ঈশ্বৰে তেওঁৰ মুখখনক " বিজুলী " গ্ৰীক দেৱতা জিউছৰ সাধাৰণ প্ৰতীক দ্বাৰা প্ৰতীকিত কৰিছে, কাৰণ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ শত্ৰু হ'ব ৰজা চতুৰ্থ এন্টিঅ'কাছৰ গ্ৰীক চেলুচিড লোকসকল, যিয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী পূৰণ কৰিছিল - ১৬৮ চনত । এইটো সঁচা যে পবিত্ৰ ঐশ্বৰিক বিশ্ৰামবাৰৰ যিকোনো পৰ্যবেক্ষকক পৃথিৱীৰ পৰা নিৰ্মূল কৰাৰ এই শেষ প্ৰচেষ্টাই সম্ৰাট প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চত প্ৰতিষ্ঠা কৰা "অজয় সূৰ্য্যৰ দিন"ক সন্মান জনোৱাৰ সপক্ষে বিদ্ৰোহী সংগ্ৰামৰ শিখৰ গঠন কৰে । ২০৩০ চনৰ বসন্তৰ প্ৰথম দিনটোত।
১৭ পদ: “ মই তেওঁক দেখি মৃত যেন তেওঁৰ ভৰিৰ ওচৰত পৰিলোঁ, তেওঁ মোৰ ওপৰত সোঁহাতখন ৰাখি ক’লে, ‘ভয় নকৰিবা! ’”
এইদৰে প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰি যোহনে কেৱল সেইসকলৰ ভাগ্যৰ আগতীয়াকৈ অনুমান কৰি আছে যিসকলে তেওঁৰ উভতি অহাৰ সময়ত তেওঁৰ সন্মুখীন হ’ব। দানিয়েলে একে ধৰণৰ আচৰণ কৰিছিল আৰু দুয়োটা ক্ষেত্ৰতে যীচুৱে তেওঁৰ দাস, তেওঁৰ বিশ্বাসী দাসক আশ্বস্ত আৰু শক্তিশালী কৰে। " তেওঁৰ সোঁহাত " তেওঁৰ আশীৰ্বাদ নিশ্চিত কৰে আৰু তেওঁৰ বিশ্বাসযোগ্যতাত আনটো শিবিৰৰ বিদ্ৰোহীসকলৰ দৰে নিৰ্বাচিতজনৰ প্ৰেমৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ অহা ঈশ্বৰক ভয় কৰাৰ কোনো কাৰণ নাই। " ভয় নকৰিবা " অভিব্যক্তিটোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৭ পদৰ প্ৰথম দূতৰ এই এডভেন্টিষ্ট বাৰ্তাৰ দ্বাৰা ১৮৪৩ চনৰ পৰা বৈশিষ্ট্যযুক্ত চূড়ান্ত প্ৰসংগটোক নিশ্চিত কৰে: " আৰু তেওঁ উচ্চ মাতেৰে ক'লে, ঈশ্বৰক ভয় কৰা আৰু তেওঁক মহিমা কৰা , কিয়নো তেওঁৰ বিচাৰৰ সময় আহি পৰিছে; আৰু আকাশ আৰু পৃথিৱী, সাগৰ আৰু পানীৰ ফোয়াৰা সৃষ্টি কৰা তেওঁক পূজা কৰা। "; অৰ্থাৎ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ।
১৮ পদ: “ মই প্ৰথম আৰু শেষ আৰু জীৱিত। মই মৃত আছিলো, আৰু চোৱা, মই চিৰকাল জীয়াই আছো ।
সঁচাকৈয়ে চয়তান, পাপ আৰু মৃত্যুৰ ওপৰত বিজয়ী যীচুৱেই এই শব্দবোৰত কথা কয়। তেওঁৰ বাক্য " প্ৰথম আৰু শেষ " ভৱিষ্যদ্বাণীত সামৰি লোৱা সময়ৰ আৰম্ভণি আৰু শেষৰ বাৰ্তাক নিশ্চিত কৰে, কিন্তু একে সময়তে, যীচুৱে তেওঁৰ ঐশ্বৰিকতাক নিশ্চিত কৰে যিয়ে তেওঁৰ মানৱ জীৱৰ প্ৰথমৰ পৰা শেষলৈকে জীৱন দিছিল। যিজনে " মৃত্যুৰ চাবি ধৰি ৰাখে " তেওঁৰ কোনে জীয়াই থাকিব লাগিব আৰু কোনে মৰিব লাগিব সেইটো নিৰ্ণয় কৰাৰ ক্ষমতা আছে। তেওঁৰ উভতি অহাৰ ঘণ্টাটো হ'ল যেতিয়া তেওঁৰ পবিত্ৰসকলক পুনৰুত্থান কৰা হ'ব প্ৰকাশিত বাক্য ২০:৬ অনুসৰি " খ্ৰীষ্টত ধন্য মৃত লোকসকলৰ বাবে " সংৰক্ষিত " প্ৰথম পুনৰুত্থান "ত। আহক আমি গ্ৰীক আৰু ৰোমান ঐতিহ্যৰ ভুৱা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ পৰম্পৰাৰ সকলো মিথ খালী কৰি বুজি পাওঁ যে " মৃতকৰ বাসস্থান " হৈছে কেৱল পৃথিৱীৰ মাটি যিয়ে মৃতক ধূলিলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছে, আদিপুস্তক ৩:১৯ত লিখা অনুসৰি: " আপোনাৰ মুখৰ ঘামত আপুনি পিঠা খাব, যেতিয়ালৈকে আপুনি মাটিলৈ উভতি নাযায়, য'ৰ পৰা আপোনাক লৈ যোৱা হৈছিল; আপোনাৰ বাবে ধূলি, আৰু ধূলিলৈ ঘূৰি আহিব স্বৰ্গত থকা ঈশ্বৰৰ স্বৰ্গদূত ।
ভৱিষ্যতৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাৰ্তা নিশ্চিত কৰা হৈছে
১৯ পদ: “ এতেকে তুমি যি দেখিছা, আৰু যি আছে, আৰু পৰৱৰ্তী সময়ত হ’ব, সেই বিষয়ে লিখা। ”
এই সংজ্ঞাত যীচুৱে খ্ৰীষ্টান যুগৰ সমগ্ৰ সময়ৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক আৱৰণ নিশ্চিত কৰিছে, যিটো তেওঁৰ মহিমাত ঘূৰি অহাৰ লগে লগে শেষ হ’ব। এপষ্টোলিক সময় " যিটো আপুনি দেখিছে ," এই অভিব্যক্তিৰ দ্বাৰা আবৃত আৰু ঈশ্বৰে এইদৰে যোহনক এপষ্টোলিক সেৱাৰ প্ৰামাণিক প্ৰত্যক্ষদৰ্শী হিচাপে নিৰ্ধাৰণ কৰিছে। তেওঁ প্ৰকাশিত বাক্য ২:৪ পদত উল্লেখ কৰা মনোনীতজনৰ " প্ৰথম প্ৰেম "ৰ সাক্ষী হৈছিল। "... যিবোৰ আছে " এই এপষ্টোলিক সময়ৰ শেষৰ বিষয়ে যোহন জীয়াই আছে আৰু সক্ৰিয় হৈ আছে। "... , আৰু ইয়াৰ পিছত আহিবলগীয়াবোৰ " য়ে যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ সময়লৈকে, আৰু তাৰ পিছত, সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ শেষলৈকে পূৰ্ণ হ'বলগীয়া ধৰ্মীয় পৰিঘটনাসমূহক সূচায়।
২০ পদ: “ তুমি মোৰ সোঁহাতে দেখা সাতটা তৰাৰ ৰহস্য আৰু সাতটা সোণৰ দীপাধাৰৰ ৰহস্য। সাতটা তৰা সাতটা মণ্ডলীৰ স্বৰ্গদূত আৰু সাতটা দীপদণ্ড সাতটা মণ্ডলী। ”
" সাতটা সভাৰ দূত " এই সাতটা যুগৰ সকলোৰে নিৰ্বাচিত। কাৰণ গ্ৰীক ভাষাৰ "aggelos" ৰ পৰা " angel ," শব্দটোৰ অৰ্থ হৈছে দূত, আৰু ই স্বৰ্গীয় স্বৰ্গদূতসকলক বুজায় যদিহে "স্বৰ্গীয়" শব্দটোৱে ইয়াক নিৰ্দিষ্ট কৰিবলৈ আহে। ঠিক তেনেদৰে মোৰ ধাৰাবাহিকত সন্দেহ কৰা " সাতটা লেম্পষ্টেণ্ড " আৰু " সাতটা বিধানসভা " ইয়াত একত্ৰিত হৈছে। আত্মাই সেয়েহে মোৰ ব্যাখ্যাক নিশ্চিত কৰে: " সাতটা লেম্পষ্টেণ্ড " য়ে " সাতটা সভা " ৰ নামেৰে নিৰ্ধাৰিত সাতটা যুগত ঈশ্বৰৰ পোহৰৰ পবিত্ৰকৰণক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে ।
প্ৰকাশিত বাক্য ২: খ্ৰীষ্টৰ সমাবেশ
আৰম্ভণিৰ পৰা ১৮৪৩ চনলৈকে
চিঠিৰ বিষয়বস্তুত আমি প্ৰকাশিত ২ পদত ৯৪ আৰু ১৮৪৩ চনৰ মাজৰ সময়ক লক্ষ্য কৰি চাৰিটা বাৰ্তা আৰু ৩ পদত ১৮৪৩-৪৪ চনৰ পৰা ২০৩০ চনলৈকে সময়ক সামৰি লোৱা তিনিটা বাৰ্তা পাওঁ । আৰু লোকসকলৰ বিচাৰ কৰিছিল; খ্ৰীষ্টান অনুগ্ৰহৰ যুগৰ আৰম্ভণি আৰু অন্ত। প্ৰকাশিত বাক্য ২, অধ্যায়ৰ শেষত, আত্মাই "খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ এডভেন্টিষ্ট বিষয়বস্তু"ৰ আৰম্ভণিৰ উদগনি দিয়ে যিয়ে দানত পূৰ্ব-প্ৰতিষ্ঠিত ১৮২৮ চনৰ তাৰিখটোক লক্ষ্য কৰি লৈছে। ১২:১১। লগতে, একেৰাহে সময়ৰ লগে লগে প্ৰকাশিত বাক্যৰ ৩ নং অধ্যায়ৰ আৰম্ভণিক ১৮৪৩ চনৰ তাৰিখৰ সৈতে বৈধভাৱে জড়িত কৰিব পাৰি যিয়ে এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ আৰম্ভণি কৰিছিল। পৰীক্ষা কৰা প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসক অনুমোদন দিবলৈ এটা অভিযোজিত বাৰ্তা আহিছে: " আপুনি মৃত ।" এই ব্যাখ্যাবোৰৰ প্ৰয়োজন আছিল দানিয়েলত স্থাপন কৰা তাৰিখবোৰৰ লগত বাৰ্তাবোৰৰ সংযোগ নিশ্চিত কৰিবলৈ। কিন্তু প্ৰকাশিত বাক্যৰ দৰ্শনে খ্ৰীষ্টান যুগৰ আৰম্ভণিৰ বিষয়ে এনে প্ৰকাশ আনে যিবোৰ দানিয়েলে বিকশিত কৰা নাছিল। আমাৰ গোটেই যুগত যীচুৱে তেওঁৰ দাসসকলক সম্বোধন কৰা চিঠি বা বাৰ্তাই বহুতো খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসীক চিন্তিত কৰা মিছা আৰু বিভ্ৰান্তিকৰ ভ্ৰমৰ ধৰ্মীয় ভুল বুজাবুজি দূৰ কৰে। আমি তাত তেওঁৰ বৈধ দাবী আৰু তেওঁৰ সদায় ন্যায্য তিৰস্কাৰৰ সৈতে প্ৰকৃত যীচুক বিচাৰি পাওঁ। ২ নং পুনৰীক্ষণৰ চাৰিখন চিঠিয়ে ক্ৰমাগতভাৱে ৯৪ আৰু ১৮৪৩ চনৰ ভিতৰত অৱস্থিত চাৰিটা সময়ক লক্ষ্য কৰি লৈছে।
১ম সময়ছোৱা : ইফিচ
৯৪ চনত খ্ৰীষ্টৰ সমাবেশ আৰম্ভ কৰাৰ শেষ সাক্ষী
১ পদ: “ আৰু ইফিচত থকা মণ্ডলীৰ দূতক লিখক : যিজনে সাতটা তৰা সোঁহাতে ধৰি আছে, যিজনে সাতটা সোণৰ দীপাধাৰৰ মাজত খোজ কাঢ়িছে, তেওঁ এই কথা কৈছে: ”
ইফিচ নামেৰে , প্ৰথম, অনুবাদৰ পৰা গ্ৰীক "ইফিচিছ" যাৰ অৰ্থ হৈছে আৰম্ভ কৰা, ঈশ্বৰে খ্ৰীষ্টৰ সমাবেশ আৰম্ভ কৰাৰ সময়ত, ৰোমান সম্ৰাট ডমিটিয়ানৰ সময়ত তেওঁৰ দাসসকলৰ সৈতে কথা পাতে (৮১-৯৬)। এইদৰে আত্মাই সেই সময়ক লক্ষ্য কৰি লয় যেতিয়া যোহনে ঈশ্বৰৰ পৰা তেওঁ আমাক বৰ্ণনা কৰা প্ৰকাশ লাভ কৰে। তেওঁ অলৌকিকভাৱে জীয়াই থকা শেষ পাঁচনি আৰু তেওঁ নিজৰ দ্বাৰা যীচু খ্ৰীষ্টৰ সমাবেশ আৰম্ভ কৰাৰ শেষ প্ৰত্যক্ষদৰ্শীক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। ঈশ্বৰে তেওঁৰ ঐশ্বৰিক শক্তিক স্মৰণ কৰে; তেওঁৰ আশীৰ্বাদৰ প্ৰতীক , তেওঁৰ নিৰ্বাচিত " তৰা " সকলৰ জীৱন , যাৰ কৰ্মক তেওঁ বিচাৰ কৰে, তেওঁলোকৰ বিশ্বাসৰ ফল । গোচৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি তেওঁ আশীৰ্বাদ বা গালি পাৰে। ঈশ্বৰে " খোজ কাঢ়ে ", বুজিব যে তেওঁ নিজৰ প্ৰকল্পৰ সময়ত প্ৰজন্মৰ পিছত প্ৰজন্ম তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ জীৱন আৰু তেওঁ সংগঠিত বা যুদ্ধ কৰা জগতৰ পৰিঘটনাসমূহৰ লগত আগবাঢ়ি যায়: " আৰু তেওঁলোকক মই তোমালোকক আজ্ঞা দিয়া সকলো পালন কৰিবলৈ শিকাওক । আৰু চোৱা, মই তোমালোকৰ লগত সদায়, যুগৰ শেষলৈকে তেওঁলোকৰ বাবে তেওঁ আগতীয়াকৈ যুগুত কৰা কামবোৰ সম্পন্ন কৰক: " কিয়নো আমি খ্ৰীষ্ট যীচুত সৎকৰ্মৰ কাৰণে সৃষ্টি কৰা তেওঁৰ কার্য, যিবিলাক ঈশ্বৰে আগতীয়াকৈ প্ৰস্তুত কৰিছিল, যাতে আমি সেইবোৰত চলিব পাৰো।" ইফিচ. 2:10." আৰু তেওঁলোকে সাত যুগৰ প্ৰতিটোতে প্ৰয়োজনীয় বিশেষ পৰিস্থিতিৰ সৈতে খাপ খাব লাগিব। কাৰণ " ইফিচ " ত দিয়া পাঠটো সাত যুগৰ বাবে বৈধ; " সাতটা তৰা তেওঁৰ সোঁহাতত ধৰি " তেওঁ পৰিবলৈ দিব পাৰে আৰু মাটিত পৰিব পাৰে, যিবোৰ বিদ্ৰোহী খ্ৰীষ্টানসকলৰ বিষয়ে তেলেৰে ভৰা হওক, ঐশ্বৰিক আত্মাৰ প্ৰতীক।
২ পদ: “ মই জানো তোমালোকৰ কৰ্ম, তোমাৰ পৰিশ্ৰম আৰু তোমাৰ ধৈৰ্য্য, মই জানো যে তুমি দুষ্টক সহ্য কৰিব নোৱাৰা, যিসকলে নিজকে পাঁচনি নহয় বুলি কয়, তেওঁলোকক পৰীক্ষা কৰি পৰীক্ষা কৰিলা মিছলীয়াক বিচাৰি পালে; »
সাৱধান! ক্ৰিয়াৰ কালৰ অত্যন্ত গুৰুত্বপূৰ্ণ কাৰণ ইয়াৰ দ্বাৰা এপষ্টোলিক যুগত লক্ষ্য সময় নিৰ্ধাৰণ কৰা হয়। এই পদত বৰ্তমান কালত সংযুক্ত ক্ৰিয়াই ৯৪ বছৰক বুজায়, আনহাতে ভূতকালত থকা ক্ৰিয়াবোৰে ৰোমান সম্ৰাট নীৰোৰ দ্বাৰা হোৱা নিৰ্যাতনৰ সময়ক বুজায়, যিটো ৬৫ৰ পৰা ৬৮ বছৰৰ ভিতৰত।
৯৪ চনত খ্ৰীষ্টানসকলে এতিয়াও অক্ষত আৰু অবিকৃত সত্যক ভাল পায় আৰু তেওঁলোকে " দুষ্ট " পৌত্তলিকসকলক ঘৃণা কৰে, বিশেষকৈ তেওঁলোকৰ মাজত সেই সময়ৰ আধিপত্যশীল ৰোমানসকলক। ইয়াৰ এটা কাৰণ আছে: যীচু খ্ৰীষ্টই শিকোৱা সত্যৰ আন বহুতো প্ৰাচীন সাক্ষীৰ দৰে পাঁচনি যোহন এতিয়াও জীয়াই আছে। " মিছলীয়া " সকলক এইদৰে সহজেই মুখা খুলিব পাৰি। কাৰণ প্ৰতিটো যুগত ৰূপান্তৰিত নোহোৱা ঘাঁহবোৰ ভাল শস্যৰ লগত মিহলি হ’বলৈ চেষ্টা কৰে, কাৰণ ঈশ্বৰৰ ভয় এতিয়াও বেছি, আৰু পৰিত্ৰাণৰ বাৰ্তা প্ৰলোভনমূলক আৰু আকৰ্ষণীয়। তেওঁলোকে মিছা ধাৰণা মতবাদত প্ৰৱেশ কৰে। কিন্তু সত্যৰ প্ৰেমৰ পৰীক্ষাত তেওঁলোক বিফল হয় আৰু প্ৰকৃততে জ্ঞানপ্ৰাপ্ত নিৰ্বাচিতসকলে মুখা খুলি দিয়ে। তেনেদৰে, এপষ্টোলিক যুগৰ অতীতৰ সন্দৰ্ভত, " আপুনি পৰীক্ষা কৰিছে ," আত্মাই মনত পেলাইছে যে কেনেকৈ মৃত্যুৰ পৰীক্ষাই মিছা খ্ৰীষ্টানসকলৰ প্ৰতাৰণামূলক মুখাখন তললৈ নমাই আনিছিল, এই পদত লক্ষ্য কৰি লোৱা প্ৰকৃত " মিছলীয়া "সকলক, ৬৫ আৰু ৬৮ চনৰ ভিতৰত, যেতিয়া নীৰোৱে খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিতসকলক তেওঁৰ কলচিয়ামত বন্য জন্তুবোৰৰ ওচৰত প্ৰদান কৰিছিল, বাসিন্দাসকলক ৰক্তাক্ত দৃশ্য আগবঢ়াবলৈ ৰোম। কিন্তু মন কৰক, যীচুৱে এটা অতীত যুগৰ এই উদ্যমক উদগনি দিছে।
৩ পদ: “ যে তোমালোকৰ অধ্যৱসায় আছে, যে তুমি মোৰ নামৰ কাৰণে কষ্ট ভোগ কৰা, আৰু ক্লান্ত হোৱা নাই। ”
ইয়াত আকৌ ক্ৰিয়া সংযোজনৰ কালবোৰলৈ মন কৰক!
যদি অধ্যৱসায়ৰ সাক্ষ্য এতিয়াও সংৰক্ষিত হৈ থাকে, তেন্তে দুখৰ সাক্ষ্য আৰু নাই। আৰু ঈশ্বৰে সেই দুখ-কষ্টৰ গ্ৰহণযোগ্যতাক মনত পেলাবলৈ বাধ্য, যিটো প্ৰায় ৩০ বছৰ আগতে, ৬৫ৰ পৰা ৬৮ বছৰৰ ভিতৰত, যেতিয়া ৰক্তপিপাসু ৰোমান নীৰোৱে খ্ৰীষ্টানসকলক তেওঁৰ বিকৃত আৰু দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত লোকসকলক দৰ্শনীয় ৰূপত আগবঢ়াইছিল, তেতিয়া প্ৰকাশ পাইছিল আৰু উচ্চমানৰভাৱে সন্মানিত হৈছিল। সেই সময়তে নিৰ্বাচিত শিবিৰটোৱে তেওঁৰ " নামত " " কষ্ট " ভোগ কৰিছিল আৰু " ভাগৰুৱা হোৱা নাছিল ।"
৪ পদ: “ তথাপিও তোমাৰ বিৰুদ্ধে মোৰ এইটো আছে যে তুমি তোমাৰ প্ৰথম প্ৰেম এৰিলা। ”
প্ৰস্তাৱিত ভাবুকি অধিক নিখুঁত হৈ পৰে আৰু নিশ্চিত হয়। এই সময়ত খ্ৰীষ্টানসকল বিশ্বাসী, কিন্তু নীৰোৰ অধীনত প্ৰদৰ্শিত উদ্যম দুৰ্বল হৈছে বা এতিয়া নাই; যীচুৱে যিটোক " প্ৰথম প্ৰেম হেৰুৱাই পেলোৱা " বুলি কয়, এইদৰে ৯৪ চনৰ বাবে দ্বিতীয় প্ৰেমৰ অস্তিত্বৰ ইংগিত দিয়ে, যিটো প্ৰথম প্ৰেমতকৈ বহুত কম।
৫ পদ: “ এতেকে তুমি ক’ৰ পৰা পতিত হৈছে, সেই কথা মনত ৰাখিবা, আৰু অনুতাপ কৰা আৰু প্ৰথম কামবোৰ কৰা ;
কেৱল সত্যক সন্মান বা স্বীকাৰ কৰিলেই পৰিত্ৰাণ পোৱা নাযায়। ঈশ্বৰে যিসকলক ৰক্ষা কৰে তেওঁলোকৰ পৰা অধিক দাবী কৰে যাতে তেওঁলোকক অনন্তকালৰ বাবে তেওঁৰ সংগী হিচাপে গঢ়ি তুলিব পাৰে। অনন্ত জীৱনৰ ওপৰত বিশ্বাসৰ অৰ্থ হৈছে প্ৰথম জীৱনৰ বিমুদ্ৰাকৰণ। মথি ১৬:২৪-২৬ পদৰ মতে যীচুৰ বাৰ্তা চিৰকাল একেই থাকে: " তেতিয়া যীচুৱে তেওঁৰ শিষ্যসকলক ক'লে, 'যদি কোনোবাই মোৰ পিছত আহিব বিচাৰে, তেন্তে তেওঁ নিজকে অস্বীকাৰ কৰক আৰু নিজৰ ক্ৰুচ লৈ মোৰ অনুসৰণ কৰক। কিয়নো যিয়ে নিজৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিব বিচাৰে, তেওঁ সেই প্ৰাণ হেৰুৱাব, কিন্তু যি কোনোৱে মোৰ কাৰণে নিজৰ প্ৰাণ হেৰুৱাব, তেওঁ সেই প্ৰাণ হেৰুৱাব। কিয়নো যদি তেওঁ সমগ্ৰ জগতখন লাভ কৰে আৰু নিজৰ প্ৰাণ হেৰুৱায়, তেন্তে ইয়াৰ কি লাভ হ'ব? বা মানুহে নিজৰ আত্মাৰ বিনিময়ত কি দিব? '" " মমবাতি " ৰ দ্বাৰা প্ৰতীকিত হোৱা তেওঁৰ আত্মাক কাঢ়ি নিয়াৰ ভাবুকিটোৱে দেখুৱাইছে যে, ঈশ্বৰৰ বাবে প্ৰকৃত বিশ্বাস আত্মাৰ ওপৰত আবদ্ধ হৈ থকা কেৱল লেবেল হোৱাৰ পৰা বহু দূৰত। ইফিচৰ সময়ত ঈশ্বৰৰ আত্মাৰ প্ৰতীকী লেম্পষ্টেণ্ড পূবত, খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ জন্ম হোৱা জেৰুজালেমত আৰু গ্ৰীচ আৰু বৰ্তমানৰ তুৰস্কত পৌলে প্ৰতিষ্ঠা কৰা মণ্ডলীবোৰত আছিল। এই ধৰ্মীয় কেন্দ্ৰটো অতি সোনকালে পশ্চিমলৈ স্থানান্তৰিত হ’ব, মূলতঃ ইটালীৰ ৰোমলৈ।
৬ পদ: “ তথাপিও তোমালোকৰ এই কথা আছে যে তোমালোকে নিকোলাইতীয়াসকলৰ কৰ্মক ঘৃণা কৰা, যি কৰ্মক মইও ঘৃণা কৰো। ”
এই পত্ৰখনত ৰোমানসকলক প্ৰতীকীভাৱে নামকৰণ কৰা হৈছে, " দুষ্ট ": " নিকোলাইটান ," যাৰ অৰ্থ হৈছে, বিজয়ী লোক বা বিজয়ৰ লোক, অৰ্থাৎ সেই সময়ৰ আধিপত্যশীল। গ্ৰীক ভাষাত "নাইক" শব্দটোৱেই হৈছে ব্যক্তিত্বৰ বিজয়ৰ নাম। তেন্তে " নিকোলাইতাসকলৰ কৰ্ম " ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ মনোনীতসকলে কি ঘৃণা কৰে? পৌত্তলিকতা আৰু ধৰ্মীয় সমন্বয়। তেওঁলোকে পৌত্তলিক দেৱতাৰ গোটক সন্মান জনায়, যাৰ ভিতৰত আটাইতকৈ ডাঙৰ দেৱতাৰ সপ্তাহৰ এটা দিন তেওঁলোকৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰা হয়। সপ্তাহৰ সাত দিনৰ বাবে আমাৰ সৌৰজগতৰ সাতটা তৰা, গ্ৰহ বা তৰাৰ নাম উল্লেখ কৰা আমাৰ বৰ্তমানৰ কেলেণ্ডাৰখন ৰোমান ধৰ্মৰ প্ৰত্যক্ষ উত্তৰাধিকাৰ। আৰু "অজিত সূৰ্য্য"ৰ প্ৰতি উৎসৰ্গিত প্ৰথম দিনটোৰ কাল্টে সময়ত, ৩২১ চনৰ পৰা, সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক ৰোমানসকলৰ ধৰ্মীয় "কৰ্ম " ঘৃণা কৰাৰ এক বিশেষ কাৰণ দিব।
৭ পদ: “ যিজনৰ কাণ আছে, তেওঁ শুনা হওক যে আত্মাই মণ্ডলীবোৰক কি কয়: যিজনে জয়ী হ’ব, তেওঁক মই ঈশ্বৰৰ স্বৰ্গৰ মাজত থকা জীৱন গছৰ ফল খাবলৈ দিম। ”
এই পদত দুটা বাৰ্তাই বিজয়ৰ পাৰ্থিৱ সময়ৰ কথা কয়, " যিজনে জয় কৰে ," আৰু তেওঁৰ পুৰস্কাৰৰ স্বৰ্গীয় সময়ৰ কথা।
এই সূত্ৰটোৱেই হৈছে ভৱিষ্যদ্বাণীটোৱে লক্ষ্য কৰি লোৱা সাতটা যুগৰ ভিতৰত এটা যুগৰ তেওঁৰ দাসসকলক যীচুৱে সম্বোধন কৰা শেষ বাৰ্তা। আত্মাই ইয়াক প্ৰতিটো যুগৰ বিশেষ পৰিস্থিতিৰ লগত খাপ খুৱাই লয়। ইফিচৰ যুগে ভৱিষ্যদ্বাণীই সামৰি লোৱা সময়ৰ আৰম্ভণি চিহ্নিত কৰে, গতিকে ঈশ্বৰে তেওঁৰ ওচৰত পাৰ্থিৱ ইতিহাসৰ আৰম্ভণিৰ ৰূপত চিৰন্তন পৰিত্ৰাণ উপস্থাপন কৰে। তাত যীচুৰ প্ৰতিমূৰ্তিটো উদগনি দিয়া হৈছিল সেই পাৰ্থিৱ বাগিচাখনৰ জীৱন গছজোপাৰ তলত যিটো ঈশ্বৰে নিৰ্দোষী আৰু বিশুদ্ধ মানুহক তাত স্থাপন কৰিবলৈ সৃষ্টি কৰিছিল। প্ৰকাশিত বাক্য ২২ পদত নতুন পৃথিৱীত বিজয়ী নিৰ্বাচিতসকলৰ সুখৰ বাবে নৱীকৃত এদনৰ এই পুনৰুদ্ধাৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে। সূত্ৰটোৱে প্ৰতিবাৰেই যীচু খ্ৰীষ্টই কেৱল তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক আগবঢ়োৱা অনন্ত জীৱনৰ এটা দিশৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে।
দ্বিতীয় পৰ্যায় : স্মিৰ্না
৩০৩ আৰু ৩১৩ চনৰ ভিতৰত শেষৰটো ৰোমান “সাম্ৰাজ্যবাদী” নিৰ্যাতন
৮ পদ: “ আৰু স্মিৰ্নাৰ মণ্ডলীৰ দূতলৈ লিখা : প্ৰথম আৰু শেষ, যি মৃত হৈ পুনৰ জীয়াই আছে, এই কথা কৈছে: ”
দ্বিতীয় আখৰৰ " Smyrna " নামেৰে , গ্ৰীক শব্দ "smurna" ৰ পৰা অনুবাদ কৰা যাৰ অৰ্থ " myrrh ", ঈশ্বৰে ৰোমান সম্ৰাট ডাইক্লেটিয়ানৰ নেতৃত্বত ভয়ংকৰ নিৰ্যাতনৰ সময়ক লক্ষ্য কৰি লৈছে। " গন্ধক " হৈছে যীচুৰ মৃত্যুৰ কিছু সময়ৰ আগতে তেওঁৰ ভৰিৰ সুগন্ধি দিয়া সুগন্ধি আৰু যিটো তেওঁৰ জন্মৰ সময়ত পূবৰ পৰা অহা মগীসকলে তেওঁৰ ওচৰলৈ প্ৰসাদ হিচাপে লৈ আহিছিল। এই অধ্যায়ত যীচুৱে পুনৰ আৱিষ্কাৰ কৰে প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ উদ্যম যিটো তেওঁ ৯৪ চনত আৰু বিচাৰি নাপালে। যিসকলে তেওঁৰ নামত মৰিবলৈ সন্মত হয় তেওঁলোকে নিশ্চয় জানিব যে যীচুৱে মৃত্যুক জয় কৰিছে, আৰু, পুনৰ জীৱিত হৈ, তেওঁ তেওঁলোকক নিজৰ বাবে কৰা ধৰণে পুনৰুত্থান কৰিবলৈ সক্ষম হ’ব। ভৱিষ্যদ্বাণীটো কেৱল খ্ৰীষ্টানসকলকহে উদ্দেশ্য কৰা হৈছে, যাৰ ভিতৰত যীচু নিজেই " প্ৰথম " প্ৰতিনিধি। তেওঁৰ ব্যক্তিত্বক তেওঁৰ দাসসকলৰ জীৱনৰ সৈতে আত্মসাৎ কৰি তেওঁক " শেষ " খ্ৰীষ্টানজনেও প্ৰতিনিধিত্ব কৰিব।
৯ পদ: “ মই তোমাৰ ক্লেশ আৰু দৰিদ্ৰতা (যদিও তুমি ধনী), আৰু যিসকলে ইহুদী বুলি কয়, কিন্তু চয়তানৰ নামঘৰ বুলি কয়, তেওঁলোকৰ নিন্দা মই জানো। ”
ৰোমানসকলৰ দ্বাৰা নিৰ্যাতিত খ্ৰীষ্টানসকলক তেওঁলোকৰ সম্পত্তিৰ পৰা বঞ্চিত কৰা হৈছিল আৰু বেছিভাগ সময়তে হত্যা কৰা হৈছিল। কিন্তু এই বস্তুগত আৰু শাৰীৰিক দৰিদ্ৰতাই তেওঁলোকক ঈশ্বৰৰ বিচাৰত বিশ্বাস কৰাৰ মাপকাঠীত আধ্যাত্মিকভাৱে ধনী কৰি তুলিছিল। আনহাতে, তেওঁ নিজৰ বিচাৰ লুকুৱাই থোৱা নাছিল আৰু অতি স্পষ্ট ভাষাত প্ৰকাশ কৰিছিল যে তেওঁ ইহুদী ধৰ্মক যি মূল্য দিছিল, যিয়ে যীচু খ্ৰীষ্টক পবিত্ৰ শাস্ত্ৰই ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা মচীহ হিচাপে স্বীকৃতি নিদিয়াৰ দ্বাৰা পৰিত্ৰাণৰ ঐশ্বৰিক মানদণ্ডক নাকচ কৰিছিল। ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা পৰিত্যক্ত ইহুদীসকলক চয়তান আৰু তেওঁৰ ভূতে দখল কৰিছিল আৰু তেওঁলোক ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ প্ৰকৃত মনোনীতসকলৰ বাবে " চয়তানৰ এটা ধৰ্মসভা " হৈ পৰিছিল।
১০ পদ: “ তোমালোকে যি দুখভোগ কৰিবলৈ ওলোৱা তাক লৈ ভয় নকৰিবা।চোৱা, চয়তানে তোমালোকৰ মাজৰ কিছুমানক কাৰাগাৰত পেলাই দিব, যাতে তোমালোকক পৰীক্ষা কৰা হ’ব, আৰু তোমালোকে দহ দিনৰ বাবে কষ্ট পাব।মৃত্যুৰ আগলৈকে বিশ্বাসী হৈ থাকা, আৰু মই তোমালোকক জীৱনৰ মুকুট দিম। ”
এই পদত চয়তানক ডাইক্লিটিয়ান, এই নিষ্ঠুৰ ৰোমান সম্ৰাট বুলি কোৱা হৈছে, তেওঁৰ সংশ্লিষ্ট "টেট্ৰাৰ্ক"সকলৰ সৈতে, যিসকলৰ খ্ৰীষ্টানসকলৰ প্ৰতি তীব্ৰ ঘৃণা আছিল , যাক তেওঁলোকে নিঃশেষ কৰিব বিচাৰিছিল। ঘোষিত নিৰ্যাতন বা " ক্লেশ " " দহ দিন " অৰ্থাৎ ৩০৩ আৰু ৩১৩ চনৰ ভিতৰত "দহ বছৰ" ধৰি চলিছিল । তেওঁলোকৰ মাজৰ কিছুমানক যিসকল অতি ধন্য শ্বহীদ হিচাপে " মৃত্যুৰ আগলৈকে বিশ্বাসী " আছিল, যীচুৱে " জীৱনৰ মুকুট " দিব ; অনন্ত জীৱন, তেওঁলোকৰ বিজয়ৰ চিন।
১১ পদ: “ যিজনৰ কাণ আছে, তেওঁ মণ্ডলীবোৰক আত্মাই কি কয়, তেওঁ শুনা হওক, যিজনে জয়ী হয়, তেওঁ দ্বিতীয় মৃত্যুৰ দ্বাৰা আঘাত নাপাব। ”
যুগৰ শেষৰ বাৰ্তাৰ বিষয়বস্তু হৈছে মৃত্যু। এইবাৰ আত্মাই আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে যিসকলে ঈশ্বৰৰ বাবে শ্বহীদ হোৱাৰ প্ৰথম মৃত্যু গ্ৰহণ নকৰে তেওঁলোকে, ইয়াৰ পৰা সাৰি যাব নোৱাৰাকৈয়ে, শেষ বিচাৰৰ "জুইৰ হ্ৰদ "ৰ " দ্বিতীয় মৃত্যু " ভোগ কৰিব লাগিব। এটা " দ্বিতীয় মৃত্যু " যিয়ে মনোনীতসকলক স্পৰ্শ নকৰে কাৰণ তেওঁলোকে চিৰকালৰ বাবে অনন্ত জীৱনত প্ৰৱেশ কৰিব।
৩য় পিৰিয়ড : পাৰ্গাম
৫৩৮ চনত ৰোমত পোপৰ শাসন প্ৰতিষ্ঠা হয়
১২ পদ: “ পাৰ্গামোচত থকা সমাজৰ দূতলৈ লিখা : চোকা, দুধাৰি তৰোৱাল থকাজনৰ এই কথাবোৰ হ’ল :
পাৰ্গাম নামেৰে ঈশ্বৰে আধ্যাত্মিক ব্যভিচাৰৰ সময়ক উদগনি দিয়ে ৷ Pergamum নামত , দুটা গ্ৰীক মূল, "pérao, আৰু gamos", "বিবাহ উলংঘা" হিচাপে অনুবাদ. পৃথিৱীৰ শেষলৈকে খ্ৰীষ্টান জনগোষ্ঠীক আঘাত কৰিবলগীয়া দুৰ্ভাগ্যৰ আৰম্ভণিৰ ভাগ্যৰ সময় । ৩১৩ চনৰ তাৰিখটোক লক্ষ্য কৰি পূৰ্বৰ যুগে ক্ষমতাৰ প্ৰৱেশ আৰু টেট্ৰাৰ্ক কনষ্টেণ্টিয়াছ ক্ল'ৰাছৰ পুত্ৰ আৰু মেক্সেন্টিয়াছৰ বিৰুদ্ধে বিজয়ী সম্ৰাট কনষ্টেণ্টাইন প্ৰথমৰ পৌত্তলিক ৰাজত্বৰ ইংগিত দিছিল । ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ সাম্ৰাজ্যবাদী আদেশৰ দ্বাৰা তেওঁ সপ্তম ঐশ্বৰিক দিন, আমাৰ বৰ্তমানৰ শনিবাৰৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ সাপ্তাহিক বিশ্ৰাম পৰিত্যাগ কৰিলে, তাৰ পৰিৱৰ্তে সেই সময়ত সৌৰ দেৱতা "ছল ইনভিক্টাছ", অবিজয়ী সূৰ্য্যৰ পৌত্তলিক পূজাৰ বাবে উৎসৰ্গিত প্ৰথম দিনটোক পছন্দ কৰিলে। তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰি খ্ৰীষ্টানসকলে "আধ্যাত্মিক ব্যভিচাৰ" কৰিছিল, যিটো ৫৩৮ চনৰ পৰা হ'ব, যিটো পাৰ্গাম যুগৰ লগত জড়িত ৰোমান পেপিজমৰ চৰকাৰী মানদণ্ড । অবিশ্বাসী খ্ৰীষ্টানসকলে সম্ৰাট প্ৰথম জাষ্টিনিয়ানে প্ৰতিষ্ঠা কৰা নতুন ধৰ্মীয় নেতা ভিজিলিয়াছক অনুসৰণ কৰে।এই চক্ৰান্তকাৰীজনে সম্ৰাটে বিয়া কৰাই দিয়া বেশ্যা থিয়ড’ৰাৰ সৈতে থকা সম্পৰ্কৰ সুযোগ লৈ তেওঁৰ নতুন সাৰ্বজনীন ধৰ্মীয় শক্তি অৰ্থাৎ কেথলিক ক্ষমতাই বৃদ্ধি কৰা এই পোপৰ পদটো লাভ কৰিছিল । এইদৰে, পাৰ্গাম নামেৰে ঈশ্বৰে "দেওবাৰ"ৰ প্ৰথাক নিন্দা কৰে, যিটো এটা নতুন নাম আৰু আধ্যাত্মিক ব্যভিচাৰৰ কাৰণ , যাৰ অধীনত কনষ্টেণ্টাইনৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা ex- "সূৰ্য্যৰ দিন" এটা ৰোমান খ্ৰীষ্টান গীৰ্জাই সন্মানিত হৈয়েই আছে। ই নিজকে যীচু খ্ৰীষ্ট বুলি দাবী কৰে আৰু ইয়াক দাবী কৰে, ইয়াৰ পোপৰ নেতাৰ উপাধিৰে, "ঈশ্বৰৰ পুত্ৰৰ ভাইকাৰ" (ঈশ্বৰৰ পুত্ৰৰ প্ৰতিস্থাপক বা বিকল্প), লেটিন ভাষাত "VICARIVS FILII DEI", যাৰ আখৰৰ সংখ্যা " ৬৬৬ "; প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৮ পদত " পশু " ৰ ধৰ্মীয় উপাদানৰ সৈতে সামঞ্জস্যপূৰ্ণ সংখ্যা । এইদৰে পাৰ্গাম নামৰ যুগটো আৰম্ভ হয় অসহিষ্ণু আৰু দখলকাৰী পোপৰ ৰাজত্বৰ পৰা যিয়ে অৱতাৰ লোৱা সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা তেওঁৰ সভাৰ মুৰব্বী উপাধি কাঢ়ি লৈ যায়, দানৰ মতে। ৮:১১; ইফিচ. ৫:২৩: " কিয়নো স্বামী পত্নীৰ মূৰ, খ্ৰীষ্ট যেনেকৈ মণ্ডলীৰ মূৰ, যি তেওঁৰ শৰীৰ আৰু যাৰ ত্ৰাণকৰ্তা। " কিন্তু সাৱধান! এই কাৰ্য্য স্বয়ং ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত। বাস্তৱত তেওঁৱেই আনুষ্ঠানিকভাৱে অবিশ্বাসী হৈ পৰা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মক প্ৰত্যাহাৰ কৰি পোপৰ শাসনৰ হাতত তুলি দিয়ে। এই শাসন ব্যৱস্থাৰ অহংকাৰক , ডেনত নিন্দা কৰা । ৮:২৩, ইমান দূৰলৈকে গৈছে যে ইয়াক ঈশ্বৰে স্থাপন কৰা " সময় আৰু বিধান সলনি কৰিবলৈ " উদ্যোগ ল'বলৈ বাধ্য কৰাইছে , ব্যক্তিগতভাৱে, দানৰ মতে। ৭:২৫। আৰু তদুপৰি, কোনো মানুহক আধ্যাত্মিকভাৱে "পিতৃ" বুলি নক'বলৈ দিয়া সতৰ্কবাণীক তুচ্ছজ্ঞান কৰি তেওঁ নিজকে "পৰম পবিত্ৰ পিতৃ" বুলি উপাসনা কৰিছে, এইদৰে নিজকে সৃষ্টিকৰ্তা-বিধায়ক ঈশ্বৰৰ ওপৰত উন্নীত কৰিছে, আৰু তেওঁ এদিন ইয়াক আৱিষ্কাৰ কৰিব, পুৰস্কাৰ দিব: "আৰু পৃথিৱীত কাকো তোমালোকৰ পিতৃ বুলি নাযাবা; কিয়নো তোমাৰ পিতৃ এজনেই, যি স্বৰ্গত আছে। (মথি ২৩:৯)।" এই মানৱ ৰজাৰ উত্তৰাধিকাৰী আছে যাৰ জৰিয়তে শাসন ব্যৱস্থা আৰু ইয়াৰ অতিমাত্ৰাসমূহ আটাইতকৈ ডাঙৰ, শক্তিশালী আৰু ন্যায়পৰায়ণ, প্ৰকৃত "পৰম পবিত্ৰ স্বৰ্গীয় পিতৃ"ৰ দ্বাৰা প্ৰগ্ৰেম কৰা বিচাৰৰ দিনলৈকে চলি থাকিব।
সম্ৰাট প্ৰথম জাষ্টিনিয়ান সেয়েহে ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰতি "ব্যভিচাৰী" বুলি গণ্য কৰা এই ধৰ্মীয় শাসন ব্যৱস্থা প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। সেয়েহে এই ক্ষোভৰ গুৰুত্ব ইতিহাসত চিহ্নিত কৰি খোদিত কৰিব লাগিছিল। ৫৩৫ আৰু ৫৩৬ চনত তেওঁৰ ৰাজত্বকালত দুটা বিশাল আগ্নেয়গিৰিৰ বিস্ফোৰণৰ তথ্য পোৱা গৈছিল, যিয়ে বায়ুমণ্ডল অন্ধকাৰ কৰি পেলাইছিল আৰু ৫৪১ চনত প্লেগৰ মাৰাত্মক মহামাৰীৰ সৃষ্টি কৰিছিল, যিটো ৭৬৭ চনলৈকে মৃত্যুমুখত পৰা নাছিল, ৫৯২ চনত আক্ৰমণৰ শিখৰত উপনীত হৈছিল ।
১৩ পদ: “ মই জানো যে তুমি ক’ত বাস কৰা, তাত চয়তানৰ সিংহাসন আছে। তুমি মোৰ নামত দৃঢ়তাৰে ধৰি ৰাখিছা আৰু মোৰ বিশ্বাসক অস্বীকাৰ কৰা নাই, আনকি তোমালোকৰ মাজত বধ হোৱা মোৰ বিশ্বাসী সাক্ষী আন্তিপাছৰ দিনতো, য’ত চয়তান বাস কৰে। ”
ভৱিষ্যদ্বাণীত " সিংহাসন " আৰু ইয়াৰ স্থানৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়া হৈছে কাৰণ ইয়াৰ খ্যাতি আৰু আজিও পাপীসকলে ইয়াক দিয়া সন্মানৰ বাবে। আকৌ এবাৰ "ৰোম"ই পুনৰ নিজৰ আধিপত্য লাভ কৰিছে, এইবাৰ এই মিছা খ্ৰীষ্টান আৰু সম্পূৰ্ণ পৌত্তলিক ধৰ্মীয় দিশটোৰ অধীনত। যিয়ে নিজকে ইয়াৰ "প্ৰতিস্থাপক" (বা ভাইকাৰ) বুলি দাবী কৰে, তেওঁ পোপে ঈশ্বৰৰ পৰাও লাভ নকৰে যে তেওঁ তেওঁক ব্যক্তিগতভাৱে সম্বোধন কৰে। ভৱিষ্যদ্বাণীৰ গ্ৰাহকজন নিৰ্বাচিত, পতিত নহয়, পৌত্তলিক আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ মহিমামণ্ডিত কৰা দখলকাৰীও নহয়। ৰোমান কেথলিক বিশ্বাসৰ এই উচ্চ স্থানটোৰ পোপৰ সিংহাসন ৰোমত আছে, লেটাৰান পেলেচত যিটো প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনে ৰোমৰ বিচপক উদাৰতাৰে আগবঢ়াইছিল। এই লেটাৰান পেলেচ মাউণ্ট কেলিয়াত অৱস্থিত, যিটো "ৰোমৰ সাতটা পাহাৰ"ৰ ভিতৰত এটা যিটো চহৰৰ দক্ষিণ-পূবত অৱস্থিত; চেলিয়া নামটোৰ অৰ্থ হ’ল: আকাশ। এই পাহাৰটো সাতটাৰ ভিতৰত আটাইতকৈ দীঘল আৰু ডাঙৰ, আয়তনৰ ফালৰ পৰা। লেটাৰান গীৰ্জাৰ ওচৰত, যিটোৱে আজিও প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, পোপ আৰু ইয়াৰ ধৰ্মগুৰুসকলৰ বাবে, বিশ্বৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কেথলিক গীৰ্জা, ৰোমৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ অবেলিস্ক থিয় হৈ আছে, য’ত ১৩টা আছে, ইয়াৰ উচ্চতা ৪৭ মিটাৰ। ৭ মিটাৰ মাটিৰ তলত আৱিষ্কাৰ কৰা আৰু তিনিটা ভাগত বিভক্ত কৰা এই স্থান ১৫৮৮ চনত পোপ পঞ্চম ছিক্সটাছে স্থাপন কৰে, যিয়ে একে সময়তে থিয়াটিৰা নামৰ পৰৱৰ্তী ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক যুগত ভেটিকান ৰাষ্ট্ৰৰ আধিপত্য সংগঠিত কৰিব । ইজিপ্তৰ সৌৰ পূজাৰ এই প্ৰতীকটোৰ ষ্টেলেত কনষ্টেণ্টাইনৰ প্ৰস্তাৱৰ কথা মনত পেলোৱা এটা বৃহৎ শিলালিপি আছে। বাস্তৱত তেওঁৰ পুত্ৰ দ্বিতীয় কনষ্টেন্টিয়াছেই পিতৃৰ মৃত্যুৰ পিছত ইয়াক মিচৰৰ পৰা ৰোমলৈ লৈ আহিছিল, কনষ্টেন্টিনোপললৈ আনিব বিচৰা পিতৃৰ এটা ইচ্ছা আংশিকভাৱে পূৰণ কৰিবলৈ। প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনৰ মহিমাৰ প্ৰতি এই সমৰ্পণ কনষ্টেণ্টাইনৰ পুত্ৰতকৈ ঈশ্বৰৰ আকাংক্ষাৰ বাবেহে বেছি । কাৰণ ইয়াৰ ওখ পেডেষ্টেলৰ সৈতে সমগ্ৰ অবেলিস্কটোৱে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা লিংকটো নিশ্চিত কৰে, যিয়ে প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনক "সূৰ্য্যৰ দিন"ৰ বাকী অংশ প্ৰতিষ্ঠা কৰা নাগৰিক কৰ্তৃত্ব কৰি তোলে , আৰু পোপ, সেই সময়ত ৰোমৰ খ্ৰীষ্টান গীৰ্জাৰ এজন সৰল বিচপ, ধৰ্মীয় কৰ্তৃপক্ষ, যিয়ে ধৰ্মীয়ভাৱে এই পৌত্তলিক দিনটো "দেওবাৰ" বা, প্ৰভুৰ দিন নামেৰে জাপি দিব। এই অবেলিস্কৰ ওপৰত চাৰিটা প্ৰকাশক চিহ্ন আছে যিবোৰ এই আৰোহী ক্ৰমত ইটোৱে সিটোক অনুসৰণ কৰে: ইয়াৰ বিন্দুত বহি থকা ৪টা সিংহ, চাৰিটা কাৰ্ডিনেল বিন্দুৰ ফালে মুখী, যাৰ ওপৰত সৌৰ ৰশ্মিৰে আগুৰি থকা চাৰিটা পৰ্বত, আৰু এই সমষ্টিটোৰ ওপৰত খ্ৰীষ্টান ক্ৰছৰ আধিপত্য আছে। চাৰিটা কাৰ্ডিনেল বিন্দুলৈ নিৰ্দেশিত, সিংহৰ প্ৰতীকে নিজৰ সাৰ্বজনীন শক্তিত ৰজাঘৰীয়াক নিৰ্ধাৰণ কৰে; যিয়ে দান.৭ আৰু ৮ পদত প্ৰকাশ পোৱা ইয়াৰ বৰ্ণনাক নিশ্চিত কৰে । এই সকলোবোৰ কথাই প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনৰ পৰা অৰ্থাৎ ৩১৩ চনৰ পৰা, তেওঁৰ বিজয়ৰ তাৰিখৰ পৰা ৰোমত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰা খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ প্ৰকৃত স্বৰূপ উন্মোচন কৰে । এই অবেলিস্ক আৰু ইয়াৰ প্ৰতীকসমূহে দান.৮:২৫ত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা চয়তানৰ দাসৰ " সফলতা "ৰ সাক্ষ্য দিয়ে , যিয়ে কনষ্টেণ্টাইন প্ৰথমৰ জৰিয়তে খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসক যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰে দৃঢ়ভাৱে নিন্দা কৰা ধৰ্মীয় সংমিশ্ৰণৰ আভাস দিবলৈ সক্ষম হৈছিল । এই প্ৰতীকবোৰৰ বাৰ্তাটো মই সামৰি লৈছো: "ক্ৰছ": খ্ৰীষ্টান বিশ্বাস; "সৌৰ ৰশ্মি": সৌৰ পূজা; "পৰ্বত": পাৰ্থিৱ শক্তি; "চাৰিটা সিংহ": সাৰ্বজনীন ৰজাঘৰীয়া আৰু শক্তি; "obelisk": মিচৰ, পাপ, যাত্ৰাৰ ফৰৌণৰ বিদ্ৰোহৰ পৰা, আৰু সূৰ্য্য দেৱতা আমোনৰ মূৰ্তিপূজা গঠন কৰা পাপৰ বাবে। ঈশ্বৰে এই মাপকাঠীসমূহ প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনে বিকশিত কৰা ৰোমান কেথলিক বিশ্বাসৰ ওপৰত আৰোপ কৰে। আৰু এই প্ৰতীকসমূহৰ লগত মিচৰৰ কাৰ্টুচৰ দ্বাৰা তেওঁ ৰোমৰ বিচপসকলৰ ধৰ্মীয় প্ৰতিশ্ৰুতিৰ ওপৰত নিজৰ বিচাৰ যোগ কৰে, যাক তেওঁ দুয়োটাকে অশুদ্ধ বুলি গণ্য কৰে; ইতিমধ্যে চহৰখনৰ ধৰ্মীয় ভাইসকলে তেওঁলোকক "পোপ" বুলি কয়। ইতিমধ্যে কনষ্টেণ্টাইনে নিজেই চৰ্চা আৰু সন্মান জনোৱা সৌৰ পূজাৰ সৈতে খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ সংযোগ, এটা ভয়ংকৰ অভিশাপৰ উৎপত্তিস্থল যিটো মানৱতাই, অহৰহ, পৃথিৱীৰ শেষলৈকে দিব। লেটাৰানৰ এই সিংহাসন ৰোমান সম্ৰাটসকলে প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা নকৰে, কাৰণ কনষ্টেণ্টাইন প্ৰথম ৰ পিছৰ পৰা তেওঁলোকে আৰু ৰোমত বাস নকৰে , বৰঞ্চ সাম্ৰাজ্যৰ পূবত, কনষ্টেন্টিনোপলত বাস কৰে। এইদৰে যীচু খ্ৰীষ্টই যোহনক দিয়া ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশক আওকাণ কৰি অসংখ্য মানুহ সৰ্বকালৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ ধৰ্মীয় প্ৰতাৰণাত বলি হয়। কিন্তু তেওঁলোকৰ অজ্ঞানতা দোষী কাৰণ তেওঁলোকে সত্যক ভাল নাপায় আৰু এইদৰে ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা নিজেই মিছা আৰু সকলো ধৰণৰ মিছলীয়াৰ হাতত তুলি দিয়া হয়। পাৰ্গাম যুগৰ জনসংখ্যাৰ শিক্ষাৰ অভাৱে সেই সময়ৰ একেৰাহে ৰোমান সম্ৰাটসকলে জাপি দিয়া আৰু সমৰ্থন কৰা পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাৰ সফলতাৰ ব্যাখ্যা দিয়ে। ইয়াৰ দ্বাৰা কিছুমান প্ৰকৃত নিৰ্বাচিত লোকে এই নতুন অবৈধ কৰ্তৃত্বক নাকচ আৰু প্ৰত্যাখ্যান কৰাত বাধা নাপায়; যাৰ ফলত যীচুৱে তেওঁলোকক তেওঁৰ প্ৰকৃত দাস হিচাপে চিনি পায়। নিৰ্বাচিতসকলৰ ৰোমান স্থান নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে, মন কৰিব যে আত্মাই তাত ৫৩৮ জন দাসক পায় যিসকলে দেওবাৰক সন্মান জনোৱাৰ সময়ত যীচুৰ নামত বিশ্বাস ৰাখিছিল। কিন্তু ৰোমৰ এই ঠাইত শেষৰ শ্বহীদ বা "বিশ্বাসী সাক্ষী" সকলক নীৰোৰ সময়তহে দেখা গৈছিল, ৬৫-৬৮ চনত আৰু ডাইক্লিটিয়ানৰ সময়ত ৩০৩ আৰু ৩১৩ চনৰ ভিতৰত । এই গ্ৰীক নামৰ অৰ্থ হৈছে: সকলোৰে বিৰুদ্ধে। ইয়াত যেন পাঁচনি পৌলক নামকৰণ কৰা হৈছে, যিজন এই চহৰত যীচু খ্ৰীষ্টৰ শুভবাৰ্তাৰ প্ৰথম ঘোষক আছিল য'ত তেওঁ শ্বহীদ হৈ মৃত্যুবৰণ কৰিছিল, মূৰ কাটিছিল, ৬৫ চনত, সম্ৰাট নীৰোৰ অধীনত। এইদৰে ঈশ্বৰে পোপসকলৰ "ঈশ্বৰৰ পুত্ৰৰ ভাইকাৰ" বুলি ভুৱা আৰু বিভ্ৰান্তিকৰ উপাধিটোক প্ৰত্যাহ্বান জনায়। প্ৰকৃত ভাইকাৰ আছিল বিশ্বাসী পৌল, আৰু অবিশ্বাসী ভিজিলিয়াছ নাছিল, তেওঁৰ কোনো উত্তৰাধিকাৰীও নাছিল।
সৰ্বশক্তিমান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে খ্ৰীষ্টান যুগৰ ধৰ্মীয় ইতিহাসৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ মুহূৰ্তবোৰ প্ৰকৃতিত খোদিত কৰিছে; যিবোৰ মুহূৰ্তত অভিশাপে খ্ৰীষ্টান জনসাধাৰণৰ বাবে গুৰুতৰ পৰিণতিৰ সৈতে তীব্ৰ চৰিত্ৰ লাভ কৰে। ইতিমধ্যে যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ সময়ত তেওঁৰ বাৰজন বিস্মিত আৰু বিস্মিত পাঁচনিসকলক গালীল সাগৰত হোৱা ধুমুহাত আয়ত্ত কৰাৰ প্ৰমাণ দিছিল; এটা ধুমুহা যিটো তেওঁ নিমিষতে শান্ত কৰি পেলালে, তেওঁৰ আদেশত। আমাৰ যুগত ৫৩৩ আৰু ৫৩৮ চনৰ মাজৰ সময়ছোৱাই এই বিশেষভাৱে অভিশপ্ত চৰিত্ৰ লাভ কৰিছিল, কিয়নো সম্ৰাট প্ৰথম জাষ্টিনিয়ান দ্বাৰা পোপৰ শাসন প্ৰতিষ্ঠা কৰি ঈশ্বৰে সম্ৰাট কনষ্টেণ্টাইন প্ৰথমে জাৰি কৰা আদেশ মানি চলা খ্ৰীষ্টানসকলক শাস্তি দিব বিচাৰিছিল , যিয়ে সপ্তাহৰ প্ৰথম দিনটোৰ বাকী থকা "অবিজয়ী সূৰ্য্যৰ দিন" বাধ্যতামূলক কৰি তুলিছিল, ৭ মাৰ্চৰ পৰা এই সময়ছোৱাত তেওঁৰ অভিশপ্ত হৈ ঈশ্বৰে দুটা আগ্নেয়গিৰি জাগ্ৰত কৰিছিল যিয়ে গ্ৰহটোৰ উত্তৰ গোলাৰ্ধক শ্বাসৰুদ্ধ কৰি পেলাইছিল আৰু দক্ষিণ গোলাৰ্ধত এন্টাৰ্কটিকালৈকেও লেখ-জোখ ৰাখিছিল । কেইমাহমানৰ ব্যৱধানত বিষুৱৰেখাৰ ইটোৱে সিটোৰ এন্টিপডত অৱস্থিত আন্ধাৰৰ প্ৰসাৰণ অতি ফলপ্ৰসূ আৰু অতি মাৰাত্মক আছিল। কোটি কোটি টন ধূলি বায়ুমণ্ডলত বিয়পি পৰিল, যাৰ ফলত মানুহবোৰ পোহৰ আৰু তেওঁলোকৰ সাধাৰণ খাদ্য শস্যৰ পৰা বঞ্চিত হ’ল। সূৰ্য্যই নিজৰ শিখৰত উপনীত হোৱা পূৰ্ণিমাৰ দৰে একে পোহৰ আগবঢ়াইছিল যিটো নিজেই সম্পূৰ্ণৰূপে নোহোৱা হৈ গৈছিল। ইতিহাসবিদসকলে এই সাক্ষ্য লক্ষ্য কৰিছে যাৰ মতে , জুলাই মাহৰ মাজভাগত বৰফৰ ধুমুহাৰ ফলত জাষ্টিনিয়ানৰ সেনাই অষ্ট্ৰগথৰ পৰা ৰোম পুনৰ দখল কৰে। "ক্ৰাকাট'য়া" নামৰ প্ৰথমটো আগ্নেয়গিৰি ইণ্ডোনেছিয়াত অৱস্থিত আৰু ৫৩৫ চনৰ অক্টোবৰ মাহত অকল্পনীয় মাত্ৰাৰে জাগ্ৰত হৈ ৫০ কিলোমিটাৰ দৈৰ্ঘ্যৰ পাহাৰীয়া অঞ্চল এটাক সামুদ্ৰিক অঞ্চললৈ ৰূপান্তৰিত কৰে। আৰু দ্বিতীয়টো, যাৰ নাম "ইলোপাংগো" মধ্য আমেৰিকাত অৱস্থিত আৰু ইয়াৰ বিস্ফোৰণ ৫৩৬ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত হৈছিল।
১৪ পদ: “ কিন্তু তোমাৰ বিৰুদ্ধে মোৰ কেইটামান কথা আছে, কিয়নো তোমাৰ তাত বিলিয়মৰ শিক্ষা গ্ৰহণ কৰা লোক আছে, যিসকলে বালকক ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলৰ আগত উজুটি খুৱাবলৈ, মূৰ্তিৰ বলি দিয়া বস্তু খাবলৈ আৰু যৌন অনৈতিকতা কৰিবলৈ শিকাইছিল। ”
আত্মাই ৰোমৰ আধ্যাত্মিক পৰিস্থিতিৰ বৰ্ণনা কৰিছে। ৫৩৮ চনৰ পৰা সেই সময়ৰ বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলে এটা ধৰ্মীয় কৰ্তৃত্ব প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ সাক্ষী হৈ আহিছে যাক ঈশ্বৰে ভাববাদী " বিলিয়াম "ৰ সৈতে তুলনা কৰিছে। এই মানুহজনে ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰিছিল যদিও লাভ আৰু পাৰ্থিৱ সামগ্ৰীৰ প্ৰলোভনত নিজকে প্ৰলোভিত হ’বলৈ দিছিল; ৰোমান পোপৰ শাসনে ভাগ কৰা সকলো বস্তু। তদুপৰি " বিলিয়মে " ইস্ৰায়েলৰ পতনৰ কাৰণ হ'ল " বালাক "ক তেওঁ ইয়াক নমাই আনিব পৰা উপায়সমূহ প্ৰকাশ কৰি: তেওঁ মাত্ৰ ইহুদী আৰু পৌত্তলিকসকলৰ মাজত বিবাহ গ্ৰহণ কৰিবলৈ তেওঁক ঠেলি দিব লাগিছিল; যিবোৰ কথা ঈশ্বৰে দৃঢ়ভাৱে নিন্দা কৰিছিল। তেওঁক " বিলিয়াম " ৰ সৈতে তুলনা কৰি ঈশ্বৰে আমাক পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাৰ এক সংমিশ্ৰিত প্ৰতিকৃতি দিছে। তেতিয়া নিৰ্বাচিতসকলে ঈশ্বৰে নিজেই চয়তান আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গীয় আৰু পাৰ্থিৱ অংশীদাৰসকলে যিবোৰ কাম কৰিবলৈ দিছে, সেইবোৰৰ অৰ্থ বুজি পায়। খ্ৰীষ্টান গীৰ্জাৰ অভিশাপ ৩২১ চনৰ পৰা অবিশ্বাসী খ্ৰীষ্টানসকলে পালন কৰা পৌত্তলিক "অজিত সূৰ্য্যৰ দিন" গ্ৰহণ কৰাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। আৰু পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাই " বিলাম "ৰ দৰে তেওঁলোকৰ পতনৰ বাবে কাম কৰিব আৰু তেওঁলোকৰ ঐশ্বৰিক অভিশাপক তীব্ৰতৰ কৰি তুলিব। " মূৰ্তিক বলি দিয়া মাংস " পৌত্তলিক "সূৰ্য্যৰ দিন"ৰ সৈতে তুলনা কৰিলে কেৱল প্ৰতিমূৰ্তি। ৰোমে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মত পৌত্তলিকতা আনে। কিন্তু আপুনি যিটো বুজিব লাগিব সেয়া হ'ল যে তেওঁলোক একে প্ৰকৃতিৰ আৰু ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ অধীনত একে গুৰুতৰ পৰিণতি কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে... ৷ যিহেতু খ্ৰীষ্টান যুগৰ " বিলিয়াম " য়ে জন্ম দিয়া অভিশাপবোৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ দ্বাৰা চিহ্নিত পৃথিৱীৰ শেষলৈকে চলি থাকিব। খ্ৰীষ্টানসকলৰ অবিশ্বাসীতাক ইব্ৰীসকলৰ সৈতেও তুলনা কৰা হয় যিসকলে ঈশ্বৰে তেওঁলোকক তেওঁৰ দহ আজ্ঞা শুনিবলৈ দিয়াৰ পিছত নিজকে " অশুদ্ধি "ৰ ওচৰত সমৰ্পণ কৰিছিল। ৩২১ চনৰ পৰা ৫৩৮ চনৰ ভিতৰত অবিশ্বাসী খ্ৰীষ্টানসকলেও তেওঁলোকৰ দৰে কাম কৰিছিল। আৰু এই কাৰ্য আজিও অব্যাহত আছে।
১৫ পদ: “ সেইদৰে তোমালোকৰ নিকোলাইতীয়াসকলৰ শিক্ষা গ্ৰহণ কৰা লোকসকলো আছে। ”
এই বাৰ্তাত ইফিচত উল্লেখ কৰা " নিকোলাইটীয়ান " সকলৰ নাম এই পত্ৰত পুনৰ আবিৰ্ভাৱ হৈছে। কিন্তু ইয়াত ইফিচত তেওঁলোকৰ বিষয়ে যিবোৰ কাম " সেইবোৰ " মতবাদ " হৈ পৰে। কিছুমান ৰোমান আচলতে ইফিচৰ পৰা খ্ৰীষ্টান হৈ পৰিছে, তাৰ পিছত ৩২১ চনৰ পৰা কাফিৰ খ্ৰীষ্টান হৈ পৰিছে, আৰু এইটো, ৫৩৮ চনৰ পৰা চৰকাৰী ধৰ্মীয়ভাৱে, ৰোমান কেথলিক পোপৰ " মতবাদ "ক সন্মান জনাই।
১৬ পদ: “ গতিকে অনুতাপ কৰা, নহ’লে মই তোমাৰ ওচৰলৈ সোনকালে আহিম আৰু মোৰ মুখৰ তৰোৱালেৰে তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিম। ”
তেওঁৰ "বাক্য," " তেওঁৰ মুখৰ তৰোৱাল " দ্বাৰা চলোৱা " যুদ্ধ " ৰ কথা ক'লে , আত্মাই আহিবলগীয়া চতুৰ্থ বাৰ্তাৰ বাবে প্ৰসংগ প্ৰস্তুত কৰে। এইটোৱেই হ'ব ষোড়শ শতিকাৰ , য'ত বাইবেলে, তেওঁৰ পবিত্ৰ লিখিত বাক্য, প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৩ অনুসৰি তেওঁৰ " দুজন সাক্ষী ", ঐশ্বৰিক সত্য বিয়পাই দিব আৰু ভুৱা ৰোমান কেথলিক বিশ্বাসৰ মুখা খুলিব।
১৭ পদ: “ যিজনৰ কাণ আছে, তেওঁ মণ্ডলীবোৰক আত্মাই কি কয়, তেওঁ শুনা: যিজনক জয় কৰিব, তেওঁক মই লুকাই থকা মান্নাৰ কিছু অংশ দিম আৰু তেওঁক বগা শিল দিম, আৰু শিলত নতুন নাম লিখা আছে, যিটো গ্ৰহণ কৰাজনৰ বাহিৰে কোনেও নাজানে। ”
সদায়ৰ দৰেই আত্মাই অনন্ত জীৱনৰ এটা দিশ উদগনি দিয়ে। ইয়াত তেওঁ শুষ্ক, বন্যাৰ্ত আৰু শুকান মৰুভূমিত অনাহাৰে থকা ইব্ৰীসকলক দিয়া মান্নাৰ দ্বাৰা ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা প্ৰতিমূৰ্তিত আমাৰ আগত উপস্থাপন কৰিছে। তেতিয়া ঈশ্বৰে শিকাইছিল যে তেওঁ নিজৰ সৃষ্টিশীল শক্তিৰ দ্বাৰা নিজৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ জীৱন ৰক্ষা আৰু দীঘলীয়া কৰিব পাৰে; এই কাম তেওঁ নিজৰ মুক্ত মনোনীতসকলক অনন্ত জীৱন দি সম্পন্ন কৰিব। এইটোৱেই হ’ব তেওঁৰ সমগ্ৰ সঞ্চয় পৰিকল্পনাৰ শিখৰত উপনীত হোৱা।
সেই সময়ৰ নিৰ্বাচিতজনক অনন্ত জীৱনৰ পুৰস্কৃত কৰা হ’ব, যিটো আত্মাই প্ৰতিমূৰ্তিৰে বৰ্ণনা কৰিছে। " মান্না ," স্বৰ্গীয় খাদ্যৰ প্ৰতিমূৰ্তি স্বৰ্গৰাজ্যত লুকাই আছে, ঈশ্বৰ নিজেই ইয়াৰ উৎপাদক। প্ৰাচীন প্ৰতীকবাদত মান্না আছিল অতি পবিত্ৰ স্থানত, যিটোৱে ইতিমধ্যে স্বৰ্গৰ প্ৰতীক আছিল য’ত ঈশ্বৰে নিজৰ সিংহাসনত সাৰ্বভৌমভাৱে ৰাজত্ব কৰে। ৰোমান প্ৰথাত " বগা শিলে " "হয়" ভোটক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল, ক'লা শিলে "নাই" বুলি চিহ্নিত কৰিছিল। " বগা শিলে " চিৰন্তন হৈ পৰা মনোনীতজনৰ জীৱনৰ বিশুদ্ধতাকো বুজায়। তেওঁৰ অনন্ত জীৱন হৈছে এক ঐশ্বৰিক হয়, যিয়ে ঈশ্বৰৰ পৰা উৎসাহী আৰু ব্যাপক আদৰণিৰ অনুবাদ কৰে। যিহেতু নিৰ্বাচিতজনক আকাশী পদাৰ্থত পুনৰুত্থান কৰা হয়, সেয়েহে তেওঁৰ নতুন অৱস্থাটোক " নতুন নাম "ৰ সৈতে তুলনা কৰা হয়। আৰু এই আকাশী প্ৰকৃতি তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে চিৰদিনৰ বাবে ৰহস্যময় আৰু ব্যক্তিগত: " কোনোৱেই নাজানে ।" সেয়েহে এই প্ৰকৃতি কি আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে এই প্ৰকৃতিত প্ৰৱেশ কৰাটো প্ৰয়োজনীয় হ’ব।
চতুৰ্থ যুগ : থিয়াতিৰা
১৫০০ৰ পৰা ১৮০০ চনৰ ভিতৰত ধৰ্মৰ যুদ্ধ
১৮ পদ: “ আৰু থিয়াতিৰাৰ মণ্ডলীৰ দূতক লিখা : ঈশ্বৰৰ পুত্ৰই এই কথা কৈছে, যাৰ চকু জুইৰ শিখাৰ দৰে আৰু ভৰিবোৰ মিহি পিতলৰ দৰে। ”
থিয়াটিৰা " নামেৰে এটা সময়ৰ কথা উদঙাই দিয়ে যেতিয়া কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট লীগৰ খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসে তেওঁলোকৰ ৰক্তাক্ত সংঘৰ্ষৰ জৰিয়তে এক ঘৃণনীয় দৃশ্য আগবঢ়ায়। কিন্তু এই বাৰ্তাই বিপুল আচৰিত কথা সংৰক্ষণ কৰি ৰাখিছে। Thyatira নামত দুটা গ্ৰীক মূল "thuao, téiro" অনুবাদ "ঘৃণনীয়তা আৰু দুখৰ সৈতে মৃত্যু দিয়া।" ঘৃণনীয়তাৰ এই ব্যাখ্যাক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা গ্ৰীক শব্দটোৱে বেইলি গ্ৰীক অভিধানত গাহৰি বা বনৰীয়া গাহৰিক গৰমত থকাৰ সময়ত বুজায়। আৰু ইয়াত স্পষ্টীকৰণৰ প্ৰয়োজন। ১৬ শতিকাত ৰোমান পোপৰ শাসনৰ কৰ্তৃত্বৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰা প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ জাগৰণ। লগতে, নিজৰ কালিক কৰ্তৃত্ব শক্তিশালী কৰিবলৈ পোপ পঞ্চম ছিক্সটাছে প্ৰতিনিধিত্ব কৰা পোপৰ শাসনে নিজৰ ভেটিকান ৰাষ্ট্ৰ স্থাপন কৰে যিয়ে ইয়াক ইয়াৰ ধৰ্মীয় কৰ্তৃত্বৰ সৈতে জড়িত নাগৰিক বৈধতা প্ৰদান কৰিব। এই কাৰণেই, ষোড়শ শতিকাৰ পৰা , পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাই তেতিয়ালৈকে লেটাৰান প্ৰাসাদত অৱস্থিত নিজৰ আসন ভেটিকানত থকা নিজৰ সম্পত্তিলৈ স্থানান্তৰিত কৰিছে, যিটোৱে ইতিমধ্যে এখন স্বতন্ত্ৰ পোপৰ ৰাষ্ট্ৰ গঠন কৰিছিল। কিন্তু এই বদলি কেৱল প্ৰতাৰণা, কাৰণ ভেটিকান ৰাষ্ট্ৰৰ অংশ বুলি দাবী কৰাজন এতিয়াও লেটাৰান পেলেচত বহি আছে; কাৰণ তাতেই লেটাৰানত পোপসকলে ইয়ালৈ অহা বিদেশী ৰাষ্ট্ৰৰ দূতসকলক আদৰণি জনায়। আৰু সেইবাবেই ১৫৮৭ চনত ১৫৮৮ চনৰ ৩ আগষ্টৰ পৰা লেটাৰান পেলেচৰ ওচৰত পুনৰ স্থাপন কৰা মেৰামতি কৰা অবেলিস্কটো ৭ মিটাৰ মাটিৰ তলত আৰু তিনিটা টুকুৰাত আৱিষ্কাৰ কৰা হয়। ৰোমৰ বাহিৰত, ভেটিকানাছ পাহাৰত, টাইবাৰ নদীৰ পশ্চিম পাৰত অৱস্থিত ভেটিকান ষ্টেট, যিখন চহৰৰ উত্তৰৰ পৰা দক্ষিণলৈ সীমান্তত আছে। আমি এই ভেটিকান চহৰৰ পৰিকল্পনা চাই থাকোঁতে মই আচৰিত হ’লোঁ যে গাহৰিৰ মূৰৰ আকৃতি আৱিষ্কাৰ কৰিলোঁ, ইয়াৰ কাণ দুখন উত্তৰ দিশত আৰু থুঁৰিটো দক্ষিণ-পশ্চিম দিশত। গ্ৰীক "থুৱাও"ৰ বাৰ্তাক এইদৰে এইবোৰৰ সংগঠক ঈশ্বৰে দুগুণে নিশ্চিত আৰু ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে। পাৰ্গামৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা কেথলিক বিশ্বাসে নিজৰ ঘৃণনীয় কাৰ্য্যৰ উচ্চতাত উপনীত হয়। বাইবেলৰ দ্বাৰা আলোকিত হৈ অৱশেষত ছপাশালৰ সহায়ত প্ৰচাৰিত হোৱাসকলৰ বিৰুদ্ধে ই ঘৃণা আৰু নিষ্ঠুৰতাৰে হিংসাত্মক প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰে, ইয়াৰ পাপ আৰু ইয়াৰ জোৰ-জবৰদস্তিৰ নিন্দা কৰে। তাতোকৈ ভাল কথাটো হ’ল, তেতিয়ালৈকে পবিত্ৰ শাস্ত্ৰৰ ৰক্ষক আছিল যে ইয়াৰ সন্ন্যাসীসকলক মঠ আৰু মঠত পুনৰুত্পাদন কৰাইছিল, ই ইয়াৰ অপৰাধক নিন্দা কৰা বাইবেলখনক অত্যাচাৰ কৰে। আৰু ইয়াত অন্ধ আৰু আত্মতুষ্টিশীল ৰজাৰ ক্ষমতাত নিন্দাকাৰীসকলক হত্যা কৰা হৈছে; ইয়াৰ ইচ্ছাৰ নম্ৰ নিষ্পাদকসকল। যি অভিব্যক্তি যীচুৱে নিজকে উপস্থাপন কৰিছে, " যিজনৰ চকু জুইৰ শিখাৰ দৰে আছে।" আৰু যাৰ ভৰি দুখন মিহি পিতলৰ দৰে ,” তেওঁৰ ধৰ্মীয় শত্ৰুৰ প্ৰতি তেওঁৰ শাস্তিমূলক কাৰ্য্য প্ৰকাশ কৰে যাক তেওঁ পৃথিৱীলৈ উভতি অহাৰ লগে লগে ধ্বংস কৰিব প্ৰকাশিত বাক্য ১০:৫ আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১-১১ পদত কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্ম, দুয়োটাকে পাপী (পাপ = পিতল ), অনুতাপ নকৰা, “ মিহি পিতল ” হিচাপে বৰ্ণনা কৰা হৈছে যিয়ে ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ বিচাৰৰ ক্ৰোধক আকৰ্ষণ কৰে তেখেতে তেখেতৰ বিশ্বাসী সন্তানৰ বিৰুদ্ধে একত্ৰিত হোৱা শেষৰ নিৰ্যাতনকাৰীসকলে সমগ্ৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ সময়ছোৱাত তেওঁলোকক প্ৰতীক হিচাপে ল'ব পৰা ঘণ্টাটো প্ৰকাশ কৰে বাইবেলৰ এই পদটোৱে, উপদেশক ১০:১৬, তেওঁৰ বাৰ্তা প্ৰকাশ কৰিছে: " যি দেশৰ ৰজা শিশু, আৰু যাৰ ৰাজকুমাৰসকলে ৰাতিপুৱা খায়! " চতুৰ্দশ লুইয়ে ভাৰ্চাইলৰ প্ৰাসাদত কৰা বিলাসী খৰচ আৰু তেওঁৰ ব্যয়বহুল যুদ্ধৰ দ্বাৰা ফ্ৰান্স ধ্বংস কৰিছিল। তেওঁ দৰিদ্ৰতাত ডুব যোৱা এখন ফ্ৰান্স এৰি থৈ গৈছিল আৰু তেওঁৰ উত্তৰাধিকাৰী পঞ্চদশ লুইয়ে কেৱল তেওঁৰ অবিচ্ছেদ্য সংগী কাৰ্ডিনেল ডুব'ইছৰ সৈতে ভাগ কৰা মুক্তিৰ বাবে জীয়াই আছিল এই ক্ৰোধেৰে এজন কোমল আৰু শান্তিপ্ৰিয় মানুহক লক্ষ্য কৰি ঈশ্বৰে ক্লভিছৰ পৰা পোপৰ ধৰ্মীয় অভিনয়ত অন্যায়ভাৱে ৰখা অন্ধ আস্থাৰ বাবে বংশগত ৰাজতন্ত্ৰিক শাসন ব্যৱস্থাক আঘাত কৰাৰ উদ্দেশ্য প্ৰকাশ কৰিছিল।
১৯ পদ: “ তোমাৰ কৰ্ম, তোমাৰ মৰম, তোমাৰ বিশ্বাস, তোমাৰ বিশ্বাস, তোমাৰ ধৈৰ্য্য আৰু তোমাৰ শেষৰ কৰ্মবোৰ যে প্ৰথমতকৈ অধিক, মই জানো। ”
এই শব্দবোৰ, ঈশ্বৰে সেইবোৰক তেওঁৰ দাসসকলক সম্বোধন কৰে " মৃত্যুৰ আগলৈকে বিশ্বাসী ", নিজৰ প্ৰভুৰ প্ৰতিমূৰ্তিত বলিদানৰ বাবে নিজকে উৎসৰ্গা কৰে; তেওঁলোকৰ " কৰ্ম " ঈশ্বৰে গ্ৰহণ কৰে কাৰণ তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ ত্ৰাণকৰ্তাৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ প্ৰামাণিক " প্ৰেম "ৰ সাক্ষ্য দিয়ে। তেওঁলোকৰ " বিশ্বাস " ন্যায়পৰায়ণ হ'ব যিহেতু ইয়াৰ লগত " বিশ্বাসী সেৱা " আছে। ইয়াত উদ্ধৃত " constancy " শব্দটোৱে এক প্ৰশংসনীয় ঐতিহাসিক গুৰুত্ব লাভ কৰে। আইগেছ-মৰ্টেছ চহৰৰ "কনষ্টেন্সৰ টাৱাৰ"তেই মেৰী ডুৰাণ্ডে বিশ্বাসৰ আৰ্হি হিচাপে ৪০ দীঘলীয়া আৰু চেষ্টামূলক বছৰ ধৰি নিজৰ বন্দীত্বত জীয়াই আছিল। আন বহুতো খ্ৰীষ্টানেও একে সাক্ষ্য দিছিল, প্ৰায়ে ইতিহাসৰ বাবে অজ্ঞাত হৈয়েই থাকিল। কাৰণ সময়ৰ লগে লগে শ্বহীদৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পালে। শেষৰ গ্ৰন্থসমূহে চতুৰ্দশ লুই ৰজাৰ ৰাজত্বকালৰ সময় (১৬৪৩ৰ পৰা ১৭১৫) সম্পৰ্কে, যাৰ অধীনত এই কাৰ্য্যৰ বাবে শৰীৰৰ "ড্ৰেগনেড"সকলে গঠন কৰিছিল, অৰণ্য আৰু নিৰ্জন ঠাইলৈ প্ৰত্যাহাৰ কৰা বিশ্বাসী প্ৰটেষ্টেণ্ট খ্ৰীষ্টানসকলক খেদি ফুৰিছিল। " ড্ৰেগন " নামটোৰ প্ৰকাশভংগী ভূমিকা আৰু এপ'.১২:৯-৪-১৩-১৬ত সাম্ৰাজ্যবাদী ৰোম আৰু পোপৰ ৰোমৰ মুকলি আক্ৰমণাত্মক কাৰ্য্য ভালদৰে মন কৰক। নিজকে "সূৰ্য্যৰ ৰজা" বুলি কোৱাজনে প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে লাভ কৰা "সূৰ্য্যৰ দিন"ৰ ৰক্ষক কেথলিক ধৰ্মৰ যুদ্ধক শিখৰত উপনীত কৰাইছিল ।
২০ পদ: “ তথাপিও মোৰ তোমাৰ বিৰুদ্ধে কেইটামান কথা আছে, কিয়নো তুমি নিজকে ভাববাদী বুলি কোৱা ইজেবেলক মোৰ দাসসকলক যৌন অনৈতিকতা কৰিবলৈ আৰু মূৰ্তিৰ বলি দিয়া বস্তু খাবলৈ শিকাবলৈ আৰু প্ৰলোভিত কৰিবলৈ অনুমতি দিছা। ”
১১৭০ চনত ঈশ্বৰে পিয়েৰ ভ’ডেছৰ দ্বাৰা বাইবেলখন প্ৰভেঞ্চাল ভাষালৈ অনুবাদ কৰিবলৈ দিলে। তেওঁ আছিল প্ৰথম খ্ৰীষ্টান যিয়ে প্ৰকৃত বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতি সন্মান আৰু নিৰামিষভোজ গ্ৰহণকে ধৰি অবিচ্ছেদ্য এপষ্টোলিক সত্যৰ মতবাদ পুনৰ আৱিষ্কাৰ কৰিছিল। পিয়েৰ ভালডো নামেৰে পৰিচিত তেওঁৰ উৎপত্তিস্থল ইটালীৰ আলপাইন পিডমন্টত বসতি স্থাপন কৰা "ভ'ড'ইছ"ৰ। তেওঁলোকে যিটো সংস্কাৰৰ কামক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল, তাৰ বিৰোধিতা পেপিজমে কৰিছিল আৰু বাৰ্তাটো নোহোৱা হৈ গৈছিল। ইমানেই যে ঈশ্বৰে সমগ্ৰ ইউৰোপক হত্যাকাৰী মংগোলীয় আক্ৰমণৰ সন্মুখীন হ’ল আৰু তাৰ পিছত মংগোলীয়সকলে সৃষ্টি কৰা প্লেগৰ ভয়ংকৰ মহামাৰীয়ে ১৩৪৮ চনৰ পৰা ইয়াৰ জনসংখ্যাৰ প্ৰায় আধা অংশ ধ্বংস কৰি পেলালে। এই পদটোৰ বাৰ্তা, " তুমি নাৰী জেজেবেলক এৰি যোৱা ... ", পিয়েৰ ভালডোৰ কামক প্ৰাপ্য গুৰুত্ব নিদিয়া সংস্কাৰকসকলক উদ্দেশ্যি কৰা এক নিন্দা, কাৰণ ই নিখুঁত আছিল। ১১৭০ চনৰ পৰা ১৫১৭ চনৰ ভিতৰত তেওঁলোকে খ্ৰীষ্টান পৰিত্ৰাণৰ সত্যৰ নিখুঁত মতবাদক আওকাণ কৰিছিল আৰু এই সময়ৰ শেষত গ্ৰহণ কৰা তেওঁলোকৰ সংস্কাৰ আংশিক আৰু অতি অসম্পূৰ্ণ।
টোকা : পিটাৰ ৱাল্ডোৱে বুজি পোৱা আৰু প্ৰয়োগ কৰা মতবাদৰ সিদ্ধতাই দেখুৱাইছে যে তেওঁৰ মাজত ঈশ্বৰে সংস্কাৰৰ সম্পূৰ্ণ কাৰ্যসূচী উপস্থাপন কৰিছিল যিটো সম্পন্ন হ’বলগীয়া আছিল। আচলতে কামবোৰ দুটা পৰ্যায়ত সম্পন্ন কৰা হৈছিল, বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰয়োজনীয়তা মাত্ৰ ১৮৪৩-১৮৪৪ চনৰ পৰা আৰম্ভ হৈছিল, দানৰ ডিক্রীত চিহ্নিত সময় অনুসৰি। ৮:১৪।
চিত্ৰিত কৰিবলৈ ঈশ্বৰে তাইক ৰজা আহাবৰ বিদেশী পত্নী ভয়ংকৰ " জেজেবেল "ৰ সৈতে তুলনা কৰিছে, যিয়ে ঈশ্বৰৰ ভাববাদীসকলক হত্যা কৰিছিল আৰু নিৰীহ তেজ বোৱাইছিল। কপিটো মডেলৰ প্ৰতি সত্য, আৰু ইয়াৰ কাৰ্য্যকলাপত বহু বেছি দিন টিকি থকাৰ অসুবিধাও আছে। ঈশ্বৰে তেওঁৰ " ভৱিষ্যদ্বাণী " নামেৰে নামকৰণ কৰি তেওঁৰ "সিংহাসন"ৰ নতুন স্থানৰ নামটোক লক্ষ্য কৰি লৈছে: ভেটিকান, যাৰ অৰ্থ পুৰণি ফৰাচী আৰু লেটিন ভাষাত "vaticinare": ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা। স্থানৰ বিষয়ে ঐতিহাসিক সবিশেষ অত্যন্ত উন্মোচনকাৰী। মূলতঃ এই স্থানত " সাপ " দেৱতা ইস্কুলাপিয়াছৰ প্ৰতি উৎসৰ্গিত এটা ৰোমান মন্দিৰৰ উপস্থিতি চিহ্নিত কৰা হৈছিল । এই প্ৰতীকটোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৯-১৪-১৫ পদত চয়তান আৰু পোপৰ শাসনক চিহ্নিত কৰিব। সম্ৰাট নীৰোৱে তেওঁৰ ৰথ দৌৰৰ চাৰ্কিটবোৰ তাতেই স্থাপন কৰিছিল আৰু তাত "চাইমন মেগাছ"ক তাত এটা কবৰস্থানত সমাধিস্থ কৰা হৈছিল। যেন তেওঁৰ অৱশিষ্টহে, যিবোৰক ৰোমত ক্ৰুচত দিয়া পাঁচনি পিতৰৰ অৱশিষ্ট হিচাপে সন্মান কৰা হ’ব। ইয়াত আকৌ কনষ্টেণ্টাইনে আগবঢ়োৱা বেচিলিকাই খ্ৰীষ্টান মহিমা উদযাপন কৰিছিল। অঞ্চলটো প্ৰথমে জলাশয় আছিল। এইদৰে নিৰ্মাণ কৰা মিছাটোৱে এই ভেটিকান বেচিলিকাৰ নতুন নামটোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব যিয়ে ১৫ শতিকাত বৃদ্ধি আৰু সজ্জিত কৰি "ৰোমৰ চেন্ট পিটাৰৰ বেচিলিকা"ৰ বিভ্ৰান্তিকৰ নাম ল'ব। এই সন্মান, প্ৰকৃততে এজন যাদুকৰ আৰু "সাপ" ইস্কুলেপিয়াছক দিয়া, আত্মাই প্ৰকাশিত বাক্য ১৮:২৩ পদত ৰোমান কেথলিক ধৰ্মীয় আচাৰ-অনুষ্ঠানৰ বাবে আৰোপ কৰা " যাদু " নামটোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব য'ত ডাৰ্বি বাইবেলৰ সংস্কৰণে আমাক কৈছে: " আৰু আপোনাৰ মাজত লেম্পৰ পোহৰ আৰু উজ্জ্বল নহ'ব; আৰু দৰা আৰু কইনাৰ মাত আৰু শুনা নাযাব আপোনালোকৰ ব্যৱসায়ীসকল পৃথিৱীৰ মহান আছিল, কাৰণ আপোনাৰ যাদুৰ দ্বাৰা সকলো জাতিক বিপথে পৰিচালিত কৰা হৈছে এইদৰে তেওঁ ১৫১৭ চনত অগছবাৰ্গৰ জাৰ্মান গীৰ্জাৰ দুৱাৰত তেওঁৰ বিখ্যাত ৯৫টা থিছিছ পোষ্ট কৰি ইয়াৰ পৈশাচিক স্বৰূপ আৰু ইয়াৰ কিছুমান ভুলৰ নিন্দা কৰিব।
সেই সময়ৰ তেওঁৰ সংস্কাৰিত দাস, প্ৰকৃত, পদত্যাগী শান্তিপ্ৰিয় ভুক্তভোগীসকলৰ সৈতে পোনপটীয়াকৈ কথা পাতি আত্মাই তেওঁলোকক তিৰস্কাৰ কৰে যে তেওঁলোকে ইজেবেলক তেওঁৰ দাসসকলক শিকাবলৈ আৰু পটাবলৈ অনুমতি দিছিল । এই নিন্দাত আমি এই সংস্কাৰৰ আৰম্ভণিৰ সকলো মতবাদী অসম্পূৰ্ণতা পঢ়িব পাৰো। তাই " তাইৰ " দাস "সকলক শিকাই আৰু পটায় ", যীচুৰ দাসসকলক, যিয়ে তাইক খ্ৰীষ্টান মণ্ডলী কৰি তোলে। কিন্তু তাইৰ শিক্ষা পাৰ্গাম যুগৰ য'ত " অশুদ্ধি " আৰু " মাংস "ৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ অভিযোগ মূৰ্তিৰ ওচৰত বলি দিয়া " ইতিমধ্যে নিন্দা কৰা হৈছিল। প্ৰতাৰণামূলক আবিৰ্ভাৱ সত্ত্বেও এই পদত গুৰুত্বপূৰ্ণ সত্তাটো " মহিলা ইজেবেল " নহয় বৰঞ্চ প্ৰটেষ্টেণ্ট খ্ৰীষ্টান নিজেই। আৰম্ভণিৰে পৰাই তেওঁক কোৱাৰ দ্বাৰা " আপুনি মহিলা ইজেবেলক এৰি যায়... " আত্মাই প্ৰথম প্ৰটেষ্টেণ্টসকলে ভাগ কৰা দোষৰ পৰামৰ্শ দিয়ে। তাৰ পিছত তেওঁ এই দোষৰ চৰিত্ৰ প্ৰকাশ কৰে: পৌত্তলিক মূৰ্তিপূজা। তেনে কৰি তেওঁ আৰু এই বাৰ্তাত সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে ৰোমান "দেওবাৰ"ক লক্ষ্য কৰি লৈছে, যাৰ প্ৰথা তেওঁৰ দৃষ্টিত মানৱ ইতিহাসৰ আটাইতকৈ পুৰণি পৌত্তলিক ধৰ্মৰ এজন ভুৱা সৌৰ দেৱতাক সন্মান জনাইছে "দেওবাৰ" বা পাৰ্থিৱ পাপীসকলৰ একমাত্ৰ ত্ৰাণকৰ্তা যীচু খ্ৰীষ্টৰ সৈতে তেওঁৰ সম্পৰ্ক।
২১ পদ: “ মই তাইক অনুতাপ কৰিবলৈ সময় দিলোঁ, আৰু তাই নিজৰ ব্যভিচাৰৰ পৰা অনুতাপ নকৰিব। ”
এইবাৰ প্ৰকাশ হৈছে ডেনৰ পিছত। ৭:২৫ আৰু এপ'কেলিপছত ১১, ১২ আৰু ১৩ অধ্যায়ত তিনিটা ৰূপত নিশ্চিত কৰা হৈছে। এইবোৰ হৈছে এই অভিব্যক্তি: " সময় আৰু আধা সময়ৰ সময়; ১২৬০ দিন, বা ৪২ মাহ " যিবোৰ সকলোৱে ৫৩৮ আৰু ১৭৯৮ চনৰ ভিতৰত কাৰ্য্যত অসহিষ্ণু পোপৰ ৰাজত্বক বুজায়। বাইবেল আৰু সত্যৰ প্ৰচাৰৰ দ্বাৰা সত্যৰ প্ৰসাৰ সংস্কাৰকসকলে কেথলিক বিশ্বাসক অনুতাপ আৰু পাপ পৰিত্যাগ কৰাৰ শেষ সুযোগ আগবঢ়াইছিল। ই একো নকৰিলে, আৰু নিজৰ অনুসন্ধানকাৰী শক্তিৰ নামত জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ শান্তিপূৰ্ণ দূতসকলক অত্যাচাৰ আৰু অত্যাচাৰ কৰিছিল। এইদৰে তাই ইহুদী লোকসকলৰ বিদ্ৰোহী কামবোৰ পুনৰুত্পাদন কৰিলে, যীচুৰ দৃষ্টান্তটোক দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে পূৰ্ণতা দিলে: ই হৈছে আঙুৰৰ খেতিয়কসকলৰ দৃষ্টান্ত যিয়ে ঈশ্বৰৰ প্ৰথম দূতসকলক হত্যা কৰে, আৰু তাৰ পিছত যেতিয়া তেওঁ তেওঁলোকৰ সন্মুখত উপস্থিত হয়, তেতিয়া আঙুৰৰ বাগিচাৰ মালিকৰ পুত্ৰক হত্যা কৰে যাতে তেওঁৰ উত্তৰাধিকাৰ চুৰি কৰিব পাৰে।
২২ পদ: “ চোৱা, মই তাইক বিচনাত পেলাই দিম, আৰু তাইৰ লগত ব্যভিচাৰ কৰাসকলক মহাক্লেশত পেলাই দিম, যদিহে তেওঁলোকে নিজৰ কৰ্মৰ পৰা অনুতাপ নকৰে। ”
বিচনাত পেলোৱা " বেশ্যা " " হিচাপে গণ্য কৰিব , যিয়ে আমাক এই বিষয়বস্তুৰ " ইজেবেল মহিলা "ক প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:১ ৰ " বেশ্যা বেবিলন মহান "ৰ সৈতে সংযোগ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে। ঘোষিত " মহাক্লেশ " বাইবেলৰ ঘোষণাৰ বিফলতাৰ পিছত আহিব। এই একেটা বাৰ্তাই প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৭ পদত এই " মহাক্লেশ "ক " অগাধ গাঁতৰ পৰা উঠি অহা জন্তুটোৰ সৈতে " চিনাক্তকৰণ নিশ্চিত কৰিব । ই ঈশ্বৰৰ " দুজন সাক্ষীৰ " কামৰ পিছত উদ্ভৱ হয় , যিবোৰ হৈছে পবিত্ৰ বাইবেলৰ পুৰণি আৰু নতুন ঐশ্বৰিক নিয়মৰ লিখনী। আধ্যাত্মিক " ব্যভিচাৰ " নিশ্চিত আৰু নামকৰণ কৰা হয়, আৰু " যিসকলক " ঈশ্বৰে " জেজেবেল " ৰ সৈতে ইয়াক কৰা বুলি অভিযোগ কৰে তেওঁলোক " ফৰাচী ৰজা আৰু ৰাজতন্ত্ৰবাদী। কেথলিক পুৰোহিতসকলৰ লগতে ৰাজতন্ত্ৰবাদীসকলো বিপ্লৱী জাতীয় নাস্তিকতাৰ ক্ৰোধৰ প্ৰধান লক্ষ্য হৈ পৰিব, যিটো কেৱল সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ ক্ৰোধৰ প্ৰকাশ আছিল। তেওঁলোকে অনুতাপ কৰা নাছিল, সেয়েহে ১৭৯৩ চনৰ পৰা ১৭৯৮ চনৰ ভিতৰত পোপৰ ৰাজত্বৰ শেষত ঈশ্বৰে নিযুক্তি দিয়া সময়ত তেওঁলোকৰ ওপৰত দুগুণ ক্ৰোধৰ সৃষ্টি হৈছিল।
ক্লেশ " শব্দটোৱে ৰোম . ২:১৯: " বেয়া কাম কৰা মানুহৰ প্ৰতিজন আত্মাৰ ওপৰত ক্লেশ আৰু যন্ত্ৰণা , প্ৰথমে ইহুদীৰ, আৰু গ্ৰীকৰো! " কিন্তু " ক্লেশ " যিয়ে কেথলিক ৰাজতন্ত্ৰ আৰু ইয়াৰ মিত্ৰ ৰোমান কেথলিক গীৰ্জাই প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:৫ ত প্ৰতীকিত কৰা পাপৰ শাস্তি দিয়ে, " বেবিলন দ্য মহান ,” যুক্তিগতভাৱে এটা “ মহাক্লেশ ” ।
২৩ পদ: “ মই তাইৰ সন্তানক মৃত্যুৰ দ্বাৰা বধ কৰিম, আৰু সকলো মণ্ডলীয়ে জানিব যে মই যিজন মন আৰু হৃদয় বিচাৰ কৰে, আৰু মই তোমালোকৰ প্ৰত্যেককে তোমালোকৰ কৰ্ম অনুসাৰে পুৰস্কাৰ দিম। ”
" মৃত্যুৰ মৃত্যু " হৈছে আত্মাই ১৭৯৩ আৰু ১৭৯৪ চনৰ বিপ্লৱী শাসন ব্যৱস্থাৰ দুটা "আতংক" উদগনি দিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা অভিব্যক্তি। এই অভিব্যক্তিৰ দ্বাৰা তেওঁ ১৮৪৩ চনত প্ৰটেষ্টেণ্টসকলক চিন্তিত কৰিব পৰা সৰল আধ্যাত্মিক মৃত্যুৰ যিকোনো ধাৰণাক অপোতত সেই সময়ৰ দূত " চাৰ্ডিছ "লৈ প্ৰেৰণ কৰা বাৰ্তাত উলাই কৰে। ৩:১। মানৱতাই কেতিয়াও গম পোৱা নাই যে হত্যাকাৰী যন্ত্ৰৰ দ্বাৰা কৰা ইমান ৰক্তাক্ত কাম, ডাক্তৰ লুইছে উদ্ভাৱন কৰা, কিন্তু ডাক্তৰ গুইলোটিনে যাৰ নাম তেতিয়াৰ পৰাই কোৱা যন্ত্ৰটোৰ নামটোৱেই দিয়া হৈছিল: গিলোটিন। তাৰ পিছত সাৰাংশ ৰায়দানসমূহে ফাঁচীৰ অসংখ্য আদেশ উচ্চাৰণ কৰে , ইয়াৰ উপৰিও, আগদিনা বিচাৰক আৰু অভিযুক্তসকলক মৃত্যুৰ সৈতে আঘাত কৰাৰ নীতিৰ সৈতে । এই নীতি অনুসৰি মানৱতা যেন নোহোৱা হ'বলগীয়া হৈছিল আৰু এই কাৰণেই ঈশ্বৰে এই নিঃশেষকাৰী বিপ্লৱী শাসন ব্যৱস্থাক " অগাধ " বুলি অভিহিত কৰিছিল। শেষত তেওঁ সৃষ্টিৰ প্ৰথম দিনটোত পৃথিৱীখনক কোনো ধৰণৰ জীৱন নোহোৱাকৈ " অগাধ " কৰি তুলিলেহেঁতেন , আদিপুস্তক ১:২ অনুসৰি। কিন্তু কেৱল স্বৰ্গত, সমবেত নিৰ্বাচিতসকলে প্ৰয়োগ কৰা আকাশী বিচাৰৰ সময়তহে " সকলো গীৰ্জাই ( বা সভা )" অৰ্থাৎ সাত যুগৰ নিৰ্বাচিতসকলে এই ঐতিহাসিক তথ্যসমূহ ঈশ্বৰে দিয়া অৰ্থৰ সৈতে আৱিষ্কাৰ কৰিব। ঈশ্বৰৰ ন্যায় সিদ্ধ; যিসকলে মিছা বিচাৰ কৰিছিল, তেওঁলোকে তেওঁৰ ন্যায়ৰ দ্বাৰা আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈছিল, " নিজৰ " নিজৰ " কাম অনুসৰি "। তেওঁলোকে অন্যায়ভাৱে মৃত্যুৰ কাৰণ হৈছিল আৰু নিখুঁত ঐশ্বৰিক ন্যায়ৰ দ্বাৰা পাল পাতি মৃত্যুৰ আঘাত পাইছে: " আৰু মই আপোনালোকৰ প্ৰত্যেককে আপোনালোকৰ কৰ্ম অনুসাৰে পুৰস্কৃত কৰিম "।
২৪ পদ: " কিন্তু তোমালোকক, যিসকল থিয়াতিৰাত আছে, যিসকলৰ এই মতবাদ নাই, আৰু চয়তানৰ গভীৰতা নাজানে, তেওঁলোকে কোৱাৰ দৰে, মই কওঁ, মই তোমালোকৰ ওপৰত আন কোনো বোজা নিদিওঁ ;
যিসকলে কেথলিক বিশ্বাসক নিন্দা কৰে আৰু ইয়াৰ ধৰ্মীয় আচাৰ-অনুষ্ঠানক " চয়তানৰ গভীৰতা " বুলি কয়, তেওঁলোক কেৱল প্ৰায় ১২০০ চনৰ পৰা ১৭৮৯ চনৰ ফৰাচী বিপ্লৱলৈকে আবিৰ্ভাৱ হোৱা সংস্কাৰকসকলহে হ'ব পাৰে। তেওঁলোকৰ আচৰণ যিয়েই নহওক কিয়, তেওঁলোকৰ মতবাদ আত্মাই যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাঁচনি আৰু শিষ্যসকলক শিকোৱা বিশুদ্ধ সত্যৰ পৰা বহু দূৰত আছিল। তেওঁলোকৰ সুবিধাৰ বাবে মাত্ৰ তিনিটা ইতিবাচক কথা লক্ষ্য কৰা হৈছে: যীচুৰ একমাত্ৰ বলিদানৰ ওপৰত বিশ্বাস, কেৱল বাইবেলৰ ওপৰত বিশ্বাস আৰু তেওঁলোকৰ ব্যক্তিত্ব আৰু তেওঁলোকৰ জীৱনৰ উপহাৰ; আন সকলো মতবাদী বিন্দু কেথলিক ধৰ্মৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে লাভ কৰা হৈছিল আৰু সেয়েহে ইয়াৰ ওপৰত প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰা হৈছিল। এইদৰে খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ সত্যতাৰ মতবাদত অসম্পূৰ্ণ হ’লেও নিৰ্বাচিত সংস্কাৰকসকলে ঈশ্বৰক জীৱন্ত বলিদান হিচাপে আগবঢ়োৱা জীৱনটোক কেনেকৈ প্ৰদান কৰিব লাগে আৰু ১৮৪৪ চনৰ বাবে অপেক্ষা কৰি থকাৰ সময়তে জানিছিল, যিটো তাৰিখ দানৰ আদেশ বলবৎ হোৱাৰ তাৰিখ। ৮:১৪, ঈশ্বৰে সাময়িকভাৱে তেওঁলোকৰ সেৱা গ্ৰহণ কৰিলে। এই কথা তেওঁ অতি স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ কৰিছে যেতিয়া তেওঁ কৈছে: " মই তোমাৰ ওপৰত আন কোনো বোজা নলগালোঁ ৷" ব্যতিক্ৰমী ঐশ্বৰিক বিচাৰৰ পৰিস্থিতি এই শব্দবোৰত স্পষ্টকৈ স্পষ্ট হৈ পৰে।
২৫ পদ: “ কেৱল তোমাৰ যি আছে, মই অহালৈকে ধৰি ৰাখক। ”
যিবোৰ কাৰণে ঈশ্বৰক অসম্পূৰ্ণ প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসক আশীৰ্ব্বাদ কৰিবলৈ সক্ষম কৰে, সেইবোৰ কাৰণ যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈকে নিৰ্বাচিতসকলে সংৰক্ষণ আৰু পালন কৰিব লাগিব।
২৬ পদ: “ আৰু যি জনে জয় কৰি মোৰ কৰ্মবোৰ শেষলৈকে পালন কৰে, তেওঁক মই জাতিবোৰৰ ওপৰত ক্ষমতা দিম। ”
এই পদটোৱে প্ৰকাশ কৰিছে যে সংস্কাৰৰ এই সময়ৰ পৰা খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈকে পৰিত্ৰাণৰ ক্ষতিৰ কাৰণ কি হ’ব। নিৰ্বাচিতসকলে যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰস্তুত কৰা আৰু প্ৰকাশ কৰা কামবোৰ জগতৰ শেষলৈকে অবিৰতভাৱে শেষলৈকে ৰাখিব লাগিব। ঈশ্বৰৰ নতুন প্ৰয়োজনীয়তাক অস্বীকাৰ কৰি আহ্বান কৰা লোকসকল পতিত হয়। তথাপিও তেওঁ গৌৰৱত আগমনৰ সময়লৈকে ক্ৰমান্বয়ে পোহৰ বৃদ্ধি কৰাৰ উদ্দেশ্য কেতিয়াও লুকুৱাই ৰখা নাছিল। " ধাৰ্মিক লোকৰ পথ উজ্জ্বল পোহৰৰ দৰে, যি সিদ্ধ দিনলৈকে অধিক আৰু অধিক উজ্জ্বল হয় (হিতোপদেশ ৪:১৮)"; বাইবেলৰ এই পদটোৱে ইয়াক প্ৰমাণ কৰে। আৰু সেইবাবেই তেওঁৰ পৰিকল্পনাৰ পৰিসৰৰ ভিতৰতে ১৮৪৪ চনৰ পৰা তেওঁৰ অনন্য বাইবেলৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যই ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা আৰু ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা তাৰিখবোৰত ঈশ্বৰৰ প্ৰয়োজনীয়তাসমূহ প্ৰকাশ পাব। কেৱল স্বৰ্গীয় বিচাৰক হিচাপেহে নিৰ্বাচিতসকলে ঈশ্বৰৰ পৰা "জাতিসমূহৰ ওপৰত কৰ্তৃত্ব" লাভ কৰিব।
২৭ পদ: “ তেওঁ লোহাৰ দণ্ডেৰে তেওঁলোকক শাসন কৰিব, যেনেকৈ মৃৎশিল্পীৰ পাত্ৰবোৰ কঁপি যায়, যেনেকৈ মই মোৰ পিতৃৰ পৰা অধিকাৰ লাভ কৰিলোঁ। ”
এই অভিব্যক্তিটোৱে মৃত্যুদণ্ডৰ অধিকাৰৰ ইংগিত দিয়ে। সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ মহান বিশ্ৰামবাৰৰ " হাজাৰ বছৰ " সময়ত, শেষ বিচাৰৰ বাবে প্ৰতিষ্ঠা কৰা দুষ্টসকলৰ বিচাৰত যীচু খ্ৰীষ্টৰ সৈতে ভাগ কৰা এটা অধিকাৰ।
২৮ পদ: “ আৰু মই তেওঁক ৰাতিপুৱাৰ তৰা দিম। ”
ঈশ্বৰে তেওঁক তেওঁৰ সম্পূৰ্ণ ঐশ্বৰিক পোহৰ দিব যিটো আমাৰ বৰ্তমানৰ পৃথিৱীত সূৰ্য্যৰ পোহৰেৰে প্ৰতীকিত কৰা হৈছে। কিন্তু যীচুৱে কৈছিল: “মই পোহৰ।” এইদৰে তেওঁ আকাশী জীৱনৰ পোহৰ ঘোষণা কৰে, য’ত ঈশ্বৰ নিজেই সেই পোহৰৰ উৎস যিটো আমাৰ সূৰ্য্যৰ দৰে আকাশী তৰাৰ ওপৰত আৰু নিৰ্ভৰশীল নহয়।
২৯ পদ: “ যিজনৰ কাণ আছে, তেওঁ শুনা হওক, আত্মাই মণ্ডলীবোৰক কি কয়। ”
এপ’কেলিপছৰ নিৰ্মাণ সাত মহলাৰে গঠিত টাৱাৰৰ দৰেই, সপ্তমটো হ’ব ঈশ্বৰৰ সৈতে মুখামুখি হোৱাৰ সময়। এই নিৰ্মাণত ২ আৰু ৩ অধ্যায়ে ৯৪ আৰু ২০৩০ চনৰ ভিতৰৰ সমগ্ৰ খ্ৰীষ্টান যুগৰ মূল কাঠামো গঠন কৰে। এপ'কেলিপছত উদগনি দিয়া সকলো বিষয়বস্তুৱে এই মৌলিক কাঠামোত নিজৰ স্থান বিচাৰি পায়। কিন্তু এই কাঠামোত প্ৰথম মহলাবোৰে কেৱল ওপৰৰ মহলালৈ যোৱা চিৰিৰ ভূমিকা পালন কৰে। প্ৰকাশৰ গুৰুত্ব পাৰ্গাম নামৰ ৩ নং স্তৰত দেখা যায় । এই গুৰুত্ব আৰু অধিক শক্তিশালী কৰা হয় থিয়াটিৰা নামৰ ৪ নং স্তৰত । এই যুগতেই খ্ৰীষ্টান বিশ্বাস বিভ্ৰান্তিকৰ আৰু বিভ্ৰান্তিকৰ হৈ পৰে। এই যুগৰ আধ্যাত্মিক পৰিস্থিতিৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ পৰিণতি জগতৰ শেষলৈকে হ’ব। গতিকে এই বিচাৰৰ বিষয়ে আপোনালোকৰ বুজাবুজি সুদৃঢ় কৰিবলৈ মই চতুৰ্দশ লুইৰ ৰাজত্বকালত ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট নিৰ্বাচিত লোকসকলক সম্বোধন কৰা এই বাৰ্তাটোৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰিম।
সাৰাংশ : সংস্কাৰৰ সময়ত খ্ৰীষ্টান আচৰণৰ ভিন্নতা আছিল। প্ৰকৃত সন্ত আছিল যিসকলক নিৰ্যাতন কৰা হৈছিল, কিন্তু সদায় শান্তিপূৰ্ণ আছিল, আৰু ধৰ্ম আৰু ৰাজনীতিক বিভ্ৰান্ত কৰা মানুহ আছিল, যিয়ে নিজকে অস্ত্ৰধাৰী কৰি ৰাজকীয় কেথলিক সেনাবাহিনীক আঘাতৰ পিছত আঘাত ঘূৰাই দিছিল। দানিয়েল ১১:৩৪ পদত আত্মাই তেওঁলোকক "ভণ্ড" বুলি নিৰ্ধাৰণ কৰিছে। খ্ৰীষ্টান হোৱাৰ অৰ্থ হৈছে সকলো বিষয়তে যীচুক অনুকৰণ কৰা, তেওঁৰ আদেশ পালন কৰা আৰু তেওঁৰ নিষেধাজ্ঞাৰ বশৱৰ্তী হোৱা বুলি কম সংখ্যক ধৰ্মীয় লোকেহে বুজি পাইছিল; অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰ ব্যৱহাৰ ইয়াৰ ভিতৰত এটা আছিল, আৰু গ্ৰেপ্তাৰৰ সময়ত তেওঁৰ শেষ শিক্ষা আছিল এইটোৱেই। যীচুৰ নিন্দা এইটোৱেই ন্যায্য আছিল যে কেথলিক উত্তৰাধিকাৰসমূহ অব্যাহত ৰাখি প্ৰটেষ্টেণ্টসকলে নিজেই তেওঁলোকৰ আদৰ্শৰ দ্বাৰা কেথলিক জেজেবেলৰ শিক্ষা আৰু প্ৰলোভনৰ পক্ষপাতী আছিল । তেওঁলোকৰ অপূৰ্ণ ধৰ্মীয় আচাৰ-ব্যৱহাৰে ঈশ্বৰৰ বিচাৰত তেওঁলোকক বদনাম কৰিছিল, যিজনক তেওঁলোকে তেওঁৰ শত্ৰুৰ আগত অসন্মান কৰিছিল। আৰম্ভণিৰ সংস্কাৰৰ এই পৰ্যায়টোৱে তেওঁক ব্যতিক্ৰমী বিচাৰ কৰিবলৈ বাধ্য কৰে; যিটো তেওঁ এইদৰে জোৰ দি কয়: " মই তোমাৰ ওপৰত আন কোনো বোজা নিদিওঁ, মাথোঁ, তোমাৰ যি আছে, মই অহালৈকে ৰাখক ।" কিন্তু এই আৰম্ভণিতে মতবাদী অসম্পূৰ্ণতা বৈধ আৰু ঈশ্বৰে তেওঁৰ নামত অত্যাচাৰ আৰু মৃত্যু গ্ৰহণ কৰাসকলৰ সেৱা গ্ৰহণ কৰে। তেওঁলোকে অধিক দিব নোৱাৰিলে, সৰ্বোচ্চ দি: নিজৰ জীৱন। ঈশ্বৰে এই বলিদানৰ আত্মাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে যাক তেওঁ " প্ৰথমতকৈ অধিক সংখ্যক কাম (১৯ পদ)" বুলি উল্লেখ কৰিছে। ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ পৌত্তলিক ধৰ্মক মূৰ্তিক বলি দিয়া মাংসৰ সৈতে তুলনা কৰা হৈছে ৷ ৰোমান প্ৰতাৰণাৰ নিন্দা আৰম্ভ হৈছিল পিয়েৰ ৱাল্ডো (Vaudés) ৰ নিখুঁতভাৱে জ্ঞানপ্ৰাপ্ত গ্ৰন্থৰ পৰা যিয়ে ১১৭০ চনতে লেটিন ভাষাৰ বাহিৰেও অন্য ভাষা প্ৰভেন্সালত বাইবেলৰ সংস্কৰণ লিখিছিল। ঈশ্বৰৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ বিষয়ে তেওঁৰ জ্ঞান আৰু বুজাবুজি আচৰিত ধৰণে সম্পূৰ্ণ আছিল আৰু তেওঁৰ পিছত প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ অৱনতি ঘটিছিল। জন কেলভিনৰ প্ৰেৰণাত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস আনকি কঠিন হৈ পৰিল, কেথলিক বিৰোধীৰ প্ৰতিচ্ছবি ল’লে। আৰু "ধৰ্মৰ যুদ্ধ" শব্দটোৱে ঈশ্বৰৰ বাবে ঘৃণনীয় কথাৰ সাক্ষ্য দিয়ে, কাৰণ যীচু খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিতসকলে, প্ৰকৃতসকলে তেওঁলোকৰ ওপৰত কৰা আঘাত ঘূৰাই নিদিয়ে। তেওঁলোকৰ প্ৰতিশোধ প্ৰভুৰ পৰাই আহিব। নিজকে অস্ত্ৰৰে সজ্জিত কৰি প্ৰটেষ্টেণ্টসকলে, যাৰ মূলমন্ত্ৰ আছিল "sola scriptura," "কেৱল শাস্ত্ৰ", তেওঁলোকে বাইবেলৰ প্ৰতি অৱজ্ঞা প্ৰদৰ্শন কৰিছিল, যিয়ে তেওঁলোকৰ হিংসাক নিষিদ্ধ কৰিছিল। যীচুৱে এই ক্ষেত্ৰত বহু দূৰলৈ গৈ তেওঁৰ শিষ্যসকলক শিকাইছিল যে তেওঁলোকে তেওঁলোকক আঘাত কৰাজনৰ ওচৰলৈ "আনখন গাল" ঘূৰাই দিব লাগে।
এই সময়ত যেতিয়া কেথলিক অত্যাচাৰে যীচুৰ বিশ্বাসী দাসসকলৰ মৃত্যুৰ কাৰণ হৈছিল, এপ'কেলিপছত তিনিগুণ উজ্জ্বল কৰা হৈছে, ইয়াত এই থিয়াতিৰা যুগত , কিন্তু ৫ম সময়তো ৬ নং অধ্যায়ৰ ছীল আৰু ৩য় অধ্যায়ত ইয়াত, ২২ পদত, যীচুৱে তেওঁৰ শ্বহীদ দাসসকলক উৎসাহিত কৰিছে, তেওঁলোকৰ মৃত্যু বা ৰোম আৰু ইয়াৰ ৰাজকীয় দাসসকলে তেওঁলোকৰ দুখ-কষ্টৰ প্ৰতিশোধ লোৱাৰ উদ্দেশ্য ঘোষণা কৰিছে । পাৰ্গামাম নামত লুকাই থকা মূল শব্দটো স্পষ্টকৈ দেখা যায়, কেথলিক ধৰ্ম ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে ব্যভিচাৰৰ দোষী , আৰু যিসকলে ইয়াৰ সৈতে ব্যভিচাৰ কৰে, কেথলিক ৰজাসকলে, তেওঁলোকৰ লীগ আৰু তেওঁলোকৰ ভুৱা আভিজাত্যই ফৰাচী বিপ্লৱীসকলৰ গিলোটিনৰ অধীনত অন্যায়ভাৱে বোৱাই দিয়া তেজখিনি দিব। প্ৰকাশিত বাক্য ২:২২-২৩: " চোৱা, মই তাইক বিচনাত পেলাই দিম, আৰু তাইৰ লগত ব্যভিচাৰ কৰাসকলক মহাক্লেশত পেলাই দিম , যদিহে তেওঁলোকে নিজৰ কৰ্মৰ পৰা অনুতাপ নকৰে। মই তাইৰ সন্তানসকলক মৃত্যুৰ দ্বাৰা বধ কৰিম ; আৰু সকলো মণ্ডলীয়ে জানিব যে মই সেইজন যিয়ে বাঘজৰী আৰু হৃদয় বিচাৰ কৰে, আৰু মই তোমালোকৰ প্ৰত্যেককে তোমালোকৰ কৰ্ম অনুসাৰে পুৰস্কৃত কৰিম ।" কিন্তু সাৱধান হওক! কাৰণ ১৮৪৩ চনৰ পিছত " যিসকলে তাইৰ লগত ব্যভিচাৰ কৰে " তেওঁলোকো প্ৰটেষ্টেণ্ট হ'ব , গতিকে ঈশ্বৰে পাৰমাণৱিক "তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধ"ৰ সৈতে প্ৰস্তুতি চলাব, কেথলিক, অৰ্থডক্স, এংলিকান, প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু এডভেন্টিষ্ট ব্যভিচাৰৰ নতুন শাস্তি। সমান্তৰালভাৱে আত্মাই ৫মত কৈছে seal : Rev 6:9-11: “ যেতিয়া তেওঁ পঞ্চম মোহৰ খুলিলে, তেতিয়া মই বেদীৰ তলত ঈশ্বৰৰ বাক্য আৰু তেওঁলোকে গ্ৰহণ কৰা সাক্ষ্যৰ বাবে বধ কৰা লোকসকলৰ আত্মা দেখিলোঁ তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেককে কোৱা হ’ল, যেতিয়ালৈকে তেওঁলোকৰ সতীৰ্থ দাস আৰু তেওঁলোকৰ ভাইসকল পূৰ্ণ নহয়, তেতিয়ালৈকে তেওঁলোকে অলপ সময় জিৰণি ল’ব। ”
৫ম ছীলৰ এই দৃশ্যটো অজ্ঞাত মন এটাৰ বাবে বিভ্ৰান্তিকৰ আৰু বিভ্ৰান্তিকৰ হ’ব পাৰে। স্পষ্ট হওক, এই প্ৰতিমূৰ্তিই আমাক ঈশ্বৰৰ গোপন চিন্তা প্ৰকাশ কৰে, কাৰণ উপদেশক ৯:৫-৬-১০ অনুসৰি খ্ৰীষ্টত মৃতসকলে এনে অৱস্থাত শুই থাকে য'ত তেওঁলোকৰ স্মৃতিশক্তি পাহৰি যায়, সূৰ্য্যৰ তলত কৰা কোনো কামত কোনো অংশগ্ৰহণ নকৰে । বাইবেলে প্ৰথম মৃত্যুক সমগ্ৰ সত্তাৰ বিনাশৰ অৰ্থ দিছে; মৃত লোকসকল যেন এই পাৰ্থক্যৰ সৈতে তেওঁলোকৰ কেতিয়াও অস্তিত্ব নাছিল, যে অস্তিত্ব থকাৰ বাবে তেওঁলোকৰ সমগ্ৰ অস্তিত্ব ঈশ্বৰৰ চিন্তাত খোদিত হৈয়েই থাকে। সেয়েহে তেওঁৰ জীৱিত দাসসকলক উৎসাহিত কৰিবলৈ ঈশ্বৰে এই সান্ত্বনা বাৰ্তাটো সম্বোধন কৰে। তেওঁ তেওঁলোকক সোঁৱৰাই দিয়ে যে, তেওঁৰ প্ৰতিজ্ঞা অনুসৰি, মৃত্যুৰ টোপনিৰ পিছত, তেওঁলোকৰ জাগৰণৰ বাবে এটা সময়ৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছে , যেতিয়া তেওঁলোক, তেওঁৰ দ্বাৰা, পুনৰুত্থান হ’ব। তেতিয়া তেওঁলোকে যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ দৃষ্টি আৰু বিচাৰৰ অধীনত তেওঁলোকৰ অত্যাচাৰ কৰাসকলক বিচাৰ কৰাৰ সুযোগ পাব যিসকলকো পুনৰুত্থান কৰা হৈছে, কিন্তু হাজাৰ বছৰৰ শেষত . থিয়াতিৰাৰ বাৰ্তাত , কেথলিক জেজেবেলৰ সৈতে ব্যভিচাৰ কৰাসকলৰ বাবে ঘোষণা কৰা মৃত্যুৰ দুগুণ সাফল্য হ’ব। পৃথিৱীত বিপ্লৱীসকলৰ কাম প্ৰথম পৰ্যায়, কিন্তু ইয়াৰ পিছত আহিব, ইয়াৰ সময়ত আৰু দ্বিতীয় পৰ্যায়ত, শেষ বিচাৰৰ দ্বিতীয় মৃত্যু , সেই ঘণ্টাটো যেতিয়া খ্ৰীষ্টান যুগৰ সকলো সময়ৰ খ্ৰীষ্টানসকলৰ " সকলো সভাই " অবিশ্বাসী বা বিশ্বাসী, আধ্যাত্মিক ব্যভিচাৰৰ বিৰুদ্ধে ঈশ্বৰৰ ন্যায্য বিচাৰ প্ৰয়োগ কৰা দেখিব ৷
ইয়াৰ প্ৰতীকী প্ৰতিচ্ছবিত ৪ৰ্থ... ৮ নং অধ্যায়ৰ শিঙাই পেপিজমৰ ব্যভিচাৰ আৰু ইয়াক সমৰ্থন কৰা ৰাজতন্ত্ৰবাদীসকলক শাস্তি দিবলৈ প্ৰগ্ৰেম কৰা " মহাক্লেশ " ৰ কাৰ্য্যক নিশ্চিত কৰে । সূৰ্য্য , ঐশ্বৰিক পোহৰ, চন্দ্ৰ , অন্ধকাৰ কেথলিক ধৰ্ম, আৰু তৰা , ধৰ্মীয় লোকসকলক ১৭৯৩ আৰু ১৭৯৪ চনত ফৰাচী বিপ্লৱীসকলে নাস্তিকতাৰ ওপৰত কৰা অত্যাচাৰৰ ফলত তৃতীয়াংশ বা আংশিকভাৱে আঘাতপ্ৰাপ্ত হয় ।
শান্তিপূৰ্ণ প্ৰটেষ্টেণ্টসকলক উদ্দেশ্যি প্ৰেৰণ কৰা বাৰ্তাৰ শেষত আত্মাই অস্ত্ৰ ব্যৱহাৰৰ প্ৰতি তেওঁৰ নিন্দাক নিশ্চিত কৰি এই কথা মনত পেলাই দিয়ে যে সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ আকাশী বিচাৰৰ সময়ত প্ৰস্তুত কৰা শেষ বিচাৰৰ বাবেহে নিৰ্বাচিতজনৰ প্ৰতিশোধ লোৱা হ’ব। সেয়েহে তেওঁ নিজৰ প্ৰতিশোধ ল’বলৈ কৰ্তৃত্বপ্ৰাপ্ত নহয়, এই আকাশী বিচাৰৰ আগত য’ত তেওঁ তেতিয়া তেওঁৰ অত্যাচাৰীসকলৰ বিচাৰ কৰিব, যীচু খ্ৰীষ্টৰ সৈতে, আৰু তেওঁলোকৰ মৃত্যুদণ্ডৰ ৰায়দানত অংশগ্ৰহণ কৰিব। " তেওঁ লোহাৰ দণ্ডেৰে তেওঁলোকক শাসন কৰিব, যেনেকৈ মৃৎশিল্পীৰ পাত্ৰবোৰ ভাঙি যায় ৷" এই ৰায়দানৰ উদ্দেশ্য হ’ব শেষ ৰায়দানৰ দ্বিতীয় মৃত্যুৰ বাবে দোষী সাব্যস্ত হোৱা দোষীৰ দুখ-কষ্টৰ সময় নিৰ্ণয় কৰা। ২৯ পদটোৱে উদগনি দিয়ে: ৰাতিপুৱাৰ তৰা . " আৰু মই তাক ৰাতিপুৱাৰ তৰাটো দিম ৷" এই অভিব্যক্তিটোৱে সূৰ্য্যক বুজায়, ঐশ্বৰিক পোহৰৰ প্ৰতিচ্ছবি। বিজয়ীয়ে অনন্তকালৰ বাবে ঐশ্বৰিক পোহৰত প্ৰৱেশ কৰিব। কিন্তু এই চিৰন্তন প্ৰসংগৰ আগত এই শব্দটোৱে পঞ্চম আখৰটো প্ৰস্তুত কৰে যিটো আহে। ৰাতিপুৱাৰ তৰাটোৰ কথা ২ পেটত উল্লেখ কৰা হৈছে। ১:১৯-২০-২১: " আৰু আমাৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বাক্য অধিক নিশ্চিত কৰা হৈছে , যাৰ প্ৰতি তোমালোকে ভাল কাম কৰা, যেনেকৈ তোমালোকে আন্ধাৰ ঠাইত জিলিকি থকা পোহৰৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখক, যেতিয়ালৈকে দিন ভোৰ নহয় আৰু ৰাতিপুৱাৰ তৰা তোমালোকৰ হৃদয়ত উদয় নহয় পবিত্ৰ আত্মাৰ দ্বাৰা প্ৰেৰিত ." এই পদটোৱে ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যৰ গুৰুত্বৰ ওপৰত আলোকপাত কৰিছে কাৰণ আগন্তুক যুগৰ প্ৰসংগটো দানত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ঈশ্বৰীয় আজ্ঞাৰ কাৰ্যকৰীকৰণৰ দ্বাৰা আধ্যাত্মিকভাৱে চৰ্তযুক্ত হ’ব। ৮:১৪। " ২৩০০ সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱালৈকে, আৰু পবিত্ৰতা ন্যায্য হ'ব ." কিন্তু সেই সময়ত এই পদটো কেৱল অনুবাদতহে জনা গৈছিল: " ২৩০০ সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱালৈকে, আৰু পবিত্ৰস্থান পৰিষ্কাৰ হ'ব ।" এই অনুবাদতো ঈশ্বৰৰ বাৰ্তা একেই আছিল, কিন্তু কম নিখুঁত আছিল; এই ৰূপত ইয়াক আমাৰ প্ৰভু আৰু ত্ৰাণকৰ্তা যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ দ্বাৰা জগতৰ অন্ত ঘোষণা কৰা বুলি ব্যাখ্যা কৰিব পাৰি। ১৮৪৩ চনৰ বসন্ত আৰু ১৮৪৪ চনৰ পতনত এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ পৰীক্ষা দুটা সম্পন্ন কৰিবলৈ ঈশ্বৰে আমেৰিকান প্ৰটেষ্টেণ্ট উইলিয়াম মিলাৰক ব্যৱহাৰ কৰিছিল । কাৰণ তেওঁলোকে আৰু ঈশ্বৰে বিচৰা নতুন পবিত্ৰতাৰ মানদণ্ড পূৰণ কৰা নাছিল। যীচুৰ ধাৰ্মিকতা চিৰন্তন, কিন্তু ই কেৱল যীচুৱে নিজেই নিৰ্বাচিত কৰা প্ৰকৃত নিৰ্বাচিতসকলকহে উপকৃত কৰে, আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা, সকলো সময়ত আৰু জগতৰ শেষলৈকে।
ইয়াত, থিয়াতিৰা আৰু চাৰ্দিছৰ মাজত , ১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ প্ৰথম দিনটোত, দানৰ আদেশ। ৮:১৪ বলবৎ হয় আৰু আমি সেই তাৰিখৰ খ্ৰীষ্টানসকলক আত্মাই সম্বোধন কৰা বাৰ্তাসমূহত ইয়াৰ পৰিণতি আৱিষ্কাৰ কৰিম।
প্ৰকাশিত বাক্য ৩: ১৮৪৩ – ১৮৪ চনৰ পৰা বিধানসভা।
পুনৰুদ্ধাৰ কৰা এপষ্টোলিক খ্ৰীষ্টান বিশ্বাস
৫ম যুগ : চৰ্দিছ
১৮৪৩ চনৰ বসন্তকাল আৰু ১৮৪৪ চনৰ ২২ অক্টোবৰৰ এডভেন্টিষ্ট বিচাৰৰ পিছত যীচু খ্ৰীষ্টই ঘোষণা কৰা বিচাৰ
১ পদ: “ আৰু চৰ্দিচৰ মণ্ডলীৰ দূতক লিখা : ঈশ্বৰৰ সাত আত্মা আৰু সাত তৰা থকা জনে এই কথা কৈছে: মই তোমাৰ কৰ্মবোৰ জানো, যে তুমি জীয়াই থকা আৰু মৃত হোৱা। ”
চাৰ্ডিছ " যুগে তেওঁলোকৰ বাবে আৰোপ কৰা দুটা বিৰোধী প্ৰটেষ্টেণ্ট খ্ৰীষ্টান আচৰণক উজ্জ্বল কৰি তুলিব: পতিতসকল, যাক যীচুৱে ঘোষণা কৰিছে: " আপোনাক জীয়াই থকা বুলি গণ্য কৰা হয়, আৰু আপুনি মৃত "; আৰু নিৰ্বাচিতসকলে, ৪ পদত: " তেওঁলোকে মোৰ লগত বগা কাপোৰ পিন্ধি চলিব কাৰণ তেওঁলোক যোগ্য ।" তেওঁৰ বাৰ্তা দুটাৰ বিষয়বস্তুৰ দৰেই " চাৰ্দিছ " নামটোৱেও এক দ্বৈত অৰ্থ বহন কৰে যাৰ ইন্দ্ৰিয়বোৰ একেবাৰে বিপৰীত। এই গ্ৰীক মূলৰ মূল ধাৰণাবোৰ মই ধৰি ৰাখিছো: আকৰ্ষণ আৰু বহুমূলীয়া শিল, অৰ্থাৎ মৃত্যু আৰু জীৱন। মুখখন ৰঙা আৰু কনভলচিভই এটা চাৰ্ডনিক হাঁহিৰ সংজ্ঞা দিয়ে; গ্ৰীক ভাষাত চাৰ্ডনিয়ন হৈছে চিকাৰৰ জালৰ ওপৰৰ ৰছী; চাৰ্ডিন এটা মাছ; আৰু ইয়াৰ বিপৰীত অৰ্থত চাৰ্ডো আৰু চাৰ্ডনিক্স বহুমূলীয়া শিল; চাৰ্ডনিক্স হৈছে বিভিন্ন ধৰণৰ বাদামী ৰঙৰ চেলচিডনি। এই পত্ৰখনৰ আৰম্ভণিতে যীচুৱে নিজকে " যিজনৰ ঈশ্বৰৰ সাতটা আত্মা আৰু সাত তৰা আছে ," অৰ্থাৎ আত্মাৰ পবিত্ৰকৰণ আৰু সাত যুগৰ তেওঁৰ দাসসকলৰ ওপৰত বিচাৰ কৰা বুলি উপস্থাপন কৰিছে। দানৰ দৰেই। ১২, তেওঁ এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ পৰীক্ষা হত্যাকাৰী নদীৰ ওপৰত থিয় হৈ ইয়াত নিজৰ ৰায় দিয়ে। সম্বোধনৰ চিনাকি ৰূপটোৰ ব্যৱহাৰ মন কৰক, যিয়ে বুজায় যে তেওঁৰ আলোচকজন সামূহিক অৰ্থত এজন। সমগ্ৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট নিয়মটোৱেই চিন্তিত। যীচুৱে থিয়াতিৰাৰ বাৰ্তাত উল্লেখ কৰা প্ৰটেষ্টেণ্ট ব্যতিক্ৰমৰ অন্ত পেলায় । নতুন " বোজা " (বিদ্ৰোহী বিশ্বাসীসকলৰ ধাৰণা অনুসৰি) এতিয়া জাপি দিয়া হৈছে আৰু দাবী কৰা হৈছে। ৰোমান দেওবাৰৰ প্ৰথা পৰিত্যাগ কৰি শনিবাৰৰ বিশ্ৰামবাৰে ল’ব লাগিব। দানৰ এই আদেশ। ৮:১৪ য়ে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা সম্ৰাট কনষ্টেণ্টাইন প্ৰথমে স্থাপন কৰা পৰিস্থিতিক ওলোটা কৰে। ১৮৪৪ চনৰ ১১ বছৰৰ আগতে ১৮৩৩ চনত মাজনিশাৰ পৰা পুৱা ৫ বজালৈকে শ্বুটিং ষ্টাৰৰ অবিৰত বৰষুণৰ মাজেৰে আৰু সমগ্ৰ আমেৰিকাৰ ভূখণ্ডত দৃশ্যমান হৈ ঈশ্বৰে প্ৰটেষ্টেণ্ট খ্ৰীষ্টানসকলৰ বৃহৎ পতনৰ চিত্ৰ আৰু ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল। এই ব্যাখ্যাৰ বিষয়ে আপোনাক পতিয়ন নিয়াবলৈ ঈশ্বৰে অব্ৰাহামক স্বৰ্গৰ তৰাবোৰ দেখুৱাই তেওঁক ক'লে: " তোমাৰ বংশই তেনেকুৱাই হ'ব ।" ১৮৩৩ চনৰ তৰাবোৰৰ পতনে সেয়েহে অব্ৰাহামৰ এই বংশৰ ব্যাপক পতনৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল। এই আকাশী ৰাশিৰ উদ্ধৃতি ৬ নং ছীলৰ বিষয়বস্তুত দিয়া হৈছে প্ৰকাশিত বাক্য ৬:১৩ পদত। যীচুৱে কৈছে: " তুমি জীয়াই থকা আৰু মৃত বুলি কোৱা হয় ।" তেওঁ যিজনৰ কথা কৈছে তেওঁ সেয়েহে ঈশ্বৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰাৰ সুনাম আছে আৰু এই বিৱৰণ প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ সৈতে মিল খায় যিয়ে নিজৰ সংস্কাৰক বিশ্বাস কৰি ঈশ্বৰৰ সৈতে মিলন ঘটিছে বুলি ভাবে। ঈশ্বৰৰ ৰায়টো পৰে: " মই তোমাৰ কৰ্মবোৰ জানো ," " আৰু তুমি মৃত ৷" ঈশ্বৰৰ পৰাই, নিজেই, মহান বিচাৰকজনৰ পৰাই এই বিচাৰ আহিছে। প্ৰটেষ্টেণ্টে এই বিচাৰক আওকাণ কৰিব পাৰে, কিন্তু ইয়াৰ পৰিণতিৰ পৰা তেওঁ সাৰি যাব নোৱাৰে। ১৮৪৩ চনত দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ আদেশ বলবৎ হয় আৰু কোনো খ্ৰীষ্টানে জীৱিত ঈশ্বৰৰ বিধানক আওকাণ কৰাৰ কথা নহয়। এই অজ্ঞানতা বাইবেলৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যৰ প্ৰতি অৱজ্ঞাৰ বাবেই হৈছে, যাৰ প্ৰতি পাঁচনি পিতৰে ২ পিতৰ ৩ পদত আমাৰ সম্পূৰ্ণ মনোযোগ দিবলৈ উপদেশ দিছে। ১:১৯-২০: " আৰু আমাৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্য অধিক নিশ্চিত কৰা হৈছে, যাৰ প্ৰতি তোমালোকে ভাল কাম কৰিছা যে তোমালোকে আন্ধাৰ ঠাইত জিলিকি থকা পোহৰৰ দৰে সাৱধান হৈছা, যেতিয়ালৈকে দিন ৰাতিপুৱা নহয় আৰু তোমালোকৰ হৃদয়ত ৰাতিপুৱাৰ তৰা উদয় নহয়। এই কথা প্ৰথমে জানি, যে শাস্ত্ৰৰ কোনো ভৱিষ্যদ্বাণী কোনো ব্যক্তিগত ব্যাখ্যাৰ নহয় বিশেষকৈ ১৮৪৩ চনৰ পৰা জীৱন আৰু মৃত্যুৰ মাজৰ পাৰ্থক্য সৃষ্টি কৰে।
২ পদ: “ সজাগ হৈ থকা আৰু মৰিবলৈ সাজু হোৱা বাকী থকা বস্তুবোৰক শক্তিশালী কৰা, কিয়নো মই তোমাৰ কৰ্মবোৰ মোৰ ঈশ্বৰৰ আগত সিদ্ধ হোৱা নাই। ”
যদি তেওঁলোকে পবিত্ৰতাৰ নতুন মানদণ্ডত প্ৰৱেশ নকৰে, তেন্তে প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ " বাকীসকল " " মৰিব "। কাৰণ ঈশ্বৰে ইয়াক দুটা কাৰণত নিন্দা কৰে। প্ৰথমটো হ’ল ৰোমান দেওবাৰৰ প্ৰথা, যাক দানৰ আদেশ কাৰ্যকৰী কৰিলে নিন্দা কৰা হয়। ৮:১৪; দ্বিতীয়টো হ’ল ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যৰ প্ৰতি অনাগ্ৰহ, কাৰণ এডভেন্টিষ্ট অভিজ্ঞতাৰ জৰিয়তে ঈশ্বৰে দিয়া পাঠৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিব নোৱাৰিলে প্ৰটেষ্টেণ্ট বংশধৰসকলে তেওঁলোকৰ পিতৃৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা অপৰাধবোধ বহন কৰিব। দুয়োটা কথাতে যীচুৱে কৈছে: " মই তোমাৰ কৰ্মবোৰ মোৰ ঈশ্বৰৰ আগত সিদ্ধ হোৱা নাই ।" " মোৰ ঈশ্বৰৰ আগত " বুলি কৈ যীচুৱে প্ৰটেষ্টেণ্টসকলক ঈশ্বৰ, পিতৃৰ আঙুলিৰে লিখা দহ আজ্ঞাৰ মানদণ্ডৰ কথা সোঁৱৰাই দিয়ে, যাক তেওঁলোকে তেওঁলোকক ৰক্ষা কৰিবলগীয়া পুত্ৰৰ পক্ষত তুচ্ছজ্ঞান কৰে। তেওঁ আৰ্হি হিচাপে দিয়া তেওঁৰ নিখুঁত আজ্ঞাকাৰী বিশ্বাসৰ লগত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ কোনো মিল নাই, যি বহু কেথলিক পাপৰ উত্তৰাধিকাৰী, প্ৰথম আৰু প্ৰধানকৈ প্ৰথম দিনাই সাপ্তাহিক বিশ্ৰাম। সামূহিক প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মীয় নীতিৰ ওপৰত পৰিত্ৰাণৰ দুৱাৰ চিৰদিনৰ বাবে বন্ধ হৈ যায়, " ষষ্ঠ ছীল " ৰ " তৰা " পতন।
৩ পদ: “ এতেকে তোমালোকে কেনেকৈ গ্ৰহণ কৰিলা আৰু শুনিলা, সেই কথা মনত ৰাখিবা, আৰু ধৰি ৰাখিবা আৰু অনুতাপ কৰক, যদি তুমি সাৰ নাথাকা, তেন্তে মই চোৰৰ দৰে তোমাৰ ওপৰত আহিম, আৰু মই তোমাৰ ওপৰত কোন সময়ত আহিম, তুমি নাজাবা। ”
এই ক্ৰিয়াই " মনত ৰাখিব, " অতীতৰ ৰচনাৰ ওপৰত সমালোচনাত্মক ধ্যান বুজায়। কিন্তু সঁচা অৰ্থত নিৰ্বাচিতসকলেহে নিজৰ ৰচনাক সমালোচনা কৰিব পৰাকৈ নম্ৰ। তদুপৰি এই আদেশ " মনত ৰাখিব " চতুৰ্থ আজ্ঞাৰ আৰম্ভণিতে " মনত ৰাখিব " ৰ উদগনি দিয়ে, যিয়ে সপ্তম দিনৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামৰ আদেশ দিয়ে। ইয়াত আকৌ, দুগুণে, চৰকাৰী প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মক ১৮৪৩ চনৰ বসন্ত কালত আৰু ১৮৪৪ চনৰ শৰৎকালত উইলিয়াম মিলাৰে আৰম্ভ কৰা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাৰ্তাসমূহৰ প্ৰতি পুনৰ বিবেচনা কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনোৱা হৈছে, কিন্তু ঈশ্বৰৰ ১০খন আজ্ঞাৰ ভিতৰত ৪ৰ্থ আজ্ঞাৰ পাঠ্যৰ বিষয়েও পুনৰ বিবেচনা কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনোৱা হৈছে, যিটো ই ১৮৪৩ চনৰ পৰা মৰ্ত্যলোক পাপত উলংঘা কৰি আহিছে। যীচুৰ সৈতে বিচ্ছেদৰ আটাইতকৈ গুৰুতৰ পৰিণতিটো প্ৰণয়ন কৰা হৈছে: " যদি আপুনি কৰে ।" নহয়, মই চোৰৰ দৰে আহিম, আৰু আপুনি নাজানে যে মই আপোনাৰ ওপৰত কি ঘণ্টাত আহিম । " ভিজিল, অনুতাপ আৰু অনুতাপৰ ফল অবিহনে প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস নিশ্চিতভাৱে মৃত।
৪ পদ: “ তথাপিও চৰ্দিচত তোমাৰ কেইজনমান মানুহ আছে, যিসকলে নিজৰ কাপোৰ অশুচি কৰা নাই, তেওঁলোকে মোৰ লগত বগা কাপোৰ পিন্ধি চলিব, কাৰণ তেওঁলোক যোগ্য। ”
এক নতুন পবিত্ৰতাৰ উন্মেষ ঘটিব। এই বাৰ্তাত যীচুৱে " কেইজনমান মানুহৰ " অস্তিত্বৰ সাক্ষ্য দিবলৈ সন্তুষ্ট হৈছে । তেওঁলোকৰ মাজত থকা এলেন জি হোৱাইটৰ আগত প্ৰকাশ কৰা সবিশেষ অনুসৰি মাত্ৰ ৫০ জন পুৰুষেহে ঈশ্বৰৰ অনুমোদন লাভ কৰিছিল। এই " কেইজনমান পুৰুষ " য়ে এনে পুৰুষ আৰু মহিলাক বুজায় যিসকলক প্ৰভুৰ আশা অনুসৰি নিজৰ বিশ্বাসৰ সাক্ষ্যৰ বাবে ব্যক্তিগতভাৱে অনুমোদিত আৰু ধন্য কৰা হয়। যীচুৱে কৈছে: " তথাপিও চৰ্দিছত আপোনাৰ কেইজনমান মানুহ আছে যিসকলে নিজৰ কাপোৰ অশুচি কৰা নাই; আৰু তেওঁলোকে মোৰ লগত বগা কাপোৰ পিন্ধি চলিব, কিয়নো তেওঁলোক যোগ্য ।" যীচু খ্ৰীষ্টই নিজেই স্বীকৃতি দিয়া মৰ্যাদাৰ বিষয়ে কোনে বিতৰ্ক কৰিব পাৰে? ১৮৪৩ আৰু ১৮৪৪ চনৰ বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ বিজয়ীসকলক যীচুৱে অনন্ত জীৱন আৰু সম্পূৰ্ণ পাৰ্থিৱ স্বীকৃতিৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিছে যিয়ে আগন্তুক ফিলাডেলফিয়াৰ বাৰ্তাত আনুষ্ঠানিক ৰূপ ল’ব। " বস্ত্ৰ "ৰ অশুচিতা মানুহৰ মুক্ত আচৰণৰ বাবেই বুলি কোৱা হয়। " কাপোৰ " যীচু খ্ৰীষ্টই আৰোপ কৰা ধাৰ্মিকতা হোৱাৰ বাবে, এই ক্ষেত্ৰত " বগা ," ইয়াৰ অশুচিতাই পৰম্পৰাগত প্ৰটেষ্টেণ্ট শিবিৰৰ বাবে এই ধাৰ্মিকতাৰ ক্ষতিক সূচায়। ইয়াত ইয়াৰ বিপৰীতে অশুচিতাৰ অনুপস্থিতিয়ে দান অনুসৰি যীচু খ্ৰীষ্টৰ " চিৰন্তন ধাৰ্মিকতা " ৰ অভিযোগৰ দীঘলীয়াকৰণক বুজায় । ৯:২৪। অতি সোনকালে, বিশ্ৰামবাৰৰ জ্ঞান আৰু অনুশীলনে তেওঁলোকক প্ৰকৃত পবিত্ৰতা, ফল আৰু যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰদান কৰা ধাৰ্মিকতাৰ চিন দিব। এই বিবেচনাপূৰ্ণ আৰু বুদ্ধিমান পছন্দই অতি সোনকালে তেওঁলোকক আগন্তুক ৫ পদৰ " বগা কাপোৰ " ৰ দ্বাৰা প্ৰতিমিত পবিত্ৰকৰণ আৰু স্বৰ্গীয় মহিমাত চিৰন্তন কৰি তুলিব। আত্মাই তেওঁলোকক " নিৰ্দোষী " ঘোষণা কৰিব: " আৰু তেওঁলোকৰ মুখত কোনো মিছা পোৱা নগ'ল, কিয়নো তেওঁলোক নিৰ্দোষী (প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৫)। তেওঁলোকে পাব, " সকলোৰে লগত শান্তি আৰু পবিত্ৰতা, যাৰ অবিহনে কোনো মাংসই প্ৰভুক দেখা নাপাব ," পৌলৰ মতে, ইব্ৰী. ১২:১৪। কংক্ৰিটভাৱে এই " বগা কাপোৰে " ৰোমান দেওবাৰৰ অভ্যাস গঠন কৰা পাপ আঁতৰোৱাৰ ৰূপ ল'ব। যিহেতু তেওঁলোকে নিষ্ঠাৰে দুবাৰকৈ ইয়াৰ বাবে অপেক্ষা কৰিছে, ইয়াৰ ঠাইত, ইয়াৰ অনুমোদনৰ চিন হিচাপে, ঈশ্বৰৰ মোহৰ তেওঁলোকক দিয়া হৈছে বিশ্ৰামবাৰে যি প্ৰভুৰ মনোনীত লোকসকলক বগা কৰিবলৈ আহে যিসকলে তেওঁৰ ধাৰ্মিকতা ৰক্ষা কৰে। এইদৰে "পবিত্ৰস্থানৰ শুদ্ধি" সম্পন্ন কৰা হয়, যিটো ৰূপত সেই সময়ত দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ অনুবাদ কৰা হৈছিল। এই সন্দৰ্ভত ১৮৪৪ চনৰ ২৩ অক্টোবৰৰ পৰা যীচুৱে বিজয়ী নিৰ্বাচিতসকলক স্বৰ্গীয় দৰ্শনত পবিত্ৰ স্থানৰ পৰা পাৰ্থিৱ পবিত্ৰস্থানৰ অতি পবিত্ৰ স্থানলৈ যোৱাৰ প্ৰতিমূৰ্তি দিছিল। এইদৰে তেওঁ দৃষ্টান্তমূলকভাৱে সেই মুহূৰ্তটো মনত পেলাইছিল, যেতিয়া ক্ৰুচত মৃত্যুবৰণ কৰি তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত হৈছিল, এইদৰে " প্ৰায়শ্চিত্তৰ দিন ," হিব্ৰু " যোম কিপ্পুৰ " পূৰণ হৈছিল। এই পৰিঘটনা ইতিমধ্যে সংঘটিত হোৱাৰ বাবে দৰ্শনত থকা কাৰ্য্যৰ নবীকৰণৰ উদ্দেশ্য আছিল কেৱল যীচুৰ মৃত্যুৰ দ্বাৰা পোৱা চিৰন্তন ধাৰ্মিকতাৰ প্ৰথম অধিগ্ৰহণৰ ওপৰত প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰা। এইটো আক্ষৰিক অৰ্থত চাৰ্দিছৰ পতিতসকলৰ বাবে পূৰ্ণ হয় যাৰ প্ৰদৰ্শিত বিশ্বাস সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ বাবে অসন্তুষ্টিজনক। দুটা কাৰণত ঈশ্বৰে তেওঁলোকক নাকচ কৰিব পাৰে কাৰণ তেওঁৰ ঘোষণা কৰা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সত্যৰ প্ৰতি প্ৰেমৰ অভাৱ, আৰু ১৮৪৩ চনৰ পৰা দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ আজ্ঞা বলবৎ হোৱাৰ ফলত বিশ্ৰামবাৰৰ উলংঘাৰ বাবে।
৫ পদ: “ যি জনে জয় কৰে, তেওঁ বগা কাপোৰ পিন্ধিব; মই জীৱনৰ পুস্তকৰ পৰা তেওঁৰ নাম মচি পেলাব নকৰো, কিন্তু মোৰ পিতৃ আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গদূতৰ আগত তেওঁৰ নাম স্বীকাৰ কৰিম ৷
যীচু খ্ৰীষ্টই মুক্ত কৰা নিৰ্বাচিতজন হৈছে এজন আজ্ঞাকাৰী সত্তা, যিয়ে নিজৰ জীৱন আৰু অনন্তকাল সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ ওচৰত ঋণী বুলি সচেতন, ভাল, জ্ঞানী আৰু ন্যায়পৰায়ণ। এয়াই তেওঁৰ জয়ৰ ৰহস্য। তেওঁৰ লগত বিবাদ হ’ব নোৱাৰে, কাৰণ তেওঁৰ সকলো কথা আৰু কামতে তেওঁ অনুমোদন দিয়ে। লগতে, তেওঁ নিজেই তেওঁৰ ত্ৰাণকৰ্তাৰ আনন্দ যিয়ে তেওঁক চিনি পায় আৰু তেওঁক তেওঁৰ নামেৰে মাতে, তেওঁৰ পূৰ্বজ্ঞানেৰে তেওঁক দেখা জগতখনৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ পৰাই। এই পদটোৱে দেখুৱাইছে যে মিছা ধৰ্মপন্থীসকলৰ মিছা দাবীবোৰ আনকি সেইবোৰ প্ৰণয়ন কৰাসকলৰ বাবেও কিমান অসাৰ আৰু প্ৰতাৰণামূলক। শেষ বাক্য যীচু খ্ৰীষ্টৰ হ'ব যিয়ে সকলোকে কয়: " মই তোমালোকৰ কৰ্মবোৰ জানো ।" এই ৰচনা অনুসৰি তেওঁ নিজৰ জাকটোক ভাগ কৰি সোঁফালে নিজৰ ভেড়া আৰু বাওঁফালে শেষ বিচাৰৰ দ্বিতীয় মৃত্যুৰ জুইৰ নিয়তিত বিদ্ৰোহী ছাগলী আৰু ভোকাতুৰ পহুবোৰ ৰাখে ।
৬ পদ: “ যাৰ কাণ আছে, তেওঁ মণ্ডলীবিলাকক আত্মাই কি কয়, তেওঁ শুনা। ”
আক্ষৰিক অৰ্থত সকলোৱে আত্মাৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্য শুনিব পাৰে যদিও তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলেহে ইয়াৰ অৰ্থ বুজিব পাৰে, যাক তেওঁ প্ৰেৰণা দিয়ে আৰু শিক্ষা দিয়ে। আত্মাই নিৰ্দিষ্ট পৰিঘটনাক বুজায়, যিবোৰ ঐতিহাসিক সময়ত সম্পন্ন কৰা হয়, গতিকে নিৰ্বাচিতজনে ধৰ্মীয় আৰু ধৰ্মনিৰপেক্ষ ইতিহাসৰ প্ৰতি আগ্ৰহী হ'ব লাগিব, আৰু সাক্ষ্য, প্ৰশংসা আৰু ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বিৱৰণীৰে গঠিত সমগ্ৰ বাইবেলখনৰ প্ৰতি আগ্ৰহী হ'ব লাগিব।
টোকা : ৩ পদত যীচু খ্ৰীষ্টই পতিত প্ৰটেষ্টেণ্টজনক কৈছিল: " গতিকে তুমি কেনেকৈ গ্ৰহণ কৰিলা আৰু শুনিলা মনত ৰাখিবা, আৰু ধৰি ৰাখক আৰু অনুতাপ কৰক। যদি তুমি সাৰ নাথাকা, তেন্তে মই চোৰৰ দৰে আহিম, আৰু তুমি নাজানিব যে মই তোমাৰ ওপৰত কোন সময়ত আহিম ।" ইয়াৰ বিপৰীতে বিজয়ীসকলৰ উত্তৰাধিকাৰীসকলৰ বাবে ২০১৮ চনৰ বসন্তৰ পৰাই এই বাৰ্তাটো ৰূপান্তৰিত হৈছে: "আপুনি যদি চাই থাকে, মই চোৰৰ দৰে নাহিম, আৰু আপুনি জানিব যে মই আপোনাৰ ওচৰলৈ কিমান সময়ত আহিম ।" আৰু প্ৰভুৱে তেওঁৰ প্ৰতিশ্ৰুতি পালন কৰিছে, যিহেতু আজি ২০২০ চনত তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলে ২০৩০ চনৰ বসন্তৰ বাবে প্ৰকাশ পোৱা তেওঁৰ প্ৰকৃত উভতি অহাৰ তাৰিখৰ বিষয়ে জ্ঞান লাভ কৰিছে।কিন্তু, প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসক এই নিখুঁততাক আওকাণ কৰিবলৈ নিন্দা কৰা হৈছে, যিটো সংৰক্ষিত, কেৱল, যীচুৱে, তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে। কাৰণ দুষ্ট দাসসকলৰ প্ৰতি তেওঁৰ আচৰণৰ বিপৰীতে “ প্ৰভুৱে নিজৰ দাস ভাববাদীসকলক সতৰ্ক নকৰাকৈ একো নকৰে ” আমো.৩:৭।
৬ষ্ঠ যুগ : ফিলাডেলফিয়া
এডভেন্টিজমে সাৰ্বজনীন মিছনত প্ৰৱেশ কৰে
১৮৪৩ চনৰ পৰা ১৮৭৩ চনৰ ভিতৰত ঈশ্বৰে নিৰ্ধাৰণ কৰা প্ৰকৃত সপ্তম দিন শনিবাৰৰ ঐশ্বৰিক বিশ্ৰামবাৰ পুনৰুদ্ধাৰ কৰি চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্টৰ অগ্ৰগামীসকলে গ্ৰহণ কৰে, যিটোৱে ১৮৬৩ চনৰ পৰা নামাকৰণ কৰা এটা চৰকাৰী আমেৰিকান খ্ৰীষ্টান ধৰ্মীয় প্ৰতিষ্ঠানৰ ৰূপ লয়: "চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট চাৰ্চ।" দান.১২:১২ ত প্ৰস্তুত কৰা শিক্ষা অনুসৰি যীচুৰ বাৰ্তা বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্ৰামৰ দ্বাৰা পবিত্ৰ কৰা তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলক উদ্দেশ্যি দিয়া হৈছে, ১৮৭৩ চনৰ তাৰিখত। একে সময়তে এই মনোনীত লোকসকলে দান.১২:১২ ৰ ধন্যতাৰ পৰা লাভৱান হয়: " ধন্য যিজনে অপেক্ষা কৰে, ১৩৩৫ দিনলৈকে! "
১৮৪৩ চনৰ পৰা স্থাপিত নতুন মানদণ্ড ১৮৭৩ চনত সাৰ্বজনীন হৈ পৰে
৭ পদ: “ আৰু ফিলাডেলফিয়াৰ মণ্ডলীৰ দূতলৈ লিখা : যি পবিত্ৰ, যি সত্য, যিজনৰ হাতত দায়ূদৰ চাবি আছে, যিজনে খুলি দিয়ে আৰু কোনেও বন্ধ নকৰে, যিজনে বন্ধ কৰে আৰু কোনেও খুলিব নোৱাৰে, তেওঁ এই কথা কৈছে : »
ফিলাডেলফিয়া " নামেৰে যীচুৱে তেওঁৰ মনোনীতজনক দেখুৱাইছে। তেওঁ ঘোষণা কৰিলে: " যদি তোমালোকৰ ইজনে সিজনৰ প্ৰতি প্ৰেম আছে, তেন্তে সকলোৱে জানিব যে তোমালোক মোৰ শিষ্য। যোহন ১৩:৩৫" আৰু এইটোৱেই হৈছে ফিলাডেলফিয়াৰ ক্ষেত্ৰত যাৰ গ্ৰীক শিপাৰ অৰ্থ হৈছে: ভাতৃত্ববোধ। তেওঁ ইয়াক ৰচনা কৰা নিৰ্বাচিতসকলক বাছি লৈছিল, তেওঁলোকৰ বিশ্বাসক পৰীক্ষাত পেলাইছিল আৰু এই বিজয়ীসকলৰ বাবে তেওঁৰ প্ৰেম উফন্দি উঠে। তেওঁ এই বাৰ্তাত নিজকে উপস্থাপন কৰি কয়: " পবিত্ৰ, সত্যই এই কথা কৈছে ।" পবিত্ৰজন , কাৰণ ই এনে এটা সময় যেতিয়া বিশ্ৰামবাৰ আৰু নিৰ্বাচিতসকলৰ পবিত্ৰকৰণ দানৰ আজ্ঞাৰ দ্বাৰা প্ৰয়োজনীয়। 8:14 1843 চনৰ বসন্তৰ পৰা বলবৎ হয়। সত্যজন , কাৰণ এই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সময়ত, সত্যৰ বিধান পুনৰুদ্ধাৰ কৰা হয়; ঈশ্বৰে তেওঁৰ ৪ৰ্থ আজ্ঞাৰ পবিত্ৰতাক খ্ৰীষ্টানসকলে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা ভৰিৰে গচকি যোৱা দেখিছে। তেওঁ লগতে কৈছে: " যিজনৰ হাতত ডেভিদৰ চাবি আছে ।" এইবোৰ ৰোমৰ দখল বুলি দাবী কৰা চেন্ট পিটাৰৰ চাবি নহয়। " দায়ূদৰ চাবি " " দায়ূদৰ পুত্ৰ ," যীচু নিজেই, ব্যক্তিগতভাৱে। আন কোনোৱেই চিৰন্তন পৰিত্ৰাণ দিব নোৱাৰে, কাৰণ তেওঁ এই চাবিটো নিজৰ ক্ৰুচৰ ৰূপত " কান্ধত " লৈ ফুৰিছিল , ইছাৰ মতে। ২২:২২: " মই তেওঁৰ কান্ধত দায়ূদৰ বংশৰ চাবি থৈ দিম: যেতিয়া তেওঁ খুলিব, তেতিয়া কোনেও বন্ধ নকৰিব; যেতিয়া তেওঁ বন্ধ কৰিব, তেতিয়া কোনেও খুলিব নোৱাৰিব ।" এই পদটোৱে তেওঁৰ অত্যাচাৰৰ ক্ৰুচটোক চিহ্নিত কৰা এই চাবিটোৱে ইয়াত পঢ়িবলৈ পাওঁ: " যিজনে খুলিব, আৰু কোনেও বন্ধ নকৰে; যিজনে বন্ধ কৰে, আৰু কোনেও খুলিব নোৱাৰে ।" ১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ পৰাই চেভেনথ-ডে এডভেন্টিজমৰ বাবে পৰিত্ৰাণৰ দুৱাৰ মুকলি কৰা হৈছিল আৰু ১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ পৰাই ৰোমান দেওবাৰৰ ধৰ্মীয় অনুগামীসকলৰ বাবে বন্ধ কৰা হৈছিল। কাৰণ তেওঁলোকে উপস্থাপন কৰা মতবাদৰ সত্যসমূহৰ অধীনত থাকিবলৈ সন্মত হৈছিল আৰু তেওঁলোকৰ বিশ্বাসেৰে তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যক সন্মান জনাইছিল, যীচুৰ আত্মাই ফিলাডেলফিয়াৰ যুগৰ সন্তসকলক ক'লে : " মই তোমালোকৰ কামবোৰ জানো। চোৱা, কাৰণ তোমালোকৰ অলপ শক্তি আছে, আৰু আছে মোৰ বাক্য পালন কৰি মোৰ নাম অস্বীকাৰ কৰা নাই, মই তোমালোকৰ সন্মুখত এটা মুকলি দুৱাৰ ৰাখিছো, যিটো কোনেও বন্ধ কৰিব নোৱাৰে ।" এই সৰু ধৰ্মীয় গোটটো আনুষ্ঠানিকভাৱে ১৮৬৩ চনৰ পৰা কেৱল আমেৰিকান আছিল।কিন্তু ১৮৭৩ চনত বেটল ক্ৰিকত অনুষ্ঠিত হোৱা এখন সাধাৰণ সন্মিলনৰ সময়ত আত্মাই ইয়াৰ বাবে এক সাৰ্বজনীন মিছনেৰী দুৱাৰ মুকলি কৰি দিলে, যিটো যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত প্ৰত্যাৱৰ্তনলৈকে চলি থাকিব লাগিছিল। কোনেও ইয়াক বাধা নিদিলে আৰু ঈশ্বৰে ইয়াৰ যত্ন ল’ব। মন কৰিবলগীয়া যে যীচুৱে প্ৰকৃত সন্তসকলৰ মাজত যিবোৰ ভাল কথা আঙুলিয়াই দিছে, সেইবোৰেও ১৮৪৩ চনত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ পতনৰ কাৰণসমূহৰ সংজ্ঞা দিয়ে ।
৭ নং প্ৰকাশৰ ১২টা জনগোষ্ঠী বৃদ্ধি পাইছে
৮ পদ: “ মই তোমাৰ কৰ্মবোৰ জানো। চোৱা, তোমাৰ সামান্য শক্তি আছে, আৰু মোৰ বাক্য পালন কৰি মোৰ নামক অস্বীকাৰ কৰা নাই, মই তোমাৰ সন্মুখত এটা মুকলি দুৱাৰ ৰাখিছো, আৰু কোনেও তাক বন্ধ কৰিব নোৱাৰে। ”
যীচুৱে তেওঁক ধাৰ্মিকতা বুলি গণ্য কৰা তেওঁৰ কৰ্মৰ ওপৰত সেই সময়ৰ নিৰ্বাচিতজনক অনুকূলভাৱে বিচাৰ কৰা হয়। ১৮৭৩ চনত যীচুৱে এডভেন্টিষ্টসকলক ২০৩০ চনৰ বসন্ত কালত অৰ্থাৎ ১৫৭ বছৰৰ পিছত খোল খাবলগীয়া স্বৰ্গীয় মুকলি দুৱাৰৰ প্ৰতীকৰ দ্বাৰা তেওঁৰ উভতি অহাৰ দিশত তেওঁলোকৰ অগ্ৰগতি ঘোষণা কৰে । তাৰ পিছৰ বাৰ্তাটোত, যিটো লাওদিকিয়ালৈ উদ্দেশ্য কৰা হৈছে, যীচুৱে এই দুৱাৰৰ সন্মুখত থিয় হ'ব , এইদৰে তেওঁৰ উভতি অহাৰ আগতীয়া হোৱাৰ ইংগিত দিব: " চোৱা, মই দুৱাৰত থিয় হৈ টোকৰ মাৰিম। যদি কোনোবাই মোৰ মাত শুনি দুৱাৰখন খুলি দিয়ে, তেন্তে মই তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁৰ লগত ভোজন কৰিম, আৰু তেওঁ মোৰ লগত। প্ৰকাশিত বাক্য ৩:২০"।
ইহুদীসকলক খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ প্ৰৱেশৰ অনুমতি দিয়া হৈছিল
নৱম পদ: “ চোৱা, চয়তানৰ নামঘৰৰ পৰা মই তেওঁলোকক ইহুদী বুলি কয়, কিন্তু মিছা কথা কোৱা, তেওঁলোকক তোমালোকৰ ভৰিৰ আগত আহি উপাসনা কৰিবলৈ আৰু মই তোমাক প্ৰেম কৰা বুলি জানিবলৈ দিম। ”
জাতি আৰু মাংস অনুসৰি প্ৰকৃত ইহুদীসকলৰ এডভেন্টিষ্ট গোটত প্ৰৱেশৰ উদ্ধৃতি দি এই পদটোৱে বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্ৰামৰ পুনৰুদ্ধাৰ নিশ্চিত কৰে; দেওবাৰ এতিয়া তেওঁলোকৰ ধৰ্মান্তৰিত বাধা নহয়। কাৰণ ৩২১ চনৰ পৰা ইয়াক পৰিত্যাগ কৰাৰ ফলত আন্তৰিক ইহুদীসকলেও খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰাত বাধা দিছে। জাতিৰ ইহুদীসকলৰ ওপৰত তেওঁৰ বিচাৰ বিশ্বাসী সাক্ষী পৌলৰ ব্যক্তিগত মতামত নাছিল; এই প্ৰকাশিত বাক্যত ইতিমধ্যে প্ৰকাশিত বাক্য ২:৯ পদত ইহুদীসকলে নিন্দা কৰা আৰু স্মিৰ্না যুগৰ ৰোমানসকলে অত্যাচাৰ কৰা তেওঁৰ দাসসকলক উদ্দেশ্যি লিখা বাৰ্তাত ইয়াক নিশ্চিত কৰিছে । মন কৰিবলগীয়া যে জাতিৰ ইহুদীসকলে ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহৰ পৰা লাভৱান হ’বলৈ এডভেন্টিষ্ট নীতিত খ্ৰীষ্টান পৰিত্ৰাণক স্বীকাৰ কৰিব লাগিব। কেৱল ইউনিভাৰ্চেল এডভেন্টিজমে সেই ঐশ্বৰিক পোহৰ কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে যাৰ ই ১৮৭৩ চনৰ পৰা একচেটিয়া চৰকাৰী ভঁৰাল হৈ পৰিছে।কিন্তু সাৱধান হওক! এই পোহৰ, ইয়াৰ মতবাদ আৰু ইয়াৰ বাৰ্তাসমূহ যীচু খ্ৰীষ্টৰ একচেটিয়া সম্পত্তি; কোনো মানুহ আৰু কোনো প্ৰতিষ্ঠানেই নিজৰ পৰিত্ৰাণ বিপন্ন নকৰাকৈ ইয়াৰ বিৱৰ্তনক নাকচ কৰিব নোৱাৰে। শেষত এই পদত যীচুৱে নিৰ্দিষ্ট কৰিছে " যে মই তোমাক প্ৰেম কৰিলোঁ ।" ইয়াৰ অৰ্থ হ’বনে যে এই আশীৰ্বাদৰ সময়ৰ পিছত তেওঁ আৰু ভাল পাব নোৱাৰিব? হয়, আৰু এইটোৱেই হ'ব " লাওদিকিয়া " ক দিয়া বাৰ্তাৰ অৰ্থ ।
ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা আৰু যীচুৰ বিশ্বাস
১০ পদ: “ তুমি মোৰ ধৈৰ্য্যৰ বাক্য পালন কৰাৰ কাৰণে মই তোমাক পৃথিবীত বাস কৰাসকলক পৰীক্ষা কৰিবলৈ জনা পৃথিৱীত আহিবলগীয়া পৰীক্ষাৰ সময়ৰ পৰা ৰক্ষা কৰিম। ”
ধৈৰ্য্য শব্দটোৱে দানিয়েল ১২:১২ পদত উল্লেখ কৰা এডভেন্টিষ্ট অপেক্ষাৰ প্ৰসংগটো নিশ্চিত কৰে: " ধন্য যিজনে অপেক্ষা কৰে , আৰু হাজাৰ তিনিশ পঁয়ত্ৰিশ দিনলৈ আহে! " পৰীক্ষাটো " পৃথিৱীৰ বাসিন্দাসকলৰ " বিশ্বাসৰ বিষয়ে , যিসকলে " জনা পৃথিৱীত বাস কৰে ," অৰ্থাৎ যীচু খ্ৰীষ্টই, সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে চিনি পোৱা। ই মানৱ ইচ্ছাক পৰীক্ষা কৰিবলৈ আৰু "ইকুমেনিকেল" শিবিৰৰ বিদ্ৰোহী আত্মাক উন্মোচন কৰিবলৈ আহে, যিয়ে গ্ৰীক "oikomèné" দ্বাৰা এই পদটোৰ " জনা পৃথিৱী " বুলি নিৰ্ধাৰণ কৰে।
এই প্ৰতিজ্ঞাই কেৱল এই চৰ্ততহে যীচুক প্ৰতিজ্ঞা কৰে যে প্ৰতিষ্ঠানটোৱে আৰম্ভণিৰ বিশ্বাসৰ গুণগত মান বজাই ৰাখে। যদি এই পদত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা বিশ্বাসৰ চূড়ান্ত সাৰ্বজনীন পৰীক্ষাৰ সময়লৈকে এডভেন্টিষ্ট বাৰ্তা চলি থাকিব লাগে, তেন্তে ই প্ৰতিষ্ঠানিক ৰূপত হ’বই লাগিব বুলি ক’ব নোৱাৰি। কাৰণ তাৰ পিছৰ ১১ পদত এই বাৰ্তাৰ ওপৰত ভাবুকি উৰি থাকে, তেতিয়ালৈকে সম্পূৰ্ণ ইতিবাচক আৰু ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ। যীচুৰ প্ৰতিজ্ঞাই ২০৩০ চনত তেওঁৰ বংশধৰ জীয়াই থকাৰ বিষয়ে হ'ব। সেই সময়ত, ১৮৭৩ চনৰ প্ৰকৃত নিৰ্বাচিতসকলে প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১৩ অনুসৰি " প্ৰভুত " শুই পৰিব: " আৰু মই স্বৰ্গৰ পৰা এটা মাত শুনিলোঁ যে, লিখক: ধন্য যিসকল মৃতক যিসকলে এতিয়াৰ পৰা প্ৰভুত মৃত্যুবৰণ কৰে! হয়, আত্মাই কয়, যাতে তেওঁলোকে নিজৰ পৰিশ্ৰমৰ পৰা বিশ্ৰাম পায়, তেওঁলোকৰ বাবে " সেয়েহে এইটো এই আদৰ্শ মনোনীতজনক যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰদান কৰা দ্বিতীয়টো ধন্য।" কিন্তু যীচুৱে যিটো আশীৰ্বাদ দিয়ে সেয়া হৈছে কৰ্মৰ দ্বাৰা প্ৰদৰ্শিত আচৰণ। " ফিলাডেলফিয়া " ৰ উত্তৰাধিকাৰীসকলে নিষ্ঠাৰে পুনৰুত্পাদন কৰিব, ২০৩০ চনত, তেওঁৰ কৰ্ম, তেওঁৰ বিশ্বাস, স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰে দিয়া সত্যসমূহক তেওঁ দিয়া শেষ ৰূপত তেওঁৰ গ্ৰহণ কৰা; কাৰণ তেওঁলোকে শেষলৈকে ডাঙৰ পৰিৱৰ্তনৰ সন্মুখীন হ’ব যেতিয়া ঐশ্বৰিক পৰিকল্পনাৰ বুজাবুজি নিখুঁত হ’ব।
যীচু খ্ৰীষ্টৰ এডভেন্টিষ্ট প্ৰতিজ্ঞা আৰু তেওঁৰ সতৰ্কবাণী
১১ পদ: “ মই সোনকালে আহিম , তোমাৰ যি আছে তাক ধৰি ৰাখা, যাতে তোমাৰ মুকুট কোনেও ল’ব নোৱাৰে। ”
সোনকালে আহিছো " বাৰ্তাটো এডভেন্টিষ্ট ধৰণৰ। এইদৰে যীচুৱে আন সকলো ধৰ্মীয় ধৰ্মগোষ্ঠী পৰিত্যাগ কৰাটো নিশ্চিত কৰে। তেওঁৰ গৌৰৱত ঘূৰি অহাৰ আশা পৃথিৱীৰ শেষলৈকে থাকিব, যিটো তেওঁৰ প্ৰকৃত নিৰ্বাচিতসকলক চিনাক্ত কৰা অন্যতম মূল মাপকাঠী। কিন্তু বাকী বাৰ্তাটোৱে এটা গধুৰ ভাবুকিৰ ওজন কৰে: " আপোনাৰ যি আছে তাক ধৰি ৰাখক, যাতে আপোনাৰ মুকুট কোনেও নলয়। " আৰু শত্ৰু নহ'লে তেওঁৰ মুকুট কোনে ল'ব পাৰে? সেয়েহে তেওঁৰ বংশধৰসকলে প্ৰথমে তেওঁলোকক চিনাক্ত কৰিব লাগিব, আৰু ইয়াৰ কাৰণ হ’ল তেওঁলোকে এনে কৰা নাছিল যে তেওঁলোকৰ মানৱতাবাদী মনোভাৱৰ বলি হৈ তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰিব, ১৯৬৬ চনৰ পৰা আৰম্ভ কৰি।
১২ পদ: “ যি জনে জয় কৰে, মই মোৰ ঈশ্বৰৰ মন্দিৰত এটা স্তম্ভ সাজিম, আৰু তেওঁ আৰু বাহিৰলৈ নাযায়। মই তেওঁৰ ওপৰত মোৰ ঈশ্বৰৰ নাম আৰু মোৰ ঈশ্বৰৰ নগৰৰ নাম লিখিম, নতুন যিৰূচালেম, যি মোৰ ঈশ্বৰৰ পৰা স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহিব—আৰু মোৰ নতুন নাম। ”
বিজয়ীসকলৰ প্ৰতি উৎসৰ্গিত আশীৰ্বাদৰ শেষ বাক্যত যীচুৱে লাভ কৰা পৰিত্ৰাণৰ সকলো প্ৰতিমূৰ্তি একত্ৰিত কৰিছে। " মোৰ ঈশ্বৰৰ মন্দিৰত এটা স্তম্ভ" ৰ অৰ্থ হ'ল: মোৰ সমাবেশ, নিৰ্বাচিতজনত মোৰ সত্যক কঢ়িয়াই নিবলৈ এটা কঠিন সমৰ্থন। " ... আৰু এৰি নাযায়।" অধিক ”: তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ চিৰন্তন হ’ব । মই তেওঁৰ ওপৰত মোৰ ঈশ্বৰৰ নাম লিখিম ”: মই তেওঁৰ মাজত এদনত হেৰাই যোৱা ঈশ্বৰৰ চৰিত্ৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি খোদিত কৰিম।“ ... আৰু মোৰ ঈশ্বৰৰ নগৰৰ নাম ” : তেওঁ প্ৰকাশিত বাক্য ২১ পদত বৰ্ণনা কৰা মনোনীতজনৰ মহিমাত অংশীদাৰ হ’ব মহিমামণ্ডিত নিৰ্বাচিত যিসকল ঈশ্বৰৰ স্বৰ্গদূতসকলৰ দৰে সম্পূৰ্ণৰূপে আকাশী হৈ পৰিছে ”: যীচুৱে তেওঁৰ নামৰ পৰিবৰ্তনক পাৰ্থিৱ স্বভাৱৰ পৰা স্বৰ্গীয় প্ৰকৃতিলৈ যোৱাৰ সৈতে জড়িত কৰিছে।জীৱিত হওক বা পুনৰুত্থান হওক, পৰিত্ৰাণ পোৱা নিৰ্বাচিতসকলে একে অভিজ্ঞতা জীয়াই থাকিব আৰু আকাশী, মহিমামণ্ডিত, অক্ষয় আৰু অনন্ত শৰীৰ লাভ কৰিব।
এই পদত ঈশ্বৰৰ সৈতে তুলনাৰ ওপৰত জোৰ দিয়াটো এইটোৱেই ন্যায্য যে যীচুক নিজেই নিৰ্বাচিতসকলে তেওঁৰ ঐশ্বৰিক দিশত বিচাৰি পায়।
১৩ পদ: “ যিজনৰ কাণ আছে, তেওঁ শুনা হওক, আত্মাই মণ্ডলীবোৰক কি কয়। ”
বাছনি কৰাজনে পাঠটো বুজি পাইছে, কিন্তু তেওঁৱেই বুজিব পাৰে। এইটো সঁচা যে এই বাৰ্তা কেৱল তেওঁৰ বাবেই প্ৰস্তুত কৰা হৈছিল। এই বাৰ্তাই এই কথাটো নিশ্চিত কৰে যে প্ৰকাশিত ৰহস্যসমূহৰ ব্যাখ্যা আৰু বুজাবুজি কেৱল ঈশ্বৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল, যিজনে তেওঁৰ দাসসকলক পৰীক্ষা কৰে আৰু বাছনি কৰে।
এডভেন্টিষ্টৰ প্ৰত্যাশাৰ বাৰ্তাক অস্বীকাৰ কৰাৰ পিছত ইয়াক বমি কৰা হৈছে
" মই সোনকালে আহিছো ৷ তোমাৰ যি আছে তাক জোৰেৰে ধৰি ৰাখা, যাতে তোমাৰ মুকুট কোনেও ল'ব নোৱাৰে ৷" হায়, সেই সময়ৰ চৰকাৰী এডভেন্টিজমৰ বাবে শেষ এতিয়াও বহু দূৰত আছিল আৰু সময়ৰ ক্ষয়-ক্ষতিৰ লগে লগে ১৫০ বছৰৰ পাছত বিশ্বাস আৰু আগৰ দৰে নহ’ব। যীচুৱে দিয়া সতৰ্কবাণী ন্যায্য আছিল, কিন্তু ইয়াৰ প্ৰতি কোনো গুৰুত্ব দিয়া হোৱা নাছিল আৰু বুজা হোৱা নাছিল। আৰু ১৯৯৪ চনত এডভেন্টিষ্ট প্ৰতিষ্ঠানটোৱে সঁচাকৈয়ে নিজৰ " মুকুট ," হেৰুৱাব, যীচু খ্ৰীষ্টৰ দূত এলেন জি হোৱাইটে ১৪ আৰু ১৫ পৃষ্ঠাত "মোৰ প্ৰথম দৃষ্টি" অধ্যায়ত তেওঁৰ "আৰম্ভণি লিখনী" নামৰ কিতাপখনত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা শেষ "মহান পোহৰ"ক নাকচ কৰি: তলৰ পাঠটো এই পৃষ্ঠাবোৰৰ এটা উদ্ধৃতি। মই এইটোও উল্লেখ কৰিব বিচাৰিছো যে তেওঁ এডভেন্টিষ্ট কামৰ ভাগ্যৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ৩: ১৮৪৩-৪৪ চাৰ্ডিছ , ১৮৭৩ ফিলাডেলফিয়া , ১৯৯৪ লাওডিচিয়াৰ তিনিটা সমাবেশে উপস্থাপন কৰা সকলো শিক্ষাৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰিছে ।
এডভেন্টিজমৰ ভাগ্য
এলেন জি হোৱাইটৰ প্ৰথম দৰ্শনত প্ৰকাশ পাইছিল
"মই পৰিয়ালৰ সেৱাত প্ৰাৰ্থনা কৰি থাকোঁতে পবিত্ৰ আত্মাই মোৰ ওপৰত জিৰণি লৈছিল, আৰু মই যেন এই অন্ধকাৰ জগতখনৰ ওপৰত আৰু ওপৰলৈ উঠি আহিছিলো।মই ঘূৰি চাই মোৰ এডভেন্টিষ্ট ভাইসকলক এতিয়াও এই জগতত থকা দেখিলোঁ, কিন্তু মই তেওঁলোকক আৱিষ্কাৰ কৰিব পৰা নাছিলো। তেতিয়া এটা মাতে মোক ক'লে, "আকৌ এবাৰ চাওক, কিন্তু অলপ ওপৰলৈ।" মই ওপৰলৈ চালোঁ, আৰু মই এটা ঠেক আৰু সংকীৰ্ণ পথ দেখিলোঁ, এই জগতখনৰ ওপৰত ওখকৈ তেওঁৰ ওপৰত চকু ৰাখিলে, তেওঁলোক নিৰাপদ আছিল।
কিন্তু অলপ পিছতে কিছুমানে ক্লান্ত হৈ ক’লে যে চহৰখন এতিয়াও বহু দূৰত আছে আৰু তেওঁলোকে ভাবিছিল যে তেওঁলোকে তাত সোনকালে উপস্থিত হ’ব। তাৰ পিছত যীচুৱে তেওঁলোকৰ গৌৰৱময় সোঁহাতখন ওপৰলৈ তুলি তেওঁলোকক উৎসাহিত কৰিলে য’ৰ পৰা এডভেন্টিষ্টসকলৰ ওপৰত পোহৰ নিৰ্গত হৈছিল। তেওঁলোকে চিঞৰি উঠিল, “হেলেলুয়া!” কিন্তু তেওঁলোকৰ মাজৰ কিছুমানে এই পোহৰক নিৰ্লজ্জভাৱে নাকচ কৰি ক’লে যে তেওঁলোকক নেতৃত্ব দিয়া ঈশ্বৰ নহয়। তেওঁলোকৰ পিছফালে থকা পোহৰটো অৱশেষত নুমাই গ’ল, আৰু তেওঁলোকে নিজকে গভীৰ আন্ধাৰত বিচাৰি পালে। তেওঁলোকে উজুটি খাই লক্ষ্য আৰু যীচু দুয়োটাকে হেৰুৱাই পেলালে, তাৰ পিছত বাটৰ পৰা পৰি তলৰ দুষ্ট জগতখনত ডুব গ’ল।
ঈশ্বৰে যুৱতী এলেন গ’ল্ড-হাৰমনক দিয়া এই প্ৰথম দৰ্শনৰ বিৱৰণীয়ে দানিয়েল বা প্ৰকাশিত বাক্যৰ দৰেই মূল্যৱান এটা ক’ডযুক্ত ভৱিষ্যদ্বাণী গঠন কৰে। কিন্তু ইয়াৰ পৰা লাভৱান হ’বলৈ আমি ইয়াৰ শুদ্ধ ব্যাখ্যা কৰিব লাগিব। গতিকে বুজাই দিম।
শব্দটোৱে মথি ২৫:১ৰ পৰা ১৩ পদৰ "দহজনী কুমাৰীৰ দৃষ্টান্ত"ত দৰা আগমনৰ ঘোষণাক বুজায়।১৮৪৩ চনৰ বসন্ত কালত খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ বাবে অপেক্ষা কৰাৰ পৰীক্ষা আৰু ১৮৪৪ চনৰ শৰৎকালৰ পৰীক্ষাই প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় পূৰ্ণতা গঠন কৰিছিল; এই দুটা প্ৰত্যাশাই একেলগে, যীচু খ্ৰীষ্টৰ আশীৰ্বাদ পোৱা পথ বা পথত আগবাঢ়ি যোৱা "চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট"ৰ দলটোৰ "আঁৰত" ৰখা কাহিনীটোৰ "প্ৰথম পোহৰ"ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। এডভেন্টিষ্ট অগ্ৰগামীসকলৰ বাবে ১৮৪৪ চনে পৃথিৱীৰ শেষৰ তাৰিখ আৰু ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক শব্দটোৱে সেই সময়ৰ নিৰ্বাচিতসকলক প্ৰস্তাৱ কৰিব পৰা শেষ বাইবেলৰ তাৰিখটোক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল। এই চূড়ান্ত তাৰিখটো পাৰ হৈ তেওঁলোকে যীচুৰ উভতি অহাৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছিল, এইটো অচিৰেই হ’ব বুলি ভাবি। কিন্তু সময় পাৰ হৈ গ’ল আৰু যীচু এতিয়াও ঘূৰি নাহিল; দৰ্শনে কি উদগনি দিয়ে: "তেওঁলোকে দেখিলে যে চহৰখন অতি দূৰৈত আৰু তেওঁলোকে তাত সোনকালে উপস্থিত হোৱাৰ কথা ভাবিছিল"; অৰ্থাৎ ১৮৪৪ চনত বা সেই তাৰিখৰ কিছু সময়ৰ পিছত। 1980 চনৰ আশে-পাশে যেতিয়া মই দৃশ্যপটলৈ আহিলোঁ, এই নতুন আৰু গৌৰৱময় পোহৰ লাভ কৰিলোঁ যিয়ে তৃতীয় এডভেন্টিষ্টৰ আশা গঢ়ি তোলে । এইবাৰ যীচুৰ প্ৰত্যাৱৰ্তন ১৯৯৪ চনৰ শৰৎকালৰ বাবে নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে । নিশ্চিতভাৱে এই বাৰ্তাৰ ঘোষণা কেৱল ফ্ৰান্সত ভেলেন্স-ছাৰ-ৰ’নত অৱস্থিত সাৰ্বজনীন এডভেন্টিজমৰ এক অণুবিশ্বৰ বিষয়েহে জড়িত আছিল। ফ্ৰান্সৰ দক্ষিণ-পূব অঞ্চলৰ এই সৰু চহৰখনৰ বাবে ঈশ্বৰৰ পছন্দৰ ইয়াৰ ব্যাখ্যা আছে। তাতেই পোপ পাইউছ ষষ্ঠৰ ডিটেনচনত মৃত্যু হয়, ১৭৯৯ চনত, প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:৩ পদত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা সত্যটো পূৰণ কৰি। তদুপৰি ভেলেন্স আছিল সেই চহৰ য’ত ঈশ্বৰে ফ্ৰান্সৰ দেশত প্ৰথম এডভেন্টিষ্ট গীৰ্জা প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। তাতেই তেওঁ নিজৰ ঐশ্বৰিক গৌৰৱময় শেষ পোহৰ আনিছিল আৰু ২০২০ চনৰ শেষৰ ফালে মই নিশ্চিত কৰিছো যে তেওঁৰ পৰা তেওঁৰ পৰা অহৰহ আৰু নিষ্ঠাৰে লাভ কৰিছো যিবোৰ মই এই নথিখনত উপস্থাপন কৰিছো। ভেলেন্সিয়ান এডভেন্টিষ্ট অণুবিশ্বই আমাৰ ভগ্নী এলেনৰ দৰ্শনত শেষ গৌৰৱময় পোহৰৰ সম্পৰ্কীয় অংশটো পূৰণ কৰিবলৈ এক সাৰ্বজনীন দৃশ্য হিচাপে কাম কৰিছিল। এই দৰ্শনে আমাক সেই বিচাৰ প্ৰকাশ কৰে যে যীচুৱে ভেলেন্সিয়াত বাস কৰা অভিজ্ঞতাটো আগবঢ়াইছে, অৰ্থাৎ দহজনী কুমাৰীৰ দৃষ্টান্তৰ তৃতীয় পূৰ্ণতা। যীচুৱে উপস্থাপন কৰা পোহৰৰ প্ৰতি তেওঁৰ আচৰণৰ দ্বাৰা প্ৰকৃত এডভেন্টিষ্টক চিনি পায়। প্ৰকৃত এডভেন্টিষ্টে "হেলেলুয়া!"ৰ দ্বাৰা নিজৰ আনন্দ প্ৰকাশ কৰে; আত্মাৰ আশীৰ্বাদ পাই তেওঁ নিজৰ পাত্ৰটো তেলেৰে ভৰাই দিলে। ইয়াৰ বিপৰীতে মিছা এডভেন্টিষ্টসকলে "এই পোহৰক নিৰ্লজ্জভাৱে প্ৰত্যাখ্যান কৰে।" ঈশ্বৰীয় পোহৰৰ এই প্ৰত্যাখ্যান তেওঁলোকৰ বাবে মাৰাত্মক, কাৰণ ঈশ্বৰে তেওঁলোকক এই নেতিবাচক প্ৰতিক্ৰিয়াৰ বিৰুদ্ধে সতৰ্ক কৰি দিছিল, তেওঁলোকৰ বাবে উদ্দেশ্য কৰা প্ৰেৰিত বাৰ্তাত, তেওঁৰ দূতৰ প্ৰতি; লেম্পৰ "পোহৰ" উৎপন্ন কৰা তেলৰ পৰা বঞ্চিত খালী পাত্ৰ হৈ পৰিব। অনিবাৰ্য পৰিণতি ঘোষণা কৰা হৈছে: "তেওঁলোকৰ আঁৰত থকা পোহৰটো অৱশেষত নুমাই যাব"; তেওঁলোকে এডভেন্টিজমৰ ভেটিৰ মূল কথাবোৰ অস্বীকাৰ কৰে। যীচুৱে তেওঁৰ নীতি প্ৰয়োগ কৰিছে: " কিয়নো যাৰ আছে তেওঁক দিয়া হ'ব, আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰচুৰতা থাকিব, কিন্তু যাৰ নাই, তেওঁলোকৰ যি আছে, সেইখিনিও তেওঁলোকৰ পৰা কাঢ়ি লোৱা হ'ব। মথি ২৫:২৯।" "...তেওঁলোকে লক্ষ্য আৰু যীচু দুয়োটাৰে প্ৰতি দৃষ্টি হেৰুৱাই পেলালে," খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ ঘোষণা কৰা এডভেন্টিষ্ট বাৰ্তাৰ প্ৰতি তেওঁলোক সংবেদনহীন হৈ পৰে, বা তেওঁলোকে "এডভেন্টিষ্ট" নামেৰে লিখা এডভেন্টিষ্ট আন্দোলনৰ লক্ষ্যক অস্বীকাৰ কৰে; "তাৰ পিছত তেওঁলোকে পথৰ পৰা পৰি তলৰ দুষ্ট জগতখনত ডুব গ'ল," ১৯৯৫ চনত তেওঁলোকে আনুষ্ঠানিকভাৱে প্ৰটেষ্টেণ্ট মিত্ৰতা আৰু বিশ্বজনীনতাবাদৰ প্ৰতি নিজকে প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ কৰে। এইদৰে তেওঁলোকে যীচুক হেৰুৱাই পেলালে, আৰু স্বৰ্গৰ প্ৰৱেশদ্বাৰ হেৰুৱালে যিটো এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ লক্ষ্য আছিল। তেওঁলোকে যোগ দিলে, দান.১১:২৯ অনুসৰি, " ভণ্ড ," আৰু " মদ্যপায়ী ," যীচুৱে মথি ২৪:৫০ ত ঘোষণা কৰা ধৰণে; কামৰ আৰম্ভণিতে প্ৰদৰ্শন কৰা কথাবোৰ।
আজি এই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যবোৰ পূৰ্ণ হৈছে। ১৮৪৪ চনৰ ভিতৰত, "তেওঁলোকৰ পিছফালে" প্ৰথম পোহৰৰ তাৰিখ আৰু ১৯৯৪ চনৰ ভিতৰত, ফ্ৰান্সত স্থাপিত প্ৰথম এডভেন্টিষ্ট গীৰ্জাই নাকচ কৰা মহান ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক পোহৰৰ তাৰিখ, ভেলেন্স-ছাৰ-ৰ'ন চহৰত, যিটো ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰদৰ্শনৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিছিল। আজি চৰকাৰী এডভেন্টিজম সত্যৰ শত্ৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু কেথলিকসকলৰ সৈতে বিশ্বজনীনতাবাদৰ "গভীৰ অন্ধকাৰ"ত আছে।
৭ম যুগ : লাওডিকিয়া
প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিজমৰ অন্ত – থাৰ্ড এডভেন্টিষ্ট প্ৰত্যাশাৰ প্ৰত্যাখ্যান।
১৪ পদ: “ আৰু লৌদিকিয়া মণ্ডলীৰ দূতলৈ লিখা : ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিৰ আৰম্ভণি বিশ্বাসী আৰু সত্য সাক্ষী আমিনে এই কথা কৈছে: ”
লাওডিচিয়া হৈছে সপ্তম আৰু অন্তিম যুগৰ নাম; প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিজমৰ আশীৰ্বাদৰ অন্ত পৰাৰ সেইটো। এই নামৰ দুটা গ্ৰীক মূল "laos, dikeia" যাৰ অৰ্থ: "বিচাৰ কৰা মানুহ।" মোৰ আগতে এডভেন্টিষ্টসকলে ইয়াক অনুবাদ কৰিছিল: "বিচাৰৰ মানুহ," কিন্তু প্ৰতিষ্ঠানটোৱে অজ্ঞাত আছিল যে এই বিচাৰ ইয়াৰ পৰাই আৰম্ভ হ'ব, যিহেতু ১ পিতৰ. ৪:১৭ পদত শিকোৱা হৈছে: " কিয়নো ঈশ্বৰৰ ঘৰত বিচাৰ আৰম্ভ হোৱাৰ সময় আহি পৰিছে। এতিয়া যদি প্ৰথমে আমাৰ পৰা আৰম্ভ হয়, তেন্তে ঈশ্বৰৰ শুভবাৰ্ত্তা পালন নকৰাসকলৰ শেষ কি হ'ব? " যীচুৱে নিজকে এইদৰে কৈ উপস্থাপন কৰে: " এইবোৰ হৈছে আমিন, বিশ্বাসী আৰু সত্য সাক্ষী, ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিৰ আৰম্ভণি: " হিব্ৰু ভাষাত আমেন শব্দৰ অৰ্থ: সত্য। পাঁচনি যোহনৰ সাক্ষ্য অনুসৰি, যীচুৱে ইয়াক প্ৰায়ে ব্যৱহাৰ কৰিছিল (২৫ বাৰ), আৰম্ভণিতে, তেওঁৰ ঘোষণাৰ আগতে দুবাৰকৈ পুনৰাবৃত্তি কৰিছিল। কিন্তু পৰম্পৰাগত ধৰ্মীয় প্ৰথাত ই প্ৰাৰ্থনা বা ঘোষণাৰ শেষৰ বিৰাম চিহ্নত পৰিণত হৈছে। তাৰ পিছত ইয়াক প্ৰায়ে কেথলিক ধৰ্মৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা "তেনেকুৱা হওক" অৰ্থত ব্যাখ্যা কৰা হয়। আৰু আত্মাই এই ধাৰণাটো ব্যৱহাৰ কৰে " সত্যত " আমেন শব্দটোক ইয়াৰ নিখুঁতভাৱে ন্যায্য দ্বৈত অৰ্থ দিবলৈ। লাওদিকিয়া হৈছে সেই সময় যেতিয়া যীচুৱে শেষ সময়ৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা ভৱিষ্যদ্বাণীসমূহক সম্পূৰ্ণৰূপে আলোকিত কৰিবলৈ এক মহান পোহৰ আগবঢ়ায়। আপুনি পঢ়ি থকা কিতাপখনেই ইয়াৰ প্ৰমাণ। যীচু আৰু চৰকাৰী এডভেন্টিষ্ট প্ৰতিষ্ঠানৰ মাজত যিটো বিভাজনৰ কাৰণ হ’ব সেয়া হ’ল তেওঁৰ পোহৰক প্ৰত্যাখ্যান কৰা। এটা যুক্তিসংগত আৰু ন্যায্য পছন্দত ঈশ্বৰে এডভেন্টিজমক, ১৯৮০ চনৰ পৰা ১৯৯৪ চনৰ ভিতৰত, সেই আৰ্হিৰ আৰ্হিত বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ বলি কৰিছিল, যাৰ ফলত প্ৰটেষ্টেণ্টসকলক হেৰুৱাইছিল আৰু এডভেন্টিষ্ট অগ্ৰগামীসকলৰ আশীৰ্বাদ পাইছিল। পৰীক্ষাটো ইতিমধ্যে ১৮৪৩ চনৰ বসন্তকালৰ বাবে ঘোষণা কৰা যীচুৰ উভতি অহাৰ বিশ্বাসৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছিল, তাৰ পিছত ১৮৪৪ চনৰ শৰৎকালৰ বাবে।মোৰ পালত, ১৯৮৩ চনৰ পৰা, মই প্ৰকাশিত বাক্য ৯:৫-১০ পদত " পঞ্চম শিঙা " বাৰ্তাত উল্লেখ কৰা " পাঁচ মাহ " ব্যৱহাৰ কৰি ১৯৯৪ চনৰ বাবে যীচুৰ উভতি অহাৰ ঘোষণা এটা শ্বেয়াৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলোঁ। এই বিষয়বস্তুটোক ১৮৪৪ চনত প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ অভিশাপৰ বাবে দায়ী কৰি, উল্লেখ কৰা " পাঁচ মাহ " অৰ্থাৎ ১৫০ বাস্তৱ বছৰৰ সময়ছোৱাই ১৯৯৪ চনলৈ লৈ যায়। চৰকাৰী সতৰ্কবাণীৰ পিছত প্ৰতিষ্ঠানটোৱে ১৯৯১ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত মোক বহিষ্কাৰ কৰাৰ ঘোষণা কৰে; এইটো, আনহাতে মোৰ ঘোষণাবোৰ প্ৰমাণ আৰু অস্বীকাৰ কৰিবলৈ এতিয়াও তিনি বছৰ বাকী আছিল। পিছলৈ, ১৯৯৬ চনৰ আশে-পাশেহে এই অভিজ্ঞতাৰ প্ৰকৃত অৰ্থ মোৰ বাবে স্পষ্ট হৈ পৰিল। যীচুৱে " লাওদিকিয়া " লৈ লিখা পত্ৰত কোৱা কথাবোৰ মাত্ৰ পূৰ্ণ হৈছিল আৰু এতিয়া ইয়াৰ নিৰ্দিষ্ট অৰ্থ ধাৰণ কৰিলে। ১৯৯১ চনত কুহুমীয়া হৈ পৰা এডভেন্টিষ্টসকলে ১৮৭৩ চনৰ দৰে সত্যক আৰু ভাল নাপালে।আধুনিক জগতখনেও তেওঁলোকক প্ৰলোভিত কৰি আৰু হৃদয় জয় কৰি তেওঁলোকক দুৰ্বল কৰি তুলিছিল। " ইফিচ " যুগৰ দৰেই চৰকাৰী এডভেন্টিজমে নিজৰ " প্ৰথম প্ৰেম " হেৰুৱাই পেলাইছিল । আৰু যীচুৱে " ইয়াৰ মমবাতি আৰু মুকুট আঁতৰাই দিলে ," কাৰণ ইও আৰু যোগ্য নাছিল। এই তথ্যসমূহৰ পোহৰত বাৰ্তাটো স্পষ্টতাৰে উজ্জ্বল হৈ পৰে। " আমিন" শব্দই সম্পূৰ্ণ সত্যৰ দাবী আৰু ধন্য সম্পৰ্কৰ অন্ত নিশ্চিত কৰে। " সাক্ষী " বিশ্বাসী আৰু সত্য " অবিশ্বাসী আৰু মিছলীয়া নিৰ্বাচিতজনক প্ৰত্যাখ্যান কৰে। " ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিৰ নীতি ," সেয়েহে সৃষ্টিকৰ্তাই, সামূহিকভাৱে অযোগ্যসকলৰ বুদ্ধিমত্তা বন্ধ কৰিবলৈ আহে আৰু আদিপুস্তকৰ কাহিনীত সন্নিৱিষ্ট আৰু লুকাই থকা সত্যসমূহৰ প্ৰতি তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বুদ্ধিমত্তাক ব্যক্তিগতভাৱে মুকলি কৰে। একে সময়তে, " ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিৰ নীতি " ক উদগনি দি । যিটো তেওঁ " আমিন " শব্দটোৰ সৈতে জড়িত কৰে , আত্মাই যীচু খ্ৰীষ্টৰ চূড়ান্ত প্ৰত্যাৱৰ্তন অতি ওচৰত নিশ্চিত কৰে: " তৎক্ষণাত "। তথাপিও ১৯৯৪ চনৰ পৰা ২০৩০ চনৰ ভিতৰত ৩৬ বছৰ পাৰ হৈ যাব, যিটো তাৰিখ পৃথিৱীত মানৱতাৰ অন্ত পৰাৰ তাৰিখ।
মাৰাত্মক কুঁহিয়াৰ
১৫ পদ: “ মই তোমাৰ কৰ্মবোৰ জানো। মই জানো যে তুমি ঠাণ্ডা বা গৰম নহয়। তুমি ঠাণ্ডা বা গৰম হোৱা হ’লে ভাল হ’লহেঁতেন! ”
অনানুষ্ঠানিক "তু"ৰ ব্যৱহাৰ প্ৰতিষ্ঠানটোক উদ্দেশ্যি কৰা হয়। এইটো হৈছে পিতৃৰ পৰা পুত্ৰ-কন্যালৈকে উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা ধৰ্মৰ ফল, য’ত বিশ্বাস পৰম্পৰাগত, আনুষ্ঠানিক, ৰুটিন হৈ পৰে, আৰু যিকোনো নতুন কথাৰ প্ৰতি ভয়ংকৰ হৈ পৰে; যি অৱস্থাত যীচুৱে ইয়াক আৰু আশীৰ্ব্বাদ কৰিব নোৱাৰে যেতিয়া তেওঁৰ হাতত ইয়াৰ সৈতে ভাগ কৰিবলৈ ইমান নতুন পোহৰ আছে।
১৬ পদ: “ এতেকে, তুমি কোমল, আৰু ঠাণ্ডা বা গৰম নহয়, মই তোমাক মোৰ মুখৰ পৰা উলিয়াই দিম। ”
এই পৰ্যবেক্ষণ যীচুৱে ১৯৯১ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত কৰিছিল, যেতিয়া তেওঁৰ বাৰ্তা কঢ়িয়াই অনা ভাববাদীজনক চৰকাৰী প্ৰতিষ্ঠানে বহিষ্কাৰ কৰিছিল। ১৯৯৪ চনৰ বসন্ত কালত তাইৰ বমি হ’ব, যিদৰে যীচুৱে ঘোষণা কৰিছিল। ১৯৯৫ চনত কেথলিক গীৰ্জাই আয়োজন কৰা বিশ্বজনীন মিত্ৰতাত প্ৰৱেশ কৰি তাই নিজেই ইয়াৰ প্ৰমাণ দিব, য’ত তাই বিদ্ৰোহী প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ লগত যোগদান কৰিব, যিহেতু এতিয়া তাই তেওঁলোকৰ অভিশাপৰ অংশীদাৰ।
আধ্যাত্মিক ঐতিহ্যৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি প্ৰতাৰণামূলক ভ্ৰম
১৭ পদ: “ কিয়নো তুমি কৈছা, ‘মই ধনী আৰু সম্পত্তিৰ বৃদ্ধি আৰু একোৱেই নাই,’ আৰু তুমি যে দুখীয়া, দুখীয়া, দৰিদ্ৰ, অন্ধ আৰু উলংগ সেই কথা নাজানা, ”
"... rich ," এডভেন্টিষ্ট চ'জেন ৱান আছিল ১৮৭৩ চনত, আৰু এলেন জি হোৱাইটক দিয়া বহুতো প্ৰকাশয়ে তেওঁক আধ্যাত্মিকভাৱে আৰু অধিক সমৃদ্ধ কৰি তুলিছিল। কিন্তু ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক স্তৰত সেই সময়ৰ ব্যাখ্যাবোৰ সোনকালে পুৰণি হৈ গ’ল, যিদৰে প্ৰভুৰ দূতৰ স্বামী জেমছ হোৱাইটে সঠিকভাৱে ভাবিছিল। জীৱিত ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ ভৱিষ্যতবাণীবোৰ চূড়ান্ত, সিদ্ধ আৰু নিৰ্দোষ পূৰ্ণতাৰ বাবে ৰচনা কৰিছিল। এই কাৰণেই পৃথিৱীলৈ বিশাল পৰিৱৰ্তন আনি সময়ৰ লগে লগে লাভ কৰা আৰু শিকোৱা ব্যাখ্যাসমূহৰ ওপৰত অহৰহ প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰাটো ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে। প্ৰভুৰ আশীৰ্বাদ সংৰক্ষিত; যীচুৱে কৈছিল: " যিজনে মোৰ কৰ্মবোৰ শেষলৈকে পালন কৰে ।" কিন্তু ১৯৯১ চনত তাই পোহৰক প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ তাৰিখটো এতিয়াও বহু দূৰত আছিল। সেয়েহে তাই প্ৰভুৱে নিজে বাছি লোৱা উপায়ৰ জৰিয়তে প্ৰস্তাৱ কৰা যিকোনো নতুন পোহৰৰ প্ৰতি মনোযোগী হ’ব লাগিছিল। প্ৰতিষ্ঠানটোৰ ভ্ৰম আৰু যীচুৱে ইয়াক যি অৱস্থাত দেখে আৰু বিচাৰ কৰে, তাৰ মাজত কি বৈপৰীত্য! উল্লেখ কৰা সকলো শব্দৰ ভিতৰত " উলংগ " শব্দটোৱেই এটা প্ৰতিষ্ঠানৰ বাবে আটাইতকৈ গুৰুতৰ, কাৰণ ইয়াৰ অৰ্থ হ'ল যীচুৱে ইয়াৰ পৰা নিজৰ চিৰন্তন ন্যায় আঁতৰাই পেলাইছে, ই তেওঁৰ মুখত আছে, মৃত্যু আৰু শেষ বিচাৰৰ দ্বিতীয় মৃত্যুৰ নিন্দা; ২ কৰিন্থীয়া পদত লিখা অনুসাৰে। ৫:৩: " এতেকে আমি এই তম্বুত হুমুনিয়াহ কাঢ়ো, আমাৰ স্বৰ্গীয় বাসস্থানৰ কাপোৰ পিন্ধিবলৈ আকাংক্ষা কৰি, যদি সঁচাকৈয়ে আমি কাপোৰ পিন্ধি উলংগ নহয় । "
বিশ্বাসী আৰু সত্য সাক্ষীৰ পৰামৰ্শ
১৮ পদ: “ মই তোমালোকক পৰামৰ্শ দিওঁ যে তুমি ধনী হ’বলৈ জুইত পৰীক্ষা কৰা সোণ মোৰ পৰা কিনিবা, আৰু বগা কাপোৰ কিনিবা, যাতে তুমি কাপোৰ পিন্ধা, আৰু তোমাৰ উলংগতাৰ লজ্জা দেখা নাযায়, আৰু তোমাৰ চকুত চকুৰ ঔষধেৰে অভিষেক কৰা, যাতে তুমি দেখা পাবা। ”
১৯৯১ চনৰ মূল্যায়নৰ পিছতো প্ৰতিষ্ঠানটোৱে নিজকে সংশোধন কৰি অনুতাপৰ ফল উৎপন্ন কৰিবলৈ তিনি বছৰ সময় পাইছিল যিবোৰ নাহিল। আৰু ইয়াৰ বিপৰীতে পতিত প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ সৈতে ইয়াৰ সম্পৰ্ক ইমানেই কটকটীয়া হৈ পৰিছিল যে ১৯৯৫ চনত প্ৰকাশিত আনুষ্ঠানিক মিত্ৰতা স্থাপন কৰা হৈছিল। যীচুৱে নিজকে প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ একচেটিয়া ব্যৱসায়ী হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে, " জুইৰ দ্বাৰা পৰীক্ষা কৰা সোণ " পৰীক্ষাৰ। তেওঁৰ গীৰ্জাক নিন্দা কৰাৰ প্ৰমাণ প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৪ পদত তেওঁৰ অগ্ৰগামীসকলে " যোগ্য " হোৱা " বগা কাপোৰ " ৰ অনুপস্থিতিত দেখা যায়। এই তুলনাৰ দ্বাৰা যীচুৱে এই কথাটো বুজাইছে যে তেওঁ সঁচাকৈয়ে ১৯৯৪ চনৰ আগতে " লাওডিচিয়া " ৰ এডভেন্টিষ্টসকলক ১৮৪৩ আৰু ১৮৪৪ চনৰ আগৰ এডভেন্টিষ্ট প্ৰত্যাশাৰ সৈতে একেধৰণৰ প্ৰত্যাশাৰ অধীনত ৰাখিছে; ১৮৪৪ চনত " চাৰ্ডিছ " ৰ এডভেন্টিষ্টসকলক উদ্দেশ্যি দিয়া বাৰ্তাত শিকোৱাৰ দৰে তিনিটা অভিজ্ঞতাৰ ওপৰত বিশ্বাস পৰীক্ষা কৰিবলৈ । বন্ধ, বিদ্ৰোহী মনোভাৱেৰে প্ৰতিষ্ঠানটোৱে বুজিব পৰা নাছিল যে যীচুৱে ইয়াক কিহৰ বাবে নিন্দা কৰিছে; ই আছিল " অন্ধ ," যীচুৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ ফৰীচীসকলৰ দৰে। সেয়েহে ই মথিৰ দৃষ্টান্তত " অতি মূল্যৰ মুকুতা " কিনিবলৈ খ্ৰীষ্টৰ আমন্ত্ৰণ বুজিব পৰা নাছিল । ১৩:৪৫-৪৬, যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ৩ৰ এই ১৮ পদত প্ৰকাশ কৰা ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা প্ৰয়োজনীয় অনন্ত জীৱনৰ মানদণ্ডৰ প্ৰতিমূৰ্তি সংজ্ঞায়িত কৰে।
দয়ালু আহ্বান
১৯ পদ: “ মই যিসকলক ভাল পাওঁ, তাক মই তিৰস্কাৰ কৰো আৰু শাস্তি দিওঁ ।
শাস্তি সেইসকলৰ বাবে যিসকলক যীচুৱে বমি কৰা পৰ্যন্ত ভাল পায় । অনুতাপৰ আহ্বান শুনা নাই। আৰু প্ৰেম উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে নহয়; ইয়াক মৰ্যাদাৰ জৰিয়তে উপাৰ্জন কৰা হয়। প্ৰতিষ্ঠানটো কঠিন হৈ পৰাৰ পিছত যীচুৱে ব্যক্তিগত আবেদন জনায়, স্বৰ্গীয় বৃত্তিৰ প্ৰাৰ্থীসকলক এইদৰে কয়:
সাৰ্বজনীন আহ্বান
২০ পদ: “ চোৱা, মই দুৱাৰত থিয় হৈ টোকৰ মাৰিছো, যদি কোনোৱে মোৰ মাত শুনি দুৱাৰখন খুলি দিয়ে, তেন্তে মই তেওঁৰ ওচৰলৈ গৈ তেওঁৰ লগত ভোজন কৰিম আৰু তেওঁ মোৰ লগত ভোজ খাম .”
দুৱাৰ " শব্দটো প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৮, ইয়াত প্ৰকাশিত বাক্য ৩:২০, প্ৰকাশিত বাক্য ৪:১ আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ২১:২১ পদত আছে। প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৮ পদত আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে দুৱাৰবোৰ খোলে আৰু প্ৰৱেশ বন্ধ কৰি দিয়ে। এইদৰে তেওঁলোক বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ প্ৰতীক হৈ পৰে যিয়ে খ্ৰীষ্ট, তেওঁৰ ধাৰ্মিকতা আৰু তেওঁৰ অনুগ্ৰহৰ ওচৰলৈ যাবলৈ মুকলি বা ওচৰলৈ যায়।
এই ২০ পদত " দুৱাৰ " শব্দটোৱে তিনিটা ভিন্ন কিন্তু পৰিপূৰক অৰ্থ ধাৰণ কৰিছে। ই যীচুক নিজেই নিৰ্ধাৰণ কৰে: " মই দুৱাৰ . যোহন ১০:৯"; প্ৰকাশিত বাক্য ৪:১ পদত স্বৰ্গৰ দুৱাৰ খোল খালে : " স্বৰ্গত এটা দুৱাৰ খোলা আছিল। "; আৰু মানুহৰ হৃদয়ৰ দুৱাৰখন, যাৰ বিৰুদ্ধে যীচুৱে নিজৰ প্ৰেমৰ প্ৰমাণ দিবলৈ নিৰ্বাচিতজনক তেওঁৰ আগত নিজৰ হৃদয় মুকলি কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ কৰিবলৈ টোকৰ মাৰিবলৈ আহে।
তেওঁৰ সৃষ্টিৰ বাবে মাথোঁ প্ৰয়োজন হ’ল তেওঁৰ প্ৰকাশিত সত্যৰ প্ৰতি নিজৰ হৃদয় মুকলি কৰি দিয়া যাতে ইয়াৰ আৰু ইয়াৰ ঐশ্বৰিক সৃষ্টিকৰ্তাৰ মাজত এক অন্তৰংগ মিলন সম্ভৱ হয়। দিনটোৰ কামবোৰৰ অন্ত পেলাবলৈ ৰাতি আহিলে সন্ধিয়া ৰাতিৰ আহাৰ ভাগ কৰা হয়। মানৱতাই অতি সোনকালে এই ধৰণৰ ৰাতিত প্ৰৱেশ কৰিব " য'ত কোনেও কাম কৰিব নোৱাৰে। (যোহন ৯:৪)"। পৰীক্ষামূলক সময়ৰ অন্ত পৰিলে মাংসৰ স্তৰত সমানে দায়বদ্ধ আৰু কঠোৰ পৰিপূৰক মানুহ, পুৰুষ আৰু মহিলাৰ শেষ ধৰ্মীয় পছন্দবোৰ চিৰদিনৰ বাবে নিথৰ হৈ পৰিব।
ফিলাডেলফিয়াৰ বাৰ্তাৰ তুলনাত , নিৰ্বাচিতজন লাওদিচীয়া যুগত , যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ আগতীয়াকৈ। " খোলা দুৱাৰখন। " স্বৰ্গত ” প্ৰকাশিত বাৰ্তা ৪:১ পদত এই বাৰ্তাৰ সৈতে ধাৰাবাহিকভাৱে মুকলি হ’ব।
আত্মাৰ শেষ উপদেশ
ব্যক্তিগত বিজয়ীজনক যীচুৱে ঘোষণা কৰিছে:
২১ পদ: “ যি জনে জয় কৰে, মই মোৰ সিংহাসনত মোৰ লগত বহিবলৈ অনুমতি দিম, যেনেকৈ মইও জয়ী হৈ মোৰ পিতৃৰ সিংহাসনত বহিলোঁ। ”
এইদৰে তেওঁ এই বাৰ্তাৰ পিছত অহা স্বৰ্গীয় বিচাৰৰ কাৰ্য্যকলাপ ঘোষণা কৰে আৰু যিটো আপোৰ বিষয়বস্তু হ’ব। ৪/ কিন্তু এই প্ৰতিশ্ৰুতিয়ে তেওঁক কেৱল সঁচাকৈয়ে নিৰ্বাচিত বিজয়ীৰ প্ৰতিহে প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ কৰে।
২২ পদ: “ যিৰ কাণ আছে, তেওঁ শুনা হওক, আত্মাই মণ্ডলীবোৰক কি কয়। ”
এই নতুন প্ৰতিষ্ঠানিক বিফলতাৰে " চিঠি " ৰ বিষয়বস্তুৰ অন্ত পৰে। শেষৰটো, কাৰণ এতিয়াৰ পৰা পোহৰ কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিব এজন অনুপ্ৰাণিত মানুহে, তাৰ পিছত এটা সৰু দলে। ইয়াক ব্যক্তিৰ পৰা ব্যক্তিলৈ ব্যক্তিগতভাৱে আৰু ইণ্টাৰনেটৰ জৰিয়তে প্ৰেৰণ কৰা হ’ব যিটো যীচুৱে নিজেই নিজৰ নিৰ্বাচিতসকলক তেওঁৰ শেহতীয়া সত্যৰ প্ৰসাৰৰ উৎসলৈ লৈ যাব, যিটো তেওঁৰ ঐশ্বৰিক ব্যক্তিৰ দৰেই পবিত্ৰ। এইদৰে তেওঁ পৃথিৱীত য'তেই নাথাকক কিয়: " যাৰ কাণ আছে, তেওঁ শুনা হওক যে আত্মাই সভাবোৰক কি কয়! "
পৰৱৰ্তী বিষয়বস্তু সাধুসকলে দুষ্টসকলৰ বিচাৰৰ স্বৰ্গীয় সহস্ৰাব্দত স্থাপন কৰা হ’ব। সমগ্ৰ বিষয়টো প্ৰকাশিত ৪, ১১ আৰু ২০ পদত সিঁচৰতি হৈ থকা শিক্ষাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি লিখা হৈছে। কিন্তু প্ৰকাশিত বাক্য ৪ পদত এই কাৰ্য্যৰ স্বৰ্গীয় প্ৰসংগটো স্পষ্টভাৱে নিশ্চিত কৰা হৈছে, যিটোৱে কালক্ৰমিকভাৱে পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিতজনৰ শেষ যুগ অনুসৰণ কৰে।
প্ৰকাশিত বাক্য ৪ : স্বৰ্গীয় বিচাৰ
পদ ১: “ ইয়াৰ পিছত মই চালোঁ, আৰু চোৱা, স্বৰ্গত এটা দুৱাৰ মুকলি হৈ আছে । মই শিঙাৰ দৰে মোৰ লগত কথা পাতি থকা প্ৰথম মাতটোৱে ক’লে, ইয়ালৈ উঠি আহক , আৰু মই তোমালোকক ইয়াৰ পিছত হ’বলগীয়া কথাবোৰ দেখুৱাম ।”
" মই শুনা প্ৰথম মাতটো শিঙাৰ শব্দৰ দৰে আছিল ," আত্মাই এই " লাওদিকীয়া " যুগৰ বাৰ্তাক সংজ্ঞায়িত কৰিছে যে তেওঁ প্ৰকাশিত বাক্য ১:১০ পদত যোহনক লৈ গৈছিল: " মই প্ৰভুৰ দিনত আত্মাত আছিলো, আৰু মই মোৰ পিছফালে এটা উচ্চ মাত শুনিলোঁ, শিঙাৰ শব্দৰ দৰে ।" সেয়েহে লাওদিকিয়া হৈছে সেই যুগ যাৰ অন্ত " প্ৰভুৰ দিন " দ্বাৰা চিহ্নিত কৰা হৈছে, যিটো তেওঁৰ মহান গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তন।
লাওদিকিয়াৰ বাৰ্তাৰ সৈতে উত্তৰাধিকাৰীত্বৰ ধাৰণাটোক দৃঢ়ভাৱে সমৰ্থন কৰে । এই নিখুঁততা গুৰুত্বপূৰ্ণ, কাৰণ প্ৰতিষ্ঠানটোৱে কেতিয়াও নিজৰ স্বৰ্গীয় বিচাৰৰ মতবাদ বিৰোধীসকলক প্ৰমাণ কৰিব পৰা নাই। আজি মই ইয়াৰ প্ৰমাণ লৈ আহিছো, যিটো সম্ভৱ হৈছে প্ৰকাশিত বাৰ্তা ২ আৰু ৩ ৰ বাৰ্তাৰ সৈতে সংলগ্ন তাৰিখৰ সঠিক সংজ্ঞাৰ দ্বাৰা । প্ৰকাশিত বাক্য ১৪ পদৰ " শস্য চপোৱা " ৰ সহায়ত তেওঁ নিজৰ মনোনীত লোকসকলক স্বৰ্গলৈ লৈ গ'ল আৰু দুষ্ট মৃতকৰ অতীতৰ পাৰ্থিৱ জীৱনৰ বিচাৰ কৰাৰ দায়িত্ব তেওঁলোকৰ ওপৰত অৰ্পণ কৰিলে। তেতিয়াই " যিজনে জয়ী হয় তেওঁ জাতিসমূহক লোহাৰ লাখুটিৰে শাসন কৰিব " প্ৰকাশিত বাক্য ২:২৭ পদত ঘোষণা কৰা অনুসৰি। যদি মোৰ দৰে নিৰ্যাতনকাৰীসকলৰ বাবে সংৰক্ষিত ভাগ্যৰ নিশ্চয়তা থাকিলহেঁতেন, তেন্তে তেওঁলোকে যে নিজৰ আচৰণ সলনি কৰিলেহেঁতেন তাত কোনো সন্দেহ নাই। কিন্তু যিকোনো সতৰ্কবাণীক আওকাণ কৰাৰ তেওঁলোকৰ উগ্ৰ ইচ্ছাই তেওঁলোকক আটাইতকৈ বেয়া কামলৈ লৈ যায় আৰু এইদৰে তেওঁলোকে বৰ্তমানৰ পাৰ্থিৱ পৰিস্থিতিত পুনৰুত্পাদন কৰিব নোৱাৰা আটাইতকৈ বেয়া শাস্তিটো নিজৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰে। এই অধ্যায় ৪ ৰ পাঠলৈ উভতি আহক। " মই শুনা প্ৰথম মাতটোৱে, শিঙাৰ শব্দৰ দৰে, মোৰ লগত কথা পাতি, ক'লে, 'ইয়ালৈ উঠি আহক, আৰু মই তোমাক দেখুৱাম যে ইয়াৰ পিছত কি হ'ব লাগিব ।'" যোহনে প্ৰকাশিত বাক্য ১ ৰ ১০ পদৰ কথা উল্লেখ কৰিছে: " মই প্ৰভুৰ দিনত আত্মাত আছিলো, আৰু মই মোৰ পিছফালে এটা উচ্চ মাত শুনিলোঁ, শিঙাৰ শব্দৰ দৰে ।" খ্ৰীষ্টৰ মহিমালৈ ঘূৰি অহাৰ এই বিষয়বস্তু ইতিমধ্যে ৭ নং পদত উদগনি দিয়া হৈছে য'ত লিখা আছে: " চোৱা, তেওঁ ডাৱৰ লৈ আহি আছে। আৰু তেওঁক বিন্ধি যোৱাসকলেও প্ৰত্যেক চকুৱে তেওঁক দেখিব; আৰু পৃথিৱীৰ সকলো জনগোষ্ঠীয়ে তেওঁৰ কাৰণে কান্দিব। হয়। আমিন! » এই তিনিটা গ্ৰন্থৰ পৰামৰ্শ দিয়া সংযোগে প্ৰভু যীচুৰ উভতি অহাৰ দিনৰ চূড়ান্ত গৌৰৱময় প্ৰসংগটোক নিশ্চিত কৰে, যাক তেওঁৰ দ্বাৰাও কোৱা হয় ।" যীচুৰ মাতক যদি শিঙাৰ সৈতে তুলনা কৰা হয় , তেন্তে ইয়াৰ কাৰণ হ'ল, সৈন্যবাহিনীৰ এই শব্দযুক্ত বাদ্যযন্ত্ৰৰ দৰে, তেওঁৰ স্বৰ্গীয় স্বৰ্গদূত সৈন্যবাহিনীৰ মূৰত, যীচুৱে যুদ্ধ আৰম্ভ কৰিবলৈ নিজৰ সৈন্যবাহিনীক বজাইছে, তদুপৰি, শিঙাৰ দৰে, তেওঁৰ মাতে তেওঁলোকক তেওঁ হিচাপে জয় কৰিবলৈ সাজু কৰিবলৈ সতৰ্ক কৰা বন্ধ কৰা নাই এই শব্দ " শিঙা " উদগনি দি যীচুৱে আমাক তেওঁৰ সকলো প্ৰকাশিত বাক্যৰ আটাইতকৈ ৰহস্যময় আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয়বস্তু দেখুৱাইছে আৰু এইটো সঁচা যে ইয়াত, প্ৰকাশিত বাক্য ৪:১, বৰ্ণনা কৰা দৃশ্যটো অসম্পূৰ্ণ কাৰণ ই কেৱল তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক লক্ষ্য কৰি লৈছে যাক তেওঁ মৃত্যুৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ আহিছে প্ৰকাশিত বাক্য ৬:১৬ পদত এই প্ৰকাশক শব্দৰে বৰ্ণনা কৰা হৈছে : " আৰু তেওঁলোকে পৰ্বত আৰু শিলবোৰক ক'লে, 'আমাৰ ওপৰত পৰি সিংহাসনত বহি থকাজনৰ মুখৰ পৰা আৰু মেৰ পোৱালিৰ ক্ৰোধৰ পৰা আমাক লুকুৱাই ৰাখক; কিয়নো তেওঁৰ ক্ৰোধৰ মহাদিন আহি আছে, আৰু কোনে থিয় হ'ব পাৰিব?' " এই প্ৰশ্নৰ, আপাত দৃষ্টিত উত্তৰ অবিহনে স্থগিত ৰখা, ঈশ্বৰে ৭ নং অধ্যায়ত উপস্থাপন কৰিব যিটোৱে প্ৰতিহত কৰিব পৰাসকলক অনুসৰণ কৰে: ১৪৪,০০০ সংখ্যাৰে প্ৰতীকিত ছীল কৰা মনোনীত লোকসকল , ১২ বৰ্গক্ষেত্ৰৰ ভিৰ বা ১৪৪। কিন্তু এইসকল কেৱল খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ সময়ত জীয়াই থকা নিৰ্বাচিতসকল। এতিয়া, প্ৰকাশিত বাক্য ৪ ৰ এই প্ৰসংগত, স্বৰ্গলৈ লোৱা মনোনীত লোকসকলৰ বিষয়েও জড়িত যিসকলে তেতিয়াৰ পৰা মৃত্যুবৰণ কৰিছে।" হাবেল, যাক যীচুৱে তেওঁলোককো দিবলৈ পুনৰুত্থান কৰে, তেওঁলোকৰ বিশ্বাসৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰা পুৰস্কাৰ: অনন্ত জীৱন । ", আত্মাই কেৱল এই প্ৰতিমূৰ্তিৰ দ্বাৰা, যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱা সকলো মনোনীত লোকৰ স্বৰ্গীয় ৰাজ্যলৈ আৰোহণৰ আগজাননী দিয়ে। স্বৰ্গলৈ এই আৰোহণে পাৰ্থিৱ মানৱ স্বভাৱৰ অন্ত চিহ্নিত কৰে, মনোনীতসকলক ঈশ্বৰৰ বিশ্বাসী স্বৰ্গদূতৰ দৰে পুনৰুত্থান কৰা হয়, মথি ২২:৩০ পদত যীচুৰ শিক্ষা অনুসৰি। মাংস আৰু ইয়াৰ অভিশাপ শেষ হয়, তেওঁলোকে গুচি যায় মানৱ ইতিহাসৰ এই মুহূৰ্তটো ইমানেই বাঞ্ছনীয় যে যীচুৱে নিজৰ প্ৰকাশত ইয়াক অহৰহ মনত পেলাইছে কাৰণ দানিয়েলৰ দৰে, প্ৰকৃততে নিৰ্বাচিতসকলেও তেওঁলোকৰ মুক্তিৰ বাবে হাহাকাৰ কৰে । প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:১৬ পদত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে।
২ পদ: “ লগে লগে মই আত্মাত হ’লোঁ, আৰু চোৱা, স্বৰ্গত এটা সিংহাসন স্থাপন কৰা হ’ল, আৰু এজন সিংহাসনত বহি আছিল .”
যোহনৰ অভিজ্ঞতাৰ দৰেই নিৰ্বাচিতসকলৰ " স্বৰ্গ " লৈ আৰোহণে তেওঁলোকক আত্মাত আকৰ্ষণ কৰে " আৰু তেওঁলোকক আকাশী মাত্ৰালৈ প্ৰক্ষেপ কৰা হয় যিটো মানুহৰ বাবে চিৰদিনৰ বাবে দুৰ্গম হৈ থাকে, কাৰণ ঈশ্বৰে তাত ৰাজত্ব কৰে আৰু দৃশ্যমান।
৩ পদ: “ আৰু যিজন বহিছিল তেওঁক জেচপাৰ আৰু চাৰ্ডিয়াছ শিলৰ দৰে দেখা গৈছিল, আৰু সিংহাসনৰ চাৰিওফালে পান্নাৰ দৰে ৰামধেনু আছিল ।”
তাত তেওঁলোকে নিজকে ঈশ্বৰৰ সিংহাসনৰ সন্মুখত দেখা পায়, য’ত একমাত্ৰ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ মহিমামণ্ডিতভাৱে বহি আছে। এই অবৰ্ণনীয় আকাশী মহিমাটো তথাপিও বহুমূলীয়া শিলৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ পায় যাৰ প্ৰতি মানুহ সংবেদনশীল। " জেচপাৰ শিল " বোৰে অতি ভিন্ন দিশ আৰু ৰং লয়, এইদৰে ঐশ্বৰিক প্ৰকৃতিৰ বহুত্বক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। ৰঙা ৰঙৰ, " sardius " ইয়াৰ সৈতে মিল আছে। " ৰামধেনু " এনে এক প্ৰাকৃতিক পৰিঘটনা যিয়ে মানুহক সদায় আচৰিত কৰি আহিছে, কিন্তু ইয়াৰ উৎপত্তি আমি এতিয়াও মনত ৰাখিব লাগিব। ই আছিল সেই নিয়মৰ চিন, যাৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰে মানৱতাক পুনৰ কেতিয়াও জলপ্লাৱনৰ পানীৰ দ্বাৰা ধ্বংস নকৰাৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল, আদিপুস্তক ৯:৯ৰ পৰা ১৭লৈকে। কিন্তু পানীৰ জলপ্লাৱনক উদগনি দি পিতৰে আমাক সোঁৱৰাই দিছে যে " জুই আৰু গন্ধকৰ জলপ্লাৱন " ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাত আছে (২ পিতৰ ৩:৭)। এই নিঃশেষকাৰী " জুইৰ বানপানী " ৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিয়েই ঈশ্বৰে তেওঁৰ স্বৰ্গত দুষ্টসকলৰ বিচাৰ সংগঠিত কৰে যাৰ বিচাৰকসকল হ'ব মুক্ত নিৰ্বাচিত আৰু যীচু, তেওঁলোকৰ মুক্তিদাতা।
৪ পদ: “ সিংহাসনৰ চাৰিওফালে চৌবিশটা সিংহাসন আৰু সিংহাসনত বগা কাপোৰ পিন্ধা আৰু মূৰত সোণৰ মুকুট পিন্ধা চৌবিশজন প্ৰাচীন বহি থকা দেখিলোঁ ।”
২৪ জন প্ৰাচীনে প্ৰতীকিত , তলত দিয়া নীতি অনুসৰি প্ৰকাশ কৰা দুটা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক যুগৰ মুক্ত কৰা হৈছে: ৯৪ আৰু ১৮৪৩ চনৰ ভিতৰত, ১২ জন পাঁচনিৰ ভেটি; 1843 আৰু 2030 চনৰ ভিতৰত, "এডভেন্টিষ্ট" আধ্যাত্মিক ইস্ৰায়েলৰ " 12 জনগোষ্ঠীৰ " " ঈশ্বৰৰ ছীল ", 7th দিনৰ বিশ্ৰামবাৰ , প্ৰকাশ 7. এই বিন্যাস নিশ্চিত কৰা হ'ব, প্ৰকাশিত 21, " নতুন জেৰুজালেম যি স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহে " নবীকৃত পৃথিৱীত বসতি স্থাপন কৰিবলৈ; " ১২টা জনগোষ্ঠী "ক তাত ১২টা " মুকুতা " ৰ দিশৰ অধীনত " ১২টা দুৱাৰ " দ্বাৰা প্ৰতিমূৰ্তি কৰা হৈছে। বিচাৰৰ বিষয়বস্তু প্ৰকাশিত বাক্য ২০:৪ পদত সংজ্ঞায়িত কৰা হৈছে, য'ত আমি পঢ়ো: " আৰু মই সিংহাসন দেখিলোঁ; আৰু তাত বহি থকাসকলক বিচাৰ কৰাৰ ক্ষমতা দিয়া হ'ল । আৰু যীচুৰ সাক্ষ্যৰ কাৰণে আৰু ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ কাৰণে মূৰ কাটি পেলোৱা লোকসকলৰ আত্মা আৰু যিসকলে জন্তু বা তেওঁৰ প্ৰতিমূৰ্তিক পূজা কৰা নাছিল, আৰু যিসকলে কপালত বা তাৰ ওপৰত চিন পোৱা নাছিল, তেওঁলোকৰ আত্মা দেখিলোঁ।" তেওঁলোকৰ হাত জীৱিত হৈ খ্ৰীষ্টৰ সৈতে হাজাৰ বছৰ ৰাজত্ব কৰিলে . আৰু পৃথিবী ধ্বংস কৰা সকলক ধ্বংস কৰিবলৈ ৷” এই পদত আত্মাই শেষৰ সময়ৰ বাবে প্ৰকাশ কৰা তিনিটা বিষয়বস্তুৰ একেৰাহে কথা মনত পেলাইছে: " যিসকল জাতি ক্ৰোধিত হৈছে , " ষষ্ঠ শিঙা " , " তোমালোকৰ ক্ৰোধ আহিল " কাৰণ " শেষৰ সাতটা মহামাৰীৰ সময় " আৰু " হাজাৰ বছৰৰ " স্বৰ্গীয় বিচাৰ " কাৰণ, " পদ্যৰ শেষত চূড়ান্ত কাৰ্যসূচী নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে।" জুই আৰু চালফাৰৰ হ্ৰদৰ শেষ বিচাৰৰ দ্বাৰা সম্পন্ন হ’ব যিয়ে দুষ্টক ধ্বংস কৰিব প্ৰকাশিত বাক্য ২০:৫ অনুসৰি, " হাজাৰ বছৰৰ " শেষত পুনৰুত্থানৰ পৰামৰ্শ দিছিল: " হাজাৰ বছৰ শেষ নোহোৱালৈকে বাকী মৃতসকল জীৱিত নহ'ল ।" আত্মাই আমাক দুষ্টৰ বিষয়ে তেওঁৰ সংজ্ঞা দিছে: " যিসকলে পৃথিৱী ধ্বংস কৰে ।" এই কাৰ্য্যৰ আঁৰত আছে দানত উল্লেখ কৰা " ধ্বংসাত্মক বা ধ্বংসকাৰী পাপ "। ৮:১৩; যি পাপৰ ফলত পৃথিৱীৰ মৃত্যু আৰু ধ্বংস হয়; যিয়ে ৫৩৮ চনৰ পৰা ১৭৯৮ চনৰ ভিতৰত ঈশ্বৰে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মক নিষ্ঠুৰ ৰোমান পোপৰ শাসনৰ হাতত তুলি দিছিল; ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা প্ৰকৃত সপ্তম দিনৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ উলংঘাই ইমানবোৰ ভয়ংকৰ আৰু কৰুণ পৰিণতি কঢ়িয়াই আনিব বুলি কোনেও কল্পনা কৰা নাছিল। ২৪ জন প্ৰাচীনক কেৱল দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ আজ্ঞাৰ স্তৰতহে পৃথক কৰা হৈছে, কাৰণ তেওঁলোকৰ মাজত মিল আছে যে তেওঁলোকে যীচু খ্ৰীষ্টৰ একেটা তেজৰ দ্বাৰাই পৰিত্ৰাণ পাইছে। গতিকে, যোগ্য বুলি ধৰা পৰা, প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৫ অনুসৰি, তেওঁলোকে সকলোৱে বিশ্বাসৰ যুদ্ধত বিজয়ীসকলক প্ৰতিজ্ঞা কৰা " বগা কাপোৰ " আৰু " জীৱনৰ মুকুট " পিন্ধে, প্ৰকাশিত বাক্য ২:১০ পদত। মুকুটৰ "সোণ " য়ে ১ পিতৰৰ মতে পৰীক্ষাৰ দ্বাৰা শুদ্ধ কৰা বিশ্বাসৰ প্ৰতীক। ১:৭।
বহি থকা " শব্দটো ৩ বাৰ দেখা গৈছে। ৩ নং সংখ্যাটো সিদ্ধতাৰ প্ৰতীক হোৱাৰ বাবে আত্মাই সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ বিচাৰৰ এই বিষয়বস্তুটোক নিখুঁত বাকী বিজয়ীৰ চিনটোৰ অধীনত ৰাখে, যিটো লিখা আছে: " মই তোমাৰ শত্ৰুবোৰক তোমাৰ ভৰিৰ চকী নহোৱালৈকে মোৰ সোঁহাতে বহি থাকক " গীত ১১০:১ আৰু মথি ২২:৪৪। তেওঁ আৰু যিসকল বহি আছে তেওঁলোকে বিশ্ৰাম লৈ আছে আৰু এই প্ৰতিমূৰ্তিৰ দ্বাৰা আত্মাই সপ্তম সহস্ৰাব্দক মহান বিশ্ৰামবাৰ বা বিশ্ৰাম হিচাপে উপস্থাপন কৰে , যিটো সৃষ্টিৰ পৰাই ভৱিষ্যতবাণী কৰা হৈছে, আমাৰ সপ্তাহৰ সপ্তম দিনৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামৰ দ্বাৰা।
৫ পদ: “আৰু সিংহাসনৰ পৰা বিজুলী, মাত আৰু বজ্ৰপাত ওলাই আহিল।আৰু সিংহাসনৰ আগত সাতটা জুইৰ প্ৰদীপ জ্বলি উঠিল, যিবোৰ ঈশ্বৰৰ সাতটা আত্মা .”
সিংহাসনৰ পৰা ওলাই অহা " যিবোৰ প্ৰকাশ প্ৰত্যক্ষভাৱে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ ওপৰত নিজেই আৰোপ কৰা হয়। যাত্ৰাপুস্তক ১৯:১৬ পদৰ মতে, এই পৰিঘটনাবোৰে ইতিমধ্যে ইব্ৰী লোকসকলৰ আতংকত, চিনয় পৰ্বতত ঈশ্বৰৰ উপস্থিতি চিহ্নিত কৰিছিল। সেয়েহে এই পৰামৰ্শই দুষ্ট মৃত লোকসকলৰ বিচাৰ কৰাৰ এই কাৰ্য্যত ঈশ্বৰৰ দহ আজ্ঞাই যি ভূমিকা ল’ব, সেই ভূমিকাক সোঁৱৰাই দিয়ে। এই সোঁৱৰণীটোৱে এই কথাটোও উদগনি দিয়ে যে অতীতত নিজৰ জীৱবোৰৰ বাবে অনিবাৰ্য মৃত্যুৰ আশংকাত অদৃশ্য হৈ নিজৰ স্বভাৱ সলনি নকৰা ঈশ্বৰক তেওঁৰ মুক্ত নিৰ্বাচিত, পুনৰুত্থান আৰু মহিমামণ্ডিতসকলে বিপদবিহীনভাৱে দেখা পায়। ধ্যান দিয়া! এতিয়া ব্যাখ্যা কৰা এই চুটি বাক্যটো প্ৰকাশিত বাক্যৰ পুস্তকৰ গঠনত এক ল্যাণ্ডমাৰ্ক হৈ পৰিব। প্ৰতিবাৰেই ই প্ৰকাশ পোৱাৰ সময়ত পাঠকে বুজিব লাগিব যে ভৱিষ্যদ্বাণীটোৱে সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ বিচাৰৰ আৰম্ভণিৰ প্ৰসংগটোক উদগনি দিয়ে যিটো মাইকেলৰ যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ প্ৰত্যক্ষ আৰু দৃশ্যমান হস্তক্ষেপৰ দ্বাৰা চিহ্নিত হ’ব। এই মাধ্যমেৰে সমগ্ৰ কিতাপখনৰ গঠনে আমাক এই মূল অভিব্যক্তিৰ দ্বাৰা পৃথক বিভিন্ন বিষয়বস্তুৰ অধীনত খ্ৰীষ্টান যুগৰ একেৰাহে আভাস আগবঢ়াব: " বিজুলী, মাত আৰু বজ্ৰপাতৰ জিলিকনি আছিল ।" আমি ইয়াক পুনৰ প্ৰকাশিত বাক্য ৮:৫ পদত পাম য'ত চাবিৰ লগত " এটা ভূমিকম্প " যোগ কৰা হৈছে। ই যীচু খ্ৰীষ্টৰ চিৰন্তন স্বৰ্গীয় মধ্যস্থতাৰ বিষয়বস্তুক শিঙাৰ বিষয়বস্তুৰ পৰা পৃথক কৰিব ৷ তাৰ পিছত প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১৯ পদত চাবিৰ লগত " এটা ডাঙৰ শিলাবৃষ্টি " যোগ কৰা হ'ব। ব্যাখ্যা প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:২১ পদত প্ৰকাশ পাব য'ত এই " মহা শিলাবৃষ্টি " ই ঈশ্বৰৰ শেষৰ সাতটা মহামাৰীৰ সপ্তম মহামাৰীৰ বিষয়বস্তু বন্ধ কৰি দিয়ে । একেদৰে " ভূমিকম্প " হৈ পৰে, প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:১৮ পদত, " এটা মহান ভূমিকম্প "। এই চাবিটো প্ৰকাশিত বাক্যৰ কিতাপখনৰ শিক্ষা পৰিচালনা কৰিবলৈ শিকা আৰু ইয়াৰ গঠনৰ নীতি বুজিবলৈ মৌলিক ।
আমাৰ ৫ নং পদলৈ উভতি আহি আমি লক্ষ্য কৰোঁ যে, এইবাৰ " সিংহাসনৰ আগত " ৰখা হৈছে, " সাতটা জ্বলন্ত লেম্প "। ইহঁতে " ঈশ্বৰৰ সাতটা আত্মা " ৰ প্ৰতীক। " সাত " সংখ্যা » পবিত্ৰকৰণৰ প্ৰতীক, ইয়াত, ঈশ্বৰৰ আত্মাৰ। সকলো জীৱন ধাৰণ কৰা তেওঁৰ আত্মাৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰে তেওঁৰ সকলো সৃষ্টিক নিয়ন্ত্ৰণ কৰে; তেওঁ সেইবোৰত আছে, আৰু সেইবোৰক “ নিজৰ সিংহাসনৰ আগত ” ৰাখে, কাৰণ তেওঁ সেইবোৰক মুক্তভাৱে সৃষ্টি কৰিছিল, তেওঁৰ বিপৰীতে। “ সাতটা জ্বলন্ত প্ৰদীপ ” ৰ প্ৰতিমূৰ্তিই ঐশ্বৰিক পোহৰৰ পবিত্ৰকৰণৰ প্ৰতীক; ইয়াৰ নিখুঁত আৰু তীব্ৰ পোহৰে আন্ধাৰৰ সকলো সম্ভাৱনা নাইকিয়া কৰে। কিয়নো মুক্ত হোৱাসকলৰ অনন্ত জীৱনত অন্ধকাৰৰ কোনো স্থান নাই।
৬ পদ: “ আৰু সিংহাসনৰ আগত স্ফটিকৰ দৰে কাঁচৰ সাগৰ আছিল।আৰু সিংহাসনৰ মাজত আৰু সিংহাসনৰ চাৰিওফালে আগফালে আৰু পিছফালে চকুৰে ভৰা চাৰিটা জীৱ-জন্তু আছিল .”
আত্মাই আমাৰ লগত তেওঁৰ প্ৰতীকী ভাষাত কথা পাতে। কি হৈছে " আগত সিংহাসন "ই তেওঁৰ আকাশী জীৱক বুজায় যিসকলে উপস্থিত থাকে কিন্তু বিচাৰত অংশগ্ৰহণ নকৰে। বৃহৎ সংখ্যকে এইবোৰে এনে এটা সাগৰৰ ৰূপ লয় যাৰ চৰিত্ৰৰ বিশুদ্ধতা ইমানেই বিশুদ্ধ যে তেওঁ ইয়াক স্ফটিকৰ সৈতে তুলনা কৰে সিংহাসনৰ মাজভাগত , আৰু অন্যান্য জগতৰ পৰা অহা তেওঁৰ আকাশী জীৱবোৰ , সিংহাসনত বহি থকা ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিৰ তলত সিঁচৰতি হৈ থকা জীৱক বুজায় এই জীৱবোৰক বহুমুখী বা বহুমাত্ৰিক দৃষ্টি দিয়ে তেওঁক বুজি পোৱা আৰু ভালপোৱা তেওঁৰ সৃষ্টিবোৰৰ সুখৰ বাবে সিদ্ধ জীৱন " এই পদত গ্ৰীক "কচমছ"। এই মহাবিশ্বটোৱেই মই বহুমাত্ৰিক জগত বুলি সংজ্ঞায়িত কৰিছো। পৃথিৱীত নিৰ্বাচিত আৰু তেওঁলোকৰ সংগ্ৰামৰ পিছত অদৃশ্য দৰ্শকে তেওঁলোকক যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰকাশ কৰা একে ঐশ্বৰিক প্ৰেমেৰে ভাল পায়। তেওঁলোকে নিজৰ আনন্দত আনন্দ কৰে আৰু কান্দি থকাসকলৰ সৈতে কান্দে কাৰণ সংগ্ৰামটো ইমান কঠিন আৰু দুখজনক। কিন্তু এই মহাবিশ্বই অবিশ্বাসীসকলকো ডিজাইন কৰে ৰোমান জনসাধাৰণৰ দৰে বিশ্ব, তেওঁলোকৰ ক্ষেত্ৰখনত বিশ্বাসী খ্ৰীষ্টানসকলক হত্যা কৰাৰ দৰ্শক।
প্ৰকাশিত বাক্য ৫ আমাৰ আগত এই তিনিটা আকাশী দৰ্শকৰ গোট উপস্থাপন কৰিব: চাৰিজন জীৱ, স্বৰ্গদূত আৰু প্ৰাচীন , সকলোৱে বিজয়ী, তেওঁলোক মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ প্ৰেমময় দৃষ্টিৰ অধীনত অনন্তকালৰ বাবে একত্ৰিত হৈ আছে।
চকুৰ অসংখ্য "ক ঐশ্বৰিক বিধানৰ সৈতে সংযোগ কৰা লিংকটো হৈছে ঈশ্বৰে তেওঁৰ দহ আজ্ঞাৰ বিধানক দিয়া " সাক্ষ্য " নামটোত । আমি মনত পেলাইছো যে এই বিধানখন কেৱল ঈশ্বৰৰ বাবে সংৰক্ষিত "অতি পবিত্ৰ স্থান"ত ৰখা হৈছিল আৰু "প্ৰত্যাখ্যানৰ দিন"ৰ উৎসৱৰ বাহিৰে মানুহৰ বাবে নিষিদ্ধ কৰা হৈছিল। বিধানখন ঈশ্বৰৰ লগত "সাক্ষ্য" হিচাপে থাকিল, আৰু ইয়াৰ " দুখন টেবুল " ই প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৩ পদত উল্লেখ কৰা প্ৰতীকী " দুজন সাক্ষী " ক দ্বিতীয় অৰ্থ দিব । এই পাঠত " চকুৰ অসংখ্য " য়ে পাৰ্থিৱ পৰিঘটনাৰ সাক্ষী হোৱা অদৃশ্য সাক্ষীৰ অসংখ্যৰ অস্তিত্ব উন্মোচন কৰে। ঐশ্বৰিক চিন্তাত সাক্ষী শব্দটো নিষ্ঠা শব্দৰ পৰা অবিচ্ছেদ্য। গ্ৰীক শব্দ "মাৰ্টাছ" বুলি অনুবাদ কৰা হৈছে, যাক "শ্বহীদ" বুলি অনুবাদ কৰা হৈছে, ইয়াক নিখুঁতভাৱে সংজ্ঞায়িত কৰিছে, কাৰণ ঈশ্বৰে দাবী কৰা নিষ্ঠাৰ কোনো সীমা নাই। আৰু অন্ততঃ যীচুৰ এজন "সাক্ষীয়ে" তেওঁৰ দহ আজ্ঞাৰ ঐশ্বৰিক বিধানক সন্মান কৰিব লাগিব, যাৰ লগত ঈশ্বৰে তেওঁক তুলনা কৰে আৰু বিচাৰ কৰে।
DIVINE LAW ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে
ইয়াত, মই এটা বন্ধনী খুলিছো, ২০১৮ চনৰ বসন্ত কালত লাভ কৰা ঐশ্বৰিক পোহৰক উদগনি দিবলৈ। ই ঈশ্বৰৰ দহ আজ্ঞাৰ নিয়মৰ বিষয়ে। আত্মাই মোক তলত দিয়া নিখুঁততাৰ গুৰুত্ব উপলব্ধি কৰিবলৈ লৈ গ'ল: " মোচিয়ে উভতি আহি পাহাৰৰ পৰা নামি আহিল, সাক্ষ্যৰ ফলি দুখন হাতত লৈ; ফলিবোৰ দুয়োফালে লিখা আছিল , এফালে আৰু আনফালে লিখা আছিল । ফলিবোৰ ঈশ্বৰৰ কাম আছিল, আৰু লিখাটো আছিল ঈশ্বৰৰ লিখা, ফলিবোৰত খোদিত কৰা আছিল (যাত্ৰাপুস্তক ৩২:১৫-১৬)"। মই প্ৰথমতে আচৰিত হৈছিলো যে এই নিখুঁততাৰ কথা কোনেও কেতিয়াও লক্ষ্য কৰা নাছিল যাৰ মতে আইনৰ মূল ফলিবোৰ তেওঁলোকৰ চাৰিটা মুখত অৰ্থাৎ " সন্মুখ আৰু পিছফালে " যেনেকৈ " চাৰিটা জীৱৰ চকুৰ " দৰে লিখা হৈছিল। জোৰকৈ উদ্ধৃত এই নিখুঁততাৰ এটা কাৰণ আছিল যিটো আত্মাই মোক আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ অনুমতি দিছিল। এই সমগ্ৰ গ্ৰন্থখন প্ৰথমে নিয়মীয়া আৰু সুষম পদ্ধতিৰে শিলৰ ফলি দুখনৰ চাৰিটা মুখত বিতৰণ কৰা হৈছিল। প্ৰথম টেবুলখনৰ সন্মুখত প্ৰথম আজ্ঞা আৰু দ্বিতীয়খনৰ আধা অংশ প্ৰদৰ্শিত হৈছিল; ইয়াৰ পিঠিখনে দ্বিতীয়টোৰ দ্বিতীয় অংশ আৰু সমগ্ৰ তৃতীয়টো বহন কৰিছিল। দ্বিতীয়খন টেবুলত সন্মুখৰ ফালে সমগ্ৰ চতুৰ্থ আজ্ঞাটো প্ৰদৰ্শিত হৈছিল; ইয়াৰ পিঠিত শেষৰ ছটা আজ্ঞা আছিল। এই বিন্যাসত দুটা দৃশ্যমান ফ্ৰণ্টে আমাক প্ৰথম আজ্ঞা আৰু দ্বিতীয়টো, আধাত আৰু চতুৰ্থটো উপস্থাপন কৰে, যিটো সপ্তম দিনৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামৰ বিষয়ে। এইবোৰ কথালৈ এবাৰ চকু ফুৰালে এই তিনিটা আজ্ঞাক উজ্জ্বল কৰি তোলা হয়, যিবোৰ ১৮৪৩ চনত পবিত্ৰতাৰ চিন আছিল, যেতিয়া বিশ্ৰামবাৰ পুনৰুদ্ধাৰ হৈছিল আৰু ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা প্ৰয়োজনীয় আছিল। সেই সময়ত প্ৰটেষ্টেণ্টসকল উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা ৰোমান দেওবাৰৰ বলি হৈছিল। এইদৰে এডভেন্টিষ্টৰ পছন্দ আৰু প্ৰটেষ্টেণ্টৰ পছন্দৰ পৰিণতি দুয়োখন টেবুলৰ পিছফালে প্ৰদৰ্শিত হ’ব। দেখা যায় যে, বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতি সন্মান নকৰাকৈ, ১৮৪৩ চনৰ পৰা, তৃতীয় আজ্ঞাও উলংঘা কৰা হৈছে: " ঈশ্বৰৰ নাম অসাৰভাৱে লোৱা হয় ," আক্ষৰিক অৰ্থত " মিছাকৈ ," যিসকলে খ্ৰীষ্টৰ ধাৰ্মিকতা অবিহনে বা হেৰুৱাৰ পিছত ইয়াক আমন্ত্ৰণ কৰে। এইদৰে তেওঁলোকে ইহুদীসকলে কৰা দোষটো পুনৰাবৃত্তি কৰে, যিসকলৰ ঈশ্বৰৰ বুলি দাবী কৰাটো প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৯ পদত যীচু খ্ৰীষ্টই মিছা বুলি প্ৰকাশ কৰিছে: " চয়তানৰ ধৰ্মসভাৰ যিসকলে কয় যে তেওঁলোক ইহুদী আৰু নহয়, কিন্তু মিছা কৰে ।" ১৮৪৩ চনত কেথলিকসকলৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট উত্তৰাধিকাৰীসকলৰ ক্ষেত্ৰত এনেকুৱাই হৈছিল। কিন্তু তৃতীয় আজ্ঞাৰ আগতে দ্বিতীয় আজ্ঞাৰ দ্বিতীয় অংশই ঈশ্বৰে মূল বিৰোধী শিবিৰ দুটাৰ ওপৰত দিয়া বিচাৰ প্ৰকাশ কৰে। ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট উত্তৰাধিকাৰীসকলক ঈশ্বৰে কৈছে: " মই এজন ঈৰ্ষাপৰায়ণ ঈশ্বৰ, যিসকলে মোক ঘৃণা কৰাসকলৰ তৃতীয় আৰু চতুৰ্থ প্ৰজন্মলৈকে সন্তানৰ ওপৰত পিতৃসকলৰ অপৰাধৰ সন্মুখীন হওঁ, "; তেখেতৰ বাবে হায়, ১৯৯৪ চনত " বমি " কৰা চৰকাৰী এডভেন্টিজমে তেওঁলোকৰ ভাগ্যৰ অংশীদাৰ হ'ব; কিন্তু তেওঁ ইয়াৰ বিপৰীতে ১৮৪৩ চনৰ পৰা ২০৩০ চনলৈকে তেওঁৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰ আৰু তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক পোহৰ পালন কৰিবলগীয়া পবিত্ৰ লোকসকলকো কৈছে: " আৰু যিসকলে মোক প্ৰেম কৰা আৰু মোৰ আজ্ঞা পালন কৰাসকলক হাজাৰ হাজাৰ প্ৰজন্মক দয়া কৰে ।" উল্লেখ কৰা " হাজাৰ " সংখ্যাটোৱে সূক্ষ্মভাৱে প্ৰকাশিত বাক্য ২০ ৰ সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ " হাজাৰ বছৰ "ক উদগনি দিয়ে যিটো অনন্তকালত প্ৰৱেশ কৰা বিজয়ী নিৰ্বাচিতসকলৰ পুৰস্কাৰ হ'ব। আন এক শিক্ষাৰ উন্মেষ ঘটে। যীচু খ্ৰীষ্টৰ পবিত্ৰ আত্মাৰ সহায়ৰ পৰা বঞ্চিত হৈ ফলস্বৰূপে ১৮৪৩ আৰু ১৯৯৪ চনত ঈশ্বৰে একেৰাহে পৰিত্যাগ কৰা প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু এডভেন্টিষ্টসকলে ২ নং তালিকাৰ পিছফালে লিখা শেষৰ ছটা আজ্ঞাক সন্মান কৰিব নোৱাৰিব, যাৰ সন্মুখভাগ সপ্তম দিনৰ ঐশ্বৰিক বিশ্ৰামৰ বাবে উৎসৰ্গিত। ইয়াৰ বিপৰীতে এই বিশ্ৰাম পালন কৰাসকলে যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা সহায় লাভ কৰিব যাতে মানুহে নিজৰ সহমানৱৰ প্ৰতি থকা কৰ্তব্যৰ বিষয়ে এই আজ্ঞাবোৰ পালন কৰিব পাৰে। মোচিক বিধানৰ ফলিবোৰ দিয়ালৈকে ঈশ্বৰৰ কামবোৰে ২০১৮ চনৰ শেষ সময়ত আচৰিত আৰু অপ্ৰত্যাশিত অৰ্থ, ভূমিকা আৰু ব্যৱহাৰ লাভ কৰে।আৰু বিশ্ৰামবাৰ পুনৰুদ্ধাৰৰ বাৰ্তাক ইয়াৰ দ্বাৰা সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টই শক্তিশালী আৰু নিশ্চিত কৰে।
ইয়াত এতিয়া দহ আজ্ঞাৰ ৰূপটো দিয়া হৈছে।
সূচী ১ – সন্মুখত: প্ৰেছক্ৰিপচন
ঈশ্বৰে নিজকে উপস্থাপন কৰে
“ মই তোমালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, যিজনে তোমালোকক মিচৰ দেশৰ পৰা, দাসত্বৰ ঘৰৰ পৰা উলিয়াই আনিলোঁ ।” (ইয়াত পাপৰ পৰা উদ্ধাৰ হোৱা আৰু যীচু খ্ৰীষ্টই ঢালি দিয়া প্ৰায়শ্চিত্তৰ তেজৰ দ্বাৰা পৰিত্ৰাণ পোৱা সকলো মনোনীত লোককো অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে; দাসত্বৰ ঘৰটো হৈছে পাপ; চয়তানৰ অনুকৰণ কৰা ফল)।
১ম আজ্ঞা: ৫৩৮ চনৰ পৰা কেথলিক পাপ, ১৮৪৩ চনৰ পৰা প্ৰটেষ্টেণ্ট, আৰু ১৯৯৪ চনৰ পৰা এডভেন্টিষ্ট) .
“ মোৰ আগত আন কোনো দেৱতা নাথাকিব ৷”
২য় আজ্ঞা: ১ম অংশ : ৫৩৮ চনৰ পৰা কেথলিক পাপ।
“ নিজৰ বাবে খোদিত মূৰ্তি বা ওপৰৰ স্বৰ্গত থকা বা তলৰ পৃথিৱীত থকা বা পৃথিৱীৰ তলৰ পানীত থকা যিকোনো বস্তুৰ প্ৰতিমূৰ্তি নিৰ্মাণ নকৰিবা ।
সূচী ১ – পিছলৈ: পৰিণতি
২য় আজ্ঞা: ২য় খণ্ড .
“... কাৰণ মই, যিহোৱা, তোমালোকৰ ঈশ্বৰ, এজন ঈৰ্ষাপৰায়ণ ঈশ্বৰ, মোক ঘৃণা কৰাসকলৰ তৃতীয় আৰু চতুৰ্থ প্ৰজন্মলৈকে সন্তানৰ ওপৰত পিতৃসকলৰ অপৰাধৰ সন্ধান দিওঁ, ( ৫৩৮ চনৰ পৰা কেথলিক; ১৮৪৩ চনৰ পৰা প্ৰটেষ্টেণ্ট; ১৯৯৪ চনৰ পৰা এডভেন্টিষ্ট) আৰু মোক ভালপোৱা আৰু মোৰ আজ্ঞা পালন কৰা হাজাৰ হাজাৰ লোকৰ প্ৰতি দয়া দেখুৱাওঁ ১৮৪৩ চনৰ পৰা ;
৩য় আজ্ঞা: ৫৩৮ চনৰ পৰা কেথলিকসকলে, ১৮৪৩ চনৰ পৰা প্ৰটেষ্টেণ্টসকলে, আৰু ১৯৯৪ চনৰ পৰা এডভেন্টিষ্টসকলে ভংগ কৰিছে) ।
“ তোমালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ নাম মিছাকৈ ল’ব নালাগে, কিয়নো যিজনে মিছাকৈ নিজৰ নাম লয়, তেওঁক যিহোৱাই নিৰ্দোষী নকৰে ।”
সূচী ২ – সন্মুখত: প্ৰেছক্ৰিপচন
চতুৰ্থ আজ্ঞা: ৩২১ চনৰ পৰা খ্ৰীষ্টান সভাৰ দ্বাৰা ইয়াৰ উলংঘাই ইয়াক দানৰ “ ধ্বংসাত্মক পাপ ” কৰি তুলিছে। ৮:১৩; ৫৩৮ চনৰ পৰা কেথলিক বিশ্বাস আৰু ১৮৪৩ চনৰ পৰা প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসে ইয়াক উলংঘা কৰি আহিছে। কিন্তু ১৮৪৩ আৰু ১৮৭৩ চনৰ পৰা চেভেনথ ডে এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসে ইয়াক সন্মান জনাই আহিছে।
“ বিশ্ৰামবাৰৰ দিনটো পবিত্ৰ কৰি ৰাখিবলৈ স্মৰণ কৰক। ছয় দিন পৰিশ্ৰম কৰি আপোনাৰ সকলো কাম কৰিব লাগিব।কিন্তু সপ্তম দিনটো আপোনাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ বিশ্ৰামবাৰ।আপুনি, আপোনাৰ পুত্ৰ, আপোনাৰ কন্যা, আপোনাৰ পুৰুষ দাস, আপোনাৰ দাস বা আপোনাৰ দাস বা আপোনাৰ পশু বা আপোনাৰ দুৱাৰৰ ভিতৰত থকা বিদেশী কোনো কাম নকৰিব। কিয়নো যিহোৱাই ছয় দিনত সৃষ্টি কৰিলে আকাশ আৰু পৃথিৱী, সাগৰ আৰু তাত থকা সকলো বস্তুৱেই সপ্তম দিনা বিশ্ৰাম ল’লে ।
সূচী ২: পিছলৈ: পৰিণতি : এই শেষৰ ছটা আজ্ঞা ৩২১ চনৰ পৰা খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসে উলংঘা কৰিছে; ৫৩৮ চনৰ পৰা কেথলিক বিশ্বাসৰ দ্বাৰা ; ১৮৪৩ চনৰ পৰা প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ দ্বাৰা আৰু ১৯৯৪ চনত এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ দ্বাৰা " বমি " কৰা হয়। কিন্তু ১৮৪৩ আৰু ১৮৭৩ চনৰ পৰা যীচু খ্ৰীষ্টৰ পবিত্ৰ আত্মাৰ দ্বাৰা আশীৰ্বাদ পোৱা চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসত তেওঁলোকক সন্মান কৰা হয়; ১৯৯৪ চনৰ পৰা ২০৩০ চনলৈকে "শেষ"।
৫ম আজ্ঞা
“ তোমাৰ পিতৃ আৰু মাকক সন্মান কৰা, যাতে তোমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই তোমাক দিয়া দেশত তোমাৰ দিন দীঘলীয়া হয়। ”
৬ষ্ঠ আজ্ঞা
" তুমি হত্যা নকৰিবা । হত্যা নকৰিবা ।" (ঘৃণনীয় অপৰাধ প্ৰকাৰৰ, হত্যা বা মিছা ধৰ্মৰ নামত)
৭ম আজ্ঞা
“ ব্যভিচাৰ নকৰিবা। ”
৮ম আজ্ঞা
“ চুৰি নকৰিবা। ”
৯ম আজ্ঞা
“ আপোনাৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ বিৰুদ্ধে মিছা সাক্ষ্য নিদিব ৷”
দশম আজ্ঞা
“ আপোনাৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ ঘৰলৈ লোভ নকৰিবা, আপোনাৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ পত্নীক, তেওঁৰ পুৰুষ দাসক, তেওঁৰ দাসক, তেওঁৰ গৰু বা গাধক, বা আপোনাৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ যিকোনো বস্তুক লোভ নকৰিবা। ”
এই উচ্চ আৰু অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ বন্ধনীটো ইয়াত বন্ধ কৰি দিছো।
৭ পদ: “ প্ৰথম জীৱ সিংহৰ দৰে, দ্বিতীয় জীৱ পোৱালিৰ দৰে, তৃতীয় জীৱৰ মুখ মানুহৰ দৰে আৰু চতুৰ্থ জীৱ উৰন্ত ঈগলৰ নিচিনা আছিল .”
লগে লগে কওঁক, এইবোৰ মাথোঁ প্ৰতীক। একেই বাৰ্তা যিহিষ্ক 17 ত উপস্থাপন কৰা হৈছে। ১:৬ বৰ্ণনাৰ ভিন্নতাৰ সৈতে। তাত আমি চাৰিটা একেধৰণৰ প্ৰাণী বিচাৰি পাওঁ, প্ৰত্যেকৰে চাৰিটা বেলেগ বেলেগ মুখ। ইয়াত আমাৰ এতিয়াও চাৰিটা জীৱ-জন্তু আছে, কিন্তু প্ৰত্যেকৰে মাত্ৰ এটা মুখ, চাৰিটা প্ৰাণীত বেলেগ বেলেগ। এই দানৱবোৰ সেয়েহে বাস্তৱ নহয় যদিও ইহঁতৰ প্ৰতীকী বাৰ্তা উচ্চমানৰ। ইয়াৰ প্ৰত্যেকেই চিৰন্তন সাৰ্বজনীন জীৱনৰ এটা মানদণ্ড উপস্থাপন কৰে যিটোৱে আমি দেখাৰ দৰে ঈশ্বৰ নিজেই আৰু তেওঁৰ বহুমাত্ৰিক সাৰ্বজনীন জীৱসমূহৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে। যিজনে নিজৰ ঐশ্বৰিক সিদ্ধতাত অৱতাৰ লৈছিল, সাৰ্বজনীন জীৱনৰ এই চাৰিটা মাপকাঠী, তেওঁ হৈছে যীচু খ্ৰীষ্ট, যাৰ মাজত বিচাৰকৰ মতে সিংহৰ ৰাজত্ব আৰু শক্তি পোৱা যায়। ১৪:১৮; পোৱালিৰ বলিদান আৰু সেৱাৰ আত্মা ; মানুহৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি; আৰু উৰণীয়া ঈগলৰ পৰম আকাশী উচ্চতাৰ আধিপত্য । এই চাৰিটা মাপকাঠী সকলো চিৰন্তন বিশ্বজনীন আকাশী জীৱনত পোৱা যায়। বিদ্ৰোহী আত্মাই বিৰোধিতা কৰা ঐশ্বৰিক প্ৰকল্পৰ সফলতাৰ ব্যাখ্যা কৰা মানদণ্ড গঠন কৰে। আৰু যীচুৱে তেওঁৰ চুটি পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ সময়ত তেওঁৰ পাঁচনি আৰু শিষ্যসকলৰ আগত নিখুঁত আৰ্হি উপস্থাপন কৰিছিল; ক্ৰুচত দিয়াৰ অত্যাচাৰৰ সন্মুখীন হোৱাৰ আগতে তেওঁৰ শিষ্যসকলৰ ভৰি ধোৱালৈকে গৈছিল, তেওঁলোকৰ ঠাইত " পোৱালি "ৰ দৰে তেওঁৰ সকলো মনোনীত লোকৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত কৰিবলৈ। লগতে, প্ৰত্যেকেই নিজকে পৰীক্ষা কৰি জানি লওক যে অনন্ত জীৱনৰ এই মানদণ্ডৰ ত্যাগ তেওঁৰ স্বভাৱ, তেওঁৰ আকাংক্ষা আৰু তেওঁৰ ইচ্ছাৰ সৈতে মিল আছে নেকি। ধৰিব পৰা বা প্ৰত্যাখ্যান কৰিবলগীয়া পৰিত্ৰাণৰ প্ৰস্তাৱৰ মানদণ্ড এনেকুৱা।
৮ পদ: “ চাৰিটা জীৱৰ প্ৰত্যেকৰে ছয়টা ডেউকা আছিল, আৰু সিহঁতৰ চাৰিওফালে আৰু ভিতৰত চকুৰে ভৰি আছিল। তেওঁলোকে দিনে-ৰাতিয়ে জিৰণি লোৱা নাছিল, ‘পবিত্ৰ, পবিত্ৰ, পবিত্ৰ, সৰ্বশক্তিমান প্ৰভু ঈশ্বৰ, যি আছিল আৰু আছে আৰু আহিব!’ ”
স্বৰ্গীয় বিচাৰৰ পটভূমিত এই দৃশ্যটোৱে ঈশ্বৰৰ প্ৰতি বিশ্বাসী হৈ থকা সত্তাসকলে স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীত চিৰকাল প্ৰয়োগ কৰা নীতিসমূহৰ চিত্ৰণ কৰিছে।
আন জগতৰ পৰা অহা জীৱৰ আকাশী দেহবোৰ পাৰ্থিৱ মাত্ৰাৰ নিয়মৰ অধীন নহয় বাবে ডেউকাৰ গতিৰ প্ৰয়োজন নাই। কিন্তু আত্মাই পাৰ্থিৱ প্ৰতীক গ্ৰহণ কৰে যিবোৰ মানুহে বুজিব পাৰে। " ছয় ডেউকা " সেইবোৰৰ বাবে আৰোপ কৰি তেওঁ আমাক ৬ সংখ্যাৰ প্ৰতীকী মূল্য প্ৰকাশ কৰে, যিটো আকাশী চৰিত্ৰ আৰু স্বৰ্গদূতৰ সংখ্যা হৈ পৰে। ইয়াত পাপ নোহোৱাকৈ থকা জগত আৰু স্বৰ্গদূতসকলৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হৈছে, যাৰ ভিতৰত চয়তান, বিদ্ৰোহী স্বৰ্গদূতক প্ৰথম সৃষ্টি কৰা হৈছিল। যিহেতু ঈশ্বৰে "সাত" সংখ্যাটোক নিজৰ ব্যক্তিগত ৰাজকীয় "মোহৰ" বুলি নিজৰ বাবে আৰোপ কৰিছে, গতিকে ৬ নং সংখ্যাটোক "মোহৰ" বা চয়তানৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁৰ ব্যক্তিত্বৰ "চিহ্ন" বুলি ধৰিব পাৰি, কিন্তু তেওঁ এই ৬ সংখ্যাটো বিশুদ্ধ হৈ থকা জগত আৰু ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা সকলো স্বৰ্গদূত, ভাল আৰু বেয়াৰ সৈতে ভাগ কৰে। স্বৰ্গদূতৰ তলত মানুহ আহিছে, যাৰ সংখ্যা হ'ব "৫," যাক তেওঁৰ ৫টা ইন্দ্ৰিয়, হাতৰ ৫টা আঙুলি আৰু ভৰিৰ আঙুলিৰ ৫টা আঙুলিৰ দ্বাৰা ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা হয়। ইয়াৰ তলত উত্তৰ, দক্ষিণ, পূব আৰু পশ্চিম চাৰিটা কাৰ্ডিনেল বিন্দুৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰিত সাৰ্বজনীন চৰিত্ৰৰ ৪ নম্বৰ দিয়া হৈছে। ইয়াৰ তলত সিদ্ধতাৰ ৩ সংখ্যা, তাৰ পিছত অসম্পূৰ্ণতাৰ ২ আৰু ঐক্য বা নিখুঁত মিলনৰ ১ সংখ্যা। চাৰিটা জীৱৰ চকু " চাৰিওফালে আৰু ভিতৰত " আৰু তদুপৰি " সন্মুখ আৰু পিছফালে "। এই আকাশী বহুমাত্ৰিক সাৰ্বজনীন জীৱনৰ দৃষ্টিৰ পৰা একোৱেই সাৰি যাব নোৱাৰে, যাক ঐশ্বৰিক আত্মাই সম্পূৰ্ণৰূপে অনুসন্ধান কৰে কাৰণ ইয়াৰ উৎপত্তি তেওঁৰ ভিতৰত। এই শিক্ষা উপযোগী কাৰণ, বৰ্তমানৰ পৃথিৱীত, পাপীসকলৰ পাপ আৰু দুষ্টতাৰ বাবে, তেওঁলোকক নিজৰ ভিতৰত " ৰাখিলে , মানুহে নিজৰ গোপন চিন্তা আৰু ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ বিৰুদ্ধে নিৰ্দেশিত নিজৰ দুষ্ট পৰিকল্পনা আন মানুহৰ পৰা লুকুৱাব পাৰে। আকাশী জীৱনত এনেবোৰ কাম অসম্ভৱ। স্বৰ্গীয় জীৱন স্ফটিকৰ দৰে স্বচ্ছ যিহেতু ইয়াৰ পৰা দুষ্টতাক বহিষ্কাৰ কৰা হৈছিল, চয়তান আৰু তেওঁৰ দুষ্ট স্বৰ্গদূতসকলৰ সৈতে, প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৯ অনুসৰি, যীচুৱে পাপ আৰু মৃত্যুৰ ওপৰত জয়লাভ কৰাৰ পিছত। ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰতাৰ ঘোষণা ইয়াৰ সিদ্ধতাত (৩ বাৰ: পবিত্ৰ ) এই বিশুদ্ধ জগতসমূহৰ বাসিন্দাসকলে সম্পন্ন কৰে। কিন্তু এই ঘোষণা শব্দৰে সাধন নহয়; তেওঁলোকৰ ব্যক্তিগত আৰু সামূহিক পবিত্ৰতাৰ সিদ্ধতাই স্থায়ী কামত তেওঁলোকক সৃষ্টি কৰা ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰতাৰ সিদ্ধতা ঘোষণা কৰে। ঈশ্বৰে তেওঁৰ স্বভাৱ আৰু তেওঁৰ নাম প্ৰকাশিত বাক্য ১:৮ পদত উদ্ধৃত ৰূপত প্ৰকাশ কৰিছে: " মই আলফা আৰু ওমেগা, যিজন আছে, যি আছিল আৰু যি আহিব, তেওঁ সৰ্বশক্তিমান প্ৰভু ঈশ্বৰে কৈছে ।" " কোন আছে, কোন আছিল আৰু কোন আহিব " এই অভিব্যক্তিটোৱে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ চিৰন্তন স্বভাৱক নিখুঁতভাৱে সংজ্ঞায়িত কৰিছে। তেওঁ নিজকে দিয়া নামেৰে "য়াহৱেহ" বুলি মাতিবলৈ অস্বীকাৰ কৰি মানুহে তেওঁক "অনন্ত" বুলি কয়। এইটো সঁচা যে ঈশ্বৰক নামৰ প্ৰয়োজন নাছিল, যিহেতু অনন্য আৰু ঐশ্বৰিক প্ৰতিযোগী নোহোৱা হোৱাৰ বাবে তেওঁক অস্তিত্বহীন আন দেৱতাৰ পৰা পৃথক কৰিবলৈ নামৰ প্ৰয়োজন নাই। তথাপিও ঈশ্বৰে মোচিৰ অনুৰোধৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাবলৈ সন্মত হ’ল, যাক তেওঁ ভাল পাইছিল আৰু যিজনে তেওঁক প্ৰেম কৰিছিল। গতিকে তেওঁ নিজকে "য়াহৱেহ" নাম দিলে, যিটো হিব্ৰু অসম্পূৰ্ণৰ তৃতীয় ব্যক্তি একবচনত সংযুক্ত "হোৱা" ক্ৰিয়াৰ দ্বাৰা অনুবাদ কৰা হৈছে। এই "অসম্পূৰ্ণ" কালে এটা সফলক বুজায় যি সময়লৈকে বিস্তৃত হয়, সেয়েহে, আমাৰ ভৱিষ্যততকৈ বহল সময়, "কোন আছে, কোন আছিল, আৰু কোন হ'ব" ৰূপটোৱে এই হিব্ৰু অসম্পূৰ্ণৰ অৰ্থক নিখুঁতভাৱে অনুবাদ কৰে। " যিজন আছে, যি আছিল, আৰু যি আহিব " সূত্ৰটো সেয়েহে ঈশ্বৰে তেওঁৰ হিব্ৰু নাম "য়াহৱেহ" অনুবাদ কৰাৰ ধৰণ, যেতিয়া তেওঁ ইয়াক পশ্চিমীয়া ভাষাৰ লগত খাপ খুৱাবলগীয়া হয়, বা হিব্ৰু ভাষাৰ বাহিৰে আন যিকোনো ভাষাৰ লগত খাপ খুৱাব লাগে। "আৰু কোন আহিব" অংশটোৱে খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ চূড়ান্ত এডভেন্টিষ্ট পৰ্যায়টোক নিৰ্ধাৰণ কৰে, যিটো দানৰ আদেশৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাত প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছে। 8:14 1843 চনৰ পৰা।সেয়েহে নিৰ্বাচিত এডভেন্টিষ্টসকলৰ মাংসতেই ঈশ্বৰৰ ত্ৰিগুণ পবিত্ৰতাৰ ঘোষণা সম্পন্ন হয়। যীচু খ্ৰীষ্টৰ ঈশ্বৰত্বৰ ওপৰত প্ৰায়ে প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰা হৈছে যদিও ই অবিবাদযোগ্য। এই বিষয়ে বাইবেলে ইব্ৰী ৩৬ত কৈছে। ১:৮: " কিন্তু পুত্ৰক তেওঁ ক'লে, হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ সিংহাসন চিৰকাললৈকে আছে; ধাৰ্মিকতাৰ ৰাজদণ্ড তোমাৰ ৰাজ্যৰ ৰাজদণ্ড; "। আৰু যীচুক পিতৃ দেখুৱাবলৈ কোৱা ফিলিপক যীচুৱে উত্তৰ দিয়ে: " মই তোমাৰ লগত ইমান দিন আছিলো, কিন্তু তুমি মোক চিনি পোৱা নাই নেকি, ফিলিপ? যি মোক দেখিছে, তেওঁ পিতৃক দেখিছে ; তুমি কেনেকৈ কয়, 'পিতৃক আমাক দেখুৱাওক?' (যোহন ১৪:৯)।”
পদ ৯-১০-১১: " যেতিয়া জীৱ-জন্তুৱে সিংহাসনত বহি থকাজনক, চিৰকাল জীয়াই থকাজনক মহিমা আৰু সন্মান আৰু ধন্যবাদ দিয়ে, তেতিয়া চৌবিশজন বয়োজ্যেষ্ঠসকলে সিংহাসনত বহি থকাজনৰ আগত পৰি চিৰকাল জীয়াই থকাজনক পূজা কৰে আৰু আৰাধনা কৰে আৰু সিংহাসনৰ আগত নিজৰ মুকুট দলিয়াই কয়: আপুনি আমাৰ প্ৰভু আৰু আমাৰ যোগ্য।" ঈশ্বৰ, মহিমা আৰু সন্মান আৰু শক্তি লাভ কৰিবলৈ ;
চতুৰ্থ অধ্যায়ৰ শেষত সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ দৃশ্য। এই দৃশ্যটোৱে দেখুৱাইছে যে প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৭ পদৰ প্ৰথম স্বৰ্গদূতৰ বাৰ্তাত প্ৰকাশ পোৱা ঐশ্বৰিক প্ৰয়োজনীয়তা, " ঈশ্বৰক ভয় কৰক আৰু তেওঁক মহিমা দিয়ক ...", ১৮৪৩ চনৰ পৰা শেষৰ নিৰ্বাচিতসকলে শুনিছিল আৰু ভালদৰে বুজি পাইছিল; কিন্তু সৰ্বোপৰি, যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ সময়ত জীয়াই থকা মনোনীতসকলৰ দ্বাৰা; কাৰণ কেৱল তেওঁলোকৰ বাবেই ঈশ্বৰে বাছি লোৱা সময়ত অৰ্থাৎ ২০১৮ চনৰ বসন্তৰ পৰা প্ৰকাশিত বাক্যৰ এপ'কেলিপছ প্ৰস্তুত আৰু সম্পূৰ্ণৰূপে আলোকিত হৈছিল। অবিশ্বাসী মানৱতাই পাঁচনি থমাছৰ দৰে কেৱল দেখাখিনিহে বিশ্বাস কৰে আৰু ঈশ্বৰ অদৃশ্য হোৱাৰ বাবে ইয়াক নিজৰ চৰম দুৰ্বলতাক আওকাণ কৰিবলৈ নিন্দা কৰা হয়, যাৰ ফলত ই কেৱল খেলনা হৈ পৰে যিটো তেওঁ নিজৰ ঐশ্বৰিক ইচ্ছা অনুসৰি হেঁচা মাৰি ধৰে। ইয়াৰ অন্ততঃ অজুহাত আছে, যিয়ে ইয়াক ন্যায্যতা প্ৰদান নকৰে, ঈশ্বৰক চিনি নোপোৱাৰ, যিটো অজুহাত চয়তানৰ নাই, যিহেতু ঈশ্বৰক চিনি পাই তেওঁ তেওঁৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ বাছি লৈছিল; ই বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰাকৈয়ে, কিন্তু সঁচা, আৰু ই তেওঁক অনুসৰণ কৰা বেয়া স্বৰ্গদূতসকলৰ বিষয়েও জড়িত। বিপৰীতমুখীভাৱে, মুক্ত পছন্দৰ বহুতো ভিন্ন আৰু আনকি বিৰোধী ফলই ঈশ্বৰে তেওঁৰ আকাশী আৰু স্থলজ জীৱক যি প্ৰামাণিক আৰু সম্পূৰ্ণ স্বাধীনতা দিছে, তাৰ সাক্ষ্য দিয়ে।
প্ৰকাশিত বাক্য ৫: মানুহৰ পুত্ৰ
যেতিয়া তেওঁ যীচুক ভিৰৰ আগত উপস্থাপন কৰিলে, তেতিয়া পীলাতে ক’লে, “ চোৱা মানুহজনক .” ঈশ্বৰে নিজেই আহি মাংসৰ ৰূপ লোৱাটো প্ৰয়োজনীয় আছিল, যাতে তেওঁৰ হৃদয় আৰু ইচ্ছা অনুসৰি " মানুহজন " আবিৰ্ভাৱ হ'ব পাৰে। প্ৰথম দুজনমান মানুহক মৃত্যুৱে আঘাত কৰিছিল, ঈশ্বৰৰ অবাধ্যতাৰ পাপৰ বাবে। তেওঁলোকৰ নতুন লজ্জাজনক অৱস্থাৰ চিন হিচাপে ঈশ্বৰে তেওঁলোকক তেওঁলোকৰ শাৰীৰিক উলংগতা আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল, যিটো তেওঁলোকৰ আভ্যন্তৰীণ আধ্যাত্মিক উলংগতাৰ বাহ্যিক চিনহে আছিল। এই আৰম্ভণিৰে পৰাই তেওঁলোকক জন্তুৰ ছালৰ পৰা তৈয়াৰী কাপোৰ দি তেওঁলোকৰ মুক্তিৰ প্ৰথম ঘোষণা কৰা হৈছিল। এইদৰেই মানৱ ইতিহাসৰ প্ৰথম প্ৰাণীটোক হত্যা কৰা হ’ল; প্ৰতীকীতাৰ বাবেই কোনোবাই ভাবিব পাৰে যে ই এটা পোৱালি মেৰ বা মেৰ পোৱালি। ৪০০০ বছৰৰ পাছত জগতৰ পাপ আঁতৰোৱা ঈশ্বৰৰ মেৰ পোৱালিটোৱে মানৱ জাতিৰ মাজৰ পৰা নিৰ্বাচিতসকলক মুক্ত কৰিবলৈ নিজৰ আইনগতভাৱে সিদ্ধ জীৱন আগবঢ়াবলৈ আহিল। ঈশ্বৰে বিশুদ্ধ অনুগ্ৰহত আগবঢ়োৱা এই পৰিত্ৰাণ সেয়েহে সম্পূৰ্ণৰূপে যীচুৰ মৃত্যুৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠিছে, যিয়ে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক তেওঁৰ নিখুঁত ন্যায়ৰ পৰা লাভৱান হ’বলৈ অনুমতি দিয়ে; আৰু একে সময়তে তেওঁৰ মৃত্যুৱে তেওঁলোকৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত কৰে, যাৰ তেওঁ নিজকে স্বেচ্ছামূলক বাহক কৰি লৈছিল। তেতিয়াৰ পৰাই যীচু খ্ৰীষ্টই আমাৰ সমগ্ৰ পৃথিৱীত এজন পাপীক উদ্ধাৰ কৰিব পৰা একমাত্ৰ নাম হৈ পৰিছে আৰু তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ আদম আৰু হৱাৰ পৰাই প্ৰযোজ্য হৈ আহিছে।
মানুহ " সংখ্যাৰ অধীনত ৰখা এই ৫ নং অধ্যায়টো তেওঁৰ বাবে উৎসৰ্গিত। যীচুৱে কেৱল তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলক তেওঁৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ মৃত্যুৰ দ্বাৰাই নহয়, কিন্তু তেওঁলোকৰ সমগ্ৰ পাৰ্থিৱ যাত্ৰাত তেওঁলোকক ৰক্ষা কৰি উদ্ধাৰ কৰে। আৰু এই উদ্দেশ্যৰ বাবেই তেওঁ তেওঁলোকক চয়তানে তেওঁলোকৰ বাটত ৰখা আধ্যাত্মিক বিপদৰ বিষয়ে সতৰ্ক কৰি দিয়ে। তেওঁৰ কৌশল সলনি হোৱা নাই: পাঁচনিসকলৰ সময়ৰ দৰে যীচুৱে তেওঁলোকৰ লগত দৃষ্টান্তৰে কথা পাতে, যাতে জগতখনে শুনিছে কিন্তু বুজি নাপায়; যিটো তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ ক্ষেত্ৰত নহয় যিসকলে পাঁচনিসকলৰ দৰে তেওঁৰ ব্যাখ্যাসমূহ তেওঁৰ পৰা পোনপটীয়াকৈ লাভ কৰে। তেওঁৰ প্ৰকাশ "প্ৰকাশ" এই অনুবাদ নোহোৱা গ্ৰীক নামটোৰ অধীনত আছে, এই বিশাল দৃষ্টান্তটো যিটো জগতখনে বুজিব নালাগে। কিন্তু তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে এই ভৱিষ্যদ্বাণী সঁচাকৈয়ে তেওঁৰ " প্ৰকাশিত বাক্য "।
১ পদ: “ আৰু সিংহাসনত বহি থকাজনৰ সোঁহাতে দেখিলোঁ এখন পুস্তক, যিখন সাতটা মোহৰেৰে ছীল কৰা আছিল ।”
সিংহাসনত ঈশ্বৰ থিয় হৈ আছে, আৰু তেওঁৰ সোঁহাতত, আৰু সেয়েহে তেওঁৰ আশীৰ্বাদৰ অধীনত, তেওঁ " ভিতৰত আৰু বাহিৰত " লিখা এখন কিতাপ লৈ আছে। " ভিতৰত " যিটো লিখা হৈছে সেয়া হৈছে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে সংৰক্ষিত ডিক্ৰিপ্ট কৰা বাৰ্তা, যিটো বন্ধ হৈ থাকে আৰু ঈশ্বৰৰ শত্ৰু পৃথিৱীৰ লোকসকলে ভুল বুজাবুজি কৰে। " ভিতৰত " যিটো লিখা হৈছে সেয়া হৈছে এনক্ৰিপ্ট কৰা লিখনী, দৃশ্যমান কিন্তু মানুহৰ ভিৰৰ বাবে বুজিব নোৱাৰা। প্ৰকাশিত বাক্য পুস্তকত " সাতটা মোহৰ " ছীল কৰা হৈছে। এই স্পষ্টীকৰণত ঈশ্বৰে আমাক কৈছে যে কেৱল " সপ্তম মোহৰ " খোলাটোৱেহে ইয়াক সম্পূৰ্ণৰূপে মুকলি কৰিবলৈ অনুমতি দিব। কাৰণ যেতিয়ালৈকে ইয়াক ছীল কৰিবলৈ মোহৰ থাকিব, তেতিয়ালৈকে কিতাপখন খুলিব নোৱাৰি। এইদৰে কিতাপখনৰ সমগ্ৰ আৰম্ভণি নিৰ্ভৰ কৰিব " সপ্তম ছীল " ৰ বিষয়বস্তুৰ বাবে ঈশ্বৰে নিৰ্ধাৰণ কৰা সময়ৰ ওপৰত ৷ ইয়াক প্ৰকাশিত বাক্য ৭ পদত " জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ ছীল " হিচাপে উল্লেখ কৰা হ'ব , য'ত, সপ্তম দিনৰ বাকী অংশ, তেওঁৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰক নিৰ্ধাৰণ কৰি, তেওঁৰ পুনৰুদ্ধাৰ ১৮৪৩ চনৰ তাৰিখৰ সৈতে জড়িত হ'ব যিটো সেয়েহে " সপ্তম ছীল " মুকলি কৰাৰ সময়ো হ'ব যিয়ে, কিতাপখনৰ শিক্ষাবিজ্ঞানত, " সাতটা শিঙা "ৰ বিষয়বস্তু আনে, আমাৰ বাবে ইমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ, তেওঁৰ নিৰ্বাচিত ones.
২ পদ: “ আৰু মই এজন শক্তিশালী স্বৰ্গদূতক উচ্চস্বৰে ঘোষণা কৰা দেখিলোঁ, “গ্ৰন্থখন খুলি তাৰ মোহৰ খুলিবলৈ কোন যোগ্য? ”
এই দৃশ্যটো ভৱিষ্যদ্বাণীৰ মণ্টেজত এটা বন্ধনী। পূৰ্বৰ ৪ অধ্যায়ৰ প্ৰসংগ স্বৰ্গত নহয় যে প্ৰকাশিত বাক্যৰ পুস্তকখন খুলিব লাগিব। নিৰ্বাচিতসকলক যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ আগতে ইয়াৰ প্ৰয়োজন, যেতিয়া তেওঁলোক চয়তানৰ ফান্দৰ সন্মুখীন হয়। শক্তি ঈশ্বৰৰ শিবিৰত আছে, আৰু শক্তিশালী স্বৰ্গদূত হৈছে YaHWéH ৰ দূত, অৰ্থাৎ ঈশ্বৰ তেওঁৰ স্বৰ্গদূত ৰূপত মাইকেলৰ। ছীল কৰা কিতাপখন অত্যন্ত গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু পবিত্ৰ যিহেতু ইয়াৰ ছীল ভাঙি খুলিবলৈ অতি উচ্চ মৰ্যাদাৰ প্ৰয়োজন।
৩ পদ: “ স্বৰ্গত, পৃথিৱীত, পৃথিৱীৰ তলত কোনেও কিতাপখন খুলিব নোৱাৰিলে আৰু তালৈ চাব নোৱাৰিলে। ”
স্বয়ং ঈশ্বৰে লিখা এই কিতাপখন তেওঁৰ কোনো স্বৰ্গীয় বা পাৰ্থিৱ জীৱই খুলিব নোৱাৰে।
৪ পদ: “ আৰু মই বহুত কান্দিলোঁ, কাৰণ কোনেও কিতাপখন খুলিবলৈ আৰু পঢ়িবলৈ আৰু চাবলৈ যোগ্য হোৱা নাছিল। ”
যোহন আমাৰ দৰেই এজন পাৰ্থিৱ প্ৰাণী আৰু তেওঁৰ চকুলোৱে চয়তানে স্থাপন কৰা ফান্দৰ সন্মুখীন হোৱা মানৱতাৰ হতাশা প্ৰকাশ কৰে। তেওঁ আমাক যেন কৈছে: "প্ৰকাশৰ অবিহনে কোনে পৰিত্ৰাণ পাব পাৰে?" এইদৰে তেওঁ ইয়াৰ বিষয়বস্তুৰ বিষয়ে অজ্ঞানতাৰ উচ্চ কৰুণ মাত্ৰা উন্মোচন কৰে, আৰু ইয়াৰ মাৰাত্মক পৰিণতি: দুগুণ মৃত্যু।
৫ পদ: “ আৰু এজন প্ৰাচীনে মোক ক’লে, “কান্দিব নালাগে, চোৱা, যিহূদা ফৈদৰ সিংহ, দায়ূদৰ মূল, পুস্তকখন খুলি তাৰ সাতটা মোহৰ খুলিবলৈ জয়ী হৈছে। ”
" প্ৰাচীনসকল " যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামক সকলো জীৱৰ ওপৰত উন্নীত কৰিবলৈ ভাল স্থানত আছে। তেওঁলোকে তেওঁৰ মাজত সেই আধিপত্যক স্বীকাৰ কৰে যিটো তেওঁ নিজেই পিতৃ আৰু স্বৰ্গীয় সত্তাৰ পৰা মথিত পোৱা বুলি ঘোষণা কৰিছিল। ২৮:১৮: " যীচুৱে আহি তেওঁলোকক ক'লে, 'আকাশ আৰু পৃথিৱীৰ সকলো অধিকাৰ মোক দিয়া হৈছে ।'" যীচুত তেওঁৰ অৱতাৰক লক্ষ্য কৰি ঈশ্বৰে যাকোবক প্ৰেৰণা দিছিল, যিজনে নিজৰ পুত্ৰসকলৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰি যিহূদাৰ বিষয়ে কৈছিল: " যিহূদা এজন সিংহৰ পোৱালি। তুমি বধৰ পৰা উভতি আহিছা, মোৰ পুত্ৰ! তেওঁ আঁঠু কঢ়াৰ পৰা উভতি আহিছে, তেওঁ মিছা কথা কয় সিংহৰ দৰে তললৈ নামি যাওক? মদ, আৰু তেওঁৰ দাঁত গাখীৰেৰে বগা ( আদিপুস্তক ৪৯ : ৮-১২ ) । তাৰ শিপাৰ পৰা ফল দিয়ে। প্ৰভুৰ আত্মা তেওঁৰ ওপৰত, প্ৰজ্ঞা আৰু বুদ্ধিৰ আত্মা, পৰামৰ্শ আৰু শক্তিৰ আত্মা, জ্ঞান আৰু প্ৰভুৰ ভয়ৰ আত্মা। তেওঁ প্ৰভুৰ ভয়ত উশাহ ল’ব; তেওঁ ৰূপ অনুযায়ী বিচাৰ নকৰে আৰু শুনা কথা অনুসাৰে উত্তৰ নিদিয়ে। কিন্তু ধাৰ্ম্মিকতাৰে তেওঁ দৰিদ্ৰসকলৰ বিচাৰ কৰিব আৰু পৃথিৱীৰ নম্ৰ লোকসকলৰ বাবে ন্যায়পৰায়ণতাৰে সিদ্ধান্ত ল’ব। তেওঁ নিজৰ বাক্যৰে পৃথিবীক দণ্ডৰ দৰে আঘাত কৰিব, আৰু ওঁঠৰ উশাহেৰে তেওঁ দুষ্টক বধ কৰিব। ধাৰ্মিকতা তেওঁৰ কঁকালৰ কঁকাল আৰু বিশ্বাসযোগ্যতাই তেওঁৰ কঁকালৰ বেঁকা হ'ব ।" পাপ আৰু মৃত্যুৰ ওপৰত যীচুৰ জয়, তেওঁৰ মজুৰি, তেওঁক প্ৰকাশিত বাক্যৰ পুস্তকখন খুলিবলৈ আইনী আৰু বৈধ অধিকাৰ প্ৰদান কৰে, যাতে তেওঁৰ মনোনীতসকলক তেওঁ স্থাপন কৰা মাৰাত্মক ধৰ্মীয় ফান্দৰ পৰা সতৰ্ক কৰি দিয়া হয় আৰু অবিশ্বাসীসকলক প্ৰলোভিত কৰিবলৈ দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ আদেশ বলবৎ হোৱাৰ সময়ত, অৰ্থাৎ ১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ প্ৰথম দিনটোত যদিও ইয়াৰ অসম্পূৰ্ণ বুজাবুজিৰ বাবে সময়ৰ লগে লগে পুনৰ মূল্যায়নৰ প্ৰয়োজন হ'ব, ২০১৮ চনলৈকে;
৬ পদ: “ আৰু মই সিংহাসন আৰু চাৰিটা জীৱ-জন্তুৰ মাজত আৰু প্ৰাচীনসকলৰ মাজত এটা মেৰ পোৱালিক বধ কৰা দৰে থিয় হৈ থকা দেখিলোঁ ।
মেৰ পোৱালিৰ উপস্থিতি " সিংহাসনৰ মাজত " লক্ষ্য কৰিব লাগিব , কাৰণ তেওঁ নিজৰ বহুৰূপী পবিত্ৰকৰণত ঈশ্বৰ, একেলগে একমাত্ৰ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ, প্ৰধান স্বৰ্গদূত মাইকেল, যীচু খ্ৰীষ্ট ঈশ্বৰৰ মেৰ পোৱালি আৰু পবিত্ৰ আত্মা বা " গোটেই পৃথিৱীলৈ পঠোৱা ঈশ্বৰৰ সাতটা আত্মা ।" তেওঁৰ " সাতটা শিং " তেওঁৰ শক্তিৰ পবিত্ৰকৰণৰ প্ৰতীক আৰু তেওঁৰ " সাতটা চকু " তেওঁৰ দৃষ্টিভংগীৰ পবিত্ৰকৰণৰ প্ৰতীক, যিয়ে তেওঁৰ জীৱৰ চিন্তা আৰু কৰ্মক গভীৰভাৱে পৰীক্ষা কৰে।
৭ পদ: “ আৰু তেওঁ আহি সিংহাসনত বহাজনৰ সোঁহাতৰ পৰা পুস্তকখন উলিয়াই আনিলে। ”
এই দৃশ্যটোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ১:১ পদৰ বাক্যসমূহৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰে: " যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকাশ , যিটো ঈশ্বৰে তেওঁক তেওঁৰ দাসসকলক দেখুৱাবলৈ দিছিল যে অতি সোনকালে কি হ'ব লাগিব । এই বাৰ্তাৰ উদ্দেশ্য হৈছে আমাক কোৱা যে প্ৰকাশিত বাক্যৰ বিষয়বস্তু সীমাহীন হ’ব যিহেতু ইয়াক ঈশ্বৰ, পিতৃয়ে নিজেই দিছে; আৰু এইটো তাৰ ওপৰত ৰাখি, তেওঁৰ সকলো আশীৰ্বাদ তেওঁৰ " সোঁহাত "ৰ দ্বাৰা সূচনা কৰা হৈছিল।
৮ পদ: “ আৰু তেওঁ পুস্তকখন লৈ, চাৰিজন জীৱ আৰু চৌবিশজন প্ৰাচীন মেৰ পোৱালিৰ আগত পৰিল, প্ৰত্যেকৰে বীণা আৰু সুগন্ধেৰে ভৰা সোণৰ বাটি, যিবোৰ পবিত্ৰ লোকসকলৰ প্ৰাৰ্থনা। ”
এই পদটোৰ পৰা এই প্ৰতীকী চাবিটো মনত ৰাখিব আহক: " ধূপেৰে ভৰা সোণৰ বাটি, যিবোৰ সন্তসকলৰ প্ৰাৰ্থনা ।" নিজৰ বিশ্বাসযোগ্যতাৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত সকলো স্বৰ্গ আৰু পাৰ্থিৱ জীৱই "মেৰ পোৱালি " যীচু খ্ৰীষ্টৰ আগত তেওঁক উপাসনা কৰিবলৈ প্ৰণাম কৰে। " বীণা " বোৰে প্ৰশংসা আৰু সামূহিক পূজাৰ সাৰ্বজনীন সমন্বয়ৰ প্ৰতীক।
৯ পদ: “ আৰু তেওঁলোকে এটা নতুন গীত গাই ক’লে, “ তুমি পুস্তকখন লৈ তাৰ মোহৰ খুলিবলৈ যোগ্য;
এই " নতুন গীত " পাপৰ পৰা মুক্তি আৰু সাময়িকভাৱে বিদ্ৰোহৰ প্ৰৰোচকসকলৰ অন্তৰ্ধান উদযাপন কৰে। কিয়নো শেষ বিচাৰৰ পাছতহে তেওঁলোক চিৰকালৰ বাবে অদৃশ্য হৈ যাব। যীচু খ্ৰীষ্টৰ মুক্ত হোৱাসকল সকলো উৎপত্তি, সকলো ৰং আৰু মানৱ জাতিৰ পৰা আহিছে, " প্ৰতিটো জনগোষ্ঠী, ভাষা, লোক আৰু জাতিৰ পৰা "; যিয়ে প্ৰমাণ কৰে যে পৰিত্ৰাণৰ প্ৰকল্পটো কেৱল যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামতহে প্ৰস্তাৱ কৰা হৈছে , পাঁচনিৰ কৰ্ম ৪:১১-১২ পদত যি ঘোষণা কৰা হৈছে: " যীচু হৈছে তোমালোক নিৰ্মাতাসকলে প্ৰত্যাখ্যান কৰা শিল, যি চুকৰ মূৰ হৈ পৰিছে। আৰু আন কোনোত পৰিত্ৰাণ নাই; কিয়নো স্বৰ্গৰ তলত মানুহৰ মাজত আন কোনো নাম দিয়া হোৱা নাই, যাৰ দ্বাৰা আমি পৰিত্ৰাণ পাব লাগিব। " আন সকলো ধৰ্ম সেয়েহে অবৈধ আৰু পৈশাচিক ভ্ৰম প্ৰতাৰণা। মিছা ধৰ্মৰ দৰে নহয়, প্ৰকৃত খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসক ঈশ্বৰে যুক্তিগতভাৱে সুসংহতভাৱে সংগঠিত কৰিছে। লিখা আছে যে ঈশ্বৰ ব্যক্তিক কোনো সন্মান নকৰে; তেওঁৰ সকলো জীৱৰ বাবে তেওঁৰ দাবী একেই আৰু তেওঁ আগবঢ়োৱা পৰিত্ৰাণৰ মূল্য আছিল যিটো তেওঁ নিজেই দিবলৈ আহিছিল। এই মুক্তিৰ বাবে কষ্ট ভোগ কৰি তেওঁ কেৱল সেই লোকসকলকহে ৰক্ষা কৰিব, যাক তেওঁ নিজৰ শ্বহীদ হোৱাৰ পৰা লাভৱান হোৱাৰ যোগ্য বুলি বিবেচনা কৰে।
১০ পদ: “ তুমি তেওঁলোকক আমাৰ ঈশ্বৰৰ বাবে ৰাজ্য আৰু পুৰোহিত কৰিলা, আৰু তেওঁলোকে পৃথিৱীত ৰাজত্ব কৰিব .”
যীচুৱে প্ৰচাৰ কৰা স্বৰ্গৰাজ্যই আকৃতি ল’লে। লাভ কৰা “ অধিকাৰ judge ,” নিৰ্বাচিতসকলক প্ৰকাশিত বাক্য ২০:৪ অনুসৰি ৰজাৰ সৈতে তুলনা কৰা হয়। পুৰণি নিয়মৰ তেওঁলোকৰ কাৰ্য্যকলাপত, “ পুৰোহিতসকলে ” পাপৰ বাবে প্ৰতীকী পশুৰ বলি আগবঢ়াইছিল স্বৰ্গীয় আৰু পাৰ্থিৱ প্ৰাণীবোৰক শেষ বিচাৰৰ দিনা তেওঁলোকক নিৰ্মূল কৰিব পৃথিৱী ।"
১১ পদ: “ আৰু মই চালোঁ, আৰু মই সিংহাসনৰ চাৰিওফালে বহুতো স্বৰ্গদূতৰ মাত শুনিলোঁ, জীৱ-জন্তু আৰু বৃদ্ধসকলৰ মাত, আৰু তেওঁলোকৰ সংখ্যা দহ হাজাৰ গুণ দহ হাজাৰ হাজাৰ হাজাৰ হ’ল ।”
এই পদটোৱে আমাক উপস্থাপন কৰিছে, একেলগে, পাৰ্থিৱ আধ্যাত্মিক যুদ্ধৰ সাক্ষী দৰ্শকৰ তিনিটা গোটৰ সৈতে। এইবাৰ আত্মাই স্পষ্টভাৱে স্বৰ্গদূতসকলক এটা বিশেষ গোট হিচাপে উল্লেখ কৰিছে যাৰ সংখ্যা অতি বৃহৎ: " অসংখ্য আৰু হাজাৰ হাজাৰ ।" প্ৰভুৰ স্বৰ্গদূতসকল বৰ্তমান ঘনিষ্ঠ যুঁজাৰু, তেওঁৰ মুক্ত, তেওঁৰ পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিতসকলৰ সেৱাত ৰখা হৈছে, যাক তেওঁলোকে তেওঁৰ নামত পহৰা, সুৰক্ষা আৰু নিৰ্দেশনা দিয়ে। সন্মুখৰ লাইনত ঈশ্বৰৰ বাবে এই প্ৰথম সাক্ষীসকলে পৃথিৱীত জীৱনৰ ব্যক্তিগত আৰু সামূহিক ইতিহাস লিপিবদ্ধ কৰে।
১২ পদ: “ উচ্চস্বৰে ক’লে, ‘বধ কৰা মেৰ পোৱালিটোৱে শক্তি, ধন, প্ৰজ্ঞা, শক্তি, সন্মান, মহিমা আৰু আশীৰ্ব্বাদ লাভ কৰাৰ যোগ্য। ’”
স্বৰ্গদূতসকলে তেওঁলোকৰ নেতা মাইকেলৰ পৰিচৰ্যাত পৃথিৱীত সহায় কৰিছিল, যিয়ে নিজৰ সকলো ঐশ্বৰিক শক্তি কাঢ়ি লৈ নিজৰ মনোনীতসকলে কৰা পাপবোৰ মুক্ত কৰিবলৈ নিজৰ পৰিচৰ্যাৰ শেষত, স্বেচ্ছামূলক বলিদান হিচাপে নিজকে উৎসৰ্গা কৰা সিদ্ধ মানুহজন হৈছিল। তেওঁৰ অনুগ্ৰহৰ প্ৰস্তাৱৰ শেষত, নিৰ্বাচিতসকলক পুনৰুত্থান কৰা আৰু প্ৰতিজ্ঞা কৰা অনন্তকালত প্ৰৱেশ কৰাৰ পিছত, স্বৰ্গদূতসকলে ঈশ্বৰৰ ঐশ্বৰিক খ্ৰীষ্টক মাইকেলত থকা সকলো বৈশিষ্ট্য পুনৰুদ্ধাৰ কৰে: " শক্তি, ধন, প্ৰজ্ঞা, শক্তি, সন্মান, মহিমা আৰু প্ৰশংসা। "
১৩ পদ: “ আৰু স্বৰ্গত, পৃথিৱীত, পৃথিবীৰ তলত, সাগৰত, আৰু তাত থকা সকলো জীৱই কোৱা শুনিলোঁ, “আশীৰ্ব্বাদ, সন্মান, মহিমা আৰু প্ৰভুত্ব, সিংহাসনত বহি থকা আৰু মেৰ পোৱালিক চিৰকাললৈকে! ”
ঈশ্বৰৰ জীৱবোৰ একমত। যীচু খ্ৰীষ্টত নিজৰ দানৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ পোৱা তেওঁৰ প্ৰেমৰ প্ৰদৰ্শন তেওঁলোকে সকলোৱে ভাল পাইছিল। ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনা এক গৌৰৱময় সফলতা। তেওঁৰ প্ৰেমময় সত্তাৰ নিৰ্বাচন সম্পন্ন হয়। পদটোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৭ পদত প্ৰথম স্বৰ্গদূতৰ বাৰ্তাৰ ৰূপ লয় : " আৰু তেওঁ উচ্চস্বৰে ক'লে, ঈশ্বৰক ভয় কৰা আৰু তেওঁক মহিমা কৰা; কিয়নো তেওঁৰ বিচাৰৰ সময় আহিল; আৰু আকাশ আৰু পৃথিৱী, সাগৰ আৰু জলৰ ফোৰা সৃষ্টি কৰা জনক পূজা কৰা ।" ১৮৪৩ চনৰ পিছত কৰা শেষ নিৰ্বাচন এই পদৰ বুজাবুজিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছিল। আৰু নিৰ্বাচিতসকলে শুনিলে আৰু সঁহাৰি জনাই যীচুৰ পাঁচনি আৰু শিষ্যসকলে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা পৰিত্যাগ নোহোৱালৈকে কৰা সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামৰ অভ্যাস খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসলৈ ঘূৰাই আনিলে। ফলত স্বৰ্গীয় মহিমাৰ এটা দৃশ্য য'ত তেওঁৰ সকলো জীৱই প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৭ পদৰ প্ৰথম স্বৰ্গদূতৰ বাৰ্তাক আখৰে আখৰে অনুসৰণ কৰি কয়: " যিজন সিংহাসনত বহি আছে, আৰু মেৰ পোৱালিটোৰ প্ৰশংসা আৰু সন্মান আৰু মহিমা আৰু শক্তি চিৰকাল চিৰকাল হওক! " মন কৰিব যে শব্দবোৰে ওলোটা ক্ৰমত, ওপৰৰ ১৩ পদত স্বৰ্গদূতসকলে উদ্ধৃত কৰা বাক্যবোৰ পুনৰাবৃত্তি কৰে। পুনৰুত্থানৰ পিছৰে পৰা যীচুৱে নিজৰ স্বৰ্গীয় জীৱন পুনৰ লাভ কৰিছে: " তেওঁৰ শক্তি, তেওঁৰ ধন আৰু তেওঁৰ ঐশ্বৰিক জ্ঞান।" পৃথিৱীত তেওঁৰ শেষ শত্ৰুসকলে তেওঁক " প্ৰশংসা, সন্মান, মহিমা আৰু শক্তি "ক অস্বীকাৰ কৰিছিল যিবোৰ তেওঁৰ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ হিচাপে প্ৰাপ্য আছিল। " নিজৰ শক্তি " ক আহ্বান জনাই অৱশেষত তেওঁ সকলোবোৰ জয় কৰি ভৰিৰ তলত চেপি ধৰিলে। লগতে, প্ৰেম আৰু কৃতজ্ঞতাৰে ভৰা, একেলগে, তেওঁৰ পবিত্ৰ আৰু বিশুদ্ধ জীৱবোৰে তেওঁক বৈধভাৱে তেওঁৰ মহিমাৰ প্ৰজাসমূহ ঘূৰাই আনে।
১৪ পদ: “ আৰু চাৰিটা জীৱই ক’লে, “আমেন !
বিশুদ্ধ জগতৰ বাসিন্দাসকলে এই পুনৰুদ্ধাৰৰ অনুমোদন জনাই কয়: "সঁচাকৈয়ে! ই সঁচা!" আৰু উচ্চ প্ৰেমৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱা পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিতসকলে তেওঁলোকৰ সৰ্বশক্তিমান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে যীচু খ্ৰীষ্টত অৱতাৰ ল’বলৈ অহাৰ আগত প্ৰণাম কৰে।
প্ৰকাশিত বাক্য ৬: অভিনেতা, ঐশ্বৰিক শাস্তি
আৰু খ্ৰীষ্টান যুগৰ সময়ৰ চিন
প্ৰকাশিত বাক্য ৫ পদত দিয়া পাঠটো মনত পৰিছে: " সপ্তম ছীল " আঁতৰাই দিলেহে কিতাপখন খুলিব পাৰি। এই মুকলি কাৰ্যকৰী কৰিবলৈ খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিতজনে সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰথাক একেবাৰে অনুমোদন দিব লাগিব; আৰু এই আধ্যাত্মিক পছন্দই তেওঁক ইয়াক অনুমোদন কৰা ঈশ্বৰৰ পৰা, তেওঁৰ জ্ঞান আৰু তেওঁৰ আধ্যাত্মিক আৰু ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বিবেচনা লাভ কৰিবলৈ যোগ্য কৰি তোলে। এইদৰে, পাঠটোৱে নিজেই ইয়াক নিৰ্দিষ্ট নকৰাকৈ, নিৰ্বাচিতজনে প্ৰকাশিত বাক্য ৭:২ পদত উল্লেখ কৰা " ঈশ্বৰৰ মোহৰ "ক চিনাক্ত কৰিব, " সপ্তম মোহৰ "ৰ সৈতে, যিয়ে এতিয়াও প্ৰকাশিত বাক্যৰ পুস্তকখন বন্ধ কৰি ৰাখিছে, আৰু তেওঁ এই দুটা " ছীল "ৰ সৈতে, ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা বিশ্ৰাম ল'বলৈ পবিত্ৰ কৰা সপ্তম দিনটোক সংযুক্ত কৰিব। পোহৰ আৰু আন্ধাৰৰ মাজত পাৰ্থক্য কৰিবলৈ বিশ্বাস আহে। এইদৰে, যিয়ে পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰক অনুমোদন নকৰে, তেওঁৰ বাবে ভৱিষ্যদ্বাণী এটা বন্ধ, হাৰ্মেটিক কিতাপ হৈয়ে থাকিব। তেওঁ হয়তো কিছুমান স্পষ্ট বিষয় ভালদৰে চিনি পায়, কিন্তু জীৱন আৰু মৃত্যুৰ মাজত পাৰ্থক্য সৃষ্টি কৰা গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু কাটিব পৰা প্ৰকাশবোৰ তেওঁ সেইবোৰ বুজি নাপাব। " সপ্তম মোহৰ " ৰ গুৰুত্ব প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১-২ পদত প্ৰকাশ পাব য'ত আত্মাই ইয়াক " সাতটা শিঙা " ৰ বিষয়বস্তু মুকলি কৰাৰ ভূমিকা দিছে । এতিয়া, ঠিক এই " সাতটা শিঙাৰ " বাৰ্তাবোৰতেই ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনা স্পষ্ট হ'ব। কাৰণ প্ৰকাশিত বাক্য ৮ আৰু ৯ পদৰ শিঙাৰ বিষয়বস্তুটোৱে সমান্তৰালভাৱে প্ৰকাশিত বাক্য ২ আৰু ৩ ৰ " চিঠি " সমূহৰ বিষয়বস্তুত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা সত্যবোৰ সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ আহিছে ; আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ৬ আৰু ৭ ৰ " মোহৰ " ৰ। ঈশ্বৰৰ কৌশল তেওঁ দানিয়েলক দিয়া ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশ গঢ়ি তুলিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা কৌশলৰ সৈতে একে। এই কাৰ্য্যৰ বাবে মই পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ অনুশীলন গ্ৰহণ কৰাৰ দ্বাৰা আৰু তেওঁৰ সাৰ্বভৌম পছন্দৰ দ্বাৰা যোগ্যতা অৰ্জন কৰি আত্মাই " সপ্তম মোহৰ " খুলি মোৰ বাবে তেওঁৰ প্ৰকাশিত বাক্যৰ পুস্তকখন খুলি দিলে। এতিয়া ইয়াৰ " ছীল " ৰ পৰিচয় আৱিষ্কাৰ কৰোঁ আহক ৷
১ পদ: “ মই দেখিলোঁ যেতিয়া মেৰ পোৱালিয়ে সাতটা মোহৰৰ এটা খুলিলে, আৰু চাৰিটা জীৱৰ ভিতৰত এটাই বজ্ৰপাতৰ মাতেৰে কোৱা শুনিলোঁ, “আহা! ”
এই প্ৰথম " জীৱিত প্ৰাণী " য়ে প্ৰকাশিত বাক্য ৪:৭ পদৰ " সিংহ " ৰ ৰাজত্ব আৰু শক্তিক নিৰ্ধাৰণ কৰে , বিচাৰকৰ্ত্তা। ১৪:১৮। এই বজ্ৰপাতৰ মাতটো ঐশ্বৰিক আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ৪:৫ পদত ঈশ্বৰৰ সিংহাসনৰ পৰা আহিছে । সেয়েহে সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰেই কথা কয়। প্ৰতিটো " ছীল " খোলাটো এটা আমন্ত্ৰণ যিটো ঈশ্বৰে মোক সম্বোধন কৰে যাতে মই দৰ্শনৰ বাৰ্তাটো চাওঁ আৰু বুজি পাওঁ। যীচুৱে ইতিমধ্যে ফিলিপক কৈছিল: " আহক আৰু চাওক " তেওঁক অনুসৰণ কৰিবলৈ উৎসাহিত কৰিবলৈ।
২ পদ: “ মই চালোঁ, আৰু চোৱা, এটা বগা ঘোঁৰা। আৰু তাৰ ওপৰত বহি থকাজনৰ হাতত ধনু আছিল, আৰু তেওঁক মুকুট দিয়া হ’ল, আৰু তেওঁ জয় কৰি জয় কৰিবলৈ ওলাই গ’ল ।”
বগাই তেওঁৰ নিখুঁত বিশুদ্ধতাক সূচায় ; ঘোঁৰাটোৱেই হৈছে জেক অনুসৰি তেওঁ নেতৃত্ব দিয়া আৰু শিকোৱা নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ প্ৰতিমূৰ্তি । ৩:৩: " যদি আমি ঘোঁৰাবোৰৰ মুখত বিটটো দিওঁ যাতে সিহঁতে আমাৰ আজ্ঞা পালন কৰে, তেন্তে আমি সিহঁতৰ গোটেই শৰীৰতো শাসন কৰোঁ "; তেওঁৰ " ধনু " তেওঁৰ ঐশ্বৰিক বাক্যৰ কাঁড়ৰ প্ৰতীক; তেওঁৰ " মুকুট " হৈছে তেওঁৰ শ্বহীদৰ দ্বাৰা লাভ কৰা " জীৱনৰ মুকুট " যিটো তেওঁ স্বেচ্ছাই গ্ৰহণ কৰে; তেওঁৰ বিজয়ৰ সমাধান হৈছিল তেওঁৰ প্ৰথম মুখামুখি সৃষ্টিৰ পিছৰে পৰা; নিঃসন্দেহে এই বৰ্ণনা সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ। তেওঁৰ চূড়ান্ত জয় নিশ্চিত কাৰণ তেওঁ ইতিমধ্যে গলগোথাত চয়তান, পাপ আৰু মৃত্যুক জয় কৰিছে। জখৰিয়া ১০:৩-৪ পদত এই মূৰ্তিবোৰক নিশ্চিত কৰি এইদৰে কোৱা হৈছে: " মোৰ ক্ৰোধ মেৰপালকসকলৰ বিৰুদ্ধে জ্বলি উঠিছে, আৰু মই ছাগলীবোৰক শাস্তি দিম; কিয়নো বাহিনীসকলৰ যিহোৱাই তেওঁৰ জাক, যিহূদাৰ বংশক সাক্ষাৎ কৰে, আৰু তেওঁ তেওঁলোকক যুদ্ধত নিজৰ গৌৰৱময় ঘোঁৰাৰ দৰে কৰি তুলিব; তেওঁৰ পৰা চুক ওলাব, তেওঁৰ পৰা নখ, তেওঁৰ পৰা যুদ্ধৰ ধনু ; তেওঁৰ পৰা সকলো শাসক একত্ৰিত হ'ব। » The ঈশ্বৰীয় খ্ৰীষ্টৰ বিজয় আমাৰ সপ্তাহবোৰৰ « সপ্তম দিনৰ পবিত্ৰকৰণ » দ্বাৰা ঘোষণা কৰা হৈছিল, বিশ্ৰামবাৰৰ সৃষ্টিৰ পৰা, “ সপ্তম » সহস্ৰাব্দৰ বাকী অংশৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছিল, যিটোক প্ৰকাশিত বাক্য ২০:৪-৬-৭ পদত « হাজাৰ বছৰ » বুলি কোৱা হৈছে, য'ত, যীচুৱে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক অনন্তকালৰ বাবে আনিব পাৰ্থিৱ জগতখনে এই অভিব্যক্তিটো নিশ্চিত কৰে: « বিজয়ী হৈ ওলাই গৈছে »।
৩ পদ: “ যেতিয়া তেওঁ দ্বিতীয় মোহৰ খুলিলে, তেতিয়া মই দ্বিতীয় জীৱই কোৱা শুনিলোঁ, ‘আহা! ’”
" দ্বিতীয় জীৱিত প্ৰাণী " য়ে প্ৰকাশিত বাক্য ৪:৭ পদৰ বলিদানৰ " পোৱালি " ক বুজায় । বলিদানৰ আত্মাই যীচু খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ প্ৰকৃত শিষ্যসকলক সজীৱ কৰি তুলিছিল, যাক তেওঁ ঘোষণা কৰিছিল: " যদি কোনোবাই মোৰ পিছত আহিব বিচাৰে, তেন্তে তেওঁ নিজকে অস্বীকাৰ কৰক আৰু নিজৰ ক্ৰুচ তুলি মোৰ অনুসৰণ কৰক ।"
৪ পদ: “ আৰু এটা ৰঙা ঘোঁৰা ওলাই গ’ল, আৰু তাত বহি থকাজনক পৃথিৱীৰ পৰা শান্তি ল’বলৈ আৰু ইজনে সিজনক হত্যা কৰিবলৈ ক্ষমতা দিয়া হ’ল ;
" ৰঙা ," বা " অগ্নিময় ৰঙা " য়ে প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১১ পদৰ "আব্বাডন এপলিয়ন " ৰ প্ৰতিমূৰ্তিত প্ৰধান ধ্বংসকাৰী চয়তানে উৎসাহিত কৰা পাপক বুজায় ; " অগ্নি " ধ্বংসৰ মাধ্যম আৰু প্ৰতীক হোৱা। তেওঁও দুষ্ট পতিত স্বৰ্গদূত আৰু প্ৰলোভিত আৰু হেঁচা মাৰি ধৰা পাৰ্থিৱ শক্তিৰে গঠিত নিজৰ দুষ্টতাৰ শিবিৰৰ নেতৃত্ব দিয়ে। তেওঁ কেৱল এনে এজন প্ৰাণী যিয়ে পৃথিৱীৰ পৰা শান্তি ল'বলৈ " ঈশ্বৰৰ পৰা " শক্তি লাভ কৰে , যাতে তেওঁলোকে ইজনে সিজনক হত্যা কৰে ।" এই কাৰ্য্যক প্ৰকাশিত বাক্য ১৮:২৪ পদত ৰোম, " মহাবেশ্যা বেবিলন " বুলি অভিহিত কৰা হ'ব: " আৰু কাৰণ তাইৰ মাজত ভাববাদী আৰু পবিত্ৰ লোক আৰু পৃথিৱীত বধ কৰা সকলোৰে তেজ পোৱা গৈছিল ।" বিশ্বাসী খ্ৰীষ্টানসকলৰ " ধ্বংসক "ক এইদৰে চিনাক্ত কৰা হয় আৰু লগতে তেওঁৰ বলি হোৱা লোকসকলকো চিনাক্ত কৰা হয়। তেওঁ লাভ কৰা " তৰোৱাল " য়ে যিহিষ্কত উল্লেখ কৰা চাৰিটা ভয়ংকৰ ঐশ্বৰিক শাস্তিৰ ভিতৰত প্ৰথমটোকে বুজায় । 14:21-22: " হয়, প্ৰভুৱে এইদৰে কৈছে: যদিও মই যিৰূচালেমৰ বিৰুদ্ধে মোৰ চাৰিটা ভয়ংকৰ শাস্তি , তৰোৱাল, দুৰ্ভিক্ষ, বনৰীয়া জন্তু আৰু মহামাৰী পঠাওঁ, ইয়াৰ পৰা মানুহ আৰু জন্তু নিঃশেষ কৰিবলৈ, তথাপিও ইয়াৰ পৰা পলায়ন কৰা অৱশিষ্ট থাকিব, যিসকলে ইয়াৰ পৰা ওলাই আহিব, পুত্ৰ-কন্যা ...".
৫ পদ: “ যেতিয়া তেওঁ তৃতীয় মোহৰ খুলিলে, তেতিয়া মই তৃতীয় জীৱ-জন্তুৱে কোৱা শুনিলোঁ, ‘আহা চাওক।’ আৰু মই চালোঁ, এটা ক’লা ঘোঁৰা, আৰু তাৰ অশ্বাৰোহীৰ হাতত এযোৰ পাল্লা আছে .”
" তৃতীয় জীৱ " হৈছে প্ৰকাশিত বাক্য ৪:৭ পদত ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত নিৰ্মিত " মানুহ "। এই চৰিত্ৰটো কাল্পনিক, কিন্তু তেওঁ যিহিষ্কৰ মতে পাপৰ দ্বিতীয় ঐশ্বৰিক শাস্তি গঠন কৰে। ১৪:২০ বজাত। মানুহৰ খাদ্যৰ বিৰুদ্ধে কাম কৰি এইবাৰ দুৰ্ভিক্ষ ৷ আমাৰ যুগত ইয়াক আক্ষৰিকভাৱে যিমানেই আধ্যাত্মিকভাৱে জাপি দিয়া হ’ব সিমানেই জাপি দিয়া হ’ব। দুয়োটা প্ৰয়োগতে ই মৰ্ত্যলোক পৰিণতি বহন কৰে, কিন্তু ঐশ্বৰিক পোহৰৰ পৰা বঞ্চিত হোৱাৰ আধ্যাত্মিক অৰ্থত ইয়াৰ প্ৰত্যক্ষ পৰিণতি হৈছে পতিতসকলৰ বাবে সংৰক্ষিত " দ্বিতীয় মৃত্যু " ৰ মৃত্যু , শেষ বিচাৰত। এই তৃতীয় অশ্বাৰোহীৰ বাৰ্তাটো এনেদৰে সামৰি ল’ব পাৰি যে যিহেতু মানুহ এতিয়া ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত নহয়, বৰঞ্চ জীৱ-জন্তুৰ প্ৰতিমূৰ্তিত, গতিকে তেওঁক জীয়াই ৰখা বস্তুৰ পৰা বঞ্চিত কৰি দিওঁ: তেওঁৰ শাৰীৰিক খাদ্য আৰু তেওঁৰ আধ্যাত্মিক খাদ্য। পাল্লাবোৰ ন্যায়ৰ প্ৰতীক, ইয়াত খ্ৰীষ্টানসকলৰ বিশ্বাসৰ কামৰ বিচাৰ কৰা ঈশ্বৰৰ।
৬ পদ: “ আৰু মই চাৰিটা প্ৰাণীৰ মাজত এটা মাত শুনিলোঁ, “এটা পইচাৰ বিনিময়ত ঘেঁহুৰ জোখ আৰু এটকাৰ বিনিময়ত তিনি জোখ যৱ; কিন্তু তেল আৰু দ্ৰাক্ষাৰসৰ কোনো ক্ষতি নকৰিবা .”
এই মাতটো খ্ৰীষ্টৰ, মিছা বিশ্বাসীসকলৰ অবিশ্বাসৰ দ্বাৰা তুচ্ছ-তাচ্ছিল্য আৰু হতাশ। একে দামতে আমি যৱতকৈ কম পৰিমাণৰ ঘেঁহু দেখিবলৈ পাওঁ ৷ এই উদাৰ যৱৰ প্ৰস্তাৱৰ আঁৰত নিহিত হৈ আছে অতি উচ্চ আধ্যাত্মিক স্তৰৰ বাৰ্তা। সঁচাকৈয়ে, সংখ্যা 1 ত। ৫:১৫, বিধানে স্বামীয়ে পত্নীৰ প্ৰতি অনুভৱ কৰা ঈৰ্ষাৰ সমস্যা সমাধানৰ বাবে " যৱ "ৰ প্ৰসাদ উপস্থাপন কৰে। গতিকে বুজিব বিচাৰিলে ১২ৰ পৰা ৩১ পদত বৰ্ণনা কৰা এই পদ্ধতিটো বিতংভাৱে পঢ়ক। তাৰ পোহৰত মই বুজিলোঁ যে ঈশ্বৰে নিজেই, সভাৰ যীচু খ্ৰীষ্টত দৰা , তেওঁৰ কইনা , ইয়াত " ঈৰ্ষাৰ সন্দেহ " ৰ বাবে অভিযোগ দাখিল কৰিছে ; যিটো প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১১ পদত " তৃতীয় শিঙা " ত উল্লেখ কৰা " তিতা পানী " ৰ উল্লেখেৰে নিশ্চিত হ'ব । ৫ নং সংখ্যাৰ পদ্ধতিত মহিলাগৰাকীয়ে ধূলিময় পানী খাব লাগিছিল, কোনো পৰিণতি নোহোৱাকৈ, যদি নিৰ্দোষী কিন্তু, দোষী হ’লে তিতা হৈ পৰে, তেন্তে তেওঁক অভিশাপৰ আঘাতত আঘাত কৰা হ’ব। কইনাৰ ব্যভিচাৰক প্ৰকাশিত বাক্য ২:১২ ( পৰ্গাম নামেৰে ঢাকি ৰখা: বিবাহ উলংঘা কৰা) আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ২:২২ পদত নিন্দা কৰা হৈছিল, আৰু এইদৰে ইয়াক ৩য় ছীল আৰু ৩ য় শিঙাৰ মাজত স্থাপন কৰা এটা যোগসূত্ৰৰ দ্বাৰা পুনৰ নিশ্চিত কৰা হ'ব । ইতিমধ্যে, দানিয়েলত, একে পদ্ধতিকে দানিয়েল ৮ পদৰ দ্বাৰা "নিশ্চিত" কৰা হৈছে, দানৰ " সৰু শিং " ৰ ৰোমান পৰিচয়। ৭ "কল্পনা" হিচাপে উপস্থাপন কৰা হৈছে। দানিয়েল ২, ৭ আৰু ৮ পদৰ এই সমান্তৰালতাই মোক ৰোমান চিনাক্তকৰণ প্ৰমাণ কৰিবলৈ অনুমতি দিছিল; এডভেন্টিজমৰ অস্তিত্বৰ পিছত প্ৰথমবাৰৰ বাবে এইটো। ইয়াত এপ’কেলিপছত কথাবোৰ একেদৰেই উপস্থাপন কৰা হৈছে। মই তিনিটা মূল বিষয়বস্তু, চিঠি, ছীল আৰু শিঙাৰ সমান্তৰাল খ্ৰীষ্টান যুগৰ আভাস প্ৰদৰ্শন কৰিছো। আৰু প্ৰকাশিত বাক্যত " শিঙা " ৰ বিষয়বস্তুৱে দানিয়েলৰ পুস্তকৰ বাবে দানিয়েল ৮ পদৰ দৰে একে ভূমিকা পালন কৰিছে। এই দুটা উপাদানে প্ৰমাণ দিয়ে যাৰ অবিহনে ভৱিষ্যদ্বাণীই কেৱল সেই " সন্দেহ " হে আগবঢ়াব যিটোক মই দানিয়েলৰ অধ্যয়নত "কল্পনা" বুলি ক'লোঁ। এইদৰে এই শব্দবোৰ, " ঈৰ্ষাৰ সন্দেহ " সংখ্যা 10 ত প্ৰকাশ পাইছে। ৫:১৪, প্ৰকাশিত বাক্য ১ৰ পৰা প্ৰকাশিত বাক্য ৬লৈকে ঈশ্বৰ আৰু সমাৱেশৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য; তাৰ পিছত সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ সৈতে " সপ্তম মোহৰ " চিনাক্তকৰণৰ দ্বাৰা সম্ভৱ হোৱা কিতাপখনৰ মুকলিৰ লগে লগে , প্ৰকাশিত বাক্য ৭ ৰ বিষয়বস্তু, সভাৰ " ব্যভিচাৰৰ সন্দেহ " " শিঙা " আৰু ইয়াৰ পিছৰ ১০ৰ পৰা ২২ অধ্যায়ত "নিশ্চিত" হ'ব। এইদৰে আত্মাই ৭ নং অধ্যায়ত শুল্ক পোষ্টৰ ভূমিকা দিয়ে, য’ত প্ৰৱেশৰ অনুমতি ল’ব লাগিব। প্ৰকাশিত বাক্যৰ ক্ষেত্ৰত এই কৰ্তৃত্ব হৈছে যীচু খ্ৰীষ্ট, সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ আৰু পবিত্ৰ আত্মা, নিজেই। প্ৰৱেশৰ দুৱাৰখন সেইজনৰ বাবে খোলা, তেওঁ কয়, যিজনে " মোৰ মাত শুনিছে " যিয়ে মোৰ দুৱাৰত (হৃদয়ৰ দুৱাৰত) টোকৰ মাৰিলে মোৰ বাবে খোল খায়, আৰু যি মোৰ লগত আৰু মই তেওঁৰ সৈতে ভোজন কৰে , " প্ৰকাশিত বাক্য ৩:২০ অনুসৰি। " মদ আৰু তেল " যীচু খ্ৰীষ্টই বোৱাই দিয়া তেজৰ নিজ নিজ প্ৰতীক আৰু ঈশ্বৰৰ আত্মাৰ। তেওঁলোকক আঘাত নিদিয়া " মানে ঈশ্বৰে শাস্তি দিয়ে, কিন্তু তেওঁ তথাপিও নিজৰ দয়াৰ মিশ্ৰণেৰে তেনে কৰে। প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:১ আৰু ১৪:১০ অনুসৰি শেষ পাৰ্থিৱ দিনৰ " ক্ৰোধ "ৰ " শেষ সাতটা মহামাৰী "ৰ ক্ষেত্ৰত এনে নহ'ব।
৭ পদ: “ চতুৰ্থ মোহৰ খুলি চতুৰ্থ জীৱৰ মাত শুনিলোঁ, ‘আহা!’ ”
" চতুৰ্থ জীৱ " হৈছে পৰম আকাশী উচ্চতাৰ "ঈগল "। ইয়াত ঈশ্বৰৰ চতুৰ্থ শাস্তি: মৃত্যুৰ আবিৰ্ভাৱৰ ঘোষণা কৰা হৈছে।
৮ পদ: “ আৰু মই চালোঁ, আৰু চোৱা, এটা শেঁতা ঘোঁৰা, আৰু তেওঁৰ ওপৰত বহি থকা তেওঁৰ নাম আছিল মৃত্যু, আৰু তেওঁৰ লগত হেডিছ আহিল।আৰু তেওঁলোকক পৃথিৱীৰ এক চতুৰ্থাংশৰ ওপৰত ক্ষমতা দিয়া হ’ল, তৰোৱাল, ভোক, মৃত্যু, আৰু পৃথিৱীৰ জন্তুৰ সৈতে বধ কৰিব পৰাকৈ ।”
ঘোষণা নিশ্চিত কৰা হৈছে, ই সঁচাকৈয়ে " মৃত্যু ," কিন্তু ইয়াৰ অৰ্থত পৰিস্থিতিগত শাস্তি প্ৰদান কৰা মৃত্যুৰ হাৰ। আদি পাপৰ পৰাই মৃত্যুৱে সমগ্ৰ মানৱজাতিক প্ৰভাৱ পেলাইছে, কিন্তু ইয়াত মাত্ৰ " পৃথিৱীৰ এক চতুৰ্থাংশ "হে ইয়াৰ দ্বাৰা আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈছে, " মহামাৰী ৰোগৰ বাবে তৰোৱাল, দুৰ্ভিক্ষ, মৃত্যু ", আৰু " বন্যপ্ৰাণী " উভয়ৰে প্ৰাণী আৰু মানুহ। এই " পৃথিৱীৰ চতুৰ্থাংশ " অবিশ্বাসেৰে খ্ৰীষ্টান ইউৰোপ আৰু ইয়াৰ পৰা ওলাই আহিব পৰা শক্তিশালী জাতিসমূহক লক্ষ্য কৰি লৈছে প্ৰায় ষোড়শ শতিকাৰ : আমেৰিকা মহাদেশ দুখন আৰু অষ্ট্ৰেলিয়া।
৯ পদ: “ যেতিয়া তেওঁ পঞ্চম মোহৰ খুলিলে, তেতিয়া মই বেদীৰ তলত ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ কাৰণে আৰু তেওঁলোকে ধৰি ৰখা সাক্ষ্যৰ কাৰণে বধ কৰা লোকসকলৰ আত্মা দেখিলোঁ .”
মিছা খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ নামত সংঘটিত "পৃষ্ট" কাৰ্য্যৰ বলি এইসকল। ইয়াক ৰোমান কেথলিক পোপৰ শাসনে শিকাইছে, যিটোক ইতিমধ্যে প্ৰকাশিত বাক্য ২:২০ পদত প্ৰতীকিত কৰা হৈছে, যিগৰাকী মহিলা ইজেবেলে, যাৰ ওপৰত আত্মাই তেওঁৰ দাসক বা আক্ষৰিক অৰ্থত শিকোৱাৰ কাৰ্য্যক আৰোপ কৰিছে: " তেওঁৰ দাসসকল ।" সেইবোৰ " তলত " ৰখা হয় যীচুৱে স্বীকৃতি দিয়া এই পদত সংশ্লিষ্ট নিৰ্বাচিতসকলে মৃত্যুৰ সময়তো তেওঁক শ্বহীদ হিচাপে অনুকৰণ কৰিছিল: “ ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ বাবে )। আৰু তেওঁলোকে বহন কৰা সাক্ষ্যৰ বাবে ” ; কাৰণ প্ৰকৃত বিশ্বাস সক্ৰিয়, কেতিয়াও সৰল মিছা আশ্বস্ত কৰা লেবেল নহয় ।
১০ পদ: “ আৰু তেওঁলোকে ডাঙৰ মাতেৰে চিঞৰি ক’লে, “হে প্ৰভু, পবিত্ৰ আৰু সত্য, যেতিয়ালৈকে আপুনি পৃথিৱীত বাস কৰা লোকসকলৰ ওপৰত আমাৰ তেজৰ বিচাৰ আৰু প্ৰতিশোধ নলয়? ”
এই মূৰ্তিটোৱে তোমালোকক প্ৰতাৰণা নকৰিবা, কিয়নো কেৱল পৃথিৱীত ঢালি দিয়া তেওঁলোকৰ তেজে ঈশ্বৰৰ কাণত প্ৰতিশোধৰ বাবে চিঞৰিছে, যেনেকৈ আদিপুস্তক ৪:১০ পদত তেওঁৰ ভায়েক কয়িনে হত্যা কৰা হাবেলৰ তেজে কৰিছিল: " আৰু ঈশ্বৰে ক'লে, তুমি কি কৰিলা? তোমাৰ ভাইৰ তেজৰ মাতে পৃথিৱীৰ পৰা মোক চিঞৰিছে। " মৃতকৰ প্ৰকৃত অৱস্থা উপদেশত প্ৰকাশ পাইছে। ৯:৫-৬-১০। হনোক, মোচি, এলিয়া আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৰ সময়ত পুনৰুত্থান হোৱা পবিত্ৰ লোকসকলৰ বাহিৰে আনসকলৰ " সূৰ্য্যৰ তলত কৰা কোনো কামত কোনো অংশ নাই, কিয়নো তেওঁলোকৰ মন আৰু স্মৃতিশক্তি বিনষ্ট হৈছে ।" " কবৰত প্ৰজ্ঞা, কৌশল, জ্ঞান নাই।" কাৰণ তেওঁলোকৰ স্মৃতি পাহৰি গৈছে । " আমি যুক্তিবাদী হওঁ, কাৰণ মৃত্যু জীৱনৰ নিৰপেক্ষ বিপৰীত, আৰু অস্তিত্বৰ নতুন ৰূপ নহয়।
১১ পদ: “ তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেককে এটা বগা চোলা দিয়া হ’ল, আৰু তেওঁলোকক কোৱা হ’ল যে তেওঁলোকে অলপ সময়ৰ বাবে জিৰণি ল’ব, যেতিয়ালৈকে তেওঁলোকৰ সতীৰ্থ দাস আৰু তেওঁলোকৰ ভাইসকল, যিসকলক তেওঁলোকৰ দৰে হত্যা কৰা হ’ব, পূৰ্ণ নহয় .”
" বগা চোলা " হৈছে শ্বহীদসকলৰ বিশুদ্ধতাৰ প্ৰতীক যিটো যীচুৱে প্ৰথমে প্ৰকাশিত বাক্য ১:১৩ পদত পিন্ধিছিল। " বগা চোলা " হৈছে ধৰ্মীয় নিৰ্যাতনৰ সময়ত তেওঁৰ আৰোপ কৰা ধাৰ্মিকতাৰ প্ৰতিমূৰ্তি। শ্বহীদসকলৰ সময় যীচুৰ সময়ৰ পৰা ১৭৯৮ চনলৈকে যি সাগৰৰ পৰা উঠি যায় " প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১ ত। বিপ্লৱী হত্যাকাণ্ডৰ পিছত খ্ৰীষ্টান জগতত ধৰ্মীয় শান্তি প্ৰতিষ্ঠা হ’ব। আমি পুনৰ পঢ়িবলৈ পাওঁ: " আৰু তেওঁলোকক কোৱা হৈছিল যে তেওঁলোকে অলপ সময়ৰ বাবে জিৰণি ল'ব, যেতিয়ালৈকে তেওঁলোকৰ সতীৰ্থ দাস আৰু তেওঁলোকৰ ভাইসকল, যিসকলক তেওঁলোকৰ দৰে হত্যা কৰা হ'ব, পূৰ্ণ নহয় ।" খ্ৰীষ্টত থকা বাকী মৃতসকলে তেওঁৰ অন্তিম গৌৰৱময় উভতি অহালৈকে চলি থাকিব। এই " পঞ্চম ছীল " ৰ বাৰ্তা " থাইটিৰা " যুগৰ কেথলিক পোপৰ ইনকিউজিচনে নিৰ্যাতিত প্ৰটেষ্টেণ্টসকলক উদ্দেশ্যি বুলি ধৰি ল'লে , নিৰ্বাচিতসকলক মৃত্যুদণ্ড দিয়াৰ সময় বন্ধ হৈ যাব কাৰণ ফৰাচী বিপ্লৱী কাৰ্য্যই অতি সোনকালে ১৭৮৯ চনৰ পৰা ১৭৯৮ চনৰ ভিতৰত পোপৰ মিত্ৰজোঁট আৰু ফৰাচী ৰাজতন্ত্ৰৰ আক্ৰমণাত্মক শক্তি ধ্বংস কৰিব। খোলা হ'বলগীয়া " ষষ্ঠ ছীল " সেয়েহে এই ফৰাচী বিপ্লৱী শাসন ব্যৱস্থাৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিব যাক প্ৰকাশিত বাক্য ২:২২ আৰু ৭:১৪ পদত " মহাক্লেশ " বুলি কোৱা হৈছে। ইয়াৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ মতবাদী অসম্পূৰ্ণতাত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসও নাস্তিক বিপ্লৱী শাসনৰ অসহিষ্ণুতাৰ বলি হ’ব। ইয়াৰ কাৰ্য্যৰ দ্বাৰাই যিসকলক মৃত্যুদণ্ড দিব লাগিছিল তেওঁলোকৰ সংখ্যা হ’ব।
১২ পদ: “ তেওঁ যেতিয়া ষষ্ঠ মোহৰ খুলিলে, তেতিয়া মই চালোঁ, আৰু এটা ডাঙৰ ভূমিকম্প হ’ল, আৰু সূৰ্য্য চুলিৰ বস্তাৰ দৰে ক’লা হ’ল, আৰু গোটেই চন্দ্ৰটো তেজৰ দৰে হ’ল। ”
৬ষ্ঠ ছীল " ৰ ঘণ্টাৰ চিন হিচাপে দিয়া " ভূমিকম্প " য়ে আমাক ১৭৫৫ চনৰ ১ নৱেম্বৰ শনিবাৰে পুৱা ১০ বজাৰ ওচৰত কাৰ্য্যটো স্থাপন কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে। ইয়াৰ ভৌগোলিক কেন্দ্ৰ আছিল অতি কেথলিক চহৰ লিছবন, য'ত ১২০টা কেথলিক গীৰ্জা আছিল। এইদৰে ঈশ্বৰে তেওঁৰ ক্ৰোধৰ লক্ষ্যক ইংগিত দিলে যে এই " ভূমিকম্প "ইও আধ্যাত্মিক প্ৰতিমূৰ্তিত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল। ১৭৮৯ চনত ফৰাচী জনসাধাৰণৰ ৰাজতন্ত্ৰৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহৰ লগে লগে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা এই কাৰ্য্য পূৰ্ণ হ’ব; ঈশ্বৰে ইয়াক নিন্দা কৰাৰ লগতে ইয়াৰ মিত্ৰ ৰোমান কেথলিক পেপিজমকো নিন্দা কৰি ১৭৯৩ আৰু ১৭৯৪ চনত দুয়োকে মৃত্যুমুখত পৰে; বিপ্লৱী "দুটা আতংক"ৰ তাৰিখ। প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১৩ পদত ফৰাচী বিপ্লৱী কাৰ্য্যক " ভূমিকম্প "ৰ সৈতে তুলনা কৰা হৈছে। উল্লেখ কৰা কাৰ্য্যসমূহৰ তাৰিখ নিৰ্ণয় কৰিব পৰাৰ ফলত ভৱিষ্যদ্বাণীটো অধিক নিখুঁত হৈ পৰে। "... সূৰ্য্যটো চুলিৰ বস্তাৰ দৰে ক'লা হৈ পৰিল।" ", ১৭৮০ চনৰ ১৯ মে'ত আৰু উত্তৰ আমেৰিকাত অনুভৱ কৰা এই পৰিঘটনাই "আন্ধাৰ দিন" নাম লাভ কৰে। ই কোনো সূৰ্য্যৰ পোহৰ নথকা দিন আছিল যিয়ে ইয়াত " সূৰ্য্য " দ্বাৰা প্ৰতীকিত ঈশ্বৰৰ লিখিত বাক্যৰ পোহৰৰ বিৰুদ্ধে ফৰাচী বিপ্লৱী নাস্তিকতাবাদে কৰা কাৰ্য্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল ; পবিত্ৰ বাইবেলখন অটো-ডা-ফেত জ্বলাই দিয়া হৈছিল। " গোটেই চন্দ্ৰটো তেজৰ দৰে হৈ পৰিল ", শেষত এই আন্ধাৰ দিনটোৰ ডাঠ ডাৱৰে চন্দ্ৰটোক ৰঙা ৰঙৰ ৰূপত প্ৰকাশ কৰিলে। এই প্ৰতিমূৰ্তিৰে ঈশ্বৰে ১৭৯৩ চনৰ পৰা ১৭৯৪ চনৰ ভিতৰত পোপৰ ৰাজকীয় শিবিৰৰ বাবে সংৰক্ষিত ভাগ্য নিশ্চিত কৰিলে।
টোকা : প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১২ পদত " সূৰ্য্যৰ এক তৃতীয়াংশ, চন্দ্ৰৰ এক তৃতীয়াংশ আৰু তৰাবোৰৰ এক তৃতীয়াংশ " আঘাত কৰি " চতুৰ্থ শিঙা " ৰ বাৰ্তাই এই সত্যটো নিশ্চিত কৰিব যে বিপ্লৱীসকলৰ বলি হ'ব প্ৰকৃত নিৰ্বাচিত আৰু যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰে প্ৰত্যাখ্যান কৰা পতিতসকল। ইয়াৰ দ্বাৰা আমি এইমাত্ৰ দেখা " পঞ্চম মোহৰ " বাৰ্তাৰ অৰ্থও নিশ্চিত হয় । সঁচাকৈয়ে নাস্তিকতাৰ কাৰ্য্যৰ দ্বাৰাই বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলৰ চূড়ান্ত হত্যাকাণ্ড সম্পন্ন হ’ব।
১৩ পদ: “ আৰু আকাশৰ তৰাবোৰ পৃথিৱীত পৰিল, যেনেকৈ ডিমৰু গছে প্ৰচণ্ড বতাহত জোকাৰিলে নিজৰ অকাল ডুমুৰবোৰ পেলাই দিয়ে। ”
সময়ৰ এই তৃতীয়টো ৰাশি, এইবাৰ আকাশী, ১৮৩৩ চনৰ ১৩ নৱেম্বৰত আক্ষৰিক অৰ্থত পূৰ্ণ হৈছিল, যিটো মাজনিশাৰ পৰা ৫ বজাৰ ভিতৰত সমগ্ৰ আমেৰিকাৰ পৰা দেখা গৈছিল।কিন্তু পূৰ্বৰ ৰাশিৰ দৰেই ই কল্পনাতীত পৰিসৰৰ এক আধ্যাত্মিক পৰিঘটনাৰ ঘোষণা কৰিছিল। মাজনিশাৰ পৰা পুৱা ৫ বজালৈকে সমগ্ৰ আকাশৰ বিস্তৃতিৰ ওপৰেৰে ছাতিৰ আকৃতিত পৰি যোৱা এই তৰাবোৰৰ সংখ্যা কোনে গণনা কৰিব পাৰিলেহেঁতেন? এই প্ৰতিমূৰ্তিটোৱেই হৈছে ঈশ্বৰে আমাক ১৮৪৩ চনত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসীসকলৰ পতনৰ প্ৰতিমূৰ্তি, যিটো তাৰিখ তেওঁলোকে ডেনৰ আদেশৰ বলি হৈছিল। ৮:১৪ যি বলবৎ হ’ল। ১৮২৮ চনৰ পৰা ১৮৭৩ চনৰ ভিতৰত মানুহ হত্যাকাৰী জন্তুৰ নাম "টাইগ্ৰিছ" (দানা. ১০:৪) নদীৰ কাৰ্য্য এইদৰে দানাত নিশ্চিত কৰা হৈছে। ১২:৫ৰ পৰা ১২. এই পদত " ডিমৰু গছ "ই ঈশ্বৰৰ লোকসকলৰ বিশ্বাসযোগ্যতাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, মাথোঁ এই বিশ্বাসযোগ্যতাক পৃথিৱীলৈ পেলোৱা " সেউজীয়া ডুমুৰ " ৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ দ্বাৰা প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰা হৈছে । একেদৰে প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসক ঈশ্বৰে সংৰক্ষণ আৰু সাময়িক চৰ্তেৰে আদৰি লৈছিল, কিন্তু উইলিয়াম মিলাৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাৰ্তাৰ প্ৰতি অৱজ্ঞা আৰু বিশ্ৰামবাৰ পুনৰুদ্ধাৰৰ প্ৰত্যাখ্যানৰ ফলত ১৮৪৩ চনত ইয়াৰ পতন ঘটিছিল । এই মৰ্যাদাত থাকিব, ২০৩০ চনত তেওঁৰ গৌৰৱময় উভতি অহাৰ সময়লৈকে প্ৰভুৰ অনুগ্ৰহৰ পৰা পতিত হৈ থাকিব। কিন্তু সাৱধান, শেহতীয়া পোহৰক প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ জৰিয়তে, ১৯৯৪ চনৰ পৰা, চৰকাৰী এডভেন্টিজম হৈ পৰিছে, " ইও ," দুবাৰ মৃত্যুৰ নিয়তিত থকা " সেউজীয়া ডুমুৰ "।
১৪ পদ: “ আকাশ পুস্তকৰ দৰে গুচি গ’ল আৰু প্ৰত্যেক পৰ্ব্বত আৰু দ্বীপ নিজৰ নিজৰ ঠাইৰ পৰা আঁতৰি গ’ল। ”
এই ভূমিকম্প এইবাৰ সাৰ্বজনীন। তেওঁৰ গৌৰৱময় আবিৰ্ভাৱৰ সময়ত ঈশ্বৰে পৃথিৱী আৰু ইয়াত থকা সকলো বস্তু, মানুহ আৰু জীৱ-জন্তুক জোকাৰিব। এই কাৰ্য্য প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:১৮ অনুসৰি " ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ শেষৰ সাতটা মহামাৰীৰ সপ্তম মহামাৰীৰ সময়ত " ঘটিব । এইটোৱেই হ'ব প্ৰকৃততে নিৰ্বাচিতসকলৰ পুনৰুত্থানৰ সময়, " প্ৰথম ," " ধন্য " সকলৰ পুনৰুত্থানৰ সময়, প্ৰকাশিত বাক্য ২০:৬ অনুসৰি।
১৫ পদ: “ পৃথিৱীৰ ৰজা, সম্ভ্ৰান্ত, সেনাপতি, ধনী, ক্ষমতাশালী, প্ৰতিজন দাস আৰু প্ৰত্যেক মুক্ত মানুহ, গুহা আৰু পৰ্বতৰ শিলত লুকাই আছিল। ”
যেতিয়া সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে তেওঁৰ সকলো মহিমা আৰু শক্তিৰে আবিৰ্ভাৱ হয়, তেতিয়া কোনো মানৱ শক্তি থিয় হ’ব নোৱাৰে আৰু কোনো আশ্ৰয়স্থলে তেওঁৰ শত্ৰুক তেওঁৰ সৎ ক্ৰোধৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব নোৱাৰে। এই পদটোৱে ইংগিত দিয়ে: ঈশ্বৰৰ ন্যায়ই মানৱজাতিৰ সকলো দোষী শ্ৰেণীক আতংকিত কৰে।
১৬ পদ: “ আৰু তেওঁলোকে পৰ্ব্বত আৰু শিলবোৰক ক’লে, “আমাৰ ওপৰত পৰি সিংহাসনত বহি থকাজনৰ মুখৰ পৰা আৰু মেৰ পোৱালিৰ ক্ৰোধৰ পৰা আমাক লুকুৱাই ৰাখক। ”
ঈশ্বৰৰ সিংহাসনত বহি থকা মেৰ পোৱালিটোৱেই এতিয়া, কিন্তু এই সময়ত তেওঁলোকৰ সন্মুখত নিজকে উপস্থাপন কৰাজন বধ কৰা মেৰ পোৱালিটোৱেই নহয়, শেষ দিনৰ শত্ৰুক চেপি ধৰিবলৈ অহা " ৰজাসকলৰ ৰজা আৰু প্ৰভুসকলৰ প্ৰভু "হে।
১৭ পদ: “ কিয়নো তেওঁৰ ক্ৰোধৰ মহাদিন আহিল, আৰু কোনে থিয় হ’ব পাৰিব? ”
প্ৰত্যাহ্বানটো হ’ল “ জীয়াই থকা ,” অৰ্থাৎ ঈশ্বৰৰ ন্যায়পৰায়ণ হস্তক্ষেপৰ পিছত জীয়াই থকা।
যিসকলে " থিয় " কৰিব পাৰে তেওঁলোক হ'ল যিসকলে মৃত্যুবৰণ কৰিবলগীয়া আছিল, প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৫ পদত উল্লেখ কৰা দেওবাৰৰ আজ্ঞাৰ পৰিকল্পনা অনুসৰি, যাৰ মতে, পবিত্ৰ ঐশ্বৰিক বিশ্ৰামবাৰ পালনকাৰীসকলক পৃথিৱীত ধ্বংস কৰা হ'ব লাগিছিল। যিসকলে তেওঁলোকক হত্যা কৰিবলৈ ওলাইছিল তেওঁলোকৰ আতংক, যিটো পূৰ্বৰ পদত প্ৰকাশ পাইছে, সেই বিষয়ে ব্যাখ্যা কৰা হৈছে। আৰু এইদৰে যিসকলে যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ দিনটোত থিয় হ’ব পাৰিব, তেওঁলোকে প্ৰকাশিত বাক্য ৭ পদৰ বিষয়বস্তু হ’ব, য’ত ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ বিষয়ে তেওঁৰ পৰিকল্পনাৰ এটা অংশ আমাক প্ৰকাশ কৰিব।
-দিনৰ এডভেন্টিজম
ঈশ্বৰৰ মোহৰেৰে ছীল কৰা: বিশ্ৰামবাৰ
১ পদ: “ ইয়াৰ পিছত মই পৃথিৱীৰ চাৰিটা কোণত থিয় হৈ থকা চাৰিজন স্বৰ্গদূতক দেখিলোঁ, যাতে পৃথিৱীৰ চাৰিটা বতাহ ধৰি আছে ।
এই " চাৰিজন স্বৰ্গদূত " হৈছে " পৃথিৱীৰ চাৰিটা কোণ " দ্বাৰা প্ৰতীকিত এক সাৰ্বজনীন কাৰ্য্যত নিয়োজিত ঈশ্বৰৰ স্বৰ্গদূত । " চাৰিটা বতাহ " সাৰ্বজনীন যুদ্ধ, সংঘাতৰ প্ৰতীক; এইদৰে তেওঁলোকক " ৰখাই থোৱা হয় ," বাধা দিয়া হয়, বাধা দিয়া হয়, যাৰ ফলত সাৰ্বজনীন ধৰ্মীয় শান্তিৰ সৃষ্টি হয়। " সাগৰ ," কেথলিক ধৰ্মৰ প্ৰতীক আৰু " পৃথিৱী ," সংস্কাৰবাদী বিশ্বাসৰ প্ৰতীক, ইজনে সিজনৰ লগত শান্তিপূৰ্ণ। আৰু এই শান্তি " গছ ," মানুহৰ ব্যক্তি হিচাপে প্ৰতিমূৰ্তিৰ বিষয়েও জড়িত। ইতিহাসে আমাক শিকাইছে যে এই শান্তি জাপি দিয়া হৈছিল ফৰাচী জাতীয় নাস্তিকতাই চেপি ধৰা পোপৰ ক্ষমতা দুৰ্বল হোৱাৰ ফলত, ১৭৯৩ চনৰ পৰা ১৭৯৯ চনৰ ভিতৰত, সেই তাৰিখটো যেতিয়া পোপ পাইয়ছ ষষ্ঠই মোৰ জন্ম আৰু বাসস্থান ভেলেন্স-ছাৰ-ৰোনৰ চিটাডেল কাৰাগাৰত কাৰাগাৰত বন্দী হৈ থকাৰ সময়তে মৃত্যুবৰণ কৰিছিল। এই কাৰ্য্যক প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৭ পদত " অতল গাঁতৰ পৰা উঠি যোৱা জন্তুটোৰ বাবে " বুলি কোৱা হৈছে। প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১২ পদত ইয়াক " ৪ৰ্থ শিঙা " বুলিও কোৱা হৈছে। ইয়াৰ পিছত ফ্ৰান্সত প্ৰথম নেপোলিয়নৰ সাম্ৰাজ্যবাদী শাসন ব্যৱস্থাই প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১৩ পদত " এটা ঈগল " ৰে প্ৰতীকিত কৰি কনকৰ্ডেটৰ দ্বাৰা পুনৰুদ্ধাৰ কৰা কেথলিক ধৰ্মৰ ওপৰত নিজৰ কৰ্তৃত্ব বজাই ৰাখিব।
২ পদ: “ আৰু মই জীৱিত ঈশ্বৰৰ মোহৰ লৈ পূব দিশৰ পৰা আন এজন স্বৰ্গদূতক আৰোহণ কৰা দেখিলোঁ, আৰু তেওঁ পৃথিৱী আৰু সাগৰক আঘাত কৰিবলৈ দিয়া চাৰিজন স্বৰ্গদূতক উচ্চস্বৰে চিঞৰি ক’লে ,
" উদীয়মান সূৰ্য্য " য়ে লূক ১:৭৮ পদত যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰে তেওঁৰ পাৰ্থিৱ জাকক ভ্ৰমণ কৰাটোক বুজাইছিল। " জীৱিত ঈশ্বৰৰ মোহৰ " যীচু খ্ৰীষ্টৰ স্বৰ্গীয় শিবিৰত দেখা দিয়ে। তেওঁৰ কৰ্তৃত্ব নিশ্চিত কৰা " উচ্চ কণ্ঠ "ৰে স্বৰ্গদূতে ঈশ্বৰৰ অনুমোদন " ক্ষতি কৰিবলৈ " লাভ কৰা সাৰ্বজনীন আসুৰিক স্বৰ্গদূত শক্তিসমূহক " পৃথিৱী " আৰু " সাগৰ " অৰ্থাৎ প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস আৰু ৰোমান কেথলিক বিশ্বাসক আদেশ জাৰি কৰে। এই আধ্যাত্মিক ব্যাখ্যাসমূহে আমাৰ সৃষ্টিৰ " পৃথিৱী, সাগৰ আৰু গছ " সম্পৰ্কীয় আক্ষৰিক প্ৰয়োগক বাধা নিদিয়ে ; যিটো প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৩-২১ পদৰ " ষষ্ঠ শিঙা " ৰ সময়ত পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰৰ ব্যৱহাৰৰ দ্বাৰা এৰাই চলাটো কঠিন হ'ব ।
৩ পদ: “ যেতিয়ালৈকে আমি আমাৰ ঈশ্বৰৰ দাসসকলক তেওঁলোকৰ কপালত মোহৰ নিদিওঁ, তেতিয়ালৈকে পৃথিৱী, সাগৰ, গছৰ কোনো ক্ষতি নকৰিবা ।”
এই বিৱৰণে আমাক ১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ পৰা ১৮৪৪ চনৰ পতনলৈকে নিৰ্বাচিতসকলক ছীল কৰাৰ আৰম্ভণিৰ স্থান নিৰ্ণয় কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে।১৮৪৪ চনৰ ২২ অক্টোবৰৰ পিছতহে প্ৰথম এডভেন্টিষ্ট কেপ্তেইন জোচেফ বেটছক ব্যক্তিগতভাৱে সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্ৰাম গ্ৰহণ কৰি ছীল কৰা হৈছিল। অতি সোনকালে তেওঁক অনুকৰণ কৰিব, ক্ৰমান্বয়ে, সেই সময়ৰ তেওঁৰ সকলো এডভেন্টিষ্ট ভাই-ভগ্নীয়ে। ১৮৪৪ চনৰ ২২ অক্টোবৰৰ পিছত ছীল আৰম্ভ হৈছিল আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ৯:৫-১০ পদত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা " পাঁচ মাহ "লৈকে ই চলি থাকিব; " পাঁচ মাহ " বা যিহিষ্কৰ দিন-বছৰৰ সংহিতা অনুসৰি ১৫০ প্ৰকৃত বছৰ। ৪:৫-৬ পদত। এই ১৫০ বছৰ ধৰ্মীয় শান্তিৰ বাবে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছিল। প্ৰতিষ্ঠা হোৱা শান্তিয়ে "চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট" বাৰ্তাৰ ঘোষণা আৰু সাৰ্বজনীন বিকাশৰ অনুকূল আছিল, যিটো আজি সকলো পশ্চিমীয়া দেশত আৰু সকলো ঠাইতে প্ৰতিনিধিত্ব কৰা হৈছে য'ত ই সম্ভৱ হৈছে। এডভেন্টিষ্ট মিছন সাৰ্বজনীন, আৰু সেইবাবেই ই একান্তভাৱে ঈশ্বৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। সেয়েহে ইয়াৰ আন খ্ৰীষ্টান ধৰ্মগোষ্ঠীৰ পৰা লাভ কৰিবলৈ একো নাই আৰু আশীৰ্বাদ পাবলৈ হ'লে কেৱল ইয়াৰ স্বৰ্গীয় মূৰব্বী যীচু খ্ৰীষ্টই দিয়া প্ৰেৰণাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব লাগিব, যিয়ে "পবিত্ৰ বাইবেল" পঢ়াৰ বুজাবুজি দিয়ে; বাইবেল, ঈশ্বৰৰ লিখিত বাক্য যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৩ পদত তেওঁৰ " দুজন সাক্ষী "ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। ১৮৪৪ চনৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা ঈশ্বৰে নিশ্চিত কৰা শান্তিৰ সময় ১৯৯৪ চনৰ পতনত বন্ধ হৈ যাব যিটো ৯ নং প্ৰকাশৰ অধ্যয়নে প্ৰমাণ কৰিব।
“ঈশ্বৰৰ মোহৰ”ৰ বিষয়ে গুৰুত্বপূৰ্ণ টোকা: “ ঈশ্বৰৰ মোহৰ ” হিচাপে ইয়াৰ ভূমিকাক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিবলৈ কেৱল বিশ্ৰামবাৰেই যথেষ্ট নহয় । ছীল কৰাটোৱে বুজায় যে ইয়াৰ লগত যীচুৱে তেওঁৰ পবিত্ৰসকলৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা কামবোৰো থাকিব: সত্য আৰু ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সত্যৰ প্ৰতি প্ৰেম , আৰু ১ কৰিন্থীয়া ফলৰ সাক্ষ্য। ১৩) যিসকলে এই মাপকাঠীসমূহ পূৰণ নকৰাকৈ বিশ্ৰামবাৰ পালন কৰে তেওঁলোকে ইয়াক পৰিত্যাগ কৰিব যেতিয়া ইয়াক পালনৰ বাবে মৃত্যুৰ ভাবুকি আহিব। বিশ্ৰামবাৰ উত্তৰাধিকাৰী নহয়; ঈশ্বৰেই মনোনীতসকলক দিয়ে, তেওঁলোকৰ বুলি চিন স্বৰূপে । যিহিষ্কৰ মতে। ২০:১২-২০: “ আৰু মই তেওঁলোকক মোৰ বিশ্ৰামবাৰ দিলোঁ, মোৰ আৰু তেওঁলোকৰ মাজত চিন হ’বলৈ, যাতে তেওঁলোকে জানিব পাৰে যে মই যে তেওঁলোকক পবিত্ৰ কৰা প্ৰভু.../...মোৰ বিশ্ৰামবাৰবোৰ পবিত্ৰ কৰক, আৰু মোৰ আৰু তোমালোকৰ মাজত সেইবোৰ চিন হওক, যাতে তেওঁলোকে জানিব পাৰে যে মই তোমালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা .” মাত্ৰ কোৱা কথাখিনিৰ বিৰোধিতা নকৰাকৈ, কিন্তু ইয়াক নিশ্চিত কৰিবলৈ আমি ২ তীমথিয়। ২:১৯: " তথাপিও ঈশ্বৰৰ কঠিন ভেটি এই মোহৰ থকা থিয় হৈ আছে : প্ৰভুৱে তেওঁৰ যিসকলক জানে ; আৰু: যিয়ে প্ৰভুৰ নাম লয়, তেওঁ অধৰ্মৰ পৰা আঁতৰি যাওক। "
৪ পদ: “ আৰু মই ছীল কৰা লোকসকলৰ সংখ্যা শুনিলোঁ: ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলৰ সকলো ফৈদৰ পৰা এক লাখ চৌচল্লিশ হাজাৰ। ”
পাঁচনি পৌলে ৰোম. ১১, এটা প্ৰতিমূৰ্তিৰ সৈতে, যে ধৰ্মান্তৰিত পৌত্তলিকসকলক পিতৃপুৰুষ অব্ৰাহামৰ শিপাত গ্ৰাফ্ট কৰা হয়, যাৰ পৰা ইহুদীসকলে নিজকে বংশধৰ বুলি দাবী কৰে। বিশ্বাসৰ দ্বাৰা পৰিত্ৰাণ পোৱা, তেওঁৰ দৰে এই ধৰ্মান্তৰিত পৌত্তলিকসকলে আধ্যাত্মিকভাৱে ইস্ৰায়েলৰ ১২টা জনগোষ্ঠীক সম্প্ৰসাৰিত কৰে। শাৰীৰিক ইস্ৰায়েল, যাৰ চিন আছিল চুন্নত, মচীহ যীচুক প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ বাবে, চয়তানৰ হাতত গতাই দিলে। ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা ধৰ্মত্যাগত পৰি যোৱা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মটোও সেই তাৰিখৰ পৰা পতিত হোৱা আধ্যাত্মিক ইস্ৰায়েল। ইয়াত ঈশ্বৰে আমাক ১৮৪৩ চনৰ পৰা তেওঁৰ দ্বাৰা আশীৰ্বাদ পোৱা এটা প্ৰামাণিক আধ্যাত্মিক ইস্ৰায়েলৰ সৈতে উপস্থাপন কৰিছে।এইজনেই চেভেনথ-ডে এডভেন্টিজমৰ সাৰ্বজনীন মিছন কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে। আৰু ইতিমধ্যে, উল্লেখ কৰা সংখ্যাটো, " ১৪৪,০০০ ," এটা ব্যাখ্যাৰ যোগ্য। ইয়াক আক্ষৰিক অৰ্থত ল'ব নোৱাৰি, কাৰণ অব্ৰাহামৰ বংশধৰক " স্বৰ্গৰ তৰা " ৰ সৈতে তুলনা কৰিলে সংখ্যাটো বহুত কম যেন লাগে। সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ বাবে সংখ্যাই আখৰৰ দৰেই কথা কয়। তেতিয়াই আমি বুজিব লাগিব যে এই পদত " সংখ্যা " শব্দটোক সংখ্যাগত পৰিমাণ হিচাপে ব্যাখ্যা কৰা উচিত নহয়, বৰঞ্চ ঈশ্বৰে আশীৰ্বাদ আৰু পৃথক কৰা (যিটো তেওঁ পবিত্ৰ কৰে) এটা ধৰ্মীয় আচৰণক নিৰ্ধাৰণ কৰা আধ্যাত্মিক সংহিতা হিচাপে ব্যাখ্যা কৰা উচিত। এইদৰে " ১৪৪,০০০ " ৰ ব্যাখ্যা এনেদৰে কৰা হৈছে: ১৪৪ = ১২ x ১২, আৰু ১২ = ৭, ঈশ্বৰৰ সংখ্যা + ৫, মানুহৰ সংখ্যা = ঈশ্বৰ আৰু মানুহৰ মাজৰ নিয়ম। এই সংখ্যাৰ ঘনকটোৱেই হৈছে নিখুঁততাৰ প্ৰতীক আৰু ইয়াৰ বৰ্গ, ইয়াৰ পৃষ্ঠৰ। এই অনুপাতবোৰ আধ্যাত্মিক সংহিতাত প্ৰকাশিত বাক্য ২১:১৬ পদত বৰ্ণনা কৰা নতুন যিৰূচালেমৰ অনুপাত হ’ব । ইয়াৰ পিছত অহা " হাজাৰ " শব্দটোৱে অগণন জনসমাগমৰ প্ৰতীক। আচলতে " ১ লাখ ৪৪ হাজাৰ " মানে ঈশ্বৰৰ লগত নিয়ম কৰা নিখুঁত মুক্তি পোৱা মানুহৰ একাধিক গোট। ইস্ৰায়েলৰ জনগোষ্ঠীসমূহৰ এই উল্লেখে আমাক আচৰিত কৰা উচিত নহয় কাৰণ ঈশ্বৰে মানুহৰ সৈতে মিত্ৰতা ক্ৰমাগতভাৱে বিফল হোৱাৰ পিছতো নিজৰ প্ৰকল্প পৰিত্যাগ কৰা নাছিল। মিচৰৰ পৰা পলায়নৰ পিছৰ পৰা উপস্থাপন কৰা ইহুদী আৰ্হিটো অযুক্তিকৰ খ্ৰীষ্টলৈকে বিস্তৃত হোৱা নাছিল। আৰু ইয়াৰ খ্ৰীষ্টান সত্য আৰু বিশেষকৈ বিশ্ৰামবাৰৰ আজ্ঞাকে ধৰি ইয়াৰ সকলো আজ্ঞা আৰু ইয়াৰ পুনৰুদ্ধাৰ কৰা নৈতিক, স্বাস্থ্য আৰু অন্যান্য নিয়মৰ প্ৰতি সন্মানৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰে শেষ দিনৰ বিশ্বাসী বিৰোধী এডভেন্টিজমত ইস্ৰায়েলৰ আৰ্হিক তেওঁৰ আদৰ্শৰ সৈতে মিল থকা বিচাৰি পায়। ৪ৰ্থ আজ্ঞাৰ পাঠত ঈশ্বৰে তেওঁৰ মনোনীতজনক বিশ্ৰামবাৰৰ বিষয়ে কৈছে: " আপোনাৰ সকলো কাম কৰিবলৈ ছয় দিন আছে ... কিন্তু ৭ তাৰিখটো আপোনাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ দিন। " দেখা গ’ল যে ২৪ ঘণ্টাৰ ৬ দিন মুঠ ১৪৪ ঘণ্টা। এইদৰে আমি অনুমান কৰিব পাৰো যে ছীল কৰা ১ লাখ ৪৪ হাজাৰ লোক এই ঐশ্বৰিক নিয়মৰ বিশ্বাসী পৰ্যবেক্ষক। তেওঁলোকৰ জীৱনটোক এই সন্মানেৰে বিৰতি দিছে তেওঁলোকৰ ধৰ্মনিৰপেক্ষ কামৰ বাবে অনুমোদিত ছয় দিনৰ বাবে। কিন্তু ৭ তাৰিখে তেওঁলোকে এই আজ্ঞাৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামৰ বস্তুটোক সন্মান কৰে। এই "এডভেন্টিষ্ট" ইস্ৰায়েলৰ আধ্যাত্মিক চৰিত্ৰ ৫ৰ পৰা ৮ পদলৈকে প্ৰদৰ্শিত হ'ব যিবোৰ তাৰ পিছৰ পদত। উল্লেখ কৰা হিব্ৰু পিতৃপুৰুষসকলৰ নাম সেইসকল নহয় যিসকলে শাৰীৰিক ইস্ৰায়েল ৰচনা কৰিছিল। যিসকলক ঈশ্বৰে বাছি লৈছে, তেওঁলোক কেৱল তেওঁলোকৰ উৎপত্তিৰ ন্যায্যতাত এটা লুকাই থকা বাৰ্তা কঢ়িয়াই নিবলৈহে আছে। " সাতটা সভা " ৰ নামৰ দৰেই " বাৰ জনগোষ্ঠী " ৰ নামেও দুটা বাৰ্তা কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে। আটাইতকৈ সহজ কথাটো তেওঁলোকৰ অনুবাদৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ পাইছে। কিন্তু আটাইতকৈ ধনী আৰু জটিল কথাটো প্ৰতিগৰাকী মাতৃয়ে নিজৰ সন্তানক নাম দিয়াৰ ন্যায্যতা প্ৰদান কৰাৰ সময়ত কৰা ঘোষণাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে।
৫ পদ: “ যিহূদা ফৈদৰ পৰা বাৰ হাজাৰ, ৰূবেন ফৈদৰ পৰা বাৰ হাজাৰ, গাদ ফৈদৰ পৰা বাৰ হাজাৰ; ”
বাৰ হাজাৰ ছীল কৰা " সংখ্যাৰ অৰ্থ হ'ল: বিশ্ৰামবাৰে ছীল কৰা ঈশ্বৰৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰা বহু লোক।
যিহূদা : যিহোৱাৰ প্ৰশংসা; আদিপুস্তক ২৯:৩৫ পদৰ মাতৃৰ বাক্য: “ মই যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰিম .”
ৰুবেন : এজন পুত্ৰ দেখা; আদিপুস্তক ২৯:৩২ পদৰ পৰা মাতৃৰ বাক্য: “ যিহোৱাই মোৰ অপমান দেখিছে ”
গাড : সুখ; আদিপুস্তক ৩০:১১ পদৰ পৰা মাতৃৰ বাক্য: “ কি সুখ! ”
৬ পদ: “ আচেৰ ফৈদৰ পৰা বাৰ হাজাৰ, নপ্তালী ফৈদৰ পৰা বাৰ হাজাৰ, মনচি ফৈদৰ পৰা বাৰ হাজাৰ ;
বাৰ হাজাৰ ছীল কৰা " সংখ্যাৰ অৰ্থ হ'ল: বিশ্ৰামবাৰে ছীল কৰা ঈশ্বৰৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰা বহু লোক।
আশ্বাৰ : সুখী: আদিপুস্তক ৩০:১৩ পদৰ মাতৃত্বৰ বাক্য: “ মই কিমান সুখী! ”
নফতালি : সংগ্ৰাম কৰি থকা: আদিপুস্তক ৩০:৮ পদৰ পৰা মাতৃৰ শব্দ: “ মই মোৰ ভনীয়েকৰ বিৰুদ্ধে ঈশ্বৰীয়ভাৱে যুঁজিলোঁ আৰু মই জয়ী হ’লোঁ ।”
মনচি : পাহৰি যাওক: আদিপুস্তক ৪১:৫১ পদৰ পিতৃসুলভ বাক্য: “ ঈশ্বৰে মোক মোৰ সকলো বিপদ পাহৰিলে ।”
৭ পদ: " চিমিয়োন ফৈদৰ পৰা বাৰ হাজাৰ; লেবী ফৈদৰ পৰা বাৰ হাজাৰ; ইচখৰৰ ফৈদৰ পৰা বাৰ হাজাৰ; " প্ৰতিটো নামৰ বাবে " বাৰ হাজাৰ ছীল কৰা " সংখ্যাৰ অৰ্থ হৈছে: বিশ্ৰামবাৰে ছীল কৰা ঈশ্বৰৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰা বহু লোক।
চিমিয়োন : শুনা: আদিপুস্তক ২৯:৩৩ পদৰ পৰা মাতৃসুলভ বাক্য: “ যিহোৱাই শুনিলে যে মোক প্ৰেম কৰা হোৱা নাছিল .”
লেবী : সংলগ্ন: আদিপুস্তক ২৯:৩৪ পদৰ পৰা মাতৃৰ বাক্য: “ এইবাৰ মোৰ স্বামী মোৰ লগত সংলগ্ন হ’ব .”
ইছাখৰ : মজুৰি: আদিপুস্তক ৩০:১৮ পদৰ মাতৃৰ বাক্য: “ ঈশ্বৰে মোক মোৰ মজুৰি দিছে .”
৮ পদ: “ জবুলূন ফৈদৰ পৰা বাৰ হাজাৰ, যোচেফৰ ফৈদৰ পৰা বাৰ হাজাৰ, বিন্যামীন ফৈদৰ পৰা বাৰ হাজাৰ ছীল কৰা। ”
বাৰ হাজাৰ ছীল কৰা " সংখ্যাৰ অৰ্থ হ'ল: বিশ্ৰামবাৰে ছীল কৰা ঈশ্বৰৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰা বহু লোক।
জবুলন : বাসস্থান: আদিপুস্তক ৩০:২০ পদৰ মাতৃৰ বাক্য: “ এইবাৰ মোৰ স্বামী মোৰ লগত থাকিব .”
যোচেফ : তেওঁ আঁতৰাই দিয়ে (বা তেওঁ যোগ কৰে): আদিপুস্তক ৩০:২৩-২৪ পদৰ মাতৃত্বৰ বাক্য: “ ঈশ্বৰে মোৰ নিন্দা আঁতৰাই দিলে... / (... YaHWéH মোৰ লগত আন এজন পুত্ৰ যোগ কৰক) ”
Benjamin : Son of the Right Hand: maternal and paternal words of Gen.35:18: “ আৰু যেতিয়া তাই নিজৰ আত্মাক ত্যাগ কৰিবলৈ ওলাইছিল, কাৰণ তাই মৃত্যুমুখত পৰিছিল, তেতিয়া তাই তেওঁৰ নাম বেন-অনি (মোৰ দুখৰ পুত্ৰ) ৰাখিছিল , কিন্তু তেওঁৰ পিতৃয়ে তেওঁক বিন্যামীন (সোঁহাতৰ পুত্ৰ) বুলি কৈছিল।
এই ১২টা নাম, আৰু মাতৃ আৰু পিতৃৰ শব্দই ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিত কৰা এডভেন্টিষ্টৰ শেষৰটো সমাবেশে জীৱন কটোৱা অভিজ্ঞতাক প্ৰকাশ কৰে; প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:৭ পদত স্বামী খ্ৰীষ্টৰ বাবে " কইনে প্ৰস্তুত কৰিলে "। উপস্থাপন কৰা শেষ নামটোৰ অধীনত, " বেঞ্জামিন ," ঈশ্বৰে বিদ্ৰোহী লোকৰ দ্বাৰা মৃত্যুৰ ভাবুকি দিয়া তেওঁৰ মনোনীতজনৰ চূড়ান্ত পৰিস্থিতিৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে। পিতৃ ইস্ৰায়েলে জাপি দিয়া নাম সলনিৰ ফলত তেওঁৰ মনোনীতসকলৰ সপক্ষে ঈশ্বৰৰ হস্তক্ষেপৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে। তেওঁৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনে পৰিস্থিতিটো ওলোটা কৰি পেলায়। যিসকলে মৃত্যুবৰণ কৰিবলগীয়া আছিল তেওঁলোকক মহিমামণ্ডিত কৰা হয় আৰু স্বৰ্গলৈ লৈ যোৱা হয় য’ত তেওঁলোকে যীচু খ্ৰীষ্ট, সৰ্বশক্তিমান আৰু মহিমাময় সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ সৈতে যোগ দিয়ে। "সোঁহাতৰ পুত্ৰসকল" অভিব্যক্তিটোৱে ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক অৰ্থ গ্ৰহণ কৰে: সোঁহাতখন আছিল মনোনীত বা শেষৰ আধ্যাত্মিক ইস্ৰায়েল আৰু তাইৰ পুত্ৰসকল, মুক্ত মনোনীত যিসকলে ইয়াক ৰচনা কৰে। লগতে, তেওঁলোক প্ৰভুৰ সোঁহাতে ৰখা ভেড়াবোৰ (মথি ২৫:৩৩)।
নৱম পদ: “ ইয়াৰ পিছত মই চালোঁ, আৰু চোৱা, প্ৰতিটো জাতি, প্ৰতিটো ফৈদৰ পৰা, প্ৰত্যেক জনগোষ্ঠীৰ পৰা আৰু প্ৰত্যেক ভাষাৰ পৰা কোনোৱে গণনা কৰিব নোৱাৰা এক বৃহৎ লোকে বগা কাপোৰ পিন্ধি আৰু হাতত তালৰ ডাল পিন্ধি সিংহাসনৰ আগত আৰু মেৰ পোৱালিৰ আগত থিয় হৈ আছিল। ”
এই " বৃহৎ জনসমাগম, যাক কোনেও সংখ্যা দিব নোৱাৰিলে " পূৰ্বৰ পদবোৰত উল্লেখ কৰা " সংখ্যা " " ১৪৪,০০০" আৰু "১২,০০০" ৰ আধ্যাত্মিকভাৱে ক'ডযুক্ত প্ৰতীকী চৰিত্ৰ নিশ্চিত কৰে । ইয়াৰ উপৰিও অব্ৰাহামৰ বংশধৰসকলৰ ইংগিত এই অভিব্যক্তিৰ দ্বাৰা কৰা হৈছে: " কোনেও তেওঁলোকক গণনা কৰিব নোৱাৰিলে "; ঈশ্বৰে তেওঁক দেখুৱাই দিয়া " আকাশৰ তৰাবোৰৰ " দৰেই : " তোমালোকৰ বংশধৰবোৰো তেনেকুৱাই হ'ব ।" তেওঁলোকৰ উৎপত্তি একাধিক, প্ৰতিটো জাতি, প্ৰতিটো জনগোষ্ঠী, প্ৰতিটো জনগোষ্ঠী, আৰু প্ৰতিটো ভাষাৰ পৰা, আৰু প্ৰতিটো যুগৰ পৰা। কিন্তু এই অধ্যায়ৰ বিষয়বস্তুৱে বিশেষকৈ ঈশ্বৰে দিয়া ইয়াৰ সাৰ্বজনীন চৰিত্ৰৰ সৈতে শেষৰ এডভেন্টিষ্ট বাৰ্তাক লক্ষ্য কৰি লৈছে। তেওঁলোকে " বগা পোছাক " পিন্ধে কাৰণ তেওঁলোক শ্বহীদ হিচাপে মৃত্যুবৰণ কৰিবলৈ সাজু আছিল, প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৫ অনুসৰি শেষৰ বিদ্ৰোহীসকলে জাৰি কৰা এটা আদেশৰ দ্বাৰা মৃত্যুদণ্ড দিয়া হৈছিল। তেওঁলোকৰ হাতত ধৰা " কল ডাল " বোৰে পাপীৰ শিবিৰৰ বিৰুদ্ধে তেওঁলোকৰ জয়ৰ প্ৰতীক।
পদ : “ আৰু তেওঁলোকে ডাঙৰ মাতেৰে চিঞৰি ক’লে, “সিংহাসনত বহি থকা আমাৰ ঈশ্বৰ আৰু মেৰ পোৱালিৰ পৰিত্ৰাণ। ”
এই কাৰ্য্যই যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ প্ৰসংগক উদগনি দিয়ে, প্ৰকাশিত বাক্য ৬:১৫-১৬ পদত বৰ্ণনা কৰা বিদ্ৰোহী শিবিৰৰ প্ৰতিক্ৰিয়াৰ বৰ্ণনাৰ সমান্তৰালভাৱে। ইয়াত পৰিত্ৰাণ পোৱা নিৰ্বাচিতসকলে কোৱা কথাবোৰ বিদ্ৰোহীসকলৰ কথাৰ একেবাৰে বিপৰীত। তেওঁলোকক ভয় খুৱাব পৰাটো বহু দূৰত, খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তনে তেওঁলোকক আনন্দিত কৰে, তেওঁলোকক আশ্বস্ত কৰে আৰু তেওঁলোকক ৰক্ষা কৰে। বিদ্ৰোহীসকলে উত্থাপন কৰা প্ৰশ্নটোৱে " কোনে থিয় দিব পাৰে? " ইয়াৰ উত্তৰ ইয়াত পোৱা যায়: যিসকল এডভেন্টিষ্টসকলে যিসকলে ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ ওপৰত ন্যস্ত কৰা মিছনৰ প্ৰতি বিশ্বাসী হৈ আছে, প্ৰয়োজন হ'লে নিজৰ জীৱনকো তুচ্ছ কৰি। এই নিষ্ঠাৰ ভিত্তি হৈছে জগতৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ পৰাই ঈশ্বৰে পবিত্ৰ কৰা পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ সন্মানৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ মোহ, আৰু তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ প্ৰেম। এইটো আৰু বেছি যিহেতু তেওঁলোকে এতিয়া জানে যে বিশ্ৰামবাৰে সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ মহান বাকী সময়ৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে য’ত যীচু খ্ৰীষ্টৰ পিছত বিজয়ী হৈ তেওঁলোকে তেওঁৰ নামত প্ৰতিজ্ঞা কৰা অনন্ত জীৱন লাভ কৰি প্ৰৱেশ কৰিব পাৰিব।
১১ পদ: “ আৰু সকলো স্বৰ্গদূতে সিংহাসন, বৃদ্ধ আৰু চাৰিটা জীৱ-জন্তুৰ চাৰিওফালে থিয় হৈ ঈশ্বৰৰ আগত সিংহাসনৰ আগত মুখ কৰি পৰিল, ”
আমাৰ আগত উপস্থাপন কৰা দৃশ্যটোৱে ঈশ্বৰৰ মহান স্বৰ্গীয় বিশ্ৰামত প্ৰৱেশৰ কথা উদঙাই দিয়ে। আমি ৪ আৰু ৫ নং অধ্যায়ৰ ছবিবোৰ পাওঁ যিবোৰে এই বিষয়বস্তুৰ সৈতে জড়িত।
১২ পদ: “ কোৱা, আমিন! আশীৰ্ব্বাদ, মহিমা, জ্ঞান, ধন্যবাদ, আৰু সন্মান, শক্তি আৰু শক্তি আমাৰ ঈশ্বৰৰ চিৰকাললৈকে হওক। আমিন! ”
পাৰ্থিৱ পৰিত্ৰাণৰ অভিজ্ঞতাৰ এই সুন্দৰ অন্তত সুখী হৈ স্বৰ্গদূতসকলে মঙ্গলৰ ঈশ্বৰ যি আমাৰ সৃষ্টিকৰ্তা, তেওঁলোকৰ, আমাৰ, যিজনে পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিতসকলৰ পাপ মুক্ত কৰাৰ ক্ষেত্ৰত উদ্যোগ লৈছিল, মানৱ মাংসৰ দুৰ্বলতাত অৱতাৰ ল’বলৈ আহি, তাত তেওঁৰ ন্যায়ৰ দ্বাৰা দাবী কৰা এক অত্যাচাৰী মৃত্যুৰ সন্মুখীন হ’বলৈ তেওঁলোকৰ আনন্দ আৰু কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰে। এই অদৃশ্য চকুৰ অসংখ্যই এই পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাৰ সকলো পৰ্যায় অনুসৰণ কৰিছে আৰু ঈশ্বৰৰ প্ৰেমৰ উচ্চ প্ৰদৰ্শনত তেওঁলোকে আচৰিত হৈছে। তেওঁলোকে উচ্চাৰণ কৰা প্ৰথম শব্দটো হ'ল " আমিন! সঁচাকৈয়ে! সঁচা! কাৰণ ঈশ্বৰ সত্যৰ ঈশ্বৰ, তেওঁ সত্য হওক। দ্বিতীয় শব্দটো হ'ল " the প্ৰশংসা " ১২টা জনগোষ্ঠীৰ প্ৰথম নামো আছিল: " যিহূদা " = প্ৰশংসা। তৃতীয় শব্দটো হ'ল " the মহিমা " আৰু ঈশ্বৰ তেওঁৰ মহিমাৰ সৈতে সঠিকভাৱে সংলগ্ন কাৰণ তেওঁ প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৭ পদত ইয়াক স্মৰণ কৰিব, ১৮৪৩ চনৰ পৰা তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ দাবী কৰাসকলৰ পৰা ইয়াক দাবী কৰিবলৈ, অনন্য সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ হিচাপে। চতুৰ্থ শব্দটো হৈছে " প্ৰজ্ঞা ।" এইটোৱেই হৈছে ধন্যবাদৰ ধৰ্মীয় ৰূপ যিটো পবিত্ৰ শব্দ আৰু কামত সম্পন্ন কৰা হয় এই দুটা বাধ্যতামূলক বস্তুৰ প্ৰয়োজন আছিল পৃথিৱীৰ অত্যাচাৰীসকলক উফৰাই পেলাবলৈ, অহংকাৰী বিদ্ৰোহীসকলক এই ক্ষমতা আৰু শক্তিৰ অবিহনে খ্ৰীষ্টান যুগৰ আন বহুতো শ্বহীদৰ দৰে মৰিলহেঁতেন ।
পদ : “ তেতিয়া এজন প্ৰাচীন লোকে মোক ক’লে, “বগা কাপোৰ পিন্ধা এইসকল কি? আৰু ক’ৰ পৰা আহিল? ”
উত্থাপিত প্ৰশ্নটোৰ লক্ষ্য হৈছে প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৪ পদৰ " বগা " কাপোৰ আৰু " মিহি লিনেন "ৰ সৈতে সম্পৰ্কিত " বগা পোছাক "ৰ প্ৰতীকৰ বিশেষত্ব প্ৰকাশ কৰা যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১৯ : ৮ পদত, " শেষ সময়ৰ "প্ৰস্তুত কইনাৰ " সন্তসকলৰ ধাৰ্মিক কৰ্ম " অৰ্থাৎ ইয়াৰ ৰেপচাৰৰ বাবে সাজু হোৱা শেষ সময়ৰ বিশ্বাসী এডভেন্টিজমক সূচায় স্বৰ্গ।
১৪ পদ: “ মই তেওঁক ক’লোঁ, ‘মোৰ প্ৰভু, তুমি জানা।’ আৰু তেওঁ মোক ক’লে, ‘এইসকল মহাক্লেশৰ পৰা ওলাই আহি মেৰ পোৱালিৰ তেজেৰে নিজৰ কাপোৰ ধুই বগা কৰিলে। ’”
কিছুমান বিশেষ বুঢ়া মানুহে পিন্ধা " বগা চোলা " বোৰ, জন, আচলতে, তেওঁলোকৰ এজনৰ পৰা সঁহাৰিৰ আশা কৰিব পাৰে। আৰু আশা কৰা ধৰণৰ সঁহাৰি আহে: " এইসকল মহাক্লেশৰ পৰা অহা লোকসকল ", অৰ্থাৎ নিৰ্বাচিত লোকসকল, ধৰ্মীয় যুদ্ধ আৰু নাস্তিকতাৰ বলি আৰু শ্বহীদ যিদৰে " ৫ম মোহৰ " আমাৰ আগত প্ৰকাশ কৰিছে, প্ৰকাশিত বাক্য ৬:৯-১১ পদত: " তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেককে এটা বগা চোলা দিয়া হৈছিল, আৰু তেওঁলোকক কোৱা হৈছিল যে তেওঁলোকে আৰু অলপ সময় জিৰণি ল'ব লাগে, যেতিয়ালৈকে তেওঁলোকৰ সতীৰ্থ দাস আৰু তেওঁলোকৰ ভাইসকলক, যিসকলক তেওঁলোকৰ দৰেই হত্যা কৰা হ'ব , পূৰ্ণ নহয় ১৭৯৩ আৰু ১৭৯৪ চন। নিশ্চিতকৰণৰ বাবে প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১৩ পদত আমি পঢ়িবলৈ পাওঁ: " ...ভূমিকম্পত সাত হাজাৰ মানুহ নিহত হৈছিল "; ধৰ্মীয়ৰ বাবে " সাত " আৰু জনসমাগমৰ বাবে " হাজাৰ "। ফৰাচী বিপ্লৱ এটা ভূমিকম্পৰ দৰে যিয়ে ঈশ্বৰৰ দাসৰো মৃত্যু ঘটায়। কিন্তু এই " মহাক্লেশ " এই সাফল্যৰ প্ৰথম ৰূপহে আছিল। ইয়াৰ দ্বিতীয় ৰূপটো প্ৰকাশিত বাক্য ৯ ৰ " ৬ষ্ঠ ট্ৰুম্পেট " দ্বাৰা সম্পন্ন হ'ব , প্ৰকাশিত বাক্য ১১ ৰ মণ্টেজৰ এটা সূক্ষ্মতাই এই তথ্য প্ৰকাশ কৰিব। তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত বহুতো অবিশ্বাসী খ্ৰীষ্টানক হত্যা কৰা হ'ব, যিটো " ৬ষ্ঠ শিঙা " য়ে প্ৰতীক আৰু নিশ্চিত কৰে। কিন্তু ১৮৪৩ চনৰ পৰা ঈশ্বৰে যিসকলক তেওঁ পবিত্ৰ কৰে তেওঁলোকক নিৰ্বাচিত কৰি আহিছে আৰু তেওঁ পৃথক কৰা শেষৰ কেইটা তেওঁৰ দৃষ্টিত ধ্বংস কৰিব নোৱাৰাকৈয়ে বহুমূলীয়া। তেওঁ তেওঁলোকক পাৰ্থিৱ পৰিত্ৰাণৰ ইতিহাসৰ চূড়ান্ত সাক্ষ্যৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰি আছে; বিদ্ৰোহী শিবিৰৰ দ্বাৰা মৃত্যুৰ ভাবুকি দিয়াৰ সময়তো তেওঁৰ সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতি বিশ্বাসী হৈ থকা তেওঁলোকে তেওঁক দিব পৰা নিষ্ঠাৰ সাক্ষ্য। ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাৰ এই চূড়ান্ত পৰীক্ষা প্ৰকাশিত বাৰ্তাত প্ৰকাশ পাইছে প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১০ আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৫ (মৃত্যুৰ আজ্ঞা)। ঈশ্বৰৰ বাবে উদ্দেশ্য কাৰ্য্যৰ যোগ্য, আৰু যিমানখিনি পৰীক্ষাত ক'লে, তেওঁলোকে মৃত্যুৰ আশংকা গ্ৰহণ কৰে, তেওঁলোকক তেওঁৰ দ্বাৰা শ্বহীদৰ দলত আত্মসাৎ কৰা হয় আৰু এইদৰে তেওঁলোকক প্ৰকৃত শ্বহীদৰ " বগা চোলা " দিয়া হয়। কেৱল যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰিত্ৰাণকাৰী হস্তক্ষেপৰ বাবেই তেওঁলোকে মৃত্যুৰ পৰা ৰক্ষা পাব। এই চূড়ান্ত পৰীক্ষাত, দ্বিতীয় " মহাক্লেশ "ৰ পিছত, তেওঁলোকৰ বিশ্বাসযোগ্যতাৰ সাক্ষ্যৰ জৰিয়তে, তেওঁলোকে পাছলৈ " নিজৰ পোছাক ধুই মেৰ পোৱালিৰ তেজত বগা কৰিব " মৃত্যুৰ ভাবুকি পোৱালৈকে বিশ্বাসী হৈ থাকিব। বিশ্বাসৰ এই চূড়ান্ত পৰীক্ষাৰ শেষত এইদৰে শ্বহীদ হিচাপে মৃত্যুবৰণ কৰিবলগীয়াসকলৰ সংখ্যা সম্পূৰ্ণ হ'ব আৰু " পঞ্চম মোহৰ " ৰ শ্বহীদ সন্তসকলৰ মৰ্ত্য " বিশ্ৰাম " তেওঁলোকৰ পুনৰুত্থানৰ লগে লগে শেষ হ'ব। ১৮৪৩ চনৰ পৰা আৰু বিশেষকৈ ১৯৯৪ চনৰ পৰা ঈশ্বৰে গ্ৰহণ কৰা পবিত্ৰকৰণৰ কামে প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ ঘন্টালৈকে জীয়াই থকা আৰু বিশ্বাসী হৈ থকা প্ৰকৃত মনোনীত লোকৰ মৃত্যুক অসাৰ কৰি তুলিছে আৰু ইয়াৰ পূৰ্বে হোৱা অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ অন্ত পৰাই ইয়াক আৰু অধিক অসাৰ কৰি তুলিছে।
পদ : “ এতেকে তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ সিংহাসনৰ আগত থাকে আৰু তেওঁৰ মন্দিৰত দিনে-ৰাতি তেওঁৰ সেৱা কৰে।আৰু যি সিংহাসনত বহিব তেওঁ তেওঁলোকৰ মাজত বাস কৰিব। ”
আমি বুজো যে ঈশ্বৰৰ বাবে এই ধৰণৰ নিৰ্বাচিতসকলে বিশেষভাৱে উচ্চ অভিজাত শ্ৰেণীক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। তেওঁ তেওঁলোকক বিশেষ সন্মান প্ৰদান কৰিব। এই পদত আত্মাই বৰ্তমান আৰু ভৱিষ্যত দুটা কালৰ ব্যৱহাৰ কৰিছে। বৰ্তমান কালত " তেওঁলোক " আৰু " তেওঁৰ সেৱা " ত সংযুক্ত ক্ৰিয়াই তেওঁলোকৰ মাংস শৰীৰত তেওঁলোকৰ আচৰণৰ ধাৰাবাহিকতা প্ৰকাশ কৰে যিটো তেওঁলোকৰ মাজত বাস কৰা ঈশ্বৰৰ মন্দিৰ। আৰু এই কাৰ্য্যক যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা তেওঁলোকক ৰেপচাৰ কৰাৰ পিছত স্বৰ্গত সম্প্ৰসাৰিত কৰা হ’ব। ভৱিষ্যত কালত ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ বিশ্বাসযোগ্যতাৰ প্ৰতি তেওঁৰ সঁহাৰি দিয়ে: " যিজনে সিংহাসনত বহি আছে তেওঁ তেওঁলোকৰ ওপৰত নিজৰ তম্বু স্থাপন কৰিব " অনন্তকালৰ বাবে।
১৬ পদ: “ তেওঁলোকে আৰু ভোক নাথাকিব, আৰু পিয়াহ নাথাকিব, আৰু সূৰ্য্যই তেওঁলোকক পোহৰ নিদিব, আৰু কোনো গৰমে তেওঁলোকক পোহৰ নিদিব। ”
এই শব্দবোৰৰ অৰ্থ হ'ল শেষৰ নিৰ্বাচিত এডভেন্টিষ্টসকলৰ বাবে যে তেওঁলোক খাদ্যৰ পৰা বঞ্চিত হোৱাৰ বাবে " ভোকাতুৰ " আছিল আৰু তেওঁলোকৰ অত্যাচাৰী আৰু জেইলাৰৰ দ্বাৰা পানীৰ পৰা বঞ্চিত হোৱাৰ বাবে " পিয়াহ " আছিল। " সূৰ্য্যৰ জুই ," যাৰ " তাপ " ঈশ্বৰৰ শেষ সাতটা মহামাৰীৰ চতুৰ্থত তীব্ৰতৰ হয়, ই তেওঁলোকক জ্বলাই দিব আৰু তেওঁলোকক দুখী কৰি তুলিব। কিন্তু পোপৰ ইনকিউজিচনৰ জুইত, আন ধৰণৰ " তাপ "ৰ দ্বাৰাও " পঞ্চম ছীল " ৰ শ্বহীদসকলক ভস্মীভূত বা অত্যাচাৰ কৰা হৈছিল। " তাপ " শব্দটোৱে ষষ্ঠ শিঙাৰ প্ৰসংগত ব্যৱহৃত গতানুগতিক আৰু পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰৰ জুইকো জড়িত কৰে ৷ এই শেষৰ সংঘাতৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা লোকসকলে জুইৰ মাজেৰে পাৰ হৈ যাব। এইবোৰ অনন্ত জীৱনত আৰু কেতিয়াও নহ’ব, য’ত মনোনীতসকলে, অকলেই, প্ৰৱেশ কৰিব।
১৭ পদ: “ কিয়নো সিংহাসনৰ মাজত থকা মেৰ পোৱালিয়ে তেওঁলোকক খুৱাব আৰু জীৱন্ত পানীৰ ফোয়াৰালৈ লৈ যাব, আৰু ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ চকুৰ পৰা সকলো চকুলো মচি পেলাব। ”
" মেৰ পোৱালি " আচলতে হৈছে সেই ভাল মেৰপালকও যিয়ে নিজৰ প্ৰিয় ভেড়াবোৰক গোহালি কৰিব। তেওঁৰ ঐশ্বৰিকতাক ইয়াত পুনৰ দৃঢ় কৰি তুলিছে তেওঁৰ অৱস্থানে " সিংহাসনৰ মাজত ।" তেওঁৰ ঐশ্বৰিক শক্তিয়ে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক " জীৱনৰ পানীৰ ফোয়াৰালৈ " লৈ যায় , যিটো অনন্ত জীৱনৰ প্ৰতীকী প্ৰতিচ্ছবি। আৰু চূড়ান্ত প্ৰসংগটোক লক্ষ্য কৰি য'ত তেওঁৰ উভতি অহাৰ লগে লগে তেওঁৰ শেষ নিৰ্বাচিতসকল চকুলোৰে টুকিব, তেওঁ " তেওঁলোকৰ চকুৰ পৰা প্ৰতিটো চকুলো মচি পেলাব ।" কিন্তু খ্ৰীষ্টান যুগৰ ইতিহাসত প্ৰায়ে শেষ উশাহ লোৱালৈকে তেওঁৰ সকলো দুৰ্ব্যৱহাৰ আৰু নিৰ্যাতিত নিৰ্বাচিত লোকৰ অংশও চকুলো হৈ আহিছে।
দ্ৰ : আমাৰ ২০২০ চনৰ সময়ত পৰ্যবেক্ষণ কৰা প্ৰতাৰণামূলক আবিৰ্ভাৱৰ মাজতো, য’ত প্ৰকৃত বিশ্বাস নাইকিয়া হোৱা যেন লাগে, ঈশ্বৰে পৃথিৱীৰ সকলো বৰ্ণ, জাতিগত আৰু ভাষিক উৎপত্তিৰ পৰা অহা “বহুল”ৰ ধৰ্মান্তৰকৰণ আৰু পৰিত্ৰাণৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে। তেওঁ নিজৰ নিৰ্বাচিতসকলক এইটো জনাটো এটা বাস্তৱিক বিশেষ সুবিধা যে, প্ৰকাশিত বাক্য ৯:৫-১০ অনুসৰি, সাৰ্বজনীন ধৰ্মীয় বুজাবুজি আৰু শান্তিৰ সময় তেওঁৰ দ্বাৰা ১৮৪৪ চনৰ পৰা ১৯৯৪ চনৰ ভিতৰত মাত্ৰ “১৫০” বছৰৰ বাবে (বা পাঁচ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক মাহৰ বাবে) প্ৰগ্ৰেম কৰা হৈছে আপুনি যি জন্তু দেখিছিল , সেই জন্তুটো আছিল , আৰু নাই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্য সম্পন্ন হয় ৷
প্ৰকাশিত বাক্য ৮: প্ৰথম চাৰিটা শিঙা
ঈশ্বৰৰ প্ৰথম চাৰিটা শাস্তি
১ পদ: “ যেতিয়া তেওঁ সপ্তম মোহৰ খুলিলে, তেতিয়া প্ৰায় আধা ঘণ্টা ধৰি স্বৰ্গত নিস্তব্ধতা থাকিল। ”
সপ্তম মোহৰ " মুকলি কৰাটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ, কাৰণ ই প্ৰকাশিত বাক্যৰ পুস্তকখন সম্পূৰ্ণৰূপে মুকলি কৰাৰ অনুমোদন দিয়ে, প্ৰকাশিত বাক্য ৫:১ অনুসৰি " সাতটা মোহৰেৰে ছীল কৰা "। এই মুকলিৰ চিহ্নিত কৰা মৌনতাই কাৰ্য্যটোক এক ব্যতিক্ৰমী গম্ভীৰতা প্ৰদান কৰে। ইয়াৰ দুটা ন্যায্যতা আছে। প্ৰথমটো হৈছে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চত বিশ্ৰামবাৰ পৰিত্যাগ কৰাৰ ফলত স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীৰ মাজৰ সম্পৰ্ক বিচ্ছিন্ন হোৱাৰ ধাৰণা। দ্বিতীয়টোৰ ব্যাখ্যা এইদৰে কৰা হৈছে: বিশ্বাসৰ দ্বাৰা মই এই " সপ্তম ছীল "টোক ৭ নং অধ্যায়ৰ " জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ মোহৰ "ৰ সৈতে চিনাক্ত কৰিছো, যিয়ে মোৰ মতে জগতৰ ভেটিৰ পৰা ঈশ্বৰে পবিত্ৰ কৰা পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰক সূচায়। তেওঁ নিজৰ দহ আজ্ঞাৰ চতুৰ্থ আজ্ঞাৰ বিষয় কৰি ইয়াৰ গুৰুত্বৰ কথা মনত পেলাইছিল। আৰু তাত, মই আৱিষ্কাৰ কৰিলোঁ, এনেকুৱা প্ৰমাণ যিয়ে আমাৰ উচ্চ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ বাবে ইয়াৰ চৰম গুৰুত্ব প্ৰকাশ কৰে। কিন্তু ইতিমধ্যে আদিপুস্তকৰ বিৱৰণীত মই লক্ষ্য কৰিলোঁ যে সপ্তম দিনটো ২ অধ্যায়ত পৃথকে পৃথকে উপস্থাপন কৰা হৈছে। প্ৰথম ছয় দিনৰ বিষয়ে ১ নং অধ্যায়ত আলোচনা কৰা হৈছে। তদুপৰি, সপ্তম দিনটোও আগৰ দিনবোৰৰ দৰে " সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱা আছিল " এই সূত্ৰৰ দ্বাৰা বন্ধ কৰা হোৱা নাই। এই বিশেষত্বক ঈশ্বৰৰ পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাৰ সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ভূমিকাৰ দ্বাৰা ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা হৈছে। যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱা মনোনীত লোকসকলৰ অনন্তকালৰ চিনটোৰ অধীনত ৰখা সপ্তম সহস্ৰাব্দটো নিজেই অন্তহীন দিনৰ দৰে। এইবোৰ কথা নিশ্চিত কৰি হিব্ৰু বাইবেল তওৰাতত ইয়াৰ উপস্থাপনত চতুৰ্থ আজ্ঞাৰ পাঠটো আনবোৰৰ পৰা পৃথক কৰা হৈছে আৰু ইয়াৰ আগত এটা চিন দিয়া হৈছে যাৰ বাবে সন্মানজনক মৌনতাৰ সময়ৰ প্ৰয়োজন। এই চিনটো হৈছে হিব্ৰু আখৰ "পে" আৰু এইদৰে পৃথক কৰি, পাঠটোত এটা বিৰতি চিহ্নিত কৰি, ই "পেটুহট" নাম লয়। সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্ৰামৰ বাবে ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা বিশেষ ধৰণে চিহ্নিত হোৱাৰ সকলো ন্যায্যতা আছে। ১৮৪৩ চনৰ বসন্তকালৰ পৰাই ইয়াৰ ফলত কেথলিক "দেওবাৰ"ৰ উত্তৰাধিকাৰী পৰম্পৰাগত প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্ম হেৰুৱাই পেলাইছে। আৰু একেটা কষ্টৰ পিছৰে পৰা, কিন্তু ১৮৪৪ চনৰ শৰৎকালত, ই পুনৰ ঈশ্বৰৰ অন্তৰ্গত হোৱাৰ চিন হৈ পৰিছে যে যিহিষ্ক. ২০:১২-২০ পদত ইয়াক দিয়া হৈছে: " মই তেওঁলোকক মোৰ বিশ্ৰামবাৰবোৰো মোৰ আৰু তেওঁলোকৰ মাজত চিন হিচাপে দিলোঁ, যাতে তেওঁলোকে জানিব পাৰে যে মই যিহোৱা যিয়ে তেওঁলোকক পবিত্ৰ কৰে.../...মোৰ বিশ্ৰামবাৰবোৰ পবিত্ৰ কৰক, আৰু সেইবোৰ মোৰ আৰু তোমালোকৰ মাজত চিন হওক, যাতে তেওঁলোকে জানিব পাৰে যে মই যিহোৱা, তোমালোকৰ ঈশ্বৰ তেওঁৰ প্ৰকাশিত প্ৰকল্প।
এইখিনিতে ক’ব পাৰি যে ৮ নং অধ্যায়ত ঈশ্বৰে অভিশাপৰ বাৰ্তাৰ শৃংখল উদগনি দিছে। ইয়াৰ ফলত মই বিশ্ৰামবাৰৰ সত্যতাক সেই অভিশাপৰ দিশটোৰ পৰা চাবলৈ বাধ্য হয়, যিটো পৰিত্যাগ, ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা খ্ৰীষ্টানসকলে, খ্ৰীষ্টান যুগত শিকলিৰে বান্ধি ৰাখিছে। এই কথা তলৰ পদটোৱে বিশ্ৰামবাৰৰ বিষয়বস্তুক " সাতটা শিঙা "ৰ সৈতে সংযোগ কৰি নিশ্চিত কৰিব, যিবোৰ "সাতটা ঐশ্বৰিক শাস্তি"ৰ প্ৰতীক যিয়ে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ খ্ৰীষ্টান অবিশ্বাস্যতাক আঘাত কৰিব।
২ পদ: “ আৰু মই ঈশ্বৰৰ আগত থিয় হৈ থকা সাতজন স্বৰ্গদূতক দেখিলোঁ, আৰু তেওঁলোকক সাতটা শিঙা দিয়া হ’ল। ”
সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ পবিত্ৰকৰণৰ দ্বাৰা পোৱা বিশেষাধিকাৰৰ ভিতৰত প্ৰথমটো হ'ল ইয়াৰ দ্বাৰা " সাতটা শিঙা " ৰ বিষয়বস্তুৰ অৰ্থ বুজি পোৱা । ইয়াক দিয়া পন্থাৰ ৰূপৰ দ্বাৰা এই বিষয়বস্তুৱে নিৰ্বাচিতসকলৰ বুদ্ধিমত্তা সম্পূৰ্ণৰূপে মুকলি কৰে। কিয়নো ই দানত উল্লেখ কৰা " পাপ " ৰ অভিযোগৰ প্ৰমাণ দিয়ে । ৮:১২ খ্ৰীষ্টান সভাৰ বিৰুদ্ধে, ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা। সঁচাকৈয়ে এই পাপৰ অস্তিত্ব নাথাকিলে এই "সাতটা শাস্তি" ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা প্ৰদান কৰা নহ'লহেঁতেন। তদুপৰি লেবীয়া পুস্তক ২৬ পদৰ পোহৰত এই শাস্তিবোৰ তেওঁৰ আজ্ঞাৰ প্ৰতি ঘৃণাৰ দ্বাৰা ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা হৈছে। পুৰণি নিয়মত ঈশ্বৰে ইতিমধ্যে একেটা নীতি গ্ৰহণ কৰিছিল, অবিশ্বাসী আৰু দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত শাৰীৰিক ইস্ৰায়েলৰ অপৰাধক শাস্তি দিবলৈ। যিজন সৃষ্টিকৰ্তা আৰু বিধায়ক ঈশ্বৰে পৰিবৰ্তন নকৰে, তেওঁ আমাক ইয়াত এটা সুন্দৰ প্ৰমাণ দিছে। নিয়ম দুটাৰ আজ্ঞাকাৰীতা আৰু নিষ্ঠাৰ একে প্ৰয়োজনীয়তাৰ অধীনত আছে।
ট্ৰুম্পেট " ৰ বিষয়বস্তুৰ প্ৰৱেশে আমাক সকলো খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ একেৰাহে নিন্দা প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ অনুমতি দিব: ১৮৪৩ চনৰ পৰা কেথলিক, অৰ্থডক্স, প্ৰটেষ্টেণ্ট, কিন্তু ১৯৯৪ চনৰ পৰা এডভেন্টিষ্টো । এইদৰে আমি ইয়াৰ গুৰুত্ব জুখিব পাৰো। খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ সৈতে জড়িত " সপ্তম শিঙা " অৰ্থাৎ ঈশ্বৰৰ প্ৰত্যক্ষ কাৰ্য্যক পৃথকে পৃথকে বিশ্ৰামবাৰৰ দৰে ১১ নং অধ্যায়ত আলোচনা কৰা হ'ব, তাৰ পিছত ইয়াক ১৮ আৰু ১৯ অধ্যায়ত বহুলাংশে বিকশিত কৰা হ'ব।
৩২১ চনৰ পৰা বা অধিক নিৰ্দিষ্টভাৱে ক’বলৈ গ’লে ১৭০৯ বছৰৰ পিছত যোৱা ১৭ শতিকাৰ ভিতৰত ১৫২২ বছৰত বিশ্ৰামবাৰৰ উলংঘাৰ ফলত হোৱা অভিশাপৰ দ্বাৰা চিহ্নিত কৰা হৈছিল, যেতিয়ালৈকে দানৰ আদেশত ১৮৪৩ চনত ইয়াৰ পুনৰুদ্ধাৰৰ কথা নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছিল। ৮:১৪। আৰু পুনৰুদ্ধাৰৰ এই তাৰিখৰ পৰা ২০৩০ চনত যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈকে বিশ্ৰামবাৰে মাত্ৰ ১৮৭ বছৰৰ বাবে আশীৰ্বাদ আগবঢ়াইছিল। সেয়েহে বিশ্ৰামবাৰে বিশ্বাসী মনোনীত লোকসকলৰ উপকাৰতকৈ অবিশ্বাসী লোকসকলৰ অধিক ক্ষতি কৰিছিল। অভিশাপ প্ৰধান আৰু এই বিষয়বস্তুৱে সেয়েহে এই ৮ নং অধ্যায়ত নিজৰ স্থান লাভ কৰিছে যিয়ে ঐশ্বৰিক অভিশাপসমূহ উপস্থাপন কৰিছে।
৩ পদ: “ আৰু এজন স্বৰ্গদূতে আহি সিংহাসনৰ সন্মুখত থকা সোণৰ বেদীত সকলো পবিত্ৰ লোকৰ প্ৰাৰ্থনাৰ সৈতে সেই ধূপ উচৰ্গা কৰিবলৈ বহুত ধূপ দিয়া হ’ল। ”
দানিয়েল ৮:১৩ পদত " ধ্বংসকাৰী পাপ " ৰ উল্লেখ কৰাৰ পিছত দৰ্শনত থকা পবিত্ৰসকলে " দৈনিক " ৰ কথা উল্লেখ কৰিছিল যিটো ইব্ৰীসকলৰ মতে যীচু খ্ৰীষ্টৰ " অপৰিৱৰ্তিত " স্বৰ্গীয় " পুৰোহিত " ৰ বিষয়ে আছিল। ৭:২৩। পৃথিৱীত ৫৩৮ চনৰ পৰা পোপৰ শাসনে ডানৰ মতে তেওঁৰ পৰা কাঢ়ি লৈ গৈছে। ৮:১১। ১৮৪৩ চনত যীচু খ্ৰীষ্টৰ সৈতে মিলনৰ বাবে ইয়াৰ পুনৰুদ্ধাৰ প্ৰয়োজন। এই ৩ পদত আমি যি বিষয়বস্তুৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰিছো তাৰ উদ্দেশ্য এইটোৱেই যিয়ে স্বৰ্গ মুকলি কৰে আৰু যীচু খ্ৰীষ্টক তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ পাপৰ বাবে স্বৰ্গীয় মহাপুৰোহিত মধ্যস্থতাকাৰী হিচাপে তেওঁৰ প্ৰতীকী ভূমিকাত দেখুৱাইছে, আৰু কেৱল তেওঁলোকৰ। মনত ৰাখিব যে পৃথিৱীত ৫৩৮ চনৰ পৰা ১৮৪৩ চনৰ ভিতৰত এই দৃশ্য আৰু এই ভূমিকাক পেৰ’ডি আৰু দখল কৰা হৈছে ৰোমান কেথলিক পোপসকলৰ কাৰ্যকলাপে যিসকলে সময়ত ইজনে সিজনৰ উত্তৰাধিকাৰী হয়, ঈশ্বৰক তেওঁৰ বৈধ সৰ্বোচ্চ সাৰ্বভৌম অধিকাৰৰ পৰা অহৰহ প্ৰতাৰণা কৰে।
যিহেতু ইয়াক এই ৮ অধ্যায়ত উপস্থাপন কৰা হৈছে আৰু বিশ্ৰামবাৰ পৰিত্যাগ কৰাৰ লগে লগে ই বন্ধ হৈ গ'ল, সেয়েহে যীচু খ্ৰীষ্টৰ মধ্যস্থতাৰ এই বিষয়বস্তুটোও আমাৰ সন্মুখত উপস্থাপন কৰা হৈছে খ্ৰীষ্টান ভিৰৰ বাবে এই মধ্যস্থতা বন্ধ হোৱাৰ অভিশাপৰ দিশটোৰ অধীনত যিসকল পৌত্তলিক ৰোমান "সূৰ্য্যৰ দিন"ৰ অচেতনভাৱে বলি হৈছিল; এই, আনকি আৰু বিশেষকৈ , ইয়াৰ বিভ্ৰান্তিকৰ আৰু প্ৰলোভনমূলক নাম সলনিৰ পিছত: "দেওবাৰ": প্ৰভুৰ দিন। হয়, কিন্তু কোনজন প্ৰভুৰ? হায়! তলৰটো।
৪ পদ: “ ঈশ্বৰৰ আগত স্বৰ্গদূতৰ হাতৰ পৰা পবিত্ৰ লোকসকলৰ প্ৰাৰ্থনাৰ লগত ধূপৰ ধোঁৱা ওপৰলৈ উঠি আহিল। ”
পবিত্ৰসকলৰ প্ৰাৰ্থনাৰ " লগত অহা " সুগন্ধিবোৰে " যীচু খ্ৰীষ্টৰ বলিদানৰ সুগন্ধিৰ প্ৰতীক। তেওঁৰ প্ৰেম আৰু বিশ্বাসযোগ্যতাৰ প্ৰদৰ্শনেই তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰাৰ্থনাক তেওঁৰ ঐশ্বৰিক বিচাৰৰ প্ৰতি সন্তুষ্ট কৰি তোলে। এই পদটোত " ধোঁৱা " আৰু " সন্তসকলৰ প্ৰাৰ্থনা " শব্দ দুটাৰ সংযোগৰ গুৰুত্ব লক্ষ্য কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ ৷ এই বিৱৰণ প্ৰকাশিত বাক্য ৯:২ পদত ব্যৱহাৰ কৰা হ'ব মিছা প্ৰটেষ্টেণ্ট খ্ৰীষ্টানসকলৰ প্ৰাৰ্থনাক বুজাবলৈ, যিহেতু ১৮৪৩ চনত নতুন পৰিস্থিতি প্ৰতিষ্ঠা হৈছিল।
এই পদত ঈশ্বৰে যিটো কথা উল্লেখ কৰিছে সেয়া হৈছে এপষ্টোলিক যুগ আৰু ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ অভিশপ্ত তাৰিখৰ মাজত প্ৰচলিত পৰিস্থিতি।বিশ্ৰামবাৰ পৰিত্যাগ কৰাৰ আগতে যীচুৱে নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰাৰ্থনা গ্ৰহণ কৰিছিল আৰু তেওঁলোকৰ বাবে তেওঁৰ হৈ মধ্যস্থতা কৰিছিল। এইটো এটা শিক্ষাবিজ্ঞানৰ প্ৰতিচ্ছবি যিয়ে ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ মাজত উলম্ব সম্পৰ্ক বজাই ৰখাটো বুজায়। যেতিয়ালৈকে তেওঁলোকে তেওঁৰ ব্যক্তিত্ব আৰু তেওঁৰ সত্যৰ শিক্ষাৰ প্ৰতি নিষ্ঠাৰ সাক্ষ্য দিব, অৰ্থাৎ ৩২১ চনলৈকে তেনেকুৱা হ’ব।১৮৪৩ চনত যীচুৰ পুৰোহিতত্বই এডভেন্টিষ্ট নিৰ্বাচিত সন্তসকলৰ সপক্ষে নিজৰ সকলো ধন্য কাৰ্য্যকলাপ পুনৰ আৰম্ভ কৰিব । কিন্তু ৩২১ চনৰ পৰা ১৮৪৩ চনৰ ভিতৰত সংস্কাৰকসকলেও থিয়াতিৰাৰ সময়ৰ দৰে তেওঁৰ কৃপাৰ দ্বাৰা উপকৃত হৈছিল ।
৫ পদ: “ আৰু স্বৰ্গদূতে ধূপপাত্ৰটো লৈ বেদীৰ জুইৰে ভৰাই পৃথিবীত পেলাই দিলে।আৰু মাত, বজ্ৰপাত, বিজুলী আৰু ভূমিকম্প হ’ল। ”
বৰ্ণনা কৰা কাৰ্য্য দৃশ্যমানভাৱে হিংসাত্মক। ই হৈছে যীচু খ্ৰীষ্টৰ মধ্যস্থতাকাৰী পৰিচৰ্যাৰ শেষত যেতিয়া অনুগ্ৰহৰ সময় শেষ হয়। " বেদী " ৰ ভূমিকা শেষ হয় আৰু " জুই " , যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰায়শ্চিত্তমূলক মৃত্যুৰ প্ৰতিমূৰ্তি " পৃথিৱীত নিক্ষেপ কৰা হয় ," যিসকলে তেওঁক তুচ্ছজ্ঞান কৰিছে, আৰু কিছুমানৰ বাবে তেওঁক তুচ্ছজ্ঞান কৰিছে, তেওঁলোকৰ পৰা শাস্তি বিচাৰিছে। ঈশ্বৰৰ প্ৰত্যক্ষ হস্তক্ষেপৰ দ্বাৰা চিহ্নিত জগতৰ অন্ত ইয়াত প্ৰকাশিত বাক্য ৪:৫ আৰু যাত্ৰাপুস্তক ৪:৫ পদত প্ৰকাশ কৰা মূল সূত্ৰৰ দ্বাৰা উদগনি দিয়া হৈছে। ১৯:১৬। খ্ৰীষ্টান যুগৰ আভাস যীচু খ্ৰীষ্টৰ এই "এডভেন্টিষ্ট" আগমনৰ সৈতে শেষ হয়।
বিশ্ৰামবাৰৰ দৰেই যীচু খ্ৰীষ্টৰ স্বৰ্গীয় মধ্যস্থতাৰ বিষয়বস্তুটো ৩২১ চনৰ পৰা ১৮৪৩ চনৰ ভিতৰত তেওঁৰ বিচাৰৰ অভিশাপৰ ভিত্তিত উপস্থাপন কৰা হৈছে। ৮:১৩ পদত যীচু খ্ৰীষ্টই কেতিয়া " চিৰন্তন " পুৰোহিতৰ পদ গ্ৰহণ কৰিব সেই সময় জানিব বিচৰাৰ উচিত কাৰণ আছিল ।
দ্ৰ : পূৰ্বৰ ব্যাখ্যাটোক প্ৰশ্নবোধক নকৰি দ্বিতীয়টো ব্যাখ্যাৰ নিখুঁত যুক্তি আছে। এই দ্বিতীয় ব্যাখ্যাত যীচু খ্ৰীষ্টৰ মধ্যস্থতাৰ বিষয়বস্তুৰ অন্ত ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ তাৰিখৰ সৈতে জড়িত কৰিব পাৰি, সেই মুহূৰ্ত যেতিয়া খ্ৰীষ্টানসকলে বিশ্ৰামবাৰ পৰিত্যাগ কৰাৰ ফলত ঈশ্বৰক এনে এক ক্ৰোধত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল যাৰ প্ৰায়শ্চিত্ত হ'ব পশ্চিমীয়া খ্ৰীষ্টান ধৰ্মই, তাৰ পিছত অহা ৬ পদৰ পৰা অহা " সাতটা শিঙা "ৰ দ্বাৰা। এই দ্বৈত ব্যাখ্যা আৰু অধিক ন্যায্য কাৰণ বিশ্ৰামবাৰ পৰিত্যাগৰ পৰিণতি পৃথিৱীৰ শেষলৈকে, ২০৩০ চনত, সেই বছৰত যেতিয়া তেওঁৰ গৌৰৱময় দৃশ্যমান প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ দ্বাৰা যীচু খ্ৰীষ্টই ৰোমান পোপৰ শাসন আৰু ইয়াৰ শেষৰজন আমেৰিকান প্ৰটেষ্টেণ্ট সমৰ্থকক চিৰদিনৰ বাবে তেওঁৰ সেৱা আৰু প্ৰতিনিধিত্ব কৰাৰ তেওঁলোকৰ ভুৱা দাবীক আঁতৰাই পেলাব। তাৰ পিছত যীচুৱে পোপৰ পদৰ দ্বাৰা দখল কৰা গীৰ্জাৰ " মূৰব্বী " উপাধি পুনৰ আৰম্ভ কৰিব । সঁচাকৈয়ে, বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলৰ দৰে নহয়, পতিত অবিশ্বাসী খ্ৰীষ্টানসকলে দানৰ আজ্ঞাক আওকাণ কৰিব। ৮:১৪ আৰু জগতৰ শেষলৈকে ইয়াৰ পৰিণতি; যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ৬:১৫-১৬ পদৰ শিক্ষা অনুসৰি যীচুৱে উভতি অহাৰ সময়ত তেওঁলোকৰ আতংকক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে। ২০৩০ চনৰ আগতে প্ৰথম ছটা " শিঙা " ৩২১ চনৰ পৰা ২০২৯ চনৰ ভিতৰত পূৰণ হ'ব। " ষষ্ঠ শিঙা "ৰ দ্বাৰা, চূড়ান্ত নিঃশেষ কৰাৰ আগতে শেষ সতৰ্কবাণী শাস্তি, ঈশ্বৰে বিদ্ৰোহী খ্ৰীষ্টানসকলক অতি কঠোৰ শাস্তি দিয়ে। এই ষষ্ঠ শাস্তিৰ পিছত তেওঁ বিশ্বাসৰ শেষ সাৰ্বজনীন পৰীক্ষাৰ চৰ্তসমূহ সংগঠিত কৰিব আৰু এই প্ৰেক্ষাপটত প্ৰকাশিত পোহৰ ঘোষণা কৰা হ’ব আৰু সকলো জীৱিত লোকে জনাব। তাৰ পিছত নিৰ্বাচিত আৰু পতিতসকলে নিজৰ মুক্ত পছন্দৰ দ্বাৰা মৃত্যুৰ ভাবুকিৰ আগত নিজৰ চূড়ান্ত ভাগ্যৰ দিশে আগবাঢ়ি যাব যিটো হ’ব: নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে অনন্ত জীৱন, পতিতসকলৰ বাবে নিৰ্দিষ্ট আৰু নিৰপেক্ষ মৃত্যু।
৬ পদ: “ আৰু সাতটা শিঙা থকা সাতজন স্বৰ্গদূতে বজাবলৈ সাজু হ’ল। ”
এই পদৰ পৰা আত্মাই আমাক খ্ৰীষ্টান যুগৰ নতুন আভাস আগবঢ়াইছে, ইয়াৰ বিষয়বস্তু হিচাপে লৈছে " সাতটা শিঙা " বা "সাতটা একেৰাহে শাস্তি"ক ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা সমগ্ৰ খ্ৰীষ্টান যুগত বিতৰণ কৰা, যিটো বছৰত " পাপ " আনুষ্ঠানিক আৰু নাগৰিকভাৱে প্ৰতিষ্ঠা হৈছিল। মই মনত পেলাইছো যে প্ৰকাশিত বাক্য ১ ৰ প্ৰস্তাৱনাত খ্ৰীষ্টৰ " মাত " নিজেই ইতিমধ্যে " শিঙাৰ " শব্দৰ সৈতে তুলনা কৰা হৈছে । ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলক সতৰ্ক কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা এই যন্ত্ৰটোৱে প্ৰকাশিত বাক্যৰ প্ৰকাশৰ সকলো অৰ্থ নিজৰ ভিতৰত বহন কৰে। সতৰ্কবাণীটোৱে শত্ৰুৱে স্থাপন কৰা ফান্দৰ বিৰুদ্ধে সতৰ্ক কৰি দিয়ে।
৭ পদ: “ প্ৰথমে বাজি উঠিল, শিলাবৃষ্টি আৰু জুই তেজৰ লগত মিহলি হৈ পৰিল, আৰু সেইবোৰ পৃথিৱীত পেলোৱা হ’ল, আৰু মাটিৰ এক তৃতীয়াংশ জ্বলি গ’ল, আৰু গছৰ এক তৃতীয়াংশ জ্বলি গ’ল, আৰু সকলো সেউজীয়া ঘাঁহ জ্বলি গ’ল। ”
প্ৰথম শাস্তি : ইয়াক ৩২১ চনৰ পৰা ৫৩৮ চনৰ ভিতৰত, তথাকথিত "বৰ্বৰ" জনগোষ্ঠীৰ দ্বাৰা ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ বিভিন্ন আক্ৰমণৰ দ্বাৰা সম্পন্ন কৰা হৈছিল। বিশেষকৈ "হুন"ৰ মানুহবোৰক মোৰ মনত আছে, যাৰ নেতা আটিলাই নিজকে সঠিকভাৱে "ঈশ্বৰৰ বিপদ" বুলি কৈছিল। ইউৰোপৰ এটা অংশত জুই জ্বলাই দিয়া এটা মহামাৰীয়ে: উত্তৰ গল, উত্তৰ ইটালী আৰু পানোনিয়া (ক্ৰ'ৱেচিয়া আৰু পশ্চিম হাংগেৰী)। তেওঁৰ মূলমন্ত্ৰ, অ’ কিমান বিখ্যাত! "মোৰ ঘোঁৰাটো য'ত যায়, তাত ঘাঁহবোৰ আকৌ গজি নাযায়।" তেওঁৰ কাৰ্য্যসমূহ এই ৭ পদত নিখুঁতভাৱে সংক্ষিপ্তভাৱে উল্লেখ কৰা হৈছে; একোৱেই নোহোৱা হৈছে, সকলো আছে। " শিলাবৃষ্টি " হৈছে শস্যৰ ধ্বংস আৰু " জুই " যে উপভোগ্য সামগ্ৰী ধ্বংস হোৱাৰ প্ৰতীক। আৰু অৱশ্যেই " পৃথিৱীত নিক্ষেপ কৰা তেজ " হিংসাৰে হত্যা কৰা মানুহৰ জীৱনৰ প্ৰতীক। " নিক্ষেপ " ক্ৰিয়াটোৱে সৃষ্টিকৰ্তা, বিধানদাতা আৰু ত্ৰাণকৰ্তা ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধক বুজায় যিয়ে ৫ নং পদত " বেদীৰ পৰা জুই নিক্ষেপ কৰাৰ " পিছত কাৰ্য্যটোক প্ৰেৰণা আৰু নিৰ্দেশনা দিয়ে।
সমান্তৰালভাৱে লেব. ২৬:১৪-১৭ পদত আমি পঢ়িবলৈ পাওঁ: “ কিন্তু যদি তুমি মোৰ কথা নুশুনা আৰু এই সকলো আজ্ঞা পালন নকৰে, কিন্তু মোৰ বিধিবোৰক তুচ্ছজ্ঞান কৰে আৰু মোৰ বিচাৰক ঘৃণা কৰে, যাতে তুমি মোৰ সকলো আজ্ঞা পালন নকৰিবা, কিন্তু মোৰ নিয়ম ভংগ কৰিবা, তেন্তে মই তোমালোকক এইটোৱেই কৰিম: মই তোমালোকৰ ওপৰত ভয়, ধ্বংস আৰু জ্বৰ পঠাম, যাতে তোমালোকৰ চকু ম্লান হ’ব আৰু তোমাৰ আত্মা বিষাদ হ’ব তোমাৰ বীজ সিঁচিব, তোমাৰ শত্ৰুৱে তাক খাব ।
৮ পদ: “ দ্বিতীয় বাজি উঠিল আৰু জুইত জ্বলি থকা মহা পৰ্বতৰ দৰে কিবা এটা সাগৰত নিক্ষেপ কৰা হ’ল আৰু সাগৰৰ এক তৃতীয়াংশ তেজ হ’ল। ”
দ্বিতীয় শাস্তি : এই প্ৰতিমূৰ্তিবোৰৰ চাবিকাঠি জেৰ. ৫১:২৪-২৫: " মই বাবিল আৰু কলদিয়াৰ সকলো বাসিন্দাক তোমাৰ চকুৰ সন্মুখত চিয়োনত কৰা সকলো বেয়াৰ প্ৰতিদান দিম, যিহোৱাই কৈছে। চোৱা, মই তোমাৰ বিৰোধী, হে ধ্বংসকাৰী পৰ্বত, যিহোৱাই কৈছে, তুমি যি গোটেই পৃথিৱী ধ্বংস কৰা! মই তোমাৰ বিৰুদ্ধে মোৰ হাত মেম, মই তোমাক শিলৰ পৰা তললৈ নমাই দিম, আৰু মই তোমাক জ্বলন কৰিম।" পৰ্বত great " in Rev. 14:8, 17:5 and 18:2. " জুই " তাইৰ ব্যক্তিত্বৰ লগত খাপ খাই পৰে, খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তন আৰু শেষ বিচাৰত তাইক ভস্মীভূত কৰিব পৰা আৰু শেষ বিচাৰত তাইক ঘৃণাৰে জ্বলাই দিয়াটোক উদগনি দিয়ে: ইউৰোপীয় ৰজা আৰু তেওঁলোকৰ কেথলিক জনগোষ্ঠীসকলক ৫৩৮ চনত পোপৰ শাসন ব্যৱস্থা প্ৰতিষ্ঠাৰ প্ৰথম পৰিণতি হ'ল সশস্ত্ৰ সামৰিক শক্তিৰে ধৰ্মান্তৰিত কৰিবলৈ জনগোষ্ঠীসমূহক আক্ৰমণ কৰা । ঈশ্বৰৰ শত্ৰু, তথাপিও তেওঁৰ ঐশ্বৰিক ইচ্ছাৰ দ্বাৰা উত্থাপন কৰা হয়, যাতে তেওঁলোকৰ মাজত আৰু বিভিন্ন ধৰ্মৰ বাহিৰৰ জনগোষ্ঠীসমূহৰ মাজত অনুবাদ কৰা কাফিৰ খ্ৰীষ্টানসকলৰ ধৰ্মীয় জীৱনক কঠিনতা প্ৰদান কৰা হয় চাৰ্লমেগনে আৰু পোপ আৰ্বান দ্বিতীয়ই আৰম্ভ কৰা মুছলমান জনগোষ্ঠীৰ বিৰুদ্ধে ক্ৰুছেডৰ নিৰ্দেশ ;
৯ পদ: “ আৰু সাগৰত থকা প্ৰাণীবোৰৰ এক তৃতীয়াংশ মৰি গ’ল আৰু জাহাজৰ এক তৃতীয়াংশ ধ্বংস হ’ল . ”
ইয়াৰ পৰিণতি সাৰ্বজনীন আৰু ইয়াৰ পৰিণতি পৃথিৱীৰ শেষলৈকে থাকিব। ভূমধ্য সাগৰৰ মুছলমানসকলৰ সৈতে হোৱা সংঘৰ্ষত " সাগৰ " আৰু " জাহাজ " শব্দটোৱে নিজৰ অৰ্থ বিচাৰি পাব, কিন্তু আফ্ৰিকান আৰু দক্ষিণ আমেৰিকাৰ জনগোষ্ঠীৰ সৈতেও য'ত জাপি দিয়া বিজয়ী কেথলিক বিশ্বাসে খিলঞ্জীয়া জনসাধাৰণৰ ভয়ংকৰ হত্যাকাণ্ডৰ জন্ম দিব।
একে সময়তে আমি লেবীয়া গ্ৰন্থত পঢ়িবলৈ পাওঁ। ২৬:১৮-২০: " যদি ইয়াৰ পিছতো তুমি মোৰ কথা নুশুনা, তেন্তে মই তোমালোকৰ পাপৰ বাবে তোমালোকক আৰু সাতগুণ শাস্তি দিম। তোমাৰ শক্তিৰ অহংকাৰক ভাঙি দিম, তোমাৰ স্বৰ্গক লোহাৰ দৰে কৰিম , আৰু তোমাৰ পৃথিৱীখনক ব্ৰঞ্জৰ দৰে কৰিম। তোমাৰ শক্তি অসাৰ হৈ পৰিব, তোমাৰ দেশে নিজৰ উৎপাদিত সামগ্ৰী নিদিব, আৰু পৃথিৱীৰ গছবোৰে নিজৰ ফল নিদিব। " এই পদত ঈশ্বৰ ধৰ্মীয় কঠিনতা ঘোষণা কৰে যিটো খ্ৰীষ্টান যুগত ৰোমৰ পৌত্তলিক ধৰ্মৰ পৰা পেপিজমলৈ যোৱাৰ ফলত সম্পন্ন হয়। এই পৰিৱৰ্তনৰ উপলক্ষে ৰোমান আধিপত্যই "কেপিটেল" পৰিত্যাগ কৰি "কেলিয়াছ" অৰ্থাৎ আকাশৰ ওপৰত হুবহু অৱস্থিত লেটাৰান প্ৰাসাদত পোপৰ পদ স্থাপন কৰে। কঠোৰ পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাই ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ধৰ্মীয় কঠিনতাক নিশ্চিত কৰে। খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ ফল সলনি হয়। খ্ৰীষ্টৰ কোমলতাৰ ঠাইত আক্ৰমণাত্মকতা আৰু নিষ্ঠুৰতাই লয়; আৰু সত্যৰ প্ৰতি নিষ্ঠা অবিশ্বাস আৰু ধৰ্মীয় মিছাৰ প্ৰতি উদ্যমলৈ ৰূপান্তৰিত হয়।
১০ পদ: “ তৃতীয়টো বাজি উঠিল আৰু আকাশৰ পৰা মশালৰ দৰে জ্বলি থকা এটা মহান তৰা পৰিল আৰু নদীৰ এক তৃতীয়াংশ আৰু জলৰ ফোয়াৰত পৰিল। ”
তৃতীয় শাস্তি : জন্ম দিয়া দুষ্টতাই মধ্যযুগৰ শেষৰ ফালে তীব্ৰতৰ হৈ পৰে আৰু শিখৰত উপনীত হয়। যান্ত্ৰিক ছপাৰ অগ্ৰগতিৰ ফলত পবিত্ৰ বাইবেল প্ৰকাশৰ অনুকূল। ইয়াক পঢ়ি নিৰ্বাচিতসকলে ইয়াৰ দ্বাৰা শিকোৱা সত্যসমূহ আৱিষ্কাৰ কৰে। এইদৰে ই প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৩ পদত ঈশ্বৰে দিয়া " দুজন সাক্ষীৰ " ভূমিকাক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে : " মই মোৰ দুজন সাক্ষীক বস্তা পিন্ধি হাজাৰ দুশ ষাঠি দিনৰ বাবে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰাৰ ক্ষমতা দিম ।" নিজৰ ধৰ্মীয় মতবাদৰ পক্ষপাতী কেথলিক বিশ্বাসে কেৱল সন্তসকলৰ নামক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিবলৈ বাইবেলৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে যে ইয়াৰ প্ৰজাসকলে পূজা কৰে। কাৰণ বাইবেল ৰখাটো ইয়াৰ দ্বাৰা নিন্দা কৰা হয় আৰু ইয়াৰ মালিকক অত্যাচাৰ আৰু মৃত্যুৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হয়। এই পদত দিয়া প্ৰতিমূৰ্তিটোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰাটোৱেই বাইবেলৰ সত্যৰ আৱিষ্কাৰ: " আৰু স্বৰ্গৰ পৰা এটা ডাঙৰ তৰা পৰিল, মশালৰ দৰে জ্বলি উঠিল ।" এইবাৰ " মহান জ্বলি থকা পৰ্বত " ৰ দৰে " মহান জ্বলি থকা তৰা " ৰ দ্বাৰা প্ৰতীকিত ৰোমৰ প্ৰতিচ্ছবিখনত এতিয়াও জুই লাগি আছে। " তৰা " শব্দটোৱে আদিপুস্তক ১:১৫ অনুসৰি ধৰ্মীয়ভাৱে " পৃথিৱীখন পোহৰ " কৰাৰ দাবী প্ৰকাশ কৰে ; আৰু এইটো যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামত, যাৰ লগত ই প্ৰকৃত " মশাল "ৰ প্ৰতিমূৰ্তি বুলি দাবী কৰে, যাৰ সৈতে ইয়াক প্ৰকাশিত বাক্য ২১:২৩ত তুলনা কৰা হৈছে। ইয়াৰ আৰম্ভণিৰ দৰেই ই এতিয়াও " মহান ", কিন্তু ইয়াৰ নিৰ্যাতনমূলক জুই বৃদ্ধি পাইছে, " জ্বলি থকা " অৱস্থাৰ পৰা " জ্বলি থকা " অৱস্থালৈ গৈছে । ব্যাখ্যাটো সহজ, বাইবেলে নিন্দা কৰিছে, ইয়াৰ ক্ৰোধ আৰু বেছি কাৰণ ই ঈশ্বৰৰ মনোনীত লোকসকলৰ মুকলি বিৰোধিতা কৰিবলৈ বাধ্য হৈছে। যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১২:১৫-১৬ অনুসৰি ইয়াক ধূৰ্ত আৰু প্ৰতাৰক " সাপ " ৰ কৌশলৰ পৰা মুকলিকৈ অত্যাচাৰ কৰা " অজগৰ " ৰ কৌশললৈ আগবাঢ়ি যাবলৈ বাধ্য কৰে। তাইৰ বিৰোধীসকল কেৱল ঈশ্বৰৰ শান্তিপূৰ্ণ আৰু নম্ৰ মনোনীতসকল নহয়, তাইৰ সন্মুখত আৰু সৰ্বোপৰি তাইৰ সন্মুখত ধৰ্মতকৈ অধিক ৰাজনৈতিক মিছা প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মও আছে, কাৰণ ই যীচু খ্ৰীষ্টই দিয়া আদেশক আওকাণ কৰে আৰু অস্ত্ৰ তুলি লয়, ই কেথলিক শিবিৰৰ দৰেই হত্যা কৰে, হত্যা কৰে। " নদীৰ তৃতীয়াংশ " অৰ্থাৎ খ্ৰীষ্টান ইউৰোপৰ জনসংখ্যাৰ এটা অংশ, কেথলিক আগ্ৰাসনৰ লগতে " পানীৰ বসন্ত " ভোগ কৰে। এই পানীৰ বসন্তবোৰৰ আৰ্হি হৈছে যিৰিমিয়া অনুসৰি ঈশ্বৰ নিজেই। ২:১৩: " কিয়নো মোৰ লোকসকলে দুটা পাপ কৰিলে: তেওঁলোকে মোক, জীৱন্ত পানীৰ ফোয়াৰাক পৰিত্যাগ কৰিলে, আৰু নিজৰ বাবে পানী ৰাখিব নোৱাৰা কুঁৱা, ভঙা কুঁৱা কাটিলে। " বহুবচনত, এই পদত, আত্মাই ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত গঠিত মনোনীতসকলক " জলৰ বসন্ত " দ্বাৰা নিৰ্দেশ কৰিছে। যোহন ৭:৩৮ পদত নিশ্চিত কৰা হৈছে, " যিজনে শাস্ত্ৰই কোৱাৰ দৰে মোত বিশ্বাস কৰে, তেওঁৰ পেটৰ পৰা জীৱন্ত পানীৰ নদী বৈ যাব।" » এই অভিব্যক্তিটোৱে শিশুৰ বাপ্তিস্মৰ প্ৰথাকো আঙুলিয়াই দিয়ে, যিয়ে জন্মৰ পৰাই পৰামৰ্শ নোলোৱাকৈয়ে ধৰ্মীয় লেবেল লাভ কৰে যিয়ে তেওঁলোকক কোনো অনিৰ্বাচিত ধৰ্মীয় কাৰ্য্যৰ বিষয়বস্তু কৰি তুলিব। ডাঙৰ হৈ অহাৰ লগে লগে তেওঁলোকে এদিন অস্ত্ৰ তুলি বিৰোধীক হত্যা কৰিব কাৰণ তেওঁলোকৰ ধৰ্মীয় লেবেলে তেওঁলোকৰ পৰা সেইটো দাবী কৰে। বাইবেলে এই নীতিক নিন্দা কৰিছে কাৰণ ইয়াত কৈছে: " যিয়ে বিশ্বাস কৰে আৰু বাপ্তিস্ম লয়, তেওঁ পৰিত্ৰাণ পাব, কিন্তু যিয়ে বিশ্বাস নকৰে তেওঁ দোষী সাব্যস্ত হ'ব (মাৰ্ক ১৬:১৬)।
১১ পদ: “ সেই তৰাটোৰ নাম কৃমি, আৰু পানীৰ এক তৃতীয়াংশ কৃমি হ’ল, আৰু পানী তিতা হোৱাৰ বাবে বহুত মানুহৰ মৃত্যু হ’ল। ”
বাইবেল, ঈশ্বৰৰ লিখিত বাক্যক চিহ্নিত কৰা বিশুদ্ধ, পিয়াহ নিবাৰণ কৰা পানীৰ বিপৰীতে কেথলিক শিক্ষাক " কৃমি ," তিতা, বিষাক্ত আৰু আনকি মাৰাত্মক পানীয়ৰ সৈতে তুলনা কৰা হৈছে; এইটো ন্যায্য কাৰণ এই শিক্ষাৰ চূড়ান্ত ফলাফল হ'ব " শেষ বিচাৰৰ দ্বিতীয় মৃত্যু " ৰ জুই । মানুহৰ এটা অংশ, " এক তৃতীয়াংশ ", লাভ কৰা কেথলিক বা মিছা প্ৰটেষ্টেণ্ট শিক্ষাৰ দ্বাৰা ৰূপান্তৰিত হয়। " পানী " মানুহ আৰু বাইবেলৰ শিক্ষা দুয়োটা। ষোড়শ শতিকাত , অস্ত্ৰধাৰী প্ৰটেষ্টেণ্ট গোটসমূহে বাইবেল আৰু ইয়াৰ শিক্ষাৰ অপব্যৱহাৰ কৰিছিল আৰু এই পদৰ প্ৰতিমূৰ্তিত মানুহক মানুহৰ দ্বাৰা আৰু মিছা ধৰ্মীয় শিক্ষাৰ দ্বাৰা হত্যা কৰা হয়। কাৰণ পুৰুষ আৰু ধৰ্মীয় শিক্ষা দুয়োটা তিক্ত হৈ পৰিছে। " পানী তিতা হৈ গ ' ল বুলি ঘোষণা কৰি ঈশ্বৰে " ঈৰ্ষাৰ সন্দেহ " ৰ অভিযোগৰ উত্তৰ দিয়ে যিটো ৩য় ছীলত প্ৰকাশিত বাক্য ৬:৬ পদৰ পৰা বাকী আছে । তেওঁ নিশ্চিত কৰে, যেতিয়া তেওঁৰ লিখিত বাক্যই তেনে কৰিবলৈ আহে, সেই সময়ত তেওঁ ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা বিধানসভাৰ বিৰুদ্ধে উত্থাপন কৰি অহা ব্যভিচাৰৰ অভিযোগ, যিটো ৫৩৮ চনৰ বাবে প্ৰকাশিত বাক্য ২:১২ পদত পাৰ্গাম নামৰ ধৰ্মীয়ভাৱে আনুষ্ঠানিকভাৱে কৰা ব্যভিচাৰৰ সময়ৰ আগৰ।
একে সময়তে আমি লেবীয়া গ্ৰন্থত পঢ়িবলৈ পাওঁ। ২৬:২১-২২: " যদি আপুনি মোক প্ৰতিহত কৰে আৰু মোৰ কথা শুনিবলৈ অস্বীকাৰ কৰে, তেন্তে মই তোমালোকৰ পাপৰ অনুসাৰে তোমালোকক সাতগুণ বেছি শাস্তি দিম। মই তোমালোকৰ মাজলৈ বনৰীয়া জন্তু পঠাম, যিয়ে তোমালোকৰ সন্তানক লুটি নিব আৰু তোমালোকৰ পশুধন ধ্বংস কৰিব আৰু তোমালোকৰ সংখ্যা কম কৰিব; আৰু তোমালোকৰ পথ নিৰ্জন হ'ব। " লেব. ২৬ আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ তৃতীয় শিঙাই সংস্কাৰৰ সময়ৰ আৰম্ভণিতে ঈশ্বৰে দিয়া বিচাৰ প্ৰকাশ কৰে। তেওঁৰ প্ৰকৃত নিৰ্বাচিতসকলে শান্তিপূৰ্ণ হৈ থাকে আৰু মৃত্যু বা বন্দীত্বক প্ৰকৃত শ্বহীদ হিচাপে গ্ৰহণ কৰি পদত্যাগ কৰে। কিন্তু তেওঁলোকৰ উচ্চ উদাহৰণৰ বাহিৰেও তেওঁ কেৱল নিষ্ঠুৰ " জন্তু "হে দেখা পায় যিয়ে ইজনে সিজনৰ মুখামুখি হয়, বেছিভাগেই ব্যক্তিগত অহংকাৰৰ বাবে, আৰু যিয়ে মাংসভোজী বন্যপ্ৰাণীৰ উগ্ৰতাৰে মানুহক হত্যা কৰে। এই ধাৰণাটোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১ আৰু ১১ পদত আকৃতি ল'ব। এইটো সেই সময়ৰ শিখৰ যেতিয়া, দুখৰ নিয়মত , মনোনীতজনক প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৬-১৪ পদত " মৰুভূমিলৈ " (= পৰীক্ষা) লৈ যোৱা হয়, প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৩ পদত ঈশ্বৰৰ বিষয়ে লিখা বাইবেলৰ " দুজন সাক্ষী "ৰ সৈতে । ১২৬০ বছৰ ধৰি ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা পোপৰ অসহিষ্ণু ৰাজত্বৰ অন্ত পৰিব।
১২ পদ: “ চতুৰ্থ বাজি উঠিল, আৰু সূৰ্য্যৰ এক তৃতীয়াংশ, চন্দ্ৰৰ এক তৃতীয়াংশ আৰু তৰাবোৰৰ এক তৃতীয়াংশ আঘাত হ’ল, যাৰ বাবে তেওঁলোকৰ এক তৃতীয়াংশ আন্ধাৰ হৈ পৰিল, আৰু দিনটো তাৰ দীঘলৰ এক তৃতীয়াংশলৈকে উজ্জ্বল নহ’ল, আৰু ৰাতিও তেনেকৈয়ে পোহৰ নহ’ল। ”
চতুৰ্থ শাস্তি : ইয়াত আত্মাই প্ৰকাশিত বাক্য ২:২২ পদত ঘোষণা কৰা " মহাক্লেশ "ক চিত্ৰিত কৰিছে। প্ৰতীকত তেওঁ আমাৰ আগত ইয়াৰ প্ৰভাৱ প্ৰকাশ কৰে: আংশিকভাৱে " সূৰ্য্য ," ঈশ্বৰৰ পোহৰৰ প্ৰতীক, আঘাত কৰা হয়। লগতে, আংশিকভাৱে, " চন্দ্ৰ ", আন্ধাৰৰ ধৰ্মীয় শিবিৰৰ প্ৰতীক, যিটো ১৭৯৩ চনত ভণ্ড কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্টসকলক চিন্তিত আছিল, ইয়াকো আঘাত কৰা হৈছে। " তৰা " প্ৰতীকৰ অধীনত পৃথিৱীখনক আলোকিত কৰিবলৈ আহ্বান কৰা খ্ৰীষ্টানসকলৰ এটা অংশও ব্যক্তিগতভাৱে আঘাত কৰা হয়। তেন্তে এইদৰে প্ৰকৃত আৰু মিছা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মীয় পোহৰত কোনে আঘাত কৰিব পাৰে? উত্তৰঃ নাস্তিকতাৰ মতাদৰ্শ, সেই সময়ৰ মহান পোহৰ বুলি গণ্য কৰা হয়। ইয়াৰ পোহৰে আন সকলোকে গ্ৰহণ কৰে। এই বিষয়ত কিতাপ লিখা লেখকসকলক অতিশয় সন্মান কৰা হয় আৰু নিজকে "আলোকজ্জ্বলতা " বুলি কোৱা হয়, যেনে ভল্টেয়াৰ আৰু মণ্টেস্কিউ। তথাপিও এই পোহৰে প্ৰথমে শিকলিৰে মানুহৰ জীৱন ধ্বংস কৰি ধাৰাবাহিকভাৱে তেজ বোৱাই দিয়ে। ষোড়শ লুই আৰু তেওঁৰ পত্নী মেৰী-এণ্টোৱানেটৰ মূৰব্বীৰ পিছত অনুশীলনকাৰী কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ মূৰব্বীসকল পাল পাতি বিপ্লৱীসকলৰ গিলোটিনৰ অধীনত পৰে। এই ঐশ্বৰিক ন্যায়ৰ কাৰ্য্যই নাস্তিকতাক ন্যায্যতা প্ৰদান নকৰে; কিন্তু শেষে উপায়টোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে আৰু ঈশ্বৰে অত্যাচাৰীসকলক অধিক শক্তিশালী আৰু শক্তিশালী উচ্চ অত্যাচাৰৰ বিৰোধিতা কৰিহে নমাই আনিব পাৰে। প্ৰকাশিত বাক্য ৭:১২ পদত " শক্তি আৰু শক্তি " প্ৰভুৰ।
একে সময়তে আমি লেবীয়া গ্ৰন্থত পঢ়িবলৈ পাওঁ। ২৬:২৩-২৫: " যদি এই শাস্তিবোৰে তোমালোকক শুধৰণি নকৰে আৰু তুমি মোক প্ৰতিহত কৰা, তেন্তে মইও তোমালোকক প্ৰতিহত কৰিম আৰু তোমালোকৰ পাপৰ বাবে সাতগুণকৈ আঘাত কৰিম। মই তোমালোকৰ বিৰুদ্ধে তৰোৱাল আনিম, যিয়ে মোৰ নিয়মৰ প্ৰতিশোধ ল’ব ; যেতিয়া তোমালোকে তোমালোকৰ নগৰবোৰত একত্ৰিত হ’বা, তেতিয়া মই তোমালোকৰ মাজলৈ মহামাৰী পঠাম, আৰু তোমালোকক শত্ৰুৰ হাতত শোধাই দিয়া হ’ব। " " সেই তৰোৱালে যি মোৰ নিয়মৰ প্ৰতিশোধ ল’ব " সঁচাকৈয়ে সেই ভূমিকা যিটো ঈশ্বৰে ফৰাচী জাতীয় নাস্তিক শাসন ব্যৱস্থাক তেওঁৰ বিৰুদ্ধে কৰা আধ্যাত্মিক ব্যভিচাৰৰ দোষী মূৰবোৰক প্ৰদান কৰি দিছিল।" পদটোৰ মহামাৰীৰ দৰেই এই নাস্তিক শাসন ব্যৱস্থাই গণহত্যাৰ নীতি এনেদৰে গতিশীল কৰি তুলিলে যে আগদিনা জল্লাদসকল পিছদিনাখনৰ বলি হৈ পৰিল। এই নীতি অনুযায়ী এই নৰকীয় শাসন ব্যৱস্থাই যেন সকলো মানৱতাক মৃত্যুত আগুৰি ধৰিব লগা হ’ল। এই কাৰণেই ঈশ্বৰে ইয়াক " অগাধ ," " অগাধৰ পৰা উঠি অহা জন্তু ," নাম দিব, প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৭ য'ত তেওঁ নিজৰ বিষয়বস্তু বিকশিত কৰিছে। কাৰণ আদিপুস্তক ১:২ পদত এই নামে জীৱনহীন, ৰূপহীন, বিশৃংখল আৰু দীৰ্ঘম্যাদীভাৱে নাস্তিক শাসনে গ্ৰহণ কৰা পদ্ধতিগত ধ্বংসৰ পুনৰুত্পাদন কৰা পৃথিৱীখনক বুজায়। উদাহৰণস্বৰূপে আমি কেথলিক আৰু ৰাজতন্ত্ৰবাদী ভেণ্ডীৰ ভাগ্য বিচাৰি পাওঁ, যাৰ পৰিকল্পনা আছিল ইয়াক নিৰ্জন আৰু জনবসতিহীন ভূমি হিচাপে গঢ়ি তোলা বিপ্লৱীসকলে "এভেঞ্জড" নামেৰে নামাকৰণ কৰা।
১৩ পদ: “ আৰু মই চালোঁ, আৰু মই আকাশৰ মাজভাগত উৰি যোৱা এটা ঈগলৰ শব্দ শুনিলোঁ, তেওঁ উচ্চস্বৰত ক’লে, “ধিক, ধিক্, ধিক্ পৃথিৱীৰ বাসিন্দাসকলৰ বাবে ;
ফৰাচী বিপ্লৱে ইয়াৰ হত্যাকাৰী প্ৰভাৱ উৎপন্ন কৰিছিল যদিও ই ঈশ্বৰৰ আকাংক্ষিত লক্ষ্যত উপনীত হৈছিল। ই ধৰ্মীয় অত্যাচাৰৰ অন্ত পেলাইছিল আৰু তাৰ পিছত সহনশীলতা জাপি দিয়া হৈছিল। এই মুহূৰ্তটোৱেই হৈছে সেই মুহূৰ্ত যেতিয়া প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:৩ অনুসৰি কেথলিক "সাগৰৰ জন্তুটো " " মৃত্যুৰ আগলৈকে আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈছিল কিন্তু সুস্থ হৈছিল " কাৰণ এই পদত উপস্থাপন কৰা নেপোলিয়নৰ "ঈগল " ৰ শক্তিশালী কৰ্তৃত্বৰ বাবে , যিয়ে ইয়াক তেওঁৰ কনকৰ্ডেটৰ দ্বাৰা পুনৰুদ্ধাৰ কৰিছিল। "... স্বৰ্গৰ মাজত উৰি থকা এটা ঈগল " সম্ৰাট প্ৰথম নেপোলিয়নৰ আধিপত্যৰ উচ্চতাৰ প্ৰতীক। তেওঁ সকলো ইউৰোপীয় জনগোষ্ঠীৰ ওপৰত নিজৰ আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিছিল আৰু ৰাছিয়াৰ বিৰুদ্ধে ব্যৰ্থ হৈছিল। এই পছন্দই আমাক পৰিঘটনাসমূহৰ তাৰিখৰ ওপৰত অতি নিখুঁততা প্ৰদান কৰে, এইদৰে ১৮০০ চনৰ পৰা ১৮১৪ চনৰ সময়ছোৱাৰ পৰামৰ্শ দিয়া হৈছে। এই ৰাজত্বকালৰ বিশাল পৰিণতিই এটা কঠিন মাপকাঠী গঠন কৰে যিয়ে এইদৰে ১৮৪৩ চনৰ দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ তাৰিখত আগমনৰ ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে। ফ্ৰান্স দেশৰ ইতিহাসৰ এই গুৰুত্বপূৰ্ণ শাসন ব্যৱস্থাটো ঈশ্বৰৰ বাবে এটা ভয়ংকৰ ঘোষণাৰ বাহক হৈ পৰে, কিয়নো ইয়াৰ পিছত সাৰ্বজনীন খ্ৰীষ্টান বিশ্বাস সেই সময়ত প্ৰৱেশ কৰিব যেতিয়া ইয়াক ঈশ্বৰে তিনিজন মহান লোকে আঘাত কৰিব " দুখ ." তিনিবাৰ পুনৰাবৃত্তি কৰিলে " দুখ " ৰ সিদ্ধতা ; এইটো কাৰণ, প্ৰকাশিত বাক্য ৩:২ পদত শিকোৱাৰ দৰে, ১৮৪৩ চনত প্ৰৱেশ কৰি, ঈশ্বৰে যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰিত্ৰাণৰ দাবী কৰা খ্ৰীষ্টানসকলক অৱশেষত ১১৭০ চনত আৰম্ভ হোৱা সংস্কাৰ সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ বিচাৰে, যিটো তাৰিখ পিয়েৰ ভালডোৱে বাইবেলৰ সত্যক সম্পূৰ্ণৰূপে পুনৰুদ্ধাৰ কৰিছিল, আৰু " সিদ্ধ কাম " উৎপন্ন কৰিব ; এই সিদ্ধতা প্ৰকাশিত বাক্য ৩:২ আৰু দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ আজ্ঞাৰ দ্বাৰা প্ৰয়োজনীয়। ইয়াৰ বলবৎ হোৱাৰ পৰিণতি ইয়াত তিনিটা মহান " দুখ " ৰ ৰূপত দেখা যায় যিবোৰ আমি এতিয়া পৃথকে পৃথকে অধ্যয়ন কৰিম। মই এইটোও উল্লেখ কৰিব বিচাৰো যে ধৰ্মীয় শান্তিৰ এই সময়ছোৱাক, বিপৰীতমুখীভাৱে, এক মহান " দুখ " কৰি তোলা কথাটো হ'ল ফৰাচী জাতীয় নাস্তিকতাবাদৰ উত্তৰাধিকাৰ যিয়ে পশ্চিমীয়া মানৱ মনত বিয়পি আছে আৰু পৃথিৱীৰ শেষলৈকে বিয়পি পৰিব। এইটোৱে তেওঁলোকক ১৮৪৩ চনৰ পৰা ঈশ্বৰে প্ৰয়োজনীয় সংস্কাৰ সম্পন্ন কৰাত সহায় নকৰে। কিন্তু ইতিমধ্যে, প্ৰকাশিত বাক্য ৬:১৩ পদৰ " ষষ্ঠ মোহৰ " য়ে এই " দুখ " ৰ প্ৰথমটোক " সেউজীয়া ডুমুৰৰ " তুলনাত " তৰাৰ পতন " ৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰে চিত্ৰিত কৰিছিল , এইদৰে ১৮৪৩ চনৰ পৰা ঈশ্বৰে প্ৰয়োজনীয় সম্পূৰ্ণ আধ্যাত্মিক পৰিপক্কতা গ্ৰহণ কৰা নাছিল। আৰু ঈশ্বৰৰ সতৰ্কবাণীৰ আকাশী চিন দিয়া হৈছিল ১৮৩৩ চনৰ ১৩ নৱেম্বৰত তিনিজন মহান ব্যক্তিৰ ঘোষণাৰ প্ৰস্তাৱিত সময়ৰ সমান্তৰালভাৱে অধ্যয়ন কৰা পদটোৰ “ দুখ ”।
তেওঁৰ প্ৰকাশত আত্মাই " পৃথিৱীৰ বাসিন্দা " এই অভিব্যক্তিটো উদগনি দিয়ে যাতে তিনিজন মহান ব্যক্তিয়ে লক্ষ্য কৰি লোৱা মানুহক চিহ্নিত কৰে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল " দুখ ।" ঈশ্বৰৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ তেওঁলোকৰ অবিশ্বাস আৰু পাপৰ দ্বাৰা পৃথক হোৱাৰ বাবে আত্মাই তেওঁলোকক " পৃথিৱী "ৰ লগত বান্ধি ৰাখে। ইয়াৰ বিপৰীতে যীচুৱে তেওঁৰ প্ৰকৃত, বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলক " স্বৰ্গৰাজ্যৰ নাগৰিক " বুলি উল্লেখ কৰিছে; তেওঁলোকৰ জন্মভূমি " পৃথিৱী " নহয় কিন্তু " স্বৰ্গ ," য'ত যোহন ১৪:২-৩ অনুসৰি যীচুৱে তেওঁলোকৰ বাবে " ঠাই " প্ৰস্তুত কৰিছে । এইদৰে প্ৰকাশিত বাক্যত প্ৰতিবাৰেই " পৃথিৱীৰ বাসিন্দা " শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে, ইয়াৰ দ্বাৰা যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ পৰা পৃথক হোৱা বিদ্ৰোহী মানৱজাতিক বুজাব পৰা যায়।
প্ৰকাশিত বাক্য ৯: ৫ ম আৰু ৬ম শিঙা
“ প্ৰথম ” আৰু “ দ্বিতীয় মহা দুৰ্ভাগ্য ” ৷
৫ম শিঙা : “ প্ৰথম মহা দুৰ্দশা ” ৷
প্ৰটেষ্টেণ্ট (১৮৪৩) আৰু এডভেন্টিষ্ট (১৯৯৪)ৰ বাবে
টোকা : প্ৰথম পঢ়াত " ৫ম ট্ৰুম্পেট " ৰ এই বিষয়বস্তুৱে ১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ পৰা অপমানিত হোৱা প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মসমূহৰ ওপৰত ঈশ্বৰে যি বিচাৰ আনে, সেই বিচাৰক প্ৰতীকী প্ৰতিচ্ছবিত উপস্থাপন কৰে। কিন্তু ই আমাৰ চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট ভগ্নী মিচেছ এলেন গ'ল্ড হোৱাইটক দিয়া ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ঘোষণাসমূহ নিশ্চিত কৰে, যাক যীচুৱে তেওঁৰ দূত হিচাপে বাছি লৈছিল। তাইৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক কামে বিশেষভাৱে বিশ্বাসৰ শেষৰ চূড়ান্ত পৰীক্ষাৰ সময়টোক আলোকিত কৰিছিল; এই বাৰ্তাত তাইৰ ভৱিষ্যদ্বাণী নিশ্চিত কৰা হ’ব। কিন্তু আমাৰ ভনীয়েকে যিটো নাজানিছিল সেয়া হ’ল যে তৃতীয় এডভেন্টিষ্ট অপেক্ষাৰ সময় ঈশ্বৰে প্ৰগ্ৰেম কৰিছিল যাতে চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট গীৰ্জাখনকে পৰীক্ষা কৰিব পৰা যায়। নিশ্চিতভাৱে এই তৃতীয় অপেক্ষাৰ সময়ছোৱাই আগৰ দুটাৰ ৰাজহুৱা উন্নয়ন লোৱা নাছিল যদিও ইয়াৰ লগত জড়িত নতুন প্ৰকাশিত সত্যৰ পৰিসৰই এই আপাত দুৰ্বলতাৰ ক্ষতিপূৰণ দিয়ে। এই কাৰণেই, ১৯৮৩ চনৰ পৰা ১৯৯১ চনৰ ভিতৰত ফ্ৰান্সৰ ভেলেন্স-ছাৰ-ৰ'নত আৰু মৰিচাছ দ্বীপত যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা পৰীক্ষা কৰা হৈছিল, ইয়াৰ শেষৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক পোহৰক প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ পিছত, চৰকাৰী প্ৰতিষ্ঠানিক শিক্ষা এডভেন্টিজমক ১৯৯৪ চনত আত্মাৰ ত্ৰাণকৰ্তাই " বমি " কৰিছিল, যিটো তাৰিখ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক " পাঁচ মাহ " ৰ ব্যৱহাৰেৰে নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল এই অধ্যায়ৰ ৫ আৰু ১০ পদ। এই ক্ষেত্ৰত এলেন জি হোৱাইটে এডভেন্টিষ্ট শিক্ষক "ইভানজেলিকেল মিনিষ্ট্ৰী"ক উদ্দেশ্যি লিখা কিতাপখনৰ "পোহৰৰ প্ৰত্যাখ্যান" অধ্যায়টোত দিয়া সতৰ্কবাণীৰ সত্ত্বেও। ১৯৯৫ চনত প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ সৈতে এডভেন্টিজমৰ আনুষ্ঠানিক মিত্ৰতাই ঈশ্বৰে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ধাৰ্মিক বিচাৰক নিশ্চিত কৰিলে। মন কৰিবলগীয়া যে দুয়োটা পতনৰ কাৰণ একেই: ঈশ্বৰে প্ৰস্তাৱ কৰা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যৰ প্ৰতি প্ৰত্যাখ্যান আৰু অৱজ্ঞা, এই কামৰ বাবে তেওঁ বাছি লোৱা এজন দাসৰ দ্বাৰা।
" ধিক্ " হৈছে সেই দুষ্টতাৰ সময় যাৰ প্ৰৰোচক আৰু প্ৰেৰণাদায়ক হৈছে চয়তান, যীচু আৰু তেওঁৰ নিৰ্বাচিত সন্তসকলৰ শত্ৰু। যীচু খ্ৰীষ্টৰ শিষ্যৰ কি হয় যেতিয়া তেওঁক চয়তানৰ হাতত গতাই দিবলৈ প্ৰত্যাখ্যান কৰা হয়, তেতিয়া আত্মাই আমাক চিত্ৰকল্পত প্ৰকাশ কৰিব; তেতিয়া যিটোৱে সঁচাকৈয়ে এক বৃহৎ " দুখ " গঠন কৰে।
১ পদ: “ পঞ্চম বাজি উঠিল, আৰু মই এটা তৰা আকাশৰ পৰা পৃথিৱীলৈ পৰি থকা দেখিলোঁ। ইয়াক অগাধ গাঁতৰ চাবি দিয়া হ’ল। ”
এটা " পঞ্চম ," কিন্তু মহান সতৰ্কবাণী ১৮৪৪ চনৰ পৰা পৃথক কৰা খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিতসকলক উদ্দেশ্যি দিয়া হৈছে। " স্বৰ্গৰ পৰা পৰি যোৱা তৰাটো " " তৰা " নহয় এবচিন্থে " আগৰ অধ্যায়ৰ পৰা যি " পতিত " হোৱা নাছিল, " অন তাত ভূমি ", কিন্তু " অন THE নদী আৰু THE উৎসসমূহ পানীৰ ” যুগৰ যুগ যীচুৱে মনত পেলাইছে যে তেওঁ “ সাতটা তৰা হাতত লৈছে ”। তেওঁৰ “ কাম ” “ অসম্পূৰ্ণ ” বুলি ঘোষণা কৰাৰ বাবে যীচুৱে মাটিত পেলাই দিছিল, প্ৰটেষ্টেণ্ট দূতৰ “তৰা ”।
১৮৪৩ চনৰ বসন্ত কালত এডভেন্টিষ্টৰ বিচাৰৰ অন্ত পৰিছিল যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ প্ৰথম আশাৰ অন্ত পৰিছিল। এই উভতি অহাৰ দ্বিতীয়টো আশা ১৮৪৪ চনৰ ২২ অক্টোবৰত শেষ হৈছিল।এই দ্বিতীয় পৰীক্ষাৰ শেষতহে ঈশ্বৰে জয়ীসকলক তেওঁৰ পবিত্ৰ শনিবাৰৰ বিশ্ৰামবাৰৰ জ্ঞান আৰু অনুশীলন দিছিল। এই বিশ্ৰামবাৰে তাৰ পিছত " ঈশ্বৰৰ ছীল " ৰ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিলে যিটো এই অধ্যায় ৯ নং পদত উল্লেখ কৰা হৈছে। সেয়েহে তেওঁৰ দাসসকলক ছীল লগোৱা আৰম্ভ হৈছিল দ্বিতীয় বিচাৰৰ শেষৰ পিছত, ১৮৪৪ চনৰ শৰৎকালত । 8:14 আৰু প্ৰথম এডভেন্টিষ্ট বিচাৰৰ অন্ত, ১৮৪৪ চনৰ শৰৎকালৰ বিচাৰৰ বিপৰীতে যিয়ে বিজয়ী নিৰ্বাচিতসকলৰ ছীল কৰাৰ আৰম্ভণি আৰু এই " ৫ম শিঙা "ৰ বিষয়বস্তুৰ চিহ্নিত কৰে, যাৰ ঈশ্বৰৰ বাবে উদ্দেশ্য হৈছে প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ পতন আৰু এডভেন্টিষ্টৰ পতন প্ৰকাশ কৰা যিয়ে ১৯৯৪ চনৰ পিছত তেওঁৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰিব, " পাঁচ 5 আৰু 10 পদত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে । এইদৰে, এই বিষয়বস্তুৰ "পাঁচ মাহ" 1844 চনৰ শৰৎকালত আৰম্ভ হয়, মূল বিষয় হিচাপে ছীল আৰম্ভ হোৱাৰ প্ৰসংগ, বিশ্বাস প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্ম " এই তাৰিখৰ আগতে, 1843 চনৰ বসন্তত " পতিত হৈছিল তথ্যসমূহ। ১৮৪৩ আৰু ১৮৪৪ চনৰ তাৰিখ দুটাৰ লগত এটা নিৰ্দিষ্ট ভূমিকা জড়িত হৈ আছে।
যীচুৱে ইয়াক চয়তানৰ হাতত তুলি দিয়ে, প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস কেথলিক " গাঁত " বা " চয়তানৰ গভীৰতা "ত পৰিল যিটো সংস্কাৰকসকলে নিজেই সংস্কাৰৰ সময়ত প্ৰকাশিত বাক্য ২:২৪ পদত নিন্দা কৰিছিল। সূক্ষ্মভাৱে, ই " পৃথিৱীত " পৰে বুলি কোৱাৰ দ্বাৰা , আত্মাই " পৃথিৱী " শব্দটোৱে প্ৰতীকিত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ পৰিচয় নিশ্চিত কৰে যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১৩ আৰু ১০:২ পদত " সাগৰ " নামৰ কেথলিক ধৰ্মৰ পৰা ইয়াৰ প্ৰস্থানৰ কথা মনত পেলায় । " ফিলাডেলফিয়া " ৰ বাৰ্তাত যীচুৱে " দুৱাৰ " উপস্থাপন কৰিছে যিবোৰ খোলা বা বন্ধ। ইয়াত এটা চাবিয়ে তেওঁলোকৰ বাবে এক অতি বেলেগ পথ মুকলি কৰে কাৰণ ই তেওঁলোকক জীৱনৰ অন্তৰ্ধানৰ প্ৰতীক " অগাধ " ত প্ৰৱেশৰ সুবিধা দিয়ে। ই সেই সময় যেতিয়া তেওঁলোকৰ বাবে " পোহৰ আন্ধাৰ হৈ পৰে " আৰু " আন্ধাৰ পোহৰ হৈ পৰে "। ৰিপাব্লিকান দাৰ্শনিক চিন্তাৰ নীতিক উত্তৰাধিকাৰ হিচাপে গ্ৰহণ কৰি তেওঁলোকে যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজৰ দ্বাৰা শুদ্ধ হোৱা বিশ্বাসৰ প্ৰকৃত পবিত্ৰতাক হেৰুৱাই পেলায়। " তেওঁক দিয়া হৈছিল " নিখুঁততা লক্ষ্য কৰোঁ আহক । যিজনে এইদৰে প্ৰত্যেককে নিজৰ কৰ্ম অনুসাৰে দিয়ে, তেওঁ হৈছে যীচু খ্ৰীষ্ট ঈশ্বৰৰ বিচাৰক। কিয়নো তেওঁ চাবিৰো ৰক্ষক; প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৭ অনুসৰি ১৮৭৩ আৰু ১৯৯৪ চনত ধন্য নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে " ডেভিদৰ চাবি " আৰু ১৮৪৩ আৰু ১৯৯৪ চনৰ পতিতসকলৰ বাবে " অতল গাঁতৰ চাবি "।
২ পদ: “ আৰু তাই অগাধ গাঁতটো খুলিলে।তেতিয়া গাঁতৰ পৰা এটা ডাঙৰ চুলাৰ ধোঁৱাৰ দৰে ধোঁৱা ওলাল, আৰু গাঁতৰ ধোঁৱাৰ কাৰণে সূৰ্য্য আৰু বতাহ অন্ধকাৰ হৈ পৰিল। ”
প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসে মাষ্টৰ আৰু ভাগ্য সলনি কৰে, আৰু ইয়াৰ কামো সলনি হয়। এইদৰে ই প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:২০ আৰু ২০:১০ পদত উদগনি দিয়া হ'ব " দ্বিতীয় মৃত্যু " ৰ " জুই " ৰ দ্বাৰা শেষ বিচাৰৰ ধ্বংসৰ সন্মুখীন হ'বলগীয়া হোৱাৰ অঈৰ্ষণীয় ভাগ্যক সন্মতি দিয়ে। "জুই আৰু গন্ধকৰ হ্ৰদ " ৰ প্ৰতিমূৰ্তি লৈ শেষ বিচাৰৰ এই " জুই " এটা " মহান চুলা " হ'ব যিয়ে ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা উলংঘাকাৰীসকলক ভাবুকি কঢ়িয়াই আনিছে যেতিয়াৰ পৰা তেওঁলোকে যাত্ৰাপুস্তক অনুসৰি চিনাই পৰ্বতত ঘোষণা কৰিছিল। ১৯:১৮: " চিনয় পৰ্বত সম্পূৰ্ণৰূপে ধোঁৱাৰ ওপৰত আছিল, কাৰণ প্ৰভুৱে ইয়াৰ ওপৰত জুইত নামি আহিছিল; এই ধোঁৱাটো চুলাৰ ধোঁৱাৰ দৰে উঠিছিল , আৰু গোটেই পৰ্বতটো হিংস্ৰভাৱে কঁপি উঠিছিল। " তাৰ পিছত আত্মাই "ফ্লেচবেক" নামৰ চিনেমেট'গ্ৰাফিক কৌশল ব্যৱহাৰ কৰে, সময়ৰ উভতি অহা, যিয়ে জীৱিত অৱস্থাত কৰা কামবোৰ প্ৰকাশ কৰে, এতিয়াও জীয়াই থকা অৱস্থাত, পতিতসকলে চয়তানৰ সেৱা কৰিছিল। ইয়াত " ধোঁৱা " শব্দটোৰ দুটা অৰ্থ আছে: " মহান ভঁৰালৰ " জুইৰ অৰ্থ যিটোৰ বিষয়ে আমি প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১১ পদত পঢ়িবলৈ পাওঁ: " আৰু তেওঁলোকৰ যন্ত্ৰণাৰ ধোঁৱা চিৰকাললৈ উঠি যায়; আৰু তেওঁলোকৰ দিন বা ৰাতি কোনো বিশ্ৰাম নাই, যিসকলে পশু আৰু তেওঁৰ প্ৰতিমূৰ্তিক পূজা কৰে, আৰু যিয়ে তেওঁৰ নামৰ চিন লাভ কৰে ," কিন্তু প্ৰকাশিত বাক্য ৫:৮, অনুসৰি " সন্তসকলৰ প্ৰাৰ্থনা " ৰও বিশ্ৰাম নাই। ইয়াত, মিছা সন্তসকলৰ সেইবোৰ। কাৰণ প্ৰাৰ্থনাৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ পোৱা প্ৰচুৰ ধৰ্মীয় কাৰ্য্যকলাপে ১৮৪৩ চনত চৰ্দিছত যীচুৱে তেওঁক সম্বোধন কৰা এই কথাবোৰক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে : " আপুনি জীয়াই থকাৰ বাবে পাৰ হৈ যায়; আৰু আপুনি মৃত ।" মৃত, আৰু দুবাৰ মৃত, যিহেতু প্ৰস্তাৱ কৰা মৃত্যুটোৱেই হৈছে " শেষ বিচাৰ " ৰ " দ্বিতীয় মৃত্যু "। এই ধৰ্মীয় কাৰ্য্যই ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক বাদ দি সকলোকে প্ৰতাৰণা কৰে যাক তেওঁ জ্ঞান দিয়ে। এই ব্যাপক প্ৰতাৰণা আধুনিক বিশ্বই কোৱাৰ দৰে "মদ্যপান"। আৰু সঁচাকৈয়ে মদ্যপানৰ ধাৰণাটোৱেই হৈছে আত্মাই " ধোঁৱা "ৰ প্ৰতিচ্ছবিৰ দ্বাৰা যিটো " বতাহ " ত বিয়পি পৰে " সূৰ্য্য " ক অস্পষ্ট কৰি পেলোৱাৰ পৰ্যন্ত ৷ যদি পিছৰটো প্ৰকৃত ঐশ্বৰিক পোহৰৰ প্ৰতীক হয়, তেন্তে " বায়ু " য়ে চয়তানৰ সংৰক্ষিত ডমেইনক নিৰ্ধাৰণ কৰে, যাক ইফিচীয়া 19:17 ত " বায়ুৰ শক্তিৰ ৰাজকুমাৰ " বুলি কোৱা হয়। ২:২, আৰু যাক যীচুৱে যোহন ১২:৩১ আৰু ১৬:১১ পদত " এই জগতৰ অধ্যক্ষ " বুলি কয়। পৃথিৱীত মদ্যপানৰ উদ্দেশ্য হ’ল সেই সত্যক ঢাকি ৰখা যিবোৰ গোপন হৈ থাকিব লাগিব। ধৰ্মীয় পৰ্যায়তো একেই কথা: সত্য কেৱল নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে। প্ৰটেষ্টেণ্ট গোটৰ বৃদ্ধিয়ে সঁচাকৈয়ে চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ অস্তিত্বক ঢাকি ৰখাৰ ফলপ্ৰসূতা লাভ কৰিছে; 1995 চনলৈকে তেওঁলোকে ইয়াক নিজৰ শাৰীত আদৰণি জনাইছিল । এই নতুন আধ্যাত্মিক পৰিস্থিতিত তেওঁলোক দ্বিতীয় মৃত্যুৰ বলি হ'ব যিয়ে পৃথিৱীৰ পৃষ্ঠভাগক জ্বলি থকা চুলালৈ ৰূপান্তৰিত কৰিব ৷ বাৰ্তাটো ভয়ংকৰ, আৰু এইটো বুজিব পাৰি যে ঈশ্বৰে ইয়াক সহজ ভাষাত আগবঢ়োৱা নাছিল। নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে সংৰক্ষিত হৈ আছে যাতে তেওঁলোকে পলায়ন কৰা ভাগ্য বুজিব পাৰে।
৩ পদ: “ ধোঁৱাৰ পৰা পৃথিবীলৈ ফৰিং আহিল;
ধোঁৱা " দ্বাৰা প্ৰতীকিত প্ৰাৰ্থনাবোৰ পতিত প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ মুখ আৰু মনৰ পৰা আহে, সেয়েহে পুৰুষ-মহিলাক " ফৰিং " দ্বাৰা প্ৰতীকিত কৰা হয় কাৰণ ইয়াৰ সংখ্যা বেছি। ১৮৪৩ চনত সঁচাকৈয়ে বহুতো মানৱ জীৱৰ পতন হৈছিল আৰু মই আপোনালোকক সোঁৱৰাই দিছো, ১৮৩৩ চনত, দহ বছৰৰ আগতে, ঐতিহাসিক প্ৰত্যক্ষদৰ্শীৰ সাক্ষ্য অনুসৰি, ১৮৩৩ চনৰ ১৩ নৱেম্বৰৰ নিশা মাজনিশাৰ পৰা ৫ বজাৰ ভিতৰত সম্পন্ন হোৱা "তৰাৰ পতন"ৰ দ্বাৰা প্ৰভুৱে এই সংখ্যাৰ এটা ধাৰণা দিছিল। আকৌ এবাৰ " পৃথিৱীত " অভিব্যক্তিটোৱে স্থলীয় সম্প্ৰসাৰণ আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট পৰিচয়ৰ দ্বৈত অৰ্থ বহন কৰে। বিধ্বংসী আৰু বিধ্বংসী " ফৰিং " ৰ শলাগ কোনে কৰে ? কৃষক নহয়, আৰু ঈশ্বৰে তেওঁক বিশ্বাসঘাতকতা কৰা আৰু বিৰোধীৰ সৈতে কাম কৰি তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকৰ শস্য ধ্বংস কৰা বিশ্বাসীসকলৰ শলাগ লোৱা নাই, যাৰ বাবে তেওঁলোকৰ ওপৰত এই প্ৰতীক প্ৰয়োগ কৰা হয়। তাৰ পিছত যিহিষ্কেল ২ পদত ১০ পদৰ এই চুটি অধ্যায়টোত " বিদ্ৰোহী " শব্দটো ৬ বাৰ উদ্ধৃত কৰা হৈছে ইহুদী " বিদ্ৰোহী " সকলক চিহ্নিত কৰিবলৈ যিসকলক ঈশ্বৰে " কাঁইট, তেজ আৰু বিচ্ছু " হিচাপে গণ্য কৰে। ইয়াত এই " বিচ্ছু " শব্দটোৱে প্ৰটেষ্টেণ্ট বিদ্ৰোহীসকলক চিন্তিত কৰিছে। ৩ নং পদত ইয়াৰ শক্তিৰ ইংগিতে এটা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ সূক্ষ্ম প্ৰতীকৰ ব্যৱহাৰ প্ৰস্তুত কৰে। " বিচ্ছু " ৰ শক্তি হ ' ল , নিজৰ " ঠেং " ৰ দংশনেৰে নিজৰ বলি হোৱা লোকক মাৰাত্মকভাৱে চেপি ধৰা । আৰু এই শব্দটোৱে " ঠেং " ঐশ্বৰিক চিন্তাত যিচয়া ৯:১৪ পদত প্ৰকাশ পোৱা এটা মৌলিক অৰ্থ গ্ৰহণ কৰে: " মিছা শিকোৱা ভাববাদীয়েই ঠেং ।" জীৱ-জন্তুৱে নিজৰ " ঠেং " ব্যৱহাৰ কৰি মাখি আৰু ইহঁতক বিৰক্ত কৰা অন্যান্য পৰজীৱী পোক-পৰুৱাক খেদিবলৈ আৰু চাবুকেৰে কোবাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰে। ইয়াত আমি মিছা " ভাববাদী ইজেবেল " ৰ প্ৰতিমূৰ্তি পাওঁ । যিয়ে ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ মোহগ্ৰস্ত অবিশ্বাসী দাসসকলক শাস্তি আৰু কষ্ট দিবলৈ নিজৰ সময় কটায়। পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ বাবে স্বেচ্ছামূলক প্ৰহাৰৰ প্ৰথাও কেথলিক ধৰ্মৰ শিক্ষাৰ অংশ। প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১ পদত আত্মাই এই তুলনাক নিশ্চিত কৰিছে " নল " শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰি যাৰ অৰ্থ যিচয়া ৯:১৪ পদত " ঠেং " শব্দটোৰ সৈতে একে অৰ্থ দিয়া হৈছে। পোপৰ গীৰ্জাৰ এই প্ৰতিচ্ছবিখন ১৮৪৪ চনৰ পৰা পতিত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসীসকলৰ ক্ষেত্ৰতো প্ৰযোজ্য যিসকল ঈশ্বৰৰ বাবে ভাববাদী হৈ পৰিছে যিসকলে মিছা শিকায়, অৰ্থাৎ মিছা ভাববাদী। প্ৰস্তাৱিত " ঠেং " শব্দটো ১০ পদত স্পষ্টকৈ উদ্ধৃত কৰা হ'ব।
এডভেন্টিষ্ট ৱেটিং ৰুম নিৰ্মাণৰ কাম
(এইবাৰ, সপ্তম দিনৰ পৰা)
৪ পদ: “ আৰু তেওঁলোকক আজ্ঞা দিয়া হ’ল যে তেওঁলোকে পৃথিৱীৰ ঘাঁহ, কোনো সেউজীয়া বস্তু বা কোনো গছক ক্ষতি নকৰিব ;
এই " ফৰিং " বোৰে সেউজীয়া ঠাই গ্ৰাস নকৰে, কিন্তু " ঈশ্বৰৰ ছীল " ৰ দ্বাৰা সুৰক্ষিত নোহোৱা মানুহৰ বাবে ই ক্ষতিকাৰক । " ঈশ্বৰৰ ছীল " ৰ এই উল্লেখে ইতিমধ্যে প্ৰকাশিত বাক্য ৭ পদত আলোচনা কৰা সময়ৰ প্ৰসংগক নিশ্চিত কৰে। সেয়েহে বাৰ্তাবোৰ সমান্তৰাল, ছীল কৰা নিৰ্বাচিতসকলৰ বিষয়ে ৭ নং অধ্যায় আৰু ৯ নং অধ্যায়, পৰিত্যক্ত পতিতসকলৰ বিষয়ে। মেটৰ মতে সেইটো মোৰ মনত আছে। ২৪:২৪, প্ৰকৃত নিৰ্বাচিত এজনক প্ৰলোভিত কৰাটো অসম্ভৱ। মিছা ভাববাদীসকলে সেয়েহে ইজনে সিজনক প্ৰলোভিত কৰে।
নিখুঁতভাৱে, " কপালত ঈশ্বৰৰ ছীল ," ঈশ্বৰৰ নিৰ্বাচিত এডভেন্টিষ্ট দাসসকলক ছীল কৰাৰ আৰম্ভণিৰ ইংগিত দিয়ে, অৰ্থাৎ, ২৩ অক্টোবৰ, ১৮৪৪ । ১৫০ বাস্তৱ বছৰৰ সময়সীমা যিটো এই তাৰিখৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি হ’ব।
৫ পদ: “ আৰু তেওঁলোকক বধ কৰাৰ ক্ষমতা দিয়া হ’ল, কিন্তু তেওঁলোকক পাঁচ মাহৰ যন্ত্ৰণা দিবলৈ ক্ষমতা দিয়া হ’ল : আৰু তেওঁলোকৰ যন্ত্ৰণা বিচ্ছুই মানুহক আঘাত কৰাৰ সময়ত কৰা যন্ত্ৰণাৰ দৰে আছিল। ”
ঈশ্বৰৰ বাৰ্তাই বিভিন্ন সময়ত সম্পন্ন কৰা কাৰ্য্যবোৰক নিজৰ প্ৰতিমূৰ্তিত একত্ৰিত কৰে; যিয়ে চিত্ৰকল্পৰ ব্যাখ্যাক বিভ্ৰান্ত আৰু কঠিন কৰি তোলে। কিন্তু এই কৌশলটো বুজি পোৱা আৰু গ্ৰহণ কৰাৰ লগে লগে বাৰ্তাটো অতি স্পষ্ট হৈ পৰে। এই ৫ পদটোৱেই আছিল মোৰ ১৯৯৪ চনত যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ ঘোষণাৰ ভিত্তি। আমি তাত বহুমূলীয়া ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক " পাঁচ মাহ " পাওঁ যিয়ে ১৮৪৪ চনৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ১৯৯৪ চনৰ তাৰিখটো স্থাপন কৰাটো সম্ভৱ কৰি তোলে। এইদৰে এই আশাক অসম্ভৱ কৰি তুলিব পৰা পাঠটোৰ নিখুঁততাৰ দ্বাৰা আংশিকভাৱে অন্ধ হৈ মই মোৰ সৃষ্টিকৰ্তাই উদ্দেশ্য কৰা দিশত অধ্যৱসায় কৰিলোঁ। সঁচাকৈয়ে, পাঠটোৱে নিৰ্দিষ্ট কৰিছে: " তেওঁলোকক হত্যা কৰিবলৈ নহয়, পাঁচ মাহ ধৰি অত্যাচাৰ কৰিবলৈ দিয়া হৈছিল ।" " সিহঁতক হত্যা নকৰিব " এই নিখুঁততাই " ৬ষ্ঠ "ৰ বিষয়বস্তু অন্তৰ্ভুক্ত কৰিবলৈ অনুমতি নিদিলে trumpet ”, এটা দানৱীয় হত্যাকাৰী যুদ্ধ, “ ৫ম trumpet "; ১৫০ বাস্তৱ বছৰৰ সময়। কিন্তু তেওঁৰ সময়ত, উইলিয়াম মিলাৰ ইতিমধ্যে ঈশ্বৰৰ ইচ্ছামতে এটা কাৰ্য্য সম্পন্ন কৰিবলৈ আংশিকভাৱে অন্ধ হৈ পৰিছিল: ১৮৪৪ চনৰ শৰৎকালৰ বাবে খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ আশাক পুনৰুজ্জীৱিত কৰাৰ অনুমতি দিয়া এটা ভুল আৱিষ্কাৰ কৰা; এটা ভুৱা ভুল, যিহেতু ১৮৪৩ চনৰ বসন্ত প্ৰতিষ্ঠা কৰা প্ৰাৰম্ভিক গণনাসমূহ আজি আমাৰ শেহতীয়া গণনাত নিশ্চিত কৰা হৈছে। ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা আৰু শক্তি হৈছে তেখেতৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে একোৱেই আৰু কোনেও বাধা দিব নোৱাৰে দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ ৩৪টা অধ্যায়, যিদৰে আজি সকলোৱে এই নথিখন পঢ়ি প্ৰমাণ পাব পাৰে, তেনে কৰাৰ ফলত তেওঁলোকে ২০১৮ চনৰ বসন্তৰ পৰা তেওঁৰ বিধানৰ বিষয়ে আৰু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ বিষয়ে দিয়া আন নতুন অন্তৰ্দৃষ্টিৰ পৰাও বঞ্চিত হয়, যিজন পুনৰ ঘূৰি আহিব, আমি এতিয়া জানো, ২০৩০ চনৰ বসন্তত; 1982 আৰু 1991, মোৰ বাবে, পাঁচ মাহ মিছা ভাববাদীৰ কাৰ্য্যকলাপৰ সৈতে জড়িত আছিল যিবোৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈকে চলি থাকিব লাগিছিল, যিটো তদুপৰি ন্যায্য, মই " হত্যাৰ ওপৰত " নিষেধাজ্ঞাৰ দ্বাৰা আৰোপ কৰা সময়ৰ নিষেধাজ্ঞা দেখা নাপালোঁ যোগ কৰক যে মোৰ আগতে কোনোৱেই মোৰ ভুলৰ কাৰণ চিনাক্ত কৰা নাই; যিয়ে ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা অনুসৰি এটা সাফল্য নিশ্চিত কৰে চূড়ান্ত বিচাৰত পতিতসকলৰ ওপৰত প্ৰয়োগ কৰা হ'ব, য'ত ইয়াৰ কাৰণ হ'ব " জুইৰ হ্ৰদ " ৰ জ্বলন , " দ্বিতীয় মৃত্যু "ৰ শাস্তি এই আনুষ্ঠানিক এডভেন্টিজমৰ পতন আগতীয়াকৈ জানি, আত্মাই এই বাৰ্তাত কৈছে, " তেওঁও ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ মদ খাব , যিটো তেওঁৰ ক্ৰোধৰ পাত্ৰত মিশ্ৰণ নোহোৱাকৈ ঢালি দিয়া হ'ব, আৰু তেওঁক পবিত্ৰ স্বৰ্গদূত আৰু মেৰ পোৱালিৰ সান্নিধ্যত জুই আৰু গন্ধকেৰে যন্ত্ৰণা দিয়া হ'ব । " ক্ৰমাগতভাৱে, প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস, তেতিয়াৰ আনুষ্ঠানিক অবিশ্বাসী এডভেন্টিজম ১৯৯৪ চনত যীচু খ্ৰীষ্টই নিজেই প্ৰত্যাখ্যান কৰিছিল, সেই তাৰিখৰ পৰাই, তেওঁৰ অভিশাপ নিশ্চিত কৰি, এই নতুন " বিদ্ৰোহী " ইকুমেনিকেল মিত্ৰতাত যোগদান কৰিছে যিয়ে ইতিমধ্যে ঈশ্বৰৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ পৰা কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্টসকলক একত্ৰিত কৰে, কিন্তু চৰকাৰী এডভেন্টিজমৰ পতনৰ আগতে, পতিত হোৱা প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ বাবে সূত্ৰটো প্ৰযোজ্য হৈছিল ১৮৪৪ চনত তেওঁলোকে কেথলিক, অৰ্থডক্স আৰু মিছা ইহুদীসকলৰ ভাগ্যৰ অংশীদাৰ হ'ব " তেওঁকো ," ইয়াৰ বহুবচন ৰূপ "তেওঁলোককো" নহয়, আত্মাই আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে ধৰ্মীয় পছন্দ হৈছে ব্যক্তিজনক ঈশ্বৰৰ প্ৰতি দায়বদ্ধ, ন্যায্য বা দোষী, আৰু যিহিষ্ক ১৪:১৮ অনুসৰি " নোহ, দানিয়েল আৰু ইয়োবৰ দৰে " নহয়;
শেষ বিচাৰৰ দ্বিতীয় মৃত্যুৰ যন্ত্ৰণা
৬ পদ: “ সেই দিনত মানুহে মৃত্যু বিচাৰিব, কিন্তু নাপাব, মৰিবলৈ ইচ্ছা কৰিব, কিন্তু মৃত্যু তেওঁলোকৰ পৰা পলাই যাব। ”
ধাৰণাবোৰে ইটোৱে সিটোক অতি যুক্তিসংগতভাৱে অনুসৰণ কৰে। মাত্ৰ " দ্বিতীয় মৃত্যুৰ যন্ত্ৰণা " ৰ কথা উল্লেখ কৰাৰ পিছত , আত্মাই এই ৬ পদত ইয়াৰ প্ৰয়োগৰ দিনবোৰৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে, যিবোৰ ৭ম সহস্ৰাব্দৰ শেষত আহিব , " সেই দিনবোৰত " এই অভিব্যক্তিৰ দ্বাৰা লক্ষ্য কৰি । তাৰ পিছত তেওঁ আমাক এই চূড়ান্ত শাস্তিৰ বিশেষত্বসমূহ প্ৰকাশ কৰে, সৰ্বোচ্চ মাত্ৰাত ভয়ংকৰ। " মানুহে মৃত্যু বিচাৰিব, কিন্তু নাপাব; তেওঁলোকে মৰিবলৈ ইচ্ছা কৰিব, আৰু মৃত্যু তেওঁলোকৰ পৰা পলাই যাব ." মানুহে যিটো কথাৰ বিষয়ে অজ্ঞাত, সেয়া হ’ল দুষ্টৰ পুনৰুত্থান শৰীৰৰ বৈশিষ্ট্য বৰ্তমানৰ শাৰীৰিক শৰীৰৰ পৰা বহুত বেলেগ হ’ব। তেওঁলোকৰ চূড়ান্ত শাস্তিৰ বাবে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ জীৱনটোক তেওঁলোকৰ শেষ পৰমাণুটো ধ্বংস নোহোৱালৈকে সচেতন অৱস্থাত চলি থাকিবলৈ সক্ষম কৰি পুনৰ সৃষ্টি কৰিব। তদুপৰি তেওঁলোকৰ ব্যক্তিগত অপৰাধৰ ওপৰত ঘোষণা কৰা ৰায় অনুসৰি প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ বাবে ব্যক্তিগতভাৱে দুখৰ সময়ৰ দৈৰ্ঘ্য খাপ খুৱাই লোৱা হ’ব। মাৰ্ক ৯:৪৭-৪৮ পদত এই কথা এই শব্দবোৰেৰে নিশ্চিত কৰা হৈছে: "... নৰকলৈ পেলোৱা হওক, য'ত তেওঁলোকৰ কৃমি মৰি নাযায়, আৰু জুই নুমুৱাব নোৱাৰে। " এইটোও মন কৰিব লাগিব যে প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসে কেথলিক গীৰ্জাৰ সৈতে বহুতো ভুৱা ধৰ্মীয় ডগমা ভাগ কৰে। বিশ্ৰামৰ বাবে উৎসৰ্গিত প্ৰথম দিন দেওবাৰৰ উপৰিও আত্মাৰ অমৰত্বৰ ওপৰত বিশ্বাস আছে, যিয়ে প্ৰটেষ্টেণ্টসকলক কেথলিকসকলে শিকোৱা নৰকৰ অস্তিত্বৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰিবলৈ বাধ্য কৰে। এইদৰে, কেথলিক নৰকৰ ভাবুকি য’ত, চিৰকালৰ বাবে, অভিশপ্তসকলক জুইত যন্ত্ৰণা দিয়া হয়, যিটো ভাবুকি যিয়ে খ্ৰীষ্টান দেশৰ সকলো ৰজাক ইয়াৰ বশৱৰ্তী কৰি তুলিছিল, তাৰ কিছু সত্য আছিল, কিন্তু সৰ্বোপৰি বহুত মিছা কথা। কাৰণ, প্ৰথমতে, ঈশ্বৰে প্ৰস্তুত কৰা নৰকে সাধুসকলৰ দ্বাৰা দুষ্টসকলৰ স্বৰ্গীয় বিচাৰৰ " হাজাৰ বছৰৰ " শেষতহে আকৃতি ল'ব । আৰু দ্বিতীয়তে, বৰ্তমানৰ পাৰ্থিৱ পৰিস্থিতিৰ তুলনাত দুখ দীঘলীয়া হ’লেও চিৰন্তন নহ’ব। যিসকলে তেওঁলোকৰ পৰা মৃত্যু পলাই যোৱা দেখিব তেওঁলোকৰ ভিতৰত আত্মাৰ অমৰত্বৰ পৌত্তলিক গ্ৰীক ডগমাৰ অনুগামী আৰু উগ্ৰ ৰক্ষকসকলো থাকিব। এইদৰে ঈশ্বৰে তেওঁলোকক কল্পনা কৰাৰ অভিজ্ঞতা আগবঢ়াব যে তেওঁলোকৰ আত্মা সঁচাকৈয়ে অমৰ হ’লে তেওঁলোকৰ ভাগ্য কি হ’লহেঁতেন। কিন্তু সকলোতকৈ ওপৰত "অজিত সূৰ্য্যৰ দিন"ৰ উপাসকসকলেই নিজৰ ঐশ্বৰিকতাৰ সন্মুখীন হ'ব; জুই আৰু চালফাৰৰ মেগমাৰ সংযোজনৰ ফলত ইহঁতক বহন কৰা পৃথিৱীখনেই "সূৰ্য্য" হৈ পৰিছিল।
মাৰাত্মক প্ৰতাৰণামূলক ৰূপটো
পদ : “ ফৰিংবোৰ যুদ্ধৰ বাবে সাজু ঘোঁৰাৰ দৰে আছিল, আৰু মূৰত সোণৰ দৰে মুকুট আছিল, আৰু মুখবোৰ মানুহৰ মুখৰ দৰে আছিল। ”
ইয়াৰ প্ৰতীকসমূহৰ সৈতে ৭ নং পদত পতিত প্ৰটেষ্টেণ্ট শিবিৰৰ কাৰ্য্য পৰিকল্পনাৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰা হৈছে। ধৰ্মীয় গোট ( ঘোঁৰা )বোৰক আধ্যাত্মিক " যুদ্ধ "ৰ বাবে গোট খোৱা হয় যিটো পৰীক্ষাৰ সময়ৰ শেষতহে সম্পন্ন হ'ব, কিন্তু চূড়ান্ত লক্ষ্য তাতেই আছে। এই যুদ্ধক প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:১৬ পদত " আৰ্মাগেডন " বুলি কোৱা হৈছে । তেতিয়া আত্মাই বস্তুৰ বাস্তৱতাৰ সৈতে তুলনা কৰাৰ ওপৰত জোৰ দিয়াটো লক্ষ্য কৰাটো উপযুক্ত; যিটো তেওঁ " as " শব্দটোৰ ব্যৱহাৰক গুণ কৰি কৰে । সংশ্লিষ্ট ধৰ্মীয় লোকসকলৰ মিছা দাবীক অস্বীকাৰ কৰাৰ এইটোৱেই তেওঁৰ পদ্ধতি। সকলোবোৰ মাত্ৰ এটা প্ৰতাৰণামূলক ৰূপ: বিশ্বাসৰ বিজয়ীক প্ৰতিজ্ঞা কৰা " মুকুট ", আৰু বিশ্বাস ( সোণ ) নিজেই, যাৰ প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ সৈতে মাত্ৰ " সাদৃশ্য " আছে। এই ভুৱা বিশ্বাসীসকলৰ " মুখ " নিজেই প্ৰতাৰণামূলক যিহেতু তেওঁলোকৰ মাজত মাত্ৰ এটা মানৱীয় ৰূপহে বাকী আছে। যি এই বিচাৰ প্ৰকাশ কৰে তেওঁ বাঘজী আৰু হৃদয় বিচাৰ কৰে। তেওঁ মানুহৰ গোপন চিন্তাবোৰ জানে আৰু নিজৰ বাছনি কৰা মানুহৰ লগত বাস্তৱৰ দৃষ্টিভংগী ভাগ কৰে।
৮ পদ: “ তেওঁলোকৰ চুলি নাৰীৰ চুলিৰ দৰে আছিল, আৰু তেওঁলোকৰ দাঁত সিংহৰ দাঁতৰ দৰে আছিল। ”
১ কৰিন্থীয়া ১১:১৫, ১৬ পদৰ মতে। মহিলাৰ চুলিয়ে তেওঁলোকৰ বাবে ওৰণিৰ কাম কৰে। আৰু ওৰণিৰ ভূমিকা হ’ল মুখখন লুকুৱাই ৰখা, অৰ্থাৎ ওৰণি লোৱা বিষয়বস্তুৰ পৰিচয়। এই ৮ পদটোৱে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মীয় গোটসমূহৰ প্ৰতাৰণামূলক ৰূপক ইয়াৰ প্ৰতীকসমূহৰ দ্বাৰা নিন্দা কৰিছে। সেয়েহে তেওঁলোকৰ বাহ্যিক ৰূপ ( চুলি ) গীৰ্জাৰ দৰে ( মহিলা , ইফিচীয়া ৫:২৩-৩২ ত), কিন্তু তেওঁলোকৰ আত্মা " সিংহ " ৰ উগ্ৰতা ( দাঁত ) দ্বাৰা সজীৱ হয়। তেওঁলোকৰ মুখত কেৱল মানুহৰ ৰূপ কিয় আছে আমি ভালদৰে বুজি পাওঁ। যীচুৱে তেওঁলোকক সিংহৰ লগত তুলনা কৰাটো অযুক্তিকৰ নহয়। এইদৰে তেওঁ ৰোমান লোকসকলৰ মনৰ অৱস্থাৰ কথা মনত পেলাইছে যিসকলে প্ৰথম খ্ৰীষ্টানসকলক তেওঁলোকৰ খেলপথাৰত সিংহই খাই পেলাইছিল। আৰু এই তুলনা ন্যায্য যিহেতু জগতৰ শেষত, তেওঁলোকে বিচাৰিব, পুনৰ, যীচু খ্ৰীষ্টৰ শেষৰ প্ৰকৃত নিৰ্বাচিত লোকক হত্যা কৰিব।
৯ পদ: “ তেওঁলোকৰ বুকুৰ ফলক লোহাৰ ফলকৰ দৰে আছিল, আৰু তেওঁলোকৰ ডেউকাৰ শব্দ যুদ্ধলৈ দৌৰি যোৱা বহু ঘোঁৰাৰ সৈতে ৰথৰ শব্দৰ দৰে আছিল। ”
এই পদটোৱে যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত সৈনিকজনৰ নকল পেনোপলিক লক্ষ্য কৰি লৈছে যিজনে ধাৰ্মিকতাৰ " বুকুৰ ফলক " পিন্ধে (ইফিচীয়া ৬:১৪), কিন্তু ইয়াত, এই ধাৰ্মিকতা " লোহাৰ " ৰ দৰে কঠিন , ইতিমধ্যে দানিয়েলত ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতীক। " ফৰিং " বোৰে সক্ৰিয় হৈ থাকিলে " ডেউকা " ৰে কোলাহল কৰে । সেয়েহে যি তুলনা আহে সেয়া কাৰ্য্যৰ সৈতে জড়িত। তাৰ পিছৰ স্পষ্টীকৰণে ৰোমৰ সৈতে সম্পৰ্ক নিশ্চিত কৰে, যাৰ " বহু ঘোঁৰা "ৰ সৈতে ৰথ দৌৰে ৰোমানসকলক তেওঁলোকৰ চাৰ্কিটত আনন্দিত কৰিছিল। এই ছবিখনত " বহু ঘোঁৰা "ৰ অৰ্থ হ'ল: ৰোমান " ৰথ " টানিবলৈ কেইবাটাও ধৰ্মীয় গোট গোট খাইছিল , অৰ্থাৎ ৰোমৰ কৰ্তৃত্বক মহিমামণ্ডিত কৰিবলৈ; ৰোম, যিয়ে নিজৰ প্ৰলোভনৰ জৰিয়তে আন ধৰ্মগুৰুসকলক বশ কৰিবলৈ হেঁচা মাৰি ধৰিব জানিছিল। এইদৰেই আত্মাই বিদ্ৰোহী শিবিৰৰ কাৰ্য্যৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰে। আৰু ৰোমৰ সপক্ষে এই সমাৱেশে তেওঁলোকক দেওবাৰৰ বিৰোধীসকলৰ বিৰুদ্ধে নিৰ্দেশিত চূড়ান্ত " আৰ্মাগেডনৰ যুদ্ধ "ৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰে, ঈশ্বৰে পবিত্ৰ কৰা বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্বাসী পৰ্যবেক্ষকসকলৰ বিৰুদ্ধে আৰু অজ্ঞাতে, তেওঁলোকৰ প্ৰতিৰক্ষক ৰক্ষক খ্ৰীষ্টৰ বিৰুদ্ধে।
১০ পদ: “ তেওঁলোকৰ ঠেং বিচ্ছু আৰু দংশনৰ দৰে আছিল, আৰু তেওঁলোকৰ ঠেঙত পাঁচ মাহলৈকে মানুহক আঘাত কৰিবলৈ শক্তি আছিল। ”
এই পদটোৱে ৩ নং পদৰ পৰা ওৰণিখন তুলি লৈছে, য'ত " ঠেং " শব্দটোক " বিচ্ছুৰ শক্তি " বুলি প্ৰস্তাৱ কৰা হৈছিল। ইয়াক স্পষ্টকৈ উদ্ধৃত কৰা হৈছে, যদিও যিচয়া ৯:১৪ পদত ইয়াক বিচৰা নাই তেওঁলোকৰ বাবে ইয়াৰ অৰ্থ স্পষ্ট নহয়। এইটো মোৰ কথা নহয়, গতিকে মই এই গুৰুত্বপূৰ্ণ চাবিটো মনত পেলাওঁ: " মিছা শিকোৱা নবীজনেই ঠেং ৷" মই এই শব্দবোৰেৰে ক'ড কৰা বাৰ্তাটো স্পষ্ট কৰি দিওঁ: এই গোটবোৰৰ মিছা ভাববাদী ( ঠেং ) আৰু বিদ্ৰোহী ( বিচ্ছু ) আৰু মিছা জিভা ( ষ্টিং ) আছিল, আৰু এই মিছা ভাববাদী ( ঠেং ) সকলৰ মাজতেই মানুহৰ ক্ষতি কৰাৰ ক্ষমতা আছিল , অৰ্থাৎ তেওঁলোকক পটাব পৰা আৰু ১৫০ বছৰ ( পাঁচ মাহ ) ধৰ্মীয় শান্তিৰ নিশ্চয়তা ৰোমান দেওবাৰক সন্মান কৰিবলৈ পতিয়ন নিয়াব পৰা ক্ষমতা আছিল ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা; যিয়ে তেওঁলোকক ৭ম সহস্ৰাব্দৰ শেষৰ ফালে হোৱা শেষ বিচাৰৰ " দ্বিতীয় মৃত্যুৰ যন্ত্ৰণা "ৰ সন্মুখীন হ'ব নোৱাৰে । যেতিয়া মই ভাবো যে বিশ্ৰামৰ দিনটোৰ গুৰুত্ব ভিৰ দেখা নাপায়! যদি তেওঁলোকে এই ডিকোড কৰা প্ৰকাশিত বাৰ্তাটোত বিশ্বাস কৰিলেহেঁতেন তেন্তে তেওঁলোকে নিজৰ মন সলনি কৰিলেহেঁতেন।
১১ পদ: “ আৰু তেওঁলোকৰ ওপৰত অগাধ গাঁতৰ দূত ৰজা আছিল, যাৰ নাম হিব্ৰু ভাষাত আব্দোন আৰু গ্ৰীক ভাষাত এপলিয়ন। ”
ক্ৰমান্বয়ে নিখুঁত হৈ অহাৰ লগে লগে ঈশ্বৰৰ অভিযোগটোৱে শিখৰত উপনীত হয়: এই ধৰ্মীয় গোটবোৰৰ ৰজা চয়তানক " অগাধৰ দূত " হিচাপে লৈছে। যি প্ৰকাশিত বাক্য ২০:৩ অনুসৰি " হাজাৰ বছৰ " নিৰ্জন পৃথিৱীত বান্ধ খাই থাকিব । আদিপুস্তক ১:২ পদত উল্লেখ কৰা " তলৰ গাঁত " শব্দটোৱে জীৱনৰ কোনো চিন বহন কৰাৰ আগতে পৃথিৱীখনক বুজায়। এইদৰে এই শব্দটোৱে নিৰ্জন হৈ পৰা পৃথিৱীখনক বুজায়, খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ দ্বাৰা সকলো ধৰণৰ জীৱন ধ্বংস হৈ যোৱা। ই " হাজাৰ বছৰ " এই অৱস্থাত থাকিব , ইয়াৰ একমাত্ৰ বাসিন্দা, চয়তানে দূতক ইয়াৰ ওপৰত বন্দী কৰি ৰখাৰ সৈতে। যিজনক ঈশ্বৰে প্ৰকাশিত বাক্য ১২ পদত " অজগৰ ", আৰু সাপ , চয়তান বুলি কয় আৰু চয়তান ,” ইয়াত ধ্বংসকাৰী নাম লাভ কৰিছে, যাৰ অৰ্থ হৈছে “ হিব্ৰু আৰু গ্ৰীক , আবাডোন আৰু এপলিয়ন ” শব্দ। সূক্ষ্মভাৱে, আত্মাই আমাক দেখুৱাইছে যে এই স্বৰ্গদূতে কেনেকৈ তেওঁ যুঁজি থকা ঈশ্বৰৰ কাম ধ্বংস কৰে । মূল বাইবেলৰ লেখাৰ ভাষাসমূহ। এইদৰে প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ পতনৰ পিছৰে পৰা ১৮৪৪ চনত এই " ৫ম " ৰ বিষয়বস্তুৰ আৰম্ভণি trumpet ," চয়তানে পবিত্ৰ বাইবেলৰ প্ৰতি তেওঁৰ সুপৰিচিত আগ্ৰহেৰে ইয়াক পুনৰ লাভ কৰিছে। কিন্তু সংস্কাৰৰ গৌৰৱময় আৰম্ভণিৰ বিপৰীতে এতিয়া ইয়াক ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনা ধ্বংস কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। চয়তানে পতিত সংস্কাৰবাদী বিশ্বাসৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰয়োগ কৰিছে, এইবাৰ সফলতাৰে, যিটো তেওঁ খ্ৰীষ্টক নিজেই নমাই আনিবলৈ অসাৰ চেষ্টা কৰিছিল, তেওঁৰ প্ৰতিৰোধৰ পৰীক্ষাৰ সময়ত।
১২ পদ: “ প্ৰথম দুখ পাৰ হৈ গ’ল, চোৱা, ইয়াৰ পিছত আৰু দুটা দুখ আহিব .”
ইয়াত শেষ হয়, ১২ পদত, " ৫ম " ৰ এই অতি বিশেষ বিষয়বস্তু trumpet ." এই মুহূৰ্তটোৱে ইংগিত দিয়ে যে মানৱতাই নিজৰ সাধাৰণ কেলেণ্ডাৰৰ ১৯৯৪ চনত প্ৰৱেশ কৰিছে। তেতিয়ালৈকে সকলো একেশ্বৰবাদী ধৰ্মৰ মাজত ধৰ্মীয় শান্তি অটুট আছে। ধৰ্মীয় প্ৰতিশ্ৰুতিৰ আধ্যাত্মিক কাৰণত কাকো হত্যা কৰা হোৱা নাই। ৫ নং পদত হত্যাৰ নিষেধাজ্ঞা সেয়েহে ঈশ্বৰে ঘোষণা কৰা ধৰণে সন্মান আৰু পূৰণ কৰা হৈছে।
কিন্তু ১৯৯৪ চনৰ ৩ আগষ্টত জিআইএৰ প্ৰথমটো মুছলমান ধৰ্মীয় আক্ৰমণত আলজিয়াৰ্ছত ফ্ৰান্সৰ দূতাবাসৰ ওচৰত পাঁচজন ফ্ৰান্সৰ বিষয়া নিহত হয়, তাৰ পিছত ১৯৯৪ চনৰ ২৪ ডিচেম্বৰৰ বৰদিনৰ পূৰ্বে আলজিয়াৰ্ছত ফ্ৰান্সৰ এখন বিমানত আক্ৰমণৰ ফলত এজন ফৰাচী নাগৰিককে ধৰি তিনিজন লোকৰ মৃত্যু হয়। পিছৰ গ্ৰীষ্মকালত জিআইএৰ আলজেৰিয়াৰ ইছলামিক সশস্ত্ৰ সংগঠনে ফ্ৰান্সৰ ৰাজধানী পেৰিছত আৰ ই আৰত মাৰাত্মক আক্ৰমণ চলায়। আৰু ১৯৯৬ চনত আলজেৰিয়াৰ টিভিৰিনত সাতজন ফৰাচী কেথলিক পুৰোহিতৰ মূৰ কাটি পেলোৱা হৈছিল। এইদৰে এই সাক্ষ্যসমূহে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা " পাঁচ মাহ " অতিক্ৰম কৰা হৈছে বুলি প্ৰমাণ দিয়ে । সেয়েহে ধৰ্মীয় যুদ্ধসমূহ পুনৰ আৰম্ভ হ’ব পাৰে আৰু মহিমামণ্ডিত খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ দ্বাৰা চিহ্নিত জগতৰ শেষলৈকে চলি থাকিব পাৰে।
৬ষ্ঠ ত্ৰুম্পেট : দ্বিতীয় মহান " দুৰ্ভাগ্য "
সকলো মিছা খ্ৰীষ্টান পবিত্ৰতাৰ ষষ্ঠ শাস্তি
তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধ
১৩ পদ: “ ষষ্ঠ বাজি উঠিল।তেতিয়া মই ঈশ্বৰৰ সন্মুখত থকা সোণৰ বেদীৰ চাৰিটা শিঙৰ পৰা মাত শুনিলোঁ, ”
প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১৩ পদত ঘোষণা কৰা "দ্বিতীয়" মহান " দুখ " গঠন কৰে। ই সামূহিক আৰু ব্যক্তিগত অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ শেষৰ পূৰ্বে আৰু এইদৰে ২০২১ চনৰ পৰা ২০২৯ চনৰ ভিতৰত সম্পন্ন হ'ব। এই ১৩ পদৰ সৈতে " ৬ষ্ঠ "ৰ বিষয়বস্তুত প্ৰৱেশ trumpet " যুদ্ধৰ উভতি অহা আৰু " হত্যা কৰিবলৈ " অনুমোদন নিশ্চিত কৰিব। এই নতুন বিষয়বস্তু " 5th trumpet " previous. ব্যৱহৃত চিহ্নসমূহ একে। গতিকে কথাবোৰ এইদৰে ব্যাখ্যা কৰা হৈছে: " 5th trompet "এ ইউৰোপ আৰু আমেৰিকাৰ কিছুমান ৰাজ্যত মৃত্যুদণ্ড নিষিদ্ধ কৰালৈকে গৈছে ধৰ্ম বহুত কম শান্তিপূৰ্ণ, ইছলাম যিয়ে দুটা ভৰিৰে খোজ কাঢ়ে: কাম কৰা সন্ত্ৰাসবাদী আৰু তেওঁলোকৰ হত্যাকাৰী কাৰ্য্যক হাত চাপৰি বজোৱা আন অনুগামীসকলৰ বাবে সেয়েহে স্থায়ী শান্তিৰ সম্ভাৱনা অসম্ভৱ কৰি তোলে, আৰু সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে সভ্যতা আৰু ধৰ্মৰ সংঘৰ্ষৰ বাবে তেওঁৰ অনুমোদন " শব্দ " কৰি বাকীসকলৰ ওপৰত যথেষ্ট মাৰাত্মক প্ৰভাৱ পেলাবলৈ যথেষ্ট হ'ব পৃথিৱীত প্ৰতিটো জনগোষ্ঠীৰ পৰম্পৰাগত শত্ৰুও থাকিব, সমগ্ৰ গ্ৰহটোৰ বিষয়ে চয়তান আৰু তেওঁৰ দানৱে প্ৰস্তুত কৰা বিভাজন।
কিন্তু ইয়াত ভৱিষ্যদ্বাণীটোৱে এটা বিশেষ ভূখণ্ডক লক্ষ্য কৰি লৈছে, কাফিৰ খ্ৰীষ্টান পশ্চিমক।
শেষ শাস্তি, খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ আগতে হোৱা " শেষৰ সাতটা মহামাৰীৰ " আগত, " ৬ষ্ঠ" ৰ নামত আহে ইতিমধ্যে, বিষয়বস্তুৰ সবিশেষলৈ যোৱাৰ আগতে আমি জানো যে এই বিষয়বস্তু সঁচাকৈয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১৩ পদত নেপোলিয়ন সাম্ৰাজ্যৰ “ ঈগল ” দ্বাৰা ঘোষণা কৰা “ মহান দুখ ” ৰ দ্বিতীয়টো ৮ পদৰ “ ৪ ৰ্থ শিঙা ” ৰ বিষয়বস্তুও trumpet ." আমি আৱিষ্কাৰ কৰিম এই সম্পৰ্কবোৰ কি।
যেতিয়া " ৬ষ্ঠ trumpet " ধ্বনি, ধূপ বেদীৰ আগত মধ্যস্থতাকাৰী খ্ৰীষ্টৰ মাতে এটা আদেশ প্ৰকাশ কৰে। (পাৰ্থিৱ তম্বুৰ প্ৰতিমূৰ্তি অনুসৰি যিয়ে নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰাৰ্থনাৰ বাবে মধ্যস্থতাকাৰী হিচাপে তেওঁৰ ভৱিষ্যতৰ স্বৰ্গীয় ভূমিকাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল)।
পশ্চিম ইউৰোপ যীচু খ্ৰীষ্টৰ ক্ৰোধৰ লক্ষ্য
১৪ পদ: “ আৰু শিঙা বজোৱা ষষ্ঠ স্বৰ্গদূতক ক’লে, “মহা ইউফ্ৰেটিচ নদীত বান্ধ খাই থকা চাৰিজন স্বৰ্গদূতক ঢিলা কৰা। ”
যীচু খ্ৰীষ্টই এইদৰে ঘোষণা কৰিছে: “ চাৰিজন স্বৰ্গদূতক মুকলি কৰি দিয়া ': ইউফ্ৰেটিছ নামেৰে প্ৰতীকিত ইউৰোপক কেন্দ্ৰ কৰি সাৰ্বজনীন আসুৰিক শক্তিসমূহক মুকলি কৰি দিয়ে; পশ্চিম ইউৰোপ আৰু ইয়াৰ আমেৰিকান আৰু অষ্ট্ৰেলিয়ান সম্প্ৰসাৰণসমূহ য'ত ইয়াক ১৮৪৪ চনৰ পৰা ৰখা হৈছে, প্ৰকাশিত বাক্য ৭:২ অনুসৰি; এই চাৰিজন স্বৰ্গদূত যাক পৃথিৱী আৰু সাগৰৰ ক্ষতি কৰিবলৈ দিয়া হৈছে ইউফ্ৰেটিছ" হৈছে দানিয়েলৰ প্ৰাচীন বেবিলনক জলসিঞ্চন কৰা নদী। প্ৰকাশিত বাক্য ১৭ পদত " মহান বেবিলন " বহা " বহু পানীত " বহি আছে " বুলি কোৱা বেশ্যা , "জনগোষ্ঠী, জাতি আৰু ভাষাৰ " প্ৰতীক যিসকলে তেওঁক বিশ্বাসঘাতকতা কৰে আৰু তেওঁৰ যন্ত্ৰণাদায়ক ক্ৰুচত তেওঁ সহ্য কৰা দুখ-কষ্টৰ ইমান কম কাম কৰে, যিটো পূৰ্বৰ পদটোৱে মাত্ৰ মনত পেলাইছে, পুৰণি নিয়মৰ প্ৰতীকী আচাৰ-ব্যৱহাৰত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা " বেদী " শব্দটো উদ্ধৃত কৰি।
ইউৰোপক লক্ষ্য কৰি স্পিৰিটে নিজৰ প্ৰতিশোধৰ পথ দুখন দেশৰ বিৰুদ্ধে নিৰ্দেশিত কৰে যিয়ে নিজৰ অপৰাধবোধক ইয়াৰ প্ৰতি কেন্দ্ৰীভূত কৰে। এইবোৰ হৈছে কেথলিক বিশ্বাস, মাতৃ গীৰ্জা আৰু ডাঙৰ কন্যা, যিদৰে ই ফ্ৰান্স বুলি কয়, যিয়ে শতিকাজুৰি ইয়াক ইমান সমৰ্থন কৰি আহিছে, ইয়াৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই, ফ্ৰেংকসকলৰ প্ৰথম ৰজা ক্লভিছৰ সৈতে।
প্ৰথম লিংকটো “ ৪ৰ্থ trumpet " দেখা যায়, ই ফ্ৰান্স, এটা বিপ্লৱী জনগোষ্ঠী যিয়ে পৃথিৱীৰ সকলো খ্ৰীষ্টান জাতিৰ মাজত নিজৰ অবিশ্বাসৰ বীজ সিঁচিছিল, নিজৰ দাৰ্শনিক, নাস্তিক মুক্ত চিন্তাবিদসকলৰ লেখা বিয়পাই। কিন্তু ই পোপৰ ৰোম, যাক ফৰাচী বিপ্লৱে ধ্বংস আৰু মৌন কৰি ৰাখিব লাগিছিল লেবীয়া পুস্তক ২৬ পদত চতুৰ্থজনক এটা ঐশ্বৰিক " তৰোৱাল " ৰ ভূমিকা দিয়া হৈছে যিয়ে " তেওঁৰ নিয়মৰ প্ৰতিশোধ লয় " এইবাৰ, " ৬ষ্ঠ trumpet ,” যীচুৱে নিজেই নিজৰ মিত্ৰতাৰ প্ৰতিশোধ ল'ব দুটা দোষী জনগোষ্ঠী আৰু তেওঁলোকৰ ইউৰোপীয় মিত্ৰক আঘাত কৰি।কাৰণ প্ৰকাশিত বাক্য ১১ অনুসৰি ফৰাচী নাস্তিকতাই “ আনন্দিত ” হৈছিল আৰু চাৰিওফালৰ লোকসকলক “ আনন্দত ” ডুবাই পেলাইছিল: “ তেওঁলোকে ইজনে সিজনক উপহাৰ পঠাব, ” আমি প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১০ পদত পঢ়িবলৈ পাওঁ বোমা ;
বিশ্বব্যাপী পাৰমাণৱিক যুদ্ধ
১৫ পদ: “ আৰু মানুহবোৰৰ এক তৃতীয়াংশ বধ কৰিবলৈ এঘণ্টা, এদিন, এমাহ আৰু এবছৰৰ বাবে সাজু হৈ থকা চাৰিজন স্বৰ্গদূতক মুকলি কৰি দিয়া হ’ল। ”
প্ৰকাশিত বাক্য ৭:২ অনুসৰি " পৃথিৱী আৰু সাগৰৰ ক্ষতি " কৰিবলৈ প্ৰস্তুত , " চাৰিজন স্বৰ্গদূতক মানৱজাতিৰ এক তৃতীয়াংশক হত্যা কৰিবলৈ মুকলি কৰি দিয়া হৈছে " আৰু এই বিতংভাৱে ইংগিত দিয়াৰ দৰে এই কাৰ্য্য দীৰ্ঘ সময়ৰ বাবে পৰিকল্পিত আৰু আশা কৰা হৈছে: " যিসকল ঘণ্টা, দিন, মাহ আৰু বছৰৰ বাবে সাজু আছিল ।" এতিয়া কেতিয়াৰ পৰা এই শাস্তি প্রয়োজনীয় হৈ পৰিছে? ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনে জাপি দিয়া সূৰ্য্যৰ দিনটো গ্ৰহণ কৰা তাৰিখটো পূৰণ হৈছিল । প্ৰকাশিত বাক্য ১৭ অনুসৰি, যাৰ বিষয়বস্তু হৈছে " বেশ্যাৰ বিচাৰ। " মহান বেবিলন ”, ১৭ সংখ্যাটোৱে ঐশ্বৰিক বিচাৰৰ প্ৰতীক শিঙা ” প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৩ পদৰ।
মানৱ জাতিৰ এক তৃতীয়াংশ " ৰ উল্লেখটো মন কৰক যিয়ে আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে যিমানেই ভয়ংকৰ নহওক কিয়, এই তৃতীয় ধ্বংসাত্মক বিশ্ব সংঘাতে সতৰ্কবাণীৰ আংশিক চৰিত্ৰ ( এক তৃতীয়াংশ ) বজাই ৰাখিছে; সেয়েহে ই ধৰ্মান্তৰকৰণ আনিবলৈ আৰু নিৰ্বাচিতসকলক যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা পৰিচালিত এডভেন্টিষ্ট কামৰ প্ৰতি সম্পূৰ্ণৰূপে প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ হ'বলৈ নেতৃত্ব দিয়াৰ বাবে উপযোগী। এই ধ্বংস আহে মানৱতাক শাস্তি আৰু অনুতাপ কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ যি ধৰ্মীয় শান্তিৰ "১৫০ বাস্তৱ বছৰ"ৰ পৰা উপকৃত হৈছে, " পঞ্চম শিঙা " ৰ " পাঁচ মাহ " দ্বাৰা ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে।
এই শাস্তিৰ অৰ্থ সম্পূৰ্ণৰূপে বুজিবলৈ হ’লে, ১৯১৪ চনৰ পিছত তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধ, আমি ইয়াৰ সমান্তৰালতা আঁকি ইহুদীসকলক তৃতীয়বাৰৰ বাবে বেবিলনলৈ বিতাড়নৰ সৈতে তুলনা কৰিব লাগিব। এই শেষ যুদ্ধৰ দৰে হস্তক্ষেপত খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৫৮৬ চনত ৰজা নবূখদনেচৰে ইস্ৰায়েল জাতিৰ শেষ অৱশিষ্ট যিহূদা ৰাজ্যক ধ্বংস কৰিলে; যিৰূচালেম আৰু ইয়াৰ পবিত্ৰ মন্দিৰ ধ্বংসাৱশেষ হৈ পৰিল। তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধই এৰি থৈ যোৱা ধ্বংসাৱশেষে প্ৰমাণ দিব যে খ্ৰীষ্টান মিত্ৰতাই হিব্ৰু জনগোষ্ঠীৰ ইহুদী মিত্ৰজোঁটৰ দৰেই ধৰ্মত্যাগ কৰিছে ৷ এইদৰে এই প্ৰদৰ্শনৰ পিছত অবিশ্বাসী বা ধৰ্মীয় জীৱিতসকলে বিশ্বাসৰ শেষ সাৰ্বজনীন পৰীক্ষাৰ সন্মুখীন হ’ব যিয়ে সকলো একশ্বৰবাদী ধৰ্মৰ বিশ্বাসীসকলক পৰিত্ৰাণৰ চূড়ান্ত সুযোগ দিয়ে; কিন্তু সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে মাত্ৰ এটা সত্য শিকাইছে যিটো যীচু খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰ শনিবাৰৰ বিষয়ে, একমাত্ৰ সত্য সপ্তম দিন।
এই সাৰ্বজনীন যুদ্ধৰ বাবে ঘোষণা কৰা হত্যাকাণ্ডই " দ্বিতীয় দুখ "ৰ আন এটা দিশ গঠন কৰে যিয়ে ইয়াক " চতুৰ্থ শিঙা " ৰ ফৰাচী বিপ্লৱী নাস্তিকতাৰ সৈতে সংযোগ কৰে । ফ্ৰান্স আৰু বিশেষকৈ ইয়াৰ ৰাজধানী পেৰিছ সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰৰ ক্ৰছহেয়াৰত আছে। প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৮ পদত তেওঁ ইয়াৰ বাবে " চদোম আৰু মিচৰ " নাম দিছে, ঈশ্বৰে অবিস্মৰণীয়ভাৱে আদৰ্শ হিচাপে ধ্বংস কৰা প্ৰাচীন শত্ৰুৰ নাম, এজনক স্বৰ্গৰ পৰা অহা জুইৰ দ্বাৰা, আনজনক তেওঁৰ অন্ধকাৰ শক্তিৰ দ্বাৰা। ইয়াৰ দ্বাৰা আমি বুজিব পাৰো যে তেওঁ ইয়াৰ বিৰুদ্ধে একে ভয়ংকৰ আৰু নিৰ্দিষ্ট ধৰণে কাম কৰিব। প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ অন্তৰ্ধানত ইয়াৰ বিশাল দায়িত্বৰ প্ৰতি আমি সচেতন হ’ব লাগিব। ধৰ্মৰ প্ৰতি ঘৃণা লোৱাৰ পিছত গণৰাজ্যবাদী শাসন ব্যৱস্থা প্ৰথম নেপোলিয়নৰ নিৰ্ভীক হাতত পৰিল যাৰ বাবে ধৰ্ম আছিল তেওঁৰ ব্যক্তিগত গৌৰৱৰ বাবে কেৱল এক উপযোগী ফয়েল। তেওঁৰ গৌৰৱ আৰু সুবিধাবাদৰ বাবেই কেথলিক বিশ্বাসে ঐশ্বৰিক সত্যৰ নীতিৰ ধ্বংসকাৰী কনকৰ্ডেট স্থাপনৰ জৰিয়তে নিজৰ অস্তিত্বৰ ঋণী।
এটা জনগাঁথনিগত নিখুঁততা: দুশ নিযুত যুঁজাৰু
১৬ পদ: “ অশ্বাৰোহীৰ সৈন্যৰ সংখ্যা দুই অসংখ্য আছিল, মই তেওঁলোকৰ সংখ্যা শুনিলোঁ। ”
১৬ পদত আমাক সংঘাতত অংশগ্ৰহণ কৰা যুঁজাৰুৰ সংখ্যাৰ ওপৰত এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ স্পষ্টীকৰণ দিয়া হৈছে: " দুই অসংখ্য অসংখ্য " বা দুশ নিযুত সৈনিক। ২০২১ চনলৈকে যেতিয়া মই এই নথিখন লিখিছিলো তেতিয়ালৈকে কোনো যুদ্ধই ইয়াৰ সংঘৰ্ষত এই সংখ্যা পোৱা নাছিল। কিন্তু আজি বিশ্বজুৰি সাড়ে সাত বিলিয়ন মানুহৰ জনসংখ্যাৰ সৈতে এই ভৱিষ্যদ্বাণী পূৰ্ণ হ’ব পাৰে। এই পদটোৱে প্ৰদান কৰা নিখুঁততাই এই সংঘাতক অতীতৰ কাৰ্য্যৰ বাবে জগৰীয়া কৰা সকলো ব্যাখ্যাক নিন্দা কৰে ।
এক মতাদৰ্শগত যুদ্ধ
১৭ পদ: “ আৰু মই দৰ্শনত ঘোঁৰাবোৰ আৰু সেইবোৰত বহি থকাসকলক দেখিলোঁ, তেওঁলোকৰ বুকুত জুই, জেচিন্থ আৰু গন্ধক আছিল।ঘোঁৰাবোৰৰ মূৰবোৰ সিংহৰ মূৰৰ দৰে আছিল আৰু সিহঁতৰ মুখৰ পৰা জুই, ধোঁৱা আৰু গন্ধক ওলাইছিল ।
এই ১৭ পদত, ঐশ্বৰিক বিচাৰৰ আকৃতি, আমি "৫ম শিঙা " ৰ প্ৰতীক বিচাৰি পাওঁ : গোট ( ঘোঁৰা ) আৰু তেওঁলোকক আজ্ঞা দিয়া ( আৰোহী )। তেওঁলোকৰ একমাত্ৰ ন্যায় ( ব্ৰেষ্টপ্লেট ) জুইত জ্বলোৱাৰ ক্ৰিয়া, আৰু কি জুই! পৃথিৱীৰ মাটিৰ তলৰ মেগমাৰ জুইৰ সৈতে তুলনাযোগ্য পাৰমাণৱিক জুই। আত্মাই তেওঁলোকৰ ওপৰত হাইচিন্থৰ বৈশিষ্ট্যসমূহ আৰোপ কৰে যিটো পদটোৰ শেষত ধোঁৱা দিয়াৰ অভিব্যক্তিটোৰ পুনৰাবৃত্তিত মিল খায় । এইটো ইতিমধ্যে পূৰ্বৰ বিষয়বস্তুত সন্তসকলৰ প্ৰাৰ্থনাৰ প্ৰতীক, ইয়াৰ সুগন্ধিৰ চৰিত্ৰটোৱেই আমি মনত ৰাখিব লাগিব, আৰু তাত, আমি ইয়াৰ উল্লেখৰ অৰ্থ বুজি পাওঁ। এই উদ্ভিদ বিষাক্ত, ছালত বিৰক্তিকৰ আৰু ইয়াৰ গোন্ধে মূৰৰ বিষ দিয়ে। এই মাপকাঠীৰ গোটটোৱে নিয়োজিত যুঁজাৰুসকলৰ প্ৰাৰ্থনাৰ সংজ্ঞা দিয়ে। এই প্ৰাৰ্থনাবোৰৰ কোনোটোৱেই সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে গ্ৰহণ নকৰে; তেওঁলোকে তেওঁক বমি কৰি তোলে আৰু তেওঁৰ মাজত গভীৰ বিতৃষ্ণা জগাই তোলে। এইটো বুজিব লাগিব যে এই মূলতঃ ধৰ্মীয় আৰু মতাদৰ্শগত সংঘাতত কেৱল সেইবোৰ ধৰ্মহে জড়িত হৈ আছে যিবোৰ ইয়াৰ পৰা সম্পূৰ্ণৰূপে বিচ্ছিন্ন, কিন্তু তথাপিও মূলতঃ একেশ্বৰবাদী: ইহুদী, কেথলিক, প্ৰটেষ্টেণ্ট, অৰ্থডক্স, ইছলাম। যিচয়া ৯:১৪ পদৰ পৰা এটা নতুন মূল প্ৰতীক ইয়াত উল্লেখ কৰা হৈছে: " মূৰব্বী হৈছে দণ্ডাধীশ বা প্ৰাচীন ।" গতিকে, যুঁজি থকা গোটবোৰৰ মূৰত আজি গণৰাজ্যসমূহত "ৰাষ্ট্ৰপতি" বুলি কোৱা দণ্ডাধীশসকল। আৰু এই ৰাষ্ট্ৰপতিসকল " সিংহ " ৰ শক্তিৰে সমৃদ্ধ , জীৱ-জন্তুৰ ৰজা আৰু জংঘলৰ ৰজা। শক্তিৰ অৰ্থ তেওঁক বিচাৰকৰ্ত্তাবিলাক ১৪:১৮ পদত দিয়া হৈছে। তেওঁৰ বাৰ্তাত আত্মাই ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে যে অতি শক্তিশালী, স্বৈৰাচাৰী আৰু ধৰ্মীয়ভাৱে প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ ৰাষ্ট্ৰৰ মুৰব্বীসকলে দূৰৈৰ পৰা পৰিচালিত যুদ্ধৰ দৰে সংঘৰ্ষৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে, যিহেতু ই তেওঁলোকৰ " মুখৰ পৰা "। যে তেওঁলোকৰ প্ৰাৰ্থনাবোৰ ওলাই আহে, যাৰ প্ৰতীক হৈছে " ধোঁৱা "। তেওঁলোকৰ একেখিনি " মুখৰ পৰা" " জুই " ৰ দ্বাৰা ধ্বংস কৰাৰ আদেশ , " ধোঁৱা " ৰ দ্বাৰা প্ৰাৰ্থনা আৰু " চালফাৰ " ৰ প্ৰতীকিত পাৰমাণৱিক বোমা ব্যৱহাৰৰ নিৰ্দেশ দি জনসমাগমৰ বিনাশৰ আদেশ ওলায়। স্পষ্টভাৱে আত্মাই এই পাৰমাণৱিক শক্তিৰ গুৰুত্বৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিব বিচাৰে যিটো এজন মানুহৰ হাতত আছে। পৃথিৱীৰ ইতিহাসত কেতিয়াও এনে ধ্বংসাত্মক শক্তি এজন ব্যক্তিৰ সিদ্ধান্তৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল হোৱা নাই। এইটো সঁচাকৈয়ে উল্লেখযোগ্য আৰু গুৰুত্ব দিয়াৰ যোগ্য। কিন্তু এই ধৰণৰ ৰাজনৈতিক সংগঠনত বাস কৰা আমাৰ বাবে এই বিশালতাই আমাক আৰু স্তম্ভিত কৰাও নহয়। আমি সকলোৱে এক প্ৰকাৰৰ সামূহিক উন্মাদনাৰ বলি।
১৮ পদ: “ এই তিনিটা মহামাৰীৰ দ্বাৰাই মানুহৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা জুই, ধোঁৱা আৰু গন্ধকৰ দ্বাৰা এক তৃতীয়াংশ লোকৰ মৃত্যু হ’ল। ”
১৮ নং পদটোৱে পূৰ্বৰ পদটোৰ পৰা এই তথ্যৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে, নিৰ্দিষ্ট কৰি দিছে যে " জুই , ধোঁৱা আৰু চালফাৰ " ঈশ্বৰৰ আকাংক্ষিত মহামাৰী গঠন কৰে; যিটো পদটোৱে প্ৰতিশোধ লোৱা খ্ৰীষ্টৰ ওপৰত মানুহৰ এক তৃতীয়াংশক হত্যা কৰাৰ আদেশ দি নিশ্চিত কৰিছিল।
জাতিসমূহৰ নেতাসকলৰ পাৰমাণৱিক শক্তি
১৯ পদ: “ কিয়নো ঘোঁৰাবোৰৰ শক্তি সিহঁতৰ মুখ আৰু ঠেঙত আছিল, আৰু সিহঁতৰ ঠেংবোৰ সাপৰ দৰে আছিল, আৰু মূৰ আছিল, আৰু সিহঁতে আঘাত কৰিছিল। ”
১৯ পদত সংঘাতৰ ধৰ্মীয় মতাদৰ্শগত চৰিত্ৰ নিশ্চিত কৰা হৈছে যে: কিয়নো যুঁজাৰু গোটবোৰৰ ( ঘোঁৰাবোৰৰ ) শক্তি তেওঁলোকৰ বাক্যত (তেওঁলোকৰ মুখত ) আৰু তেওঁলোকৰ মিছা ভাববাদী ( ঠেং )ত আছিল যিসকল ৰূপত প্ৰলোভনকাৰী ( সাপ ) আছিল যিয়ে ৰাষ্ট্ৰৰ মুৰব্বীক প্ৰভাৱিত কৰিছিল, দণ্ডাধীশসকলে ( মূৰ ) যাৰ দ্বাৰা তেওঁলোকে (যুঁজাৰু লোকসকলে) ক্ষতি কৰিছিল। এইদৰে সংজ্ঞায়িত নীতিটো আজি শেষৰ সময়ত প্ৰচলিত জনগোষ্ঠীসমূহৰ সংগঠনৰ সৈতে হুবহু মিল খায়।
এই তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধ যি আহে " শিঙা " বা সতৰ্কবাণীমূলক শাস্তিৰ বিষয়বস্তু বন্ধ কৰাটো ইমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ যে ঈশ্বৰে প্ৰথমে পুৰণি নিয়মৰ ইহুদীসকলক ঘোষণা কৰিছিল, ক্ৰমাগতভাৱে দান। ১১:৪০-৪৫ আৰু যিহিষ্কেল ৩৮ আৰু ৩৯, আৰু তাৰ পিছত নতুন নিয়মৰ খ্ৰীষ্টানসকলক, প্ৰকাশিত বাক্যৰ এই পুস্তকত " ষষ্ঠ শিঙা " হিচাপে, অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ অন্ত পৰাৰ আগতে শেষ ঐশ্বৰিক সতৰ্কবাণী হিচাপে। সেয়েহে ইয়াত এই সমৃদ্ধ পৰিপূৰক শিক্ষাবোৰ বিচাৰি উলিয়াওঁ আহক।
দানিয়েল ১১:৪০-৪৫
শেষৰ সময় " এই অভিব্যক্তিটোৱে আমাক জাতিসমূহৰ এই শেষ সংঘাত অধ্যয়ন কৰিবলৈ লৈ যায়, যিটো দানৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত প্ৰকাশ আৰু বিকশিত হৈছে। ১১:৪০ৰ পৰা ৪৫লৈ আমি ইয়াৰ সংগঠনৰ মূল পৰ্যায়সমূহ আৱিষ্কাৰ কৰোঁ। মূলতঃ পশ্চিম ইউৰোপৰ ভূখণ্ডত বহুলাংশে প্ৰতিষ্ঠিত " দক্ষিণৰ ৰজা " নামৰ আক্ৰমণাত্মক ইছলামে ইউৰোপীয় জনসাধাৰণৰ সৈতে সংঘৰ্ষত লিপ্ত হয়, যাৰ বিপুল সংখ্যক কেথলিক; ৰোমান পোপৰ কেথলিক বিশ্বাসটোৱেই হৈছে ভৱিষ্যদ্বাণীই দানৰ পৰা লক্ষ্য কৰি লোৱা বিষয়। ১১:৩৬। তেতিয়ালৈকে লক্ষ্য কৰি লোৱা ৰোমান পোপৰ নেতাক " তেওঁক " শব্দটোৰ অধীনত উপস্থাপন কৰা হৈছে; " ৰজা " উপাধিৰ অধীনত তেওঁক " দক্ষিণৰ ৰজা " ইছলামে আক্ৰমণ কৰে , যিয়ে " তেওঁৰ সৈতে সংঘৰ্ষ কৰিব " । " সংঘৰ্ষ " ক্ৰিয়াৰ বাছনি নিখুঁত আৰু বিবেচনাপূৰ্ণ, কাৰণ একেটা ভূখণ্ডতে থকাসকলেহে ইজনে সিজনৰ লগত " সংঘৰ্ষ " কৰে। তেতিয়াই, আগবঢ়োৱা সুযোগৰ সুবিধা লৈ, পৰিস্থিতিয়ে পশ্চিম ইউৰোপক সম্পূৰ্ণ অশৃংখল আৰু আতংকত পেলাই দিয়াৰ পিছত, " উত্তৰৰ ৰজা " (বা উত্তৰৰ) " " অসুবিধাত এই চিকাৰটোৰ ওপৰত ধুমুহাৰ দৰে ঘূৰি " ঘূৰি আহিব, ইয়াক জব্দ কৰি দখল কৰিবলৈ। তেওঁ " বহু জাহাজ ," " ৰথ ," আৰু যোদ্ধা বিমান ব্যৱহাৰ কৰিছিল যিসকল " অশ্বাৰোহী " তকৈ বেছি নাছিল আৰু উত্তৰত বাস কৰিছিল, আৰু পশ্চিম ইউৰোপৰ উত্তৰত নহয়, কিন্তু ইউৰো-এছিয়া মহাদেশৰ উত্তৰত বাস কৰিছিল। আৰু অধিক নিখুঁতভাৱে ইস্ৰায়েলৰ উত্তৰ অংশত, যিটো ৪১ পদত ইয়াক " দেশৰ ভিতৰত আটাইতকৈ ধুনীয়া " বুলি কোৱাৰ দ্বাৰা পৰামৰ্শ দিয়া হৈছে। প্ৰশ্ন কৰা ৰাছিয়া আছিল " অশ্বাৰোহী " (কছাক) ৰ জনগোষ্ঠী , ইজৰাইলৰ ঐতিহাসিক শত্ৰুসকলক ঘোঁৰাৰ প্ৰজনন আৰু যোগানকাৰী। এইবাৰ এই সকলোবোৰ তথ্যৰ ভিত্তিত এই " উত্তৰৰ ৰজা "ক শক্তিশালী অৰ্থডক্স ৰাছিয়াৰ সৈতে চিনাক্ত কৰাটো সহজ হৈ পৰে, যিটো ১০৫৪ চনৰ চৰকাৰী খ্ৰীষ্টান ধৰ্মীয় বিভাজনৰ পিছৰে পৰা পশ্চিমীয়া পোপৰ ৰোমানবাদৰ পূবৰ ধৰ্মীয় বিৰোধী।
আমি মাত্ৰ তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ কিছুমান যুদ্ধংদেহী অভিনেতাৰ সৈতে পুনৰ মিলিত হৈছো। কিন্তু ইউৰোপৰ শক্তিশালী মিত্ৰ আছে যিয়ে এটা ভাইৰাছ, ক’ভিড-১৯ কৰ’না ভাইৰাছৰ আগমনৰ পিছৰে পৰা বিপৰ্যয়জনক হৈ পৰা অৰ্থনৈতিক প্ৰতিযোগিতাৰ বাবে ইয়াক কিছু পৰিমাণে অৱহেলা কৰিছে। ব্লেড ড্ৰাই, অৰ্থনীতিসমূহে নিজৰ অস্তিত্বৰ বাবে যুঁজি আছে, প্ৰতিটো জাতি ক্ৰমান্বয়ে নিজৰ মাজলৈ আঁতৰি আহিছে। কিন্তু যেতিয়া ইউৰোপত সংঘাত আৰম্ভ হ’ব, তেতিয়া আমেৰিকাৰ মিত্ৰশক্তিয়ে কাৰ্য্য কৰিবলৈ নিজৰ সময় অপেক্ষা কৰিব।
ইউৰোপত ৰাছিয়াৰ সৈন্যই বিৰোধিতাৰ সন্মুখীন হোৱা নাই। ইটোৰ পিছত সিটো উত্তৰ ইউৰোপীয় জনগোষ্ঠীসমূহ দখল কৰা হৈছে। কেৱল ফ্ৰান্সে সামৰিক প্ৰতিৰোধ কমেইহে আগবঢ়ায় আৰু ৰাছিয়াৰ সেনাবাহিনীক দেশখনৰ উত্তৰ অংশত ৰখাই ৰখা হৈছে। ইতিমধ্যে এই অঞ্চলত বৃহৎ সংখ্যক ইছলাম প্ৰতিষ্ঠা হোৱা ইছলামৰ সৈতে দক্ষিণ অংশত গুৰুতৰ সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈছে। এক প্ৰকাৰৰ উমৈহতীয়া স্বাৰ্থৰ চুক্তিয়ে মুছলমান যোদ্ধা আৰু ৰাছিয়ানক সংযোগ কৰিছে। দুয়োজনেই লুণ্ঠনৰ বাবে আগ্ৰহী আৰু ফ্ৰান্স অৰ্থনৈতিকভাৱে ধ্বংস হ’লেও এখন ধনী দেশ। পৰম্পৰাগত ঐতিহ্যৰ দ্বাৰা আৰবসকল লুটপাতকাৰী।
ইজৰাইলৰ ফালৰ পৰা পৰিস্থিতি বিপৰ্যয়জনক; দেশ দখল কৰা হৈছে। চাৰিওফালৰ আৰব মুছলমান জনগোষ্ঠীসমূহ ৰক্ষা কৰা হৈছে: ইদোম, মোৱাব, অম্মোনৰ সন্তান: বৰ্তমানৰ জৰ্ডান।
১৯৭৯ চনত ইজিপ্তই ইজৰাইলৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰিবলৈ আৰব শিবিৰ এৰি যোৱাৰ তাৰিখৰ আগতে যিটো কাম সম্পন্ন কৰিব নোৱাৰিলেহেঁতেন, সেই সময়ত আমেৰিকাৰ শক্তিশালী সমৰ্থনত কৰা বাছনিটোৱে ইয়াৰ বিৰুদ্ধে ঘূৰি আহিল; ইয়াক ৰাছিয়ানসকলে দখল কৰিছিল। আৰু " ই পলায়ন নকৰে " বুলি নিৰ্দিষ্ট কৰি আত্মাই ১৯৭৯ চনত কৰা বাছনিৰ সুবিধাবাদী প্ৰকৃতি উন্মোচন কৰে। সেই সময়ৰ আটাইতকৈ শক্তিশালীসকলৰ পক্ষ লৈ ই বিশ্বাস কৰিছিল যে ইয়াক ধৰি ৰখা দুৰ্ভাগ্যৰ পৰা ই সাৰি যাব পাৰে। আৰু দুৰ্ভাগ্যটো বৰ ডাঙৰ আছিল, ইয়াৰ ধন-সম্পত্তি দখলদাৰী ৰাছিয়ানসকলে কাঢ়ি লৈ গৈছিল। আৰু যেন সেয়াই যথেষ্ট নহয়, লিবিয়ান আৰু ইথিওপিয়ানসকলেও ৰাছিয়ানসকলৰ পিছে পিছে লুটপাত কৰিলে।
বিশ্ব সংঘাতৰ পাৰমাণৱিক পৰ্যায়
৪৪ পদটোৱে পৰিস্থিতিৰ এক বৃহৎ পৰিৱৰ্তন চিহ্নিত কৰিছে। পশ্চিম ইউৰোপ, ইজৰাইল আৰু ইজিপ্ত দখল কৰি থকাৰ সময়তে ৰাছিয়াৰ সৈন্যই নিজৰ ৰাছিয়াৰ ভূখণ্ড সম্পৰ্কীয় " বাতৰি "ত ভয় খাইছে। আত্মাই পশ্চিম ইউৰোপ দখলৰ উল্লেখত " পূব "ৰ উল্লেখ কৰিছে, কিন্তু ইজৰাইল দখলৰ উল্লেখত " উত্তৰ "ও উল্লেখ কৰিছে; ৰাছিয়া প্ৰথমটোৰ " পূব " আৰু পিছৰটোৰ " উত্তৰ " ত। খবৰটো ইমানেই গুৰুতৰ যে ই এক হত্যাকাৰী উন্মাদনাৰ সূচনা কৰে। ইয়াতেই আমেৰিকাই যুদ্ধত প্ৰৱেশ কৰে, ৰাছিয়াৰ ভূখণ্ডক পাৰমাণৱিক গুলীৰে ধ্বংস কৰিবলৈ বাছি লয় । তাৰ পিছত সংঘাতৰ পাৰমাণৱিক পৰ্যায়টো জড়িত হৈ পৰে। বহু ঠাইত মাৰাত্মক ভেঁকুৰৰ ডাৱৰ ওপৰলৈ উঠি যায় , ধ্বংস আৰু " নিঃশেষ" কৰিবলৈ এই কাৰ্য্যত " ৬ষ্ঠ ট্ৰুম্পেট " ঘোষণা অনুসৰি " পুৰুষৰ এক তৃতীয়াংশ হত্যা কৰা হয় "। ইজৰাইলৰ " পাহাৰ "লৈ পিছলৈ ঠেলি দিয়া হয়, " উত্তৰৰ ৰজা " ৰাছিয়ান সৈন্যক সামান্যতম সহায় নোপোৱাকৈয়ে ধ্বংস কৰা হয়: " কোনোৱে তেওঁক সহায় কৰিবলৈ অহা নোহোৱাকৈ "।
যিহিষ্কেল ৩৮ আৰু ৩৯
যিহিষ্কেল ৩৮ আৰু ৩৯ পদেও ইতিহাসৰ এই চূড়ান্ত সংঘাতক নিজৰ ধৰণেৰে উদগনি দিছে। আকৰ্ষণীয় সবিশেষ আছে, যেনে এই বিৱৰণে ৰাছিয়াৰ ৰজাক সংঘাতৰ মাজলৈ টানি নিবলৈ " চোলাৰ হাড়ত বাকল লগোৱা " ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্য প্ৰকাশ কৰে। এই প্ৰতিচ্ছবিখনে নিজৰ লোকসকলৰ সৈতে নিজকে সমৃদ্ধ কৰাৰ এক প্ৰলোভনমূলক সুযোগৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰিছে, যাক তেওঁ প্ৰতিহত কৰিব নোৱাৰিব।
এই দীঘলীয়া ভৱিষ্যদ্বাণীত আত্মাই আমাক ৰেফাৰেন্স পইণ্ট হিচাপে নাম দিছে: গগ, মাগগ, ৰোছ (ৰাছিয়ান), মেচেক (মস্কো), টুবাল (ট’বলস্ক)। শেষ দিনৰ প্ৰসংগটোক আক্ৰমণ কৰা জনগোষ্ঠীবোৰৰ বিষয়ে এটা বিতংভাৱে নিশ্চিত কৰা হৈছে: “ তুমি ক’বা, মই অনাবৃত দেশৰ বিৰুদ্ধে উঠি যাম, নিশ্চিন্ত লোকসকলৰ বিৰুদ্ধে আহিম , যিসকলে নিজৰ বাসস্থানত নিৰাপদে বাস কৰে, . সকলোৱে দেৱালবিহীন বাসস্থানত , আৰু তলা বা দুৱাৰ নথকা বাসস্থানত (যিহিষ্কেল ৩৮:১১) ». আধুনিক চহৰবোৰ সঁচাকৈয়ে সম্পূৰ্ণ মুকলি ৷ আৰু বিৰোধী শক্তিবোৰ কৰুণভাৱে অসমান। ইয়াত আত্মাই দানিয়েলৰ " উত্তৰৰ ৰজা " ৰ মুখত এইবাৰ " মই আহিম " ক্ৰিয়াটো ৰাখিছে যিয়ে ক্ৰিয়া আৰু প্ৰতিচ্ছবি অনুসৰি এক বৃহৎ, দ্ৰুত আৰু আকাশী আক্ৰমণাত্মকতাক সূচায় " ধুমুহাৰ দৰে ঘূৰিব " দান। ১১:৪০, যথেষ্ট দূৰৈৰ ঠাইৰ পৰা। যিহিষ্কেলৰ এই ভৱিষ্যদ্বাণীত সংশ্লিষ্ট দেশসমূহৰ বিষয়ে কোনো ৰহস্য নাই; ৰাছিয়া আৰু ইজৰাইলক স্পষ্টকৈ চিনাক্ত কৰা হৈছে। ৰহস্যটো কেৱল দানত আছিল। ১১:৩৬ৰ পৰা ৪৫লৈকে য'ত ই ৰোমান পোপৰ পদ আৰু ইয়াৰ ইউৰোপীয় ভূখণ্ডৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিছিল। আৰু পোপৰ কেথলিক ইউৰোপক আক্ৰমণ কৰা ৰাছিয়াক " উত্তৰৰ ৰজা " নাম দি ঈশ্বৰে যিহিষ্কেলক দিয়া তেওঁৰ প্ৰকাশৰ কথা কৈছে। কাৰণ মই আপোনালোকক সোঁৱৰাই দিছো যে মূলতঃ ইজৰাইলৰ ভৌগোলিক পৰিস্থিতিৰ সৈতে সম্পৰ্কিতভাৱে ৰাছিয়া " উত্তৰ "ত অৱস্থিত। আচলতে ই ৰোমান কেথলিক পোপৰ পশ্চিম ইউৰোপৰ অৱস্থানৰ "পূব " ফালে। এই পোপৰ ইউৰোপত ৰাছিয়ান সৈন্যৰ অৱস্থান নিশ্চিত কৰিবলৈ যে তেওঁলোকে দখল আৰু আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিছে, আত্মাই " পূব "ৰ পৰা বেয়া খবৰৰ আগমনৰ স্থান নিৰ্ধাৰণ কৰে। " মই তেওঁৰ ওপৰত আৰু তেওঁৰ সৈন্যৰ ওপৰত জুই আৰু গন্ধক বৰষুণ কৰিম (যিহিষ্কেল ৩৮:২২)"; " মই মাগগলৈ জুই পঠাম ," আমি যিহিষ্কত পঢ়িবলৈ পাওঁ। ৩৯:৬। গতিকে এইটোৱেই হৈছে সেই বেয়া খবৰৰ কাৰণ যিয়ে দানৰ " উত্তৰৰ ৰজা "ক ক্ষুব্ধ কৰি তুলিছে। ১১:৪৪। দানিয়েলৰ দৰেই ৰাছিয়ান আক্ৰমণকাৰীক ইস্ৰায়েলৰ পৰ্বতত কোণত ৰখা হ'ব আৰু ধ্বংস কৰা হ'ব: " আপুনি ইস্ৰায়েলৰ পৰ্বতত পৰিব, আপুনি আৰু আপোনাৰ সকলো সৈন্য (যিহিষ্কেল ৩৯:৪)। কিন্তু এই কাৰ্য্যৰ আঁৰত আমেৰিকাৰ পৰিচয় এতিয়াও ৰহস্যৰ আৱৰ্তত। যিহিষ্কেল ৩৯:৯ পদত মই এটা অতি আকৰ্ষণীয় বিৱৰণ পাইছো। এই ভয়ংকৰ বিশ্ব সংঘাতত ব্যৱহৃত অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ জ্বলাই " সাত বছৰ " জুই জ্বলোৱাৰ সম্ভাৱনাৰ কথা গ্ৰন্থখনত উল্লেখ কৰা হৈছে । কাঠ এতিয়া আধুনিক অস্ত্ৰৰ কেঁচামাল নহয়, কিন্তু উল্লেখ কৰা " সাত বছৰ " য়ে এই যুদ্ধৰ তীব্ৰতা আৰু অস্ত্ৰৰ পৰিমাণ প্ৰতিফলিত কৰে। ২০২১ চনৰ ৭ মাৰ্চলৈকে খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈ মাত্ৰ ৯ বছৰ বাকী আছে; ঈশ্বৰৰ অভিশাপৰ শেষৰ ৯ বছৰ য’ত শেষৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সংঘাত পূৰণ হ’ব; জীৱন আৰু সম্পত্তিৰ ভয়ংকৰভাৱে ধ্বংসাত্মক যুদ্ধ । ১২ নং পদ অনুসৰি ৰাছিয়াৰ মৃতদেহবোৰ " সাত মাহ " সমাধিস্থ কৰা হ'ব।
ভয়ংকৰ আৰু অদম্য ঐশ্বৰিক ন্যায়
মৃতদেহবোৰ অসংখ্য হ'ব আৰু ঈশ্বৰে যিহিষ্কেল ৯ পদত আমাক উপস্থাপন কৰিছে যে তেওঁ সংগঠিত কৰিবলগীয়া হত্যাকাণ্ডৰ বনৰীয়া কাৰ্য্যৰ এটা ধাৰণা। কাৰণ ২০২১ চনৰ পৰা ২০২৯ চনৰ মাজৰ সময়ছোৱাৰ বাবে আশা কৰা তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধটো হৈছে - ৫৮৬ চনত প্ৰাচীন ইস্ৰায়েলৰ বিৰুদ্ধে নবূখদনেচৰৰ নেতৃত্বত হোৱা তৃতীয় যুদ্ধৰ প্ৰতিৰূপ। ইয়াত যিহিষ্কেল ৯:১ৰ পৰা ১১ পদত যি আদেশ দিছে:
“যিহিষ্.৯:১ তেতিয়া তেওঁ মোৰ কাণত ডাঙৰ মাতেৰে চিঞৰি ক’লে, “হে নগৰখনক শাস্তি দিব লাগে, প্ৰত্যেকেই হাতত নিজৰ ধ্বংসকাৰী যন্ত্ৰ লৈ ওচৰলৈ আহক!”
যিহিষ্ক.৯:২ আৰু চোৱা, উত্তৰ দিশলৈ চাই থকা ওপৰৰ দুৱাৰৰ বাটেৰে ছয়জন মানুহ আহিল, প্ৰত্যেকেই নিজৰ নিজৰ ধ্বংসকাৰী যন্ত্ৰ হাতত লৈ আহিল; পাছত তেওঁলোকে আহি পিতলৰ বেদীৰ কাষত থিয় হ’ল।
যিহিষ্ক.৯:৩ আৰু ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰৰ মহিমা তেওঁ থকা কৰূবৰ পৰা উঠি ঘৰৰ দুৱাৰমুখলৈ গ’ল আৰু তেওঁ লিন কাপোৰ পিন্ধা মানুহজনক মাতিলে, যিজনৰ কাষত চিয়াঁহীৰ খোলা আছিল।
যিহিষ্ক.৯:৪ তেতিয়া যিহোৱাই তেওঁক ক’লে, “নগৰৰ মাজভাগ, যিৰূচালেমৰ মাজভাগেৰে যোৱা আৰু তাৰ মাজত কৰা সকলো ঘৃণনীয় কাৰ্য্যৰ বাবে হুমুনিয়াহ কাঢ়ি থকা আৰু কান্দোন কৰা লোকসকলৰ কপালত চিন ৰাখক।”
যিহিষ্ক.৯:৫ আৰু মোৰ শুনাত তেওঁ আনসকলক ক’লে, “তেওঁৰ পিছে পিছে নগৰলৈ গৈ আঘাত কৰা; তোমালোকৰ চকুৱে ক্ষমা নকৰিবা, আৰু কৰুণা নকৰিবা।”
যিহিষ্ক.৯:৬ বৃদ্ধ, ডেকা, দাসী, শিশু আৰু মহিলাসকলক বধ কৰি ধ্বংস কৰা; কিন্তু যিজনৰ ওপৰত চিন আছে, তেওঁৰ ওচৰলৈ নাযাব; আৰু মোৰ অভয়াৰণ্যৰ পৰা আৰম্ভ কৰক। মন্দিৰৰ আগত থকা বয়োজ্যেষ্ঠসকলৰ পৰা আৰম্ভ হৈছিল।
যিহিষ্ক.৯:৭ তেতিয়া তেওঁ তেওঁলোকক ক’লে, “ঘৰ অশুচি কৰা, আৰু চোতালবোৰ বধ কৰা লোকেৰে ভৰাই দিয়া; আৰু তেওঁলোকে ওলাই গৈ নগৰত আঘাত কৰিলে।
যিহিষ্ক.৯:৮ আৰু মই থকাৰ সময়ত তেওঁলোকে আঘাত কৰাৰ সময়ত মই মোৰ মুখত পৰি চিঞৰিলোঁ, “হে প্ৰভু ঈশ্বৰ, তুমি যিৰূচালেমৰ ওপৰত তোমাৰ ক্ৰোধ ঢালি দিয়াৰ সময়ত ইস্ৰায়েলৰ সকলো অৱশিষ্টক ধ্বংস কৰিবনে?
যিহিষ্ক.৯:৯ তেওঁ মোক ক’লে, ইস্ৰায়েলৰ বংশ আৰু যিহূদাৰ অপৰাধ বৃহৎ আৰু অতিশয়, দেশ তেজেৰে ভৰি আছে আৰু নগৰখন দুষ্টতাৰে ভৰি আছে;
যিহিষ্ক.৯:১০ মোৰো কোনো দয়া নহ’ব, আৰু দয়াও নহ’ম; মই তেওঁলোকৰ কৰ্মৰ প্ৰতিদান তেওঁলোকৰ নিজৰ মূৰত দিম।
Ezek.9:11 আৰু চোৱা, লিনন কাপোৰ পিন্ধা মানুহজনে উত্তৰ দিলে, “তুমি মোক আদেশ দিয়াৰ দৰে মই কৰিলোঁ ।”
ধৰ্মীয় কাৰণত নিহত হোৱা সকলোৱেই বিশ্বাসৰ বাবে শ্বহীদ নহয়। এই শ্ৰেণীত বহুতো ধৰ্মান্ধই নিজৰ প্ৰাণ দিবলৈ সাজু , সম্ভৱতঃ, নিজৰ ধৰ্মৰ বাবে, কিন্তু যিকোনো ৰাজনৈতিক বা অন্য মতাদৰ্শৰ বাবেও। বিশ্বাসৰ বাবে প্ৰকৃত শ্বহীদ, প্ৰথমতে, একান্তভাৱে, যীচু খ্ৰীষ্টত। দ্বিতীয়তে, তেওঁ, অৱশ্যেই, এজন নিৰ্বাচিত ব্যক্তি যাৰ বলিদানত আগবঢ়োৱা জীৱন কেৱল সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰে , যদিহে তেওঁৰ মৃত্যুৰ পূৰ্বে তেওঁৰ সময়ৰ বাবে তেওঁৰ প্ৰকাশিত প্ৰয়োজনীয়তাৰ সৈতে সামঞ্জস্যপূৰ্ণ জীৱন আছে।
গতিকে আহক আমি এতিয়া নিজকে “ ৬ষ্ঠ trumpet " যুদ্ধৰ পিছৰ সময়ৰ নৈতিক প্ৰেক্ষাপটৰ উদগনি।
জীৱিতসকলৰ অনুতাপ
বেছিভাগ মানুহে যি ভাবে আৰু ভয় কৰে তাৰ বিপৰীতে পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰ যিমানেই ধ্বংসাত্মক নহওক কিয়, মানৱতাক মচি পেলাব নোৱাৰে; কাৰণ সংঘাত শেষ হোৱাৰ পিছতো জীৱিত লোক থাকিব। যুদ্ধৰ সন্দৰ্ভত যীচুৱে মথি ২৪:৬ পদত এইদৰে কৈছিল: “ যুদ্ধ আৰু যুদ্ধৰ উৰাবাতৰি শুনিব ; কাৰণ জীৱিতসকলক বিশ্বাসৰ চূড়ান্ত পৰীক্ষাৰ সন্মুখীন হ’ব লাগিব। ১৯৪৫ চনৰ পৰা, পাৰমাণৱিক অস্ত্ৰৰ প্ৰথম ব্যৱহাৰৰ তাৰিখৰ পৰা, ইয়াৰ অধিকাৰী পাৰ্থিৱ শক্তিসমূহে পৰীক্ষাৰ বাবে কৰা দুহাজাৰতকৈও অধিক বিস্ফোৰণ সংঘটিত হৈছে; এইটো সঁচা, ক্ৰমাগতভাৱে, ৭৫ বছৰৰ সময়ৰ ভিতৰত আৰু পৃথিৱীখন অপৰিসীম, যদিও সীমিত, ই মানৱতাই ইয়াৰ ওপৰত কৰা আঘাতবোৰ সহ্য কৰে আৰু সমৰ্থন কৰে। ইয়াৰ বিপৰীতে আগন্তুক পাৰমাণৱিক যুদ্ধত কম সময়ৰ ভিতৰতে অসংখ্য বিস্ফোৰণ হ’ব আৰু তেজস্ক্রিয়তাৰ বিক্ষিপ্ততাই পৃথিৱীত আয়ুস বৃদ্ধি কৰাটো অসম্ভৱ কৰি তুলিব৷ তেওঁৰ উভতি অহাৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰীয় খ্ৰীষ্টই যন্ত্ৰণাদায়ক বিদ্ৰোহী মানৱতাৰ দুখ-কষ্টৰ অন্ত পেলাব।
২০ পদ: “ এই মহামাৰীত বধ নোহোৱা বাকী লোকসকলে এতিয়াও নিজৰ হাতৰ কৰ্মৰ পৰা অনুতাপ কৰা নাছিল, যাতে তেওঁলোকে দেখা বা নুশুনি বা খোজ কাঢ়িব নোৱাৰা অসুৰ আৰু সোণ, ৰূপ, পিতল, শিল আৰু কাঠৰ মূৰ্তিবোৰক পূজা নকৰিব। ”
২০ পদত আত্মাই জীয়াই থকা লোকসকলৰ কঠিন হোৱাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে। " এই মহামাৰীত নিহত নোহোৱা বাকী লোকসকলে নিজৰ হাতৰ কামৰ পৰা অনুতাপ কৰা নাছিল ৷" সাম্ৰাজ্যৰ সময়ত ঘোষণা কৰা " দ্বিতীয় দুখ " সঁচাকৈয়ে এটা ঐশ্বৰিক " মহামাৰী ", কিন্তু ই " শেষৰ সাতটা "ৰ আগত আছে যি প্ৰকাশিত ১৫ পদৰ অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ শেষৰ পিছত দোষী পাপীৰ ওপৰত পৰিব ।
“... তেওঁলোকে ভূত, আৰু সোণ, ৰূপ, ব্ৰঞ্জ, শিল আৰু কাঠৰ মূৰ্তিবোৰক পূজা কৰা বন্ধ কৰা নাছিল, যিবোৰে দেখা নাপায়, নুশুনে আৰু খোজ কাঢ়িব নোৱাৰে .”
এই গণনাত আত্মাই কেথলিক বিশ্বাসৰ কাল্ট প্ৰতিমূৰ্তিসমূহক লক্ষ্য কৰি লৈছে যিবোৰ এই মূৰ্তিপূজাৰী ধৰ্মৰ অনুগামীসকলৰ পূজাৰ বস্তু। এই প্ৰতিমূৰ্তিবোৰে প্ৰথমে "ভাৰ্জিন মেৰী"ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে আৰু তাইৰ পিছফালে বৃহৎ সংখ্যক কম বেছি পৰিমাণে বেনামী সন্তক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, কাৰণ ই সকলোকে নিজৰ প্ৰিয় সন্তক বাছনি কৰাৰ বহু স্বাধীনতা দিয়ে। ২৪ ঘণ্টাই খোলা থাকে ডাঙৰ বজাৰখন। সকলো বগলীৰ বাবে পেড, সকলো শৈলী আৰু আকাৰৰ, অফাৰ কৰা হৈছে। আৰু এই ধৰণৰ অভ্যাসে বিশেষকৈ গলগোথাৰ ক্ৰুচত কষ্ট পোৱাজনক বিৰক্ত কৰে; সেয়েহে তেওঁৰ প্ৰতিশোধ ভয়ংকৰ হ’ব। আৰু ইতিমধ্যে ২০১৯ চনৰ পৰা ২০৩০ চনৰ বাবে নিজৰ শক্তিশালী আৰু গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ বিষয়ে ২০১৮ চনত নিজৰ নিৰ্বাচিতসকলক জনোৱাৰ পিছত তেওঁ পৃথিৱীৰ পাপীসকলক এটা মাৰাত্মক সংক্ৰামক ভাইৰাছৰ দ্বাৰা আঘাত কৰে। এইটো তেওঁৰ আগন্তুক ক্ৰোধৰ ক্ষুদ্ৰ চিন মাথোঁ, কিন্তু ইয়াৰ পক্ষত ইতিমধ্যে ফলপ্ৰসূতা আছে, যিহেতু আমি ইতিমধ্যে তেওঁৰ ওচৰত খ্ৰীষ্টান পশ্চিমৰ ইতিহাসত অভূতপূৰ্ব অৰ্থনৈতিক ধ্বংসৰ ঋণী। আৰু যেতিয়া সেইবোৰ ধ্বংস হয়, তেতিয়া জাতিবোৰে কাজিয়া কৰে, তাৰ পিছত ইজনে সিজনৰ লগত যুঁজ আৰু যুঁজ দিয়ে।
ঈশ্বৰে সম্বোধন কৰা নিন্দাটো আৰু অধিক ন্যায্য কাৰণ যীচু খ্ৰীষ্টৰ আবিৰ্ভাৱৰ অধীনত সত্য ঈশ্বৰ মাংসত আহিছিল, মানুহৰ মাজত আৰু তাত তেওঁলোকৰ এজন হিচাপে তেওঁ “ দেখিছিল, শুনিছিল আৰু চলিছিল ”, খোদিত বা ঢালাই কৰা মূৰ্তিৰ দৰে নহয় যিয়ে এই কাম কৰিব নোৱাৰে।
২১ পদ: “ আৰু তেওঁলোকে নিজৰ হত্যা, যাদু, ব্যভিচাৰ আৰু চুৰিৰ পৰা অনুতাপ কৰা নাছিল। ”
২১ পদৰ সৈতে বিষয়বস্তুৰ সামৰণি পৰে। " তেওঁলোকৰ হত্যাকাণ্ড " উদগনি দি আত্মাই মাৰাত্মক দেওবাৰৰ বিধানক চিত্ৰিত কৰিছে যিয়ে শেষত ঈশ্বৰে পবিত্ৰ কৰা পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্বাসী পৰ্যবেক্ষকসকলৰ মৃত্যুৰ প্ৰয়োজন হ'ব। তেখেতে তেখেতৰ " দেওবাৰ," প্ৰভুৰ এই ভুৱা দিন আৰু প্ৰামাণিক পৌত্তলিক "সূৰ্য্যৰ দিন"ক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰাসকলে সন্মানিত কৰা কেথলিক জনসাধাৰণক লক্ষ্য কৰি লৈছে। " তেওঁলোকৰ ব্যভিচাৰ " স্মৰণ কৰি , আত্মাই প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ ফালে আঙুলিয়াই দিয়ে, যিটো প্ৰকাশিত বাক্য ২:২০ পদৰ মিছা " ভৱিষ্যদ্বাণীকাৰী জেজেবেল "ৰ কেথলিক " ব্যভিচাৰ "ৰ উত্তৰাধিকাৰী। আৰু তেওঁলোকক " তেওঁলোকৰ চুৰি ," বুলি আৰোপ কৰি তেওঁ প্ৰথমে যীচু খ্ৰীষ্টৰ বিৰুদ্ধে কৰা আধ্যাত্মিক চুৰিৰ পৰামৰ্শ দিয়ে, যিজনৰ পৰা, দানৰ মতে। ৮:১১, পোপৰ ৰজাই " চিৰন্তন " পুৰোহিতৰ পদ আৰু তেওঁৰ বৈধ আৰু ন্যায্য উপাধি " গীৰ্জাৰ মুৰব্বী ," ইফিচীয়া. ৫:২৩; কিন্তু, তেওঁৰ " সময় আৰু তেওঁৰ বিধান " ৰ ক্ৰমও, দানৰ মতে। ৭:২৫। এই অতি আধ্যাত্মিক ব্যাখ্যাসমূহে সাধাৰণ আক্ষৰিক প্ৰয়োগক বাদ নিদিয়ে, কিন্তু ঈশ্বৰৰ বিচাৰ আৰু দোষী অপৰাধীৰ বাবে ইয়াৰ পৰিণতিৰ ক্ষেত্ৰত ইয়াৰ বহু ওপৰলৈ গৈছে।
প্ৰকাশিত বাক্য ১০ : সৰু মুকলি কিতাপ
খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহা আৰু বিদ্ৰোহীসকলৰ শাস্তি
সৰু মুকলি কিতাপখন আৰু ইয়াৰ পৰিণতি
চতুৰ্থ এডভেন্টিষ্টৰ অপেক্ষাৰ শেষত খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহা
১ পদ: “ আৰু মই দেখিলোঁ যে মেঘ পিন্ধি স্বৰ্গৰ পৰা আন এজন শক্তিশালী স্বৰ্গদূত নামি আহিল, আৰু তেওঁৰ মূৰত ৰামধেনু আছিল, আৰু তেওঁৰ মুখ সূৰ্য্যৰ দৰে আৰু তেওঁৰ ভৰি জুইৰ স্তম্ভৰ দৰে আছিল। ”
দশম অধ্যায়ত তেতিয়ালৈকে প্ৰতিষ্ঠিত আধ্যাত্মিক পৰিস্থিতিক কেৱল নিশ্চিত কৰা হৈছে। খ্ৰীষ্ট পবিত্ৰ ঐশ্বৰিক নিয়মৰ ঈশ্বৰৰ দিশত, জলপ্লাৱনৰ পিছত নোহ আৰু তেওঁৰ বংশধৰসকলক দিয়া "ৰামধেনু "ৰ প্ৰতিমূৰ্তিত আবিৰ্ভাৱ হয়। ই আছিল ঈশ্বৰৰ প্ৰতিজ্ঞাৰ চিন যে তেওঁ আৰু কেতিয়াও পৃথিৱীৰ জীৱনক ধাৰাসাৰ পানীৰে ধ্বংস নকৰিব। ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰতিজ্ঞা পালন কৰিব, কিন্তু পিতৰৰ মুখৰ দ্বাৰা তেওঁ ঘোষণা কৰিলে যে এতিয়াৰ পৃথিৱীখন " জুইৰ বাবে সংৰক্ষিত "; জুইৰ বানপানী। এই কাম সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ শেষ বিচাৰৰ বাবেহে সম্পন্ন হ’ব। জুইয়ে অৱশ্যে জীৱন ধ্বংস কৰি শেষ কৰা নাই, কাৰণ ই এটা অস্ত্ৰ যিটো ঈশ্বৰে ইতিমধ্যে চদোম আৰু ঘমোৰা উপত্যকাৰ নগৰসমূহৰ বিৰুদ্ধে ব্যৱহাৰ কৰিছে। এই চুটি অধ্যায়ত আত্মাই " ৬ষ্ঠ "ৰ পিছৰ পৰিঘটনাবোৰৰ চমুকৈ চিত্ৰিত কৰিছে trumpet ." অধ্যায়টোৰ আৰম্ভণিতে প্ৰতিশোধ লোৱা খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰে।
ভৱিষ্যদ্বাণী সম্পূৰ্ণৰূপে মুকলি হৈ গ’ল
২ পদ: “ আৰু তেওঁৰ হাতত এখন সৰু কিতাপ খোলা আছিল : আৰু তেওঁ সোঁ ভৰিখন সাগৰৰ ওপৰত আৰু বাওঁ ভৰিখন পৃথিৱীত ৰাখিলে। ”
কিতাপখনৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই প্ৰকাশিত বাক্য ১:১৬ পদ অনুসৰি যীচুৱে দেৱীকৃত " সূৰ্য্য "ৰ উপাসকসকলৰ সৈতে যুঁজিবলৈ আহে। প্ৰতীকৰ ভূমিকা স্পষ্ট হৈ পৰে: " তেওঁৰ মুখখন সূৰ্য্যৰ দৰে আছিল ," আৰু তেওঁৰ শত্ৰু " সূৰ্য্য " ৰ উপাসকসকলৰ কি হ'ব ? উত্তৰ: তেওঁৰ ভৰিৰ তল, আৰু তেওঁলোকৰ বাবে ধিক্! কাৰণ " তেওঁৰ ভৰি দুখন জুইৰ স্তম্ভৰ দৰে ৷" তেতিয়া বাইবেলৰ এই পদটো পূৰ্ণ হ'ব: " মোৰ সোঁহাতে বহি থাকক যেতিয়ালৈকে মই তোমাৰ শত্ৰুবোৰক তোমাৰ ভৰিৰ তলুৱা নকৰোঁ " (গীতমালা ১১০:১; মথি ২২:৪৪)।" তেওঁলোকৰ অপৰাধবোধ বাঢ়িল কাৰণ তেওঁৰ উভতি অহাৰ আগতে, যীচুৱে " প্ৰকাশিত বাক্যৰ সৰু কিতাপখন " খুলিছিল, ১৮৪৪ চনৰ পৰা, " সপ্তম মোহৰ " যিখন এতিয়াও প্ৰকাশিত বাক্য ৫:১ৰ পৰা ৭লৈকে বন্ধ কৰি ৰাখিছিল। এই অধ্যায় ১০ ত উল্লেখ কৰা প্ৰসংগটোৰ বছৰ ১৮৪৪ চনৰ পৰা ২০৩০ চনৰ ভিতৰত বিশ্ৰামবাৰৰ বুজাবুজি আৰু অৰ্থ সম্পূৰ্ণ পোহৰলৈ বিকশিত হয় এই পদত পোৱা " সাগৰ আৰু ভূমি " প্ৰতীকসমূহৰ অৰ্থ , আমি প্ৰকাশ কৰিব লাগিব ১৩ য'ত ঈশ্বৰে তেওঁলোকক খ্ৰীষ্টান যুগৰ ২০০০ বছৰত আবিৰ্ভাৱ হ'বলগীয়া দুটা আধ্যাত্মিক " জন্তু " ৰ সৈতে সংযোগ কৰিছে এই ৰাজতন্ত্ৰসমূহক দান ৭ ত ৰোমক চিহ্নিত কৰা প্ৰতীকৰ সৈতে জড়িত " দহটা শিং " আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১২, ১৩ আৰু ১৭ " সাতটা মূৰ " দ্বাৰা প্ৰতীকিত কৰা হৈছে দান .৭ ৰ : নাহৰফুটুকী , ভালুক , সিংহ মিছা কথা ডেৰ ৩টা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বছৰ বা ১২৬০টা প্ৰকৃত বছৰ, দান.৭:২৫ আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১২:১৪ত আমি ইয়াক “ ১২৬০ দিন ”-বছৰৰ ৰূপত পাওঁ বা প্ৰকাশিত বাক্য ১১:২-৩, ১২:৬ আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:৫ পদত ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক " ৪২ মাহ "। কিন্তু এই অধ্যায় ১৩ৰ ৩ নং পদত আত্মাই ঘোষণা কৰিছে যে ইয়াক আঘাত কৰা হ'ব আৰু " যেনেকৈ মৃত্যুমুখত পৰিব " , ঠিক ১৭৮৯ চনৰ পৰা ১৭৯৮ চনৰ ভিতৰত ফৰাচী নাস্তিকতাৰ দ্বাৰা । এইদৰে যিসকলে ঐশ্বৰিক সত্যক ভাল নাপায় তেওঁলোকে আত্মা আৰু শৰীৰক হত্যা কৰা মিছা কথাবোৰক সন্মান জনাই আজৰি সময়ত আগবাঢ়ি যাব পাৰিব।
দিনৰ শেষত প্ৰথম " সাগৰৰ পৰা উঠি অহা জন্তু " ৰ প্ৰতিমূৰ্তি আবিৰ্ভাৱ হ'ব। এই নতুন জন্তুটোৰ পাৰ্থক্য এইটোৱেই যে এইবাৰ ই " পৃথিৱীৰ পৰা উঠিব "। আদিপুস্তকৰ পৰা পোৱা প্ৰতিমূৰ্তিটোৰ পৰা আঁকি, য'ত " পৃথিৱী " " সাগৰ " ৰ পৰা ওলাই আহে , আত্মাই আমাক সূক্ষ্মভাৱে কয় যে এই দ্বিতীয় " জন্তু " প্ৰথমটোৰ পৰা ওলাই আহিছিল, এইদৰে তথাকথিত সংস্কাৰিত কেথলিক গীৰ্জাক চিহ্নিত কৰিছে; প্ৰটেষ্টেণ্ট সংস্কাৰবাদী বিশ্বাসৰ সঠিক সংজ্ঞা। ২০২১ চনত ইতিমধ্যে ই পৃথিৱী গ্ৰহৰ সৰ্ববৃহৎ সামৰিক শক্তিক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছে আৰু ১৯৪৪-৪৫ চনত জাপান আৰু নাজী জাৰ্মানীৰ বিৰুদ্ধে জয়লাভ কৰাৰ পিছৰে পৰা ই কৰ্তৃত্বশীল হৈ পৰিছে। এইখন অৱশ্যেই আমেৰিকা, মূলতঃ মূলতঃ প্ৰটেষ্টেণ্ট, কিন্তু আজি বহুলাংশে কেথলিক, কাৰণ ই আদৰণি জনোৱা বৃহৎ হিস্পানিক প্ৰব্ৰজন। ইয়াক " ইয়াৰ উপস্থিতিত পূজা কৰা প্ৰথম জন্তু " বুলি অভিযোগ কৰি আত্মাই ৰোমান দেওবাৰৰ পৰা ইয়াৰ ঐতিহ্যক নিন্দা কৰে। এইটো ক’বলৈ গ’লে ধৰ্মীয় লেবেলবোৰ কিমান বিভ্ৰান্তিকৰ। আধুনিক প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস এই ৰোমান ঐতিহ্যৰ সৈতে ইমানেই জড়িত যে ই ইমানেই দূৰলৈ যাব যে ই এটা বাধ্যতামূলক আইন জাৰি কৰিব, যাৰ ফলত দেওবাৰৰ বিশ্ৰাম নিষেধাজ্ঞাৰ শাস্তিৰ অধীনত বাধ্যতামূলক হ’ব: প্ৰথমতে বাণিজ্যিক বৰ্জন, আৰু দীৰ্ঘকালীনভাৱে মৃত্যুদণ্ড। দেওবাৰক ৰোমান " জন্তু ," প্ৰথম " জন্তু " ৰ কৰ্তৃত্বৰ " চিহ্ন " হিচাপে নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে ৷ আৰু " 666 " সংখ্যাটো হৈছে "VICARIVS FILII DEI" উপাধিৰ আখৰৰ সৈতে পোৱা যোগফল, যিটোক আত্মাই " জন্তুৰ সংখ্যা " বুলি কয়। অংকটো কৰক, সংখ্যাটো তাতেই আছে:
ভিচিভিলিইডি
৫ + ১ + ১০০ + ১ + ৫ = ১১২ + ১ + ৫০ + ১ + ১ = ৫৩ + ৫০০ + ১ = ৫০১
১১২ + ৫৩ + ৫০১ = ৬৬৬
এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ স্পষ্টীকৰণ : চিহ্নটো " হাতত " বা " কপালত " মাত্ৰ সেইখিনিলৈকেহে গ্ৰহণ কৰা হয় যে " হাতখনে " কাম, কাৰ্য্যৰ প্ৰতীক আৰু " কপাল "ই নিজৰ পছন্দৰ পৰা মুক্ত প্ৰতিটো জীৱৰ ব্যক্তিগত ইচ্ছাক যিহিষ্ক হিচাপে নিৰ্ধাৰণ কৰে। ৩:৮ পদত আমাক ইংগিত দিয়া হৈছে: " মই তোমাৰ কপালখন কঠিন কৰিম যাতে তুমি তেওঁলোকৰ কপালৰ বিৰোধিতা কৰা ।"
যীচু খ্ৰীষ্ট, ন্যায়পৰায়ণ ঐশ্বৰিক বিচাৰকৰ ভৱিষ্যতৰ " ভৰিৰ তলত "। আৰু সূক্ষ্মভাৱে, অগ্ৰাধিকাৰ " সোঁ ভৰি " বা " বাওঁ ভৰি " ইংগিত দি আত্মাই ইংগিত দিয়ে যে তেওঁ কাক অধিক দোষী বুলি গণ্য কৰে। জ্বলি থকা " সোঁ ভৰি " পোপৰ ৰোমান কেথলিক বিশ্বাসৰ বাবে যাৰ ওপৰত ঈশ্বৰে " পৃথিৱীত বধ কৰা সকলোৰে " তেজ বোৱাই দিয়াৰ অভিযোগ কৰে , প্ৰকাশিত বাক্য ১৮:২৪ অনুসৰি। ক্ৰোধৰ বাবে ইয়াৰ অগ্ৰাধিকাৰ সেয়েহে প্ৰাপ্য। তাৰ পিছত, সমানেই দোষী, পাছলৈ ইয়াক অনুকৰণ কৰাৰ বাবে, প্ৰথম কেথলিক " জন্তু "ৰ "চিত্ৰ " সৃষ্টি কৰি , প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস, যাক " পৃথিৱী " বুলি কোৱা হয়, যীচু খ্ৰীষ্টৰ " বাওঁ ভৰি " ৰ জুই লাভ কৰে যিয়ে এইদৰে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণকাৰী হস্তক্ষেপ অবিহনে বোৱা হ'লহেঁতেন শেষ নিৰ্বাচিত সন্তসকলৰ তেজৰ প্ৰতিশোধ লয়।
৩ পদ: “ তেওঁ সিংহই গৰ্জন কৰাৰ দৰে উচ্চ মাতেৰে চিঞৰি উঠিল ।
৪ৰ পৰা ৭ পদত লুকাই থকা বা ছীল কৰা গোপনীয়তা, যিটো " সাত বজ্ৰপাতৰ মাত " দ্বাৰা ঘোষণা কৰা হৈছে। এইদৰে ঈশ্বৰৰ " কণ্ঠ "ক তেওঁৰ পবিত্ৰকৰণৰ প্ৰতীক " সাত " সংখ্যাৰ সৈতে জড়িত " বজ্ৰপাত " ৰ শব্দৰ সৈতে তুলনা কৰা হয় । এই কণ্ঠই বহুদিনৰ পৰা লুকুৱাই ৰখা আৰু মানুহে আওকাণ কৰা এটা বাৰ্তা ঘোষণা কৰে। আমাৰ ঐশ্বৰিক আৰু উচ্চ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ মহিমাত ঘূৰি অহাৰ বছৰ। ২০১৮ চনত তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকক এই তাৰিখ প্ৰকাশ কৰা হৈছিল; ই ২০৩০ চনৰ বসন্ত, য'ত শেষ হ'ব, ৩, ৩০ এপ্ৰিলত যীচুৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ মৃত্যুৰ পিছত, ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিতসকলক নিৰ্বাচনৰ বাবে প্ৰগ্ৰেম কৰা ৬০০০ বছৰৰ ২০০০ বছৰৰ তৃতীয় তৃতীয়াংশ।
৪ পদ: “ আৰু সাতটা বজ্ৰপাতে মাত উচ্চাৰণ কৰিলে, মই লিখিবলৈ ওলাইছিলো ;
এই দৃশ্যত ঈশ্বৰৰ দুটা উদ্দেশ্য আছে। প্ৰথমটো হ’ল তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলে জানিব লাগে যে ঈশ্বৰে সঁচাকৈয়ে জগতৰ শেষৰ বাবে এটা সময় নিৰ্ধাৰণ কৰিছে; ই সঁচাকৈয়ে লুকাই থকা নহয়, কিয়নো ই আমাৰ সপ্তাহৰ ছটা অশ্লীল দিনে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ৬,০০০ বছৰীয়া কাৰ্যসূচীৰ ওপৰত আমাৰ বিশ্বাসৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। দ্বিতীয় উদ্দেশ্য হ’ল এই তাৰিখৰ সন্ধানক নিৰুৎসাহিত কৰা যেতিয়ালৈকে তেওঁ নিজেই বুজাৰ পথ মুকলি নকৰে। এইটো সম্পন্ন কৰা হৈছিল, কাৰণ ১৮৪৩, ১৮৪৪ আৰু ১৯৯৪ চনত যীচু খ্ৰীষ্টই আগবঢ়োৱা চিৰন্তন ধাৰ্মিকতাৰ পৰা লাভৱান হ'বলৈ যোগ্য বুলি ধৰা নিৰ্বাচিতসকলক ছালনী আৰু নিৰ্বাচনৰ বাবে উপযোগী তিনিটা এডভেন্টিষ্ট পৰীক্ষাৰ প্ৰতিটো।
৫ পদ: “ আৰু যিজন স্বৰ্গদূতে মই সাগৰ আৰু পৃথিৱীত থিয় হৈ থকা দেখিলোঁ, তেওঁ নিজৰ সোঁহাতখন আকাশৰ ফালে ওপৰলৈ তুলিলে, ”
এজন মহান বিজয়ী বিচাৰকৰ এই মনোভাৱত, তেওঁৰ ভৰি দুখন তেওঁৰ শত্ৰুৰ ওপৰত ৰাখি, যীচু খ্ৰীষ্টই এটা গম্ভীৰ শপত প্ৰণয়ন কৰিব যিয়ে তেওঁক ঐশ্বৰিকভাৱে প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ কৰিব।
৬ পদ: " আৰু যিজনে চিৰকাল জীয়াই আছে, তেওঁৰ নামেৰে শপত খালে, যিজনে আকাশ আৰু তাত থকা বস্তুবোৰ, পৃথিৱী আৰু তাত থকা বস্তুবোৰ আৰু সাগৰ আৰু তাত থকা বস্তুবোৰ সৃষ্টি কৰিলে, আৰু সময় নাথাকে। "
যীচু খ্ৰীষ্টৰ শপত সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ নামত কৰা হৈছে আৰু তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলক উদ্দেশ্যি কৰা হৈছে যিসকলে প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৭; এইটো, তেওঁলোকৰ আজ্ঞাকাৰীতাৰ দ্বাৰা, ঈশ্বৰৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ " ভয় " প্ৰদৰ্শন কৰি, তেওঁৰ চতুৰ্থ আজ্ঞা পালন কৰি যিয়ে তেওঁৰ সৃষ্টিশীল কাৰ্য্যক মহিমা দিয়ে। " যে আৰু সময় নাথাকিব লাগে " ঘোষণাই নিশ্চিত কৰে যে তেওঁৰ কাৰ্যসূচীত ঈশ্বৰে ১৮৪৩, ১৮৪৪ আৰু ১৯৯৪ চনৰ তিনিটা অসাৰ এডভেন্টিষ্ট আশা আগতেই পূৰ্বানুমান কৰিছিল । মই ইতিমধ্যে প্ৰকাশ কৰা মতে, এই অসাৰ আশা খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসীসকলক ছালনী মাৰিবলৈ উপযোগী আছিল। কাৰণ অসাৰ হ’লেও তেওঁলোকৰ পৰিণতি আছিল যিসকলক তেওঁলোকে পৰীক্ষা কৰিছিল, নাটকীয় আৰু আধ্যাত্মিকভাৱে মাৰাত্মক বা নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা তেওঁলোকৰ আশীৰ্বাদ আৰু পবিত্ৰকৰণৰ কাৰণ।
প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১৩ পদত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ৩য় মহান দুখৰ ঘোষণা ।
৭ পদ: " কিন্তু সপ্তম স্বৰ্গদূতৰ মাতৰ দিনত যেতিয়া তেওঁ শব্দ কৰিব, তেতিয়া ঈশ্বৰৰ ৰহস্য শেষ হ'ব, যিদৰে তেওঁ নিজৰ দাস ভাববাদীসকলক জনাইছে। "
ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক তাৰিখ নিৰ্মাণৰ সময় শেষ হ’ল। ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা তথ্যৰ দ্বাৰা প্ৰতিষ্ঠিতসকলে নিজৰ ভূমিকা পালন কৰিছে, ক্ৰমাগতভাৱে ১৮৪৩-৪৪ চনত প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ বিশ্বাস আৰু ১৯৯৪ চনত এডভেন্টিষ্টসকলৰ বিশ্বাস পৰীক্ষা কৰিবলৈ। ২০১৮ চনৰ পৰা আৰম্ভ কৰা নতুনটো সঠিক হ'ব, আৰু নিৰ্বাচিতসকলে তেওঁলোকৰ পৰিত্ৰাণৰ বাবে " সপ্তম শিঙাৰ " শব্দ শুনিব যিয়ে ঐশ্বৰিক ন্যায়ৰ খ্ৰীষ্টৰ হস্তক্ষেপৰ চিহ্নিত কৰিব; সেই ঘন্টা যেতিয়া প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১৫ অনুসৰি: " জগতৰ ৰাজ্য আমাৰ প্ৰভু আৰু তেওঁৰ খ্ৰীষ্টক দিয়া হৈছে ", আৰু এইদৰে চয়তানৰ পৰা আঁতৰাই পেলোৱা হৈছে।
ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সেৱাৰ পৰিণতি আৰু সময়
৮ পদ: “ আৰু স্বৰ্গৰ পৰা শুনা মাতটোৱে মোক পুনৰ ক’লে, “যা আৰু সাগৰ আৰু পৃথিৱীত থিয় হৈ থকা স্বৰ্গদূতৰ হাতত মুকলি থকা সৰু কিতাপখন লৈ যা। ”
৮-১১ পদত ক'ডযুক্ত ভৱিষ্যদ্বাণীক স্পষ্ট ভাষাত উপস্থাপন কৰাৰ দায়িত্বত থকা দাসজনৰ মিছনৰ অভিজ্ঞতাৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰা হৈছে।
নৱম পদ: “ আৰু মই স্বৰ্গদূতৰ ওচৰলৈ গৈ তেওঁক ক’লোঁ, ‘মোক সেই সৰু কিতাপখন দিয়া।’ আৰু তেওঁ মোক ক’লে, ‘এইখন লৈ, ইয়াক খাই পেলাওক, ই তোমাৰ পেটৰ বাবে তিতা হ’ব, কিন্তু তোমাৰ মুখত ই মৌৰ দৰে মিঠা হ’ব। ”
প্ৰথমে আহি " অন্ত্ৰৰ বিষ " বিদ্ৰোহী খ্ৰীষ্টানসকলৰ ফালৰ পৰা প্ৰস্তাৱিত পোহৰক প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ ফলত সৃষ্টি হোৱা দুখ-কষ্ট আৰু দুখ-কষ্টৰ চিত্ৰণ অতি ভালদৰে কৰে। এই দুখ-কষ্টবোৰে বিশ্বাসৰ শেষ পৰীক্ষাৰ বাবে শিখৰত উপনীত হ’ব, দেওবাৰৰ আইনখনৰ সময়ত, যেতিয়া নিৰ্বাচিতসকলৰ জীৱনলৈ মৃত্যুৰ ভাবুকি আহিব। কাৰণ শেষলৈকে পোহৰ আৰু ইয়াৰ ৰক্ষকসকলৰ বিৰুদ্ধে চয়তান আৰু তেওঁৰ আকাশী আৰু স্থলজ দানৱসকলে যুঁজিব, যিসকল এই "ধ্বংসক", প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১১ৰ " আবাডন বা এপলিয়ন "ৰ সচেতন বা অচেতন মিত্ৰ। " মিঠাইৰ ।" " মৌ " য়েও ঈশ্বৰৰ ৰহস্যবোৰ বুজি পোৱাৰ আনন্দক নিখুঁতভাৱে প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, যিটো তেওঁ সত্যৰ পিয়াহত নিজৰ প্ৰকৃত নিৰ্বাচিতসকলৰ সৈতে ভাগ কৰে। পৃথিৱীৰ আন কোনো সামগ্ৰীয়ে ইয়াৰ প্ৰাকৃতিকভাৱে মিঠা মিঠাতাক ইয়াৰ দৰে কেন্দ্ৰীভূত নকৰে। সাধাৰণতে মানুহে নিজৰ বাবে সুখদায়ক এই মিঠা সোৱাদৰ শলাগ লয় আৰু বিচাৰে। ঠিক তেনেদৰে খ্ৰীষ্টৰ মনোনীত লোকসকলেও ঈশ্বৰৰ মাজত প্ৰেমময় আৰু শান্তিপূৰ্ণ সম্পৰ্কৰ মধুৰতা আৰু লগতে তেওঁৰ নিৰ্দেশনাও বিচাৰে।
তেওঁৰ প্ৰকাশক "এপ'কেলিপছ" (= প্ৰকাশিত বাক্য)ক " মৌৰ মিঠাতা " দি ঈশ্বৰৰ আত্মাই ইয়াক " স্বৰ্গীয় মান্না "ৰ সৈতে তুলনা কৰিছে যিটোৰ " মৌৰ সোৱাদ " আছিল আৰু যিয়ে কনানীয়াসকলৰ পৰা লোৱা প্ৰতিজ্ঞাত দেশত প্ৰৱেশ কৰাৰ আগৰ ৪০ বছৰত মৰুভূমিত থকা ইব্ৰীসকলক পুষ্টি দিছিল। যেনেকৈ এজন হিব্ৰুই এই " মান্না ," ১৯৯৪ চনৰ পৰা, প্ৰকাশিত বাক্য ৯:৫-১০ পদত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা " পাঁচ মাহৰ " শেষৰ পৰাই জীয়াই থাকিব নোৱাৰিলেহেঁতেন , এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাস কেৱল এই শেষ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক আধ্যাত্মিক " খাদ্য " (মথি ২৪:৪৫) " আগন্তুক " খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময়" ৰ উপযুক্ত সময়ৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰি নিজকে পুষ্টি কৰি জীয়াই থাকে। এই শিক্ষা সত্যৰ ঈশ্বৰে মোক উপলব্ধি কৰিবলৈ দিয়ে কেৱল এই বিশ্ৰামবাৰৰ পুৱা ১৬ জানুৱাৰী, ২০২১ তাৰিখে (কিন্তু ঈশ্বৰৰ বাবে ২০২৬ চনত) যিজনে মোক এদিন ভৱিষ্যদ্বাণীৰ অধ্যয়নৰ বিষয়ে সুধিছিল "এইটোৱে মোক কি আনিব পাৰে?" যীচুৰ উত্তৰ চুটি আৰু সহজ: আধ্যাত্মিক মৃত্যুৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ আধ্যাত্মিক জীৱন। যদি আত্মাই " পিঠা " ৰ প্ৰতিমূৰ্তি লোৱা নাই , কিন্তু কেৱল " মৌৰ মিঠাতা " লয়, তেন্তে ইয়াৰ কাৰণ হ'ল ইব্ৰীসকলৰ শাৰীৰিক জীৱন " মান্না "ৰ এই খাদ্যৰ সৈতে জড়িত আছিল। প্ৰকাশিত বাক্যৰ সন্দৰ্ভত, খাদ্য কেৱল নিৰ্বাচিতসকলৰ আত্মাৰ বাবেহে। কিন্তু, এই তুলনাত ইয়াক আধ্যাত্মিক জীৱন বজাই ৰখাৰ চৰ্ত হিচাপে জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ প্ৰয়োজনীয়, অপৰিহাৰ্য আৰু প্ৰয়োজনীয় হিচাপে দেখা যায়। আৰু এই প্ৰয়োজনীয়তা যুক্তিসংগত, কাৰণ ঈশ্বৰে এই খাদ্য শেষ দিনৰ তেওঁৰ দাসসকলে আওকাণ আৰু তুচ্ছজ্ঞান কৰিবলৈ প্ৰস্তুত কৰা নাছিল। ই যীচু খ্ৰীষ্টৰ বলিদানৰ পিছত আটাইতকৈ পবিত্ৰ উপাদান আৰু পবিত্ৰ ভোজৰ শেষ ৰূপ আৰু চূড়ান্ত সাফল্য গঠন কৰে"; যীচুৱে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক খাদ্য, তেওঁৰ শৰীৰ আৰু তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক নিৰ্দেশনাৰ বাবে দিয়া।
১০ পদ: “ মই স্বৰ্গদূতৰ হাতৰ পৰা সেই সৰু পুস্তকখন উলিয়াই খাই পেলালোঁ, আৰু মোৰ মুখত মৌৰ দৰে মিঠা হ’ল, কিন্তু খাই পেটটো তিতা হ’ল। ”
জীৱিত অভিজ্ঞতাত, দাসজনে নিসংগতাত যীচুৱে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা চকু কপালত তুলিব পৰা পোহৰটো আৱিষ্কাৰ কৰিলে আৰু তেওঁ প্ৰকৃততে, প্ৰথমে, " মৌৰ মিঠা ," মৌৰ মিঠাৰ সৈতে তুলনাযোগ্য এক সুখদায়ক আনন্দ বিচাৰি পালে। কিন্তু, এডভেন্টিষ্ট সদস্য আৰু শিক্ষকসকলে যিসকলক মই ইয়াক উপস্থাপন কৰিব বিচাৰিছিলো, তেওঁলোকে দেখুওৱা ঠাণ্ডাতাই মোৰ শৰীৰত কলাইটিছ নামৰ প্ৰামাণিক পেটৰ বিষৰ সৃষ্টি কৰিছিল। সেয়েহে মই এইবোৰৰ আধ্যাত্মিক আৰু আক্ষৰিক পূৰ্ণতাৰ সাক্ষ্য দিছো।
কিন্তু আন এটা ব্যাখ্যা হৈছে ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক পোহৰৰ আলোকিত হোৱাৰ অন্তিম সময়ত। ইয়াৰ আৰম্ভণি হয় শান্তিৰ সময়ত, কিন্তু শেষ হ’ব যুদ্ধ আৰু হত্যাকাৰী আতংকৰ সময়ত। দান.১২:১-এ ইয়াক ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল যে " এনে বিপদৰ সময়, যিটো জাতি গঠনৰ পৰা সেই একে সময়লৈকে হোৱা নাই "; এইটোৱেই " অন্ত্ৰত বিষ " হ'বলৈ যথেষ্ট । বিশেষকৈ যেতিয়া আমি লাম.১:২০ত পঢ়িবলৈ পাওঁ, " যিহোৱা, মোৰ দুখলৈ চাওক! মোৰ অন্ত্ৰ উতলি আছে, মোৰ হৃদয় মোৰ ভিতৰত অস্থিৰ হৈ আছে, কাৰণ মই বিদ্ৰোহী হৈছো। তৰোৱাল অবিহনে ধ্বংস কৰি গৈছে, মৃত্যুৰ ভিতৰত। " লগতে যিৰিমিয়া ৪:১৯ত: " মোৰ অন্ত্ৰ ! মোৰ অন্ত্ৰ ! মই মোৰ হৃদয়ৰ ভিতৰত বিষত আছো, মোৰ হৃদয় মোৰ ভিতৰত স্পন্দন হৈছে, মই নিমাত থাকিব নোৱাৰো; তোমাৰ বাবে, হে মোৰ আত্মাই শিঙাৰ শব্দ, যুদ্ধৰ চিঞৰ শুনিছো ." » " অন্ত্ৰ " ৰ তিক্ততাই চূড়ান্ত এডভেন্টিষ্ট মিছন আৰু যিৰিমিয়া ভাববাদীৰ ওপৰত ন্যস্ত কৰা মিছনৰ মাজত তুলনা কৰে। দুয়োটা অভিজ্ঞতাতে নিৰ্বাচিতসকলে নিজৰ সময়ৰ বিদ্ৰোহী শাসকসকলৰ শত্ৰুতাপূৰ্ণ পৰিৱেশৰ মাজত শ্ৰম কৰে। যিৰিমিয়া আৰু পিছৰ প্ৰকৃত এডভেন্টিষ্টসকলে তেওঁলোকৰ সময়ৰ নাগৰিক আৰু ধৰ্মীয় নেতাসকলে কৰা পাপসমূহৰ নিন্দা কৰে আৰু তেনে কৰাৰ সময়ত দোষীসকলৰ ক্ৰোধ তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে ঘূৰি যায়, প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:১৬ পদৰ " ৰজাসকলৰ ৰজা আৰু প্ৰভুসকলৰ প্ৰভু " যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ দ্বাৰা চিহ্নিত পৃথিৱীৰ শেষলৈকে।
প্ৰকাশিত বাক্যৰ প্ৰথম খণ্ডৰ অন্ত
এই প্ৰথম খণ্ডত আমি প্ৰস্তাৱনা আৰু তিনিটা সমান্তৰাল বিষয়বস্তু, সাতটা গীৰ্জাৰ স্বৰ্গদূতসকলক উদ্দেশ্যি লিখা পত্ৰসমূহ, সময়ৰ সাতটা মোহৰ বা চিন আৰু ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ ফলত কঢ়িয়াই অনা ছটা শিঙা বা সতৰ্কবাণীমূলক শাস্তি পাইছিলোঁ।
১১ পদ: “ তেতিয়া তেওঁলোকে মোক ক’লে, ‘তুমি বহু জাতি, জাতি, ভাষা আৰু ৰজাৰ আগত পুনৰ ভৱিষ্যতবাণী কৰিব লাগিব। ’”
১১ পদত ঈশ্বৰৰ ৬,০০০ বছৰীয়া কাৰ্যসূচীৰ শেষৰ ২০০০ ভাগৰ সম্পূৰ্ণ কভাৰেজ নিশ্চিত কৰা হৈছে। যেতিয়া যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তন আহিব, তেতিয়া ভৱিষ্যদ্বাণীটোৱে ১১ নং অধ্যায়ত খ্ৰীষ্টান যুগৰ আভাস পুনৰ আৰম্ভ কৰে এটা বেলেগ বিষয়বস্তুৰ অধীনত: " আপুনি বহুতো জনগোষ্ঠী, জাতি, ভাষা আৰু ৰজাৰ আগত পুনৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিব লাগিব ।"
প্ৰকাশিত বাক্যৰ দ্বিতীয় খণ্ডৰ আৰম্ভণি
এই দ্বিতীয় খণ্ডত, খ্ৰীষ্টান যুগৰ সমান্তৰাল আভাস, আত্মাই কিতাপখনৰ প্ৰথম খণ্ডত ইতিমধ্যে উল্লেখ কৰা গুৰুত্বপূৰ্ণ পৰিঘটনাসমূহক লক্ষ্য কৰি ল’ব, কিন্তু ইয়াত, দ্বিতীয় খণ্ডত, তেওঁ এই প্ৰতিটো বিষয়বস্তুৰ ওপৰত অধিক বিকশিতভাৱে আমাৰ আগত নিজৰ বিচাৰ প্ৰকাশ কৰিব। ইয়াত আকৌ প্ৰতিটো অধ্যায়ত বেলেগ বেলেগ কিন্তু সদায় পৰিপূৰক চিহ্ন আৰু ছবি ব্যৱহাৰ কৰা হ’ব। এই সকলোবোৰ শিক্ষাক একত্ৰিত কৰিয়েই ভৱিষ্যদ্বাণীই লক্ষ্য কৰা বিষয়বোৰ চিনাক্ত কৰে। দানিয়েলৰ পুস্তকৰ পৰাই ভৱিষ্যতবাণীৰ অধ্যায়বোৰক সমান্তৰালভাৱে ৰখাৰ এই নীতি প্ৰকাশ কৰা আত্মাই প্ৰয়োগ কৰি আহিছে, যিদৰে আপুনি দেখিছে।
প্ৰকাশিত বাক্য ১১, ১২ আৰু ১৩
এই তিনিটা অধ্যায়ত খ্ৰীষ্টান যুগক সমান্তৰালভাৱে আলোচনা কৰা হৈছে, বিভিন্ন পৰিঘটনাৰ ওপৰত আলোকপাত কৰা হৈছে যিবোৰ এতিয়াও অতি পৰিপূৰক। মই বিষয়বস্তুবোৰৰ সাৰাংশ দিম আৰু তাৰ পিছত বিতংভাৱে ক’ম।
প্ৰকাশিত বাক্য ১১
পোপৰ ৰাজত্ব – জাতীয় নাস্তিকতা – সপ্তম শিঙা
১-২ পদ: ১২৬০ বছৰৰ মিছা কেথলিক পোপৰ ভাববাদীৰ ৰাজত্ব: অত্যাচাৰী।
৩-৬ পদ: এই অসহিষ্ণু আৰু নিৰ্যাতনমূলক ৰাজত্বকালত, ঈশ্বৰৰ " দুজন সাক্ষী ", দুটা নিয়মৰ পবিত্ৰ শাস্ত্ৰ, " জন্তু ," পশ্চিম ইউৰোপৰ ৰাজতন্ত্ৰৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰা ৰোমান ধৰ্মীয় মিত্ৰজোঁটৰ দ্বাৰা আক্ৰান্ত আৰু অত্যাচাৰ কৰা হ'ব।
অতল গাঁতৰ পৰা উঠি অহা জন্তুটো ," অৰ্থাৎ "ফৰাচী বিপ্লৱ" আৰু মানৱ ইতিহাসত প্ৰথমবাৰৰ বাবে প্ৰকাশ পোৱা ইয়াৰ জাতীয় নাস্তিকতাৰ বিষয়ে ।
১৫ৰ পৰা ১৯ পদলৈকে বিষয়বস্তু হিচাপে থাকিব “ সপ্তম শিঙা ” ৰ আংশিক বিকাশ।
চিত্ৰাংকিত পোপৰ ৰাজত্বৰ ভূমিকা
১ পদ: “ আৰু মোক দণ্ডৰ দৰে এটা নল দিয়া হ’ল, “উঠা আৰু ঈশ্বৰৰ মন্দিৰ, বেদী আৰু তাত উপাসনা কৰা লোকসকলক জুখি। ”
ৰড " শব্দটোৱে প্ৰকাশ কৰা শাস্তিৰ সময় ৷ শাস্তি ন্যায্য " পাপৰ বাবে, " ৩২১ চনৰ পৰা নাগৰিকভাৱে আৰু ৫৩৮ চনৰ পৰা ধৰ্মীয়ভাৱে পুনৰুদ্ধাৰ কৰা হৈছে। এই দ্বিতীয় তাৰিখৰ পৰা, পাপ পোপৰ শাসনে জাপি দিছে, ইয়াত " নল " দ্বাৰা প্ৰতীকিত কৰা হৈছে, যিয়ে যিচয়া ৯:১৩-১৪ ত " মিছা শিকোৱা মিছা ভাববাদী "ক বুজায়। এই বাৰ্তাই দান.৮:১২ ৰ বাৰ্তাক প্ৰতিফলিত কৰে: " পাপৰ বাবে সৈন্যবাহিনীক দৈনিকৰ সৈতে প্ৰদান কৰা হৈছিল ," য'ত " সেনাবাহিনীয়ে " খ্ৰীষ্টান সভাক নিৰ্দিষ্ট কৰে, " দৈনিক ," পোপৰ শাসনে আঁতৰোৱা যীচুৰ পুৰোহিতৰ পদক , আৰু " পাপ ," ৩২১ চনৰ পৰা বিশ্ৰামবাৰ পৰিত্যাগ কৰা। ই ৰোমান পোপৰ শাসন স্থাপনৰ বাবে ঈশ্বৰে দিয়া শাস্তিমূলক ভূমিকাক নিশ্চিত কৰে। " জোখ " ক্ৰিয়াৰ অৰ্থ হৈছে "বিচাৰক"। শাস্তি সেয়েহে " মন্দিৰ "ৰ বিৰুদ্ধে ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ ফল ঈশ্বৰৰ ”, খ্ৰীষ্টৰ সামূহিক সমাবেশ, “ বেদী ” তেওঁৰ বলিদানৰ ক্ৰুচৰ প্ৰতীক, আৰু “ যিসকলে তাত উপাসনা কৰে ”, অৰ্থাৎ তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ দাবী কৰা খ্ৰীষ্টানসকল।
২ পদ: “ কিন্তু মন্দিৰৰ বাহিৰৰ চোতালত তাক থৈ দিয়ক বাহিৰত, আৰু তাক জুখিব নালাগে; কিয়নো জাতিবিলাকক দিয়া হৈছে, আৰু পবিত্ৰ নগৰখনক তেওঁলোকে বাচল্লিশ মাহ ভৰিৰে গচকিব ।
এই পদটোৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ শব্দটো হৈছে " বাহ্যিক " । ইয়াত " ৪২ মাহ " ৰূপত উপস্থাপন কৰা ১২৬০ দিন-বছৰৰ ৰাজত্বকালৰ প্ৰতিচ্ছবিত ই কেৱল সংশ্লিষ্ট ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ তলৰ পৰাই বিশ্বাসক চিহ্নিত কৰে। " পবিত্ৰ নগৰখন ," প্ৰকৃত নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰতিমূৰ্তি, " পোপৰ নিৰ্ভীক শাসনৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰা জাতিসমূহে ভৰিৰে গচকিব , অৰ্থাৎ ইউৰোপীয় ৰাজ্যসমূহৰ ৰজাসকলে " যিয়ে " কেথলিক " জেজেবেল "ৰ সৈতে ব্যভিচাৰ কৰে । ৫৩৮ আৰু ১৭৯৮ চনৰ মাজৰ ১২৬০ বাস্তৱ বছৰৰ দীৰ্ঘ অসহিষ্ণু ৰাজত্বকালত হিব্ৰু পবিত্ৰস্থানৰ প্ৰতীকীতাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি মিছা বিশ্বাস: মোচিৰ তম্বু আৰু চলোমনে নিৰ্মাণ কৰা মন্দিৰ। দুয়োটা ক্ষেত্ৰতে " চোতালত, মন্দিৰৰ বাহিৰত " আমি শাৰীৰিক ধৰ্মীয় অনুষ্ঠান পাওঁ: বলিদানৰ বেদী আৰু অজুৰ বেচিন। প্ৰকৃত আধ্যাত্মিক পবিত্ৰতা মন্দিৰৰ ভিতৰত পোৱা যায়: য'ত আছে পবিত্ৰ স্থানত: সাতটা প্ৰদীপৰ চাকিৰ ডাল, ১২ টা দেখুৱাবলৈ ৰুটিৰ মেজ, আৰু অতি পবিত্ৰ স্থান লুকুৱাই ৰখা ওৰণিখনৰ আগত ৰখা ধূপৰ বেদী, স্বৰ্গৰ প্ৰতিমূৰ্তি য'ত ঈশ্বৰে নিজৰ ৰাজসিংহাসনত বহি আছে। খ্ৰীষ্টান পৰিত্ৰাণৰ প্ৰাৰ্থীসকলৰ আন্তৰিকতা কেৱল ঈশ্বৰেহে জানে, আৰু পৃথিৱীত মানৱতাক আমাৰ যুগৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ ইতিহাসত ৰোমান কেথলিক বিশ্বাসে প্ৰথমে প্ৰতিনিধিত্ব কৰা " বাহ্যিক " মুখমণ্ডল ধৰ্মৰ দ্বাৰা প্ৰতাৰিত হয়।
পবিত্ৰ বাইবেল, ঈশ্বৰৰ বাক্য, নিৰ্যাতিত
৩ পদ: “ মই মোৰ দুজন সাক্ষীক অধিকাৰ দিম, আৰু তেওঁলোকে বস্তা পিন্ধি হাজাৰ দুশ ষাঠি দিনলৈকে ভৱিষ্যতবাণী কৰিব। ”
১২৬০ দিন " ৰূপত নিশ্চিত কৰা হৈছে , " দুজন সাক্ষী " দ্বাৰা প্ৰতীকিত বাইবেলখন সংস্কাৰৰ সময়লৈকে আংশিকভাৱে আওকাণ কৰা হ'ব যেতিয়া আনকি ইয়াক তৰোৱালেৰে সমৰ্থন কৰা পোপসকলৰ অনুকূল কেথলিক লীগসমূহেও অত্যাচাৰ কৰে। " বস্তা পিন্ধা " ছবিখনে ১৭৯৮ চনলৈকে বাইবেলে সহ্য কৰিবলগীয়া দুখৰ অৱস্থাক সূচায়। কাৰণ এই সময়ছোৱাৰ শেষত ফৰাচী বিপ্লৱী নাস্তিকতাই ইয়াক ৰাজহুৱা স্থানত জ্বলাই দিব, লগতে ইয়াক সম্পূৰ্ণৰূপে নোহোৱা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব।
৪ পদ: “ পৃথিৱীৰ প্ৰভুৰ সন্মুখত থিয় হৈ থকা জলপান গছ দুজোপা আৰু প্ৰদীপ দণ্ড। ”
এই " দুটা জলপান গছ আৰু দুটা লেম্পষ্টেণ্ড " হৈছে ঈশ্বৰে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাত সংগঠিত কৰা একেৰাহে দুটা নিয়মৰ প্ৰতীক। তেওঁৰ আত্মাক কঢ়িয়াই অনা একেৰাহে দুটা ধৰ্মীয় যুগ যাৰ উত্তৰাধিকাৰ হৈছে বাইবেল আৰু ইয়াৰ দুটা নিয়মৰ গ্ৰন্থ। নিয়ম দুটাৰ প্ৰকল্পৰ বিষয়ে জেক. ৪:১১ৰ পৰা ১৪লৈকে, " লেম্পষ্টেণ্ডৰ সোঁফালে আৰু বাওঁফালে ৰখা দুটা জলপান গছ " দ্বাৰা। আৰু ইতিমধ্যে, ৩ পদৰ " দুজন সাক্ষী "ৰ আগত, ঈশ্বৰে জখৰিয়াৰ সাক্ষ্যত তেওঁলোকৰ বিষয়ে কৈছিল: " এই দুজন তেলৰ পুত্ৰ যি সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ প্ৰভুৰ আগত থিয় হৈ আছে। " এই প্ৰতীকবাদত, " তেল " ঐশ্বৰিক আত্মাক বুজায়। " লেম্পষ্টণ্ড " য়ে যীচু খ্ৰীষ্টই ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে যিয়ে মানৱ শৰীৰত নিজৰ পবিত্ৰকৰণত আত্মাৰ পোহৰ আনিব (= ৭) আৰু মানুহৰ মাজত ইয়াৰ জ্ঞান বিয়পাই দিব, ঠিক যেনেকৈ প্ৰতীকী লেম্পষ্টণ্ডে ইয়াৰ " সাতটা " পাত্ৰত থকা তেল জ্বলাই পোহৰ বিয়পাই দিয়ে।
দ্ৰ : " সাত " লেম্প থকা " মমবাতি "টো মাজৰ পাত্ৰটোৰ ওপৰত কেন্দ্ৰ কৰি ৰখা হৈছে; এই সপ্তাহৰ মাজভাগৰ দৰে যিয়ে ইষ্টাৰ সপ্তাহৰ ৪ৰ্থ দিন , সেই দিনটো কৰে যেতিয়া, তেওঁৰ প্ৰায়শ্চিত্তমূলক মৃত্যুৰ দ্বাৰা, যীচু খ্ৰীষ্টই " বলিদান আৰু বলিদান বন্ধ " কৰিলে, হিব্ৰু ধৰ্মীয় আচাৰ, দান.৯:২৭ত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ঐশ্বৰিক পৰিকল্পনা অনুসৰি। সাতটা প্ৰদীপ থকা " চাকিডাল "টোৱেও সেয়েহে ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাৰ্তা কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছিল।
৫ পদ: “ যদি কোনোৱে তেওঁলোকৰ ক্ষতি কৰিব বিচাৰে, তেন্তে তেওঁলোকৰ মুখৰ পৰা জুই ওলাই আহি তেওঁলোকৰ শত্ৰুক গ্ৰাস কৰে, আৰু কোনোৱে যদি তেওঁলোকৰ ক্ষতি কৰিব বিচাৰে, তেন্তে তেওঁক এইদৰে বধ কৰিব লাগিব। ”
ইয়াত, প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১০ পদৰ দৰে, ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰকৃত মনোনীতসকলক তেওঁৰ নিষেধাজ্ঞা নিশ্চিত কৰিছে যে, নিজকে, বাইবেল আৰু ইয়াৰ কাৰণত কৰা ক্ষতিৰ শাস্তি। এইটো এটা কাৰ্য্য যিটো তেওঁ নিজৰ বাবে একান্তভাৱে সংৰক্ষণ কৰে। সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ মুখৰ পৰাই বেয়াবোৰ আহিব। ঈশ্বৰে নিজকে বাইবেলৰ সৈতে চিনাক্ত কৰে, যাক " ঈশ্বৰৰ বাক্য " বুলি কোৱা হয়, যাতে যিয়ে তেওঁৰ ক্ষতি কৰে তেওঁ তেওঁক প্ৰত্যক্ষভাৱে আক্ৰমণ কৰে।
৬ পদ: “ তেওঁলোকৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ দিনত যাতে বৰষুণ নপৰে, তাৰ বাবে স্বৰ্গ বন্ধ কৰাৰ ক্ষমতা আছে, আৰু পানীৰ ওপৰত ক্ষমতা আছে, তেওঁলোকক তেজলৈ পৰিণত কৰিবলৈ আৰু যিমানেই ইচ্ছা সিমান সময়ত পৃথিৱীক সকলো মহামাৰীৰে আঘাত কৰিবলৈ। ”
আত্মাই বাইবেলত উল্লেখ কৰা তথ্যৰ উল্লেখ কৰিছে। তেওঁৰ সময়ত এলিয়াই ভাববাদীয়ে ঈশ্বৰৰ পৰা লাভ কৰিছিল যে তেওঁৰ বাক্যৰ বাহিৰে বৰষুণ নহ’ব; তেওঁৰ আগত মোচিয়ে ঈশ্বৰৰ পৰা পানীক তেজলৈ পৰিণত কৰাৰ ক্ষমতা লাভ কৰিছিল আৰু পৃথিৱীক ১০ টা মহামাৰীৰে আঘাত কৰিছিল। এই বাইবেলৰ সাক্ষ্যবোৰ আৰু অধিক গুৰুত্বপূৰ্ণ কাৰণ শেষ দিনত ঈশ্বৰৰ লিখিত আৰু প্ৰেৰিত বাক্যৰ প্ৰতি অৱজ্ঞা কৰিলে একে ধৰণৰ মহামাৰীৰ শাস্তি হ’ব, প্ৰকাশিত বাক্য ১৬ অনুসৰি।
ফৰাচী বিপ্লৱৰ ৰাষ্ট্ৰীয় নাস্তিকতা
ডাৰ্ক লাইটছ
৭ পদ: “ যেতিয়া তেওঁলোকৰ সাক্ষ্য শেষ হ’ব, তেতিয়া অগাধ গাঁতৰ পৰা উঠি অহা জন্তুৱে তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিব, তেওঁলোকক জয় কৰিব আৰু তেওঁলোকক বধ কৰিব। ”
আত্মাই ইয়াত আমাক মন কৰিবলগীয়া গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা এটা প্ৰকাশ কৰিছে; ১৭৯৩ চনৰ তাৰিখে বাইবেলৰ সাক্ষ্যৰ অন্ত পৰিল, কিন্তু কাৰ বাবে? সেই সময়ৰ ইয়াৰ শত্ৰুসকলৰ বাবে যিসকলে বাইবেলক অত্যাচাৰ কৰিছিল, বিশ্বাসৰ ভিত্তি হিচাপে ইয়াৰ ঐশ্বৰিক কৰ্তৃত্বক অগ্ৰাহ্য কৰিছিল; যথা, ৰজা, ৰাজতন্ত্ৰবাদী অভিজাত, ৰোমান কেথলিক পোপৰ শাসন আৰু ইয়াৰ সকলো ধৰ্মগুৰু। এই তাৰিখত ঈশ্বৰে মিছা প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসীসকলকো নিন্দা কৰে যিসকলে কাৰ্যক্ষেত্ৰত ইতিমধ্যে তেওঁৰ শিক্ষাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিব নোৱাৰে। ইন ডেন। 11:34, তেওঁৰ বিচাৰত, ঈশ্বৰে তেওঁলোকক " ভণ্ডামি " বুলি আৰোপ কৰিছে: " যি সময়ত তেওঁলোকে পতিত হয় , সেই সময়ত তেওঁলোকক অলপ সহায় কৰা হ'ব, আৰু বহুতে তেওঁলোকৰ সৈতে ভণ্ডামিত যোগ দিব । ফ্ৰান্সত জাতীয় নাস্তিকতা প্ৰতিষ্ঠা কৰিলে বাইবেলক লক্ষ্য কৰি ইয়াক নোহোৱা কৰাৰ চেষ্টা কৰা হ’ব। "তেওঁৰ গিলোটিন"ৰ প্ৰচুৰ ৰক্তাক্ত ব্যৱহাৰে ইয়াক এটা নতুন " জন্তু " কৰি তোলে যিটো এইবাৰ " অগাধৰ পৰা উঠিব লাগিছিল ।" আদিপুস্তক ১:২ পদত সৃষ্টিৰ কাহিনীৰ পৰা ধাৰ কৰা এই শব্দটোৰ সহায়ত আত্মাই আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে যদি ঈশ্বৰ, ইয়াৰ সৃষ্টিকৰ্তা, অস্তিত্ব নাথাকিলহেঁতেন, তেন্তে পৃথিৱীত কোনো জীৱনৰ বিকাশ নহ’লহেঁতেন। " অগাধ " হৈছে কোনো বাসিন্দাৰ পৰা বঞ্চিত পৃথিৱীৰ প্ৰতীক, যেতিয়া ই " নিৰাকাৰ আৰু শূন্য "। এইদৰে ই আছিল " আৰম্ভণিতে ," আদিপুস্তক ১:২ অনুসৰি, আৰু ই পুনৰ " হাজাৰ বছৰৰ বাবে ," যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ পিছত, জগতৰ শেষত, যিটো এই অধ্যায় ১১ ত এইটো অনুসৰণ কৰা বিষয়বস্তু। কাৰণ বিদ্ৰোহী পুৰুষে ধ্বংস কৰিবলৈ একত্ৰিত হ’ব জানে, কিন্তু পুনৰ নিৰ্মাণৰ বাবে যি ৰূপ দিব লাগে সেইবোৰৰ ওপৰত তেওঁলোক অতি বিভক্ত। এই সাক্ষ্যই তেওঁৰ পিছত মানৱতাই ঈশ্বৰৰ পৰা সম্পূৰ্ণৰূপে বিচ্ছিন্ন হ’লে বহন কৰিব পৰা ফলৰ প্ৰদৰ্শন আগবঢ়ায়; তেওঁৰ উপকাৰী কাৰ্য্যৰ পৰা বঞ্চিত।
অগাধ " বুলি অভিহিত কৰি সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ আত্মাই আমাৰ পৃথিৱীৰ আদি সৃষ্টিৰ প্ৰসংগ আৰু অৱস্থাৰ কথাও সূচায়। এইদৰে এই সৃষ্টিৰ প্ৰথম দিনটোক লক্ষ্য কৰি তেওঁ আমাক নিৰপেক্ষ " আন্ধাৰ "ত ডুব যোৱা এখন পৃথিৱী দেখুৱাইছে যিহেতু সেই সময়ত ঈশ্বৰে এতিয়াও পৃথিৱীক কোনো তৰাৰ পোহৰ দিয়া নাছিল। আৰু এই ধাৰণাটোৱে আধ্যাত্মিকভাৱে এই " অগাধৰ পৰা উঠি অহা জন্তুটোক " প্ৰকাশিত বাক্য ৬:১২ পদৰ " চতুৰ্থ মোহৰ "ৰ সৈতে সংযোগ কৰে যাক " বস্তাৰ দৰে ক'লা সূৰ্য্য " বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে। প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১২ পদৰ " ৪ৰ্থ শিঙা " ৰ সৈতেও সংযোগ কৰা হৈছে যিটো " সূৰ্য্যৰ এক তৃতীয়াংশ, চন্দ্ৰৰ এক তৃতীয়াংশ আৰু তৰাৰ এক তৃতীয়াংশৰ আঘাত " দ্বাৰা বৰ্ণনা কৰা হৈছে। এই প্ৰতিমূৰ্তিবোৰৰ জৰিয়তে আত্মাই ইয়াৰ বাবে বিশেষভাৱে " অন্ধকাৰ " চৰিত্ৰ এটা আৰোপ কৰে । কিন্তু এই " অন্ধকাৰ" দিশ আৰু অৱস্থাতে ফ্ৰান্সে নিজৰ মুক্ত চিন্তাবিদসকলক " পোহৰ " উপাধি দি মহিমামণ্ডিত কৰিব । তেতিয়া আমি মথি ৬:২৩ ত উদ্ধৃত যীচু খ্ৰীষ্টৰ বাক্যবোৰ মনত পেলাওঁ: " কিন্তু যদি তোমাৰ চকু বেয়া হয়, তেন্তে তোমাৰ গোটেই শৰীৰটো আন্ধাৰেৰে পৰিপূৰ্ণ হ'ব। সেইবাবে তোমাৰ মাজত থকা পোহৰ যদি আন্ধাৰ হয়, তেন্তে সেই আন্ধাৰ কিমান মহান! " এইদৰে অন্ধকাৰ মুক্ত চিন্তাই ধৰ্মীয় আত্মাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ যায় আৰু এই নতুন মুক্তিবাদী আত্মাটো সময়ত চলি থাকিব আৰু পশ্চিমীয়া জগতখনৰ ওপৰত বিয়পি পৰিব... খ্ৰীষ্টান বুলি কোৱা হয় আৰু ই জগতৰ শেষলৈকে নিজৰ কু প্ৰভাৱ ৰাখিব। ফৰাচী বিপ্লৱৰ লগে লগে "আন্ধাৰ" পাপৰ সৈতে চিৰকালৰ বাবে থিতাপি লয়। কাৰণ, ইয়াৰ লগে লগে মুক্ত চিন্তাৰ দাৰ্শনিকসকলে লিখা গ্ৰন্থবোৰো আবিৰ্ভাৱ হয়; যিয়ে ইয়াক দানিয়েল ২-৭-৮ পদৰ ভৱিষ্যদ্বাণীসমূহত গ্ৰীচৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ "পাপ"ৰ সৈতে সংযোগ কৰে। এই নতুন কিতাপবোৰে বাইবেলৰ সৈতে প্ৰতিযোগিতাত অৱতীৰ্ণ হ’ব আৰু ইয়াক স্তব্ধ কৰাত সফল হ’ব, এক বিশাল অনুপাতত। নিন্দা কৰা " যুদ্ধ " সেয়েহে সকলোতকৈ ওপৰত মতাদৰ্শগত। বিপ্লৱৰ পিছত আৰু দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পিছত এই অন্ধকাৰে সৰ্বোচ্চ মানৱতাবাদৰ দিশটো গ্ৰহণ কৰিব, মূল অসহিষ্ণুতাৰ সৈতে বিপৰীতমুখী আৰু এইদৰে ভাঙি যাব, কিন্তু মতাদৰ্শগত " যুদ্ধ " অব্যাহত আছে। এই "স্বাধীনতা"ৰ বাবে পশ্চিমীয়া মানুহে সকলো ত্যাগ কৰিবলৈ সাজু হ'ব। আচলতে তেওঁলোকে নিজৰ জাতি, নিজৰ নিৰাপত্তাক বলিদান দিব আৰু ঈশ্বৰে প্ৰগ্ৰেম কৰা মৃত্যুৰ পৰা সাৰি নাযায়।
৮ পদ: “ আৰু তেওঁলোকৰ মৃতদেহবোৰ মহানগৰৰ বালিত পৰি থাকিব, যিখন মহানগৰক আধ্যাত্মিকভাৱে চদোম আৰু মিচৰ বুলি কোৱা হয়, য’ত আমাৰ প্ৰভুক ক্ৰুচত দিয়া হৈছিল। ”
" মৃতদেহ " সমূহ সেই " দুজন সাক্ষী " ৰ যিবোৰৰ প্ৰথম আক্ৰমণকাৰীকো একেখন " চহৰ " ৰ " চৌহদ " ত মৃত্যুদণ্ড দিয়া হয় ৷ এই " চহৰ " পেৰিছ, আৰু উল্লেখ কৰা " চৌহদ "ক ক্ৰমাগতভাৱে "প্লেচ লুই চতুৰ্দশ," "প্লেচ লুই পঞ্চদশ," "প্লেচ ডি লা বিপ্লৱ," আৰু বৰ্তমানৰ "প্লেচ দে লা কনকৰ্ড" বুলি কোৱা হৈছিল। নাস্তিকতাই কোনো ধৰ্মীয় ৰূপত কোনো উপকাৰ নকৰে। গিলোটিন পিন্ধা ভুক্তভোগীসকলৰ ধৰ্মীয় সংযোগৰ বাবেই হুবহু আঘাতপ্ৰাপ্ত হয়। আৰু " চতুৰ্থ শিঙাৰ " বাৰ্তাই শিকোৱাৰ দৰে লক্ষ্য হৈছে প্ৰকৃত পোহৰ (সূৰ্য্য), সামূহিক মিছা পোহৰ (চন্দ্ৰ), আৰু যিকোনো ব্যক্তিগত ধৰ্মীয় দূত (তৰা)। তদুপৰি কিছুমান দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত ধৰ্মীয় ৰূপক এই চৰ্তত গ্ৰহণ কৰা হয় যে সেইবোৰে প্ৰধান নাস্তিকতাৰ নীতি-নিয়ম মানি চলে। এইদৰে কিছুমান পুৰোহিতক উপহাসত "ডিফ্ৰক" নাম দিয়া হয়। স্পিৰিটে ফ্ৰান্সৰ ৰাজধানী পেৰিছক " চদোম " আৰু " ইজিপ্ত "ৰ সৈতে তুলনা কৰিছে। স্বাধীনতাৰ প্ৰথম ফল আছিল পৰম্পৰাগত সামাজিক আৰু পাৰিবাৰিক নীতি-নিয়মৰ ভাঙি যোৱাৰ লগে লগে যৌন অতিমাত্ৰা। এই তুলনাই সময়ৰ লগে লগে কৰুণ পৰিণতিৰ সৃষ্টি কৰিব। আত্মাই আমাক ইংগিত দিয়ে যে এই নগৰখনে " চদোম " আৰু " মিচৰ " ৰ ভাগ্য ভোগ কৰিব, যিটো ঈশ্বৰৰ বাবে পাপ আৰু তেওঁৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহৰ সাধাৰণ প্ৰতীক হৈ পৰিছে। দানিয়েল ২:৭-৮ পদত নিন্দা কৰা " গ্ৰীক" দাৰ্শনিক " পাপ " ৰ সৈতে ওপৰত স্থাপন কৰা সংযোগ ইয়াত নিশ্চিত কৰা হৈছে। গ্ৰীক পাপৰ এই ঐশ্বৰিক কলংক সম্পূৰ্ণৰূপে বুজিবলৈ আহক আমি এই কথাটো বিবেচনা কৰোঁ যে, এথেন্সৰ বাসিন্দাসকলৰ আগত শুভবাৰ্তা উপস্থাপন কৰিবলৈ দাৰ্শনিক শব্দ ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি, পাঁচনি পৌলে বিফল হ’ল আৰু তেওঁক সেই ঠাইৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰা হ’ল। এই কাৰণেই দাৰ্শনিক চিন্তাধাৰা চিৰকাল সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ শত্ৰু হৈ থাকিব। সময়ৰ লগে লগে আৰু শেষলৈকে "পেৰিছ" নামৰ এই চহৰখনে যৌন আৰু ধৰ্মীয় পাপৰ প্ৰতীক এই দুটা নামৰ সৈতে তুলনাৰ সঠিকতাক ধৰি ৰাখিব, আৰু নিজৰ কাৰ্য্যৰ জৰিয়তে সাক্ষ্য দিব। ইয়াৰ "পেৰিছ" নামৰ আঁৰত "পেৰিছ" শব্দৰ উত্তৰাধিকাৰ নিহিত হৈ আছে, যিটো শব্দৰ কেলটিক উৎপত্তিৰ অৰ্থ হৈছে "কলড্ৰনৰ সেইসকল", যিটো নাটকীয়ভাৱে ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক নাম। ৰোমান যুগত এই ঠাইখন আছিল মিচৰীয়াসকলৰ দেৱী আইছিছৰ পৌত্তলিক উপাসকসকলৰ দুৰ্গ, কিন্তু ট্ৰয়ৰ ৰজা পুৰণি প্ৰিয়ামৰ পুত্ৰ পেৰিছৰ দৃশ্যপট আৰু কুৎসিত প্ৰতিমূৰ্তিও আছিল। গ্ৰীক ৰজা মেনেলাছৰ পত্নী সুন্দৰী হেলেনৰ সৈতে হোৱা ব্যভিচাৰৰ লেখক তেওঁ গ্ৰীচৰ সৈতে যুদ্ধৰ বাবে দায়ী হ’ব। বিফল ঘেৰাওৰ পিছত গ্ৰীকসকলে আঁতৰি গ’ল আৰু সাগৰৰ পাৰত এটা বিশাল কাঠৰ ঘোঁৰা এৰি গ’ল। গ্ৰীক দেৱতা বুলি ভাবি ট্ৰ’জানসকলে ঘোঁৰাটোক চহৰখনলৈ আনিলে। আৰু মাজনিশা যেতিয়া মদ আৰু দল শেষ হ’ল, তেতিয়া গ্ৰীক সৈন্যসকলে ঘোঁৰাৰ পৰা নামি মনে মনে উভতি অহা গ্ৰীক সৈন্যৰ বাবে দুৱাৰ মুকলি কৰিলে; আৰু নগৰৰ সকলো বাসিন্দাক ৰজাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি নিম্নতম প্ৰজালৈকে হত্যা কৰা হ’ল। এই ট্ৰ’জানৰ কাৰ্য্যই শেষ দিনত পেৰিছক হেৰুৱাব কাৰণ পাঠটোক আওকাণ কৰি ই নিজৰ ভূখণ্ডত উপনিবেশিকৰণ কৰা শত্ৰুবোৰক বসতি স্থাপন কৰি নিজৰ ভুলবোৰ পুনৰাবৃত্তি কৰিব। পেৰিছ নাম লোৱাৰ আগতে চহৰখনৰ নাম আছিল "লুটেটিয়া" যাৰ অৰ্থ হৈছে "দুগন্ধি জলাশয়"; ইয়াৰ দুখজনক ভাগ্যৰ গোটেই অনুষ্ঠানটো। " ইজিপ্ত " ৰ সৈতে তুলনা কৰাটো ন্যায্য কাৰণ গণৰাজ্যবাদী শাসন ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰি ফ্ৰান্স আনুষ্ঠানিকভাৱে পশ্চিমীয়া বিশ্বৰ প্ৰথম পাপৰ শাসন ব্যৱস্থা হিচাপে পৰিগণিত হয়। এই ব্যাখ্যা প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:৩ পদত নিশ্চিত কৰা হ'ব " জন্তু " ৰ " ৰঙা " ৰঙে , যিটো শেষ দিনৰ ৰাজতন্ত্ৰ আৰু গণতান্ত্রিক মিত্ৰজোঁটৰ প্ৰতিমূৰ্তি, ফ্ৰান্সৰ আৰ্হিত নিৰ্মিত। এইদৰে কোৱাৰ দ্বাৰা: " তাত তেওঁলোকৰ প্ৰভুক ক্ৰুচত দিয়া হৈছিল ", আত্মাই ফৰাচী নাস্তিকতাৰ খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসক প্ৰত্যাখ্যান আৰু ইহুদী জাতীয় মচীহ যীচু খ্ৰীষ্টক প্ৰত্যাখ্যানৰ মাজত তুলনা প্ৰতিষ্ঠা কৰে; কাৰণ দুয়োটা পৰিস্থিতি একে আৰু ইহঁতে একে পৰিণতি আৰু একেধৰণৰ অধৰ্ম আৰু অধৰ্মৰ ফল বহন কৰিব। এই তুলনা পৰৱৰ্তী পদবোৰত চলি থাকিব।
ইয়াৰ ৰাজধানীক " মিচৰ " বুলি অভিহিত কৰি ঈশ্বৰে ফ্ৰান্সক ফৰৌণৰ সৈতে তুলনা কৰিছে, যিটো তেওঁৰ ইচ্ছাৰ বিৰোধী মানৱ প্ৰতিৰোধৰ আৰ্হি ধৰণৰ। তাইৰ ধ্বংস নোহোৱালৈকে এই বিদ্ৰোহী স্থিতি বজাই ৰাখিব। তাইৰ ফালৰ পৰা কেতিয়াও কোনো ধৰণৰ অনুতাপ নহ’ব। " বেয়াক ভাল আৰু ভাল বেয়া " বুলি ক'লে তাই ঈশ্বৰে নিন্দা কৰা পাপৰ ভিতৰত আটাইতকৈ বেয়া পাপ কৰিব; এইটো "পোহৰ" বুলি কোৱাৰ দ্বাৰা, "তাইৰ মানৱ অধিকাৰ"ৰ "অন্ধকাৰ" প্ৰতিষ্ঠাপক চিন্তাবিদ, যিসকলে ঈশ্বৰৰ অধিকাৰৰ বিৰোধিতা কৰে। আৰু বহু জনগোষ্ঠীয়ে তাইৰ আৰ্হিক অনুকৰণ কৰিব, আনকি, ১৯১৭ চনত, শক্তিশালী ৰাছিয়াই, যিয়ে তাইক " ষষ্ঠ ট্ৰুম্পেট " ৰ সময়ত পৰমাণু বোমাৰে ধ্বংস কৰিব , যিটোৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছিল কেলটিক ভাষাত "পেৰিচি" নামেৰে, যাৰ অৰ্থ "কলড্ৰনৰ"। সেয়েহে তাই শেষলৈকে সেই পৰীক্ষাবোৰত ঈশ্বৰক দেখাত অক্ষম হৈ থাকিব যিয়ে তাইক ধ্বংস কৰাৰ পৰ্যন্ত ধ্বংস কৰিব। কাৰণ তেওঁ তাইক লক্ষ্য হিচাপে লৈছে আৰু তাই আৰু নাথাকিলে তাইক এৰি নিদিয়ে।
৯ পদ: “ আৰু সকলো জাতি, জনগোষ্ঠী, ভাষা আৰু জাতিৰ মানুহে নিজৰ মৃতদেহবোৰ সাড়ে তিনিদিন দেখিব, আৰু তেওঁলোকৰ মৃতদেহবোৰক কবৰত ৰাখিবলৈ নিদিব। ”
১৭৮৯ চনত ফ্ৰান্সত জনসাধাৰণে বিপ্লৱত প্ৰৱেশ কৰে আৰু ১৭৯৩ চনত তেওঁলোকে নিজৰ ৰজা আৰু তাৰ পিছত তেওঁলোকৰ ৰাণীক মৃত্যুদণ্ড দিয়ে, দুয়োৰে শিৰচ্ছেদ চহৰখনৰ বৃহৎ কেন্দ্ৰীয় চৌহদত ক্ৰমাগতভাৱে "প্লেচ লুই পঞ্চদশ", "প্লেচ ডি লা বিপ্লৱ", আৰু বৰ্তমান, "প্লেচ ডি লা কনকৰ্ড" বুলি কোৱা হয়। ধ্বংসাত্মক কাৰ্য্যৰ সময়ৰ বাবে " সাড়ে তিনি দিন " বুলি কোৱাৰ দ্বাৰা আত্মাই ভাল্মীৰ যুদ্ধখনকো সামৰি লোৱা যেন লাগে য'ত ১৭৯২ চনত বিপ্লৱীসকলে ইউৰোপীয় ৰাজ্যসমূহৰ ৰয়েলিষ্ট সৈন্যৰ সৈতে মুখামুখি হৈছিল আৰু পৰাস্ত কৰিছিল যিয়ে ৰাণী মেৰী-এণ্টোৱানেটৰ উৎপত্তিস্থল পৰিয়ালৰ দেশ অষ্ট্ৰিয়াকে ধৰি গণতান্ত্রিক ফ্ৰান্সক আক্ৰমণ কৰিছিল। এই ঘৃণাৰ উৎপত্তি বুজিবলৈ হ’লে মনত ৰাখিব লাগিব যে পোপ-ৰজাৰ মিত্ৰজোঁটৰ ১২৬০ বছৰ ধৰি কৰা সকলো ধৰণৰ জোৰ-জবৰদস্তিয়ে শোষিত, দুৰ্ব্যৱহাৰ, নিৰ্যাতিত আৰু সম্পূৰ্ণৰূপে ধ্বংসপ্ৰাপ্ত ফৰাচী জনসাধাৰণক বিৰক্ত কৰি পেলাইছিল। চতুৰ্দশ লুইৰ ঘৃণনীয় আড়ম্বৰেৰে আৰু পঞ্চদশ লুই, দুৰ্নীতিপৰায়ণ, অশ্লীল ৰজাৰ শেষৰ দুটা ৰাজত্বকাল শেষত ঈশ্বৰ আৰু মানুহৰ ধৈৰ্য্যৰ পাত্ৰটো ভৰাই পেলালে। সাৱধান! গণৰাজ্য ফ্ৰান্সৰ বাবে আশীৰ্বাদ নহয় আৰু নহ’বও। ই শেষলৈকে পঞ্চম ৰূপত ঈশ্বৰৰ অভিশাপ বহন কৰিব আৰু নিজেই সেই ভুলবোৰ কৰিব যিবোৰে ইয়াৰ পতনৰ কাৰণ হ’ব। এই ৰক্তাক্ত শাসন ব্যৱস্থাটোৱে, নিজৰ উৎপত্তিস্থলত, "মানৱ অধিকাৰ" আৰু মানৱতাবাদৰ দেশ হৈ পৰিব যিয়ে শেষত দোষীক ৰক্ষা কৰিব আৰু নিজৰ অন্যায়ৰ দ্বাৰা, ভুক্তভোগীক হতাশ কৰিব। আনকি ই শত্ৰুক আদৰি ল’ব আৰু নিজৰ ভূখণ্ডত সংস্থাপন কৰিব, আগতে দেখাৰ দৰে গ্ৰীকসকলে এৰি থৈ যোৱা কাঠৰ ঘোঁৰাটোৰ প্ৰৱৰ্তনৰ বাবে বিখ্যাত ট্ৰ’জান চহৰৰ বিখ্যাত উদাহৰণটোক আটাইতকৈ বেয়ালৈকে অনুকৰণ কৰিব।
১০ পদ: “ আৰু পৃথিবীত বাস কৰা লোকসকলে তেওঁলোকৰ ওপৰত আনন্দ আৰু আনন্দিত হ’ব আৰু ইজনে সিজনক উপহাৰ পঠাব ;
এই পদটোত আত্মাই সেই সময়ক লক্ষ্য কৰি লৈছে যেতিয়া গেংগ্ৰিন বা কেন্সাৰৰ দৰে ফৰাচী দাৰ্শনিক দুষ্টতাই আন পশ্চিমীয়া জাতিসমূহত মহামাৰীৰ দৰে বিয়পি পৰিব আৰু বিয়পি পৰিব। ইয়াত " ৬ষ্ঠ ছীল " ৰ "কালৰ চিন" চিহ্নিত কৰা হৈছে ; য'ত " সূৰ্য্য চুলিৰ বস্তাৰ দৰে ক'লা হৈ পৰে ": মুক্ত চিন্তাবিদৰ দাৰ্শনিক কিতাপৰ দ্বাৰা স্তব্ধ হৈ বাইবেলৰ পোহৰ নোহোৱা হৈ যায়।
আধ্যাত্মিক পঠনত, যীচুৰ নিৰ্বাচিতসকলক সংজ্ঞায়িত কৰা " স্বৰ্গৰাজ্যৰ নাগৰিক " সকলৰ দৰে নহয়, " পৃথিৱীৰ বাসিন্দাসকলে " আমেৰিকান প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু অধিক সাধাৰণভাৱে ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ সত্যৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহী মানুহক নিৰ্ধাৰণ কৰে। ইউৰোপীয় ৰাজ্যসমূহৰ জনসাধাৰণ আৰু তাতোকৈ বেছি আমেৰিকাৰ জনগোষ্ঠীসমূহে ফ্ৰান্সৰ ফালে চাই থাকে। তাত এটা জনগোষ্ঠীয়ে নিজৰ ৰাজতন্ত্ৰ আৰু কেথলিক খ্ৰীষ্টান ধৰ্মক চেপি ধৰে যিয়ে বাইবেল পঢ়া জনগোষ্ঠী, " দুজন সাক্ষী "ক ইয়াৰ "নৰক"ৰ " যন্ত্ৰণা "ৰ ভাবুকি দিয়ে; প্ৰকৃত " যন্ত্ৰণা " যিবোৰ অৱশ্যে কেৱল শেষ বিচাৰৰ বাবে সংৰক্ষিত, মিছা ধৰ্মীয়সকলক ধ্বংস কৰিবলৈ যিসকলে নিজেই প্ৰতাৰণামূলকভাৱে এই ধৰণৰ ভাবুকি ব্যৱহাৰ কৰে, প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১০-১১ অনুসৰি। ফ্ৰান্সৰ বাহিৰতো একেধৰণৰ জোৰদাৰ বলি হোৱা বিদেশীসকলেও এই পদক্ষেপৰ পৰা লাভৱান হ’ব পৰাৰ আশা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। এই কথাটো আৰু বেছি যিহেতু কেইবছৰমান আগতে ষোড়শ লুইয়ে দিয়া ফৰাচী সমৰ্থনৰ ফলত উত্তৰ আমেৰিকাৰ নতুন আমেৰিকাই ইংলেণ্ডৰ আধিপত্যৰ পৰা নিজকে মুক্ত কৰি স্বাধীনতা লাভ কৰিছিল। স্বাধীনতাই খোজ কাঢ়িছিল আৰু অতি সোনকালে বহু জনগোষ্ঠীক জয় কৰিব। এই বন্ধুত্বৰ চিন হিচাপে " তেওঁলোকে ইজনে সিজনক উপহাৰ পঠাব ।" ইয়াৰে এটা উপহাৰ আছিল ১৮৮৬ চনত নিউয়ৰ্কৰ বিপৰীতে থকা এটা দ্বীপত স্থাপন কৰা "ষ্টেচু অৱ লিবাৰ্টি"ৰ আমেৰিকানসকলক দিয়া ফৰাচী উপহাৰ। আমেৰিকানসকলে এই ইংগিত ঘূৰাই দি এটা প্ৰতিৰূপ আগবঢ়াইছিল, যিটো ১৮৮৯ চনত স্থাপন কৰা পেৰিছত আইফেল টাৱাৰৰ ওচৰৰ চেইন নদীৰ মাজৰ এটা দ্বীপত অৱস্থিত। ঈশ্বৰে এই ধৰণৰ উপহাৰক লক্ষ্য কৰি লয়, যিয়ে ইয়াৰ আধ্যাত্মিক নিয়মক আওকাণ কৰাৰ লক্ষ্যৰে অত্যধিক স্বাধীনতাৰ অভিশাপ গঠন কৰা ভাগ-বতৰা আৰু বিনিময়ক প্ৰকাশ কৰে ।
১১ পদ: “ সাড়ে তিনি দিনৰ পাছত ঈশ্বৰৰ পৰা জীৱনৰ আত্মা তেওঁলোকৰ মাজলৈ সোমাই গ’ল, আৰু তেওঁলোকে ভৰিৰ ওপৰত থিয় হ’ল ;
১৭৯২ চনৰ ২০ এপ্ৰিলত ফ্ৰান্সক অষ্ট্ৰিয়া আৰু প্ৰুছিয়াই ভাবুকি দি ১৭৯২ চনৰ ১০ আগষ্টত ইয়াৰ ৰজা ষোড়শ লুইক উৎখাত কৰে।১৭৯২ চনৰ ২০ ছেপ্টেম্বৰত ভালমিত বিপ্লৱীসকলে বিজয়ী হয়।১৭৯৩ চনৰ ২১ জানুৱাৰীত ৰজা ষোড়শ লুইক গিলোটিনেৰে হত্যা কৰা হয়।জুলাইত একনায়কত্ববাদী ৰবস্পিয়েৰ আৰু তেওঁৰ বন্ধুসকলক পাল পাতি গিলোটিন হত্যা কৰা হয় ২৮, ১৭৯৪ চনত ১৭৯৫ চনৰ ২৫ অক্টোবৰত "কনভেনচন"ৰ ঠাইত "ডাইৰেক্টৰী" স্থাপন কৰা হয়।১৭৯৩ আৰু ১৭৯৪ চনৰ দুটা "টেৰ'ৰ" একেলগে মাত্ৰ এবছৰহে চলিছিল। ১৭৯২ চনৰ ২০ এপ্ৰিলৰ পৰা ১৭৯৫ চনৰ ২৫ অক্টোবৰৰ ভিতৰত মই ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা " সাড়ে তিনি দিন " বা "সাড়ে তিনি বছৰ" ৰ এই সময়ছোৱাটো যথেষ্ট নিখুঁতভাৱে বাস্তৱ বুলি পাইছিলোঁ । কিন্তু মই ভাবো যে সময়সীমাটোৱেও আধ্যাত্মিক বাৰ্তা কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে। এই সময়ছোৱাই ডেৰ সপ্তাহক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, যিয়ে যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ ইংগিত দিব পাৰে, যিটো হুবহু "সাড়ে তিনি ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক দিন" চলিছিল আৰু মচীহ যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৰ লগে লগে শেষ হৈছিল। আত্মাই তেওঁৰ কাৰ্য্যক বাইবেলৰ সৈতে তুলনা কৰিছে, তেওঁৰ " দুজন সাক্ষী ," যিসকলে পেৰিছৰ প্লেচ ডি লা ৰিভল্যুচনত জ্বলোৱাৰ আগতেও কাম কৰিছিল আৰু শিকাইছিল। এই তুলনাৰ দ্বাৰা, বাইবেল, এই বিশ্বাস, যীচু খ্ৰীষ্টৰ সৈতে চিনাক্ত কৰা হৈছে, যি, ইয়াত, পুনৰ ক্ৰুচত দিয়া হৈছে আৰু " বিন্ধি দিয়া হৈছে ," প্ৰকাশিত বাক্য ১:৭ পদত ইংগিত দিয়াৰ দৰে। ৰক্তপাতৰ বানপানীয়ে শেষত ফৰাচী জনসাধাৰণক আতংকিত কৰি তুলিলে। লগতে, ৰক্তাক্ত সন্মিলনৰ ইয়াৰ নেতা মেক্সিমিলিয়ান ৰবস্পিয়েৰ আৰু তেওঁৰ বন্ধু কাউথন আৰু চেণ্ট-জাষ্টক ফাঁচী দিয়াৰ পিছত সাৰাংশ আৰু পদ্ধতিগত ফাঁচী বন্ধ হৈ যায়। ঈশ্বৰৰ আত্মাই মানুহৰ আধ্যাত্মিক পিয়াহ পুনৰ জগাই তুলিলে আৰু ধৰ্মৰ চৰ্চা বৈধ হৈ পৰিল, আৰু সৰ্বোপৰি মুক্ত হৈ পৰিল। স্বাস্থ্যকৰ "ঈশ্বৰৰ ভয়" পুনৰ আবিৰ্ভাৱ হৈছে আৰু বাইবেলৰ প্ৰতি আগ্ৰহ পুনৰ জগাই তুলিছে, কিন্তু পৃথিৱীৰ শেষলৈকে ইয়াৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিব আৰু প্ৰতিযোগিতাত অৱতীৰ্ণ হ'ব মুক্ত চিন্তাবিদসকলে লিখা দাৰ্শনিক কিতাপবোৰে যাৰ গ্ৰীক আৰ্হি ইয়াৰ সকলো বিভিন্ন ৰূপৰ উৎস।
১২ পদ: “ আৰু তেওঁলোকে স্বৰ্গৰ পৰা এটা মাত শুনিলে, “ইয়ালৈ উঠি আহক;
১৭৯৮ চনৰ পিছৰ বাইবেলৰ “ দুজন সাক্ষী ” ৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য।
যীচুৰ সৈতে তুলনা অব্যাহত আছে, কাৰণ তেওঁৰ মনোনীতসকলক (ইলিয়া ভাববাদীৰ পিছত) তেওঁলোকৰ চকুৰ সন্মুখত স্বৰ্গলৈ উঠি অহা দেখিছিল। কিন্তু, পাছলৈ তেওঁৰ অন্তিমবাৰৰ নিৰ্বাচিতসকলেও একে কাম কৰিব। তেওঁলোকৰ শত্ৰুৱেও তেওঁলোকক মেঘত স্বৰ্গলৈ উঠি যোৱা দেখিব য’ত যীচুৱে তেওঁলোকক নিজৰ ওচৰলৈ টানিব। ঈশ্বৰে তেওঁৰ কাৰ্য্যক যি সমৰ্থন দিয়ে একেই, তেওঁৰ নিৰ্বাচিত যীচু খ্ৰীষ্টৰ বাবে আৰু ফৰাচী বিপ্লৱৰ এই প্ৰসংগত ১৭৯৮ চনৰ পিছৰ বাইবেল ১৯৯৪ চনত, ১৫০ বছৰৰ শান্তিৰ দীঘলীয়া সময়ছোৱাত প্ৰকাশিত বাক্য ৯:৫-১০ পদত " পাঁচ মাহ " ৰূপত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে । ষোড়শ লুইৰ মৃত্যু, ৰাজতন্ত্ৰৰ অন্ত আৰু বন্দী পোপৰ মৃত্যুৱে প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১-৩ পদত " সাগৰৰ পৰা উঠি অহা জন্তুটোৰ " ধৰ্মীয় অসহিষ্ণুতাক মৰ্ত্যলোক আঘাত কৰে। ডাইৰেক্টৰীৰ কনকৰ্ডেটে নিজৰ ঘাঁ ভাল কৰে, কিন্তু ই ধ্বংস হোৱা ৰাজকীয় সমৰ্থনৰ পৰা আৰু লাভৱান নহয়, ই আৰু শেষৰ সময়লৈকে অত্যাচাৰ নকৰে যেতিয়া প্ৰটেষ্টেণ্ট অসহিষ্ণুতাই প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১১ পদত " পৃথিৱীৰ পৰা উঠি অহা জন্তুটো " নামেৰে প্ৰকাশ পাব।
১৩ পদ: “ সেই সময়ত মহান ভূমিকম্প হ’ল আৰু নগৰৰ দশম ভাগ পতিত হ’ল আৰু সেই ভূমিকম্পত সাত হাজাৰ লোক নিহত হ’ল আৰু বাকীসকলে ভয় খালে আৰু স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰক মহিমা কৰিলে। ”
এই সময়ত ( সেই ঘণ্টাটো ) আধ্যাত্মিক ৰূপত 1755 চনত লিছবনৰ ভূমিকম্পৰ পূৰ্ণতাৰ দ্বাৰা ইতিমধ্যে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা " ভূমিকম্প " পূৰ্ণ হ'ল, যিটো Apo.6:12 ৰ " ষষ্ঠ ছীল " ৰ বিষয়বস্তুৰ সৈতে জড়িত । ঈশ্বৰৰ আত্মাৰ মতে পেৰিছ চহৰখনে জনসংখ্যাৰ " দশম ভাগ " হেৰুৱাই পেলালে। কিন্তু আন এটা অৰ্থ দান.৭:২৪ আৰু এপো.১৩:১ অনুসৰি চিন্তিত হ'ব পাৰে, " দহটা শিং " বা পোপৰ ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ অধীনত থকা পশ্চিমীয়া খ্ৰীষ্টান ৰাজ্যসমূহৰ দশম অংশ। ৰোমে ৰোমান কেথলিক গীৰ্জাৰ "জ্যেষ্ঠ কন্যা" বুলি গণ্য কৰা ফ্ৰান্স নাস্তিকতাবাদৰ মাজত পৰে, ইয়াৰ সমৰ্থনৰ পৰা বঞ্চিত হয় আৰু ইয়াৰ কৰ্তৃত্ব ধ্বংস কৰালৈকে আগবাঢ়ি যায়। ৪ৰ্থ শিঙাই ইয়াক প্ৰকাশ কৰিলে, " সূৰ্য্যৰ এক তৃতীয়াংশ আঘাত কৰা হয় "; " এই ভূমিকম্পত সাত হাজাৰ মানুহ নিহত " বাৰ্তাই এই কথা নিশ্চিত কৰে যে: এই ৰাজনৈতিক আৰু সমাজৰ ভূমিকম্পত ধৰ্মীয় " পুৰুষ " ( সাতজন: সেই সময়ৰ ধৰ্মীয় পবিত্ৰকৰণ), একাংশ ( এক হাজাৰ ) নিহত হৈছিল।
১৪ পদ: “ দ্বিতীয় দুখ পাৰ হৈ গ’ল।চোৱা, তৃতীয় দুখ সোনকালে আহিব। ” ".।
এইদৰে তীব্ৰ তেজৰ বোৱাই ঈশ্বৰৰ ভয়ক পুনৰ জগাই তুলিলে আৰু "আতংক" বন্ধ হৈ গ'ল , তাৰ ঠাইত প্ৰথম নেপোলিয়নৰ সাম্ৰাজ্যই ল'লে , " ঈগলে " শেষৰ তিনিটা " শিঙা " ঘোষণা কৰিলে, পৃথিৱীৰ বাসিন্দাসকলৰ বাবে তিনিটা " মহান দুখ "। যিহেতু এই ঘোষণা ১৭৮৯ চনৰ পৰা ১৭৯৮ চনলৈকে ফৰাচী বিপ্লৱৰ পিছত কৰা হৈছে, গতিকে ১৪ নং পদত ইয়াৰ বাবে আৰোপ কৰা " দ্বিতীয় দুখ " ইয়াৰ সৈতে প্ৰত্যক্ষভাৱে জড়িত হ'ব নোৱাৰে। কিন্তু আত্মাৰ বাবে ই আমাক কোৱাৰ মাধ্যম যে যীচু খ্ৰীষ্টৰ মহিমাত ঘূৰি অহাৰ ঠিক আগতেই ফৰাচী বিপ্লৱৰ এক নতুন ৰূপ আবিৰ্ভাৱ হ’ব। এতিয়া, প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১৩ অনুসৰি, " দ্বিতীয় দুখ " স্পষ্টভাৱে ৬ষ্ঠৰ বিষয়বস্তুৰ সৈতে জড়িত প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৩ পদৰ শিঙা যিয়ে , যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁলোকৰ মৰ্ত্যলোক শত্ৰু, শেষ বিদ্ৰোহীসকলক নিঃশেষ কৰি নিজৰ বিশ্বাসী দাসসকলৰ অন্যায় নিন্দা কৰাৰ প্ৰতিশোধ ল'বলৈ উভতি অহাৰ আগতে , হুবহু, " মানুহৰ এক তৃতীয়াংশক হত্যা কৰিব "। আমি বুজিব পাৰো যে, ফৰাচী বিপ্লৱীসকলে সৃষ্টি কৰা হত্যাকাণ্ডৰ দৰেই ঈশ্বৰে তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ হত্যাকাণ্ডৰ আয়োজন কৰিছে, এইবাৰ পাৰমাণৱিক, যিয়ে পৃথিৱীৰ বাসিন্দাৰ সংখ্যা যথেষ্ট হ্ৰাস কৰিব, ইয়াক সম্পূৰ্ণৰূপে নিৰ্মূল কৰাৰ আগতে যিয়ে ইয়াৰ মূল " অগাধ " দিশটো পুনৰুদ্ধাৰ কৰিব, যীচু খ্ৰীষ্টৰ চূড়ান্ত ধ্বংসাত্মক হস্তক্ষেপৰ পিছত।
দ্বিতীয় দুখ " ৰ দ্বৈত অৰ্থই আধ্যাত্মিক কাৰণত চতুৰ্থ শিঙাক ষষ্ঠৰ লগত সংযোগ কৰে। প্ৰকাশিত বাক্যৰ গঠনে খ্ৰীষ্টান যুগৰ সময়ক দুটা ভাগত বিভক্ত কৰিছে। প্ৰথমটোত " দুখ " য়ে ১৮৪৪ চনৰ আগতে শাস্তি পোৱা দোষীক শাস্তি দিয়ে আৰু দ্বিতীয়টোত ১৮৪৪ চনৰ পিছত, পৃথিৱীৰ শেষৰ ঠিক আগতে শাস্তি পোৱা দোষীক শাস্তি দিয়ে। এতিয়া, দুটা শাস্তিমূলক কাৰ্য্যই লেবীয়া পুস্তক ২৬:২৫ পদত তেওঁৰ চতুৰ্থ শাস্তিক যি অৰ্থ দিছে: " মই মোৰ নিয়মৰ প্ৰতিশোধ ল'ব পৰা তৰোৱাল পঠাম ।" প্ৰথম শাস্তি সেইসকলক আঘাত কৰিছিল যিসকলে সংস্কাৰৰ বাৰ্তা, যীচুৱে তেওঁৰ মনোনীতসকলৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা কাম গ্ৰহণ কৰা নাছিল আৰু দ্বিতীয়টো, যিসকলে ১৮৪৩ চনৰ পৰা এই সংস্কাৰ সম্পূৰ্ণ কৰাৰ বাবে ঈশ্বৰৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ প্ৰতি সঁহাৰি নিদিয়াসকলক আঘাত কৰিছিল। ঈশ্বৰে যি প্ৰকাশিত পোহৰৰ দ্বাৰা এই স্থায়ী সংস্কাৰ গঢ়ি তুলিছে, সেইটো পৰীক্ষামূলক সময় শেষ হোৱা ঘণ্টালৈকে উপস্থাপন কৰা হ’ব।
১৭৮৯ চনৰ পৰা ১৭৯৫ চনলৈকে ফৰাচী বিপ্লৱৰ লোকসকলৰ ওপৰত ঈশ্বৰে যিবোৰ কথা আৰু কাৰ্য্যৰ আৰোপ কৰিছিল, সেইবোৰ পৰ্যালোচনা কৰি আমি সেইবোৰ বিচাৰি পাওঁ যিবোৰ তেওঁ শেষ দিনৰ পশ্চিমীয়া মানুহৰ ওপৰত আৰোপ কৰিব পাৰে। আমি ধৰ্মীয় নিয়ম আৰু সেইবোৰ শিকোৱাসকলৰ প্ৰতি একে অৱজ্ঞা, একেধৰণৰ অধৰ্ম আৰু ঘৃণা বিচাৰি পাওঁ; এইবাৰ বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিৰ অসাধাৰণ বিকাশৰ ফলত হোৱা আচৰণ। শান্তিৰ বছৰবোৰত নাস্তিকতা আৰু মিছা ধৰ্মই পশ্চিমীয়া জগতখন জয় কৰিছিল। ঈশ্বৰে সেয়েহে আমাক এই বিষয়বস্তুৰ বাবে দুগুণ পঠন আগবঢ়োৱাৰ এটা ভাল কাৰণ আছে; বিপ্লৱী যুগ আৰু মানৱতাৰ শেষ দিনৰ বৈজ্ঞানিক সময়ৰ মাজত প্ৰধান পাৰ্থক্য সৃষ্টি কৰা " জীৱিত " সকলৰ আচৰণ । স্পষ্টকৈ ক'বলৈ গ'লে, প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১১-১৩ অনুসৰি, " চতুৰ্থ শিঙা " " সম্পৰ্কে প্ৰথম পাঠৰ " জীৱিতসকলে " অনুতাপ কৰিলে ," আনহাতে " ষষ্ঠ শিঙা " " সম্পৰ্কীয় দ্বিতীয়টোৰ " জীৱিতসকলে " অনুতাপ কৰা নাছিল ," প্ৰকাশিত বাক্য ৯:২০-২১ অনুসৰি।
তৃতীয় “ মহান দুখ ” (পাপীসকলৰ বাবে): প্ৰতিশোধ লোৱা খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তন
পদ : “ সপ্তম স্বৰ্গদূতে শব্দ কৰিলে।তেতিয়া স্বৰ্গত উচ্চস্বৰে ক’লে, ‘এই জগতৰ ৰাজ্যবোৰ আমাৰ প্ৰভু আৰু তেওঁৰ খ্ৰীষ্টৰ ৰাজ্য হ’ল, আৰু তেওঁ চিৰকাললৈকে ৰাজত্ব কৰিব। ’”
অধ্যায়টোৰ শেষৰ বিষয়বস্তু হৈছে " সপ্তম শিঙা " যিয়ে, মই আপোনালোকক সোঁৱৰাই দিছো, সেই মুহূৰ্তটোক নিৰ্ধাৰণ কৰে যেতিয়া অদৃশ্য সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে নিজকে শত্ৰুৰ চকুত দৃশ্যমান কৰি তোলে, প্ৰকাশিত বাক্য ১:৭ পদক নিশ্চিত কৰি: " চোৱা, তেওঁ ডাৱৰ লৈ আহিব আৰু প্ৰত্যেক চকুৱে তেওঁক দেখিব, আনকি তেওঁক বিন্ধি যোৱাসকলেও ।" " যিসকলে তেওঁক বিন্ধিলে ," যিসকলে যীচুক বিন্ধিলে, তেওঁলোক খ্ৰীষ্টান যুগৰ সকলো যুগৰ শত্ৰু, শেষৰ যুগসমূহকে ধৰি। তেওঁলোকে তেওঁৰ বিশ্বাসী শিষ্যসকলক অত্যাচাৰ কৰি তেওঁক বিন্ধিলে, যাৰ বিষয়ে তেওঁ ঘোষণা কৰিছিল: " আপুনি মোৰ এই সৰু ভাইসকলৰ এজনক যিমানেই কৰিছিল, মোৰ লগতো কৰিছিল (মথি ২৫:৪০)। স্বৰ্গৰ পৰা উদযাপন কৰিবলৈ উচ্চস্বৰত মাত বাঢ়ে। এই স্বৰ্গৰ বাসিন্দাসকলে ইতিমধ্যে নিজকে প্ৰকাশ কৰি বিজয়ী খ্ৰীষ্টই চয়তান আৰু তেওঁৰ ভূতবোৰক স্বৰ্গৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰাৰ উদযাপন কৰিছে, যাক প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৭ৰ পৰা ১২লৈকে " মাইকেল " বুলি কোৱা হৈছে। ঐশ্বৰিক খ্ৰীষ্টৰ মুখেৰে ধ্বংস কৰা পাপীৰ অভাৱত পাৰ্থিৱ পাপৰ ইতিহাস বন্ধ হৈ যাব। যীচুৰ মতে " এই জগতৰ ৰাজকুমাৰ " চয়তানে ঈশ্বৰে ধ্বংস কৰা পাপী জগতখনৰ অধিকাৰ হেৰুৱাই পেলায়। তেওঁ কাৰো ক্ষতি নকৰাকৈ আৰু হাজাৰ বছৰ ধৰি নিৰ্জন পৃথিৱীত থাকিব, এই উদ্দেশ্যে ঈশ্বৰে পুনৰুত্থান কৰা আন সকলো পাপীৰ সৈতে শেষ বিচাৰত তেওঁৰ সম্পূৰ্ণ নিৰ্মূল হোৱাৰ অপেক্ষাত থাকিব।
যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱা নিৰ্বাচিতসকলৰ মহান স্বৰ্গীয় সুখ
১৬ পদ: “ ঈশ্বৰৰ আগত নিজৰ সিংহাসনত বহি থকা চৌবিশজন প্ৰাচীনসকলে মুখত পৰি ঈশ্বৰক উপাসনা কৰিলে ,”
নিৰ্বাচিতসকলে ঈশ্বৰৰ স্বৰ্গৰাজ্যত প্ৰৱেশ কৰিছে, ঈশ্বৰৰ সন্মুখত সিংহাসনত বহিছে, তেওঁলোকে ৰাজত্ব কৰিব, বা প্ৰকাশিত বাক্য ২০:৪ অনুসৰি দুষ্টসকলৰ বিচাৰ কৰিব। এই পদটোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ৪ ৰ মুক্ত হোৱাসকলৰ স্বৰ্গীয় আৰম্ভণিৰ প্ৰসংগক উদগনি দিয়ে। এই পদটোৱে ঈশ্বৰৰ সত্য উপাসনাই যি ৰূপ ল'ব লাগিব, সেইটো উপস্থাপন কৰে। আঁঠু লৈ, মাটিৰ ফালে মুখ কৰি প্ৰণাম কৰাটোৱেই হৈছে ঈশ্বৰে বৈধতা প্ৰদান কৰা ৰূপ।
১৭ পদ: “ ক’লে: হে সৰ্বশক্তিমান প্ৰভু ঈশ্বৰ, যি আছে, আৰু যি আছিল, আমি তোমাক ধন্যবাদ দিওঁ, কিয়নো তুমি তোমাৰ মহাশক্তি লৈ ৰাজত্ব কৰিলা। ”
মুক্তিপ্ৰাপ্তসকলে তেওঁলোকৰ ধন্যবাদ নবীকৰণ কৰে আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ আগত প্ৰণাম কৰে , " সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ যি আছে আৰু যি আছিল " " আৰু যি আহিছে ," প্ৰকাশিত বাক্য ১:৪ পদত ঘোষণা কৰা অনুসৰি। " আপুনি আপোনাৰ মহান শক্তিৰ দখল লৈছে " যিটো আপুনি আপোনাৰ মনোনীতসকলক ৰক্ষা কৰিবলৈ ত্যাগ কৰিছিল আৰু " মেৰ পোৱালি " হিচাপে আপোনাৰ পৰিচৰ্যাত মৃত্যুৰ দ্বাৰা তেওঁলোকৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত কৰিছিল ; " ঈশ্বৰৰ মেৰ পোৱালি যিয়ে জগতৰ পাপ দূৰ কৰে ।" তুমি " তোমাৰ ৰাজ্য দখল কৰিলা "; প্ৰস্তাৱিত প্ৰসংগটো সঁচাকৈয়ে সেইটোৱেই হৈছে য'ত আত্মাই যোহনক লৈ গৈছিল প্ৰকাশিত বাক্য ১:১০; পৃথিৱীত খ্ৰীষ্টৰ সমাবেশৰ ইতিহাস অতীতৰ। এই পৰ্যায়ত " সাতখন সভা " নিৰ্বাচিতসকলৰ পিছত। নিৰ্বাচিতসকলৰ বিশ্বাসৰ আশাৰ বস্তু যীচুৰ ৰাজত্বকাল বাস্তৱত পৰিণত হৈছে।
১৮ পদ: “ জাতিবিলাক ক্ৰোধিত হ’ল, আৰু তোমাৰ ক্ৰোধ আহিল, আৰু মৃতসকলৰ বিচাৰ কৰাৰ সময় আহিল, তোমাৰ দাস ভাববাদী, পবিত্ৰ লোক আৰু তোমাৰ নাম ভয় কৰা সৰু-বৰ লোকসকলক পুৰস্কৃত কৰাৰ আৰু পৃথিৱী ধ্বংস কৰাসকলক ধ্বংস কৰাৰ সময় আহিল। ”
আমি ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা পৰিঘটনাৰ ক্ৰমৰ বিষয়ে অতি উপযোগী তথ্য পাওঁ ৷ ৬ তাৰিখে ট্ৰুম্পেট হত্যা কৰা হৈছে মানৱ জাতিৰ এক তৃতীয়াংশ , অৰ্থাৎ " জাতিবোৰ ক্ৰোধিত হৈছিল ," আৰু আমাৰ চকুৰ সন্মুখত, ২০২০-২০২১ চনত আমি এই বিৰক্তিৰ কাৰণসমূহ প্ৰত্যক্ষ কৰি আছো: Covid-19 আৰু ইয়াৰ ফলত হোৱা অৰ্থনৈতিক ধ্বংস, ইছলামিক আগ্ৰাসন, আৰু তৎক্ষণাত, মিত্ৰশক্তিৰ সৈতে ৰাছিয়াৰ আক্ৰমণ। এই ভয়ংকৰ আৰু ধ্বংসাত্মক সংঘাতৰ পিছত, " পৃথিৱীৰ জন্তু " অৰ্থাৎ আমেৰিকান আৰু ইউৰোপীয় জীৱিতসকলৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু কেথলিক মিত্ৰজোঁটে দেওবাৰৰ আইন প্ৰচাৰ কৰাৰ পিছত , ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ ওপৰত " তেওঁৰ ক্ৰোধৰ শেষ সাতটা মহামাৰী " ঢালি দিলে যিটো প্ৰকাশিত ১৬ পদত বৰ্ণনা কৰা হৈছে। সপ্তমৰ সময়ত যীচুৱে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক ৰক্ষা কৰিবলৈ আৰু পতিতসকলক ধ্বংস কৰিবলৈ আবিৰ্ভাৱ হ'ল। তাৰ পিছত আহে সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ " হাজাৰ বছৰ " ৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা কাৰ্যসূচী । স্বৰ্গত, প্ৰকাশিত বাক্য ৪:১ অনুসৰি, দুষ্টসকলৰ বিচাৰ হ'ব: " আৰু মৃতসকলৰ বিচাৰ কৰাৰ সময় আহিল ।" পবিত্ৰসকলে তেওঁলোকৰ পুৰস্কাৰ লাভ কৰে: যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ মনোনীতসকলক প্ৰতিজ্ঞা কৰা অনন্ত জীৱন। অৱশেষত তেওঁলোকে ৰাতিপুৱাৰ তৰা আৰু বিশ্বাসৰ যুদ্ধত বিজয়ী হোৱা নিৰ্বাচিতসকলক প্ৰতিজ্ঞা কৰা মুকুটটো লাভ কৰে: " আপোনাৰ দাস ভাববাদীসকলক পুৰস্কৃত কৰিবলৈ ।" ঈশ্বৰে ইয়াত সকলো যুগৰ বাবে (২ পিতৰ ১:১৯ অনুসৰি) আৰু অধিক বিশেষকৈ শেষ দিনবোৰৰ বাবে ভৱিষ্যদ্বাণীৰ গুৰুত্বৰ কথা মনত পেলাইছে। "পবিত্ৰ লোকসকল আৰু যিসকলে তোমাৰ নামক ভয় কৰে " অৰ্থাৎ যিসকলে প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৭ৰ পৰা ১৩লৈকে তিনিজন স্বৰ্গদূতৰ বাৰ্তাক ইতিবাচকভাৱে সঁহাৰি জনাইছে; তাৰ প্ৰথমটোৱে তেওঁক ভয় কৰা, তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰা আৰু তেওঁৰ আজ্ঞাক প্ৰত্যাহ্বান নকৰাত গঠিত জ্ঞানৰ কথা মনত পেলাইছে, য'ত কোৱা হৈছে: " ঈশ্বৰক ভয় কৰা আৰু তেওঁক মহিমা দিয়া ," সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ প্ৰতি তেওঁৰ দিশত, " কাৰণ তেওঁৰ বিচাৰৰ সময় আহি পৰিছে, আৰু আকাশ, সাগৰ, পৃথিৱী আৰু পানীৰ বসন্ত সৃষ্টি কৰা তেওঁক পূজা কৰা ।"
১৯ পদ: “ স্বৰ্গত ঈশ্বৰৰ মন্দিৰ মুকলি হ’ল আৰু তেওঁৰ মন্দিৰত তেওঁৰ নিয়মৰ চন্দুক দেখা গ’ল। আৰু বিজুলীৰ পোহৰ, মাত, বজ্ৰপাত, ভূমিকম্প আৰু বৰ শিলাবৃষ্টি হ’ল। ”
প্ৰকাশিত বাক্যৰ এই কিতাপখনত আলোচনা কৰা সকলোবোৰ বিষয়বস্তু আমাৰ ঐশ্বৰিক প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ মহান গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ এই ঐতিহাসিক মুহূৰ্তটোৰ ওপৰত একত্ৰিত হৈছে। এই পদটোৱে সেই প্ৰসংগটোক লক্ষ্য কৰি লৈছে য'ত তলত দিয়া বিষয়বস্তুসমূহ পূৰণ আৰু সম্পূৰ্ণ কৰা হৈছে:
১: এডভেন্টিজম:
৪ পদ: “ যোহনে এছিয়াত থকা সাতখন মণ্ডলীলৈ: যিজন আছে, যি আছিল, আৰু যি আহিব , তেওঁৰ পৰা আৰু তেওঁৰ সিংহাসনৰ সন্মুখত থকা সাতটা আত্মাৰ পৰা তোমালোকৰ বাবে অনুগ্ৰহ আৰু শান্তি হওক। ”
৭ পদ: “ চোৱা, তেওঁ ডাৱৰ লৈ আহিব . আৰু প্ৰত্যেক চকুৱে তেওঁক আৰু তেওঁক বিন্ধি থকাসকলক দেখিব। আৰু পৃথিৱীৰ সকলো জনগোষ্ঠীয়ে তেওঁৰ কাৰণে কান্দিব। হয়। আমিন! ”
৮ পদ: “ মই আলফা আৰু ওমেগা, যিহোৱা ঈশ্বৰে কৈছে, যি আছে, যি আছিল, আৰু যি আহিব , সৰ্বশক্তিমান। ”
১০ পদ: “ মই প্ৰভুৰ দিনত আত্মাত আছিলো , আৰু মোৰ পিছফালে শিঙাৰ দৰে উচ্চ মাত শুনিলোঁ, ”
প্ৰকাশিত বাক্য ৩: সপ্তম সভা: “ লাওদিকীয়া ” যুগৰ অন্ত (= লোকসকলৰ বিচাৰ)।
প্ৰকাশিত বাক্য ৬:১৭: বিদ্ৰোহী মানুহৰ বিৰুদ্ধে ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ মহাদিন " কাৰণ তেওঁৰ ক্ৰোধৰ মহান দিন আহিল , আৰু কোনে থিয় হ'ব পাৰিব? "
প্ৰকাশিত বাক্য ১৩: " পৃথিৱীৰ পৰা আৰোহণ কৰা জন্তু " (প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু কেথলিক মিত্ৰজোঁট) আৰু ইয়াৰ দেওবাৰৰ নিয়ম; ১৫ পদ: " আৰু পশুৰ প্ৰতিমূৰ্তিক জীৱন দিবলৈ তেওঁৰ ক্ষমতা আছিল , যাতে পশুৰ মূৰ্তিটোৱে কথা ক'ব পাৰে আৰু যিসকলে পশুৰ প্ৰতিমূৰ্তিক পূজা নকৰে তেওঁলোকক বধ কৰিব পাৰে। "
শস্য চপোৱা ” (জগতৰ অন্ত আৰু নিৰ্বাচিতসকলৰ ৰেপচাৰ) আৰু “ ভিনটেজ ” (তেওঁলোকৰ প্ৰলোভিত আৰু প্ৰতাৰিত অনুগামীসকলৰ দ্বাৰা মিছা মেৰপালকসকলৰ হত্যাকাণ্ড) ৰ দুটা বিষয়বস্তু ।
প্ৰকাশিত বাক্য ১৬: ১৬ পদ: “ যুদ্ধৰ মহাদিন আৰ্মাগেডন ”
ঈশ্বৰৰ প্ৰত্যক্ষ আৰু দৃশ্যমান হস্তক্ষেপৰ মূল সূত্ৰটো পাওঁ, " আৰু বিজুলীৰ পোহৰ, মাত, বজ্ৰপাত আৰু ভূমিকম্প হ'ল ," ইতিমধ্যে প্ৰকাশিত বাক্য ৪:৫ আৰু ৮:৫ পদত উদ্ধৃত। কিন্তু ইয়াত আত্মাই যোগ কৰিছে " আৰু মহা শিলাবৃষ্টি "; এটা " শিলাবৃষ্টি " যাৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:২১ পদত " শেষৰ সাতটা মহামাৰী " ৰ সপ্তমটোৰ বিষয়বস্তু সম্পূৰ্ণ হয়।
যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ প্ৰসংগ সেয়েহে শেহতীয়া এডভেন্টিষ্ট বিষয়বস্তুৰ দ্বাৰা চিহ্নিত কৰা হৈছে যিয়ে এই সময় কঢ়িয়াই আনে , ২০৩০ চনৰ বসন্ত কালত, নিৰ্বাচিতসকলক আগবঢ়োৱা প্ৰকৃত পৰিত্ৰাণ, যীচু খ্ৰীষ্টই ঢালি দিয়া তেজৰ দ্বাৰা লাভ কৰা। ৰোমান দেওবাৰক অস্বীকাৰ কৰা আৰু ঈশ্বৰে তেওঁৰ পৃথিৱী সৃষ্টিৰ প্ৰথম সপ্তাহৰ পৰাই পবিত্ৰ কৰা বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতি নিজৰ নিষ্ঠা ৰক্ষা কৰা তেওঁৰ নিৰ্বাচিত বিদ্ৰোহীসকলৰ সৈতে তেওঁৰ মুখামুখিৰ সময়। ৬ পদৰ " ষষ্ঠ ছীল " য়ে প্ৰভুৱে তেওঁৰ ধন্য আৰু প্ৰিয় নিৰ্বাচিতসকলৰ ইচ্ছাকৃতভাৱে গণহত্যাৰ কাৰ্য্যত ধৰা পৰা এই বিদ্ৰোহীসকলৰ আচৰণ আৰু হতাশাৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰে। এই ১৯ পদত মতানৈক্যৰ বিষয়টো উদগনি দিয়া হৈছে। ই হৈছে আবাস আৰু হিব্ৰু " মন্দিৰ " ৰ অতি পবিত্ৰ স্থানত থকা "সাক্ষ্যৰ নিয়ম-চন্দুক "ত সংৰক্ষিত ঐশ্বৰিক বিধান। জাহাজখনৰ প্ৰতিপত্তি আৰু অতি উচ্চ পবিত্ৰতাৰ ঋণী কেৱল এইটোৱেই যে ইয়াত ঈশ্বৰৰ আঙুলিৰে খোদিত কৰা বিধানৰ ফলিবোৰ আছে, ব্যক্তিগতভাৱে, তেওঁৰ বিশ্বাসী দাস মোচিৰ সান্নিধ্যত। যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ সময়ত বিদ্ৰোহীসকলৰ আতংক কিহৰ বাবে উত্তেজিত হয়, সেই বিষয়ে বাইবেলে আমাক বুজিবলৈ অনুমতি দিয়ে। কিয়নো গীতমালা ৫০ পদৰ ১ৰ পৰা ৬ পদলৈকে এইটোৱেই ঘোষণা কৰা হৈছে:
“ আছাফৰ গীত। ঈশ্বৰ, ঈশ্বৰ, যিহোৱাই কথা কয়, আৰু পৃথিৱীক মাতিছে, সূৰ্য্য উদয়ৰ পৰা সূৰ্য্য অস্ত যোৱালৈকে। চিয়োনৰ পৰা, সৌন্দৰ্য্যৰ সিদ্ধতা, ঈশ্বৰ উজ্জ্বল হৈ উঠে। আমাৰ ঈশ্বৰ আহিব, তেওঁ নিমাত নাথাকিব; তেওঁৰ আগত ভস্মীভূত জুই, আৰু তেওঁৰ চাৰিওফালে এটা হিংস্ৰ ধুমুহা পৃথিৱীত, তেওঁৰ লোকসকলৰ বিচাৰ কৰিবলৈ : মোৰ পবিত্ৰসকলক মোৰ ওচৰলৈ গোটাওক , যিসকলে মোৰ লগত বলিদানৰ দ্বাৰা নিয়ম কৰিছে !
আতংকৰ প্ৰেক্ষাপটত বিদ্ৰোহীসকলে ঈশ্বৰৰ দহ আজ্ঞাৰ চতুৰ্থ আজ্ঞাৰ পাঠ আকাশত জুইৰ আখৰেৰে প্ৰদৰ্শিত হোৱা দেখিব। আৰু এই ঐশ্বৰিক কাৰ্য্যৰ দ্বাৰা তেওঁলোকে জানিব যে ঈশ্বৰে তেওঁলোকক প্ৰথম আৰু " দ্বিতীয় মৃত্যু "ৰ বাবে দোষী সাব্যস্ত কৰে।
সপ্তম শিঙা " ৰ বিষয়বস্তুৰ এই শেষ পদটোৱে ঈশ্বৰে তেওঁৰ বিধানক যি গুৰুত্ব দিয়ে সেই কথা প্ৰকাশ আৰু নিশ্চিত কৰে, যিটো বিদ্ৰোহী মিছা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মই প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰে। আইন আৰু অনুগ্ৰহৰ মাজত কথিত বিৰোধিতাৰ অজুহাতত ঈশ্বৰীয় আইনক তুচ্ছজ্ঞান কৰা হৈছে। পাঁচনি পৌলে তেওঁৰ পত্ৰত কোৱা বাক্যবোৰ ভুলকৈ পঢ়াৰ ফলত এই ভুলৰ সৃষ্টি হৈছে। গতিকে ইয়াত স্পষ্ট আৰু সহজ ব্যাখ্যা আগবঢ়াই যিকোনো সন্দেহ দূৰ কৰিম। ৰোম. ৬, পৌলে " বিধানৰ অধীনত " থকাসকলক " অনুগ্ৰহৰ অধীনত " থকাসকলৰ সৈতে তুলনা কৰিছে , কেৱল তেওঁৰ সময়ৰ প্ৰসংগৰ বাবেই যেতিয়া নতুন নিয়ম আৰম্ভ হৈছে। " বিধানৰ অধীনত " সূত্ৰৰ দ্বাৰা তেওঁ পুৰণি নিয়মৰ ইহুদীসকলক বুজাইছে যিসকলে যীচু খ্ৰীষ্টৰ নিখুঁত ধাৰ্মিকতাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি নতুন নিয়মক নাকচ কৰে। আৰু তেওঁ " বিধানৰ সৈতে " এই সূত্ৰৰ দ্বাৰা এই নতুন নিয়মত প্ৰৱেশ কৰা নিৰ্বাচিতসকলক বুজাইছে । কাৰণ এইটোৱেই হৈছে অনুগ্ৰহৰ উপকাৰ, যাৰ নামত যীচু খ্ৰীষ্টই পবিত্ৰ আত্মাত তেওঁৰ মনোনীতসকলক সহায় কৰে আৰু পবিত্ৰ ঐশ্বৰিক বিধানক প্ৰেম আৰু পালন কৰিবলৈ শিকাই। তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰি তেওঁ তেতিয়া " বিধানৰ সৈতে " আছে আৰু " অনুগ্ৰহৰ অধীনত " হৈ তেওঁ " বিধানৰ অধীনত "ও নহয়। মই আকৌ মনত পেলাইছো যে পৌলে ঈশ্বৰৰ বিধানৰ বিষয়ে কৈছে যে ই " পবিত্ৰ আৰু আজ্ঞা ন্যায়পৰায়ণ আৰু ভাল "; যিটো মই যীচু খ্ৰীষ্টত তেওঁৰ লগত ভাগ কৰি লওঁ। পৌলে পাপক শাস্তি দিওঁতে, তেওঁৰ পাঠকসকলক পতিয়ন নিয়াবলৈ বিচাৰিছে যে তেওঁলোকে খ্ৰীষ্টত থকাৰ বাবে আৰু পাপ কৰিব নালাগে, আধুনিক বিদ্ৰোহীসকলে তেওঁৰ গ্ৰন্থসমূহ ব্যৱহাৰ কৰি তেওঁৰ বিৰোধিতা কৰি যীচু খ্ৰীষ্টক, যাক তেওঁলোকে দাবী কৰে, ৰোমে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চত প্ৰতিষ্ঠা কৰা " পাপৰ পৰিচালক " কৰি লৈছে। ২:১৭: " কিন্তু যদি আমি খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাই ধাৰ্মিক হ'বলৈ বিচাৰো, যদি আমি নিজেও পাপী বুলি পোৱা যায় , তেন্তে খ্ৰীষ্ট পাপৰ পৰিচাৰক নেকি? বহু দূৰত ! » নিখুঁততাৰ গুৰুত্ব লক্ষ্য কৰোঁ আহক, " ইয়াৰ পৰা বহু দূৰত।" ", যিয়ে মিছা, বিদ্ৰোহী আধুনিক খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ ধৰ্মীয় ধাৰণাক নিন্দা কৰে, আৰু এইটো ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা, সেই তাৰিখৰ পৰা যেতিয়া ৰোমান " পাপ " এজন পৌত্তলিক ৰোমান সম্ৰাট প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনৰ কৰ্তৃত্বত পশ্চিম আৰু পূব খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসত প্ৰৱেশ কৰিছিল।
সপ্তম শিঙাৰ " এই প্ৰসংগত ঈশ্বৰে তেওঁৰ সামগ্ৰিক সাত হাজাৰ বছৰীয়া প্ৰকল্পত পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিতসকলক নিৰ্বাচনৰ বাবে আঁতৰাই ৰখা প্ৰথম ছয় হাজাৰ বছৰৰ অন্ত পৰে। তাৰ পিছত প্ৰকাশিত বাক্য ২০ পদৰ সপ্তম সহস্ৰাব্দ বা " হাজাৰ বছৰ " আৰম্ভ হয়, যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা মুক্ত কৰা নিৰ্বাচিতসকলৰ দ্বাৰা বিদ্ৰোহীসকলৰ স্বৰ্গীয় বিচাৰৰ বাবে উৎসৰ্গিত, প্ৰকাশিত বাক্য ৪ ৰ বিষয়বস্তু।
প্ৰকাশিত বাক্য ১২ : মহান কেন্দ্ৰীয় পৰিকল্পনা
মহিলা – ৰোমান আক্ৰমণকাৰী – মৰুভূমিৰ মহিলা – বন্ধনী: স্বৰ্গত যুদ্ধ – মৰুভূমিৰ মহিলা – সংস্কাৰ – নাস্তিকতা-
এডভেন্টিষ্ট ৰেমনেণ্ট
বিজয়ী মহিলা, খ্ৰীষ্টৰ কইনা, ঈশ্বৰৰ মেৰ পোৱালি
১ পদ: “ স্বৰ্গত এটা মহান চিন দেখা গ’ল: সূৰ্য্যৰ কাপোৰ পিন্ধা, ভৰিৰ তলত চন্দ্ৰ আৰু মূৰত বাৰটা তৰাৰ মুকুট পিন্ধা এগৰাকী মহিলা। ”
ইয়াত আকৌ কেইবাটাও চিত্ৰ বা দৃশ্যত কেইবাটাও বিষয়বস্তুৱে ইটোৱে সিটোক অনুসৰণ কৰে। প্ৰথম চিত্ৰখনে নিৰ্বাচিত সমাবেশৰ চিত্ৰণ কৰিছে যিয়ে ইয়াৰ একমাত্ৰ মূৰব্বী যীচু খ্ৰীষ্টৰ বিজয়ৰ দ্বাৰা উপকৃত হ’ব, ইফিচীয়া ৩৬ৰ মতে। ৫:২৩। এগৰাকী " নাৰী " ৰ প্ৰতীকৰ অধীনত খ্ৰীষ্টৰ "কইনা " মালত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা " ধাৰ্মিকতাৰ সূৰ্য্য " ৰ দ্বাৰা আবৃত । ৪:২. দুগুণ প্ৰয়োগত, " চন্দ্ৰ ," আন্ধাৰৰ প্ৰতীক, " তাইৰ ভৰিৰ তলত "। এই শত্ৰুবোৰ ঐতিহাসিক আৰু কালক্ৰম অনুসৰি পুৰণি নিয়মৰ ইহুদী আৰু নতুন নিয়মৰ পতিত খ্ৰীষ্টান, কেথলিক, অৰ্থডক্স, প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু এডভেন্টিষ্ট। তাইৰ মূৰত " বাৰটা তৰাৰ মুকুট " ঈশ্বৰৰ নিয়মত তাইৰ জয়ৰ প্ৰতীক, ৭, মানুহৰ সৈতে, ৫, অৰ্থাৎ ১২ সংখ্যা।
চূড়ান্ত জয়ৰ পূৰ্বে নিৰ্যাতিত মহিলাগৰাকী
পদ ২: “ তাই গৰ্ভৱতী আছিল আৰু চিঞৰিছিল, শ্ৰম কৰি আৰু প্ৰসৱৰ যন্ত্ৰণাত ৷
২ পদত “ প্ৰসৱৰ যন্ত্ৰণা ” য়ে স্বৰ্গীয় মহিমাৰ সময়ৰ আগতে হোৱা পাৰ্থিৱ নিৰ্যাতনক বুজায়। এই প্ৰতিমূৰ্তি যোহন ১৬:২১-২২ পদত যীচুৱে ব্যৱহাৰ কৰিছিল: “ প্ৰসৱৰ সময়ত এগৰাকী মহিলাই দুখ পায়, কাৰণ তেওঁৰ সময় আহিল; সেইদৰে তোমালোকৰো এতিয়া দুখ হৈছে; কিন্তু মই তোমাক পুনৰ দেখা পাম, আৰু তোমাৰ হৃদয় আনন্দিত হ’ব, আৰু তোমাৰ আনন্দ কোনেও তোমাৰ পৰা ল’ব নোৱাৰিব ৷
মহিলাৰ পৌত্তলিক নিৰ্যাতনকাৰী: ৰোম, মহান সাম্ৰাজ্যিক চহৰ
৩ পদ: “ আৰু স্বৰ্গত আন এটা চিন দেখা গ’ল, আৰু চোৱা, সাতটা মূৰ আৰু দহটা শিং আৰু মূৰত সাতটা মুকুট থকা এটা ডাঙৰ ৰঙা অজগৰ। ”
৩ পদটোৱে ইয়াৰ অত্যাচাৰকক চিনাক্ত কৰিছে: চয়তানে অৱশ্যেই, কিন্তু তেওঁ মনোনীতসকলক অত্যাচাৰ কৰা পাৰ্থিৱ শাৰীৰিক শক্তিৰ দ্বাৰা কাম কৰে, তেওঁৰ ইচ্ছা অনুসৰি। তেওঁৰ কাৰ্য্যত তেওঁ একেৰাহে দুটা কৌশল ব্যৱহাৰ কৰে: " অজগৰ " আৰু " সাপ " ৰ কৌশল। প্ৰথমটো, " অজগৰ " ৰ, পৌত্তলিক সাম্ৰাজ্যবাদী ৰোমে ব্যৱহাৰ কৰা মুকলি আক্ৰমণ। এইদৰে আমি ইতিমধ্যে দানত দেখা প্ৰতীকবোৰ বিচাৰি পাওঁ। ৭:৭ য'ত ৰোমে " দহটা শিং " থকা চতুৰ্থ দানৱীয় প্ৰাণীৰ ৰূপত আবিৰ্ভাৱ হৈছিল । পৌত্তলিক প্ৰসংগটো নিশ্চিত কৰা হৈছে " ডায়েডেম " ৰ উপস্থিতিয়ে যিবোৰ ইয়াত " সাত মূৰ " ৰ ওপৰত ৰখা হৈছে , যিটো প্ৰকাশিত বাক্য ১৭ অনুসৰি ৰোমান চহৰৰ প্ৰতীক।
মহিলাৰ ধৰ্মীয় নিৰ্যাতনকাৰী: পোপৰ কেথলিক ৰোম
৪ পদ: “ তেওঁৰ ঠেঙে আকাশৰ তৰাবোৰৰ এক তৃতীয়াংশ ঝাড়ু দি পৃথিৱীলৈ দলিয়াই দিলে।তেতিয়া অজগৰটোৱে প্ৰসৱ কৰিবলৈ ওলোৱা মহিলাগৰাকীৰ আগত থিয় হ’ল, সন্তান জন্ম দিওঁতে গ্ৰাস কৰিবলৈ। ”
এই পদটোৱে পুনৰ, নতুন প্ৰতীকৰ অধীনত, প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১ৰ পৰা ৩লৈ য'ত পোপৰ ৰোমক ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা অনুমোদিত কৰা হৈছে, " লাখুটি " উপাধিৰ অধীনত, " ৪২ মাহৰ বাবে পবিত্ৰ নগৰখন ভৰিৰে গচকিবলৈ "।
ডেনিয়েলত ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ " দহটা শিং "ৰ পিছত পোপৰ " সৰু শিং " (৫৩৮ চনৰ পৰা ১৭৯৮ চনলৈকে) আহিব লাগিছিল । এই উত্তৰাধিকাৰ ইয়াত প্ৰকাশিত বাক্য ১২, ৪ পদত নিশ্চিত কৰা হৈছে।
ঠেং " শব্দ যিয়ে মিছা "ক লক্ষ্য কৰি লয়। ভাববাদী প্ৰকাশিত বাক্য ২:২০ পদৰ ইজেবেল ", মিছা খ্ৰীষ্টান পোপৰ ধৰ্মীয় ৰোমৰ এই উত্তৰাধিকাৰৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰে। দান. ৮:১০ পদত উল্লেখ কৰা অভিযোগটো ইয়াত নবীকৰণ কৰা হৈছে। আদিপুস্তকৰ " সাপ " ৰ যোগ্য তাইৰ কৌশল আৰু প্ৰলোভনৰ বলি হোৱা লোকসকলক " স্বৰ্গৰ তৰা " অৰ্থাৎ " স্বৰ্গৰাজ্যৰ নাগৰিক " উপাধিৰ অধীনত ভৰিৰে মোহাৰি দিয়া হয়। যীচুৱে তেওঁৰ শিষ্যসকলক আকৰ্ষণ কৰে ।
৫ পদ: “ আৰু তাই এজন পুত্ৰ জন্ম দিলে, যিজনে সকলো জাতি লোহাৰ দণ্ডেৰে শাসন কৰিব। আৰু তাইৰ সন্তানক ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ সিংহাসনৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱা হ’ল। ”
দুগুণ প্ৰয়োগত ভৱিষ্যদ্বাণীটোৱে মনত পেলাইছে যে কেনেকৈ চয়তানে মচীহৰ জন্মৰ পৰা বিজয়ী মৃত্যুলৈকে তেওঁৰ কাৰ্য্যৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিছিল। কিন্তু এই জয় প্ৰথম সন্তানৰ, যাৰ পিছত তেওঁৰ সকলো নিৰ্বাচিত লোকে সফল হ’ব, চূড়ান্ত বিজয় নোপোৱালৈকে একেখন যুঁজ অব্যাহত ৰাখিব। সেই মুহূৰ্তত, আকাশী বস্তু এটা লাভ কৰি, তেওঁলোকে তেওঁৰ লগত দুষ্টৰ ওপৰত তেওঁৰ বিচাৰ ভাগ কৰিব আৰু তাতেই আছে, একেলগে, " তেওঁলোকে লোহাৰ দণ্ডেৰে জাতিসমূহক শাসন কৰিব " যিয়ে শেষ বিচাৰৰ " দ্বিতীয় মৃত্যুৰ যন্ত্ৰণা " ৰ ৰায় দিব । খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ নিৰ্বাচিত অভিজ্ঞতা একক সাধাৰণ অভিজ্ঞতাত একত্ৰিত হয়, আৰু " ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ সিংহাসনৰ ওচৰলৈ ধৰা শিশু "ৰ প্ৰতিচ্ছবি, সেয়েহে স্বৰ্গলৈ, নিৰ্বাচিতসকলৰ পাৰ্থিৱ "মুক্তি"ৰ যিটো ২০৩০ চনত, প্ৰতিশোধ লোৱা খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ সময়ত সম্পন্ন হ'ব। " যন্ত্ৰণাৰ "ৰ পৰা মুক্তি পাব childbirth ”. শিশু হৈছে এক প্ৰামাণিক, সফল আৰু বিজয়ী খ্ৰীষ্টান ধৰ্মান্তৰকৰণৰ প্ৰতীক।
৬ পদ: “ আৰু সেই মহিলাগৰাকীয়ে মৰুভূমিলৈ পলাই গ’ল, য’ত তেওঁৰ ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা প্ৰস্তুত কৰা ঠাই আছে, যাতে তেওঁলোকে তেওঁক তাত এহেজাৰ দুশ ষাঠি দিন খুৱাব পাৰে। ”
নিৰ্যাতিত সভাখন শান্তিপূৰ্ণ আৰু নিৰস্ত্ৰ, ইয়াৰ একমাত্ৰ অস্ত্ৰ হৈছে বাইবেল, ঈশ্বৰৰ বাক্য, আত্মাৰ তৰোৱাল, ই কেৱল নিজৰ আক্ৰমণকাৰীৰ আগত পলায়ন কৰিব পাৰে। ৬ নং পদটোৱে " ১২৬০ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক দিন" বা, যিহিষ্কৰ সংহিতা অনুসৰি ১২৬০ বাস্তৱ বছৰৰ সময়ত নিৰ্যাতনকাৰী পোপৰ ৰাজত্বকালৰ কথা মনত পেলাইছে । ৪:৫-৬ পদত। এই সময় খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ বাবে " মৰুভূমি " শব্দটোৰ উল্লেখৰ দ্বাৰা প্ৰস্তাৱিত যন্ত্ৰণাদায়ক পৰীক্ষাৰ সময় য'ত ইয়াক "ঈশ্বৰৰ নেতৃত্বত" দিয়া হয়। এইদৰে ই প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৩ পদৰ " দুজন সাক্ষীৰ " দুখৰ অংশীদাৰ। ইন ডেন। ৮:১২, এই ঐশ্বৰিক বাক্যটো এইদৰে প্ৰণয়ন কৰা হৈছিল: " পাপৰ কাৰণে সৈন্যবাহিনীক চিৰকালৰ সৈতে মুক্তি দিয়া হৈছিল "; ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্ৰামৰ দিনৰ সন্মান পৰিত্যাগ কৰি সম্পন্ন কৰা পাপ।
বন্ধনীটো খুলি দিয়া: আকাশত যুঁজ
৭ পদ: “ আৰু স্বৰ্গত যুদ্ধ হ’ল, মাইকেল আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গদূতসকলে অজগৰৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিলে। আৰু অজগৰ আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গদূতসকলে যুদ্ধ কৰিলে। ”
সন্তসকলৰ ঘোষিত ৰেপচাৰ এটা ব্যাখ্যাৰ যোগ্য যিটো আত্মাই আমাৰ আগত এক প্ৰকাৰৰ বন্ধনীত উপস্থাপন কৰে। যীচু খ্ৰীষ্টই পাপ আৰু মৃত্যুৰ ওপৰত জয়লাভ কৰাৰ কাৰণে ই সম্ভৱ হৈ উঠিব। এই বিজয় তেওঁৰ পুনৰুত্থানৰ পিছত নিশ্চিত কৰা হৈছিল, কিন্তু আত্মাই ইয়াত আমাক প্ৰকাশ কৰিছে যে সেই মুহূৰ্তলৈকে ভূত আৰু চয়তানৰ সংস্পৰ্শত থকা স্বৰ্গৰ বাসিন্দাসকলৰ বাবে ইয়াৰ পৰিণতি কি হ’ল।
অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ : মানুহৰ চকুত অদৃশ্য এই স্বৰ্গীয় সংঘাতে যীচুৱে পৃথিৱীত থকাৰ সময়ত কোৱা ৰহস্যময় কথাবোৰৰ অৰ্থৰ ওপৰত পোহৰ পেলায়। যোহন ১৪:১-৩ পদত যীচুৱে কৈছিল: " তোমালোকৰ হৃদয় বিচলিত নহ'ব। ঈশ্বৰত বিশ্বাস কৰা আৰু মোত বিশ্বাস কৰা। মোৰ পিতৃৰ ঘৰত বহুতো অট্টালিকা আছে। তেনে নহ'লে মই তোমালোকক ক'লোহেঁতেন। মই তোমালোকৰ বাবে ঠাই প্ৰস্তুত কৰিবলৈ যাম । আৰু যদি মই গৈ তোমালোকৰ বাবে ঠাই প্ৰস্তুত কৰিম , তেন্তে মই পুনৰ আহি তোমাক নিজৰ ওচৰলৈ গ্ৰহণ কৰিম, যাতে মই য'ত আছো, তাত তোমালোকও থাকিবা। " The given to the... এই " ঠাই " ৰ " প্ৰস্তুতি " তাৰ পিছত অহা পদত প্ৰকাশ পাব।
৮ পদ: “ কিন্তু তেওঁলোকে জয়ী নহ’ল, আৰু স্বৰ্গত তেওঁলোকৰ স্থান আৰু পোৱা নগ’ল। ”
আমাৰ পাৰ্থিৱ যুদ্ধৰ লগত এই স্বৰ্গ যুদ্ধৰ কোনো মিল নাই; ইয়াৰ ফলত তৎক্ষণাত মৃত্যু নহয় আৰু বিৰোধী শিবিৰ দুটা সমান নহয়। যিজন মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে নিজকে প্ৰধান স্বৰ্গদূতৰ নম্ৰ আৰু ভ্ৰাতৃত্ববোধৰ দিশত উপস্থাপন কৰে, তেওঁ এতিয়াও সেই সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ যাৰ আগত তেওঁৰ সকলো জীৱই প্ৰণাম কৰি আজ্ঞা পালন কৰিব লাগে। চয়তান আৰু তেওঁৰ দানৱবোৰ সেই বিদ্ৰোহী জীৱবোৰৰ ভিতৰত অন্যতম, যিয়ে কেৱল জোৰ-জবৰদস্তিৰ মাজতে আজ্ঞা পালন কৰে, আৰু শেষত, তেওঁলোকে প্ৰতিহত কৰিব নোৱাৰে আৰু আজ্ঞা পালন কৰিবলৈ বাধ্য হয়, যেতিয়া মহান ঈশ্বৰে তেওঁলোকক নিজৰ সৰ্বশক্তিমানতাৰ দ্বাৰা স্বৰ্গৰ পৰা খেদি পঠিয়াই দিয়ে। তেওঁৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ সময়ত যীচুক দুষ্ট স্বৰ্গদূতসকলে ভয় কৰিছিল যিসকলে তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰিছিল আৰু তেওঁক এইদৰে নিৰ্ধাৰণ কৰি সাক্ষ্য দিছিল যে তেওঁ সঁচাকৈয়ে ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাৰ " ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ "।
এই পদত আত্মাই নিৰ্দিষ্ট কৰিছে: " তেওঁলোকৰ স্থান স্বৰ্গত আৰু পোৱা নগ'ল ।" ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যত আকাশী বিদ্ৰোহীসকলে দখল কৰা এই " স্থান " মুক্ত কৰিব লাগিছিল যাতে এই আকাশী ৰাজ্যখন " শুদ্ধ " আৰু " প্ৰস্তুত " হ'ব পাৰে যাতে খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক তেওঁৰ মহিমাৰে আগমনৰ সময়ত পাৰ্থিৱ বিদ্ৰোহীসকলৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ শেষ যুদ্ধৰ দিনটোত গ্ৰহণ কৰিবলৈ। তেতিয়াই তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক লগত লৈ, " তেওঁ য'তেই নাথাকক কিয়, তেওঁলোক সদায় তেওঁৰ লগত থাকিব, " অৰ্থাৎ তেওঁলোকক গ্ৰহণ কৰিবলৈ এইদৰে " প্ৰস্তুত " কৰা শুদ্ধ স্বৰ্গত। তেতিয়া পৃথিৱীৰ অংশটো আদিপুস্তক ১:২ পদৰ পৰা " অগাধ " শব্দটোৱে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ধৰণৰ ধ্বংস হ'ব। এই যুদ্ধৰ পোহৰত ঐশ্বৰিক পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পটো আলোকিত হয় আৰু তেওঁৰ পৰিকল্পনাৰ প্ৰতিটো মূল শব্দই ইয়াৰ অৰ্থ প্ৰকাশ কৰে। ইব্ৰী ১৪ ত উদ্ধৃত এই পদবোৰৰ ক্ষেত্ৰত এইটোৱেই হৈছে। ৯:২৩: " সেয়েহে ইয়াৰ প্ৰয়োজনীয়তা আছিল, যিহেতু প্ৰতিমাবোৰ।" স্বৰ্গত থকা বস্তুবোৰ এইদৰে শুদ্ধ কৰিব লাগিছিল , যাতে স্বৰ্গৰ বস্তুবোৰ নিজেই এইবোৰতকৈ অধিক উত্তম বলিদানেৰে শুদ্ধ হয়। » এইদৰে, প্ৰয়োজনীয় “ অধিক উত্তম বলিদান ” আছিল যীচু নামৰ মচীহৰ স্বেচ্ছামূলক মৃত্যু, যিজনে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ বাবে আগবঢ়োৱা হৈছিল, কিন্তু সৰ্বোপৰি, তেওঁৰ সৃষ্টিসমূহৰ বাবে আৰু নিজৰ বাবে আকাশী আৰু পাৰ্থিৱ বিদ্ৰোহীসকলক মৃত্যুদণ্ড দিয়াৰ বৈধ আইনী অধিকাৰ লাভ কৰিবলৈ। এইদৰেই “ ঈশ্বৰৰ স্বৰ্গীয় পবিত্ৰস্থান “ শুদ্ধ হ’ল ”, প্ৰথমে আৰু তাৰ পিছত, বিজয়ী খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ সময়ত, ই পৃথিৱীৰ পাল হ’ব যাক তেওঁ তেওঁৰ “ ভৰিৰ তলুৱা ” হিচাপে নিৰ্ধাৰণ কৰিছে কিন্তু যিচয়া ৬৬:১-২ পদত তেওঁৰ “পবিত্ৰস্থান” হিচাপে নহয়: “ প্ৰভুৱে এইদৰে কৈছে: আকাশ মোৰ সিংহাসন, আৰু পৃথিৱী মোৰ ভৰিৰ পথাৰ . মোৰ বাবে কি ঘৰ সাজিব পাৰিবা, বা মোক কি ঠাইত বাস কৰিবলৈ দিব পাৰিবা? এই সকলোবোৰ মোৰ হাতেৰে সৃষ্টি হৈছে আৰু এই সকলোবোৰ সৃষ্টি হৈছে, YaHWéH য়ে কয়। মই তেওঁক চাম: যিজন আত্মাত নম্ৰ আৰু অনুশোচনা কৰে, যিজনে মোৰ বাক্যক ভয় কৰে। ”;বা যিহিষ্ক.৯:৪ অনুসৰি, “ যিসকলে ঘৃণনীয় কাৰ্য্যৰ কাৰণে হুমুনিয়াহ কাঢ়ে আৰু কান্দে ” তেওঁলোকৰ ওপৰত।
৯ পদ: “ আৰু সেই মহান অজগৰ, চয়তান আৰু চয়তান নামৰ পুৰণি সাপটোক বাহিৰ কৰি দিয়া হ’ল, যিয়ে সমগ্ৰ জগতক প্ৰতাৰণা কৰে ;
বিজয়ী খ্ৰীষ্টই গ্ৰহণ কৰা আধ্যাত্মিক শুদ্ধিকৰণৰ পৰা স্বৰ্গীয় সত্তাসকলে প্ৰথমে উপকৃত হৈছিল। তেওঁ চয়তান আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গদূত দানৱবোৰক স্বৰ্গৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰিলে, যিসকলক দুহাজাৰ বছৰ ধৰি পৃথিৱীলৈ " নমাই দিয়া " কৰা হৈছিল। এইদৰে চয়তানে নিৰ্বাচিত সন্ত আৰু ঐশ্বৰিক সত্যৰ বিৰুদ্ধে কাম কৰিবলৈ তেওঁৰ ব্যক্তিগতভাৱে আৰু তেওঁৰ দানৱৰ বাবে বাকী থকা "সময় " জানে।
দ্ৰ : যীচুৱে কেৱল মানৱজাতিক ঈশ্বৰৰ চৰিত্ৰ প্ৰকাশ কৰাই নহয়, তেওঁ তেওঁলোকক এই ভয়ংকৰ চৰিত্ৰ চয়তানৰ সৈতেও পৰিচয় কৰাই দিছিল, যাৰ বিষয়ে পুৰণি নিয়মে কম কথা কৈছিল, যাৰ ফলত তেওঁ প্ৰায় অজ্ঞান হৈ পৰিছিল। যীচুৱে চয়তানৰ ওপৰত জয়লাভ কৰাৰ পিছৰে পৰা এতিয়া পৃথিৱীত মানুহৰ মাজত আৰু আমাৰ সমগ্ৰ স্থলজ মাত্ৰাত অদৃশ্যভাৱে বাস কৰা দানৱবোৰৰ আৱদ্ধতাৰ বাবেই দুয়োটা শিবিৰৰ মাজত যুদ্ধ তীব্ৰতৰ হৈ পৰিছে, য’ত আকাশৰ গ্ৰহ আৰু তৰাবোৰো অন্তৰ্ভুক্ত। আমাৰ স্থলজ মাত্ৰাত এইবোৰেই একমাত্ৰ অপাৰ্থিৱ।
মই ইয়াত মনত পেলাব লাগিব যে ঈশ্বৰে কল্পনা কৰা কাৰ্যসূচীৰ সামগ্ৰিক পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পৰ সঠিক বুজাবুজি তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে সংৰক্ষিত এক একচেটিয়া বিশেষাধিকাৰ। কাৰণ, মিছা বিশ্বাসক এইটোৱে স্বীকাৰ কৰে যে তেওঁৰ প্ৰকল্পৰ ব্যাখ্যাত ই সদায় ভুল হয়। মচীহক দিয়া ইহুদীসকলে পবিত্ৰ শাস্ত্ৰত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰাৰ পৰাই এই কথা প্ৰমাণিত হৈছে, আনহাতে ঈশ্বৰে কেৱল আধ্যাত্মিক মুক্তিৰ পৰিকল্পনা কৰিছিল; পাপৰ সেইটো। ঠিক তেনেদৰে আজিও যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তন, তেওঁৰ ৰাজ্য আৰু পৃথিৱীত তেওঁৰ ক্ষমতা প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ লগে লগে মিছা খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসে অপেক্ষা কৰি আছে; যিবোৰ কথা ঈশ্বৰে তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশিত বাক্যই আমাক শিকোৱাৰ দৰে তেওঁৰ কাৰ্যসূচীত ৰখা নাই। ইয়াৰ বিপৰীতে তেওঁৰ গৌৰৱময় আগমনে তেওঁলোকৰ জীৱনৰ অন্ত পেলাব যিটো তেওঁলোকৰ পাপ আৰু তেওঁৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ সকলো অপৰাধৰ বাহক হৈয়েই আছে।
খ্ৰীষ্টৰ মনোনীতজনে জানে যে মুক্ত জীৱন স্বৰ্গত আৰম্ভ হৈছিল আৰু তেওঁৰ প্ৰেম আৰু ন্যায়ৰ নিখুঁত প্ৰদৰ্শনৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় হৈ পৰা পাৰ্থিৱ অন্তৰৰ পিছত সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে তেওঁৰ আকাশী ৰূপত চিৰকাল স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীত বিশ্বাসী হৈ থকা তেওঁৰ সৃষ্টিবোৰৰ আয়ুস দীঘলীয়া কৰিব। তেতিয়া আকাশী আৰু পাৰ্থিৱ বিদ্ৰোহীসকলৰ বিচাৰ, ধ্বংস আৰু ধ্বংস কৰা হ’ব।
স্বৰ্গৰাজ্য মুক্ত
১০ পদ: “ আৰু মই স্বৰ্গত এটা ডাঙৰ মাত শুনিলোঁ, “ এতিয়া পৰিত্ৰাণ, শক্তি, আৰু আমাৰ ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য আৰু তেওঁৰ খ্ৰীষ্টৰ শক্তি আহিল;
এই " এতিয়া " য়ে ৭ এপ্ৰিলৰ তাৰিখ, ৩০ তাৰিখ, বুধবাৰ, ৩ এপ্ৰিলৰ পিছৰ সপ্তাহৰ প্ৰথম দিনটোক লক্ষ্য কৰি লৈছে, য'ত ক্ৰুচ গ্ৰহণ কৰি যীচুৱে চয়তান, পাপ আৰু মৃত্যুক পৰাস্ত কৰিছিল। সপ্তাহৰ সেই প্ৰথম দিনটোত তেওঁ মৰিয়মক ঘোষণা কৰিলে: " মোক স্পৰ্শ নকৰিবা; মই এতিয়াও মোৰ পিতৃৰ ওচৰলৈ উঠি যোৱা নাই ।" তেওঁৰ বিজয়ক এতিয়াও স্বৰ্গত আনুষ্ঠানিক কৰি তুলিব লাগিছিল আৰু তেতিয়াৰ পৰাই তেওঁৰ ঐশ্বৰিক সৰ্বশক্তিমানতাত তেওঁৰ পুনৰ আৱিষ্কাৰ কৰা স্বৰ্গদূতৰ নাম " মাইকেল " ৰ অধীনত তেওঁ চয়তান আৰু তেওঁৰ দানৱবোৰক স্বৰ্গৰ পৰা খেদি পঠিয়ালে। এই উক্তিটো মন কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ " আমাৰ ভাইসকলৰ অভিযুক্ত, যিয়ে আমাৰ ঈশ্বৰৰ আগত দিনে-নিশাই তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে অভিযোগ কৰিছিল "। ই আমাক ঈশ্বৰৰ শিবিৰৰ অপৰিসীম সাৰ্বজনীন ভাতৃত্ববোধৰ বিষয়ে প্ৰকাশ কৰে, যিয়ে বিদ্ৰোহী শিবিৰক প্ৰত্যাখ্যান কৰাটো পৃথিৱীৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ সৈতে ভাগ কৰে। কোন এই " ভাই " ? স্বৰ্গত থকা আৰু পৃথিৱীত থকা ইয়োবৰ দৰে, যিজনক আংশিকভাৱে চয়তানৰ হাতত তুলি দিয়া হয় যাতে তেওঁৰ " অভিযোগ " ভিত্তিহীন সেইটো প্ৰমাণ কৰিবলৈ।
১১ পদ: “ আৰু তেওঁলোকে মেৰ পোৱালিৰ তেজ আৰু সাক্ষ্যৰ বাক্যৰ দ্বাৰাই তেওঁক জয় কৰিলে, আৰু তেওঁলোকে মৃত্যুৰ আগলৈকে নিজৰ প্ৰাণক প্ৰেম কৰা নাছিল। ”
স্মিৰ্না " যুগৰ বাৰ্তাত পোৱা যায় , আৰু এই বাৰ্তাই যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ গৌৰৱময় উভতি অহালৈকে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা সকলো যুগৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় বিশ্বাসৰ মানদণ্ডক সূচায়।
আমাৰ ত্ৰাণকৰ্তা যীচু খ্ৰীষ্টৰ স্বৰ্গীয় ঐশ্বৰিক নাম " মাইকেল " ৰ বিজয়ে মথিত কৰা তেওঁৰ গম্ভীৰ ঘোষণাক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে। ২৮:১৮-২০: " যীচুৱে আহি তেওঁলোকক ক'লে, ' স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীৰ সকলো অধিকাৰ মোক দিয়া হৈছে । এতেকে গৈ সকলো জাতিক শিষ্য বনাওক, পিতৃ আৰু পুত্ৰ আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰ নামেৰে বাপ্তিস্ম দি, মই তোমালোকক আজ্ঞা দিয়া সকলো পালন কৰিবলৈ শিকাই ।
এইদৰে, তেওঁৰ প্ৰথম নিয়মৰ ভেটিত, ঈশ্বৰে মোচিৰ আগত আমাৰ পাৰ্থিৱ মাত্ৰাৰ উৎপত্তিৰ ইতিহাস প্ৰকাশ কৰিলে, কিন্তু মানৱতাৰ শেষ দিনত জীয়াই থকা আমাৰ বাবেহে তেওঁ নিজৰ বিশ্বব্যাপী পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাৰ বুজাবুজি প্ৰকাশ কৰে, পাৰ্থিৱ পাপৰ অভিজ্ঞতাৰ বন্ধনী বন্ধ কৰি যিটো শেষত, ছয় হাজাৰ বছৰ ধৰি চলিব। সেয়েহে আমি ঈশ্বৰৰ লগত তেওঁৰ সকলো বিশ্বাসী স্বৰ্গীয় আৰু পাৰ্থিৱ মনোনীতসকলৰ চিৰকাল পুনৰ মিলনৰ আশা ভাগ কৰোঁ। সেয়েহে পাল পাতি স্বৰ্গ আৰু ইয়াৰ বাসিন্দাসকলৰ প্ৰতি আমাৰ মনোযোগ দিয়াটো নিৰ্বাচিতসকলৰ এক বিশেষ সুবিধা। কাৰণ তেওঁলোকৰ ফালৰ পৰা তেওঁলোকে মনোনীত লোকসকলৰ ভাগ্য আৰু আমাৰ পাৰ্থিৱ ইতিহাসৰ প্ৰতি আগ্ৰহী হোৱাটো বন্ধ কৰা নাই, সৃষ্টিৰ পৰা জগতৰ শেষলৈকে, যিদৰে ১ কৰিন্থীয়া ২৪ পদত লিখা হৈছে। ৪:৯: " কিয়নো আমি জগত, স্বৰ্গদূত আৰু মানুহৰ আগত দৰ্শনীয় হৈ পৰাৰ পৰাই ঈশ্বৰে আমাক পাঁচনি হিচাপে স্থায়ী কৰি ৰাখিছে, এক প্ৰকাৰে মৃত্যুদণ্ড দিয়া হৈছে ।"
ভূমিৰ পৰিস্থিতি অধিক ভয়াৱহ হৈ পৰিছে
১২ পদ: “ এতেকে হে আকাশ আৰু তাত বাস কৰা সকল, আনন্দ কৰা। পৃথিৱী আৰু সাগৰৰ বাবে ধিক্, কিয়নো চয়তানে তোমালোকৰ ওচৰলৈ নামি আহিছে, অতি ক্ৰোধেৰে, কিয়নো তেওঁ জানে যে তেওঁৰ কম সময় আছে। ”
খ্ৰীষ্টৰ বিজয়ত " স্বৰ্গৰ বাসিন্দাসকলে " প্ৰথম " আনন্দিত " হৈছিল। কিন্তু এই আনন্দৰ সমকক্ষ হৈছে " পৃথিৱীৰ বাসিন্দা"সকলৰ বাবে " দুখ "ৰ তীব্ৰতা । কাৰণ চয়তানে জানে যে তেওঁক ৰেহাই দিয়াৰ সময়ত মৃত্যুদণ্ড দিয়া হৈছে, আৰু তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাৰ বিৰুদ্ধে কাম কৰিবলৈ তেওঁৰ " কম সময় " আছে। পৃথিৱীত আৱদ্ধ হৈ থকা আসুৰিক শিবিৰটোৱে ২০০০ বছৰ ধৰি কৰা কাৰ্য্যসমূহ সকলো যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ প্ৰকাশ বা এপ’কেলিপছত প্ৰকাশ কৰিছে। এই গ্ৰন্থখনৰ বিষয়বস্তু মই আপোনালোকৰ বাবে লিখিছো। আৰু ২০১৮ চনৰ পৰা যীচু খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিতসকলে চয়তানৰ প্ৰলোভনৰ কামৰ বাবে সংৰক্ষিত সময়ৰ শেষৰ এই জ্ঞান ভাগ কৰি আহিছে; ২০৩০ চনৰ বসন্ত কালত তেওঁলোকৰ ঐশ্বৰিক প্ৰভুৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ লগে লগে ইয়াৰ অন্ত পৰিব। এই বিষয়বস্তুৰ বন্ধনী ১২ পদৰ সৈতে শেষ হয়।
আকাশত যুঁজৰ বন্ধনী বন্ধ কৰি
নেতৃত্ব দিয়া মহিলাগৰাকীৰ বিষয়বস্তুৰ পুনৰ আৰম্ভণি মৰুভূমিত
১৩ পদ: “ যেতিয়া অজগৰটোৱে তেওঁক পৃথিৱীলৈ নিক্ষেপ কৰা দেখিলে, তেতিয়া তেওঁ পুৰুষ সন্তান জন্ম দিয়া মহিলাগৰাকীক অত্যাচাৰ কৰিলে। ”
এই বন্ধনীটোৱে আত্মাক ৬ নং পদৰ পোপৰ ৰাজত্বৰ বিষয়বস্তুলৈ ঘূৰি যাবলৈ অনুমতি দিয়ে। এই পদত " অজগৰ " শব্দটোৱে এতিয়াও চয়তান চয়তানক নিজেই বুজায়। কিন্তু " মহিলা "ৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ যুদ্ধ ৰোমান কাৰ্য্যৰ দ্বাৰা সম্পন্ন হয়, ক্ৰমাগতভাৱে সাম্ৰাজ্যবাদী, তাৰ পিছত পোপৰ।
১৪ পদ: “ আৰু সেই নাৰীক এটা ডাঙৰ ঈগলৰ দুখন ডেউকা দিয়া হ’ল, যাতে তাই মৰুভূমিলৈ উৰি যাব পাৰে, য’ত তাইক সাপৰ মুখৰ পৰা কিছু সময়, সময় আৰু আধা সময়ৰ বাবে পুষ্ট কৰা হয়। ”
এটা সময়, সময় আৰু আধা সময় ," ইতিমধ্যে দানত ব্যৱহৃত ৰূপত সূচাই বাৰ্তাটো পুনৰ আৰম্ভ কৰিছে। ৭:২৫। এই পুনৰাবৃত্তিত কালক্ৰমিক ক্ৰমত নতুন সবিশেষ প্ৰকাশ পাব। এটা সবিশেষ মন কৰিব লাগিব: ৪ নং পদৰ " অজগৰ " ৰ ঠাইত " সাপ " ৰ ঠাইত " সাপ " লোৱা হৈছে যেনেকৈ ৩ নং পদৰ " অজগৰ " ৰ ঠাইত " ঠেং " লোৱা হৈছে। " সাপ আৰু ঠেং " শব্দটোৱে আমাক সক্ৰিয় কৌশলৰ পৰিৱৰ্তন প্ৰকাশ কৰে যিটো ঈশ্বৰ, " মহান ঈগলে ," চয়তান আৰু তেওঁৰ দানৱবোৰৰ মাজত প্ৰেৰণা দিয়ে। " অজগৰ " ৰ মুকলি আগ্ৰাসনৰ পিছত " সাপ " ৰ ধূৰ্ত আৰু ধৰ্মীয় মিছা সফল হয় , যিটো ১২৬০ চনৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা বছৰৰ পোপৰ ৰাজত্বৰ দ্বাৰা পূৰ্ণ হয়। " সাপ " ৰ উল্লেখে ঈশ্বৰক আমাক আদি পাপৰ পৰিস্থিতিৰ সৈতে তুলনাৰ পৰামৰ্শ দিবলৈ অনুমতি দিয়ে। যেনেকৈ হৱাক " সাপ "ৰ দ্বাৰা প্ৰলোভিত কৰা হৈছিল যাৰ যোগেদি চয়তানে নিজকে প্ৰকাশ কৰিছিল; খ্ৰীষ্টৰ " মহিলাগৰাকী ," " কইনা "ক চয়তানে পোপৰ ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ নিজৰ এজেণ্টসকলৰ " মুখ " ৰ জৰিয়তে তেওঁৰ ওচৰত উপস্থাপন কৰা মিছা শব্দৰ পৰীক্ষাৰ বলি হয়।
১৫ পদ: “ আৰু সাপে নাৰীগৰাকীক জলপ্ৰলয়ৰ পৰা লৈ যাবলৈ নিজৰ মুখৰ পৰা জলপ্ৰলয়ৰ দৰে পানী উলিয়াই দিলে। ”
১৫ পদত কেথলিক নিৰ্যাতনৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰা হৈছে যিটো কাফিৰ খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ সন্মুখীন হয়; যেনে " নদীৰ পানী " যিয়ে নিজৰ হাতৰ মুঠিত থকা সকলো বস্তু " টানি লৈ যায় " । ৰোমান কেথলিক পোপৰ " মুখ "ই তেওঁলোকৰ ধৰ্মীয় বিৰোধীৰ বিৰুদ্ধে নিজৰ কেথলিক, ধৰ্মান্ধ আৰু নিষ্ঠুৰ লীগ আৰম্ভ কৰিছে। এই কাৰ্য্যৰ নিখুঁত সাফল্য হৈছে বিচপ লে টেলিয়াৰৰ পৰামৰ্শ দিয়া চতুৰ্দশ লুইৰ দ্বাৰা "ড্ৰেগন"ৰ কৰ্পছৰ সৃষ্টি। শান্তিপূৰ্ণ প্ৰটেষ্টেণ্ট প্ৰতিৰোধৰ পিছত লগাবলৈ সৃষ্টি হোৱা এই সামৰিক সংস্থাটোৰ লক্ষ্য আছিল খ্ৰীষ্টৰ সকলো দুৰ্বল আৰু নম্ৰ নিৰ্বাচিত লোকক তেওঁৰ ডগমালৈ " টানি নিয়াৰ ", তেওঁলোকক কেথলিক ধৰ্মলৈ ধৰ্মান্তৰিত হোৱা বা বন্দীলৈ লৈ যোৱা বা ভয়ংকৰ নিৰ্যাতনৰ পিছত মৃত্যুৰ মাজৰ পৰা এটা বাছি ল'বলৈ বাধ্য কৰা।
১৬ পদ: “ আৰু পৃথিৱীয়ে মহিলাগৰাকীক সহায় কৰিলে, আৰু পৃথিৱীয়ে তাইৰ মুখ মেলি অজগৰটোৱে নিজৰ মুখৰ পৰা পেলোৱা নদীখন গিলি পেলালে। ”
এই একক পদটোৰ বাবে আত্মাই আমাক দুটা ওপৰত ওপৰ সোমাই থকা ব্যাখ্যা আগবঢ়াইছে। মন কৰিব যে " নাৰী " আৰু " পৃথিৱী " ইয়াত দুটা সুকীয়া সত্তা , আৰু " পৃথিৱী " প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস বা আক্ষৰিক পৃথিৱী, আমাৰ গ্ৰহৰ মাটিৰ প্ৰতীক হ'ব পাৰে। ইয়াৰ দ্বাৰা এই পদটোক দুটা ব্যাখ্যা দিয়া হ’ব যিবোৰে ঈশ্বৰীয় প্ৰকাশিত বাক্যত কালক্ৰম অনুসৰি ইটোৱে সিটোক অনুসৰণ কৰে।
1st message: the false bestial Protestantism : কালক্ৰম অনুসৰি, প্ৰথমে, " মহিলা " সংস্কাৰৰ শান্তিপূৰ্ণ প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ চিত্ৰাংকিত বৰ্ণনাৰ সৈতে মিল খায় যাৰ চৰকাৰী " মুখ " (1517 চনত মাৰ্টিন লুথাৰৰ সেইটো) কেথলিক পাপৰ নিন্দা কৰিছিল; যিয়ে তেওঁলোকৰ নামটোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিছিল: "প্ৰটেষ্টেণ্ট" বা, যিসকলে কেথলিক ধৰ্মীয় অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিবাদ কৰে যিয়ে ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰে আৰু তেওঁৰ প্ৰকৃত দাসক হত্যা কৰে। " পৃথিৱী " শব্দটোৱে প্ৰতীকিত প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ আন এটা ভণ্ডামি উপাদানেও কেথলিক বিশ্বাসক নিন্দা কৰিবলৈ নিজৰ " মুখ " মেলিছিল , কিন্তু ই অস্ত্ৰ তুলি লৈছিল আৰু ইয়াৰ হিংস্ৰ আঘাতে কেথলিক লীগৰ যুঁজাৰুসকলৰ এটা উল্লেখযোগ্য অংশ " গিলি পেলাইছিল "। ইয়াত " পৃথিৱী " শব্দটোৱে বিখ্যাত "হুগুৱেনট", চেভেনছৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট যোদ্ধা আৰু "ধৰ্মৰ যুদ্ধ"ৰ সময়ত লা ৰ'চেলৰ দৰে সামৰিক দুৰ্গসমূহৰ প্ৰতীক, য'ত বিৰোধী যোদ্ধাৰ দুটা বিৰোধী গোটে ঈশ্বৰক সেৱা বা সন্মান কৰা নাছিল।
2nd message: ফৰাচী জাতীয় নাস্তিকতাৰ প্ৰতিশোধ লোৱা তৰোৱাল . দ্বিতীয় পঠনত, আৰু কালক্ৰম অনুসৰি এই ১৬ পদটোৱে প্ৰকাশ কৰিছে যে কেনেকৈ ফৰাচী বিপ্লৱে কেথলিক ৰাজতন্ত্ৰৰ পোপৰ আগ্ৰাসনক সম্পূৰ্ণৰূপে আগুৰি ধৰিব। এই পদৰ মূল বাৰ্তা এইটোৱেই। আৰু সেইটোৱেই হৈছে ভগৱানে " ৪ৰ্থ "ৰ ভূমিকাত দিয়া trumpet " of Rev. 8:12, আৰু " beast that ascends from the bottomless pit " of Red . ১৬:৩২: " পৃথিৱীয়ে মুখ মেলিলে আৰু তেওঁলোকক আৰু তেওঁলোকৰ ঘৰবোৰক গিলি পেলালে, কোৰহৰ সকলো লোক আৰু তেওঁলোকৰ সকলো সামগ্ৰীৰ সৈতে ।"
ড্ৰেগনৰ শেষ শত্ৰু : মহিলাৰ এডভেন্টিষ্ট অৱশিষ্ট
১৭ পদ: “ আৰু অজগৰটোৱে মহিলাগৰাকীৰ ওপৰত ক্ৰোধিত হৈ তেওঁৰ বংশৰ অৱশিষ্টসকলৰ সৈতে যুদ্ধ কৰিবলৈ গ’ল, যিসকলে ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা পালন কৰে আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ সাক্ষ্য লাভ কৰে। ”
৫ম শিঙা " ৰ বিষয়বস্তু ঈশ্বৰীয় অভিশাপৰ দ্বাৰা আঘাতপ্ৰাপ্ত প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ ১৫০ বছৰীয়া কাৰ্যকলাপক মৌনভাৱে পাৰ হৈ, আত্মাই চয়তান আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গীয় আৰু পাৰ্থিৱ দাসসকলৰ শেষ পাৰ্থিৱ যুদ্ধৰ উদগনি দিয়ে, আৰু তেওঁ আমাক তেওঁলোকৰ সাধাৰণ ঘৃণাৰ লক্ষ্য দেখুৱাইছে। এই শেষ লক্ষ্য হ'ব নিৰ্বাচিতসকল, ১৮৭৩ চনৰ এডভেন্টিষ্ট অগ্ৰগামীসকলৰ শেষ বংশধৰ আৰু উত্তৰাধিকাৰী যাক প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১০ অনুসৰি এই শেষ পৰীক্ষা ঘোষণা কৰা হৈছিল । যিসকলৰ মিছন তেওঁলোকে সম্পূৰ্ণ কৰিব, তেওঁলোকৰ একেটা ঐশ্বৰিক আশীৰ্বাদ বহন কৰি। তেওঁলোকে যীচুৱে তেওঁলোকক অৰ্পণ কৰা কামটোক দৃঢ় আৰু নিষ্ঠাৰে সমৰ্থন কৰিব লাগিব: কোনো ধৰণে " জন্তুৰ চিন " অৰ্থাৎ ৰোমান দেওবাৰক সন্মান কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰি, বিশ্বাসযোগ্যভাৱে আৰু যিয়েই নহওক কিয়, বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্ৰামৰ অভ্যাস, শনিবাৰৰ সময়ত, সপ্তাহৰ প্ৰকৃত সপ্তম দিনটোত, মহান আৰু সৰ্বশক্তিমান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে সংগঠিত আৰু প্ৰতিষ্ঠা কৰা সময়ৰ। এই পদত " নাৰীৰ বংশৰ অৱশিষ্ট " ৰ এই বৰ্ণনাত এই সত্যটোৱেই প্ৰকাশ পাইছে : " যিসকলে ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা পালন কৰে ," নজন নহয় দহ; " আৰু যিসকলে যীচুৰ সাক্ষ্যক দৃঢ়তাৰে ধৰি ৰাখে ," কাৰণ তেওঁলোকে কাকো সেই সাক্ষ্য তেওঁলোকৰ পৰা কাঢ়ি নিবলৈ নিদিয়ে; " অজগৰ " বা " সাপ "ও নহয়। আৰু এই " যীচুৰ সাক্ষ্য " অস্তিত্বৰ আটাইতকৈ মূল্যৱান বস্তু, যিহেতু, প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:১০ অনুসৰি, " যীচুৰ সাক্ষ্য হৈছে ভৱিষ্যদ্বাণীৰ আত্মা ।" এই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সাক্ষ্যইহে " চয়তানে মনোনীতসকলক প্ৰলোভিত কৰাটো অসম্ভৱ কৰি তুলিছে " সত্যৰ ঈশ্বৰ খ্ৰীষ্টৰ, মথিৰ দৰে। 24:24 শিকায়: " কিয়নো মিছা খ্ৰীষ্ট আৰু মিছা ভাববাদী আহিব, আৰু মহান চিন আৰু আচৰিত কাৰ্য্য দেখুৱাব, যাতে সম্ভৱ হ'লে মনোনীতসকলক পটাব পাৰে । "
চয়তানৰ এটা জয় প্ৰায়... সম্পূৰ্ণ
১৮ পদ: “ আৰু তেওঁ সাগৰৰ বালিৰ ওপৰত থিয় হ’ল। ”
তেওঁ আধিপত্য বিস্তাৰ কৰা আৰু নিজৰ কৰ্তৃত্বৰ অধীনত ৰখা সকলো খ্ৰীষ্টান ধৰ্মীয় প্ৰতিষ্ঠানক নিজৰ পতন আৰু মৰ্ত্যৰ নিন্দালৈ টানি নিবলৈ সফল হৈছে । ইছাত। 10:22, ঈশ্বৰে ঘোষণা কৰিছে: " যদিও আপোনাৰ লোক ইস্ৰায়েল সাগৰৰ বালিৰ দৰে হ'ব, কেৱল এটা অৱশিষ্টহে ঘূৰি আহিব; ধ্বংস নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে, ই ন্যায়ৰে উপচি পৰিব। " এইদৰে, এই ভৱিষ্যদ্বাণী অনুসৰি, জগতৰ শেষত, কেৱল বিৰোধী এডভেন্টিষ্ট, " মহিলাগৰাকীৰ অৱশিষ্ট ," " নিৰ্বাচিত হোৱা, খ্ৰীষ্টৰ কইনা ," আৰু আধ্যাত্মিক "ইস্ৰায়েল " গঠন কৰা ঈশ্বৰ, এই চয়তানী আধিপত্যৰ পৰা সাৰি যাওক। মই আপোনালোকক সোঁৱৰাই দিছো যে "এডভেন্টিষ্ট" নামটোৰ অধীনত আত্মাই ১৮৪৩ চনৰ পৰা শেষ নিৰ্বাচিতসকলৰ পৰিত্ৰাণৰ বাবে বিশ্বাসৰ মানদণ্ড নিৰ্ধাৰণ কৰিছে; ২০২০ চনত, ই এটা ধৰ্মীয় আচৰণ, কিন্তু এতিয়া এনেকুৱা এটা প্ৰতিষ্ঠান নহয় যিটোক ঈশ্বৰে ১৯৯৪ চনত বিচাৰ কৰিছিল, নিন্দা কৰিছিল আৰু নাকচ কৰিছিল (" বমি ") কৰিছিল।
প্ৰকাশিত বাক্য ১৩ : খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ মিছা ভাইসকল
সাগৰৰ পৰা অহা জন্তু – দেশৰ পৰা অহা জন্তু
১৩ নম্বৰটোৱে অন্ধবিশ্বাসী মূৰ্তিপূজাৰীৰ বাবে প্ৰতিজন ব্যক্তি আৰু দেশৰ মতামতৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি এক ভাগ্যৰ মন্ত্ৰ বা অভাগ্যৰ মন্ত্ৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। ইয়াত, তেওঁৰ গৌৰৱময় প্ৰকাশিত বাক্যত, ঈশ্বৰে আমাক তেওঁৰ নিজৰ সংখ্যাৰ সংহিতা প্ৰকাশ কৰিছে, ১ৰ পৰা ৭লৈকে সংখ্যা আৰু ইয়াৰ বিভিন্ন সংমিশ্ৰণৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি। "৬" সংখ্যা - চয়তানৰ দূতৰ সংখ্যা - আৰু "৭" সংখ্যা, ঈশ্বৰৰ সংখ্যা আৰু সেয়েহে যীচু খ্ৰীষ্টত সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক ঘূৰাই দিয়া বৈধ ধৰ্মৰ সংখ্যা যোগ কৰিলে ১৩ সংখ্যা পোৱা যায়। এইদৰে আমি এই অধ্যায়ত "খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ মিছা ভাই" কিন্তু প্ৰকৃত নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰকৃত মৰ্ত্যলোক শত্ৰু বিচাৰি পাম। এই " টাৰে " এই অধ্যায়ত উন্মোচন কৰা প্ৰতাৰণামূলক ধৰ্মীয় ৰূপৰ অধীনত " ভাল শস্য "ৰ মাজত লুকাই থাকে।
প্ৰথম জন্তু : যি সাগৰৰ পৰা উঠি যায়
ড্ৰেগন-ছাৰ্পেণ্টৰ প্ৰথম যুদ্ধ
পদ ১: “ আৰু মই এটা জন্তু সাগৰৰ পৰা উঠি অহা দেখিলোঁ, যাৰ দহটা শিং আৰু সাতটা মূৰ আছিল , আৰু তাৰ শিংত দহটা মুকুট আৰু মূৰত আছিল ঈশ্বৰ নিন্দা কৰাৰ নাম ."
আমি প্ৰকাশিত বাক্য ১০ পদৰ অধ্যয়নত দেখাৰ দৰে এই অধ্যায়ত আমি আমাৰ যুগৰ দুটা তথাকথিত খ্ৰীষ্টান " জন্তু " পাওঁ। প্ৰথমটো, " যি সাগৰৰ পৰা উঠি যায় ," দানৰ দৰে। ৭:২, কেথলিক বিশ্বাস আৰু ইয়াৰ " ৪২ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক মাহ ," বা ১২৬০ বাস্তৱ বছৰৰ নিৰ্যাতনমূলক ৰাজত্বৰ বিষয়ে আলোচনা কৰে। দানত ইয়াৰ আগৰ সাম্ৰাজ্যসমূহৰ প্ৰতীক গ্ৰহণ কৰি। ৭, আমি " সৰু শিং " ৰ ৰাজত্ব বিচাৰি পাওঁ যিটো " দহ শিং " য়ে দান অনুসৰি নিজৰ ৰাজ্য লাভ কৰাৰ পিছত দেখা দিব লাগিছিল। ৭:২৪। " দহটা শিং " ত ৰখা " ডায়েডেম " বোৰে দেখুৱাইছে যে এই ঐতিহাসিক প্ৰসংগটোৱেই লক্ষ্য কৰা হৈছে। ইয়াত পোপৰ ৰোমক " সাতটা মূৰ " দ্বাৰা প্ৰতীকিত কৰা হৈছে যিয়ে ইয়াক বিশেষভাৱে দ্বৈত অৰ্থত বৈশিষ্ট্য প্ৰদান কৰে। অধিক আক্ষৰিক " সাতটা পাহাৰ " যাৰ ওপৰত প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:৯ অনুসৰি ৰোম নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। আনটো, অধিক আধ্যাত্মিক, অগ্ৰাধিকাৰ লয়; " সাতটা মূৰ " অভিব্যক্তিটোৱে দণ্ডাধীশৰ পবিত্ৰকৰণক বুজায়: " সাত " হৈছে পবিত্ৰকৰণৰ সংখ্যা, আৰু " মূৰ " ইছাত দণ্ডাধীশ বা প্ৰাচীনজনক বুজায়। ৯:১৪। এই উচ্চমানৰ দণ্ডাধীশ পদৰ কাৰণ পোপৰ ৰোমৰ কাৰণ ই নিজকে নাগৰিক আৰু ধৰ্মীয় উভয় ধৰণৰ স্বাধীন ৰাষ্ট্ৰৰ ৰূপত উপস্থাপন কৰে, যাৰ মূৰব্বী পোপ। আত্মাই নিৰ্দিষ্ট কৰিছে: " আৰু তেওঁৰ মূৰত ঈশ্বৰ নিন্দা কৰা নাম ।" " ঈশ্বৰ নিন্দা " শব্দটো একবচনত আছে আৰু আমি এইদৰে অনুবাদ কৰিব লাগিব: " মিছাৰ নাম ," " ঈশ্বৰ নিন্দা " শব্দটোৰ অৰ্থ অনুসৰি । যীচু খ্ৰীষ্টই ৰোমান পোপৰ শাসনৰ ওপৰত " মিছা " বুলি আৰোপ কৰে। সেয়েহে তেওঁ ইয়াৰ বাবে " মিছাৰ পিতৃ " উপাধি দিয়ে যাৰ দ্বাৰা তেওঁ যোহন ৮:৪৪ পদত চয়তানক, চয়তানক নিজেই নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল: " আপুনি আপোনাৰ পিতৃ চয়তানৰ পৰা , আৰু আপোনাৰ পিতৃৰ ইচ্ছাবোৰ আপুনি কৰিব বিচাৰে। তেওঁ আৰম্ভণিৰে পৰাই হত্যাকাৰী আছিল, আৰু সত্যত নাথাকে, কাৰণ তেওঁৰ মাজত কোনো সত্য নাই। যেতিয়া তেওঁ মিছা কথা কয়, তেতিয়া তেওঁ নিজৰ কথা কয়; কাৰণ তেওঁ আছে এজন মিছলীয়া আৰু... মিছাৰ পিতৃ ৷
২ পদ: “ মই যি জন্তু দেখিলোঁ , সেয়া নাহৰফুটুকীৰ দৰে আছিল, আৰু তাৰ ভৰি ভালুকৰ ভৰিৰ দৰে আছিল, আৰু তাৰ মুখ সিংহৰ মুখৰ দৰে আছিল ।
দানৰ " চতুৰ্থ জন্তু "। ৭:৭, যাক " ভয়ংকৰ, ভয়ংকৰ আৰু অতিশয় শক্তিশালী " বুলি কোৱা হয়, ইয়াত অধিক নিখুঁত বৰ্ণনা পোৱা যায়। আচলতে ইয়াত অকলেই কলদীয়া সাম্ৰাজ্যৰ পৰা ইয়াৰ পূৰ্বে থকা তিনিখন সাম্ৰাজ্যৰ মাপকাঠী উপস্থাপন কৰা হৈছে। ইয়াত " নাহৰফুটুকী " ৰ চঞ্চলতা , " ভালুক " ৰ চেপি ধৰা শক্তি আৰু " সিংহ " ৰ নিষ্ঠুৰ মাংসভোজী শক্তি আছে । প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৩ পদত ৩ পদৰ " অজগৰ ", য'ত " সাত মূৰ " ৰ ওপৰত " মূৰ্তি " আছিল , ৰোমক ইয়াৰ পৌত্তলিক সাম্ৰাজ্যবাদী পৰ্যায়ত প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল, প্ৰথম খ্ৰীষ্টানসকলক অত্যাচাৰ কৰিছিল। এইদৰে, ঠিক যেনেকৈ দানৰ " সৰু শিং "। ৭:৮-২৪ পদৰ পিছত দান। ৮:৯, ইয়াত পোপৰ ক্ষমতাই ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ পৰা নিজৰ ক্ষমতা লাভ কৰে; যিটো ইতিহাসে ৫৩৩ চনত (লিখা) আৰু ৫৩৮ চনত (আবেদন) প্ৰথম জাষ্টিনিয়ানৰ বাবে হোৱা সাম্ৰাজ্যবাদী আদেশৰ দ্বাৰা নিশ্চিত কৰে । কিন্তু, সাৱধান হওক! " অজগৰ " য়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৯ পদত " চয়তান " কো বুজায় , যাৰ অৰ্থ হৈছে পোপৰ পদটোৱে নিজৰ শক্তি, " নিজৰ শক্তি, সিংহাসন আৰু ইয়াৰ মহান কৰ্তৃত্ব " চয়তানৰ পৰাই লাভ কৰে। আমি বুজিব পাৰো যে কিয় ঈশ্বৰে দুয়োটা সত্তাকে " মিছাৰ পিতৃ " কৰিছে আগৰ পদটোত।
দ্ৰ : সামৰিক পৰ্যায়ত পোপৰ ৰোমে নিজৰ সাম্ৰাজ্যবাদী ৰূপৰ শক্তি আৰু শক্তি বজাই ৰাখিছে, কাৰণ ইউৰোপীয় ৰাজকীয় সেনাই ইয়াৰ সেৱা কৰে আৰু ইয়াৰ সিদ্ধান্ত সন্তুষ্ট কৰে। ডেন হিচাপে। ৮:২৩ৰ পৰা ২৫লৈকে শিকাইছে, ইয়াৰ শক্তি " ইয়াৰ কৌশলৰ সফলতা " ৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল যিবোৰ পৃথিৱীত ঈশ্বৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা বুলি দাবী কৰাত গঠিত, আৰু সেইবাবেই খ্ৰীষ্টৰ শুভবাৰ্তাত প্ৰস্তাৱিত অনন্ত জীৱনৰ প্ৰৱেশ মুকলি বা বন্ধ কৰিবলৈ সক্ষম হোৱাটো: " তেওঁলোকৰ প্ৰশাসনৰ শেষত, যেতিয়া পাপীসকলক ভক্ষণ কৰা হ'ব, তেতিয়া এজন অহংকাৰী আৰু কৌশলী ৰজাৰ উত্থান হ'ব । তেওঁৰ শক্তি বৃদ্ধি পাব, কিন্তু তেওঁৰ নিজৰ শক্তিৰ দ্বাৰা নহয় তেওঁ অবিশ্বাস্য ধ্বংসলীলা কৰিব, তেওঁ নিজৰ উদ্যোগত সফল হ’ব , তেওঁৰ সমৃদ্ধি আৰু তেওঁৰ কৌশলৰ সফলতাৰ বাবেই তেওঁৰ হৃদয়ত অহংকাৰ থাকিব, তেওঁ শান্তিপূৰ্ণভাৱে জীয়াই থকা বহু লোকক ধ্বংস কৰিব, আৰু তেওঁ ৰাজকুমাৰৰ ৰাজকুমাৰৰ বিৰুদ্ধে উঠিব, কিন্তু সেয়া ভাঙি যাব ;
১২৬০ চনৰ শেষৰ ফালে ফৰাচী বিপ্লৱৰ নাস্তিকতাই ৫৩৮ চনৰ পৰা প্ৰতিষ্ঠা হোৱা নিৰ্ভীক ক্ষমতাৰ অন্ত পেলায় ।
৩ পদ: “ আৰু মই তেওঁৰ এটা মূৰত মৃত্যুৰ দৰে আঘাত পোৱাৰ দৰে দেখিলোঁ, আৰু তেওঁৰ মাৰাত্মক ঘাটো সুস্থ হ’ল ।
ইতিহাসত কেতিয়াও অনুতাপ নকৰা পোপৰ দণ্ডাধীশে বলপূৰ্বকভাৱে নিজৰ নিৰ্যাতনমূলক ক্ষমতা ত্যাগ কৰিবলগীয়া হৈছিল। ১৭৯২ চনৰ পৰাই এই কাম সম্পন্ন হ’ব লাগিছিল যেতিয়া ফৰাচী নাস্তিকতাই ৰাজতন্ত্ৰ, ইয়াৰ সশস্ত্ৰ সমৰ্থনক উফৰাই পেলাইছিল আৰু মূৰ কাটি পেলাইছিল। প্ৰকাশিত বাক্য ২:২২ পদত ঘোষণা কৰা অনুসৰি এই নাস্তিক " মহাক্লেশ " " ইজেবেল মহিলা " ৰ ৰোমান ধৰ্মীয় শক্তিক ধ্বংস কৰিব বিচাৰিছিল আৰু ইয়াৰ লক্ষ্য আছিল " যিসকলে তেওঁৰ লগত ব্যভিচাৰ কৰে "; ৰজা, ৰাজতন্ত্ৰবাদী আৰু কেথলিক পুৰোহিত। এইদৰেই তাই " মৃত্যুমুখত পৰাৰ দৰে " হ'ব লাগিছিল। কিন্তু সুবিধাবাদী কাৰণত সম্ৰাট প্ৰথম নেপোলিয়নে ১৮০১ চনত তেওঁৰ কনকৰ্ডেটৰ নামত তেওঁক পুনৰ নিযুক্তি দিব । তাই আৰু কেতিয়াও প্ৰত্যক্ষভাৱে অত্যাচাৰ নকৰিব। কিন্তু ইয়াৰ প্ৰলোভনমূলক শক্তি অসংখ্য কেথলিক বিশ্বাসীৰ বাবে চলি থাকিব যিসকলে যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনলৈকে ইয়াৰ মিছা আৰু ইয়াৰ দাবীক বিশ্বাস কৰিব: " আৰু সমগ্ৰ পৃথিৱীয়ে জন্তুটোৰ প্ৰশংসাত আছিল ।" " গোটেই পৃথিৱীখনে জন্তুটোক অনুসৰণ কৰিছিল ," আৰু এই পৃথিৱী শব্দটোৱে দুটা অৰ্থত গ্ৰহটোৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে, কিন্তু ইয়াৰ পৰা ওলোৱা সংস্কাৰিত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসকো। তেতিয়াৰ পৰাই কৰা বিশ্বজনীন মিত্ৰতাই (= স্থলজ, গ্ৰীক ভাষাত) এই ঘোষণাক নিশ্চিত কৰে। যদি আত্মাই এই বাৰ্তাটো স্পষ্ট ভাষাত প্ৰকাশ কৰিব বিচাৰিলেহেঁতেন তেন্তে আমি পঢ়িলোঁহেঁতেন: " সমগ্ৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মই অনুসৰণ কৰিছিল অসহিষ্ণু কেথলিক ধৰ্ম ।
৪ পদ: “ আৰু তেওঁলোকে অজগৰক পূজা কৰিলে, কিয়নো তেওঁ জন্তুক ক্ষমতা দিলে, আৰু তেওঁলোকে জন্তুটোক পূজা কৰিলে, ক’লে, “পশুৰ দৰে কোন? আৰু তেওঁৰ লগত কোনে যুদ্ধ কৰিবলৈ সক্ষম? ”
সাম্ৰাজ্যবাদী ৰোম আৰু চয়তান দুয়োটাকে নাম দি, প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৯ অনুসৰি, অজগৰ, সেয়েহে চয়তানক নিজেই, পোপৰ শাসনক সন্মান কৰাসকলে পূজা কৰে ; এইটো ইংগিতৰ দ্বাৰা আৰু সকলো অজ্ঞানতাৰে, কিয়নো তেওঁৱেই " পশুটোক নিজৰ শক্তি দিলে ।" এইদৰে পোপৰ " উদ্যোগৰ সফলতা " দানত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল। ৮:২৪ ইতিহাসে নিশ্চিত কৰিছে। ই নিজৰ ধৰ্মীয় শক্তিৰ দ্বাৰা ৰজাৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰে, নিৰপেক্ষভাৱে, দীৰ্ঘদিন ধৰি প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা নোহোৱাকৈ। ইয়াক পুৰস্কৃত কৰিবলৈ ইয়াৰ সেৱা কৰাসকলক উপাধিৰে মাটি আৰু সন্মান আবণ্টন দিয়া হয়, যিদৰে আমি দানত পঢ়িব পাৰো। ১১:৩৯: " বিদেশী দেৱতাৰ ওচৰতেই তেওঁ দুৰ্গযুক্ত ঠাইবোৰৰ বিৰুদ্ধে কাম কৰিব; আৰু তেওঁক স্বীকাৰ কৰাসকলক তেওঁ সন্মানেৰে ভৰাই তুলিব, তেওঁলোকক বহুতৰ ওপৰত শাসন কৰিব, তেওঁ তেওঁলোকক পুৰস্কাৰ হিচাপে মাটি বিতৰণ কৰিব ।" ১৪৯৪ চনত পোপ ষষ্ঠ আলেকজেণ্ডাৰ বৰ্জিয়াই (এজন কুখ্যাত হত্যাকাৰী) পৃথিৱীখন বিভাজিত কৰি ব্ৰাজিল আৰু ভাৰতৰ পূব প্ৰান্ত পৰ্তুগালৰ হাতত, আৰু নতুনকৈ আৱিষ্কাৰ হোৱা বাকী সকলো ভূমি স্পেইনৰ হাতত অৰ্পণ কৰাৰ সময়ত এই কাম আক্ষৰিক অৰ্থত সুপৰিচিতভাৱে সম্পন্ন হৈছিল। আত্মাই জোৰ দি কয়। যীচু খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিতসকলে সম্পূৰ্ণৰূপে নিশ্চিত হ’ব লাগিব যে কেথলিক বিশ্বাস পৈশাচিক, আৰু তেওঁৰ সকলো আক্ৰমণাত্মক বা মানৱতাবাদী কাৰ্য্য ঈশ্বৰৰ বিৰোধী চয়তানে আৰু নিৰ্বাচিতসকলৰ দ্বাৰা পৰিচালিত। এই জোৰটো ন্যায্য যিহেতু তেওঁ দান। ৮:২৫, " তেওঁৰ উদ্যোগৰ সফলতা আৰু তেওঁৰ কৌশলৰ সফলতা ." ইউৰোপৰ ৰজা, শক্তিশালী আৰু খ্ৰীষ্টান জনগোষ্ঠীসমূহে স্বীকৃতি দিয়া তেওঁৰ ধৰ্মীয় কৰ্তৃত্বই তেওঁক আস্থাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি প্ৰতিপত্তি প্ৰদান কৰে, আৰু সেয়েহে বাস্তৱত অত্যন্ত ভংগুৰ। কিন্তু যেতিয়া ঈশ্বৰ আৰু চয়তানে শাস্তিমূলক কাৰ্য্যৰ বাবে একত্ৰিত হয়, তেতিয়া ভিৰ, মানৱ জনগোষ্ঠীয়ে নম্ৰভাৱে অনুসন্ধান কৰা আৰু সৰ্বোপৰি জাপি দিয়া মিছা পথ অনুসৰণ কৰে। পৃথিৱীত ক্ষমতাই ক্ষমতাৰ প্ৰয়োজন, কাৰণ মানুহে নিজকে শক্তিশালী অনুভৱ কৰিবলৈ ভাল পায় আৰু এই ক্ষেত্ৰত ঈশ্বৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা বুলি দাবী কৰা পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাটো এই ধাৰাটোৰ মাষ্টাৰ। ৬ পদৰ দৰেই বিষয়বস্তুটোৱে এটা প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিছে: " জন্তুটোৰ দৰে কোন, আৰু ইয়াৰ বিৰুদ্ধে কোনে যুঁজিব পাৰে? " ১১ আৰু ১২ অধ্যায়ত উত্তৰ দিয়া হৈছে: খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰ, যিয়ে ১৭৯৩ চনত ফৰাচী বিপ্লৱী নাস্তিকতাক জগাই তুলিব যিয়ে ইয়াক ৰক্তস্নানত আগুৰি ধৰিব। কিন্তু এই " প্ৰতিশোধ লোৱা তৰোৱাল " (লেবীয়া ২৬:২৫ পদত ৪ৰ্থ শাস্তিৰ বাবে আৰোপ কৰা ভূমিকা) ৰ আবিৰ্ভাৱ নোহোৱালৈকে , অস্ত্ৰধাৰী প্ৰটেষ্টেণ্টসকলে ইতিমধ্যে ইয়াৰ বিৰুদ্ধে যুঁজি আছিল, ইয়াক পৰাস্ত কৰিব নোৱাৰি। ষোড়শ শতিকাৰ পৰাই পুৰুষ, প্ৰটেষ্টেণ্ট, ফৰাচী আৰু জাৰ্মান, আৰু এংলিকানসকলে ইয়াৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিব, ইয়াৰ মাৰাত্মক আঘাত ঘূৰাই দিব, কাৰণ তেওঁলোকৰ বিশ্বাস আছিল, সৰ্বোপৰি, ৰাজনৈতিক।
৫ পদ: “ আৰু তেওঁক মহান কথা কোৱা আৰু নিন্দা কৰা মুখ দিয়া হ’ল, আৰু তেওঁক বাচল্লিশ মাহ থাকিবলৈ কৰ্তৃত্ব দিয়া হ’ল। ”
এই শব্দবোৰ আমি দানত পঢ়া শব্দবোৰৰ সৈতে একে। ৭:৮ ইউৰোপীয় ৰাজ্যসমূহৰ " দহটা শিং "ৰ পিছত ওলোৱা ৰোমান পোপৰ " সৰু শিং " সম্পৰ্কে । ইয়াত আমি তেওঁৰ " অহংকাৰ " পাওঁ কিন্তু ইয়াত আত্মাই তেওঁক " নিন্দা " অৰ্থাৎ মিছা অভিনয় আৰু ধৰ্মীয় মিছা কথা যোগ কৰে যাৰ ওপৰত " তেওঁৰ সফলতা " গঢ় লৈ উঠিছিল। ঈশ্বৰে তেওঁৰ ৰাজত্বকাল নিশ্চিত কৰে " ১২৬০ " বাস্তৱ বছৰৰ বাইবেলৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ৰূপত উপস্থাপন কৰা " বাচল্লিশ মাহ ", যিহিষ্কৰ " এদিন এবছৰ " ক'ড অনুসৰি । ৪:৫-৬ পদত।
৬ পদ: “ আৰু তাই ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে নিন্দা কৰি মুখ মেলিলে , তেওঁৰ নাম, তেওঁৰ আবাস আৰু স্বৰ্গত বাস কৰা লোকসকলক নিন্দা কৰিবলৈ। ”
ঈশ্বৰ নিন্দা ," অৰ্থাৎ অপমান শব্দটোক যি সাধাৰণ অৰ্থ দিয়ে, তাৰ প্ৰতি দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিব লাগিব । এই ধাৰণাটো বিভ্ৰান্তিকৰ কাৰণ মিছাক চিহ্নিত কৰিলে " ঈশ্বৰ নিন্দা " একেবাৰেই অপমানৰ ৰূপ লোৱা নাই আৰু ঈশ্বৰে পোপৰ ৰোমত আৰোপ কৰা ধাৰণাবোৰৰ কথা ক'বলৈ গ'লে ইয়াৰ বিপৰীতে ভুৱা আৰু প্ৰতাৰণামূলক পবিত্ৰতাৰ আভাস পোৱা যায়।
পোপৰ মুখখনে " ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে নিন্দা কৰে "; যিয়ে দানত ইয়াৰ পৰিচয় নিশ্চিত কৰে। 11:36 য'ত আমি পঢ়িব পাৰো: " ৰজাই নিজৰ ইচ্ছামতে কৰিব; তেওঁ নিজকে উচ্চ কৰি তুলিব আৰু সকলো দেৱতাৰ ওপৰত নিজকে মহিমামণ্ডিত কৰিব, আৰু দেৱতাৰ ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে অবিশ্বাস্য কথা ক'ব ; তেওঁ ক্ৰোধ সম্পন্ন নোহোৱালৈকে সমৃদ্ধিশালী হ'ব, কাৰণ যিটো নিৰ্ধাৰিত সেয়া সম্পন্ন হ'ব। " The Spirit imputes to the popal regime lies, or " blasphemies ", which characterize all its ধৰ্মীয় মতবাদ; " ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে, তেওঁৰ নাম নিন্দা কৰিবলৈ ", ই ঈশ্বৰৰ নাম বৃথা লয়, তেওঁৰ চৰিত্ৰ বিকৃত কৰে, তেওঁৰ পৈশাচিক হত্যাকাৰী কাৰ্য্যক তেওঁৰ ওপৰত আৰোপ কৰে; " তেওঁৰ তম্বু ", অৰ্থাৎ তেওঁৰ আধ্যাত্মিক পবিত্ৰস্থান যিটো তেওঁৰ সভা, তেওঁৰ মনোনীত ব্যক্তি; " আৰু যিসকলে স্বৰ্গত বাস কৰে ," কাৰণ ই স্বৰ্গ আৰু ইয়াৰ বাসিন্দাসকলক নিজৰ মিছা ধৰণেৰে উপস্থাপন কৰে, ইয়াৰ ডগমাত আকাশী নৰকসমূহৰ উদগনি দিয়ে, যিটো গ্ৰীকসকলৰ উত্তৰাধিকাৰ যিয়ে তেওঁলোকক পৃথিৱী, স্বৰ্গ আৰু পাৰ্গেটৰীৰ তলত স্থাপন কৰিছিল। " স্বৰ্গৰ বাসিন্দাসকলে ," বিশুদ্ধ আৰু পবিত্ৰ, পাৰ্থিৱ আসুৰিক শিবিৰৰ দ্বাৰা মানুহৰ মাজত অনুপ্ৰাণিত দুষ্টতা আৰু নিষ্ঠুৰতাৰ আৰ্হি তেওঁলোকৰ ওপৰত অন্যায়ভাৱে আৰোপ কৰাত দুখ পায় আৰু ক্ষুব্ধ হয়।
৭ পদ: “ আৰু তেওঁক পবিত্ৰ লোকসকলৰ লগত যুদ্ধ কৰিবলৈ আৰু তেওঁলোকক পৰাস্ত কৰিবলৈ দিয়া হ’ল ।
এই পদটোৱে দানৰ বাৰ্তাক নিশ্চিত কৰে। ৭:২১: " মই দেখিলোঁ যে একেটা শিঙে পবিত্ৰ লোকসকলৰ লগত যুদ্ধ কৰি তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে জয়ী হৈছিল ।" ইউৰোপীয় আৰু বিশ্ব খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম সঁচাকৈয়ে লক্ষ্য, যিহেতু ৰোমান কেথলিক বিশ্বাস সকলো ইউৰোপীয় জনগোষ্ঠীৰ ওপৰত জাপি দিয়া হৈছিল, প্ৰকৃততে "জনজাতি, জনগোষ্ঠী, ভাষা আৰু জাতি "ৰ দ্বাৰা গঠিত। ইয়াৰ " প্ৰতিটো জনগোষ্ঠী, জনগোষ্ঠী, জিভা আৰু জাতিৰ ওপৰত কৰ্তৃত্বই " ইয়াৰ প্ৰতিমূৰ্তি নিশ্চিত কৰে " মহান বেবিলন ," প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:১ য'ত ইয়াক " বহু পানীত বহি থকা " উপস্থাপন কৰা হৈছে; " পানী " যি প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:১৫ অনুসৰি " জনগোষ্ঠী, জনসমাগম, জাতি আৰু ভাষা " প্ৰতীক। এই অধ্যায় ১৭ ত " জনগোষ্ঠী " শব্দটোৰ অনুপস্থিতি লক্ষ্য কৰাটো আকৰ্ষণীয়। কাৰণটো হৈছে লক্ষ্য যুগৰ চূড়ান্ত প্ৰসংগ যিটো ইউৰোপ আৰু পশ্চিম খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ সৈতে জড়িত য'ত জনজাতীয় ৰূপৰ ঠাইত বিভিন্ন জাতীয় ৰূপ লোৱা হৈছিল।
আনহাতে, পোপৰ শাসন প্ৰতিষ্ঠাৰ আৰম্ভণিৰ প্ৰেক্ষাপটত ইউৰোপীয় জনসংখ্যাসমূহ মূলতঃ ৰোমান গলৰ দৰে " জনজাতি " হিচাপে সংগঠিত, বিভিন্ন " ভাষা " আৰু উপভাষাৰে বিভাজিত আৰু বিভক্ত । কালক্ৰমিকভাৱে ইউৰোপত " জনজাতি ", তাৰ পিছত ৰজাৰ অধীন " জনগোষ্ঠী " আৰু শেষত ১৮ শতিকাৰ সৈতে উত্তৰ আমেৰিকাৰ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ দৰে ৰিপাব্লিকান " জাতি " ৰ জনবসতি আছিল যিয়ে ইয়াৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ ফলাফল গঠন কৰে। "জনগোষ্ঠী"ৰ সংবিধান ৰোমান পোপৰ শাসনৰ অধীনত থকাৰ বাবেই হৈছে, কাৰণ এইটোৱেই খ্ৰীষ্টান ইউৰোপৰ ৰজাসকলৰ কৰ্তৃত্বক স্বীকৃতি দিয়ে আৰু কৰে, যিহেতু প্ৰথম ক্লভিছ ফ্ৰেংকসকলৰ ৰজা ।
৮ পদ: “ আৰু পৃথিৱীত বাস কৰা সকলোৱে তেওঁক উপাসনা কৰিব, যাৰ নাম জগতৰ জন্মৰ পৰা বধ কৰা মেৰ পোৱালিৰ জীৱন পুস্তকত লিখা হোৱা নাই। ”
শেষ সময়ত, য'ত " পৃথিৱী " প্ৰতীকে প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসক বুজায়, এই বাৰ্তাই এটা নিৰ্দিষ্ট অৰ্থ লাভ কৰে: সকলো প্ৰটেষ্টেণ্টে কেথলিক বিশ্বাসক পূজা কৰিব; সকলো, মনোনীত লোকসকলৰ বাহিৰে যাক আত্মাই এই সংজ্ঞাটো সূক্ষ্মভাৱে দিছে: " যিসকলৰ নাম জগতৰ ভেটিৰ পৰাই বধ কৰা মেৰ পোৱালিটোৰ জীৱনৰ পুস্তকত লিখা হোৱা নাই । ঈশ্বৰৰ আত্মাই প্ৰণয়ন কৰা এই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ঘোষণাৰ সত্যতাৰ সাক্ষ্য তথ্যই দিয়ে। কাৰণ সংস্কাৰৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই ১১৭০ চনত পিটাৰ ৱাল্ডোৰ ক্ষেত্ৰখনৰ বাহিৰেও প্ৰটেষ্টেণ্টসকলে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা পৌত্তলিক সম্ৰাট প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে লাভ কৰা ইয়াৰ "দেওবাৰ"ক সন্মান জনাই কেথলিক বিশ্বাসক পূজা কৰি আহিছে । এই অভিযোগে ১১ নং পদত উপস্থাপন কৰা দ্বিতীয় " জন্তু "ৰ বিষয়বস্তু প্ৰস্তুত কৰে।
৯ পদ: “ কাৰোবাৰ যদি কাণ আছে, তেওঁ শুনাওক! ”
যিজনৰ ঈশ্বৰে খুলি দিয়া বিবেচনাৰ “ কাণ ” আছে, তেওঁ আত্মাই প্ৰস্তাৱ কৰা বাৰ্তাটো বুজিব।
ফৰাচী জাতীয় নাস্তিকতাৰ প্ৰতিশোধ লোৱা তৰোৱালে চলোৱা শাস্তিৰ ঘোষণা
১০ পদ: " যিজনে বন্দীত্বলৈ লৈ যায় তেওঁ বন্দী হ'ব; তৰোৱালেৰে হত্যা কৰাজনক তৰোৱালেৰে বধ কৰিব লাগিব। ইয়াত পবিত্ৰ লোকসকলৰ ধৈৰ্য্য আৰু বিশ্বাস আছে। "
যীচু খ্ৰীষ্টই সকলো সময়তে নিজৰ মনোনীত লোকসকলৰ পৰা যি শান্তিপূৰ্ণ নম্ৰতা দাবী কৰে, সেই কথা মনত পেলাইছে। প্ৰথম শ্বহীদসকলৰ দৰে নিষ্ঠুৰ পোপৰ ৰাজত্বৰ নিৰ্বাচিতসকলেও ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা ভাগ্যক মানি ল’ব লাগিব। কিন্তু তেওঁ ঘোষণা কৰে যে তেওঁৰ ন্যায় কি হ’ব যিয়ে ৰজা আৰু পোপৰ লগতে তেওঁলোকৰ ধৰ্মগুৰুসকলৰ ধৰ্মীয় জোৰ-জবৰদস্তিও যথা সময়ত শাস্তি দিব। নিৰ্বাচিতসকলক বন্দীত্বলৈ " নেতৃত্ব " লৈ তেওঁলোক নিজেই ফৰাচী বিপ্লৱীসকলৰ কাৰাগাৰলৈ যাব। আৰু যীচুৱে ভালপোৱা নিৰ্বাচিত লোকসকলক " তৰোৱালেৰে হত্যা " কৰি, তেওঁলোক নিজেই ঈশ্বৰৰ প্ৰতিশোধপৰায়ণ "তৰোৱাল "ৰ দ্বাৰা হত্যা কৰা হ'ব যাৰ ভূমিকা একেখিনি ফৰাচী বিপ্লৱীৰ গিলোটিনৰ দ্বাৰা পূৰণ হ'ব। ফৰাচী বিপ্লৱৰ যোগেদিহে ঈশ্বৰে প্ৰকাশিত বাক্য ৬:১০ পদত শ্বহীদসকলৰ তেজৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ কৰা প্ৰতিশোধৰ আকাংক্ষাৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাব: " আৰু তেওঁলোকে উচ্চস্বৰে চিঞৰি ক'লে, হে প্ৰভু, পবিত্ৰ আৰু সত্য, যেতিয়ালৈকে আপুনি পৃথিৱীত বাস কৰাসকলৰ ওপৰত আমাৰ তেজৰ বিচাৰ আৰু প্ৰতিশোধ নিদিয়ে? " আৰু বিপ্লৱী গিলোটিনে " কেথলিক ৰাজকুমাৰ আৰু" সন্তানসকলক মৃত্যুৰ সৈতে আঘাত কৰিব ৰোমান পোপৰ ধৰ্মগুৰুসকল, প্ৰকাশিত বাক্য ২:২২ পদত ঘোষণা কৰা অনুসৰি। কিন্তু ইয়াৰ বলি হোৱা লোকসকলৰ মাজত বিশ্বাসক নাগৰিক ৰাজনৈতিক মতামতৰ সৈতে বিভ্ৰান্ত কৰি হাতত " তৰোৱাল " লৈ নিজৰ ব্যক্তিগত মতামত আৰু ধৰ্মীয় আৰু বস্তুগত ঐতিহ্য ৰক্ষা কৰা ভণ্ড প্ৰটেষ্টেণ্টসকলো পোৱা যাব । এই আচৰণ আছিল জন কেলভিন আৰু জেনেভাত তেওঁৰ অশুভ আৰু ৰক্তাক্ত সহযোগীসকলৰ। ১৭৯৩ আৰু ১৭৯৪ চনত সম্পন্ন হোৱা কাৰ্য্যসমূহক উদগনি দি ভৱিষ্যদ্বাণীই আমাক প্ৰকাশিত বাক্য ৯:৫-১০ পদৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক " পাঁচ মাহ " য়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা "১৫০" বছৰৰ বাবে প্ৰতিষ্ঠা কৰা দীঘলীয়া ধৰ্মীয় শান্তিৰ প্ৰেক্ষাপটলৈ লৈ যায়। কিন্তু ১৯৯৪ চনৰ পিছত এই সময়সীমাৰ অন্ত পৰিল, ১৯৯৫ চনৰ পৰা ধৰ্মীয় কাৰণত " হত্যা কৰাৰ " অধিকাৰ পুনৰ প্ৰতিষ্ঠা হ'ল। তাৰ পিছত সম্ভাৱ্য শত্ৰুটো স্পষ্টভাৱে ইছলামিক ধৰ্ম হৈ পৰে ইয়াৰ যুদ্ধৰ দৰে সম্প্ৰসাৰণলৈকে যিয়ে ২০২১ চনৰ পৰা ২০২৯ চনৰ ভিতৰত "তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধ"লৈ লৈ যাব। ২০৩০ চনৰ বসন্তৰ বাবে আশা কৰা খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ কিছু সময়ৰ আগতে এই অধ্যায় ১৩ত উপস্থাপন কৰা দ্বিতীয়টো " জন্তু " আবিৰ্ভাৱ হ'ব।
দ্বিতীয় জন্তু: যি পৃথিৱীৰ পৰা ওপৰলৈ আহে
মেৰ পোৱালি-অজগৰৰ শেষ যুদ্ধ
১১ পদ: “ আৰু মই আন এটা জন্তু পৃথিৱীৰ পৰা ওলাই অহা দেখিলোঁ, তাৰ দুটা শিং আছিল মেৰ পোৱালিৰ দৰে আৰু তেওঁ অজগৰৰ দৰে কথা ক’লে। ”
পৃথিৱী " শব্দটো চিনাক্ত কৰাৰ চাবিকাঠি আদিপুস্তক ১:৯-১০ পদত পোৱা যায়: " আৰু ঈশ্বৰে ক'লে, আকাশৰ তলৰ পানীবোৰ একে ঠাইতে গোট খাওক আৰু শুকান দেশখন দেখা দিয়ক। আৰু তেনেকুৱাই হ'ল। আৰু শুকান দেশখনক ঈশ্বৰে পৃথিৱী বুলি ক'লে, আৰু জলবোৰক একত্ৰিত হোৱাটোক তেওঁ সাগৰ বুলি ক'লে। আৰু ঈশ্বৰে দেখিলে যে ই ভাল। "
পৃথিবী সৃষ্টিৰ দ্বিতীয় দিনা যেনেকৈ শুকান "পৃথিৱী " " সাগৰ " ৰ পৰা ওলাই আহিছিল , এই দ্বিতীয় " জন্তু " প্ৰথমটোৰ পৰা ওলাই আহিছিল। এই প্ৰথম " জন্তু "টোৱে কেথলিক ধৰ্মক বুজায়, দ্বিতীয়টোৱে ইয়াৰ পৰা ওলাই অহাটোৱে প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্ম অৰ্থাৎ সংস্কাৰিত গীৰ্জাৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে। এই আচৰিত প্ৰকাশই আমাক আৰু আচৰিত কৰা উচিত নহয়, অৱশ্যে, কিয়নো পূৰ্বৰ অধ্যায়বোৰৰ অধ্যয়নে আমাক পৰিপূৰকভাৱে প্ৰকাশ কৰিছে যে ঈশ্বৰে নিজৰ ঐশ্বৰিক বিচাৰত এই প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মক যি আধ্যাত্মিক মৰ্যাদা দিয়ে, যিটো ধৰ্মই " থায়াটিৰা " নামৰ সময়ৰ পিছত গ্ৰহণ কৰা সংস্কাৰ সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ সন্মতি নিদিয়ে। তথাপিও এই সম্পূৰ্ণতা দান.৮:১৪ ৰ আদেশৰ দ্বাৰা প্ৰয়োজনীয় আছিল, যাৰ বাবে ই প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১ ৰ ঈশ্বৰৰ বাৰ্তাৰ ঋণী: " তুমি জীয়াই থকাৰ বাবে পাৰ হৈ যোৱা; আৰু তুমি মৃত "। এই আধ্যাত্মিক মৃত্যুৱে ইয়াক চয়তানৰ হাতত পেলাই দিয়ে যিয়ে ইয়াক তেওঁৰ প্ৰেৰণাৰে তেওঁৰ " আৰ্মাগেডনৰ যুদ্ধ ", প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:১৬, পাৰ্থিৱ পাপৰ শেষ ঘণ্টাৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰে। ফিলাডেলফিয়া যুগৰ ইয়াৰ এডভেন্টিষ্ট দাসসকলক উদ্দেশ্যি দিয়া বাৰ্তাত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা বিশ্বাসৰ এই শেষ পৰীক্ষাৰ সময়তে ই অসহিষ্ণু পদক্ষেপ ল'ব যিয়ে ইয়াক " পৃথিৱীৰ পৰা উঠি অহা জন্তু " কৰি তুলিব। ইয়াৰ " দুটা শিং " আছে যিবোৰক আগন্তুক ১২ পদটোৱে ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব আৰু চিনাক্ত কৰিব। কাৰণ বিশ্বজনীন মিত্ৰতাত একত্ৰিত হৈ প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু কেথলিক ধৰ্মই সপ্তাহৰ প্ৰামাণিক সপ্তম দিনত ঈশ্বৰে পবিত্ৰ কৰা বিশ্ৰামৰ দিনটোৰ বিৰুদ্ধে যুঁজত একত্ৰিত হৈছে; ইহুদীসকলৰ শনিবাৰ বা বিশ্ৰামবাৰ, কিন্তু আদম, নোহ, মোচি আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ যিসকলে তেওঁৰ পৰিচৰ্যা আৰু পৃথিৱীত তেওঁৰ শিক্ষাৰ সময়ত ইয়াক লৈ প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰা নাছিল কাৰণ বিদ্ৰোহী ইহুদীসকলে যীচুৰ বিৰুদ্ধে উত্থাপন কৰা বিশ্ৰামবাৰৰ উলংঘাৰ অভিযোগ ভিত্তিহীন আৰু অযুক্তিকৰ আছিল। বিশ্ৰামবাৰে ইচ্ছাকৃতভাৱে অলৌকিক কাম কৰি তেওঁৰ প্ৰেৰণা বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্ৰামৰ প্ৰকৃত ঐশ্বৰিক ধাৰণাক পুনৰ সংজ্ঞায়িত কৰাৰ লক্ষ্য লৈছিল। এই দুটা ধৰ্ম, যিয়ে " জগতৰ পাপ আঁতৰোৱা মেৰ পোৱালি "ৰ দ্বাৰা পোৱা পৰিত্ৰাণ দাবী কৰে, তেওঁলোকৰ বৰ্ণনাত্মক মাপকাঠীৰ বাবে, " অজগৰৰ দৰে কথা কোৱা মেৰ পোৱালি " ৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ যোগ্য । কাৰণ, বিশ্ৰামবাৰ পালন কৰা লোকসকলৰ প্ৰতি অসহিষ্ণুতাৰ পোষকতা কৰা, যাক তেওঁলোকে মৃত্যুদণ্ডৰ নিন্দা কৰালৈকে যাব, সঁচাকৈয়ে ই মুকলি যুদ্ধ, " অজগৰ "ৰ কৌশল, যিটো পুনৰ আবিৰ্ভাৱ হয়।
১২ পদ: “ আৰু তেওঁ নিজৰ আগত প্ৰথম প্ৰাণীৰ সকলো শক্তি প্ৰয়োগ কৰি পৃথিৱী আৰু তাত বাস কৰা লোকসকলক প্ৰথম পশুক উপাসনা কৰিবলৈ বাধ্য কৰালে, যাৰ মাৰাত্মক ঘা সুস্থ হৈ উঠিল। ”
আমি এক প্ৰকাৰৰ ৰিলেৰ সাক্ষী হৈ আছো, কেথলিক ধৰ্মই এতিয়া আধিপত্য বিস্তাৰ কৰা নাই, কিন্তু ইয়াৰ পূৰ্বৰ কৰ্তৃত্ব প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মক দিয়া হৈছে। কাৰণ এই প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মটো আনুষ্ঠানিকভাৱে পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ শক্তিশালী দেশখনৰ: উত্তৰ আমেৰিকা বা আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰ ইউৰোপীয় আৰু আমেৰিকান প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ সংমিশ্ৰণ ইতিমধ্যে ১৯৯৫ চনৰ পৰাই সম্ভৱ হৈছে, আনকি চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট প্ৰতিষ্ঠানটোকে ধৰি । যদি মানুহে এইবোৰ স্বাভাৱিক বুলি বিবেচনা কৰে, তেন্তে তেওঁলোকৰ তলৰ পৰা দেখা আত্মা আৰু তেওঁলোকৰ ধৰ্মীয় অনাগ্ৰহৰ বাবে, নিজৰ ফালৰ পৰা, যিজন সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে সলনি নহয়, তেওঁও নিজৰ মন সলনি নকৰে, আৰু তেওঁ এই অবাধ্যতাক শাস্তি দিয়ে যিয়ে বাইবেলত সাক্ষ্য দিয়া তেওঁৰ ঐতিহাসিক পাঠক আওকাণ কৰে। প্ৰথম দিনৰ ৰোমান দেওবাৰক ৰক্ষা কৰি, প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনে স্থাপন কৰা বিশ্ৰামৰ দিন , দ্বিতীয় প্ৰটেষ্টেণ্ট " জন্তু " " প্ৰথম কেথলিক জন্তু পূজা কৰে" যিয়ে ইয়াৰ চৰকাৰী ধৰ্মীয় মৰ্যাদা স্বীকৃতি দিছে আৰু ইয়াক ইয়াৰ বিভ্ৰান্তিকৰ নাম "দেওবাৰ" দিছে। আত্মাই মনত পেলাইছে যে প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু কেথলিকৰ মাজত এই শেষ মিত্ৰতা সম্ভৱ হৈছিল কাৰণ " " অগাধৰ পৰা ওপৰলৈ উঠি যোৱা জন্তুটোৱে " কৰা মৰ্ত্যলোক ঘা " সুস্থ হৈ উঠিছে ৷" তেওঁ এই কথা মনত পেলাইছে কাৰণ দ্বিতীয় জন্তুটোৱে সুস্থ হোৱাৰ এই সুযোগ নাপাব। যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় আগমনৰ দ্বাৰা ইয়াক ধ্বংস কৰা হ’ব।
১৩ পদ: “ তেওঁ মহান চিন কৰিলে, যাতে তেওঁ মানুহৰ দৃষ্টিত স্বৰ্গৰ পৰা পৃথিৱীলৈ জুই নমাই আনিলে। ”
১৯৪৫ চনত জাপানৰ বিৰুদ্ধে জয়লাভ কৰাৰ পিছৰে পৰা প্ৰটেষ্টেণ্ট আমেৰিকা বিশ্বৰ আগশাৰীৰ পাৰমাণৱিক শক্তি হিচাপে পৰিগণিত হৈছে। ইয়াৰ অতি উচ্চ প্ৰযুক্তিৰ অহৰহ অনুকৰণ কৰা হয় যদিও কেতিয়াও সমান নহয়; ই সদায় নিজৰ প্ৰতিযোগী বা বিৰোধীতকৈ এখোজ আগবাঢ়ি থাকে। এই প্ৰাধান্য "তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধ"ৰ প্ৰেক্ষাপটত নিশ্চিত হ'ব য'ত, ডেনৰ মতে... ১১:৪৪, ই নিজৰ শত্ৰু ৰাছিয়া, এই ভৱিষ্যদ্বাণীত "উত্তৰৰ ৰজা"ৰ দেশক ধ্বংস কৰিব। তেতিয়া ইয়াৰ প্ৰতিপত্তি অপৰিসীম হ’ব আৰু সংঘাতৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা লোকসকলে স্তম্ভিত আৰু প্ৰশংসা কৰি নিজৰ জীৱন ইয়াৰ ওপৰত ন্যস্ত কৰিব আৰু সমগ্ৰ মানৱ জীৱনৰ ওপৰত ইয়াৰ কৰ্তৃত্বক স্বীকাৰ কৰিব। " স্বৰ্গৰ পৰা অহা জুই " কেৱল ঈশ্বৰৰ আছিল যদিও ১৯৪৫ চনৰ পৰা আমেৰিকাই ইয়াক আধিপত্য বিস্তাৰ কৰি আয়ত্ত কৰি লৈছে। ইয়াৰ বিজয় আৰু বৰ্তমানৰ সকলো প্ৰতিপত্তি ইয়াৰ বাবেই ঋণী, যিটো আগন্তুক পাৰমাণৱিক যুদ্ধত বিজয়ৰ লগে লগে আৰু অধিক বৃদ্ধি পাব।
১৪ পদ: “ আৰু পৃথিৱীত বাস কৰা লোকসকলক পশুৰ দৃষ্টিত কৰিবলৈ ক্ষমতা থকা অলৌকিক কাৰ্য্যৰ দ্বাৰাই পৃথিবীত বাস কৰাসকলক ক’লে যে, তৰোৱালেৰে আঘাত কৰা আৰু জীয়াই থকা জন্তুটোৰ প্ৰতি মূৰ্তি নিৰ্মাণ কৰিব লাগে। ”
কাৰিকৰী " আশ্চৰ্য্য " অগণন । " পৃথিৱীৰ বাসিন্দা " সকল তেওঁলোকৰ জীৱন আৰু চিন্তাক গ্ৰহণ কৰা এই সকলোবোৰ উদ্ভাৱনৰ প্ৰতি আসক্ত হৈ পৰিছে। যেতিয়ালৈকে আমেৰিকাই তেওঁলোকক ড্ৰাগছ আসক্তৰ দৰে তেওঁলোকৰ আত্মা দখল কৰা এই গেজেটবোৰৰ পৰা নিজকে বঞ্চিত কৰিবলৈ কোৱা নাই, তেতিয়ালৈকে " পৃথিৱীৰ বাসিন্দাসকলে " প্ৰকাশিত বাক্য ১২:১৭ৰ "অতি সৰু গোট"ৰ প্ৰতি ধৰ্মীয় অসহিষ্ণুতাক বৈধতা প্ৰদান কৰিবলৈ সাজু। "... জন্তুটোক প্ৰতিমূৰ্তি নিৰ্মাণ কৰা " কেথলিক ধৰ্মৰ কাৰ্য্যসমূহ নকল কৰি প্ৰটেষ্টেণ্ট কৰ্তৃত্বৰ অধীনত পুনৰুত্পাদন কৰাটোৱেই গঠিত। মনৰ কঠিনতালৈ এই ঘূৰি অহাটো দুটা কাৰ্য্যৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি হ’ব। " জীৱিতসকল " ভয়ংকৰ যুদ্ধৰ পৰা ৰক্ষা পৰিব, আৰু ঈশ্বৰে তেওঁলোকক অবিৰতভাৱে আৰু ক্ৰমান্বয়ে " তেওঁৰ ক্ৰোধৰ শেষ সাতটা মহামাৰী " দ্বাৰা আঘাত কৰিব, যিটো প্ৰকাশিত বাক্য ১৬ ত বৰ্ণনা কৰা হৈছে।
দেওবাৰৰ মৃত্যুৰ আদেশ
১৫ পদ: “ আৰু পশুৰ প্ৰতিমূৰ্তিক জীৱন দিবলৈ তেওঁৰ ক্ষমতা আছিল, যাতে পশুৰ প্ৰতিমূৰ্তিই কথা ক’ব পাৰে আৰু যিসকলে পশুৰ প্ৰতিমূৰ্তিক পূজা নকৰে তেওঁলোকক বধ কৰিব পাৰে। ”
ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত চয়তানৰ পৰিকল্পনাই গঢ় লৈ উঠিব আৰু সম্পন্ন হ’ব। আত্মাই "শেষ সাতটা মহামাৰী"ৰ ষষ্ঠ সময়ত লোৱা হ'বলগীয়া চৰম পদক্ষেপৰ ৰূপ প্ৰকাশ কৰে। পৃথিৱীত জীয়াই থকা সকলো বিদ্ৰোহীয়ে গ্ৰহণ কৰা আনুষ্ঠানিক আদেশৰ দ্বাৰা সিদ্ধান্ত লোৱা হ’ব যে বসন্তৰ আৰম্ভণিৰ পৰা ২০৩০ চনৰ ৩ এপ্ৰিলৰ ভিতৰৰ তাৰিখত শেষৰ সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰ পালন কৰা এডভেন্টিষ্টসকলক হত্যা কৰা হ’ব। যুক্তিসংগতভাৱে এই তাৰিখটোৱে যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ বছৰটো চিহ্নিত কৰে। এই বছৰৰ বসন্ত ২০৩০ অৱশ্যেই সেই মুহূৰ্ত যেতিয়া তেওঁ বিদ্ৰোহীসকলৰ ভয়ানক পৰিকল্পনা তেওঁৰ নিৰ্বাচিত বিৰুদ্ধে সম্পন্ন হোৱাত বাধা দিবলৈ হস্তক্ষেপ কৰে, যাক তেওঁ তেওঁলোকৰ " মহাক্লেশৰ " দিনবোৰ চুটি কৰি " ৰক্ষা কৰিবলৈ আহিছে (মথি ২৪:২২)।
১৬ পদ: “ আৰু তেওঁ সকলোকে, সৰু-বৰ, ধনী-দৰিদ্ৰ, মুক্ত আৰু দাস সকলোকে সোঁহাতত বা কপালত চিন দিয়ে, ”
গ্ৰহণ কৰা ব্যৱস্থাটোৱে সেই সময়ৰ জীৱিতসকলক দুটা শিবিৰত ভাগ কৰে। বিদ্ৰোহীসকলে নিজকে মানৱ কৰ্তৃত্বৰ " এটা চিহ্ন " দ্বাৰা চিনাক্ত কৰে যিয়ে কেথলিক "দেওবাৰ"ক বুজায়, যিটো প্ৰাচীন "অজয়ী সূৰ্য্যৰ দিন" তেওঁৰ এজন উপাসক, ৰোমান সম্ৰাট কনষ্টেণ্টাইন প্ৰথমে , ৭ মাৰ্চ , ৩২১ৰ পৰা জাপি দিয়া । ইয়াক " কপালত "ও গ্ৰহণ কৰা হয় যিয়ে প্ৰতিটো মানৱ জীৱৰ ব্যক্তিগত ইচ্ছাৰ প্ৰতীক যাৰ দায়িত্ব এইদৰে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ ন্যায্য বিচাৰৰ অধীনত সম্পূৰ্ণৰূপে নিয়োজিত। " হাত " আৰু " কপাল " ৰ প্ৰতীকীতাৰ এই ব্যাখ্যাক বাইবেলে প্ৰমাণ কৰিবলৈ , দ্বিতীয় বিবৰণৰ এই পদটো আছে। ৬:৮, য'ত ঈশ্বৰে তেওঁৰ আজ্ঞাৰ বিষয়ে কৈছে: " আপুনি সেইবোৰক আপোনাৰ হাতত চিন হিচাপে বান্ধিব , আৰু সেইবোৰ আপোনাৰ চকুৰ মাজত আগফালৰ গুৰিৰ দৰে হ'ব । "
পূৰ্বৰ প্ৰতিশোধ
১৭ পদ: “ আৰু যাতে কোনোৱে কিনা বা বিক্ৰী কৰিব নোৱাৰে, কেৱল চিন বা জন্তুৰ নাম বা তেওঁৰ নামৰ সংখ্যা থকাজনৰ বাহিৰে। ”
এই " ব্যক্তি " শব্দটোৰ আঁৰত এডভেন্টিষ্ট সন্তসকলৰ শিবিৰ আছে যিসকলে ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা পবিত্ৰ কৰা বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতি বিশ্বাসী হৈ থাকিল। প্ৰথম পৌত্তলিক দিনৰ বাকী অংশৰ " চিহ্ন ," দেওবাৰক সন্মান কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰাৰ বাবে তেওঁলোকক আঁতৰাই ৰখা হয় । প্ৰথম অৱস্থাত তেওঁলোকক প্ৰতিহত কৰা বিৰোধীৰ বিৰুদ্ধে আমেৰিকাৰ ব্যৱস্থাত সুপৰিচিত "বৰ্জন"ৰ বলি হয়। ব্যৱসায়ৰ অধিকাৰ পাবলৈ হ'লে প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ সৈতে জড়িত " চিহ্ন ," দেওবাৰ, " জন্তুৰ নাম ," "ঈশ্বৰৰ পুত্ৰৰ ভাইকাৰ," যিটো কেথলিকসকলৰ সৈতে জড়িত, বা " তেওঁৰ নামৰ সংখ্যা ," অৰ্থাৎ ৬৬৬ সংখ্যাক সন্মান কৰাটো প্ৰয়োজনীয়।
১৮ পদ: “ ইয়াত প্ৰজ্ঞা আছে, বুদ্ধি থকাজনে পশুৰ সংখ্যা গণনা কৰক। কিয়নো ই মানুহৰ সংখ্যা, আৰু তেওঁৰ সংখ্যা ছশ ছয়ষষ্ঠি। ”
ঈশ্বৰৰ আত্মাৰ বাৰ্তা বুজিবলৈ মানুহৰ জ্ঞান যথেষ্ট নহয়। তেওঁৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱাটো প্ৰয়োজনীয়, যেনে চলোমনৰ ক্ষেত্ৰত যিজনৰ জ্ঞানে সকলো মানুহৰ জ্ঞানক অতিক্ৰম কৰিছিল আৰু সমগ্ৰ জ্ঞাত পৃথিৱীতে তেওঁৰ সুনাম অৰ্জন কৰিছিল। আৰবী সংখ্যা গ্ৰহণ কৰাৰ আগতে হিব্ৰু, গ্ৰীক আৰু ৰোমানসকলৰ মাজত তেওঁলোকৰ বৰ্ণমালাৰ আখৰবোৰৰ মূল্যও এটা সংখ্যা আছিল, যাৰ ফলত শব্দ এটা গঠন কৰা আখৰবোৰৰ মান যোগ কৰিলে ইয়াৰ সংখ্যা নিৰ্ণয় কৰা হয়। পদটোৱে উল্লেখ কৰা ধৰণে "গণনা"ৰ দ্বাৰা এইখিনি পোৱা যায়। "... তেওঁৰ নামৰ সংখ্যা " হৈছে " 666 ", অৰ্থাৎ তেওঁৰ লেটিন নাম "VICARIVS FILII DEI"ত থকা ৰোমান আখৰৰ সংখ্যাগত মান যোগ কৰি পোৱা সংখ্যা ; এই নামটোৱে তেওঁৰ দাবীৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ " নিন্দা " বা " মিছা " গঠন কৰে , কাৰণ যীচুৱে কোনো কাৰণতে নিজকে "বিকল্প" দিয়া নাছিল, অৰ্থাৎ "ভিকাৰ" শব্দটো।
প্ৰকাশিত বাক্য ১৪ : সপ্তম দিনৰ এডভেন্টিজমৰ সময়
তিনিজন ফেৰেস্তাৰ বাৰ্তা – শস্য চপোৱা – ভিনটেজ
১৮৪৩ চনৰ পৰা ২০৩০ চনৰ মাজৰ সময়ক লক্ষ্য কৰি লোৱা এটা অধ্যায়।
১৮৪৩ চনত দানৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বিশেষ ব্যৱহাৰ। ৮:১৪ পদত "এডভেন্টিষ্ট"সকলক সেই তাৰিখৰ বসন্তকালৰ বাবে নিৰ্ধাৰিত যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ বাবে অপেক্ষা কৰিবলৈ নেতৃত্ব দিছিল। এইটোৱেই আছিল বিশ্বাসৰ একেৰাহে পৰীক্ষাৰ আৰম্ভণি য'ত ভৱিষ্যদ্বাণীৰ আত্মাৰ প্ৰতি আগ্ৰহ বা প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:১০ পদ অনুসৰি " যীচুৰ সাক্ষ্য " ব্যক্তিগতভাৱে প্ৰদৰ্শিত হ'ব খ্ৰীষ্টানসকলে যিসকলে একাধিক ধৰ্মীয় লেবেলৰ অধীনত যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰিত্ৰাণ দাবী কৰিছিল। কেৱল প্ৰদৰ্শিত " কাম " সমূহে নিৰ্বাচনৰ অনুমতি দিছিল বা নহয়। এই গ্ৰন্থসমূহক দুটা সম্ভাৱ্য পছন্দত সামৰি ল’ব পাৰি: লাভ কৰা পোহৰ আৰু ইয়াৰ ঐশ্বৰিক প্ৰয়োজনীয়তাক গ্ৰহণ বা প্ৰত্যাখ্যান কৰা।
১৮৪৪ চনত ১৮৪৪ চনৰ পতনৰ বাবে নতুন আশাৰ পিছত যীচুৱে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক সংস্কাৰৰ কাম সম্পূৰ্ণ কৰাৰ এক মিছনৰ দিশে লৈ যাব যিটো পৃথিৱী সৃষ্টিৰ পৰা ঈশ্বৰে পবিত্ৰ কৰা বিশ্ৰামবাৰৰ অনুশীলন পুনৰুদ্ধাৰৰ পৰা আৰম্ভ হয়। এইটোৱেই হৈছে " পবিত্ৰতা " ৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয় যিটো ১৮৪৪ চনৰ পৰা " ন্যায্য ", সেই তাৰিখটো যেতিয়া এই অতিক্ৰমক তেওঁৰ দাসসকলৰ জ্ঞানত স্মৰণ কৰা হয়। এই অনুবাদ দান. 8:14, মোৰ পৰিচৰ্যালৈকে অনুবাদ কৰা হৈছে: " দুহাজাৰ তিনিশ সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱা আৰু পবিত্ৰস্থান পৰিষ্কাৰ হ'ব ", প্ৰামাণিকভাৱে, মূল হিব্ৰু পাঠ অনুসৰি: " দুহাজাৰ তিনিশ সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱা আৰু পবিত্ৰতা ধাৰ্মিক হ'ব "। সকলোৱে আৱিষ্কাৰ কৰিব পাৰে যে ৩২১ চনৰ পৰা ঐশ্বৰিক বিশ্ৰামবাৰৰ উলংঘাৰ লগত, পাঁচনিসকলৰ সময়ত ঈশ্বৰে প্ৰতিষ্ঠা কৰা মতবাদী সত্যৰ আন বহুতো পৰিত্যাগও আছে। ১২৬০ বছৰ ধৰি বিশ্বাস ধ্বংস কৰি ভুৱা উত্তৰাধিকাৰীয়ে ৰাজত্ব কৰাৰ পিছত পোপাৰে প্ৰটেষ্টেণ্ট মতবাদত সত্যৰ ঈশ্বৰৰ বাবে অসহ্যকৰ বহুতো মিছা এৰি থৈ গ’ল। এই কাৰণেই, এই অধ্যায় ১৪ত, আত্মাই তিনিটা মূল বিষয়বস্তু উপস্থাপন কৰিছে যিবোৰ হ'ল, ক্ৰমাগতভাৱে: এডভেন্টিষ্ট মিছন বা " তিনিজন স্বৰ্গদূতৰ " বাৰ্তা; জগতৰ শেষৰ " শস্য চপোৱা ", মনোনীতসকলক বিভাজন আৰু আকৰ্ষণ কৰা; ক্ৰোধৰ আঙুৰৰ " the vintage ", মিছা ভেড়াৰখীয়া, খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ মিছা ধৰ্মীয় গুৰুসকলৰ চূড়ান্ত শাস্তি।
১৮৪৪ চনৰ পৰা নিৰ্বাচিত লোকসকলক ঐশ্বৰিক ক্ৰোধৰ পৰা ৰক্ষা কৰিবলৈ শিকোৱা এই পৰীক্ষাটো মানৱজাতিক প্ৰকাশিত ঐশ্বৰিক ইচ্ছা আৰু আটাইতকৈ সম্পূৰ্ণ ধৰ্মত্যাগত পৰি যোৱা বিদ্ৰোহী মানৱীয় দাবীৰ মাজত নিজকে স্থান দিবলৈ দিয়া সময়ৰ একেবাৰে শেষৰ বাবে সংৰক্ষিত। কিন্তু, কৰা বাছনিৰ পৰিণতি ১৮৪৪ চনৰ পৰা মৃত্যু হোৱা সকলোৰে বাবে হয়। কেৱল জ্ঞানপ্ৰাপ্ত আৰু বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলেহে " প্ৰভুত মৃত্যুবৰণ কৰে " ১৩ পদৰ শিক্ষা অনুসৰি য'ত তেওঁলোকক " ধন্য " অৰ্থাৎ খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহৰ হিতাধিকাৰী বুলি ঘোষণা কৰা হয়, তেওঁৰ সকলো আশীৰ্বাদ ইতিমধ্যে নিশ্চিত কৰা হৈছে " ফিলাডেলফিয়া " ৰ দূতক উদ্দেশ্যি দিয়া বাৰ্তাত যিটো তেওঁলোকৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে, কাৰণ ই যথেষ্ট নহয় বাপ্তিস্ম লোৱা "এডভেন্টিষ্ট"ক ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত হিচাপে গণ্য কৰিবলৈ।
৭ৰ পৰা ১১ পদৰ "তিনিজন স্বৰ্গদূতৰ বাৰ্তা" ৰ ৰূপত সামৰি লৈছে।
মই ইয়াত মনত পেলাইছো, এই গ্ৰন্থখনৰ ২ নং পৃষ্ঠাৰ প্ৰচ্ছদত দিয়া টোকাটোৰ পিছত এই তিনিটা বাৰ্তাই দান.৭ আৰু ৮ পদত দানিয়েলৰ পুস্তকত ইতিমধ্যে প্ৰতীকী প্ৰতিচ্ছবিত প্ৰকাশ পোৱা তিনিটা বাৰ্তাক উজ্জ্বল কৰি তুলিছে।
মুক্ত হোৱা এডভেন্টিষ্টসকলে বিজয়ী
১ পদ: “ মই চাই দেখিলোঁ, মেৰ পোৱালিটো চিয়োন পৰ্ব্বতত থিয় হৈ আছে, আৰু তেওঁৰ লগত এলাখ চৌচল্লিশ হাজাৰ [মানুহ] কপালত তেওঁৰ নাম আৰু পিতৃৰ নাম লিখা আছিল। ”
" চিয়োন পৰ্বত " ইস্ৰায়েলৰ সেই ঠাইক বুজায় য'ত যিৰূচালেম নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। ই পৰিত্ৰাণৰ আশা আৰু পাৰ্থিৱ আৰু স্বৰ্গীয় বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ শেষত এই পৰিত্ৰাণে কি ৰূপ ল’ব, তাৰ প্ৰতীক। এই প্ৰকল্পটো সম্পূৰ্ণৰূপে সম্পন্ন হ'ব , প্ৰকাশিত বাক্য ২১:১ অনুসৰি , পৃথিৱী আৰু স্বৰ্গৰ সকলো বস্তুৰ নবীকৰণৰ সময়ত । " ১৪৪,০০০ [মানুহ] " ১৮৪৩ চনৰ পৰা ২০৩০ চনৰ ভিতৰত খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ প্ৰতীক, অৰ্থাৎ এডভেন্টিষ্ট খ্ৰীষ্টানসকলে যীচু খ্ৰীষ্টই পৰীক্ষা কৰিছিল, বিচাৰ কৰিছিল আৰু অনুমোদন জনাইছিল, যাৰ বিচাৰ সামূহিক আৰু ব্যক্তিগতভাৱে প্ৰযোজ্য। সামূহিক বিচাৰই প্ৰতিষ্ঠানটোৰ বিচাৰ কৰে, আৰু ব্যক্তিগত বিচাৰে প্ৰতিটো জীৱক লৈ চিন্তা কৰে। " ১৪৪,০০০ [মানুহে] " এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ অনুগামীসকলৰ মাজৰ পৰা যীচু খ্ৰীষ্টই নিৰ্বাচিত কৰা নিৰ্বাচিতসকলক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। এই সংখ্যাটো কঠোৰভাৱে প্ৰতীকী, আৰু নিৰ্বাচিত নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰকৃত সংখ্যা হৈছে ঈশ্বৰে জনা আৰু ৰখা এটা গোপন। প্ৰস্তাৱিত ছবিখনৰ সংজ্ঞাৰ পৰা তেওঁলোকৰ নিৰ্বাচনৰ কাৰণ বুজিব পাৰি। " তেওঁলোকৰ কপালত ," তেওঁলোকৰ ইচ্ছা আৰু তেওঁলোকৰ চিন্তাৰ প্ৰতীক, " মেৰ পোৱালিৰ নাম ," যীচু আৰু " তেওঁৰ পিতৃৰ নাম ," পুৰণি নিয়মত প্ৰকাশ পোৱা ঈশ্বৰ, লিখা আছে। ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল তেওঁলোকে সেই ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি বিচাৰি পাই পুনৰুত্পাদন কৰিছে যিটো সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে পাপৰ আগতে প্ৰথম মানুহক দিছিল, যেতিয়া তেওঁ তেওঁক গঠন কৰিছিল আৰু তেওঁক জীৱন দিছিল; আৰু এই প্ৰতিচ্ছবি তেওঁৰ চৰিত্ৰৰ। তেওঁলোকে সেই ফল গঠন কৰে যিটো ঈশ্বৰে যীচু খ্ৰীষ্টত কেৱল তেওঁৰ বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলৰ পাপ মুক্ত কৰি লাভ কৰিব বিচাৰিছিল। দেখা যায় যে নিৰ্বাচিত নিৰ্বাচিতসকলৰ কপালত হয় তেওঁলোকৰ মনত তেওঁলোকৰ চিন্তা আৰু ইচ্ছা পোৱা যায়, প্ৰকাশিত বাক্য ৭:৩ পদৰ ঈশ্বৰৰ মোহৰ, নহয়, দশকৰ চতুৰ্থ আজ্ঞাৰ বিশ্ৰামবাৰ আৰু মেৰ পোৱালি যীচু খ্ৰীষ্টৰ অবিচ্ছেদ্য চৰিত্ৰ আৰু পুৰণি নিয়মত তেওঁৰ প্ৰকাশৰ পিতৃ হিচাপে, বা, সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ। এইদৰে প্ৰকৃত খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসে পুত্ৰ আৰু পিতৃৰ লগত জড়িত ধৰ্মীয় নীতিৰ বিৰোধিতা নকৰে যিদৰে ৰোমান দেওবাৰৰ অনুগামীসকলে দাবী কৰে, যদিও শব্দৰে নহয়, অন্ততঃ কাৰ্য্যত।
২ পদ: “ আৰু মই স্বৰ্গৰ পৰা বহু জলৰ মাত আৰু বৰ বজ্ৰপাতৰ দৰে মাত শুনিলোঁ, আৰু যি মাত শুনিলোঁ, বীণা বজোৱা বীণা বজোৱাৰ দৰে আছিল। ”
এই পদত উদগনি দিয়া পৰস্পৰ বিৰোধী চৰিত্ৰবোৰ বাস্তৱত পৰিপূৰক। " বহুত পানী " বহুতো জীৱৰ প্ৰতীক যিয়ে নিজকে প্ৰকাশ কৰিলে " মহান বজ্ৰপাত "ৰ ৰূপ লয়। ইয়াৰ বিপৰীতে " বীণা " ৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ জৰিয়তে ঈশ্বৰে তেওঁৰ বিজয়ী জীৱসমূহক একত্ৰিত কৰা নিখুঁত সমন্বয় প্ৰকাশ কৰে।
পদ : “ আৰু তেওঁলোকে সিংহাসনৰ আগত আৰু চাৰিজন জীৱ আৰু বৃদ্ধসকলৰ আগত নতুন গীত গাইছিল।আৰু পৃথিৱীৰ পৰা মুক্ত হোৱা এক লাখ চৌচল্লিশ হাজাৰ লোকৰ বাহিৰে আন কোনোৱে গীত শিকিব নোৱাৰিলে। ”
ঈশ্বৰে ইয়াত ১৮৪৩-৪৪ চনৰ পৰা প্ৰতিষ্ঠা হোৱা "এডভেন্টিষ্ট" বিশ্বাসৰ অতি উচ্চ পবিত্ৰকৰণক নিশ্চিত আৰু আণ্ডাৰলাইন কৰিছে। তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকল আন প্ৰতীকী গোটসমূহৰ পৰা পৃথক: " সিংহাসন, চাৰিটা জীৱ আৰু বয়োজ্যেষ্ঠসকল "; পিছৰটোৱে পৃথিৱীত বাস কৰা অভিজ্ঞতাৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱা সকলোকে নিৰ্ধাৰণ কৰে। কিন্তু এপ'কেলিপছ নামৰ ঐশ্বৰিক প্ৰকাশিত বাক্যটোৱে খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ দুহাজাৰ বছৰকহে লক্ষ্য কৰি লৈছে যিটো দান.৮:১৪ৰ আজ্ঞাই একেৰাহে দুটা পৰ্যায়ত পৃথক হয়। ১৮৪৩-৪৪ চনলৈকে নিৰ্বাচিতসকলক প্ৰকাশিত বাক্য ৪:৪ ত উল্লেখ কৰা " ২৪ " জনৰ ভিতৰত ১২ জন " প্ৰাচীন " দ্বাৰা প্ৰতীকিত কৰা হৈছে। আন ১২ জন " প্ৰাচীন " হৈছে ১৮৪৩-৪৪ চনৰ পৰা প্ৰকাশিত বাক্য ৭:৩ৰ পৰা ৮লৈকে " " ছীল কৰা " এডভেন্টিষ্ট " ১২ জনগোষ্ঠী ।
৪ পদ: “ এইসকল নাৰীৰ লগত অশুচি হোৱা নাছিল, কিয়নো তেওঁলোক কুমাৰী ;
এই পদৰ কথাবোৰ কেৱল আধ্যাত্মিক অৰ্থতহে প্ৰযোজ্য; " মহিলা " শব্দটোৱে খ্ৰীষ্টান গীৰ্জাসমূহক বুজায় যিবোৰ নিজৰ উৎপত্তিৰ পৰা ধৰ্মত্যাগত পৰিছে, যেনে ৰোমান কেথলিক বিশ্বাস, বা ১৮৪৩-৪৪ চনৰ পৰা, প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ বাবে আৰু ১৯৯৪ চনৰ পৰা এডভেন্টিষ্ট প্ৰতিষ্ঠানিক বিশ্বাসৰ বাবে। " অশুচিতা " বুলি কোৱা হৈছে, ঈশ্বৰৰ বিধান উলংঘাৰ ফলত হোৱা পাপক লক্ষ্য কৰি লোৱা হয় আৰু যাৰ " মজুৰি হৈছে মৃত্যু ," ৰোম. ৬:২৩। যীচু খ্ৰীষ্টই পবিত্ৰ কৰা পাপৰ অভ্যাসৰ পৰা তেওঁলোকক আঁতৰাই পেলোৱা, অৰ্থাৎ প্ৰতীকী " ১ লাখ ৪৪,০০০ [মানুহ] "ক পৃথক কৰা। তেওঁলোকৰ " কুমাৰীত্ব "ও আধ্যাত্মিক আৰু ই তেওঁলোকক "বিশুদ্ধ" সত্তা হিচাপে নিৰ্ধাৰণ কৰে যাৰ ধাৰ্মিকতা তেওঁলোকৰ পক্ষত যীচু খ্ৰীষ্টই ঢালি দিয়া তেজৰ দ্বাৰা বগা কৰা হৈছে। পাপ আৰু ইয়াৰ অশুচিতাৰ উত্তৰাধিকাৰী, আদম আৰু হৱাৰ সকলো বংশধৰৰ দৰে, যীচু খ্ৰীষ্টই স্বীকৃতি দিয়া তেওঁলোকৰ বিশ্বাসে তেওঁলোকক নিখুঁতভাৱে "শুদ্ধ" কৰিছে। কিন্তু এই বিশ্বাসক যীচু খ্ৰীষ্টই সঁচাকৈয়ে স্বীকৃতি পাবলৈ হ'লে এই শুদ্ধিকৰণ তেওঁলোকৰ " কাৰ্য্য "ত বাস্তৱিক আৰু বস্তুনিষ্ঠ হ'ব লাগিব। সেয়েহে ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে মিছা খ্ৰীষ্টান বা ইহুদী ধৰ্মৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা পাপসমূহ পৰিত্যাগ কৰা, বা অধিক বহলভাৱে ক’বলৈ গ’লে একেশ্বৰবাদী ধৰ্মৰ পৰা। আৰু তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশত ঈশ্বৰে বিশেষকৈ এই সত্যটোক লক্ষ্য কৰি লৈছে যে তেওঁ পৃথিৱী আৰু তেওঁৰ আকাশী ব্যৱস্থা সৃষ্টিৰ প্ৰথম সপ্তাহৰ পৰাই স্থাপন কৰা সময়ৰ ক্ৰমক সন্মান নকৰা।
নতুন গীত গোৱা " ৰ ছবিখনৰ আঁৰত এটা নিৰ্দিষ্ট অভিজ্ঞতা নিহিত হৈ আছে যিটো কেৱল ছীল কৰা " ১৪৪,০০০ " সকলেহে জীৱন কটায় ৷ পাপৰ প্ৰতীক মিচৰৰ পৰা গৌৰৱময় পলায়ন উদযাপন কৰা " মোচিৰ গীত "ৰ পিছত " ১৪৪,০০০ " নিৰ্বাচিত লোকৰ " গীত " ই তেওঁলোকৰ পাপৰ পৰা মুক্তি উদযাপন কৰে কাৰণ তেওঁলোকে দানৰ আজ্ঞা পালন কৰিছিল। ৮:১৪ আৰু ১৮৪৩-৪৪ চনৰ পৰা ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা, আৰু আনকি প্ৰয়োজনীয়, তেওঁলোকৰ পবিত্ৰকৰণত সহযোগিতা কৰিছিল। সেই তাৰিখে স্বৰ্গীয় দৰ্শনে যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৰ দ্বাৰা গলগথাৰ ক্ৰুচত সম্পন্ন হোৱা পাপৰ শুদ্ধিৰ কথা মনত পেলাইছিল। এই বাৰ্তাই ৰোমান দেওবাৰ আৰু ইয়াৰ আন কিছুমান মিছা পাপৰ উত্তৰাধিকাৰী হোৱা এক প্ৰকাৰৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসীৰ আগত ঈশ্বৰে উপস্থাপন কৰা এটা তিৰস্কাৰ আৰু শিক্ষা দুয়োটা গঠন কৰিছিল। হিব্ৰু আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ প্ৰকাৰবিজ্ঞানত এই " পাপৰ শুদ্ধিকৰণ " শৰৎকালত এটা ধৰ্মীয় উৎসৱ আছিল য'ত বছৰৰ বাকী সময়ছোৱাত এই দুৰ্গম আৰু নিষিদ্ধ স্থানত ৰখা দয়া আসনত বধ কৰা ছাগলীৰ তেজ অতি পবিত্ৰ স্থানলৈ অনা হৈছিল। পাপৰ প্ৰতীকী প্ৰতিমূৰ্তি এই ছাগলীৰ তেজে যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল যিজনে নিজেই নিজৰ মনোনীত লোকসকলৰ পাপৰ বাহক হৈ পৰিছিল যাতে তেওঁলোকৰ ঠাইত তেওঁলোকে প্ৰাপ্য শাস্তি প্ৰায়শ্চিত্ত কৰিব পাৰে; যীচুক নিজেই পাপ কৰা হ’ল। এই অনুষ্ঠানত ছাগলীটোৱে পাপক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে আৰু ইয়াক বহন কৰা খ্ৰীষ্টক নহয়। বছৰৰ বাকী সময়ছোৱাত অনুমোদিত পবিত্ৰ স্থানৰ পৰা নিষিদ্ধ অতি পবিত্ৰ স্থানলৈ যোৱা মহাপুৰোহিতৰ এই শাৰীৰিক স্থানচ্যুতিৰ কথাই এই পদটোৱে এইদৰে কৈছে: " তেওঁলোকে মেৰ পোৱালিটোক য'তেই যায় তাতেই অনুসৰণ কৰে ।" ১৮৪৪ চনৰ ২৩ অক্টোবৰৰ দৰ্শনত এই দৃশ্যটো মনত পেলাই খ্ৰীষ্টৰ আত্মাই তেওঁৰ নিৰ্বাচিত, অচেতন উত্তৰাধিকাৰীসকলক মতবাদৰ মিছা কথা, পাপৰ নিষেধাজ্ঞাৰ কথা সোঁৱৰাই দিলে। এইদৰে, ১৮৪৪ চনৰ পৰা, অভ্যাস কৰা স্বেচ্ছামূলক উৎপত্তিৰ পাপে , যিটো ৰোমান দেওবাৰৰ ক্ষেত্ৰত, ঈশ্বৰৰ সৈতে সম্পৰ্ক অসম্ভৱ কৰি তোলে , আৰু পৰিত্যক্ত পাপে এই সম্পৰ্ক দীঘলীয়া কৰাৰ অনুমতি দিয়ে যিয়ে সংশ্লিষ্ট নিৰ্বাচিতজনক প্ৰকাশিত ঐশ্বৰিক সত্যক গ্ৰহণ, বুজাবুজি আৰু কাৰ্য্যত প্ৰয়োগ কৰি তেওঁৰ পবিত্ৰকৰণৰ পূৰ্ণতালৈ লৈ যায়।
" ঈশ্বৰ আৰু মেৰ পোৱালিৰ বাবে প্ৰথম ফল " বুলি গণ্য কৰা হয়, তেওঁলোকে ঈশ্বৰে পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিতসকলক নিৰ্বাচনত পোৱা শ্ৰেষ্ঠখিনি গঠন কৰে। হিব্ৰু আচাৰ-ব্যৱহাৰত " প্ৰথম ফল "ক " পবিত্ৰ " বুলি ঘোষণা কৰা হৈছিল। এই পশু বা শাক-পাচলিৰ প্ৰথম ফলৰ প্ৰসাদ ঈশ্বৰৰ বাবে সংৰক্ষিত আছিল যাতে তেওঁক সন্মান কৰিব পাৰে আৰু তেওঁৰ মঙ্গল আৰু উদাৰতাৰ বাবে মানুহৰ কৃতজ্ঞতা চিহ্নিত কৰিব পাৰে। আচলতে " পবিত্ৰ প্ৰথম ফল " সকলৰ আন এটা কাৰণ হ'ল তেওঁলোকৰ ওচৰত প্ৰকাশ পোৱা ঐশ্বৰিক পোহৰক সম্পূৰ্ণৰূপে গ্ৰহণ কৰা কাৰণ তেওঁলোকে শেষৰ সময়ত বাস কৰি আছে যেতিয়া প্ৰকাশিত পোহৰে নিজৰ শিখৰত উপনীত হয়, ইয়াৰ আধ্যাত্মিক শিখৰত উপনীত হয়।
৫ পদ: “ আৰু তেওঁলোকৰ মুখত কোনো ছলনা পোৱা নগ’ল, কিয়নো তেওঁলোক নিৰ্দোষী। ”
সঁচাকৈয়ে নিৰ্বাচিতজনে, নতুন জন্মৰ জৰিয়তে সত্যৰ পৰা জন্ম লোৱাজনে কেৱল " মিছা "ক ঘৃণা কৰিব পাৰে, য'ত তেওঁ কোনো আনন্দ নাপায়। মিছা কথাটো ঘৃণনীয় কাৰণ ই কেৱল ক্ষতিকাৰক পৰিণতিহে আনে আৰু ভাল মানুহক ক্ষতিগ্ৰস্ত কৰে। যিয়ে " মিছা " বিশ্বাস কৰে তেতিয়া হতাশাৰ বেদনা, প্ৰতাৰিত হোৱাৰ তিক্ততা জানে। খ্ৰীষ্টই বাছি লোৱা কোনোৱেই নিজৰ সহমানৱক প্ৰলোভিত আৰু প্ৰতাৰণা কৰাত আনন্দ কৰিব নোৱাৰে। ইয়াৰ বিপৰীতে সত্যই আশ্বস্ত কৰে; ই ইতিবাচকভাৱে প্ৰকৃত ভাই-ভনীসকলৰ সৈতে সম্পৰ্ক গঢ়ি তোলে, কিন্তু সৰ্বোপৰি, আমাৰ পৰিত্ৰাণৰ সৃষ্টিকৰ্তা আৰু মুক্তিদাতা ঈশ্বৰৰ সৈতে, যিয়ে তেওঁৰ নামক " সত্যৰ ঈশ্বৰ " বুলি দাবী কৰে আৰু উচ্চ কৰে। এইদৰে, আৰু মতবাদী পাপৰ অনুশীলন নকৰি, প্ৰকাশিত সত্যৰ আজ্ঞা পালন কৰি, নিৰ্বাচিতজনক সত্যৰ ঈশ্বৰে নিজেই " নিৰ্দোষী " বিচাৰ কৰে।
প্ৰথম এঞ্জেলৰ বাৰ্তা
৬ পদ: “ আৰু মই আন এজন স্বৰ্গদূতক স্বৰ্গৰ মাজত উৰি থকা দেখিলোঁ, তেওঁৰ হাতত অনন্ত শুভবাৰ্ত্তা আছিল, যাতে তেওঁ পৃথিৱীত বাস কৰা লোকসকলক, সকলো জাতি, আৰু সকলো জাতি, আৰু সকলো ভাষা আৰু লোকসকলক প্ৰচাৰ কৰিব পাৰে। ”
" আন এজন স্বৰ্গদূত " বা আন এজন দূতে " স্বৰ্গৰ মাজভাগ " বা সূৰ্য্যৰ শিখৰত প্ৰতীকিত সম্পূৰ্ণ ঐশ্বৰিক পোহৰ ঘোষণা কৰে । এই পোহৰ যীচু খ্ৰীষ্টই অনা পৰিত্ৰাণৰ " শুভবাৰ্তা " বা " শুভবাৰ্তা " ৰ সৈতে জড়িত । ইয়াক " চিৰন্তন " বুলি কোৱা হয় কাৰণ ইয়াৰ বাৰ্তা প্ৰামাণিক আৰু সময়ৰ লগে লগে কোনো তাৰতম্য নাজানে। এইদৰে ঈশ্বৰে ইয়াক যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাঁচনিসকলক শিকোৱা কথাৰ অনুকূল বুলি প্ৰমাণ কৰে। সত্যলৈ এই প্ৰত্যাৱৰ্তন ১৮৪৩ চনৰ পৰাই হৈছে ৰোমান কেথলিক বিশ্বাসৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা অসংখ্য বিকৃতিৰ পিছত। দানিয়েল ১২:১২ পদত উপস্থাপন কৰা বাৰ্তাৰ সৈতে সাদৃশ্য ৰাখি এই ঘোষণা সাৰ্বজনীন যিয়ে এডভেন্টিষ্টৰ কামৰ ঐশ্বৰিক আশীৰ্বাদ প্ৰকাশ কৰে। " চিৰন্তন শুভবাৰ্তা " ইয়াত বিশ্বাসৰ প্ৰকৃত ফলৰ দিশত উদগনি দিয়া হৈছে, দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ আজ্ঞাৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ পোৱা ঐশ্বৰিক প্ৰয়োজনীয়তা অনুসৰণ কৰি । ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যৰ প্ৰতি আগ্ৰহৰ মানদণ্ডৰ বৈধ ফল "দ্য চিৰন্তন শুভবাৰ্তা ."
৭ পদ: “ আৰু তেওঁ উচ্চস্বৰে ক’লে, “ঈশ্বৰক ভয় কৰা আৰু তেওঁক মহিমা কৰা, কিয়নো তেওঁৰ বিচাৰৰ সময় আহিল ;
৭ নং পদত প্ৰথম স্বৰ্গদূতে বিশ্ৰামবাৰৰ অতিক্ৰমক নিন্দা কৰিছে, যিয়ে ঐশ্বৰিক দশকত সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ মহিমাক মহিমামণ্ডিত কৰে। এইদৰে তেওঁ ১৮৪৪ চনৰ অক্টোবৰৰ পৰা ইয়াক পুনৰুদ্ধাৰ কৰাৰ দাবী জনায়, কিন্তু ইয়াৰ উলংঘাৰ কাৰণ প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ বুলি কয়, ১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ পৰা।
দ্বিতীয় এঞ্জেলৰ বাৰ্তা
৮ পদ: “ আৰু আন এজন স্বৰ্গদূতে পাছে পাছে আহি ক’লে, “বাবিল পতিত, পতিত হৈছে, কিয়নো তাই সকলো জাতিকে নিজৰ ব্যভিচাৰৰ ক্ৰোধৰ দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰাইছিল! ”
৮ নং পদত দ্বিতীয় দূতে পোপৰ ৰোমান কেথলিক গীৰ্জাৰ বিশাল অপৰাধবোধ প্ৰকাশ কৰিছে, যিয়ে প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনৰ পৌত্তলিক "সূৰ্য্যৰ দিন"ৰ নাম সলনি কৰি মানুহক প্ৰতাৰণা কৰিছিল আৰু প্ৰতাৰণা কৰিছিল , যিটো তেওঁৰ " দেওবাৰ"ৰ উৎপত্তিস্থলত থকা লেটিন মণ্টেজৰ অনুবাদ: dies dominica। দুবাৰকৈ পুনৰাবৃত্তি কৰিলে, " তাই পতিত হৈছে, তাই পতিত হৈছে, মহান বেবিলন ," এই অভিব্যক্তিটোৱে নিশ্চিত কৰে যে তাইৰ আৰু তাইৰ উত্তৰাধিকাৰীসকলৰ বাবে ঐশ্বৰিক ধৈৰ্য্যৰ সময় নিশ্চিতভাৱে শেষ হৈছে। ব্যক্তিগতভাৱে ধৰ্মান্তৰকৰণ সম্ভৱ হৈয়েই থাকে, কিন্তু ফল উৎপাদনৰ মূল্যত, অৰ্থাৎ অনুতাপৰ " কাম " কৰে, কেৱল।
সোঁৱৰণী: " তাই পৰিল " মানে: তাইক সত্যৰ ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা ধৰি পৰাস্ত কৰা হয় যেনেকৈ এখন নগৰ শত্ৰুৰ হাতত পৰে। তেওঁ ১৮৪৩ চনৰ পিছত, ১৮৪৪ চনৰ পৰা ১৮৭৩ চনৰ ভিতৰত, তেওঁৰ বিশ্বাসী চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট দাসসকলৰ বাবে, প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:৫ পদত তেওঁৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ " ৰহস্য " উত্থাপন আৰু আলোকিত কৰে। তাইৰ মিছা কথাৰ প্ৰলোভনে নিজৰ ফলপ্ৰসূতা হেৰুৱাই পেলায়।
৮ পদত আগৰ বাৰ্তাবোৰত দিয়া বিচাৰ নিশ্চিত কৰা হৈছে, ভয়ংকৰ সতৰ্কবাণীৰে। ১৮৪৪ চনৰ পৰা ৩২১ চনত প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনে স্থাপন কৰা বিশ্ৰামৰ দিনটোৰ সচেতন আৰু স্বেচ্ছামূলক বাছনিয়ে ইয়াক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা বিদ্ৰোহীসকলক শেষ বিচাৰৰ দ্বিতীয় মৃত্যুৰ যন্ত্ৰণাৰ ঐশ্বৰিক নিন্দাৰ নিষ্ক্ৰিয় কৰি তোলে। দেওবাৰৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ অভিযোগ ঢাকিবলৈ ঈশ্বৰে ইয়াক কুখ্যাত " চিহ্ন " নামেৰে লুকুৱাই ৰাখে যিয়ে তেওঁৰ নিজৰ ঐশ্বৰিক " ছীল "ৰ বিৰোধিতা কৰে। তেওঁৰ সময়ৰ ক্ৰমত প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰা মানৱ কৰ্তৃত্বৰ এই চিনটোৱে তেওঁৰ শাস্তি পোৱাৰ যোগ্য এক বিশাল ক্ষোভৰ সৃষ্টি কৰে। আৰু ঘোষিত শাস্তি, সঁচাকৈয়ে, ভয়ংকৰ হ'ব: " তেওঁক জুই আৰু গন্ধকেৰে যন্ত্ৰণা দিয়া হ'ব " যিয়ে বিদ্ৰোহীসকলক ধ্বংস কৰিব, কিন্তু শেষ বিচাৰৰ সময়তহে।
তৃতীয় এঞ্জেলৰ বাৰ্তা
৯ পদ: “ আৰু আন এজন তৃতীয় স্বৰ্গদূতে তেওঁলোকৰ পিছে পিছে গৈ উচ্চস্বৰত ক’লে, “যদি কোনোৱে জন্তু আৰু তাৰ মূৰ্তিটোক উপাসনা কৰে আৰু কপালত বা হাতত তাৰ চিন লয়, ”
এই তৃতীয় বাৰ্তাৰ পৰিপূৰক আৰু ক্ৰমাগত প্ৰকৃতি পূৰ্বৰ দুটা বাৰ্তাৰ সৈতে " সিহঁতক অনুসৰণ কৰিলে " সূত্ৰৰ দ্বাৰা নিৰ্দিষ্ট কৰা হৈছে। " উচ্চ কণ্ঠ "ই ঘোষণা কৰাজনৰ অতি উচ্চ ঐশ্বৰিক কৰ্তৃত্বক নিশ্চিত কৰে।
ভাবুকিটো সেই মানৱ বিদ্ৰোহীসকলক উদ্দেশ্যি কৰা হৈছে যিসকলে " পৃথিৱীৰ পৰা ওপৰলৈ অহা জন্তুটোৰ " শাসন ব্যৱস্থাক সমৰ্থন আৰু অনুমোদন কৰে আৰু যিসকলে নিজৰ আজ্ঞা পালনৰ দ্বাৰা দেওবাৰে তেওঁৰ কৰ্তৃত্বৰ " চিহ্ন " গ্ৰহণ আৰু সন্মান কৰে, যিটো প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৬ পদত উল্লেখ কৰা হৈছে, অৰ্থাৎ বৰ্তমান সমগ্ৰ খ্ৰীষ্টান জনসংখ্যাক।
চিহ্ন " ৰ প্ৰত্যক্ষ বিৰোধিতা " ঈশ্বৰৰ মোহৰ " অৰ্থাৎ দেওবাৰৰ প্ৰথম দিনৰ পৰা বিশ্ৰামবাৰৰ সপ্তম দিনলৈকে এইটোৱে নিশ্চিত কৰে যে দুয়োটাকে " কপালত " গ্ৰহণ কৰা হয় ," ইচ্ছাপত্ৰৰ আসন, প্ৰকাশিত বাক্য ৭:৩ আৰু ১৩:১৬ অনুসৰি। মন কৰিবলগীয়া যে প্ৰকাশিত বাক্য ৭:৩ পদৰ " ঈশ্বৰৰ মোহৰ " প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১ পদত হয়: " মেৰ পোৱালি আৰু তেওঁৰ পিতৃৰ নাম ।" " হাতত " গ্ৰহণ কৰাটো দ্বিতীয় বিবৰণৰ এই পদবোৰে স্পষ্ট কৰি দিয়ে। ৬:৪ৰ পৰা ৯:
“ হে ইস্ৰায়েল, শুনা, আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা একক যিহোৱা । তুমি তোমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক তোমাৰ সমস্ত হৃদয়েৰে, তোমাৰ সমস্ত প্ৰাণেৰে আৰু তোমাৰ সমস্ত শক্তিৰে প্ৰেম কৰিবা আপোনাৰ হাতত চিন , আৰু সেইবোৰ আপোনাৰ চকুৰ মাজত ফ্ৰন্টলেটৰ দৰে হ'ব । আপুনি সেইবোৰ আপোনাৰ ঘৰৰ দুৱাৰৰ খুঁটাত আৰু আপোনাৰ দুৱাৰত লিখিব লাগিব । এই পদত আত্মাই কৈছে, “ তুমি তোমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক তোমাৰ সমস্ত হৃদয়েৰে, সমস্ত প্ৰাণেৰে আৰু তোমাৰ সমস্ত শক্তিৰে প্ৰেম কৰিবা ”; যীচুৱে মথিত যি উল্লেখ কৰিছে। ২২:৩৭ আৰু যিটো তেওঁ " প্ৰথম আৰু সৰ্বোচ্চ আজ্ঞা " হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে। " ঈশ্বৰৰ মোহৰ " বহন কৰা নিৰ্বাচিতসকলে সেয়েহে এই তিনিটা মাপকাঠী পূৰণ কৰিব লাগিব: " ঈশ্বৰক সম্পূৰ্ণ হৃদয়েৰে প্ৰেম কৰিব "; তেওঁৰ পবিত্ৰ সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্ৰাম অনুশীলন কৰি সন্মান; আৰু তেওঁলোকৰ মনত " মেৰ পোৱালিৰ নাম " যীচু খ্ৰীষ্ট " আৰু তেওঁৰ পিতৃৰ নাম " YaHWéH আছে। " আৰু তেওঁৰ পিতৃৰ নাম " নিৰ্দিষ্ট কৰি আত্মাই ঈশ্বৰৰ দহ আজ্ঞা আৰু পুৰণি নিয়মত নিৰ্বাচিতসকলৰ পবিত্ৰতাক প্ৰসাৰিত কৰা নিয়ম আৰু নিয়মসমূহ পালন কৰাৰ প্ৰয়োজনীয়তা নিশ্চিত কৰে। ইতিমধ্যে তেওঁৰ সময়ত পাঁচনি যোহনে ১ যোহন ৫:৩-৪ পদত এই কথাবোৰ নিশ্চিত কৰিছিল:
“ কিয়নো ঈশ্বৰৰ প্ৰেম এইটোৱেই হৈছে যে আমি তেওঁৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰোঁ। আৰু তেওঁৰ আজ্ঞাবোৰ বোজা নহয়, কাৰণ ঈশ্বৰৰ পৰা জন্ম লোৱা সকলো বস্তুৱে জগতক জয় কৰে ;
১০ পদ: “ তেওঁ নিজে ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰিব, যিটো তেওঁৰ ক্ৰোধৰ পাত্ৰত মিশ্ৰণ নোহোৱাকৈ ঢালি দিয়া হয়, আৰু পবিত্ৰ স্বৰ্গদূত আৰু মেৰ পোৱালিৰ সন্মুখত তেওঁক অগ্নি আৰু গন্ধকেৰে যন্ত্ৰণা দিয়া হ’ব। ”
ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধ যথেষ্ট ন্যায়পৰায়ণ হ'ব কাৰণ যিসকলে " জন্তুৰ চিন " লাভ কৰে তেওঁলোকে যীচু খ্ৰীষ্টৰ ধাৰ্মিকতা দাবী কৰাৰ সময়ত মানুহৰ পাপক সন্মান কৰে। প্ৰকাশিত বাক্য ৬:১৫-১৭ পদত আত্মাই যীচু খ্ৰীষ্টৰ ধ্বংসাত্মক ধাৰ্মিক ক্ৰোধৰ সৈতে তেওঁলোকৰ চূড়ান্ত মুখামুখিৰ পৰিণতিৰ চিত্ৰণ কৰিছিল।
অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ টোকা : এই ঐশ্বৰিক ক্ৰোধক ভালদৰে বুজিবলৈ আমি উপলব্ধি কৰিব লাগিব যে পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতি অৱজ্ঞাই কিয় ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ ইমানখিনি জগাই তোলে। ক্ষুদ্ৰ পাপ আছে, কিন্তু বাইবেলে আমাক পবিত্ৰ আত্মাৰ বিৰুদ্ধে কৰা পাপৰ বিৰুদ্ধে সতৰ্ক কৰি দিছে, নিৰ্দিষ্ট কৰি দিছে যে ঈশ্বৰৰ ক্ষমা লাভ কৰিবলৈ আৰু বলিদান নাই। পাঁচনিসকলৰ সময়ত এই ধৰণৰ পাপৰ একমাত্ৰ উদাহৰণ আমাক দিয়া হৈছে, ধৰ্মান্তৰিত হোৱা এজন খ্ৰীষ্টানে খ্ৰীষ্টক প্ৰত্যাখ্যান কৰা। কিন্তু এইটো মাত্ৰ এটা উদাহৰণ, কাৰণ বাস্তৱত পবিত্ৰ আত্মাৰ বিৰুদ্ধে ঈশ্বৰ নিন্দা কৰাটো ঈশ্বৰৰ আত্মাই দিয়া সাক্ষ্যক অস্বীকাৰ আৰু অস্বীকাৰ কৰাটোৱেই গঠিত। মানুহক পতিয়ন নিয়াবলৈ আৰু শিকাবলৈ আত্মাই বাইবেলৰ পবিত্ৰ শাস্ত্ৰক অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল। এতেকে বাইবেলত আত্মাই দিয়া সাক্ষ্যক বিতৰ্ক কৰিলেই ইতিমধ্যে ঈশ্বৰৰ আত্মাৰ বিৰুদ্ধে নিন্দা কৰিছে। ঈশ্বৰে বাইবেল আৰু ইয়াৰ লিখনীলৈ আহ্বান কৰা লোকসকলক নেতৃত্ব দিয়াতকৈ, নিজৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিবলৈ আৰু ভাল কৰিব পাৰিবনে? তেওঁ নিজৰ ইচ্ছা, নিজৰ চিন্তা আৰু সাৰ্বভৌম বিচাৰক অধিক স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ কৰিব পাৰিবনে? ষোড়শ শতিকাত বাইবেলৰ প্ৰতি যি অৱজ্ঞাৰ বিৰুদ্ধে ই যুদ্ধ কৰিছিল, তাৰ ফলত ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ প্ৰতি ঈশ্বৰৰ ধৈৰ্য্যৰ নিৰ্দিষ্ট অন্ত পৰিল; কেতিয়াও চিনি নোপোৱা এটা মতবাদৰ প্ৰতি তেওঁৰ ধৈৰ্য্যৰ অন্ত। তাৰ পিছত ১৮৪৩ চনত ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যটোৰ প্ৰতি অৱজ্ঞাই ৰোমান দেওবাৰৰ উত্তৰাধিকাৰী, অৰ্থাৎ " জন্তুৰ চিন " ৰ সকলো একাধিক ৰূপত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস গ্ৰহণ কৰাৰ অন্ত পেলায়। আৰু শেষত, নিজৰ পাল পাতি এডভেন্টিজমে পবিত্ৰ আত্মাৰ বিৰুদ্ধে ঈশ্বৰ নিন্দা কৰিলে, যীচুৱে তেওঁৰ নম্ৰ দাসৰ যোগেদি উপস্থাপন কৰা চূড়ান্ত ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশক নাকচ কৰি যাক মই মূৰ্ত কৰি ৰাখিছো; 1995 চনৰ পৰা দেওবাৰৰ পৰ্যবেক্ষকৰ সৈতে তেওঁলোকৰ মিত্ৰতাৰ দ্বাৰা নিশ্চিত আৰু বৃদ্ধি পোৱা ঈশ্বৰ নিন্দা। আত্মাৰ বিৰুদ্ধে ঈশ্বৰ নিন্দা কৰিলে প্ৰতিবাৰেই ঈশ্বৰৰ পৰা প্ৰাপ্য ন্যায্য সঁহাৰি পোৱা যায়; এই ১০ পদত নিশ্চিত কৰা প্ৰথম আৰু “ দ্বিতীয় মৃত্যু ”ক নিন্দা কৰাৰ এটা ন্যায্য শাস্তি।
১১ পদ: “ আৰু তেওঁলোকৰ যন্ত্ৰণাৰ ধোঁৱা চিৰকাললৈকে ওপৰলৈ উঠি যায়, আৰু যিসকলে পশু আৰু তেওঁৰ প্ৰতিমূৰ্তিক পূজা কৰে, আৰু যিয়ে তেওঁৰ নামৰ চিন লাভ কৰে, তেওঁলোকৰ দিন-ৰাতি বিশ্ৰাম নাথাকে। ”
" ধোঁৱা " কেৱল শেষ বিচাৰৰ সময়তহে হ'ব, সেই সময়ত যেতিয়া পতিত বিদ্ৰোহীসকলক প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:২০ আৰু ২০:১৪ পদৰ "জুইৰ হ্ৰদ "ত " জুই আৰু গন্ধকেৰে যন্ত্ৰণা দিয়া হ'ব " ; এইটো, সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ শেষত। কিন্তু ইতিমধ্যে এই ভয়ংকৰ মুহূৰ্তৰ আগতেই যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ ঘণ্টাই তেওঁলোকৰ চূড়ান্ত ভাগ্য নিশ্চিত কৰিব। এই পদৰ বাৰ্তাই " বিশ্ৰাম " বিষয়টোক উদগনি দিয়ে ৷ তেওঁলোকৰ ফালৰ পৰা নিৰ্বাচিতসকলে ঈশ্বৰে পবিত্ৰ কৰা বিশ্ৰামৰ সময়ৰ প্ৰতি মনোযোগী, কিন্তু পতিতসকলৰ বিপৰীতে একে চিন্তা নাই, কাৰণ তেওঁলোকে ঐশ্বৰিক ঘোষণাক প্ৰাপ্য গুৰুত্ব আৰু গুৰুত্ব নিদিয়ে। এই কাৰণেই তেওঁলোকৰ অৱজ্ঞাৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাই তেওঁলোকৰ চূড়ান্ত শাস্তিৰ সময়ত ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ দুখ-কষ্ট কোমল কৰিবলৈ কোনো বিশ্ৰাম নিদিয়ে।
১২ পদ: “ ইয়াত পবিত্ৰ লোকসকলৰ ধৈৰ্য্য আছে: ইয়াত ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা আৰু যীচুৰ বিশ্বাস পালন কৰা লোকসকল আছে। ”
অধ্যৱসায় বা ধৈৰ্য্য " শব্দটোৱে ১৮৪৩-৪৪ চনৰ পৰা মহিমাত ঘূৰি অহালৈকে ঈশ্বৰীয় মচীহ যীচুৰ প্ৰকৃত সন্তসকলৰ বৈশিষ্ট্য। এই পদত ১ পদৰ " পিতৃৰ নাম " " ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা " হৈ পৰে আৰু " মেৰ পোৱালিৰ নাম "ৰ ঠাইত " যীচুৰ বিশ্বাস " লোৱা হয়। অগ্ৰাধিকাৰৰ ক্ৰমও সলনি কৰা হয়। এই পদত আত্মাই প্ৰথমে " ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা " আৰু দ্বিতীয়তে " যীচুৰ বিশ্বাস " তালিকাভুক্ত কৰিছে ; এইটো ঐতিহাসিক আৰু মূল্যৰ ক্ষেত্ৰত ঈশ্বৰে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাত অনুমোদন কৰা ক্ৰম। ১ পদত " নাম" ক অগ্ৰাধিকাৰ দিয়া হৈছিল the Lamb ” ৰ দ্বাৰা “ ১৪৪,০০০ ” নিৰ্বাচিত লোকক খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ সৈতে সংযোগ কৰিবলৈ ।
১৩ পদ: “ আৰু স্বৰ্গৰ পৰা এটা মাত শুনিলোঁ, লিখক, এতিয়াৰ পৰা প্ৰভুত মৃত্যু হোৱা মৃতসকল ধন্য ।
এতিয়াৰ পৰা " বাক্যাংশটো বিতং ব্যাখ্যাৰ যোগ্য কাৰণ ই ইমান গুৰুত্বপূৰ্ণ। কাৰণ ইয়াত ১৮৪৩ চনৰ বসন্তকাল আৰু ১৮৪৪ চনৰ শৰৎকালৰ তাৰিখবোৰক বুজোৱা হৈছে, যেতিয়া ক্ৰমে দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ আদেশ কাৰ্যকৰী হৈছিল আৰু উইলিয়াম মিলাৰে আয়োজন কৰা এডভেন্টিষ্ট বিচাৰ দুটাৰ অন্ত পৰিছিল।
সময়ৰ লগে লগে চৰকাৰী প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিজমে এই সূত্ৰৰ প্ৰভাৱৰ প্ৰতি দৃষ্টি হেৰুৱাই পেলালে " এতিয়াৰ পৰা ।" কেৱল এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ প্ৰতিষ্ঠাপক অগ্ৰগামীসকলেহে ১৮৪৩ চনৰ পৰাই ঈশ্বৰে বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ পৰিণতি বুজি পাইছিল। তেওঁলোকৰ পিছত উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা এডভেন্টিজম পৰম্পৰাগত আৰু আনুষ্ঠানিক হৈ পৰিল আৰু অনুগামী আৰু শিক্ষকৰ বিপুল সংখ্যকৰ বাবে দেওবাৰ আৰু বিশ্ৰামবাৰক অন্যায়ভাৱে সমতাৰ স্তৰত ৰখা হ’ল। পবিত্ৰ আৰু প্ৰকৃত পবিত্ৰতাৰ জ্ঞান হেৰুৱাৰ ফলত ১৯৮৩ চনৰ পৰা ১৯৯৪ চনৰ ভিতৰত মই দিয়া ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্য আৰু তৃতীয় এডভেন্টিষ্ট বাৰ্তাৰ প্ৰতি আগ্ৰহৰ অভাৱ ঘটিছিল। যিহেতু এই অৱজ্ঞা ফ্ৰান্সত এডভেন্টিজমত প্ৰকাশ পাইছিল, সেয়েহে বিশ্বব্যাপী এডভেন্টিষ্ট প্ৰতিষ্ঠানটোৱে ১৯৯৫ চনত ইকুমেনিকেল বংশৰ সৈতে মিত্ৰতাত লিপ্ত হৈছিল, ইয়াৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ অভিশাপ। ১০ পদৰ " যন্ত্ৰণা " ৰ ভাবুকিটোৱে ইয়াক পাছলৈ চিন্তিত কৰে, " তেওঁও পান কৰিব " এই অভিব্যক্তিৰ পৰামৰ্শৰ দ্বাৰা ; ১৯৯৪ চনৰ পৰা প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ পিছত প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিজমে ১৮৪৩ চনৰ পৰা বিচাৰ আৰু নিন্দা কৰিছিল।
এই পদটোৱে কোৱাৰ দৰে, দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ আদেশৰ ফলত ১৮৪৩ চনৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট খ্ৰীষ্টানসকলক দুটা শিবিৰত বিভক্ত কৰা হৈছে, য'ত এডভেন্টিষ্ট গোটটোও অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে, যিসকলে উচ্চাৰণ কৰা ধন্যতাৰ হিতাধিকাৰী আছিল: " এতিয়াৰ পৰা প্ৰভুত মৃত্যু হোৱা মৃতসকল ধন্য! " কোৱা বাহুল্য যে যীচুৱে " লৌদিচিয়া "ত ঘোষণা কৰিছিল যে তেওঁ ইয়াক " বমি " কৰিবলৈ গৈ আছিল, এডভেন্টিষ্ট 1991 চনত খ্ৰীষ্টৰ চৰকাৰী দূত, পোহৰক আনুষ্ঠানিকভাৱে প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ তাৰিখ, যাক " উলংগ " বুলি কোৱা হয়, এই ধন্যতাৰ পৰা আৰু লাভৱান হ'ব নোৱাৰে।
চপোৱাৰ সময়
১৪ পদ: “তেতিয়া মই চালোঁ, এটা বগা ডাৱৰ আৰু মেঘৰ ওপৰত মানুহৰ পুত্ৰৰ দৰে এজন বহি আছে, তেওঁৰ মূৰত সোণৰ মুকুট আৰু হাতত চোকা কাঁচি আছিল। ”
এই বৰ্ণনাই যীচু খ্ৰীষ্টক তেওঁৰ গৌৰৱময়ভাৱে উভতি অহাৰ সময়ত মনত পেলাই দিয়ে। " বগা ডাৱৰে " তেওঁৰ প্ৰস্থান আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গ আৰোহণৰ পৰিস্থিতিৰ কথা মনত পেলাই দিয়ে যিটো দুহাজাৰ বছৰৰ আগতে অনুভৱ কৰিছিল। " বগা ডাৱৰ "ই তেওঁৰ বিশুদ্ধতাক বুজায়, তেওঁৰ " সোণালী মুকুট "ই তেওঁৰ বিজয়ী বিশ্বাসৰ প্ৰতীক, আৰু "চোকা কাঁচি " ই ইব্ৰী ৪:১২ পদত ঈশ্বৰৰ " চোকা বাক্য "ৰ প্ৰতিমূৰ্তি কৰে, যিটো " তেওঁৰ হাত " দ্বাৰা কাৰ্যকৰী কৰা হৈছে।
১৫ পদ: “ আৰু এজন স্বৰ্গদূতে মন্দিৰৰ পৰা ওলাই আহি ডাৱৰৰ ওপৰত বহি থকাজনক উচ্চস্বৰে চিঞৰি ক’লে, “ আপোনাৰ কাঁচি ঠেলি শস্য চপোৱা;
শস্য চপোৱা " দিশটোৰ অধীনত , তেওঁৰ দৃষ্টান্তৰ দৰে, যীচুৱে আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে ইয়াত, " ভাল শস্যক কুঁহিয়াৰৰ খেতিৰ পৰা " নিশ্চিতভাৱে পৃথক কৰাৰ সময় আহিব । তেওঁৰ প্ৰকাশিত বাক্যৰ জৰিয়তে তেওঁ আমাক এই বিষয়টো আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছে যিয়ে দুটা শিবিৰক পৃথক কৰে: নিৰ্বাচিতসকলৰ বিশ্ৰামবাৰ আৰু পতিতসকলৰ দেওবাৰ, কাৰণ এই ধৰ্মীয় নামৰ আঁৰত এটা পৌত্তলিক সৌৰ দেৱতাৰ পূজা আৰু কৰ্তৃত্ব লুকাই আছে। আৰু মানৱ সময়ৰ বিৱৰ্তনৰ পিছতো ঈশ্বৰে ইয়াক তেওঁৰ বাবে প্ৰকৃততে কি সেই বিষয়ে চাই থাকে। মানুহৰ বিভিন্ন মতামতে তেওঁৰ বিচাৰত কোনো প্ৰভাৱ পেলোৱা নাই; তেওঁৰ সময়ৰ ক্ৰমত প্ৰথম দিনটো অশ্লীল, ই কোনো কাৰণতে ঐশ্বৰিক পবিত্ৰতা ল’ব নোৱাৰে। এইটো কেৱল চিৰন্তন স্থলজ সময়ৰ আৰম্ভণিৰ পৰা খোদিত কৰা তেওঁৰ সময়ৰ ক্ৰমত পবিত্ৰ কৰা সপ্তম দিনৰ সৈতে সংযুক্ত; এইটো ৬০০০ সৌৰ বছৰৰ বাবে।
১৬ পদ: “ আৰু মেঘৰ ওপৰত বহি থকা জনে নিজৰ কাঁচি মাটিত ঠেলি দিলে আৰু পৃথিৱীত শস্য চপোৱা হ’ল। ”
আত্মাই " পৃথিৱীৰ শস্য " ৰ ভৱিষ্যতৰ পূৰ্ণতা নিশ্চিত কৰে। খ্ৰীষ্ট ত্ৰাণকৰ্তা আৰু প্ৰতিশোধ লোৱা ব্যক্তিয়ে মথি ১৩:৩০-৪৩ পদত তেওঁৰ পাঁচনিসকলক দৃষ্টান্তত কৰা ঘোষণা অনুসৰি ইয়াক চোৱাচিতা কৰিব আৰু সম্পন্ন কৰিব। " শস্য চপোৱা " মূলতঃ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ প্ৰতি বিশ্বাসী হৈ থকা নিৰ্বাচিত সন্তসকলক স্বৰ্গলৈ লোৱাৰ বিষয়ে।
শস্য চপোৱাৰ সময় (আৰু প্ৰতিশোধ লোৱা) ৷
১৭ পদ: “ আৰু আন এজন স্বৰ্গদূত স্বৰ্গত থকা মন্দিৰৰ পৰা ওলাই আহিল। ”
যদি পূৰ্বৰ " ফেৰেস্তা " জনৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ অনুকূল মিছন আছিল, তেন্তে ইয়াৰ বিপৰীতে এই " আন ফেৰেস্তা" ৰ পতিত বিদ্ৰোহীসকলৰ বিৰুদ্ধে নিৰ্দেশিত শাস্তিমূলক মিছন আছে। এই দ্বিতীয় " কাঁচি" টোৱেও তেওঁৰ ইচ্ছাৰ দ্বাৰা কাৰ্য্যকৰী কৰা " ঈশ্বৰৰ চোকা বাক্য "ৰ প্ৰতীক, কিন্তু তেওঁৰ হাতেৰে নহয় কাৰণ, শস্য চপোৱাৰ দৰে নহয়, ভিনটেজৰ বাবে, " তেওঁৰ হাতত " অভিব্যক্তি অনুপস্থিত। সেয়েহে শাস্তিমূলক ব্যৱস্থাটো ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা পালন কৰা এজেণ্টসকলৰ ওপৰত ন্যস্ত কৰা হ’ব; আচলতে তেওঁৰ প্ৰলোভনৰ বলি হোৱা লোকসকল।
১৮ পদ: “ জুইৰ ওপৰত ক্ষমতা থকা বেদীৰ পৰা আন এজন স্বৰ্গদূতে ওলাই আহি চোকা কাঁচি থকাজনক উচ্চস্বৰে ক’লে, “তোমাৰ চোকা কাঁচিডাল ঠেলি দিয়া আৰু পৃথিৱীৰ দ্ৰাক্ষাৰসবোৰ গোটাই লোৱা, কিয়নো পৃথিৱীৰ আঙুৰবোৰ পকিছে। ”
তাৰ পিছত আহে, নিৰ্বাচিতসকলক স্বৰ্গলৈ ৰেপচাৰ কৰাৰ পিছত, " ভিনটেজ "ৰ মুহূৰ্ত। ইছাত। ৬৩:১ৰ পৰা ৬লৈকে, আত্মাই এই প্ৰতীকী শব্দটোৱে লক্ষ্য কৰি লোৱা কাৰ্য্যক বিকশিত কৰে। বাইবেলত ৰঙা আঙুৰৰ ৰস মানুহৰ তেজৰ লগত তুলনা কৰা হৈছে। যীচুৱে ইয়াৰ ব্যৱহাৰ, পবিত্ৰ ভোজত, এই ধাৰণাক নিশ্চিত কৰে। কিন্তু " ভিনটেজ " " ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধ " ৰ সৈতে জড়িত আৰু ই তেওঁৰ দাসৰ বেশত অযোগ্যভাৱে কাম কৰাসকলৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিব, কাৰণ খ্ৰীষ্টই স্বেচ্ছাই বোৱাই দিয়া তেজ তেওঁলোকৰ বহু বিশ্বাসঘাটকতাৰ যোগ্য নাছিল। কাৰণ যীচুৱে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাক বিকৃত কৰাসকলৰ দ্বাৰা বিশ্বাসঘাতকতা অনুভৱ কৰিব পাৰে যাতে তেওঁ যি পাপৰ বাবে নিজৰ প্ৰাণ দিছিল আৰু দুখ-কষ্ট সহ্য কৰিছিল, সেই পাপৰ অভ্যাস বন্ধ হৈ যায়। তেওঁৰ বিধান ইচ্ছাকৃতভাৱে উলংঘা কৰা লোকসকলে সেয়েহে তেওঁৰ ওচৰত হিচাপ দিব লাগে। তেওঁলোকৰ অন্ধ উন্মাদনাত তেওঁলোকে ইমান দূৰলৈকে যাব যে তেওঁৰ প্ৰকৃত নিৰ্বাচিত লোকসকলক হত্যা কৰিব বিচাৰিব, যাতে ১৮৪৩-৪৪ চনৰ পৰা ঈশ্বৰে পবিত্ৰ আৰু বিচৰা সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰথাক পৃথিৱীৰ পৰা নিৰ্মূল কৰিব পাৰে। নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ ধৰ্মীয় শত্ৰুৰ বিৰুদ্ধে বল প্ৰয়োগ কৰিবলৈ ঈশ্বৰৰ কৰ্তৃত্ব নাছিল ; ঈশ্বৰে এই কাৰ্য্য কেৱল নিজৰ বাবেই সংৰক্ষণ কৰি ৰাখিছিল। " প্ৰতিশোধ মোৰ, প্ৰতিশোধ মোৰ, " তেওঁ নিজৰ নিৰ্বাচিতসকলক ঘোষণা কৰিলে আৰু এই প্ৰতিশোধ সম্পন্ন কৰাৰ সময় আহি পৰিছে।
এই অধ্যায় ১৪ত ১৭ৰ পৰা ২০ পদলৈকে " ভিনটেজ "ৰ এই বিষয়বস্তুটো উদগনি দিয়া হৈছে। পাপী আঙুৰবোৰ পকা বুলি ঘোষণা কৰা হয় কাৰণ সিহঁতে নিজৰ কৰ্মৰ দ্বাৰা নিজৰ প্ৰকৃত স্বৰূপ সম্পূৰ্ণৰূপে প্ৰদৰ্শন কৰিছে। আঙুৰ ছিঙি যোৱা লোকৰ ভৰিৰে ভৰিৰে মোহাৰিলে তেওঁলোকৰ তেজ ভটীত থকা আঙুৰৰ ৰসৰ দৰে বৈ যাব।
১৯ পদ: “ আৰু স্বৰ্গদূতে নিজৰ কাঁচিডাল মাটিত ঠেলি দিলে আৰু পৃথিৱীৰ দ্ৰাক্ষাৰস গোটাই ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ মহা দ্ৰাক্ষাৰসত পেলাই দিলে। ”
এই দৃশ্যই প্ৰকাশ কৰা এই ঘোষণাই এই কাৰ্য্য নিশ্চিত কৰিছে। কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট অহংকাৰৰ শাস্তিৰ বিষয়ে ঈশ্বৰে নিশ্চিতভাৱে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে। তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ পৰিণতি ভোগ কৰিব, যাৰ প্ৰতিমূৰ্তি সেই ভট্টাটোৰ দ্বাৰা কৰা হৈছে, য’ত চপোৱা আঙুৰবোৰ থেতেলিয়াই পেলোৱা হয়।
২০ পদ: “ আৰু নগৰৰ বাহিৰত দ্ৰাক্ষাৰস ঠেলি দিয়া হ’ল আৰু দ্ৰাক্ষাৰসৰ পৰা ঘোঁৰাৰ লজ্জালৈকে তেজ ওলাই আহিল। ”
Isa.63:3 নিৰ্দিষ্ট কৰিছে: " মই অকলে দ্ৰাক্ষাৰসত ভৰি দিলোঁ; মোৰ লগত কোনো মানুহ নাছিল... "। ভিনটেজে প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:১৯ ত মহানগৰ বেবিলনৰ শাস্তি পূৰণ কৰে। ই ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ পাত্ৰটো ভৰাই পেলাইছে যিটো এতিয়া ই মল-মূত্ৰলৈকে পান কৰিব লাগিব। " নগৰৰ বাহিৰত দ্ৰাক্ষাৰস ঠেলি দিয়া হৈছিল " অৰ্থাৎ ইতিমধ্যে স্বৰ্গলৈ লৈ যোৱা নিৰ্বাচিতসকলৰ উপস্থিতি নোহোৱাকৈ। যিৰূচালেমত মৃত্যুদণ্ড দিয়া লোকসকলক পবিত্ৰ নগৰৰ দেৱালৰ বাহিৰত মৃত্যুদণ্ড দিয়া হৈছিল যাতে পবিত্ৰ নগৰখন অশুচি নহয়। এইটো আছিল যীচু খ্ৰীষ্টক ক্ৰুচত দিয়াৰ ক্ষেত্ৰত যিয়ে এই বাৰ্তাৰ দ্বাৰা তেওঁৰ নিজৰ মৃত্যুক তুচ্ছজ্ঞান কৰাসকলৰ বাবে দিবলগীয়া মূল্যৰ কথা মনত পেলাই দিয়ে। তেওঁৰ শত্ৰুৱে নিজৰ বহু পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ বাবে পাল পাতি তেজ বোৱাই দিয়াৰ সময় আহি পৰিছে। " আৰু দ্ৰাক্ষাৰসৰ পৰা ঘোঁৰাৰ লজ্জালৈকে তেজ ওলাই আহিল ৷" ক্ৰোধৰ লক্ষ্য হৈছে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মীয় শিক্ষক, আৰু ঈশ্বৰে তেওঁলোকক " বিট " ৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰে নিৰ্ধাৰণ কৰে যিটো অশ্বাৰোহীয়ে ঘোঁৰাৰ মুখত " ৰাখে তেওঁলোকক পথ প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ। এই প্ৰতিচ্ছবি যাকোব ৩:৩ পদত প্ৰস্তাৱ কৰা হৈছে, যাৰ বিষয়বস্তু হৈছে হুবহু: ধৰ্মীয় শিক্ষক। জেমছে ৩ অধ্যায়ৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই নিৰ্দিষ্ট কৰি কৈছে: " মোৰ ভাইসকল, তোমালোকৰ বহুতেই শিক্ষক নহ'ব, কিয়নো তোমালোকে জানে যে আমাৰ বিচাৰ অধিক কঠোৰভাৱে কৰা হ'ব ।" " ভিনটেজ " ৰ ক্ৰিয়াই এই বুদ্ধিমান সতৰ্কবাণীক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে। " আনকি ঘোঁৰাৰ লজ্জালৈকে " নিৰ্দিষ্ট কৰি আত্মাই ইংগিত দিয়ে যে ৱাইনপ্ৰেছটোৱে প্ৰথমে " বেবিলন দ্য গ্ৰেট "ৰ ৰোমান কেথলিক ধৰ্মগুৰুসকলৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে, কিন্তু ই প্ৰটেষ্টেণ্ট শিক্ষকসকললৈও বিস্তৃত যিসকলে ১৮৪৩ চনৰ পৰা পবিত্ৰ বাইবেলৰ "ধ্বংসাত্মক" ব্যৱহাৰ কৰি আহিছে, প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১১ত আত্মাৰ অভিযোগ অনুসৰি। ইয়াত আমি প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১০ পদত দিয়া সতৰ্কবাণীৰ প্ৰয়োগ পাওঁ: " তেওঁ নিজেই ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰিব, যিটো তেওঁৰ ক্ৰোধৰ পাত্ৰত মিশ্ৰণ নোহোৱাকৈ ঢালি দিয়া হ'ব... "।
'এহাজাৰ ছশ ষ্টেডৰ দূৰত্বৰ ওপৰত ' বাৰ্তাৰ বাবে , পূৰ্বৰ বাৰ্তাৰ সৈতে ধাৰাবাহিকভাৱে, শাস্তি ষোড়শ শতিকাৰ পৰা সংস্কাৰিত বিশ্বাসলৈকে বিস্তৃত , যাক ১৬০০ সংখ্যাটোৱে ইংগিত দিয়ে। এই সময়ত মাৰ্টিন লুথাৰে ১৫১৭ চনত কেথলিক বিশ্বাসৰ বিৰুদ্ধে অভিযোগ আনুষ্ঠানিকভাৱে প্ৰকাশ কৰিছিল।কিন্তু এই ১৬ শতিকাতে " মিছা খ্ৰীষ্ট " আৰু মিছা খ্ৰীষ্টানৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট মতবাদ গঠন হৈছিল , যিয়ে যীচু খ্ৰীষ্টই নিষিদ্ধ কৰা হিংসা আৰু তৰোৱালক বৈধতা প্ৰদান কৰিছিল। এপ'কেলিপছে ব্যাখ্যাৰ নিজস্ব চাবিকাঠি আগবঢ়ায়, আৰু এই ষোড়শ শতিকাটোক প্ৰকাশিত বাক্য ২:১৮ৰ পৰা ২৯লৈকে যুগৰ প্ৰতীকী নামেৰে " থিয়াতিৰা " নামেৰে নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে । " ষ্টেডিয়াম " শব্দটোৱে তেওঁলোকৰ ধৰ্মীয় কাৰ্যকলাপ, দৌৰত অংশগ্ৰহণ, বাজিত থকা পুৰস্কাৰটো হ'ল বিজয়ীক প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়া বিজয়ৰ মুকুটটো উন্মোচন কৰে। এইটোৱেই হৈছে ১ কৰিন্থীয়া পদত পৌলৰ শিক্ষা। ৯:২৪: " তোমালোকে নাজানানে যে যিসকলে দৌৰত দৌৰে তেওঁলোকে সকলোৱে দৌৰে, কিন্তু এজনে পুৰস্কাৰ পায়? এনেদৰে দৌৰা যাতে তোমালোকে পুৰস্কাৰ লাভ কৰিবা ।" স্বৰ্গলৈ আহ্বানৰ পুৰস্কাৰ সেয়েহে কেৱল কোনো ধৰণেৰে লাভ কৰা নহয়; বিশ্বাস আৰু আজ্ঞাকাৰীতাত অধ্যৱসায় কৰাটোৱেই হৈছে বিশ্বাসৰ যুঁজত জয়ী হোৱাৰ একমাত্ৰ উপায়। তেওঁ ফিলত নিশ্চিত কৰে। ৩:১৪ পদত কোৱা হৈছে: " মই খ্ৰীষ্ট যীচুত ঈশ্বৰৰ স্বৰ্গলৈ আহ্বানৰ পুৰস্কাৰ লাভ কৰিবলৈ লক্ষ্যৰ দিশে আগবাঢ়িছো ।" " ভিনটেজ " ৰ সময়ত যীচুৰ এই বাক্যবোৰ পৰীক্ষা কৰা হ'ব: " কাৰণ বহুতকে আহ্বান কৰা হৈছে, কিন্তু নিৰ্বাচিত হোৱা কম (মথি ২২:১৪)।
প্ৰকাশিত বাক্য ১৫: পৰীক্ষাৰ অন্ত
" চপোৱা আৰু ভিনটেজ " সম্পন্ন হোৱাৰ আগতেই আহে পৰীক্ষাৰ অন্ত পৰাৰ ভয়ংকৰ মুহূৰ্ত। সেই মুহূৰ্ত যেতিয়া মানুহৰ পছন্দবোৰ শিলত স্থাপন কৰা হয়, এই পছন্দবোৰ ওলোটা কৰাৰ কোনো সম্ভাৱনা নাথাকে। সেই মুহূৰ্ততে খ্ৰীষ্টত পৰিত্ৰাণৰ প্ৰস্তাৱ শেষ হয়। এইটোৱেই হৈছে যীচু খ্ৰীষ্টৰ এপ’কেলিপছৰ এই অতি চুটি অধ্যায়ৰ ১৫ নং অধ্যায়ৰ বিষয়বস্তু। পৰীক্ষাৰ অন্ত পৰে ৮ আৰু ৯ অধ্যায়ৰ প্ৰথম ছটা " শিঙা "ৰ পিছত, আৰু ১৬ অধ্যায়ৰ " ঈশ্বৰৰ শেষ সাতটা মহামাৰী "ৰ আগতে। কোৱা বাহুল্য যে ই ঈশ্বৰে মানুহক লোৱা পথৰ চূড়ান্ত বাছনি অনুসৰণ কৰে। প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১১ৰ পৰা ১৮লৈকে " পৃথিৱীৰ পৰা ওপৰলৈ অহা জন্তু " ৰ স্বৈৰাচাৰী তত্বাৱধানত শেষৰ দুটা পথে, এটা, ঈশ্বৰৰ শনিবাৰ বা পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰলৈ, আনটো, ৰোমান পোপৰ কৰ্তৃত্বৰ দেওবাৰলৈ লৈ যায়। জীৱন আৰু ভাল, মৃত্যু আৰু বেয়াৰ মাজৰ বাছনি ইমান স্পষ্ট কেতিয়াও হোৱা নাই। মানুহে কাক বেছি ভয় কৰে? ঈশ্বৰ নে মানুহ? এনেকুৱাই পৰিস্থিতিৰ দিয়া। কিন্তু মই এইটোও ক’ব পাৰো: মানুহে কাক বেছি ভাল পায়? ঈশ্বৰ নে মানুহ? নিৰ্বাচিতসকলে দুয়োটা ক্ষেত্ৰতে উত্তৰ দিব: ঈশ্বৰে, তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশৰ দ্বাৰা তেওঁৰ পৰিকল্পনাৰ শেষৰ সবিশেষ জানি। তেতিয়া অনন্ত জীৱন অতি ওচৰত, তেওঁলোকৰ হাতৰ মুঠিত থাকিব।
১ পদ: “ আৰু মই স্বৰ্গত আন এটা চিন দেখিলোঁ, মহান আৰু আচৰিত: সাতজন স্বৰ্গদূতৰ শেষ সাতটা মহামাৰী আছে, কিয়নো সেইবোৰত ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধ সম্পূৰ্ণ হৈছে। ”
এই পদটোৱে " শেষৰ সাতটা মহামাৰী " উপস্থাপন কৰিছে যিয়ে মিছা বিশ্বাসীসকলক ৰোমান দেওবাৰ বাছনিৰ বাবে আঘাত কৰিব। এই অধ্যায়ৰ বিষয়বস্তু, পৰীক্ষাৰ অন্ত, " ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ শেষ সাতটা মহামাৰী "ৰ সময় মুকলি কৰে।
২ পদ: “আৰু মই জুইৰ সৈতে মিহলি হোৱা কাঁচৰ সাগৰৰ দৰে দেখিলোঁ, আৰু যিসকলে জন্তুৰ ওপৰত, তেওঁৰ প্ৰতিমূৰ্তি আৰু তেওঁৰ নামৰ সংখ্যাৰ ওপৰত জয়লাভ কৰিলে, তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ বীণা লৈ কাঁচৰ সাগৰত থিয় হৈ আছে। ”
তাৰ পিছত প্ৰভুৱে তেওঁৰ দাসসকলক, তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক উৎসাহিত কৰিবলৈ এনে এটা দৃশ্য উপস্থাপন কৰে যিয়ে তেওঁলোকৰ আগতীয়া বিজয়ক ভৱিষ্যদ্বাণীৰ অন্যান্য অংশৰ পৰা লোৱা বিভিন্ন প্ৰতিচ্ছবিৰ দ্বাৰা উদগনি দিয়ে। " কাঁচৰ সাগৰত, জুইৰ সৈতে মিহলি হৈ, তেওঁলোক থিয় হৈ আছে, " কাৰণ তেওঁলোকে বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গৈছে য'ত তেওঁলোকক অত্যাচাৰ কৰা হৈছিল ( melee of fire ) আৰু বিজয়ী হৈ ওলাই আহিছে। " কাঁচৰ সাগৰ " য়ে নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ বিশুদ্ধতাক বুজায়, যেনেকৈ প্ৰকাশিত বাক্য ৪:১।
৩ পদ: “ আৰু তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ দাস মোচিৰ গীত আৰু মেৰ পোৱালিৰ গীত গায়, “হে সৰ্বশক্তিমান প্ৰভু ঈশ্বৰ, তোমাৰ কৰ্মবোৰ মহান আৰু আচৰিত!, জাতিবোৰৰ ৰজা, তোমাৰ পথবোৰ ন্যায়পৰায়ণ আৰু সত্য! ”
" মোচিৰ গীত " মিচৰৰ পৰা ইস্ৰায়েলৰ গৌৰৱময় পলায়ন উদযাপন কৰিছিল, যিখন দেশ আৰু পাপৰ সাধাৰণ প্ৰতীক। ৪০ বছৰৰ পিছত পাৰ্থিৱ কনানত প্ৰৱেশে শেষবাৰৰ বাবে নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ স্বৰ্গীয় কনানত প্ৰৱেশৰ পূৰ্বচিত্ৰ। পাছলৈ, নিৰ্বাচিতসকলৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ বাবে নিজৰ জীৱন দিয়াৰ পিছত, যীচু, " মেৰ পোৱালি ", স্বৰ্গলৈ উঠি গ'ল, তেওঁৰ মহিমা আৰু স্বৰ্গীয় ঐশ্বৰিক শক্তিত। যীচুৰ শেষ বিশ্বাসী সাক্ষীসকলে, বিশ্বাস আৰু কামত থকা সকলো এডভেন্টিষ্ট, পাছলৈ স্বৰ্গলৈ আৰোহণৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰে যেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক পৰিত্ৰাণ কৰিবলৈ উভতি আহে। তেওঁৰ " মহান আৰু আচৰিত কাম "ক উচ্চ কৰি নিৰ্বাচিতসকলে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক মহিমা কৰে যিয়ে তেওঁৰ মূল্যবোধক যীচু খ্ৰীষ্টত মূৰ্ত কৰি তুলিছিল: তেওঁৰ নিখুঁত " ধাৰ্মিকতা " আৰু তেওঁৰ " সত্য "। " সত্য " শব্দটোৰ উদগনিয়ে কাৰ্য্যৰ প্ৰসংগক " লাওদিচীয়া " যুগৰ শেষৰ সৈতে সংযোগ কৰে য ' ত তেওঁ নিজকে " আমিন আৰু সত্য " হিচাপে উপস্থাপন কৰিছিল ৷ তেতিয়াই " মুক্তি "ৰ সময় যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১২:২ পদৰ " মহিলাগৰাকীৰ জন্ম " ৰ সময়ৰ অন্ত চিহ্নিত কৰে । " শিশু "ক যীচু খ্ৰীষ্টত আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত স্বৰ্গীয় চৰিত্ৰৰ বিশুদ্ধতাৰ ৰূপত জগতলৈ অনা হয়। নিৰ্বাচিতসকলে ঈশ্বৰৰ " সৰ্বশক্তিমান " অৱস্থাৰ বাবে প্ৰশংসা কৰিব পাৰে কাৰণ এই ঐশ্বৰিক শক্তিৰ বাবেই তেওঁলোকে নিজৰ পৰিত্ৰাণ আৰু মুক্তিৰ ঋণী। যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ মুক্তিপ্ৰাপ্তসকলক সকলো পাৰ্থিৱ জাতিৰ মাজৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰি নিৰ্বাচন কৰি সঁচাকৈয়ে " জাতিসমূহৰ ৰজা "। তেওঁৰ আৰু তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বিৰোধিতা কৰাসকল আৰু নাই।
৪ পদ: “ হে প্ৰভু, কোনে ভয় নকৰিব আৰু তোমাৰ নামক মহিমা নকৰিব? কিয়নো কেৱল তুমিয়েই পবিত্ৰ।আৰু তোমাৰ বিচাৰ প্ৰকাশ পোৱাৰ বাবে সকলো জাতি আহি তোমাৰ সন্মুখত উপাসনা কৰিব। ”
সহজ ভাষাত ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল: সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ, আপোনাক ভয় কৰিবলৈ কোনে অস্বীকাৰ কৰিব আৰু আপোনাৰ পবিত্ৰ সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰক সন্মান কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰি আপোনাৰ উচিত মহিমাৰ পৰা বঞ্চিত কৰিবলৈ সাহস কৰিব? কিয়নো কেৱল তুমিয়েই পবিত্ৰ , আৰু তোমাৰ পবিত্ৰতাৰ অনুমোদন আৰু অন্তৰ্গত হোৱাৰ চিন স্বৰূপে তোমাৰ সপ্তম দিনটো আৰু যিসকলক আপুনি সেই দিনটো দিছিলা তেওঁলোকক পবিত্ৰ কৰিলে। সঁচাকৈয়ে, " তেওঁৰ ভয় " ৰ কথা কওঁতে আত্মাই প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৭ পদৰ প্ৰথম " স্বৰ্গদূত "ৰ বাৰ্তাৰ ইংগিত দিছে: " ঈশ্বৰক ভয় কৰা আৰু তেওঁক মহিমা কৰা, কিয়নো তেওঁৰ বিচাৰৰ সময় আহি পৰিছে; আৰু আকাশ আৰু পৃথিৱী, সাগৰ আৰু পানীৰ ঝৰ্ণা সৃষ্টি কৰাজনক পূজা কৰা ।" ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাত ধ্বংস হোৱা বিদ্ৰোহী জাতিসমূহক দুটা উদ্দেশ্যৰ বাবে পুনৰুত্থান কৰা হ'ব: ঈশ্বৰৰ আগত নিজকে নম্ৰ কৰি তেওঁক মহিমা দিবলৈ, আৰু তেওঁৰ ন্যায়পৰায়ণ শেষ শাস্তি লাভ কৰিবলৈ যিয়ে তেওঁলোকক নিশ্চিতভাৱে ধ্বংস কৰিব, শেষ বিচাৰৰ " জুই আৰু গন্ধকৰ হ্ৰদ "ত, যিটো প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১০ ৰ " তৃতীয় দূতৰ " বাৰ্তাত ঘোষণা কৰা হৈছে । এইবোৰ সম্পন্ন হোৱাৰ আগতে নিৰ্বাচিতসকলে ঐশ্বৰিক বিচাৰৰ সময়ৰ মাজেৰে পাৰ হ'ব লাগিব যিটো প্ৰথম পদত ঘোষণা কৰা " সাতটা মহামাৰীৰ " কাৰ্য্যৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ পাব ।
৫ পদ: “ ইয়াৰ পাছত মই চালোঁ, আৰু চোৱা, স্বৰ্গত থকা সাক্ষ্য তম্বুৰ মন্দিৰ মুকলি হ’ল। ”
স্বৰ্গীয় " মন্দিৰ "ৰ এই মুকলিতাই যীচু খ্ৰীষ্টৰ মধ্যস্থতা বন্ধ হোৱাৰ সংকেত দিয়ে, কাৰণ পৰিত্ৰাণৰ আহ্বানৰ সময় শেষ হয়। " সাক্ষ্য " য়ে ঈশ্বৰৰ দহ আজ্ঞাক বুজায় যিবোৰ পবিত্ৰ জাহাজত ৰখা হৈছিল। এইদৰে এই মুহূৰ্তৰ পৰাই নিৰ্বাচিত আৰু হেৰুৱাৰ মাজত বিচ্ছেদ নিশ্চিত। পৃথিৱীত বিদ্ৰোহীসকলে মাত্ৰ সিদ্ধান্ত লৈছে, আইনৰ এটা ডিক্রীৰ দ্বাৰা, নাগৰিকভাৱে প্ৰতিষ্ঠা কৰা আৰু ধৰ্মীয়ভাৱে নিশ্চিত কৰা, ক্ৰমাগতভাৱে, ৰোমান সম্ৰাট, কনষ্টেণ্টাইন প্ৰথম আৰু জাষ্টিনিয়ান প্ৰথম যিয়ে প্ৰথম পোপ , প্ৰথম পোপ , সাৰ্বজনীন খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ কালিক মূৰব্বী, অৰ্থাৎ কেথলিক, ৫৩৮ চনত মৃত্যুৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছিল প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৫ৰ পৰা ১৭লৈকে আৰু ইউৰোপীয় কেথলিক বিশ্বাসৰ দ্বাৰা সমৰ্থিত আমেৰিকান প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ প্ৰধান কাৰ্য্যৰ অধীনত ৰখা হৈছিল।
৬ পদ: “তেতিয়া সাতটা মহামাৰী থকা সাতজন স্বৰ্গদূত বিশুদ্ধ আৰু বগা লিণ পিন্ধি আৰু বুকুত সোণৰ বেল্ট পিন্ধি মন্দিৰৰ পৰা ওলাই আহিল। ”
ভৱিষ্যদ্বাণীৰ প্ৰতীকত " সাতজন স্বৰ্গদূতে " কেৱল যীচু খ্ৰীষ্টক বা তেওঁৰ দৰে তেওঁৰ শিবিৰৰ প্ৰতি বিশ্বাসী " সাতজন স্বৰ্গদূতে "ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। " শুদ্ধ আৰু উজ্জ্বল মিহি লিননে " প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:৮ পদত " পবিত্ৰ লোকসকলৰ ধাৰ্মিক কৰ্ম "ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। " বুকুৰ চাৰিওফালে সোণৰ বেঁকা ," সেয়েহে হৃদয়ৰ স্তৰত, প্ৰকাশিত বাক্য ১:১৩ পদত উপস্থাপন কৰা খ্ৰীষ্টৰ প্ৰতিমূৰ্তিত ইতিমধ্যে উল্লেখ কৰা সত্যৰ প্ৰেমক উদগনি দিয়ে। সত্যৰ ঈশ্বৰে মিছাৰ শিবিৰক শাস্তি দিবলৈ সাজু হৈছে। এই সোঁৱৰণীৰ দ্বাৰা আত্মাই " মহান দুৰ্যোগ " যাৰ ৰূপ তেওঁৰ মুখৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ পাইছিল " সূৰ্য্য যেতিয়া ই নিজৰ শক্তিত জিলিকি উঠে " ৰ তুলনাত প্ৰকাশ কৰে। যীচু খ্ৰীষ্ট আৰু বিদ্ৰোহী পৌত্তলিক সূৰ্য্য উপাসকসকলৰ মাজত চূড়ান্ত সংঘৰ্ষৰ সময় আহি পৰিছে।
৭ পদ: “ আৰু চাৰিটা জন্তুৰ মাজৰ এজনে সাতটা স্বৰ্গদূতক সাতটা সোণৰ পাত্ৰ দিলে, যিজন চিৰকাল জীয়াই আছে, ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধেৰে ভৰা। ”
যীচু নিজেই আছিল প্ৰকাশিত বাক্য ৪ ৰ " চাৰিটা জীৱ " য়ে চিত্ৰিত কৰা আৰ্হি । এইদৰে তেওঁৰ ঈশ্বৰত্বই তেওঁক সকলো ভূমিকা নিযুক্ত কৰে: সৃষ্টিকৰ্তা, মুক্তিদাতা, মধ্যস্থতাকাৰী আৰু স্থায়ীভাৱে বিচাৰক। তাৰ পিছত তেওঁৰ মধ্যস্থতাৰ অন্ত পেলাই তেওঁ ন্যায়ৰ ঈশ্বৰ হৈ পৰে যিয়ে তেওঁৰ বিদ্ৰোহী বিৰোধীসকলক আঘাত কৰে আৰু মৃত্যুদণ্ড দিয়ে, কাৰণ তেওঁলোকে তেওঁৰ ন্যায়পৰায়ণ " ক্ৰোধৰ " কাপ " ভৰাই পেলাইছে । " পাত্ৰ " এতিয়া ভৰি পৰিছে, আৰু এই ক্ৰোধে " শেষৰ সাতটা " শাস্তিৰ ৰূপ ল'ব, য'ত ঐশ্বৰিক দয়াৰ স্থান আৰু নাথাকিব।
৮ পদ: “ আৰু ঈশ্বৰৰ মহিমা আৰু তেওঁৰ শক্তিৰ ধোঁৱাৰে মন্দিৰ ভৰি পৰিল আৰু সাতজন স্বৰ্গদূতৰ সাতটা মহামাৰী পূৰ্ণ নোহোৱালৈকে কোনেও মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰিব নোৱাৰিলে। ”
উপস্থিতিৰ বাবে ধোঁৱাৰে ভৰা মন্দিৰ "ৰ প্ৰতিমূৰ্তি উপস্থাপন কৰিছে " ঈশ্বৰৰ " আৰু তেওঁ নিৰ্দিষ্ট কৰিছে: " আৰু সাতজন স্বৰ্গদূতৰ সাতটা মহামাৰী সম্পূৰ্ণ নোহোৱালৈকে কোনেও মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰিব নোৱাৰিলে ।" এইদৰে ঈশ্বৰে তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক সতৰ্ক কৰি দিয়ে যে তেওঁৰ ক্ৰোধৰ " শেষৰ সাতটা মহামাৰী " ৰ সময়ত তেওঁলোক পৃথিৱীত থাকিব । শেষৰ নিৰ্বাচিতসকলে বিদ্ৰোহী মিচৰত আঘাত কৰা " দহটা মহামাৰী " ৰ সময়ত ইব্ৰীসকলৰ অভিজ্ঞতাক পুনৰ জীৱিত কৰিব । মহামাৰীবোৰ তেওঁলোকৰ বাবে নহয়, ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ লক্ষ্য বিদ্ৰোহীসকলৰ বাবেহে । কিন্তু " মন্দিৰ " ত তেওঁলোকৰ প্ৰৱেশৰ আগতীয়াতা এইদৰে নিশ্চিত হয়, সম্ভাৱনা দিয়া হ'ব, " শেষৰ সাতটা মহামাৰী " শেষ হোৱাৰ লগে লগে।
প্ৰকাশিত বাক্য ১৬ : শেষৰ সাতটা মহামাৰী
ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ
শেষৰ সাতটা মহামাৰী ” ঢালি দিয়াৰ বিষয়ে উপস্থাপন কৰা হৈছে যাৰ দ্বাৰা “ ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধ ” প্ৰকাশ কৰা হৈছে।
গোটেই অধ্যায়টোৰ অধ্যয়নে এই কথা নিশ্চিত কৰিব, কিন্তু মন কৰিবলগীয়া যে " ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধ "ৰ লক্ষ্য সেইসকলৰ সৈতে একে হ'ব যিসকলক প্ৰথম ছটা " শিঙাৰ " শাস্তিত আঘাত কৰা হৈছিল । এইদৰে আত্মাই প্ৰকাশ কৰে যে " শেষৰ সাতটা মহামাৰী " আৰু " সাতটা শিঙাৰ " শাস্তিবোৰে একেটা পাপৰ শাস্তি দিয়ে: " সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্ৰামৰ উলংঘা "। পবিত্ৰ কৰা হৈছে ” জগতৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ পৰাই ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা।
ইয়াত এটা বন্ধনী খুলিছো, দেৰিকৈ। ঐশ্বৰিক " শিঙা " আৰু " মহামাৰী বা মহামাৰী " ৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ পাৰ্থক্যটো মন কৰক ৷ " শিঙা " হৈছে মানুহে কাৰ্য্যত প্ৰয়োগ কৰা কিন্তু ঈশ্বৰৰ নিৰ্দেশ দিয়া সকলো মানৱ হত্যা, পঞ্চমটো আধ্যাত্মিক প্ৰকৃতিৰ। " মহামাৰী " হৈছে ঈশ্বৰে প্ৰত্যক্ষভাৱে তেওঁৰ জীৱন্ত সৃষ্টিৰ প্ৰাকৃতিক উপায়েৰে জাপি দিয়া অপ্ৰীতিকৰ কৰ্ম। প্ৰকাশিত বাক্য ১৬ পদত আমাক " শেষৰ সাতটা মহামাৰী " উপস্থাপন কৰা হৈছে, যিয়ে সূক্ষ্মভাৱে বুজাইছে যে ইয়াৰ আগতে অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ শেষৰ আগতে মানুহে ভুগিছিল আন " মহামাৰী " আছিল, যিয়ে আধ্যাত্মিকভাৱে দানত উল্লেখ কৰা " শেষৰ সময় "ক পৃথক কৰে। ১১:৪০ দুটা ভাগত। প্ৰথমটোত এই শেষটো জাতিসমূহৰ সময়ৰ আৰু দ্বিতীয়টোত আমেৰিকাৰ তত্ত্বাৱধান আৰু উদ্যোগত সংগঠিত সাৰ্বজনীন বিশ্ব চৰকাৰৰ সময়ৰ। ২০২১ চনৰ ১৮ ডিচেম্বৰ বিশ্ৰামবাৰে কৰা এই আপডেটত মই এই ব্যাখ্যা নিশ্চিত কৰিব পাৰিছো, যিহেতু ২০২০ চনৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই চীনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে আবিৰ্ভাৱ হোৱা এটা সংক্ৰামক ভাইৰাছ, Coronavirus Covid-19ৰ বাবে সমগ্ৰ মানৱতা অৰ্থনৈতিক ধ্বংসৰ সন্মুখীন হৈছে। গোলকীয়তাবাদী বিনিময় আৰু জ্ঞানৰ প্ৰেক্ষাপটত ইয়াৰ বাস্তৱ প্ৰভাৱক মানসিকভাৱে বৃদ্ধি কৰি, আতংকিত হৈ, জনগোষ্ঠীসমূহৰ নেতাসকলে মৃত অৱস্থাত বন্ধ হৈ গৈছে, সমগ্ৰ পশ্চিম ইউৰোপীয় আৰু আমেৰিকাৰ অৰ্থনীতিৰ বিকাশ আৰু নিৰন্তৰ বৃদ্ধি। অন্যায়ভাৱে, মহামাৰী হিচাপে গণ্য কৰা পশ্চিমীয়া দেশ, যিয়ে এদিন মৃত্যুক জয় কৰিব বুলি ভবা, হতাশ আৰু অসহায়। আতংকিত হৈ অধৰ্মীসকলে নিজকে দেহ আৰু আত্মা দিছে তাৰ ঠাই লোৱা নতুন ধৰ্ম: সৰ্বশক্তিমান চিকিৎসা বিজ্ঞান। আৰু পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ ধনী ভণ্ড দেশখনে এই সুযোগৰ সুযোগ লৈ মানুহক তেওঁলোকৰ নিদান, তেওঁলোকৰ ভেকচিন, তেওঁলোকৰ প্ৰতিকাৰ আৰু তেওঁলোকৰ কৰ্পৰেট সিদ্ধান্তৰ বন্দী আৰু দাস কৰি তুলিলে। একে সময়তে আমি ফ্ৰান্সত নিৰ্দেশনা শুনিবলৈ পাওঁ, ক'বলৈ গ'লে বিৰোধী, যিবোৰৰ সাৰাংশ মই তলত দিয়া ধৰণে ক'ম: "এপাৰ্টমেণ্টত বায়ু চলাচল কৰা আৰু ঘণ্টাৰ পিছত ঘণ্টা সুৰক্ষামূলক মাস্ক পিন্ধাটো উপযুক্ত, যাৰ পিছফালে পিন্ধাজনে শ্বাসৰুদ্ধ হৈ পৰে।" ফ্ৰান্স আৰু অন্যান্য অনুকৰণকাৰী দেশৰ যুৱ শাসকসকলৰ "সাধাৰণ জ্ঞান"ক উজ্জ্বল কৰি তোলে। মন কৰিবলগীয়া যে এই ধ্বংসাত্মক আচৰণৰ নেতৃত্ব দিয়া দেশখন আছিল প্ৰথমে ইজৰাইল; ধৰ্মীয় ইতিহাসত ঈশ্বৰৰ অভিশপ্ত প্ৰথমখন দেশ। শ্বাস-প্ৰশ্বাসতন্ত্ৰত প্ৰভাৱ পেলোৱা ৰোগৰ পৰা ৰক্ষা পাবলৈ প্ৰথমতে মাস্ক পৰিধান কৰাটো বাধ্যতামূলক কৰা হৈছিল, যিটো মাস্ক উপলব্ধ নহ’লে নিষিদ্ধ কৰা হৈছিল। ঈশ্বৰৰ অভিশাপে অভাৱনীয় ফল দিয়ে , কিন্তু ধ্বংসাত্মকভাৱে অতি ফলপ্ৰসূ। মই নিশ্চিত যে ২০২১ চনৰ পৰা " ষষ্ঠ শিঙা ", তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ আৰম্ভণিৰ ভিতৰত অন্যান্য " ঈশ্বৰৰ মহামাৰী "ই পৃথিৱীৰ বিভিন্ন ঠাইত, আৰু বিশেষকৈ ধ্বংসপ্ৰাপ্ত পশ্চিমত দোষী মানৱতাক আঘাত কৰিব; "প্লেগ" যেনে " দুৰ্ভিক্ষ " আৰু অন্যান্য প্ৰকৃত সাৰ্বজনীন মহামাৰী, ইতিমধ্যে প্লেগ আৰু কলেৰা নামেৰে জনাজাত। ঈশ্বৰে যিহিষ্কত এই ধৰণৰ শাস্তি দাবী কৰিছে। ১৪:২১: "হয়, প্ৰভু যিহোৱাই এইদৰে কৈছে: যদিও মই যিৰূচালেমৰ বিৰুদ্ধে মোৰ চাৰিটা ভয়ংকৰ শাস্তি, তৰোৱাল, দুৰ্ভিক্ষ, বনৰীয়া জন্তু আৰু মহামাৰী পঠাওঁ, তাৰ পৰা মানুহ আৰু পশু নিঃশেষ কৰিবলৈ, "। মন কৰিব যে এই তালিকাখন সম্পূৰ্ণ নহয়, কাৰণ আধুনিক যুগত ঐশ্বৰিক শাস্তিয়ে একাধিক ৰূপ লয়: কেন্সাৰ, এইডছ, চিকুংগুনিয়া, এলঝেইমাৰ... ইত্যাদি... মই গোলকীয় উষ্ণতাৰ বাবে হোৱা ভয়ৰ আবিৰ্ভাৱো লক্ষ্য কৰিছোঁ। বৰফ গলি আৰু ইয়াৰ ফলত হ’ব পৰা বানপানীৰ কথা ভাবিলেই মানৱতাৰ জনসাধাৰণ আতংকিত আৰু আতংকিত হৈ পৰে। তথাপিও মানুহৰ মনত আঘাত কৰা আৰু বিচ্ছেদ আৰু ঘৃণাৰ দেৱাল নিৰ্মাণ কৰা ঐশ্বৰিক অভিশাপৰ আন এক ফল। এই বন্ধনীটো বন্ধ কৰি দিছো যাতে " ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ শেষৰ সাতটা মহামাৰী " ৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ অনুগ্ৰহৰ অন্ত পৰাৰ পিছৰ পৰিণতিৰ এই প্ৰসংগত অধ্যয়ন পুনৰ আৰম্ভ কৰিব পাৰো।
আন এটা কাৰণে লক্ষ্য বাছনি কৰাটো ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে। " শেষৰ সাতটা মহামাৰীয়ে " জগতৰ শেষত সৃষ্টিৰ ধ্বংস সম্পন্ন কৰে। সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ বাবে তেওঁৰ কৰ্ম ধ্বংসৰ সময় আহি পৰিছে। গতিকে তেওঁ সৃষ্টিৰ প্ৰক্ৰিয়া অনুসৰণ কৰে, কিন্তু সৃষ্টি কৰাৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁ ধ্বংস কৰে। " সপ্তম শেষ মহামাৰী " ৰ দ্বাৰা পৃথিৱীত মানৱ জীৱন নিৰ্বাপিত হ'ব, পৃথিৱীখনক আকৌ এবাৰ বিশৃংখল অৱস্থাত " অগাধ " এৰি যাব, য'ত ইয়াৰ একমাত্ৰ বাসিন্দা চয়তান, পাপৰ লেখক; নিৰ্জন পৃথিৱীখন তেওঁৰ কাৰাগাৰ হ'ব " হাজাৰ বছৰ " শেষ বিচাৰলৈকে যেতিয়া আন সকলো বিদ্ৰোহীৰ সৈতে তেওঁক প্ৰকাশিত ২০ পদ অনুসৰি ধ্বংস কৰা হ'ব।
১ পদ: “ আৰু মই মন্দিৰৰ পৰা এটা ডাঙৰ মাত শুনিলোঁ, তেওঁ সাতজন স্বৰ্গদূতক ক’লে, “তোমালোকে যোৱা আৰু ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ সাতটা বাটি পৃথিৱীত ঢালি দিয়া। ”
এই " মন্দিৰৰ পৰা অহা উচ্চস্বৰৰ মাত " হৈছে নিজৰ অতি বৈধ অধিকাৰত হতাশ হোৱা সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ। সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ হিচাপে তেওঁৰ কৰ্তৃত্বৰ এক পৰম চৰিত্ৰ আছে আৰু এই উদ্দেশ্যে তেওঁ " পবিত্ৰ " কৰা বিশ্ৰামৰ দিনটো পালন কৰি তেওঁৰ পূজা আৰু মহিমামণ্ডিত হোৱাৰ ইচ্ছাক প্ৰত্যাহ্বান জনোৱাটো ন্যায়সংগত বা বুদ্ধিমানৰ কামো নহয়। ঈশ্বৰে তেওঁৰ মহান আৰু ঐশ্বৰিক প্ৰজ্ঞাত নিশ্চিত কৰিছে যে যিয়েই তেওঁৰ অধিকাৰ আৰু কৰ্তৃত্বক প্ৰত্যাহ্বান জনাব, তেওঁ সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে কৰা ক্ষোভৰ মূল্য " দ্বিতীয় মৃত্যু " ত কাফফাৰাৰ পূৰ্বে তেওঁৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ গোপনীয়তাক আওকাণ কৰিব।
২ পদ: “ প্ৰথমে গৈ নিজৰ পাত্ৰটো পৃথিৱীত ঢালি দিলে আৰু পশুৰ চিন থকা মানুহবোৰ আৰু তেওঁৰ মূৰ্তি পূজা কৰা লোকসকলৰ ওপৰত এটা ঘা আৰু গুৰুতৰ ঘা পৰিল। ”
শেষৰ বিদ্ৰোহৰ প্ৰধান শক্তি আৰু অগ্ৰণী কৰ্তৃপক্ষ হিচাপে এই প্ৰসংগত অগ্ৰাধিকাৰ লক্ষ্য হৈছে পতিত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ " ভূমি " প্ৰতীক।
প্ৰথম মহামাৰী হৈছে " এটা মাৰাত্মক আলচাৰ " যিয়ে মানুহে জাপি দিয়া বিশ্ৰামৰ দিনটো মানি চলিবলৈ বাছি লোৱা বিদ্ৰোহীসকলৰ শৰীৰত শাৰীৰিক দুখৰ সৃষ্টি কৰে। লক্ষ্য হৈছে পাৰমাণৱিক সংঘাতৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্টসকল আৰু যিসকলে প্ৰথম দিনটোৰ এই পছন্দৰ সৈতে, ৰোমান দেওবাৰে, " the জন্তুৰ চিন .”
পদ : “ দ্বিতীয় মানুহে নিজৰ বাটিটো সাগৰত ঢালি দিলে, আৰু মৃত মানুহৰ পৰা তেজৰ দৰে তেজ হ’ল, আৰু সাগৰৰ সকলো জীৱ মৰি গ’ল। ”
" দ্বিতীয় " য়ে " সাগৰ "ত আঘাত কৰে যাক তেওঁ " তেজ " লৈ ৰূপান্তৰিত কৰে , যেনেকৈ তেওঁ মোচিৰ সময়ত মিচৰৰ নীল নদীৰ বাবে কৰিছিল; " the sea ", ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ প্ৰতীক, যিয়ে ভূমধ্য সাগৰক লক্ষ্য কৰি লয়। এই মুহূৰ্তত ঈশ্বৰে " সাগৰ " ত থকা সকলো প্ৰাণী জীৱক ধ্বংস কৰি পেলায়। তেওঁ সৃষ্টিৰ প্ৰক্ৰিয়াটো ওলোটাকৈ আৰম্ভ কৰে, শেষত " পৃথিৱী " পুনৰ " নিৰাকাৰ আৰু শূন্য " হৈ পৰিব ; ই নিজৰ মূল " অগাধ " অৱস্থালৈ ঘূৰি আহিব ।
৪ পদ: “ তৃতীয়জনে নিজৰ বাটিটো নদী আৰু পানীৰ ঝৰ্ণাবোৰত ঢালি দিলে আৰু সেইবোৰ তেজ হ’ল। ”
" তৃতীয় " টোৱে " নদী আৰু পানীৰ ঝৰ্ণা " ৰ সতেজ " পানী "ত আঘাত কৰে , যিবোৰ হঠাতে পাছলৈ " তেজ " হৈ পৰে। পিয়াহ নিবাৰণ কৰিবলৈ আৰু পানী নাথাকিব। শাস্তি কঠোৰ আৰু প্ৰাপ্য কাৰণ তেওঁলোকে নিৰ্বাচিতসকলৰ "তেজ" বোৱাবলৈ সাজু হৈছিল। এই শাস্তিটোৱেই আছিল প্ৰথম শাস্তি যিটো ঈশ্বৰে মোচিৰ লাখুটিৰে মিচৰীয়াসকলৰ ওপৰত প্ৰয়োগ কৰিছিল, যিসকল ইব্ৰীসকলৰ " তেজৰ খোৱা" আছিল যিসকলক কঠোৰ দাসত্বত জীৱ-জন্তুৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল য'ত বহুতে মৃত্যুবৰণ কৰিছিল।
৫ পদ: “ আৰু মই জলৰ দূতে কোৱা শুনিলোঁ, তুমি ধাৰ্মিক, তুমি যি আছিলা আৰু যি আছিলা, তুমি পবিত্ৰ, কাৰণ তুমি এই বিচাৰ পালন কৰা। ”
ন্যায়পৰায়ণ " আৰু " পবিত্ৰ " শব্দবোৰ লক্ষ্য কৰক যিয়ে দানৰ আজ্ঞাৰ পাঠৰ মোৰ সঠিক অনুবাদক নিশ্চিত কৰে। ৮:১৪: " ২৩০০ সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱা আৰু পবিত্ৰতা ধাৰ্মিক হ'ব "; ঈশ্বৰে পবিত্ৰ বুলি ধৰা সকলোকে সামৰি লোৱা " পবিত্ৰতা "। এই চূড়ান্ত প্ৰসংগত তেওঁৰ " পবিত্ৰ " বিশ্ৰামবাৰৰ ওপৰত হোৱা আক্ৰমণে সকলো ন্যায়ৰে ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ যোগ্য যিয়ে " পানী "ক " তেজ " লৈ পান কৰিবলৈ সলনি কৰে। " পানী " শব্দটোৱে প্ৰতীকী আৰু দুগুণভাৱে মানৱ গণ আৰু ধৰ্মীয় শিক্ষাক বুজায়। পোপৰ ৰোমৰ দ্বাৰা বিকৃত কৰা, প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১১ পদত, দুয়োটাকে " কৃমি "লৈ সলনি কৰা হৈছে। " আপুনি ন্যায়পৰায়ণ... কাৰণ আপুনি এই বিচাৰ প্ৰয়োগ কৰিছে " বুলি কৈ স্বৰ্গদূতে প্ৰকৃত নিখুঁত ন্যায়ৰ দ্বাৰা প্ৰয়োজনীয় পৰিমাপক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে যিটো কেৱল ঈশ্বৰেহে সম্পন্ন কৰিব পাৰে। সূক্ষ্মভাৱে, আৰু অতি নিখুঁতভাৱে, আত্মাই ঈশ্বৰৰ নামৰ পৰা, " আৰু কোন আহে " ৰূপটোৰ পৰা অদৃশ্য কৰি তোলে, কাৰণ তেওঁ আহিছে; আৰু তেওঁৰ আবিৰ্ভাৱে তেওঁ আৰু তেওঁৰ মুক্তিপ্ৰাপ্তসকলৰ বাবে এক স্থায়ী উপহাৰ মুকলি কৰে, বিশুদ্ধ হৈ থকা জগতবোৰ আৰু তেওঁৰ প্ৰতি বিশ্বাসী হৈ থকা পবিত্ৰ স্বৰ্গদূতসকলক পাহৰি নাযায়।
৬ পদ: “ কিয়নো তেওঁলোকে পবিত্ৰ আৰু ভাববাদীসকলৰ তেজ বোৱাইছে, আৰু আপুনি তেওঁলোকক তেজ পান কৰিবলৈ দিলে, তেওঁলোক যোগ্য। ”
যিহেতু বিদ্ৰোহীসকলে নিৰ্বাচিত লোকসকলক হত্যা কৰিবলৈ সাজু হৈছিল, যিসকলে কেৱল যীচুৰ হস্তক্ষেপৰ বাবেই তেওঁলোকৰ পৰিত্ৰাণৰ ঋণী আছিল, সেয়েহে ঈশ্বৰে তেওঁলোকে কৰিবলৈ ওলোৱা অপৰাধসমূহো তেওঁলোকৰ ওপৰত আৰোপ কৰিছিল। একে কাৰণতে তেওঁলোকক প্ৰস্থানৰ মিচৰীয়াসকলৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। এইটোৱেই দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে ঈশ্বৰে কৈছে: " তেওঁলোক যোগ্য ৷" এই চূড়ান্ত পৰ্যায়ত আমি এডভেন্টিষ্টৰ আক্ৰমণকাৰীয়ে চাৰ্দিছৰ দূতজনক নিৰ্বাচিত কৰা দেখিবলৈ পাওঁ যাক যীচুৱে কৈছিল: " আপুনি জীৱিত বুলি গণ্য কৰা হয়, আৰু আপুনি মৃত ।" কিন্তু একে সময়তে তেওঁ ১৮৪৩-১৮৪৪ চনৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বিষয়ে কৈছিল: " তেওঁলোকে মোৰ লগত বগা কাপোৰ পিন্ধি খোজ কাঢ়িব, কাৰণ তেওঁলোক যোগ্য ৷" এইদৰে প্ৰত্যেকৰে বিশ্বাসৰ কৰ্ম অনুসৰি তেওঁৰ যি মৰ্যাদা আছে: বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে " বগা কাপোৰ ", অবিশ্বাসী পতিত বিদ্ৰোহীসকলৰ বাবে পান কৰিবলৈ " তেজ "।
পদ : “ আৰু মই বেদীৰ পৰা আন এজন স্বৰ্গদূতে কোৱা শুনিলোঁ, “হে সৰ্বশক্তিমান প্ৰভু ঈশ্বৰ, তোমাৰ বিচাৰ সত্য আৰু ধাৰ্মিক। ”
"বেদী " ৰ পৰা অহা এই মাতটো হৈছে ক্ৰুচত দিয়া খ্ৰীষ্টৰ, যাৰ এই বিচাৰক অনুমোদন জনোৱাৰ বিশেষ কাৰণ আছে। কাৰণ যিসকলক তেওঁ এই মুহূৰ্তত শাস্তি দি আছে, তেওঁলোকে মানুহৰ আজ্ঞা পালন কৰাটো পছন্দ কৰি জঘন্য পাপক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰি তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ দাবী কৰিবলৈ সাহস কৰিছে; এইটো পবিত্ৰ শাস্ত্ৰৰ সতৰ্কবাণী সত্ত্বেও: Isa.29:13 " প্ৰভুৱে কৈছিল: যেতিয়া এই লোকসকলে মোৰ ওচৰলৈ আহে, তেতিয়া তেওঁলোকে মোক নিজৰ মুখ আৰু ওঁঠেৰে সন্মান কৰে, কিন্তু তেওঁলোকৰ হৃদয় মোৰ পৰা দূৰত থাকে, আৰু মোৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ ভয় কেৱল মানুহৰ পৰম্পৰাৰ এটা নিয়ম ।
৮ পদ: “ চতুৰ্থ মানুহে নিজৰ বাটিটো সূৰ্য্যৰ ওপৰত ঢালি দিলে, আৰু তেওঁক মানুহক জুইৰে জ্বলাই দিবলৈ দিয়া হ’ল। ”
চতুৰ্থটোৱে " সূৰ্য্যৰ ওপৰত " কাৰ্য্য কৰে আৰু ইয়াক সাধাৰণতকৈ অধিক গৰম কৰি তোলে। এই তীব্ৰ উত্তাপত বিদ্ৰোহীৰ মাংস " জ্বলি " জ্বলি উঠে। " পবিত্ৰতা " ৰ উলংঘাৰ শাস্তি দিয়াৰ পিছত এতিয়া ঈশ্বৰে প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা "সূৰ্য্যৰ দিন"ৰ মূৰ্তিপূজাৰ শাস্তি দিব। আজি বহুতে অজানিতে সন্মান কৰা " সূৰ্য্য " বিদ্ৰোহীসকলৰ ছাল " জ্বলাই " আৰম্ভ কৰে। ঈশ্বৰে মূৰ্তিটো মূৰ্তিপূজাৰীৰ বিৰুদ্ধে ঘূৰাই দিয়ে। এইটোৱেই হৈছে প্ৰকাশিত বাক্য ১ ত ঘোষণা কৰা " মহান দুৰ্যোগ " ৰ শিখৰ।যি মুহূৰ্তত " সূৰ্য্য " ক আজ্ঞা দিয়াজনে ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰি নিজৰ উপাসকসকলক শাস্তি দিয়ে।
৯ পদ: “ আৰু মানুহবোৰ অতি উত্তাপত জুইত জাহ গ’ল, আৰু এই মহামাৰীৰ ওপৰত অধিকাৰ থকা ঈশ্বৰৰ নামক নিন্দা কৰিলে, আৰু তেওঁক মহিমা দিবলৈ অনুতাপ নকৰিলে। ”
তেওঁলোকে যি কঠিনতা লাভ কৰিছে, তাত বিদ্ৰোহীসকলে নিজৰ পাপৰ পৰা অনুতাপ নকৰে আৰু ঈশ্বৰৰ আগত নিজকে নম্ৰ নকৰে, কিন্তু তেওঁলোকে তেওঁৰ " নাম " নিন্দা " কৰি তেওঁক অপমান কৰে। এইটো ইতিমধ্যে তেওঁলোকৰ স্বভাৱত আছিল, এটা অভ্যাসগত আচৰণ, যিটো তলৰ পৰা দেখা বিশ্বাসীসকলৰ মাজত পোৱা যায়; তেওঁলোকে তেওঁৰ সত্যতা জানিবলৈ বিচৰা নাই আৰু তেওঁৰ অৱজ্ঞাসূচক মৌনতাক তেওঁলোকৰ সুবিধাৰ বাবে ব্যাখ্যা নকৰে। আৰু যেতিয়া অসুবিধাৰ সৃষ্টি হয়, তেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁৰ " নাম "ক গালি পাৰে। " অনুতাপ " কৰিব নোৱাৰাটোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ৯:২০-২১ পদৰ " ষষ্ঠ শিঙা "ৰ " জীৱিত " সকলৰ প্ৰসংগক নিশ্চিত কৰে । বিদ্ৰোহী অবিশ্বাসীসকল ধৰ্মীয় লোক বা নহয় যিসকলে সৰ্বশক্তিমান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক বিশ্বাস নকৰে। তেওঁলোকৰ চকু দুটা তেওঁলোকৰ বাবে মৃত্যুৰ ফান্দ হৈ পৰিছে।
১০ পদ: “ পঞ্চম ৰজাই জন্তুৰ সিংহাসনত নিজৰ পাত্ৰ ঢালি দিলে।আন্ধাৰে তেওঁৰ ৰাজ্য ঢাকি পেলালে, আৰু মানুহে যন্ত্ৰণাত জিভা কামুৰিলে। ”
" পঞ্চম " বিশেষভাৱে " জন্তুৰ সিংহাসন ," অৰ্থাৎ ৰোমৰ অঞ্চল য'ত ভেটিকান অৱস্থিত, চেন্ট পিটাৰ বেচিলিকা থিয় হৈ থকা পেপিজমৰ এটা সৰু ধৰ্মীয় ৰাজ্যক লক্ষ্য কৰি লৈছে। কিন্তু আমি দেখাৰ দৰে পোপৰ প্ৰকৃত " সিংহাসন " প্ৰাচীন ৰোমত, মাউণ্ট কেলিয়াত বিশ্বৰ সকলো গীৰ্জাৰ মাতৃ গীৰ্জা চেণ্ট জন লেটেৰানৰ বেচিলিকাত অৱস্থিত। ঈশ্বৰে ইয়াক চিয়াঁহীৰ দৰে " আন্ধাৰ "ত ডুবাই দিয়ে যিয়ে যিকোনো দৰ্শক ব্যক্তিক অন্ধ ব্যক্তিৰ অৱস্থাত ৰাখে। ইয়াৰ প্ৰভাৱ ভয়ংকৰভাৱে যন্ত্ৰণাদায়ক, কিন্তু একমাত্ৰ ঈশ্বৰৰ পোহৰ হিচাপে আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামত উপস্থাপন কৰা ধৰ্মীয় মিছাৰ এই আৰম্ভণিৰ বিন্দুৰ বাবে ই সম্পূৰ্ণৰূপে প্ৰাপ্য আৰু ন্যায্য। " অনুতাপ " এতিয়া সম্ভৱ নহয়, কিন্তু ঈশ্বৰে তেওঁৰ জীৱিত লক্ষ্যৰ মন কঠিন হোৱাৰ আণ্ডাৰলাইন কৰিছে।
১১ পদ: “ আৰু তেওঁলোকে নিজৰ যন্ত্ৰণা আৰু ঘাঁৰ কাৰণে স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰক নিন্দা কৰিলে, আৰু তেওঁলোকে নিজৰ কৰ্মৰ পৰা অনুতাপ কৰা নাছিল। ”
এই পদটোৱে আমাক বুজিবলৈ সহায় কৰে যে মহামাৰীবোৰ আহিয়েই থাকে আৰু কেতিয়াও বন্ধ নহয়। কিন্তু " অনুতাপ " ৰ অনুপস্থিতি আৰু " নিন্দা " ৰ অবিৰততাক গুৰুত্ব দি আত্মাই আমাক বুজিবলৈ সহায় কৰে যে বিদ্ৰোহীসকলৰ ক্ৰোধ আৰু দুষ্টতা কেৱল বৃদ্ধি পায়। ঈশ্বৰৰ লক্ষ্যই তেওঁলোকক সীমালৈ ঠেলি দিয়ে, যাতে তেওঁলোকে নিৰ্বাচিতসকলৰ মৃত্যুৰ আদেশ দিয়ে।
১২ পদ: “ ষষ্ঠই নিজৰ পাত্ৰটো ডাঙৰ ইউফ্ৰেটিছ নদীত ঢালি দিলে আৰু তাৰ পানী শুকাই গ’ল, যাতে পূবৰ পৰা অহা ৰজাসকলৰ বাবে বাট সাজু হ’ব পাৰে। ”
" ষষ্ঠ " ইউৰোপক লক্ষ্য কৰি লৈছে, যাক " ইউফ্ৰেটিছ নদী " ৰ প্ৰতীকী নামেৰে চিহ্নিত কৰা হৈছে , যিয়ে এইদৰে প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:১-১৫ পদৰ প্ৰতিচ্ছবিৰ পোহৰত " বেশ্যা বেবিলন ," কেথলিক পোপৰ ৰোমক পূজা কৰা জনগোষ্ঠীসমূহক নিৰ্ধাৰণ কৰে। " ইয়াৰ পানী শুকুৱাই যোৱা " ইয়াৰ জনসংখ্যাৰ বিনাশৰ ইংগিত দিব পাৰে, যিটো, তদুপৰি, আগতীয়াকৈ, কিন্তু এইটো হ'বলৈ এতিয়াও বহুত সোনকালে। আচলতে কথাটো এটা ঐতিহাসিক সোঁৱৰণী, কিয়নো " ইউফ্ৰেটিচ নদী " আংশিকভাৱে শুকাই যোৱাৰ ফলতেই মাদী ৰজা দাৰিয়াছে কলদীয়া " বেবিলন " দখল কৰিছিল। আত্মাৰ বাৰ্তা সেয়েহে ৰোমান কেথলিক " বেবিলন "ৰ সম্পূৰ্ণ পৰাজয়ৰ আগতীয়া ঘোষণা, যিয়ে এতিয়াও সমৰ্থক আৰু ৰক্ষকক ধৰি ৰাখিছে, কিন্তু কম সময়ৰ বাবে। " মহান বেবিলন " এইবাৰ সঁচাকৈয়ে " পতন " হ'ব , সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা পৰাজিত।
তিনি অশুচি আত্মাৰ পৰামৰ্শ
১৩ পদ: “ অজগৰৰ মুখৰ পৰা, জন্তুৰ মুখৰ পৰা আৰু মিছা ভাববাদীৰ মুখৰ পৰা বেঙৰ দৰে তিনিটা অশুচি আত্মা ওলাই অহা দেখিলোঁ। ”
আৰ্মাগেডনৰ যুদ্ধ " ৰ প্ৰস্তুতিৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰা হৈছে , যিয়ে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ প্ৰতি অটলভাৱে বিশ্বাসী অবিচলিত বিশ্ৰামবাৰ পালনকাৰীসকলক হত্যা কৰাৰ সিদ্ধান্তৰ প্ৰতীক। মূলতঃ ভূত-প্ৰেতবাদৰ জৰিয়তে যীচু খ্ৰীষ্টৰ ব্যক্তিত্বৰ অনুকৰণ কৰি চয়তানে বিদ্ৰোহীসকলক পতিয়ন নিয়াবলৈ দেখা যায় যে তেওঁলোকৰ দেওবাৰৰ বাছনি ন্যায্য। সেয়েহে তেওঁ তেওঁলোকক বিশ্ৰামবাৰক সন্মান কৰা বিশ্বাসী বিৰোধীসকলৰ প্ৰাণ কাঢ়ি ল’বলৈ উৎসাহিত কৰে। এইদৰে পৈশাচিক ত্ৰিপুৰাটোৱে একেখন যুদ্ধতে চয়তান, কেথলিক বিশ্বাস আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসক একত্ৰিত কৰে, অৰ্থাৎ " অজগৰ, জন্তু আৰু মিছা ভাববাদী ।" ইয়াত প্ৰকাশিত বাক্য ৯:৭-৯ পদত উল্লেখ কৰা " যুদ্ধ " পূৰ্ণ হয়। " মুখ " ৰ উল্লেখে সেই আলোচনাৰ মৌখিক আদান-প্ৰদানক নিশ্চিত কৰে যিয়ে প্ৰকৃত নিৰ্বাচিত লোকক হত্যাৰ আদেশলৈ লৈ যায়; যিটো বস্তু তেওঁলোকে আওকাণ কৰে বা সম্পূৰ্ণৰূপে বিতৰ্ক কৰে। " বেং " নিঃসন্দেহে, ঈশ্বৰৰ বাবে, অশুদ্ধ হিচাপে শ্ৰেণীভুক্ত প্ৰাণী, কিন্তু এই বাৰ্তাত, আত্মাই এই প্ৰাণীটোৱে কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা মহান জাঁপবোৰৰ ইংগিত দিছে। ইউৰোপীয় " জন্তু " আৰু আমেৰিকাৰ "মিছা ভাববাদী" ৰ মাজত বহল আটলাণ্টিক মহাসাগৰ আছে আৰু দুয়োৰে সাক্ষাৎৰ লগত ডাঙৰ জাঁপ দিয়াটো জড়িত হৈ আছে। ইংৰাজ আৰু আমেৰিকানসকলৰ মাজত ফৰাচীসকলক "বেং" আৰু "বেং খোৱা" বুলি কেৰিকেচাৰ কৰা হয়। 1789 চনৰ বিপ্লৱৰ পিছৰে পৰা ফ্ৰান্সৰ নৈতিক মূল্যবোধৰ পতন ঘটিছে যেতিয়া ই স্বাধীনতাক সকলোতকৈ ওপৰত স্থান দিছিল । ত্ৰিপুৰাক সজীৱ কৰি তোলা অশুদ্ধ আত্মাটোৱেই হৈছে স্বাধীনতাৰ আত্মা যিয়ে "ঈশ্বৰ বা প্ৰভুক" নিবিচাৰে। তেওঁলোক সকলোৱে ঐশ্বৰিক ইচ্ছা আৰু ইয়াৰ কৰ্তৃত্বক প্ৰতিহত কৰিছে, আৰু সেয়েহে এই বিষয়ত একত্ৰিত হৈছে। একে হোৱাৰ বাবেই একেলগে আহে।
১৪ পদ: “ কিয়নো তেওঁলোক ভূতৰ আত্মা, চিন-মোকাম কৰা, যিসকলে পৃথিৱীৰ ৰজাসকলৰ ওচৰলৈ গৈ সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰৰ সেই মহাদিনৰ যুদ্ধলৈ যায়। ”
যিহেতু দানৰ আজ্ঞাৰ অভিশাপ। ৮:১৪, ইংলেণ্ড আৰু আমেৰিকাত আসুৰিক আত্মাই নিজকে অতি সফলতাৰে প্ৰকাশ কৰিছে। আধ্যাত্মিকতাবাদ আছিল সেই মুহূৰ্তৰ ফেশ্বন আৰু মানুহ অদৃশ্য, কিন্তু সক্ৰিয় আত্মাৰ সৈতে এই ধৰণৰ সম্পৰ্কত অভ্যস্ত হৈ পৰিছিল। প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মত অতি সংখ্যক ধৰ্মীয় গোটে যীচু আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গদূতৰ সৈতে সম্পৰ্ক আছে বুলি বিশ্বাস কৰি ভূতৰ সৈতে সম্পৰ্ক বজাই ৰাখে। ঈশ্বৰে প্ৰত্যাখ্যান কৰা খ্ৰীষ্টানসকলক প্ৰতাৰণা কৰাত ভূতে অতি সহজে পায়, আৰু তথাপিও তেওঁলোকে তেওঁলোকক একেলগে গোট খাবলৈ পতিয়ন নিয়াব পাৰিব, শেষ মানুহলৈকে, বিশ্ৰামবাৰ পালন কৰা ভক্তিময় খ্ৰীষ্টান আৰু ইহুদীসকলক। দুয়োটা গোটকে মৃত্যুৰ ভাবুকি দিয়া এই চৰম ব্যৱস্থাই তেওঁলোকক যীচু খ্ৰীষ্টৰ আশীৰ্বাদত একত্ৰিত কৰিব। ঈশ্বৰৰ বাবে এই গোট খোৱাৰ উদ্দেশ্য হৈছে বিদ্ৰোহীসকলক " সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰৰ মহান দিনৰ যুদ্ধৰ বাবে " একত্ৰিত কৰা । এই সমাৱেশৰ লক্ষ্য হৈছে বিদ্ৰোহীসকলক এনে এটা হত্যাৰ উদ্দেশ্য প্ৰদান কৰা যিয়ে তেওঁলোকক নিজৰ ধৰ্মীয় মিছা কথাৰ দ্বাৰা প্ৰলোভিত আৰু প্ৰতাৰিত হোৱা লোকৰ হাতত মৃত্যুৰ যোগ্য কৰি তুলিব। যুদ্ধৰ মূল কাৰণ আছিল, হুবহু, বিশ্ৰামৰ দিনটো বাছনি কৰা, আৰু সূক্ষ্মভাৱে, আত্মাই আঙুলিয়াই দিয়ে যে প্ৰস্তাৱিত দিনবোৰ সমান নহয়। কাৰণ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ বিষয়ে যিজন স্বভাৱত " সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰৰ মহান দিন "তকৈ কম নহয়। দিনবোৰ সমান নহয়, বিৰোধী শক্তিও সমান নহয়। যেনেকৈ তেওঁ চয়তান আৰু তেওঁৰ ভূতবোৰক স্বৰ্গৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰিলে, তেনেকৈয়ে যীচু খ্ৰীষ্টই শক্তিশালী " মাইকেল " হিচাপে নিজৰ শত্ৰুবোৰৰ ওপৰত নিজৰ বিজয় জাপি দিব।
১৫ পদ: “ চোৱা, মই চোৰৰ নিচিনা আহিছোঁ, তেওঁ ধন্য, যি জনে নিজৰ বস্ত্ৰ ৰক্ষণাবেক্ষণ কৰি ৰাখে, যাতে তেওঁ উলংগ হৈ খোজ কাঢ়ে আৰু তেওঁৰ লজ্জা দেখা নাপায়। ”
ঈশ্বৰীয় বিশ্ৰামবাৰ পালন কৰাসকলৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়া শিবিৰটো হৈছে প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ লোকসকলকে ধৰি মিছা অবিশ্বাসী খ্ৰীষ্টানসকলৰ শিবিৰ, যাক যীচুৱে প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৩ পদত কৈছিল: " এতেকে মনত ৰাখিবা, তুমি কেনেকৈ গ্ৰহণ কৰিলা আৰু শুনিলা, আৰু ৰাখক আৰু অনুতাপ কৰা। যদি তোমালোকে ৰৈ নাথাকিবা, তেন্তে মই চোৰ হিচাপে আহিম, আৰু তুমি নাজানিবা যে মই তোমাৰ ওপৰত কোন সময়ত আহিম ।" আনহাতে, আত্মাই " লাওডিচিয়া " ৰ অন্তিম যুগত তেওঁৰ সম্পূৰ্ণ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক পোহৰৰ পৰা উপকৃত হোৱা এডভেন্টিষ্ট নিৰ্বাচিতসকলক ঘোষণা কৰে: " ধন্য যিজনে নিজৰ কাপোৰ চাই থাকে আৰু ৰাখে ," আৰু ১৯৯৪ চনৰ পৰা বমি হোৱা এডভেন্টিষ্ট প্ৰতিষ্ঠানটোৰ কথা উল্লেখ কৰি তেওঁ এইটোও কৈছে: " যাতে তেওঁ উলংগ হৈ নাথাকে আৰু তেওঁলোকৰ লাজ দেখা নাযায়! " ঘোষণা কৰি “উলংগ,” ৰ উভতি অহাৰ সময়ত খ্ৰীষ্ট, তাই লজ্জা আৰু প্ৰত্যাখ্যানৰ শিবিৰত থাকিব, ২ কৰিন্থীয়া. ৫:২-৩: “ এতেকে আমি এই তম্বুত হুমুনিয়াহ কাঢ়ো, আমাৰ স্বৰ্গবাসনৰ কাপোৰ পিন্ধিবলৈ আকাংক্ষা কৰি, যদি সঁচাকৈয়ে আমি কাপোৰ পিন্ধি উলংগ নহয় .”
১৬ পদ: “ তেওঁলোকে তেওঁলোকক ইব্ৰী ভাষাত আৰ্মাগেডন বুলি কোৱা ঠাইলৈ গোটাই দিলে। ”
প্ৰশ্ন কৰা "সমাৱেশ"টো কোনো ভৌগোলিক অৱস্থানৰ সৈতে জড়িত নহয়, কাৰণ ই এক আধ্যাত্মিক "সমাৱেশ" যিয়ে নিজৰ মাৰাত্মক প্ৰকল্পত ঈশ্বৰৰ শত্ৰুৰ শিবিৰক একত্ৰিত কৰে। তদুপৰি "হৰ" শব্দটোৰ অৰ্থ পৰ্বত আৰু এনেকুৱা হয় যে ইস্ৰায়েলত সঁচাকৈয়ে মগিদোৰ উপত্যকা আছে কিন্তু সেই নামৰ কোনো পৰ্বত নাই।
আৰ্মাগেডন " নামটোৰ অৰ্থ হ'ল "মূল্যৱান পৰ্বত," যিটো নামে যীচু খ্ৰীষ্টৰ বাবে, তেওঁৰ সমাবেশ, তেওঁৰ মনোনীত ব্যক্তিক যিয়ে তেওঁৰ সকলো মনোনীত লোকক গোট খোৱাক বুজায়। আৰু ১৪ পদত আমাক প্ৰায় স্পষ্টকৈ প্ৰকাশ কৰা হৈছে যে " আৰ্মাগেডন " যুদ্ধ কিহৰ দ্বাৰা গঠিত; বিদ্ৰোহীসকলৰ বাবে লক্ষ্য হৈছে ঐশ্বৰিক বিশ্ৰামবাৰ আৰু ইয়াৰ পৰ্যবেক্ষকসকল; কিন্তু ঈশ্বৰৰ বাবে লক্ষ্য হৈছে তেওঁৰ বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলৰ শত্ৰু।
এই "মূল্যবান পৰ্বতটোৱে" একে সময়তে "চিনাইৰ পৰ্বত"ক বুজায়, য'ৰ পৰা ঈশ্বৰে মিচৰৰ পৰা পলায়নৰ পিছত ইস্ৰায়েলৰ আগত প্ৰথমবাৰৰ বাবে নিজৰ বিধান ঘোষণা কৰিছিল। কাৰণ বিদ্ৰোহীসকলৰ লক্ষ্য সঁচাকৈয়ে, একে সময়তে, তেওঁৰ চতুৰ্থ আজ্ঞাৰ পবিত্ৰ সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰ আৰু ইয়াৰ বিশ্বাসী পালনকাৰীসকল। ঈশ্বৰৰ বাবে এই "পৰ্বত"ৰ "মূল্যৱান" চৰিত্ৰটো বিতৰ্কৰ বাহিৰত, কাৰণ মানৱ ইতিহাসৰ সকলো ঠাইতে ইয়াৰ কোনো সমান নাই। মানৱ মূৰ্তিপূজাৰ পৰা ইয়াক ৰক্ষা কৰিবলৈ ঈশ্বৰে মানুহক ইয়াৰ প্ৰকৃত স্থানৰ বিষয়ে অজ্ঞাত কৰি ৰাখিছে। পৰম্পৰাগতভাৱে মিচৰ উপদ্বীপৰ দক্ষিণে মিছাকৈ অৱস্থিত, সঁচা অৰ্থত ই " মিদিয়ান "ৰ উত্তৰ-পূবত আছে, য'ত মোচিৰ পত্নী " চেফোৰা " ৰ পিতৃ " জেথ্ৰো " বাস কৰিছিল, অৰ্থাৎ বৰ্তমানৰ চৌদি আৰৱৰ উত্তৰত। ইয়াৰ বাসিন্দাসকলে প্ৰকৃত চিনাই পৰ্বতটোক "আল ল'জ" নাম দিয়ে, যাৰ অৰ্থ হৈছে "বিধান"; মোচিয়ে লিখা বাইবেলৰ কাহিনীৰ সপক্ষে সাক্ষ্য দিয়া এটা ন্যায্য নাম। কিন্তু এই ভৌগোলিক " স্থান " তে নহয় যে বিদ্ৰোহীসকলে গৌৰৱময় আৰু ঐশ্বৰিক বিজয়ী খ্ৰীষ্টৰ সন্মুখীন হ'ব। কাৰণ এই " ঠাই " শব্দটো বিভ্ৰান্তিকৰ আৰু বাস্তৱত ই এক সাৰ্বজনীন দিশ গ্ৰহণ কৰে, যিহেতু নিৰ্বাচিতসকল, এই মুহূৰ্তত, এতিয়াও সমগ্ৰ পৃথিৱীতে সিঁচৰতি হৈ আছে। জীৱিত মনোনীত আৰু পুনৰুত্থান হোৱাসকলক যীচু খ্ৰীষ্টৰ ভাল স্বৰ্গদূতসকলে স্বৰ্গৰ ডাৱৰত যীচুৰ লগত যোগ দিবলৈ "এটা গোট" ল'ব।
১৭ পদ: “ সপ্তমজনে নিজৰ বাটিটো বতাহত ঢালি দিলে।তেতিয়া মন্দিৰৰ পৰা, সিংহাসনৰ পৰা এটা ডাঙৰ মাত আহিল, ‘হোৱা হ’ল! ’”
বতাহত ঢালি দিয়া সপ্তম মহামাৰী , " বিদ্ৰোহীসকলে তেওঁলোকৰ অপৰাধমূলক পৰিকল্পনা সম্পন্ন কৰাৰ আগতে যীচু খ্ৰীষ্ট, প্ৰকৃতজন, সৰ্বশক্তিমান আৰু গৌৰৱময় যেন দেখা যায়, এক অনুকৰণীয় আকাশী মহিমাত, অসংখ্য স্বৰ্গদূতৰ সৈতে। আমি নিজকে পুনৰ " সপ্তম শিঙা " ৰ মুহূৰ্তত পাওঁ য'ত প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১৫ পদ অনুসৰি যীচু খ্ৰীষ্টই, সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰে চয়তানৰ পৰা জগতৰ ৰাজ্য কাঢ়ি লৈ যায়। ইফিচীয়া ৩৬ত। ২:২, পৌলে চয়তানক " বায়ুৰ শক্তিৰ অধ্যক্ষ " উপাধিৰে নিৰ্ধাৰণ কৰিছে । " বায়ু " হৈছে সকলো পাৰ্থিৱ মানৱতাই ভাগ কৰা উপাদান যাৰ ওপৰত তেওঁ যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনলৈকে শাসন কৰে। তেওঁৰ গৌৰৱময় আগমনৰ মুহূৰ্তটো হ’ল যেতিয়া তেওঁৰ ঐশ্বৰিক শক্তিয়ে চয়তানৰ পৰা মানুহৰ ওপৰত এই আধিপত্য আৰু ক্ষমতা কাঢ়ি লৈ যায় আৰু ইয়াৰ অন্ত পেলায়।
৬,০০০ বছৰ ধৰি অপেক্ষা কৰি থকা ঈশ্বৰৰ ধৈৰ্য্য উপলব্ধি কৰক যেতিয়া তেওঁ ক'ব: " কৰা হ'ল! " আৰু তাৰ পিছত তেওঁ "পবিত্ৰ কৰা সপ্তম দিন"ক দিয়া মূল্য বুজি লওক যিয়ে এই মুহূৰ্তৰ আগমনৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে যেতিয়া তেওঁৰ অবিশ্বাসী জীৱবোৰৰ ওপৰত এৰি দিয়া স্বাধীনতা বন্ধ হৈ যাব। বিদ্ৰোহী জীৱবোৰে তেওঁক হতাশ কৰা, বিৰক্ত কৰা, তেওঁক তুচ্ছজ্ঞান কৰা আৰু তেওঁক অসন্মান কৰা বন্ধ কৰিব কাৰণ তেওঁলোক ধ্বংস হ’ব। ইন ডেন। 12:1 আত্মাই এই গৌৰৱময় আগমনৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল যিটো তেওঁ " মাইকেল ", যীচু খ্ৰীষ্টৰ স্বৰ্গীয় স্বৰ্গদূতৰ নাম: " সেই সময়ত মাইকেলে থিয় হ'ব , মহান ৰাজকুমাৰ যি আপোনাৰ লোকসকলৰ সন্তানসকলৰ বাবে থিয় দিছে; আৰু এটা বিপদৰ সময় আহিব, যিটো এটা জাতি গঠনৰ পৰা সেই একে সময়লৈকে হোৱা নাছিল। সেই সময়ত, আপোনাৰ লোকসকলক মুক্তি দিয়া হ'ব, যিসকলক পুস্তকত লিখা পোৱা যায় ।" ঈশ্বৰে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনা বুজিবলৈ সহজ নকৰে কাৰণ বাইবেলে মচীহক নিৰ্ধাৰণ কৰিবলৈ "যীচু" নাম উল্লেখ কৰা নাই আৰু ইয়াত তেওঁক তেওঁৰ লুকাই থকা দেৱত্ব প্ৰকাশ কৰা প্ৰতীকী নাম দিয়া হৈছে: " ইমানুৱেল " (আমাৰ লগত ঈশ্বৰ) Isa.7:14: " সেইবাবে প্ৰভুৱে নিজেই তোমাক এটা চিন দিব: চোৱা, এগৰাকী কুমাৰীয়ে গৰ্ভধাৰণ কৰিব আৰু পুত্ৰ জন্ম দিব, আৰু তেওঁৰ নাম ইমানুৱেল নাম দিব "; " চিৰন্তন পিতৃ " Isa.9:5: " কাৰণ আমাৰ এটা সন্তান জন্ম হৈছে, আমাক এটা পুত্ৰ দিয়া হৈছে; আৰু তেওঁৰ কান্ধত চৰকাৰ থাকিব; আৰু তেওঁৰ নাম হ'ব আচৰিত, পৰামৰ্শদাতা, শক্তিশালী ঈশ্বৰ, চিৰন্তন পিতৃ , শান্তিৰ ৰাজকুমাৰ ।"
১৮ পদ: " আৰু বিজুলীৰ জিলিকনি, মাত আৰু বজ্ৰপাত আৰু এটা মহান ভূমিকম্প হ'ল, যিটো মানুহ পৃথিৱীত থকাৰ পৰা হোৱা নাছিল, ইমান ডাঙৰ ভূমিকম্প। "
ইয়াত আমি প্ৰকাশিত বাক্য ৪:৫ পদৰ মূল উল্লেখ পদটোৰ বাক্যাংশটো প্ৰকাশিত বাক্য ৮:৫ পদত নবীকৰণ কৰা পাওঁ। ঈশ্বৰ তেওঁৰ অদৃশ্যতাৰ পৰা ওলাই আহিছে, অবিশ্বাসী আৰু অবিশ্বাসী বিশ্বাসীসকলে, কিন্তু বিশ্বাসী এডভেন্টিষ্ট নিৰ্বাচিতসকলেও, সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টক তেওঁৰ উভতি অহাৰ মহিমাত চাব পাৰে। ৬ আৰু ৭ পদত এই ভয়ংকৰ আৰু গৌৰৱময় প্ৰেক্ষাপটত দুয়োটা শিবিৰৰ বিপৰীত আচৰণ আমাৰ আগত প্ৰকাশ পাইছে।
আৰু এটা শক্তিশালী ভূমিকম্পৰ সন্মুখীন হৈ, তেওঁলোকে আতংকিত হৈ, প্ৰকাশিত বাক্য ২০:৫ অনুসৰি খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে সংৰক্ষিত প্ৰথম পুনৰুত্থানৰ সাক্ষী হয় আৰু স্বৰ্গলৈ তেওঁলোকৰ ৰেপচাৰ য'ত তেওঁলোকে যীচুৰ সৈতে যোগদান কৰে। ১ থিছলত ঘোষণা কৰা ধৰণে কথাবোৰ ঘটে। 4:15 to 17: " কাৰণ আমি প্ৰভুৰ বাক্যৰ দ্বাৰাই তোমালোকক এই কথা কওঁ : আমি যি জীৱিত আৰু প্ৰভুৰ আগমনলৈকে থাকিম, আমি টোপনি যোৱাসকলৰ আগত নাযাওঁ। কিয়নো প্ৰভুৱে নিজেই চিঞৰ-বাখৰেৰে, প্ৰধান স্বৰ্গদূতৰ মাতেৰে আৰু ঈশ্বৰৰ শিঙাৰে স্বৰ্গৰ পৰা নামিব। আৰু খ্ৰীষ্টত মৃতসকল প্ৰথমে পুনৰুত্থান হ'ব। তেতিয়া আমি যিসকল জীয়াই আছো আৰু বাকী আছে, তেওঁলোকৰ সৈতে একেলগে ধৰা পৰিম।" ডাৱৰত তেওঁলোকক বতাহত প্ৰভুক লগ কৰিবলৈ , আৰু তেনেকৈ আমি সদায় প্ৰভুৰ লগত থাকিম ৷” এই পদটোৰ সুবিধা লৈ মই " মৃত " সকলৰ অৱস্থাৰ এপষ্টোলিক ধাৰণাটোক উজ্জ্বল কৰি তুলিছো : " আমি জীৱিতসকলে, যি প্ৰভুৰ আগমনৰ আগলৈকে থাকিম, তাৰ আগত নাযাওঁ যিসকল মৃত ।
১৯ পদ: “ আৰু মহানগৰখন তিনি ভাগত বিভক্ত হ’ল আৰু জাতিবোৰৰ নগৰবোৰ পতিত হ’ল।আৰু মহানগৰখন ঈশ্বৰৰ সন্মুখত স্মৰণ কৰি তেওঁৰ ক্ৰোধৰ প্ৰচণ্ড দ্ৰাক্ষাৰসৰ পাত্ৰটো দিবলৈ আহিল। ”
" তিনিটা অংশ " এই অধ্যায়ৰ ১৩ পদত গোট খোৱা " অজগৰ, জন্তু আৰু মিছা ভাববাদী " সম্পৰ্কে। দ্বিতীয়টো ব্যাখ্যা জেক.ৰ এই গ্ৰন্থখনৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছে। ১১:৮: " মই তিনিজন মেৰপালকক এমাহত ধ্বংস কৰিম; তেওঁলোকৰ বাবে মোৰ আত্মাই অধৈৰ্য্য হৈ পৰিল, আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰাণেও মোক ঘৃণা কৰিলে ।" এই ক্ষেত্ৰত " তিনিজন মেৰপালক " য়ে ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলৰ তিনিটা উপাদানক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে: ৰজা, ধৰ্মগুৰু আৰু ভাববাদী। চূড়ান্ত প্ৰসংগটোৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি, য'ত প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু কেথলিক ধৰ্মসমূহ মিত্ৰ আৰু একত্ৰিত, " তিনিটা অংশ " ক চিনাক্ত কৰা হয়: " অজগৰ " = চয়তান; " the beast " = প্ৰলোভিত কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট জনগোষ্ঠী; " মিছা ভাববাদী " = কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মগুৰু।
পৰাজিত শিবিৰত ভাল বুজাবুজি বন্ধ হৈ যায়, " মহানগৰখন তিনিটা ভাগত বিভক্ত হৈছিল "; প্ৰতাৰিত আৰু প্ৰলোভিত ভুক্তভোগীসকলৰ মাজত জন্তু আৰু মিছা ভাববাদীৰ শিবিৰবোৰে ঘৃণা আৰু ক্ষোভে তেওঁলোকৰ পৰিত্ৰাণ হেৰুৱাৰ বাবে দায়ী প্ৰতাৰক প্ৰলোভনকাৰীসকলৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিশোধৰ প্ৰেৰণা দিয়ে। তেতিয়াই " ভিনটেজ "ৰ বিষয়বস্তু পূৰণ হয় একাউণ্টৰ ৰক্তাক্ত নিষ্পত্তিৰ দ্বাৰা যাৰ মূল লক্ষ্য হৈছে, যুক্তিসংগত আৰু ন্যায্যভাৱে, ধৰ্মীয় শিক্ষকসকল। এই সতৰ্কবাণী জেকৰ পৰা। 3:1 তাৰ পিছত ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ অৰ্থ লয়: " মোৰ ভাইসকল, আপোনালোকৰ বহুতেই শিক্ষক নহ'ব, কিয়নো তোমালোকে জানে যে আমাৰ বিচাৰ অধিক কঠোৰ হ'ব ।" এই " মহামাৰী " ৰ সময়ত এই কাৰ্য্যক এই উক্তিটোৱে উদগনি দিয়ে: " আৰু ঈশ্বৰে মহান বেবিলনক তেওঁৰ তীব্ৰ ক্ৰোধৰ মদৰ পাত্ৰ দিবলৈ স্মৰণ কৰিলে ।" ১৮ নং বাক্য সম্পূৰ্ণৰূপে অধৰ্মী ধৰ্মীয়সকলৰ এই শাস্তিৰ উদগনিত উৎসৰ্গা কৰা হ’ব।
২০ পদ: “ আৰু সকলো দ্বীপ পলাই গ’ল, আৰু পৰ্বতবোৰ পোৱা নগ’ল। ”
এই পদটোৱে পৃথিৱীৰ পৰিৱৰ্তনৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰে যিয়ে বিশাল জোকাৰণিৰ বলি হৈ ইতিমধ্যে " নিৰাকাৰ " আৰু অতি সোনকালে " খালী " বা " নিৰ্জন " হৈ পৰা সাৰ্বজনীন বিশৃংখলতাৰ এটা দিশ গ্ৰহণ কৰে। ই হৈছে " পাপ "ৰ ফল, পৰিণতি desolator ” দানিয়েল ৮:১৩ পদত নিন্দা কৰা হৈছে আৰু যাৰ চূড়ান্ত শাস্তি দান.৯:২৭ পদত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে।
২১ পদ: “ আৰু এটা ডাঙৰ শিলাবৃষ্টি , যাৰ ওজন এক প্ৰতিভাৰ আছিল , স্বৰ্গৰ পৰা মানুহৰ ওপৰত পৰিল ;
তেওঁলোকৰ অশুভ কাম সম্পন্ন হ’লে পৃথিৱীৰ বাসিন্দাসকলক পাছলৈ এনে মহামাৰীৰ দ্বাৰা ধ্বংস কৰা হ’ব, যাৰ পৰা তেওঁলোকৰ পলায়ন অসম্ভৱ হ’ব: শিলাবৃষ্টি তেওঁলোকৰ ওপৰত পৰিব । আত্মাই তেওঁলোকৰ ওপৰত " এটা প্ৰতিভা " বা ৪৪.৮ কিলোগ্ৰাম ওজন আৰোপ কৰে । কিন্তু এই শব্দটো " প্ৰতিভা " " প্ৰতিভাৰ দৃষ্টান্ত " ৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি অধিক আধ্যাত্মিক সঁহাৰি । এইদৰে ই পতিতসকলৰ ওপৰত সেইসকলৰ ভূমিকাক আৰোপ কৰে যিসকলে দৃষ্টান্তত ঈশ্বৰে তেওঁলোকক দিয়া " প্ৰতিভা ," বা উপহাৰবোৰক ফল দিব পৰা নাই। আৰু এই বেয়া আচৰণে শেষত তেওঁলোকৰ জীৱন হেৰুৱাই পেলায়, প্ৰথমটো আৰু দ্বিতীয়টো, যিটো কেৱল প্ৰকৃততে নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবেহে সুলভ আছিল। জীৱনৰ শেষ উশাহলৈকে তেওঁলোকে শাস্তি দিয়া স্বৰ্গৰ " ঈশ্বৰ "ক " নিন্দা " (অপমান) কৰি থাকে।
প্ৰতিভাৰ দৃষ্টান্ত " তেতিয়া আক্ষৰিক অৰ্থত পূৰ্ণ হ'ব। ঈশ্বৰে প্ৰত্যেককে তেওঁৰ বিশ্বাসৰ কৰ্মৰ সাক্ষ্য অনুসাৰে দিব; অবিশ্বাসী খ্ৰীষ্টানসকলক তেওঁ মৃত্যু দিব আৰু তেওঁলোকে তেওঁক ভবাৰ দৰে আৰু বিচাৰ কৰা ধৰণে কঠোৰ আৰু নিষ্ঠুৰ হ’ব। আৰু বিশ্বাসী মনোনীত লোকসকলক তেওঁ তেওঁলোকৰ বাবে যীচু খ্ৰীষ্টত মহিমামণ্ডিত কৰা তেওঁৰ প্ৰেম আৰু সিদ্ধ বিশ্বাসযোগ্যতাত যি বিশ্বাস ৰাখিছিল, অনুসাৰে তেওঁ অনন্ত জীৱন দিব; এই সকলোবোৰ মথি ৮:১৩ পদত যীচুৱে উল্লেখ কৰা নীতি অনুসৰি: " তোমালোকৰ বিশ্বাস অনুসাৰে তোমালোকৰ লগত হওক ।"
এই শেষ মহামাৰীৰ পিছত পৃথিৱীখন নিৰ্জন হৈ পৰে, সকলো ধৰণৰ মানৱ জীৱনৰ পৰা বঞ্চিত। এইদৰে ই আদিপুস্তক ১:২ পদৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ " অগাধ " পুনৰ লাভ কৰে।
অধ্যায় ১৭: বেশ্যাগৰাকীৰ মুখা খুলি চিনাক্ত কৰা হয়
১ পদ: “ তেতিয়া সাতটা বাটি থকা সাতজন স্বৰ্গদূতৰ এজনে আহি মোৰ লগত কথা পাতি ক’লে, ‘আহা, মই তোমাক বহু পানীত বহি থকা মহা বেশ্যাৰ বিচাৰ দেখুৱাম। ’”
এই প্ৰথম পদৰ পৰা আত্মাই এই অধ্যায় ১৭ ৰ উদ্দেশ্য সূচাইছে: “ মহান বেশ্যা ” ৰ “ বিচাৰ ” ৷ যিটো " বহু পানীৰ ওপৰত বহি আছে " বা, যিয়ে ১৫ পদ অনুসৰি, " জনগোষ্ঠী, জনসমাগম, জাতি আৰু ভাষাসমূহক শাসন কৰে " যিবোৰে " ইউফ্ৰেটিছ " প্ৰতীকৰ অধীনত ইতিমধ্যে ইউৰোপ আৰু খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ ইয়াৰ গ্ৰহ সম্প্ৰসাৰণসমূহক প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৪ ৰ " ষষ্ঠ শিঙা "ত নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল: আমেৰিকা, দক্ষিণ আমেৰিকা, আফ্ৰিকা আৰু অষ্ট্ৰেলিয়া। বিচাৰৰ কামটো পূৰ্বৰ ১৬ অধ্যায়ত " সাতটা শেষ মহামাৰী " বা " সাতটা বাটি " ৰ প্ৰসংগৰ সৈতে জড়িত ।
১৭ সংখ্যাটোৰ এই অৰ্থ " বিচাৰ " হিচাপে দানিয়েল ৪:১৭ পদত নিশ্চিত কৰা হৈছে: " এই বাক্যটো চোৱাসকলৰ এটা আজ্ঞা , এটা সংকল্প জীৱিতসকলে জানিব পাৰে যে সৰ্বোচ্চই মানুহৰ ৰাজ্যত শাসন কৰে আৰু যাক ইচ্ছা কৰে তেওঁক দিয়ে আৰু ইয়াৰ ওপৰত মানুহৰ ভিতৰত আটাইতকৈ নীচক স্থাপন কৰে ।
" বিচাৰ "টোৱেই হৈছে সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰে বহন কৰা, যাৰ উত্তৰ স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীৰ প্ৰতিটো জীৱই দিব লাগিব আৰু দিব লাগিব; এইটোৱে দেখুৱাইছে যে এই অধ্যায়টো কিমান গুৰুত্বপূৰ্ণ। আমি ১৪ নং অধ্যায়ত ৩য় স্বৰ্গদূতৰ বাৰ্তাত দেখিছিলো যে এই চিনাক্তকৰণৰ ফলত অনন্ত জীৱন বা মৃত্যু হয়। এই " বিচাৰ " ৰ প্ৰসংগ সেয়েহে ১৩ নং অধ্যায়ত " পৃথিৱীৰ পৰা ওপৰলৈ ওলোৱা জন্তু " ৰ প্ৰসংগ।
ঐতিহাসিক আৰু ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সতৰ্কবাণীৰ সত্ত্বেও, পাছলৈ ১৮৪৩ চনত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস আৰু ১৯৯৪ চনত আনুষ্ঠানিক এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসক ঈশ্বৰে যীচু খ্ৰীষ্টই আগবঢ়োৱা পৰিত্ৰাণৰ অযোগ্য বুলি বিচাৰ কৰিছিল। এই বিচাৰ নিশ্চিত কৰি দুয়োজনে ৰোমান কেথলিক বিশ্বাসে প্ৰস্তাৱ কৰা বিশ্বজনীন মিত্ৰতাত প্ৰৱেশ কৰে, যদিও দুয়োটা গোটৰ অগ্ৰগামীসকলে ইয়াৰ পৈশাচিক স্বৰূপক নিন্দা কৰিছিল। এই দোষৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ নিৰ্বাচিতজনে যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰধান শত্ৰু ৰোমৰ পৰিচয়ৰ বিষয়ে অতিশয় পতিয়ন নিয়াব লাগিব: ৰোম, ইয়াৰ সমগ্ৰ পৌত্তলিক আৰু পোপৰ ইতিহাসত। প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু এডভেন্টিষ্ট ধৰ্মৰ অপৰাধবোধ আৰু বেছি কাৰণ দুয়োটা ধৰ্মৰ অগ্ৰগামীসকলে ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ এই পৈশাচিক স্বৰূপটোক নিন্দা কৰিছিল আৰু শিকাইছিল। দুয়োটাৰে এই বিপৰীতমুখীতাই একমাত্ৰ ত্ৰাণকৰ্তা আৰু মহান বিচাৰক যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰতি বিশ্বাসঘাতকতাৰ কাৰ্য্য । এইটো কেনেকৈ সম্ভৱ হ’ল? দুয়োটা ধৰ্মই কেৱল পাৰ্থিৱ শান্তি আৰু মানুহৰ মাজত ভাল বুজাবুজিকহে গুৰুত্ব দিছে; লগতে, যিহেতু কেথলিক বিশ্বাসে আৰু অত্যাচাৰ নকৰে, সেয়েহে ই তেওঁলোকৰ বাবে সঘনাই বা তাতোকৈ ভাল, ইয়াৰ সৈতে চুক্তিবদ্ধ আৰু মিত্ৰতা কৰাৰ পৰ্যন্ত সংযুক্ত হৈ পৰে। প্ৰকাশিত ঈশ্বৰৰ মতামত আৰু ন্যায়পৰায়ণ বিচাৰক এইদৰে তুচ্ছজ্ঞান কৰা হয় আৰু ভৰিৰে ভৰিৰে মোহাৰি দিয়া হয়। ভুলটো আছিল বিশ্বাস কৰা যে ঈশ্বৰে মূলতঃ মানুহৰ মাজত শান্তি বিচাৰে, কাৰণ সঁচা কথা ক’বলৈ গ’লে তেওঁ নিজৰ ব্যক্তিত্বৰ প্ৰতি, তেওঁৰ বিধানৰ প্ৰতি আৰু তেওঁৰ নিয়মত প্ৰকাশ পোৱা তেওঁৰ ভালৰ নীতিৰ প্ৰতি কৰা অন্যায়বোৰক নিন্দা কৰে। যিহেতু যীচুৱে মথিত কৈ এই বিষয়ে অতি স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ কৰিছিল, সেয়েহে কথাটো আৰু গুৰুতৰ । ১০:৩৪ৰ পৰা ৩৬লৈ: " মই পৃথিৱীত শান্তি আনিবলৈ আহিছো বুলি নাভাবিবা; মই শান্তি আনিবলৈ অহা নাছিলো, কিন্তু তৰোৱাল আনিবলৈহে আহিছিলো। কিয়নো মই এজন পুৰুষক তেওঁৰ পিতৃৰ বিৰুদ্ধে, এজনী কন্যাক মাকৰ বিৰুদ্ধে আৰু এগৰাকী বোৱাৰীক শাহুৱেকৰ বিৰুদ্ধে বিবাদ কৰিবলৈ আহিছিলো; আৰু এজন মানুহৰ শত্ৰু হ'ব তেওঁৰ নিজৰ ঘৰৰ । " ৰোমান দেওবাৰৰ বিচাৰ বন্ধুত্বপূৰ্ণ আৰু ভাতৃত্ববোধৰ হৈ পৰিল, যিটো সৌৰ পৌত্তলিক ধৰ্মৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা খ্ৰীষ্টান দেওবাৰে ইয়াৰ ক্ৰোধৰ মূল কাৰণ গঠন কৰে, আৰু তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশৰ উদ্দেশ্য হৈছে তেওঁৰ বিচাৰত আমাক জড়িত কৰা আৰু আমি তেওঁৰ ঐশ্বৰিক দৃষ্টি অনুসৰি নাগৰিক বা ধৰ্মীয় শাসন ব্যৱস্থাৰ বিচাৰ আৰু চিনাক্তকৰণ কৰিব লাগিব ।
২ পদ: “ পৃথিৱীৰ ৰজাসকলে তাইৰ লগত ব্যভিচাৰ কৰিলে, আৰু পৃথিৱীৰ বাসিন্দাসকলক তাইৰ ব্যভিচাৰৰ দ্ৰাক্ষাৰসত মতলীয়া হ’ল। ”
যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ দাসসকলক আধ্যাত্মিক " ব্যভিচাৰ (বা অশ্লীলতা)ৰ মদ " পান কৰা বুলি অভিযুক্ত কৰা " মহিলা ইজেবেল " ৰ কাৰ্য্যৰ সৈতে এটা সম্পৰ্ক স্থাপন কৰা হৈছে ; প্ৰকাশিত বাক্য ১৮:৩ পদত নিশ্চিত কৰা কথাবোৰ। এই কাৰ্য্যবোৰে " বেশ্যা "ক প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১০-১১ পদৰ "কৃমিৰ তৰা "ৰ সৈতেও সংযোগ কৰে; ৱৰ্মউড তেওঁৰ বিষাক্ত মদ যাৰ সৈতে আত্মাই তেওঁৰ ৰোমান কেথলিক ধৰ্মীয় শিক্ষাক তুলনা কৰে।
এই পদত কেথলিক ধৰ্মৰ বিৰুদ্ধে ঈশ্বৰৰ নিন্দা আমাৰ শান্তিৰ সময়তো ন্যায্য কাৰণ নিন্দা কৰা দোষে তেওঁৰ ঐশ্বৰিক কৰ্তৃত্বক আক্ৰমণ কৰে। তেওঁৰ " দুজন সাক্ষী " গঠন কৰা পবিত্ৰ বাইবেলৰ লেখাসমূহে এই ৰোমান ধৰ্মৰ ভুৱা ধৰ্মীয় শিক্ষাৰ বিৰুদ্ধে সাক্ষ্য দিয়ে। কিন্তু এইটো সঁচা যে ইয়াৰ ভুৱা শিক্ষাই ইয়াৰ প্ৰলোভিত বলিসকলৰ বাবে আটাইতকৈ বেয়া পৰিণতি কৰিব: চিৰন্তন মৃত্যু; যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১৮ৰ পৰা ২০ পদলৈকে তেওঁলোকৰ প্ৰতিশোধমূলক কাৰ্য্যক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব ।
৩ পদ: “ তেওঁ মোক আত্মাত মৰুভূমিলৈ লৈ গ’ল।তেতিয়া মই এজনী মহিলাক দেখিলোঁ, যিজনী ৰঙা ৰঙৰ জন্তুৰ ওপৰত বহি আছে, ঈশ্বৰ নিন্দা কৰা নামেৰে পৰিপূৰ্ণ, যাৰ সাতটা মূৰ আৰু দহটা শিং আছে। ”
" ... এটা মৰুভূমিত ," বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ প্ৰতীক কিন্তু আমাৰ " শেষ সময়ৰ প্ৰসংগৰ "শুষ্ক" আধ্যাত্মিক জলবায়ুৰ প্ৰতীক (দান. ১১:৪০)," এইবাৰ, পাৰ্থিৱ ইতিহাসত বিশ্বাসৰ শেষ পৰীক্ষা, আত্মাই এই চূড়ান্ত প্ৰসংগত প্ৰচলিত আধ্যাত্মিক পৰিস্থিতিৰ প্ৰতিচ্ছবি। " মহিলাগৰাকীয়ে এটা ৰঙা জন্তুৰ ওপৰত শাসন কৰে ৷" এই ছবিখনত ৰোমে " পৃথিৱীৰ পৰা উঠি অহা জন্তু "টোৰ ওপৰত শাসন কৰে, যিয়ে সেই সময়ত প্ৰটেষ্টেণ্ট আমেৰিকাক নিৰ্ধাৰণ কৰে যেতিয়া তেওঁলোকে কেথলিকসকলে সম্ৰাট কনষ্টেণ্টাইন প্ৰথমৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা তেওঁলোকৰ বিশ্ৰামৰ দিনটো জাপি দি " জন্তুৰ চিহ্নক পূজা কৰি আছে " ," এই ক্ষেত্ৰত ইউৰোপীয় আৰু বিশ্বব্যাপী খ্ৰীষ্টান জনগোষ্ঠীৰ নাগৰিক আধিপত্যশীলসকলৰ প্ৰতীক যিবোৰ ই হেঁচা মাৰি ধৰে। কিন্তু এই সমগ্ৰ সংগটোৱেই হৈছে পাপৰ ৰং: " ৰঙা ।"
প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:৩ পদত আমি পঢ়িবলৈ পাওঁ: " আৰু মই তেওঁৰ এটা মূৰ মৃত্যুমুখত পৰাৰ দৰে দেখিলোঁ; আৰু তেওঁৰ মৰ্ত্যৰ ঘাটো সুস্থ হ'ল। আৰু সমগ্ৰ জগতখনে সেই জন্তুটোৰ পিছত আচৰিত হ'ল ।" এই মুহূৰ্তৰ পৰাই ৰোমান কেথলিক পেপিজমে আৰু অত্যাচাৰ নকৰে বুলি আমি জানো , ঈশ্বৰে ইয়াক " জন্তু " বুলি ক'লেই আছে : " আৰু সমগ্ৰ পৃথিৱীয়ে জন্তুটোৰ পিছত আচৰিত হ'ল ।" ইয়াৰ দ্বাৰা ওপৰত দিয়া ব্যাখ্যাটো নিশ্চিত হয়। ঈশ্বৰৰ শত্ৰু তেওঁৰ শত্ৰু হৈয়েই থাকে কাৰণ তেওঁৰ বিধানৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ পাপ বন্ধ নহয়, যুদ্ধৰ সময়ত শান্তিৰ সময়ত। আৰু ঈশ্বৰৰ শত্ৰু সেইবাবেই শান্তি বা যুদ্ধৰ সময়ত তেওঁৰ বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলৰ শত্ৰুও।
পদ : “ সেই মহিলাগৰাকীয়ে বেঙুনীয়া আৰু ৰঙা ৰঙৰ কাপোৰ পিন্ধিছিল আৰু সোণ, মূল্যৱান শিল আৰু মুকুতাৰে সজ্জিত আছিল ।
ইয়াত আকৌ উপস্থাপন কৰা বৰ্ণনাটোৱে মতবাদী আধ্যাত্মিক দোষক লক্ষ্য কৰি লৈছে। ঈশ্বৰে তাইৰ ধৰ্মীয় অনুষ্ঠানক নিন্দা কৰে; তেখেতৰ গণ আৰু তেওঁৰ ঘৃণনীয় ইউখাৰিষ্ট আৰু প্ৰথমতে বিলাসীতা আৰু ধন-সম্পত্তিৰ প্ৰতি তেওঁৰ ৰুচি যিয়ে তেওঁক ৰজা, সম্ভ্ৰান্ত আৰু পৃথিৱীৰ সকলো ধনী লোকৰ আকাংক্ষিত আপোচলৈ লৈ যায়। " বেশ্যা " গৰাকীয়ে নিজৰ "ক্লায়েন্ট" বা প্ৰেমিকক সন্তুষ্ট কৰিব লাগিব।
স্কাৰলেট " ৰঙৰ উৎপত্তি " বেশ্যা " নিজেই হৈছে: " বেঙুনীয়া আৰু স্কাৰলেট ." " মহিলা " শব্দটোৱে ইফিচীয়াসকলৰ মতে " গীৰ্জা "ক বুজায়, যিটো ধৰ্মীয় সভা। ৫:২৩, কিন্তু লগতে, " পৃথিৱীৰ ৰজাসকলৰ ওপৰত ৰাজ্য থকা মহানগৰ ," এই অধ্যায় ১৭ ৰ ১৮ পদত শিকোৱাৰ দৰে। সামৰণিত ক'বলৈ গ'লে আমি ৰোমান ভেটিকানৰ "কাৰ্ডিনেল আৰু বিচপ"সকলৰ ইউনিফৰ্মৰ ৰং চিনিব পাৰো। ঈশ্বৰে কেথলিক জনসাধাৰণক চিত্ৰকল্পত ৰাখে, " সোণালী " পাত্ৰৰ ব্যৱহাৰেৰে য'ত মদ্যপান কৰা মদ এটাই যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা বুলি ধৰা হয়। কিন্তু প্ৰভুৱে ইয়াৰ বিষয়ে কি ভাবে? তেওঁ আমাক কয়: তাইৰ মুক্তিদায়ক তেজৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁ কেৱল " তাইৰ বেশ্যাবৃত্তিৰ ঘৃণনীয় আৰু অশুদ্ধি "হে দেখে। ইন ডেন। ১১:৩৮, " সোণ "ক তাইৰ মণ্ডলীৰ অলংকাৰ হিচাপে উল্লেখ কৰা হৈছিল যিটো আত্মাই " দুৰ্গৰ দেৱতা "ক আৰোপ কৰে।
৫ পদ: “ আৰু তাইৰ কপালত এটা নাম লিখা আছিল, ৰহস্য : মহান বাবিল, বেশ্যা আৰু পৃথিৱীৰ ঘৃণনীয় বস্তুৰ মাতৃ। ”
এই পদত উল্লেখ কৰা " ৰহস্য " কেৱল সেইসকলৰ বাবেহে " ৰহস্য " যিসকলক যীচু খ্ৰীষ্টৰ আত্মাই আলোকিত নকৰে; তেওঁলোকো, হায়, আটাইতকৈ বেছি। কাৰণ, দান.৮:২৪-২৫ৰ পৰা ঘোষণা কৰা পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাৰ " সফলতা আৰু কৌশলৰ সফলতা " ইয়াৰ বিচাৰৰ সময়লৈকে, জগতৰ শেষত নিশ্চিত কৰা হ'ব। ঈশ্বৰৰ বাবে ই হৈছে " অধৰ্মৰ ৰহস্য " যিটো পাঁচনিসকলৰ সময়ত চয়তানে ঘোষণা কৰিছিল আৰু ইতিমধ্যে কাৰ্যকৰী কৰিছিল, ২ থিচলনীক ২:৭ অনুসৰি: " কিয়নো অপৰাধৰ ৰহস্য ইতিমধ্যে কাম কৰি আছে; যিজনে এতিয়াও ইয়াক ধৰি ৰাখিছে, তেওঁকহে কাঢ়ি নিব লাগিব ।" " ৰহস্য " " বেবিলন " নামটোৰ সৈতে নিজেই জড়িত , যিটো যুক্তিসংগত, যিহেতু এই নামৰ প্ৰাচীন চহৰখন আৰু নাই। কিন্তু পিতৰে ইতিমধ্যে এই নামটো দিছে, আধ্যাত্মিকভাৱে, ৰোমক, ১ পিতৰ ৫:১৩ পদত আৰু প্ৰতাৰিত ভিৰৰ বাবে দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে, কেৱল নিৰ্বাচিতসকলেহে বাইবেলে আগবঢ়োৱা এই নিখুঁততাৰ প্ৰতি মনোযোগী। " পৃথিৱী " শব্দটোৰ দ্বৈত অৰ্থৰ পৰা সাৱধান হওক যিয়ে ইয়াতো প্ৰটেষ্টেণ্ট আজ্ঞাবহতাক বুজায়, কাৰণ কেথলিক বিশ্বাস যিমানেই একত্ৰিত, প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস বহুগুণে, " বেশ্যা " হিচাপে নিৰ্ধাৰণ কৰিবলৈ , তেওঁলোকৰ কেথলিক " মাতৃ "ৰ কন্যা। ছোৱালীবোৰে নিজৰ " মাক " ৰ " ঘৃণনীয় কাম " বোৰ ভাগ কৰে। আৰু এই " ঘৃণনীয় " বোৰৰ মূল হ'ল দেওবাৰ, ইয়াৰ লগত জড়িত ইয়াৰ ধৰ্মীয় কৰ্তৃত্বৰ " চিহ্ন "।
পৃথিৱী " শব্দটোৰ আক্ষৰিক অৰ্থও ন্যায্য কাৰণ কেথলিক ধৰ্মীয় অসহিষ্ণুতাই হৈছে মহান আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ধৰ্মীয় আগ্ৰাসনৰ প্ৰৰোচক। ই ৰজাসকলক পৃথিৱীৰ জনগোষ্ঠীসমূহক ইয়াৰ আজ্ঞাকাৰী হ’বলৈ ধৰ্মান্তৰিত কৰিবলৈ উচটনি দি খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসক অশুচি কৰিছিল আৰু ঘৃণিত কৰি তুলিছিল। কিন্তু ইয়াৰ শক্তি হেৰুৱাৰ পিছতো ইয়াৰ " ঘৃণনীয় কামবোৰ " চলি থাকিল, ঈশ্বৰে অভিশাপ দিয়াসকলক আশীৰ্ব্বাদ কৰি আৰু আশীৰ্বাদ দিয়াসকলক অভিশাপ দি। ইয়াৰ পৌত্তলিক স্বভাৱ প্ৰকাশ পায় যেতিয়া ই সেই মুছলমানসকলক "ভাই" বুলি কয়, যাৰ ধৰ্মই যীচু খ্ৰীষ্টক আটাইতকৈ কম নবী হিচাপে উপস্থাপন কৰে।
৬ পদ: “ আৰু মই সেই মহিলাগৰাকীক পবিত্ৰ লোকসকলৰ তেজ আৰু যীচুৰ শ্বহীদসকলৰ তেজেৰে মদ্যপান কৰা দেখিলোঁ ।
এই পদটোৱে দানৰ এটা উদ্ধৃতি গ্ৰহণ কৰিছে। ৭:২১, ইয়াত উল্লেখ কৰা হৈছে যে ই যুদ্ধ কৰা আৰু আধিপত্য বিস্তাৰ কৰা " পবিত্ৰ লোকসকল " প্ৰকৃততে " যীচুৰ সাক্ষী ।" ইয়াৰ দ্বাৰা " মহান বেবিলন " ৰ ৰহস্য বহু পৰিমাণে আলোকিত হয় । ৰোমান ধৰ্মই নিৰ্বাচিতসকলৰ " তেজ " মদ্যপানৰ পৰ্যন্ত পান কৰে। আধুনিক যুগৰ পোপৰ ৰোমৰ দৰে খ্ৰীষ্টান গীৰ্জা এখনো এই " বেশ্যা " বুলি কোনে সন্দেহ কৰিব যে যীচুৰ সাক্ষীয়ে ঢালি দিয়া তেজৰ সৈতে " মদ্যপান কৰা "? নিৰ্বাচিতসকল, কিন্তু কেৱল তেওঁলোক। কাৰণ, ভৱিষ্যদ্বাণীৰ দ্বাৰা আত্মাই তেওঁলোকক তেওঁলোকৰ শত্ৰুৰ হত্যাকাৰী পৰিকল্পনাৰ বিষয়ে জনাইছে। ইয়াৰ দুষ্ট আৰু নিষ্ঠুৰ স্বভাৱলৈ এই প্ৰত্যাৱৰ্তন হ’ব অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ অন্ত পৰাৰ দৃশ্যমান পৰিণতি। কিন্তু এই দুষ্টতাই সৰ্বোপৰি, তাতোকৈ আচৰিত কথাটো হ’ল, পৃথিৱীৰ শেষৰ এই সময়ৰ প্ৰধান প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ স্বভাৱ হ’ব। আত্মাই পৃথকে পৃথকে " পবিত্ৰ লোকসকলক " আৰু " যীচুৰ সাক্ষীসকলক " উল্লেখ কৰিছে। প্ৰথম " সন্ত "সকলে গণতন্ত্ৰ আৰু সাম্ৰাজ্যবাদী পৌত্তলিক ৰোমান নিৰ্যাতনৰ সন্মুখীন হৈছিল; " যীচুৰ সাক্ষীসকল ," তেওঁলোকৰ ফালৰ পৰা সাম্ৰাজ্যবাদী আৰু পোপৰ পৌত্তলিক ৰোমে আঘাত কৰিছিল। কিয়নো বেশ্যা এখন নগৰ: ৰোম; " পৃথিৱীৰ ৰজাসকলৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰা মহান নগৰ " -৬৩ চনত যিহূদিয়াত ইস্ৰায়েলত উপস্থিত হোৱাৰ পিছৰে পৰা, দানৰ মতে। ৮:৯: " দেশৰ ভিতৰত আটাইতকৈ ধুনীয়া ." পৰিত্ৰাণৰ ইতিহাস বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ সৈতে শেষ হ'ব য'ত " যীচুৰ সাক্ষীসকলে " উপস্থিত হ'ব আৰু এই প্ৰকাশক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিবলৈ কাম কৰিব; এইদৰে তেওঁলোকে ঈশ্বৰক প্ৰগ্ৰেম কৰা মৃত্যুৰ পৰা ৰক্ষা কৰিবলৈ হস্তক্ষেপ কৰাৰ এটা ভাল কাৰণ দিব। তেওঁৰ সময়ত যোহনে ৰোম চহৰৰ বিষয়ে " ৰহস্য " দেখি আচৰিত হোৱাৰ যুক্তিযুক্ত কাৰণ আছিল। তেওঁ ইয়াক কেৱল ইয়াৰ কঠোৰ আৰু নিৰ্দয় পৌত্তলিক সাম্ৰাজ্যবাদী দিশটোতহে জানিছিল যিয়ে তেওঁক পাতমোচ দ্বীপত বন্দী কৰি ৰাখিছিল। " বেশ্যা " গৰাকীৰ হাতত থকা " সোণৰ কাপ " ৰ দৰে ধৰ্মীয় প্ৰতীকে সেয়েহে তেওঁক সঠিকভাৱে আচৰিত কৰিব পাৰে।
৭ পদ: “ আৰু স্বৰ্গদূতে মোক ক’লে, তুমি কিয় আচৰিত হৈছা? মই তোমাক সেই নাৰী আৰু তাইক কঢ়িয়াই নিয়া জন্তুৰ ৰহস্য ক’ম, যাৰ সাত মূৰ আৰু দহ শিং আছে। ”
" ৰহস্য " চিৰদিনৰ বাবে স্থায়ী হোৱাৰ উদ্দেশ্য নহয়, আৰু ৭ পদৰ পৰা আত্মাই এনে বিৱৰণ দিব যিয়ে যোহন আৰু আমাক " ৰহস্য " উঠাবলৈ অনুমতি দিব আৰু ৩ পদৰ প্ৰতিচ্ছবিত ৰোম চহৰ আৰু ইয়াৰ ভূমিকাক স্পষ্টভাৱে চিনাক্ত কৰিব, যাৰ প্ৰতীকসমূহ, আকৌ এবাৰ, উদ্ধৃত কৰা হৈছে।
" নাৰী " য়ে পোপৰ ৰোমৰ ধৰ্মীয় স্বভাৱক বুজায়, ইয়াৰ দাবী যে " মেৰ পোৱালিৰ কইনা ," যীচু খ্ৰীষ্ট। কিন্তু ঈশ্বৰে এই দাবীক অস্বীকাৰ কৰি তাইক " বেশ্যা " বুলি কয় ৷
" ইয়াক কঢ়িয়াই নিয়া জন্তুটোৱে " ইয়াৰ ধৰ্মীয় অভিনয়ক স্বীকৃতি আৰু বৈধতা প্ৰদান কৰা শাসন ব্যৱস্থা আৰু জনগোষ্ঠীসমূহক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। ইহঁতৰ ঐতিহাসিক উৎপত্তি হৈছে দানত দিয়া প্ৰতিচ্ছবি অনুসৰি সাম্ৰাজ্যবাদী ৰোমৰ আধিপত্যৰ পৰা মুক্ত হোৱাৰ পিছত ইউৰোপত গঠিত ৰাজ্যসমূহৰ " দহটা শিং "। ৭:২৪। তেওঁলোকে " চতুৰ্থ জন্তু " ৰ সাম্ৰাজ্যবাদী ৰোমৰ উত্তৰাধিকাৰী হয় ৷ আৰু এই সংশ্লিষ্ট ভূখণ্ডবোৰ শেষলৈকে একেই থাকে। সীমান্ত গতি কৰে, শাসন ব্যৱস্থা সলনি হয়, ৰাজতন্ত্ৰৰ পৰা গণৰাজ্যলৈ গতি কৰে, কিন্তু ভুৱা ৰোমান পোপৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ নিয়মে তেওঁলোকক বেয়াৰ দিশত একত্ৰিত কৰে। ২০ শতিকাৰ সময়ছোৱাত ৰোমান নেতৃত্বত এই সংঘক ১৯৫৭ চনৰ ২৫ মাৰ্চ আৰু ২০০৪ চনৰ "ৰোমৰ সন্ধি"ৰ ওপৰত প্ৰণয়ন কৰা ইউৰোপীয় সংঘই সুনিৰ্দিষ্ট কৰি তুলিছিল।
৮ পদ: " তোমালোকে যি জন্তু দেখিলা, সেই জন্তুটো আছিল, আৰু নাই। ই অগাধ গাঁতৰ পৰা উঠি ধ্বংস হ'বলৈ ওলাইছে। আৰু পৃথিৱীত বাস কৰাসকলে আচৰিত হ'ব, যিসকলৰ নাম জগতৰ জন্মৰ পৰাই জীৱনৰ পুস্তকত লিখা হোৱা নাই, যেতিয়া তেওঁলোকে সেই জন্তুটোক দেখিব; কিয়নো সেয়া আছিল, আৰু নাই, আৰু আহিব। "
" আপুনি যি জন্তু দেখিছিল, সেই জন্তু আছিল, আৰু নাই ." অনুবাদ: খ্ৰীষ্টান ধৰ্মীয় অসহিষ্ণুতা ৫৩৮ চনৰ পৰাই আছিল, আৰু এতিয়া নাই, ১৭৯৮ চনৰ পৰা। ৭:২৫: " এটা সময়, সময় আৰু আধা সময়; ৪২ মাহ; ১২৬০ দিন ." যদিও তেওঁৰ অসহিষ্ণুতাৰ অন্ত পৰিল " অতল গাঁতৰ পৰা ওপৰলৈ উঠি যোৱা জন্তুটোৱে ," যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৭ পদত ফৰাচী বিপ্লৱ আৰু ইয়াৰ জাতীয় নাস্তিকতাক বুজায়, ইয়াত " অতল গাঁত " শব্দটোক চয়তানৰ সৈতে জড়িত কাৰ্য্যকলাপ হিচাপে উপস্থাপন কৰা হৈছে, যিজন " ধ্বংসকাৰী ," যিয়ে জীৱন ধ্বংস কৰে আৰু পৃথিৱী গ্ৰহটোক অমানৱীয় কৰি তোলে, আৰু যাক প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১১ য়ে " the তলৰ গাঁতৰ দূত ." প্ৰকাশিত বাক্য ২০:১ পদত ব্যাখ্যা দিয়া হ'ব: " চয়তান " " হাজাৰ বছৰ " বান্ধ খাব " অমানৱীয় পৃথিৱীত " অগাধ গাঁত " বুলি কোৱা হয়। ইয়াৰ উৎপত্তি " অগাধ " ত আৰোপ কৰি ঈশ্বৰে প্ৰকাশ কৰে যে এই নগৰখনৰ তেওঁৰ সৈতে কেতিয়াও কোনো সম্পৰ্ক নাছিল; তাৰ পৌত্তলিক আধিপত্যৰ সময়ত হওক, যিটো অতি যুক্তিসংগত, কিন্তু ইয়াৰ সমগ্ৰ পোপৰ ধৰ্মীয় কাৰ্য্যকলাপতো, প্ৰতাৰিত মানুহে নিজৰ ক্ষতিৰ বাবে যি বিশ্বাস কৰে তাৰ বিপৰীতে , যিহেতু তেওঁলোকে ইয়াৰ সৈতে ভাগ কৰিব, ইয়াৰ চূড়ান্ত " বিনাশ " ইয়াত প্ৰকাশ পাইছে। ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যক তুচ্ছজ্ঞান কৰি ৰোমৰ প্ৰলোভনৰ বলি হোৱা লোকসকলে আচৰিত হ'ব কাৰণ ঘোষণা আৰু প্ৰকাশ কৰা এই চূড়ান্ত প্ৰসংগত ধৰ্মীয় অসহিষ্ণুতা " পুনৰ আবিৰ্ভাৱ " হ'ব। ঈশ্বৰে এইদৰে মনত পেলায় যে তেওঁ নিৰ্বাচিতসকলৰ নাম জানে, " জগতৰ ভেটি "ৰ পৰা। তেওঁলোকৰ " নাম " " মেৰ পোৱালিৰ জীৱনৰ পুস্তক " যীচু খ্ৰীষ্টত লিখা আছিল । আৰু তেওঁলোকক বচাবলৈ তেওঁ তেওঁলোকৰ বুদ্ধিমত্তাক তেওঁৰ বাইবেলৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ ৰহস্যৰ প্ৰতি মুকলি কৰি দিলে।
মই ইয়াত এই পদটোৰ দ্বিতীয়টো বিশ্লেষণৰ প্ৰস্তাৱ দিছো " অগাধ " শব্দটোৰ সন্দৰ্ভত ৷ এই প্ৰতিফলনত মই ৩ পদত " ৰঙা জন্তু " ৰ বৰ্ণনা অনুসৰি আত্মাই লক্ষ্য কৰি লোৱা চূড়ান্ত প্ৰসংগটোৰ কথা লক্ষ্য কৰিছো । আমাৰ সময়ৰ সেইটো। মই বহুদিনৰ পৰাই বিবেচনা কৰি আহিছো যে " জন্তু " ধাৰণাটোৱে কেৱল এটা অসহিষ্ণু আৰু নিৰ্ভীক কাৰ্য্যকহে চিন্তা কৰিব পাৰে, আৰু যিটো ফলস্বৰূপে সাৰ্বজনীন বিশ্বাসৰ শেষ পৰীক্ষাৰ দ্বাৰা চিহ্নিত হোৱা একেবাৰে শেষ দিনৰ অসহিষ্ণু শাসন ব্যৱস্থাৰ বাবেহে জগৰীয়া কৰিব পাৰি। কিন্তু আচলতে ঐশ্বৰিক সময়ত ২০২০ চনৰ এই শীতকালৰ শেষত মোৰ মাজত আন এক ধাৰণা অনুপ্ৰাণিত হয়। " জন্তু "টোৱে আচলতে মানুহৰ আত্মাক অহৰহ হত্যা কৰি আছে, আৰু ইয়াৰ তীব্ৰতৰ আৰু অতিশয় মানৱতাবাদী শিক্ষাৰ বলি হোৱা লোকৰ সংখ্যা ইয়াৰ অসহিষ্ণুতাৰ ফলত হোৱা শিক্ষাতকৈ বহু বেছি। এই নতুন, প্ৰলোভনমূলক আৰু প্ৰতাৰণামূলক মানৱতাবাদী আচৰণ ক’ৰ পৰা আহিছে? ই হৈছে বিপ্লৱী দাৰ্শনিকসকলৰ মুক্ত-চিন্তাৰ উত্তৰাধিকাৰৰ ফল, যাক ঈশ্বৰে প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৭ পদত " অগাধ গাঁতৰ পৰা উঠি অহা জন্তু " নামেৰে লক্ষ্য কৰি লৈছে । আমাৰ সময়ৰ " জন্তু " টোৰ লগত সংলগ্ন " ৰঙা " ৰঙে এই অধ্যায়ৰ ৩ নং পদত মানুহে নিজকে প্ৰদান কৰা স্বাধীনতাৰ অতিৰিক্ততাৰ ফলত সৃষ্টি হোৱা পাপৰ নিন্দা কৰিছে। ই কাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে? খ্ৰীষ্টান মূলৰ প্ৰধান পশ্চিমীয়া শক্তিসমূহ যাৰ ধৰ্মীয় ভেটি ইউৰোপীয় কেথলিক ধৰ্মৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে লাভ কৰা হৈছে: আমেৰিকা আৰু ইউৰোপ, সম্পূৰ্ণৰূপে কেথলিক ধৰ্মৰ দ্বাৰা প্ৰলোভিত। ঈশ্বৰে আমাক দেখুওৱা " জন্তু "টোৱেই হৈছে " পঞ্চম শিঙাৰ " বাৰ্তাত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা কাৰ্য্যৰ চূড়ান্ত ফল ৷ প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস, শান্তিপূৰ্ণ কৰি তোলা কেথলিক বিশ্বাসৰ দ্বাৰা প্ৰলোভিত, প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু ঈশ্বৰৰ অভিশপ্ত কেথলিক ধৰ্মক একত্ৰিত কৰে, ১৯৯৪ চনত চৰকাৰী প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিজমে যোগদান কৰে, " প্ৰকাশিত বাক্য ৯:৭-৯, " আৰ্মাগেডনৰ যুদ্ধ "ৰ বাবে প্ৰস্তুতিৰ বাবে , প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:১৬ অনুসৰি, যিটো তেওঁলোকে একেলগে, " ষষ্ঠ শিঙা "ৰ পিছত, শেষৰ বিৰুদ্ধে নেতৃত্ব দিব ঈশ্বৰৰ বিশ্বাসী দাস, যিসকলে তেওঁৰ বিশ্ৰামবাৰ পালন আৰু পালন কৰে; বাকী সপ্তম দিনটো তেওঁৰ দহ আজ্ঞাৰ চতুৰ্থ আজ্ঞা অনুসৰি। শান্তিৰ সময়ত তেওঁলোকৰ ভাষণে ভাতৃপ্ৰেম আৰু বিবেকৰ স্বাধীনতাক উন্নীত কৰে। কিন্তু মুক্তিবাদী কৰি তোলা এই অতিশয় আৰু ভুৱা স্বাধীনতাই পশ্চিমীয়া বিশ্বত জনবসতিপূৰ্ণ জনসমাগমক " দ্বিতীয় মৃত্যু "লৈ লৈ যায়; যিটোৰ বৈশিষ্ট্য হৈছে, আংশিকভাৱে, নাস্তিকতা, আংশিকভাৱে, উদাসীনতা আৰু সৰু অংশত, অমূল্য কৰি তোলা ধৰ্মীয় প্ৰতিশ্ৰুতি, কাৰণ সেইবোৰক ঈশ্বৰে নিন্দা কৰে, কাৰণ তেওঁলোকৰ মিছা ধৰ্মীয় শিক্ষা। এইদৰে এই মানৱতাবাদী " জন্তু "টোৱে সঁচাকৈয়ে এই পদটোত আত্মাই প্ৰকাশ কৰা ধৰণে " অগাধ "ত নিজৰ উৎপত্তি কৰিছে, এই অৰ্থত যে খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম দাৰ্শনিক, গ্ৰীক, ফৰাচী বা বিদেশী বিপ্লৱীসকলৰ মানৱতাবাদী চিন্তাধাৰাৰ প্ৰতিচ্ছবি আৰু প্ৰয়োগ হৈ পৰিছে। যীচুৰ বাবে যিহূদাই চুমা দিয়াৰ দৰে, শান্তিৰ সময়ৰ মিছা, প্ৰলোভনমূলক মানৱতাবাদী প্ৰেমে তৰোৱালতকৈও বেছি হত্যা কৰে ৷ আমাৰ শান্তিৰ সময়ৰ " জন্তু "টোৱেও সেই " অন্ধকাৰ " চৰিত্ৰটো উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে লাভ কৰে যিটো " অগাধ " শব্দটোৱে ইয়াক আদিপুস্তক ১:২ পদত দিছে: " পৃথিৱী ৰূপহীন আৰু শূন্য আছিল, আৰু গভীৰৰ মুখত আন্ধাৰ আছিল , আৰু ঈশ্বৰৰ আত্মা পানীৰ ওপৰত উৰি আছিল ।" আৰু খ্ৰীষ্টান মূলৰ সমাজসমূহৰ এই " অন্ধকাৰ " চৰিত্ৰটো নিজেই বিপৰীতমুখীভাৱে " আলোকজ্জ্বলতা "ৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে লাভ কৰা হৈছে, যিটো নাম ফৰাচী বিপ্লৱী মুক্তচিন্তাবিদসকলক দিয়া হৈছিল।
এই সংশ্লেষণ আগবঢ়াই আত্মাই নিজৰ লক্ষ্যত উপনীত হয়, যিটো হ’ল আমাৰ পশ্চিমীয়া পৃথিৱীখনৰ ওপৰত তেওঁৰ বিচাৰ আৰু ইয়াক সম্বোধন কৰা নিন্দাসমূহ তেওঁৰ বিশ্বাসী দাসসকলৰ আগত প্ৰকাশ কৰা। এইদৰে তেওঁ ইয়াৰ বহুতো পাপ আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰতি ইয়াৰ বিশ্বাসঘাটকতাক নিন্দা কৰে , যিজন একমাত্ৰ ত্ৰাণকৰ্তা যাক তেওঁলোকৰ কাৰ্য্যই অসন্মান কৰে।
৯ পদ: “ জ্ঞান থকা মনটো ইয়াত আছে: সাত মূৰ সাতটা পৰ্বত, যাৰ ওপৰত নাৰী বহি থাকে। ”
এই পদটোৱে ৰোমক দীৰ্ঘদিন ধৰি যি অভিব্যক্তিৰে চিহ্নিত কৰা হৈছিল, সেই অভিব্যক্তিটো নিশ্চিত কৰে: " ৰোম, সাতটা পাহাৰৰ নগৰ ।" এই নামটো ১৯৫৮ চনৰ এখন পুৰণি স্কুলৰ ভৌগোলিক এটলাছত উল্লেখ কৰা পাইছিলোঁ। কিন্তু কথাটো প্ৰতিদ্বন্দ্বিতামূলক নহয়; the " সাত। " 'পাহাৰ' বুলি কোৱা পৰ্বতবোৰ আজিও আছে আৰু ইয়াৰ নাম আছে: কেপিটেল, পেলেটিন, কেলিয়ান, এভেণ্টাইন, ভিমিনেল, এস্কিলিন , আৰু কুইৰিনাল। ইয়াৰ পৌত্তলিক পৰ্যায়ত, এই পাহাৰবোৰ "উচ্চ স্থান" সকলোৱে ঈশ্বৰে নিন্দা কৰা দেৱীকৃত মূৰ্তিবোৰৰ বাবে উৎসৰ্গিত মন্দিৰ বহন কৰিছিল ৰোমৰ মতে "স্বৰ্গ" বুলি কোৱা Caelian পৃথিৱী, " ইয়াৰ উপস্থিতিত " প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১২ অনুসৰি।
১০ পদ: " আৰু সাতজন ৰজা আছে: পাঁচজন পতিত হৈছে, এজন আছে, আনজন এতিয়াও অহা নাই; আৰু যেতিয়া তেওঁ আহিব, তেতিয়া তেওঁ অলপ সময় থাকিব লাগিব। "
সাতজন ৰজা " অভিব্যক্তিৰে আত্মাই ৰোমক " সাতটা " চৰকাৰৰ শাসন ব্যৱস্থাৰ আৰোপ কৰিছে যিবোৰ ক্ৰমাগতভাৱে, প্ৰথম ছটাৰ বাবে: -৭৫৩ৰ পৰা -৫১০লৈকে ৰাজতন্ত্ৰ; ৰিপাব্লিক, কনছুলেট, একনায়কত্ববাদ, ট্ৰাইমভাইৰেট, অক্টেভিয়ানৰ পিছৰ পৰা সাম্ৰাজ্য, ছিজাৰ অগাষ্টাছ যাৰ অধীনত যীচুৰ জন্ম হৈছিল, আৰু টেট্ৰাৰ্কি (৪ জন সংশ্লিষ্ট সম্ৰাট) ২৮৪ আৰু ৩২৪ চনৰ ভিতৰত সপ্তম স্থানত আছিল, যিয়ে এই নিখুঁততাক নিশ্চিত কৰে " ই কম সময়ৰ বাবে থাকিব লাগিব "; আচলতে ৩০ বছৰ। নতুন সম্ৰাট প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনে দ্ৰুতগতিত ৰোম এৰি পূবত বাইজেণ্টিয়ামত বসতি স্থাপন কৰিব (কনষ্টেন্টিনোপলৰ নাম তুৰ্কীয়ে ইস্তানবুল ৰাখিলে) । কিন্তু ৪৭৬ চনৰ পৰা ৰোমৰ পশ্চিম সাম্ৰাজ্য ভাঙি যায় আৰু দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ " দহটা শিং " য়ে পশ্চিম ইউৰোপৰ ৰাজ্য গঠন কৰি স্বাধীনতা লাভ কৰে। ৪৭৬ চনৰ পৰা ৰোম অষ্ট্ৰগথিক বৰ্বৰসকলৰ দখলত আছে, যাৰ পৰা ৫৩৮ চনত জেনেৰেল বেলিছাৰিয়াছে ইয়াক উদ্ধাৰ কৰিছিল, যিজনক তেওঁৰ সৈন্যবাহিনীৰ সৈতে পঠিয়াইছিল সম্ৰাট জাষ্টিনিয়ানে, যিজনে পূবত কনষ্টেন্টিনোপলত বাস কৰিছিল।
১১ পদ: “ আৰু যি জন্তু আছিল, আৰু নাই, তেওঁ নিজেই অষ্টম ৰজা, আৰু সাতজনৰ মাজৰ আৰু বিনাশলৈ যাব। ”
"অষ্টম ৰজা" হৈছে ৫৩৮ চনত সম্ৰাট প্ৰথম জাষ্টিনিয়ানৰ অনুকূল সাম্ৰাজ্যবাদী আদেশৰ দ্বাৰা স্থাপিত পোপৰ ধৰ্মীয় শাসন ব্যৱস্থা । ১১ পদত উল্লেখ কৰা অনুসৰি, পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাই উল্লেখ কৰা "সাতটা" শাসনৰ সময়ত দেখা দিয়ে আৰু লগতে এটা নতুন, অভূতপূৰ্ব ৰূপ গঠন কৰে যিটো দানিয়েলে " বেলেগ " ৰজা বুলি ইংগিত দিছিল। পূৰ্বৰ "সাতজন" ৰজাৰ সময়ত যিটো পূৰ্বতে আছে সেয়া হৈছে ইতিমধ্যে তেওঁৰ সম্ৰাটসকলৰ বাবে আৰু ইয়াৰ উৎপত্তিৰ পৰাই দিয়া ৰোমান ধৰ্মগুৰুজনৰ উপাধি: "পন্টিফেক্স মেক্সিমাছ", যিটো লেটিন অভিব্যক্তি "উচ্চতম পন্টিফ" বুলি অনুবাদ কৰা হয়, যিটো ৫৩৮ চনৰ পৰা ৰোমান কেথলিক পোপৰ আনুষ্ঠানিক উপাধিও। যোহনে দৃষ্টিভংগী লাভ কৰাৰ সময়ত যি ৰোমান শাসন ব্যৱস্থা আছে, সেয়া হৈছে সাম্ৰাজ্য, অৰ্থাৎ ষষ্ঠ ৰোমান শাসন; আৰু তেওঁৰ সময়ত "সাৰ্বভৌম পন্টিফ" উপাধি সম্ৰাটে নিজেই বহন কৰে।
ৰোমৰ ঐতিহাসিক দৃশ্যপটলৈ ঘূৰি অহাৰ কাৰণ হৈছে ফ্ৰেংকিছ ৰজা প্ৰথম ক্লভিছ , সেই সময়ৰ ভুৱা খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসলৈ "ধৰ্মান্তৰিত" হোৱা, ৪৯৬ চনত; অৰ্থাৎ প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনৰ আজ্ঞা পালন কৰা আৰু ইতিমধ্যে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা ঈশ্বৰৰ অভিশাপৰ দ্বাৰা আঘাতপ্ৰাপ্ত ৰোমান কেথলিক ধৰ্মলৈ। বিভিন্ন ভাষা আৰু সংস্কৃতিৰ অবুজতাই ৰোমান ঐক্য আৰু শক্তি ধ্বংস কৰা বিপদ আৰু আভ্যন্তৰীণ সংগ্ৰামৰ মূলতে আছে। এই কাৰ্য্য ঈশ্বৰে ইউৰোপত আমাৰ দিনত প্ৰয়োগ কৰি ইয়াক দুৰ্বল কৰি শত্ৰুৰ হাতত তুলি দিয়ে। এইদৰে "বেবেলৰ টাৱাৰ"ৰ অভিজ্ঞতাৰ অভিশাপে শতিকা আৰু সহস্ৰাব্দৰ মাজেৰে ইয়াৰ সকলো প্ৰভাৱ আৰু মানৱতাক দুৰ্ভাগ্যলৈ লৈ যোৱাৰ ফলপ্ৰসূতাক ধৰি ৰাখিছে। ৰোমৰ কথা ক’বলৈ গ’লে শেষত ই এৰিয়ান অষ্ট্ৰ’গথসকলৰ আধিপত্যৰ অধীনলৈ আহিল, যিসকলে বাইজেন্টাইন সম্ৰাটসকলে সমৰ্থন কৰা ৰোমান কেথলিক বিশ্বাসৰ মতবাদীভাৱে বিৰোধী আছিল। এই আধিপত্যৰ পৰা ইয়াক মুক্ত কৰিব লাগিছিল যাতে ইয়াৰ মাটিত ৫৩৮ চনত ৰোমান পোপৰ শাসন প্ৰতিষ্ঠা সম্ভৱ হয়। এই কাম সম্পন্ন কৰিবলৈ ডেনৰ মতে। ৭:৮-২০, " তিনিটা শিং। " ৰোমৰ বিচপসকলৰ ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ প্ৰতি শত্ৰুতাপূৰ্ণ জনগোষ্ঠীসমূহ, ক্ৰমাগতভাৱে, ৫৩৪ চনত, হেৰুলি, ৫৩৪ চনত, ভাণ্ডাল আৰু ১০ জুলাই, "এটা বৰফৰ ধুমুহাৰ দ্বাৰা", জাষ্টিনিয়ান প্ৰথম, ৰোমৰ দ্বাৰা পঠোৱা জেনেৰেল বেলিছাৰিয়াছে অষ্ট্ৰ'গথসকলৰ দখলৰ পৰা মুক্ত কৰা এই সম্ৰাটে স্থাপন কৰা একচেটিয়া, আধিপত্যশীল আৰু অসহিষ্ণু পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাত প্ৰৱেশ কৰিব পাৰিছিল, প্ৰথম ৰাজত্ব কৰা পোপৰ চক্ৰান্তকাৰী ভিজিলিয়াছৰ অনুৰোধত । ৮ পদৰ পিছত।
বাইজেন্টাইন সম্ৰাট প্ৰথম জাষ্টিনিয়ানৰ আদেশৰ পৰাই আৰম্ভ হৈছে , যিয়ে ইয়াক তেওঁৰ উপাধি আৰু ধৰ্মীয় কৰ্তৃত্ব দিছিল। এইদৰে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চত ৰোমান সম্ৰাট প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইনে দেওবাৰৰ নিৰ্দেশ দিছিল আৰু ইয়াক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা পোপাৰ পদটো ৫৩৮ চনত বাইজেন্টাইন সম্ৰাট প্ৰথম জাষ্টিনিয়ানে স্থাপন কৰিছিল ; সকলো মানৱতাৰ বাবে আটাইতকৈ ভয়ংকৰ পৰিণতিৰ সৈতে দুটা তাৰিখ। ৫৩৮ চনতো ৰোমৰ বিচপে প্ৰথমবাৰৰ বাবে পোপৰ উপাধি গ্ৰহণ কৰে।
১২ পদ: “ তোমালোকে দেখা দহটা শিং দহ ৰজা, যিসকলে এতিয়ালৈকে কোনো ৰাজ্য পোৱা নাই, কিন্তু জন্তুৰ লগত এঘণ্টাৰ বাবে ৰজা হিচাপে অধিকাৰ লাভ কৰিছে। ”
ইয়াত ডেনৰ দৰে নহয়। ৭:২৪, বাৰ্তাটোৱে “ শেষৰ সময় ” ৰ শেষত অৱস্থিত অতি কম সময়ক লক্ষ্য কৰি লৈছে ।
দানিয়েলৰ সময়ৰ দৰেই যোহনৰ সময়তো ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ " দহটা শিং " এতিয়াও স্বাধীনতা লাভ কৰা নাছিল বা পুনৰ লাভ কৰা নাছিল। কিন্তু, এই অধ্যায় ১৭ ত লক্ষ্য কৰি লোৱা প্ৰসংগটো জগতৰ শেষৰ হোৱাৰ বাবে, এই নিৰ্দিষ্ট প্ৰসংগত " দহটা শিং " য়ে যি ভূমিকা পালন কৰে, সেইটোৱেই আত্মাই উদগনি দিয়ে, যিটো তাৰ পিছৰ পদবোৰে নিশ্চিত কৰিব। ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা "ঘণ্টা "টোৱে ১৮৭৩ চনৰ চেভেনথ-ডে এডভেন্টিজমৰ বিশ্বাসী অগ্ৰগামীসকলক ঘোষণা কৰা বিশ্বাসৰ শেষ পৰীক্ষাৰ সময়ক নিৰ্ধাৰণ কৰে।
যিহিষ্কেল ভাববাদীক দিয়া ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সংহিতা অনুসৰি (যিহিষ্কেল ৪:৫-৬), এটা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক " দিন "ৰ মূল্য এটা প্ৰকৃত " বছৰ ", আৰু সেয়েহে, এটা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক " ঘণ্টা "ৰ মূল্য ১৫ বাস্তৱ দিনৰ। আত্মাৰ বাৰ্তাৰ মহান জোৰ যিয়ে ১৮ অধ্যায়ত " এক ঘণ্টাত " বুলি তিনিবাৰকৈ উল্লেখ কৰিব, মোক এই অনুমান কৰিবলৈ বাধ্য কৰে যে এই " ঘণ্টা "টোৱে " শেষৰ সাতটা মহামাৰী " ৰ ৬ তাৰিখৰ আৰম্ভণি আৰু আমাৰ ঈশ্বৰীয় প্ৰভু যীচুৰ মহিমাত ঘূৰি অহাৰ মাজৰ সময়ক লক্ষ্য কৰি লয় যি প্ৰধান স্বৰ্গদূত " মাইকেল " ৰ মহিমাত উভতি আহি প্ৰগ্ৰেম কৰা মৃত্যুৰ পৰা নিজৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক কাঢ়ি নিবলৈ। এই " ঘন্টা " সেয়েহে " আৰ্মাগেডন যুদ্ধ " স্থায়ী হয় ।
পদ ১ :৩ “ এইবিলাকৰ মন একে, আৰু তেওঁলোকে নিজৰ শক্তি আৰু অধিকাৰ জন্তুক দিব। ”
এই চূড়ান্ত পৰীক্ষাৰ সময়ক লক্ষ্য কৰি আত্মাই " দহটা শিং "ৰ বিষয়ে কৈছে: " তেওঁলোকৰ এটা মন আছে, আৰু তেওঁলোকে নিজৰ শক্তি আৰু কৰ্তৃত্ব জন্তুটোক দিয়ে ।" এই উমৈহতীয়া উদ্দেশ্য হৈছে তৃতীয় পাৰমাণৱিক বিশ্বযুদ্ধৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা সকলো লোকে দেওবাৰৰ বিশ্ৰাম পালন কৰাটো নিশ্চিত কৰা। এই ধ্বংসাৱশেষে প্ৰাচীন ইউৰোপীয় জাতিসমূহৰ সামৰিক শক্তি বহু পৰিমাণে হ্ৰাস কৰিছে। কিন্তু সংঘাতৰ বিজয়ী আমেৰিকান প্ৰটেষ্টেণ্টসকলে জীৱিতসকলৰ পৰা নিজৰ সাৰ্বভৌমত্বৰ সম্পূৰ্ণ আত্মসমৰ্পণ লাভ কৰে। উদ্দেশ্যটো পৈশাচিক, কিন্তু পতিতসকলে ইয়াৰ বিষয়ে অজ্ঞাত, আৰু চয়তানৰ হাতত অৰ্পণ কৰা তেওঁলোকৰ আত্মাই কেৱল তেওঁৰ ইচ্ছা পূৰণ কৰিব পাৰে।
অজগৰ ", " জন্তু " আৰু " মিছা ভাববাদী " ৰ মিত্ৰজোঁটৰ পৰাইহে " দহটা শিং "ই " জন্তু "ৰ ওচৰত নিজৰ কৰ্তৃত্ব এৰি দিয়ে। আৰু এই ত্যাগ ঈশ্বৰৰ মহামাৰীয়ে তেওঁলোকক যি দুখ-কষ্টৰ সন্মুখীন কৰায়, তাৰ তীব্ৰতাৰ বাবেই হয়। মৃত্যুৰ আদেশ ঘোষণা আৰু ইয়াৰ প্ৰয়োগৰ মাজত বিশ্ৰামবাৰ পালনকাৰীসকলক " জন্তুৰ চিন " গ্ৰহণ কৰিবলৈ ১৫ দিনৰ সময় দিয়া হয়, তেওঁৰ ৰোমান "দেওবাৰ" পৌত্তলিক সৌৰ পূজাৰ দ্বাৰা অশুদ্ধ। যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ পৰিকল্পনা ২০৩০ চনৰ ৩ এপ্ৰিলৰ আগৰ বসন্তৰ বাবে কৰা হৈছে, যদিহে " ঘন্টা " শব্দটোৰ ব্যাখ্যাত কোনো ভুল নাথাকে , তেন্তে মৃত্যুৰ আদেশ এই তাৰিখৰ বাবে বা ইয়াৰ আৰু আমাৰ বৰ্তমানৰ সাধাৰণ কেলেণ্ডাৰৰ ২০৩০ চনৰ বসন্তৰ দিনটোৰ মাজত অৱস্থিত তাৰিখৰ বাবে ঘোষণা কৰা উচিত।
অন্তিম দিনত পৰিস্থিতি কেনেকুৱা হ’ব সেয়া সম্পূৰ্ণৰূপে বুজিবলৈ তলত দিয়া তথ্যসমূহ বিবেচনা কৰক। অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ অন্ত কেৱল নিৰ্বাচিতসকলেহে চিনাক্ত কৰিব পাৰে, যিসকলে ইয়াক দেওবাৰৰ বিধান প্ৰচাৰৰ সৈতে সংযোগ কৰে; অধিক নিখুঁতভাৱে ক’বলৈ গ’লে, ইয়াৰ পিছত। এতিয়াও জীয়াই থকা অবিশ্বাসী আৰু বিদ্ৰোহী জনগোষ্ঠীৰ ৰেগটেগ গোটটোৰ বাবে দেওবাৰৰ আইনখন ঘোষণা কৰাটো তেওঁলোকৰ বাবে কোনো পৰিণতি নোহোৱাকৈ সাধাৰণ স্বাৰ্থৰ পৰিমাপ হিচাপেহে দেখা দিয়ে। আৰু প্ৰথম পাঁচটা মহামাৰী ভোগ কৰাৰ পিছতহে তেওঁলোকৰ প্ৰতিশোধমূলক খঙে তেওঁলোকক স্বৰ্গদণ্ডৰ বাবে দায়ী হিচাপে তেওঁলোকৰ সন্মুখত উপস্থাপন কৰাসকলক " হত্যা " কৰাৰ সিদ্ধান্তক সম্পূৰ্ণৰূপে অনুমোদন কৰিবলৈ বাধ্য কৰে।
১৪ পদ: “ এইবিলাকে মেৰ পোৱালিৰ লগত যুদ্ধ কৰিব, আৰু মেৰ পোৱালিয়ে তেওঁলোকক জয় কৰিব, কাৰণ তেওঁ প্ৰভুসকলৰ প্ৰভু আৰু ৰজাসকলৰ ৰজা ।
" তেওঁলোকে মেৰ পোৱালিৰ লগত যুদ্ধ কৰিব, আৰু মেৰ পোৱালিয়ে তেওঁলোকক জয় কৰিব ...", কাৰণ তেওঁ সেই সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ যাক কোনো শক্তিয়ে প্ৰতিহত কৰিব নোৱাৰে। " ৰজাসকলৰ ৰজা আৰু প্ৰভুৰ প্ৰভুৱে " পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ শক্তিশালী ৰজা আৰু প্ৰভুসকলৰ ওপৰত নিজৰ ঐশ্বৰিক শক্তি জাপি দিব। আৰু যিসকলে এই কথা বুজি পাইছে, তেওঁলোকে তেওঁৰ লগত জয়ী হ’ব। আত্মাই ইয়াত ঈশ্বৰে তেওঁ পৰিত্ৰাণ কৰা আৰু যিসকলে পৰিত্ৰাণৰ পথত নামিছে তেওঁলোকৰ পৰা বিচৰা তিনিটা মাপকাঠীৰ কথা মনত পেলাই দিয়ে যিটো তেওঁলোকৰ বাবে " আহ্বান কৰা " আধ্যাত্মিক অৱস্থাৰ পৰা আৰম্ভ হয় আৰু যিটো তাৰ পিছত, যেতিয়া এইটো হয়, " নিৰ্বাচিত " ৰ মৰ্যাদালৈ ৰূপান্তৰিত হয় , সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ সকলো বাইবেলৰ পোহৰৰ প্ৰতি দেখুওৱা " নিষ্ঠা " দ্বাৰা । প্ৰশ্ন কৰা যুদ্ধখন হৈছে " আৰ্মাগেডন " যুদ্ধ , প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:১৬; " সেই ঘন্টা " যেতিয়া " নিৰ্বাচিত " " নামৰ " ৰ " নিষ্ঠা " পৰীক্ষাত ৰখা হয়। প্ৰকাশিত বাক্য ৯:৭-৯ পদত আত্মাই এই আধ্যাত্মিক " যুদ্ধ "ৰ বাবে প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ প্ৰস্তুতি প্ৰকাশ কৰিছে। বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ বিশ্বাসযোগ্যতাৰ বাবে মৃত্যুৰ দোষী সাব্যস্ত হোৱা মনোনীতসকলে ঈশ্বৰে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা প্ৰতিজ্ঞাসমূহৰ ওপৰত ৰখা আস্থাৰ সাক্ষ্য দিয়ে, আৰু তেওঁক দিয়া এই সাক্ষ্যই তেওঁক সেই " মহিমা " দিয়ে যিটো তেওঁ প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৭ পদত প্ৰথম স্বৰ্গদূতৰ বাৰ্তাত দাবী কৰে । বাধ্যতামূলক দেওবাৰৰ ৰক্ষক আৰু সমৰ্থকসকলে এই অভিজ্ঞতাত সেই মৃত্যু বিচাৰি পাব যিটো তেওঁলোকে যীচু খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিতসকলক দিবলৈ সাজু হৈছে। ইয়াত মই সোঁৱৰাই দিছো, যিসকলে সন্দেহবাদী আৰু সন্দেহ কৰে যে ঈশ্বৰে জিৰণিৰ দিনবোৰক ইমান গুৰুত্ব দিয়ে, যে পাৰ্থিৱ বাগিচাৰ "দুজোপা গছ"ক তেওঁ দিয়া গুৰুত্বৰ বাবেই আমাৰ মানৱতাই নিজৰ অনন্তকাল হেৰুৱাই পেলাইছে। " আৰ্মাগেডন " একে নীতিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠিছে; "দুজোপা গছৰ" পৰিৱৰ্তে আজি আমাৰ হাতত "ভাল আৰু বেয়াৰ জ্ঞানৰ দিন", দেওবাৰ আৰু "পবিত্ৰ জীৱনৰ দিন" আছে, বিশ্ৰামবাৰ বা শনিবাৰ।
১৫ পদ: “ আৰু তেওঁ মোক ক’লে, “আপুনি যি পানী দেখিলে, য’ত বেশ্যা বহি আছে, সেইবোৰ জাতি, জনগোষ্ঠী, জাতি আৰু ভাষা। ”
১৫ নং পদটোৱে আমাক সেই চাবিটো দিয়ে যিয়ে আমাক " বেশ্যাগৰাকী বহি থকা " পানী "বোৰৰ বাবে "খ্ৰীষ্টান" বুলি কোৱা ইউৰোপীয় জনগোষ্ঠীসমূহৰ পৰিচয়ৰ আৰোপ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে, কিন্তু সৰ্বোপৰি, মিছা আৰু প্ৰতাৰণামূলকভাৱে "খ্ৰীষ্টান"। ইউৰোপৰ বৈশিষ্ট্য হৈছে বিভিন্ন " ভাষা " কোৱা জনগোষ্ঠীসমূহক একত্ৰিত কৰা, যিয়ে প্ৰতিষ্ঠিত সংঘ আৰু মিত্ৰতাসমূহক দুৰ্বল কৰি তোলে। কিন্তু শেহতীয়া সময়ত ইংৰাজী ভাষাই সেতু হিচাপে কাম কৰে আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় আদান-প্ৰদানক প্ৰসাৰিত কৰে; মানুহৰ ব্যাপক শিক্ষাই ঐশ্বৰিক অভিশাপৰ অস্ত্ৰৰ ফলপ্ৰসূতা হ্ৰাস কৰে আৰু ইয়াৰ সৃষ্টিকৰ্তাৰ ডিজাইনৰ বিৰোধিতা কৰে। তেওঁৰ সঁহাৰি সেয়েহে অধিক ভয়ংকৰ হ’ব: যুদ্ধৰ দ্বাৰা মৃত্যু আৰু শেষত তেওঁৰ গৌৰৱময় আগমনৰ উজ্জ্বলতাৰ দ্বাৰা।
১৬ পদ: “ তুমি দেখা দহটা শিং আৰু জন্তুৱে বেশ্যাক ঘৃণা কৰিব, তাইৰ উলংগ কৰি মাংস খাব আৰু জুইত ভস্মীভূত কৰিব। ”
১৬ পদত আগন্তুক ১৮ অধ্যায়ৰ কাৰ্যসূচী ঘোষণা কৰা হৈছে। ইয়াত " দহটা শিং "ৰ ওলোটা হোৱাটো নিশ্চিত কৰা হৈছে আৰু জন্তুটোৱে "যিটোৱে ইয়াক সমৰ্থন আৰু অনুমোদন জনোৱাৰ পিছত " বেশ্যাক " ধ্বংস কৰে এইদৰে, ওলোটাকৈ, কেথলিক ইউৰোপীয় জনগোষ্ঠী আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট আমেৰিকান জনসাধাৰণ, অৰ্থাৎ ৰোমান মিছাৰ বলি হোৱা দুজন, পোপৰ ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ ধৰ্মগুৰুৰ বিৰুদ্ধে উঠিব আৰু তেওঁলোকে " জুইৰ দ্বাৰা ইয়াক ভস্মীভূত কৰিব " যেতিয়া, তেওঁৰ গৌৰৱময় হস্তক্ষেপৰ জৰিয়তে, যীচুৱে ইয়াৰ প্ৰতাৰণা ভাঙি পেলাব। ' দহটা শিং'ই তাইক " উলংগ কৰি তুলিব " কাৰণ তাই বিলাসীতাত বাস কৰিছিল, তাইক কাপোৰ খুলি পেলোৱা হ'ব, আৰু কাৰণ তাই নিজকে পবিত্ৰতাৰ ৰূপত পিন্ধিছিল, তাইক " উলংগ " অৰ্থাৎ আধ্যাত্মিক লাজত, তাইক কাপোৰ পিন্ধিবলৈ কোনো স্বৰ্গীয় ন্যায় নোহোৱাকৈয়ে দেখা যাব এই পদটোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১৮ৰ পৰা ২০ পদলৈকে " ভিনটেজ " ৰ বিষয়বস্তু নিশ্চিত কৰে : ক্ৰোধৰ আঙুৰৰ বাবে ধিক্!
১৭ পদ: “ কিয়নো ঈশ্বৰৰ বাক্য পূৰ্ণ নোহোৱালৈকে ঈশ্বৰে নিজৰ ইচ্ছা পূৰণ কৰিবলৈ আৰু সন্মত হ’বলৈ আৰু পশুটোক তেওঁলোকৰ ৰাজ্য দিবলৈ তেওঁলোকৰ হৃদয়ত ৰাখিছে। ”
বিচাৰৰ সংখ্যাৰ অধীনত ১৭ পদটোৱে আমাক স্বৰ্গীয় ঈশ্বৰৰ বিষয়ে এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ চিন্তা প্ৰকাশ কৰিছে যে মানুহে তুচ্ছজ্ঞান কৰাটো বা উদাসীনতাৰে ব্যৱহাৰ কৰাটো ভুল। ঈশ্বৰে ইয়াত জোৰ দিছে, যাতে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকল পতিয়ন যায়, যে তেওঁৱেই নিৰ্দিষ্ট সময়ত স্থাপন কৰা হ'বলগীয়া "ভয়ংকৰ খেল"ৰ একমাত্ৰ মাষ্টৰ। অনুষ্ঠানটো চয়তানে নহয়, ভগৱানে নিজেই ডিজাইন কৰিছিল। দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ বিষয়ে তেওঁ নিজৰ মহান আৰু উচ্চ প্ৰকাশিত বাক্যত যিখিনি ঘোষণা কৰিছিল, সেই সকলোবোৰ হয় ইতিমধ্যে সম্পন্ন হৈছে নহয় সম্পন্ন হ’বলগীয়া আছে। আৰু কাৰণ " বস্তু এটাৰ আৰম্ভণিতকৈ শেষ ভাল " উপদেশৰ মতে। ৭:৮, ঈশ্বৰে আমাৰ বাবে বিশ্বাসযোগ্যতাৰ এই শেষ পৰীক্ষাটোক লক্ষ্য কৰি লৈছে যিয়ে আমাক মিছা খ্ৰীষ্টানসকলৰ পৰা পৃথক কৰিব আৰু তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পাৰমাণৱিক ধ্বংসৰ পিছত তেওঁৰ স্বৰ্গীয় অনন্তকালত প্ৰৱেশ কৰাৰ যোগ্য কৰি তুলিব। সেয়েহে আমি কেৱল আত্মবিশ্বাসেৰে অপেক্ষা কৰিব লাগিব যিহেতু পৃথিৱীত সংগঠিত হ'বলগীয়া সকলোবোৰেই হৈছে ঈশ্বৰে নিজেই কল্পনা কৰা " ডিজাইন "। আৰু যদি ঈশ্বৰ আমাৰ পক্ষত থাকে, তেন্তে যিসকলৰ হত্যাকাৰী “ পৰিকল্পনা ” তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে হ’ব, তেওঁলোকৰ বাহিৰে আমাৰ বিৰুদ্ধে কোন হ’ব?
ঈশ্বৰৰ বাক্য পূৰণ নোহোৱালৈকে " এই নিখুঁততাৰ অৰ্থ কি ? আত্মাই ইতিমধ্যে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ধৰণে পোপৰ " সৰু শিং "ৰ বাবে সংৰক্ষিত চূড়ান্ত ভাগ্যক বুজায়, দান। ৭:১১: " তেতিয়া মই শিংটোৱে কোৱা অহংকাৰী বাক্যৰ বাবে চালোঁ; আৰু মই চাই থাকোঁতে ইয়াক বধ কৰা হ'ল, আৰু তাৰ শৰীৰ ধ্বংস হৈ গ'ল, জুইত জ্বলাবলৈ দিয়া হ'ল "; দানত। ৭:২৬: " তেতিয়া বিচাৰ আহিব, আৰু তেওঁলোকৰ আধিপত্য কাঢ়ি লোৱা হ'ব, আৰু ইয়াক চিৰকালৰ বাবে ধ্বংস আৰু ধ্বংস কৰা হ'ব "; আৰু ডেন। ৮:২৫: " তেওঁৰ সমৃদ্ধি আৰু তেওঁৰ কৌশলৰ সফলতাৰ বাবে তেওঁ নিজৰ হৃদয়ত অহংকাৰী হ'ব, আৰু তেওঁ শান্তিৰে জীয়াই থকা বহুতকে ধ্বংস কৰিব, আৰু তেওঁ ৰাজকুমাৰৰ ৰাজকুমাৰৰ বিৰুদ্ধে নিজকে উচ্চ কৰিব; কিন্তু তেওঁ হাতৰ প্ৰচেষ্টা অবিহনে ভাঙি যাব ।" ৰোমৰ শেষৰ বিষয়ে বাকী “ ঈশ্বৰৰ বাক্য ” প্ৰকাশিত বাক্য ১৮, ১৯ আৰু ২০ পদত উপস্থাপন কৰা হ’ব।
১৮ পদ: “ আৰু যি নাৰীক আপুনি দেখিলে, সেই মহানগৰ, যি পৃথিৱীৰ ৰজাসকলৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰে। ”
১৮ পদটোৱে আমাক আটাইতকৈ পতিয়ন যোগ্য প্ৰমাণ আগবঢ়াইছে যে " মহান নগৰ " সঁচাকৈয়ে ৰোম। আহক আমি উপলব্ধি কৰোঁ যে স্বৰ্গদূতে যোহনক ব্যক্তিগতভাৱে সম্বোধন কৰিছে। গতিকে, তেওঁক কোৱাৰ দ্বাৰা, " আৰু যিগৰাকী মহিলাক আপুনি দেখিছে, সেইখনেই হৈছে পৃথিৱীৰ ৰজাসকলৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰা সেই মহান নগৰ ," যোহনে বুজিবলৈ বাধ্য কৰা হয় যে স্বৰ্গদূতে ৰোমৰ কথা কৈছে, "সাতটা পাহাৰৰ নগৰ," যিয়ে তেওঁৰ সময়ত নিজৰ বিশাল ঔপনিৱেশিক সাম্ৰাজ্যৰ বিভিন্ন ৰাজ্যত সাম্ৰাজ্যবাদী ধৰণে আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিছিল। ইয়াৰ সাম্ৰাজ্যবাদী ৰূপত ইতিমধ্যে ইয়াৰ " পৃথিৱীৰ ৰজাসকলৰ ওপৰত ৰাজ্য " আছে আৰু ইয়াক পোপৰ শাসনৰ অধীনত ৰাখিব।
এই অধ্যায় ১৭ ত আপুনি দেখিব পাৰে যে ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰকাশসমূহক কেন্দ্ৰীভূত কৰি আমাক নিশ্চিতভাৱে " বেশ্যা "ক চিনাক্ত কৰিবলৈ অনুমতি দিছে, খ্ৰীষ্টান "মহা ট্ৰেজেডী"ৰ তেওঁৰ শত্ৰু। এইদৰে তেওঁ ১৭ সংখ্যাটোক তেওঁৰ বিচাৰৰ প্ৰামাণিক অৰ্থ দিয়ে। এই পৰ্যবেক্ষণেই মোক পাপৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ ১৭ শতবাৰ্ষিকীৰ বৰ্ষপূৰ্তিটোক মূল্য দিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল , যিটোৱে ৭ মাৰ্চ, ৩২১ (অফিচিয়েল তাৰিখ কিন্তু ঈশ্বৰৰ বাবে ৩২০ তাৰিখ) সূৰ্য্যৰ দিনটোক গ্ৰহণ কৰাটো গঠন কৰে যিটো আমি এই বছৰ ২০২০ত অনুভৱ কৰিছো, যিটো এতিয়া অতীত। আমি দেখিবলৈ পাওঁ যে ঈশ্বৰে সঁচাকৈয়ে ইয়াক খ্ৰীষ্টান যুগৰ ইতিহাসত (Covid-19) অভূতপূৰ্ব অভিশাপেৰে চিহ্নিত কৰিছে যিয়ে দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধতকৈও অধিক বিপৰ্যয়জনক বিশ্ব অৰ্থনৈতিক পতনৰ সৃষ্টি কৰিছিল। ঐশ্বৰিক ধাৰ্মিক বিচাৰৰ আন অভিশাপবোৰ তাৰ পিছত আহে, আমি সেইবোৰ আৱিষ্কাৰ কৰিম, দিনৰ পিছত দিন।
প্ৰকাশিত বাক্য ১৮: বেশ্যাই নিজৰ শাস্তি লাভ কৰে
আৰ্মাগেডনৰ যুদ্ধ " ৰ শেষৰ অতি বিশেষ প্ৰসংগলৈ লৈ যাব । শব্দই ইয়াৰ বিষয়বস্তু প্ৰকাশ কৰে: " মহান বেবিলনৰ শাস্তিৰ সময়, পৃথিৱীৰ বেশ্যাসকলৰ মাতৃ "; ৰক্তাক্ত " ভিনটেজ " ৰ ঘন্টা ।
১ পদ: “ এইবোৰৰ পাছত মই আন এজন স্বৰ্গদূতক মহান ক্ষমতাৰে স্বৰ্গৰ পৰা নামি অহা দেখিলোঁ আৰু তেওঁৰ মহিমাৰে পৃথিৱী পোহৰ হৈ উঠিল। ”
মহান কৰ্তৃত্ব বহন কৰা স্বৰ্গদূত ঈশ্বৰৰ পক্ষত আছে, আচলতে ঈশ্বৰৰ পক্ষত আছে। স্বৰ্গদূতৰ প্ৰধান মাইকেল হৈছে আন এটা নাম যিটো যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ পূৰ্বে স্বৰ্গলৈ লৈ গৈছিল। এই নামেৰেই আৰু পবিত্ৰ স্বৰ্গদূতসকলে তেওঁক প্ৰদান কৰা কৰ্তৃত্বৰ দ্বাৰাই তেওঁ ক্ৰুচত জয়লাভ কৰাৰ পিছত চয়তান আৰু তেওঁৰ ভূতবোৰক স্বৰ্গৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰিছিল। সেয়েহে এই দুটা নামেৰেই তেওঁ নিজৰ বহুমূলীয়া নিৰ্বাচিতসকলক আঁতৰাই নিবলৈ পিতৃৰ মহিমাত পৃথিৱীলৈ উভতি আহে; বহুমূলীয়া কাৰণ তেওঁলোক বিশ্বাসী আৰু কাৰণ এই বিশ্বাসযোগ্যতা, পৰীক্ষাত পেলোৱা হৈছে, প্ৰদৰ্শিত হৈছে। এই প্ৰসংগতেই তেওঁ প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৭ অনুসৰি ১৮৪৪ চনৰ পৰা বিচৰা " মহিমা " দি বুদ্ধিমানৰূপে আজ্ঞা পালন কৰাসকলক তেওঁৰ বিশ্বাসযোগ্যতাৰে সন্মান কৰিবলৈ আহে। বিশ্ৰামবাৰ পালন কৰি তেওঁৰ মনোনীতসকলে তেওঁক সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ উপাধিৰে মহিমামণ্ডিত কৰিলে, যিটো তেওঁৰ স্বৰ্গ আৰু পাৰ্থিৱ জীৱন সৃষ্টিৰ পৰাই বৈধভাৱে আছে।
২ পদ: “ আৰু তেওঁ ডাঙৰ মাতেৰে চিঞৰি ক’লে, “মহান বাবিল পতিত হৈছে, পতিত হৈছে, আৰু চয়তানৰ বাসস্থান আৰু সকলো অশুভ আত্মাৰ আশ্ৰয়, আৰু প্ৰতিটো অশুচি আৰু ঘৃণনীয় চৰাইৰ পিঞ্জৰা হৈ পৰিছে। ”
" তাই মহান বাবিল পতিত, পতিত! আমি এই পদ ২ পদত প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৮ পদৰ উদ্ধৃতিটো পাওঁ, কিন্তু এইবাৰ ইয়াক ভৱিষ্যদ্বাণীমূলকভাৱে কোৱা হোৱা নাই, কিন্তু কাৰণ তাইৰ পতনৰ প্ৰমাণ তাইৰ প্ৰতাৰণামূলক আৰু প্ৰলোভনমূলক কাৰ্য্যকলাপৰ এই শেষ মুহূৰ্তৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা মানৱসকলক দিয়া হৈছে। ৰোমান পোপৰ বেবিলনৰ পবিত্ৰতাৰ মুখাও পৰে। তাই আচলতে " ভূতৰ বাসস্থান, প্ৰতিটো অশুভ আত্মাৰ ধৰি ৰখা, প্ৰতিটো অশুচি আৰু ঘৃণনীয় চৰাইৰ পিঞ্জৰা ।" " চৰাই " ৰ উল্লেখে আমাক মনত পেলাই দিয়ে যে পাৰ্থিৱ কাৰ্য্যৰ আঁৰত চয়তানৰ শিবিৰৰ দুষ্ট স্বৰ্গদূতসকলৰ স্বৰ্গীয় প্ৰেৰণা আছে, তেওঁলোকৰ নেতা আৰু ঐশ্বৰিক সৃষ্টিৰ প্ৰথম বিদ্ৰোহী।
৩ পদ: “ কাৰণ সকলো জাতিয়ে তাইৰ ব্যভিচাৰৰ ক্ৰোধৰ দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰিলে, আৰু পৃথিৱীৰ ৰজাসকলে তাইৰ লগত ব্যভিচাৰ কৰিলে, আৰু পৃথিৱীৰ বণিকসকলে তাইৰ প্ৰচুৰ সুস্বাদু খাদ্যৰ দ্বাৰা ধনী হ’ল। ”
“... কাৰণ সকলো জাতিয়ে তাইৰ ব্যভিচাৰৰ ক্ৰোধৰ মদ খাইছে... ” ধৰ্মীয় আক্ৰমণাত্মকতাৰ উন্মেষ ঘটিছিল ৰোমান কেথলিক পোপৰ ক্ষমতাৰ প্ৰৰোচনাত, যিয়ে যীচু খ্ৰীষ্টৰ সেৱাত থকা বুলি দাবী কৰি পৃথিৱীত তেওঁৰ শিষ্য আৰু পাঁচনিসকলক শিকোৱা আচৰণৰ পাঠৰ প্ৰতি সম্পূৰ্ণ অৱজ্ঞা প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। নম্ৰতাৰে ভৰা যীচু, ক্ৰোধেৰে ভৰা পোপসকল; যীচু, নম্ৰতাৰ আৰ্হি, পোপ, অসাৰতা আৰু অহংকাৰৰ আৰ্হি, যীচুৱে বস্তুগত দৰিদ্ৰতাত জীয়াই থকা, পোপসকলে বিলাসীতা আৰু ধন-সম্পত্তিত জীয়াই থকা। যীচুৱে জীৱন ৰক্ষা কৰিলে, পোপসকলে অন্যায়ভাৱে আৰু অপ্ৰয়োজনীয়ভাৱে অগণন মানুহৰ জীৱনৰ মৃত্যু ঘটালে। সেয়েহে এই ৰোমান কেথলিক পোপৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ যীচুৱে আৰ্হি হিচাপে লোৱা বিশ্বাসৰ কোনো সাদৃশ্য নাছিল। দানিয়েলত ঈশ্বৰে ভৱিষ্যতবাণী কৰিছিল “ তেওঁৰ কৌশলৰ সফলতা ,” কিন্তু এই সফলতা কিয় লাভ কৰা হ’ল? উত্তৰটো সহজ: কাৰণ ঈশ্বৰে তেওঁক দিছিল। কাৰণ আমি মনত ৰাখিব লাগিব যে প্ৰকাশিত বাক্য ৮:৮ পদৰ " দ্বিতীয় শিঙা " শাস্তিৰ শিৰোনামৰ অধীনতহে তেওঁ ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা পৰিত্যক্ত বিশ্ৰামবাৰৰ উলংঘাক শাস্তি দিবলৈ এই নিষ্ঠুৰ আৰু কঠোৰ শাসন ব্যৱস্থাক উত্থাপন কৰিছিল। ২৬:১৯, ঈশ্বৰে কৈছিল: " মই তোমাৰ শক্তিৰ অহংকাৰ ভাঙি দিম, তোমাৰ স্বৰ্গ সৃষ্টি কৰিম।" লোহাৰ দৰে , আৰু তোমাৰ মাটি 'নতুন নিয়মত পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাক এই একে অভিশাপ পূৰণ কৰিবলৈ উত্থাপন কৰা হৈছিল। তেওঁৰ পৰিকল্পনাত ঈশ্বৰ একেলগে তেওঁৰ প্ৰেমৰ আইন আৰু তেওঁৰ নিখুঁত ন্যায়ৰ দাবী পূৰণ কৰিবলৈ ভুক্তভোগী, বিচাৰক আৰু জল্লাদ এই পদত " অশুদ্ধি " (বা " অশ্লীলতা ") আধ্যাত্মিক, আৰু ই এটা অযোগ্য ধৰ্মীয় আচৰণৰ যোগ্যতা অৰ্জন কৰে যিয়ে খ্ৰীষ্টৰ নামত, সকলো জনগোষ্ঠীৰ মাজত পৈশাচিক "ক্ৰোধ " আৰু ঘৃণাক নিৰ্গত কৰে আক্ৰমণকাৰী।
কেথলিক শিক্ষাৰ অপৰাধবোধে সকলো মানৱতাৰ অপৰাধবোধ লুকুৱাই ৰাখিব নালাগে, যিটো প্ৰায় সৰ্বমুঠভাৱে যীচু খ্ৰীষ্টই উচ্চ কৰা মূল্যবোধৰ অংশীদাৰ নহয়। যদি পৃথিৱীৰ ৰজাসকলে " বেবিলন "ৰ " ব্যভিচাৰৰ মদ " ( অশ্লীলতা ) পান কৰিছিল , তেন্তে ইয়াৰ কাৰণ হ'ল, এগৰাকী " বেশ্যা " হিচাপে, তাইৰ একমাত্ৰ চিন্তা আছিল গ্ৰাহকক সন্তুষ্ট কৰা; ই নিয়ম, গ্ৰাহক সন্তুষ্ট হ'ব লাগিব অন্যথা তেওঁ ঘূৰি নাহে। আৰু কেথলিক ধৰ্মই লোভক উচ্চতম পৰ্যায়লৈ উন্নীত কৰিছে, আনকি অপৰাধৰ পৰ্যায়লৈকে, আৰু ধন-সম্পত্তি আৰু বিলাসী জীৱনৰ প্ৰেমক। যীচুৱে শিকোৱাৰ দৰে পাখিৰ চৰাইবোৰে একেলগে গোট খায়। ইয়াৰ সৈতে বা ইয়াৰ অবিহনে যিকোনো ক্ষেত্ৰতে দুষ্ট আৰু অহংকাৰী মানুহ হেৰাই গ’লহেঁতেন। সোঁৱৰণী: পাৰ্থিৱ ইতিহাসৰ আৰম্ভণিৰে পৰাই তেওঁৰ ভাতৃ হাবেলৰ হত্যাকাৰী কয়িনৰ যোগেদি মানৱ জীৱনত দুষ্টতা প্ৰৱেশ কৰিছিল। " পৃথিৱীৰ ব্যৱসায়ীসকল ইয়াৰ বিলাসীতাৰ শক্তিত ধনী হৈ পৰিল ।" ইয়াৰ পৰাই ৰোমান কেথলিক পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাৰ সফলতাৰ ব্যাখ্যা পোৱা যায়। মাটিৰ ব্যৱসায়ীসকলে কেৱল ধনত বিশ্বাস কৰে; তেওঁলোক ধৰ্মীয় ধৰ্মান্ধ নহয়, কিন্তু যদি ধৰ্মই তেওঁলোকক সমৃদ্ধ কৰে, তেন্তে ই গ্ৰহণযোগ্য, আনকি বাঞ্ছনীয়ও অংশীদাৰ হৈ পৰে। বিষয়বস্তুৰ চূড়ান্ত প্ৰসংগই মোক মূলতঃ আমেৰিকাৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট ব্যৱসায়ীসকলক চিনাক্ত কৰিবলৈ বাধ্য কৰে, যিহেতু মাটিয়ে আধ্যাত্মিকভাৱে প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসক চিহ্নিত কৰে। 16 শতিকাৰ পৰা উত্তৰ আমেৰিকা, মূলতঃ প্ৰটেষ্টেণ্ট, ইয়াৰ উৎপত্তি, হিস্পানিক কেথলিক আদৰণি জনাইছে, আৰু তেতিয়াৰ পৰা, কেথলিক বিশ্বাস প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ দৰেই প্ৰতিনিধিত্ব কৰা হৈছে। কেৱল "ব্যৱসায়"ই গুৰুত্বপূৰ্ণ এই দেশখনৰ বাবে ধৰ্মীয় পাৰ্থক্যই আৰু গুৰুত্ব নাপায়। জেনেভা সংস্কাৰক জন কেলভিনৰ দ্বাৰা উৎসাহিত হৈ নিজকে সমৃদ্ধ কৰাৰ আনন্দত জয়ী হোৱা প্ৰটেষ্টেণ্ট ব্যৱসায়ীসকলে কেথলিক বিশ্বাসত নিজকে সমৃদ্ধ কৰাৰ এনে এক উপায় বিচাৰি পায় যিটো মূল প্ৰটেষ্টেণ্ট নিয়মে আগবঢ়োৱা নাছিল। প্ৰটেষ্টেণ্ট গীৰ্জাবোৰ খালী দেৱালৰে খালী, আনহাতে কেথলিক গীৰ্জাবোৰ বহুমূলীয়া সামগ্ৰীৰে নিৰ্মিত ধ্বংসাৱশেষেৰে ভৰি আছে, সোণ, ৰূপ, হাতীদাঁত, এই সকলোবোৰ সামগ্ৰী যিবোৰ এই বিষয়বস্তুৱে ১২ পদত তালিকাভুক্ত কৰিছে। ডলাৰ, নতুন মেমন, হৃদয়ত ঈশ্বৰৰ ঠাই ল’বলৈ আহিছে আৰু মতবাদৰ বিষয়টোৱে সকলো আগ্ৰহ হেৰুৱাই পেলাইছে। বিৰোধীৰ অস্তিত্ব আছে যদিও ৰাজনৈতিক ৰূপতহে।
৪ পদ: “ আৰু মই স্বৰ্গৰ পৰা আন এটা মাত শুনিলোঁ, “হে মোৰ লোকসকল, তাইৰ পৰা ওলাই আহক, যাতে তোমালোকে তাইৰ পাপৰ অংশীদাৰ নহবা আৰু তাইৰ মহামাৰীৰ পৰা ভোগ নকৰিবা। ”
৪ নং পদটোৱে চূড়ান্ত বিচ্ছেদৰ মুহূৰ্তটোক উদগনি দিয়ে: " মোৰ লোকসকল, তাইৰ পৰা ওলাই আহক "; ই সেই সময় যেতিয়া মনোনীতসকলক স্বৰ্গলৈ লৈ যোৱা হ’ব, যীচুক লগ কৰিবলৈ। এই পদটোৱে যিটো দেখুৱাইছে সেয়া হৈছে " শস্য চপোৱাৰ মুহূৰ্ত ," প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১৪ৰ পৰা ১৬লৈকে। কিন্তু, পাঠটোৱে নিৰ্দিষ্ট কৰিছে যে ধৰা পৰা নিৰ্বাচিতসকলৰ মাজত থাকিবলৈ হ'লে কোনোবাই " তাইৰ পাপত অংশগ্ৰহণ " কৰা নাছিল। আৰু যিহেতু প্ৰধান পাপটো হ'ল দেওবাৰৰ বিশ্ৰাম, যিটো " জন্তুৰ চিন " যিটো বিশ্বাসৰ চূড়ান্ত পৰীক্ষাত কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্টসকলে সন্মানিত কৰে, গতিকে এই দুটা মূল ধৰ্মীয় গোটৰ বিশ্বাসীসকলে নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ ৰেপচাৰত অংশগ্ৰহণ কৰিব নোৱাৰে। "বেবিলনৰ পৰা ওলাই অহা"ৰ প্ৰয়োজনীয়তা অহৰহ , অৱশ্যে এই পদত আত্মাই সেই মুহূৰ্তটোক লক্ষ্য কৰি লৈছে যেতিয়া ঈশ্বৰৰ এই আজ্ঞা পালন কৰাৰ শেষ সুযোগৰ সৃষ্টি হয় কাৰণ দেওবাৰৰ আইন ঘোষণাই পৰীক্ষাৰ সময়ৰ অন্ত চিহ্নিত কৰে। এই ঘোষণাই " ষষ্ঠ শিঙা " (তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধ) ৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা সকলো লোকৰ সজাগতা বৃদ্ধি কৰে যিয়ে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ সতৰ্ক দৃষ্টিত তেওঁলোকৰ পছন্দক দায়বদ্ধ কৰি তোলে।
৫ পদ: “ কিয়নো তাইৰ পাপ স্বৰ্গলৈকে গৈছে, আৰু ঈশ্বৰে তাইৰ অপৰাধবোৰ স্মৰণ কৰিলে। ”
তেওঁৰ ভাষাত আত্মাই "বাবেলৰ টাৱাৰ"ৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ ইংগিত দিয়ে, যাৰ নাম "বেবিল"ৰ পৰাই শিপাই আছে। ৩২১ আৰু ৫৩৮ চনৰ পৰা ৰোমে, " মহান চহৰ " য'ত " বেশ্যা "ই নিজৰ " সিংহাসন " ৰাখিছে , ৫৩৮ চনৰ পৰা তাইৰ "পবিত্ৰ" পোপৰ আসন, ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে নিজৰ পাপ বহুগুণে বৃদ্ধি কৰিছে। স্বৰ্গৰ পৰা ই ১৭০৯ বছৰ ধৰি (৩২১ চনৰ পৰা) নিজৰ সঞ্চিত পাপৰ গণনা ৰাখিছে আৰু লিপিবদ্ধ কৰিছে। তেওঁৰ গৌৰৱময় উভতি অহাৰ লগে লগে যীচুৱে পোপৰ শাসন ব্যৱস্থাৰ মুখা খুলি দিছে আৰু ৰোম আৰু ইয়াৰ ভুৱা পবিত্ৰতাৰ বাবে তেওঁলোকৰ অপৰাধৰ মূল্য দিয়াৰ সময় আহি পৰিছে।
৬ পদ: “ তাই যিদৰে দিছিল, সেইদৰে ঘূৰাই দিয়ক, আৰু তাইৰ কৰ্ম অনুসাৰে তাইক দুগুণ দিয়ক। তাই ঢালি দিয়া পাত্ৰত তাইক দুগুণ দিয়ক। ”
১৪ পদৰ বিষয়বস্তুৰ অগ্ৰগতিৰ পিছত, শস্য চপোৱাৰ পিছত ভিনটেজ আহে । আৰু কেথলিক ধৰ্মৰ মিছাৰ বলি হোৱা কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ ভিতৰত আটাইতকৈ দুষ্টসকলৰ ওচৰতেই ঈশ্বৰে তেওঁৰ কথাখিনি সম্বোধন কৰে: " তাই যিদৰে ধন দিছে, সেইদৰে তাইক ঘূৰাই দিয়ক, আৰু তাইৰ কৰ্ম অনুসৰি তাইক দুগুণ দিয়ক ।" ইতিহাসৰ পৰাই মনত আছে যে তাইৰ ৰচনাবোৰ আছিল তাইৰ ইনকিউজিটৰিয়েল ট্ৰিবিউনেলৰ জুইকুৰা আৰু নিৰ্যাতন। সেয়েহে এই ধৰণৰ ভাগ্যই কেথলিক ধৰ্মীয় শিক্ষকসকলে সম্ভৱ হ’লে দুগুণ ক্ষতিগ্ৰস্ত হ’ব। একেটা বাৰ্তাকে এই ৰূপত পুনৰাবৃত্তি কৰা হৈছে: " তাই ঢালি দিয়া কাপটোত তাইক দুগুণ ঢালি দিয়ক ।" খোৱাপানীৰ প্ৰতিমূৰ্তিটো যীচুৱে ব্যৱহাৰ কৰিছিল, তেওঁৰ শৰীৰে যি অত্যাচাৰৰ সন্মুখীন হ’ব, সেই অত্যাচাৰক বুজাবলৈ, ইতিমধ্যে ৰোমে গলগোথা পৰ্বতৰ তলত স্থাপন কৰা ক্ৰুচত চূড়ান্ত যন্ত্ৰণা নোহোৱালৈকে। এইদৰে যীচুৱে আমাক সোঁৱৰাই দিছে যে কেথলিক বিশ্বাসে তেওঁ সহ্য কৰিবলৈ সন্মত হোৱা দুখ-কষ্টৰ প্ৰতি ঘৃণনীয় অৱজ্ঞা দেখুৱাইছে, গতিকে এতিয়া তেওঁৰ সেই দুখ-কষ্ট অনুভৱ কৰাৰ পাল। এটা পুৰণি প্ৰবাদে এই মুহূৰ্তত নিজৰ সম্পূৰ্ণ মূল্য ল’ব: আপুনি যিটো কাম আপোনাৰ লগত হোৱাটো নিবিচাৰে, সেইটো কেতিয়াও আনৰ লগত নকৰিব। এই কাৰ্য্যত ঈশ্বৰে প্ৰতিশোধৰ নিয়ম পূৰণ কৰে: চকুৰ সলনি চকু, দাঁতৰ সলনি দাঁত; এটা নিখুঁত ন্যায়সংগত আইন যাৰ ব্যক্তিগত ব্যৱহাৰ তেওঁ নিজৰ বাবে সংৰক্ষিত কৰিছিল। কিন্তু সামূহিক পৰ্যায়ত ইয়াৰ প্ৰয়োগ মানুহৰ বাবে অনুমোদিত আছিল, যিয়ে তথাপিও ইয়াক নিন্দা কৰিছিল, ভাবিছিল যে তেওঁলোক ঈশ্বৰতকৈ অধিক ন্যায়পৰায়ণ আৰু ভাল হ’ব পাৰে। ইয়াৰ পৰিণতি বিপৰ্যয়জনক: দুষ্টতা আৰু ইয়াৰ বিদ্ৰোহী মনোভাৱে খ্ৰীষ্টান মূলৰ পশ্চিমীয়া জনগোষ্ঠীসমূহক আৰু বেয়া কৰি তুলিছে আৰু আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিছে।
প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:৫ পদত, " মহাবেবিলন ," " বেশ্যা ," " তেওঁৰ ঘৃণনীয় বস্তুৰে ভৰা এটা সোণৰ পাত্ৰ আছিল ।" এই স্পষ্টীকৰণে তেওঁৰ ধৰ্মীয় কাৰ্যকলাপ আৰু ইউখাৰিষ্টৰ কাপৰ বিশেষ ব্যৱহাৰক লক্ষ্য কৰি লৈছে। যীচু খ্ৰীষ্টই শিকোৱা আৰু পবিত্ৰ কৰা এই পবিত্ৰ আচাৰ-অনুষ্ঠানৰ প্ৰতি তাইৰ অসন্মানে তাইক সমানেই বিশেষ শাস্তি লাভ কৰে। প্ৰেমৰ ঈশ্বৰে ন্যায়ৰ ঈশ্বৰক ঠাই দিয়ে আৰু তেওঁৰ বিচাৰৰ চিন্তা মানুহৰ আগত স্পষ্টকৈ প্ৰকাশ পায়।
৭ পদ: “ তাই যিমানেই নিজকে মহিমামণ্ডিত কৰি বিলাসী জীৱন যাপন কৰিছে, সিমান দুখ আৰু দুখ দিয়ক। কিয়নো তাই হৃদয়ত কৈছে, ‘মই ৰাণী বহি আছো, মই কোনো বিধৱা নহয়, আৰু মই কোনো দুখ দেখা নাপাম।’ ”
৭ পদত আত্মাই জীৱন আৰু মৃত্যুৰ মাজৰ বিৰোধিতাক উজ্জ্বল কৰি তুলিছে। মৃত্যুৰ দুৰ্দশাই অস্পৃশ্য জীৱনটো আনন্দময়, নিৰ্বিকাৰ, তুচ্ছ, নতুন সুখৰ সন্ধানত। পোপৰ ৰোমান "বেবিলন"-এ বিলাসী জীৱন ক্ৰয় কৰা ধন বিচাৰিছিল। আৰু শক্তিশালী আৰু ৰজাৰ পৰা ইয়াক লাভ কৰিবলৈ ই যীচু খ্ৰীষ্টৰ নাম ব্যৱহাৰ কৰিছিল আৰু এতিয়াও ব্যৱহাৰ কৰি পাপৰ ক্ষমাক "অনুগ্ৰহ" হিচাপে বিক্ৰী কৰে। এইটো এটা সবিশেষ যিটোৱে ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ ভাৰসাম্যত অতি গধুৰভাৱে ওজন কৰে, যিটো এতিয়া ই মানসিক আৰু শাৰীৰিকভাৱে প্ৰায়শ্চিত্ত কৰিব লাগিব। এই ধন-সম্পত্তি আৰু বিলাসীতাৰ নিন্দা এই কথাটোৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল যে যীচু আৰু তেওঁৰ পাঁচনিসকলে খালী প্ৰয়োজনীয়তাত সন্তুষ্ট হৈ দুৰ্বল জীৱন যাপন কৰিছিল। এইদৰে " যন্ত্ৰণা " আৰু " শোক " পোপৰ ৰোমান কেথলিক ধৰ্মগুৰুসকলৰ "ধন আৰু বিলাসীতা "ৰ ঠাই লয়।
প্ৰতাৰণামূলক কাৰ্য্যকলাপৰ সময়ত বেবিলনে তাইৰ হৃদয়ত কৈছে, " মই ৰাণীৰ দৰে বহি আছো ," যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:১৮ পদৰ " পৃথিৱীৰ ৰজাসকলৰ ওপৰত তাইৰ ৰাজত্ব " নিশ্চিত কৰে। আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ২:৭ আৰু ২০ পদ অনুসৰি তাইৰ " সিংহাসন " ভেটিকানত (vaticinate = ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা), ৰোমত। " মই কোনো বিধৱা নহয় "; তাইৰ স্বামী খ্ৰীষ্ট, যাৰ কইনা বুলি তাই দাবী কৰে, তেওঁ জীয়াই আছে। " আৰু মই কোনো শোক দেখা নাপাম ৷" গীৰ্জাৰ বাহিৰত কোনো পৰিত্ৰাণ নাই, তাই নিজৰ সকলো বিৰোধীক কয়। তাই ইমানবাৰ আওৰাইছে যে অৱশেষত তাই বিশ্বাস কৰিবলৈ লৈছে। আৰু তাই সঁচাকৈয়ে নিশ্চিত যে তাইৰ ৰাজত্বকাল চিৰদিনৰ বাবে থাকিব। যিহেতু তাই তাত বাস কৰি আহিছে, গতিকে ৰোমক "চিৰন্তন নগৰ" নাম দিয়া হোৱা নাইনে? তদুপৰি পৃথিৱীৰ পশ্চিমীয়া শক্তিৰ সমৰ্থনত তাইৰ নিজকে মানৱীয়ভাৱে অস্পৃশ্য আৰু অক্ষম বুলি বিশ্বাস কৰাৰ উচিত কাৰণ আছিল। নতুবা তাই ঈশ্বৰৰ শক্তিক ভয় কৰা নাছিল যিহেতু তাই পৃথিৱীত তেওঁৰ সেৱা আৰু প্ৰতিনিধিত্ব কৰা বুলি দাবী কৰিছিল।
৮ পদ: “ এতেকে তাইৰ মহামাৰীবোৰ এদিনতে আহিব, মৃত্যু, শোক আৰু দুৰ্ভিক্ষ ;
এই পদটোৱে তেওঁৰ সকলো ভ্ৰমৰ অন্ত পেলাইছে: " সেয়েহে, এদিনতে "; যিদিনা যীচুৱে মহিমাৰে উভতি আহিব, " তেওঁৰ মহামাৰী আহিব " অৰ্থাৎ ঈশ্বৰৰ শাস্তি আহিব; " মৃত্যু, শোক আৰু দুৰ্ভিক্ষ " আচলতে ইয়াৰ বিপৰীত ক্ৰমত কামবোৰ সম্পন্ন হয়। আমি এদিনতে ভোকত মৰি নাযাওঁ, গতিকে, প্ৰথমতে, আধ্যাত্মিক " দুৰ্ভিক্ষ " হৈছে জীৱনৰ পিঠা হেৰুৱাই পেলোৱা যিটো খ্ৰীষ্টান ধৰ্মীয় বিশ্বাসৰ ভিত্তি। তাৰ পিছত আমাৰ ঘনিষ্ঠ, যাৰ লগত আমি পাৰিবাৰিক অনুভৱ ভাগ-বতৰা কৰো, তেওঁলোকৰ মৃত্যুৰ উপলক্ষে " শোক " পৰিধান কৰা হয়। আৰু শেষত, " মৃত্যু " দোষী পাপীক আঘাত কৰে, যিহেতু " পাপৰ মজুৰি মৃত্যু ", ৰোম. ৬:২৩। " আৰু ই জুইয়ে ভস্মীভূত হ'ব ", দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যত পুনৰাবৃত্তি কৰা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ঘোষণা অনুসৰি। তাই নিজেই ইমানবোৰ জীৱক ডালত জ্বলাই দিছে, অন্যায়ভাৱে, যে নিখুঁত ঐশ্বৰিক ন্যায়ত তাই নিজেই জুইত বিনষ্ট হৈছে। " কিয়নো প্ৰভু শক্তিশালী, যিয়ে তাইৰ বিচাৰ কৰিলে "; প্ৰলোভনমূলক কাৰ্য্যকলাপৰ সময়ত কেথলিক বিশ্বাসে যীচুৰ মাতৃ মেৰীক পূজা কৰিছে, যিয়ে কেৱল কোলাত ধৰি ৰখা সৰু শিশুটিৰ ৰূপতহে আবিৰ্ভাৱ হৈছিল। এই দিশটোৱে আৱেগিকতাৰ প্ৰতি প্ৰৱল মানুহৰ মনক প্ৰলোভিত কৰিছিল। এগৰাকী নাৰী, ভাল, এগৰাকী মাতৃ, ধৰ্ম কিমান আশ্বস্তকাৰী হৈ পৰিল! কিন্তু সেয়া সত্যৰ ঘন্টা, আৰু তাইৰ বিচাৰ কৰা খ্ৰীষ্টই মাত্ৰ সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰৰ মহিমাত প্ৰকাশ পাইছে; আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ এই ঐশ্বৰিক শক্তিয়ে, যিয়ে তাইক মুখা খুলিছে, তাইক ধ্বংস কৰি পেলায়, তাইৰ প্ৰতাৰিত বলিসকলৰ প্ৰতিশোধমূলক ক্ৰোধৰ ওচৰত তাইক সমৰ্পণ কৰে।
৯ পদ: “ আৰু পৃথিবীৰ সকলো ৰজাই, যিসকলে ব্যভিচাৰ কৰি তাইৰ লগত বিলাসী জীৱন কটালে, তেতিয়া তাইৰ জ্বলি থকা ধোঁৱা দেখি তাইৰ বাবে কান্দিব আৰু কান্দিব। ”
পৃথিৱীৰ ৰজাসকলে ব্যভিচাৰ কৰি তাইৰ লগত বিলাসী জীৱন যাপন কৰা " সকলৰ আচৰণ প্ৰকাশ কৰিছে ৷ ইয়াৰ ভিতৰত আছে ৰজা, ৰাষ্ট্ৰপতি, একনায়কত্ববাদী, কেথলিক ধৰ্মৰ সফলতা আৰু কাৰ্যকলাপৰ লালন-পালন কৰা জাতিৰ সকলো নেতা আৰু যিসকলে চূড়ান্ত বিচাৰত বিশ্ৰামবাৰ পালন কৰা লোকসকলক হত্যা কৰাৰ সিদ্ধান্তত অনুমোদন জনাইছে। তেওঁলোকে " তাইৰ ওপৰত কান্দিব আৰু কান্দিব, যেতিয়া তেওঁলোকে তাইৰ জ্বলি থকা ধোঁৱা দেখিব ।" স্পষ্টভাৱে পৃথিৱীৰ ৰজাসকলে পৰিস্থিতি তেওঁলোকৰ পৰা পিছলি যোৱা দেখিছে। তেওঁলোকে আৰু কাকো শাসন নকৰে আৰু কেৱল প্ৰতাৰিত ভুক্তভোগীসকলে জ্বলোৱা ৰোম জ্বলোৱাটোহে পৰ্যবেক্ষণ কৰে, যিবোৰ ঈশ্বৰীয় প্ৰতিশোধৰ মৃত্যুদণ্ডৰ আহিলা। তেওঁলোকৰ কান্দোন আৰু বিলাপৰ ন্যায্যতা এইটোৱেই যে তেওঁলোকক সৰ্বোচ্চ ক্ষমতালৈ লৈ যোৱা সাংসাৰিক মূল্যবোধবোৰ হঠাতে পতন ঘটিছে।
১০ পদ: “ তাইৰ যন্ত্ৰণাৰ ভয়ত দূৰৈত থিয় হৈ তেওঁলোকে ক’ব, ‘হায়, মহানগৰ, বাবিল, শক্তিশালী নগৰ, এক ঘন্টাত তোমাৰ বিচাৰ আহিব!’ ”
"চিৰন্তন নগৰ" মৰি যায়, জ্বলি যায় আৰু পৃথিৱীৰ ৰজাসকলে ৰোমৰ পৰা দূৰত্ব বজাই ৰাখে। তেওঁলোকে এতিয়া ইয়াৰ ভাগ্যৰ অংশীদাৰ হ’বলগীয়া হোৱাৰ আশংকা কৰিছে। যি ঘটি আছে, সেয়া তেওঁলোকৰ বাবে এক বিশাল দুৰ্ভাগ্যৰ সৃষ্টি কৰিছে : " ধিক! ধিক্! মহান নগৰ, বেবিলন ," দুখ দুবাৰকৈ পুনৰাবৃত্তি কৰা হৈছে, " তাই পতিত হৈছে, তাই পতিত হৈছে, মহান বেবিলন ।" " শক্তিশালী চহৰখন! "; ইমানেই শক্তিশালী যে তাই খ্ৰীষ্টান জাতিসমূহৰ নেতাসকলৰ ওপৰত নিজৰ প্ৰভাৱৰ দ্বাৰা পৃথিৱীখন শাসন কৰিছিল; ঈশ্বৰে নিন্দা কৰা এই সংযোগৰ বাবেই ৰজা ষোড়শ লুই আৰু তেওঁৰ অষ্ট্ৰিয়ান পত্নী মেৰী-এণ্টোৱানেটে তেওঁলোকৰ সমৰ্থকসকলৰ সৈতে গিলোটিনলৈ গৈছিল, যিসকল আত্মাই ঘোষণা কৰা মতে, প্ৰকাশিত বাক্য ২:২২-২৩ পদত " মহাক্লেশ "ৰ বলি হৈছিল। " এঘণ্টাৰ ভিতৰতে তোমাৰ বিচাৰ আহিল! "; যীচুৰ উভতি অহাটো জগতৰ শেষৰ সময় চিহ্নিত কৰিবলৈ আহিছে । শেষৰ পৰীক্ষাটোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১০ পদত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা প্ৰতীকী “ এঘণ্টা ” চিহ্নিত কৰিছিল, কিন্তু যীচু খ্ৰীষ্টৰ বাবে ই যথেষ্ট হ’ব, সমগ্ৰ বৰ্তমানৰ পৰিস্থিতিটো ওলোটা হ’বলৈ, আৰু এইবাৰ, আক্ষৰিক অৰ্থত “ এঘণ্টা ” এই আচৰিত পৰিৱৰ্তন আনিবলৈ যথেষ্ট হ’ব।
১১ পদ: “ আৰু পৃথিৱীৰ বণিকসকলে তাইৰ বাবে কান্দিছে আৰু শোক কৰে, কিয়নো কোনেও আৰু তেওঁলোকৰ মাল কিনিব নোৱাৰে, ”
এইবাৰ আত্মাই " পৃথিৱীৰ ব্যৱসায়ীসকলক " লক্ষ্য কৰি লৈছে, বিশেষকৈ সমগ্ৰ পৃথিৱীত জীৱিতসকলে গ্ৰহণ কৰা আমেৰিকান ব্যৱসায়িক আত্মাক লক্ষ্য কৰি, যিটো ওপৰৰ ১৭ নং অধ্যায়ৰ অধ্যয়নত আলোচনা কৰা হৈছে। তেওঁলোকেও " তাইৰ বাবে কান্দি শোক কৰে, কাৰণ তেওঁলোকৰ মাল আৰু কোনেও কিনিব নোৱাৰে ; ...." এই পদটোৱে কেথলিক বিশ্বাসৰ প্ৰতি প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ মৰমৰ অপৰাধবোধক আণ্ডাৰলাইন কৰে, যাৰ বাবে তেওঁলোকে শোক কৰে , এইদৰে অৰ্থনৈতিক স্বাৰ্থৰ বাবে ইয়াৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ ব্যক্তিগত মোহৰ সাক্ষ্য দিয়ে । যিহেতু ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ বিপৰীতে সংস্কাৰৰ কাম ঈশ্বৰে ৰোমান কেথলিক পোপৰ অপৰাধবোধক নিন্দা কৰিবলৈ আৰু বুজা সত্যসমূহ পুনৰুদ্ধাৰ কৰিবলৈ উত্থাপন কৰিছিল; যিটো তেওঁলোকৰ সময়ত পিটাৰ ৱাল্ডো, জন উইক্লিফ, মাৰ্টিন লুথাৰৰ দৰে প্ৰকৃত সংস্কাৰকসকলে কৰিছিল। ব্যৱসায়ীসকলেও তেওঁলোকে লালন-পালন কৰা মূল্যবোধবোৰ চকুৰ সন্মুখত ছিন্নভিন্ন হৈ থকাটো দুখেৰে দেখে, কিয়নো তেওঁলোকে কেৱল নিজৰ ব্যৱসায়িক কাৰ্য্যকলাপৰ জৰিয়তে নিজকে সমৃদ্ধ কৰাৰ আনন্দৰ বাবেহে জীয়াই থাকে; ব্যৱসায় কৰাটোৱে তেওঁলোকৰ অস্তিত্বৰ আনন্দৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰে।
১২ পদ: “ সোণ, ৰূপ, বহুমূলীয়া শিল, মুকুতা, মিহি লিনেন, বেঙুনীয়া, ৰেচম, ৰঙা, সকলো ধৰণৰ মিঠা কাঠ, সকলো ধৰণৰ হাতীদাঁত, সকলো ধৰণৰ অতি ব্যয়বহুল কাঠ, পিতল, লোহা আৰু মাৰ্বলৰ সামগ্ৰী, ”
ৰোমান কেথলিক মূৰ্তিপূজাৰী ধৰ্মৰ ভিত্তি হিচাপে পৰিগণিত হোৱা বিভিন্ন সামগ্ৰীৰ তালিকাভুক্ত কৰাৰ আগতে মই ইয়াত যীচু খ্ৰীষ্টই শিকোৱা প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ এই বিশেষ কথাটো মনত পেলাইছো। তেওঁ চমৰীয়া মহিলাগৰাকীক ঘোষণা কৰিছিল: " মহিলা," যীচুৱে তাইক ক'লে, "মোক বিশ্বাস কৰা, সেই সময় আহি আছে যেতিয়া তুমি এই পৰ্বতত বা যিৰূচালেমত পিতৃক উপাসনা নকৰিবা। তুমি যি নজনা তাক পূজা কৰা; আমি যি জানো তাক পূজা কৰো, কিয়নো পৰিত্ৰাণ ইহুদীসকলৰ পৰাই হৈছে । কিন্তু সেই সময় আহি আছে, আৰু এতিয়া আছে, যেতিয়া সত্য উপাসকসকলে আত্মা আৰু সত্যতাৰে পিতৃক উপাসনা কৰিব; কাৰণ পিতৃয়ে তেওঁক উপাসনা কৰিবলৈ এনেকেইটা বিচাৰে । এইদৰে প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ কোনো বস্তুগত বা বস্তুগত প্ৰয়োজন নাই, কাৰণ ই কেৱল মনৰ অৱস্থাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠে। আৰু ফলস্বৰূপে এই প্ৰকৃত বিশ্বাস লোভী আৰু চোৰ জগতখনৰ বাবে বিশেষ আগ্ৰহৰ বিষয় নহয়, কাৰণ ই আধ্যাত্মিকভাৱে নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ বাহিৰে আন কাকো সমৃদ্ধ নকৰে। নিৰ্বাচিতসকলে ঈশ্বৰক আত্মাত পূজা কৰে, সেয়েহে তেওঁলোকৰ চিন্তাত, কিন্তু সত্যতো , যাৰ অৰ্থ হ'ল তেওঁলোকৰ চিন্তা ঈশ্বৰে ইংগিত দিয়া মানদণ্ডৰ ওপৰত নিৰ্মিত হ'ব লাগিব। এই মানদণ্ডত নথকা সকলো বস্তুৱেই মূৰ্তিপূজাৰী পৌত্তলিক ধৰ্মৰ এটা প্ৰকাৰ য’ত প্ৰকৃত ঈশ্বৰক মূৰ্তি হিচাপে পৰিবেশন কৰা হয়। বিজয়ৰ সময়ত ৰিপাব্লিকান ৰোমে বিজয়ী দেশসমূহৰ ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰিছিল। আৰু ইয়াৰ ধৰ্মীয় ডগমাসমূহৰ এটা বৃহৎ অংশ গ্ৰীক মূলৰ আছিল, যিটো প্ৰাচীন কালৰ প্ৰথম মহান সভ্যতা আছিল। আমাৰ যুগত পোপৰ ৰূপত আমি এই সকলো ঐতিহ্য প্ৰভুৰ ১২ জন পাঁচনিৰ পৰা আৰম্ভ কৰি নতুন "খ্ৰীষ্টান" "পবিত্ৰ"সকলৰ সৈতে সংযুক্ত হোৱা দেখিবলৈ পাওঁ। কিন্তু, এই মূৰ্তিপূজাৰ প্ৰথাক নিন্দা কৰা ঈশ্বৰৰ দ্বিতীয় আজ্ঞাটোক দমন কৰালৈকে আগবাঢ়ি যোৱাৰ পিছত, কেথলিক বিশ্বাসে আসুৰিক দৰ্শনত খোদিত, অংকন কৰা বা দেখা দিয়া মূৰ্তিৰ পূজাক স্থায়ী কৰি ৰাখে। সেয়েহে তেওঁৰ কাল্টৰ আচাৰ-অনুষ্ঠানতেই আমি এই খোদিত মূৰ্তিবোৰ পাওঁ যিবোৰক আকৃতি ল’বলৈ সামগ্ৰীৰ প্ৰয়োজন হয়; যিবোৰ সামগ্ৰীৰ তালিকাখন ঈশ্বৰে নিজেই উপস্থাপন কৰিছে: "... ; ... সোণ, ৰূপ, বহুমূলীয়া শিল, মুকুতা, মিহি লিনেন, বেঙুনীয়া, ৰেচম, ৰঙা, সকলো ধৰণৰ মিঠা কাঠ, সকলো ধৰণৰ হাতীদাঁতৰ সামগ্ৰী, সকলো ধৰণৰ অতি মূল্যৱান কাঠ, পিতল, লোহা আৰু মাৰ্বলৰ সামগ্ৰী, ... "। " সোণ, ৰূপ, বহুমূলীয়া শিল, আৰু ব্যয়বহুল সামগ্ৰী " " দানৰ পোপৰ ৰজাৰ দুৰ্গ দেৱতাক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনায় । ১১:৩৮। তাৰ পিছত, " বেঙুনীয়া আৰু ৰঙা " প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:৪ পদত বেশ্যা মহাবেবিলনক কাপোৰ পিন্ধাই; " সোণ, বহুমূলীয়া শিল আৰু মুকুতা " তাইৰ অলংকাৰ ; " মিহি লিনেনে " তাইৰ পবিত্ৰতাৰ দাবীক বুজায়, প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:৮ অনুসৰি: " কাৰণ মিহি লিনেন হৈছে পবিত্ৰ লোকসকলৰ ধাৰ্মিক কৰ্ম ।" উল্লেখ কৰা আন সামগ্ৰীসমূহ হ’ল যিবোৰৰ পৰা তাই নিজৰ খোদিত মূৰ্তি তৈয়াৰ কৰে। এই বিলাসী সামগ্ৰীসমূহে কেথলিক মূৰ্তি পূজাৰীৰ উচ্চ পৰ্যায়ৰ ভক্তি প্ৰকাশ কৰে।
১৩ পদ: “ দালচেনি, মছলা, মলম, গন্ধক, ধূপ, মদ, তেল, মিহি আটা, ঘেঁহু, গৰু, ভেড়া, ঘোঁৰা, ৰথ, আৰু মানুহৰ শৰীৰ আৰু প্ৰাণ। ”
“ সুগন্ধি, 1 ৰাজাৱলি ৪: ২০-২৮ অনুসৰি ঈশ্বৰৰ বাবে নিৰ্মিত প্ৰথম মন্দিৰ নিৰ্মাতা দায়ূদৰ পুত্ৰ চলোমনৰ ৰাজত্বকালৰ ইংগিত দিয়া পুষ্টি আৰু সামগ্ৰী। এইদৰে আত্মাই তেওঁৰ “ মন্দিৰ নিৰ্মাণৰ অবৈধ প্ৰচেষ্টাক নিন্দা কৰে ঈশ্বৰৰ ” যিটো তাই প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:৬ পদত “ নিন্দা কৰে ” আৰু দান ৮:১১ পদত “ ওলোটা ” কৰে। নিৰ্যাতন, আৰু ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিক হত্যা কৰা ; চয়তানে নিজৰ কাৰ্যকলাপ আৰু মিছা ধৰ্মীয় অভিনয়ৰ দ্বাৰা।
সোঁৱৰণী : বাইবেল আৰু ঐশ্বৰিক চিন্তাধাৰাত " আত্মা " শব্দটোৱে ব্যক্তিক ইয়াৰ সকলো দিশতে, তেওঁৰ শাৰীৰিক শৰীৰ আৰু তেওঁৰ মানসিক বা মানসিক চিন্তাধাৰা, তেওঁৰ বুদ্ধি আৰু ইয়াৰ অনুভূতিক বুজায়। "আত্মা "ক জীৱনৰ এটা উপাদান হিচাপে উপস্থাপন কৰা তত্ত্বটো , যিয়ে মৃত্যুৰ সময়ত শৰীৰৰ পৰা নিজকে বিচ্ছিন্ন কৰি তাৰ পৰা বাচি থাকে, সেয়া বিশুদ্ধভাৱে পৌত্তলিক গ্ৰীক মূলৰ। পুৰণি নিয়মত ঈশ্বৰে তেওঁৰ মানৱ বা পশু জীৱৰ "তেজৰ সৈতে আত্মা"ক চিনাক্ত কৰিছে: লেবীয়া বা 19:10। ১৭:১৪: " কাৰণ সকলো মাংসৰ জীৱন হৈছে ইয়াৰ তেজ, যিটো তাত আছে। সেইবাবেই মই ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলক ক'লোঁ: তোমালোকে কোনো মাংসৰ তেজ নাখাবা; কিয়নো সকলো মাংসৰ জীৱন ইয়াৰ তেজ : যিয়ে ইয়াক খাব, তেওঁক কাটি পেলোৱা হ'ব। " এইদৰে তেওঁ ভৱিষ্যতৰ গ্ৰীক তত্ত্বসমূহৰ বিপৰীত দৃষ্টিভংগী গ্ৰহণ কৰে আৰু পৌত্তলিকসকলৰ মাজত জন্ম হ'বলগীয়া দাৰ্শনিক চিন্তাসমূহৰ বিপৰীতে বাইবেলৰ প্ৰতিকাৰ প্ৰস্তুত কৰে জনগোষ্ঠীসমূহ। মানুহ আৰু প্ৰাণীৰ জীৱন তেজৰ কাৰ্য্যকৰীতাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠে। শ্বাসৰুদ্ধ হৈ ছিটিকি পৰা বা লেতেৰা হৈ পৰা তেজে মগজুকে ধৰি ভৌতিক শৰীৰৰ উপাদানবোৰলৈ আৰু অক্সিজেন যোগান ধৰা নাই , চিন্তাৰ সমৰ্থন। আৰু পিছৰটোক যদি অক্সিজেনযুক্ত নহয়, তেন্তে চিন্তাৰ নীতি বন্ধ হৈ যায় আৰু এই চূড়ান্ত পৰ্যায়ৰ পিছত একোৱেই জীয়াই নাথাকে; ঈশ্বৰৰ চিৰন্তন চিন্তাত মৃত " আত্মা " ৰ গঠনৰ স্মৃতিৰ বাহিৰে ইয়াৰ ভৱিষ্যত "পুনৰুত্থান"ৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি, কেতিয়া তেওঁ ইয়াক "পুনৰুত্থান" কৰিব বা, কেতিয়া তেওঁ ইয়াক "পুনৰ উত্থাপন কৰিব", যিদৰে হ'ব পাৰে, অনন্ত জীৱনৰ বাবে বা " দ্বিতীয় মৃত্যু " ৰ নিৰ্দিষ্ট ধ্বংসৰ বাবে ।
১৪ পদ: “ তোমাৰ প্ৰাণে যি ফল আকাংক্ষা কৰিছিল, সেই ফল তোমাৰ পৰা নাইকিয়া হৈ গৈছে, আৰু সকলো সুস্বাদু আৰু সুন্দৰ বস্তু তোমাৰ পৰা হেৰাই গৈছে, আৰু তুমি সেইবোৰ পুনৰ নাপাবা। ”
পূৰ্বৰ পদটোত ব্যাখ্যা কৰা কথাখিনি নিশ্চিত কৰি আত্মাই পোপৰ ৰোমৰ " ইচ্ছা "ক ইয়াৰ " আত্মা " , ইয়াৰ প্ৰলোভনমূলক আৰু প্ৰতাৰক ব্যক্তিত্বৰ ওপৰত আৰোপ কৰে। গ্ৰীক দৰ্শনৰ উত্তৰাধিকাৰী কেথলিক ধৰ্মই প্ৰথমে নতুন ভূমিত আৱিষ্কাৰ কৰা জীৱ-জন্তু আৰু মানুহৰ ওপৰত আত্মাৰ আৰোপ কৰাৰ প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিছিল। আচলতে প্ৰশ্নটোৰ উত্তৰ আছে; ই সঠিক সহায়ক ক্ৰিয়াৰ বাছনিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল: মানুহৰ আত্মা নাই, কাৰণ তেওঁ আত্মা ।
আত্মাই প্ৰকৃত মৃত্যুৰ পৰিণতিৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰিছে যিবোৰ তেওঁ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল আৰু উপদেশত প্ৰকাশ কৰিছিল। ৯:৫-৬-১০। এই সবিশেষ নতুন নিয়মৰ লিখনিত পুনৰাবৃত্তি নহ’ব। সেয়েহে আমি সমগ্ৰ বাইবেল অধ্যয়নৰ গুৰুত্ব দেখিবলৈ পাওঁ। ধ্বংস হৈ " বেবিলনে " চিৰদিনৰ বাবে " হেৰুৱাই পেলাব " তাইৰ আত্মাই বিচৰা ফলবোৰ " আৰু " সকলো সুক্ষ্ম আৰু সুন্দৰ বস্তু " যিবোৰ তাই শলাগ লৈছিল আৰু বিচাৰিছিল। কিন্তু আত্মাই এইটোও নিৰ্দিষ্ট কৰিছে: " আপোনালোকৰ বাবে "; কাৰণ নিৰ্বাচিতসকলে তাইৰ দৰে নহয়, ঈশ্বৰে তেওঁলোকক ভাগ কৰিবলৈ আগবঢ়োৱা আশ্চৰ্য্যবোৰৰ প্ৰশংসা চিৰকাল দীঘলীয়া কৰিব পাৰিব।
১৫ পদ: “ তাইৰ দ্বাৰা ধনী হোৱা এইবোৰৰ ব্যৱসায়ীসকলে তাইৰ যন্ত্ৰণাৰ ভয়ত দূৰৈত থিয় হ’ব, তেওঁলোকে কান্দিব আৰু শোক কৰিব, ”
১৫-১৯ পদত আত্মাই " তাইৰ দ্বাৰা ধনী হোৱা ব্যৱসায়ীসকলক " লক্ষ্য কৰি লৈছে। পুনৰাবৃত্তিই এই অধ্যায়ত তিনিবাৰ পুনৰাবৃত্তি কৰা " এঘণ্টাত " বাক্যাংশটোৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়াৰ কথা প্ৰকাশ কৰে , লগতে " ধিক্! ধিক্! " চিঞৰটোৱেও নিখুঁততাৰ প্ৰতীক। ঈশ্বৰে সেয়েহে জোৰ দিয়ে, ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ঘোষণাৰ অপ্ৰত্যাহাৰ্য স্বৰূপক দৃঢ় কৰিবলৈ; এই শাস্তি ইয়াৰ সকলো ঐশ্বৰিক সিদ্ধতাত সম্পন্ন হ’ব। ব্যৱসায়ীসকলে আৰম্ভ কৰা চিঞৰটোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৮ পদত তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলে আৰম্ভ কৰা সতৰ্কবাণীৰ চিঞৰৰ প্ৰতিধ্বনি দিয়ে : " মহান বেবিল পতিত হৈছে! পতিত হৈছে ।" এই ব্যৱসায়ীসকলে দূৰৰ পৰাই তাইৰ ধ্বংসৰ সাক্ষী হয়, " তাইৰ যন্ত্ৰণাৰ ভয়ত ।" আৰু তেওঁলোকে জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ সৎ ক্ৰোধৰ এই ফলক ভয় কৰাটো সঠিক, কাৰণ ইয়াৰ ধ্বংসৰ বাবে অনুশোচনা কৰি তেওঁলোকে নিজকে ইয়াৰ শিবিৰত ৰাখে, আৰু পাছলৈ ধৰ্মীয় প্ৰতাৰণাত অশান্তিৰ বলি হোৱা লোকসকলৰ হত্যাকাৰী মানৱীয় ক্ৰোধত ধ্বংস হ’ব। এই পদটোৱে আমাক ৰোমান কেথলিক গীৰ্জাই লাভ কৰা সফলতাৰ ক্ষেত্ৰত বাণিজ্যিক স্বাৰ্থৰ বিশাল দায়িত্বৰ বিষয়ে সচেতন কৰি তোলে। " ব্যৱসায়ী " সকলে বেশ্যা আৰু তাইৰ আটাইতকৈ বেয়া নিষ্ঠুৰ আৰু নিৰ্ভীক সিদ্ধান্তক সমৰ্থন কৰিছিল, কেৱল আৰ্থিক আৰু বস্তুগত সমৃদ্ধিৰ ক্ষুধাত। তাইৰ সকলো অতি ঘৃণনীয় জোৰ-জবৰদস্তিৰ প্ৰতি তেওঁলোকে চকু মুদি দিলে আৰু তাইৰ চূড়ান্ত ভাগ্যৰ অংশীদাৰ হোৱাৰ যোগ্য। এটা ঐতিহাসিক উদাহৰণ প্ৰথম ৰজা ফ্ৰান্সিছৰ সময়ত আৰু তেওঁৰ পিছত সংস্কাৰৰ আৰম্ভণিৰ পৰা সংস্কাৰবাদী বিশ্বাসৰ বিৰুদ্ধে কেথলিক বিশ্বাসৰ পক্ষ লোৱা পেৰিছৰ লোকসকলৰ বিষয়ে ।
১৬ পদ: “ আৰু তেওঁলোকে ক’ব, হায়, হায়! মিহি লিনেন, বেঙুনীয়া আৰু ৰঙা ৰঙৰ কাপোৰ পিন্ধা আৰু সোণ, মূল্যৱান শিল আৰু মুকুতাৰে সজ্জিত মহানগৰখন !
এই পদটোৱে লক্ষ্য নিশ্চিত কৰে; " মহান বেবিলন, মিহি লিনেন, বেঙুনীয়া আৰু ৰঙা ৰঙৰ কাপোৰ পিন্ধা "; ৰজাসকলৰ পোছাকৰ ৰং, যিহেতু এই ক্ষমতাতেই উপহাস কৰা ৰোমান সৈন্যসকলে যীচুৰ কান্ধত " বেঙুনীয়া " পোছাক ঢাকিছিল। তেওঁলোকে কল্পনা কৰিব পৰা নাছিল যে ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ কাৰ্য্যক কি অৰ্থ দিছিল: এজন প্ৰায়শ্চিত্তৰ বলি হিচাপে যীচুৱে এই ৰং, ৰঙা বা বেঙুনীয়া ৰঙৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰিত তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ পাপৰ বাহক হৈ পৰিছিল , যিচয়া ১:১৮ অনুসৰি। " এঘণ্টা " ৰোম, ইয়াৰ পোপ আৰু ইয়াৰ ধৰ্মগুৰুসকলক ধ্বংস কৰিবলৈ যথেষ্ট হ'ব, তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ মৃত্যু ৰোধ কৰিবলৈ অহা যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ পিছত। এই চূড়ান্ত পৰীক্ষাত তেওঁলোকৰ নিষ্ঠাই সকলো পাৰ্থক্য আনিব, গতিকে আমি বুজিব পাৰো যে ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ বিশ্বাস আৰু তেওঁৰ ওপৰত তেওঁলোকে অভ্যস্ত হ’বলগীয়া নিৰপেক্ষ আস্থাক শক্তিশালী কৰিবলৈ কিয় বিশেষভাৱে জোৰ দিয়ে। দীৰ্ঘদিন ধৰি মানুহে মাত্ৰ নিশ্চিত হ'ব পাৰিছিল যে এনে ধ্বংস " এক ঘণ্টাত " এক অলৌকিক আৰু সেয়েহে ঈশ্বৰৰ প্ৰত্যক্ষ হস্তক্ষেপ, চদোম আৰু ঘমোৰাৰ দৰে। আমাৰ সময়ত যেতিয়া মানুহে পাৰমাণৱিক অগ্নি আয়ত্ত কৰিছে, তেতিয়া কথাটো কম আচৰিত।
১৭ পদ: “ আৰু সেই ঠাইলৈ যোৱা সকলো বিমানচালক, নাৱিক আৰু সাগৰৰ ব্যৱসায় কৰা সকলোৱে দূৰৈত থিয় হৈ আছিল, ”
এই পদটোৱে বিশেষভাৱে লক্ষ্য কৰি লৈছে " যিসকলে সাগৰক শোষণ কৰে, পাইলট, এই ঠাইলৈ জাহাজ চলোৱা নাৱিকসকলে, সকলোৱে নিজৰ দূৰত্ব বজাই ৰাখিছিল ।" ৰজাসকলৰ নিজকে ধনী কৰাৰ ইচ্ছাৰ সুযোগ লৈহে পোপৰ গীৰ্জাই নিজকে চহকী কৰি তুলিছিল। ইয়াৰ আৱিষ্কাৰৰ সময়লৈকে মানুহে অজ্ঞাত দেশসমূহ বিজয়ৰ সমৰ্থন আৰু ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিছিল, যেতিয়া ইয়াৰ কেথলিক দাসসকলে যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামত জনসংখ্যাৰ ভয়ংকৰ হত্যাকাণ্ড সংঘটিত কৰিছিল। মূলতঃ দক্ষিণ আমেৰিকা আৰু জেনেৰেল কৰ্টেছৰ নেতৃত্বত চলা ৰক্তাক্ত অভিযানত এনেকুৱাই হৈছিল। এই ভূখণ্ডসমূহৰ পৰা কাঢ়ি লোৱা সোণ ইউৰোপলৈ উভতি আহি কেথলিক ৰজা আৰু সহযোগী পোপৰ পদক সমৃদ্ধ কৰে। তদুপৰি সাগৰীয় দিশটোৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়াটোৱে মনত পেলাই দিয়ে যে " সাগৰৰ পৰা উঠি অহা জন্তুটোৰ " শাসন ব্যৱস্থাৰ লগে লগে " নাৱিকসকল " ৰ সৈতে ইয়াৰ সংযোগ তেওঁলোকৰ উমৈহতীয়া সমৃদ্ধিৰ বাবে শক্তিশালী হৈছিল।
১৮ পদ: “ যেতিয়া তেওঁলোকে তাইৰ জ্বলি থকা ধোঁৱা দেখি চিঞৰি ক’লে, “এই মহানগৰখন কেনেকুৱা নগৰ আছিল? ”
" মহানগৰখনৰ দৰে কোনখন চহৰ আছিল? " নাৱিকসকলে " ইয়াৰ জ্বলনৰ ধোঁৱা " দেখি চিঞৰি উঠিল। উত্তৰটো আছিল সহজ আৰু দ্ৰুত: কোনো নাছিল। কাৰণ কোনো চহৰেই ইমান ক্ষমতা কেন্দ্ৰীভূত কৰা নাছিল, সাম্ৰাজ্যবাদী চহৰৰ দৰে নাগৰিক, তেতিয়া ৫৩৮ চনৰ পৰা ধৰ্মীয়। ৰাছিয়াৰ বাহিৰে গ্ৰহটোৰ প্ৰতিখন দেশতে কেথলিক ধৰ্ম বিয়পি পৰিছে, য’ত পূব অৰ্থডক্স বিশ্বাসে ইয়াক নাকচ কৰিছিল। ইয়াক আদৰণি জনোৱাৰ পিছত চীনেও ইয়াৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিছিল আৰু অত্যাচাৰ কৰিছিল। কিন্তু এতিয়াও ই সমগ্ৰ পশ্চিম আৰু ইয়াৰ শাখাসমূহ আমেৰিকা, আফ্ৰিকা আৰু অষ্ট্ৰেলিয়াত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিছে। বিশ্বৰ আগশাৰীৰ ধৰ্মীয় পৰ্যটনস্থলী, বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা দৰ্শনাৰ্থীক আকৰ্ষণ কৰে। কোনোৱে "প্ৰাচীন ধ্বংসাৱশেষ" চাবলৈ আহে, আন কোনোৱে তালৈ গৈ পোপ আৰু তেওঁৰ কাৰ্ডিনেলসকলৰ বাসস্থান চাবলৈ যায়।
৯ পদ : “ তেওঁলোকে মূৰত ধূলি পেলাই কান্দি কান্দি শোক কৰিলে আৰু চিঞৰি ক’লে, ‘হায় !
এইটো তৃতীয় পুনৰাবৃত্তি য'ত পূৰ্বৰ সকলো অভিব্যক্তি গোট খোৱা হৈছে, লগতে নিখুঁততাও " এক ঘণ্টাতে, ই ধ্বংস হৈ গ'ল ।" " সেই মহানগৰ য'ত সাগৰত জাহাজ থকা সকলোৱেই নিজৰ ধন-সম্পত্তিৰ দ্বাৰা ধনী হৈ পৰিছে ।" অভিযোগটো অতি স্পষ্ট হৈ পৰে, সঁচাকৈয়ে পোপৰ শাসনৰ ধন-সম্পত্তিৰ জৰিয়তেহে জাহাজৰ মালিকসকলে ৰোমলৈ পৃথিৱীৰ ধন-সম্পত্তি আনি নিজকে সমৃদ্ধ কৰিছে। ৰোমে নিজৰ চিৰন্তন মিত্ৰ নাগৰিক ৰাজতন্ত্ৰিক শক্তি, সশস্ত্ৰ শাখাই হত্যা কৰা বিৰোধীৰ সামগ্ৰীৰ ভাগ-বতৰা কৰাৰ পৰাই সমৃদ্ধি লাভ কৰে। ঐতিহাসিক উদাহৰণ হিচাপে আমাৰ হাতত আছে "টেম্পলাৰ"সকলৰ মৃত্যু, যাৰ সামগ্ৰী ফিলিপ দ্য ফেয়াৰৰ মুকুট আৰু ৰোমান কেথলিক ধৰ্মগুৰুসকলৰ মাজত ভাগ কৰা হৈছিল। পিছলৈ "প্ৰটেষ্টেণ্ট"সকলৰ ক্ষেত্ৰতো এনেকুৱা হ'ব।
২০ পদ: “ হে আকাশ, তোমালোক পবিত্ৰ, পাঁচনি আৰু ভাববাদী, আনন্দিত হোৱা, কিয়নো ঈশ্বৰে তোমালোকক তাইৰ বিচাৰ কৰি প্ৰতিশোধ ল’লে। ”
আত্মাই স্বৰ্গৰ বাসিন্দাসকলক আৰু পৃথিৱীৰ প্ৰকৃত পবিত্ৰ লোকসকলক, পাঁচনি আৰু ভাববাদীসকলক ৰোমান বেবিলনৰ ধ্বংসত আনন্দিত হ’বলৈ আমন্ত্ৰণ জনায়। সেয়েহে আনন্দটো তাই সত্যৰ ঈশ্বৰৰ দাসসকলক সহ্য কৰা বা সহ্য কৰিব বিচৰা যন্ত্ৰণা আৰু দুখৰ সমানুপাতিক হ’ব, পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতি বিশ্বাসী শেষ নিৰ্বাচিতসকলৰ ক্ষেত্ৰত।
২১ পদ: “ তেতিয়া এজন শক্তিশালী স্বৰ্গদূতে মহান মিলৰ শিলৰ দৰে শিল এটা তুলি লৈ সাগৰত পেলাই দিলে আৰু ক’লে, ‘বেবিলন, সেই মহানগৰখন এনেদৰে হিংস্ৰভাৱে পেলোৱা হ’ব, আৰু আৰু পোৱা নাযাব। ’”
ৰোমৰ তুলনা " শিল "ৰ সৈতে কৰিলে তিনিটা ধাৰণা পোৱা যায়। প্ৰথমতে, পোপাৰীয়ে যীচু খ্ৰীষ্টৰ সৈতে প্ৰতিযোগিতা কৰে, যিজনক নিজেই দানত এটা " শিল " দ্বাৰা প্ৰতীকিত কৰা হৈছে। ২:৩৪: " আপুনি হাত নোহোৱাকৈ এটা শিল কাটি উলিওৱালৈকে চাই থাকিল, আৰু মূৰ্তিটোৰ ভৰিত লোহা আৰু মাটিৰে আঘাত কৰি টুকুৰা-টুকুৰ কৰি পেলালে। " বাইবেলৰ আন আন পদবোৰেও জেক. ৪:৭; " মুখ্য কোণৰ শিল " গীতমালাত। ১১৮:২২; মেট. ২১:৪২; আৰু পাঁচনিৰ কৰ্ম ৪:১১: " যীচু সেই শিল যিটো তোমালোক নিৰ্মাতাসকলে অগ্ৰাহ্য কৰিছিলা , কিন্তু যি মূল চুকত পৰিণত হৈছে ।" দ্বিতীয় ধাৰণাটো হ'ল পাঁচনি " পিতৰ " ৰ উত্তৰাধিকাৰী হোৱাৰ পোপৰ দাবীৰ ইংগিত ; " তেওঁৰ কামৰ সফলতা আৰু তেওঁৰ কৌশলৰ সফলতা " ৰ মূল কাৰণ , ঈশ্বৰে দানত নিন্দা কৰা কথাবোৰ। ৮:২৫। যিহেতু পাঁচনি পিতৰ কেতিয়াও খ্ৰীষ্টান গীৰ্জাৰ মুৰব্বী নাছিল, কিয়নো এই উপাধিটো নিজেই যীচু খ্ৰীষ্টৰ। পোপৰ " কৌশল " সেয়েহে " মিছা " ও। তৃতীয়টো পৰামৰ্শ পোপৰ ধৰ্মীয় দুৰ্গটোৰ নাম সম্পৰ্কে, তেওঁৰ "ৰোমৰ চেণ্ট পিটাৰ" নামৰ প্ৰতিষ্ঠিত বেচিলিকা, যাৰ অতি ব্যয়বহুল নিৰ্মাণৰ ফলত "অনুগ্ৰহ" বিক্ৰীৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা হয়, যিয়ে তেওঁক সংস্কাৰক সন্ন্যাসী মাৰ্টিন লুথাৰৰ চকুত মুখা খুলি পেলালে। এই ব্যাখ্যা দ্বিতীয় ধাৰণাটোৰ লগত ওতঃপ্ৰোতভাৱে জড়িত হৈয়েই আছে। ভেটিকানৰ স্থানটোৱে কবৰস্থান হিচাপে কাম কৰিছিল যদিও প্ৰভুৰ পাঁচনি পিটাৰৰ অনুমানিক সমাধিটো বাস্তৱত আছিল "চাইমন পিটাৰ দ্য মেজিচিয়ান"ৰ, যিজন ইস্কুলেপিয়াছ নামৰ সাপ দেৱতাৰ উপাসক আৰু পুৰোহিত আছিল।
আমাৰ সময়লৈ উভতি আহোঁতে, আত্মাই ৰোমান " বেবিল "ৰ বিৰুদ্ধে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে। তেওঁ ইয়াৰ ভৱিষ্যত ধ্বংসক " শিল " ৰ " মহান মিলশিল " ৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ সৈতে তুলনা কৰিছে যিটো এজন " স্বৰ্গদূতে সাগৰত পেলাই দিয়ে "। এই দৃষ্টান্তৰে তেওঁ ৰোমৰ বিৰুদ্ধে মথি ১৮:৬ পদত চিনাক্ত কৰা এটা অভিযোগ আনিছে: " কিন্তু যি কোনোৱে মোক বিশ্বাস কৰা এই সৰু সৰু ল'ৰা-ছোৱালীবোৰৰ কোনো এজনক উজুটি খুৱাইছে, তেন্তে তেওঁৰ বাবে ভাল হ'ব যদিহে তেওঁৰ ডিঙিত মিলৰ শিল ওলোমাই থোৱা হয় আৰু তেওঁ সাগৰৰ গভীৰতাত ডুব যায় ।" আৰু তেওঁৰ ক্ষেত্ৰত ই কেৱল তেওঁক বিশ্বাস কৰা এই সৰু সৰু ল’ৰা-ছোৱালীবোৰৰ এজনকহে উজুটি খোৱা নাছিল, বৰঞ্চ জনসমাগমক উজুটি খুৱাইছিল। এটা কথা নিশ্চিত হৈয়েই আছে: এবাৰ " ধ্বংস কৰিলে, ইয়াক আৰু কেতিয়াও পোৱা নাযায় ।" ই আৰু কেতিয়াও কাৰো ক্ষতি নকৰে।
২২ পদ: “ আৰু বীণাবাদক, বাণীবাদক, বাঁহী বজোৱা আৰু শিঙা বজোৱাৰ শব্দ তোমালোকৰ মাজত আৰু শুনা নাযাব ;
তাৰ পিছত আত্মাই ৰোমৰ বাসিন্দাসকলৰ নিৰ্বিকাৰতা আৰু আনন্দ প্ৰকাশ কৰা সংগীতৰ শব্দবোৰ উদগনি দিয়ে। এবাৰ ধ্বংস হ’লে তাত আৰু শুনা নাযাব। আধ্যাত্মিক অৰ্থত ইয়াত ঈশ্বৰৰ দূতসকলক ইংগিত দিয়া হৈছে, যাৰ কথা " বাঁহী বা শিঙা বজোৱা " সকলৰ সংগীতৰ শব্দৰ দৰে একে প্ৰভাৱেৰে শুনা গৈছিল; মথিত দৃষ্টান্তত দিয়া এটা প্ৰতিমূৰ্তি। ১১:১৭। ইয়াৰ উপৰিও ই ৱৰ্ক অৰ্ডাৰেৰে অতিৰিক্ত বোজাই কৰা শিল্পীসকলে কৰা " শব্দ "ক উদগনি দিয়ে, কাৰণ এখন প্ৰাচীন চহৰৰ পৰা কেৱল পেছাদাৰী কাৰ্য্যকলাপৰ " শব্দ "হে আহিছিল যাৰ ভিতৰত " মিলৰ শিলৰ শব্দ " যিবোৰ শস্যৰ দানা পিহিবলৈ বা কাঁচি আৰু কাঁচি, কটাৰী আৰু তৰোৱালৰ দৰে কাটিব পৰা যন্ত্ৰ চোকা কৰিবলৈ ঘূৰিছিল; এইটো, ইতিমধ্যে প্ৰাচীন কলদীয়া বেবিলনত, জেৰ. ২৫:১০ বজাত।
২৩ পদ: “ তোমালোকৰ মাজত প্ৰদীপৰ পোহৰ জিলিকি নাথাকিব, আৰু দৰা আৰু কইনাৰ মাত তোমালোকৰ মাজত শুনা নাযাব, কিয়নো তোমালোকৰ বণিকসকল পৃথিৱীৰ মহাপুৰুষ আছিল, আৰু সকলো জাতি তোমালোকৰ মোহৰ দ্বাৰা প্ৰতাৰিত হৈছিল। ”
" লেম্পৰ পোহৰ আপোনাৰ মাজত আৰু জিলিকি নাথাকিব। " আধ্যাত্মিক ভাষাত আত্মাই ৰোমক সতৰ্ক কৰি দিয়ে যে ঈশ্বৰৰ মতে সত্য জানিবলৈ বাইবেলৰ পোহৰ আৰু নাহিব। জেৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিবোৰ। ২৫:১০ পুনৰাবৃত্তি কৰা হৈছে, কিন্তু " দৰা আৰু কইনাৰ গীত " ইয়াত " দৰা আৰু কইনাৰ মাত হৈ পৰে, যি তোমালোকৰ মাজত আৰু শুনা নাযাব ।" আধ্যাত্মিকভাৱে এইবোৰ হৈছে খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ নিৰ্বাচিত মণ্ডলীয়ে হেৰুৱা আত্মাবোৰক কৰা আহ্বানৰ মাত যাতে তেওঁলোকে ধৰ্মান্তৰিত আৰু পৰিত্ৰাণ পায়। এই সম্ভাৱনা চিৰদিনৰ বাবে নাইকিয়া হৈ যাব, ইয়াৰ ধ্বংসৰ পিছত। " কাৰণ তোমাৰ বণিকসকল পৃথিৱীৰ মহান লোক আছিল ।" পৃথিৱীৰ মহান লোকসকলক প্ৰলোভিত কৰাৰ জৰিয়তেহে ৰোমে নিজৰ কেথলিক ধৰ্মক পৃথিৱীৰ বহু জনগোষ্ঠীলৈ সম্প্ৰসাৰিত কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। ই তেওঁলোকক নিজৰ ধৰ্মীয় বাণিজ্যৰ প্ৰতিনিধি হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিছিল। আৰু ফলত " আপোনাৰ মোহত সকলো জাতি প্ৰতাৰিত হৈছে ৷" ইয়াত ঈশ্বৰে কেথলিক মিছক " enchantments " বুলি বৰ্ণনা কৰিছে যিয়ে পৈশাচিক যাদুকৰ আৰু ডাইনীৰ পৌত্তলিক কাল্টৰ বৈশিষ্ট্য। এইটো সঁচা যে আনুষ্ঠানিক, পুনৰাবৃত্তিমূলক সূত্ৰ আৰু অসাৰ পুনৰাবৃত্তি ব্যৱহাৰ কৰি কেথলিক ধৰ্মই সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ বাবে নিজকে প্ৰকাশ কৰাৰ বাবে কম ঠাই এৰি দিয়ে। তেওঁ তেনে কৰাৰ চেষ্টাও নকৰে, কাৰণ তেওঁ দানত তেওঁক " বিদেশী দেৱতা " বুলি কয়। ১১:৩৯ আৰু তাইক কেতিয়াও দাস হিচাপে চিনি পোৱা নাই; "ঈশ্বৰৰ পুত্ৰৰ ভাইকাৰ" পোপৰ উপাধি সেয়েহে তেওঁৰ ভাইকাৰ নহয়। তলৰ পদটোৱে ইয়াৰ কাৰণ উল্লেখ কৰিব।
পদ : “ আৰু কাৰণ তাইৰ মাজত ভাববাদী আৰু পবিত্ৰ লোক আৰু পৃথিৱীত বধ কৰা সকলোৰে তেজ পোৱা গৈছিল। ”
"... আৰু কাৰণ তাইৰ মাজত ভাববাদী আৰু সন্তসকলৰ তেজ পোৱা গৈছিল ": কঠিন, অনমনীয়, সংবেদনহীন আৰু নিষ্ঠুৰ, ৰোমে ইয়াৰ বলি হোৱা লোকৰ তেজৰ মাজেৰে এটা পথ খোদিত কৰিছে। পৌত্তলিক ৰোমৰ ক্ষেত্ৰতো এই কথা সঁচা আছিল, কিন্তু পোপৰ ৰোমৰ ক্ষেত্ৰতো, য’ৰ বিৰোধীসকলক ৰজাই হত্যা কৰিছিল, যিসকল ঈশ্বৰৰ জ্ঞানপ্ৰাপ্ত দাস আছিল যিয়ে ইয়াৰ পৈশাচিক স্বভাৱক নিন্দা কৰিবলৈ সাহস কৰিছিল। কিছুমানক ঈশ্বৰে ৰক্ষা কৰিছিল, যেনে ৱাল্ডো, উইক্লিফ আৰু লুথাৰ; আন কিছুমানে নাছিল, আৰু তেওঁলোকে বিশ্বাসৰ শ্বহীদ হিচাপে, জুইকুৰা, ব্লক, খুঁটা বা ফাঁচীৰ ওপৰত নিজৰ জীৱন শেষ কৰিছিল। ইয়াৰ কাৰ্য্য নিশ্চিতভাৱে বন্ধ হোৱা দেখাৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সম্ভাৱনাই স্বৰ্গৰ বাসিন্দা আৰু পৃথিৱীৰ প্ৰকৃত সন্তসকলকহে আনন্দিত কৰিব পাৰে। "... আৰু পৃথিৱীত বধ কৰা সকলোৰে ": যিয়ে এই বিচাৰ কৰে তেওঁ জানে তেওঁ কি কথা কৈছে, কাৰণ তেওঁ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৭৪৭ চনত ৰোমৰ প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ পৰাই ইয়াৰ কাৰ্য্য অনুসৰণ কৰি আহিছে। শেষ দিনৰ বিশ্বব্যাপী পৰিস্থিতি হৈছে পৃথিৱীৰ আন জনগোষ্ঠীৰ ওপৰত বিজয়ী আৰু আধিপত্য বিস্তাৰ কৰা পশ্চিমে বহন কৰা শেহতীয়া ফল। ৰাজতন্ত্ৰবাদী আৰু তাৰ পিছত গণৰাজ্যবাদী ৰোমে নিজৰ বশ কৰা পৃথিৱীৰ জনগোষ্ঠীসমূহক গ্ৰাস কৰি পেলালে। এই সমাজৰ আৰ্হি ২০০০ বছৰৰ প্ৰকৃত আৰু মিছা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ আৰ্হি হৈয়েই থাকিল। পৌত্তলিক ৰোমৰ পিছত পোপৰ ৰোমে খ্ৰীষ্টৰ শান্তিৰ প্ৰতিমূৰ্তি ধ্বংস কৰি মানৱতাৰ পৰা সেই আৰ্হি কাঢ়ি লৈ গ’ল যিয়ে জনগোষ্ঠীসমূহৰ বাবে সুখ কঢ়িয়াই আনিব পাৰিলেহেঁতেন। যীচু খ্ৰীষ্টৰ শিষ্য প্ৰকৃত মেৰ পোৱালিবোৰক বধক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰি ই ধৰ্মীয় সংঘৰ্ষৰ পথ মুকলি কৰি দিলে যিয়ে মানৱতাক ভয়ংকৰ, গণহত্যাকাৰী তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধলৈ লৈ গৈছে। বধৰ নিয়মটো সশস্ত্ৰ ইছলামিক গোটসমূহে ৰাজহুৱাভাৱে প্ৰদৰ্শন কৰাটো অযুক্তিকৰ নহয়। ইছলামৰ প্ৰতি এই ঘৃণা ১০৯৫ চনৰ ২৭ নৱেম্বৰত ক্লেৰমণ্ট-ফেৰাণ্ডৰ পৰা দ্বিতীয় আৰ্বানে আৰম্ভ কৰা ক্ৰুছেডৰ যুদ্ধৰ পলমকৈ দিয়া সঁহাৰি।
প্ৰকাশিত বাক্য ১৯ : যুদ্ধ যীচু খ্ৰীষ্টৰ আৰ্মাগেডন
১ পদ: “ ইয়াৰ পিছত মই স্বৰ্গত বহুত মানুহৰ এটা ডাঙৰ মাত শুনিলোঁ, ‘হেলেলুয়া! পৰিত্ৰাণ, মহিমা আৰু শক্তি আমাৰ ঈশ্বৰৰ। ’”
পূৰ্বৰ ১৮ নং অধ্যায়ৰ পৰা আগবাঢ়ি গৈ, মুক্ত আৰু পৰিত্ৰাণ পোৱা মনোনীতসকলে নিজকে স্বৰ্গত বিচাৰি পায়, তেওঁলোকৰ নতুন স্বৰ্গীয় স্বভাৱক চিহ্নিত কৰা " নতুন নাম " বহন কৰে। আনন্দ আৰু আনন্দই ৰাজত্ব কৰে আৰু বিশ্বাসী স্বৰ্গদূতসকলে পৰিত্ৰাণকাৰী ঈশ্বৰক উচ্চ কৰে। এই " ভিৰ " বৃহৎ জনসমাগম " প্ৰকাশিত বাক্য ৭:৯ পদত উল্লেখ কৰা " কোনোৱে গণনা কৰিব নোৱাৰা ভিৰৰ পৰা পৃথক । ই ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ স্বৰ্গদূতসকলৰ সমাৱেশক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে যিসকলে তেওঁৰ " মহিমা "ক উন্নীত কৰে কাৰণ ৪ পদত " ২৪ জন প্ৰাচীন " দ্বাৰা প্ৰতীকিত পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিতসকলে উত্তৰ দিব আৰু কোৱা কথাবোৰৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ আনুগত্য নিশ্চিত কৰিব, ক'ব: " আমিন! " যাৰ অৰ্থ হৈছে: সঁচাকৈয়ে!
পৰিত্ৰাণ, মহিমা, শক্তি " শব্দ দুটাৰ ক্ৰমৰ নিজৰ যুক্তি আছে। " পৰিত্ৰাণ " পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিত লোকসকলক আৰু পবিত্ৰ স্বৰ্গদূতসকলক দিয়া হৈছিল যিসকলে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক " মহিমা " দিছিল যিয়ে তেওঁলোকক ৰক্ষা কৰিবলৈ সাধাৰণ শত্ৰুক ধ্বংস কৰিবলৈ নিজৰ ঐশ্বৰিক " শক্তি "ক আহ্বান জনাইছিল।
২ পদ: “ কিয়নো তেওঁৰ বিচাৰ সত্য আৰু ধাৰ্মিক, কিয়নো তেওঁ সেই মহা বেশ্যাক বিচাৰ কৰিলে, যিয়ে তাইৰ ব্যভিচাৰেৰে পৃথিৱীখনক বিনষ্ট কৰিলে, আৰু তাইৰ হাতত নিজৰ দাসসকলৰ তেজৰ প্ৰতিশোধ ল’লে। ”
সত্য আৰু প্ৰকৃত ন্যায়ৰ পিয়াহ ভাগ কৰা নিৰ্বাচিতসকল এতিয়া সম্পূৰ্ণৰূপে সন্তুষ্ট আৰু পূৰ্ণতা লাভ কৰিছে। ঈশ্বৰৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ থকা মানৱতাই নিজৰ অন্ধ মূৰ্খামিত ভাবিছিল যে ই নিজৰ ন্যায়ৰ মানদণ্ড কোমল কৰি শেষৰ জনগোষ্ঠীবোৰক সুখ কঢ়িয়াই আনিব পাৰে; এই পছন্দৰ পৰা কেৱল দুষ্টতাইহে লাভৱান হৈছিল আৰু গেংগ্ৰিনৰ দৰেই ই মানৱতাৰ সমগ্ৰ শৰীৰটো আক্ৰমণ কৰিছিল। ভাল আৰু দয়ালু ঈশ্বৰে " মহান বেবিলন " ৰ বিচাৰত দেখুৱাইছে যে যিয়ে মৃত্যু ঘটাব তেওঁ মৃত্যু ভোগ কৰিব লাগিব। ই কোনো দুষ্টতাৰ কাম নহয়, বৰঞ্চ ন্যায়ৰ কামহে। এইদৰে যেতিয়া ই আৰু দোষীক শাস্তি দিব নাজানে তেতিয়া ন্যায় অন্যায়ত পৰিণত হয়।
৩ পদ: “ আৰু তেওঁলোকে দ্বিতীয়বাৰ ক’লে, “আলেলুয়া! ”
প্ৰতিচ্ছবিখন বিভ্ৰান্তিকৰ, কাৰণ ৰোমক ধ্বংস কৰা জুইৰ পৰা ওলোৱা " ধোঁৱা " ইয়াৰ ধ্বংসৰ পিছত নোহোৱা হৈ যাব। " যুগৰ যুগ " য়ে অনন্তকালৰ নীতিক নিৰ্ধাৰণ কৰে, যিটোৱে কেৱল সাৰ্বজনীন আকাশী আৰু স্থলজ পৰীক্ষাৰ বিজয়ীসকলকহে চিন্তা কৰে। এই অভিব্যক্তিত " ধোঁৱা " শব্দটোৱে ধ্বংসৰ ইংগিত দিয়ে আৰু " যুগৰ যুগ " অভিব্যক্তিটোৱে ইয়াক চিৰন্তন প্ৰভাৱ অৰ্থাৎ নিৰ্দিষ্ট ধ্বংস দিয়ে; ই আৰু কেতিয়াও উঠিব নোৱাৰে। আচলতে আটাইতকৈ বেয়া অৱস্থাত " ধোঁৱা " জীৱিতসকলৰ মনত উঠিব পাৰে ৰক্তাক্ত শত্ৰু ৰোমৰ বিৰুদ্ধে ঈশ্বৰে সম্পন্ন কৰা এক গৌৰৱময় ঐশ্বৰিক কাৰ্য্যৰ স্মৃতি হিচাপে।
৪ পদ: “ চৌবিশজন প্ৰাচীন আৰু চাৰিজন জীৱ-জন্তুৱে তললৈ পৰি সিংহাসনত বহি থকা ঈশ্বৰক উপাসনা কৰি ক’লে, “আমেন! আলেলুয়া! ”
সঁচাকৈয়ে! যিহোৱাৰ প্ৰশংসা হওক! ... পৃথিৱীৰ মুক্ত হোৱা আৰু বিশুদ্ধ হৈ থকা জগতবোৰক একেলগে কওক। ঈশ্বৰৰ উপাসনাত প্ৰণাম কৰা হয়; তেওঁৰ বাবে একান্তভাৱে সংৰক্ষিত বৈধ ৰূপ।
পদ : “ আৰু সিংহাসনৰ পৰা এটা মাত আহিল, “হে তেওঁৰ সকলো দাস, তেওঁক ভয় কৰা সৰু-বৰ, আমাৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসা কৰা! ”
এই মাতটো হৈছে " মাইকেল ," যীচু খ্ৰীষ্টৰ, যি দুটা স্বৰ্গীয় আৰু পাৰ্থিৱ অভিব্যক্তি যাৰ অধীনত ঈশ্বৰে নিজৰ সৃষ্টিৰ আগত নিজকে প্ৰকাশ কৰে। যীচুৱে কৈছে: " তোমালোক যিসকলে তেওঁক ভয় কৰিছিলা ," এইদৰে প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৭ পদৰ প্ৰথম স্বৰ্গদূতৰ বাৰ্তাত প্ৰয়োজনীয় ঈশ্বৰৰ " ভয় " ৰ কথা মনত পেলাইছে। " ঈশ্বৰ ভয় " য়ে কেৱল এটা জীৱৰ নিজৰ সৃষ্টিকৰ্তাৰ প্ৰতি থকা বুদ্ধিমান মনোভাৱৰ সাৰাংশহে দাঙি ধৰে যিজনৰ ওপৰত জীৱন আৰু মৃত্যুৰ ক্ষমতা আছে। বাইবেলে ১ যোহন ৪:১৭-১৮ পদত শিকোৱাৰ দৰে: " সিদ্ধ প্ৰেমে ভয়ক বাহিৰ কৰে ": " তেওঁ যেনেকৈ আছে, আমিও এই জগততো। ইয়াত প্ৰেম আমাৰ মাজত সিদ্ধ হয়, যাতে আমি বিচাৰৰ দিনত আস্থা ৰাখোঁ। প্ৰেমত কোনো ভয় নাই, কিন্তু সিদ্ধ প্ৰেমে ভয়ক বাহিৰ কৰে; কিয়নো ভয়ৰ লগত শাস্তি জড়িত হৈ থাকে, আৰু যি ভয় কৰে তেওঁ প্ৰেমত সিদ্ধ নহয়। " এইদৰে মনোনীত ব্যক্তিয়ে যিমানেই ঈশ্বৰক ভাল পায় সিমানেই তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰে আৰু তেওঁক ভয় কৰাৰ কাৰণো কম। মনোনীত লোকসকলক ঈশ্বৰে নীচসকলৰ মাজৰ পৰা, পাঁচনি আৰু নম্ৰ শিষ্যসকলৰ দৰে, কিন্তু মহান লোকসকলৰ মাজৰ পৰাও, মহান ৰজা নবূখদনেচৰৰ দৰে নিৰ্বাচন কৰে। মানুহৰ মাজত যিমানেই মহান নহওক কিয়, সৰ্বশক্তিমান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ আগত এজন ৰজা এজন দুৰ্বল প্ৰাণী মাথোঁ, তাৰ এক নিখুঁত উদাহৰণ তেওঁৰ সময়ৰ এই ৰজা।
৬ পদ: “ আৰু মই বহুত মানুহৰ মাত আৰু বহু জলৰ মাতৰ দৰে আৰু প্ৰচণ্ড ধুমুহাৰ মাতৰ দৰে শুনিলোঁ, “আলেলুয়া! কিয়নো আমাৰ সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ যিহোৱাই ৰাজত্ব কৰে। ”
এই পদটোৱে ইতিমধ্যে দেখা অভিব্যক্তিবোৰ একত্ৰিত কৰিছে। " বহু পানীৰ শব্দ " ৰ তুলনাত " বৃহৎ জনসমাগম " ক প্ৰকাশিত বাক্য ১:১৫ পদত ইয়াৰ সৃষ্টিকৰ্তাই প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছে। কথা কোৱা " মাতবোৰ " ইমানেই " বহুত " যে সেইবোৰক কেৱল গুঞ্জন, " শব্দৰ লগত তুলনা কৰিব পাৰি বজ্ৰপাত ." " হেলেলুয়া! কিয়নো আমাৰ সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ যিহোৱাই ৰাজত্ব কৰে। " এই বাৰ্তাই প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১৭ পদত " সপ্তম শিঙাৰ " কাৰ্য্যক চিহ্নিত কৰিছিল : " এইদৰে কৈছিল: হে সৰ্বশক্তিমান প্ৰভু ঈশ্বৰ, যি আছে, আৰু যি আছিল, আমি আপোনাক ধন্যবাদ দিওঁ, কিয়নো আপুনি আপোনাৰ মহান শক্তি গ্ৰহণ কৰি ৰাজত্ব কৰিলে ।"
৭ পদ: “ আহক আমি আনন্দিত হওঁ আৰু আনন্দিত হওঁ, আৰু তেওঁক সন্মান কৰোঁ, কিয়নো মেৰ পোৱালিৰ বিবাহ আহিল, আৰু তেওঁৰ পত্নীয়ে নিজকে সাজু কৰিলে। ”
" আনন্দ " আৰু " আনন্দ " সম্পূৰ্ণৰূপে ন্যায্য, কাৰণ " যুদ্ধ " ৰ সময় শেষ। স্বৰ্গীয় " মহিমা ," "কইনা ," পৃথিৱীৰ মুক্ত নিৰ্বাচিতসকলৰ সমাবেশে তাইৰ " দৰা ," খ্ৰীষ্ট, জীৱন্ত ঈশ্বৰ " মাইকেল ," যাহৱেহত যোগ দিছে । তেওঁলোকৰ সকলো স্বৰ্গীয় বন্ধুৰ উপস্থিতিত মুক্ত হোৱা আৰু যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁলোকক একত্ৰিত কৰা " বিবাহ " ভোজ উদযাপন কৰিব। " কইনাখনে নিজকে প্ৰস্তুত কৰিছে " কেথলিক বিশ্বাসে খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ সংস্কৰণত নোহোৱা কৰা সকলো ঐশ্বৰিক সত্য পুনৰুদ্ধাৰ কৰি। " প্ৰস্তুতি " দীৰ্ঘদিনীয়া, ১৭ শতিকাৰ ধৰ্মীয় ইতিহাসৰ ওপৰত নিৰ্মিত, কিন্তু বিশেষকৈ ১৮৪৩ চনৰ পৰা, অপৰিহাৰ্য হৈ পৰা বিভিন্ন পুনৰুদ্ধাৰৰ ঐশ্বৰিক প্ৰয়োজনীয়তাৰ আৰম্ভণিৰ তাৰিখ, অৰ্থাৎ নিৰ্যাতিত প্ৰটেষ্টেণ্ট সংস্কাৰকসকলে পুনৰুদ্ধাৰ নকৰা সকলো সত্য। এই প্ৰস্তুতিৰ সম্পূৰ্ণতা শেষৰ বিৰোধী চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্টসকলে কৰিছিল যিসকলে শেষলৈকে আৰু ইতিমধ্যে ২০২১ চনৰ আৰম্ভণিলৈকে ঈশ্বৰ আৰু যীচুৱে তেওঁলোকক দিয়া পোহৰৰ অনুমোদনত থাকিল যেতিয়া মই তেওঁৰ পোহৰৰ এই সংস্কৰণটো লিখি আছো।
পদ : “ আৰু তাইক পৰিষ্কাৰ আৰু বগা মিহি লিন কাপোৰ পিন্ধিবলৈ দিয়া হ’ল ।
" মিহি লিনেন " য়ে " " প্ৰকৃত শেষ " সন্ত সকলৰ ধাৰ্মিক কৰ্ম " বুজায় ৷ ঈশ্বৰে " ধাৰ্মিক " বুলি কোৱা এই " কামবোৰ " ১৮৪৩ আৰু ১৯৯৪ চনৰ পৰা একেৰাহে অনা ঐশ্বৰিক প্ৰকাশৰ ফল । যদি ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰকৃত " সন্ত সকলৰ " ধাৰ্মিক কৰ্ম "ক আশীৰ্বাদ দিয়ে , তেন্তে ইয়াৰ বিপৰীতে, তেওঁ অভিশাপ দিছিল আৰু যুঁজিছিল, যেতিয়ালৈকে তেওঁ ইয়াক ধ্বংস কৰা নাছিল, মিছা সন্তসকলৰ শিবিৰক, যাৰ " কৰ্ম " "অধাৰ্মিক" আছিল।
৯ পদ: “ আৰু স্বৰ্গদূতে মোক ক’লে, লিখক: ধন্য যিসকলক মেৰ পোৱালিৰ বিবাহৰ ভোজলৈ মাতি অনা হৈছে! আৰু তেওঁ মোক ক’লে, এইবোৰ ঈশ্বৰৰ সত্য বাক্য .”
এই ধন্যতা যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজেৰে মুক্ত হোৱা পবিত্ৰসকলক প্ৰদান কৰা হয়, যাৰ অগ্ৰগামীসকলে দান.১২:১২ ( ধন্য সেইসকল যিসকলে ১৩৩৫ দিনলৈকে অপেক্ষা কৰে ) ৰ দ্বাৰা চিন্তিত আছিল যিসকল অগ্ৰগামীসকলক নিৰ্দিষ্টভাৱে প্ৰকাশিত ৭ৰ " ১৪৪,০০০ " বা ১২ X ১২ X ১০০০ দ্বাৰা প্ৰতীকিত কৰা হ'ব। অনন্তকালৰ বাবে স্বৰ্গত প্ৰৱেশ কৰাটো সঁচাকৈয়ে মহান সুখৰ কাৰণ যিয়ে এই সুযোগ লাভ কৰাসকলক ঐশ্বৰিকভাৱে " সুখী " কৰিব। এই বিশেষাধিকাৰৰ পৰা লাভৱান হোৱাৰ একমাত্ৰ কাৰক ভাগ্য নহয়, কিন্তু পৰিত্ৰাণৰ প্ৰস্তাৱ আমাক ঈশ্বৰে আদি পাপৰ উত্তৰাধিকাৰ আৰু নিন্দা কৰাৰ পিছত "দ্বিতীয় সুযোগ" হিচাপে আগবঢ়াইছে। পৰিত্ৰাণ আৰু ভৱিষ্যতৰ স্বৰ্গীয় আনন্দৰ প্ৰতিজ্ঞাক আমাৰ বিশ্বাসৰ যোগ্য ঈশ্বৰৰ মৌখিক প্ৰতিশ্ৰুতি বুলি প্ৰমাণিত কৰা হৈছে কাৰণ তেওঁ স্থায়ীভাৱে নিজৰ প্ৰতিশ্ৰুতি পালন কৰে। শেষকালৰ পৰীক্ষাবোৰৰ বাবে এনে কিছুমান নিশ্চয়তাৰ প্ৰয়োজন হ’ব , য’ত সন্দেহৰ স্থান আৰু নাথাকিব। নিৰ্বাচিতসকলে ঈশ্বৰৰ প্ৰকাশিত প্ৰতিজ্ঞাৰ ওপৰত নিৰ্মিত বিশ্বাসৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব লাগিব কাৰণ যি লিখা হৈছে সেয়া প্ৰথমে কোৱা হয়। এই কাৰণেই বাইবেল, পবিত্ৰ শাস্ত্ৰক কোৱা হৈছে: ঈশ্বৰৰ বাক্য ।
১০ পদ: “ আৰু মই তেওঁক উপাসনা কৰিবলৈ তেওঁৰ ভৰিৰ ওচৰত পৰিলোঁ। কিন্তু তেওঁ মোক ক’লে, ‘চোৱা, তুমি যাতে নকৰোঁ, মই তোমাৰ সঙ্গী দাস আৰু যীচুৰ সাক্ষ্য থকা তোমাৰ ভাইসকলৰ। ঈশ্বৰক উপাসনা কৰা ।
ঈশ্বৰে যোহনৰ ভুলৰ শোষণ কৰি কেথলিক বিশ্বাসৰ প্ৰতি তেওঁৰ নিন্দা আমাৰ আগত প্ৰকাশ কৰে, যিয়ে ইয়াৰ সদস্যসকলক এই ধৰণৰ জীৱ পূজা শিকাই। কিন্তু তেওঁ প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মকো লক্ষ্য কৰি লয়, যিয়েও ৰোমৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা পৌত্তলিক "সূৰ্য্যৰ দিন"ক সন্মান জনাই এই ভুল কৰে। তেওঁৰ লগত কথা পতা স্বৰ্গদূতজন নিঃসন্দেহে "গেব্ৰিয়েল", যিজন ঈশ্বৰৰ ওচৰৰ ঐশ্বৰিক মিছনৰ দায়িত্বত আছে যিজনে ইতিমধ্যে যীচুৰ "প্ৰতিনিধি" মাতৃ দানিয়েল আৰু মৰিয়মৰ ওচৰত উপস্থিত হৈছে। তেওঁ যিমানেই উচ্চ পদস্থ নহওক কিয়, "গেব্ৰিয়েল"ই যীচুৰ দৰে একে নম্ৰতাৰ সাক্ষ্য দিয়ে। শেষ সময়ৰ শেষৰজন বিৰোধী এডভেন্টিষ্ট নিৰ্বাচিত হোৱালৈকে তেওঁ কেৱল যোহনৰ " সহসেৱক " উপাধিহে দাবী কৰে । ১৮৪৩ চনৰ পৰা নিৰ্বাচিতসকলৰ লগত " যীচুৰ সাক্ষ্য " আছে, যিটোৱে এই পদ অনুসৰি "ভৱিষ্যদ্বাণীৰ আত্মা"ক চিহ্নিত কৰে। কিছুমান এডভেন্টিষ্টে নিজৰ ক্ষতিসাধন কৰি এই " ভৱিষ্যদ্বাণীৰ আত্মা "ক ১৮৪৩ চনৰ পৰা ১৯১৫ চনৰ ভিতৰত প্ৰভুৰ দূত এলেন জি হোৱাইটে সম্পন্ন কৰা কামত সীমাবদ্ধ কৰি ৰাখিছে। এইদৰে তেওঁলোকে নিজেই যীচুৱে দিয়া পোহৰৰ সীমা নিৰ্ধাৰণ কৰিছে। কিন্তু " ভৱিষ্যদ্বাণীৰ আত্মা " হৈছে যীচু আৰু তেওঁৰ শিষ্যসকলৰ মাজত থকা প্ৰকৃত সম্পৰ্কৰ ফলত হোৱা এক স্থায়ী উপহাৰ আৰু যিটো সৰ্বোপৰি তেওঁৰ ঈশ্বৰত্বৰ সকলো কৰ্তৃত্বৰে বাছি লোৱা এজন দাসক মিছন অৰ্পণ কৰাৰ সিদ্ধান্তৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। এই কামে ইয়াৰ সাক্ষ্য দিয়ে: "ভৱিষ্যদ্বাণীৰ আত্মা " এতিয়াও অতি সক্ৰিয় আৰু জগতৰ শেষলৈকে চলি থাকিব পাৰে।
১১ পদ: “ তেতিয়া মই স্বৰ্গ মুকলি হোৱা দেখিলোঁ, আৰু চোৱা, এটা বগা ঘোঁৰা। আৰু তেওঁৰ ওপৰত বহি থকাজনক বিশ্বাসী আৰু সত্য বুলি কোৱা হ’ল, আৰু ধাৰ্ম্মিকতাৰে তেওঁ বিচাৰ কৰে আৰু যুদ্ধ কৰে। ”
এই দৃশ্যত আত্মাই আমাক পৃথিৱীলৈ লৈ যায়, " মহান বেবিলন "ৰ চূড়ান্ত বিজয় আৰু ধ্বংসৰ আগতে। আত্মাই সেই মুহূৰ্তটোৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰিছে যেতিয়া তেওঁৰ উভতি অহাৰ লগে লগে গৌৰৱময় খ্ৰীষ্টই পাৰ্থিৱ বিদ্ৰোহীসকলৰ সন্মুখীন হয়। মহিমামণ্ডিত যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰ তেওঁৰ অদৃশ্যতাৰ পৰা ওলাই আহিছে: " স্বৰ্গ মুকলি হৈছে ." তেওঁ প্ৰকাশিত বাক্য ৬:২ পদৰ " প্ৰথম ছীল " ৰ প্ৰতিমূৰ্তিত , এজন অশ্বাৰোহী হিচাপে, অৰ্থাৎ এজন নেতা হিচাপে দেখা যায়, যিয়ে " বগা ঘোঁৰা "ত উঠি " জয়ী আৰু জয় কৰিবলৈ " ৰাওনা হৈছে , যিটো তেওঁৰ শিবিৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি বিশুদ্ধতা আৰু পবিত্ৰতাৰ দ্বাৰা চিহ্নিত। এই দৃশ্যত তেওঁ নিজকে দিয়া " বিশ্বাসী আৰু সত্য " নামটোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১৪ পদত " লৌদিকিয়া " নামেৰে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা শেষবাৰৰ ধাৰাবাহিকতাত এই কাৰ্য্যক স্থান দিছে। এই নামৰ অৰ্থ হৈছে "বিচাৰ কৰা লোক," যিটো ইয়াত নিখুঁতভাৱে নিশ্চিত কৰা হৈছে: " তেওঁ বিচাৰ কৰে ।" তেওঁ " ন্যায়ৰ সৈতে যুঁজে " বুলি নিৰ্দিষ্ট কৰি আত্মাই প্ৰকাশিত বাক্য ১৬:১৬ পদৰ " আৰ্মাগেডনৰ যুদ্ধ "ৰ মুহূৰ্তটোক উদগনি দিয়ে, য'ত তেওঁ চয়তানৰ নেতৃত্বত থকা অন্যায়ৰ শিবিৰৰ বিৰুদ্ধে যুঁজে আৰু প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইন আৰু ৰোমান কেথলিক পোপসকলৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা "সূৰ্য্যৰ দিন"ক দিয়া সন্মানৰ দ্বাৰা একত্ৰিত হয়।
১২ পদ: “ তেওঁৰ চকু জুইৰ শিখাৰ দৰে আছিল, আৰু তেওঁৰ মূৰত বহুতো মুকুট আছিল, আৰু তেওঁৰ এটা নাম লিখা আছিল, যিটো তেওঁৰ বাহিৰে আন কোনোৱে নাজানিছিল। ”
দৃশ্যটোৰ প্ৰসংগ জানি আমি বুজিব পাৰো যে " তেওঁৰ চকু দুটা " তুলনাত " জুইৰ শিখা " তেওঁৰ ক্ৰোধৰ লক্ষ্য, ঐক্যবদ্ধ বিদ্ৰোহী " যুদ্ধৰ বাবে সাজু " প্ৰকাশিত বাক্য ৯:৭-৯ ৰ পৰা, অৰ্থাৎ ১৮৪৩ চনৰ পৰা লৰ্ডছ ." তেওঁৰ " লিখিত নাম যিটো তেওঁৰ বাহিৰে কোনেও নাজানে " তেওঁৰ চিৰন্তন ঐশ্বৰিক স্বভাৱক সূচায়।
১৩ পদ: “ আৰু তেওঁ তেজেৰে ডুবাই থোৱা বস্ত্ৰ পিন্ধিছিল।তেওঁৰ নাম ঈশ্বৰৰ বাক্য। ”
এই " তেজত ডুবাই ৰখা বস্ত্ৰ " দুটা বস্তুৰ সূচনা কৰে। প্ৰথমটো হ'ল তেওঁৰ ধাৰ্মিকতা, যিটো তেওঁ নিজৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ মুক্তিৰ বাবে নিজৰ " তেজ " বোৱাই লাভ কৰিছিল। কিন্তু তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক বচাবলৈ তেওঁ স্বেচ্ছাই কৰা এই ত্যাগৰ বাবে তেওঁলোকৰ আক্ৰমণকাৰী আৰু অত্যাচাৰীসকলৰ মৃত্যুৰ প্ৰয়োজন। তেওঁৰ " কাপোৰ " পুনৰ " তেজ " ৰে আবৃত হ'ব , কিন্তু এইবাৰ হ'ব তেওঁৰ শত্ৰুৰ কাপোৰ " ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ আঙুৰৰ দ্ৰাক্ষাৰসত ভৰি দিয়া " যিচয়া ৬৩ আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১৭-২০ অনুসৰি। এই নাম " ঈশ্বৰৰ বাক্য " যীচুৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ গুৰুত্ব আৰু তেওঁৰ পুনৰুত্থানৰ পিছত পৃথিৱীত আৰু স্বৰ্গৰ পৰা ক্ৰমাগতভাৱে দিয়া প্ৰকাশৰ বিষয়ে প্ৰকাশ কৰে। আমাৰ ত্ৰাণকৰ্তা আছিল ঈশ্বৰ নিজেই পাৰ্থিৱ ৰূপত লুকাই থকা। তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলে লাভ কৰা তেওঁৰ চলি থকা শিক্ষাই ৰক্ষা পোৱা শিবিৰ আৰু হেৰুৱা শিবিৰৰ মাজত সকলো পাৰ্থক্য সৃষ্টি কৰিব।
১৪ পদ: “ স্বৰ্গত থকা সৈন্যবাহিনীবোৰে বগা ঘোঁৰাত উঠি তেওঁৰ পিছে পিছে গ’ল। ”
প্ৰতিমূৰ্তিটো গৌৰৱময়, বিশুদ্ধতাৰ " বগা " ঈশ্বৰৰ শিবিৰ আৰু তেওঁৰ অসংখ্য বিশ্বাসী স্বৰ্গদূতৰ পবিত্ৰতাৰ বৈশিষ্ট্য। " মিহি লিনেন " য়ে তেওঁলোকৰ " ধাৰ্মিক " আৰু বিশুদ্ধ কামবোৰ প্ৰকাশ কৰে ৷
১৫ পদ: “ আৰু তেওঁৰ মুখৰ পৰা এটা চোকা তৰোৱাল ওলাই গ’ল, যাতে তেওঁ জাতিবোৰক আঘাত কৰিব, আৰু তেওঁ লোহাৰ দণ্ডেৰে তেওঁলোকক শাসন কৰিব ;
" ঈশ্বৰৰ বাক্য " য়ে বাইবেলক বুজাইছিল, তেওঁৰ পবিত্ৰ " বাক্য " যিয়ে তেওঁৰ শিক্ষাসমূহ সংগ্ৰহ কৰিছিল যিয়ে নিৰ্বাচিতসকলক তেওঁৰ ঐশ্বৰিক সত্যত পথ প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। তেওঁৰ উভতি অহাৰ দিনা " ঈশ্বৰৰ বাক্য " " চোকা তৰোৱাল "ৰ দৰে আহে তেওঁৰ বিদ্ৰোহী, বিতৰ্কিত, আৰু যুক্তিবাদী শত্ৰুক মৃত্যু দিবলৈ, তেওঁৰ শেষ নিৰ্বাচিতসকলৰ তেজ বোৱাবলৈ সাজু। তেওঁৰ শত্ৰুৰ ধ্বংসে " তেওঁ তেওঁলোকক লোহাৰ দণ্ডেৰে শাসন কৰিব " এই অভিব্যক্তিটোক আলোকিত কৰে যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ২:২৭ অনুসৰি জয়ী হ'বলগীয়া নিৰ্বাচিতসকলে কৰা বিচাৰৰ কামকো বুজায়। প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১৭ৰ পৰা ২০ পদত " ভিনটেজ " বুলি কোৱা ঈশ্বৰীয় প্ৰতিশোধৰ পৰিকল্পনা ইয়াত পুনৰ নিশ্চিত কৰা হৈছে। এই বিষয়বস্তু ইছাত বিকশিত কৰা হৈছে। ৬৩ য'ত আত্মাই নিৰ্দিষ্ট কৰিছে যে ঈশ্বৰে তেওঁৰ লগত কোনো মানুহ নোহোৱাকৈ অকলে কাম কৰে। কাৰণ ইতিমধ্যে স্বৰ্গলৈ লৈ যোৱা নিৰ্বাচিতসকলে বিদ্ৰোহীসকলক আঘাত কৰা নাটকৰ সাক্ষী নহয়।
১৬ পদ: “ তেওঁৰ পোছাক আৰু উৰুত লিখা আছিল: ৰজাসকলৰ ৰজা আৰু প্ৰভুসকলৰ প্ৰভু। ”
" কাপোৰ " য়ে জীৱৰ কৰ্মক বুজায় আৰু " তেওঁৰ উৰু " য়ে তেওঁৰ শক্তি আৰু শক্তিৰ ইংগিত দিয়ে, কাৰণ এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ বিৱৰণ হ'ল তেওঁ এজন আৰোহী হিচাপে দেখা দিয়ে, আৰু ঘোঁৰাত থিয় হ'বলৈ মানুহৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ " উৰু "ৰ পেশীবোৰ পৰীক্ষাত ৰখা হয় আৰু ক্ৰিয়াটো সম্ভৱ বা নহয়। ৰাইডাৰ হিচাপে তেওঁৰ ভাবমূৰ্তি অতীতত উল্লেখযোগ্য আছিল যিহেতু যোদ্ধা যুঁজাৰুসকলে এই ৰূপটোৱেই আছিল। আজি আমাৰ হাতত এই প্ৰতিচ্ছবিখনৰ প্ৰতীকীতা বাকী আছে যিয়ে আমাক কয় যে আৰোহীজন এজন শিক্ষক যিয়ে অশ্বাৰোহী " ঘোঁৰা "ৰ প্ৰতীকিত মানুহৰ এটা দলক আধিপত্য বিস্তাৰ কৰে। যীচুৱে যিটোত উঠিছে, সেইটোৱে বৰ্তমান সমগ্ৰ পৃথিৱীত সিঁচৰতি হৈ থকা তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ বিষয়ে। তেওঁৰ নাম " ৰজা আৰু প্ৰভুৰ প্ৰভু " পৃথিৱীৰ ৰজা আৰু প্ৰভুৰ অন্যায় আদেশৰ অধীনত থকা তেওঁৰ প্ৰিয় নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে প্ৰকৃত সান্ত্বনাৰ বিষয় গঠন কৰে। এই বিষয়টো স্পষ্টীকৰণৰ যোগ্য। পাৰ্থিৱ ৰাজত্বৰ আৰ্হি ঈশ্বৰৰ অনুমোদন দিয়া নীতিৰ ওপৰত ৰচনা কৰা হোৱা নাছিল। সঁচাকৈয়ে, ঈশ্বৰে ইস্ৰায়েলক অনুমতি দিছিল, ইয়াৰ অনুৰোধ অনুসৰি , পৃথিৱীত এজন ৰজাৰ দ্বাৰা শাসন কৰিবলৈ, মই উদ্ধৃতি দিছো, "অন্য জাতিসমূহৰ দৰে" পৌত্তলিক যি সেই সময়ত আছিল। ঈশ্বৰে কেৱল তেওঁলোকৰ দুষ্ট হৃদয়ৰ অনুৰোধৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাইছিল। কাৰণ পৃথিৱীত ৰজাৰ শ্ৰেষ্ঠজন কেৱল এজন "ঘৃণনীয়" সত্তা যিয়ে " য'ত বীজ সিঁচা নাই তাতেই চপায় " আৰু যিজনে ঈশ্বৰক চিনি পায়, তেওঁ নিজকে সংস্কাৰ কৰিবলৈ নিজৰ লোকৰ দ্বাৰা উফৰাই পেলাবলৈ অপেক্ষা নকৰে। যীচুৱে উপস্থাপন কৰা আৰ্হিটোৱে পৃথিৱীত মূৰ্খ, অজ্ঞান আৰু দুষ্ট লোকসকলে প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ প্ৰেৰণ কৰা আৰ্হিটোক নিন্দা কৰে। ঈশ্বৰৰ স্বৰ্গীয় জগতত নেতাজন তেওঁৰ লোকসকলৰ সেৱক, আৰু তেওঁ তাৰ পৰাই তেওঁৰ সকলো মহিমা লাভ কৰে। নিখুঁত সুখৰ চাবিকাঠি তাতেই আছে, কাৰণ কোনো জীৱই সতীৰ্থ মানুহৰ বাবে কষ্ট নাপায়। তেওঁৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনত যীচুৱে দুষ্ট ৰজা আৰু প্ৰভুসকলক ধ্বংস কৰিবলৈ আহে, আৰু তেওঁলোকৰ দুষ্টতাক ধ্বংস কৰিবলৈ আহে, যিটো তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ ৰাজত্বকাল ঐশ্বৰিক অধিকাৰ বুলি দাবী কৰি তেওঁৰ বুলি কয়। যীচুৱে তেওঁলোকক শিকাব যে এনে নহয়; কেৱল তেওঁলোকৰ বাবেই নহয়, তেওঁলোকৰ অন্যায়ক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা মানৱতাৰ জনসাধাৰণৰ প্ৰতিও। এইটোৱেই হৈছে "প্ৰতিভাৰ দৃষ্টান্ত"ৰ ব্যাখ্যা যিটো তাৰ পিছত পূৰ্ণ আৰু প্ৰয়োগ কৰা হয়।
সংঘাতৰ পিছত
১৭ পদ: “ আৰু মই এজন স্বৰ্গদূতক সূৰ্য্যত থিয় হৈ থকা দেখিলোঁ।তেওঁ আকাশৰ মাজত উৰি থকা সকলো চৰাইক উচ্চস্বৰে চিঞৰি ক’লে, “আহা, ঈশ্বৰৰ মহাভোজলৈ গোট খোৱা। ”
যীচু খ্ৰীষ্ট " মাইকেল " সূৰ্য্যৰ প্ৰতিমূৰ্তিত আহে, ঐশ্বৰিক পোহৰৰ প্ৰতীক, সম্ৰাট কনষ্টেণ্টাইন প্ৰথমে কৰা বিশ্ৰাম দিনৰ পৰিৱৰ্তনক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা সূৰ্য্য দেৱতাক পূজা কৰা মিছা খ্ৰীষ্টানসকলৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ। খ্ৰীষ্ট ঈশ্বৰৰ সৈতে তেওঁলোকৰ মুখামুখিতাত তেওঁলোকে আৱিষ্কাৰ কৰিব যে জীৱিত ঈশ্বৰ তেওঁলোকৰ সূৰ্য্য দেৱতাতকৈ অধিক ভয়ংকৰ। জোৰেৰে মাতেৰে যীচু খ্ৰীষ্টই মাংসভোজী চৰাইৰ এটা গোট মাতিছে।
দ্ৰ : ইয়াত আকৌ এবাৰ আঙুলিয়াই দিব লাগিব যে বিদ্ৰোহীসকলে সচেতনভাৱে আৰু স্বেচ্ছাই সৌৰ দেৱতাক পূজা কৰিবলৈ ইচ্ছা নকৰে, কিন্তু তেওঁলোকে এই কথাটোক তুচ্ছজ্ঞান কৰে যে ঈশ্বৰৰ বাবে তেওঁলোকে সাপ্তাহিক বিশ্ৰামৰ বাবে সন্মান জনোৱা প্ৰথম দিনটোৱে ইয়াৰ অতীতৰ পৌত্তলিক ব্যৱহাৰৰ দাগ ধৰি ৰাখে। ঠিক তেনেদৰে তেওঁলোকৰ পছন্দই পৃথিৱী সৃষ্টিৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই তেওঁ প্ৰতিষ্ঠা কৰা সময়ৰ ক্ৰমৰ প্ৰতি এক বৃহৎ অৱজ্ঞা প্ৰকাশ কৰে। ঈশ্বৰে পৃথিৱীৰ অক্ষত ঘূৰ্ণনৰ দ্বাৰা চিহ্নিত দিন গণনা কৰে। তেওঁৰ লোক ইস্ৰায়েলৰ বাবে কৰা হস্তক্ষেপত তেওঁ সপ্তাহৰ ক্ৰমৰ কথা মনত পেলাইছিল, ইয়াৰ নাম দি সপ্তম দিনটোক "বিশ্ৰামবাৰ" বুলি কোৱা হৈছিল। বহুতে বিশ্বাস কৰে যে তেওঁলোকৰ আন্তৰিকতাৰ বাবে তেওঁলোকক ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা ধাৰ্মিক বুলি গণ্য কৰা হ’ব পাৰে। ঈশ্বৰে স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ কৰা সত্যক বিতৰ্ক কৰাসকলৰ বাবে আন্তৰিকতা বা বিশ্বাসৰ কোনো মূল্য নাই। তেওঁৰ সত্যই হৈছে একমাত্ৰ মানদণ্ড যিয়ে যীচু খ্ৰীষ্টৰ স্বেচ্ছামূলক বলিদানত বিশ্বাসৰ দ্বাৰা মিলনৰ অনুমতি দিয়ে। ব্যক্তিগত মতামত সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে শুনা নাই বা স্বীকৃতি নিদিয়ে, বাইবেলে যিচয়া ৮:২০ পদৰ এই পদটোৰ দ্বাৰা এই নীতিক নিশ্চিত কৰিছে: " বিধান আৰু সাক্ষ্যৰ প্ৰতি! যদি তেওঁলোকে এইদৰে কথা নকয়, তেন্তে লোকসকলৰ বাবে কোনো ভোৰ নহ'ব ।"
ঈশ্বৰে দুটা " ভোজ " প্ৰস্তুত কৰে: " মেৰ পোৱালিৰ বিবাহ ভোজ " যাৰ অতিথিসকল নিজেই নিৰ্বাচিত লোকসকল ব্যক্তিগতভাৱে, যিহেতু, সামূহিকভাৱে, তেওঁলোকে " কইনা "ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। দ্বিতীয় " ভোজ " ভয়ংকৰ ধৰণৰ আৰু ইয়াৰ হিতাধিকাৰী কেৱল চিকাৰ, শগুন, কণ্ডাৰ, ঘুৰি আৰু প্ৰজাতিৰ অন্যান্য প্ৰজাতিৰ " চৰাই "।
১৮ পদ: “ যাতে মই ৰজাসকলৰ মাংস, সেনাপতিসকলৰ মাংস, আৰু শক্তিশালী লোকসকলৰ মাংস, ঘোঁৰাৰ মাংস, আৰু তাত বহা লোকসকলৰ মাংস আৰু সকলো মানুহৰ মাংস, মুক্ত আৰু দাস, সৰু আৰু ডাঙৰ আদিৰ মাংস খাব পাৰো। ”
সকলো মানৱজাতিৰ ধ্বংস হোৱাৰ পিছত পৃথিৱীৰ তলত মৃতদেহবোৰ ৰাখিবলৈ কোনো নাথাকিব আৰু জেৰ. ১৬:৪, " সিহঁত পৃথিৱীত গোবৰৰ দৰে বিয়পি পৰিব ।" আহক আমি সেই সমগ্ৰ পদটো বিচাৰি পাওঁ যিয়ে আমাক শিকাইছে যে ঈশ্বৰে তেওঁ অভিশাপ দিয়াসকলৰ বাবে যি ভাগ্য সংৰক্ষণ কৰে: " তেওঁলোক ৰোগত আক্ৰান্ত হৈ মৰিব; তেওঁলোকক চকুলো বা কবৰ দিয়া নহ'ব; তেওঁলোক পৃথিৱীত গোবৰৰ দৰে হ'ব; তেওঁলোক তৰোৱাল আৰু দুৰ্ভিক্ষৰ দ্বাৰা বিনষ্ট হ'ব; আৰু তেওঁলোকৰ মৃতদেহবোৰ আকাশৰ চৰাই আৰু পৃথিৱীৰ জন্তুৰ খাদ্য হ'ব ।" এই ১৮ পদত আত্মাই উপস্থাপন কৰা গণনা অনুসৰি কোনো মানুহ মৃত্যুৰ পৰা সাৰি নাযায়। মোৰ মনত আছে যে " ঘোঁৰা " বোৰে জেকৰ মতে তেওঁলোকৰ নাগৰিক আৰু ধৰ্মীয় নেতাৰ নেতৃত্বত থকা জনগোষ্ঠীবোৰৰ প্ৰতীক। ৩:৩: " যদি আমি ঘোঁৰাবোৰৰ মুখত বিটটো ৰাখোঁ যাতে সিহঁতে আমাৰ আজ্ঞা পালন কৰে, তেন্তে আমি সিহঁতৰ গোটেই শৰীৰটোকো নিৰ্দেশ দিওঁ। "
১৯ পদ: “ আৰু মই দেখিলোঁ যে জন্তু, পৃথিৱীৰ ৰজা আৰু তেওঁলোকৰ সৈন্যবাহিনীক ঘোঁৰাত বহাজনৰ বিৰুদ্ধে আৰু তেওঁৰ সৈন্যৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ একত্ৰিত হ’ল। ”
আমি দেখিছো যে " আৰ্মাগেডনৰ যুদ্ধ " আধ্যাত্মিক আছিল আৰু পৃথিৱীত ইয়াৰ দিশটো আছিল যীচু খ্ৰীষ্টৰ শেষৰ সকলো প্ৰকৃত দাসৰ মৃত্যুৰ আদেশ দিয়া। এই সিদ্ধান্ত যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ আগতেই লোৱা হৈছিল আৰু বিদ্ৰোহীসকলে নিজৰ পছন্দৰ বিষয়ে নিশ্চিত হৈছিল। কিন্তু ইয়াৰ বলবৎ হোৱাৰ সময়ত আকাশ মুকলি হৈ ঐশ্বৰিক প্ৰতিশোধ লোৱা খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গদূত সৈন্যবাহিনীক প্ৰকাশ কৰিলে। তেতিয়াৰ পৰা আৰু কোনো সম্ভাৱ্য যুদ্ধ নাছিল। ঈশ্বৰৰ আবিৰ্ভাৱৰ সময়ত কোনেও যুদ্ধ কৰিব নোৱাৰে আৰু তাৰ ফল হৈছে প্ৰকাশিত বাক্য ৬:১৫ৰ পৰা ১৭ পদলৈ যি প্ৰকাশ কৰা হৈছে: " পৃথিৱীৰ ৰজা, মহাপুৰুষ, সৈন্যৰ সেনাপতি, ধনী, শক্তিশালী, প্ৰতিজন দাস আৰু প্ৰতিজন মুক্ত মানুহ, গুহা আৰু পৰ্বতৰ শিলত লুকাই থাকিল। আৰু তেওঁলোকে পৰ্বত আৰু শিলবোৰক ক'লে, আমাৰ ওপৰত পৰি, আৰু যিজনৰ মুখৰ পৰা আমাক লুকুৱাই ৰাখক।" সিংহাসনত বহি আছে, আৰু মেৰ পোৱালিৰ ক্ৰোধৰ পৰা আহিল, আৰু শেষ প্ৰশ্নটোৰ উত্তৰ হ’ল: বিদ্ৰোহীসকলে বধ কৰিবলৈ ওলোৱা নিৰ্বাচিতসকলক;
২০ পদ: " আৰু সেই জন্তুটোক আৰু তেওঁৰ লগত তেওঁৰ আগত চিন কৰা মিছা ভাববাদীক লৈ যোৱা হ'ল, যাৰ দ্বাৰা তেওঁ পশুৰ চিন পোৱাসকলক আৰু তেওঁৰ মূৰ্তি পূজা কৰাসকলক প্ৰতাৰণা কৰিলে। দুয়োকে জীৱিত অৱস্থাত চালফাৰেৰে জ্বলি থকা জুইৰ হ্ৰদত পেলোৱা হ'ল। "
ধ্যান দিয়া! আত্মাই আমাক শেষ বিচাৰৰ চূড়ান্ত ভাগ্য প্ৰকাশ কৰে যেতিয়া ঈশ্বৰে ইয়াক " জন্তু আৰু মিছা ভাববাদী , " অৰ্থাৎ ১৯৯৪ চনৰ পৰা মিছা এডভেন্টিষ্টসকলে যোগদান কৰা কেথলিক বিশ্বাস আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস পাপীসকল, নিশ্চিতভাৱে, শেষ বিচাৰৰ পিছত। এই পদটোৱে আমাৰ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ সিদ্ধ ন্যায়ৰ বিস্ময়কৰ অৰ্থ আমাক প্ৰকাশ কৰিছে। ই প্ৰকৃততে দায়ী আৰু প্ৰতাৰিত কিন্তু দোষী ভুক্তভোগীৰ মাজৰ পাৰ্থক্য প্ৰতিষ্ঠা কৰে কাৰণ তেওঁলোক নিজৰ পছন্দৰ বাবে দায়বদ্ধ। ধৰ্মীয় প্ৰধানসকলক " জীৱিত অৱস্থাত জুইৰ হ্ৰদত পেলোৱা হয় " কাৰণ প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৯ অনুসৰি তেওঁলোকে পৃথিৱীৰ পুৰুষ-মহিলাসকলক " জন্তুৰ চিন "ক সন্মান কৰিবলৈ উচটনি দিছে যাৰ শাস্তি ঘোষণা কৰা হৈছিল।
২১ পদ: “ আৰু তেওঁৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা ঘোঁৰাত বহাজনৰ তৰোৱালেৰে অৱশিষ্টসকলক বধ কৰা হ’ল ;
এই " আন " সকল অখ্ৰীষ্টান বা অবিশ্বাসী মানুহ যিয়ে আন্তৰ্জাতিক আন্দোলন অনুসৰণ কৰিছিল আৰু খ্ৰীষ্টান ধৰ্মীয় বিদ্ৰোহীসকলে কৰা কাৰ্য্যত ব্যক্তিগতভাৱে জড়িত নোহোৱাকৈ সাধাৰণ ব্যৱস্থা মানিছিল। যীচু খ্ৰীষ্টই ঢালি দিয়া তেজৰ ধাৰ্মিকতাৰ দ্বাৰা আবৃত নোহোৱাৰ বাবে তেওঁলোকে খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ পৰা বাচি নাথাকে কিন্তু তথাপিও " তেওঁৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা তৰোৱালখন " দ্বাৰা প্ৰতীকিত তেওঁৰ বাক্যৰ দ্বাৰা হত্যা কৰা হয়। সত্য ঈশ্বৰৰ আবিৰ্ভাৱৰ প্ৰত্যক্ষদৰ্শী এই পতিত সত্তাবোৰে শেষ বিচাৰলৈ আহিব কিন্তু বিদ্ৰোহত সক্ৰিয় মহান ধৰ্মীয় অপৰাধীসকলৰ বাবে সংৰক্ষিত "জুইৰ হ্ৰদ "ত দীৰ্ঘদিনীয়া মৃত্যুৰ দুখ-কষ্টৰ সন্মুখীন নহ'ব। মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ মহান বিচাৰকৰ মহিমাৰ সন্মুখীন হোৱাৰ পিছত তেওঁলোক হঠাতে বিনষ্ট হ’ব।
প্ৰকাশিত বাক্য ২০:
সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ হাজাৰ বছৰ
আৰু শেষ বিচাৰ
চয়তানৰ শাস্তি
১ পদ: “ আৰু মই এজন স্বৰ্গদূতক স্বৰ্গৰ পৰা নামি অহা দেখিলোঁ, তেওঁৰ হাতত অগাধৰ চাবি আৰু এটা ডাঙৰ শিকলি আছিল। ”
" এজন স্বৰ্গদূত " বা ঈশ্বৰৰ দূত " স্বৰ্গৰ পৰা " পৃথিৱীলৈ নামি আহে, যি, মানুহ আৰু প্ৰাণীৰ সকলো ধৰণৰ স্থলজ জীৱৰ পৰা বঞ্চিত, ইয়াত ইয়াৰ নাম " অগাধ " গ্ৰহণ কৰে যিয়ে ইয়াক আদিপুস্তক ১:২ ত চিহ্নিত কৰে। " চাবি " এই নিৰ্জন ভূমিলৈ প্ৰৱেশ মুকলি বা বন্ধ কৰে। আৰু " তেওঁৰ হাতত ধৰি ৰখা " মহান শিকলি "টোৱে বুজায় যে এজন জীৱক সেই নিৰ্জন ভূমিত শিকলিৰে বান্ধি ৰখা হ'ব যিখন তেওঁৰ কাৰাগাৰত পৰিণত হ'ব।
২ পদ: “ তেওঁ অজগৰ, সেই বুঢ়া সাপ, যি চয়তান আৰু চয়তান, ধৰিলে আৰু তেওঁক হাজাৰ বছৰৰ বাবে বান্ধি ৰাখিলে। ”
চয়তান ," বিদ্ৰোহী স্বৰ্গদূতক চিহ্নিত কৰা অভিব্যক্তিবোৰ ইয়াত পুনৰ উদ্ধৃত কৰা হৈছে। তেওঁৰ বিদ্ৰোহী চৰিত্ৰই সৃষ্টি কৰা দুখ-কষ্টত তেওঁৰ অতি উচ্চ দায়িত্বৰ কথা মনত পেলাই দিয়ে; আধিপত্যশীলসকলে মানুহৰ ওপৰত জাপি দিয়া দুখ-কষ্ট আৰু শাৰীৰিক আৰু নৈতিক যন্ত্ৰণা তেওঁৰ প্ৰেৰণা আৰু প্ৰভাৱৰ বলি হৈছিল কাৰণ তেওঁলোকো তেওঁৰ দৰেই দুষ্ট আছিল। " ড্ৰেগন " হিচাপে তেওঁ পৌত্তলিক সাম্ৰাজ্যবাদী ৰোমত শাসন কৰিছিল আৰু " সাপ " হিচাপে, পোপৰ খ্ৰীষ্টান ৰোমত শাসন কৰিছিল, কিন্তু সংস্কাৰৰ সময়ত মুখা খুলি দিয়া হৈছিল, তেওঁ পুনৰ সশস্ত্ৰ কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট লীগ আৰু চতুৰ্দশ লুইৰ "ড্ৰেগনেড"সকলে সেৱা আগবঢ়োৱা " ড্ৰেগন " হিচাপে আচৰণ কৰিছিল। আসুৰিক স্বৰ্গদূতৰ শিবিৰৰ পৰা " চয়তান " একমাত্ৰ জীৱিত, শেষ বিচাৰত তেওঁৰ প্ৰায়শ্চিত্ত মৃত্যুৰ বাবে অপেক্ষা কৰি, তেওঁ আৰু " হাজাৰ বছৰ " জীয়াই থাকিব বিচ্ছিন্ন হৈ, কোনো জীৱৰ সৈতে কোনো সংস্পৰ্শ নোহোৱাকৈ, পৃথিৱীত যিখন পৃথিৱীত নিৰাকাৰ আৰু খালী মৰুভূমিৰ কাৰাগাৰত পৰিণত হৈছে, য'ত কেৱল পচি যোৱা মৃতদেহ আৰু মানুহ আৰু জীৱ-জন্তুৰ হাড়ৰ বসতি আছে।
নিৰ্জন পৃথিৱীত থকা অগাধৰ দূত: প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১১ ৰ ধ্বংসকাৰী ।
৩ পদ: “ আৰু তেওঁ তেওঁক অগাধ গাঁতত পেলাই দিলে, আৰু তেওঁক বন্ধ কৰি দিলে, আৰু তেওঁৰ ওপৰত মোহৰ মাৰিলে, যাতে তেওঁ হাজাৰ বছৰ শেষ নোহোৱালৈকে জাতিবোৰক আৰু প্ৰতাৰণা নকৰে ;
দিয়া প্ৰতিমূৰ্তিটো নিখুঁত, চয়তানক নিৰ্জন পৃথিৱীত এনে এটা আৱৰণৰ তলত ৰখা হৈছে যিয়ে তেওঁক স্বৰ্গত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ বাধা দিয়ে; যাতে তেওঁ নিজকে সেই মানৱীয় নীতিৰ সীমাবদ্ধতাৰ অধীনত পায়, যাৰ ক্ষতি তেওঁ কৰিছিল বা উৎসাহিত কৰিছিল। আন জীৱ, আকাশী স্বৰ্গদূত আৰু নিজৰ পাল পাতি স্বৰ্গদূত হোৱা মানুহবোৰ তেওঁৰ ওপৰত, অৰ্থাৎ যীচু খ্ৰীষ্টই পাপ আৰু মৃত্যুৰ ওপৰত জয়লাভ কৰাৰ পিছত তেওঁৰ আৰু প্ৰৱেশ কৰিব নোৱাৰা স্বৰ্গত। কিন্তু তেওঁৰ অৱস্থা আৰু বেয়া হৈ পৰিছে কাৰণ তেওঁৰ আৰু কোনো সংগ নাই, ফেৰেস্তা বা মানুহও নাই। স্বৰ্গত আছে " জাতিবোৰ " যিবোৰ এই পদটোৱে "পৃথিৱীৰ" উল্লেখ নকৰাকৈ উল্লেখ কৰিছে। এই কাৰণে যে এই জাতিবোৰৰ মুক্ত হোৱাসকল সকলোৱে ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যত স্বৰ্গত আছে। এইদৰে " শৃংখল " ৰ ভূমিকা প্ৰকাশ পায়; ই তেওঁক পৃথিৱীত অকলে আৰু বিচ্ছিন্ন হৈ থাকিবলৈ বাধ্য কৰে। ঈশ্বৰৰ কাৰ্যসূচীত চয়তান " হাজাৰ বছৰৰ বাবে কাৰাগাৰত থাকিব, " যাৰ শেষত তেওঁ মুক্ত হ'ব , দ্বিতীয় পুনৰুত্থানত পুনৰুত্থান হোৱা দুষ্ট মৃতকৰ সৈতে প্ৰৱেশ আৰু সংস্পৰ্শ পাব , চূড়ান্ত বিচাৰৰ " দ্বিতীয় মৃত্যু "ৰ বাবে, পৃথিৱীত, যিটো তেতিয়া, ক্ষণিকৰ বাবে, পুনৰ জনবসতিপূৰ্ণ হ'ব। তেওঁ পুনৰ নিন্দা কৰা বিদ্ৰোহী জাতিসমূহক বশ কৰি মুক্ত কৰা পবিত্ৰ স্বৰ্গদূত আৰু মহান বিচাৰক যীচু খ্ৰীষ্টৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ অসাৰ প্ৰচেষ্টা চলাব।
মুক্ত হোৱা লোকসকলে দুষ্ট লোকৰ বিচাৰ কৰে
৪ পদ: “ আৰু মই সিংহাসন দেখিলোঁ, আৰু তাত বহি থকা সকলক বিচাৰ কৰাৰ অধিকাৰ দিয়া হ’ল।আৰু মই দেখিলোঁ, যিসকলে যীচুৰ সাক্ষ্যৰ কাৰণে আৰু ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ বাবে মূৰ কাটি পেলোৱা হৈছিল, আৰু যিসকলে পশু বা তেওঁৰ প্ৰতিমূৰ্তিক পূজা কৰা নাছিল, তেওঁলোকৰ কপালত বা তেওঁলোকৰ হাতত তেওঁৰ চিন পোৱা নাছিল।আৰু তেওঁলোকে জীয়াই থাকি খ্ৰীষ্টৰ সৈতে হাজাৰ বছৰ ৰাজত্ব কৰিছিল ৷”
" সিংহাসনত বহি থকাসকলৰ " বিচাৰ কৰাৰ ৰাজকীয় " ক্ষমতা " " আছে ৷ " ৰজা " শব্দটোক ঈশ্বৰে দিয়া অৰ্থ বুজিবলৈ এইটো এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ চাবিকাঠি ৷ এতিয়া, তেওঁৰ ৰাজ্যত, যীচু খ্ৰীষ্টত " মাইকেল "ত, ঈশ্বৰে পৃথিৱীৰ পৰা মুক্ত হোৱা তেওঁৰ সকলো মানৱ সৃষ্টিৰ সৈতে তেওঁৰ বিচাৰ ভাগ কৰে। পৃথিৱী আৰু স্বৰ্গত থকা দুষ্টসকলৰ বিচাৰ সামূহিক আৰু ঈশ্বৰৰ সৈতে ভাগ কৰা হ’ব। এইটোৱেই হৈছে মুক্ত নিৰ্বাচিতসকলৰ ৰাজত্বৰ একমাত্ৰ দিশ। ডমিনিয়ন নিৰ্বাচিতসকলৰ এটা শ্ৰেণীৰ বাবে সংৰক্ষিত নহয়, কিন্তু সকলোৰে বাবে সংৰক্ষিত, আৰু আত্মাই আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে পৃথিৱীত পাৰ হৈ যোৱা সময়ছোৱাত প্ৰথমে ভয়ংকৰ হত্যাকাৰী নিৰ্যাতন হৈছিল যিবোৰ তেওঁ উদ্ধৃতি দি উদগনি দিয়ে: " যীচুৰ সাক্ষ্যৰ বাবে আৰু ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ বাবে মূৰ কাটি পেলোৱা লোকসকলৰ আত্মা "; পৌল তেওঁলোকৰ মাজৰ এজন আছিল। এইদৰে আত্মাই ৰোমান পৌত্তলিক ধৰ্মৰ বলি হোৱা খ্ৰীষ্টানসকলক উদগনি দিয়ে আৰু ৩০ চনৰ পৰা ১৮৪৩ চনৰ ভিতৰত সক্ৰিয় হৈ থকা অসহিষ্ণু ৰোমান পোপৰ বিশ্বাসক উদগনি দিয়ে। তাৰ পিছত তেওঁ প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১১-১৫ পদৰ " পৃথিৱীৰ পৰা উঠি অহা জন্তুটোৱে " মৃত্যুৰ ভাবুকি দিয়া শেষ নিৰ্বাচিতজনক লক্ষ্য কৰি লয়, পাৰ্থিৱ সময়ৰ শেষ ঘণ্টাত; ২০২৯ চনৰ ভিতৰত বসন্তৰ প্ৰথম দিনটোলৈকে যিটো ২০৩০ চনত নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ পূৰ্বে হয়।
প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১৮ পদত " সপ্তম শিঙা " ৰ ঘোষণা অনুসৰি , " মৃতকৰ বিচাৰ কৰাৰ সময় আহি পৰিছে ," আৰু এই পদত উল্লেখ কৰা " হাজাৰ বছৰৰ " সময়ৰ উদ্দেশ্য এইটোৱেই হ'ব ঈশ্বৰৰ আকাশী অনন্তকালত প্ৰৱেশ কৰা মুক্তিপ্ৰাপ্তসকলৰ বৃত্তি। তেওঁলোকে দুষ্ট মানুহ আৰু পতিত আকাশী স্বৰ্গদূতসকলৰ " বিচাৰ " কৰিব লাগিব । পৌলে ১ কৰিন্থীয়া পদত ঘোষণা কৰিছে। ৬:৩: " তোমালোকে নাজানানেনে যে আমি স্বৰ্গদূতৰ বিচাৰ কৰিম? আমি এই জীৱনৰ বিষয়বোৰ আৰু কিমান বিচাৰ কৰিম? "
পতিত বিদ্ৰোহীৰ বাবে দ্বিতীয় পুনৰুত্থান
৫ পদ: " হাজাৰ বছৰ শেষ নোহোৱালৈকে বাকী মৃত লোকসকল জীৱিত নহ'ল। এইটোৱেই প্ৰথম পুনৰুত্থান। "
ফান্দৰ পৰা সাৱধান হওক! " হাজাৰ বছৰ শেষ নোহোৱালৈকে বাকী মৃতসকল পুনৰ জীৱিত নহ'ল " বাক্যটোৱে এটা বন্ধনী গঠন কৰে আৰু ইয়াৰ পিছত যি অভিব্যক্তি " এইটো প্ৰথম পুনৰুত্থান ", উল্লেখ কৰা " হাজাৰ বছৰৰ " আৰম্ভণিতে পুনৰুত্থান হোৱা খ্ৰীষ্টত প্ৰথম মৃত লোকসকলৰ বিষয়ে আলোচনা কৰে । বন্ধনীটোৱে ইয়াৰ নাম নোলোৱাকৈয়ে দ্বিতীয় " পুনৰুত্থান " ৰ ঘোষণাক উদগনি দিয়ে যি দুষ্ট মৃতকৰ বাবে সংৰক্ষিত হৈ আছে যিসকলক " হাজাৰ বছৰৰ " শেষত শেষ বিচাৰ আৰু " জুই আৰু গন্ধকৰ হ্ৰদ " ৰ মৃত্যুদণ্ডৰ বাবে পুনৰুত্থান হ'ব; যিয়ে " দ্বিতীয় মৃত্যু " সম্পন্ন কৰে।
৬ পদ: “ প্ৰথম পুনৰুত্থানত যি জনৰ অংশ আছে, তেওঁ ধন্য আৰু পবিত্ৰ !
এই পদটোৱে ঈশ্বৰৰ প্ৰকাশিত ধাৰ্মিক বিচাৰৰ সাৰাংশ অতি সহজভাৱে উল্লেখ কৰিছে। ধন্যতা প্ৰকৃত মনোনীত লোকসকলক উদ্দেশ্যি কৰা হয় যিসকলে " হাজাৰ বছৰৰ " আৰম্ভণিতে " খ্ৰীষ্টত মৃতসকলৰ পুনৰুত্থানত " অংশগ্ৰহণ কৰে ৷ তেওঁলোকে বিচাৰত নাহিব কিন্তু ঈশ্বৰে সংগঠিত কৰা বিচাৰত নিজেই বিচাৰক হ'ব, স্বৰ্গত, " হাজাৰ বছৰ "। " হাজাৰ বছৰৰ " ঘোষিত " ৰাজত্ব " কেৱল বিচাৰ কাৰ্য্যকলাপৰ " ৰাজত্ব " আৰু এই " হাজাৰ বছৰ " ৰ মাজতে সীমাবদ্ধ ৷ অনন্তকালত প্ৰৱেশ কৰি নিৰ্বাচিতসকলে " দ্বিতীয় মৃত্যু "ক ভয় বা কষ্ট পাব নালাগে, কাৰণ ইয়াৰ বিপৰীতে, তেওঁলোকেহে বিচাৰ কৰা দুষ্ট মৃতসকলৰ ওপৰত ইয়াক প্ৰয়োগ কৰিব। আৰু আমি জানো যে এইসকল আটাইতকৈ ডাঙৰ আৰু আটাইতকৈ দুষ্ট, নিষ্ঠুৰ আৰু হত্যাকাৰী ধৰ্মীয় অপৰাধী। নিৰ্বাচিত বিচাৰকসকলে বিচাৰ কৰা সত্তাই ব্যক্তিগতভাৱে অনুভৱ কৰিবলগীয়া দুখৰ সময়ৰ দৈৰ্ঘ্য নিৰ্ধাৰণ কৰিব লাগিব, " দ্বিতীয় মৃত্যু " দ্বাৰা তেওঁলোকৰ ধ্বংস প্ৰক্ৰিয়াত , যাৰ বৰ্তমানৰ প্ৰথম পাৰ্থিৱ মৃত্যুৰ সৈতে কোনো মিল নাই। কাৰণ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰেই অগ্নিক তাৰ ধ্বংসাত্মক কাৰ্য্যৰ ৰূপ দিয়ে। ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা সুৰক্ষিত আকাশী পদাৰ্থ আৰু স্থলজ পদাৰ্থৰ বিৰুদ্ধে অগ্নিৰ কোনো প্ৰভাৱ নাই, যিটো দানিয়েল ৩ পদত দানিয়েলৰ তিনিজন সংগীৰ অভিজ্ঞতাই প্ৰমাণ কৰে। শেষ বিচাৰৰ বাবে পুনৰুত্থান শৰীৰে বৰ্তমানৰ স্থলজ শৰীৰৰ তুলনাত বেলেগ ধৰণে প্ৰতিক্ৰিয়া কৰিব। মাৰ্ক ৯:৪৮ পদত যীচুৱে ইয়াৰ বিশেষত্ব প্ৰকাশ কৰিছে, কৈছে: " য'ত তেওঁলোকৰ কৃমি মৰি নাযায়, আৰু জুই নুমুৱাব নোৱাৰে ।" কেঁচুৰ শৰীৰৰ কুণ্ডলীবোৰ যেনেকৈ পৃথকে পৃথকে সজীৱ হৈ থাকে, ঠিক তেনেকৈয়ে অভিশপ্তসকলৰ শৰীৰবোৰেও শেষ পৰমাণুলৈকে জীৱন লাভ কৰিব। সেয়েহে তেওঁলোকৰ ভক্ষণৰ গতি পবিত্ৰ বিচাৰক আৰু যীচু খ্ৰীষ্টই নিৰ্ধাৰণ কৰা দুখ-কষ্টৰ সময়ৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব।
চূড়ান্ত সংঘাত
৭ পদ: “ আৰু যেতিয়া হাজাৰ বছৰ শেষ হ’ব, তেতিয়া চয়তানক তেওঁৰ কাৰাগাৰৰ পৰা মুকলি কৰা হ’ব। ”
"হাজাৰ বছৰৰ" শেষত তেওঁ আকৌ চমুকৈ কোম্পানী বিচাৰি পাব। এই সময়ত পাৰ্থিৱ বিদ্ৰোহীৰ বাবে সংৰক্ষিত দ্বিতীয় " পুনৰুত্থান " ৰ সময় ।
৮ পদ: “ আৰু তেওঁ পৃথিৱীৰ চাৰিওফালৰ জাতি , গগ আৰু মাগগক প্ৰতাৰণা কৰিবলৈ ওলাই যাব, তেওঁলোকক যুদ্ধলৈ গোটাবলৈ, যাৰ সংখ্যা সাগৰৰ বালিৰ দৰে। ”
এই কোম্পানীটো হৈছে সমগ্ৰ পৃথিৱীত পুনৰুত্থান হোৱা " জাতি " বোৰৰ " চাৰিটা কোণ " ৰ সূত্ৰই সূচাইছে। পৃথিৱীৰ " বা চাৰিটা কাৰ্ডিনেল বিন্দু যিয়ে কাৰ্য্যক এক সাৰ্বজনীন চৰিত্ৰ দিয়ে। এনে একত্ৰীকৰণৰ তুলনামূলক একো নাই, যুদ্ধ কৌশলৰ স্তৰত প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৩ ৰ " ষষ্ঠ শিঙা "ৰ তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সংঘাতৰ সৈতে সাদৃশ্য। ৩৮:২, আৰু তাৰ আগতে আদিপুস্তক ১০:২ত য'ত "মাগগ" যাফেটৰ দ্বিতীয় পুত্ৰ, কিন্তু এটা সৰু বিৱৰণে কেৱল এই উদগনিৰ তুলনামূলক দিশটো উন্মোচন কৰে, কাৰণ যিহিষ্কেলত, মাগগ হৈছে গগৰ দেশ, আৰু ই ৰাছিয়াক নিযুক্তি দিয়ে যিয়ে, তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত, মানৱ যুদ্ধৰ ইতিহাসৰ সকলোতকৈ বৃহৎ সংখ্যক সৈনিকক কাৰ্যকৰী কৰিব; পশ্চিম ইউৰোপ মহাদেশৰ ভূমি বিজয়।
আত্মাই তেওঁলোকক " সাগৰৰ বালি "ৰ সৈতে তুলনা কৰে, এইদৰে শেষ বিচাৰৰ বলি হোৱা লোকৰ সংখ্যাৰ গুৰুত্বৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে। ইয়াৰ উপৰিও প্ৰকাশিত বাক্য ১২:১৮ বা ১৩:১ পদত প্ৰকাশ পোৱা চয়তান আৰু তেওঁৰ মানৱীয় এজেণ্টসকলৰ ওচৰত তেওঁলোকৰ বশৱৰ্তী হোৱাৰ ইংগিতো (বাইবেলৰ সংস্কৰণৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি): " অজগৰ ," আমি পঢ়িবলৈ পাওঁ: " আৰু তেওঁ সাগৰৰ বালিৰ ওপৰত থিয় হৈছিল। "
এজন অসংশোধন বিদ্ৰোহী চয়তানে আশা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে যে তেওঁ ঈশ্বৰৰ সৈন্যবাহিনীক পৰাস্ত কৰিব পাৰিব আৰু তেওঁ আন দোষী সাব্যস্ত হোৱা লোকসকলক ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধত লিপ্ত হ’বলৈ প্ৰলোভিত কৰে।
৯ পদ: " আৰু তেওঁলোকে পৃথিৱীৰ ওপৰলৈ উঠি গৈ পবিত্ৰ লোকসকলৰ শিবিৰ আৰু প্ৰিয় নগৰখন ঘেৰি ধৰিলে। কিন্তু স্বৰ্গৰ পৰা জুই নামি আহি তেওঁলোকক গ্ৰাস কৰিলে। " কিন্তু ভূখণ্ড জয় কৰাৰ অৰ্থ আৰু একো নহয় যেতিয়া কোনোবাই বিৰোধীক ধৰিব নোৱাৰে কাৰণ তেওঁ অস্পৃশ্য হৈ পৰিছে; দানিয়েলৰ সঙ্গীসকলৰ দৰে জুই বা আন একোৱেই তেওঁলোকৰ ক্ষতি কৰিব নোৱাৰে। আৰু ইয়াৰ বিপৰীতে " স্বৰ্গৰ পৰা অহা জুই " তেওঁলোকক " সন্তসকলৰ শিবিৰ " তো আঘাত কৰে যাৰ ওপৰত ইয়াৰ কোনো প্ৰভাৱ নাই। কিন্তু এই জুইয়ে ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ মনোনীত শত্ৰুবোৰক " গ্ৰাস " কৰে। জখৰিয়া ১৪ পদত আত্মাই " হাজাৰ বছৰ " দ্বাৰা পৃথক হোৱা দুখন যুদ্ধৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে। "ষষ্ঠ শিঙা"ৰ আগতে আৰু পূৰ্ণ হোৱাটো ১ৰ পৰা ৩ পদত উপস্থাপন কৰা হৈছে, বাকীবোৰ শেষ বিচাৰৰ সময়ত অনুষ্ঠিত হোৱা দ্বিতীয় যুদ্ধৰ বিষয়ে, আৰু তাৰ পিছত নতুন পৃথিৱীত প্ৰতিষ্ঠা হোৱা সাৰ্বজনীন ব্যৱস্থাৰ বিষয়ে। ৪ পদত ভৱিষ্যদ্বাণীত খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ পৃথিৱীলৈ অৱতৰণৰ বিষয়ে এই শব্দৰে কোৱা হৈছে: " আৰু সেইদিনা তেওঁৰ ভৰি পূবে যিৰূচালেমৰ সন্মুখত থকা জলপানৰ পৰ্বতত থিয় হ'ব; আৰু জলপানৰ পৰ্বত পূব আৰু পশ্চিমে দুভাগ হ'ব আৰু তাত এটা অতি ডাঙৰ উপত্যকা হ'ব: পৰ্বতৰ আধা উত্তৰ দিশলৈ আৰু আধা দক্ষিণ দিশলৈ যাব। " শিবিৰৰ এইদৰে শেষ বিচাৰৰ সন্তসকলক চিনাক্ত কৰা হয় আৰু স্থান দিয়া হয়। মন কৰিবলগীয়া যে স্বৰ্গীয় " হাজাৰ বছৰৰ " শেষতহে যীচুৰ " ভৰি " থিয় হ'ব " পৃথিৱীত " , " পূবে যিৰূচালেমৰ আগত থকা জলপানৰ পৰ্বতত "। ভুল ব্যাখ্যা কৰিলে এই পদটোৱে "সহস্ৰাব্দ"ৰ সময়ত যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাৰ্থিৱ ৰাজত্বৰ ওপৰত ভুল বিশ্বাসৰ জন্ম দিছে।
১০ পদ: " আৰু তেওঁলোকক প্ৰতাৰণা কৰা চয়তানক জুই আৰু চালফাৰৰ হ্ৰদত পেলোৱা হ'ল, য'ত জন্তু আৰু মিছা ভাববাদী আছে। আৰু তেওঁলোকক দিনে-ৰাতিয়ে চিৰকাললৈকে যন্ত্ৰণা দিয়া হ'ব। "
প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:২০ পদত প্ৰকাশ পোৱা ধৰ্মীয় বিদ্ৰোহীসকলৰ বিচাৰ কাৰ্যকৰী কৰাৰ সময় আহি পৰিছে। এই পদৰ ঘোষণা অনুসৰি " চয়তান, জন্তু আৰু মিছা ভাববাদী " একেলগে " জুই আৰু চালফাৰৰ হ্ৰদত জীৱিত অৱস্থাত পেলোৱা হয় " যিটো " স্বৰ্গৰ পৰা অহা জুই " ৰ ক্ৰিয়াৰ ফলত হয় যাৰ লগত পৃথিৱীৰ খোলাৰ খোলাৰ ভগ্নাংশৰ ফলত গ্ৰহটোৰ সমগ্ৰ পৃষ্ঠত মুক্ত হোৱা গলিত মাটিৰ তলৰ মেগমা যোগ কৰা হয়। তাৰ পিছত পৃথিৱীয়ে "সূৰ্য্য"ৰ ৰূপ লয় যাৰ "জুই" বিদ্ৰোহীসকলৰ মাংস গ্ৰাস কৰে, নিজেই ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা সূৰ্য্যৰ উপাসক (অচেতন কিন্তু দোষী)। এই কাৰ্য্যতেই স্থলজ আৰু আকাশী অপৰাধীসকলে প্ৰকাশিত বাক্য ৯:৫-৬ পদৰ পৰা ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা " দ্বিতীয় মৃত্যু "ৰ " যন্ত্ৰণা " ভোগ কৰে। মিছা বিশ্ৰামৰ দিনটোক অন্যায়ভাৱে দিয়া সমৰ্থনে এই ভয়ানক অন্ত পেলাইছে। নিন্দা কৰাসকলৰ সৌভাগ্য যে যিমানেই দীঘলীয়া নহওক কিয়, " দ্বিতীয় মৃত্যু "ৰো অন্ত আছে। আৰু " চিৰকাল " অভিব্যক্তিটো " যন্ত্ৰণা " বোৰৰ বাবেই প্ৰযোজ্য নহয় বৰঞ্চ সেইবোৰৰ সৃষ্টি কৰা " জুই " ৰ ধ্বংসাত্মক পৰিণতিৰ ক্ষেত্ৰতহে প্ৰযোজ্য , কাৰণ এইবোৰেই পৰিণতি যিবোৰ নিৰ্দিষ্ট আৰু চিৰন্তন হ'ব।
শেষ বিচাৰৰ নীতিসমূহ
১১ পদ: “ আৰু মই এটা ডাঙৰ বগা সিংহাসন আৰু তাত বহি থকাজনক দেখিলোঁ।তেওঁৰ সন্মুখৰ পৰা পৃথিৱী আৰু আকাশ পলাই গ’ল, আৰু তেওঁলোকৰ বাবে কোনো ঠাই পোৱা নগ’ল ।”
" বগা " নিখুঁত বিশুদ্ধতাৰে তেওঁৰ " মহান সিংহাসন " হৈছে সকলো জীৱন আৰু বস্তুৰ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ নিখুঁতভাৱে বিশুদ্ধ আৰু পবিত্ৰ চৰিত্ৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি। তেওঁৰ সিদ্ধতাই " পৃথিৱী " ৰ উপস্থিতি সহ্য কৰিব নোৱাৰে তাৰ ধ্বংসপ্ৰাপ্ত আৰু ভক্ষণ কৰা দিশটোত যিটো শেষ বিচাৰে ইয়াক দিছিল। তদুপৰি সকলো উৎপত্তিৰ দুষ্ট লোক ধ্বংস হৈ গৈছে, প্ৰতীকৰ সময় শেষ হৈ গৈছে আৰু আকাশী বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড আৰু ইয়াৰ কোটি কোটি তৰাৰ অস্তিত্বৰ কোনো কাৰণ নাই; আমাৰ স্থলজ মাত্ৰাৰ " আকাশ " আৰু ইয়াত থকা সকলোবোৰ সেয়েহে নিৰ্মূল হৈ যায়, শূন্যতালৈ নোহোৱা হৈ যায়। অনন্ত দিনত অনন্ত জীৱনৰ সময় আহি পৰিছে।
১২ পদ: “ আৰু মই সৰু-বৰ মৃতক সিংহাসনৰ সন্মুখত থিয় হৈ থকা দেখিলোঁ।তেতিয়া পুস্তকবোৰ মুকলি হ’ল।আৰু আন এখন পুস্তক খোল খালে, সেয়া হৈছে জীৱনৰ পুস্তক।আৰু মৃতকবিলাকক তেওঁলোকৰ কৰ্ম অনুসাৰে পুস্তকত লিখা বিষয়বোৰৰ পৰা বিচাৰ কৰা হ’ল। ”
এই দোষী " মৃত " সকলক চূড়ান্ত বিচাৰৰ বাবে পুনৰুত্থান কৰা হৈছিল। যিহেতু ঈশ্বৰে কোনো ব্যতিক্ৰম নকৰে, সেয়েহে তেওঁৰ ন্যায়পৰায়ণ বিচাৰে " মহান " আৰু " সৰু ," ধনী আৰু দুখীয়াক প্ৰভাৱিত কৰে আৰু তেওঁলোকৰ ওপৰত জীৱনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে একে ভাগ্য, মৃত্যু, সমান ভাগ্য জাপি দিয়ে।
এই তলৰ পদবোৰত শেষ বিচাৰৰ কাৰ্য্যৰ বিষয়ে বিতংভাৱে উল্লেখ কৰা হৈছে। ইতিমধ্যে দানত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে। ৭:১০, স্বৰ্গদূতসকলৰ সাক্ষ্যৰ " কিতাপ " " খোলা " কৰা হৈছিল আৰু এই অদৃশ্য সাক্ষীসকলে নিন্দা কৰা লোকসকলে কৰা দোষ আৰু অপৰাধসমূহ লক্ষ্য কৰিছিল আৰু নিৰ্বাচিত আৰু যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰতিটো গোচৰৰ বিচাৰৰ পিছত সৰ্বসন্মতিক্ৰমে চূড়ান্ত, নিৰ্দিষ্ট আৰু অপ্ৰত্যাহাৰযোগ্য ৰায়দান গ্ৰহণ কৰা হৈছিল। শেষ ৰায়দানৰ সময়ত উচ্চাৰিত ৰায়দান কাৰ্যকৰী কৰা হ’ব।
১৩ পদ: “ সাগৰে তাত থকা মৃতকবোৰক ত্যাগ কৰিলে, আৰু মৃত্যু আৰু হেডিছে তাত থকা মৃতকবোৰক সমৰ্পণ কৰিলে ;
এই পদত সংজ্ঞায়িত নীতি দুয়োটা পুনৰুত্থানৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য। " মৃত " সকল " সাগৰ "ত বা "পৃথিৱী"ত নোহোৱা হৈ যায়; এই দুটা সম্ভাৱনা এই পদত নিৰ্দিষ্ট কৰা হৈছে। " মৃতকৰ বাসস্থান " ৰূপটো লক্ষ্য কৰা যাওক যাৰ দ্বাৰা "পৃথিৱী" সত্তাটোক উদগনি দিয়া হয়। কাৰণ সঁচাকৈয়ে এই নামটো ধাৰ্মিক, ঈশ্বৰে পাপী মানুহক ঘোষণা কৰিছে: " তুমি ধূলি আৰু ধূলিলৈ ঘূৰি আহিবা " আদিপুস্তক ৩:১৯ পদত। " মৃতকৰ বাসস্থান " সেয়েহে "পৃথিৱীৰ" " ধূলি "। মৃত্যু কেতিয়াবা অগ্নি মানুহৰ দ্বাৰা ভস্মীভূত হৈছে যি সেয়ে স্বাভাৱিক সমাধিৰ ৰীতি অনুসৰি " ধূলিলৈ ঘূৰি " যোৱা নাই। এই কাৰণেই এই ক্ষেত্ৰখন বাদ নিদিয়াকৈ আত্মাই নিৰ্দিষ্ট কৰিছে যে " মৃত্যু ", নিজেই, যিকোনো ৰূপত আঘাত কৰাসকলক ঘূৰাই দিব; পাৰমাণৱিক জুইৰ ফলত হোৱা বিভাজনকে ধৰি যিয়ে সম্পূৰ্ণৰূপে বিভাজিত মানৱ শৰীৰৰ কোনো লেখ-জোখ নাথাকে।
১৪ পদ: “ আৰু মৃত্যু আৰু হেডিছক অগ্নি হ্ৰদত পেলোৱা হ’ল।এইটোৱেই হৈছে দ্বিতীয় মৃত্যু, অগ্নিৰ হ্ৰদ। ”
" মৃত্যু " জীৱনৰ নিৰপেক্ষভাৱে বিৰোধী নীতি আছিল আৰু ইয়াৰ উদ্দেশ্য আছিল যিবোৰ প্ৰাণীৰ জীৱন অভিজ্ঞতাক ঈশ্বৰে বিচাৰ আৰু নিন্দা কৰিছিল সেইবোৰক নিৰ্মূল কৰা। ঈশ্বৰক তেওঁৰ চিৰন্তন বন্ধু বাছনিৰ বাবে নতুন প্ৰাৰ্থী উপস্থাপন কৰাৰ বাহিৰে জীৱনৰ আন কোনো উদ্দেশ্য নাই। এই নিৰ্বাচন হৈছিল, আৰু দুষ্টসকলক ধ্বংস কৰা হৈছে, " মৃত্যু " আৰু "পৃথিৱী" " মৃতকৰ বাসস্থান " আৰু অস্তিত্বৰ কোনো কাৰণ নাই। এই দুটা বস্তুৰ ধ্বংসাত্মক নীতি নিজেই ঈশ্বৰে ধ্বংস কৰি পেলাইছে। " অগ্নিৰ হ্ৰদ "ৰ পিছত জীৱন আৰু তেওঁৰ জীৱক আলোকিত কৰা ঐশ্বৰিক পোহৰৰ বাবে ঠাই সৃষ্টি কৰা হয়।
১৫ পদ: “ আৰু যাক জীৱনৰ পুস্তকত লিখা পোৱা নগ’ল, তেওঁক অগ্নিৰ হ্ৰদত পেলোৱা হ’ল। ”
এই পদটোৱে নিশ্চিত কৰে যে ঈশ্বৰে সঁচাকৈয়ে মানুহৰ আগত মাত্ৰ দুটা পথ, দুটা পছন্দ, দুটা ভাগ্য, দুটা ভাগ্য ৰাখিছে (দ্বিতীয় বিবৰণ ৩০:১৯)। নিৰ্বাচিতসকলৰ নাম ঈশ্বৰে পৃথিৱীৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ পৰাই জানি আহিছে, বা তাতোকৈ আগৰ পৰাই, নিজকে মুক্ত আৰু স্বাধীন জীৱ যোগান ধৰাৰ প্ৰকল্পৰ পৰিকল্পনাৰ পৰাই জানি আহিছে। এই পছন্দৰ বাবে তেওঁক মাংসৰ শৰীৰত ভয়ংকৰ দুখ-কষ্টৰ ক্ষতি হ’ব, কিন্তু তেওঁৰ ভয়তকৈ প্ৰেমৰ আকাংক্ষা বেছি হোৱাৰ বাবে তেওঁ নিজৰ প্ৰকল্পটো আৰম্ভ কৰিলে আৰু আমাৰ স্বৰ্গীয় জীৱন আৰু পাৰ্থিৱ জীৱনৰ ইতিহাসৰ বিশদ পূৰ্ণতা আগতীয়াকৈ জানিলে। তেওঁ জানিছিল যে তেওঁৰ প্ৰথম জীৱটো এদিন তেওঁৰ মৰ্ত্য শত্ৰু হৈ পৰিব। কিন্তু এই জ্ঞান থকাৰ পিছতো তেওঁ তেওঁক নিজৰ প্ৰকল্পটো ত্যাগ কৰাৰ প্ৰতিটো সুযোগ দিছিল। কথাটো অসম্ভৱ বুলি সি জানিছিল যদিও সি সেইটো হ’বলৈ দিলে। এইদৰে তেওঁ নিৰ্বাচিতসকলৰ নাম, তেওঁলোকৰ কাৰ্য্য, তেওঁলোকৰ সমগ্ৰ জীৱনৰ সাক্ষ্য জানিছিল আৰু তেওঁলোকক তেওঁৰ ওচৰলৈ পথ প্ৰদৰ্শন কৰিছিল আৰু লৈ গৈছিল, প্ৰত্যেকেই নিজৰ নিজৰ সময় আৰু যুগত। ঈশ্বৰৰ বাবে মাত্ৰ এটা কথাই অসম্ভৱ: আচৰিত হোৱা।
মানুহৰ প্ৰজনন প্ৰক্ৰিয়াই সৃষ্টি কৰা অসংখ্য উদাসীন, বিদ্ৰোহী, মূৰ্তিপূজক মানৱ জীৱৰ নামো তেওঁ জানিছিল। প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:১৯-২০ পদত প্ৰকাশ কৰা ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ পাৰ্থক্য তেওঁৰ সকলো সৃষ্টিৰ বাবে প্ৰযোজ্য। তেওঁলোকৰ কিছুমান কম দোষীক " দ্বিতীয় মৃত্যুৰ জুইৰ যন্ত্ৰণা " অনুভৱ নকৰাকৈ " ঈশ্বৰৰ বাক্য " দ্বাৰা হত্যা কৰা হ'ব যিবোৰ কেৱল দোষী খ্ৰীষ্টান আৰু ইহুদী ধৰ্মীয় লোকসকলৰ বাবে উদ্দেশ্য কৰা হৈছে। কিন্তু দ্বিতীয় " পুনৰুত্থান " পৃথিৱীত জন্ম লোৱা তেওঁৰ সকলো মানৱ জীৱ আৰু স্বৰ্গত সৃষ্টি হোৱা স্বৰ্গদূত জীৱৰ বিষয়ে, কাৰণ ঈশ্বৰে ৰোম 19:00 ত ঘোষণা কৰিছে। ১৪:১১: " কাৰণ লিখা আছে: মই জীয়াই থকাৰ সময়ত, প্ৰভুৱে কৈছে, প্ৰত্যেক আঁঠুৱে মোক প্ৰণাম কৰিব, আৰু প্ৰত্যেক জিভাই ঈশ্বৰৰ আগত স্বীকাৰ কৰিব ।"
এপ'কেলিপছ ২১: মহিমামণ্ডিত নতুন যিৰূচালেমক প্ৰতীকিত কৰা হৈছিল
১ পদ: “ তেতিয়া মই নতুন আকাশ আৰু নতুন পৃথিৱী দেখিলোঁ, কিয়নো প্ৰথম আকাশ আৰু প্ৰথম পৃথিৱী পাৰ হৈ গ’ল, আৰু সাগৰ আৰু নাছিল। ”
সহস্ৰাব্দৰ শেষৰ পিছত নতুন বহুমাত্ৰিক ব্যৱস্থা স্থাপনৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত হোৱা অনুভৱবোৰ আত্মাই আমাৰ সৈতে ভাগ কৰে ৷ সেই মুহূৰ্তৰ পৰা সময় আৰু গণনা কৰা নহ’ব, জীয়াই থকা সকলোবোৰ অন্তহীন অনন্তকালত প্ৰৱেশ কৰে। সকলো নতুন বা অধিক নিখুঁতভাৱে ক’বলৈ গ’লে নবীকৰণ কৰা হৈছে। পাপৰ যুগৰ " আকাশ-পৃথিৱী " নোহোৱা হৈ গৈছে, আৰু " মৃত্যু " ৰ প্ৰতীক " সাগৰ " আৰু নাই। সৃষ্টিকৰ্তা হিচাপে ঈশ্বৰে পৃথিৱী গ্ৰহৰ ৰূপ সলনি কৰিছে, ইয়াৰ বাসিন্দাসকলৰ বাবে এক বিপদ, বিপদক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা সকলো বস্তুৱেই নোহোৱা কৰি পেলাইছে; সেয়েহে আৰু সাগৰ নাথাকিব, আৰু ঠেক শিলৰ শৃংগ থকা পৰ্বত নাথাকিব। ই প্ৰথম " এদন " ৰ দৰে এখন মহান বাগিচাত পৰিণত হৈছে য'ত সকলো মহিমা আৰু শান্তি; যিটো প্ৰকাশিত ২২ পদত নিশ্চিত কৰা হ’ব।
২ পদ: “ আৰু মই পবিত্ৰ নগৰ নতুন যিৰূচালেমক ঈশ্বৰৰ পৰা স্বৰ্গৰ পৰা নামি অহা দেখিলোঁ। ”
এই নতুন পুনৰ্সৃষ্টিই পৃথিৱীৰ মুক্ত নিৰ্বাচিত সন্তসকলৰ সমাবেশক আদৰণি জনাব, যিসকলক এই পদত " পবিত্ৰ নগৰ " বুলি কোৱা হয়, যেনে প্ৰকাশিত বাক্য ১১:২, " নতুন যিৰূচালেম ," যীচু খ্ৰীষ্টৰ "কইনা ", তেওঁৰ " স্বামী "। তাই " স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহে ," ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ পৰা, য'ত তাই নিজৰ ত্ৰাণকৰ্তাৰ গৌৰৱময় উভতি অহাৰ সময়ত প্ৰৱেশ কৰিছিল। তাৰ পিছত তাই প্ৰথমবাৰৰ বাবে পৃথিৱীলৈ নামি আহিছিল " হাজাৰ বছৰৰ " শেষত চূড়ান্ত বিচাৰৰ বাবে স্বৰ্গীয় বিচাৰৰ বাবে। ইয়াৰ পিছত পুনৰ স্বৰ্গলৈ উঠি তাই অপেক্ষা কৰিলে যেতিয়ালৈকে " নতুন আকাশ আৰু নতুন পৃথিৱী " তাইক গ্ৰহণ কৰিবলৈ সাজু নহয়। মন কৰিব যে " স্বৰ্গ " শব্দটো একবচন, কাৰণ ই বহুবচনৰ বিপৰীতে নিখুঁত ঐক্যৰ উদগনি দিয়ে, " স্বৰ্গ ," যিয়ে আদিপুস্তক ১:১ পদত আকাশী সত্তাবোৰক দুটা বিপৰীত শিবিৰত বিভক্ত কৰাৰ পৰামৰ্শ দিছিল।
৩ পদ: “ আৰু মই স্বৰ্গৰ পৰা এটা ডাঙৰ মাত শুনিলোঁ, “চোৱা, ঈশ্বৰৰ তম্বু মানুহৰ লগত আছে, আৰু তেওঁ তেওঁলোকৰ লগত বাস কৰিব, আৰু তেওঁলোক তেওঁৰ লোক হ’ব, আৰু ঈশ্বৰ নিজেই তেওঁলোকৰ লগত থাকিব। ”
" নতুন পৃথিৱী " য়ে এজন বিশিষ্ট অতিথিক আদৰণি জনায়, যিহেতু " ঈশ্বৰে নিজেই ," নিজৰ পূৰ্বৰ স্বৰ্গীয় সিংহাসন পৰিত্যাগ কৰি পৃথিৱীত নিজৰ নতুন সিংহাসন স্থাপন কৰিবলৈ আহে য'ত তেওঁ চয়তান, পাপ আৰু মৃত্যুক জয় কৰিছে। " ঈশ্বৰৰ তম্বু " ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ স্বৰ্গীয় শৰীৰ " মাইকেল " (= যি ঈশ্বৰৰ দৰে) চিহ্নিত কৰে। কিন্তু ই নিৰ্বাচিতসকলৰ সমাবেশৰ প্ৰতীকও, যাৰ ওপৰত যীচু খ্ৰীষ্টৰ আত্মাই ৰাজত্ব কৰে। " আবাস, মন্দিৰ, ছিনাগগ, গীৰ্জা ," এই সকলোবোৰ শব্দ মানুহে নিৰ্মাণ কৰা অট্টালিকা হোৱাৰ আগতে সন্তসকলৰ মুক্ত লোকসকলৰ প্ৰতীক; ইয়াৰ প্ৰত্যেকেই ঐশ্বৰিক প্ৰকল্পৰ উন্নতিৰ এটা পৰ্যায় চিহ্নিত কৰে। আৰু প্ৰথমতে, " আবাস " য়ে ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা পৰিচালিত আৰু মৰুভূমিলৈ লৈ যোৱা ইব্ৰীসকলৰ মিচৰৰ পৰা পলায়নৰ কথা বুজায়, যিটো পবিত্ৰ তম্বুৰ ওপৰত স্তম্ভৰ দৰে নামি অহা ডাৱৰে দৃশ্যমানভাৱে প্ৰকাশ কৰে। তেতিয়া তেওঁ ইতিমধ্যে " মানুহৰ লগত " আছিল, যিয়ে এই পদত এই শব্দটোৰ ব্যৱহাৰক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে। তাৰ পিছত " মন্দিৰ " য়ে " আবাস " ৰ স্থায়ী নিৰ্মাণৰ চিহ্নিত কৰে ; ৰজা চলোমনৰ অধীনত নিৰ্দেশ দিয়া আৰু সম্পন্ন কৰা এটা কাম । হিব্ৰু ভাষাত, একান্তভাৱে, " ছিনাগগ " শব্দটোৰ অৰ্থ হৈছে: সভা। প্ৰকাশিত বাক্য ২:৯ আৰু ৩:৯ পদত খ্ৰীষ্টৰ আত্মাই বিদ্ৰোহী ইহুদী জাতিটোক " চয়তানৰ ধৰ্মঘট " বুলি অভিহিত কৰিছে। শেষৰ শব্দ " গীৰ্জা " গ্ৰীক ভাষাত সভাক বুজায় (ecclesia); বাইবেলৰ খ্ৰীষ্টান শিক্ষাৰ প্ৰসাৰৰ ভাষা। যীচুৱে তুলনা কৰিছিল " তেওঁৰ শৰীৰ " " জেৰুজালেম " ৰ " মন্দিৰ " লৈ , আৰু ইফিচীয়া ৫:২৩ অনুসৰি, সভা, তেওঁৰ " গীৰ্জা ", " তেওঁৰ শৰীৰ ": " কাৰণ স্বামী পত্নীৰ মূৰ, যেনেকৈ খ্ৰীষ্ট মণ্ডলীৰ মূৰ, যি তেওঁৰ শৰীৰ, যাৰ তেওঁ ত্ৰাণকৰ্তা "। আমি মনত পেলাইছো যেতিয়া যীচুৰ পাঁচনিসকলে তেওঁলোকক স্বৰ্গলৈ উঠিবলৈ এৰি থৈ গৈছিল তেতিয়া অনুভৱ কৰা দুখ। এইবাৰ, " মোৰ স্বামীয়ে কৰিব মোৰ লগত বাস কৰক " " নতুন পৃথিৱী " ত নিৰ্বাচিত হোৱাগৰাকীয়ে ক'ব পাৰে । এই প্ৰসংগতেই প্ৰকাশিত বাক্য ৭ ৰ " বাৰটা জনগোষ্ঠী " ৰ বাৰটা নামৰ বাৰ্তাই তেওঁলোকৰ বিজয়ৰ অমিশ্ৰিত আনন্দ আৰু সুখ প্ৰকাশ কৰিব পাৰে।
৪ পদ: “ তেওঁ তেওঁলোকৰ চকুৰ পৰা সকলো চকুলো মচি পেলাব, আৰু মৃত্যু আৰু নাথাকিব, আৰু শোক, কান্দোন আৰু দুখ নাথাকিব, কিয়নো আগৰ কথাবোৰ পাৰ হৈ গ’ল। ”
প্ৰকাশিত বাক্য ৭:১৭ পদৰ সৈতে সম্পৰ্ক ইয়াত সেই ঈশ্বৰীয় প্ৰতিজ্ঞা বিচাৰি পোৱাৰ দ্বাৰা নিশ্চিত কৰা হৈছে যাৰ সৈতে প্ৰকাশিত বাক্য ৭ পদৰ অন্ত হৈছে: " তেওঁ তেওঁলোকৰ চকুৰ পৰা প্ৰতিটো চকুলো মচি পেলাব ।" চকুলোৰ প্ৰতিকাৰ হ’ল আনন্দ আৰু আনন্দ। আমি সেই সময়ৰ কথা কৈছোঁ যেতিয়া ঈশ্বৰৰ প্ৰতিজ্ঞাবোৰ পালন কৰা হ’ব আৰু পূৰ্ণ হ’ব। এই আচৰিত ভৱিষ্যতটো ভালদৰে চাওক, কাৰণ আমাৰ সন্মুখত " মৃত্যু, শোক, কান্দোন, যন্ত্ৰণা " ৰ বাবে প্ৰগ্ৰেম কৰা সময় আছে যিটো আৰু নহ'ব, কেৱল, আমাৰ উচ্চ আৰু আচৰিত সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা সকলো বস্তুৰ নবীকৰণ। মই নিৰ্দিষ্ট কৰি দিওঁ যে এই ভয়ংকৰ কথাবোৰ শেষ বিচাৰৰ পিছতহে নোহোৱা হ'ব যিটো "হাজাৰ বছৰৰ" শেষত সম্পন্ন হ'ব। মনোনীত লোকসকলৰ বাবে, কিন্তু কেৱল তেওঁলোকৰ বাবে, সৰ্বশক্তিমান প্ৰভু ঈশ্বৰৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ সময়ত বেয়াৰ প্ৰভাৱ বন্ধ হৈ যাব।
৫ পদ: “ আৰু সিংহাসনত বহাজনে ক’লে, চোৱা, মই সকলো নতুন কৰিম। আৰু তেওঁ ক’লে, লিখক, কিয়নো এই কথাবোৰ বিশ্বাসযোগ্য আৰু সত্য। ”
সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে ব্যক্তিগতভাৱে নিজকে প্ৰতিজ্ঞাৰ সৈতে প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ কৰে, আৰু তেওঁ এই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যৰ প্ৰমাণ দিয়ে: " চোৱা, মই সকলো নতুন কৰি দিওঁ ।" ঈশ্বৰে কি প্ৰস্তুত কৰিছে তাৰ ধাৰণা এটা ল’বলৈ চেষ্টা কৰিবলৈ আমাৰ পাৰ্থিৱ বাস্তৱত এটা প্ৰতিচ্ছবি বিচাৰি লাভ নাই, কাৰণ নতুন কি বৰ্ণনা কৰিব নোৱাৰি। আৰু এতিয়ালৈকে ঈশ্বৰে আমাক আমাৰ সময়ৰ যন্ত্ৰণাদায়ক কথাবোৰক সোঁৱৰাই দিছে যে সেইবোৰ আৰু " নতুন পৃথিৱী আৰু নতুন আকাশ " ত নাথাকিব , যিবোৰে এইদৰে নিজৰ সকলো ৰহস্য আৰু আচৰিত কথা ধৰি ৰাখিছে। এই ঘোষণাত স্বৰ্গদূতে আৰু কয়: " কাৰণ এই বাক্যবোৰ বিশ্বাসী আৰু সত্য ।" যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰে আৰম্ভ কৰা অনুগ্ৰহৰ আহ্বানৰ বাবে ঈশ্বৰৰ প্ৰতিজ্ঞাৰ পুৰস্কাৰ লাভ কৰিবলৈ অটল বিশ্বাসৰ প্ৰয়োজন। পৃথিৱীৰ নীতি-নিয়মৰ বিপৰীতে চলি থকা এক কঠিন পথ। ই নিজৰ প্ৰভুৰ বশৱৰ্তী হোৱা দাসৰ নম্ৰতাত ত্যাগ, আত্ম অস্বীকাৰৰ এক মহান মনোভাৱৰ দাবী কৰে। আমাৰ আত্মবিশ্বাস শক্তিশালী কৰিবলৈ ঈশ্বৰৰ প্ৰচেষ্টা সেয়েহে ভালদৰে ন্যায্য: "প্ৰকাশিত আৰু প্ৰকাশিত সত্যৰ নিশ্চয়তা" হৈছে প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ মানদণ্ড।
৬ পদ: “ আৰু তেওঁ মোক ক’লে, ‘হৈ গ’ল, মই আলফা আৰু ওমেগা, আদি আৰু অন্ত।যি পিয়াহত আছে তেওঁক মই জীৱনৰ পানীৰ বসন্তৰ পৰা বিনামূলীয়াকৈ পান কৰিম ।”
সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টই " নতুন সকলো বস্তু " সৃষ্টি কৰে। " হৈ গ'ল! "; গীতমালা। ৩৩:৯: " কাৰণ তেওঁ কথা ক'লে, আৰু সেয়া সম্পন্ন হ'ল; তেওঁ আজ্ঞা দিলে, আৰু থিয় হৈ থাকিল ." মুখৰ পৰা কথাবোৰ ওলাই অহাৰ লগে লগে তেওঁৰ সৃষ্টিশীল বাক্য পূৰণ হ’ল। ৩০ বছৰৰ পৰা, আমাৰ পিছফালে, দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যত প্ৰকাশ পোৱা খ্ৰীষ্টান যুগৰ কাৰ্যসূচী ইয়াৰ সৰু সৰু কথালৈকে পূৰ্ণ হৈছে। ঈশ্বৰে আমাক তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা ভৱিষ্যতৰ প্ৰতি পুনৰ চাবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছে ; ঘোষণা কৰা কথাবোৰো একেদৰেই পূৰণ হ’ব, সম্পূৰ্ণ নিশ্চিতভাৱে। যীচুৱে আমাক প্ৰকাশিত বাক্য ১:৮ পদৰ দৰে কৈছে: " মই আলফা আৰু ওমেগা, আদি আৰু শেষ ।" " আৰম্ভণি আৰু অন্ত " ৰ ধাৰণাটোৰ অৰ্থ কেৱল আমাৰ পাৰ্থিৱ পাপৰ অভিজ্ঞতাতহে আছে, যিটো পাপী আৰু মৃত্যুৰ ধ্বংসৰ পিছত সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ " শেষ " ত সম্পূৰ্ণৰূপে সম্পূৰ্ণ হ'ব। ব্যৱসায়িক দেশত সিঁচৰতি হৈ থকা ঈশ্বৰৰ পুত্ৰসকলক যীচুৱে " বিনামূলীয়াকৈ ," " জীৱনৰ পানীৰ বসন্তৰ পৰা " আগবঢ়াইছে। তেওঁ নিজেই এই " জীৱনৰ পানী "ৰ " বসন্ত ", যি অনন্ত জীৱনৰ প্ৰতীক। ঈশ্বৰৰ উপহাৰ বিনামূলীয়া; এই নিখুঁততাই ৰোমান কেথলিক "অনুগ্ৰহ" বিক্ৰীক নিন্দা কৰে, যিয়ে পোপৰ পৰা ধনৰ বাবে পোৱা ক্ষমাক নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল।
৭ পদ: “ যি জনে জয় কৰে তেওঁ সকলো বস্তুৰ উত্তৰাধিকাৰী হ’ব, মই তেওঁৰ ঈশ্বৰ হ’ম, আৰু তেওঁ মোৰ পুত্ৰ হ’ব .”
ঈশ্বৰৰ মনোনীতসকল যীচু খ্ৰীষ্টৰ সৈতে সহ-উত্তৰাধিকাৰী। প্ৰথমতে, নিজৰ " বিজয় " দ্বাৰা যীচুৱে " উত্তৰাধিকাৰী " লাভ কৰিছিল " তেওঁৰ সকলো স্বৰ্গীয় জীৱই স্বীকৃতি দিয়া ৰাজকীয় মহিমা। তেওঁৰ পিছত তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলেও " বিজয়ী ," কিন্তু তেওঁৰ " বিজয় " ৰ দ্বাৰা " এই নতুন বস্তু " তেওঁলোকৰ বাবে ঈশ্বৰে বিশেষভাৱে সৃষ্টি কৰা " উত্তৰাধিকাৰী হ'ব । যীচুৱে যোহন ১৪:৯ পদত পাঁচনি ফিলিপৰ আগত নিজৰ ঈশ্বৰত্ব নিশ্চিত কৰিছিল: " যীচুৱে তেওঁক ক'লে, "মই তোমাৰ লগত ইমান দিনে আছোনে, তথাপিও তুমি মোক চিনি পোৱা নাই নেকি, ফিলিপ? যি জনে মোক দেখিছে, তেওঁ পিতৃক দেখিছে; তুমি কেনেকৈ কয়, 'আমাক পিতৃক দেখুৱাওক? '" সেই মানুহ মচীহে নিজকে " অনন্ত পিতৃ " হিচাপে উপস্থাপন কৰিলে, এইদৰে যিচয়াত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ঘোষণাটো নিশ্চিত কৰিলে। ৯:৬ (বা ৫) তেওঁৰ বিষয়ে। সেইবাবে যীচু খ্ৰীষ্ট তেওঁৰ মনোনীতসকলৰ বাবে, তেওঁলোকৰ ভাই আৰু পিতৃ উভয়ৰে বাবে। আৰু তেওঁলোক নিজেই তেওঁৰ ভায়েক আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ। কিন্তু আহ্বান ব্যক্তিগত, গতিকে আত্মাই কৈছে, যেনেকৈ "চিঠি"ৰ বিষয়বস্তুৰ ৭টা যুগৰ শেষত: " যিজনে জয়ী হয় ," " তেওঁ মোৰ পুত্ৰ হ'ব ।" জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ " পুত্ৰ " মৰ্যাদাৰ পৰা লাভৱান হ'বলৈ পাপৰ ওপৰত জয়লাভ কৰাটো প্ৰয়োজনীয় ।
৮ পদ: “ কিন্তু ভয়ংকৰ, অবিশ্বাসী, ঘৃণনীয়, হত্যাকাৰী, যৌন অনৈতিক, যাদুকৰী, মূৰ্তিপূজক আৰু সকলো মিছলীয়া, জুই আৰু গন্ধকেৰে জ্বলি থকা হ্ৰদত নিজৰ অংশ ল’ব, যিটো হৈছে দ্বিতীয় মৃত্যু। ”
মানৱ চৰিত্ৰৰ এই মাপকাঠীসমূহ সমগ্ৰ পৌত্তলিক মানৱতাত পোৱা যায়, অৱশ্যে ইয়াত আত্মাই মিছা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ ফলক লক্ষ্য কৰি লৈছে; ইহুদী ধৰ্মৰ নিন্দাক প্ৰকাশিত বাক্য ২:৯ আৰু ৩:৯ পদত যীচুৱে স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ আৰু প্ৰকাশ কৰিছে।
প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:২০ অনুসৰি, "... জুই আৰু গন্ধকেৰে জ্বলি থকা হ্ৰদটো " শেষ বিচাৰত " জন্তু আৰু মিছা ভাববাদী "ৰ বাবে সংৰক্ষিত অংশ হ'ব: কেথলিক বিশ্বাস আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস। মিছা খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম মিছা ইহুদী ধৰ্মৰ পৰা পৃথক নহয়। ইয়াৰ অগ্ৰাধিকাৰ মূল্যবোধ ঈশ্বৰৰ মূল্যবোধৰ বিপৰীত। এইদৰে ফৰীচী ইহুদীসকলে যীচুৰ শিষ্যসকলক খাদ্য খোৱাৰ আগতে হাত নোধোৱাৰ বাবে তিৰস্কাৰ কৰিছিল (মথি ১৫:২), যীচুৱে তেওঁলোকক কেতিয়াও তিৰস্কাৰ কৰা নাছিল আৰু তাৰ পিছত কৈছিল, মথি ১৫:২। 15:17 to 20: " আপোনালোকে বুজি নাপায়নে যে যি মুখত সোমাই যায়, পেটত গৈ গোপন স্থানত পেলোৱা হয়? কিন্তু মুখৰ পৰা যি ওলায়, সেয়া হৃদয়ৰ পৰা আহে, আৰু ই মানুহক অশুচি কৰে। কিয়নো হৃদয়ৰ পৰা বেয়া চিন্তা, হত্যা, ব্যভিচাৰ, ব্যভিচাৰ, চুৰি, মিছা সাক্ষী, নিন্দা আদি ওলায় । " এইবোৰেই মানুহক অশুচি কৰে; কিন্তু অধোৱা হাতেৰে খোৱাটোৱে মানুহক অশুচি নকৰে। "। একেদৰে মিছা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মই প্ৰথমে মাংসৰ পাপক শাস্তি দি আত্মাৰ বিৰুদ্ধে নিজৰ পাপক ঢাকি ৰাখে। যীচুৱে মথি ২১:৩ পদত ইহুদীসকলক কৈ নিজৰ মতামত দিছিল: " কৰ সংগ্ৰাহক আৰু বেশ্যাসকলে তোমালোকৰ আগত স্বৰ্গৰাজ্যলৈ যাব "; স্পষ্টভাৱে, এই চৰ্তত যে সকলোৱে অনুতাপ কৰি ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ পবিত্ৰতালৈ ধৰ্মান্তৰিত হ'ব। ই মিছা ধৰ্ম যে যীচুৱে " অন্ধ " বুলি কয় লূক ৬:৪২ আৰু মথি ৭: ৩ ৰ পৰা ৫ পদ অনুসৰি " আপোনাৰ চকুত থকা ডালটো নেদেখি আপোনাৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ চকুৰ ডালটো দেখাৰ বাবে" মথি ২৩:২৪ পদত তেওঁ নিন্দা কৰিছে ।
যীচুৱে তালিকাভুক্ত কৰা এই সকলোবোৰ ব্যক্তিত্বৰ বৈশিষ্ট্যৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিয়া কোনো ব্যক্তিৰ বাবে আশা কম। যদি এটা চৰিত্ৰও আপোনাৰ স্বভাৱৰ লগত খাপ খাই পৰে তেন্তে তাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিব লাগিব আৰু নিজৰ দোষ দূৰ কৰিব লাগিব। বিশ্বাসৰ প্ৰথম যুদ্ধ নিজৰ বিৰুদ্ধে; আৰু এইটোৱেই হৈছে অতিক্ৰম কৰাটো আটাইতকৈ কঠিন প্ৰতিকূলতা।
এই গণনাত তেওঁলোকৰ আধ্যাত্মিক অৰ্থক বিশেষাধিকাৰ দি মহান ঐশ্বৰিক বিচাৰক যীচু খ্ৰীষ্টই পোপৰ ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ ধৰণৰ ভুৱা খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ বাবে জগৰীয়া কৰা দোষসমূহৰ উল্লেখ কৰিছে। "কাপুৰুষ"ক লক্ষ্য কৰি তেওঁ যিসকলে তেওঁলোকৰ বিশ্বাসৰ যুঁজত জয়ী হ'বলৈ অস্বীকাৰ কৰে তেওঁলোকক নিযুক্তি দিয়ে, কাৰণ তেওঁৰ প্ৰতিশ্ৰুতিসমূহ সকলো " যিজনে জয়ী হয় তেওঁৰ বাবে " সংৰক্ষিত। এতিয়া, যুঁজিবলৈ অস্বীকাৰ কৰাজনৰ কোনো জয় সম্ভৱ নহয়। " বিশ্বাসী সাক্ষী " সাহসী হ'ব লাগিব; কাপুৰুষৰ পৰা ওলাই যাওক। " বিশ্বাস অবিহনে ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰাটো অসম্ভৱ " (ইব্ৰী ১১:৬); exit, " অবিশ্বাসী ." আৰু যিটো বিশ্বাস অনুকৰণ কৰিবলগীয়া আৰ্হি হিচাপে দিয়া যীচুৰ বিশ্বাসৰ সৈতে মিল নাই, সেয়া কেৱল অবিশ্বাস। " ঘৃণনীয় " ঈশ্বৰৰ বাবে ঘৃণনীয় আৰু সেইবোৰ পৌত্তলিকসকলৰ ফল হৈয়েই থাকে; exit, " ঘৃণনীয় . " এইটো এটা অপৰাধ বুলি কোৱা হৈছে " মহান বেবিলন, বেশ্যা আৰু পৃথিৱীৰ ঘৃণনীয় কাৰ্য্যৰ মাতৃ " প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:৪-৫ অনুসৰি। " হত্যাকাৰী " সকলে ষষ্ঠ আজ্ঞা উলংঘা কৰে; exit, " হত্যাকাৰী ." হত্যাৰ কাৰণ কেথলিক বিশ্বাস আৰু ডেনৰ মতে " ভণ্ড " সকলৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস বুলি কোৱা হয়। ১১:৩৪। " ব্যভিচাৰী " সকলে নিজৰ পথ সলনি কৰি নিজৰ বেয়াক জয় কৰিব পাৰে, অন্যথা; exit, " ব্যভিচাৰী ." কিন্তু " বেশ্যা " ৰ তুলনাত কেথলিক বিশ্বাসৰ বাবে আৰোপ কৰা আধ্যাত্মিক " ব্যভিচাৰ " ইয়াৰ বাবে স্বৰ্গৰ দুৱাৰ সম্পূৰ্ণৰূপে বন্ধ কৰি দিয়ে। তদুপৰি, ঈশ্বৰে ইয়াত " ব্যভিচাৰ " নিন্দা কৰিছে যিয়ে আধ্যাত্মিক " ব্যভিচাৰ "লৈ লৈ যায়: চয়তানৰ সৈতে বাণিজ্য। " যাদুকৰ " হৈছে কেথলিক পুৰোহিত আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট যি আসুৰিক আধ্যাত্মিকতাবাদত পাকৈত; exit, " যাদুকৰ "; এই কাৰ্য্যৰ কাৰণ প্ৰকাশিত বাক্য ১৮:২৩ পদত " মহান বেবিলন " বুলি কোৱা হৈছে। " মূৰ্তিপূজক " য়ে কেথলিক বিশ্বাসকো বুজায়, ইয়াৰ খোদিত মূৰ্তিবোৰক পূজা আৰু প্ৰাৰ্থনাৰ বস্তু হিচাপে; exit, " মূৰ্তিপূজাৰী ." আৰু শেষত, যীচুৱে " মিছলীয়া "সকলৰ উল্লেখ কৰিছে যাৰ আধ্যাত্মিক পিতৃ হৈছে " চয়তান, আৰম্ভণিৰে পৰা মিছলীয়া আৰু হত্যাকাৰী আৰু মিছাৰ পিতৃ " যোহন ৮:৪৪; exit, " মিছলীয়া ."
৯ পদ: “ তেতিয়া শেষৰ সাতটা মহামাৰীৰে ভৰা সাতটা বাটি থকা সাতজন স্বৰ্গদূতৰ এজনে আহি মোৰ লগত কথা পাতি ক’লে, ‘আহা, মই তোমাক কইনা, মেৰ পোৱালিৰ পত্নী দেখুৱাম। ’”
এই পদত আত্মাই নিৰ্বাচিতসকলক উৎসাহিত কৰাৰ বাৰ্তা সম্বোধন কৰিছে যিসকলে বিজয়ীভাৱে ঐশ্বৰিক " শেষ সাতটা মহামাৰী "ৰ কৰুণ আৰু ভয়ংকৰ সময়ৰ মাজেৰে পাৰ হ'ব। তেওঁলোকৰ পুৰস্কাৰ হ'ব (" মই আপোনাক দেখুৱাম ") বিজয়ী নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে সংৰক্ষিত গৌৰৱ যিসকলে পাপৰ পৃথিৱীৰ এই শেষ ঐতিহাসিক পৰ্যায়ত " কইনা , মেৰ পোৱালিৰ পত্নী ," যীচু খ্ৰীষ্টক গঠন আৰু প্ৰতিনিধিত্ব কৰে।
" শেষৰ সাতটা মহামাৰীৰে ভৰা সাতটা বাটি থকা সাতজন স্বৰ্গদূতে " পূৰ্বৰ পদত উল্লেখ কৰা মিছা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ মাপকাঠী পূৰণ কৰা মানুহক লক্ষ্য কৰি লৈছিল। এই " শেষৰ সাতটা মহামাৰী " আছিল সেই অংশ যিটো ঈশ্বৰে অতি সোনকালে পতিত শিবিৰক দিব। তেওঁ এতিয়া আমাক, প্ৰতীকী প্ৰতিমূৰ্তিত, সেই অংশটো দেখুৱাব যিটো বিজয়ী মুক্ত নিৰ্বাচিতসকলৰ ওচৰলৈ ঘূৰি আহিব। ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ প্ৰতি থকা অনুভৱবোৰ প্ৰকাশ কৰা এটা প্ৰতীকত স্বৰ্গদূতে নিৰ্বাচিতসকলক দেখুৱাব যাৰ সমাবেশে সামূহিকভাৱে " মেৰ পোৱালিৰ কইনা " গঠন কৰে। নিৰ্দিষ্ট কৰি, " মেৰ পোৱালিৰ পত্নী ," আত্মাই ইফিচীয়া ৫:২২ৰ পৰা ৩২ পদত দিয়া শিক্ষাক নিশ্চিত কৰে। পাঁচনি পৌলে এটা আদৰ্শ স্বামী-স্ত্ৰীৰ সম্পৰ্কৰ বৰ্ণনা কৰিছে যিটো, হায়, কেৱল খ্ৰীষ্টৰ সৈতে মনোনীতজনৰ সম্পৰ্কতহে ইয়াৰ পূৰ্ণতা পাব। আৰু আমি আদিপুস্তকৰ কাহিনীটো পুনৰ পঢ়িবলৈ শিকিব লাগিব, সকলো জীৱনৰ সৃষ্টিকৰ্তা আৰু ইয়াৰ নিখুঁত মূল্যবোধৰ উজ্জ্বল উদ্ভাৱক জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ আত্মাই দিয়া এই পাঠৰ পোহৰত। " নাৰী " শব্দটোৱে "কইনা ," খ্ৰীষ্টৰ " মনোনীত " ক প্ৰকাশিত বাক্য ১২ পদত উপস্থাপন কৰা " নাৰী " ৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ সৈতে সংযোগ কৰে।
মহিমামণ্ডিত মনোনীতজনৰ সাধাৰণ বৰ্ণনা
১০ পদ: “ আৰু তেওঁ মোক আত্মাত এটা ডাঙৰ আৰু ওখ পৰ্ব্বতলৈ লৈ গ’ল আৰু ঈশ্বৰৰ মহিমা লৈ স্বৰ্গৰ পৰা নামি অহা পবিত্ৰ নগৰ যিৰূচালেম মোক দেখুৱালে। ”
আত্মাত যোহনক সেই মুহূৰ্তলৈ পৰিবহণ কৰা হয় যেতিয়া যীচু খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ নিৰ্বাচিত সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ " হাজাৰ বছৰৰ " স্বৰ্গীয় বিচাৰৰ পিছত স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহে। প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:১ পদত " ১৪৪,০০০ " " ছীল কৰা " খ্ৰীষ্টান আধ্যাত্মিক " বাৰটা জনগোষ্ঠীৰ " এডভেন্টিষ্টক " চিয়োন পৰ্বত "ত দেখুওৱা হৈছিল। " হাজাৰ বছৰৰ পিছত " ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা কথাটো " নতুন পৃথিৱী " ৰ বাস্তৱতাত পূৰ্ণ হয় । যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ পিছৰে পৰা মনোনীতসকলে ঈশ্বৰৰ পৰা অনন্ত কৰা এক মহিমামণ্ডিত আকাশী শৰীৰ লাভ কৰিছে। এইদৰে তেওঁলোকে " ঈশ্বৰৰ মহিমা " প্ৰতিফলিত কৰে। এই ৰূপান্তৰৰ বিষয়ে পাঁচনি পৌলে ১ কৰিন্থীয়া ২৪ পদত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে। ১৫:৪০-৪৪: " আকাশী পদাৰ্থ আৰু স্থলজ পদাৰ্থও আছে। কিন্তু আকাশী পদাৰ্থৰ মহিমা এক, আৰু স্থলজ পদাৰ্থৰ মহিমা আন এটা। সূৰ্য্যৰ মহিমা এক, চন্দ্ৰৰ মহিমা আন এটা, আৰু তৰাৰ মহিমা আন এটা; কিয়নো এটা তৰাৰ মহিমা আন এটা তৰাৰ পৰা পৃথক।" মৃত লোকৰ পুনৰুত্থানৰ ক্ষেত্ৰতো তেনেকুৱাই। শৰীৰ বিনষ্ট হৈ সিঁচা হয়; ইয়াক অক্ষয় হৈ উত্থাপন কৰা হয়; ইয়াক অৱজ্ঞাৰে বীজ সিঁচা হয়, ইয়াক মহিমাৰে পুনৰুত্থান কৰা হয়; দুৰ্বলতাত সিঁচা হয়, শক্তিৰে পুনৰুত্থান হয়; ইয়াক প্ৰাকৃতিক শৰীৰ হিচাপে সিঁচা হয়, ইয়াক আধ্যাত্মিক শৰীৰ হিচাপে উত্থাপন কৰা হয়। যদি প্ৰাকৃতিক শৰীৰ আছে তেন্তে আধ্যাত্মিক শৰীৰো আছে ৷
১১ পদ: “ আৰু তেওঁৰ উজ্জ্বলতা আছিল অতি মূল্যৱান শিলৰ দৰে, যাচপাৰ শিলৰ দৰে, স্ফটিকৰ দৰে পৰিষ্কাৰ। ”
পূৰ্বৰ পদত উল্লেখ কৰা হৈছে যে ইয়াৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ " ঈশ্বৰৰ মহিমা " নিশ্চিত কৰা হৈছে কাৰণ " জেচপাৰ শিলে " প্ৰকাশিত বাক্য ৪:৩ পদত " যিজন সিংহাসনত বহি আছে " ৰ দিশটোকো বুজাইছে । দুয়োটা পদৰ মাজত আমি এটা পাৰ্থক্য লক্ষ্য কৰিছো কাৰণ প্ৰকাশিত বাক্য ৪ পদত, বিচাৰৰ প্ৰসংগৰ বাবে, এই " জেচপাৰ শিল " যিয়ে ঈশ্বৰক প্ৰতীকিত কৰে, ইয়াৰ এটা " চাৰ্ডিয়াছ " ৰ দিশও আছে । ইয়াত পাপৰ সমস্যাটো সমাধান হোৱাৰ পিছত নিৰ্বাচিতগৰাকীয়ে নিজকে নিখুঁত বিশুদ্ধতাৰ এটা দিশত উপস্থাপন কৰে " স্ফটিক হিচাপে স্বচ্ছ "।
পদ : “ আৰু ইয়াৰ এখন ডাঙৰ আৰু ওখ দেৱাল আছিল, আৰু বাৰটা দুৱাৰ আছিল, আৰু দুৱাৰত বাৰজন স্বৰ্গদূত আছিল, আৰু তাত ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলৰ বাৰটা ফৈদৰ নাম লিখা আছিল। ”
যীচু খ্ৰীষ্টৰ আত্মাই প্ৰস্তাৱ কৰা প্ৰতিমূৰ্তি " মন্দিৰ " ৰ প্ৰতীকীয়তাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠিছে ইফিচীয়া গ্ৰন্থত উল্লেখ কৰা আধ্যাত্মিক " পবিত্ৰ "। ২:২০ৰ পৰা ২২: " তোমালোক পাঁচনি আৰু ভাববাদীসকলৰ ভেটিত নিৰ্মিত, যীচু খ্ৰীষ্ট নিজেই মূল শিলা। তেওঁৰ মাজত সকলো অট্টালিকা, একেলগে উপযুক্তভাৱে ফ্ৰেম কৰা, প্ৰভুৰ পবিত্ৰ মন্দিৰলৈ বৃদ্ধি পায় । তেওঁৰ মাজত তোমালোকক আত্মাত ঈশ্বৰৰ বাসস্থানৰ বাবেও একেলগে নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। " কিন্তু এই সংজ্ঞা কেৱল পাঁচনি যুগৰ মনোনীত ব্যক্তিজনৰ বিষয়েহে আলোচনা কৰিছিল। " উচ্চ দেৱাল " ত ৩০ চনৰ পৰা ১৮৪৩ চনলৈকে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ বিৱৰ্তনৰ চিত্ৰণ কৰা হৈছে; মন কৰিবলগীয়া যে এই তাৰিখলৈকে পাঁচনিসকলে বুজি পোৱা আৰু শিকোৱা সত্যৰ মানদণ্ড অপৰিৱৰ্তিত আছিল। এই কাৰণেই ৩২১ চনত প্ৰতিষ্ঠা হোৱা বিশ্ৰামৰ দিনৰ পৰিৱৰ্তনে যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰৰ সৈতে কৰা পবিত্ৰ নিয়ম ভংগ কৰে । এই ভৱিষ্যদ্বাণীৰ প্ৰকাশিত বাক্যৰ প্ৰকৃত গ্ৰাহকসকলৰ বিষয়ে, ১৮৪৩ চনৰ পৰা ঈশ্বৰে পৃথক কৰা এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ প্ৰতিচ্ছবি কৰা প্ৰতীকসমূহক " ফিলাডেলফিয়া " (প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৭) নিৰ্বাচিতসকলৰ আগত " বাৰটা দুৱাৰ ," " খোলা " আৰু " চৰ্দিছ " ৰ পতিত " জীৱিত মৃত "সকলৰ আগত " বন্ধ " (প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১) দ্বাৰা প্ৰতিচ্ছবি কৰা হৈছে। তেওঁলোকে " ঈশ্বৰৰ মোহৰেৰে ছীল কৰা ১২টা জনগোষ্ঠীৰ নাম বহন কৰে " প্ৰকাশিত বাক্য ৭ ত।
১৩ পদ: “ পূব দিশত তিনিটা দুৱাৰ, উত্তৰ দিশত তিনিটা দুৱাৰ, দক্ষিণে তিনিটা দুৱাৰ আৰু পশ্চিমে তিনিটা দুৱাৰ। ”
চাৰিটা কাৰ্ডিনেল বিন্দুলৈ " দুৱাৰ "ৰ এই অভিমুখীতাই ইয়াৰ সাৰ্বজনীন চৰিত্ৰৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰে; যিয়ে নিজকে সাৰ্বজনীন বুলি দাবী কৰা ধৰ্মক নিন্দা আৰু অবৈধ কৰি তোলে, যাৰ অনুবাদ গ্ৰীক মূল "katholikos" বা "catholic" দ্বাৰা কৰা হৈছে। এইদৰে ১৮৪৩ চনৰ পৰা ঈশ্বৰৰ বাবে এডভেন্টিজম একমাত্ৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম যাৰ ওচৰত তেওঁ পৃথিৱীৰ জনসংখ্যাক শিক্ষা দিয়াৰ এক সাৰ্বজনীন মিছনৰ বাবে নিজৰ " চিৰন্তন শুভবাৰ্তা " (প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৬) অৰ্পণ কৰিছে। জগতৰ শেষলৈকে তেওঁ নিজৰ আধ্যাত্মিক নিৰ্বাচিত ব্যক্তিজনক যি সত্য প্ৰকাশ কৰে, তাৰ বাহিৰে কোনো পৰিত্ৰাণ নাই ৷ এডভেন্টিজমৰ জন্ম হৈছিল যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ ঘোষণাৰ দ্বাৰা প্ৰেৰিত ধৰ্মীয় পুনৰুজ্জীৱন আন্দোলনৰ ৰূপত যিটো প্ৰথমবাৰৰ বাবে ১৮৪৩ চনৰ বসন্তকালৰ বাবে আশা কৰা হৈছিল; আৰু ২০৩০ চনৰ বসন্ত কালত অনুষ্ঠিত হ'বলগীয়া যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত চূড়ান্ত প্ৰত্যাৱৰ্তনলৈকে ই এই চৰিত্ৰটো ধৰি ৰাখিব লাগিব। কাৰণ এটা "আন্দোলন" হৈছে নিৰন্তৰ বিৱৰ্তনৰ এক কাৰ্য্যকলাপ, অন্যথা ই এতিয়া আৰু "আন্দোলন" নহয়, বৰঞ্চ এটা "অৱৰোধিত প্ৰতিষ্ঠান" আৰু মৃত, যিয়ে পৰম্পৰা আৰু ধৰ্মীয় আনুষ্ঠানিকতাক বিশেষাধিকাৰ দিয়ে; অৰ্থাৎ ঈশ্বৰে ঘৃণা আৰু নিন্দা কৰা সকলো বস্তু; আৰু ইতিমধ্যে বিদ্ৰোহী ইহুদীসকলৰ মাজত নিন্দা কৰিছে, যিসকল প্ৰথম অবিশ্বাসী আছিল।
কালক্ৰম অনুসৰি বিশদ বিৱৰণ
খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ মূল কথাবোৰ
১৪ পদ: “ নগৰৰ দেৱালৰ বাৰটা ভেটি আছিল আৰু তাৰ ওপৰত মেৰ পোৱালিৰ বাৰজন পাঁচনিৰ নাম আছিল। ”
এই পদটোৱে এপষ্টোলিক খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰিছে যিয়ে আমি দেখাৰ দৰে ৩০ আৰু ১৮৪৩ চনৰ মাজৰ সময়ছোৱাক সামৰি লৈছে, আৰু যাৰ শিক্ষা ৩২১ আৰু ৫৩৮ চনত ৰোমে বিকৃত কৰিছিল । ২:৪-৫: " মানুহৰ দ্বাৰা প্ৰত্যাখ্যান কৰা জীৱন্ত শিল , কিন্তু ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত মনোনীত আৰু বহুমূলীয়া তেওঁৰ ওচৰলৈ আহক ; আৰু তোমালোক নিজেই জীৱন্ত শিলৰ দৰে আধ্যাত্মিক ঘৰ , পবিত্ৰ পুৰোহিতৰ দল হিচাপে গঢ়ি তোলা হৈছে , যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰৰ বাবে গ্ৰহণযোগ্য আধ্যাত্মিক বলিদান আগবঢ়াবলৈ ।"
১৫ পদ: “ মোৰ লগত কথা কোৱাজনৰ হাতত নগৰ, দুৱাৰ আৰু দেৱাল জুখিবলৈ এটা জোখৰ বাবে সোণৰ নল আছিল। ”
ইয়াত, প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১ পদৰ দৰে, ই মহিমামণ্ডিত মনোনীতজনৰ মূল্যৰ ওপৰত, এডভেন্টিষ্ট যুগৰ ওপৰত ( ১২টা দুৱাৰ ), আৰু এপষ্টোলিক বিশ্বাসৰ ওপৰত ( ভেটি আৰু দেৱাল ) " জুখিব পৰা " বা বিচাৰ কৰাৰ প্ৰশ্ন। যদি প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১ পদৰ " নল " " লাখুটিৰ দৰে " আছিল , শাস্তিৰ আহিলা, তেন্তে ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ বিপৰীত, তেন্তে এই পদটোৰ সেইটো " সোণৰ নল "; " সোণ " " পৰীক্ষাৰ দ্বাৰা শুদ্ধ হোৱা বিশ্বাস " ৰ প্ৰতীক হোৱাৰ বাবে, ১ পিতৰ. ১:৭: " যাতে তোমালোকৰ বিশ্বাসৰ পৰীক্ষা, বিনষ্ট হোৱা সোণতকৈও অধিক মূল্যৱান হোৱাৰ বাবে (যদিও ইয়াক জুইৰ দ্বাৰা পৰীক্ষা কৰা হয়), যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকাশৰ সময়ত প্ৰশংসা আৰু মহিমা আৰু সন্মানৰ ফল পোৱা যায় "। সেয়েহে বিশ্বাস হৈছে ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ মানদণ্ড।
১৬ পদ: “ নগৰখনৰ আকৃতি বৰ্গক্ষেত্ৰৰ দৰে আছিল আৰু তাৰ দৈৰ্ঘ্য ইয়াৰ প্ৰস্থৰ সমান আছিল। তেওঁ নলৰে নগৰখন জুখিলে আৰু বাৰ হাজাৰ ষ্টেড হোৱা দেখিলে, তাৰ দৈৰ্ঘ্য, প্ৰস্থ আৰু উচ্চতা সমান আছিল। ”
" বৰ্গ " তলৰ পৰাই নিখুঁত আদৰ্শ ৰূপ। ইয়াক প্ৰথমে মোচিৰ সময়ত নিৰ্মিত তম্বুৰ "পবিত্ৰ স্থানৰ পবিত্ৰ" বা "অতি পবিত্ৰ স্থান"ৰ দিশত পোৱা যায়। " বৰ্গ " ৰ আকৃতি এটা বুদ্ধিমান ইংগিতৰ প্ৰমাণ, প্ৰকৃতিয়ে কোনো নিখুঁত " বৰ্গ " উপস্থাপন নকৰে। ঈশ্বৰৰ বুদ্ধিমত্তা হিব্ৰু অভয়াৰণ্যৰ মাত্ৰাত দেখা যায় যিটো তিনিটা " বৰ্গ "ৰ প্ৰান্তিককৰণৰ দ্বাৰা গঠিত হৈছিল। দুটা " পবিত্ৰ স্থান " আৰু তৃতীয়টো, "পবিত্ৰ স্থান " বা " অতি পবিত্ৰ স্থান "ৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল , যিটো একান্তভাৱে ঈশ্বৰৰ উপস্থিতিৰ বাবে সংৰক্ষিত আছিল আৰু ফলস্বৰূপে, " এটা ওৰণি " দ্বাৰা পৃথক কৰা হৈছিল, যি পাপৰ প্ৰতিমূৰ্তি আছিল যাৰ বাবে যীচুৱে তেওঁৰ সময়ত প্ৰায়শ্চিত্ত কৰিব। এই তিনি তৃতীয়াংশৰ অনুপাত ঈশ্বৰে কল্পনা কৰা পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পত নিৰ্বাচিতসকলক নিৰ্বাচনৰ বাবে নিয়োজিত ৬০০০ বা তিনিগুণ ২০০০ বছৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত আছিল। এই নিৰ্বাচনৰ শেষত নিৰ্বাচিতসকলক এইদৰে " অতি পবিত্ৰ স্থান " ৰ " বৰ্গক্ষেত্ৰ "ৰ দ্বাৰা চিত্ৰিত কৰা হয় যিয়ে পৰিত্ৰাণৰ প্ৰকল্পৰ শিখৰত উপনীত হোৱাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল; খ্ৰীষ্টত কৰা নিয়মৰ দ্বাৰা কঢ়িয়াই অনা মিলনৰ বাবে এই আধ্যাত্মিক স্থানটো সুলভ হৈ পৰিছে। আৰু এইদৰে বৰ্ণনা কৰা মন্দিৰৰ আধ্যাত্মিক " বৰ্গক্ষেত্ৰ "টোৱে ৩০ এপ্ৰিলৰ ৩ তাৰিখে ভেটি লাভ কৰিছিল, যেতিয়া আমাৰ মুক্তিদাতা যীচু খ্ৰীষ্টৰ স্বেচ্ছামূলক প্ৰায়শ্চিত্ত মৃত্যুৰ পৰা পৰিত্ৰাণ আৰম্ভ হৈছিল। " বৰ্গ "ৰ প্ৰতিচ্ছবিখনেই প্ৰকৃত নিখুঁততাৰ এই সংজ্ঞাটোক নিখুঁত কৰিবলৈ যথেষ্ট নহয় যাৰ প্ৰতীকী সংখ্যা "তিনি"। লগতে, ই এটা "ঘনক"ৰ যিটো আমাৰ সন্মুখত উপস্থাপন কৰা হয়। একে জোখৰ সৈতে, " দৈৰ্ঘ্য, প্ৰস্থ আৰু উচ্চতা "ত, আমাৰ এই সময়, নিখুঁত "ঘন" সিদ্ধতাৰ প্ৰতীক "তিনি" আছে, যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱা মনোনীতসকলৰ সমাৱেশৰ। ২০৩০ চনত " বৰ্গক্ষেত্ৰৰ চহৰখন , (আৰু আনকি ঘন: " ইয়াৰ উচ্চতা "), ইয়াৰ ভেটি আৰু ইয়াৰ বাৰখন গেট " নিৰ্মাণ সম্পূৰ্ণ হ'ব। ইয়াক ঘন ৰূপৰ আৰোপ কৰি আত্মাই "নগৰ"ৰ আক্ষৰিক ব্যাখ্যা নিষিদ্ধ কৰে যিটো বহুতে ইয়াক দিয়ে।
জুখি উলিওৱা সংখ্যা, " ১২,০০০ ষ্টেড ," ৰ অৰ্থ প্ৰকাশিত ৭ ৰ " ১২,০০০ ছীল কৰা " ৰ সৈতে একে। সোঁৱৰণী হিচাপে: ৫ + ৭ x ১০০০, অৰ্থাৎ, মানুহ (৫) + ঈশ্বৰ (৭) x বহুগুণত (১০০০)। " ষ্টেডিয়াম " শব্দটোৱে তেওঁলোকৰ দৌৰত অংশগ্ৰহণৰ ইংগিত দিয়ে যাৰ লক্ষ্য হৈছে পৌলৰ শিক্ষা অনুসৰি " স্বৰ্গীয় আহ্বানৰ পুৰস্কাৰ লাভ কৰা ", ফিল. ৩:১৪: " মই লক্ষ্যৰ ফালে হেঁচা মাৰি ধৰিছো, খ্ৰীষ্ট যীচুত ঈশ্বৰৰ স্বৰ্গলৈ আহ্বানৰ পুৰস্কাৰ লাভ কৰিবলৈ। "; আৰু ১ কৰিন্থীয়া. ৯:২৪: " আপুনি নাজানেনে যে যিসকলে ষ্টেডিয়ামত দৌৰে তেওঁলোকে সকলোৱে দৌৰে, কিন্তু এজনে পুৰস্কাৰ লাভ কৰে? এনেদৰে দৌৰা যাতে ইয়াক জিকিব পাৰে। " বিজয়ী নিৰ্বাচিতসকলে দৌৰিলে আৰু তেওঁলোকে যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰে প্ৰদান কৰা পুৰস্কাৰটো লাভ কৰে।
১৭ পদ: “ আৰু তেওঁ দেৱালখন জুখিলে, আৰু এজন মানুহৰ জোখ অনুসাৰে, যিটো এজন স্বৰ্গদূতৰ জোখ, এশ চৌচল্লিশ হাত। ”
হাত " ৰ আঁৰত , প্ৰতাৰণামূলক ব্যৱস্থা, ঈশ্বৰে আমাক তেওঁৰ বিচাৰ প্ৰকাশ কৰে আৰু তেওঁ আমাক প্ৰকাশ কৰে যে কেৱল "৫" সংখ্যাৰে প্ৰতীকিত পুৰুষসকলেহে ঈশ্বৰৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰিছে যাৰ সংখ্যা "৭" মনোনীতজনৰ ৰচনাত প্ৰৱেশ কৰে। এই দুটা সংখ্যাৰ মুঠ যোগেদি "১২" পোৱা যায় যিটোৱে, "বৰ্গ" কৰিলে "১৪৪" সংখ্যাটো পোৱা যায়। নিখুঁত " মানুহৰ পৰিমাপ " য়ে যীচু খ্ৰীষ্টই ঢালি দিয়া তেজৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱা " মানুহৰ " বিচাৰক নিশ্চিত কৰে । এইদৰে "১২" সংখ্যাটো ঈশ্বৰৰ সৈতে সমাপ্ত হোৱা পবিত্ৰ মিত্ৰতাৰ প্ৰকল্পৰ সকলো পৰ্যায়তে উপস্থিত: ১২ জন হিব্ৰু পিতৃপুৰুষ, যীচু খ্ৰীষ্টৰ ১২ জন পাঁচনি আৰু ১৮৪৩-১৮৪৪ চনৰ পৰা স্থাপিত এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ উদাহৰণ দিবলৈ ১২ জন জনগোষ্ঠী।
১৮ পদ: “ দেৱাল যচপাৰেৰে নিৰ্মিত আছিল, আৰু নগৰখন পৰিষ্কাৰ কাঁচৰ দৰে বিশুদ্ধ সোণ আছিল। ”
এই প্ৰতীকসমূহৰ জৰিয়তে ঈশ্বৰে ১৮৪৩ চনলৈকে তেওঁৰ নিৰ্বাচিত নিৰ্বাচিতসকলে প্ৰদৰ্শন কৰা বিশ্বাসৰ প্ৰতি তেওঁৰ প্ৰশংসা প্ৰকাশ কৰে।তেওঁলোকৰ প্ৰায়ে পোহৰ কম আছিল, কিন্তু ঈশ্বৰৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ সাক্ষ্যই তেওঁক ক্ষতিপূৰণ দিছিল আৰু প্ৰেমেৰে ভৰাই তুলিছিল। এই পদৰ "বিশুদ্ধ সোণ আৰু বিশুদ্ধ কাঁচ " য়ে তেওঁলোকৰ আত্মাৰ পবিত্ৰতাক বুজাইছে। যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰকাশ কৰা ঈশ্বৰৰ প্ৰতিজ্ঞাৰ ওপৰত যি আস্থা ৰাখিছিল, তাৰ নামত তেওঁলোকে প্ৰায়ে নিজৰ জীৱন ত্যাগ কৰিছিল। তেওঁৰ ওপৰত যি আস্থা ৰখা হৈছে, সেয়া হতাশ নহ’ব; তেওঁ নিজেই তেওঁলোকক ২০৩০ চনৰ বসন্তকালত " প্ৰথম পুনৰুত্থানত ," সঁচাকৈয়ে " খ্ৰীষ্টত মৃত " লোকসকলৰ পুনৰুত্থানত আদৰি ল'ব ।
এপষ্টোলিক ভেটি
১৯ পদ: “ নগৰৰ দেৱালৰ ভেটিবোৰ সকলো ধৰণৰ মূল্যৱান শিলেৰে সজোৱা আছিল: প্ৰথম ভেটি আছিল যাচপাৰ, দ্বিতীয় নীলা, তৃতীয় কলচিডনী আৰু চতুৰ্থ পান্না, ”
২০ পদ: “ চাৰ্ডনিক্সৰ পঞ্চম, চাৰ্ডিয়াছৰ ষষ্ঠ, ক্ৰাইছ’লাইটৰ সপ্তম, বেৰিলৰ অষ্টম, টপাজৰ নৱম, ক্ৰাইছ’প্ৰেজৰ দশম, জেচিন্থৰ একাদশ, এমেথিষ্টৰ দ্বাদশ। ”
ভগৱানে জানে মানুহৰ চিন্তা আৰু বহুমূলীয়া শিলবোৰ কাটি বা চিকচিকিয়া হ’লে সেইবোৰৰ সৌন্দৰ্য্যক প্ৰশংসা কৰিলে কি অনুভৱ হয়। এইবোৰ অৰ্জন কৰিবলৈ কিছুমানে নিজকে ধ্বংস কৰাৰ পৰ্যন্ত সৌভাগ্য খৰচ কৰে, ইমানেই ডাঙৰ তেওঁলোকৰ প্ৰতি থকা মৰম। একেদৰে ঈশ্বৰে এই মানৱীয় অনুভূতি ব্যৱহাৰ কৰি নিজৰ প্ৰিয় আৰু ধন্য মনোনীত লোকসকলৰ প্ৰতি থকা অনুভৱবোৰ প্ৰকাশ কৰিব।
এই বিভিন্ন " বহুমূলীয়া শিল " বোৰে আমাক শিকাইছে যে নিৰ্বাচিতসকল একেধৰণৰ ক্ল'ন নহয়, কাৰণ প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ নিজস্ব ব্যক্তিত্ব আছে, শাৰীৰিক স্তৰত, স্পষ্টভাৱে, কিন্তু বিশেষকৈ আধ্যাত্মিক স্তৰত, তেওঁলোকৰ চৰিত্ৰৰ স্তৰত। যীচুৰ " বাৰজন পাঁচনি " য়ে দিয়া আদৰ্শই এই চিন্তাক নিশ্চিত কৰে। যোহন আৰু পিতৰৰ মাজত কি পাৰ্থক্য! কিন্তু, যীচুৱে দুয়োকে তেওঁলোকৰ পাৰ্থক্যৰ সৈতে আৰু তেওঁলোকৰ পাৰ্থক্যৰ বাবে ভাল পাইছিল। ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা জীৱনৰ প্ৰকৃত সমৃদ্ধি এই ব্যক্তিত্বৰ বৈচিত্ৰ্যত নিহিত হৈ আছে যিবোৰ সকলোৱে জানিছিল যে কেনেকৈ তেওঁক নিজৰ হৃদয় আৰু সমগ্ৰ আত্মাত প্ৰথম স্থান দিব লাগে।
এডভেন্টিজম
২১ পদ: “ বাৰখন দুৱাৰ আছিল বাৰটা মুকুতা, প্ৰতিটো দুৱাৰ আছিল একেটা মুকুতাৰ। নগৰৰ ৰাস্তাটো স্বচ্ছ কাঁচৰ দৰে বিশুদ্ধ সোণ আছিল। ”
১৮৪৩ চনৰ পৰা নিৰ্বাচিত নিৰ্বাচিতসকলে ত্ৰাণকৰ্তা বিচাৰকৰ বিচাৰত তেওঁলোকৰ আগতে থকাসকলৰ বিশ্বাসতকৈ উচ্চ বিশ্বাস দেখুৱাব পৰা নাই। " এটা মুকুতা " ৰ প্ৰতীক হৈছে ধন্য এডভেন্টিজমৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰীয় পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাৰ সম্পূৰ্ণ বুজাবুজিৰ সুবিধা। ঈশ্বৰৰ বাবে ১৮৪৩ চনৰ পৰা নিৰ্বাচিত এডভেন্টিষ্ট নিৰ্বাচিতসকলে নিজকে তেওঁৰ সকলো পোহৰ লাভ কৰাৰ যোগ্য বুলি দেখুৱাইছে। কিন্তু এই কথা অহৰহ বৃদ্ধি পোৱাৰ লগে লগে, কেৱল শেষৰ বিৰোধী এডভেন্টিষ্টসকলেহে ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ব্যাখ্যাৰ শেষ নিখুঁত ৰূপ লাভ কৰে। মই যিটো ক’ব বিচাৰিছো সেয়া হ’ল যে শেষৰজন নিৰ্বাচিত এডভেন্টিষ্টৰ মূল্য এপষ্টোলিক সময়ৰ পৰা মুক্ত হোৱা আনজনতকৈ বেছি নহ’ব। " মুকুতা " য়ে ঈশ্বৰে প্ৰচলিত কৰা পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাৰ শিখৰত উপনীত হোৱাৰ সংকেত দিয়ে। ইয়াত এটা নিৰ্দিষ্ট অভিজ্ঞতা প্ৰকাশ পাইছে যিটো পোপৰ ৰোমান কেথলিক বিশ্বাস আৰু ধৰ্মত্যাগত পৰি যোৱা প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ দ্বাৰা বিকৃত আৰু আক্ৰমণ কৰা সকলো মতবাদী সত্য পুনৰুদ্ধাৰ কৰা হৈছিল। আৰু শেষত, ই আমাক প্ৰকাশ কৰে যে ১৮৪৩ চনৰ বসন্ত কালত দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ আজ্ঞা কাৰ্যকৰী কৰিবলৈ ঈশ্বৰে যি অপৰিসীম গুৰুত্ব দিয়ে: " দুহাজাৰ তিনিশ সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱালৈকে পবিত্ৰতা ন্যায়পৰায়ণ হ'ব ।" " মুকুতা " হৈছে এই " ন্যায্য পবিত্ৰতা " ৰ প্ৰতিমূৰ্তি যিটো আন বহুমূলীয়া শিলৰ দৰে কাটি নিজৰ সৌন্দৰ্য্য প্ৰকাশ কৰিব নালাগে। এই চূড়ান্ত প্ৰসংগত পবিত্ৰ নিৰ্বাচিত মনোনীতসকলৰ সমাৱেশ প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৫ অনুসৰি সুসম, " নিৰ্দোষ " যেন লাগে, ঈশ্বৰক তেওঁৰ প্ৰাপ্য সকলো মহিমা দি। ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বিশ্ৰামবাৰ আৰু তেওঁ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা সপ্তম সহস্ৰাব্দ একেলগে আহে আৰু মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে কল্পনা কৰা পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পৰ সকলো সিদ্ধতাত পূৰ্ণ হয়। তেওঁৰ " অতি মূল্যৰ মুকুতা " মথি. ১৩:৪৫-৪৬ পদত তেওঁ ইয়াক দিব বিচৰা সকলো মহিমা প্ৰকাশ কৰিছে।
নতুন জেৰুজালেমৰ মহান পৰিৱৰ্তন
আত্মাই নিৰ্দিষ্ট কৰিছে: " চহৰখনৰ ৰাস্তাটো স্বচ্ছ কাঁচৰ দৰে বিশুদ্ধ সোণৰ আছিল। " এই " বিশুদ্ধ সোণৰ ৰাস্তা " বা বিশুদ্ধ বিশ্বাসৰ উদ্ধৃতি দি তেওঁ পেৰিছৰ ৰাস্তাটোৰ সৈতে তুলনা কৰাৰ পৰামৰ্শ দিছে যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৮ত " চদোম আৰু মিচৰ " নাম লাভ কৰি পাপৰ প্ৰতিমূৰ্তি বহন কৰে ।
২২ পদ: “ মই তাত কোনো মন্দিৰ দেখা নাপালোঁ, কিয়নো সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ প্ৰভু ইয়াৰ মন্দিৰ আৰু মেৰ পোৱালি। ”
প্ৰতীকৰ সময় শেষ হ’ল, নিৰ্বাচিতসকলে ঐশ্বৰিক পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পৰ প্ৰকৃত সাফল্যত প্ৰৱেশ কৰিছে। আজি আমি পৃথিৱীত যিদৰে কল্পনা কৰিছোঁ, সমাৱেশৰ " মন্দিৰ "ৰ আৰু কোনো কাম নাথাকিব। অনন্তকাল আৰু বাস্তৱতাত প্ৰৱেশে কলচীয়া ২:১৬-১৭ পদ অনুসৰি ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা " ছাঁ "বোৰক অসাৰ কৰি তুলিব: " এতেকে কোনেও তোমালোকক মাংস বা পানীয়, বা পবিত্ৰ দিন, বা অমাৱস্যা বা বিশ্ৰামবাৰৰ বিষয়ে বিচাৰ নকৰিবা: এইবোৰ আহিবলগীয়া বস্তুৰ ছাঁ , কিন্তু শৰীৰ খ্ৰীষ্টত আছে ।" ধ্যান দিয়া! এই পদত " বিশ্ৰামবাৰৰ " সূত্ৰটোৱে ধৰ্মীয় উৎসৱৰ দ্বাৰা সৃষ্টি হোৱা " বিশ্ৰামবাৰ " ক বুজায় আৰু জগত সৃষ্টিৰ পৰা সপ্তম দিনত ঈশ্বৰে প্ৰতিষ্ঠা আৰু পবিত্ৰ কৰা " সাপ্তাহিক বিশ্ৰামবাৰ "ক বুজায় নহয়। খ্ৰীষ্টৰ প্ৰথম আগমনে যেনেকৈ পুৰণি নিয়মত তেওঁক ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা উৎসৱমুখৰ আচাৰ-অনুষ্ঠানবোৰক অসাৰ কৰি তুলিলে, অনন্তকালত প্ৰৱেশে পাৰ্থিৱ প্ৰতীকবোৰক অচল কৰি তুলিব আৰু নিৰ্বাচিতসকলক মেৰ পোৱালিটোক চাবলৈ, শুনিবলৈ আৰু অনুসৰণ কৰিবলৈ অনুমতি দিব, অৰ্থাৎ যীচু খ্ৰীষ্টক, প্ৰকৃত পবিত্ৰ ঐশ্বৰিক " মন্দিৰ " যিটো হ'ব, চিৰকালৰ বাবে, সৃষ্টিশীল আত্মাৰ দৃশ্যমান প্ৰকাশ।
২৩ পদ: “ আৰু নগৰত উজ্জ্বল হ’বলৈ সূৰ্য্য বা চন্দ্ৰৰ কোনো প্ৰয়োজন নাছিল, কিয়নো ঈশ্বৰৰ মহিমাই ইয়াক পোহৰ দিছিল আৰু মেৰ পোৱালি ইয়াৰ প্ৰদীপ আছিল। ”
দিন আৰু ৰাতি " ৰ পৰ্যায়ক্ৰমে ন্যায্য ; " ৰাতি বা আন্ধাৰ " পাপৰ কাৰণে ধাৰ্মিক। পাপৰ সমাধান আৰু নোহোৱা হ'লে, আদিপুস্তক ১:৪ পদত ঈশ্বৰে " ভাল " বুলি ঘোষণা কৰা " পোহৰ "ৰ বাবেহে ঠাই আছে।
ঈশ্বৰৰ আত্মা অদৃশ্য হৈয়েই থাকে আৰু যীচু খ্ৰীষ্ট হৈছে সেই দিশ যিটোত তেওঁৰ সৃষ্টিবোৰে তেওঁক চাব পাৰে। এই ক্ষমতাতেই তেওঁক অদৃশ্য ঈশ্বৰৰ " মশাল " হিচাপে উপস্থাপন কৰা হৈছে।
কিন্তু আধ্যাত্মিক ব্যাখ্যাই এক বৃহৎ পৰিৱৰ্তন প্ৰকাশ কৰে। স্বৰ্গত প্ৰৱেশ কৰাৰ পিছত নিৰ্বাচিতসকলক যীচুৱে প্ৰত্যক্ষভাৱে শিকাব, তেতিয়া তেওঁলোকক নতুন নিয়মৰ প্ৰতীক " সূৰ্য্য "ৰ আৰু পুৰণি ইহুদী নিয়মৰ প্ৰতীক " চন্দ্ৰ "ৰ প্ৰয়োজন নহ'ব; দুয়োজনেই, প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৩ অনুসৰি, শাস্ত্ৰত, বাইবেলৰ ঈশ্বৰৰ " দুজন সাক্ষী ", মানুহক তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাৰ আৱিষ্কাৰ আৰু বুজাত জ্ঞান দিবলৈ উপযোগী। মুঠতে নিৰ্বাচিতসকলক আৰু পবিত্ৰ বাইবেলৰ প্ৰয়োজন নাথাকিব।
২৪ পদ: “ জাতিবোৰে তাৰ পোহৰত চলিব, আৰু পৃথিৱীৰ ৰজাসকলে তাত নিজৰ মহিমা আনিব। ”
" জাতি " সমূহ হ'ল সেই " জাতি " যিবোৰ আকাশী বা আকাশী হৈ পৰিছে। " নতুন পৃথিৱী "ও ঈশ্বৰৰ নতুন ৰাজ্য হৈ পৰাৰ বাবে তাতেই প্ৰতিটো জীৱই সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক বিচাৰি পাব পাৰে। " পৃথিৱীৰ ৰজা " সকলে " নিৰ্বাচিতসকলক গঠন কৰা " সকলে " নতুন পৃথিৱী " ত প্ৰতিষ্ঠিত এই অনন্ত জীৱনলৈ তেওঁলোকৰ আত্মাৰ বিশুদ্ধতাৰ মহিমা " আনিব "। এই অভিব্যক্তি " পৃথিৱীৰ ৰজাসকল ," যিয়ে প্ৰায়ে বিদ্ৰোহী পাৰ্থিৱ কৰ্তৃপক্ষক তুচ্ছজ্ঞান কৰে, প্ৰকাশিত বাক্য ৪:৪ আৰু ২০:৪ পদত নিৰ্বাচিতসকলক সূক্ষ্মভাৱে বুজায় য'ত তেওঁলোকক " সিংহাসনত বহি " উপস্থাপন কৰা হৈছে । একেদৰে আমি প্ৰকাশিত বাক্য ৫:১০ পদত পঢ়িবলৈ পাওঁ: " তুমি তেওঁলোকক আমাৰ ঈশ্বৰৰ বাবে ৰাজ্য আৰু পুৰোহিত কৰিলা , আৰু তেওঁলোকে পৃথিৱীত ৰাজত্ব কৰিব ।"
২৫ পদ: “ দিনত ইয়াৰ দুৱাৰ বন্ধ নহ’ব, কিয়নো তাত ৰাতি নাথাকিব। ”
বাৰ্তাটোত বৰ্তমানৰ নিৰাপত্তাহীনতাৰ অন্তৰ্ধানৰ ওপৰত আলোকপাত কৰা হৈছে। চিৰন্তন, অন্তহীন দিনৰ পোহৰত শান্তি আৰু নিৰাপত্তা নিখুঁত হ’ব। জীৱনৰ ইতিহাসত পৃথিৱীত আন্ধাৰৰ প্ৰতিচ্ছবি সৃষ্টি হৈছিল কেৱল সেই যুদ্ধৰ বাবে যিয়ে চয়তানৰ শিবিৰৰ " আন্ধাৰ " ৰ বিৰুদ্ধে ঐশ্বৰিক " পোহৰ "ক গাঁতত থিয় কৰাব।
২৬ পদ: “ জাতিবিলাকৰ মহিমা আৰু সন্মান তাত অনা হ’ব। ”
৬,০০০ বছৰ ধৰি জনগোষ্ঠীসমূহে নিজকে জনগোষ্ঠী, জনগোষ্ঠী আৰু জাতি হিচাপে সংগঠিত কৰিছিল। খ্ৰীষ্টান যুগত পশ্চিমীয়া দেশত জনগোষ্ঠীসমূহে নিজৰ ৰাজ্যক জাতিলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছিল আৰু যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰক দিয়া "মহিমা আৰু সন্মান "ৰ বাবে নিৰ্বাচিত খ্ৰীষ্টানসকলক তেওঁলোকৰ মাজৰ পৰা নিৰ্বাচিত কৰা হৈছিল।
২৭ পদ: “ তাত কোনো অশুচিতা, ঘৃণনীয় কাৰ্য্য বা মিছা কথা কৰা কোনোৱেই তাত প্ৰৱেশ নকৰিব, কিন্তু কেৱল মেৰ পোৱালিৰ জীৱন পুস্তকত লিখা সকলৰহে প্ৰৱেশ কৰিব .”
ঈশ্বৰে নিশ্চিত কৰে যে পৰিত্ৰাণ তেওঁৰ ফালৰ পৰা এক বৃহৎ দাবীৰ বস্তু। কেৱল নিখুঁতভাৱে বিশুদ্ধ আত্মাকহে, যিয়ে ঐশ্বৰিক সত্যৰ প্ৰতি প্ৰেমৰ সাক্ষ্য দিয়ে, তেওঁলোককহে অনন্ত জীৱন লাভ কৰিবলৈ নিৰ্বাচিত কৰিব পাৰি। আকৌ এবাৰ, আত্মাই প্ৰত্যাখ্যান ৩:৪ পদত " চাৰ্দিছ " বাৰ্তাত পতিত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসক চিহ্নিত কৰা " অশুচি "ক প্ৰত্যাখ্যান নবীকৰণ কৰে, আৰু কেথলিক বিশ্বাস যাৰ অনুগামীয়ে " নিজকে ঘৃণনীয় আৰু মিছা কথাৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰে " ধৰ্মীয় আৰু নাগৰিক। কাৰণ, যিসকল ঈশ্বৰৰ নহয়, তেওঁলোকে নিজকে চয়তান আৰু তেওঁৰ দানৱৰ দ্বাৰা হেতালি খেলিবলৈ দিয়ে।
আকৌ এবাৰ, আত্মাই আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে, আচৰিত কথা মানুহৰ বাবে সংৰক্ষিত কাৰণ ঈশ্বৰে জগতৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ পৰাই তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ নাম জানিছে কাৰণ সেইবোৰ "তেওঁৰ জীৱনৰ পুস্তকত লিখা হৈছে ।" আৰু " মেৰ পোৱালিৰ জীৱনৰ পুস্তকত " নিৰ্দিষ্ট কৰি ঈশ্বৰে সকলো অখ্ৰীষ্টান ধৰ্মক তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাৰ পৰা বাদ দিয়ে । যীচুৱে মথি ৭:১৩-১৪ পদত ঘোষণা কৰাৰ দৰে পৰিত্ৰাণৰ পথটো " সংকীৰ্ণ আৰু সংকীৰ্ণ " হিচাপে প্ৰকাশ কৰি তেওঁৰ এপ'কেলিপছত প্ৰকাশ কৰিছে: " সংকীৰ্ণ দুৱাৰেৰে প্ৰৱেশ কৰক। কাৰণ ধ্বংসৰ দিশলৈ যোৱা দুৱাৰখন বহল আৰু বহল, আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা সোমাই যোৱা বহুত আছে। কিন্তু দুৱাৰখন সংকীৰ্ণ আৰু জীৱনলৈ যোৱা পথটো সংকীৰ্ণ , আৰু তাত কম 'এইটো বিচাৰি পায় ।'
প্ৰকাশিত বাক্য ২২ : অনন্তকালৰ অন্তহীন দিন
ঈশ্বৰীয় নিৰ্বাচনৰ পাৰ্থিৱ সময়ৰ সিদ্ধতা প্ৰকাশিত বাক্য ২১:৭ x ৩ পদৰ সৈতে সম্পূৰ্ণ হৈছিল। ২২ সংখ্যাটোৱে বিপৰীতমুখীভাৱে এটা কাহিনীৰ আৰম্ভণি চিহ্নিত কৰে, যদিও এই কিতাপখনত ই ইয়াৰ উপসংহাৰ গঠন কৰে। এই নবীকৰণ, যিটো ঈশ্বৰৰ মতে " সকলো " সম্পৰ্কে, " নতুন পৃথিৱী আৰু নতুন আকাশ "ৰ সৈতে জড়িত, দুয়োটা চিৰন্তন।
১ পদ: “ আৰু তেওঁ মোক ঈশ্বৰ আৰু মেৰ পোৱালিৰ সিংহাসনৰ পৰা ওলাই অহা স্ফটিকৰ দৰে পৰিষ্কাৰ জীৱনৰ পানীৰ এখন পৰিষ্কাৰ নদী দেখুৱালে। ”
সতেজতাৰ এই উচ্চ, জীৱনদায়ক প্ৰতিচ্ছবিত আত্মাই আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে " জীৱনৰ পানীৰ নদী " দ্বাৰা প্ৰতিমিত, চিৰন্তন হৈ পৰা নিৰ্বাচিতসকলৰ সমাবেশটো এটা সৃষ্টি, খ্ৰীষ্টত আধ্যাত্মিকভাৱে পুনৰ সৃষ্টি কৰা ঈশ্বৰৰ কাম যাৰ দৃশ্যমান উপস্থিতি তেওঁৰ " সিংহাসন " ৰ দ্বাৰা প্ৰস্তাৱিত ; আৰু এইটো, "মেৰ পোৱালি ," যীচু খ্ৰীষ্টৰ বলিদানৰ দ্বাৰা ; অনন্তকাল এই ত্যাগৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিতসকলৰ মাজত যি নতুন জন্ম হৈছিল।
" নদী " হৈছে প্ৰবল হাৰত মিঠা পানীৰ সোঁত। ই জীৱনক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, যিটোও ইয়াৰ দৰেই অহৰহ কাৰ্য্যকলাপত থাকে। আমাৰ মানৱ পাৰ্থিৱ শৰীৰৰ ৭৫% মিঠা পানীয়ে গঠন কৰে; এইটোৱে দেখুৱাইছে যে ইয়াৰ বাবে শুদ্ধ পানী কিমান অপৰিহাৰ্য, আৰু এই কাৰণেই ঈশ্বৰে তেওঁৰ বাক্যক, যিদৰে অনন্ত জীৱন লাভৰ বাবে অপৰিহাৰ্য, প্ৰকাশিত বাক্যক প্ৰকাশিত বাক্য ৭:১৭ অনুসৰি " জীৱনৰ পানীৰ এটা বসন্ত "ৰ সৈতে তুলনা কৰিছে, যিৰীৰ মতে নিজেই এই " জীৱন্ত পানীৰ বসন্ত "। ২:১৩। তেওঁৰ প্ৰকাশিত বাক্যত আমি প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:১৫ পদত দেখিলোঁ যে " পানী " য়ে " জনগোষ্ঠীসমূহক " প্ৰতীকিত কৰে; ইয়াত " নদী " হৈছে মুক্ত হোৱা নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰতীক যিসকল চিৰন্তন হৈ পৰিছে।
২ পদ: “ তাৰ ৰাস্তাৰ মাজত আৰু নদীৰ দুয়োকাষে বাৰটা ফল দিয়া জীৱন গছ আছিল আৰু প্ৰতিমাহে ফল দিছিল আৰু তাৰ পাত জাতিবোৰৰ সুস্থতাৰ বাবে আছিল। ”
এই দ্বিতীয় প্ৰতিমূৰ্তিত যীচু খ্ৰীষ্টক, "জীৱনৰ গছ ," তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ সমাৱেশৰ " মাজত " পোৱা যায়, যিসকলে তেওঁৰ চাৰিওফালে গোট খোৱা লোকসকলৰ " চৌহদ "ত গোট খাইছিল। তেওঁ তেওঁলোকৰ " মাজত " কিন্তু তেওঁলোকৰ কাষতো আছে, যাক " নদীৰ দুটা পাৰ " দ্বাৰা প্ৰতিনিধিত্ব কৰা হয়। কিয়নো যীচু খ্ৰীষ্টৰ ঐশ্বৰিক আত্মা সৰ্বত্ৰ আছে; সকলোতে আৰু সকলোৰে মাজত উপস্থিত। এই " গছ " ৰ ফল হৈছে " জীৱন ," যিটো নবীকৰণ হৈ থাকে, অহৰহ, যিহেতু " ইয়াৰ ফল " আমাৰ পাৰ্থিৱ বছৰৰ " ১২ মাহৰ " প্ৰতিটোতে পোৱা যায় । এয়া অনন্ত জীৱনৰ আন এক সুন্দৰ প্ৰতিচ্ছবি আৰু ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰ দ্বাৰা ইয়াক চিৰন্তন বজাই ৰখাৰ সোঁৱৰণী।
যীচুৱে মানুহক প্ৰায়ে ফলৰ " গছ " ৰ লগত তুলনা কৰিছিল যিবোৰৰ ফলৰ দ্বাৰা বিচাৰ কৰা হয় ৷ তেওঁ নিজকে আদিপুস্তক ২:৯ পদত আৰম্ভণিৰে পৰাই " জীৱন গছৰ " প্ৰতীকী প্ৰতিমূৰ্তি বুলি কৈছিল । এতিয়া, গছৰ বাবে " কাপোৰ ," তেওঁলোকৰ " পাত " ৰ অলংকাৰ আছে । যীচুৰ বাবে তেওঁৰ " কাপোৰ " তেওঁৰ ধাৰ্মিক কৰ্মৰ প্ৰতীক আৰু সেয়েহে তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ পাপৰ মুক্তিৰ প্ৰতীক যি তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ ঋণী। এইদৰে " গছৰ " পাত " ই যেনেকৈ ৰোগ নিৰাময় কৰে, যীচু খ্ৰীষ্টই সম্পন্ন কৰা ধাৰ্মিক কামবোৰে আদম আৰু হৱাৰ পৰা নিৰ্বাচিতসকলে উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা আদি পাপৰ মাৰাত্মক ৰোগ " নিৰাময় কৰে " যিসকলে পাপৰ অভিজ্ঞতাৰ দ্বাৰা আৱিষ্কাৰ কৰা তেওঁলোকৰ শাৰীৰিক আৰু আধ্যাত্মিক উলংগতাক ঢাকিবলৈ গছৰ " পাত " ব্যৱহাৰ কৰিছিল।
পদ : “ আৰু কোনো অভিশাপ নাথাকিব, তাত ঈশ্বৰ আৰু মেৰ পোৱালিৰ সিংহাসন থাকিব, তেওঁৰ দাসসকলে তেওঁৰ সেৱা কৰিব আৰু তেওঁৰ মুখ দেখিব। ”
এই পদৰ পৰা আত্মাই ভৱিষ্যত কালত কথা কয়, তেওঁৰ বাৰ্তাক মনোনীত লোকসকলৰ বাবে উৎসাহৰ অৰ্থ দিয়ে যিসকলে খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈকে আৰু তেওঁলোকক পাপৰ পৃথিৱীৰ পৰা আঁতৰোৱালৈকে দুষ্ট আৰু ইয়াৰ পৰিণতিৰ সৈতে যুঁজিব লাগিব।
অনাথেমা ," হৱা আৰু আদমে কৰা পাপৰ অভিশাপটোৱেই আছিল ঈশ্বৰক মানুহৰ চকুত অদৃশ্য কৰি তুলিছিল। পুৰণি নিয়মৰ ইস্ৰায়েলৰ সৃষ্টিয়ে একো সলনি কৰা নাছিল, কাৰণ পাপে এতিয়াও ঈশ্বৰক অদৃশ্য কৰি তুলিছিল। দিনত ডাৱৰৰ আভাসত সি তেতিয়াও লুকাই থাকিব লগা হৈছিল ৰাতি জ্বলি উঠিছিল। অভয়াৰণ্যৰ আটাইতকৈ পবিত্ৰ স্থান কেৱল তেওঁৰ বাবে সংৰক্ষিত আছিল, অপৰাধীৰ বাবে মৃত্যুদণ্ডৰ অধীনত। কিন্তু এই পাৰ্থিৱ অৱস্থা আৰু নাই। নতুন পৃথিৱীত ঈশ্বৰ তেওঁৰ সকলো দাসক দেখা যায়; তেওঁলোকৰ সেৱা কি হ’ব সেয়া এতিয়াও ৰহস্য হৈয়ে আছে, কিন্তু পাঁচনিসকলে যীচু খ্ৰীষ্টৰ লগত কান্ধ মিলাই তেওঁৰ লগত কথা পতাৰ সময়ত তেওঁলোকে তেওঁৰ সৈতে যোগাযোগ কৰিব; মুখামুখিকৈ।
৪ পদ: “ আৰু তেওঁৰ নাম তেওঁলোকৰ কপালত থাকিব। ”
ঈশ্বৰৰ নামেই প্ৰকৃত " জীৱিত ঈশ্বৰৰ মোহৰ " গঠন কৰে। বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্ৰাম কেৱল ইয়াৰ বাহ্যিক "চিন"। কাৰণ ঈশ্বৰৰ " নাম "ই তেওঁৰ চৰিত্ৰক নিৰ্ধাৰণ কৰে, যাক তেওঁ " চাৰিটা প্ৰাণী " ৰ মুখেৰে প্ৰতীকিত কৰে : " সিংহ, পোৱালি, মানুহ আৰু ঈগল ," যিয়ে ঈশ্বৰৰ চৰিত্ৰৰ সুসম বৈপৰীত্যক নিখুঁতভাৱে চিত্ৰিত কৰে: ৰাজকীয় আৰু শক্তিশালী, তথাপিও বলিদানৰ বাবে সাজু, চেহেৰাত মানুহ, তথাপিও স্বৰ্গীয় প্ৰকৃতিৰ। যীচুৰ বাক্য পূৰ্ণ হৈছে; যিসকলৰ একে মনৰ লোকসকলে একত্ৰিত হয়। লগতে, যিসকলে ঐশ্বৰিক মূল্যবোধৰ অংশীদাৰ তেওঁলোকক ঈশ্বৰে অনন্ত জীৱনৰ বাবে নিৰ্বাচিত কৰিছে আৰু তেওঁৰ ওচৰত একত্ৰিত হৈছে। " কপাল "ত মানুহৰ মগজু থাকে, যিটো তেওঁৰ চিন্তা আৰু ব্যক্তিত্বৰ চালিকা কেন্দ্ৰ। আৰু এই সজীৱ মগজুৱে ঈশ্বৰে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ বাবে তেওঁৰ ওচৰত উপস্থাপন কৰা সত্যৰ মানদণ্ডক অধ্যয়ন কৰে, চিন্তা কৰে আৰু অনুমোদন বা প্ৰত্যাখ্যান কৰে। নিৰ্বাচিতসকলৰ মনবোৰে যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰে সংগঠিত কৰা প্ৰেমৰ প্ৰদৰ্শন ভাল পাইছিল আৰু তেওঁলোকে প্ৰতিষ্ঠিত নিয়ম অনুসৰি তেওঁৰ সহায়ত বেয়াক জয় কৰিবলৈ যুঁজিছিল, যাতে তেওঁৰ লগত জীয়াই থকাৰ অধিকাৰ লাভ কৰিব পাৰে।
শেষত, যিসকলে যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰকাশ কৰা ঈশ্বৰৰ চৰিত্ৰৰ অংশীদাৰ সকলোৱে তেওঁৰ লগত চিৰকাল তেওঁৰ সেৱা কৰিবলৈ পায়। তেওঁলোকৰ কপালত লিখা ঈশ্বৰৰ " নাম " " ৰ উপস্থিতিয়ে তেওঁলোকৰ বিজয়ৰ ব্যাখ্যা দিয়ে; আৰু এইটো বিশেষকৈ শেষৰ এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাত য'ত মানুহে " নিজৰ কপালত " " ঈশ্বৰৰ নাম " বা বিদ্ৰোহী " জন্তু "ৰ নাম লিখাৰ বাছনি কৰিছিল।
৫ পদ: “ আৰু ৰাতি আৰু নাথাকিব, আৰু তেওঁলোকক প্ৰদীপ বা পোহৰৰ প্ৰয়োজন নহ’ব, কিয়নো প্ৰভু ঈশ্বৰে তেওঁলোকক পোহৰ দিব। আৰু তেওঁলোকে চিৰকাললৈকে ৰাজত্ব কৰিব। ”
আদিপুস্তক ১:৫ অনুসৰি, " ৰাতি " শব্দটোৰ আঁৰত " আন্ধাৰ " শব্দটো থিয় হৈ আছে , যিটো পাপ আৰু বেয়াৰ প্ৰতীক। " লেম্প " য়ে বাইবেলক বুজায়, ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ লিখিত বাক্য যিয়ে " তেওঁৰ পোহৰ ," ভাল আৰু সঠিকৰ মানদণ্ড প্ৰকাশ কৰে। ইয়াৰ আৰু উপযোগী নহ’ব; নিৰ্বাচিতসকলে ইয়াৰ ঐশ্বৰিক প্ৰেৰণা প্ৰত্যক্ষভাৱে লাভ কৰিব, কিন্তু বৰ্তমান ই পাপৰ পৃথিৱীত নিজৰ অপৰিহাৰ্য " আলোকিত " ভূমিকা বজাই ৰাখিছে, যিয়ে অকলেই অনন্ত জীৱনলৈ লৈ যায়।
পদ : “ তেওঁ মোক ক’লে, এই কথাবোৰ বিশ্বাসী আৰু সত্য; ".।
দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে আমি এই ঐশ্বৰিক দৃঢ়তা বিচাৰি পাওঁ: " এই বাক্যবোৰ বিশ্বাসী আৰু সত্য ৷" ঈশ্বৰে ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বিষয়ে পাঠকক পতিয়ন নিয়াবলৈ চেষ্টা কৰে, কিয়নো তেওঁৰ বাছনিৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁৰ অনন্ত জীৱন বাজিত পৰিছে। এই ঐশ্বৰিক দৃঢ়তাৰ সন্মুখীন হৈ মানুহক তেওঁলোকৰ সৃষ্টিকৰ্তাই দিয়া পাঁচ ইন্দ্ৰিয়ৰ দ্বাৰা চৰ্তযুক্ত হয়। প্ৰলোভনবোৰ একাধিক আৰু আধ্যাত্মিকতাৰ পৰা আঁতৰাই নিয়াৰ ক্ষেত্ৰত ফলপ্ৰসূ। ঈশ্বৰৰ এই জোৰ সেয়েহে সম্পূৰ্ণৰূপে ন্যায্য। আত্মাৰ প্ৰতি বিপদ বাস্তৱ আৰু সৰ্বব্যাপী।
এই ভৱিষ্যদ্বাণীত এটা বিৰল আক্ষৰিক চৰিত্ৰ উপস্থাপন কৰা এই পদটোৰ আমাৰ পঠন আপডেট কৰাটো উপযুক্ত। এই পদত কোনো প্ৰতীক নাই, কিন্তু এই দৃঢ়তা যে ঈশ্বৰ বাইবেলৰ কিতাপ লিখা ভাববাদীসকলৰ প্ৰেৰণাদায়ক আৰু তেওঁৰ চূড়ান্ত প্ৰকাশত তেওঁ "গেব্ৰিয়েল" যোহনৰ ওচৰলৈ পঠিয়াইছিল, যাতে তেওঁ তেওঁক প্ৰতিচ্ছবিত প্ৰকাশ কৰিব পাৰে যে, ২০২০ চনত, কি " তৎক্ষণাত " হ'ব, বা ইতিমধ্যে সম্পন্ন হৈছে, অতি বৃহৎ অংশত। কিন্তু ২০২০ চনৰ পৰা ২০৩০ চনৰ ভিতৰত আটাইতকৈ ভয়ংকৰ সময় পাৰ হ’ব লাগিব; মৃত্যু, পাৰমাণৱিক ধ্বংস আৰু ভয়ংকৰ " ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ শেষ সাতটা মহামাৰী "ৰ দ্বাৰা চিহ্নিত ভয়ংকৰ সময়; মানুহ আৰু প্ৰকৃতিয়ে অদৃশ্য হোৱাৰ পৰ্যন্ত ভয়ংকৰভাৱে কষ্ট পাব।
৭ পদ: “ আৰু চোৱা, মই সোনকালে আহিম .যি এই পুস্তকৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বাক্য পালন কৰে তেওঁ ধন্য! ”
২০৩০ চনৰ বসন্তৰ বাবে যীচুৰ উভতি অহাৰ ঘোষণা কৰা হৈছে। ধন্য আমাৰ বাবে, যিমানখিনিলৈকে আমি " ৰাখোঁ ", শেষলৈকে , " এই কিতাপখনৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বাক্য " প্ৰকাশিত বাক্য।
তৎক্ষণাত " বিভক্তিটোৱে খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ সময়ত তেওঁৰ হঠাৎ আবিৰ্ভাৱৰ সংজ্ঞা দিয়ে, কাৰণ সময় নিয়মিতভাৱে গতি বা লেহেমীয়া নকৰাকৈ বৈ থাকে। দানিয়েল ৮:১৯ পদৰ পৰা ঈশ্বৰে আমাক সোঁৱৰাই দিছে: " শেষৰ বাবে এটা সময় নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে ": " তেতিয়া তেওঁ মোক ক'লে, মই তোমালোকক ক'ম যে ক্ৰোধৰ শেষৰ অংশত, শেষৰ বাবে নিৰ্ধাৰিত সময়ৰ বাবে কি হ'ব ।" ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিতসকলক নিৰ্বাচনৰ বাবে প্ৰগ্ৰেম কৰা ৬,০০০ বছৰৰ শেষত অৰ্থাৎ ২০৩০ চনৰ ৩ এপ্ৰিলৰ আগৰ বসন্তৰ প্ৰথম দিনটোতহে ই হ’ব পাৰে।
৮ পদ: “ মই যোহনে এইবোৰ শুনিলোঁ আৰু দেখিলোঁ আৰু শুনিলোঁ আৰু দেখিলোঁ, এইবোৰ মোক দেখুওৱা স্বৰ্গদূতৰ আগত উপাসনা আৰু উপাসনা কৰিবলৈ পৰিলোঁ । ”
দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে আত্মাই আমাৰ ওচৰত তেওঁৰ সতৰ্কবাণী সম্বোধন কৰিবলৈ আহে। মূল গ্ৰীক গ্ৰন্থসমূহত "proskunéo" ক্ৰিয়াটোক "আগতে প্ৰণাম কৰা" বুলি অনুবাদ কৰা হৈছে। "পূজা কৰা" ক্ৰিয়াটো "ভালগেট" নামৰ লেটিন সংস্কৰণৰ উত্তৰাধিকাৰ। এই ভুল অনুবাদে আপাত দৃষ্টিত ধৰ্মভ্ৰষ্ট খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ ধৰ্মীয় অনুশীলনত শাৰীৰিক প্ৰণাম পৰিত্যাগ কৰাৰ পথ প্ৰশস্ত কৰিলে, মাৰ্ক ১১:২৫ পদত গ্ৰীক ক্ৰিয়াৰ "ইষ্টেমি"ৰ আন এটা ভুল অনুবাদৰ বাবে "থিয় হৈ" প্ৰাৰ্থনা কৰাৰ পৰ্যায়লৈকে। লিখনিত ইয়াৰ ৰূপ "stékété" ৰ অৰ্থ হৈছে "দৃঢ় হৈ থকা বা অধ্যৱসায় কৰা" কিন্তু এল.চেগণ্ড সংস্কৰণত লোৱা অলট্ৰামাৰেৰ অনুবাদে ইয়াক "ষ্টেছিছ" বুলি অনুবাদ কৰিছে, যাৰ আক্ষৰিক অৰ্থ হৈছে "ঠিয় হোৱা।" এইদৰে বাইবেলৰ ভুল অনুবাদে প্ৰতাৰণামূলকভাৱে মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ সৰ্বশক্তিমানৰ প্ৰতি থকা অযোগ্য, অহংকাৰী আৰু অতিশয় ক্ষোভজনক মনোভাৱক বৈধতা প্ৰদান কৰে, যিসকলে প্ৰকৃততে পবিত্ৰ কি সেই বিষয়ে জ্ঞান হেৰুৱাই পেলাইছে । আৰু ই একমাত্ৰ নহয়... এই কাৰণেই বাইবেলৰ অনুবাদৰ প্ৰতি আমাৰ মনোভাৱ সন্দেহজনক আৰু সতৰ্ক হ'ব লাগিব, বিশেষকৈ যিহেতু প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১১ পদত ঈশ্বৰে " হিব্ৰু আৰু গ্ৰীক ভাষাত " লিখা বাইবেলৰ "ধ্বংসাত্মক" ব্যৱহাৰ ( Abaddon-Apollyon ), প্ৰকাশ কৰিছে । সত্য কেৱল মূল গ্ৰন্থবোৰতহে পোৱা যায়, যিবোৰ হিব্ৰু ভাষাত সংৰক্ষিত হৈ আছে কিন্তু নোহোৱা হৈ গৈছে আৰু তাৰ ঠাইত নতুন নিয়মৰ গ্ৰীক লিখনী লিখিছে। আৰু তাতেই স্বীকাৰ কৰিব লাগিব যে " থিয় হৈ" প্ৰাৰ্থনা প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসীসকলৰ মাজত আবিৰ্ভাৱ হৈছিল, " ৫ম ট্ৰুম্পেট ৷ কাৰণ, বিপৰীতমুখীভাৱে, আঁঠু লৈ প্ৰাৰ্থনা কেথলিকসকলৰ মাজত বেছি দিন চলি আহিছে, কিন্তু এইটো আচৰিত হ’ব নালাগে, কাৰণ এই কেথলিক ধৰ্মতেই চয়তানে নিজৰ অনুগামী আৰু ভুক্তভোগীসকলক ঈশ্বৰৰ দহ আজ্ঞাৰ দ্বিতীয়টোৱে নিষিদ্ধ কৰা খোদিত প্ৰতিমূৰ্তিবোৰৰ আগত প্ৰণাম কৰিবলৈ লৈ যায়; কেথলিকসকলে আওকাণ কৰা এটা আজ্ঞা, যিহেতু ৰোমান সংস্কৰণত ইয়াক আঁতৰাই সলনি কৰা হয়।
৯ পদ: “ কিন্তু তেওঁ মোক ক’লে, ‘তোমালোকে যাতে নকৰিবা, মই তোমাৰ সঙ্গী দাস, তোমাৰ ভাই ভাববাদীসকলৰ আৰু এই পুস্তকৰ বাক্য পালন কৰাসকলৰ সঙ্গী দাস। ঈশ্বৰক উপাসনা কৰা , প্ৰণাম কৰা। ’”
যোহনে কৰা দোষটো ঈশ্বৰে তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলক উদ্দেশ্যি দিয়া সতৰ্কবাণী হিচাপে প্ৰস্তাৱ কৰিছে: "মূৰ্ত্তীপূজাত পৰাৰ পৰা সাৱধান হওক!" যিয়ে যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰে প্ৰত্যাখ্যান কৰা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মসমূহৰ প্ৰধান দোষ গঠন কৰে। তেওঁ এই দৃশ্যটো ঠিক সেইদৰেই সংগঠিত কৰিছে যেনেকৈ তেওঁ নিজৰ পাঁচনিসকলক তেওঁক গ্ৰেপ্তাৰ কৰা ঘণ্টাটোৰ বাবে অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ তুলি ল’বলৈ নিৰ্দেশ দি নিজৰ শেষ পাঠটো সংগঠিত কৰিছিল। সময় আহিলত তেওঁ সেইবোৰ ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ মানা কৰিলে। পাঠটো দিয়া হৈছিল আৰু তাত লিখা আছিল: " কৰাৰ পৰা সাৱধান হওক ৷" এই পদত যোহনে এই ব্যাখ্যা লাভ কৰিছে: " মই তোমাৰ সতীৰ্থ দাস ।" " গেব্ৰিয়েল "কে ধৰি " ফেৰেস্তাসকল " মানুহৰ দৰে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ সৃষ্টি যিয়ে তেওঁৰ দহ আজ্ঞাৰ দ্বিতীয়টোত নিজৰ জীৱৰ আগত, খোদিত মূৰ্তি বা অংকন কৰা মূৰ্তিৰ আগত প্ৰণাম কৰিবলৈ নিষেধ কৰিছিল; মূৰ্তিটোৱে ল’ব পৰা সকলো ৰূপ। এইদৰে আমি স্বৰ্গদূতসকলৰ বিপৰীত আচৰণ লক্ষ্য কৰি এই পদৰ পৰা এটা শিক্ষা ল’ব পাৰো। ইয়াত মাইকেলৰ পিছত আটাইতকৈ যোগ্য আকাশী জীৱ গেব্ৰিয়েলে তেওঁৰ সন্মুখত প্ৰণাম নিষিদ্ধ কৰিছে। আনহাতে, চয়তানে নিজৰ প্ৰলোভনমূলক প্ৰকাশত, "কুমাৰী"ৰ বেশত দাবী কৰে যে তাইক পূজা আৰু সেৱা কৰিবলৈ কীৰ্তিচিহ্ন আৰু উপাসনা স্থান স্থাপন কৰা হওক... আন্ধাৰৰ আলোকময় মুখাখন পৰি যায়।
স্বৰ্গদূতে আৰু নিৰ্দিষ্ট কৰিছে " আৰু আপোনাৰ ভাইসকল, ভাববাদী আৰু এই পুস্তকৰ বাক্য পালন কৰাসকলৰ ।" এই বাক্য আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১:৩ পদৰ মাজত আমি ডিক্ৰিপচনৰ যুগৰ আৰম্ভণি, ১৯৮০ আৰু ২০২০ চনৰ বৰ্তমানৰ সংস্কৰণৰ মাজত পাৰ হোৱা সময়ৰ বাবে পাৰ্থক্য লক্ষ্য কৰোঁ । এই গুণনে প্ৰকাশিত সত্য শুনি, আৰু ইয়াক সুনিৰ্দিষ্ট বাস্তৱত ৰূপায়ণ কৰি আৰু অধিক আনক আহ্বান কৰা লোকক নিৰ্বাচনত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে।
১০ পদ: “ আৰু তেওঁ মোক ক’লে, এই পুস্তকৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বাক্যবোৰত ছীল নকৰিবা, কিয়নো সময় ওচৰ চাপি আহিছে। ”
বাৰ্তাটো বিভ্ৰান্তিকৰ কাৰণ ই যোহনক উদ্দেশ্যি লিখা হৈছে, যাক ঈশ্বৰে কিতাপখনৰ আৰম্ভণিৰ পৰা আমাৰ শেষ সময়লৈ লৈ গৈছে, প্ৰকাশিত বাক্য ১:১০ পদৰ মতে। লগতে আমি বুজিব লাগিব যে কিতাপখনৰ শব্দবোৰত ছীল নিদিয়াৰ আদেশটো সেই সময়ত মোক পোনপটীয়াকৈ উদ্দেশ্য কৰা হৈছে যেতিয়া কিতাপখন সম্পূৰ্ণৰূপে ছীল খুলি দিয়া হয়; তাৰ পিছত ই প্ৰকাশিত বাক্য ১০:৫ পদৰ “ সৰু মুকলি কিতাপ ” হৈ পৰে। আৰু যেতিয়া ইয়াক ঈশ্বৰৰ সহায় আৰু অনুমোদনৰ দ্বাৰা “ খোলা ” কৰা হয়, তেতিয়া ইয়াক “মোহৰ”ৰে বন্ধ কৰাৰ কোনো প্ৰশ্নই নাথাকে। আৰু এইটো, “ কাৰণ সময় ওচৰ চাপিছে ”; ২০২১ চনৰ বসন্ত কালত প্ৰভু ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ বাবে ৯ বছৰ বাকী আছে।
সৰু কিতাপ " খনৰ প্ৰথম মুকলি আৰম্ভ হৈছিল দানৰ আদেশৰ পিছত। ৮:১৪, অৰ্থাৎ ১৮৪৩ আৰু ১৮৪৪ চনৰ পিছত; কাৰণ এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ শেষ পৰীক্ষাৰ বিষয়টোৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ বুজাবুজিৰ কাৰণ হৈছে যীচু খ্ৰীষ্টই নিজেই বা তেওঁৰ দূতে আমাৰ ভগ্নী এলেন জি হোৱাইটক তেওঁৰ পৰিচৰ্যাৰ সময়ত পোনপটীয়াকৈ দিয়া প্ৰকাশ।
১১ পদ: “ যি অধৰ্মী, তেওঁ অন্যায় হওক, আৰু যি অশুচি, তেওঁ অশুচি হওক, আৰু যি ধাৰ্মিক, তেওঁ এতিয়াও ধাৰ্মিক হওক, আৰু যি পবিত্ৰ, তেওঁ এতিয়াও পবিত্ৰ হওক। ”
প্ৰথম পঠনত এই পদটোৱে দানৰ আজ্ঞা কাৰ্যকৰী হোৱাটো নিশ্চিত কৰে। ৮:১৪। ১৮৪৩ চনৰ পৰা ১৮৪৪ চনৰ ভিতৰত ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিত কৰা এডভেন্টিষ্টসকলৰ পৃথকীকৰণে " চাৰ্ডিছ "ৰ বাৰ্তাক নিশ্চিত কৰে য'ত আমি প্ৰটেষ্টেণ্টসকলক " জীয়াই থকা " কিন্তু " মৃত " আৰু আধ্যাত্মিকভাৱে " অশুচি " পোৱা পাওঁ, আৰু " বগা হোৱাৰ যোগ্য " এডভেন্টিষ্ট অগ্ৰগামীসকলক এই পদত " ধাৰ্মিকতা আৰু পবিত্ৰকৰণ " বুলি কোৱা হয়। কিন্তু " সৰু কিতাপ " খনৰ আৰম্ভণি " দিনৰ পোহৰৰ দৰে বৃদ্ধি পোৱা সৎ লোকৰ পথ " ৰ দৰে প্ৰগতিশীল , ভোৰ হোৱাৰ পৰা শিখৰত উপনীত হোৱালৈকে "। আৰু অগ্ৰগামী এডভেন্টিষ্টসকলে অজ্ঞাত আছিল যে ১৯৯১ চনৰ পৰা ১৯৯৪ চনৰ ভিতৰত বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাই তেওঁলোকক সাঁথৰ কৰি তুলিব যিটো " ৫ম শিঙা " ৰ অধ্যয়নে আমাৰ আগত প্ৰকাশ কৰিলে। হঠাৎ এই পদটোৰ আন আন পঠন সম্ভৱ হৈ উঠে।
ছীল কৰাৰ সময় শেষ হ'বলৈ ওলাইছে যিহেতু আমি প্ৰকাশিত বাক্য ৭:৩ পদত পঢ়িবলৈ পাওঁ: " আমি আমাৰ ঈশ্বৰৰ দাসসকলক তেওঁলোকৰ কপালত ছীল নকৰালৈকে পৃথিৱী, সাগৰ, গছৰ কোনো ক্ষতি নকৰিবা। " আমি পৃথিৱী, সাগৰ আৰু গছবোৰৰ ক্ষতি কৰাৰ অনুমতি ক'ত ৰাখিব লাগে? দুটা সম্ভাৱনা আছে। " ষষ্ঠ শিঙা "ৰ আগতে নে " শেষৰ সাতটা মহামাৰী "ৰ আগতে? পাৰ্থিৱ পাপীসকলক ঈশ্বৰে দিয়া ষষ্ঠ সতৰ্কবাণী শাস্তি গঠন কৰা " ষষ্ঠ শিঙা ", এই ক্ষেত্ৰত মোৰ বাবে যুক্তিসংগত যেন লাগে, দ্বিতীয় সম্ভাৱনা ধৰি ৰখা। কাৰণ " ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ শেষৰ সাতটা মহামাৰী " ৰ লক্ষ্য হিচাপে আছে প্ৰটেষ্টেণ্ট " পৃথিৱী " আৰু কেথলিক "সাগৰ "। আহক আমি বিবেচনা কৰোঁ যে " ষষ্ঠ শিঙা " য়ে সম্পন্ন কৰা ধ্বংসবোৰে যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱা বুলি কোৱা মনোনীত লোকসকলৰ ধৰ্মান্তৰকৰণক বাধা নিদিয়ে, বৰঞ্চ প্ৰসাৰিত কৰে।
সেয়েহে " ষষ্ঠ শিঙা "ৰ পিছত আৰু " শেষৰ সাতটা মহামাৰীৰ " ঠিক আগতেই, আৰু সামূহিক আৰু ব্যক্তিগত অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ অন্ত পেলোৱা মোহৰ বন্ধ হোৱাৰ সময়তে আমি এই পদটোৰ কথাবোৰ এতিয়াও ৰাখিব পাৰো: " যিজন অন্যায়, তেওঁ এতিয়াও অন্যায় হওক, আৰু যিজন লেতেৰা, তেওঁ এতিয়াও লেতেৰা হওক; আৰু যি ধাৰ্মিক, তেওঁ এতিয়াও ধাৰ্মিক হওক, আৰু যি আছে পবিত্ৰ, তেওঁ এতিয়াও পবিত্ৰ হওক । " " ধাৰ্মিকতা আৰু পবিত্ৰ " শব্দ দুটাক ঈশ্বৰে দৃঢ়ভাৱে সমৰ্থন কৰে আৰু সেয়েহে ইয়াক নিশ্চিত কৰে। এই বাৰ্তাই সেয়েহে অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ শেষৰ সময়ৰ আগজাননী দিয়ে, কিন্তু ইয়াৰ আন এটা ব্যাখ্যা তলত দিয়া হ’ল। কিতাপখনৰ শেষত উপনীত হৈ আত্মাই সেই সময়ক লক্ষ্য কৰি লয় যেতিয়া সম্পূৰ্ণৰূপে ডিচিফাৰ কৰা কিতাপখন " সৰু মুকলি কিতাপ " হৈ পৰে আৰু সেই মুহূৰ্তৰ পৰাই ইয়াৰ গ্ৰহণ বা অস্বীকাৰে " যিজন ধাৰ্মিক আৰু যিজন অশুচি " ৰ মাজত পাৰ্থক্য সৃষ্টি কৰিব আৰু আমাৰ প্ৰভুৱে " সন্তক পুনৰ নিজকে পবিত্ৰ কৰিবলৈ " আমন্ত্ৰণ জনায় । মই আকৌ মনত পেলাইছো যে " চাৰ্ডিছ " বাৰ্তাত " অশুচিতা " প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ বাবেই আৰোপ কৰা হৈছিল ৷ 1994 চনৰ পৰা নিজৰ অভিশাপৰ অংশীদাৰ হোৱা এই প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিজমক আত্মাই তেওঁৰ কথাৰে লক্ষ্য কৰি লৈছে, যিটো তাৰিখ ই ইকুমেনিকেল মিত্ৰতাত প্ৰৱেশ কৰি ইয়াত যোগদান কৰিছিল। এই কিতাপখনৰ ডিচিফাৰ কৰা বাৰ্তাটো গ্ৰহণ কৰিলে সেয়েহে " আকৌ এবাৰ , কিন্তু শেষত, ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰা আৰু তেওঁৰ সেৱা নকৰাজনৰ মাজত পাৰ্থক্য আহিব " মালৰ মতে। ৩:১৮।
গতিকে এই পদৰ পাঠৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰিছো। প্ৰথমতে, ই ১৮৪৩ চনৰ পৰা ১৮৪৪ চনৰ ভিতৰত প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ পৰা এডভেন্টিষ্ট বিচ্ছেদ নিশ্চিত কৰে। দ্বিতীয় পঠনত ই ১৯৯৪ চনৰ পিছত প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু ইকুমেনিকেল মিত্ৰতালৈ ঘূৰি অহা চৰকাৰী এডভেন্টিজমৰ বিৰুদ্ধে প্ৰযোজ্য। নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব ২০৩০।
এই ব্যাখ্যাবোৰৰ পিছত আমি বুজিবলৈ বাকী আছে যে প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিজমৰ পতনৰ কাৰণ, যাৰ ফলত যীচু খ্ৰীষ্টই লাওডিচিয়ালৈ দিয়া বাৰ্তাত ইয়াক " বমি " কৰিছিল, ১৯৯৪ চনৰ বাবে তেওঁৰ উভতি অহাৰ কথা বিশ্বাস কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰাটোৱেই কম, দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ প্ৰকৃত অনুবাদক আলোকিত কৰিবলৈ অহা পোহৰৰ অৱদানৰ কথা লক্ষ্য কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰাতকৈ; মূল হিব্ৰু বাইবেলৰ পাঠটোৱে নিজেই নিৰ্বিবাদে প্ৰদৰ্শন কৰা এটা পোহৰ। এই পাপক ন্যায়ৰ ঈশ্বৰেহে নিন্দা কৰিব পাৰিছিল যিয়ে দোষীক নিৰ্দোষী বুলি নাভাবে।
১২ পদ: “ চোৱা, মই সোনকালে আহিছো , আৰু মোৰ পুৰস্কাৰ মোৰ লগত আছে, প্ৰত্যেককে নিজৰ কৰ্মৰ অনুসাৰে দিবলৈ .”
৯ বছৰৰ পাছত যীচুৱে অবৰ্ণনীয় ঐশ্বৰিক মহিমাৰে উভতি আহিব। প্ৰকাশিত বাক্য ১৬-২০ পদত ঈশ্বৰে আমাক প্ৰকাশ কৰিছিল যে তেওঁৰ প্ৰতিশোধৰ সেই অংশটো পাপী কেথলিক, প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু অন্যায় আৰু অসহিষ্ণু এডভেন্টিষ্ট বিদ্ৰোহীৰ বাবে সংৰক্ষিত। তেওঁ আমাৰ আগত তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্য আৰু তেওঁৰ পবিত্ৰ সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰক সন্মান কৰা তেওঁৰ বিশ্বাসী এডভেন্টিষ্ট নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে সংৰক্ষিত অংশটোও উপস্থাপন কৰিলে, প্ৰকাশিত বাক্য ৭:১৪, ২১, আৰু ২২ পদত । আত্ম-ন্যায্যতা প্ৰদানৰ শব্দবোৰ অসাৰ হৈ পৰে কাৰণ তেতিয়া অতীতৰ পছন্দৰ ভুলবোৰক ৰূপান্তৰিত কৰিবলৈ বহু দেৰি হ’ব।
১৩ পদ: “ মই আলফা আৰু ওমেগা, প্ৰথম আৰু শেষ, আদি আৰু অন্ত। ”
যিটোৰ আৰম্ভণি আছে তাৰো অন্ত আছে। এই নীতি ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিতসকলক নিৰ্বাচনৰ বাবে পৰিকল্পনা কৰা পাৰ্থিৱ সময়ৰ সময়সীমাৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য। আলফা আৰু ওমেগাৰ মাজত ৬০০০ বছৰ পাৰ হৈ যাব। ৩০ বছৰত, ৩ এপ্ৰিলত, যীচু খ্ৰীষ্টৰ স্বেচ্ছামূলক প্ৰায়শ্চিত্তৰ মৃত্যুৱেও ২০০০ বছৰীয়া খ্ৰীষ্টান নিয়মৰ আলফা সময় চিহ্নিত কৰিব; ২০৩০ চনৰ বসন্তই ইয়াৰ ওমেগা সময়ত শক্তিশালীভাৱে বাজি উঠিব।
কিন্তু আলফাটোও ১৮৪৪ চনৰ ওমেগা ১৯৯৪। আৰু শেষত, আলফা মোৰ আৰু শেষৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে, ১৯৯৫ চনৰ ওমেগা, ২০৩০।
পদ : “ ধন্য সেইসকল যিসকলে তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰে (আৰু নহয় তেওঁলোকৰ পোছাক ধুওক ) , যাতে তেওঁলোকে জীৱন গছৰ ওপৰত অধিকাৰ পায়, আৰু দুৱাৰেদি নগৰত প্ৰৱেশ কৰিব পাৰে !
মহাক্লেশ " ৰ দ্বিতীয় ৰূপটো আমাৰ সন্মুখত আছে, তাৰ ফলস্বৰূপে অসংখ্য লোকৰ মৃত্যু। গতিকে যীচু খ্ৰীষ্টৰ যোগেদি ঈশ্বৰৰ সুৰক্ষা আৰু সহায় লাভ কৰাটো জৰুৰী হৈ পৰে। প্ৰতিমূৰ্তিত কোৱাৰ দৰে পাপীয়ে " নিজৰ আজ্ঞা পালন" কৰিব লাগিব। »; ঈশ্বৰৰ আৰু যীচুৰ, “ ঈশ্বৰৰ মেৰ পোৱালি ,” যাৰ অৰ্থ হ’ল তেওঁ পাপে ল’ব পৰা সকলো ৰূপ ত্যাগ কৰিব লাগিব। আমাৰ বৰ্তমানৰ বাইবেলসমূহত সংৰক্ষিত এই পদটোৰ ওৰণি লোৱা অনুবাদৰ কাৰণ হৈছে ভেটিকানৰ পৰা নিৰ্দেশিত ৰোমান কেথলিক ধৰ্ম। আন আন পাণ্ডুলিপিবোৰ, যিবোৰ আটাইতকৈ পুৰণি আৰু সেয়েহে অধিক বিশ্বাসী, এইবোৰৰ প্ৰস্তাৱ দিয়া হৈছে: “ যিসকলে তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰে, তেওঁলোক ধন্য .” আৰু যিহেতু পাপ হৈছে বিধানৰ উলংঘা, গতিকে বাৰ্তাটো বিকৃত হৈ পৰে আৰু প্ৰয়োজনীয় আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ আজ্ঞাকাৰীতাৰ ঠাইত খ্ৰীষ্টানৰ অন্তৰ্গত হোৱাৰ সৰল দাবীয়ে লয়। অপৰাধৰ দ্বাৰা কোনে লাভৱান হয়? যিসকলে যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তন নোহোৱালৈকে বিশ্ৰামবাৰৰ লগত যুঁজিব। সত্য বাৰ্তাৰ সাৰাংশ এইদৰে কোৱা হৈছে: “যি নিজৰ সৃষ্টিকৰ্তাৰ আজ্ঞা পালন কৰে, তেওঁ ধন্য।” এই বাৰ্তাই প্ৰকাশিত বাক্য ১২:১৭ আৰু ১৪:১২ পদত উল্লেখ কৰা বাৰ্তাটোৰ পুনৰাবৃত্তিহে কৰে, অৰ্থাৎ: “ যিসকলে ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা আৰু যীচুৰ বিশ্বাস পালন কৰে .” এইসকলেই হৈছে যীচুৱে সম্বোধন কৰা শেষ বাৰ্তাৰ গ্ৰাহক। ইয়াৰ ফলৰ বিচাৰক হৈছে স্বয়ং যীচু খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ দাবীসমূহ তেওঁৰ শ্বহীদ হোৱাৰ সময়ত তেওঁ যি দুখ-কষ্ট সহ্য কৰিছিল, তাৰ সমানুপাতিক। মনোনীতসকলৰ পুৰস্কাৰ অতি বৃহৎ হ’ব; তেওঁলোকে অমৰত্ব লাভ কৰিব, আৰু প্ৰতীকী " নতুন জেৰুজালেম "ৰ " বাৰখন দুৱাৰ " ৰ দ্বাৰা প্ৰতীকিত এডভেন্টিষ্ট পদ্ধতিৰে অনন্ত জীৱনত প্ৰৱেশ কৰিব ।
১৫ পদ: “ কুকুৰ, যাদুকৰ, যৌন অনৈতিক, হত্যাকাৰী, মূৰ্তিপূজক আৰু যিয়ে মিছা প্ৰেম কৰে আৰু পালন কৰে, তেওঁৰ সৈতে ওলাই যাওক! ”
যীচুৱে যিসকলক এইদৰে মাতিছে, তেওঁলোক কোন? এই লুকাই থকা অভিযোগটোৱে ধৰ্মত্যাগ কৰা সমগ্ৰ খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসক লৈ জড়িত; কেথলিক বিশ্বাস, ১৯৯৪ চনৰ পৰা তেওঁৰ মিত্ৰতাত প্ৰৱেশ কৰা এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসকে ধৰি বহুমুখী প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস; এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসক তেওঁৰ অস্তিত্বৰ আৰম্ভণিতে ইমানেই সমৃদ্ধিশালীভাৱে আশীৰ্বাদ দিয়া হৈছিল আৰু তাতোকৈয়ো বেছিকৈ ইয়াৰ শেষ প্ৰতিনিধিসকলৰ ক্ষেত্ৰত মতানৈক্যৰ সন্মুখীন হ'বলৈ বাধ্য কৰা হৈছিল। " কুকুৰ " সকল পৌত্তলিক কিন্তু লগতে, আৰু সৰ্বোপৰি, যিসকলে নিজকে তেওঁৰ ভাই বুলি দাবী কৰি তেওঁক বিশ্বাসঘাতকতা কৰে । এই শব্দটো " কুকুৰ " সমসাময়িক পশ্চিমীয়া মানুহৰ বাবে বিপৰীতমুখীভাৱে যে জন্তুটোক নিষ্ঠাৰ প্ৰতীক হিচাপে ধৰা হয়, কিন্তু প্ৰাচ্যবাদীসকলৰ বাবে নিন্দাৰ প্ৰতিচ্ছবি। আৰু ইয়াত যীচুৱে আনকি তেওঁলোকৰ মানৱীয় স্বভাৱকো প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰি তেওঁলোকক অসুক্ষ্ম প্ৰাণী বুলি গণ্য কৰে। আন চৰ্তবোৰে এই ৰায়ক নিশ্চিত কৰে। যীচুৱে প্ৰকাশিত বাক্য ২১:৮ পদত কোৱা কথাবোৰ নিশ্চিত কৰিছে আৰু ইয়াত, " কুকুৰ " শব্দটোৰ সংযোজনে তেওঁৰ ব্যক্তিগত বিচাৰ প্ৰকাশ কৰিছে। তেওঁ মানুহক দিয়া মৰমৰ উচ্চ প্ৰদৰ্শনৰ পিছত নিজকে তেওঁৰ আৰু তেওঁৰ বলিদান বুলি দাবী কৰাসকলে বিশ্বাসঘাতকতা কৰাতকৈ ভয়ংকৰ একোৱেই নহয়।
তাৰ পিছত যীচুৱে তেওঁলোকক " যাদুকৰ " বুলি কয় কাৰণ তেওঁলোকৰ দুষ্ট স্বৰ্গদূতৰ সৈতে ব্যৱহাৰ কৰা, আধ্যাত্মিকতাবাদ, যিয়ে প্ৰথমে কেথলিক বিশ্বাসক "ভাৰ্জিন মেৰী"ৰ আবিৰ্ভাৱৰ দ্বাৰা প্ৰলোভিত কৰিছিল, যিটো বাইবেলৰ ভিত্তিত অসম্ভৱ। কিন্তু ভূতে কৰা আচৰিত কাৰ্য্যবোৰ মোচি আৰু হাৰোণৰ আগতে ফৰৌণৰ " যাদুকৰ " সকলে কৰা আচৰিত কাৰ্য্যৰ সৈতে মিল আছে।
অবিনয়ী " বুলি অভিহিত কৰি নৈতিকতাৰ মুক্তিক নিন্দা কৰে, কিন্তু সৰ্বোপৰি প্ৰটেষ্টেণ্ট গীৰ্জাসমূহে কেথলিক বিশ্বাসৰ সৈতে কৰা অস্বাভাৱিক ধৰ্মীয় মিত্ৰতাক, ঈশ্বৰৰ ভাববাদীসকলে চয়তানৰ দাস বুলি নিন্দা কৰে। তেওঁলোকে প্ৰজনন কৰে, "কন্যা হিচাপে," তেওঁলোকৰ " বেশ্যা মাতৃ মহান বেবিলন, " প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:৫ ত নিন্দা কৰা "অবিনয় "।
ধৰ্মত্যাগীসকলো " হত্যাকাৰী " যিয়ে যীচুৰ মনোনীত লোকসকলক হত্যা কৰিবলৈ সাজু হ'ব যদিহে তেওঁ তেওঁৰ গৌৰৱময় আগমনৰ দ্বাৰা তেওঁলোকক বাধা দিবলৈ হস্তক্ষেপ নকৰে।
তেওঁলোক " মূৰ্তিপূজক " কাৰণ তেওঁলোকে আধ্যাত্মিক জীৱনতকৈ বস্তুগত জীৱনক অধিক গুৰুত্ব দিয়ে। ঈশ্বৰে যেতিয়া তেওঁলোকক তেওঁৰ পোহৰ আগবঢ়ায় তেতিয়া তেওঁলোক উদাসীন হৈ থাকে, যিটো তেওঁলোকে তেওঁৰ প্ৰকৃত দূতসকলক দানৱীকৰণ কৰি নিৰ্লজ্জভাৱে নাকচ কৰে।
আৰু এই পদটোৰ সামৰণিত তেওঁ নিৰ্দিষ্ট কৰিছে: " আৰু যিয়ে মিছাক ভাল পায় আৰু অভ্যাস কৰে! " তেনে কৰি তেওঁ যিসকলৰ স্বভাৱ মিছাৰ লগত জড়িত, তেওঁলোকক ইমানেই নিন্দা কৰে যে তেওঁলোক সত্যৰ প্ৰতি সম্পূৰ্ণ সংবেদনহীন। কোৱা হৈছে যে ৰুচি আৰু ৰং বিতৰ্কিত নহয়; সত্য বা মিছাৰ প্ৰেমৰ ক্ষেত্ৰতো একেই কথা। কিন্তু তেওঁৰ অনন্তকালৰ বাবে ঈশ্বৰে, একান্তভাৱে, মানুহৰ প্ৰজননে উত্তেজিত কৰা তেওঁৰ জীৱবোৰৰ মাজৰ পৰা, যিসকলৰ সত্যৰ প্ৰতি এই প্ৰেম আছে, তেওঁলোকক বাছি লয়।
ঈশ্বৰৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাৰ চূড়ান্ত ফলাফল ভয়ংকৰ। বাহিৰ কৰি দিয়া হৈছে, ইজনৰ পিছত সিজনকৈ কঠিন, অনুতাপ নকৰা জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ পাপীসকল, অবিশ্বাসী ইহুদী পুৰণি নিয়ম, ঘৃণনীয় পোপৰ ৰোমান কেথলিক বিশ্বাস, মূৰ্তিপূজাৰী অৰ্থডক্স বিশ্বাস, কেলভিনিষ্ট প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস আৰু শেষত, প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাস, যিটো পৰম্পৰাৰ আত্মাৰ চূড়ান্ত বলি যিটো পূৰ্বৰ সকলোৱে সমানে অনুকূল কৰিছে।
"এডভেন্টিষ্ট" বাৰ্তাৰ মাৰাত্মক পৰিণতি আছিল, প্ৰথমে ইহুদীসকলৰ বাবে, যিসকলে দানত ঘোষণা কৰা মচীহৰ প্ৰথম আগমনত বিশ্বাস কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰাৰ ফলত পতিত হৈছিল। 9:24 to 27. দ্বিতীয়তে, যীচুৱে বাহিৰ কৰি দিয়া খ্ৰীষ্টানসকলক যিসকলে সকলোৱে শেহতীয়া "এডভেন্টিষ্ট" বাৰ্তাৰ প্ৰতি অনাগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰাৰ অপৰাধবোধৰ অংশীদাৰ যিয়ে তেওঁৰ দ্বিতীয় আগমনৰ ঘোষণা কৰে। ইয়াৰ সত্যৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ প্ৰেমৰ অভাৱ তেওঁলোকৰ বাবে মাৰাত্মক। ২০২০ চনত এই প্ৰধান চৰকাৰী ধৰ্মসমূহে সকলোৱে এই ভয়ংকৰ বাৰ্তাটো ভাগ কৰে যিটো যীচুৱে ১৮৪৩ চনত প্ৰকাশিত বাৰ্তা ৩:১ পদত " চাৰ্দিছ " যুগৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মক সম্বোধন কৰিছিল: " আপুনি জীয়াই আছে বুলি কোৱা হৈছে, আৰু আপুনি মৃত ।"
১৬ পদ: “ মই যীচুৱে মণ্ডলীত এইবোৰৰ সাক্ষ্য দিবলৈ মোৰ দূতক পঠালোঁ। মই দায়ূদৰ শিপা আৰু বংশ, উজ্জ্বল আৰু ৰাতিপুৱাৰ তৰা। ”
যীচুৱে তেওঁৰ দূত গেব্ৰিয়েলক যোহনৰ ওচৰলৈ পঠিয়াইছিল আৰু যোহনৰ যোগেদি আমাৰ ওচৰলৈ পঠিয়াইছিল, যিসকল তেওঁৰ শেষ দিনৰ বিশ্বাসী দাসসকল। কাৰণ আজিহে এই সম্পূৰ্ণৰূপে ডিচিফাৰ কৰা বাৰ্তাই আমাক তেওঁ সাত যুগৰ বা সাতখন সভাৰ দাস আৰু শিষ্যসকলক সম্বোধন কৰা বাৰ্তাসমূহ বুজিবলৈ অনুমতি দিয়ে। যীচুৱে প্ৰকাশিত বাক্য ৫ পদৰ প্ৰতীকী উদগনি সম্পৰ্কে সন্দেহ আঁতৰাইছে: " দায়ুদৰ শিপা আৰু বংশধৰ ।" তেওঁ লগতে কয়: " উজ্জ্বল আৰু ৰাতিপুৱাৰ তৰাটো ।" এই তৰাটোৱেই সূৰ্য্য, কিন্তু তেওঁ ইয়াৰ সৈতে কেৱল প্ৰতীক হিচাপেহে পৰিচয় দিয়ে। কাৰণ, অজ্ঞাতে, যীচু খ্ৰীষ্টক তেওঁৰ বলিদানৰ বাবে প্ৰেম কৰা আন্তৰিক সত্তাই আমাৰ সূৰ্য্যক সন্মান কৰে, পৌত্তলিকসকলে দেৱতা কৰা এই তৰাটোক। যদি বহুতে ইয়াৰ বিষয়ে সচেতন নহয়, তেন্তে এই পৌত্তলিক মূৰ্তিপূজাৰ কাৰ্য্যৰ মাধ্যাকৰ্ষণতা বুজিবলৈ জনসমাগম, আনকি বিষয়টোৰ ওপৰত জ্ঞানপ্ৰাপ্তসকলেও সাজু বা সক্ষম নহয়। মানুহে নিজকে পাহৰি যাব লাগিব, নিজকে ঈশ্বৰৰ ঠাইত ৰাখিবলৈ, যিয়ে কথাবোৰ বহুত বেলেগ ধৰণে অনুভৱ কৰে কাৰণ তেওঁৰ মনটোৱে ইতিমধ্যে প্ৰায় ৬ হাজাৰ বছৰ ধৰি মানুহৰ কৰ্ম অনুসৰণ কৰি আহিছে। তেওঁ প্ৰতিটো কাৰ্য্যক ই প্ৰকৃততে কি প্ৰতিনিধিত্ব কৰে তাৰ বাবে চিনাক্ত কৰে; যিসকল পুৰুষৰ চুটি আয়ুস সৰ্বোপৰি মূলতঃ শাৰীৰিক আৰু পাৰ্থিৱ আকাংক্ষা পূৰণৰ সৈতে জড়িত, তেওঁলোকৰ ক্ষেত্ৰতো এনেকুৱা নহয়, কিন্তু যিসকল আধ্যাত্মিক আৰু অতি ধৰ্মীয় আৰু যিসকল পিতৃৰ পৰম্পৰাৰ প্ৰতি সন্মানৰ বাবে বাধাগ্ৰস্ত হৈ থাকে, তেওঁলোকৰ ক্ষেত্ৰতো এনেকুৱা হয়।
থিয়াতিৰাৰ বাৰ্তাৰ শেষত আত্মাই " জয়ী হোৱাজনক " ক'লে: " আৰু মই তেওঁক ৰাতিপুৱাৰ তৰা দিম ।" ইয়াত যীচুৱে নিজকে " ৰাতিপুৱাৰ তৰা " হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে। সেয়েহে জয়ীজনে যীচুক আৰু তেওঁৰ লগত জীৱনৰ সকলো পোহৰ লাভ কৰিব, যাৰ উৎস তেওঁৰ মাজত আছে। এই শব্দটোৰ সোঁৱৰাই দিয়াটোৱে ১ পিতৰ এই পদবোৰৰ ওপৰত প্ৰকৃত শেষৰ "এডভেন্টিষ্ট"সকলৰ সকলো মনোযোগৰ ইংগিত দিয়ে। ২:১৯-২০-২১: " আৰু আমাৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বাক্য অধিক নিশ্চিত কৰা হৈছে, যাৰ বাবে তোমালোকে আন্ধাৰ ঠাইত উজ্জ্বল হোৱা পোহৰৰ দৰে সাৱধান হ'লে, দিন ভোৰ হোৱালৈকে আৰু দিনৰ তৰা তোমালোকৰ হৃদয়ত উদয় হোৱালৈকে পবিত্ৰ আত্মাই কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছিল ” ইয়াতকৈ ভাল ক’ব নোৱাৰি। এই বাক্যবোৰ শুনাৰ পিছত মনোনীতজনে সেইবোৰক যীচু খ্ৰীষ্টই লক্ষ্য কৰা কামলৈ ৰূপান্তৰিত কৰে।
১৭ পদ: “ আৰু আত্মা আৰু কইনাই কয়, আহক। আৰু যি শুনিছে তেওঁ কওক, আহক। আৰু পিয়াহত আহা। যিয়ে ইচ্ছা কৰে, তেওঁ জীৱনৰ পানী বিনামূলীয়াকৈ লওক। ”
যীচুৱে তেওঁৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই এই আহ্বান জনাইছে: " আহক ." কিন্তু " পিয়াহ " ৰ প্ৰতিচ্ছবি ব্যৱহাৰ কৰি তেওঁ জানে যে যিসকল " পিয়াহ " নাই তেওঁলোকে মদ খাবলৈ নাহে। তেওঁৰ আহ্বান কেৱল সেইসকলেহে শুনিব যিসকলে এই চিৰন্তন জীৱনৰ বাবে " পিয়াহত " আছে যিটো তেওঁৰ নিখুঁত ন্যায়ে আমাক কেৱল তেওঁৰ কৃপাতহে প্ৰদান কৰে, দ্বিতীয় সুযোগ হিচাপে। তাৰ মূল্য কেৱল যীচুৱেহে দিলে; সেয়েহে তেওঁ ইয়াক " বিনামূলীয়াকৈ " আগবঢ়ায়। কোনো কেথলিক বা ঐশ্বৰিক "অনুগ্ৰহ"ই টকাৰ বিনিময়ত ইয়াক লাভ কৰিব নোৱাৰে। এই সাৰ্বজনীন আহ্বানে সকলো জাতি আৰু সকলো উৎপত্তিস্থলৰ পৰা নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ এক সমাৱেশ প্ৰস্তুত কৰে। " আহক " আহ্বানটোৱেই হৈ পৰে মনোনীতসকলৰ এই সমাৱেশৰ চাবিকাঠি যিটো শেষ দিনৰ বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাই সৃষ্টি কৰিব। কিন্তু তেওঁলোকে পৃথিৱীত সিঁচৰতি হৈ থকা পৰীক্ষাৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিব আৰু যেতিয়ালৈকে যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁলোকক পাপৰ দেশৰ পৰা আঁতৰাই নিবলৈ নিজৰ মহিমাত ঘূৰি নাহে, তেতিয়ালৈকে তেওঁলোকে পুনৰ একত্ৰিত নহ’ব।
১৮ পদ: “ এই পুস্তকৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বাক্য শুনা প্ৰতিজন লোকৰ আগত মই সাক্ষ্য দিওঁ, যদি কোনোৱে এইবোৰত যোগ কৰে, তেন্তে ঈশ্বৰে এই পুস্তকত লিখা মহামাৰীবোৰ তেওঁৰ ওপৰত যোগ কৰিব। ”
প্ৰকাশিত বাক্য কোনো সাধাৰণ বাইবেলৰ কিতাপ নহয়। ই বাইবেলৰ ভাষাত ঈশ্বৰীয়ভাৱে ক’ড কৰা সাহিত্যিক গ্ৰন্থ যিটো সমগ্ৰ বাইবেলখন আৰম্ভণিৰ পৰা শেষলৈকে অনুসন্ধান কৰাসকলে চিনিব পাৰে। অভিব্যক্তিবোৰ বাৰে বাৰে পঢ়াৰ সৈতে পৰিচিত হৈ পৰে। আৰু "বাইবেলৰ কনকৰ্ডেন্স"ই আমাক একেধৰণৰ অভিব্যক্তি বিচাৰি উলিয়াবলৈ অনুমতি দিয়ে। কিন্তু ইয়াৰ সংহিতা ইমান নিখুঁত হোৱাৰ বাবেই অনুবাদক আৰু লিপিবদ্ধ কৰাসকলক সকীয়াই দিয়া হয়: " যদি কোনোবাই ইয়াত কিবা যোগ কৰে, তেন্তে ঈশ্বৰে তেওঁৰ ওপৰত এই কিতাপখনত বৰ্ণনা কৰা মহামাৰীবোৰ আনিব ।"
পদ : “ আৰু যদি কোনোৱে এই ভৱিষ্যদ্বাণীৰ পুস্তকৰ বাক্যৰ পৰা আঁতৰি যায়, তেন্তে ঈশ্বৰে এই পুস্তকত লিখা জীৱন গছ আৰু পবিত্ৰ নগৰৰ পৰা তেওঁৰ অংশ কাঢ়ি ল’ব। ”
একে কাৰণতে ঈশ্বৰে যিকোনো ব্যক্তিক ভাবুকি দিয়ে যিয়ে " এই ভৱিষ্যদ্বাণীৰ পুস্তকৰ বাক্যৰ পৰা যিকোনো বস্তু কাঢ়ি লৈ যায় "। এই ৰিস্ক লোৱা যিকোনো ব্যক্তিক এইটোও সতৰ্ক কৰা হৈছে: " ঈশ্বৰে জীৱন গছৰ পৰা আৰু পবিত্ৰ নগৰৰ পৰা তেওঁৰ অংশ কাঢ়ি নিব, যিবোৰ এই কিতাপত বৰ্ণনা কৰা হৈছে ।" লক্ষ্য কৰা পৰিৱৰ্তনসমূহে সেয়েহে সেইবোৰ সংঘটিত কৰাসকলৰ বাবে ভয়ংকৰ পৰিণতিৰ সৃষ্টি কৰিব।
এই পাঠটোৰ প্ৰতি আপোনালোকৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিছো। যদি এই বুজিব নোৱাৰা ক'ডযুক্ত কিতাপখনৰ পৰিৱৰ্তনক যীচু খ্ৰীষ্টই এই দুটা কঠোৰ পদ্ধতিৰে শাস্তি দিয়ে, তেন্তে ইয়াৰ নিখুঁতভাৱে বুজিব পৰা ডিকোডযুক্ত বাৰ্তাক নাকচ কৰাজনৰ কি হ'ব ?
ঈশ্বৰৰ এই সতৰ্কবাণী স্পষ্টকৈ উপস্থাপন কৰাৰ উচিত কাৰণ আছে, কাৰণ এই প্ৰকাশিত বাক্য, যাৰ বাক্য তেওঁ বাছি লৈছে, তেওঁৰ "দহ আজ্ঞা"ৰ পাঠৰ "শিলৰ ফলিত আঙুলিৰে খোদিত"ৰ সৈতে একে মূল্যৰ। এতিয়া, ডেনত। ৭:২৫ পদত তেওঁ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল যে তেওঁৰ ৰাজকীয় " বিধান " " সলনি " হ'ব " আৰু লগতে " সময় "ও। এই কাৰ্য্য সম্পন্ন হৈছিল, আমি দেখাৰ দৰে, ৰোমান কৰ্তৃপক্ষই ক্ৰমাগতভাৱে সাম্ৰাজ্যবাদী ৩২১ চনত, তাৰ পিছত পোপৰ দ্বাৰা, ৫৩৮ চনত ।
ঈশ্বৰৰ কাম যি সময়তেই নহওক কিয়, তেওঁৰ কাম হৈয়েই থাকে। তেওঁৰ নিৰ্দেশনা অবিহনে তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ ডিচিফাৰিং অসম্ভৱ। অৰ্থাৎ ডিচিফাৰ কৰা কামটোৰ মূল্য এনক্ৰিপ্ট কৰা কামটোৰ সৈতে একে। গতিকে উপলব্ধি কৰক যে এই কাম, য'ত ঈশ্বৰৰ চিন্তা সাধাৰণ ভাষাত প্ৰকাশ কৰা হৈছে, অতি উচ্চ " পবিত্ৰতা "ৰ। ই চূড়ান্ত " যীচুৰ সাক্ষ্য " গঠন কৰে যিটো ঈশ্বৰে তেওঁৰ শেষৰ বিৰোধী চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট দাসসকলক সম্বোধন কৰে; আৰু একে সময়তে, প্ৰকৃত শনিবাৰৰ বিশ্ৰামবাৰৰ অভ্যাসৰ সৈতে, ই ২০২১ চনত, দানৰ আদেশ বলবৎ হোৱাৰ পিছত নিৰ্ধাৰিত শেষ " ন্যায্য পবিত্ৰতা "। ১৮৪৩ চনত ৮:১৪।
২০ পদ: “ যি জনে এইবোৰৰ সাক্ষ্য দিয়ে, তেওঁ কয়, ‘হয়, মই সোনকালে আহিম ।’ আমিন! প্ৰভু যীচু আহক! ”
যিহেতু ইয়াত যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ শিষ্যসকলক সম্বোধন কৰা শেষ বাক্যবোৰ সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে, গতিকে প্ৰকাশিত বাক্যৰ এই পুস্তকখন অতি উচ্চ পবিত্ৰতাৰ। ইয়াত আমি ঈশ্বৰৰ আঙুলিৰে খোদিত কৰা আৰু মোচিক দিয়া বিধানৰ ফলিবোৰৰ সমতুল্য পাওঁ। যীচুৱে প্ৰমাণ কৰে; এই ঐশ্বৰিক প্ৰমাণৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰিবলৈ কোনে সাহস কৰিব? সকলো কোৱা হৈছে, সকলো প্ৰকাশ পাইছে, তেওঁৰ আৰু ক'বলগীয়া একো নাই ইয়াৰ বাহিৰে: " হয়, মই সোনকালে আহিছো ৷" এটা সাধাৰণ " হয় " যিয়ে তেওঁৰ সমগ্ৰ ঐশ্বৰিক ব্যক্তিক নিয়োজিত কৰে, সেয়া হ'ল তেওঁৰ আগতীয়া আগমন নিশ্চিত নেকি কাৰণ তেওঁ নিজৰ প্ৰতিশ্ৰুতি নবীকৰণ কৰে: " মই সোনকালে আহিছো "; a " তৎক্ষণাত » তাৰিখযুক্ত যিয়ে ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ অৰ্থ লয়: ২০৩০ চনৰ বসন্ত কালত। আৰু তেওঁ “ আমিন ” কৈ নিজৰ ঘোষণা নিশ্চিত কৰে ; যাৰ অৰ্থ: “সঁচাকৈয়ে”।
তেন্তে কোনে কয়, “ আহক, প্ৰভু যীচু ”? এই অধ্যায়ৰ ১৭ পদ অনুসৰি ই হৈছে “ আত্মা আৰু কইনা .”
২১ পদ: “ প্ৰভু যীচুৰ অনুগ্ৰহ সকলো পবিত্ৰ লোকৰ লগত হওক! ”
প্ৰভু যীচুৰ অনুগ্ৰহ " উদগনি দি কিতাপখনৰ সামৰণি মাৰে ৷ এইটো এটা বিষয় যিটো প্ৰাচীন খ্ৰীষ্টান সভাত প্ৰায়ে বিধানৰ বিৰোধিতা কৰা হৈছিল। সেই সময়ত খ্ৰীষ্টৰ প্ৰস্তাৱক অস্বীকাৰ কৰাসকলে অনুগ্ৰহ বিধানৰ বিৰোধিতা কৰিছিল । ইহুদীসকলে বিধানৰ উত্তৰাধিকাৰী হোৱাৰ অৰ্থ আছিল যে তেওঁলোকে কেৱল ইয়াৰ দ্বাৰাহে ঈশ্বৰীয় ন্যায় দেখিছিল। যীচুৱে তেওঁলোকক বিধানৰ আজ্ঞা পালনৰ পৰা মুক্ত কৰিব নিবিচাৰিছিল, কিন্তু তেওঁ আগলৈকে পশু বলিয়ে যি ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল, সেই কথা " পূৰণ " কৰিবলৈ আহিছিল। এই কাৰণেই তেওঁ মথি ৫:১৭ পদত কৈছে: " মই বিধান বা ভাববাদীসকলক বিলুপ্ত কৰিবলৈ আহিছো বুলি নাভাবিবা; মই বিলুপ্ত কৰিবলৈ অহা নাই, কিন্তু পূৰ্ণ কৰিবলৈহে আহিছো ।"
আটাইতকৈ আচৰিত কথাটো হ’ল খ্ৰীষ্টানসকলে বিধানক অনুগ্ৰহৰ সৈতে বিপৰীতমুখী কৰা শুনা। কাৰণ, পাঁচনি পৌলে বুজাই দিয়াৰ দৰে, অনুগ্ৰহৰ উদ্দেশ্য হৈছে মানুহক বিধান পূৰণ কৰাত সহায় কৰা, ইমানেই যে যোহন ১৫:৫ পদত যীচুৱে ঘোষণা কৰিছে: " মই দ্ৰাক্ষাৰস, তোমালোক ডাল। যি মোৰ মাজত থাকে আৰু মই তেওঁৰ মাজত থাকে তেওঁ বহুত ফল দিয়ে, কিয়নো মোৰ অবিহনে তোমালোকে একো কৰিব নোৱাৰা ।" তেওঁ কি "কৰ্ম " ৰ কথা কৈছে আৰু কি " ফল "ৰ কথা কৈছে? বিধান পালন, যিটো তেওঁৰ অনুগ্ৰহে পবিত্ৰ আত্মাত তেওঁৰ সহায়ৰ দ্বাৰা সম্ভৱ কৰি তোলে।
" প্ৰভু যীচুৰ অনুগ্ৰহ হৈছিল ," আৰু ই কাম কৰিব পাৰিলেহেঁতেন, " সকলোতে "; কিন্তু এই বিকৃত পদটোৱে কেৱল এটা অবাস্তৱ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিছে। আহক আমি সকলোৱে কামনা কৰোঁ যে তেওঁলোক অতি অসংখ্য হ’লহেঁতেন; যিমান পাৰি অসংখ্য; আমাৰ প্ৰশংসনীয় ঈশ্বৰ, সৃষ্টিকৰ্তা আৰু ত্ৰাণকৰ্তা ইয়াৰ যোগ্য; তেওঁ তাৰ পৰম যোগ্য। " সকলো সন্তৰ সৈতে " নিৰ্দিষ্ট কৰি মূল গ্ৰন্থখনে সকলো অস্পষ্টতা আঁতৰাই পেলায়; প্ৰভুৰ অনুগ্ৰহে কেৱল তেওঁলোকৰ উপকাৰ হ'ব পাৰে, যিসকলক " তেওঁ নিজৰ সত্যৰ দ্বাৰা পবিত্ৰ কৰে " (যোহন ১৭:১৭)। আৰু যিসকলে যীচু খ্ৰীষ্টই দাবী কৰা পথটো গ্ৰহণ কৰি অনন্ত জীৱন লাভ কৰিব বুলি ভাবে, তেওঁলোকক মই আপোনালোকক সোঁৱৰাই দিছো যে যোহন ১৪:৬ পদৰ মতে " পথ " আৰু " জীৱন "ৰ মাজত অনিবাৰ্য " সত্য " আছে। এই পদৰ আশীৰ্বাদ দাবী কৰা বিদ্ৰোহীসকলৰ প্ৰতি সকলো শ্ৰদ্ধাৰে, ১৮৪৩ চনৰ পৰা প্ৰভুৰ অনুগ্ৰহে কেৱল সেইসকলকহে উপকৃত কৰে, যিসকলক তেওঁ শনিবাৰে পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰত তেওঁৰ বিশ্ৰাম পুনৰুদ্ধাৰ কৰি পবিত্ৰ কৰে। এই কাৰ্য্যই তেওঁৰ " সত্য " ৰ প্ৰতি প্ৰেমৰ সাক্ষ্যৰ সৈতে জড়িত হৈ নিৰ্বাচিতসকলক সন্তসকলক প্ৰশ্ন কৰা অনুগ্ৰহৰ যোগ্য কৰি তোলে। গতিকে অনুগ্ৰহ "সকলো"ৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰিব নোৱাৰি। গতিকে বাইবেলৰ বিভ্ৰান্তিকৰ বেয়া অনুবাদৰ পৰা সাৱধান হওক, যিয়ে তেওঁলোকৰ দুৰ্ভাগ্যৰ বাবে তেওঁলোকৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীলসকলৰ বাবে এক ভয়ংকৰ চূড়ান্ত মোহভংগৰ সৃষ্টি কৰে!
এই গ্ৰন্থত উপস্থাপন কৰা ঐশ্বৰিক প্ৰকাশিত বাক্যই আদিপুস্তকৰ বিৱৰণীত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা পাঠবোৰক নিশ্চিত কৰিছে, যাৰ অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ গুৰুত্ব আমি লক্ষ্য কৰিবলৈ সক্ষম হৈছো। এই কামৰ শেষত এই মূল পাঠবোৰ মনত পেলোৱাটো মোৰ বাবে উপযোগী যেন লাগে। এইটো ন্যায্য, আৰু মই আঙুলিয়াই দিব বিচাৰিছো যে আমাৰ সমসাময়িক পৃথিৱীত ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ কাল্টিক ঐতিহ্যৰ বাবে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মক বিকৃত ৰূপত ব্যাপকভাৱে উপস্থাপন কৰা হৈছে। ঈশ্বৰে দাবী কৰা সত্য যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰথম পাঁচনিসকলে বুজা সৰল আৰু যুক্তিসংগত অৱস্থাত আছে, কিন্তু প্ৰায়ে আওকাণ কৰা এই সৰলতা সংখ্যালঘু স্বভাৱৰ বাবে অনাভিজ্ঞসকলৰ বাবে জটিল হৈ পৰে। সঁচাকৈয়ে, শেষ দিনৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ শেষ পবিত্ৰ লোকসকলক আৰু এপ’কেলিপছৰ আধ্যাত্মিক গঠন চিনাক্ত কৰিবলৈ দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ আদেশ অতি প্ৰয়োজনীয়। কিন্তু এই আজ্ঞাক চিনাক্ত কৰিবলৈ দানিয়েলৰ সমগ্ৰ পুস্তকখনৰ অধ্যয়ন আৰু ইয়াৰ ভৱিষ্যদ্বাণীসমূহৰ ব্যাখ্যা কৰাটোও অতি প্ৰয়োজনীয়। এইবোৰ বুজিলে এপ’কেলিপছে আমাৰ আগত নিজৰ গোপনীয়তা প্ৰকাশ কৰে। এই প্ৰয়োজনীয় অধ্যয়নসমূহে পশ্চিমীয়া দেশত, আৰু বিশেষকৈ ফ্ৰান্সত আমাৰ সময়ৰ অবিশ্বাসী মানুহজনক পতিয়ন নিয়াবলৈ চেষ্টা কৰাৰ সময়ত সন্মুখীন হোৱা অসুবিধাৰ ব্যাখ্যা কৰে।
যীচুৱে কৈছিল যে তেওঁক নেতৃত্ব দিয়া পিতৃৰ বাহিৰে আন কোনোৱে তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিব নোৱাৰে, আৰু তেওঁ লগতে কৈছিল, তেওঁৰ মনোনীতসকলৰ বিষয়ে , যে তেওঁলোকে পানী আৰু আত্মাৰ পৰা জন্ম ল’ব লাগিব। এই দুটা শিক্ষাই পৰিপূৰকভাৱে বুজায় যে ঈশ্বৰে তেওঁৰ সকলো সৃষ্টিৰ মাজত তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ আধ্যাত্মিক স্বৰূপ জানে। ফলস্বৰূপে তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেকেই এই প্ৰকৃতি অনুসৰি প্ৰতিক্ৰিয়া কৰিব যিটো ইয়াৰ বাবে নিৰ্দিষ্ট; এইদৰে, যিজনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ সপক্ষে ইতিমধ্যে ইহুদীসকলে পালন কৰি আহিছে, তেওঁ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশসমূহ অত্যধিক অসুবিধা নোহোৱাকৈ গ্ৰহণ কৰিব যিয়ে ইয়াক ১৮৪৩ চনৰ পৰা ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা প্ৰয়োজনীয় বুলি দেখুৱাইছে। এই নীতি বুজি পোৱাটোৱে আমাক যিসকলৰ আগত খ্ৰীষ্টৰ সত্যতা উপস্থাপন কৰোঁ তেওঁলোকৰ বিষয়ে কোনো ধৰণৰ মোহভংগৰ পৰা ৰক্ষা কৰে। ঈশ্বৰৰ চিন্তাৰ সত্যতা প্ৰকাশ কৰি ভৱিষ্যদ্বাণীই নিজৰ সকলো শক্তি " চিৰন্তন শুভবাৰ্তা "ক দিয়ে যিটো যীচুৰ শিষ্যসকলে " জগতৰ শেষলৈকে জাতিসমূহক শিকাব লাগিব "।
এপ'কেলিপছৰ " জন্তু "
জন্তু ” ৰ প্ৰতিমূৰ্তিত আবিৰ্ভাৱ হৈছিল ।
প্ৰথমটোৱে সাম্ৰাজ্যবাদী ৰোমক বুজায়, যাক প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৩ পদত “ দহ শিং আৰু সাতটা মূৰ থকা অজগৰ ” দ্বাৰা প্ৰতিনিধিত্ব কৰা হৈছে; প্ৰকাশিত বাক্য ২:৬ পদত “ নিকোলাইতীয়াসকল ”; প্ৰকাশিত বাক্য ২:১০ পদত “ চয়তান ”।
দ্বিতীয়টো পোপৰ কেথলিক ৰোমৰ বিষয়ে, যাৰ প্ৰতিমূৰ্তি হৈছে প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১ৰ " দহটা শিং আৰু মূৰ্তি আৰু সাতটা মূৰ থকা সাগৰৰ পৰা ওলোৱা জন্তুটোৱে "; প্ৰকাশিত বাক্য ২:১৩ পদত " চয়তানৰ সিংহাসন "; প্ৰকাশিত বাক্য ২:২০ পদত " যিজেবেল মহিলা "; " চন্দ্ৰ তেজেৰে ৰং কৰা " প্ৰকাশিত বাক্য ৬:১২; প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১২ পদত " চতুৰ্থ শিঙা " ৰ " চন্দ্ৰৰ আঘাতপ্ৰাপ্ত তৃতীয়াংশ "; প্ৰকাশিত বাক্য ১০:২ পদত " সাগৰ "; " নল দণ্ডৰ দৰে " প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১; প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৪ পদত " অজগৰ " ৰ " ঠেং "; প্ৰকাশিত বাক্য ১২:১৪ পদত " সাপ "; আৰু ১৩, ১৬ আৰু ১৭ পদৰ " অজগৰ "; প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৮ আৰু ১৭:৫ পদত " মহান বেবিলন "।
তৃতীয়টোৱে ফৰাচী বিপ্লৱী নাস্তিকতাক লক্ষ্য কৰি লৈছে, যাক প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৭ পদত " অতল গাঁতৰ পৰা উঠি অহা জন্তুটোৱে " চিত্ৰিত কৰিছে; প্ৰকাশিত বাক্য ২:২২ পদত " মহাক্লেশ "; প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১২ পদত " চতুৰ্থ শিঙা "; " নদীক গিলি পেলোৱা মুখ " যিয়ে কেথলিক লোকসকলক প্ৰতীকিত কৰে, প্ৰকাশিত বাক্য ১২:১৬ পদত। এইটো প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১৪ পদত উল্লেখ কৰা " দ্বিতীয় দুখ " ৰ প্ৰথম ৰূপটোৰ বিষয়ে । ইয়াৰ দ্বিতীয় ৰূপটো প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৩ পদৰ " ষষ্ঠ শিঙা " ৰ দ্বাৰা সম্পন্ন কৰা হ'ব , অৰ্থাৎ প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১৩ অনুসৰি " দ্বিতীয় দুখ " শিৰোনামৰ অধীনত, ২০২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা ২০২৯ চনৰ ভিতৰত, পাৰমাণৱিক যুদ্ধত শেষ হোৱা তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ বাস্তৱিক দিশৰ অধীনত। পৃথিৱীখনক জনবহুল কৰি তোলা মানৱ গণহত্যা ( তলহীন গাঁত ) হৈছে " চতুৰ্থ আৰু ষষ্ঠ শিঙা " ৰ মাজত স্থাপন কৰা সংযোগ । এই যুদ্ধৰ বিকাশৰ সবিশেষ দানত প্ৰকাশ পাইছে। ১১:৪০-৪৫ বজাত।
চতুৰ্থ " জন্তু " য়ে পাৰ্থিৱ ইতিহাসৰ বিশ্বাসৰ চূড়ান্ত পৰীক্ষাত প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস আৰু ইয়াৰ মিত্ৰ কেথলিক বিশ্বাসক বুজায়। ই " পৃথিৱীৰ পৰা উঠি যায় " প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১১; অৰ্থাৎ ই নিজেই " সাগৰ " ৰ প্ৰতীকিত কেথলিক বিশ্বাসৰ পৰা ওলাই আহিছিল। সংস্কাৰ যুগে অতিশয় প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্ম প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল, একাধিক দিশৰ সৈতে, ধৰ্মত্যাগেৰে চিহ্নিত, জন কেলভিনৰ ৰচনাত যুদ্ধপ্ৰিয়, কঠোৰ, নিষ্ঠুৰ আৰু নিৰ্যাতনমূলক চৰিত্ৰৰ সাক্ষ্য দিছিল। দানৰ আজ্ঞা বলবৎ হোৱা। ৮:১৪ এ ১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ পৰাই ইয়াক বিশ্বজুৰি নিন্দা কৰিছিল।
১৮৪৩-১৮৪৪ চনৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ পৰা জীয়াই থকা প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসটো পিছুৱাই গৈ ১৯৯৪ চনৰ শৰৎকালৰ পৰাই প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস আৰু ইয়াৰ ঐশ্বৰিক অভিশাপৰ মৰ্যাদালৈ ঘূৰি আহিছে; এই গ্ৰন্থখনত ১৯৯১ চনৰ পৰা প্ৰকাশ পোৱা ঐশ্বৰিক ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক পোহৰক আনুষ্ঠানিকভাৱে প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ বাবে ।
ভৱিষ্যদ্বাণীৰ চূড়ান্ত পূৰ্ণতা আমাৰ সন্মুখত আছে, আৰু সকলোৰে বিশ্বাস পৰীক্ষা কৰা হ’ব। প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টই সকলো মানুহৰ মাজত তেওঁৰ অন্তৰ্গতসকলক চিনি পাব, অৰ্থাৎ যিসকলে তেওঁৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰকাশ, ঐশ্বৰিক প্ৰেমৰ ফলক আনন্দ আৰু কৃতজ্ঞতাৰে আদৰি লয়।
শেষৰ বাছনিৰ সময়ত নিৰ্বাচিতসকলক এইটোৱে পৃথক কৰা হ'ব যে তেওঁলোকে জানিব যে পতিতসকলে কিয় পতিত হৈছে, ঈশ্বৰীয় প্ৰকাশিত প্ৰকাশই এইদৰে পৰিত্ৰাণ পোৱা আৰু হেৰুৱা লোকসকলৰ মাজত পাৰ্থক্য সৃষ্টি কৰিব যাৰ ওচৰত, এপষ্টোলিক যুগৰ পৰা " ইফিচ ", প্ৰকাশিত বাক্য ২:৫ পদত, ঈশ্বৰে কৈছিল: " সেয়েহে মনত ৰাখিব যে আপুনি ক'ৰ পৰা পতিত হৈছে "; আৰু ১৮৪৩ চনত " চাৰ্ডিছ " যুগত তেওঁ প্ৰটেষ্টেণ্টসকলকো কৈছিল, প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৩: " আপুনি কেনেকৈ গ্ৰহণ কৰিছে আৰু শুনিছে মনত ৰাখিব; আৰু ৰাখক আৰু অনুতাপ কৰক "; এই ক্ষেত্ৰত ১৯৯৪ চনৰ পৰা পতিত হোৱা এডভেন্টিষ্টসকললৈকে, যিসকলে যদিও বিশ্ৰামবাৰ পালন কৰে, তথাপিও যীচুৰ পৰা প্ৰকাশিত বাৰ্তা ৩:১৯ পদত এই বাৰ্তা লাভ কৰে: " মই যিসকলক ভাল পাওঁ, মই তেওঁলোকক তিৰস্কাৰ আৰু শাস্তি দিওঁ; সেয়েহে উদ্যম আৰু অনুতাপ কৰা ।"
এই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশিত বাক্যটো প্ৰস্তুত কৰাৰ সময়ত যীচু খ্ৰীষ্টৰ ব্যক্তিত্বত সন্মুখীন হোৱা সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে নিজৰ মনোনীতসকলক তেওঁলোকৰ শত্ৰুসকলক স্পষ্টভাৱে চিনাক্ত কৰিবলৈ সক্ষম কৰাৰ লক্ষ্য নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল; কামটো হৈ যায় আৰু ঈশ্বৰৰ লক্ষ্যত উপনীত হয়। এইদৰে আধ্যাত্মিকভাৱে সমৃদ্ধ হৈ তেওঁৰ মনোনীতজন " মেৰ পোৱালিৰ বিবাহ ভোজৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা কইনা " হৈ পৰে। তেওঁ " তাইক মিহি বগা লিনেন পিন্ধাই দিলে, যিটো পবিত্ৰ লোকসকলৰ ধাৰ্মিক কৰ্ম " প্ৰকাশিত বাক্য ১৯:৭ পদত। আপুনি যিসকলে এই গ্ৰন্থখনৰ বিষয়বস্তু পঢ়িছে, যদি আপুনি তেওঁলোকৰ সংখ্যাৰ ভিতৰত থকাৰ বাবে ভাগ্যৱান আৰু ধন্য হয়, তেন্তে " আপোনাৰ ঈশ্বৰক লগ কৰিবলৈ নিজকে প্ৰস্তুত কৰক " (আমোচ ৪:১২), তেওঁৰ সত্যতাত!
দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ ৰহস্যময় ভৱিষ্যদ্বাণীৰ ডিচিফাৰিং সম্পূৰ্ণৰূপে সম্পন্ন হোৱাৰ লগতে খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ সময় এতিয়া আমাৰ বাবে জনা গৈছে, লূক ১৮:৮ পদত উদ্ধৃত যীচু খ্ৰীষ্টৰ এই প্ৰশ্নটোৱে কিছু দুখজনক সন্দেহ ওলমি আছে: " মই তোমালোকক কওঁ, তেওঁ তেওঁলোকৰ প্ৰতিশোধ সোনকালে ল'ব। কিন্তু যেতিয়া মানুহৰ পুত্ৰ আহিব, তেতিয়া তেওঁ পৃথিৱীত বিশ্বাস পাবনে? " কাৰণ সত্যৰ বৌদ্ধিক জ্ঞানৰ প্ৰচুৰতাই এই বিশ্বাসৰ গুণৰ দুৰ্বলতাৰ ক্ষতিপূৰণ দিব নোৱাৰে।" যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া মানৱতাৰ বিকাশ হৈছে সকলো ধৰণৰ প্ৰবলভাৱে উৎসাহিত স্বাৰ্থপৰতাৰ অনুকূল জলবায়ুত। ব্যক্তিগত সফলতা যিকোনো মূল্যত, আনকি নিজৰ প্ৰতিবেশীক চেপি ধৰিলেও লাভ কৰিব পৰা লক্ষ্য হৈ পৰিছে আৰু এইটো ৭০ বছৰতকৈও অধিক সময় ধৰি বিশ্ব শান্তিৰ দীৰ্ঘকালীন সময়ছোৱাত। যেতিয়া আমি জানো যে যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰস্তাৱ কৰা স্বৰ্গৰ মূল্যবোধসমূহ আমাৰ সময়ৰ এই মানদণ্ডৰ নিৰপেক্ষ বিৰোধী, তেতিয়া তেওঁৰ প্ৰশ্নটো কৰুণভাৱে ন্যায্য যেন লাগে, কাৰণ ই এনে লোকসকলক চিন্তিত কৰিব পাৰে যিসকলে নিজকে "নিৰ্বাচিত" বুলি বিশ্বাস কৰিছিল, কিন্তু দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে কেৱল "মন্ত্ৰিত" হৈ থাকিব; কাৰণ যীচুৱে তেওঁলোকৰ মাজত তেওঁৰ অনুগ্ৰহৰ যোগ্য হ’বলৈ প্ৰয়োজনীয় বিশ্বাসৰ গুণ বিচাৰি নাপাব।
চিঠিখনে হত্যা কৰে কিন্তু আত্মাই জীৱন দিয়ে
এই চূড়ান্ত অধ্যায়ত প্ৰকাশিত বাক্যৰ ডিচিফাৰিং সম্পূৰ্ণ কৰা হৈছে। সঁচাকৈয়ে, মই মাত্ৰ বাইবেলৰ সংহিতাসমূহ উপস্থাপন কৰিছো যিয়ে আমাক ঈশ্বৰে তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত ব্যৱহাৰ কৰা প্ৰতীকসমূহ চিনাক্ত কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে, কিন্তু যদিও ইয়াৰ উদ্দেশ্য হৈছে ১৮৪৩-১৮৪৪ চনৰ পৰা বিশ্ৰামবাৰ ঘূৰি অহাৰ বাবে তেওঁৰ প্ৰয়োজনীয়তা প্ৰকাশ কৰা, বিশ্ৰামবাৰ শব্দটো দানিয়েল বা প্ৰকাশিত বাক্যৰ এই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক গ্ৰন্থসমূহত এবাৰো দেখা পোৱা নাই। সদায় পৰামৰ্শ দিয়া হয় যদিও স্পষ্টকৈ উল্লেখ কৰা হোৱা নাই। ইয়াৰ নাম স্পষ্টকৈ নোলোৱাৰ কাৰণটো হ’ল বিশ্ৰামবাৰৰ অনুশীলন এপষ্টোলিক খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ এক মৌলিক স্বাভাৱিকতা, কাৰণ সকলোৱে দেখিব পাৰে যে বিশ্ৰামবাৰৰ বিষয়টো ইহুদী আৰু প্ৰথম পাঁচনি, যীচু খ্ৰীষ্টৰ শিষ্যসকলৰ মাজত কেতিয়াও বিতৰ্কৰ বিষয় নাছিল। কিন্তু চয়তানে ইয়াক আক্ৰমণ কৰাটো বন্ধ কৰা নাছিল, প্ৰথমে ইহুদীসকলক ইয়াক "অশুচি" কৰিবলৈ উচটনি দিছিল, তাৰ পিছত দ্বিতীয়তে খ্ৰীষ্টানসকলক ইয়াক সম্পূৰ্ণৰূপে "আওকাণ" কৰিবলৈ প্ৰৰোচিত কৰিছিল। এই ফলাফল লাভ কৰিবলৈ তেওঁ তেওঁৰ উল্লেখ থকা মূল গ্ৰন্থসমূহৰ ভুৱা অনুবাদৰ প্ৰেৰণা যোগাইছিল। লগতে, এই ঘৃণনীয় কুকৰ্মবোৰৰ নিন্দা অবিহনে ঐশ্বৰিক সত্যৰ এই উপস্থাপন সম্পূৰ্ণ নহ’লহেঁতেন, যাৰ বলি হৈছে, প্ৰথমে, যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰ, তাৰ পিছত যিসকলক তেওঁৰ প্ৰায়শ্চিত্তমূলক মৃত্যুৱে অনন্ত জীৱন আগবঢ়াব পাৰিলেহেঁতেন।
পুৰণি আৰু নতুন নিয়মৰ লিখনিত অৰ্থাৎ সমগ্ৰ বাইবেলত এটাও পদ নাই, যিয়ে তেওঁৰ দহ আজ্ঞাৰ চতুৰ্থ আজ্ঞাৰ পৰা বিশ্ৰামবাৰৰ অৱস্থাৰ পৰিৱৰ্তন শিকাইছে; তদুপৰি, ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা পবিত্ৰ কৰা, তেওঁৰ আমাৰ পাৰ্থিৱ জগতখন সৃষ্টিৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই।
দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ আদেশ কাৰ্যকৰী হোৱাৰ বাবে প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মত্যাগ হোৱাৰ পিছৰে পৰা ১৮৪৩ চনৰ বসন্ত কালত আজিলৈকে বাইবেল পঢ়াই হত্যা কৰে। মই নিৰ্দিষ্ট কৰি দিওঁ, বাইবেলেই স্বেচ্ছাই হত্যা নকৰে, ইয়াৰ ব্যৱহাৰ যিটো অনুবাদৰ ভুলৰ পৰা কৰা হয় যিবোৰ মূল গ্ৰন্থ " হিব্ৰু আৰু গ্ৰীক " ৰ অনুবাদিত সংস্কৰণত দেখা যায় ; কিন্তু সৰ্বোপৰি বেয়া ব্যাখ্যাৰ বাবেও ই এক সমস্যা। ঈশ্বৰে নিজেই বস্তুটোক নিশ্চিত কৰিছে, প্ৰতিমূৰ্তিত, প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১১ পদত: " তেওঁলোকৰ ওপৰত হিব্ৰু ভাষাত আবাডোন আৰু গ্ৰীক ভাষাত এপলিয়ন নামেৰে নামাকৰণ কৰা অগাধ দূতৰ ৰজা আছিল " মই ইয়াত এই পদটোৰ লুকাই থকা বাৰ্তাটো মনত পেলাইছো: " আব্বাডন আৰু এপলিয়ন "ৰ অৰ্থ হৈছে, " হিব্ৰু আৰু গ্ৰীক ভাষাত ": ধ্বংসকাৰী। " অতল গাঁতৰ দূতে " প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৩ পদৰ বাইবেলৰ " দুজন সাক্ষী " ব্যৱহাৰ কৰি বিশ্বাস ধ্বংস কৰে।
লগতে ১৮৪৩ চনৰ পৰা মিছা বিশ্বাসীসকলে বাইবেলৰ ঐতিহাসিক সাক্ষ্য পঢ়াত দুটা ভুল কৰিছে। প্ৰথমটো হ’ল যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুতকৈ তেওঁৰ জন্মক অধিক গুৰুত্ব দিয়া আৰু দ্বিতীয়টোৱে এই ভুলটোক আৰু শক্তিশালী কৰে, তেওঁৰ মৃত্যুতকৈ পুনৰুত্থানক অধিক গুৰুত্ব দি। এই দ্বৈত ভুলে তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে সাক্ষ্য দিয়ে, কাৰণ তেওঁৰ সৃষ্টিৰ প্ৰতি ঈশ্বৰৰ প্ৰেমৰ প্ৰদৰ্শন মূলতঃ তেওঁৰ মনোনীতসকলৰ মুক্তিৰ বাবে খ্ৰীষ্টত নিজৰ জীৱন দিয়াৰ স্বেচ্ছামূলক সিদ্ধান্তৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। যীচুৰ পুনৰুত্থানক অগ্ৰাধিকাৰ দিয়াটো ঈশ্বৰৰ পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাক বিকৃত কৰাটোৱেই গঠিত, আৰু ইয়াৰ ফলত দোষীসকলৰ বাবে তেওঁৰ পৰা নিজকে বিচ্ছিন্ন কৰি তেওঁৰ পবিত্ৰ, ন্যায়পৰায়ণ আৰু ভাল নিয়ম ভংগ কৰাৰ পৰিণতি কঢ়িয়াই আনে। খ্ৰীষ্টৰ বিজয় তেওঁৰ মৃত্যু গ্ৰহণৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল, তেওঁৰ পুনৰুত্থান কেৱল তেওঁৰ ঐশ্বৰিক সিদ্ধতাৰ সুখী আৰু ন্যায়সংগত পৰিণতি।
কলচীয়া ২:১৬-১৭: “ এতেকে কোনোৱে তোমালোকক মাংস বা পানীয়, বা পবিত্ৰ দিন বা অমাৱচন্দ্ৰ বা বিশ্ৰামবাৰৰ বিষয়ে বিচাৰ নকৰিবা ।
বিশ্ৰামবাৰ " ৰ প্ৰথা বন্ধ কৰাৰ ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয় । দুটা কাৰণে এই পছন্দক নিন্দা কৰে। প্ৰথমটো হ'ল যে " বিশ্ৰামবাৰৰ " অভিব্যক্তিটোৱে লেবীয়া পুস্তক ২৩ পদত ঈশ্বৰে নিৰ্ধাৰণ কৰা বাৰ্ষিক ধৰ্মীয় " উৎসৱ "ৰ দ্বাৰা উদ্ভৱ হোৱা " বিশ্ৰামবাৰ "ক বুজায়। এইবোৰ হৈছে চলন্ত " বিশ্ৰামবাৰ " যিবোৰ ধৰ্মীয় " উৎসৱ " ৰ সময়ৰ আৰম্ভণি আৰু কেতিয়াবা শেষত ৰখা হয় । " সেইদিনা তোমালোকে কোনো দাসত্বৰ কাম নকৰিবা " এই অভিব্যক্তিটোৱে তেওঁলোকক উদগনি দিয়ে ৷ সাপ্তাহিক "বিশ্ৰামবাৰ " ৰ সৈতে তেওঁলোকৰ একমাত্ৰ সংযোগ হৈছে তেওঁলোকৰ নাম " বিশ্ৰামবাৰ ," যাৰ অৰ্থ হৈছে "বন্ধ কৰা, বিশ্ৰাম লোৱা," আৰু যিটো প্ৰথমবাৰৰ বাবে আদিপুস্তক ২:২ পদত প্ৰকাশ পাইছে: " ঈশ্বৰে বিশ্ৰাম ল'লে ।" ইয়াৰ উপৰিও মন কৰিবলগীয়া যে চতুৰ্থ আজ্ঞাৰ হিব্ৰু পাঠত উল্লেখ কৰা " বিশ্ৰামবাৰ " শব্দটো এল.চেগণ্ড অনুবাদত নাই, যিয়ে ইয়াক কেৱল " বিশ্ৰামৰ দিন " বা " সপ্তম দিন " নামেৰেহে নিৰ্ধাৰণ কৰিছে। কিন্তু ইয়াৰ শিপা আদিপুস্তক ২:২ পদত উল্লেখ কৰা ক্ৰিয়াৰ পৰা লৈছে: " বিশ্ৰাম " বা " বিশ্ৰামবাৰ " যিটো বাইবেলৰ জেএনডাৰ্বি সংস্কৰণত স্পষ্টভাৱে নামকৰণ কৰা হৈছে।
দ্বিতীয় কাৰণটো হ'ল এইটো: পৌলে " ভোজ আৰু বিশ্ৰামবাৰ "ৰ বিষয়ে কৈছিল যে সেইবোৰ " আহিবলগীয়া বস্তুৰ ছাঁ, " অৰ্থাৎ যিবোৰ বস্তুৱে এটা বাস্তৱতাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে যিটো আছিল বা আহিব। এই পদটোত " সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰ " সম্পৰ্কে বুলি ধৰি ল'লে, তেওঁ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ আগমনলৈকে ই " আহিবলগীয়া ছাঁ " হৈয়েই থাকে। যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৱে " সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰ " ৰ অৰ্থ প্ৰকাশ কৰিলে , যিয়ে ভৱিষ্যতবাণী কৰিছে, পাপ আৰু মৃত্যুৰ ওপৰত তেওঁৰ জয়ৰ বাবে, স্বৰ্গীয় " হাজাৰ বছৰ " যাৰ সময়ছোৱাত তেওঁৰ মনোনীতসকলে পতিত পাৰ্থিৱ আৰু স্বৰ্গীয় মৃতসকলৰ বিচাৰ কৰিব।
এই পদত " ভোজ, অমাৱস্যা " আৰু ইয়াৰ " বিশ্ৰামবাৰ " পুৰণি নিয়মৰ ইস্ৰায়েলৰ জাতীয় ৰূপৰ অস্তিত্বৰ সৈতে জড়িত আছিল। যীচু খ্ৰীষ্টই নিজৰ মৃত্যুৰ দ্বাৰা নতুন নিয়ম প্ৰতিষ্ঠা কৰি এই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক কথাবোৰ অসাৰ কৰি তুলিলে; তেওঁৰ সম্পন্ন পাৰ্থিৱ সেৱাৰ বাস্তৱতাৰ আগত ম্লান হৈ যোৱা " ছাঁ " ৰ দৰে সেইবোৰ বন্ধ হৈ অদৃশ্য হৈ যাব লাগিছিল । আনহাতে সাপ্তাহিক "বিশ্ৰামবাৰ"ই ইয়াৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা বাস্তৱতাক লগ পাবলৈ আৰু ইয়াৰ উপযোগিতা হেৰুৱাবলৈ সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ আগমনৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে।
পৌলে " খোৱা আৰু পান কৰা " বুলিও উল্লেখ কৰিছে। এজন বিশ্বাসী দাস হিচাপে তেওঁ জানে যে ঈশ্বৰে এইবোৰৰ বিষয়ে লেবীয়া পুস্তক ১১ আৰু দ্বিতীয় বিবৰণ ১৪ পদত কৈছে, য’ত তেওঁ কোনবোৰ পৰিষ্কাৰ খাদ্যৰ অনুমতি আৰু কোনবোৰ অশুদ্ধ খাদ্য নিষিদ্ধ বুলি নিৰ্ধাৰণ কৰিছে। পৌলৰ বাক্যৰ উদ্দেশ্য এই ঐশ্বৰিক নিয়মবোৰক প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা নহয়, কিন্তু কেৱল এই বিষয়ত প্ৰকাশ কৰা মানৱীয় মতামত ( যিবোৰ কোনেও... ) প্ৰকাশ কৰা নাই, যিবোৰ তেওঁ ৰোমীয়া ১৪ আৰু ১ কৰিন্থীয়া পদত বিকশিত কৰিব। ৮, য’ত তেওঁৰ চিন্তাবোৰ অধিক স্পষ্টকৈ দেখা যায়। বিষয়টো মূৰ্তি আৰু মিছা দেৱতাক বলি দিয়া খাদ্যৰ বিষয়ে। তেওঁ মনোনীত লোকসকলক, যিসকলে ঈশ্বৰৰ আধ্যাত্মিক ইস্ৰায়েল গঠন কৰে, তেওঁলোকৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ কৰ্তব্যৰ বিষয়ে সোঁৱৰাই দিয়ে, ১ কৰিন্থীয়া ১ কৰি. ১০:৩১: " আপুনি খাওক, বা পান কৰক, বা যি কাম কৰক, সকলো ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ বাবে কৰক ." এই বিষয়সমূহৰ ওপৰত তেওঁৰ প্ৰকাশিত নিয়মসমূহক আওকাণ আৰু তুচ্ছজ্ঞান কৰাসকলে ঈশ্বৰৰ মহিমা কৰেনে?
যীচুৰ ভাতৃ যাকোব, যিয়ে পাঁচনিসকলৰ হৈ চুন্নতৰ বিষয়ে কৈছে , পাঁচনিৰ কৰ্ম ১৫:১৯-২০-২১ পদত: " এতেকে মই আহ্বান জনাইছো যে অনা-ইহুদীসকলৰ মাজৰ পৰা যিসকলে ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ ঘূৰিছে, তেওঁলোকক অশান্তি নিদিব, কিন্তু তেওঁলোকক লিখিবলৈ যে তেওঁলোকে মূৰ্তিৰ প্ৰদূষণ, ব্যভিচাৰ আৰু ডিঙি চেপি ধৰা বস্তু আৰু তেজৰ পৰা বিৰত থাকে। কাৰণ মোচি প্ৰাচীন কালত প্ৰতিখন নগৰতে তেওঁৰ প্ৰচাৰ কৰা লোক আছে, প্ৰতি বিশ্ৰামবাৰে ধৰ্মঘটত পঢ়া হয় ।"
প্ৰায়ে ধৰ্মান্তৰিত পৌত্তলিকসকলক বিশ্ৰামবাৰৰ পৰা স্বাধীনতাক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা এই পদবোৰে ইয়াৰ বিপৰীতে পাঁচনিসকলে উৎসাহিত আৰু শিকোৱা ইয়াৰ অনুশীলনৰ সৰ্বোত্তম প্ৰমাণ গঠন কৰে। সঁচাকৈয়ে, যাকোবে বিবেচনা কৰে যে তেওঁলোকৰ ওপৰত চুন্নত জাপি দিয়াটো উপযোগী নহয় আৰু তেওঁ অত্যাৱশ্যকীয় নীতিসমূহৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰিছে কাৰণ গভীৰ ধৰ্মীয় শিক্ষা তেওঁলোকৰ আগত উপস্থাপন কৰা হ'ব যেতিয়া তেওঁলোকে " প্ৰতি বিশ্ৰামবাৰে " তেওঁলোকৰ স্থানীয় ইহুদী ধৰ্মসভালৈ যাব।
খাদ্যৰ পৰিষ্কাৰ আৰু অশুচি শ্ৰেণীবিভাজন বন্ধ কৰাৰ ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা আন এটা অজুহাত: পাঁচনিৰ কৰ্ম ১০ পদত পিতৰক দিয়া দৰ্শন। তেওঁৰ ব্যাখ্যা পাঁচনিৰ কৰ্ম ১১ পদত বিকশিত কৰা হৈছে য'ত তেওঁ দৰ্শনৰ "অশুচি জীৱ-জন্তু"ক পৌত্তলিক "মানুহ"সকলৰ সৈতে চিনাক্ত কৰিছে যিসকলে তেওঁক ৰোমান শতাধিক "কৰ্ণেলিয়াছ"ৰ ওচৰলৈ যাবলৈ ক'বলৈ আহিছিল। এই দৰ্শনত ঈশ্বৰে তেওঁৰ সেৱা নকৰা আৰু মিছা দেৱতাৰ সেৱা কৰা পৌত্তলিকসকলৰ অশুচি স্বভাৱৰ প্ৰতিচ্ছবি দেখুৱাইছে। কিন্তু যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যু আৰু পুনৰুত্থানে তেওঁলোকৰ বাবে এক বৃহৎ পৰিৱৰ্তন আনে, কাৰণ যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰায়শ্চিত্ত বলিদানত বিশ্বাসৰ দ্বাৰা তেওঁলোকৰ বাবে অনুগ্ৰহৰ দুৱাৰ মুকলি কৰা হয়। এই দৰ্শনৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰে পিতৰক এই নতুনত্ব শিকাইছে। ফলস্বৰূপে, ঈশ্বৰে স্থাপন কৰা পৰিষ্কাৰ আৰু অশুচি শ্ৰেণীবিভাজন, লেবীয়া পুস্তক ১১ পদত, জগতৰ শেষলৈকে আছে আৰু চলি আছে। বাদে যে, ১৮৪৩ চনৰ পৰা, দান.৮:১৪ৰ আদেশ অনুসৰি, মানুহৰ খাদ্য খুৱাই আদিপুস্তক ১:২৯ত প্ৰতিষ্ঠা আৰু নিৰ্দেশ দিয়া মূল " পবিত্ৰকৰণ "ৰ মানদণ্ড গ্ৰহণ কৰে: " আৰু ঈশ্বৰে ক'লে: চোৱা, মই তোমালোকক বীজ উৎপাদন কৰা প্ৰতিটো উদ্ভিদ দিছো, যিবোৰ সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ মুখত আছে, আৰু যিবোৰ গছত বীজ উৎপাদন কৰা গছৰ ফল আছে, সেইবোৰ প্ৰতিটো গছ দিছো; সেইবোৰ খাদ্যৰ বাবে হ'ব আপুনি ।"
যীচুৱে নিজৰ মনোনীত লোকসকলক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ শাৰীৰিক আৰু মানসিক অত্যাচাৰত নিজৰ প্ৰাণ দিছিল। এই আবেগিক মৃত্যুৱে তেওঁ ৰক্ষা কৰাজনৰ পৰা বিনিময়ত যি অতি উচ্চ পৰ্যায়ৰ পবিত্ৰতা বিচাৰে, তাত সন্দেহ নকৰিব। সঁচাকৈয়ে!
যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাৰ্থিৱ সময়
২০২১ চনৰ ২০ মাৰ্চৰ বিশ্ৰামবাৰৰ মুকুতা
মোৰ পৰিচৰ্যাৰ আৰম্ভণিৰে পৰাই মই নিশ্চিত হৈছিলো, আৰু মই ইয়াক গাইছিলো, যে "যীচুৰ জন্ম বসন্ত কালত হৈছিল।" ২০২১ চনৰ ২০ মাৰ্চৰ এই বিশ্ৰামবাৰে ভক্তি সভাৰ আৰম্ভণিতে পুৱা ১০:৩৭ বজাত বসন্ত বিষুৱ সংঘটিত হয়। তেতিয়া আত্মাই মোক তেতিয়ালৈকে যিটো বিশ্বাসৰ সৰল প্ৰত্যয় আছিল তাৰ প্ৰমাণ বিচাৰিবলৈ নেতৃত্ব দিলে। ইহুদী কেলেণ্ডাৰে আমাক বছৰৰ বসন্ত বিষুৱ ৰেখাৰ সময়—আমাৰ ত্ৰাণকৰ্তাৰ জন্মৰ আমাৰ আনুষ্ঠানিক খ্ৰীষ্টান তাৰিখ নিৰ্ধাৰণৰ আগৰ ৬—২১ মাৰ্চৰ "বিশ্ৰামবাৰ"ত স্থাপন কৰিবলৈ অনুমতি দিছিল।
বছৰ –৬ কিয়?
কাৰণ যীচু খ্ৰীষ্টৰ জন্মৰ আমাৰ আনুষ্ঠানিক তাৰিখ দুটা ভুলৰ ওপৰত নিৰ্মিত আছিল। খ্ৰীষ্টীয় ষষ্ঠ শতিকাতহে কেথলিক সন্ন্যাসী ডাইঅ’নিচিয়াছ দ্য স্মলে কেলেণ্ডাৰ স্থাপনৰ কাম আৰম্ভ কৰে। বাইবেল বা ঐতিহাসিক নিখুঁততাৰ অভাৱত তেওঁ এই জন্মক ৰজা হেৰোদৰ মৃত্যুৰ তাৰিখত ৰাখিছিল, যিটো তেওঁ ৰোম প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ পিছত খ্ৰীষ্টীয় ৭৫৩ চনত স্থাপন কৰিছিল। তেতিয়াৰ পৰাই ইতিহাসবিদসকলে তেওঁৰ হিচাপত ৪ বছৰৰ ভুল নিশ্চিত কৰিছে; য'ত ৰোম প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ পিছত ৭৪৯ খ্ৰীষ্টাব্দত হেৰোদৰ মৃত্যু হোৱা বুলি উল্লেখ কৰা হৈছে। কিন্তু যীচুৰ জন্ম হৈছিল হেৰোদৰ মৃত্যুৰ আগতে, আৰু মথি ২:১৬ পদত আমাক এনে এটা স্পষ্টীকৰণ দিয়া হৈছে যিয়ে ক্ৰোধিত ৰজা হেৰোদে নিৰ্দেশ দিয়া "নিৰীহ লোকৰ হত্যাকাণ্ড"ৰ সময়ত যীচুৰ বয়স " দুবছৰ " বুলি ৰাখে, কাৰণ তেওঁ দুখভোগ কৰি আছিল আৰু অনুভৱ কৰিছিল যে ক্ষমতাৰ আনন্দৰ পৰা তেওঁক আঁতৰাই পেলাব পৰা মৃত্যু ওচৰ চাপি আহিছে। বিৱৰণটো গুৰুত্বপূৰ্ণ, কাৰণ পাঠটোত উল্লেখ কৰা হৈছে, " দুবছৰ, যি তাৰিখ অনুসৰি তেওঁ মেগীসকলৰ পৰা সযতনে সোধা হৈছিল ।" পূৰ্বৰ ভুলৰ চাৰি বছৰৰ লগত যোগ কৰিলে ৰোম প্ৰতিষ্ঠাৰ পৰা -৬ বা ৭৪৭ বছৰটো বাইবেলৰ ভিত্তিত প্ৰতিষ্ঠিত।
বছৰৰ বসন্ত বিষুৱ – ৬
বিশ্ৰামবাৰে পৰি, এই বছৰত – ৬, বাইবেলে আমাক শিকাইছে যে এজন স্বৰ্গদূতে “ নিজৰ জাক-জাক চোৱাচিতা কৰা মেৰপালকসকলৰ ওচৰত ” আবিৰ্ভাৱ হৈছিল। বিশ্ৰামবাৰে ব্যৱসায় নিষিদ্ধ কৰা হৈছে কিন্তু জীৱ-জন্তুৰ ওপৰত দিয়া পহৰা আৰু যত্ন নিষিদ্ধ কৰা হোৱা নাই; যীচুৱে এই কথা নিশ্চিত কৰি এইদৰে কৈছিল: “ তোমালোকৰ মাজৰ কোনে যদি গাঁতত পৰি থকা ভেড়া এটা আছে, তেন্তে বিশ্ৰামবাৰেও আহি তাক উদ্ধাৰ নকৰে? ? ». এইদৰে এজন স্বৰ্গদূতৰ দ্বাৰা “ ভাল মেৰপালক ”, মানৱ ভেড়াৰ ত্ৰাণকৰ্তা আৰু পথ প্ৰদৰ্শকৰ জন্মৰ কথা ঘোষণা কৰা হৈছিল, প্ৰথমে, মানৱ ভেড়াৰ ৰখীয়া, ৰক্ষক আৰু ৰক্ষকসকলক। স্বৰ্গদূতে নিৰ্দিষ্টভাৱে কৈছিল: “ ... কাৰণ আজি তোমাৰ বাবে দায়ূদৰ নগৰত এজন ত্ৰাণকৰ্তাৰ জন্ম হৈছে, যিজন হৈছে খ্ৰীষ্ট, প্ৰভু ”। এই “ আজি ” সেয়েহে বিশ্ৰামবাৰৰ দিন আছিল আৰু যিহেতু ঘোষণা ৰাতি কৰা হৈছিল, সেয়েহে যীচুৰ জন্ম ৬ p.m., বিশ্ৰামবাৰৰ আৰম্ভণি আৰু ৰাতিৰ সময়ত স্বৰ্গদূতে মেৰপালকসকলক কৰা ঘোষণাৰ সময়ৰ ভিতৰত হয়। আমি এতিয়া সেই নিৰ্দিষ্ট সময়টো প্ৰতিষ্ঠা কৰিব লাগিব যেতিয়া ইজৰাইলৰ টাইম ডায়েলত বছৰৰ বসন্তৰ বিষুৱ ৰেখা – ৬ পূৰণ হৈছিল। কিন্তু এইটো এতিয়াও সম্ভৱ হোৱা নাই কাৰণ এই সময়ৰ বিষয়ে আমাৰ হাতত কোনো তথ্য নাই।
বিশ্ৰামবাৰে যীচুৰ জন্মই ঈশ্বৰৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাক স্পষ্ট আৰু নিখুঁতভাৱে যুক্তিসংগত কৰি তুলিছে। যীচুৱে নিজকে " মানুহৰ পুত্ৰ " " বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰভু " বুলি ঘোষণা কৰিছিল ৷ কিয়নো বিশ্ৰামবাৰ সাময়িক আৰু ইয়াৰ উপযোগিতা তেওঁৰ দ্বিতীয় আগমনৰ দিনলৈকে বিস্তৃত হৈ থাকে, এইবাৰ শক্তিশালী আৰু গৌৰৱময়। যীচুৱে বিশ্ৰামবাৰক ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ অৰ্থ দিছে যিহেতু তেওঁ পাপ আৰু মৃত্যুৰ ওপৰত জয়লাভ কৰি কেৱল তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবেই জয়ী হোৱা সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ বাকী অংশৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে।
তেওঁৰ প্ৰাপ্তবয়স্কতাত প্ৰৱেশৰ চিন স্বৰূপে, "বাৰ বছৰ" বয়সত, যীচুৱে পবিত্ৰ শাস্ত্ৰত ঘোষণা কৰা মচীহৰ বিষয়ে প্ৰশ্ন কৰা ধৰ্মীয় লোকসকলৰ সৈতে আধ্যাত্মিকভাৱে হস্তক্ষেপ কৰে। তিনিদিন ধৰি তেওঁক বিচাৰি থকা পিতৃ-মাতৃৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ তেওঁ নিজৰ ঐশ্বৰিক স্বাধীনতা আৰু পাৰ্থিৱ মানুহৰ সপক্ষে নিজৰ মিছনৰ প্ৰতি সচেতনতাৰ সাক্ষ্য দিয়ে।
তাৰ পিছত তেওঁৰ সক্ৰিয় আৰু আনুষ্ঠানিক পাৰ্থিৱ সেৱাৰ সময় আহে। দানিয়েল ৯:২৭ পদৰ শিক্ষাই ইয়াক " ক 26 শৰৎ আৰু 33 শৰৎৰ মাজৰ সাত বছৰৰ প্ৰতীক। এই দুটা শৰৎৰ মাজত, এটা কেন্দ্ৰীয় স্থানত, বসন্ত আৰু 30 বছৰৰ নিস্তাৰপৰ্বৰ উৎসৱ আছে য'ত, 3 p.m., ইষ্টাৰৰ "সপ্তাহৰ মাজভাগত", বুধবাৰে, এপ্ৰিল 3, 30, যীচু খ্ৰীষ্টই হিব্ৰু ৰীতিৰ " পশু বলিদান আৰু বলিদান " বন্ধ কৰি দিলে, তেওঁৰ অৰ্পণ কৰি জীৱনটো কেৱল তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত কৰিবলৈ কিন্তু পাঁচনিৰ কৰ্ম ১:১ৰ পৰা ১১ পদত দিয়া সাক্ষ্য অনুসৰি পেন্টাকোষ্টৰ উৎসৱৰ আগতে। কিন্তু এই উপলক্ষে স্বৰ্গদূতসকলে তেওঁৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ ঘোষণা প্ৰস্তুত কৰি ক'লে: " গালীলৰ লোকসকল, তোমালোক ইয়াত কিয় থিয় হৈ স্বৰ্গলৈ চাই আছে? এই একে যীচু , যিজনক তোমালোকৰ পৰা স্বৰ্গলৈ উঠাই দিয়া হৈছিল, তেওঁ যিদৰে আহিব , যিদৰে আপুনি তেওঁক স্বৰ্গলৈ যোৱা দেখিছিল "পেন্টেকোষ্টত তেওঁ "পবিত্ৰ আত্মা" হিচাপে নিজৰ স্বৰ্গীয় পৰিচৰ্যা আৰম্ভ কৰিছিল, যিয়ে তেওঁক পৃথিৱীৰ শেষলৈকে, একে সময়তে, সমগ্ৰ পৃথিৱীত সিঁচৰতি হৈ থকা তেওঁৰ প্ৰতিজন মনোনীত লোকৰ আত্মাত কাম কৰিবলৈ সক্ষম কৰে।" তেতিয়াই তেওঁৰ নাম যিচয়া ৭:১৪, ৮:৮ আৰু মথি ১:২৩ত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে, “ ইমানুৱেল ” যাৰ অৰ্থ হৈছে, “আমাৰ লগত ঈশ্বৰ”, ইয়াৰ প্ৰকৃত অৰ্থ গ্ৰহণ কৰে, আৰু অধিক।
এই নথিখনত উল্লেখ কৰা বিৱৰণসমূহে যীচুৱে তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলক তেওঁলোকৰ বিশ্বাস প্ৰদৰ্শনৰ বাবে প্ৰশংসাৰ চিন হিচাপে দিয়া পুৰস্কাৰসমূহ গঠন কৰে। এইদৰেই তেওঁৰ মৃত্যুৰ তাৰিখে তেওঁৰ অন্তিম গৌৰৱময় উভতি অহাৰ তাৰিখ জানিবলৈ আৰু তেওঁৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে, যিটো তেওঁ ২০৩০ চনৰ বসন্তৰ প্ৰথম দিনৰ বাবে প্ৰগ্ৰেম কৰিছে; অৰ্থাৎ ৩ এপ্ৰিল, ৩০ তাৰিখে তেওঁক ক্ৰুচত দিয়াৰ বসন্তৰ ২০০০ বছৰৰ পিছত।
পবিত্ৰতা আৰু পবিত্ৰতা
পবিত্ৰতা আৰু পবিত্ৰকৰণ অবিচ্ছেদ্য আৰু যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰে আগবঢ়োৱা পৰিত্ৰাণৰ চৰ্ত। ইব্ৰী ১২:১৪ পদত পৌলে আমাক এই কথা সোঁৱৰাই দিছে: “ সকলো মানুহৰ লগত শান্তি আৰু পবিত্ৰতাৰ অনুসৰণ কৰক, যাৰ অবিহনে কোনেও প্ৰভুক দেখা নাপাব .”
পবিত্ৰকৰণ " ৰ এই ঐশ্বৰিক ধাৰণাটো নিখুঁতভাৱে বুজিব লাগিব কাৰণ ই "ঈশ্বৰৰ সকলো বস্তু"ৰ সৈতে জড়িত আৰু সকলো মালিকৰ দৰে তেওঁ নিজকেও কোনো পৰিণতি নোহোৱাকৈ নিষ্কাশন কৰিবলৈ নিদিয়ে যিসকলে তেনে কৰিবলৈ সাহস কৰে। এতিয়া, তেওঁৰ নিজৰ বস্তুবোৰৰ তালিকাখন ইনভেণ্টৰী কৰি স্থাপন কৰাটো অসাৰ; জীৱন আৰু ইয়াত থকা সকলোবোৰ সৃষ্টিকৰ্তা, সকলো তেওঁৰ। সেয়েহে তেওঁৰ সকলো জীৱ-জন্তুৰ ওপৰত জীৱন-মৃত্যুৰ অধিকাৰ আছে। কিন্তু তেওঁৰ লগত জীয়াই থকাৰ বা তেওঁৰ অবিহনে মৃত্যুবৰণ কৰাৰ অধিকাৰ সকলোৰে বাবে এৰি দি তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলে তেওঁৰ লগত চিৰকালৰ বাবে নিজৰ হ’বলৈ মুক্ত আৰু স্বেচ্ছামূলক পছন্দৰ দ্বাৰা যোগদান কৰে। তেওঁৰ সৈতে এই মিলনে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতক তেওঁৰ সম্পত্তি কৰি তোলে। যিসকলক তেওঁ আদৰণি জনায় আৰু চিনি পায়, তেওঁলোকে তেওঁৰ পবিত্ৰকৰণৰ ধাৰণাত প্ৰৱেশ কৰে যিটো ইতিমধ্যে পৃথিৱীত জীৱন যিবোৰ নিয়মৰ অধীনত থাকে, সেইবোৰৰ বিষয়ে জড়িত আছিল। সেয়েহে পবিত্ৰকৰণ হ’ল ঈশ্বৰে প্ৰতিষ্ঠা কৰা, আৰু সেয়েহে অনুমোদিত শাৰীৰিক আৰু নৈতিক নিয়মৰ অধীন হ’বলৈ সন্মত হোৱা। এই দুগুণ ক্ষমতাতেই বিশ্ৰামবাৰ আৰু দহ আজ্ঞাই এই ঐশ্বৰিক পবিত্ৰকৰণক সুনিৰ্দিষ্টভাৱে প্ৰকাশ কৰিছে, যাৰ উলংঘাৰ বাবে মচীহ যীচুৰ মৃত্যুৰ প্ৰয়োজন হ’ব।
এই পবিত্ৰকৰণৰ ধাৰণাটো ইমানেই মৌলিক যে ঈশ্বৰে আদিপুস্তক ২:৩ পদত বাইবেলৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই ইয়াক সংজ্ঞায়িত কৰাটো উপযুক্ত বুলি ভাবিছিল, সপ্তম দিনটোক পবিত্ৰ কৰি। সেয়েহে এই সাত সংখ্যাটো সমগ্ৰ বাইবেলত আৰু বিশেষকৈ প্ৰকাশিত বাক্য ৭:২ পদত তেওঁৰ "ৰজাৰ মোহৰ" হোৱাটো আচৰিত কথা নহয়: " আৰু মই পূবৰ পৰা আন এজন স্বৰ্গদূতক জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ মোহৰ লৈ উঠি অহা দেখিলোঁ । যিসকলৰ কাণ আছে ঈশ্বৰৰ সূক্ষ্ম আত্মাৰ পৰামৰ্শ শুনিবলৈ তেওঁলোকে লক্ষ্য কৰিছে যে এই " জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ মোহৰ " প্ৰকাশিত বাক্যৰ এই "৭" অধ্যায়ত উল্লেখ কৰা হৈছে।
২০২১ চনৰ ৩ এপ্ৰিলৰ এই নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব আৰু বিশ্ৰামবাৰে, আমাৰ ত্ৰাণকৰ্তা যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৰ বৰ্ষপূৰ্তিত, ঈশ্বৰৰ আত্মাই মোৰ চিন্তাক মোচিৰ হিব্ৰু পবিত্ৰস্থান আৰু জেৰুজালেমত ৰজা চলোমনে নিৰ্মাণ কৰা মন্দিৰলৈ নিৰ্দেশ দিলে। তাত মই এটা সবিশেষ লক্ষ্য কৰিলোঁ যিয়ে এই অভয়াৰণ্যখনৰ বিষয়ে মই দিয়া ব্যাখ্যাক দৃঢ়ভাৱে নিশ্চিত কৰে ; অৰ্থাৎ ঈশ্বৰে মুক্ত কৰা মনোনীতসকলৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা মহান পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পত ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ভূমিকা।
১৯৪৮ চনৰ পৰাই এতিয়াও যীচু খ্ৰীষ্টক ঈশ্বৰে পঠোৱা "মচীহ" হিচাপে স্বীকৃতি দিবলৈ অস্বীকাৰ কৰাৰ বাবে ঈশ্বৰৰ অভিশাপ কঢ়িয়াই লৈ ফুৰি ইহুদীসকলে নিজৰ জাতীয় ভূমি পুনৰ লাভ কৰিছে। তেতিয়াৰ পৰাই এটা ধাৰণা, এটা চিন্তাই তেওঁলোকক আকৰ্ষিত কৰি ৰাখিছে: জেৰুজালেমৰ মন্দিৰ পুনৰ নিৰ্মাণ কৰা। তেওঁলোকৰ বাবে হায়, এইটো কেতিয়াও নহ’ব, কাৰণ ঈশ্বৰৰ ইয়াক প্ৰতিৰোধ কৰাৰ এটা ভাল কাৰণ আছে; তেওঁৰ ভূমিকা যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যু আৰু পুনৰুত্থানৰ দ্বাৰা সম্পূৰ্ণ হৈছিল। মন্দিৰৰ পবিত্ৰতাই ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ পূৰ্ণতা "মচীহৰ" আত্মাত পাইছিল, তেওঁৰ মাংস আৰু আত্মাত, সিদ্ধ আৰু কোনো দাগ নোহোৱাকৈ। যীচুৱে এই পাঠ প্ৰকাশ কৰিছিল যোহন ২:১৪ পদত তেওঁৰ শৰীৰৰ বিষয়ে কোৱাৰ দ্বাৰা: " এই মন্দিৰটো ধ্বংস কৰা, আৰু মই তিনিদিনৰ ভিতৰত ইয়াক উত্থাপন কৰিম ।"
মন্দিৰৰ উপযোগিতাৰ অন্ত হোৱাটো ঈশ্বৰে কেইবাটাও দিশত নিশ্চিত কৰিছিল। প্ৰথমে, তেওঁ ৭০ খ্ৰীষ্টাব্দত টাইটাছৰ ৰোমান সৈন্যই ইয়াক ধ্বংস কৰাইছিল, দানিয়েল ৯:২৬ পদত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ঘোষণা অনুসৰি। তাৰ পিছত ইহুদীসকলক খেদি পঠিয়াই মন্দিৰৰ ঠাইখন ইছলাম ধৰ্মৰ হাতত তুলি দিলে আৰু তাত দুটা মছজিদ নিৰ্মাণ কৰিলে: আটাইতকৈ পুৰণি মছজিদ "আল-আকছা" আৰু শিলৰ গম্বুজ। সেয়েহে ইস্ৰায়েলৰ নিজৰ মন্দিৰ পুনৰ নিৰ্মাণ কৰাৰ সম্ভাৱনাও নাই আৰু ঈশ্বৰৰ পৰা কৰ্তৃত্বও নাই। কাৰণ এই পুনৰ্গঠনে ইয়াৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাক বিকৃত কৰি পেলাব।
যিৰূচালেমৰ মন্দিৰৰ বৈধতা ইয়াৰ নিৰ্মাণৰ ৰূপত খোদিত কৰা হৈছিল। কিন্তু এই কথা অধিক স্পষ্টকৈ চাবলৈ হ’লে আমি প্ৰথমে পবিত্ৰতাৰ বাহক এই ধৰ্মীয় ভৱনৰ প্ৰকাশিত সবিশেষ পৰীক্ষা কৰিব লাগিব। মন কৰিবলগীয়া যে মন্দিৰটো ৰজা দায়ূদে নিৰ্মাণ কৰিব লাগিছিল, যিজনে ইয়াৰ আকাংক্ষা প্ৰকাশ কৰিছিল আৰু ইয়াৰ আতিথ্যৰ বাবে যিৰূচালেমক বাছি লৈছিল; ভগৱানে মান্তি হ’ল। ইয়াৰ বাবে তেওঁ অব্ৰাহামৰ সময়ত "যিবুছ" নামৰ এই প্ৰাচীন নগৰখনক সুশোভিত আৰু সুদৃঢ় কৰি তুলিছিল। এইদৰে দায়ূদ আৰু "দায়ূদৰ পুত্ৰ" "মচীহৰ" মাজত "হাজাৰ বছৰ" পাৰ হৈ গ'ল। কিন্তু ঈশ্বৰে তেওঁক তেনে কৰিবলৈ নিদিলে আৰু তেওঁ তেওঁক কাৰণটো জনালে: তেওঁৰ বিশ্বাসী দাস "উৰিয়া হিট্টীয়া"ক হত্যা কৰি তেওঁৰ পত্নী "বৎচেবা"ক হত্যা কৰি তেওঁ তেজৰ মানুহ হৈ পৰিছিল, যিগৰাকী পিছলৈ ৰজা চলোমনৰ মাতৃ হৈছিল। এইদৰে দায়ূদে নিজৰ দোষৰ মূল্য বহন কৰিছিল, বাৎচেবাৰ পৰা জন্ম হোৱা তেওঁৰ প্ৰথম পুত্ৰৰ মৃত্যুৰ শাস্তি পাইছিল, তাৰ পিছত ঈশ্বৰৰ আদেশ অবিহনে নিজৰ লোকসকলৰ লোকপিয়ল কৰি তেওঁক শাস্তি দিয়া হৈছিল আৰু ঈশ্বৰে তেওঁক তিনিটা পছন্দৰ মাজৰ পৰা নিজৰ শাস্তি বাছি ল’বলৈ আগবঢ়াইছিল। ২ চমূৱেল ২৪:১৫ অনুসৰি তেওঁ মহামাৰী প্লেগৰ মৃত্যুৰ হাৰ বাছি লৈছিল যিয়ে তিনিদিনত ৭০,০০০ ভুক্তভোগীৰ মৃত্যুৰ কাৰণ হৈছিল।
১ ৰাজাৱলি ৬ পদত আমি চলোমনে নিৰ্মাণ কৰা মন্দিৰৰ বৰ্ণনা পাওঁ। তেওঁ ইয়াক "যিহোৱাৰ ঘৰ" বুলি কয়। এই "ঘৰ" শব্দটোৱে পৰিয়ালৰ সমাৱেশৰ ঠাইৰ কথা বুজায়। নিৰ্মিত ঘৰটোৱে মুক্তিদাতা সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ পৰিয়ালৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে। ইয়াত দুটা সংলগ্ন উপাদান আছে: অভয়াৰণ্য আৰু মন্দিৰ।
পৃথিৱীত মানুহৰ বাবে অনুমোদিত অঞ্চলত ধৰ্মীয় অনুষ্ঠান সম্পন্ন কৰা হয়। চলোমনে ইয়াক মন্দিৰ বুলি কয়। অতি পবিত্ৰ স্থানৰ পৰা বিস্তৃত, যাক তেওঁ পবিত্ৰস্থান বুলি কয়, আৰু য’ৰ পৰা ইয়াক কেৱল ওৰণিৰে পৃথক কৰা হৈছে, মন্দিৰৰ কোঠাটো চল্লিশ হাত দীঘল বা পবিত্ৰস্থানতকৈ দুগুণ ডাঙৰ। এইদৰে মন্দিৰটোৱে সমগ্ৰ ঘৰটোৰ দুই তৃতীয়াংশ অংশ সামৰি লৈছে।
আদমৰ পিছত তৃতীয় সহস্ৰাব্দৰ আৰম্ভণিতে ঈশ্বৰ আৰু অব্ৰাহামৰ মাজত কৰা চুক্তিৰ আওতাত ৰখা হৈছে । "মচীহে পঞ্চম সহস্ৰাব্দৰ আৰম্ভণিতে, অৰ্থাৎ ২০০০ বছৰৰ পিছত ইহুদী লোকসকলৰ সন্মুখত নিজকে উপস্থাপন কৰিব। এতিয়া, ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিতসকলক নিৰ্বাচনৰ বাবে পৃথিৱীক দিয়া সময় ৬০০০ বছৰ। আমি এইদৰে সময়ৰ বাবে, YaHWéH ৰ ঘৰৰ ২/৩ + ১/৩ অনুপাত বিচাৰি পাওঁ। আৰু এই তুলনাত, চুক্তিৰ ২/৩ এই পৰ্দাই এটা প্ৰধান ভূমিকা পালন কৰে কাৰণ ই স্থলজ মন্দিৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ভূমিকা সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ চিহ্নিত কৰে আদম আৰু হৱাৰ পৰাই পৃথক কৰা ওৰণিখনৰ দ্বৈত চৰিত্ৰ আছে, কাৰণ ই দুটা সংযুক্ত টুকুৰাৰ স্বৰ্গীয় সিদ্ধতা আৰু পাৰ্থিৱ অসম্পূৰ্ণতাৰ লগত খাপ খাব লাগিব কাৰণ তেওঁ এই বৈশিষ্ট্যক নিখুঁতভাৱে মূৰ্ত কৰি তুলিছে মূল্য।
এই বিশ্লেষণে আমাক পবিত্ৰস্থানত প্ৰতি ২০০০ বছৰৰ মূৰে মূৰে চিহ্নিত কৰা মহান আধ্যাত্মিক পৰ্যায়সমূহৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক উত্তৰাধিকাৰৰ প্ৰতিচ্ছবি চাবলৈ লৈ যায়: আদমে আগবঢ়োৱা ১ম বলিদান – মৰিয়া পৰ্বতত অব্ৰাহামে আগবঢ়োৱা বলিদান, ভৱিষ্যতৰ গলগোথা – গলগোথা পৰ্বতৰ তলত খ্ৰীষ্টৰ বলিদান – গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ দ্বাৰা বাধাপ্ৰাপ্ত শেষ নিৰ্বাচিতজনৰ বলিদান মাইকেলত ত্ৰাণকৰ্তা যীচু খ্ৰীষ্ট।
ঈশ্বৰৰ বাবে, যাৰ বাবে ২ পিতৰ ৩:৮ পদ অনুসৰি, " এদিন হাজাৰ বছৰৰ দৰে, আৰু হাজাৰ বছৰ এদিনৰ দৰে " (গীতমালা ৯০:৪ও চাওক), পাৰ্থিৱ কাৰ্যসূচীটো সপ্তাহৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ ওপৰত একেৰাহে নিৰ্মাণ কৰা হৈছে: ২ দিন + ২ দিন + ২ দিন। আৰু এই উত্তৰাধিকাৰৰ আঁৰত এটা চিৰন্তন " সপ্তম দিন " মুকলি হয় ৷
পবিত্ৰ গৃহৰ কোঠা দুটাৰ ভিতৰৰ বস্তুবোৰ অত্যন্ত উন্মোচনকাৰী।
পবিত্ৰস্থান বা অতি পবিত্ৰ স্থান
ডেউকা মেলি থকা দুটা কৰব
পবিত্ৰ স্থান বুলি কোৱা পবিত্ৰ স্থানৰ দৈৰ্ঘ্য ২০ হাত আৰু প্ৰস্থ ২০ হাত। ই এটা নিখুঁত বৰ্গক্ষেত্ৰ। আৰু ইয়াৰ উচ্চতাও ২০ হাত; যিয়ে ইয়াক ঘনক কৰি তোলে; নিখুঁততাৰ তিনিটা প্ৰতিলিপি ছবি (= 3 : L = W = H ); এইটো প্ৰকাশিত বাক্য ২০ পদত " ঈশ্বৰৰ পৰা স্বৰ্গৰ পৰা নামি অহা নতুন যিৰূচালেম " ৰ বৰ্ণনাৰ দৰেই। এই পবিত্ৰ স্থানক ঈশ্বৰে মৃত্যুদণ্ডৰ অধীনত মানুহক নিষিদ্ধ কৰিছে। কাৰণটো সহজ আৰু যুক্তিসংগত; এই ঠাইখনে কেৱল ঈশ্বৰকহে ঠাই দিব পাৰে কাৰণ ই স্বৰ্গৰ প্ৰতীক আৰু ঈশ্বৰৰ আকাশী চৰিত্ৰৰ প্ৰতিচ্ছবি। তেওঁৰ চিন্তাত তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনা আছে য’ত এই অভয়াৰণ্যত যিবোৰ প্ৰতীকী উপাদান স্থাপন কৰা হৈছে, সেইবোৰে নিজৰ ভূমিকা পালন কৰে। বাস্তৱতা আকাশী মাত্ৰাত ঈশ্বৰত আছে আৰু পৃথিৱীত তেওঁ এই বাস্তৱতাৰ দৃষ্টান্ত প্ৰতীকৰ দ্বাৰা দিয়ে। এইদৰে মই ২০২১ চনৰ এই নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ এই নিৰ্দিষ্ট আৱিষ্কাৰৰ বিষয়টোলৈ আহিছো। আমি ১ ৰাজাৱলি ৬:২৩ৰ পৰা ২৭ পদত পঢ়িবলৈ পাওঁ: “ তেওঁ পবিত্ৰস্থানত বনৰীয়া জলপানৰ কাঠৰ দুটা কৰূব বনাইছিল, দহ হাত ওখ দ্বিতীয় কৰুবটোও দহ হাতৰ আছিল ঘৰৰ মাজৰ মূৰবোৰত ৷”
এই কৰূববোৰ মোচিৰ আবাসত নাছিল, কিন্তু চলোমনৰ মন্দিৰত ৰাখি ঈশ্বৰে এই অতি পবিত্ৰ স্থানৰ অৰ্থ স্পষ্ট কৰি দিয়ে। ইয়াৰ প্ৰস্থৰ অৰ্থত কোঠাটোক দুটা কেৰুবীৰ ডেউকা যোৰেৰে পাৰ হৈ গৈছে, যাৰ ফলত ইয়াক এক আকাশী মানদণ্ড প্ৰদান কৰা হৈছে, যিটো কেৱল পৃথিৱীত বাস কৰা মানুহৰ বাবে ফলপ্ৰসূভাৱে দুৰ্গম। এই সুযোগতে মই ইয়াত এই চেৰুবসকলৰ বিষয়ে এটা সত্যক ধিক্কাৰ আৰু পুনৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছো, যাক ৰহস্যময় পৌত্তলিক ডিলিৰিয়ামত "মিচেলেঞ্জেলো"ৰ দৰে বিখ্যাত চিত্ৰকৰসকলে পাখি থকা কেঁচুৱাক বাদ্যযন্ত্ৰ বজোৱা বা ধনুৰ পৰা কাঁড় নিক্ষেপৰ ৰূপ দিছিল। স্বৰ্গত কেঁচুৱা নাই। আৰু ঈশ্বৰৰ বাবে, গীতমালা ৫১:৫ বা ৭ অনুসৰি: " চোৱা, মই অধৰ্মত জন্ম লৈছিলো, আৰু পাপত মোৰ মায়ে মোক গৰ্ভধাৰণ কৰিছিল ," আৰু ৰোম.৩:২৩: " কিয়নো সকলোৱে পাপ কৰিলে আৰু ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ পৰা বঞ্চিত হৈছে ," নিৰীহ বা বিশুদ্ধ কেঁচুৱা বুলি কোনো কথা নাই, কাৰণ যিহেতু আদম, মানুহ উত্তৰাধিকাৰৰ দ্বাৰা পাপী হিচাপে জন্ম লয়। স্বৰ্গীয় স্বৰ্গদূতসকল সকলোৱেই ডেকাসকলৰ অৱস্থাত সৃষ্টি হৈছিল, পৃথিৱীত আদমৰ দৰেই। বয়স বৃদ্ধি নহয় আৰু চিৰদিনৰ বাবে একেই থাকে। বাৰ্ধক্য হৈছে এক অনন্য পাৰ্থিৱ বৈশিষ্ট্য, পাপ আৰু মৃত্যুৰ পৰিণতি, ইয়াৰ চূড়ান্ত মজুৰি, ৰোম.৬:২৩ অনুসৰি।
পবিত্ৰ নিয়মৰ চন্দুক
1 Kings 8:9: " যিহোৱাই ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলৰ লগত নিয়ম কৰিলে, যেতিয়া তেওঁলোকে মিচৰ দেশৰ পৰা ওলাই আহিছিল , তেতিয়া মোচিয়ে হোৰেবত স্থাপন কৰা শিলৰ ফলি দুখনৰ বাহিৰে জাহাজখনত একো নাছিল ।"
পবিত্ৰস্থান বা অতি পবিত্ৰ স্থানত ডেউকা মেলি থকা দুটা বিশাল কেৰুব আছে, যিবোৰ সক্ৰিয় স্বৰ্গীয় চৰিত্ৰৰ প্ৰতীক, কিন্তু লগতে আৰু সৰ্বোপৰি, নিয়মৰ চন্দুক, যিটো কোঠাটোৰ মাজত দুটা ডাঙৰ কেৰুবীৰ মাজত ৰখা হৈছে । কাৰণ ইয়াক আশ্ৰয় দিবলৈহে ঘৰটো নিৰ্মাণ কৰা হয়। ঈশ্বৰে যি ক্ৰমত মোচিৰ আগত তেওঁ পালন কৰিবলগীয়া ধৰ্মীয় কামবোৰ উপস্থাপন কৰিছে, প্ৰথমটো হৈছে নিয়মৰ চন্দুক। কিন্তু এই পাত্ৰটো ইয়াৰ ভিতৰৰ বস্তুতকৈ কম মূল্যৱান: সেই দুটা শিলৰ ফলি, য’ত ঈশ্বৰে আঙুলিৰে নিজৰ দহ আজ্ঞাৰ অতি পবিত্ৰ নিয়ম খোদিত কৰিছিল। ই তেওঁৰ চিন্তা, তেওঁৰ মানদণ্ড, তেওঁৰ অপৰিৱৰ্তিত চৰিত্ৰৰ প্ৰতিফলন। এটা সুকীয়া অধ্যয়নত (২০১৮-২০৩০, চূড়ান্ত এডভেন্টিষ্ট আশা) খ্ৰীষ্টান যুগৰ বাবে ইয়াৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক চৰিত্ৰ ইতিমধ্যে প্ৰদৰ্শন কৰিছো। অভয়াৰণ্যত আমি ঈশ্বৰৰ গোপন চিন্তা পঢ়িবলৈ পাওঁ। আমি তাত সেই উপাদানবোৰ বিচাৰি পাওঁ যিয়ে তেওঁৰ সৈতে অনুকূল আৰু মিলন সম্ভৱ কৰি তোলে। এইখিনিতে ক’বলৈ যথেষ্ট যে যিজন পাপীয়ে ইচ্ছাকৃতভাৱে তেওঁৰ দহ আজ্ঞাৰ উলংঘাকাৰী হৈয়েই আছে, তেওঁ নিজকে প্ৰতাৰণা কৰিছে যদিহে তেওঁ বিশ্বাস কৰে যে তেওঁ পৰিত্ৰাণ দাবী কৰিব পাৰে। সম্পৰ্কটো কেৱল এই পবিত্ৰ স্থানত পোৱা প্ৰতীকী বাস্তৱতাসমূহৰ ওপৰত স্থাপন কৰা বিশ্বাসৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। দহ আজ্ঞাত ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰতিমূৰ্তিত গঠিত মানুহৰ বাবে তেওঁৰ নিৰ্ধাৰিত জীৱনৰ মানদণ্ডৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰিছে; যাৰ অৰ্থ হৈছে ঈশ্বৰে নিজেই নিজৰ আজ্ঞাক সন্মান কৰে আৰু কাৰ্যকৰী কৰে। মানুহক দিয়া জীৱন এই আজ্ঞা পালনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। আৰু তেওঁলোকৰ অতিক্ৰমৰ ফলত দোষী পক্ষৰ মৃত্যুৰ শাস্তি পাপৰ জন্ম হয়। আৰু আদম আৰু হৱাৰ পিছৰে পৰা অবাধ্যতাই সমগ্ৰ মানৱজাতিক এই মৰ্ত্যলোক অৱস্থাত ৰাখিছে। এনেদৰে কোনো নিৰাময় নোহোৱা ৰোগৰ দৰে মৃত্যু মানুহৰ ওপৰত পৰিছে।
মাৰ্চি ছিট
পবিত্ৰস্থানত, দয়া আসনৰ ওপৰত, যি বেদীৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ মেৰ পোৱালিক বলি দিয়া হ’ব, তাৰ প্ৰতীকী প্ৰতিমূৰ্তি, আন দুজন সৰু স্বৰ্গদূতে বেদীটোলৈ তললৈ চাই আৰু তেওঁলোকৰ ডেউকাবোৰ মাজত লগ হয়। এই প্ৰতিমূৰ্তিত ঈশ্বৰে বিশ্বাসী স্বৰ্গদূতসকলে পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাৰ প্ৰতি যি আগ্ৰহ দিয়ে সেয়া দেখুৱাইছে যিটো যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰায়শ্চিত্তমূলক মৃত্যুৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছে। কাৰণ, যীচুৱে মানুহৰ কেঁচুৱাৰ ৰূপ ল’বলৈ স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহিছিল। যিজনে গলগোথাৰ ক্ৰুচত নিজৰ প্ৰাণ দিছিল তেওঁ আছিল প্ৰথমে তেওঁলোকৰ স্বৰ্গীয় বন্ধু "মাইকেল", স্বৰ্গদূতসকলৰ নেতা আৰু ঈশ্বৰ সৃষ্টিকৰ্তা আত্মাৰ দৃশ্যমান স্বৰ্গীয় প্ৰকাশ আৰু স্বৰ্গদূতসকলে নিজকে সঠিকভাৱে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ " সহসেৱক " বুলি কয়।
পবিত্ৰ স্থানত দয়া আসনেৰে ঢাকি থোৱা জাহাজখন ডাঙৰ আৰু ক্ষুদ্ৰ কৰুব দুজনৰ ডেউকাৰ তলত ৰখা হয়। এই ছবিখনত আমি মালৰ পৰা এই পদটোৰ দৃষ্টান্ত পাওঁ। ৪:২: " কিন্তু মোৰ নাম ভয় কৰা তোমালোকৰ বাবে ধাৰ্ম্মিকতাৰ সূৰ্য্যই নিজৰ ডেউকাত নিৰাময় লৈ উদয় হ'ব ; তোমালোকে ওলাই যাবা আৰু গোহালিৰ পৰা পোৱালিৰ দৰে জপিয়াই যাবা ।" যীচুক ক্ৰুচত দিয়া ক্ৰুচৰ পূৰ্বচিত্ৰ প্ৰতীক দয়াৰ আসনে সঁচাকৈয়ে পাপৰ মাৰাত্মক ৰোগৰ পৰা আৰোগ্য আনিব। যীচুৱে পাপৰ পৰা মুক্ত হ’বলৈ মৃত্যুবৰণ কৰিলে আৰু তেওঁ নিজৰ মনোনীতসকলক অনুতাপ নকৰা আৰু বিদ্ৰোহী পাপীসকলৰ দুষ্ট হাতৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ পুনৰুত্থান হ’ল। জাহাজত থকা বিধান উলংঘা কৰিলে সকলো পাৰ্থিৱ মানৱ প্ৰাণীৰ মৃত্যু হ’ল। আৰু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিত কৰা মনোনীতসকলৰ বাবে, কেৱল তেওঁলোকৰ বাবে, উলংঘা কৰা বিধান থকা জাহাজৰ ওপৰত স্থাপন কৰা দয়াৰ আসনে অনন্ত জীৱনৰ বিজয়ৰ সৃষ্টি কৰিছে, য’ত তেওঁলোকে প্ৰথম পুনৰুত্থানৰ সময়ত প্ৰৱেশ কৰিব; এই দয়াৰ আসনত যীচু খ্ৰীষ্টই ঢালি দিয়া তেজৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱা পবিত্ৰ লোকসকলৰ। মৃত্যুৰ পৰা তেওঁলোকৰ আৰোগ্য তেতিয়া সম্পূৰ্ণ হ’ব। মালৰ মতে। ৪:২, কেৰুববোৰ হৈছে স্বৰ্গীয় আত্মা ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি যিটো প্ৰকাশিত বাক্য ৪ পদত " চাৰিটা জীৱ "ৰ প্ৰতীকেৰে নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে। কিয়নো দয়া আসনৰ লগত সংলগ্ন আৰোগ্য সঁচাকৈয়ে ডাঙৰ কৰূব দুটাৰ কেন্দ্ৰীয় ডেউকাৰ তলত ৰখা হৈছে।
যেনেকৈ বাৰ্ষিক হিব্ৰু ভাষাৰ "প্ৰত্যাখ্যানৰ দিন"ৰ আচাৰ-অনুষ্ঠানত ছাগলীৰ পশুৰ তেজ সন্মুখত আৰু দয়াৰ আসনত, পূব দিশত ছটিয়াই দিয়া হৈছিল, তেনেকৈয়ে যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজও প্ৰকৃততে এই একেটা দয়াৰ আসনত বৈ যোৱাটো প্ৰয়োজনীয় আছিল। ইয়াৰ বাবে ঈশ্বৰে এজন মানৱ পুৰোহিতৰ সেৱাৰ আহ্বান কৰা নাছিল। তেওঁ আগতীয়াকৈ সকলো কথা আগতেই অনুমান কৰিছিল আৰু সংগঠিত কৰিছিল, যিৰিমিয়া ভাববাদীৰ সময়ত, অতি পবিত্ৰ স্থান আৰু পবিত্ৰ স্থানৰ পৰা গলগোথা পৰ্বতৰ তলত মাটিৰ তলত অৱস্থিত এটা গুহালৈ, ছয় মিটাৰ দ শিলৰ মজিয়াৰ তলত, ৫০ চে.মি যীচুক ক্ৰুচত দিয়া ক্ৰুচটো স্থাপন কৰিলে। বাইবেলত উল্লেখ কৰা ভূমিকম্পৰ ফলত সৃষ্টি হোৱা এটা দীঘলীয়া আৰু গভীৰ দোষৰ মাজেৰে তেওঁৰ তেজ আক্ষৰিক অৰ্থত দয়াৰ আসনৰ বাওঁফালে অৰ্থাৎ ক্ৰুচত দিয়া খ্ৰীষ্টৰ সোঁফালে বৈ গৈছিল। গতিকে, মথি ২৭:৫১ এইবোৰৰ সাক্ষ্য দিয়াটো অকাৰণ নহয়: " আৰু চোৱা, মন্দিৰৰ ওৰণিখন ওপৰৰ পৰা তললৈ দুভাগ হৈ গ'ল , আৰু পৃথিৱী কঁপি গ'ল, আৰু শিলবোৰ ফাটি গ'ল , ..."। ১৯৮২ চনত বৈজ্ঞানিক পৰীক্ষাত দেখা গ’ল যে ৰন ৱায়াটে সংগ্ৰহ কৰা শুকান তেজ অস্বাভাৱিকভাৱে ২৩টা এক্স ক্ৰম’জম আৰু এটা ৱাই ক্ৰম’জমৰ দ্বাৰা গঠিত। ঐশ্বৰিক সৃষ্টিকৰ্তাই তেওঁৰ পিছফালে এৰি যাব বিচাৰিছিল, তেওঁৰ ঐশ্বৰিক স্বভাৱৰ প্ৰমাণ যিটো তেওঁৰ পবিত্ৰ কফনত যোগ কৰা হয় যাৰ ওপৰত তেওঁৰ মুখ আৰু তেওঁৰ শৰীৰৰ প্ৰতিচ্ছবি নেতিবাচক ৰূপত দেখা যায়। এইদৰে, জাহাজত থকা উলংঘা কৰা বিধানে ইয়াৰ বেদীত সকলো পাপৰ পৰা আমাৰ ত্ৰাণকৰ্তা যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃততে বিশুদ্ধ তেজ গ্ৰহণ কৰি ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ ক্ষতিপূৰণ লাভ কৰিলে। কাৰণ এইবোৰ কথা ৰন ৱায়াটৰ আগত প্ৰকাশ কৰাত ঈশ্বৰে মানুহৰ কৌতুহল পূৰণ কৰিবলৈ বিচৰা নাছিল, বৰঞ্চ তেওঁ যীচু খ্ৰীষ্টত নিজৰ ঈশ্বৰত্বৰ পবিত্ৰকৰণৰ মতবাদক শক্তিশালী কৰিব বিচাৰিছিল। কাৰণ আন মানুহৰ পৰা পৃথক তেজ থকাৰ বাবে ই তেওঁৰ সিদ্ধ আৰু নিৰ্মল স্বভাৱত বিশ্বাস কৰাৰ কাৰণ দিয়ে, সকলো ধৰণৰ পাপৰ পৰা মুক্ত। এইদৰে তেওঁ নিশ্চিত কৰে যে তেওঁ নতুন বা " শেষ আদম "ক অৱতাৰ ল'বলৈ আহিছিল যিদৰে পৌলে ১ কৰিন্থীয়া. ১৫:৪৫, কাৰণ যদিও আমাৰ দৰে মাংসৰ শৰীৰত দেখা, শুনা আৰু হত্যা কৰা হৈছিল, তথাপিও তেওঁ মানৱ প্ৰজাতিৰ সৈতে কোনো জিনীয় সম্পৰ্ক নাছিল। তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনা সম্পন্ন কৰাত বিতংভাৱে ইমান মনোযোগ দিয়াটোৱে ঈশ্বৰে তেওঁৰ শিক্ষাৰ প্ৰতীকসমূহক যি গুৰুত্ব দিয়ে, সেই কথা প্ৰকাশ কৰে। আৰু আমি ভালদৰে বুজি পাওঁ যে মোচিয়ে হোৰেবৰ শিলত দুবাৰকৈ আঘাত কৰি এই ঐশ্বৰিক পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাক বিকৃত কৰাৰ বাবে কিয় শাস্তি পাইছিল। দ্বিতীয়বাৰ ঈশ্বৰে দিয়া আদেশ অনুসৰি তেওঁ কেৱল পানী লাভৰ বাবেই ইয়াৰ লগত কথা পাতিব লাগিছিল।
মোচিৰ দণ্ড, মান্না, মোচিৰ পুস্তক
গণ.১৭:১০: "তেতিয়া যিহোৱাই মোচিক ক'লে: হাৰোণৰ লাখুটিডাল সাক্ষ্যৰ আগত ঘূৰাই আনিব , যাতে অবাধ্য সন্তানসকলৰ বাবে চিন হিচাপে ৰখা হয়, যাতে তুমি মোৰ সন্মুখৰ পৰা তেওঁলোকৰ গুণগুণনি বন্ধ কৰি দিবা, যাতে তেওঁলোকৰ মৃত্যু নহয়। "
Exo.16:33-34: " আৰু মোচিয়ে হাৰোণক ক'লে, "এটা পাত্ৰ লৈ তাত মান্নাৰে ভৰা এটা ওমেৰ ৰাখক, আৰু তোমালোকৰ প্ৰজন্মৰ বাবে ৰখাৰ বাবে যিহোৱাৰ আগত ৰাখক। যিদৰে যিহোৱাই মোচিক আজ্ঞা দিছিল, তেনেকৈ হাৰোণে তাক সাক্ষ্যৰ আগত ৰাখিলে ।
Deut. ৩১:২৬: “ এই বিধানৰ পুস্তকখন লৈ, তোমালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ নিয়ম- চন্দুকৰ কাষত ৰাখক, আৰু ই তোমাৰ বিৰুদ্ধে সাক্ষী হ’ব ।”
এই পদবোৰৰ ভিত্তিত আমি পাঁচনি পৌলে এই উপাদানবোৰ জাহাজত ৰখাৰ ভুলৰ বাবে ক্ষমা কৰি দিওঁ আৰু ইয়াৰ কাষত বা সন্মুখত নহয়, ইব্ৰী ১৪ ত। ৯:৩-৪: “ দ্বিতীয় পৰ্দাৰ আঁৰত পবিত্ৰ স্থান বুলি কোৱা তম্বুৰ অংশ আছিল , য'ত সোণৰ ধূপৰ বেদী আৰু গোটেই অংশ সোণেৰে আবৃত নিয়ম-চন্দুক আছিল। আৰু জাহাজৰ আগত এটা সোণৰ পাত্ৰ আছিল, য'ত আছিল মান্না, হাৰোণৰ কলি থকা লাখুটি আৰু নিয়মৰ ফলিবোৰ ।" একেদৰে ধূপবেদীটো পবিত্ৰ স্থানত নাছিল, কিন্তু পৰ্দাৰ আগত মন্দিৰৰ ফালে আছিল। কিন্তু জাহাজৰ কাষত ৰখা উপাদানবোৰ তাত আছিল ঈশ্বৰে তেওঁৰ ইব্ৰী লোকসকলৰ বাবে কৰা আচৰিত কাৰ্য্যৰ সাক্ষ্য দিবলৈ, যিসকল ইস্ৰায়েল, এটা মুক্ত আৰু দায়বদ্ধ জাতি।
জাহাজৰ কাষত মোচি আৰু হাৰোণৰ লাখুটিয়ে ঈশ্বৰৰ প্ৰকৃত ভাববাদীসকলৰ ওপৰত আস্থা দাবী কৰে। দ্বিতীয় বিবৰণ ৮:৩ অনুসৰি, মান্নাই যীচুৰ আগত নিৰ্বাচিতসকলক সোঁৱৰাই দিয়ে যে " মানুহে কেৱল পিঠা আৰু পানীৰে জীয়াই নাথাকিব, কিন্তু যিহোৱাৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা প্ৰতিটো বাক্যৰে জীয়াই থাকিব ।" আৰু এই শব্দটোক মোচিয়ে লিখা পুস্তকখনৰ ৰূপতো প্ৰতিনিধিত্ব কৰা হৈছে , ঈশ্বৰৰ নিৰ্দেশৰ অধীনত। জাহাজৰ ওপৰত , দয়া আসনৰ বেদীটোৱে শিকাইছে যে যীচু খ্ৰীষ্টৰ জীৱনৰ স্বেচ্ছামূলক বলিদানত বিশ্বাস অবিহনে ঈশ্বৰৰ সৈতে সংযোগ অসম্ভৱ। এই গোটটোৱে যীচু খ্ৰীষ্টই বোৱাই দিয়া মানুহৰ তেজৰ ওপৰত প্ৰণয়ন কৰা নতুন নিয়মৰ ধৰ্মতত্ত্বৰ ভিত্তি গঠন কৰে। আৰু অতি যুক্তিসংগতভাৱে, যিদিনা, তেওঁৰ মাজত, ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনা সাধন আৰু সম্পন্ন হৈছিল, সেইদিনা প্ৰতীকসমূহৰ ভূমিকা আৰু ইয়াক ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা "যোম কিপ্পুৰ" বা "প্ৰত্যাখ্যানৰ দিন"ৰ ভোজ অচল আৰু অসাৰ হৈ পৰিল। বাস্তৱৰ আগত ছাঁবোৰ ম্লান হৈ পৰে। গতিকে যি মন্দিৰত ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ৰীতি-নীতি পালন কৰা হৈছিল, সেই মন্দিৰটো নাইকিয়া হৈ আৰু কেতিয়াও আবিৰ্ভাৱ নহ’ব লাগিছিল। যীচুৱে শিকোৱাৰ দৰে ঈশ্বৰৰ উপাসকজনে তেওঁক " আত্মা আৰু সত্যতাৰে " উপাসনা কৰিব লাগিব, যীচু খ্ৰীষ্টৰ মধ্যস্থতাত তেওঁৰ স্বৰ্গীয় আত্মাৰ " মুক্ত প্ৰৱেশ " লাভ কৰিব লাগিব। আৰু এই পূজা কোনো পাৰ্থিৱ স্থানৰ লগত জড়িত নহয়, চমৰিয়াতো, জেৰুজালেমতও নহয়, আৰু ৰোম, ছান্টিয়াগো ডি কম্পোষ্টেলা, লৌৰ্ডেছ বা মক্কাত এতিয়াও কম।
যদিও কোনো পাৰ্থিৱ স্থানৰ লগত বান্ধ খাই থকা নাই, তথাপিও ঈশ্বৰে পৃথিৱীত বাস কৰাৰ সময়ত তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ বাবে আগতীয়াকৈ প্ৰস্তুত কৰা কামৰ দ্বাৰা বিশ্বাস প্ৰদৰ্শিত হয়। ৪০০০ বছৰৰ পাপকালৰ অন্তত পঞ্চম সহস্ৰাব্দৰ আৰম্ভণিতে অভয়াৰণ্যৰ প্ৰতীকীতা বন্ধ হৈ গ’ল। আৰু যদি ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনা ৪,০০০ বছৰৰ ওপৰত নিৰ্মাণ কৰা হ’লহেঁতেন, তেন্তে নিৰ্বাচিতসকলে সাপ্তাহিক বিশ্ৰামবাৰে ভৱিষ্যতবাণী কৰা ঈশ্বৰৰ বিশ্ৰামত প্ৰৱেশ কৰিলেহেঁতেন। কিন্তু এনে হোৱা নাছিল, কিয়নো জখৰিয়াৰ পৰা ঈশ্বৰে দুটা নিয়মৰ ভৱিষ্যতবাণী কৰিছে। দ্বিতীয়টোৰ বিষয়ে তেওঁ বিশদভাৱে কয়, জেকত কৈছে। ২:১১: " সেইদিনা বহু জাতি যিহোৱাৰ লগত যোগ দিব আৰু মোৰ প্ৰজা হ'ব; আৰু মই তোমালোকৰ মাজত বাস কৰিম, আৰু তোমালোকে জানিবা যে বাহিনীসকলৰ যিহোৱাই মোক তোমালোকৰ ওচৰলৈ পঠিয়াইছে।" » দুখন নিয়মক জেকত " দুটা জলপান গছ " দ্বাৰা প্ৰতিনিধিত্ব কৰা হৈছে। 4:11 to 14: " মই উত্তৰ দি তেওঁক ক'লোঁ, "চাকিডালৰ সোঁফালে আৰু বাওঁফালে থকা এই দুটা জলপান গছ কি? মই দ্বিতীয়বাৰ উত্তৰ দিলোঁ , আৰু তেওঁক ক'লোঁ, সোণ বৈ যোৱা সোণৰ নলী দুটাৰ কাষত থকা জলপানৰ ডাল দুটা কি? তেওঁ মোক উত্তৰ দিলে, আপুনি কি বুজাব বিচাৰিছেনে? মই ক'লোঁ, নাই, মোৰ প্ৰভু . আৰু তেওঁ ক'লে, এই দুটা এই দুটা অভিষিক্তসকল যিসকলে সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ প্ৰভুৰ আগত থিয় হয় ." এই পদবোৰ পঢ়ি মই সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ, পবিত্ৰ আত্মাৰ এক উচ্চ সূক্ষ্মতা আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ বাধ্য হয়, বাইবেলৰ শব্দটোৰ প্ৰেৰণাদাতা। জখৰিয়াই দুবাৰকৈ সুধিবলৈ বাধ্য হৈছে যে ঈশ্বৰে তেওঁক উত্তৰ দিবলৈ " দুটা জলপান গছ "ৰ অৰ্থ কি। কাৰণ ঐশ্বৰিক নিয়মৰ প্ৰকল্পটোৱে একেৰাহে দুটা পৰ্যায়ৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিব কিন্তু দ্বিতীয় পৰ্যায়টো প্ৰথমটোৰ পাঠৰ দ্বাৰা শিকোৱা হয়। সিহঁত দুটা, কিন্তু বাস্তৱত সিহঁত মাত্ৰ এটা, কাৰণ দ্বিতীয়টো প্ৰথমটোৰ শিখৰ মাত্ৰ। সঁচাকৈয়ে, মচীহ যীচুৰ প্ৰায়শ্চিত্তমূলক মৃত্যুৰ অবিহনে পুৰণি নিয়মৰ মূল্য কিমান? একোৱেই নহয়, আনকি নাচপতিৰ ঠেংও নহয়, সন্ন্যাসী মাৰ্টিন লুথাৰে কোৱাৰ দৰে। আৰু আজিও জাতীয় ইহুদীসকলক প্ৰভাৱিত কৰা ট্ৰেজেডীৰ কাৰণ এইটোৱেই। এই পদবোৰত ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ নতুন নিয়মক প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে জখৰিয়াই এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰৰ দ্বাৰা যি উত্তৰ দিছে " আপুনি এইবোৰৰ অৰ্থ কি নাজানে? মই কওঁ: নাই, মোৰ প্ৰভু "। কাৰণ সঁচাকৈয়ে, জাতীয় ইহুদীসকলে এই অৰ্থক আওকাণ কৰিব যেতিয়ালৈকে যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ আগৰ শেষ পৰীক্ষাৰ মুহূৰ্তলৈকে যেতিয়া তেওঁলোকে নিজৰ অস্তিত্বৰ মূল্যত ধৰ্মান্তৰিত হ’ব বা নিজৰ প্ৰত্যাখ্যান নিশ্চিত কৰিব।
স্পষ্টভাৱে, পৌত্তলিক জনগোষ্ঠীসমূহৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মান্তৰকৰণে প্ৰমাণ কৰিছে যে ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনা সঁচাকৈয়ে যীচু খ্ৰীষ্টৰ ব্যক্তিত্বত সম্পন্ন হৈছে, আৰু এইটোৱেই একমাত্ৰ চিন যিটো ঈশ্বৰে এতিয়াও জাতীয় ইহুদীসকলক তেওঁৰ পবিত্ৰ নিয়মত থাকিবলৈ আগবঢ়াইছে। এইদৰে নিশ্চিত কৰা হৈছে যে এই দ্বিতীয় বা নতুন নিয়ম পাৰ্থিৱ পাপৰ সময়ৰ ৬,০০০ বছৰৰ শেষৰ তৃতীয়াংশত বিস্তৃত হ’ব লাগিছিল। আৰু তেওঁৰ অন্তিম গৌৰৱময় উভতি অহাৰ দ্বাৰাহে যীচু খ্ৰীষ্টই দ্বিতীয় নিয়ম সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ সময় চিহ্নিত কৰিব; কাৰণ এই উভতি অহালৈকে প্ৰতীকসমূহে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা শিক্ষা ঈশ্বৰে প্ৰস্তুত কৰা সামগ্ৰিক পৰিকল্পনা বুজিবলৈ উপযোগী হৈয়েই থাকে, কিয়নো আমি তেওঁৰ গৌৰৱময় উভতি অহাৰ সময়ৰ জ্ঞান ঋণী: ২০৩০ চনৰ বসন্তৰ আৰম্ভণি চলোমনৰ। তেওঁ ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা সম্ৰাট কনষ্টেণ্টাইনৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে লাভ কৰা কেথলিক দেওবাৰৰ পাপক নিন্দা কৰি নতুন "অভয়াৰণ্যৰ বিশুদ্ধকৰণ"ৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ ইংগিত দিয়ে যিটো সঁচাকৈয়ে ক্ৰুচত দিয়া আৰু পুনৰুত্থান হোৱা যীচু খ্ৰীষ্টত এবাৰ আৰু চিৰদিনৰ বাবে সম্পন্ন কৰা হৈছিল। ঈশ্বৰে আচলতে ১৮৪৪ চনলৈকে অপেক্ষা কৰিছিল যাতে "ৰোমান দেওবাৰ"ৰ প্ৰতি তেওঁৰ নিন্দাক অধিক স্পষ্টভাৱে নিন্দা কৰিব পাৰে। কাৰণ ইয়াৰ গ্ৰহণে আদিতে বিশুদ্ধ খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসক পাপৰ অভিশাপৰ অধীনত ৰাখিছিল যিয়ে দানত দিয়া ঘোষণা অনুসৰি ঈশ্বৰৰ সৈতে সম্পৰ্ক ভাঙি পেলায়। ৮:১২।
সেয়েহে পবিত্ৰকৰণৰ অৰ্থ হ’ল পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতি সন্মান কৰা, যিটো ঈশ্বৰে নিজেই পাৰ্থিৱ ব্যৱস্থা সৃষ্টিৰ প্ৰথম সপ্তাহৰ শেষৰ পৰা পবিত্ৰ কৰি ৰাখিছে। ইয়াতকৈয়ো বেছি যিহেতু ইয়াত যীচুৰ বিজয়ৰ দ্বাৰা পোৱা বিশ্ৰামত নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰৱেশৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে আৰু অতি পবিত্ৰ স্থানত সাক্ষ্য চন্দুকত থকা ঈশ্বৰৰ দহ আজ্ঞাৰ চতুৰ্থ আজ্ঞাত উপস্থিত আছে, যিটো পবিত্ৰস্থান, স্বৰ্গীয় ঈশ্বৰৰ আত্মাৰ প্ৰতীক তিনিবাৰ পবিত্ৰ, পবিত্ৰ তেওঁৰ একেৰাহে তিনিটা ভূমিকা পিতৃ, পুত্ৰ আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰ সিদ্ধতাত। তাত পোৱা সকলোবোৰ বস্তু ঈশ্বৰৰ হৃদয়ৰ বাবে প্ৰিয় আৰু তেওঁৰ নিৰ্বাচিত, তেওঁৰ সন্তান, তেওঁৰ "ঘৰ"ৰ মানুহৰ চিন্তা আৰু হৃদয়ৰ বাবেও ঠিক তেনেকুৱাই প্ৰিয় হ'ব লাগিব। নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰামাণিক পবিত্ৰতাৰ নিৰ্বাচন এইদৰে প্ৰতিষ্ঠা আৰু চিনাক্তকৰণ কৰা হয়।
ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাৰ উন্নতিৰ লগত খাপ খোৱা মোচিৰ বিধানৰ দৰে নহয়, শিলত খোদিত কৰা বস্তুৱে জগতৰ শেষলৈকে চিৰন্তন মূল্য লাভ কৰে। আৰু এই দহটা আজ্ঞাৰ ক্ষেত্ৰত এইটোৱেই হৈছে, যিবোৰৰ কোনোটোৱেই পৰিৱৰ্তন কৰিব নোৱাৰি, আঁতৰাই পেলোৱাটো বহুত কম, যিদৰে পোপৰ ৰোমে এই দহটা আজ্ঞাৰ ভিতৰত দ্বিতীয়খন আজ্ঞাৰ সৈতে কৰিবলৈ সাহস কৰিছিল। অনন্তকালৰ বাবে প্ৰাৰ্থীক প্ৰতাৰণা কৰাৰ পৈশাচিক উদ্দেশ্য দহৰ সংখ্যা বজাই ৰাখিবলৈ এটা আজ্ঞা সংযোজনত দেখা যায়। কিন্তু জীৱ, খোদিত প্ৰতিমূৰ্তি বা প্ৰতিনিধিত্বৰ আগত প্ৰণাম কৰাৰ ঐশ্বৰিক নিষেধাজ্ঞা সঁচাকৈয়ে আঁতৰাই পেলোৱা হৈছে। আমি এই ধৰণৰ কথাৰ বাবে অনুশোচনা কৰিব পাৰো, কিন্তু তথাপিও ই আমাক মিছা বিশ্বাসৰ মুখা খুলিবলৈ অনুমতি দিয়ে। যিসকলে যুক্তিগতভাৱে বুজিবলৈ আৰু তলৰ পৰাই থাকিবলৈ নিবিচাৰে, তেওঁলোকে নিজৰ আচৰণৰ পৰিণতি ভোগ কৰে; ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা নিন্দা নকৰালৈকে তেওঁলোকে নিজৰ বিচাৰৰ পদ্ধতিসমূহক আওকাণ কৰে।
মন্দিৰ বা পবিত্ৰ স্থান
স্বৰ্গৰ পৰা দেখা আকাশী ধৰ্মীয় দিশটো এৰি ধৰ্মীয় পবিত্ৰতাই পৃথিৱীত যি দৃষ্টিকোণ দিয়ে, সেই দৃষ্টিকোণৰ পৰা চাওঁ আহক। আমি ইয়াক "যাহোৱাৰ ঘৰ"ৰ "মন্দিৰ" অংশত স্থাপন কৰা উপাদানসমূহত আৱিষ্কাৰ কৰোঁ। মোচিৰ সময়ৰ আবাসত এই কোঠাটোৱেই আছিল সাক্ষাৎকাৰৰ তম্বু। ইয়াৰে তিনিটা উপাদান আছে, আৰু সেইবোৰ শ্ব’ব্ৰেডৰ টেবুল, সাতটা নলী আৰু সাতটা লেম্প থকা মমবাতিৰ ডাল আৰু কোঠাটোৰ মাজত ওৰণিখনৰ ঠিক সন্মুখত ৰখা ধূপৰ বেদীৰ বিষয়ে। বাহিৰৰ পৰা আহি পিঠাৰ মেজখন বাওঁফালে , উত্তৰ দিশত আৰু চাকিডাল সোঁফালে, দক্ষিণে। এই প্ৰতীকবোৰ হৈছে যীচু খ্ৰীষ্টই ঢালি দিয়া তেজৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱা মনোনীত লোকসকলৰ জীৱনত গঢ় লৈ উঠা এক বাস্তৱতাৰ। একেবাৰে পৰিপূৰক আৰু অবিচ্ছেদ্য।
সাতটা চাকি থকা সোণৰ চাকিডাল
যাত্ৰাপুস্তক ২৬:৩৫: “ তুমি মেজখন ওৰণিৰ বাহিৰত, আৰু মেজৰ বিপৰীতে, আবাসৰ দক্ষিণ দিশত, আৰু মেজখন উত্তৰ দিশত ৰাখিবা ।”
মন্দিৰত ইয়াক বাওঁফালে, দক্ষিণ দিশত ৰখা হৈছে। প্ৰতীকবোৰৰ পঢ়া সময়মতে, দক্ষিণৰ পৰা উত্তৰলৈ কৰা হয়। মমবাতিৰ ডালটোৱে পুৰণি নিয়মৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই আত্মা আৰু ঈশ্বৰৰ পোহৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। পবিত্ৰ নিয়ম ইতিমধ্যে আদমৰ পৰা বলিদান হিচাপে আগবঢ়োৱা মেৰ পোৱালি বা পোৱালি মেৰ পোৱালিৰ প্ৰতীক আৰু আগত নিস্তাৰকালীন "ঈশ্বৰৰ মেৰ পোৱালি " ৰ বলিদানৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠিছে । প্ৰকাশিত বাক্য ৫:৬ পদত ইয়াৰ লগত মমবাতিৰ প্ৰতীক সংলগ্ন কৰা হৈছে: " সাতটা চকু যিবোৰ হৈছে সমগ্ৰ পৃথিৱীলৈ পঠোৱা ঈশ্বৰৰ সাতটা আত্মা " আৰু " সাতটা শিং " যিবোৰে ইয়াক শক্তিৰ পবিত্ৰকৰণৰ কাৰণ বুলি কয়।
নিৰ্বাচিতসকলৰ পোহৰৰ প্ৰয়োজনীয়তা পূৰণ কৰিবলৈ লেম্পষ্টেণ্ডটো আছে। তেওঁলোকে ইয়াক যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামত লাভ কৰে যাৰ মাজত ঐশ্বৰিক পোহৰৰ পবিত্ৰকৰণ (= ৭) ৰখা হৈছে। এই পবিত্ৰকৰণৰ প্ৰতীক হৈছে আৰম্ভণিৰ পৰা সাতদিনীয়া সপ্তাহটোৰ সৃষ্টিৰ পৰাই বাইবেলৰ প্ৰকাশিত "সাত" সংখ্যাটোৱে। জখৰিয়াত আত্মাই সেই মূল শিলটোৰ ওপৰত " সাতটা চকু " আৰোপ কৰিছে, যাৰ ওপৰত জৰুব্ববেলে বেবিলনীয়সকলে ধ্বংস কৰা চলোমনৰ মন্দিৰটো পুনৰ নিৰ্মাণ কৰিব। আৰু তেওঁ এই " সাতটা চকু " ৰ বিষয়ে কৈছে : " এই সাতটা হৈছে YaHWéH ৰ চকু, যিবোৰ সমগ্ৰ পৃথিৱীতে ইফালে সিফালে দৌৰিছে। " প্ৰকাশিত বাক্য ৫:৬ পদত এই বাৰ্তা যীচু খ্ৰীষ্টৰ বাবে আৰোপ কৰা হৈছে, " ঈশ্বৰৰ মেৰ পোৱালি ": " আৰু মই দেখিলোঁ, সিংহাসন আৰু চাৰিটা জীৱৰ মাজত আৰু বয়োজ্যেষ্ঠসকলৰ মাজত, এটা মেৰ পোৱালিক বধ কৰাৰ দৰে থিয় হৈ আছে সাতটা শিং আৰু সাতটা চকু আছিল, যিবোৰ হৈছে সমগ্ৰ পৃথিৱীলৈ পঠোৱা ঈশ্বৰৰ সাতটা আত্মা ।" এই পদটোৱে মচীহ যীচুৰ ঈশ্বৰত্বৰ পবিত্ৰকৰণক জোৰ দি দৃঢ়তাৰে দৃঢ় কৰিছে। মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে যীচুত নিজৰ স্বেচ্ছামূলক প্ৰায়শ্চিত্ত বলিদান সম্পন্ন কৰিবলৈ নিজকে পৃথিৱীলৈ পঠিয়াইছিল। এই ঐশ্বৰিক আত্মাৰ ক্ৰিয়াৰ বাবেই মোৰ ৰচনাসমূহত উপস্থাপন কৰা ব্যাখ্যাসমূহৰ ঋণী। পোহৰ প্ৰগতিশীল আৰু সময়ৰ লগে লগে জ্ঞান বৃদ্ধি পায়। তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যৰ বিষয়ে আমাৰ সকলো বুজাবুজি আমি তেওঁৰ ওচৰত ঋণী।
সুগন্ধিৰ বেদী
যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ শাৰীৰিক শৰীৰক মৃত্যুৰ আগত আগবঢ়াই, তেওঁৰ আত্মা আৰু তেওঁৰ সমগ্ৰ আত্মাৰ নিখুঁত নিয়মত, ঈশ্বৰৰ সন্মুখত এনে এক সুগন্ধি আনে যিটো হিব্ৰু আচাৰ-ব্যৱহাৰে সুগন্ধিৰ দ্বাৰা প্ৰতীকিত কৰে। এই সুগন্ধিবোৰত খ্ৰীষ্টক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা হৈছে যদিও সেইবোৰ আগবঢ়োৱা অফিচিয়েণ্টৰ ভূমিকাতো।
ঠিক ওৰণিখনৰ সন্মুখত, আৰু সাক্ষ্য চন্দুক আৰু ইয়াৰ দয়া আসনৰ সন্মুখত, ধূপৰ বেদী আছে যিয়ে অফিচিয়েল, মহাপুৰোহিতক, কেৱল তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকে কৰা দোষৰ বাবে মধ্যস্থতাকাৰী হিচাপে তেওঁৰ ভূমিকা প্ৰদান কৰে। কাৰণ যীচুৱে সমগ্ৰ জগতৰ পাপ নিজৰ ওপৰত লোৱা নাছিল, কিন্তু কেৱল তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ পাপহে লৈছিল, যাক তেওঁ নিজৰ কৃতজ্ঞতাৰ চিন দিয়ে। পৃথিৱীত মহাপুৰোহিতৰ মাত্ৰ এটা প্ৰতীকী ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক মূল্য আছে, কাৰণ মধ্যস্থতাৰ অধিকাৰ কেৱল ত্ৰাণকৰ্তা খ্ৰীষ্টৰ। মধ্যস্থতা তেওঁৰ একচেটিয়া অধিকাৰ আৰু ইয়াৰ “ চিৰন্তন ” চৰিত্ৰ আছে মল্কীচেডেকৰ ক্ৰম অনুসৰি যিটো দানত অধিক নিৰ্দিষ্ট কৰা হৈছে। 8:11-12: “ আৰু তেওঁ সৈন্যবাহিনীৰ সেনাপতিলৈকে নিজকে উচ্চ কৰিলে, আৰু তেওঁৰ পৰা অবিৰত বলিদান কাঢ়ি লৈ গ’ল , আৰু তেওঁৰ পবিত্ৰস্থানৰ স্থান উফৰাই পেলালে। পাপৰ কাৰণে সৈন্যবাহিনীক নিৰন্তৰ বলিদানৰ সৈতে ত্যাগ কৰা হ’ল ; শিঙে সত্যক মাটিত পেলাই দিলে, আৰু তেওঁৰ প্ৰচেষ্টাত সমৃদ্ধিশালী হ’ল "; আৰু ইব্ৰী. ৭:২৩। ক্ৰছ আউট কৰা " বলিদান " শব্দবোৰ মূল হিব্ৰু গ্ৰন্থত উল্লেখ কৰা হোৱা নাই। এই পদত ঈশ্বৰে ৰোমান পোপৰ আধিপত্যৰ পৰিণতিৰ নিন্দা কৰিছে। যীচুৰ সৈতে খ্ৰীষ্টানৰ প্ৰত্যক্ষ সম্পৰ্ক পোপৰ নেতাৰ সুবিধাৰ বাবে অন্য দিশলৈ ঠেলি দিয়া হয়; ঈশ্বৰে নিজৰ আত্মা হেৰুৱাই পেলোৱা তেওঁৰ দাসসকলক হেৰুৱাই পেলায়। তেওঁৰ ঐশ্বৰিক সিদ্ধতাত, খ্ৰীষ্টত থকা ঈশ্বৰেহে তেওঁৰ মধ্যস্থতাক বৈধতা প্ৰদান কৰিব পাৰে, কাৰণ তেওঁ যিসকলৰ বাবে মধ্যস্থতা কৰে তেওঁলোকৰ বাবে মুক্তিপণ হিচাপে তেওঁৰ স্বেচ্ছামূলক দয়ালু বলিদান আগবঢ়ায় যিয়ে একে সময়তে প্ৰতিনিধিত্ব কৰা ঈশ্বৰ বিচাৰক প্ৰেম আৰু ন্যায়ৰ প্ৰতি মিঠা গোন্ধ বহন কৰে। তেওঁৰ মধ্যস্থতা স্বয়ংক্ৰিয় নহয়, তেওঁ ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰে বা নকৰে, সেই অনুসৰি অনুৰোধকাৰীয়ে ইয়াৰ যোগ্যতা বা নহয়। যীচু খ্ৰীষ্টৰ মধ্যস্থতা তেওঁৰ মনোনীতসকলৰ স্বাভাৱিক মাংসিক দুৰ্বলতাৰ প্ৰতি তেওঁৰ মমতাৰ দ্বাৰা প্ৰেৰিত, কিন্তু তেওঁক কোনেও প্ৰতাৰণা কৰিব নোৱাৰে, তেওঁ ন্যায় আৰু ধাৰ্মিকতাৰ সৈতে বিচাৰ আৰু যুঁজ দিয়ে আৰু তেওঁৰ সত্য উপাসক আৰু দাসসকলক চিনি পায়; যিবোৰ তেওঁৰ প্ৰকৃত শিষ্য। এই অনুষ্ঠানত সুগন্ধিবোৰে যীচুৰ সুগন্ধিৰ প্ৰতীক, যিয়ে এইদৰে ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰা নিজৰ ব্যক্তিগত সুগন্ধিৰে নিজৰ বিশ্বাসী সন্তসকলৰ প্ৰাৰ্থনা আগবঢ়াব পাৰে। নীতিটো খাবলগীয়া খাদ্যৰ জুতিৰ দৰেই। বিজয়ী খ্ৰীষ্টৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰতিমূৰ্তি, পাৰ্থিৱ মহাপুৰোহিত অচল হৈ পৰে আৰু অদৃশ্য হ’ব লাগিব, লগতে তেওঁ নিজৰ ধৰ্মীয় আচাৰ-ব্যৱহাৰ কৰা মন্দিৰটোও অদৃশ্য হৈ পৰে। ইয়াৰ পিছতো মধ্যস্থতাৰ নীতিটো ৰৈ যায়, কাৰণ সন্তসকলে ঈশ্বৰক উদ্দেশ্যি কৰা প্ৰাৰ্থনাসমূহ একে সময়তে স্বৰ্গীয় মধ্যস্থতাকাৰী আৰু ঈশ্বৰৰ নামত আৰু গুণৰ দ্বাৰা উপস্থাপন কৰা হয়।
শ্ব'ব্ৰেডৰ টেবুল
মন্দিৰত ইয়াক সোঁফালে, উত্তৰ দিশত ৰখা হৈছে। শ্ব'ব্ৰেডে যীচু খ্ৰীষ্টৰ জীৱন গঠন কৰা আধ্যাত্মিক খাদ্যক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, যিটো মনোনীতসকলক দিয়া প্ৰকৃত স্বৰ্গীয় মান্না। যীচু খ্ৰীষ্টত সম্পন্ন হোৱা ঐশ্বৰিক আৰু মানৱীয় নিয়মত যেনেকৈ বাৰটা জনগোষ্ঠী আছে, সম্পূৰ্ণ ঈশ্বৰ (= ৭) আৰু সম্পূৰ্ণ মানুহ (= ৫); বাৰ সংখ্যাটোৱেই হৈছে ঈশ্বৰ আৰু মানুহৰ মাজৰ এই নিয়মৰ সংখ্যা, যীচু খ্ৰীষ্ট হৈছে ইয়াৰ প্ৰয়োগ আৰু নিখুঁত আৰ্হি। তেওঁৰ ওপৰতেই ঈশ্বৰে ১২ জন পিতৃপুৰুষ, যীচুৰ ১২ জন পাঁচনি, প্ৰকাশিত বাক্য ৭ পদত ছীল কৰা ১২ জন জনগোষ্ঠীৰ ওপৰত নিজৰ নিয়ম গঢ়ি তোলে।
আগফালৰ চোতালখন
বলিদানৰ বেদী
প্ৰকাশিত বাক্য ১১:২ পদত আত্মাই পবিত্ৰস্থানৰ " চোতাল "ক এটা বিশেষ ভাগ্য নিৰ্ধাৰণ কৰিছে: " কিন্তু মন্দিৰৰ বাহিৰৰ চোতালখন, ইয়াক এৰি দিয়ক বাহিৰত, আৰু তাক জুখিব নালাগে; কাৰণ ইয়াক জাতিসমূহক দিয়া হৈছে, আৰু পবিত্ৰ নগৰখন তেওঁলোকে বাচল্লিশ মাহ ভৰিৰে ভৰিৰে গচকিব ।" " চোতাল "ই পবিত্ৰ স্থান বা ঢাকি থোৱা মন্দিৰৰ প্ৰৱেশদ্বাৰৰ আগত অৱস্থিত বাহিৰৰ চোতালখনক বুজায়। আমি তাত ধৰ্মীয় অনুষ্ঠানৰ কিছুমান উপাদান পাওঁ যিবোৰ সত্তাৰ শাৰীৰিক দিশৰ বিষয়ে। প্ৰথমতে, বলিদানৰ বেদী আছে য'ত বলি দিয়া পশুবোৰ জ্বলোৱা হয় যীচু খ্ৰীষ্টৰ আগমন যিজনে সিদ্ধ বলিদান সম্পন্ন কৰিবলৈ আহিছিল, এই আচাৰ-ব্যৱহাৰ অচল হৈ পৰিছে আৰু দান ৯:২৭ পদৰ ভৱিষ্যদ্বাণী অনুসৰি শেষ হৈছে: " তেওঁ বহুতৰে লগত এসপ্তাহৰ বাবে দৃঢ় নিয়ম কৰিব, আৰু আধা সপ্তাহৰ বাবে তেওঁ বলিদান আৰু বলিদান বন্ধ কৰিব ; ধ্বংসকাৰীয়ে অতি ঘৃণনীয় কাম কৰিব, যেতিয়ালৈকে ধ্বংস আৰু নিৰ্ধাৰিত বস্তু ধ্বংসকাৰীৰ ওপৰত নপৰে ।" ইব্ৰী ১০:৬ৰ পৰা ৯ পদত, কথাটো নিশ্চিত কৰা হৈছে: " আপুনি পাপৰ বাবে হোমবলি আৰু বলিদানত সন্তুষ্ট হোৱা নাই । তেতিয়া মই ক'লোঁ, "চোৱা, মই আহিছো ( কিতাপখনৰ পুস্তকত মোৰ বিষয়ে লিখা আছে ) হে ঈশ্বৰ, আপোনাৰ ইচ্ছা পালন কৰিবলৈ।" প্ৰথমে কোৱাৰ পিছত, "বলিদান আৰু বলিদান, পাপৰ বাবে হোমবলি আৰু বলিদান (যিবোৰ বিধান অনুসৰি আগবঢ়োৱা হয়), তোমালোকে সেইবোৰৰ প্ৰতি আকাংক্ষা কৰা নাছিলা আৰু সন্তুষ্ট হোৱা নাছিলা," তাৰ পিছত তেওঁ কয়, "চোৱা, মই তোমাৰ ইচ্ছা পালন কৰিবলৈ আহিছো।" এইদৰে তেওঁ দ্বিতীয়টো প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ প্ৰথমটো বস্তু বিলুপ্ত কৰে। যীচু খ্ৰীষ্টৰ শৰীৰৰ বলিদানৰ দ্বাৰা আমি চিৰদিনৰ বাবে এবাৰ পবিত্ৰ কৰা হ'লোঁ । " ." কিন্তু গীতমালা ৪০ পদৰ ৮ নং পদত কোৱা হৈছে: " মোৰ বাবে লিখা পুস্তকৰ পুস্তকৰ সৈতে ।" এই পৰিৱৰ্তনক সেয়েহে পৌলৰ সৈতে খ্ৰীষ্টৰ এই ব্যক্তিগত কাৰ্য্যৰ দ্বাৰা ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব পাৰি, যিজন আৰবত তিনি বছৰ ধৰি বিচ্ছিন্ন হৈ আছিল, আত্মাৰ দ্বাৰা পোনপটীয়াকৈ প্ৰস্তুত আৰু নিৰ্দেশিত।
সাগৰ, অজুৰ অৱবাহিকা
চোতালৰ দ্বিতীয় উপাদানটো হ’ল অজুৰ বেচিন, যিটো বাপ্তিস্মৰ অনুষ্ঠানৰ পূৰ্বৰূপ। ঈশ্বৰে ইয়াক "সাগৰ" নাম দিছে। মানুহৰ অভিজ্ঞতাত সাগৰ "মৃত্যু"ৰ সমাৰ্থক। ই জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ লোকসকলক ইয়াৰ জলপ্লাৱনেৰে আগুৰি ধৰিলে আৰু মোচি আৰু তেওঁৰ ইব্ৰী লোকসকলক খেদি ফুৰা ফৰৌণৰ সকলো অশ্বাৰোহী সৈন্যক ডুবাই হত্যা কৰিলে। বাপ্তিস্মত, যিটো সম্পূৰ্ণৰূপে নিমজ্জিত হ’ব লাগিব, পুৰণি পাপী মানুহজনে পানীৰ পৰা নতুন জীৱ হিচাপে ওলাই আহিবলৈ মৃত্যুবৰণ কৰাৰ কথা, যীচু খ্ৰীষ্টই মুক্ত আৰু পুনৰুত্পাদন কৰা, যিয়ে তেওঁৰ নিখুঁত ধাৰ্মিকতাক তেওঁৰ ওপৰত আৰোপ কৰে। কিন্তু এইটো এটা তাত্ত্বিক নীতি মাথোঁ, যাৰ প্ৰয়োগ নিৰ্ভৰ কৰিব নিজকে উপস্থাপন কৰা প্ৰাৰ্থীৰ স্বভাৱৰ ওপৰত। তেওঁ যীচুৰ দৰে ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা পালন কৰিবলৈ বাপ্তিস্ম ল’বলৈ আহেনে? উত্তৰটো ব্যক্তিগত, আৰু যীচুৱে তেওঁৰ ধাৰ্মিকতাক আৰোপ কৰে বা নকৰে, যিটো গোচৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। যিটো নিশ্চিত সেয়া হ’ল যিয়ে নিজৰ ইচ্ছা পালন কৰিব বিচাৰে তেওঁ পবিত্ৰ ঐশ্বৰিক নিয়মক আনন্দ আৰু কৃতজ্ঞতাৰে সন্মান কৰিব, যাৰ উলংঘাই পাপ হিচাপে গণ্য কৰে। যদি তেওঁ বাপ্তিস্মৰ পানীত মৰিবলগীয়া হয়, তেন্তে মানুহৰ মাংসিক দুৰ্বলতাৰ বাবে ভুলবশতঃ বাহিৰে খ্ৰীষ্টৰ সেৱাত তেওঁৰ পুনৰ জন্ম হোৱাৰ কোনো প্ৰশ্নই নাহে।
এইদৰে নিজৰ পাপৰ পৰা ধুই পুৰণি নিয়মৰ পুৰোহিতৰ দৰে যীচু খ্ৰীষ্টৰ আৰোপ কৰা ধাৰ্মিকতাৰ সাজ-পোছাক পিন্ধি নিৰ্বাচিত খ্ৰীষ্টানসকলে যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰিবলৈ পবিত্ৰ স্থান বা মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰিব পাৰে। এইদৰে এই চিত্ৰকল্প নিৰ্মাণৰ দ্বাৰা প্ৰকৃত ঐশ্বৰিক ধৰ্মৰ পথ প্ৰকাশ পাইছে কাৰণ এইবোৰ কেৱল প্ৰতীক, বাস্তৱতা সেই কামবোৰত প্ৰকাশ পাব যিবোৰ ধাৰ্মিক নিৰ্বাচিতসকলে মানুহ, স্বৰ্গদূত আৰু সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ আগত আনিব।
ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাই প্ৰতিমূৰ্তিত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল
তেওঁৰ পৰিকল্পনাত ঈশ্বৰে পবিত্ৰস্থান বা অতি পবিত্ৰ স্থানৰ দয়াৰ আসনলৈ অনা যীচু খ্ৰীষ্টৰ তেজৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিতসকলৰ পাপ আঁতৰাই পেলালে। ১৯৮২ চনলৈকে জেৰুজালেমৰ মাউণ্ট গলগোথাৰ স্থানত ব্যতিক্ৰমী খননৰ অনুমতি লাভ কৰি এডভেন্টিষ্ট প্ৰত্নতত্ত্ববিদ ৰন ৱায়াটে প্ৰকাশ কৰিছিল যে প্ৰকৃততে খ্ৰীষ্টৰ ক্ৰুচৰ ক্ৰুচৰ পৰা ছয় মিটাৰ তলত মাটিৰ তলৰ গুহাত অৱস্থিত দয়াৰ আসনৰ বাওঁফালে যীচুৰ তেজ বৈ গৈছিল; এইটো গলগোথা পৰ্বতৰ তলত হৈছিল। পুৰোহিতৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰত পবিত্ৰ স্থানত ৰখা পুৰোহিতজনে দয়া আসন আৰু অতি পবিত্ৰ স্থান পবিত্ৰ স্থানত স্থাপন কৰা স্বৰ্গীয় বস্তুবোৰৰ সন্মুখত থাকে। ফলত মানুহৰ বাওঁফালে যি আছে সেয়া ঈশ্বৰৰ সোঁফালে। একেদৰে হিব্ৰু লিখন মানুহৰ সোঁফালৰ পৰা বাওঁফালে কৰা হয়, উত্তৰ-দক্ষিণ দিশ লৈ, সেয়েহে ঈশ্বৰৰ বাওঁফালৰ পৰা সোঁফালে। এইদৰে, মানুহৰ সোঁফালৰ পৰা বাওঁফালে এই অতি পবিত্ৰ স্থানৰ পঠনত দুয়োখন নিয়মৰ পৰিকল্পনা লিখা হৈছে; অৰ্থাৎ ঈশ্বৰৰ বাবে ইয়াৰ বিপৰীত। পুৰণি নিয়মৰ ইহুদীসকলে তেওঁলোকৰ সোঁফালে থকা পবিত্ৰস্থানত অৱস্থিত কৰ্বুৰ প্ৰতীকী প্ৰতিমূৰ্তিৰে ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰিছিল। তেওঁলোকৰ নিয়মৰ সময়ত "প্ৰত্যাখ্যানৰ দিন"ত হত্যা কৰা ছাগলীটোৰ তেজ সন্মুখত আৰু দয়াৰ আসনত ছটিয়াই অনা হৈছিল। পূব দিশত মহাপুৰোহিতজনে তেওঁৰ আঙুলিৰে সাতবাৰ ছটিয়াইছিল। এইটো সঁচা যে পুৰণি নিয়মটোৱেই আছিল তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাৰ পূব পৰ্যায়। ক্ষমা কৰিবলগীয়া পাপীসকল নিজেই পূবত, যিৰূচালেমত আছিল। যিদিনা যীচুৱে নিজৰ তেজ বোৱাইছিল, সেইদিনা ই এই একেটা দয়াৰ আসনত পৰিল আৰু তেওঁৰ তেজৰ ওপৰত নতুন নিয়ম প্ৰণয়ন কৰা হ’ল আৰু তেওঁৰ ধাৰ্মিকতা আৰম্ভ হ’ল বাওঁফালে, দক্ষিণ দিশত অৱস্থিত দ্বিতীয় কৰ্বুৰ চিনটোৰ অধীনত। এইদৰে, ঈশ্বৰে দেখা, এই অগ্ৰগতি তেওঁৰ বাওঁফালৰ পৰা তেওঁৰ " সোঁফাল "লৈ, তেওঁৰ আশীৰ্বাদৰ ফালে কৰা হৈছিল, যিদৰে গীতমালা ১১০:১ত লিখা হৈছে: " দায়ূদৰ বিষয়ে। এটা গীতমালা। মোৰ প্ৰভুৰ প্ৰতি যিহোৱাৰ বাক্য: তোমাক মোৰ সোঁহাতে বহি থাকক , যেতিয়ালৈকে মই তোমাৰ শত্ৰুবোৰক তোমাৰ ভৰিৰ তলুৱা নকৰোঁ ।" আৰু ইব্ৰী.৭:১৭ দৃঢ় কৰি ৪ৰ পৰা ৭ পদলৈকে স্পষ্ট কৰি দিছে: " যিহোৱাই শপত খাইছে, আৰু তেওঁ অনুতাপ নকৰে: তুমি মল্কীচেডেকৰ দৰে চিৰকালৰ বাবে পুৰোহিত। যিহোৱাই তোমাৰ সোঁহাতে, নিজৰ ক্ৰোধৰ দিনত ৰজাসকলক চেপি ধৰে। তেওঁ জাতিবোৰৰ মাজত ন্যায় কৰে: সকলো মৃতদেহেৰে ভৰি থাকে; তেওঁ সমগ্ৰ দেশতে মূৰ থেতেলিয়াই পেলায়। তেওঁ নদীৰ পৰা পান কৰে।" marches: সেয়েহে তেওঁ মূৰটো ওপৰলৈ তুলি লয় ." এইদৰে কোমল কিন্তু ন্যায়পৰায়ণ যীচু খ্ৰীষ্টই উপহাসকাৰী আৰু বিদ্ৰোহীসকলক তেওঁৰ মুক্ত নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰতি তেওঁৰ দয়ালু প্ৰেমৰ উচ্চ সাক্ষ্যৰ বাবে তেওঁলোকৰ অৱজ্ঞাৰ মূল্য দিবলৈ বাধ্য কৰে।
যাতে ইব্ৰীসকলে চোতাল বা মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰাৰ সময়ত পৃথিৱীৰ বিভিন্ন ঠাইত পৌত্তলিকসকলে ইতিহাসৰ সময়ছোৱাত পূজা কৰা "উদীয়মান সূৰ্য্য"ৰ ওচৰত নিজৰ পিঠি উপস্থাপন কৰে, ঈশ্বৰে বিচাৰিছিল যে পবিত্ৰস্থানটো, ইয়াৰ দৈৰ্ঘ্যৰ সৈতে, পূব-পশ্চিম অক্ষত নিৰ্মাণ কৰা হওক। ইয়াৰ প্ৰস্থত অতি পবিত্ৰ স্থানৰ সোঁফালৰ দেৱালখন সেয়েহে "উত্তৰ" ফালে আৰু বাওঁফালৰ দেৱালখন "দক্ষিণ" ফালে আছিল।
কুকুৰাৰ পোৱালিক ডেউকাৰ তলত আশ্ৰয় দিয়া কুকুৰা " ৰ প্ৰতিমূৰ্তি দিছিল : " যিৰূচালেম, যিৰূচালেম, তুমি যি ভাববাদীক হত্যা কৰি তোমাৰ ওচৰলৈ পঠোৱাসকলক শিলগুটিৰে আঘাত কৰা, মই তোমাৰ সন্তানক কিমানবাৰ গোটাই ল'লোহেঁতেন, যেনেকৈ কুকুৰা এটাই নিজৰ কুকুৰাবোৰক নিজৰ ডেউকাৰ তলত গোটাই লয়, আৰু তুমি নিবিচাৰিবা ! চুক্তিসমূহ। যাত্ৰাপুস্তক ১৯:৪ অনুসৰি ঈশ্বৰে নিজকে " ঈগল "ৰ সৈতে তুলনা কৰিছে: " তুমি দেখিছা যে মই মিচৰৰ লগত কি কৰিলোঁ, আৰু মই তোমাক ঈগলৰ ডেউকাত কেনেকৈ তুলি লৈ নিজৰ ওচৰলৈ লৈ আহিলোঁ ।" প্ৰকাশিত বাক্য ১২:১৪ পদত তেওঁ " মহান ঈগল " নিৰ্দিষ্ট কৰিছে: " আৰু মহিলাগৰাকীক এটা মহা ঈগলৰ দুখন ডেউকা দিয়া হৈছিল, যাতে তাই মৰুভূমিলৈ উৰি যাব পাৰে, য'ত তাইক কিছু সময়ৰ বাবে পুষ্টি দিয়া হয়, আৰু সময় আৰু আধা সময়ৰ বাবে, সাপৰ মুখৰ পৰা । এই প্ৰতিমূৰ্তিবোৰে একেটা বাস্তৱতাৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰে: ঈশ্বৰে তেওঁ ভালপোৱাসকলক ৰক্ষা কৰে কাৰণ তেওঁলোকে তেওঁক ভাল পায়, একেৰাহে কৰা দুটা নিয়মত, যীচু খ্ৰীষ্টৰ আগতে আৰু পিছত।
শেষত প্ৰতীকীভাৱে হিব্ৰু মন্দিৰে খ্ৰীষ্টৰ শৰীৰক, নিৰ্বাচিতজনৰ শৰীৰটোক আৰু সামূহিকভাৱে খ্ৰীষ্টৰ কইনা, তেওঁৰ মনোনীত ব্যক্তিক, নিৰ্বাচিতসকলৰ সমাবেশক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল। এই সকলোবোৰ কাৰণতে ঈশ্বৰে অনাময় খাদ্যৰ নিয়ম স্থাপন কৰিছিল যাতে মন্দিৰৰ এই বিভিন্ন ৰূপবোৰ পবিত্ৰ আৰু সন্মান কৰা হয়; ১ কৰিন্থীয়া. ৬:১৯: " তোমালোকৰ শৰীৰ যে তোমাৰ মাজত থকা পবিত্ৰ আত্মাৰ মন্দিৰ, যি তোমাৰ ঈশ্বৰৰ পৰা পোৱা, আৰু তোমাৰ নিজৰ নহয়, সেই কথা তুমি নাজানানে? "
সোণ, সোণৰ বাহিৰে একোৱেই নাই
এই মাপকাঠীৰ গুৰুত্বৰ ওপৰতো গুৰুত্ব দিব লাগিব: সকলো আচবাব আৰু বাচন-বৰ্তন, কেৰুব আৰু ভিতৰৰ বেৰ নিজেই সোণৰ বা পিটিকা সোণেৰে ঢাকি থোৱা। সোণৰ বৈশিষ্ট্য হৈছে ইয়াৰ অপৰিৱৰ্তিত চৰিত্ৰ; এইটোৱেই একমাত্ৰ মূল্য যিটো ঈশ্বৰে ইয়াক দিয়ে। তেওঁ সোণক সিদ্ধ বিশ্বাসৰ প্ৰতীক হিচাপে গঢ়ি তোলাটো আচৰিত কথা নহয়, যাৰ অনন্য আৰু সিদ্ধ আৰ্হি আছিল যীচু খ্ৰীষ্ট। মন্দিৰ আৰু পবিত্ৰস্থানৰ ভিতৰৰ অংশত পবিত্ৰকৰণৰ দ্বাৰা বাস কৰা যীচু খ্ৰীষ্টৰ আত্মাৰ অন্তৰ্নিহিত দিশ, ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ আত্মাৰ বিশুদ্ধতা; তেওঁৰ চৰিত্ৰ অপৰিৱৰ্তনীয় আছিল আৰু এইটোৱেই আছিল তেওঁৰ পাপ আৰু মৃত্যুৰ ওপৰত জয়লাভৰ কাৰণ। যীচুৱে দিয়া আদৰ্শক ঈশ্বৰে তেওঁৰ সকলো মনোনীত লোকে অনুকৰণ কৰিবলগীয়া আৰ্হি হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে; ই তেওঁৰ প্ৰয়োজনীয়তা, ব্যক্তিগত আৰু সামূহিকভাৱে চিৰন্তন স্বৰ্গ জীৱনৰ সৈতে সামঞ্জস্যপূৰ্ণ হোৱাৰ একমাত্ৰ চৰ্ত, বিজয়ীসকলৰ মজুৰি আৰু পুৰস্কাৰ। তেওঁৰ যিবোৰ মূল্যবোধ আছিল সেইবোৰ আমাৰ হ'ব লাগিব, আমি তেওঁৰ সৈতে ক্ল'নৰ দৰে হ'ব লাগিব, যিদৰে ১ যোহন ২:৬ পদত লিখা হৈছে: " যিজনে কয় যে তেওঁ তেওঁৰ মাজত বাস কৰে, তেওঁ নিজেও খোজ কঢ়াৰ দৰে চলি থকা উচিত ।" সোণৰ অৰ্থ আমাক ১ পিতৰ ১:৭ পদত দিয়া হৈছে: " যাতে তোমালোকৰ বিশ্বাসৰ পৰীক্ষা, জুইৰ দ্বাৰা পৰীক্ষা কৰা হ'লেও ধ্বংস হোৱা সোণতকৈ অধিক মূল্যৱান, যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকাশৰ সময়ত প্ৰশংসা আৰু গৌৰৱ আৰু সন্মানৰ বাবে পোৱা যায়। " ঈশ্বৰে তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ বিশ্বাস পৰীক্ষা কৰে। যদিও অপৰিৱৰ্তনীয়, সোণত অশুদ্ধ পদাৰ্থৰ লেখ-জোখ থাকিব পাৰে আৰু এইবোৰৰ পৰা মুক্তি পাবলৈ ইয়াক গৰম কৰি গলিব লাগিব। তাৰ পিছত সেই আৱৰ্জনা বা অশুদ্ধিবোৰ ইয়াৰ পৃষ্ঠলৈ উঠি যায় আৰু আঁতৰাব পাৰি। এইটোৱেই হৈছে মুক্ত শিষ্যসকলৰ পাৰ্থিৱ জীৱনৰ অভিজ্ঞতাৰ প্ৰতিচ্ছবি, যাৰ সময়ত খ্ৰীষ্টই বেয়াক চিঙি পেলায় আৰু তেওঁলোকক শুদ্ধ কৰে, তেওঁলোকক বিভিন্ন পৰীক্ষাৰ বলি কৰে। আৰু বিচাৰত তেওঁলোকৰ জয়ৰ চৰ্ততহে তেওঁলোকৰ জীৱনৰ শেষত তেওঁলোকৰ চিৰন্তন ভাগ্যৰ সিদ্ধান্ত মহান বিচাৰক যীচু খ্ৰীষ্টই কৰে। এই বিজয় কেৱল তেওঁৰ সমৰ্থন আৰু সহায়ৰ দ্বাৰাহে লাভ কৰিব পাৰি, যিদৰে তেওঁ যোহন ১৫:৫-৬ আৰু ১০ৰ পৰা ১৪ পদত ঘোষণা কৰিছিল: " মই দ্ৰাক্ষাৰস, তোমালোক ডাল। যি মোৰ মাজত আৰু মই তেওঁৰ মাজত থাকে তেওঁ বহুত ফল দিয়ে, কিয়নো মোৰ অবিহনে তোমালোকে একো কৰিব নোৱাৰা। যদি কোনোৱে মোৰ মাজত নাথাকে, তেন্তে তেওঁক ডালৰ দৰে পেলাই দিয়া হয় আৰু শুকাই যায়; তেতিয়া ডালবোৰ গোটাই জুইত পেলাই দিয়া হয়।" আৰু জ্বলি গ'ল ." ঈশ্বৰৰ আজ্ঞাবোৰৰ আজ্ঞা পালন কৰাটো প্ৰয়োজনীয়: " যদি তোমালোকে মোৰ আজ্ঞা পালন কৰা, তেন্তে তোমালোকে মোৰ প্ৰেমত থাকিবা, যেনেকৈ মই মোৰ পিতৃৰ আজ্ঞা পালন কৰি তেওঁৰ প্ৰেমত অটল । কিন্তু যীচুৰ এই স্বীকৃতি চৰ্তসাপেক্ষ: " তোমালোক মোৰ বন্ধু, যদি তোমালোকে মই তোমালোকক যি আজ্ঞা পালন কৰো ।"
নিজৰ ফালৰ পৰা সাতটা লেম্পযুক্ত চাকিৰ ডালটো কঠিন সোণেৰে তৈয়াৰ কৰা হৈছিল। তেতিয়া ই কেৱল যীচু খ্ৰীষ্টৰ সিদ্ধতাৰ প্ৰতীক হ’ব পাৰিছিল। তেতিয়া ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ গীৰ্জাবোৰত পোৱা সোণটোৱেই হৈছে ইয়াৰ মিছা বিশ্বাসৰ দাবীৰ প্ৰতিমূৰ্তি। এই কাৰণেই ইয়াৰ বিপৰীতে প্ৰটেষ্টেণ্ট মন্দিৰৰ পৰা নম্ৰ আৰু কঠোৰ সকলো অলংকাৰ কাঢ়ি লোৱা হৈছিল। পবিত্ৰস্থান আৰু মন্দিৰৰ প্ৰতীকত সোণৰ উপস্থিতিয়ে প্ৰমাণ কৰে যে পবিত্ৰস্থানে কেৱল ঐশ্বৰিক যীচু খ্ৰীষ্টকহে প্ৰতিনিধিত্ব কৰিব পাৰে। কিন্তু সম্প্ৰসাৰণ কৰি লিখা হৈছে যে তেওঁ হৈছে মূৰব্বী, গীৰ্জাৰ মূৰব্বী যিটো ইফিচীয়া ৩৬ত তেওঁৰ শৰীৰ। ৫:২৩-২৪: " কিয়নো স্বামী পত্নীৰ মূৰ, খ্ৰীষ্ট যেনেকৈ মণ্ডলীৰ মূৰ, যি তেওঁৰ শৰীৰ , যাৰ তেওঁ ত্ৰাণকৰ্তা।" এতিয়া যেনেকৈ মণ্ডলীয়ে খ্ৰীষ্টৰ বশৱৰ্তী হয়, তেনেকৈ পত্নীসকলেও সকলো বিষয়তে নিজৰ স্বামীৰ অধীন হ’ব লাগে। ” কিন্তু তেতিয়া আত্মাই স্পষ্ট কৰে: “ স্বামীসকল, তোমালোকৰ পত্নীসকলক প্ৰেম কৰক, যেনেকৈ খ্ৰীষ্টই মণ্ডলীক প্ৰেম কৰিলে আৰু তাৰ কাৰণে নিজকে সমৰ্পণ কৰিলে, যাতে তেওঁ মণ্ডলীক পবিত্ৰ কৰিব পাৰে, বাক্যৰ দ্বাৰা পানীৰে ধুই শুচি কৰি , যাতে তেওঁ ইয়াক মহিমাৰে উপস্থাপন কৰিব পাৰে, দাগ বা বলিৰেখা বা তেনে কোনো বস্তু নাথাকে, কিন্তু ই পবিত্ৰ আৰু দোষবিহীন হয় ". এইটো, তেন্তে, স্পষ্টভাৱে প্ৰকাশ কৰা হৈছে, প্ৰকৃত খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম কিহৰ দ্বাৰা গঠিত। ইয়াৰ মানদণ্ড কেৱল তাত্ত্বিক নহয়, বৰঞ্চ ইয়াৰ সকলো বাস্তৱতাত কাৰ্যকৰী কৰা এক অনুশীলন। তেওঁৰ প্ৰকাশিত " বাক্য "ৰ মানদণ্ডৰ সৈতে একমত হোৱাটো প্ৰয়োজনীয়; ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা আৰু অধ্যাদেশৰ প্ৰতি সন্মান আৰু বাইবেলত তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত প্ৰকাশ পোৱা ৰহস্যসমূহৰ জ্ঞান। এই মাপকাঠী, " নিৰ্দোষ বা।" নিৰ্বাচিতসকলৰ নিৰ্দোষী ", প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৫ পদত স্মৰণ আৰু নিশ্চিত কৰা হৈছে য'ত ইয়াক খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত চূড়ান্ত প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ " এডভেন্টিষ্ট " সন্তসকলৰ ওপৰত আৰোপ কৰা হৈছে পবিত্ৰকৰণ . এই অধ্যয়নে দেখুৱাইছে যে আবাস, পবিত্ৰস্থান, মন্দিৰ আৰু ইয়াৰ সকলো প্ৰতীকে ঈশ্বৰৰ মহান পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল। মানুহৰ আগত প্ৰকাশ পোৱা যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ প্ৰকাশত তেওঁলোকে নিজৰ উদ্দেশ্য আৰু পূৰ্ণতা পাইছিল। এইদৰে তেওঁৰ সৈতে নিৰ্বাচিতসকলৰ যি সম্পৰ্ক আছে, সেয়া ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকৃতি আৰু চৰিত্ৰত; অজ্ঞান মানুহে সৰ্বজ্ঞানী সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে; যিয়ে নিজৰ ভৱিষ্যত গঢ়ি তোলে আৰু তেওঁক প্ৰকাশ কৰে।
ৰজা চলোমনে নিৰ্মাণ কৰা মন্দিৰৰ অধ্যয়নে মাত্ৰ আমাক দেখুৱাইছে যে আমি মানুহৰ বাবে সুলভ "মন্দিৰ" অংশটোক কেৱল স্বৰ্গীয় ঈশ্বৰৰ বাবে সংৰক্ষিত "পবিত্ৰস্থান"ৰ সৈতে বিভ্ৰান্ত কৰিব নালাগে। ইয়াৰ ফলস্বৰূপে, দান.৮:১৪ ত "পবিত্ৰতা" শব্দটোৰ ঠাইত ব্যৱহৃত "পবিত্ৰস্থান" শব্দটোৱে এইবাৰ সকলো বৈধতা হেৰুৱাই পেলায় , কাৰণ ই ১৮৪৩ চনত কোনো শুদ্ধিৰ প্ৰয়োজন নোহোৱা স্বৰ্গীয় স্থানৰ বিষয়ে আলোচনা কৰে।
যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৰ সময়ত "মন্দিৰ"ক "পবিত্ৰস্থান"ৰ পৰা পৃথক কৰা ওৰণিখন ঈশ্বৰে ফালি পেলালে, কিন্তু কেৱল পবিত্ৰসকলৰ প্ৰাৰ্থনাইহে স্বৰ্গীয় পবিত্ৰস্থানলৈ আধ্যাত্মিক প্ৰৱেশ লাভ কৰিব য'ত যীচুৱে তেওঁলোকৰ বাবে মধ্যস্থতা কৰিব। মন্দিৰৰ অংশটোৱে পৃথিৱীত নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ গোট খোৱা ঘৰ হিচাপে নিজৰ ভূমিকা অব্যাহত ৰাখিব লাগিছিল। ১৮৪৩ চনতো একেই কথা হৈছিল, নীতি নবীকৰণ হৈছিল। সন্তসকলৰ "মন্দিৰ" পৃথিৱীত থাকিল আৰু "অভয়াৰণ্য"ত, যিটো অনন্যভাৱে স্বৰ্গীয় আছিল, খ্ৰীষ্টৰ মধ্যস্থতা আনুষ্ঠানিকভাৱে কেৱল নিৰ্বাচিত এডভেন্টিষ্ট নিৰ্বাচিতসকলৰ হৈ পুনৰ আৰম্ভ হ'ল। সেয়েহে নতুন নিয়মত পৃথিৱীত আৰু কোনো "অভয়াৰণ্য" নাই, য'ত ইয়াৰ প্ৰতীক নোহোৱা হৈ যায়। তাত কেৱল মুক্ত নিৰ্বাচিতসকলৰ আধ্যাত্মিক "মন্দিৰ"হে বাকী আছে।
একমাত্ৰ অশুচিকৰণৰ প্ৰয়োজন আছিল পৃথিৱীত থকা মানুহৰ পাপ, কিয়নো তেওঁলোকৰ কোনো পাপ স্বৰ্গক অশুচি কৰিবলৈ অহা নাছিল। কেৱল চয়তান আৰু তেওঁৰ বিদ্ৰোহী ভূতবোৰৰ উপস্থিতিয়েহে এই কাম কৰিব পাৰিছিল, আৰু সেয়েহে, বিজয়ী হৈ, মাইকেলত, যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁলোকক স্বৰ্গৰ পৰা বাহিৰ কৰি দিলে আৰু পাপৰ পৃথিৱীলৈ পেলাই দিলে য’ত তেওঁলোকে মৃত্যুৰ আগলৈকে থাকিব লাগিব।
পবিত্ৰতাৰ প্ৰতীকত্বৰ বিষয়ে আলোচনা কৰি এটা কথা বুজিবলৈ বাকী আছে। এই প্ৰতীকবোৰ যিমানেই পবিত্ৰ নহওক কিয়, সেইবোৰ কেৱল বস্তুগত বস্তু। প্ৰকৃত পবিত্ৰতা জীৱিতসকলৰ মাজত থাকে, যাৰ বাবে যীচু খ্ৰীষ্ট মন্দিৰতকৈও অধিক আছিল, যিটো মন্দিৰৰ অস্তিত্ব আছিল কেৱল ঈশ্বৰৰ বিধান, তেওঁৰ চৰিত্ৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি আৰু পাৰ্থিৱ পাপীয়ে আঘাত কৰা তেওঁৰ ন্যায়ৰ প্ৰতিমূৰ্তি। কেৱল তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ শিক্ষাৰ সমৰ্থন হিচাপে কাম কৰিবলৈ আছিল যে ঈশ্বৰে এইবোৰ কাম মোচি আৰু তেওঁৰ কৰ্মীসকলৰ দ্বাৰা সম্পন্ন কৰিছিল। মূৰ্তিপূজাৰ আচৰণৰ পৰা হাত সাৰিবলৈহে ঈশ্বৰে ১৯৮২ চনত এজন মানুহক, তেওঁৰ দাস ৰন ৱায়াটক তেওঁৰ সাক্ষ্যৰ জাহাজ বিচাৰি আৰু স্পৰ্শ কৰিবলৈ কৰ্তৃত্ব দিছিল। কাৰণ " যীচুৰ সাক্ষ্য ," যিটো " ভৱিষ্যদ্বাণীৰ আত্মা ," তেওঁৰ বাবে বহুত উচ্চ আৰু অধিক উপযোগী যিহেতু তেওঁ ব্যক্তিগতভাৱে পৃথিৱীত তেওঁৰ নিৰ্বাচিত নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাৰ অৰ্থ প্ৰকাশ কৰিবলৈ আহিছিল। ৰন ৱায়াটক ফেৰেস্তাই জাহাজৰ পৰা উলিয়াই অনা দহ আজ্ঞাৰ চিত্ৰগ্ৰহণ কৰিবলৈ অনুমতি দিছিল যদিও তেওঁ ছবিখন ৰাখিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল। এই তথ্যসমূহে প্ৰমাণ কৰে যে ঈশ্বৰে তেওঁৰ অস্বীকাৰৰ বিষয়ে আগতেই জানে, কিন্তু এই পছন্দই আমাক এনে ৰেকৰ্ডিঙে তেওঁৰ কিছুমান অধিক দুৰ্বল নিৰ্বাচিত লোকৰ মাজত সৃষ্টি কৰিব পৰা মূৰ্তিপূজাৰ পৰা ৰক্ষা কৰে। এই বাস্তৱতা আমাৰ আগত প্ৰকাশ কৰা হৈছে, যাতে আমি ইয়াক আমাৰ প্ৰেমময় ঈশ্বৰে দিয়া মধুৰ সুবিধা হিচাপে আমাৰ হৃদয়ৰ চিন্তাত ৰাখিব পাৰো।
আদিপুস্তকৰ পৃথকীকৰণসমূহ
এতিয়া যেতিয়া এই কিতাপখনৰ অধ্যয়নে আমাৰ আগত দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত লুকাই থকা গোপনীয়তাসমূহ প্ৰকাশ কৰিছে, তেতিয়া মই এতিয়া আপোনালোকক আদিপুস্তক পুস্তকত প্ৰকাশ কৰা ভৱিষ্যদ্বাণীসমূহৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিব লাগিব, যিটো শব্দৰ অৰ্থ হৈছে "আৰম্ভণি"।
ধ্যান দিয়া!!! আদিপুস্তকৰ এই অধ্যয়নত আমি যি সাক্ষ্য ল’বলৈ ওলাইছো সেয়া পোনপটীয়াকৈ ঈশ্বৰৰ মুখৰ পৰা আহিছিল যিয়ে তেওঁৰ দাস মোচিক সেই সাক্ষ্য দিছিল। এই বিৱৰণীত বিশ্বাস নকৰাটোৱে ঈশ্বৰৰ প্ৰতি প্ৰত্যক্ষভাৱে কৰিব পৰা আটাইতকৈ ডাঙৰ ক্ষোভৰ সৃষ্টি কৰে, যিটো ক্ৰোধে নিশ্চিতভাৱে স্বৰ্গৰ দুৱাৰখন বন্ধ কৰি দিয়ে কাৰণ ই " বিশ্বাস, যাৰ অবিহনে ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰাটো অসম্ভৱ ," ইব্ৰী ১১:৬ অনুসৰি সম্পূৰ্ণ অনুপস্থিতি প্ৰকাশ কৰে।
যীচুৱে তেওঁৰ এপ'কেলিপছৰ প্ৰস্তাৱনাত এই অভিব্যক্তিটোৰ ওপৰত দৃঢ়ভাৱে গুৰুত্ব দিছিল: " মই আলফা আৰু ওমেগা, আদি আৰু শেষ ," যিটো তেওঁ প্ৰকাশিত বাক্য ২২:১৩ পদত তেওঁৰ প্ৰকাশিত বাক্যৰ শেষত পুনৰ উদ্ধৃত কৰিছে। আমি ইতিমধ্যে আদিপুস্তকৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক চৰিত্ৰ লক্ষ্য কৰিছো, বিশেষকৈ সাত হাজাৰ বছৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা সাত দিনীয়া সপ্তাহটোৰ সন্দৰ্ভত। ইয়াত, মই আদিপুস্তকৰ এই কিতাপখনৰ কাষ চাপিছো " বিচ্ছেদ " বিষয়বস্তুৰ দৃষ্টিকোণৰ পৰা, যিটোৱে ইয়াৰ বিশেষ বৈশিষ্ট্য, আমি চাম।
আদিপুস্তক ১
১ ম দিন
আদিপুস্তক ১:১: “ আদিতে ঈশ্বৰে আকাশ আৰু পৃথিৱী সৃষ্টি কৰিলে .”
আৰম্ভণি " শব্দটোৱে ইংগিত দিয়াৰ দৰে " পৃথিৱী "ক সঁচাকৈয়ে ঈশ্বৰে এটা নতুন মাত্ৰাৰ কেন্দ্ৰ আৰু ভিত্তি হিচাপে সৃষ্টি কৰিছিল, ইয়াৰ পূৰ্বৰ আকাশী জীৱনৰ ৰূপসমূহৰ সমান্তৰাল। এজন চিত্ৰকৰৰ প্ৰতিচ্ছবি ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ হ’লে নতুন চিত্ৰকলাৰ বাস্তৱায়ন সৃষ্টি আৰু কাৰ্যকৰী কৰাটো তেওঁৰ ওপৰত। কিন্তু ইতিমধ্যে মন কৰিবলগীয়া যে, ইহঁতৰ উৎপত্তিৰ পৰা " আকাশ আৰু পৃথিৱী " পৃথক ৷ " স্বৰ্গ "ই শূন্য, অন্ধকাৰ আৰু অসীম আন্তঃনক্ষত্ৰীয় মহাবিশ্বক বুজায়; আৰু তাৰ পিছত " পৃথিৱী " পানীৰে আবৃত বলৰ ৰূপত আবিৰ্ভাৱ হয়। এই নিৰ্দিষ্ট স্থলজ মাত্ৰাৰ সৃষ্টিৰ আৰম্ভণি বা " আৰম্ভণি "ত সৃষ্টি হোৱাৰ বাবে " পৃথিৱী "ৰ সৃষ্টিৰ সপ্তাহৰ কোনো পূৰ্ব অস্তিত্ব নাছিল। ই শূন্যতাৰ পৰা ওলাই আহি ঈশ্বৰৰ আদেশত ৰূপ ধাৰণ কৰে যাতে তেওঁৰ প্ৰথম জীৱই স্বৰ্গত কৰা পাপৰ উৎপত্তিস্থলৰ স্বাধীনতাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় হৈ পৰা ভূমিকা পালন কৰে; যিচয়া ১৪:১২ পদত যিজনক " ৰাতিপুৱাৰ তৰা " আৰু " ভোৰৰ পুত্ৰ " বুলি কোৱা হৈছে, তেওঁ ঈশ্বৰৰ কৰ্তৃত্বক প্ৰত্যাহ্বান জনোৱাৰ পিছৰে পৰা চয়তান হৈ পৰিছে। তেতিয়াৰ পৰাই তেওঁ বৰ্তমানৰ স্বৰ্গীয় বিদ্ৰোহী শিবিৰ আৰু আহিবলগীয়া পাৰ্থিৱ শিবিৰৰ নেতা।
আদিপুস্তক ১:২: “পৃথিৱী আকৃতিহীন আৰু শূন্য আছিল, আৰু গভীৰ মুখৰ ওপৰত আন্ধাৰ আছিল, আৰু ঈশ্বৰৰ আত্মা জলৰ ওপৰত উৰি আছিল .”
যেনেকৈ এজন চিত্ৰশিল্পীয়ে কেনভাছত বেচ কোট লগাই আৰম্ভ কৰে, ঠিক তেনেকৈ ঈশ্বৰে ইতিমধ্যে সৃষ্টি হোৱা আকাশী জীৱনত প্ৰচলিত পৰিস্থিতি আৰু তেওঁ সৃষ্টি কৰিবলগীয়া পাৰ্থিৱ জীৱনটো উপস্থাপন কৰে। এইদৰে তেওঁ " আন্ধাৰ " শব্দৰ দ্বাৰা তেওঁৰ অনুমোদনত নথকা সকলো বস্তুকে চিহ্নিত কৰে , যাক তেওঁ নিৰপেক্ষ বিৰোধিতা কৰি " পোহৰ " বুলি ক'ব । এই পদটোৱে " আন্ধাৰ " শব্দটো , সদায় বহুবচনত থাকে কাৰণ ইয়াৰ দিশবোৰ ইমানেই বহুগুণী, আৰু " অগাধ " শব্দটোৰ মাজত যিটো যোগসূত্ৰ স্থাপন কৰিছে, যিটোৱে জীৱনৰ কোনো ৰূপ বহন নকৰা পৃথিৱীখনক বুজায়, সেইটো লক্ষ্য কৰোঁ আহক। ঈশ্বৰে এই প্ৰতীকটো তেওঁৰ শত্ৰুসকলক চিহ্নিত কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰিছিল: প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৭ পদত থকা "ঈশ্বৰহীন" বিপ্লৱী আৰু মুক্ত চিন্তাবিদসকল আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:৮ পদত পোপৰ কেথলিক ধৰ্মৰ বিদ্ৰোহীসকল। কিন্তু, বিদ্ৰোহী প্ৰটেষ্টেণ্টসকলে ১৮৪৩ চনত তেওঁলোকৰ সৈতে যোগ দিলে, পাল পাতি চয়তানৰ আধিপত্যৰ অধীনত পাৰ হৈ গ'ল, প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১১; যিসকলৰ লগত ১৯৯৫ চনত অবিশ্বাসী এডভেন্টিজমে যোগদান কৰিছিল।
এই পদত দিয়া প্ৰতিচ্ছবিত আমি দেখিবলৈ পাওঁ যে " অন্ধকাৰে " " ঈশ্বৰৰ আত্মা "ক " জল " ৰ পৰা পৃথক কৰে যিয়ে প্ৰতীক হিচাপে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিব, দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যত, দান.৭:২-৩ আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১ত " সাগৰ " প্ৰতীকৰ তলত " জনগোষ্ঠী, জাতি আৰু ভাষাৰ " গণ, আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১০, ৯:১৪, ১৬:১২, ১৭:১-১৫ পদত। বিচ্ছেদৰ কাৰণ অতি সোনকালে হৱা আৰু আদমে কৰা আদি " পাপ " বুলি কোৱা হ'ব । দিয়া প্ৰতিমূৰ্তিৰ দৰেই ঈশ্বৰে ঈশ্বৰৰ কৰ্তৃত্বক প্ৰত্যাহ্বান জনাবলৈ চয়তানক অনুসৰণ কৰা বিদ্ৰোহী স্বৰ্গদূতসকলৰ লগত সংলগ্ন অন্ধকাৰৰ জগতখনৰ সৈতে কান্ধত ঘঁহি থাকে।
আদিপুস্তক ১:৩: “ আৰু ঈশ্বৰে ক’লে, পোহৰ হওক! ” আৰু পোহৰ হ’ল .
নিজৰ সাৰ্বভৌম বিচাৰ অনুসৰি " ভাল " ৰ মানদণ্ড নিৰ্ধাৰণ কৰে । " ভাল " ৰ এই বিকল্পটো " পোহৰ " শব্দটোৰ লগত সংলগ্ন হৈ আছে কাৰণ ইয়াৰ গৌৰৱময় দিশটো, সকলোৰে বাবে আৰু সকলোৰে বাবে দৃশ্যমান, কাৰণ ভালে সেই " লাজ " ৰ সৃষ্টি নকৰে যিয়ে মানুহক নিজৰ দুষ্ট কাম সম্পন্ন কৰিবলৈ লুকাই থাকিবলৈ বাধ্য কৰে। এই "লাজ" আদমে আদিপুস্তক ৩ অনুসৰি পাপৰ পিছত অনুভৱ কৰিব, আদিপুস্তক ২:২৫ পদৰ তুলনাত।
আদিপুস্তক ১:৪: “ ঈশ্বৰে পোহৰ ভাল হোৱা দেখিলে আৰু আন্ধাৰৰ পৰা পোহৰক পৃথক কৰিলে .”
এইটোৱেই হৈছে ঈশ্বৰে প্ৰকাশ কৰা প্ৰথম বিচাৰ । ইয়াত " পোহৰ " শব্দটোৱে উদ্দীপিত হোৱা তেওঁৰ ভালৰ বাছনি আৰু " আন্ধাৰ " শব্দটোৱে চিহ্নিত কৰা বেয়াৰ নিন্দা প্ৰকাশ কৰে ৷
ঈশ্বৰে আমাক তেওঁৰ পাৰ্থিৱ সৃষ্টিৰ উদ্দেশ্য আৰু সেয়েহে তেওঁৰ পৰিকল্পনাই লাভ কৰিবলগীয়া চূড়ান্ত ফলাফলটো প্ৰকাশ কৰে: তেওঁৰ " পোহৰ " ভালপোৱাসকলক " আন্ধাৰ " পছন্দ কৰাসকলৰ পৰা নিৰ্দিষ্ট পৃথকীকৰণ । " পোহৰ আৰু আন্ধাৰ " হৈছে ঈশ্বৰে তেওঁৰ সকলো স্বৰ্গ আৰু পাৰ্থিৱ জীৱক দিব বিচৰা স্বাধীনতাৰ নীতিৰ দ্বাৰা সম্ভৱ হোৱা দুটা বাছনি। এই দুটা বিৰোধী শিবিৰৰ শেষত দুজন নেতা থাকে: " পোহৰ "ৰ বাবে যীচু খ্ৰীষ্ট আৰু " আন্ধাৰ "ৰ বাবে চয়তান। আৰু এই দুটা বিৰোধী শিবিৰৰ, পৃথিৱীৰ দুটা মেৰুৰ দৰে, দুটাও বেলেগ বেলেগ নিৰপেক্ষ মূৰ থাকিব; মনোনীতসকলে প্ৰকাশিত বাক্য ২১:২৩ অনুসৰি ঈশ্বৰৰ পোহৰত চিৰকাল জীয়াই থাকিব; আৰু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ দ্বাৰা ধ্বংস হোৱা বিদ্ৰোহীসকলে নিৰ্জন পৃথিৱীত " ধূলি " ৰ অৱস্থাত পৰিব যি পুনৰবাৰ আদিপুস্তক ১:২ ৰ "অগাধ " হৈ পৰিছে। বিচাৰৰ বাবে পুনৰুত্থান হ'লে তেওঁলোকক নিশ্চিতভাৱে ধ্বংস কৰা হ'ব, প্ৰকাশিত বাক্য ২০:১৫ অনুসৰি " দ্বিতীয় মৃত্যু "ৰ "অগ্নিৰ হ্ৰদ "ত ভস্মীভূত হ'ব।
আদিপুস্তক ১:৫: “তেতিয়া ঈশ্বৰে পোহৰক দিন বুলি ক’লে, আৰু আন্ধাৰক ৰাতি বুলি ক’লে।আৰু সন্ধিয়া হ’ল আৰু ৰাতিপুৱা হ’ল, প্ৰথম দিন .”
এই " প্ৰথম দিনটো " " পোহৰ আৰু আন্ধাৰ " ৰ পছন্দৰ দ্বাৰা গঠিত দুটা শিবিৰৰ নিৰ্দিষ্ট পৃথকীকৰণৰ বাবে উৎসৰ্গিত যিয়ে যীচু খ্ৰীষ্টৰ চূড়ান্ত বিজয় আৰু পাৰ্থিৱ সৃষ্টিৰ নবীকৰণলৈকে পৃথিৱীত ইজনে সিজনৰ মুখামুখি হ'ব। এইদৰে " প্ৰথম দিনটো " গোটেই সপ্তাহটোৱে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা "সাত হাজাৰ" বছৰৰ ভিতৰত বিদ্ৰোহীসকলক তেওঁৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ ঈশ্বৰে দিয়া অনুমোদনৰ দ্বাৰা " চিহ্নিত " কৰা হয়। এইদৰে ই চিন , অৰ্থাৎ পৌত্তলিক জনগোষ্ঠী বা কাফিৰ ইহুদীসকলৰ মাজত ছয় সহস্ৰাব্দৰ ভিতৰত পোৱা মিছা ঐশ্বৰিক উপাসনাৰ " চিহ্ন " হ'বলৈ নিখুঁতভাৱে উপযুক্ত, কিন্তু বিশেষকৈ খ্ৰীষ্টান যুগত, যিহেতু "অবিজয়ী সূৰ্য্যৰ দিন"ক কনষ্টেণ্টাইন প্ৰথমৰ সাম্ৰাজ্যবাদী কৰ্তৃপক্ষই জাপি দিয়া সাপ্তাহিক বিশ্ৰামৰ দিন হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছিল , ৭ মাৰ্চ, ৩২১ত। এইদৰে এই তাৰিখৰ পৰা বৰ্তমানৰ "খ্ৰীষ্টান" দেওবাৰটো ৫৩৮ চনৰ পৰা পোপৰ ৰোমান কেথলিক বিশ্বাসে ইয়াক দিয়া ধৰ্মীয় সমৰ্থনৰ পিছত " জন্তুৰ চিহ্ন " হৈ পৰিছে । আৰু শেষ হোৱা নাই।
২ য় দিন
আদিপুস্তক ১:৬: “ আৰু ঈশ্বৰে ক’লে, পানীৰ মাজত এটা আকাশ হওঁক, আৰু ই পানীক পানীৰ পৰা পৃথক কৰক ।”
বিচ্ছেদৰ প্ৰশ্ন : " পানীৰ পৰা পানী ." কাৰ্য্যই " পানী " দ্বাৰা প্ৰতীকিত ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিসমূহৰ পৃথকীকৰণৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে । এই পদটোৱে আকাশী জীৱনৰ পাৰ্থিৱ জীৱনৰ পৰা স্বাভাৱিক পৃথকীকৰণক নিশ্চিত কৰে আৰু দুয়োটাতে, তথাপিও দুষ্ট বিদ্ৰোহী স্বৰ্গদূতসকলৰ বাবে যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৰ দ্বাৰা চিহ্নিত বিচাৰ নোহোৱালৈকে, আৰু পৃথিৱীবাসীৰ বাবে যীচু খ্ৰীষ্টৰ মহিমাত ঘূৰি অহালৈকে একেলগে সহাৱস্থান কৰিবলৈ আহ্বান কৰা "চয়তানৰ পুত্ৰ"সকলৰ পৰা "ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ"সকলৰ পৃথকীকৰণ। এই বিচ্ছেদে এই কথাটোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব যে মানুহক আকাশী স্বৰ্গদূততকৈ অলপ তলৰ সৃষ্টি কৰা হ’ব যিহেতু আকাশী মাত্ৰা তেওঁৰ বাবে দুৰ্গম হ’ব। পৃথিৱীৰ ইতিহাস শেষলৈকে দীঘলীয়াকৈ ভাগ-বতৰা কৰা হ’ব। পাপে বিশৃংখলতা প্ৰতিষ্ঠা কৰিছে আৰু ঈশ্বৰে এই বিকাৰক নিৰ্বাচিতভাৱে সজাই পৰাই সংগঠিত কৰে।
আদিপুস্তক ১:৭: “ আৰু ঈশ্বৰে আকাশখন সৃষ্টি কৰিলে আৰু আকাশৰ তলৰ পানীক আকাশৰ ওপৰৰ পানীৰ পৰা বিভক্ত কৰিলে ।
দিয়া প্ৰতিমাটোৱে “ তলত থকা পানী ” য়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা পাৰ্থিৱ জীৱনক “ বিস্তৃতিৰ ওপৰত ” থকা স্বৰ্গীয় জীৱনৰ পৰা পৃথক কৰে ।
আদিপুস্তক ১:৮: “ আৰু ঈশ্বৰে সেই বিস্তৃতিক স্বৰ্গ বুলি ক’লে, আৰু সন্ধিয়া হ’ল আৰু ৰাতিপুৱা হ’ল, দ্বিতীয় দিন .”
এই আকাশখনে বায়ুমণ্ডলীয় স্তৰটোক বুজায় যিটো পানী গঠন কৰা ২টা গেছ (হাইড্ৰজেন আৰু অক্সিজেন)ৰ পৰা গঠিত হৈ পৃথিৱীৰ সমগ্ৰ পৃষ্ঠভাগক আগুৰি ধৰে আৰু যিটো মানুহৰ বাবে স্বাভাৱিকতে সুলভ নহয়। ঈশ্বৰে ইয়াক অদৃশ্য আকাশী জীৱনৰ উপস্থিতিৰ সৈতে সংযোগ কৰিছে যিটো হৈছে যিহেতু চয়তানে নিজেই ইফিচীয়া ২:২ ত " বায়ুৰ শক্তিৰ ৰাজকুমাৰ " নাম লাভ কৰিব: "... য'ত অতীতত আপুনি এই জগতৰ গতিপথ অনুসৰি চলিছিল, বায়ু শক্তিৰ ৰাজকুমাৰৰ মতে, যি আত্মাই এতিয়া অবাধ্যতাৰ পুত্ৰসকলৰ মাজত কাম কৰে "; আকাশী জগতত তেওঁৰ ইতিমধ্যে থকা মনোভাৱ।
৩ য় দিন
আদিপুস্তক ১:৯: “তেতিয়া ঈশ্বৰে ক’লে, ‘আকাশৰ তলৰ পানীবোৰ একে ঠাইতে গোট খাওক আৰু শুকান ভূমি প্ৰকাশ হওক ।
এই মুহূৰ্তলৈকে " পানীয়ে " সমগ্ৰ পৃথিৱীখনকে আৱৰি ধৰিছিল যদিও ইয়াত এতিয়াও কোনো ধৰণৰ সাগৰীয় প্ৰাণী জীৱন নাছিল যিটো ৫ম দিনত সৃষ্টি হ'ব ৷ এই নিখুঁততাই আদিপুস্তক ৬ পদৰ জলপ্লাৱনৰ কাৰ্য্যক ইয়াৰ সকলো প্ৰামাণ্যতা দিব যিয়ে ডুব যোৱা পৃথিৱীত সাগৰীয় প্ৰাণী জীৱনৰ ৰূপ বিয়পাই দিব; যিয়ে তাত পৰৱৰ্তী সময়ত সাগৰীয় জীৱাশ্ম আৰু খোলা বিচাৰি পোৱাৰ ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব।
আদিপুস্তক ১:১০: “ ঈশ্বৰে শুকান দেশক পৃথিৱী বুলি ক’লে, আৰু জলবোৰক সমুদ্ৰ বুলি ক’লে। আৰু ঈশ্বৰে দেখিলে যে সেয়া ভাল .”
এই নতুন পৃথকীকৰণক ঈশ্বৰে " ভাল " বুলি বিবেচনা কৰে কাৰণ সাগৰ আৰু মহাদেশৰ সিপাৰে তেওঁ এই দুটা শব্দক " সাগৰ আৰু ভূমি " দুটা প্ৰতীকৰ ভূমিকা দিয়ে যিয়ে ক্ৰমে কেথলিক খ্ৰীষ্টান গীৰ্জা আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট খ্ৰীষ্টান গীৰ্জাক নিৰ্ধাৰণ কৰিব যিটো প্ৰথমৰ পৰা সংস্কাৰিত গীৰ্জা নামেৰে উদ্ভৱ হৈছিল। ১১৭০ চনৰ পৰা ১৮৪৩ চনৰ ভিতৰত কৰা তেওঁলোকৰ বিচ্ছেদক সেয়েহে ঈশ্বৰে " ভাল " বুলি বিবেচনা কৰে। আৰু সংস্কাৰৰ সময়ৰ তেওঁৰ বিশ্বাসী সেৱকসকলৰ বাবে তেওঁৰ উৎসাহ প্ৰকাশিত প্ৰকাশিত বাক্য ২:১৮ৰ পৰা ২৯ পদত প্ৰকাশ পাইছে তেওঁলোকে তেওঁলোকক মাতে, মই তোমালোকক কওঁ: মই তোমালোকৰ ওপৰত আন কোনো বোজা নিদিওঁ ; মাত্ৰ, আপোনাৰ হাতত যি আছে, মই অহালৈকে ধৰি ৰাখক ।" আকৌ এবাৰ এই গোটৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰে বিদ্ৰোহী স্বৰ্গদূত আৰু মানুহৰ আত্মাই সৃষ্টি কৰা বিশৃংখলতাক শৃংখলা আনে। এই আন এটা শিক্ষা লক্ষ্য কৰোঁ আহক, " পৃথিৱী "ই সমগ্ৰ গ্ৰহটোক নিজৰ নাম দিব কাৰণ " শুকান " মানুহৰ জীৱনৰ প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশ হ'বলৈ প্ৰস্তুত কৰা হৈছে যাৰ বাবে এই সৃষ্টি ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰিছে। সাগৰীয় পৃষ্ঠভাগতকৈ চাৰিগুণ ডাঙৰ শুকান ভূমিৰ পৃষ্ঠত, গ্ৰহটোৱে " সাগৰ " নামটো ল'ব পাৰিলেহেঁতেন, যিটো ঐশ্বৰিক পৰিকল্পনাত ন্যায্য নহয়: "পাখিৰ চৰাইবোৰে একেলগে জাক আৰু পাখিৰ চৰাইবোৰে একেলগে জাক," এই গোটসমূহত পোৱা যায় আৰু এই বিশ্ৰামৰ দাবীয়েই " পৃথিৱী "ক ১৮৪৩ চনৰ পৰা এটা ভুৱা খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ প্ৰতীক কৰি তুলিছে, দান ৮:১৪ অনুসৰি এই ঐশ্বৰিক বিচাৰৰ প্ৰমাণ প্ৰকাশিত বাক্য ১০:৫ ত প্ৰকাশ পাইছে তেওঁৰ খং।
আদিপুস্তক ১:১১: “ আৰু ঈশ্বৰে ক’লে, পৃথিৱীত গছ-গছনি, বীজ উৎপাদন কৰা গছ-গছনি আৰু ফল-মূলৰ গছবোৰ যি প্ৰকাৰৰ বীজ আছে, সেই প্ৰকাৰ অনুসাৰে পৃথিবীত উৎপন্ন কৰক ।
শুকান ভূমিক ঈশ্বৰে দিয়া অগ্ৰাধিকাৰ নিশ্চিত কৰা হৈছে: প্ৰথমে ই গছ-গছনি, বীজ উৎপাদন কৰা উদ্ভিদ, নিজৰ প্ৰকাৰ অনুসৰি ফল দিয়া ফলমূলৰ গছ " উৎপাদন " " কৰাৰ শক্তি লাভ কৰে ; সকলো বস্তুৱেই প্ৰথমে মানুহৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ বাবে আৰু গৌণভাৱে তেওঁক আগুৰি থকা স্থলজ আৰু আকাশী প্ৰাণীবোৰৰ বাবে উৎপন্ন হয়। পৃথিৱীৰ এই উৎপাদনসমূহক ঈশ্বৰে প্ৰতীকী প্ৰতিমূৰ্তি হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰি তেওঁৰ সেৱকসকলৰ আগত তেওঁৰ পাঠসমূহ প্ৰকাশ কৰিব। মানুহে " গছ "ৰ দৰে ভাল বা বেয়া ফল দিব।
আদিপুস্তক ১:১২: “ পৃথিবীয়ে গছ-গছনি, নিজৰ প্ৰকাৰ অনুসাৰে বীজ দিয়া গছ-গছনি আৰু নিজৰ প্ৰকাৰ অনুসৰি বীজ দিয়া গছবোৰ জন্ম দিলে ;
এই তৃতীয় দিনটোত কোনো দোষে ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা কামক কলংকিত নকৰে, প্ৰকৃতি নিখুঁত, অৰ্থাৎ " ভাল " বুলি বিচাৰ কৰা হয়। নিখুঁত বায়ুমণ্ডলীয় আৰু স্থলজ বিশুদ্ধতাত পৃথিৱীয়ে নিজৰ উৎপাদন বহুগুণে বৃদ্ধি কৰে। ফলবোৰ পৃথিৱীত বাস কৰিবলগীয়া সত্তাৰ বাবে উদ্দেশ্য কৰা হৈছে: মানুহ আৰু প্ৰাণী যিয়ে পাছলৈ নিজৰ ব্যক্তিত্ব অনুসৰি ফল উৎপন্ন কৰিব।
আদিপুস্তক ১:১৩: “ আৰু সন্ধিয়া হ’ল আৰু ৰাতিপুৱা হ’ল, তৃতীয় দিন .”
৪ তাৰিখ
আদিপুস্তক ১:১৪: “ আৰু ঈশ্বৰে ক’লে, আকাশৰ আকাশত দিন আৰু ৰাতি বিভাজিত কৰিবলৈ পোহৰ হওক ;
এটা নতুন বিচ্ছেদ আবিৰ্ভাৱ হয়: " ৰাতিৰ পৰা দিন ।" এই চতুৰ্থ দিনলৈকে কোনো আকাশী পদাৰ্থই দিনৰ পোহৰ লাভ কৰা নাছিল। দিন আৰু ৰাতিৰ বিচ্ছেদ ইতিমধ্যে ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা ভাৰ্চুৱেল ৰূপত আছিল। তেওঁৰ সৃষ্টিক তেওঁৰ উপস্থিতিৰ পৰা স্বাধীন কৰিবলৈ ঈশ্বৰে চতুৰ্থ দিনটোত এনে আকাশী পদাৰ্থ সৃষ্টি কৰিব যিয়ে মানুহক আন্তঃনক্ষত্ৰীয় মহাবিশ্বত এই পদাৰ্থবোৰৰ অৱস্থানৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কেলেণ্ডাৰ স্থাপন কৰিবলৈ অনুমতি দিব। এইদৰে ৰাশিৰ ৰাশি, জ্যোতিষ ইয়াৰ সময়ৰ আগতে কিন্তু ইয়াৰ লগত জড়িত বৰ্তমানৰ ভৱিষ্যদ্বাণী অৰ্থাৎ জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ অবিহনে প্ৰকাশ পাব।
আদিপুস্তক ১:১৫: “ আৰু পৃথিৱীত পোহৰ দিবলৈ আকাশৰ আকাশত পোহৰ হওক।আৰু তেনেকুৱাই হ’ল .”
" পৃথিৱী " " ৰাতি " ৰ দৰে " দিন " দ্বাৰা আলোকিত হ'ব লাগিব , কিন্তু " দিন "ৰ " পোহৰ " " ৰাতি " ক অতিক্ৰম কৰিব লাগিব কাৰণ ই সত্যৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰতীকী প্ৰতিচ্ছবি, জীৱিত সকলোৰে সৃষ্টিকৰ্তা। আৰু " ৰাতিৰ দিন " ক্ৰমত উত্তৰাধিকাৰীয়ে তেওঁৰ সকলো শত্ৰুৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ চূড়ান্ত বিজয়ৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে যিসকলো তেওঁৰ প্ৰিয় আৰু ধন্য নিৰ্বাচিতসকলৰ। " পৃথিৱী আলোকিত কৰা " এই ভূমিকাই এই তৰাবোৰক সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ নামত উপস্থাপন কৰা সত্য বা মিছা শিকোৱা ধৰ্মীয় কাৰ্য্যৰ এক প্ৰতীকী অৰ্থ প্ৰদান কৰিব।
আদিপুস্তক ১:১৬: “ আৰু ঈশ্বৰে দুটা মহা পোহৰ সৃষ্টি কৰিলে: দিনক শাসন কৰিবলৈ ডাঙৰ পোহৰ আৰু ৰাতি শাসন কৰিবলৈ সৰু পোহৰ আৰু তৰাবোৰো .”
সূৰ্য্য " আৰু " চন্দ্ৰ ", " দুটা মহান আলোক " ক উদগনি দি ঈশ্বৰে সূৰ্য্যক " সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ " অভিব্যক্তিৰে নিৰ্ধাৰণ কৰে আনহাতে গ্ৰহণে ইয়াক প্ৰমাণ কৰে, সৌৰ আৰু চন্দ্ৰৰ ডিস্ক দুটা আমাৰ আগত একে আকাৰৰ তলত দেখা যায়, এটাই আনটোক পাৰস্পৰিকভাৱে আবৰি ৰাখে। কিন্তু ইয়াক সৃষ্টি কৰা ঈশ্বৰে মানুহৰ আগতেই জানে যে ইয়াৰ সৰু ৰূপটো পৃথিৱীৰ পৰা ইয়াৰ দূৰত্বৰ বাবে, সূৰ্য্য চন্দ্ৰতকৈ ৪০০ গুণ ডাঙৰ কিন্তু ৪০০ গুণ দূৰ। এই নিখুঁততাৰ দ্বাৰা তেওঁ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ পৰম উপাধিটো নিশ্চিত আৰু দৃঢ় কৰে। তদুপৰি আধ্যাত্মিক স্তৰত তেওঁ ৰাতি আৰু আন্ধাৰৰ প্ৰতীক চন্দ্ৰৰ সৰুতাৰ তুলনাত নিজৰ অতুলনীয় "মহানতা" প্ৰকাশ কৰে। এই প্ৰতীকী ভূমিকাসমূহৰ প্ৰয়োগ যোহন ১:৯ পদত " পোহৰ " বুলি কোৱা যীচু খ্ৰীষ্টৰ বিষয়ে হ'ব: " এই পোহৰ আছিল প্ৰকৃত পোহৰ, যি জগতলৈ আহি প্ৰতিজন মানুহক আলোকিত কৰে "। মন কৰিবলগীয়া যে চন্দ্ৰ কেলেণ্ডাৰত নিৰ্মিত শাৰীৰিক ইহুদী জনগোষ্ঠীৰ প্ৰাচীন নিয়মটোক "অন্ধকাৰ" যুগৰ চিনত ৰখা হৈছিল; খ্ৰীষ্টৰ প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় আগমনলৈকে এই কাম। ঠিক যেনেকৈ "অমাৱস্যাৰ উৎসৱ" উদযাপন, যি মুহূৰ্তত অন্তৰ্ধান হোৱা চন্দ্ৰ অদৃশ্য হৈ পৰে, খ্ৰীষ্টৰ সৌৰ যুগৰ আগমনৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল, যিটো মাল. 4:2 তুলনা কৰা হৈছে এটা " ধাৰ্মিকতাৰ সূৰ্য্য ": " কিন্তু মোৰ নাম ভয় কৰা তোমালোকৰ বাবে, ধাৰ্মিকতাৰ সূৰ্য্য তেওঁৰ ডেউকাত নিৰাময় লৈ উদয় হ'ব; তোমালোকে ওলাই গৈ পোৱালিৰ দৰে গোহালিৰ পৰা জপিয়াই যাব ,..."। প্ৰাচীন ইহুদী চুক্তিৰ পিছত " চন্দ্ৰ " ভুৱা খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ প্ৰতীক হৈ পৰে, ৩২১ আৰু ৫৩৮ চনৰ পৰা ক্ৰমাগতভাৱে কেথলিক, তাৰ পিছত ১৮৪৩ চনৰ পৰা প্ৰটেষ্টেণ্ট, আৰু... ১৯৯৪ চনৰ পৰা প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিষ্ট।
পদটোৱে " তৰা " বোৰকো উদগনি দিয়ে ৷ ইহঁতৰ পোহৰ দুৰ্বল যদিও ইমানেই অসংখ্য যে তথাপিও ইহঁতে পাৰ্থিৱ ৰাতিৰ আকাশখন আলোকিত কৰে। " তৰা " এইদৰে থিয় হৈ থকা বা যিসকল Apo.6:13 ৰ " 6th seal " ৰ চিনটোৰ দৰে পতিত হয় তেওঁলোকৰ প্ৰতীক হৈ পৰে য'ত 1833 চনৰ 13 নৱেম্বৰত নিৰ্বাচিতসকলক ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিবলৈ আহিছিল তৰাবোৰৰ পতন, 1843 চনৰ বাবে প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ বৃহৎ পতন। এই পতনে সমান্তৰালভাৱে খ্ৰীষ্টৰ দূতসকলক চিন্তিত কৰিছিল " চৰ্দিছ " ৰ বাৰ্তাৰ বিষয়ে যীচুৱে ঘোষণা কৰিছে: " আপুনি জীয়াই থকাৰ বাবে পাৰ হৈ যায় আৰু আপুনি মৃত ।" এই পতনৰ কথা Apo.9:1 ত স্মৰণ কৰা হৈছে: " পঞ্চম স্বৰ্গদূতে তেওঁৰ শিঙা বজালে। আৰু মই এটা তৰা দেখিলোঁ যিটো স্বৰ্গৰ পৰা পৃথিৱীলৈ পৰিল । তেওঁক অতল গাঁতৰ চাবি দিয়া হ'ল ।" প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ পতনৰ আগতে প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১০ আৰু ১১ পদত ঈশ্বৰে নিশ্চিতভাৱে নিন্দা কৰা কেথলিক ধৰ্মৰ কথাটো উদঙাই দিয়ে: " তৃতীয় স্বৰ্গদূতে তেওঁৰ শিঙা বজাইছিল। আৰু স্বৰ্গৰ পৰা এটা ডাঙৰ তৰা পৰিল, মশালৰ দৰে জ্বলি আছিল , আৰু ই নদীৰ এক তৃতীয়াংশত আৰু পানীৰ ফোয়াৰাত পৰিল। " ১১ পদত ইয়াৰ নাম দিয়া হৈছে " এবচিনথে " : " সেই তৰাটোৰ নাম এবচিনথে ; এই কথা প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৪ পদত নিশ্চিত কৰা হৈছে: " তেওঁৰ ঠেঙে আকাশৰ তৰাবোৰৰ এক তৃতীয়াংশ ঝাড়ু দি পৃথিৱীলৈ দলিয়াই দিলে। অজগৰটোৱে জন্ম দিবলৈ ওলোৱা মহিলাগৰাকীৰ সন্মুখত থিয় হৈ থাকিল, সন্তান জন্ম দিয়াৰ সময়ত গ্ৰাস কৰিবলৈ। " তেতিয়া ধৰ্মীয় দূতসকল প্ৰকাশিত বাক্য ৮:১২ পদত ফৰাচী বিপ্লৱীসকলৰ মৃত্যুৰ বলি হ'ব: " চতুৰ্থ স্বৰ্গদূতে নিজৰ শিঙা বজালে। আৰু সূৰ্য্যৰ এক তৃতীয়াংশ, চন্দ্ৰৰ এক তৃতীয়াংশ আৰু তৰাবোৰৰ এক তৃতীয়াংশ আঘাতপ্ৰাপ্ত হ'ল, যাৰ ফলত তেওঁলোকৰ এক তৃতীয়াংশ আন্ধাৰ হৈ পৰিল , আৰু দিনটো তাৰ দৈৰ্ঘ্যৰ এক তৃতীয়াংশলৈকে জিলিকি নাথাকিল, আৰু ৰাতিও একেদৰেই ।" ধৰ্মৰ সকলো ধৰণৰ প্ৰতি শত্ৰুতাপূৰ্ণ মুক্ত চিন্তাশীল বিপ্লৱীসকলৰ লক্ষ্যও সদায় আংশিকভাৱে ( এক তৃতীয়াংশ ), " সূৰ্য্য " আৰু " চন্দ্ৰ " ।
আদিপুস্তক ১৫:৫ পদত " তৰাবোৰে " অব্ৰাহামক প্ৰতিজ্ঞা কৰা " বংশ "ৰ প্ৰতীক: " আৰু তেওঁ তেওঁক উলিয়াই আনি ক'লে, "এতিয়া স্বৰ্গলৈ চাওক আৰু তৰাবোৰ গণনা কৰিব পাৰিলে। আৰু তেওঁ তেওঁক ক'লে, আপোনাৰ বংশও তেনেকুৱাই হ'ব ।" সাৱধান হওক! বাৰ্তাই বৃহৎ সংখ্যকক সূচায় কিন্তু এই জনসমাগমৰ বিশ্বাসৰ গুণৰ বিষয়ে একো কোৱা নাই যাৰ মাজত ঈশ্বৰে মথিৰ মতে " বহুতক আহ্বান কৰা, কিন্তু নিৰ্বাচিত কম " পাব। ২২:১৪। " তৰা " বোৰে পুনৰ দানত নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰতীক। ১২ :৩: " আৰু যিসকলে জ্ঞানীসকলে আকাশৰ উজ্জ্বলতাৰ দৰে উজ্জ্বল হ'ব; আৰু যিসকলে বহুতকে ধাৰ্মিকতালৈ ঘূৰাই আনে, তেওঁলোকে চিৰকাললৈকে তৰাৰ দৰে উজ্জ্বল হ'ব ।"
আদিপুস্তক ১:১৭: “ আৰু ঈশ্বৰে পৃথিৱীত পোহৰ দিবলৈ আকাশৰ বিস্তৃত ঠাইত সেইবোৰ স্থাপন কৰিলে, ”
ইয়াত আমি এটা আধ্যাত্মিক কাৰণত দেখিবলৈ পাওঁ যে ঈশ্বৰে তৰাৰ এই ভূমিকাত জোৰ দিছে: " পৃথিৱীখনক আলোকিত কৰিবলৈ ।"
আদিপুস্তক ১:১৮: “ দিন আৰু ৰাতিৰ ওপৰত শাসন কৰিবলৈ আৰু পোহৰক আন্ধাৰৰ পৰা পৃথক কৰিবলৈ।আৰু ঈশ্বৰে দেখিলে যে সেয়া ভাল .”
এফালে " দিন আৰু পোহৰ " আৰু আনফালে " ৰাতি আৰু আন্ধাৰ " ক একেলগে সংযোগ কৰি এই তৰাবোৰৰ আধ্যাত্মিক প্ৰতীকী ভূমিকাক নিশ্চিত কৰিছে ।
আদিপুস্তক ১:১৯: “ আৰু সন্ধিয়া হ’ল আৰু ৰাতিপুৱা হ’ল, চতুৰ্থ দিন .”
পৃথিৱীয়ে এতিয়া সূৰ্যৰ পোহৰ আৰু তাপৰ দ্বাৰা উপকৃত হ’ব পাৰে যাতে ইয়াৰ উৰ্বৰতা আৰু উদ্ভিদ খাদ্যৰ উৎপাদন নিশ্চিত হয়। কিন্তু হৱা আৰু আদমে কৰা পাপৰ পিছতহে সূৰ্য্যৰ ভূমিকা গুৰুত্বপূৰ্ণ হৈ উঠিব। এই কৰুণ মুহূৰ্তলৈকে জীৱন নিৰ্ভৰ কৰি আহিছে ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিশীল শক্তিৰ অলৌকিক শক্তিৰ ওপৰত। পাৰ্থিৱ জীৱন এই সময়ৰ বাবে ঈশ্বৰে সংগঠিত কৰিছে যেতিয়া পাপে পৃথিৱীত সকলো অভিশাপৰ সৈতে আঘাত কৰিব।
৫ ম দিন
আদিপুস্তক ১:২০: “ আৰু ঈশ্বৰে ক’লে, জলবোৰত জীৱ-জন্তুৰ জুতি হওক, আৰু আকাশৰ মুকলি ঠাইত চৰাইবোৰে পৃথিৱীৰ ওপৰেৰে উৰি যাওক .”
এই ৫ম দিনটোত ঈশ্বৰে " পানী "ক " প্ৰচুৰ পৰিমাণে জীৱিত প্ৰাণী " উৎপাদন কৰাৰ শক্তি দিয়ে ইমানেই সংখ্যক আৰু ইমানেই বৈচিত্ৰময় যে আধুনিক বিজ্ঞানে সকলোবোৰ গণনা কৰাত অসুবিধা পায়। সম্পূৰ্ণ আন্ধাৰত অগাধৰ তলত আমি ক্ষুদ্ৰ ক্ষুদ্ৰ প্ৰতিসৰণ প্ৰাণীৰ জীৱনৰ এক অজ্ঞাত ৰূপ আৱিষ্কাৰ কৰোঁ যিবোৰ জিলিকি উঠে, চকু টিপিয়াই পোহৰৰ তীব্ৰতা আনকি ৰং সলনি কৰে। একেদৰে আকাশৰ বিস্তৃতিয়ে " চৰাই " ৰ উৰণৰ এনিমেচন লাভ কৰিব। ইয়াত " ডেউকা " ৰ প্ৰতীক দেখা যায় যিয়ে পাখি থকা শাৰীৰিক প্ৰাণীবোৰক বতাহত গতি কৰাৰ অনুমতি দিয়ে। এই প্ৰতীকটো সেই আকাশী আত্মাৰ লগত সংলগ্ন হ’ব যিসকলক ইয়াৰ প্ৰয়োজন নাই কাৰণ তেওঁলোক স্থল আৰু আকাশী ভৌতিক নিয়মৰ অধীন নহয়। আৰু পৃথিৱীৰ পাখি থকা প্ৰজাতিবোৰত ঈশ্বৰে নিজৰ ওপৰত "ঈগল "ৰ প্ৰতিমূৰ্তি আৰোপ কৰিব যিটো সকলো প্ৰজাতিৰ চৰাই আৰু উৰন্ত প্ৰাণীৰ ভিতৰত সৰ্বোচ্চ উচ্চতাত ওপৰলৈ উঠিছে। " ঈগল " সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতীক হৈ পৰে, দান.৭:৪ ত ৰজা নেবুখদনেচৰ আৰু প্ৰকাশিত ৮:১৩ ত প্ৰথম নেপোলিয়নৰ প্ৰতীক: " মই চালোঁ, আৰু মই শুনিলোঁ, স্বৰ্গৰ মাজত এটা ঈগলে উৰি থকা শুনিলোঁ , ডাঙৰ মাতেৰে ক'লে, ধিক্, ধিক্, ধিক্ পৃথিৱীৰ বাসিন্দাসকলৰ বাবে, কাৰণ তিনিওজনৰ শিঙাৰ আন মাত " এই সাম্ৰাজ্যবাদী শাসন ব্যৱস্থাৰ আবিৰ্ভাৱে তিনিটা মহান " দুখ "ৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল যিবোৰে প্ৰকাশিত বাক্য ৯ আৰু ১১ ৰ শেষৰ তিনিটা " শিঙা " ৰ প্ৰতীকত পশ্চিমীয়া দেশৰ বাসিন্দাসকলক আঘাত কৰিব , ১৮৪৩ চনৰ পৰা, সেই তাৰিখৰ পৰা যেতিয়া দান.৮:১৪ৰ আদেশ বলবৎ হৈছিল ।
"ঈগল " ৰ বাহিৰেও আন " আকাশৰ চৰাই "বোৰে আকাশী ফেৰেস্তা, ভাল আৰু বেয়াৰ প্ৰতীক হ'ব।
আদিপুস্তক ১:২১: “ ঈশ্বৰে মহাসাগৰীয় প্ৰাণী আৰু চলন্ত জীৱ-জন্তুবোৰক সৃষ্টি কৰিলে, যিবোৰ পানীয়ে প্ৰচুৰ পৰিমাণে উলিয়াই আনিছিল, আৰু প্ৰত্যেকটো পাখি থকা চৰাইবোৰক নিজৰ প্ৰকাৰ অনুসাৰে সৃষ্টি কৰিলে। আৰু ঈশ্বৰে দেখিলে যে সেয়া ভাল .”
ঈশ্বৰে সাগৰীয় জীৱক পাপৰ অৱস্থাৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰে, সেই সময় যেতিয়া " ডাঙৰ মাছ " বোৰে সৰু মাছবোৰক নিজৰ খাদ্য হিচাপে গঢ়ি তুলিব; এইটোৱেই হৈছে প্ৰগ্ৰেম কৰা ভাগ্য আৰু প্ৰতিটো প্ৰজাতিৰ ইহঁতৰ প্ৰাচুৰ্য্যৰ উপযোগিতা। " পাখি থকা চৰাই " এই নীতিৰ পৰা সাৰি নাযায় কাৰণ সিহঁতেও খাদ্যৰ বাবে ইজনে সিজনক হত্যা কৰিব। কিন্তু পাপৰ আগত কোনো সাগৰীয় জন্তু বা চৰাইয়ে আনৰ ক্ষতি নকৰে; জীৱনে তেওঁলোক সকলোকে সজীৱ কৰি তোলে, আৰু সিহঁতে নিখুঁত সমন্বয়ত সহাৱস্থান কৰে। এই কাৰণেই ঈশ্বৰে পৰিস্থিতিটোক " ভাল " বুলি বিচাৰ কৰে ৷ সাগৰীয় " প্ৰাণী " আৰু " চৰাই " বোৰে পাপৰ পিছত প্ৰতীকী ভূমিকা পালন কৰিব। প্ৰজাতিটোৰ মাজত হোৱা মাৰাত্মক যুদ্ধই তেতিয়া " সাগৰ "ক "মৃত্যুৰ" অৰ্থ দিব যিটো ঈশ্বৰে হিব্ৰু পুৰোহিতসকলৰ অজুৰ অনুষ্ঠানত দিয়ে। এই উদ্দেশ্যে ব্যৱহাৰ কৰা ভটটোৱে "লোহিত সাগৰ" পাৰ হোৱাৰ স্মৃতিত " সাগৰ " নাম লাভ কৰিব, দুয়োটা কথাই খ্ৰীষ্টান বাপ্তিস্মৰ পূৰ্বচিত্ৰ। এইদৰে, প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১ পদত ইয়াক " সাগৰৰ পৰা উঠি অহা জন্তু " নাম দি ঈশ্বৰে ৰোমান কেথলিক ধৰ্ম আৰু ইয়াক সমৰ্থন কৰা ৰাজতন্ত্ৰক "মৃত" লোকৰ মণ্ডলী হিচাপে চিনাক্ত কৰিছে যিয়ে " সাগৰ "ৰ মাছৰ দৰে নিজৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াক হত্যা আৰু খাই পেলায়। একেদৰে ঈগল, বাজ আৰু বাজীয়ে পাৰ চৰাই আৰু কপৌক গ্ৰাস কৰিব, কাৰণ খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ আগলৈকে হৱা আৰু আদমৰ পাপৰ বাবে আৰু তেওঁলোকৰ মানৱ বংশধৰ বহুত বেছি।
আদিপুস্তক ১:২২: “ আৰু ঈশ্বৰে তেওঁলোকক আশীৰ্ব্বাদ কৰি ক’লে, প্ৰজনন কৰা আৰু বৃদ্ধি হোৱা আৰু সাগৰৰ পানী ভৰাই দিয়া আৰু পৃথিবীত চৰাইবোৰ বৃদ্ধি কৰা ।”
ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ বংশবৃদ্ধিৰ জৰিয়তে উপলব্ধি কৰা হয়, এই প্ৰসংগত সাগৰীয় জীৱ-জন্তু আৰু চৰাইৰ, কিন্তু অতি সোনকালে মানুহৰো। খ্ৰীষ্টৰ গীৰ্জাকো ইয়াৰ অনুগামীৰ সংখ্যা বৃদ্ধি কৰিবলৈ আহ্বান কৰা হৈছে, কিন্তু ইয়াত ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ যথেষ্ট নহয়, কাৰণ ঈশ্বৰে মাতে, কিন্তু তেওঁ কাকো তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ প্ৰস্তাৱৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাবলৈ বাধ্য নকৰে।
আদিপুস্তক ১:২৩: “ আৰু সন্ধিয়া আৰু ৰাতিপুৱা, পঞ্চম দিন .”
মন কৰিবলগীয়া যে সাগৰীয় জীৱ-জন্তুৰ সৃষ্টি পঞ্চম দিনত হয়, এইদৰে স্থলজ জীৱৰ সৃষ্টিৰ পৰা পৃথক হয় , কাৰণ ইয়াৰ আধ্যাত্মিক প্ৰতীকবাদ যিটো অভিশপ্ত আৰু ধৰ্মত্যাগী খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ প্ৰথম ৰূপটোৰ সৈতে জড়িত; যিয়ে ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা ৰোমৰ কেথলিক ধৰ্মক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিব, যিটো মিছা পৌত্তলিক বিশ্ৰামৰ দিন, প্ৰথম দিন আৰু "সূৰ্য্যৰ দিন" গ্ৰহণ কৰাৰ তাৰিখ, পিছলৈ নাম সলনি কৰা হ'ল: দেওবাৰ, অৰ্থাৎ প্ৰভুৰ দিন। এই ব্যাখ্যা ৫ম সহস্ৰাব্দৰ সময়ত ৰোমান কেথলিক ধৰ্মৰ আবিৰ্ভাৱ আৰু ৬ষ্ঠ সহস্ৰাব্দৰ সময়ত প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ আবিৰ্ভাৱৰ দ্বাৰা নিশ্চিত কৰা হৈছে ।
৬ তাৰিখ
আদিপুস্তক ১:২৪: “ আৰু ঈশ্বৰে ক’লে, “পৃথিৱীয়ে নিজৰ প্ৰজাতিৰ অনুসাৰে জীৱ-জন্তু উৎপন্ন কৰক: গৰু-ম’হ, সৰীসৃপ আৰু পৃথিৱীৰ জন্তুবোৰ নিজৰ প্ৰজাতিৰ অনুসাৰে উৎপন্ন কৰক ;
৬ তাৰিখে স্থলজ জীৱৰ সৃষ্টি হয় যিয়ে পাছলৈ সাগৰৰ পিছত " জীৱিত প্ৰাণী উৎপন্ন কৰে ।" নিজৰ প্ৰকাৰ অনুসাৰে, গৰু-ম’হ, সৰীসৃপ আৰু পৃথিৱীৰ জন্তুৰ প্ৰজাতি অনুসাৰে . " ঈশ্বৰে এই সকলো জীৱৰ বংশবৃদ্ধিৰ এক প্ৰক্ৰিয়া আৰম্ভ কৰে ৷ ইহঁতে সমগ্ৰ দেশতে বিয়পি পৰিব।"
আদিপুস্তক ১:২৫: “ ঈশ্বৰে পৃথিবীৰ জন্তুবোৰক নিজৰ প্ৰকাৰ অনুসাৰে, আৰু নিজৰ প্ৰকাৰ অনুসাৰে পশুবোৰ, আৰু পৃথিৱীত লৰচৰ কৰা সকলো বস্তুকে নিজৰ প্ৰকাৰ অনুসাৰে সৃষ্টি কৰিলে ;
এই পদটোৱে আগৰ পদটোত আদেশ দিয়া ক্ৰিয়াক নিশ্চিত কৰে। এইবাৰ মন কৰা যাওক যে পৃথিৱীত উৎপন্ন হোৱা এই স্থলজ প্ৰাণী জীৱনৰ সৃষ্টিকৰ্তা আৰু পৰিচালক ঈশ্বৰ। সাগৰৰ প্ৰাণীবোৰৰ দৰেই স্থলজ প্ৰাণীবোৰেও মানুহৰ পাপৰ সময়লৈকে মিলাপ্ৰীতিৰে জীয়াই থাকিব। ঈশ্বৰে এই প্ৰাণী সৃষ্টিক " ভাল " বুলি বিবেচনা কৰে য'ত প্ৰতীকী ভূমিকা সৃষ্টি কৰা হয় আৰু তেওঁ পাপৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ পিছত সেইবোৰক তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাৰ্তাত ব্যৱহাৰ কৰিব। সৰীসৃপৰ ভিতৰত " সাপ "ই চয়তানে ব্যৱহাৰ কৰা পাপক উচটনি দিয়া মাধ্যম হিচাপে মূল ভূমিকা পালন কৰিব। পাপৰ পিছত পৃথিৱীৰ জন্তুবোৰে ইটোৱে সিটোক প্ৰজাতিৰ বিপৰীতে প্ৰজাতি ধ্বংস কৰিব। আৰু এই আক্ৰমণাত্মকতাই, প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১১ পদত, " পৃথিৱীৰ পৰা ওপৰলৈ অহা জন্তু " নামটোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব যিয়ে ২০৩০ চনৰ বসন্তৰ বাবে পৰিকল্পনা কৰা যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ দ্বাৰা ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা এডভেন্টিষ্ট বিশ্বাসৰ চূড়ান্ত পৰীক্ষাৰ প্ৰসংগত ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা অভিশপ্ত হোৱা শেষ মৰ্যাদাত প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মক নিৰ্ধাৰণ কৰে ১৮৪৩ চনৰ পৰা বহু লোকৰ সংখ্যা।
আদিপুস্তক ১:২৬: “ আৰু ঈশ্বৰে ক’লে, আহক আমি আমাৰ প্ৰতিমূৰ্তিত আমাৰ প্ৰতিমূৰ্তিত মানুহ সৃষ্টি কৰোঁ, আৰু তেওঁলোকে সাগৰৰ মাছ, আকাশৰ চৰাইৰ ওপৰত, গৰু-ম’হৰ ওপৰত, আৰু সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ ওপৰত, আৰু পৃথিৱীত লৰচৰ কৰা প্ৰত্যেক জন্তুৰ ওপৰত আধিপত্য ৰাখক। ”
আহক আমি বনাওঁ " বুলি কৈ ঈশ্বৰে তেওঁৰ সৃষ্টিশীল কামৰ সৈতে তেওঁৰ কাৰ্য্যৰ সাক্ষী হোৱা আৰু তেওঁক উৎসাহেৰে আগুৰি থকা বিশ্বাসী স্বৰ্গদূত জগতখনক সংযুক্ত কৰে। পৃথকীকৰণৰ বিষয়বস্তুৰ অধীনত , ইয়াত, ৬ষ্ঠ দিনত গোট কৰা , স্থলজ প্ৰাণী সৃষ্টি আৰু মানুহৰ যিটো এই পদ ২৬ত উদগনি দিয়া হৈছে, ঈশ্বৰৰ নামৰ সংখ্যা, অৰ্থাৎ চাৰিটা হিব্ৰু আখৰ যোগ কৰি পোৱা সংখ্যা "Yod = 10 +, He = 5 +, Wav = 6 +, He = 5 = 26"; তেওঁৰ লিপিবদ্ধ নাম "YaHWéH" ৰচনা কৰা আখৰ। এই পছন্দটো আৰু অধিক ন্যায্য কাৰণ, " ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত নিৰ্মিত ", " মানুহ " আদমে তেওঁক খ্ৰীষ্টৰ প্ৰতিমূৰ্তি হিচাপে স্থলজ সৃষ্টিত প্ৰতীকীভাৱে প্ৰতিনিধিত্ব কৰিবলৈ আহে। ঈশ্বৰে তেওঁক তেওঁৰ শাৰীৰিক আৰু মানসিক দিশটো দিয়ে, সেয়া হ’ল ভাল আৰু বেয়াৰ মাজত বিচাৰ কৰাৰ ক্ষমতা যিয়ে তেওঁক দায়বদ্ধ কৰি তুলিব। জীৱ-জন্তুৰ সৈতে একেদিনাই সৃষ্টি হোৱা " মানুহে " নিজৰ " উপমা " ৰ বাছনি লাভ কৰিব : ঈশ্বৰ বা জন্তু, অৰ্থাৎ " জন্তু "। এতিয়া, নিজকে "এটা জন্তু," " সাপ " ৰ দ্বাৰা প্ৰলোভিত হ'বলৈ দিয়াৰ দ্বাৰাহে হৱা আৰু আদমে নিজকে ঈশ্বৰৰ পৰা বিচ্ছিন্ন কৰি নিজৰ " সদৃশ " হেৰুৱাব। মানুহক " পৃথিৱীত খোজ কাঢ়ি যোৱা সৰীসৃপৰ ওপৰত " আধিপত্য দি ঈশ্বৰে মানুহক "সাপ"ক আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছে আৰু সেয়েহে নিজকে তেওঁৰ দ্বাৰা শিকাবলৈ নিদিবলৈ। মানৱতাৰ বাবে হায়, হৱাক আদমৰ পৰা বিচ্ছিন্ন আৰু পৃথক কৰা হ’ব যেতিয়া তাইক প্ৰলোভিত কৰা হ’ব আৰু অবাধ্যতাৰ পাপৰ বাবে দোষী সাব্যস্ত কৰা হ’ব।
ঈশ্বৰে মানুহৰ ওপৰত তেওঁৰ সকলো পাৰ্থিৱ সৃষ্টিক তাত থকা আৰু সাগৰত, পৃথিৱীত আৰু আকাশত উৎপন্ন কৰা জীৱনৰ সৈতে অৰ্পণ কৰিছে।
আদিপুস্তক ১:২৭: “ এইদৰে ঈশ্বৰে মানুহক নিজৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি কৰিলে, ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত তেওঁক সৃষ্টি কৰিলে, পুৰুষ আৰু নাৰীক সৃষ্টি কৰিলে .”
৬ষ্ঠ দিনটো আনবোৰৰ দৰেই ২৪ ঘন্টা আৰু এনে লাগে যেন ইয়াত পুৰুষ আৰু নাৰীৰ সৃষ্টিবোৰক গোট খোৱা হৈছে তেওঁলোকৰ সৃষ্টিৰ সাৰাংশৰ শৈক্ষিক উদ্দেশ্যেৰে। সঁচাকৈয়ে, আদিপুস্তক ২ য়ে মানুহৰ এই সৃষ্টিক গ্ৰহণ কৰিছে, বহুতো কাৰ্য্য উন্মোচন কৰি যিবোৰ সম্ভৱতঃ কেইবাদিনোত সম্পন্ন হৈছিল। এই অধ্যায় ১ ৰ কাহিনীটোৱে এইদৰে এটা নীতিগত চৰিত্ৰ গ্ৰহণ কৰে যিয়ে ঈশ্বৰে সপ্তাহৰ প্ৰথম ছয় দিনত দিব বিচৰা প্ৰতীকী মূল্যবোধসমূহ উন্মোচন কৰে।
এই সপ্তাহটো আৰু অধিক প্ৰতীকী কাৰণ ইয়াত ঈশ্বৰৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাক চিত্ৰিত কৰা হৈছে। "মানুহ" খ্ৰীষ্টক প্ৰতীক আৰু ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে, আৰু "নাৰীয়ে" তেওঁৰ পৰা উত্থাপিত হ'বলগীয়া "নিৰ্বাচিত মণ্ডলী"ক প্ৰতীকিত কৰে। তদুপৰি পাপৰ আগতে বাস্তৱ সময়ৰ কোনো গুৰুত্ব নাই কাৰণ সিদ্ধতাৰ অৱস্থাত সময় গণনা কৰা নহয়, আৰু "৬,০০০ বছৰ"ৰ উলটি গণনা আৰম্ভ হ'ব প্ৰথম মানৱ পাপৰ দ্বাৰা চিহ্নিত প্ৰথম বসন্তৰ পৰা। নিখুঁত নিয়মিতভাৱে ১২ ঘণ্টাৰ ৰাতি আৰু ১২ ঘণ্টাৰ দিনবোৰে ইটোৱে সিটোক অবিৰতভাৱে অনুসৰণ কৰে। এই পদত ঈশ্বৰে নিজৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ অনুকূলে সৃষ্টি কৰা মানুহৰ সাদৃশ্যৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে। আদম দুৰ্বল নহয়; তেওঁ শক্তিৰে ভৰা, আৰু তেওঁক চয়তানৰ প্ৰলোভনক প্ৰতিহত কৰিব পৰাকৈ সৃষ্টি কৰা হৈছিল।
আদিপুস্তক ১:২৮: “ আৰু ঈশ্বৰে তেওঁলোকক আশীৰ্ব্বাদ কৰিলে, আৰু ঈশ্বৰে তেওঁলোকক ক’লে, “বংশবৃদ্ধি কৰা, আৰু পৃথিৱীখনক পুনৰ পূৰ্ণ কৰা আৰু ইয়াক বশ কৰা ;
বাৰ্তাটো ঈশ্বৰে সকলো মানৱ জাতিক সম্বোধন কৰিছে, যাৰ আদিম আৰ্হি আদম আৰু হৱা। জীৱ-জন্তুৰ দৰে ইহঁতকো পাছলৈ ধন্য আৰু মানুহক বৃদ্ধিৰ বাবে সন্তান জন্ম দিবলৈ উৎসাহিত কৰা হয়। মানুহে ঈশ্বৰৰ পৰা প্ৰাণী জীৱৰ ওপৰত আধিপত্য লাভ কৰে, অৰ্থাৎ তেওঁ নিজকে সেইবোৰৰ আধিপত্য হ’বলৈ দিব নালাগে, আৱেগিকতা আৰু আৱেগিক দুৰ্বলতাৰ বাবে। তেওঁ তেওঁলোকৰ ক্ষতি কৰিব নালাগে কিন্তু তেওঁলোকৰ লগত মিলাপ্ৰীতিৰে জীয়াই থাকিব লাগে। এইটো, পাপৰ অভিশাপৰ আগৰ প্ৰসংগত।
আদিপুস্তক ১:২৯: “ আৰু ঈশ্বৰে ক’লে, চোৱা, মই তোমালোকক সমগ্ৰ পৃথিৱীত থকা সকলো বনৌষধি দিলোঁ, যিবোৰ বীজ উৎপাদন কৰা গছৰ ফল হয়, সেইবোৰ তোমালোকৰ বাবে খাদ্য হ’ব .”
তেওঁৰ উদ্ভিদ সৃষ্টিত ঈশ্বৰে প্ৰতিটো প্ৰজাতিৰ উদ্ভিদ, ফলমূলৰ গছ, শস্য, বনৌষধি আৰু শাক-পাচলিৰ বীজৰ সংখ্যা গুণ কৰি তেওঁৰ সকলো মঙ্গল আৰু উদাৰতা প্ৰকাশ কৰে। ঈশ্বৰে মানুহক নিখুঁত খাদ্যৰ আৰ্হি আগবঢ়ায় যিয়ে সমগ্ৰ জীৱ আৰু মানুহৰ আত্মাৰ অনুকূল ভাল শাৰীৰিক আৰু মানসিক স্বাস্থ্যৰ প্ৰসাৰ ঘটায়, আজিও আদমৰ সময়ৰ দৰে। এই বিষয়টো ঈশ্বৰে ১৮৪৩ চনৰ পৰাই তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে প্ৰয়োজনীয়তা হিচাপে উপস্থাপন কৰি আহিছে আৰু আমাৰ শেষ দিনত ই আৰু অধিক গুৰুত্ব লাভ কৰিছে যেতিয়া খাদ্য জীৱনক প্ৰচাৰৰ পৰিৱৰ্তে ধ্বংস কৰা ৰসায়ন বিজ্ঞান, সাৰ, কীটনাশক আদিৰ বলি হয়।
আদিপুস্তক ১:৩০: “ আৰু পৃথিবীৰ প্ৰত্যেক জন্তু, আকাশ চৰাই, আৰু পৃথিৱীত লুটিয়াই ফুৰা সকলো, য’ত প্ৰাণ আছে, মই সকলো সেউজীয়া বনৌষধি দিলোঁ ।
এই পদটোৱে এই সুসম জীৱনৰ সম্ভাৱনাক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা চাবিটো উপস্থাপন কৰিছে। সকলো জীৱই নিৰামিষভোজী, গতিকে ইহঁতৰ ইজনে সিজনক ক্ষতি কৰাৰ কোনো কাৰণ নাই। পাপৰ পিছত জীৱ-জন্তুৱে বেছিভাগ সময়তে খাদ্যৰ বাবে ইজনে সিজনক আক্ৰমণ কৰিব, আৰু তেতিয়া মৃত্যুৱে তেওঁলোক সকলোকে কোনোবা নহয় কোনোবা ধৰণে আঘাত কৰিব।
আদিপুস্তক ১:৩১: “ ঈশ্বৰে তেওঁৰ সৃষ্ট সকলো দেখিলে, আৰু দেখিলে, সেয়া অতি ভাল আছিল।আৰু সন্ধিয়া হ’ল আৰু ৰাতিপুৱা হ’ল, ষষ্ঠ দিন .”
দিনৰ শেষত ঈশ্বৰে তেওঁৰ সৃষ্টিত সন্তুষ্ট হয় যিটো পৃথিৱীত মানুহৰ উপস্থিতিৰ লগে লগে এইবাৰ " অতি ভাল " বুলি বিবেচিত হয় , আনহাতে ৫ম দিনৰ শেষত ই কেৱল " ভাল " আছিল ৷
সপ্তাহৰ প্ৰথম ৬ দিনক ৭ তাৰিখৰ পৰা পৃথক কৰাৰ ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্য আদিপুস্তকৰ এই ১ অধ্যায়ত তেওঁলোকক গোট খোৱাৰ দ্বাৰা প্ৰদৰ্শিত হৈছে । এইদৰে তেওঁ নিজৰ ঐশ্বৰিক বিধানৰ ৪ৰ্থ আজ্ঞাৰ গঠন প্ৰস্তুত কৰে , যিটো তেওঁ তেওঁলোকৰ সময়ত মিচৰৰ দাসত্বৰ পৰা মুক্ত হোৱা ইব্ৰীসকলৰ আগত উপস্থাপন কৰিব। আদমৰ পিছৰে পৰা মানুহে ৭ দিনৰ ভিতৰত ৬ দিন, প্ৰতি সপ্তাহত, নিজৰ পাৰ্থিৱ বৃত্তিৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিছে। আদমৰ বাবে কথাবোৰ ভালকৈ আৰম্ভ হৈছিল, কিন্তু তেওঁৰ পৰা সৃষ্টি হোৱাৰ পিছত ঈশ্বৰে দিয়া তেওঁৰ " সহায়ক " মহিলাগৰাকীয়ে পাৰ্থিৱ সৃষ্টিলৈ পাপ আনিব যিদৰে আদিপুস্তক ৩ য়ে প্ৰকাশ কৰিব। পত্নীৰ প্ৰতি থকা প্ৰেমৰ বাবে আদমে পাছলৈ নিষিদ্ধ ফল খাব আৰু সমগ্ৰ দম্পতীহালে নিজকে পাপৰ অভিশাপৰ দ্বাৰা আঘাতপ্ৰাপ্ত হোৱা দেখা পাব। এই কাৰ্য্যত আদমে খ্ৰীষ্টক ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে যিয়ে তেওঁৰ প্ৰিয় নিৰ্বাচিত মণ্ডলীৰ দোষৰ ভাগ ল’বলৈ আৰু তেওঁৰ ঠাইত পৰিশোধ কৰিবলৈ আহিব। গলগোথা পৰ্বতৰ তলত ক্ৰুচত তেওঁৰ মৃত্যুৱে কৰা পাপৰ মুক্ত হ’ব আৰু পাপ আৰু মৃত্যুৰ ওপৰত জয়ী হৈ যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ মনোনীতসকলক তেওঁৰ নিখুঁত ন্যায়ৰ পৰা উপকৃত হ’বলৈ দিয়াৰ অধিকাৰ লাভ কৰিব। এইদৰে তেওঁ আদম আৰু হৱাৰ পৰা হেৰাই যোৱা অনন্ত জীৱন তেওঁলোকক আগবঢ়াব পাৰে। নিৰ্বাচিতসকলে একে সময়তে একেলগে এই অনন্ত জীৱনত প্ৰৱেশ কৰিব ৭ম সহস্ৰাব্দৰ আৰম্ভণিতে , তেতিয়াই বিশ্ৰামবাৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ভূমিকা পূৰ্ণ হ'ব। এইদৰে আপুনি বুজিব পাৰিব যে ৭ম দিনৰ বাকী অংশৰ এই বিষয়বস্তু কিয় আদিপুস্তকৰ ২ অধ্যায়ত উপস্থাপন কৰা হৈছে, ১ অধ্যায়ত একেলগে গোট খোৱা প্ৰথম ৬ দিনৰ পৰা পৃথক ।
আদিপুস্তক ২
সপ্তম দিন
আদিপুস্তক ২:১: “ এইদৰে আকাশ আৰু পৃথিৱী আৰু ইয়াৰ সকলো সৈন্য সমাপ্ত হ’ল .”
সপ্তম " ৰ পৰা পৃথক কাৰণ পৃথিৱী আৰু আকাশত ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিৰ কাম শেষ হ'বলৈ গৈ আছে। প্ৰথম সপ্তাহত সৃষ্টি হোৱা জীৱনৰ ভেটি স্থাপনৰ ক্ষেত্ৰত এই কথা সত্য আছিল, কিন্তু ইয়াতকৈও বেছি ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ৭,০০০ বছৰৰ বাবে। প্ৰথম ছয় দিনে ঘোষণা কৰে যে ঈশ্বৰে ৬,০০০ বছৰ ধৰি চয়তানৰ শিবিৰ আৰু তেওঁৰ ধ্বংসাত্মক কাৰ্য্যৰ সন্মুখীন হৈ প্ৰতিকূলতাত কাম কৰিব। তেওঁৰ কাম হ’ব তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক সকলো মানুহৰ মাজৰ পৰা নিৰ্বাচন কৰিবলৈ নিজৰ ওচৰলৈ আকৰ্ষণ কৰা। তেওঁ তেওঁলোকক নিজৰ প্ৰেমৰ বিভিন্ন প্ৰমাণ দিব আৰু তেওঁৰ সকলো দিশতে আৰু সকলো ক্ষেত্ৰতে তেওঁক ভালপোৱা আৰু অনুমোদন জনোৱাসকলক ধৰি ৰাখিব। কাৰণ যিসকলে এই কাম নকৰে তেওঁলোকে চয়তানৰ অভিশপ্ত শিবিৰত যোগদান কৰিব। উল্লেখিত " সেনাবাহিনী " য়ে " পৃথিৱী " আৰু " আকাশ " ত য'ত " আকাশৰ তৰা " ইহঁতৰ প্ৰতীক হিচাপে ইজনে সিজনৰ বিৰোধিতা আৰু যুদ্ধ কৰিব দুটা শিবিৰৰ জীৱন্ত শক্তিক নিৰ্দিষ্ট কৰে। আৰু নিৰ্বাচনৰ এই যুঁজখন ৬০০০ বছৰলৈকে চলিব।
আদিপুস্তক ২:২: “ আৰু সপ্তম দিনা ঈশ্বৰে নিজৰ কৰা কাম সমাপ্ত কৰিলে আৰু সপ্তম দিনত তেওঁ কৰা সকলো কামৰ পৰা বিশ্ৰাম ল’লে .”
পাৰ্থিৱ ইতিহাসৰ প্ৰথম সপ্তাহৰ শেষত ঈশ্বৰৰ বিশ্ৰামে এটা প্ৰথম শিক্ষা দিয়ে: আদম আৰু হৱাই এতিয়াও পাপ কৰা নাই; যিয়ে ঈশ্বৰে প্ৰকৃত বিশ্ৰাম অনুভৱ কৰাৰ সম্ভাৱনাৰ ব্যাখ্যা কৰে। ঈশ্বৰৰ বিশ্ৰাম সেয়েহে তেওঁৰ সৃষ্টিৰ মাজত পাপৰ অনুপস্থিতিৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হয়।
সপ্তম দিন " ৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক দিশটোত লুকাই আছে যিটো ঈশ্বৰে প্ৰগ্ৰেম কৰা মহান পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পৰ " সপ্তম " সহস্ৰাব্দৰ প্ৰতিচ্ছবি ।
হাজাৰ বছৰ " বুলি কোৱা " সপ্তম " সহস্ৰাব্দত প্ৰৱেশে নিৰ্বাচিতসকলৰ নিৰ্বাচন সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ চিহ্নিত কৰিব। আৰু ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ মনোনীতসকলৰ বাবে, জীৱিত বা পুনৰুত্থান হোৱা, কিন্তু সকলোৱে মহিমামণ্ডিত হোৱাৰ বাবে, বাকী পোৱা বাকীখিনি তেওঁৰ সকলো শত্ৰুৰ ওপৰত যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ জয়ৰ ফল হ’ব। হিব্ৰু পাঠত " বিশ্ৰাম লোৱা " ক্ৰিয়াটো " বিশ্ৰামবাৰ " শব্দটোৰ সৈতে একেটা মূলৰ পৰা "শৱত "।
আদিপুস্তক ২:৩: “ আৰু ঈশ্বৰে সপ্তম দিনটোক আশীৰ্ব্বাদ কৰি পবিত্ৰ কৰিলে, কিয়নো তেওঁ সৃষ্টি কৰা আৰু সৃষ্টি কৰা সকলো কৰ্মৰ পৰা তাতেই বিশ্ৰাম লৈছিল .”
বিশ্ৰামবাৰ শব্দটোৰ উল্লেখ নাই, কিন্তু ইয়াৰ প্ৰতিমূৰ্তি ইতিমধ্যে " সপ্তম দিনৰ " পবিত্ৰকৰণত পোৱা গৈছে । গতিকে ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা এই পবিত্ৰকৰণৰ কাৰণ বুজিব । ইয়াত সেই মুহূৰ্তটোৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে যেতিয়া যীচু খ্ৰীষ্টত তেওঁৰ বলিদানে ইয়াৰ চূড়ান্ত পুৰস্কাৰ লাভ কৰিব: তেওঁৰ সকলো মনোনীত লোকৰ দ্বাৰা আগুৰি থকাৰ সুখ যিসকলে নিজৰ সময়ত শ্বহীদ, দুখ-কষ্ট, বঞ্চনা, বেছিভাগ সময়তে, আনকি মৃত্যুৰ ক্ষেত্ৰতো নিজৰ নিষ্ঠাৰ সাক্ষ্য দিছে। আৰু " সপ্তম " সহস্ৰাব্দৰ আৰম্ভণিতে তেওঁলোক সকলোৱে জীয়াই থাকিব আৰু মৃত্যুৰ ভয় আৰু নাথাকিব। ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ বিশ্বাসী শিবিৰৰ বাবে আমি ইয়াতকৈও ডাঙৰ " বিশ্ৰাম " ৰ কাৰণ কল্পনা কৰিব পাৰোনে ? ঈশ্বৰে আৰু তেওঁক ভালপোৱাসকলক দুখভোগ কৰা দেখা নাপাব, তেওঁ আৰু তেওঁলোকৰ দুখ-কষ্টৰ অংশীদাৰ হ’ব নালাগিব; এই " বিশ্ৰাম "টোৱেই তেওঁ আমাৰ চিৰন্তন সপ্তাহবোৰৰ প্ৰতিটো " সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰ " উদযাপন কৰে। তেওঁৰ চূড়ান্ত বিজয়ৰ এই ফল যীচু খ্ৰীষ্টই পাপ আৰু মৃত্যুৰ ওপৰত জয়লাভ কৰি লাভ কৰা হ’ব। তেওঁৰ মাজত, পৃথিৱীত আৰু আন মানুহৰ মাজত, তেওঁ এনে এটা কাম সম্পন্ন কৰিলে যিটো বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰাকৈয়ে: তেওঁ নিজৰ মনোনীত লোকসকলক সৃষ্টি কৰিবলৈ মৃত্যু নিজৰ ওপৰত লৈছিল আৰু আদমৰ পৰাই বিশ্ৰামবাৰে মানৱজাতিক ঘোষণা কৰিছিল যে তেওঁ পাপক জয় কৰি তেওঁৰ ধাৰ্মিকতা আৰু অনন্ত জীৱন সেইসকলক আগবঢ়াই নিব যিসকলে তেওঁক ভাল পায় আৰু তেওঁক বিশ্বাসযোগ্যভাৱে সেৱা কৰে; প্ৰকাশিত বাক্য ৬:২ পদত ঘোষণা আৰু নিশ্চিত কৰা এটা কথা: " মই চালোঁ, আৰু চোৱা, এটা বগা ঘোঁৰা। আৰু তেওঁৰ ওপৰত বহি থকাজনৰ ধনু আছিল, আৰু তেওঁক মুকুট দিয়া হ'ল, আৰু তেওঁ জয়ী আৰু জয় কৰিবলৈ ওলাই গ'ল ।"
সপ্তম সহস্ৰাব্দত প্ৰৱেশে নিৰ্বাচিতসকলৰ ঈশ্বৰৰ অনন্তকালত প্ৰৱেশৰ চিন স্বৰূপ, যাৰ বাবে এই ঐশ্বৰিক আখ্যানত সপ্তম দিনটো " সন্ধিয়া আছিল, ৰাতিপুৱা আছিল, সেইটোৱেই আছিল... দিন " এই অভিব্যক্তিৰ দ্বাৰা বন্ধ কৰা হোৱা নাই। যোহনক দিয়া তেওঁৰ এপ'কেলিপছত খ্ৰীষ্টই এই সপ্তম সহস্ৰাব্দটোক উদগনি দিব আৰু তেওঁ প্ৰকাশ কৰিব যে ইও প্ৰকাশিত বাক্য ২০:২-৪ অনুসৰি " হাজাৰ বছৰ "ৰে গঠিত হ'ব, ইয়াৰ আগৰ প্ৰথম ছটা বছৰৰ দৰে। ই হ’ব স্বৰ্গীয় বিচাৰৰ সময়, য’ত নিৰ্বাচিতসকলে অভিশপ্ত শিবিৰৰ মৃতসকলৰ বিচাৰ কৰিব লাগিব। পাপৰ স্মৃতি সেয়েহে প্ৰতিটো সপ্তাহৰ শেষৰ ফালে ভৱিষ্যতবাণী কৰা মহান বিশ্ৰামবাৰৰ এই শেষ " হাজাৰ বছৰ " ত বজাই ৰখা হ'ব। শেষৰ বিচাৰইহে পাপৰ চিন্তাৰ অন্ত পেলোৱা সম্ভৱ কৰি তুলিব যেতিয়া সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ শেষত সকলো পতিত লোকক " দ্বিতীয় মৃত্যুৰ জুইৰ হ্ৰদ "ত ধ্বংস কৰা হ'ব।
ঈশ্বৰে তেওঁৰ পাৰ্থিৱ সৃষ্টিৰ বিষয়ে ব্যাখ্যা দিয়ে
সতৰ্কবাণী: বিপথে পৰিচালিত লোকসকলে আদিপুস্তক ২ ৰ এই অংশটোক দ্বিতীয় সাক্ষ্য হিচাপে উপস্থাপন কৰি সন্দেহৰ বীজ সিঁচিছে যিটো আদিপুস্তক ১ ৰ বিৱৰণীৰ বিৰোধিতা কৰিব। এই লোকসকলে ঈশ্বৰে ব্যৱহাৰ কৰা আখ্যান পদ্ধতি বুজি পোৱা নাই। আদিপুস্তক ১ পদত তেওঁ নিজৰ সৃষ্টিৰ প্ৰথম ছয় দিনৰ সম্পূৰ্ণতা উপস্থাপন কৰিছে। তাৰ পিছত আদিপুস্তক ২:৪ পদৰ পৰা তেওঁ আদিপুস্তক ১ ত ব্যাখ্যা নকৰা কিছুমান বিষয়ৰ ওপৰত অতিৰিক্ত বিৱৰণ দিবলৈ উভতি আহে।
আদিপুস্তক ২:৪: “ আকাশ আৰু পৃথিবী সৃষ্টি হোৱাৰ সময়ত এইবোৰেই আছিল .”
এই অতিৰিক্ত ব্যাখ্যাবোৰ একেবাৰে প্ৰয়োজনীয় কাৰণ পাপৰ বিষয়বস্তুৱে নিজস্ব ব্যাখ্যা লাভ কৰিব লাগিব। আৰু আমি দেখাৰ দৰে ঈশ্বৰে তেওঁৰ পাৰ্থিৱ আৰু স্বৰ্গীয় কৃতিত্বক যি ৰূপ দিছে, সেই ৰূপত এই পাপৰ বিষয়বস্তু সৰ্বব্যাপী। সাতদিনীয়া সপ্তাহটোৰ নিৰ্মাণ নিজেই বহুতো ৰহস্যৰ বাহক যিবোৰ কেৱল সময়ে খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ আগত প্ৰকাশ কৰিব।
আদিপুস্তক ২:৫: “ যিহোৱা ঈশ্বৰে যেতিয়া পৃথিৱী আৰু আকাশ সৃষ্টি কৰিছিল, তেতিয়াও পৃথিবীত পথাৰ কোনো জোপোহা নাছিল, আৰু পথাৰত কোনো বনৌষধি গজালিও হোৱা নাছিল, কিয়নো যিহোৱা ঈশ্বৰে পৃথিৱীত বৰষুণ দিয়া নাছিল, আৰু মাটি খেতি কৰিবলৈ কোনো মানুহ নাছিল ।”
যাত্ৰাপুস্তক ৩:১৪-১৫ অনুসৰি মোচিৰ অনুৰোধত ঈশ্বৰে নিজকে নামকৰণ কৰা " YaHweh " নামৰ আৱিৰ্ভাৱটোলৈ মন কৰক। মোচিয়ে এই প্ৰকাশক ঈশ্বৰৰ নিৰ্দেশত লিখিছিল যাক তেওঁ " YaHweh " বুলি কয়। ইয়াত ঈশ্বৰৰ প্ৰকাশে ইয়াৰ ঐতিহাসিক উল্লেখ মিচৰৰ পৰা পলায়ন আৰু ইস্ৰায়েল জাতিৰ সৃষ্টিৰ পৰা লৈছে।
এই আপাত দৃষ্টিত যুক্তিসংগত বিৱৰণৰ আঁৰত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ধাৰণাবোৰ নিহিত হৈ আছে। ঈশ্বৰে উদ্ভিদ জীৱনৰ বৃদ্ধিৰ কথা কৈছে, " পথাৰত জোপোহা আৰু বনৌষধি ", যাৰ লগত তেওঁ " বৰষুণ " আৰু " মানুহ " ৰ উপস্থিতি যোগ কৰিছে যিয়ে " মাটিৰ খেতি কৰিব "। ১৬৫৬ চনত আদমৰ পাপৰ পিছত আদিপুস্তক ৭:১১ পদত " জলপ্লাৱন " ৰ " বৰষুণ " ই উদ্ভিদৰ জীৱন, " পথাৰত থকা জোপোহা আৰু বনৌষধি ," লগতে " মানুহ " আৰু তেওঁৰ " শস্য " ধ্বংস কৰিব কাৰণ পাপৰ তীব্ৰতা বৃদ্ধি পাব।
আদিপুস্তক ২:৬: “ কিন্তু পৃথিবীৰ পৰা কুঁৱলী ওলাল আৰু গোটেই মাটিত পানী দিলে .”
যিকোনো এটা ধ্বংস কৰাৰ আগতে, বা পাপৰ আগতে, ঈশ্বৰে পৃথিৱীখনক "গোটেই মুখত কুঁৱলী ছটিয়াই দিয়ে ।" ক্ৰিয়াটো কোমল আৰু ফলপ্ৰসূ, আৰু পাপহীন, গৌৰৱময় আৰু নিখুঁতভাৱে বিশুদ্ধ জীৱনৰ বাবে উপযুক্ত। পাপৰ পিছত স্বৰ্গই নিজৰ অভিশাপৰ চিন হিচাপে ধ্বংসাত্মক ধুমুহা আৰু প্ৰচণ্ড বৰষুণ প্ৰেৰণ কৰিব।
মানুহৰ গঠন
আদিপুস্তক ২:৭: “ আৰু যিহোৱা ঈশ্বৰে মাটিৰ ধূলিৰে মানুহক গঠন কৰিলে, আৰু তেওঁৰ নাকৰ ফুটাত জীৱনৰ উশাহ দিলে, আৰু মানুহ জীৱিত সত্তা হ’ল .”
মানুহৰ সৃষ্টি এক নতুন বিচ্ছেদৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠিছে : সেইটো " পৃথিৱীৰ ধূলি ," যাৰ এটা অংশ গ্ৰহণ কৰি ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত নিৰ্মিত জীৱন গঠন কৰা হয়। এই কাৰ্য্যত ঈশ্বৰে পাৰ্থিৱ মূলৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক লাভ কৰাৰ আৰু শেষত নিৰ্বাচন কৰাৰ তেওঁৰ পৰিকল্পনা প্ৰকাশ কৰে যাক তেওঁ চিৰন্তন কৰি তুলিব।
ঈশ্বৰে যেতিয়া তেওঁক সৃষ্টি কৰে তেতিয়া মানুহ তেওঁৰ সৃষ্টিকৰ্তাৰ বিশেষ মনোযোগৰ বস্তু। মন কৰিব যে তেওঁ " পৃথিৱীৰ ধূলি " ৰ পৰা তেওঁক " গঠন " কৰে আৰু এই একক উৎপত্তিয়ে তেওঁৰ পাপ, তেওঁৰ মৃত্যু আৰু তেওঁৰ " ধূলি " ৰ অৱস্থালৈ ঘূৰি অহাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে । এই ঐশ্বৰিক কাৰ্য্যক " মাটিৰ পাত্ৰ " গঢ় দিয়া " মৃৎশিল্পী " ৰ সৈতে তুলনা কৰিব পাৰি ; এটা প্ৰতিমূৰ্তি যিটো ঈশ্বৰে যিৰিমিয়াত দাবী কৰিব। ১৮:৬ আৰু ৰোম. ৯:২১ . তদুপৰি " মানুহৰ " জীৱন নিৰ্ভৰ কৰিব তেওঁৰ " উশাহ "ৰ ওপৰত যিটো ঈশ্বৰে তেওঁৰ " নাকৰ ফুটাত " উশাহ লয়। সেয়েহে সঁচাকৈয়ে ই পালমোনাৰী " উশাহ " আৰু বহুতে ভবা আত্মাৰ উশাহ নহয়। এই সকলোবোৰ সবিশেষ প্ৰকাশ কৰি আমাক সোঁৱৰাই দিয়া হৈছে যে মানুহৰ জীৱন কিমান ভংগুৰ, ইয়াৰ দীঘলীয়া হোৱাৰ বাবে ঈশ্বৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। ই এক স্থায়ী অলৌকিকতাৰ ফল হৈয়েই থাকে কাৰণ জীৱন কেৱল ঈশ্বৰত আৰু কেৱল তেওঁৰ মাজতহে পোৱা যায়। তেওঁৰ ঐশ্বৰিক ইচ্ছাৰ দ্বাৰাই " মানুহ হ'ল।" a living being ." যদি কোনো ভাল বা বেয়া মানুহৰ জীৱন দীঘলীয়া হয়, তেন্তে সেয়া কেৱল ঈশ্বৰে অনুমতি দিয়াৰ বাবেই। আৰু যেতিয়া মৃত্যুৱে তেওঁক আঘাত কৰে, তেতিয়াও তেওঁৰ সিদ্ধান্তই বিতৰ্কিত হয়।
পাপৰ আগতে আদমক সিদ্ধ আৰু নিৰ্দোষী কৰি সৃষ্টি কৰা হৈছিল, তেওঁ শক্তিশালী সজীৱতা লাভ কৰিছিল আৰু অনন্ত জীৱনত প্ৰৱেশ কৰিছিল, অনন্ত বস্তুৰে আগুৰি আছিল। কেৱল তেওঁৰ সৃষ্টিৰ ৰূপেহে তেওঁৰ ভয়ানক ভাগ্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে।
আদিপুস্তক ২:৮: “ তেতিয়া যিহোৱা ঈশ্বৰে এদনত পূব দিশত এখন বাগিচা ৰোপণ কৰিলে, আৰু তেওঁ গঢ়ি তোলা মানুহজনক তাত ৰাখিলে .”
বাগিচা হৈছে মানুহৰ বাবে আদৰ্শ স্থানৰ প্ৰতিচ্ছবি, যিয়ে তাত নিজৰ সকলো পুষ্টিকৰ আৰু মনোমোহা দৃশ্যগত উপাদান বিচাৰি পায়; মহৎ ফুল যিবোৰ ম্লান নহয় আৰু কেতিয়াও হেৰুৱাব নোৱাৰে সুগন্ধিৰ সুগন্ধি অসীমলৈকে বহুগুণে। বাৰীত আগবঢ়োৱা এই খাদ্যই তেওঁৰ জীৱনটো গঢ়ি তুলিব নোৱাৰে, যিটো পাপৰ আগতে খাদ্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল নহয়। খাদ্য সেয়ে মানুহে নিজৰ একমাত্ৰ আনন্দৰ বাবেই সেৱন কৰে। " ঈশ্বৰে বাগিচা ৰোপণ কৰিলে " এই নিখুঁততাই তেওঁৰ জীৱৰ প্ৰতি তেওঁৰ প্ৰেমৰ সাক্ষ্য দিয়ে। মানুহক এই আচৰিত ঠাইখন আগবঢ়াবলৈ তেওঁ মালিক হৈ পৰে।
এদন শব্দৰ অৰ্থ হৈছে "আনন্দৰ বাগিচা," আৰু ইস্ৰায়েলক কেন্দ্ৰীয় উল্লেখযোগ্য বিন্দু হিচাপে লৈ ঈশ্বৰে এই এদনক ইস্ৰায়েলৰ পূব দিশত স্থাপন কৰিছে। তেওঁৰ "আনন্দ"ৰ বাবে মানুহক এই আনন্দদায়ক বাগিচাখনত তেওঁৰ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে স্থাপন কৰে।
আদিপুস্তক ২:৯: “ যিহোৱা আৰু মাটিৰ পৰা ঈশ্বৰে দৃষ্টিশক্তি আৰু খাদ্যৰ বাবে ভাল সকলো গছ গজিলে: বাগিচাৰ মাজত জীৱন গছ আৰু ভাল আৰু বেয়াৰ জ্ঞানৰ গছ ।
বাগিচাৰ চৰিত্ৰ হ'ল ফলমূলৰ গছৰ উপস্থিতি যিয়ে একাধিক মিঠা আৰু চেনিযুক্ত সোৱাদৰ সৈতে নিজৰ ফলৰ "খাবলৈ ৰেডি" আগবঢ়ায়। তেওঁলোক সকলোৱে আদমৰ একমাত্ৰ আনন্দৰ বাবেই আছে, এতিয়াও অকলে।
বাগিচাখনত ডায়েমেট্ৰিকভাৱে বিপৰীত বৈশিষ্ট্যৰ দুটা গছও আছে: "জীৱনৰ গছ " যিয়ে কেন্দ্ৰীয় স্থান দখল কৰে, " বাগিচাৰ মাজত ।" এইদৰে বাগিচাখন আৰু ইয়াৰ বিলাসী প্ৰসাদসমূহ ইয়াৰ সৈতে সম্পূৰ্ণৰূপে সংযুক্ত হৈ থাকে। ইয়াৰ ওচৰতে "ভাল বেয়াৰ জ্ঞানৰ গছ "। ইতিমধ্যে ইয়াৰ নামকৰণত " দুষ্ট " শব্দটোৱে পাপৰ প্ৰৱেশৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে। তেতিয়া আমি বুজিব পাৰো যে এই দুটা গছ হৈছে পাপৰ পৃথিৱীত ইজনে সিজনৰ মুখামুখি হ'বলগীয়া শিবিৰ দুটাৰ প্ৰতিমূৰ্তি: যীচু খ্ৰীষ্টৰ শিবিৰ, যিটো " জীৱন গছ " দ্বাৰা প্ৰতিমিত কৰা হৈছে, চয়তানৰ শিবিৰৰ বিৰুদ্ধে যিজনে, "গছজোপাৰ " নামটোৱে ইংগিত দিয়াৰ দৰে, নিজৰ সৃষ্টিৰ পৰাই ক্ৰমাগতভাৱে " ভাল " চিনি পাইছিল, বা অভিজ্ঞতা লাভ কৰিছিল, সেইদিনালৈকে যেতিয়া " বেয়া " ইয়াক নিজৰ সৃষ্টিকৰ্তাৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহত প্ৰৱেশ কৰাইছিল; ঈশ্বৰে যিটোক "তেওঁৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰা" বুলি কয়। মই আপোনালোকক সোঁৱৰাই দিছো যে " ভাল আৰু বেয়া "ৰ এই নীতিবোৰেই হৈছে এটা " জীৱ " ৰ সম্পূৰ্ণ স্বাধীনতাই উৎপন্ন কৰা দুটা বা দুটা সম্ভাৱ্য বিপৰীত চৰম ফল । যদি প্ৰথম স্বৰ্গদূতে তেনে নকৰিলেহেঁতেন, তেতিয়াও আন স্বৰ্গদূতসকলে বিদ্ৰোহ কৰিলেহেঁতেন, যিটো মানুহৰ আচৰণৰ পাৰ্থিৱ অভিজ্ঞতাই এতিয়া ইতিমধ্যে প্ৰমাণ কৰিছে।
ঈশ্বৰে আদমৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা বাগিচাৰ সকলো উদাৰ প্ৰসাদত এই গছ " ভাল বেয়াৰ জ্ঞান " আছে যি মানুহৰ নিষ্ঠা পৰীক্ষা কৰিবলৈ আছে। এই " জ্ঞান " শব্দটো ভালদৰে বুজিব লাগিব কাৰণ ঈশ্বৰৰ বাবে " জনা " ক্ৰিয়াই " ভাল বা বেয়া " অনুভৱ কৰাৰ এক চৰম অৰ্থ গ্ৰহণ কৰে যিটো আজ্ঞাবহ বা অবাধ্যতাৰ কাৰ্য্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব। বাৰীৰ গছ মাথোঁ আজ্ঞাকাৰীতাৰ পৰীক্ষাৰ বস্তুগত সমৰ্থন আৰু ইয়াৰ ফলই বেয়াৰ সংক্ৰমণ কেৱল কাৰণ ঈশ্বৰে ইয়াক নিষেধাজ্ঞা হিচাপে উপস্থাপন কৰি এই ভূমিকা দিছে। পাপটো ফলত নহয় ঈশ্বৰে নিষেধ কৰিছে বুলি জানি খোৱাতহে আছে।
আদিপুস্তক ২:১০: “ বাগিচাখনক পানী দিবলৈ এদনৰ পৰা এখন নদী ওলাই আহিল আৰু তাৰ পৰা চাৰিটা নৈত বিভক্ত হ’ল .”
বিচ্ছেদৰ এটা নতুন বাৰ্তা উপস্থাপন কৰা হৈছে, ঠিক যেনেকৈ এদনৰ পৰা ওলোৱা নদীখন " চাৰিটা ডালত " বিভক্ত হয়, এই প্ৰতিমূৰ্তিটোৱে মানৱতাৰ জন্মৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে যাৰ বংশধৰসকলে হয় চাৰিটা কাৰ্ডিনেল বিন্দুলৈ, বা আকাশৰ চাৰিটা বতাহলৈকে, সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ ওপৰত সাৰ্বজনীনভাৱে বিয়পি পৰিব। " নদী " এটা জনগোষ্ঠীৰ প্ৰতীক, পানী মানুহৰ জীৱনৰ প্ৰতীক। এই বিভাজনৰ দ্বাৰা " চাৰিটা ডালত " এদনৰ পৰা ওলাই অহা নদীখনে নিজৰ জীৱনৰ পানী সমগ্ৰ পৃথিৱীত বিয়পাই দিব আৰু এই ধাৰণাটোৱে ঈশ্বৰৰ নিজৰ জ্ঞান ইয়াৰ সমগ্ৰ পৃষ্ঠত বিয়পাই দিয়াৰ ইচ্ছাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে। জলপ্লাৱনৰ অন্ত পৰাৰ পিছত নোহ আৰু তেওঁৰ তিনিজন পুত্ৰক পৃথক কৰি তেওঁৰ পৰিকল্পনা আদিপুস্তক ১০ অনুসৰি সম্পন্ন হ’ব। জলপ্লাৱনৰ এই সাক্ষীসকলে প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ ভয়ানক ঐশ্বৰিক শাস্তিৰ স্মৃতি সঞ্চাৰিত কৰিব।
জলপ্লাৱনৰ আগতে পৃথিৱীৰ দৃশ্যগত ৰূপ আমি নাজানো, কিন্তু জনগোষ্ঠীৰ পৃথকীকৰণৰ আগতে বসবাস কৰা পৃথিৱীখন নিশ্চয় একক মহাদেশ হিচাপে আবিৰ্ভাৱ হৈছিল, যিটো কেৱল এদন বাগিচাৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা এই পানীৰ উৎসৰ দ্বাৰাহে পানী দিয়া হৈছিল। বৰ্তমানৰ অভ্যন্তৰীণ সাগৰৰ অস্তিত্ব নাছিল আৰু এবছৰ ধৰি সমগ্ৰ পৃথিৱীখনক আগুৰি ধৰিবলৈ অহা বানপানীৰ পৰিণতি। বানপানীৰ আগলৈকে এই চাৰিখন নদীৰ দ্বাৰা সমগ্ৰ মহাদেশখন জলসিঞ্চন কৰা হৈছিল আৰু ইয়াৰ উপনৈসমূহে শুকান মাটিৰ সমগ্ৰ পৃষ্ঠত মিঠা পানী বিতৰণ কৰিছিল। বানপানীৰ সময়ত জিব্ৰাল্টাৰ জলদ্বীপ আৰু লোহিত সাগৰৰ জলদ্বীপ ভাঙি যায়, যাৰ ফলত ভূমধ্য সাগৰ আৰু সাগৰৰ লৱণীয়া পানীয়ে আক্ৰমণ কৰা লোহিত সাগৰৰ গঠন প্ৰস্তুত হয়। জানি থওক যে নতুন পৃথিৱীত য’ত ঈশ্বৰে নিজৰ ৰাজ্য প্ৰতিষ্ঠা কৰিব, তাত প্ৰকাশিত বাক্য ২১:১ পদ অনুসৰি কোনো সাগৰ নাথাকিব যেনেকৈ আৰু মৃত্যু নহ’ব। বিভাজন হৈছে পাপৰ পৰিণতি, আৰু ইয়াৰ আটাইতকৈ তীব্ৰ ৰূপটো জলপ্লাৱনৰ ধ্বংসাত্মক পানীয়ে শাস্তি পাব। এই বাৰ্তাটো পঢ়ি কেৱল ইয়াৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক দিশটোত নদীখনৰ " চাৰিটা ডাল "ই মানৱতাৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ চাৰিটা জনগোষ্ঠীক নিৰ্ধাৰণ কৰে।
আদিপুস্তক ২:১১: “ প্ৰথমজনৰ নাম পিচোন, সেইটোৱেই হৈছে সমগ্ৰ হাবীলা দেশক আগুৰি ধৰিছে, য’ত সোণ আছে .”
পিচোন বা ফিচন নামৰ প্ৰথম নদীখনৰ নামৰ অৰ্থ হৈছে: পানীৰ প্ৰচুৰতা। ঈশ্বৰে ৰোপণ কৰা এদন যি অঞ্চলত আছিল, সেই অঞ্চলটো নিশ্চয় বৰ্তমানৰ টাইগ্ৰিছ আৰু ইউফ্ৰেটিছৰ উৎপত্তিস্থল আছিল; আৰাৰাট পৰ্ব্বতত ইউফ্ৰেটিছ আৰু বৃষ ৰাশিত টাইগ্ৰিছ নদীৰ বাবে। তুৰস্কৰ পূব আৰু মাজভাগত এতিয়াও বিশাল ভান হ্ৰদ আছে যিয়ে মিঠা পানীৰ এক বিশাল মজুত গঠন কৰে। ইয়াৰ ঐশ্বৰিক আশীৰ্বাদেৰে প্ৰচুৰ পানীয়ে ঈশ্বৰৰ বাগিচাৰ চৰম উৰ্বৰতাক অনুকূল কৰি তুলিছিল। সোণৰ বাবে বিখ্যাত হাভিলা দেশখন কিছুমানৰ মতে বৰ্তমানৰ তুৰস্কৰ উত্তৰ-পূবত অৱস্থিত আছিল । ই বৰ্তমানৰ জৰ্জিয়াৰ উপকূললৈকে বিস্তৃত আছিল। কিন্তু এই ব্যাখ্যাই এটা সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰে কাৰণ আদিপুস্তক ১০:৭ অনুসৰি, " হাভিলা " এজন " কুচৰ পুত্ৰ " , নিজেই " হামৰ পুত্ৰ ," আৰু ই মিচৰৰ দক্ষিণে অৱস্থিত ইথিওপিয়াক বুজায়। ইয়াৰ ফলত মই ইথিওপিয়াত, বা য়েমেনত এই "হাভিলা " দেশখনৰ স্থান নিৰ্ণয় কৰিবলৈ বাধ্য হয়, য'ত সোণৰ খনি আছিল, যিটো চেবাৰ ৰাণীয়ে ৰজা চলোমনক আগবঢ়াইছিল।
আদিপুস্তক ২:১২: “ সেই দেশৰ সোণ বিশুদ্ধ ;
" সোণ " হৈছে বিশ্বাসৰ প্ৰতীক, আৰু ঈশ্বৰে ইথিওপিয়াৰ বাবে বিশুদ্ধ বিশ্বাসৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে। ইতিমধ্যে ই বিশ্বৰ একমাত্ৰ দেশ হ’ব যিয়ে ৰজা চলোমনৰ লগত থকাৰ পিছত চেবাৰ ৰাণীৰ ধৰ্মীয় ঐতিহ্য সংৰক্ষণ কৰি ৰাখিছে। ইয়াৰ লাভত এইটোও যোগ দিওঁ যে, "খ্ৰীষ্টান" পশ্চিম ইউৰোপৰ জনগোষ্ঠীসমূহৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ ধৰ্মীয় অন্ধকাৰ শতিকাজুৰি সংৰক্ষিত হৈ থকা ইয়াৰ স্বাধীনতাত ইথিওপিয়ানসকলে খ্ৰীষ্টান বিশ্বাস ৰক্ষা কৰিছিল আৰু চলোমনৰ সৈতে হোৱা মুখামুখিৰ জৰিয়তে লাভ কৰা প্ৰকৃত বিশ্ৰামবাৰ পালন কৰিছিল। পাঁচনি ফিলিপে প্ৰথম ইথিওপিয়ান খ্ৰীষ্টানক বাপ্তিস্ম দিছিল, যিদৰে পাঁচনিৰ কৰ্ম ৮:২৭ৰ পৰা ৩৯ পদত প্ৰকাশ পাইছে। এই লোকসকলৰ আশীৰ্বাদৰ আন এটা বিৱৰণে সাক্ষ্য দিয়ে: বিখ্যাত নাৱিক ভাস্কো দা গামাই স্বেচ্ছাই গ্ৰহণ কৰা আৰু সিদ্ধান্ত লোৱা যুদ্ধৰ দৰে কাৰ্য্যৰ জৰিয়তে ঈশ্বৰে তেওঁলোকক শত্ৰুৰ পৰা ৰক্ষা কৰিছিল।
ইথিওপিয়ানসকলৰ ছালৰ ক'লা ৰং নিশ্চিত কৰি, " অনিক্স ষ্টোন " ৰং "ক'লা" আৰু ই ছিলিকন ডাই অক্সাইডৰ দ্বাৰা গঠিত; এই দেশৰ বাবে অতিৰিক্ত ধন; কাৰণ ট্ৰেঞ্জিষ্টৰ নিৰ্মাণত ইয়াৰ ব্যৱহাৰে আজিকালি ইয়াক বিশেষভাৱে প্ৰশংসিত কৰি তুলিছে।
আদিপুস্তক ২:১৩: “ দ্বিতীয় নদীৰ নাম গীহোন, সেইখনেই সমগ্ৰ কুচ দেশক আগুৰি আছে .”
"নদী"বোৰ পাহৰি তাৰ ঠাইত সিহঁতে প্ৰতীকিত হোৱা জনগোষ্ঠীবোৰক ৰাখোঁ আহক। এই দ্বিতীয় জনগোষ্ঠীয়ে " কুচ দেশক আগুৰি ধৰে, " অৰ্থাৎ ইথিওপিয়া। চেমৰ বংশধৰসকলে আৰব দেশত আৰু পাৰস্যলৈকে বিকশিত হ’ব। ই প্ৰকৃততে ইথিওপিয়াৰ ভূখণ্ডক আগুৰি আছে, সেয়েহে ইয়াক " নদী " " গিহন " নামেৰে প্ৰতীকিত আৰু চিহ্নিত কৰিব পাৰি । আমাৰ শেষ দিনত এই চৌপাশ "মুছলমান" আৰব আৰু পাৰস্যৰ ধৰ্ম। এইদৰে সৃষ্টিৰ আৰম্ভণিৰ বিন্যাস সময়ৰ শেষত পুনৰুত্পাদন হয়।
আদিপুস্তক ২:১৪: “ তৃতীয়ৰ নাম হিদ্দিকেল, সেয়ে অচূৰৰ পূব দিশলৈ বৈ যোৱা।চতুৰ্থ নদীৰ নাম ইউফ্ৰেটিছ .”
" হিডেকেল " মানে "টাইগ্ৰিছ নদী," আৰু নিৰ্দিষ্ট লোকসকল হ'ব "বংগ বাঘ" দ্বাৰা প্ৰতীকিত ভাৰত; এছিয়া আৰু ইয়াৰ পূবৰ সভ্যতাক মিছাকৈ "হালধীয়া জাতি" বুলি অভিহিত কৰা হৈছে, সেয়েহে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে আৰু চিন্তিত আৰু ই প্ৰকৃততে " অচূৰৰ পূব দিশত " অৱস্থিত। ইন ডেন। ১২, ঈশ্বৰে এই মানুহভোজী " নদী " "টাইগ্ৰিছ"ৰ প্ৰতীক ব্যৱহাৰ কৰিছিল ১৮২৮ চনৰ পৰা ১৮৭৩ চনৰ ভিতৰত সম্পন্ন হোৱা এডভেন্টিষ্ট অধ্যায়ৰ উদাহৰণ দিবলৈ, কাৰণ ইয়াৰ ফলত হোৱা অসংখ্য আধ্যাত্মিক মৃত্যুৰ বাবে।
ইউফ্ৰেটিছ " নামৰ অৰ্থ হৈছে: ফুলৰ, ফলমূল। প্ৰকাশিত বাক্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত " ইউফ্ৰেটিছ "ই পশ্চিম ইউৰোপ আৰু ইয়াৰ উত্থান, আমেৰিকা আৰু অষ্ট্ৰেলিয়াৰ প্ৰতীক, যাক ঈশ্বৰে ৰোমান পোপৰ ধৰ্মীয় শাসনৰ আধিপত্য থকা বুলি উপস্থাপন কৰিছে, যাক তেওঁ ইয়াৰ চহৰৰ নাম দিছে, " মহা বেবিলন ।" নোহৰ এই ৰেখাডাল হ’ব যাফেতৰ ৰেখা, যি পশ্চিমে গ্ৰীচ আৰু ইউৰোপৰ ফালে আৰু উত্তৰে ৰাছিয়াৰ ফালে বিস্তৃত হৈ আছে। ইউৰোপ আছিল সেই মাটি য’ত ইজৰাইলৰ জাতীয় পতনৰ পিছত খ্ৰীষ্টান ধৰ্মই নিজৰ সকলো ভাল-বেয়া বিকাশৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিছিল; "ফুলময়, ফলপ্ৰসূ" বিশেষণবোৰ ন্যায্য আৰু শংকা অনুসৰি, যাকোবে ভালপোৱা পত্নী ৰাহেলৰ পুত্ৰতকৈ অধিক হ'ব।
এই বাৰ্তাত এই সোঁৱৰণীটো বিচাৰি পোৱাটো ভাল যে এই চাৰিবিধ পাৰ্থিৱ সভ্যতাৰ অন্তিম ধৰ্মীয় বিভাজনৰ মাজতো পিতৃৰ দৰেই সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ আছিল, নিজৰ অস্তিত্বক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিবলৈ।
আদিপুস্তক ২:১৫: “ যিহোৱা ঈশ্বৰে সেই মানুহজনক লৈ এদন বাগিচাত ৰাখিলে, যাতে তেওঁৰ কাম কৰিব পাৰে আৰু ইয়াক পালন কৰিব পাৰে .”
ঈশ্বৰে আদমক এনে এটা বৃত্তি আগবঢ়াইছে যিটো বাগিচাখনৰ " খেতি আৰু পহৰা " কৰি গঠিত। এই খেতিৰ ৰূপ আমাৰ অজ্ঞাত যদিও পাপৰ আগত কোনো ক্লান্তি নোহোৱাকৈয়ে ইয়াক সম্পন্ন কৰা হৈছিল। ঠিক তেনেদৰে সকলো সৃষ্টিতে কোনো ধৰণৰ আগ্ৰাসন নোহোৱাকৈ ইয়াৰ পহৰা চৰম সৰল হৈ পৰিছিল। তথাপিও এই প্ৰহৰীৰ ভূমিকাই এটা বিপদৰ অস্তিত্বৰ ইংগিত দিছিল যিয়ে অতি সোনকালে এটা বাস্তৱ আৰু নিখুঁত দিশ ল’ব: এই একেখন বাগিচাতে মানৱ চিন্তাৰ পৈশাচিক প্ৰলোভন।
আদিপুস্তক ২:১৬: “ আৰু যিহোৱা ঈশ্বৰে মানুহজনক আজ্ঞা দিলে, “তুমি বাগিচাৰ প্ৰতিটো গছৰ পৰা বিনামূলীয়াকৈ খাব পাৰে। ”
অসংখ্য ফলমূলৰ গছ আদমৰ বাবে বিনামূলীয়াকৈ উপলব্ধ। ঈশ্বৰে তেওঁক কেৱল তেওঁৰ প্ৰয়োজনীয়তাতকৈও অধিক যোগান ধৰে, যিবোৰ তেওঁৰ খাদ্যৰ আকাংক্ষাক ভিন্ন ৰুচি আৰু সুগন্ধিৰ দ্বাৰা পূৰণ কৰাত গঠিত। ঈশ্বৰৰ প্ৰস্তাৱ আনন্দদায়ক, কিন্তু ই আদমক দিয়া " আজ্ঞা " ৰ প্ৰথম অংশহে । এই " আদেশ " ৰ দ্বিতীয় অংশ পিছত আহে।
আদিপুস্তক ২:১৭: “ কিন্তু ভাল-বেয়াৰ জ্ঞানৰ গছৰ ফল তোমালোকে নাখাবা, কিয়নো যিদিনা তোমালোকে তাৰ ফল খাবা, সেইদিনা তুমি নিশ্চয় মৰিবা .”
ঈশ্বৰৰ " ক্ৰমত " এই অংশটো অতি গুৰুতৰ, কাৰণ পাপৰ ফল অবাধ্যতা সমাপ্ত আৰু সম্পন্ন হোৱাৰ লগে লগে উপস্থাপন কৰা ভাবুকিটো অদম্যভাৱে প্ৰয়োগ কৰা হ'ব। আৰু পাহৰি নাযাব, পাপৰ সাৰ্বজনীন নিষ্পত্তিৰ প্ৰকল্পটো সম্পন্ন হ’বলৈ হ’লে আদমে পতিত হ’ব লাগিব। কি হ'ব সেইটো ভালদৰে বুজিবলৈ মনত ৰাখিব যে আদম এতিয়াও অকলশৰীয়া হৈ আছে যেতিয়া ঈশ্বৰে তেওঁৰ " আদেশ " উপস্থাপন কৰি তেওঁক সকীয়াই দিয়ে যে "ভাল-বেয়া জ্ঞানৰ গছ " অৰ্থাৎ চয়তানৰ ধাৰণাৰে পুষ্টি নাপাব। তদুপৰি অনন্ত জীৱনৰ প্ৰেক্ষাপটত ঈশ্বৰে তেওঁক "মৰি যোৱা"ৰ অৰ্থ কি সেই বিষয়ে বুজাব লাগিছিল। কাৰণ ভাবুকি আছে, এই " আপুনি মৰিব " ত। মুঠতে ঈশ্বৰে আদমক এখন অৰণ্য আগবঢ়ায় যদিও এজোপা গছ মানা কৰে। আৰু কিছুমান মানুহৰ বাবে এই একক নিষেধাজ্ঞা অসহ্যকৰ; তেতিয়াই গছজোপাই অৰণ্যখন লুকুৱাই ৰাখে, কথাষাৰ শিকাইছে। "ভাল-বেয়া জ্ঞানৰ গছ " ৰ পৰা খোৱাৰ অৰ্থ হ'ল চয়তানৰ শিক্ষাৰে খাদ্য গ্ৰহণ কৰা, যিজন ইতিমধ্যে ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ ন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহৰ আত্মাই সজীৱ হৈ পৰিছে। কাৰণ বাৰীত ৰখা নিষিদ্ধ "গছ " তেওঁৰ ব্যক্তিত্বৰ প্ৰতিমূৰ্তি, ঠিক যেনেকৈ "জীৱনৰ গছ " যীচু খ্ৰীষ্ট চৰিত্ৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি।
Gen.2:18: “ যিহোৱা ঈশ্বৰে ক’লে, মানুহজন অকলে থকাটো ভাল নহয়, মই তেওঁক তেওঁৰ বাবে সহায়ক কৰিম .”
ঈশ্বৰে পৃথিৱী আৰু মানুহক তেওঁৰ মঙ্গল আৰু চয়তানৰ বেয়া কথা প্ৰকাশ কৰিবলৈ সৃষ্টি কৰিছিল। তেওঁৰ ৰক্ষাৰ পৰিকল্পনা আমাৰ আগত তাৰ পিছৰ কথাবোৰত প্ৰকাশ পাইছে। বুজিবলৈ জানি লওক যে মানুহে নিজেই ঈশ্বৰৰ ভূমিকা পালন কৰে, যিয়ে তেওঁক নিজে চিন্তা কৰা, কাম কৰা আৰু কোৱাৰ দৰে চিন্তা, কাম আৰু কথা কোৱাৰ দৰে কৰে। এই প্ৰথম আদম খ্ৰীষ্টৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰতিমূৰ্তি, যাক পৌলে নতুন আদম হিচাপে উপস্থাপন কৰিব।
চয়তানৰ দুষ্টতা আৰু ঈশ্বৰৰ মঙ্গল প্ৰকাশ কৰিবলৈ আদমে পাপ কৰাটো প্ৰয়োজনীয় যাতে পৃথিৱীত চয়তানৰ আধিপত্য থাকে আৰু তেওঁৰ দুষ্ট কৰ্মসমূহ সাৰ্বজনীনভাৱে প্ৰকাশ পায়। দম্পতীহালৰ ধাৰণাটো কেৱল পাপৰ বাবে সৃষ্টি কৰা পৃথিৱীতহে আছে, কাৰণ এইদৰে গঠিত যুটিটো এটা আধ্যাত্মিক কাৰণত আছে যিয়ে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক নিৰ্ধাৰণ কৰা তেওঁৰ কইনাৰ সৈতে ঐশ্বৰিক খ্ৰীষ্টৰ সম্পৰ্কৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে। নিৰ্বাচিতজনে জানিব লাগিব যে তাই ঈশ্বৰে প্ৰক্ষেপ কৰা পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাৰ বলি আৰু লাভৱান দুয়োটা; তাই ঈশ্বৰৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় কৰা পাপৰ বলি যাতে তেওঁ শেষত চয়তানক নিন্দা কৰিব পাৰে, আৰু তেওঁৰ পৰিত্ৰাণকাৰী অনুগ্ৰহৰ লাভৱান কাৰণ পাপৰ অস্তিত্বৰ বাবে নিজৰ দায়িত্বৰ বিষয়ে সচেতন হৈ তেওঁ নিজেই যীচু খ্ৰীষ্টত পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ মূল্য দিব। এইদৰে প্ৰথমতে ঈশ্বৰে নিসংগতাক ভাল নহয় বুলি পাইছিল আৰু প্ৰেমৰ প্ৰয়োজনীয়তা ইমানেই বেছি আছিল যে ইয়াক লাভ কৰিবলৈ তেওঁ বহুমূলীয়া মূল্য দিবলৈ সাজু হৈছিল। এই সংগী, এই vis-à-vis, যিয়ে ভাগ-বতৰা কৰাৰ অনুমতি দিয়ে, ঈশ্বৰে ইয়াক " সহায় " বুলি কয় আৰু মানুহে নিজৰ নাৰীসুলভ মানৱ সমকক্ষক উদগনি দিওঁতে এই শব্দটো গ্ৰহণ কৰিব। আচলতে সহায় কৰক, তাই তাক পতিত কৰি প্ৰেমৰ দ্বাৰা পাপলৈ টানি আনিব। কিন্তু হাৱাৰ প্ৰতি আদমৰ এই প্ৰেম খ্ৰীষ্টৰ মনোনীত পাপীসকলৰ প্ৰতি থকা প্ৰেমৰ প্ৰতিমূৰ্তিত, অৰ্থাৎ অনন্ত মৃত্যুৰ যোগ্য।
আদিপুস্তক ২:১৯: “ আৰু যিহোৱা ঈশ্বৰে মাটিৰ পৰা সকলো পথাৰত থকা জন্তু আৰু আকাশৰ সকলো চৰাই গঠন কৰিলে, আৰু আদমে তেওঁলোকক কি নাম দিব, সেই কথা চাবলৈ আদমৰ ওচৰলৈ আনিলে ;
উচ্চতম ব্যক্তিয়েই তেওঁৰ পৰা নীচক নাম দিয়ে। ঈশ্বৰে নিজকে নিজৰ নাম দিলে আৰু আদমক এই অধিকাৰ দি এইদৰে পৃথিৱীত বাস কৰা সকলো বস্তুৰ ওপৰত মানুহৰ আধিপত্য নিশ্চিত কৰে। পাৰ্থিৱ সৃষ্টিৰ এই প্ৰথম ৰূপত পথাৰত থকা জীৱ-জন্তু আৰু আকাশৰ চৰাইৰ প্ৰজাতি হ্ৰাস পায় আৰু ঈশ্বৰে তেওঁলোকক আদমৰ ওচৰলৈ লৈ যায়, ঠিক যেনেকৈ তেওঁ জলপ্লাৱনৰ আগতে তেওঁলোকক যোৰকৈ নোহৰ ওচৰলৈ লৈ যাব।
আদিপুস্তক ২:২০: " আৰু মানুহজনে সকলো গৰু, আকাশ চৰাই আৰু পথাৰত থকা সকলো জন্তুৰ নাম দিলে; কিন্তু মানুহজনৰ বাবে তেওঁৰ বাবে উপযুক্ত সহায়ক পোৱা নগ'ল ।" তথাকথিত প্ৰাগঐতিহাসিক দানৱবোৰ পাপৰ পিছত সৃষ্টি কৰা হৈছিল যাতে সাগৰকে ধৰি সমগ্ৰ পৃথিৱীখনকে আঘাত কৰিব পৰা ঐশ্বৰিক অভিশাপৰ পৰিণতি তীব্ৰতৰ কৰি তুলিব পাৰে। নিৰ্দোষতাৰ সময়ত পশু জীৱন " মানুহৰ বাবে উপযোগী গৰু " " বতাহৰ চৰাই ," আৰু " পথাৰত থকা জন্তু " অধিক স্বাধীন দ্বাৰা গঠিত আছিল। কিন্তু এই উপস্থাপনত তেওঁ মানৱীয় সমকক্ষ বিচাৰি পোৱা নাই কাৰণ ইয়াৰ অস্তিত্ব এতিয়াও নাই।
আদিপুস্তক ২:২১: “ তেতিয়া যিহোৱা ঈশ্বৰে আদমৰ ওপৰত গভীৰ টোপনি দিলে, আৰু তেওঁ শুই গ’ল, আৰু তেওঁৰ এটা পাচলি লৈ তাৰ ঠাইত মাংস বন্ধ কৰি দিলে .”
এই অস্ত্ৰোপচাৰৰ বাবে দিয়া ৰূপটোৱে উদ্ধাৰকাৰী প্ৰকল্পটো আৰু অধিক উন্মোচন কৰে। মাইকেলত ঈশ্বৰে স্বৰ্গৰ পৰা নিজকে নিৰ্মূল কৰে, তেওঁ গুচি যায় আৰু নিজৰ ভাল স্বৰ্গদূতৰ পৰা নিজকে পৃথক কৰে, যিটো আদম ডুব যোৱা " গভীৰ টোপনিৰ " নিয়ম । মাংসত জন্ম লোৱা যীচু খ্ৰীষ্টত ঐশ্বৰিক পাঁজৰ আঁতৰোৱা হয় আৰু তেওঁৰ মৃত্যু আৰু পুনৰুত্থানৰ পিছত তেওঁৰ বাৰজন পাঁচনিৰ ওপৰত তেওঁ নিজৰ " সহায়ক " সৃষ্টি কৰে, যাৰ পৰা তেওঁ শাৰীৰিক দিশ আৰু তেওঁৰ পাপ লৈছিল আৰু যাক তেওঁ নিজৰ "পবিত্ৰ আত্মা" দিয়ে। এই " সহায়ক " শব্দটোৰ আধ্যাত্মিক তাৎপৰ্য্য অতিশয় কাৰণ ই তেওঁৰ গীৰ্জাক, তেওঁৰ নিৰ্বাচিতজনক, পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনা আৰু পাপৰ বিশ্বজনীন সাৰ্বজনীন নিষ্পত্তি আৰু পাপীসকলৰ ভাগ্যৰ উপলব্ধি কৰাত এজন " সহায়ক " ৰ ভূমিকা প্ৰদান কৰে ।
আদিপুস্তক ২:২২: “ আৰু যিহোৱা ঈশ্বৰে পুৰুষৰ পৰা লোৱা পাচলিৰ পৰা এগৰাকী নাৰীক সৃষ্টি কৰি পুৰুষৰ ওচৰলৈ লৈ গ’ল .”
এইদৰে নাৰীৰ গঠনে খ্ৰীষ্টৰ মনোনীতজনৰ গঠনৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে। কাৰণ মাংসত আহি ঈশ্বৰে নিজৰ বিশ্বাসী মণ্ডলী গঠন কৰে, ইয়াৰ শাৰীৰিক স্বভাৱৰ বলি। মনোনীত লোকসকলক মাংসৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ ঈশ্বৰে মাংসত ৰূপ ল’ব লাগিছিল। আৰু লগতে নিজৰ মাজতে অনন্ত জীৱনৰ অধিকাৰী হৈ তেওঁ নিজৰ মনোনীতসকলৰ লগত সেই জীৱনটো ভাগ কৰিবলৈ আহিছিল।
আদিপুস্তক ২:২৩: “ আৰু আদমে ক’লে, এয়া মোৰ হাড়ৰ হাড় আৰু মাংসৰ মাংস ;
ঈশ্বৰে পৃথিৱীলৈ আহিছিল পাৰ্থিৱ নিয়মক আকোৱালি ল'বলৈ যাতে তেওঁ নিজৰ মনোনীতজনৰ বিষয়ে ক'ব পাৰে যে আদমে তেওঁৰ নাৰীসুলভ সমকক্ষৰ বিষয়ে যি কৈছিল, যাক তেওঁ " নাৰী " নাম দিছিল। হিব্ৰু ভাষাত এই কথা অধিক স্পষ্ট কাৰণ পুৰুষৰ বাবে পুংলিঙ্গ শব্দ "ইছ" নাৰীৰ বাবে স্ত্ৰীলিঙ্গ শব্দৰ বাবে "ইছা" হৈ পৰে। এই কাৰ্য্যত তেওঁ তাইৰ ওপৰত নিজৰ আধিপত্য নিশ্চিত কৰে। কিন্তু তেওঁৰ পৰা লোৱাৰ বাবে এই " নাৰী " তেওঁৰ বাবে অপৰিহাৰ্য হৈ পৰিব, যেন তেওঁৰ শৰীৰৰ পৰা লোৱা " পাচলি "টোৱে তেওঁৰ ওচৰলৈ ঘূৰি আহি তাৰ ঠাই ল'ব বিচাৰিছে। এই অনন্য অভিজ্ঞতাত আদমে পত্নীৰ প্ৰতি সেই অনুভৱ কৰিব, যি অনুভৱ মাকে গৰ্ভত কঢ়িয়াই লৈ পৃথিৱীলৈ অনা সন্তানৰ প্ৰতি অনুভৱ কৰিব। আৰু এই অভিজ্ঞতা ঈশ্বৰেও জীয়াই আছে কাৰণ তেওঁৰ চাৰিওফালে সৃষ্টি কৰা জীৱ-জন্তুবোৰ তেওঁৰ পৰা ওলাই অহা ল’ৰা-ছোৱালী; যিয়ে তেওঁক পিতৃৰ দৰেই মাতৃ কৰি তোলে।
আদিপুস্তক ২:২৪: “ এতেকে পুৰুষে নিজৰ পিতৃ-মাতৃক এৰি পত্নীৰ লগত সংযুক্ত হ’ব, আৰু তেওঁলোক এক মাংস হ’ব .”
এই পদত ঈশ্বৰে তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ বাবে তেওঁৰ পৰিকল্পনা প্ৰকাশ কৰিছে, যিসকলে ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ পোৱা মনোনীতজনৰ সৈতে বন্ধন গঢ়ি তুলিবলৈ প্ৰায়ে শাৰীৰিক পাৰিবাৰিক সম্পৰ্ক ভাঙিব লাগিব। আৰু পাহৰি নাযাব যে, প্ৰথমে, যীচু খ্ৰীষ্টত, মাইকেলে স্বৰ্গীয় পিতৃ হিচাপে নিজৰ মৰ্যাদা এৰি আহি পৃথিৱীত নিজৰ নিৰ্বাচিত শিষ্যসকলৰ প্ৰেম লাভ কৰিবলৈ; এইটো ইমানেই যে তেওঁ পাপ আৰু চয়তানৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ নিজৰ ঐশ্বৰিক শক্তি ব্যৱহাৰ কৰাটো ত্যাগ কৰিছিল। ইয়াত আমি বুজি পাওঁ যে বিচ্ছেদ আৰু মিলনৰ বিষয়বস্তু অবিচ্ছেদ্য। পৃথিৱীত মনোনীতজনে আধ্যাত্মিক মিলনত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ আৰু খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ সকলো মনোনীত লোক, আৰু তেওঁৰ ভাল, বিশ্বাসী স্বৰ্গদূতৰ সৈতে "এক" হ'বলৈ তেওঁ প্ৰিয়জনৰ পৰা শাৰীৰিকভাৱে পৃথক হ'ব লাগিব।
পাঁজৰ " ৰ মূল স্থানলৈ ঘূৰি অহাৰ ইচ্ছাই মানুহৰ যৌন সংযোজনত নিজৰ অৰ্থ বিচাৰি পায়, যিটো মাংস আৰু আত্মাৰ এক কাৰ্য্য য'ত পুৰুষ আৰু মহিলাই শাৰীৰিকভাৱে এটা মাংস গঠন কৰে।
আদিপুস্তক ২:২৫: “ সেই পুৰুষ আৰু তেওঁৰ পত্নী দুয়ো উলংগ আছিল, আৰু লাজ কৰা নাছিল .”
শাৰীৰিক নগ্নতাই সকলোকে আমনি নকৰে। প্ৰকৃতিবাদৰ অনুগামী আছে। আৰু মানৱ ইতিহাসৰ আৰম্ভণিতে শাৰীৰিক নগ্নতাই " লাজ "ৰ সৃষ্টি কৰা নাছিল। " লাজ " ৰ আবিৰ্ভাৱ পাপৰ ফল হ'ব, যেন "ভাল বেয়াৰ জ্ঞানৰ গছ "ৰ পৰা খালে মানুহৰ মনটোক এতিয়ালৈকে অজ্ঞাত আৰু আওকাণ কৰা প্ৰভাৱ অনুভৱ কৰি মুকলি কৰিব পাৰি। বাস্তৱত নিষিদ্ধ গছৰ ফল এই পৰিৱৰ্তনৰ ৰচক নহ’ব, ই কেৱল উপায় হ’ব, কাৰণ বস্তু আৰু বিবেকৰ মূল্যবোধ সলনি কৰাজনেই ঈশ্বৰ আৰু তেওঁ অকলশৰীয়া। তেওঁৱেই " লাজ "ৰ অনুভূতি জগাই তুলিব যে পাপী দম্পতীয়ে তেওঁলোকৰ শাৰীৰিক নগ্নতাৰ বিষয়ে তেওঁলোকৰ মনত অনুভৱ কৰিব, যিটো দায়ী নহ'ব; কাৰণ দোষটো নৈতিক হ’ব আৰু কেৱল ঈশ্বৰে লক্ষ্য কৰা কাৰ্যকৰী কৰা অবাধ্যতাৰ বিষয়েহে হ’ব।
আদিপুস্তক ২ পদৰ শিক্ষাৰ সাৰাংশ দি ঈশ্বৰে প্ৰথমে আমাক সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰাম বা বিশ্ৰামবাৰৰ পবিত্ৰকৰণৰ সৈতে উপস্থাপন কৰিলে, যিয়ে সপ্তম সহস্ৰাব্দত ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ বিশ্বাসী মনোনীত উভয়কে দিয়া হ’বলগীয়া মহান বিশ্ৰামৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে। কিন্তু এই বিশ্ৰাম ঈশ্বৰে পাপ আৰু চয়তানৰ বিৰুদ্ধে যি পাৰ্থিৱ যুদ্ধ কৰিব, যীচু খ্ৰীষ্টত অৱতাৰ লৈ জয়ী হ’ব লাগিছিল। আদমৰ পাৰ্থিৱ অভিজ্ঞতাই ঈশ্বৰে কল্পনা কৰা এই পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাৰ উদাহৰণ দিছিল। খ্ৰীষ্টত তেওঁ মাংসৰ পৰা নিজৰ নিৰ্বাচিতজনক সৃষ্টি কৰিবলৈ মাংস হৈ পৰিল যিয়ে শেষত স্বৰ্গদূতসকলৰ দৰে স্বৰ্গীয় শৰীৰ লাভ কৰিব।
আদিপুস্তক ৩
পাপৰ পৰা বিচ্ছেদ
আদিপুস্তক ৩:১: "এতিয়া ঈশ্বৰ যিহোৱাই সৃষ্টি কৰা পথাৰত থকা যিকোনো জন্তুতকৈ সাপটো অধিক কৌশলী আছিল। আৰু তেওঁ মহিলাগৰাকীক ক'লে, "ঈশ্বৰে কৈছেনে, 'তোমালোকে বাগিচাৰ সকলো গছৰ ফল নাখাবা? "
দুখীয়া " সাপ " জনৰ দুৰ্ভাগ্য হৈছিল যে ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা স্বৰ্গদূতসকলৰ ভিতৰত আটাইতকৈ " ধূৰ্ত " সকলে তেওঁক মাধ্যম হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিছিল। " সাপ " ৰ দৰে সৰীসৃপকে ধৰি জীৱ-জন্তুৱে কথা কোৱা নাছিল; ভাষা আছিল মানুহক দিয়া ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ এক বৈশিষ্ট্য। ভালবোৰক উজ্জ্বল কৰি চয়তানে তেওঁক সেই সময়ত মহিলাগৰাকীৰ লগত কথা পাতিবলৈ বাধ্য কৰে যেতিয়া তেওঁ স্বামীৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ থাকে। এই বিচ্ছিন্নতা তেওঁৰ বাবে মাৰাত্মক হ’ব কাৰণ আদমৰ উপস্থিতিত চয়তানে মানুহক ঈশ্বৰৰ আদেশ অমান্য কৰিবলৈ নেতৃত্ব দিবলৈ অধিক অসুবিধা পালেহেঁতেন।
যীচু খ্ৰীষ্টই চয়তানৰ অস্তিত্ব প্ৰকাশ কৰিছিল, যাক তেওঁ যোহন ৮:৪৪ পদত কৈছে যে তেওঁ " আৰম্ভণিৰে পৰা মিছাৰ পিতৃ আৰু হত্যাকাৰী ।" তেওঁৰ কথাবোৰৰ লক্ষ্য হৈছে মানুহৰ নিশ্চয়তাক জোকাৰি যোৱা আৰু ঈশ্বৰে বিচৰা "হয় বা নহয়"ৰ লগত তেওঁ "কিন্তু" বা "হয়তো" যোগ কৰে যিয়ে সত্যক শক্তি প্ৰদান কৰা নিশ্চয়তাবোৰ আঁতৰাই পেলায়। ঈশ্বৰে দিয়া আদেশ আদমে লাভ কৰিছিল আৰু তাৰ পিছত তেওঁৰ পত্নীলৈ প্ৰেৰণ কৰিছিল, কিন্তু আদেশ দিয়া ঈশ্বৰৰ মাত তাই শুনা নাছিল। লগতে, তাইৰ সন্দেহ তাইৰ স্বামীৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল, যেনে: "ভগৱানে তেওঁক কোৱা কথাখিনি তেওঁ বুজি পাইছিলনে?"
আদিপুস্তক ৩:২: “ মহিলাগৰাকীয়ে সাপক ক’লে, “আমি বাগিচাৰ গছৰ ফল খাব পাৰো .”
প্ৰমাণে যেন চয়তানৰ যুক্তি সমৰ্থন কৰে; তেওঁ বুদ্ধিমানৰূপে যুক্তি দিয়ে আৰু কথা কয়। " নাৰী " য়ে কথা কোৱা " সাপ " ৰ প্ৰতি সঁহাৰি দি প্ৰথম ভুল কৰে , যিটো স্বাভাৱিক নহয়। প্ৰথম অৱস্থাত তাই ঈশ্বৰৰ মঙ্গলক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে, যিয়ে তেওঁলোকক নিষিদ্ধ গছৰ বাহিৰে সকলো গছৰ ফল খোৱাৰ অধিকাৰ দিছে।
আদিপুস্তক ৩: ৩: “ কিন্তু বাগিচাৰ মাজত থকা গছৰ ফলৰ বিষয়ে ঈশ্বৰে কৈছে, তোমালোকে ইয়াৰ ফল নাখাবা, আৰু স্পৰ্শ নকৰিবা, নহ’লে তোমালোকে মৰিবা .”
আদমে ঈশ্বৰৰ আজ্ঞাৰ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰাটো " যাতে আপুনি মৰি নাযায় " এই বাক্যাংশটোত স্পষ্ট হৈ পৰে। এইবোৰ ঈশ্বৰে কোৱা সঠিক কথা নহয়, কিয়নো তেওঁ আদমক কৈছিল, " যিদিনা আপুনি ইয়াৰ ফল খাব, সেইদিনা আপুনি নিশ্চয় মৰিব ।" ঈশ্বৰৰ বাক্য দুৰ্বল হৈ পৰিলে পাপৰ সমাপ্তিৰ পোষকতা হ’ব। " ভয় " ৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ আজ্ঞাকাৰীতাক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰি " নাৰী "ই চয়তানক এই " ভয় " নিশ্চিত কৰাৰ সুযোগ প্ৰদান কৰে, যিটো তেওঁৰ মতে ন্যায্য নহয়।
আদিপুস্তক ৩:৪: “ তেতিয়া সাপে মহিলাগৰাকীক ক’লে, “তুমি নিশ্চয় মৰিবা নহয় ;”
আৰু প্ৰধান মিছলীয়াজনে ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ বিৰোধী এই বক্তব্যত নিজকে প্ৰকাশ কৰিছে: “ তুমি মৰিব নোৱাৰা ।”
আদিপুস্তক ৩:৫: “ কিন্তু ঈশ্বৰে জানে যে যিদিনা তোমালোকে ইয়াৰ পৰা খাবা, তেতিয়া তোমালোকৰ চকু মেলিব, আৰু ভাল বেয়া জানিবা দেৱতাৰ নিচিনা হ’বা .”
তেওঁ এতিয়া ঈশ্বৰে দিয়া ক্ৰমটোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব লাগিব, যাৰ বাবে তেওঁ এটা দুষ্ট আৰু স্বাৰ্থপৰ চিন্তাধাৰাক আৰোপ কৰিছে: ঈশ্বৰে আপোনাক নীচতা আৰু হীনমন্যতাত ৰাখিব বিচাৰে। তেওঁ স্বাৰ্থপৰতাৰে আপোনাক তেওঁৰ দৰে হোৱাত বাধা দিব বিচাৰে। তেওঁ ভাল বেয়াৰ জ্ঞানক এক সুবিধা হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে যিটো ঈশ্বৰে অকল নিজৰ বাবে ৰাখিব বিচাৰে। কিন্তু ভাল জনাত যদি সুবিধা আছে, বেয়া জনাৰ সুবিধা ক'ত? ভাল আৰু বেয়া দিন আৰু ৰাতি, পোহৰ আৰু আন্ধাৰৰ দৰে নিৰপেক্ষ বিপৰীত আৰু ঈশ্বৰৰ বাবে জ্ঞান অনুভৱ কৰা বা কাৰ্য্য লোৱাৰ দ্বাৰা গঠিত। বাস্তৱত ঈশ্বৰে ইতিমধ্যে বাগিচাৰ গছবোৰক কৰ্তৃত্ব দি আৰু "ভাল বেয়া"ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা গছটোক নিষিদ্ধ কৰি মানুহক ভাল আৰু বেয়াৰ বৌদ্ধিক জ্ঞান দিছিল; কাৰণ তেওঁ চয়তানৰ প্ৰতীকী প্ৰতিচ্ছবি যিয়ে নিজৰ সৃষ্টিকৰ্তাৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰি ক্ৰমাগতভাৱে " ভাল " তাৰ পিছত " বেয়া " অনুভৱ কৰিছিল।
আদিপুস্তক ৩:৬: “ যেতিয়া মহিলাগৰাকীয়ে দেখিলে যে গছজোপা খাদ্যৰ বাবে ভাল, আৰু চকুত ভাল লাগে, আৰু জ্ঞানী কৰাটো বাঞ্ছনীয়, তেতিয়া তেওঁ তাৰ ফল ল’লে আৰু খালে ;
সাপৰ পৰা ওলোৱা শব্দই নিজৰ প্ৰভাৱ উৎপন্ন কৰে, সন্দেহ নাইকিয়া হৈ যায় আৰু নাৰীগৰাকী অধিক নিশ্চিত হয় যে সাপে তাইক সঁচা কথা কৈছে। ফলটো তাইৰ বাবে ভাল আৰু দৃশ্যগতভাৱে ভাল লাগে, কিন্তু সৰ্বোপৰি তাই ইয়াক " মন মুকলি কৰাৰ বাবে বহুমূলীয়া " বুলি বিবেচনা কৰে। চয়তানে আকাংক্ষিত ফলাফল লাভ কৰে, মাত্ৰ তেওঁৰ বিদ্ৰোহী মনোভাৱৰ অনুগামী এজনক নিযুক্তি দিছে। আৰু নিষিদ্ধ ফল খাই নিজেই অশুভ জ্ঞানৰ গছ হৈ পৰে। তেখেতে তেখেতৰ পত্নীৰ প্ৰতি প্ৰেমেৰে ভৰা যাৰ পৰা তেওঁ পৃথক হোৱাটো মানি ল'বলৈ সাজু নহয় , আদমে তাইৰ মাৰাত্মক ভাগ্যৰ অংশীদাৰ হোৱাটো পছন্দ কৰে কাৰণ তেওঁ জানে যে ঈশ্বৰে নিজৰ মৰ্ত্যলোক অনুমোদন প্ৰয়োগ কৰিব। আৰু পাল পাতি নিষিদ্ধ ফল খাই গোটেই দম্পতীহালেই চয়তানৰ অত্যাচাৰী আধিপত্য ভোগ কৰিব। তথাপিও, বিপৰীতমুখীভাৱে, এই আবেগিক প্ৰেম খ্ৰীষ্টই নিজৰ মনোনীতজনৰ প্ৰতি যি অনুভৱ কৰিব, তাৰ প্ৰতিমূৰ্তিত আছে, লগতে তাইৰ বাবে মৰিবলৈ সন্মত হ’ব। লগতে ঈশ্বৰে আদমক বুজিব পাৰে।
আদিপুস্তক ৩:৭: “ দুয়োৰে চকু মেলিলে, আৰু তেওঁলোকে উলংগ বুলি গম পালে, আৰু তেওঁলোকে ডুমুৰ পাত চিলাই কৰিলে আৰু নিজৰ বাবে এপ্ৰ’ন সাজিলে .”
সেই মুহূৰ্ততে যেতিয়া মানৱ দম্পতীহালে পাপটো সমাপ্ত কৰিলে, তেতিয়া ঈশ্বৰে পৰিকল্পনা কৰা ৬,০০০ বছৰৰ উলটি গণনা আৰম্ভ হ’ল। প্ৰথমতে, তেওঁলোকৰ বিবেকক ঈশ্বৰে ৰূপান্তৰিত কৰে। " দৃষ্টিশক্তি সুখদায়ক " ফলৰ আকাংক্ষাৰ বাবে দায়ী হৈ অহা চকু দুটা বস্তুৰ নতুন বিচাৰৰ বলি হয়। আৰু আশা কৰা আৰু বিচৰা সুবিধাটো অসুবিধালৈ ৰূপান্তৰিত হয়, কিয়নো তেওঁলোকে নিজৰ উলংগতাক লৈ " লাজ " অনুভৱ কৰে যিটোৱে তেতিয়ালৈকে তেওঁলোকৰ বা ঈশ্বৰৰ বাবে কোনো সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰা নাছিল। আৱিষ্কাৰ কৰা শাৰীৰিক উলংগতা আছিল কেৱল সেই আধ্যাত্মিক উলংগতাৰ শাৰীৰিক দিশটোৱেই আছিল, য’ত অবাধ্য দম্পতীহালে নিজকে বিচাৰি পাইছিল। এই আধ্যাত্মিক উলংগতাই তেওঁলোকক ঐশ্বৰিক ন্যায়ৰ পৰা বঞ্চিত কৰিছিল আৰু মৃত্যুৰ অনুমোদন তেওঁলোকৰ মাজত প্ৰৱেশ কৰিছিল, যাৰ ফলত তেওঁলোকৰ উলংগতাৰ আৱিষ্কাৰটোৱেই আছিল ঈশ্বৰে দিয়া মৃত্যুৰ প্ৰথম প্ৰভাৱ। এইদৰে মৃত্যু আছিল অশুভৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰা জ্ঞানৰ পৰিণতি; পৌলে ৰোম. ৬:২৩: " কিয়নো পাপৰ মজুৰি হৈছে মৃত্যু ।" নিজৰ উলংগতা ঢাকিবলৈ বিদ্ৰোহী পত্নীসকলে মানৱীয় পদক্ষেপৰ আশ্ৰয় লৈছিল যিটো আছিল " বেল্ট " বনাবলৈ " ডুমুৰৰ পাত চিলাই "। এই কাৰ্য্যই আধ্যাত্মিকভাৱে আত্ম-ন্যায্যতা প্ৰদানৰ মানৱীয় প্ৰচেষ্টাক চিত্ৰিত কৰে। " বেল্ট " ইফিচীয়া ৩৬ত " সত্য " ৰ প্ৰতীক হৈ পৰিব । ৬:১৪। আদমে " ডুমুৰৰ পাত "ৰে নিৰ্মিত " বেল্ট " সেয়েহে বিৰোধিতা কৰে, যিটো মিছা কথাৰ প্ৰতীক যাৰ আঁৰত পাপীয়ে নিজকে আশ্বস্ত কৰিবলৈ আশ্ৰয় লয়।
আদিপুস্তক ৩:৮: “ আৰু তেওঁলোকে দিনৰ শীতলত বাগিচাত ঘূৰি ফুৰা যিহোৱাৰ মাত শুনিলে আৰু আদম আৰু তেওঁৰ পত্নীয়ে বাগিচাৰ গছবোৰৰ মাজত যিহোৱা ঈশ্বৰৰ সন্মুখৰ পৰা লুকাই থাকিল .”
যিয়ে বাঘজৰী আৰু হৃদয় বিচাৰি ফুৰে, তেওঁ জানে মাত্ৰ কি হৈছে আৰু কি তেওঁৰ ৰক্ষাৰ পৰিকল্পনা অনুসৰি হৈছে। এইটো মাত্ৰ প্ৰথম পদক্ষেপ যিয়ে চয়তানক তেওঁৰ চিন্তা আৰু তেওঁৰ দুষ্ট স্বভাৱ উন্মোচন কৰিবলৈ এটা ডমেইন আগবঢ়াব। কিন্তু মানুহক লগ পাবই লাগিব কাৰণ তেওঁৰ ক’বলগীয়া বহু কথা আছে। এতিয়া মানুহে ঈশ্বৰক, তেওঁৰ পিতৃ, তেওঁৰ সৃষ্টিকৰ্তাক লগ কৰিবলৈ কোনো খৰখেদা নকৰে, যাক তেওঁ এতিয়া কেৱল পলায়ন কৰিবলৈ বিচাৰে, ইমানেই তেওঁৰ নিন্দা শুনি তেওঁ ভয় কৰে। আৰু এই বাৰীখনত ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিৰ পৰা ক’ত লুকাই থাকিব পাৰি? ইয়াত আকৌ " বাৰীৰ গছবোৰে " তেওঁক মুখৰ পৰা লুকুৱাব পাৰে বুলি বিশ্বাস কৰাটোৱে আদম পাপী হোৱাৰ পিছৰে পৰা যি মানসিক অৱস্থাত পৰিছে তাৰ সাক্ষ্য দিয়ে।
আদিপুস্তক ৩:৯: “ কিন্তু ঈশ্বৰে আদমক মাতি ক’লে, তুমি ক’ত আছা? ”
ঈশ্বৰে আদম ক'ত লুকাই আছে সেইটো ভালদৰে জানে, কিন্তু তেওঁ তেওঁক এই প্ৰশ্নটো সুধিছে, " আপুনি ক'ত আছে? " যাতে সহায়ৰ হাত এখন আগবঢ়াই তেওঁক নিজৰ পাপ স্বীকাৰ কৰাৰ দিশত টানিব পাৰে।
আদিপুস্তক ৩:১০: “ আৰু তেওঁ ক’লে, “মই বাৰীত তোমাৰ মাত শুনিলোঁ, আৰু মই উলংগ হোৱাৰ কাৰণে ভয় খালোঁ ;
আদমৰ উত্তৰ নিজৰ মাজতে তেওঁৰ অবাধ্যতাৰ স্বীকাৰোক্তি, আৰু ঈশ্বৰে তেওঁৰ বাক্যৰ শোষণ কৰি পাপৰ অভিজ্ঞতা উপস্থাপন কৰাৰ তেওঁৰ উপায় লাভ কৰিব।
আদিপুস্তক ৩:১১: " আৰু ঈশ্বৰে ক'লে, তোমাক কোনে ক'লে যে তুমি উলংগ ?
ঈশ্বৰে আদমক নিজৰ অপৰাধ স্বীকাৰ কৰিবলৈ বাধ্য কৰিব বিচাৰে। এটা কৰ্তনৰ পৰা আন এটা কৰ্তনলৈ শেষত তেওঁ তেওঁক স্পষ্টকৈ প্ৰশ্নটো সুধিছে: " মই তোমাক নাখাবলৈ কোৱা গছজোপাৰ পৰা খাইছিলা নেকি? "
আদিপুস্তক ৩:১২: “ আৰু মানুহজনে ক’লে, “তুমি যিগৰাকী মহিলাক মোৰ লগত থাকিবলৈ দিলা, তেওঁ মোক গছৰ ফল দিলে, আৰু মই খালোঁ .”
সত্য যদিও আদমৰ উত্তৰ গৌৰৱময় নহয়। তেওঁ চয়তানৰ চিন বহন কৰে আৰু আৰু হয় বা নহয় বুলি উত্তৰ দিব নাজানে, কিন্তু চয়তানৰ দৰে তেওঁও ঘূৰণীয়াকৈ উত্তৰ দিয়ে যাতে কেৱল নিজৰ অপৰিসীম অপৰাধ স্বীকাৰ নকৰে। তেওঁ ইমান দূৰলৈকে যায় যে অভিজ্ঞতাটোত তেওঁৰ অংশৰ কথা ঈশ্বৰক সোঁৱৰাই দিয়ে, যিহেতু তেওঁ তেওঁক তেওঁৰ পত্নীক দিছিল, যিগৰাকী প্ৰথম অপৰাধী, তেওঁ ভাবে, তেওঁৰ আগতে। কাহিনীটোৰ আটাইতকৈ শক্তিশালী কথাটো হ’ল সকলো সত্য আৰু ঈশ্বৰ যিহেতু তেওঁৰ পৰিকল্পনাত পাপৰ প্ৰয়োজন আছিল সেয়েহে ইয়াৰ বিষয়ে অজ্ঞাত নহয়। কিন্তু য’ত তেওঁৰ ভুল হৈছে সেয়া হ’ল যে মহিলাগৰাকীৰ আদৰ্শ অনুসৰণ কৰি তেওঁ ঈশ্বৰৰ ক্ষতিসাধন কৰি মহিলাগৰাকীৰ প্ৰতি নিজৰ পছন্দ দেখুৱাইছিল আৰু এইটোৱেই আছিল তেওঁৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ দোষ। কাৰণ আদিৰে পৰা ঈশ্বৰৰ প্ৰয়োজনীয়তা আছিল সকলোতকৈ আৰু সকলোতকৈ বেছি প্ৰেম কৰা।
আদিপুস্তক ৩:১৩: " আৰু যিহোৱা ঈশ্বৰে মহিলাগৰাকীক ক'লে, "আপুনি কিয় এনে কৰিলে? আৰু মহিলাগৰাকীয়ে ক'লে, "সাপে মোক প্ৰতাৰণা কৰিলে, আৰু মই খালোঁ ।"
তাৰ পিছত মহান বিচাৰকজনে পুৰুষজনে অভিযুক্ত মহিলাগৰাকীৰ ফালে ঘূৰি যায় আৰু ইয়াত আকৌ মহিলাগৰাকীৰ সঁহাৰি তথ্যৰ বাস্তৱতাৰ সৈতে মিল আছে: " সাপে মোক পটালে, আৰু মই খালোঁ ।" সেয়েহে তাই নিজকে প্ৰলোভিত হ’বলৈ দিলে আৰু সেয়াই তাইৰ মৰ্ত্যলোক পাপ।
আদিপুস্তক ৩:১৪: “ আৰু যিহোৱা ঈশ্বৰে সাপক ক’লে, “তুমি এই কাম কৰাৰ কাৰণে তুমি সকলো পশু আৰু পথাৰত থকা সকলো পশুৰ ওপৰত অভিশপ্ত হৈছা ;
এইবাৰ ঈশ্বৰে " সাপ "ক কিয় এনে কৰিলে বুলি সোধা নাই, কাৰণ ঈশ্বৰে জানে যে তেওঁক চয়তান, চয়তানে মাধ্যম হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ঈশ্বৰে " সাপ " ক যি ভাগ্য দিয়ে, সেয়া আচলতে চয়তানৰ বিষয়ে নিজেই জড়িত। " সাপ " ৰ বাবে প্ৰয়োগ তাৎক্ষণিক আছিল, কিন্তু চয়তানৰ বাবে ই আছিল কেৱল এটা ভৱিষ্যদ্বাণী যিটো যীচু খ্ৰীষ্টই পাপ আৰু মৃত্যুৰ ওপৰত জয়লাভ কৰাৰ পিছত পূৰ্ণ হ'ব। প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৯ পদ অনুসৰি এই প্ৰয়োগৰ প্ৰথম ৰূপ আছিল তেওঁক স্বৰ্গৰাজ্যৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰা, তেওঁৰ শিবিৰৰ দুষ্ট স্বৰ্গদূতসকলৰ সৈতে। তেওঁলোকক পৃথিৱীলৈ পেলাই দিয়া হ’ল, যিটো তেওঁলোকে মৃত্যুৰ আগলৈকে এৰি নাযাব আৰু হাজাৰ বছৰ ধৰি নিৰ্জন পৃথিৱীত বিচ্ছিন্ন হৈ চয়তানে তেওঁৰ বাবে আৰু তেওঁ অপব্যৱহাৰ কৰা স্বাধীনতাৰ বাবে মৃত্যু হোৱাসকলক আদৰি লোৱা ধূলিত হাঁহি হাঁহি খোজ কাঢ়িব। ঈশ্বৰৰ অভিশপ্ত পৃথিৱীত তেওঁলোকে সাপৰ দৰে আচৰণ কৰিব, ভয় আৰু সতৰ্ক দুয়োটা কাৰণতে তেওঁলোকে যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা পৰাস্ত হৈছিল আৰু তেওঁলোকৰ শত্ৰু হৈ পৰা মানুহজনৰ পৰা পলাই গৈছিল। তেওঁলোকে নিজৰ আকাশী দেহৰ অদৃশ্যতাত লুকাই থকা মানুহক ইজনে সিজনৰ বিৰুদ্ধে থিয় কৰি ক্ষতি কৰিব।
আদিপুস্তক ৩:১৫: “ মই তোমাৰ আৰু তিৰোতাৰ মাজত, আৰু তোমাৰ বংশ আৰু তাইৰ বংশৰ মাজত শত্ৰুতা স্থাপন কৰিম, ই তোমাৰ মূৰ ঘাঁহিব, আৰু তুমি তেওঁৰ গোৰোহা ঘুৰিবা .”
"সাপ"ৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰয়োগ কৰা এই বাক্যটোৱে জীৱিত আৰু পৰ্যবেক্ষণ কৰা বাস্তৱতাক নিশ্চিত কৰে। চয়তানৰ ওপৰত ইয়াৰ প্ৰয়োগ অধিক সূক্ষ্ম। তেওঁৰ শিবিৰ আৰু মানৱতাৰ মাজত থকা শত্ৰুতা নিশ্চিত আৰু স্বীকৃতি দিয়া হৈছে। " তেওঁৰ মূৰ থেতেলিয়াই পেলোৱা মহিলাৰ বীজ " খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ বিশ্বাসী মনোনীতসকলৰ বীজ হ'ব। তাই শেষত তেওঁক ধ্বংস কৰি পেলাব, কিন্তু তাৰ আগতে, ভূতবোৰে " মহিলা "ৰ " গোৰোহাত ঘাঁ " কৰাৰ চিৰন্তন সম্ভাৱনা থাকিব , খ্ৰীষ্টৰ মনোনীতগৰাকীক, প্ৰথমে এই " গোৰোহা "ৰ দ্বাৰা প্ৰতিচ্ছবি কৰা। কাৰণ " গোৰোহা " হৈছে মানৱ শৰীৰৰ মূল শিলাস্তম্ভ যিহেতু " কোণৰ শিল " হৈছে সেই শিল যাৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ আধ্যাত্মিক মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল।
আদিপুস্তক ৩:১৬: “ তেওঁ সেই মহিলাগৰাকীক ক’লে, “মই তোমাৰ সন্তান জন্ম দিওঁ, কষ্টত তুমি সন্তান জন্ম দিবা, আৰু তোমাৰ স্বামীৰ আকাংক্ষা হ’ব, আৰু তেওঁ তোমাৰ ওপৰত শাসন কৰিব .”
মৃত্যুৰ দ্বাৰা প্ৰসৱ কৰাৰ আগতে মহিলাগৰাকীয়ে " গৰ্ভাৱস্থাত কষ্ট পাব লাগিব "; তাই " যন্ত্ৰণাত জন্ম দিব ," আক্ষৰিক অৰ্থত সকলো কাম সম্পন্ন আৰু পৰ্যবেক্ষণ কৰা। কিন্তু ইয়াত আকৌ প্ৰতিমূৰ্তিটোৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক অৰ্থটো মন কৰিবলগীয়া। যোহন ১৬:২১ আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১২ :২ পদত " প্ৰসৱৰ যন্ত্ৰণাত ভুগি থকা মহিলাগৰাকী " ৰোমান সাম্ৰাজ্যবাদী আৰু তাৰ পিছত খ্ৰীষ্টান যুগৰ পোপৰ নিৰ্যাতনৰ প্ৰতীক।
আদিপুস্তক ৩:১৭: “ আৰু আদমক ক’লে, কিয়নো তুমি তোমাৰ পত্নীৰ মাত মানিলা আৰু মই তোমাক আজ্ঞা দিয়া গছৰ ফল খালা, তোমাৰ কাৰণে মাটি অভিশপ্ত ;
মানুহৰ ওচৰলৈ উভতি আহি ঈশ্বৰে তেওঁৰ পৰিস্থিতিৰ প্ৰকৃত বৰ্ণনা উপস্থাপন কৰে, যিটো তেওঁ লজ্জাজনকভাৱে লুকুৱাবলৈ বিচাৰিছিল। তেওঁৰ অপৰাধবোধ সম্পূৰ্ণ, আৰু আদমে এইটোও আৱিষ্কাৰ কৰিব যে তেওঁক উদ্ধাৰ কৰাৰ আগতে তেওঁৰ মৃত্যুৰ আগত ধাৰাবাহিকভাৱে অভিশাপ দিয়া হ’ব যিয়ে কিছুমানক জীৱনতকৈ মৃত্যুক বেছি পছন্দ কৰিবলৈ বাধ্য কৰিব। মাটিৰ অভিশাপ ভয়ংকৰ বস্তু, আদমে কপালৰ ঘামৰ দ্বাৰা শিকিব।
আদিপুস্তক ৩:১৮: “ ই তোমালোকৰ বাবে কাঁইট আৰু কাঁইট উৎপন্ন কৰিব, আৰু তোমালোকে পথাৰত থকা গছ-গছনি খাবা .”
এদন বাগিচাৰ সহজ খেতি শেষ হৈ গ'ল, তাৰ ঠাইত পৃথিৱীৰ মাটিত বংশবৃদ্ধি হোৱা চোফা ঘাঁহ, " কাঁইট, কাঁইট " আৰু অপতৃণৰ বিৰুদ্ধে অবিৰত সংগ্ৰাম। তাতোকৈ বেছি যিহেতু মাটিৰ এই অভিশাপে মানৱতাৰ মৃত্যু ক্ষিপ্ৰ কৰিব কাৰণ বৈজ্ঞানিক "প্ৰগতি"ৰ লগে লগে শেষ দিনৰ মানুহে নিজৰ শস্যৰ মাটিত ৰাসায়নিক বিষ ভৰাই নিজকে বিষাক্ত কৰি পেলাব, অপতৃণ আৰু ক্ষতিকাৰক পোক-পৰুৱাক নিৰ্মূল কৰিবলৈ। ঈশ্বৰতকৈ পছন্দ কৰা পত্নীৰ সৈতে তেওঁক খেদি পঠিওৱা বাৰীখনৰ বাহিৰত আৰু প্ৰচুৰ আৰু সহজে উপলব্ধ খাদ্য উপলব্ধ নহ’ব।
আদিপুস্তক ৩:১৯: “ তুমি মুখৰ ঘামত পিঠা খাবা, য’ৰ পৰা তোমাক লৈ যোৱা মাটিলৈ উভতি নাযাব, কিয়নো তুমি ধূলি আৰু ধূলিলৈ ঘূৰি আহিবা .”
মানুহৰ ওপৰত পৰা এই ভাগ্যই ঈশ্বৰে তেওঁৰ সৃষ্টি আৰু তেওঁৰ গঠনক নিৰ্দিষ্টভাৱে প্ৰকাশ কৰা ৰূপটোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে, " পৃথিৱীৰ ধূলি "ৰ পৰা। আদমে নিজৰ খৰচত আৰু আমাৰ খৰচত শিকে যে ঈশ্বৰে উদগনি দিয়া মৃত্যু কিহৰ দ্বাৰা গঠিত। মন কৰিব যে মৃত মানুহ " ধূলি "তকৈ বেছি একো নহয় আৰু এই " ধূলি " ৰ বাহিৰত এই মৃতদেহৰ পৰা ওলাই অহা কোনো জীৱন্ত আত্মা নাথাকে। Eccl. ৯ আৰু অন্যান্য উদ্ধৃতিসমূহে মৰ্ত্যৰ অৱস্থাৰ এই মৰ্যাদা নিশ্চিত কৰে।
আদিপুস্তক ৩:২০: “ আদমে নিজৰ পত্নীৰ নাম হৱা ৰাখিলে, কিয়নো তাই সকলো জীৱিতসকলৰ মাতৃ আছিল .”
ইয়াত আকৌ আদমে " নাৰী "ৰ ওপৰত নিজৰ আধিপত্য চিহ্নিত কৰিছে, তেওঁক " হৱা " বা "জীৱন" নাম দি ; মানৱ ইতিহাসৰ মৌলিক বাস্তৱতা হিচাপে ন্যায্যতা প্ৰদান কৰা এটা নাম। আমি সকলোৱেই দূৰৈৰ বংশধৰ, আদমৰ প্ৰলোভিত পত্নী হৱাৰ পৰা জন্মগ্ৰহণ কৰা, যাৰ দ্বাৰা মৃত্যুৰ অভিশাপ সংক্ৰমিত হৈছিল আৰু ২০৩০ চনৰ বসন্তৰ আৰম্ভণিতে যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনলৈকে সংক্ৰমিত হ’ব।
আদিপুস্তক ৩:২১: “ যিহোৱা ঈশ্বৰে আদম আৰু তেওঁৰ পত্নীৰ বাবে ছালৰ কোট বনাই তেওঁলোকক কাপোৰ পিন্ধাই দিলে ৷
ঈশ্বৰে পাহৰি নাযায় যে পাৰ্থিৱ পত্নীসকলৰ পাপ তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাৰ অংশ আছিল, যিটোৱে এতিয়া প্ৰদৰ্শিত ৰূপ ল’ব। পাপৰ পিছত খ্ৰীষ্টৰ নামত ঈশ্বৰৰ ক্ষমা উপলব্ধ হয়, যাক ৰোমান সৈন্যসকলে বলিদান আৰু ক্ৰুচত দিয়া হ’ব। এই কাৰ্য্যত, সকলো পাপৰ পৰা মুক্ত এজন নিৰীহ সত্তাই, নিজৰ বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতসকলৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ বাবে , তেওঁলোকৰ ঠাইত, মৰিবলৈ সন্মত হ'ব । আৰম্ভণিৰে পৰাই নিৰীহ জীৱ-জন্তুবোৰক ঈশ্বৰে হত্যা কৰে যাতে তেওঁলোকৰ " ছাল "ই আদম আৰু হৱাৰ উলংগতা ঢাকিব পাৰে। এই কাৰ্য্যত তেওঁ মানুহে কল্পনা কৰা "ন্যায় "ৰ ঠাইত তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাই বিশ্বাসৰ দ্বাৰা তেওঁলোকৰ ওপৰত আৰোপ কৰা "ন্যায়"ক লয়। মানুহে কল্পনা কৰা " ন্যায় " কেৱল এটা প্ৰতাৰণামূলক মিছা আছিল, আৰু ইয়াৰ ঠাইত ঈশ্বৰে তেওঁলোকক " তেওঁৰ প্ৰামাণিক "ন্যায়ৰ প্ৰতীক" এটা কাপোৰ " আৰোপ কৰে , " তেওঁৰ সত্যৰ বেল্ট ," যিটো খ্ৰীষ্টৰ স্বেচ্ছামূলক বলিদান আৰু তেওঁক বিশ্বাসযোগ্যভাৱে প্ৰেম কৰাসকলৰ মুক্তিৰ বাবে তেওঁৰ জীৱন আগবঢ়োৱাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠে।
আদিপুস্তক ৩:২২: “ যিহোৱা তেতিয়া ঈশ্বৰে ক’লে, “চোৱা, মানুহজন আমাৰ মাজৰ এজনৰ দৰে হৈ পৰিছে, ভাল বেয়া জানিবলৈ।” এতিয়া আহক আমি তেওঁক হাত আগবঢ়াই জীৱন গছৰ ফল ল’বলৈ আৰু খাই চিৰকাল জীয়াই থাকিবলৈ নিষেধ কৰোঁ ।
মাইকেলত ঈশ্বৰে তেওঁৰ ভাল স্বৰ্গদূতসকলক সম্বোধন কৰিছে যিসকলে পৃথিৱীত এইমাত্ৰ সম্পন্ন হোৱা নাটকৰ সাক্ষী হৈ আছে। তেওঁ তেওঁলোকক কয়: " চোৱা, মানুহজন আমাৰ মাজৰ এজনৰ দৰে হৈ পৰিছে, ভাল বেয়া জানিবলৈ ।" মৃত্যুৰ আগদিনা যীচু খ্ৰীষ্টই যিহূদা, বিশ্বাসঘাতকজনৰ সন্দৰ্ভত একেটা অভিব্যক্তি ব্যৱহাৰ কৰিব, যিজনে তেওঁক ধৰ্মীয় ইহুদীসকলৰ ওচৰত আৰু তাৰ পিছত ৰোমীয়াসকলক ক্ৰুচত দিয়া হ'ব লাগিছিল, এইটো যোহন ৬:৭০ পদত: " যীচুৱে তেওঁলোকক উত্তৰ দিলে, মই তোমালোকক বাছি লোৱা নাইনে ? " আমাৰ মাজৰ এজন " শব্দটোৱে চয়তানক বুজায় যিয়ে এতিয়াও পাৰ্থিৱ সৃষ্টিৰ আৰম্ভণিতে সৃষ্টি হোৱা সকলো স্বৰ্গদূতৰ মাজত ঈশ্বৰৰ আকাশী ৰাজ্যত মুক্ত প্ৰৱেশ আৰু মুক্ত গতিবিধি আছে।
"জীৱনৰ গছ " ৰ পৰা খোৱাত বাধা দিয়াৰ প্ৰয়োজনীয়তা আছিল সেই সত্যৰ প্ৰয়োজনীয়তা, যাৰ সাক্ষী হ'বলৈ যীচুৱে আহিছিল, ৰোমান প্ৰেফেক্ট পণ্টিয়াছ পীলাতক দিয়া কথা অনুসৰি। " জীৱনৰ গছ " আছিল মুক্তিদাতা খ্ৰীষ্টৰ প্ৰতিমূৰ্তি, আৰু ইয়াক খোৱাৰ অৰ্থ আছিল তেওঁৰ শিক্ষা আৰু তেওঁৰ সমগ্ৰ আধ্যাত্মিক ব্যক্তিত্বৰে নিজকে পুষ্টি দিয়া, অৰ্থাৎ তেওঁক বিকল্প আৰু ব্যক্তিগত ত্ৰাণকৰ্তা হিচাপে লোৱা। এইটোৱেই আছিল একমাত্ৰ চৰ্ত যিয়ে এই " জীৱন গছ " খোৱাৰ ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব পাৰিলেহেঁতেন ৷ জীৱনৰ শক্তি গছজোপাত নাছিল, কিন্তু গছজোপাই যাৰ প্ৰতীক আছিল: খ্ৰীষ্টত আছিল। তদুপৰি এই গছজোপাই অনন্ত জীৱনৰ চৰ্ত ৰাখিছিল আৰু আদি পাপৰ পিছত খ্ৰীষ্ট আৰু মাইকেলত ঈশ্বৰৰ অন্তিম প্ৰত্যাৱৰ্তনলৈকে এই অনন্ত জীৱন চিৰদিনৰ বাবে হেৰাই গৈছিল। "জীৱনৰ গছ " আৰু আন গছবোৰ সেয়েহে নোহোৱা হ'ব পাৰে, লগতে ঈশ্বৰৰ বাগিচাখনো নাইকিয়া হ'ব পাৰে।
Gen.3:23: “ আৰু ঈশ্বৰে তেওঁক এদন বাগিচাৰ পৰা বাহিৰলৈ পঠিয়াই দিলে, যি মাটিৰ পৰা তেওঁক লোৱা হৈছিল, সেই মাটিত কাম কৰিবলৈ .”
সৃষ্টিকৰ্তাৰ বাবে বাকী আছে মাথোঁ সেই আচৰিত বাগিচাখনৰ পৰা সেই মানৱ দম্পতীক বহিষ্কাৰ কৰা, যিসকলে প্ৰথম আদমৰ পৰা গঠিত (মানৱ প্ৰজাতিটোক বুজায় দিয়া শব্দ: ৰঙা = ৰক্তাক্ত) নিজৰ অবাধ্যতাৰ দ্বাৰা নিজকে ইয়াৰ অযোগ্য বুলি দেখুৱাইছে। আৰু বাগিচাৰ বাহিৰত তেওঁলোকৰ বাবে আৰম্ভ হ’ব শাৰীৰিক আৰু মানসিকভাৱে দুৰ্বল শৰীৰত যন্ত্ৰণাদায়ক জীৱন। কঠিন আৰু বিদ্ৰোহী হৈ পৰা পৃথিৱীলৈ ঘূৰি অহাটোৱে মানুহক তেওঁলোকৰ " ধূলি " উৎপত্তিৰ কথা সোঁৱৰাই দিব।
আদিপুস্তক ৩:২৪: “ তেতিয়া তেওঁ আদমক খেদি পঠিয়ালে আৰু জীৱন গছলৈ যোৱা বাট পহৰা কৰিবলৈ জ্বলি থকা তৰোৱাল জোকাৰি এদন বাগিচাৰ পূব দিশত স্থাপন কৰিলে .”
আদমে এতিয়া বাগিচাখন পহৰা দিয়া নাই, বৰঞ্চ ফেৰেস্তাইহে তেওঁক প্ৰৱেশ কৰাত বাধা দিয়ে। ১৬৫৬ চনত হৱা আৰু আদমৰ পাপৰ পিছত হোৱা জলপ্লাৱনৰ অলপ আগতেই বাগিচাখন অৱশেষত নোহোৱা হৈ যাব ।
এই পদত আমাৰ ওচৰত এদন বাগিচাৰ স্থান নিৰ্ণয়ৰ বাবে এটা উপযোগী স্পষ্টীকৰণ আছে। ৰক্ষক স্বৰ্গদূতসকলক " বাগিচাৰ পূব দিশত " ৰখা হয়, যিটো নিজেই আদম আৰু হৱা পিছুৱাই যোৱা ঠাইৰ পশ্চিমে। এই অধ্যায়ৰ আৰম্ভণিতে উপস্থাপন কৰা কল্পিত অঞ্চলটো এই স্পষ্টীকৰণৰ সৈতে সামঞ্জস্যপূৰ্ণ: আদম আৰু হৱাই আৰাৰাট পৰ্বতৰ দক্ষিণে থকা ভূমিলৈ পিছুৱাই যায়, আৰু নিষিদ্ধ বাগিচাখন তুৰস্কৰ "প্ৰচুৰ পানী" থকা অঞ্চলত, ভান হ্ৰদৰ ওচৰত, তেওঁলোকৰ অৱস্থানৰ পশ্চিমে অৱস্থিত।
আদিপুস্তক ৪
মৃত্যুৰ দ্বাৰা বিচ্ছেদ
এই ৪ অধ্যায়টোৱে আমাক ভালদৰে বুজিবলৈ অনুমতি দিব যে ঈশ্বৰে চয়তান আৰু তেওঁৰ বিদ্ৰোহী ভূতবোৰক তেওঁলোকৰ দুষ্টতাৰ পৰিসৰ উন্মোচন কৰা এটা প্ৰদৰ্শনী পৰীক্ষাগাৰ আগবঢ়োৱাটো কিয় প্ৰয়োজনীয় আছিল।
স্বৰ্গত দুষ্টতাৰ সীমা আছিল কাৰণ আকাশী সত্তাবোৰৰ ইজনে সিজনক হত্যা কৰাৰ ক্ষমতা নাছিল; কিয়নো তেওঁলোক সকলো ক্ষণিকৰ বাবে অমৰ হৈ পৰিছিল। এই পৰিস্থিতিয়ে সেয়েহে ঈশ্বৰক তেওঁৰ শত্ৰুসকলে যি উচ্চ পৰ্যায়ৰ দুষ্টতা আৰু নিষ্ঠুৰতাৰ বাবে সক্ষম আছিল, সেই বিষয়ে প্ৰকাশ কৰিবলৈ নিদিলে। সেয়েহে চয়তানৰ দৰে সত্তাৰ মনটোৱে কল্পনা কৰিব পৰাকৈ মৃত্যুক ইয়াৰ নিষ্ঠুৰ ৰূপত অনুমতি দিয়াৰ উদ্দেশ্যেৰে পৃথিৱীখন সৃষ্টি কৰা হৈছিল।
এই ৪ নং সংখ্যাটোৰ প্ৰতীকী অৰ্থৰ অধীনত ৰখা এই ৪ নং অধ্যায়টোৱে সেয়েহে স্থলজ মানৱতাৰ প্ৰথম মৃত্যুৰ পৰিস্থিতিৰ উদগনি দিব; ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা সকলো সৃষ্টিৰ ভিতৰত মৃত্যু ইয়াৰ বিশেষ আৰু অনন্য সাৰ্বজনীন চৰিত্ৰ। আদম আৰু হৱাৰ পাপৰ পিছত পাৰ্থিৱ জীৱন আছিল " জগত আৰু স্বৰ্গদূতসকলৰ বাবে এক দৃশ্য " যেনেকৈ ১ কৰিন্থীয়া ৪:৯ পদত কোৱা হৈছে, প্ৰেৰিত আৰু বিশ্বাসী সাক্ষী পৌল, তৰ্চৰ প্ৰাক্তন চৌল, প্ৰথমে খ্ৰীষ্টৰ মণ্ডলীৰ অত্যাচাৰীক নিৰ্দেশ দিছিল।
আদিপুস্তক ৪:১: “ আদমে নিজৰ পত্নী হৱাক চিনি পালে , আৰু তাই গৰ্ভধাৰণ কৰিলে আৰু কয়িনক জন্ম দিলে, আৰু তাই ক’লে, “মই যিহোৱাৰ সহায়ত এজন পুৰুষ পাইছো ।”
এই পদত ঈশ্বৰে আমাক " জনা, " ক্ৰিয়াৰ অৰ্থ প্ৰকাশ কৰিছে আৰু এই কথাটো বিশ্বাসৰ দ্বাৰা ধাৰ্মিকতাৰ নীতিত অতি প্ৰয়োজনীয়, যিদৰে যোহন ১৭:৩ পদত লিখা হৈছে: " আৰু এইটো অনন্ত জীৱন, যাতে তেওঁলোকে আপোনাক, একমাত্ৰ সত্য ঈশ্বৰ আৰু যীচু খ্ৰীষ্টক চিনি পায় , যাক আপুনি পঠিয়াইছে ।" ঈশ্বৰক জনা মানে তেওঁৰ সৈতে প্ৰেমময় সম্পৰ্কত লিপ্ত হোৱা, এই ক্ষেত্ৰত আধ্যাত্মিক, কিন্তু আদম আৰু হৱাৰ ক্ষেত্ৰত শাৰীৰিক। প্ৰথম দম্পতীৰ এই আৰ্হিটো পুনৰ অনুসৰণ কৰি এই শাৰীৰিক প্ৰেমৰ পৰা এটা "শিশু"ৰ জন্ম হ'ল; আৰু সঁচাকৈয়ে, ঈশ্বৰৰ সৈতে আমাৰ আধ্যাত্মিক প্ৰেমময় সম্পৰ্কতো এটা "শিশু" পুনৰ জন্ম ল'ব লাগিব। ঈশ্বৰৰ প্ৰকৃত " জ্ঞান " ৰ বাবে হোৱা এই নতুন জন্ম প্ৰকাশিত বাক্য ১২: ২-৫ পদত প্ৰকাশ পাইছে : " আৰু তাই গৰ্ভৱতী আছিল, প্ৰসৱ আৰু প্ৰসৱৰ যন্ত্ৰণাত চিঞৰিছিল। ঈশ্বৰৰ পৰা জন্ম লোৱা সন্তানে পিতৃৰ চৰিত্ৰৰ পুনৰুত্পাদন কৰিব লাগিব কিন্তু মানুহৰ পৰা জন্ম হোৱা প্ৰথম পুত্ৰৰ ক্ষেত্ৰত এনে নাছিল।
কয়িন নামৰ অৰ্থ হৈছে অধিগ্ৰহণ। এই নামে তেওঁক শাৰীৰিক আৰু পাৰ্থিৱ ভাগ্যৰ আগজাননী দিয়ে, যিটো তেওঁৰ সৰু ভাই হাবেল হ’বলগীয়া আধ্যাত্মিক মানুহৰ বিপৰীত।
মন কৰিব যে মানৱ ইতিহাসৰ আৰম্ভণিতে সন্তান জন্ম দিয়া মাতৃয়ে এই জন্মৰ লগত ঈশ্বৰক সংযুক্ত কৰে কাৰণ তেওঁ এই নতুন জীৱনৰ সৃষ্টি যে মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ YaHWéH দ্বাৰা কৰা এক অলৌকিকতাৰ পৰিণতি বুলি সচেতন। আমাৰ শেষ দিনত এতিয়া এনেকুৱা নহয় বা খুব কমেইহে হয়।
আদিপুস্তক ৪:২: “ আৰু তাই তেওঁৰ ভায়েক হাবেলক জন্ম দিলে, আৰু হাবেল এজন ভেড়াৰখীয়া আছিল, আৰু কয়িন হালোৱা মানুহ আছিল .”
হাবেল মানে উশাহ। কয়িনতকৈও বেছি শিশু হাবেলক আদমৰ প্ৰতিলিপি হিচাপে উপস্থাপন কৰা হৈছে, যিজনে ঈশ্বৰৰ পৰা হাওঁফাওঁৰ উশাহ লোৱা প্ৰথম। আচলতে তেওঁৰ মৃত্যুৰ দ্বাৰা, তেওঁৰ ভায়েকে হত্যা কৰি, তেওঁ যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰতিমূৰ্তিক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, যিজন ঈশ্বৰৰ প্ৰকৃত পুত্ৰ, মনোনীত লোকসকলৰ ত্ৰাণকৰ্তা যাক তেওঁ নিজৰ তেজেৰে মুক্ত কৰিব।
দুয়ো ভাতৃৰ বৃত্তিই তেওঁলোকৰ বিপৰীত স্বভাৱ নিশ্চিত কৰে। খ্ৰীষ্টৰ দৰে " হাবেল এজন ভেড়াৰখীয়া আছিল ," আৰু পাৰ্থিৱ বস্তুবাদৰ অবিশ্বাসীজনৰ দৰে " কয়িন এজন হাল বোৱা মানুহ আছিল ।" মানৱ ইতিহাসৰ এই প্ৰথম সন্তানসকলে ঈশ্বৰে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা ভাগ্যৰ কথা ঘোষণা কৰে। আৰু তেওঁলোকে তেওঁৰ সঞ্চয় পৰিকল্পনাৰ সবিশেষ প্ৰদান কৰে।
আদিপুস্তক ৪:৩: “ কিছু সময়ৰ পাছত কয়িনে যিহোৱাৰ ওচৰলৈ মাটিৰ ফলৰ পৰা বলিদান আনিলে। ”
কয়িনে জানে যে ঈশ্বৰৰ অস্তিত্ব আছে আৰু তেওঁক সন্মান কৰিব বিচৰাটো দেখুৱাবলৈ তেওঁ তেওঁক " পৃথিৱীৰ ফলৰ প্ৰসাদ " - অৰ্থাৎ তেওঁৰ কাৰ্য্যকলাপে উৎপন্ন কৰা বস্তুবোৰ কৰে। এই ভূমিকাত তেওঁ ধৰ্মীয় লোক, ইহুদী, খ্ৰীষ্টান বা মুছলমানৰ অসংখ্য লোকৰ প্ৰতিচ্ছবি গ্ৰহণ কৰে যিয়ে ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ পৰা কি ভাল পায় আৰু কি আশা কৰে সেই বিষয়ে জানিব আৰু বুজিবলৈ আমনি নকৰাকৈয়ে নিজৰ ভাল কামবোৰক উজ্জ্বল কৰি তোলে। উপহাৰ লাভ কৰাজনে প্ৰশংসা কৰিলেহে আগ্ৰহৰ বিষয় হয়।
Gen.4:4: " আৰু হাবেলে নিজৰ জাকৰ পৰা প্ৰথম সন্তান আৰু চৰ্বিৰ পৰা আনিলে। আৰু যিহোৱাই হাবেল আৰু তেওঁৰ বলিদানৰ প্ৰতি সন্মান কৰিলে; "
হাবেলে নিজৰ ভায়েকৰ অনুকৰণ কৰে আৰু ভেড়াৰখীয়াৰ বৃত্তিৰ বাবে তেওঁ ঈশ্বৰৰ ওচৰত " তেওঁৰ জাকৰ প্ৰথম সন্তান আৰু তেওঁলোকৰ চৰ্বি "ৰ প্ৰসাদ আগবঢ়ায়। এইটো ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কাৰণ তেওঁ এই " প্ৰথম সন্তান " সকলৰ বলিদানত যীচু খ্ৰীষ্টত তেওঁৰ নিজৰ বলিদানৰ প্ৰত্যাশিত আৰু ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা প্ৰতিমূৰ্তিটো দেখিছে। প্ৰকাশিত বাক্য ১:৫ পদত আমি পঢ়িবলৈ পাওঁ: "... আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা, যি বিশ্বাসী সাক্ষী, মৃতসকলৰ পৰা প্ৰথমজন , আৰু পৃথিৱীৰ ৰজাসকলৰ শাসক! যিজনে আমাক প্ৰেম কৰে আৰু নিজৰ তেজৰ দ্বাৰা আমাৰ পাপৰ পৰা আমাক ধুই পেলাইছে, ..." ঈশ্বৰে হাবেলৰ প্ৰস্তাৱত তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনা দেখিছে আৰু ইয়াক সন্তুষ্ট নকৰাকৈ থাকিব নোৱাৰে।
আদিপুস্তক ৪:৫: " কিন্তু তেওঁ কয়িন আৰু তেওঁৰ বলিদানৰ প্ৰতি কোনো গুৰুত্ব নিদিলে। কয়িনে অতি ক্ৰোধিত হ'ল আৰু তেওঁৰ মুখখন তললৈ পৰি গ'ল। "
হাবেলৰ প্ৰস্তাৱৰ তুলনাত এইটো যুক্তিসংগত যে ঈশ্বৰে কয়িনৰ প্ৰস্তাৱক বিশেষ গুৰুত্ব নিদিব, যিজনেও ঠিক তেনেকুৱাই যুক্তিসংগতভাৱে হতাশ আৰু দুখী হ’ব পাৰে। " তেওঁৰ মুখখন পৰিল ," কিন্তু মন কৰিব যে বিৰক্তিয়ে তেওঁক " অতি খং উঠিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল ," আৰু এইটো স্বাভাৱিক নহয় কাৰণ এই প্ৰতিক্ৰিয়া হতাশ অহংকাৰৰ ফল। বিৰক্তি আৰু অহংকাৰে অতি সোনকালে অধিক গুৰুতৰ ফল দিব: তেওঁৰ ঈৰ্ষাৰ বিষয়বস্তু তেওঁৰ ভাতৃ হাবেলৰ হত্যা।
আদিপুস্তক ৪:৬: “ আৰু যিহোৱাই কয়িনক ক’লে, তুমি কিয় খং কৰিছা ?
হাবেলৰ প্ৰস্তাৱৰ প্ৰতি তেওঁৰ পছন্দৰ কাৰণ কেৱল ঈশ্বৰেহে জানে। কয়িনে কেৱল ঈশ্বৰৰ প্ৰতিক্ৰিয়াক অন্যায় বুলি বিবেচনা কৰিব পাৰে, কিন্তু খং কৰাৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁ ঈশ্বৰক অনুৰোধ কৰা উচিত যে তেওঁক এই আপাত দৃষ্টিত অন্যায় বাছনিৰ কাৰণ বুজিবলৈ অনুমতি দিয়ক। ঈশ্বৰে কয়িনৰ স্বভাৱৰ বিষয়ে সম্পূৰ্ণ জ্ঞান আছে, যিজনে অজ্ঞাতে তেওঁৰ বাবে মথি ২৪:৪৮-৪৯ পদৰ দুষ্ট দাসৰ ভূমিকা পালন কৰে: " কিন্তু যদি কোনো দুষ্ট দাসে তেওঁৰ হৃদয়ত কয়, 'মোৰ প্ৰভুৱে তেওঁৰ আগমনত বিলম্ব কৰে,' আৰু তেওঁৰ সতীৰ্থ দাসসকলক প্ৰহাৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে , আৰু মদ্যপান কৰা লোকসকলৰ সৈতে খাই-পান কৰে,... " ঈশ্বৰে তেওঁক এনে এটা প্ৰশ্ন কৰে যাৰ উত্তৰ তেওঁ নিখুঁতভাৱে জানে ভাল, কিন্তু ইয়াত আকৌ, তেনে কৰি তেওঁ কয়িনক তেওঁৰ দুখৰ কাৰণ তেওঁৰ লগত ভাগ কৰাৰ সুযোগ দিয়ে। এই প্ৰশ্নবোৰৰ উত্তৰহীন হৈ থাকিব কয়িনে, গতিকে ঈশ্বৰে তেওঁক সেই বেয়াৰ বিষয়ে সতৰ্ক কৰি দিয়ে যিয়ে তেওঁক আগুৰি ধৰিব।
আদিপুস্তক ৪:৭: “ নিশ্চয়, যদি আপুনি ভাল কাম কৰে, তেন্তে আপুনি আপোনাৰ মুখ ওপৰলৈ তুলিব, কিন্তু যদি আপুনি বেয়া কাম কৰে, তেন্তে পাপ দুৱাৰমুখত পৰি থাকিব, আৰু তাৰ কামনা আপোনাৰ বাবে হ’ব , কিন্তু আপুনি ইয়াৰ ওপৰত শাসন কৰিব । ”
ভাল-বেয়া জানি " খাই চয়তানৰ মৰ্যাদা লোৱাৰ পিছত তেওঁ পুনৰ আবিৰ্ভাৱ হয় আৰু কয়িনক তেওঁৰ ভাতৃ হাবেলক হত্যা কৰিবলৈ ঠেলি দিয়ে। " ভাল আৰু বেয়া ," দুটা পছন্দ তেওঁৰ সন্মুখত আছে; " ভাল " য়ে তেওঁক নিজকে পদত্যাগ কৰিবলৈ বাধ্য কৰিব আৰু তেওঁ বুজি নাপালেও ঈশ্বৰৰ বাছনি গ্ৰহণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰিব। কিন্তু " বেয়া " ৰ বাছনিয়ে তেওঁক ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰিবলৈ বাধ্য কৰিব, তেওঁক তেওঁৰ ষষ্ঠ আজ্ঞা উলংঘা কৰিবলৈ বাধ্য কৰাব: " তুমি হত্যা নকৰিবা "; অনুবাদকসকলে উপস্থাপন কৰা ধৰণে " আপুনি হত্যা নকৰিব " নহয় । ঈশ্বৰৰ আজ্ঞাই অপৰাধক নিন্দা কৰে, দোষী অপৰাধীক হত্যা কৰাটো নহয়, যিটো তেওঁ ইয়াক আদেশ দি বৈধ কৰি তুলিলে আৰু এই ক্ষেত্ৰত যীচু খ্ৰীষ্টৰ আগমনে ঈশ্বৰৰ এই ন্যায়পৰায়ণ বিচাৰত একো সলনি কৰা নাই।
ঈশ্বৰে যি ৰূপত " পাপ "ৰ কথা কৈছে, সেইটো মন কৰক, যেন তেওঁ এগৰাকী নাৰীৰ কথা কৈছে, যেনেকৈ তেওঁ আদিপুস্তক ৩:১৬ পদত হৱাক কৈছিল: " তোমাৰ ইচ্ছা তোমাৰ স্বামীৰ বাবে হ'ব, আৰু তেওঁ তোমাৰ ওপৰত শাসন কৰিব।" ". ঈশ্বৰৰ বাবে " পাপ " কৰাৰ প্ৰলোভন এগৰাকী নাৰীৰ সৈতে মিল আছে যিয়ে নিজৰ স্বামীক পটাব বিচাৰে আৰু তেওঁ নিজকে তাইৰ দ্বাৰা " আধিপত্য " হ'বলৈ নিদিব নালাগে, বা তেওঁৰ দ্বাৰাও। এইদৰে ঈশ্বৰে মানুহক এই আদেশ দিছে যে মহিলাগৰাকীয়ে প্ৰতিনিধিত্ব কৰা " পাপ " ৰ দ্বাৰা নিজকে প্ৰলোভিত হ'বলৈ নিদিব ।
আদিপুস্তক ৪:৮: " আৰু কয়িনে নিজৰ ভায়েক হাবেলক ক'লে, আৰু যেতিয়া তেওঁলোক পথাৰত আছিল, তেতিয়া কয়িনে নিজৰ ভায়েক হাবেলৰ বিৰুদ্ধে উঠি তেওঁক বধ কৰিলে। "
এই ঈশ্বৰৰ সতৰ্কবাণীৰ পিছতো কয়িনৰ স্বভাৱে ফল দিব। হাবেলৰ লগত কথাৰ আদান-প্ৰদানৰ পিছত আধ্যাত্মিক পিতৃ চয়তানৰ দৰে আৰম্ভণিৰে পৰা আত্মাত হত্যাকাৰী কয়িনে " নিজৰ ভায়েক হাবেলৰ ওপৰত উঠি তেওঁক হত্যা কৰিলে ।" এই অভিজ্ঞতাই মানৱতাৰ ভাগ্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে, য’ত ভাতৃয়ে ভাতৃক হত্যা কৰিব, প্ৰায়ে ধৰ্মনিৰপেক্ষ বা ধৰ্মীয় ঈৰ্ষাৰ বাবে, পৃথিৱীৰ শেষলৈকে।
আদিপুস্তক ৪:৯: “ তেতিয়া যিহোৱাই কয়িনক ক’লে, “তোমাৰ ভাই হাবেল ক’ত আছে? তেওঁ উত্তৰ দিলে, “মই নাজানো, মই মোৰ ভাইৰ ৰক্ষক নেকি? ”
তেওঁৰ পৰা লুকাই থকা আদমক কোৱাৰ দৰে " তুমি ক'ত আছা? ", ঈশ্বৰে কয়িনক কয় " তোমাৰ ভাই হাবেল ক'ত? ", সদায় তেওঁক নিজৰ দোষ স্বীকাৰ কৰাৰ সুযোগ দিবলৈ । কিন্তু মূৰ্খতাৰে , কাৰণ তেওঁ আওকাণ কৰিব নোৱাৰে যে ভগৱানে জানে যে তেওঁ তেওঁক হত্যা কৰিছে, তেওঁ নিৰ্লজ্জভাৱে উত্তৰ দিয়ে " মই নাজানো ", আৰু অবিশ্বাস্য অহংকাৰে, পাছলৈ তেওঁ ঈশ্বৰক এটা প্ৰশ্ন কৰে: " মই মোৰ ভাইটিৰ ৰক্ষক নেকি? "
আদিপুস্তক ৪:১০: “ আৰু ঈশ্বৰে ক’লে, “তুমি কি কৰিলা? তোমাৰ ভায়েকৰ তেজৰ মাতে মাটিৰ পৰা মোলৈ চিঞৰিছে .”
ঈশ্বৰে তেওঁক তেওঁৰ উত্তৰ দিয়ে যাৰ অৰ্থ হ’ল: আপুনি তেওঁৰ হত্যাকাৰী হোৱাৰ বাবে তেওঁৰ ৰক্ষক নহয়। ঈশ্বৰে তেওঁ কি কৰিছে সেয়া ভালদৰে জানে আৰু তেওঁ সেইটো তেওঁৰ আগত প্ৰতিমূৰ্তিত উপস্থাপন কৰে: " তোমাৰ ভাইটিৰ তেজৰ মাতে পৃথিৱীৰ পৰা মোলৈ চিঞৰিছে ।" এই ৰূপক সূত্ৰ যিয়ে ঢালি দিয়া তেজক ঈশ্বৰক চিঞৰি কোৱা মাত দিয়ে, সেইটো প্ৰকাশিত বাক্য ৬ পদত ব্যৱহাৰ কৰা হ'ব যাতে "৫ম ছীল ," কেথলিক ধৰ্মৰ ৰোমান পোপৰ নিৰ্যাতনৰ দ্বাৰা হত্যা কৰা শ্বহীদসকলৰ চিঞৰক উদগনি দিয়া হয়: প্ৰকাশিত বাক্য ৬:৯-১০: " যেতিয়া তেওঁ পঞ্চম মোহৰ খুলিলে, মই বেদীৰ তলত ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ বাবে বধ কৰাসকলৰ আত্মা দেখিলোঁ আৰু তেওঁলোকে গ্ৰহণ কৰা সাক্ষ্যৰ কাৰণে। তেওঁলোকে ডাঙৰ মাতেৰে চিঞৰি ক'লে, " হে প্ৰভু, পবিত্ৰ আৰু সত্য, যেতিয়ালৈকে আপুনি পৃথিৱীত বাস কৰাসকলৰ ওপৰত আমাৰ তেজৰ বিচাৰ আৰু প্ৰতিশোধ নলয়? " এইদৰে অন্যায়ভাৱে বোৱাই দিয়া তেজে দোষীৰ ওপৰত প্ৰতিশোধৰ দাবী কৰে। এই বৈধ প্ৰতিশোধ আহিব, কিন্তু ই এনেকুৱা এটা বস্তু যিটো ঈশ্বৰে কেৱল নিজৰ বাবেই সংৰক্ষণ কৰে। তেওঁ দ্বিতীয় বিবৰণ ৩২:৩৫ত ঘোষণা কৰিছে: " প্ৰতিশোধ মোৰ আৰু যেতিয়া তেওঁলোকৰ ভৰি পিছলি যায় তেতিয়া প্ৰতিশোধ দিয়া। কাৰণ তেওঁলোকৰ দুৰ্যোগৰ দিন ওচৰ চাপিছে, আৰু তেওঁলোকৰ দুৰ্যোগৰ আগমন বেছি দিন নাথাকিব ।" Isa.61:2 ত " অনুগ্ৰহৰ বছৰ ," " প্ৰতিশোধৰ দিন " মচীহ যীচু খ্ৰীষ্টৰ কাৰ্যসূচীত আছে: "... তেওঁ মোক পঠিয়াইছে ... YaHWéH ৰ অনুগ্ৰহৰ বছৰ, আৰু আমাৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰতিশোধৰ দিন ঘোষণা কৰিবলৈ ; শোক কৰা সকলোকে সান্ত্বনা দিবলৈ ; ...." কোনেও বুজিব নোৱাৰিলেহেঁতেন যে এই " অনুগ্ৰহৰ বছৰ " ৰ " প্ৰকাশ " " প্ৰতিশোধৰ দিন " ৰ পৰা পৃথক হ'ব লাগিছিল ২০০০ বছৰ।
এইদৰে মৃতসকলে আৰু চিঞৰিব নোৱাৰে ঈশ্বৰৰ স্মৃতিৰ বাহিৰে যাৰ স্মৃতি সীমাহীন।
কয়িনৰ অপৰাধ ন্যায়সংগত শাস্তি পোৱাৰ যোগ্য।
আদিপুস্তক ৪:১১: “ তোমাৰ হাতৰ পৰা তোমাৰ ভায়েকৰ তেজ ল’বলৈ মুখ মেলি দিয়া পৃথিৱীৰ পৰা তুমি অভিশপ্ত হৈছা .”
কয়িনক পৃথিৱীৰ পৰা অভিশাপ দিয়া হ’ব আৰু তেওঁক বধ কৰা নহ’ব। এই ঐশ্বৰিক নম্ৰতাক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিবলৈ হ’লে স্বীকাৰ কৰিব লাগিব যে এই প্ৰথম অপৰাধৰ কোনো নজিৰ নাছিল। কয়িনে হত্যা কৰাৰ অৰ্থ কি নাজানিছিল আৰু খঙেই সকলো যুক্তিবাদী মনক অন্ধ কৰি পেলাইছিল আৰু তেওঁক মাৰাত্মক নিষ্ঠুৰতাৰ দিশে লৈ গৈছিল। এতিয়া তেওঁৰ ভায়েকৰ মৃত্যু হ’ল, মানৱতাই আৰু ক’ব নোৱাৰিব যে মৃত্যু কি সেই কথা নাজানিছিল। তাৰ পিছত যাত্ৰাপুস্তক ২১:১২ পদত ঈশ্বৰে স্থাপন কৰা বিধান কাৰ্যকৰী হ'ব: " যিয়ে মানুহক মাৰাত্মকভাৱে আঘাত কৰে তেওঁক হত্যা কৰা হ'ব ।"
এই পদটোৱে এই অভিব্যক্তিটোও উপস্থাপন কৰিছে: " যি পৃথিৱীয়ে তোমাৰ হাতৰ পৰা তোমাৰ ভাইটিৰ তেজ ল'বলৈ মুখ মেলিলে ।" ঈশ্বৰে পৃথিৱীখনক মূৰ্ত কৰি তোলে, ইয়াৰ ওপৰত ঢালি দিয়া তেজ শোষণ কৰা মুখ এখন আৰোপ কৰি। তেতিয়া এই মুখখনে ইয়াৰ লগত কথা পাতে আৰু ইয়াক অশুচি কৰা মাৰাত্মক কাৰ্য্যৰ কথা সোঁৱৰাই দিয়ে। এই মূৰ্তিটো পুনৰ দ্বিতীয় বিবৰণ ২৬:১০ ত লোৱা হ'ব: " পৃথিৱীয়ে মুখ মেলি কোৰাৰ সৈতে তেওঁলোকক গিলি পেলালে, যেতিয়া গোট খোৱা লোকসকলৰ মৃত্যু হ'ল, আৰু জুইয়ে দুশ পঞ্চাশজন মানুহক ভস্মীভূত কৰিলে; তেওঁলোকে লোকসকলৰ বাবে সতৰ্কবাণী হিচাপে কাম কৰিলে ।" তেতিয়া ই Apo.12:16 ত হ'ব: " আৰু পৃথিৱীয়ে মহিলাগৰাকীক সহায় কৰিলে, আৰু পৃথিৱীয়ে মুখ মেলি অজগৰটোৱে নিজৰ মুখৰ পৰা উলিয়াই দিয়া নদীখন গিলি পেলালে ।" " নদী " ফৰাচী কেথলিক ৰাজতন্ত্ৰিক লীগসমূহৰ প্ৰতীক যাৰ বিশেষভাৱে সৃষ্টি কৰা "ড্ৰেগন"ৰ সামৰিক বাহিনীই বিশ্বাসী প্ৰটেষ্টেণ্টসকলক অত্যাচাৰ কৰিছিল আৰু আনকি দেশৰ পাহাৰলৈকে খেদি পঠিয়াইছিল। এই পদটোৰ দ্বৈত অৰ্থ আছে : প্ৰটেষ্টেণ্ট সশস্ত্ৰ প্ৰতিৰোধ, আৰু তাৰ পিছত ৰক্তাক্ত ফৰাচী বিপ্লৱ। দুয়োটা ক্ষেত্ৰতে " পৃথিৱীয়ে মুখ মেলিলে " বাক্যাংশই ইয়াক অসংখ্য মানুহৰ তেজ গ্ৰহণ কৰা বুলি চিত্ৰিত কৰিছে।
আদিপুস্তক ৪:১২: “ যেতিয়া তুমি মাটি খেতি কৰা, তেতিয়া ই তোমালোকৰ ওচৰত আৰু নিজৰ দান নিদিব ।
কয়িনৰ শাস্তি পৃথিৱীতে সীমাবদ্ধ, যিখন পৃথিৱীত তেওঁ প্ৰথমে মানুহৰ তেজ ঢালি অশুচি কৰিছিল; মানুহৰ, যিজনক প্ৰথমে ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি কৰা হৈছিল। পাপৰ পৰাই তেওঁ ঈশ্বৰৰ বৈশিষ্ট্যবোৰ ধৰি ৰাখে যদিও তেওঁৰ সিদ্ধ পবিত্ৰতা আৰু নাই। মানুহৰ কাৰ্যকলাপ মূলতঃ পৃথিৱীত কাম কৰি খাদ্য উৎপাদন কৰাটোৱেই আছিল। সেয়েহে কয়িনে খুৱাই দিয়াৰ আন উপায় বিচাৰিব লাগিব।
আদিপুস্তক ৪:১৩: “ কয়িনে যিহোৱাক ক’লে: মোৰ শাস্তি বহন কৰিব নোৱাৰাকৈয়ে বেছি .”
যাৰ অৰ্থ: এই চৰ্তবোৰত মোৰ বাবে আত্মহত্যা কৰাটো ভাল।
আদিপুস্তক ৪:১৪: “ চোৱা, তুমি মোক আজি পৃথিবীৰ পৰা খেদি পঠিয়ালা, মই তোমাৰ সন্মুখৰ পৰা লুকাই থাকিম, পৃথিবীত পলাতক আৰু আচবাব, আৰু যিয়ে মোক পাব, তেওঁ মোক বধ কৰিব .”
এতিয়া তেওঁ খুব কথা-বতৰা আৰু মৃত্যুদণ্ড বুলিয়েই নিজৰ পৰিস্থিতিৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰে।
আদিপুস্তক ৪:১৫: " যিহোৱাই তেওঁক ক'লে, 'যি কোনোৱে কয়িনক বধ কৰে, তেওঁৰ ওপৰত সাতগুণ প্ৰতিশোধ লোৱা হ'ব।' আৰু যিহোৱাই কয়িনৰ ওপৰত এটা চিন ৰাখিলে, যাতে তেওঁক পোৱা কোনোৱে তেওঁক বধ নকৰে ।"
ইতিমধ্যে দেখা কাৰণবোৰৰ বাবে কয়িনৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিবলৈ সংকল্পবদ্ধ হৈ ঈশ্বৰে তেওঁক ক'লে যে তেওঁৰ মৃত্যুৰ মূল্য দিয়া হ'ব, অৰ্থাৎ " প্ৰতিশোধ লোৱা " " সাতগুণকৈ ।" তাৰ পিছত তেওঁ " এটা চিন " উদগনি দিয়ে যিয়ে তেওঁক সুৰক্ষা দিব। এইখিনিলৈকে ঈশ্বৰে "সাত" সংখ্যাৰ প্ৰতীকী মূল্যৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে, যিয়ে বিশ্ৰামবাৰ আৰু বিশ্ৰামৰ পবিত্ৰকৰণক চিহ্নিত কৰিব, যিটোৱে সপ্তাহৰ শেষত ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা মতে, তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পৰ সপ্তম সহস্ৰাব্দত সম্পূৰ্ণ সাফল্য পাব। বিশ্ৰামবাৰ যিহিষ্কত সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ অন্তৰ্গত হোৱাৰ চিন হ’ব। ২০:১৪-২০। আৰু যিহিষ্ক. ৯, ঈশ্বৰৰ যিসকল লোকৰ ওপৰত " এটা চিন " ৰখা হয় যাতে তেওঁলোকক ঈশ্বৰীয় শাস্তিৰ সময়ত হত্যা কৰা নহয়। শেষত, সুৰক্ষিত পৃথকীকৰণৰ এই নীতি নিশ্চিত কৰিবলৈ , প্ৰকাশিত বাক্য ৭ পদত, " এটা চিন ," " জীৱিত ঈশ্বৰৰ মোহৰ ," ঈশ্বৰৰ দাসসকলৰ " কপালত ছীল " কৰিবলৈ আহিছে , আৰু এই " মোহৰ আৰু চিন " হৈছে তেওঁৰ সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰ।
আদিপুস্তক ৪:১৬: “ তেতিয়া কয়িনে যিহোৱাৰ সন্মুখৰ পৰা ওলাই আহি এদনৰ পূবে থকা নোদ দেশত বাস কৰিলে .”
ইতিমধ্যে এদনৰ পূব দিশত আদম আৰু হৱাই ঈশ্বৰৰ বাগিচাৰ পৰা বহিষ্কাৰ হোৱাৰ পিছত আঁতৰি গৈছিল। এই ভূমিখনে ইয়াত নোড নাম লাভ কৰে যাৰ অৰ্থ হৈছে: দুখ। এইদৰে কয়িনৰ জীৱন মানসিক আৰু শাৰীৰিক দুখ-কষ্টৰ দ্বাৰা চিহ্নিত হ'ব কাৰণ ঈশ্বৰৰ মুখৰ পৰা বহু দূৰত প্ৰত্যাখ্যান কৰাটোৱে আনকি কয়িনৰ কঠিন হৃদয়তো লেখ-জোখ এৰি যায় যিয়ে ১৩ পদত কৈছিল, তেওঁৰ ভয়ত: " মই তোমাৰ মুখৰ পৰা বহু দূৰত লুকাই থাকিম ।"
আদিপুস্তক ৪:১৭: “ আৰু কয়িনে নিজৰ পত্নীক চিনি পালে, আৰু তাই গৰ্ভৱতী হ’ল আৰু হনোকক জন্ম দিলে ।
কয়িন এখন নগৰৰ জনসংখ্যাৰ পিতৃপুৰুষ হ'ব, যাক তেওঁ নিজৰ প্ৰথম পুত্ৰৰ নাম দিছে: হনোক যাৰ অৰ্থ: দীক্ষা দিয়া , নিৰ্দেশনা দিয়া, ব্যায়াম কৰা, আৰু কিবা এটা ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰা। এই নামটোৱে এই ক্ৰিয়াই প্ৰতিনিধিত্ব কৰা সকলো বস্তুৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰে আৰু ইয়াক ভালদৰে পৰিধান কৰা হৈছে কাৰণ কয়িন আৰু তেওঁৰ বংশধৰসকলে ঈশ্বৰ অবিহনে এক প্ৰকাৰৰ সমাজ উদ্বোধন কৰে যি পৃথিৱীৰ শেষলৈকে চলি থাকিব।
Gen.4:18: “ হনোকৰ জন্ম হ'ল ইৰাদ, ইৰাদৰ জন্ম হ'ল মহুজায়েল, মহুজায়েলৰ জন্ম হ'ল মটুচায়েল আৰু মটুচালেৰ জন্ম হ'ল লামেক . »
এই চুটি বংশাৱলীখনে ইচ্ছাকৃতভাৱে লামেক নামৰ চৰিত্ৰটোৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে, যাৰ সঠিক অৰ্থ এতিয়াও অজ্ঞাত, কিন্তু এই মূলৰ পৰা অহা শব্দটোৱে হনোক নামৰ দৰে নিৰ্দেশনাৰ সৈতে জড়িত, আৰু লগতে ক্ষমতাৰ এটা ধাৰণাও।
আদিপুস্তক ৪:১৯: “ লমেকে দুগৰাকী পত্নী ল’লে: এগৰাকীৰ নাম আদা আৰু আনজনৰ নাম জিল্লা .”
এই লেমেকত আমি ঈশ্বৰৰ সৈতে বিচ্ছেদৰ প্ৰথম চিন পাওঁ যাৰ মতে " এজন মানুহে নিজৰ পিতৃ-মাতৃক এৰি নিজৰ পত্নীৰ সৈতে একত্ৰিত হ'ব, আৰু দুয়োজন এক মাংস হ'ব " (আদিপুস্তক ২:২৪ চাওক)। কিন্তু লামেকত পুৰুষজন দুগৰাকী মহিলাৰ লগত একত্ৰিত হয় আৰু তিনিওজন এক মাংস হ’ব। স্পষ্টভাৱে ঈশ্বৰৰ পৰা বিচ্ছেদ সম্পূৰ্ণ।
আদিপুস্তক ৪:২০: “ আৰু আদাই যাবালক জন্ম দিলে, আৰু তেওঁ তম্বুত বাস কৰা আৰু গৰু-ম’হৰ সৈতে বাস কৰা লোকৰ পিতৃ হ’ল .”
জাবাল যাযাবৰী মেৰপালকৰ পিতৃপুৰুষ, যিদৰে আজিও কিছুমান আৰব জনগোষ্ঠীৰ পিতৃপুৰুষ।
আদিপুস্তক ৪:২১: “ তেওঁৰ ভায়েকৰ নাম যুবাল, তেওঁ বীণা আৰু বাঁহী বজোৱা সকলোৰে পিতৃ আছিল .”
জুবাল আছিল ঈশ্বৰহীন সভ্যতাত গুৰুত্বপূৰ্ণ স্থান দখল কৰা সকলো সংগীতজ্ঞৰ পিতৃপুৰুষ, আনকি আজিও য’ত সংস্কৃতি, জ্ঞান আৰু শিল্পী আমাৰ আধুনিক সমাজৰ ভেটি।
আদি .
এই পদটোৱে লোহা যুগৰ আগৰ ব্ৰঞ্জ যুগ বুলি ধৰি লোৱা ইতিহাসবিদসকলৰ চৰকাৰী শিক্ষাৰ বিৰোধিতা কৰে। সঁচাকৈয়ে ঈশ্বৰৰ মতে প্ৰথম মানুহে লোহা জাল জাল জানিছিল, আৰু হয়তো নিজেই আদমৰ পৰাই, কাৰণ গ্ৰন্থখনত কোৱা হোৱা নাই যে তুবাল কয়ন লোহা জাল কৰাসকলৰ পিতৃ আছিল। কিন্তু এই প্ৰকাশিত সবিশেষ আমাক এনেদৰে দিয়া হৈছে যাতে আমি বুজি পাওঁ যে সভ্যতা আদিম কালৰে পৰাই আছিল। তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰহীন সংস্কৃতি আজিৰ আমাৰ তুলনাত কম পৰিশোধিত নাছিল।
আদিপুস্তক ৪:২৩: “ লমেকে তেওঁৰ পত্নীসকলক ক’লে, ‘আদা আৰু জিল্লা, মোৰ মাত শুনা! হে লামখৰ পত্নীসকল, মোৰ বাক্য শুনা, মই মোৰ আঘাতৰ বাবে এজন মানুহক হত্যা কৰিলোঁ, আৰু মোৰ আঘাতৰ বাবে এজন ডেকাক বধ কৰিলোঁ। ’”
লমেকে তেওঁৰ দুগৰাকী পত্নীৰ আগত গৌৰৱ কৰে যে তেওঁ এজন মানুহক হত্যা কৰিলে, যিটোৱে তেওঁক ঈশ্বৰৰ বিচাৰত ক্ষুন্ন কৰে। কিন্তু অহংকাৰ আৰু উপহাসেৰে তেওঁ লগতে কয় যে তেওঁ এজন যুৱককো হত্যা কৰিছিল, যিয়ে ঈশ্বৰৰ বিচাৰত তেওঁৰ গোচৰটো আৰু গুৰুতৰ কৰি তোলে আৰু তেওঁক প্ৰকৃত পুনৰাবৃত্তিকাৰী "হত্যাকাৰী" কৰি তোলে।
আদি .
তাৰ পিছত তেওঁ ঈশ্বৰে কয়িনক দেখুওৱা নম্ৰতাক উপহাস কৰে। যিহেতু এজন মানুহক হত্যা কৰাৰ পিছত কয়িনৰ মৃত্যুৰ প্ৰতিশোধ "সাতবাৰ " ল'ব লাগিছিল, এজন মানুহ আৰু এজন যুৱকক হত্যা কৰাৰ পিছত, লেমেকে ঈশ্বৰে "সাত্তৰবাৰ" প্ৰতিশোধ ল'ব। এনে ঘৃণনীয় শব্দ কল্পনাও কৰিব নোৱাৰা। আৰু ঈশ্বৰে মানৱ জাতিৰ আগত প্ৰকাশ কৰিব বিচাৰিছিল যে দ্বিতীয় প্ৰজন্মৰ পৰা কয়িনৰ পৰা সপ্তম প্ৰজন্মলৈকে, লেমেকৰ প্ৰথম প্ৰতিনিধিসকলে অধৰ্মৰ উচ্চতম স্তৰত উপনীত হৈছে। আৰু এইটোৱেই তেওঁৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হোৱাৰ পৰিণতিৰ প্ৰদৰ্শন।
আদিপুস্তক ৪:২৫: " আদমে নিজৰ পত্নীক পুনৰ চিনি পালে; আৰু তাই এজন পুত্ৰ সন্তান জন্ম দিলে আৰু তাৰ নাম চেথ ৰাখিলে, কাৰণ তাই ক'লে, কয়িনে বধ কৰা হাবেলৰ সলনি ঈশ্বৰে মোক আন এটা বংশ নিযুক্ত কৰিলে ।"
হিব্ৰু ভাষাত "চেথ" উচ্চাৰণ কৰা চেথ নামটোৱে মানুহৰ শৰীৰৰ ভেটিটোক বুজায়। কিছুমানে ইয়াক "সমতুল্য বা পুনৰুদ্ধাৰ" বুলি অনুবাদ কৰে, কিন্তু মই এই প্ৰস্তাৱৰ কোনো ন্যায্যতা হিব্ৰু ভাষাত বিচাৰি উলিয়াব পৰা নাই। সেয়েহে মই "শৰীৰৰ ভেটি" ধৰি ৰাখিছো কাৰণ চেথ সেই বিশ্বাসী বংশৰ মূল বা মৌলিক ভেটি হৈ পৰিব যিটোক আদিপুস্তক ৬ পদত " ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ " অভিব্যক্তিৰে চিহ্নিত কৰিব, "মহিলা"সকলৰ ওপৰত এৰি দিব, যিসকলে কয়িনৰ বংশৰ বিদ্ৰোহী বংশধৰসকলে তেওঁলোকক পটায়, বিৰোধিতা কৰি, " মানুহৰ কন্যা " বুলি নামকৰণ কৰে ।
চেথত ঈশ্বৰে এটা নতুন " বীজ " বীজ সিঁচি ডাঙৰ কৰে য'ত সপ্তম বংশধৰ আন এজন হনোকক আদিপুস্তক ৫:২১ৰ পৰা ২৪লৈকে উদাহৰণ হিচাপে দিয়া হৈছে। এই হনোকে নিজৰ নামৰ লগত ভালদৰে খাপ খাইছিল কাৰণ তেওঁৰ "নিৰ্দেশনা" তেওঁৰ নামকৰণকাৰী, কয়িন বংশৰ পুত্ৰ লমেকৰ পুত্ৰৰ দৰে নহয়, ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ বাবে আছিল। আৰু দুয়োজনেই, বিদ্ৰোহী লামেক আৰু ধাৰ্মিক হনোক তেওঁলোকৰ বংশৰ "সপ্তম" বংশধৰ আছিল।
আদিপুস্তক ৪:২৬: " আৰু চেথৰো এজন পুত্ৰ আছিল, আৰু তেওঁৰ নাম হনোচ ৰাখিছিল। তেতিয়া মানুহে যিহোৱাৰ নাম মাতিবলৈ ধৰিলে ।"
ইনোচৰ অৰ্থ হৈছে: মানুহ, মৰ্ত্যলোক, দুষ্ট। এই নামটো সেই সময়ৰ সৈতে জড়িত যেতিয়া মানুহে যিহোৱাৰ নাম মাতিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। এই দুটা কথাক সংযোগ কৰি ঈশ্বৰে আমাক যি ক’ব বিচাৰে সেয়া হ’ল বিশ্বাসী বংশৰ মানুহজনে নিজৰ স্বভাৱৰ দুষ্টতাৰ প্ৰতি সচেতন হৈ উঠিল, যিটো তদুপৰি মৰ্ত্যলোক। আৰু এই সচেতনতাই তেওঁক তেওঁৰ সৃষ্টিকৰ্তাক সন্মান কৰিবলৈ আৰু তেওঁক সন্তুষ্ট কৰা ধৰণে নিষ্ঠাৰে পূজা কৰিবলৈ তেওঁক বিচাৰিবলৈ বাধ্য কৰালে।
আদিপুস্তক ৫
পবিত্ৰকৰণৰ জৰিয়তে বিচ্ছেদ
এই ৫ নং অধ্যায়ত ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰতি বিশ্বাসী হৈ থকা বংশক একত্ৰিত কৰিছে। মই আপোনালোকৰ সন্মুখত কেৱল প্ৰথম পদবোৰৰ বিশদ অধ্যয়ন আগবঢ়াইছো যিয়ে আমাক এই গণনাৰ কাৰণ বুজিবলৈ অনুমতি দিয়ে যিয়ে আদম আৰু বিখ্যাত নোহৰ মাজৰ সময়খিনি সামৰি লৈছে।
আদিপুস্তক ৫:১: “ আদমৰ প্ৰজন্মৰ পুস্তক এইখন: যেতিয়া ঈশ্বৰে মানুহক সৃষ্টি কৰিলে, তেতিয়া ঈশ্বৰে তেওঁক সৃষ্টি কৰিলে .”
এই পদটোৱে উল্লেখ কৰা পুৰুষৰ নামৰ তালিকাৰ বাবে মানদণ্ড নিৰ্ধাৰণ কৰে। সকলো এই সোঁৱৰণীৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল: " যেতিয়া ঈশ্বৰে মানুহক সৃষ্টি কৰিছিল, তেতিয়া তেওঁ তেওঁক ঈশ্বৰৰ সদৃশ সৃষ্টি কৰিছিল ।" সেয়েহে আমি বুজিব লাগিব যে এই তালিকাত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ মানুহে নিজৰ " ঈশ্বৰৰ সদৃশ " ধৰি ৰাখিছে । এইদৰে আমি বুজিব পাৰো যে কয়িনৰ দৰে গুৰুত্বপূৰ্ণ নামবোৰ কিয় এই তালিকাত প্ৰৱেশ কৰা নাই। কাৰণ ই কোনো শাৰীৰিক সাদৃশ্যৰ প্ৰশ্ন নহয় বৰঞ্চ চৰিত্ৰৰ সাদৃশ্যৰ প্ৰশ্ন আৰু ৪ নং অধ্যায়ত মাত্ৰ কয়িন আৰু তেওঁৰ বংশধৰসকলৰ সাদৃশ্যৰ প্ৰশ্ন।
আদিপুস্তক ৫:২: “ তেওঁ পুৰুষ আৰু নাৰীক সৃষ্টি কৰিলে, আৰু তেওঁলোকক আশীৰ্ব্বাদ কৰিলে, আৰু সৃষ্টিৰ দিনা তেওঁলোকৰ নাম আদম ৰাখিলে .”
ইয়াতো পুৰুষ আৰু নাৰীক ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদৰ সোঁৱৰণীৰ অৰ্থ হ’ল যে উল্লেখ কৰিবলগীয়া নামবোৰ ঈশ্বৰৰ আশীৰ্ব্বাদ হৈছে। ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ সৃষ্টিৰ ওপৰত জোৰ দিয়াটোৱে তেওঁ ঈশ্বৰ হিচাপে স্বীকৃতি পোৱাৰ ওপৰত আলোকপাত কৰে যিজনে নিজৰ দাসসকলক পৃথক কৰে, পবিত্ৰ কৰে, বিশ্ৰামবাৰৰ চিনেৰে, বাকীসকলক তেওঁলোকৰ সকলো সপ্তাহৰ সপ্তম দিনত পালন কৰা হয়। বিশ্ৰামবাৰৰ পবিত্ৰকৰণৰ সৈতে ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ ধৰি ৰখা আৰু তেওঁৰ চৰিত্ৰৰ সাদৃশ্য হৈছে মানুহক " মানুহ " বুলি কোৱাৰ যোগ্য হৈ থাকিবলৈ ঈশ্বৰে প্ৰয়োজনীয় চৰ্ত। এই ফলবোৰৰ বাহিৰেও মানুহ নিজৰ বিচাৰত আন প্ৰজাতিৰ তুলনাত অধিক বিকশিত আৰু শিক্ষিত "প্ৰাণী" হৈ পৰে।
আদিপুস্তক ৫:৩: “ আদমে এশ ত্ৰিশ বছৰ বয়সত নিজৰ প্ৰতিমূৰ্তিত এজন পুত্ৰ জন্ম দিলে আৰু তেওঁৰ নাম চেথ ৰাখিলে ।”
দেখাত আদম আৰু চেথৰ মাজত দুটা নাম নোহোৱা হৈছে: কয়িনৰ (যি বিশ্বাসী বংশৰ নহয়) আৰু হাবেলৰ (যিজন বংশধৰ নোহোৱাকৈয়ে মৃত্যুবৰণ কৰিছিল)। এইদৰে ধন্য নিৰ্বাচনৰ নিয়ম প্ৰদৰ্শিত হয়। উল্লেখিত আন সকলো নামৰ ক্ষেত্ৰতো একেই হ’ব।
আদিপুস্তক ৫:৪: " আৰু আদমে চেথ জন্ম দিয়াৰ পিছত তেওঁৰ দিন আঠশ বছৰ আছিল; আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ-কন্যাৰ জন্ম হৈছিল ।"
আমি যিটো বুজিব লাগিব সেয়া হ'ল যে আদমে " চেথ "ৰ জন্মৰ আগতে আৰু পিছত " পুত্ৰ-কন্যাৰ জন্ম দিছিল " কিন্তু এইবোৰে পিতৃ বা "চেথ"ৰ বিশ্বাস প্ৰকাশ কৰা নাছিল। তেওঁলোকে জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ প্ৰতি অবিশ্বাসী আৰু অসন্মান কৰা "জীৱ-জন্তু মানুহ"ৰ লগত যোগ দিলে। এইদৰে তেওঁৰ জন্ম হোৱা সকলোৰে মাজত হাবেলৰ মৃত্যুৰ পিছত " চেথ " প্ৰথমে তেওঁৰ পাৰ্থিৱ পিতৃক সৃষ্টি আৰু গঠন কৰা ঈশ্বৰ YaHWéHৰ প্ৰতি থকা বিশ্বাস আৰু বিশ্বাসযোগ্যতাৰ দ্বাৰা নিজকে পৃথক কৰিছিল। তেওঁৰ পিছৰ আনসকলেও হয়তো তেওঁৰ আদৰ্শ অনুসৰণ কৰিছিল, কিন্তু তেওঁলোকে নাম প্ৰকাশ নকৰাকৈয়ে আছে কাৰণ ঈশ্বৰে বাছি লোৱা তালিকাখন উপস্থাপন কৰা প্ৰতিজন বংশৰ প্ৰথম বিশ্বাসী পুৰুষৰ উত্তৰাধিকাৰৰ ওপৰত নিৰ্মিত। এই ব্যাখ্যাই আদমৰ বাবে ইতিমধ্যে উচ্চ বয়স, "১৩০ বছৰ" বুজাব পৰা যায় যেতিয়া তেওঁৰ পুত্ৰ "ছেথ"ৰ জন্ম হৈছিল। আৰু এই নীতিটো নোহৰ সৈতে শেষ হোৱা দীঘলীয়া তালিকাখনত উল্লেখ কৰা নিৰ্বাচিতসকলৰ প্ৰতিজনৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য, কাৰণ তেওঁৰ তিনিজন পুত্ৰ: চেম, হাম আৰু যাফেথ নিৰ্বাচিত নহ’ব, তেওঁৰ আধ্যাত্মিক সদৃশ নহ’ব।
আদিপুস্তক ৫:৫: “ আদম জীয়াই থকা সকলো দিন ন শ ত্ৰিশ বছৰ আছিল আৰু তেওঁ মৃত্যুবৰণ কৰিলে .”
মই পোনে পোনে সপ্তম মনোনীতজনৰ ওচৰলৈ যাওঁ, যাক হনোক বুলি কোৱা হয়; এজন হনোক যাৰ চৰিত্ৰ কয়িনৰ পুত্ৰ হনোকৰ সম্পূৰ্ণ বিপৰীত।
আদিপুস্তক ৫:২১: “ হনোকে পয়ষষ্ঠি বছৰ বয়সত মথুচেলাক জন্ম দিলে .”
আদিপুস্তক ৫:২২: “ আৰু হনোকে মথুচেলাৰ জন্মৰ তিনিশ বছৰৰ পাছত ঈশ্বৰৰ লগত চলিল আৰু পুত্ৰ-কন্যাৰ জন্ম দিলে .”
আদিপুস্তক ৫:২৩: “ হনোকৰ সকলো দিন তিনিশ পয়ষষ্ঠি বছৰ আছিল .”
আদিপুস্তক ৫:২৪: “ আৰু হনোকে ঈশ্বৰৰ লগত চলিল, আৰু তেওঁ আৰু নাথাকিল, কাৰণ ঈশ্বৰে তেওঁক ধৰিলে ".।
হনোকৰ ক্ষেত্ৰৰ এই নিৰ্দিষ্ট প্ৰকাশৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰে আমাক প্ৰকাশ কৰিছে: জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ লোকসকলেও মৃত্যুৰ মাজেৰে পাৰ নোহোৱাকৈয়ে তেওঁলোকৰ "ইলিয়াক" স্বৰ্গলৈ লৈ যোৱা হৈছিল। সঁচাকৈয়ে এই পদৰ সূত্ৰটো আন সকলো পদৰ পৰা পৃথক যিবোৰৰ অন্ত পৰে, আদমৰ জীৱনৰ ক্ষেত্ৰত, " তেতিয়া তেওঁ মৃত্যুবৰণ কৰিলে ।"
ইয়াৰ পিছত আহিছে পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ দীৰ্ঘজীৱী মানুহ মেথুচেলা, ৯৬৯ বছৰ; তাৰ পাছত এই বংশৰ পৰা আন এজন লেমেক ঈশ্বৰৰ আশীৰ্ব্বাদ।
আদিপুস্তক:৫:২৮: “ লমেকে এশ বাৰাশী বছৰ বয়সত এজন পুত্ৰ সন্তান জন্ম দিলে .”
Gen:5:29: “ আৰু তেওঁ তেওঁৰ নাম নোহ ৰাখি ক’লে, যিহোৱাই অভিশাপ দিয়া মাটিৰ পৰা ওলোৱা আমাৰ পৰিশ্ৰম আৰু হাতৰ পৰিশ্ৰমৰ বিষয়ে তেওঁ আমাক সান্ত্বনা দিব ।”
এই পদৰ অৰ্থ বুজিবলৈ আমি জানিব লাগিব যে নোহ নামৰ অৰ্থ হৈছে: বিশ্ৰাম। লমেকে নিশ্চয় কল্পনা কৰা নাছিল যে তেওঁৰ কথা কিমানখিনি পূৰণ হ'ব, কাৰণ তেওঁ কেৱল " আমাৰ ক্লান্তি আৰু আমাৰ হাতৰ যন্ত্ৰণাদায়ক কাম " ৰ কোণৰ পৰাহে " অভিশপ্ত পৃথিৱীখন " দেখিছিল, " তেওঁ কয়। কিন্তু নোহৰ সময়ত, ই কঢ়িয়াই নিয়া মানুহৰ দুষ্টতাৰ বাবে ঈশ্বৰে ইয়াক ধ্বংস কৰিব, যিদৰে আদিপুস্তক ৬ য়ে আমাক বুজিবলৈ অনুমতি দিব। কিন্তু, নোহৰ পিতৃ লেমেক এজন মনোনীত ব্যক্তি আছিল, যিজনে নিজৰ সময়ৰ বিৰল মনোনীত লোকসকলৰ দৰে নিজৰ চৌপাশৰ মানুহবোৰৰ দুষ্টতা বৃদ্ধি হোৱা দেখি নিশ্চয় দুখ পাইছিল।
আদিপুস্তক ৫:৩০: “ নোহৰ জন্মৰ পাছত লমেকে পাঁচশ পঁচানব্বৈ বছৰ জীয়াই থাকিল আৰু পুত্ৰ-কন্যাৰ জন্ম দিলে .”
আদিপুস্তক ৫:৩১: “ লেমেকৰ সকলো দিন সাতশ সাতাসত্তৰ বছৰ আছিল আৰু তেওঁৰ মৃত্যু হ’ল .”
আদিপুস্তক ৫:৩২: “ আৰু নোহৰ পাঁচশ বছৰ বয়সত চেম, হাম আৰু যাফেটৰ জন্ম হ’ল .”
আদিপুস্তক ৬
পৃথকীকৰণ বিফল হয়
আদিপুস্তক ৬:১: “ আৰু এনে হ’ল, যেতিয়া মানুহবোৰ পৃথিবীত বংশ হ’বলৈ ধৰিলে আৰু তেওঁলোকৰ কন্যা সন্তান জন্ম হ’ল, ”
পূৰ্বে শিকি অহা শিক্ষা অনুসৰি এই মানুহৰ ভিৰটোৱেই হৈছে ঈশ্বৰক তুচ্ছজ্ঞান কৰা প্ৰাণীৰ নিয়ম, যাৰ এইদৰে তেওঁলোককো প্ৰত্যাখ্যান কৰাৰ উচিত কাৰণ আছে। আদমৰ পত্নী হৱাই কৰা প্ৰলোভন এই সকলো মানৱতাত পুনৰুত্পাদন হয় আৰু ই হৈছে মাংস অনুসৰি স্বাভাৱিকতা: ছোৱালীয়ে পুৰুষক পটায় আৰু তেওঁলোকে নিজৰ ইচ্ছামতে তেওঁলোকৰ পৰা লাভ কৰে।
আদিপুস্তক ৬: ২: “ আৰু ঈশ্বৰৰ পুত্ৰসকলে মানুহৰ জীয়েকক সুন্দৰ বুলি দেখিলে, আৰু তেওঁলোকে মনোনীত কৰা সকলোৰে পৰা তেওঁলোকক বোৱাৰী কৰিলে .”
এইখিনিতে কথাবোৰ জটিল হৈ পৰে। পবিত্ৰ আৰু অধৰ্মহীন অবিশ্বাসীৰ মাজৰ বিচ্ছেদ শেষত নোহোৱা হৈ যায়। ইয়াত যুক্তিসংগতভাৱে " ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ " বুলি কোৱা পবিত্ৰ কৰাসকল " মানুহৰ কন্যা ," অৰ্থাৎ "প্ৰাণী" মানৱ গোটৰ প্ৰলোভনৰ অধীনত পৰে । বিবাহৰ জৰিয়তে মিত্ৰতাই এইদৰে ঈশ্বৰৰ আকাংক্ষিত আৰু বিচৰা বিচ্ছেদৰ পতনৰ কাৰণ হৈ পৰে । এই অবিস্মৰণীয় অভিজ্ঞতাই পিছলৈ ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলক বিদেশী নাৰীক পত্নী হিচাপে লোৱাত বাধা দিবলৈ বাধ্য কৰিব। যাৰ পৰিণাম হ’ব সেই বানপানীয়ে দেখুৱাইছে যে এই নিষেধাজ্ঞা কিমান মানি চলিব লাগে। প্ৰতিটো নিয়মৰ ব্যতিক্ৰম আছে, কাৰণ কিছুমান মহিলাই ৰুথৰ দৰে ইহুদী স্বামীৰ লগত সত্য ঈশ্বৰক লৈ গৈছিল। বিপদটো এইটো নহয় যে মহিলাগৰাকী বিদেশী নহয় বৰঞ্চ তেওঁ এজন " ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ "ক তেওঁৰ উৎপত্তিস্থলৰ পৰম্পৰাগত পৌত্তলিক ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰাই পৌত্তলিক ধৰ্মত্যাগলৈ লৈ যায়। তদুপৰি ইয়াৰ বিপৰীতটোও ঠিক তেনেকুৱাই নিষিদ্ধ কাৰণ এগৰাকী মহিলাই "ঈশ্বৰৰ কন্যা"ই "মানুহৰ পুত্ৰ" "জীৱ-জন্তু"ক বিয়া কৰাই নিজকে মৰ্ত্যৰ বিপদত পেলায়, আৰু মিছা ধৰ্মৰ, যিটো তাইৰ বাবে আৰু অধিক বিপজ্জনক। কাৰণ প্ৰতিগৰাকী "নাৰী" বা "ছোৱালী" পৃথিৱীত জীৱনকালতহে "মহিলা" হয়, আৰু তেওঁলোকৰ মাজৰ নিৰ্বাচিতসকলে মানুহৰ দৰে ঈশ্বৰৰ স্বৰ্গদূতসকলৰ দৰে আকাশী অযৌন দেহ লাভ কৰিব। অনন্তকাল হৈছে ইউনিচেক্স আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ চৰিত্ৰৰ প্ৰতিচ্ছবি, নিখুঁত ঐশ্বৰিক আৰ্হি।
বিবাহৰ সমস্যা আজিও প্ৰাসংগিক। কিয়নো যিয়ে নিজৰ ধৰ্মৰ নহোৱা মানুহক বিয়া কৰায়, তেওঁ নিজৰ বিশ্বাসৰ বিৰুদ্ধে সাক্ষ্য দিয়ে, সেয়া সঠিক হওক বা অনুচিত। তদুপৰি এই কাৰ্য্যই ধৰ্মৰ প্ৰতি আৰু সেয়েহে স্বয়ং ঈশ্বৰৰ প্ৰতি উদাসীনতা প্ৰদৰ্শন কৰে। নিৰ্বাচিতজনে নিৰ্বাচনৰ যোগ্য হ’বলৈ সকলোতকৈ বেছি ঈশ্বৰক ভাল পাব লাগিব। কিন্তু যিহেতু বিদেশীৰ সৈতে মিত্ৰতাই তেওঁক অসন্তুষ্ট কৰে, গতিকে তাত প্ৰৱেশ কৰা নিৰ্বাচিতজন নিৰ্বাচনৰ অযোগ্য হৈ পৰে আৰু তেওঁৰ বিশ্বাস অহংকাৰী হৈ পৰে, এক ভ্ৰমৰ অন্ত পৰিব ভয়ংকৰ মোহভংগত। এটা চূড়ান্ত কৰ্তন বাকী আছে। যদি বিবাহে এতিয়াও এই সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰে, তেন্তে ইয়াৰ কাৰণ হ’ল আধুনিক মানৱ সমাজে নিজকে নোহৰ সময়ৰ দৰে অনৈতিকতাৰ অৱস্থাত বিচাৰি পায়। এই বাৰ্তাটো সেয়েহে আমাৰ শেষবাৰৰ বাবে যেতিয়া মিছা কথাই মানুহৰ মনত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰে, যিবোৰ ঐশ্বৰিক "সত্য"ৰ সৈতে সম্পূৰ্ণৰূপে বন্ধ হৈ পৰে।
আমাৰ "অন্তকাল"ৰ বাবে ইয়াৰ গুৰুত্বৰ বাবে ঈশ্বৰে মোক এই আদিপুস্তকৰ বিৱৰণীত প্ৰকাশ পোৱা এই বাৰ্তাক শেষত বিকশিত কৰিবলৈ নেতৃত্ব দিছে। কাৰণ জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ অভিজ্ঞতাক এক সুখৰ " আৰম্ভণি " আৰু ধৰ্মত্যাগ আৰু ঘৃণনীয়তাৰ এক কৰুণ " অন্ত " দ্বাৰা সামৰি লোৱা হৈছে। এতিয়া, এই অভিজ্ঞতাই তেওঁৰ শেষৰ গীৰ্জাটোৰ প্ৰতিষ্ঠানিক ৰূপত "চেভেনথ-ডে এডভেন্টিষ্ট"ৰ সাৰাংশও দাঙি ধৰে, যিটো ১৮৬৩ চনত আনুষ্ঠানিক আৰু ঐতিহাসিকভাৱে আশীৰ্ব্বাদ কৰা হৈছিল কিন্তু ১৮৭৩ চনত আধ্যাত্মিকভাৱে আশীৰ্বাদ দিয়া হৈছিল, প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৭ পদত, ইয়াৰ " আৰম্ভণি ," আৰু " বমি " কৰা হৈছিল প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১৪ ত যীচু খ্ৰীষ্টই , ১৯৯৪ চনত " শেষত "। এই খ্ৰীষ্টান ধৰ্মীয় প্ৰতিষ্ঠানটোৰ বাবে ঈশ্বৰৰ অনুমোদনৰ সময় এইদৰে " আৰম্ভণি আৰু অন্ত "ৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰণ কৰা হয়। কিন্তু যিদৰে ইহুদী চুক্তিখন যীচুৱে বাছি লোৱা বাৰজন পাঁচনিয়ে সম্প্ৰসাৰিত কৰিছিল, এডভেন্টিষ্টৰ কাম মোৰ আৰু সেই সকলোৱে সম্প্ৰসাৰিত কৰিছে যিসকলে এই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সাক্ষ্য লাভ কৰি, ১৮৪৩ আৰু ১৮৪৪ চনত এডভেন্টিজমৰ অগ্ৰগামীসকলক ঈশ্বৰে প্ৰথমে আশীৰ্বাদ দিয়া বিশ্বাসৰ কামবোৰ পুনৰুত্পাদন কৰে ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ব্যাখ্যা যিবোৰ পিছলৈ প্ৰশ্নৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হৈছিল। বিশ্ৰামবাৰৰ অনুশীলন সম্ভৱতঃ আনুষ্ঠানিক আৰু পৰম্পৰাগত হৈ পৰাৰ লগে লগে ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ চালীয়ে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ মাজত পোৱা সত্যৰ প্ৰেমৰ বাহিৰে আন একো আশীৰ্বাদ নকৰে, " আৰম্ভণিৰ পৰা শেষলৈকে " খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনলৈকে, যিটো ২০৩০ চনৰ বসন্ত কালত এই শেষবাৰৰ বাবে নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে।
আলফা আৰু ওমেগা " হিচাপে উপস্থাপন কৰি যীচু খ্ৰীষ্টই আমাক সমগ্ৰ বাইবেলত আমাক প্ৰকাশ কৰা গঠন আৰু দিশটো বুজিবলৈ এটা চাবিকাঠি প্ৰকাশ কৰিছে, যিটো তেওঁৰ " বিচাৰ "। তেওঁ সদায় " আৰম্ভণি " ৰ পৰিস্থিতিৰ পৰ্যবেক্ষণ আৰু জীৱন, নিয়ম বা গীৰ্জাৰ " শেষ " ত দেখা দিয়া পৰিস্থিতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। এই নীতি দানত প্ৰকাশ পাইছে। ৫ য'ত ঈশ্বৰে দেৱালত লিখা শব্দবোৰে, " গণিত, গণনা কৰা, " তাৰ পিছত " ওজন কৰা আৰু বিভক্ত কৰা ," ৰজা বেলচচৰৰ জীৱনৰ " আৰম্ভণি " আৰু তেওঁৰ " অন্ত "ৰ সময়ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। এইদৰে ঈশ্বৰে নিশ্চিত কৰে যে তেওঁৰ বিচাৰ বিচাৰ কৰা বিষয়ৰ স্থায়ী নিয়ন্ত্ৰণৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছে। তেওঁৰ " আৰম্ভণি " বা " আলফা " ৰ পৰা তেওঁৰ " শেষ " , তেওঁৰ " ওমেগা " লৈকে তেওঁৰ পৰ্যবেক্ষণত আছে ।
সাতটা গীৰ্জা " লৈ লিখা পত্ৰৰ বিষয়বস্তুত একেটা নীতিয়ে সংশ্লিষ্ট সকলো " গীৰ্জা " ৰ " আৰম্ভণি আৰু শেষ " প্ৰতিষ্ঠা কৰে। প্ৰথমতে, আমি এপষ্টোলিক গীৰ্জাক বিচাৰি পাওঁ, যাৰ গৌৰৱময় " আৰম্ভণি " " ইফিচ " লৈ প্ৰেৰণ কৰা বাৰ্তাত স্মৰণ কৰা হৈছে আৰু য'ত ইয়াৰ " শেষ " ইয়াৰ উদ্যমৰ অভাৱৰ বাবে ঈশ্বৰৰ আত্মা প্ৰত্যাহাৰ কৰাৰ ভাবুকিৰ সন্মুখীন হৈছে। সৌভাগ্যক্ৰমে ৩০৩ চনৰ আগতে " স্মিৰ্না " লৈ প্ৰেৰণ কৰা বাৰ্তাই সাক্ষ্য দিয়ে যে খ্ৰীষ্টৰ অনুতাপৰ আহ্বান ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ বাবে শুনা যাব। তাৰ পিছত ৫৩৮ চনত পোপৰ ৰোমান কেথলিক গীৰ্জা " পাৰ্গাম " ত আৰম্ভ হয় আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট সংস্কাৰৰ সময়ত " থাইটিৰা " ত শেষ হয়, কিন্তু সৰ্বোপৰি আনুষ্ঠানিকভাৱে ১৭৯৯ চনত মোৰ চহৰত ফ্ৰান্সত ভেলেন্সত বন্দী হৈ থকা পোপ পাইউছ ৬ ৰ মৃত্যুৰ সময়ত। ইয়াৰ " আৰম্ভণি " " থিয়াতিৰা " ত উদগনি দিয়া হৈছে আৰু ইয়াৰ " অন্ত " ১৮৪৩ চনত " চাৰ্দিছ " ত প্ৰকাশ পাইছে কাৰণ ইয়াৰ দেওবাৰ পালন ৰোমান ধৰ্মৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা গৈছে। যীচুৱে ইয়াতকৈ স্পষ্ট হ’ব নোৱাৰিলে; তেওঁৰ বাৰ্তা, " তুমি মৰিছা ," বিভ্ৰান্তিকৰ নহয়। আৰু তৃতীয়তে, " ফিলাডেলফিয়া আৰু লাওডিচিয়া "ৰ অধীনত আমি আগতে দেখা প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিজমৰ ক্ষেত্ৰখনে " সাতটা গীৰ্জা " আৰু ইয়াৰ প্ৰতীক যুগৰ সময়ক উদ্দেশ্যি লিখা বাৰ্তাৰ বিষয়বস্তু বন্ধ কৰি দিয়ে।
আজি আমাক প্ৰকাশ কৰি যে তেওঁ ইতিমধ্যে সম্পন্ন কৰা কামবোৰৰ বিচাৰ কেনেকৈ কৰিছে, আৰু আদিপুস্তকৰ দৰে " আৰম্ভণিৰে পৰা ", ঈশ্বৰে আমাক আমাৰ সময়ত তথ্য আৰু মণ্ডলীসমূহৰ বিচাৰ কেনেকৈ কৰে সেই বিষয়ে বুজিবলৈ চাবিকাঠি দিছে। আমাৰ অধ্যয়নৰ পৰা ওলোৱা " বিচাৰ " য়ে এইদৰে তেওঁৰ ঈশ্বৰত্বৰ আত্মাৰ " ছীল " বহন কৰে।
Gen.6:3: “ তেতিয়া যিহোৱাই ক’লে, মোৰ আত্মাই মানুহৰ লগত সদায় কাজিয়া নকৰিব, কিয়নো তেওঁও মাংস, তথাপিও তেওঁৰ দিন এশ বিশ বছৰ হ’ব ।”
খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ ১০ বছৰ নৌহওঁতেই এই বাৰ্তাই আজি এক আচৰিত ধৰণে সাময়িক চৰিত্ৰ গ্ৰহণ কৰিছে। ঈশ্বৰে দিয়া জীৱনৰ আত্মা " মানুহৰ মাজত চিৰকাল নাথাকিব, কিয়নো তেওঁ কেৱল মাংস, তথাপিও তেওঁৰ দিন এশ উনবিশ বছৰ হ'ব । " আচলতে ঈশ্বৰে তেওঁৰ বাক্যক দিয়া অৰ্থ এইটো নাছিল। মোক বুজি লওক , আৰু তেওঁক বুজি লওক: ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিতসকলক মাতিবলৈ আৰু নিৰ্বাচন কৰাৰ ছয় হাজাৰ বছৰৰ পৰিকল্পনাক ত্যাগ নকৰে। তেওঁৰ সমস্যাটো নিহিত হৈ আছে ৯৩০ বছৰ বয়সত মৃত্যু হোৱা আদমৰ পৰাই জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ লোকসকলক দিয়া বিশাল আয়ুসত, তেওঁৰ পিছত আন এজন মথুচেলা ৯৬৯ বছৰ বয়সলৈকে জীয়াই থাকিব। যদি ৯৩০ বছৰৰ বিশ্বাসযোগ্যতা হয়, তেন্তে এইটো সহ্যযোগ্য আৰু আনকি ঈশ্বৰৰ বাবেও সন্তুষ্ট, কিন্তু যদি ই এজন অহংকাৰী আৰু ঘৃণনীয় লামেক হয়, তেন্তে ঈশ্বৰে বিবেচনা কৰে যে তেওঁক গড়ে ১২০ বছৰ সহ্য কৰাটো যথেষ্টতকৈ বেছি হ’ব। এই ব্যাখ্যা ইতিহাসে নিশ্চিত কৰিছে, যিহেতু বানপানীৰ অন্ত পৰাৰ পিছৰে পৰা মানুহৰ জীৱনৰ দৈৰ্ঘ্য আমাৰ সময়ৰ গড় ৮০ বছৰলৈ হ্ৰাস পাইছে।
আদিপুস্তক ৬:৪: " সেই সময়ত পৃথিৱীত দৈত্যবোৰ আছিল, আৰু ঈশ্বৰৰ পুত্ৰসকলে মানুহৰ কন্যাসকলৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁলোকৰ সন্তান জন্ম দিয়াৰ পিছত; এইসকল আছিল প্ৰাচীন কালত বিখ্যাত শক্তিশালী লোকসকল ।"
আৰু লগতে " নিখুঁততা যোগ কৰিবলগীয়া হৈছিল , কাৰণ বাৰ্তাৰ অৰ্থ ৰূপান্তৰিত হৈছে। ঈশ্বৰে আমাক প্ৰকাশ কৰিছে যে তেওঁৰ প্ৰথম জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ সৃষ্টি আছিল এক বিশাল মানদণ্ডৰ, আদমৰ নিজৰ উচ্চতা নিশ্চয় প্ৰায় ৪ বা ৫ মিটাৰ আছিল। পৃথিৱীৰ পৃষ্ঠভাগৰ ব্যৱস্থাপনা সলনি আৰু হ্ৰাস কৰা হয়। এই " দৈত্য " সকলৰ এটা খোজৰ মূল্য আমাৰ পাঁচটাৰ আছিল, আৰু তেওঁ আজিৰ মানুহতকৈ পাঁচগুণ বেছি খাদ্য পৃথিৱীৰ পৰা আহৰণ কৰিবলগীয়া হৈছিল। সেয়েহে আদি পৃথিৱীখন দ্ৰুতগতিত জনবসতিপূৰ্ণ হৈ পৰিছিল আৰু ইয়াৰ সমগ্ৰ পৃষ্ঠত বসতি স্থাপন কৰিছিল। নিখুঁততা " আৰু লগতে " আমাক শিকাই যে " দৈত্য " সকলৰ এই মানদণ্ড পবিত্ৰ আৰু প্ৰত্যাখ্যাত, " ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ " আৰু " মানুহৰ কন্যা " ৰ মিত্ৰতাৰ দ্বাৰা পৰিৱৰ্তিত হোৱা নাছিল । সেয়েহে নোহ নিজেই ৪ৰ পৰা ৫ মিটাৰ দৈত্যৰ লগতে তেওঁৰ সন্তান আৰু তেওঁলোকৰ পত্নীও আছিল। মোচিৰ সময়ত জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ এই মানদণ্ডবোৰ এতিয়াও কনান দেশত পোৱা গৈছিল আৰু এই দৈত্য "আনাকিম"সকলেই দেশখনলৈ পঠোৱা হিব্ৰু চোৰাংচোৱাসকলক ভয় খুৱাইছিল।
আদিপুস্তক ৬:৫: “ তেতিয়া যিহোৱাই দেখিলে যে পৃথিবীত মানুহৰ দুষ্টতা অতি বেছি, আৰু তেওঁৰ হৃদয়ৰ সকলো কল্পনা অনবৰতে কেৱল দুষ্ট হৈ আছে .”
এনে পৰ্যবেক্ষণে তেওঁৰ সিদ্ধান্ত বুজিব পৰা কৰি তোলে। মোৰ মনত আছে যে তেওঁৰ স্বৰ্গ আৰু পাৰ্থিৱ জীৱৰ চিন্তাত লুকাই থকা এই দুষ্টতাক প্ৰকাশ কৰিবলৈ তেওঁ পৃথিৱী আৰু মানুহক সৃষ্টি কৰিছিল। এইদৰে আকাংক্ষিত প্ৰদৰ্শন লাভ কৰা হৈছিল যিহেতু " তেওঁলোকৰ হৃদয়ৰ প্ৰতিটো কল্পনা সকলো সময়তে কেৱল দুষ্ট আছিল ৷"
আদিপুস্তক ৬:৬: “ আৰু যিহোৱাই পৃথিবীত মানুহ সৃষ্টি কৰাৰ বাবে অনুতাপ কৰিলে, আৰু ই তেওঁৰ হৃদয়ত দুখ দিলে .”
কি হ’ব আগতীয়াকৈ জনাটো এটা কথা, কিন্তু তাৰ পূৰ্ণতাত অনুভৱ কৰাটো বেলেগ কথা। আৰু যেতিয়া বেয়াক আধিপত্য বিস্তাৰ কৰাৰ বাস্তৱতাৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হয়, তেতিয়া ঈশ্বৰৰ মনত অনুতাপৰ চিন্তা বা অধিক নিখুঁতভাৱে ক’বলৈ গ’লে অনুশোচনাৰ চিন্তাই ক্ষণিকৰ বাবে গজি উঠিব পাৰে, এই নৈতিক দুৰ্যোগৰ সন্মুখত তেওঁৰ দুখ-কষ্ট ইমানেই ডাঙৰ।
Gen.6:7: “ আৰু যিহোৱাই ক’লে, মই পৃথিৱীৰ পৰা মই সৃষ্টি কৰা মানুহক ধ্বংস কৰিম, মানুহ আৰু গৰু, সৰীসৃপ আৰু আকাশৰ চৰাই, কিয়নো মই তেওঁলোকক সৃষ্টি কৰাৰ বাবে অনুতাপ কৰে ।”
জলপ্লাৱনৰ ঠিক আগতে ঈশ্বৰে চয়তান আৰু তেওঁৰ ভূতবোৰে পৃথিৱী আৰু তাত থকা লোকসকলৰ ওপৰত জয়লাভ কৰাটো লক্ষ্য কৰে। তেওঁৰ বাবে পৰীক্ষাটো ভয়ংকৰ, কিন্তু তেওঁ বিচৰা প্ৰদৰ্শনটো লাভ কৰিছে। বাকী আছে মাথোঁ তেওঁৰ এই প্ৰথম জীৱন ৰূপটো ধ্বংস কৰা, য’ত পুৰুষে বেছি দিন জীয়াই থাকে আৰু বিশাল আকাৰত অতিশয় শক্তিশালী। মানুহৰ ওচৰৰ পৃথিৱীৰ জীৱ-জন্তু যেনে গৰু-ম’হ, সৰীসৃপ, আকাশৰ চৰাইবোৰো সিহঁতৰ লগত চিৰদিনৰ বাবে নোহোৱা হৈ যাব লাগিব।
আদিপুস্তক ৬:৮: “ কিন্তু নোহে অনুগ্ৰহ পালে YaHWéH ৰ দৃষ্টিত .”
আৰু যিহিষ্ক.১৪ অনুসৰি তেওঁ অকলেই ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহ পাইছিল, তেওঁৰ সন্তান আৰু তেওঁলোকৰ পত্নীসকল পৰিত্ৰাণৰ যোগ্য নাছিল।
আদিপুস্তক ৬:৯: “ এইবোৰ হৈছে নোহৰ বংশ: নোহ এজন ন্যায়পৰায়ণ মানুহ আছিল, তেওঁৰ দিনত নিৰ্দোষী আছিল: নোহে ঈশ্বৰৰ লগত চলিছিল .”
ইয়োবৰ দৰে নোহকো ঈশ্বৰে " ন্যায়পৰায়ণ আৰু নিৰ্দোষী " বিচাৰ কৰে। আৰু তেওঁৰ আগৰ ধাৰ্মিক হনোকৰ দৰে ঈশ্বৰেও তেওঁক আৰোপ কৰে যে তেওঁ তেওঁৰ লগত " চলি থাকে "।
আদিপুস্তক ৬:১০: “ নোহৰ তিনিজন পুত্ৰ আছিল: চেম, হাম আৰু যাফেট .”
আদিপুস্তক ৫:২২ পদ অনুসৰি ৫০০ বছৰ বয়সত " নোহৰ তিনিজন পুত্ৰ জন্ম হ'ল: চেম, হাম আৰু যাফেত ।" এই পুত্ৰই ডাঙৰ হৈ পুৰুষ হৈ পত্নী ল’ব। সেইবাবে নোহক জাহাজ নিৰ্মাণ কৰিবলগীয়া হ’লে তেওঁৰ পুত্ৰসকলে সহায় আৰু সহায় কৰিব। তেওঁলোকৰ জন্মৰ সময় আৰু বানপানীৰ মাজত ১০০ বছৰ পাৰ হৈ যাব। ইয়াৰ দ্বাৰা প্ৰমাণিত হয় যে ৩ নং পদৰ "১২০ বছৰ"ৰ বিষয়ে তেওঁক ইয়াৰ নিৰ্মাণ সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ দিয়া সময়ৰ বিষয়ে নহয়।
আদিপুস্তক ৬:১১: “ ঈশ্বৰৰ আগত পৃথিৱী নষ্ট হৈছিল, পৃথিৱী হিংসাৰে পৰিপূৰ্ণ আছিল .”
দুৰ্নীতি হিংসাত্মক হ’বই লাগিব বুলি ক’ব নোৱাৰি, কিন্তু যেতিয়া হিংসাই ইয়াক চিহ্নিত কৰে আৰু বৈশিষ্ট্য প্ৰদান কৰে, তেতিয়া প্ৰেমৰ ঈশ্বৰৰ দুখ-কষ্ট তীব্ৰ আৰু অসহ্যকৰ হৈ পৰে। এই হিংসা, তাৰ শিখৰত, সেই ধৰণৰ, যাৰ বিষয়ে লেমেকে আদিপুস্তক ৪:২৩ পদত গৌৰৱ কৰিছিল: " মই মোৰ আঘাতৰ বাবে এজন মানুহক হত্যা কৰিলোঁ, আৰু মোৰ ঘাঁৰ বাবে এজন যুৱকক হত্যা কৰিলোঁ ।"
আদিপুস্তক ৬:১২: “ ঈশ্বৰে পৃথিবীলৈ চালে, আৰু চোৱা, সেই পৃথিৱীখন নষ্ট হৈ গ’ল ;
১০ বছৰ নৌহওঁতেই ঈশ্বৰে পুনৰ পৃথিৱীখনলৈ চাব আৰু জলপ্লাৱনৰ সময়ত যি অৱস্থাত আছিল, " সকলো মাংসই নিজৰ পথ নষ্ট কৰি পেলাইছে ।" কিন্তু ঈশ্বৰে দুৰ্নীতিৰ কথা কওঁতে কি বুজাব বিচাৰিছে সেয়া আপুনি বুজিব লাগিব। কাৰণ এই শব্দটোৰ উল্লেখ যদি মানুহৰ হয়, তেন্তে উত্তৰবোৰো বিষয়টোৰ ওপৰত থকা মতামতবোৰৰ দৰেই অসংখ্য। সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ লগত উত্তৰটো সহজ আৰু নিখুঁত। তেওঁ দুৰ্নীতিক তেওঁ প্ৰতিষ্ঠা কৰা শৃংখলা আৰু নিয়মলৈ পুৰুষ আৰু মহিলাই অনা সকলো বিকৃতি বুলি কয়: দুৰ্নীতিত পুৰুষে আৰু পুৰুষৰ ভূমিকা গ্ৰহণ নকৰে, নাৰীয়েও নাৰী হিচাপে নিজৰ ভূমিকা গ্ৰহণ নকৰে। কয়িনৰ বংশধৰ লমেকৰ ক্ষেত্ৰখন ইয়াৰ উদাহৰণ, কাৰণ ঈশ্বৰৰ নিয়মে তেওঁক কয়: " এজন মানুহে নিজৰ পিতৃ-মাতৃক এৰি পত্নীৰ সৈতে একত্ৰিত হ'ব ।" তেওঁলোকৰ শৰীৰৰ গঠনৰ ৰূপত পুৰুষ আৰু নাৰীৰ ভূমিকা উন্মোচিত হয়। কিন্তু আদমক " সহায়ক " হিচাপে দিয়াজনীৰ ভূমিকা ভালদৰে বুজিবলৈ খ্ৰীষ্টৰ মণ্ডলীৰ প্ৰতীকী প্ৰতিচ্ছবিখনে আমাক উত্তৰ দিয়ে। গীৰ্জাই খ্ৰীষ্টক কি " সহায় " আগবঢ়াব পাৰে? তাইৰ ভূমিকা হ’ল ৰক্ষা পোৱা নিৰ্বাচিতসকলৰ সংখ্যা বৃদ্ধি কৰা আৰু তেওঁৰ বাবে কষ্ট ভোগ কৰিবলৈ সন্মত হোৱা। আদমক দিয়া নাৰীৰ ক্ষেত্ৰতো একেই কথা। আদমৰ পেশীবহুল শক্তিৰ পৰা বঞ্চিত হৈ তাইৰ ভূমিকা হ'ল তাইৰ সন্তানক জন্ম দিয়া আৰু ডাঙৰ-দীঘল কৰা যেতিয়ালৈকে তেওঁলোকে পাছলৈ এটা পৰিয়াল নাপায় আৰু এইদৰে পৃথিৱীখন জনবসতিপূৰ্ণ হ'ব, আদিপুস্তক ১:২৮ পদত ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা অনুসৰি: "আৰু ঈশ্বৰে তেওঁলোকক আশীৰ্ব্বাদ কৰিলে, আৰু ঈশ্বৰে তেওঁলোকক ক'লে, প্ৰজনন কৰা, আৰু বৃদ্ধি কৰা, আৰু পৃথিৱীখন পূৰণ কৰা, আৰু তাক বশ কৰা : আৰু সাগৰৰ মাছবোৰৰ ওপৰত আৰু তাৰ ওপৰত আধিপত্য কৰা।" আকাশৰ চৰাই আৰু পৃথিৱীত চলা সকলো জীৱৰ ওপৰত ." ইয়াৰ বিকৃতিত আধুনিক জীৱনে এই নীতি-নিয়মৰ প্ৰতি পিঠি দিছে। চহৰত কেন্দ্ৰীভূত জীৱন আৰু উদ্যোগিক নিয়োগ একেলগে ধনৰ নিত্য বৃদ্ধি পোৱা প্ৰয়োজনীয়তাৰ সৃষ্টি কৰিছে। ইয়াৰ ফলত মহিলাসকলে মাতৃৰ ভূমিকা ত্যাগ কৰি কাৰখানা বা দোকানত কাম কৰিবলৈ গৈ আছে। দুৰ্বলভাৱে ডাঙৰ-দীঘল হোৱা শিশুসকল মনস্তাত্ত্বিক আৰু দাবীদাৰ হৈ পৰিছে আৰু ২০২১ চনত হিংসাৰ ফল উৎপন্ন হৈছে আৰু তেওঁলোক ২ তীমথিয়ত পৌলে তীমথিয়ক দিয়া বৰ্ণনাৰ সৈতে হুবহু মিল খায়। ৩:১ৰ পৰা ৯.
আদিপুস্তক ৬:১৩: “ তেতিয়া ঈশ্বৰে নোহক ক’লে, “সকলো মাংসৰ অন্ত মোৰ সন্মুখত আহিল, কিয়নো তেওঁলোকে পৃথিৱীখনক হিংসাৰে পৰিপূৰ্ণ কৰিলে, চোৱা, মই তেওঁলোকক পৃথিৱীৰ সৈতে ধ্বংস কৰিম .”
বেয়াক অপ্ৰত্যাৱৰ্তনীয়ভাৱে প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ লগে লগে পৃথিৱীৰ বাসিন্দাসকলৰ ধ্বংসেই ঈশ্বৰে কৰিব পৰা একমাত্ৰ কাম হৈয়েই আছে। ঈশ্বৰে তেওঁৰ একমাত্ৰ পাৰ্থিৱ বন্ধুক তেওঁৰ ভয়ংকৰ পৰিকল্পনাক জনায় কাৰণ তেওঁৰ সিদ্ধান্ত লোৱা হৈছে আৰু নিশ্চিতভাৱে নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে। মৃত্যুৰ মাজেৰে পাৰ নোহোৱাকৈ অনন্তকালত প্ৰৱেশ কৰা একমাত্ৰ মানুহ হনোক আৰু নিৰ্মূলকাৰী জলপ্লাৱনৰ পৰা ৰক্ষা পোৱাৰ যোগ্য বুলি পোৱা একমাত্ৰ মানুহ নোহক ঈশ্বৰে যি বিশেষ ভাগ্য দিয়ে, সেই বিষয়ে মন কৰিবলগীয়া। কাৰণ তেওঁৰ বাক্যত ঈশ্বৰে কৈছে " তেওঁলোকৰ আছে ..." আৰু " মই তেওঁলোকক ধ্বংস কৰিম ।" বিশ্বাসী হৈ থকাৰ বাবে নোহক ঈশ্বৰৰ সিদ্ধান্তৰ লক্ষ্য কৰি লোৱা হোৱা নাই।
আদিপুস্তক ৬:১৪: “ নিজৰ বাবে ৰজনী কাঠৰ এখন জাহাজ বনাওক, আৰু জাহাজখনক দুভাগত বিভক্ত কৰি ভিতৰ আৰু বাহিৰত পিচেৰে ঢাকি থওক .”
নোহে জীয়াই থাকিব লাগিব, আৰু অকলে নহয়, কাৰণ ঈশ্বৰে বিচাৰে যে তেওঁৰ প্ৰকল্পৰ বাবে নিৰ্বাচিত হোৱা ৬,০০০ বছৰৰ শেষলৈকে তেওঁৰ সৃষ্টিৰ জীৱন চলি থাকিব। বানপানীৰ সময়ত নিৰ্বাচিত জীৱন ৰক্ষাৰ বাবে এখন ভাসমান জাহাজ নিৰ্মাণ কৰিব লাগিব। ঈশ্বৰে নোহক তেওঁৰ নিৰ্দেশনা দিয়ে। তেওঁ পানী প্ৰতিৰোধী কোমল কাঠ ব্যৱহাৰ কৰিব, আৰু জাহাজখনক পিচ, পাইন বা ফাৰ গছৰ পৰা লোৱা ৰজনেৰে আৱৰণ দি পানী নোসোমাব পৰা কৰি তোলা হ’ব। তেওঁ কোষ নিৰ্মাণ কৰিব যাতে প্ৰতিটো প্ৰজাতিয়ে পৃথকে পৃথকে জীয়াই থাকিব পাৰে যাতে জাহাজত থকা জীৱ-জন্তুবোৰৰ বাবে মানসিক চাপৰ সংঘাতৰ পৰা হাত সাৰিব পাৰে। জাহাজত থকাটো গোটেই বছৰ ধৰি চলিব, কিন্তু কামটো ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা পৰিচালিত, যাৰ বাবে একোৱেই অসম্ভৱ নহয়।
আদিপুস্তক ৬:১৫: “ তুমি ইয়াক এইদৰে বনাবা: জাহাজখনৰ দৈৰ্ঘ্য তিনিশ হাত, প্ৰস্থ পঞ্চাশ হাত আৰু উচ্চতা ত্ৰিশ হাত হ’ব .”
যদি " হাত " এটা দৈত্যৰ হ'লহেঁতেন, তেন্তে ই ইব্ৰীসকলৰ পাঁচগুণ হ'ব পাৰে, যিটো প্ৰায় ৫৫ চে.মি. ঈশ্বৰে এই মাত্ৰাসমূহ ইব্ৰী আৰু মোচিয়ে জনা মানদণ্ডত প্ৰকাশ কৰিছিল, যিসকলে ঈশ্বৰৰ পৰা এই কাহিনী লাভ কৰিছিল। সেয়েহে নিৰ্মাণ কৰা জাহাজখন ১৬৫ মিটাৰ দীঘল, ২৭.৫ মিটাৰ বহল আৰু ১৬.৫ মিটাৰ উচ্চতা আছিল। আয়তাকাৰ বাকচৰ আকৃতিৰ জাহাজখন সেয়েহে আকৰ্ষণীয় আছিল যদিও ইয়াক এনে লোকে নিৰ্মাণ কৰিছিল যাৰ উচ্চতা ইয়াৰ সমানুপাতিক আছিল। কাৰণ আমি ইয়াৰ উচ্চতাৰ বাবে প্ৰায় পাঁচ মিটাৰ তিনিটা মহলা বিচাৰি পাওঁ যিসকল পুৰুষৰ উচ্চতা নিজেই ৪ৰ পৰা ৫ মিটাৰৰ ভিতৰত আছিল।
আদিপুস্তক ৬:১৬: “ আপুনি জাহাজৰ বাবে এখন খিৰিকী বনাব , আৰু ইয়াক এক হাত ওখ কৰিবা, জাহাজৰ কাষত দুৱাৰ স্থাপন কৰিবা , তলৰ মহলা, দ্বিতীয় মহলা আৰু তৃতীয় মহলা নিৰ্মাণ কৰিবা ।”
এই বৰ্ণনা অনুসৰি জাহাজৰ একক " দুৱাৰ " প্ৰথম মহলাৰ স্তৰত " জাহাজৰ কাষত " ৰখা হৈছিল। জাহাজখন সম্পূৰ্ণৰূপে বন্ধ কৰি থোৱা আছিল আৰু তৃতীয় মহলাৰ চালৰ তলত ৫৫ চে.মি. জাহাজখনত থকা লোকসকলে বানপানীৰ সমগ্ৰ সময়ছোৱাত অৰ্থাৎ .
আদিপুস্তক ৬:১৭: “ আৰু মই, চোৱা, আকাশৰ তলৰ পৰা জীৱনৰ উশাহ থকা সকলো মাংসক ধ্বংস কৰিবলৈ পৃথিৱীত জলপ্লাৱন আনিম, আৰু পৃথিৱীত থকা সকলো বিনষ্ট হ’ব .”
এই ধ্বংসৰ সৈতে ঈশ্বৰে জলপ্লাৱনৰ পিছত আৰু ৬,০০০ বছৰীয়া ঐশ্বৰিক প্ৰকল্পৰ শেষত যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনলৈকে পৃথিৱীখন পুনৰ জনবসতি স্থাপন কৰিব পৰা লোকসকলৰ বাবে এটা সতৰ্কবাণী এৰিব বিচাৰে। জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ নিয়মৰ লগতে সকলো জীৱন নোহোৱা হৈ যাব। কাৰণ বানপানীৰ পিছত ঈশ্বৰে ক্ৰমান্বয়ে জীৱ-জন্তু, মানুহ আৰু জীৱ-জন্তুৰ আকাৰ আফ্ৰিকান পিগমীৰ আকাৰলৈ হ্ৰাস কৰিব।
আদিপুস্তক ৬:১৮: “ কিন্তু মই তোমালোকৰ লগত মোৰ নিয়ম স্থাপন কৰিম, তুমি আৰু তোমাৰ পুত্ৰসকল, তোমাৰ পত্নী আৰু তোমাৰ পুত্ৰসকলৰ পত্নীসকল তোমাৰ লগত জাহাজত সোমাবা .”
আগন্তুক জলপ্লাৱনৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা আঠজন, কিন্তু নোহৰ বিশেষ আৰু ব্যক্তিগত আশীৰ্বাদৰ পৰা তেওঁলোকৰ সাতজনে ব্যতিক্ৰমীভাৱে লাভৱান হয়। ইয়াৰ প্ৰমাণ যিহিষ্ক. 14:19-20 য'ত ঈশ্বৰে কৈছে: " বা যদি মই সেই দেশলৈ মহামাৰী পঠাওঁ, যদি মই ইয়াৰ বিৰুদ্ধে মোৰ ক্ৰোধ মহামাৰীৰ সৈতে ঢালি দিওঁ, তাৰ পৰা মানুহ আৰু পশুক বিচ্ছিন্ন কৰিবলৈ, আৰু নোহ , দানিয়েল আৰু ইয়োব তাত আছিল, মই জীয়াই থকাৰ দৰে, প্ৰভু যিহোৱাই কৈছে, তেওঁলোকে পুত্ৰ বা কন্যাক ৰক্ষা নকৰিব, কিন্তু তেওঁলোকে নিজৰ ধাৰ্মিকতাৰ দ্বাৰা নিজৰ প্ৰাণক ৰক্ষা কৰিব ।" পৃথিৱীৰ পুনৰ জনসংখ্যাৰ বাবে তেওঁলোক উপযোগী হ’ব, কিন্তু নোহৰ আধ্যাত্মিক স্তৰত নথকাৰ বাবে তেওঁলোকে নিজৰ অসম্পূৰ্ণতাক নতুন জগতলৈ আনে, যিয়ে অতি সোনকালে ইয়াৰ বেয়া ফল দিব।
আদিপুস্তক ৬:১৯: “ আৰু সকলো মাংসৰ প্ৰত্যেক জীৱৰ মাজৰ পৰা সকলো প্ৰকাৰৰ দুজনক আপোনাৰ লগত জীয়াই ৰাখিবলৈ জাহাজত আনিব: এজন পুৰুষ আৰু এগৰাকী মাইকী .”
প্ৰতিটো প্ৰজাতিৰ বাবে এটা দম্পতী " জীয়াই থকা সকলোৰে " - মাত্ৰ প্ৰজননৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় নিয়ম - এইবোৰেই হ'ব স্থলজ প্ৰাণী প্ৰজাতিৰ ভিতৰত একমাত্ৰ জীৱিত।
আদিপুস্তক ৬:২০: “ আৰু নিজৰ প্ৰকাৰ অনুসাৰে চৰাই, আৰু নিজৰ প্ৰকাৰ অনুসাৰে গৰু-ম’হৰ পৰা আৰু নিজৰ প্ৰকাৰ অনুসাৰে পৃথিবীৰ প্ৰত্যেক প্ৰকাৰৰ দুজন আপোনাৰ ওচৰলৈ আহিব, যাতে তুমি সিহঁতক জীয়াই ৰাখিবা .”
এই পদত, তেওঁৰ গণনাত, ঈশ্বৰে বন্যপ্ৰাণীৰ কথা উল্লেখ কৰা নাই, কিন্তু আদিপুস্তক ৭:১৪ পদত তেওঁলোকক জাহাজত উঠা বুলি উল্লেখ কৰা হ’ব।
আদিপুস্তক ৬:২১: “ আৰু তোমালোকে খোৱা সকলো খাদ্যৰ পৰা লৈ তোমালোকৰ লগত জমা কৰি ৰাখক, যাতে তোমালোকৰ আৰু তেওঁলোকৰ বাবে খাদ্য হ’ব পাৰে .”
এবছৰৰ বাবে আঠজন মানুহ আৰু জাহাজত থকা সকলো জীৱ-জন্তুক খুৱাবলৈ প্ৰয়োজনীয় খাদ্যই নিশ্চয় জাহাজখনত বৃহৎ ঠাই ল’লে।
আদিপুস্তক ৬:২২: “ আৰু নোহে তেনেকৈ কৰিলে, আৰু ঈশ্বৰে তেওঁক দিয়া আজ্ঞা অনুসাৰে কৰিলে .”
বিশ্বাসী আৰু ঈশ্বৰৰ সমৰ্থনত নোহ আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলে ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ ওপৰত ন্যস্ত কৰা কামটো পালন কৰে। আৰু ইয়াত মনত ৰাখিব লাগিব যে পৃথিৱীখন কেৱল নদী আৰু নৈৰ দ্বাৰা জলসিঞ্চিত একক মহাদেশ। নোহ আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলে বাস কৰা আৰাৰাট পৰ্ব্বতৰ অঞ্চলত কেৱল এটা সমভূমি আৰু কোনো সাগৰ নাই। সেয়েহে তেওঁৰ সমসাময়িকসকলে নোহে সাগৰ নথকা মহাদেশৰ মাজত এটা ভাসমান নিৰ্মাণ নিৰ্মাণ কৰা দেখিছে। তেতিয়া আমি কল্পনা কৰিব পাৰো যে তেওঁলোকে নিশ্চয় ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ পোৱা সৰু গোটটোক কিমান উপহাস, কটুক্তি আৰু অপমানৰ বৰষুণ দিছিল। কিন্তু উপহাসকাৰীসকলে অতি সোনকালে নিৰ্বাচিতজনক উপহাস কৰা বন্ধ কৰি দিব আৰু তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰিব নোখোজা বানপানীৰ পানীত ডুব যাব।
আদিপুস্তক ৭
বানপানীৰ চূড়ান্ত পৃথকীকৰণ
আদিপুস্তক ৭:১: “ যিহোৱাই নোহক ক’লে, “তুমি আৰু তোমাৰ ঘৰৰ সকলোৱে জাহাজত সোমা; কিয়নো এই প্ৰজন্মত তোমাক মোৰ আগত ধাৰ্মিক হোৱা দেখিছোঁ ৷”
সত্যৰ মুহূৰ্ত আহি পৰে আৰু সৃষ্টিৰ চূড়ান্ত বিচ্ছেদ সম্পন্ন হয়। " জাহাজত প্ৰৱেশ কৰিলে " নোহ আৰু তেওঁৰ পৰিয়ালৰ জীৱন ৰক্ষা পৰিব। " জাহাজ " শব্দটো আৰু ঈশ্বৰে নোহৰ ওপৰত আৰোপ কৰা " ধাৰ্মিকতা "ৰ মাজত এটা যোগসূত্ৰ আছে। এই লিংকটো ভৱিষ্যতৰ " সাক্ষ্যৰ চন্দুক "ৰ মাজেৰে পাৰ হৈ যায়, যিটো হ'ব ঈশ্বৰৰ " ধাৰ্মিকতা " থকা পবিত্ৰ বুকুখন, যিটো ফলি দুখনৰ আকাৰত প্ৰকাশ কৰা হ'ব, য'ত তেওঁৰ আঙুলিত তেওঁৰ " দহ আজ্ঞা " খোদিত হ'ব। এই তুলনাত নোহ আৰু তেওঁৰ সঙ্গীসকলক সমান বুলি দেখুওৱা হৈছে যে তেওঁলোকে সকলোৱে জাহাজত প্ৰৱেশ কৰি পৰিত্ৰাণৰ পৰা লাভৱান হয়, যদিও নোহ অকলেই এই ঈশ্বৰীয় বিধানৰ সৈতে চিনাক্ত হোৱাৰ যোগ্য, যিটো ঈশ্বৰৰ নিখুঁততাই ইংগিত দিয়ে: " মই তোমাক ধাৰ্মিক দেখিছো ।" সেয়েহে নোহ জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ দাসসকলক ইয়াৰ নীতিত ইতিমধ্যে শিকোৱা ঈশ্বৰৰ বিধানৰ সৈতে নিখুঁতভাৱে মিল খাইছিল।
আদিপুস্তক ৭:২: “ আপুনি প্ৰতিটো পৰিষ্কাৰ পশুৰ পৰা সাতযোৰ মতা আৰু তাৰ মাইকী পশুৰ পৰা নিজৰ লগত ল’ব লাগিব, যি কোনো পশু শুদ্ধ নহয়, তাৰ পৰা এযোৰ মতা আৰু তাৰ মাইকী জন্তু ল’ব লাগিব। ”
আমি জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ প্ৰেক্ষাপটত আছো আৰু ঈশ্বৰে " পৰিষ্কাৰ বা অশুদ্ধ " হিচাপে শ্ৰেণীভুক্ত প্ৰাণীটোৰ মাজৰ পাৰ্থক্যটো উদগনি দিয়ে। এই মানদণ্ড সেয়েহে পাৰ্থিৱ সৃষ্টিৰ দৰেই পুৰণি আৰু লেবীয়া পুস্তক ১১ পদত ঈশ্বৰে কেৱল এই মানদণ্ডবোৰক মনত পেলাইছে যিবোৰ তেওঁ আৰম্ভণিৰে পৰা প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। ঈশ্বৰৰ সেয়েহে " বিশ্ৰামবাৰ "ৰ দৰেই তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ পৰা আমাৰ দিনত মানুহৰ বাবে প্ৰতিষ্ঠিত তেওঁৰ শৃংখলাক মহিমামণ্ডিত কৰা এইবোৰৰ সন্মান দাবী কৰাৰ ভাল কাৰণ আছে। এটা " অশুদ্ধ " এটাৰ বাবে " সাতটা বিশুদ্ধ দম্পতী " বাছনি কৰি ঈশ্বৰে বিশুদ্ধতাৰ প্ৰতি তেওঁৰ পছন্দ দেখুৱায় যিটো তেওঁ নিজৰ "মোহৰ"ৰে চিহ্নিত কৰে, যিটো তেওঁৰ পাৰ্থিৱ প্ৰকল্পৰ সময়ৰ পবিত্ৰকৰণৰ "৭" সংখ্যা।
আদিপুস্তক ৭:৩: “ সমগ্ৰ পৃথিৱীত নিজৰ সন্তানক জীয়াই ৰাখিবলৈ মতা আৰু মাইকী সাতযোৰ আকাশ চৰাই .”
স্বৰ্গদূতৰ স্বৰ্গজীৱনৰ প্ৰতিমূৰ্তি থকাৰ বাবে “ আকাশৰ চৰাই ” ৰ “ সাত যোৰ ” ও পৰিত্ৰাণ পায়।
আদিপুস্তক ৭:৪: “ কিয়নো এতিয়াও সাত দিনলৈকে মই পৃথিৱীত চল্লিশ দিন চল্লিশ ৰাতি বৰষুণ দিম আৰু মই সৃষ্টি কৰা সকলো জীৱক পৃথিৱীৰ পৰা ধ্বংস কৰিম ৷
সাত " (৭) সংখ্যাটো এতিয়াও উল্লেখ কৰা হৈছে, ইয়াৰ দ্বাৰা " সাত দিন " চিহ্নিত কৰা হৈছে যিয়ে প্ৰাণী আৰু মানুহৰ জাহাজত প্ৰৱেশৰ মুহূৰ্তক প্ৰথম জলপ্ৰপাতৰ পৰা পৃথক কৰে । ঈশ্বৰে " ৪০ দিন ৪০ ৰাতি " অবিৰত বৰষুণ দিব ৷ এই "৪০" সংখ্যাটো পৰীক্ষাৰ। ই হিব্ৰু চোৰাংচোৱাসকলক কনান দেশলৈ পঠোৱাৰ " ৪০ দিন " আৰু দৈত্যৰে বসবাস কৰা দেশত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰাৰ ফলত মৰুভূমিত জীৱন আৰু মৃত্যুৰ " ৪০ বছৰ " সম্পৰ্কে হ'ব। আৰু তেওঁৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাত প্ৰৱেশ কৰাৰ লগে লগে যীচুৱে " ৪০ দিন ৪০ ৰাতি " উপবাস কৰাৰ পিছত চয়তানৰ প্ৰলোভনৰ সন্মুখীন হ'ব । খ্ৰীষ্টৰ পুনৰুত্থান আৰু পেন্টাকোষ্টত পবিত্ৰ আত্মাৰ প্ৰবাহৰ মাজতো " ৪০ দিন " থাকিব ।
ঈশ্বৰৰ বাবে এই প্ৰচণ্ড বৰষুণৰ উদ্দেশ্য হৈছে তেওঁ সৃষ্টি কৰা " সত্তাবোৰ " ধ্বংস কৰা। এইদৰে তেওঁ আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে, সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ হিচাপে তেওঁৰ সকলো জীৱৰ জীৱন তেওঁৰ, তেওঁলোকক ৰক্ষা বা ধ্বংস কৰিবলৈ। তেওঁ ভৱিষ্যত প্ৰজন্মক পাহৰিব নোৱাৰা এক তিক্ত শিক্ষা শিকাব বিচাৰে।
আদিপুস্তক ৭:৫: “ নোহে যিহোৱাই তেওঁক আজ্ঞা দিয়া সকলো কাম কৰিলে .”
বিশ্বাসী আৰু আজ্ঞাকাৰী নোহে ঈশ্বৰক নিৰাশ নকৰে আৰু তেওঁ আদেশ দিয়া সকলো কাম তেওঁ পালন কৰে।
আদিপুস্তক ৭:৬: “ নোহৰ বয়স ছশ বছৰ আছিল যেতিয়া জলপ্লাৱন পৃথিবীত আছিল .”
সময়ৰ বিষয়ে অধিক বিৱৰণ দিয়া হ’ব, কিন্তু এই পদটোৱে ইতিমধ্যে জলপ্লাৱনক নোহৰ জীৱনৰ ৬০০ বছৰত স্থান দিছে। ৫০০ বছৰ বয়সত প্ৰথম পুত্ৰ জন্ম হোৱাৰ পিছৰে পৰা , ১০০ বছৰ পাৰ হৈ গ'ল ।
আদিপুস্তক ৭:৭: “ আৰু নোহ আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ, তেওঁৰ পত্নী আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলৰ পত্নীসকলে জলপ্লাৱনৰ পানীৰ পৰা ৰক্ষা পাবলৈ জাহাজত প্ৰৱেশ কৰিলে .”
মাত্ৰ ৮ জন লোকহে বানপানীৰ পৰা ৰক্ষা পৰিব।
আদিপুস্তক ৭:৮: “ শুচি প্ৰাণী আৰু অশুচি জন্তুৰ, চৰাই আৰু পৃথিৱীত লৰচৰ কৰা সকলো বস্তুৰ পৰা, ”
পৃথিৱীত গতি কৰা সকলো বস্তু " এযোৰ পৰিত্ৰাণ পাবলৈ জাহাজত প্ৰৱেশ কৰে । কিন্তু কোনটো " পৃথিৱী ," জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ নে জলপ্লাৱনৰ পিছৰ? " গতি " ক্ৰিয়াৰ বৰ্তমান কালে মোচিৰ সময়ৰ জলপ্লাৱনৰ পিছৰ পৃথিৱীখনক বুজায়, যাক ঈশ্বৰে তেওঁৰ কাহিনীত নিজকে সম্বোধন কৰিছে। এই সূক্ষ্মতাই পুনৰ জনবসতিপূৰ্ণ পৃথিৱীত অবাঞ্চিত কিছুমান দানৱীয় প্ৰজাতিৰ পৰিত্যাগ আৰু সম্পূৰ্ণৰূপে নিঃশেষ কৰাৰ ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব পাৰে, যদিহে সঁচাকৈয়ে সেইবোৰ বানপানীৰ পূৰ্বতে আছিল।
আদিপুস্তক ৭:৯: " ঈশ্বৰে নোহৰ আজ্ঞা অনুসৰি দুজন দুজন নোহৰ ওচৰলৈ জাহাজত উঠিল, এজন পুৰুষ আৰু এগৰাকী মহিলা ।"
নীতিটোৱে জীৱ-জন্তুৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে, কিন্তু তেওঁৰ তিনিজন পুত্ৰ আৰু তেওঁলোকৰ পত্নীয়ে গঠন কৰা তিনিটা মানৱ দম্পতী আৰু তেওঁৰ নিজৰ, যিটো তেওঁ আৰু তেওঁৰ পত্নীক চিন্তা কৰে। কেৱল দম্পতীক বাছনি কৰিবলৈ ঈশ্বৰে বাছি লোৱাটোৱে আমাক প্ৰকাশ কৰে যে ঈশ্বৰে তেওঁলোকক যি ভূমিকা দিব: বংশবৃদ্ধি আৰু বৃদ্ধি কৰা।
আদিপুস্তক ৭:১০: “ সাত দিনৰ পাছত জলপ্লাৱনৰ পানী পৃথিৱীত আহিল .”
এই নিখুঁততাৰ অনুসাৰে জাহাজত প্ৰৱেশ নোহৰ ৬০০ বছৰৰ দ্বিতীয় মাহৰ দশম দিনা অৰ্থাৎ ১৭ তাৰিখৰ ৭ দিন আগতে হৈছিল এই দশম দিনটোতেই ঈশ্বৰে নিজেই জাহাজখনৰ সকলো লোকৰ বাবে " দুৱাৰ " বন্ধ কৰি দিলে, এই অধ্যায় ৭ৰ ১৬ পদত উল্লেখ কৰা নিখুঁততা অনুসৰি।
আদিপুস্তক ৭:১১: “ নোহৰ জীৱনৰ ছশতম বছৰত, দ্বিতীয় মাহত, মাহৰ সোতৰ তাৰিখে, সেইদিনা মহা গভীৰৰ সকলো ফোঁৱা ফাটি গ’ল আৰু স্বৰ্গৰ খিৰিকীবোৰ খোল খালে। ”
ঈশ্বৰে নোহৰ ৬০০ বছৰীয়া " দ্বিতীয় মাহৰ সোতৰ দিনটো " বাছি লৈছিল " স্বৰ্গৰ খিৰিকীবোৰ খুলিবলৈ "। ১৭ সংখ্যাটোৱে বাইবেল আৰু ইয়াৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ সংখ্যাগত সংকেতত বিচাৰৰ প্ৰতীক ।
Gen.6 ৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ উত্তৰাধিকাৰীয়ে প্ৰতিষ্ঠা কৰা গণনাত জলপ্লাৱন ১৬৫৬ চনত, হৱা আৰু আদমৰ পাপৰ পৰা, অৰ্থাৎ পৃথিৱীৰ শেষৰ ৬০০১ চনৰ বসন্তৰ ৪৩৪৫ বছৰ আগতে যিটো আমাৰ সাধাৰণ কেলেণ্ডাৰত ২০৩০ চনৰ বসন্তত সম্পন্ন হ’ব, আৰু আমাৰ ৩০ এপ্ৰিলত সংঘটিত হোৱা যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ মৃত্যুৰ ২৩৪৫ বছৰ আগতে ভুৱা আৰু বিভ্ৰান্তিকৰ মানৱ কেলেণ্ডাৰ।
আদিপুস্তক ৮:২ পদত তলৰ ব্যাখ্যাটো পুনৰাবৃত্তি কৰা হ’ব। এই পদত " গভীৰৰ বসন্ত " ৰ পৰিপূৰক ভূমিকাৰ কথা উল্লেখ কৰি ঈশ্বৰে আমাক প্ৰকাশ কৰিছে যে জলপ্লাৱন কেৱল আকাশৰ পৰা অহা বৰষুণৰ বাবেই হোৱা নাছিল। " গভীৰ " বুলিলে সৃষ্টিৰ প্ৰথম দিনৰে পৰা সম্পূৰ্ণৰূপে পানীৰে আবৃত পৃথিৱীখনক বুজায় বুলি জানি ইয়াৰ " বসন্ত " বোৰে সাগৰৰ বাবেই জলস্তৰ বৃদ্ধি হোৱাৰ ইংগিত দিয়ে। এই পৰিঘটনা সাগৰৰ তলৰ স্তৰৰ পৰিৱৰ্তনৰ দ্বাৰা পোৱা যায় যিটো বৃদ্ধিৰ ফলত প্ৰথম দিনাই সমগ্ৰ পৃথিৱীখনক সামৰি লোৱা স্তৰত উপনীত নোহোৱালৈকে পানীৰ স্তৰ বৃদ্ধি কৰে। সাগৰৰ গভীৰতা ডুব যোৱাৰ ফলতেই তৃতীয় দিনা পানীৰ পৰা শুকান ভূমি ওলাই আহিল আৰু ওলোটা কাৰ্য্যৰ দ্বাৰাই খৰাং ভূমি বানপানীৰ পানীয়ে আৱৰি ধৰিলে। " স্বৰ্গৰ খিৰিকী " নামৰ বৰষুণটো কেৱল স্বৰ্গৰ পৰা, স্বৰ্গীয় ঈশ্বৰৰ পৰা অহা বুলি বুজাবলৈহে উপযোগী আছিল। পিছলৈ এই “ স্বৰ্গৰ খিৰিকী ” ৰ প্ৰতিমূৰ্তিই একেজন আকাশী ঈশ্বৰৰ পৰা অহা আশীৰ্বাদৰ বিপৰীত ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিব।
আদিপুস্তক ৭:১২: “ চল্লিশ দিন চল্লিশ ৰাতি পৃথিবীত বৰষুণ হ’ল .”
এই পৰিঘটনাই নিশ্চয় অবিশ্বাসী পাপীসকলক আচৰিত কৰি তুলিছিল। বিশেষকৈ যিহেতু এই বানপানীৰ আগতে বৰষুণৰ অস্তিত্ব নাছিল। জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ পৃথিৱীখনক ইয়াৰ নদী আৰু নৈৰ দ্বাৰা জলসিঞ্চন আৰু পানী দিয়া হৈছিল; বৰষুণ হোৱাৰ প্ৰয়োজন নাছিল; তাৰ ঠাইত ৰাতিপুৱাৰ শিশিৰ এটাই ল’লে। আৰু ইয়াৰ পৰাই বুজা যায় যে নোহে শুকান ভূমিত জাহাজখন নিৰ্মাণ কৰাৰ পৰাই বাক্য আৰু কৰ্ম দুয়োটাতে ঘোষণা কৰা জলপ্লাৱনত অবিশ্বাসীসকলে কিয় অসুবিধা পাইছিল।
৪০ দিন আৰু ৪০ ৰাতি " সময়টোৱে পৰীক্ষাৰ সময়ক লক্ষ্য কৰি লয়। পাছলৈ মিচৰৰ পৰা কষ্টেৰে ওলাই অহা শাৰীৰিক ইস্ৰায়েলে মোচিৰ অনুপস্থিতিৰ সময়ত পৰীক্ষা কৰা হ’ব, যিজনক এই সময়ছোৱাত ঈশ্বৰে তেওঁৰ লগত ৰাখিছিল। ফলত মোচিৰ মাংসত ভাতৃ হাৰোণৰ সহমতত "সোণৰ পোৱালি" গলিব। তেতিয়া " ৪০ দিন ৪০ ৰাতি " কনান দেশত অন্বেষণ কৰিব, যাৰ ফলত তাত বাস কৰা দৈত্যবোৰৰ বাবে মানুহে প্ৰৱেশ কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিব। পাছলৈ যীচুক " ৪০ দিন আৰু ৪০ ৰাতি " পৰীক্ষা কৰা হ'ব, কিন্তু এইবাৰ এই দীঘলীয়া উপবাসে দুৰ্বল হ'লেও তেওঁ চয়তানক প্ৰতিহত কৰিব যিয়ে তেওঁক প্ৰলোভিত কৰিব আৰু শেষত তেওঁৰ জয় লাভ নকৰাকৈয়ে তেওঁক এৰি যাব। যীচুৰ বাবে ইয়েই তেওঁৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাক সম্ভৱপৰ আৰু বৈধ কৰি তুলিছিল।
আদিপুস্তক ৭:১৩: “ সেইদিনা নোহৰ পুত্ৰ, নোহৰ পত্নী আৰু তেওঁৰ তিনিজন পুত্ৰৰ পত্নী জাহাজত প্ৰৱেশ কৰিলে ।
এই পদত মানুহৰ পাৰ্থিৱ প্ৰাণীৰ দুটা লিংগ নিৰ্বাচনৰ ওপৰত আলোকপাত কৰা হৈছে। প্ৰতিজন মানুহৰ পুৰুষৰ লগত " তেওঁৰ সহায়ক " থাকে , তেওঁৰ মাইকীটোক " নাৰী " বুলি কোৱা হয় ৷ এইদৰে প্ৰতিটো দম্পতীয়ে নিজকে খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ গীৰ্জাৰ প্ৰতিমূৰ্তিত উপস্থাপন কৰে, "তেওঁৰ সহায়ক", তেওঁৰ নিৰ্বাচিত ব্যক্তি যাক তেওঁ উদ্ধাৰ কৰিব। কাৰণ "জাহাজ"ৰ আশ্ৰয়টোৱেই হৈছে তেওঁ মানুহৰ আগত প্ৰকাশ কৰিবলগীয়া পৰিত্ৰাণৰ প্ৰথম প্ৰতিচ্ছবি।
আদিপুস্তক ৭:১৪: “ তেওঁলোকৰ প্ৰজাতি অনুযায়ী প্ৰত্যেক পশু, নিজৰ প্ৰজাতিৰ সকলো গৰু, পৃথিবীত নিজৰ প্ৰকাৰ অনুসাৰে লৰচৰ কৰা প্ৰত্যেক জন্তু, নিজৰ প্ৰজাতিৰ চৰাই, চৰাই, ডেউকা থকা সকলো .”
প্ৰজাতি " শব্দটোৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰি ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰকৃতিৰ নিয়মবোৰ মনত পেলায় যিবোৰ আমাৰ চূড়ান্ত যুগত মানৱতাই জীৱ-জন্তুৰ বাবে আনকি মানৱ জাতিৰ বাবেও প্ৰত্যাহ্বান জনাই, উলংঘা কৰি আৰু প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰি আনন্দিত হয়। প্ৰজাতিটোৰ বিশুদ্ধতাৰ ৰক্ষক তেওঁতকৈ ডাঙৰ কোনো হ’ব নোৱাৰে। আৰু তেওঁ দাবী কৰে যে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক এই বিষয়ত তেওঁৰ ঐশ্বৰিক মতামত ভাগ কৰিবলৈ, কাৰণ তেওঁৰ আদি সৃষ্টিৰ সিদ্ধতা এই বিশুদ্ধতা আৰু প্ৰজাতিৰ নিৰপেক্ষ পৃথকীকৰণত নিহিত হৈ আছিল।
পাখি থকা প্ৰজাতিটোৰ ওপৰত গুৰুত্ব দি ঈশ্বৰে পাপৰ পৃথিৱী আৰু বায়ুক চয়তানৰ অধীন ৰাজ্য হিচাপে পৰামৰ্শ দিছে, যাক নিজেই ইফিচীয়া 19:00 ত " বায়ুৰ শক্তিৰ ৰাজকুমাৰ " বুলি কোৱা হৈছে। ২:২.
আদিপুস্তক ৭:১৫: “ জীৱনৰ উশাহ থকা সকলো মাংসৰ পৰা দুজনকৈ দুজনকৈ জাহাজত নোহৰ ওচৰলৈ গ’ল .”
ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিত কৰা প্ৰতিজন দম্পতীয়ে নিজৰ প্ৰকাৰৰ দম্পতীৰ পৰা পৃথক হয় যাতে জলপ্লাৱনৰ পিছতো তেওঁলোকৰ জীৱন চলি থাকে। এই নিৰ্দিষ্ট বিচ্ছেদত ঈশ্বৰে মুক্ত মানৱীয় পছন্দৰ আগত ৰখা দুটা পথৰ নীতিক কাৰ্য্যত প্ৰয়োগ কৰে: ভালৰ পথটোৱে জীৱনলৈ লৈ যায় কিন্তু বেয়াৰ পথটোৱে মৃত্যুলৈ লৈ যায়।
আদিপুস্তক ৭:১৬: " ঈশ্বৰে নোহক আজ্ঞা দিয়াৰ দৰে সকলো মাংসৰ পুৰুষ-মহিলা সোমাই আহিল। আৰু যিহোৱাই তেওঁৰ দুৱাৰ বন্ধ কৰিলে ।"
প্ৰজাতি " ৰ প্ৰজননৰ উদ্দেশ্য ইয়াত " পুৰুষ আৰু মাইকী " বুলি উল্লেখ কৰি নিশ্চিত কৰা হৈছে ।
এই অভিজ্ঞতাক ইয়াৰ সকলো গুৰুত্ব আৰু ঈশ্বৰীয় অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ শেষৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক চৰিত্ৰ দিয়া কাৰ্য্যটো ইয়াত দিয়া হ'ল: " তাৰ পিছত YaHWéH তেওঁৰ ওপৰত দুৱাৰখন বন্ধ কৰি দিলে ।" এই মুহূৰ্তত জীৱন আৰু মৃত্যুৰ ভাগ্য সম্ভৱপৰ পৰিৱৰ্তন নোহোৱাকৈ পৃথক হয় । ২০২৯ চনতো একেই হ’ব, যেতিয়া সেই সময়ৰ জীৱিতসকলে ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰ অৰ্থাৎ শনিবাৰক সন্মান জনোৱাৰ বা ৰোম আৰু ইয়াৰ প্ৰথম দিনৰ দেওবাৰক সন্মান জনোৱাৰ বাছনি কৰিলে হ’ব, বিদ্ৰোহী মানৱতাৰ আদেশৰ ৰূপত দাখিল কৰা আলটিমেটাম অনুসৰি। তাত আকৌ, " অনুগ্ৰহৰ দুৱাৰ " ঈশ্বৰে বন্ধ কৰিব, " যিজনে খুলিব, আৰু যিজনে বন্ধ কৰে " প্ৰকাশিত বাক্য ৩:৭ অনুসৰি।
আদিপুস্তক ৭:১৭: “ জলপ্লাৱন চল্লিশ দিন পৃথিবীত আছিল, আৰু পানী বাঢ়ি আহি জাহাজখন ওপৰলৈ তুলি ধৰিলে আৰু পৃথিৱীৰ ওপৰলৈ উঠি গ’ল .”
তোৰণখন ওপৰলৈ তুলি লোৱা হৈছে।
আদিপুস্তক ৭:১৮: “ জলবোৰ পৃথিবীত অতিশয় বৃদ্ধি পালে, আৰু জাহাজখন জলৰ ওপৰত ওপঙি গ’ল .”
জাহাজখন ভাঁহি থাকে।
আদিপুস্তক ৭:১৯: “ আৰু পানী প্ৰবল হ’ল আৰু গোটেই আকাশৰ তলৰ প্ৰত্যেক ওখ পৰ্ব্বত আৱৰি ধৰিলে .”
শুকান মাটি সাৰ্বজনীনভাৱে নোহোৱা হৈ যায়, পানীত ডুব যায়।
আদিপুস্তক ৭:২০: “ পানী পৰ্ব্বতৰ পৰা পোন্ধৰ হাত ওপৰলৈ উঠিল আৰু ঢাকি থোৱা হ’ল .”
সেই সময়ৰ সৰ্বোচ্চ পৰ্বতটো প্ৰায় ৮ মিটাৰ পানীৰে আবৃত আছিল।
আদিপুস্তক ৭:২১: “ পৃথিবীত চলাচল কৰা সকলো মৰি গ’ল, চৰাই-চিৰিকটি, গৰু-ম’হ আৰু জন্তু, পৃথিৱীত লৰচৰ কৰা সকলো আৰু সকলো মানুহ .”
বায়ু উশাহ লোৱা সকলো প্ৰাণী ডুব যায়। চৰাইৰ বিষয়ে বিতংভাৱে কোৱা কথাটো আৰু অধিক আকৰ্ষণীয় কাৰণ জলপ্লাৱন হৈছে শেষ বিচাৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰতিচ্ছবি, য’ত পাৰ্থিৱ সত্তাৰ সৈতে চয়তানৰ দৰে আকাশী সত্তাকো ধ্বংস কৰা হ’ব।
আদিপুস্তক ৭:২২: “ শুকান মাটিত যাৰ নাকৰ ফুটাত জীৱনৰ উশাহ আছিল, সেই সকলো মৰি গ’ল .”
মানুহৰ দৰে সৃষ্টি হোৱা সকলো জীৱ, যাৰ জীৱন নিৰ্ভৰ কৰে তেওঁৰ উশাহ-নিশাহৰ ওপৰত, ডুব যায়। এইটোৱেই হৈছে বানপানীৰ শাস্তিৰ ওপৰত একমাত্ৰ ছাঁ, কাৰণ অপৰাধবোধ কঠোৰভাৱে মানুহৰ ওপৰত, আৰু কোনোবা নহয় কোনোবা প্ৰকাৰে নিৰীহ জীৱ-জন্তুৰ মৃত্যু অন্যায়। কিন্তু বিদ্ৰোহী মানৱতাক সম্পূৰ্ণৰূপে ডুবাই পেলাবলৈ ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ দৰে পৃথিৱীৰ বায়ুমণ্ডলৰ বায়ু উশাহ লোৱা সেই জন্তুবোৰক তেওঁলোকৰ সৈতে হত্যা কৰিবলৈ বাধ্য হয়। শেষত এই সিদ্ধান্ত বুজিবলৈ বিবেচনা কৰক যে ঈশ্বৰে পৃথিৱীখন তেওঁৰ প্ৰতিমূৰ্তিত নিৰ্মিত মানুহৰ বাবে সৃষ্টি কৰিছে আৰু তেওঁক ঘেৰি ৰাখিবলৈ, তেওঁৰ লগত থাকিবলৈ আৰু পশুধনৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁৰ সেৱা কৰিবলৈ সৃষ্টি কৰা জন্তুটোৰ বাবে নহয়।
আদিপুস্তক ৭:২৩: " পৃথিবীত থকা সকলো জীৱ-জন্তু, মানুহৰ পৰা আৰম্ভ কৰি গৰু-ম’হৰ পৰা আৰম্ভ কৰি লঘু চৰাইলৈকে ধ্বংস হ'ল; পৃথিৱীৰ পৰা ধ্বংস হ'ল। কেৱল নোহ আৰু জাহাজত তেওঁৰ লগত থকাসকল বাকী থাকিল ।"
এই পদটোৱে নোহ আৰু তেওঁৰ মানৱ সঙ্গীসকলৰ মাজত ঈশ্বৰে কৰা পাৰ্থক্যক নিশ্চিত কৰে যিসকলে নিজকে জীৱ-জন্তুৰ সৈতে গোট খোৱা দেখা পায়, সকলোৱে " তেওঁৰ লগত কি আছিল" ত উল্লেখ আৰু চিন্তিত জাহাজত .”
আদিপুস্তক ৭:২৪: “ আৰু এশ পঞ্চাশ দিন পৃথিবীত জল বিয়পি পৰিল .”
বানপানীৰ সৃষ্টি কৰা ৪০ দিন ৪০ ৰাতি অবিৰত বৰষুণৰ পিছত " এশ পঞ্চাশ দিন " আৰম্ভ হৈছিল। সেই সময়ত সৰ্বোচ্চ উচ্চতা " ১৫ হাত " বা " সৰ্বোচ্চ পৰ্বত "ৰ পৰা প্ৰায় ৮ মিটাৰত উপনীত হোৱাৰ পিছত পানীৰ স্তৰ " ১৫০ দিন "লৈকে সুস্থিৰ হৈ থাকে। তাৰ পিছত ক্ৰমান্বয়ে কমি আহিল যেতিয়ালৈকে ঈশ্বৰৰ আকাংক্ষিত শুকান নহ’ল।
দ্ৰ : ঈশ্বৰে জীৱনক এটা বিশাল মানদণ্ডত সৃষ্টি কৰিছিল যিটো জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ মানুহ আৰু জীৱ-জন্তুৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিছিল। কিন্তু বানপানীৰ পিছত তেওঁৰ প্ৰকল্পৰ লক্ষ্য হৈছে তেওঁৰ সকলো জীৱৰ আকাৰ সমানুপাতিকভাৱে হ্ৰাস কৰা, এইদৰে, জলপ্লাৱনৰ পিছৰ মানদণ্ডত জীৱনৰ জন্ম হ’ব। কনানত প্ৰৱেশ কৰাৰ লগে লগে ইব্ৰী চোৰাংচোৱাসকলে নিজৰ চকুৰে ইমান ডাঙৰ আঙুৰৰ গোটবোৰ দেখাৰ সাক্ষ্য দিয়ে যে সেইবোৰ কঢ়িয়াই নিবলৈ তেওঁলোকৰ আকাৰৰ দুজন মানুহৰ প্ৰয়োজন হৈছিল। আকাৰ হ্ৰাস পোৱাটো সেয়েহে গছ, ফল-মূল আৰু শাক-পাচলিৰ বিষয়েও অৱশ্যেই জড়িত। এইদৰে সৃষ্টিকৰ্তাই কেতিয়াও সৃষ্টি কৰা বন্ধ নকৰে, কাৰণ সময়ৰ লগে লগে তেওঁ নিজৰ স্থলজ সৃষ্টিক জাপি দিয়া নতুন জীৱন-যাপনৰ পৰিস্থিতিৰ লগত পৰিৱৰ্তন কৰি খাপ খুৱাই লয়। তেওঁ পৃথিৱীৰ গ্রীষ্মমণ্ডলীয় আৰু বিষুৱীয় অঞ্চলত প্রবল সৌৰ বিকিৰণৰ সংস্পর্শলৈ অহা মানুহৰ ছালৰ ক’লা ৰং সৃষ্টি কৰিছিল য’ত সূৰ্যৰ ৰশ্মিয়ে ৯০ ডিগ্ৰীত পৃথিৱীত আঘাত কৰে। আন ছালৰ ৰং কম বেছি পৰিমাণে বগা বা শেঁতা আৰু সূৰ্যৰ পোহৰৰ পৰিমাণৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি কম বেছি পৰিমাণে তামৰ দৰে হয়। কিন্তু তেজৰ ফলত হোৱা আদমৰ (লাল) মৌলিক ৰঙা সকলো মানুহৰ মাজত পোৱা যায়।
বাইবেলে জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ জীৱিত প্ৰাণী প্ৰজাতিৰ বিশদ নাম উল্লেখ কৰা নাই। ঈশ্বৰে এই বিষয়টোক ৰহস্যময় কৰি থৈ যায়, বিশেষ প্ৰকাশ নোহোৱাকৈ, সকলোৱে নিজৰ নিজৰ নিজৰ ধৰণেৰে কথাবোৰ মুক্ত। কিন্তু মই এই ধাৰণাটো আগবঢ়াই দিলোঁ যে স্থলজ জীৱনৰ এই প্ৰথম ৰূপটোক এক নিখুঁত চৰিত্ৰ দিব বিচৰাৰ বাবে ঈশ্বৰে, সেই সময়ত, প্ৰাগঐতিহাসিক দানৱবোৰৰ সৃষ্টি কৰা নাছিল, যাৰ হাড় আজি, বৈজ্ঞানিক গৱেষকসকলে, পৃথিৱীৰ মাটিত পোৱা যায়। লগতে, মই এই সম্ভাৱনা আগবঢ়াইছো যে তেওঁলোকক জলপ্লাৱনৰ পিছত ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰিছিল, যাতে মানুহৰ বাবে পৃথিৱীৰ অভিশাপ আৰু তীব্ৰতৰ হয়, যিসকলে, সোনকালে, পুনৰ তেওঁৰ পৰা আঁতৰি যাব। তেওঁৰ পৰা নিজকে বিচ্ছিন্ন কৰি তেওঁলোকে এইদৰে নিজৰ বুদ্ধিমত্তা আৰু আদমৰ পৰা নোহলৈ ঈশ্বৰে দিয়া মহান জ্ঞান হেৰুৱাব। এইটো, ইমানেই যে পৃথিৱীৰ কিছুমান বিশেষ ঠাইত মানুহে নিজকে "গুহা মানুহ"ৰ অৱনতি ঘটা অৱস্থাত বিচাৰি পাব, যাৰ আক্ৰমণ আৰু ভাবুকি হ'ব হিংস্ৰ জীৱ-জন্তুৰ দ্বাৰা, যিবোৰক গোটত, তথাপিও তেওঁ প্ৰাকৃতিক বেয়া বতৰৰ বহুমূলীয়া সহায় আৰু ঈশ্বৰৰ দয়ালু সদিচ্ছাৰে ধ্বংস কৰিব পাৰিব।
আদিপুস্তক ৮
জাহাজখনত থকা লোকসকলৰ সাময়িক বিচ্ছেদ
আদিপুস্তক ৮:১: “ আৰু ঈশ্বৰে নোহ আৰু জাহাজত তেওঁৰ লগত থকা সকলো জন্তু আৰু সকলো পশুবোৰক স্মৰণ কৰিলে ;
নিশ্চিত হওক, তেওঁ কেতিয়াও পাহৰা নাছিল, কিন্তু এইটো সঁচা যে ভাসমান জাহাজখনত আবদ্ধ হৈ থকা এই অনন্য জীৱনৰ সমাৱেশে মানৱতা আৰু প্ৰাণী প্ৰজাতিবোৰক ইমানেই হ্ৰাস কৰা যেন লাগে যে সেইবোৰক ঈশ্বৰে পৰিত্যক্ত কৰা যেন লাগে। আচলতে এই জীৱনবোৰ একেবাৰে নিৰাপদ কাৰণ ঈশ্বৰে এইবোৰক ধনৰ দৰে চোৱাচিতা কৰে। সেইবোৰ তেওঁৰ আটাইতকৈ মূল্যৱান সম্পত্তি: পৃথিৱীখনক পুনৰ জনবসতি কৰি ইয়াৰ পৃষ্ঠত বিয়পি পৰা প্ৰথম ফল।
আদিপুস্তক ৮:২: “ গভীৰতাৰ ফোঁৱা আৰু আকাশৰ খিৰিকীবোৰ বন্ধ হৈ গ’ল আৰু আকাশৰ পৰা বৰষুণ আৰু নপৰিল .”
ঈশ্বৰে নিজৰ প্ৰয়োজন অনুযায়ী বানপানীৰ সৃষ্টি কৰে। ক'ৰ পৰা আহে? আকাশৰ পৰা, কিন্তু সৰ্বোপৰি ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিশীল শক্তিৰ পৰা। লক-কিপাৰৰ প্ৰতিচ্ছবি লৈ তেওঁ প্ৰতীকী আকাশী বানপানীৰ গেটবোৰ খুলি দিয়ে আৰু সেই সময় আহে যেতিয়া তেওঁ সেইবোৰ আকৌ বন্ধ কৰে।
গভীৰতাৰ উৎস " ৰ পৰিপূৰক ভূমিকাৰ কথা উল্লেখ কৰি ঈশ্বৰে আমাক প্ৰকাশ কৰিছে যে জলপ্লাৱন কেৱল আকাশৰ পৰা অহা বৰষুণৰ বাবেই হোৱা নাছিল। " গভীৰ " বুলিলে সৃষ্টিৰ প্ৰথম দিনৰে পৰা সম্পূৰ্ণৰূপে পানীৰে আবৃত পৃথিৱীখনক বুজোৱা হৈছে বুলি জানি ইয়াৰ " উৎস " সমূহে সাগৰৰ বাবেই জলস্তৰ বৃদ্ধি হোৱাৰ ইংগিত দিয়ে। এই পৰিঘটনা সাগৰৰ তলৰ স্তৰৰ পৰিৱৰ্তনৰ দ্বাৰা পোৱা যায় যিয়ে , বৃদ্ধিৰ দ্বাৰা, প্ৰথম দিনাই সমগ্ৰ পৃথিৱীখনক আবৰি ৰখা স্তৰত উপনীত নোহোৱালৈকে পানীৰ স্তৰ বৃদ্ধি কৰে। সাগৰৰ গভীৰতা ডুব যোৱাৰ ফলতেই ৩য় দিনত পানীৰ পৰা শুকান ভূমি ওলাই আহিল আৰু বিপৰীত ক্ৰিয়াৰ দ্বাৰাই খৰাং ভূমি বানপানীৰ পানীয়ে আৱৰি ধৰিলে। " স্বৰ্গৰ খিৰিকী " নামৰ বৰষুণটো কেৱল স্বৰ্গৰ পৰা, স্বৰ্গীয় ঈশ্বৰৰ পৰা অহা বুলি বুজাবলৈহে উপযোগী আছিল। পিছলৈ এই “ স্বৰ্গৰ খিৰিকী ” ৰ প্ৰতিমূৰ্তিই একেজন আকাশী ঈশ্বৰৰ পৰা অহা আশীৰ্বাদৰ বিপৰীত ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিব।
সৃষ্টিকৰ্তা হিচাপে ঈশ্বৰে চকুৰ পলকতে, নিজৰ ইচ্ছামতে জলপ্লাৱন সৃষ্টি কৰিব পাৰিলেহেঁতেন। অৱশ্যে তেওঁ ইতিমধ্যে সৃষ্টি কৰা সৃষ্টিৰ ওপৰত ক্ৰমান্বয়ে কাম কৰাটো পছন্দ কৰিছিল। এইদৰে তেওঁ মানৱতাক দেখুৱাইছে যে প্ৰকৃতি তেওঁৰ হাতত এক শক্তিশালী অস্ত্ৰ, এক শক্তিশালী উপায় যিটো তেওঁ ভালৰ বাবে কাম কৰে নে বেয়াৰ বাবে কাম কৰে তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি নিজৰ আশীৰ্বাদ বা অভিশাপ আগবঢ়াবলৈ হেঁচা মাৰি ধৰে।
আদিপুস্তক ৮:৩: “ পৃথিবীৰ পৰা পানী উলটি গ’ল আৰু ১৫০ দিনৰ শেষত পানী কমি গ’ল .”
৪০ দিন ৪০ ৰাতি অবিৰত বৰষুণৰ পিছত সৰ্বোচ্চ জলস্তৰত ১৫০ দিন স্থিৰতাৰ পিছত পানীৰ স্তৰ কমিবলৈ আৰম্ভ কৰে। লাহে লাহে সাগৰৰ গভীৰতাৰ স্তৰ পুনৰ কমি যায় যদিও বানপানীৰ আগৰ দৰে গভীৰভাৱে কমি নাযায়।
আদিপুস্তক ৮:৪: “ সপ্তম মাহত, মাহৰ সোতৰ দিনা, জাহাজখন আৰাৰাতৰ পৰ্বতমালাত অৱতৰণ হ’ল .”
দিনটোৰ পাঁচ মাহ, " সপ্তম মাহৰ সোতৰ তাৰিখে ," জাহাজখন ভাঁহি যোৱা বন্ধ হৈ যায়; ই আৰাৰাটৰ আটাইতকৈ ওখ পৰ্বতত অৱস্থিত। এই "সোতৰ" সংখ্যাই ঐশ্বৰিক বিচাৰৰ কাৰ্য্যৰ অন্ত নিশ্চিত কৰে। এই নিখুঁততাৰ পৰা স্পষ্ট যে, জলপ্লাৱনৰ সময়ত জাহাজখন নোহ আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলে নিৰ্মাণ কৰা অঞ্চলৰ পৰা বহু দূৰলৈ যোৱা নাছিল। আৰু ঈশ্বৰে বিচাৰিছিল যে বানপানীৰ এই প্ৰমাণ পৃথিৱীৰ শেষলৈকে দৃশ্যমান হৈ থাকক, এই একেটা আৰাৰাট পৰ্বতৰ শিখৰতে, য’ত প্ৰৱেশ কৰাটো ৰাছিয়া আৰু তুৰ্কী কৰ্তৃপক্ষই নিষিদ্ধ আছিল আৰু এতিয়াও আছে। কিন্তু তেওঁ বাছি লোৱা সময়ত ঈশ্বৰে আকাশী ফটো তোলাৰ অনুকূল আছিল যিয়ে বৰফ আৰু নিয়ৰত ধৰা পৰা জাহাজৰ এটা টুকুৰাৰ উপস্থিতি নিশ্চিত কৰিছিল। আজি উপগ্ৰহ পৰ্যবেক্ষণে এই উপস্থিতি শক্তিশালীভাৱে নিশ্চিত কৰিব পাৰে। কিন্তু স্থলজ কৰ্তৃপক্ষই সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক ঠিক মহিমামণ্ডিত কৰিব বিচৰা নাই; তেওঁলোকে তেওঁৰ প্ৰতি শত্ৰু হিচাপে আচৰণ কৰে, আৰু সকলো ন্যায়ৰ ক্ষেত্ৰত ঈশ্বৰে তেওঁলোকক ভালকৈ প্ৰতিদান দিয়ে, মহামাৰী আৰু সন্ত্ৰাসবাদী আক্ৰমণেৰে আঘাত কৰি।
আদিপুস্তক ৮:৫: “ দশম মাহলৈকে পানী অনবৰতে কমি আহিল, আৰু দশম মাহত, মাহৰ প্ৰথম দিনা পৰ্বতৰ শিখৰবোৰ দেখা গ’ল .”
পানীৰ মাত্ৰা হ্ৰাস সীমিত কাৰণ বানপানীৰ পিছত পানীৰ স্তৰ জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ ভূমিতকৈ বেছি হ’ব। প্ৰাচীন উপত্যকাবোৰ ডুব গৈ থাকিব আৰু বৰ্তমানৰ অভ্যন্তৰীণ সাগৰ যেনে ভূমধ্য সাগৰ, কেছপিয়ান সাগৰ, লোহিত সাগৰ, ক’লা সাগৰ আদিৰ ৰূপ ল’ব।
আদিপুস্তক ৮:৬: “ চল্লিশ দিনৰ শেষত নোহে জাহাজত নিৰ্মাণ কৰা খিৰিকীখন খুলিলে .”
১৫০ দিনৰ স্থিৰতা আৰু ৪০ দিন অপেক্ষাৰ অন্তত নোহে প্ৰথমবাৰৰ বাবে সৰু খিৰিকীখন খুলিলে। ইয়াৰ সৰু আকাৰ, এক হাত বা ৫৫ চে.মি., ন্যায্য আছিল কাৰণ ইয়াৰ একমাত্ৰ ব্যৱহাৰ আছিল এনেদৰে জীৱন জাহাজৰ পৰা পলায়ন কৰিব পৰা চৰাইবোৰ মুকলি কৰা।
আদিপুস্তক ৮:৭: “ তেওঁ কাউৰীটোক পঠিয়াই দিলে, আৰু ই উৰি ওলাই আহিল আৰু পৃথিৱীৰ পৰা পানী শুকাই যোৱালৈকে উভতি আহিল ।
সৃষ্টিৰ আৰম্ভণিৰ " আন্ধাৰ আৰু পোহৰ " বা " ৰাতি আৰু দিন " ক্ৰম অনুসৰি শুকান ভূমিৰ আৱিষ্কাৰৰ উদগনি দিয়া হয় । লগতে, প্ৰথম পঠোৱা আৱিষ্কাৰক হৈছে অশুদ্ধ " কাউৰী " , যাৰ ডাল " ক'লা " " ৰাতি " ৰ দৰে। তেওঁ ঈশ্বৰৰ মনোনীত নোহৰ পৰা স্বাধীনভাৱে মুক্তভাৱে কাম কৰে। সেয়েহে তেওঁ সেই অন্ধকাৰ ধৰ্মসমূহৰ প্ৰতীক যিবোৰ ঈশ্বৰৰ সৈতে কোনো সম্পৰ্ক নোহোৱাকৈ সক্ৰিয় হ’ব।
অধিক নিখুঁতভাৱে ক’বলৈ গ’লে ই পুৰণি নিয়মৰ শাৰীৰিক ইস্ৰায়েলৰ প্ৰতীক, য’লৈ ঈশ্বৰে বাৰে বাৰে নিজৰ ভাববাদীসকলক পঠিয়াইছিল, কাউৰৰ অহা-যোৱাৰ দৰে, যাতে তেওঁলোকে নিজৰ লোকসকলক পাপৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। " কাউৰী " ৰ দৰে এই ইস্ৰায়েল, অৱশেষত ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা প্ৰত্যাখ্যান, তেওঁৰ পৰা পৃথক হৈ নিজৰ ইতিহাস অব্যাহত ৰাখিছিল ।
আদিপুস্তক ৮:৮: “ তেওঁ পৃথিবীৰ পৰা পানী কমিছে নে নাই চাবলৈ কপৌ পঠালে .”
একে ক্ৰমত নিয়ৰৰ দৰে " বগা " ডাল থকা বিশুদ্ধ " কপৌ " টোক গোপনীয়তাত বাহিৰলৈ পঠিওৱা হয়। ইয়াক " দিন আৰু পোহৰ " চিহ্নৰ তলত ৰখা হয় । সেই হিচাপে ই যীচু খ্ৰীষ্টই বোৱাই দিয়া তেজৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত নতুন নিয়মৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে।
আদিপুস্তক ৮:৯: " কিন্তু কপৌটোৱে ভৰিৰ তলুৱাত জিৰণি ল'বলৈ ঠাই নাপালে, আৰু তাই জাহাজত তেওঁৰ ওচৰলৈ উভতি গ'ল, কাৰণ পানী গোটেই পৃথিৱীৰ ওপৰত আছিল। আৰু তেওঁ হাত মেলি তাইক ধৰি জাহাজত নিজৰ ওচৰলৈ লৈ গ'ল। "
স্বাধীন ক'লা " কাউৰী " ৰ দৰে নহয় , বগা " কপৌ " নোহৰ সৈতে ঘনিষ্ঠ সম্পৰ্ক আছে, যিয়ে " তাইক লৈ জাহাজত আনিবলৈ নিজৰ হাত " নিজৰ লগত আগবঢ়ায়। ই হৈছে সেই বান্ধোনৰ প্ৰতিমূৰ্তি যিয়ে নিৰ্বাচিতজনক স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰৰ সৈতে সংযোগ কৰে। " কপৌ " এদিন যীচু খ্ৰীষ্টৰ ওপৰত থিয় হ'ব যেতিয়া তেওঁ বাপ্তিস্মদাতা যোহনৰ আগত তেওঁৰ দ্বাৰা বাপ্তিস্ম ল'বলৈ উপস্থিত হ'ব।
মই আপোনাক পৰামৰ্শ দিওঁ যে এই দুটা বাইবেলৰ উদ্ধৃতি তুলনা কৰক; এই পদটোৰ যে: " কিন্তু কপৌটোৱে তাইৰ ভৰিৰ তলুৱাটো জিৰণি ল'বলৈ ঠাই নাপালে " মথি ৮:২০ৰ এই পদটোৰ সৈতে: " যীচুৱে উত্তৰ দি তেওঁক ক'লে, শিয়ালৰ গাঁত আছে, আৰু আকাশৰ চৰাইৰ বাহ আছে; কিন্তু মানুহৰ পুত্ৰৰ মূৰ থ'বলৈ ক'তো নাই "; আৰু এই পদবোৰ যোহন ১:৫ আৰু ১১ পদৰ পৰা, য'ত খ্ৰীষ্টক জীৱনৰ ঐশ্বৰিক " পোহৰ " "ৰ অৱতাৰৰ কথা কৈছে, তেওঁ কৈছে: " আন্ধাৰত পোহৰ জিলিকি উঠে, আৰু আন্ধাৰে ইয়াক বুজি নাপালে .../ ...তেওঁ নিজৰ ওচৰলৈ আহিল, আৰু নিজৰ লোকে বুজি নাপালে ।" যেনেকৈ " কপৌ " নোহৰ ওচৰলৈ উভতি আহিল, নিজকে তেওঁৰ হাতত ল'বলৈ অনুমতি দি, " তেওঁৰ হাতত ", পুনৰুত্থান হ'ল, মুক্তিদাতা যীচু খ্ৰীষ্টই স্বৰ্গীয় পিতৃ হিচাপে নিজৰ ঐশ্বৰিকতাৰ দিশে স্বৰ্গলৈ উঠি গ'ল, তেওঁৰ মনোনীতসকলৰ মুক্তিৰ বাৰ্তা পৃথিৱীত এৰি থৈ গ'ল, তেওঁৰ শুভবাৰ্ত্তাক প্ৰকাশিত বাক্য ১৪:৬ত " চিৰন্তন শুভবাৰ্তা " বুলি কোৱা হয়। আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১:২০ পদত: তেওঁ তেওঁলোকক " নিজৰ হাতত " ধৰিব " সাতটা মণ্ডলীয়ে " ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা " সাতটা যুগত " য'ত তেওঁ তেওঁলোকক " সাতটা লেম্পষ্টেণ্ড " দ্বাৰা প্ৰতিমিত তেওঁৰ " পোহৰ " ঐশ্বৰিক পবিত্ৰকৰণত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰে ।
আদিপুস্তক ৮:১০: “ তেওঁ আৰু সাত দিন অপেক্ষা কৰিলে আৰু পুনৰ জাহাজৰ পৰা কপৌটোক বাহিৰলৈ পঠিয়াই দিলে .”
সাত দিনৰ " এই দ্বৈত সোঁৱৰণীটোৱে আমাক শিকাইছে যে নোহৰ বাবেও আজিৰ আমাৰ দৰেই জীৱনটো ঈশ্বৰে " সাত দিনৰ " সপ্তাহৰ ঐক্যৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠা আৰু আদেশ দিছিল , লগতে তেওঁৰ মহান পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পৰ " সাত হাজাৰ " বছৰৰ প্ৰতীকী ঐক্য। এই " সাত " সংখ্যাটোৰ উল্লেখৰ এই জোৰটোৱে আমাক বুজিবলৈ অনুমতি দিয়ে যে ঈশ্বৰে ইয়াক কিমান গুৰুত্ব দিয়ে; যিয়ে খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনলৈকে ইয়াক বিশেষকৈ চয়তানে আক্ৰমণ কৰাটো ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব যিয়ে তেওঁৰ পাৰ্থিৱ আধিপত্যৰ অন্ত পেলাব।
আদিপুস্তক ৮:১১: “ সন্ধিয়া কপৌটো তেওঁৰ ওচৰলৈ উভতি আহিল, আৰু চোৱা, তাৰ মুখত জলপানৰ পাত ছিঙি পেলোৱা হৈছে, গতিকে নোহে জানিলে যে পৃথিৱীৰ পৰা পানী কমি গৈছে .”
সন্ধিয়া " শব্দটোৱে ঘোষণা কৰা " আন্ধাৰ " ৰ দীৰ্ঘ সময়ৰ পিছত পৰিত্ৰাণৰ আশা আৰু পাপৰ পৰা মুক্তিৰ আনন্দ " জলপান গছৰ " প্ৰতিমূৰ্তিৰ তলত আহিব , ক্ৰমাগতভাৱে পুৰণি আৰু তাৰ পিছত নতুন নিয়মৰ। যেনেকৈ নোহে এটা " জলপান পাতৰ পৰা " জানিছিল যে আশা কৰা আৰু অপেক্ষা কৰা দেশখনে তেওঁক আদৰিবলৈ সাজু হ'ব, তেনেকৈ " ঈশ্বৰৰ পুত্ৰসকলে " শিকিব আৰু বুজিব যে স্বৰ্গৰ ৰাজ্য তেওঁলোকৰ বাবে মুকলি কৰিছে স্বৰ্গৰ পৰা পঠোৱাজন যীচু খ্ৰীষ্টই।
এই " জলপানৰ পাত " য়ে নোহক সাক্ষ্য দিছিল যে গছৰ অংকুৰণ আৰু বৃদ্ধি আকৌ এবাৰ সম্ভৱ হৈ উঠিছে।
আদিপুস্তক ৮:১২: “ তেওঁ আৰু সাত দিন অপেক্ষা কৰি কপৌটোক পঠিয়াই দিলে ;
এই চিনটো নিৰ্ণায়ক আছিল, কাৰণ ইয়াৰ দ্বাৰা প্ৰমাণিত হৈছিল যে " কপৌ " প্ৰকৃতিত থাকিবলৈ বাছি লৈছিল যিয়ে ইয়াক আকৌ এবাৰ খাদ্য আগবঢ়াইছিল।
কপৌ " যেনেকৈ নিজৰ আশাৰ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰাৰ পিছত, নিজৰ মনোনীত লোকসকলক মুক্ত কৰিবলৈ পৃথিৱীত নিজৰ জীৱন দিয়াৰ পিছত, যীচু খ্ৰীষ্টই, " শান্তিৰ ৰাজকুমাৰ ", পৃথিৱী আৰু তেওঁৰ শিষ্যসকলক এৰি যাব, তেওঁলোকক মুক্ত আৰু স্বাধীন কৰি তেওঁৰ শেষ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনলৈকে তেওঁলোকৰ জীৱনটো চলাবলৈ এৰি দিব।
আদিপুস্তক ৮:১৩: “ ছশ এক বছৰত, প্ৰথম মাহত, মাহৰ প্ৰথম দিনা, জলবোৰ পৃথিৱীৰ পৰা শুকাই গ’ল, আৰু নোহে জাহাজৰ পৰা আৱৰণখন আঁতৰাই চালে, আৰু চোৱা, পৃথিৱীৰ মুখ শুকাই গ’ল .”
পৃথিৱীখন শুকুৱাই লোৱাটো এতিয়াও আংশিক যদিও আশাব্যঞ্জক, গতিকে নোহে জাহাজখনৰ চালখন খুলিবলৈ দায়িত্ব লয় যাতে জাহাজখনৰ বাহিৰলৈ চাব পাৰে আৰু জানি যে জাহাজখন আৰাৰাট পৰ্বতৰ শিখৰত ডুব গৈছে, তেওঁৰ দৃষ্টিশক্তি দিগন্তৰ ওপৰেৰে অতি দূৰলৈ আৰু অতি বহলভাৱে বিস্তৃত হৈছিল। বানপানীৰ অভিজ্ঞতাত জাহাজখনে ফুটা কণীৰ প্ৰতিচ্ছবি লয়। ফুটাৰ মুহূৰ্তত পোৱালিটোৱে নিজেই সেই খোলাটো ভাঙি পেলায় যিটোত ইয়াক আবদ্ধ কৰি ৰখা হৈছিল। নোহেও একে কাম কৰে; তেওঁ " জাহাজৰ আৱৰণ আঁতৰাই পেলায় " যিটো তেওঁক প্ৰচণ্ড বৰষুণৰ পৰা ৰক্ষা কৰিবলৈ আৰু উপযোগী নহ'ব। মন কৰিব যে ঈশ্বৰে নিজে বন্ধ কৰি দিয়া জাহাজৰ দুৱাৰখন খুলিবলৈ নাহে; ইয়াৰ অৰ্থ হ'ল তেওঁ পাৰ্থিৱ বিদ্ৰোহীসকলৰ প্ৰতি নিজৰ বিচাৰৰ মানদণ্ডক প্ৰশ্ন নকৰে বা সলনি নকৰে, যাৰ বাবে পৰিত্ৰাণ আৰু স্বৰ্গৰ দুৱাৰ সদায় বন্ধ হৈ থাকিব।
আদিপুস্তক ৮:১৪: “ আৰু দ্বিতীয় মাহত, মাহৰ সপ্তবিংশ দিনা, পৃথিৱী শুকাই গ’ল .”
জাহাজত উঠি ভগৱানে দুৱাৰ বন্ধ কৰাৰ দিন পৰা ৩৭৭ দিন সম্পূৰ্ণৰূপে জাহাজত আৱদ্ধ হৈ থকাৰ পিছত পুনৰ পৃথিৱীখন বসবাসযোগ্য হৈ উঠে।
আদিপুস্তক ৮:১৫: “ তেতিয়া ঈশ্বৰে নোহক ক’লে যে :
আদিপুস্তক ৮:১৬: “ তুমি আৰু তোমাৰ পত্নী, তোমাৰ পুত্ৰ আৰু তোমাৰ পুত্ৰৰ ভাৰ্য্যা জাহাজৰ পৰা ওলাই যোৱা .”
আকৌ ঈশ্বৰেই " জাহাজ "ৰ পৰা ওলাই অহাৰ সংকেত দিয়ে, যিজনে বানপানীৰ আগতে ইয়াত থকা লোকসকলৰ একমাত্ৰ " দুৱাৰ " বন্ধ কৰি দিছিল।
আদিপুস্তক ৮:১৭: “ তোমালোকৰ লগত থকা সকলো জীৱ-জন্তু, চৰাই-চিৰিকটি, গৰু-ম’হ আৰু পৃথিবীত লুটিয়াই ফুৰা সকলো জীৱ-জন্তু তোমালোকৰ লগত উলিয়াই আনি, আৰু সিহঁতে পৃথিবীত বিস্তাৰিত হৈ পৃথিবীত বংশবৃদ্ধি হওক .”
এই দৃশ্যটো সৃষ্টি সপ্তাহৰ পঞ্চম দিনৰ দৃশ্যৰ সৈতে মিল আছে যদিও ই কোনো নতুন সৃষ্টি নহয়, কাৰণ জলপ্লাৱনৰ পিছত পৃথিৱীৰ পুনৰ জনসংখ্যা বৃদ্ধি পৃথিৱীৰ ইতিহাসৰ প্ৰথম ৬,০০০ বছৰৰ বাবে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা প্ৰকল্পৰ এটা পৰ্যায়। ঈশ্বৰে এই পৰ্যায়টো ভয়ংকৰ আৰু নিৰুৎসাহিত কৰা হ’ব বিচাৰিছিল। তেওঁ মানৱতাক তেওঁৰ ঐশ্বৰিক বিচাৰৰ প্ৰভাৱৰ মাৰাত্মক প্ৰমাণ দিলে। এটা প্ৰমাণ যিটো ২ পিতৰ ৩:৫-৮ পদত স্মৰণ কৰা হ'ব: " কিয়নো তেওঁলোকে অজ্ঞাত যে ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ দ্বাৰাই অতীতত আকাশ আছিল, আৰু পৃথিৱীখন পানী আৰু পানীৰ পৰা গঢ় লৈ উঠিছিল। এইবোৰৰ দ্বাৰাই তেতিয়াৰ জগতখন পানীৰে উপচি পৰিল অধৰ্মী মানুহৰ বিচাৰ আৰু ধ্বংস।" কিন্তু হে প্ৰিয়সকল, এই এটা কথা পাহৰি নাযাবা: প্ৰভুৰ আগত এদিন হাজাৰ বছৰৰ দৰে, আৰু হাজাৰ বছৰ এদিনৰ দৰে ৷ ঘোষিত জুইৰ বানপানী সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ শেষৰ ফালে শেষ বিচাৰ উপলক্ষে পূৰ্ণ হ’ব, মাটিৰ তলৰ মেগমাৰ জ্বলি থকা বসন্তবোৰ মুকলি কৰি যিয়ে সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ পৃষ্ঠভাগ সামৰি ল’ব। প্ৰকাশিত বাক্য ২০:১৪-১৫ পদত উল্লেখ কৰা এই " অগ্নিৰ হ্ৰদ ", ইয়াৰ বিদ্ৰোহী অবিশ্বাসী বাসিন্দাসকলৰ সৈতে পৃথিৱীৰ পৃষ্ঠভাগক ভস্মীভূত কৰিব আৰু লগতে তেওঁলোকৰ কৰ্মসমূহকো ভস্মীভূত কৰিব যিবোৰ তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ প্ৰদৰ্শিত প্ৰেমক তুচ্ছজ্ঞান কৰি বিশেষাধিকাৰ দিব বিচাৰিছিল। আৰু এই সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছিল সপ্তাহৰ সপ্তম দিনলৈকে, এইটো সংজ্ঞা অনুসৰি " এদিন হাজাৰ বছৰৰ দৰে আৰু হাজাৰ বছৰ এদিনৰ দৰে ।"
আদিপুস্তক ৮:১৮: “ আৰু নোহ তেওঁৰ পুত্ৰসকল, তেওঁৰ পত্নী আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলৰ পত্নীসকল ওলাই গ’ল .”
জীৱ-জন্তুবোৰ ওলাই গ’লেই নতুন মানৱতাৰ প্ৰতিনিধিসকলেও জাহাজৰ পৰা ওলাই যায়। ৩৭৭ দিন আৰু ৰাতি সংকীৰ্ণ, আন্ধাৰ, আবদ্ধ ঠাইত আৱদ্ধ হৈ থকাৰ পিছত তেওঁলোকে সূৰ্যৰ পোহৰ আৰু প্ৰকৃতিয়ে তেওঁলোকক আগবঢ়োৱা বিশাল, প্ৰায় সীমাহীন স্থান পুনৰ আৱিষ্কাৰ কৰে।
আদিপুস্তক ৮:১৯: “ প্ৰত্যেক জন্তু, প্ৰত্যেক লৰচৰ, প্ৰত্যেক চৰাই আৰু পৃথিবীত চলন্ত সকলো, নিজৰ প্ৰকাৰ অনুসাৰে জাহাজৰ পৰা ওলাই গ’ল .”
জাহাজৰ প্ৰস্থানে মনোনীত লোকসকলৰ স্বৰ্গৰাজ্যত প্ৰৱেশৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে, কিন্তু ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা বিশুদ্ধ বিচাৰ কৰাসকলেহে প্ৰৱেশ কৰিব। নোহৰ সময়ত এতিয়াও এনে হোৱা নাই, কিয়নো বিশুদ্ধ আৰু অশুদ্ধই একেখন পৃথিৱীতে একেলগে থাকিব, জগতৰ শেষলৈকে ইজনে সিজনৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিব।
আদিপুস্তক ৮:২০: “ নোহে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে এটা বেদী নিৰ্মাণ কৰিলে, তেওঁ সকলো শুচি পশু আৰু সকলো পৰিষ্কাৰ চৰাইৰ পৰা ল’লে, আৰু বেদীত হোমবলি উৎসৰ্গ কৰিলে ।”
হ’ল’কাষ্ট হৈছে এনে এক কাৰ্য্য যাৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত নোহে ঈশ্বৰৰ প্ৰতি নিজৰ কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰে। এজন নিৰীহ ভুক্তভোগীৰ মৃত্যুৱে, এই ক্ষেত্ৰত এটা জন্তুৰ মৃত্যুৱে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক সোঁৱৰাই দিয়ে যে যীচু খ্ৰীষ্টত তেওঁ নিজৰ মনোনীত লোকসকলৰ আত্মাক মুক্ত কৰিবলৈ কি উপায়েৰে আহিব। বিশুদ্ধ প্ৰাণীবোৰ খ্ৰীষ্টৰ বলিদানক প্ৰতিনিধিত্ব কৰাৰ যোগ্য, যিয়ে নিজৰ সকলো আত্মা, শৰীৰ আৰু আত্মাত নিখুঁত বিশুদ্ধতাক মূৰ্ত কৰি তুলিব।
আদিপুস্তক ৮:২১: “ আৰু যিহোৱাই মধুৰ সুগন্ধি গোন্ধ পালে, আৰু যিহোৱাই তেওঁৰ অন্তৰত ক’লে, “ মই মানুহৰ কাৰণে আৰু মাটিক আৰু অভিশাপ নিদিওঁ, কিয়নো মানুহৰ হৃদয়ৰ কল্পনা যৌৱনৰ পৰাই বেয়া;
নোহে আগবঢ়োৱা হোমবলি হৈছে বিশ্বাসৰ এক প্ৰামাণিক কাৰ্য্য, আৰু আজ্ঞাকাৰী বিশ্বাসৰ। কাৰণ, যদি তেওঁ ঈশ্বৰৰ ওচৰত বলিদান আগবঢ়ায়, তেন্তে সেয়া মিচৰ এৰি যোৱা ইব্ৰীসকলক সেই বিষয়ে শিকোৱাৰ বহু আগতেই তেওঁ নিৰ্দেশ দিয়া বলিদানৰ আচাৰৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাই। " সুখদায়ক গন্ধ " শব্দটোৱে ঐশ্বৰিক ঘ্ৰাণ ইন্দ্ৰিয়ক বুজায় নহয় বৰঞ্চ তেওঁৰ ঐশ্বৰিক আত্মাক বুজায় যিয়ে নিজৰ বিশ্বাসী নিৰ্বাচিতজনৰ আজ্ঞাবহতা আৰু এই আচাৰ-ব্যৱহাৰে তেওঁৰ ভৱিষ্যতৰ দয়ালু বলিদান, যীচু খ্ৰীষ্টত দিয়া ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক দৰ্শন দুয়োটাকে শলাগ লয়।
শেষ বিচাৰৰ আগলৈকে আৰু ধ্বংসাত্মক জলপ্লাৱন নহ’ব। অভিজ্ঞতাই মাত্ৰ প্ৰমাণ কৰিছে যে মানুহ স্বাভাৱিক আৰু বংশগতভাৱে মাংসত " দুষ্ট ," যীচুৱে মথি ৭:১১ পদত তেওঁৰ পাঁচনিসকলৰ বিষয়ে কোৱাৰ দৰে: " তেন্তে যদি তোমালোক দুষ্ট হৈ নিজৰ সন্তানক ভাল উপহাৰ দিব জানে, তেন্তে স্বৰ্গত থকা তোমালোকৰ পিতৃয়ে তেওঁক বিচৰাসকলক কিমান বেছি ভাল বস্তু দিব ।" ঈশ্বৰে সেয়েহে এই " দুষ্ট " "প্ৰাণী "ক বশ কৰিব লাগিব, যিটো মতামত পৌলে ১ কৰিন্থীয়াত ভাগ কৰিছে। ২:১৪, আৰু যীচু খ্ৰীষ্টত তেওঁলোকৰ প্ৰতি তেওঁৰ প্ৰেমৰ শক্তি প্ৰদৰ্শন কৰি, " দুষ্ট " বুলি কোৱা লোকসকলৰ কিছুমান বিশ্বাসী আৰু আজ্ঞাকাৰী মানৱ নিৰ্বাচিত হ'ব ।
আদিপুস্তক ৮:২২: “ পৃথিবী থাকিলে বীজ আৰু শস্য চপোৱাৰ সময়, ঠাণ্ডা আৰু গৰম, গ্ৰীষ্ম আৰু শীতকাল, দিন আৰু ৰাতি বন্ধ নহ’ব .”
এই অষ্টম অধ্যায়ৰ শেষত সৃষ্টিৰ প্ৰথম দিনৰ পৰাই পাৰ্থিৱ জীৱনৰ পৰিস্থিতি নিয়ন্ত্ৰণ কৰা নিৰপেক্ষ বিপৰীতমুখীতাৰ বিকল্পৰ সোঁৱৰণী দিয়া হৈছে য'ত তেওঁৰ সংবিধান " ৰাতি আৰু দিন " দ্বাৰা ঈশ্বৰে " আন্ধাৰ " আৰু " পোহৰ " ৰ মাজৰ পাৰ্থিৱ যুদ্ধ প্ৰকাশ কৰিছিল যিয়ে অৱশেষত যীচু খ্ৰীষ্টৰ যোগেদি জয়ী হ'ব। এই পদত তেওঁ এই চৰম বিকল্পসমূহৰ তালিকা প্ৰস্তুত কৰিছে যিবোৰ পাপৰ বাবেই হৈছে এই আকাশী আৰু পাৰ্থিৱ জীৱবোৰক দিয়া মুক্ত পছন্দৰ পৰিণতি যিসকলে এইদৰে তেওঁক প্ৰেম আৰু সেৱা কৰিবলৈ বা তেওঁক ঘৃণা কৰাৰ পৰ্যন্ত প্ৰত্যাখ্যান কৰিবলৈ স্বাধীন। কিন্তু এই স্বাধীনতাৰ পৰিণতি হ’ব ভালৰ পক্ষপাতীসকলৰ বাবে জীৱন আৰু অশুভৰ বাবে মৃত্যু আৰু বানপানীয়ে এইমাত্ৰ প্ৰদৰ্শন কৰা ধৰণে বিনাশ।
উল্লেখ কৰা বিষয়বস্তু সকলোৱেই এটা আধ্যাত্মিক বাৰ্তা কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে:
" বীজ সিঁচা আৰু শস্য চপোৱা ": সুসমাচাৰ প্ৰচাৰৰ আৰম্ভণি আৰু জগতৰ শেষৰ ইংগিত দিয়ে; যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ দৃষ্টান্তত লোৱা প্ৰতিমূৰ্তি, বিশেষকৈ মথি ১. 13:37 to 39: " তেওঁ উত্তৰ দিলে: যিজনে ভাল বীজ সিঁচিছে তেওঁ মানুহৰ পুত্ৰ; পথাৰ হৈছে জগত; ভাল বীজ হৈছে ৰাজ্যৰ সন্তান; ঘাঁহবোৰ হৈছে দুষ্টৰ পুত্ৰ; সেইবোৰ বীজ কৰা শত্ৰু হৈছে চয়তান; শস্য চপোৱা হৈছে জগতৰ অন্ত ; শস্য চপোৱাসকল হৈছে স্বৰ্গদূত ."
“ ঠাণ্ডা আৰু গৰম ”: “ তাপ ” প্ৰকাশিত বাক্য ৭:১৬ পদত উল্লেখ কৰা হৈছে: “ তেওঁলোকে আৰু ভোক নাপাব, আৰু পিয়াহ নাথাকিব, আৰু সূৰ্য্যই তেওঁলোকৰ ওপৰত পোহৰ নাথাকিব, আৰু কোনো তাপ নাথাকিব।” " কিন্তু ইয়াৰ বিপৰীতে " ঠাণ্ডা "ও পাপৰ অভিশাপৰ পৰিণতি।
“ গ্ৰীষ্ম আৰু শীতকাল ”: এই দুটা চৰম ঋতু, প্ৰত্যেকেই অতিৰিক্ততাত আনটোৰ দৰেই অপ্ৰীতিকৰ।
" দিন আৰু ৰাতি ": ঈশ্বৰে সেইবোৰক মানুহে দিয়া ক্ৰমত উল্লেখ কৰে, কাৰণ তেওঁৰ পৰিকল্পনাত খ্ৰীষ্টত দিনৰ সময় আহে, যিটো তেওঁৰ অনুগ্ৰহত প্ৰৱেশৰ আহ্বানৰ, কিন্তু এই সময়ৰ পিছত যোহন ৯:৪ অনুসৰি " কোনেও কাম কৰিব নোৱাৰা ৰাতি " আহে, অৰ্থাৎ তেওঁৰ ভাগ্য সলনি কৰিবলৈ কাৰণ অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ শেষৰ পৰা জীৱন বা মৃত্যুৰ বাবে নিশ্চিতভাৱে নিৰ্ধাৰিত।
আদিপুস্তক ৯
জীৱনৰ নিয়মৰ পৰা বিচ্ছিন্নতা
আদিপুস্তক ৯:১: “ ঈশ্বৰে নোহ আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলক আশীৰ্ব্বাদ কৰিলে আৰু তেওঁলোকক ক’লে, প্ৰজনন কৰা আৰু বৃদ্ধি হোৱা আৰু পৃথিৱীখন পুনৰ পৰিপূৰ্ণ কৰা। ”
মানুহে নিৰ্মাণ কৰা জাহাজখনৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত আৰু পৰিত্ৰাণ পোৱা জীৱক ঈশ্বৰে দিয়া প্ৰথম ভূমিকা হ’ব: নোহ আৰু তেওঁৰ তিনিজন পুত্ৰ।
আদিপুস্তক ৯:২: “ তোমালোকৰ ভয় আৰু ভয় পৃথিবীৰ সকলো জন্তুৰ ওপৰত, আকাশৰ সকলো চৰাইৰ ওপৰত, পৃথিবীত চলি থকা সকলো আৰু সাগৰৰ সকলো মাছৰ ওপৰত, সেইবোৰ তোমাৰ হাতত দিয়া হ’ব। ”
জীৱ-জন্তুৰ অস্তিত্ব মানুহৰ ওচৰত ঋণী, যাৰ বাবে বানপানীৰ আগতকৈও বেছি মানুহে জীৱ-জন্তুৰ ওপৰত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হ’ব। ভয় বা বিৰক্তিৰ দ্বাৰা কোনো প্ৰাণীয়ে নিয়ন্ত্ৰণ হেৰুৱাই পেলোৱাৰ বাহিৰে সাধাৰণ নিয়ম অনুসৰি সকলো প্ৰাণীয়ে মানুহক ভয় কৰে আৰু তেওঁৰ সন্মুখীন হ’লে পলাবলৈ চেষ্টা কৰে।
আদিপুস্তক ৯:৩: “ জীয়াই থকা সকলো চলন্ত বস্তু তোমালোকৰ বাবে খাদ্য হ’ব , সেউজীয়া বনৌষধিৰ দৰে মই তোমালোকক এই সকলোবোৰ দিলোঁ ।”
খাদ্যৰ এই পৰিৱৰ্তনৰ কেইবাটাও ন্যায্যতা আছে। উপস্থাপন কৰা ক্ৰমটোক বেছি গুৰুত্ব নিদিয়াকৈ প্ৰথমে বানপানীৰ সময়ত ক্লান্ত হৈ পৰা উদ্ভিদ খাদ্যৰ তাৎক্ষণিক অনুপস্থিতি আৰু নিমখীয়া পানীৰে আবৃত পৃথিৱীখন আংশিকভাৱে বীজাণুমুক্ত হোৱাৰ কথা উল্লেখ কৰিছোঁ, ক্ৰমান্বয়েহে পুনৰ সম্পূৰ্ণ উৰ্বৰতা আৰু উৎপাদনশীলতা লাভ কৰিব। ইয়াৰ উপৰিও হিব্ৰু বলিদানৰ আচাৰ-অনুষ্ঠান স্থাপনৰ বাবে উপযুক্ত সময়ত পবিত্ৰ ভোজৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক দৰ্শনত বলি দিয়া ভুক্তভোগীৰ মাংস খোৱাৰ প্ৰয়োজন হ’ব য’ত যীচু খ্ৰীষ্টৰ শৰীৰৰ প্ৰতীক হিচাপে পিঠা খোৱা হ’ব, আৰু তেওঁৰ তেজৰ প্ৰতীক হিচাপে আঙুৰৰ ৰস খোৱা হ’ব। তৃতীয়টো কাৰণ, কম স্বীকাৰযোগ্য, কিন্তু কম সত্য নহয়, সেয়া হ’ল ঈশ্বৰে মানুহৰ আয়ুস কম কৰিব বিচাৰে; আৰু জীৱন ধ্বংসাত্মক উপাদানবোৰক বিনষ্ট কৰি মানৱ শৰীৰলৈ অনা মাংসৰ সেৱনেই তেওঁৰ ইচ্ছা আৰু সিদ্ধান্তৰ সফলতাৰ ভিত্তি হ’ব। নিৰামিষ বা নিৰামিষ খাদ্যৰ অভিজ্ঞতাইহে ইয়াৰ ব্যক্তিগত নিশ্চয়তা আনে। এই চিন্তাক দৃঢ় কৰিবলৈ মন কৰিব যে ঈশ্বৰে মানুহক অশুদ্ধ জীৱ-জন্তু সেৱন কৰাত বাধা নিদিয়ে , যদিও সেইবোৰ তেওঁৰ স্বাস্থ্যৰ বাবে ক্ষতিকাৰক।
আদিপুস্তক ৯:৪: “ কেৱল তোমালোকে মাংস তাৰ প্ৰাণৰ সৈতে, তাৰ তেজৰ সৈতে নাখাবা .”
এই নিষেধাজ্ঞা লেবীয়া নিয়ম অনুসৰি পুৰণি নিয়মত বৈধ হৈ থাকিব। 17:10-11: " ইস্ৰায়েলৰ বংশৰ কোনোবাই বা তেওঁলোকৰ মাজত প্ৰবাসী বিদেশী লোকে যদি কোনো ধৰণৰ তেজ খায় , তেন্তে মই তেজ খোৱাজনৰ বিৰুদ্ধে মোৰ মুখ স্থাপন কৰিম, আৰু মই তেওঁক তেওঁৰ লোকসকলৰ মাজৰ পৰা বিচ্ছিন্ন কৰিম । " আৰু নতুনত, পাঁচনিৰ কৰ্ম ১৫:১৯ৰ পৰা ২১ লৈকে: " এতেকে মোৰ বিচাৰ হৈছে যে আমি অনা-ইহুদীসকলৰ মাজৰ পৰা যিসকলক অশান্তি নিদিওঁ ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ ঘূৰি আহিছে, কিন্তু আমি তেওঁলোকক লিখিম যে তেওঁলোকে মূৰ্তিৰ প্ৰদূষণ, ব্যভিচাৰ, ডিঙি চেপি হত্যা কৰা বস্তু আৰু তেজৰ পৰা বিৰত থাকিব লাগে ।
ঈশ্বৰে মাংসৰ শৰীৰ আৰু সম্পূৰ্ণৰূপে মাংসৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল আত্মাৰ পৰা গঠিত সমগ্ৰ জীৱক " আত্মা " বুলি কয়। এই মাংসত মটৰ অংগ হৈছে মগজু, যিটো তেজৰ দ্বাৰা নিজেই চালিত হয়, যিটো প্ৰতিটো উশাহৰ লগে লগে হাওঁফাওঁৰ দ্বাৰা টানি অনা অক্সিজেনৰ দ্বাৰা বিশুদ্ধ হয়। জীৱিত অৱস্থাত মগজুৱে চিন্তা আৰু স্মৃতিশক্তি সৃষ্টি কৰা বৈদ্যুতিক সংকেত সৃষ্টি কৰে আৰু ভৌতিক শৰীৰ গঠন কৰা আন সকলো মাংসিক অংগৰ কাৰ্য্যকলাপ পৰিচালনা কৰে। "তেজৰ" ভূমিকা, যিটো, তদুপৰি, প্ৰতিজন জীৱিত আত্মাৰ বাবে, জিন'মৰ দ্বাৰা অনন্য, স্বাস্থ্যজনিত কাৰণত গ্ৰহণ কৰিব নালাগে, কাৰণ ই সমগ্ৰ শৰীৰত সৃষ্টি হোৱা আৱৰ্জনা আৰু অশুদ্ধি কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে, আৰু আধ্যাত্মিক কাৰণত। ঈশ্বৰে নিজৰ বাবে একেবাৰে একচেটিয়াভাৱে, তেওঁৰ ধৰ্মীয় শিক্ষাৰ বাবে খ্ৰীষ্টৰ তেজ পান কৰাৰ নীতি সংৰক্ষণ কৰি ৰাখিছে, কিন্তু কেৱল আঙুৰৰ ৰসৰ প্ৰতীকী ৰূপত। যদি জীৱন তেজত থাকে, তেন্তে খ্ৰীষ্টৰ তেজ পান কৰাজনে নিজৰ পবিত্ৰ আৰু সিদ্ধ স্বভাৱত নিজকে পুনৰ গঢ়ি তোলে, যিটো প্ৰকৃত নীতি অনুসৰি শৰীৰটো যি খাদ্যৰ পৰাই গঠিত।
আদিপুস্তক ৯:৫: “ তোমালোকে জনা হওক যে মই সকলো জন্তুৰ পৰা তোমালোকৰ প্ৰাণৰ তেজ বিচাৰিম ;
জীৱন সৃষ্টি কৰা সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ বাবে আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ বস্তু। অপৰাধটোৱে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে, লোৱা জীৱনৰ প্ৰকৃত মালিকৰ বিৰুদ্ধে যি ক্ষোভৰ সৃষ্টি কৰে, সেই কথা উপলব্ধি কৰিবলৈ আমি তেওঁৰ কথা শুনিব লাগিব। সেই হিচাপে তেওঁ অকলেই জীৱন লোৱাৰ আদেশক বৈধতা প্ৰদান কৰিব পাৰে। আগৰ পদটোত ঈশ্বৰে মানুহক খাদ্যৰ বিনিময়ত পশুৰ জীৱন ল’বলৈ কৰ্তৃত্ব দিছিল, কিন্তু ইয়াত, ই অপৰাধৰ, হত্যাৰ প্ৰশ্ন, যিয়ে নিশ্চিতভাৱে মানুহৰ জীৱনৰ অন্ত পেলায়। এই লোৱা জীৱনটোৱে আৰু ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ যোৱাৰ সুযোগ নাপাব, আৰু তেতিয়ালৈকে যদিহে ই তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ মানদণ্ডৰ সৈতে মিল নাথাকিলহেঁতেন তেন্তে আচৰণৰ পৰিৱৰ্তনৰ সাক্ষ্যও নাপাব। ঈশ্বৰে ইয়াত প্ৰতিশোধৰ নিয়মৰ ভেটি স্থাপন কৰিছে, "চকুৰ সলনি চকু, দাঁতৰ সলনি দাঁত, জীৱনৰ সলনি জীৱন।" জন্তুটোৱে নিজৰ মৃত্যুৰে এজন মানুহৰ হত্যাৰ মূল্য দিব, আৰু কয়িন ধৰণৰ মানুহ এজনে যদি হাবেল প্ৰকাৰৰ নিজৰ তেজৰ " ভাই "ক হত্যা কৰে তেন্তে হত্যা কৰা হ'ব।
আদিপুস্তক ৯:৬: “ যি কোনোৱে মানুহৰ তেজ বোৱাইছে, মানুহৰ তেজৰ দ্বাৰাই তেওঁৰ তেজ বোৱাব, কিয়নো ঈশ্বৰে নিজৰ প্ৰতিমূৰ্তিত মানুহ সৃষ্টি কৰিলে .”
ঈশ্বৰে মৃত্যুৰ সংখ্যা বৃদ্ধি কৰিব নিবিচাৰে কাৰণ ইয়াৰ বিপৰীতে হত্যাকাৰীক হত্যাৰ অনুমোদন দি তেওঁ এটা প্ৰতিৰোধক প্ৰভাৱৰ ওপৰত ভৰসা কৰি আছে আৰু যে, হোৱা বিপদৰ বাবে, সৰ্বাধিক সংখ্যক মানুহে নিজৰ আক্ৰমণাত্মকতাক নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ শিকিব, যাতে হত্যাকাৰী নহয়, পাছলৈ মৃত্যুৰ যোগ্য।
প্ৰকৃত আৰু প্ৰামাণিক বিশ্বাসৰ দ্বাৰা সজীৱ হৈ থকাসকলেহে উপলব্ধি কৰিব পাৰে যে " ঈশ্বৰে মানুহক নিজৰ প্ৰতিমূৰ্তিত সৃষ্টি কৰিলে ।" বিশেষকৈ যেতিয়া মানৱতা দানৱীয় আৰু ঘৃণনীয় হৈ পৰে, যেনেকৈ আজি পশ্চিমীয়া বিশ্বত আৰু পৃথিৱীৰ সকলো ঠাইতে বৈজ্ঞানিক জ্ঞানৰ দ্বাৰা প্ৰলোভিত হৈ।
আদিপুস্তক ৯:৭: “ আৰু তোমালোক, প্ৰজনন হোৱা আৰু বৃদ্ধি হোৱা, আৰু পৃথিৱীত বিয়পি পৰা আৰু তাত বৃদ্ধি হোৱা ।”
ঈশ্বৰে সঁচাকৈয়ে এই বৃদ্ধি বিচাৰে, আৰু ইয়াৰ কাৰণো আছে, নিৰ্বাচিতসকলৰ সংখ্যা ইমানেই কম, আনকি বাটত পৰি যোৱা আহ্বান কৰাসকলৰ সম্পৰ্কতো, যে তেওঁৰ জীৱৰ সংখ্যা যিমানেই বেছি হ’ব , সিমানেই তেওঁ তেওঁলোকৰ মাজৰ পৰা নিজৰ নিৰ্বাচিতসকলক বিচাৰি উলিয়াব আৰু নিৰ্বাচন কৰিব পাৰিব; কাৰণ Dan.7:9 ত উল্লেখ কৰা নিখুঁততা অনুসৰি, অনুপাতটো হৈছে দহ বিলিয়ন কল কৰাৰ বাবে এক মিলিয়ন নিৰ্বাচিত, বা 10,000 ৰ বাবে 1।
আদিপুস্তক ৯:৮: “ আৰু ঈশ্বৰে নোহ আৰু তেওঁৰ সৈতে তেওঁৰ পুত্ৰসকলক পুনৰ ক’লে, .
ঈশ্বৰে চাৰিজন পুৰুষক সম্বোধন কৰিছে কাৰণ মানৱ প্ৰজাতিৰ পুৰুষ প্ৰতিনিধিক আধিপত্য দি তেওঁলোকৰ কৰ্তৃত্বৰ অধীনত ৰখা মহিলা আৰু শিশুসকলে যি কৰিবলৈ অনুমতি দিছে তাৰ বাবে তেওঁলোকক দায়ী কৰা হ’ব। আধিপত্য হৈছে ঈশ্বৰে মানুহক আগবঢ়োৱা আস্থাৰ চিন, কিন্তু ই তেওঁলোকক তেওঁৰ মুখ আৰু তেওঁৰ বিচাৰৰ আগত সম্পূৰ্ণৰূপে দায়বদ্ধ কৰি তোলে।
আদিপুস্তক ৯:৯: “ চোৱা, মই তোমাৰ লগত আৰু তোমাৰ পিছৰ বংশধৰসকলৰ লগত মোৰ নিয়ম স্থাপন কৰোঁ; ”
আজি আমাৰ বাবে এইটো উপলব্ধি কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ যে আমি এই " বীজ " যাৰ লগত ঈশ্বৰে নিজৰ " নিয়ম " স্থাপন কৰিছিল ৷ আধুনিক জীৱন আৰু ইয়াৰ প্ৰলোভনমূলক উদ্ভাৱনে আমাৰ মানৱ উৎপত্তিৰ পৰিৱৰ্তন নকৰে। ভয়ংকৰ জলপ্লাৱনৰ পিছত ভগৱানে মানৱজাতিক যি নতুন আৰম্ভণি দিছিল তাৰ উত্তৰাধিকাৰী আমি। নোহ আৰু তেওঁৰ তিনিজন পুত্ৰৰ সৈতে স্থাপন কৰা নিয়ম নিৰ্দিষ্ট। ই ঈশ্বৰক প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ে যে তেওঁ আৰু বানপানীৰ পানীৰে সমগ্ৰ মানৱজাতিক ধ্বংস নকৰে। ইয়াৰ পিছত আহিব ঈশ্বৰে অব্ৰাহামৰ সৈতে যি নিয়ম স্থাপন কৰিব, যিটো আক্ষৰিক অৰ্থত সময় আৰু আধ্যাত্মিকভাৱে যীচু খ্ৰীষ্টৰ মুক্তিদায়ক সেৱাক কেন্দ্ৰ কৰি ইয়াৰ দুটা একেৰাহে দিশত পূৰ্ণ হ’ব। এই নিয়ম মৌলিকভাৱে ব্যক্তিগত হ’ব, যেনে পৰিত্ৰাণৰ মৰ্যাদা যিটো বাজিত আছে। তেওঁৰ প্ৰথম আগমনৰ পূৰ্বে হ’বলগীয়া ১৬ শতিকাৰ সময়ছোৱাত ঈশ্বৰে ইব্ৰী লোকসকলক নিৰ্দেশ দিয়া ধৰ্মীয় আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ জৰিয়তে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনা প্ৰকাশ কৰিব। তাৰ পিছত যীচু খ্ৰীষ্টত এই পৰিকল্পনাৰ সম্পন্ন হোৱাৰ পিছত ইয়াৰ সকলো পোহৰতে প্ৰকাশ পোৱাৰ পিছত আৰু প্ৰায় ১৬ শতিকালৈকে অবিশ্বাসে নিষ্ঠাৰ সফল হ’ব আৰু ১২৬০ বছৰলৈকে ৰোমান পেপিজমৰ আশ্ৰয়ত আটাইতকৈ অন্ধকাৰ আন্ধাৰে ৰাজত্ব কৰিব। ১১৭০ চনৰ পৰা যেতিয়া পিটাৰ ৱাল্ডোৱে প্ৰকৃত বিশ্ৰামবাৰ পালন অন্তৰ্ভুক্ত কৰি বিশুদ্ধ আৰু বিশ্বাসী খ্ৰীষ্টান বিশ্বাস পুনৰ অনুশীলন কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল, তেতিয়াৰ পৰা কম জ্ঞানপ্ৰাপ্ত নিৰ্বাচিতসকলক তেওঁৰ পিছত আৰম্ভ হোৱা সংস্কাৰৰ কামত নিৰ্বাচিত কৰা হৈছিল যদিও সম্পূৰ্ণ হোৱা নাছিল। লগতে, ১৮৪৩ চনৰ পৰাহে বিশ্বাসৰ দুটা পৰীক্ষাৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰে এডভেন্টিজমৰ পথ প্ৰদৰ্শকসকলৰ মাজত বিশ্বাসী নিৰ্বাচিত লোকক বিচাৰি উলিয়াবলৈ সক্ষম হৈছিল। কিন্তু তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত প্ৰকাশ পোৱা ৰহস্যসমূহ সম্পূৰ্ণৰূপে বুজিবলৈ তেওঁলোকৰ বাবে এতিয়াও বহুত সোনকালে আছিল। ঈশ্বৰৰ সৈতে হোৱা নিয়মৰ চিনটো হৈছে সকলো সময়তে তেওঁৰ পোহৰৰ অৱদান আৰু গ্ৰহণ, এই কাৰণেই মই তেওঁৰ নামত লিখা কামটোৱে, তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক আলোকিত কৰিবলৈ, " যীচুৰ সাক্ষ্য " উপাধিৰ অধীনত, ইয়াৰ শেষ ৰূপটো গঠন কৰে, তেওঁৰ নিয়ম সঁচাকৈয়ে বাস্তৱিক আৰু নিশ্চিত হোৱাৰ চিন।
আদিপুস্তক ৯:১০: “ তোমালোকৰ লগত থকা সকলো জীৱ-জন্তুৰ লগত, চৰাই-চিৰিকটি আৰু পশু-পশু আৰু পৃথিৱীৰ সকলো জন্তুৰ লগত, জাহাজৰ পৰা ওলোৱা সকলোৰে লগত হওক বা পৃথিৱীৰ সকলো জন্তুৰ লগত হওক .”
ঈশ্বৰে উপস্থাপন কৰা নিয়মটোৱে জীৱ-জন্তুৰ বিষয়েও অৰ্থাৎ পৃথিৱীত জীয়াই থকা আৰু বৃদ্ধি পাবলগীয়া সকলো বস্তুৰ বিষয়েও জড়িত।
Gen.9:11: “ মই তোমালোকৰ লগত মোৰ নিয়ম স্থাপন কৰিম: জলপ্লাৱনৰ পানীত সকলো মাংস আৰু ধ্বংস নহ’ব, আৰু পৃথিৱীক ধ্বংস কৰিবলৈ জলপ্লাৱন নহ’ব .”
বানপানীৰ পাঠ অনন্য হৈ থাকিব লাগিব। ঈশ্বৰে এতিয়া ঘনিষ্ঠ যুদ্ধত লিপ্ত হ’ব কাৰণ তেওঁৰ লক্ষ্য হৈছে তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ হৃদয় জয় কৰা।
আদিপুস্তক ৯:১২: “ আৰু ঈশ্বৰে ক’লে, মই মোৰ আৰু তোমালোকৰ মাজত আৰু তোমালোকৰ লগত থকা সকলো জীৱৰ মাজত যি নিয়ম স্থাপন কৰিম, তাৰ চিন এইটোৱেই হ’ল: ”
ঈশ্বৰে দিয়া এই চিনটোৱে বিশুদ্ধ আৰু অশুদ্ধ সকলো জীৱৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে। এতিয়াও তেওঁৰ ব্যক্তিত্বৰ চিন নহয়, যিটো সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰ হ’ব। এই চিনটোৱে জীৱক সেই প্ৰতিশ্ৰুতিৰ কথা মনত পেলাই দিয়ে যে তেওঁ আৰু কেতিয়াও বানপানীৰ পানীৰে তেওঁলোকক ধ্বংস নকৰিব; এইটোৱেই ইয়াৰ সীমা।
আদিপুস্তক ৯:১৩: “ মই মোৰ ধনু ডাৱৰত ৰাখিলোঁ, আৰু ই মোৰ আৰু পৃথিৱীৰ মাজত চুক্তিৰ চিন হ’ব .”
বিজ্ঞানে ৰামধেনুৰ অস্তিত্বৰ ভৌতিক কাৰণ বুজাব। ই হৈছে সূৰ্যৰ পোহৰৰ পোহৰৰ বৰ্ণালীৰ পচন যিটো পানীৰ পাতল তৰপ বা উচ্চ আৰ্দ্ৰতাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। সকলোৱে লক্ষ্য কৰিছে যে বৰষুণ দিলে ৰামধেনু আবিৰ্ভাৱ হয় আৰু সূৰ্য্যই পোহৰৰ ৰশ্মি বিয়পাই দিয়ে। তথাপিও বৰষুণে বানপানী আৰু সূৰ্য্যৰ পোহৰে ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসনীয়, উপকাৰী আৰু শান্ত কৰা পোহৰৰ প্ৰতিচ্ছবি স্মৰণ কৰে।
আদিপুস্তক ৯:১৪: “ আৰু মই যেতিয়া পৃথিৱীৰ ওপৰত ডাৱৰ গোটাম, তেতিয়া ধনু ডাৱৰত আবিৰ্ভাৱ হ’ব। ”
সেয়েহে বানপানীৰ পিছতহে আৰু একে সময়তে ৰামধেনুৰ নীতি হিচাপে বৰষুণ সৃষ্টি কৰিবলৈ ঈশ্বৰে ডাৱৰ আৱিষ্কাৰ কৰিছিল। কিন্তু আমাৰ ঘৃণনীয় যুগত অধৰ্মী পুৰুষ-মহিলাই ৰামধেনুৰ এই বিষয়টোক যৌন বিকৃত লোকৰ সমাৱেশৰ সংক্ষিপ্ত ৰূপ আৰু প্ৰতীক হিচাপে লৈ ঈশ্বৰৰ মিত্ৰতাৰ এই প্ৰতীকটোক বিকৃত আৰু অশুচি কৰি পেলাইছে। ঈশ্বৰে ইয়াত তেওঁৰ আৰু মানৱ প্ৰজাতিৰ প্ৰতি এই ঘৃণনীয় আৰু অসন্মানজনক মানৱতাক আঘাত কৰাৰ এটা ভাল কাৰণ বিচাৰি উলিয়াব লাগিব। জুইৰ দৰে জ্বলি থকা আৰু মৃত্যুৰ দৰে ধ্বংসাত্মক তেওঁৰ খঙৰ শেষ চিনবোৰ অতি সোনকালে দেখা যাব।
আদিপুস্তক ৯:১৫: “ আৰু মই মোৰ আৰু তোমালোকৰ মাজত থকা মোৰ নিয়ম আৰু সকলো মাংসৰ সকলো জীৱ-জন্তুৰ মাজত স্মৰণ কৰিম ;
ঈশ্বৰৰ মুখৰ পৰা এই উপকাৰৰ কথাবোৰ পঢ়ি মই আজি তেওঁ মানৱীয় বিকৃতিৰ বাবে কৰিব পৰা মন্তব্যবোৰৰ কথা ভাবি বিৰোধটো জুখিছো যিটো জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ লোকসকলৰ স্তৰলৈ ঘূৰি আহে।
ঈশ্বৰে তেওঁৰ বাক্য পালন কৰিব, আৰু পানীৰ বানপানী নহ’ব, কিন্তু সকলো বিদ্ৰোহীৰ বাবে শেষ বিচাৰৰ দিনটোৰ বাবে জুইৰ বানপানী সংৰক্ষিত হৈ আছে; যিটো পাঁচনি পিতৰে ২ পিতৰ ৩:৭ পদত আমাক সোঁৱৰাই দিছিল। কিন্তু এই শেষ বিচাৰৰ আগতে, আৰু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ আগতে, তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পাৰমাণৱিক জুই বা প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৩ৰ পৰা ২১ পদৰ "ষষ্ঠ শিঙা " আহিব, একাধিক আৰু অশুভ মাৰাত্মক "ভেঁকুৰৰ" ৰূপত, পৃথিৱী গ্ৰহৰ মহান চহৰ, ৰাজধানী হওক বা নহওক, সেই অধৰ্মৰ আশ্ৰয়স্থলবোৰ ঝাড়ু দিবলৈ।
আদিপুস্তক ৯:১৬: “ ধনু ডাৱৰত থাকিব, আৰু মই তাক চাম, যাতে মই ঈশ্বৰ আৰু পৃথিৱীত থকা সকলো মাংসৰ সকলো জীৱ-জন্তুৰ মাজত কৰা চিৰন্তন নিয়মক স্মৰণ কৰিব পাৰো .”
সেই সময় আমাৰ পৰা বহু দূৰত, আৰু ই মানৱতাৰ নতুন প্ৰতিনিধিসকলক জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ লোকসকলে কৰা ভুলৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ এক বৃহৎ আশাৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰিলেহেঁতেন। কিন্তু আজি আশাৰ অনুমতি নাই কাৰণ জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ ফল আমাৰ মাজত সকলোতে দেখা যায়।
Gen.9:17: “ আৰু ঈশ্বৰে নোহক ক’লে, এইটোৱেই হৈছে মই মোৰ আৰু পৃথিৱীৰ সকলো মাংসৰ মাজত যি নিয়ম স্থাপন কৰিছো তাৰ চিন .”
ঈশ্বৰে এই নিয়মৰ চৰিত্ৰৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে যিটো "সকলো মাংস"ৰ সৈতে প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছে। ই এনে এক চুক্তি যিয়ে সামূহিক অৰ্থত মানৱতাক সদায় চিন্তিত কৰিব।
আদিপুস্তক ৯:১৮: " জাহাজৰ পৰা ওলাই অহা নোহৰ পুত্ৰ চেম, হাম আৰু যাফেথ। হামৰ পিতৃ কনান আছিল ।"
আমাক এটা স্পষ্টীকৰণ দিয়া হৈছে: " হাম কনানৰ পিতৃ আছিল ।" মনত ৰাখিব, নোহ আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকল সকলোৱেই দৈত্য যিয়ে জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ জন্তুৰ আকাৰ ধৰি ৰাখিছে। এইদৰে দৈত্যবোৰৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পাই থাকিব, বিশেষকৈ "কনান" দেশত, য'ত মিচৰ এৰি যোৱা ইব্ৰীসকলে তেওঁলোকক আৱিষ্কাৰ কৰিব, তেওঁলোকৰ দুৰ্ভাগ্যৰ কাৰণ হ'ব, কিয়নো তেওঁলোকৰ আকাৰৰ ফলত সৃষ্টি হোৱা ভয়ে তেওঁলোকক ৪০ বছৰ ধৰি মৰুভূমিত বিচৰণ কৰি তাত মৃত্যুবৰণ কৰিবলৈ নিন্দা কৰিব।
আদিপুস্তক ৯:১৯: “ এই তিনিজন নোহৰ পুত্ৰ, আৰু তেওঁলোকৰ বংশৰ পৰাই সমগ্ৰ পৃথিৱীত জনবসতি আছিল .”
মন কৰিব যে মূলতঃ জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ সকলোৰে উৎপত্তি হিচাপে এজন মানুহ আছিল: আদম। জলপ্লাৱনৰ পিছৰ নতুন জীৱনটো চেম, হাম আৰু যাফেথ নামৰ তিনিজন মানুহৰ ওপৰত গঢ় লৈ উঠিছে। সেয়েহে তেওঁলোকৰ বংশৰ জনগোষ্ঠীবোৰ পৃথক আৰু বিভক্ত হ ’ ব ৷ প্ৰতিটো নতুন জন্মই নিজৰ পিতৃপুৰুষ চেম, হাম বা যাফেতৰ লগত জড়িত হ’ব। বিভাজনৰ মনোভাৱে এই বিভিন্ন উৎপত্তিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি নিজৰ পূৰ্বপুৰুষৰ পৰম্পৰাৰ লগত জড়িত পুৰুষসকলৰ মাজত বিৰোধিতা কৰিব।
আদিপুস্তক ৯:২০: “ আৰু নোহে মাটি খেতি কৰিবলৈ ধৰিলে আৰু আঙুৰৰ বাগিচা ৰোপণ কৰিলে .”
এই কাৰ্য্যকলাপ, যিটো, আটাইবোৰৰ পিছতো, স্বাভাৱিক, তথাপিও ইয়াৰ গুৰুতৰ পৰিণতি হ’ব। কাৰণ খেতিৰ শেষত নোহে আঙুৰ চপাই লয় আৰু চেপি লোৱা ৰস অক্সিডাইজ হোৱাৰ পিছত তেওঁ মদ খায়।
আদিপুস্তক ৯:২১: “ তেওঁ দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰি মদ খাই নিজৰ তম্বুৰ মাজত নিজকে ঢাকি ল’লে। ”
নিজৰ কাৰ্য্যৰ ওপৰত নিয়ন্ত্ৰণ হেৰুৱাই নোহে বিশ্বাস কৰে যে তেওঁ অকলশৰীয়া, তেওঁ নিজকে উন্মোচন কৰে আৰু নিজকে সম্পূৰ্ণ উলংগ কৰি পেলায়।
আদিপুস্তক ৯:২২: "কনানৰ পিতৃ হামে নিজৰ পিতৃৰ উলংগতা দেখি বাহিৰত নিজৰ দুজন ভায়েকক ক'লে। "
সেই সময়ত পাপী আদমে আৱিষ্কাৰ কৰা এই নগ্নতাৰ প্ৰতি মানুহৰ মন এতিয়াও অতি সংবেদনশীল আছিল। আৰু হামে, আমোদ পাই আৰু নিশ্চয় অলপ উপহাস কৰি, নিজৰ দৃশ্য অভিজ্ঞতাক নিজৰ দুজন ভাতৃক জনোৱাৰ বেয়া ধাৰণাটো লৈছিল।
Gen.9:23: " তেতিয়া চেম আৰু যাফেথে পোছাকটো লৈ কান্ধত পিন্ধি পিছলৈ ঘূৰি গৈ পিতৃৰ উলংগতা ঢাকিলে ;
প্ৰয়োজনীয় সকলো সাৱধানতাৰে দুয়ো ভাতৃয়ে পিতৃৰ উলংগ শৰীৰটো ঢাকি ৰাখে।
আদিপুস্তক ৯:২৪: “ আৰু নোহে নিজৰ দ্ৰাক্ষাৰসৰ পৰা সাৰ পাই উঠিল আৰু তেওঁৰ সৰু পুত্ৰই তেওঁৰ লগত কি কৰিলে .”
গতিকে ভাতৃদ্বয়ে তেওঁক ক’ব লগা হ’ল। আৰু এই নিন্দাটোৱে নোহক উত্তেজিত কৰিব, যিয়ে অনুভৱ কৰিছিল যে পিতৃ হিচাপে তেওঁৰ সন্মান ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছে। তেওঁ ইচ্ছাকৃতভাৱে মদ খোৱা নাছিল আৰু আঙুৰৰ ৰসৰ স্বাভাৱিক বিক্ৰিয়াৰ বলি হৈছিল, যিটো সময়ৰ লগে লগে অক্সিডাইজ হয় আৰু যাৰ চেনি মদলৈ ৰূপান্তৰিত হয়।
আদিপুস্তক ৯:২৫: " তেওঁ ক'লে, "কনানক অভিশপ্ত হওক! তেওঁ নিজৰ ভাইসকলৰ দাস হ'ব। "
দৰাচলতে এই অভিজ্ঞতাই কেৱল সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে নোহৰ পুত্ৰসকলৰ বংশধৰসকলৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰাৰ অজুহাত হিচাপে কাম কৰে। কিয়নো নিজৰ পিতৃ হামৰ কাৰ্য্যৰ লগত কনানৰ কোনো সম্পৰ্ক নাছিল; সেয়েহে তেওঁ নিজৰ দোষৰ পৰা নিৰ্দোষী আছিল। আৰু নোহে তেওঁক অভিশাপ দিলে, যিজনে একোৱেই কৰা নাছিল। প্ৰতিষ্ঠিত পৰিস্থিতিয়ে আমাক ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ এটা নীতি প্ৰকাশ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে যিটো তেওঁৰ দহ আজ্ঞাৰ দ্বিতীয় আজ্ঞাত প্ৰকাশ পায় যিটো যাত্ৰাপুস্তক 1:10 ত পঢ়িব পৰা যায়। ২০:৫: " তুমি তেওঁলোকৰ আগত প্ৰণাম নকৰিবা আৰু তেওঁলোকৰ সেৱা নকৰিবা; কিয়নো মই, তোমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, মোক ঘৃণা কৰা তৃতীয় আৰু চতুৰ্থ প্ৰজন্মলৈকে পিতৃসকলৰ অপৰাধৰ শংকা কৰা এজন ঈৰ্ষাপৰায়ণ ঈশ্বৰ। " এই আপাত অন্যায়ত ঈশ্বৰৰ সকলো জ্ঞান লুকাই আছে। কাৰণ, ভাবি চাওকচোন, পুত্ৰ আৰু পিতৃৰ মাজৰ বন্ধন স্বাভাৱিক আৰু আক্ৰমণ হ’লে পুত্ৰই সদায় পিতৃৰ পক্ষ ল’ব; বিৰল ব্যতিক্ৰমৰ সৈতে। যদি ঈশ্বৰে পিতৃক আঘাত কৰে তেন্তে পুত্ৰই তেওঁক ঘৃণা কৰি পিতৃক ৰক্ষা কৰিব। পুত্ৰ কনানক গালি পাৰি নোহে নিজৰ বংশধৰসকলৰ সফলতাৰ বাবে চিন্তিত পিতৃ হামক শাস্তি দিয়ে। আৰু কননে নিজৰ ফালৰ পৰা হামৰ পুত্ৰ হোৱাৰ পৰিণতি বহন কৰিব। সেয়েহে তেওঁ নোহ আৰু তেওঁ আশীৰ্বাদ দিয়া পুত্ৰ দুজন চেম আৰু যাফেতৰ বিৰুদ্ধে স্থায়ী ক্ষোভ অনুভৱ কৰিব। আমি ইতিমধ্যে জানো যে কনানৰ বংশধৰসকলক ঈশ্বৰে ধ্বংস কৰি ইস্ৰায়েলক, মিচৰৰ দাসত্বৰ পৰা মুক্ত হোৱা তেওঁৰ লোকসকলক (হামৰ আন এজন পুত্ৰ: মিজৰাইম) ইয়াৰ জাতীয় ভূখণ্ড অৰ্পণ কৰিবলৈ ধ্বংস কৰিব।
আদিপুস্তক ৯:২৬: “ তেওঁ ক’লে, “চেমৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক ধন্য হওক, আৰু কনান তেওঁলোকৰ দাস হওক! ”
নোহে তেওঁৰ পুত্ৰসকলৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল যে ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেকৰে বাবে যি পৰিকল্পনা কৰিছিল। এইদৰে কনানৰ বংশধৰসকলক চেমৰ বংশধৰসকলৰ দাসত্বত পৰিণত হ’ব। হামে দক্ষিণ দিশলৈ সম্প্ৰসাৰণ কৰি আফ্ৰিকা মহাদেশখন বৰ্তমানৰ ইজৰাইলৰ দেশলৈকে জনবসতিপূৰ্ণ কৰিব। চেম পূব আৰু দক্ষিণ-পূব দিশলৈ সম্প্ৰসাৰিত হ’ব, বৰ্তমানৰ আৰব মুছলমান দেশসমূহত জনবসতিপূৰ্ণ হ’ব। বৰ্তমানৰ ইৰাক কলদিয়াৰ পৰা অব্ৰাহাম নামৰ এজন বিশুদ্ধ চেমিট লোক আহিছিল। ইতিহাসে নিশ্চিত কৰে যে কনানৰ আফ্ৰিকা সঁচাকৈয়ে চেমৰ বংশধৰ আৰবসকলৰ দাসত্বত আছিল।
আদিপুস্তক ৯:২৭: “ ঈশ্বৰে যাফতৰ ৰাজ্য বৃদ্ধি কৰক, আৰু তেওঁক চেমৰ তম্বুত বাস কৰক, আৰু কনান তেওঁলোকৰ দাস হওক! ”
যাফেত উত্তৰ, পূব আৰু পশ্চিম দিশলৈ বিস্তাৰিত হ’ব। দীৰ্ঘদিনলৈ উত্তৰে দক্ষিণৰ ওপৰত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিব। খ্ৰীষ্টান ধৰ্মাৱলম্বী উত্তৰ দেশসমূহে কাৰিকৰী আৰু বৈজ্ঞানিক বিকাশৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিব যিয়ে দক্ষিণ আৰব দেশসমূহক শোষণ কৰি কনানৰ বংশধৰ আফ্ৰিকাৰ জনগোষ্ঠীসমূহক দাসত্বত ৰাখিবলৈ অনুমতি দিব।
আদিপুস্তক ৯:২৮: “ জলপ্লাৱনৰ পাছত নোহে তিনিশ পঞ্চাশ বছৰ জীয়াই থাকিল .”
৩৫০ বছৰ ধৰি নোহে সমসাময়িক লোকসকলক জলপ্লাৱনৰ সাক্ষ্য দিবলৈ আৰু জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ লোকসকলৰ দোষৰ পৰা সতৰ্ক কৰি দিবলৈ সক্ষম হৈছিল।
আদিপুস্তক ৯:২৯: “ আৰু নোহৰ সকলো দিন নশ পঞ্চাশ বছৰ হ’ল ;
আদমৰ পিছৰ পৰা জলপ্লাৱন হোৱা বছৰ ১৬৫৬ চনত নোহৰ বয়স আছিল ৬০০ বছৰ, গতিকে আদমৰ পাপৰ পিছত ২০০৬ চনত তেওঁৰ মৃত্যু হয়, বয়স ৯৫০ বছৰ। আদিপুস্তক ১০:২৫ অনুসৰি ১৭৫৭ চনত " পেলেগ " ৰ জন্মৰ সময়ত " পৃথিৱীখনক ঈশ্বৰে বিভক্ত কৰিছিল " কাৰণ ৰজা নিমৰোদৰ বিদ্ৰোহী বিদ্ৰোহ আৰু তেওঁৰ বাবেলৰ টাৱাৰৰ অভিজ্ঞতাৰ বাবে। বিভাজন বা পৃথকীকৰণ আছিল ঈশ্বৰে জনগোষ্ঠীসমূহক দিয়া বিভিন্ন ভাষাৰ পৰিণতি যাতে তেওঁলোকে পৃথক হয় আৰু তেওঁৰ মুখ আৰু তেওঁৰ ইচ্ছাৰ আগত আৰু এক ঐক্যবদ্ধ গোট গঠন নকৰে। সেয়েহে নোহে সেই পৰিঘটনাৰ মাজেৰে জীয়াই আছিল আৰু সেই সময়ত তেওঁৰ বয়স ৭৫৭ বছৰ আছিল।
নোহৰ মৃত্যুৰ সময়ত অব্ৰামৰ জন্ম ইতিমধ্যে হৈছিল (১৯৪৮ চনত, বা যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৰ ২০৫২ বছৰ আগতে, যিটো আমাৰ সাধাৰণ মিছা কেলেণ্ডাৰত ৩০ খ্ৰীষ্টাব্দত আছিল), কিন্তু তেওঁ আছিল কলদিয়াৰ উৰত, যি নোহৰ পৰা বহু দূৰত আছিল যিজন উত্তৰ দিশত আৰাৰাট পৰ্বতৰ ওচৰত বাস কৰিছিল।
১৯৪৮ চনত জন্মগ্ৰহণ কৰা অব্ৰামে ঈশ্বৰৰ আদেশৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাবলৈ হাৰাণ এৰি থৈ যায়, ২০২৩ চনত ৭৫ বছৰ বয়সত, ২০০৬ চনত নোহৰ মৃত্যুৰ ১৭ বছৰৰ পিছত।
২০৪৮ চনত ১০০ বছৰ বয়সত অব্ৰামৰ জন্ম হয় ইচহাকৰ। ২১২৩ চনত ১৭৫ বছৰ বয়সত তেওঁৰ মৃত্যু হয়।
৬০ বছৰ বয়সত ২১০৮ চনত ইচহাকে যমজ সন্তান এচৌ আৰু যাকোবৰ পিতৃ হয়, আদিপুস্তক ২৫:২৬ পদত উল্লেখ কৰা হৈছে।
আদিপুস্তক ১০
জনগোষ্ঠীৰ পৃথকীকৰণ
এই অধ্যায়ত নোহৰ তিনিজন পুত্ৰৰ বংশধৰ সম্পৰ্কে আমাক চিনাকি কৰাই দিয়া হৈছে। এই প্ৰকাশ উপযোগী হ’ব কাৰণ তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীসমূহত ঈশ্বৰে সদায় সংশ্লিষ্ট ভূখণ্ডসমূহৰ মূল নামসমূহ উল্লেখ কৰিছে। এই নামবোৰৰ কিছুমান বৰ্তমানৰ নামৰ সৈতে সহজে চিনাক্ত কৰিব পৰা যায় কাৰণ ইয়াৰ মূল শিপাবোৰ ধৰি ৰখা হৈছে, যেনে: মেডেৰ বাবে " মাডাই ", ট'বলস্কৰ বাবে " টুবাল ", মস্কোৰ বাবে " মেচেচ "।
আদিপুস্তক ১০:১: “ নোহৰ পুত্ৰসকলৰ প্ৰজন্ম চেম, হাম আৰু যাফেথ। আৰু জলপ্লাৱনৰ পিছত তেওঁলোকৰ পুত্ৰ জন্ম হ’ল। ”
যাফতৰ পুত্ৰসকল
আদিপুস্তক ১০:২: “ যাফতৰ পুত্ৰসকল হ’ল: গোমেৰ, মাগগ, মদয়, যাৱন, তুবল, মচেক আৰু তিৰাছ .”
“ মাদৈ ” হৈছে মিডিয়া; “ জাভান ” হৈছে গ্ৰীচ; “ টিউবাল ” হৈছে ট’বলস্ক; “ মেচেচ ” হৈছে মস্কো।
আদিপুস্তক ১০:৩: “ গোমেৰৰ পুত্ৰ অচকেনাজ, ৰিফৎ আৰু তোগৰ্মা। ”
আদিপুস্তক ১০:৪: “ যাৱনৰ পুত্ৰ ইলীচা, তৰ্চিচ, কিত্তিম আৰু দোদানিম। ”
" টাৰ্চিছ " ৰ অৰ্থ হ'ল টাৰ্ছাছ; " কিটিম " মানে চাইপ্ৰাছ।
আদিপুস্তক ১০:৫: " এইবোৰৰ দ্বাৰাই জাতিবোৰৰ দ্বীপবোৰক তেওঁলোকৰ দেশ অনুসাৰে, নিজৰ ভাষা অনুসাৰে , নিজৰ বংশ অনুসাৰে, নিজৰ জাতি অনুসাৰে জনসাধাৰণ কৰা হৈছিল। "
জাতিসমূহৰ দ্বীপসমূহ " শব্দটোৱে বৰ্তমানৰ ইউৰোপৰ পশ্চিমীয়া জাতিসমূহ আৰু ইয়াৰ বৃহৎ সম্প্ৰসাৰণ যেনে আমেৰিকা আৰু অষ্ট্ৰেলিয়াক বুজায়।
প্ৰত্যেকৰে ভাষা অনুসৰি " নিখুঁততাই আদিপুস্তক ১১ পদত প্ৰকাশ পোৱা বাবেলৰ টাৱাৰৰ অভিজ্ঞতাত ইয়াৰ ব্যাখ্যা পাব।
হামৰ পুত্ৰসকল
আদিপুস্তক ১০:৬: “ হামৰ পুত্ৰসকল আছিল: কুচ, মিজ্ৰয়িম, পুত আৰু কনান। ”
কুছ মানে ইথিওপিয়া; " মিছৰাইম " ৰ অৰ্থ হ'ল মিচৰ; " পুথ " মানে লিবিয়া; আৰু " কনান " ৰ অৰ্থ হ'ল বৰ্তমানৰ ইজৰাইল বা প্ৰাচীন পেলেষ্টাইন।
আদিপুস্তক ১০:৭: “ কুচৰ পুত্ৰ চেবা, হাবীলা, চবতা, ৰামা আৰু চবটেকা। ৰামৰ পুত্ৰ চেবা আৰু দেদান। ”
আদিপুস্তক ১০:৮: " আৰু কুচৰ জন্ম হ'ল নিমৰোদ; তেওঁ পৃথিৱীত শক্তিশালী হ'বলৈ ধৰিলে। "
এই ৰজা " নিমৰোদ " " বাবেলৰ টাৱাৰ " নিৰ্মাতা হ'ব , ঈশ্বৰে ভাষা পৃথক কৰাৰ কাৰণ যিয়ে মানুহক জনগোষ্ঠী আৰু জাতিলৈ পৃথক আৰু পৃথক কৰে।
আদিপুস্তক ১০:৯: “ তেওঁ যিহোৱাৰ আগত এজন শক্তিশালী চিকাৰী আছিল, সেয়েহে কোৱা হৈছে: নিমৰোদৰ দৰে, যিহোৱাৰ আগত এজন শক্তিশালী চিকাৰী। ”
আদিপুস্তক ১০:১০: “ তেওঁ আদিতে চিনাৰ দেশত বাবেল, ইৰেক, আকাদ আৰু কলনেৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰিছিল। ”
" বাবেল " য়ে প্ৰাচীন বেবিলনক বুজায়; " আককাদ " য়ে প্ৰাচীন আক্কাদিয়া আৰু বৰ্তমানৰ বাগদাদ চহৰক বুজায়; " Scinear " য়ে ইৰাকক বুজায়।
আদিপুস্তক ১০:১১: “ সেই দেশৰ পৰা অচূৰ আহিল, তেওঁ নীনবি, ৰহবোৎ হীৰ, কালা, ”
" আছুৰ " য়ে অচূৰক বুজায়। " নীনবি " বৰ্তমানৰ মছুল হৈ পৰিল।
আদিপুস্তক ১০:১২: “ আৰু নীনবি আৰু কালাৰ মাজত ৰেচেন, সেইখন মহানগৰ। ”
এই তিনিখন চহৰ উত্তৰে আৰু টাইগ্ৰিছ নদীৰ কাষত বৰ্তমানৰ ইৰাকত অৱস্থিত আছিল।
আদিপুস্তক ১০:১৩: “ আৰু মিজ্ৰয়িমৰ জন্ম হ’ল লুদিম, অনামিম, লেহাবী, নফতুহিম, ”
আদিপুস্তক ১০:১৪: " পাথ্ৰুছিম, কাচলুহীম, যাৰ পৰা ফিলিষ্টীয়া আৰু কফ্টোৰিম আহিছিল। "
" ফিলিষ্টী " সকলে বৰ্তমানৰ পেলেষ্টাইনীসকলক বুজায়, যিসকলে এতিয়াও পুৰণি মিত্ৰতাৰ দৰে ইজৰাইলৰ সৈতে যুদ্ধ কৰি আছে। ১৯৭৯ চনলৈকে ইজিপ্তই ইজৰাইলৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰা ইজৰাইলৰ আন এক ঐতিহাসিক শত্ৰু ইজিপ্তৰ পুত্ৰ।
আদিপুস্তক ১০:১৫: “ কনান তেওঁৰ প্ৰথম পুত্ৰ চিদোন আৰু হীথৰ জন্ম হ’ল; »
আদিপুস্তক ১০:১৬: " আৰু যিবুচীয়া, ইমোৰীয়া, গীৰগাচীয়া, "
" যিবুছ " য়ে যিৰূচালেমক বুজায়; " ইমোৰীয়া "সকল ঈশ্বৰে ইস্ৰায়েলক দিয়া ভূখণ্ডৰ প্ৰথম বাসিন্দা আছিল। যদিও তেওঁলোক বিশাল নীতিৰ ভিতৰত থাকিল, ঈশ্বৰে তেওঁলোকক হত্যা কৰিলে আৰু ঠাইখন মুক্ত কৰিবলৈ তেওঁৰ লোকসকলৰ সন্মুখত বিষাক্ত হৰ্নেটেৰে তেওঁলোকক ধ্বংস কৰিলে।
আদিপুস্তক ১০:১৭: “ হিবী, আৰ্কীয়া, চিনীয়া, ”
" পাপ " মানে চীন।
আদিপুস্তক ১০:১৮: " অৰ্বদীয়া, জমৰীয়া, হামতীয়া। তাৰ পিছত কনানীয়াসকলৰ বংশ সিঁচৰতি হৈ গ'ল। "
আদিপুস্তক ১০:১৯: " কনানীয়াসকলৰ সীমা চিদোনৰ পৰা গেৰাৰ ফালে গাজালৈকে আৰু চদোম, ঘমোৰা, আদমা আৰু জবয়িমৰ ফালে লাচালৈকে আছিল। "
এই প্ৰাচীন নামবোৰে ইস্ৰায়েলৰ দেশখনক উত্তৰ দিশত য'ত চিদোন আছে, দক্ষিণে য'ত বৰ্তমানৰ গাজা এতিয়াও অৱস্থিত, আৰু দক্ষিণৰ পূব দিশত, "মৃত সাগৰ"ৰ স্থানত চদোম আৰু ঘমোৰাৰ অৱস্থান অনুসৰি, উত্তৰ দিশত য'ত জবয়ম অৱস্থিত, তাৰ সীমা নিৰ্ধাৰণ কৰে।
আদিপুস্তক ১০:২০: “ এইসকল হামৰ সন্তানসকল, তেওঁলোকৰ বংশ অনুসাৰে, নিজৰ ভাষাৰ অনুসাৰে, নিজৰ দেশত, নিজৰ জাতি অনুসৰি। ”
চেমৰ পুত্ৰসকল
আদিপুস্তক ১০:২১: " আৰু এবাৰৰ সকলো পুত্ৰৰ পিতৃ আৰু প্ৰথম পুত্ৰ যাফেটৰ ভাই চেমৰ পুত্ৰ জন্ম হ'ল। "
আদিপুস্তক ১০:২২: “ চেমৰ পুত্ৰসকল আছিল: ইলাম, অচূৰ, অৰ্ফাক্সদ, লুদ আৰু অৰাম। ”
" ইলাম " য়ে বৰ্তমানৰ ইৰাণৰ প্ৰাচীন পাৰ্চী জনগোষ্ঠীক বুজায়, লগতে উত্তৰ ভাৰতৰ আৰ্যসকলকো বুজায়; " আছুৰ " য়ে বৰ্তমানৰ ইৰাকৰ প্ৰাচীন অচূৰক বুজায়; " লুদ " য়ে হয়তো ইস্ৰায়েলত লোডক বুজায়; " আৰাম " য়ে ছিৰিয়াৰ আৰামীয়াসকলক বুজায়।
আদিপুস্তক ১০:২৩: “ অৰামৰ পুত্ৰ উজ, হুল, গেথেৰ আৰু মছ। ”
আদিপুস্তক ১০:২৪: “ অৰ্পচ্চাদৰ চেলকৰ জন্ম হ’ল, আৰু চেলাকৰ হবেৰৰ জন্ম হ’ল। »
আদিপুস্তক ১০:২৫: " আৰু এবাৰৰ দুটা পুত্ৰ জন্ম হ'ল: এজনৰ নাম পেলেগ, কাৰণ তেওঁৰ দিনত পৃথিৱী বিভক্ত হৈছিল ; আৰু তেওঁৰ ভায়েকৰ নাম যোকতন। "
এই পদটোত আমি নিখুঁততা পাওঁ: " কাৰণ তেওঁৰ দিনত পৃথিৱীখন বিভক্ত হৈছিল ।" আমি তেওঁৰ ওচৰত আদমৰ পাপৰ পৰা ১৭৫৭ চনত বাবেলৰ টাৱাৰ উত্থাপন কৰি বিদ্ৰোহী একত্ৰীকৰণৰ প্ৰচেষ্টাৰ ফলত হোৱা ভাষাসমূহৰ পৃথকীকৰণৰ তাৰিখ নিৰ্ধাৰণ কৰাৰ সম্ভাৱনাৰ ঋণী। এতেকে এই সময় নিমৰোদ ৰজাৰ ৰাজত্বকাল।
আদিপুস্তক ১০:২৬: “ যোকথানৰ জন্ম হ’ল আলমোদদ, চেলেফ, হাচৰমাভেট, জেৰা, ”
আদিপুস্তক ১০:২৭: “ হাদোৰাম, উজল, দিক্লাহ, ”
আদিপুস্তক ১০:২৮: “ ওবাল, অবীমেল, চেবা, ”
আদিপুস্তক ১০:২৯: “ অফীৰ, হাবীলা আৰু ইয়োবাব ।
আদিপুস্তক ১০:৩০: " তেওঁলোকে মেছাৰ পৰা চেফৰ ফালে পূব দিশৰ পাহাৰীয়া অঞ্চললৈকে বাস কৰিলে। "
আদিপুস্তক ১০:৩১: “ এইবিলাক চেমৰ সন্তানসকল, নিজ নিজ বংশৰ অনুসাৰে, নিজৰ ভাষাৰ অনুসাৰে, নিজৰ দেশত, নিজৰ জাতি অনুসাৰে। ”
আদিপুস্তক ১০:৩২: " এইবোৰ হৈছে নোহৰ পুত্ৰসকলৰ বংশ, তেওঁলোকৰ প্ৰজন্ম অনুসাৰে, তেওঁলোকৰ জাতি অনুসৰি। আৰু তেওঁলোকৰ পৰাই জলপ্লাৱনৰ পিছত পৃথিৱীত সিঁচৰতি হোৱা জাতিবোৰ আহিল । "
আদিপুস্তক ১১
ভাষাৰ দ্বাৰা পৃথকীকৰণ
আদিপুস্তক ১১:১: “ আৰু সমগ্ৰ পৃথিৱী একে ভাষাৰ আৰু একে বাক্যৰ আছিল . ”
ঈশ্বৰে ইয়াত এই সত্যৰ যুক্তিসংগত পৰিণতিৰ কথা মনত পেলাইছে যে সকলো মানৱ জাতি একক দম্পতী: আদম আৰু হৱাৰ পৰাই আহিছে। কথিত ভাষা সেয়ে সকলো বংশধৰলৈ সংক্ৰমিত হৈছিল।
আদিপুস্তক .১১:২: “ আৰু তেওঁলোকে পূব দিশৰ পৰা যাত্ৰা কৰি থাকোঁতে, চিনাৰ দেশত এখন সমভূমি পালে আৰু তাত বাস কৰিলে । ”
বৰ্তমানৰ ইৰাকৰ "শ্বিনাৰ" দেশৰ "পূব" দিশত বৰ্তমানৰ ইৰাণ আছিল। ওখ ঠাই এৰি মানুহবোৰে সমভূমি এখনত গোট খাইছিল, য'ত "ইউফ্ৰেটিছ আৰু টাইগ্ৰিছ" (হিব্ৰু: ফ্ৰাট আৰু হিডেকেল) দুখন মহানদীৰ দ্বাৰা ভালদৰে পানী দিয়া হৈছিল আৰু উৰ্বৰ। তেওঁৰ সময়ত অব্ৰাহামৰ ভতিজা লোটেও বসতি স্থাপন কৰিবলৈ এই ঠাইখন বাছি লৈছিল, যেতিয়া তেওঁ ককাকৰ পৰা পৃথক হৈছিল। মহা সমভূমিখনে এখন মহান নগৰ " বাবেল " নিৰ্মাণৰ অনুকূল হ'ব, যিখন পৃথিৱীৰ শেষলৈকে বিখ্যাত হৈ থাকিব।
Gen.11:3: “ আৰু তেওঁলোকে ইজনে সিজনক ক’লে, আহক, আমি ইটা বনাই জুইত জ্বলাই দিওঁ ।
গোট খোৱা মানুহবোৰে আৰু তম্বুত নাথাকিল; তেওঁলোকে বেকড ইটা নিৰ্মাণৰ কাম আৱিষ্কাৰ কৰিলে, যাৰ ফলত তেওঁলোকে স্থায়ী বাসস্থান নিৰ্মাণ কৰিব পাৰিলে। এই আৱিষ্কাৰেই আছিল সকলো চহৰৰ উৎপত্তি। মিচৰত তেওঁলোকৰ দাসত্বৰ সময়ত এই ইটাবোৰ নিৰ্মাণ কৰা, ফৰৌণৰ বাবে ৰামচেছ নিৰ্মাণ কৰিবলৈ, ইব্ৰীসকলৰ দুখ-কষ্টৰ কাৰণ হ’ব। পাৰ্থক্যটো আছিল যে তেওঁলোকৰ ইটাবোৰ জুইত সেকিব নোৱাৰি, বৰঞ্চ মাটি আৰু খেৰৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হ’ব আৰু মিচৰৰ জ্বলন্ত ৰ’দত শুকুৱাই লোৱা হ’ব।
Gen.11:4: “ আৰু তেওঁলোকে ক’লে, আমি যাওঁক, আমাৰ বাবে এখন নগৰ আৰু এটা টাৱাৰ নিৰ্মাণ কৰোঁ, যাৰ শিখৰ আকাশলৈকে হ’ব পাৰে , আৰু আমি আমাৰ নাম স্থাপন কৰোঁ, যাতে আমি সমগ্ৰ পৃথিৱীত সিঁচৰতি নহওঁ । ”
নোহ আৰু তেওঁৰ বংশধৰসকলে পৃথিৱীত সিঁচৰতি হৈ যাযাবৰী আৰু সদায় নিজৰ গতিবিধিৰ লগত খাপ খোৱা তম্বুত বাস কৰিছিল। এই প্ৰকাশত ঈশ্বৰে সেই মুহূৰ্তটোৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে যেতিয়া মানৱ ইতিহাসত প্ৰথমবাৰৰ বাবে মানুহে এটা ঠাইত আৰু স্থায়ী বাসস্থানত বসতি স্থাপন কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল, যাৰ ফলত প্ৰথম অৱস্থানহীন লোক গঠন হৈছিল। আৰু এই প্ৰথম সমাৱেশে তেওঁলোকক বিবাদ, কাজিয়া আৰু মৃত্যুৰ জন্ম দিয়া বিচ্ছেদৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ একত্ৰিত হ’বলৈ বাধ্য কৰাইছিল । তেওঁলোকে নোহৰ পৰা জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ লোকসকলৰ দুষ্টতা আৰু হিংসাৰ বিষয়ে শিকিছিল; ইমানেই যে ঈশ্বৰে তেওঁলোকক ধ্বংস কৰিবলগীয়া হৈছিল। আৰু একেবোৰ ভুলৰ পুনৰাবৃত্তিৰ আশংকা ভালদৰে নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ মতে এটা ঠাইত ঘনিষ্ঠভাৱে গোট খালে এই হিংসাৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ সফল হ’ব। কথা আছে: ঐক্য শক্তি। বাবেলৰ সময়ৰ পৰাই সকলো মহান আধিপত্য আৰু মহান আধিপত্যই ঐক্য আৰু গোট খোৱাৰ ওপৰত নিজৰ শক্তিৰ ভিত্তি স্থাপন কৰি আহিছে। আগৰ অধ্যায়ত ৰজা নিমৰোদৰ কথা উল্লেখ কৰা হৈছিল, যিজন আপাত দৃষ্টিত তেওঁৰ সময়ত মানৱতাৰ প্ৰথম একত্ৰীকৰণকাৰী নেতা আছিল, ঠিক বাবেল আৰু ইয়াৰ টাৱাৰ নিৰ্মাণ কৰি।
লিখনীয়ে নিৰ্দিষ্ট কৰিছে: " এটা টাৱাৰ যাৰ ওপৰেৰে আকাশ স্পৰ্শ কৰা হয় ।" "আকাশ স্পৰ্শ কৰা" এই ধাৰণাটোৱে স্বৰ্গত ঈশ্বৰৰ সৈতে যোগদান কৰাৰ উদ্দেশ্যক সূচায় যাতে তেওঁক দেখুৱাব পাৰে যে মানুহে তেওঁৰ অবিহনেও কাম কৰিব পাৰে আৰু তেওঁলোকৰ সমস্যাসমূহ নিজেই এৰাই চলিবলৈ আৰু সমাধান কৰিবলৈ ধাৰণা আছে। সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ বাবে ই প্ৰত্যাহ্বানতকৈও বেছি বা কম নহয়।
আদিপুস্তক ১১:৫: “ মানুহৰ পুত্ৰসকলে নিৰ্মাণ কৰা নগৰ আৰু টাৱাৰ চাবলৈ যিহোৱা নামি আহিল । ”
এইটো মাত্ৰ এটা প্ৰতিচ্ছবি যিয়ে আমাক প্ৰকাশ কৰে যে বিদ্ৰোহী চিন্তাৰে আকৌ এবাৰ সজীৱ মানৱতাৰ পৰিকল্পনা ঈশ্বৰে জানে।
আদিপুস্তক .১১:৬: " আৰু যিহোৱাই ক'লে: চোৱা, লোকসকল এক, আৰু তেওঁলোকৰ সকলোৰে একে ভাষা আছে; আৰু তেওঁলোকে এই কাম কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে: এতিয়া তেওঁলোকৰ সকলো উদ্দেশ্যৰ পৰা তেওঁলোকৰ পৰা একো বাধা দিয়া নহ'ব । "
বাবেলৰ সময়ৰ পৰিস্থিতিক এই আদৰ্শৰ সপোন দেখা সমসাময়িক বিশ্বজনীনতাবাদীসকলে ঈৰ্ষা কৰে: একক জনগোষ্ঠী গঠন আৰু একক ভাষা কোৱা। আৰু নিমৰোদে গোট খোৱাসকলৰ দৰে আমাৰ বিশ্বজনীনতাবাদীসকলেও এই বিষয়ত ঈশ্বৰে কি ভাবে তাক লৈ চিন্তা নকৰে। তথাপিও আদমৰ পাপৰ পাছত ১৭৪৭ বছৰত ঈশ্বৰে কথা কৈছে আৰু নিজৰ মতামত প্ৰকাশ কৰিছে। তেওঁৰ কথাই ইংগিত দিয়াৰ দৰে মানৱীয় প্ৰকল্পটোৰ ধাৰণাটোৱে তেওঁক সন্তুষ্ট নকৰে আৰু তেওঁক বিচলিত কৰে। কিন্তু তেওঁলোকক পুনৰ নিঃশেষ কৰাৰ কোনো প্ৰশ্নই উত্থাপন নহয়। কিন্তু মন কৰিবলগীয়া যে বিদ্ৰোহী মানৱতাৰ দৃষ্টিভংগীৰ ফলপ্ৰসূতাক লৈ ঈশ্বৰে বিতৰ্ক নকৰে। ইয়াৰ এটাই অসুবিধা আছে, আৰু সেয়া তেওঁৰ বাবে: যিমানেই গোট খায় সিমানেই তেওঁক প্ৰত্যাখ্যান কৰে, আৰু তেওঁৰ সেৱা নকৰে বা তাতোকৈ বেয়া কথাটো হ’ল, তেওঁৰ মুখৰ আগত মিছা দেৱতাক সেৱা কৰে।
আদিপুস্তক ১১:৭: “ এতিয়া আহক, আমি নামি গৈ তেওঁলোকৰ ভাষা বিভ্ৰান্ত কৰোঁ, যাতে তেওঁলোকে ইজনে সিজনৰ কথা বুজি নাপায় . ”
ঈশ্বৰৰ সমাধান আছে: " আহক আমি তেওঁলোকৰ ভাষা বিভ্ৰান্ত কৰোঁ, যাতে তেওঁলোকে আৰু ইজনে সিজনৰ ভাষা বুজি নাপায় ৷" এই কাৰ্য্যৰ লক্ষ্য হৈছে এক ঐশ্বৰিক অলৌকিকতা অনা। নিমিষতে মানুহে বেলেগ বেলেগ ভাষা কয় আৰু ইজনে সিজনক আৰু বুজি নাপাই ইজনে সিজনৰ পৰা আঁতৰি থাকিবলৈ বাধ্য হয়। তেওঁলোকে বিচৰা ঐক্য ভাঙি গৈছে ৷ এই অধ্যয়নৰ বিষয়বস্তু পুৰুষৰ পৃথকীকৰণ এতিয়াও আছে, ভালদৰে সম্পন্ন কৰা হৈছে ।
Gen.11:8: “ আৰু যিহোৱাই তেওঁলোকক তাৰ পৰা সমগ্ৰ পৃথিৱীত সিঁচৰতি কৰিলে, আৰু তেওঁলোকে নগৰ নিৰ্মাণ বাদ দিলে । ”
একে ভাষা কোৱা সকলে একত্ৰিত হৈ আনৰ পৰা আঁতৰি থাকে। সেয়েহে " ভাষা " ৰ এই অভিজ্ঞতাৰ পিছতেই মানুহে বিভিন্ন ঠাইত বসতি স্থাপন কৰিব য'ত তেওঁলোকে শিল আৰু ইটাৰ নগৰ বিচাৰি পাব। জাতি গঠন হ’ব আৰু তেওঁলোকৰ দোষৰ শাস্তি দিবলৈ ঈশ্বৰে তেওঁলোকক ইজনে সিজনৰ বিৰুদ্ধে থিয় কৰাব পাৰিব। সাৰ্বজনীন শান্তি প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ " বাবেল " ৰ প্ৰচেষ্টা ব্যৰ্থ হৈছে।
আদিপুস্তক ১১:৯: “ সেয়েহে ইয়াক বাবেল বুলি কোৱা হ’ল, কাৰণ তাতে যিহোৱাই সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ ভাষা বিভ্ৰান্ত কৰিলে আৰু তাৰ পৰাই তেওঁলোকক সমগ্ৰ পৃথিৱীত সিঁচৰতি কৰিলে । ”
"বাবেল" নামটো জনাটো যোগ্য কাৰণ ই মানুহক সাক্ষ্য দিয়ে যে ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ সাৰ্বজনীন একত্ৰীকৰণৰ প্ৰচেষ্টাৰ প্ৰতি কেনে প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিছিল: " জিভাৰ বিভ্ৰান্তি ।" পাঠটোৰ উদ্দেশ্য আছিল পৃথিৱীৰ শেষলৈকে মানৱতাক সতৰ্ক কৰা, যিহেতু ঈশ্বৰে এই অভিজ্ঞতাক তেওঁৰ সাক্ষ্যত প্ৰকাশ কৰিব বিচাৰিছিল, যিটো মোচিক নিৰ্দেশ দিছিল, যিয়ে এইদৰে তেওঁৰ পবিত্ৰ বাইবেলৰ প্ৰথম কিতাপবোৰ লিখিছিল, যিবোৰ আমি আজিও পঢ়ো। এইদৰে ঈশ্বৰে সেই সময়ৰ বিদ্ৰোহীসকলৰ বিৰুদ্ধে হিংসা কৰিব নালাগিল। কিন্তু পৃথিৱীৰ শেষত একে নহ’ব যেতিয়া ঈশ্বৰে নিন্দা কৰা এই সাৰ্বজনীন সমাৱেশক পুনৰুত্পাদন কৰি তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পিছত জীয়াই থকা শেষ বিদ্ৰোহীসকলক যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ দ্বাৰা ধ্বংস কৰা হ’ব। তেতিয়া তেওঁলোকে "তেওঁৰ ক্ৰোধ"ৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিব লাগিব, ইয়াৰ উপৰিও তেওঁৰ শেষ নিৰ্বাচিতসকলক হত্যা কৰাৰ সিদ্ধান্ত ল'ব কাৰণ তেওঁলোকে তেওঁৰ বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতি বিশ্বাসী হৈ থাকিব, যি তেওঁৰ জগত সৃষ্টিৰ পৰা পবিত্ৰ কৰা হৈছে। ঈশ্বৰে দিয়া শিক্ষা মানৱ জাতিয়ে কেতিয়াও পালন কৰা নাছিল আৰু অনবৰতে পৃথিৱীৰ সকলো ঠাইতে মহান নগৰ গঠন হৈছিল যেতিয়ালৈকে ঈশ্বৰে সেইবোৰ আন জনগোষ্ঠীৰ দ্বাৰা বা বৃহৎ পৰিসৰৰ মাৰাত্মক মহামাৰীৰ দ্বাৰা ধ্বংস কৰা নাছিল।
চেমৰ বংশধৰসকল
বিশ্বাসী আৰু বৰ্তমানৰ একশ্বৰবাদী ধৰ্মৰ পিতৃ অব্ৰাহামৰ প্ৰতি
আদিপুস্তক ১১:১০: “ এইবোৰ হৈছে চেমৰ বংশ: চেমৰ এশ বছৰ জীয়াই আছিল আৰু জলপ্লাৱনৰ দুবছৰৰ পাছত অৰ্ফাক্সদৰ জন্ম হ’ল .”
চেমৰ পুত্ৰ আৰ্ফাক্সাদৰ জন্ম হৈছিল ১৬৫৮ চনত (১৬৫৬ + ২) ৷
আদিপুস্তক ১১:১১: “ অৰ্ফাক্সদ জন্ম হোৱাৰ পাছত চেমে পাঁচশ বছৰ জীয়াই থাকিল আৰু পুত্ৰ-কন্যাৰ জন্ম দিলে .”
২১৫৮ চনত ৬০০ (১০০ + ৫০০) বছৰ বয়সত শ্বেমৰ মৃত্যু হয়।
আদিপুস্তক ১১:১২: “ অৰ্ফাক্সদ পঁত্ৰিশ বছৰ বয়সত চেলাক জন্ম দিলে । ”
আৰ্ফাক্সাদৰ পুত্ৰ চেলাৰ জন্ম হৈছিল ১৬৯৩ চনত (১৬৫৮ + ৩৫)।
আদিপুস্তক ১১:১৩: “ আৰু অৰ্ফাক্সাদে চেলাৰ জন্মৰ পিছত চাৰিশ তিনি বছৰ জীয়াই থাকিল আৰু পুত্ৰ আৰু কন্যা সন্তান জন্ম দিলে । ”
২০৯৬ চনত ৪৩৮ বছৰ বয়সত আৰ্পাচচাদৰ মৃত্যু হয় (৩৫ + ৪০৩) ৷
আদিপুস্তক ১১:১৪: “ আৰু চেলা ত্ৰিশ বছৰ বয়সত এবাৰৰ জন্ম দিলে । ”
হেবাৰৰ জন্ম হৈছিল ১৭২৩ চনত (১৬৯৩ + ৩০) ৷
আদিপুস্তক ১১:১৫: “ এবেৰৰ জন্মৰ পিছত চেলা চাৰিশ তিনি বছৰ জীয়াই থাকিল আৰু পুত্ৰ আৰু কন্যা সন্তান জন্ম দিলে । ”
২১২৬ চনত (১৭২৩ + ৪০৩) ৪৩৩ (৩০ + ৪০৩) বছৰ বয়সত শ্বেলাৰ মৃত্যু হয়।
আদিপুস্তক ১১:১৬: “ হেবেৰে চৌত্ৰিশ বছৰ বয়সত পেলেগক জন্ম দিলে । ”
পেলেগৰ জন্ম হৈছিল ১৭৫৭ চনত (১৭২৩ + ৩৪)। তেওঁৰ জন্মৰ সময়ত আদিপুস্তক ১০:২৫ পদৰ মতে, বাবিলত গোট খোৱা মানুহবোৰক বিভাজিত আৰু পৃথক কৰিবলৈ ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা কথিত ভাষাৰ দ্বাৰা " পৃথিৱীখন বিভক্ত হৈছিল "।
আদিপুস্তক ১১:১৭: “ পেলেগ জন্ম হোৱাৰ পিছত এবৰে চাৰিশ ত্ৰিশ বছৰ জীয়াই থাকিল আৰু পুত্ৰ আৰু কন্যা সন্তান জন্ম দিলে । ”
২১৮৭ চনত (১৭৫৭ + ৪৩০) ৪৬৪ (৩৪ + ৪৩০) বছৰ বয়সত হেবাৰৰ মৃত্যু হয়।
আদিপুস্তক ১১:১৮: “ পেলেগে ত্ৰিশ বছৰ বয়সত ৰেউৰ জন্ম দিলে । ”
ৰেহুৰ জন্ম হৈছিল ১৭৮৭ চনত (১৭৫৭ + ৩০) ৷
আদিপুস্তক ১১:১৯: “ আৰু পেলেগে ৰেউৰ জন্মৰ পিছত দুশ ন বছৰ জীয়াই থাকিল আৰু পুত্ৰ আৰু কন্যা সন্তান জন্ম দিলে । ”
১৯৯৬ চনত (১৭৮৭ + ২০৯) ২৩৯ (৩০ + ২০৯) বয়সত পেলেগৰ মৃত্যু হয়। তেওঁৰ সময়ত সম্পন্ন হোৱা বাবেলৰ টাৱাৰত হোৱা বিদ্ৰোহৰ বাবেই হয়তো হঠাতে আয়ুস চুটি হোৱাটো মন কৰক।
আদিপুস্তক ১১:২০: “ ৰেউ বত্ৰিশ বছৰ বয়সত চেৰুগ জন্ম দিলে । ”
চেৰুগৰ জন্ম হৈছিল ১৮১৯ চনত (১৭৮৭ + ৩২) ৷
আদিপুস্তক ১১:২১: “ চেৰুগ জন্ম হোৱাৰ পাছত ৰেউৱে দুশ সাত বছৰ জীয়াই থাকি পুত্ৰ আৰু কন্যা সন্তান জন্ম দিলে । ”
২০৯৬ চনত (১৮১৯ + ২০৭) ২৩৯ বছৰ বয়সত ৰেহুৰ মৃত্যু হয় (৩২ + ২০৭) ৷
আদিপুস্তক ১১:২২: “ চেৰুগে ত্ৰিশ বছৰ বয়সত নাহৰৰ জন্ম দিলে । ”
নাচোৰৰ জন্ম হৈছিল ১৮৪৯ চনত (১৮১৯ + ৩০) ৷
আদিপুস্তক ১১:২৩: “ নাহৰৰ জন্মৰ পিছত চেৰুগে দুশ বছৰ জীয়াই থাকিল আৰু পুত্ৰ আৰু কন্যা সন্তান জন্ম দিলে । ”
২০৪৯ চনত (১৮৪৯ + ২০০) ২৩০ (৩০ + ২০০) বছৰ বয়সত চেৰুগৰ মৃত্যু হয়।
আদিপুস্তক ১১:২৪: “ নাহোৰ উনবিশ বছৰ বয়সত তেৰাৰ জন্ম হ’ল । ”
টেৰাচৰ জন্ম হৈছিল ১৮৭৮ চনত (১৮৪৯ + ২৯) ৷
আদিপুস্তক ১১:২৫: “ আৰু নাহৰে তেৰাৰ জন্মৰ পিছত এশ ঊনৈশ বছৰ জীয়াই থাকিল আৰু পুত্ৰ আৰু কন্যা সন্তান জন্ম দিলে । ”
১৯৬৮ চনত (১৮৪৯ + ১১৯) ১৪৮ বছৰ বয়সত নাচোৰৰ মৃত্যু হয় (২৯ + ১১৯) ৷
আদিপুস্তক ১১:২৬: “ তেৰা সত্তৰ বছৰ বয়সত অব্ৰাম, নাহোৰ আৰু হাৰাণৰ জন্ম হ’ল । ”
আব্ৰামৰ জন্ম হৈছিল ১৯৪৮ চনত (১৮৭৮ + ৭০) ৷
অব্ৰামৰ প্ৰথম বৈধ পুত্ৰ ইচহাকৰ জন্ম হ'ব যেতিয়া তেওঁৰ বয়স ১০০ বছৰ হ'ব, ২০৪৮ চনত , আদিপুস্তক ২১:৫ অনুসৰি: " অব্ৰাহামৰ বয়স আছিল এশ বছৰ যেতিয়া তেওঁৰ পুত্ৰ ইচহাক জন্ম হৈছিল ।"
আব্ৰামৰ মৃত্যু হ’ব ২১২৩ চনত ১৭৫ বছৰ বয়সত , আদিপুস্তক ২৫:৭ পদ অনুসৰি: “ এইবোৰেই হৈছে অব্ৰাহামৰ জীৱনৰ বছৰবোৰ: তেওঁ এশ পঁচাত্তৰ বছৰ জীয়াই আছিল » .
আদিপুস্তক ১১:২৭: “ এইবোৰ তেৰাৰ বংশ: তেৰাৰ জন্ম হৈছিল অব্ৰাম, নাহোৰ আৰু হাৰাণ ।
মন কৰিব যে অব্ৰাম তেৰাৰ তিনিজন পুত্ৰৰ ভিতৰত ডাঙৰ। গতিকে ওপৰৰ ২৬ পদত কোৱাৰ দৰে তেওঁৰ পিতৃ তেৰাৰ বয়স ৭০ বছৰ বয়সত সঁচাকৈয়ে তেওঁৰ জন্ম হৈছিল।
আদিপুস্তক ১১:২৮: " আৰু হাৰানে নিজৰ জন্মস্থান দেশত, কলদীয়াসকলৰ উৰত নিজৰ পিতৃ তৰহৰ আগত মৃত্যুবৰণ কৰিলে । "
এই মৃত্যুৱে বুজাইছে যে পিছলৈ লোটে অব্ৰামৰ যাত্ৰাত কিয় তেওঁৰ লগত যাব। অব্ৰামে তেওঁক ডেউকাৰ তললৈ লৈ গ’ল।
কলদীয়াসকলৰ উৰত অব্ৰামৰ জন্ম হৈছিল আৰু কলদীয়াসকলৰ বাবিলতেই যিৰিমিয়া ভাববাদী আৰু দানিয়েল ভাববাদীৰ সময়ত বিদ্ৰোহী ইস্ৰায়েলক বন্দীলৈ লৈ যোৱা হৈছিল।
আদিপুস্তক ১১:২৯: " আৰু অব্ৰাম আৰু নাহৰে পত্নী বিয়া কৰালে; আৰু অব্ৰামৰ পত্নীৰ নাম চৰাই আৰু নাহৰৰ পত্নীৰ নাম মিলকা, হাৰাণৰ কন্যা, মিল্কাৰ পিতৃ আৰু ইচকাৰ পিতৃ । "
এই সময়ৰ মিত্ৰতাবোৰ অতি সম্পৰ্কীয় আছিল: নাহৰে নিজৰ ভায়েক হাৰাণৰ কন্যা মিলকাক বিয়া কৰাইছিল। বংশৰ জাতিৰ বিশুদ্ধতা ৰক্ষা কৰাটোৱেই আছিল এনে এটা কৰ্তব্যৰ নিয়ম আৰু আজ্ঞা পালন। পাছলৈ ইচহাকে নিজৰ দাসক আৰামীয়া লাবানৰ ঘনিষ্ঠ পৰিয়ালৰ পৰা নিজৰ পুত্ৰ ইচহাকৰ বাবে পত্নী বিচাৰিবলৈ পঠিয়াব।
আদিপুস্তক ১১:৩০: “ আৰু চৰাই বন্ধ্যা আছিল, তেওঁৰ কোনো সন্তান নাছিল . ”
এই বন্ধ্যাত্বই সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক নিজৰ সৃষ্টিশীল শক্তি প্ৰকাশ কৰিবলৈ অনুমতি দিব; এইটোৱে তাইক সন্তান জন্ম দিবলৈ সক্ষম কৰি তুলিছে যেতিয়া তাইৰ বয়স স্বামী অব্ৰামৰ দৰে প্ৰায় এশ বছৰ হ’ব। এই বন্ধ্যাত্ব ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক স্তৰত প্ৰয়োজনীয় আছিল, কাৰণ ইচহাকক নতুন আদমৰ ধৰণ হিচাপে উপস্থাপন কৰা হৈছে যাক যীচু খ্ৰীষ্টই নিজৰ সময়ত অৱতাৰ ল’ব; দুয়োজন মানুহ নিজৰ সময়ত " ঈশ্বৰ প্ৰতিজ্ঞাৰ পুত্ৰ " আছিল। সেয়েহে, সদায় "ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ" হিচাপে তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ভূমিকাৰ বাবেই তেওঁ নিজেই নিজৰ পত্নীক বাছি ল'ব নোৱাৰে, কাৰণ যীচুৰ মাংসত, ঈশ্বৰেই তেওঁৰ পাঁচনি আৰু তেওঁৰ শিষ্যসকলক বাছি লয়, অৰ্থাৎ তেওঁৰ মাজত থকা আৰু তেওঁক সজীৱ কৰা পিতৃ আত্মা।
আদিপুস্তক ১১:৩১: " তেতিয়া তেৰহ নিজৰ পুত্ৰ অব্ৰাম আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ হাৰাণৰ পুত্ৰ লোটক আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ অব্ৰামৰ পত্নী চৰাইক লৈ গ'ল। তেওঁলোকে কলদীয়াৰ উৰৰ পৰা কনান দেশলৈ যাবলৈ একেলগে ওলাই গ'ল। তেওঁলোকে হাৰণলৈ আহি তাত বাস কৰিলে । "
অব্ৰামকে ধৰি সমগ্ৰ পৰিয়ালটোৱে দেশৰ উত্তৰ দিশত, হাৰাণত বসতি স্থাপন কৰিলে। এই প্ৰথম পদক্ষেপে তেওঁলোকক মানৱতাৰ জন্মস্থানৰ ওচৰলৈ লৈ গ’ল। উৰ্বৰ আৰু সমৃদ্ধিশালী সমভূমিৰ বৃহৎ, ইতিমধ্যে ঘন জনবসতি আৰু বিদ্ৰোহী চহৰবোৰৰ পৰা তেওঁলোকে নিজকে পৃথক কৰি পেলালে ।
Gen.11:32: " আৰু তেৰাৰ দিন দুশ পাঁচ বছৰ আছিল; আৰু তেৰা হাৰাণত মৃত্যুবৰণ কৰিলে । "
১৮৭৮ চনত জন্মগ্ৰহণ কৰা তেৰাৰ মৃত্যু হয় ২০৫ বছৰ বয়সত ২০৮৩ চনত।
এই অধ্যায়ৰ অধ্যয়নৰ শেষত মন কৰিবলগীয়া যে আয়ুস ১২০ বছৰলৈ হ্ৰাস কৰাৰ প্ৰকল্পটোৱে সফলতাৰ পথত আগবাঢ়িছে। চেমৰ "৬০০ বছৰ" আৰু নাহৰৰ "১৪৮ বছৰ" বা অব্ৰাহামৰ "১৭৫ বছৰ"ৰ মাজত আয়ুস চুটি হোৱাটো স্পষ্ট। প্ৰায় চাৰি শতিকাৰ পাছত মোচিয়ে হুবহু ১২০ বছৰ জীয়াই থাকিব। ঈশ্বৰে উল্লেখ কৰা সংখ্যাটো নিখুঁত আৰ্হি হিচাপে পোৱা যাব।
অব্ৰাহামৰ অভিজ্ঞতাত ঈশ্বৰে নিজৰ মনোনীত লোকসকলৰ জীৱন মুক্ত কৰিবলৈ নিজে কি কৰিবলৈ ইচ্ছুক, চিত্ৰিত কৰিছে, যিসকলক তেওঁ নিজৰ সকলো মানৱ জীৱৰ মাজৰ পৰা নিৰ্বাচন কৰে, তেওঁলোকে তেওঁৰ প্ৰতিমূৰ্তি ধৰি ৰাখে নে নাই সেই অনুসৰি। এই ঐতিহাসিক দৃশ্যত অব্ৰাহাম পিতৃ হিচাপে ঈশ্বৰ, ইচহাক, পুত্ৰ হিচাপে ঈশ্বৰ আৰু পূৰ্ণতা যীচু খ্ৰীষ্টত হ’ব আৰু তেওঁৰ স্বেচ্ছামূলক বলিদানৰ ওপৰত নতুন নিয়মৰ জন্ম হ’ব।
আদিপুস্তক ১২
পাৰ্থিৱ পৰিয়ালৰ পৰা বিচ্ছেদ
আদিপুস্তক ১২:১: “ যিহোৱাই অব্ৰামক ক’লে, ‘ তোমাৰ দেশৰ পৰা, তোমাৰ আত্মীয়ৰ পৰা আৰু তোমাৰ পিতৃৰ ঘৰৰ পৰা ওলাই যোৱা, যিখন দেশ মই তোমাক দেখুৱাম ।’”
ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা অনুসৰি অব্ৰামে নিজৰ পাৰ্থিৱ পৰিয়াল, তেওঁৰ পিতৃৰ ঘৰ এৰি যাব, আৰু আমি এই ক্ৰমত চাব লাগিব যে ঈশ্বৰে আদিপুস্তক ২:২৪ পদত দিয়া আধ্যাত্মিক অৰ্থ, তেওঁৰ বাক্যক যিয়ে কৈছিল: " গতিকে এজন মানুহে নিজৰ পিতৃ আৰু মাকক এৰি নিজৰ পত্নীৰ লগত আঁকোৱালি ল'ব, আৰু তেওঁলোক এক মাংস হ'ব ।" অব্ৰামে খ্ৰীষ্টৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক আধ্যাত্মিক ভূমিকাত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ " নিজৰ পিতৃ আৰু মাকক এৰি " যাব লাগিব যাৰ বাবে কেৱল " কইনা " , তেওঁৰ নিৰ্বাচিত সমাবেশটোৱেই গুৰুত্বপূৰ্ণ। শাৰীৰিক সম্পৰ্ক হৈছে আধ্যাত্মিক উন্নতিৰ বাধা যিবোৰ নিৰ্বাচিতসকলে এৰাই চলিব লাগিব, যাতে তেওঁ যীচু খ্ৰীষ্ট সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ YaHWéH ৰ সৈতে প্ৰতীকী প্ৰতিমূৰ্তিত " এক মাংস " বনাবলৈ সফল হ'ব পাৰে।
আদিপুস্তক ১২:২: “ মই তোমাক এটা মহান জাতি কৰিম, আৰু মই তোমাক আশীৰ্ব্বাদ কৰিম, মই তোমাৰ নাম মহান কৰিম, আৰু তুমি আশীৰ্বাদ হ’বা .”
অব্ৰাম বাইবেলৰ পিতৃপুৰুষসকলৰ ভিতৰত প্ৰথমজন হ'ব, যাক একেশ্বৰবাদীসকলে "বিশ্বাসীসকলৰ পিতৃ" হিচাপে স্বীকৃতি দিয়ে। তেওঁও, বাইবেলত, ঈশ্বৰৰ প্ৰথম সেৱক যাৰ জীৱনৰ সবিশেষ দীঘলীয়াকৈ অনুসৰণ কৰা হ’ব আৰু প্ৰকাশ কৰা হ’ব।
আদিপুস্তক ১২:৩: “ তোমাক আশীৰ্ব্বাদ কৰাসকলক মই আশীৰ্ব্বাদ কৰিম, আৰু তোমাক অভিশাপ দিয়াজনক মই অভিশাপ দিম, আৰু পৃথিৱীৰ সকলো বংশ তোমাৰ দ্বাৰাই আশীৰ্ব্বাদ কৰা হ’ব .”
অব্ৰামৰ ভ্ৰমণ আৰু মুখামুখিয়ে ইয়াৰ প্ৰমাণ দিব, আৰু ইতিমধ্যে মিচৰত যেতিয়া ফৰৌণে চাৰয়ৰ লগত শুব বিচাৰিছিল, তাইক তেওঁৰ ভনীয়েক বুলি বিশ্বাস কৰি, অব্ৰামে নিজৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিবলৈ কোৱা মতে। এটা দৰ্শনত ঈশ্বৰে তেওঁক ক’লে যে চাৰা এজন ভাববাদীৰ পত্নী আৰু তেওঁ প্ৰায় মৃত্যুবৰণ কৰিলে।
এই পদৰ দ্বিতীয় অংশ, " আপোনাৰ মাজত পৃথিৱীৰ সকলো পৰিয়াল ধন্য হ'ব ," ইয়াৰ পূৰ্ণতা পাব যিহূদা ফৈদৰ দায়ূদৰ পুত্ৰ, ইস্ৰায়েলৰ পুত্ৰ, অব্ৰামৰ পুত্ৰ ইচহাকৰ পুত্ৰ যীচু খ্ৰীষ্টত। অব্ৰামৰ ওপৰতেই ঈশ্বৰে তেওঁৰ দুটা একেৰাহে নিয়ম গঢ়ি তুলিব যিয়ে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ মানদণ্ড উপস্থাপন কৰে। কাৰণ এই মানদণ্ডবোৰ প্ৰতীকী ধৰণৰ পৰা বাস্তৱ প্ৰকাৰলৈ যাবলৈ বিকশিত হ’ব লাগিছিল; পাপী মানুহ খ্ৰীষ্টৰ আগতে জীয়াই আছিল নে তেওঁৰ পিছত জীয়াই আছিল সেই অনুসৰি।
আদিপুস্তক ১২:৪: " তেতিয়া অব্ৰামে যিহোৱাই তেওঁক কোৱাৰ দৰে গুচি গ'ল আৰু লোটে তেওঁৰ লগত গুচি গ'ল। অব্ৰামে হাৰণৰ পৰা যোৱাৰ সময়ত পঁচাত্তৰ বছৰ বয়সত আছিল ।"
৭৫ বছৰ বয়সত ইতিমধ্যে আব্ৰামৰ জীৱনৰ এক দীঘলীয়া অভিজ্ঞতা আছে। ঈশ্বৰৰ কথা শুনিবলৈ আৰু বিচাৰিবলৈ হ’লে এই অভিজ্ঞতা আহৰণ কৰিব লাগিব; তেওঁৰ পৰা পৃথক হোৱা মানৱতাৰ অভিশাপ আৱিষ্কাৰ কৰাৰ পিছত এই কাম কৰা হয়। যদি ঈশ্বৰে তেওঁক মাতিছিল, তেন্তে ইয়াৰ কাৰণ হ’ল অব্ৰামে তেওঁক বিচাৰিছিল, লগতে যেতিয়া ঈশ্বৰে তেওঁৰ আগত নিজকে প্ৰকাশ কৰে, তেতিয়া তেওঁ তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰিবলৈ খৰখেদা কৰে। আৰু এই সুস্থ আজ্ঞাকাৰীতাক আদিপুস্তক ২৬:৫ পদত উদ্ধৃত এই পদটোত তেওঁৰ পুত্ৰ ইচহাকক নিশ্চিত আৰু সোঁৱৰাই দিয়া হ'ব: " কাৰণ অব্ৰাহামে মোৰ মাত মানিলে, আৰু মোৰ আজ্ঞা, মোৰ আজ্ঞা, মোৰ বিধি আৰু মোৰ বিধান পালন কৰিলে ।" অব্ৰামে এইবোৰ ৰাখিব পাৰিলেহেঁতেন যদিহে ঈশ্বৰে তেওঁৰ ওচৰত সেইবোৰ উপস্থাপন কৰিলেহেঁতেন। ঈশ্বৰৰ পৰা পোৱা এই সাক্ষ্যই আমাক প্ৰকাশ কৰে যে বাইবেলত উল্লেখ নকৰা বহুতো কথা পূৰ্ণ হৈছে। বাইবেলে মানুহৰ জীৱনৰ দীৰ্ঘদিনীয়া অস্তিত্বৰ সাৰাংশহে আমাৰ ওচৰত উপস্থাপন কৰিছে। আৰু এজন মানুহৰ ১৭৫ বছৰীয়া জীৱন, মিনিটৰ পিছত মিনিট, চেকেণ্ডৰ পিছত চেকেণ্ডে কি জীয়াই আছিল সেয়া কেৱল ভগৱানেহে ক’ব পাৰে, কিন্তু আমাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় বস্তুবোৰৰ সাৰাংশই যথেষ্ট।
এইদৰে, অব্ৰামক দিয়া ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ তেওঁৰ আজ্ঞাকাৰীতাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছে, আৰু বাইবেল আৰু ইয়াৰ ভৱিষ্যদ্বাণীসমূহৰ বিষয়ে আমাৰ সকলো অধ্যয়ন অসাৰ হ'ব যদিহে আমি এই আজ্ঞাকাৰীতাৰ গুৰুত্ব বুজি নাপাওঁ কাৰণ যীচু খ্ৰীষ্টই আমাক তেওঁৰ নিজৰ আশীৰ্বাদটো আদৰ্শ হিচাপে দিছিল যোহন ৮:২৯ পদত এইদৰে কৈছে: " যিজনে মোক পঠিয়াইছে, তেওঁ মোৰ লগত আছে; তেওঁ মোক অকলে এৰি যোৱা নাই, কাৰণ মই সদায় তেওঁৰ দৃষ্টিত সন্তুষ্ট কামবোৰ কৰো ।" যিকোনো মানুহৰ ক্ষেত্ৰতো একেই কথা; প্ৰতিটো ভাল সম্পৰ্ক আপুনি সন্তুষ্ট কৰিব বিচৰাজনক " যি ভাল লাগে " কৰি লাভ কৰা হয় । এই কাৰণেই বিশ্বাস, সত্য ধৰ্ম কোনো জটিল বস্তু নহয়, বৰঞ্চ ঈশ্বৰ আৰু নিজৰ বাবে সন্তুষ্ট কৰি তোলা এক সাধাৰণ ধৰণৰ সম্পৰ্ক।
আমাৰ শেষ সময়ত যি চিন ওলাইছে সেয়া হৈছে শিশুৱে পিতৃ-মাতৃ আৰু জাতীয় কৰ্তৃপক্ষৰ প্ৰতি অবাধ্যতা। ঈশ্বৰে এইবোৰৰ ব্যৱস্থা কৰে যাতে তেওঁৰ প্ৰতি বিদ্ৰোহী, অকৃতজ্ঞ বা উদাসীন প্ৰাপ্তবয়স্কসকলে তেওঁলোকৰ দুষ্টতাৰ বাবে তেওঁ নিজেই কি অনুভৱ কৰে . এইদৰে ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা কাৰ্য্যই চিঞৰ-বাখৰতকৈ বহু বেছি জোৰেৰে চিঞৰি উঠে, তেওঁৰ সৎ ক্ষোভ আৰু তেওঁৰ ন্যায্য নিন্দা প্ৰকাশ কৰিবলৈ।
আদিপুস্তক ১২:৫: " তেতিয়া অব্ৰামে নিজৰ পত্নী চৰাই আৰু তেওঁৰ ভায়েকৰ পুত্ৰ লোটক আৰু তেওঁলোকৰ সকলো ধন-সম্পত্তি আৰু হাৰাণত আহৰণ কৰা দাসসকলক লৈ গ'ল। তেওঁলোকে কনান দেশলৈ যাবলৈ ৰাওনা হ'ল আৰু কনান দেশলৈ গ'ল ।"
কনানৰ উত্তৰ-পূবত হাৰাণ। গতিকে অব্ৰামে হাৰাণৰ পৰা পশ্চিম দিশলৈ আৰু তাৰ পাছত দক্ষিণ দিশলৈ গৈ কনানত প্ৰৱেশ কৰিলে।
আদিপুস্তক ১২:৬: " আৰু অব্ৰামে সেই দেশৰ মাজেৰে চিখম নামৰ ঠাইখনলৈ গৈ মৰেৰ ওক গছবোৰলৈকে গ'ল; আৰু সেই সময়ত কনানীয়াসকল সেই দেশত আছিল ।"
আমি আপোনাক সোঁৱৰাই দিয়াৰ প্ৰয়োজন আছেনে? " কনানীয়াসকল " দৈত্য, কিন্তু অব্ৰামৰ কথা কি ক'ব? কাৰণ বানপানী তেতিয়াও অতি ওচৰত আছিল আৰু অব্ৰামৰ আকাৰ এটা দৈত্যৰ সমান হ’ব পাৰিলেহেঁতেন। কনানত প্ৰৱেশ কৰাৰ লগে লগে তেওঁ এই দৈত্যবোৰৰ উপস্থিতিৰ খবৰ নিদিয়ে, যিটো যুক্তিসংগত যদি তেওঁ নিজেই এতিয়াও এই নিয়মৰ ভিতৰত আছে। দক্ষিণলৈ নামি অব্ৰামে বৰ্তমানৰ গালীল পাৰ হৈ বৰ্তমানৰ চমৰিয়াত, চিখিমত উপস্থিত হয়। এই চমৰীয়া দেশখন যীচু খ্ৰীষ্টৰ অনুকূল সুসমাচাৰ প্ৰচাৰৰ স্থান হ’ব। তাত তেওঁ "চমৰীয়া মহিলা" আৰু তাইৰ পৰিয়ালৰ মাজত বিশ্বাস বিচাৰি পাব, যাৰ ঘৰত প্ৰথমবাৰৰ বাবে তেওঁলোকৰ অতি আচৰিত হৈ এজন ইহুদী নিজকে প্ৰৱেশ কৰিবলৈ দিছে।
Gen.12:7: “ তেতিয়া যিহোৱাই অব্ৰামৰ আগত প্ৰকাশ কৰি ক’লে, ‘মই এই দেশ তোমাৰ বংশধৰক দিম।’ গতিকে অব্ৰামে তাত তেওঁৰ আগত প্ৰদৰ্শিত হোৱা যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে এটা বেদী নিৰ্মাণ কৰিলে ।”
ঈশ্বৰে প্ৰথমে বৰ্তমানৰ চমৰিয়াক বাছি লৈছে অব্ৰামক নিজকে দেখুৱাবলৈ, যিয়ে তাত এটা বেদী নিৰ্মাণ কৰি এই সাক্ষাৎকাৰক পবিত্ৰ কৰিব, যিটো খ্ৰীষ্টৰ অত্যাচাৰৰ ক্ৰুচৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰতীক। এই পছন্দই যীচু খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ পাঁচনিসকলে দেশখনৰ ভৱিষ্যতৰ সুসমাচাৰ প্ৰচাৰৰ সৈতে এক সংযোগৰ ইংগিত দিয়ে। এই ঠাইৰ পৰাই ভগৱানে তেওঁক ঘোষণা কৰে যে তেওঁ এই দেশখন তেওঁৰ বংশধৰক দিব। কিন্তু কোনটো, ইহুদী নে খ্ৰীষ্টান? ইহুদীসকলৰ সপক্ষে ঐতিহাসিক তথ্য থকাৰ পিছতো এই প্ৰতিজ্ঞাই নতুন পৃথিৱীত পূৰ্ণতাৰ বাবে খ্ৰীষ্টৰ নিৰ্বাচিতসকলক সম্পৰ্কিত যেন লাগে; কাৰণ খ্ৰীষ্টৰ মনোনীত লোকসকলো বিশ্বাসৰ দ্বাৰা ধাৰ্মিক হোৱাৰ নীতি অনুসৰি অব্ৰামক প্ৰতিজ্ঞা কৰা বংশধৰ।
আদি .
দক্ষিণলৈ নামি অব্ৰামে বেথেল আৰু আইৰ মাজৰ পৰ্বতত ছাউনি পাতিলে। ঈশ্বৰে দুয়োখন নগৰৰ দিশ নিৰ্দিষ্ট কৰি দিলে। বেথেলৰ অৰ্থ হৈছে "ঈশ্বৰৰ ঘৰ" আৰু অব্ৰামে ইয়াক পশ্চিমে, যিৰূচালেমৰ তম্বু আৰু মন্দিৰক দিয়া হ'ব, সেই দিশত স্থাপন কৰিছিল, যাতে ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰতা, তেওঁৰ ঘৰৰ ফালে প্ৰৱেশ কৰাৰ সময়ত, কাৰ্য্যকৰীসকলে পূবে, পূব দিশত উদয় হোৱা উদীয়মান সূৰ্য্যৰ ফালে পিঠি দিব। পূবে আই চহৰ, যাৰ মূল অৰ্থ: শিলৰ স্তূপ, ধ্বংসাৱশেষ বা পাহাৰ আৰু কীৰ্তিচিহ্ন। ঈশ্বৰে তেওঁৰ বিচাৰ আমাক প্ৰকাশ কৰে: মনোনীত লোকসকলৰ ঈশ্বৰৰ গৃহত প্ৰৱেশদ্বাৰৰ বিপৰীতে পূব দিশত কেৱল ধ্বংসাৱশেষ আৰু শিলৰ স্তূপ আছে। এই প্ৰতিমূৰ্তিত অব্ৰামৰ সন্মুখত স্বাধীনতাৰ পথ দুটা মুকলি আছিল: পশ্চিমে বেথেল আৰু জীৱন বা পূবে আই আৰু মৃত্যু। তেওঁ সৌভাগ্যক্ৰমে ইতিমধ্যে YaHWéH ৰ সৈতে জীৱন বাছি লৈছিল।
আদিপুস্তক ১২:৯: “ অব্ৰামে দক্ষিণ দিশলৈ আগবাঢ়ি গ’ল .”
মন কৰিবলগীয়া যে কনানৰ এই প্ৰথম পাৰ হোৱাৰ সময়ত অব্ৰামে "যিবুছ"লৈ যোৱা নাই, যিটো হৈছে ভৱিষ্যতৰ দায়ূদৰ নগৰৰ নাম: যিৰূচালেম, যিটো এইদৰে তেওঁৰ দ্বাৰা সম্পূৰ্ণৰূপে আওকাণ কৰা হৈছে।
আদিপুস্তক ১২:১০: “ আৰু দেশত দুৰ্ভিক্ষ হ’ল, আৰু অব্ৰামে তাত বসবাস কৰিবলৈ মিচৰলৈ নামি গ’ল, কিয়নো দেশত দুৰ্ভিক্ষ অতিমাত্ৰা আছিল .”
যিদৰে হ’ব, যি সময়ত যাকোব বা ইস্ৰায়েলৰ পুত্ৰ যোচেফ মিচৰৰ প্ৰথম ৱিজিয়াৰ হ’ব, সেই সময়ত অব্ৰামক মিচৰলৈ ঠেলি দিয়া হৈছিল। তাত তেওঁৰ অভিজ্ঞতা এই অধ্যায়ৰ বাকী পদবোৰত বৰ্ণনা কৰা হৈছে।
অব্ৰাম এজন শান্তিপ্ৰিয় আৰু আনকি ভয়ংকৰ মানুহ। অতি ধুনীয়া পত্নী শৰাইক লৈ যোৱাৰ বাবে তেওঁক হত্যা কৰা হ’ব বুলি ভয় কৰি তেওঁ তাইক নিজৰ ভনীয়েক হিচাপে উপস্থাপন কৰাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে, আধা -সত্য। এই কৌশলেৰে ফৰৌণে তেওঁক সন্তুষ্ট কৰিলে আৰু তেওঁক ধন-সম্পত্তি আৰু ক্ষমতা প্ৰদান কৰিব পৰা সামগ্ৰীৰ বৰষুণ দিলে। এই লাভ কৰিলে ঈশ্বৰে ফৰৌণক মহামাৰীৰে আঘাত কৰিলে আৰু তেওঁ গম পালে যে চৰাই তেওঁৰ পত্নী। তাৰ পাছত তেওঁ অব্ৰামক খেদি পঠিয়ালে, যিজনে মিচৰৰ পৰা ধনী আৰু শক্তিশালী হৈ গুচি গ’ল। এই অভিজ্ঞতাই ইব্ৰীসকলৰ প্ৰবাসৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল যিসকলে মিচৰত দাস হৈ থকাৰ পিছত ইয়াৰ সোণ আৰু ধন-সম্পত্তি লৈ যাব। আৰু এই শক্তি অতি সোনকালে তেওঁৰ বাবে অতি উপযোগী হ’ব।
আদিপুস্তক ১৩
লোটৰ পৰা অব্ৰামৰ বিচ্ছেদ
মিচৰৰ পৰা উভতি আহি অব্ৰাম, তেওঁৰ পৰিয়াল আৰু তেওঁৰ ভতিজা লোটে বৈথেললৈ উভতি যায়, য’ত তেওঁ ঈশ্বৰক আমন্ত্ৰণ কৰিবলৈ বেদী স্থাপন কৰিছিল। যেতিয়া তেওঁলোক সকলোৱে বেথেল আৰু আইৰ মাজত অৱস্থিত এই ঠাইত, "ঈশ্বৰৰ ঘৰ" আৰু "ধ্বংস"ৰ মাজত অৱস্থিত। তেওঁলোকৰ দাসসকলৰ মাজত হোৱা কাজিয়াৰ পিছত অব্ৰামে লোটৰ পৰা পৃথক হয়, যাক তেওঁ লটৰ পৰা বাছনি কৰে। আৰু লোটে সমৃদ্ধিৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দি সমভূমি আৰু ইয়াৰ উৰ্বৰতাক বাছি লোৱাৰ সুযোগ লয়। ১০ পদত উল্লেখ কৰা হৈছে: " লোটে চকু তুলি যৰ্দ্দনৰ সকলো সমভূমি দেখিলে যে সকলোতে পানী ওলাইছে। যিহোৱাই চদোম আৰু ঘমোৰাক ধ্বংস কৰাৰ আগতে ই চোয়াৰলৈকে প্ৰভুৰ বাগিচাৰ দৰে, মিচৰ দেশৰ দৰে আছিল। " তেনে কৰাৰ সময়ত তেওঁ "ধ্বংসাৱশেষ" বাছি লৈছিল আৰু যেতিয়া ঈশ্বৰে এই উপত্যকাৰ নগৰবোৰত জুই আৰু গন্ধকেৰে আঘাত কৰিব তেতিয়া ইয়াক আৱিষ্কাৰ কৰিব, যিবোৰ এতিয়া আংশিকভাৱে "মৃত সাগৰ"ই আবৃত; এটা শাস্তি যাৰ পৰা তেওঁ আৰু তেওঁৰ দুগৰাকী কন্যাই ৰক্ষা পৰিব, ঈশ্বৰৰ দয়াৰ বাবে যিয়ে তেওঁক সতৰ্ক কৰিবলৈ দুজন স্বৰ্গদূত পঠিয়াব আৰু তেওঁক তেওঁ থাকিবলৈ চদোম এৰি যাবলৈ বাধ্য কৰিব। আমি ১৩ পদত পঢ়িবলৈ পাওঁ: " চদোমৰ লোকসকল দুষ্ট আৰু যিহোৱাৰ বিৰুদ্ধে মহাপাপী আছিল ।"
গতিকে অব্ৰামে পৰ্বতত থকা “ঈশ্বৰৰ ঘৰ” বেথেলৰ ওচৰত থাকিল।
আদিপুস্তক ১৩:১৪-১৮: “ লোটে তেওঁৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হোৱাৰ পাছত যিহোৱাই অব্ৰামক ক’লে, “আপুনি থকা ঠাইৰ পৰা উত্তৰ আৰু দক্ষিণ দিশলৈ, পূব আৰু পশ্চিম দিশলৈ চকু তুলি চাওক, কাৰণ আপুনি যি দেশ দেখিছে, মই তোমাক আৰু আপোনাৰ বংশধৰসকলক চিৰকাল দিম। মই আপোনাৰ বংশধৰসকলক পৃথিৱীৰ ধূলিৰ দৰে কৰিম , যাতে কোনোবাই ধূলি গণনা কৰিব পাৰে তোমালোকৰ বংশধৰসকলো গণনা কৰা হ’ব, তাৰ দৈৰ্ঘ্য আৰু বহল দেশৰ মাজেৰে খোজ কাঢ়িব ।
লোটক বাছনি দিয়াৰ পিছত অব্ৰামে ঈশ্বৰে তেওঁক দিব বিচৰা অংশটো লাভ কৰে আৰু ইয়াত আকৌ, তেওঁ নিজৰ আশীৰ্বাদ আৰু প্ৰতিজ্ঞাসমূহ নবীকৰণ কৰে। তেওঁৰ " বীজ " ৰ তুলনা " পৃথিৱীৰ ধূলি " , মানুহৰ আত্মাৰ শৰীৰ আৰু আত্মাৰ উৎপত্তি আৰু অন্তৰ সৈতে, আদিপুস্তক ২:৭ অনুসৰি, আদিপুস্তক ১৫:৫ পদত " স্বৰ্গৰ তৰা " ৰ দ্বাৰা নিশ্চিত হ'ব।
আদিপুস্তক ১৪
ক্ষমতাৰ দ্বাৰা পৃথকীকৰণ
লোটৰ বাসস্থান চদোম থকা উপত্যকাৰ পাঁচজন ৰজাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ পূব দিশৰ পৰা চাৰিজন ৰজা আহে। লোটৰ লগতে পাঁচজন ৰজাক পৰাজিত কৰি বন্দী কৰা হয়। সকীয়াই পাই অব্ৰামে তেওঁক সহায় কৰিবলৈ আহে আৰু সকলো বন্দী পণবন্দীক মুক্ত কৰে। তলৰ পদটোৰ আগ্ৰহ লক্ষ্য কৰা যাওক।
আদিপুস্তক ১৪:১৬: “ তেওঁ সকলো ধন-সম্পত্তি ঘূৰাই আনিলে, তেওঁৰ ভায়েক লোটক, তেওঁৰ সম্পত্তি, আৰু মহিলা আৰু লোকসকলক ঘূৰাই আনিলে .”
বাস্তৱত কেৱল লোটৰ বাবেই অব্ৰামে হস্তক্ষেপ কৰিছিল। কিন্তু তথ্যবোৰ বৰ্ণনা কৰি ঈশ্বৰে এই বাস্তৱতাক ঢাকি ৰাখি দুষ্টৰ নগৰত বাস কৰাৰ বেয়া বাছনি কৰা লোটৰ প্ৰতি তেওঁৰ নিন্দা উদগনি দিয়ে।
আদিপুস্তক ১৪:১৭: " অব্ৰামে কেদোৰলাওমেৰ আৰু তেওঁৰ লগত থকা ৰজাসকলক পৰাস্ত কৰি উভতি অহাৰ পিছত চদোমৰ ৰজাই তেওঁক লগ কৰিবলৈ ওলাই আহিল, যিখন ৰজাৰ উপত্যকা, চোৱা উপত্যকা ।"
বিজয়ীক ধন্যবাদ দিব লাগিব। "শ্বাৱেহ" শব্দৰ অৰ্থ হৈছে: সাধাৰণ; ঠিক এইটোৱেই লোটক প্ৰলোভিত কৰিছিল আৰু তেওঁৰ পছন্দক প্ৰভাৱিত কৰিছিল।
আদিপুস্তক ১৪:১৮: “ আৰু চেলেমৰ ৰজা মল্কীচেদকে পিঠা আৰু দ্ৰাক্ষাৰস আনিলে ;
এই চেলেমৰ ৰজাজন আছিল " সৰ্বোচ্চ ঈশ্বৰৰ পুৰোহিত ৷" তেওঁৰ নামৰ অৰ্থ হৈছে "মোৰ ৰজা ন্যায়"। তেওঁৰ উপস্থিতি আৰু হস্তক্ষেপে জলপ্লাৱনৰ অন্ত পৰাৰ পৰাই পৃথিৱীত সত্য ঈশ্বৰৰ উপাসনাৰ অবিৰততাৰ প্ৰমাণ দিয়ে, যিটো অব্ৰামৰ সময়ৰ মানুহবোৰৰ চিন্তাত অতি উপস্থিত থাকে। কিন্তু সত্য ঈশ্বৰৰ এই উপাসকসকলে অব্ৰাম আৰু তেওঁৰ বংশধৰসকলে জীয়াই থকা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক অভিজ্ঞতাৰ জৰিয়তে ঈশ্বৰে প্ৰকাশ কৰিব পৰা পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাৰ বিষয়ে সম্পূৰ্ণৰূপে অজ্ঞাত।
আদিপুস্তক ১৪:১৯: “ তেওঁ অব্ৰামক আশীৰ্ব্বাদ কৰি ক’লে, “আকাশ-পৃথিৱীৰ প্ৰভু, সৰ্ব্বোপৰি ঈশ্বৰৰ অব্ৰামক ধন্য হওক! ”
ঈশ্বৰৰ এই আনুষ্ঠানিক প্ৰতিনিধিৰ আশীৰ্বাদে ঈশ্বৰে অব্ৰামক প্ৰত্যক্ষভাৱে ব্যক্তিগতভাৱে দিয়া আশীৰ্বাদক আৰু অধিক নিশ্চিত কৰে।
আদিপুস্তক ১৪:২০: “ তোমাৰ শত্ৰুবোৰক তোমাৰ হাতত সমৰ্পণ কৰা সৰ্বোচ্চ ঈশ্বৰক ধন্য হওক !
মল্কীচেডেকে অব্ৰামক আশীৰ্ব্বাদ কৰে কিন্তু তেওঁৰ বিজয়ৰ কাৰণ তেওঁৰ বুলি নকৰিবলৈ সাৱধান হয়; তেওঁ ইয়াক “ সৰ্বোচ্চ ঈশ্বৰ যি আছে আৰু, অব্ৰামৰ ঈশ্বৰৰ নিয়মৰ প্ৰতি আজ্ঞা পালন কৰাৰ এটা সুনিৰ্দিষ্ট উদাহৰণ আমাৰ হাতত আছে যিহেতু তেওঁ " সকলো বস্তুৰ দহ ভাগৰ এভাগ " মল্কীচেদকক দিছিল যাৰ নামৰ অৰ্থ হৈছে: "মোৰ ৰজা ন্যায়।"
আদিপুস্তক ১৪:২১: “ চদোমৰ ৰজাই অব্ৰামক ক’লে, “মোক সেই ব্যক্তিবোৰ দিয়ক, আৰু ধন-সম্পত্তিবোৰ নিজৰ বাবে লৈ যাওক .”
চদোমৰ ৰজাই নিজৰ লোকসকলক উদ্ধাৰ কৰাৰ বাবে অব্ৰামৰ ওচৰত ঋণী। গতিকে তেওঁ নিজৰ সেৱাৰ বাবে ৰাজকীয় ধন দিব বিচাৰে।
আদিপুস্তক ১৪:২২: “ অব্ৰামে চদোমৰ ৰজাক উত্তৰ দিলে: মই আকাশ আৰু পৃথিৱীৰ অধিপতি সৰ্বোচ্চ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ওচৰলৈ মোৰ হাত তুলি দিওঁ। ”
অব্ৰামে পৰিস্থিতিৰ সুযোগ লৈ দুষ্ট ৰজাক " সৰ্বোচ্চ ঈশ্বৰ ", একমাত্ৰ " স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীৰ প্ৰভু "ৰ অস্তিত্বৰ কথা সোঁৱৰাই দিয়ে; যাৰ ফলত ৰজাই নিজৰ দুষ্টতাৰ দ্বাৰা লাভ কৰা সকলো ধন-সম্পত্তিৰ একমাত্ৰ মালিক হৈ পৰে।
আদিপুস্তক ১৪:২৩: " মই তোমাৰ সকলো বস্তুৰ পৰা একোৱেই নলওঁ, সূতা বা জোতাৰ ফিতাও নলওঁ, যাতে তুমি ক'বা, মই অব্ৰামক ধনী কৰিলোঁ; কিন্তু মোৰ একো নাই। "
এই মনোভাৱত অব্ৰামে চদোমৰ ৰজাক সাক্ষ্য দিয়ে যে তেওঁ কেৱল নিজৰ ভতিজা লোটক বচাবলৈহে এই যুদ্ধলৈ আহিছিল। অব্ৰামে ঈশ্বৰৰ দৰে এই ৰজাজনক নিন্দা কৰে যিজনে দুষ্টতা, বিকৃতি আৰু হিংসাত জীয়াই থাকে। আৰু তেওঁ নিজৰ অযোগ্যভাৱে লাভ কৰা ধন-সম্পত্তিক অস্বীকাৰ কৰি এই কথা তেওঁক স্পষ্ট কৰি দিয়ে।
আদিপুস্তক ১৪:২৪: " কেৱল ডেকাসকলে যি খাইছে, আৰু মোৰ লগত যোৱা লোকসকলৰ অংশ, অনেৰ, ইচকোল আৰু মামৰে, তেওঁলোকে নিজৰ অংশ ল'ব ।"
কিন্তু অব্ৰামৰ এই বাছনি কেৱল তেওঁক, ঈশ্বৰৰ দাস মানুহজনকহে চিন্তা কৰে আৰু তেওঁৰ দাসসকলে আগবঢ়োৱা ধনৰ পৰা নিজৰ অংশ ল’ব পাৰে।
আদিপুস্তক ১৫
মিত্ৰতাৰ দ্বাৰা পৃথকীকৰণ
আদিপুস্তক ১৫:১: “ এইবোৰৰ পাছত যিহোৱাৰ বাক্য অব্ৰামৰ ওচৰলৈ দৰ্শনত আহি ক’লে, “হে অব্ৰাম, ভয় নকৰিবা, মই তোমাৰ ঢাল, আৰু তোমাৰ পুৰস্কাৰ অতি বেছি হ’ব .”
অব্ৰাম এজন শান্তিপূৰ্ণ মানুহ যিয়ে এটা নিষ্ঠুৰ জগতত বাস কৰে, গতিকে এটা দৰ্শনত ঈশ্বৰ, তেওঁৰ বন্ধু যাহৱে তেওঁক আশ্বস্ত কৰিবলৈ আহে: " মই তোমাৰ ঢাল, আৰু তোমাৰ পুৰস্কাৰ অতি বেছি হ'ব ।"
আদিপুস্তক ১৫:২: " অব্ৰামে উত্তৰ দিলে, হে প্ৰভু যিহোৱা, তুমি মোক কি দিবা? মই নিঃসন্তান হৈ যাম; আৰু মোৰ ঘৰৰ উত্তৰাধিকাৰী হ'ল দমাস্কচৰ এলিয়েজেৰ ।"
দীৰ্ঘদিন ধৰি অব্ৰামে তেওঁৰ বৈধ পত্নী চৰাইৰ বন্ধ্যাত্বৰ বাবে পিতৃ হ’ব নোৱাৰাৰ বাবে কষ্ট পাই আহিছে। আৰু তেওঁ জানে যে তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁৰ ঘনিষ্ঠ আত্মীয়ই তেওঁৰ সম্পত্তিৰ উত্তৰাধিকাৰী হ'ব: " দমাস্কচৰ এলিয়েজাৰ ।" ছিৰিয়াৰ এই নগৰ " দামাস্কাছ " কিমান প্ৰাচীন সেই কথা পাৰ হৈ যোৱাৰ সময়ত লক্ষ্য কৰোঁ আহক ।
Gen.15:3: " আৰু অব্ৰামে ক'লে, চোৱা, তুমি মোক কোনো বংশ নিদিলা; আৰু যি মোৰ ঘৰত জন্ম ল'ব, তেওঁ মোৰ উত্তৰাধিকাৰী হ'ব ।"
অব্ৰামে নিজৰ বংশধৰসকলৰ বাবে দিয়া প্ৰতিশ্ৰুতিবোৰ বুজি নাপায় যিহেতু তেওঁৰ কোনো নাই, সন্তানহীন হৈ।
Gen.15:4: " তেতিয়া যিহোৱাৰ বাক্য তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিল যে, এই মানুহজন আপোনাৰ উত্তৰাধিকাৰী নহ'ব, কিন্তু যি আপোনাৰ নিজৰ শৰীৰৰ পৰা আহিব তেওঁ আপোনাৰ উত্তৰাধিকাৰী হ'ব ।"
ঈশ্বৰে তেওঁক কয় যে তেওঁ আচলতে এটা সন্তানৰ পিতৃ হ’ব।
Gen.15:5: " আৰু তেওঁ তেওঁক বাহিৰলৈ উলিয়াই আনি ক'লে, "এতিয়া স্বৰ্গৰ ফালে চাওক আৰু তৰাবোৰ গণনা কৰিব পাৰিলে ।
অব্ৰামক দিয়া এই দৰ্শনৰ উপলক্ষে ঈশ্বৰে আমাক " তৰা " শব্দটোক আধ্যাত্মিকভাৱে দিয়া অৰ্থৰ এটা প্ৰতীকী চাবি প্ৰকাশ কৰিছে। মূলতঃ আদিপুস্তক ১:১৫ ত উল্লেখ কৰা " তৰা " ৰ ভূমিকা হৈছে " পৃথিৱীক পোহৰ দিয়া " আৰু এই ভূমিকা ইতিমধ্যে অব্ৰামৰ যিজনক ঈশ্বৰে এই উদ্দেশ্যে মাতিছিল আৰু পৃথক কৰিছিল, কিন্তু ই সকলো বিশ্বাসীৰ ভূমিকাও হ'ব যিয়ে তেওঁৰ বিশ্বাস আৰু ঈশ্বৰৰ সেৱাৰ দাবী কৰিব। মন কৰিব যে দান.১২:৩ অনুসৰি মনোনীতসকলক অনন্তকালত প্ৰৱেশ কৰাৰ লগে লগে " তৰা "ৰ মৰ্যাদা দিয়া হ'ব: " যিসকল জ্ঞানী তেওঁলোকে আকাশৰ উজ্জ্বলতাৰ দৰে উজ্জ্বল হ'ব, আৰু যিসকলে বহুতকে ধাৰ্মিকতালৈ ঘূৰাই আনে, তেওঁলোকে চিৰকাললৈকে তৰাবোৰৰ দৰে উজ্জ্বল হ'ব "। " তৰা " ৰ প্ৰতিমূৰ্তি কেৱল ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত হোৱাৰ বাবেই তেওঁলোকৰ ওপৰত আৰোপ কৰা হয়।
আদিপুস্তক ১৫:৬: “ অব্ৰামে যিহোৱাত বিশ্বাস কৰিলে, আৰু তেওঁক ধাৰ্মিকতা বুলি গণ্য কৰিলে ।”
এই চুটি পদটোৱে বিশ্বাসৰ সংজ্ঞা আৰু বিশ্বাসৰ দ্বাৰা ন্যায়পৰায়ণতাৰ নীতিৰ চৰকাৰী উপাদান গঠন কৰে। কিয়নো বিশ্বাস আলোকিত, ধাৰ্মিক আৰু যোগ্য বিশ্বাসৰ বাহিৰে আন একো নহয়। ঈশ্বৰৰ ওপৰত আস্থা বৈধ হয় কেৱল তেওঁৰ ইচ্ছা আৰু তেওঁৰ সন্তুষ্ট সকলো বস্তুৰ জ্ঞান-জ্ঞান থাকিলে, যাৰ অবিহনে ই অবৈধ হৈ পৰে। ঈশ্বৰৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰখাটোৱেই হৈছে অব্ৰামৰ আদৰ্শ আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ নিখুঁত আদৰ্শ অনুসৰণ কৰি কেৱল তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰাসকলকহে আশীৰ্বাদ দিয়ে বুলি বিশ্বাস কৰা।
অব্ৰামৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ এই বিচাৰে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে যে তেওঁ যিসকলে তেওঁৰ দৰে কাম কৰিব, তেওঁলোকৰ সময়ত প্ৰস্তাৱিত আৰু দাবী কৰা ঐশ্বৰিক সত্যৰ একে আজ্ঞাকাৰীতাৰ ওপৰত আনিব।
Gen.15:7: “ আৰু যিহোৱাই তেওঁক ক’লে, “ মই যিহোৱা, যিয়ে তোমাক এই দেশ দখল কৰিবলৈ কলদীয়াৰ উৰৰ পৰা উলিয়াই আনিলোঁ ।”
অব্ৰামৰ লগত কৰা নিয়মৰ উপস্থাপনৰ প্ৰস্তাৱনা হিচাপে ঈশ্বৰে অব্ৰামক সোঁৱৰাই দিয়ে যে তেওঁ তেওঁক কলদীয়াসকলৰ উৰৰ পৰা উলিয়াই আনিছিল। এই সূত্ৰটো যাত্ৰাপুস্তকত উল্লেখ কৰা ঈশ্বৰৰ "দহটা আজ্ঞা"ৰ প্ৰথমটোৰ উপস্থাপনৰ আৰ্হিত কৰা হৈছে। ২০:২: " মই তোমালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, যিজনে তোমালোকক মিচৰ দেশৰ পৰা, দাসত্বৰ ঘৰৰ পৰা উলিয়াই আনিলোঁ ।"
আদিপুস্তক ১৫:৮: “ অব্ৰামে উত্তৰ দিলে, প্ৰভু যিহোৱা, মই কেনেকৈ জানিম যে মই ইয়াৰ অধিকাৰী হ’ম? ”
অব্ৰামে যাহোৱাৰ পৰা এটা চিন বিচাৰিলে।
Gen.15:9: “ আৰু যিহোৱাই তেওঁক ক’লে, তিনি বছৰীয়া গৰু, তিনি বছৰীয়া ছাগলী, তিনি বছৰীয়া মেৰ, কপৌ আৰু কপৌ পোৱালি লৈ যোৱা ।”
আদিপুস্তক ১৫:১০: " অব্ৰামে এই সকলোবোৰ জন্তু লৈ আধা কাটি প্ৰতিটো টুকুৰা আনটোৰ বিপৰীতে ৰাখিলে; কিন্তু চৰাইবোৰক তেওঁ ভাগ কৰা নাছিল ।"
ঈশ্বৰৰ সঁহাৰি আৰু অব্ৰামৰ এই কাৰ্য্যৰ বিষয়ে ব্যাখ্যাৰ প্ৰয়োজন। এই বলিদান অনুষ্ঠানটো ভাগ-বতৰা কৰাৰ ধাৰণাটোৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছে, যিটোৱে চুক্তিত লিপ্ত হোৱা দুয়োপক্ষকে চিন্তিত কৰে, অৰ্থাৎ আমি দুজন হিচাপে ভাগ কৰোঁ আহক। মাজত কাটি লোৱা জীৱ-জন্তুবোৰে খ্ৰীষ্টৰ শৰীৰৰ প্ৰতীক, যিটো এক হোৱাৰ বাবে ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ মনোনীতসকলৰ মাজত আধ্যাত্মিকভাৱে ভাগ কৰা হ’ব। ভেড়াবোৰ মানুহ আৰু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰতিমূৰ্তিত, কিন্তু চৰাইবোৰৰ এই মানুহজনৰ প্ৰতিমূৰ্তি নাই যিটো ঈশ্বৰে পঠোৱা খ্ৰীষ্ট হ’ব। এই কাৰণেই স্বৰ্গীয় প্ৰতীক হিচাপে নিয়মত দেখা দিয়ে কিন্তু কাটি যোৱা নহয়। যীচুৰ দ্বাৰা পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত কেৱল পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবেহে অনুকূল হ’ব, স্বৰ্গীয় স্বৰ্গদূতসকলৰ বাবে নহয়।
আদিপুস্তক ১৫:১১: " চিকাৰী চৰাইবোৰে মৃতদেহবোৰৰ ওপৰত ঢাপলি মেলিলে; আৰু অব্ৰামে সিহঁতক খেদি পঠিয়ালে ।"
ঈশ্বৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা পৰিকল্পনাত, ত্ৰাণকৰ্তা খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ সময়ত কেৱল দুষ্ট আৰু বিদ্ৰোহীসকলৰ মৃতদেহবোৰক শিকাৰু চৰাইবোৰক খাদ্য হিচাপে দিয়া হ’ব। সময়ৰ শেষত এই ভাগ্য সেইসকলৰ বিষয়ে নাথাকিব যিসকলে খ্ৰীষ্টত আৰু তেওঁৰ বিধানৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰৰ সৈতে নিয়ম কৰে। কিয়নো এইদৰে উন্মোচিত হোৱা প্ৰাণীবোৰৰ মৃতদেহবোৰ ঈশ্বৰ আৰু অব্ৰামৰ বাবে অতি পবিত্ৰ। অব্ৰামৰ এই কাৰ্য্য ন্যায্য কাৰণ তথ্যবোৰে খ্ৰীষ্টৰ পবিত্ৰতাৰ ভৱিষ্যত আৰু চূড়ান্ত ভাগ্যৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বিৰোধিতা কৰিব নালাগে।
আদিপুস্তক ১৫:১২: “ আৰু সূৰ্য্য অস্ত যোৱাৰ সময়ত অব্ৰামৰ ওপৰত গভীৰ টোপনি আহিল ;
এই টোপনি স্বাভাৱিক নহয়। ই এক " গভীৰ টোপনি ," যেনেকৈ ঈশ্বৰে আদমক ডুবাই দিছিল যাতে তেওঁৰ এটা পাচলিৰ পৰা এগৰাকী নাৰী গঠন কৰিব পাৰে, তেওঁৰ " সহায়ক "। অব্ৰামৰ লগত কৰা নিয়মৰ অংশ হিচাপে ঈশ্বৰে তেওঁক এই " সহায়ক "ক দিয়া ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক অৰ্থ প্ৰকাশ কৰিব, যিটো খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ প্ৰেমৰ বস্তু হ'ব। আচলতে কেৱল দেখাত ঈশ্বৰে তেওঁক নিজৰ চিৰন্তন সান্নিধ্যত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ মৰিবলৈ বাধ্য কৰে, এইদৰে তেওঁৰ অনন্ত জীৱনত অৰ্থাৎ প্ৰকৃত জীৱনত প্ৰৱেশৰ আগজাননী দিয়ে, এই নীতি অনুসৰি যে কোনো মানুহে ঈশ্বৰক দেখি জীয়াই থাকিব নোৱাৰে।
" মহান আন্ধাৰ " ৰ অৰ্থ হ'ল ঈশ্বৰে তেওঁক পাৰ্থিৱ জীৱনৰ প্ৰতি অন্ধ কৰি পেলায় যাতে তেওঁৰ মনত ঈশ্বৰৰ আবিৰ্ভাৱ আৰু উপস্থিতিকে ধৰি ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকৃতিৰ ভাৰ্চুৱেল প্ৰতিমূৰ্তি নিৰ্মাণ কৰিব পাৰে। এইদৰে, আন্ধাৰত ডুব গৈ, অব্ৰামে এটা বৈধ " ভয় " অনুভৱ কৰে। তদুপৰি ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁৰ লগত কথা পতা সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ ভয়ংকৰ স্বভাৱৰ ওপৰত আলোকপাত কৰা হৈছে।
Gen.15:13: " আৰু যিহোৱাই অব্ৰামক ক'লে: জানি লোৱা যে আপোনাৰ বংশধৰসকল তেওঁলোকৰ নহয় দেশত বিদেশী হ'ব, আৰু তেওঁলোকে চাৰিশ বছৰ ধৰি সেৱা কৰিব আৰু অত্যাচাৰিত হ'ব ।"
ঈশ্বৰে অব্ৰামক ভৱিষ্যতৰ কথা ঘোষণা কৰে, যিটো তেওঁৰ বংশধৰসকলৰ বাবে সংৰক্ষিত ভাগ্য।
“... আপোনাৰ বংশধৰসকল তেওঁলোকৰ নহ’বলগীয়া দেশত বিদেশী হ’ব ”: ইয়াৰ দ্বাৰা মিচৰক বুজোৱা হৈছে।
"... তেওঁলোক তাত দাসত্বত থাকিব ": যোচেফক চিনি নোপোৱা এজন নতুন ফৰৌণৰ পৰিৱৰ্তনলৈ, যিজন হিব্ৰু তেওঁৰ পূৰ্বৰ গ্ৰেণ্ড ৱিজিয়াৰ হৈছিল। এই দাসত্ব মোচিৰ সময়ত সম্পন্ন হ’ব।
"... আৰু তেওঁলোকক চাৰিশ বছৰলৈকে অত্যাচাৰ কৰা হ'ব ": এইটো কেৱল মিচৰৰ অত্যাচাৰ নহয়, কিন্তু অধিক ব্যাপকভাৱে সেই অত্যাচাৰ যিয়ে অব্ৰামৰ বংশধৰসকলক ঈশ্বৰে প্ৰতিজ্ঞা কৰা তেওঁলোকৰ জাতীয় ভূমি কনানত দখল নকৰালৈকে প্ৰভাৱিত কৰিব।
আদিপুস্তক ১৫:১৪: “ কিন্তু তেওঁলোকে যি জাতিৰ সেৱা কৰিব, সেই জাতিৰ বিচাৰ কৰিম, আৰু তাৰ পাছত তেওঁলোকে বহু ধনেৰে ওলাই আহিব .”
এইবাৰ লক্ষ্য কৰি লোৱা জাতিটো সঁচাকৈয়ে অকল ইজিপ্ত, যিটো তেওঁলোকে এৰি যাব, ফলপ্ৰসূভাৱে ইয়াৰ সকলো ধন-সম্পত্তি নিজৰ লগত লৈ যাব। মন কৰিব যে এই পদত ঈশ্বৰে আগৰ পদত উল্লেখ কৰা "অত্যাচাৰ" মিচৰৰ ওপৰত আৰোপ কৰা নাই। ইয়াৰ পৰা এই কথাটো নিশ্চিত হয় যে উল্লেখ কৰা " চাৰিশ বছৰ " কেৱল মিচৰৰ ক্ষেত্ৰতে প্ৰযোজ্য নহয়।
আদিপুস্তক ১৫:১৫: “ তুমি শান্তিৰে তোমাৰ পূৰ্বপুৰুষৰ ওচৰলৈ যাবা আৰু ভাল বৃদ্ধ বয়সত সমাধিস্থ কৰা হ’বা .”
ঈশ্বৰে তেওঁক ঘোষণা কৰা ধৰণে সকলো সম্পন্ন হ’ব। তেওঁক মখপলাৰ গুহাত থকা হিব্ৰোণত অব্ৰামে জীৱনকালত এজন হিত্তীৰ পৰা কিনা মাটিত সমাধিস্থ কৰা হ’ব।
আদিপুস্তক ১৫:১৬: " চতুৰ্থ প্ৰজন্মত তেওঁলোক ইয়ালৈ ঘূৰি আহিব; কিয়নো ইমোৰীয়াসকলৰ অপৰাধ এতিয়াও পূৰ্ণ হোৱা নাই ।"
এই ইমোৰীয়াসকলৰ মাজত হিট্টীয়াসকলৰ অব্ৰামৰ লগত ভাল সম্পৰ্ক আছে, যাক তেওঁলোকে মহান ঈশ্বৰৰ প্ৰতিনিধি বুলি গণ্য কৰে। গতিকে তেওঁৰ সমাধিৰ বাবে মাটি বিক্ৰী কৰিবলৈ সন্মত হয় । কিন্তু " চাৰিটা প্ৰজন্ম " অৰ্থাৎ " চাৰিশ বছৰ " ৰ পিছত পৰিস্থিতি বেলেগ হ'ব আৰু কনানীয়া জনগোষ্ঠীসমূহে ঈশ্বৰৰ সমৰ্থন নোহোৱাকৈ বিদ্ৰোহৰ দুৱাৰমুখত উপনীত হ'ব আৰু তেওঁলোক সকলোৱে নিজৰ দেশ ইব্ৰীসকলৰ হাতত এৰি দিবলৈ ধ্বংস হ'ব যিয়ে ইয়াক নিজৰ জাতীয় মাটি কৰি তুলিব।
কনানীয়াসকলৰ বাবে এই বিপৰ্যয়জনক পৰিকল্পনা ভালদৰে বুজিবলৈ আমি মনত ৰাখিব লাগিব যে নোহে কনানক অভিশাপ দিছিল, যিজন তেওঁৰ পুত্ৰ হামৰ প্ৰথম পুত্ৰ আছিল। সেইবাবে প্ৰতিজ্ঞাত দেশত নোহ আৰু ঈশ্বৰৰ অভিশপ্ত হামৰ এই বংশধৰ জনবসতি আছিল। তেওঁলোকৰ ধ্বংস কেৱল ঈশ্বৰে পৃথিৱীত নিজৰ পৰিকল্পনা সম্পন্ন কৰিবলৈ নিৰ্ধাৰণ কৰা সময়ৰ কথা আছিল।
আদিপুস্তক ১৫:১৭: “ আৰু যেতিয়া সূৰ্য্য অস্ত গ’ল, তেতিয়া এটা আন্ধাৰ হ’ল, আৰু চোৱা, এটা ধোঁৱা ওলোৱা চুলা আৰু জুইৰ শিখা বিভক্ত জন্তুবোৰৰ মাজত পাৰ হৈ গ’ল .”
এই অনুষ্ঠানত মানুহে জ্বলোৱা জুই নিষিদ্ধ। এই নীতি উলংঘা কৰিবলৈ সাহস কৰাৰ বাবে হাৰোণৰ দুজন পুত্ৰক এদিন ঈশ্বৰে ভক্ষণ কৰিব। অব্ৰামে ঈশ্বৰৰ পৰা এটা চিন বিচাৰিছিল আৰু ই দুটা ভাগত কাটি যোৱা জীৱ-জন্তুবোৰৰ মাজত পাৰ হৈ যোৱা স্বৰ্গীয় জুইৰ ৰূপত আহে। ঈশ্বৰে ইজেবেল নামৰ বিদেশী ৰাণী আৰু আহাবৰ পত্নীয়ে সমৰ্থন কৰা বালৰ ভাববাদীসকলৰ আগত তেওঁৰ দাস যেনে এলিয়া ভাববাদীৰ বাবে এইদৰে সাক্ষ্য দিয়ে। তাইৰ বেদী পানীত ডুব গ’ল, ঈশ্বৰে পঠোৱা জুইয়ে বেদী আৰু এলিয়াই প্ৰস্তুত কৰা পানীক ভস্মীভূত কৰিব, কিন্তু মিছা ভাববাদীসকলৰ বেদীক তেওঁৰ জুইয়ে আওকাণ কৰিব।
আদিপুস্তক ১৫:১৮: “ সেইদিনা যিহোৱাই অব্ৰামৰ লগত নিয়ম কৰিলে, আৰু ক’লে, মিচৰৰ নদীৰ পৰা মহানদী ইউফ্ৰেটিছ নদীলৈকে মই আপোনাৰ বংশধৰসকলক এই দেশ দিলোঁ। ”
এই ১৫ অধ্যায়ৰ শেষত এই পদটোৱে ইয়াক নিশ্চিত কৰে, ইয়াৰ মূল বিষয় সঁচাকৈয়ে সেই মিত্ৰতাৰ যিয়ে নিৰ্বাচিতসকলক আন মানুহৰ পৰা পৃথক কৰে যাতে তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ সৈতে এই মিত্ৰতা ভাগ কৰি তেওঁৰ সেৱা কৰে।
ইব্ৰীসকলক প্ৰতিজ্ঞা কৰা দেশৰ সীমা কনান বিজয়ৰ পিছত জাতিটোৱে দখল কৰিবলগীয়া সীমাতকৈ অধিক। কিন্তু ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰস্তাৱত চিৰিয়া আৰু আৰবৰ বিশাল মৰুভূমিসমূহ অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছে যিবোৰ পূব দিশত "ফ্ৰাতচ " নদীৰ সৈতে মিলি যায় আৰু লগতে শ্বুৰ মৰুভূমি যিয়ে " মিচৰ "ক ইস্ৰায়েলৰ পৰা পৃথক কৰে। এই মৰুভূমিবোৰৰ মাজত প্ৰতিজ্ঞা কৰা দেশখনে ঈশ্বৰৰ বাগিচাৰ ৰূপ লয়।
ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক আধ্যাত্মিক পঠনত " নদীসমূহ " জনগোষ্ঠীসমূহৰ প্ৰতীক, গতিকে ঈশ্বৰে অব্ৰামৰ বংশধৰসকলৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিব পাৰে, অৰ্থাৎ খ্ৰীষ্টৰ বিষয়ে যিজনে ইস্ৰায়েল আৰু মিচৰৰ বাহিৰত তেওঁৰ উপাসক আৰু তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলক বিচাৰি পাব, পশ্চিমে প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৪ পদত প্ৰতীকিত হোৱা " ইউফ্ৰেটিছ মহানদী " নামেৰে "ইউৰোপ"ত ।
আদিপুস্তক ১৫:১৯: " কেনীয়া, কেনিজী, কদমনীয়া দেশ, "
আদিপুস্তক ১৫:২০: “ হিট্টীয়া, পেৰজ্জী, ৰফাইম, ”
আদিপুস্তক ১৫:২১: “ ইমোৰীয়া, কনানীয়া, গীৰগাচীয়া আৰু যিবুচীয়াসকলৰ .”
অব্ৰামৰ সময়ত এই নামবোৰে কনান দেশ গঠন আৰু জনবসতিপূৰ্ণ নগৰবোৰত গোট খোৱা পৰিয়ালবোৰক বুজাইছিল। তেওঁলোকৰ ভিতৰত ৰেফাইমসকলো আছিল, যিসকলে " চাৰি প্ৰজন্ম " বা " চাৰিশ বছৰৰ " পিছত যিহোচূৱাই ভূখণ্ড দখল কৰাৰ সময়ত জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ লোকসকলৰ বিশাল মানদণ্ড আনতকৈ অধিক সংৰক্ষণ কৰিছিল।
অব্ৰাম ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাত দুয়োটা নিয়মৰ পিতৃপুৰুষ। মাংসৰ দ্বাৰা তেওঁৰ বংশধৰসকলে বহুতো বংশধৰ জন্ম দিব যিসকল ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিত কৰা লোকসকলৰ মাজত জন্ম ল’ব, কিন্তু তেওঁৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত নহয়। ফলত , মাংসৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা এই প্ৰথম নিয়মে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাক বিকৃত কৰে আৰু ইয়াৰ বুজাবুজিক ডাৱৰীয়া কৰি পেলায়, কাৰণ পৰিত্ৰাণ কেৱল দুয়োটা নিয়মত বিশ্বাসৰ কাৰ্য্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব। মাংসৰ চুন্নত ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা বিচৰা হ’লেও ইব্ৰী মানুহজনক পৰিত্ৰাণ কৰা নাছিল। তেওঁক পৰিত্ৰাণ পাবলৈ যিটোৱে অনুমতি দিছিল সেয়া আছিল তেওঁৰ আজ্ঞাকাৰী কৰ্ম যিয়ে তেওঁৰ ঈশ্বৰৰ ওপৰত বিশ্বাস আৰু বিশ্বাসক প্ৰকাশ আৰু নিশ্চিত কৰিছিল। আৰু একেটা কথাই নতুন নিয়মত পৰিত্ৰাণৰ চৰ্ত নিৰ্ধাৰণ কৰে, য’ত খ্ৰীষ্টত বিশ্বাসক ঈশ্বৰে প্ৰকাশ কৰা আজ্ঞা, নিয়ম আৰু ঐশ্বৰিক নীতিসমূহৰ আজ্ঞা পালনৰ কামৰ দ্বাৰা সজীৱ কৰা হয়, সমগ্ৰ বাইবেলত। ঈশ্বৰৰ সৈতে পূৰ্ণ সম্পৰ্কত আখৰৰ শিক্ষা আত্মাৰ বুদ্ধিৰ দ্বাৰা আলোকিত হয়; এই কাৰণেই যীচুৱে এইদৰে কৈছিল: “ আখৰে বধ কৰে, কিন্তু আত্মাই প্ৰাণ দিয়ে .”
আদিপুস্তক ১৬
বৈধতাৰ দ্বাৰা পৃথকীকৰণ
আদিপুস্তক ১৬:১: " অব্ৰামৰ পত্নী চৰাই তেওঁৰ সন্তান জন্ম দিয়া নাছিল। তেওঁৰ এগৰাকী মিচৰীয়া দাসী আছিল, যাৰ নাম হাগাৰ ।"
Gen.16:2: " আৰু চৰাই অব্ৰামক ক'লে, "চোৱা, যিহোৱাই মোক বন্ধ্যা কৰিলে; মোৰ দাসীৰ ওচৰলৈ আহক; হয়তো মই তাইৰ পৰা সন্তান জন্ম দিম। " অব্ৰামে চৰাইৰ মাত শুনিলে।
আদিপুস্তক ১৬:৩: " তেতিয়া অব্ৰামৰ পত্নী চৰাইয়ে মিচৰীয়া হাগাৰক নিজৰ দাসী হাগাৰক লৈ অব্ৰামক কনান দেশত দহ বছৰ জীয়াই থকাৰ পিছত নিজৰ স্বামী অব্ৰামক পত্নী হিচাপে দিলে ।"
শৰাইৰ উদ্যোগৰ বাবে এই দুৰ্ভাগ্যজনক পছন্দটোক সমালোচনা কৰাটো আমাৰ বাবে সহজ, কিন্তু পৰিস্থিতিটো চাওকচোন, যিদৰে ই ধন্য দম্পতীহালৰ আগত নিজকে উপস্থাপন কৰিছিল।
ঈশ্বৰে অব্ৰামক কৈছিল যে তেওঁৰ গৰ্ভৰ পৰা সন্তান জন্ম হ’ব। কিন্তু তেওঁ বন্যাৰ্ত পত্নী চৰাইৰ কথা কোৱা নাছিল। তদুপৰি অব্ৰামে তেওঁৰ ঘোষণাৰ বিষয়ে স্পষ্টীকৰণৰ বাবে নিজৰ সৃষ্টিকৰ্তাক আহ্বান কৰা নাছিল। তেওঁ নিজৰ সাৰ্বভৌম ইচ্ছা অনুসৰি ঈশ্বৰে তেওঁৰ লগত কথা পতালৈ অপেক্ষা কৰিছিল। আৰু ইয়াত আমি বুজিব লাগিব যে এই ব্যাখ্যাৰ অভাৱৰ উদ্দেশ্য আছিল হুবহু এই মানৱীয় পদক্ষেপক উত্তেজিত কৰা যাৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰে আশীৰ্বাদৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৰ ক্ষেত্ৰত এটা অবৈধ সমকক্ষ সৃষ্টি কৰে, কিন্তু উপযোগী, ইচহাকৰ ওপৰত নিৰ্মিত ভৱিষ্যত ইস্ৰায়েলৰ সন্মুখত স্থাপন কৰিবলৈ, যিটো যুদ্ধংদেহী আৰু প্ৰতিদ্বন্দ্বিতামূলক প্ৰতিযোগিতা, বিৰোধী আনকি শত্ৰুও। ঈশ্বৰে বুজি পাইছিল যে মানুহৰ পছন্দৰ আগত ৰখা ভাল আৰু বেয়া পথ দুটাৰ উপৰিও "গাজৰ আৰু লাঠি" দুয়োটাৰে প্ৰয়োজন আছিল অবাধ্য "গাধ"ক আগুৱাই যাবলৈ। অব্ৰামৰ পুত্ৰও ইছমাইলৰ জন্মই ইতিহাসৰ শেষ ৰূপলৈকে আৰব ষ্টাফ গঠনৰ অনুকূল হ’ব, ধৰ্মীয়, ইছলাম (অধীন; এই স্বাভাৱিক আৰু বংশগতভাৱে বিদ্ৰোহী লোকসকলৰ বাবে বিদ্ৰুপৰ উচ্চতা)।
আদিপুস্তক ১৬:৪: “ তেওঁ হাগাৰৰ ওচৰলৈ গ’ল, আৰু তাই গৰ্ভৱতী হ’ল, যেতিয়া তাই গৰ্ভৱতী হোৱা দেখিলে, তেতিয়া তাই নিজৰ প্ৰেয়সীক হেয়জ্ঞান কৰিলে ।”
ইজিপ্তৰ হাগাৰৰ এই অৱজ্ঞাসূচক মনোভাৱ আজিও আৰব মুছলমান জনগোষ্ঠীৰ বৈশিষ্ট্য। আৰু তেনে কৰাৰ সময়ত তেওঁলোক সম্পূৰ্ণ ভুল নহয়, কাৰণ পশ্চিমীয়া জগতখনে ঐশ্বৰিক খ্ৰীষ্ট যীচুৰ নামত সুসমাচাৰ প্ৰচাৰ হোৱাৰ অপৰিসীম সুবিধাক তুচ্ছজ্ঞান কৰিছে। গতিকে এই ভুৱা আৰব ধৰ্মই ঈশ্বৰ মহান বুলি ঘোষণা কৰিয়েই আছে যেতিয়া পশ্চিমে তেওঁক নিজৰ চিন্তাৰ পঞ্জীৰ পৰা মচি পেলাইছে।
এই পদত দিয়া ছবিখনে আমাৰ শেষ সময়ৰ সঠিক পৰিস্থিতিৰ চিত্ৰণ কৰিছে, কাৰণ পশ্চিমীয়া খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম, আনকি বিকৃত হৈও, চৰাইৰ দৰে, আৰু পুত্ৰ জন্ম নিদিয়ে আৰু আন্ধাৰৰ আধ্যাত্মিক বন্ধ্যাত্বত ডুব যায়। আৰু কোৱা হয়, অন্ধৰ দেশত একচক্ষু ৰজা।
আদিপুস্তক ১৬:৫: " আৰু চৰাই অব্ৰামক ক'লে, 'মোৰ অপমান তোমাৰ ওপৰত। মই মোৰ দাসীক তোমাৰ বুকুত দিলোঁ; আৰু যেতিয়া তাই গৰ্ভৱতী হোৱা দেখি মোক হেয়জ্ঞান কৰিলে। যিহোৱাই মোৰ আৰু তোমাৰ মাজত বিচাৰ কৰক। '"
আদিপুস্তক ১৬:৬: " অব্ৰামে চৰাইক ক'লে, 'চোৱা, তোমাৰ দাসী তোমাৰ ক্ষমতাত আছে; তোমাৰ বাবে যিদৰে ভাল লাগে, তাইৰ লগত কৰা।' গতিকে ছাৰাই তাইৰ লগত বেয়া ব্যৱহাৰ কৰিলে ;
ইয়াৰ বাবে অব্ৰামে দায়িত্ব লয় আৰু এই অবৈধ জন্মৰ প্ৰেৰণা হিচাপে তেওঁ চৰাইক দোষ নিদিয়ে। এইদৰে আৰম্ভণিৰে পৰাই বৈধতাই অবৈধতাৰ ওপৰত নিজৰ আইন জাপি দিয়ে আৰু এই পাঠ অনুসৰণ কৰি এতিয়াৰ পৰা বিবাহে একেটা ঘনিষ্ঠ পৰিয়ালৰ লোককহে একত্ৰিত কৰিব, আনকি ভৱিষ্যতৰ ইজৰাইল আৰু ইজিপ্তৰ দাসত্বৰ পৰা পলায়নৰ পিছত লাভ কৰা ইয়াৰ জাতীয় ৰূপতো।
আদিপুস্তক ১৬:৭: “ যিহোৱাৰ দূতে তাইক মৰুভূমিৰ পানীৰ ঝৰ্ণাৰ কাষত, চুৰলৈ যোৱা ঝৰ্ণাৰ কাষত পালে ।”
ঈশ্বৰ আৰু হাগাৰৰ মাজত এই প্ৰত্যক্ষ আদান-প্ৰদান কেৱল অব্ৰামৰ ধন্য মৰ্যাদাৰ বাবেহে সম্ভৱ। ঈশ্বৰে তাইক শ্বুৰৰ মৰুভূমিত বিচাৰি পায়, যিটো তম্বুত বাস কৰা যাযাবৰী আৰবৰ ঘৰ হৈ পৰিব, যিয়ে নিজৰ ভেড়া আৰু উটৰ বাবে অহৰহ খাদ্য বিচাৰিব। পানীৰ উৎসটোৱেই আছিল হাগাৰৰ জীয়াই থকাৰ উপায়, আৰু তাই "জীৱনৰ পানীৰ বসন্ত"ৰ সন্মুখীন হয়, যিয়ে তাইক দাস হিচাপে নিজৰ মৰ্যাদা আৰু তাইৰ প্ৰচুৰ ভাগ্যক গ্ৰহণ কৰিবলৈ উৎসাহিত কৰে।
আদিপুস্তক ১৬:৮: “ তেওঁ ক’লে, “চৰাইৰ দাসী হাগাৰ, তুমি ক’ৰ পৰা আহিছা? আৰু ক’লৈ যাবা? তাই উত্তৰ দিলে, “মই মোৰ প্ৰেয়সী চৰাইৰ পৰা পলাই যাম .”
হাগাৰে দুয়োটা প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিয়ে: আপুনি ক’লৈ গৈ আছে? উত্তৰঃ মই পলাই আছো। ক'ৰ পৰা আহিছা? উত্তৰঃ মোৰ গৰাকী শৰাইৰ পৰা।
আদিপুস্তক ১৬:৯: “ যিহোৱাৰ দূতে তাইক ক’লে, তোমাৰ প্ৰেয়সীৰ ওচৰলৈ উভতি আহক আৰু তাইৰ হাতৰ তলত নিজকে নম্ৰ কৰক ।”
মহান বিচাৰকজনে তেওঁক কোনো বিকল্প এৰি নিদিয়ে, তেওঁ উভতি অহা আৰু নম্ৰতাৰ নিৰ্দেশ দিয়ে, কাৰণ প্ৰকৃত সমস্যাৰ কাৰণ আছিল তেওঁৰ মিস্ত্ৰীক দেখুওৱা অৱজ্ঞা যিয়ে তেওঁৰ বন্ধ্যাত্বৰ বাহিৰেও তেওঁৰ বৈধ মিষ্ট্ৰেছ হৈয়েই আছে আৰু তেওঁক সেৱা আৰু সন্মান কৰিব লাগিব।
আদিপুস্তক ১৬:১০: “ যিহোৱাৰ দূতে তাইক ক’লে: মই তোমাৰ বংশধৰসকলক বৃদ্ধি কৰিম, যাতে তেওঁলোকৰ সংখ্যা বেছি নহয় .”
YaHWéH এ তেওঁক এটা "গাজৰ" আগবঢ়াই উৎসাহিত কৰে। তেওঁ তেওঁক প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ে যে " ইমানেই সংখ্যক যে গণনা কৰাটো অসম্ভৱ হ ' ব " এটা বংশধৰ ৷ ভুল নকৰিব, এই জনসমাগম শাৰীৰিক হ’ব আৰু আধ্যাত্মিক নহ’ব। কিয়নো নতুন নিয়ম প্ৰতিষ্ঠা নোহোৱালৈকে ঈশ্বৰৰ বাক্যবোৰ কেৱল ইব্ৰী বংশধৰসকলেহে কঢ়িয়াই নিব। কিন্তু অৱশ্যেই যিকোনো আন্তৰিক আৰবে বাইবেলত ইব্ৰীসকলে লিখা ইয়াৰ মানদণ্ড গ্ৰহণ কৰি ঈশ্বৰৰ নিয়মত প্ৰৱেশ কৰিব পাৰে। আৰু ইয়াৰ আবিৰ্ভাৱৰ পিছৰে পৰা মুছলমান কোৰআনে এই মাপকাঠী পূৰণ কৰিব পৰা নাই। ই যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰমাণিত কৰা বাইবেলৰ সত্যসমূহৰ অভিযোগ, সমালোচনা আৰু বিকৃত কৰে।
ইচমাইলৰ বাবে ইতিমধ্যে অব্ৰামৰ বাবে ব্যৱহৃত অভিব্যক্তিটো ব্যৱহাৰ কৰি, " ইমানেই অসংখ্য যে ইয়াক গণনা কৰাটো সম্ভৱ নহ'ব ," আমি বুজি পাওঁ যে এইবোৰ কেৱল মানুহৰ প্ৰসাৰ আৰু অনন্ত জীৱনৰ বাবে নিৰ্বাচিত নহয়। ঈশ্বৰে প্ৰস্তাৱ কৰা তুলনাবোৰ সদায় এনে চৰ্তৰ অধীনত থাকে যিবোৰ পূৰণ কৰিব লাগিব। উদাহৰণ: " স্বৰ্গৰ তৰা " য়ে যিকোনো ধৰ্মীয় কাৰ্য্যকলাপৰ বিষয়ে বুজায় যিটো " পৃথিৱীক পোহৰ দিয়া " ৰ দ্বাৰা গঠিত। কিন্তু কি পোহৰেৰে? কেৱল ঈশ্বৰে বৈধতা প্ৰদান কৰা সত্যৰ পোহৰেহে আকাশত " চিৰদিনৰ বাবে উজ্জ্বল " হোৱাৰ যোগ্য " তৰা " কৰি তোলে, দানৰ মতে। ১২:৩, কাৰণ তেওঁলোক সঁচাকৈয়ে " বুদ্ধিমান " হ'ব আৰু ঈশ্বৰৰ মতে সঁচাকৈয়ে " ধাৰ্মিকতা শিকাই " হ'ব ।
আদিপুস্তক ১৬:১১: “ যিহোৱাৰ দূতে তাইক ক’লে, ‘চোৱা, তুমি গৰ্ভৱতী আৰু পুত্ৰ জন্ম দিবা, আৰু তেওঁৰ নাম ইচমাইল ৰাখিবা, কিয়নো যিহোৱাই তোমাৰ দুখ শুনিছে ।’”
আদিপুস্তক ১৬:১২: “ তেওঁ বনৰীয়া গাধৰ দৰে হ’ব, তেওঁৰ হাত প্ৰত্যেক মানুহৰ বিৰুদ্ধে হ’ব, আৰু প্ৰত্যেকৰে হাত তেওঁৰ বিৰুদ্ধে হ’ব, আৰু তেওঁ নিজৰ সকলো ভাইৰ সন্মুখত বাস কৰিব .”
ঈশ্বৰে ইছমাইলক, আৰু তেওঁৰ আৰব বংশধৰসকলক এটা " বনৰীয়া গাধ "ৰ সৈতে তুলনা কৰিছে, যিটো প্ৰাণীটো নিজৰ অবাধ্য আৰু জেদী চৰিত্ৰৰ বাবে জনাজাত; আৰু তদুপৰি, নিষ্ঠুৰ যিহেতু ইয়াক " বন্য " বুলি কোৱা হয়। সেয়েহে ই নিজকে বশ কৰিবলৈও নিদিয়ে, পোহনীয়া কৰিবলৈও নিদিয়ে, বা প্ৰলোভিত কৰিবলৈও নিদিয়ে। মুঠতে ই ভাল নাপায় আৰু নিজকে ভাল পাবলৈ নিদিয়ে, আৰু ই নিজৰ জিনত নিজৰ ভাই-ভাই-বিদেশীৰ প্ৰতি এক আক্ৰমণাত্মক বংশগততা কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে। ঈশ্বৰে প্ৰতিষ্ঠা কৰা আৰু প্ৰকাশ কৰা এই বিচাৰ, শেষৰ এই সময়ত, ঈশ্বৰৰ বাবে ইছলাম ধৰ্মৰ শাস্তিমূলক ভূমিকা বুজিবলৈ অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ যিটো সেই সময়ত মিছা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মই যুঁজিছিল যেতিয়া খ্ৰীষ্টান " পোহৰ " কেৱল " আন্ধাৰ " আছিল। পূৰ্বপুৰুষৰ দেশলৈ ঘূৰি অহাৰ পিছৰে পৰা ইজৰাইল আকৌ এবাৰ ইয়াৰ লক্ষ্য হৈ পৰিছে, খ্ৰীষ্টান লেবেলযুক্ত পশ্চিমক আমেৰিকাৰ শক্তিৰ দ্বাৰা সুৰক্ষিত কৰা হৈছে, যাক তেওঁলোকে বিশেষ ভুল নকৰাকৈয়ে "মহান চয়তান" বুলি কয়। এইটো সঁচা যে এটা সৰু "চয়তানে" "মহানজনক" চিনি পাব পাৰে।
ইছমাইলক জন্ম দি, যিটো নাম যাৰ অৰ্থ "ঈশ্বৰে শুনিছে," বিবাদৰ সন্তান, ঈশ্বৰে অব্ৰামৰ পৰিয়ালৰ ভিতৰত এক অতিৰিক্ত বিচ্ছেদৰ সৃষ্টি কৰে। ইয়াৰ লগত বাবেলৰ অভিজ্ঞতাত সৃষ্টি হোৱা জিভাবোৰৰ অভিশাপ যোগ হৈছে। কিন্তু যদি তেওঁ শাস্তি দিয়াৰ উপায় সাজু কৰে, তেন্তে সেয়া হৈছে পৃথিৱীৰ শেষলৈকে তেওঁৰ একেৰাহে দুটা মিত্ৰতাত মানুহৰ বিদ্ৰোহী আচৰণ আগতীয়াকৈ জানে।
Gen.16:13: " আৰু তাই তাইৰ লগত কথা কোৱা যিহোৱাৰ নাম আটা এল ৰয় ৰাখিলে; কাৰণ তাই কৈছিল, "তেওঁ মোক দেখাৰ পিছত মই ইয়াত কিবা দেখিছোনে? "
আটা এল ৰ’ই নামটোৰ অৰ্থ হ’ল: তুমিয়েই দৰ্শক ঈশ্বৰ। কিন্তু ইতিমধ্যে ঈশ্বৰক নাম দিয়াৰ এই পদক্ষেপ তেওঁৰ শ্ৰেষ্ঠত্বৰ অপমান। বহুতো ভিন্ন ধৰণে অনুবাদ কৰা এই পদৰ বাকী অংশ এই চিন্তাত সামৰি লোৱা হৈছে। হাগাৰে বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰে। তাই, কণমানি দাস, ভাগ্যক দেখা আৰু প্ৰকাশ কৰা মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিৰ বিষয়বস্তু হৈ আহিছে। এই অভিজ্ঞতাৰ পিছত তাই কি ভয় কৰিব পাৰে?
Gen 16:14 “ এতেকে সেই কুঁৱাৰ নাম লাহাই ৰয়ৰ কুঁৱা ;
ঈশ্বৰে নিজকে প্ৰকাশ কৰা পাৰ্থিৱ স্থানসমূহ প্ৰতিষ্ঠিত, কিন্তু মানুহে তেওঁলোকক যি সন্মান দিয়ে, সেই সন্মান প্ৰায়ে তেওঁলোকৰ মূৰ্তিপূজাৰ আত্মাৰ বাবেই হয়, যিয়ে তেওঁলোকক তেওঁৰ সৈতে মিলন ঘটাব নোৱাৰে।
Gen 16:15 “ হাগাৰে অব্ৰামক এটি পুত্ৰ জন্ম দিলে আৰু অব্ৰামে তেওঁৰ পুত্ৰক ইচমাইল বুলি মাতিলে ।”
ইছমাইল সঁচাকৈয়ে অব্ৰামৰ প্ৰামাণিক পুত্ৰ, আৰু বিশেষকৈ তেওঁৰ প্ৰথম সন্তান, যাৰ লগত তেওঁ স্বাভাৱিকতে আকৰ্ষিত হ’ব। কিন্তু ঈশ্বৰে আগতীয়াকৈ ঘোষণা কৰা প্ৰতিজ্ঞাৰ পুত্ৰ নহয়। যদিও ঈশ্বৰে বাছি লৈছে, তথাপিও তেওঁক দিয়া " ইছমাইল " নামটো , অৰ্থাৎ " ঈশ্বৰে উত্তৰ দিছে, " মূলতঃ হাগাৰৰ দুখৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠিছে, যিগৰাকী তেওঁৰ মালিক আৰু প্ৰভুৱে লোৱা সিদ্ধান্তৰ বলি হৈছিল। কিন্তু দ্বিতীয় অৰ্থত ইয়াৰ ভিত্তি হৈছে অব্ৰাম আৰু চৰাইৰ ভুলৰ ওপৰতো যে তেওঁলোকে ক্ষণিকৰ বাবে বিশ্বাস কৰিছিল যে মিচৰীয়া হাগাৰে গৰ্ভধাৰণ কৰা এই পুত্ৰটোৱেই আছিল নিশ্চিতকৰণ, অৰ্থাৎ "উত্তৰ" আৰু ঈশ্বৰৰ ঘোষণাৰ পূৰ্ণতা। এই ভুলৰ ৰক্তাক্ত পৰিণতি পৃথিৱীৰ শেষলৈকে হ’ব।
ঈশ্বৰে মানুহৰ চিন্তাৰ খেলত প্ৰৱেশ কৰিছে আৰু তেওঁৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় কামটো সম্পন্ন হৈছে: বিবাদ আৰু সংঘাতপূৰ্ণ বিচ্ছেদৰ সন্তান জীয়াই আছে।
আদিপুস্তক ১৬:১৬: “ অব্ৰামৰ বয়স ছয়াশী বছৰ আছিল .”
গতিকে "ইছমাইল"ৰ জন্ম হৈছিল ২০৩৪ চনত (১৯৪৮ + ৮৬) যেতিয়া অব্ৰামৰ বয়স আছিল ৮৬ বছৰ।
আদিপুস্তক ১৭
চুন্নতৰ দ্বাৰা পৃথক হোৱা: মাংসত এক চিন
আদিপুস্তক ১৭:১: “ যেতিয়া অব্ৰামৰ বয়স উননব্বৈ বছৰ হৈছিল, তেতিয়া যিহোৱাই অব্ৰামৰ আগত উপস্থিত হৈ তেওঁক ক’লে, ‘মই সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ। মোৰ আগত খোজ কাঢ়ি যোৱা আৰু নিৰ্দোষী হোৱা। ’”
২০৪৭ চনত ৯৯ বছৰ বয়সত আৰু ইছমাইলৰ ১৩ বছৰ বয়সত অব্ৰামক আত্মাত ঈশ্বৰে সাক্ষাৎ কৰে যিয়ে প্ৰথমবাৰৰ বাবে তেওঁৰ আগত নিজকে " সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ " হিচাপে উপস্থাপন কৰে। ঈশ্বৰে এনে এটা কাৰ্য্য প্ৰস্তুত কৰি আছে যিয়ে এই "সৰ্বশক্তিমান" চৰিত্ৰটোক প্ৰকাশ কৰিব। ঈশ্বৰৰ ৰূপ মূলতঃ মৌখিক আৰু শ্ৰৱণীয় কাৰণ তেওঁৰ মহিমা অদৃশ্য হৈয়েই থাকে, কিন্তু তেওঁৰ ব্যক্তিত্বৰ এটা উপমা মৃত্যু নোহোৱাকৈয়ে দেখা যায়।
আদিপুস্তক ১৭:২: “ মই মোৰ আৰু তোমালোকৰ মাজত মোৰ নিয়ম স্থাপন কৰিম, আৰু মই তোমালোকক অতিশয় বৃদ্ধি কৰিম .”
ঈশ্বৰে তেওঁৰ বৃদ্ধিৰ প্ৰতিজ্ঞা নবীকৰণ কৰে, এই সময় " অসীমলৈকে " অৰ্থাৎ " পৃথিৱীৰ ধূলি " আৰু " আকাশৰ তৰা "ৰ দৰে নিৰ্দিষ্ট কৰি দিয়ে যে " কোনোৱেই গণনা কৰিব নোৱাৰে ।"
আদিপুস্তক ১৭:৩: “ আৰু অব্ৰামে মুখত পৰিল, আৰু ঈশ্বৰে তেওঁক ক’লে, .
তেওঁৰ লগত কথা পতাজন যে "সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ" সেই কথা উপলব্ধি কৰি অব্ৰামে ঈশ্বৰৰ ফালে নাচাবলৈ মুখত পৰি যায়, কিন্তু তেওঁৰ কথাবোৰ শুনি থাকে যিয়ে তেওঁৰ সমগ্ৰ আত্মাক মোহিত কৰে।
আদিপুস্তক ১৭:৪: “ মই তোমালোকৰ লগত কৰা মোৰ এই নিয়ম: তুমি অনেক জাতিৰ পিতৃ হ’বা .”
সেইদিনা ঈশ্বৰ আৰু অব্ৰামৰ মাজত কৰা নিয়ম মজবুত হয় : “ তুমি অসংখ্য জাতিৰ পিতৃ হ’বা .”
আদিপুস্তক ১৭:৫: “ তোমাৰ নাম আৰু অব্ৰাম নহ’ব, কিন্তু অব্ৰাহাম তোমাৰ নাম হ’ব, কিয়নো মই তোমাক বহু জাতিৰ পিতৃ কৰি দিলোঁ .”
অব্ৰামৰ নাম অব্ৰাহামলৈ সলনি কৰাটো নিৰ্ণায়ক আৰু তেওঁৰ সময়ত যীচুৱেও নিজৰ পাঁচনিসকলৰ নাম সলনি কৰি একে কাম কৰিব।
আদিপুস্তক ১৭:৬: “ মই তোমালোকক অতিশয় বংশবৃদ্ধি কৰিম আৰু তোমালোকৰ পৰা জাতি সৃষ্টি কৰিম, আৰু তোমালোকৰ পৰা ৰজা আহিব .”
অব্ৰাম ইছমাইলত আৰব জাতিবোৰৰ প্ৰথম পিতৃ, ইচহাকত তেওঁ ইস্ৰায়েলৰ সন্তান ইব্ৰীসকলৰ পিতৃ হ’ব; আৰু মিদিয়নত তেওঁ মিদিয়নৰ বংশধৰ হ’ব; যাৰ লগত মোচিয়ে যিথ্ৰোৰ জীয়েক চিপোৰাক তেওঁৰ পত্নীক পাব।
আদিপুস্তক ১৭:৭: “ আৰু তোমাৰ আৰু তোমাৰ পিছৰ বংশধৰসকলৰ বাবে ঈশ্বৰ হ’বলৈ মই মোৰ আৰু তোমাৰ আৰু তোমাৰ পিছৰ বংশধৰসকলৰ মাজত তেওঁলোকৰ প্ৰজন্মৰ মাজত মোৰ নিয়ম স্থাপন কৰিম ।”
ঈশ্বৰে সূক্ষ্মভাৱে তেওঁৰ নিয়মৰ বাক্যবোৰ বাছি লয়, যিবোৰ "চিৰন্তন" হ'ব কিন্তু চিৰন্তন নহয়। অৰ্থাৎ তেওঁৰ মাংসিক সন্তানৰ সৈতে কৰা নিয়মৰ সময়সীমা সীমিত হ’ব। আৰু এই সীমাত উপনীত হ’ব যেতিয়া তেওঁৰ প্ৰথম আগমন আৰু মানৱ অৱতাৰত, ঈশ্বৰীয় খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ স্বেচ্ছামূলক প্ৰায়শ্চিত্ত মৃত্যুৰ ওপৰত নতুন নিয়মৰ ভিত্তি স্থাপন কৰিব যাৰ চিৰন্তন পৰিণতি হ’ব।
এইখিনিতে এইটো উপলব্ধি কৰিব লাগিব যে আৰম্ভণিৰে পৰা লক্ষ্য কৰি নামকৰণ কৰা মানুহৰ সকলো প্ৰথম সন্তানে নিজৰ বৈধতা হেৰুৱাই পেলায়। আদমৰ প্ৰথম পুত্ৰ কয়িন, অব্ৰামৰ প্ৰথম পুত্ৰ কিন্তু অবৈধ পুত্ৰ ইছমাইলৰ ক্ষেত্ৰত এনে হৈছিল আৰু তেওঁৰ পিছত ইচহাকৰ প্ৰথম সন্তান এচৌৰ ক্ষেত্ৰতো এনেকুৱা হ’ব। প্ৰথম সন্তানৰ বিফলতাৰ এই নীতিয়ে ইহুদীসকলৰ শাৰীৰিক নিয়মৰ বিফলতাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে। দ্বিতীয় নিয়মটো আধ্যাত্মিক হ’ব আৰু মিছা মানৱীয় অভিনয়ৰ ফলত হোৱা প্ৰতাৰণামূলক আভাস থকাৰ পিছতো ই কেৱল প্ৰকৃততে ধৰ্মান্তৰিত পৌত্তলিকসকলকহে উপকৃত কৰিব।
Gen.17:8: “ মই তোমাক আৰু তোমাৰ পিছৰ বংশধৰসকলক যি দেশত বিদেশী হৈ আছা, সেই দেশ, সমগ্ৰ কনান দেশক, চিৰকালৰ অধিকাৰৰ বাবে দিম , আৰু মই তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰ হ’ম।
একেদৰে কনান দেশকো " চিৰকালৰ অধিকাৰৰ বাবে " দিয়া হ'ব, অৰ্থাৎ যেতিয়ালৈকে ঈশ্বৰ তেওঁৰ নিয়মৰ দ্বাৰা বান্ধ খাই থাকে। আৰু মচীহ যীচুক প্ৰত্যাখ্যান কৰিলে ইয়াক শূন্য আৰু বাতিল কৰি তুলিব, গতিকে, এই ক্ষোভৰ ৪০ বছৰৰ পাছত, জাতিটো আৰু ইয়াৰ ৰাজধানী যিৰূচালেম ৰোমান সৈন্যই ধ্বংস কৰিব, আৰু জীয়াই থকা ইহুদীসকলক পৃথিৱীৰ বিভিন্ন দেশলৈ বিয়পি পৰিব। কাৰণ ঈশ্বৰে নিয়মৰ এটা চৰ্ত নিৰ্দিষ্ট কৰিছে: " মই তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰ হ'ম ।" লগতে, যেতিয়া ঈশ্বৰৰ দূত হিচাপে যীচুক জাতিটোৱে আনুষ্ঠানিকভাৱে প্ৰত্যাখ্যান কৰিব, তেতিয়া ঈশ্বৰে সম্পূৰ্ণ বৈধতাৰে নিজৰ নিয়ম ভংগ কৰিবলৈ সক্ষম হ’ব।
Gen.17:9: “ আৰু ঈশ্বৰে অব্ৰাহামক ক’লে, “আপুনি আৰু আপোনাৰ পিছৰ বংশই মোৰ নিয়ম পালন কৰিব । ”
এই পদটোৱে সেই সকলোবোৰ ধৰ্মীয় অভিনয়ক মূল্য দিছে যিয়ে ঈশ্বৰক বিশ্বজনীন মিত্ৰতাত একত্ৰিত হোৱা একশ্বৰবাদী ধৰ্মসমূহৰ ঈশ্বৰ কৰি তোলে, তেওঁলোকৰ অসঙ্গতিপূৰ্ণ আৰু বিৰোধী শিক্ষাৰ সত্ত্বেও। ঈশ্বৰ কেৱল তেওঁৰ নিজৰ বাক্যৰ দ্বাৰা বান্ধ খাই আছে যিয়ে তেওঁৰ নিয়মৰ ভেটি নিৰ্ধাৰণ কৰে, এক প্ৰকাৰৰ চুক্তি যিসকলে তেওঁৰ একান্তভাৱে আজ্ঞা পালন কৰে। যদি মানুহে নিজৰ নিয়ম পালন কৰে তেন্তে তেওঁ সেই নিয়মক বৈধতা আৰু সম্প্ৰসাৰণ কৰে। কিন্তু মানুহে একেৰাহে দুটা পৰ্যায়ত নিৰ্মিত নিজৰ প্ৰকল্পত ঈশ্বৰক অনুসৰণ কৰিব লাগিব ; প্ৰথমটো শাৰীৰিক, দ্বিতীয়টো আধ্যাত্মিক। আৰু প্ৰথমটোৰ পৰা দ্বিতীয়টোলৈকে এই অংশটোৱে মানুহৰ ব্যক্তিগত বিশ্বাসক পৰীক্ষা কৰি তুলিছে, আৰু প্ৰথম আৰু প্ৰধানকৈ ইহুদীসকলৰ বিশ্বাসক পৰীক্ষা কৰি তুলিছে। খ্ৰীষ্টক অগ্ৰাহ্য কৰি ইহুদী জাতিয়ে ঈশ্বৰৰ সৈতে কৰা নিয়ম ভংগ কৰে, যিয়ে পৌত্তলিকসকলৰ বাবে দুৱাৰ মুকলি কৰে আৰু যাৰ মাজত খ্ৰীষ্টলৈ ধৰ্মান্তৰিত হোৱাসকলক তেওঁ গ্ৰহণ কৰে আৰু অব্ৰাহামৰ আধ্যাত্মিক পুত্ৰ হিচাপে গণ্য কৰে। এইদৰে তেওঁৰ নিয়ম পালন কৰা সকলোৱেই শাৰীৰিক বা আধ্যাত্মিকভাৱে অব্ৰাহামৰ পুত্ৰ বা কন্যা।
এই পদত আমি দেখিবলৈ পাওঁ যে সেই নামৰ ভৱিষ্যত জাতি ইস্ৰায়েলৰ উৎস সঁচাকৈয়ে অব্ৰাহামৰ পৰাই আছে। ঈশ্বৰে তেওঁৰ বংশধৰসকলক পাৰ্থিৱ প্ৰদৰ্শনৰ বাবে "বিচ্ছিন্ন" জনগোষ্ঠী হিচাপে গঢ়ি তোলাৰ সিদ্ধান্ত লয়। এইটো কোনো পৰিত্ৰাণ পোৱা লোক নহয়, বৰঞ্চ যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা লাভ কৰিবলগীয়া ভৱিষ্যতৰ ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰা পৰিত্ৰাণ পোৱা মনোনীত লোকসকলক নিৰ্বাচনৰ বাবে পাৰ্থিৱ প্ৰাৰ্থীসকলক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা মানৱ সমাৱেশৰ সংবিধান।
আদিপুস্তক ১৭:১০: “ মোৰ আৰু তোমালোকৰ আৰু তোমালোকৰ বংশৰ মাজত তোমালোকে পালন কৰা মোৰ নিয়ম এইটোৱেই হ’ল: তোমালোকৰ মাজৰ প্ৰত্যেক পুৰুষৰ চুন্নত কৰা হ’ব । ”
চুন্নত হৈছে ঈশ্বৰ, অব্ৰাহাম আৰু তেওঁৰ বংশধৰ অৰ্থাৎ তেওঁৰ শাৰীৰিক বংশধৰসকলৰ মাজত কৰা নিয়মৰ চিন। ইয়াৰ দুৰ্বলতা হৈছে ইয়াৰ সামূহিক ৰূপ যিটো বিশ্বাস বা নহয়, আজ্ঞাকাৰী হওক বা নহওক, তেওঁৰ সকলো বংশধৰৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য। ইয়াৰ বিপৰীতে নতুন নিয়মত পৰীক্ষাত ৰখা বিশ্বাসৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত নিৰ্বাচিতসকলে ব্যক্তিগতভাৱে অনুভৱ কৰিব যিসকলে তেতিয়া এই নিয়মত বাজিত অনন্ত জীৱন লাভ কৰিব। আমি চুন্নতৰ লগত যোগ দিব লাগিব, এটা দুৰ্ভাগ্যজনক পৰিণতি: মুছলমানসকলকো তেওঁলোকৰ পিতৃপুৰুষ ইছমাইলৰ পৰাই চুন্নত কৰা হৈছে আৰু তেওঁলোকে এই চুন্নতক এক আধ্যাত্মিক মূল্য দিয়ে যিয়ে তেওঁলোকক অনন্তকালৰ অধিকাৰ দাবী কৰিবলৈ বাধ্য কৰে। কিন্তু চুন্নতৰ কেৱল চিৰস্থায়ী শাৰীৰিক প্ৰভাৱ পৰে আৰু চিৰন্তন শাৰীৰিক প্ৰভাৱ নহয়।
আদিপুস্তক ১৭:১১: “ তোমালোকে নিজকে চুন্নত কৰিবা, আৰু ই মোৰ আৰু তোমালোকৰ মাজত চুক্তিৰ চিন হ’ব । ”
ই সঁচাকৈয়ে ঈশ্বৰৰ সৈতে মিত্ৰতাৰ চিন কিন্তু ইয়াৰ ফলপ্ৰসূতা কেৱল শাৰীৰিক আৰু ৭, ৮ পদ, আৰু তলৰ ১৩ পদটোৱে ইয়াৰ প্ৰয়োগ কেৱল “ চিৰস্থায়ী ” বুলি নিশ্চিত কৰে।
আদিপুস্তক ১৭:১২: “ তোমালোকৰ মাজৰ প্ৰত্যেক পুৰুষক আঠ দিন বয়সত তোমালোকৰ প্ৰজন্মৰ ভিতৰত চুন্নত কৰা হ’ব, তোমালোকৰ নিজৰ ঘৰত জন্মগ্ৰহণ কৰা বা তোমালোকৰ নিজৰ বংশৰ নহয় কোনো বিদেশীৰ পৰা ধনেৰে আহৰণ কৰা হ’ব । ”
সহস্ৰাব্দৰ বাবে ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনা প্ৰকাশ কৰে । এইটোৱেই হৈছে "আঠ দিন" বাছনি কৰাৰ কাৰণ, কাৰণ প্ৰথম সাত দিনেই ছয় হাজাৰ বছৰৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলক নিৰ্বাচিত কৰাৰ পাৰ্থিৱ সময় আৰু সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ বিচাৰৰ প্ৰতীক। পৃথিৱীত ইহুদী জাতি আৰু ইয়াৰ প্ৰাৰম্ভিক ভ্ৰূণ অব্ৰামৰ সৈতে ঘনিষ্ঠ মিত্ৰতা সংগঠিত কৰি ঈশ্বৰে পুৰুষৰ পৰা কাটি পেলোৱা অগ্ৰচৰ্মত কেন্দ্ৰীভূত শাৰীৰিক যৌন দুৰ্বলতাৰ পৰা মুক্ত নিৰ্বাচিতসকলৰ ভৱিষ্যতৰ অনন্তকালৰ প্ৰতিচ্ছবি প্ৰকাশ কৰে। তেতিয়া, যেনেকৈ মনোনীত লোকসকল পৃথিৱীৰ সকলো লোকৰ উৎপত্তিস্থলৰ পৰা আহিব, কিন্তু কেৱল খ্ৰীষ্টত, পুৰণি নিয়মত, তেতিয়াও বিদেশীসকলৰ ক্ষেত্ৰতো চুন্নত প্ৰয়োগ কৰিব লাগিব যেতিয়া তেওঁলোকে ঈশ্বৰে বাছি লোৱা শিবিৰৰ সৈতে থাকিব বিচাৰে।
চুন্নতৰ মূল ধাৰণাটো হ’ল ঈশ্বৰৰ অনন্ত ৰাজ্যত মানুহে আৰু বংশবৃদ্ধি নকৰিব আৰু শাৰীৰিক কামনা আৰু সম্ভৱ নহ’ব বুলি শিকোৱা। তদুপৰি পাঁচনি পৌলে পুৰণি নিয়মৰ মাংসৰ চুন্নতৰ সৈতে নতুন নিয়মত মনোনীত লোকসকলৰ হৃদয়ৰ চুন্নতৰ তুলনা কৰিছে। এই পোহৰত তেওঁ মাংস আৰু খ্ৰীষ্টক নিজকে সমৰ্পণ কৰা হৃদয়ৰ বিশুদ্ধতাৰ পৰামৰ্শ দিয়ে।
চুন্নতৰ অৰ্থ হ’ল কাটি পেলোৱা আৰু এই ধাৰণাটোৱে প্ৰকাশ কৰে যে ঈশ্বৰে নিজৰ সৃষ্টিৰ সৈতে এক অনন্য সম্পৰ্ক স্থাপন কৰিব বিচাৰে। এজন "ঈৰ্ষাপৰায়ণ" ঈশ্বৰ হিচাপে তেওঁ নিজৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ পৰা একচেটিয়াতা আৰু প্ৰেমৰ অগ্ৰাধিকাৰ দাবী কৰে যিসকলে প্ৰয়োজন হ'লে নিজৰ পৰিত্ৰাণৰ বাবে ক্ষতিকাৰক মানৱীয় সম্পৰ্কবোৰ নিজৰ চাৰিওফালে কাটি পেলাব লাগিব আৰু তেওঁৰ সৈতে তেওঁলোকৰ সম্পৰ্কক ক্ষতিকাৰক বস্তু আৰু মানুহৰ সৈতে সম্পৰ্ক ভাঙিব লাগিব। ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক শিক্ষাবিজ্ঞানৰ প্ৰতিচ্ছবিত এই নীতিয়ে তেওঁৰ শাৰীৰিক ইস্ৰায়েল, প্ৰথমে, আৰু তেওঁৰ সৰ্বকালৰ আধ্যাত্মিক ইস্ৰায়েলৰ বিষয়ে, যিটো যীচু খ্ৰীষ্টত তেওঁৰ সিদ্ধতাত প্ৰকাশ পাইছে।
আদিপুস্তক ১৭:১৩: “ ঘৰত জন্ম লোৱা আৰু ধনেৰে কিনা লোকৰ চুন্নত হ’ব লাগিব, আৰু মোৰ নিয়ম তোমালোকৰ মাংসত চিৰকালৰ নিয়ম হ’ব।” » .
ঈশ্বৰে এই ধাৰণাটোৰ ওপৰত জোৰ দিয়ে: বৈধ আৰু অবৈধ সন্তান দুয়োটাকে তেওঁৰ লগত সংলগ্ন কৰিব পাৰি, কাৰণ তেওঁ এইদৰে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাৰ দুটা নিয়মৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে... তাৰ পিছত, " ধনেৰে কিনা " অভিব্যক্তিটো ঘূৰি অহাৰ দ্বাৰা চিহ্নিত জোৰটোৱে যীচু খ্ৰীষ্টৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে যাৰ মূল্য বিদ্ৰোহী ধৰ্মীয় ইহুদীসকলে ৩০ ডিনাৰীত ল'ব। আৰু এইদৰেই, ৩০ ডিনাৰীৰ বিনিময়ত ঈশ্বৰে তেওঁৰ পবিত্ৰ নিয়মৰ নামত ইহুদী আৰু পৌত্তলিক নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে মুক্তি হিচাপে নিজৰ মানৱ জীৱন আগবঢ়াব। কিন্তু চুন্নতৰ চিনটোৰ " চিৰস্থায়ী " স্বৰূপটো মনত পেলোৱা হয় আৰু আপোনাৰ মাংসত থকা " নিখুঁততাই ইয়াৰ ক্ষণিক চৰিত্ৰ নিশ্চিত কৰে। কাৰণ ইয়াত আৰম্ভ হোৱা এই নিয়মৰ অন্ত হ'ব যেতিয়া মচীহে " পাপৰ অন্ত পেলাবলৈ " আবিৰ্ভাৱ হ'ব , দানৰ মতে। ৭:২৪।
আদিপুস্তক ১৭:১৪: “ যি অচুন্নত পুৰুষে নিজৰ মাংসত চুন্নত হোৱা নাই, তেওঁ নিজৰ লোকসকলৰ মাজৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হ’ব ;
ঈশ্বৰে নিৰ্ধাৰণ কৰা নিয়মসমূহ পালন কৰাটো অতি কঠোৰ আৰু ইয়াৰ কোনো ব্যতিক্ৰম স্বীকাৰ নকৰে কাৰণ তেওঁলোকৰ উলংঘাই তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক পৰিকল্পনাক বিকৃত কৰে, আৰু তেওঁ মোচিক কনানত প্ৰৱেশ কৰাত বাধা দি দেখুৱাব যে এই দোষটো অতি ডাঙৰ। মাংসত চুন্নত নোহোৱাসকলে পাৰ্থিৱ ইহুদী লোকসকলৰ মাজত জীয়াই থকাটো যিমান বৈধ নহয়, হৃদয়ত চুন্নত নোহোৱাসকলে ভৱিষ্যতৰ চিৰন্তন ঈশ্বৰৰ আকাশী ৰাজ্যত যিমান বৈধ হ’ব।
আদিপুস্তক ১৭:১৫: “ আৰু ঈশ্বৰে অব্ৰাহামক ক’লে, তুমি আৰু তোমাৰ পত্নী চৰাইৰ নাম চৰাই নামাবা, কিন্তু তাইৰ নাম চাৰা হ’ব ।”
অব্ৰামৰ অৰ্থ হ’ল এটা জনগোষ্ঠীৰ পিতৃ কিন্তু অব্ৰাহামৰ অৰ্থ হ’ল জনসমাগমৰ পিতৃ। একেদৰে চৰাই মানে সম্ভ্ৰান্ত কিন্তু চাৰা মানে ৰাজকুমাৰী।
অব্ৰাম ইতিমধ্যে ইছমাইলৰ পিতৃ, কিন্তু ইছমাইলৰ ওপৰত নহয়, ঈশ্বৰে তেওঁক ঘোষণা কৰিব বুলি পুত্ৰ ইচহাকত তেওঁৰ বংশবৃদ্ধিৰ বাবে অব্ৰাহামৰ নাম সলনি কৰাটো ন্যায্য। একে কাৰণতে বন্ধ্যা ছাৰাইয়ে নিজৰ পুত্ৰ ইচহাকৰ যোগেদি বহুতো সন্তান জন্ম দিব আৰু জন্ম দিব আৰু তাইৰ নাম চাৰা হ’ব।
আদিপুস্তক ১৭:১৬: “ মই তাইক আশীৰ্ব্বাদ কৰিম, আৰু তাইৰ দ্বাৰাই তোমাক এটা পুত্ৰ দিম, মই তাইক আশীৰ্ব্বাদ কৰিম, আৰু তাই জাতি হ’ব ;
অব্ৰামে ঈশ্বৰৰ লগত চলি থাকে, কিন্তু তেওঁৰ দৈনন্দিন জীৱন পাৰ্থিৱ আৰু পাৰ্থিৱ প্ৰাকৃতিক পৰিস্থিতিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠে, ঈশ্বৰৰ অলৌকিক কাৰ্য্যৰ ওপৰত নহয়। লগতে তেওঁৰ মনত ঈশ্বৰৰ বাক্যক এনে আশীৰ্বাদৰ অৰ্থ দিছে, যাৰ দ্বাৰা চৰাইয়ে তেওঁৰ দাস হাগাৰৰ যোগেদি পুত্ৰ লাভ কৰিছিল।
Gen 17:17: " অব্ৰাহামে মুখত পৰি হাঁহি হাঁহি হৃদয়ত ক'লে, "এশ বছৰীয়া সন্তান জন্ম হ'বনে? আৰু চাৰাৰ নব্বৈ বছৰ বয়সত সন্তান জন্ম হ'বনে? "
ঈশ্বৰৰ অৰ্থ হ’ব পাৰে যে ছাৰাই বন্ধ্যা আৰু ইতিমধ্যে ৯৯ বছৰীয়া হ’লেও সন্তান জন্ম দিবলৈ সক্ষম হ’ব বুলি উপলব্ধি কৰি তেওঁ মনতে হাঁহিছে। পাৰ্থিৱ মানৱ পৰ্যায়ত পৰিস্থিতি ইমানেই কল্পনাতীত যে তেওঁৰ চিন্তাৰ এই প্ৰতিফলন স্বাভাৱিক যেন লাগে। আৰু ই তেওঁৰ চিন্তাক অৰ্থ প্ৰদান কৰে।
আদিপুস্তক ১৭:১৮: " আৰু অব্ৰাহামে ঈশ্বৰক ক'লে, হ'লে ইচমাইলে তোমাৰ সন্মুখত জীয়াই থাকে! "
এইটো স্পষ্ট যে অব্ৰাহামে শাৰীৰিকভাৱে যুক্তি দিয়ে আৰু তেওঁ কেৱল ইতিমধ্যে জন্মগ্ৰহণ কৰা আৰু ১৩ বছৰীয়া পুত্ৰ ইছমাইলৰ যোগেদিহে তেওঁৰ বৃদ্ধিৰ ধাৰণা কৰে।
আদিপুস্তক ১৭:১৯: " আৰু ঈশ্বৰে ক'লে, তোমাৰ পত্নী চাৰায়ে তোমাক নিশ্চয় পুত্ৰ জন্ম দিব; আৰু তুমি তেওঁৰ নাম ইচহাক ৰাখিবা; আৰু মই তেওঁৰ লগত আৰু তেওঁৰ পিছত তেওঁৰ বংশৰ লগত মোৰ নিয়ম অনন্ত নিয়মৰ বাবে স্থাপন কৰিম ।"
অব্ৰাহামৰ চিন্তা-চৰ্চা জানি ঈশ্বৰে তেওঁক তিৰস্কাৰ কৰে আৰু ভুল ব্যাখ্যাৰ সামান্যতম সম্ভাৱনাও এৰি নিদিয়াকৈ ঘোষণাটো নবীকৰণ কৰে।
ইচহাকৰ অলৌকিক জন্মৰ বিষয়ে অব্ৰাহামৰ সন্দেহই মানৱতাই যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰতি প্ৰকাশ পাব বুলি সন্দেহ আৰু অবিশ্বাসৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে। আৰু এই সন্দেহে অব্ৰাহামৰ মাংসিক বংশধৰসকলে আনুষ্ঠানিকভাৱে প্ৰত্যাখ্যানৰ ৰূপ ল’ব।
Gen 17:20 ইচমাইলৰ বিষয়ে মই তোমালোকৰ কথা শুনিলোঁ, চোৱা, মই তেওঁক আশীৰ্ব্বাদ কৰিম আৰু তেওঁক জন্ম দিম আৰু তেওঁক অতিশয় বৃদ্ধি কৰিম; আৰু তেওঁ বাৰজন অধ্যক্ষৰ জন্ম দিব, আৰু মই তেওঁক এটা মহান জাতি কৰিম ।
ইছমাইলৰ অৰ্থ হ’ল ঈশ্বৰে শুনিছে, লগতে, এই হস্তক্ষেপত, ঈশ্বৰে এতিয়াও তেওঁক দিয়া নামটোক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে। ঈশ্বৰে তেওঁক ফলপ্ৰসূ কৰিব, তেওঁ বহুগুণে বৃদ্ধি পাব আৰু "বাৰজন ৰাজকুমাৰ"ৰে গঠিত মহান আৰব জাতিটো গঠন কৰিব। এই ১২ সংখ্যাটো তেওঁৰ পবিত্ৰ মিত্ৰতাৰ যাকোবৰ ১২ জন পুত্ৰৰ সৈতে মিল আছে যিসকলৰ উত্তৰাধিকাৰী হ’ব যীচু খ্ৰীষ্টৰ ১২ জন পাঁচনি, কিন্তু একেধৰণৰ অৰ্থ একে নহয় কাৰণ ই ঈশ্বৰৰ সহায়ক নিশ্চিত কৰে কিন্তু তেওঁৰ অনন্ত জীৱনৰ পৰিকল্পনা সম্পৰ্কে পৰিত্ৰাণকাৰী মিত্ৰতা নহয়। তদুপৰি ইছমাইল আৰু তেওঁৰ বংশধৰসকলে ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ মিত্ৰতাত প্ৰৱেশ কৰা সকলোৰে প্ৰতি শত্ৰুতা প্ৰকাশ কৰিব, ক্ৰমাগতভাৱে ইহুদী তেতিয়া খ্ৰীষ্টান। এই ক্ষতিকাৰক ভূমিকাই বন্ধ্যা মাতৃ আৰু অত্যধিক আত্মতুষ্টিশীল পিতৃয়ে কল্পনা কৰা সমানে অবৈধ পদ্ধতিৰে অবৈধ জন্মক অনুমোদন দিব। এই কাৰণেই অব্ৰাহামৰ শাৰীৰিক পুত্ৰসকলেও একে অভিশাপৰ বাহক হ’ব আৰু শেষত ঈশ্বৰৰ পৰা একে প্ৰত্যাখ্যান ভোগ কৰিব।
ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ মূল্যবোধক জানি ইছমাইলৰ বংশধৰসকলে ইহুদী নিয়মত প্ৰৱেশ নকৰালৈকে তেওঁৰ নিয়ম অনুসৰি জীয়াই থাকিবলৈ বাছি ল’ব পাৰে, কিন্তু এই বাছনি ব্যক্তিগত হৈ থাকিব, নিৰ্বাচিতসকলক আগবঢ়োৱা চিৰন্তন পৰিত্ৰাণৰ দৰে। একেদৰে সকলো উৎপত্তিৰ আন মানুহৰ দৰেই খ্ৰীষ্টত পৰিত্ৰাণ তেওঁলোকৰ বাবে আগবঢ়োৱা হ’ব আৰু তেওঁলোকৰ বাবে অনন্তকালৰ পথ মুকলি হ’ব, কিন্তু কেৱল ক্ৰুচত দিয়া, মৃত আৰু পুনৰুত্থান হোৱা ত্ৰাণকৰ্তা খ্ৰীষ্টৰ আজ্ঞাকাৰী মানদণ্ডতহে।
আদিপুস্তক ১৭:২১: “ মই ইচহাকৰ লগত মোৰ নিয়ম স্থাপন কৰিম, যাক চাৰাই অহা বছৰ এই নিৰ্দিষ্ট সময়ত তোমাৰ ওচৰত জন্ম দিব । ”
যিহেতু এই দৰ্শনৰ সময়ত ইছমাইলৰ বয়স ১৩ বছৰ আছিল, ২৭ পদ অনুসৰি ইচহাকৰ জন্মৰ সময়ত তেওঁৰ বয়স ১৪ বছৰ হ’ব। কিন্তু ঈশ্বৰে এই কথাত জোৰ দিছে: ইচমাইলৰ লগত নহয়, ইচহাকৰ লগত তেওঁৰ নিয়ম প্ৰতিষ্ঠা হ’ব। আৰু তেওঁৰ জন্ম হ’ব চাৰাৰ পৰা।
আদিপুস্তক ১৭:২২: “ তেওঁৰ লগত কথা পাতি শেষ কৰি ঈশ্বৰে অব্ৰাহামৰ পৰা উঠি গ’ল .”
ঈশ্বৰৰ আবিৰ্ভাৱ বিৰল আৰু ব্যতিক্ৰমী, আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা বুজা যায় যে মানুহে কিয় ঐশ্বৰিক অলৌকিক কাৰ্য্যৰ প্ৰতি অভ্যস্ত নহয় আৰু কিয় অব্ৰাহামৰ দৰে তেওঁলোকৰ যুক্তিও পাৰ্থিৱ জীৱনৰ প্ৰাকৃতিক নিয়মৰ দ্বাৰা চৰ্তসাপেক্ষ হৈ থাকে। এবাৰ তেওঁৰ বাৰ্তা প্ৰেৰণ হ’লে ঈশ্বৰে আঁতৰি যায়।
আদিপুস্তক ১৭:২৩: " অব্ৰাহামে নিজৰ পুত্ৰ ইছমাইলক আৰু তেওঁৰ ঘৰত জন্মগ্ৰহণ কৰা সকলোকে আৰু ধনেৰে কিনা সকলোকে, অব্ৰাহামৰ ঘৰৰ পুৰুষসকলৰ মাজৰ প্ৰতিজন পুৰুষক লৈ গ'ল; আৰু ঈশ্বৰে তেওঁক আজ্ঞা অনুসৰি সেইদিনা তেওঁলোকক চুন্নত কৰিলে। "
ভগৱানে দিয়া আদেশ লগে লগে পালন কৰা হয়। তেওঁৰ আজ্ঞাকাৰীতাই ঈশ্বৰৰ সৈতে তেওঁৰ মিত্ৰতাক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে। প্ৰাচীন কালৰ এই শক্তিশালী মালিকে চাকৰ কিনিছিল আৰু দাসৰ মৰ্যাদা আছিল আৰু প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰা হোৱা নাছিল। আচলতে বিষয়টোক যিটোৱে প্ৰতিদ্বন্দ্বিতামূলক কৰি তুলিব সেয়া হ’ল হিংসাৰ ব্যৱহাৰ আৰু চাকৰৰ প্ৰতি হোৱা দুৰ্ব্যৱহাৰ। দাসৰ মৰ্যাদাও যীচু খ্ৰীষ্টৰ মুক্ত হোৱা সকলোৰে, আজিও .
আদিপুস্তক ১৭:২৪: “ অব্ৰাহামে চুন্নত কৰাৰ সময়ত তেওঁৰ বয়স উননব্বৈ বছৰ আছিল .”
এই স্পষ্টীকৰণে আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে ঈশ্বৰে মানুহৰ পৰা আজ্ঞাবহতা বিচাৰে, তেওঁলোকৰ বয়স যিয়েই নহওক কিয়; সৰুৰ পৰা ডাঙৰলৈকে।
আদিপুস্তক ১৭:২৫: “ তেওঁৰ পুত্ৰ ইচমাইলৰ চুন্নত হোৱাৰ সময়ত তেওঁৰ বয়স তেৰ বছৰ আছিল .”
সেয়েহে তেওঁ ভাতৃ ইচহাকতকৈ ১৪ বছৰ ডাঙৰ হ’ব, যাৰ ফলত তেওঁৰ বৈধ পত্নীৰ পুত্ৰ সৰু ভাইৰ ক্ষতি কৰাৰ প্ৰকৃত ক্ষমতা লাভ কৰিব।
আদিপুস্তক ১৭:২৬: " সেইদিনা অব্ৰাহাম আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ ইছমাইলক চুন্নত কৰা হ'ল . "
ঈশ্বৰে ইছমাইলক তেওঁৰ পিতৃ অব্ৰাহামৰ প্ৰতি তেওঁৰ বৈধতাৰ কথা সোঁৱৰাই দিয়ে। তেওঁলোকৰ সাধাৰণ চুন্নত একে ঈশ্বৰ বুলি দাবী কৰা তেওঁলোকৰ বংশধৰসকলৰ দাবীৰ দৰেই প্ৰতাৰণামূলক। কাৰণ নিজকে ঈশ্বৰ বুলি দাবী কৰিলে একেজন পূৰ্বপুৰুষৰ শাৰীৰিক পিতৃ থকাটোৱেই যথেষ্ট নহয়। আৰু যেতিয়া অবিশ্বাসী ইহুদীসকলে তেওঁলোকৰ পিতৃ অব্ৰাহামৰ বাবে ঈশ্বৰৰ সৈতে এই সম্পৰ্ক দাবী কৰিব, তেতিয়া যীচুৱে এই যুক্তি নাকচ কৰিব আৰু তেওঁলোকক তেওঁলোকৰ পিতৃ, চয়তান, চয়তান, মিছাৰ পিতৃ আৰু হত্যাকাৰী হিচাপে আৰোপ কৰিব। যীচুৱে নিজৰ সময়ৰ বিদ্ৰোহী ইহুদীসকলক যি কৈছিল, সেয়া আমাৰ আৰব আৰু মুছলমান দাবীৰ বাবেও ঠিক তেনেকুৱাই বৈধ।
Gen.17:27: " আৰু তেওঁৰ ঘৰত জন্মগ্ৰহণ কৰা আৰু অচিনাকি লোকৰ পৰা ধনেৰে কিনা তেওঁৰ ঘৰৰ সকলো লোক তেওঁৰ লগত চুন্নত কৰা হ'ল ."
এই আজ্ঞাকাৰীতাৰ আৰ্হিৰ পিছত আমি দেখিম যে মিচৰ এৰি যোৱা ইব্ৰীসকলৰ দুৰ্ভাগ্য সদায় তেওঁলোকে এই আজ্ঞাকাৰীতাক তুচ্ছজ্ঞান কৰাৰ পৰাই আহিব যিটো ঈশ্বৰে নিৰপেক্ষভাৱে, সকলো সময়তে আৰু জগতৰ শেষলৈকে দাবী কৰে।
আদিপুস্তক ১৮
শত্ৰু ভাইসকলৰ বিচ্ছেদ
Gen 18:1 : “তেতিয়া যিহোৱাই দিনৰ গৰমত নিজৰ তম্বুৰ দুৱাৰমুখত বহি মমৰৰ ওক গছৰ মাজত তেওঁক প্ৰকাশ কৰিলে .”
আদিপুস্তক ১৮:২: " তেওঁ চকু তুলি চালে, আৰু চালে, তেওঁৰ কাষত তিনিজন মানুহ থিয় হৈ আছে ;
অব্ৰাহাম এজন এশ বছৰীয়া ল’ৰা। তেওঁ জানে যে তেওঁ এতিয়া বুঢ়া হৈছে, কিন্তু তেওঁৰ শাৰীৰিক অৱস্থা ভাল হৈয়েই আছে, কাৰণ তেওঁ " দৌৰিছে " নিজৰ দৰ্শকক লগ কৰিবলৈ । তেওঁ তেওঁলোকক স্বৰ্গৰ দূত বুলি চিনি পাইছিল নেকি? আমি ধৰি ল'ব পাৰো, যিহেতু তেওঁ তেওঁলোকৰ আগত " মাটিত প্ৰণাম " কৰে। কিন্তু তেওঁ যি দেখিছে সেয়া "তিনিজন মানুহ" আৰু তেতিয়া আমি তেওঁৰ প্ৰতিক্ৰিয়াত তেওঁৰ স্বতঃস্ফূৰ্ত আতিথ্যবোধ দেখিবলৈ পাওঁ, যিটো তেওঁৰ স্বাভাৱিক প্ৰেমময় চৰিত্ৰৰ ফল।
Gen.18:3: " আৰু তেওঁ ক'লে, প্ৰভু, যদি এতিয়া মই আপোনাৰ দৃষ্টিত অনুগ্ৰহ পাইছো, তেন্তে আপোনাৰ দাসৰ পৰা আঁতৰি নাযাব ।"
এজন দৰ্শনাৰ্থীক "প্ৰভু" বুলি কোৱাটো অব্ৰাহামৰ অতি নম্ৰতাৰ ফল আছিল আৰু আকৌ তেওঁ ঈশ্বৰক সম্বোধন কৰা বুলি ভবাৰ কোনো প্ৰমাণ নাই। কাৰণ সম্পূৰ্ণ মানৱীয় ৰূপত ঈশ্বৰৰ পৰা এই ভ্ৰমণ ব্যতিক্ৰমী যিহেতু মোচিকো যাত্ৰাপুস্তক অনুসৰি ঈশ্বৰৰ মুখৰ " মহিমা " চাবলৈ দিয়া নহ'ব। 33:20 to 23: " যিহোৱাই ক'লে: তুমি মোৰ মুখ দেখা নাপাবা, কিয়নো কোনোৱে মোক দেখা আৰু জীয়াই থাকিব নোৱাৰে। যিহোৱাই ক'লে: মোৰ ওচৰতে এটা ঠাই আছে; তুমি শিলৰ ওপৰত থিয় হ'বা। যেতিয়া মোৰ মহিমা পাৰ হৈ যাব, মই তোমাক শিলৰ ফাটত ৰাখিম, আৰু মই তোমাক মোৰ হাতেৰে ঢাকি দিম যেতিয়ালৈকে মই পাৰ নহওঁ দেখা পোৱা ।" যদি ঈশ্বৰৰ " মহিমা " ৰ দৰ্শন নিষিদ্ধ হয়, তেন্তে তেওঁ নিজৰ সৃষ্টিৰ কাষ চাপিবলৈ মানুহৰ ৰূপ লোৱাত নিজকে নিষেধ নকৰে। ঈশ্বৰে তেওঁৰ বন্ধু অব্ৰাহামক সাক্ষাৎ কৰিবলৈ কৰে আৰু তেওঁ ভ্ৰূণৰ গৰ্ভধাৰণৰ পৰা প্ৰায়শ্চিত্তৰ মৃত্যুলৈকে যীচু খ্ৰীষ্টৰ ৰূপত পুনৰ এই কাম কৰিব।
আদিপুস্তক ১৮:৪: “ অলপ পানী আনি ভৰি ধুই এই গছৰ তলত জিৰণি লোৱা .”
১ পদটোৱে স্পষ্ট কৰি দিলে, ই গৰম আৰু ভৰিৰ ঘাম মাটিৰ ধূলিৰে আবৃত দৰ্শকৰ ভৰি ধোৱাৰ ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে। তেওঁলোকৰ ওচৰত দিয়া এক সুখকৰ প্ৰস্তাৱ। আৰু এই মনোযোগৰ সকলো কৃতিত্ব অব্ৰাহামৰ।
আদিপুস্তক ১৮:৫: " তোমাৰ হৃদয়ক শক্তিশালী কৰিবলৈ মই গৈ পিঠাৰ টুকুৰা এটা লৈ যাম; আৰু তাৰ পিছত তুমি যাবা; কাৰণ এই কাৰণে তুমি তোমাৰ দাসৰ কাষেৰে পাৰ হৈছা।" তেওঁলোকে উত্তৰ দিলে, “আপুনি কোৱাৰ দৰে কৰক .”
ইয়াত আমি দেখিবলৈ পাওঁ যে অব্ৰাহামে এই দৰ্শনাৰ্থীসকলক আকাশী সত্তা হিচাপে চিনাক্ত কৰা নাছিল। তেওঁ তেওঁলোকক যি মনোযোগ দেখুৱাইছে সেয়া সেয়েহে তেওঁৰ স্বাভাৱিক মানৱীয় গুণৰ সাক্ষ্য। তেওঁ নম্ৰ, প্ৰেমময়, কোমল, উদাৰ, সহায়কাৰী আৰু অতিথিপৰায়ণ; যিবোৰ বস্তুৱে তেওঁক ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰিয় কৰি তোলে। এই মানৱীয় দিশত ঈশ্বৰে তেওঁৰ সকলো প্ৰস্তাৱ অনুমোদন আৰু গ্ৰহণ কৰে।
Gen.18:6: " আৰু অব্ৰাহামে সোনকালে নিজৰ তম্বুত চাৰাৰ ওচৰলৈ গৈ ক'লে, "বেগেৰে তিনি জোখ মিহি আটা, তাক গুড়ি কৰি পিঠা বনাওক ।"
খাদ্য শাৰীৰিক শৰীৰৰ বাবে উপযোগী আৰু তেওঁৰ আগত তিনিটা মাংস শৰীৰ দেখি অব্ৰাহামে তেওঁৰ দৰ্শনাৰ্থীসকলৰ শাৰীৰিক শক্তিক নবীকৰণ কৰিবলৈ খাদ্য প্ৰস্তুত কৰিছিল।
Gen.18:7: " আৰু অব্ৰাহামে নিজৰ জাকৰ ওচৰলৈ দৌৰি গৈ কোমল আৰু ভাল পোৱালি এটা লৈ এজন দাসক দিলে ।
কোমল পোৱালি এটাৰ বাছনিয়ে তেওঁৰ উদাৰতা আৰু স্বাভাৱিক দয়া আৰু অধিক প্ৰদৰ্শন কৰে; ওচৰ-চুবুৰীয়াক সন্তুষ্ট কৰাত তেওঁৰ আনন্দ। এই ফলাফল লাভ কৰিবলৈ তেওঁ নিজৰ দৰ্শকক শ্ৰেষ্ঠখিনি আগবঢ়ায়।
আদিপুস্তক ১৮:৮: " আৰু তেওঁ ঘিউ আৰু গাখীৰ আৰু সাজ-পোছাক পোৱা পোৱালিটো লৈ তেওঁলোকৰ আগত ৰাখিলে। আৰু তেওঁ নিজেই তেওঁলোকৰ লগত গছৰ তলত থিয় হৈ থাকিল; আৰু তেওঁলোকে খালে ।"
এই ৰুচিকৰ খাদ্যবোৰ পাৰ হৈ যোৱা অচিনাকি মানুহ, তেওঁ নজনা কিন্তু তেওঁ নিজৰ পৰিয়ালৰ সদস্যৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰা মানুহক উপহাৰ দিয়া হয়। দৰ্শনাৰ্থীসকলৰ মূৰ্তকৰণ অতি বাস্তৱ যিহেতু তেওঁলোকে মানুহৰ বাবে নিৰ্মিত খাদ্য খায়।
আদিপুস্তক ১৮:৯: " তেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁক ক'লে, 'তোমাৰ পত্নী চাৰা ক'ত?' তেওঁ উত্তৰ দিলে, 'তাই তাত তম্বুত আছে ।'
গৃহস্থৰ এই অধ্যায় ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ নিজৰ মহিমাৰ বাবে সফল হোৱাৰ বাবে দৰ্শকে তেওঁৰ পত্নীৰ নাম "ছাৰা" নামেৰে নিজৰ প্ৰকৃত স্বৰূপ প্ৰকাশ কৰে, যিটো নাম ঈশ্বৰে তেওঁৰ পূৰ্বৰ দৰ্শনত তেওঁক প্ৰদান কৰিছিল।
আদিপুস্তক ১৮:১০: " তেওঁলোকৰ এজনে ক'লে, 'মই এই সময়ত তোমাৰ ওচৰলৈ উভতি আহিম; আৰু চোৱা, তোমাৰ পত্নী চাৰাৰ এজন পুত্ৰ হ'ব।' ছাৰাই তাৰ পিছফালে থকা তম্বুৰ দুৱাৰত শুনি আছিল ৷
মন কৰিবলগীয়া যে তিনিজন দৰ্শকৰ ৰূপত কোনো কথাই আমাক তেওঁৰ লগত যোৱা দুজন স্বৰ্গদূতৰ পৰা যাহোৱাক চিনাক্ত কৰিবলৈ অনুমতি নিদিয়ে। স্বৰ্গজীৱন ইয়াত প্ৰকাশ পাইছে আৰু তাত ৰাজত্ব কৰা সমতাবাদী ভাৱ প্ৰকাশ কৰিছে।
তিনিজন দৰ্শকৰ ভিতৰত এজনে ছাৰাৰ আগতীয়া জন্মৰ কথা ঘোষণা কৰাৰ সময়তে তাই তম্বুৰ প্ৰৱেশদ্বাৰৰ পৰা কি কোৱা হৈছে শুনি থাকে, আৰু পাঠটোত নিৰ্দিষ্ট কৰা হৈছে যে কোন " তেওঁৰ পিছফালে আছিল ," অৰ্থাৎ তেওঁ তাইক দেখা নাপালে আৰু মানৱীয়ভাৱে ক'বলৈ গ'লে তাইৰ উপস্থিতিৰ বিষয়ে সচেতন হ'ব নোৱাৰিলেহেঁতেন। কিন্তু তেওঁলোক পুৰুষ নাছিল।
আদিপুস্তক ১৮:১১: “এতিয়া অব্ৰাহাম আৰু চাৰা বৃদ্ধ আৰু বয়সীয়াল হৈছিল, আৰু চাৰাই সন্তান জন্ম দিয়াৰ আশা কৰিব নোৱাৰিলে .”
পদটোত সকলো মানৱ জাতিৰ সাধাৰণ মানুহৰ স্বাভাৱিক অৱস্থাৰ সংজ্ঞা দিয়া হৈছে।
Gen.18:12: “ তাই নিজৰ ভিতৰতে হাঁহি হাঁহি ক’লে, “এতিয়া মই বুঢ়া হ’লে, মই কামনা কৰিম নেকি? মোৰ প্ৰভুও বৃদ্ধ হ’ল ।”
আকৌ এবাৰ নিখুঁততাটো মন কৰক: " তাই নিজৰ ভিতৰতে হাঁহিছে "; যাতে চিন্তা আৰু হৃদয় বিচাৰি ফুৰা জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ বাহিৰে তাইৰ হাঁহি কোনেও শুনা নাছিল।
আদিপুস্তক ১৮:১৩: “ তেতিয়া যিহোৱাই অব্ৰাহামক ক’লে, “ছাৰাই কিয় হাঁহিলে, ‘মই সঁচাকৈয়ে বৃদ্ধ সন্তান জন্ম দিমনে?’ ”
ঈশ্বৰে সুযোগ গ্ৰহণ কৰি তেওঁৰ ঐশ্বৰিক পৰিচয় প্ৰকাশ কৰে, যিয়ে YaHWéH ৰ উল্লেখক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে কাৰণ সঁচাকৈয়ে তেওঁৱেই এই মানৱীয় ৰূপত অব্ৰাহামৰ লগত কথা পাতে। কেৱল ঈশ্বৰেহে চাৰাৰ লুকাই থকা চিন্তাবোৰ জানিব পাৰে আৰু এতিয়া অব্ৰাহামে জানে যে ঈশ্বৰে তেওঁৰ লগত কথা পাতিছে।
আদিপুস্তক ১৮:১৪: “ যিহোৱাৰ বাবে কিবা কঠিন নেকি? নিৰ্দিষ্ট সময়ত মই তোমাৰ ওচৰলৈ উভতি যাম, আৰু চাৰাৰ এজন পুত্ৰ হ’ব ।”
ঈশ্বৰ কৰ্তৃত্বশীল হৈ পৰে আৰু তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীক স্পষ্টভাৱে নবীকৰণ কৰে YaHWéH, তেওঁৰ ঈশ্বৰত্বৰ নামত।
আদিপুস্তক ১৮:১৫: “ চাৰাই মিছাকৈ ক’লে, “মই হাঁহিব পৰা নাই। কাৰণ তাই ভয় খাইছিল। কিন্তু তেওঁ ক’লে, “নাই, তুমি হাঁহিলা .”
" চাৰাই মিছা কথা কৈছিল, " লিখনিত কোৱা হৈছে, কাৰণ ঈশ্বৰে তাইৰ গোপন চিন্তা শুনিছিল, কিন্তু তাইৰ মুখৰ পৰা কোনো হাঁহি ওলোৱা নাছিল; সেয়েহে ঈশ্বৰৰ বাবে ই মাত্ৰ অলপ মিছা আছিল কিন্তু মানুহৰ বাবে নহয়। আৰু যদি ভগৱানে তাইক ধমক দিয়ে, তেন্তে তাৰ কাৰণ তাই স্বীকাৰ নকৰে যে তাইৰ চিন্তাৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ নিয়ন্ত্ৰণ আছে। তাক মিছা কথা কোৱালৈকে তাই ইয়াৰ প্ৰমাণ দিয়ে। এই কাৰণেই তেওঁ জোৰ দি কয়: " ইয়াৰ বিপৰীতে (এয়া মিছা), আপুনি হাঁহিলে ৷" আমি পাহৰি নাযাওঁ যে ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ দিয়া মানুহজন অব্ৰাহাম আৰু তেওঁৰ বৈধ পত্নী চাৰা নহয়, যিয়ে কেৱল স্বামীৰ আশীৰ্বাদৰ পৰাই লাভৱান হয়। ইতিমধ্যে তাইৰ ধাৰণাবোৰৰ ফলত ইজৰাইলৰ ভৱিষ্যত বংশগত শত্ৰু আৰু প্ৰতিযোগী ইছমাইলৰ জন্মৰ অভিশাপ হৈছে; এটা ঐশ্বৰিক প্ৰকল্প সম্পন্ন কৰাটো সঁচা।
আদিপুস্তক ১৮:১৬: " আৰু মানুহবোৰে যাবলৈ উঠি চদোমৰ ফালে চালে; আৰু অব্ৰাহামে তেওঁলোকক বিদায় দিবলৈ তেওঁলোকৰ লগত গ'ল ।"
সতেজ হৈ, খাদ্য খুৱাই আৰু অব্ৰাহাম আৰু চাৰাক বৈধ পুত্ৰ ইচহাকৰ ভৱিষ্যত জন্মৰ কথা পুনৰ দৃঢ় কৰি দিয়াৰ পিছত স্বৰ্গীয় দৰ্শনাৰ্থীসকলে আব্ৰাহামক প্ৰকাশ কৰে যে তেওঁলোকৰ পৃথিৱীলৈ যোৱাৰ আন এটা মিছনও আছে: ই চদোমৰ বিষয়ে।
আদিপুস্তক ১৮:১৭: “ তেতিয়া যিহোৱাই ক’লে, মই যি কৰিবলৈ ওলাইছো তাক অব্ৰাহামৰ পৰা লুকুৱাই ৰাখিমনে?... ”
ইয়াত আমোচ ৩:৭ পদৰ পৰা এই পদটোৰ সঠিক প্ৰয়োগ আছে: “ নিশ্চয় প্ৰভুৱে একো নকৰে, কিন্তু তেওঁ নিজৰ দাস ভাববাদীসকলৰ আগত নিজৰ গোপন প্ৰকাশ কৰে ।”
আদিপুস্তক ১৮:১৮: “ অব্ৰাহাম নিশ্চয় এক মহান আৰু শক্তিশালী জাতি হ’ব, আৰু পৃথিৱীৰ সকলো জাতি তেওঁৰ দ্বাৰা আশীৰ্ব্বাদিত হ’ব .”
নিশ্চিতভাৱে " বিভক্তিটোত প্ৰয়োগ কৰা সাধাৰণ অৰ্থ হেৰুৱাৰ বাবেই মই মনত পেলাওঁ যে ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে: এটা নিৰ্দিষ্ট আৰু নিৰপেক্ষভাৱে। তেওঁৰ ধ্বংসাত্মক পৰিকল্পনা প্ৰকাশ কৰাৰ আগতে ঈশ্বৰে অব্ৰাহামক তেওঁৰ সন্মুখত নিজৰ মৰ্যাদাৰ বিষয়ে আশ্বস্ত কৰিবলৈ খৰখেদা কৰে আৰু তেওঁ তেওঁক প্ৰদান কৰিবলগীয়া আশীৰ্বাদসমূহ নবীকৰণ কৰে। ঈশ্বৰে অব্ৰাহামক মানৱতাৰ এজন মহান ঐতিহাসিক ব্যক্তিত্বৰ পদবীলৈ উন্নীত কৰিবলৈ তৃতীয় ব্যক্তিত্বত অব্ৰাহামৰ বিষয়ে ক’বলৈ আৰম্ভ কৰে। তেনে কৰি তেওঁ নিজৰ শাৰীৰিক আৰু আধ্যাত্মিক বংশধৰসকলক সেই আৰ্হি দেখুৱাইছে যিটো তেওঁ আশীৰ্বাদ দিয়ে আৰু যিটো তেওঁ পিছৰ পদটোত মনত পেলাইছে আৰু সংজ্ঞায়িত কৰিছে।
আদিপুস্তক ১৮:১৯: “ কিয়নো মই তেওঁক বাছি লৈছো, যাতে তেওঁ নিজৰ সন্তান আৰু তেওঁৰ পিছৰ পৰিয়ালক আজ্ঞা দিয়ে, যাতে তেওঁলোকে যিহোৱাৰ পথ ৰক্ষা কৰিব পাৰে, ন্যায় আৰু ধাৰ্মিকতা কৰিব পাৰে, আৰু যিহোৱাই অব্ৰাহামৰ বাবে যি প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল, তাক পালন কৰিব পাৰে... ”
এই পদত ঈশ্বৰে যি বৰ্ণনা কৰিছে, সেইটোৱে চদোমৰ লগত সকলো পাৰ্থক্য সৃষ্টি কৰিছে, যিটো তেওঁ ধ্বংস কৰিব। জগতৰ শেষলৈকে তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকল এই বৰ্ণনাৰ দৰে হ’ব: যিহোৱাৰ পথ ৰক্ষা কৰাটো ধাৰ্মিকতা আৰু ন্যায়ৰ অনুশীলনত গঠিত; প্ৰকৃত ধাৰ্মিকতা আৰু প্ৰকৃত ন্যায় যে ঈশ্বৰে নিজৰ লোক ইস্ৰায়েলক শিকাবলৈ বিধানৰ গ্ৰন্থসমূহৰ ওপৰত নিৰ্মাণ কৰিব। এইবোৰৰ প্ৰতি সন্মান কৰাটোৱেই হ’ব ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদৰ প্ৰতিজ্ঞাক সন্মান কৰাৰ চৰ্ত।
Gen.18:20: “ আৰু যিহোৱাই ক’লে, চদোম আৰু ঘমোৰাৰ বিৰুদ্ধে চিঞৰ-বাখৰ বেছি, আৰু তেওঁলোকৰ পাপ মহান .”
ঈশ্বৰে এই বিচাৰ চদোম আৰু ঘমোৰাৰ বিৰুদ্ধে আনে, যিবোৰ নগৰ অব্ৰাহামে আক্ৰমণৰ সময়ত উদ্ধাৰ কৰিবলৈ আহিছিল। কিন্তু চদোমতো তেওঁৰ ভতিজা লোটে নিজৰ পৰিয়াল আৰু দাসসকলৰ সৈতে বসতি স্থাপন কৰিবলৈ বাছি লৈছিল। অব্ৰাহামৰ ভতিজাৰ প্ৰতি যি মোহৰ বান্ধোন আছে সেই কথা জানি ঈশ্বৰে বুঢ়া মানুহজনৰ প্ৰতি মনোযোগৰ ৰূপবোৰ বহুগুণে বৃদ্ধি কৰি তেওঁৰ আগত নিজৰ উদ্দেশ্য ঘোষণা কৰে। আৰু এই কামটো কৰিবলৈ তেওঁ নিজকে মানুহৰ স্তৰলৈ নমাই আনে যাতে নিজকে যিমান পাৰি মানৱীয় কৰি তুলিব পাৰে যাতে নিজকে তেওঁৰ দাস অব্ৰাহামৰ মানৱীয় যুক্তিৰ স্তৰত ৰাখিব পাৰে।
Gen.18:21: " এতেকে মই নামি গৈ চাম যে তেওঁলোকে মোৰ ওচৰলৈ অহা খবৰ অনুসৰি সম্পূৰ্ণৰূপে কৰিলে নে নাই; আৰু যদি নহয়, তেন্তে মই গম পাম ।"
এই কথাবোৰ চাৰাৰ এই বিষয়ে বুজাৰ সৈতে বিপৰীতমুখী, কিয়নো ভৈয়ামৰ এই দুখন চহৰত পোৱা অনৈতিকতাৰ মাত্ৰা আৰু ইয়াৰ প্ৰচুৰ সমৃদ্ধিক ঈশ্বৰে আওকাণ কৰিব নোৱাৰে। এই প্ৰতিক্ৰিয়াই তেওঁৰ বিশ্বাসী সেৱকে তেওঁৰ বিচাৰৰ ন্যায্য শাস্তি গ্ৰহণ কৰিবলৈ তেওঁ লোৱা যত্নৰ বিষয়ে প্ৰকাশ কৰে।
আদিপুস্তক ১৮:২২: " মানুহবোৰ গুচি গ'ল আৰু চদোম ফালে গ'ল। কিন্তু অব্ৰাহামে যিহোৱাৰ আগত থিয় হৈ থাকিল ।"
ইয়াত দৰ্শনাৰ্থীসকলৰ পৃথকীকৰণে অব্ৰাহামক তেওঁলোকৰ মাজত জীৱন্ত ঈশ্বৰ, YaHWéH, তেওঁৰ সৈতে উপস্থিত থকা সৰল মানৱীয় ৰূপত চিনাক্ত কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে যিয়ে শব্দৰ আদান-প্ৰদানক উৎসাহিত কৰে। অব্ৰাহামে সাহস পাব ইমানেই যে ঈশ্বৰৰ সৈতে এক প্ৰকাৰৰ দৰদাম কৰি দুয়োখন নগৰৰ পৰিত্ৰাণ লাভ কৰিছিল, যাৰ এখন চহৰত তেওঁৰ প্ৰিয় ভতিজা লোটে বাস কৰে।
আদিপুস্তক ১৮:২৩: “তেতিয়া অব্ৰাহামে ওচৰ চাপি আহি ক’লে, “আপুনিও ধাৰ্ম্মিকক দুষ্টৰ সৈতে ধ্বংস কৰিবনে? ”
আব্ৰাহামৰ প্ৰশ্নটো ন্যায্য কাৰণ, ইয়াৰ সামূহিক ন্যায়ৰ কাৰ্য্যত, মানৱতাই জামিন ক্ষতি বুলি জনাজাত নিৰীহ ভুক্তভোগীৰ মৃত্যুৰ কাৰণ হয়। কিন্তু মানৱতা যদি পৰিৱৰ্তন আনিবলৈ অক্ষম হয়, তেন্তে ঈশ্বৰে কৰিব পাৰে। আৰু তেওঁ ইয়াৰ প্ৰমাণ অব্ৰাহামক আৰু তেওঁৰ বাইবেলৰ সাক্ষ্য পঢ়া আমাক দিব।
আদিপুস্তক ১৮:২৪: " নগৰৰ ভিতৰত পঞ্চাশজন ধাৰ্মিক লোক থাকিব পাৰে; তুমি তেওঁলোককো ধ্বংস কৰিবানে, আৰু তাত থকা পঞ্চাশজন ধাৰ্মিক লোকৰ বাবে নগৰখনক ক্ষমা নকৰিবানে? "
নিজৰ কোমল আৰু মৰমিয়াল আত্মাত অব্ৰাহাম ভ্ৰমেৰে পৰিপূৰ্ণ আৰু তেওঁ কল্পনা কৰে যে এই দুখন নগৰত কমেও ৫০ জন ধাৰ্মিক লোক বিচাৰি পোৱাটো সম্ভৱ আৰু তেওঁ এই ৫০ জন সম্ভাৱ্য ধাৰ্মিক লোকক আমন্ত্ৰণ জনাই নিজৰ নিখুঁত ন্যায়ৰ নামতেই ঈশ্বৰৰ পৰা দুখন নগৰৰ কৃপা লাভ কৰে যিয়ে নিৰ্দোষীক দোষীক আঘাত কৰিব নোৱাৰে।
আদিপুস্তক ১৮:২৫: " ধাৰ্ম্মিকক দুষ্টৰ লগত বধ কৰা, যাতে ধাৰ্ম্মিক দুষ্টৰ নিচিনা হয়; তোমালোকৰ পৰা বহু দূৰত! তোমাৰ পৰা বহু দূৰত! সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ বিচাৰকৰ্তাই ন্যায় নকৰেনে? "
এইদৰে অব্ৰাহামে ভাবে যে তেওঁ ঈশ্বৰক সোঁৱৰাই দি সমস্যাটো সমাধান কৰিব পাৰে যে তেওঁ নিজৰ ব্যক্তিত্বক অস্বীকাৰ নকৰাকৈ কি কৰিব নোৱাৰে যিটো নিখুঁত ন্যায়ৰ অনুভূতিৰ লগত ইমানেই সংলগ্ন।
Gen.18:26: “ আৰু যিহোৱাই ক’লে, যদি মই চদোমত নগৰৰ ভিতৰত পঞ্চাশজন ধাৰ্মিকক পাওঁ, তেন্তে মই তেওঁলোকৰ কাৰণে সমগ্ৰ নগৰখনক ৰক্ষা কৰিম .”
ধৈৰ্য্য আৰু দয়াৰে যিহোৱাই অব্ৰাহামক কথা ক’বলৈ দিলে আৰু তেওঁৰ উত্তৰত তেওঁ তেওঁৰ কথাত সন্মতি দিলে: ৫০ জন ধাৰ্মিক লোকৰ বাবে নগৰবোৰ ধ্বংস নহ’ব।
Gen.18:27: "আৰু অব্ৰাহামে উত্তৰ দি ক'লে, চোৱা, মই প্ৰভুৰ লগত কথা ক'বলৈ নিজৰ দায়িত্ব লৈছো, যিজন মাত্ৰ ধূলি আৰু ছাই ।"
উপত্যকাৰ নগৰ দুখন ধ্বংস হোৱাৰ পিছতো অধৰ্মী মানুহ থাকিব বুলি " ধূলি আৰু ছাই " ৰ চিন্তা নেকি ? তথাপিও অব্ৰাহামে স্বীকাৰ কৰে যে তেওঁ নিজেই কেৱল " ধূলি আৰু ছাই "।
আদিপুস্তক ১৮:২৮: " হয়তো পঞ্চাশজন ধাৰ্মিকৰ ভিতৰত পাঁচজনৰ অভাৱ হ'ব পাৰে; আপুনি পাঁচজনৰ বাবে গোটেই নগৰখন ধ্বংস কৰিবনে? আৰু যিহোৱাই ক'লে, "মই যদি তাত পঞ্চল্লিশজন ধাৰ্মিকক পাওঁ, তেন্তে মই তাক ধ্বংস নকৰো ।"
অব্ৰাহামৰ সাহসে তেওঁক প্ৰতিবাৰেই সম্ভৱতঃ পোৱা নিৰ্বাচিতসকলৰ সংখ্যা হ্ৰাস কৰি নিজৰ দৰদাম অব্যাহত ৰাখিবলৈ বাধ্য কৰিব আৰু তেওঁ ৩২ পদত দহজন ধাৰ্মিকৰ সংখ্যাত ৰৈ যাব। আৰু প্ৰতিবাৰেই অব্ৰাহামে প্ৰস্তাৱ কৰা সংখ্যাৰ বাবে ঈশ্বৰে তেওঁৰ অনুগ্ৰহ প্ৰদান কৰিব।
Gen.18:29: "আৰু অব্ৰাহামে তেওঁক ক'লে, আৰু ক'লে, "তাত হয়তো চল্লিশজন ধাৰ্মিক লোক পোৱা যাব। আৰু যিহোৱাই ক'লে, "এই চল্লিশজনৰ কাৰণে মই একো নকৰো । "
আদিপুস্তক ১৮:৩০: " অব্ৰাহামে ক'লে, 'যিহোৱাই ক্ৰোধ নকৰিবা, মই কথা ক'ম। তাত হয়তো ত্ৰিশজন ধাৰ্মিক ব্যক্তি পোৱা যাব।' আৰু যিহোৱাই ক'লে, 'মই একো নকৰো, যদিহে তাত ত্ৰিশজন ধাৰ্মিক ব্যক্তি নাপাওঁ ।'"
আদিপুস্তক ১৮:৩১: " অব্ৰাহামে ক'লে, 'চোৱা, মই প্ৰভুৰ লগত কথা কোৱাৰ দায়িত্ব লৈছো। তাত হয়তো বিশজন ধাৰ্মিক লোক পোৱা যাব।' আৰু YaHWéH ক'লে, 'মই বিশজনৰ কাৰণে ইয়াক ধ্বংস নকৰো । '
আদিপুস্তক ১৮:৩২: "আৰু অব্ৰাহামে ক'লে, প্ৰভুৱে ক্ৰোধ নকৰিবা, আৰু মই এইবাৰহে কথা ক'ম। হয়তো তাত দহজন ধাৰ্মিক লোক পোৱা যাব। আৰু যিহোৱাই ক'লে, "মই দহজন ধাৰ্মিক লোকৰ কাৰণে ইয়াক ধ্বংস নকৰো ।"
ইয়াত অব্ৰাহামৰ দৰদামৰ অন্ত পৰে, কিয়নো তেওঁ বুজি পায় যে এটা সীমা আছে যাৰ বাহিৰত তেওঁৰ জোৰ অযুক্তিকৰ হ’ব। দহজন সৎ লোকৰ সংখ্যাত ৰৈ যায়। তেওঁ আশাবাদীভাৱে বিশ্বাস কৰে যে এই সংখ্যক ধাৰ্মিক লোক এই দুখন দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত নগৰত বিচাৰি পাব লাগিব, যদিওবা কেৱল লোট আৰু তেওঁৰ আত্মীয়সকলক গণনা কৰিলে।
আদিপুস্তক ১৮:৩৩: “ আৰু যিহোৱা অব্ৰাহামৰ লগত কথা পাতি যোৱাৰ লগে লগে গুচি গ’ল আৰু অব্ৰাহাম নিজৰ ঠাইলৈ উভতি গ’ল .”
দুজন বন্ধুৰ পাৰ্থিৱ সাক্ষাৎ, এজন স্বৰ্গীয় আৰু সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ আৰু আনজন, মানুহ, পৃথিৱীৰ ধূলি, শেষ হৈ যায় আৰু প্ৰত্যেকেই নিজৰ নিজৰ কামত ঘূৰি আহে। অব্ৰাহামক নিজৰ ঘৰলৈ আৰু যিহোৱাই চদোম আৰু ঘমোৰালৈ য'ত তেওঁৰ ধ্বংসাত্মক বিচাৰ পৰিব।
ঈশ্বৰৰ সৈতে হোৱা বিনিময়ত অব্ৰাহামে তেওঁৰ চৰিত্ৰ প্ৰকাশ কৰিছিল, যিটো ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিত আছে, জীৱনক ইয়াৰ শক্তিশালী বহুমূলীয়া মূল্য দিয়াৰ লগতে প্ৰকৃত ন্যায় সম্পন্ন হোৱা দেখাৰ প্ৰতি চিন্তিত। এই কাৰণেই তেওঁৰ দাসৰ দৰদামে তেওঁৰ অনুভৱৰ সম্পূৰ্ণ অংশীদাৰ ঈশ্বৰৰ হৃদয়কহে মোহিত আৰু আনন্দিত কৰিব পাৰিছিল।
আদিপুস্তক ১৯
জৰুৰীকালীন অৱস্থাত বিচ্ছেদ
Gen 19:1: " আৰু সন্ধিয়া দুজন স্বৰ্গদূত চদোমলৈ আহিল, আৰু লোটে চদোমৰ দুৱাৰত বহিল। আৰু লোটে তেওঁলোকক দেখি তেওঁলোকক সাক্ষাৎ কৰিবলৈ উঠি মাটিত মুখ কৰি প্ৰণাম কৰিলে ।"
আমি এই আচৰণত অব্ৰাহামৰ ভতিজা লোটৰ ওপৰত ভাল প্ৰভাৱ চিনি পাওঁ যিহেতু তেওঁ পাৰ হৈ যোৱা দৰ্শনাৰ্থীৰ প্ৰতিও একে চিন্তাশীলতা দেখুৱাইছে। আৰু তেওঁ সেই কাম আৰু অধিক মনোযোগেৰে কৰে, কিয়নো তেওঁ বাস কৰিবলৈ বসতি স্থাপন কৰা চদোম চহৰৰ বাসিন্দাসকলৰ বেয়া নৈতিকতাক জানে।
আদিপুস্তক ১৯:২: " তেওঁ ক'লে, চোৱা, মোৰ প্ৰভুসকল, তোমালোকৰ দাসৰ ঘৰত সোমাই তাত থাকক; ভৰি ধুই ৰাতিপুৱাই উঠি যাওক। কিন্তু তেওঁলোকে ক'লে, "নাই, আমি গোটেই ৰাতি ৰাস্তাত বাস কৰিম ।"
দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত বাসিন্দাসকলৰ নিৰ্লজ্জ আৰু দুৰ্নীতিপৰায়ণ কাৰ্য্যৰ পৰা ৰক্ষা কৰিবলৈ পথচাৰীক নিজৰ ঘৰলৈ আদৰি লোৱাটো লটে নিজৰ কৰ্তব্য বুলি গণ্য কৰে। অব্ৰামে তেওঁৰ তিনিজন দৰ্শকক কোৱা আদৰণীয় শব্দবোৰ আমি বিচাৰি পাওঁ। লোট সঁচাকৈয়ে এজন ধাৰ্মিক মানুহ যিয়ে এই নগৰৰ বিকৃত সত্তাবোৰৰ সৈতে নিজৰ সহবাসৰ দ্বাৰা নিজকে বিকৃত হ’বলৈ দিয়া নাই। দুজন স্বৰ্গদূতে নগৰখন ধ্বংস কৰিবলৈ আহিছে যদিও নগৰখন ধ্বংস কৰাৰ আগতে তেওঁলোকে বাসিন্দাসকলৰ দুষ্টতাক কাৰ্য্যত ধৰি অৰ্থাৎ তেওঁলোকৰ দুষ্টতাক সক্ৰিয়ভাৱে প্ৰদৰ্শন কৰি বিভ্ৰান্ত কৰিব বিচাৰে। আৰু এই ফলাফল লাভ কৰিবলৈ তেওঁলোকে মাত্ৰ ৰাতিটো ৰাস্তাত কটাব লাগিব যাতে চদোমীয়াসকলে আক্ৰমণ কৰিব পাৰে।
আদিপুস্তক ১৯:৩: " কিন্তু লোটে তেওঁলোকক ইমানেই হেঁচা মাৰি ধৰিলে যে তেওঁলোকে তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁৰ ঘৰত প্ৰৱেশ কৰিলে। তেওঁ তেওঁলোকক ভোজ পাতিলে আৰু খমিৰবিহীন পিঠা সাজিলে। আৰু তেওঁলোকে খালে ।"
লোটে তেওঁলোকক পতিয়ন নিয়াবলৈ সফল হয় আৰু তেওঁলোকে তেওঁৰ আতিথ্য গ্ৰহণ কৰে; যিয়ে তেওঁক তেওঁৰ আগতে অব্ৰাহামে কৰা দৰে নিজৰ উদাৰতা দেখুৱাবলৈ সুযোগ দিয়ে। অভিজ্ঞতাই তেওঁলোকক অধাৰ্মিকসকলৰ মাজৰ এজন ধাৰ্মিক মানুহ লোটৰ সুন্দৰ আত্মাক আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ শিকাই।
আদিপুস্তক ১৯:৪: " তেওঁলোকে এতিয়াও শুই থকা নাছিল যেতিয়া নগৰৰ লোকসকলে, চদোমৰ লোকসকলে, ডেকা-বুঢ়া, ঘৰটো ঘেৰি ধৰিছিল; সকলো লোক একেলগে দৌৰিছিল ।"
বাসিন্দাসকলৰ দুষ্টতাৰ প্ৰদৰ্শন দুয়োজন স্বৰ্গদূতৰ আশাৰ বাহিৰত, কিয়নো তেওঁলোকে লোটে তেওঁলোকক আদৰণি জনোৱা ঘৰত তেওঁলোকক বিচাৰিবলৈ আহে। এই দুষ্টতাৰ সংক্ৰমণৰ মাত্ৰা লক্ষ্য কৰক: " শিশুৰ পৰা বৃদ্ধলৈকে ." সেয়েহে YaHWéH ৰ বিচাৰ সম্পূৰ্ণৰূপে ন্যায্য।
Gen.19:5: " আৰু তেওঁলোকে লোটক মাতি ক'লে, "আজি ৰাতি তোমাৰ ওচৰলৈ অহা মানুহবোৰ ক'ত? আমি তেওঁলোকক চিনি পাবলৈ তেওঁলোকক আমাৰ ওচৰলৈ লৈ আনা ।"
বোকা মানুহবোৰক চদোমীয়াসকলৰ উদ্দেশ্যৰ দ্বাৰা প্ৰতাৰিত কৰিব পাৰি, কাৰণ ই ইজনে সিজনক চিনি পাবলৈ অনুৰোধৰ প্ৰশ্ন নহয় বৰঞ্চ শব্দটোৰ বাইবেলৰ অৰ্থত চিনি পোৱাৰ প্ৰশ্ন, যেনে "আদমে নিজৰ পত্নীক চিনি পাইছিল আৰু তাই পুত্ৰ জন্ম দিছিল।" এই লোকসকলৰ অসৎ কাৰ্য্য সেয়েহে সম্পূৰ্ণ আৰু প্ৰতিকাৰহীন।
আদিপুস্তক ১৯:৬: “ লোটে ঘৰৰ দুৱাৰত তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ গৈ দুৱাৰখন বন্ধ কৰি দিলে .”
সাহসী লোটে, যিয়ে নিজেই ঘৃণনীয় সত্তাবোৰক লগ কৰিবলৈ লৰালৰিকৈ যায় আৰু নিজৰ দৰ্শকক ৰক্ষা কৰিবলৈ নিজৰ ঘৰৰ দুৱাৰখন পিছফালে বন্ধ কৰাৰ যত্ন লয়।
আদিপুস্তক ১৯:৭: “ তেওঁ ক’লে, “মোৰ ভাইসকল, আপোনালোকে বেয়া কাম নকৰিবা। ”
ভাল মানুহে দুষ্টক বেয়া কাম নকৰিবলৈ উপদেশ দিয়ে। তেওঁ তেওঁলোকক "ভাই" বুলি কয় কাৰণ তেওঁলোক নিজৰ দৰে মানুহ আৰু তেওঁলোকৰ আচৰণে তেওঁলোকক যি মৃত্যুলৈ লৈ যায়, সেই মৃত্যুৰ পৰা তেওঁলোকৰ কিছুমানক কাঢ়ি নিয়াৰ আশা তেওঁ নিজৰ মাজতে ৰাখিছে।
আদিপুস্তক ১৯:৮: " চোৱা, মোৰ দুগৰাকী ছোৱালী আছে, যিসকলে এজন পুৰুষক চিনি পোৱা নাই; মই তেওঁলোকক তোমালোকৰ ওচৰলৈ উলিয়াই দিম, আৰু তুমি তেওঁলোকৰ লগত যি উচিত তাকে কৰিবা। মাথোঁ পুৰুষসকলক একো নকৰিবা, কিয়নো তেওঁলোক মোৰ চালৰ ছাঁত আহিছে ।"
লোটৰ বাবে চদোমীয়াসকলৰ আচৰণ এই অভিজ্ঞতাত অভূতপূৰ্ব উচ্চতাত উপনীত হয়। আৰু তেওঁৰ দুজন দৰ্শকক ৰক্ষা কৰিবলৈ তেওঁ আনকি তেওঁলোকৰ ঠাইত তেওঁৰ দুগৰাকী এতিয়াও কুমাৰী ছোৱালীকো আগবঢ়ায়।
আদিপুস্তক ১৯:৯: " তেওঁলোকে ক'লে, 'তুমি ইয়াৰ পৰা যা!' তেওঁলোকে পুনৰ ক’লে, ‘এই মানুহজন বিদেশী হিচাপে আহিছে, আৰু আমি তেওঁলোকৰ ওপৰত তোমাৰ ওপৰত আৰু বেয়া কাম কৰিম।’ আৰু তেওঁলোকে লোটক জোৰেৰে হেঁচা মাৰি ধৰিলে আৰু দুৱাৰখন ভাঙিবলৈ আগবাঢ়ি আহিল ।"
লোটৰ কথাই গোট খোৱা জাকটোক শান্ত নকৰে আৰু এই দানৱীয় সত্তাবোৰে, তেওঁলোকে কয়, তেওঁলোকৰ তুলনাত তেওঁৰ ওপৰত বেয়া কাম কৰিবলৈ সাজু হৈছে। তাৰ পিছত দুৱাৰখন ভাঙিবলৈ চেষ্টা কৰে।
আদিপুস্তক ১৯:১০: " লোকসকলে হাত মেলি লোটক তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ ঘৰলৈ আনি দুৱাৰখন বন্ধ কৰি দিলে ।"
সাহসী লোটক নিজেই বিপদত পৰাৰ বাবে স্বৰ্গদূতসকলে হস্তক্ষেপ কৰি লোটক ঘৰৰ ভিতৰলৈ লৈ আনে।
আদিপুস্তক ১৯:১১: " আৰু তেওঁলোকে ঘৰৰ দুৱাৰমুখত থকা সৰু আৰু ডাঙৰ লোকসকলক অন্ধভাৱে আঘাত কৰিলে, যাতে তেওঁলোকে দুৱাৰখন বিচাৰিবলৈ অসাৰ পৰিশ্ৰম কৰিলে ।"
বাহিৰত ওচৰৰ উত্তেজিত মানুহবোৰ অন্ধ হৈ পৰিছে; ঘৰটোত থকা লোকসকলক সেয়েহে সুৰক্ষিত কৰা হয়।
আদিপুস্তক ১৯:১২: " লোকসকলে লোটক ক'লে, 'তোমাৰ ইয়াত কোন আছে? জোঁৱাই, পুত্ৰ আৰু কন্যা আৰু নগৰত তোমাৰ সকলো বস্তু এই ঠাইৰ পৰা উলিয়াই আনিব ।'"
লোটে স্বৰ্গদূত আৰু তেওঁলোকক পঠোৱা ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত অনুগ্ৰহ পালে। তেওঁৰ জীৱন ৰক্ষাৰ বাবে তেওঁ " ওলাই আহিব লাগিব।" " নগৰ আৰু সমভূমি উপত্যকাৰ কাৰণ স্বৰ্গদূতে এই উপত্যকাৰ বাসিন্দাসকলক ধ্বংস কৰিব যি আই নগৰৰ দৰে ধ্বংসাৱশেষৰ অঞ্চল হৈ পৰিব। স্বৰ্গদূতসকলৰ প্ৰস্তাৱ জীৱিত মানৱ জীৱত তেওঁৰ সকলো বস্তুলৈকে বিস্তৃত।
বিচ্ছেদ বিষয়ত " ওলাই আহক " বুলি দিয়া ঐশ্বৰিক আজ্ঞা স্থায়ী। কাৰণ তেওঁ নিজৰ সৃষ্টিবোৰক সকলো ধৰণৰ বেয়াৰ পৰা নিজকে পৃথক কৰিবলৈ আহ্বান জনায়, যেনে মিছা খ্ৰীষ্টান মণ্ডলী। প্ৰকাশিত বাক্য ১৮:৪ পদত তেওঁ নিজৰ মনোনীত লোকসকলক " ওলাই আহিবলৈ" আজ্ঞা দিছে। » of “ Babylon the Great ,” যিটো প্ৰথমে কেথলিক ধৰ্ম আৰু দ্বিতীয়তে বহুমুখী প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ বিষয়ে, যাৰ প্ৰভাৱত এই মুহূৰ্তলৈকে তেওঁলোক আছে। আৰু লোটৰ দৰে, ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা তৎক্ষণাত পালন কৰিলেহে তেওঁলোকৰ জীৱন ৰক্ষা হ’ব। কাৰণ, প্ৰথম দিনটোত দেওবাৰৰ বিশ্ৰাম বাধ্যতামূলক কৰা আইনখন জাৰি কৰাৰ লগে লগে পৰীক্ষামূলক সময়ৰ অন্ত পৰিব। আৰু তেতিয়া এই সমস্যাটোৰ ওপৰত নিজৰ মতামত আৰু স্থিতি সলনি কৰিবলৈ বহু দেৰি হ’ব৷
প্ৰয়োজনীয় সিদ্ধান্ত পিছুৱাই দিয়াৰ বিপদৰ প্ৰতি ইয়াত আপোনালোকৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিছো। আমাৰ জীৱনটো ভংগুৰ, আমি অসুস্থতা, কোনো দুৰ্ঘটনা , বা আক্ৰমণত মৃত্যুবৰণ কৰিব পাৰো, যিবোৰ কথা হ’ব পাৰে যদিহে ঈশ্বৰে আমাৰ প্ৰতিক্ৰিয়াৰ লেহেমীয়াতাক শলাগ নলয়, আৰু এই ক্ষেত্ৰত, সামূহিক অনুগ্ৰহৰ সময়ৰ অন্ত পৰাটোৱে নিজৰ সকলো গুৰুত্ব হেৰুৱাই পেলায়, কাৰণ যিয়ে ইয়াৰ আগতে মৃত্যুবৰণ কৰে, তেওঁৰ অন্যায়ত আৰু ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা তেওঁৰ নিন্দাত মৃত্যু হয়। এই সমস্যাৰ বিষয়ে সচেতন হৈ পৌলে ইব্ৰী ৩৬ত কৈছে। ৩:৭-৮: " আজি যদি তেওঁৰ মাত শুনিব, তেন্তে বিদ্ৰোহৰ দৰে হৃদয় কঠিন নকৰিবা... "। সেয়েহে ঈশ্বৰে আগবঢ়োৱা প্ৰস্তাৱৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনোৱাৰ সদায় জৰুৰীতা থাকে আৰু ইব্ৰী ৩ৰ মতে পৌলৰ এই মতামত। ৪:১: " এতেকে তেওঁৰ বিশ্ৰামত প্ৰৱেশ কৰাৰ প্ৰতিজ্ঞা থকালৈকে আমি ভয় কৰোঁহঁক, যাতে তোমালোকৰ কোনোৱেই তাৰ পৰা ক্ষীণ হোৱা যেন নালাগিব ।"
আদিপুস্তক ১৯:১৩: “ কিয়নো আমি এই ঠাইখন ধ্বংস কৰিবলৈ ওলাইছো, কাৰণ ইয়াৰ বাসিন্দাসকলৰ বিৰুদ্ধে যিহোৱাৰ আগত চিঞৰ বাঢ়িছে ।
এইবাৰ সময় হেঁচা মাৰি ধৰিছে, স্বৰ্গদূতসকলে লোটক তেওঁৰ ঘৰত তেওঁলোকৰ উপস্থিতিৰ কাৰণ জনায়। YaHWéH ৰ সিদ্ধান্তত চহৰখন সোনকালে ধ্বংস হ’ব লাগিব।
আদিপুস্তক ১৯:১৪: “ লোটে ওলাই গৈ নিজৰ জীয়েকক লৈ যোৱা জোঁৱাইসকলক ক’লে, ‘উঠা আৰু এই ঠাইৰ পৰা ওলাই যোৱা, কিয়নো যিহোৱাই নগৰখন ধ্বংস কৰিবলৈ ওলাইছে।’ কিন্তু তেওঁৰ জোঁৱাইসকলৰ দৃষ্টিত তেওঁ যেন ধেমালি কৰি আছে .”
লোটৰ জোঁৱাইসকল নিশ্চয় আন চদোমীয়াসকলৰ দৰে দুষ্ট নাছিল, কিন্তু পৰিত্ৰাণৰ বাবে কেৱল বিশ্বাসহে গুৰুত্বপূৰ্ণ। আৰু স্পষ্টভাৱে, তেওঁলোকৰ হাতত নাছিল। তেওঁলোকৰ শহুৰেকৰ বিশ্বাসে তেওঁলোকক আগ্ৰহী কৰা নাছিল আৰু হঠাতে ঈশ্বৰ য়াহৱে চহৰখন ধ্বংস কৰিবলৈ সাজু বুলি ধাৰণাটো তেওঁলোকৰ বাবে কেৱল অবিশ্বাস্য আছিল।
আদিপুস্তক ১৯:১৫: “ দিন ভোৰ হ’লে, স্বৰ্গদূতসকলে লোটক ক’লে, “উঠা, তোমাৰ ভাৰ্য্যা আৰু ইয়াত থকা তোমাৰ দুগৰাকী কন্যাক লৈ যোৱা, যাতে তুমি নগৰৰ ধ্বংসৰ সময়ত বিনষ্ট নহ’বা .”
চদোমৰ ধ্বংসৰ ফলত হৃদয়বিদাৰক বিচ্ছেদৰ জন্ম হয় যিয়ে বিশ্বাস আৰু বিশ্বাসৰ অভাৱ প্ৰকাশ কৰে। লোটৰ কন্যাসকলে পিতৃক অনুসৰণ কৰা বা স্বামীক অনুসৰণ কৰাৰ মাজৰ পৰা এটা বাছি ল’ব লাগিব।
আদিপুস্তক ১৯:১৬: " আৰু তেওঁ ৰৈ থকাৰ সময়ত, মানুহবোৰে তেওঁক, তেওঁৰ পত্নী আৰু তেওঁৰ দুগৰাকী কন্যাক ধৰিলে; কিয়নো যিহোৱাই তেওঁক ক্ষমা কৰিবলৈ সন্তুষ্ট হ'ল; আৰু তেওঁলোকে তেওঁক লৈ গ'ল, আৰু তেওঁক নগৰৰ বাহিৰলৈ লৈ গ'ল ।"
এই কাৰ্য্যত ঈশ্বৰে আমাক দেখুৱাইছে " জুইৰ পৰা উলিওৱা এটা ব্ৰেণ্ড "। আকৌ এবাৰ কওঁ, ধাৰ্মিক লোটৰ বাবেই ঈশ্বৰে তেওঁৰ লগতে তেওঁৰ দুগৰাকী কন্যা আৰু তেওঁৰ পত্নীক ৰক্ষা কৰে। এইদৰে চহৰৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ তেওঁলোকে নিজকে বাহিৰত, মুক্ত আৰু জীয়াই থকা দেখা পায়।
আদিপুস্তক ১৯:১৭: “ আৰু যেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁলোকক উলিয়াই আনিলে, তেতিয়া তেওঁলোকৰ এজনে ক’লে, “তোমাৰ প্ৰাণৰ বাবে পলায়, তোমাৰ পিছফালে নাচাবা, আৰু গোটেই সমভূমিত নাথাকিবা ;
পৰিত্ৰাণ পৰ্বতত হ’ব, পছন্দ অব্ৰাহামৰ ওপৰত এৰি দিয়া হ’ব। এইদৰে লোটে সমভূমি আৰু ইয়াৰ সমৃদ্ধি বাছি লোৱাৰ ভুলটো বুজিব পাৰে আৰু অনুশোচনা কৰিব পাৰে। তেওঁৰ জীৱন বাজিত পৰিছে, আৰু ঈশ্বৰৰ জুইয়ে উপত্যকাত আঘাত কৰাৰ সময়ত যদি তেওঁ নিৰাপত্তা বিচাৰিব বিচাৰে তেন্তে তেওঁ খৰখেদা কৰিব লাগিব। তেওঁক পিছলৈ ঘূৰি নাচাবলৈ আদেশ দিয়া হৈছে। আদেশটো আক্ষৰিক অৰ্থৰ লগতে ৰূপকভাৱেও ল’ব লাগে। ভৱিষ্যত আৰু জীৱন চদোমৰ জীৱিতসকলৰ আগত আছে, কাৰণ তেওঁলোকৰ পিছফালে অতি সোনকালে আকাশৰ পৰা নিক্ষেপ কৰা চালফাৰৰ শিলে জ্বলি উঠা জ্বলন্ত ধ্বংসাৱশেষৰ বাহিৰে আন একো নাথাকিব।
আদিপুস্তক ১৯:১৮: “ লোটে তেওঁলোকক ক’লে, হে প্ৰভু, নহয়! ”
স্বৰ্গদূতে দিয়া আদেশে লোটক ভয় খুৱাইছে।
আদিপুস্তক ১৯:১৯: " চোৱা, মই তোমাৰ দৃষ্টিত অনুগ্ৰহ পাইছো, আৰু তুমি মোৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰি মোৰ প্ৰতি অতি দয়া কৰিলা; কিন্তু মই পৰ্ব্বতলৈ পলায়ন কৰিব নোৱাৰো, যেতিয়াই মোক দুৰ্যোগে আগুৰি ধৰে আৰু মই বিনষ্ট হ'ম ।"
লটে তেওঁ বাস কৰা অঞ্চলটো জানে আৰু জানে যে পৰ্বতত উপনীত হ’বলৈ তেওঁক বহু সময় লাগিব। সেয়েহে তেওঁ ফেৰেস্তাক ভিক্ষা কৰি আন এটা সমাধান আগবঢ়ায়।
আদিপুস্তক ১৯:২০: " চোৱা, এই নগৰখন মোৰ পলায়ন কৰিবলৈ যথেষ্ট ওচৰত, আৰু ই সৰু। অহ মই ইয়াত পলাই যাব পাৰিলোঁহেঁতেন,... ই সৰু নহয়নে?... আৰু মোৰ আত্মা জীয়াই থাকিবলৈ! "
উপত্যকাৰ শেষত চোয়াৰ, সৰু অৰ্থৰ শব্দ। উপত্যকাৰ শোকাৱহ পৰিস্থিতিৰ পৰা ৰক্ষা পৰি লোট আৰু তেওঁৰ পৰিয়ালৰ আশ্ৰয় হিচাপে কাম কৰিছিল।
Gen.19:21: " আৰু তেওঁ তেওঁক ক'লে, চোৱা, তোমাৰ ওচৰত মোৰ এই অনুগ্ৰহ আছে, আৰু তুমি যি নগৰৰ কথা কৈছা, সেই নগৰখন ধ্বংস নকৰো ।"
এই নগৰখনৰ উপস্থিতিয়ে এতিয়াও এই নাটকীয় পৰিঘটনাৰ সাক্ষী হৈ আছে যিয়ে চদোম আৰু ঘমোৰা দুখন নগৰ অৱস্থিত সমভূমি উপত্যকাৰ নগৰসমূহক প্ৰভাৱিত কৰিছিল।
আদিপুস্তক ১৯:২২: " খৰখেদাকৈ তালৈ পলাই যোৱা, কিয়নো তুমি তাত উপস্থিত নোহোৱালৈকে মই একো কৰিব নোৱাৰো। সেইবাবে সেই নগৰখনৰ নাম চোয়াৰ ।"
স্বৰ্গদূত এতিয়া তেওঁৰ চুক্তিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল আৰু উপত্যকাত আঘাত কৰিবলৈ লোটে চোৱাৰত প্ৰৱেশ নকৰালৈকে অপেক্ষা কৰিব।
আদিপুস্তক ১৯:২৩: “ পৃথিবীত সূৰ্য্য উদয় হ’ল, তেতিয়া লোটে চোয়াৰত প্ৰৱেশ কৰিলে .”
চদোমীয়াসকলৰ বাবে এটা নতুন দিন যেন এটা সুন্দৰ সূৰ্য্য উদয়ৰ তলত পোহৰ হৈ উঠিছিল; 'এটা দিন'ৰ দৰে আন যিকোনো...
আদিপুস্তক ১৯:২৪: “ তেতিয়া যিহোৱাই চদোম আৰু ঘমোৰাত স্বৰ্গৰ পৰা গন্ধক আৰু অগ্নি বৰষুণ কৰিলে .”
এই অলৌকিক ঐশ্বৰিক কাৰ্য্যই এডভেন্টিষ্ট পুৰাতত্ত্ববিদ ৰন ৱায়াটৰ আৱিষ্কাৰৰ পৰা শক্তিশালী সাক্ষ্য লাভ কৰিছে। তেওঁ ঘমোৰা চহৰৰ স্থান চিনাক্ত কৰিলে, যাৰ বাসস্থানসমূহ এই উপত্যকাৰ সীমাৰেখাত থকা পৰ্বতৰ পশ্চিম ঢালত ইটোৱে সিটোৰ ওপৰত হেলান দি আছিল। এই ঠাইৰ মজিয়া চালফাৰ শিলৰ দ্বাৰা গঠিত যিবোৰ জুইৰ সংস্পৰ্শলৈ আহিলে আজিও জ্বলি উঠে। এইদৰে ঈশ্বৰীয় অলৌকিকতা সম্পূৰ্ণৰূপে নিশ্চিত আৰু নিৰ্বাচিতসকলৰ বিশ্বাসৰ যোগ্য।
সততে ভবা আৰু কোৱাৰ বিপৰীতে ঈশ্বৰে এই উপত্যকা ধ্বংস কৰিবলৈ পাৰমাণৱিক শক্তি ব্যৱহাৰ কৰা নাছিল, বৰঞ্চ চালফাৰ আৰু বিশুদ্ধ চালফাৰৰ শিল ব্যৱহাৰ কৰিছিল, যাৰ বিশুদ্ধতা ৯০% বুলি অনুমান কৰা হৈছে, যিটো বিশেষজ্ঞসকলৰ মতে ব্যতিক্ৰমী। আকাশে চালফাৰৰ ডাৱৰ কঢ়িয়াই নিদিয়ে, গতিকে এই ধ্বংস সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ কাম বুলি ক’ব পাৰো। পৃথিৱী, আকাশ আৰু ইয়াত থকা সকলো বস্তু সৃষ্টি কৰাৰ পৰাই তেওঁ নিজৰ প্ৰয়োজন অনুসৰি যিকোনো পদাৰ্থ সৃষ্টি কৰিব পাৰে।
আদিপুস্তক ১৯:২৫: “ তেওঁ সেই নগৰ, সমভূমি, আৰু নগৰৰ সকলো বাসিন্দা আৰু মাটিত গজি উঠা সকলোকে ধ্বংস কৰিলে .”
জ্বলি থকা চালফাৰ শিলৰ বৰষুণৰ বলি হোৱা ঠাইত কি থাকিব পাৰে? একো নাই, শিল আৰু চালফাৰৰ শিলৰ বাহিৰে এতিয়াও উপস্থিত।
আদিপুস্তক ১৯:২৬: “ আৰু লোটৰ পত্নীয়ে পিছলৈ ঘূৰি চালে, আৰু তেওঁ নিমখৰ স্তম্ভ হৈ পৰিল .”
লোটৰ পত্নীৰ এই পিছপৰা দৃষ্টিভংগীয়ে অনুশোচনা আৰু এই অভিশপ্ত ঠাইখনৰ প্ৰতি থকা দীৰ্ঘদিনীয়া আগ্ৰহৰ কথা প্ৰকাশ কৰে। এই মনৰ অৱস্থাই ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট নকৰে আৰু তেওঁ তাইৰ শৰীৰক নিমখৰ স্তম্ভলৈ ৰূপান্তৰিত কৰি এই কথা প্ৰকাশ কৰে, যিটো নিৰপেক্ষ আধ্যাত্মিক বন্ধ্যাত্বৰ প্ৰতিমূৰ্তি।
আদিপুস্তক ১৯:২৭: “আৰু অব্ৰাহামে ৰাতিপুৱাই উঠি যিহোৱাৰ সন্মুখত থিয় হৈ থকা ঠাইলৈ যাবলৈ উঠিল .”
যি নাটকৰ কথা অজ্ঞাতে অব্ৰাহামে মামৰেৰ ওক গছলৈ আহিল য’ত তেওঁ নিজৰ তিনিজন দৰ্শকক আদৰণি জনাইছিল।
আদিপুস্তক ১৯:২৮: “ তেওঁ চদোম আৰু ঘমোৰা আৰু সমভূমিৰ সমান্তৰাল ফালে চালে, আৰু চোৱা, ভঁৰালৰ ধোঁৱাৰ দৰে পৃথিবীৰ পৰা এটা ধোঁৱা ওলাল .”
পাহাৰটো এক উৎকৃষ্ট পৰ্যবেক্ষণ চকী। উচ্চতাৰ পৰা অব্ৰাহামে সেই অঞ্চলটো চাই চদোম আৰু ঘমোৰা উপত্যকা ক’ত আছে সেই কথা জানে। মাটিত এতিয়াও জ্বলি থকা জুই চলি থকাৰ সময়তে ওপৰৰ পৰা চালফাৰ আৰু মানুহে এখন চহৰত গোট খোৱা সকলো সামগ্ৰী খোৱাৰ ফলত সৃষ্টি হোৱা তিতা ধোঁৱা ওলায়। পৃথিৱীৰ শেষলৈকে সেই ঠাইখন বন্ধ্যাত্বৰ নিন্দা কৰা হৈছে। কেৱল শিল, শিল, চালফাৰ শিল, আৰু নিমখ, বহুত নিমখ থাকে, যিয়ে মাটিৰ বন্ধ্যাত্ব বৃদ্ধি কৰে।
আদিপুস্তক ১৯:২৯: " আৰু যেতিয়া ঈশ্বৰে সমভূমিৰ নগৰবোৰ ধ্বংস কৰিলে, তেতিয়া তেওঁ অব্ৰাহামক স্মৰণ কৰিলে আৰু লোটক সেই দুৰ্যোগৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিলে, য'ত তেওঁ লোটে বাস কৰা নগৰবোৰ ভাঙি পেলালে ।"
এই স্পষ্টীকৰণ গুৰুত্বপূৰ্ণ কাৰণ ই আমাক প্ৰকাশ কৰে যে ঈশ্বৰে লোটক কেৱল তেওঁৰ বিশ্বাসী দাস অব্ৰাহামক সন্তুষ্ট কৰিবলৈহে ৰক্ষা কৰিছিল। সেয়েহে তেওঁ সমৃদ্ধিশালী উপত্যকা আৰু ইয়াৰ দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত নগৰসমূহ বাছি লোৱাৰ বাবে তেওঁক তিৰস্কাৰ কৰাটো বন্ধ কৰা নাছিল। আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা নিশ্চিত কৰা হয় যে তেওঁ সঁচাকৈয়ে চদোমে "জুইৰ পৰা উলিওৱা ব্ৰেণ্ড" বুলি জনা ভাগ্যৰ পৰা ৰক্ষা পাইছিল, যিটো হৈছে, অতি সংকীৰ্ণভাৱে।
আদিপুস্তক ১৯:৩০: " লোটে চোয়াৰ এৰি পাহাৰীয়া অঞ্চললৈ উঠি গ'ল আৰু তেওঁৰ দুগৰাকী কন্যাৰ সৈতে পৰ্বতত বাস কৰিলে; কিয়নো তেওঁ চোয়াৰত বাস কৰিবলৈ ভয় কৰিলে। আৰু তেওঁ আৰু তেওঁৰ দুগৰাকী কন্যাই এটা গুহাত বাস কৰিলে ।"
বিচ্ছেদৰ প্ৰয়োজনীয়তা এতিয়া লোটৰ বাবে স্পষ্ট হৈ পৰিছে। আৰু তেওঁৱেই চোয়াৰত নাথাকিবলৈ সিদ্ধান্ত লয়, যিখন যদিও "সৰু" আছিল, তথাপিও ঈশ্বৰৰ আগত দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত আৰু পাপী লোকসকলেও বসবাস কৰিছিল। পাছলৈ তেওঁ পাহাৰলৈ যায় আৰু সকলো আৰামৰ পৰা বহু দূৰত, তেওঁৰ দুগৰাকী কন্যাৰ সৈতে এটা গুহাত থাকে, যিটো ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিৰ দ্বাৰা প্ৰদান কৰা প্ৰাকৃতিক নিৰাপদ আশ্ৰয়স্থল।
আদিপুস্তক ১৯:৩১: " তেতিয়া ডাঙৰজনে সৰুজনক ক'লে, "আমাৰ পিতৃ বৃদ্ধ, আৰু সকলো দেশৰ দৰে আমাৰ ওচৰলৈ আহিবলৈ দেশত কোনো মানুহ নাই ।"
লোটৰ দুগৰাকী কন্যাই লোৱা পদক্ষেপত কোনো ধৰণৰ কুটিলতা নাই। তেওঁলোকৰ প্ৰেৰণা ন্যায্য আৰু ঈশ্বৰৰ অনুমোদিত কাৰণ তেওঁলোকে পিতৃক সন্তান দিয়াৰ লক্ষ্যৰে কাম কৰি আছে। এই প্ৰেৰণা অবিহনে এই পদক্ষেপ অনাচাৰী হ’লহেঁতেন।
আদিপুস্তক ১৯:৩২: “ আহক, আমি আমাৰ পিতৃক দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰাওঁ, আৰু তেওঁৰ লগত শুওঁ, যাতে আমি আমাৰ পিতৃৰ পৰা বীজ ৰক্ষা কৰিব পাৰো .”
আদিপুস্তক ১৯:৩৩: " তেতিয়া তেওঁলোকে সেই নিশা তেওঁলোকৰ পিতৃক দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰালে; আৰু প্ৰথম সন্তানে গৈ পিতৃৰ লগত শুই গ'ল; আৰু তেওঁ কেতিয়া শুই পৰিল আৰু কেতিয়া উঠিব নাজানিলে ।"
Gen 19:34: " আৰু পিছদিনা প্ৰথম সন্তানে সৰুক ক'লে, "চোৱা, মই যোৱা নিশা মোৰ পিতৃৰ লগত শুইছো; আজি ৰাতিও তেওঁক দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰি দিওঁ আৰু তেওঁৰ লগত শুই যাওঁ, যাতে আমি আমাৰ পিতৃৰ বংশ ৰক্ষা কৰিব পাৰো ।"
আদিপুস্তক ১৯:৩৫: " আৰু সেই নিশাও তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ পিতৃক দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰাইছিল; আৰু সৰুজনীয়ে তেওঁৰ লগত শুইছিল; আৰু তেওঁ কেতিয়া শুইছিল আৰু কেতিয়া উঠিব নাজানিছিল ।"
এই কাৰ্য্যত লটৰ সম্পূৰ্ণ অচেতনতাই প্ৰক্ৰিয়াটোক আমাৰ অন্তিম সময়ত জীৱ-জন্তু আৰু মানুহৰ ওপৰত প্ৰয়োগ কৰা কৃত্ৰিম প্ৰজননৰ প্ৰতিচ্ছবি দিয়ে। আনন্দৰ সন্ধানত সামান্যতমো নহয় আৰু কথাটো মানৱতাৰ আৰম্ভণিতে ভাই-ভনীৰ যুগ্মতকৈ বেছি জোকাৰণিৰ দৰে নহয়।
আদিপুস্তক ১৯:৩৬: “ লোটৰ দুগৰাকী কন্যা পিতৃৰ পৰা গৰ্ভৱতী হ’ল .”
লোটৰ এই দুগৰাকী কন্যাই পিতৃৰ সন্মানৰ স্বাৰ্থত আত্ম-অস্বীকাৰৰ ব্যতিক্ৰমী গুণ প্ৰদৰ্শন কৰে। অকলশৰীয়া মাতৃ হিচাপে তেওঁলোকে নিজৰ সন্তানক অকলে ডাঙৰ-দীঘল কৰিব, আনুষ্ঠানিকভাৱে পিতৃ নোহোৱাকৈ, আৰু এইদৰে তেওঁলোকে স্বামী, পত্নী, সংগী লোৱাটো ত্যাগ কৰে।
আদিপুস্তক ১৯:৩৭: " প্ৰথম সন্তানে এজন পুত্ৰ জন্ম দিলে আৰু তেওঁৰ নাম মোৱাব ৰাখিলে: আজিও তেওঁ মোৱাবীয়াসকলৰ পিতৃ ।"
Gen.19:38: " সৰুজনেও এজন পুত্ৰ সন্তান জন্ম দিলে আৰু তেওঁৰ নাম বেন-অম্মি ৰাখিলে: আজিও তেওঁ অম্মোনৰ সন্তানসকলৰ পিতৃ । "
দানিয়েল ১১:৪১ পদৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত আমি দুয়োজন পুত্ৰৰ বংশধৰৰ বিষয়ে উল্লেখ পাওঁ: " তেওঁ সুন্দৰ দেশত প্ৰৱেশ কৰিব, আৰু বহুতে পতিত হ'ব; কিন্তু ইদোম, মোৱাব আৰু অম্মোনৰ সন্তানসকলৰ প্ৰধানসকলক তেওঁৰ হাতৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰা হ'ব ।" সেয়েহে এটা শাৰীৰিক আৰু আধ্যাত্মিক সংযোগে এই বংশধৰসকলক ইব্ৰী লোকসকলৰ হেবেৰৰ পিছত শিপা অব্ৰাহামৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত ইস্ৰায়েলৰ সৈতে একত্ৰিত কৰিব। কিন্তু এই সাধাৰণ শিপাবোৰে কাজিয়া জগাই তুলিব আৰু এই বংশধৰসকলক ইস্ৰায়েল জাতিৰ বিৰুদ্ধে থিয় কৰাব। চফনিয়া ২:৮ আৰু ৯ পদত ঈশ্বৰে মোৱাব আৰু অম্মোনৰ সন্তানসকলৰ বাবে দুৰ্ভাগ্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে: " মই মোৱাবৰ অপমান আৰু অম্মোনৰ সন্তানসকলৰ অপমান শুনিছো, যেতিয়া তেওঁলোকে মোৰ লোকসকলক অপমান কৰিছিল আৰু তেওঁলোকৰ সীমাৰ বিৰুদ্ধে নিজকে উচ্চ কৰি তুলিছিল। সেয়েহে, মই জীয়াই থকাৰ সময়ত! বাহিনীসকলৰ যিহোৱাই কৈছে, ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ, মোৱাব চদোমৰ দৰে আৰু অম্মোনৰ সন্তানসকলে গমোৰাৰ দৰে ঠাই হ'ব।" কাঁইটৰ, নিমখৰ গাঁত আৰু চিৰকালৰ বাবে নিৰ্জন হৈ পৰিব ;
ইয়াৰ দ্বাৰা প্ৰমাণিত হয় যে ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ সঁচাকৈয়ে কেৱল অব্ৰাহামৰ ওপৰত আছিল আৰু একে পিতৃ তেৰাৰ পৰা জন্ম হোৱা তেওঁৰ ভাইসকলেও সেই আশীৰ্বাদ লাভ কৰা নাছিল। যদি লোটে অব্ৰাহামৰ আদৰ্শৰ পৰা লাভৱান হ’বলৈ সক্ষম হৈছিল, তেন্তে তেওঁৰ দুগৰাকী কন্যাৰ পৰা জন্ম হোৱা তেওঁৰ বংশধৰসকলৰ ক্ষেত্ৰত এনে নহ’ব।
আদিপুস্তক ২০
ঈশ্বৰৰ ভাববাদীৰ মৰ্যাদাৰ দ্বাৰা বিচ্ছেদ
আদিপুস্তক ১২ পদত লিপিবদ্ধ ফৰৌণৰ অভিজ্ঞতাক নবীকৰণ কৰি অব্ৰাহামে তেওঁৰ পত্নী চাৰাক গেৰাৰৰ ৰজা অবীমেলকৰ ওচৰত (বৰ্তমান গাজাৰ ওচৰৰ পেলেষ্টাইন) নিজৰ ভগ্নী হিচাপে উপস্থাপন কৰে। আকৌ এবাৰ , তেওঁৰ শাস্তিৰ প্ৰতি ঈশ্বৰৰ প্ৰতিক্ৰিয়াই তেওঁক প্ৰকাশ কৰে যে চাৰাৰ স্বামী তেওঁৰ ভাববাদী। এইদৰে অব্ৰাহামৰ শক্তি আৰু ভয় সমগ্ৰ অঞ্চলটোত বিয়পি পৰিল।
আদিপুস্তক ২১
বৈধ আৰু অবৈধৰ পৃথকীকৰণ
ভালপোৱা বস্তুৰ ত্যাগৰ দ্বাৰা বিচ্ছেদ
আদিপুস্তক ২১:১: “ আৰু যিহোৱাই কোৱাৰ দৰে চাৰাক সাক্ষাৎ কৰিলে, আৰু যিহোৱাই কোৱাৰ দৰে চাৰাক কৰিলে। ”
এই ভ্ৰমণত ঈশ্বৰে চাৰাৰ দীৰ্ঘদিনীয়া বন্ধ্যাত্বৰ অন্ত পেলায়।
আদিপুস্তক ২১:২: “ তেতিয়া ছাৰা গৰ্ভধাৰণ কৰিলে আৰু ঈশ্বৰে তেওঁক কোৱা নিৰ্দিষ্ট সময়ত অব্ৰাহামক বৃদ্ধ বয়সত এটি পুত্ৰ জন্ম দিলে। ”
Isa.55:11 এ এই কথা নিশ্চিত কৰিছে: " মোৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা মোৰ বাক্যও তেনেকুৱাই হ'ব: ই মোৰ ওচৰলৈ শূন্য নহ'ব, কিন্তু ই মোৰ ইচ্ছা সম্পন্ন কৰিব, আৰু ই মোৰ উদ্দেশ্য সম্পন্ন কৰিব "; অব্ৰাহামক দিয়া প্ৰতিজ্ঞা পালন কৰা হৈছে, সেয়েহে পদটো ন্যায্য। এই পুত্ৰ ঈশ্বৰে জন্মৰ ঘোষণা কৰাৰ পিছত পৃথিৱীলৈ আহে। বাইবেলে তেওঁক "প্ৰতিজ্ঞাৰ পুত্ৰ" হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে, যিয়ে ইচহাকক মচীহৰ "ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ"ৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ধৰণ কৰি তুলিছে: যীচু।
আদিপুস্তক ২১:৩: " আৰু অব্ৰাহামে তেওঁৰ জন্ম হোৱা পুত্ৰক ইচহাক নাম দিলে। "
ইচহাক নামৰ অৰ্থ হ’ল: তেওঁ হাঁহিছে। ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ ভৱিষ্যত পুত্ৰৰ কথা ঘোষণা কৰা শুনি অব্ৰাহাম আৰু চাৰা দুয়োজনে হাঁহিলে। আনন্দৰ হাঁহি ইতিবাচক হ’লেও উপহাস কৰা হাঁহি ইতিবাচক নহয়। আচলতে দুয়োজন পত্নীৰ প্ৰতিক্ৰিয়া একেই আছিল, মানৱীয় পক্ষপাতিত্বৰ বলি হৈছিল। কাৰণ চৌপাশৰ মানুহৰ মানৱীয় প্ৰতিক্ৰিয়াৰ কথা ভাবি তেওঁলোকে হাঁহিছিল। জলপ্লাৱনৰ পিছৰ পৰা আয়ুস যথেষ্ট কমি আহিছে আৰু মানুহৰ বাবে ১০০ বছৰ বয়সে বাৰ্ধক্য বৃদ্ধি কৰিছিল; জীৱনৰ পৰা কম আশা কৰা যুগ। কিন্তু সকলো বস্তুৰ সীমা নিৰ্ধাৰণ কৰা সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ সৈতে সম্পৰ্কৰ প্ৰসংগত বয়সৰ অৰ্থ একোৱেই নহয়। আৰু অব্ৰাহামে নিজৰ অভিজ্ঞতাত এই কথা আৱিষ্কাৰ কৰিলে আৰু ঈশ্বৰৰ পৰা ধন, সন্মান আৰু পিতৃত্ব লাভ কৰিলে, এইবাৰ বৈধ।
আদিপুস্তক ২১:৪: " আৰু অব্ৰাহামে নিজৰ পুত্ৰ ইচহাকক আঠ দিন বয়সত ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা অনুসৰি চুন্নত কৰিলে। "
পাছলৈ বৈধ পুত্ৰৰ চুন্নত কৰা হয়। ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা পালন কৰা হয়।
আদিপুস্তক ২১:৫: " আৰু অব্ৰাহামৰ বয়স এশ বছৰ আছিল যেতিয়া তেওঁৰ পুত্ৰ ইচহাকৰ জন্ম হৈছিল। "
কথাটো উল্লেখযোগ্য, কিন্তু জলপ্লাৱনৰ পূৰ্বৰ মানদণ্ডত নহয়।
আদিপুস্তক ২১:৬: " আৰু চাৰাই ক'লে, "ঈশ্বৰে মোক হাঁহিবলৈ কাৰণ দিছে; যি কোনোৱে শুনিব, তেওঁ মোৰ লগত হাঁহিব। "
ছাৰাই পৰিস্থিতিটো হাস্যকৰ বুলি ভাবে কাৰণ তাই মানুহ আৰু মানুহৰ পক্ষপাতিত্বৰ বলি। কিন্তু এই হাঁহিৰ হেঁপাহেও এক অভাৱনীয় আনন্দৰ প্ৰতিফলন ঘটায়। স্বামী আব্ৰাহামৰ দৰে তেওঁক এনে এটা বয়সত সন্তান জন্ম দিয়াৰ সুযোগ দিয়া হয় যেতিয়া মানুহৰ স্বাভাৱিকতাৰ ক্ষেত্ৰত এইটো আৰু কল্পনা কৰিব পৰা নাযায়।
আদিপুস্তক ২১:৭: " আৰু তাই ক'লে, অব্ৰাহামক কোনে ক'ব, 'ছাৰাই সন্তানক স্তনপান কৰিব?' কিয়নো মই তেওঁৰ বৃদ্ধ বয়সত এজন পুত্ৰ জন্ম দিছো। "
এইটো সঁচাকৈয়ে ব্যতিক্ৰমী আৰু সম্পূৰ্ণ অলৌকিক। চাৰাৰ বাক্যক ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক দৃষ্টিকোণৰ পৰা চালে আমি ইচহাকে খ্ৰীষ্টত নতুন নিয়মৰ ভৱিষ্যতবাণী কৰা পুত্ৰক দেখিবলৈ পাওঁ, আনহাতে ইছমাইলে প্ৰথম নিয়মৰ পুত্ৰৰ বিষয়ে ভৱিষ্যতবাণী কৰিছে। খ্ৰীষ্ট যীচুক তেওঁৰ প্ৰত্যাখ্যানৰ দ্বাৰা, চুন্নতৰ চিন দ্বাৰা মাংস অনুসৰি জন্ম লোৱা এই স্বাভাৱিক পুত্ৰক বিশ্বাসৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত খ্ৰীষ্টান পুত্ৰৰ সপক্ষে ঈশ্বৰে প্ৰত্যাখ্যান কৰিব। ইচহাকৰ দৰে নতুন নিয়মৰ প্ৰতিষ্ঠাপক খ্ৰীষ্টেও অলৌকিকভাৱে জন্ম ল’ব যাতে ঈশ্বৰক মানৱ ৰূপত প্ৰকাশ আৰু প্ৰতিনিধিত্ব কৰিব পাৰে। ইয়াৰ বিপৰীতে ইছমাইলৰ কল্পনা কেৱল শাৰীৰিক ভিত্তি আৰু কঠোৰভাৱে মানৱীয় বুজাবুজিৰ ওপৰত কৰা হৈছে।
আদিপুস্তক ২১:৮: " আৰু শিশুটি ডাঙৰ হৈ গাখীৰ এৰা হ'ল; আৰু ইচহাকে গাখীৰ এৰাৰ দিনা অব্ৰাহামে এটা ডাঙৰ ভোজ পাতিলে। "
স্তনপান কৰাই দিয়া কেঁচুৱাটো কিশোৰ হৈ পৰিব আৰু ফাদাৰ আব্ৰাহামৰ বাবে প্ৰতিশ্ৰুতি আৰু সুখেৰে ভৰা ভৱিষ্যত মুকলি হ’ব, যিটো তেওঁ আনন্দৰে উদযাপন কৰে।
Gen.21:9: " তেতিয়া চাৰাই অব্ৰাহামৰ পৰা জন্ম দিয়া মিচৰীয়া হাগাৰৰ পুত্ৰক হাঁহি থকা দেখি অব্ৰাহামক ক'লে ।
ধন্য দম্পতীহালৰ জীৱনত নিশ্চয়কৈ হাঁহিৰ মুখ্য ভূমিকা আছে। বৈধ পুত্ৰ ইচহাকৰ প্ৰতি ইছমাইলৰ শত্ৰুতা আৰু ঈৰ্ষাই তেওঁক হাঁহিবলৈ আৰু উপহাস কৰিবলৈ বাধ্য কৰে। চাৰাৰ বাবে যিটো সহ্যযোগ্য তাৰ সীমাত উপনীত হৈছে: মাকৰ উপহাসৰ পিছত পুত্ৰৰ উপহাস আহে; ই অত্যধিক।
আদিপুস্তক ২১:১০: “ এই দাসী আৰু তাইৰ পুত্ৰক বাহিৰ কৰি দিয়ক , কিয়নো এই দাসীৰ পুত্ৰ মোৰ পুত্ৰ ইচহাকৰ লগত উত্তৰাধিকাৰী নহ’ব। ”
ছাৰাৰ ক্ষোভ বুজিব পাৰি, কিন্তু মোৰ লগত আৰু অধিক চাওক। চৰাই খ্ৰীষ্ট যীচুৰ ধাৰ্মিকতাত বিশ্বাসৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি মনোনীত লোকসকলৰ লগত নতুন নিয়মৰ উত্তৰাধিকাৰী নহ’ব পৰা প্ৰথম নিয়মৰ অযোগ্যতাৰ বিষয়ে ভৱিষ্যতবাণী কৰিছে।
আদিপুস্তক ২১:১১: " আৰু অব্ৰাহামৰ পুত্ৰৰ কাৰণে তেওঁৰ দৃষ্টিত অতি বেয়া আছিল। "
অব্ৰাহামে চাৰাৰ দৰে প্ৰতিক্ৰিয়া নকৰে কাৰণ তেওঁৰ দুই পুত্ৰৰ মাজত তেওঁৰ অনুভৱ বিভক্ত। ইচহাকৰ জন্মই ইচমাইলৰ লগত বান্ধি ৰখা ১৪ বছৰীয়া মৰমবোৰ নাইকিয়া নকৰে।
আদিপুস্তক ২১:১২: " আৰু ঈশ্বৰে অব্ৰাহামক ক'লে, "ল'ৰা আৰু দাসীৰ কাৰণে আপোনাৰ দৃষ্টিত বেয়া নহ'ব। ছাৰাই আপোনাক যিমানখিনি ক'লে, তেওঁৰ মাত মানিবা; কিয়নো আপোনাৰ বংশক ইচহাকৰ দ্বাৰাই কোৱা হ'ব। "
এই বাৰ্তাত ঈশ্বৰে অব্ৰাহামক তেওঁৰ ডাঙৰ পুত্ৰ ইছমাইলৰ বিচ্ছিন্নতাক গ্ৰহণ কৰিবলৈ প্ৰস্তুত কৰে। এই বিচ্ছেদ ঈশ্বৰৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক পৰিকল্পনাৰ অংশ; যিহেতু তেওঁ পুৰণি মোচিৰ নিয়মৰ বিফলতাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে। সান্ত্বনা হিচাপে ইচহাকত তেওঁ নিজৰ বংশধৰক বৃদ্ধি কৰিব। আৰু এই ঐশ্বৰিক বাক্যৰ পূৰ্ণতা নতুন নিয়ম প্ৰতিষ্ঠাৰ দ্বাৰা কৰা হ'ব য'ত " নিৰ্বাচিত "ক যীচু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰৰ চিৰন্তন শুভবাৰ্তাৰ বাৰ্তাৰ দ্বাৰা " মাতিব " ।
এইদৰে, বিপৰীতমুখীভাৱে, ইচহাক পুৰণি নিয়মৰ পিতৃপুৰুষ হ’ব আৰু বিশেষকৈ তেওঁৰ পুত্ৰ যাকোবত মাংস আৰু চুন্নতৰ চিন অনুসৰি ঈশ্বৰৰ ইস্ৰায়েল ইয়াৰ ভেটিত প্ৰতিষ্ঠিত হ’ব। কিন্তু বিৰোধটো এইটোৱেই যে এই একেজন ইচহাকে খ্ৰীষ্টত নতুন নিয়মৰ বিষয়ে কেৱল পাঠহে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে।
আদিপুস্তক ২১:১৩: “ আৰু দাসীৰ পুত্ৰৰ পৰাও মই জাতি গঢ়িম, কিয়নো তেওঁ তোমাৰ বংশ। ”
ইছমাইল মধ্যপ্ৰাচ্যৰ বহু জনগোষ্ঠীৰ পিতৃপুৰুষ। খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ পৰিত্ৰাণকাৰী পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাৰ বাবে আবিৰ্ভাৱ নোহোৱালৈকে আধ্যাত্মিক বৈধতা কেৱল অব্ৰাহামৰ এই দুজন পুত্ৰৰ বংশধৰ আছিল। মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ অস্তিত্বৰ বিষয়ে অজ্ঞান হৈ পশ্চিমীয়া জগতখনে পৌত্তলিকতাবাদৰ বহু ৰূপত জীয়াই আছিল।
আদিপুস্তক ২১:১৪: " আৰু অব্ৰাহামে ৰাতিপুৱাই উঠি পিঠা আৰু পানীৰ বটল লৈ হাগাৰক সেইবোৰ কান্ধত তুলি দিলে আৰু সন্তানটো দি তাইক বিদায় দিলে। আৰু তাই গুচি গ'ল আৰু বেৰচেবাৰ মৰুভূমিত বিচৰণ কৰিলে। "
ঈশ্বৰৰ হস্তক্ষেপে অব্ৰাহামক আশ্বস্ত কৰিলে। তেওঁ জানিছিল যে ঈশ্বৰে নিজেই হাগাৰ আৰু ইছমাইলৰ ওপৰত চকু ৰাখিব আৰু তেওঁ তেওঁলোকৰ পৰা বিদায় ল’বলৈ সন্মত হ’ল কাৰণ তেওঁ ঈশ্বৰে তেওঁলোকক ৰক্ষা আৰু পথ প্ৰদৰ্শন কৰিব বুলি বিশ্বাস কৰিছিল। কাৰণ তেতিয়ালৈকে তেওঁ নিজেই তেওঁৰ দ্বাৰা সুৰক্ষিত আৰু পৰিচালিত আছিল।
আদিপুস্তক ২১:১৫: " আৰু বটলৰ পানী শেষ হ'লে, তাই শিশুটিক এটা জোপোহাৰ তলত পেলাই দিলে। "
বেৰচেবাৰ মৰুভূমিত কঢ়িয়াই নিয়া পানী সোনকালে শেষ হৈ যায় আৰু পানী নোহোৱাকৈ হাগাৰে কেৱল মৃত্যুকে নিজৰ দুৰ্ভাগ্যজনক পৰিস্থিতিৰ চূড়ান্ত পৰিণতি হিচাপে লয়।
আদিপুস্তক ২১:১৬: " আৰু তাই ধনুৰ গুৰিৰ দূৰত্বত বিপৰীত দিশত বহিল; কাৰণ তাই কৈছিল, "মই শিশুটিক মৰা দেখা নাপাওঁ। আৰু তাই বিপৰীতে বহি মাত তুলি কান্দিলে। "
এই চৰম পৰিস্থিতিত দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে হাগাৰে ঈশ্বৰৰ সন্মুখত চকুলো টুকিছে।
আদিপুস্তক ২১:১৭: " ঈশ্বৰে ল'ৰাজনৰ মাত শুনি ঈশ্বৰৰ দূতে স্বৰ্গৰ পৰা হাগাৰক মাতি ক'লে, "হাগাৰ, তোমাৰ কি ৰোগ হৈছে? ভয় নকৰিবা; কিয়নো ঈশ্বৰে ল'ৰাজনৰ মাত শুনিছে, তেওঁ য'ত আছে। "
আৰু দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে ভগৱানে হস্তক্ষেপ কৰি তাইক আশ্বস্ত কৰিবলৈ তাইৰ লগত কথা পাতে।
আদিপুস্তক ২১:১৮: “ উঠি শিশুটিক ওপৰলৈ তুলি লোৱা, কিয়নো মই তেওঁক এটা মহান জাতি কৰিম। ”
মই আপোনালোকক সোঁৱৰাই দিছো যে শিশু ইছমাইল ১৫ৰ পৰা ১৭ বছৰ বয়সৰ কিশোৰ, কিন্তু তথাপিও তেওঁ মাতৃ হাগাৰৰ অধীন শিশু আৰু দুয়োৰে হাতত এতিয়া পানী খাবলৈ নাই। ভগৱানে বিচাৰে তাই নিজৰ পুত্ৰক সহায় কৰক কাৰণ তেওঁৰ বাবে এটা শক্তিশালী ভাগ্য সংৰক্ষিত।
আদিপুস্তক ২১:১৯: " ঈশ্বৰে তাইৰ চকু মেলিলে, আৰু তাই এটা পানীৰ কুঁৱা দেখিলে; আৰু তাই গৈ বটলত পানী ভৰাই শিশুটিক পানী দিলে। "
অলৌকিকতা হওক বা নহওক, হাগাৰ আৰু তাইৰ পুত্ৰক আজীৱন সোৱাদ দিবলৈ উপযুক্ত সময়ত এই পানীৰ কুঁৱাটোৱে আবিৰ্ভাৱ হ’ল। আৰু তেওঁলোকে নিজৰ জীৱনটো সেই শক্তিশালী সৃষ্টিকৰ্তাৰ ওচৰত ঋণী যিয়ে বস্তুবোৰৰ দৃষ্টি আৰু বুজাবুজি মুকলি বা বন্ধ কৰে।
আদিপুস্তক ২১:২০: " আৰু ঈশ্বৰ শিশুটিৰ লগত আছিল, আৰু তেওঁ ডাঙৰ হৈ মৰুভূমিত বাস কৰিলে আৰু ধনুৰ্বিদ হ'ল। "
সেয়েহে ইছমাইলে জীৱ-জন্তু চিকাৰ কৰাৰ বাবে মৰুভূমি শূন্য নাছিল যিবোৰ তেওঁ খাবলৈ ধনুৰে হত্যা কৰিছিল।
আদিপুস্তক ২১:২১: " তেওঁ পৰণৰ মৰুভূমিত বাস কৰিলে; আৰু তেওঁৰ মাকে তেওঁক মিচৰ দেশৰ পৰা এগৰাকী পত্নী লৈ গ'ল। "
ইছমাইল আৰু মিচৰীয়াসকলৰ মাজৰ বন্ধন সেয়েহে শক্তিশালী হ’ব আৰু সময়ৰ লগে লগে ইচহাকৰ সৈতে ইছমাইলৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা ইমানেই বাঢ়িব যে তেওঁলোকক স্থায়ী প্ৰাকৃতিক শত্ৰু কৰি তুলিব।
আদিপুস্তক ২১:২২: " আৰু সেই সময়ত অবীমেলক আৰু তেওঁৰ সেনাপতি ফিকোলে অব্ৰাহামক ক'লে, "তুমি কৰা সকলো কামতে ঈশ্বৰ তোমাৰ লগত আছে। "
আদিপুস্তক ২০ পদত লিপিবদ্ধ কৰা চাৰাক তেওঁৰ ভনীয়েক হিচাপে উপস্থাপন কৰাৰ ফলত হোৱা অভিজ্ঞতাবোৰে অবীমেলক শিকাইছিল যে অব্ৰাহাম ঈশ্বৰৰ ভাববাদী। তেওঁক এতিয়া ভয় আৰু ভয় কৰা হৈছে।
আদিপুস্তক ২১:২৩: " আৰু এতিয়া মোক ইয়াত ঈশ্বৰৰ শপত খাওক যে তুমি মোৰ লগত, মোৰ সন্তানসকলৰ লগত বা মোৰ সন্তানসকলৰ লগত মিছা ব্যৱহাৰ নকৰিবা ।
অবীমেলেকে আৰু অব্ৰাহামৰ কৌশলৰ বলি হ’ব নিবিচাৰে আৰু তেওঁৰ পৰা শান্তিপূৰ্ণ মিত্ৰতাৰ বাবে দৃঢ় আৰু দৃঢ় প্ৰতিশ্ৰুতি লাভ কৰিব বিচাৰে।
আদিপুস্তক ২১:২৪: “ অব্ৰাহামে ক’লে, মই শপত খাম। ”
অব্ৰাহামৰ অবীমেলকৰ প্ৰতি কোনো কু-অভিপ্ৰায় নাই আৰু সেয়েহে এই চুক্তিত সন্মতি দিব পাৰে।
আদিপুস্তক ২১:২৫: " অবীমেলকৰ দাসসকলে জোৰকৈ লোৱা পানীৰ কুঁৱাৰ বাবে অব্ৰাহামে অবীমেলকক তিৰস্কাৰ কৰিলে। "
আদিপুস্তক ২১:২৬: " আৰু অবীমেলেকে ক'লে, "মই নাজানো কোনে এই কাম কৰিলে, আৰু তুমি মোক দেখুৱাই দিয়া নাই, আৰু মই আজিলৈকে শুনা নাই। "
আদিপুস্তক ২১:২৭: " আৰু অব্ৰাহামে ভেড়া আৰু গৰু লৈ অবীমেলকক দিলে; আৰু দুয়োজনে নিয়ম কৰিলে। "
আদিপুস্তক ২১:২৮: “ আৰু অব্ৰাহামে জাকৰ মাজৰ পৰা সাতটা পোৱালি পৃথক কৰিলে; ”
অব্ৰাহামে "সাতটা ভেড়া" বাছি লোৱাটোৱে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ সৈতে তেওঁৰ সম্পৰ্কৰ সাক্ষ্য দিয়ে, যাক তেওঁ নিজৰ কামৰ সৈতে জড়িত কৰিব বিচাৰে। অব্ৰাহামে বিদেশী দেশত বসতি স্থাপন কৰিছে, কিন্তু তেওঁ বিচাৰে যে তেওঁৰ পৰিশ্ৰমৰ ফল তেওঁৰ নিজৰ হৈ থাকিব।
Gen.21:29: " তেতিয়া অবীমেলেকে অব্ৰাহামক ক'লে, "আপুনি পৃথক কৰা এই সাতটা ভেড়াৰ পোৱালি কি? "
আদিপুস্তক ২১:৩০: " তেওঁ ক'লে, এই সাতটা ভেড়াৰ পোৱালি মোৰ হাতৰ পৰা লৈ যোৱা, মোৰ সাক্ষ্য হিচাপে যে মই এই কুঁৱাটো খান্দিলোঁ। "
আদিপুস্তক ২১:৩১: " সেয়েহে সেই ঠাইৰ নাম বেৰচেবা বুলি কোৱা হ'ল, কাৰণ তেওঁলোকে তাত শপত খাইছিল, দুয়োজনে। "
বিতৰ্কৰ কুঁৱাটোৰ নামকৰণ কৰা হৈছিল "চেবা" শব্দটোৰ নামেৰে, যিটো হিব্ৰু সংখ্যা "সাত"ৰ মূল, আৰু ইয়াক "শ্বাব্বাত" শব্দটোত পোৱা যায়, যিয়ে সপ্তম দিন, আমাৰ শনিবাৰক বুজায়, যিটো ঈশ্বৰে তেওঁৰ পাৰ্থিৱ সৃষ্টিৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই সাপ্তাহিক বিশ্ৰাম হিচাপে পবিত্ৰ কৰা। এই মিত্ৰতাৰ স্মৃতি ৰক্ষা কৰিবলৈ এইদৰে কুঁৱাটোক “সাতজনৰ কুঁৱা” বুলি কোৱা হৈছিল।
আদিপুস্তক ২১:৩২: " আৰু তেওঁলোকে বেৰচেবাত নিয়ম কৰিলে। তেতিয়া অবীমেলক আৰু তেওঁৰ সৈন্যবাহিনীৰ সেনাপতি ফিকোল উঠি ফিলিষ্টীয়াসকলৰ দেশলৈ উভতি গ'ল। "
আদিপুস্তক ২১:৩৩: " আৰু অব্ৰাহামে বেৰচেবাত এটা তামাৰিস্ক গছ ৰোপণ কৰিলে; আৰু তাত তেওঁ অনন্ত ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ নাম মাতিলে। "
আদিপুস্তক ২১:৩৪: " আৰু অব্ৰাহামে ফিলিষ্টীয়াসকলৰ দেশত বহু দিন প্ৰবাস কৰিলে। "
ঈশ্বৰে তেওঁৰ দাসৰ বাবে শান্তি আৰু শান্তিৰ পৰিস্থিতিৰ ব্যৱস্থা কৰিছিল।
আদিপুস্তক ২২
পিতৃ আৰু একমাত্ৰ বলি দিয়া পুত্ৰৰ বিচ্ছেদ
এই ২২ অধ্যায়ত ঈশ্বৰে পিতৃ হিচাপে বলিদান হিচাপে আগবঢ়োৱা খ্ৰীষ্টৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বিষয়বস্তু উপস্থাপন কৰা হৈছে। ইয়াত ঈশ্বৰে তেওঁৰ সন্মুখত মুক্ত, বুদ্ধিমান আৰু স্বায়ত্তশাসিত সমকক্ষ সৃষ্টি কৰাৰ সিদ্ধান্তৰ আৰম্ভণিৰে পৰাই গোপনে প্ৰস্তুত কৰা পৰিত্ৰাণৰ নীতিৰ চিত্ৰণ কৰা হৈছে। এই ত্যাগেই হ’ব তেওঁৰ জীৱৰ পৰা প্ৰেমৰ প্ৰত্যাৱৰ্তন লাভ কৰিবলৈ দিবলগীয়া মূল্য। মনোনীত লোকসকল হ’ব যিসকলে ঈশ্বৰৰ আশাৰ প্ৰতি সম্পূৰ্ণ বাছনিৰ স্বাধীনতাৰে সঁহাৰি জনাইছে।
আদিপুস্তক ২২:১: “ এইবোৰৰ পাছত ঈশ্বৰে অব্ৰাহামক পৰীক্ষা কৰি ক’লে, “অব্ৰাহাম! আৰু তেওঁ ক’লে, মই ইয়াত আছো! ”
অব্ৰাহাম ঈশ্বৰৰ প্ৰতি অতি আজ্ঞাকাৰী, কিন্তু এই আজ্ঞাকাৰীতা কিমান দূৰলৈ যাব পাৰে? ঈশ্বৰে ইতিমধ্যে ইয়াৰ উত্তৰ জানে, কিন্তু অব্ৰাহামে সকলো নিৰ্বাচিত লোকৰ বাবে সাক্ষ্য হিচাপে এৰি যাব লাগিব, তেওঁৰ আদৰ্শ আজ্ঞাকাৰীতাৰ এটা সুনিৰ্দিষ্ট প্ৰমাণ যিয়ে তেওঁক তেওঁৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰেমৰ ইমানেই যোগ্য কৰি তোলে যিয়ে তেওঁক সেই পিতৃপুৰুষ কৰি তোলে যাৰ বংশধৰ খ্ৰীষ্ট যীচুৰ জন্মৰ দ্বাৰা উৰ্ধগামী হ’ব।
আদিপুস্তক ২২:২: " আৰু ঈশ্বৰে ক'লে, তোমাৰ পুত্ৰ, তোমাৰ একমাত্ৰ পুত্ৰ ইচহাক, যাক তুমি ভালপোৱা, লৈ মৰিয়া দেশলৈ গৈ, তাত তেওঁক হোমবলি হিচাপে উৎসৰ্গা কৰা, যি পৰ্ব্বতৰ বিষয়ে মই তোমাক ক'ম। "
ঈশ্বৰে ইচ্ছাকৃতভাৱে যিটো আঘাত দিয়ে, তাৰ ওপৰত হেঁচা দিয়ে, এশ বছৰতকৈও অধিক বয়সৰ এই বুঢ়া মানুহজনৰ বাবে যি সহ্য কৰিব পৰা যায় তাৰ সীমালৈকে। ঈশ্বৰে তেওঁক অলৌকিকভাৱে তেওঁৰ আৰু তেওঁৰ বৈধ পত্নী চাৰাৰ পৰা এজন পুত্ৰ জন্ম দিয়াৰ আনন্দ প্ৰদান কৰিছে। গতিকে, তেওঁ নিজৰ চৌপাশৰ লোকসকলৰ পৰা ঈশ্বৰৰ অবিশ্বাস্য অনুৰোধ লুকুৱাই ৰাখিব: " আপোনাৰ একমাত্ৰ পুত্ৰক বলিদান হিচাপে আগবঢ়াওক ।" আৰু অব্ৰাহামৰ ইতিবাচক সঁহাৰিয়ে সকলো মানৱজাতিৰ বাবে চিৰন্তন পৰিণতিৰ সৃষ্টি কৰিব। কাৰণ, অব্ৰাহামে নিজৰ পুত্ৰক অৰ্পণ কৰিবলৈ সন্মত হোৱাৰ পিছত, ঈশ্বৰে নিজেই আৰু তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনা ত্যাগ কৰিব নোৱাৰিব; যদিহে তেওঁ ইয়াক ত্যাগ কৰাৰ কথা চিন্তা কৰিব পাৰিলেহেঁতেন।
নিখুঁততাৰ গুৰুত্ব লক্ষ্য কৰোঁ আহক: " মই আপোনালোকক ক'ম পাহাৰবোৰৰ এটাৰ ওপৰত ।" এই নিৰ্দিষ্ট ঠাইখন খ্ৰীষ্টৰ তেজ গ্ৰহণ কৰিবলৈ প্ৰগ্ৰেম কৰা হৈছে।
আদিপুস্তক ২২:৩: " আৰু অব্ৰাহামে ৰাতিপুৱাই উঠি নিজৰ গাধটোক চেপি ধৰিলে আৰু নিজৰ লগত দুজন দাস আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ ইচহাক লৈ হোমবলিৰ বাবে কাঠ কাটি ঈশ্বৰে তেওঁক কোৱা ঠাইলৈ যাবলৈ গ'ল। "
অব্ৰাহামে এই ক্ষোভ মানি চলিবলৈ সংকল্প ল’লে আৰু গধুৰ হৃদয়েৰে ঈশ্বৰৰ নিৰ্দেশ দিয়া ৰক্তাক্ত অনুষ্ঠানটোৰ প্ৰস্তুতিৰ আয়োজন কৰিলে।
আদিপুস্তক ২২:৪: “ তৃতীয় দিনা অব্ৰাহামে চকু তুলি সেই ঠাইখন দূৰৈত দেখিলে। ”
মৰিয়াৰ দেশ তেওঁৰ বাসস্থানৰ পৰা তিনিদিনীয়া যাত্ৰা।
আদিপুস্তক ২২:৫: " অব্ৰাহামে নিজৰ দাসসকলক ক'লে, "তোমালোক ইয়াত গাধৰ লগত থাকক; আৰু মই আৰু ডেকাজনে তালৈ গৈ পূজা কৰি তোমালোকৰ ওচৰলৈ উভতি আহিম। "
তেওঁ কৰিবলৈ ওলোৱা ভয়ানক কামটোৰ কোনো সাক্ষীৰ প্ৰয়োজন নাই। তেওঁ সেয়েহে তেওঁৰ উভতি অহাৰ বাবে অপেক্ষা কৰিবলগীয়া হোৱা তেওঁৰ দুজন দাসৰ পৰা পৃথক হয় ।
আদিপুস্তক ২২:৬: " অব্ৰাহামে হোমবলিদানৰ কাঠ লৈ নিজৰ পুত্ৰ ইচহাকৰ ওপৰত ৰাখিলে, আৰু তেওঁৰ হাতত জুই আৰু দা লৈ গ'ল। আৰু দুয়ো একেলগে আগবাঢ়ি গ'ল ।"
এই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক দৃশ্যটোত খ্ৰীষ্টই যেনেকৈ গধুৰ "পেটিবুলাম" কঢ়িয়াই নিব লাগিব, যাৰ ওপৰত তেওঁৰ হাতৰ কব্জিত পেলাই দিয়া হ'ব, ঠিক তেনেকৈ ইচহাকক সেই কাঠৰ সৈতে চাৰ্জ কৰা হৈছে যিয়ে জ্বলি উঠিলে তেওঁৰ বলিদান দিয়া শৰীৰটোক ভক্ষণ কৰিব।
আদিপুস্তক ২২:৭: " তেতিয়া ইচহাকে নিজৰ পিতৃ অব্ৰাহামক ক'লে, "মোৰ পিতৃ! আৰু তেওঁ ক'লে, "মোৰ পুত্ৰ, মই ইয়াত আছো। আৰু ইচহাকে ক'লে, "চোৱা, জুই আৰু কাঠ; কিন্তু হোম বলিদানৰ বাবে মেৰ পোৱালিটো ক'ত? "
ইচহাকে বহুতো ধৰ্মীয় বলিদানৰ সাক্ষী হৈছে আৰু বলি দিব লগা জন্তুটোৰ অনুপস্থিতিত তেওঁ আচৰিত হোৱাটো সঠিক।
আদিপুস্তক ২২:৮: " আৰু অব্ৰাহামে ক'লে, "মোৰ পুত্ৰ, ঈশ্বৰে হোমবলিৰ বাবে মেৰ পোৱালিটো নিজেই যোগান ধৰিব। " আৰু দুয়ো একেলগে আগবাঢ়ি গ'ল।
অব্ৰাহামৰ পৰা পোৱা এই সঁহাৰি প্ৰত্যক্ষভাৱে ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হৈছিল কাৰণ ই ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে যে ঈশ্বৰে নিজকে মানৱ মাংসত ক্ৰুচত দিয়াৰ বাবে সন্মতি দিব পৰা বিশাল বলিদানৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে, যাৰ ফলত পাপী নিৰ্বাচিতসকলৰ ঈশ্বৰীয় সিদ্ধতাত এজন ফলপ্ৰসূ আৰু ন্যায়পৰায়ণ ত্ৰাণকৰ্তাৰ প্ৰয়োজনীয়তা পূৰণ কৰা হৈছে। কিন্তু অব্ৰাহামে নিজৰ ফালৰ পৰা এই পৰিত্ৰাণকাৰী ভৱিষ্যত, সৰ্বশক্তিমান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক বলিদান দিয়া জন্তুটোৱে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা খ্ৰীষ্ট ত্ৰাণকৰ্তাৰ এই ভূমিকা দেখা নাপায়। তেওঁৰ বাবে এই সঁহাৰিয়ে তেওঁক কেৱল সময় লাভ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে, ইমানেই তেওঁ সেই অপৰাধটোক ভয়তে চায় যে তেওঁ কৰিবলগীয়া হ’ব।
আদিপুস্তক ২২:৯: " যেতিয়া তেওঁলোকে ঈশ্বৰে তেওঁক কোৱা ঠাইলৈ আহিল, তেতিয়া অব্ৰাহামে তাত এটা বেদী নিৰ্মাণ কৰিলে আৰু কাঠবোৰ ক্ৰমবদ্ধ কৰিলে। আৰু তেওঁ নিজৰ পুত্ৰ ইচহাকক বান্ধি বেদীৰ ওপৰত, কাঠৰ ওপৰত শুৱাই দিলে। "
বেদীৰ আগত অব্ৰাহামৰ বাবে হায়, ইচহাকৰ পৰা লুকুৱাই ৰখাৰ কোনো উপায় আৰু নাই যে তেওঁৱেই বলিদানৰ ভেড়া হ’ব। যদি পিতৃ আব্ৰাহামে এই অসাধাৰণ গ্ৰহণযোগ্যতাত নিজকে উচ্চ বুলি দেখুৱাইছিল, তেন্তে ইচহাকৰ নম্ৰ আচৰণ হৈছে যীচু খ্ৰীষ্ট তেওঁৰ সময়ত কি হ’ব তাৰ প্ৰতিমূৰ্তি: তেওঁৰ আজ্ঞাকাৰীতা আৰু আত্ম-অস্বীকাৰত উচ্চ।
আদিপুস্তক ২২:১০: " তেতিয়া অব্ৰাহামে নিজৰ হাত মেলি নিজৰ পুত্ৰক বধ কৰিবলৈ কটাৰীখন লৈ গ'ল। "
মন কৰিব যে প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিবলৈ ঈশ্বৰে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ সাক্ষ্যক প্ৰকৃত মূল্য আৰু প্ৰামাণ্যতা দিবলৈ পৰীক্ষাৰ একেবাৰে শেষলৈকে অপেক্ষা কৰে। " হাতত দা ," বাকী আছে ইতিমধ্যে বলি দিয়া বহু ভেড়াৰ দৰে ইচহাকক বধ কৰা।
আদিপুস্তক ২২:১১: “ তেতিয়া যিহোৱাৰ দূতে স্বৰ্গৰ পৰা তেওঁক মাতি ক’লে, ‘অব্ৰাহাম! অব্ৰাহাম!’ আৰু তেওঁ ক’লে, ‘মই ইয়াত আছো! ’”
অব্ৰাহামৰ আজ্ঞাকাৰী বিশ্বাসৰ প্ৰদৰ্শন কৰা হয় আৰু নিখুঁতভাৱে উপলব্ধি কৰা হয়। ঈশ্বৰে বুঢ়া মানুহজনৰ আৰু তেওঁৰ আৰু তেওঁৰ প্ৰেমৰ ইমান যোগ্য পুত্ৰৰ পৰীক্ষাৰ অন্ত পেলায়।
তেওঁক তুলি লওক, প্ৰতিবাৰেই তেওঁক ঈশ্বৰে বা তেওঁৰ পুত্ৰই মাতিলে, অব্ৰাহামে সদায় এইদৰে উত্তৰ দিয়ে: " মই ইয়াত আছো ।" তেওঁৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা এই স্বতঃস্ফূৰ্ত সঁহাৰিয়ে তেওঁৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ প্ৰতি উদাৰ আৰু মুকলি স্বভাৱৰ সাক্ষ্য দিয়ে। তদুপৰি, ঈশ্বৰৰ পৰা লুকাই থকা পাপৰ পৰিস্থিতিত ধৰা পৰা আদমৰ মনোভাৱৰ সৈতে ইয়াৰ বিপৰীত, ইমানেই যে ঈশ্বৰে তেওঁক ক'বলৈ বাধ্য হৈছিল: " আপুনি ক'ত আছা? "
আদিপুস্তক ২২:১২: “ স্বৰ্গদূতে ক’লে, ল’ৰাটোৰ ওপৰত হাত নিদিবা আৰু তাৰ লগত একো নকৰিবা, কিয়নো এতিয়া মই জানো যে তুমি ঈশ্বৰক ভয় কৰা, আৰু তোমাৰ একমাত্ৰ পুত্ৰক মোৰ পৰা বাধা দিয়া নাই। ”
তেওঁৰ বিশ্বাসী আৰু আজ্ঞাকাৰী বিশ্বাসৰ প্ৰদৰ্শনৰ দ্বাৰা অব্ৰাহামক সকলোকে দেখুৱাব পাৰি, আৰু জগতৰ শেষলৈকে, প্ৰকৃত বিশ্বাসৰ আৰ্হি হিচাপে, ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা, খ্ৰীষ্টৰ আগমনৰ আগলৈকে যিজনে পাছলৈ ইয়াক ঐশ্বৰিক সিদ্ধতাত অৱতাৰ ল’ব। এই নিৰ্দোষ আজ্ঞাকাৰীতাৰ আৰ্হিতেই অব্ৰাহাম যীচু খ্ৰীষ্টই বোৱাই দিয়া তেজৰ দ্বাৰা পৰিত্ৰাণ পোৱা প্ৰকৃত বিশ্বাসীসকলৰ আধ্যাত্মিক পিতৃ হৈ পৰে। এই অভিজ্ঞতাত অব্ৰাহামে মাত্ৰ প্ৰকৃত আৰু মৰ্ত্যলোক বলিদান হিচাপে আগবঢ়োৱা পিতৃ ঈশ্বৰৰ ভূমিকা পালন কৰিছে, তেওঁৰ একমাত্ৰ পুত্ৰ নাচৰতৰ যীচু।
আদিপুস্তক ২২:১৩: " অব্ৰাহামে চকু তুলি চালে, আৰু চোৱা, তেওঁৰ পিছফালে এটা ভেড়া শিংৰ দ্বাৰা ধৰা গছত ধৰা, আৰু অব্ৰাহামে গৈ ভেড়াটো লৈ নিজৰ পুত্ৰৰ ঠাইত হোমবলি উৎসৰ্গ কৰিলে। "
এইখিনিতে অব্ৰাহামে উপলব্ধি কৰিব পাৰে যে ইচহাকৰ প্ৰতি তেওঁৰ উত্তৰ, " মোৰ পুত্ৰ, ঈশ্বৰে হোমবলিদানৰ বাবে মেৰ পোৱালিটো যোগান ধৰিব ," ঈশ্বৰৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত হৈছিল, কাৰণ " মেৰ পোৱালিটো ," আচলতে, "মেৰ পোৱালিটো , " সঁচাকৈয়ে ঈশ্বৰে " যোগান ধৰা " আৰু তেওঁ আগবঢ়োৱা। মন কৰিব যে মানুহ, মতা আদমক দিয়া দায়িত্ব আৰু আধিপত্যৰ বাবে YaHWéH ৰ ওচৰত বলি দিয়া জীৱ-জন্তুবোৰ সদায় মতা। মুক্তিদাতা খ্ৰীষ্টও পুৰুষ হ’ব।
আদিপুস্তক ২২:১৪: " আৰু অব্ৰাহামে সেই ঠাইৰ নাম যিহোৱা-যিৰেহ ৰাখিলে। সেয়েহে আজিও কোৱা হৈছে, 'যিহোৱাৰ পৰ্বতত তেওঁক দেখা পোৱা যাব। '"
YaHweh Jireh " নামটোৰ অৰ্থ হ'ল: YaHweh দেখা যাব। এই নাম গ্ৰহণ কৰাটো এটা সঁচা ভৱিষ্যদ্বাণী যিয়ে ঘোষণা কৰে যে মৰিয়াৰ দেশত ভয় আৰু ভয়ৰ সৃষ্টি কৰা মহান অদৃশ্য ঈশ্বৰক কম ভয়ংকৰ মানৱ ৰূপত দেখা যাব, নিৰ্বাচিতসকলৰ পৰিত্ৰাণ আনিবলৈ আৰু লাভ কৰিবলৈ। আৰু এই মনোনয়নৰ উৎপত্তি, বলিদান হিচাপে ইচহাকৰ বলিদান, " জগতৰ পাপ দূৰ কৰা ঈশ্বৰৰ মেৰ পোৱালি "ৰ পাৰ্থিৱ পৰিচৰ্যাক নিশ্চিত কৰে। পুনৰুত্পাদন আৰু পুনৰাবৃত্তি কৰা প্ৰকাৰ আৰু আৰ্হিৰ প্ৰতি তেওঁৰ সন্মানৰ প্ৰতি ঈশ্বৰৰ আগ্ৰহ জানি, সম্ভৱতঃ আৰু প্ৰায় নিশ্চিত যে অব্ৰাহামে সেই ঠাইতে নিজৰ বলিদান দিছিল য’ত, ১৯ শতিকাৰ পিছত, যীচুক ক্ৰুচত দিয়া হ’ব, অৰ্থাৎ, গলগোথা পৰ্বতৰ তলত, জেৰুজালেমৰ বাহিৰত, নগৰখন, কেৱল কিছু সময়ৰ বাবে, পবিত্ৰ।
আদিপুস্তক ২২:১৫: “ যিহোৱাৰ দূতে স্বৰ্গৰ পৰা অব্ৰাহামলৈ দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে মাতিলে, ”
এই ভয়ংকৰ অধ্যায়টোৱেই হ’ব অব্ৰাহামে শেষ কষ্ট সহ্য কৰিবলগীয়া হ’ব। ঈশ্বৰে তেওঁৰ মাজত আজ্ঞাকাৰী বিশ্বাসৰ যোগ্য পিতৃপুৰুষৰ আৰ্হি বিচাৰি পাইছে, আৰু তেওঁ তেওঁক সেই কথা জনাবলৈ দিয়ে।
Gen.22:16: " আৰু ক'লে, মই নিজেই শপত খাইছো, যিহোৱাই কৈছে ;
ঈশ্বৰে এই শব্দবোৰৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে " আপোনাৰ পুত্ৰ, আপোনাৰ একমাত্ৰ পুত্ৰ ," কাৰণ ইয়াত যোহন ৩:১৬ অনুসৰি যীচু খ্ৰীষ্টত তেওঁৰ ভৱিষ্যত বলিদানৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে: " কাৰণ ঈশ্বৰে জগতক ইমানেই প্ৰেম কৰিলে যে তেওঁ নিজৰ একমাত্ৰ পুত্ৰক দিলে , যাতে তেওঁত বিশ্বাস কৰা কোনোৱে বিনষ্ট নহয়, কিন্তু অনন্ত জীৱন পায় ।"
আদিপুস্তক ২২:১৭: “ মই তোমাক আশীৰ্ব্বাদ কৰিম, আৰু তোমাৰ বংশধৰক আকাশৰ তৰা আৰু সাগৰৰ পাৰৰ বালিৰ দৰে বৃদ্ধি কৰিম, আৰু তোমাৰ বংশই শত্ৰুৰ দুৱাৰৰ অধিকাৰী হ’ব। ”
সাৱধান হওক! অব্ৰাহামৰ আশীৰ্বাদ উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে নহয়, ই কেৱল তেওঁৰ বাবেই আৰু তেওঁৰ বংশধৰসকলৰ প্ৰতিজন পুৰুষ বা মহিলাই, পাছলৈ, ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদৰ যোগ্য হ’ব লাগিব । কাৰণ ঈশ্বৰে তেওঁক অসংখ্য বংশৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে কিন্তু এই বংশৰ ভিতৰত , যিসকলে একে নিষ্ঠা আৰু একে আজ্ঞাকাৰীতাৰে কাম কৰিব তেওঁলোককহে ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ পাব। তেতিয়া আপুনি ইহুদীসকলৰ সকলো আধ্যাত্মিক অজ্ঞানতাক জুখিব পাৰে যিসকলে অব্ৰাহামৰ পুত্ৰ বুলি গৌৰৱেৰে দাবী কৰিছিল আৰু সেয়েহে তেওঁৰ আশীৰ্বাদৰ উত্তৰাধিকাৰী হোৱাৰ যোগ্য পুত্ৰ বুলি দাবী কৰিছিল। যীচুৱে তেওঁলোকক শিল দেখুৱাই অস্বীকাৰ কৰিছিল আৰু কৈছিল যে এই শিলৰ পৰা ঈশ্বৰে অব্ৰাহামক বংশধৰ দিব পাৰে। আৰু তেওঁ অব্ৰাহামক নহয়, কিন্তু চয়তানক পিতৃ বুলি গণ্য কৰিলে।
কনান দেশ জয় কৰাৰ সময়ত যিহোচূৱাই তেওঁৰ শত্ৰুৰ দুৱাৰখন লাভ কৰিব, যাৰ প্ৰথম পতন হ’ল যিৰীহো নগৰ। শেষত, ঈশ্বৰৰ সৈতে, নিৰ্বাচিত সন্তসকলে শেষ শত্ৰুৰ দুৱাৰৰ অধিকাৰী হ'ব: " মহান বেবিলন ," যীচু খ্ৰীষ্টৰ এপ'কেলিপছত প্ৰকাশ পোৱা বিভিন্ন শিক্ষা অনুসৰি।
আদিপুস্তক ২২:১৮: “ আৰু তোমাৰ বংশৰ দ্বাৰাই পৃথিৱীৰ সকলো জাতি ধন্য হ’ব , কিয়নো তুমি মোৰ মাত মানিলা । ”
ই সঁচাকৈয়ে " পৃথিৱীৰ সকলো জাতি ," কাৰণ খ্ৰীষ্টত পৰিত্ৰাণৰ প্ৰস্তাৱ সকলো মানুহক, সকলো উৎপত্তি আৰু সকলো জনগোষ্ঠীৰ বাবে দিয়া হৈছে। কিন্তু এই জাতিসমূহে অব্ৰাহামৰ ওচৰতো ঋণী যে তেওঁলোকে মিচৰ দেশ এৰি যোৱা ইব্ৰী লোকসকলৰ আগত প্ৰকাশ কৰা ঐশ্বৰিক বাক্যসমূহ আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। খ্ৰীষ্টত পৰিত্ৰাণ অব্ৰাহাম আৰু তেওঁৰ বংশধৰক ইব্ৰী লোক আৰু নাচৰতৰ যীচু অৰ্থাৎ যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰতিনিধিত্ব কৰা দুগুণ আশীৰ্বাদৰ দ্বাৰা লাভ কৰা হয়।
এই পদত আশীৰ্বাদ আৰু ইয়াৰ কাৰণটো মন কৰাটো বাঞ্ছনীয়: ঈশ্বৰৰ অনুমোদিত আজ্ঞাকাৰীতা।
আদিপুস্তক ২২:১৯: " অব্ৰাহামে নিজৰ দাসসকলৰ ওচৰলৈ উভতি গ'ল, আৰু তেওঁলোক উঠি বেৰচেবালৈ গ'ল; কিয়নো অব্ৰাহাম বেৰচেবাত বাস কৰিছিল। "
আদিপুস্তক ২২:২০: " এই কথাবোৰৰ পিছত অব্ৰাহামক কোৱা হ'ল, চোৱা, তোমাৰ ভায়েক নাহৰৰ পৰাও মিল্খাই পুত্ৰ জন্ম দিলে। "
ৰিবেকা " ৰ সৈতে সংযোগ প্ৰস্তুত কৰা, যি বিশ্বাসী আৰু নম্ৰ ইচহাকৰ বাবে ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিত কৰা আদৰ্শ পত্নী হ'ব। তাইক অব্ৰাহামৰ ঘনিষ্ঠ পৰিয়ালৰ পৰা লোৱা হ’ব, যিটো তেওঁৰ ভায়েক নাহৰৰ বংশধৰ।
আদিপুস্তক ২২:২১: “ তেওঁৰ প্ৰথম পুত্ৰ উজ, তেওঁৰ ভায়েক বুজ, অৰামৰ পিতৃ কমুৱেল ,”
আদিপুস্তক ২২:২২: “ কেচেদ, হাজো, পিলদাচ, জিদলাফ আৰু বেথুৱেল। »
আদিপুস্তক ২২:২৩: " আৰু বেথুৱেলে ৰিবেকাক জন্ম দিলে : এই আঠজন পুত্ৰক মিল্কাই অব্ৰাহামৰ ভায়েক নাহৰৰ পৰা জন্ম দিলে ।"
আদিপুস্তক ২২:২৪: “ তেওঁৰ উপপত্নী ৰৌমা নামেৰেও তেবা, গহম, তহাচ আৰু মাকাক জন্ম দিলে। ”
অব্ৰাহামক দিয়া প্ৰতিজ্ঞাৰ পূৰ্ণতা
আদিপুস্তক ২৩ পদত তেওঁৰ পত্নী চাৰাৰ মৃত্যু আৰু মখপলাৰ গুহাত হিব্ৰোণত সমাধিস্থ হোৱাৰ কথা লিপিবদ্ধ কৰা হৈছে। প্ৰায় ৪০০ বছৰৰ পাছত ঈশ্বৰে সমগ্ৰ দেশ নিজৰ বংশধৰক দিবলৈ অপেক্ষা কৰি অব্ৰাহামে কনানৰ মাটিত থকা এটা কবৰস্থান দখল কৰে।
তাৰ পিছত আদিপুস্তক ২৪ পদত অব্ৰাহামে এতিয়াও ঈশ্বৰৰ ভূমিকা ধৰি ৰাখিছে। স্থানীয় পৌত্তলিক জনগোষ্ঠীৰ পৰা পৃথক হৈ থাকিবলৈ তেওঁ নিজৰ দাসক দূৰৈৰ ঠাইলৈ, নিজৰ ঘনিষ্ঠ পৰিয়াললৈ পঠিয়াব, তেওঁৰ পুত্ৰ ইচহাকৰ বাবে এগৰাকী পত্নী বিচাৰিবলৈ আৰু তেওঁলোকে ঈশ্বৰক তেওঁলোকৰ বাবে বাছি ল’বলৈ দিব। একেদৰে ঈশ্বৰে সেই মনোনীতসকলক নিৰ্বাচন কৰিব যিসকলে ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ খ্ৰীষ্টৰ কইনা গঠন কৰিব। এই নিৰ্বাচনত মানুহৰ কোনো কাম নাই কাৰণ উদ্যোগ আৰু বিচাৰ ঈশ্বৰৰ। ঈশ্বৰৰ বাছনি নিখুঁত, নিৰ্দোষী আৰু ফলপ্ৰসূ, নিৰ্বাচিত পত্নী ৰেবেকাৰ দৰে, প্ৰেমময়, বুদ্ধিমান আৰু চেহেৰাত সুন্দৰ, আৰু সৰ্বোপৰি আধ্যাত্মিক আৰু বিশ্বাসী; পত্নী ল’ব বিচৰা সকলো আধ্যাত্মিক পুৰুষে বিচৰা মুকুতা।
যাকোব আৰু এচৌ
পিছলৈ জেনেৰেল ২৫ অনুসৰি ৰেবেকা প্ৰথমে বন্ধ্যা, তেওঁৰ আগৰ অব্ৰামৰ পত্নী ছাৰাইৰ দৰে। এই ভাগ-বতৰা কৰা বন্ধ্যাত্বৰ কাৰণ হ’ল যে দুয়োগৰাকী মহিলাই খ্ৰীষ্টৰ আগলৈকে ধন্য বংশধৰক কঢ়িয়াই নিব, যিজনক নিজেই মৰিয়ম নামৰ এগৰাকী কণমানি কুমাৰী ছোৱালীৰ গৰ্ভত ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা গঠিত হ’ব। এইদৰে ঈশ্বৰৰ পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পৰ বংশ তেওঁৰ অলৌকিক কাৰ্য্যৰ দ্বাৰা চিহ্নিত কৰা হৈছে। এই স্বাভাৱিক বন্ধ্যাত্বত ভুগি ৰেবেকাই যাহৱেহক মাতে আৰু তেওঁৰ পৰা তেওঁৰ গৰ্ভত যুঁজ দিয়া দুটা যমজ সন্তান লাভ কৰে। চিন্তিত হৈ তাই এই বিষয়ে ঈশ্বৰক প্ৰশ্ন কৰে: " আৰু যিহোৱাই তাইক ক'লে। " : তোমাৰ গৰ্ভত দুটা জাতি আছে আৰু তোমাৰ অন্ত্ৰৰ পৰা দুটা জাতি পৃথক হ’ব; এই জনগোষ্ঠীবোৰৰ এটা আনটোতকৈ শক্তিশালী হ'ব, আৰু ডাঙৰ জনগোষ্ঠীয়ে সৰুক সেৱা কৰিব । » তাই যমজ সন্তান জন্ম দিয়ে। তেওঁৰ তীব্ৰ লোমশ হোৱাৰ বাবে, আৰু তেওঁ সম্পূৰ্ণৰূপে " ৰঙা " আছিল, সেয়েহে তেওঁৰ বংশধৰক " ইদোম " নাম দিয়া হৈছিল, ডাঙৰজনৰ নাম " এচৌ ", যিটো নাম যাৰ অৰ্থ "লোমযুক্ত"। সৰুটোক " যাকোব " বুলি কোৱা হয়, এটা নাম যাৰ অৰ্থ: "প্ৰতাৰক"। ইতিমধ্যে নাম দুটাই নিজৰ ভাগ্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে। "লোমশ" য়ে নিজৰ জন্মগত অধিকাৰ সৰুটোক " roux " ৰ ৰসাল খাদ্যৰ বাবে বিক্ৰী কৰিব, অৰ্থাৎ ৰঙা মচুৰ দাইল। তেওঁ এই জন্মগত অধিকাৰ বিক্ৰী কৰে, কাৰণ তেওঁ ইয়াৰ প্ৰকৃত মূল্যক তুচ্ছজ্ঞান কৰে। ইয়াৰ একেবাৰে বিপৰীতে আধ্যাত্মিক "প্ৰতাৰক" এই উপাধিটোক লোভ কৰে যিটো কেৱল সন্মানজনক নহয়, কাৰণ ইয়াৰ লগত ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ সংলগ্ন হৈ থাকে। "প্ৰতাৰক" সেই হিংস্ৰ লোকসকলৰ ভিতৰত এজন যিয়ে স্বৰ্গৰাজ্যক দখল কৰিবলৈ যিকোনো মূল্যতে জোৰকৈ কৰিব বিচাৰে , আৰু তেওঁক মনত ৰাখিয়েই যীচুৱে এই বিষয়ত কথা কৈছিল। আৰু এই উতলি থকা উদ্যম দেখি ঈশ্বৰৰ হৃদয় অতিশয় আনন্দিত হয়। গতিকে, "লোমশ"ৰ বাবে বহুত বেয়া আৰু "প্ৰতাৰক"ৰ বাবে ইমানেই ভাল, কাৰণ তেওঁৱেই "ইজৰাইল" হ'ব, ঈশ্বৰৰ সিদ্ধান্তৰ দ্বাৰা। ভুল নকৰিব, যাকোব এজন সাধাৰণ প্ৰতাৰক নহয় আৰু তেওঁ এজন উল্লেখযোগ্য মানুহ, কাৰণ বাইবেলৰ আন কোনো উদাহৰণে তেওঁৰ ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ লাভৰ দৃঢ়তাৰ সাক্ষ্য নিদিয়ে, আৰু কেৱল এই লক্ষ্যত উপনীত হ'বলৈহে তেওঁ "প্ৰতাৰণা কৰে।" সেইবাবে আমি সকলোৱে তেওঁৰ অনুকৰণ কৰিব পাৰোঁ আৰু বিশ্বাসী স্বৰ্গসকলে আনন্দিত হ’ব। তেওঁৰ ফালৰ পৰা এচৌৰ বংশধৰ হিচাপে " ইদোম " ৰ লোকসকল থাকিব , যিটো নামৰ অৰ্থ হৈছে " ৰঙা ," আদমৰ দৰে একে শিপা আৰু অৰ্থৰ, এই লোকসকল ইস্ৰায়েলৰ বিৰোধী হ'ব, যিদৰে ঐশ্বৰিক ভৱিষ্যদ্বাণী ঘোষণা কৰা হৈছে।
মই নিৰ্দিষ্ট কৰি দিওঁ যে "ৰঙা" ৰঙে পাপক বুজায়, কেৱল, ঈশ্বৰে প্ৰকাশ কৰা পৰিত্ৰাণ প্ৰকল্পৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ছবিবোৰত আৰু এই মাপকাঠী প্ৰযোজ্য, কেৱল, তেওঁৰ মঞ্চায়নৰ অভিনেতাসকলৰ ক্ষেত্ৰত, যেনে "এচাউ"। মধ্যযুগৰ অন্ধকাৰ সময়ত ৰঙা চুলিৰ শিশুক হত্যা কৰা হৈছিল, যিবোৰক পৈশাচিক বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। এই কাৰণেই, মই নিৰ্দিষ্ট কৰি দিওঁ, ৰঙা ৰঙে সাধাৰণ মানুহক ব্ৰুনেট বা ব্লণ্ডতকৈ বেছি পাপী কৰি তুলিব নোৱাৰে, কাৰণ পাপীজনক তেওঁৰ বিশ্বাসৰ বেয়া কামৰ দ্বাৰা চিনাক্ত কৰা হয়। সেয়েহে কেৱল প্ৰতীকী মূল্যতহে "ৰঙা", মানুহৰ তেজৰ ৰং, পাপৰ প্ৰতীক, ইছাৰ মতে। ১:১৮: " এতিয়া আহক, আৰু আমি একেলগে যুক্তি দিওঁ!" কয় YaHWéH। যদিও তোমালোকৰ পাপবোৰ ৰঙা ৰঙৰ নিচিনা, তথাপিও সেইবোৰ নিয়ৰৰ দৰে বগা হ’ব; যদিও ৰঙা ৰঙৰ দৰে ৰঙা , ঊলৰ দৰে হ’ব । » একেদৰে যীচুৱে তেওঁৰ এপ’কেলিপছ, তেওঁৰ প্ৰকাশিত বাক্যত ৰঙা ৰংটোক মানুহৰ যন্ত্ৰৰ সৈতে সংযোগ কৰিছে যিয়ে অজ্ঞাতে হওক বা নহওক, ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰা জীৱনৰ প্ৰথম পাপী চয়তানৰ সেৱা কৰে; উদাহৰণ: প্ৰকাশিত বাক্য ৬:৪ পদৰ “ ৰঙা ঘোঁৰা ”, প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৩ পদৰ “ ৰঙা বা অগ্নিময় অজগৰ ” আৰু প্ৰকাশিত বাক্য ১৭:৩ পদৰ “ ৰঙা জন্তু ”।
এতিয়া যেতিয়া তেওঁৰ এই জন্মগত অধিকাৰ আছে, যাকোবে, পাছলৈ, ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা জীৱনৰ অভিজ্ঞতা জীয়াই থাকিব, অব্ৰাহামৰ উত্তৰাধিকাৰী হিচাপে।
তেওঁ নিজৰ ভাতৃ এচৌৰ ক্ৰোধৰ ভয়ত নিজৰ পৰিয়াল এৰি থৈ গৈছিল, আদিপুস্তক ২৭:২৪ অনুসৰি, কাৰণ তেওঁ তেওঁক হত্যা কৰাৰ সংকল্প লৈছিল, মৃত্যুমুখত পৰা পিতৃৰ আশীৰ্বাদৰ অপব্যৱহাৰৰ পিছত, তেওঁৰ পত্নী ৰেবেকাৰ মনৰ পৰা অহা এটা কৌশলৰ দ্বাৰা "প্ৰতাৰিত"। এই অপহৰণত যমজ সন্তান দুটাৰ নাম দুটাই তেওঁলোকৰ গুৰুত্ব প্ৰকাশ কৰে। কাৰণ, "প্ৰতাৰক"জনে অন্ধ হৈ পৰা ইচহাকক প্ৰতাৰণা কৰিবলৈ লোমশ ছাল এখন ব্যৱহাৰ কৰিছিল, এইদৰে নিজকে নিজৰ স্বাভাৱিকতে "লোমশ" ডাঙৰ ভাই বুলি পাছ কৰিছিল। আধ্যাত্মিক লোকসকলে ইজনে সিজনক সমৰ্থন কৰে আৰু ৰেবেকা এচৌতকৈ যাকোবৰ সৈতে বেছি মিল আছিল। এই কাৰ্য্যত ঈশ্বৰে ইচহাকৰ মানৱীয় আৰু শাৰীৰিক পছন্দৰ বিৰোধিতা কৰে যিয়ে তেওঁৰ বাবে প্ৰশংসা কৰা চিকাৰীক আনি দিয়া চিকাৰী এচৌক পছন্দ কৰিছিল। আৰু ঈশ্বৰে জন্মগত অধিকাৰ যিজনৰ আটাইতকৈ যোগ্য তেওঁক প্ৰদান কৰে: প্ৰতাৰক যাকোব।
ৰেবেকাৰ ভায়েক তেওঁৰ আৰামীয়া ককাক লাবানৰ ওচৰত কাম কৰিবলৈ উপস্থিত হোৱাৰ পিছত যাকোবে লাবানৰ ছোৱালীবোৰৰ ভিতৰত আটাইতকৈ সৰু কিন্তু আটাইতকৈ ধুনীয়া ৰাহেলৰ প্ৰেমত পৰে। তেওঁ যিটো নাজানে সেয়া হ’ল যে তেওঁৰ বাস্তৱ জীৱনত ঈশ্বৰে তেওঁক ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ভূমিকা পালন কৰিবলৈ দিছে যিয়ে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিব লাগিব। লগতে, নিজৰ প্ৰিয় ৰাহেলক লাভ কৰিবলৈ "সাত বছৰ" কাম কৰাৰ পিছত লাবানে তেওঁৰ ডাঙৰ ছোৱালী "লিয়া"ক তেওঁৰ ওপৰত জাপি দিয়ে আৰু তেওঁক পত্নী হিচাপে দিয়ে। ৰেচেলক লাভ কৰি বিয়া কৰাবলৈ তেওঁ ককাকৰ বাবে আৰু "সাত বছৰ" কাম কৰিব লাগিব। এই অভিজ্ঞতাত "যাকোবে" ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে যে ঈশ্বৰে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাত কি কি অৱস্থাৰ মাজেৰে পাৰ হ'ব লাগিব। কাৰণ তেওঁও তেওঁৰ হৃদয়ৰ ইচ্ছাৰ লগত খাপ খোৱাকৈ প্ৰথম মিত্ৰতা কৰিব , কাৰণ এটা শাৰীৰিক আৰু জাতীয় ইস্ৰায়েলৰ অভিজ্ঞতাত ইয়াৰ মঙ্গলৰ প্ৰাপ্য সফলতা আৰু গৌৰৱৰ দ্বাৰা চিহ্নিত নহ’ব। "বিচাৰক" আৰু "ৰজা"ৰ উত্তৰাধিকাৰ সদায় বেয়াকৈ শেষ হয়, কেইটামান বিৰল ব্যতিক্ৰমৰ পিছতো। আৰু তেওঁৰ প্ৰেমৰ যোগ্য আকাংক্ষিত পত্নীক তেওঁ দ্বিতীয় নিয়মত লাভ কৰিব, যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰিচৰ্যাত নিজৰ প্ৰেম প্ৰদৰ্শন কৰি আৰু পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনা প্ৰকাশ কৰাৰ পিছত; তেওঁৰ শিক্ষা, তেওঁৰ মৃত্যু আৰু তেওঁৰ পুনৰুত্থান। ভালদৰে মন কৰিব যে মানৱ আৰু ঐশ্বৰিক পছন্দ সম্পূৰ্ণৰূপে ওলোটা। যাকোবৰ প্ৰিয়জন হৈছে বন্ধ্যা ৰাহেল, কিন্তু ঈশ্বৰৰ হৈছে প্ৰচুৰ লিয়া। যাকোবক, প্ৰথমে, লিয়াক তেওঁৰ পত্নী হিচাপে দি, ঈশ্বৰে তেওঁৰ ভাববাদীক সেই হতাশাৰ অনুভৱ কৰায় যিটো তেওঁলোকে দুয়োজনে তেওঁলোকৰ প্ৰথম নিয়মত অনুভৱ কৰিব। এই অভিজ্ঞতাত ঈশ্বৰে ঘোষণা কৰে যে তেওঁৰ প্ৰথম নিয়ম ভয়ংকৰ বিফল হ’ব। আৰু মচীহ যীচুক তেওঁৰ বংশধৰসকলে প্ৰত্যাখ্যান কৰাটোৱে এই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাৰ্তাক নিশ্চিত কৰিছিল। লিয়া, যিগৰাকী স্বামীয়ে বাছি লোৱা প্ৰিয়জন নাছিল, তেওঁ এনে এক প্ৰতিমূৰ্তি যিয়ে নতুন নিয়মৰ নিৰ্বাচিতসকলক ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে যিসকলে পৌত্তলিক মূলৰ, অনন্য সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ অস্তিত্বৰ বিষয়ে অজ্ঞাত হৈ দীৰ্ঘদিন ধৰি জীয়াই আছিল। কিন্তু, লিয়াৰ প্ৰচুৰ স্বভাৱে এনে এক নিয়মৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল, যিয়ে ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ বাবে বহু ফল দিব। আৰু যিচয়া ৫৪:১ পদত নিশ্চিত হৈছে, " হে সন্তান জন্ম দিয়া বন্ধ কৰা বন্ধ্যা, আনন্দিত হ'বা! হে দুখ নথকা, উচ্চস্বৰে চিঞৰি আনন্দিত হ'বা! কিয়নো নিৰ্জন মহিলাৰ সন্তান বিবাহিত মহিলাৰ সন্তানতকৈ অধিক হ'ব, প্ৰভুৱে কৈছে ।" ইয়াত নিৰ্জন মহিলাগৰাকীয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে, লিয়াৰ যোগেদি, নতুন নিয়ম আৰু বিবাহিত মহিলাগৰাকীয়ে, ৰাহেলৰ যোগেদি, পুৰণি ইব্ৰী নিয়ম।
যাকোব ইস্ৰায়েল হৈ পৰে
ধনী আৰু সমৃদ্ধিশালী হৈ লাবনক এৰি যাকোব আৰু তেওঁৰ পৰিয়ালে তেওঁৰ ভায়েক এচৌৰ ওচৰলৈ উভতি গ’ল, যাৰ ধাৰ্মিক আৰু প্ৰতিশোধমূলক ক্ৰোধক তেওঁ ভয় কৰিছিল। এদিন ৰাতি ঈশ্বৰ তেওঁৰ সন্মুখত উপস্থিত হ’ল আৰু তেওঁলোকে ৰাতিপুৱালৈকে ইজনে সিজনৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিলে। অৱশেষত ঈশ্বৰে তেওঁৰ নিতম্বত আঘাত কৰিলে আৰু তেওঁক ক'লে যে তেওঁক এতিয়াৰ পৰা "ইজৰাইল" বুলি কোৱা হ'ব, কাৰণ তেওঁ ঈশ্বৰ আৰু মানুহৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়াত বিজয়ী হৈ ওলাই আহিছে। এই অভিজ্ঞতাত ঈশ্বৰে বিশ্বাসৰ বাবে কৰা যুদ্ধত যাকোবৰ যুঁজাৰু আত্মাৰ প্ৰতিমূৰ্তি চিত্ৰিত কৰিব বিচাৰিছিল। ঈশ্বৰে ইস্ৰায়েলৰ নামেৰে নামাকৰণ কৰি তেওঁ যি ইচ্ছা কৰিছিল আৰু আৱশ্যকতাৰে বিচাৰিছিল তাকেই লাভ কৰিছিল: ঈশ্বৰৰ পৰা তেওঁৰ আশীৰ্বাদ। এইদৰে ইচহাকত অব্ৰাহামৰ আশীৰ্বাদে শাৰীৰিক ইস্ৰায়েলৰ সংবিধানৰ জৰিয়তে গঢ় লৈ উঠিল, যিখন ইস্ৰায়েলৰ সংবিধানৰ ওপৰত নিৰ্মিত হৈ ইস্ৰায়েল হৈ পৰা যাকোবৰ ওপৰত নিৰ্মিত হৈ দাসত্বত থকা মিচৰ এৰি অতি সোনকালে ভয়ংকৰ জাতিলৈ পৰিণত হ’ব। ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহত এচৌক প্ৰস্তুত কৰাৰ পিছত দুয়ো ভাতৃয়ে নিজকে শান্তি আৰু আনন্দত পাইছিল।
দুগৰাকী পত্নী আৰু তেওঁলোকৰ দুগৰাকী দাসীৰ সৈতে জেকবে নিজকে ১২টা ল’ৰা আৰু মাত্ৰ এগৰাকী ছোৱালীৰ পিতৃ হিচাপে বিচাৰি পায়। প্ৰথমতে ছাৰাই আৰু ৰেবেকাৰ দৰে বন্ধ্যা, কিন্তু মূৰ্তিপূজাৰী ৰাহেলে ঈশ্বৰৰ পৰা দুটা সন্তান লাভ কৰে, ডাঙৰ যোচেফ আৰু সৰু বেঞ্জামিন। দ্বিতীয় সন্তান জন্ম দি তাইৰ মৃত্যু হয়। এইদৰে তাই পুৰণি নিয়মৰ অন্তৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে যিটো যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰায়শ্চিত্তকাৰী তেজৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি নতুন নিয়ম প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ লগে লগে বন্ধ হ’ব। কিন্তু দ্বিতীয়টো প্ৰয়োগত এই মৰ্ত্যলোক পৰিস্থিতিয়ে তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ চূড়ান্ত ভাগ্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে যিজনে তেওঁৰ সুখী হস্তক্ষেপৰ দ্বাৰা পৰিত্ৰাণ পাব যেতিয়া তেওঁ মাইকেল যীচু খ্ৰীষ্টত নিজৰ গৌৰৱময় ঐশ্বৰিক দিশত ঘূৰি আহিব। শেষৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ পৰিস্থিতিৰ এই উলটি যোৱাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছে মৃত্যুমুখত পৰা মাতৃয়ে " বেন-অনি " বা "মোৰ দুখৰ পুত্ৰ" বুলি কোৱা শিশুটিৰ নাম সলনি কৰি, পিতৃ যাকোবে " বেঞ্জামিন " বা "সোঁফালৰ পুত্ৰ" (সোঁফাল) বা ধন্য পুত্ৰই নাম সলনি কৰে। নিশ্চিতকৰণৰ বাবে মথি ২৫:৩৩ পদত যীচু খ্ৰীষ্টই " তেওঁৰ ভেড়াবোৰক তেওঁৰ সোঁহাতে আৰু ছাগলীবোৰক তেওঁৰ বাওঁহাতে " ৰাখিব। এই নাম " বেঞ্জামিন " ঈশ্বৰে বাছি লৈছিল, কেৱল তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক উদ্দেশ্যৰ বাবে, সেয়েহে আমাৰ বাবে, কাৰণ যাকোবৰ বাবে ইয়াৰ অৰ্থ কম আছিল; আৰু ঈশ্বৰৰ বাবে মূৰ্তিপূজক ৰাহেলে " সোঁহাত " শব্দটোৰ যোগ্য নাছিল । জগতৰ শেষৰ বিষয়ে এইবোৰ কথা প্ৰকাশিত বাক্য ৭:৮ পদৰ ব্যাখ্যাত বিকশিত কৰা হৈছে।
প্ৰশংসনীয় যোচেফ
ইস্ৰায়েলৰ ইতিহাসত ঈশ্বৰে যোচেফক দিয়া ভূমিকাই তেওঁক তেওঁৰ ভাইসকলৰ ওপৰত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিবলৈ নেতৃত্ব দিব যিসকলে তেওঁৰ আধ্যাত্মিক আধিপত্যত ক্ষুব্ধ হৈ তেওঁক আৰব ব্যৱসায়ীসকলৰ হাতত বিক্ৰী কৰে। মিচৰত তেওঁৰ সততা আৰু আনুগত্যই তেওঁক প্ৰশংসা কৰায়, কিন্তু তেওঁৰ প্ৰভুৰ পত্নীয়ে তেওঁক নিৰ্যাতন কৰিব বিচৰাত তেওঁক প্ৰতিহত কৰিলে আৰু যোচেফে নিজকে কাৰাগাৰত পৰিব। তাত সপোনবোৰ বুজাই দিওঁতে পৰিঘটনাবোৰে তেওঁক ফেৰাউনৰ তলৰ সৰ্বোচ্চ পদবীলৈ লৈ যাব: প্ৰথম ভিজিয়াৰ। এই উচ্চতা তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক উপহাৰৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কৰা হৈছে, যিদৰে তেওঁৰ পিছত দানিয়েলৰ ক্ষেত্ৰত হৈছিল। এই উপহাৰে তেওঁক ফৰৌণে শলাগ লয় আৰু তেওঁ মিচৰক তেওঁৰ ওপৰত অৰ্পণ কৰে। দুৰ্ভিক্ষৰ সময়ত যাকোবৰ ভাইসকলে মিচৰলৈ যাব আৰু তাত যোচেফৰ দুষ্ট ভাইসকলৰ লগত মিলন হ’ব। যাকোব আৰু বিন্যামীনে তেওঁলোকৰ লগত যোগ দিব আৰু ইব্ৰীসকলে গোচেন অঞ্চলত মিচৰত এইদৰে বসতি স্থাপন কৰিব।
যাত্ৰা আৰু বিশ্বাসী মোচি
দাসত্বত ৰখা ইব্ৰীসকলে মোচিৰ মাজত বিচাৰি পাব, যাৰ নামৰ অৰ্থ হৈছে "পানীৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পোৱা", নীল নদীৰ, ঈশ্বৰে প্ৰস্তুত কৰা মুক্তিদাতা ফৰৌণৰ কন্যাই ডাঙৰ-দীঘল আৰু দত্তক লোৱা।
তেওঁলোকৰ দাসত্বৰ পৰিস্থিতি কঠিন আৰু বেয়া হোৱাৰ লগে লগে মোচিয়ে এজন ইব্ৰীক ৰক্ষা কৰিবলৈ এজন মিচৰীয়াক হত্যা কৰে আৰু মিচৰৰ পৰা পলায়ন কৰে। তেওঁৰ যাত্ৰাই তেওঁক চৌদি আৰৱৰ মিদিয়ানলৈ লৈ যায়, য’ত আব্ৰাহামৰ বংশধৰসকল বাস কৰে, লগতে তেওঁৰ দ্বিতীয় পত্নী কেতুৰাক লৈ যায়, যাক তেওঁ চাৰাৰ মৃত্যুৰ পিছত বিয়া কৰাইছিল। ৪০ বছৰৰ পাছত শহুৰেক যিথ্ৰোৰ জ্যেষ্ঠ কন্যা চিপোৰাক বিয়া কৰাই মোচিয়ে হোৰেব পৰ্বতৰ ওচৰত নিজৰ জাকবোৰক চৰাই থাকোঁতে ঈশ্বৰৰ সন্মুখীন হয়। সৃষ্টিকৰ্তাই তেওঁৰ আগত জ্বলি থকা কিন্তু ভস্মীভূত হোৱা জিলিকি থকা জোপোহাৰ ৰূপত আবিৰ্ভাৱ হয়। তেওঁ ইস্ৰায়েলৰ বাবে নিজৰ পৰিকল্পনা প্ৰকাশ কৰে আৰু তেওঁৰ লোকসকলৰ পলায়নৰ পথ প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ তেওঁক মিচৰলৈ পঠিয়াই দিয়ে।
ফৰৌণক নিজৰ বহুমূলীয়া দাসসকলক মুক্তভাৱে এৰি দিবলৈ বাধ্য কৰিবলৈ দহটা মহামাৰীৰ প্ৰয়োজন হ’ব। কিন্তু ই দশমটোৱেই হ’ব যিয়ে ভৱিষ্যদ্বাণীমূলকভাৱে এক ডাঙৰ গুৰুত্ব লাভ কৰিব। কিয়নো ঈশ্বৰে মিচৰৰ সকলো প্ৰথম সন্তান, মানুহ আৰু জীৱ-জন্তুক বধ কৰে। আৰু সেইদিনা ইব্ৰীসকলে তেওঁলোকৰ ইতিহাসত প্ৰথম নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব পালন কৰে। নিস্তাৰ-পৰ্ব্বত মচীহ যীচুৰ মৃত্যুৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছিল, যি " প্ৰথম সন্তান " আৰু " ঈশ্বৰৰ মেৰ পোৱালি " বিশুদ্ধ আৰু দোষহীন বলিদানত আগবঢ়োৱা হৈছিল মিচৰৰ পৰা পলায়নৰ দিনা বধ কৰা "মেৰ পোৱালি "ৰ দৰে। ঈশ্বৰে অব্ৰাহামৰ পৰা বিচৰা ইচহাকৰ বলিদানৰ পিছত মিচৰৰ পৰা পলায়নৰ নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব হৈছে মচীহ (অভিষিত) যীচু বা গ্ৰীক ভাষাত যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৰ দ্বিতীয় ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ঘোষণা । মিচৰৰ পৰা পলায়ন বছৰৰ প্ৰথম মাহৰ ১৪ তাৰিখে অৰ্থাৎ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১৫ শতিকাৰ আশে-পাশে বা হৱা আৰু আদমৰ পাপৰ প্ৰায় ২৫০০ বছৰৰ পিছত হৈছিল। এই সংখ্যাবোৰে কনান দেশৰ বাসিন্দা ইমোৰীয়াসকলক পলম হিচাপে ঈশ্বৰে দিয়া " চাৰিটা প্ৰজন্ম "ৰ "৪০০ বছৰ" সময়ক নিশ্চিত কৰে ।
ফৰৌণৰ অহংকাৰ আৰু বিদ্ৰোহী মনোভাৱ তেওঁৰ সৈন্যবাহিনীৰ সৈতে "লোহিত সাগৰ"ৰ পানীত নোহোৱা হৈ যাব, যিয়ে এইদৰে নিজৰ অৰ্থ বিচাৰি পায় কাৰণ ইজিপ্ত উপদ্বীপৰ দক্ষিণ প্ৰান্তৰ মাজেৰে হিব্ৰুসকলক চৌদি আৰৱৰ দেশত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ মুকলি কৰাৰ পিছত তেওঁলোকৰ ওপৰত বন্ধ হৈ পৰে। মিদিয়নক এৰাই চলি ঈশ্বৰে তেওঁৰ লোকসকলক মৰুভূমি পাৰ হৈ চিনাই পৰ্বতলৈ লৈ যায় য'ত তেওঁ "দহ আজ্ঞা"ৰ বিধান উপস্থাপন কৰিব। একমাত্ৰ সত্য ঈশ্বৰৰ আগত ইস্ৰায়েল এতিয়া এটা শিক্ষিত জাতি, যাক পৰীক্ষাত অৱতীৰ্ণ হ’ব লাগিব। ইয়াৰ বাবে মোচিক চিনয় পৰ্ব্বতত তেওঁৰ ওচৰলৈ মাতি অনা হয় আৰু এইদৰে ঈশ্বৰে তেওঁক ৪০ দিন আৰু ৰাতি আবদ্ধ কৰি ৰাখে। তেওঁৰ ঐশ্বৰিক আঙুলিৰে খোদিত কৰা বিধানৰ ফলি দুখন তেওঁক দিয়ে। ইব্ৰী লোকসকলৰ শিবিৰত মোচিৰ দীৰ্ঘদিনীয়া অনুপস্থিতিয়ে বিদ্ৰোহী আত্মাক উৎসাহিত কৰে যিয়ে হাৰোণৰ ওপৰত হেঁচা প্ৰয়োগ কৰে আৰু শেষত তেওঁক " সোণৰ পোৱালি " গলি আৰু গঢ় দিয়াটো গ্ৰহণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰে। কেৱল এই অভিজ্ঞতাই সকলো যুগৰ বিদ্ৰোহী লোকসকলৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰতি কৰা আচৰণৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰে। তেওঁৰ কৰ্তৃত্বৰ বশৱৰ্তী হ’বলৈ তেওঁলোকে অস্বীকাৰ কৰাৰ ফলত তেওঁলোকে তেওঁৰ অস্তিত্বৰ ওপৰত সন্দেহ কৰিবলৈ পছন্দ কৰে । আৰু ঈশ্বৰৰ একাধিক শাস্তিয়ে একো সলনি নকৰে। এই ৪০ দিন আৰু ৰাতিৰ পৰীক্ষাৰ পিছত কনানৰ দৈত্যবোৰৰ ভয়ে মানুহবোৰক ৪০ বছৰ ধৰি মৰুভূমিত বিচৰণ কৰিবলৈ দোষী সাব্যস্ত কৰিব আৰু, আদমৰ পাপৰ পৰা প্ৰায় ২৫৪০ বছৰ পিছত ঈশ্বৰে আগবঢ়োৱা প্ৰতিজ্ঞাত দেশত কেৱল এই পৰীক্ষা কৰা প্ৰজন্মৰ যিহোচূৱা আৰু কালেবেহে প্ৰৱেশ কৰিব পাৰিব।
আদিপুস্তকৰ কাহিনীৰ মুখ্য চৰিত্ৰবোৰ হৈছে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে আয়োজন কৰা অভিনয়ৰ অভিনেতা। তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেকেই ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বা অন্য উদ্দেশ্যৰ বাবে এটা পাঠ প্ৰেৰণ কৰে আৰু এটা দৃশ্যৰ এই ধাৰণাটো পাঁচনি পৌলে নিশ্চিত কৰিছিল যিয়ে ১ কৰিন্থীয়া পৌলে কৈছে। ৪:৯: " কিয়নো আমি জগত, স্বৰ্গদূত আৰু মানুহৰ বাবে দৰ্শনীয় হৈ পৰাৰ পৰা ঈশ্বৰে আমাক সকলোতকৈ শেষত পাঁচনি কৰি ৰাখিছে । তেতিয়াৰ পৰাই প্ৰভুৰ দূত এলেন জি হোৱাইটে তেওঁৰ বিখ্যাত গ্ৰন্থ "The Great Controversy" লিখিছে। " দৰ্শনীয় " ৰ ধাৰণাটো সেয়েহে নিশ্চিত হয়, কিন্তু পবিত্ৰ গ্ৰন্থখনৰ "তৰা"ৰ পিছত আমাৰ প্ৰত্যেকৰে নিজৰ নিজৰ ভূমিকা পালন কৰাৰ পাল, এইটো জানি যে, তেওঁলোকৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা শিকি আমি তেওঁলোকৰ ভাল কামৰ অনুকৰণ কৰাৰ কৰ্তব্যত ৰখা হৈছে, তেওঁলোকৰ ভুলৰ পুনৰুত্পাদন নকৰাকৈ। আমাৰ বাবে, দানিয়েলৰ কথা ক'বলৈ গ'লে (মোৰ বিচাৰক ঈশ্বৰ), ঈশ্বৰ "আমাৰ বিচাৰক" হৈয়েই আছে, দয়ালু, নিশ্চিতভাৱে, কিন্তু "বিচাৰক" যিয়ে কাৰো বাবে কোনো ব্যতিক্ৰম নকৰে।
ইহুদী জাতীয় ইজৰাইলৰ অভিজ্ঞতা বিপৰ্যয়জনক যদিও ই আমাৰ যুগৰ খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসতকৈ বেছি নহয়, যিটো ব্যাপক ধৰ্মত্যাগত শেষ হৈছিল। এই সাদৃশ্য আচৰিত হ’ব নালাগে, কাৰণ পুৰণি নিয়মৰ ইস্ৰায়েল আছিল কেৱল সমগ্ৰ পৃথিৱীখনক জনবসতিপূৰ্ণ কৰা মানুহৰ এক অণুবিশ্ব, নমুনা। এই কাৰণেই তাত প্ৰকৃত বিশ্বাস যিমান বিৰল আছিল, ত্ৰাণকৰ্তা আৰু " বিশ্বাসী সাক্ষী " যীচু খ্ৰীষ্টৰ ওপৰত নিৰ্মিত নতুন নিয়মৰ দৰেই বিৰল আছিল।
সাধাৰণতে বাইবেলৰ পৰা
ঈশ্বৰে তেওঁৰ মানৱ দাসসকলক নিৰ্দেশ দিয়া আৰু তাৰ পিছত প্ৰেৰিত কৰা সমগ্ৰ বাইবেলখনে ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক পাঠ বহন কৰে; আদিপুস্তকৰ পৰা প্ৰকাশিত বাক্যলৈকে। ঈশ্বৰে বাছি লোৱা অভিনেতাসকলক প্ৰকৃততে তেওঁলোকৰ প্ৰকৃত স্বভাৱত যিদৰে আছে তেনেকৈয়ে আমাৰ সন্মুখত উপস্থাপন কৰা হৈছে। কিন্তু এই চিৰন্তন দৃশ্যত ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাৰ্তা গঢ়ি তুলিবলৈ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ হৈ পৰে পৰিঘটনাৰ সংগঠক। মিচৰৰ পৰা পলায়নৰ পিছত ঈশ্বৰে ইস্ৰায়েলক ৩০০ বছৰৰ বাবে তেওঁৰ স্বৰ্গীয় বিধানৰ মুক্ত দিশটো দিয়ে, "বিচাৰক"সকলৰ সময় যিটো ২৮৪০ চনৰ আশে-পাশে শেষ হয়। আৰু এই স্বাধীনতাত, পাপলৈ ঘূৰি অহাটোৱে ঈশ্বৰক তেওঁৰ লোকসকলক "সাতবাৰ" শাস্তি দিবলৈ বাধ্য কৰে, যাক তেওঁ শেষত তেওঁলোকৰ বংশগত শত্ৰু ফিলিষ্টীয়াসকলৰ হাতত তুলি দিয়ে। আৰু "সাতবাৰ" তেওঁ "মুক্তিদাতা"ক উত্থাপন কৰে। বাইবেলে কৈছে যে, এই যুগত, " সকলোৱে নিজৰ ইচ্ছামতে কৰিছিল ।" আৰু প্ৰত্যেকেই বহন কৰা ফল প্ৰকাশ পাবলৈ সম্পূৰ্ণ স্বাধীনতাৰ এই সময়খিনি প্ৰয়োজনীয় আছিল। আমাৰ " শেষ সময়ত " একেই কথা ৷ ইব্ৰীসকলৰ অহৰহ পাপলৈ ঘূৰি অহাৰ দ্বাৰা চিহ্নিত এই তিনিশ বছৰীয়া স্বাধীনতা, ঈশ্বৰে প্ৰস্তাৱ দিছে যে আমি সেইবোৰক ধাৰ্মিক হনোকৰ জীৱনৰ তিনিশ বছৰৰ সৈতে তুলনা কৰোঁ যাক তেওঁ আমাৰ আগত তেওঁৰ মনোনীতসকলৰ আদৰ্শ আৰ্হি হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে, কৈছে: " হনোকে ঈশ্বৰৰ সৈতে তিনিশ বছৰ চলিছিল, তেতিয়া তেওঁ আৰু নাছিল কাৰণ ঈশ্বৰে তেওঁক লৈছিল "; তেওঁৰ লগত, তেওঁৰ পিছত, মোচি আৰু এলিয়াৰ দৰে, আৰু যীচুৰ মৃত্যুৰ সময়ত পুনৰুত্থান হোৱা পবিত্ৰ লোকসকলৰ দৰে, যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাঁচনিসকলকে ধৰি আন সকলো মনোনীত লোকৰ আগত তেওঁক প্ৰথমে তেওঁৰ অনন্তকালত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ বাধ্য কৰাই; শেষ দিনত তেওঁলোক সকলোৱে ৰূপান্তৰিত বা পুনৰুত্থান হ’ব।
"বিচাৰক"সকলৰ সময়ৰ পিছত, ৰজাসকলৰ সময় আহিল আৰু ইয়াত আকৌ, ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰথম দুজন অভিনেতাক ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ভূমিকা দিয়ে যিয়ে বেয়াৰ চূড়ান্ত মংগলৰ দিশত অৰ্থাৎ ৰাতিৰ পৰা বা আন্ধাৰৰ পৰা পোহৰৰ দিশলৈ অগ্ৰগতিৰ বাৰ্তাক নিশ্চিত কৰে। এইদৰেই এই দুজন ব্যক্তি চৌল আৰু দায়ূদে পাৰ্থিৱ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাৰ সামগ্ৰিক প্ৰকল্পৰ বিষয়ে ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছে, অৰ্থাৎ দুটা পৰ্যায় বা একেৰাহে দুটা পবিত্ৰ নিয়ম। মোৰ লগত মন কৰক, দায়ূদ ৰজা চৌলৰ মৃত্যুৰ সময়তহে ৰজা হয়, ঠিক যেনেকৈ পুৰণি চিৰন্তন নিয়মৰ মৃত্যুৱে খ্ৰীষ্টক তেওঁৰ নতুন নিয়ম, তেওঁৰ ৰাজত্ব আৰু তেওঁৰ চিৰন্তন আধিপত্য প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে।
এই বিষয়টো মই ইতিমধ্যে উল্লেখ কৰিছো, কিন্তু মই আপোনালোকক সোঁৱৰাই দিছো যে পাৰ্থিৱ ৰাজতন্ত্ৰৰ ঐশ্বৰিক বৈধতা নাই কাৰণ ইব্ৰীসকলে ঈশ্বৰক পৃথিৱীত " আন জাতিসমূহৰ দৰে " " পৌত্তলিক" এজন ৰজা ৰাখিবলৈ অনুৰোধ কৰিছিল। অৰ্থাৎ এই ৰজাসকলৰ আৰ্হি চয়তানীৰ ধৰণৰ আৰু ঐশ্বৰিক মূল্যবোধৰ নহয়। ঈশ্বৰৰ বাবে ৰজা যিমানেই কোমল, হৃদয়ৰ নম্ৰ, আত্ম-অস্বীকাৰ আৰু মমতাৰে ভৰা, নিজকে সকলোৰে দাস কৰি তোলা, সিমানেই চয়তানৰ দাস কঠিন, অহংকাৰী, স্বাৰ্থপৰ আৰু অৱজ্ঞাকাৰী, আৰু তেওঁ সকলোৰে সেৱা কৰিবলৈ দাবী কৰে। নিজৰ লোকৰ ফালৰ পৰা তেওঁৰ প্ৰত্যাখ্যানত অন্যায়ভাৱে আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈ ঈশ্বৰে তেওঁৰ অনুৰোধ মঞ্জুৰ কৰিলে আৰু দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে চয়তানৰ মাপকাঠী আৰু তেওঁৰ সকলো অন্যায় অনুসৰি তেওঁক ৰজা দিলে। তেতিয়াৰ পৰাই তেওঁৰ লোক ইস্ৰায়েলৰ বাবে, কিন্তু তেওঁৰ বাবেহে , ৰজাঘৰীয়ে নিজৰ ঐশ্বৰিক বৈধতা লাভ কৰিছিল।
কথিত বা লিখিত শব্দ দুজন ব্যক্তিগত মানুহৰ মাজত আদান-প্ৰদানৰ মাধ্যম। বাইবেল হৈছে ঈশ্বৰৰ বাক্য এই অৰ্থত যে তেওঁৰ পাঠসমূহ তেওঁৰ পাৰ্থিৱ জীৱসমূহলৈ প্ৰেৰণ কৰিবলৈ ঈশ্বৰে তেওঁৰ দাসসকলক নিৰ্দেশিত বা প্ৰেৰিত কৰা সাক্ষ্যসমূহ সংগ্ৰহ কৰিছে; সময়ৰ লগে লগে তেওঁৰ দ্বাৰা সজাই, নিৰ্বাচিত আৰু গোট কৰা সাক্ষ্যসমূহ। পৃথিৱীত প্ৰতিষ্ঠিত ন্যায়ৰ অসম্পূৰ্ণতাক লক্ষ্য কৰি আমি আচৰিত হোৱা উচিত নহয়, কাৰণ ঈশ্বৰৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ মানুহে কেৱল বিধানৰ আখৰতহে নিজৰ ন্যায় প্ৰতিষ্ঠা কৰিব পাৰে। এতিয়া, ঈশ্বৰে আমাক যীচুৰ যোগেদি কৈছে যে " আখৰে হত্যা কৰে কিন্তু আত্মাই জীৱন দিয়ে ," এই পত্ৰখন। বাইবেলৰ পবিত্ৰ শাস্ত্ৰসমূহ সেয়েহে প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৩ পদত উল্লেখ কৰা ধৰণে কেৱল " সাক্ষী " হ'ব পাৰে কিন্তু কোনো কাৰণতে "বিচাৰক" হ'ব নোৱাৰে। বিধানৰ আখৰটোৱে যে ন্যায়পৰায়ণ বিচাৰ কৰিবলৈ অক্ষম সেই কথা স্বীকাৰ কৰি ঈশ্বৰে এনে এটা সত্য প্ৰকাশ কৰে যিটো কেৱল তেওঁৰ ব্যক্তিত্বৰ ঐশ্বৰিক স্বভাৱৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। তেওঁ অকলেই ন্যায়সংগত বিচাৰ কৰিব পাৰে, কাৰণ তেওঁৰ জীৱৰ মনৰ গোপন চিন্তাবোৰ বিশ্লেষণ কৰাৰ ক্ষমতাই তেওঁক তেওঁ বিচাৰ কৰাসকলৰ উদ্দেশ্য, আন জীৱৰ বাবে লুকাই থকা আৰু অজ্ঞাত কথাবোৰ জানিবলৈ অনুমতি দিয়ে। সেয়েহে বাইবেলে কেৱল বিচাৰৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা সাক্ষ্যৰ ভিত্তিহে প্ৰদান কৰিছে। স্বৰ্গীয় বিচাৰৰ " হাজাৰ বছৰ " ৰ সময়ছোৱাত নিৰ্বাচিত সন্তসকলে বিচাৰ কৰা আত্মাৰ উদ্দেশ্যৰ প্ৰৱেশ লাভ কৰিব। যীচু খ্ৰীষ্টৰ সৈতে তেওঁলোকে এইদৰে প্ৰয়োজনীয় কৰা এক নিখুঁত বিচাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হ’ব যিহেতু চূড়ান্ত ৰায়দানত দ্বিতীয় মৃত্যুত ভোগ কৰা দুখ-কষ্টৰ সময়ৰ দৈৰ্ঘ্য নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে। দোষী ব্যক্তিজনৰ প্ৰকৃত উদ্দেশ্যৰ বিষয়ে এই জ্ঞানে আমাক প্ৰথম পাৰ্থিৱ হত্যাকাৰী কয়িনৰ প্ৰতি ঈশ্বৰৰ দয়াক ভালদৰে বুজিবলৈ অনুমতি দিয়ে। বাইবেলত চিঠিত উপস্থাপন কৰা একমাত্ৰ সাক্ষ্য অনুসৰি, হাবেলৰ প্ৰসাদক আশীৰ্ব্বাদ আৰু কয়িনক অৱজ্ঞা কৰিবলৈ ঈশ্বৰে বাছি লোৱাৰ দ্বাৰা কয়িনক ঈৰ্ষাৰ ফালে ঠেলি দিয়া হৈছিল, পিছৰজনে এই পাৰ্থক্যৰ কাৰণ নাজানিছিল, যিটো আধ্যাত্মিক আছিল আৰু এতিয়াও অজ্ঞাত আছিল। কথাবোৰ এনেকুৱাই, জীৱনটো অগণন পৰিমাপ আৰু অৱস্থাৰে গঠিত যিবোৰক কেৱল ঈশ্বৰেহে জানি-বুজি চিনাক্ত কৰি বিচাৰ কৰিব পাৰে। এইখিনিতে ক’ব পাৰি যে মানুহৰ বাবে বাইবেলখনেই একমাত্ৰ কিতাপ হৈয়েই আছে যিয়ে তেওঁলোকৰ কাৰ্য্যৰ বিচাৰ কৰা বিধানৰ ভিত্তিবোৰ আখৰেৰে উপস্থাপন কৰে, একে সময়তে তেওঁলোকৰ গোপন চিন্তাবোৰ স্বৰ্গত নিৰ্বাচিত সন্তসকলৰ আগত প্ৰকাশ পোৱালৈ অপেক্ষা কৰে। এতিয়া চিঠিখনৰ ভূমিকা হ’ল কাৰ্য্যক নিন্দা কৰা বা বিচাৰ কৰা। এই কাৰণেই যীচুৱে তেওঁৰ এপ'কেলিপছত মানুহক তেওঁলোকৰ " কৰ্মৰ " গুৰুত্বৰ কথা সোঁৱৰাই দিছে আৰু তেওঁ তেওঁলোকৰ বিশ্বাসৰ কথা খুব কমেইহে কয়। যাকোব ২:১৭ পদত পাঁচনি যাকোবে মানুহক সোঁৱৰাই দিছিল যে " কৰ্ম অবিহনে বিশ্বাস মৃত ," এই মতামতকো নিশ্চিত কৰি, যীচুৱে কেৱল বিশ্বাসৰ দ্বাৰা সৃষ্টি হোৱা ভাল বা বেয়া " কৰ্ম "ৰ কথা কৈছে। আৰু বিশ্বাসৰ দ্বাৰা সৃষ্টি হ’বলৈ এই কামবোৰ কেৱল সেইবোৰেই যিবোৰ বাইবেলে ঈশ্বৰৰ নিয়ম হিচাপে শিকাইছে। কেথলিক গীৰ্জাই বহুমূলীয়া কৰা ভাল কামবোৰৰ কথা লক্ষ্য কৰা নহয়, কাৰণ সেইবোৰ মানৱতাবাদী চৰিত্ৰ আৰু প্ৰেৰণাৰ ৰচনা।
শেষ সময়ত বাইবেলক সম্পূৰ্ণৰূপে হেয়জ্ঞান কৰা হয় আৰু মানৱ সমাজে এটা ৰহস্যময়, বিশ্বায়িত, মিছা দিশ উপস্থাপন কৰে। তেতিয়াই পবিত্ৰ বাইবেল, জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ বাক্য আৰু অধিক বহলভাৱে ইয়াৰ সাৰ্বজনীন বিশ্বব্যাপী প্ৰকল্পৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ " সত্য " শব্দটোৱে ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ গুৰুত্ব লাভ কৰে। কাৰণ এই অনন্য " সত্য "ৰ প্ৰতি থকা অৱজ্ঞাই মানৱজাতিক সকলো সম্পৰ্কীয়, অশ্লীল, ধৰ্মীয়, ৰাজনৈতিক বা অৰ্থনৈতিক ক্ষেত্ৰত মিছাৰ ওপৰত নিজকে গঢ়ি তুলিবলৈ বাধ্য কৰে।
এই লেখাটো ২০২১ চনৰ ১৪ আগষ্টৰ বিশ্ৰামবাৰে, কাইলৈ ১৫ আগষ্টত বৃহৎ সমাৱেশত লিখা হৈছে, মিছা ধৰ্মৰ দ্বাৰা প্ৰতাৰিত হোৱা ভুক্তভোগীসকলে ইয়াৰ কেৰিয়াৰৰ আটাইতকৈ সফল চয়তানী ৰহস্যকৰণক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাব, যিহেতু ইয়াৰ " ইডেন "ত " সাপ "ক মাধ্যম হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে : ইয়াৰ আবিৰ্ভাৱ "কুমাৰী মেৰী"ৰ প্ৰতিমূৰ্তিত। প্ৰকৃতজনী আৰু কুমাৰী নাছিল, কিয়নো যীচুৰ পিছত তাই পুত্ৰ-কন্যা সন্তান জন্ম দিছিল; যীচুৰ ভাই-ভনীসকল। কিন্তু মিছাটোৱে কঠিনভাৱে মৰে আৰু আনকি বাইবেলৰ উত্তম যুক্তিকো প্ৰতিহত কৰে। এই ১৫ আগষ্টৰ পিছত এই ক্ষোভই ঈশ্বৰক বিৰক্ত কৰিবলৈ আৰু তেওঁৰ সৎ ক্ৰোধক উত্তেজিত কৰিবলৈহে সৰ্বাধিক আঠটা উদযাপনহে কৰিব যিটো দোষীসকলৰ মূৰত পৰিব । মন কৰিবলগীয়া যে এই প্ৰকাশত শিশুসকলক "কুমাৰী"ৰ দৃষ্টি প্ৰমাণ কৰিবলৈ বাছি লোৱা হৈছিল। তেওঁলোকে কোৱা আৰু দাবী কৰা ধৰণে নিৰীহ নেকি? জন্মগ্ৰহণ কৰা পাপী, নিৰ্দোষতাক ভুলকৈ তেওঁলোকৰ ওপৰত আৰোপ কৰা হয়, কিন্তু তেওঁলোকৰ লগত সহযোগিতাৰ অভিযোগ উত্থাপন কৰিব নোৱাৰি। এই ল’ৰা-ছোৱালীবোৰে লাভ কৰা দৰ্শনটো অতি বাস্তৱ আছিল, কিন্তু চয়তান এজন অতি বাস্তৱিক বিদ্ৰোহী আত্মাও, আৰু যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ দাসসকলক তেওঁৰ বিষয়ে সতৰ্ক কৰিবলৈ তেওঁৰ বহু কথা তেওঁৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰিছিল। ইতিহাসে তেওঁৰ প্ৰতাৰণামূলক প্ৰলোভনমূলক শক্তিৰ সাক্ষ্য দিয়ে যিয়ে ইয়াৰ প্ৰলোভিত আৰু প্ৰতাৰিত ভুক্তভোগীসকলক " দ্বিতীয় মৃত্যু "লৈ লৈ যায়। পোপ আৰু ৰোমান কেথলিক গীৰ্জাৰ জৰিয়তে চয়তানৰ উপাসনাক প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:৪ পদৰ এই পদত ঈশ্বৰে নিন্দা কৰিছে: " আৰু তেওঁলোকে অজগৰক পূজা কৰিছিল, কাৰণ তেওঁ জন্তুটোক ক্ষমতা দিছিল ; আৰু তেওঁলোকে জন্তুটোক পূজা কৰিছিল, ক'লে, জন্তুৰ দৰে কোন? তেওঁৰ সৈতে কোনে যুদ্ধ কৰিবলৈ সক্ষম? " বাস্তৱত, "পশু " টোৰ এই " আৰাধনা " শেষ হোৱাৰ পিছতহে আছিল যিয়ে বাধ্যতামূলক কৰিছিল আৰু যীচু খ্ৰীষ্টই নিৰ্বাচিত কৰা প্ৰকৃত সন্তসকলক অত্যাচাৰ কৰিছিল যে পৰিস্থিতিয়ে জাপি দিয়া সহনশীলতাৰ সময়ত এই পূজাক পৈশাচিক "কুমাৰী"ৰ আবিৰ্ভাৱৰ প্ৰলোভনমূলক উপায়েৰে দীঘলীয়া কৰি তুলিছিল; " সাপ " য়ে স্বামীক পটাব পৰা " নাৰী "ক প্ৰলোভিত কৰাৰ পিছত " সাপ " ৰ ঠাইত " নাৰী "। নীতিটো একেই আছে আৰু এতিয়াও ই ইমানেই ফলপ্ৰসূ।
চূড়ান্ত পছন্দৰ সময়
ঈশ্বৰৰ প্ৰকাশৰ এই অধ্যয়নৰ সামৰণিত আদিপুস্তকখনৰ বিশ্লেষণ কৰা হয়, যিয়ে আমাক প্ৰকাশ কৰিছে যে ঈশ্বৰ তেওঁৰ চৰিত্ৰৰ সকলো দিশতে কোন। আমি মাত্ৰ দেখিলোঁ যে তেওঁ কেনেকৈ প্ৰায় এশ বছৰ বয়সত অব্ৰামক বিশ্বাসৰ এক অসাধাৰণ পৰীক্ষাৰ সন্মুখীন কৰি নিজৰ জীৱৰ পৰা আজ্ঞাবহতাৰ দাবীত দৃঢ়প্ৰতিজ্ঞ; এই ঐশ্বৰিক দাবী সেয়েহে আৰু প্ৰদৰ্শন কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই।
১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ পৰা ঈশ্বৰে প্ৰস্তাৱ কৰা শেষ পছন্দৰ সময়ত, আৰু অধিক নিখুঁতভাৱে ১৮৪৪ চনৰ ২২ অক্টোবৰৰ পৰা প্ৰয়োজনীয়, বিশ্ৰামবাৰ পালন কৰাটো ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰকৃত নিৰ্বাচিত সন্তসকলে তেওঁক ঘূৰাই দিয়া প্ৰেমৰ প্ৰমাণ হিচাপে প্ৰয়োজনীয়। এইদৰে সাৰ্বজনীন আধ্যাত্মিক পৰিস্থিতিটো এটা প্ৰশ্নৰ ৰূপত উপস্থাপন কৰা হয় যিটো ধৰ্মীয় সংগঠনৰ সকলো সদস্য, খ্ৰীষ্টান, একান্তভাৱে সম্বোধন কৰা হয়।
যি প্ৰশ্নই আপোনাক চিৰদিনৰ বাবে হত্যা কৰে বা জীয়াই ৰাখে
সম্ৰাট, ৰজা বা পোপক ঈশ্বৰে কোৱা আৰু লিখা শব্দবোৰ সলনি কৰিবলৈ ক্ষমতা আৰু কৰ্তৃত্বপ্ৰাপ্ত নেকি, নে মোচিয়ে কৰা দৰে তেওঁৰ নিৰ্দেশ অনুসৰি?
সকলো কথা, আনকি এই প্ৰশ্নটোও আগতেই অনুমান কৰি যীচুৱে আগতীয়াকৈ উত্তৰ দিলে, মথিত কৈছে। ৫:১৭-১৮: “ মই বিধান বা ভাববাদীসকলক বিলুপ্ত কৰিবলৈ আহিছো বুলি নাভাবিব।মই বিলুপ্ত কৰিবলৈ অহা নাই, কিন্তু পূৰ্ণ কৰিবলৈহে আহিছো।কিয়নো মই তোমালোকক সঁচাকৈয়ে কওঁ, যেতিয়ালৈকে আকাশ আৰু পৃথিৱী পাৰ হৈ নাযায়, তেতিয়ালৈকে সকলো সম্পন্ন নোহোৱালৈকে বিধানৰ পৰা এটা টুকুৰা বা এটা টুকুৰাও কোনো ধৰণে পাৰ নহ’ব । ” একে যীচুৱেও ঘোষণা কৰিছিল যে তেওঁৰ বাক্যই আমাৰ বিচাৰ কৰিব, যোহন ১২:৪৭-৪৯: “ যদি যি কোনোৱে মোৰ কথা শুনিলে, মই তেওঁৰ বিচাৰ নকৰো ;
এইটোৱেই হৈছে ঈশ্বৰৰ তেওঁৰ বিধানৰ বুজাবুজি। কিন্তু ডেন। ৭:২৫ পদত প্ৰকাশ কৰা হৈছে যে ইয়াক " পৰিৱৰ্তন " কৰাৰ উদ্দেশ্য খ্ৰীষ্টান যুগত দেখা দিয়া হৈছিল, ৰোমান কেথলিক পোপাৰিৰ বিষয়ে কৈছে: " তেওঁ সৰ্বোচ্চৰ বিৰুদ্ধে কথা ক'ব, আৰু সৰ্বোচ্চৰ পবিত্ৰসকলক দুখ দিব, আৰু সময় আৰু নিয়ম সলনি কৰিবলৈ চিন্তা কৰিব ; আৰু পবিত্ৰসকলক তেওঁৰ হাতত কিছু সময়ৰ বাবে, আৰু সময়, আৰু আধা সময়ৰ বাবে দিয়া হ'ব। " এটা ক্ষোভ যিটো বন্ধ হ'ব আৰু যিটো তেওঁ কেনেকৈ কৰিব জানিব ২৬ নং পদ অনুসৰি ন্যায়পৰায়ণ শাস্তি দিয়ক যিটো তলত দিয়া হৈছে: " তেতিয়া বিচাৰ আহিব, আৰু তেওঁলোকে তেওঁৰ আধিপত্য কাঢ়ি নিব, আৰু ইয়াক চিৰদিনৰ বাবে ধ্বংস আৰু ধ্বংস কৰা হ'ব ।
এই “ বিচাৰ ” কেইবাটাও পৰ্যায়ত সম্পন্ন হয়।
প্ৰথম পৰ্যায়টো প্ৰস্তুতিমূলক; ১৮৪৩ চনৰ বসন্তৰ পৰা ঈশ্বৰে প্ৰতিষ্ঠা কৰা "এডভেন্টিষ্ট" বিশ্বাসক পৃথক আৰু পবিত্ৰ কৰাৰ কাম। এডভেন্টিজম কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ পৰা পৃথক । প্ৰকাশিত বাক্যত এই পৰ্যায়টোৱে প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১-৭-১৪ পদত " চৰ্দিছ, ফিলাডেলফিয়া আৰু লাওদিকিয়া " যুগসমূহৰ বিষয়ে আলোচনা কৰে ।
দ্বিতীয় পৰ্যায়টো কাৰ্যকৰী: " তেওঁৰ আধিপত্য কাঢ়ি লোৱা হ'ব ।" এইটোৱেই হৈছে ২০৩০ চনৰ বসন্তকালৰ বাবে আশা কৰা হৈছে যীচু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তন। এডভেন্টিষ্ট নিৰ্বাচিতসকলে পৃথিৱীত মৃত্যুমুখত পৰা অযোগ্য কেথলিক, প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু এডভেন্টিষ্ট বিদ্ৰোহীৰ পৰা পৃথক হৈ অনন্তকালত প্ৰৱেশ কৰে। এই কাৰ্য্য প্ৰকাশিত বাক্য ৩:১৪ পদৰ " লাওদিকীয়া " যুগৰ শেষত সংঘটিত হয় ।
তৃতীয় পৰ্যায়টো হৈছে পতিত মৃতকৰ বিচাৰ, যিটো ঈশ্বৰৰ আকাশী ৰাজ্যত প্ৰৱেশ কৰা নিৰ্বাচিতসকলে কাৰ্য্যত প্ৰয়োগ কৰে। ভুক্তভোগীসকল ন্যায়াধীশ হৈ পৰিছে আৰু পৃথকে পৃথকে , বিদ্ৰোহীৰ প্ৰত্যেকৰে জীৱন বিচাৰ কৰি তেওঁলোকৰ অপৰাধৰ সমানুপাতিক চূড়ান্ত শাস্তি ঘোষণা কৰা হয়। এই বাক্যবোৰে তেওঁলোকৰ " দ্বিতীয় মৃত্যু " ৰ ক্ৰিয়াৰ ফলত হ'বলগীয়া " যন্ত্ৰণা " ৰ সময়ৰ দৈৰ্ঘ্য নিৰ্ধাৰণ কৰে । প্ৰকাশিত বাক্যত এই বিষয়বস্তুটোৱেই হৈছে প্ৰকাশিত বাক্য ৪; ১১:১৮ আৰু ২০:৪; এই দানৰ পৰা। ৭:৯-১০ পদত।
চতুৰ্থতে, সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ শেষত, খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ মনোনীতসকলৰ বাবে মহান বিশ্ৰামবাৰ, খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলে দিয়া বাক্যসমূহৰ কাৰ্যবাহী পৰ্যায়টো আহে। পাপৰ পৃথিৱীত য'ত তেওঁলোক পুনৰুত্থান হয়, নিন্দা কৰা বিদ্ৰোহীসকলক " চিৰকালৰ বাবে ," " জুইৰ দ্বাৰা " ধ্বংস কৰা হয় দ্বিতীয় মৃত্যু ." প্ৰকাশিত বাক্যত এই কাৰ্য্যকৰী বিচাৰ বা "শেষ বিচাৰ" প্ৰকাশিত বাক্য ২০:১১-১৫ পদৰ বিষয়বস্তু।
চূড়ান্ত পছন্দৰ সময়ত দুটা অমিলনীয় ধৰ্মীয় ধাৰণা, কাৰণ ইটোৱে সিটোৰ অত্যন্ত বিৰোধী, নিশ্চিতভাৱে পৃথক হৈ থাকে । খ্ৰীষ্টৰ মনোনীত লোকসকলে তেওঁৰ মাত শুনিব আৰু সেই সময়ৰ তেওঁৰ দাবীৰ লগত খাপ খায় যেতিয়া তেওঁ তেওঁলোকৰ লগত কথা পাতে আৰু তেওঁলোকক মাতে। আনটো স্থানত আছে খ্ৰীষ্টানসকলে যিসকলে শতিকাজুৰি ধৰ্মীয়ভাৱে প্ৰতিষ্ঠিত পৰম্পৰা অনুসৰণ কৰে যেন সত্যটো সময়ৰ প্ৰশ্ন আৰু বুদ্ধিমত্তা, যুক্তি আৰু সাক্ষ্যৰ প্ৰশ্ন নহয়। এই লোকসকলে বুজি পোৱা নাই যে যিৰিমিয়া ভাববাদীয়ে ঘোষণা কৰা " নতুন নিয়ম " য়ে যিৰিমিয়াত কি প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। 31:31 to 34: " চোৱা, সেই দিন আহি আছে, যিহোৱাই কৈছে, যেতিয়া মই ইস্ৰায়েলৰ বংশ আৰু যিহূদাৰ বংশৰ সৈতে নতুন নিয়ম কৰিম, যিদিনা মই তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ লগত কৰা নিয়ম অনুসৰি নহয়, যেতিয়া মই তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ লগত মিচৰ দেশৰ পৰা উলিয়াই আনিবলৈ তেওঁলোকৰ হাতত ধৰিছিলো, যি নিয়ম তেওঁলোকে ভংগ কৰিছিল, যদিও মই তেওঁলোকৰ স্বামী আছিলো, যিহোৱাই কয়। কিন্তু এইটো হৈছে সেই দিনবোৰৰ পিছত মই ইস্ৰায়েলৰ বংশৰ লগত যি চুক্তি কৰিম, সেই নিয়মে কৈছে: মই তেওঁলোকৰ ভিতৰত মোৰ বিধান ৰাখিম আৰু তেওঁলোকৰ হৃদয়ত লিখিম ; কিয়নো তেওঁলোকে মোক তেওঁলোকৰ সৰুৰ পৰা ডাঙৰলৈকে চিনি পাব,' কিয়নো মই তেওঁলোকৰ অপৰাধ ক্ষমা কৰিম আৰু তেওঁলোকৰ পাপ আৰু মনত নাৰাখিম । » মানুহৰ নিজৰ পবিত্ৰ বিধানৰ প্ৰেম, যিটো পুৰণি নিয়মৰ নিয়মে লাভ কৰাত সফল হোৱা নাছিল? এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ, আৰু দুয়োটা নিয়মৰ মাজত একমাত্ৰ পাৰ্থক্যটো আহিছে বিকল্প যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰায়শ্চিত্তৰ মৃত্যুৰ দ্বাৰা সম্পন্ন হোৱা ঐশ্বৰিক প্ৰেমৰ প্ৰদৰ্শনৰ দিশটোত, যাৰ মাজত তেওঁ অৱতাৰ লৈ নিজকে প্ৰকাশ কৰিছিল। এতিয়া যীচুৰ মৃত্যুৱে আজ্ঞাকাৰীতাৰ অন্ত পেলাবলৈ অহা নাছিল কিন্তু ইয়াৰ বিপৰীতে ই নিৰ্বাচিতসকলক ইমান শক্তিশালীভাৱে প্ৰেম কৰিবলৈ সক্ষম ঈশ্বৰৰ প্ৰতি নিজকে আৰু অধিক আজ্ঞাকাৰী দেখুৱাবলৈ কাৰণ দিছিল। আৰু যেতিয়া তেওঁ মানুহৰ হৃদয় জয় কৰে, তেতিয়া ঈশ্বৰে বিচৰা লক্ষ্যত উপনীত হয়; তেওঁ নিজৰ অনন্তকালৰ অংশীদাৰ আৰু যোগ্য এজন নিৰ্বাচিত ফিট লাভ কৰে।
বিচ্ছেদৰ বিষয় ৷ এইটোৱেই গুৰুত্বপূৰ্ণ বিন্দু যিয়ে নিৰ্বাচিত আৰু আহ্বান কৰাজনৰ মাজত সকলো পাৰ্থক্য সৃষ্টি কৰে। স্বাভাৱিক স্বভাৱত মানুহে নিজৰ অভ্যাস আৰু বস্তুৰ ধাৰণাত বিচলিত হ’বলৈ ভাল নাপায়। কিন্তু এই বিক্ষিপ্ততাক প্ৰয়োজনীয় কৰি তোলা হৈছে কাৰণ প্ৰতিষ্ঠিত মিছাৰ লগত অভ্যস্ত হৈ নিজৰ মনোনীত ব্যক্তি হ’বলৈ হ’লে মানুহক ফালি পেলাব লাগিব আৰু ঈশ্বৰে দেখুৱাই দিয়া সত্যৰ লগত খাপ খুৱাবলৈ অন্য দিশলৈ লৈ যাব লাগিব। তেতিয়াই তাৰ পৰা আৰু ঈশ্বৰে অনুমোদন নোপোৱাবোৰৰ পৰা বিচ্ছেদ হোৱাটো প্ৰয়োজনীয় হৈ পৰে ৷ নিৰ্বাচিতজনে নিজৰ ধাৰণা, নিজৰ অভ্যাস আৰু যিবোৰ সত্তাৰ ভাগ্য কেতিয়াও অনন্ত জীৱন নহ’ব, সেইবোৰৰ সৈতে নিজৰ শাৰীৰিক সম্পৰ্কক সুনিৰ্দিষ্টভাৱে প্ৰশ্ন কৰাৰ ক্ষমতা প্ৰদৰ্শন কৰিব লাগিব।
নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে ধৰ্মীয় অগ্ৰাধিকাৰ উলম্ব; লক্ষ্য হৈছে সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ সৈতে এক শক্তিশালী বন্ধন গঢ়ি তোলা, যদিও ইয়াৰ অৰ্থ মানৱ সম্পৰ্কৰ সৈতে আপোচ কৰা। পতিতসকলৰ বাবে ধৰ্ম অনুভূমিক; তেওঁলোকে আন মানুহৰ সৈতে স্থাপন কৰা বন্ধনক অগ্ৰাধিকাৰ দিয়ে, যদিও ইয়াৰ অৰ্থ ঈশ্বৰৰ সৈতে আপোচ কৰা।
চেভেনথ-ডে এডভেন্টিজম: এটা বিচ্ছেদ, এটা নাম, এটা ইতিহাস
খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ শেষ নিৰ্বাচিতসকলক আধ্যাত্মিকভাৱে একত্ৰিত কৰি প্ৰকাশিত বাক্য ৭ৰ “ ১২টা জনগোষ্ঠীৰ ” ইস্ৰায়েল গঠন কৰা হয়। তেওঁলোকৰ নিৰ্বাচন ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাক্যটোত দেখুওৱা আগ্ৰহৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাৰ শৃংখলাৰ দ্বাৰা সম্পন্ন কৰা হৈছিল যিয়ে দান.৮:১৪ত ১৮৪৩ চনৰ তাৰিখ ঘোষণা কৰে ৫৩৮ আৰু ১১৭০ চনৰ পৰা সংস্কাৰৰ সময়ৰ পৰা প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাসৰ দ্বাৰা। Dan.8:14 পদটোক খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ ঘোষণা হিচাপে ব্যাখ্যা কৰা হৈছিল, তেওঁৰ আগমনে তেওঁৰ "প্ৰত্যাশা"ক উত্তেজিত কৰিছিল, লেটিন ভাষাত "adventus" সেয়েহে এডভেন্টিষ্ট নাম যিটো ১৮৪৩ আৰু ১৮৪৪ চনৰ ভিতৰত অভিজ্ঞতা আৰু ইয়াৰ অনুগামীসকলক দিয়া হৈছিল। দেখাত এই বাৰ্তাই এই বাৰ্তাৰ কথা কোৱা নাছিল বিশ্ৰামবাৰ, কিন্তু কেৱল দেখাত, কাৰণ খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তনে সপ্তম সহস্ৰাব্দত প্ৰৱেশৰ চিহ্নিত কৰিব, অৰ্থাৎ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা মহান বিশ্ৰামবাৰ, প্ৰতি সপ্তাহত, সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ ভিতৰত: ইহুদীসকলৰ শনিবাৰ । এই সংযোগৰ বিষয়ে অজ্ঞাত প্ৰথম এডভেন্টিষ্টসকলে এই পৰীক্ষাৰ সময়ৰ পিছতহে ঈশ্বৰে বিশ্ৰামবাৰক যি গুৰুত্ব দিয়ে, সেই গুৰুত্ব আৱিষ্কাৰ কৰিছিল। আৰু যেতিয়া তেওঁলোকে বুজি পালে, অগ্ৰগামীসকলে বিশ্ৰামবাৰৰ সত্যতাক দৃঢ়তাৰে শিকাই গ'ল গীৰ্জাৰ নামত স্মৰণ কৰা, "সপ্তম দিনৰ।" কিন্তু সময়ৰ লগে লগে কামৰ উত্তৰাধিকাৰীসকলে বিশ্ৰামবাৰক ঈশ্বৰে দিয়া গুৰুত্ব আৰু নিদিলে, এইটো ইয়াৰ প্ৰয়োজনীয়তাক দানিয়েলৰ ভৱিষ্যদ্বাণীই ইংগিত দিয়া ১৮৪৩ চনৰ তাৰিখৰ সৈতে সংযোগ কৰাৰ পৰিৱৰ্তে যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ সময়ৰ সৈতে সংযোগ কৰি। তেনে মৌলিক ঐশ্বৰিক প্ৰয়োজনীয়তাক পিছুৱাই দিয়াটো এটা ভুল আছিল যাৰ পৰিণতি আছিল, ১৯৯৪ চনত, ঈশ্বৰে সংগঠনটো আৰু ইয়াৰ সদস্যসকলক প্ৰত্যাখ্যান কৰা, যিসকলক তেওঁ ১৮৪৩ চনৰ পৰা ইতিমধ্যে তেওঁৰ দ্বাৰা নিন্দা কৰা বিদ্ৰোহী শিবিৰলৈ প্ৰেৰণ কৰিছিল । ঈশ্বৰীয় সত্যৰ প্ৰতি আৰু সেয়েহে স্বয়ং ঈশ্বৰৰ প্ৰতি প্ৰেমৰ অভাৱ বিতৰ্কিত, আৰু এইটোৱেই হৈছে খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ ইতিহাসৰ চূড়ান্ত পাঠ যিটো মই আপোনালোকক ক’ব পাৰো, আপোনালোকক শিকাবলৈ আৰু আপোনালোকক সতৰ্ক কৰিবলৈ, সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰ, YaHWéH-Michael-Jesus-Christ ৰ নামত।
শেষত, এতিয়াও এই একেটা বিষয়বস্তুৰ ওপৰত, কাৰণ ইয়াৰ বাবে মোৰ এটা যন্ত্ৰণাদায়ক আধ্যাত্মিক বিচ্ছেদৰ মূল্য খৰচ হৈছিল, মই আপোনালোকক মথিৰ এই পদটো সোঁৱৰাই দিছো। ১০:৩৭ আৰু, কাৰণ ইয়াৰ আগৰ পদবোৰে প্ৰকৃত খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসৰ পৃথকীকৰণ চৰিত্ৰৰ স্পষ্ট সাৰাংশ দাঙি ধৰিছে, মই ৩৪ পদৰ পৰা ৩৮ পদলৈকে সেইবোৰ সকলো উল্লেখ কৰিছো:
“ মই যে পৃথিৱীত শান্তি পঠিয়াবলৈ আহিছো বুলি নাভাবিবা। মই শান্তি পঠিয়াবলৈ অহা নাই, কিন্তু তৰোৱালহে আহিছো। কিয়নো মই এজন পুৰুষক তেওঁৰ পিতৃৰ বিৰুদ্ধে, এগৰাকী কন্যাক তাইৰ মাকৰ বিৰুদ্ধে আৰু এগৰাকী বোৱাৰীক তাইৰ শাহুৱেকৰ বিৰুদ্ধে বিবাদ কৰিবলৈ আহিছো মোতকৈ পুত্ৰ বা কন্যাক বেছি ভাল পায় , তেওঁ মোৰ যোগ্য নহয় । তেওঁ সাক্ষ্য দিছিল যে তেওঁ নিজৰ মাংসিক পুত্ৰতকৈ ঈশ্বৰক অধিক প্ৰেম কৰিছিল। আৰু এজন এডভেন্টিষ্ট ভাইক তেওঁৰ কৰ্তব্যৰ কথা সোঁৱৰাই দিওঁতে তেওঁক এই পদটো উদ্ধৃতি দি আমাৰ পথবোৰ বিচ্ছিন্ন হৈ গ’ল আৰু মই ঈশ্বৰৰ পৰা এক বিশেষ আশীৰ্বাদ লাভ কৰিলোঁ। তেতিয়া মোক এই “ভাই”জনে ধৰ্মান্ধ বুলি কৈছিল আৰু সেই অভিজ্ঞতাৰ পিছৰে পৰা তেওঁ পৰম্পৰাগত এডভেন্টিষ্ট পথ অনুসৰণ কৰিছিল। যিজনে মোক এডভেন্টিজম আৰু নিৰামিষভোজৰ উপকাৰিতাৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিছিল, তেওঁ পিছলৈ আলচেইমাৰ ৰোগত আক্ৰান্ত হৈ মৃত্যুবৰণ কৰিছিল, সেই সময়ত মই এতিয়াও সুস্থ, জীয়াই আৰু মোৰ ঈশ্বৰৰ সেৱাত সক্ৰিয়, বয়স ৭৭, আৰু চিকিৎসক বা ঔষধৰ আশ্ৰয় লোৱা নাই। সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ বহুমূলীয়া উপদেশৰ সকলো মহিমা। সঁচাকৈয়ে!
এডভেন্টিজমৰ ইতিহাসৰ সাৰাংশ ক’বলৈ হ’লে আমি তলত দিয়া তথ্যবোৰ মনত ৰাখিব লাগিব। এই নাম "এডভেন্টিষ্ট", ঈশ্বৰে কেথলিক বিশ্বাসৰ দীৰ্ঘদিনীয়া আধিপত্যৰ পিছত তেওঁৰ শেষ সন্তসকলক একত্ৰিত কৰে যিয়ে ধৰ্মীয়ভাৱে , তাৰ পৌত্তলিক নাম "অজয় সূৰ্য্যৰ দিন"ৰ অধীনত প্ৰতিষ্ঠা কৰা দেওবাৰটোক প্ৰথম কনষ্টেণ্টাইন প্ৰথমে ৭ মাৰ্চ, ৩২১ চনত প্ৰতিষ্ঠা কৰে । সেয়েহে তেওঁলোকক ঈশ্বৰে নিৰ্বাচিত কৰিছিল তেওঁলোকৰ আচৰণৰ দ্বাৰা যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ দ্বাৰা আনন্দিত হোৱাৰ বাবে যিটো তেওঁলোকক ১৮৪৩ চনৰ বসন্তকাল আৰু ১৮৪৪ চনৰ ২২ অক্টোবৰৰ বাবে একেৰাহে ঘোষণা কৰা হৈছিল। এই নিৰ্বাচনৰ পিছতহে তেওঁলোকৰ ওচৰত বিশ্ৰামবাৰৰ পোহৰ উপস্থাপন কৰা হৈছিল। লগতে, দানিয়েল আৰু প্ৰকাশিত বাক্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ বিষয়ে তেওঁলোকৰ ব্যাখ্যাত বিশাল ভুল আছিল যিবোৰ মই এই কামত শুধৰাই দিছো। বিশ্ৰামবাৰৰ বিষয়ে জ্ঞান নোহোৱাকৈয়ে অগ্ৰগামীসকলে তথাকথিত "তদন্তমূলক" বিচাৰৰ তত্ত্ব গঢ়ি তুলিছিল , যিটোক তেওঁলোকে কেতিয়াও প্ৰশ্ন কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা নাছিল; বিশ্ৰামবাৰৰ পোহৰ তেওঁলোকক দিয়াৰ পাছতো। যিসকলে নাজানে তেওঁলোকৰ বাবে মই আপোনালোকক সোঁৱৰাই দিছো যে এই তত্ত্ব অনুসৰি ১৮৪৩ চনৰ পৰা, তাৰ পিছত ১৮৪৪ চনৰ পৰা স্বৰ্গত যীচুৱে সাক্ষ্যৰ পুস্তকসমূহ পৰীক্ষা কৰি নিজৰ শেষ নিৰ্বাচিতসকলক বাছি লৈছে যিসকলক পৰিত্ৰাণ পাব লাগিব। কিন্তু দেওবাৰৰ পাপৰ স্পষ্ট চিনাক্তকৰণে দানৰ বাৰ্তাক এক নিৰ্দিষ্ট অৰ্থ দিলে। ৮:১৪, আনকি ইয়াৰ দুৰ্বল অনুবাদ ৰূপত " পবিত্ৰস্থানৰ শুচি কৰা "। আৰু এই বেয়া অনুবাদে অমীমাংসনীয় বিতৰ্কৰ সৃষ্টি কৰিছিল, কাৰণ এই অভিব্যক্তিটোৱে প্ৰথমে ইব্ৰী 19:00 অনুসৰি যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰায়শ্চিত্তমূলক মৃত্যুৰ দ্বাৰা হোৱা সাফল্যৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিছিল। ৯:২৩: " সেয়েহে আকাশত থকা বস্তুবোৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিবোৰ এইবোৰৰ দ্বাৰা শুদ্ধ হ'ব লাগিছিল , গতিকে স্বৰ্গীয় বস্তুবোৰ নিজেই এইবোৰতকৈ অধিক উত্তম বলিদানেৰে শুদ্ধ হ'ব লাগিছিল । " কিয়নো খ্ৰীষ্টই হাতেৰে নিৰ্মিত মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰা নাছিল , যিটো সত্যৰ অনুকৰণ আছিল, কিন্তু স্বৰ্গলৈহে প্ৰৱেশ কৰিছিল, এতিয়া আমাৰ বাবে ঈশ্বৰৰ সান্নিধ্যত প্ৰকাশ কৰিবলৈ ।" স্বৰ্গ যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৰ দ্বাৰা শুদ্ধ হৈছিল: অনুসন্ধানমূলক বিচাৰৰ সেয়েহে আৰু কোনো যুক্তিযুক্ত অৰ্থ নাই, যীচুৰ মৃত্যু আৰু পুনৰুত্থানৰ পিছত কোনো পাপ বা পাপীয়ে স্বৰ্গত পুনৰ অশুচি কৰিবলৈ প্ৰৱেশ নকৰে, কাৰণ যীচুৱে চয়তান আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গদূত অনুগামীসকলক পৃথিৱীলৈ খেদি পঠিয়াই নিজৰ স্বৰ্গৰ মজিয়াখন পৰিষ্কাৰ কৰিলে, প্ৰকাশিত বাক্য ১২:৭ৰ পৰা ১২ পদলৈকে আৰু বিশেষকৈ ৯ পদৰ মতে অজগৰক বাহিৰ কৰি দিয়া হ’ল, সেই পুৰণি সাপটোক, যাক চয়তান আৰু চয়তান বুলি কোৱা হয়, যিয়ে সমগ্ৰ জগতখনক প্ৰতাৰণা কৰে; তেওঁক পৃথিবীলৈ নিক্ষেপ কৰা হ’ল , আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গদূতসকলকো তেওঁৰ লগত নিক্ষেপ কৰা হ’ল। " "
চৰকাৰী এডভেন্টিজমৰ দ্বিতীয় ভুলটোও বিশ্ৰামবাৰৰ ভূমিকা সম্পৰ্কে আদি অজ্ঞানতাৰ পৰাই আহিছিল আৰু বহু পিছত ই অতি গুৰুত্ব লাভ কৰিছিল। এডভেন্টিষ্টসকলে ভুলকৈ নিজৰ মনোযোগ শেষৰ সময়ত, চূড়ান্ত, বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাত কেন্দ্ৰীভূত কৰিছে যিটোৱে বাস্তৱত কেৱল সেইসকলকহে চিন্তা কৰিব যিসকল যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ সময়ত এতিয়াও জীয়াই থাকিব। বিশেষকৈ তেওঁলোকে ভুলকৈ ভাবিছে যে দেওবাৰটো এই শেষ পৰীক্ষাৰ সময়তহে " জন্তুৰ চিন " হৈ পৰিব, আৰু এইটোৱেই দেওবাৰৰ অনুশীলন কৰাসকলৰ সৈতে বন্ধুত্বৰ সন্ধানৰ ব্যাখ্যা কৰে, বাস্তৱত ঈশ্বৰৰ অভিশপ্ত, ইয়াৰ আৰম্ভণিৰে পৰা। মই যি প্ৰমাণ দিছো সেয়া হৈছে প্ৰকাশিত বাক্য ৮, ৯ আৰু ১১ পদৰ "সাতটা শিঙা"ৰ অস্তিত্ব, যাৰ প্ৰথম ছটা শিঙাই ৩২১ চনৰ পিছত, সমগ্ৰ খ্ৰীষ্টান যুগত, ঈশ্বৰে নিন্দা কৰা দেওবাৰৰ পাপৰ অভ্যাসৰ বিষয়ে সতৰ্ক কৰি দিয়ে। দান.৮:১২ ইতিমধ্যে কি প্ৰকাশ কৰি কৈছিল: " সৈন্যবাহিনীক দৈনন্দিন বলিদানৰ সৈতে উদ্ধাৰ কৰা হৈছিল , পাপৰ কাৰণে ; শিংটোৱে সত্যক মাটিত পেলাই দিলে, আৰু নিজৰ কামত সফল হ'ল beast " প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৫ ত উদ্ধৃত; ১৪:৯-১১; ১৬:২. ১৯৮২ চনৰ পৰা ১৯৯১ চনৰ ভিতৰত মই প্ৰস্তাৱ কৰা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক পোহৰৰ প্ৰত্যাখ্যান প্ৰকাশ কৰাৰ পিছত ১৯৯৫ চনত চৰকাৰী এডভেন্টিজমে ঈশ্বৰৰ ঘোষিত আৰু প্ৰকাশিত শত্ৰুসকলৰ সৈতে মিত্ৰতা কৰাৰ গুৰুতৰ ভুল কৰিলে। সাধাৰণ পাপৰ প্ৰতীকী প্ৰতিমূৰ্তি মিচৰৰ সৈতে মিত্ৰতাৰ বাবে ঈশ্বৰে প্ৰাচীন ইস্ৰায়েলক সম্বোধন কৰা অসংখ্য তিৰস্কাৰৰ উদাহৰণ এই কাৰ্য্যত সম্পূৰ্ণৰূপে আওকাণ কৰা হৈছে; যিয়ে এডভেন্টিষ্টৰ ভুলক আৰু অধিক কৰি তোলে।
আচলতে তেওঁলোকে বিশ্ৰামবাৰৰ ভূমিকা আৰু ইয়াক সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ হিচাপে দিয়া গুৰুত্বৰ বিষয়ে সচেতন হোৱাৰ লগে লগে এডভেন্টিষ্ট লোকসকলে নিজৰ ধৰ্মীয় শত্ৰুসকলক স্পষ্টভাৱে চিনাক্ত কৰি তেওঁলোকৰ সৈতে কোনো ধৰণৰ ভ্ৰাতৃত্ববোধৰ মিত্ৰতাৰ পৰা ৰক্ষা কৰা উচিত আছিল। কাৰণ, শনিবাৰৰ বিশ্ৰামবাৰটো প্ৰকাশিত বাক্য ৭:২ পদৰ " জীৱিত ঈশ্বৰৰ মোহৰ " হোৱাৰ বাবে , অৰ্থাৎ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ ৰাজকীয় চিহ্ন, তেওঁৰ বিৰোধী, দেওবাৰ , কেৱল প্ৰকাশিত বাক্য ১৩:১৫ পদৰ " জন্তুৰ চিন " হ'ব পাৰে ।
মই ইয়াত মনত পেলাইছো যে চৰকাৰী প্ৰতিষ্ঠানিক এডভেন্টিজমৰ পতনৰ কাৰণসমূহ একাধিক, কিন্তু মূল আৰু আটাইতকৈ গুৰুতৰ চিন্তা হৈছে দানিয়েল ৮:১৪ পদৰ প্ৰকৃত অনুবাদৰ ওপৰত পোহৰ পেলোৱাৰ অস্বীকাৰ আৰু দানিয়েল ১২ পদৰ একেবাৰে নতুন ব্যাখ্যাৰ প্ৰতি দেখুওৱা অৱজ্ঞা যাৰ পাঠ চেভেনথ-ডে এডভেন্টিজমৰ ঐশ্বৰিক বৈধতাক উজ্জ্বল কৰি তোলাত গঠিত । তাৰ পিছত আহে ১৯৯৪ চনৰ বাবে ঘোষণা কৰা যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ আশা ৰখাৰ দোষ; ১৮৪৩ আৰু ১৮৪৪ চনত এই কামৰ পথ প্ৰদৰ্শকসকলে কৰা ধৰণে।
ঈশ্বৰৰ মূল বিচাৰবোৰ
তেওঁৰ পৃথিৱী আৰু আকাশ সৃষ্টি সম্পূৰ্ণ, ষষ্ঠ দিনত ঈশ্বৰে মানুহক পৃথিৱীত ৰাখে। আৰু মানৱতাৰ অবাধ্য আচৰণৰ বাবেই, আৰু সেইবাবেই পাপৰ বাবেই ঈশ্বৰে ইয়াক ক্ৰমাগতভাৱে, ইয়াৰ সাত হাজাৰ বছৰীয়া ইতিহাসৰ সময়ছোৱাত, তেওঁৰ বহুতো বিচাৰৰ অধীনত ৰাখিব। এই প্ৰতিটো বিচাৰতে পৰিৱৰ্তন আনি দিয়া হয় আৰু সুনিৰ্দিষ্ট আৰু দৃশ্যমানভাৱে অনুভৱ কৰা হয়। মানৱতাই অনুসৰণ কৰা অতিমাত্ৰাবোৰৰ বাবে এই ঐশ্বৰিক হস্তক্ষেপৰ প্ৰয়োজন হয় যাৰ উদ্দেশ্য হৈছে ইয়াক তেওঁৰ সাৰ্বভৌম বিচাৰৰ দ্বাৰা অনুমোদিত সত্যৰ পথত পুনৰ স্থান দিয়া।
পুৰণি নিয়মৰ বিচাৰবোৰ .
১ম বিচাৰ: ঈশ্বৰে হৱা আৰু আদমে কৰা পাপৰ বিচাৰ কৰে , যিসকলক অভিশপ্ত হৈ “ এদন বাগিচা ”ৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰা হয়।
২য় বিচাৰ: ঈশ্বৰে বিশ্বব্যাপী “ জলপ্লাৱন ” ৰ পানীৰে বিদ্ৰোহী মানৱতাক ধ্বংস কৰে ।
৩য় বিচাৰ : ঈশ্বৰে মানুহক “ বাবেলৰ টাৱাৰ ” উত্থাপন কৰাৰ পিছত বিভিন্ন ভাষাৰে পৃথক কৰে ।
চতুৰ্থ বিচাৰ: ঈশ্বৰে অব্ৰামৰ লগত চুক্তি কৰে, যি তাৰ পিছত অব্ৰাহাম হয়। এই সময়ত ঈশ্বৰে চদোম আৰু ঘমোৰাক ধ্বংস কৰে, যিবোৰ নগৰত অতিমাত্ৰা পাপ কৰা হয়; ঘৃণনীয় আৰু ঘৃণনীয় “ জ্ঞান . ”
৫ম বিচাৰ : ঈশ্বৰে ইস্ৰায়েলক মিচৰৰ দাসত্বৰ পৰা মুক্ত কৰে, ইস্ৰায়েল এটা মুক্ত আৰু স্বাধীন জাতি হৈ পৰে যাৰ সন্মুখত ঈশ্বৰে নিজৰ বিধান উপস্থাপন কৰে।
৬ষ্ঠ বিচাৰ : ৩০০ বছৰ ধৰি তেওঁৰ নিৰ্দেশনাত আৰু ৭ জন মুক্তিদায়ক বিচাৰকৰ কাৰ্য্যৰ জৰিয়তে ঈশ্বৰে পাপৰ বাবে শত্ৰুৱে আক্ৰমণ কৰা ইস্ৰায়েলক মুক্ত কৰে।
৭ম বিচাৰ: লোকসকলৰ অনুৰোধত, আৰু তেওঁলোকৰ অভিশাপৰ বাবে, ঈশ্বৰৰ ঠাইত পাৰ্থিৱ ৰজা আৰু তেওঁলোকৰ দীঘলীয়া বংশ (যিহূদাৰ ৰজা আৰু ইস্ৰায়েলৰ ৰজা) লোৱা হয় ।
৮ম বিচাৰ: ইস্ৰায়েলক বেবিলনলৈ বিতাড়িত কৰা হয়।
৯ম বিচাৰ: ইস্ৰায়েলে ঐশ্বৰিক “মচীহ” যীচুক প্ৰত্যাখ্যান কৰে – পুৰণি নিয়মৰ অন্ত। নতুন নিয়মটো নিখুঁত মতবাদৰ ভেটিৰ ওপৰত আৰম্ভ হয়।
দশম বিচাৰ: ইজৰাইলৰ জাতীয় ৰাষ্ট্ৰখন ৰোমানসকলে ৭০ চনত ধ্বংস কৰে ।
নতুন নিয়মৰ বিচাৰবোৰ .
প্ৰকাশিত বাক্যত তেওঁলোকৰ বিষয়ে “ সাতটা শিঙা ” দ্বাৰা উল্লেখ কৰা হৈছে।
১ম ৰায়: ৩৯৫ আৰু ৫৩৮ চনৰ ভিতৰত ৩২১ চনৰ পিছত বৰ্বৰ আক্ৰমণ ।
দ্বিতীয় ৰায়: ৫৩৮ চনত প্ৰভাৱশালী পোপৰ ধৰ্মীয় শাসন স্থাপন।
3rd judgment : ধৰ্মৰ যুদ্ধ: তেওঁলোকে কেথলিকসকলক ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা অসন্মত সংস্কাৰক প্ৰটেষ্টেণ্টসকলৰ বিৰুদ্ধে থিয় কৰাই দিয়ে: “ ভণ্ডসকল ” Dan.11:34.
চতুৰ্থ বিচাৰ: ফৰাচী বিপ্লৱী নাস্তিকতাই ৰাজতন্ত্ৰক উফৰাই পেলায় আৰু ৰোমান কেথলিক নিৰ্ভীকতাবাদৰ অন্ত পেলায় ।
৫ম ৰায়: ১৮৪৩-১৮৪৪ আৰু ১৯৯৪।
– আৰম্ভণি: Dan.8:14 ৰ ডিক্রী বলবৎ হয় – ই 1170 চনৰ পৰা পিটাৰ ৱাল্ডো, নিখুঁত উদাহৰণ পিটাৰ ৱাল্ডোৰ পৰা সংস্কাৰ দ্বাৰা গ্ৰহণ কৰা কাম সম্পূৰ্ণ কৰাৰ দাবী কৰে এইদৰে সংস্কাৰৰ কাম সম্পূৰ্ণ হৈ শেষ হয়।
– শেষ: যীচুৱে “ বমি ” কৰি, ১৯৯৪ চনত প্ৰতিষ্ঠানিকভাৱে মৃত্যুবৰণ কৰে, “ লাওদিকিয়া ” লৈ উদ্দেশ্য কৰা বাৰ্তা অনুসৰি । ঈশ্বৰৰ বিচাৰ আৰম্ভ হৈছিল তাইৰ ঘৰত ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বিশ্বাসৰ মাৰাত্মক পৰীক্ষাৰ বলি হোৱাৰ পৰা। অসন্মত হৈ পূৰ্বৰ নিৰ্বাচিতজনে কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট বিদ্ৰোহীৰ শিবিৰত যোগদান কৰে।
৬ষ্ঠ বিচাৰ: " ৬ষ্ঠ শিঙা " তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ ৰূপত পূৰ্ণ হয় , এইবাৰ পাৰমাণৱিক, দানত বৰ্ণনা কৰা হৈছে। ১১:৪০-৪৫ বজাত। জীৱিতসকলে চূড়ান্ত সাৰ্বজনীন চৰকাৰখন সংগঠিত কৰে আৰু ডিক্রীযোগে প্ৰথম দিনৰ বিশ্ৰাম বাধ্যতামূলক কৰে। ফলত সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ বিশ্ৰাম, শনিবাৰে নিষিদ্ধ কৰা হয়, প্ৰথমতে সামাজিক নিষেধাজ্ঞাৰ অধীনত নিষিদ্ধ কৰা হয় আৰু শেষত নতুন আদেশৰ দ্বাৰা মৃত্যুদণ্ড দিয়া হয়।
৭ম বিচাৰ: প্ৰকাশিত বাক্য ১৬ পদত বৰ্ণনা কৰা সাতটা শেষ মহামাৰীৰ সময়ৰ আগতে, ২০৩০ চনৰ বসন্ত কালত খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱময় প্ৰত্যাৱৰ্তনে পৃথিৱীত মানৱ সভ্যতাৰ উপস্থিতিৰ অন্ত পেলায়। মানৱতা নিঃশেষ হৈ গৈছে। কেৱল চয়তানেহে নিৰ্জন পৃথিৱীত, প্ৰকাশিত বাক্য ২০ পদৰ "অগাধ"ত "হাজাৰ বছৰ" বন্দী হৈ থাকিব ।
৮ম বিচাৰ: যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা স্বৰ্গলৈ লৈ যোৱা তেওঁৰ মনোনীতসকলে দুষ্ট মৃত লোকসকলৰ বিচাৰ কৰিবলৈ আগবাঢ়ি যায়। এইটোৱেই হৈছে প্ৰকাশিত বাক্য ১১:১৮ পদত উল্লেখ কৰা বিচাৰ।
নৱম বিচাৰ: শেষ বিচাৰ; দুষ্ট মৃতকসকলক “ দ্বিতীয় মৃত্যু ” ৰ নিয়মৰ সন্মুখীন হ’বলৈ পুনৰুত্থান কৰা হয় “জুইৰ হ্ৰদ ” ৰ বাবে যিয়ে পৃথিৱীখনক ঢাকি ৰাখে আৰু পাপৰ বাবে হোৱা কৰ্মৰ সকলো লেখ-জোখ তেওঁলোকৰ সৈতে ভস্মীভূত কৰে।
দশম বিচাৰ : অশুচি পৃথিৱী আৰু আকাশ নবীকৰণ আৰু মহিমামণ্ডিত হয়। মনোনীতসকলক ঈশ্বৰৰ নতুন অনন্ত ৰাজ্যলৈ আদৰণি জনাওক!
ক’ৰ পৰা জেডলৈ, আলেফৰ পৰা টাভলৈ, আলফাৰ পৰা ওমেগালৈকে ঈশ্বৰ
মানুহে লিখা আন কিতাপৰ লগত বাইবেলৰ কোনো মিল নাই, ইয়াৰ দৃশ্যগত পৃষ্ঠভাগৰ বাহিৰে। কাৰণ বাস্তৱত আমি কেৱল ইয়াৰ পৃষ্ঠভাগহে দেখিবলৈ পাওঁ যিটো আমি হিব্ৰু আৰু গ্ৰীক ভাষাৰ বাবে নিৰ্দিষ্ট লিখাৰ নিয়ম অনুসৰি পঢ়ো , য'ত মূল গ্ৰন্থসমূহ আমালৈ প্ৰেৰণ কৰা হৈছিল। কিন্তু বাইবেল লিখাৰ সময়ত মোচিয়ে প্ৰাচীন হিব্ৰু ভাষা ব্যৱহাৰ কৰিছিল যাৰ বৰ্ণমালাৰ আখৰবোৰ আজিৰ আখৰৰ পৰা পৃথক আছিল, বেবিলনত নিৰ্বাসিত হোৱাৰ সময়ত সেইবোৰৰ ঠাইত আখৰৰ পিছত আখৰ সলনি কৰা হৈছিল, কোনো সমস্যাৰ সৃষ্টি নকৰাকৈ। কিন্তু আখৰবোৰ শব্দৰ ব্যৱধান নোহোৱাকৈ ইটোৱে সিটোৰ ওপৰত আবদ্ধ হৈ আছিল, যাৰ বাবে পঢ়াত সুবিধা হোৱা নাছিল। কিন্তু এই অসুবিধাৰ আঁৰত নিহিত হৈ আছে ইয়াৰ আৰম্ভণি চিহ্নিত কৰিবলৈ বাছি লোৱা আখৰটোৰ বাছনিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি বিভিন্ন শব্দ গঠন কৰাৰ সুবিধা। এইটো সম্ভৱ আৰু ইয়াক প্ৰমাণিত কৰা হৈছে, যিয়ে প্ৰমাণ কৰে যে বাইবেল সঁচাকৈয়ে মানুহৰ কল্পনা আৰু কৃতিত্বৰ সম্ভাৱনাতকৈ বহু ওপৰত। সীমাহীন সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ চিন্তা আৰু স্মৃতিয়েহে এনে কামৰ কল্পনা কৰিব পাৰিলেহেঁতেন। কাৰণ বাইবেলৰ একাধিক পঠনৰ এই পৰ্যবেক্ষণে প্ৰকাশ কৰে যে ইয়াত প্ৰকাশ পোৱা প্ৰতিটো শব্দ ঈশ্বৰে তেওঁৰ কিতাপৰ বিভিন্ন লেখকসকলক শেষৰখন, তেওঁৰ প্ৰকাশিত বাক্য বা এপ’কেলিপছলৈকে বাছি লৈছিল আৰু অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল।
১৮৯০ চনৰ আশে-পাশে ৰাছিয়াৰ এজন গণিতজ্ঞ ইভান পানিনে বাইবেলৰ গ্ৰন্থ নিৰ্মাণৰ বিভিন্ন দিশত সংখ্যাগত অংকৰ অস্তিত্ব প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। কাৰণ হিব্ৰু আৰু গ্ৰীক ভাষাৰ মাজত মিল আছে যে তেওঁলোকৰ বৰ্ণমালাৰ আখৰবোৰো সংখ্যা আৰু সংখ্যা হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ইভান পানিনে কৰা বিক্ষোভৰ ফলত ঈশ্বৰৰ বাইবেলক গুৰুত্বসহকাৰে নলোৱা লোকসকলৰ অপৰাধবোধ যথেষ্ট বৃদ্ধি পাইছে। কাৰণ এই আৱিষ্কাৰবোৰে যদি মানুহক ঈশ্বৰক প্ৰেম কৰিবলৈ সক্ষম কৰি তোলাত কোনো প্ৰভাৱ পেলোৱা নাই, তথাপিও ইয়াৰ অস্তিত্বত বিশ্বাস নকৰাৰ কোনো বৈধতা তেওঁলোকৰ পৰা আঁতৰাই পেলায়। ইভান পানিনে প্ৰদৰ্শন কৰিছিল যে কেনেকৈ "সাত" সংখ্যাটো বাইবেলৰ সমগ্ৰ নিৰ্মাণত সৰ্বব্যাপী আছিল আৰু এইটো বিশেষকৈ ইয়াৰ প্ৰথম পদটোত, আদিপুস্তক ১:১ত। মই নিজেই প্ৰমাণ কৰি দেখুৱাইছো যে সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰটোৱেই হৈছে প্ৰকাশিত বাক্য ৭:২ পদৰ " জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ মোহৰ ", এই কামে সেয়েহে এই মেধাৱী গণিতজ্ঞজনে আৱিষ্কাৰ কৰা প্ৰমাণকহে নিশ্চিত কৰে যিয়ে দাবীদাৰ বিজ্ঞানীসকলক, তেওঁৰ আৰু আমাৰ সময়ৰ, অবিসম্বাদী বৈজ্ঞানিক প্ৰমাণ আগবঢ়াইছিল।
ইভান পানিনৰ পিছৰ পৰা আধুনিক কম্পিউটিঙে একমাত্ৰ পুৰণি মিত্ৰতাৰ শাস্ত্ৰ গঠন কৰা আখৰৰ ৩০৪,৮০৫টা চিন বিশ্লেষণ কৰিছে আৰু এটা চফট্ ৱেৰে প্ৰতিটো আখৰক এটা বিশাল চেকাৰবৰ্ডত ৰাখি অগণন ভিন্ন পঢ়া প্ৰদান কৰে যাৰ প্ৰান্তিককৰণৰ সম্ভাৱনা ৩০৪,৮০৫টা আখৰৰ এটা অনুভূমিক ৰেখাৰ পৰা আৰম্ভ হৈ শেষত এইবোৰৰ এটা উলম্ব ৰেখা পোৱালৈকে ৩০৪,৮০৫খন চিঠি; আৰু এই দুটা চৰম প্ৰান্তিককৰণৰ মাজত সকলো অগণন মধ্যৱৰ্তী সংমিশ্ৰণ। আমি স্থলজ জগতখন, ইয়াৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰিঘটনা আৰু প্ৰাচীন আৰু আধুনিক মানুহৰ নাম সম্পৰ্কীয় বাৰ্তা আৱিষ্কাৰ কৰোঁ আৰু সম্ভাৱনাসমূহ অপৰিসীম কাৰণ একমাত্ৰ আৱশ্যকতা হ’ল গঠিত শব্দবোৰৰ প্ৰতিটো আখৰৰ মাজত একেধৰণৰ স্থান (১ৰ পৰা n...) ৰখা। অনুভূমিক আৰু উলম্ব প্ৰান্তিককৰণৰ উপৰিও ওপৰৰ পৰা তললৈ আৰু তলৰ পৰা ওপৰলৈ, সোঁফালৰ পৰা বাওঁফাললৈ আৰু বাওঁফালৰ পৰা সোঁফাললৈ তিৰ্যক প্ৰান্তিককৰণৰ অসংখ্য আছে।
গতিকে সাগৰৰ প্ৰতিচ্ছবি ব্যৱহাৰ কৰি মই নিশ্চিত কৰিছো যে বাইবেলৰ বিষয়ে আমাৰ জ্ঞান ইয়াৰ পৃষ্ঠৰ স্তৰত আছে। যিখিনি লুকুৱাই ৰখা হৈছে, সেই কথা নিৰ্বাচিতসকলে প্ৰৱেশ কৰিবলৈ ওলোৱা অনন্তকালত প্ৰকাশ পাব। আৰু ঈশ্বৰে পুনৰ নিজৰ অপৰিসীম, সীমাহীন শক্তিৰে নিজৰ প্ৰিয়জনক আচৰিত কৰিব।
এই চকু কপালত তুলিব পৰা প্ৰদৰ্শনবোৰে দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে মানুহৰ হৃদয় সলনি কৰিবলৈ অক্ষম যাতে তেওঁলোকে ঈশ্বৰক " সম্পূৰ্ণ হৃদয়েৰে, সম্পূৰ্ণ আত্মাৰে, সকলো শক্তিৰে, সকলো মনেৰে " (দ্বিতীয় বিবৰণ ৬:৫; মথি ২২:৩৭) প্ৰেম কৰিবলৈ আহে; তেওঁৰ ন্যায্য অনুৰোধ অনুসৰি। পাৰ্থিৱ অভিজ্ঞতাই প্ৰমাণ কৰিলে হ'ব, নিন্দা, ধমক আৰু শাস্তিয়ে মানুহক সলনি নকৰে, এই কাৰণেই, ঈশ্বৰৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনা মুক্ত জীৱনৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই এই পদটোৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল: " সিদ্ধ প্ৰেমে ভয়ক বাহিৰ কৰি দিয়ে " (১ যোহন ৪:১৮)। মনোনীত লোকসকলৰ নিৰ্বাচন নিৰ্ভৰ কৰে তেওঁলোকৰ স্বৰ্গীয় পিতৃ ঈশ্বৰৰ প্ৰতি নিখুঁত প্ৰেম প্ৰদৰ্শনৰ ওপৰত। এই " সিদ্ধ প্ৰেম "ত আৰু বিধান বা আজ্ঞাৰ প্ৰয়োজন নাই, আৰু এই কথাটো প্ৰথমে বুজিবলৈ পাইছিল বুঢ়া হনোক যিয়ে ঈশ্বৰক " খোজ কাঢ়ি " তেওঁৰ প্ৰেম দেখুৱাইছিল, তেওঁক অসন্তুষ্ট কৰিব পৰাকৈ একো নকৰিবলৈ সাৱধান হৈছিল। কিয়নো আজ্ঞা পালন কৰা মানে প্ৰেম কৰা আৰু প্ৰেম কৰা মানে প্ৰিয়জনক আনন্দ আৰু আনন্দ দিবলৈ আজ্ঞা পালন কৰা। তেওঁৰ ঐশ্বৰিক সিদ্ধতাত যীচুৱে পাল পাতি প্ৰথম মানৱ আৰ্হি অব্ৰাহাম, মোচি, এলিয়া, দানিয়েল, ইয়োব আৰু আন বহুতো লোকৰ পিছত " প্ৰকৃত " প্ৰেমৰ এই পাঠটো নিশ্চিত কৰিবলৈ আহিছিল যাৰ নাম কেৱল ঈশ্বৰেহে জানে।
সময়ৰ বাবে হোৱা বিকৃতি
মানৱতাৰ বিকৃত মনোভাৱৰ দ্বাৰা সৃষ্টি হোৱা বিৱৰ্তন আৰু পৰিৱৰ্তন নোহোৱা এটাও ভাষা পৃথিৱীত নাই। আৰু এই বিষয়ত হিব্ৰু এই মানৱীয় বিকৃতিৰ পৰা হাত সাৰিব পৰা নাই যাতে আমি মৌলিক বুলি ধৰা হিব্ৰু গ্ৰন্থখন ইতিমধ্যে আংশিকভাৱে বিকৃত অৱস্থাত মোচিৰ লিখনীৰ মূলতকৈ বেছি একো নহয়। এই আৱিষ্কাৰৰ বাবে মই ইভান পানিনৰ কামৰ বাবে আৰু এইটোৰ বাবেই ঋণী যে তেওঁ ১৮৯০ চনত ব্যৱহাৰ কৰা হিব্ৰু গ্ৰন্থখনৰ সংস্কৰণত, আদিপুস্তক ১:১ পদত, তেওঁ ঈশ্বৰ শব্দটোক হিব্ৰু শব্দ "এলোহিম"ৰে ডিজিটেলাইজ কৰিছে। হিব্ৰু ভাষাত "এলোহিম" হৈছে "এলোহা"ৰ বহুবচন যাৰ অৰ্থ একবচনত দেৱতা। তৃতীয় এটা ৰূপ আছে: "এল।" ইয়াক ঈশ্বৰ শব্দটোক নামৰ সৈতে সংযোগ কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়: দানিয়েল; চেমুৱেল; বেথেল; ইত্যাদি সত্য ঈশ্বৰক বুজাই দিয়া এই শব্দবোৰে আমাৰ অনুবাদত ডাঙৰ আখৰ লাভ কৰে যাতে প্ৰকৃত ঈশ্বৰ আৰু মানুহৰ মিছা পৌত্তলিক দেৱতাৰ মাজত পাৰ্থক্য চিহ্নিত হয়।
বাইবেলে সঠিকভাৱে আৰু জোৰ দি এই কথাটোত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে যে ঈশ্বৰ "এক", যিয়ে তেওঁক "এলোহা" কৰি তুলিছে, একমাত্ৰ প্ৰকৃত "এলোহা"। এই কাৰণেই আদিপুস্তক ১ আৰু অন্যান্য ঠাইত "এলোহিম" বহুবচন শব্দটো নিজৰ ওপৰত আৰোপ কৰি ঈশ্বৰে আমালৈ এনে এটা বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিছে যাৰ দ্বাৰা তেওঁ সঠিকভাৱে দাবী কৰে যে তেওঁ ইতিমধ্যে আমাৰ পাৰ্থিৱ ব্যৱস্থা বা মাত্ৰাৰ সৃষ্টিৰ পূৰ্বতে থকা বহুতো জীৱনৰ পিতৃ, আৰু পৃথিৱীত দেখা দিয়া সকলো জীৱনৰ পিতৃ। ইতিমধ্যে সৃষ্টি হোৱা এই আকাশী জীৱনবোৰ ইতিমধ্যে তেওঁৰ প্ৰথম মুক্ত জীৱৰ মাজত আবিৰ্ভাৱ হোৱা পাপৰ দ্বাৰা বিভক্ত হৈ পৰিছিল। নিজকে "এলোহিম" শব্দটোৰ দ্বাৰা চিহ্নিত কৰি সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে তেওঁৰ পৰা জীৱিত আৰু জন্ম লোৱা সকলো বস্তুৰ ওপৰত নিজৰ কৰ্তৃত্ব দৃঢ় কৰে। এই ক্ষমতাতেই তেওঁ পিছলৈ যীচু খ্ৰীষ্টত নিজৰ মনোনীত লোকৰ অসংখ্য লোকৰ পাপ বহন কৰিবলৈ সক্ষম হ’ব আৰু কেৱল তেওঁৰ প্ৰায়শ্চিত্তমূলক মৃত্যুৰ দ্বাৰাই বহুতো মানুহৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিব পাৰিব। "এলোহিম" শব্দটোৱে বহুবচন, সেয়েহে ঈশ্বৰক তেওঁৰ সকলো জীৱিত বস্তুৰ সৃষ্টিশীল শক্তিত নিৰ্দিষ্ট কৰে। এই শব্দটোৱে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰিকল্পনাত তেওঁ ল'বলগীয়া একাধিক ভূমিকাসমূহৰ বিষয়েও ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে য'ত তেওঁ ইতিমধ্যে মূলতঃ আৰু ক্ৰমাগতভাৱে, " পিতৃ, পুত্ৰ আৰু পবিত্ৰ আত্মা " যিয়ে বাপ্তিস্মৰ পিছত তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ জীৱনক শুদ্ধ আৰু পবিত্ৰ কৰিবলৈ কাম কৰিব। এই বহুবচনটোৱে ঈশ্বৰে বহন কৰিবলগীয়া বিভিন্ন নামবোৰৰ বিষয়েও কয়: মাইকেল তেওঁৰ স্বৰ্গদূতৰ বাবে; যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ তেজৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱা তেওঁৰ মানৱ নিৰ্বাচিতসকলৰ বাবে।
মানুহৰ বিকৃতিৰ ফলত হোৱা বিকৃতিৰ উদাহৰণ হিচাপে মই "আশীৰ্বাদ দিয়া" ক্ৰিয়াৰটো দিছো, যিটো হিব্ৰু ভাষাত "brq" মূলেৰে প্ৰকাশ কৰা হৈছে, আৰু যাৰ স্বৰবৰ্ণৰ বাছনি শেষত "আশীৰ্বাদ দিয়া" বা "শালি দিয়া" বুলি অনুবাদ কৰা হ'ব। এই বিকৃত বিকৃতিয়ে ইয়োবৰ বিষয়ে দিয়া বাৰ্তাৰ অৰ্থ বিকৃত কৰে, যাক তেওঁৰ পত্নীয়ে প্ৰকৃততে কৈছে, " ঈশ্বৰক আশীৰ্ব্বাদ কৰক আৰু মৰি যাওক ," আৰু অনুবাদকসকলে প্ৰস্তাৱ কৰা ধৰণে " ঈশ্বৰক অভিশাপ দিয়ক আৰু মৰি যাওক ," নহয় । কূটনৈতিক বিকৃত পৰিৱৰ্তনৰ আন এটা উদাহৰণ, ফৰাচী ভাষাত "নিশ্চিতভাৱে" অভিব্যক্তিটোৱে, যাৰ প্ৰথম অৰ্থ আছিল এক নিৰ্দিষ্ট আৰু নিৰপেক্ষভাৱে, মানৱ চিন্তাত "হয়তো"ৰ অৰ্থ গ্ৰহণ কৰিছে, যিটো সম্পূৰ্ণ বিপৰীত। আৰু এই শেষৰ উদাহৰণটো উল্লেখ কৰাৰ যোগ্য কাৰণ ই গুৰুত্ব লাভ কৰিব আৰু ইয়াৰ গুৰুতৰ পৰিণতি হ’ব। "petit Larousse" অভিধানত "দেওবাৰ" শব্দটোৰ সংজ্ঞা সম্পৰ্কে এটা পৰিৱৰ্তন লক্ষ্য কৰিলোঁ। ১৯৮০ চনৰ সংস্কৰণত সপ্তাহৰ প্ৰথম দিন হিচাপে উপস্থাপন কৰা এইখন পিছৰ বছৰৰ সংস্কৰণত সপ্তম দিন হিচাপে পৰিগণিত হয়। সত্যৰ ঈশ্বৰৰ সন্তানসকলে সেয়েহে মানুহে স্থাপন কৰা বিৱৰ্তনশীল নীতি-নিয়মৰ প্ৰতি সতৰ্ক হ’ব লাগিব কাৰণ তেওঁলোকৰ দৰে মহান সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ পৰিৱৰ্তন নহয় আৰু তেওঁৰ মূল্যবোধৰ কোনো পৰিৱৰ্তন নহয়, ঠিক যেনেকৈ তেওঁ পৃথিৱীৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ পৰাই প্ৰতিষ্ঠা কৰা বস্তু আৰু সময়ৰ ক্ৰম।
মানৱতাৰ কু-কৰ্মই আনকি বাইবেলৰ হিব্ৰু গ্ৰন্থখনকো প্ৰভাৱিত কৰিছে, য’ত স্বৰবৰ্ণসমূহক পৰিত্ৰাণৰ বাবে কোনো পৰিণতি নোহোৱাকৈ অন্যায়ভাৱে আৰোপ কৰা হৈছে, কিন্তু ইয়াৰ চৰকাৰী সংস্কৰণটোক ৰক্ষা কৰিবলৈ ঈশ্বৰে সংখ্যাগত পদ্ধতিৰ জৰিয়তে প্ৰকৃত পাঠটোক মিছাৰ পৰা চিনাক্ত কৰাৰ উপায় প্ৰস্তুত কৰিছে। ইয়াৰ দ্বাৰা আমি অসংখ্য সংখ্যাগত সংখ্যাৰ অস্তিত্ব পৰীক্ষা আৰু নিশ্চিত কৰিব পাৰিম যিবোৰে কেৱল প্ৰামাণিক বাইবেলৰ সংস্কৰণৰ বৈশিষ্ট্য, হিব্ৰু ভাষাত যেনে গ্ৰীক ভাষাত যাৰ চিন খ্ৰীষ্টপূৰ্ব দ্বিতীয় শতিকাৰ পৰা সংশোধন কৰা হোৱা নাই ।
আত্মাই বিশ্বাসৰ দ্বাৰা ( তেওঁৰ বিশ্বাসৰ দ্বাৰা) ধাৰ্মিকতাৰ বিষয়ে সত্যক পুনৰুদ্ধাৰ কৰে
মই মাত্ৰ বাইবেলৰ পাঠৰ বিকৃতিৰ কথা উল্লেখ কৰিছো; মূল লেখাসমূহৰ একাধিক অনুবাদকৰ বাবেই কথাবোৰ। শেষ সময়ত তেওঁৰ লোকসকলক আলোকিত কৰিবলৈ সত্যৰ আত্মাই তেওঁৰ সত্যক পুনৰুদ্ধাৰ কৰে, তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলৰ মনক সেই গ্ৰন্থসমূহৰ ফালে নিৰ্দেশিত কৰি য’ত এতিয়াও উল্লেখযোগ্য বিকৃতি বাকী আছে। এইটোৱেই মাত্ৰ ২০২১ চনৰ ৪ ছেপ্টেম্বৰৰ এই বিশ্ৰামবাৰত সম্পন্ন হৈছে, ইমানেই যে মই ইয়াক "স্ফটিক বিশ্ৰামবাৰ" নাম দিলোঁ। অধ্যয়ন কৰিবলগীয়া থিমটোৰ বাছনি মই ৰুৱাণ্ডাৰ এগৰাকী ভনীয়েকৰ হাতত এৰি দিছিলোঁ, যাৰ লগত আমি আমাৰ বিশ্ৰামবাৰৰ পাঠ্যক্ৰম অনলাইনত শ্বেয়াৰ কৰোঁ। তাই "বিশ্বাসৰ দ্বাৰা ন্যায়পৰায়ণতা"ৰ প্ৰস্তাৱ দিছিল। অধ্যয়নটোৱে আমাৰ বাবে প্ৰকৃত গুৰুত্বপূৰ্ণ আৱিষ্কাৰ আনিলে যিয়ে এই বিষয়টোৰ বুজাবুজি অতি স্পষ্ট কৰি তুলিছে।
বাইবেলত, ১ পিতৰ. ১:৭, আত্মাই বিশুদ্ধ সোণৰ দ্বাৰা বিশ্বাসৰ প্ৰতীক: " যাতে তোমালোকৰ বিশ্বাসৰ পৰীক্ষা, জুইৰ দ্বাৰা পৰীক্ষা কৰা হ'লেও ধ্বংস হোৱা সোণতকৈ অধিক মূল্যৱান, যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকাশৰ সময়ত প্ৰশংসা আৰু মহিমা আৰু সন্মানৰ বাবে পোৱা যায়। " এই তুলনাৰ পৰা আমি ইতিমধ্যে বুজি পাইছো যে বিশ্বাস, প্ৰকৃত বিশ্বাস, এক অত্যন্ত বিৰল বস্তু; শিলগুটি আৰু শিল সকলোতে পোৱা যায়, যিটো সোণৰ ক্ষেত্ৰত নহয়।
তাৰ পিছত, পদৰ পৰা পদলৈ, আমি প্ৰথমে শিকিলোঁ যে: " বিশ্বাস অবিহনে ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰাটো অসম্ভৱ ," ইব্ৰীসকলৰ মতে। ১১:৬: " এতিয়া বিশ্বাস অবিহনে তেওঁক সন্তুষ্ট কৰাটো অসম্ভৱ; কাৰণ যিজনে ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ আহে তেওঁ বিশ্বাস কৰিব লাগিব যে তেওঁৰ অস্তিত্ব আছে আৰু তেওঁ অধ্যৱসায়ীভাৱে বিচৰাসকলৰ পুৰস্কাৰদাতা। " বিশ্বাসৰ লগত দুটা শিক্ষা সংলগ্ন হৈ আছে: তেওঁৰ অস্তিত্বৰ ওপৰত বিশ্বাস, কিন্তু এই নিশ্চয়তাও যে তেওঁ " আন্তৰিকতাৰে তেওঁক বিচৰাসকলক" আশীৰ্বাদ দিয়ে , যিটো এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ বিৱৰণ যাৰ ওপৰত তেওঁক প্ৰতাৰণা কৰিব নোৱাৰি। আৰু যিহেতু বিশ্বাসৰ লক্ষ্য তেওঁক সন্তুষ্ট কৰা, গতিকে নিৰ্বাচিতজনে ঈশ্বৰৰ প্ৰেমৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাই তেওঁৰ সকলো নিয়ম আৰু আজ্ঞা পালন কৰিব যিবোৰ তেওঁ নিজৰ সৃষ্টিৰ প্ৰতি থকা প্ৰেমৰ নামত উপস্থাপন কৰে। এই প্ৰেমৰ বান্ধোনৰ ফল, যিয়ে ইজনে সিজনক প্ৰেম কৰা আৰু খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰক প্ৰেম কৰাসকলক চুম্বকৰ দৰে একত্ৰিত কৰে, ১ কৰিন্থীয়াত উদ্ধৃত বিখ্যাত শিক্ষাত আমাৰ আগত উপস্থাপন কৰা হৈছে। ১৩ য'ত ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰা প্ৰকৃত প্ৰেমৰ বৰ্ণনা কৰা হৈছে। এই পঢ়াৰ পিছত মই হবক্কূক ২:৪ পদত দিয়া কম বিখ্যাত নহয় বাৰ্তাৰ কথা ভাবিলোঁ: "... ধাৰ্মিকজনে নিজৰ বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই জীয়াই থাকিব ।" কিন্তু, এই পদটোত লুই চেগণ্ডে প্ৰস্তাৱ কৰা অনুবাদে আমাক কয়: " চোৱা, তেওঁৰ আত্মা ওপৰলৈ উঠিছে, তেওঁৰ মাজত ই সৰল নহয়; কিন্তু ধাৰ্মিকসকলে তেওঁৰ বিশ্বাসৰ দ্বাৰা জীয়াই থাকিব। " বহুদিন ধৰি এই পদটোৱে মোৰ বাবে এনে এটা সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰিছিল যিটো মই সমাধান কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা নাছিলো। অহংকাৰে " ডাঙৰ-দীঘল " কৰা মানুহ এজনক ঈশ্বৰে কেনেকৈ " ধাৰ্মিক " বুলি বিচাৰ কৰিব পাৰে? যিজনে হিতোপদেশ ৩:৩৪, যাকোব ৪:৬ আৰু ১ পিতৰ ৫:৫ পদ অনুসৰি " অহংকাৰীক প্ৰতিহত কৰে, কিন্তু নম্ৰ লোকক অনুগ্ৰহ দিয়ে "? হিব্ৰু পাঠত চেগণ্ডত উদ্ধৃত " puffed up " শব্দটোৰ ঠাইত " অবিশ্বাসী " শব্দটো বিচাৰি পাই সমাধানটো দেখা গ'ল আৰু আচৰিত হৈ আমি "কেথলিক" Vigouroux সংস্কৰণত ভাল আৰু ইমান যুক্তিসংগত অনুবাদটো পাইছিলোঁ যিয়ে আত্মাৰ বাৰ্তাক নিখুঁতভাৱে স্পষ্ট কৰি তোলে। কাৰণ, আচলতে, আত্মাই হবক্কুকক ইতিমধ্যে ৰজা চলোমনৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত কৰা শৈলীৰে তেওঁৰ প্ৰবাদৰ ৰূপত এটা বাৰ্তাৰে অনুপ্ৰাণিত কৰে য'ত তেওঁ নিৰপেক্ষ বিপৰীতৰ বিৰোধী পৰিমাপ নিৰ্ধাৰণ কৰে; ইয়াত, হবক্কুকত, " অবিশ্বাস " আৰু " বিশ্বাস "। আৰু তেওঁৰ অনুবাদৰ ভিত্তি ভিগ'ৰ' আৰু লেটিন ভলগেটৰ মতে পদটোত এইদৰে লিখা আছে: " চোৱা, যিজন অবিশ্বাসী তেওঁৰ মাজত (ক) সঠিক আত্মা নাথাকিব; কিন্তু ন্যায়পৰায়ণজনে তেওঁৰ বিশ্বাসৰ দ্বাৰা জীয়াই থাকিব । এইটো ঠিক কৰি আমি এতিয়া আৱিষ্কাৰ কৰিম যে হবক্ককে কেনেকৈ ১৮৪৩-১৮৪৪, ১৯৯৪ চনৰ "এডভেন্টিষ্ট" পৰীক্ষা আৰু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত চূড়ান্ত উভতি অহাৰ বিষয়ে চূড়ান্ত তাৰিখ, ২০৩০ চনৰ বসন্ত সম্পৰ্কে সঠিকভাৱে বৰ্ণনা কৰিছে এডভেন্টিষ্ট অভিজ্ঞতাসমূহে ইতিমধ্যে নিশ্চিত কৰিছে, প্ৰকাশিত বাক্য ১০:৬-৭ পদত, এই অভিব্যক্তিৰ দ্বাৰা: " আৰু পলম নহ'ব ... কিন্তু ঈশ্বৰৰ ৰহস্য সম্পন্ন হ'ব ।" এই প্ৰদৰ্শনৰ বাবে মই হবক্কূক ২ পদৰ পাঠটো ইয়াৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই লৈছো, ব্যাখ্যামূলক মন্তব্যবোৰৰ মাজত।
L.Segond সংস্কৰণ মোৰ দ্বাৰা পৰিৱৰ্তিত
১ পদ: “ মই মোৰ প্ৰহৰী হৈ থাকিম, আৰু মই টাৱাৰৰ ওপৰত থিয় হৈ থাকিম, মই চাই থাকিম, যিহোৱাই মোক কি ক’ব আৰু মই মোৰ যুক্তিত কি উত্তৰ দিম। ”
এডভেন্টিষ্ট পৰীক্ষাৰ বৈশিষ্ট্য হ'ব পৰা ভাববাদীৰ "ৰৈ থকা" মনোভাৱক উজ্জ্বল কৰি তোলক, আত্মাই আমাক দানৰ বাৰ্তাত কৈছে। ১২:১২: " ধন্য যিজনে ১৩৩৫ দিনলৈকে অপেক্ষা কৰে ।" বুজিবলৈ এই " যুক্তি " ৰ অৰ্থ আমাক আগৰ অধ্যায়ত দিয়া হৈছে য'ত হবক্ককে উত্থাপন কৰা সমস্যাটো হৈছে পৃথিৱীত দুষ্ট লোকৰ সমৃদ্ধিৰ দীঘলীয়া হোৱা: " সেয়েহে তেওঁ নিজৰ জাল খালী কৰিবনে, আৰু জাতিবোৰক চিৰদিনৰ বাবে বধ কৰিবনে? " (হব ১:১৭)। এই প্ৰতিফলন আৰু প্ৰশ্নত হবক্কুকে জগতৰ শেষলৈকে একে ধৰণৰ পৰ্যবেক্ষণ কৰা সকলো মানুহৰ আচৰণৰ চিত্ৰিত কৰিছে। লগতে, ঈশ্বৰে তেওঁৰ উত্তৰটো ভৱিষ্যদ্বাণীমূলকভাৱে যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ বিষয়টোৰ পৰামৰ্শ দি উপস্থাপন কৰিব, যিয়ে নিশ্চিতভাৱে দুষ্ট, অৱজ্ঞাকাৰী, অবিশ্বাসী, অবিশ্বাসী আৰু বিদ্ৰোহীসকলৰ আধিপত্যৰ অন্ত পেলাব।
২ পদ: “ প্ৰভুৰ বাক্য মোৰ ওচৰলৈ আহিল, আৰু তেওঁ ক’লে, ভৱিষ্যদ্বাণী লিখা ;
১৮৩১ চনৰ পৰা ১৮৪৪ চনৰ ভিতৰত উইলিয়াম মিলাৰে তেওঁৰ ঘোষণাসমূহৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰা চাৰ্টসমূহ উপস্থাপন কৰিছিল যিয়ে প্ৰথমে ১৮৪৩ চনৰ বসন্তকালৰ বাবে যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰিছিল, তাৰ পিছত ১৮৪৪ চনৰ পতনৰ বাবে আমাৰ " শেষ সময় " ৰ বাবে সত্য ৷ ১৯৯৪ চনৰ এই পৰীক্ষাৰ লগত জড়িত প্ৰকৃত পৰিণতি যদি ১৮৪৪ চনৰ দৰে নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ পিছতহে বুজিব পৰা যায়, তেন্তে তাৰিখ আৰু ইয়াৰ গণনা আজিও জীৱিত ঈশ্বৰৰ আত্মাই প্ৰমাণিত হৈছে।
৩ পদ: “ কিয়নো এইটো এটা ভৱিষ্যদ্বাণী, যাৰ সময় ইতিমধ্যে নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে, ”
ঈশ্বৰে নিৰ্ধাৰণ কৰা এই সময় ২০১৮ চনৰ পৰা প্ৰকাশ পাইছে।যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ তাৰিখক লক্ষ্য কৰি এই নিৰ্ধাৰিত সময় ২০৩০ চনৰ বসন্ত।
“ তাই নিজৰ শেষৰ ফালে খোজ কাঢ়িছে, আৰু তাই মিছা নক’ব; ”
বিজয়ী খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহা সময়মতে পূৰ্ণ হ'ব, আৰু ইয়াৰ ঘোষণা কৰা ভৱিষ্যদ্বাণী " মিছা নক'ব ।" ২০৩০ চনৰ বসন্ত কালত যীচু খ্ৰীষ্ট নিশ্চিতভাৱে উভতি আহিব।
“ যদি পলম হয়, তেন্তে ইয়াৰ বাবে অপেক্ষা কৰক, কিয়নো সেয়া নিশ্চয়কৈ হ’ব। ”
যদি ঈশ্বৰে তাৰিখ নিৰ্ধাৰণ কৰিছে, তেন্তে তেওঁৰ বাবে, খ্ৰীষ্টৰ প্ৰকৃত প্ৰত্যাৱৰ্তন এই নিৰ্দিষ্ট সময়ত সম্পন্ন হ'ব যিটো তেওঁ অকলেই ২০১৮ চনলৈকে জানিছিল। পৰামৰ্শ দিয়া পলম, " যদি পলম হয় ", সেয়েহে কেৱল মানুহকহে চিন্তা কৰিব পাৰে, কাৰণ ঈশ্বৰে যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ ভুৱা ঘোষণা ব্যৱহাৰ কৰাৰ অধিকাৰ সংৰক্ষণ কৰে যিয়ে তেওঁক পৰীক্ষা কৰিবলৈ অনুমতি দিব, ক্ৰমাগতভাৱে, ১৮৪৩, ১৮৪৪, ১৯৯৪ চনত আৰু আমাৰ শেষ সময়লৈকে, তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ দাবী কৰা খ্ৰীষ্টানসকলৰ বিশ্বাস, যিয়ে তেওঁক তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক নিৰ্বাচন কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে। যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ এই ভুৱা প্ৰত্যাশিত ঘোষণাবোৰ ঈশ্বৰে ব্যৱহাৰ কৰে, জগতৰ শেষলৈকে পৃথক কৰিবলৈ, " কুঁহিয়াৰৰ পৰা ভাল শস্য, ছাগলীৰ পৰা ভেড়া ", বিশ্বাসীক অবিশ্বাসীসকলৰ পৰা, " বিশ্বাসীসকলক অবিশ্বাসীৰ পৰা ", নিৰ্বাচিতসকলক পতিতসকলৰ পৰা।
পদটোৱে " প্ৰত্যাশা "ৰ এডভেন্টিষ্ট পৰিমাপটো নিশ্চিত কৰে, যিটো ১৮৪৪ চনৰ পতনৰ পৰা, দ্বিতীয় এডভেন্টিষ্ট বিচাৰৰ অন্ত পৰাৰ পৰা প্ৰকৃত সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ অভ্যাসৰ দ্বাৰা পৃথক আৰু ছীল কৰা পিছৰ সন্তসকলৰ বৰ্ণনাত্মক উপাদান হৈয়েই আছে। এই পদত আত্মাই নিশ্চয়তাৰ ধাৰণাটোৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে যিটো খ্ৰীষ্টৰ এই প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ বৈশিষ্ট্য, বিজয়ী, মুক্তিদাতা আৰু প্ৰতিশোধ লোৱা।
Vigouroux সংস্কৰণ
৪ পদ: “ চোৱা , যিজনে বিশ্বাস নকৰে, তেওঁৰ মাজত সৎ আত্মা নাথাকিব ;
এই বাৰ্তাই ১৮৪৩, ১৮৪৪, ১৯৯৪ আৰু ২০৩০ চনৰ তাৰিখৰ লগত সংলগ্ন চাৰিটা এডভেন্টিষ্ট পৰীক্ষাৰ বলি হোৱা মানুহক ঈশ্বৰে দিয়া বিচাৰ প্ৰকাশ কৰে।প্ৰতিটো যুগত ঈশ্বৰৰ ৰায় চোকা। ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ঘোষণাৰ জৰিয়তে ঈশ্বৰে তেওঁৰ নিৰ্বাচিত দূত অৰ্থাৎ তেওঁৰ ভাববাদীসকলৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ঘোষণাক তুচ্ছজ্ঞান কৰি তেওঁলোকৰ " অবিশ্বাসী " স্বভাৱ প্ৰকাশ কৰা " ভণ্ড " খ্ৰীষ্টানসকলক মুখা খুলি দিয়ে। ইয়াৰ একেবাৰে বিপৰীতে মনোনীতজনে তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক বাৰ্তাসমূহ গ্ৰহণ কৰি আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ কৰা নতুন নিৰ্দেশনাসমূহ পালন কৰি ঈশ্বৰক মহিমা কৰে। ঈশ্বৰে " গ্ৰহণযোগ্য " বুলি বিচাৰ কৰা এই আজ্ঞাকাৰীতাক, একে সময়তে, যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামত আৰোপ কৰা ধাৰ্মিকতা বজাই ৰখাৰ যোগ্য বুলি বিবেচিত কৰা হয়।
কেৱল ঈশ্বৰৰ প্ৰতি "প্ৰেমৰ বাবে" এই আজ্ঞাকাৰী বিশ্বাসক আগন্তুক অনন্তকালত প্ৰৱেশ কৰাৰ যোগ্য বুলি গণ্য কৰা হয়। খ্ৰীষ্টৰ তেজে তেওঁৰ পাপৰ পৰা ধুই পেলোৱা মানুহকহে পৰিত্ৰাণ পোৱা যায় " তেওঁৰ বিশ্বাসৰ দ্বাৰা ।" ". কাৰণ বিশ্বাসৰ সঁহাৰি ব্যক্তিগত , এই কাৰণেই যীচুৱে তেওঁৰ বাৰ্তাসমূহ সম্বোধন কৰিছে, ব্যক্তিগতভাৱে , তেওঁৰ নিৰ্বাচিতসকলক, উদাহৰণ: মথি ২৪:১৩: " কিন্তু যিজনে শেষলৈকে সহ্য কৰিব তেওঁ হ'ব কিন্তু সাৱধান! মানুহৰ দাবী বিভ্ৰান্তিকৰ, কাৰণ স্বৰ্গত প্ৰৱেশ কৰিব বিচৰা প্ৰাৰ্থীসকলে প্ৰদৰ্শন কৰা বিশ্বাসৰ বিষয়ে তেওঁৰ বিচাৰ অনুসৰি কেৱল যীচুৱেই সিদ্ধান্ত লয় ।
সামৰণিত ক'বলৈ গ'লে, হবক্কূকৰ এই পদবোৰত আত্মাই " বিশ্বাস " আৰু ই সৃষ্টি কৰা " কৰ্ম "ৰ মাজৰ ঘনিষ্ঠ আৰু অবিচ্ছেদ্য সম্পৰ্কটো প্ৰকাশ আৰু নিশ্চিত কৰিছে; ইতিমধ্যে পাঁচনি যাকোবে উত্থাপন কৰা কিবা এটা (যাকোব ২:১৭: " তেনেকৈয়ে বিশ্বাস যদি কৰ্ম নাথাকে, তেন্তে নিজৰ মাজতে মৃত ."); যিয়ে এই কথাটো বুজায় যে সুসমাচাৰ প্ৰচাৰৰ আৰম্ভণিৰে পৰাই বিশ্বাসৰ বিষয়টোক ভুল বুজাবুজি আৰু ভুল ব্যাখ্যা কৰা হৈছিল। কিছুমানে আজিৰ দৰে , ইয়াৰ মূল্য আৰু জীৱন প্ৰদান কৰা ৰচনাৰ সাক্ষ্যক আওকাণ কৰি কেৱল বিশ্বাসৰ দিশটোহে ইয়াৰ লগত সংলগ্ন কৰিছিল। ঈশ্বৰে যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ ঘোষণা কৰা লোকসকলৰ আচৰণে তেওঁলোকৰ বিশ্বাসৰ প্ৰকৃত স্বৰূপ প্ৰকাশ কৰে। আৰু যি সময়ত ঈশ্বৰে তেওঁৰ শেষৰ দাসসকলৰ ওপৰত নিজৰ মহান পোহৰ ঢালি দিছে, সেই সময়ত যিসকলে ১৮৪৩ চনৰ পৰা ঈশ্বৰে স্থাপন কৰা নতুন প্ৰয়োজনীয়তাসমূহ বুজি নাপায়, তেওঁলোকৰ বাবে আৰু কোনো অজুহাত নাই। অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰা পৰিত্ৰাণ অব্যাহত আছে, কিন্তু সেই তাৰিখৰ পৰা, ই কেৱল যীচু খ্ৰীষ্টই নিৰ্বাচিত কৰা নিৰ্বাচিতসকলকহে উপকৃত কৰে, তেওঁলোকে তেওঁক দিয়া প্ৰেমৰ প্ৰকৃত প্ৰদৰ্শনৰ সাক্ষ্যৰ জৰিয়তে। প্ৰথমতে বিশ্ৰামবাৰ এই ঐশ্বৰিক আশীৰ্বাদৰ চিন আছিল যদিও ১৮৪৪ চনৰ পৰা কেতিয়াও হোৱা নাই নিজৰ বাবেই যথেষ্ট, কাৰণ ১৮৪৩ চনৰ পৰা ২০৩০ চনলৈকে প্ৰকাশ পোৱা তেওঁৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক সত্যৰ প্ৰেম ঈশ্বৰৰ সদায় প্ৰয়োজনীয় হৈ আহিছে। আচলতে ২০১৮ চনৰ পৰা লাভ কৰা নতুন পোহৰবোৰৰ সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামবাৰৰ সৈতে ঘনিষ্ঠ সম্পৰ্ক আছে যিটো ২০৩০ চনৰ বসন্ত কালত যীচু খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহাৰ পৰা আৰম্ভ হ'বলগীয়া সপ্তম সহস্ৰাব্দৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰতিমূৰ্তি হৈ পৰিছে মথিত শিকোৱাৰ দৰে যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামত। ১৩:৫২: " আৰু তেওঁ তেওঁলোকক ক'লে: এতেকে স্বৰ্গৰাজ্যৰ বিষয়ে শিক্ষিত প্ৰতিজন অধ্যাপক এজন গৃহস্থৰ দৰে যিয়ে নিজৰ ধনৰ পৰা নতুন আৰু পুৰণি বস্তু উলিয়াই আনে ।" যিজনে ঈশ্বৰক ভাল পায়, তেওঁ বহুদিনৰ পৰা মানুহৰ বাবে লুকাই থকা আৰু অজ্ঞাত হৈ থকা তেওঁৰ পৰিকল্পনা আৰু গোপন কথাবোৰ আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ ভাল নাপাব নোৱাৰে।
হবক্কুক আৰু মচীহৰ প্ৰথম আগমন
ইহুদী জাতীয় ইস্ৰায়েলৰ বাবেও এই ভৱিষ্যদ্বাণী পূৰ্ণতা লাভ কৰিছিল, যাৰ আগত ই মচীহৰ প্ৰথম আগমনৰ ঘোষণা কৰিছিল। এই আগমনৰ সময় নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছিল আৰু দানত ঘোষণা কৰা হৈছিল। ৯:২৫। আৰু ইয়াৰ গণনাৰ চাবিকাঠি ইজ্ৰাৰ পুস্তক ৭ অধ্যায়ত পোৱা গৈছিল।এনেকৈ হয় যে ইহুদীসকলে দানিয়েলৰ পুস্তকখনক ঐতিহাসিক পুস্তকৰ ভিতৰত শ্ৰেণীভুক্ত কৰিছিল, আৰু ই ইজ্ৰাৰ পুস্তকৰ আগত আছিল। কিন্তু এইদৰে ইয়াৰ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক ভূমিকা হ্ৰাস পাইছিল আৰু পাঠকৰ বাবে কম দৃশ্যমান হৈছিল। যীচুৱেই আছিল প্ৰথম ভাববাদী যিয়ে তেওঁৰ পাঁচনি আৰু শিষ্যসকলৰ দৃষ্টি দানিয়েলৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ কৰিছিল।
ঘোষিত পলম, " যদি ই পলম কৰে, তেন্তে ইয়াৰ বাবে অপেক্ষা কৰক ", ইয়াৰ পূৰ্ণতাও আছিল, কাৰণ ইহুদীসকলে যিচয়া ৬১ পদৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিছিল য'ত আত্মাই খ্ৰীষ্টৰ বিষয়ে ১ পদত কৈছে: " প্ৰভু যিহোৱাৰ আত্মা মোৰ ওপৰত আছে, কাৰণ যিহোৱাই মোক নম্ৰ লোকসকলৰ ওচৰলৈ ভাল খবৰ কঢ়িয়াই আনিবলৈ অভিষেক কৰিছে; তেওঁ কৰিছে মোক ভগ্ন হৃদয়ৰ লোকক সুস্থ কৰিবলৈ, বন্দীসকলক স্বাধীনতা ঘোষণা কৰিবলৈ আৰু বন্দীসকলক মুকলি কৰিবলৈ পঠিয়াই দিলে "। ২ পদত আত্মাই নিৰ্দিষ্ট কৰিছে: " যিহোৱাৰ অনুগ্ৰহৰ বছৰ আৰু আমাৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰতিশোধৰ দিন ঘোষণা কৰিবলৈ ; শোক কৰা সকলোকে সান্ত্বনা দিবলৈ; "। ইহুদীসকলে নাজানিছিল যে "অনুগ্ৰহৰ বছৰ " আৰু "প্ৰতিশোধৰ দিন "ৰ মাজত, যিচয়া ৬১:২ অনুসৰি লোকসকলক খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈ লৈ যাবলৈ এতিয়াও ২০০০ বছৰ পাৰ হ'ব লাগিব, বিজয়ী, মুক্তিদাতা আৰু প্ৰতিশোধ লোৱা। এই পাঠ লূক ৪:১৬-২১ পদত উদ্ধৃত সাক্ষ্যত স্পষ্টকৈ দেখা যায়: " আৰু তেওঁ নাচৰতলৈ আহিল, য'ত তেওঁক ডাঙৰ-দীঘল কৰা হৈছিল; আৰু তেওঁৰ প্ৰথা অনুসৰি, বিশ্ৰামবাৰে ধৰ্ম্মঘৰলৈ গ'ল প্ৰভুৰ আত্মা মোৰ ওপৰত আছে, কাৰণ তেওঁ মোক অভিষেক কৰিলে, যাতে মই দুখীয়াক শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰোঁ; তাৰ পাছত তেওঁ পুস্তকখন গুটিয়াই দাসজনক দি বহিল। " ইয়াত পঢ়া বন্ধ কৰি তেওঁ নিশ্চিত কৰিলে যে তেওঁৰ প্ৰথম আগমন কেৱল যিচয়া ভাববাদীয়ে ঘোষণা কৰা এই " অনুগ্ৰহৰ বছৰ "ৰ বিষয়েহে । তেতিয়া তেওঁ তেওঁলোকক ক’বলৈ ধৰিলে, ‘আজি এই শাস্ত্ৰ তোমালোকৰ কাণত পূৰ্ণ হ’ল। '" আওকাণ কৰা আৰু অপঠন কৰা " প্ৰতিশোধৰ দিন " ঈশ্বৰে ২০৩০ চনৰ বসন্তৰ বাবে নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল, তেওঁৰ দ্বিতীয় আগমনৰ বাবে, এইবাৰ তেওঁৰ সকলো ঐশ্বৰিক শক্তিৰে। কিন্তু এই উভতি অহাৰ আগতে, হবক্কুকৰ ভৱিষ্যদ্বাণী " শেহতীয়াকৈ , " ১৮৪৩-১৮৪৪ আৰু ১৯৯৪ চনৰ "এডভেন্টিষ্ট" পৰীক্ষাৰ জৰিয়তে পূৰ্ণ হ'ব লাগিছিল, যিদৰে আমি মাত্ৰ দেখিছো। চূড়ান্ত সমৰ্পণ
সত্যৰ সন্মুখীন হওক
২০২১ চনৰ বসন্ত কালত অৰ্থাৎ ঐশ্বৰিক বছৰৰ আৰম্ভণিতে ধনী কিন্তু মিছা খ্ৰীষ্টান পশ্চিমীয়া মানৱতাই মাত্ৰ জাতীয় অৰ্থনৈতিক ধ্বংসৰ মূল্যত বৃদ্ধসকলৰ জীৱন ৰক্ষাৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিছে। এই কাৰণেই ঈশ্বৰে ইয়াক তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধলৈ লৈ যাব যিয়ে সকলো বয়সৰ লোকৰ অসংখ্য জীৱন কাঢ়ি নিব, এই দ্বিতীয় ঐশ্বৰিক শাস্তিৰ কোনো নিৰাময় বা ভেকচিন নাই বুলি জানি। আমাৰ আগত ৮ বছৰৰ পাছত পাৰ্থিৱ সৃষ্টিৰ ৬০০০ বছৰ হ’ব যাৰ অন্ত হ’ব যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ দ্বাৰা। বিজয়ী আৰু বিজয়ী হৈ তেওঁ নিজৰ মুক্ত কৰাসকলক, তেওঁৰ জীৱিত মনোনীতসকলক আৰু তেওঁ পুনৰুত্থান কৰিবলগীয়াসকলক তেওঁৰ স্বৰ্গৰাজ্যলৈ লৈ যাব আৰু তেওঁ পৃথিৱীৰ সকলো মানৱ জীৱন ধ্বংস কৰিব, য’ত তেওঁ অকলে এৰি যাব, আন্ধাৰত বিচ্ছিন্ন হৈ, আৰম্ভণিৰ বিদ্ৰোহী দূত, চয়তান, চয়তান।
এই কাৰ্যসূচী গ্ৰহণ কৰিবলৈ ৬০০০ বছৰৰ নীতিৰ ওপৰত বিশ্বাস অতি প্ৰয়োজনীয়। বাইবেলত দিয়া সংখ্যাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি নিখুঁত গণনা কৰাটো অসম্ভৱ হৈ পৰিছিল কাৰণ অব্ৰাহামৰ জন্মৰ তাৰিখ সম্পৰ্কে এটা "অস্পষ্টতা" আছিল (তেৰাৰ তিনিজন পুত্ৰৰ বাবে একক তাৰিখ: আদিপুস্তক ১১:২৬)। কিন্তু, আদমৰ পৰা খ্ৰীষ্টৰ উভতি অহালৈকে মানৱ প্ৰজন্মৰ ক্ৰমে এই সংখ্যা ৬,০০০ৰ কাষ চাপি অহাটো নিশ্চিত কৰে। এই ঘূৰণীয়া, নিৰ্দিষ্ট সংখ্যাটোক আমাৰ বিশ্বাস দি আমি এই বাছনিৰ কাৰণ এটা "বুদ্ধিমান" সত্তাৰ বাবে, অৰ্থাৎ সকলো বুদ্ধিমত্তা আৰু জীৱনৰ উৎস সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক বুলি কওঁ। তেওঁৰ চতুৰ্থ আজ্ঞাত উল্লেখ কৰা "বিশ্ৰামবাৰ"ৰ নীতি অনুসৰি ঈশ্বৰে মানুহক তেওঁৰ সকলো কাম কৰিবলৈ "ছয় দিন" আৰু ছয় হাজাৰ বছৰ দিছিল, কিন্তু সপ্তম দিন আৰু সপ্তম সহস্ৰাব্দ ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ মনোনীতসকলৰ বাবে "পবিত্ৰ" (বিশেষকৈ ৰখা) বিশ্ৰামৰ সময়।
এই কিতাপখনৰ বিষয়বস্তুৱে প্ৰমাণ কৰিছে যে ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰা বিশ্বাস তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলৰ “ বুদ্ধিমান বা জ্ঞানী ” আচৰণৰ দ্বাৰা গঢ় লৈ উঠে যিসকলে ঈশ্বৰে কোৱা, ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা বা চিন্তা কৰা সকলো কথাৰ সুবিধা লয় (দানিয়েল ১২:৩ চাওক: “ আৰু জ্ঞানীসকলে আকাশৰ উজ্জ্বলতাৰ দৰে উজ্জ্বল হ’ব, আৰু যিসকলে বহুতকে ধাৰ্মিকতালৈ ঘূৰাই আনে, তেওঁলোকে চিৰকাললৈকে তৰাবোৰৰ দৰে ধাৰ্মিকতালৈ ঘূৰাই আনে ।” তেনে কৰি তেওঁলোকে তেওঁলোকক সৃষ্টি কৰিবলৈ ঈশ্বৰৰ বাছনিক ন্যায়পৰায়ণ কৰে যীচু খ্ৰীষ্টত প্ৰকাশ পোৱা তেওঁৰ মুক্তিদায়ক ধাৰ্মিকতাৰ পৰা উপকৃত হওক।
এই কামটো বন্ধ কৰিবলৈ, আগন্তুক নাটকখনৰ ঠিক আগতে, মই পাছলৈ, ঈশ্বৰৰ সকলো প্ৰকৃত সন্তানক উৎসৰ্গা কৰিব বিচাৰিছো যিসকলে ইয়াক পঢ়িব, আৰু ইয়াক বিশ্বাস আৰু আনন্দৰে আদৰি ল’ব, যোহন ১৬:৩৩ পদৰ এই পদটো যিটো ১৯৮০ চনৰ ১৪ জুন তাৰিখে মোৰ বাপ্তিস্মৰ উপলক্ষে দুটা ভিন্ন উৎসৰ দ্বাৰা মোক উৎসৰ্গা কৰা হৈছিল; এটা প্ৰতিষ্ঠানৰ পৰা মোৰ বাপ্তিস্মৰ প্ৰমাণ পত্ৰত, আনটো "যীচু খ্ৰীষ্ট" নামৰ কিতাপখনৰ প্ৰস্তাৱনাত যিখন সেই সময়ত মোৰ সহসেৱকে মোক দিয়া হৈছিল, প্ৰায় সেই বয়সত যেতিয়া যীচুৱে বলিদান হিচাপে নিজৰ প্ৰাণ আগবঢ়াইছিল: " মই তোমালোকক এইবোৰ কথা কৈছো, যাতে মোৰ মাজত তোমালোকে শান্তি পাবা। জগতত তোমালোকৰ বিপদ হ'ব; কিন্তু সাহস কৰা, মই জগতখনক জয় কৰিলোঁ ।"
যীচু খ্ৰীষ্টৰ ধন্য দাস চমূৱেল, “সঁচাকৈয়ে!”
দ্য লাষ্ট কল
এই বাৰ্তাটো লিখি থাকোঁতে ২০২১ চনৰ শেষৰ ফালে বিশ্বই এতিয়াও এক সাৰ্বজনীন ধৰ্মীয় শান্তি উপভোগ কৰি আছে যিটো প্ৰশংসনীয় আৰু প্ৰশংসনীয়। তথাপিও ঈশ্বৰে প্ৰস্তুত কৰা ডিচিফাৰ কৰা ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক প্ৰকাশৰ বিষয়ে মোৰ জ্ঞানৰ ভিত্তিত মই অলপো সন্দেহ নোহোৱাকৈয়ে দৃঢ়তাৰে কওঁ যে অহা ৩ৰ পৰা ৫ বছৰত এটা ভয়ংকৰ বিশ্বযুদ্ধৰ প্ৰস্তুতি চলি আছে আৰু সম্পন্ন হোৱাৰ পথত। প্ৰকাশিত বাক্য ৯ পদত ইয়াক " ষষ্ঠ শিঙা " প্ৰতীকী নামেৰে উপস্থাপন কৰি আত্মাই আমাক সোঁৱৰাই দিয়ে যে ইতিমধ্যে তেওঁৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰামবাৰৰ প্ৰতি আনুগত্য পৰিত্যাগ আৰু ৩২১ চনৰ ৭ মাৰ্চৰ পৰা অসন্মানিত তেওঁৰ অন্যান্য নিয়মসমূহৰ শাস্তি দিবলৈ পাঁচটা ভয়ংকৰ শাস্তি আহিছে ধৰ্মীয় অনুষ্ঠান। তেওঁৰ ষষ্ঠ শাস্তি আহিছে, শেষবাৰৰ বাবে, খ্ৰীষ্টান ধৰ্মক তেওঁৰ প্ৰতি অবিশ্বাসৰ দোষী সতৰ্ক কৰিবলৈ। ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ পৰিকল্পনাৰ বাহিৰে মানুহৰ জীৱনৰ কোনো অৰ্থ নাই। এই কাৰণেই, যিহেতু " শিঙা "বোৰৰ লেবীয়া পুস্তক ২৬ পদত উপমাৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ পোৱা ক্ৰমান্বয়ে চৰিত্ৰ আছে, গতিকে " ষষ্ঠ " ৰ হত্যাকাৰী তীব্ৰতাই ভয়ানকতাৰ শিখৰত উপনীত হ'ব যিটো মানৱতাই বহুদিনৰ পৰা ভয় আৰু ভয় কৰি আহিছে। " ষষ্ঠ শিঙা " চূড়ান্ত বিশ্বযুদ্ধৰ বিষয়ে যিয়ে প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৫ অনুসৰি বহুতো মানুহক ধ্বংস কৰিব, " মানৱজাতিৰ এক তৃতীয়াংশ "। আৰু এই অনুপাত আক্ষৰিক অৰ্থত এনে এখন যুদ্ধত পোৱা যাব য'ত ২ লাখ সশস্ত্ৰ, প্ৰশিক্ষিত আৰু সজ্জিত পেছাদাৰী যুঁজাৰুৱে ইজনে সিজনৰ মুখামুখি হ'ব, প্ৰকাশিত বাক্য ৯:১৬ পদত দিয়া নিখুঁততাৰ মতে: " সেনাবাহিনীৰ অশ্বাৰোহীৰ সংখ্যা আছিল দুই অসংখ্য: মই তেওঁলোকৰ সংখ্যা শুনিলোঁ "; এই শেষ সংঘাতৰ আগতে ২০ শতিকাৰ সময়ছোৱাত ১৯১৪-১৯১৮ আৰু ১৯৩৯-১৯৪৫ চনৰ দুটা বিশ্বযুদ্ধ আছিল মুক্ত আৰু স্বাধীন জাতিসমূহৰ সময়ৰ অন্ত পেলাবলৈ অহা মহান শাস্তি ঘোষণা কৰা চিন। ঈশ্বৰে তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ বাবে আশ্ৰয় নগৰৰ ব্যৱস্থা কৰা নাছিল, কিন্তু তেওঁ আমাক যথেষ্ট স্পষ্ট ইংগিত এৰি থৈ গৈছিল যাতে আমি তেওঁৰ ঐশ্বৰিক ক্ৰোধে অগ্ৰাধিকাৰ হিচাপে লক্ষ্য কৰি লোৱা অঞ্চলসমূহৰ পৰা পলায়ন কৰিব পাৰো। এই কামৰ বাবে আহ্বান কৰা মানুহে যিবোৰ আঘাত কৰিব লাগিব সেইবোৰ তেওঁ নিৰ্দেশনা দিব। কিন্তু তেওঁলোকৰ কোনোৱেই তেওঁৰ মনোনীত লোকৰ মাজৰ এজন নহ’ব। সমগ্ৰ পৃথিৱীত সিঁচৰতি হৈ থকা অবিশ্বাসী বা অবিশ্বাসী বিদ্ৰোহীসকল তেওঁৰ ঐশ্বৰিক ক্ৰোধৰ আহিলা আৰু বলি হ’ব। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধই পশ্চিমীয়া জনগোষ্ঠীসমূহক ইজনে সিজনৰ বিৰুদ্ধে থিয় কৰাইছিল যাৰ ধৰ্ম খ্ৰীষ্টান আৰু প্ৰতিযোগিতামূলক আছিল। কিন্তু আগন্তুক থাৰ্ডত সংঘৰ্ষৰ উদ্দেশ্য মূলতঃ ধৰ্মীয় হ’ব, ইটোৱে সিটোৰ লগত কেতিয়াও মতবাদীভাৱে সামঞ্জস্যপূৰ্ণ নোহোৱা প্ৰতিযোগী ধৰ্মৰ বিৰোধিতা। কেৱল শান্তি আৰু বাণিজ্যই এই ভ্ৰমক বৃদ্ধি কৰিবলৈ দিছে। কিন্তু ঈশ্বৰে বাছি লোৱা সময়ত, প্ৰকাশিত বাক্য ৭:২-৩ অনুসৰি, ঈশ্বৰৰ স্বৰ্গদূতসকলে আঁতৰাই ৰখা আসুৰিক সাৰ্বজনীনতাক " পৃথিৱী আৰু সাগৰৰ ক্ষতি কৰিবলৈ " বা, প্ৰতীকসমূহ ডিকোড কৰা হ'লে, " যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰতি অবিশ্বাসী " "প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু কেথলিকসকলৰ" ক্ষতি কৰিবলৈ মুকলি কৰা হ'ব। অতি যুক্তিসংগতভাৱে, অবিশ্বাসী খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসেই ন্যায়পৰায়ণ বিচাৰক যীচু খ্ৰীষ্টৰ ক্ৰোধৰ মূল লক্ষ্য গঠন কৰে; পুৰণি নিয়মৰ দৰেই ইস্ৰায়েলক ৭০ চনত জাতীয় ধ্বংস নোহোৱালৈকে ইয়াৰ অহৰহ অবিশ্বাসৰ বাবে শাস্তি দিয়া হৈছিল। এই " ষষ্ঠ শিঙা " ৰ সমান্তৰালভাৱে , দানৰ ভৱিষ্যদ্বাণী। ১১:৪০ৰ পৰা ৪৫লৈকে, নিশ্চিত কৰে, " তিনিজন ৰজা " ক উদগনি দি , একেশ্বৰবাদৰ তিনিটা ধৰ্মৰ জড়িততা: ইউৰোপীয় কেথলিক ধৰ্ম, আৰব আৰু মাগ্ৰেবিয়ান ইছলাম, আৰু ৰাছিয়ান অৰ্থডক্স। ৰজা হিচাপে নামকৰণ কৰা নহয়, কিন্তু ৰাছিয়াৰ পৰম্পৰাগত সম্ভাৱ্য শত্ৰু হিচাপে পৰামৰ্শ দিয়া আমেৰিকান প্ৰটেষ্টেণ্ট ধৰ্মৰ হস্তক্ষেপৰ বাবে পৰিস্থিতি উলটি যোৱাৰ ফলত সংঘাতৰ অন্ত পৰে। প্ৰতিযোগী শক্তিসমূহৰ নিৰ্মূলকৰণে " the ... মন কৰিবলগীয়া যে এই চূড়ান্ত প্ৰসংগত আমেৰিকাৰ প্ৰটেষ্টেণ্ট বিশ্বাস সংখ্যালঘু হৈ পৰিছে, ৰোমান কেথলিক বিশ্বাস সংখ্যাগৰিষ্ঠ, কাৰণ একেৰাহে হিস্পানিক প্ৰব্ৰজন।
প্ৰকাশিত বাক্য ১৮:৪ পদত, সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰত, যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁক বিশ্বাস কৰা আৰু আশা কৰা সকলোকে, তেওঁৰ মনোনীতসকলক, " মহান বেবিলৰ পৰা ওলাই আহিবলৈ " আজ্ঞা দিছে। পোপৰ ৰোমান কেথলিক গীৰ্জাৰ সৈতে এই কামত প্ৰমাণৰ সৈতে চিনাক্ত কৰা " বেবিলন "ক " তাইৰ পাপৰ " বাবে বিচাৰ আৰু নিন্দা কৰা হয় । " তাইৰ পাপ " ৰ ঐতিহাসিক উত্তৰাধিকাৰৰ দ্বাৰা , কেথলিক ধৰ্মৰ অপৰাধবোধ প্ৰটেষ্টেণ্ট আৰু অৰ্থডক্সলৈকে বিস্তৃত যিসকলে নিজৰ ধৰ্মীয় আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ দ্বাৰা ৰোমৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা দেওবাৰৰ বিশ্ৰামক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰে। বেবিলনৰ পৰা ওলাই অহাৰ অৰ্থ হৈছে " তাইৰ পাপ " পৰিত্যাগ , যাৰ ভিতৰত আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ, কাৰণ ঈশ্বৰে ইয়াক এটা চিনাক্তকৰণ " চিহ্ন " কৰি তোলে: সাপ্তাহিক বিশ্ৰামৰ দিন, ঐশ্বৰিক ব্যৱস্থাৰ সপ্তাহৰ প্ৰথম দিন, ৰোমান দেওবাৰ।
এই বাৰ্তাত সেই সময়ৰ জৰুৰীতাক লক্ষ্য কৰি মই ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ-কন্যাসকলক আহ্বান জনাইছো যে ফ্ৰান্সৰ উত্তৰ অঞ্চলটো ইয়াৰ ৰাজধানী পেৰিছক কেন্দ্ৰ কৰি এৰি যাওক। কাৰণ ই অতি সোনকালে ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধে আঘাত কৰিব, " স্বৰ্গৰ পৰা জুই " ভোগ কৰিব, এইবাৰ পাৰমাণৱিক, " চদোম " চহৰৰ দৰে যাৰ সৈতে তেওঁ ইয়াক তুলনা কৰিছে, তেওঁৰ প্ৰকাশিত বাক্যত, প্ৰকাশিত বাক্য ১১:৮। তেওঁ ইয়াক " মিচৰ " নামেৰেও চিহ্নিত কৰিছে , যিটো " পাপ " ৰ প্ৰতীকী প্ৰতিচ্ছবি , কাৰণ ইয়াৰ অধৰ্মীয় প্ৰতিশ্ৰুতিৰ বিদ্ৰোহী মনোভাৱ যিয়ে ঈশ্বৰৰ বিৰোধিতা কৰে, হিব্ৰু লোকসকলৰ পলায়নৰ ঐতিহাসিক বিৱৰণীত ফেৰাউনৰ দৰে। যুদ্ধৰ পৰিস্থিতিত, ৰাস্তা-ঘাট কাটি নিষিদ্ধ কৰাৰ লগে লগে লক্ষ্যস্থান এৰি মাৰাত্মক নাটকৰ পৰা সাৰি যোৱাটো অসম্ভৱ হৈ পৰিব।
চমূৱেল জীৱন্ত ঈশ্বৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ দাস
যিসকলে আৱিষ্কাৰ কৰিব বিচাৰিব, প্ৰথমে এই গ্ৰন্থখনৰ শেষত কি উপস্থাপন কৰা হৈছে, তেওঁলোকে বুজিবলৈ অসুবিধা পাব যে ফ্ৰান্স আৰু ইউৰোপৰ আগতীয়া ধ্বংসৰ অপ্ৰত্যাহাৰ্য স্বৰূপৰ ওপৰত মই কিয় ইমান পতিয়ন গৈছো। কিন্তু যিসকলে ইয়াক পঢ়িছে, তেওঁলোকে ইয়াৰ আৰম্ভণিৰ পৰা শেষলৈকে, পঢ়াৰ কালছোৱাত, সেই প্ৰমাণবোৰ গোটাই লৈছে যিবোৰে, অহৰহ, ইমানেই গোট খাইছে যে তেওঁলোকক, শেষত, ঈশ্বৰৰ আত্মাই মোৰ মাজত আৰু তেওঁৰ সকলোৰে মাজত গঢ়ি তোলা অটল বিশ্বাসৰ অংশীদাৰ হ’বলৈ অনুমতি দিয়ে; সঁচা অৰ্থত। সকলো মহিমা তেওঁৰ।
একমাত্ৰ বেয়া আচৰিত হ’ব সেইসকল যিয়ে তেওঁৰ অতুলনীয় ক্ষমতা, সংখ্যাগৰিষ্ঠতা আৰু তেওঁৰ পৰিকল্পনা অনুসৰি সকলো কাম নিখুঁত সাফল্য নোহোৱালৈকে চিনি পাবলৈ হঠকাৰীভাৱে অস্বীকাৰ কৰে।
এই কামটো মই ইয়াত বন্ধ কৰি দিছো, কিন্তু যীচুৱে মোক যি প্ৰেৰণা দি আহিছে, সেই প্ৰেৰণা লক্ষ্য কৰা হৈছে আৰু চিৰদিনৰ বাবে লিপিবদ্ধ কৰা হৈছে " শেষৰ এডভেন্টিষ্ট খোজকাঢ়ি যোৱা লোকসকলৰ স্বৰ্গীয় মান্না " গ্ৰন্থখনত উপস্থাপন কৰা বাৰ্তাৰ ৰূপত যাৰ তিনিটা একেৰাহে প্ৰায় এক হাজাৰ পৃষ্ঠাৰ "খণ্ড" ইতিমধ্যে ২০২৫ চনৰ অক্টোবৰ মাহত উপলব্ধ।
মই মনত পেলাইছো যে যীচু খ্ৰীষ্টই প্ৰকাশিত বাক্য ২:২৬ পদত ঘোষণা কৰিছিল: " যিজনে জয় কৰি মোৰ কৰ্মবোৰ শেষলৈকে পালন কৰে , তেওঁক মই জাতিবোৰৰ ওপৰত কৰ্তৃত্ব দিম। " তেন্তে যীচু খ্ৰীষ্টৰ " কামবোৰ " কি যিবোৰ " শেষলৈকে " ৰখা হ'ব? জীৱনৰ সকলো বিষয় অৰ্থাৎ ধৰ্ম, ৰাজনীতি আৰু অৰ্থনীতি সম্পৰ্কীয় সকলো বিষয়তে তেওঁৰ বিচাৰ প্ৰকাশৰ ৰূপ লয়; সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ সৃষ্টিসমূহৰ বিষয়ে সকলো বিষয়। যেতিয়া তেওঁ দুৰ্ভাগ্যৰ কথা ঘোষণা কৰে তেতিয়া তেওঁ দুৰ্যোগৰ সৃষ্টি কৰা বেয়া ৰাজনৈতিক, সামৰিক, অৰ্থনৈতিক আৰু ধৰ্মীয় পছন্দসমূহ সংগঠিত কৰে।
ঈশ্বৰে নিজৰ মনোনীত লোকসকলৰ আগত জীৱনৰ সকলো দিশৰ ওপৰত নিজৰ বিচাৰ প্ৰকাশ কৰি গৌৰৱ কৰে। তেনে কৰি তেওঁ নিজৰ বিশ্বাসী স্বৰ্গদূতসকলক সাক্ষী হ’বলৈ মাতে যে তেওঁক সন্মান আৰু প্ৰেম কৰাসকলৰ প্ৰতি তেওঁৰ মঙ্গলৰ কোনো সীমা নিৰ্ধাৰণ নকৰে, যিসকলে তেওঁৰ প্ৰকৃত মনোনীত লোকসকলক যীচু খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যু আৰু পুনৰুত্থানৰ দ্বাৰা পোৱা অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰা মুক্ত কৰা হৈছে।
গতিকে তেওঁৰ জ্ঞানপ্ৰাপ্ত আৰু জ্ঞানপ্ৰাপ্ত দাসে আপোনাক বিনামূলীয়াকৈ আগবঢ়োৱা এই ব্যতিক্ৰমী বিশেষাধিকাৰৰ পৰা নিজকে বঞ্চিত নকৰিব। “ মান্না ” হৈছে স্বৰ্গীয় পিতৃয়ে তেওঁ ভালপোৱা সন্তানসকলক আগবঢ়োৱা প্ৰকৃত স্বৰ্গীয় খাদ্য আৰু যাৰ বাবে যীচু খ্ৰীষ্টত তেওঁ নিজৰ স্বৰ্গীয় ৰাজ্যত স্থান প্ৰস্তুত কৰে।
মান্না " ত আপুনি " যীচুৰ সাক্ষ্য " ৰ সুনিৰ্দিষ্ট ৰূপটো আৱিষ্কাৰ কৰিব যিটো অহৰহ উন্নত হৈ আছে, আৰু সৰ্বোপৰি, স্বৰ্গৰ পৰা চূড়ান্ত উপহাৰ হিচাপে আগবঢ়োৱা হৈছে, ২০৩০ চনৰ আগন্তুক বসন্তৰ বাবে তেওঁৰ গৌৰৱময় উভতি অহাৰ ঘোষণা।
“ মান্না ” য়ে পিতৃৰ কৰ্মক উজ্জ্বল কৰি তোলে, যিজন সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰে মানুহৰ জীৱনক তেওঁলোকৰ ব্যক্তিগত মুক্ত পছন্দ অনুসৰি সংগঠিত কৰে।
যদি ঈশ্বৰ মানুহৰ চকুত অদৃশ্য হৈ থাকে, তেন্তে তেওঁৰ নিৰ্বাচিত লোকসকলে তেওঁক বিচাৰিবলৈহে যিসকলে এইদৰে আন বিদ্ৰোহী, অবিশ্বাসী বা অবিশ্বাসী মানুহৰ পৰা নিজকে পৃথক কৰে। তেওঁৰ অস্তিত্বৰ ওপৰত বিশ্বাস "মানুহৰ আফিং" নহয় বৰঞ্চ যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা মুক্ত হোৱাৰ যোগ্য প্ৰকৃততে নিৰ্বাচিত লোকসকলৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ জ্ঞানী বুদ্ধিমত্তাৰ চিন।