Rivelaziun 18: El grid fort —2018-2030
“L’è cascada, l’è cascada, Babilonia la Grand !” »
“Vegnì fœura de lee, gent mia...”
Samuel presenta
Spiegami Daniel e Apocalisse
Prœuf profetich che Dio esist
i sò rivelaziun final per i sò scelt
In chestu oper: el sò pruget - el sò giudizi
Versiun: 23 -09 -202 3 (7 - 7 -5994 )
 
“ E g’ho sentid la vuss de un òmm en mezz a Ulai ;
l’ha criad e l’ha diit: “Gabriel, spiega-l la vision ” Daniel 8:16.
 
 
Nota spiegativa sü la cupertina
De sora in bas : Messaj dei tri angel de l’Apocalisse 14. 
Chesti sun tri verità del liber de Daniel rivelà ai sant dopu el calvari de la primavera del 1843 e dopu chel del 22 ottober del 1844 . Minga conscient del rœl del Sabat, i prumer avventist pudevan minga capì el ver significà de chesti messaj. I avventist che spetavan el ritorn de Cristo g’havevan culegà la sò esperienza al “ grid de mezanott ” o “ mezanott ” citaa in de la parabola di “ des vergin ” de Matt 25:1 a 13 induè l’annunzi del “ riturn del Sposo ” l’è evocà.         
1- El tema del giudizi sviluppà en Dan.8:13-14 e uget del messagg del prim angel en Apoc.14:7 : “ Teme Dio e dàgh gloria, perché l’è rivà l’ura del sò giudizi , e adora chel che g’ha creà la terra, i ciel e i funtan del aqua ! » : el ritorn al sabato , l’ünich ver sett dì del orden divin, el Sabat ebraich e el dì settimanal de ripòs , l’è dumandà de Dio in del quart di sò des cumandament .          
2- La denuncia de la Roma papal , “ corn piscinin ” e “ re diferent ” de Daniel 7:8-24 e 8:10-23 a 25 , che la ricef el nomm “ Babilonia la grand ” in del messagg del segond angel de Apoc . » : principalment per via de la dumenica , prima el “ dì del sul ”, eredità del imperadur Costantin I che l’ha stabilì el 7 marz del 321. Ma chesta espresiun “ l’è cascà ” l’è giüstificada de la rivelaziun de la sò natüra maledeta da part de Dio cuma l’ha fada savè ai sò servitur avventist dopu el Sabbad del4. . “ Lee l’è cascada ” vœur dì : “ l’è stada ciapada e battüda .” El Dé de la verità l’annuncia inscì la sò vitoria cuntra el camp di busie religius.                         
3- El tema del ültim giudizi induè “ el fœuch de la segonda mort ” el colpiss i ribel cristian. Chesta l’è l’imagin presentada en Dan.7:9-10 , el tema l’è sviluppà en Ap. ' mescolanza in de la coppa de la sò indignaziun; e l’è tormentà cun fœuch e solfar in presenza di sant angel , e in presenza del Agnel “ : Chichinsci la dumenica l’ è identificada cunt el “ segn de la bestia . ”              
Nota la curispundenza istess di nümer di versi miraa en Daniel 7: 9-10 e Apocalisse 14: 9-10 .
 
El quart angel : el se presenta sultant in del Apoc. 18 indué el rapresenta la proclamaziun final di tri messaj avventist precedent che benefician de tüta la lüs divina che l’è rivà a illuminàl del 1994 e fin a la fin del mund, cioè fin a la primavera del 2030 el ròll che g’ha de vèss. La lüs che l’è rivà a s’illuminà la rivela i colpabilità sucessif : de la religiun catòlich, dal 538 ; de la religiun prutestante, dal 1843 ; e l’ istituziun uficial adventista, dal 1994. Tüt chesti cadute spirituai g’havevan cuma causa, en luur temp : el refuud de la lüs proposta del Spìrit Sant de Dio en Gesù Cristu. “ Al temp de la fin ” menziunà en Dan 11:40, la Gesa catòlica uniss in de la sò malediziun tüt i grupp religius, cristian o minga, che recugnusen el sò ministeri e la sò autorità ; chestu sotta l’egida de la sò inscì ciamada alleanza “ ecumenich ” che , dopu el prutestantesim, l’avventism uficial s’è unì in del 1995.          
 
 
2 Corinti 4: 3-4.
“ ... Se el noster vangel l’è scondù, l’è scondù a quei che sun drée a perir ; per quei che creden minga, in cui el di de chestu mund g’ha orb la ment de luur, inscì che la lüs del vangel de la glòria de Cristo, che l’è l’imagin de Dio, la g’ha minga brillant . »  
" E se la parolla profetega la resta mal capida, la resta insì domà per quei qe g'hann de vesser perduds "  
Ancamò , en riassunt di rivelaziun presentà en chestu document savè che , per “ giüstificà la santità ”, .   
 de la primavera del 1843 stabilì dal decret del creatur e legislatur Dio de Daniel 8:14, segond el sò “ Vangel eterno ”,   
 sü tüta la terra, tüt i òmm e tüt i dònn ,
 g’ha de vèss batezà   in del nomm de Gesù Cristu per immersiun total per ottener la grazia divina ,
 
g’ha de osservar el sabato , el ripòs del sett dì del Sabat , santificad de Dio in del Genesi 2 , e el 4° di sò 10 cumandament citaa in del Esodo 20 ; quest, per preservar la sò grazia ,  
 
g’ha de onorar i legg morai divin e i legg dietetich prescritt in de la Santa Bibbia , in del Genesi 1:29 e in del Levitico 11 , (santità del corp)
 
e g’ha minga de “ disprezar la sò parolla profetich , ” per minga “ s’ciopà el Spìrit de Dio ” (1 Tes.5:20) .            
 
Chiunque che sudisfa minga chesti criteri l’è cundannà de Dio a patir la “ segonda mort ” descrivuuda en Apocalisse 20 .                           
Samuel
 
 
  SPIEGA – ME DANIEL E L’ APOCALISSE
Paginaziun di argument tratà
Parte Prima : Note preparatorie 
Dupera la ricèrca automatich di nümer de pagina del prugrama duperà
Pagina titul
07 Presentaziun
1 2 Dio e i sò creaziun
13  La bas biblich de la verità
1 6 Nota principal : 7 marz 321, el dì maledet del pecà
26 La testimonianza de Dio dada in sü la terra
2 8 Nota : Confondi no el martirio cun la puniziun.
29 Genesi: un digest profetich vital
30 Fede e incredulità
33 Mangia per el moment giüst
37 La storia rivelada de la vera fed
39 Note preparatorie per il liber di Daniele
4 1  Tut el cumencia in Daniel – El LIBRO DE DANIEL
42 Daniele 1 - L'ariv de Daniele a Babilonia
45 Daniel 2 - L'imagin de la vision del re Nabucodonosor
56 Daniel 3 - I tri cumpagn in del forn
62 Daniel 4 - El re umilià e cunvertì
69 Daniel 5 - El giudizi del re Belsazar
74 Daniele 6 - Daniele nella caverna dei leone
79 Daniel 7 - I quater animai e el corn papal
90 Daniel 8 - L’identità papal cunfermada - El divin decret de Dan.8:14.
103 Daniel 9 - L'annunzi del temp del ministeri terrester de Gesù Cristu.
1 21 Daniel 10 - Annuncia del grand calamità - Visiun del calamità
127 Daniel 11 - I set guerr de la Siria.
146 Daniel 12 - La missiun universal avventista illustrada e datada.
155 Introduziun al simbolism profetich
158 Adventism
163 El prim sguard a l’Apocalisse
167 Simbul de Roma in de la profezia
173 Lux in del Sabat
176 Decret de Dio de Daniel 8:14
1 79 Preparaziun per l’Apocalisse
1 83 L'Apocalisse in poche parolle
1 8 8 Parte Do : El stüdi detaglià del Apocalisse  
188  Rivelaziun 1 : Prologo-El ritorn de Cristo-El tema avventist
199  Rivelaziun 2 : L’ Assemblea de Cristo dal sò principi al 1843
199 1° periodo : Efeso -  2° periodo : Smirna -  3° periodo : Pergamo -
IV era : Tiatira
21 6 Rivelaziun 3 : L’ Assemblea de Cristo dal 1843 - La fed cristiana apostolich restaurada                 
21 6 Quinta era : Sarde -   6° era : Filadelfia -
223 El destin del adventism rivelà in de la prima visiun de Ellen G. White
2 25 7° era : Laodicea
22 9 Apocalisse 4 : Giudizi Celest
232 Nota : LA LEGE DIVINA profezia
23 9 Apocalisse 5 : El Fiœl de l'Om
244 Rivelaziun 6 : Atur, puniziun divin e segn di temp del era cristiana - I primi 6 segn
251 Apocalisse 7 : L’Adventism del Sett Dì sigillà cunt el “ segn de Dio ” : el Sabat e segret “ sett segn .”      
25 9 Apocalisse 8 : I primi quater “ trombe ”   
26 8 Apocalisse 9 : La 5° e la 6° “ tromba ”   
26 8 la 5° “ tromba ”  
27 6 la 6° “ tromba ”  
28 6 Apocalisse 10 : El “ Liber avert ”   
2 91 Fin de la prima part de l’Apocalisse
Segonda part : i temi sviluppà
292 Rivelaziun 11 : Regn papal - Ateismo naziunal - La 7° " Tromba "   
305 Apocalisse 12 : El Grand Plan Central 
313 Rivelaziun 13 : I falsi fradèi de la religiun cristiana
322 Rivelaziun 14 : El temp del adventism del sett dì
3 3 3 Apocalisse 15 : La fin de la prova
33 6 Rivelaziun 16 : I set ültim plagh de la ira de Dio
34 5 Apocalisse 17 : La prostituta l’è desmascarada e identificada
35 6 Apocalisse 18 : La prostituta la ricef la sò puniziun
3 6 8 Rivelaziun 19 : La bataja de H Armageddon de Gesù Cristu
37 5 Rivelaziun 20 : I mil an del VII Millenni e l’Ultim Giudizi
3 8 1 Apocalisse 21 : La Nœuva Gerusalemm glorificada simbolizada
39 2 Apocalisse 22 : El dì senza fin del eternità
40 5 La letera la mata ma el Spìrit el dà vita
40 8 El temp terrester de Gesù Cristu
4 10 Santità e santificaziun
42 4 I separaziun de la Genesi - Genesi 1 a 22 -
52 5 El cumpliment di prumess fatt a Abraham : Genesi 23 a ... 
52 8 L’Esodo e el Fedel Mosé - Da la Bibbia en general - L’ura del ültima scelta - Adventism del sett dì : una separaziun, un nomm, una storia - i giudizi principal de Dio - Divin de A a Z - I distorsiun di test biblich - El spirit restaura la verità. 
5 4 7 La dedicazion final
5 4 8 L'ultima chiamada     
 
 
 
Nota: cuma i traduziun en lengue furesté sun fatt duperand un prugrama de traduziun automatich, l’autur l’è respunsabil sultant di test en frances, la lengua de la versiun uriginal di document.

Spiegami Daniel e Apocalisse
Presentazion
Son nassuu e vif in chestu pais abominabil , perché Dio ciama simbolicamente la sò capital “ Sodoma e Egitt ” in Apoc. 11:8. El sò mudel de società , repubblican , invidià , l’è stà imità , diffondü e adutà de tanti popul en tüt el mund ; Chestu pais l’è la Francia, un pais dominant monarchich e rivoluziunari , sperimentatur de ciinch republich cun regim publican cundanà de Dio . Orgoglios, lee la proclama e la mostra i sò tavul di diritt del òmm, scandalosament opost ai tavul di dover del òmm scrivuu en furma de “ des cumandament ” del creatur Dio stess. De la soa orijin e la soa prima monarqia, l’ha ciapad la difesa del so nemìs, la relijon romana catolega, el so insegnament l’ha mai smess de ciamar “ mal ” qell qe Dio al ciama “ bon ” e de ciamar “ ben ” qell qe luu al ciama “ mal ”. Continuand la soa caduda inesorabel, la soa Revoluzion l’ha portad a adotar l’ateism. Inscì, cuma creatüra, un vas de argila, la Francia s’è impegnada en un impasse cunt el Dio onnipotent, un autentich vas de ferr ; el risultà l'era prevedibil e profetizà de lù ; lee la cognossarà el destin de “ Sodoma ” colpevul di stess peccaa prima de lee . La storia del mund per i ültem 1.700 an l’è stada furmada de la sò influenza malvagia, en particular del sò sustegn a l’autorità del regim papal catolich , dal sò prim monarca , Clovis I , el prim re di Franch. L’è stà batezà a Reims, el 25 dicember del an 498. Chesta data g’ha el segn de una celebraziun de Natal tacada de Roma, ingiustament e scandalus, a una falsa data de nassita de Gesù Cristu, el Dé incarnà, creatur del mund e de tüt chel che vif, o esist ; che giustament pretende el titul de “ Dé de la verità ” perché l’odia “ la bugia che el sò pà l’è el diavul ” , cuma g’ha dichiarà Gesù .                       
Vœut una prœuva innegabil che nissun papa roman l’è legitim per pretender vèss un servitur de Gesù Cristu ? Ecco , precis e biblich : Gesù l’ha dichiarad in Matt.23:9 : “ E ciami minga nissun voster pà sü la terra: perchè l’è un voster Pà, che l’è in del ciel. »    
Come l'è ciamad el Papa in su la terra ? Tuts pœden veder-l, “ sant pà ” , o anca, “ pà sant ”. I pret catolich sun anca ciamà “ pà ” . Chestu ategiament ribell fà sì che la moltitudin de prete se mett cuma intermediari presumibilment indispensabil intra Dio e el pecadur, menter la Bibbia insegna per lù el liber acess a Dio legitimà de Gesù Cristu. Inscì, la fed catòlica infantiliza i òmm per cumparir indispensabil e inevitabil. Chesta deviaziun de l’intercesiun diretta de Gesù Cristu la sarà denunziada de Dio en una profezia, en Dan 8:11-12. Dumanda-Risposta : Chi pœu creder che el potent Creatur Dio podaria ciapà cuma servitur i òmm che g’he disubbidisen cunt una “ arroganza ” inscì scandalosa denunziada en Dan.7:8 e 8:25 ?  La rispòsta biblich a chesta infantilizaziun di ment del òmm l’è en chestu versichel de Ger 17:5: “ Inscì dis YaHweh : Maledet l’òmm che se fida del òmm , e che fà de la carn la sò forza , e el sò cœur se volta via de YaHweh !” »                
Perché l’è stada la Francia che g’ha dà furma a la storia religiüsa de una part grand del era cristiana, Dio g’ha dà a un frances la mission de rivelà sò ròll maledet ; quest, col far lux sul segnifegad scondud dei so rivelazion profetege criptade ind un codex streitament bibleg. 
In del 1975 g’ho ricevü l’annunzi de la mè missiun profetich travers de una visiun che g’ho minga capì el sò ver significà fin al 1980 , dopu el mè batèsim . Batezà in de la fed cristiana avventista del sett dì, so , dal 2018 , che sun stà mettuu in del ministeri per el temp de un giubileo (7 volt 7 an) che finirà in de la primavera del 2030 cunt el riturn en glòria del Signur Dio Onnipotent , Gesù Cristu.
Recognuss l’esistenza de Dio o de Gesù Crist l’è minga assée per ottener la salveza eterna .
Ve regordi chichinsci che, prima de turnà in ciel, Gesù g’ha rivolt ai sò discepol i paroll de chesti versi de Mateu 28:18 a 20 : “ Gesù, s’è avvicinad, g’ha parlà inscì : Tüt l’autorità l’è stada dada a mi in del ciel e in de la terra. Vai donca e fa discepol de tüt i naziun , batezand in del nomm del Pà e del Fiœu e del Spìrit Sant , insegnand a rispetar tüt chel che g’ho cumandà . E varda, mi son semper cun vuuter, fin a la fin del mund . El sò Spìrit divin g’ha ispirà l’apostol Pietro cun chesta ulterior dichiaraziun furmal e solenn in di Att 4:12 : “ Gnanca g’he la salveza en nissun olter; perchè g’he nissun olter nomm sotta el ciel dà intra i òmm che g’hem de vèss salvà . ”      
Donca, capiss chest, la religiun che la reconcilia cun Dio la se basa minga sü un redità religius dovüda ai tradiziun del òmm. La fed in del sacrifici espiatori volontari de Dio , travers de la sò mort umana en Gesù Cristu , l’è l’ünich mezz per ottener la noster riconciliaziun cun la giüstizia parfet de la sò santità divina. Inolter, qual-sa-vöör che seet, qual-sa-vöör che l’è la tò urigin, la tò religiun ereditada, el tò popul, la tò raza, el tò culur o la tò lengua , o anca el tò status intra i òmm, la tò riconciliaziun cun Dio la rivava sultant travers Gesù Cristu e l’adesion al sò insegnament che el se rivolg ai sò discepol fin a la fin del mund ; cuma dimostrà de chestu document .  
L’espression “ Pà , Fiœl e Spìrit Sant ” la indica tri ròll sucessif detenü del unich Dé in del sò pian de salveza ufrì a un òmm pecadur colpevul , cundannà a la “ segonda mort ” . Chesta “ trinità ” l’è minga una reuniun de tri Dé , cuma creden i musulman , giüstificand inscì luur refuud de chestu dogma cristian e de sò religiun . Come “ Pà ” , Dio l’è el noster creatur per tüt ; come “ Fiœl ” l’ha dait un corp de carn per espiar i pecads dei so scelts al so post ; in del “ Spìrit Sant ” , Dio , el Spìrit del Crist resuscità , vien per vùttar i sò scelt a avegh success in de la luur conversiun ottenend “ la santificaziun senza la qual nissun vedarà el Signur “, segond chel che l’apostol Paol insegna en Ebr 12:14 ; “ santificazion ” o vesser separads per e da part de Dio. La cunferma la sò acetaziun de chel scelt e la se presenta in di oper de la sò fed , cioè in de la sò carità per Dio e la sò verità biblich ispirada e rivelada .                     
La letura de chestu document l’è fundamental per cumprender el volt livel de malediziun che pesa süi popul de la terra , süi luur istituziun religius e sü quei del mund cristian ucidental, en particular, per luur urigin cristian ; perché el percors tracià de Gesù Cristu l’è el percors de salvament ünich e esclusif del pian de Dio ; Donca, la fed cristiana la resta un prim obietif per i atach del diavul e di demoni.    
In del sò center, el pian de salvament pensà del Dio Creatur l’è facil e logich. Ma la relijon la ciapa un carater compless perqè quei qe la insegnen pensen domà a justifegar la soa concezion relijosa e , prategand el pecad , de sovent a travers l’ignoranza , qesta concezion l’è plu in conformitaa cond i requisits de Dé. De conseguenza, al i colpiss cond la soa maledizion, qe i interpreten a so vantaj e ascolten miga el rimprover divin.
Chesta oper g'ha nissun vocaziun per ricef un premi leterari ; per el Dio creator, el sò unich ròll l’è mett i sò scelt a la prœuva de la fed che g’he permett de ottener la vita eterna vinta de Gesù Cristu. Truveret ripetiziun lì , ma chestu l’è el stil che Dio dupera per martelà a cà i stess insegnament che Luu rivela travers diferenti imagen e simbul . Qeste numerose ripetizion inn i meior prœve de soa autenticitaa e testimonien l’importanza qe al da ai veritaa illustrade in question. I parabul insegnà de Gesù cunferman chesta insistenza e chesti ripetiziun. 
Truveret in chesta oper rivelaziun dat del grand creatur Dio che g’ha visità cunt el nomm uman de Gesù de Nazareth, che l’è rivà cunt el titul de “ unto ” , o “ messia ”, segond l’ebraich “ mashiah ” citaa en Dan.9 :25 , o “ cristo” del grecch chris “ el nœuf chris ” . In luu, el Signor l’è vegnud a ofrir la soa vita perfettament pura in sacrifici volontari , per validar i rit dei sacrifici animai qe hann precedud la soa venida del pecad orijinal cometud de Eva e Adam. El termin “ ungì ” se riferiss a chel che ricef l’unziun del Spìrit Sant simbolizà del oli di oliv. La rivelazion profetega dada de Dio ind el nomm de Gexù Crist domà e el so lavor espiatori la riva a guidar i so elets in su la strada qe la mena a la vita eterna. Perqè la salveza per la grazia sola la impediss miga ai elets de borlar ind i trapole qe luu al saress miga conscient. L’è donca per cumpletar la sò oferta de grazia che, in del nomm de Gesù Cristu, Dio vien a rivelar l’esistenza di trap principal che permeten ai sò ültem servitur del temp final de analizar, giudicar e cumprender ciarament la situaziun confusa de la religiun cristiana universal che preval en chesta ültima era de salveza terrester.               
Ma prima de sementar , l'è necessari sradicar ; perqè la natura del Dé creador l’è destorta de l’insegnament dei grands relijon monoteistege difondude in su la terra. Tuts i g’hann in comun l’imposizion de l’ uneg Dé per vincol e donca dan testimonianza de la soa separazion e de qualsessia relazion cont luu. L’aparent libertà tacada a la fed cristiana l’è dovuda sultant ai circostanz atuai del temp, ma quand che Dio lassa agir liberment i demoni , chesta intolleranza vers quei che i segutan minga la recumparirà. Se el Signor al g’havess volud agir per vincol, al saria stait assee per luu semplixement far - s visibel ai so œgg , per otegnir dei so creature qe i obedissen a tuts i so desideri. Se l’ ha miga fait insì, l’è perqè la soa selezion de elets la se basa domà su la libera cerna de amar-l o refudar-l ; libera scernida che dà a tüt i sò creatur. E se g’he un vincol, l’è sultant chel del caratter natüral di elett che sun spincc e atirà , de luur natüra libera individual , del Dé del amor. E quest nomm amor al g’ha ben , perqè al sublima, cond l’ofrir ai so creature una dimostrazion metuda in azion qe la rend incontestabel ; chestu ufrend la sò vita per espiar, in de la persòna de Gesù Cristu, i pecc eredità e commess sultant di sò scelt in del mument de luur ignoranza e deboleza . Atenzion ! Sü la terra, chesta parolla amor la ciappa sultant la furma de sentiment e de sò deboleza. El de Dio l'è fort e perfettament giüst ; che fà tüta la diferenza perché g’ha la furma de un principi induè el sentiment l’è totalment cuntrulà. La vera relijon aprovada de Dé la se basa donca in su la libera aderenza a la soa persona, ai so penser e ai so principi costruids ind i lej. Tüt la vita sü la terra l’è costruida süi sò legg fisich , chimich, murai, psichich e spirituai . Propri cuma l’ òmm g’he vegn mai en ment de scappar de la legg de la gravità terrester e de fàla scumparir , el sò spirit pœu sultant fiurì en armonia in del rispett e in del ubbidienza ai legg e ai principi stabilì del Dio Creatur. E chesti parolles del apostol Paolo de 1 Cor.10:31 sun inscì perfettament        giustificad : “ Donca, se magnà, o bev, o quel che fa, fà tüt per la glòria de Dio . ” L’aplicaziun de chestu invito gratuit l’è pusibel del fatt che in de la Bibbia, e sultant en lee, Dio g’ha dà e rivelà i sò cunsigli divin. E l’è impurtant tegnir cunt de la sò opiniun per cumpletar l’oper de la “ santificaziun senza de la qual, ” segond Ebr 12:14, “ nissun vedarà el Signur .” Quai volt la sò opiniun g’ha la furma de una prescriziun, ma l’è minga püsee discutibil de chela furnida del dutur specialist che l’òmm l’è svelt a obedir, pensand che l’è inscì drée a agir in del sò interèss per la sò salud fisich o mental (anca se g’ha sbaglià) . El Dé Creador l’è, soratut, l’uneg ver medeg dei anime, qe al cognoss ind i so detai plussee picinin. El fà mal ma el guariss quand la situaziun l’è favorevul . Ma a la fin, lü destrugarà e annichilarà tüta la vita celest e terrester che s’è dimustrada incapac de amar-l e donca, de obedir-l.        
L’intolleranza relijosa l’è donca el fruit rivelador de la falsa relijon monoteista. L’è una colpa e un pecad grav perchè el deforma el caratter de Dio, e atacand-L, lee la ris’cia no de ottener la sò benediziun, la sò grazia e la sò salveza. Però, Dio el dupera cuma un flagell per punir e colpir l’umanità minga credent o infedel. Me afido chi sü la testimunianza biblica e storegh. Defatt, i scrit del vècc patt g’he insegnen che per punir l’infedeltà del sò popul, la naziun ciamada Israel, Dio g’ha duperà el popul “ filisteo ” , el sò visin püsee visin. In del noster temp chestu popul cuntinua chesta aziun cunt el nomm de “ palestines ” . Pusè tard, quand che g’ha vuuu rivelà el sò giudizi e la sò cundana final de chestu terrester Israel carnal, g’ha invocà i servizi del re caldeo Nabucodonosor ; quest tri volt. In del terz, in del -586, la naziun l’è stada distrutta e i soravivent del popul sun stà purtà en deportaziun a Babilonia per un periud de “ 70 an ” profetizà en Ger . 25:11 . Anca mò pusè tard, per el sò refudà de ricognoss Gesù Cristo come el sò messia, la naziün l’è stada distrutta anca mò da i trupp roman guidad da Tito, l’erede de l’imperatür Vespasiano. Durant l’era cristiana, che l’è uficialment tornada in del pecà in del 321, la fed cristiana l’è stada cunsegnada a l’intolleranza di pap dal 538. E questa fed catolica dominant l’ha cercad de una lite cunt i popul del Medioriente che l’eran diventà religiusment musulman in del stess VI secul . El cristianesim infedel g’ha truvà lì un avversario perpetuo e formidabil. Perché l’oposiziun religiüsa di dü camp l’è cuma i poli, totalment opost fin a la fin del mund . El incredul l'è anca orgoglios e el cerca la gloria de l' esclusività ; otegnind-la miga de Dio, l’atribuiss a luu medesim e l’aceta miga de vesser contestad. Chesta descriziun del individuo carateriza anca culetivament i member che fan part di diferent assemblee e sun ragruppà en i diferent falsi religiun. Cundanar l’intolleranza vœur minga dir che Dio l’è tollerant. L’intolleranza l’è una pratica umana ispirada al camp demonico. La parolla tollerant l’implica el penser de l’intolleranza e la parolla de la vera fed         l’è l’aprovaziun o la disaprovaziun segond el principi biblich de “ sì o no .” Da la sò part, Dio suporta l’esistenza del mal senza tolleral ; el suporta per un periud de libertà previst in del sò pruget per seleziunar i sò funziunari elegì. La parolla toleranza la se aplica donca sultant a l’umanità, e la parolla l’è cumparsa in del Edit de Nantes de Enrico IV del 13 april 1598. Ma dopu la fin del temp de la grazia, el mal e quei che el fan saran distrutt. La toleranza l’haveva sostituid la libertaa relijosa dada a l’om de Dio fin dal principi.    
El menù de chestu oper l'è annunzià ; i prœuf sun presentà e dimustrà en tüt i pagin. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Dio e i sò creaziun
 
Ol lessic spiritual drovad dei omegn ind l’Europa Latina ‘l scond i messaj essenziai trasmetuds de Dé. Chestu l’è el cas , prima de tüt , cun la parolla Apocalisse che , en chestu aspett , evoca la grand catastrof che g’han pagüra di òmm. Eppur deré a chestu termin teribil g’he la traduziun “ Rivelaziun ” che rivela ai sò servitur en Cristu ròbb indispensabil per luur salveza. Segond el principi che la felicità de quaivun la fà la disgrazia di olter , quei del camp opost, i messaj en di opost assolut sun parècc ricc de leziun e parècc despess sugerì in de la santa “ Rivelaziun ” dada al apostol Giovanni.    
Un olter termin, la parolla “ angel ” la scond insegnaments importants. Chesta parolla frances la deriva del latin “ angelus ” stess ciapà del grecch “ aggelos ” che vœur dì : messagger. Chesta traduziun la ne rivela el valur che Dio dà ai sò creatür, ai sò conterpart che g’ha creà liber e relativament indipendent. La vita dada de Dé, qesta indipendenza la conserva dei restrizion lojege. Ma qest termen “ messajer ” al ne rivela qe Dio al vede i so conterparts liber come messaj vivents. Donca, ogni creatura la representa un messaj componud de un’esperienza de vita segnada de cerne e posizion personal qe costituissen qell qe la Bibia la ciama “ un’anema ”. Ogni creatura l’è unica come anema viventa. Perchè quel che i primi contropart celest creà de Dio, quei che tradiziunalment ciamem “ angel ”, savevan minga l’è che chel che g’ha dà la vita e el diritt de vif pœu ciapal indrée. Sun stà creà per vif per semper e g’havevan minga savü el significà de la parolla mort. L’era per rivelar-g quel che la parolla mort la vœur dì che Dio g’ha creà la noster dimensiun terrester induè la specie umana , o Adam , g’havaria giugà el ròl del mortal dopu el pecà del Giardin de Eden. Ol messaj qe rapresentom ‘l é piaxevol a Dé nomà se ‘l se conforma a i sœ standard dol ben e dol dreit. Se qest messaj al sudisfa el so standard del mal e del mal, quell qe ‘l porta l’è del tipo ribell qe al condana a la mort eterna, çoè a la distruzion final e a l’annientament de tuta la soa anema.             
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
La bas biblich de la verità
 
Dio l’ha vist just e just de rivelar prima i orijin del noster sistema terrester a Mosé , insì qe ogni vesser uman al savess. L’indica lì , una priorità del insegnament spiritual. In qesta azion al ne presenta i fondaments de la soa veritaa qe comencen col regolar l’orden del temp. Perchè Dio l’è el Dio de l’orden e de la nobil coerenza. Descuvrirem, in confront ai sò standard, l’aspet stupid e incoerent del noster orden atual stabilì del òmm del pecà. Perché l’è el pecà e giamò el pecà uriginal che cambia tüt.
 
Ma l’è fundamental cumprender prima de tüt , che el “ inizi ” citaa de Dio in de la Bibbia , e la prima parolla del liber ciamà “ Genesi ” , l’è, “ urigin ”, la riguarda no el “ inizi ” de la vida, ma sultant chel de sò creaziun de tüta la noster dimensiun terrester che cumprend i stèll del quater dì del ciel stess. Tegnind cunt de chestu pensé, podemo capì che chestu specifich sistèm terrester , induè nott e dì segutan l’un l’olter, l’è creà per diventar l’ambient induè Dio e i sò fedel elett e el camp nemìs del diavul se afruntan. Chesta battaggia intra el ben divin e el mal del diavul , el prim pecadur in de la stòria de la vida , l’è la sò rason de vèss e la bas de l’intera rivelaziun del sò pruget de salvament universal e multiversal. In chestu liber , descuvrirà el significà de cert parolles enigmatich ditt de Gesù Cristu durant el sò ministeri terrester . Vedaré inscì quant che g’han sens in del grand pruget mettuu en muviment del unich grand Dé, creatur de tüt i furmi de vida e de materia . Serro qesta parentesi importanta qì e torno a l’argoment de l’orden del temp stabilid de qest suprem Sovran de l’esistenza.        
 
Prima del pecad, l’Adam e l’Eva hann vissud la soa vita scandida de una sucession de sete setemane. In cunformità cunt el mudel del quart di des cumandament ( o decalogh) che el regorda , el sett dì l’è un dì santificaa per el ripòs de Dio e de òmm , e savènd incœu chel che profetiza chesta aziun, podemo capì perché Dio insist sul rispetà chesta prategh. In del sò pruget cumplesif che spiega i ragiun de chesta specifich creaziun terrester, la setimana , l’unità de temp proposta , profetiza settmila an durant di qual el grand pruget de la dimostraziun universal (e multiversal) de sò amor e de sò giüstizia sarà realizà. In chestu prugrama, en analogia cunt i primi ses dì de la semana, i primi ses milleni seran mettuu sotta la dimostraziun de sò amor e pazienza. E cuma el sett dì, el sett milleni sarà dedicà al stabiliment de la sò giüstizia parfet. Pœu riassumir chestu prugrama disend : ses dì (de mil an = ses mil an) per salvà, e el settim (= mil an), per giudicà e anichilar i ribell terrester e celesti. Chestu pruget de salvament se basarà interament sul sacrifici espiatori voluntari cunsent del Dio creatur , sotta l’aspet divin terrester de la persòna ciamada , per sò voluntà divina , Gesù Cristu in de la versiun grecch o segond l’ebraich, Gesù el Messia. 
Prima del pecà, in del orden divin parfet uriginal , tüt el dì l’è cumpost de dü part istess sucesif ; 12 ore de noit lunar inn seguide de 12 ore de lux del sol e el circol al se ripet in manera perpetua. In di noster cundisiun d’incœu, chesta situaziun la se verifica sultant dü dì al an, al mument di equinozi de primavera e d’autun. Num sem che i stagiun d’incœu sun dovüu a un inclinaziun del ass de la terra, e podem inscì capì che chesta inclinaziun l’è cumparsa cuma conseguenza del pecà uriginal commess de la prima copia, Adam e Eva. Prima del pecad, senza qesta inclinazion, la regolaritaa de l’orden divin l’era perfeta. 
La rivoluziun cumpleta de la terra intorn al sul indica l’unità del an. In de la sò testimonianza , Mosé cunta la storia del Esodo di Ebrei liberà de Dio de la schiavitù egiziana. E in del dì stess de chesta uscita, Dio g’ha dit a Mosé, in Es.12 : 2 : “ Chestu mes l’è per ti el prim di mes del an ; sarà per te el prim mes . Chesta insistenza la testimonia l’impurtanza che Dio dà a la ròba. El calendari lünar di dodes mes di ebrei cambiava in del temp , e vist che l’era drée a l’ urden sular, l’era necesari giuntà un tredesèm mes en plüu per recuperà la concordanza dopu tanti an de cumulaziun de chestu ritardo. I ebrei hann lassad l'Egit " el 14° dì del prim mes de l'ann " qe logicament l'è començad ind l' equinozi de primavera ; nomm che significa precisament “ prima volta ” .          
Chestu ordin dà de Dio , " chestu mes sarà per ti el prim mes del an " , l'è minga insignificant , perchè l'è rivolt a tüt i òmm che pretenden la sò salveza fin a la fin del mund ; L’Israel ebraich, el ricevent de la divina Rivelaziun, l’è sultant l’avanguardia del grand pruget de salvament universal del sò prugrama divin. El sò temp lünar l’è seguì del temp sular de Cristo, travers el qual el pian de salvament de Dio l’è rivelà en tüta la sò lüs.   
El restaur parfet de chesti standard divin el sarà mai realizà sü una terra popolada de gent ribell e malvagi. Però, l’è pusibel, in de la relaziun individual che g’hem cun Dio , chestu putent Spìrit creatif invisibil che magnifica l’amor tant cuma la giüstizia . E qual-sa-vöör relaziun cun lù g’ha de cumencià cun chesta ricèrca di sò valur e prima de tüt, quei del sò orden del temp. Chestu l’è un att de fed, assée semplis e senza nissun merit particular ; un minim da ofrir de la noster part umana. E el noster aprocc l’è piacevul a Luu, la relaziun amorosa intra la creatüra e el sò Creatur diventa pusibel. El ciel l’è minga vinciù cun prodezz o miracul, ma cun segn de atenziun reciproch , che esprimen la vera amor. Chestu l’è chel che tüt pœden descuvrir in del oper de Gesù Cristu, che g’ha dà la sò vita, voluntariament, cuma segn de appell, per salvà i sò unich elett carì. 
Dopu chesta ammirabil imagen del orden divin, vardem l’aspet miserabil del noster orden del òmm. Chestu cunfront l’è ancamò püsee necessari perché el permett de cumprender i rimprover che Dio g’ha profetizà travers del sò profeta Daniel, che Gesù in de la sò ura g’ha autentificà cuma tal. Intra questi rimprover legem in Dan 7:25 : “ El pensarà de cambiar i temp e i legg .” Dio el cognoss domà un standard de chesti ròbb ; quei che lü stess g’ha stabilì fin de la creaziun del mund e dopu g’ha rivelà a Mosé . Chi l’ha osad commetter una indignaziun inscì ? Un regim dominant che g’he dà “ arroganza ” e “ el sucess di sò trucch ”. Denominà anca cuma “ re diferent ” , la sintès de chesti criteri sugerisc el podè religius. Inolter, acusà de “ perseguir i sant ”, i pusibilità de interpretaziun sun strècc e circondan el regim papal roman stabilì, sultant , dal 538 cunt un decret dovüu al imperadur Giustiniano I. Ma la Rivelaziun ciamada Apocalisse la rivelarà el fatt che chesta data 538 l’è sultant la conseguenza e l’estensiun de un mal purtà cuntra “ i temp e la legg divina” dal 7 mars 321 dal imperadur roman Costantin I. El sò crimin l’è despess regordà en chestu stüdi, perchè chesta data malvagia la purta la malediziun in de la fed cristiana pura e parfet stabilida al temp di apostol . Chesta condivisiun de la culpa, en staffeta, de la Roma imperial pagana e de la Roma papal romana catòlich l’è la ciaf principal de la rivelaziun profetich costruida in di testimunianz scrivuu de Daniel. Perchè l’imperadur pagan g’ha stabilì el rest del prim dì, ma l’è stà el regim papal cristian che l’ ha impost religiusament in de la sò furma “ cambiada ” , particular e umana, di des cumandament de Dio.                  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Nota principal : 7 marz 321, el dì maledet del pecà 
 
E fortement maledet, perchè el 7 marz del 321, el rest del sant settim dì del Sabat l’è stà, per urden de un decret imperial datà, uficialment sostituì del prim dì. In quel temp, chestu prim dì l’era dedicà di pagan al cult del Dé del sul, i SOL INVICTVS, o el scandalus SOL UNVAINCURED , giamò uget de cult di egizi al temp del Esodo di Ebrei, ma anca, en America, di Inca e di Aztechi de chestu dì el Rising " ) El diavol al drova semper i stesse ricette per portar i uman ind la soa caduta e ind la soa condana de part de Dio. Luu al sfruta la soa superficialitaa e la soa ment carnal qe i mena a desprezar la vita spiritual e i lezion del passad storeg. Incœu , 8 marz 2021 , quand che scrivi chesta nota , i event d’incœu dan testimonianza del impurtanza de chesta indignaziun , una vera lèse- majesté divina , e ancamò una volta , el temp divin ciappa el sò significà cumplet. Per Dio, el temp de un an el cumincia in de la primavera e el finiss a la fin del inverno, cioè in del noster atual calendari roman, dal 20 marz al 20 marz sucesif . El par inscì che el 7 marz del 321 l’era per Dio el 7 marz del 320, cioè 13 dì prima de la primavera del 321. Donca, per Dio, l’è stà l’an 320 che l’è stà segnà a la sò fin del abominabil att fatt cuntra la sò giüsta e santa legg divina. Segond el temp de Dio , l'ann 2020 l'è el 17° anniversario ( 17 : numer de giudizi) in numer de secol dal ann 320. L'è donca minga una surpresa che dal principi del ann 2020, la malediziun divina l'è entrà en una furma agressiva de la fas ucidental , in di òmm che g’havevan fiducia e fed interament in de la scienza e in del sò prugress. El panic l'è la conseguenza de l'inabilitaa de presentar una cura o un vacin eficax nonostant la volta tecnega dei scienziads atuai .      En dar a chesti 17 secul un valur profetich, sto minga inventand nient, perché per Dio i numer g’han un significà spiritual che rivela e dupera in de la costruziun di sò profezie, e propri en Apocalisse , el capitul 17 l’ è dedicà al tema del “ giudizi di tanti prostitute ”. “ Babilonia la grand ” l’è el sò nomm e i “ grand aque ” che se riferisen a sugerir el “ fiumm Eufrate ” che Dio mira in del messagg de la “ sesta tromba ” de Apoc. 9:13 , simbolich de la prossima Terza Guerra Mondial . Drè a chesti simbul g’he sun el catolicesim papal e l’Europa cristiana infedel , funt e obietif de sò rabia . La lotta intra Dio e i omen l'è apena cominciada ; el vas de ferr cuntra el vas de terracotta, el resultà de la battaggia l’è prevedibil ; mei, l’è profetizad e programad. Come l’era che Dio l’era drèe a segnà el XVII centenari del 7 marz 320 (320, per lù e i sò scelt ; 321 per el mund falsament religius o profan) ? Ho credud per tant temp qe al saria entrand ind una guerra mondial, ma una guerra mondial qe la finirà in forma atomega, perqè Dio l’ha profetizad , tre vœlte , in Dan. 11:40 a 45, Ezechiel 38 e 39, e finalment , in Apoc. 9:13 a 21. come quel qe l'ha fait contra el Faraon d'Egit ind i temp de Mosé ; e el resultà final sarà istess ; El nemìs de Dio perdarà la sò vita lì, cuma el Faraon che, in del sò temp, g’ha vist mort el sò primogenito e g’ha perdü el sò. Chestu 8 mars 2021, nuto che chesta interpretaziun l’è minga stà cumplidada, ma l’eri stà preparand per circa un mes, avend capì per ispiraziun divina che 321 l’era 320 per Dio e che donca, g’haveva pensà de maledir, minga l’ ünich dì del 7 marz 2020 che l’è per ishment, el principi citaa in Num .                    : “ Cuma g’he esplorà la terra per quaranta dì, g’he purtà i tò iniquità per quaranta an, un an per ogni dì . ”  
Ma a chesta osservaziun se giunta una ròba. El noster fals calendari l’è minga sultant sbaglià sül principi del an, l’è anca sbaglià sü la data de la nassita de Gesù Cristu. In del V secul , el monach Dionisio el Piccìn l’ha mettuu per sbagli sü la data de la mort del re Erode, che l’è stada in realtà in del -4 del sò calendari. A chesti 4 an, g’hem de giuntà i “ dü an ” stimà de Erode cuma l’età del Messia che g’haveva vuuu de mazà segond Matt 2:16 : “ Allora Erode, vist che l’era stà ciapà in gir di savi, l’è stà tant furius, e g’ha mandà a copà tüt i dü an che l’eran sotta el temp de Betlem. che g’haveva dumandà cun diligenza ai savi .” Donca quand che se cuntan i an, Dio giunta 6 an a la noster solet data falsa e minga ver e la nassita de Gesù l’è stada cumplidada in de la primavera de chest an - 6 . Inscì, l’an 320 l’è stà per lù : 326 e el 17° anniversario secular del noster an 2020 l’è stà per lù l’an 2026 dal vero mument de la nassita de Gesù Cristu. Chestu numer 26 l’è el numer del tetragrammaton “ YHWH ” , en ebraich “ Yod, Luu, Wav, Luu ” , cunt el qual Dio se dà el nomm, dopu la dumanda de Mosé : “ Cuma se ciama ? » ; quest , segond Esodo 3:14. El grand creatur Dio g’haveva donca un olter mutif per marcar cunt el sò segn real persunal chest dì segnà de la sò onnipotent malediziun divina ; e quest fin a la fin del mund. El flagelo de la malatia contagiusa che l’è cumparsa en chest an 2026 del temp divin g’ha apena cunfermà la continuità de chesta malediziun che prenderà di furm diferent durant i ültem an de vida sul pianeta Terra. Una Terza Guerra Mondial Nuclear la marcarà “ la fin ” del “ temp di gentil ” annunzià de Gesù Cristu en Matt. Allora la fin la vegnarà ." Chesta “ fin ” cumenciarà cun la fin del temp de la grazia .                          ; l’oferta de la salveza la finirà. Una prova de fed basada sul rispett del sò sant Sabat separarà definitivament el camp di “ pègor ” de chel di “ cavri ” de Matt 25:32-33 : “ Tüt i naziun seran racolt davaant a lù. El i separarà l’un de l’olter, cuma un pastor separarà i pégore di cavri ; e lü el mett i pégore a la sò destra e i cavri a la sò mancina .” El decret de una legg che rend obbligatoria la dumenica romana a la fin cundanarà a mort i veri sant elett de Gesù Cristu. Chesta situaziun la cumprirà chesti parolles de Dan.12:7 : “ E g’ho sentiu l’òmm vestì de lino, che l’era süi aque del fiümm ; L’ha alzà la man destra e la man sinistra vers el ciel, e l’ha giurà per quel che vif per semper che l’è per un temp, temp e metà temp, e che tüt chesti ròbb finiran quand el podè del popul sant l’è completament rott . Da una prospettiva umana, la sò situaziun la sarà senza speranza e la sò mort l’è imminent. L’è inscì che chesti parolles de Gesù Cristu citad en Matt 24:22 vegnen a la lüs : “ E se quei dì l’eran minga scurt, nissun carn l’era salvà : ma per el ben di elett quei dì seran scurt ." L’an 6000 finirà prima del 3 april 2036 del temp divin, cioè el 3 april 2030 del noster fals calendari che vien 2000 an dopu el dì de la crocifixiun de Gesù Cristu cumplida el 14° dì dopu l’ inizi de la primavera del an 30 . E chesti “ dì ” g’han de vèss “ scurtà ” , cioè diminuì . Chestu significa che la data de aplicaziun del decret de mort la precedrà chesta data . Perchè l’è la situaziun d’emergenza che custringe Cristo a intervenir diretament per salvà i sò elett . Num g’hem donca de tegnir cunt de la priorità de Dio de glorificar el standard del “ temp ” che g’ha dà a la sò creaziun terrester. L’è lü che ispirarà i ribel di ültem dì a scernì una data che la superarà de quai dì el prim dì de la primavera 2030 e dopu el qual se saran i 6000 an de la storia terrester . Duu                        pusibilità se presentan poi : una data che la resta minga cognusüda fin a la fin, o el 3 april 2030 , che segna el limit massim pusibel e l’è spiritualment significativa. Pensa che, anca se l’è tant impurtant , el 14° dì del an de la crocifixiun de Gesù Cristu l’è minga adatt per marcar la fin di 6000 an de storia mundial , e menu l’inizi del 7° millenni . Per quest l’ è perché mett la mia preferenza e la mia fede in de la data de primavera del 21 marz 2030 , la data del temp profetich “ abrevià ” del 3 april o una data intermedia . Segnada de la natüra creada de Dio, la primavera l’è decisiva quand che vœlem cuntà i 6000 an de la storia del òmm ; che diventa pusibel dal mument che Adam e Eva g’han pecà. In de la storia biblica de la Genesi, i dì prima de chela prima primavera l’eran dì eterni. El temp cuntà de Dio l’è chel de la tera del pecà e di 6000 an che la setimana profezia cumencian al principi de la prima primavera e finiran a la fin de un ültem inverno. L’è stada una primavera che l’è cuminciad el cunt a l’invers ai 6.000 ànn. Per el pecà, la terra g’ha subì un inclinaziun del sò ass de 23 °26' e la sucesiun di stagiun podaria cumencià . In di festività ebraich del vecc patt, dü festività sun dominant : el Sabat settimanal e la Pasqua. Chesti dü fest sun mettuu sotta el simbolism di numer “ 7 , 14 e 21 “ di “ 7 , 14 e 21 ” dì che rapresentan i tri fas del pian de la salveza divina : El tema settimanal del Sabat de Apoc. 7 che profetiza la ricumpensa del “ , 7 ; l’œvra redentiva de Gesù Crist qe la costituiss el mez per ofrir qesta recompensa, per el “ 14                      ". Se nota che in de la festa de Pasqua che dura 7 dì el 15° e el 21° dì sun dü saba de inatività profana. E el triplu " 7 " o " 21 " , el indica la fin di primi 7000 an e l'entrada in del eternità de la nœuva creaziun divina sü la terra rinnovada segond Apoc. 21 ; Chestu numer 21 simboliza la perfeziun (3) de la pienezza (7) del pruget de la vida che l’era l’ubietif desiderà de Dio . Ind l’Apocalisse 3, i versets 7 e 14 segnen rispetivament l’inizi e la fin de l’ istituzion adventista del settim dì ; chichinsci ancamò i dü fas del stess sugett santificaa . Inscì, el Rev. 7 trata l’argument del sigillament di elett adventist e el Rev. 14 presenta i messaj di tri angel che riassumen luur missiun universal. Donca, in del an 30, la fin di 4000 an l’è stada cumplidada in de la primavera , e per di rasun purament simbolich , Gesù l’è stà crocifiss 14 dì dopu el 21 marz de chesta primavera del an 30, o 36 per Dio. Travers chesti esempi, Dio cunferma che el “ 7 ” del Sabat e el “ 14 ” de la redenziun di pecà di elett da part de Gesù Cristu sun inseparabil . Donca, quand a la fin, el “ 7 ” del Sabat l’è atacà, el Cristo redentur del “ 14 ” el sgola en sò jütt per dargh glòria, i 14 “ dì ” massim che separaran i dü dat seran “ scurtà ” , cioè soprimuu per salvà i sò ültem fedel scelt .                     
Releggend Mateu 24, m’è par che el messagg de Cristo l’è indirizzà , en particular , ai sò discepol a la fin del mund , cioè a noi che vivem en chesti ültem an. I versi 1-14 parlan del temp fin al temp de la “ fin ” . Gesù al profetiza sucession de guerre, la comparsa dei fals profet e l’ultim rafredament spiritual. Donca i versi 15-20 , in dopia aplicazion, riguarden sia la distruzion de Gerusalemm compiida dei roman ind el 70 sia l’agression final dei nazion contra l’ebraismo dei elets qe osservan el sant Sabat de Dio . Dopu chest , el verset 21 profetiza luur ültim “ grand tribulaziun ” : “ Perchè alura g’he sarà una grand tribulaziun, che l’è minga stà del principi del mund fin a chest mument, no, e g’he sarà mai ” ; Se nota qe qesta precision “ e qe la ghe sarà mai ” la proibiss l’aplicazion per el temp dei apostol, perqè la saria contradita de l’insegnament de Dan.12:1. Chestu significa che tüt i dü citaziun riguardan l’ istess risultà in de la prœuva terrester final de la fed. In Dan.12:1 , l'espression l'è identica : " In qell moment lì Michele al se levarà su, el grand princip qe al se levarà per i fiœi del to popol; e g’he sarà un temp de dificoltà, cuma mai stà perché g’he stà una naziun anca in chel stess temp . In quel temp el to popul l’è salvà, quei che se truvan scrivü in del liber . » . La “ angustia ” la sarà inscì grand che “ i dì ” g’han de vèss “ scurt ” segond el verset 22 . El verset 23 indica el standard de la vera fed che cred minga in di comparsa spuntane de Cristo sü la terra : “ Se donca g’he disen: Ecco, l’è in del deserto, vèss minga fœura : ecco, lü l’è in di cà, credi minga .” Ind l’istessa era final , el spiritualism al moltiplicarà i so “ prodigi ” e i so apparizion ingannevol e seduttive del fals Crist, qe al someterà i anime mal insegnade : “                              Perchè g'he sarà di falsi Crist e di falsi prufet ; i farann ​​grand segn e meravigli, per ingannar , se l’è pusibel, anca i elett " ; che l’è cunfermà de Apoc. 13:14 : “ E l’ ingana quei che abitan sü la terra cunt i miracul che g’haveva el podè de fà in di œucc de la bestia, disend a quei che abiten sü la terra che g’havarian de facch un’imagin a la bestia che g’haveva la ferida de spada e che l’era viva .” El verset 27 al parla de l’apparenza potent e vitoriosa del divin Crist e el verset 28 al profetiza “ la festa ” ufrida ai uxei de rapina dop el so intervent. Perchè i ribell che sun soravissuu fin a la sò vegnuda sun sterminà e cunsegnà cuma mangià “ ai ucèi del ciel ” cuma insegnan Apoc. 19:17-18 e 21.          
Riassumi chichinsci chesta cumprensiun cumpletament nœuva de la creaziun divina. Stabilind la prima setimana , Dio fissa l’unità del dì che l’è cumpost de una nott de bugia e de un dì de lüs, el sul l’illuminarà sultant dal quart dì . La nott profetiza l’istituziun del pecà sü la terra per via de la futura disubbidienza de Eva e de Adam. Fin a qest att de pecad, la creazion terrestra la mostra carateristege eterne . Quand el pecà l’è commess, i ròbb cambian e el cunt a l’invers di 6000 an pœu cumencià, perché la terra se inclina sül sò ass e el principi di stagiun l’è scatenà. La creazion terrestra maledeta de Dio la ciapa pœ la soa carateristega perpetua qe nun cognossom. I 6000 an che sun cumincià in de la prima primavera segnada del pecà finiran in de la primavera del 6001 cunt el riturn in divina glòria de Gesù Cristu. El sò ültim avvent serà cumplicà el “ prim dì del prim mes ” del prim an del 7° millenni .     
Dett cussì, el 7 mars 2021 , del noster falso calendari uman , l’è stà apena segnà religiusament de una visita del Papa Francesch ai cristian uriental perseguì en Iraq di estremist musulman. In questa riunion, l’ha regordad ai musulman qe i g’haveven l’istess Dé, quell de l’Abraham, e al i considerava i so “ fradei ”. Chesti parolles, che fan piasè ai incredul ucidentai, sun comunque un’indignaziun enorm per Gesù Cristu, che g’ha dà la sò vita cuma sacrifici per el perdun di pecà di sò scelt. E chesta intrusiun del capo di “ ex crocià ” catolich “ cristian ” in del luur territori pœu sultant intensificar la rabia di islamist. Chesta aziun pacifica del Papa purtarà donca di conseguenz dramatich profetizà en Dan 11:40, l’intensificaziun del “ sconter ” del “ re del sud ” musulman cuntra l’Italia papal e i sò alleà europei. E in chesta pruspetiva, el croll economich de la Francia e de tüt i pais ucidentai de urigin cristian causà di luur capi, a causa del virus Covid-19, cambiarà el bilanci del podè e a la fin, permett la realizaziun de la “ Terz Guèra Mondial ” spinta indrée a la fin di ültem 9 an che sun ancamò davant de noi. Per concluder, regordem che causand l’epidemia del Covid-19 e i sò svilupp, Dio g’ha dervì la strada a la malediziun che doveva caraterizar i ültem des an de la storia del òmm sü la terra.              
Però, ul 7 mars del 2021 l’è stad segnad da atti de viulenza da parte de giuin tra i band rival e cuntra i autorità de la pulizia in tant cità de la Francia. Chestu cunferma el spustament vers una cunfrontaziun generalizada ; i posiziun de ogni lat sun irriconciliabil perché incumpatibbil . Questa l’è la conseguenza del sconter de do cultur diametralment opost : la libertà secular ucidental cuntra la società di briganti e di capo di pais del sud, che sun püsee tradiziunalment e naziunalment musulmani. Una tragedia la stà creand cuma el Covid-19, senza cüra.  
 
Per cumpletar l’osservaziun del abominabil orden legitimà del òmm , g’hem de notar : el cambiament del an dopu el 12° mes che g’ha el nomm del 10° mes (dicember), al principi del inverno ; el cambiament de dì a metà nott (mezzanott) ; sultant el cuntegg precis e regular di ur resta pusitif. Inscì, el bel orden divin l’è scumparì a causa del pecà , sostituì de un orden pecaminus che scumparirà a sò volta , quand el glorios creatur Dio se presentarà , per el liquidaziun di cunt , o a la fin di primi ses mila an, o a la primavera del 2030 e per la primavera del noster Signur del 2030. Cristo, per i sò elett.   
El disordin stabilid e osservad al testimonia la maledizion divina qe la pesa su l’umanitaa. Perché de quand l’è inclinada la terra, el calcul del temp g’ha perduu sò stabilità e regolarità, perché i ur de nott e de dì sun en sucesiun perpetua de cressita e diminuziun.
L’orden ind el qual el Creador Dé l’organiza el so plan de salvament al ne rivela ulteriorment i prioritaa spirituai qe al propon a l’om. L’ha scernid de rivelar la sò sublim amor dand la sò vita cuma riscat en Gesù Cristu dopu 4000 an de esperienz terrester del òmm. Inscì, Dio l’è drèe a dì a noi : “ Prima , mustram la tò ubbidienza e mi te mustrarò la mia amor . ”   
Sü la terra, i òmm se succeden l’un al olter riprodusend i stess frütt de caratter, però la generaziun del temp final induè sem entrà in del 2020 presenta una particularità ; Dopu 7,5 ànn de pace in Europa, e una recente evoluziün de la scienza genetica, logicament, i europei e i sò origine, da i Stat Unid, l’Australia e Israele, credeven che pudeven rispund a tutt i prublem de salud, e i luur società eren semper pusè sanificad. L’è minga l’atach de un virus contagius che l’è nœuf , l’è el cumpurtament di capi di società avanzà che l’è nœuf. La causa de chestu cumpurtament teribil l’è luur esposiziun ai popul de la terra travers di bombardament di media e intra chesti media, i nœuf media o red social che cumparisen sü la red di ragn che sunt una comunicaziun gratuita sü Internet, indué truvom di emittent püsee o men ciar. L’umanitaa l’è insì intrapolada dei so ecess de libertaa qe i tornen su de lee comè una maledizion. En i Stat Ünì e en Europa, la viulenza mett i comunità etnich intra luur ; qui , l’è la maledizion de l’ esperienza de “ Babel ” qe la se rinnova ; ancamò un’oltra leziun divina innegabil che l’è minga stada imparada, perché discendent de una sola coppia che parlava per forza l’istess lenguagg , fin a chesta esperienza colpevul , la vedem ancamò incœu , l’umanità l’è separada de tanti lengue e dialett creà de Dio e sparpagnà in del mund. E sì, Dio l’ha miga smetü de crear dopu i primi set dì de creaziun ; L’ha anca cread tant per maledir e quai volt per benedir i sò scelt, la manna ufrida in del desert , ai fiœi de Israel , l’è un esempi.        
Però, la libertà l’è al sò center un regal meraviglius del noster Creatur . L’è sü chestu che se basa el noster liber impegn a la sò causa . E lì , g’ha de vèss ametü, chesta libertà cumpleta l’implica l’esistenza del cas perché Dio intervègn minga en nissun mod ; una parolla che tanti credent creden minga. E g’han sbaglià , perché Dio lassa una part grand de la sò creaziun al cas, e prima de tüt, el ròll de suscità in di elett l’ apreziaziun di sò standard celest rivelà . Dopu avegh identificà i sò scelt , el Creatur se prend el cuntrol de guidar-i e insegnar-i i sò verità che i preparan per la vita celest eterna. I malformazion e i monstruositaa osservade a la nassion dei creature umane prœven l'azion del cas qe la produx ind el process de reproduzion dei spece error jeneteg cont conseguenze plussee o men grave. La proliferazion dei spece la se basa sul moment dei cadene reprodutive qe de tant par tant jeneren eror de conformitaa ; quest compres el principi de ereditarietaa o indipendentement dovuda a la possibilitaa de vita. In curt, se devi la mia fed a la pussibilità de vida libera , devi, al cuntrari, la ricumpensa e el nutriment de chesta fed, a la carità de Dio e ai iniziatif giamò ciapà e che lü segutta a ciapà per salvàm.  
In de la storia de la sò creaziun terrester , el dì che sarà maledet de Dio l' riva el primo de la setimana ; el sò destin l’è scrivü : el sò ubietif sarà “ separar la lüs dal scüri .” Scegliü di falsi cristian per cuntradir la scelta de Dio de santificar el sett dì, chestu prim dì g’havarà cumpletament cumpletà el sò ròll de “ marc ” del camp di ribell disubbidient en Apoc. 13:15. Tant che el prim dì de la dumenica l’è maledet de Dio, tant el sett dì de saba l’è benedì e santificaa de lù. E per capir qesta oposizion, g’hem de abraçar el penser de Dio , qe l’è un segn de santificazion de part e per luu. El Sabat el riguarda el sett dì e chestu numer set , “ 7 ” , l’è simbolich de la pieneza. Sota qest termen pieneza, el Signor al met el penser del proposit per el qual l’ha cread la nostra dimension terrestra, çoè l’insediament del pecad, la soa condana, la soa mort e la soa sparizion. E in chestu pruget, chesti ròbb seran cumpletament cumpletà durant el 7° millenni che el Sabat settimanal profetiza. Donca, chestu ubietif l’è püsee impurtant per Dio che i mezz de redenziun cun cui redentarà la vita di elett terrester e che realizarà en persona, en Gesù Cristu, a cost de un sufriment atroce .        
Qui g’he un olter mutif per cui Dio dis in Ecc.7:8 : “ La fin de una ròba l’è püsee bòn del sò principi . ” Ind la Genesi, la sucession ind l’orden “ noit-dì ” o “ sera-matina ” la conferma qest penser divin. Ind Isa.14:12, sota el vestid del re de Babilonia , Dio al dis a’l diavol : “ Cuma t’è cascad del ciel a l’ora de la matina , o fiœl de l’ alba! Te l’è stà purtà giò per terra, te che g’he conquistà i naziun ! “L’espression cont la qual Dio al la designa , “ stella del matin ” la sujeriss qe al la paragona a’l “ sol ” del noster sistema terrester. L’è stà la sò prima creatüra e sotta el cuperchio del re de Tir, Ezech.28: 12 cunta la sò gloria uriginal : “ Fiœul del òmm, ciapà un lament sül re de Tir! Ghe dirès : Inscì dis el Signur YaHWéH : Te l’eret el segn de la perfeziun, pien de savieza, perfett in de la belleza . “ Chesta perfeziun g’haveva de scumparir , sostituida de un cumpurtament ribell che g’ha fatt diventar el nemìs, el diavul e l’aversari , el Satana cundannà de Dio perché el verset 15 dichiara: “ Te l’è stà perfett in di tò mod dal dì che l’è stà creà fin quand l’è stà truvà l’iniquità en te . ” Insì, quell qe l’era considerad la “ stella del matin ” l’ha spinjud i omen infedel a onorar comè divinitaa la “ stella del matin ” de la creazion divina : el “ Sol inconquistad ” deificad del cult roman qe asquas tut el cristianesim ocidental al rende un cult pagan. Dio al saveva, anca inanz de la soa creazion, qe qell prim angel qì ​​al se saria ribelad contra de luu e ancamò l’ha cread. Inscì, a la vigilia de la sò mort , Gesù g’ha annunzià che un di 12 apostol l’avaria tradiu, e g’ha anca dit diretament a Giuda : “ Tutt quel che g’he de fà, fàl prest !” ". Quest al ne permet de capir qe Dio al cerca miga de impedir ai so creature de esprimer i so scernide ,                                anca quand che sun cuntrari ai sò. Gesù l’ha anca invità i sò apostol a lassàl se l’era quel luur desideri. L’è col permeter ai so creature la libertaa completa de esprimer-s e de rivelar la soa natura qe al pœl selezionar i so cernids per la soa fedeltaa demostrada e a la fin destrugar tuts i so nemis celest e terrester, i indegni e i indiferents.
 
 
 
Pecà uriginal
El rest del prim dì g’ha una grand impurtanza in de la noster era cristiana perchè l’è el “ pecà ” restabilì dal 7 mars 321 e l’è el segn del camp che l’è entrà en ribelliun cuntra el camp santificaa de Dio. Ma chestu “ pecà ” g’ha minga de fà desmentegà el “ pecà ” uriginal che cundana l’umanità a la mort per eredità de Adam e Eva. Illuminad del Spìrit, chestu argument m’ha purtà a descuvrir leziun impurtant scondù in del liber de la Genesi. A livel de osservaziun, el liber ne rivela l’urigin de la creaziun in di capitul 1, 2, 3. El significà simbolich de chesti numer l’è ancamò perfettament giüstificaa : 1 = unità ; 2 = imperfeziun ; 3 = perfeziun. Chestu merita una spiegaziun. El Gen. 1 registra la creaziun di primi 6 dì. La luur definiziun de “ mattina de la sira ” g’havarà sens sultant dopu el pecà e la malediziun de la terra che diventa el dumini duminà del diavul , che sarà el tema de Gen.3 senza el qual l’espresiun “ matina de la sira ” g’ha nissun significà a livel terrester . Cont el dar la spiegazion, el capitol 3 al met el segn de la perfezion su qesta rivelazion divina. Inscì, in del Gen. 2, el tema del Sabat del sett dì o , püsee precisament , del rest de Dio e del òmm in del sett dì , anca lü ciappa sultant el sò significà dopu el “ pecà ” uriginal commess de Eva e Adam in Gen. 3 che g’he dà la sò rason per vèss. Donca, paradossalment, senza la sò giüstificaziun dada in del Gen. 3, el Sabat santificaa merita el sò simbul “ 2 ” de imperfeziun. De tüt chestu l’è ciar che la terra l’è stada creada de Dio per vèss ufrida al diavul e ai sò demoni inscì che i frütt catif de luur anim pudevan vèss realizà e cumparir davaant ai œucc de tüt, Dio, angel e òmm, e che i angel e òmm pudevan sceglier la sò part.                    
Chesta analìs la me purta a sottalinear che l’istituziun del sett dì santificaa del ripòs profetiza la malediziun del “ peccad ” terrester stabilida en Gen. 3 , perché la terra stess l’è maledeta de Dio, e l’è donca sultant dal mument induè la mort e el sò prucess la colpiss che el sò temp de mil an el ses. lazion, una justificazion. Vale la pena notar che prima de la creaziun de la terra, in del ciel, el cunflit s’è giamò opost al camp del diavul cuntra el camp de Dio, ma sultant la mort de Gesù Cristu la rendrà definitif i scelt individuai ; che sarà visibil cun l’espulsiun del ciel di ribell cundannà de chel mument innanz a morir in de la creaziun terrester. Ades, in ciel, Dio l’ha miga organizad la vita dei angel in su l’alternazion de “ sera e matina ”, quest perqè el ciel al rapresenta la soa norma eterna ; quel che prevalerà e continuarà per i sò scelt per l’eternità. Di front a chesti dat : ​​e la terra prima del pecà ? A part dei alternazion “ sera -matina ” , la soa norma l’è anca quella del ciel, çoè aparentement la vita la se svolge ind una norma eterna ; animai vegan, òmm vegan e senza la mort che sarà la paga del pecà, dì segutan dì e podaria durar per semper.              
Ma in del Gen. 2, Dio el ne rivela el sò orden de temp per la setimana che la finiss el sett dì cunt un ripòs per Dio e per l’òmm. Chesta parolla ripos la deriva del verb “ cessar ” e la se aplica al lavurà fatt de Dio e anca ai oper fatt di òmm. Pœdet capì che prima del pecà, né Dio né i òmm pudevan sentiss stanc. El corp de Adam l’ha minga patid nissun dann, nissun fadiga, nissun dolor de qual-sa-vöör tip. Ades, i seteman de set dì seguten l’un l’olter e se riprodusevan cuma un ciclo eterno, senza che i succesiun “ sera -matina ” segnavan la diferenza cun la norma celest del regn de Dio. Chesta diferenza l’era donca pensada per rivelar profeticament un prugrama prugetà del grand Dio creatur. Propri cuma la festa del “ Yom Kippur ” o “ Dì del Espiaziun ” l’è stada rinnovada ogni an intra i Ebrei e la profetizava la fin del pecà travers de la sò espiaziun cumplidada de la mort de Gesù Cristu, inscì el Sabbat settimanal profetiza la venuda del sett millenni, el mument induè el sò voluntà real g’ha sconfitt. Però, i elett se preocupan ancamò del “ peccaa ” perché cun Cristo g’han de giudicar i “ peccaa ” e i pecadur , che en chel mument dormiran in del son mortal. Donca, cuma i ses dì precedent, el sett l’è mettuu sotta el segn del “ pecà ” che cuvert e riguarda i ses dì de la semana intera. E l’è domà a l’inizi del vòtt millenni, dopu che i pecadur sun stà consumà in del “ fœuch de la segonda mort ”, che l’eternità senza “ pecà ” cumenciarà sü la terra rinnovada. Se i set dì sun segnà del pecà e profetizan 7000 an, el cuntegg de chesti 7000 an pœu cumencià sultant cun l’istituziun del pecà rivelà in del Gen. 3. Donca, i dì terrester senza pecà sun minga in de la norma e in de la logich de la sucesiun “ matina de la sira ” o “ lüs scüra ” e cuma chestu temp l’è senza “ peccaa ” , pœu minga entrà in di 7000 an prugramad e profetizà per el “ peccaa ” de la setimana di set dì.                              
Chestu insegnament mett en evidenza l’impurtanza de chesta aziun che Dio imputa al papad roman en Dan 7:25 : “ el pensarà de cambiar i temp e i legg .” “ Cambiar i temp ” stabilì de Dio el cumporta l’impusibilità de descuvrir el caratter profetich del Sabat settimanal de la “ legg ” de Dio . E quest l’è quel che Roma l’ha fad de Costantin I , dal 7 marz del 321, urdinand el ripòs settimanal el prim dì inveci del sett. Seguend l’orden roman, el pecador l’è miga liberad del “ pecad ” orijinal ereditad de Adam e Eva, ma in plu al ciapa un “ pecad ” adizional , qesta vœlta voluntari , qe l’aumenta la soa colpa vers Dio.           
L’ordin del temp “ sera matina ” o “ lüs scüra ” l’è un cuncett scelt de Dio e obedir a chesta scernida favoriss e autoriza l’acess al mistero profetich de la Bibbia. Negott obliga l’òmm a adutar chesta scernida e la prœuva l’è che l’umanità g’ha scelt de marcar el sò cambiament de dì a mezzanott , cioè 6 our dopu el tramont de primavera ; che profetiza el camp di quei che se desvilupan tropp tard per el glorios riturn de Cristo, el Sposo de la parabola di des vergin . I messaj sotil dat de Dé a i henn doncà fœra de la sœ portada intelletual. Ma per i sò scelt, l’orden del temp divin l’illumina tüt i sò profezie e soratüt chel de la Rivelaziun al principi de la qual Gesù se presenta cuma “ l’alfa e l’omega ”, “ el principi o el principi e la fin ”. Ogni dì che pasa in de la noster vida profetiza el pian de Dio che riassume in Gen. 1, 2 e 3 perché “ la nott ” o “ la bugia ” rapresenta i ses dì profan presentà in Gen. 1 , menter el ripòs divin stabilì in Gen. 2 annuncia el temp de la “ lüs ” . L’è sü chestu principi che segond Dan.8:14, el temp del era cristiana l’è dividuu en dü part : un temp de “ scurità ” spiritual intra el 321, induè l’è stabilì el “ peccaa ” cuntra el Sabat, e el 1843 induè el cumencia un temp de “ lüs ” per i elett de chesta data de Gesù in del 2000. y Creatur Dio, l’è vegnuu per giudicar intra i elett e i ribell , “ pègor e cavre ” , cuma g’ha giudicà intra el “ serpent, la dònna e l’Adam ” . Inscì, in de la Apocalisse, i temi di “ Letter ai sett Ges, i sett segn e i sett trompet “profetizan “ scurità ” per i primi ses e divina “ lüs ” per el sett e final grad de ognun de chesti temi. Chestu l’è inscì vera che in del 1991, el refuud uficial de chesta ültima “ lüs ” de part del adventism istituzional, lüs che Gesù m’ha dà del 1982 , g’ha purtà a digh, in de la Lettera indirizzada a “ Laodicea ”.                                        in Apoc. 3:17: “ Perché te dis: Mi sun ricco, e g’ho bisogn de nient , e te se minga che te seet disgrazià, e miserabil, e pover, e orb, e nudo , ... ”. I avventist uficial g’han desmentegà chesta citaziun dada en 1 Pietro 4:17 : “ Perchè l’è rivà el temp che el giudizi g’ha de cumincià in de la cà de Dio .” Se el cumencia prima cun noialter, che l’è la fin di quei che ubbidisen minga al Vangel de Dio? » L'istituziun l'è stada in post dal 1863 e Gesù g'ha benedì la sò istituziun al temp de " Filadelfia ", in del 1873. Segond el principi divin " matina de la sira " o " lüs del buio " , l ' ültima e settima epoca simbolizada del nomm de " el present de la lüs " chesta, una grand “ lüs ” l’è rivada a s’illuminà i misteri profetizà, en chesta epoca final , a discapit de l’istituziun avventista uficial mundial . El nomm “ Laodicea ” l’è ben giüstificaa perché vœur dì “ gent giudicà o gent de giudizi ”. Quei che sunt minga o minga püsee del Signur sun cundannà a entrà insema ai seguitur del “ dì maledet de Dio ” . Mostrand-s incapaç de condivider cond Dio la soa justa condana de la “ Domenica ” romana , el Sabat al ge parerà plu tant important comè ind el temp benedet del so batèsim. Un messaj dat de Gesù Crist a la sò servitù Ellen G. White , in del sò liber “ Primi scritt ” e in de la sò prima visiun, g’ha tradott chesta situaziun inscì : “ g’han perduu de vista l’ubietif e Gesù ... Sun affondà in del mund malvagi e sun stà minga püsee vist .”                                  
El Genesi 2 profetiza el temp de la “ lüs ” e chestu capitul de la Genesi el cumencia cun la santificaziun del “ sett dì ” . Finiss cunt el verset 25 : “ L’òmm e la sò dona l’eran tücc dü nudi, e se vergügnavan minga .” El ligam intra chesti dü temi mustra che la descuverta de luur nudità fisich sarà la conseguenza del imputaziun del “ pecà ” che commetteran e che, cuntà in del Gen. 3, cumpariss inscì cuma la causa de una nudità spiritual mortal. Paragunand chestu insegnament cun chel de “ Laodicea ” , truvam el Sabat asocià al “ pecà ” che rend un “ nudo ”. In quest cuntest final , la prategh del Sabat l’è donca minga püsee sufisent per preservar la grazia de Cristo , perchè proponend la sò lüs profetich cumpleta ai autorità avventist uficial intra el 1982 e el 1991 el requisit de Gesù Cristu l’è aumentà e lü vœur per chestu mument che cun la prategh de la sò santa grazia el sò interèss, ul per i sò rivelaziun profetizà en Daniel e en Rivelaziun ; ma anca in de la Bibbia rivelada intera che la costituiss i sò “ dü testimoni ” segond Apoc. 11:3.                  
 
 
 
La testimonianza de Dio dada in sü la terra
 
Per quant impurtant che l’è, la visita de Dio a l’umanità in furma de Gesù Cristu duvaria minga fà desmentegà la sò visita precedent in del temp de Mosé. Perchè l’è stà en chestu cuntest luntan che Dio g’ha rivelà i urigin de la dimensiun terrester. E come rivelazion dada de Dio , el conte de la Genesi l’è tant important quant qell de la Rivelazion rivelada a l’apostol Giovanni. La forma cernida de Dio per organizar la vita terrestra la profetiza el so pian de amor per i creature ai quai al dà la completa libertaa , insì qe pœden responder a la soa amor e viver con luu eternament o refudar -l e sparir ind el nient de la mort , in conformitaa cond i condizion de la soa oferta salutar .
Se l’Adam l’è cread deperluu, prima, l’è perqè l’è presentad comè “ l’imajen de Dio (Gen. 1,26-27)” in cerca de l’amor de una contropart libera ind la soa imajen, perqè tut el temp de la soa eternitaa passada l’era quell de solitudin assoluta. Quest l'è diventad insopportabel per luu a'l pont qe l'era pront a soportar i conseguenze de la libertaa qe l'era dree a dar ai so creature vivente . La creaziun de Eva de una di còst de Adam , menter l’è en sonn mortal , profetiza la creaziun de la sò Gesa, el Scelt cumpost di sò fedel elett, frutt regoglià de la sò mort espiatoria en Gesù Cristu ; Quest al justifica el rœl de “ ajutador ” qe Dio al atribuiss a la dona qe l’è vegnuda fœra de luu e el so nomm Eva al vœl dir “ vita ”. La Scelta la “ viverà ” per l’eternità , e sü la terra, lee g’ha una vocaziun per ufrir a Dio el sò “ aiut ” , per culaburar umanment in de la realizaziun del sò pruget che vœur stabilir l’amor parfet condivis e senza prublemi in di sò univers etern.              
El pecà de la disubbidienza entra in del òmm travers de Eva , cioè travers de la “ dònna ”, simbul di sò scelt che ereditaran chestu pecà uriginal. Anca, come Adam, per amor per Eva , in Gesù Crist , Dio al diventa uman per condivider e portar al post del so Scelt , la punizion mortal qe i so pecads meriten. La storia de la Genesi l’è donca sia una testimonianza storega qe la rivela i nostre orijin e i so circostanze , sia una testimonianza profetega qe la rivela el principi de salvazion del grand projet amoros del onnipotent creador Dé.  
Dopu i primi ses dì de creaziun menziunà in del Genesi 1, ses dì che profetizan i ses mil an riservà de Dio per la sò seleziun di elett terrester, in del Genesi 2, sotta l’imagin de un Sabat eterno, el sett dì illimità se dervarà per dà la benvenuda ai elett testà e seleziunà.
Dio el sa fin dal principi el resultà del sò pian, i nomm di sò scelt che cumpariran in del curs di ses mila an. L’haveva tut el poder e l’autoritaa per judicar e destrugar i angel ribell senza dover crear la nostra dimension terrestra. Ma l’è propri perché el rispeta i sò creatür, che el aman e che el aman, che urganiza una dimostraziun universal sü la terra creada per chestu fin.
Dio l’eleva sora tut el principi de la veritaa. Comè predit in del Sal.51:6, Gesù definiss i sò elett cuma “ nassü de nœuf ” o “ nassü de la verità ” inscì che sun fatt per cunfurmass al standard de la verità divina . Segond Giovanni 18:37, lü stess l’è vegnuu per “ dar testimonianza de la verità ” e el se presenta in Apoc. 3:14 cunt el nomm del “ Ver .” Qesta esaltazion e glorifegazion del principi de la veritaa l’è in oposizion assoluta a’l principi dei busie, e tuts duu i principi i g’hann tante forme. El principi di busie g’ha semper sedù i abitant de la terra in de la sò stòria. In di temp muderni, la bugia l’è diventada la norma d’esistenza. L’è adutà cunt el termin “ bluff ” in del spirt cumercial, ma l’è comunque el frutt del diavul, “ pà di busie ” segond Giovanni 8:44. A livell religius, la bugia la se presenta sotta forma de tanti falsità religius che sun diferent segond i popul e i sit interessà sü la terra. E la fed cristiana stess l’è diventada l’imagin parfet de la “ confusiun ” (= Babel) inscì tanti sun i sò falsificaziun scüri .                
La bugia l’è insegnada in manera scientifega. Perqè al contrari del so aproç autoritari, el penser scientifeg l’è incapaç de dar una prœva reala dei so teorie evolutive dei spece , e dei milion e miliard de agn qe i so scienziads atribuissen a l'esistenza de la terra. Al cuntrari de chestu pensé scientifich, la testimunianza del Dio creatur ufriss tanti prœuf de la sò realtà , perché la storia terrester dà testimonianza di sò aziun, di cui l’inondaziun di aqua l’è el prim esempi , atestad de la presenza di fossil marin in di pianur e anca süi cimi di muntagn püsee volt. A chesta testimonianza natüral l’è giuntà la testimonianza lassà de la storia del òmm, de la vita de Noè, de la vita de Abraham, de la liberaziun di ebrei de la schiavitù egiziana e de la nassita del popul ebraich , testimun ocular vivent de luur storia fin a la fin del mund ; A quest l’è agiunta la testimonianza di apostol de Gesù Crist che g’han vist i sò miracul, la sò crocifixiun e la sò resurreziun ; al punt che la pagüra de la mort g’ha lassà, e g’han seguì el camin del martirio , luur Maestro e luur Model Gesù de Nazareth .  
Ind l’evocar qesta parolla “ martiri ” g’ho de dervir una spiegazion.  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Nota : confondi no el martirio con la punizion 
 
I do robe g'hann l'istess aspet estern e pœden donca vesser facilment confondude. Però, chesta confusiun g’ha di conseguenz gravi perché l’aziun punitiva ris’cia de vèss atribuida al ver scelt de Dio e al cuntrari al fiœul del diavul pœu vèss atribuì un martiri parècc ingannevul per Dio . Donca, per vedèl ciarament, g’hem de tegnir cunt de la seguent analìs che parte de chestu principi ; Prim , fasem la domanda : cosa l'è el martiri ? Chesta parolla la deriva del grecch “ martus ” che vœur dì : testimoni . Cossa l’è un testimoni ? L’ è quell qe al riporta fedelment o miga qell qe l’ha vest, ascoltad o quell qe l’ha capid su un argoment. L’argoment che g’he interessa l’è religius, e intra quei che testimonian per Dio , g’he sun testimoni veri e falsi. Quell qe l’è cert l’è qe Dio al fa la diferenza intra i duu. La veritaa l’è cognossuda de luu e la benediss perqè de soa part, qest vero testimoni al se sforza de mostrar-s fedel praticand ind i “ œvre ” tuta la soa veritaa rivelada e al persevera in qella manera qì fina a l’acetazion de la mort . E chesta mort l’è l’autentich martirio, perché la vita ufrida a la mort l’era en cunfurmità cunt el standard de santità dumandà de Dio per el sò temp. Se la vita ufrida l’è minga en chesta cunfurmità, alura l’è minga un martiri, l’è una puniziun che colpiss un vesser vivent cunsegnà al diavul per la sò distruziun, perché el beneficia minga de la proteziun e de la benediziun de Dio. A segond del confurmità al standard de verità dumandà de Dio per ogni età, l’identificaziun del “ martirio ” la se basarà sü la noster cognossenza del giudizi divin rivelà en i sò profezie che miran al temp de la fin ; che l’è l’obietif e l’argument de chestu mesté.               
 
L'è impurtant capì che la verità g'ha nissun podè de cunvertir una ment ribell ; l’esperienza del prim angel creà, ciamà de Dio , Satana , de la sò ribelliun, la pruva. La veritaa l’è un principi a’l qual i elets, quei qe la aman e inn pronts a combater insema a Dio in Gexù Crist, la bugia qe la fa mal a Luu, se sentiran naturalment atirads . 
In conclusiun, la Divina Rivelaziun l’è costruida progressivament sü ses mila an de esperienz e testimunianz vissuu in di cundiziun püsee bon e pegiur. Un temp de sesmila an pœu par cuurt, ma per l’òmm che dà interess real sultant ai an de la sò vida, l’è en realtà un temp assée luungh per cunsentir a Dio de slargà süi secul , e püsee precisament süi sesmila an , i diferent fas di risultà del sò pruget global . Esclusivament in Gesù Crist, Dio al dà ai sò elett del temp final, süi sò misteri e süi sò oper , una cumprensiun ciara riservada a chestu temp final.
 
 
 
 
 
 
 
Genesi : Un digest profetich vital 
 
In qesta comprension, el conte de la Genesi al forniss i ciav fondamentai ai profezie biblege de Daniel e de Apocalisse ; e senza chesti ciaf, chesta cumprensiun l’è impusibel. Qeste robe sarann ​​regordade quand qe al sarà necessari, durant el studi profeteg, ma de incœ inanz, al g’ha de vesser cognossud qe i parolle , “ abiss , mar, terra, dona ”, sarann ​​i portador de un’idea specifega del penser divin ind la soa rivelazion “ Apocalisse ”. Sun ligà a tri stadi sucessif de la creaziun terrester. “ L’abiss ” se riferiss al pianeta Terra cumpletament recuvert de aqua senza nissuna vida. Poeu, el segond dì, chel de la separaziun di element, “ el mar ”, sinonim e simbul de la mort, sarà popolà sultant di animai marin el 5° dì ; el sò ambient l’è ostil per l’òmm creà per respirà aria. “ La terra ” la vegn fœra del “ mar ” e la sarà abitada anca el quint dì di animai e a la fin, el sest dì, de “ òmm furmà a l’imagin de Dio ” e de “ dòna ” che sarà furmada sü una di còst del òmm. Insema, l’òmm e la dòna g’havaran dü fiœui. El prim “ Abel ”, tip del scelt spiritual ( Abel = Pà l’è Dio) sarà copà de la gelusia dal sò vècc “ Cain ” tip de òmm carnal, materialista (= acquisiziun) profetizand inscì el destin del tip scelt, Gesù Cristu e i sò scelt, che patiran e moriran cuma Catho , tüt i “ mercant del tempi ” , che g’han di gelusi sucessif e agresif che sun dimustrà e realizà durant de la storia terrester . La leziun dada del Spìrit de Dio l’è donca la seguent : del “ abiss ” vegnen fœura , sucessivament , “ el mar e la terra ”, simbul di fals religiun cristian che menan a la perdiziun di anim. Per designar la sò assemblea Scelta, g’he dà la parolla “ dòna ” che l’è ,                                      se l’è fedel a sò Dio, la “ Sposa ” , del “agnel ” simbul pittorich de Cristo stess profetizà de la parolla “ òmm ” (l’ Adam ). Se l’è infedel, la resta una “ donna ”, ma la ciapa l’imagin de una “ prostituta ”. Chesti ròbb seran tüt cunfermà in del stüdi detailà presentà en chestu mesté e luur impurtanza vital diventarà evident. Pœdet facilment capì che in del 2020, i event profetizà in di profezie de Daniel e de Apocalisse sun stà , per la magiur part , giamò cumplicà in de la stòria , e sun cognussü di òmm. Ma l’eran minga identificà per el ròll spiritual che Dio g’ha dà. I storegh registran di fatt storegh , ma sultant i prufet de Dio pœden interpretarli .          
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Fede e incredulità
 
Per natura, i vesser uman, fin dei so orijin, inn credents. Ma la credenza l’è minga fede. L’om l’ha semper credud ind l’esistenza de Dé o dei divinitaa, spirit superior qe i doveven servir e far piaxer per miga patir el dann causad de la soa rabia. Chesta convinziun natüral l’è nada innanz per secul e millenni fin ai temp muderni, quand i descuvert scientifich g’han ciapà el pussess del cervel del òmm ucidental, che de chel mument l’è diventà incredul e incredul. Nutem che chestu cambiament carateriza principalment i popul de urigin cristian. Perché in del stess temp, in del Orient, in del Estremo Orient e in del Africa, i credenz in di spirit invisibil sun restà. Çò ‘l é spiegad dei manifestazion soranaturalle testimoniade dei persone qe i pratican qests rits relijos. In Africa, la prœva ciara de l’esistenza de spirit invisibil la proibiss l’incredulità. Ma quel che chesti gent san minga l’è che i spirit che se manifestan cun podè intra luur sun en realtà spirit demonich refüdà del Dé che g’ha creà tüta la vita , e cundannà a mort cunt el ritardo . Chesti gent sun minga incredul , né incredul , cuma i ucidentai, ma el resultà l’è istess, perché servisen i demoni che i sedusen e i tegnen sotta luur dominaziun tiranich. La luur religiusità l’è del tip pagan idolatrich che g’ha caraterizà l’umanità fin di sò urigin ; Eve l’è stada la sò prima vitima.  
Ind l’Occident, l’incredulitaa l’è verament el resultad de una cerna, perqè poqe persone inn miga consciente dei so orijin cristiane ; e intra i difensor de la libertaa republegana, g’è dei persone qe citen parolle de la Santa Bibia , testimoniand insì qe inn miga ignorants de la soa esistenza. L’eran minga ignorant di fatt glorius che lee testimonia per Dio, e ancamò deciden de tegnir-i minga cunt. L’è qest jener de incredulitaa qe el Spirit al ciama incredulitaa e qe l’è l’oposizion assoluta ribella a la vera fed. Perchè se el tegn cunt di prœuf che la vita g’he dà sü tüta la terra e en particular en i manifestaziun suranatürai di popul african, l’òmm g’ha no la pusibilità de giüstificà la sò incredulità. I azion soranaturai faite dei demoni donca condanen l’incredulitaa ocidental. El Dé Creatur dà anca la prœuva de la sò esistenza , agind cun podè travers di fenomen prudott de la natüra che l’è suget a lù ; terremot , eruziun vulcanich, onde de marea distrutif , epidemie mortai , ma tüt chesti ròbb incœu riceven spiegaziun scientifich che oscuran e destrugon l’urigin divina. A l’œgg, qest grand nemìs de la fed, l’è jontada la spiegazion scientifega qe la convinx el cervell uman e l’incoragia ind i so cerne qe la portan a la soa perdizion.  
Cossa l’aspeta Dio dei so creature ? Luu al selezionarà intra lor quei qe aproven i so concezion de vita , çoè quei qe abraça el so penser . La fed la sarà el mezz, ma minga la fin. Donca, la “ fed senza oper ” , qe la g’ha de portar , l’è diita “ morta ” in Giacom 2:17. Perchè se g’he la vera fed, g’he anca la falsa fed. El giüst e el sbaglià fan tüta la diferenza, e Dio g’ha nissun prublema per identificar l’ubbidienza per distinguela de la disubbidienza. In ogni cas, al resta l’uneg judiz qe la soa opinion la decidarà el futur etern de ogniduna dei so creature , perqè el scopo de la soa selezion l’è unig e la soa oferta de vita eterna l’è otegnuda esclusivament a travers de Gesù Crist . El passaj in su la terra l’è justifegad domà per ofrir la possibilitaa de qesta selezion de elets etern. La fed l’è miga el fruit de tremend sforzi e sacrifici , ma de un stat natural otegnud o miga de la creatura de la nassita. Ma quand che l’esist, la g’ha de vèss nutrida de Dio, altriment, la mor e la scumpare.      
La vera fed l’è una ròba rara. Perchè al cuntrari del aspett ingannevul de la religiun cristiana uficial , l’è minga assée mett una cros sora la tomba de una creatüra perché i port del ciel sean dervì a lù. E mi segnalo quest perché el par che l’è trascurà , Gesù g’ha dit en Matt.7:13-14 : “ Entra per la porta strècc. Perchè larga l'è la porta e larga l'è la strada che mena a la distruziun , e g'he sun tanti che van denter travers de lù . Ma el purton l’è strècc e strècc l’è la via che mena a la vida , e g’he sun poochi che la truvan. " Qest insegnament l'è confermad ancamò ind la Bibia ind l'esempi de la deportazion dei ebrei a Babilonia, perqè Dio al trova degn de la soa elezion domà Daniel e i so tri compagn e cinq re poderos ; e Ezechiel che vif en chestu temp . Poeu legem in Ezech. 14:13-20 : “ Fiœul del òmm, se una terra la peca contra de mi, fasend di infraziun, e mi slunghi la man cuntra de lee, e g’ho spustà sü la sò bastonada de pan, e g’ho tajà via l’òmm e la bestia, e chesti tri òmm, Noè, Daniel e Job, l’eran luur diritt ; DIO . Se mi dovessi far passar i bestie selvatege per la terra e despopolar-la, e la dovessi diventar un desert travers induè nissun pudeva passà per i bestie, e chesti tri òmm l’eran in mezz a chel, cuma vif mi , dis el Signur YaHWéH , g’havarian minga salvà né fiœui né tüsan, lür sultant sarèsen stà salvà , e la terra sarès diventada un desert. O se mi purtassi una spada cuntra chesta terra, e digo : Lassè che una spada la passi travers la terra , Se dovessi sterminà òmm e besti de lù, e chesti tri òmm l’eran in mezz a lù, son vif ! dis el Signur YaHWéH , g’havarian minga salvà né fiœui né tüsan, ma lür sultant sarèsen salvà . O se mandi una peste in quella terra lì, e verzi la mia furia sü de lee cun la pestilenza, per tajà via l’òmm e la bestia, e Noè, Daniel e Giob l’eran denter , cuma vif mi ! dis el Signur YaHWéH , g’havarian minga salvà né fiœui né tüsan, ma g’havarian salvà i luur anim cun la luur giüstizia. " Imprendom inscì che al mument del diluvio        de aqua , sultant Noè l’è stà truvà degn de la salveza intra i vòtt gent prutètt del arca.
Gesù l’ha dit ancamò in Matt.22:14: “ Perchè tanti sun ciamà, ma pooch sun scelt. "La rexon l'è semplixement spiegada del volt grad del standard de santitaa requerid de Dio qe al vœl ciapar el prim post ind el noster cœr o negot." La conseguenza de qest requisit l’è contraria a’l penser umanista del mond qe al met l’om sora tut ol rest. L’apostol Giacom l’ha avvertì de chesta oposiziun, disend : “ Voi adulteri! Savet minga che l' amicizia cunt el mund l'è nemicizia cunt Dio ? Donca, chi vœur vèss amis del mund, se fà nemìs de Dio . » Gesù el ne dis ancamò in Matt 10:37 : “ Quel che ama sò pà o sò mam püsee de mi l’è minga degn de mi , e quel che ama sò fiœul o sò tüsa püsee de mi l’è minga degn de mi .  Donca, se cuma mi, inviti un amis a sudisfar chestu criteri religius dumandà de Gesù Cristu, ste minga surprès se lü te ciami un fanatich ; Quest l’è quel che m’è sucedü, e g’ho capì che g’havevi sultant Gesù cuma ver amis ; lü, “ el Ver ” de Apoc. 3: 7 . Te serèst anca ciamà un integrista, perchè te mustret de vèss dritt vers Dio, perchè te amet e te onoret cun la tò ubbidienza la sò legg püsee santa; Chestu sarà, en part, el prezi uman de pagar per fär piasè al Signur Gesù, inscì degn de la noster autonegaziun e de tüta la noster devoziun che dumanda .             
La fed la permet de ricever de Dio i so penser segrets infina a quand descoverzem l’entitaa del so prodigios projet. E per capir el so pian complessiv, el cernid al g’ha de tener cont de la vita celest dei angel qe l’ha precedud l’esperienza terrestra. Perchè in chesta società celest, la divisiun di creatür e la seleziun di bon angel fedel a Dio sun stà minga fatt sü la fed in del Cristo crocifiss o sül sò refuud cuma sarà el cas sü la terra . Chestu cunferma che a livel universal , la crocifixiun del Cristo senza pecà l’è el mezz de Dio per cundanà el diavul e i sò seguitur e che sü la terra, la fed en Gesù Cristu rapresenta el mezz scelt de Dio per fär cognoss la carità che prova per i sò scelt che el aman e el apprezan. El fin de chesta dimostraziun de la sò total autonegaziun l’era chel de vèss bon de cundanà legalment a mort i creatür celest e terrester ribell che cundividen no el sò sens de esistenza. E intra i so creature terrestre, al seleziona quei qe abraça el so penser , aproven i so azion e i so judizi perqè inn adats a condivider la soa eternitaa . A la fin, L’avarà resolt el prublema creà de la libertà dada a tüt i sò creatür celest e terrester, perché senza chesta libertà, la carità di sò creatür seleziunà la sarès stà senza valur e anca renduda impusibel. Difatt, senza libertà, la creatüra l’è minga olter che un robot , cunt un cumpurtament automatizà. Ma el prezi de la libertà sarà , a la fin , l’esterminaziun di creatür ribell del ciel e de la terra.
 
Quest el pruva che la fed l’è minga basada sü un semplis : “ Credi in del Signur Gesù e te serè salvà . ” Qeste parolle biblege se basen su qell qe l’è implicad del verb “ creder ”, çoè l’ubbidienza ai lej divine qe la carateriza la vera fed . Per Dio, l’obietiv l’è truvar creatur che g’he obediss per amor. L’ha trovad quaivun intra i angel del ciel e intra i so creature umane terrestre, l’ha selezionad quaivun e al segutarà a selezionar quaivun fina a la fin del temp de la grazia.         
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Mangia per el moment giüst
 
Propri cuma el corp del òmm g’ha bisogn de nutriment per slungà la sò vida, anca la fed prodotta in de la sò ment g’ha bisogn de sò nutriment spiritual . Ogni òmm che l’è sensibil a la dimostraziun de amor dada de Dio en Gesù Cristu sente el desideri de fär quaicos per lù a sò volta. Ma cuma podemo fär quaicoss che g’he pias se savem minga chel che Luu el se speta de noi ? L’è la rispòsta a chesta dumanda che la costituirà el nutriment de la noster fed. Perché “ senza fed l’è impusibel fär piasè a Dio ” segond Ebr.11:6. Ma l’ è ancamò necessari che chesta fed l’è renduuda viva e piacevul per lù per la sò confurmità ai sò aspetatif. Perchè el Signur Dio Onnipotent l’è el sò finìdur e el sò Giudizi. Moltitudin de credent cristian vœuren avegh una giüsta relaziun cunt el Dé del ciel, ma chesta relaziun l’è impusibel perché luur fed l’è minga stada nutrida cuma l’è necessari. La rispòsta al prublema l’è dada a noi in Matt. 24 e 25. Gesù el porta el sò insegnament ai noster ültem dì che preceden pooch el temp de la sò segonda comparsa, chesta volta in de la glòria de la sò divinità. El la descrif multiplicand i imagen en parabul : parabul del fich, en Matt.24:32 a 34 ; parabola del lader de nott, in Matt.24:43 a 51 ; parabola dei des vergin, in Matt 25 :1 a 12 ; parabola dei talent, in Matt.25:13 a 30 ; parabole dei pègore e dei cavre, in Matteo 25:31 a 46. Intra queste parabole , la menzion del “ mangiar ” la se presenta do vœlte : ind la parabola del lader de la noit e ind quella dei pègore e dei cavre perqè, nonostante l’apparenza, quand qe Gesù al dis : “ Mi g’ho mangiad fœra de ti, la fed de la mor. “ Perchè l’òmm vif minga sultant del pan, ma de tüt i parolles che vegnen fœura de la boca de Dio .” Matt.4,4 ». El mangià de la fed l’è pensà per prutegel cuntra la “ segonda mort ” de Apoc. 20 , quella che la fà perder el diritt de vif per l’eternità.                  
Come part de chesta riflesiun, dirigi el tò sguard e l’atenziun a chesta parabola del lader de nott : 
V.42 : “ Varda, perchè savè minga in che dì che vegnarà el voster Signur . ”   
El tema del ritorn de Gesù Crist l’è definì e la sò “ aspetativa ” la provocarà un desvilupp spiritual en i Stat Ünì del Nord America, intra el 1831 e el 1844. L’è ciamà “ Adventism ”, i member de chestu muviment sun luur stess designà di luur contemporani cunt el termin “ Adventist ” ; parolla ciapada del latin “ adventus ” che vœur dì : avvent.          
V.43 : “ Ma savè chest: se el padrun de la cà g’havess savuu in che vigilia de nott l’era drée a rivà el lader, g’havaria stà guardà e g’havaria minga lassà entrà in de la sò cà . ”  
In quest verset, el “ padrun de la cà ” l’è el discepol che l’è drée a spetà che Gesù el turna, e el “ lader ” se riferiss a Gesù stess. Cun chestu paragun, Gesù el ne mustra el vantagg de savè la data del sò riturn. Lü donca el ne incoraggia a descuvrirlo, e el noster ascultar i sò cunsigli cundizionarà la noster relaziun cun luu.      
V.44 : “ Donca, ste pront anca vuuter, perchè el Fiœl de l’Om al vegnarà ind un’ora qe vuuter spetet miga . ”  
Ho currètt , en chestu verset , el temp futur di verb perchè in del grecch uriginal, chesti verb sun in del temp present. Infatt, chesti parolles sun ditt de Gesù ai sò discepol contemporani che el interrogan sü chestu argument. El Signur, in del temp final, duperarà chestu tema “ avventista ” per vaciar i cristian testand-i de la fed profetich; a quest fin , el organizerà successivament in del temp , quater aspetatif “ avventist ” ; ogni volta giüstificada de nœuva lüs dada del Spìrit, i primi tri riguardant i test profetich de Daniel e de Apocalisse.      
V.45 : “ Chi l’è donca el servitur fedel e savi, che el sò signur g’ha mettuu sovran sü la sò casa, per dar-gh el sò mangià in del sò temp? »  
Sta atent de sbagliàs minga in del tò giudizi, perchè el “ mangià ” che se parla en chestu verset l’è propri devant di tò œucc. Sì, l’è chestu document che g’ho dà el nomm “ Spiegami Daniel e la Rivelaziun ” che l’è chestu “ mangià ” spiritual indispensabil per nutrir la vòstra fed, perché el purta de Gesù Cristu tüt i rispost ai dumandi che pœu legitimament dumandà, e olter chesti rispost, rivelaziun inaspetà de Gesù cuma la rivelaziun de Gesù. 030 in del quart e ültem “ Aventista ” “ aspettativa ” .          
Personalment preocupà de chestu verset, presento chestu document, el frutt de la mè fedeltà al Dé de la verità e de la mè prudenza, perché vœuri minga vèss surprès del riturn de Gesù Cristu. Gesù chichinsci el rivela el sò pian per i temp de la fin. El g’ha previst per chestu temp, un “ mangià ” che l’è adatt per nutrir la fed di sò scelt che spetan cun fedeltà el sò glorios riturn. E quest “ mangià ” l’è profetich.    
V.4 6 : “ Beato quel servitur, che el sò patron, quand che vegnarà , el truvarà inscì ! »   
El cuntest del sò glorios riturn l’è cunfermà chichinsci, l’è chel de la quarta aspetativa “ avventista ”. El servitur interessà l’è defatt giamò parècc cuntent de cognoss el pensé rivelà de Dio , cioè el sò giudizi sü la fed di òmm. Ma chesta beatitudin la se slargarà e la riguardarà tüt quei che , ricevend chesta ültima lüs divina , a sò volta la propagaran e la cundividen cunt i elett sparpagnà sü la terra , fin al riturn effetif de Gesù Cristu.  
V.4 7 : “ In verità ve digo, lü el farà sovran sü tüt i sò ben. »  
I ben del Signur riguardaran, fin al sò riturn, i valur spirituai. E el servitur diventa per Gesù el guardian del sò tesoro spiritual ; el depositari esclusif di sò oracul e de la sò lüs rivelada. Dopu avegh lett tüt chestu document, pudet vedè che mi esageri no en ciamà la sò rivelaziun profetich biblich un “ tesoro ”. Che olter nomm podaria dar a una rivelaziun che prutegh de la “ segonda mort ” e che derva la via che mena a la vita eterna ? Perché dissipa e fà scumparir la pusibilità de döbi fatal per la fed e la salveza.      
V.4 8 : “ Ma se l’è un servitur malvagi, e el dis denter de luu : El me signur g’ha ritardà la sò vegnuda, ”   
La vita creada de Dé l’è de tip binario. Tut g’ha el sò assolut cuntrari. E Dio l’ha presentad ai uman duu camin, duu manere per condur i so scelte : la vita e el ben, la mort e el mal ; el forment e la palla ; la pégora e la cavra , la lüs e la scürità . In qest verset, el Spirit al mira al servidor malvagi, ma un servidor comunque, qe al designa la falsa fed miga nutrida de Dio e soratut, la falsa fed cristiana qe la finiss per rivar e a riguardar la fed avventista medema, ind el noster temp final. Ricef püsee lüs de Gesù Cristu perché g’ha refudà chel che l’è stà presentà a lù intra el 1982 e el 1991 e che g’ha annuncià la sò vegnuda per el 1994 , chestu adventism lì, produss un frutt de malvagità che g’ha purtà a la radiaziun del messagger de Dio in del november del 1991. . Perchè i aparenz del cumpurtament religius estern sun estremamente ingannevul ; El formalism relijos al sostituiss la vera fed viva piena de zelo per la veritaa.       
V.49 : “... se el cumincia a picà i sò cumpagn, se el magna e el bef cunt i bevuu, ”  
L’imagin l’è un pooch anticipada en chestu mument , ma la radiaziun esprim ciarament , en temp de paas, l’oposiziun e la battaggia che esprimen e preceden la vera persecuziun che vegnarà ; L’ è domà una questiun de temp. Dal 1995, l’adventism istituzional l’è stait a “ magnar e bever cond i bevuds ” infina a la mesura qe l’ha fait un’alleanza cond i protestants e i catoleg entrand ind l’alleanza ecumenega. Perchè in Apoc. 17:2, mirand a la fed catolica ciamada “ Babilonia la Granda ” , e a la fed prutestante ciamada “ la terra ” , el Spìrit dis : “ Cun lee i re de la terra g’han fatt fornicaziun, e i abitant de la terra sun stà bevuu de lee per el vin ” .             
V.5 0 : “ ... el padrun de chel servitur vegnarà en un dì induè el se speta minga e en un ura che el sa minga, ”  
La conseguenza del refudar la lux qe la riguarda la terza aspetativa avventista , e la data 1994, la compariss finalment in forma de ignoranza del temp del vero ritorn de Gesù Crist , çoè la quarta aspetativa avventista del plan divin. Chesta ignoranza l’è la conseguenza de la rottura de la relaziun cun Gesù Cristu, donca podemo dedur el seguent : i avventist mettuu en chesta situaziun tragich sun plü ai œucc de Dio, cioè en sò giudizi, “ avventist ” .    
V.51 : “ ...el tajarà a pezz, e el g’ha darà una part cunt i ipocrit : g’he sarà piant e striscià di dent. »  
L’imagin l’esprim la rabia che Dio infligirà ai falsi servitur che l’han tradid. Noto in qest verset el termen “ ipocrita ” cond el qual el Spirit al designa i fals crestian in Dan 11:34, ma una letura plussee ampia l’è necessaria per capir el contest del temp mirad de la profezia, qe al includ i verset 33 e 35 : “ e i plussee savi intra lor istruiran la folla. G’he sun quei che sucumbiran per un temp a la spada e a la flama, a la prigiun e al sacch. In del temp induè caden, seran jüttà un pooch, e tanti se uniran a luur travers de l’ipocrisia . Quaivun di savi cascaràn, per vèss rafinà, purificà e bianch, perchè l’è minga vegnuu fin al temp stabilì . » El “ serv malvagi ” l’è donca chel che tradiss i aspetatif de Dio , sò Maestro, e el se uniss, “ fin a la fin di temp ”, al camp di “ ipocrit ” . El cundivid , de chel mument innanz , cun luur , la rabia de Dio che i colpiss fin al ültem giudizi , induè sun distrutt, consumà in del “ lac de fœuch ” che dà la “ segonda mort ” definitiva , segond Apoc. 20:15 : “ Chi l’è minga stà truvà scrivuu in del liber del fœuch .                   
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
La storia rivelada de la vera fed
 
Vera fede
G’he sun tanti ròbb de dì sül argument de la vera fed, ma propongo giamò chestu aspett che me par una priorità. Chissà chi vœur avegh una relaziun cun Dio g’ha de savè che el sò cuncett de vida sü la terra e in del ciel l’è el cumplet cuntrari del noster sistèm sü la terra che l’è costruì süi pensé orgœuj e malvagi ispirà del diavul ; el sò nemìs, e chel di sò veri scelt. Gesù g’ha dà la manera per identificar la vera fed : “ Per i luur frutt i cognosseré .” La gent ciappa sü l’uga di spini o i ficc di card? (Matt.7,16)». Sü la bas de chesta afermaziun, vèss sicür che tüt quei che pretenden el sò nomm e che mustran no sò gentileza, utilità, autonegaziun, spirit de sacrificio, amor per la verità e zelo per l’ubbidienza ai cumandament de Dio, sun mai stà e sarà mai sò servitur ; Quest l’è quel che 1 Cor 13 al ne insegna definind el carisma de la vera santità ; quel che l’è dumandà del giüst giudizi de Dio : versichel 6 : “ lee la se contenta minga de l’ingiustizia, ma la se contenta de la verità .”        
Cuma podemo creder che el perseguì e el persecutur sun giudicà de Dio in de la stess manera ? Che sœmeanza g’he intra Gesù Cristu, crocifiss volontariamente, e l’inquisiziun papal romana o Giovanni Calvin, che g’ha sometü òmm e donn a la tortura fin a luur mort ? Per veder no la diferenza, g’he vœu de ignurar i parolles ispirade dei scrits bibleg. Quest l’era el cas prima che la Bibbia la se spantegass in del mund, ma perché l’è stada dispunibel in tüt i part de la terra ; Che scusi pœden giüstificà i errur de giudizi del òmm ? G’he sun minga. Donca, la rabia divina che l’è drée a rivà la sarà grandissima e incuntrulabil.    
I tri ann e mezz durant i quai Gesù g’ha lavuraa in del sò ministeri terrester sun rivelà a noi in di Vangeli, perché pudem cognoss el standard de la vera fed en opiniun de Dio ; l’unich che importa. La sò vita l’è ufrida a noi cuma model ; un mudel che g’hem de imitar per vèss recognossuu de lù cuma sò discepol. Chesta adoziun cumporta che cundividem la sò conceziun de la vida eterna che luu proponn. L’egoismo l’è bandid lì, inscì cuma l’orgœuj devastant e distrutif. G’he minga spazi per la brutalità e la malvagità in de la vida eterna ufrida sultant ai elett recognossuu de Gesù Cristu stess. El sò cumpurtament l’era pacificament rivoluziunari, perchè lù, el Maestro e Signur, el s’è fatt el servitur de tüt, s’è sbassà al punt de lavar i pè di sò discepol, per där un significà concret a la sò cundana di valur orgoglius manifestà di capi religius ebrei del sò temp ; ròbb che caraterizan ancamò incœu i religius ebrei e cristian. Ind l’oposizion assoluta, el standard rivelad in Gexù Crist l’è el standard de la vita eterna.   
Mostrand ai sò servitur la manera per identificar i luur nemìs, i falsi servitur de Dio, Gesù Cristu g’ha agiu per salvà i luur anim. E la sò promessa de vèss, fin a la fin del mund, “ in mezz ” ai sò scelt, l’è mantegnüda e la cunsist in del illuminà e in del pruteger-i per tüt el temp de luur vida terrester. El criteri assolut de la vera fed l’è qe Dio al resta cond i so elets. Sun mai privà de la sò lüs e del sò Spìrit Sant. E se Dio el se ritirà, l’è perché el scelt l’è minga püsee ; el sò status spiritual l’è cambià in del giüst giudizi de Dio. Perché el sò giudizi se adata al cumpurtament del òmm. A livel individual, i cambiament sun pusibel en tüt i dü direziun ; del ben al mal o del mal al ben. Ma quest l’è minga el cas a livel collettif di grupp e istituziun religius, che cambian sultant del ben al mal, quand che se adatan minga ai cambiament istituì de Dio. In del sò insegnament, Gesù el ne dis : “ Un bon arbur pœu minga purtar früta catif, cuma un arbur catif pœu minga purtar früta bon (Matt.7:18).” L’ha insì dait de capir qe, per el so fruit abominabel, la relijon catolega l’è un “ arbor catif ” e qe la restarà, a travers la soa falsa dotrina, anca quand qe, privada del sostegn monarqeg, la cessarà de perseguir i persone. E l'è inscì cun la religiun anglicana creada de Enrico VIII per giüstificà i sò adulteri e i sò crimin ; Che valur pœu dà Dio ai sò discendent, monarch succesur ? Chestu l’è anca el cas de la religiun prutestante calvinista, perché el sò fondatur, Giovanni Calvin, l’era spaventà per la sò reputaziun de caratter dureza e per i tanti esecuziun che g’ha legitimà in de la sò cità de Ginevra, en mod parècc simil ai prategh catolich del sò temp, al punt de superar -i . Qest protestantism l’era miga probabel qe al fasse piaxer al dolz Signor Gexù Crist, e al pœl in nissun cas vesser pres comè un modell de la vera fed. Quest l’è insì vera qe ind la Soa rivelazion a Daniel, el Signor l’ignora la Reforma Protestanta, col mirar domà al rejim papal de 1260 agn, e al temp de l’istituzion dei messaj de l’Adventism del Setim Dì, portador de veritaa divine rivelade, del 1844, fina a la fin del mond.           
 
I falsi religius storegh diabolich g’han tüt di aspett che somean al mudel apruvà de Dio, ma g’he sun mai istess. La vera fed l’è costantement nutrida del Spìrit de Cristo, la falsa fed l’è minga. La vera fed la pœl spiegar i misteri dei profezie biblege divine, la falsa fed la pœl miga. G’è tante interpretazion de profezie qe circolen ind el mond, ogniduna plussee fantasiosa de l’ultema. A diferenza de luur, i me interpretaziun sun ottegnuu sultant di citaziun de la Bibbia ; el messaj l’è donca precis, stabil, coerent e in cunfurmità cunt el pensé de Dio da induè el se separa mai ; e l’Onnipotente el se preocupa.  
 
 
 
 
 
 
 
 
Note preparatorie per il liber di Daniele
 
 
El nomm Daniel vœur dì che Dio l’è el me Giudes. La cognossenza del judizi de Dio l’è una bas principal de la fed, perqè la mena la creatura a l’ubbidienza a la soa volontaa rivelada e compresa, l’unega condizion per vesser benedeta de luu in tuts i temp. Dio al cerca l’amor dei so creature qe la renden real e la demostren a travers la soa fed ubbidienta. El judizi de Dio l’è donca rivelà travers i sò profezie che duperan simbul cuma in di parabul de Gesù Cristu. El giudizi de Dio l’è rivelà per la prima volta in del liber de Daniel ma el mett sultant i fundament principal per el sò giudizi sü la storia religiüsa cristiana che sarà rivelà en detai in del liber de Apocalisse.
In Daniel, Dio al rivela poc, ma qest poc quantitativ l’è de granda importanza qualitativa , perqè al costituiss el fondament de la Rivelazion profetega complessiva. I architétt edilizi san cuma l’è decisiva e determinant la preparaziun del sit de la costruziun. In de la profezia, chesta l’è la part dada ai rivelaziun ricevuu del profet Daniel. Defat, quand qe i so segnifegads inn ciarament capids, el Signor al riva a’l doble scopo de demostrar la soa esistenza e de dar ai so cernids i ciav per comprender el messaj trasmetud del Spirit. In questa “ roba picinina ” truvem tutt l’istess : l’annunzi de una sucession de quater imperi dominant universal fin dai temp de Daniel (Dan. 2, 7 e 8); la dataziun uficial del ministeri terrester de Gesù Cristu (Dan. 9) ; l’annunzi de l’apostasia cristiana in del 321 (Dan. 8), el regn papal de 1260 an intra el 538 e el 1798 (Dan. 7 e 8); e l’ alleanza “ Adventista ” (Dan. 8 e 12) dal 1843 (fin al 2030). G’ho giuntà a chestu, Dan 11 che, cuma vedem, rivela la furma e l’evoluziun de la guerra mundial nuclear terrester che resta ancamò de cumpletar prima del glorios riturn del Dio Salvadur.         
In manera ligera, el Signor Gesù Crist l’ha menzionad el nomm de Daniel per regordar la soa importanza per el nœv patt. “ Donca, quand che vedè l’abominaziun de la desolaziun, parlada del prufeta Daniel , in pè in del sit sant, chi legg, che capiss. ( Mat.24,15 ) »   
 
Se Gesù l’ha testimoniad per el nomm de Daniel, l’è stait perqè Daniel l’haveva ricevud de Luu i insegnaments qe la riguardava la soa prima vegnuda e el so glorios retorn, plussee qe qualsessia olter prima de luu. Perché i me parolle sean ben capide, l’è necessari savè che el Crist che l’è vegnuu del ciel s’è presentà prima a Daniel cunt el nomm “ Micheel ” , in Dan.10:13-21, 12:3 e chestu nomm l’è ciapà de Gesù Crist in Apoc.12:7. Chestu nomm “ Micaël ” l’è püsee famus in de la sò furma catòlica latin Michel, el nomm dà al famus Mont San Michele en Francia breton. El liber de Daniel gionta di detai numerich che permeten de savè l’an de la sò prima vegnuda. Vœuri sottalinear che el nomm “ Michele ” vœur dì : Chi l’è cuma Dio ; e el nomm “ Gesù ” se traduss en : YaHWéH salva. Tüt i dü i nomm riguardan el grand Dio creatur, el prim cunt el titul celest, el segond cunt el titul terrester.           
La rivelaziun del futur l’è presentada a noi cuma un giœugh de costruziun a püsee plani. Ind ei prumer temp dol cinema, par crear efets de riliev ind i carton animads, i produtor i drovaven lastre de veder e i divers mutif dipinjuds, una vœlta soraposts, i daven un’imagin a tante nivei. L’ è inscì cun la profezia concepida de Dio.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Tut el cumencia in Daniel
 
EL LIBRO DE DANIEL
 
Voi che leget chest oper, savè che el Dé Onnipotent illimità l’è vif, anca se el se scond. Chesta testimunianza del “ profeta Daniel ” l’è stada scrivuda per convinciv de chest. El g’ha el segn de la testimunianza del vècc e del nœuf patt perché Gesù l’ha menziunà in di parolles dirigiü ai sò discepol. La sò esperienza la rivela l’aziun de chestu bon e giüst Dio. E quest liber el permett de descuvrir el giudizi che Dio el trasmett la storia religiüsa del sò monoteismo , ebreo en una prima alleanza, dopu cristian , en sò nœuva alleanza , costruida sül sàang vergügnà de Gesù Cristu , el 3 april 30 de la sò era. Chi l’è meji de “ Daniel ” che pœu rivelà el giudizi de Dio ? El sò nomm vœur dì “ Dio l’è el me giudes ” . Chesti esperienz vissuu sun minga di fabul , ma la testimunianza de la benediziun divina del sò mudel de fedeltà. Dio el presenta come vun dei tri persone qe al g’havaria salvad ind la disgrazia in Ezeq 14:14-20. Chesti tri tip de scelt sun “ Noè, Daniel e Giob ” . El messagg de Dio el ne dis ciarament che anca en Gesù Cristu, se sem minga simil a chesti mudei, la purta de la salveza la restarà sarada per noi. Chestu messaj cunferma la strada strècc, el sentier strècc o la purta strècc travers la qual i elett g’han de passà per entrà in del ciel, segond l’insegnament de Gesù Cristu. La storia de “ Daniel ” e di sò tri cumpagn l’è presentada a noi cuma el mudel de la fedeltà che Dio salva in di dì de angustia.           
Ma g’he anca in chesta storia de la vita de Daniel la cunversiun de tri re pudent che Dio l’è reussì a arrancà al diavul che l’eran drée a adorà in cumpleta ignoranza. Dio l’ha fad de qui imperatür chi i portavoce pusè pudend de la sò causa in de la storia de l’umanità, ul prim, ma anca l’ultim, perché qui omm mudel chi scumpariran e la religiün, i valur, la moralità, declinaran semper. Per Dio , sbricià via un’anema l’è una lunga lotta e el cas del re Nabucodonosor l’è un mudel estremamente rivelatur del gener. La cunferma la parabola de Gesù Cristu, chestu “ Bon Pastür ” che lassa el sò gregg per cercà i pégori perdüu.    
 
 
 
 
 
Daniele 1
 
Dan 1:1 In del terz an del regn de Joiakim, re de Giuda, Nabucodonosor, re de Babilonia, l’è vegnuu a Gerusalemm e l’ha assedià. 
1a- In del terz an del regn de Joachim, re de Giuda
Regn de Joiakim per 11 ànn dal -608 al -597. 3° an in del -605.
1b- Nabucodonosor
Chesta l’è la traduziun babilunes del nomm del re Nabucodonosor, che vœur dì: “ Nabu prutègg el me fiœul püsee grand ”. Nabu l’è el dé de la Mesopotamia del savè e de la scritüra. Num podem jamò capir qe el Signor al g’ha l’intenzion de veder qest poder sora la cognossenza e la scritura restaurad a luu.  
Dan 1:2   El SEGHER g’ha dà en sò man Joachim, re de Giuda, e quaivun di vas de la cà de Dio. Nabucodonosor g’ha purtà i vas in de la terra de Sinar, in de la cà del sò dé, e i g’ha mettuu in de la cà del tesoro del sò dé.
2a- El Signur g’ha cunsegnà Joachim, re de Giuda, en sò man 
L’abandon de Dio al re ebreo l’è giüstificad. 2Cr.36:5 : Joja Kim g’haveva vinticinq an quand che g’ha cumincià a regnà, e g’ha regnà undès an a Gerusalemm. El faseva quel che l’era mal in di œucc del Signur, sò Dio .  
2b- Nabucodonosor g’ha purtà i vas in de la terra de Sinar, in de la cà del sò dé, e i g’ha mettuu in de la cà del tesoro del sò dé.
 Chestu re l’è pagan, el cognoss minga el ver Dio che Israele serviss ma el se preocupa de onorar el sò dio : Bel. Dopu la sò futura cunversiun, el servirà el ver Dio de Daniel cun la stess fedeltà.   
Dan 1:3   El re g’ha cumandà a Aspenaz, el sò capo eunuco, de purtà quaivun di fiœui de Israel, de la famiglia real e de la famiglia nobil.
Dan 1:4   jòvin senza difet, piacevul, savi, intelligent e erudit, capas de servir in del palazz del re, che g’havarian insegnà la leteradüra e la lengua di Caldei.
4a- El re Nabucodonosor el par amichevul e intelijent, e l’è interessà sultant a vuttà i bagai ebrei a integràs cun succès in de la sò società e in di sò valur.
Dan 1:5   El re g’ha stabilì una part de tüt i dì de la mangià de la sò tavul e del vin che g’haveva bevü, perché g’haveva de cress tri an, e a la fin di an g’havevan de servir el re.
5a- I bon sentiment del re sun evident. El cundivid cunt i jòvin chel che g’he ufre, di sò dè al sò mangià.
Dan 1:6   E intra de lor g’heren di fiœi de Giuda: Daniel, Anania, Misael e Azaria.
6a- De tüt i giœuin ebrei purtà a Babilonia, sultant quater de luur g’havarian dimustrà la lealtà mudel. I fats qe vegnen adree inn organizads de Dio per mostrar la diferenza ind el fruit portad de quei qe al serviss e qe Luu al benediss e da quei qe al serviss miga e qe Luu al ignora.
Dan 1:7   El princip di eunuch g’ha dà di nomm: a Daniel el nomm Beltesazar, a Hanania el nomm Sadrac, a Misael el nomm Mesac e a Azaria el nomm Abednego.
7a- L’intelijenza l’è condivisa de qei jovin ebrei qì qe aceten de portar dei nom pagan imposts del vitor. El nomm l’è un segn de superioritaa e un principi insegnad del ver Dé. Gen.2:19 : E de la terra el Signur Dio, che g’ha furmà tüt i besti del camp e tüt i usèi del ciel, g’ha purtà a Adam per vedè cuma g’haveva de ciamà: e cuma Adam g’haveva ciamà ogni creatür vivent, l’era el sò nomm. 
7b- Daniel “ Dio l’è el me giudes ” l’è ciamà Beltesazar : “ Bel prutegh ”. El Bel al designa el diavol qe qests popol pagan serviven e onoraven in tuta l’ignoranza, vitime de spirit demoneg.     
 Hanania “ Grazia o Don de YaHWéH ” diventa “ Sadrac ” ispirad a Aku . Aku l’era el dé de la luna in Babilonia.      
 Mishael “ Che l’è la giüstizia de Dio ” diventa Mesach “ che l’è de Aku ”.     
 Azaria “ L’aiut o l’aiut l’è YaHWéH ” diventa “ Abed-Négo ” “ Servidor de Nego ” , e lì giamò, el dé sular di Caldei.      
Dan 1:8   Daniel g’ha decidü de minga inquinar-s cunt el magnà del re o cunt el vin che el re beveva, e g’ha domandà al capo eunuco de minga inquinar-s.
8a- L’è vagn purtar un nomm pagan quand te set battü, ma inquinass al punt de purtà vergügna a Dio l’è dumandà tropp. La lealtaa dei jovin i mena a astener-s dei vin e de la carn del re perqè qeste robe inn tradizionalment presentade ai divinitaa pagane onorade in Babilonia. La luur giuventù g’ha minga la maturità e ragiunan minga ancamò cuma Paolo, el fedel testimoni de Cristo che cunsidera i fals divinità cuma nient (Rom. 14 ; 1 Cor. 8). Ma per paura de scandalizar quei debul de fede, el se cumporta cuma luur. Se al agiss ind la manera oposta, al comet miga un pecad, perqè el so raxonament l’è just. Dio cundana l'inquinament commess volontariamente cun cumpleta savè e cuscienza ; in qest esempi, la cerna intenzional de onorar i déi pagan.  
Dan 1:9   E Dio g’ha dà a Daniel grazia e grazia in di œucc del princip di eunuch.
9a- La fed di giœuin l’è dimustrada de la luur pagüra de fär dispiasè a Dio ; El pœu benedir-i. 
Dan 1:10   El princip di eunuch g’ha dit a Daniel: “G’ho pagüra del me signur re, che g’ha dit chel che g’he de magnà e bef. perchè g’havaria de vedè la tò facia püsee trista de quela di giœuin de la tò età? Te me esponeres el cap al re.
Dan 1:11   El Daniel g’ha dit al magiordom, induè el capo eunuco g’haveva mettuu Daniel, Anania, Misael e Azaria:
Dan 1:12   Prova i tò servitur per des dì, e lassem magnà erb e bever aqua.
Dan 1:13   Poeu vardarà el noster viso e el viso di jòvin che mangian el mangià del re, e trata cunt i tò servitur cuma chel che vedet.
Dan 1:14   E lü g’ha dà quel che g’havevan dumandà, e g’ha pruvà per des dì.
Dan 1:15   E a la fin di des dì, parevan püsee bon e grass de tüt i jòvin che mangiavan el mangià del re.
15a- Un paragon spiritual al pœl vesser fait intra i “ des dì ” de Daniel e l’esperienza dei so tri compagn , cond i “ des dì ” dei agn profeteg de persecuzion ind el messaj de “ Smirna ” de Apoc. 2:10. Defatt, in tute e do i esperienze, Dio al rivela el fruit scondud de quei qe dixen de vesser i so seguitor.      
Dan 1:16   El maiordom g’ha purtà via el magnà e el vin, e g’ha dà di verdür.
16a- Chesta esperienza mustra cuma Dio pœu lavurar sü la ment di òmm per favorir i sò servitur segond la sò santa voluntà. Perché el ris’c ciapà del maiordom del re l’era grand e Dio g’haveva de intervegnir per acetar i propost fatt de Daniel. L’esperienza de la fed l’è un sucess.
Dan 1:17 E   Dio g’ha dà a chesti quater jòvin savè, intelligenza en tüt i letter e savieza; e Daniel g’ha spiegà tüt i visiun e i sogn.
17a- Dio g’ha dà a chesti quater bagai savè, cumprensiun en tüt i letter e savieza
Tut l’è un don del Signur. Quei che el cognossen no, san no quant che dipend de Luu se sun intelijent e savi o ignorant e sciocc.
1 7 b- e Daniel g’ha spiegà tüt i visiun e i sogn.
El primo a mustrar la sò fedeltà, Daniel l’è onorà de Dio che g’he dà el don de la profezia. Questa l’è stada la testimonianza che g’ha dà in del sò temp, al fedel Giuseppe, prigiunier di Egizi. Intra i oferte de Dio, anca Salomon l’ha scernid la savieza ; e per chesta scelta, Dio g’ha dà tüt el rest, gloria e richeza. Daniel sperimentarà, a sò volta, chesta elevaziun costruida del sò fedel Dio. 
Dan 1:18   In del mument che el re g’haveva dit de purtà denter, el princip di eunuch g’ha presentà a Nabucodonosor.
Dan 1:19   El re parlava cun lor; e intra tüt chesti jòvin g’he stà minga truvà nissun cuma Daniel, Anania, Misael e Azaria. Donca sun stà ciapà al servizi del re.
Dan 1:20   E in tüt i questiun de savieza e de intelligenza che el re g’ha dumandà, g’ha truvà des volt püsee bon de tüt i magi e i astrologh che l’eran en tüt el sò regn.
20a- Dio al mostra insì “ la diferenza intra quei qe al servissen e quei qe al servissen miga ”, qe l’è scrivuda in Mal 3:18 . I nomm de Daniel e di sò cumpagn entraran in de la testimunianza de la Santa Bibbia, perché i luur dimostraziun de fedeltà serviran cuma mudei per incoraggià i elett fin a la fin del mund.  
Dan 1:21   Inscì l’è stà Daniel fin al primo an del re Ciro.
 
 
 
 
 
 
 
Daniele 2
 
 
Dan 2:1   In del segond an del regn de Nabucodonosor, Nabucodonosor g’ha sognà di sogn. L’era inquiet in de la ment e pudeva minga durmì.
1a- Donca, in – 604. El Signor al se manifesta ind la ment del re.
Dan 2:2   El re g’ha mandà a ciamà i magi, i astrologh, i incantadur e i caldei per cuntàgh i sò sogn. L’eran vegnuu e se sun presentà davaant del re.
2a- El re pagan al se rivolg pœ a la jent qe al se fidava, fina a qell moment lì, e ognun l’era un specialista ind el so camp.
Dan 2:3   El re g’ha dit: “G’ho sognà un sogn; La me ment l’è agitada, e voraria cognoss chestu sogn.
3a- El re l'ha diit : Vœi cognosser quest sogn ; parla minga del sò significà.  
Dan 2:4   I Caldei g’han rispost al re en arameo: “O re, viv per semper.” Dighel ai tò servitur, e nueuter te darem la interpretaziun.
Dan 2:5   El re l’ha parlad e l’ha diit ai Caldei: “La roba l’è partida de mi. Se te me fa minga savèr el sogn e la sò interpretaziun, te serèst scipà a pezz e i tò cà seran trasfurmà en un munt de spazzatura.
5a- L’intransigenza del re e la misura estrema che prend sun eceziunal e ispirad de Dio che crea lì i mezz per confonder el charlatanismo pagan e per rivelar la sò gloria travers i sò fedel servitur.
Dan 2:6   Ma se vuuter me cuntat el sogn e la sò interpretaziun, riceverét de mi don e ricumpens e grand onor. Donca, dimm el sogn e la sò interpretaziun.
6a- Chesti don, regal e grand onor , Dio prepara per i sò fedel elett.
Dan 2:7   Lür g’han rispost per la segonda volta: “Che el re cunta ai sò servitur el sogn, e nualter g’he darem la sò interpretaziun.”
Dan 2:8   El re g’ha dit: “Me vedi che g’he stee guadagnand temp, perché vedet che la ròba l’è passada de mi.”
8a- El re dumanda ai sò savi quaicoss che l’è mai stà dumandà prima e lü el fà minga.
Dan 2:9   Se donca me fas minga savèr el sogn, l’istess giudizi v’el circondarà tüt . te vœu preparar-t a dir-m busie e falsità, intant che spetet che i temp cambian. Donca, dimm el sogn, e mi sarè se l’è capas de därm la spiegaziun.
9a- te vœu preparar-t a dir-m busie e falsità, intant che spetet che i temp cambian
 L’è sü chestu principi che fin a la fin del mund, tüt i fals vident e divin diventan ricc.
9b- Donca, dimm el sogn, e mi sarè se l’è capas de därm la spiegaziun.
 Per la prima vœlta qest rexonament lojeg al se manifesta ind i penser de un om. I charlatan g’han un mument facil per dì ai luur client ingenui e tropp credibil tüt chel che vœuren. La dumanda del re mustra i luur limit.
Dan 2:10   I Caldei g’han rispost al re: “G’he nissun òmm sü la terra che pœu dichiarà la questiun del re. mai nissun re, per quant grand e pudent, g’ha dumandà ròbb inscì a nissun mago, astrologo o caldeo.
10a- I so parolle inn vere, perqè fina a qell moment lì, el Signor l’era miga intervenud per desmascarar-i, insì qe i capissen qe luu l’è l’uneg Signor, e qe i so divinitaa pagane inn nient e idoi costruids dei man e dei ment dei omegn consegnads ai spirit demoneg.
Dan 2:11   La dumanda del re l’è dura; G’he nissun che pœu dì al re, se minga i dè, che g’han minga dimora intra i òmm.
11a- I savi esprimen qi una veritaa innegabel. Ma ind el dir qest, ametten qe g’hann miga una relazion coi déi , inveci tut el temp inn consultads de persone ingannade qe pensen de otener risposte dei divinitaa scondude a travers de lor. La sfida del re i desmaschera. E per rivar a chest, l’era necessari avegh la savieza imprevedibil e infinida del ver Dé, giamò sublimment rivelada en Salomon, chestu maester de la savieza divina.
Dan 2:12   El re l’è stà rabià e l’è stà tant rabià. El g’ha urdinà de distrugg tüt i savi de Babilonia.
Dan 2:13   E la sentenza l’è stada publicada, e i savi sun stà copà, e g’han cercà Daniel e i sò cumpagn per destrugar-i.
13a- L’è metend i sò servitur prima de la mort che Dio i resuscitarà en glòria cunt el re Nabucodonosor. Chesta strategia profetiza l’esperienza final de la fed avventista induè i elett spetaran la mort decretada di ribel per una data determinada. Ma ancamò chì la situaziun la sarà invertida, perchè i mort sun quei ribell che se mataran quand el Cristo pudent e vitorius se presentarà in del ciel per giudicà e cundanà.
Dan 2:14   Daniel l’ha parlad cun prudenza e cun savieza a Arioc, el capitan de la guardia del re, che l’era nà a mazà i savi de Babilonia.
Dan 2:15   El g’ha dit a Arioc, el capitan del re: “Perché la sentenza del re l’è inscì düra?” Arjoc g’ha spiegà la questiun a Daniel.
Dan 2:16   Daniel l’è vegnuu al re e g’ha dumandà che g’he dava temp per mustrar al re l’interpretaziun.
16a- Daniel agiss segond la sò natüra e la sò esperienza religiüsa. El sa che i sò don profetich sun dà a lù de Dio, in del qual l’è abituà a mett tüta la sò fiducia. Imparand quel che el re l’è drée a dumandà, el sa che Dio g’ha i rispost, ma l’è la sò voluntà de fàl savè ? 
Dan 2:17   Daniel l’è ndad a cà e l’ha cuntà la cosa a Anania, a Misael e a Azaria, i sò cumpagn.
17a- I quater jòvin viven in cà de Daniel. “ I usèi de una piuma se s’ingrumpan insema ” e rapresentan l’assemblea de Dio. Anca prima de Gesù Cristu, “ induè dü o tri se radunan en mè nomm, g’ho mi in mezz a luur ” dis el Signur. La carità fraterna uniss chesti giœuin che dimustran un bel spirit de solidarietà.    
Dan 2:18   per implorar la misericordia del Dé del ciel, che Daniel e i sò cumpagn l’eran minga distrutt cunt el rest di savi de Babilonia.
18a- Dinanz a una menaza inscì fort per luur vitt, l’ardent oraziùn e el digiun sincer sun i unich armi di elett. L’han savü e spetaran la rispòsta del luur Dio che g’ha giamò dà inscì tanta prœuva che g’he pias. A la fin del mund, i ültem scelt miraa del decret de la mort agiran al stess mod.
Dan 2:19   Dopu el segret l’è stà revelà a Daniel en una vision de nott. E Daniel l’ha benedì el Dé del ciel.
19a- Dumandad di sò scelt, el fedel Dio l’è lì, perchè g’ha urganizà la prova per testimoniar la sò fedeltà per Daniel e i sò tri cumpagn ; per purtàl ai pusiziun püsee volt in del guverno del re. Lü el farà, esperienza dopu esperienza, indispensabil per chestu re che el guidarà e a la fin el se convertirà. Chesta cunversiun la sarà el frutt del cumpurtament fedel e irreprocabil di quater giœuin ebrei santificaa de Dio per una missiun eceziunal. 
Dan 2:20 Allora   Daniel l'ha parlad e l'ha diit: Benedet el nomm de Dio per semper e semper. A luu g’he la saviezza e la forza.
20a- Un ludo ben giustificad perqè la prœva de la soa savieza l’è, in qesta esperienza, innegabelment demostrada. La sò forza g’ha purtà Joiakim a Nabucodonosor e g’ha impost i sò idee in de la ment di òmm che dovevan favorir el sò prüget.
Dan 2:21   El cambia i temp e i stagiun, el scancela i re e el mett sü i re, el dà savieza ai savi e savè ai gent che g’han intelligenza.
21a- Chestu verset l’esprim ciarament tüt i ragiun per creder en e en Dio. Nabucodonosor a la fin el se cunvertirà quand che el se rend cunt cumpletament de chesti ròbb.
Dan 2:22   El revela i ròbb prufund e scondù;
22a- El diavol pœu anca rivelà chel che l’è prufund e scondù, ma la lüs l’è minga en lù. El fa per sedur e deviar i uman del ver Dio che, quand che el fa, agiss per salvar i sò scelt riveland-i i trap mortai mettü di demoni cundannà a la bugia terrester, fin de la vitoria de Gesù Cristu sül pecà e la mort.
Dan 2:23   O Dio di me pà, te glorificarò e te ludarò, perché te m’hee dat saviezza e podè, e te me g’hee fatt savè quel che g’hem domandà de ti, e te m’hee fatt vedè el segret del re.
23a- La savieza e la forza l’eran in Dio, in de la preghiera de Daniel, e Dio i g’ha dà. Vedem in chesta esperienza el cumpliment del principi insegnà de Gesù : “ dumanda e te l’è dà .” Ma se capiss che per ottener chestu resultà, la lealtà del richiedent g’ha de resister a tüt i test. La forza ricevuda de Daniel la ciaparà una forma ativa sui penser del re qe al sarà sometud a una prœva evident innegabel qe al costrerà a ameter l’esistenza del Dé de Daniel descognossuda de luu e del so popol fina a qell moment lì.                
Dan 2:24   Dopu quest Daniel l'è ndad a Arioc, che el re g'haveva cumandà de distrugg i savi de Babilonia ; l’è ndad e g’ha parlad inscì : Distrugg minga i savi de Babilonia! Purtami davaant del re, e mi ghe darò la spiegaziun al re.
24a- La amor divina la se ved in Daniel, qe al pensa a otegnir la vita dei savi pagan. Chestu l’è ancamò un cumpurtament che testimonia la bontà e la cumpassiun de Dio, en un stato mental de parfet umiltà. Dio al pœl vesser content, el so servidor al glorifica cond i ovre de la soa fed.
Dan 2:25   Arioch g’ha purtà Daniel in fretta davaant del re, e g’ha dit: “G’ho truvà un òmm intra i prigiunier de Giuda, che g’ha darà al re l’interpretaziun.”
25a- Dio al tegn el re in granda anguscia, e la prospetiva de otener la resposta qe al voreva la farà calmar subit la soa rabia.
Dan 2:26   El re g’ha dit a Daniel, che se ciamava Beltesazar: “Set bon de fàm savè el sogn che g’ho vist e la sò interpretaziun?”
26a- El nomm pagan che g’han dà cambia minga gnent. L’è Daniel e minga Beltesassar che g’he darà la rispòsta che g’ha spetà.
Dan 2:27   Daniel g’ha rispost in presenza del re, e g’ha dit: “El segret che el re g’ha dumandà, che né i savi, né i astrologh, né i magi, né i divini pœden mustrar al re.”
27a- Daniel l’intercede per i savi. Quel che el re g’haveva dumandà l’era fœura de luur purtata.
Dan 2:28   Ma g’he un Dé in del ciel che rivela i segret, e g’ha fà savè al re Nabucodonosor chel che sarà in di ültem dì. Chestu l’è el tò sogn e i vision che g’he stà sül tò lecc.
28a- Chestu principi de una spiegaziun el farà atent Nabucodonosor, perché l’argument del futur g’ha semper tormentà e afflitt i òmm, e la prospettiva de ottener rispost sü chestu argument l’è entusiasmant e cunfortant. El Daniel dirige l’atenziun del re al Dé vivent invisibil, che l’è una surpresa per el re che venera divinità materializà.
Dan 2:29   Menter te s’è sdrajà giò, o re, t’è vegnuu i pensé sü chel che l’era de suceder dopu chest temp ; e quel che revela i segret t’ha fa savè quel che l’è drèe a suceder.
Dan 2:30   Chestu segret l’è minga stà revelà a mi, perché g’ho püsee savieza de tüt chel che vif . ma perché l’interpretaziun la pœu vèss dada al re, e perché te pœdet savè i pensé del tò cœur.
30a- l’è minga che g’he en mi una savieza superiur a chela de tüt i vesser vivent; ma l'è inscì che la spiegaziun l'è dada al re
Umiltà parfet en aziun . Daniel el se mett de part e el dis al re che chestu Dio invisibil l'è interessà a lù ; chestu Dé püsee potent e eficaz de quei che g’ha servì fin a chel mument. Figürate l’effet de chesti parolles sü la sò ment e sül sò cœur. 
30b-   e che te pœdet cognoss i pensé del to cœur
 Ind la relijon pagana, i standard del ben e del mal del ver Dé inn ignorads. I re sun mai interrogà, perché g’han pagüra e g’han pagüra inscì grand che el luur podè l’è. La descuverta del ver Dio la permeterà a Nabucodonosor de descuvrir gradualment i sò difett de caratter; che nissun intra el sò popul g’havaria osà fà. La leziun l’è anca dirigida a nun che pœden cognoss sultant i pensé del noster cœur se Dio agiss in de la noster cuscienza. 
Dan 2:31   Ti, o re, te vardet e te vedet una grand imagen. Qesta statua ‘l ira immensa e de straordinaria splendor; lee la stava devant de ti, e la sò aparenza l’era terribil.
31a- te vedet una statua granda; Qesta statua ‘l ira immensa e de straordinari splendor
 La statua la farà veder la sucesion dei grands imperi terrester qe i seguten vunn cond ol olter fina a ‘l glorios retorn de Gesù Crist, e doncà la sœ immensa comparsa . El sò splendur l’è chel di guvernant sucesif cupert de richeza, gloria e onor rendü di òmm.
31b- lee la stava devant de ti, e la sò aparenza l’era terribil.
 El futur profetizà de la statua l’è davaant del re e minga deré . El sò terribil aspètt profetiza la moltitudin de mort del òmm che sarà causà di guerr e di persecuziun che caraterizaràn la stòria del òmm fin a la fin del mund ; I dominatur caminan süi cadaver. 
Dan 2:32   El cò de chesta imagen l’era d’or pur; el sò pet e i sò bras l'eran de argent ; el sò venter e i sò cosci l'eran de bronz ;
32a- El cò de chesta statua l’era d’or pur
 Daniel el cunfermarà in del verset 38, el cò d’or l’è el re Nabucodonosor stess. Chestu simbul el carateriza perché prima , el se cunvertirà e el servirà cun fed el vero Dio creatur. L’or l’è el simbul de la fed purificada en 1 Pietro 1:7 . El sò luungh regn segnarà la storia religiüsa e giüstificarà la sò menziun in de la Bibbia. Inolter, l’è el cap de la costruziun di sucesiun di dominatur terrester. La profezia la comença ind el prim an del so regn ind el -605.
32b- el sò pecc e i sò bras l’eran d’argent
 L’argent g’ha men valur del or. Se deteriora, l’or resta inalterabil. A sem dree a veder una degradazion dei valor uman qe la ven adree a la descrizion de la statua de sora in bas. Dal 539, l’impero di Medi e Persian l’è drèe a suceder al impero caldeo.
32c- el sò venter e i sò cosci l’eran de bronz
 Anca el bronz g’ha un valur inferiur del argent. L’è una lega de metal a bas de ram. Se deteriora terribilment e cambia aspètt in del temp. L’è anca püsee dür del argent, che l’è püsee dür del or, che sultant resta parècc malleabil. La sessualità l’è al center del imagen scelta de Dio, ma l’è anca l’imagin de la riproduziun del òmm. L’Impero Greco, perché l’è quel che l’è, el se dimostrarà prolific, dand a l’umanità la sò cultura pagana che la seguirà fin a la fin del mund. I statue grec in bronz fundid e modellà sarann ​​ammirà del popul fin a la fin. La nudità di corp la se rivela e la sò moral depravada l’è senza limit ; Qui cos chi fan de l’impero greco ün simbul tipico del pecà che durerà in di secoli e in di mill ànn fin al riturn de Cristo. In Dan.11: 21 a 31, el re greg Antioco 4 ciamad Epifane, persecutor del popol ebraeg per “ 7 agn ” intra -175 e -168, al sarà presentad comè un tip del persecutor papal qe al preced ind la narrazion profetega de qest capitol. Quest verset 32 ​​l’ha ragrupad insema e l’ha evocad i imperi qe i menaven a l’Imper Roman.   
Dan 2:33   i sò gang, de ferr; i sò pè, en part de ferr e en part de argila.
33a- i sò gang, de ferr
 Come el quart impero profetizad, quel de Roma l’è caraterizad da ün induriment massimo imaginad dal ferr. L’è anca el püsee comun di metal che se ossida, se arruggina e se destrugg. Ancamò chì el deteriorament l’è cunfermà e l’è drée a aumentar. I roman sun politeist ; Adutan i dè di nemìs battü. L’è inscì che el pecà grecch, travers la sò estensiun, se spantegarà a tüt i popul del sò impero. 
33b- i sò pè, en part de ferr e en part de argila
 En chesta fas, una part de argila indeboliss chesta dura dominaziun. La spiegaziun l’è facil e storegh. Ind ol 395, ‘l Imper Roman ‘l s’é desfà e dòp i dex pè de la statua i g’harian fait crear dex regn crestian indipendents mò tuts metuds sota la tutela religiosa dol vescov de Roma qe ‘l saria divegnud ol Papa dol 538. Qests dex re a i henn citads ind Dan4:7.
Dan 2:34   E te g’he vedèt fin che una pedra l’è stada tajada fœura senza man, e la g’ha colpì l’imagin süi sò pè, che l’eran de ferr e de argila, e g’ha sbricià a pezz.
34a- L’imagin de la preda impressionant l’è ispirada a la prategh de copà cun la lapidà. Chestu l’è el standard per l’esecuziun di pecadur colpevul in del vècc Israel. Chesta pedra donca la riva a pedar i pecadur terrester. L’ültima peste de la ira de Dio la sarà grandina segond Apoc. 16:21. Chesta imagen la profetiza l’aziun de Cristo cuntra i pecadur in del mument del sò glorios riturn divin. In Zec.3:9, el Spìrit dà a Cristo l’imagin de una pedra, la pedra angular püsee impurtant, chela cun la qual Dio cumencia la costruziun del sò edifiz spiritual : Perchè, ecco, la pedra che g’ho mettuu davaant a Giosuè, en una sola pedra g’he sun set œucc : Ecco, mi stess incidirò i ròbb che g’han de vèss incisi sü, dis el SEGHER di esercit ; e mi g’ho de levà via l’iniquità de chesta terra en un dì. Poeu legem in Zec.4:7 : Chi l’è ti, o grand muntagn, davaant a Zorobabel? Te serèst apiatì. El mett la preia angular intra i tifosi: Grazia, grazia a lee! In quest stess post, in di versi 42 e 47, legem : El m’ha dit : Cossa vedet? E mi g’ho dit : g’ho vardà, e ecco un candelier tüt d’or, cunt una scudella sü la part püsee volta, e set lampadin sü, e set tub per i lamp che l’eran sü la part püsee volta del candelier ; ... Perchè quei che g’han disprezà el dì di piscinin principi se alegraran quand vedan el plomp in di man de Zorobabel. Chesti sètt sun i œucc del SIUR, che corren innanz e indré per tüta la terra . Per cunfermar chestu messaj, truvarem in Apoc. 5:6, chesta imagen, induè i set œucc de la pedra e del candelier sun atribuì al Agnel de Dio, cioè Gesù Cristu : E g’ho vist, in mezz al tron ​​e ai quater creatür vivent e in mezz ai vècc, un Agnel che l’era lì. El g’haveva set corn e set œgg, che sun i set spirit de Dio mandà in tüta la terra. El giudizi di popul pecatur l’è eseguì de Dio stess, nissuna man del òmm intervègn.        
Dan 2:35   El ferr, la creia, el bronz, l'argent e l'or, se sun sfracà insema, e se sun diventà cuma la palla di tritur d'estaa; el vent i g’ha purtà via, e se truvava no traccia de luur. Ma la pedra che g’ha colpì l’imagin l’è diventada una grand muntagna e l’ha impienì tüta la terra.
35a- El ferr, la creia, el bronz, l’argent e l’or se sun sfracà insema e se sun diventà cuma la polpa di tritur d’estaa; el vent i g’ha purtà via, e se truvava no traccia de luur.
Al ritorn de Cristo, i discendent di popul simbolizà de or, argent, bronz, ferr e argila sun restà tüt in di luur pecà e degn de vèss distrutt de lù, e l’imagin profetiza chesta anientament.
35b- Ma la pedra che g’ha colpì l’imagin l’è diventada una grand muntagna e l’ha impienì tüta la terra
 L’Apocalisse la rivelarà che chestu annunci el sarà minga cumpletament cumpletà fin a dopu i mil an del giudizi celest, cun l’installaziun di elett sü la terra rinnovada, en Apoc. 4:20, 21 e 22.             
Dan 2:36   Quest l’è el sogn. Darem la spiegaziun davaant del re.
36a- El re finalment el senta quel che g’ha sognà. Una rispòsta inscì la pœu no vèss inventada, perché l’era impusibel ingannal. Donca quel che g’he descrif chesti ròbb g’ha ricevü l’istess visiun. E luu al respond anca a la domanda del re cond el mostrar-s bon de interpretar i imajen e de dar-g el so significad.
Dan 2:37   Ti, o re, l’è un re di re, perchè el Dé del ciel t’ha dà un regn, un podè, una forza e una glòria.
37a- Aprezio tant quest verset indué vedem Daniel che se rivolg al re pudent infurmalment, quaicoss che nissun omm osaress fà in di noster dì pervertì e currutt. L’üs de la furma familiar l’è minga insultant Daniel el sente rispett per el re caldeo; La furma infurmal de indiriz l’è semplicement la furma gramatical duperada de un sugett isulà che parla a una sola terza part. E “ per quant grand che l’è el re, l’è minga men un òmm ” cuma l’atür Molière l’era bun de dì in di sò temp. E la deriva de la furmalità ingiustificada l’è nassuda in del sò temp cun Luigi 14 , l’orgœuj “ re del sul ” .    
37b- O re, ti l’è el re di re, perchè el Dé del ciel t’ha dà el domini
 Püsee che rispett, Daniel purta al re un riconosciment celest che lü el saveva minga. Infatt, el Re Celest di Re atesta de avegh costruì el Re di Re Terrester. Guidà i re l’è ul titul imperial. Ul simbul de l’impero l’è “ le ale de l’aquila ” che l’ha caraterizad come ul prim impero in Dan.7.  
37c- el podè,
 Descriva el dreit de dominar su multitudin e l’è mesurad in quantitaa, çoè in massa.             
Lee la pœu girà el cò e impienir un re pudent de orgœuj. El re a la fin el se cedarà al orgœuj e Dio el curarà travers de una düra prova de umiliaziun rivelada en Dan 4. Al g’ha de acetar l’idea qe l’ha miga otegnud el so poder per la soa forza, ma perqè el ver Dé al g’ha dait. In Dan.7, qell poder qì al ciaparà l’imajen simbolega de l’ Orso dei Medi e dei Persian.
El podè ottegnü, di volt, sentend un vœui en luur stess e en luur vitt, i òmm se suicidan. El podè el fantasia de ottener una grand felicità che la riva mai. “ Nœuf, nöf ” se dis, ma chesta sensaziun la dura minga tant. In de la vida muderna, i artist famus e ammirad e richi finissen per suicidars anca se g’han un sucess aparente, genial e glorios.  
37d- la forza
 Designa l’aziun, la presiun sotta vincul che fà piegà l’aversari en una battaggia. Ma chesta battag la pœu vèss purtada cuntra se stess. Parlom poi de la forza del caratter. La forza l’è misurada in de la qualità e in del eficienza.
El g’ha anca el sò simbul : el liun segond Giudizi 14:18 : “ quel che l’è püsee fort del liun, chel che l’è püsee dolz del mèl .” La forza del lion l'è in di sò muscoli ; quei di sò gang e di sò artigli ma soratüt quei de la sò vuuch che circonda e sufoca i sò vitim prima de devoràl. La rivelazion indireta de qesta resposta a l’indovinell ponud ai Filistei de Sanson la sarà la conseguenza de un att de forza senza pari de la soa part contra de lor.      
37°- e gloria .
 Qesta parolla la cambia signifegad ind i so concezion terrestre e celeste. Nabucodonosor l’ha otegnud la gloria umana fin a qesta esperienza. El piaser de duminar e decider el destin de tüt i creatur sü la terra. Resta per lü de descuvrir la glòria celest che Gesù Cristu g’ha de ottener fasend de lù stess, el Maestro e el Signur, el servitur di sò servitur. Per la sò salveza a la fin acetarà chesta gloria e i sò cundiziun celest.                                         
Dan 2:38   El t'ha dad in di tò man, indué che abitan, i fiœui del òmm, i besti del camp e i usèi del ciel, e t'ha fatt sovran sü tüt : ti l'è el cap d'or.
38a- Chesta imagen la sarà duperada per indicar Nabucodonosor in Dan.4:9.
38b- Tu l’è el cap d’or.
 Chesti parolles mostran che Dio el sa in anticip i scelt che Nabucodonosor el farà. Chestu simbul, el cò d’or , profetiza la sò futura santificaziun e eleziun, per la salveza eterna. L’or l’è el simbul de la fed purificada segond 1 Pietro 1:7 : perché la prova de la vostra fed, che l’è tant püsee preziosa del or che perd, anca se l’è pruvada del fœuch, la pœu vèss truvada per lud e glòria e onor a la rivelaziun de Gesù Cristu . L’or , chestu metal malleabil , l’è un’imagin parfet de chestu grand re che se permett de vèss trasfurmà del oper del Dio creatur. 
Dan 2:39   Dopu de ti, nassarà un olter regn inferiur a ti . pò un terz regn de bronz, che guvernarà sü tüta la terra ;  
39a- Cunt el temp, la qualità del òmm se deteriorarà ; l’argent del petto e di dü bras de la statua l’è püsee piscinin del or del cò. Come Nabucodonosor , Dario el Medio se cunvertirà, Ciro 2 el Persian anca lü segond Esdra 1:1 a 4 , tüt anca amand Daniel ; e dopu de luur Dario el Persian e Artaserse I segond Esdra 6 e 7 . In di temp de pruva, se contentaran de vedè el Dé di ebrei vegnì en jütt di sò .    
39b- e dopu un terz regn de bronz, che guvernarà sü tüta la terra.
 Qui la situaziün la s’è pegiurada per l’impero greco. El bronz, el simbul che el rapresenta, indica l’impurità, cioè el pecà . El stüdi de Dan 10 e 11 permett de capì perché. Ma giamò, la cültüra del popul l’è en questiun cuma inventur de la libertà republicana e tüt i sò deviaziun pervers e currutt che segond el principi g’han no di limit , l’è per chest che Dio dis en Pro.29:18 : Induè g’he no rivelaziun, el popul l’è senza freno; Felic l’è quel che mantegn la legg!   
Dan 2:40   G’he sarà un quart regn, fort cuma el ferr; cuma el ferr el sbricia e el sfraca tüt, inscì lü el romp e el sfraca tüt, cuma el ferr che el sbricia tüt.
40a- La situaziun la se pegiura cun chestu quart regn che l’è chel de Roma che duminarà i imperi precedent e adutarà tüt i luur divinità, inscì che cumularà tüt i luur carateristich negatif purtand una novità, una disciplina de ferr de dureza implacabil. Chestu el rend inscì eficaz che nissun pais pœu resister ; tant che el sò impero el se slargà de l’Inghiltèra a ucident a Babilonia a est. El ferr l’è verament el sò simbul, di sò spad a dü tagli, di sò armadür e di sò scud, inscì che en atach, l’esercit g’ha l’aspètt de una carapace cun di punt de lancia, teribilment eficaz cuntra i atach disurdinà e dispers di sò nemìs.   
Dan 2:41   E cuma t’hee vist i pè e i pè part de argila e part de ferr, inscì el regn serà dividü . ma g’he sarà quaicos de forza del ferr, perchè te vedet el ferr mes’cià cun la creia.
41a- Daniel el specifica no ma l’imagin la parla. I pè e i pè rapresentan una fas dominant che la vegnarà dopu l’imper pagan roman imaginà del ferr . Dividü, quest impero romano chi l’è diventad el campo de bataja di regn piscinin che se sunt furmad dopu la sò rotura. L’alleanza de ferr e argila la fa no forza, ma divisiun e deboleza. Legem la creia del vasaio . El vasaio l'è Dio segond Jer.18:6 : Pœde minga far a ti cuma chestu vasaio, o cà de Israel ? Dis el SEGHER. Ecco, cuma la creia l’è in di man del vasaio, inscì l’è in de la mia man, o cà de Israel. Chesta argila l’è la part pacifica del òmm da induè Dio seleziuna i sò scelt, rendend di vas de onor .  
Dan 2:42   E cuma i pè l’eran part de ferr e part de argila, inscì el regn l’è en part fort e en part fragil.
42a- Se nota che l’ Impero Romano l’è nada innanz fin a la fin del mund, anca se l’Impero Romano l’ha perdü la sò unità e el sò domini in del 395. La spiegaziun l’è in de la sò ripresa del domini travers de la seduziun religiüsa de la fed romana catòlica. Quest l’è dovüd al sustegn armad dad da Clovis e da i imperatür bizantin al vescovo de Roma in del 500. L’han costruid el sò prestigio e el sò nöf puder papal che l’ha fad de lü , ma dumà ai œgg di òmm, el cap terrester de la gesa cristiana dal 538.
Dan 2:43   Te g’he vest el ferr mes’cià cun la creia, perchè cunt el matrimoni di òmm seran mes’cià insema . ma seran minga ünì l’un cun l’olter, cuma el ferr se allea minga cun la creia.
43a- I pè, des in nümer , diventaran des corn en Dan.7:7 e 24. Dopu el corp, e i pè, rapresentan i naziun cristian ucidentai del Europa del temp de la fin, cioè la noster era. Denunziand i alleanz ipocrite di naziün europee, Dio l’ha rivelà 2600 ànn fa la fragilità di acord che unisen i popul de l’Europa d’incö, unid propri sü la bas di “ tratà de Roma ”.  
Dan 2:44   E in di dì de chesti re, el Dé del ciel g’ha de mett sü un regn che l’è mai distrutt, e l’è minga lassà a olter gent . lü el sfracarà e el destrugarà tüt chesti regn, e lü stess el restarà per semper.
44a- In temp de sti re
 La ròba l’è cunfermada, i des dit di pè sun contemporani al glorios riturn de Cristo.
44b- el Dé del ciel al farà su un regn qe al sarà mai distrut
 La selezion dei elets l’è staita faita sota el nomm de Gesù Crist fin del so ministeri, quand l’è vegnud per la prima vœlta in su la terra, per espiar i pecads de quei qe al salva. Ma durant i dü mil an che sun rivà dopu chestu ministeri, chesta seleziun l’è stada cumplidada en umiltà e persecuziun del camp diabolich. E dal 1843, quei che Gesù salva sun pooch, cuma cunfermarà el stüdi de Dan 8 e 12.
I 6000 ann del temp de selezion dei elets qe i vegnen a la fin, el 7° millenni al derva el Sabat de l’eternitaa ai uneg elets redents del sang de Gexù Crist de Adam e Eva. Tuts sarann ​​staits selezionads a causa de la soa fedeltaa perqè Dio al ciapa cond luu i vesser uman fedel e ubbidient , liberand el diavol, i so angel ribell e i uman disubedient a la completa distruzion de i so anime.
44c- e che vegnarà minga sotta la dominaziun de un olter popul
 Perché mett fin ai dominaziun e ai successiun del òmm sü la terra.
44d- lü el sfracarà e el destrugarà tüt chesti regn, e lü stess el restarà per semper
 El Spìrit el spiega el significà che dà a la parolla fin ; un significad assolut. Ghe sarà un’eliminaziun de tüt l’umanità. E el Apoc. 20 al ne rivelarà quel che sucederà durant el 7° millenni . Descuvrem inscì el prugrama planificà de Dio. In de la terra deserta el diavol el sarà tegnuu prigiunier, senza nissuna compagnia celest o terrester. E in del ciel, per 1000 an, i elett giudicaran i mort malvagi. A la fin de chesti 1000 an, i malvagi saran resuscità per l’ültem giudizi. El fœg qe i destrugarà purificarà la terra qe Dio al farà nœva glorificand-la per acetar el so tron ​​e i so elets redents. L’imajen de la vision la riassum donca i azion plussee complesse qe l’Apocalisse de Gesù Crist la rivelarà. 
Dan 2:45   Chestu l’è chel che l’è significada de la pedra che g’he vedèt tajà fœura de la muntagna senza man, e che g’ha sfracà in pezz el ferr, el bronz, la creia, l’argent e l’or. El grand Dé g’ha fà savè al re chel che g’ha de suceder dopu. El sogn l’è ver e la sò interpretaziun l’è certa.
45a- Finalment, dopu la sò vegnuda, Cristo simbolizà de la pedra , el giudizi celest de mil an e la sò esecuziun del ültem giudizi, sü la nœuva terra restaurada de Dio, la grand muntagna predita in de la visiun prenderà furma e post per l’eternità.
Dan 2:46   El re Nabucodonosor el s’è sdraià in facia e l’ha adorad Daniel, e l’ha comandad de ofrir sacrifici e incens a Daniel.
46a- Ancamò pagan, el re reagiss segond la sò natüra. Dopu avegh ricevü de Daniel tüt chel che g’haveva dumandà, el s’è inclinà devant de lù e g’ha onorà i sò impegn. Daniel l’è minga contra ai aziun idolatrich che pratica vers de lù. L’è ancamò tropp prest per cuntradir e mett en discusiun chestu. El temp, che l’è de Dio, el farà el sò mesté.
Dan 2:47   El re g’ha dit a Daniel: “In verità el to Dé l’è un Dé di dè, un Signur di re, e un riveladur di segret, perché te l’è stà bon de descüvrir chestu segret.”
47a- Quest l’è stait el prim pas del re Nabucodonosor vers la soa conversion. El sarà mai bon de desmentegà chesta esperienza che el obliga a amett che Daniel l’è en relaziun cunt el vero Dio , infatt, el Dé di dè e el Signur di re . Ma l’ambient pagan che l’assista el ritardarà la sò conversiun. I so parolle testimonien l’eficacia de l’œvra profetega. El poder de Dio de dir in anticip qell qe al va a suceder, al met l’om normal contra el mur de una prœva convincent a la qual la ceda scernida e i caduds resisten.
Dan 2:48   El re g’ha promoss Daniel e g’ha dà tanti grand regal ; g’ha dà el cumand sü tüta la pruvincia de Babilonia, e g’ha fatt capo suvran sü tüt i savi de Babilonia.
48a-  Nabucodonosor l’ha fait a Daniel come el Faraon l’haveva fait a Giuseppe prima de luu. Quand qe inn intelijents e miga testardament sarads e blocads, i grands leader sann come apprezar i servizi de un servidor qe al g’ha dei qualitaa preziose. Luur e luur popul sun beneficiari di benediziun divin che riposen süi sò scelt. La savieza del ver Dio la dà inscì vantagg a tüt.
Dan 2:49   Daniel l’ha domandà al re de dar el guverno de la pruvincia de Babilonia a Sadrac, Mesac e Abednego. E Daniel l’era in de la cort del re.
49a- Chesti quater jòvin se distinguevan di olter jòvin ebrei che l’eran rivà a Babilonia cun luur, grazie al luur cumpurtament particularment fedel vers Dio. Dopu chesta prova che podaria vèss diventada dramatich per tüt, cumpariss l’aprovaziun del Dio vivent. Vedem inscì la diferenza che Dio fa intra quei che el servisen e quei che el servisen minga. L’eleva i sò scelt che se sun mustrà degn de chel, publicament, ai œucc de tüt i popul.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Daniele 3
 
 
Dan 3:1   El re Nabucodonosor g’ha fad un imagin d’or, che l’era sessanta cubit de alteza e ses cubit de largheza. L’ha metü sü in de la vall de Dura, in de la pruvincia de Babilonia.
3a- El re l’era convint ma ancamò minga cunvertì del Dé vivent de Daniel. E la megalomania l’è anca mò caraterizada. I grand òmm che g’han intorn a l’incoragian en chestu cammin cuma la volp de la fabula la fà cunt el corv, l’adulan e el veneran cuma un dé. Donca el re al finiss per paragonar-s a un dé. El g’ha de vesser diit qe ind el paganism, l’è facil nar a la deriva perqè i oltre false divinitaa inn imobei e congelade in forma de statue, inscambi luu, el re, vessend viv, l’è jamò superior a lor. Ma quant mal l’è duperà chestu or in de la ereziun de una statua! Aparentement, la visiun precedent g’ha minga purtà früta. Forsi anca i onor che el Dé di déi g’ha mustrà g’han vütad a mantegnir e anca a aumentar el sò orgœuj. L’or, el simbul de la fed purificada de la prova segond 1 Pietro 1:7, al rivelarà la presenza de qest jener de fed sublim ind i tri compagn de Daniel, ind la nœva esperienza contada in qest capitol. Chesta l’è una leziun che Dio se rivolg en particular ai sò elett in del ültem prucess adventist quand che un decret de mort profetizà en Apoc. 13:15 l’è drée a ciapàr luur vita. 
Dan 3:2   El re Nabucodonosor g’ha mandà a reunir i satrap, i guvernatur, i guvernatur, i giudes, i tesorier, i cunsilier, i giudes e tüt i guvernant di pruvincie, per vegnì a la dedicaziun del imagin che Nabucodonosor g’haveva mettü sü.
2a- A diferenza de la prova de Daniel in Dan.6, l’esperienza l’è minga dovüda ai cospiraziun di gent che circondan el re. Inscì, l’è el frutt de la sò persunalità che se rivela.
Dan 3:3   I satrap, i guvernatur, i guvernatur, i giudes, i tesorier, i magistrat, i giudes e tüt i guvernant di pruvincie se sun riunii per la dedicaziun del imagen che Nabucodonosor g’haveva mettü sü. L’eran dreè a la statua che Nabucodonosor g’haveva tirà sü.
Dan 3:4   E un annunciador g’ha cridà cunt una vus volta, disend: “Chestu l’è el cumand che g’he l’è stà dà, popul, naziun e lengue.
Dan 3:5   Quand che sentit el son de la tromba, del flaut, del arpa, del sambuque, del salterio, del gaita e de tüt i tip de müsica, g’he s’è s’ciopà giò e adorà l’imagin d’or che g’ha mettü sü el re Nabucodonosor.
5a- Quand che sentit el son de la tromba
 El segnal per la prova l’è dat del son de la tromba , propri cuma el riturn de Gesù Cristu l’è simbolizà en Apoc. 11:15 dal son de la 7° tromba , e anca i ses castighi precedent sun simbolizà di trombe.
5b- te inclinerai
 La prostrazion ‘l é la forma fisica de onor rendud. Ind Apoc. 13:16, Dio al simboliza cond la man dei omegn qe riceverann el segn de la bestia, qe al consist ind la pratega e l’onor del dì del sol pagan qe l’ha sostituid el divin sant Sabat .
5c- e te la piaserà
 El cult l’è la furma mental de onor renduu. In Apoc. 13:16, Dio la rapresenta in su la front de l’omm qe al ricef el segn de la bestia .
 Chestu versichel permett de descuvrir i ciaf de chesti simbul citaa in del Apocalisse de Gesù Cristu. La front e la man de l’òmm riassumen i sò pensé e i sò oper e intra i elett, chesti simbul riceven el segn de Dio en oposiziun al segn de la bestia , identificà cun la “ dumenica ” del catolicesim roman, acetà e sostegnü di prutestant fin da luur entrà in del alleanza ecumenich.  
 L’intera organizaziun de chesta misura impusta del re Nabucodonosor la sarà rinnovada a la fin del mund in de la prœuva de fedeltà al Sabat del Dio Creatur. Ogni Sabat, el refud de lavurar di elett testimoniarà luur resistenza a la legg di òmm. E la dumenica, el luur refud de partecipà al cult comun impust i identificarà cuma ribel che g’han de vèss liberà. Una pena de mort la sarà pö pronunciada. El prucess sarà donca perfettament en linea cun chel che sperimentaran i tri cumpagn de Daniel, vèssend luur stess cumpletament benedì de Dio per luur fedeltà giamò dimustrada.
 Però, prima de la fin del mund, chesta leziun l’è stada proposta, prima, ai ebrei de la vègia alleanza che sun stà sottapost a una prœuva simil intra – 175 e – 168, perseguì a mort del re grecch Antioco 4 ciamà Epifane. E Dan.11 testimoniarà che quai fedel ebreo preferiva vèss copà inveci de commett un abominaziun davaant del luur ver Dio. Perchè in quei temp Dio l’è minga intervenud per salvar-i miracolosament, inscì cuma l’ha fad dopu per i cristian copà de Roma.
Dan 3:6   Chiunque el se s’ciapa minga giò e el se adora, l’è subit butà in d’un fornèl de fœuch.
6a- Per i compagn de Daniel, la minaccia l’è el forn de fœg . Chesta minaccia de mort l’è l’imagin del decret de mort final. Ma g’he una diferenza intra i dü esperienz del principi e chel de la fin, perchè a la fin, el forn de fœuch sarà la puniziun del ültem giudizi di agresur che perseguitan i sant scelt de Dio.
Dan 3:7   Perciò, quand tüt el popul g’ha sentii el son de la tromba, del flauto, del arpa, del sambuca, del salterio e de tüt i tip de strüment de müsica, tüt i popul, i naziun e i lengue se sun s’ciopà giò e g’han adorà l’imagin d’or che Nabucodonosor g’haveva mettü sü.
7a- Chestu cumpurtament asquas general e unanim de sottomisiun di mass ai legg e ai ordinanz del òmm profetiza ancamò luur cumpurtament al mument del ültem test terrester de fed. L’ültem guverno universal de la terra sarà obedì cun la stess paura.
Dan 3:8   In quel temp, quai caldei se sun avvicinad e g’han acusà i ebrei.
8a- I scelt de Dio inn l’obietiv de la ira del diavol, qe al governa tute i aneme qe Dio al recognoss miga comè i so scelt. Sü la terra, chestu odi diabolich se furma en furma de gelusia e, al stess temp, de grand odi. Sun donca tegnuu responsabil de tüt i mal che l’umanità patiss, anca se l’è l’incontrari che spiega chesti mal che sun semplicement i conseguenz del assenza de luur proteziun de part de Dio. Qui che odian i funziunari elegiü, complotan per render-i l’esecuziun popular che g’ha de vèss eliminà matand-i.
Dan 3:9   E lür g’han dit al re Nabucodonosor : “O re, viv per semper.”
 9a- I agent del diavul entran in de la scena, la trama diventa pusè ciara.
Dan 3:10   Te g’hee dà un cumand che tüt chel che senti el son de la tromba, del flaut, del arpa, del sambuque, del salterio, de la gaita e de tüt i tip de strüment, se s’ciapa giò e adora l’imagin d’or.
10a- Regordan al re i sò parolles e l’urden de la sò autorità real a la qual l’è necesaria l’ubbidienza.
Dan 3:11   e che chi g’havaria minga de s’ciopà e adorar, l’era butà in mezz a un forn de fœuch.
11a- Se regorda anca la minaccia de la mort ; la trapola la se sara sui sant scelt. 
Dan 3:12   Adess g'he sun di giudei che g'he mettü i guvernatur de la pruvincia de Babilonia: Sadrac, Mesac e Abednego, òmm che te tegnen minga, o re . lür servisen minga i tò dè, e veneran minga l’imagin d’or che g’he mettü sü.
12a- La ròba l’era prevedibil, i alt pusiziun l’eran fidà ai ebrei furesté, la gelusia perfida incendiada l’era per manifestà el sò frutt de odi murder. E donca i scelt de Dio inn singolads e condanads de la vendicazion popolar.
Dan 3:13   Nabucodonosor, rabià e furius, g’ha dà l’ordin de purtà Sadrac, Mesac e Abednego. E quest òmm chi sun stà purtà davaant del re.
13a- Regorda che chesti tri òmm g’han ottegnuu de Nabucodonosor i pusiziun püsee volt in del sò regn, perché g’he parevan püsee savi e püsee intelligent del sò popul. Chestu l’è perché el sò vèss mettuu en un stato “ irità e furius ” el spiegarà el sò momentaneo desmentegà di luur qualità eceziunal.  
Dan 3:14   Nabucodonosor l’ha parlad e l’ha diit a lor: “L’è vera, Sadrac, Mesac e Abednego, che servite minga i me déi e adorate minga l’imagin d’or che g’ho mettü sü?
14a- El speta nanca che rispunden a la sò dumanda : Te disubbidisset apposta ai me urden ?  
Dan 3:15   Adess l’è pront, e quand che sentirà el son de la tromba, del flaut, del arpa, del sambuque, del salterio, del gaita e de tüt i tip de strüment, g’he stà giò e adora l’imagin che g’ho fatt. Se te l’adoret minga, te seret subit butà denter de un forn de fœuch. E chi l’è el dé che te liberarà di mè man?
15a- All’improvviso, capì quant qui omm chi sunt util per lü, el re l’è prunt a ufrir-i una oltra ocasiün obedend al sò orden imperial universal.
La dumanda fatta la riceverà una rispòsta inaspetada del ver Dio che Nabucodonosor par avegh desmentegà, ciapà di attività de la sò vida imperial. Inoltre, g’he sun no di informaziun per determinar la data del cas.
Dan 3:16   Sadrac, Mesac e Abednego g’han rispost al re Nabucodonosor, disend: “G’hem minga de rispund a ti in questa question.”
16a- Qeste parolle qe i parlen a’l re plussee potent del so temp someien scandalose e iriverente, ma qei omen qì qe i parlen inn miga dei persone ribell. Al cuntrari, sun di mudei de ubbidienza al Dé vivent a cui g’han decidü de restà fedel.
Dan 3:17   Ecco, el noster Dé che servim l’è bon de liberam del forn de fœuch brüsant, e lü el liberarà di tò man, o re.
17a- A diferenza del re, i fedel elett g’han tegnü ferm i prœuf che Dio g’ha dà per mostrar che L’era stà cun luur in de la pruva de la visiun. Cumbinand chesta esperienza persunal cunt i glorios ricord del luur popul liberà di egizi e de luur schiavitù, da chestu stess fedel Dio, spingen luur audacia al punt de sfidar el re. La luur determinaziun l’è total, anca a prezi de luur mort. Ma el Spìrit el fà profetizar el sò intervent : lü el ne liberarà de la tò man, o re . 
Dan 3:18   Ma se no, l’è che te sa, o re, che servirem no i to dè, e adoram no l’imagin d’or che te g’he mettü sü.
18a- E in del cas che l’aiut de Dio l’è minga vegnuu, l’è mei per luur morir cuma elett fedel che soravif cuma traditur e codard. Chesta fedeltà la se truvarà in de la prœuva impusta del persecutur grecch in del - 168. E dopu, per tüta l’era cristiana intra i veri cristian che fin a la fin del mund confonderan no la legg de Dio cun la legg di òmm diabolich.
Dan 3:19   Nabucodonosor l’è stà pien de furia, e el sò viso l’è cambià cuntra Sadrac, Mesac e Abednego. El parlava ancamò e g’ha urdinà de scaldà el forn set volt püsee cald de quant l’era giüst per scaldàl.
19a- Bisogna capì che chestu re g’ha mai vist o ascultà nissun che se opponeva ai sò decisiun durant la sò vita ; che giüstifica la sò furia e el cambiament del aspètt de la sò facia . El diavol el entra denter de lü per purtal a matar i elett de Dio. 
Dan 3:20   Poeu g’ha cumandà a quaivun di òmm püsee fort del sò esercit de ligà Sadrac, Mesac e Abednego e de bütàl in del fornèl de fœuch.
Dan 3:21   E questi òmm sun stà ligà, i luur pantalon, i luur mantell e i luur vestì, e sun stà bütà in mezz al fornèl de fœuch.
21a- Tüt chesti materiai menziunà sun combustibil inscì cuma i luur corp de carn.
Dan 3:22   E perché el comand del re l’era sever e el forn l’era tant cald, la flama l’ha copà i òmm che g’havevan bütà denter Sadrac, Mesac e Abednego.
 22a- La mort de chesti òmm testimonia l’eficacia mortal del fœuch en chestu forn.
Dan 3:23   E questi tri òmm, Sadrac, Mesac e Abednego, sun cascà giò ligà in mezz al forn de fœuch.
23a- L’ordin del re l’è eseguì, e g’ha anca copà i sò servitur.
Dan 3:24   El re Nabucodonosor g’ha pagüra e s’è levà sü de fretta. El parlava e el disè ai sò cunsilier: “G’hem minga bütà tri òmm ligà in del fœuch?” I g’han rispost al re: Certament, o re!
24a- El re di re del sò temp el pœu minga creder ai sò œucc. Quell qe al ved l’è olter tuta l’immaginazion umana. El sente el bisogn de rassicuràs dumandand a quei che g’han intorn se l’aziun de bütà tri òmm in del fœuch del fornèl l’è una realtà. E g’han cunfermà la question : L’è cert, o re !  
Dan 3:25   E lü g’ha rispost: “Ecco, vedi quater òmm sciolt, che caminan in mezz al fœuch, e g’han minga mal. e la figura del quart la sœmeja a quella de un fiœl dei déi.
25a- El par che sultant el re g’haveva la visiun de la quarta figüra che g’ha spaventà. La fed esemplar di tri òmm l’è onorada e rispost de Dio. In chestu fœuch el re pœu distinguir i òmm e el ved una figüra de lüs e de fœuch in pè cun luur. Chesta nœuva esperienza la süpera la prima. La realtaa del Dé vivent l’è ancamò dimustrada a lù.
25b- e la figura del quart la sœmeja a quella de un fiœl dei déi
 L’aspet de chestu quart personagg l’è inscì diferent de chel di òmm che el re el identifica cunt un fiœul di dè . L’espresiun l’è fortunada perchè l’è defatt un intervent dirett de chel che diventarà per i òmm el Fiœul de Dio e el Fiœul del òmm , cioè Gesù Cristu.
Dan 3:26   Nabucodonosor el s’è avvicinad a la buca del fornèl ardent e l’ha dit: “Sadrac, Mesac e Abednego, servitur del Dio püsee volt, vegnì fœura e vegnì chi.” E Sadrac, Mesac e Abednego vegnen fœra del fœg.
26a- Ancamò una volta, Nabucodonosor el se trasfurma en un agnell in facia a un re liun immensament püsee fort de lù. Chestu ricurd desviluppa la testimunianza del esperienza de la visiun precedent. El Dé del ciel el ciama una segonda volta.
Dan 3:27   I satrap, i guvernatur, i guvernatur e i cunsilier del re se sun riunì; I vedevan che el fœuch g’haveva no podè süi corp de chesti òmm, che i pel del cò l’eran minga stà cantad, che i luur mutand l’eran minga dannezzà e che l’odor del fœuch l’era minga rivà fin a luur.
27a- In chesta esperienza, Dio g’he dà la prœuva, sia a nun che a Nabucodonosor, de la sò vera onnipotenza . L’ha cread dei lej terrestre qe condizionen la vita de tuts i vesser uman e de ogni animal qe viv in su la soa terra e ind la soa dimension. Ma g’ha apena dimustrà che né lü né i angel sun sugett a chesti regul terrester. Creador dei lej universai, el Signor l’è sora de lor e al pœl, a’l so piaxer, ordenar dei cas miracolos qe, ind el so temp, portaran gloria e reputazion a Gesù Crist.
Dan 3:28   Nabucodonosor l’ha parlad e l’ha dit : “Benedet el Dé de Sadrac, Mesac e Abednego, che l’ha mandà el sò angel, e l’ha liberà i sò servitur che se fidavan de lù, e che g’han trasgredì el cumand del re, e che g’han dà i luur corp, perchè g’han minga adorà nissun luur Dio.”
28a- La rabia del re l’è s’ciopada via. Ancamò una volta süi sò pè uman, impara del esperienza e dà un ordin che prevegn che la ròba la suceda ancamò. Perché l’esperienza l’è dolorusa. Dio l’ha mostrad ai Babilones qe L’è viv, ativ e pien de forza e de poder.
28b- che g’ha mandà el sò angel e g’ha liberà i sò servitur che se fidavan de lù, e che g’han violad el cumand del re e g’han cedü i luur corp inveci de servir e venerà qual-sa-vöör dé che el sò Dé!
 Ind un volt grad de luciditaa, el re al se rend cont quant l’è ammirabel la lealtaa dei omegn qe el so orgoi matt al vœreva copar. G’he no nissun dùbi che el se rend cunt che, per el sò podè, l’era pusibel evitar chesta stupida prova causada del sò orgœuj che el fà sultant sbaglià a ris’c de gent inucent.             
Dan 3:29   Quest l'è el comandament che dò: che qual-sa-vöör popul, naziun o lengua che l'è, che parla mal cuntra el Dé de Sadrac, Mesac e Abednego, l'è tajà a pezz, e la sò cà l'è diventada un pòst de ledam, perchè g'he nissun olter che pœu ndà a lü.
29a-  Cun chesta dichiaraziun, el re Nabucodonosor dà la sò proteziun al popul scelt de Dio.
 In del stess temp, el minacia chiunque parla mal del Dé de Sadrach, Mesac e Abednego, e el specifica, el sarà scipà in pezz, e la sò cà la sarà ridutta a un munton de spurch, perché g’he nissun olter di che pœu liberar cuma lù. Dinanz a chesta minaccia , l’è cert che fin che regnarà el re Nabucodonosor, i fedel elett de Dio g’havaran no di prublem per i complott.
Dan 3:30   Dopu, el re g’ha promoss Sadrac, Mesac e Abednego in de la pruvincia de Babilonia.
30a- “ Tut l’è ben che finìs ben ” per i fedel elett del Dio vivent, el creatur de tüt chel che vif e esist. Perchè i sò scelt risuscitaran per l’ultim, e caminaran sü la polvar di mort, i luur vècc nemìs, sü la terra restaurada, per l’eternità.  
 In del ültim test, se ottenerà anca chestu happy ending. Donca, la prima prœuva e l’ültem benefis del intervent dirett del Dio vivent a favur di sò scelt che vien per salvà en Gesù Cristu, el Salvadur, perché el sò nomm Gesù vœur dì “ YaHWéH salva ”.  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Daniele 4
 
Dan 4:1   Nabucodonosor, el re, a tüt i gent, i naziun e i lengue che abitan sü tüta la terra. Che la pas la ve sia dada en abundanza!
1a- El ton e la furma el pruvan, el re che parla l’è chel che s’è cunvertì al Dé de Daniel. I so espresion someien ai scrits dei epistole del nœv patt. L’offri la pas, perchè lü stess l’è incœu en pas, in del sò cœur uman, cunt el Dé de la amor e de la giüstizia, el ver, l’ünich, l’ünich.
Dan 4:2   Me pareva bon de fà savè i segn e i meravigli che el Dio püsee volt g’ha fatt per mi.
2a- El re adess l’agiss cuma Gesù g’ha dit ai òrb e ai paralizzad guarid de lù, “ vai e mustrass in del tempi e fà savè chel che Dio g’ha fà per ti .” El re l’è animad del stess desideri ispirà de Dio. Perché i cunversiun sun pusibel tüt i dì, ma Dio g’he dà minga a tüt l’impat de chel che l’è sperimentà de un re di re, un imperadur pudent e fort.  
Dan 4:3   Quant grandi sun i sò segn ! Quant sun pudent i sò meravigli! El sò regn l’è un regn eterno, e el sò domini l’è de generaziun en generaziun.
3a- La cumprensiun e la certeza de chesti ròbb g’he dà la pas e la vera felicità che g’he sun giamò chi sotta. El re l’ha imparad e l’ha capid tut.
Dan 4:4   Mi, Nabucodonosor, l’eri tranquil in cà mia, e cüntent in del me palazz.
4a- Calmo e contento ? Sì, ma ancamò un pagan minga cunvertì al vero Dio. 
Dan 4:5   G’ho avü un sogn che m’ha fatt pagüra; i pensé cun cui l’eri perseguì sül mè lecc e i visiun de la mè ment m’han impienì de ​​terror.
5a- Chestu re Nabucodonosor l’è verament presentà a noi cuma la pégora perdüda che Dio en Cristu vien a cercar per salvàla e salvàla de la disgrazia. Perchè dopu chestu temp terrester pacifich e felis, el futur del re sarès stà la perdiziun e la mort eterna. Per la sò salveza eterna, Dio vien per turbàl e turmentàl.
Dan 4:6   Dopu g’ho cumandà che purtavan davaant a mi tüt i savi de Babilonia, perché pudevan mustram l’interpretaziun del sogn.
6a- Aparentement, Nabucodonosor g’ha di gravi prublem de memoria. Perché el ciama minga subit Daniel ? 
Dan 4:7   Dopu sun rivà i magi, i astrologh, i caldei e i divini. G’ho cuntà el sogn, ma lür m’han minga dà l’interpretaziun.
7a- I ròbb suceden cuma in de la prima visiun, i divin pagan preferisen recognoss luur incapacità inveci de cuntà di fabul al re che g’ha giamò minacià luur vit.
Dan 4:8   Per ultem, Daniel, che se ciama Beltesazar, segond el nomm del me dé , l’è vegnuu davaant a mi, e el spirit di sant dé l’era en lù. G’ho cuntà el sogn:
8a- L’è dada la rason del omissiun. Bel l’era ancamò el dé del re. Me regordi chi che Dario el Medio, Ciro el Persiano, Dario el Persiano , Artaserse I , segond Esdra. 1, 6 e 7 , tüt in del luur temp apprezaran i ebrei elett e luur unich Dio. De cui Ciro el Signor profetiza in Isa.44:28, disend: Mi digo de Ciro: L’è el me pastor, e l’ha cumpletà tüt el me piasè ; lü dirà de Gerusalemm: Che l’è recostruida! E del tempi: Che l’è fondà! - El pastor profetizà cumprirà la voluntà profetich de Dio che el recognoss che obediss. Quest olter test cunferma la sò conversiun profetizada : Isa.45:2: Inscì parla el Signur al sò unt, a Ciro , e in del verset 13 : L’è mi che g’ho levà sü Ciro in de la me giüstizia, e mi faré drizz tüt i sò vià; Lü el farà sü ancamò la mia cità e el liberarà i me prigiunier, senza riscat o ricumpensa, dis el SEGHER di armäd. E la realizaziun de chestu pruget la cumpariss in Esdra 6:3-5: In del primo an del re Ciro, el re Ciro g’ha dà chestu cumand sü la cà de Dio che l’è a Gerusalemm: Che la cà la sea recostruida, per vèss un sit indué se pœden ofrir sacrifici, e che la g’habia un fundament solido. El g’ha de vèss volt sessanta cubi, largh sessanta cubi, tri fila de sass tajà e una fila de legn nœuf. I spes sun pagà de la casa del re . Inolter i vas d’or e d’argent de la cà de Dio, che Nabucodonosor g’haveva purtà via del tempi de Gerusalemm e purtà a Babilonia, g’han de vèss restaurà, purtà in del tempi de Gerusalemm, indué l’eran, e g’han de vèss mettuu in de la cà de Dio. I spes sarann ​​pagad de la casa del re.  Dio g’he dà i onor che g’haveva dà al re Salomon. Ma stà atent ! Chestu decret permett minga che el calcul propost en Dan.9:25 l’è duperà per ottener la data de la prima vegnuda del Messia ; sarà quel del re Artaserse el persian . Ciro ‘l g’ha fait su anc’mò ‘l tempio, mò Artaserse ‘l g’ha autorizad la recostruzion dei mur de Gerusalemm e ‘l retorn de tut ol popol ebraic a la sœ terra nazionalla.       
Dan 4:9   Beltesazar, capo di magi, perchè so che el spirit di sant dè l’è en ti, e per chi nissun segret l’è dificil, dimm l’interpretaziun di vision che g’ho vist in del me sogn.
9a- G’hem de capì indué l’è el re. Ind la soa ment l’ era restad un pagan e l’ha recognossud el Dé de Daniel come domà un olter dé, senza qe l’era bon de spiegar i sogn. G’ha minga vegnuu in ment che g’havaria dovuu cambià di déi. El Dé de Daniel l’era domà un olter Dé.
Dan 4:10   Chesti sun i vision de la me ment quand che l’eri in del me lecc. G’ho vardà e in mezz a la terra g’ho vist un alber volt.
10a- In di imagen che Gesù duperarà per dar i sò leziun ai gent spiritual che vœur insegnar, l’arbur sarà l’imagin del òmm, de la canna che se piega e se curva al cedro putent e majestuos. E come l’om al pœl apprezar el fruit gustos de un arbor, Dio al appreza o miga el fruit portad dei so creature, del plussee piaxevol a’l men piaxevol, anca detestabel e repugnant. 
Dan 4:11   L'arbur l'è diventà grand e fort, e la sò alteza la rivava fin al ciel, e la sò vista fin ai estremità de tüta la terra.
11a- Ind ella vision de la statua, ol re caldeo ‘l ira jamò paragonad a un arbor segond l'imajen dol poder, de la forza e de l'imper qe ‘l g’era stait dait dol vero Dé.
Dan 4:12   El sò foji l’era bel, e el sò frutt l’era tanti; el purtava de magnà per tüt; i besti del camp se rifugiavan sotta la sò ombra, e tüt i ròbb vivent g’havevan de magnà.
12a- Quest re pudend chi cundivideva cün tutt quel che l’era in del sò impero la richezza e ul magnà che produseva süta la sò diresiün.
12b- i usèi del ciel g’han facc cà intra i sò ramm,
 L’espression l’è una ripetizion de Dan 2:38. A la letera, qests uxei dol ciel i rapresentan la pax e la serenitaa qe i regnan sota ‘l sœ govern. In del sens spiritual, denotan i angel celest de Dio, ma en chestu singul riferiment de Ecc . perché l’usel del ciel el purtava la tò vus, l’animal alad el proclamava i tò paroll . Ind la majoranza dei citazion, i uxei del ciel evocan agòle e uxei de rapina, dominants ind i spece alade. I usèi se stabilisen indué el sò mangià l'è abundant ; L’imagin donca cunferma la prosperità e la sazietà del mangià.               
Dan 4:13   In di vision de la me ment, quand che l’eri sdrajà sül me lecc, g’ho vist, e ecco, un di guardian e di sant l’era vegnuu giò del ciel.
13a- Infatt, i angel del ciel g’han minga bisogn de durmì, donca sun en atività permanent. Quei che sun sant e in del servizi de Dio vegnen giò del ciel per trasmett i sò messaj ai sò servitur terrester.
Dan 4:14   E lü g’ha gridà a voce alta e g’ha dit inscì: “Taja giò l’arbur e taja i sò ram. scuoter el fogliame, e sparpagnar i frutt; che i besti scapan de sotta, e i usèi intra i sò ram!
14a- La vision la dix qe el re al perdarà el so regn e el so domini sora de luu.
Dan 4:15   Ma lassà el tronc indué sun i radis in de la terra, e ligàl cun caden de ferr e de bronz intra l’erba del camp. Che l’è bagnà de la rugiada del ciel, e che g’habia l’erba de la terra cuma sò part cuma i besti.
15a- Ma lassà el tronc indué sun i radis in de la terra
 El re al restarà in del sò regn ; lü el sarà minga cascià fœura. 
15b- e ligall cun caden de ferr e de bronz intra l’erba del camp
 G’he minga bisogn de caden de ferr o de oton, perché Dio el farà semplicement perder la sò creatura malleabil la sò rason e el sò buon sens en tüt i sò aspett, fisich, mentai e murai. El re putent el se prenderà per una bestia di camp. I grand òmm del sò regn sun donca ubligà a levà via el sò domini del regn.
15c- Che l’è bagnà de la rugiada del ciel, e che g’habia l’erba de la terra cuma sò part cuma i besti.
 Pœdem imaginar la costernazion dei so anzian qe al vedaran magnar l’erba de la terra, come una vaca o una pégora. El se refudarà di cà cupert, preferind vif e durmì in di camp.
Dan 4:16   El sò cœur uman l’è ciapà de lù, e el cœur de bestia l’è dà a lù; e sett temp passaran sü de lù.
 In qesta esperienza , Dio al da ancamò un’oltra prœva de la soa vera onnipotenza. Perqè Creador de la vita de tute i so creature, al pœl in qualsessia moment, per la soa gloria, far intellijent vun o al contrari stupidar vun. Perché l’è invisibil ai luur œucc, i òmm ignoran chesta minaccia che la pesa semper sü de luur. Ma l’è vera che intervègn sultant rarament, e quand el fà, l’è per un mutif e un fin specifich.
 La puniziun l’è misurada. El se aplicarà al re Nabucodonosor per set temp , cioè sultant set an. G’he no legitimità in del duperà chesta durada per nient olter che per el re stess. Ancamò chichinsci, scegliend el numer “ 7”, el Dio creatur inizial cunt el sò “ segn real ” l’aziun che va a vèss cumplidada.   
Dan 4:17   Chesta l’è la parolla di guardian e el cumand di sant: perché i vivent sapen che el püsee volt guverna in del regn di òmm, e el dà a chi vœur, e el mett sora el püsee bass di òmm.
17a- Chesta fras l’è un decret di quei che vardan
 El Spìrit sottalinea el caratter eceziunal de chestu intervent divin che g’he dà un ròl de “ decret ” dovüu a quei che vardan . L’om al g’ha de imparar qe, nonostant l’aspet ingannevul, l’è costantement osservad dei vesser celest. Dio al vœl far de qell esempi qì una lezion rivolta ai vesser uman fina a la fin del mond. Citand quei che vardan , el rivela l’unità culletiva parfet di angel del camp de Dio che i asocia in di sò pian e aziun.   
17b-  perché i vivent sapen che el Plü Volt guverna in del regn di òmm, e el dà a chi el vœur
 Dio al dirige tut e al controlla tut. Despess, desmentegand chesta realtà ascusa, l’òmm se cret padrun del sò destin e di sò decisiun. Pensa de cerner i so capi, ma l’è Dio qe i met in carga, segond la soa bona volontaa e el so judizi sui robe e sui vesser.
17c- e che g’ha levà sü el püsee vilen di òmm lì
 La fras l’è vera : “ La gent g’ha i capi che se meritan .” Quand el popul el se merita un omm vile come so capo, Dio al l’impone a lor.   
Dan 4:18   Quest l’è el sogn che mi, re Nabucodonosor, g’ho vist. Tu, Beltesassar, te dai la spiegazion, perqè tuts i savi del me regn pœden miga dar-la ; pœdet, perchè g’he denter de vuu el spirit di sant dè.
18a- Nabucodonosor l’è drèe a migliurà, ma l’è ancamò minga cunvertì. El g’ha ancamò dit che Daniel el serviva i dè sant . El monoteism l’è miga ancamò capid de luu.             
Dan 4:19   Allora Daniel, che se ciamava Beltesazar, l’è stà stupefat per un mument, e i sò pensé g’han turbà. El re g’ha rispost e g’ha dit: Beltesazar, che el sogn e l’interpretaziun te g’han minga disturb! Beltesazar g’ha rispost: “Signur, che el sogn l’è per i tò nemìs e la sò interpretaziun per i tò nemìs.”
19a- Daniel el capiss el sogn e quel che l’è drèe a suceder l’è inscì terribil per el re che Daniel el preferiss vedèl cumpletà süi sò nemìs.
Dan 4:20   L'arbur che g'he vedèt, che l'è diventà grand e fort, che l'alteza rivava al ciel, e che se vedeva en tüt i part de la terra;
Dan 4:21   Chestu alber, che g’haveva bell fœuj e tanti früta, che g’haveva de magnà per tüt, sotta el qual i besti del camp g’havevan rifugio, e intra i sò ram i ucèi del ciel se abitavan.
21a- el fogliame l'era bel
 Aspett fisich e vestì.
21b- e frutt abundant
 L’abundanza de la prosperità.
21c- che purtava de magnà per tüt
 Che g’ha dà de magnà a tüt el sò popul.
21d- sotta el qual se rifugiavan i besti di camp
 El re che prutegh i sò servitur.
21°- e intra i sò ram i usèi del ciel g’han fatt cà
 Süta el sò guverno, el sò popul viveva en grand sicureza. I œsèi svolan via e lassen l’arbur al minim pericul.
Dan 4:22   Ti, o re, te seet diventà grand e fort, e la tò grandeza l’è aumentada e l’è montada fin al ciel, e el to domini se slargà fin ai estremità de la terra.
Dan 4:23   El re g’ha vist un di guardian e di sant che vegniva giò del ciel, e g’ha dit : “Taja giò l’arbur e destrugel .” ma lassà el tronc in de la terra indué g’he sun i radis, e ligàl cun caden de ferr e de bronz intra l’erba del camp ; che l’è bagnà de la rugiada del ciel, e che la sò part l’è cunt i besti del camp, fin che sett temp passan sü de lù.
Dan 4:24   Chesta l’è la interpretaziun, o re, chesta l’è el decret del Plü Volt, che l’è drée a vegnì sül me signur re.
Dan 4:25   Te cacciaran di òmm, e la tò abitaziun la sarà insema ai besti del camp, e te serà fatt magnà l’erba cuma i bœu . te serèst bagnà de la rugiada del ciel, e set temp passaran sü de ti, fin che te sarèst che el Plü Volt regna in del regn di òmm e el dà a chi el vœur.
25a- fin che te sa che el Plü Volt guverna in del regn di òmm e el dà a chi el vœur.
 Daniel parla de Dio designand-l con l’espression “ el Plü Volt ”. El dirige insì i penser del re a l'esistenza de l'unich Dé ; un’idea qe el re al g’ha una granda dificoltaa de capir, a causa de qeste orijin politeistege ereditade del pà a’l fiœl.   
Dan 4:26   El comand de lassà el tronc indué sun i radis del alber vœur dì che el tò regn l’è tò quand che te recugnuses che chel che guverna l’è in del ciel.
26a- Quand che el recugnuss che chel che guverna l’è in del ciel, l’esperienza del umiliaziun la cessarà perché el re sarà convint e cunvertì.
Dan 4:27   Perciò, o re, che el me cunsili l’è piacevul a ti! Mett fin ai tò pecc praticand la giüstizia, e ai tò iniquità mustrand cumpassiun ai disgrazià, e la tò felicità la sarà prolungada.
27a- Quand el re mett in pratica i ròbb che Daniel g’ha enumerà en chestu versichel, el sarà veramente cunvertì. Ma quest personagg chi l’è cedü al orgœj, el sò puder incontestad l’ha fad deventad capriccius e de spess ingiusto come l’han insegnad a noter i esperienz che g’han fad prima.
Dan 4:28 Tute queste robe se inn compiude sul re Nabucodonosor . 
28a- Qesta afermazion de Daniel la proibiss qualsessia oltra interpretazion de qesta profezia, qe la condana a nullitaa i bas profetege insegnade dei Testimoni de Geova e de qualsessia olter grup relijos qe al contravaria la regola definida de Daniel. Ancamò, el contenù del inter capitul dà la prœuva de chestu. Perchè la storia la insegnarà perché el re l’è colpì de una malediziun in de la profezia del alber.
Dan 4:29   A la fin de dodes mes, quand che l’era drée a caminar in del palazz del re a Babilonia.
29a- 12 mes, o un an o “ un temp ” passan intra la visiun e la sò realizaziun.               
Dan 4:30   El re l’ha dit: “L’è minga chesta grand Babilonia, che g’ho costruì per el regn cun la forza del me podè e per la glòria de la me majestaa?”
30a- Chestu l’è el mument fatal indué el re g’havaria fatt meji restà mut. Ma pödem capìl perché la sò Babilonia l’era verament una meraviglia pura, ancamò listada cuma una di “ sett meravigli del mund ”. Giardin lussureggiant de verd, stagn, grand piazz e bastion sü una piazza de 40 km de tücc i lat. Bastion sü la part püsee volta di carr pudevan passà l’un l’olter luungh tüta la luungheza di bastion ; l’autostrada del temp. Un di sò port, recostruì a Berlino, l’è al center di dü paré cumpost de sass smaltà blu indué l’è inciso l’emblema del re : un liun cun di ali d’aquila che Dan.7:4 menziuna. Lü g’havea quaicos de cui vess orgogliüs. Ma Dio al vede miga l’orgœi ind i so parolle, al vede l’orgœi ma soratut desmentegazion e disprez per i so esperienze precedente . Certament, chestu re l’è minga l’ünich òmm orgœuj sü la terra, ma Dio g’ha mettü la sò mira sü de lù, el vœur in del sò ciel e el g’havarà. Quest al merita una spiegazion : Dio al judica i so creature olter l’aspet. El cerca i luur cœur e i luur pensé, e el recognoss senza mai sbaglià, i pégor degn de la salveza. Chestu el purta a insister e quai volt a fà di miracul, ma el metud l’è giüstificaa de la qualità del resultà final ottegnü.     
Dan 4:31   Menter la parolla l'era ancamò in boca del re, l'è vegnuda una vus del ciel che la diseva: Re Nabucodonosor, el regn l'è stà ciapà de ti.
31a- Nabucodonosor l’è una vitima de la carità de Dio, che g’ha mettü una trapola per lü e g’ha avvertì in del sò sogn profetich. La sentenza del ciel la pœl vesser ascoltada, ma se alegrem perqè el mal qe Dio al farà a luu al salvarà la soa vita e al la farà eterna.
Dan 4:32   Te cacciaran di òmm, e la tò abitaziun la sarà insema ai besti del camp; e set temp passaran sü de ti, fin che te saveret che el Plü Volt regna in del regn di òmm e el dà a chi el vœur.
32a- Per set ann, o set vœlte , el re al perd la soa luciditaa e la soa ment al convinx qe l’è domà un animal.
Dan 4:33   E subit la parolla de Nabucodonosor la s’è cumplidada. L’è stà cascià fœura di òmm, g’ha magnà l’erba cuma di bœu, el sò corp l’era umèd de la rugiada del ciel; fin che i sò cavei sun cressü cuma i piumm de agòla, e i sò ungh cuma i ungh di usèi.
33a- El re testimonia che tüt chel che l’era stà annunzià in de la visiun l’è diventà realtà per lù. Ind el scriver la soa testimonianza, el re convertid al evoca qesta esperienza umiliant, parland de luu medesim in terza persona. La vergügna el spinge ancamò a fà un pas indrè. Un’oltra spiegazion la resta possibel, qe qesta testimonianza l’è staita scrivuda insema del re e del Daniel, el so nœv fradel ind el ver Dio. 
Dan 4:34   A la fin del temp stabilì, mi, Nabucodonosor, g’ho alzà i œucc in del ciel, e la rasun l’è vegnuda a mi. Ho benedì el Plü Volt, ho ludà e glorificà chel che vif per semper, el sò domini l’è un domini eterno, e el sò regn l’è de generaziun en generaziun.
34a- El Dé savi e onnipotent l’ottegn la carità de la pégora perdüda. La s’è unida al sò gregg e la multiplica i sò ludi per la sò gloria.
34b- el sò domini l’è un domini eterno, e el sò regn dura de generaziun en generaziun
 La formula la riguarda el 5° regn , questa volta, eterno, de la vision del Fiœl de l'Om de Dan.7:14 : E g'è stait dait el domini, la gloria e un regn; e tüt i popul, i naziun e i lengue g’han servii. El sò domini l’è un domini eterno, che el passarà minga, e el sò regn chel che el sarà minga distrutt . E anca in de la vision de l' imagin in Dan.2:44 : E ind i dì de qests re, el Dé del ciel al farà su un regn qe al sarà mai distrut, e al sarà miga lassà a olter popol : lü el sfracarà e el destrugarà tüt chesti regn, e lü stess el restarà per semper .  
Dan 4:35   Tüt i abitant de la terra sun cuma nient in di sò œucc: el fa segond la sò voluntà in del armada del ciel e intra i abitant de la terra, e g’he nissun che pœu fermà la sò man o dìgh: Cosa te fà?
35a- Gloria al Dio vivent ! Perché sta volta el re l’ha capì tutt e l’è cunvertì. 
Dan 4:36   In quel temp i me sens sun turnà a mi ; la gloria del me regn, la me magnificenza e la me splendor sun stà restaurad a mi; i me cunsiglier e i me nobil m’han dumandà ancamò; Sun stà restaurad in del me regn, e el me podè l’è aumentà sultant.
36a- Comè el just e dreit Giob, a’l qual Dio l’ha restituid fiœi, fiœle e posteritaa a la fin de la soa prova, el re al recupera la fiducia dei so nobil e al reprend el so regn adess savi intra i veri savi illuminads del Dé vivent. Chesta esperienza la pruva che Dio dà el regn a chel che vœur. L’è stait luu qe l’ha ispirad i grands Caldei a domandar indree el so re.
Dan 4:37   Adess mi Nabucodonosor ludo, esalto e onoro el Re del ciel, tüt i sò oper sun verità e i sò vià sun giüstizia, e quei che caminan en orgœuj l’è bon de abassar.
37a- El pœu dì perché g’ha pagà per pudel dì.
 Per evitar el pegg, tirar un dent pœu vèss tant dolorus ; ma i pali pœden giüstificà el sufriment. Per avegh l’eternità, pœu vèss necesari passà travers di prœuf duri o parècc duri, el sbricià via del orgœuj i giüstificarà quand l’è pusibel. Sapend el sò putenzial, Gesù Cristu g’ha fatt orb Paolo sü la strada de Damasco, inscì che el “ persecutur di sò fradèi ” spiritualment orb l’era de diventà sò testimoni fedel e zelos dopu avegh recuperà la vista di sò œucc, ma soratüt, la vista del sò spirit.   
Daniele 5
 
 
Dan 5:1   El re Belsazar g’ha fatt una grand festa per i sò sciur, che l’eran mil, e g’ha bevü vin davaant a luur.
1a- El re Nabucodonosor el s’è indormenzà in de la pas de Dio quand l’era pütost vecc e el sò fiœul Nabonido l’è sucedü, che l’era minga inclinà a guvernar, inscì g’ha lassà guvernà al sò post el sò fiœul Belsazar. Confondi minga chestu nomm che vœur dì “ Bel prutegh el re ”, una sfida che Dio g’ha pensà de prend, cun chel che Nabucodonosor g’ha dà a Daniel : Beltesazzar che vœur dì “ Bel prutegh ”. A l’orijin de qests nomm g’è el cult de Bel o Belial de dree al qual l’è l’uneg organizador del politeism : Satana, el diavol. Come vedremo, i succesur del re cunvertì g’han minga seguì in chestu percors.      
Dan 5:2   Quand Belsazar g’ha gustad el vin, g’ha mandà a purtà i vas d’or e d’argent che Nabucodonosor g’haveva purtà fœura del tempi che l’era a Gerusalemm, perché el re, i sò sciur, i sò donn e i sò concubin pudevan bef.
2a- Per chestu re pagan, chesti vas d’or e d’argent sun sultant bottin ciapà di ebrei. Dopu avegh scelt de ignurar el ver Dé a cui Nabucodonosor s’era cunvertì, el tegn minga cunt del fatt che chestu Dé vivent giudica tüt i sò aziun. Duperant per un scopo vile e profan qeste robe consacrade e santifegade al servizi del Dé Creador, al comet l’ultem error de la soa curta vita. Ind el so temp, Nabucodonosor l’haveva savud come tener cont del poder ativ del Dé dei ebrei perqè l’haveva capid qe i so déi nazionai in veritaa esisteven miga. Tuts i popol sojets a’l re de Babilonia hann scoltad la soa potent testimonianza a favor del Re del ciel, tant plussee la soa famiia. Dio g’ha donca tüt i ragiun per mustrass incœu giüst e senza pietà.
Dan 5:3   Dopu g’han purtà i vas d’or che l’eran stà ciapà fœura del tempi, de la cà de Dio che l’è a Gerusalemm; e el re e i sò nobil, i sò donn e i sò concubin, duperavan per bef.
3a- Daniel insist sü la pruvenienza de chesti vas che sun stà ciapà del tempi, de la cà de Dio a Gerusalemm. Jamò, vist che el Dé ebraich g’ha permetuu che chesti ròbb l’eran cavà del sò tempi, el jòvin re g’havaria dovuu capì che el ver Dé el castiga e el castiga severament quei che el servisen mal. I déi pagan fann miga qei robe qì e i so ofiçai cerqen domà de far piaxer ai omegn qe sfruten la soa credulitaa.
Dan 5:4   E bevevan vin e ludavan i dè d’or, d’argent, de bronz, de ferr, de legn e de pedra.
4a- L’üs profan l’è süperà, l’è un üs idolatrich, l’alteza del abominaziun a Dio. L’è impurtant che, in una grand mostra de negligenza, el re festegia cunt i sò amis, mentre la sò cità l’è minaciada di Medi e di Persian che la assedian.
Dan 5:5   In quel mument g’he sun cumparid i did de man de un òmm che g’han scrivuu denanz al candelier sül intonacc del mür del palazz del re. El re g’ha vist chesta estremità de la man che l’era drée a scrif.
5a- I miracol del temp de Nabucodonosor sun stà disprezà, chestu nœuf miracul g’ha minga l’obietif de cunvertir, ma de destrugar la vita di colpevul cuma vedem. Davant ai malvagi acusadur che vureevan la mort de un pecadur, anca Gesù Cristu g’ha scrivuu in de la sabbia cunt i dit i pecad che g’havevan commess en segret.
Dan 5:6   Allora el vis del re el s’è cambià, e i sò pensé g’han turbà; i articulaziun di sò sciur sun stà sciolt, e i sò genocc se sbattèvan l’un cuntra l’olter.
6a- El miracul el produss subit i sò effett. Anca se l’è bevuu, la sò ment reagiss, l’è spaventad.
Dan 5:7   El re g’ha crià a voce alta per purtà denter i astrologh, i caldei e i divin; El re l’ha parlad e l’ha diit ai savi de Babilonia: “Qualsessiadun qe al legg qest scrit e al me farà veder la soa interpretazion, al sarà vestid de viola, e al g’havarà una cadena d’or in sul coll, e al sarà el terz sovran del regn.”
7a- Ancamò una volta, Daniel l’è ignurà ; I sò testimunianz sun stà ignurà de la sucesiun real. E anc’mò, ind tanta anguscia, ol jòven re ‘l promet i plu grands onor a tuts qe i se demostren bon de decifrar ol messaj scrivud in su ‘l mur in manera soranaturalla. Chi farà inscì, g’ha el terz post in del regn, perchè Nabonido e Belsazar g’han el prim e el segond post. 
Dan 5:8   Dopu tüt i savi del re sun rivà denter; ma pudevan minga lègg la scritüra e där al re la sò interpretaziun.
8a- Come sotta Nabucodonosor, la roba la resta impossibel per i savi pagan.
Dan 5:9   El re Belsazar g’ha avü pagüra, e el sò vis l’è cambià, e i sò sciur se sun spaventà.
Dan 5:10   La regina, per i paroll del re e di sò sciur, l’è entrada in de la cà del banchett e la dis: “O re, viv per semper.” Che i tò pensé te turban minga, e che la tò facia cambia minga de culur!
Dan 5:11   G’he un òmm in del tò regn, che g’ha el spirit di dè sant; e in di dì de tò pà, g’he stà truvà en lù l’illuminaziun, l’inteligenza e la savieza cuma la savieza di dè. Perciò Nabucodonosor, el re, el tò pà, el re, el tò pà, l’ha fatt capo di magi, di astrologh, di Caldei e di divin.
Dan 5:12   perché in lü l’è stà truvà un grand spirit, savè e cumprensiun, una capacità de interpretar i sogn, de spiegà i parolles scüre e de risolver i dumand dificil, anca Daniel, che el re Beltesazar g’ha ciamà. Che Daniel l’è ciamà, e lü g’ha darà l’interpretaziun.
12a- Chesta testimunianza de la regina l’è stupente e la cundana tüta la famiglia real : lo savem... ma g’hem decidü de tegnel minga cunt. 
Dan 5:13   Daniel l’è stà purtà denter del re. El re l’ha parlad e l’ha diit a Daniel: “Set tu quel Daniel, qe l’era vun dei prigiunier de Giuda, qe el re, mio ​​pà, l’ha portad fœra de Giuda?”
Dan 5:14   G’ho sentid parlà de ti che el spirit di dè l’è en ti, e che lüs, intelligenza e savieza straordinaria se truvan en ti.
Dan 5:15   Adess i savi e i astrologh sun stà purtà davaant a mi, perché legen chestu scrit e mustram la sò interpretaziun. ma pudevan minga dar la spiegaziun di parolles.
Dan 5:16   G’ho sentid che te seet capas de spiegar e de risolver i dumand dificil; Adess, se te pœdet legg chest scritt e dir-m la sò interpretaziun, te g’he vestì de viola, e te g’he una cadena d’or in del còll, e te g’he el terz post in del guverno del regn.
16a- Terz post dopu Nabonido sò pà e lü stess.
Dan 5:17   Daniel g’ha rispost in de la presenza del re: “Tegni i tò don e dà i tò ricumpens a un olter. Però legg el scrit al re e g’he darò la sò interpretaziun.
17a- Daniel l’è vecc e el dà no impurtanza ai onor o ai beni e ai valur d’argent e d’or, ma l’oportunità de regordar a chestu jòvin re i sò colp, i sò peccaa che g’ha de pagar cun la sò vita, la pœu minga vèss refudada e l’è el servitur de Dio per chestu tip de aziun.
Dan 5:18   O re, el Dé püsee volt g’ha dà a Nabucodonosor, el to pà, el regn, la grandeza, la glòria e la majestaa;
18a- El regn de Nabucodonosor l’era stà l’oper e el don del ver Dio, inscì cuma la sò magnificenza , che g’haveva atribuì per sbagli a la sò forza , travers del orgœuj, prima de vèss stupid de Dio per sett an.
Dan 5:19   e per la grandeza che g’haveva dà, tüt i popul, i naziun e i lengue g’havevan pagüra e tremavan devant de lù. El re g’ha copà chi g’ha voruu, e g’ha risparmià la vita a chi vüreva; L’ha levà sü chi vüreva, e g’ha purtà giò chi vüreva.
19a- El re l’ha copad chi el vœreva
 In particolar, qest poder dat de Dio l’ha portad a punir el popol ebraeg ribell e a copar tants dei so rapresentants.
19b- e l'ha risparmiad la vita de quei qe al voreva
 Daniel e i ebrei catif g’han beneficià de chest.
19c- g’ha cressü quei che vüreva
 Daniel e i sò tri cumpagn fedel sun stà elevà del re Nabucodonosor sora i Caldei.
19d- e l’ha umiliad quei qe al voleva
 I nobil del sò regn g’havevan de cunsentir de vèss guvernà di giœuin furesté de prigiun ebraich. Per la sò man putent l’orgœuj naziunal ebraich l’è stà umilià e distrutt.
Dan 5:20   Ma quand el sò cœur l’è stà alzà, e el sò spirit l’è stà indurì per l’orgœuj, l’è stà slanzà giò del sò tron ​​real, e la sò glòria l’è stada levada;
20a- L’esperienza del re Nabucodonosor la vuta a capir l’arroganza atribuida al re papal de Dan.7:8. Daniel al demostra al re qe el poder assolut l’è dait de Dio a chi al vœl, segond el so programa. Ma, ind el regordar l’umiliazion del re Nabucodonosor, al regorda qe per quant poderos qe al sia, un re terrester al dipend del poder illimitad del re celest.
Dan 5:21   L’è stà cascià fœura di fiœui del òmm, e el sò cœur l’è stà fatt cuma i besti, e la sò abitaziun l’è stada cunt i asen selvadègh; e g’han dà l’erba per magnà cuma i bœu, e el sò corp l’è stà bagnà de la rugiada del ciel, fin quand g’ha capì che el Dé püsee volt guverna in del regn di òmm e el dà a chi el vœur.
21a- Noto, domà in quest verset, la menzion de “ aseni selvateg ”. L’aseno l’è un tipich simbul de testardità : “ testardo cuma un aseno ”, soratüt se l’è anca “ selvadegh ” e minga addomesticà. L’è el simbul che rapresenta el spirit del òmm che se nega a ascultà i leziun dà de Dio travers i esperienz de la sò vida e travers i sò rivelaziun biblich.       
Dan 5:22   E ti, Belsazar, sò fiœul, t’hee minga umiliad el to cœur, anca se te savevet tüt chesti ròbb.
22a- Infatt, l’è stà Belsazar che s’è cumportà cuma un “ cul selvadegh ” ignurand l’esperienza de sò “ pà ” (sò pàgrand).    
Dan 5:23   Te t’è levà sü cuntra el Signur del ciel; i vas de la sò cà sun stà purtà davaant a ti, e ti g’he bevèt vin cun luur, ti e i tò nobil, i tò donn e i tò concubin; Te g’he ludà i déi d’argent, d’or, de bronz, de ferr, de legn e de pedra, che veden no, ascoltan no, e te g’he glorificà no el Dé che g’he in di sò man el tò respir e tüt i tò vià.
23a- Belsazar l’ha profanad i vas d’or qe eren staits santificads a’l Dé Creator par ol servizi religios dol sœ tempi. Ma duperand-i per ludà i falsi dè pagan, g’ha rivà al massim del abominaziun . Chesta imagen la prepara chela de Apo.17:4 : Chesta dòna l’era vestida de culur viola e scarlat, e decurada cun or, sass prezius e perl. La g’haveva in man una coppa d’or piena de abominaziun e de impurità de la sò prostituziun . La g’ha ricevü el nomm “ Babilonia la Grand ” in del verset 5.    
Dan 5:24   Perciò g’ha mandà chesta part de la man che g’ha scrivü chesta scritüra.
24a- A sò volta, Belsazar el descuvre tropp tard l’esistenza del ver Dé vivent che agiss e reagiss en mod miraculos al cumpurtament di òmm.
Dan 5:25   Questa l’è la scritura che l’è stada scrivuda: Mene, Mene, Tekel, Ufarsin.
25a- Traduziun : cuntà, cuntà, pesà e dividü 
Dan 5:26   E questa l’è l’interpretaziun de chesti parolles. Cuntà: Dio g’ha numerà el tò regn, e g’ha purtà a la fin.
26a- El prim “ cuntà ” el mira al principi del regn, e el segond “ cuntà ” el mira a la fin de chestu regn.    
Dan 5:27   Pesà: Te l’è pesà in de la balanza, e te l’è truvà mancant.
27a- I balanz chichinsci sun el simbul del giudizi divin. I òmm l'han adutada per designar i servizi de giüstizia ; una giustizia molto imperfetta. Ma quel de Dio l’è perfet e basà sü l’imagen de una balanza a doppi faci , el pesa i aziun del ben e del mal che l’èsser giudicà g’ha cumpletà. Se la scäla del ben l’è püsee legera de chela del mal, la condana divina l’è giüstificada. E quest l’è el cas del re Belsazar. 
Dan 5:28   Dividü: el tò regn l’è dividü e dà ai Medi e ai Persian.
28a- Menter lü l’era drèe a bef in del sò palazz real, guidad del re Dario, i Medi sunt entrà en Babilonia in del lecc del fiümm, che l’era stà temporaneament devià e secà.
Dan 5:29   El Belsazar g’ha dà l’ordin, e i g’han vistì Daniel de viola, g’han mettü una cadena d’or in del coll, e g’han dichiarà che l’era el terz suvran del regn.
Dan 5:30   In de la stess nott, Belsazar, re di Caldei, l’è stà copà.
Dan 5:31   E Dario, el Medi, g’ha ciapà el regn, quand g’haveva sessantadù an.
31a- Chesta precisa testimonianza de Daniel l’è minga ricognossüda di storegh che dan chesta aziun al re persian Ciro 2 el Grand in del 539.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Daniele 6
 
 L’insegnament de chestu capitul 6 l’è istess a chel de Daniel 3. Chesta volta, el presenta Daniel en una prœuva de fedeltà mudel , per vèss imità e riprodott de tüt i elett ciamà de Dio en Gesù Cristu. I cumment sun util, ma basta legg e regordar la leziun. El re Dario l’agiss cuma Nabucodonosor in del sò temp e , a sò volta, a 62 an , el va a confessar la gloria del Dio vivent de Daniel ; una conversiun ottenüda de la testimonianza de fedeltà de Daniel quand che Dio l’ha prutegiü di liun . Fin dal principi de la sò relaziun, g’ha afeto e interess per Daniel che el serviss fedelment e onestament e in del qual el discerne un spirit superiur . 
 
Dan 6:1   E Dario g’ha piasü mett sü el regn centvint satrap, che g’havevan de vèss en tüt el regn.
1a- El re Dario al rivela la soa savieza cond el fidar el govern del regn a 120 governador stabilids in su 120 provincie.
Dan 6:2   El g’ha mettü tri capitan sü de luur, e Daniel intra luur, perché i satrap g’havarian cunt de luur e perché el re g’havaria minga de perder.
2a- Daniel l’è ancamò intra i capi che cuntrolan i satrap.
Dan 6:3   Daniel l'era sora i princip e i satrap, perchè un spirit superior l'era in de luu ; e el re pensava de stabilil sü tüt el regn.
3a- Dario, a soa vœlta, al nota la superioritaa de Daniel ind la soa ment intelijenta e savia. E el sò pian per stabilil sora tüt el farà vegnì gelusia e odi cuntra Daniel.
Dan 6:4   I princip e i satrap cercavan l’ocasiun per acusà Daniel del regn. Ma lür pudevan truvà no ocasiun o nient per rimproverar, perché l’era fedel, e nissuna colpa o nissun mal l’era stà vist in de lù.
4a- Daniel el serviss Dio indué el mett, inscì che el serviss el re cun la stess devoziun e fedeltà. El par inscì irreprociabil ; un criteri che se truva intra i Sant Adventist di Ultem Dì segond Apoc. 14:5.   
Dan 6:5   E i òmm g’han dì: “Truvarem no ocasiun cuntra chestu Daniel, se la truvarem no in de la legg de sò Dio.”
5a- Chesti ragiunament rivelan el pensé del camp diabolich del ültem prœuf terrester de fed induè el rest del Sabat del sett dì de la legg de Dio permett de mazà i sò servitur fedel, perché luur consentan no de onorar el rest del prim dì renduu obbligatori, la dumenica de la legg religius romana.             
Dan 6:6   Allora quei princip e quei satrap vegnen al re cunt un tumulto e g’han dit: Re Dario, viv per semper!
6a- Chesta entrada tumultuosa l’è pensada per regordar al re la forza di nümer, la sò capacità de crear disurden e donc el bisogn de rafurzar la sò dominaziun.             
Dan 6:7   Tüt i princip del regn, i guvernatur, i satrap, i cunsilier e i guvernatur, sun d’acord che g’ha de vèss publicà un decret real, cunt un decret strict, che tüt chel che prega qual-sa-vöör di o òmm en trenta dì, senza tì, o re, l’è butà in del dec.
7a- Fin a chel mument, el re Dario g’haveva minga cercà de ubligar i òmm del sò regn a servir un dé inveci de un olter. Ind el politeism, la libertaa relijosa l’è completa. E per convincell, i complottist l’adulaven, onorand-l, el re Dario, come un dé. Ancamò chì, cuma cun tüt i grand dominatur, l’orgœuj se desvilupa e el fà apruvar chestu orden che, però, l’è minga vegnuu de la sò ment.
Dan 6:8   Adess, o re, cunferma el decreto e scrivi el decreto, che l’è minga cambiad, segond la legg di Medi e di Persian, che la se cambia minga.
8a- Chestu decret profetiza ammirabilment chel che rend obbligatoria la dumenica romana a la fin di dì. Ma notem che chestu caratter imutabil de la legg di Medi e Persian stabilì di òmm fallibil e pecatur l’è totalment minga giüstificaa. L’immutabilitaa la fa part del vero Dé vivent, el Creador.
Dan 6:9   El re Dario l’ha scrivud el decret e el decret.
9a- Chestu pas l’è fundamental, perché avend scrivü el decret e la difesa , la legg imutabil di Medi e Persian g’ha de vèss rispetà.
Dan 6:10   Quand Daniel g’ha capì che el decret l’era stà scrivü, l’è nà in cà sò, e i fenester de la cà superiur l’eran avert vers Gerusalemm. e tri volt al dì el se mett in genocc e el pregava e el ludava el sò Dio, cuma prima.
10a- Daniel cambia no el sò cumpurtament, e se lassa no vèss influenzà de chesta misura del òmm. Dervind el sò fenester, el mustra che vœur che la sò lealtà a Dio Onnipotent l’è cognusüda de tüt. In quest mument, Daniel el se gira in direziun de Gerusalemm indué, anca se distrutt, g’he el tempi de Dio. Perchè el Spìrit Dio el s’è manifestà per tant temp en chestu tempi sant che g’haveva fatt sò abitaziun, sò abitaziun terrester.
Dan 6:11   Dopu chesti òmm sun entrà cunt un tumult, e g’han truvà Daniel che pregava e che invocava el sò Dio.
11a- I complottist l'eran in attesa e vardaven per ciapal in del att de disubbidir al decret real ; atualment un “ reato flagrant ”.   
Dan 6:12   Dopu lür sun rivà davaant del re e g’han parlà del decret real, disend: “Te g’he minga scrivü un decret che en trenta dì pregarà a qual-sa-vöör di o a un òmm, senza tì, o re, l’è butà in de la caverna di liun?” El re g’ha rispost: La ròba l’è sicüra, segond la legg di Medi e di Persian, che l’è imutabil.
12a- El re pœu cunfermar sultant el decret che g’ha scrivü e firmà lù stess.
Dan 6:13   E lür parlaron ancamò e disen al re: “Daniel, che l’è de la prigiun de Giuda, g’ha minga tegnü cunt de ti, o re, gnanca del decret che g’he scrivü, ma el fa la sò oraziùn tri volt al dì.”
13a- Ciapad a man rossa in del att de la sò oraziùn, Daniel l’è denunzià. El re l’aprezia Daniel per el sò cumpurtament fedel e onest. El farà subit la cunnesiun intra luu e chestu Dé che el serviss cun tanta zelo e fedeltà perché el prega regolarment tri volt al dì . Quest al spiega el dolor e l’afflizion qe la condana de Daniel la g’ha darà e l’inizi de la soa conversion qe l’è drèe a rivar. 
Dan 6:14   Quand el re l’ha sentid quest, l’è stà tant dispiasü; g’ha mettü el sò cœur per salvà Daniel, e fin al tramont del sul g’ha lavurà per salvàl.
14a- El re se rend cunt che l’è stà manipulà e el se mett a salvà Daniel, che g’ha apprezà tant. Ma i sò sforzi saràn en van e el re tristement descuvre prima de tüt chel : la letra mata, ma el spirit dà vita . Cond el dar-g plussee tard ai omen qesta espression, el Signor al mostra el limit del rispet per i lej. La vita la pœl minga vesser regolada su le letere dei tests legai. Ind el so judizi divin, el Signor al tegn cont dei detai qe la letera morta de la soa lej scrivuda la ignora, e i omen senza el Signor g’hann miga la savieza de far l’istess. 
Dan 6:15   Ma chesti òmm g’han urtà el re e g’han dì: “Sai, o re, che la legg di Medi e di Persian la dumanda che ogni decret o decret cunfermà del re l’è final.”
15a- I tramadur regorden la natüra irrevocabil (minga giüstificada) di decisiun pres dal re di Medi e Persian. Lü stess l’è intrapolà da la sò cultura ereditada. Ma lü el capis che l’è stà la vitima de una complotta cuntra Daniel.
Dan 6:16   El re g’ha cumandà che g’han purtà Daniel e g’han bütà in de la caverna di liun. El re l’ha parlad e l’ha diit a Daniel: El to Dé, qe te servis semper, al te salva!
16a- El re l’è ubligad a butà Daniel in de la tana di liun, ma el vœur cun tüt el sò cœur che el Dio che el serviss inscì fedelment l’intervegn per salvàl.
Dan 6:17   E g’han purtà una pedra e g’han mettuu sü la buca de la caverna; El re l’ha sigillad cunt el sò anel de segn e cunt i anel de segn di sò sciur, perché g’he n’era nient de cambià sü Daniel.
17a- Chichinscì, l’esperienza de Daniel la g’ha di sœmeanz a la sepeliziun de Cristo, e la sò pòrta rudùunt en pedra l’è stada anca sellada per evitar l’intervent del òmm.
Dan 6:18   El re l’è entrà in del sò palazz; l’ha passad la noit a digiunar, l’ha miga ciamad una concubina, e l’ha miga podud dar-s a dormir.
18a- Chestu cumpurtament del re testimonia la sò sincerità. Fànd chesti ròbb el mustra che vœur fär piasè al Dé de Daniel e ottener la sò salveza de lù. Chestu l’è el principi de la sò cunversiun al unich Dé.
Dan 6:19   El re el s’è levà sü la matina bonora e l’è andà in fretta in de la caverna di liun.
19a- Una preparaziun de pureza seguida de una nott senza son a causa de la sò ment tormentada del pensé a la mort de Daniel e chesta corsa a la tana di liun a l’alba sun minga i aziun praticà de un re pagan ma quei de un fradel che ama sò fradel en Dio.
Dan 6:20   E l’è vegnuu visin al büs e l’ha ciamà Daniel cunt una vus trista. El re l’ha parlad e l’ha diit a Daniel: “Daniel, servitor del Dé viv, l’è stait bon de liberar-t dei lion?
20a- Quand el se avvicinava a la fossa, el ciamà Daniel cunt una vus trista
 El re spera ma g’ha pagüra e g’ha pagüra del pegg per Daniel. Però, la sò speranza l’è dimustrada dal fatt che la telefona e la fà una dumanda.
20b- Daniel, servitur del Dio vivent, el to Dio, che te servis semper, l’è stà bon de liberat di liun?
 Ciamand-l el “ Dé vivent ”, Dario testimonia l’inizi de la sò conversiun. Però, la sò dumanda “ l’è stà bon de liberat di liun? " al ne mostra qe al cognoss miga anc’mò. Altriment l’avaria dit: “ Vulìa liberàt di liun ?” » .       
Dan 6:21   Daniel l'ha diit al re: O re, viv per sempre . 
21a- Ind la boca dei cospirador, ind el verset 6, l’espression la g’haveva poc signifegad, ma ind quella de Daniel, la profetiza un acess a la vita eterna riservada ai elets de Dio.
Dan 6:22   El me Dio l’ha mandà el sò angel, e l’ha serà la boca di liun, perché g’han minga fà mal, perché m’è stà truvà inocent devant de lù. e anca davaant a ti, o re, g’ho minga fà nient de mal.
22a- In qesta esperienza, el re Dario al se rend cont de quant stupid, injustificad e disaprovad del vero Dé Vivent qe Daniel al serviss senza sconder l’è el projet imutabel dei decrets reai uman.
Dan 6:23   El re l’è stà tant content e g’ha cumandà de purtà Daniel fœura de la tana. Daniel l’è stà tirà sü de la tana, e nissun mal l’è stà truvà, perché el se fidava del sò Dio.
23a- Allora el re l'è stait tant content .
 Chesta reaziun de gioia natüral e spuntanea rivela un futur scelt de Dio perché el re g’ha incœu la certeza de la sò esistenza e del sò podè.
23b- Daniel l’è stà tirà sü de la tana, e nissuna ferida l’è stada truvada sü de lù.
 Propri cuma i vestì di tri cumpagn de Daniel butà in del forn surriscaldà sun stà minga brüsà.
23c- perché s’era fidà de sò Dio
 Chesta fiducia l’è stada rivelada in de la sò decision de minga obedir al decret real che g’havaria privà Dio di sò oraziùn ; una scelta impusibil e inconcepibil per chestu mudel de òmm de fede purament del òmm.  
Dan 6:24   El re g’ha cumandà che purtavan quei òmm che g’havevan acusà Daniel, e g’han bütà in de la caverna di liun, luur, i luur fiœui e i luur donn . e prima che rivavan in del fond de la tana, i liun g’han ciapà e g’han sbricià tüt i oss.
24a- Dio l’ha girad i tavul sui malvagi che l’eran dreè a pianificar el mal. In del temp di re persian che dovevan rivà, l’esperienza la se ripeteva per l’ebreo Mardocheo, che el capo Aman vureeva copà cunt el sò popul in del temp de la regina Ester. Anca lì , l’è Aman che finirà per impicc a la forca creada per Mardocheo.
Dan 6:25   Dopu chest, el re Dario g’ha scrivü a tüt i gent, i naziun e i lengue che abitan sü tüta la terra , disend: “La pas l’è abundant.”
25a- Chesta nœuva scritüra del re l’è chela de un òmm conquistà del Dio vivent. Adess, vessend in perfeta pax ind el so cœr, al drova la soa posizion de comandant per rivolger a tuts i popol del so regn la testimonianza de la soa pax qe l’ha ricevud del vero Dé. 
Dan 6:26   Mi cumandi che in tüt el me regn g’he sarà pagüra e pagüra del Dé de Daniel. Perchè l’è el Dé vivent, e l’è per semper; el sò regn l’è mai stà distrutt, e el sò domini l’è durà fin a la fin.
26a- Ordino che in tüt el mè regn
El re g’he dà l’ordin ma el furza no nissun.
26b- g’hem pagüra e pagüra per el Dé de Daniel
Ma richid de chesta esperienza, g’ha impon la pagüra e la pagüra del Dé de Daniel per dissuader i autur de una nœuva trama fomentada cuntra Daniel.
26c- Perchè lü l’è el Dio vivent, e l’è per semper.
El spera che chesta testimunianza la sarà ricevuda in del cœur del popul del regn, e per chest el luda e el esalta.
26d- el sò regn l’è mai stà distrutt, e el sò domini durarà fin a la fin
Ol carater eterno dol 5° regn de la statua ‘l é anc’mò proclamad.
Dan 6:27   L’è el liberatur e el salvadur, che fa segn e meravigli in del ciel e in de la terra. L’è lü che g’ha liberà Daniel dal podè di liun.
27a- L’è lü che libera e salva
 El re testimonia quel che g’ha vist, ma chesta liberaziun e salveza la riguarda sultant el corp fisich, la vita de Daniel. Sarà necessari spetar la venuta de Gesù Crist per capir el desideri de Dio de liberar e salvar del pecad. Ma fasem vedè che el re naturalment sentiva el bisogn de purificass per fär piasè al Dio vivent.
27b- che fa segn e meravigli in del ciel e in de la terra
 El liber de Daniel l’è testimonianza de chesti segn e meravigli, aziun suranatürai che Dio g’ha fatt, ma stà atent, el diavul e i sò demoni pœden anca falsificar certi miracul divin. Par identificar-s intra i do possibei orijin, ‘l é assé capir qi ‘l tœ benefis dol messaj trasmetud. La mena a l’ubbidienza al Dio Creatur, o a la disubbidienza ? 
Dan 6:28   Daniel l’è stà ben in del regn de Dario e in del regn de Ciro el persian.
28a- Num capimo che Daniel l’è minga turnà in de la sò terra nativa, ma i leziun che Dio g’ha insegnà en Dan.9 g’havaran fatt acetar senza patir chestu destin decidü de sò Dio.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Daniele 7
 
Dan 7:1 In del prim an de Belsazar, re de Babilonia, Daniel g’ha sognà un sogn, e g’he vegnen di vision quand l’era sdrajà sül sò lecc. Pœ l’ha scrivud el sogn e l’ha contad i robe principal. 
1a- El primo an de Belsazar, re de Babilonia
 Cioè in del – 605. De la vision de Dan.2, sun passà 50 an. Dopu la mort del grand re Nabucodonosor, l’è stà succedì del sò neùd Belsazar.
Dan 7:2 : Daniel l’ha cominciad e l’ha diit : “G’ho vist ind la mia vision de noit, e ecco, i quater vents del ciel i s’eren sbatts in sul grand mar.” 
2a-  i quater vent del ciel sun scuppià denter
 Sun di guerr universai che purtan i dominatur a slargà luur podè in de la direziun di quater punt cardinai , vers el nord , el sud, l’est e l’ovest.
2b-   sul grand mar
 L’imagin l’è minga lusinghier per l’umanità, perchè el mar, anca se l’è grand, l’è un simbul de la mort. Chestu l’è minga, in del pian de Dio, l’ambient preparà per l’òmm fatt a sò imagen, segond Gen. 1. El sò ambient l’è la terra. Ma l’umanità l’ha perdü, dal pecà uriginal, travers de la sò disobedienza, la sò imagen divina e l’è püsee in di sò œucc pur e sant nient olter che animai marin impur e voraci che se devoran l’un l’olter sotta l’ispiraziun del diavul e di demoni. In qesta vision, ol mar ‘l simboliza la massa anonima de vesser uman.
 Ancamò, l’area cuperta de la profezia la riguarda i popul culegà di luur aspett custier che cunfinan cunt el Mar Mediterraneo . El mar g’ha donca una part impurtant in di aziun bellich di conquist di dominatur.
Dan 7:3 E quater grandi besti vegnen fœra del mar, diferent l’un de l’olter .
3a- E quater grand besti vegniven fœra del mar
Truvom ind una nœva vision l’insegnament dait in Daniel 2, ma qi, i animai i sostituissen i part dol corp de la statua .
3b- diferent intra luur​
 Cuma i materiai de la statua de Dan.2.
Dan 7:4 El prim l’era cuma un liun , e g’haveva di ali de agòla; Ho vardad fin che i sò ali sun stà sbricià ; l’è stà levà sü de la terra e l’è stà fatt star süi pè cuma un òmm, e g’he l’è stà dà el cœur de òmm.
4a- El prim l’era cuma un liun , e g’haveva di ali de agòla.
Qui el cap d'or del re caldeo de Dan.2 el diventa un liun cun di ali de agòla ; emblema incisa süi prei blu de Babilonia, l’orgœuj del re Nabucodonosor in Dan.4.
4b- Ho vardad fin che i sò ali sun stà tirà via
La profezia la parla dei set ann o set temp durant i quai el re Nabucodonosor l’è stà rendü stupid de Dio. Durant chesti 7 an ( set volt ) de umiliaziun profetizà en Dan.4:16, el sò cœur del òmm l’è stà cavà via , sostituì del cœur de una bestia.
4c-  l’è stà levà sü de la terra e l’è stà fatt star süi pè cuma un òmm, e g’he l’è stà dà el cœur de òmm.
  La sò conversiun al Dio Creatur l’è cunfermada chichinsci. La sò esperienza la permett de capì che , per Dio, l’òmm l’è òmm sultant quand el sò cœur g’ha l’imagen de chel de Dio. El la rivelarà in de la sò incarnaziun en Gesù Cristu el mudel divin parfet de amor e ubbidienza. 
Dan 7:5   E ecco, una segonda bestia cuma un orso la stava de una part ; El g’haveva tri costol in boca intra i dincc, e luur g’han ditt : Leva sü, mangia tanta carn.
5a- E ecco, una segonda bestia cuma un ors la stava de una part
 Dopu el re caldeo, el petto d’argent e i bras di Medi e Persian diventan un orso . La precisiun “ che l’era de una part ” mustra la dominaziun persiana che l’è cumparsa segonda dopu la dominaziun di Medi, ma i sò conquist otegnuu del re Ciro 2 el Persian g’han dà un podè püsee grand de chel di Medi.  
5b- g’haveva tri costol in boca intra i dincc, e luur g’han ditt : Leva sü, devora tanta carn .
I Persian dumineran i Medi e conquisteran tri pais : Lidia del ricco re Creso in del 546, Babilonia in del 539 e l’Egitto in del 525. 
Dan 7:6   Dopu g’ho vardà, e g’ho vist un olter cuma un leopardo , che g’haveva sü la spala quater ale cuma un usel ; Chestu animal g’haveva quater cò, e g’he l’era stà dà el domini.
6a- Dopu g’ho vardà, e ecco un olter cuma un leopardo
Inscì, el panza e i cosci de bronz di guvernant grecch diventan un leopard cun quater ali d’usèll ; I macchi del leopard grecch el fan diventar un simbul del pecà .  
6b- e g’haveva sü la spala quater al cuma un usèll
I quater ali d’usèi asocià al leopard mustran e cunferman l’estrema velocità di conquist del sò giœuin re Alessandro Magno (intra -336 e -323). 
6c- Chestu animal g’haveva quater cò, e g’he l’è stà dà el domini
 Chichinscì, “ quater cò ” ma in Dan.8 sarà “ quater grandi corn ” che designan i dominadur grecch succesur de Alessandro Magno : Seleuco, Tolomeo, Lisimaco e Cassander.     
Dan 7:7   Dopu g’ho vist in di vision de nott, e ecco una quarta bestia, spaventusa e terribil, e tant fort; g’haveva grandi dent de ferr, el mangiava, el s’è sfracà, e el calciava sotta i pè quel che l’era restà ; L’era diferent de tüt i animai prima de lù, e g’haveva des corn.
7a- Dopu de chest, g’ho vist in di vision de nott, e ecco, una quarta bestia, teribil e terribil, e tant fort
Ancamò chì, i gang de ferr del Imper Roman diventan un moster cun dint de ferr e des corn . Perchè segond Apo.13:2, lù sultant g’ha i criteri di 3 imperi precedent : Forza del leun , cunfermà en chestu verset indué l’è specificà : straordinariament fort ; el podè del ors , e la svelteza del leopardo cun l’eredità del sò pecà simbolizà di sò macchi.       
7b- g’haveva grandi dent de ferr, el mangiava, el s’è sfracà in pezz e el calciava sotta i pè quel che l’era restà;
 Qui detai chi g’han atribuid la carneficina e i massacri fad dal simbul del ferr romano che seguiran fin a la fin del mund, grazzie a la sò dominasiün papal.
7c- L’era diferent de tüt i animai prima de lù, e g’haveva des corn.
I des corn rapresentan i Franch, i Lombard, i Alamanni, i Anglosassoni, i Visigoti , i Borgognon, i Svevi, i Eruli, i Vandali e i Ostrogoti. Quests qì inn i dex regn crestian qe se formaran dop el croll de l’Imper Roman del 395, segond i spiegazion daite de l’angel a Daniel ind el verset 24. 
Dan 7:8   E g’ho vardà i corn e g’ho vist che intra luur l’è saltà sü un olter corn piscinin, e davaant a chel corn sun stà sgrafignà tri di primi corn. e ecco, lee la g’haveva i œgg cuma i œgg de un òmm, e una boca che parlava cun arroganza.
8a- G’ho pensà ai corn, e ecco che un olter corn l’è vegnuu fœura intra luur
El corn piscinin vien föra de un di des corn , che indica l'Italia ostrogotich indué se truvan la cità de Roma e la inscì ciamada " sede santa " papal , in del Palazz Laterano sül monte Caeliano ; Nom latin che significa : el ciel.       
8b- e tri di primi corn sun stà cavà fœura prima de chel corn
I corn scissà sun cronologicament : i tri re depost del verset 24, cioè i Heruli intra el 493 e el 510, e dopu dopu, i Vandai in del 533, e i Ostrogoti in del 538 che sun stà cacià fœura de Roma del general Belisario sotta i urden de Giustiniano I depost in del 500 . Perché g’hem de nutar la conseguenza del espresiun prima de chestu corn . Chestu significa che el Corno g’ha nissun podè militar persunal e g’ha di benefis de la forza armada di monarch che g’han pagüra e g’han pagüra del sò podè religius e donca preferisen suportal e obedirlo. Chestu ragiunament sarà cunfermà en Dan.8:24 induè legerem : el sò podè aumentarà, ma minga per la sò forza e el verset 25 specificarà : a causa de la sò prosperità e del sucess di sò truc, g’havarà arroganza in del sò cœur . L’è inscì dimustrà che la verità la ricef la cunferma sultant ragrupand insema messaj simil sparpagnà in di diferent capitul del liber de Daniel e püsee en general in de la Bibbia intera. Separads, i capitoi del liber “ seglien ” la profezia e i so messaj , i plussee sutii e importants resten inaccesibei.         
8c- e ecco, lee la g’haveva i œgg cuma i œgg de un òmm
Ind el Apoc. 9, el Spirit al prefaziona i so descrizion cond el termen comè . Inscì, sugerisc una someianza d’aspett che l’è minga realtà. Anca chì , g’hem de notar la someianza a l’ òmm incarnà in de la sò perfeziun en Gesù Cristu, ma g’ha sultant la pretensiun. Ma g’he n’è de püsee, perché i “ œucc ” sun simbolich de la chiarovedenza di prufet di cui anca Gesù l’è el mudel parfet. E el Spirit al fa allusion a la pretesa profetega del papa qe la finirà per stabilir la soa sede uficial ind la Citaa del Vatican, una parolla qe la vœl dir : profetizar, del latin “ vaticinare ” . Quest l’è cunfermà in Apoc. 2:20, quand el Spìrit paraguna chesta gesa catòlica romana a la Jezabel che g’ha copà i prufet de YaHWéH , la dònna forestè che venerava Baal , spusada cunt el re Acab. El paragon l’è justifegad perqè el papism al met a mort in sui pali de l’Inquisizion i veri profet de Dio in Crist.      
8d- e una boca, che parlava cun arroganza.
In quest capitul 7, el divin regista e diretür presenta in “ zoom ” l’era cristiana che la interesa particularment, el periodo intra la fin de l’Impero Romano e el glorioso ritorno de Cristo in Michele, el sò nomm celest intra i angel. L’annuncia la vegnuda de un re arrogant, persecutur di sant del Plü Volt , che ataca i standard religius divin, cercand de cambiar i temp e la legg , i des cumandament ma anca olter ordinanz divin. El Spìrit annuncia la sò puniziun final ; lü el sarà “ consumad del fœuch per i sò parolles arrugant .” Donca, la scena del giudizi celest del sett millenni l’è presentada subit dopu la menziun di sò parolles arrugant . Prima de lee, anca el re Nabucodonosor g’haveva mustrà arroganza ma g’haveva acetà cun umiltà la leziun de umiliaziun che Dio g’haveva dà.        
 
El Giudizi Celest
 
Dan 7:9   G’ho vardà fin che sun stà mettü i tron. E l’Antich di dì s’è sedù. I sò vestì l’eran bianch cuma la nef, e i pel del sò cap l’eran cuma la lana pura ; el sò tron ​​l’era cuma flam de fœuch, e i sò rœud cuma fœuch brüsant.
9a- G’ho vardà cuma se mettevan i tron
Chesta scena rapresenta el temp del giudizi che sarà purtà innanz di sant redent de Gesù Cristu en sò presenza, sedù süi tron , in del ciel segond Apoc. 4, durant i mil an menziunà en Apoc. 20. Qest judizi al prepara i condizion per l’ ultem judizi , la qual esecuzion l’è ilustrada ind el verset 11.   
9b- E l’Antich di dì s’è sedù.
 Chestu l’è el Cristo divinizà, l’ünich Dio creatur. L’aziun del verb sit indica la fermada de un’atività de pè, l’è l’imagin del ripòs. El ciel l’è en pas assoluta. Sü la terra, i malvagi sun stà distrutt al riturn de Cristo.
9c- I sò vestì l’eran bianch cuma la neef, e i pel del sò cap l’eran cuma la lana pura
 El bianch l’è el simbul de la pureza parfet de Dio che la riguarda tüta la sò natüra a livel di sò vestì , simbul di sò oper e di cavei del sò cap che l’è una corona de savieza pura e parfet libera de tüt el pecà .
Chestu versichel sugerisc Isa.1:18 : Vien, e ragionem insema! dis Signur. Anca se i voster pecad sun scarlat, sun bianch cuma la nef; anca se sun ross cuma el carmesin, sun cuma la lana. 
 9d- el sò tron ​​l’era cuma flam de fœuch,
 El tron ​​al designa el post del grand Judiz, çoè el judizi del penser de Dio. L’è mettuu sotta l’imagin di flam de fœuch che sarà i œucc del Cristo giüstificant en Apoc. 1:14 induè truvam i descriziun de chestu verset. El fœg al destrux, qe al da a qest judizi el scopo de destrugar i nemis de Dio e dei so elets. Perqè qests qì inn jamò morts, qest judizi al riguarda la segonda mort qe la colpirà definitivament el condanad.
9°- e i rœud cuma un fœuch brüsant.
El tron ​​g’ha di rœud paragunad a un fœuch brüsant che l’è acceso sü la terra : Apoc. 20:14-15 : la segonda mort l’è el lac de fœuch . I rœud donca sugerisen el muviment di giudes del ciel a la terra per l’esecuziun di verdett pronunzià. El Dé vivent , el grand Giudizi , el se mœf e quand la terra l’è rinnovada e purificada , el se mœverà ancamò per instalar el sò tron ​​Real segond Apoc. 21:2-3.  
Dan 7:10   Un fiumm de fœg el scorreva e el vegniva fœra denanz a luu. Mil mil l’han servid, e des mil volt des mil l’eran dreè a lü. I giudes se sun sentà giò e i liber sun stà dervì.
10a- Un fiümm de fœuch el scorreva e el vegniva fœura de davaant a lù
 El fœuch purificant che vegnarà giò del ciel per devorà i anim di mort cadù e dopu resuscità, segond Apoc. 20:9 : E lür sun nà sü sü la facia de la terra, e g’han circondà el camp di sant e la cità amada . Ma el fœg l’è vegnud giò del ciel e l’ha devorad . 
10b- Mil mila g’han servid
 Var a dì, un miliun de anim, scelt redent de la terra.
10c- e desmila miliun stavan in sò presenza
 Dés miliard de anim terrester ciamà de Dio sun resuscità e ciamà davaant a Luu e ai sò giudes per subìr la giüsta sentenza divina de la segonda mort , quaicos de cunfermà en Lucca 19:27 : Finalment, quei me nemìs , che vœuren minga che regni sü de luur, purtam chi davaant e mazzai . Inscì el Spìrit cunferma i paroll che g’ha dit travers de Gesù en Matt.22:14 : Perchè tanti sun ciamà, ma pooch sun scelt . Chestu sarà specialment el cas in di ültem dì segond Lucca 18:8 : ... Ma quand el Fiœul del òmm vegnarà, truvarà fed sü la terra?    
10d- I giudes se sun sentà giò, e i liber sun stà dervì
 La Cort Suprema la giudicarà sü la bas di testimunianz che g’han permetuu el sentenz e i acusaziun adatà individualment per ogni anima cundannada. I sò liber g’han denter la vita de una creatura, tegnüda en memoria de Dio, cunt i angel fedel cuma testimoni, incœu invisibil per i terrester. 
Dan 7:11   Dopu g’ho vardà per i grand parolles che el corn parlava; e mentre vardava, l’animal l’è stà copà.
11a- G’ho vardà, per i parolles arrugant che parlava el corn
Come indican i parolle “ per i parolle arrogant ”, qest verset al vœl mostrar-n la relazion causa-effet qe la definiss el judizi de Dio. El giudica no senza causa.  
11b- e menter vardava, l’animal l’è stà copà
Se el quart animal che rapresenta la sucesiun, Roma Imperial - des regn europei - Roma papal, l’è distrut del fœuch, l’è per l’ atività oral arrugant de Roma papal ; atività che la seguirà fin al riturn de Cristo. 
11c- e el sò corp l'è stà distrutt , cunsegnà al fœuch per vèss brüsà .
El giudizi el colpiss al stess temp el corn piscinin e i des corn civil che el sostegnevan e partecipavan ai sò pecad segond Apoc. 18:4. El lac de fœg de la segonda mort i devorarà e i destrugarà .
Dan 7:12   E i olter besti sun stà spustà del luur podè, ma la luur vita l’è stada slungada per una stagiun.
12a- I olter animai sun stà despojaa del luur podè
Inscì, cuma in Apoc. 19:20 e 21, el Spìrit rivela che un destin diferent l’è in reserva per i pecadur urdinari del paganism , vèssend eredi del pecà uriginal trasmetü de Adam ai mass uman de tüta la stòria terrester.
12b- ma g’han ricevü un’estensiun de la vida per un cert temp
 Questa precisiün l’è pensada per indicà ul vantagg de i imperi precedent de vess minga sperimentad la fin de la sò dominasiün a la fin del mund, come l’è stad el cas del 4° animal romano süta la sò ültima furma de guvern cristian universal al temp del riturn de Gesù Cristo. La fin del IV secul l’è stada segnada de la sò cumpleta distruziun. Dopu chest la terra la restarà senza furma e vœuda a l’imagen del abiss de Gen. 1:2.
 
Gesù Cristu, el fiœul del òmm
Dan 7:13   G’ho vist in di visiun de nott, e ecco, un cuma el Fiœul del òmm l’è vegnuu cunt i nivul del ciel; l’è vegnuu visin al Antic di Dì, e luur l’han purtà visin a lù.
13a- G’ho vist in di vision de nott, e ecco, cunt i nivul del ciel l’è vegnuu un cuma un fiœul del òmm
Chesta comparsa del fiœul del òmm la fà lüs sul significà dà al giudizi che l’è stà apena menziunà. El giudizi l’è de Cristo. Ma al temp de Daniel, Gesù l’era minga ancamò rivà, donca Dio el se imaginà chel che g’ha de cumpletà travers del sò ministeri terrester durant la sò prima vegnuda sü la terra di òmm.
13b- l’è vegnuu visin al Antic di Dì, e luur l’han purtà visin a lù.
Dopu la sò mort, el se resuscitarà, per presentar la sò giüstizia parfet che l’è stada sacrificada cuma ofèrta al Dé ofendü, per ottener el perdun di sò fedel elett, urdinà e seleziunà de lù stess. L’imagin presentada insegna el principi de la salveza ottenüda cun la fed in del sacrifici voluntari de Dio en Cristo. E lee la cunferma la sò validità cun Dio.
Dan 7:14   E g’è stà dà el domini, la glòria e el regn. e tüt i popul, i naziun e i lengue g’han servii. El sò domini l’è un domini eterno, che l’è minga passà, e el sò regn l’è chel che l’è minga distrutt.
14a- E g’han dà el domini, la gloria e el regn.
I dat de chestu verset sun sintetizà en chesti verset de Matt.28:18 a 20 che cunferman che el giudizi l’è de Gesù Cristu: Gesù, dopu vèss avvicinad, g’ha parlà inscì: Tüt l’autorità l’è stada dada a mi in del ciel e in de la terra . Vai donca e fa discepol de tüt i naziun, batezand-i in del nomm del Pà, del Fiœu e del Spìrit Sant, insegnand-i a osservar tüt chel che g’ho cumandà. E varda, mi son semper cun vuuter, fin a la fin del mund . 
14b- e tüt i popul, i naziun e i lengue g’han servii
 En termini assolut, la sarà sü la terra nœuva, la vègia rinnovada e glorificada dopu el sett millenni. Ma el redent sarà stà seleziunà de tüt i popul, naziun e òmm de tüt i lengue per l’ünica salveza ottenüda de Gesù Cristu perché g’han servì durant la sò vida. In Apoc. 10:11 e 17:15 chesta espresiun indica l’Europa cristianizada e el mund ucidental. Truvem in chestu grupp el miliun de elett salvà che servisen Dio in del verset 10.
14c- e el sò regn l’è mai stà distrutt
I detai citaa in Dan.2:44 sü de lù sun cunfermà chichinsci : el sò regn l’è mai stà distrutt. 
Dan 7:15   Mi, Daniel, l’eri turbà de spirit denter de mi, e i vision del me cap m’han turbà.
15a- Mi, Daniel, l’eri turbà de spirit denter de mi
El prublema de Daniel l’è giüstificaa, la visiun annuncia un pericul per i sant de Dio.
15b- e i vision in del me cap m’han fad paura.
Prest la sò visiun de Michele g’ha darà el stess effett sü de lù, segond Dan.10:8 : E mi sun restà sul, e g’ho vist chesta grand visiun: la me forza la m’è mancada, la me facia l’ha cambià culur e la s’è decomposta, e g’ho perdü tüt el vigur. Spiegaziun : el Fiœul del Òmm e Michele sun l’istess persona divina . El terror caraterizarà el regn de Roma, perchè en chesti dü dominaziun sucesif, el darà minga al popul sant dominatur cuma Nabucodonosor, Dario el Medi e Ciro II el Persian.  
Dan 7:16   E mi sun rivà a vun di quei che l’eran lì, e g’ho dumandà la verità de tüt chesti ròbb. Lü m’ha cuntà e m’ha dà la spiegaziun:
16a- Qui comencen i ulterior spiegazion daite de l’angel.
 
Dan 7:17   Chesti grand besti, che sun quater, sun quater re che vegnen sü de la terra .
17a- Se nota che chesta definiziun se aplica tant ai succesiun rivelà en Dan.2 dal imagen de la statua cuma chichinsci en Dan.7, da chela di animai .
Dan 7:18   Ma i sant del püsee volt prenderan el regn e g’havaran el regn per semper, per semper e semper.
18a- Stess cumment per i quater sucesiun. Ancamò una vœlta, el quint al riguarda l’ eterno regn dei elets qe Crist al costruiss su la soa vitoria sul pecad e la mort.
Dan 7:19   Allora g'ho vuuu de savè la verità de la quarta bestia, che l'era diferent de tüt i olter, terribil, che g'haveva dint de ferr e artigli de bronz, che devoravan, sfracavan a pezz e stampavan el rest sotta i pè ;
19a- che g’haveva i dint de ferr
Chichinscì truvom, in di dint , el ferr giamò simbul de la dureza del impero roman indicà di gang de la statua de Dan.2.
19b- e chiodi de bronz .
En chesti informaziun adiziunal, l’angel specifica : e chiodi de bronz . L’eredità del pecà grecch l’è inscì cunfermada de chestu material impür, una lega che simbolizava l’imper grecch in del panza e in di coss de la statua de Dan.2. 
19c- che g’ha magnà, g’ha sbricià e g’ha calcià giò sotta i pè chel che l’era restà
 Per mangià , o per trar vantagg di ròbb conquistà, che fan cress, per rump , o per vincular e destrugir, per calcià sotta i pè , o per disprezà e perseguir, chesti sun i aziun che i dü sucesif “ Rom ” e luur sustegn civil e religius praticaran fin al riturn de Cristo . In Apoc. 12:17 : el Spìrit el designa i ültem “ Avventist ” cun la parolla “ rest ”.       
Dan 7:20   e i des corn che l’eran in del sò cap, e l’olter che l’era saltà sü, e davaant del qual l’era cascà tri, el corn che g’haveva i œucc e una boca che parlava ròbb grand e un volt püsee grand di olter .
20a- Quest verset al porta un detai contradittori al verset 8. Come l’è che el “ corno ” chichinsci g’ha un aspètt püsee grand di olter ? L’è chi che l’è diferent di olter re di des corn . L’è parècc debul e fragil e ancamò , travers de la credulità e de la pagüra de Dio che la dis che rapresenta sü la terra, i dumina e i manipula a sò voluntà, senza in di rar eceziun.    
Dan 7:21   E g’ho vist el stess corn che faseva guerra cunt i sant e che el prevaleva sü de luur.
21a- El paradoss continua. Lee la dis che la rapresenta la püsee volta santità e Dio la acusa de perseguir i sò sant. Una spiegaziun sultant : lee la s’è sdraiada cuma se la respirass. El sò sucess l’è chel de un’immensa bugia ingannevul e devastant , parècc distrutiva del percors tracià de Gesù Cristu. 
Dan 7:22   fin che l’Antich di dì l’è rivà e g’ha giudicà i sant del Plü Volt, e l’è rivà el temp che i sant g’han avü el regn.
22a- Per fortuna, la bona nutizia l’è cunfermada. Dopu i aziun scür de la Roma papal e di sò sostenidur civil e religius, la vitoria final la rivarà a Cristo e ai sò scelt.
 
 I versi 23 e 24 specificen l’orden de la sucesion.
Dan 7:23   Inscì l’ha parlad a mi : La quarta bestia l’è un quart regn che l’è sü la terra, diferent de tüt i regn, e che devorarà tüta la terra, e la calcarà giò e la sfracarà a pezz.
23a - L’Impero pagano romano in de la sò forma imperial tra ul 27 e ul 395.
Dan 7:24   E i des corn de chestu regn sun des re che vegnen sü. Dopu de luur vegnarà fœura un olter, che sarà diferent del prim, e g’ha darà sottamèss a tri re.
24a- L’è grazzie a questa precisiün chi pödem identificà qui des corn chi cün i des regn cristian che se sunt furmà in del territori ucidental de l’Impero Romano che l’è crulad e sfracelad. Chestu territori l’è chel de la noster Europa d’incœu : l’UE (o UE) . 
Dan 7:25   E lü el parlarà parolle cuntra el Plü Volt, e el farà sgrisol i sant del Plü Volt, e el pensarà de cambià i temp e i legg. e i sant saran cunsegnà in di sò man per un temp, temp e metà temp.
25a- El parlarà di paroll cuntra el Plü Volt
El Signor al se concentra in qest verset la soa denuncia dei pecads qe l’imputa a’l rejim papal roman e ai so vescov predecessor de Roma, travers i quai el mal comess l’è stait popolarizad, justifegad e insegnad a la moltitudin ignorante. El Spìrit l’elenca i acusaziun, cuminciand cun i püsee grav : parolles cuntra el Plü Volt stess. Paradossalment, i pap disen de servir Dio e de rapresental sü la terra. Ma l’è propri chesta pretensiun che la costituiss la colpa perché Dio l’apruva en nissun mod chesta pretensiun papal . E de conseguenza , tut qell qe Roma l’insegna falsament su Dio al colpiss personalment. 
25b- lü l’opprimerà i sant del Altissim
La persecuzion ingiusta dei sant del verset 21 l’è qi regordada e confermada. I giudizi sun pronuncià di tribunal religius famus cuma “ Santa Inquisiziun ”. La tortura l’è duperada per ubligà i gent innucent a amett la sò colpa.   
25c- e lü sperarà de cambià i temp e i legg
 Chesta acusaziun dà al letur l’oportunità de restabilir i verità fundamentai del cult del ver e unich Dé vivent.
El bel orden stabilì de Dio l’è stà cambià di religius roman. Segond Esodo 12:2, Dio g’ha dit ai ebrei quand che g’han lassà l’Egit : Chestu mes l’è el principi di mes per vuuter; sarà per te el prim mes del an . Chestu l’è un urden, minga un mera sugeriment. E perché la salveza la vegn di ebrei segond Gesù Cristu, dal Esodo, ogni vesser che entra in de la salveza entra anca in de la famiglia de Dio induè el sò orden g’ha de regnà e vèss rispetà. La vera dutrina de la salveza l’è questa , e l’è stada inscì fin di temp di apostol. In Crist, l’Israel de Dio l’ha ciapad un aspet spiritual, l’è comunque el so Israel per el qual l’ha stabilid el so orden e i so dotrine. Segond Rom 11:24, el gentil cunvertì l’è innestà in de la radis e in del tronc ebraich de Abraham, minga l’inverso. L'è avvertì de Paolo cuntra l'incredulità che l'è diventada fatal per i ebrei ribell del vècc patt e la sarà anca fatal per i cristian ribell del nœuf ; che la riguarda diretament la fed romana catòlich, e el stüdi de Dan.8 cunfermarà chestu, dal 1843, ai cristian prutestan.  
 Sem domà a l’inizi de una longa rivelazion profetega indov qe l’acüsa divina faita in qest verset l’è onnipresent insì terribel e dramatege inn i conseguenze. I temp cambià de la preocupaziun de Roma : 
 1 – el rest sabateg del 4° comandament de Dio. El settim dì l’è stà sostituì del 7 marz 321 del prim dì, cunsiderà un dì profan e l’inizi de la setimana de part de Dio. Inolter, chestu prim dì l’è stà impost del imperadur roman Costantin I quand l’è stà dedicà al cult del “ sul venerabil inconquistà ”, el sul divinizà di pagan, giamò en Egitt, un simbul biblich del pecà. Daniel 5 l’ha mostrad come Dio al castiga i indignazion qe g’è fait, l’om l’è insì avvertid e al sa qell qe al speta quand qe Dio al l’ha giudicad come l’ha giudicad e l’ha metud a mort el re Belsazar. El Sabat santificad de Dio de la fondazion del mond al g’ha la dobia carateristega de riguardar el temp e la lej divina, come el menziona el noster verset.   
 2 – El principi del an, che uriginariament g’haveva luur post in de la primavera , una parolla che la vœur dì prima volta , l’è stà cambià per avegh luur post al principi del inverno.
3 – Segond Dio, el cambiament del dì el se verifica al tramont del sul, in del urden de nott e de dì , minga a mezanott, perché l’è puntegià e segnà di stèll che g’ha creà per chestu fin.
El cambiament de la legg va tant olter del argument del Sabat. Roma la g’ha minga profanad i vas d’or del tempi, la g’ha permetü de cambiar el test uriginal di parolles scrivuu de Dio cunt el dit süi tavulètt de pedra dat a Mosé; Cose inscì sante che tocar l’arca indué se truvavan l’era de vèss incuntrà cun la mort imediada de part de Dio.
25c- e i sant saran cunsegnà en sò man per un temp, temp e mezz temp
 Cossa vœl dir un temp ? L’esperienza del re Nabucodonosor la dà la rispòsta in Dan 4:23 : Te cacciaran di òmm, e la tò abitaziun la sarà cunt i besti del camp; e sett temp passaran sü de ti , fin che te saveret che el Plü Volt guverna in del regn di òmm e el dà a chi el vœur. Dopu chesta dura esperienza, el re dis in del verset 34 : Dopu el temp stabilì , mi, Nabucodonosor, g’ho alzà i œucc in del ciel, e i me sens sun turnà a mi . Ho benedì el Plü Volt, ho ludà e glorificà chel che vif per semper, el sò domini l’è un domini eterno, e el sò regn l’è de generaziun en generaziun . Pudem dedur che chesti sett temp rapresentan sett an perché la durada cumincia e finìs durant la propria vida. Quell qe Dio al ciama un temp l’è donca el temp qe la terra la g’ha de besogn per completar una revoluzion del sol. Tants messaj a i vegnen fœra de qest. Dio l’è simbolizad del sol e quand qe una creatura la se leva su in orgoi, per meter-l indré al so post, Dio al ghe dis : " Va in gir per la mia divinitaa e impara chi son mi ." Per Nabucodonosor, set gir sun necessari ma eficac. Un’oltra leziun la riguardarà la durada del regn papal profetizà anca del termin “ temp ” en chestu verset. Paragunad a l’esperienza de Nabucodonosor, Dio al castiga l’orgœi crestian cont el passar-l ind un stupor per un temp, temp e meza temp de agn profeteg. Del 7 marz del 321, l’orgœuj e l’ignoranza in de la stupidità g’han fatt acordar i òmm de rispetà l’urden che cambiava un cumand de Dio ; che l’umil schiavo de Cristo el pœu minga obedir, altriment el se tajaress via del sò Dio salvadur.          
 Chestu verset el purta a cercar el valur real e i dat del principi e de la fin de chesta durada profetizada. Descüvrem che rapresenta 3 an e ses mes. Difatt, chesta furmula la cumpariss ancamò en Apoc. 12:14 indué l’è metüda en parallel cun la furmula 1260 dì del verset 6. L’aplicaziun del codess de Ezechiele 4:5-6, un dì per un an, la permett de capì che l’è verament 1260 an de mort luungh e terribil, de suferiment.              
Dan 7:26   Poeu el giudizi vegnarà, e luur g’havaràn via el sò domini, e l’è distrutt e purtà a nient per semper.
2a- Nota l’interess de chesta precisiun : el giudizi e la fin de la dominaziun di pap se verifican al stess temp. Quest al prœva qe el judizi qe se parla al començarà miga fin quand Crist al tornarà. In del 2021, i pap sun ancamò atif, donca el giudizi citad en Daniel l’è minga cumincià in del 1844, fradèi avventist. 
Dan 7:27   E el regn e el domini e la grandeza del regn sotta tüt el ciel, seran dà al popul, ai sant del püsee volt. El sò regn l’è un regn eterno, e tüt i guvernant g’he serviran e g’he obediran.
27a- El giudizi l’è donca ben realizà dopu el riturn en glòria de Cristo e el rapiment in del ciel di sò elett.
27b- e tüt i guvernant g’he serviran e g’he obediran
 Come esempi, Dio al ne mostra i tri governants presentads in qest libr : el re caldeo Nabucodonosor, el re medi Dario e el re persian Ciro 2. 
Dan 7:28   Qui finissen i parolle. Mi, Daniel, l’eri tant turbà di me pensé, e la me facia l’è cambiada, e g’ho tegnuu chesti parolles in del me cœur.
28a- La confusiun de Daniel l’è ancamò giüstificada, perchè a chestu livel la prœuva del identidà de Roma papal g’ha minga ancamò forza ; La sò identidà resta una “ ipotès ” parècc convincent, ma ancamò una “ ipotès ”. Ma Daniel 7 l’è domà el segond di set plach profetich presentà en chestu liber de Daniel. E jamò, sem stà bon de vedè che i messaj trasmetü en Dan.2 e Dan.7 sun istess e cumplementar. Ogni nœva scheda la ne portarà element adizionai qe, soraponend-s ai studi jamò faits , rinforzaran e rinforzaran ol messaj de Dio qe ‘l diventarà insì plu ciar e plu ciar.     
 
 L’ipotès che el “ corno ” de chestu capitul 7 l’è Roma papal resta de cunfermar. La ròba la sarà fata. Ma regordemm giamò chesta succesiun storegh che la riguarda Roma, “ el quart animal mostruus cunt i dint de ferr ”. Designa l’Impero Romano seguito da i “ des corn ” di regn europei liberi e indipendent che in stad sucesid, in del 538, dal presunto “ corno ” papal, quest “ re diverso ”, davaant a cui “ tri corn o tri re ” , i Heruli , i Vandali e i Vergoti in del 539 l’eren.             
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Daniele 8
 
Dan 8:1   In del terz an del regn del re Beltesazar, m’è vegnuu una vision, a mi Daniel, olter a chel che g’havevi vist prima.
1a- El temp l’è passà : 3 an. Daniel el ricef una nœuva vision. In quest, g’è domà duu animai qe inn identifegads ciarament ind i versets 20 e 21 cond i Medi e i Persian e i greg qe eren ind i vision precedente el 2° e el 3° Imper dei sucession profetizade. Cunt el temp, in di visiun, i animai se cunfurman semper püsee ai rit di ebrei. Dan.8 presenta un ariet e una cavra ; i animai ufrì in del sacrifici del dì de riparaziun del rito ebraich. Pœden inscì notar el simbul del pecà in de la soraposiziun del impero grecch : el panza e i coss de bronz de Dan.2, el leopard de Dan.7 e la cavra de Dan.8.           
Dan 8:2   Quand che g’ho vist chesta vision, me par che l’eri a Susa, el palazz, in de la provincia de Elam. e in de la me vision l’eri in riva al fiumm Ulai.
2a- Daniel l’è in Persia visin al fiumm Karoun che l’è in del sò temp l’Ulai. La capital persiana e ul fiume che simboliza ün popul indichen ün post de riferiment geografico per la vision che Dio ghe darà. I messaj profeteg donca i porten in qest capitol dats jeografeg prezios qe mancaven ind i capitoi 2 e 7.
Dan 8:3   E mi g’ho alzà i œucc e g’ho vardà, e ecco un ariet che l’era devant del fiümm, cun dü corn. Chesti corn l’eran volt, ma l’un l’era püsee volt del olter, e l’è levà sü l’ültem.
3a- Chestu verset riassum la storia de la Persia rapresentada de chestu ariet che el sò corn püsee volt el rapresenta perché, dopu vèss stà inizialment duminà del sò alleà Medi, l’è saltà sü de lù cun l’ariv al podè del re Ciro 2 el persian, in del 539, l’ültem contemporaneo de Daniel segund Dan.10:1. Ma chichinsci indichio un prublema de data real, perchè i storegh ignuran cumpletament la testimunianza di testimoni ocular de Daniel che atribuiss, en Dan.5:31, la conquista de Babilonia al re medio Dario che urganiza Babilonia en 120 satrapie segund Dan.6:1. Ciro l’è rivà al podè dopu la mort de Dario, donca minga in del 539 ma un pooch dopu, o al cuntrari, la conquista de Dario podaria vèss stada un pooch prima de la data - 539.
3b- Una sutileza divina la compar in qest verset, ind la forma drovada per designar un corn picen e un corn grand. Chestu cunferma che l’espresiun “ corn piscinin ”, evitada cun atenziun, l’è specificament e esclusivament ligada a l’identidà de Roma.  
Dan 8:4   E g’ho vist l’ariet che s’è slanzà vers ovest, vers nord e vers sud; nissun animal pudeva resister a lù, e g’hera nissun per liberar i sò vitim; l’ha fad quel qe al vœreva, e l’è diventad poderos.
4a- L’imajen de qest verset l’illustra i fas sucessive dei conquiste dei Persian qe i menen vers l’imper, el domini del re dei re.
 In del ucident : Ciro II g’ha fatt un’alleanza cunt i Caldei e i Egizi intra el 549 e el 539. 
 In del nord : Lidia del re Creso l’è conquistada in del – 546   
 In del sud : Ciro conquista la Babilonia, dopu el re medio Dario dopu - 539 e dopu el re persian Cambise 2 conquistarà l'Egit in - 525. 
4b- e l'è diventad poderos
 Lü l’è rivad al puder imperial che fa de la Persia el prim impero profetizad in quest capitul 8. L’è stad el segund impero in di vision de Dan.2 e Dan.7. In quest puder chi l’impero persiano el s’è esteso in del mar Mediterraneo e l’ha atacad la Grecia che l’ha fermada a Maratona in del 490. I guerr han ripres. 
Dan 8:5   E quand che g’ho vardà ben, g’ho vist che una cavra l’è vegnuuda de ovest, e l’è andada in gir sü la facia de tüta la terra, ma la tocava minga. Chesta cavra g’haveva un grand corn intra i œucc.
5a- El verset 21 identifica ciarament la cavra : La cavra l’è el re de Javan, e el grand corn intra i sò œucc l’è el prim re . Javan, l’è el vècc nomm de la Grecia. Ignurand i re greg debol, el Spirit al costruiss la soa rivelazion sul grand conquistador greg Alessandro Magno. 
5b- ecco, una cavra la vegniva de ovest
I indicaziun geografich sun ancamò dà. La cavra la vien da l’ucident in relaziün a l’Impero persiano cünsiderad una posiziün de riferiment geografico.
5c- e g’ha traversà tüta la terra sü la sò superfiss, senza tuccàla
 Ol messaj ‘l é simil a i quater ale dol leopard de Dan.7:6. El sottalinea l’estrema velocità di conquist de chestu giœvin re macedoni che g’haveva de slargà la sò dominaziun al fiumm Indo in dès an.
5d- Chesta cavra g’haveva un grand corn intra i œucc
 L’identità l’è dada in del verset 21 : El grand corn intra i sò œucc l’è el prim re. Chestu re l’ è Alessandro Magno (543-523). El Spìrit g’he dà l’aspet del Unicorno, un animal fabulos mitich. Al denuncia insì l’imaginazion fertil inesauribel de una societaa grega qe l’ha inventad dei favole aplicade a la relijon e el so spirit l’ha traversad i secoi fina ai noster temp ind l’Ocident crestian ingannevolment. Chestu l’è un aspett del pecà che l’è cunfermà del imagen de la cavra , l’animal che g’ha giugà el ròl del pecà in del rito sacr annual del “ Dì del Espiaziun ”. La crocifixion del Messia Gesù l’ha realizà in de la sò perfeziun divina, chestu rito g’haveva de cessà dopu de lù... cun la forza, cun la distruziun del tempi e de la naziun ebraich da part di roman in del 70.     
Dan 8:6   E lü l’è rivà al ariet che g’haveva i corn, che g’ho vist denanz al fiümm, e l’è cors sü de lù in sò furia.
6a- Alessandro Magno l’ha slanzà el sò atach cuntra i Persian, el sò re l’era Dario III, l’è stà battü a Issus, l’è scapà, lassand adrè el sò arc, el sò scudo e el sò mantell, inscì cuma la sò dona e el sò erede, in del 333 a.C. L’è stà copà da dü di sò nobil.
6b- e l’è cors sü de lù cun tüta la sò furia
 Chesta furia l’è storicament giüstificada. L’è stà precedü de chestu scambi intra Dario e Alessandro : “ Prima che Alessandro g’havess incuntrà Dario, el re persian g’ha mandà di regal destinaa a sottalinear i luur posiziun de re e fiœul: Alessandro l’era ancamò en chel mument un giœvin princip novizi in del art de la guerra (ram I, foji 89). Dario g’he manda una palla, una frusta, una brida de cavall e un coffre d’argent pien d’or. Una lettera che la cumpagna el tesoro la parla di sò element: la palla l’è inscì che lü pœu segutar a giœgar cuma un fiœul, la brida per insegnal l’autocuntrol, la frusta per curregel e l’or rapresenta l’omagg che i macedoni g’han de pagà al imperatur persian.  
Alessandro al fa minga segn de rabia, anca se g’ha pagüra di messager. Inveci, el ghe dumanda de congratulà Dario per la sò raffinatezza. Dario, al dis, al cognoss el futur, perqè l’ha regalad a Alessandro una palla qe la representa la soa futura conquista del mond, la brida la vœl dir qe tuts se someteran a luu, la frusta la sarà per punir quei qe osarà levar-s su contra de luu e l’or al sujeriss el omagg qe al riceverà de tuts i so sugets. Un detai profetich: Alessandro g’haveva un cavall che g’ha ciamà “ Bucefalo ”, che vœur dì, cunt un prefiss aumentatif, “ testa ”. In tüt i sò bataji, el sarà al “ cap ” del sò esercit, cun l’arma en man. E lü diventarà per “ des an ” el “ cap ” dominant del mund cupert de la profezia. La sò fama la promoverà la cultura greca e el pecà che la stigmatiza.          
Dan 8:7   E g’ho vist vegnì visin al ariet, e g’ho inrabià cun lù. g’ha colpì l’ariet e g’ha rump i sò dü corn, ma l’ariet l’era minga fort asée per resister a lù; l’ha slanzà per terra e l’ha calcià giò, e g’he n’era nissun per salvà l’ariet.
7a- La guerra slanzà de Alessandro Magno : in del – 333, a Issus, el camp persian l’è stà battü. 
Dan 8:8   La cavra l’è diventada tant putent; ma quand che l’è stà fort, el sò grand corn l’è stà rott. Quater grandi corn sun saltà sü al sò post, ai quater vent del ciel.
8a- el sò grand corn se rump
 In del 323, el jòvin re (– 356 – 323) l’è mort senza un erede a l’età de 32 an, a Babilonia.
8b- Quater grandi corn sun saltà sü al sò post, ai quater vent del ciel.
 I sostitut del re mort l’eran sò general : i Diadochi. G’heren des quand che Alessandro l’è mort e per 20 an g’han cumbattù intra luur fin al punt che a la fin di 20 an g’heran sultant quater soravivent. Tutt lür han fundad una dinastia real in del paes indue han guvernad. El plussee grand l'è el Seleuc, cognossud comè Nicator, qe l'ha fondad la dinastia " Seleucida " qe la regna sul regn de la Siria. El segond l’è Tolemaios Lagos, g’ha fundà la dinastia “ Lagid ” che regna in del Egitt. El terz l’è el Cassandro qe al regna in su la Grecia, e el quart l’è el Lisimaco (nom in latin) qe al regna in su la Tracia.     
 El messaj profeteg basad in su la jeografia al seguta. I quater puunt cardinai di quater vent del ciel cunferman l’identidà di pais di cumbatent interessà.
 
El ritorn de Roma, el corn
Dan 8:9   E de vun de lor l’è vegnud fœra un corn picinin , e l’è diventad tant grand vers el sud, vers l’est e vers la terra gloriosa.
9a- L’aspet de qest verset qì al descriv i estension de un regn qe a soa vœlta al diventarà un impero dominant. Ades, ind i lezion precedente e ind la storia del mond, el regn sucessor de la Grecia l’è Roma. Chesta identificaziun l’è ancamò giüstificada del espresiun “ corn piscinin ” che l’è chesta volta, al cuntrari de chel che l’è stà fà per el corn median püsee cuurt, citaa ciarament. Chestu permett de dì che chestu “ corno ” simboliza, en chestu cuntest, la cressent Roma republicana. Perché l’intervèn in del est, cuma el pulizist del mund, despess perché l’è ciamà a risolver un cunflit local intra i aversari. E chesta l’è la rason precisa che giüstifica l’imagin che la segue.    
9b- De vun de lor l’è vegnud fœra un corn picinin
 El precedent dominatur l’era la Grecia, e l’è de la Grecia che Roma la riva a dominar en chesta zòna uriental indué se truva Israel ; Grecia, vun dei quater corn. 
9c- che se slarga tant vers sud, vers est e vers i pais püsee bei.
 La crescita romana l’è cüminciada da la sò posiziün geografica vers el sud . La storia la cunferma chest, cun Roma che l’è entrada in di guerr punich cuntra Cartagine, incœu Tunis, in del 250 a.C. circa.             
La fas sucessiva de espansiun l’è stada vers est , intervenend en vun di quater corn : Grecia, vers el 200 a.C. L’è stada ciamada lì de la Lega Etolica Grega per suportarla cuntra la Lega Achea (Aetolia cuntra Achea). Arrivad sü la terra greca, l’armada romana l’avaria mai pü lassà e tüta la Grecia l’avaria diventada una colonia romana dal 160 AC. 
Da la Grecia, Roma l’ha segutad la sò espansiün metend i pe in Palestina e Giudea, che in del 63 AC l’è diventada una pruvincia de Roma conquistada da i armäd del general Pompeo. L’è chesta Giudea che el Spìrit indica cun chesta bella espresiun : El püsee bell di pais , un’espresiun citada en Dan.11:16 e 42, e Eze.20:6 e 15. 
L’ipotès l’è cunfermada, el “ cornett ” l’è Roma  
 
Questa vœlta, g’è plu nissun dubi, el regim papal de Dan 7 l’è desmascarad, anca, saltand i secoi inutil, el Spirit al ne mena a l’ora tragica quand, bandonada dei imperador, Roma la reprend el so domini sota una forma religiosa de aspett cristian a la qual l’imputa l’inversa del 1. Chesti sun i aziun del re “ divers ” de Dan.7.   
 
La Roma Imperial e dopu la Roma papal perseguitan i sant
Du letür sucessif per chestu singul verset
Dan 8:10   E l’è salì sü fin a l’armada del ciel, e l’ha slanzà giò quaivun del armada e di stèll sü la terra, e i g’ha calcià giò.
10a- Lee la s’è levada sü per l’esercit del ciel
 In del dì “ lee ”, el Spìrit mantegn l’identidà Roma cuma ubietif, in de la sequenza cronologich di sò estensiun, dopu di vari furmi de guverni a cui parla en Apoc. 17:10, Roma l’è rivà al impero sotta el regn del imperadur roman Ottavio ciamà Augusto. E l'è stait ind el so temp qe Gesù Crist l'è nassud del Spirit, ind el corp ancamò vergin de Maria, la jòvna dona de Giuseppe ; tüt i dü scelt per l’ünica rason de luur apartenenza al lignagg del re David. Dopu la sò mort, una volta resuscità de lù stess cuma g’haveva annunzià, Gesù g’ha fidà ai sò apostol e discepol la missiun de annuncià la bona nutizia de la salveza (el Vangel) per fär di gent elett sü tüta la terra. In quel temp Roma l'era denanz a la gentilezza cristiana e al pacifism ; lee in de la part del macellai, i discepol de Cristo in quella di agnei mazzad. A cost de tant sang martiri, la fed cristiana la s’è difonduda in tutt el mund e soratüt in de la capital del impero, Roma. La persecuziun de la Roma imperial la se leva sü cuntra i cristian. In qest verset 10, do azion de Roma se soraponden. La prima la riguarda l’imperial e la segonda, la papal.    
In del regim imperial pudem giamò atribuir a lù i seguent aziun : 
La s’è levada su a l’armada del ciel : l’ha afruntà i cristian. Drée de chesta espresiun simbolich, esercit del ciel , g’he el cristian Scelt segond el qual Gesù g’haveva giamò ciamà i sò fedel : citadin del regn del ciel . In plu, Dan.12:3 al paragona i veri sant ai stelle qe inn anca lor, la semenza de Abraham de Gen.15:5. A la prima letura, osar martirizar i fiœi e i tüsan de Dio l’è giamò per la Roma pagana un’aziun arrugant e un’elevaziun indegna e minga giüstificada . In de la segonda letura, l’affermaziun del Vescuf de Roma de guidar cuma Papa el Scelt de Gesù Cristu dal 538 l’è anca un’aziun arrugant, e un’elevaziun ancamò püsee indegna e minga giüstificada .  
Lee l’ha fad cadè part de quest esercit chi e i stel cascaven per terra, e lee i calciava : lee i perseguita e i mazza per distrar la sò populasiün in di sò arene. I persecutor inn principalment Neron, Domizian e Dioclezian, l'ultem persecutor uficial intra el 303 e el 313. Ind la prima letura, qest period dramateg l'è tratad ind el Apo 2 sota i nom simboleg de " Efeso ", el temp indov qe Giovanni al ricef la soa divina Rivelazion ciamada " Apocalia " . Ind la segonda letura, imputada a la Roma papal, qeste azion inn metude in Apo 2 sota i periods ciamads “ Pergamo ” o, alleanza violada o adulteri e “ Tiatira ” o, abominazion e morts. Ind el dir, e lee i calciava, el Spirit l’imputa ai do Roma l’istess tip de azion sanguinose. El verb calcià e la sò espresiun calcià se truvan imputà a la pagana Roma in Dan.7:19. Ma l'azion de calciar la seguirà fina a la fin del 2300 sera-mattina del verset 14 de qest capitol 8 segond l'afermazion del verset 13 : Fin a quant temp la santitaa e l'armada sarann ​​calciad ? Chesta aziun l’è stada cumplidada in del temp del era cristiana e g’hem de atribuirla a Roma papal e ai sò sostenidur monarchich ; che la storia la cunferma. Nutem però una diferenza impurtant. La Roma pagana la fà cascà sultant letteralment i sant de Gesù Cristu, menter la Roma papal, travers la sò falsa istruzziun religiüsa, la fà cascà spiritualment, prima de perseguir-i a sò volta letteralment.              
 
I persecuziun sporadich sunt nà innanz cun alternaziun de pas fin a l’ariv del imperatur Costantino I che g’ha mettuu fin ai persecuziun cuntra i cristian cun l’edit de Milan, la sò capital romana, in del 313, che l’è la fin del periud di “ des an ” de persecuziun che caraterizan l’era de “ Rev ”:8. Travers chesta pas, la fed cristiana la guadagnarà minga gnent, e Dio el perdarà tant. Perchè senza la barriera de la persecuziun, i impegn di minga cunvertì a chesta nœuva fed abundan e se multiplican en tüt el impero e soratüt a Roma indué el sàang di martir l’è stà scurrì püsee.    
 L’è donca a chestu temp che podemo tacà el principi de la segonda letüra de chestu verset. Quel indué Roma l’è diventada cristiana obedend ai urden del imperadur Costantin che, in del 321, g’haveva apena fatt un edit che urdinava el cambiament del dì de ripòs settimanal : el Sabat del sett dì l’è stà sostituì del prim dì de la settimana ; a l’epoca, dedicad dei pagan a’l cult dol dé “ venerabel sol inconquistad ”. Chesta aziun l’è grav cuma bef di vas d’or del tempi , ma chesta volta Dio reagiss minga, l’ura del giudizi final la sarà sufisent. Cun el sò nöf dì de riposo, Roma l’avarìa slargad la sò dotrina cristiana in tutt el impero, e i sò autorità local, ul vescovo di Roma, avarìan otegnü impurtanza e suport, fin a l’elevasiün suprema del titul papal dad a lür cün decreto in del 533 da l’imperatür bizantino Giustiniano I. L’è minga stait fin a l’espulsion dei ostil Ostrogots qe el prim papa in regna, el Vigili, l’ha ciapad el so post papal a Roma, ind el Palaz Laterano costruid sul Monte Celiano. La data 538 e l’ariv del prim papa segnan la realizaziun di aziun descrivuu in del verset 11 che vien dopu. Ma l’è anca el principi di 1260 dì-an del regn di pap e de tüt chel che g’ha interesà e che l’è stà rivelà in Dan.7. Un regn continuà induè i sant sun, ancamò una volta, calcià sotta i pè , ma chesta volta, de la dominaziun religiüsa papal romana e di sò sostenidur civil, i monarch, e meji de tüt... in del nomm de Cristo.    
 
Aziun specifich del papism stabilì in del 538
Dan 8:11   El s’è ingrandid fin al capitan del esercit, e g’ha ciapà via el sacrifici continuo , e g’ha slanzà giò el post e la bas del sò santuari.
11a- Lee la s’è alzada al cap del esercit
 Chestu cap del esercit l’è logicament e biblich Gesù Cristu, segond Ef.5:23 : perché el marì l’è el cap de la dona, cuma Cristo l’è el cap de la gesa , che l’è el sò corp, del qual l’è el Salvadur. El verb “ lee l’è levada sü ” l’è ben scelt, perchè propri, in del 538, Gesù l’è in ciel mentre el papad l’è sü la terra. El ciel l’è fuora de la sò purtata ma “ lee la s’è levada sü ” per fà creder ai òmm che lee la sostituiss sü la terra. Del ciel, Gesù g’ha pooch pussibilità de salvà i òmm de la trapola che g’ha mettü per luur del diavul. Inoltre, perché g’ha de fà inscì, quand che lü stess i libera en chesta trapola e en tüt i sò malediziun ? Perchè g’hem lett ben, in Dan.7:25, " i sant sarann ​​consegnads ind i so man per un temp, temp (2 temp) e mezz temp " ; sun liberà intenzionalment del Dio Cristu, per i temp cambià e la legg cambiada . La lej modifegada ind el 321 del Costantin a proposet del Sabat, naturalment, ma soratut, la lej l’è cambiada del papism roman, despœ del 538 indov qe lì, l’è miga domà el Sabat qe l’è colpid e atacad, ma l’intera lej qe l’è rilavorada ind la version romana.         
11b- g’ha levà el sacrifici perpetuo
 Segnalo l’assenza de la parolla sacrificio in del test ebraich uriginal. Dett cussì, la sò presenza sugerisc el cuntest de la vègia alleanza, ma l’è minga inscì cuma g’ho apena dimustrà. Sotta el sacrifici e l’oferta del nœuf patt sun cessà, la mort de Cristo, a metà de la setimana menziunada en Dan 9:27, dopu avegh renduu inütil chesti riti. Però, quaicoss l’è restà del vècc patt : el ministeri del sumo sacerdot e intercessur per i pecc del popul che g’ha anca profetizà el ministeri celest che Gesù g’ha cumpletà a favur di sò unich elett redent del sò sàang de la sò resurreziun. Cristo l’è salì in ciel, cosa l’è restà de ciapà de lù ? La sò funziun sacerdutal l’è la sò funziun esclusiva de intercessur per perdonar i pecc di sò scelt. Defatt, dal 538, l’istituziun sü la terra, a Roma, de un cap de la Gesa de Cristo g’ha renduu el ministeri celest de Gesù van e inutil. I orezion i passen plu travers de luu e i pecador resten portador dei so pecads e de la soa colpa vers Dio. Ebr. 7:23 cunferma chesta analìs, disend : “ Ma chestu òmm, perché l’è per semper, g’ha un sacerdozi inmutabil .” El cambiament del leader sü la terra giüstifica i frütt abominabil purtà de chestu cristianesim senza Cristo ; frutt profetizà de Dio a Daniel. Perché i cristian sun stà colpì de chesta terribil malediziun ? El verset 12 che vien darà la rispòsta : per el pecà .       
 L’identificaziun del perpetual che l’è apena stà fatt servirà cuma bas per i calcul duperand i duraziun 1290 e 1335 an-dì che seran propost en Dan.12:11 e 12 ; la bas stabilida l’è la data 538, el mument induè el sacerdozi perpetuo l’è stà sgrafignà del capo papal terrester. 
11c-   e g’ha ruvà giò el sit , la bas del sò santuari
 Per via del cuntest del nœuf patt, intra i dü pusibel significà de la parolla ebraich “ mecon ” tradott cuma “ sit ” g’ho mantegnuu la sò traduziun “ bas ” che l’è al stess mod legitima e meji adatada al cuntest del era cristiana mirada de la profezia.      
Una rapida letura la vede domà un atent stüdi guidà del Spìrit che derva i œucc ai sutilezz del liber de Daniel indué el santuari l’è despess menziunà , che porta a confusiun. Però, l’è pusibel vèss minga ingannà a segond del verb che segna l’aziun che se fà in del santuari .
 Qui in Dan.7:11 : la sò bas l’è rovesciada del papad. 
 In Dan.11 :30 : l’è profanad del re grecch persecutur di ebrei Antioco 4 Epifane in – 168.  
 In Dan.8:14 e Dan.9:26 l’è minga una questiun de santuari ma de santità . La parolla ebraich “ qodesh ” l’è custantement tradotta mal en tüt i traduziun di versiun püsee comun. Ma el test ebraich uriginal resta invarià per testimoniar la verità uriginal.  
 Varia notar qe ‘l termen “ santuari ” ‘l indica nomà ol sit indove Dé ‘l se trova de persona. Da quand che Gesù l’è risuscità di mort e l’è salì in ciel, g’he stà no un santuari sü la terra . Roversar el fondament del so santuari donca al vœl dir minar i fondaments dotrinai qe riguarden el so ministeri celest qe l’illustra tute i condizion de la salveza. Defatt, una volta batezada, la persona ciamada la g’ha de vèss capas de beneficiar del aprovaziun de Gesù Cristu che giudica la sò fed süi sò oper e cunsent o minga perdonar i sò pecc in del nomm del sò sacrifici. El batèsim l’è el principi de un’esperienza sotta el giüst giudizi de Dio, minga la sò fin. El che vœur dì che quand la relaziun diretta intra i elett terrester e el sò intercessur celest l’è intarumpida, la salveza l’è püsee pusibel e la santa patt l’è rotta. L’è un terribil dramma spiritual ignurà di mass del òmm ingannà e sedù dal 7 marz 321 e dal an 538 induè el sacerdozi perpetuo de Gesù Cristu l’è stà purtà via del papa per sò vantagg. Roversar la bas del propri santuari l’è anca imputar ai 12 apostol qe rapresentan la bas o el fondament del Scelt, la cà spiritual, una dotrina falsa cristiana qe la justifica e la legaliza el pecad contra la lej divina ; che nissun apostol g’havaria fat.   
Dan 8:12   L'armada l'è stada renunziada cunt el sacrifici de tüt i dì per el pecà; el corn g’ha slanzà la verità per terra, e g’ha avü sucess in di sò impres.
12a- L’esercito l’è stà liberà cunt el sacrifici perpetuo
En un linguagg püsee simbolich chesta espresiun g’ha l’istess significà de chel de Dan.7:25 : l’esercit l’è stà cunsegnà ... Ma chichinsci el Spìrit giunta cun la perpetua 
12b - per via del pecad
 Var a dì, segond 1 Giovanni 3:4, a causa de la trasgresiun de la legg cambiada en Dan.7:25. Perchè Giovanni l’ha diit e l’ha scrivud : Chi peca al trasgred la lej, e el pecad l’è la trasgresion de la lej . Chesta transgresiun l’è del 7 marz del 321, e la riguarda, prima, l’abandon del sant Sabat de Dio ; el saba santificad de lù, de la creaziun del mund, in del unich e perpetu “ sett dì .”                  
12c- el corn g’ha slanzà la verità per terra
 La verità l’è ancamò una parolla spiritual che designa la legg segond Sal.119:142-151 : La tò legg l’è verità... tüt i tò cumandament sun verità .              
12d- e g’ha success in di sò impres
 Se el Spìrit del Creatur Dio l’ha annunzià in anticip, alura ste minga surpres de avegh ignurà chesta ingann, la püsee grand truffa spiritual de tüta la stòria di òmm ; ma anca la plussee grava ind i so conseguenze de la perdita de aneme umane per Dio. El verset 24 cunfermarà disend : El sò podè aumentarà, ma minga per la sò forza; el farà di danni incredibil, el g’harà success in di sò imprese , el destrugarà i pudent e el popul di sant.  
 
Preparaziun per la santificaziun
In di leziun dà di rit religius del vècc patt chestu argument de preparaziun a la santificaziun el cumpariss semper. Prim, intra el temp de la schiavitù e l’entrada in Canaan, la celebraziun de la Pasqua l’era necesaria per santificar el popul che Dio g’haveva de purtà in del sò terren naziunal, Israel, la tera prumesa. Infatt, g’he sun voruu 40 an de prœuva de purificaziun e santificaziun per entrà en Canaan.
Al stess mod, per el Sabat segnà el sett dì dal tramont al tramont, l’era necesari un temp de preparaziun prima. I ses dì de attività secular dumandavan un lavagg del corp e un cambiament de vestì, chesti ròbb sun stà impost anca al prete inscì che pudeva, senza pericul per la sò vida, entrà in del sit sant del tempi per officiar el sò servizi ritual.
La semana de creazion de set dì e 24 ore l’è modellada sui set mila agn del plan de salveza de Dio. Donca i prim 6 dì rapresentan i prim 6 millen durant i quai Dio seleziona i sò scelt. E el 7° e ultem millenni l’è el grand Sabat durant el qual Dio e i sò elett radunà in del ciel goden de un ver e cumplet ripòs. I pecador vessend tuts temporaneament morts ; senza Satana, che resta isulà sü una terra senza populaziun durant chestu periud de “ mil an ” rivelà in Apoc. 20. Prima de entrà in del “ ciel ” i elett g’han de vèss purificà e santificaa. La purificaziun la se basa sü la fed in del sacrifici voluntari de Cristo, ma la santificaziun l’è ottenüda cunt el sò jütt dopu el batèsim perché la purificaziun l’è imputada, cioè ottenüda en anticip in del nomm de un principi de fed, ma la santificaziun l’è el frutt ottenü en realtà en tüta la sò ànima dal sò elett Gesù el Dé vivent travers de la sò cooperaziun Cristus vivent. L’è otegnud de una battaja qe al mena contra de luu medesim, contra la soa mala natura, per resister al pecad.     
Daniel 9:25 al ne insegnarà che Gesù Crist l’è vegnuu a morir sü la cros per avegh di sò scelt che g’havarian minga püsee de pecà, perché l’è vegnuu per mett fin al pecà . Adess g’hem apena vest ind el verset 12, el Cristian Scelt l’è stait consegnad al despotism papal per el pecad. La purificaziun l’è donca necesaria per ottener la santificaziun senza la qual nissun vedarà Dio segond chel che l’è scrivuu en Ebr.12:14 : Segui la pas cun tüt i òmm e la santità, senza la qual nissun vedarà el Signur . 
Aplicad ai 2000 ann de l’era cristiana de la mort de Gesù Crist fin al sò riturn in del 2030, chestu temp de preparaziun e de santificaziun el sarà rivelà in di versi 13 e 14 che vegnen dopu. Al cuntrari de la credenza uriginal di avventist, chesta volta l’è minga chela del giudizi cuma descrivuu en Daniel 7 ma chela de la santificaziun renduda necesaria per l’eredità secular di pecc legitimada del abominabil insegnament de Roma papal. Vœria sottalinear qe l’œvra de la Reforma intrapresa del XIII secol innanz l’ha miga realizad la purificazion e la santificazion domandade in tuta justizia del tri vœlte sant e perfettament pur Dé Salvador.
 
Dan 8:13   Ho sentid parlar un sant; E un olter sant g’ha dit a chel che parlava: “Fin quand la visiun la sarà sül sacrifici de tüt i dì e sül pecà che desolà? Fin a quant temp el santuari e l’esercito saran calcià giò?
13a- Ho sentid parlar un sant; e un olter sant g’ha dit a chel che parlava
 Sultant i veri sant se renden cunt di peccaa eredità de Roma. I truvarem ancamò in de la scena de la visiun presentada en Dan.12.
13b- Fin a quant temp la visiun la se cumplirà?
 I sant dumandan una data che marcarà la fin di abominaziun roman.
13c- sul sacrificio perpetuo
 I sant dumandan una data che marcarà la ripresa del sacerdozi perpetuo da part de Cristo.
13d- e sul pecad devastant ?
 I sant dumandan una data che marcarà el riturn del Sabat del sett dì, la cui trasgresiun l’è punida de la devastaziun romana e di guerr ; e per i sò trasgresur, chesta puniziun la durerà fin a la fin del mund. 
13°- Fin a quant temp el santuari e l’esercito saran calcià giò?
 I sant dumandan una data che la marca la fin di persecuziun papal aplicà cuntra de luur, i sant scelt de Dio.
Dan 8:14   E lü m’ha dit: “Du mil tricent dì; allora el santuari el sarà purificad.
14a- Dal 1991, Dio l’ha dirigiü el me stüdi de chestu verset mal tradott. Ecco la sò traduziun real del test ebraich.
 E lü m’ha dit : Fin a la sira e a la matina dü mil tricent e giüstificada sarà la santità. 
 Pœdet vedè che el termin del 2300 sira-matina g’ha cuma ubietif la santificaziun di elett seleziunà de Dio a partir de la data che la sarà determinada per chestu termin. L’eterna justizia otegnuda travers del batèsim fin a chel mument l’è mettuda en discusiun. El requisit del tri volt sant Dio, in Pà, Fiœu e Spìrit Sant, l’è cambià e l’è stà rafurzà de la necessità per i elett de pecà püsee cuntra el Sabat, né cuntra qual-sa-vöör oltra ordinanza che vegn de la vuuch de Dio. La strada streita de la salveza insegnada de Gesù l’è inscì restaurada. E el schema di elett presentà en Noè, Daniel e Giob giüstifica el miliun de elett per i des miliard cadù del ültem giudizi de Dan.7:10.
Dan 8:15   Menter mi, Daniel, g’ho vist chesta vision e g’ho cercà de capìla, g’ho vist un òmm che pareva un òmm.
15a- Logicament, Daniel voraria capir el significà de la visiun e chestu g’ha guadagnà en Dan.10 :12, un’aprovaziun giüstificada de part de Dio, ma g’he sarà mai cumpletament cuncess el sò desideri cuma mustra la rispòsta de Dio en Dan.12:9 : E g’ha dit: Va in de la tò strada, Daniel: perché i parolles sun sarad e sigillà del temp fin al fin .  
Dan 8:16   E g’ho sentid una vuss de un òmm en mezz a Ulai; l’ha criad e l’ha dit: Gabriel, spiega-l la vision.
16a- L’imagin de Gesù Cristu in mezz a l’Ulai anticipa la leziun dada in de la visiun de Dan.12. L’angel Gabriel, el servitur strecc de Cristo, g’ha el cumpet de spiegar el significà de tüta la visiun fin dal sò principi. Seguim donca cun atenziun i informaziun adiziunal che seran rivelà in di versi che vegnen dopu.
Dan 8:17   E l’è vegnuu visin a indué l’eri mi; e quand che se avvicinava, g’ho pagüra e me son cascà in facia. El m’ha dit: Fa atenziun, fiœul del òmm, perchè la visiun la parla de un temp che l’è la fin.
17a- La vision dei vesser celest la g’havarà semper qell efet qì sul om de carn. Ma serem atent quand che lü el ne invita. El temp de la fin pertinent cumenciarà a la fin de tüta la visiun.
Dan 8:18   E quand che lü parlava a mi, g’ho sdrajà lì cunt un grand tremor, cun la facia per terra. Lü m’ha tucà e m’ha fad levà sü indué l’eri.
18a- In chesta esperienza, Dio sottalinea la malediziun de la carn che la currispunt minga a la pureza di corp celest di angel fedel.
Dan 8:19   E lü m’ha dit: Te mustrarò chel che sarà in de la fin de la ira, perchè el temp l’è stabilì per la fin .
19a- El termin de la ira de Dio l’arivarà, ma chesta ira l’è giüstificada de la disubbidienza cristiana, un eredità de la dutrina papal romana. La cesazion de qesta ira divina profetizada la sarà donca parzial perqè la cessarà verament domà dop la completa distruzion de l’umanitaa a’l glorios retorn de Crist.             
Dan 8:20   El ariet che g’he vedèt cun dü corn l’è el re di Medi e di Persian.
20a- L’è per Dio dar di punt de riferiment ai sò scelt inscì che cumprenden el principi de la sucession di simbul presentà. I Medi e i Persian segnen el contest storeg de l’inizi de la rivelazion. In Dan.2 e 7 l’eran al segond post.
Dan 8:21   La cavra l’è el re de Javan, e el grand corn intra i sò œucc l’è el prim re.
21a- A sò volta la Grecia l'è la segonda sucesion ; el terz in Dan.2 e 7. 
21b- El grand corn intra i sò œucc l’è el prim re
 Come g’hem vist, se trata del grand conquistador grecch, Alessandro Magno. El grand corn, imagen del sò caratter ofensif e bellich che el re Dario III g’haveva sbaglià per umiliar, perché g’haveva cust el sò regn e la sò vita. Mettend chestu corn minga sü la front ma intra i œucc, el Spìrit mustra la sò insaziabil lussuria de conquista che sultant la sò mort la se fermarà. Ma i œgg inn anca una chiarovedenza profetega, e de la soa nassita, un destin ecezional l’è stait annunciad a luu de un chiarovidente e luu al cred ind el so destin profetizad per tuta la soa vita.
Dan 8:22   E i quater corn che sun saltà sü al post del corn rott, quater regn vegnen sü de chela naziun, ma sun minga inscì fort.
22a- Truvem i quater dinastì grecch fundà di quater general che sun sucedü a Alessandro, ancamò viv dopu 20 an de guerr intra i des che l’eran a l’inizi.
Dan 8:23   E a la fin del luur domini, quand che i pecadur sun consumà, g’he sarà un re impudent e astuto.
23a- Saltand i temp intermedi, l’angel evoca l’era cristiana del domini de Roma papal. Inscì, l’indica el fin principal de la rivelaziun dada. Ma qesta spiegazion la porta un olter insegnament qe al compariss ind la prima fras de qest verset : A la fin de la soa dominazion, quand qe i pecador sarann ​​consumads. Chi sun chesti pecadur consumà che preceden el temp del regim papal ? A inn staits i ebrei nazionai ribell qe hann refudad Gesù Crist come Messia e salvador, liberador, sì, ma domà per i pecads comess e domà a favor de quei qe luu al recognoss per la qualitaa de la soa fed. Sun stà difatt consumà in del 70 di trupp de Roma, luur e luur cità de Gerusalemm, e chestu per la segonda volta dopu de la distruziun fatta sotta Nabucodonosor in del -586, cun chesta aziun, Dio g’ha dà la dimustraziun che la vègia alleanza l’era finida de la mort de Gesù Cristu indué l’era stà tortà el vel del tempi in Gerusalemm. l’azion la vegniva de Dio medem.  
23b- nasserà un re impudent e astuto
 Questa l’è la descrizion de Dio del papism, caraterizada segond Dan.7:8 de la soa arroganza e qi de la soa impudenza . Lü l’aggiunge e artificial . L’artifix al consist ind el velar la veritaa e ind el ciapar l’aspet de quell qe un l’è miga. El trucch l’è ingannà el propri visin, l’è chel che fan i papa sucessif.
Dan 8:24   El sò podè l’è aumentà, ma minga del sò podè; el farà di danni incredibil, el g’harà success in di sò imprese, el destrugarà i pudent e el popul di sant.
24a- El sò podè aumentarà
 Defatt, descrivuu in Dan.7:8 cuma un “ corn piscinin ”, el verset 20 g’he dà “ un aspètt püsee grand di olter .”    
24b- ma minga per la sò forza
 Ancamò chì, la storia cunferma che senza el sustegn armà di monarch, el regim papal g’havaria minga poduu soravif. El prim sustegn l’è stà Clovis el re di Franch de la dinastia merovinga e dopu, chel de la dinastia carolingi e, a la fin, chel de la dinastia capetiana, el sustegn de la monarchia frances l’è rarament fallì. E vedem che chestu sustegn g’ha un prezi da pagar. Chestu l’è stà fà cuma esempi cun la decapitaziun del re frances Luigi XVI, de la regìna Marie Antoinette, di cortesan monarchich e del clero catolich roman principalment respunsabil, cun la guillotina installada en Francia in di capital e in di cità pruvincial, di part di rivoluziunari frances intra el 1793 e el 1794 ; do era de " Terror " scrivuds in letter de sang ind la memoria de l'umanitaa. In Apoc. 2:22 chesta puniziun divina la sarà profetizada en chesti termin : Ecco, mi la bütarò en un lecc, e quei che adulterian cun lee en grand tribulaziun , se se penten minga di luur fatt. Mi mettarò a mort i sò fiœi ; e tüt i ges saveràn che sun mi chel che cerca i ment e i cœur, e mi premiarò ognun de voi segond i voster oper.     
24c- lü el farà di danni incredibil
 Sü la terra nissun pœu cuntà, ma in del ciel Dio el sa el luur nümer esatt e a l’ura de la puniziun del ültem giudizi seran tüt espià, dal püsee piscinin al püsee terribil, di luur autur.
24d- g’havarà success in di sò impres
 Come l’era miga bon, quand che Dio g’ha dà chesta part per punir el pecà commess del sò popul che pretende la salveza vinciüda de Gesù Cristu ? 
24°- lü destrugarà i putent e el popul di sant
 Passand-s comè el rapresentant de Dio in su la terra e menaçand-i cond l’escomunicazion qe la sarava el so entrada ind el ciel, el papad al otegn la sometiment dei grands e dei monarc de la terra ocidental, e ancamò de plu dei picinin, ricc o pover, ma tuts ignorants, a causa de la soa incredulitaa e de la soa indiferenza veritaa.
 Dal principi del periud de la Riforma, cumincià de Peter Waldo in del 1170, el regim papal g’ha reagiss cun furia incitand cuntra i fedel servitur de Dio, i unich veri sant che sun semper en paas e docil, leghe catolich assassin suportà di tribunal de la falsa Inquisiziun de la sò. I giudes cun el cappuccio che g’han inscì urdinà tortür inscì terribil ai sant e ai olter, tüt acusà de eresia cuntra Dio e Roma, g’havaran tüt de render cunt di luur esaziun davaant del ver Dio a l’ura del giüst ültem giudizi profetizà en Dan.7:9 e Apoc.20:9 a 15.
Dan 8:25   Per la sò prosperità e i sò astuzi, el sarà arrogant in del sò cœur, e el destrugarà tanti che l’eran in pas, e el se levarà sü cuntra el princip di princip; ma la sarà rotta, senza el sforz de nissuna man.
25a- Per la sò prosperità e el sucess di sò truchett
 Chesta prosperità sugerisc el sò arricchiment che el verset culega ai sò trucch . L’è necessari, infatt, duperà l’astuzia , quand che l’è piscinin e debul, per ottener di richi, dané e richezi de tüt i tip che Apoc. 18:12 e 13 elencan.
25b- lü g’havarà arroganza in del sò cœur
 Quest, nonostante la lezion insegnada de l’esperienza del re Nabucodonosor in Dan 4 e de quella plussee trajega del so nevod in Dan 5.
25c- lü destrugarà tanti òmm che vivevan en pas
 La pace l’è un frutt del vero cristianesim, ma sultant fin al 1843. Perchè prima de chela data, e principalment fin a la fin de la Rivoluziun frances, a la fin di 1260 an del regn papal profetizà en Dan 7:25, la falsa fed l’è caraterizada de brutalità che ataca o respond a. L’è sultant en chesti temp che la gentileza e la pas fan la diferenza. I regul stabilì de Gesù sun minga cambià di temp apostolich, el scelt l’è una pégora che l’acetta de vèss sacrificada, mai un macellai. 
25d- e lü se levarà sü cuntra el princip di princip
 Cun chesta precisiun, g’he plü nissun döbi. El capo , menziunà in di versi 11 e 12, l’è defatt Gesù Cristu, el Re di re e Signur di signur che se presenta in de la glòria del sò riturn in Apoc. 19:16. E l’è de luu qe el legitim sacerdozi perpetu l’è stait levad via del papism roman.
Dan 8:26   E la visiun di sera e di matin, che se parla, l’è vera. Tegni segreta chesta visiun, perché la riguarda i temp pasà.
26a- E la visiun di sera e di matin, che l’è en questiun, l’è vera
 L’angel l’atesta l’orijin divina de la profezia del “ 2300 sera-matina ” del verset 14. Donca al tira l’atenzion, a la fin, a qest enigma qe al g’ha de vesser ciarid e capid dei sant elets de Gexù Crist quand qe al rivarà el temp de far-l.  
26b- Da la tò part, tegni segreta chesta visiun, perché la riguarda i temp pasà.
 Infatt, intra i temp de Daniel e i noster, sun passà circa 26 secul. E inscì se truvom in del temp final indué chestu mistero g’ha de vèss illuminà ; la ròba la sarà fada, ma minga prima del stüdi de Dan.9 che darà la ciaf esenzial per fär i calcul propost. 
Dan 8:27   Mi, Daniel, l’eri svenud e malad per tanti dì; Poeu me sun levà sü e sun nà a fà i affar del re. Me son stupì de la vision e nissun el saveva.
27a- Quest detai che parla de la salud de Daniel l’è minga personal. Traduss per noi l'estrema importanza de ricever de Dio i informazion qe i riguarden i 2300 profetizads sera-matina ; perchè propri cuma la malatia pœu purtà a la mort, l’ignoranza del indovinell cundanarà a la mort spiritual eterna i ültem cristian che vivran al mument de la fin . 
 
 
 
 
 
 
Daniele 9
 
 
Dan 9:1   In del prim an de Dario, fiœul de Assuero, de la semenza di Medi, che g’ha cumincià a regnar sül regn di Caldei.
1a- Segond la testimonianza del testimoni ocular de Daniel, donca innegabil, imparem che el re Dario de Dan.5 :30 l’è el fiœul de Assuero, de la raza di Medi ; El re persian Ciro II l’ha minga ancamò sostituì. El prim an del sò regn l’è stà l’an induè g’ha conquistà Babilonia, inscì g’ha ciapàla di Caldei.  
Dan 9:2 In del prim an de sò regn, mi Daniel, g’ho vist cunt i liber che g’he sarèsen stà settanta an in de la desolaziun de Gerusalemm, cuma el nümer di an che el SEGHER g’haveva dit al prufeta Geremia. 
2a- Daniel al se riferiss ai scrits profeteg del profeta Jeremia. Inscì el ne dà un bel esempi de fed e de fiducia che uniss i servitur de Dio sotta el sò sguard. El cunferma inscì chesti parolles de 1 Cor 14:32 : I spirit di prufet sun sugett ai prufet . Daniel l’ha vissü a Babilonia per gran part di 70 an profetizà per la deportaziun del popul ebraich. L’è anca interesà al argument del sò riturn a Israele, che pensa che duvaria vess prest. Per otegnir rispost de part de Dio, al se rivolg a Luu a una magnifega orazion qe g’hem de studiar.  
 
La preghiera mudel de la fed de un sant
 
La prima lezion de qest capitol 9 de Daniel l’è de capir perqè Dio al vœreva qe la compariss in qesta part del liber de Daniel.
In Dan.8:23 travers l’annunzi profetich di pecadur consumà , g’hem ricevü la cunferma che i ebrei de la naziun Israel sun stà ancamò cundannà e distrutt del fœuch di roman in del 70, per tüt chel che Daniel confessarà in de la sò oraziùn. Adess, chi l’era quest Israel presentà in de la prima alleanza cunt el Dio vivent de Abraham ai 12 apostol e discepol de Gesù Cristu, lù stess ebreo ? Sultant un campiun de tüt l’umanità, perché de Adam, i òmm sun istess a part del luur culur de la pel che va de lüs a scür. Ma indipendentement de luur razza, luur etnia, ròbb trasmettuu geneticament de pà e de mam ai fiœui e ai tüsan, luur cumpurtament mental l’è istess. Segond el principi di petal de la margherita, “ Te voeuri ben, un pooch, tant, cun passiun, pazz, minga per nient ”, i òmm riprodusen chesta gama de sentiment vers el Dé vivent, creatur de tüt, quand che descuvre la sò esistenza. Inoltre, el grand Giudizi al vede intra quei qe dixen de vesser i so seguitor, persone fedele qe al aman e obedissen a luu, olter qe dixen de amar-l, ma al disobedissen, olter qe la viven cond un cœr dur e amar qe i rende fanateg e ind l'estrem contradizion e un sustegn ent. Chesti cumpurtament se truvavan intra i ebrei, perché se truvan ancamò intra i òmm en tüt el pianeta Terra e en tüt i religiun che, però, sun minga istess.    
La preghiera de Daniel la riva a dumandar-t, in qual de chesti cumpurtament te recugnuses ? Se l’è minga chel de chel che ama Dio e g’he obediss cuma testimunianza de sò fedeltà, mett en dubi el tò cuncett de fed ; penti e dà a Dio un frutt de pentiment sincer e real cuma el farà Daniel.  
La segonda rason per la presenza de chesta oraziùn en chestu capitul 9 l’è che la causa del ültima distruziun de Israel, in del an 70 da part di roman l’è tratada e sviluppada lì : la prima vegnuda del Messia sü la terra di òmm . E dopu avegh refudad chestu Messia, che i sò unich colp l’eran la perfeziun di sò oper che i cundannavan, i capi religius g’han levà sü el popul cuntra de lù, cun acusaziun calunnius tüt desmantelà e cuntradì di fatt. Donca hann basad la soa acusazion finala su una veritaa divina, acusand-l, un om, de pretender vesser el Fiœl de Dio. I anim de chesti capi religius l’eran neger cuma i carbon de un fogon brüsant che i consumarà in del temp de giüsta rabia. Ma la colpa püsee grand di ebrei l’era minga de avegh copà, ma de avegh minga recognossuu dopu la sò divina resurreziun. Dinanz ai miracul e ai bon oper che l’eran fatt di sò dodes apostol, se sun indurì cuma el Faraon in del sò temp e g’han dà testimonianza de chest matand el fedel diacon Stefano, che luur stess g’han lapidà senza ricorr chesta volta ai roman. 
La terza raxon per qesta orezion l’è qe la ciapa el rœl de un’osservazion finala e angustienta a la fin de una longa esperienza vissuda in relazion a Dio ; una testimonianza, una sorta de testament lassad de l’alleanza ebraica al rest de l’umanitaa. Perchè l’è in questa deportaziun a Babilonia che la dimostraziun preparada de Dio la cessa. L’è vera che i ebrei turnaran in del luur terren naziunal, e che per un temp Dio sarà onorà e ubbidiu, ma la lealtà scumparirà rapidament, al punt che luur soravivenza pœu vèss giüstificada sultant de luur ültima prœuva de fed basà sü la prima vegnuda del Messia, perché g’ha de vèss, un fiœul de Israel, un ebreo. 
La quarta rason per chesta oraziùn la se basa sul fatt che i colp dichiarà e cunfessà sun stà tüt cumpletà e rinuvà di cristian en luur era, dal abandon del Sabat del 7 mars 321 fin ai noster temp . L’ültima istituziun uficial benedeta del 1873 e individualment del 1844 l’è minga scapà de la malediziun del temp, perché Gesù l’ha vomità in del 1994. El stüdi di ültem capitul de Daniel e del liber de Apocalisse spiegarà chesti dat e i ültem misteri.
Adess ascultem ben Daniel che parla al Dio Onnipotente.
 
 
Dan 9:3   Dopu g’ho mettü la facia al Signur Dio, per cercà cun oraziùn e supplicaziun, cun digiun, cun sacco e ceneri.
3a- Daniel l’è incœu vecc, ma la sò fed la cambia no, e la sò cunnession cun Dio l’è preservada, nutrida e mantegnüda. In del sò cas, el sò cœur l’è profondament sincer, el digiun, el sacco e i ceneri g’han un significà real. Chesti prategh indican la forza del sò desideri de vèss ascultà e rispost de Dio. El digiun mustra la superiorità dada a la rispòsta de Dio rispett ai piacer de magnà. In chestu aprocc g’he l’idea de dì a Dio che vœuri püsee vif senza la tò rispòsta, senza ndà fin a suicidar-s.
Dan 9:4 Dopu   g’ho pregà el Signur, el me Dé, e g’ho confessà: “O Signur, Dio grand e impressionant, che tegn l’alleanza e la misericordia cun quei che te aman e che tegnin i tò cumand.
4a- Signor, grand e impressionant Dio
 Israel l’è in deportazion a Babilonia e l’ha insì pagad per imparar qe Dio l’è grand e teribil.
4b- Tu che tegni el to patt e te mustras pietà a quei che te aman e che tegni i tò cumandament!
 El Daniel al mostra qe al cognoss Dio perqè al tira i so argoments del test del segond dei des comandaments de Dio, qe i desgraziads catoleg cognossen miga ind i secoi de bugia, perqè sovranament, el papad l’ha ciapad l’iniziativa de scancellar-l de la soa version dei des comandaments, perqè un comandament l’era focalizad sul comandament ; un bel esempi de impudenza e de ingann denunzià in del capitul precedent. 
Dan 9:5   Num g’hem pecà, g’hem fatt iniquità, g’hem fad mal e g’hem ribelà, e g’hem s’è spustà di tò cumand e di tò giudizi.
5a- Pudeva minga vèss püsee ver e ciar perchè l’eran chesti colp che g’han purtà Israel a la deportaziun, senza che Daniel e tri di sò cumpagn l’eran minga colpevul de chestu tip de colp ; Quest al g’ha miga impediss de sposar la causa del so popol mentre al porta cond luu el pes de la soa colpa. 
 L’è quand che g’hem de render-s cunt in del 2021 che anca nun, cristian, servim chestu stess Dio che cambia minga segond la sò dichiaraziun en Mal 3:6 : Perchè mi sun el SIUR, cambia minga; e vuuter, fiœi de Giacob, l’è minga stà consumà . Sares giust dì “ ancamò minga consumà ”. Perchè de quand che Malachi g’ha scrivuu chesti parolles, Cristo l’è vegnuu innanz, i fiœui de Giacob g’han refudà e g’han copà, e segond la parolla profetizada en Dan.8:23, g’han finì per vèss consumà in del 70 di roman. E se Dio al cambia miga, quest al vœl dir qe i crestian infedel qe i trasgreden i so comandament, prima de tut el Sabat santificad, sarann ​​colpids ancamò plussee fort dei ebrei e dei ebrei nazionai ind el so temp.   
Dan 9:6   Num g’hem minga ascultà i tò servitur, i prufet, che parlavan en tò nomm ai noster re, ai noster princip, ai noster pà e a tüt el popul del pais.
6a- L’è vera che i ebrei sun colpevul de chesti ròbb, ma e i cristian che, anca in del ültim istituziun stabilì de lù, sun colpevul di stess aziun ? 
Dan 9:7   La tua, Signor, l’è la giüstizia, ma la noster l’è la confusiun de la facia incœu, per i òmm de Giuda, per i abitant de Gerusalemm e per tüt Israel, visin e luntan, en tüt i pais indué te g’he scapà via per i luur infraziun cuntra de ti.
7a- La puniziun de Israel l’era terribil, g’he sun stà tanti mort e sultant i soravivent g’han avü la fortuna de vèss deportà a Babilonia e de lì se sun disperdü in tüt i pais del Imper Caldeo e del Imper Persian che l’è vegnuu dopu. La naziun ebraich l’è stada desfà in di terr furesté e ancamò, segond la sò promessa, Dio prest reunirà i ebrei sül luur terren naziunal, la terra di luur pà. Che podè e che podè g’ha chestu Dio vivent ! In de la sò oraziùn, Daniel l’esprim tüt el pentiment che chestu popul g’ha de mustrar prima de turnà in de la sò terra santa, ma sultant quand che Dio l’è a luur part. 
 Daniel confess l’infedeltà ebraica punida de Dio, ma alura che puniziun per i cristian che fan istess ? deportaziun, o mort ?  
Dan 9:8   Signur, per noi, per i noster re, per i noster princip e per i noster pà, perché g’hem pecà cuntra de ti.
8a- La parolla terribil, la parolla “ peccad ” l’è citada. Chi pœu mett fin al pecà che causa inscì grand sufriment ? Chestu capitul dà la rispòsta. Una lezion la val la pena imparar e regordar : Israel l’ha patid i conseguenze dei scelte e dei comportaments dei re, dei capi e dei pader qe i hann governad sora de luu. Donca g’he un esempi induè la disubbidienza ai capi currutt pœu vèss incoraggiada a restar in de la benediziun de Dio. Chesta l’è la scelta che Daniel e i sò tri cumpagn g’han fatt e sun benedì per chel.    
Dan 9:9   Cunt el Signur, el noster Dé, g’he la misericordia e el perdun, perché sem stà ribell cuntra de lù.
10a- Ind una situazion de pecad la resta domà una speranza ; per fär afidament sul bon e misericordios Dio per dar el perdun. El prucess l’è perpetuo, l’ebreo del vècc patt e el cristian del nœuf g’han l’istess bisogn de perdun. Ancamò chì Dio l’è drée a preparar una rispòsta per la qual g’ha de pagar car de persòna. 
Dan 9:10   Num g’hem minga obedì a la vus del Signur, noster Dio, per caminar segond i sò legg, che g’ha mettuu davaant di sò servitur, i prufet.
10a- Chestu l’è anca el cas di cristian in del an 2021.
Dan 9:11   Tüt Israel g’ha trasgredì la tò legg, e g’ha spustà de obedir a la tò vus. Poeu i malediziun e i imprecaziun scrivuu in de la legg de Mosé, el servitur de Dio, sun stà versà sü de nun, perché g’hem pecà cuntra Dio.
11a- In de la legg de Mosé, Dio g’ha avvertì Israel cuntra la disubbidienza. Ma dopu de lù, el profeta Ezechiel, contemporaneo de Daniel, l’è stà deportà 13 an dopu Daniel, cioè 5 an dopu che el re Joachin, fradel de Joiakim, che l’è sucedü, s’è truvà prigiunier al fiumm Chebar che l’era intra el Tigri e l’Eufrate. Lì Dio l’ha ispirà e l’ha fa scrif di messaj che truvam incœu in de la noster Bibbia. E l’è in Ezechiel 26 che truvam una sucesiun de puniziun che el sò mudel se truva aplicà spiritualment ma minga sultant, in di set trombe del Apocalisse in Apocalisse in Apocalisse 8 e 9. Chesta sorprendent somejanza cunferma che Dio cambia minga veramente. I pecaa sun punì in del nœuf patt cuma l’eran in del vècc.
Dan 9:12   L’ha cumpletà i sò parolles che g’ha dit cuntra de nun e cuntra i noster princip che guvernavan sü de nun, e g’ha purtà sü de nun un grand calamità , che l’è minga vegnuu sotta tüt el ciel cuma chel che l’è rivà sü Gerusalemm.
12a- Dio l’è minga indebolì, el cumpleta i sò annunzi per benedir o maledir cun la stess atenziun, e la “ calamità ” che g’ha colpì el popul de Daniel l’è pensada per avvertir i naziun che imparan chesti ròbb. Ma cosa vedem ? Nonostant la testimonianza scrivuda in de la Bibbia, chesta leziun la resta ignurada anca di quei che la legen. Regorda-t de chest messaj : Dio l’è drée a preparar per i ebrei e dopu de luur, per i cristian olter dü grand calamità che seran rivelà in del rest del liber de Daniel.     
Dan 9:13   Cuma l’è scrivuu in de la legg de Mosé, tüt chestu mal l’è vegnuu sü de nun; e g’hem minga invocà el SIUR, el noster Dé, g’hem minga turnà di noster iniquità, g’hem minga capì la tò verità.
13a- El disprez per i robb che Dio g’haveva scrivuu in de la Bibbia l’è anca perpetu, in del 2021 anca i cristian sun colpevul de chesta colpa e creden che Dio i cuntradirà minga. Gnanca lür se slanzan via di luur iniquità e dan püsee atenziun a chesta verità biblich, ma inscì impurtant per i noster temp final, la sò verità profetich rivelada intensament e cumprensibilment, perché i ciaf de la cumprensiun sun in de la Bibbia stess.
Dan 9:14   El SEGHER g’ha guardà sü chest disaster e g’ha purtà sü de nun. perchè el Signur, el noster Dé, l’è giüst en tüt chel che g’ha fà, ma nualter g’hem minga obedì a la sò vus.
14a- Cossa pœdi dì de püsee ? Verament ! Ma savè ben che una calamità püsee grand l’è stada preparada de Dio per l’umanità d’incœu, e per l’istess causa. L’arivarà, intra el 2021 e el 2030, sotta la furma de una guerra nuclear che g’ha la missiun divina de matar un terz di òmm segunt Apoc. 9:15.  
Dan 9:15   E adess, o Signur, noster Dio, che g’he purtà fœura el to popul del paes d’Egit cunt una man fort, e che g’he fatt un nomm cuma l’è incœu, g’hem pecà, g’hem fatt iniquità.
15a- Daniel al ne regorda perqè l’incredulitaa l’è condanabel de Dio. Sü la terra, l’esistenza del popul ebraich la testimonia chestu fatt straordinari dovüu a un podè suranatüral, l’esodo del popul ebraich del Egitt. Tuta la sò storia la se basa sü chestu fatt miraculus. Num g’hem no l’oportunità de vedè chestu esodo, ma nissun pœu negar che i discendent de chesta esperienza sun ancamò incœu intra de nun. E per sfrutà meji chesta esistenza, Dio g’ha liberà chestu popul al odi nazista durant la Segonda guerra mondial. L’atenziun de l’umanità l’è stada inscì diretta ai soravivent che in del 1948 g’han otegnuu luur riinsediament sül terren de luur vègia patria perdüda di an 70. Dio g’ha lassà cascà sultant sül luur cap i parolles di luur pà che g’havevan dit al guvernatur roman Ponzio Pilato sü Gesù, per otegnir sò “ saang sü la noster mort ”. Dio g’ha rispost a la letra. Ma i cristian de tüt i denominaziun g’han vergognosament ignurà chesta leziun divina, e se pœu capì perché, perché tüt cundividen luur malediziun. I ebrei refudaven el Messia, ma i crestian disprezaven i sò legg. La condana de Dio de tuts duu l’è donca perfettament justificada.  
Dan 9:16   Signur, segond la tò grand misericordia, che la tò ira e la tò furia sean spustà de la tò cità Gerusalemm, de la tò muntagna santa; perchè per i noster pecaa e per i iniquità di noster pà, Gerusalemm e el to popul sun diventà un rimprover per tüt quei che sun intorn a nun.
16a- Daniel chi ciappa un argument che Mosé g’haveva presentà a Dio : cosa dirà el popul che l’è testimun de la puniziun del sò popul ? Dio l’è conscient del problema perché lü stess el dichiara süi ebrei, travers de la boca de Paolo in Rom 2:24 : Perchè el nomm de Dio l’è blasfemà intra i gentil per via de vuuter, cuma l’è scrivü . El se riferiss al test de Ezech.16:27 : E ecco, mi g’ho slungà la man cuntra de ti, e g’ho diminuì la part che g’ho dà, e g’ho cunsegnà in di man di tò nemìs, i tüsan di Filistei, che se sun arrussì per i tò catif vià . In de la sò cumpassiun, Daniel g’ha ancamò tant per imparà sül giudizi che Dio l’è drée a purtà sü la sò cità Gerusalemm. Ma quand che dis: “ Gerusalemm e el to popul sun un rimprover per tüt chel che g’he intorn ”, el se sbaglia minga, perchè se el castig de Israel g’havess prudott in di pagan una pagüra salutar e un desideri de servir chestu ver Dio, el castig g’havaria avù un interess real. ma chesta trista esperienza g’ha purtà pooch frutt, però minga insignificant, perché g’he devem la cunversiun del re Nabucodonosor e del re Dario el Medi.       
Dan 9:17   Adess, o noster Dio, asculta la preghiera e i supplich del to serv, e fà che la tò facia la s’illumina sül to santuari che l’è desulà, per el Signur.
17a- Quel che Daniel dumanda l’è dà, ma minga perché Dio el ama, ma semplicement perché chestu riturn a Israel e la ricostruziun del tempi sun in del sò pian. Però, Daniel el sa minga che el tempi, che sarà recostruì, sarà distrutt ancamò in del 70 di roman. Per quest l’è perché i informaziun che g’ha de ricever en chestu capitul 9 g’ha darà l’impurtanza, parècc ebraich, che g’he dà ancamò al tempi de pedra costruì a Gerusalemm ; el tempi de la carn de Crist el renderà prest en vain, e sarà per chestu mutif, ancamò distrutt in del 70 di armäd roman. 
Dan 9:18   Inclina l’orecchia, o me Dio, e ascolta! Dervi i œgg e varda i noster rovin, varda la cità indué l’è invocà el tò nomm! Perchè g’he presentem minga i noster supplich per la noster giüstizia, ma per i tò grandi misericordi.
18a- L’è vera che Dio g’haveva scernì Gerusalemm per renderla el post santificad de la sò gloriosa presenza. Ma el sit l’è sant sultant quand che Dio l’è lì, e dal an – 586, l’era püsee inscì. E, al cuntrari, i rovin de Gerusalemm e del sò tempi testimonian l’ imparzialità de la sò giüstizia. Qesta lezion l’era necessaria per i omen de vardar el vero Dé come un vesser vivent qe al vede, al judica e al reajiss a diferenza dei divinitaa pagane idolatrie qe g’hann domà relazion coi catif angel del camp del diavol. L’om fedel al serviss Dio ma l’om infedel al drova Dio per dar-g la legittimità religiosa cond quei qe g’è intorn a luu. La compassion de Dio a la qual Daniel al se riferiss l’è real e prest al darà la plussee bella prœva, in Gesù Crist.
Dan 9:19   Signor, ascolta! Signor, perdona! Signor, fa atenziun! Agi e ritarda minga, per l’amor de ti, o mio Dio! Perchè la tò cità e el tò popul sun ciamà cunt el tò nomm.
19a- L’età avanzada de Daniel la giüstifica la sò insistenza perché, cuma Mosé, el sò desideri persunal püsee car l’è vèss capas de sperimentar chestu riturn in de la sò terra “ santa ”. El vœur vedè la resurreziun del sant tempi che purtarà ancamò glòria a Dio e a Israel.  
Dan 9:20   Menter mi parlavi ancamò, pregavi, confessavi el me pecà e el peccaa del me popul Israel, e presentavi i me supplich al Signur, el me Dio, per la montagna santa del me Dio;
20a- L’è minga una meraviglia che Dio l’ama Daniel, l’è un mudel de umiltà che g’he pias e che sudisfa el criteri de santità che g’ha dumandà; Ogni omm l’è fallibil fintant che vif en un corp de carn e Daniel l’è minga un’eceziun. El confessa i sò pecà, cunsapevul de la sò estrema deboleza cuma tüt g’hem de fà. Ma la sò qualità spiritual persunal la pœu minga cuprir el pecà del popul, perché l’è sultant un òmm, lù stess imperfet. La soluziun la vegnarà de Dio en Gesù Cristu.
Dan 9:21   Menter parlavi ancamò in de la oraziùn, l’òmm Gabriel, che g’havevi vist prima en una vision, l’è s’ciopà vers de mi, al mument del sacrifici de la sira.
21a- El temp scelt de Dio per la visita de Gabriel l’è chel del ofèrta de la sira, cioè chel del sacrifici perpetuo de un agnell che profetiza sira e matin la futura ofèrta voluntaria del corp perfettament sant e inucent de Gesù Cristu. L’è mort crocifiss per espiar i pecaa di sò scelt che sunt el sò unich vero popul. El ligam cun la rivelaziun che la sarà dada sotta, a Daniel, l’è donca stabilì.
 
 Fin de la oraziùn : la rispòsta de Dio 
Dan 9:22   El m’ha insegnà e l’ha parlà cun mi. El m’ha dit: Daniel, son vegnuu adess per dervir la tò intelligenza.
22a- L’espression “ dervi la tua intelijenza ” la vœl dir qe infina a qell moment lì, l’intelijenza l’era sarada. L’angel al parla de l’argoment del pian de salvament de Dio qe l’è stait tegnud scondud fina a’l temp del so incontro cond el profeta scernid de Dio.  
Dan 9:23   Quand che g’he stà cumincià a pregar, la parolla l’è vegnuda fœura, e mi sun vegnuu per dir-t; perchè vuuter l’è carì. Fà atenziun a la parolla, e cumprend la visiun!
23a- Quand che g’he cumincià a pregar, la parolla l’è vegnuda fœura
 El Dé del ciel g’haveva urganizà tüt, el mument del incontro a l’ura de la perpetua e l’angel Gabriel designa Cristo per “ la Parola ” cuma Giovanni el farà al principi del sò Vangel : la parolla l’è stada fada carn . L’angel vien per annunziar-g “ la Parola ” che vœur dì che vien per annunciar-g la vignuda del Cristo profetizà de quand Mosé segond Deut 18:15 a 19 : El Signur, el voster Dio, el farà levà sü per vù un profet de intra de vù, di voster fradèi, cuma lü: listen! L’è cuma la dumanda che g’he stà fatt al Signur, el to Dé, a Horeb, in del dì del assemblea, disend: Lassèm minga sentir püsee la vuss del Signur, el me Dé, e vedèm püsee chestu grand fœuch, perché muri minga. El SEGHER m’ha dit: Quel che g’han dì l’è bon. Mi g’ho de levà sü un prufet cuma ti intra i luur fradèi , e g’he mett i mè paroll en sò boca, e lü g’ha dirà tüt chel che g’ho cumandà . E se quaivun l’asculta minga i me parolles che parla in del me nomm, g’ho de dumandà . Ma el prufet che se pensa de parlà una parolla in del me nomm che g’ho minga cumandà de parlà, o che parla in del nomm di olter dè, chel profet l’è mort.      
 Chestu test l’è fundamental per cumprender la colpa di ebrei in del luur refud del Messia Gesù perché g’ha sudisfà tüt i criteri profetizà sü la sò vegnuda. Ciapad intra i omegn e trasmetor de la parolla divina, Gesù al corispondeva a qesta descrizion e i miracoi qe al fava testimoniaven l’azion divina.
23b- perchè te seet un amad
 Perché Dio l’ama Daniel ? Semplicement perché Daniel el ama. L’amor l’è el motiv per cui Dio l’ha cread la vita dei creature libere denanz a Luu. L’è el sò bisogn de amor che g’ha giüstificà el prezi volt che g’ha de pagar per ottenerla de quaivun di sò creatür terrester uman. E al prezi de la sò mort, che g’ha de pagar, quei che g’ha de seleziunar diventaran sò cumpagn per l’eternità. 
23c- Fà atenziun a la parolla, e cumprend la visiun!
 Che parolla l’è, la parolla del angel o la divina “ Parola ” sconduda en Cristo ? Quel che l’è cert l’è che tüt i dü sun pusibel e cumplementar perché la visiun la riguardarà “ la Parola ” che la vegnarà en carn en Gesù Cristu. La comprension dol messaj ‘l é doncà de tanta importanza.     
 
La profezia dei 70 settimane
Dan 9:24   Settanta seteman sun determinà per el tò popul e per la tò cità santa, per finì la transgresiun, per mett fin ai pecà, per riconciliar l’iniquità, per purtà la giüstizia eterna, per sigillar la visiun e la profezia, e per ungir el Santissim.
24a- Settanta seteman sun stà tajà via del tò popul e de la tò cità santa
 El verb ebraich " hatac " prima vœur dì tajà o fetà ; e sultant in del sens figuratif, “ determinar o fissà ”. Conservo el prim significà , perchè el dà un significà a chesta aziun de Abraham che concretiza la sò alleanza cun Dio cunt un sacrifici, en Gen. 15:10 : Abram g’ha ciapà tüt chesti animai, g’ha tajà a mità, e g’ha mettuu ogni pezz di front a l’olter ; ma lü el cundivideva minga i usèi . Quest rito l’illustrava l’alleanza faita intra Dio e el so servitor. Per quest l’è perché chestu verb “ coup er ” g’ha darà el sò cumplet significà en “ l’alleanza fatta cun tanti per una setimana” in del verset 27. Chesti “ tant ” sun i ebrei naziunai per luur vantagg el vantagg de la fed en Cristo crocifiss l’è presentà prima. El segond interess de chestu verb tajà l’è che i 70 seteman de an de chestu capitul 9 sun tajà süi “ 2300 sira-matina ” de Dan.8:14. E una leziün la vegn föra da questa cronologia che mett la fede cristiana prima de la fede ebraica. Inscì, Dio el ne insegna che en Gesù Cristu el dà la sò vita per ufrirla cuma redenziun per ogni credent degn de la sò salveza en tüt l’umanità . La vegia patt l’era donca de scumparir quand Gesù l’ha verzad el sò sàang per tajà via el sò nœuf patt cunt i elett de tüta la terra.                              
 El liber de Daniel el vœur insegnar chesta salveza universal presentand i cunversiun di re contemporani de Daniel ; Nabucodonosor, Dario el Medio e Ciro el Persiano. 
El messagg l’è un avvertiment solenn che minacia el popul ebraich e la sò cità santa Gerusalemm, a la qual l’è dà un scadenza de 70 seteman. Ancamò chì el codess de Ezechiel 4:5-6 dà un dì per un an, la durada che rapresenta tüt i 490 an. Daniel g’ha de avegh dificultà a capì el significà de una menaza per la sò cità che l’era giamò rovinada.
24b- per mett fin ai trasgresiun e fin ai pecà
 Figürate quel che l’è passà per la ment de Daniel quand g’ha sentiu chesti ròbb dopu che g’haveva apena invocà Dio en oraziùn per el perdun di sò pecà e di pecà del sò popul. Lü el capirà subit de che se trata. Ma nun stess cumprendem ben el requisit divin espress. Dio al vœl otegnir dei so elets qe al salva, qe i pecan plussee, qe i meten fin ai so transgresion dei so lej, mettend fin ai pecads in conformitaa cond qell qe al sarà scrivud de l’apostol Giovanni in 1 Giovanni 3:4 : Chi peca al trasgredi la lej, e el pecad l’è la trasgresion de la lej . Chestu ubietif l’è rivolt ai òmm che g’han de cumbatt la luur cativa natüra per pecà püsee. 
24c- per espiar l'iniquità e purtar la giüstizia eterna
 Per l’ebreo Daniel , chestu messaj evoca el rito del “ dì de l’espiaziun ”, una festa annual indué la rimoziun di pecà l’è celebrada cunt el sacrifici de una cavra. Chestu tipich simbul del pecà rapresentava la Grecia en Dan 8 e la sò presenza g’ha mettuu la profezia in del atmosfera spiritual de chestu “ dì de riparaziun ”. Ma cuma pœu la mort de una cavra purtar via i peccaa se la mort di olter animai sacrificà durant l'an l'è minga riussì a purtar via ? La rispòsta a chestu dilema l’è dada en Ebr 10:3-7 : Ma en chesti sacrifici g’he un ricurd di pecà ogni an ; perchè l'è impusibel che el sàang di tör e di cavri g'ha de purtà via i pecà . Perciò, quand Cristo l’è vegnuu in del mund, g’ha dit : El sacrifici e l’oferta g’he vœu minga, ma un corp che g’he preparà per mi ; Te g’he stà minga piasè ai ofèrt brüsà o ai sacrifici per el pecà. Allora g’ho dit : Ecco, vegni (in del rulò del liber l’è scrivuu sü de mi) per fà, o Dio, la tò voluntà . I spiegaziun dà del apostol Paol sun parècc ciar e logich. De quest al vegn fœra qe Dio l’ha reservad per luu, in Gesù Crist, l’œvra de espiazion per i pecads annunciads de l’angel Gabriel a Daniel. Ma induè l’era Gesù Cristu en chestu rito del “ dì de l’espiaziun ” ? La sò perfetta inocenza persunal, che simbolgament g’ha fatt de lù l’ agnel pasqual de Dio che g’ha purtà via i pecaa del mund, g’ha ciapà sü de lù i pecaa di sò scelt simbolizà de la cavra del rito del espiaziun. L’agnel l’era scondù de la cavra inscì che l’agnel l’era mort per la cavra che g’haveva ciapà in man. Acetand la soa mort in su la crox per espiar i pecads dei so scelt, i pecads qe l’ha ciapad su de luu, in Crist Dio l’ha dait a lor la plussee bella prœva de la soa amor per lor.           
24d- e purtar giustizia eterna
 Chesta l’è la conseguenza felice de la mort del Salvadur Messia. Chesta giüstizia che l’òmm, de Adam, g’ha minga poduu produr l’è imputada ai elett inscì che per luur fed en chesta dimostraziun de amor divin, per grazia pura, la giüstizia parfet de Gesù Cristu l’è imputada a luur , al principi , fin quand la battag de la fed la supera el pecà. E quand che chestu scumpare del tut, se dis che la giüstizia de Cristo l’è impartida. El stüdent diventa cuma el sò Maestro. L’è sü chesti fundament dutrinai che l’è stada costruida la fed di apostol de Gesù. Prima che el temp e i puder scür i trasfurmen, slargand inscì el camin strècc insegnà de Gesù Cristu. Chesta giüstizia la sarà eterna sultant per i fedel elett, quei che ascultan e responden cun ubbidienza ai giüst dumand de Dio.
24°- per sigillar la vision e el profeta
 Var a dì, inscì che la visiun la pœu vèss cumplidada de la comparsa del prufet annunzià. El verb seglar al fa allusion a’l segn de Dio qe al da insì a la profezia e a’l profet qe al va a presentar-s un’autoritaa e una lejitimazion divina qe l’è completa e indiscutibel. L’oper che l’è drée a vèss cumpletà l’è sigillà cunt el sò divin segn real. El numer simbolich de chestu sigill l’è “ set :7 ”. Designa anca la pieneza qe la carateriza la natura del Dé creador e quella del so Spirit. A la bas de chesta scernida, g’he la costruziun del sò pruget sü settmila an, che l’è perché g’ha dividü el temp en seteman de sett dì cuma i settmila an. La profezia di 70 seteman dà donca una funziun al numer (7) el segn del Dio vivent en Apoc. 7. I versi dopu cunferman l’impurtanza de chestu numer “ 7 ”.     
24f- e per ungir el Sant di Santi
 Chesta l’è l’unziun del Spìrit Sant che Gesù ricevarà al mument del sò batèsim. Ma sbagliem minga, la colomba che l’è vegnuda del ciel e l’è aterada sü de lù g’haveva sultant un obietif, chel de convinci Giovanni che Gesù l’era veramente el Messia annunzià ; El ciel che g’he dà testimonianza. Sü la terra, Gesù l’è semper stà el Cristo e in de la furma de dumandi seleziunà fatt ai prete, el sò insegnament in de la sinagoga a l’età de 12 an l’è la prœuva de chest. Per el sò popul, intra el qual l’è nassuu e cressü, la sò missiun uficial l’era de cumencià al sò batèsim in del autun del an 26 e g’haveva de dà la sò vita in de la primavera del an 30. El titul San di Sant el designa degnamente perché l’incarna en furma de carn el temp ebraich vivent. Ma el Sant di Sant vivent g'haveva un simbul material sü la terra ; el sit o santuari püsee sant del tempi de Gerusalemm. L’era un simbul del ciel, chela dimensiun inaccesibil a l’umanità indué abitan Dio e i sò angel. Sede del judizi divin e post del so tron, el Signor comè Judix l’aspetava el sang de Crist per validar el perdon dei pecads dei scernids selezionads durant i 6 millenni fissads per qella selezion qì. La mort de Gesù l’ha cumpletà inscì l’ultima “ festa de l’espiaziun ”. El perdun l’è stà ottegnü e i vècc sacrifici apruvà de Dio sun stà tüt validà. L’unziun del Sant di Santi la se faseva in del dì de la rispiaziun sparzend el sàang de la cavra copà sül cadregh, un altar mettü sora l’arca che g’haveva denter i cumandament trasgressà de Dio. Per quest, una volta a l’an, el somo sacerdot g’haveva el permess de entrà olter al vel de separaziun in del sit püsee sant. Donca, dopu la sò resurreziun, Gesù g’ha purtà l’espiaziun del sò sàang in del ciel per ricef el domini, la legitimità per salvà i sò elett cun l’imputaziun de la sò giüstizia e el diritt de cundanà i pecadur minga pentii, anca i angel malvagi e luur capo Satana, el diavul. El Sant dei Santi, qe al designa anca el ciel, el sangh verzad de Gesù in su la terra, al permeterà, in Michele, de scassar via el diavol e i so demoni del ciel, vergot rivelad in Apoc. 12:9. Donca, l’error del religius ebraich l’era minga de cumprender el caratter profetich del “ dì de l’espiaziun ” annual . Lür credeven che ul sang di animal ufrì in questa celebraziün chi pudeva validà ün olter significà animal verzad durant l’ànn. L'omm fait a l' imajen de Dio ; l'animal prodot de la vita terrester , cuma podemo giüstificar un'uguaglianza de valur per i dü speci ?        
Vessend Dio, Gesù Crist l’era Luu medem l’oli de unzion comè el Spìrit Sant e ind l’ascender in ciel al porta con Luu l’unzion de la Soa legittimità guadagnada in su la terra. 
 
La ciaf di calcul
Dan 9:25   Donca, savè e capì: Dal temp che la parolla l’è vegnuda fœura per costruir Gerusalemm fin a l’Ungì, el Princip, g’he sarà sett seteman e sessantadù seteman: i strad e i fossà seran costruì ancamò, ma en temp difficil.
25a- Sap chest, donca, e capiss!
 L' angel g'ha rason de ciamà atenziun Daniel perché g'ha de fà cun di dat che dumandan una grand cuncentraziun spiritual e intelletual ; perché i calcul g’han de vèss fatt. 
25b- Del mument che l’è rivà la parolla che Gerusalemm la sarès stà costruida ancamò fin al Unt, el Capo
 Qesta part del verset da sola l’è de fondamental importanza perqè la riassum el scopo de la vision. Dio dà al sò popul che l’è drée a spetà el sò Messia el mezz per savè en che an el se presentarà davaant a luur . E questa volta quand la parolla l’ha annunciad qe Gerusalemm la saria staita recostruida la g’ha de vesser determinada segond la durada dei 490 agn profetizads. Per chestu decret de recostruziun , in del liber de Esdra, truvam tri pusibel decret urdinà dopu tri re persian : Ciro, Dario e Artaserse. El se descovert che el decret stabilì de chest ültem in del -458, permett el cumpletament di 490 an in del an 26 de la noster era. Sarà donca chestu decret de Artaserse che g’ha de vèss tegnuu, cunsiderand la stagiun induè l’è stà scrivü : primavera segond Esdra 7:9 : g’ha lassà Babilonia el prim dì del prim mes, e l’è rivà a Gerusalemm el prim dì del quint mes, la bon man de sò Dio l’era sü de lù . L'ann del decret del re l'è indicà in Esdra 7:7 : E tanti di fiœui de Israel, di prete, di levit, di cantant, di portier e di netinim, sun rivà a Gerusalemm in del sett an del re Artaserse .    
 El principi del decret l'è una primavera , el Spìrit el mira per la sò profezia la Pasqua de la primavera quand Gesù Cristu l'è mort crocifiss . I calcul purtaran a chestu ubietif.
25c- g’he sun set seteman e sessanta dü seteman, i strad e i foss saran restaurà, ma en temp difficil.
Cumensam cun 70 seteman. L' angel parla de 69 settimane ; 7 + 62. I primi 7 seteman menan al temp del recuper de Gerusalemm e del tempi, en temp dificil perchè i ebrei lavuran sotta l’avversità permanent di arab che sun rivà a stabiliss in de la zona lassà libera de luur deportaziun. Chestu versichel de Neh 4:17 descrif ben la situaziun : Quei che g’han costruì el mür, e quei che purtavan di carich, lavuravan cunt una man e g’havevan un’arma cun l’oltra . Chestu l’è un detai che l’è specificà, ma la ròba principal l’è in de la 70° setimana cuntà.  
 
 La 70° settimana
Dan 9:26   E dopu sessantadù settman un unt l’è stà tajà via, e g’he sarà nissun per lù. El popul de un princip che vegnarà destrugarà la cità e el santuari , la santità, e luur fin vegnarà cuma cunt un diluvio; L’è decidü che la devastaziun la durerà fin a la fin de la guerra.
26a- Dopu i sessantadù seteman, un Unt sarà tajà via
 Chesti 62 seteman sun precedü de 7 seteman , che significa che el messagg real l’è “ dopu i 69 seteman ” un unt sarà tajà via , ma minga sultant qual-sa-vöör unt, chel che l’è inscì annunzià incarna l’unziun divina stess. Duperant la formula “ un unt ” , Dio prepara el popul ebraich per luur incunter cunt un òmm de aspètt urdinari, luntan di vincul divin. In cunformità cun la sò parabola di vignet, el Fiœul del Òmm , fiœul del Padron de la vigna , se presenta ai vignet dopu avegh mandà i sò messager che g’han precedü e che g’han maltratà. Da una prospettiva umana, Gesù l’è domà un unt che vien dopu olter unt.     
 L’angel l’ha dit “ dopu ” la durada total de 69 seteman indicand inscì el 70° . Donca, pass a pass, i dati del angel ne dirigen vers la Pasqua de la primavera del an 30 che la se truvarà a metà de chesta 70° settimana di an de dì.  
26b- e g’havarà minga un succesur per lù
 Chesta traduziun l’è ancamò püsee illegitima perché el sò autur, L. Segond, specifica in del margin che la traduziun letteral l’è : nissun per lù . E per mi la traduziun letteral la me va perfettament perchè la dis chel che l’è sucedü al mument de la sò crocifixiun. La Bibbia la testimonia che i apostol stess g’havevan smess de creder che Gesù l’era el Messia che se spetava perchè , cuma el rest del popul ebraich, l’eran drée a spetà un messia guerrier che g’havaria cacià fœura i roman del pais. 
26c- El popul de un capo che vegnarà destrugarà la cità e el santuari la santità
 Chesta l’è la rispòsta de Dio a la incredulità naziunal ebraich : nissun per lù . L' indignazion contra Dio la sarà definitivament pagada de la distruzion de Gerusalemm e de la soa falsa santitaa ; perchè dal an 30 , g'he stà no püsee santità sül terren ebraich ; el santuari l’è minga püsee vun . Per chesta aziun, Dio g’ha duperà i roman, quei travers di quai i capi religius ebrei g’havevan fatt crocifiss el Messia, senza osà e senza vèss bon de färlo luur stess , menter luur savevan , senza de luur , cuma lapidar el diacon Stefano “ tri an e ses mes ” dopu .      
26d- e la sò fin la vegnarà cuma cunt un diluvio
Inscì l’è stà in del 70, che dopu tanti an de assedi roman , Gerusalemm l’è cascà in di luur man , e pien de odi distrutif, animad de un ardor divin, g’han distrutt freneticament , cuma annunzià, la cità e la santità che l’era püsee minga, fin quand g’he l’è minga stada lassada una pedra sü l’oltra cuma g’ha dit Gesù . chesti ròbb? In verità ve digo: g’he sarà minga lassà una pedra sü l’oltra che la sarà minga butada giò . 
26° - L’è decidü che la devastaziun la durerà fin a la fin de la guerra.
  In Matt.24:6 Gesù l’ha dit : E vœuter sentiré de guerr e de vux de guerr : vedè che vœuter g’he stà minga turbà, perchè tüt chesti ròbb g’han de suceder. Ma chesta sarà minga ancamò la fin. Dopu i roman, i guerr sunt continuà per tüt i dü mil an del era cristiana e el luungh periud de pas che g’hem avü de la fin de la segonda guerra mondial l’è eceziunal ma prugramad de Dio. L’umanità la pœu inscì produr i frutt de la sò perversiun fin a la fin di sò fantasì prima de pagar el prezi mortal. 
 Però, g’hem minga de desmentegà quand che parlom di roman che luur sucesiun papal prolungarà i oper del pagan “ devastatur o desolatur ” e lì anca fin a la fin de la guerra menada cuntra i elett de Cristo Dio.   
Dan 9:27   E lü el cunfermarà un patt cun tanti gent per una setimana , e a metà setimana el farà cesar el sacrifici e l'oblaziun . E [g’he sarà] sü l’ala abominaziun de la desolaziun e anca a un’esterminaziun (o una distruziun intera), e sarà rott , [segond] chel che l’è stà decretà, sü la [terra] desolata .
27a- Lü el farà una solida alleanza cun tant olter per una setemana
 El Spìrit profetiza l'istituziun del nœuf patt ; l’è solida perchè la diventa la bas de la salveza ufrida fin a la fin del mund. Sotta el termin tanti , Dio l’è drée a mirar ai cittadin ebraich , ai sò apostol e ai sò primi discepol ebraich che entraran in del sò patt durant i ültem sett ànn del scadenza dà a la naziun ebraich per acetar o refüdà uficialment el Messia crocifiss. L’è chesta patt che l’è “ tajada ” in del verset 24 intra Dio e i pecadur ebrei pentii. In del autunn del 33 , la fin de chesta ültima setimana la sarà segnada de chel olter att ingiüst e odius che rapresenta la lapidaziun de Stefano el nœuf diacon. La sò unica colpa l’era de dì ai ebrei verità che lür pudevan minga sopportà de ascultà, mentre Gesù g’haveva mettuu i sò parolles en boca. Vedend un discepol de la sò causa copà , Gesù g’ha registrà el refuud naziunal uficial de la sò intercesiun. Dal autunn del 33 d.C. , i ribel ebrei han alimentad la rabia romana, che l’è stada spurtada en massa sü Gerusalemm in del 70 d.C.     
27b- e durant la mità de la setimana g’ha de fà cesar el sacrifici e l’oferta
 Chestu temp de metà setemana o de metà setemana l’è la primavera di 30 mirada de la profezia di 70 seteman. Chestu l’è el mument induè tüt i aziun menziunà in del verset 24 sun cumpletà : la fin del pecà, la sò riparaziun, la vignuda del prufet che cumpleta la visiun stabilend la sò giüstizia eterna e l’unziun del Cristo resuscità che va sü in ciel Vitorius e Onnipotent .  La mort espiatoria del Messia l’è evocada chichinsci in del aspett de una conseguenza che cumporta : la cessaziun definitiva di sacrifici e di ofèrt animai fatt sira e matina in del tempi ebraich , ma anca de matina fin a sira , per i pecà del popul . La mort de Gesù Crist la rende vècc i simbul animai che g’havevan prefigurà in del vècc patt, e chestu l’è el cambiament esenzial purtà del sò sacrifici. El sbricià del vel del tempi che Dio fà in del mument indué Gesù el scapa cunferma la fin definitiva di riti religius terrester e la distruziun del tempi in del 70 refurza chesta cunferma. A sò volta, i festività ebraich annual tüt profetich de la sò vegnuda dovarian scumparir ; ma en nissun cas la prategh del Sabat settimanal ricef el sò ver significà en chesta mort : profetiza el rest celest del settim millenni che, per la sò vitoria, Gesù Cristu ottegn per Dio e per i sò ver elett a cui imputa la sò perfetta giüstizia eterna citada in del verset 24 .      
 L’inizi de chesta “ settimana ” di an de dì l’è in del autun del 26 cunt el batèsim de Gesù che l’è stà batezà de Giovanni Battista.  
27c- E [g’he sarà] sü l’ ala abominaziun de la desolaziun
 Scusa, ma chesta part del verset l’è stada tradotta mal in de la versiun de L.Segond perché l’è stada interpretada mal. Tegnind cunt di rivelaziun dat in del Apocalisse de Giovanni, presento la mia traduziun del test ebraich che olter traduziun cunferman . La fras “ sü l’ ala ”, “ simbolich del caratter e del domini celest ”, sugerisc una respunsabilità religiüsa che la se dirige diretament a Roma papal , che “ se leva sü ” in Dan 8:10-11, e ai sò alleà religius di ültem dì . I ali d’aquila sunt ün simbul de l’elevaziün suprema del titul imperial, come ul liun cün i ali d’aquila che riguarda el re Nabucodonosor, o Dio stess, che l’ha purtà innanz i ali d’aquila el sò popul ebraico che l’ha liberad da la schiavitù egiziana. Tutt i imperi han ciapad quest simbul de l’ aquila , anca in del 1806 Napoleone I , che l’è stad cunfermà da Apocalisse 8:13, pö da i imperatür prussiani e tedesq, l’ültim l’è stad el ditatür A. Hitler. Ma de chel mument, i Stat Ünì g’han anca avü chesta agòla imperial sül dollar de la sò moneda naziunal : el dolar.      
 Lassand l’argoment precedent, el Spìrit el turna a mirar el sò nemìs preferì : Roma. Dopu la missiun terrester de Gesù Cristu , l’ atur miraa di abominaziun che causan la desolaziun final de la terra l’è defatt Roma, la sò fas imperial pagana g’ha apena distrutt Gerusalemm in del 70 in del verset 26 . E l'azion de cometer " abominazion de desolazion " la seguirà ind el temp fina a la fin del mond . I abominaziun , al plural, sun donca atribuibil , prima , a Roma imperial che perseguitarà i fedel elett mettend - i a mort en spettacular “ staging ” per divertir el popul roman sanguinoso, ròbb che cessaràn in del 313. 7 , 321 ; Questa aziün chi l’è anca mò atribuibil al Impero Romano e al sò capo imperial Costantino I. Cun lü, l’Impero Romano l’è stad duminad da i imperatür bizantin . In del 538 , a sò volta , l’imperadur Giustinian I g’ha commess un’oltra abominaziun stabilend in del sò sedi roman el regim papal de Vigilio I , e chestu slungament di abominaziun fin a la fin del mund g’ha de vèss atribuì a chesta fas papal che Dio g’ha denunzià de Dan7. Regordem che el nomm “ corno ” indica i dü fas dominant de Roma in Dan.7 e Dan.8. Dio al ved in qeste duu fas sucessive domà la continuitaa de l’istess abominabel lavorar.                        
El stüdi di capitul precedent g’ha cunsentì de identificar i diferent tip de abominaziun che chestu verset g’he atribuiss.
27d- e a un esterminaziun (o distruziun cumpleta ) e l’è rott , [segond] chel che l’è stà decretà, sü la [terra] desolata .
 “ El sarà rot [segond] quel che l’è stà decretà ” e rivelà en Dan.7:9-10 e Dan . 8:25 Per la sò prosperità e el success di sò truc, el sarà arrogant in del sò cœur, e el destrugarà tanti che l’eran in pas, e el se levarà sü cuntra el princip di princip ; ma la sarà rotta, senza el sforz de nissuna man.    
El test ebraeg l’ofrir qest penser divin divers dei traduzion atuai.
Chesta sfumadüra la se basa sul pian de Dio per fà cadè la colpa di òmm sül pianeta Terra indué viven ; quel che el Apoc. 20 el ne insegna. Nutem el fatt che la falsa fed cristiana ignura chestu pruget divin che cunsisterà in del sterminar i òmm de la superfiss de la terra, al glorios riturn de Cristo. Ignurand i rivelazion date ind l’Apocalisse 20, speten in vain l’istituzion del regn de Crist in su la terra. Però, una distruziun cumpleta de la sò superfiss l’è prugramada chichinsci e en Apo.20 . El glorios retorn del Crist vitorius in tüta la sò divinità restaurarà a la terra el sò aspètt caotich al principi de la sò storia descrivuuda in de la Genesi 1. Terremot gigant la scuoteràn e la turnarà cunt el nomm del abiss al sò stat caotich inizial “ senza furma , “ hu ” a void . G’he sarà minga un òmm restà vif sü de lee, ma lee la sarà la prigiun del diavul isulada sü de lee per mil an fin a l’ura de sò mort.      
 
In chesta fas del stüdi, g’ho de furnir informaziun giontif sü la “ 70° settimana ” che l’è apena stada stüdiada. El sò cumpliment in di dì-ann profetich l’è duplicà de un cumpliment letteral. Perché grazia a la testimonianza de un calendari ebraich , cognossem la configuraziun de la setimana de Pasqua del an 30. El g’haveva cuma center, una vigilia de mercoledì del Sabat ocasional giüstificada de la Pasqua ebraich che l’è cascada en chest an el giovedì. Inscì podemo recostruir cumpletament el svilupp de chesta Pasqua induè Gesù l’è mort. Arestà el martedì sira, giudicà durant la nott, Gesù l’è stà crocifiss el mercoledì matina a le 9. Scade a le 3 p.m. Prima di 6 p.m. , Giuseppe de Arimatea g’ha mettuu el sò corp in de la tomba e g’ha rullad via la pedra che la sarava. Passa el Sabat de Pasqua de giovedì . El venerdì matina, i dòn pia cumpran i spezi che preparan durant el dì per balsamà el corp de Gesù. El venerdì sira a 6 p.m. el cumincia el Sabat settimanal, una nott, un dì pasa in ripòs santificad de Dio. E el sabato sira a le 18:00, al comença el prim dì de la semana secular. La nott la passa e a la prima lüs del alba, i dònn van a la tomba in de la speranza de truvà quaivun per slanzà via la pedra. Truvan la pedra rullada via e la tomba verta. Entrand in de la tomba, Maria Maddalena e Maria, la mam de Gesù , veden un angel sedù che ghe dis che Gesù l’è resuscità, l’angel ghe dis de ndà a avvertir i sò fradèi, i sò apostol. Permanend in del giardin, Maria Maddalena la ved un òmm vestì de bianch che la prend per un giardinier, in del scambi che vien dopu, la recugnuss Gesù; E chichinsci, un detai parècc impurtant che destrugg una credenza parècc diffundida, Gesù dis a Maria : “ Mi sun minga ancamò nà sü a me Pà .” El lader che l’era sü la cros e Gesù stess sun minga entrà in del paradis, in del regn de Dio, in del dì stess de luur crocifixiun, perché 3 dì interi dopu, Gesù l’era ancamò minga salì in ciel. Donca pœdi dì in del nomm del Signur, che quei che g’han minga de dì per sò nomm, se tasen ! Per no dover patir ridicol o vergügna un dì.       
 
La segonda roba l’è profitar de la data - 458 che marca prima l’inizi di 70 seteman de dì-an fissà per el popul ebraich a cui Dio g’ha dà dü segn principal de identificaziun : el Sabat e la circoncisiun de la carn. 
Segond Rom 11, i gentil cunvertì che sun entrà in del nœuf patt sun innestà in de la radis e in del tronc ebraich e ebraich. Ma i fundament del nœuf patt sun purament ebraich e Gesù l’era interessà a regordar-n de chest en Giovanni 4:22 : Voi adora chel che savè minga ; Num venerem quel che savèm, perché la salveza l’è di ebrei. Incœu, chestu messaj g’ha una impurtanza viventa perchè Gesù el se rivolg ai pagan falsament cunvertì en tüt i età. Per rovinar-i mei, el diavol i spinseva a odiar i ebrei e la soa alleanza ; che g’ha desvià di cumand de Dio e del sò sant Sabat. G’hem donca de rettificar chestu errur e vardar a la nœuva alleanza cunt un’identidà ebraich . I apostol e i nœuf discepol ebraich cunvertì sun quei “ tanti ” che fan una solida alleanza cun Gesù , en Dan.9:27, ma luur bas resta ebraich, anca luur sun preocupà del principi del periud di “ 70 seteman ” dà de Dio a la naziun ebraich per acetar o refüdà el standard de la voluntà umana basà sül nœuf Gesù. Deducend de chestu ragiunament la data - 458 diventa l’inizi del “ 2300 sira-matina ” de Dan.8:14.          
A la fin de chesta lunga durada profetich, 2300 an, tri ròbb dovarian cessar segond Dan 8:13.
1- el sacerdozi perpetu    
2- el pecà devastant       
3- la persecuziun de la santità e del esercit.    
I tri ròbb sun identificà : 
1- el perpetu sacerdozi terrester del papa      
2- el rest del prim dì l’è stà rinominà : Domenica.        
3- La persecuziun de la santità e di sant cristian, i citadin del regn del ciel.    
Chesti cambiament l’eran dirigì a : 
1- Restaurar a Gesù Crist el sò sant perpetu sacerdozi celest.    
2- Restaurar l’intera legg divina, anca el rest del Sabat del 7° dì .    
3- Veder una fin ai persecuziun de la santità e di sant cristian.    
 
El calcul propost per el “ 2300 sira-matina ” a partir de la data – 458, la fin de chesta durada finìs in de la primavera del 1843 : 2300 – 458 = 1842 +1. En chestu calcul g’hem 1842 an interi a cui g’hem de sumà +1 per indicà la primavera del principi del an 1843 indué finìs el profetizà “ 2300 sira-matina ”. Qesta data la segna ‘l comenzament de un retorn de l'intervent de Dé, qe ‘l vœ inçi liberar i sœ ver sant dei busie religiose ereditade dol catolicesim roman papal par 1260 agn. Insì, ciapand l’iniziativa de crear una renassion spiritual ind i Stats Unids indov qe i protestants g’haveven trovad rifugi, el Spirit l’ha ispirad William Miller cond un interess per la profezia de Daniel 8:14 e do date sucessive proposte hann annunciad el retorn de Gesù Crist, la prima per la primavera del 1843, la segonda per la santificazion de Gesù. ning per purificar la terra. Dopu dü delusiun in di dat previst, el Spìrit dà un segn ai püsee perseverant che g’han partecipà ai dü test de fed. Una vision celest l’è stada ricevuda la matina del 23 de ottober del 1844 da un di sant che l’era drée a traversà i camp. El ciel s’è dervì per rivelà una scena che mustrava Gesù Cristu cuma Sumo Sacerdot che officiava in del santuari celest. In de la vision l’era drèe a passà del sit sant al sit püsee sant. Inscì dopu 1260 an de bugia, Gesù Cristu g’ha ripres el cuntatt cunt i sò fedel, seleziunà di dü pruv sucesif.     
1- La ripresa del perpetuo . L’è stada donca travers de chesta visiun che Dio g’ha ciapà ancamò el cuntrol del sò sacerdozi perpetuo e celest el 23 de ottober del 1844.    
2- El ritorn del Sabat . In del stess mes , un olter di Sant g’ha cumincià a osservar el Sabat del sett dì, dopu una visita de la siura Rachel Oaks che g’ha dà un volantin de la sò gesa , “ Seventh Day Baptist ”. Un dopu l’olter, in del temp, anca i sant seleziunà di dü pruces g’han adutà el Sabat del sett dì. Inscì Dio g’ha mettuu fin al pecà devastant stabilì de la Roma pagana, ma legalizada de la Roma papal cunt el sò nomm “ Domenica ”.          
3- La fin di persecuziun . El terz argument l’era sü la santità e süi cristian perseguì per 1260 an. E ancamò, in del 1843 e in del 1844, la pas religiusa l’è regnada in tüt el mund ucidental interessà de la profezia. Quest l’è perché la Francia rivoluziunaria l’ha tasè cun la sò guillotina qui responsabil di atrocità religiüs commess. Donca dopu i ültem an sanguinos de la puniziun di adulter religius segond Apoc. 2:22-23, a la fin di 1260 an che sun cumincià in del 538, la data ligada a la rimoziun del perpetuo per l’istituziun del regim papal, cioè in del 179 . E la libertaa de coscienza stabilida la permet ai sant de servir Dio segond la soa scernida e la soa cognossenza qe Dio l’aumentarà. In del 1843, la santità e l’esercit di sant , quei citadin del regn del ciel seleziunà de Gesù Cristu, sun plü perseguì, cuma l’haveva annunzià la profezia de Daniel 8 :13-14.    
 
Tute qeste esperienze inn staite organizade e guidade del Dé Onnipotent qe ind la total invisibilitaa al pilota la ment dei omegn insì qe i realizen i so projets, el so intreg programa, fina a la fin del mond quand qe la soa selezion dei elets la sarà finida. L’è ciar de tüt chestu che l’òmm el cerniss no de onorar el Sabat e la sò lüs, l’è Dio che g’he dà chesti ròbb che g’he apartenen cuma segn de la sò aprovaziun e de la sò vera amor per lù cuma insegna Ezechiel 20 :12-20 : anca mi g’ho dà i me Sabat per vèss un segn intra mi e luur, perché lür pœden savè che sun i me Sabat, perché mi pœden savè... l’è un segn intra mi e ti, perché lür sapen che mi sun el Signur, el to Dio . Perché l’è lü che cerca la sò pégora perdüda, serem sicür che mancarà nissun uficial elegì. 
 
Ind el Dan 8, ind la resposta unica qe Dio al da ind el verset 14 a la domanda del verset 13, la parolla “ santitaa ” l’è perfettament apropriada perqè la santitaa la riguarda globalment tut qell qe l’è la proprietaa de Dio e qe al riguarda particolarment Luu. Quest l’era el cas del sò perpetu sacerdozi celest , el sò saba santificad de la creaziun del mund el dì dopu che l’è stà creà Adam, e i sò sant , i sò fedel elett.   
I esperienz profetizà en Daniel 8:13-14 sun stà cumplicà intra el 1843, la data del entrà en vigur del decret divin, e la caduta del 1844, tüt i dü basà sü l’aspetativa del return de Gesù Cristu per chesti dat, anca basand sü l’idea de chesti esperienz de Gesù che segutan l’avvent del mi “ avventista ” , dal latin “ adventus ” che significa precisament “ avvent ”. Truvarem chesta esperienza “ avventista ” in del capitul 12 de chestu liber de Daniel, induè el Spìrit vegnarà a sottalinear l’impurtanza de chesta ültima “ alleanza ” uficializada .          
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Daniele 10
 
Dan 10:1   In del terz an de Ciro, re de Persia, l’è stada rivelada una parolla a Daniel, che se ciamava Beltesazar. Chesta parolla, che l’è vera, annuncia un grand calamità. El g’ha fatt atenziun a la parolla e g’ha capì la visiun.
1a- In del terz an de Ciro, re de Persia, l’è stada rivelada una parolla a Daniel, che se ciamava Beltesazar.
 Ciro 2 l’ha regnad del – 539. La data de la vision l’è donca – 536.
1b- Chesta parolla, che l’è vera, annuncia un grand calamità.
 Chestu termin, grand calamità, annuncia el massacro sü laargh scäla.
1c- El g’ha fatt atenziun a la parolla e g’ha capì la visiun.
 Se Daniel l’ha capid el significà, el capirem anca nun.
Dan 10:2   In quel temp, mi, Daniel, g’ho piant tri seteman.
 Chesta mòrt persunal che la colpiss Daniel, cunferma la natüra funeral del massacro che g’ha de avegh quand che la grand calamità annunciada l’è cumplidada.
Dan 10:3   Mi g’ho minga mangià nissun mangià delizius, g’ho minga entrà carn o vin en vuuch, e g’ho minga ungì, fin che sun cumpletà tri seteman.
 Chesta preparaziun de Daniel che cerca una magiur santità profetiza la situaziun dramatich che l’angel profetizarà en Dan.11:30.
Dan 10:4   In del prim mes, el vintiquart dì del mes, l’eri in riva al grand fiumm, che l’è Hidekel.
 Hiddekel l’è ciamà Tigre en frances. Chestu l’è el fiümm che g’ha regad la Mesopotamia cun l’Eufrate che traversava e regava la cità caldea de Babilonia per l’orgœuj punì del re Nabucodonosor. Daniel pudeva minga capì, ma chesta chiariment l’era pensada per mi. Perché l’è stà sultant in del 1991 che g’ho fatt cognoss i veri spiegaziun de Daniel 12 induè el fiumm Tigri g’ha darà la part de una “ tigre ” che magna i anim del òmm. Una prœuva de fed l’è rapresentada del sò periculus incrocio. Sultant i scelt pœden traversal e segutar luur viagg cun Gesù Cristu. Chesta l’è ancamò un’imagin copiada del incrocio del Mar Ross da part di ebrei, un incrocio impusibil e mortal per i pescadur egizi. Ma quel che Daniel 12 menziuna seleziuna i ültem “ Avventist ” elegì che la sò missiun la seguirà fin al riturn de Cristo. L’ültim de luur sperimentarà l’ültim grand calamità , la sò furma estrema che dumandarà l’intervent de Cristo en un riturn pudent e glorios, salvadur e vendicatif.    
 
La prima calamità annunciada a Daniel l’è menziunada in Dan.11:30. La riguarda el vècc popul ebraich, ma un olter calamità simil sarà annunzià de un’imagin simil en Apoc. 1. Chestu l’è stà realizà dopu de la Terza Guerra Mondial induè un terz di òmm l’è stà copà . E chestu cunflit l’è presentà en Apoc. 9:13 a 21 da simbul, ma l’è sviluppà en un linguagg ciar en chestu liber de Daniel a la fin del capitul 11 ​​en i versi 40 a 45. Inscì truvarem sucessivament, en chestu capitul 11, la grand calamità di ebrei che prenderà el grand calamità di Dan1. fedel ebrei del temp de la fin che se cunvertiran a Cristo Chesta calamità l’è evocada lì cunt i termin “ temp de angustia ” e l’ubietif principal sarà la prategh del Sabat santificaa de Dio.  
 
Paragun di dü visiun di calamità annunzià
1- Ai fiœi del popol de Daniel del vegg patt : Dan.10:5-6.      
2- Ai fiœi del popul de Daniel del nœv patt : Apoc. 1,13-14.      
Per apprezar cumpletament l’impurtanza che g’hem de där a chesti dü calamità, g’hem de capì che anca se segutan l’un l’olter in del temp, el prim l’è un tip che profetiza el segond, che g’havarà cuma ubietif, al riturn de Gesù Cristu, i ültem fiœui fedel de Dio del tip de Daniel e di sò tri cumpagn. Dopu di decenn de pas, seguida de una guerra atomica orribil e distrutiva, la dumenica romana de ripòs la sarà impusta del guverno universal urganizà di soravivent del desaster. Poeu ancamò la mort la vegnarà a minacià la vita di fedel elett, cuma in di temp de Daniel, Anania, Misael e Azaria ; e come ind el temp dei “ Maccabei ” ind el –168, qe la calamitaa annunciada in qest capitol de Daniel la mira ; e per finì, i ültem avventist che sun restà fedel al Sabat del sett dì in del 2029.    
Ma prima de chesta prova final, el luungh regn papal de 1260 an g’havarà giamò purtà a morir tanti creatur in del nomm de Dio.
In sintesi, cumprender el messagg trasmetü de chesta visiun dada a Daniel permett de cumprender el significà de chel che g’ha dà a Giovanni en Apoc. 1:13 a 16.
 
Dan 10:5   E g’ho alzà i œucc e g’ho vardà, e g’ho vist un òmm vestì de lino, e g’haveva un or de Ufaz in gir.
 5a- Gh'era un omm vestì de lino
 Un oper de giüstizia simbolizà del lino sarà fatt de Dio travers de un òmm. Ind l’imajen descrivuda, el Signor al ciapa la comparsa del re greg Antioco 4, cognossud comè Epifane. L’è stait el persecutor dei ebrei intra el 175 e el 164, la durada del so regn. 
5b- g’haveva in gir una cintura d’or de Ufaz
 Metüda süi rén, la cintüra indica la verità forzada. Inoltre, l’or da cui l’è fad vien de Ufaz, che in Ger 10:9 el mira al sò üs idolatrich pagan.
Dan 10:6   El sò corp l’era cuma el beril, la sò facia cuma un fulmin, i sò œucc cuma flam de fœuch, i sò bras e i sò pè cuma bronz brusà, e el son de la sò vus cuma el brut de una folla.
6a- El sò corp l’era cuma crisolit
 El Signor l’è l’autor de la vision ma al annuncia la venida de un dé pagan, donca qest glorios aspet soranatural.
6b- la sò facia la brillava cuma un fulmin
 L’identitaa grega de qell Dé qì l’è confermada. Quest l’è Zeus, el dé grecch del re Antioco 4. El fulmin l’è el simbul del dé olimpich Zeus ; el dé di déi olimpich de la mitologia greca 
6c- i sò occ l’eran cuma di flam de fœuch
 El destrugarà quel che varda e che approva minga ; i sò œgg seran süi ebrei segond Dan.11:30 : ... el mett i sò œgg sü quei che g’han lassà el sant patt. La calamità la vegn minga senza rason, l’apostasia l’inquina el popul.   
6d- i sò bras e i sò pè l’eran cuma bronz brusà
 El carnefice che l’è mandà de Dio l’è pecatur cuma i sò vitim. I sò aziun distrutif simbolizà di sò bras e di sò pè sun de bronz simbul del pecà grecch in de la statua de Dan.2.
6°- e el brut de la sò vus l’era cuma el brut de una folla
 El re grecch agirà minga da sul. El g’havarà deré e davaant a lü una multitudin de suldà pagan cuma lü per obedir ai sò urden.
 El climax e el culmin de chestu annunzi profetich sarà rivà al mument del cumpliment de Dan.11:31 : I trupp se presentaran al sò cumand; Profanaran el santuari, la forteza, e faran cessar el sacrifici continuo , e mettan sü l’abominaziun che la desola. Per l’onestà biblich, g’ho cancelà la parolla sacrifici che l’è minga scrivuda in del test ebraich, perché Dio g’ha planificà per el “ quotidian ” dü diferent funziun sucessif in del vècc patt e in del nœuf. In di temp vecc cunsisteva in del ofrir un agnell cuma ofèrta brusada matina e sira. In de la storia, se riferiss a l’intercesiun celest de Gesù Cristu che regorda el sò sacrifici per interceder per i oraziùn di elett. In chestu cuntest de Dan.11:31, chel de la vègia alleanza, el re grecch mett fin ai ofèrt de la perpetua de la legg de Mosé. Donca, l’è domà el cuntest del temp induè l’è evocà che determina l’interpretaziun del ministeri del intercesiun perpetua de un prete terrester o chel del sumo prete celest : Gesù Cristu. El perpetuo l’è donca tacad a un ministeri uman o, segondari e definitivament, al ministeri celest divin de Gesù Cristu.    
  
Dan 10:7   Mi, Daniel, g’ho vist sultant la vision, e i òmm che l’eran cun mi g’han minga vist, ma g’han avü pagüra, e se sun scapà e se sun scondù.
7- Chesta pagüra culletiva l’è sultant l’imagin sciüra de la realizaziun de la visiun. Perchè in del dì de la massacra annunciada, el giüst farà ben scapà e sconders, anca se l’è in del panza de la terra.
Dan 10:8   E mi son restà sul, e g’ho vist chesta grand vision. la me forza la m’è mancada, la me facia l’ha cambià culur e la s’è decomposta, e g’ho perdü tüt el vigur.
8a- Travers i sò sentiment, Daniel segutta a profetizar i conseguenz de la disgrazia che la vegnarà.
Dan 10:9   Ho sentid el son dei so parolle; e quand che sentivi el son di sò parolles, son cascà giò, stupido, cun la facia per terra.
9a- In del dì de la disgrazia, la vuss del re persecutant la provocarà i stess effet spaventus ; i genocc se butan insema e i gamp se s’inclinaran, senza vèss bon de purtà i corp che cascaran sü la terra. 
Dan 10:10   E ecco, una man la me tocava, e la me scundiva i genocc e i man.
10a- Per fortuna per lü, Daniel l’è sultant el prufet incaricà de annunzià al sò popul la vignuda de chesta grand calamità e lü stess l’è minga miraa de la giüsta rabia de Dio.
Dan 10:11   E lü m’ha dit: “Daniel, omm carì, tegni cunt di parolles che te digo, e stà drizz in del sit indué te set; perchè adess son mandà a tì. Quand che g’ha parlà inscì, son restà tremend.
11a- Daniel, omm carì, fa atenziun ai parolles che te digo, e stà drizz in del sit indué te seet
 Un amad de Dio g’ha nissun mutif per avegh pagüra di sò intervent celest. La ira de Dio l’è cuntra i pecadur ribell agresif, malvagi e crudel. Daniel l’è l’incontrari de chesti gent. El g’ha de restar in pè perchè l’è el segn de la diferenza de destin che a la fin la cascarà sü quei scelt. Anca se sun stà in de la polvar de la mort terrester, se desvilupparan e se mettan ancamò süi pè. I malvagi restaràn in del lecc e i püsee malvagi se desvilupparan perché el giudizi final l’è distrutt per semper. L'angel specifica " in del sit indué te seet ." E induè l'è ? In natura sü la riva del fiümm “ Hidekel ”, en frances, l’Eufrate, che designarà l’Europa cristiana de la nœuva alleanza en Apocalisse. La prima leziun l’è che l’òmm pœu incuntrar Dio indué se vœur e vèss benedì de Luu lì. Chesta leziun la cambia i pregiudizi idolatrich che per tanti gent, Dio pœu vèss incuntrà sultant en ges, edifiz sacri, tempi, altar, ma chichinsci, g’he nissun de chel. In del sò temp, Gesù rinnovarà chesta leziun disend en Giovanni 4:21 a 24 : Donna, Gesù g’ha dit: credimi, l’ura l’è drée a rivà induè l’è minga sü chesta muntagna né en Gerusalemm che adorerà el Pà . Te adori quel che te cognosset minga; Num venerem quel che savèm, perché la salveza l’è di ebrei. Ma l’è drèe a rivà l’ura, e l’è incœu, induè i veri adoradur adoraran el Pà in spirit e in verità; perchè chesti chi sun i adoradur che el Pà cerca. Dio l’è Spirit, e quei che l’adoran g’han de adorar in spirit e in verità.                    
 La segonda lezion l’è plussee sutil, la se basa sul fiumm Hiddekel perqè el Spirit l’ha planificad de dervir la comprension del so liber domà ai so ultem servidor fedel, la soa esperienza e la prova cont la qual la fa la soa selezion l’è illustrada de l’imajen del pericolos incrox del fiumm Hiddekel in frances, la Tigre, comè l’animal de fedel, insì anca l’animal de qest.
11b- perchè l’è stà mandà a tì. Quand che g’ha parlà inscì, son restà tremend.
 L’inconter l’è püsee minga sultant una visiun; el diventa un dialogh, un scambi intra dü creatür de Dio, una che vien del ciel, l’oltra ancamò de la terra.             
Dan 10:12 El m’ha dit: Teg minga pagüra, Daniel; perchè dal prim dì che g’he mett el cœur per capì e per umiliar-t davaant del to Dio, i tò parolles sun stà ascultà, e l’è per i tò parolles che vegni . 
 Sü tüt chestu verset g’ho sultant una ròba de dì. Se te dovariet perder la memoria, almen regorda-t de chestu verset che ne mustra cuma fär piasè al noster Dio creatur.
 El verset l'è un esempi del gener ; una sequenza lojega basada sul fait qe ogni causa la porta el so efet a Dio : la set de comprension acumpagnada de la vera umiltaa la se ascolta e la se cumplida.  
 
Qui la comença una longa rivelazion qe la finirà miga fina a la fin del Liber de Daniel, quella del capitol 12 .
 
Dan 10:13   El princip del regn de Persia m’ha resistì per vintun dì; ma ecco, Michele, vun dei princip principal, l’è vegnud a salvar-m, e mi son restad lì cond i re de Persia.
13a- e el suvran del regn de Persia m’ha resistì per vintun dì
 L’angel Gabriel l’assist Ciro II el re persian e la sò missiun per Dio l’è influenzar i sò decisiun, inscì che i aziun fatt se opponen minga al sò grand pian. L’esempi de qest faliment de l’angel al prœva qe i creature de Dio inn debon lassade libere e indipendente e donca responsabei de tute i so cerne e ovre.
13b- ma ecco, Michele, vun dei princip plussee grand, l’è vegnud a mi aiutar
L’esempi rivelà g’he insegna anca che en cas de necessità real “ un di capi principal, Michael ”, pœu intervegnir per forzar la decisiun. Chestu aiut superiur l’è un aiut divin perché Michele vœur dì : “ Chi l’è cuma Dio ”. L’è lü che vegnarà sü la terra per vèss incarnà cuma Gesù Cristu. In del ciel l’era per i angel la rapresentaziun del Spìrit de Dio cun luur. En chestu cas, l’espresiun “ un di capi principal ” pœu legitimament surprend. Ben, quest l’è minga una surpresa, perchè l’umiltà, la gentileza, la condivisiun e la carità che Gesù demostrarà sü la terra, sun stà giamò mettuu en pratich in de la sò vita celest cunt i sò angel fedel. I legg del ciel sun quei che g’ha dimustrà durant el sò ministeri terrester. Sü la terra el s’è fatt el servitur di sò servitur. E imparem che in del ciel el s’è fatt istess ai olter angel capo.        
13c- e mi son restà lì cunt i re de Persia
 El domini de la dinastia di re persian l’andarà inscì per quai temp fin al domini grecch.
Dan 10:14   Adess son vegnuu per fàt savèr chel che l’è drèe a suceder al to popul in di ültem dì; perché la vision la riguarda ancamò quei temp.
14a- Fin a la fin del mund, el popul de Daniel el sarà preocupà, in del vècc cuma in de la nœuva alleanza, perché el sò popul l’è Israel che Dio salva del pecà egizian , del pecà de Adam travers de Gesù Cristu e del pecà stabilì de Roma in del cristianesim purificà del sàang de Gesù.
 El fin de la rivelaziun purtada del angel a Daniel l’è avvertir el sò popul di tragedi che g’han de rivà. El Daniel al pœl jamò capir qe qell qe l’è rivelad a luu al riguarda plu personalment, ma l’è anca segur qe qests insegnaments sarann ​​utii ind el futur ai servidor del so popol e donca a tuts quei qe Dio al se rivolg a lor e al i destina a travers de luu.
Dan 10:15   Menter lü l’era drèe a parlà a mi, g’ho vardà vers la terra e g’ho restà zit.
15a- Giovanni g’ha ancamò in de la sò ment la terribil visiun del calamità e el cerca de cuncentrass sül ascultà chel che asculta, el osa plü alzà el cò per vardar chel che l’è drée a parlà cun luu.
Dan 10:16   E ecco, un che pareva i fiœui di òmm g’ha tocà i mè labbr. Ho dervid la boca e ho parlad, e ho diit a quell qe l’era dree a mi: Signor, la vision la m’ha fait vegner fœra de pagura, e ho perdud tuta la forza.
1a- E ecco, vun che g’haveva l’aspet di fiœui di òmm g’ha tucà i me labbr
 Menter la vision terribel l’era un’imajen fittizia irreal creada ind la ment de Daniel, al contrari, l’angel al se presenta ind una forma umana identega a l’om terrester. Prim, anca lü l’è stà creà a l’imagin de Dio, ma en un corp celest liber di legg terrester. La sò natüra celest g’he dà acess a tüt i dü i dimensiun, avend una capacità atif en tüt i dü. El toca i labbr de Daniel che sente chestu tocch.
Dan 10:17   Cuma el servitur del me signur pœu parlà cunt el me signur? Adess la me forza la me manca, e g’ho püsee respir.
17a- Per l’òmm purament terrester, la situaziun l’è parècc diferent, i legg terrester prevalen e la pagüra g’ha fatt perder la forza e el respir.
Dan 10:18   Allora quel che g’haveva la someiun de un òmm m’ha tocà ancamò e m’ha dà forza.
18a- Cunt una gentil insistenza, l’angel riess a restaurar la forza de Daniel calmand-l.
Dan 10:19   E lü m’ha dit: Teg minga pagüra, omm carì, la pas l’è cun te. curagio, curagio! Menter lü parlava cun mi, g’ho ciapà forza e g’ho dit: “Parla, signur, perché te m’hee dà forza.”
19a- Un messaj de pace ! Identich a chel che Gesù se rivolg ai sò discepol ! Negott inscì per rassicurà una ment spaventada. I parolles curagio, curagio, i vuten a ciapà el fià e a ciapà ancamò la forza.  
Dan 10:20   El m’ha dit: “Savet perché son vegnuu da ti? Adess turni a cumbater cunt el capo de la Persia; e quand che vago, ecco che vegnarà el princip de Javan.
20a- Adess turni a cumbater cunt el capo de la Persia
 Chestu capo de la Persia l’è Ciro II el Grand che Dio pensa che l’è sò unt ; che g’he impediss no de dover cumbatt cuntra de lù per guidar i sò decisiun in de la sò direziun. 
20b- e quand che vago, ecco che vegnarà el princip de Javan
 Quand l’angel el lassa Ciro 2, un atac del capo grecch del temp dervarà la cressent ostilità intra i dü dominaziun persian e grecch.
Dan 10:21   Ma mi te faré savè quel che l’è scrivü in del liber de la verità. Nissun el me vœuta cuntra de luur, senza Michele, el tò capo.
21a- Chesta rivelaziun che Daniel l’è drée a ricever l’è ciamada el liber de la verità. Incœu in del 2021, pœu cunfermar el cumpliment de tüt chel che l’è rivelà denter, perché la sò cumprensiun l’è stada cumpletament dada del Spìrit inmortal de Michele noster capo, per Daniel in del vècc patt e per mi, in del nœuf patt, perché Gesù Cristu pretende chestu nomm per giudicar i demoni ancamò atif fin al sò Glo.
 
 
 
 
 
 
Daniele 11
 
Atenzion ! Nonostant el cambiament de capitul, la discussiun intra l’angel e Daniel la seguta in continuità cun l’ültem verset del capitul 10 . 
 
Dan 11:1   E mi, in del prim an de Dario el Medio, l’eri cun luu per vùtarlo e per rinfurzarlo.
1a- Cread de Dio per viver per sempre, l’angel qe al parla a Daniel al ghe dis qe l’ha vudad e sostegnud Dario, el re dei Medi, qe l’ha conquistad Babilonia a l’etaa de 62 agn e qe l’era ancamò a regnar in Dan.6. Chestu re g’haveva piasé a Daniel e al sò Dio, ma, intrapolà, g’haveva mettuu la sò vita en pericul cunsegnand-l ai liun. Donca l’è stà lü, ancamò, che l’è intervegnuu per serrà la buca ai liun e salvà la vita. Donca l’è stait anca luu qe l’ha vutaa qest re Dario a capir qe el Dé de Daniel l’è l’uneg ver Dé, creador de tut qell qe l’è, qe al viv, e qe g’è miga un olter compagn de luu.
Dan 11:2   Adess te faré savè la verità. Ecco, g’he sarà ancamò tri re in Persia. El quart g’ha da ciapà püsee richeza de tüt i olter; e quand che l’è pudent per i sò richezi, el s’è slanzà tüt cuntra el regn de Javan.
2a- Adess te faré savè la verità
 La verità l’è cognusüda sultant del Ver Dio e l’è el nomm che Dio se dà in de la sò relaziun cunt i sò ültem scelt en Crist segond Apoc. 3:14. La verità l’è minga sultant la legg divina, i sò ordinanz e cumandament. L’è anca denter tüt chel che Dio planifica e cumpleta cun scrupulosità in del sò temp. Sem sultant drée a descuvrir ogni dì de la noster vida, una part de chestu grand prugrama induè progredem fin a la fin de la noster vida e culletivament, fin a la fin del pruget de risparmio final che vedarà i scelt acceder a l’eternità promessa.
2b- Ecco, g’he sarà ancamò tri re en Persia
 Prim re dop Ciro 2 : Cambise 2 (528-521) al mata el so fiœl Bardiya, soranominad Smerdis dei greg. 
 2° re : el falso Smerdis, el mago Gaumâta che g’ha usurpà el nomm Smerdis g’ha regnà sultant per pooch temp. 
 Terz re : Dario I el persian (521-486) ​​fiœl de Istapis . 
2c- El quart g’ha da ciapà püsee richeza de tüt i olter.
 4° re : Serse I ( 486-465). Subèt dopu de lù, Artaserse I regnarà e liberarà tüt i prigiunier ebreo in del sett an del sò regn, in de la primavera – 458 segond Esdra 7:7-9.                  
2d- e quand che l’è pudent per i sò richezi, el levarà sü tüt cuntra el regn de Javan
 Serse I l’ha soprimud e pacificad l’Ejit qe al se rivoltava, pœ l’ha fait la guerra contra la Grecia, l’ha invadud l’Atica e l’ha rovinad Atene. Ma l’è stà battü a Salamina in del – 480. La Grecia la mantegnirà el domini sül sò territori. E el re persian l’è ancamò in Asia, però l’ha slanzà di atach che pruvan el sò desideri de conquistar la Grecia.
Dan 11:3 Ma g’he sarà un re putent, che guvernarà cun grand podè, e che farà quel che g’ha piasé.
3a- Sconfitt in del sò territori, el re persian Serse I , perseguì, el finirà per truvà la mort, assassinà de dü di sò nobil. L’è stà battü de un jòvin che g’haveva ciapà in gir. La Grecia l’ha scelt Alessandro Magno, ün giœvin macedoni de 20 ànn, come re (nassü in del 356 AC, regnad in del 336 AC, mort in del 323 AC). La profezia la menziona-l come el fondador del terz impero de la statua de Dan.2, terz animal de Dan.7 e segond animal de Dan.8.
Dan 11:4   Quand che l’è levà sü, el sò regn l’è stà sfracà e l’è dividü in di quater vent del ciel. l’è minga di sò discendent, e l’è minga tant pudent cuma l’era, perchè l’è stà scipà, e l’è passà a olter olter a luur.
4a- Truvem lì la definiziun esatta dada sul grand corn rott de la cavra greca de Dan.8:8 e la sò spiegaziun del verset 22 : I quater corn che sun nassuu per sostituir chestu corn rott, chesti sun quater regn che nasseran de chesta naziun, ma che g’havaran minga tanta forza . 
 Me regordi quel che rapresentan i “ quater grand corn ”.  
 1° corno : la dinastia greca seleucida fundada in Siria da Seleuco I Nicator . 
 2° corno : la dinastia greca Lagida fundada in Egitt da Tolomeo I Lagos . 
 3° corno : la dinastia greca fundada a Trastever da Lisimaco. 
 4° corno : la dinastia greca fundada in Macedonia da Cassander 
Dan 11:5   El re del sud l’è fort. Ma vun dei so capi al sarà plussee fort de luu, e al g’havarà el poder; el sò domini sarà pudent.
5a- El re del sud diventarà fort
 Tolomeo I Soter Lagos -383-285 re d'Egit o “ re del sud ”.  
5b- Ma vun dei so capi al sarà plussee fort de luu, e al g’havarà el poder; el sò domini sarà pudent.
 Seleuco I Nicator -312-281 re de Siria o “ re del nord ”.   
Dan 11:6   Dopu un cert an, lür faran un’alleanza insema, e la tüsa del re del sud la vegnarà al re del nord per fà la pas. Ma lee la tegnirà minga la forza del sò bras, né lü suportarà, né el sò bras; La sarà cunsegnada cun quei che l’han purtada, cun sò pà e cun quel che l’ha sostegnuu en chel temp.
6a- La profezia la salta el regn de Antioco I ( -281-261), el segond " re del nord " qe al s’è impegnad ind la prima " guerra siriana " (-274-271) contra el " re del sud " Tolomeo II Filadelfo (-282-286). Poeu l’è rivada la segonda “ guerra   siriana ” (- 260-253) che mett el nœuf “ re del nord ” Antioco 2 Teo (- 261-246) cuntra i egizi .           
6b- Dopu quai an furmaran un’alleanza e la tüsa del re del sud vegnarà al re del nord per restituir l’armonia.
 El cumpurtament scabroso el cumincia. Per sposar la Berenice, Antioco II l’ha divorziad de la soa legitima dona de nomm Laodice. El pà el cumpagna la sò tüsa e el resta cun lee in cà del sò gener.
6c-  Ma lee la tegnirà minga la forza del sò bras, né lü suportarà, né el sò bras; La sarà cunsegnada cun quei che l’han purtada, cun sò pà e cun quel che l’ha sostegnuu en chel temp.
 Ma just prima de la sò mort, Antioco II diseredita Berenice. Laodicea la se vendica e la fà copà insema a sò pà e a sò tüsetta ( el bras = fiœul). Nota : in Apoc. 3:16, Gesù el se divorziarà de la sò dona uficial adventista che se ciama simbolicamente Laodicea ; chestu l’è ancamò püsee perché Antioco 2 se ciama “ Teos ”, Dio. In Inghilterra, el re Enrico VIII l’ha fad meji; el s’è divorziad separand-s de l’autorità religiüsa de Roma, l’ha cread la sò gesa anglicana e l’ha copà i sò set don una dopu l’oltra. Poeu l’è rivada la terza “ Guerra siriana ” (-246-241).      
Dan 11:7   Un ram de sò radis vegnarà fœura al sò post; lü el vegnarà in del esercit, el entrarà in di fortezz del re del nord, el disponerà de luur cuma vœur, e el se farà pudend.
7a- Un germoglio di sò radis saltarà sü al sò post
 Tolomeo 3 Euerget -246-222 fradel de Berenice.
7b- lü vegnarà in del esercit, lü entrarà in di bastion del re del nord
 Seleuco 2 Callinico -246-226
7c- lü el disponerà cuma vœur, e el se farà pudent 
 El domini l’è del re del sud. Questa dominaziün egiziana l’è favorevul a i ebrei a diferenza di greci seleucidi. El g’ha de vèss subit capì che intra i dü dominatur aversari g’he el territori de Israele, che i dü camp de guerra g’han de traversà in di luur ofensif o in di luur ritiri.
Dan 11:8   E lü el purtarà via e el purtarà in Egitt i luur dè, i luur imagen fonduu e i luur vas prezius d’argent e d’or. Poeu el restarà quai an luntan del re del nord.
8a- In riconosciment, i egizi g’han giuntà al sò nomm, Tolomeo 3, el nomm “ Evergetes ” o benefattur.  
Dan 11:9   E lü el vegnarà cuntra el regn del re del sud, e el turnarà in de la sò terra.
9a- La resposta del Seleuc 2 l’è fallida infina a l’inizi de la quarta “ Guerra siriana ” (-219-217) qe l’ha metud Antioc 3 contra el Tolomeo 4 Filopador.  
Dan 11:10   I sò fiœui van föra e raccògniran una grand sœlda; un de lor el vegnarà innanz, el se spantegarà cuma un torrent, el trabocarà, e dopu el turnarà; e spingheran i ostilità vers la forteza del re del sud.
10a- Antioco 3 Mega (-223-187) contra Tolomeo 4 Filopotor (-222-205). I soranom agiunt rivelan el stat de derisiun del popul tolemaico, perchè Philopator vœur dì en grecch, amor del pà ; un pà che Tolomeo g’haveva copà... Ancamò una volta, i atach seleucidi falliscon. La dominaziun la restarà cunt el camp Lagid. 
Dan 11:11   El re del sud l’è inrabià, e l’è vegnuu fœura e cumbaterà cuntra el re del nord; lü el s’è slargà una grand multitùdin, e i armäd del re del nord seran cunsegnà en sò man.
11a- Chesta amara sconfitta seleucida l’è stada una ròba bona per i ebrei che preferivan i egizi perché i tratavan ben.
Dan 11:12   E chesta multitudin la sarà orgœuj, e el cœur del re sarà alzà. lü el farà cascà mill, ma el trionfarà minga.
12a- La situaziun la cambiarà cun la 5° “ Guerra Siriana ” (-202-200) che la mett Antioco 3 cuntra Tolomeo 5 Epifane (-205-181).  
Dan 11:13   Perchè el re del nord turnarà e raccògnirà una multitudin püsee grand de la prima. Dopu quai temp, quai an, el se mett in marcia cunt un grand esercit e una grand richeza.
13a- Alas, per i ebrei, i grecch seleucid sunt turnà in del luur territori per atacà l’Egit.
Dan 11:14   In quel temp tanti se levan sü cuntra el re del sud, e i òmm viulent intra el to popul se levan sü per cumpletà la visiun, e luur se levan giò.
14a- El nœv re de l’Ejit meridional, Tolomeo 5 Epifane - o Illustri (-205-181), a cinq agn, l’è stait metud in dificoltaa de l’atac de Antioco 3 sostegnud dei aversari. Ma i ebrei suporten el re egizian combatend i Seleucidi. Sun minga sultant battü e copà, ma g’han apena fatt di grecch seleucid sirian nemìs mortai per tüta la vita.
La rivolta ebraica rivelada en chestu verset l’è giüstificada de una preferenza di ebrei per el camp egizian ; Sun donca ostil al camp seleucida che recupera el cuntrol de la situaziun. Ma Dio l’ha minga avvertì el sò popul cuntra i alleanz cunt i Egizi ? " Egit , quella canna qe la trafora la man de quell qe la s'appogia su de lee ," segond Isa. 36:6 ​​: " Ecco, te l'hee metuda in Egitt, te l'hee faita per sostegn qesta canna brusada, qe la va denter e la trafora la man de quell qe la se appia su de lee: insì l'è el Faraon qe l'è re de l'Egit a tutt ." Chestu avvertiment par vèss ignurà del popul ebraich e luur relaziun cun Dio l’è al sò pegiur ; la punizion la s’avvicina e la sciope. Antioco 3 i fa pagar car per la soa ostilitaa.        
Varia notà che chesta rivolta ebraich la vœur “ cumplir la visiun ” in del sens che la prepara e la costruiss l’odi di sirian cuntra el popul ebraich. Donca la grand calamità annunciada in Dan.10:1 la vegnarà a colpir-i.   
Dan 11:15   El re del nord vegnarà, g’ha de tirà sü di culin, e g’ha de cunquistar di cità furtificà. I trupp del sud e l’élite del re resisteran no, g’han minga la forza per resister.
15a- La dominaziun g’ha cambià de part en mod permanent, l’è in del camp seleucida. Davant de lü, el re egizian g’ha sultant ciinch an.
Dan 11:16   Quel che vien cuntra de lù, el farà cuma el vœur; El se fermarà in di pais püsee bei, sterminand tüt chel che g’he casca in di sò man.
16a- Antioco III l’è ancamò minga bon de conquistar l’Egit e la sò sete de conquista el fà inrabià, el popul ebraich l’è diventà sò capra vicaria. L’ha svudad el surplus de la soa rabia su la nazion ebraica martirizada designada de l’espression “ el plussee bell dei paes ” come in Dan 8:9.  
Dan 11:17   E lü g’ha decidü de vegnì cun tüt i armäd del sò regn e de fà la pas cunt el re del sud. g’he darà la sò tüsa per dona, cun l’intenziun de purtà la sò ruina; ma quest el sucederà minga, e el g’ha minga success per lü.
17a- Dato che la guera l’è minga stada bona, Antioco III l’ha pruad el percors de l’alleanza cün el camp tolemaico. Chestu cambiament de strategia g’ha una causa : Roma l’è diventada la prutetur del Egitt. L’ha donca cercad de resolver i diferenze dand a la soa tüsa Cleopatra, la prima del nomm, in matrimoni con Tolomeo 5. El matrimoni l’è stait fait, ma i do vureven mantegnir la soa indipendenza del camp seleucida. Ol plan de Antioco III par ciapar ol poder de l'Egit ‘l é anc’mò fallid.              
Dan 11:18   E lü el vardarà vers i isul, e el ciaparà tanti; ma un capo g’ha mettü fin al rimprover che g’haveva vuuu purtà sü de lù, e g’ha darà fàl tornà sü de lù.
18a- El va a conquistar terr de l’Asia ma el finiss per truvar sü la sò strada l’esercit roman, chichinsci designà cuma en Dan.9:26 cunt el termin “ capo ” ; L’è perché Roma l’è ancamò una republica che manda i sò armäd en un’operaziun de pacificaziun muscolar sotta la direziun di Legà che rapresentan el podè di senatur e del popul, la pleba. La transiziun al regim imperial cambiarà no chestu tip de organizaziun militar. Chestu capo se ciamava Lucio Scipio, famus cuma Africanus, el re Antioco g’ha rischià de afruntal e l’è stà battü in de la bataja de Magnesia in del 189 e cundannà a pagà a Roma un grand debit de 15 000 talent cuma cumpens de guerra. Inolter, el sò fiœul püsee piscinin, el futur Antioco 4 Epifane, persecutur di ebrei che cumplirà in del verset 31 la “ calamità ” profetizada en Dan.10:1, l’è ciapà en ostagg di roman.     
Dan 11:19   Poeu l’andarà in di fortezz del sò pais; e lü el se inciamparà e el cascarà, e el se truvarà minga.
19a- I sogn de conquista inn finids cond la mort del re, sostituid del so fiœl plussee grand Seleuco 4 (-187-175).
Dan 11:20   E quel che l’avarà sostituì el purtarà un esatur in de la part bona del regn, ma en quai dì l’è stà sfracà, né in ira né in guerra.
20a- Per pagar el debit ai roman, el re manda el sò ministro Eliodoro a Gerusalemm per cunfiscà i tesor del tempio , ma vitima de una terribil vision in del tempio, el bandona chestu prüget cunt terror. Qell esator qì l’è Eliodoro qe pœ al farà copar el Seleuco IV, qe al g’haveva fidad la soa mission a Gerusalemm. L’intenziun la val la pena d’aziun, e Dio g’ha fatt pagar chesta profanaziun del sò sant tempi cun la mort del sò ordinadur che, dopu vèss stà assassinà, l’è mort né per rabia né per guerra .
 
Antioco 4 l’òmm rapresentà in de la visiun del grand calamità
 
Dan 11:21   Un òmm disprezà g’ha de ciapà el sò post, e g’ha minga vistì de la dignità de un re; lü el se presentarà in mezz a la pas, e el se prenderà el regn cun intriga.
21a- Quest l’è Antioco, el pusè giuin di fiœi de Antioco III, prigiunier e ostagg di roman, se pöden imaginà i effet che g’han avü sül sò personagg. Dòp vesser diventad re, al g’haveva de vendicar-s de ciapar la vita. Ancamò, la sò permanenza cunt i roman g’ha permetü una certa cumprensiun cun luur. La sò adesiun al tron ​​de la Siria l’era basada sü di intrig, perché un olter fiœul, Demetrio, che l’era püsee grand, g’haveva la priorità sü de lù. Vedend qe Demetrio l’era dree a far un patt cond el Perseo, el re de Macedonia, un nemìs dei roman, quest ultem l’ha favorid e l’ha metud el so amis Antioco sul tron. 
Dan 11:22   I armäd che se verran cuma un diluvio seran trabocà devant de lù, e seran distrutt, e el capitan del patt.
22a- I trupp che se spantegan cuma un torrent seran travolt davaant a lù e distrutt
L’ostilità l’è ripresa cun la 6° “ Guerra siriana ” (-170-168) .  
Questa volta i roman han lassad che Antioco IV l’ha ripres la guera del sò pà cuntra el camp tolemaico de l’Egitto. La s’è mai meritada püsee el sò simbul del pecà, grecch l’è vera en chestu cuntest. Puttòst giudicar i fatt, cuma faseva Dio en chel temp. Ind el camp Lagid Tolomeo 6 l’è incestuosament maridad cond la soa surela Cleopatra 2. El so fradel plussee picinin Tolomeo 8 ciamad Fiscon l’è associad con lor. Num podem capir donca perqè Dio al lassa che Antioco al schiacia el so esercit.
22b- olter a un capo de l’alleanza.
El Menelao, un collaborador dei Seleucids, al desidera la posizion del lejitim som sacerdot Onias, al fa assassinar de Andronic e al ciapa el so post. L’è ancamò l’Israel de Dio ? In quest drama, Dio el cumincia a regordar i aziun che Roma la farà in di secul. Defatt, la Roma Imperial la matarà el Messia e la Roma papal la desiderarà e la ciaparà via el sò sacerdozi perpetuo, propri cuma Menelao g’ha copà Onias per sostituir-l. 
Dan 11:23   E dopu che l’è stà unì a lù, el tratarà cun ingann; lü el se mett in marcia, e el prevalerà cun pooch gent.
23a- Antioco al fa alleanze cond tuts, pront a romper-i se l’è ind el so interess. Chestu caratter l’è sultant un imagen de la storia di re de Francia e de Europa ; alleanz fad, alleanz rut, e guerr sanguinose intercambiad cün period curt de pace. 
 Ma anca chestu verset el seguta, en una dopia letura, a dar-n un ritratt robot del regim papal che perseguitarà i sant per 120 an. Perchè el re greg e el papism inn simil tant : decezion e truc in tuts duu. 
Dan 11:24   El entrarà en pas anca in di part fruttif de la pruvincia; lü el farà quel che i sò pà g’han minga fà, né i pà di sò pà; distribuirà el butin, el bottin e la richeza; g’ha de furmà di pian cuntra i roccafort, e chestu per un cert temp.
24a- El grand debit ai roman g’ha de vèss pagà. A quest fin, Antioco 4 tasa i so provincie e donca el popol ebraeg sora el qual al domina. El ciapa indué g’ha minga sementà e el despoja i popul s’ciavi che sun rivà sotta el sò domini de luur richeza. L’ha miga bandonad el so obietiv de conquistar l’Ejit cond la forza o cond la forza. E per vess apprezzad di sò suldà e avegh luur suport, el cundivid el bottin cunt i sò trupp e onora in mod sfarzos i sò divinità grecch, la principal l’è el Zeus olimpich, el dé di dè de la mitologia greca. 
 Ind la dopia letura, el regim papal roman al agirà ind l’istessa manera. Perqè l’è debol per natura, al g’ha de sedur e arricchir i grands omen dei regn per vesser recognossuds e sostegnuds de lor e de i so armade.
Dan 11:25   E lü el purtarà fœura cunt un grand esercit la sò forza e la sò putenza cuntra el re del sud. El re del sud el va in guerra cunt un esercit grand e fortissim; ma lü el se resistarà minga, perchè se pensarà di malvagi cuntra de lù.
25a- Ind el 170 inanz de Crist, Antioco IV l’ha caturad el Pelusio e l’ha ciapad el pussess de tut l’Ejit senza la soa capital Alessandria.
Dan 11:26   Quei che mangian la carn de la sò mesa, el destrugaran. i sò trupp se spantegaran cuma un torrent, e i mort cascaran en grand nümer.
26a- Tolomeo 6 l’è pœ entrad ind i tratative cond el so zio Antioco 4. L’è entrad ind el camp dei Seleucid. Ma disaprovad dei egizi, l’è stait sostituid a Alessandria de so fradel Tolomeo 8, insì tradid de la soa famiia qe la mangiava de la soa taula . La guerra la seguta e i mort caden en grand nümer .
Dan 11:27   Tuts duu i re cercaran ind el so cœr el mal, e parlaran de busie a una sola tavola. Ma quest el g’ha minga success, perchè la fin la rivarà minga fin al temp stabilì.
27a- Ancamò una volta i intrig de Antioco IV falliscon. La sò relaziun cunt el sò nevuu Tolomeo 6 che s’è unì a lù l’è basada sül ingann.
27b- Ma quest el g’ha minga success, perchè la fin la rivarà minga fin al temp stabilì.
De che fin parla chestu verset ? Infatt, el sugeriss diferenti fin , prima de tüt la fin de la guerra intra Antioco III e i sò nevud e nevuda egizi. Chesta fin l’è visin. Olter fin riguardaran la durada di 1260 an del regn papal en Dan.12:6 e 7 e el temp de la fin del versichel 40 del capitul d’incœu che vedarà la cumpliment de la Terza Guerra Mondial che mett la scena per l’ültem grand calamità universal . 
Ma in qest verset, qesta espression la g’ha miga una conession direta cont “ el temp de la fin ” menzionad ind el verset 40 come descuvrirem e demostrerem. La strutura de chestu capitul l’è spertament minga ver in del aspètt.  
Dan 11:28   El turnarà in de la sò terra cun grand richeza; l’è ostil a la santa patt in del sò cœur, l’agirà cuntra, e dopu l’è turnà in del sò pais.
28a- El turnarà in del sò pais cun tanti richezi
 Cargà di richezz ciapà di egizi, Antioco IV el se mett indrè vers Antiochia, lassand drée Tolomeo VI, che g’haveva mettuu re sü la mità del Egitt conquistà. Ma chesta metà vittoria la fa schifo al re insudisfatt.
28b- La fastidia che el re g’ha incuntrà la fà diventà i ebrei l’ubietif de la sò rabia. Ancamò, passand per la sò cà, g’ha de svudà part de chesta rabia sü de luur, ma g’ha minga calmà.             
Dan 11:29   Ind un temp fissad el vegnarà ancamò contra el sud; ma chesta ültima volta i ròbb sucederan minga cuma prima.
29a- Sem drée a entrà in del an del grand calamità.
 In del -168, Antioco g’ha savuu che i sò nevud se sun riconcilià ancamò cuntra de lù, Tolomeo 6 g’haveva fatt la pà cun sò fradel Tolomeo 8. I terr egizi conquistà l’eran turnà in del camp egizi. Quindi el se mett anca mò in campagna cuntra i sò nevüd, decidü a romp tutt i resistenza, ma...
Dan 11:30   I navi de Kitim vegnen cuntra de lù; scuragià, el se girarà indrè. Poeu, furius cuntra la santa alleanza, el restarà minga inatif; Quand che l’è turnà, el g’ha de vardà sü quei che g’han bandonà el sant patt.
30a- I naf de Kittim vegnaran cuntra de lù
 El Spìrit indica inscì la flotta romana che la se basa sü l’isula d’incœu de Cipr. De lì cuntrolan i popul del mar Mediterraneo e i popul de la costa de l’Asia. Dopu che sò pà Antioco III g’ha avü de front al vetu roman. Lü el patiss una umiliasiün che el farà vegnì inrabià. El legà roman Popilio Laenas tracia un sèrcc per terra intorn ai sò pè e g’he urdina de minga nà fin quand g’ha minga decidü de cumbàter Roma o de obedir-la. Antioco, el vècc ostagg, g’ha imparà la leziun dada a sò pà e g’ha de renuncià a la sò conquista del Egitt, che l’è stà mettuu interament sotta el prutetorà roman. In questo cuntest de rabia esplusiva, el impara che credend che l’è mort, i ebrei se alegren e fan festa. Impararan la manera terribil che l’è ancamò vif.
Dan 11:31   I trupp vegnen innanz al sò cumand; Profanaran el santuari, la forteza, faran cessar el sacrifici continuo , e mettan sü l’abominaziun che rend desolà (o devastatur ) .
31a- Chestu versichel cunferma i fatt cuntà in del cunt apocrif de 1 Mac.1:43-44-45 : Allora el re Antioco g’ha scrivuu a tüt el sò regn, che tüt diventavan un popul, e che ogni òmm g’havaria de bandonà la sò legg. Tute i nazion hann consentid a qest orden del re Antioc, e tants in Israel hann consentid a qesta servitù, sacrificads ai idol e violaven (inquinaven) el Sabat. Truvem in chesta descriziun i pruv sperimentà de Daniel e di sò tri cumpagn en Babilonia. E Dio al ne presenta in 1 Maccabei una descrizion de qella qe la sarà l’ultema granda calamitaa qe nun qe sem vivents in Crist g’havarem de afrontar just inanz del glorios retorn de Gesù Crist. Intra el noster temp e chel di ebrei maccabei, un olter grand calamità g’ha causà la mort di sant de Gesù Cristu per 120 an. 
31b- Profanaran el santuari, la forteza, faran cessar el sacrifici continuo , e mettan sü l’abominaziun che rend desolà (o devastatur ) .
 Chesti aziun sun cunfermà en chesta testimunianza storegh nutada del storegh ebraich e roman Giuseppe. L’impurtanza de la questiun la giüstifica, donca vardem chesta testimunianza induè truvam di detai istess a la legg dumenical di ültem dì proclamada del regim universal furmà di soravivent de la terza guerra mondial.
Ecco una versiun antica de 1 Mac.1:41-64 : 
1Ma 1:41  El re g’ha dà l’ordin che tüt el popul del sò regn diventass un .
1Ma 1:42 tüt g’havevan de lassà i luur üsanz. Tüt i pagan se sometevan ai urden del re
1Ma 1:43 e anca in Israel tanti gent g’han acetà el sò cult, sacrificand ai idol e profanant el Sabat.
1Ma 1:44  El re g’ha mandà di messager a Gerusalemm e ai cità de Giuda cun l’ordin de segutar i üsanz di olter pais.
1Ma 1:45  per mett fin ai brusament del Tempi, ai sacrifici e ai libaziun. I saba e i festività dovevan vèss profanà,
1Ma 1:46  inquina el Santuari e tüt chel che l’è sant,
1Ma 1:47 per costruir altar, post de cult e tempi per i idol, per sacrificar porcei e animai impür.
1Ma 1:48 Dovevan lassà i luur fiœui incirconcis e inscì se rendevan odius de tüt i tip de impurità e profanaziun.
1Ma 1:49  En una parolla, la Legg l’era de vèss desmentegada e tüt i sò osservaziun trascurà:
1Ma 1:50  Chiunque g’haveva minga de obedir ai ordin del re, l’era mort.
1Ma 1:51 Chesta l’è l’espresiun di letter del re che sun stà mandà en tüt el sò regn; g’ha mettuu di supervisur sü tüt el popul e g’ha cumandà a tüt i cità de Giuda de ofrir sacrifici.
1Ma 1:52  E tanti del popul g’han obedì, anca quei che g’han lassà la Legg; g’han fad el mal in de la tera,
1Ma 1:53 obligand Israel a cercar rifugi.
1Ma 1:54  El quindes dì del mes Kislev, in del an 145, el re g’ha montà l’Abominaziun de la Desolaziun sül altar del brusà, e g’han mettü sü di altar in di cità intorn a Giuda.
1Ma 1:55 Brüsavan incens ai port di cà e ai strad.
1Ma 1:56  E quand che truvavan i liber de la Legg, i sbriciavan e i butavan in del fœuch.
1Ma 1:57  e se un liber del patt el se truvava en quaivun, o se quaivun el tegniva la legg de Dio, el doveva vèss copà segond el decret del re.
1Ma 1:58 Puniven i israelit che l’eran ciapà in di trasgresiun mes dopu mes in di luur cità.
1Ma 1:59 e el vinticinq dì de ogni mes se ofrivan sacrifici sül altar che l’era stà mettü sü al post del altar del brüsament.
1Ma 1:60 Segond chesta legg, g’han copà i dònn che g’havevan circoncidü i luur fiœui.
1Ma 1:61 cunt i luur fiœui che pendevan al còll; Anca i luur parent e quei che g’havevan fatt la circoncisiun sun stà copà.
1Ma 1:62 Nonostant tutt quest, tanti in Israele sun restà fedel e sun stà curagius asée per minga mangià mangià impur.
1Ma 1:63  I g’han scernì pütost morir che inquinass cunt i mangià che l’eran cuntrari al sant patt, e inscì sun stà copà.
1Ma 1:64 L’è stada una granda prova per Israel.
 In questa storia, nutem i verset 45 a 47 che cunferman la cesaziun di ofèrt del intercesiun del perpetuo e el verset 54 che testimonia de la profanaziun del santuari : el re g’ha mettuu sü l’Abominaziun de la Desolaziun sül altar di ofèrt brüsà. 
A l’urigin de chesti mal, chesta apostasia de Israel : 1Ma 1:11 L’è stà en chel mument che en Israel l’è nassuda una generaziun de gent pervertì che g’ha ciapà tanti gent drée a luur: “Fem un’alleanza cunt i naziun che sun intorn a nun”, disen, “perchè de quand che se sem separà de luur, sun capitad tanti disgrazi .”   I disgrazi eren jamò la conseguenza di luur infedeltà vers Dio e g’havarian purtà sü luur stess ancamò püsee disgrazi cun luur ategiament ribell.  
 In chesta tragedia sanguinosa, la dominaziun greca g’ha giüstificaa ben el sò simbul onnipresent del pecà in del bronz de la statua de Dan.2 ; el leopardo maculad de Dan.7 ; e la cavra puzzante de Dan.8. Ma g’he un detai che g’ha ancamò de vèss nutà. El missiunari punitif mandà de Antioco IV a Gerusalemm in del -168 l’è ciamà Apollonio, e chestu nomm grecch che vœur dì “ Distrutur ” en frances sarà scelt del Spìrit per denunzià en Apoc. 9:11, l’üs distrutif de la Santa Bibbia da part del fals cristianesim prutestant di ültem dì ; cioè, quei che organizaran l’ultim grand calamità final . Apollonio l’è rivà a Gerusalemm cun 22.000 suldà e en un saba , durant un spetacular mustra publich di armi, g’ha masacrà tüt i spetatur ebrei. L’han inquinad el Sabat cun chestu interess profan, e Dio g’ha fatt copà. E la sò rabia la se calma minga perchè derè a chestu fatt sanguinus l’è urdinada l’ellenizaziun di ebrei. El Geronzi atenies, el delegà real, g’ha impost a tüt el popul l’ellenizaziun del cult e di üsanz a Gerusalemm cuma en Samaria . Ol tempio de Gerusalem ‘l é pœ dedicad a Zeus olimpic e qell dol Monte Gerizim a ‘l ospital Zeus. Inscì vedem che Dio ritira la sò proteziun del sò tempi, de Gerusalemm e de tüta la naziun. La cità santa l’è saziada de indignaziun, ognun püsee abominabil del ültem. Ma l’era domà la volontaa de Dio qe la se aplicava, insì granda l’era la lassitaa moral e relijosa dop l’avvertiment qe la costituiva la deportazion a Babilonia.              
Dan 11:32   El seducerà cun l’adulaziun quei che sun traditur del patt. Ma quei del popul che cognoss luur Dio agiran decisivament,
32a- El seducerà i traditur del alleanza cun l’adulaziun.
 Chesta precisiun cunferma che la puniziun divina l’era meritada e giüstificada. In di sit sant, la profanaziun l’era diventada la norma.
32b- Ma quei del popul che cognoss luur Dio agiran decisivament,
 In chesta tragedia, i credent sincer e degni se distinguevan per luur fedeltà e preferivan morir cuma martir inveci de renuncià a onorar el Dio Creatur e i sò sant legg.
 Ancamò una volta, in de la segonda letura, chesta esperienza sanguinosa de 1090 dì real la sœmeja ai cundisiun del regn papal de 1260 dì-an profetizà sucessivament en furm diferent en Dan.7:25, 12:7 e Apoc.12:6-14 ; 11,2-3 ; 13:5.  
 
Vardar indré ai event d’incœu in del cuntest del antichità
Per capì quel che l’è drè a suceder, farò l’imagin de ün cameraman che filma cun la sò videocamera una scena che lü l’era drè a seguì de visin. A chestu mument sminuiss menter aumenta alteza e el camp visif diventa semper püsee grand. Inscì aplicà a la storia religiüsa, el sguard del Spìrit cuntrola tüta la storia religiüsa del cristianesim, di sò piscinin principi, di sò ur de suferiment, di temp di martir, fin a la sò fin gloriosa segnada del riturn del Salvadur aspetà.
Dan 11:33   e el püsee savi intra luur g’ha de instruir la gent. G’he sun quei che sucumbiran per un temp a la spada e a la flama, a la prigiun e al sacch.
33a- e el püsee savi intra luur instruirà la folla
 I apostol de Gesù Crist, e anca Paolo de Tarso, a cui devem 14 epistol del nœuf patt. Chesta nœuva istruziun religiüsa g’ha un nomm: “ el Vangel ”, cioè la Bon Nuova de la salveza ufrida de la grazia divina ai elett. Inscì el Spìrit el ne sposta innanz in del temp e el nœuf ubietif esaminà diventa la fed cristiana.  
33b- G’he sun quei che sucumbiran per un temp a la spada e a la flama, a la prigiun e al sacch.
 Per un temp l’ha dit el Spìrit travers de l’angel e chesta volta sarà 1260 luungh an profetizà ma sotta certi imperadur roman Caligola, Neron, Domizian e Dioclezian vèss cristian significava dover morir martir. In Apoc. 13:10, el Spìrit parla di temp di esaziun papal roman, disend : Se quaivun el mena en prigiun, el va in prigiun; Se quaivun mata cun la spada, g’ha de vèss copà cun la spada. Qui g’he la perseveranza e la fed di sant . 
Dan 11:34   E quand che g’han de cascà, g’han de vèss jüttà cunt pooch, e tanti se uniran a luur in ipocrisia.
34a-  L’è defatt in quest temp de la crudel dominaziun del papad che l’è cumpars l’aiut di ipocrit de chestu verset. La luur identificaziun la se basa sül luur sprez per i valur e i cumand insegnà de Gesù Cristu, e en chestu cas per chesta era mirada, la proibiziun de mazà cun la spada. Rivisitand la storia, se pœu capì che el grand muviment prutestant del XV secul fin ai noster temp l’è stà giudicà ipocrita del giüst Giudes Gesù Cristu. El luur cumplet abandun del 1843 sarà donca püsee facil de capì e acetà.
Dan 11:35   E quaivun di savi cascaràn, per vèss purificaa, purificada e bianca fin al temp de la fin, perché la fin la rivarà in del temp stabilì.
35a- Quaivun di savi cascaran, per vèss rafinà, purificà e bianch, fin al temp de la fin
 A giudicar de chesta afermaziun, el standard de la vida cristiana l’è la prœuva e la seleziun , per la capacità de suportar e de subìr persecuziun fin a la fin del mund. Inscì, l’òmm mudern, abituà a la pas e a la toleranza, el capiss püsee nient. A’l recognoss minga la sœ vita in qests messaj. Donca, i spiegaziun sun dà sü chestu argument en Apoc. 7 e 9:5-10. Un luungh periud de pas religius de 150 an real, o “ cinq mes profetich ”, l’è stà prugramad de Dio, ma dal 1995 chestu periud l’è finì e i guerr religius sun cumincià ancamò. L'Islam el mata in Francia e in olter sit del mund ; e la sò aziun l’è pensada per intensificass fin quand la mett fœuch a tüta la terra.    
35b- perché rivarà sultant al mument stabilì
 Chesta fin la sarà chela del mund e l’angel el ne dis che nissun segn de pas o de guerra permett a nissun de vedèl rivà. Dipend de un ünich fatur : el “ temp segnà ” de Dio, cioè la fin di 6000 an dedicà a la sò seleziun di elett terrester. E l’è perché semo menu de des an de chestu termin che Dio g’ha dà la grazia de savè la sò data : el 20 marz de la primavera che preced el 3 april 2030, cioè 2000 an dopu la mort espiatoria de Cristo. El sembrarà pudent e vitorius per salvà i sò scelt e destrugg i ribell assassin che g’havevan l’intenziun de mazàl.    
 
 
El regim papal catolich de Roma “ cristian ” : el grand persecutur in de la storia religiüsa del mund ucidental.   
L’è vers de lù che el mudel Antiochos 4 g’haveva de guidar-n. El tip g’ha preparà el sò antitip e cosa podemo dì de chestu cunfront ? Certament de un’entità fenomenal , el persecutur grecch g’ha agiu per 1090 dì real, ma el papismo, stess, el se inrabiarà per quasi 1260 an real, el süpera inscì tüt i mudei de la storia. 
 
Dan 11:36   El re el farà segond la sò voluntà; el se alzarà e el se farà grand sora tüt i dè, e el parlarà di ròbb incredibil cuntra el Dé di dè; lü prosperarà fin che la ira l’è cumpletada, perché chel che l’è determinà sarà cumpletà.
36a- I parolle de qest verset resten ambigue e pœden ancamò vesser adatade a’l re greg e a’l re papal roman. La strutura rivelatrice de la profezia la g’ha de vesser atentament sconduda ai letor superfiçai. Un piscinin detai designa però l'obietif papal ; l’è precisiun : perché chel che l’è decidü serà realizà. Chesta citaziun la fà eco a Dan.9:26 : E dopu i sessantadù seteman un unt l’è tajà via, e g’ha minga gnent . El popul de un princip che vegnarà destrugarà la cità e el santuari , la santità, e luur fin vegnarà cuma cunt un diluvio ; l’è decidü che la devastaziun (o desolaziun) la durerà fin a la fin de la guerra .   
Dan 11:37   El g’ha minga de tegnir cunt di dè di sò pà, né del dè di dònn . lü g’ha minga rispett per nissun dè, ma el se magnificherà sora tüt.
37a- El g’ha minga rispett per i dè di sò pà
 Ecco, el detai piscinin che illumina la noster inteligenza. Qui g’hem la prœva formal qe el re mirad dei so parolle al pœl miga vesser Antioco 4 qe al g’haveva respett per i déi dei so pà e intra lor el plussee grand, Zeus el dé dei déi de l’Olimp a’l qual l’ha ufrid el tempi ebraeg de Gerusalemm. G’hem inscì una prœuva innegabil che el re miraa l’è defatt el regim papal roman del era cristian. D’incœu, tüt i paroll rivelà riguardaran chestu re diferent de Dan.7 e impudent e astuto de Dan.8 ; Aggiungi, questo re devastante o desolante di Dan.9:27. I “ palch del razzi ” suportan tüt el cò maschil papal piscinin e arugant metü in de la part püsee volta di dominaziun.    
 La Roma papal la rispeta i Dé di sò Pader ? Uficialment no, perché la sò cunversiun al cristianesimo l’ha purtà a bandonà i nomm di divinità pagan roman. Ancissebben, a’l g’ha preservad i forme e ‘l stil dol lor cult : i imagin scolpide, scolpide o modellade denanz ai quai i sœ fedei se inclinen e i se injenocian ind ella orezion. Per mantegnir qest comportament condanad de Dé in tute i so lej, l’ha rendud la Bibbia inacessibel ai mortai comun e l’ha scancellad el segond dei des comandaments del Dé vivent perqè al proibiss qesta pratega e al rivela la punizion planificada per i so trasgressor. Chi pœu vuler sconder la puniziun suportada se minga el diavul ? La personalità del regim papal la fà donca part de la scatola de la definiziun proposta en chestu verset.   
37b- né a la divinità che pias ai dònn
 L’è cond la relijon pagana romana bandonada del papism in ment qe el Spirit de Dio al evoca qest argoment scabros. Perché lee l’ha voltà la spala a la sò eredità sessual per mustrà i valur de la santità. Qesta divinitaa sujerida l’è el Priapus, el fal masqil onorad comè divinitaa dei pader pagan de la cesa de Roma. Questa l’era ancamò un’oltra eredità del pecad greg. E per romp cun chesta eredità sessual, lee la difend tropp la pureza de la carn e del spirit.
Dan 11:38   Però l’onorarà el di di fortezz sül sò pedestal; a chestu dé, che i sò pà g’havevan minga cognossü, g’ha darà umagg cun or e argent, cun sass prezius e uget cari.
38a- Però el onorarà el dé di fortezz sül sò piedestal
 Nass un nœuf dé pagan : el dé di fortezz . El sò piedestal l’è in de la ment del òmm e la sò alteza l’è istess a l’impresiun subìda. 
Roma pagana l'ha costruid tempi pagan averts a tuts i vents ; i capitei suportà di culonn l’eran assée. Ma cun l’acesiun al cristianesim, Roma vureeva sostituir el mudel ebraich distrutt. I ebrei g’havevan un tempi sarà cunt un aspètt putent che g’he dava gloria e impurtanza. Roma la va a imitàl e a la sò volta la costruirà di ges romanich che paren di castei cun di mür, perchè g’he l’insicureza e i sciur püsee rich fan di mür i luur residenz. Roma la fa istess. Lee g’ha costruì i sò ges cunt un stil austero fin ai temp di catedrai, e dopu tüt l’è cambià. I tècc rudùunt diventan frecc che puntan vers el ciel, e chestu, semper püsee volt. I façade esterne a i g’han l’aspet de piz, a i henn ricchide de vetrade de tuts i color qe i lassen entrà dent una lux iridescent qe la impressiona i uficiai, i seguitor e i visitator . 
38b- a chestu dé, che i sò pà g’havevan minga cognossü, g’ha darà umagg cun or e argent, cun sass prezius e uget cari.
 Per renderli ancamò püsee attraent, i paré interni sun decurà cun or, argent, perl prezius e uget cari : la prostituta Babilonia la Grand de Apoc. 17:5 la sa cuma mustrass per atirà e sedur i sò client. 
El ver Dio el se permett no de vèss sedù perchè chesta magnificenza la g’he dà minga vantagg. In de la sò profezia el denuncia chesta Roma papal cun la qual g’ha mai avü la minima relaziun. Per lù, i sò ges romanich o gotich sun sultant di divinità püsee pagan che servisen sultant per sedur i gent spirituai che se sun slanzà de lù : nass un nœuf dé : el dé di castei e luu sedur tanti gent che creden de truvar Dé entrand denter di sò mür sotta di plafon volt spropurziunà.  
Dan 11:39 El lavurarà cunt un dè strani cuntra i fortezz, e l’ha fatt i fortezz cunt un dè strano, e l’onorarà quei che g’he recognossen, e g’ha darà di guvernant sü tanti gent, e g’ha darà di terr cuma ricumpensa. 
39a- E g’ha lavurad süi fortificaziun di furtezz cunt el dé furesté
 Per Dio, g’he sultant un dé atif davaant a lù, cioè un che l’è forest per lù : l’è el diavul, Satana cuntra el qual Gesù Cristu g’ha avvertì i sò apostol e i sò discepol. Ind el test ebraeg , l’è miga una question de “ agir contra ” ma de “ far a ”. El stess messaj l’è lett en Apoc. 13:3, in de la furma : ... el dragon g’ha dà el sò podè, el sò tron ​​e la sò grand autorità . El dragon che l’è el diavul in Apoc. 12:9 ma al stess temp Roma imperial segond Apoc. 12:3.       
 Inolter, cun la cunversiun a la religiun cristiana , l’autorità romana g’ha adutà el ver Dé che l’era furesté perchè l’era uriginariament el Dé di ebrei, i ebrei discendent de Abraham.
39b-  e lü onorarà quei che el recognossen
 Chesti onor sun religius. La paparia la porta ai re qe la recognossen comè rapresentant de Dio in su la terra, el segn de l’autoritaa divina per la soa autoritaa. I re diventan verament re sultant quand la gesa i g’ha consacrà en una di sò furtezz divinizà , en Francia, Saint-Denis e Reims.
39c- lü i farà duminà sü tanti
 Ul papismo l’è ul titul imperial che indica ün re suvran che dumina i olter re vassal. I püsee famus : Carlo Magno, Carlo Quint, Napoleun I , Hitler . 
39d- El distribuirà di terr a luur cuma ricumpensa.
 Chestu superpoder del temp terrester e celest, segond la sò afermaziun, l’era giüst per i re de la terra. Perché l’ha stabilid i luur diferenz, süratutt per i terr conquistà o descuvert. Inscì in del 1494, Alessandro 6 Borgia, el pegiur di papa, un assassino en cà, l’è stà purtà a fissà una linea meridiana per cundivider intra Spagna e Portugàl l’atribuziun e el pussess del territori del Sud America descuvert ancamò in del antichità.
 
Terza guerra mondial o 6a tromba de Apo.9 .
La reduss l’umanità de un terz de la sò populaziun e, mettend fin a l’indipendenza naziunal, la prepara el regim universal che stabilirà l’ultim grand calamità annunzià en Apo.1. Intra i atür aggresif g’he l’Islam di pais musulman, donca te ufri la prospettiva biblica sü chestu argument.
 
La part de l'Islam
L’Islam l’esist perqè Dio al g’ha besogn. Minga per salvar, chesta part la se basa sultant sü la grazia purtada de Gesù Cristu, ma per colpir, matar, masacrar, i sò nemìs. Jamò in del vècc patt, per punir l’infedeltà de Israel, Dio g’haveva ricors al popul “ filisteo ” . In de la storia, per punir l’infedeltà cristiana, el fa appell ai musulman. A l’urigin di musulman e di arab g’he Ismael, el fiœul de Abraham e Agar, la servitùra egiziana de la sò dona Sara . E giamò in quel temp Ismael l’era en disputa cun Isaac, el fiœu legitim. Tant che cunt el cunsens de Dio, sü la dumanda de Sara , Agar e Ismael sun stà cacià fœura del camp de Abraham. E Dio el s’è curà di espuls, i sò discendent, fradèi mezz, dovevan mantegnir un ategiament ostil vers la posterità de Abraham ; el prim, ebreo ; el segond, in Gesù Crist, cristian. L’è inscì che Dio g’ha profetizà sü Ismael e süi sò discendent arab en Gen. 16:12 : “ El sarà cuma un aseno selvadegh ; la sò man la sarà cuntra tüt, e la man de tüt la sarà cuntra de lù ; e l’abitarà di front a tüt i sò fradèi .” Dio al vœl far cognosser i so penser e el so judizi sui robe. I elett de Crist g’han de cognoss e cundivider chestu pian de Dio che dupera i popul e i podè de la terra segond la sò voluntà suprema. Varia notar qe el profeta Mahomed , fondador de l'Islam , l'è nassud a la fin del VI secol dop l'istituzion del papism roman catoleg ind el 538. L'Islam al pareva colpir el catolicesim pagan e i crestian in jeneral quand qe inn staits colpids de la maledizion de Dio. E quest l’è stait el cas del 7 de marz del 321, quand qe l’imperador Costantin I l’ha bandonad el ripos del setim dì del saba in favor del so prim dì dedicad a’l “ sol inconquistad ” (Sol Invictvs), la nostra dumenica d’incœ. Comè tants crestian del dì d’incœ, el Costantin al voleva per sbagliar segnar una pausa intra i crestian e i ebrei. L’ha remproverad i crestian del so temp per vesser judaizads cond l’onorar el sant Sabat de Dio. Quest giudizi ingiustificad de un re pagan l’è stait pagad e al segutarà a vesser pagad fin a la fin dei punizion dei “ sett trombe ” rivelade in Apocalisse 8 e 9, çoè una sequenza ininterrumpida de disgrazie e drammi. La puniziun final la vegnarà en furma de terribil disilusiun, quand Gesù Cristu el se presentarà per scancelà i sò elett de la terra. Ma el tema che l’è apena stà tratà, chel de la “ Terza guerra mondial                 “l’è stess el sest de chesti puniziun divin profetizà induè l’Islam l’è un atur impurtant. Perchè anca Dio g’haveva profetizà sü Ismael, disend in Gen. 17:20 : “ Sü Ismael, t’ho ascultà. Ecco, mi el benedirò, el farò frutt, e el multiplicarò tant; El g’ha darà dodes princip, e mi el faré una grand naziun .” Serro chesta parentesi per riprender el stüdi de Dan.11 :40.  
 
Dan 11:40   Al temp de la fin, el re del sud el spingherà cuntra de lù. El re del nord el vegnarà cuntra de lù cuma un vortice, cun di carr, cun di cavalier e cun tanti barq ; l’avanzarà in de la terra, spantegarà cuma un torrent e un trabocch.
40a- Al temp final
 Questa volta, l’è defatt la fin de la storia umana ; la fin del temp di naziun d’incœu de la terra. Gesù l’ha predicad quest temp, disend in Matt.24:24 : E quest Vangel del Regn l’è predicad in tut el mond per testimonianza a tute i nazion. Poeu la fin la vegnarà.  
40b- el re del sud se scontrarà cuntra de lù
 Chichinscì g’hem de ammirar l’immensa sutileza divina qe la permet ai so servidor de capir qell qe al resta scondud dei olter vesser uman. In su la superfix, ma domà in su la superfix, el conflit intra i re Seleuci e i re Tolemaeg al someia riprender e continuar in qest verset plussee miga ver. Perqè in realtaa, g’hem lassad qest contest ind i versets 34 a 36 e el temp de la fin de qesta nœva confrontazion la riguarda l’era cristiana del regim papal catoleg e del protestantism universal qe l’è entrad ind la soa alleanza ecumenega. Chestu cambiament de cuntest g’he ubliga a ridistribuir i funziun.
 In de la part de “ lü ” : l’Europa catòlica papal e i sò religiun cristian alleà.   
 In del ròll del “ re del sud ” : conquistar l’Islam che g’ha de cunvertir i òmm cun la forza o renderli schiavi , segond i aziun guidà del sò fundatur Maomett.   
 Nutem chi la scelta del verb : colpir ; in ebraico , “ nagah ” che vœur dì batt cunt i corn. Come agetiv , indica un agresur furius che de solet colpiss . Chestu verb se adata perfettament al Islam arab che l’è stà agresif cuntra el mund ucidental senza interruziun de la fin de la segonda guerra mondial. El verb “ cumbatt , cumbatt, sconter ” indica una visinanza parècc strècc , da chichinsci l’idea de quartier naziunal o quartier de cità e strad. Tüt e dü i pusibilità cunferman l’Islam, che l’è ben stabilì en Europa a causa del disinterèss religius di europei. I battag se sunt intensificad dal riturn di ebrei in Palestina in del 1948. El dificultà di palestines g’ha mettü i popul musulman cuntra i colonialist cristian ucidentai. E, in del 2021, i aggresiun islamich sunt semper püsee grand e crean insicurezza intra i popul europei, prima de tüt la Francia, l’ex colonizatur di popul del Nord Africa e african. Se verificarà un sconter naziunal püsee grand ? Forsi, ma minga prima che la situaziun interna la se deteriora al punt de prudur sconter grupp-a-grupp brütal sül terren de la metropoli stess. La Francia la sarà in una situaziun de guerra civil chel dì ; in realtà, de autentich guerra religiüsa : l’Islam cuntra el cristianesim o i minga credent senza Dio .           
40c- El re del nord el vegnarà cuntra de lù cuma un vortice , cun di carr, cun di cavalier e cun tanti barq.
 In Ezech.38: 1 chestu re del nord l’è ciamà Magog , princip de Rosh (Russia) de Meshech (Mosca) e de Tubal (Tobolsk) e legem in del versichel 9 : E ti vegnarà sü, e vegnarà cuma un vortice , e ti sarà cuma una nüvola per cuprir tüt el popul, ti. 
Ridistribuziun di funziun : in de la funziun del “ re del nord ”, la Russia ortodoss e i sò popul musulman alleà . Ancamò chichinsci, la scelta del verb “ girarà sü de lù ” sugerisc un atac a surpresa massiv de l’aria . Mosca, la capital de la Rusia, l’è defatt luntan da Bruxelles, la capital de l’Europa, e da Paris, la sò punta de lancia militar. La prosperità europea l’ha orb i sò capi al punt de sottavalutà el putenzial militar de la Russia pudend. In de la sò aggresiun, g’ha de slanzà reoplan e mill carr armà sü di rott terrester e sü tanti naf de guerra naval e sottamarin. E per fär fort la puniziun, chesti capi europei g’han minga smess di umiliar la Russia e i sò capi dal fogoso Vladimir Zhirinovsky al sò atual nœuf “ Zar ”, Vladimir Putin (Vladimir : princip del mund en russ) .         
 I attur sun stà identificà, i tri “ re ” interessà se afruntan intra luur en chel che prend la furma de una 7° “ Guerra Siriana ” induè el nœuf Israel naziunal sarà coinvolt ; che el verset seguent cunfermarà. Ma per el moment, el “ re ” ( luu ) atacà de la Russia l’è l’Europa del Tratà de Roma.       
40d- l’avanzarà in de la terra, se spantegarà cuma un torrent e un trabocch. La sò superiorità militar l’ha permetü a la Russia de invader l’Europa e ocupà tutt i sò teritori. I trupp frances sun minga compagn de lee ; sun sfracà e distrutt.                            
Dan 11:41   El entrarà in de la terra gloriosa, e tanti seran sfracaià. ma Edom, Moab e i cap di fiœui de Ammon sarann ​​liberà di sò man.
41a- Entrarà in di pais püsee bei, e tanti cascaran
 L' espansiun rusa l'è drée a suceder vers el sò Sud indué se truva Israel , alleà di pais ucidentai che a sò volta l'è invadü di trupp russ ; I ebrei muriran ancamò. 
41b- ma Edom, Moab e i cap di fiœui de Ammon sarann ​​liberà di sò man.
 Chesta l’è una conseguenza di alleanz militar che mettan chesti nomm che rapresentan la Giordania muderna de la part rusa. In del 2021, la Russia l’è giamò l’aleà uficial de la Siria, che arma e prutegh.
Dan 11:42   E lü slungarà la sò man süi pais, e la terra d’Egitt la scaparà minga.
42a- L’è sultant del 1979 che chesta configuraziun politich g’ha cunfermà la profezia. Perché in quel ànn, a Camp David in di Stat Ünì, el president egizian Anwar Sadat g’ha fad un’alleanza cunt el primo ministro israelian Menachem Begin. La scelta strategica e pulitica fada in quel temp l’era quella de ciapà la causa del püsee fort de l’ura perché Israele l’era suportà cun podè di Stat Ünì. L’è in chestu sens che el Spìrit de Dio g’he imputa l’iniziativa de cercà de “ scapà ” de la ruina e del desaster. Ma in del temp, el giœugh cambia man, e Israel e l’Egit se truvan, dal 2021, quasi bandonà di Stat Ünì. In de la regiun siriana, la Russia la mett la sò legg.  
Dan 11:43   El g’ha el podè süi tesori d’or e d’argent e sü tüt i ròbb prezius del Egitt. I libich e i etiop g’he seguiran.
43a- El g’havarà el cuntrol süi tesori d’or e d’argent, e sü tüt i ròbb prezius del Egitt.
 L’Egit l’è diventà ricc grazie ai früt de pedagg pagà per duperà el Canal de Suez. Ma chesta richeza la val la pena sultant en temp de paas perchè en temp de guerra i rott cumerciai diventan desèrt. L’Egit l’è diventà ricc grazie al turismo. De tuts i pòsts de la terra, la jent la ven a contemplar i sœ piramid, i sœ muse ricc de continue descoverte de tumbe egiziane scondude desota de la antichitaa. In qeste tomb, qella dol jòvin re Tutankhamon la g’ha fait veder dei ojets d’or massif de un valor inestimabil. La Russia la truvarà donca en Egitt quaicos de sudisfà la sò lussuria de butin de guerra.
A la fin del Sabat del 22 genar 2022, el Spìrit m’ha purtà un argument che cunferma senza pusibel disputa , l’interpretaziun che dò a Daniel 11. Nutem en i dü versi 42 e 43, l’impurtanza de la menziun ciara e minga codificada del nomm “ el cuntest diferent de chestu “ Egitt ” che l’ è . Ades , ind i versets 5 a 32, el “ Egit ” Lagid dei Tolomeo l’era mascarad ma identificad comè “ re del sud ”. El cambiament in del cuntest storegh l’è inscì cunfermà e dimustrà en mod irrefutabil . A partir del cuntest del antichità, la storia de Daniel 11 la finiss cunt el “temp de la fin ” del mund, induè l’ Egitt , alleà cunt el camp cristian e agnostich ucidental dal 1979 , l’è l’ubietif del nœuf “ re del sud ”, cioè el guerrier Islam , e soratüt chel del nœuf “ re ” russ.                    
43b- I libich e i etiop g’he seguiran
 El tradutur g’ha tradott giüst i parolles “ Puth e Cush ” de la profezia che indican per “ Libia ” , i pais musulman che se truvan a nord del Sahara, i pais de la costa de la costa africana e per l’Etiopia, l’Africa nera, tüt i pais che se truvan a sud del Sahara. Un grand numer de lor g'ha anca acetà e adutà l'Islam ; in del cas de la Costa d’Avorio, cun la cumplicità del president frances Nicolas Sarkozy , a cui devem anca el caos libich.     
 Inscì, colpì de la Russia, “ Egit ” diventa la preda de tüt i predatur, e i voltur musulman, i sò fradèi, se slanzan sü , per nettà el sò cadaver e ciapà la sò part del butin che resta ancamò , dopu l’incursiun russ.  
 Citand chiarament “ Libia e Etiopia ”, el Spirit indica i alleà religius african del “ re del sud ” che duvarian vèss identificà cun l’Arabia , induè el profeta Maomett l’è cumpars in del 632 , per spantegar , da la Mecca, la sò nœuva religiun ciamada Islam . L’è sostegnü de la pudent Turchia, che l’è turnada , en chestu cuntest final , a un impegno religius musulman fundamentalist, conquistadur e vendicatif , dopu l’umiliaziun de sò momentanea sottomisiun ai valur secular ucidentai . Ma olter pais musulman, che se truvan minga in del “ sud ”, cuma l’Iran, el Pakistan, l’Indonesia, pœden entrà insema al “ re del sud ” per cumbatt i popul ucidentai che g’han di valur morai che sun odià de tüt i popul musulman . Chestu odi l’è en verità sultant chel del vero Dio Gesù Cristu disprezà di cristian ucidentai. El puniss inscì travers l’Islam e l’Ortodossia, l’infedeltà ebraich, catolich, ortodoss, prutestan e anca avventist in del mund ucidental ; l’intera fed monoteista colpevola vers de luu .          
Dan 11:44   E i notizi de est e de nord g’ha daran turbà, e lü l’andarà fœura cun grand furia per distrugg e per mett fin a tanti.
44a- I notizi de est e de nord vegnaran a fagh pagüra
 Chesti dü puunt cardinai “ est e nord ” riguardan sultant el pais russ, a segond se l’è menziunà del Europa papal o de Israele, perché la profezia i indica cuma atacà de la Russia in di versi 40 e 41. Chestu significa che el terror citaa vien del territori russ, ma cosa pœu vèss ? Cosa l’è sucedü al sò pais per fàl spaventà inscì tant ? La risposta l’è minga in del liber de Daniel, ma in del Rev. 9, che rivela e mira a la religiun prutestante che la sò roccafort mundial l’è in di Stat Ünì. El mistero el sarà schiarid cunsiderand l’esistenza di Stat Ünì. Dal 1917, quand la Rusia ribell l’ha adutad el sò regime socialista e comunista, ün golfo l’ha separada da i Stat Unid. Un individuo al pœl miga arricchir-s a discapit del so visin se l'è un comunista ; Chestu l’è perché i dü upziun sun irriconciliabil. Sotta la cenere de la pas, i fœuch del odi fuman e spetan de vèss espress. Sultant la competiziun e la minacia nuclear sun riussì a prevegnir el pegiur. L’era l’equilibri del terror nuclear. Ma senza duperà i armi nuclear, la Russia prenderà el cuntrol del Europa, de Israele e del Egitt. Cunt i bilanci rutt, i Stat Ünì se sentiran ingannà e minacià, donca, per redüss el nümer di luur mort, entraran in de la guerra, colpend fort prima. Una distruziun nuclear de la Russia la causarà pagüra intra i armäd russ sparpagnà in di territori ocupà.     
44b- e l’andarà fœura cun grand furia per destrugar e sterminar tanti gent.
 Fin a chel mument, la Russia la sarà d’umore de conquista e de ciapà bottin, ma de bott el sò stat d’anim cambiarà, l’esercito russ g’ha plü una patria induè turnà e la sò disperaziun se trasfurmarà en un desideri de “ destrugg e sterminar multitudin ” ; che sarà la “ terza part di òmm copà ” de la 6a tromba de Apoc. 9. Tüt i naziun dotà de armi nuclear sun inscì ubligà di fatt a duperal cuntra i luur putenziai nemìs persunal.     
Dan 11:45   El g'ha de montà i tende del sò palazz intra i mar in de la gloriosa muntagna santa ; pö l’arivarà a la fin, senza nissun per jütarlo. 
45a- El mett sü i tende del sò palazz intra i mar, vers la muntagna gloriosa e santa
 Tende intra i mar , perchè i sò palazz sun püsee sü la terra. La situaziun disperada di trupp russ l’è descrivuuda del Spìrit che i g’ha cundannà a chestu destin. Sotta el fœg di luur aversari sun stà spincc indrè in de la tera de Israel. Odiad da tutt, han ricevü no suport o pietà e in stad sterminad in di terr ebraich. La Russia la pagarà inscì un prezi pesant per el prucess che Dio g’ha atribuì dal sò sustegn ai nemìs spirituai de Israele in de la vègia alleanza, al mument de la sò deportaziun a Babilonia. Lee la vendeva i cavai a la gent de Tiro, una cità de lussuria pagana. Ezech.27:13-14 cunferma, Dio che dis a Tir: Javan, Tubal (Tobolsk) e Meshech (Mosca) l’eran i tò mercant; G’han dà di schiavi e di vas de bronz en cambi de la tò mercanzia. Quei de la cà de Togarma (Armenia) furnivan ai tò mercà di cavai, cavalier e mül. L’era anca un ostacul cumercial per i ebrei che anca luur fasevan cumerci cun lù : Ezech.27:17 : Giuda e la terra de Israel l’eran i voster cumerciant; G’han dà el frument de Minnith, la pasticceria, el mèl, l’oli e el balsam, en cambi di tò beni. Donca Tiro l’è diventad ricco a luur spes . Inoltre , in Ezeq 28:12, sotta el titul “ re de Tiro ”, Dio parla diretament a Satana. Se capiss qe l’è stait luu qe l’ha profitad del lux e de la richeza accumulade ind i grands citaa pagane qe i g’hann servid sota el vestid dei multiple divinitaa pagane, plutost inconsciamente, ma semper e dapertutt ind forme de cult qe Dio al considera abominabel. L’ha purtà in del sò cœur el pes de una frustraziun cumulada, anca lü, in di secul e millenni de la storia del òmm. Chesta frustraziun la giüstifica la sò rabia, che l’è parzialment spurgada in de la furma de chest ültim cunflit internaziunal terribilment distrutif.     
 Ma chesta rabia divina cuntra el trafic mercantil del vècc era g’he invita a cumprender chel che Dio podaria pensar del trafic internaziunal d’incœu en un cuntest internaziunal interament costruì sü l’economia de mercà. Pensi che la distruziun di torr del World Trade Center a New York el 11 setember 2001 l’è una rispòsta. Ancamò püsee perché, in del Apoc. 18, la profezia sottalinea el ròll dannus del arricchiment dovüu al cumers e ai scambi internaziunai prima di quai qual-sa-vöör regula o diritt religius divin l’è inscì grand l’impietà.
A la fin del Dan.11, l’avversario ereditario dei Stati Uniti, la Rusia, l’è distruta. Chestu g’he darà donca el podè assolut sü tüt i soravivent del cunflit internaziunal. Guai al conquistador ! El g’ha de inclinar-s e someter-s a la legg del vitor indué l’è sü la terra, soravivend.  
Daniele 12
 
Dan 12:1   In quel temp l’è levà sü Michele, el grand princip che l’è per i fiœui del tò popul; e g’he sarà un temp de angustia, cuma mai stà perché g’he stà una naziun anca in chel stess temp. In quel temp el to popul l’è salvà, quei che se truvan scrivü in del liber.
1a- In quel mument Michael se levarà sü,
 Chesta volta l’è chela de la fin del mund indué, avend l’ültima parolla, Gesù Cristu turna in de la glòria e in del podè de la sò divinità cuntestada per tant temp di religiun cuncurrent. Legerem in Apoc. 1:7 : Ecco, lü vien cun di nivul. E tüt i œucc el vedaran, anca quei che g’han traversà; e tüt i tribù de la terra lamentaran per lù. Aè. Amen! Num g’hem de abituass a chesta idea, perchè per ognun di sò ròll , Dio g’ha dà un nomm diferent, che l’è perché en Daniel e Apoc. 12:7 el se presenta cuma Michele , el cap suprem de la vida celest angelich che g’he dà autorità sül diavul e süi demoni. El sò nomm, Gesù Cristu, el rapresenta sultant per i scelt de la terra che l’è vegnuu per salvà cun chestu nomm.   
1b- el grand capo,
 Chestu grand capo l’è donca YaHWéH Michele Gesù Cristu e l’è de lù che in de la sò carateristich impudenza, el regim papal g’ha purtà via per sò vantagg, la sò missiun de perpetuo intercessur celest fin al 1843, chestchi dal an 538, data del principi del regim papal a Palater in del . Chestu argument l’è stà tratà en Daniel 8.
1c- el difensur di fiœi del to popul ; 
 Un difensur entra quand g’he un atac. E quest el sarà el cas in di ültem ur de la vida terrester di scelt che sun restà fedel, anca quand che sun stà cundannà a mort di ültem ribel. Chichinscì pudem truvar tüt i mudei propost en i stori de Daniel perché se cumplican en una situaziun tragich final. In chest ültim grand calamità , rivivem i intervent miracülus cuntà en Dan.3, el forn e i sò quater personagg vivent, en Dan.5, la presa de Babilonia la grand da part de Dio, en Dan.6, i leun renduu innocui ma anca la fin del grand calamità previst de chel che l’è colpì el -8,1. el 18 de dicember, in d’un dì de saba.
1d- e g’he sarà un temp de angustia, cuma mai stà perché g’he stà una naziun anca in chel stess temp.
 A giudicar de chesta afermaziun, l’ültem grand calamità la superarà chel di ebrei urganizà di grecch. Infatt, i grecch piccavan sultant i ebrei che truvavan in di strad o in di luur cà. A la fin del mond, i ròbb sun parècc diferent e la tecnologia muderna cunsent el cuntrol assolut süi gent che viven sü la terra. Duperant i tecnich de rilevament del òmm, podemo donca truvar qual-sa-vöör indué che l’è, indué che se scond. I elenc di gent che resisten ai urden decretà pœden donca vèss stabilì en mod precis. In chestu cuntest final, l’eradicaziun di elegì la sarà pusibel per l’òmm. Anca se pien de fed e de speranza in de la sò liberaziun, i elett sperimentaran di ur dolorus ; per quei che saràn ancamò liber, privà de tüt, i olter sun in di prigiun ribel che spetan luur esecuziun. El angustia regnarà in del cœur di scelt che saran maltratà o copà. 
1°- In quel temp el to popul l’è salvà, quei che se truvan scrivü in del liber.
 Quest l’è el liber de la vita, perqè senza un computer, Dio l’ha anca fait un elenc de tute i creature qe Adam e Eva e i so discendents hann prodot. A la fin de la vita de ogni persòna, el destin final l’è stà decidü de Dio che g’ha tegnuu dü list : chel di scelt e chel di cadù , en cunformità cunt i dü camin presentà a l’umanità en Deut.30:1 9-20 : Ciami el ciel e la terra per testimoniar incœu cuntra de ti: g’ho mettuu devant de ti la malediziun e la vita. Scegli la vita, per viver, ti e la to semenza , per amar el Signur to Dio, per obedir a la sò vus, e per tacar-s a lù: perchè de chest dipend la tò vita e la luungheza di tò dì ... L’è a la lüs de la sò scelta per el mal che el destin final del papa roman, l’è brusà en Dan-9 . chestu per i sò parolles arrugant vers el Dé di dè segond Dan.11:36.     
In Apoc. 20:5, el ritorn de Crist l’è acumpagnà de la resurreziun di mort en Crist che l’è ciamada la prima resurreziun : Beato e sant l’è chel che g’ha part a la prima resurreziun perchè sü tal la segonda mort g’ha nissun podè .              
Dan 12:2   E tanti di quei che dormen in de la polvar de la terra se svegliaran, quaivun per la vita eterna, e quaivun per la vergügna e el disprez eterno.
2a- E tanti di quei che dormen in de la polvar de la terra se svegliaran, quaivun per la vita eterna,
Nutem prima che in de la nurmalità comun, i mort durmen ben in de la polvar de la terra e minga en un paradis meraviglius o en un infern brüsant cuma insegnan e creden i fals religiun cristian o pagan. Chesta precisiun la restaura el ver status di mort cuma insegnà en Ecc.9:5-6-10 : Per tüt quei che viven g’he speranza; e anca un can vivent l’è püsee bon de un liun mort. Perchè i vivent san che moriran ; ma i mort san minga gnent, e g’he nissun premi per luur, perché la sò memoria l’è desmentegada. E la sò amor, e la sò odi, e la sò invidia, sun giamò perii ; e g'havaran mai püsee part in quel che se fà sotta el sul . ... Quaicos che la tò man la truva de fà, fàl cun la tò forza ; perchè in de la tomba indué te va, g’he nissun oper, nissun pensé, nissun savè, nissun savè. ( Abitaziun di mort che l’è la polvar de la terra ). 
G’è no un penser dop la mort perqè el penser al viv ind el cervell de l’om , domà , quand qe l’è ancamò viv e nutrid del sang mandad del bater del so cœr. E qell sang qì deperluu al g’ha de vesser purifegad de la respirazion polmonar. Dio l’ha mai diit olter, perqè l’ha diit a l’Adam qe l’era diventad pecador per la disobedienza, ind el Gen. 3:19 : Ind la sudor de la to facia te magnarès el pan, fina a quand te tornerès in terra, de indove te l’è stait ciapad; perchè te seet polvar, e a la polvar te turnerès . Per cunfermar chestu stat de nient di mort , legem in del Sal.30:9 : Che vantagg g’he vœut verzar el me sàang, purtam giò in del büs? La polvar g’ha di ludi per ti? La cunta de la tò lealtà? No, perchè lee la pœu minga segond Sal.115:17 : I mort ludan minga el Signur, né qual-sa-vöör che va giò in del silenzi. Ma quest al impediss miga a Dio de vesser bon de far su anc’mò una vita qe l’è esistida in precedenza e l’è qest poder creativ qe al rend Dé e miga un angel o un om.   
Tüt i dü i percors g’han dü resultà final e el Rev. 20 ne dis che sun separà di mil an del sett millenni. Menter tüta la vita del òmm scumpare de la facia de la terra al principi de chesti mil an , i cadù saran no resuscità fin dopu che luur giudizi l’è eseguì di sant e de Gesù Cristu in del sò regn celest. Per quest messaj tacad a la 7° tromba , Apoc. 11:18 al conferma, disend : I nazion eren rabiade; e la tò ira l’è rivà , e l’è rivà el temp per giudicà i mort , per premià i tò servitur, i prufet, i sant, e quei che g’han pagüra del tò nomm, piscinin e grand, e per destrugar quei che destrugan la terra . In quest verset, el judizi dei mort al porta Dio a resuscità, prima, i so fedel mort elets insì qe pœden judicar i malvagi tegnuds ind el stat de mort. 
2b- e i olter a la vergogna e al disprez eterno.
 L’eternità la apartenerà sultant ai vivent. Dopu luur annihilaziun final in del Giudizi Ultim , l’ opprobrio e la vergügna di cadù restaràn sultant in de la memoria eterna di elett, di angel e de Dio.             
Dan 12:3   Quei che sun savi brillaran cuma la lüs del ciel, e quei che fan turnà tanti gent a la giüstizia cuma i stèll per semper e semper.
3a- Quei qe inn staits intelijents brillarann ​​come el splendor del ciel.
 L’intelijenza l’eleva l’om sora i animai. L’è rivelà de la sò capacità de ragiunar, de tirar di conclusiun osservand di fatt o travers de una facil deduziun. Se i uman fudessen miga ribei ind la libertaa qe el Signor al ge da , l'intelijenza la portaress tuta l'umanitaa vers l' istess recognussiment de l'esistenza de Signor e dei so lej . Perqè de Mosé, Dio l’ha registrad per scriver i events plussee significativ de la soa rivelazion ai omegn. Qui l’è la strada del raxonament de seguir. La fed monoteista l’è comparsa ind la storia del popol ebraeg. La soa testimonianza e i so scriits g’hann donca la prioritaa sora tuts i olter scriits atribuids a qest medem Dé uneg. Che el popul de Dio l’è cumbattù resta una pusibilità nurmal, ma che i sant scritür sun cumbattù diventa un oper del diavul. La fed stabilida de Gesù Crist la ciapa i sò funt e i sò riferiment di scritür ebraich del vècc patt, che g’he dà legitimità. Ma la dotrina romana catolega la rispeta miga qell principi qì, qe l’è perqè né lee né el Coran de l’Islam pœden pretender de vesser del Dé vivent, creador de tuts qell qe al viv e l’esist. Gesù l’ha cunfermà el principi regordant in Giovanni 4:22, che la salveza la vegn di ebrei : Voi adora quel che savè minga; Num venerem quel che savèm, perché la salveza l’è di ebrei .                
In qest prim grup dei scernids, Dio al designa i omen salvads senza particolar cognossenza a causa de la soa fedeltaa mostrada a ris’c de la soa vita de Adam e Eva ; e quest fin al 1843. Sun salvà perché i luur oper g’han testimonià la luur inteligenza e la luur acetaziun di legg divin manifestà de la luur ubbidienza. In qell grup qì, i protestants plussee fedei e pacifeg hann beneficiad fina a la primavera del 1843 de la pazienza de Dio qe l’ha rendud applicabel domà la pratega del so sant Sabat a partir de qella data lì. Apoc. 2:24-25 confermarà chesta eceziun : Ma a vuuter digo , tüt quei che sun en Tiatira, che g’han minga chesta dutrina , e che g’han minga cognossü i profondità de Satana , cuma disen , g’ho minga mettü sü un olter peso; sultant quel che g’he, tegnil fin che vegni.  
3b- e quei che trasfurman tanti a la giüstizia, brillaran cuma i stèll per semper e semper.
 Chestu segond grupp l’è separà per l’olt livel de santificaziun che g’ha rapresentà sü la terra dal 1843. Seleziunà per mezz de una prœuva de fed, inizialment basà sü la speranza del riturn de Gesù Cristu, dopu per la primavera del 1843 e per la caduta del 1844, la sò santificaziun uficial da part de Dio l’è de oscurità, desmentega e disprez per lù.
 In qesta division in duu grup , qell qe i rende divers l’è la soa situazion in relazion a la justizia de Dio, çoè el so status in relazion ai so des comandaments e ai so olter ordenaments de salut. In del sò test uriginal de Es.20:5-6, el segond cumandament suprimuu de Roma, rivela ciarament l’impurtanza che Dio dà a l’ubbidienza ai sò cumandament e regorda i dü camin e i dü destin final opost : ... Mi sun un Dio gelus, che visita l’iniquità di pà sü mi e i fiœui. mustrand pietà a mill di quei che me aman e che tegnen i me cumandament . 
 In qest verset, el Spirit al rivela la rexon de l’esistenza dei stelle ind la nostra creazion terrestra. L’eran sultant lì per servir cuma simbul di elett terrester seleziunà de Dio ; e l’è Gen.1:17 che rivela el luur messaj : Dio i g’ha mettuu in de la distesa del ciel per dar lüs sü la terra. Allora Dio i dupera per mostrar a Abraham la moltitudin de la sò posterità in Gen. 15:5 : Cunta i stèl del ciel, se te pœdet cuntàl ; tal sarà la tò posterità.    
Però, el status de chesti stèll spirituai pœu cambiar a segond di oper fatt del credent redent. Cadend spiritualment travers de la disubbidienza, la stela la casca , la casca del ciel . L’imagin la sarà evocada per illustrar la caduta de la fed prutestante in del 1843, annunciada de un vero segn celest in del 1833, in del 6° segn de Apoc. 6:13 : e i stèll del ciel sun cascà sü la terra, cuma quand un fich g’ha slanzà i sò fich prematur. E ancamò in Apoc. 12:4 : La sò cua g’ha tirà un terz di stèll del ciel e g’ha slanzà sü la terra. Chestu messaj rinnova chel de Dan.8:10 : El s’è levà sü al esercit del ciel, el g’ha fatt cascà sü la terra part de chestu esercit e di stèll, e i g’ha calcià giò . El Spìrit imputa al regim papal roman la caduta spiritual de un terz di credent redent ; gent ingannada che credarà en van in de la salveza de Cristo e pretenderà la sò giüstizia.    
Dan 12:4   Ma ti, Daniel, serra i paroll e sigilla el liber fin al temp de la fin. Tanti la legeran pö e la cognossenza aumentarà.
4a- Chestu temp final g’ha diferent fas sucessif ma l’è cumincià, uficialment, in de la primavera del 1843, cun l’entrada en vigur del decret divin prescritt en Dan 8:14 : Fin a la sira-matina 2300 e la santità la sarà giüstificada . In del 1994, el segond temp final l’è stà segnà de la cundana del istituziun avventista universal. Dal 1843, el liber de Daniel l’è stà lett, ma l’è mai stà interpretà en mod giüst prima de chestu oper che g’ho ancamò de preparà in del 2021 e chestu dal 2020. L’è donca chesta data che marca l’apogeo de sò savè e donca, el vero temp ultim de la fin che finirà cunt el vero, aspetà Gesù el return. quest ann 2020 l’è giamò stà ben segnà de Dio perché tüt l’umanità l’è stada colpida de la mortalità del Virus Covid-19 che l’è cumpars en Cina in del 2019, ma in del Europa catolica papal , sultant dal 2020. In del 2021, i virus mudan e continuan a colpir la mortalità del Virus Covid-19. 
 
La prœuva de la fed avventista illustrada
 
Dan 12:5   E mi, Daniel, g’ho vardà e g’ho vist dü olter òmm che stavan in pè, l’un de chesta part del fiumm e l’olter de chela part del fiumm.
5a- Regordar ! Daniel l’è sü la riva del fiumm “ Hidekel ”, el Tigri, chestu mangia-òmm. Incœu, g’he sun dü òmm de tüt i dü lat del fiümm, che significa che vun l’è stà bon de traversal e l’olter l’è drée a traversal. Jamò in Dan.8:13, l’è stada scambiada una discusiun intra dü sant.   
Dan 12:6   E vun de lor l'ha diit a l'omm vestid de lin, qe l'era in su l'aqua del fiumm : Quand la sarà la fin de qeste meraveie ?
6a- In Dan.8:14 i dumandi di sant g’havevan ricevü de Dio la rispòsta del 2300 sira-matina che determinava la data del 1843 . L'aprocc l'è ripetù chichinsci e la dumanda chesta volta la riguarda la fin del mund ; el moment induè la profezia la cessarà de vèss ütil. La dumanda l’è fatta a Cristo, rapresentà de chestu òmm vestì de lino che l’è sora el fiümm , osservand sò incrocio di òmm. Dio al ciapa l’imajen de l’attraversament del Mar Ross qe l’ha salvad i ebrei ma l’ha affogad i so nemìs egizi. 
Dan 12:7   E g’ho sentid l’òmm vestì de lin, che l’era sü l’aqua del fiumm. L’ha alzà la man destra e la man sinistra vers el ciel, e l’ha giurà per quel che vif per semper che l’è per un temp, temp e mezz temp, e che tüt chesti ròbb finiran quand el podè del popul sant l’è completament rott.
7a- E g’ho sentid l’òmm, vestì de lin, che l’era sü l’aqua del fiümm; g’ha alzà la man destra e la man sinistra vers el ciel,
 In de la posiziun de Giudes Arbiter, Gesù Cristu alza la sò man destra beneditiva e la sò man sinistra punitiva vers el ciel per fà una dichiaraziun solenn.
7b- e g’ha giurà per chel che vif per semper che sarà per un temp, temp e mezz temp
 Citand la durada profetega del regn papal, Crist al mostra e al regorda el so judizi qe, ind el passad, l’ha condanad la soa gesa a patir i esazion del regim papal e i maledizion dei invasion barbare qe l’hann precedud ; Quest l’è per l’abandon del Sabat dal 7 marz del 321. I credent in di temp di pruv avventist sun inscì avvertì. Ma una segonda raxon la porta Dio a evocar qest regn papal ; Chesta l’è la data del sò principi, cioè el 538 d.C. La scernida l’è giudiziusa perché chesta data 538 servirà cuma bas per i calcul che la profezia ne proponerà presentand nœuf duraziun profetich in di versi 11 e 12.  
7c- e che tüt chesti ròbb finiran quand che la forza del popul sant l’è completament rotta
 Chesta fras curta riassum ben chesta volta el mument real de la fin : chel induè a la fin del ültem grand calamità , i scelt se truvaran sul punt de vèss sterminà, sradicà de la superfiss de la terra ; nota la precisiun : cumpletament rott .   
Dan 12:8   G'ho sentid, ma g'ho minga capì : e g’ho dit: Signur, che sarà el risultà de chesti ròbb?
8a- Pover Daniel ! Se la cumprensiun del sò liber l’è ancamò un mistero per quei che viven in del 2021, quant l’era olter la sò purtata e inutil per la sò salveza chela cumprensiun !  
Dan 12:9   E lü g’ha dit: “Va, Daniel, perchè i paroll sun serrà e sigillà fin al temp de la fin.”
9a- La risposta de l’angel la lassarà Daniel cun la fam ma la cunferma la tarda cumpliment de la profezia riservada per el temp de la fin del era cristiana.
Dan 12:10   E tanti saran purificà, bianchi e rafinà ; i malvagi fan mal, e nissun di malvagi capirà, ma quei che g’han intelligenza capiran.
10a- Tanti saran purificà, sbiancà e rafinà
 Ripetend qi la citazion esata parolla per parolla de Dan.11:35, l’angel al conferma l’identitaa papal del re arrogant e despoteg qe al se eleva sora tuts i déi e anca l’uneg ver Dé , ind el verset 36.
10b- i malvagi faran el mal e nissun di malvagi el capirà,
 L’angel l’evoca un principi qe al seguirà fina a la fin del mond, la continuazion del mal l’è rapresentada ind i profezie de Daniel de la continuazion del “oton ” del pecad greg e del “ ferr ” de la forza romana fina a’l retorn de Crist. I malvagi saran doppiament ostaculà de la cumprensiun : prima de la propria autonegaziun, e segond, de un podè de deliri dat de Dio che permett de creder a una bugia segond 2 Tess . .      
10c- ma quei che g’han cumprensiun capiran.
 Chestu esempi pruva che l’inteligenza spiritual l’è un don special dà de Dio, ma l’è precedü de un bon üs del inteligenza de bas dà a tüt i gent nurmai. Perchè anca denter de chesta norma, i òmm confonden l’educaziun e i sò grad cun l’inteligenza . Donca me regordi qesta diferenza : l’istruzion la permet de inserir i dats ind la memoria umana, ma domà l’intelijenza la permet un bon e savi drovar-s. 
Dan 12:11   E dal mument induè el sacrifici continuo l’è stà levà, e l’ abominaziun che l’è desolada l’è stada metüda sü , g’he sarà mil dücent novanta dì.
11a- Dal mument induè el sacrifici continuo cesarà
 Te g’ho de ricurdar ancamò, ma la parolla “ sacrificio ” la compariss minga in del test ebraich uriginal. E chesta precisiun l’è fundamental perché chesta perpetua la riguarda el sacerdozi celest de Gesù Cristu. Reproduxend la soa intercession in su la terra, el papism al leva via de Gexù Crist el so rœl de intercessor per i pecads dei so elets.  
Chestu ministeri terrester parallel usurpà cumencia in del 538 ; data quand Vigilio I , el prim papa regnant, el s’è stabilì a Roma, in del Palazz Laterano, sül monte Celiano (ciel). 
11b- e indué se stabilirà una desolaziun abominabil​
 Var a dì, dal 538, la data induè el regn papal roman el cumincia, citaa in Dan.9:27 : e g’he sarà sü l’ala abominaziun de la desolaziun, fin a un esterminaziun e sarà rott [ segond] chel che l’è stà decretà, sü la [ terra] desolada .  
In qest verset, qe al ponta a la data 538, el Spirit al ponta adess domà a Roma papal, qe al spiega la singolarizazion de la parolla “ abominazion ”. Quest l’era miga el cas in Dan.9:27, indov qe se tratava de tute e do i fas de Roma, pagan e pœ papal.  
 Nutem l’interes e l’importanza del ragrupament in quest verset de do robe : “ la rimozion del quotidian ” de Crist in Dan 8:11 e l’ ” ala papal qe la porta “ la desolazion abominabel ” citada in Dan 9:27. Collegand qeste do azion a l’istessa data 538 e a l’istessa entitaa, el Spirit al conferma e al prova qe l’autor de qeste malfatte l’è defatt el papism roman.       
 In Dan. 11:31, l’aziun atribuida al re grecch Antioco 4 g’ha presentà el mudel tipich de chel che Dio ciama “ l’abominaziun de la desolaziun ”. El papism l’ha riprodott, ma per 1260 an luungh e sanguinos.  
1 1c- g’he sarà mil dücent novanta dì.
 Per render infalsificabil i duraziun profetich citaa che riguardan el temp de la fin, l’unità l’è metüda prima del nümer en tüt i profezie de Daniel : dì 1290 ; dì 1335 (versicol dopu) ; Dan.8:14 : sera-matina 2300 ; e jamò in Dan.9:24 : settimane 70.      
G’hem sultant un calcul facil da fà : 538 + 1 2 90 = 1828. 
 L'interèss de chesta data del 1828 l'è chel de där a l'evento avventist un caratter universal perchè el riguarda el terz di ciinch an de cunferenz avventist tegnuu a Albury Park a Lundra in presenza de la famiglia real d'Inghiltèra .
Dan 12:12 Beato quel che speta e che riva ai mil tricentcinq trenta dì. 
12a- L’è sultant chestu verset che ne dà el significà de chesti dü duraziun profetich. El tema l’è chel de aspetà el riturn de Cristo, ma una particular aspetativa basà süi proposiziun numerich dà de la Bibbia. Un nœuf calcul l’è necessari : 538 + 1335 = 1873. L’angel el ne presenta dü dat che segnan rispettivament l’inizi e la fin de la prœuva de fed avventista cumplidada intra i an 1828 e el 1873. Inscì la noster atenziun l’è diretta ai dü dat1. aspetativ del glorios ritorn de Gesù Cristu in di Stat Ünì, donca in di terr prutestan. 
Ind l’imajen de l’incrox del fiumm “ Tigre ”, la tigre qe la magna i anime umane l’è qei dat 1843-1844 qe fan passar el protestant condanad de la vita spiritual a la mort spiritual. Al cuntrari, chel che g’ha superà la prova vien fœura vif e benedì de Dio de chesta periculus incrocio. El ottegn de Dio una specifica beatitudin : “ Beato quel che riva al 1873 !” »      
Dan 12:13   E ti, va vers la tò fin ; te riposarès, e te starès per la tò eredità a la fin di dì.
13a- Daniel el descuvrirà dopu de la prima resurreziun induè el sarà resuscità, el significà de tüt i ròbb che g’ha trasmetü a noi. Ma per l’Aventista qe al viv ancamò, el so insegnament al sarà completad ulteriorment dei rivelazion contegnude ind l’Apocalisse de Giovanni.
 
El liber de Daniel el scond ben la sò enorm richeza. G’hem nutà lì i leziun de incoraggiament che el Signur se rivolg ai sò scelt di ültem dì perché chesti ültem dì truvaran ancamò la norma de pagüra e insicureza che g’ha prevalsü durant tüta la stòria del òmm sü la terra. Ancamò una volta, ma per l’ültima volta, i elett sarann ​​singularizà e tegnuu responsabil di disgrazi che g’havaran süi soravivent ribell de la Terza Guerra Mondial annunzià en Dan.11:40-45 e Ap.9:13. Ezechiel 14 al presenta i modei tipeg de fed : Noè, Daniel e Giob. Come Noè, g’hem de scapà e resister al pensé del mund costruend la noster arca de fedeltà a Dio. Come Daniel, g’hem de restà fermament impegnà a fà el noster dover de gent scelta refudant el standard stabilì de la falsa religiun. E cuma Giob, g’hem de acetar el sufriment fisicament e mentalment quand che Dio el permett, avend un vantagg sü Giob : travers de la sò esperienza, g’hem imparà perché Dio permett chesti pruv.  
El liber de Daniel l’ha anca permetud de capir mei la vita celest invisibel. Chestu, descuvrend chestu personagg ciamà Gabriel , un nomm che vœur dì “ chel che vede la facia de Dio ”. L’è present in tüt i impurtant missiun del pian de la salveza divina. E g’hem de render-ns cunt che in del regn celest de Dio, lü e tüt i bon angel sun stà privà de la presenza de Michele , l’espresiun angelich de Dio, durant el temp de la sò incarnaziun terrester, che l’era de 3-5 an . In una grand condivisiun de amour, Michael cundivid anca la sò autorità, acettand de vèss sultant “ un di capi principal ” . Ma Gabriel l’ha anca presentad a Daniel , el scelt intra i scelt , come “ el Capo del to popol ”. E Dan.9 al ne rivela ciarament tut qell qe Gesù al vegn per far per salvar i so fedel elets. El pruget de salvament divin l’è inscì ciarament annunzià, e dopu cumpletà el 3 april 30 de la crocifixiun de Gesù Cristu.       
El liber de Daniel l’ha mostrad qe la fed la se pœ dimostrar domà de un adult. E che segond Dio, el fiœul diventa adult quand che entra in di sò tredes an. Pœden anca notar el frutt amar purtà del batèsim infantil e de l’eredità natal religiüsa en tüt i fals religiun. Gesù l’ha dit in Marco 16:16 : Quel che cred e l’è batezà l’è salvà ; Quel che cred minga el sarà cundannà . Chestu donca vœur dì che prima del batèsim , la fed g’ha de vèss present e dimustrada . Dopu el batèsim, Dio la mett a la prœuva. Ancamò, un’oltra perla rivelada en Daniel, chesti parolles de Gesù de Matt.7:13 sun cunfermà : Entra per la porta strècc . Perchè larga l'è la porta e larga l'è la strada che mena a la distruziun, e g'he sun tanti che passan travers de lù ; e anca in Matt.22:14 : Perchè tanti sun ciamà , ma pooch sun scelt ; segond Dan.7:9, des miliard ciamà a rende cunt de Dio per , sultant , un miliun de elett redent salvà , perché g’havaran veramente servì ben el creatur Dio , en Cristo in del Spìrit Sant.        
 
 El capitul 12 g’ha apena mettuu i fundament de la strütüra del liber del Apocalisse regordand i dat 538, 1798, 1828, 1843-1844 scondù e sugerì ma fundamentai per la divisiun del temp en Apocalisse, e 1873. Un’oltra data, 1994 costruida per la disgrazia , sarà lì.

Introduziun al simbolism profetich
 
In tute i parabole biblege, el Spirit al drova elements terrester, vergun dei so criteri al pœl simbolizar entitaa anonime qe presenten criteri comun. Ogni simbul duperà g’ha donca de vèss esaminà de tüt i sò aspett, per tirà fœura di luu i leziun scondù de Dio. Ciapem par esempi la parolla “ mar ”. Segond Gen. 1:20, Dio l’ha popolad cond animai de tuts i jener, innumerabei e anonim. El sò ambient l’è fatal per l’òmm che vif respirand aria. El diventa inscì un simbul de la mort per l’òmm che, giüstament, pœu anca avegh pagüra de la sò salnità che rend la terra steril. Ovviament, chestu simbul l’è minga favorevul per l’umanità e, per el sò significà de mort, Dio dà el sò nomm al basin di abluziun di ebrei che prefigura i aque del batèsim. Adess batezar vœl dir merger, morir affogad per viver anc’mò in Gesù Crist. El vecc ingiustificad el se leva sü ancamò purtand la giüstizia de Cristo. Vedem chichinsci tüta la richeza de un ünich element de la creaziun divina : el mar . Sotta chestu insegnament, cumprendem meji el significà che Dio dà a chestu versichel de Daniel 7:2-3 : “ ... e ecco, i quater vent del ciel s’in sbatüü sül grand mar . E quater grand besti vegnivan su del mar , ognun diferent del olter . Sapi che “ i quater vent del ciel ” sugerisen i guerr universai che purtan i popul vitorius al podè dominant. Chichinscì, “ el grand mar ” simboliza i mass uman di popul pagan che, onorand minga Dio, sun, a sò occ, istess ai animai del “ mar ”. In del espresiun “ quater vent del ciel ”, “ quater ” rapresenta i 4 puunt cardinai di direziun Nord, Sud, Est e Ovest. I " vent del ciel " purtan cambiament in del aspètt del ciel, spinghend i nivul, fan tempest e purtan piœuva ; Spingend de part i nivul, promovon la lüs del sul. Al stess mod, i guerr causen grandi cambiament politic e sociai, grandi trambust che dan el domini al nœuf popul vitorius scelt de Dio, ma senza vèss benedì de Luu. Perché l’è designà cuma un “ animal ”, g’ha minga diritt ai benediziun che g’han de vèss ufrì ai òmm real ; i sò fedel elett che caminan in de la lüs divina de Adam e Eva, e chestu fin a la fin del mund. E chi sun i sò scelt ? Quei in cui al recognoss la soa imajen perqè l’om l’è stait fait a l’imajen de Dio segond Gen.1:26. Nota chesta diferenza : l’òmm l’è fatt o creà de Dio a sò imagen , menter el animal l’è .                      prodot del sò ambient, marin, terrester o celest, segond l’urden dà de Dio. La scelta del verb segna la diferenza de status.
Cuma segond esempi, prendem la parolla “ terra ”. Segond Gen. 1:9-10, chestu nomm “ terra ” l’è dà a la terra secca che l’è vegnuda fœura del “ mar ” ; un’imagin qe Dio al sfrutarà ind el Apoc. 13, per simbolizar la fed protestanta qe l’è vegnuda fœra de la fed catolega. Ma esaminem ancamò olter aspett de la “ terra ”. L’è favorevul a l’òmm quand che el nutre, ma minga favorevul quand che g’ha l’aspètt de un desert arid. Donca dipend de la bona annada del ciel per vèss una benediziun per l’òmm. Chesta annada la pœu vegnir anca di fiümm e di torrent che la traversan ; Per quest l’è perché la parolla de Dio stess l’è paragunada a “ una funt de aque vivente ” in de la Bibbia. L’è la presenza o l’assenza de chesta “ aqua ” che determina la natüra de la “ terra ”, e spiritualment, la qualità de la fed del òmm cumposta del 75% de aqua.                
Come terz esempi, prendem i stèl del ciel. Prim, “ el sul ”, in del lato pusitif, l’illumina ; segond Gen.1:16, l’è la lüs del “ dì ”, la scalda e la favoriss la cressita di piant che l’òmm dupera cuma mangià. In del lat negatif, brüsa i cültür per tropp calor o mancanza de piœuva. Galileo g’haveva rason, l’è al center del noster univers e tüt i pianet del sò sistèm giran inturn a lù. E lü l’è specialment el püsee grand, la Bibbia la se riferiss a lù cuma “ el püsee grand ” in Gen.1:16, el püsee cald e l’è minga accessibil. Tuts qests criteri al renden l’imajen parfeta de Dé ind el qual se trœven tute qeste carateristege. Nessun pœu vedè Dio e vif, inscì cuma lü pœu mett i pè sul “ sul ” ; l’unega stella masqil, i oltre inn tute pianeta o stelle feminizade. Dopu de lù, " la lüna ", " la püsee piscinina " : segond Gen. 1:16, l’è el luminario de la nott, del bui che presied. “ La lüna ” donca g’ha sultant un messagg negatif per lee. Anca se l’è püsee visin a nun, chesta stèla g’ha mantegnuu per tant temp el mistero de la sò facia sconduuda. Al brilla miga deperluu ma comè tuts i oltr pianeta, al ne manda indrée, ind un circol progressiv, una lux debola qe al ricef del " sol ". Segond tuts qests criteri, " la luna " l'è el simbol parfet per rapresentar, prima, la relijon ebraica, e segonda, la falsa relijon cristiana del papism roman catoleg, del 538 fina a’l dì d'incœ, e del protestantism luteran, calvinista e anglican, del 1843. G'è anca ind el ciel qe i g'hann duu stelle qe i:1 condivider con " el sol e la luna " Quel de " marcar i stagion, i dì e i an ", e quell de " illuminar la terra ". Lusen, per la magiur part, sultant en temp de scürità, de nott. L’è el simbul ideal per rapresentar i servitur de Dio, i veri, fin quand la profezia g’he atribuiss una caduta ; che indica un cambiament in del luur stat spiritual. Chestu sarà el messagg che Dio duperarà per evocar la caduta del cristianesim vitima de la bugia romana en Dan.8:10 e Apoc.12:4 ; e la caduta del prutestantism universal in Apoc. 6:13 e 8:12. In isolament, la "stella " la indica el papad catoleg in Apoc 8:10-11, la fed protestanta in Apoc 9:1 ; e reunid in una corona in numer de 12, l’Assemblea Eleta vitoriosa, in Apoc. 12:1. Dan.12:3 i designa cuma el simbul de “ quei che g’han insegnà la giüstizia a la multitudin ”, cioè “                                    quei che s’illuminan la terra ” cun la lüs dada de Dio. 
Chesti ciinch simbul g’havaran una funziun impurtant in de la profezia del Apocalisse. Pœde doncà praticar la descoverta dei messaj sconduds portads dei criteri dei simboi presentads. Ma quaivun sarès dificil de descuvrir, donca Dio stess indica la ciaf del mistero in di versi de la Bibbia, cuma i parolles “ cò e coa ” che pœden vèss capì sultant del significà che Dio g’he dà en Isa.9:14, indué legem : “ el magistrat o l’anzian l’è el cap, el profet, l’è el coa .” Ma el verset 13 l’ofrir in parallel, donca portand i stess signifegads, “ el ram de la palma e la canna ” ; “ una canna ” che rapresentarà el papad roman in Apoc. 11:1.          
 
G’he anca un significà simbolich per i nümer e i cifri. En regula de bas, g’hem en urden crescent : 
Per el numer “ 1 ” : unicità (divina o numerich)   
Per el numer “ 2 ” : imperfeziun.   
Per el numer “ 3 ” : perfeziun.   
Per el numer “ 4 ” : universalità (4 punt cardinai)   
Per el numer “ 5 ” : òmm (òmm o femina).   
Per el numer “ 6 ” : l’angel celest (el celest o messagger ).   
Per el numer “ 7 ” : pieneza. (Anca : segn del Dio creatur)    
Sora chestu numer g’hem cumbinaziun de suma di primi set cifre de bas ; esempi : 8 =6+2 ; 9 =6+3 ; 10 =7+3 ; 11 =6+5 e 7+4 ; 12 =7+5 e 6+6; 13 =7+6. Chesti scelt g’han un significà spiritual en relaziun ai temi tratà en chesti capitul del Apocalisse. Ind el libr de Daniel trovom i messaj profeteg qe parlen de l’era cristiana messianega ind i capitol 2, 7, 8, 9, 11 e 12.      
In del liber de Apocalisse rivelà al apostol Giovanni, el codess simbolich di nümer di capitul l’è estremamente riveladur. L’era cristiana l’è divisa in dü part storegh principai.
El prim, ligà al numer “ 2 ”, parla del periud magiuritari de la dutrina “imperfeziun ” de la fed cristiana rapresentà del 538 del papismo roman catolich, erede de la norma religiüsa stabilida del 7 mars 321 del pagan imperadur roman Custantin I. El capitul 2 parla de tüt el temp intra el 94 e el 1843.    
La segonda part rapresentada del numer “ 3 ” la riguarda, del 1843, el temp “ adventista ”, un temp induè Dio dumanda la “ perfeziun ” dutrinal apostolich restaurada en cunformità cunt el prugrama profetizà del decret divin citaa en Dan.8:14. Chesta perfeziun la sarà raggiunta gradualment fin al riturn de Cristo previst in de la primavera del 2030.      
Sora el numer 7, el numer 8, o 2+6, evoca el temp de imperfeziun (2) di oper diabolich (6). El numer 9, o 3+6, indica el temp de la perfeziun (3) e anca i oper diabolich (6). El numer 10, o 3+7, profetiza per el temp de la perfeziun (3), la pienezza (7) del oper divin.
El numer “ 11 ”, o principalment 5+6, se riferiss al temp del ateismo frances induè l’òmm (5) l’è asocià al diavul (6).  
El numer " 12 " o 5+7, rivela l’asociaziun del òmm (5) cunt el Dio creatur (7 = pieneza e sò segn real).  
El numer " 13 " o 7+6, indica la pieneza (7) de la religiun cristiana asocià al diavul (6) ; papal prim ( mar ) e prutestant ( terra ) in di ültem dì.   
El numer “ 14 ” o 7+7, el riguarda l’œvra avventista e i sò messaj universai ( Vangel eterno ).  
El numer “ 15 ”, o 5+5+5 o 3x5, evoca el temp de la perfeziun del òmm (5) (3). L’è quel che segna la fin del temp de la grazia. El “ frument ” spiritual l’è madur per vèss racolt e cunservà in di granari celest. La preparaziun di elett l’è cumpleta perché sun rivà al livel dumandà de Dio.    
El numer “ 16 ” en Apocalisse se riferiss al mument induè Dio verza “ i set ültem cup de la sò ira ” süi sò nemìs religius, el cristianesim infedel del capitul 13.    
El numer “ 17 ” g’ha el sò significà, cuma chel precedent, in del tema che Dio g’he dà in de la sò profezia, cioè in Apocalisse 17, el simbul del “ giudizi de la grand prostituta ” de part de Dio. In de la Bibbia, el prim üs de chestu numer simbolich riguarda la setemana de Pasqua che cumincia el 10° dì del prim mes del an e la finìs el 17° dì . Cumplì a la letra en termin di dì per la mort del “Agnelo de Dio ” Gesù Cristu, la Pasqua l’è profetizada en dì-ann in del 70° di “ 70 seteman ” di ann de Dan 9:24 a 27. La profezia de la 70° settimana del versichel 27 indica l’ann del verset 26 del 2. la profezia l’è la Pasqua che se truva in de la primavera , “ in del mezz ” de chesti sett ànn de la setimana profetich citada en Dan 9:27.          
Per i ültem veri “ Aventist ”, el numer 17 riguardarà i 17 secul de prategh de la dumenica romana, un pecà stabilì el 7 marz del 321. La data del anniversario de la fin de chesti 17 secul, el 7 mars del 2021 g’ha dervì el “ temp de la fin del Dan1. Chestu “ temp ” l’è favorevul a la realizaziun de chest ültim castigo de avvertiment che, che indica la Terza Guerra Mondial, l’è anca profetizà de Dio de la “ sesta tromba ” rivelada en Apoc. 9:13 a 21. La ruina economich causada del virus Covid-19 che marz 2020, l’inizi dei castighi divin.        
El capitul “ 18 ” parla de la puniziun de “ Babilonia la Grand .”    
El capitul “ 19 ” se cuncentra sul cuntest del glorios riturn de Gesù Cristu e sul sò cunfront cunt i ribell del òmm.  
El capitul 20 parla del sett millenni, sü la terra desolata induè el diavul l’è tegnuu prigiunier e in del ciel, induè i elett proceden a giudicar la vita e i oper di malvagi ribell che sun mort refüdà de Dio.  
El capitul “ 21 ” truva el simbolism 3x7, cioè la perfeziun (3) de la santificaziun divina (7) riprodotta in di sò elett redent de la terra.  
Vedem inscì che la profezia la prend cuma tema l’elett del Adventism en Apoc. 3, 7, 14 = 2x7 e 21 = 3x7 (cressita vers la perfeziun de la santificaziun ).
El capitul 22 l’inaugura el temp quand, sü la terra rijenerada e rinnovada, Dio l’installa el sò tron ​​e l’elett del sò eterno regn.                                                                                                     
 
 
 
 
 
 
 
 
Adventism
 
Chi sun donca chesti fiœui e tüsan de Dio ? Disem subit, perchè chestu document furniss tüt i prœuf necesari, chesta divina Rivelaziun l’è indirizzada de Dio ai cristian “ adventist ”. Perchè pias o no, la volontà de Dio l’è sovrana, e de la primavera del 1843, quand che l’è entrà en vigur un decret profetizà en Daniel 8:14, el standard “ Aventist del Sett dì ” l’è stà el canai esclusif che culega ancamò Dio e i sò servitur uman. Ma stà atent ! Chestu standard l’è semper drée a evolver, e el refuud de chesta evoluziun, desiderada de Dio, g’ha guadagnà la sò rapresentaziun istituziunal uficial per vèss vomità de Gesù Cristu dal 1994. Che l’è l’Aventism ? Chesta parolla la deriva del latin “ adventus ” che vœur dì : avvent. Quella de Gesù Crist, per el so grand ritorn final ind la gloria del Pader, l’era prevista ind la primavera del 1843, ind l’autun del 1844, e ind l’autun del 1994. Qeste false aspetative previste ind el plan de Dio, hann però portad conseguenze spirituai tragege per qei qe i spetaven, , dal grand Dio creatur. Inscì, chi recugnuss en chestu document i lüs propost de Gesù Cristu diventarà, per conseguenza diretta, un “ Aventista ”, “ del sett dì ”, se minga cunt i òmm, sarà el cas cun Dio ; quest, quand che l’abandona el rest religius del prim dì, per praticar el rest del sett dì, ciamà Sabat, santificaa de Dio fin de la creaziun del mund. L'apartenenza a Dio la cumporta di requisit divin adiziunal ; Cunt el Sabat, l’adventist elett g’ha de renderse cunt che el sò corp fisich l’è anca proprietà de Dio, e cuma tal, g’ha de nutrirlo e curarlo cuma un prezius pussess divin, un santuari carnal. Perchè Dio l’ha prescrit per l’òmm, in Gen. 1:29 la sò dieta ideal : “ E Dio g’ha dit: Ecco, g’ho dà tüt i erb che dan sèm, che sun sü la facia de tüta la terra, e tüt i alber, induè g’he el früta de un alber che dan sèm; l’è per ti carn .”                   
El penser avventista l’è inseparabel del projet crestian rivelad de Dio. El ritorn de Gesù Crist l’è menziunà en tanti citaziun biblich: Sal.50:3 : “ El noster Dio l’è drée a rivà ; davaant a lù g’he un fœuch devorant, intorn a lù una tempesta viulenta " ; Sal.96:13 : “ ...davant del SIUR! Perchè l'è vegnuu, perchè l'è vegnuu per giudicar la terra ; El giudicarà el mund cun giüstizia, e i popul cun la sò fedeltà. » ; Isa.35:4 : “ Digh a quei che g’han un cœur turbà: Sei bon curagio, g’ha minga pagüra; ecco el to Dio, la vendetta la vegnarà, la punizion de Dio; Luu stess el vegnarà e el te salvarà ” ; Osea 6:3 : “ Fasem savè, cerchem de cognoss el SEGHER; la sò vegnuda l’è certa cuma quella del alba. El vegnarà a noialter cuma la piœuva , cuma la piœuva de primavera che la rega la terra " ; in di scritür del nœuf patt legem : Matt.21:40 : “ Quand el proprietari de la vigna el vegnarà , cosa el farà a quei cultivatur? » ; 24:50 : “ ... el padrun de chel servitur vegnarà en un dì induè el se speta minga e en un ura che el sa minga, ” ; 25:31 : “ Quand el Fiœl de l’Òmm al vegnarà in de la sò glòria , e tüt i sant angel cun lù, alura el se mett sül tron ​​de la sò glòria. » ; Jah.7:27 : “ Però, nuèter cognossem chest òmm de indué l’è; ma quand che Cristo vegnarà , nissun saprà de indué l’è. » ; 7:31 : “ E tanti del popul g’han creduu en lù e g’han dì: “ Quand che Cristo vegnarà , el farà püsee miracul de chesti che g’ha fatt chest òmm? » ; Ebr.10:37 : “ Ancamò pooch temp, e chel che vegnarà vegnarà , e ritardarà minga .” L' ültima testimunianza de Gesù : Jah.14:3 : “ E se mi vago a preparar un post per vù , vegnarò ancamò e v’ purtarò da mi , perché indué son mi , g’ho de vèss anca vuuter ” ; La testimonianza di angeli : Atti 1:11 : “ E lür disen: “Omm de Galilea, perché stem in pè a vardà el ciel? Chestu stess Gesù, che l’è stà ciapà in del ciel, el vegnarà inscì cuma l’è stà vist ndà in del ciel.                                     ". El pruget avventist del Messia el cumpariss en : Isa.61:1-2 : “ El Spìrit del Signur YaHWéH l’è sü de mi, perché YaHWéH m’ha unt per predicar la bona notizia ai pover; El m’ha mandà a guarir i gent che g’han el cœur rott, a proclamar la libertà ai prigiunier e la libertà a quei che sun ligà; per proclamar l'ann del favor de YaHWéH, ... " Chichinscì, leggend qest test ind la sinagoga de Nazareth, Gesù l'ha fermad de lejer e l'ha sarad el liber, perqè el rest, qe al riguardava el " dì de la vendetta " al doveva miga vesser compiud fin ai 2003 ann adree, per el so divin glorios dì de vendetta de noster Dio : per consolar tüt quei che g’han la pena; »         
L’adventism g’ha tanti facc incœu, e prima de tüt, l’aspet istituzional uficial che g’ha refüdà in del 1991 i ültim lüs che Gesù g’ha ufrì, travers del umil strüment del òmm che sun mi. I detai cumpariran indué l’è necessari en chestu document. G’he sun tanti grupp avventist sparpagnà en tüt el mund. Chesta lüs l’è dirigida a luur cuma priorità. Lee l’è la “ grand lüs ” vers la qual la noster surela spiritual püsee grand, Ellen White, vureeva guidar el popul avventist. Lee l’ha presentad el sò laurà cuma la “ lüs piscinina ” che mena a la “ grand ”. E in del sò ültim messagg publich, tegnind la Santa Bibbia per l’aria cun tüt i dü i man, g’ha dichiarà : “ Fradèi, ve racomando chestu liber .” El sò desideri l'è stà realtà ; Daniel e Apocalisse inn completament decifrads de un streit drovar dei codex bibleg. L’armonia parfet la rivela la grand savieza de Dio. Letur, chi che te seet, te invito a facch minga i errur del pasà, l’è ti che g’he de adatass al pian divin, perché l’Onnipotent se adatarà minga al tò punt de vista. El refud de la lüs l’è un pecà mortal senza nissun rimedi ; el sangh spargügnà de Gesù Cristu el cuvert minga. Serro chesta parentesi impurtant e turno a la “ calamità ” annunciada .             
 
 
 
Prima de rivar a la storia de l’Apocalisse, g’ho de spiegar-v perché, en general, i profezie ispirà de Dio sun fundamentai per noi, i òmm, perché luur savè o luur disprez purtarà a la vita eterna o a la mort definitiva. La rason l’è chesta : ai òmm g’he pias la stabilità e donca g’han pagüra del cambiament. Inscì, prutegh chesta stabilità e trasfurma la sò religiun en tradiziun, scartand tüt chel che se presenta en un aspett de novità. L’è inscì che i ebre de la vègia alleanza divina agisen prima, a luur distruziun, che Gesù l’esita minga a denunziar cuma “ una sinagoga de Satana ” in Apoc. 2:8 e 3:9. Aderend a la tradizion dei pader, i crediven qe in qella manera qì i saressen staits bon de protejer la soa relazion cond el Signor. Ma cosa suced en chestu cas ? L’om l’ascolta plu a Dio quand qe al parla a luu, ma al domanda a Dio de scoltar-l parlar. In chesta situaziun, Dio truva plü el sò cunt, ancamò püsee perché, se l’è vera che luu stess cambia minga in del sò caratter e in del sò giudizi che resta eternament istess, l’è anca vera che el sò pruget l’è en cressita custant e en cambiament perpetu. Un verset l’è sufisent per cunfermar chesta idea : “ El cammin del giüst l’è cuma la lüs che s’illumina, che l’è semper püsee s’ciar fin al dì perfett. (Pr 4,18) ». El “ percors ” de chestu verset l’è istess a la “ via ” incarnada en Gesù Cristu. Quest al prœva qe anca la veritaa de la fed in Crist la se evolv ind el temp, segond la scernida de Dio, in conformitaa cond el so pian. I candidà per l’eternità duvarian där ai parolles de Gesù el significà che meritan quand che g’ha dit : “ A chel che mantegn i mè oper fin a la fin, a lù g’he darò... (Apoc. 2:26).” Tanti pensan che l'è assée tegnir chel che g'he stà imparà dal principi fin a la fin ; e quest l’era jamò l’error di ebrei naziunai e la leziun de Gesù in de la sò parabola di talent. Ma quest l’è per desmentegar che la vera fed l’è una relaziun permanent cunt el Spìrit del Dio vivent che varda per dar ai sò fiœui chestu mangià che vien de la sò vuuch en tüt i mument e en tüt i mument. La parolla de Dio l’è minga limitada ai sant scritür de la Bibbia, dopu, g’he resta en mod permanent, el “ Logos ”.                  » vivent, la Parola momentaneament l’è diventada carn, Cristo che agiss in del Spìrit Sant per continuà el sò dialogh cun quei che l’aman e el cercan cun tüta la sò anima. Pœu testimoniar chesti ròbb perché g’ho personalment beneficià de chestu contribut de nœuva lüs che cundivido cun quei che la aman tant cuma mi. La nœvità ricevuda del ciel la mejora semper la nòstra cumprensiun del sò pruget rivelà e g’hem de savè cuma decider e bandonà i interpretaziun vècc quand che diventan vècc. La Bibbia la invita a far quest : “ Prova tut ; tegni ferm a quel che l'è bon ; (1Ts 5,21)».     
El judizi de Dio l’è semper adatad a qesta evoluzion progressiva de la lux ispirada e rivelada ai depositari elets dei so oracol. Donca, la stricta aderenza a la tradiziun la causa perdita, perché la permett minga al òmm de adatass al evoluziun del prugrama de risparmio rivelà gradualment fin a la fin del mund. G’è un’espression qe la ciapa el so valor complet ind el domini relijos, l’è : la veritaa del temp present o la veritaa present . Per capir mei qest penser, g’hem de vardar ind el passad, indov qe g’hem avud ind i temp dei apostol, una dotrina parfeta de la fed. Pusè tard, en temp de estrema scürità profetizà, la dutrina di apostol l’è stada sostituida di quei di dü “ Roma ” ; l’imperial e el papal, i dü fas del stess pruget divin preparà per el diavul. Donca l’œvra de la reforma la justifega el so nom, perqè l’è una question de desradicar i false dotrine e de repiantar i bon somenze destrute de la dotrina apostolega. Cun grand pazienza, Dio g’ha dà temp, tant temp, perché la sò lüs la fudess restaurada a la sò cumpletaziun. A diferenza dei déi pagan qe reagissen miga, perqè i esisten miga, el Dé creador al viv eternament, e al mostra qe l’esist, cond i so reazion e i so azion inimitabel ; purtropp per l’òmm, en furma de puniziun duri. Luu che cumanda la natüra, che dirigg i fulmin, i tron ​​e i lampi, che desviluppa i vulcan e i fà sputà fœuch sü l’umanità colpevul, che causa terremot e provoca onde de marea distrutif, l’è anca chel che vien a sussurrà in de la ment di sò scelt, el prugress del sò pruget. “ De sicür el Signur Dé el farà minga gnent, ma el rivela el sò segret ai sò servitur i prufet ”, segond Amos 3:7.       
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
El prim sguard a l’Apocalisse
 
In de la sò presentaziun, Giovanni, l’apostol del Signur Gesù Cristu, el ne descrif i imagen che Dio g’he dà in de la visiun e i messagg che el ascolta. Ind l’aspet, ma domà ind l’aspet, la Revelazion, la traduzion de la grega “ apocalussi ”, la rivela miga nient, perqè la conserva el so aspet misterios, incomprensibel per la moltitudin de credents qe la lejen. El mistero i scuragia, e i se ridusen a ignurar i segret rivelà.  
Dio l’agiss minga inscì senza rason. Inscì, El ne insegna cuma l’è santa la sò Rivelaziun e che, cuma tal, l’è destinada sultant ai sò scelt. E l’è chichinsci induè l’è approprià vèss ciar sül argument, i sò scelt sun minga quei che disen de vèss, ma esclusivament quei che luu stess recognoss cuma sò servitur, perché se distinguen di fals credent per luur fedeltà e luur ubbidienza.
“ La Rivelaziun de Gesù Cristu, che Dio g’ha dà, per mustrar ai sò servitur i ròbb che g’han de suceder prest ; (Apoc. 1,1-2) ».  
Donca quel che g’ha dichiarà en Giovanni 14:6, “ Mi sun la via, la verità e la vita ; nissun vien al Pà se minga travers de mi ”, vien, travers de la sò Apocalisse, de la sò Rivelaziun, per mustrar ai sò servitur el camin de la verità che permett de ottener la vita eterna ufrida e proposta en sò nomm. Donca, sultant quei che el giudica degn de ricevel l’otteneran. Dopu avegh mustrà concretament cunt el sò ministeri terrester chel che l’è el mudel de la vera fed, Gesù recugnuss quei che sun degn de lù e del sò sacrifici espiatori voluntari, perché se sun verament impegnà en chestu camin mudel induè g’ha camminà davaant a luur. La sò dediziun cumpleta e cumpleta al servizi de Dio l’è la norma proposta. Se el Maestro g’ha dit a Pilat : “ ...Sò vegnuu in del mund per testimoniar de la verità... (Giovanni 18:37) ,” en chestu stess mund, i sò elett g’han de fà istess.     
 
Tüt i misteri g’han la sò spiegaziun, ma per aveghla, g’he vœu de duperà i ciaf che derven e serran l’acess ai segret. Ma purtropp per i superficialment curius, una ciaf principal l’è Dio stess, en persona. Ind el temp liber e segond el so judizi infallibel e perfettament just, al derva o al sara l’intelijenza umana. Chestu prim ostacul rend incumprensibil el liber rivelà e la Santa Bibbia en general diventa, quand che l’è sometüda a la letüra di falsi credent, una raccòlta de articul alibi religius. E chesti falsi credent sun parècc numerus, per chest mutif, sü la terra, Gesù g’haveva multiplicà i sò avvertiment süi falsi Crist che sarèsen cumparid fin a la fin del mund, segond Matt.24:5-11-24 e Matt.7:21 a 23, induè el avvertiss cuntra i fals afermaziun di quei che sun a voce alta sò seguitur.
L’Apocalisse l’è donca la rivelazion de la storia de la vera fed recognossuda de Gesù Crist come Pà e come Spìrit Sant qe al vegn del Pà, l’uneg Dio creador. Chesta vera fed la qualifica i sò scelt che passan travers di secul scür de temp de estrema confusiun religiüsa. Chesta situaziun giüstifica el simbul di stèll che Dio atribuiss ai scelt che recugnuss, anca per un mument, perché cuma luur, segond Gen. 1:15, lusen in del scüri, “ per där lüs sü la terra ”. »    
 
La segonda ciav de l’Apocalisse l’è sconduda ind el liber del profeta Daniel, vun dei liber del vegg patt, qe al costituiss el prim dei “ duu testimoni ” de Dio citads ind el Apoc. 11:3; el segond l’è l’Apocalisse e i liber del nœv patt. Durant el sò ministeri terrester, Gesù g’ha atirà l’atenziun di sò discepol sü chestu profeta Daniel, che la sò testimonianza l’è clasificada in di liber storegh in de la santa “ Torah ” ebraich .     
La Rivelazion Divina la ciapa la forma de do colone spirituai. L’è inscì vera che i liber de Daniel e chel del Apocalisse dat a Giovanni sun interdipendent e cumplementar per purtar, cuma dü culonn, el capital de una divina rivelaziun celest.
L’Apocalisse l’è donca la storia de la vera fed che Dio definìs en chestu verset : “ Beato chel che legg e quei che ascultan i parolles de chesta profezia, e che guardan quei ròbb che sun scrivuu denter! Perchè el temp l’è visin (Apoc. 1:3) .”   
El verb “ legg ” g’ha un significà precis per Dio che l’associa a la cumprensiun del messaj lett. Chestu pensé l’ è espress en Isa. E lü rispond: Mi pœu minga, perché l’è sigillà; o cuma un liber dà a un òmm che pœu minga legg, disend: Legg chest! E chi rispond: Mi so minga cuma legg ." Per chesti paragun, el Spìrit cunferma l’impusibilità de cumprender i messaj divin codificà per quei che “ el onoran cun la sò boca e cun i sò labbr, ma el sò cœur l’è luntan de lù ”, segond Isa 29:13 : “ El Signur g’ha dit: Quand chestu popul se avvicina a mi, i me onoran cun la sò bocca e cun i sò labbr; ma el sò cœur l'è luntan de mi , e la sò pagüra per mi l'è sultant un precett de la tradiziun del òmm .           
 
Una terza ciaf se uniss a la prima. Se truva anca in Dio che sovranament el cerniss intra i sò elett, chel che el rendrà capas de “ legg ” la profezia per illuminà i sò fradèi e surel en Gesù Cristu. Perchè Paolo l’ha regordad in 1 Cor.12:28-29 : “ E Dio l’ha metü quaivun in de la gesa, prima apostol, segond profet, terz maester, dopu miracul, dopu don de guarigiun, aiut, guverni, diversità de lengue. Sun tüt apostol? Sun tüt di prufet? Sun tüt dutur? ".      
Ind l’orden diret de Dé, un al se improvisa miga un profet per decision umana personal. L’è cuma Gesù g’ha insegnà in de la parabola, g’hem minga de currer per ciapà el sedil de prima, ma pütost, g’hem de sentar-s in del retro de la stanza, e spetar, se l’è de suceder, che Dio el ne invita a ndà in de la prima fila. G’havevi no una ambizion particolar de recitar una part ind el sœ lavorar, e g’havevi domà un grand apetit per el desideri de capir i signifegads de qests stran messaj qe g’ho lejud ind l’Apocalisse. E l’è stà Dio che, prima de capì el significà, m’ha ciamà en una vision. Donca ste minga surpres del caratter ecezionalment luminoso di oper che presento ; l’è el frutt de una missiun autenticament apostolich.  
L’incapacità momentanea de cumprender i sò segret rivelà en mod codificà l’è donca nurmal e prevista in del orden stabilì de Dio. L’ignoranza l’è minga una colpa, fintant che l’è minga la conseguenza de un refud de la lüs dada. Ind el cas del refud de quell qe al rivela a travers i profet qe al manda a qest compit, la fras divina l’è imediada : l’è la rottura de la relazion, de la protezion e de la speranza. Inscì, un profet en missiun, Giovanni, g’ha ricevü una visiun codificada de Dio, a la fin di temp, un olter profet en missiun te presenta incœu i vision decodificad de Daniel e de Apocalisse, ufrend tüt i garanz de la benediziun divina per luur sublim chiareza. Per chesta decodifica, g’he sultant una funt : la Bibbia, nient olter che la Bibbia, ma tüta la Bibbia, sotta l’illuminaziun del Spìrit Sant. L’atenziun e la carità de Dio sun cuncentrà süi creatür uman püsee semplis, cuma i fiœui ubbidient, che sun diventà rar in di temp final. La comprension del penser divin la pœl vesser otignuda domà ind una collaborazion streita e intensa intra Dé e el so servidor. La verità la pœu minga vèss rubada ; l’è meritada. L’è ricevü de quei che la aman cuma un’emanaziun divina, un frutt, un’essenza del Signur amad e adurà.   
L’intera costruzion de la granda Revelazion portada in manera complementar dei liber Daniel e Revelazion l’è jigant e ingannevolment complessa. Perché in realtà, Dio despess menziuna i stess argument sotta aspett e detai diferent e cumplementar. Al me livel d’incœu de padronanza del argument, la storia religiüsa rivelada l’è facil de riassumir.
G’he ancamò una quarta ciaf : noialter stess. Num g’hem de vesser cernids, perqè la nostra anema e tuta la nostra personalitaa g’hann de condivider cond el Signor tute i so concezion del ben e del mal. Se un quaidun l’è miga de luu, l’è segur de sfidar la soa dotrina in su un pont o in su l’olter. La gloriosa Rivelazion la par ciara domà ind la ment santificada dei elets. La verità l’è tal che la pœu minga vèss negoziada, la pœu minga vèss negoziada; Come l’ha insegnad Gesù, tutt l’è resolt cun “ sì ” o “ no ”. E quel che l’òmm g’he giuntà vien del Mal.     
G’he resta un criteri fundamental che l’è dumandà de Dio : l’umiltà total. L’orgœuj per un’opera l’è legitim, ma l’orgœuj el sarà mai : “ Dio resist al orgoglios, ma al dà grazia ai umil (Giacom 4:6).” L’orgœi l’è la radix del mal qe l’ha causad la roina del diavol cond i so conseguenze mostruose per luu medesim e per tute i creature celeste e terrestre de Dio, l’è impossibel per un vesser orgoios de otener l’elezion in Crist.    
La vera umiltà la cunsist in del recugnuss la noster deboleza umana e in del creder ai parolles de Cristo quand che g’he dis : “ Senza de mi pœdet minga fär nient (Giovanni 15:5).” In qest " negot " la g’é, coma prioritaa, la possibilitaa de capir ol significad dei sœ messaj profetic codificads. Te dirò perché e te darò la spiegaziun. Ind la soa savieza, la soa sapienza divina, el Signor l’ha ispirad el Daniel cond i so profezie in elements separads de dexene de agn. Prima qe luu al m’havess ispirad cond l’idea de far una sintesi comparada de tute qeste profezie separade in capitoi, nissun l’haveva fait inanz de mi. Perchè l’è sultant travers chesta tecnich che i acüsaziun presentà de Dio guadagnan precisiun e chiareza. El segret de la lüs l’è in de la sintès de tüt i test profetich, in del stüdi parallel di dat di sò capitul separà e soratüt in de la ricerca en tüt la Bibbia del significà spiritual di simbul incuntrà. Fin che chestu metud l’è minga stà duperà, el liber de Daniel, senza el qual la profezia del Apocalisse resta totalment incomprensibil, i accusaziun divin menziunà preocupavan minga tropp quei che g’havevan interess. L’è per cambiar chesta situaziun che el Spìrit Sant de Gesù Cristu m’ha ispirà a fär ciar chel che l’era stà tegnuu scuro fin a chel mument. L’identificaziun di quater ubietif principai de la ira divina l’è inscì rivelada en mod indiscutibil. Dio al recognoss miga nissuna autoritaa oltra qe quella de la soa parolla scrivuda, e l’è questa qe la denuncia e l’accusa, come i so “ dù testimoni ” segond Apoc. 11:3, i pecador terrester e celest. Adess vardem chesta storia profetich rivelada en sintesi.        
 
Prima part : La storia de Israele in de la deportaziun dal - 605 
 
Daniel l’è rivà a Babilonia (-605) Dan.1.
I vision de Daniel dei governants sucessiv
1-L'Imper Caldeo : Dan.2,32-37-38 ; 7:4.  
2-L'Imper Medi e Persian : Dan.2,32-39 ; 7:5 ; 8:20.   
3-L'Imper Grecch : Dan.2,32-39 ; 7:6 ; 8:21 ; 11:3-4-21.    
4-L'Imper Roman : Dan.2,33-40 ; 7:7 ; 8:9 ; 9:26 ; 11,18-30.     
5-I regn europei : Dan.2:33 ; 7,7-20-24.  
6-El regim papal : . . . . . . . . . . . . . . . . Dan.7:8 ; 8:10 ; 9:27 ; 11:36.    
 
Segonda part : Daniel + Rivelaziun 
 
Profezia de la prima vegnuda del Messia refudada di ebrei : Daniel 9. 
Persecuziun di ebrei del re grecch Antioco IV Epifane (-168) : annunzi de un grand calamità : Dan.10:1. El cumpliment : Dan.11:31. Persecuziun roman (70) : Dan.9,26.    
Dopu i Caldei, i Medi e i Persian, i Grecch, la dominaziun de Roma, imperial, dopu papal, dal 538. A Roma, la fed cristiana incuntra el sò nemìs mortal in di sò dü fas imperial e papal sucesif : Dan.2:40 a 43 ; 7,7-8-19 a 26 ; 8:9 a 12 ; 11:36 a 40 ; 12:7 ; Apo.2 ; 8:8 a 11 ; 11:2 ; 12:3 a 6-13 a 16 ; 13:1 a 10 ; 14:8.           
Del 1170 (Pierre Valdo), l’oper de la Riforma fin al ritorn de Cristo: Apoc. 2,19-20-24 al 29 ; 3:1 a 3 ; 9:1 ​​a 12 ; 13:11 a 18.    
Intra el 1789 e el 1798, l’aziun punitiva del ateismo rivoluziunari frances : Apoc. 2:22 ; 8:12 ; 11:7 a 13.   
L’imper de Napoleun I : Apoc. 8:13. 
Del 1843, la prova de la fed avventista e i sò conseguenz: Daniel 8:14 ; 12,11-12 ; Apo.3. Caduta del prutestantesim tradiziunal : Ap 3,1-3 ; la sò puniziun : Apoc. 9:1 a 12 (la quinta tromba ) . Pionier avventist benedett : Apoc. 3:4-6.          
Dal 1873, la benediziun uficial del istituziun universal del sett dì avventist: Daniel 12:12 ; Apoc. 3:7 ; el segn de Dio : Apoc. 7 ; la sò missiun universal o messaj di tri angel: Apoc. 14:7 a 13.      
Dal 1994, sometüda a una prœuva de fed profetich, la fed avventista istituziunal l’è calada : Apoc. 3,14 al 19. La conseguenza : l’è entrada in del camp prutestant refüdà dal 1844 : Apoc. 9,5-10. La sò puniziun : Apoc. 14:10 ( beverà anca lü , ... ).    
Intra el 2021 e el 2029, Terza guerra mondial : Daniel 11:40 a 45 ; Apoc. 9:13 a 19 (la 6° tromba ) .  
In del 2029, la fin del temp de la grazia culetiva e individual : Apoc. 15. 
La prova universal de la fed : la legg de la domenica impusta : Apoc. 12:17 ; 13:11 a 18 ; 17:12 a 14 ; i set ultim plage : Apoc. 16.      
In de la primavera del 2030, “ Armagedon ” : decret de mort e glorios ritorn de Cristo : Daniel 2:34-35-44-45 ; 12:1 ; Ap 13:15 ; 16:16. La settima tromba : Apoc. 1:7 ; 11:15 a 19; 19:11-19 La settima ültima plaga : Apoc.16:17. El raccòlt o el rapiment di elett : Apoc. 14:14-16 L’annada o la puniziun di falsi maester religius: Apoc. 14:17-20 ; 16:19 ; 17 ; 18 ; 19:20-21.                 
Da la primavera del 2030, el sett milleni o grand Sabat per Dio e i sò elett : sconfitt, Satana l’è encadenà sü la terra desolata per mil an : Apoc. 20:1 a 3. In del ciel, i elett giudican i caduti : Daniel 7:9 ; Apo.4 ; 11:18 ; 20:4 a 6.       
Vers el 3030, l’Ultim Giudizi : la gloria dei elett : Apoc. 21.  La segonda mort sü la terra : Daniel 7:11 ; 20:7 a 15. Sü la terra rinnovada: Apoc. 22 ; Dan.2,35-44 ; 7,22-27.       
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Simbul de Roma in de la profezia
 
L’aspet misterios dei profezie ‘l é ind l’utilizazion de simboi diferents anca se riguarden l’istessa entitaa. Donca diventan cumplementar, inveci de escluder l’un l’olter. Chestu cunsent a Dio de mantegnir l’aspet misterius di test e de costruir un ritratt robot di diferent aspett del argument miraa. L’è inscì cunt el sò ubietif principal : Roma. 
In Dan.2, in de la vision de la statua, l’è el quart impero che g’ha cuma simbul “ i gamp de ferr ”. El “ ferr ” l’è un riflèss del sò caratter dur e del sò motto latin “ DVRA LEX SED LEX ”, tradott cuma : “ la legg l’è düra, ma la legg l’è la legg ”. Inolter, i “ gang de ferr ” regordan l’aspet di legiunar roman vistì de pettor de ferr sul torso, sul cò, süi spall, süi bras e süi gang , che avanzavan a pè en culonn luungh, urganizà e disciplinà.           
In del Dan 7, Roma, in di sò do fas pagan, la repubblicana e la imperial, l’è anca mò el quart impero descrit come “ un mostro terribil cun i dent de ferr ”. El ferr di sò dint la culega ai gang de ferr de Dan.2 . L’ha anca “ 10 corn ” che rapresentan 10 regn europei indipendent che se sarìan furmad dopu la fin de l’Impero Romano. Quest l’è l’insegnament dat in Dan.7:24.    
Dan.7:8 al descriv la comparsa de un undèsim “ corn ” qe al diventarà ind la profezia l’obietiv primari de tuta la ira divina. L’è ciamà el “ cornu ” ma, paradossalment, Dan.7:20 g’he dà “ un aspètt püsee grand di olter .” La spiegazion la sarà dada in Dan.8:23-24, “ qell re impudent e astuto ... al prosperarà ind i so projets ; lü el destrugarà i putent e el popul di sant .” Questa l’è dumà una part de le aziün che Dio l’attribuiss a la segunda dominasiün romana, che l’è stada cumplidada dal 538, cün l’istitusiün del regime papal che l’ha imponü la fed catolica da parte de l’autorità imperial de Giustiniano I. Num g’hem de ciapar tute i acusazion qe Dio al presenta in manera sparpagnada, ind tuta la profezia, contra qest rejim autocrateg e despoteg, ma relijos, qe el rapresenta el papism roman. Se Dan.7:24 el ciama “ divers del prim ”, l’è propri perché el sò podè l’è religius e el se basa sü la credulità di pudent che g’han pagüra de lù e g’han pagüra de la sò influenza cun Dio ; che Dan.8:25 atribuiss al “ sucess di sò truc .” Quaivun pœu truvar anormal che culeghi el re de Daniel 7 al re de Daniel 8. G’ho donca de dimustrar la giüstificaziun per chesta cunnesiun.              
In Dan.8, truvem pü i quater sucesiün imperial de Dan.2 e 7, ma dumà dü di qui imperi chi, identificad in del test : l’impero medio e persiano, indicà da ün “ ariet ” e l’impero greco rapresentad da una “ cavra ” che l’è prima de l’impero romano. In del 323, el grand conquistadur grecch Alessandro Magno l’è mort, “ el grand corn de la cavra l’è stà rutt ”. Ma senza ün erede, el sò impero l’era dividü tra i sò general. Dopu 20 ànn de guerra intra luur, g’heran restà sultant 4 regn “ quater corn sun saltà sü in di quater vent del ciel per sostituirlo ”. Chesti quater corn sun l’Egit, la Siria, la Grecia e la Tracia. In quest capitul 8, el Spirit el ne presenta la nassita de quest quart impero che, al principi, l’era dumà una cità ucidental, prima monarchica, pö repubblicana dal 510. L’è stad in del sò regim repubblican che Roma l’ha otegnü el puder trasfurmand in colonie romane sü i popul che ciamaven. Inscì, in del verset 9, cunt el nomm “ corn piscinin ” che indica giamò el regim papal roman in Dan 7, l’ariv de la Roma republicana in de la stòria del Orient indué se truva Israel, l’è realizà del sò intervent en Grecia, “ un di quater corn ”. Come g’ho apena dit, l’è stada ciamada in del -214 per resolver una disputa intra dü leghe grecch, la Lega Achea e la Lega Etoliana, e el resultà l’è stà per la Grecia la perdita de la sò indipendenza, e la sotumisiun colonial ai roman in del -146 che evoca la volontà de la sucessiva conquista de l’Italia. profezie viose . La posizion jeografega del rexonament l’è quella de l’Italia indov qe la se trova Roma. La nassita dei so fondador Romulus e Remus la presenta una lupona qe i g’ha sugad. En latin la parolla lupa l’è “ lupa ” che la vœur dì lupa ma anca prostituta. Inscì, de la sò creaziun, chesta cità l’è stada segnada de Dio per el sò duppi destin profetich. La truverem cuma un luf in del cortil de Gesù, che la paragunarà a una prostituta in Apoc. 17. Pö, la sò espansiün verso el sò “ sud ” l’è stada realizada cun la conquista de l’Italia meridiunal (dal 496 al 272), e pö cün la vitoria di guerr menad cuntra Cartagine, incö Tunis, dal 264 AC. La fas sucesiva vers sò “ est ” l’è chela del sò intervent en Grecia cuma g’hem apena vist. L’è lì che l’è descrivuu cuma “ levà sü de un di quater corn .                        » del impero greco sfracelad ereditad da Alessandro Magno. Sempre püsee pudend, in del -63, Roma la finirà per imponer la sò presenza e el sò podè colonial sü la Giudea che el Spìrit ciaman “ el püsee bel di pais ” perché l’è el sò mesté fin de la sò creaziun dopu l’esodo del sò popul del Egitt. Chesta espresiun l’è ripetüda en Ezeq. Precisiun storegh : ancamò una volta, Roma l’è stada ciamada de Ircano per cumbàter cuntra sò fradèl Aristòbolo. I tri conquist roman descrivuu, in de la stess furma geografich di quei del “ ariet ” medo-persian del stess capitul, sun coerent cun la testimunianza storegh. El proposit de Dio l’è inscì realizà : l’espresiun “ corno ” de Dan.7:8 e Dan.8:9 la riguarda, en tüt i dü riferiment, l’identidà romana. La ròba l’è pruvada e indiscutibil. Sü chesta certeza, el Spìrit divin l’è bon de cumpletar el sò insegnament e i sò acusaziun cuntra chestu regim religius papal, che se cuncentra sü sé stess tüt i fulmin del ciel. La sucession de Roma papal a Roma imperial l’è stada dimustrada in Dan 7, chichinsci, in Dan 8, el Spìrit salta süi secul che i separan, e dal verset 10, el ciapa ancamò cuma sò obietif, l’entità papal, el sò nemìs mortal preferì ; e minga senza causa. Perchè lee la se accede a la religiun cristiana di citadin del regn del ciel assemblà de Gesù Cristu: “ s’è levà sü al esercit del ciel ”. Quest l’è stait realizad ind el 538 col decret imperial de Giustiniano I, qe l’ha ufrid a Vigilio I l’autoritaa religiosa e el tron ​​papal del Vatican. Ma armà cun chestu podè, agiss cuntra i sant de Dio, che perseguita in del nomm de la religiun cristiana, cuma faran i sò succesur storegh per quasi 1260 an (intra el 538 e el 1789-1793). Una precisiun storegh cunferma l’acürateza de chesta durada, sapend che el decret l’è stà scrivü in del 533. I 1260 an donca, en chestu calcul, sun finì in del 1793, l’an indué, in del rivoluziunari “ Terror ”, l’è stada decretada l’aboliziun de la gesa romana. “ Lee l’ha fa cascà per terra quai stèll e i g’ha calcià giò .” L’imagin la sarà ciapada ancamò in Apoc. 12:4 : “ La sò cua g’ha spazà via un terz di stèll del ciel e g’ha bütà sü la terra .” I ciaf sun dà in de la Bibbia. Per quant riguarda i stèll , sun en Gen.1:15 : “ Dio i g’ha mettuu in del firmament del ciel per där lüs sü la terra ” ; in Gen. 15:5 sun paragunà a la posterità de Abraham : “ Varda vers el ciel, e cunta i stèll , se te pœdet cuntàl ;                             tal sarà la vostra posterità ” ; in Dan.12:3 : " quei che trasfurman tanti a la giüstizia brillaran cuma i stèll per semper e semper ." La parolla “ coa ” la ciaparà una grand impurtanza in del Apocalisse de Gesù Cristu, perchè la simboliza e la designa “ el profet che insegna i busie ”, cuma ne rivela Isaia 9:14, dervand inscì la noster cumprensiun del messaj codificà divin. El regim papal de Roma l’è donca, in di secul de sò dominaziun e fin da sò urigin, dirigiù di falsi prufet, segond el sant e giüst giudizi rivelà de Dio.           
In Dan. 8:11, Dio l’acüsa el papad de levàs sü cuntra Gesù Cristu, l’ünich “ Sovran di guvernant ”, cuma specificarà el verset 25, indicà anca cuma “ Re di re e Signur di signur ”, in Apoc. 17:14 ; 19:16. Num legem : " Lee la s'è alzada fin al capitan de l'armada, e la g'ha ciapad via la sò ofèrta quotidiana, e la g'ha butà giò la bas del sò santuari ." Chesta traduziun l’è diferent di traduziun comun, ma g’ha el merit de rispetà streitament el test ebraich uriginal. E in qesta forma ‘l messaj de Dé ‘l ciapa coerenza e precision. El termin “ perpetual ” el riguarda minga chichinsci “ sacrifici ”, perchè chesta parolla l’è minga scrivuda in del test ebraich, la sò presenza l’è illicita e minga giüstificada ; inolter, el deforma el significà de la profezia. Defatt, la profezia la mira a l’era cristiana ind la qual, segond Dan.9:26, i sacrifici e i oferte inn staits abolids. Qest termen “ perpetual ” al riguarda una proprietaa esclusiva de Gesù Crist qe l’è el so sacerdozi, çoè el so poder de intercessor a favor dei so uneg elets qe al identifica e al seleziona. Ades, col ciapar qesta afermazion, el rejim papal al benediss i maledets e al malediss i benedets de Dio qe l’acüsa falsament de eresia, col metar-s comè un modell de fed divina ; una afermazion totalment contestada de Dio ind la soa rivelazion profetega qe l’acüsa, ind Dan.7:25, de “ formar el projet per cambiar i temp e la lej .” L’eresia l’è donca ind l’intera lavorar del rejim papal, e la rend insì indegna de soportar o render qualsessia judizi relijos. El perpetu l’è donca, d’acord cunt i insegnament de Ebr 7:24, el “ sacerdozi inmutabil ” de Gesù Cristu. Donca, el papism al pœl miga pretender una trasmission del so poder e de l’autoritaa de Dio in Gesù Crist ; lü pudeva donca sultant rubarla illegalment cun tüt i conseguenz che tal furt g’havarà per lù e per quei che seduceva. Chesti conseguenz sun rivelà en Dan.7:11. Al ültim giudizi g’ha de patir la “ segonda mort, butada viva in del lac de fœuch e de solfar ”, cun la qual lü stess g’ha minacià per tant temp i monarch e tüt i òmm, inscì che g’havarian servii e g’havarian pagüra : “ G’ho vardà donca per i parolles arrugant che el corn parlava, e menter g’ho vardà, l’animal l’era mort. brusà ." A sò volta, la Rivelaziun del Apocalisse la cunfermarà chesta fras del giüst giudizi del ver Dio indignà e frustrà, in Apoc. 17:16 ; 18:8 ; 19:20. Ho scelt de tradur come, "                               e g’ha ribaltà la bas del sò santuari “ per el caratter spiritual di acüsaziun purtà cuntra el regim papal. Infatt, la parolla ebraich “ mecon ” la pœu vèss tradott cuma : sit o bas . E en chestu cas, l’è el fundament del santuari spiritual che l’è drée a vèss butà giò. Chestu termin “ bas ” el riguarda , segond Ef . La presunta eredità de San Pietro l’è donca cuntradita de Dio stess. Per el papism, l’unich eredità de Pietro l’è la continuaziun del lavurà di sò carnefier che l’han crocifisà dopu el sò divin Maestro. El sò regim de Inquisiziun g’ha riprodott fedelment el mudel pagan inizial. Dopu avegh “ cambià i temp e la legg ” che Dio g’haveva stabilì, chestu regim intolerant e crudel, quaivun di sò cap papal l’era assassin, criminal famus, cuma Alessandro VI Borgia e sò fiœul Cesare, carnefice e cardinal, testimonia la natüra diabolich integral del papal roman. Enormi massacri de gent pacifich sun stà scatenà de chesta autorità religiüsa, de cunversiun forzà, cun pena de mort, e di urden religius di crocià fatt cuntra i musulman che g’havevan ocupà la terra de Israel ; una terra maledeta de Dio fin dal an 70, induè i roman sun rivà a destrugar “ la cità e la santità ”, en cunformità cun chel che l’è annunzià en Dan.9:26, cuma conseguenza del refuud del Messia da part di ebrei. La “ fundaziun del sò santuari ” la riguarda tüt i verità dutrinai ricevuu di apostol che i g’han trasmetü ai generaziun futur travers di scritür del nœuf patt ; el segond di “ dü testimoni ” de Dio , segond Apoc. 11:3. De qesta testimonianza mut, el papism l’ha conservad domà i nom dei eroi de la fed biblega qe l’ha adorad e servid in moltitudin dei so moltitudin de seguidor. La verità segond Roma l’è registrada, en part, in del sò “ missal “ (la guida de la Messa), che sostituiss i “ dü testimoni ” de Dio ; i scritt del vècc e del nœuf patt che insema furman la santa Bibbia che lee g’ha cumbattù matand i sò fedel seguitur.                         
El verset 12 de Dan.8 al ne rivelarà perqè Dio medem l’è stait costreit a levar su qesta relijon odiosa e detestabel. " L'esercit l'è stait consegnad cond el quotidian per el pecad ." Donca i aziun orribil e abominabil de chestu regim esistevan, per el desideri de Dio, per punir el “ peccaa ” che l’è, segond 1 Giovanni 3:4, la trasgresiun de la legg. E chesta l’è un’aziun giamò atribuibil a Roma ma in de la sò fas imperial pagana, perchè el pecà inscì grav, che merita una puniziun inscì, g’ha tocà Dio sü dü punt estremament sensibil : la sò glòria cuma Dio creatur e cuma Vitor en Cristo. Vedremo in Apoc. 8,7-8, che l’istituziun del regim papal, in del 538, l’è la segonda puniziun, inflitta de Dio, e profetizada del simbul de avvertiment de la “ segonda tromba ”. Un’oltra punizion la preced, compiida dei invasion barbare de l’Europa qe eren diventade infedelment cristiane. Chesti aziun che se slargan intra el 395 e el 476, la causa di puniziun inflitt se truva ancamò prima del 395. Inscì, la data del 7 mars del 321, l’è cunfermada, induè l’imperadur pagan roman, Costantin I , da cui g’ha ufriu la pas ai cristian del rest del impero del del prim dì. Ades, quest prim dì l’era dedicà al cult pagan del sul divinizà inconquistad. Dio l’ha patid una dopia indignazion : la perdita del so Sabat, memorial del so lavorar comè creador e de la soa vittoria final sora tuts i so nemis, ma anca, al so post, l’estension de l’onor pagan dait el prim dì, ind i rang medem dei discepol de Gesù Crist. Pochi gent capiran l’impurtanza de la colpa, perchè g’ha de renderse cunt che Dio l’è minga sultant el creatur de la vida, l’è anca el creatur e l’organizatur del temp, e l’è sultant per chestu fin che g’ha creà i stèl del ciel. El sul el se presenta el quart dì per marcar i dì, la lüna per marcar la nott, e el sul ancamò e i stèll per marcar i an. Ma la setimana l’è minga segnada di stèll, la se basa sultant sü una decisiun sovrana del Dio creatur. Lee la rapresentarà donca el segn de la sò autorità e Dio la vardarà.        
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Lux in del Sabat
 
L’organizaziun interna de la setimana l’è anca l’espresiun de la sò voluntà divina e Dio el ne regordarà de chest en temp giüst in del test del sò quart cumandament : “ Regorda-t del dì del Sabat, per tegnel sant. Te g’he ses dì per fà tüt el tò mesté, ma el sett l’è el dì del Signur, el to Dé, te g’he minga di mesté, te, né la tò dona, né i tò fiœui, né i tò animai, né el forestier che l’è denter di tò port, perché el Signur g’ha fatt el ciel e la terra, el mar, e tüt chel che l’è in di dì ; Perciò l’ha benedì el sett dì e l’ ha santificad .    
Varda ben, en chesta citaziun, l’è sultant una questiun di numer “ sès e set ” ; la parolla saba l’è nanca menzionada. E in de la sò furma “ settim ”, numer ordinal, el Legislatur Creatur insist sü la posiziun che ocupa chestu settim dì . Perché chesta insistenza ? Te darò un mutif per cambiar, se l’è necesari, la tò visiun de chestu cumandament. Dio al vœreva renovar l’orden del temp qe l’ha stabilid de la fondazion del mond. E se insist inscì tant, l’è perché la setimana l’è costruida a l’imagin del temp cumplet del sò pruget de risparmio : 7000 an o püsee precisament, 6000 + 1000 an. Per avegh destort el sò pian de salveza, col colpir do vœlte la roca de l’Oreb, a Mosé l’è stait impedid de entrar ind el Canaan terrester. Questa l’era la lezion qe Dio al vœreva dar su la soa disobedienza. Dal 1843-44, el ripòs del prim dì g’ha avü i stess conseguenz, ma chesta volta el impediss l’entrada in del Canaan celest, la ricumpensa de la fed di elett ufrida de la mort espiatoria de Gesù Cristu. Chestu giudizi divin l’è süi ribell, perché, cuma l’aziun de Mosé, el rest del prim dì l’è minga d’acord cunt el pian prugramad de Dio. I nomm pœden vèss cambià senza tant conseguenz, però el carater di numer l’è luur imutabilità. Per el Dé Creador, qe al controlla la soa creazion, el desvilup progressiv del temp al se desvilupa a travers una sequenza de semane de set dì. Immutabilment, el prim dì restarà el prim dì e el “ settim ” restarà el “ settim ”. Ogni dì mantegnirà perpetuamente el valor che Dio g’ha dà, fin dal principi. E la Genesi la ne insegna, ind el capitol 2, qe el settim dì l’è l’ojet de un destin special : l’è “ santificad ” o metud de part. Fin a incœu, l’umanità l’è stada ignurant de la vera causa de chestu valur special, ma incœu, per sò part, dò la spiegaziun de Dio. In de la sò lüs, la scelta de Dio la diventa ciara e giüstificada : el sett dì profetiza el sett milleni del pruget divin global de 7000 an sular, di cui i ültem “ mil an ” menziunà in del Apoc. 20, vedaran i elett de Gesù Cristu entrà in de la gioia e in de la presenza de luur amad. E chesta ricumpensa la sarà stada ottenüda grazi a la vitoria de Gesù sül pecà e la mort. El Sabat santificà l’è püsee minga sultant el memorial de la creaziun de Dio del noster univers terrester, el segna anca ogni setimana l’avanzament vers l’entrada in del regn del ciel indué, segond Giovanni 14:2-3, Gesù “ prepara un post                   " per i sò carì scelt. Ecco una bona rasun per amar-l e onorar-l in quest sant sett dì, quand che l’è vegnuu per segnar la fin di noster seteman, al tramont del sul, a la fin del sest dì .
De incœu innanz, quand che leget o ascultet i paroll de chestu quart cumandament, g’he de ascultar deré di paroll del test, Dio che dis a l’òmm: “ Te g’he 6000 an per produrr i oper de la fed di elett, perché quand che la fin de chestu temp l’è rivà, el temp di 1000 an püsee lungh del seum ; serà estesa sultant ai me scelt che sun entrà in de la me eternità celest, per mez de la vera fed recognossüda de Gesù Cristu .      
El Sabat el se presenta inscì cuma un segn simbolich e profetich de la vida eterna riservada ai redent de la terra. Ancamò, Gesù l’ha imaginà cun “ la perla de grand prezi ” de la sò parabola citada en Matt.13:45-46 : “ El regn del ciel l’è cuma un mercant che cerca bei perl. El g’ha truvà una perla de grand prezi ; e l’è ndad e l’ha vendù tüt chel che g’haveva, e l’ha cumprà lee .” Chestu verset pœu ricef dü spiegaziun invertì. L’espression “ regn del ciel ” la se riferiss al pian de salvament de Dio. In del rapresentar el sò pruget, Gesù Cristu se paraguna a un “ mercant ” de “ perl ” che l’è drée a cercà la perla , la püsee bella, la püsee perfetta e donca, quella che cumanda el prezi püsee volt. Per truvar chesta perla rara e donca preziosa , Gesù g’ha lassà el ciel e la sò glòria e sü la terra a cost de la sò terribil mort, g’ha rescattà chesti perl spirituai inscì che diventavan sò proprietà per l’eternità. Ma al contrari, el mercant l’è quell cernid qe al g’ha sete de l’assolut, de la perfezion divina qe la sarà la recompensa de la vera fed. Ancamò chì, per vincir chestu premi de la vocaziun celest, el bandona i valur terrester van e ingiüst per dedicar-s a render al Dio Creatur un cult che g’he pias. In chesta versiun, la perla de grand prezi l’è la vita eterna ufrida de Gesù Cristu ai sò scelt in de la primavera del an 2030.            
Chesta perla de grand prezi la pœu donca riguardar sultant l’ültima era del avventism ; quel che i sò ültem rapresentant vivran fin al vero riturn de Gesù Cristu. Donca, chesta perla de grand prezi la mett insema el Sabat, el ritorn de Cristo e la santità di ültem elett. La perfeziun dutrinal truvada en chesta ültima era dà ai sant l’imagin de la perla . La luur esperienza specifich de entrà vif in del eternità cunferma chesta imagen de perla . E el luur attaccament al Sabat del sett dì che san che profetiza el sett millenni dà al Sabat e al sett millenni l’imagin de un gioiello prezius ünich cun cui nient pœu vèss paragunà senza una “ perla de grand prezi ”. Chesta idea la cumparirà en Apoc. 21:21 : “ I dòdes port l’eran dòdes perl ; ogni pòrta l’era de una sola perla . La piazza de la cità l’era d’or pur, cuma un veder trasparent . Chestu verset sottalinea l’unicità del standard de santificaziun dumandà de Dio, e al stess temp , l’ünica ricumpensa de ottener la vita eterna travers luur entrà in del Sabat del sett millenni travers di “ port ” simbolich che rapresentan i prœuf de fed avventist . I ültem redent sun minga püsee bon de quei che g’han precedü. L’è sultant la verità dutrinal che Dio g’ha fatt savèr che giüstifica luur imagen de perl che la sucess a chela di sass prezius tajà . Dio al fa mai ecezion per i persone , ma a segonda del temp in question, al s’è riservad el dreit de far ecezion a’l standard de santitaa necessari per otener la salveza. L’era cristiana esaminada la riguarda principalment el temp segnad del retorn del pecad religiosment uficializad de l’istituzion del regim papal roman, çoè del 538. Ancamò, i principi de la Reforma inn recuperts de la soa compassion e de la soa misericordia , e la trasgresion del pecad inanz del Sabbath l’era miga : ce la primavera del 1843. En una sutil alusiun, l’ acquisto de la perla l’è propost de Gesù in Apoc. 3:18 : “ Te cunsigli de cumprà de mi          l’or provà in del fœuch, perché g’he vèss rich ; Chesti ròbb, che Gesù ufriss a chel che g’he manca, furmen i element che dan al scelt el sò aspètt simbolich de “ perla ” ai œucc e al giudizi del Signur Gesù Cristu. La “ perla ” la g’ha de vèss “ cumprada ” de Luu, l’è minga ottenüda gratuitament. El prezi l’è chel del autonegaziun, la bas de la battag de la fed. Ind el respetiv orden, Gesù al proponn de vender una fed provada de la prova qe la da a’l scelt la soa richeza spiritual ; la sò giüstizia pura e senza macchia che quatta la nudità spiritual del pecadur perdonad ; l’aiut del Spìrit Sant che derva i œucc e l’inteligenza del òmm pecadur al pian rivelà de Dio in di sò sant Scritür de la Bibbia.         
Ind el temp dei 6000 agn de l’era crestiana, Dio l’ha spetad fina a la fin de qest circol terrester per far descoverzer ai so ultem scernids la magnificenza del so sant setim dì o Sabat santificad per el so ripos. I elett che cumprenden el sò significà incœu g’han tüt i ragiun per amarla e onorarla cuma un don de Gesù Cristu. Per quant riguarda quei che la pias minga e la cumbaten, g’han e g’havaràn tüt i ragiun per odiarla perché la marcarà la fin de luur esistenza terrester animal.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
El decret de Daniel 8:14
 
Dan.8:12 el seguta, disend : “ El corn g’ha slanzà giò la verità per terra, e g’ha prosperà in chel che g’ha fatt .” “ La verità ” l’è, segond Sal 119:142, “ la legg .” Ma l’è anca l’assolut contrari de la “ bugia ” qe, segond Isa.9:14, la carateriza el “ fals profet ” papal cond el termen “ coa ” qe l’acüsa diretament in Apoc.12:4. Infatt, lee la büta la verità per terra per instalà i sò “ busie ” religius al sò post. I sò “ imprese ” pudevan sultant “ avegh success ”, perché Dio stess g’ha purtà la sò comparsa per punir l’infedeltà cristiana praticada dal 7 marz del 321.                
I versi 13 e 14 g’havaràn un’impurtanza vital fin a la fin del mund. Ind el verset 13, i sant se domandan quant temp la durerà l’estorsion del “ quotidian ” e quella del “ pecad devastant ” ; ròbb che g’hem apena identificà. Ma restem un poo sü chestu “ pecà devastant ”. La devastaziun en questiun l’è chela di anim o di vitt del òmm. A la fin, tüt l’umanità decimada la lassarà, durant i “ mil an ” del sett millènni, el pianeta Terra in de la sò furma uriginal “ senza furma e vœuda ” che la meretarà, en Apoc. 9:2-11, 11:7, 17:8 e 20:2:13, el nomm de “            
I “ sant ” dumandan anca per quant temp la “ santità e l’esercit ” cristian seran calcià giò ? ". In chesta scena, chesti “ sant ” se cumportan cuma fedel servitur de Dio, animad cuma Daniel, che l’è dà cuma esempi en Dan 10:12, dal legitim desideri “ de cumprender ” el pruget divin. I riceven per i tri argoments sollevads, domà una resposta dada ind el verset 14.            
Segond i curreziun e i mejiorament che Dio m’ha purtà a fà dal test ebraich uriginal, la rispòsta l’è : “ Fino a la sira e a la matina, dü mil tricent, e la santità la sarà giüstificada .” L’è minga püsee lì, el test misterius de la tradiziun : “ Fin a dü mil tricent sira e matin e el santuari el sarà purificà .” L'è minga püsee una questiun de santuari ma de santità ; inolter, el verb “ purificad ” l’è sostituid de “ giustificad ”, e el terz cambiament al riguarda l’espression “ matina de la sira ” qe l’è defatt al singular ind el test ebraeg. Inscì, Dio scancela tüt la giüstificaziun di quei che cercan de cambiar el numer total divident per dü, afermand de separà i sira di matin. El sò aprocc l’è chel de presentà l’unità de calcul la “ matina de la sira ” che definìs un dì de 24 our en Gen.1. Sultant inscì el Spìrit rivela el nümer de chesta unità : “ 2300 ”. El numer total di dì profetich citaa l’è inscì prutett. El verb “ giustificà ” g’ha cuma radis, en ebraich, la parolla “ giustizia ” “ tsédèq ”. La traduziun che propongo l’è donca giüstificada. Donca, un error riguardant la parolla ebraich “ qodesh ” traduss chestu termin cun “ santuari ” che l’è en ebraich “ miqdash ”. La parolla “ santuari ” l’è tradotta corretament in del verset 11 de Daniel 8, ma la g’ha minga post in di verset 13 e 14 indué el Spìrit dupera la parolla “ qodesh ” che la dovaria vess tradotta cuma “ santità ”.                                  
Quand qe sem qe el “ pecad devastant ” al mira specifegament a l’abandon del Sabat, deperluu l’ojet de una particolar santificazion divina , qesta parolla “ santitaa ” la s’illumina considerabelment el significad del messaj profeteg. Dio l’annuncia che a la fin del “ 2300 sira e matina ” menziunà, el rispett per el rest del sò vero “ settim dì ” l’è dumandà de lù, de qual-sa-vöör persuna che pretende la santità e la “ giüstizia eterna ” ottenüda de Gesù Cristu. La fin del “ pecad devastant ” la cumporta la renuncia al cult religius de la dumenica, el prim dì del sul, stabilì de Costantin I , l’imperadur pagan. El Signor al restabiliss insì, a soa vœlta, i norme dotrinai de la salveza qe prevaleven ind i temp dei apostol. Chestu termin “ santità ” cumprend sultant tüt i verità dutrinai di fundament de la fed cristiana. Avend come modell e orijin l’insegnament dat ai ebrei, la fed cristiana la porta miga nient de nœv, senza la sostituzion dei sacrifici animai, col sang verzad de Gexù Crist in su la propiziazion sconduda ind una caverna sotaterra qe la se trovava sota i so pè a’l Golgota, come l’era piaxer al noster Salvador de mostrar el so. i argument interessà de la parolla “ santità ” sun prugresif e se slargan in del temp de una vida, ma dal 2018, chestu temp l’è cuntà e limità, e incœu, in del 2020, g’he sun restà sultant 9 an per restaurar tüt i sò aspett.            
Daniel 8:14 l’è un decret che mata l’anima, perché el cambiament in del giudizi de Dio el se traduss in de la perdita del ufèrta de salveza de Cristo per tüt i cristian praticant de la dumenica catolich romana. El spirit de la tradiziun ereditada causarà donca la mort eterna di gent, che despess sun minga cunsapevul de luur cundanna de part de Dio. L’è chichinsci che la dimostraziun de la carità de la verità la permett a Dio de marcar “ la diferenza ”, riguardant el destin che afecta “ quei che el servisen e quei che el servisen minga (Mal. 3,18) ”.    
Quai spirit ribell al vorrà contestar l’idea medema de un cambiament atribuibel a Dio qe luu medesim al dichiara : “ Mi cambio miga ”, in Mal 3:6. L’è inscì che g’hem de renderse cunt che el cambiament realizà in del 1843-44 cunsist sultant in del restabilir un standard uriginal che l’era stà per tant temp distòrt e trasfurmà . L’è per quest qe la benedizion dei elets de la Reforma, imputada nonostant i so ovre imperfete, la presenta un carater ecezional, el so aspet dotrinal al pœl miga vesser presentad comè el modell de la vera fed. Chestu giudizi particular per i primi rifurmadur l’è inscì eceziunal che Dio el ciappa e el rivela in Apocalisse 2:24 induè el dis ai prutestan, prima del 1843, “ Mi mett minga un olter peso sü de vù, sultant chel che g’he vè tegnü fin quand vegni .”      
El “ guai ” tacà a l’entrada en vigur de chestu decret de Dan 8:14 l’è inscì “ grand ” che Dio el segnala annunciand tri “ grand guai ” in Apoc. E cun di conseguenz inscì gravi, l’è urgent savè la data de sò entrada en vigur. Questa l’era propri la preocupazion dei “ sant ” de Dan 8:13. La durada l’è incœu rivelada cuma “ 2300 dì ” profetich, o 2300 an sular real, segond el codess dà a Ezechiel, un profet contemporaneo de Daniel (Ezech.4:5-6). Chestu capitul 8, che el sò tema l’è de mett fin al “ pecà ” roman, truvarà i element che g’he mancan en Dan 9 induè, anca lì, serà una questiun de “ mett fin al pecà ”, ma chesta volta, al “ pecà ” uriginal che g’ha causà la perdita de la vida eterna, de Adam e Eva. L’operazion la sarà basada sul ministeri terrester del Messia Gesù e su l’oferta voluntaria de la soa vita parfeta, in redenzion dei pecads dei so scelt, e mi vœi far-l ciar, de lor domà. El temp de la sò vegnuda intra i òmm l’è fissà de la profezia in di dì profetich. El messaj riguarda el popul ebraich cuma priorità perchè l’è en alleanza cun Dio. El dà al popul ebraich, per “ mett fin al pecà ”, un periud de “ settanta seteman ” che rapresenta 490 an-dì real. Ma indica anca i mezz per datar el punt de partenza del calcul. “ Dal mument che la parolla l’è vegnuda fœura che Gerusalemm l’era de vèss costruida ancamò, fin ai unt, g’he sun... (7 + 62 = 69 seteman ).” Tri re persian g’han dà chestu permess, ma sultant el terz, Artaserse I , l’ha eseguì cumpletament segond Esdra 7:7. El sò decret real l’è stà püblicà in de la primavera del 458 AC. El termin di 69 seteman mett l’inizi del ministeri de Gesù Cristu in del an 26. Mirand en particular ai ültem “ sett an ” riservà al lavurà de Gesù, che stabiliss, cun la sò mort espiatoria, i bas de la nœuva alleanza, el Spìrit el presenta in del verset 27 del Dank.9, del “ , " el fa cessar el sacrifici e l'oferta " ; ròbb ufrì a Gesù Cristu per l’espiaziun di pecà. Ma la sò mort l’è vegnuda prima de tüt per “ mett fin al pecà .” Cuma duvariam capì chestu messaj ? Dio l’offre una dimostrazion de la soa amor qe la ciaparà el cœr dei so scernids qe, in cambi de la amor e de la gratitudin, i combateran cond el so jütt contra el pecad. 1 Giovanni 3:6 cunferma, disend : “                                Chi resta en lù el fa minga el pecà ; chi peca l’ha minga vist e l’ha minga cognossü .” E lü el rinfurza el sò messaj cun tanti olter citaziun.  
A nivell dotrinal, el nœv patt costruid de Gesù Crist al sostituiss domà qella vegia. Donca, tüt i dü i patt se pusan sü la stess bas profetich rivelada en Dan.9:25. La data - 458 la pœu donca servir cuma bas per calculà i 70 seteman fissà per el popul ebraich, ma anca per chel di 2300 an de dì real de Dan.8:14 che riguardan la fed cristiana. Grazi a chesta data precisa, podemo stabilir la mort del Messia in del an 30 e l’entrada en vigur del decret de Dan.8:14 in del an 1843. Tüt i dü i messaj rivan a “ mett fin al pecà ” cun conseguenz eterne e mortai per quei che cun ostinaziun ignuran o fin quand la mort i colpiss, o dopu la fin del temp de la grazia collettiva e individual che precedarà el glorios riturn de Gesù Cristu. Fin a qest pont final, la vita la permet dei conversion sincere qe permeten l’acess a’l status de quell qe l’è stait scernid.   
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
P riparaziun per l'Apocalisse
 
La scritüra del liber l’è interament fada de Dio. L’è lü che scerniss i parolles e in Apoc. 22 :18-19, el avvertiss i tradutur e i scrib che sarà responsabil de trasmett o trascrif la storia uriginal , de generaziun en generaziun , che el püsee piscinin cambiament di parolles el farà perder la sò salveza. Donca g’hemm chi un’opera molto special de molto santità. Pœu paragunal a un gigant “ puzzle ” che el sò assemblament podaria no vèss cumpletà se el püsee piscinin pezz uriginal dovaria vèss mudificà. L’œvra l’è donca divinament colossal e segond la sò natüra, tüt chel che Dio dis g’he l’è vera, ma vera per el culmin del sò pruget de salvament ; perché el se rivolg a chesta profezia ai sò “ servitur ” , püsee precisament, “ ai sò s’ciavi ” , de la fin del mund. La profezia la sarà interpretabil sultant quand che i element profetizà sun drée a vèss cumpletà o, per la magiur part , cumpletà.       
La durada del temp total che el pruget de salvatagg divin g’haveva de durar l’è semper stada ignurada di òmm. Inscì, en tüt i temp, el servitur de Dio podaria sperà de vedè la fin del mund, e Paol el testimonia cunt i sò parolles : « Chestchi digo, fradèi, che el temp l’è curt ; Che quei che g’han di dònn sean cuma se g’havess no, e quei che piangen cuma se piansen no, e quei che se alegren cuma se se alegren no, e quei che cumpran cuma se g’havessen minga di ròbb, e quei che duperan el mund cuma se el duperavan no, perché la furma de chestu mund l’è drée a passà (1 Cor . 7:29-3 )     
 Num g’hem, sora Paol, el vantaj de trovar-ns in qest temp quand qe Dio al va a meter fin a la soa selezion de elets etern. E incœu, el sò cunsigli ispirad duvaria vess implementà di quei veramente scelt del noster temp final. El mund el passarà, e sultant la vita eterna di elett la seguirà. Ancamò, i parolles de Dio in Crist, “ Vegni prest ”, in Apoc. 1:3, inn vere, perfettament justificade e adatade per qest temp final del noster ; nœuf an dopu el sò riturn , al mument de scrif chestu test .   
Num vedem in Dan 7:25 che Roma g’haveva un pruget per “ cambiar i temp e la legg ” de Dio. La comprension dei misteri de l’Apocalisse de Gesù Crist , dada a l’apostol Giovanni detenud in su l’isola de Patmo , la se basa essenzialment in su la cognossenza del vero temp stabilid de Dio. L’argoment del temp l’è donca fondamental per cumprender l’Apocalisse, che Dio strutura sü chesta noziun de temp. Lü el giügarà donca a l’imprecisiun de chesti dat inscì che el liber mantegn el sò caratter misterius e innocu che el permett de traversà i 20 secul de la noster era senza vèss distrutt di entità acusà e denunzià. I temp cambià , e soratüt el calendari stabilì de Roma en una falsa data ligada a la nassita de Gesù, g’han minga permetü ai elett de vèss ingannà quand che interpretan i profezie divin ; L’è perchè Dio presenta in di sò profezie di duraziun indué el principi e la fin sun basà sü di aziun storegh facilment identificabil e datà di storegh specializà.   
Ma ind l’Apocalisse, la nozion de temp l’è primordial , perqè tuta la strutura del libr la se basa in su de quell. Donca, la sò cumprensiun dipendeva de la giüsta interpretaziun del Sabat dumandada e restaurada de Dio in del 1844. El me ministeri , cumincià in del 1980 , l’era pensà per rivelar l’impurtanza del ròll profetich del Sabat , che profetiza el grand rest del sett millenni de Dio, del Rev. Segond 2 Pet. 3:8, " un dì l’è cuma mil an, e mil an cuma un dì ", la cunnesiun stabilida intra l’imagin di set dì de creaziun rivelà en Gen. 1 e 2 e i set mil an del temp cumplesif del pruget divin, sultant g’ha renduu pusibel cumprender la strütüra divin del me liber. Cun chesta savè, la profezia la diventa ciara e la distribuiss, perla per perla, tüt i sò segret.
Doncà, la profezia la ciapa vita e eficacia nomà se ‘l messaj ‘l pœ vesser ligad a una data ind ella storia de l’era crestiana. Chestu l’è chel che l’ispiraziun del Spìrit Sant de Dio en Gesù Cristu m’ha permetuu de rivà. Donca, pœu dichiarar chest “ librett, avert ”, cunfermand la realizaziun del pruget divin annunzià en Apoc. 5:5 e 10:2.  
 
En quant a sò architetura, la visiun del Apocalisse la riguarda el temp del era cristiana intra la fin del era apostolich, vers el 94 , e la fin del sett milleni che vien dopu el riturn final de Gesù Cristu in del 2030 . Donca la condivid cunt i capitul 2, 7, 8, 9, 11 e 12 de Daniel la panoramica del era cristiana. Per i cristian, la lezion principal otegnuda del studi de qest libr l’è la data pivotal de la primavera del 1843 stabilida de Dan 8:14 , ma anca de l’autun del 1844 indov qe la prova de la fed l’è finida. L’è stà ancamò dal autun del 1844 che Dio g’ha mettuu i fundament de la fed avventista del sett dì . Chesti dü dat sun inscì impurtant che Dio le duperarà per struturar la sò visiun del Apocalisse. Per capì el valur de chesti dü dat serrà, g’hem de culegar el 1843 al principi de una prœuva de fed in de la parolla profetich. I primi vitim spirituai sun cascà de chesta data grazi a luur refuud sprez del prim annunzi adventist de William Miller. Ma el temp de la pruva g’he ufriss una segonda ocasiun cunt el sò segond annunzi del riturn de Gesù per el 22 de ottober del 1844. El 23 de ottober el prucess finìs e el giudizi de Dio pœu vèss inscì formulà e rivelà. La prœuva culletiva l’è finida, ma la cunversiun individual l’è ancamò pusibel. Ancamò, infatt, tüt i avventist osservan el ripòs de la dumenica romana che l’è ancamò minga identificà cuma un pecà. E el Sabat l’è gradualment adutà di avventist individualment, senza che el sò ròll principal l’è realizà de tüt i avventist. Chestu ragiunament el me purta a favorir la data de la primavera del 1843 per la fin de la falsa fed prutestante e la data del autun del 23 ottober del 1844 per l’inizi del adventism benedì de Dio Jamò, intra i ebrei, la primavera e l’autun l’eran culegà al feste che l’eran cumplementà cun la festa . la justizia eterna del " agnell " mazzad ind la primavera " Pasqua " , de una part, e la fin del pecad de la " cavra " mazzada per " el dì de l'espiazion ".           "pecati, de l'autun, d'oltra part." Tüt e dü i festività religius g’han truvà la sò cumpliment in de la Pasqua del an 30 induè el Messia Gesù g’ha dà la sò vita. La primavera del 1843 e el 22 de ottober del 1844 sun inscì anca ligà per significà perchè l’ubietif de la prœuva de la fed l’è defatt de “ mett fin al pecà ” segond Dan.7:24 ; quella qe la costituiss la pratega odiosa del ripos settimanal ind el prim dì, mentre Dio l’ha ordinad per el setim qe l’ha anca santificad per quest üs , de la fin de la prima settimana de la creazion terrestra ; in del 2021, 5991 an prima de noi .    
Pœden anca favorir la data del decret de Daniel 8:14 che definiss la data de la primavera del 1843. Per giüstificà chesta scernida, g’hem de cunsiderar che chestu mument taja tüt i relaziun stabilì fin a chel mument intra Dio e i sò creatür ; Dio che , de chela data , g’ha intrapres una seleziun final basada sü dü annunzi adventist sucesif . Da la primavera del 1843 , el Sabat l’era necessari, ma Dio l’avaria dad domà ai vincidur de la prova de l’autun del 1844, cuma segn benedett e santificad che apartenevan a Luu , en cunformità cun l’ insegnament biblich de Ezeq 20:12-20 . 
In qest liber, el capitol 5 al vœl regordar-n qe , senza la vitoria pagada insì cara de Gexù Crist, “ l’Agnell de Dio ” , tut l’aiut divin, tuta la lux rivelada la saria staita impossibel, e donca, nissuna anema umana la saria staita salvada. La sò lüs profetich salva i sò scelt tant cuma la sò crocifixiun acetada voluntariament. La fed in del sò sacrifici g’he imputa la sò “ giüstizia eterna ” segond Dan.7:24 , ma la sò Rivelaziun la fà lüs a la noster strada e la mustra i trap spirituai mettuu del diavul , per fàr cundivider el sò terribil destin. In qest cas, la salvazion la ciapa una forma concreta.    
Ecco un esempi de chesti trapole sutil. La Bibbia l’è giustament cunsiderada e cunsiderada la Parola scrivuda de Dio. Però, chesta parolla l’è stada scrivuda de òmm mers in del cuntest del luur temp. Ades, se Dio al cambia miga, el so nemìs el diavol, el Satana, al cambia oportunidamente la soa strategia e el so comportament vers i scelt de Dio , ind el temp . Per quest el diavol al agiss come una imajen de “ dragon ” de la soa guerra persecutoria averta , ind el so temp, ma domà per qell temp lì , Giovanni al podeva declarar in 1 Giovanni 4:1 a 3: “ Cari, credi miga a ogni spirit; ma testà i spirit per vedè se sun de Dio, perché tanti falsi prufet sun nà in del mund. Per quest cognosset el Spìrit de Dio: ogni spìrit che confessa che Gesù Cristu l’è vegnuu in carn l’è de Dio. e ogni spirit che confessa minga Gesù l’è minga de Dio, e quest l’è el spirit del anticrist, che g’he sentit che l’è drée a vegnì e che l’è giamò in del mund. “ In di sò parolles , Giovanni specifica “ vegnir in carn ” sultant per identificar el Cristo de la sò testimonianza ocular. Ma la sò afermaziun “ ogni spirit che confess che Gesù Crist l’è vegnuu en carn l’è de Dio ” g’ha perduu el sò valur perché la religiun cristiana l’è borlada en apostasia e pecà dal 7 marz 321, bandonand la prategh del ver Sabat del ver sett dì santificaa de Dio. La prategh del pecà g’ha, fin al 1843, redut el valur de “ confessar Gesù Cristu vegnuu en carn ” e de chela stess data, g’ha levà tüt el valur ; i ültem nemìs de Gesù Cristu rivendican el sò “ nom ” cuma g’ha annuncià en Matt . Tanti me diran in quel dì: Signur, Signur, g’hem minga profetizà in del tò nomm ? G’hem minga cacià fœura i demoni in del tò nomm ? E g’hem minga fà tanti miracul in del tò nomm ? Allora ghe dirò ciarament: ' Mi v'ho mai cognossü , s'allontana de mi, voi che fate l'iniquità .' “ Mai cognossü ” !                      Chesti “ miracul ” sun stà donca fatt del diavul e di sò demoni.  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
L'Apocalisse in poche parolle
 
In del prologo del capitul 1, l’ inizi de la sò gloriosa Rivelaziun , el Spìrit el ne presenta el menù de la festa preparada. El g’ha denter el tema del annunzi del glorios ritorn de Gesù Cristu, giamò urganizà in del 1843 e in del 1844, per mett a la prœuva la fed universal e principalment prutestante americana ; Chestu tema l’è onnipresent : verset 3, Perchè el temp l’è visin ; verset 7, ecco che vien cun i nivul... ; verset 10, l’eri in del Spìrit in del dì del Signur, e g’ho sentid deré una vus fort cuma el son de una tromba . Trasportad del Spìrit, Giovanni el se truva in del dì del glorios riturn de Gesù , in del dì del Signur , “ un dì grand e teribil ” segond Mal 4:5 , e g’ha deré el pasà storegh del era cristiana presentà sotta el simbul de set nomm prestà di set cità d’ incœu de l’Asia. Poeu, cuma en Daniel, i tri temi di letter, di segn e di trompet cupriran tüta l’era cristiana en parallel, ma ognun de luur l’è dividü en dü capitul. Un stüdi detailà rivelarà che chesta divisiun l’è fatta in de la data pivotal del 1843 stabilida en Dan.8:14. Denter de ogni tema , i messaj adatà ai standard spirituai stabilì en Daniel, per i epoch miraa, rivan a segnà 7 mument del temp cupert ; 7, el numer de la santificazion divina qe la serviss comè el so “ segn ” e qe al sarà el tema de Apo.7 .          
La spiegazion qe la vegn dòp l’è mai staita renduda eficax perqè la nozion de temp l’è rivelada domà del significad dei nom dei “ sett cese ” menzionads ind el prim capitol. In del tema di letter, de Apoc. 2 e 3, truvam no precisiun in de la furma : " el prim angel, el segond angel... ecc. » ; come l’è el cas de “ i fogli, i trombe e i set ultem plage de la ira de Dio . ” Inscì quaivun l’è stà bon de creder che i messaj sun stà indirizzà , veramente e letteralment , ai cristian che vivevan en chesti cità del vècc Cappadocia, in de la Turchia d’incœu. L’urden in cui la profezia la presenta i nomm de i cità l’è cronologicament da l’urden in cui i aveniment religiüs s’in cumplid durant l’era cristiana. E l’è segond i rivelaziun giamò ottegnuu del liber de Daniel , che Dio definìs el caratter che dà a ogni era cunt el significà del nomm de la sò cità. Dopu, l’urden rivelà l’è tradott cuma segue :          
1- Efeso : significà : slancio (quel de l’ Assemblea o santuari de Dio).  
2- Smirna : significà : mirra ( odor piacevul e balsamament di mort per Dio ; persecuziun roman di fedel elett intra el 303 e el 313).     
3- Pergamo : significà : adulterio (da quand l’è stà abandunà el Sabat, 7 marz 321. In del 538, el regim papal stabilì g’ha uficializà religius el rest del prim dì ciamà Domenica).  
4- Tiatira : significà : abominaziun e suferiment mortal (designa l’era de la Riforma prutestante che denunziava avertament la natüra diabolich de la fed catòlich ; era riguardant el XVI secul indué grazi a la stampa mecanich l’è stada incoraggiada la dispersiun de la Bibbia).   
5- Sarde : significà dopi e opost : pedra convulsiva e preziosa. (El rivela el judizi qe Dio al passa la prova de la fed del 1843-1844 : el signifegad convulsiv al riguarda la fed protestanta refudada : " Te se mort " , e la pedra preziosa la designa i scelts qe inn vitorios su la prova : " i caminaran cond mi in vestids de " inn bianc ) .           
6- Filadelfia : significà : Amor fraterna (i prezius prezius de Sarde sun stà racolt in del istituziun avventista del sett dì dal 1863 ; el messagg l’è premià per l’an 1873 definì de ​​Dan.12:12. Benedetta en chel temp, l’è però ciapà cuntra el “ ris’c de guerra ).     
7- Laodicea : significà : la gent giudicava : " né fregg né cald ma tiepid " (l'è Filadelfia che g'ha " la sò corona ciapà " : " Te seet disgrazià, miserabil, puaret, òrb e nud ". d luur benediziun divina ai sò pionier del 1844 : in del 1994, l’istituziun l’è cascada , ma el messagg l’è continuà travers di avventist sparpagnà che Dio g’ha identificà e seleziunà per luur amor per la sò lüs profetich rivelada , e per la natüra gentil e sumisiva che carateriza tüt el ver disc Gesù Cristu ).           
“ In de la continuaziun ” del temp terrester che l’è finì cunt el glorios riturn de Cristo Dio, Apo 4 rapresentarà cunt el simbul di “ 24 tron ”, una scena del giudizi celest ( in del ciel ) induè Dio g’ha darà insema i sò elett inscì che giüdican i mort malvagi . Insema a Apoc. 20, chestu capitul parla di “ mil an ” del sett millenni. Chiariment : perché 24, e minga 12, tron ​​? Per la divisiun del era cristiana en dü part ai dat 1843-1844 del principi e de la fin de la prœuva de fed del temp.        
Poeu, cuma part impurtant, Apoc. 5 mett en evidenza l’impurtanza de cumprender el liber di profezie ; che sarà pusibel sultant de la vitoria ottenüda del noster divin Signur e Salvadur Gesù Cristu. 
El temp de l'era cristiana l'è ancamò rivist en Apoc. 6 e 7 sotta el sguard de un nœuf tema ; quella dei “ set fogli ”. I primi ses presentaran i principal atür in scena e i segn di temp che caraterizan i dü part de la divisiun del era cristiana : fin al 1844, per Apo.6 ; e dal 1844, per l’Apo.7.     
Poeu l’è vegnuu el tema di “ trombe ” che simbolizan i puniziun de avvertiment per i primi sès de Apoc. 8 e 9, e de puniziun definitif, per “ la settima tromba ”, semper metüda da part, in Apoc. 11:15 a 19.    
Drée de l’Apo.9, l’Apo.10 al mira a’l temp de la fin del mond , evocand la situazion spiritual dei duu grands nemis de Gesù Crist qe i dixen de vesser i so seguitor : la fed catolega e la fed protestanta , unide a l’adventism uficial qe l’è cascad del 1994. Capitol 10 de la prima part del liber la se sara. Ma i argument principal impurtant sun afruntà e sviluppà en i capitul che vegnen dopu. 
Donca Apo.11 al riprenderà la panoramica de l’era cristiana e al desviluparà , principalment , el rœl important de la Revoluzion Francesa , el so ateism nazional stabilid l’è drovad de Dio, sota el nomm simboleg de “ la bestia qe la leva su de l’abiss ”, per destrugar el poder del regim catoleg de “ la bestia qe la leva su1 . La pas religiusa universal, menziunada in del Apoc. 7, la sarà inscì ottenüda e notada in del 1844. Donca, prendent chestu regim rivoluziunari cuma un’imagin de la Terza Guerra Mondial iminent o de la “ 6a tromba ” del Apoc. che l’è cumpletà del ritorn en glòria de Gesù Cristu, l’è presentà .          
In del Apoc. 12 el Spìrit el ne dà un’oltra panoramica del era cristiana . El cumpleta i sò informaziun, en particular sü la situaziun del diavul e di sò sostenidur angelich . El ne insegna che dopu la sò vitoria sü la cros, in del nomm celest de Michele  giamò menziunà en Dan. 10:13, 12:1, el nomm che g’ha purtà in del ciel prima de la sò incarnaziun umana en Gesù, el noster Signur g’ha netà el ciel de luur presenza malvagia e luur g’han perduu per semper l’acess al ciel. Ecco una bona nutizia ! La vitoria de Gesù g’ha avü di conseguenz celest felis per i noster fradèi celest liberà di tentaziun e di pensé di demoni. Da chesta espulsiun, sun stà cunfinà a la noster dimensiun terrester , induè sun stà copà cunt i nemìs terrester de Dio , in del 2030 al glorios riturn de Cristo Dio . In chesta panoramica, el Spìrit rapresenta i sucesiun del “ dragon ” e del “ serpent ” che designan , rispettivament , i dü strategie del cumbatiment del diavul : la guerra averta , de la denunziada Roma imperial o papal , e la seduziun religiüsa ingannevul del papad vatican roman , almomamoman . In di imagen sutil ciapà en prestit di esperienz di ebrei, “ la terra derva la boca ” per ingoiar l’aggressiun papal di leghe catolich. Come g’hem apena vist, el lavor al sarà fait dei ateista rivoluzionari frances. Ma l’è anca cumensà di trupp prutestan de un cristianesim fals, agresif e bellicoso. La panoramica la finirà cunt un’evocaziun del “ rest de la posterità di dònn ”. El Spìrit al dà donca la sò definiziun di veri sant del temp final : “ Chichinsci g’he la pazienza di sant, che tegnen i cumandament de Dio e tegnen la testimunianza de Gesù .” El Spìrit el designa en chesti termin quei che, cuma mi, se tacan a la sò Rivelaziun profetich e la lassen minga sciupà via de nissun , raccògnind fin a la fin i perl dat del ciel .               
El capitul 13 l’introduss i dü nemìs religius agresif che sun portadur de la fed cristiana. Inscì, i rapresenta cuma dü “ besti ”, la segonda di quai l’è vegnuda fœura de la prima, cuma sugerì de la relaziun intra i parolles “ mar e terra ” in de la storia de la Genesi che i definìs en chestu capitul 13. La prima g’ha agiu prima del 1844 e la segonda la cumparirà sultant in del ültem an de grazia uman del temp terrester fin al . Chesti dü “ besti ” sun, per la prima, catòlich, la gesa mader, e per la segonda, i ges rifurmà prutestant che sun vegnuu fœura de lù, i sò tüsan.      
Coprind sultant la segonda mità del era cristiana del 1844, el Rev. 14 evoca i tri messaj di verità avventist del sett dì en termin etern : la glòria de Dio che dumanda el restaur de la prategh del sò sant Sabat, la sò cundanna del catolicesim roman che l’onor del sò “ l’autorità umana e diabolega de Roma imperial e papal. Quand el temp de la missiun preparatoria finìs, dopu, cun la rimoziun di sant scelt, imaginà de “ el raccòlt ”, e la distruziun di maester ribell e de tüt i incredul, aziun imaginà de “ l’ annada ”, la terra diventarà ancamò l’“abiss ” del prim dì de la creaziun. El restarà viv, però, per “ mil an ” un abitant scelt, Satana, el diavol stess, che speta la sò distruziun al Giudizi Ultim insema a tüt i olter òmm e angel ribell .            
La Rev. 15 se cuncentra sul mument de la fin de la prova.
El Rev. 16 al rivela “ i set ultem plage de la ira de Dio ” qe colpissen, dop la fin de la prova, i ultem ribel incredul qe diventan semper plussee agressiv, a’l pont de decretar la mort dei osservador del divin Sabat just inanz de la settima plaga.  
Apoc. 17 l’è interament dedicà a l’identificaziun de la “ grande puttana ” ciamada “ Babilonia la Grand ”. L’è in chesti termin che el Spìrit designa la “ grand cità ” imperial e papal , Roma. El giudizi de Dio sü lee l’è inscì ciarament rivelà. El capitul l’annuncia anca el sò futur giudizi e la sò distruziun cunt el fœuch, perché l’Agnelo e i sò fedel elett el vinceran.      
Apoc. 18 l’è mirad al temp de la “ vintage ” o la puniziun de “ Babilonia la Grand ”.    
La Rev. 19 la rapresenta el glorios ritorn de Gesù Crist e la sò confrontaziun cunt i spaventà di forz ribell terrester.
La Apoc. 20 la mira al temp dei mil agn del setim millenni vissuds in manera parecc diversa, in ciel dei elets, e in su la terra desolata, in isolament de Satana. A la fin di mil an, Dio organizzarà l’ültem giudizi : l’annientament per fœuch sottaterra celest e terrester de tüt i ribell angelich uman e celest. 
La Rev. 21 la rapresenta la gloria de l’ Assemblea formada de la racolta dei elets redents del sang de Gesù Crist. La perfeziun di scelt l’è illustrada di cunfront cun chel che la terra ufriss püsee prezius ai œucc di òmm : or, argent, perl e pedre prezius. 
El Rev. 22 evoca in imajen el retorn a l’Eden perdud, trovad e installad per l’eternitaa in su la terra del pecad rejenerad e trasformad per diventar el tron ​​universal de l’uneg grand Dé, creador, legislador e redentor qe al domina tuts i so univers cond i so redents terrester.
Qui la finiss qesta rapida panoramica del libr de l’Apocalisse, un studi detailad del qual al confermarà e al renforzarà qell qe l’è stait apena diit.
G’ho de jontar qesta spiegazion altament spiritual qe la rivela el rexonament scondud del penser de Dio. El dà di messaj che se pensa minga travers di alusiun sutil che la Bibbia la ne farà illuminà. Seguend, ind la costruzion de l’Apocalisse, i stesse procedure qe l’ha drovad per la costruzion dei so rivelazion daite a Daniel, el Signor al conferma qe luu “ al cambia miga ” e qe al sarà “ eternament l’istess ” . Inolter, g’ho truvà in del Apocalisse l’istess metud de mett en parallel tri temi che sun i “ letter ai Assemblee ”, i “ segn ” e i “ trombe ”. Segond l’Apocalisse 5, indov qe l’Apocalisse l’è ilustrada de un libr sarad de “ sett segn ”, domà l’apertura del “ setim segn ” l’autorizarà l’acess ai prœve qe confermeran ind i capitol 8 a’l 22 , i interpretazion e i suspets sollevads del studi dei capitoi 1 a’l 6 de la comprension del capitol 7. steri. E ste minga sorprender, perchè el sò tema l’è propri el Sabat, che g’ha fatt tüta la diferenza intra la vera e la falsa santità dal 1843. Trovom donca in Apo 7, la grand verità che g’ha s’ciopà la religiun prutestante in de la primavera del 1843. L’Apocalisse g’ha cunfermà sultant chestu reve. Ma , per l'Adventism , che l'è vegnuu fœura vitorius en chela data , l'Apocalisse rivelarà per el 1994 , una prova che l'indovinerà a sò volta . Chesta nœuva lüs la farà , ancamò una volta , “ ancamò, ” la diferenza intra quei che servisen Dio e quei che servisen minga , ” o püsee.                  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Parte Do : El stüdi detaglià del Apocalisse 
 
 
Rivelaziun 1 : Prologo – El ritorn de Cristo – 
el tema avventista
 
 
La presentazion
Verso 1 : “ La Rivelaziun de Gesù Cristu, che Dio g’ha dà, per mustrar ai sò servitur i ròbb che g’han de suceder prest : e g’ha mandà e segnalà travers del sò angel al sò servitur Giovanni , ... ”    
Giovanni, l’apostol che Gesù g’ha amad, l’è el depositari de chesta divina Rivelaziun che g’ha ottegnuu del Pà in del nomm de Gesù Cristu . Giovanni, in ebraich “ Yohan ”, vœur dì : Dio g’ha dà ; e l'è anca el me nomm. Gesù l’ha minga dit : “ Chi g’ha, g’he sarà dà de püsee ” ? Chestu messaj l’è “ dà ” de “ Dio ” el Pà, donca cunt un contenù illimità. Perchè de la sò resurreziun, Gesù Cristu g’ha ripres i sò atribut divin, e l’è cuma Pà celest che pœu, dal ciel, agir a favur di sò servitur o püsee precisament di sò “ schiavi ” . Cuma dis el dictum, “ preavvertì l’è prearmà .” El Signur l’è de chesta opiniun e el la dimostra mandand ai sò servitur rivelaziun sül futur. L’ espresiun “ che g’ha de suceder rapidament ” pœu parèr surprendent quand che savèm che el messagg l’è stà dà in del 94 d.C. e che sem incœu in del 2020-2021 , el temp indué l’è stà scrivü chestu document. Ma descuvrend i sò messaj , capirem che chestu “ promptament ” g’ha un significà letteral, perché i luur destinatari sun contemporani del glorios riturn de Gesù Cristu. Chestu tema sarà onnipresent en Apocalisse , perché la Apocalisse l’è dirigida ai ültem “ Aventist ” seleziunà de Dio , per fed dimustrada en una prœuva final costruida süi dati de Apocalisse 9 :1 a 12 , che tratan del tema de la “ quinta tromba ” . In chestu capitul , i versi 5 e 10 citan un periud profetich de “ cinq mes ” che l’è stà interpretà mal fin incœu. In del me stüdi del argument, chesta duraziun g’ha determinà una nœuva data che se pensa che annuncia el riturn de Gesù per el 1994 , el vero an 2000 de la vera nassita de Cristo . Chesta prœuva de fed g’ha s’ciopà, per l’ültima volta, l’Adventism uficial, che l’era diventà tièd e furmalistegh, e che se preparava a entrà en un patt cun quei che Dio rivela cuma sò nemìs in de la sò Apocalisse.                           . Dal 2018, g’ho cognossuu la data del vero riturn de Gesù Cristu e la se basa minga sü di dat di profezie de Daniel e de Apocalisse , e i luur duraziun numerich sun stà tüt cumplidà cumpletand luur ròl de vagliament in di temp stabilì. El vero ritorn de Gesù el pœu vèss capì dal cunt de la Genesi, credend che i set dì di noster seteman sun costruì sü l’imagin di 7.000 an de tüt el pruget prugetà de Dio , per eliminar el pecà e i pecadur , e per purtà in de la sò eternità i sò carì elett seleziunà durant i primi an 6,00. Cuma i prupurziun del santuari o tabernacul ebraich , el temp de 6000 an l’è cumpost de tri terz di 2000 an. El principi del ültem terz l’è stà segnà, el 3 april 30, de la mort espiatoria del noster Salvadur Gesù Cristu. Un calendari ebraich cunferma chesta data. El sò riturn l’è quindi previst per la primavera del 2030, o 2000 ànn dopu. Sapend che el ritorn de Cristo l’è davaant a nun , inscì visin, la parolla “ promptament ” in di parolles de Gesù l’è perfettament giüstificada. Inscì, anca se l’è restà cognussü e lètt durant i secul, el liber de Apocalisse l’è restà sarà, cungelà , sigillà, fin al temp final, che riguarda la noster generaziun.     
Verso 2 : “ ... che g’ha dà testimonianza de la parolla de Dio, de la testimonianza de Gesù Cristu, e de tüt chel che g’ha vist . ”    
Giovanni l’atesta qe l’ha ricevud la soa vision de Dio. Una vision qe la costituiss la testimonianza de Gesù Crist qe Apoc. 19:10 la definiss come “ el spirit de la profezia ” . El messaj l’è basà sü di imagen “ vist ” e sü di parolles ascultà. Giovanni l'è stait arrancad dei contingenze terrestre del Spirit de Dio qe al g'ha rivelad in imajen i grands tematege de la storia religiosa de l' era cristiana ; la finirà cunt el sò riturn glorios e teribil per i sò nemìs.     
Verso 3 : “ Beato quel che legg e quei che ascultan i parolles de chesta profezia, e che guardan quei ròbb che sun scrivuu ! Perchè el temp l’è visin . ”    
Prendi per mi la part qe l’è mia, la beatitudin per “ quel qe legg ” i parolle de la profezia, perqè el Signor al da al verb legg un signifegad lojeg precis. El spiega chest in Isa.29:11-12 : “ Tuta la rivelaziun l’è per ti cuma i paroll de un liber sigillà, che sun cunsegnà a un òmm che l’è alfabetizà, disend: Legg chest! E lü rispond: Mi pœu minga, perché l’è sigillà; o cuma un liber dà a un òmm che pœu minga legg, disend: Legg chest! E chi rispond: Mi so minga cuma legg ." El verset 13 , che segue , rivela la causa de chesta incapacità : “ El Signur g’ha dit: Quand che chestu popul se avvicina a mi, el me onora cun la vuuch e cun i labbr; ma el sò cœur l’è luntan de mi, e la sò pagüra per mi l’è sultant un precett de la tradiziun del òmm . El termen “ sellad ” o “sellad” al descriv l’aspet de l’Apocalisse, miga legibel perqè sellad. L’è donca per dervir e dessellar interament che mi, un olter Giovanni del temp final, sun stà ciamà de Dio ; quest inscì che tüt i sò ver elett, “ ascultan e tegnen ” i verità rivelà in di parolles e in di imagen de la profezia. Chesti verb vœuren dì “ cumprender e mett en prategh .” In qest verset, Dio al avvertiss i so elets qe i riceverann, de vun dei so fradei in Crist, “ quel qe leje ”, la lux qe la spiega i mister de la profezia insì qe i pœden , a soa vœlta, alegrar-s e meter in pratega el so insegnament. Cuma in del temp de Gesù, la fed, la fiducia e l’umiltà sun donca tant necessari. Cun chestu metud, Dio vaglia e scancela i gent che sun tropp orgoglius per vèss insegnà. Donca digo ai elett : “ Desmentega l’òmm, chestu piscinin funziunari publich tradutur e trasmetidur, e varda el vero Autor : el Dio Onnipotent Gesù Cristu .”                       
Verso 4 : “ Giovanni ai sett ges che sun en Asia : La grazia e la pas, de chel che l’è, che l’è stà, e che l’è drée a vegnì, e di sett Spìrit che sun davaant del sò tron, ... ”     
El riferiment a “ sett Assemblee ” l’è suspett , perché l’ Assemblea cunt una A maiuscola l’è un, en mod perpetu. “ Sett Assemblee ” donca la designa per forza l’ Assemblea unifegada de Gesù Crist in set ere segnade e sucessive. La ròba la sarà cunfermada e giamò savèm che Dio divide l’era cristiana en 7 temp particular. El riferiment a l’Asia l’è util e giüstificad , perché i nomm presentà in del verset 11 sun quei di cità che esisten in del Asia Minur, in del vècc Anatolia che se truva a ovest de la Turchia d’incœu. El Spìrit cunferma giamò el limit del Europa e l’inizi del cuntinent asiatich. Ma la parolla Asia , come la parolla Anatolia, la scond un messaj spiritual. El vœur dì : sul che nass en akkadian e en grecch , e inscì sugerisc el camp de Dio visità de Gesù Cristu, el “ sul che nass ” , en Lucca 1:78-79 : “ Travers i trip de la misericordia del noster Dio, per cui el sul de volt g’ha visità, per dar lüs a quei che seden in de la strada de la mort e in del ombra de la noster pas. » L’è anca el “ sul de la giüstizia ” de Mal 4:2 : “ Ma per vui che g’han pagüra del me nomm el sul de la giüstizia el se levarà sü cun la guarigiun in di sò al ; te vegnet föra e te salterà cuma di vitell de la stalla ” La formula del salud l’è corent cunt i letter che i cristian scambiavan al temp de Giovanni. Però , el Signor l’è designad de una nœva espression, precedentement descognossuda : " de quell qe l’è, qe l’è stait, e qe al g’ha de vegner ." Chesta espresiun la traduss sultant , in de la lengua grecch uriginal e in di olter traduziun , el significà del nomm ebraich de Dio : “ YaHweh .                          ". Quest l’è el verb “ vesser ” coniugad ind la terza persona singular del temp imperfet de l’ebraeg. Qest temp ciamad imperfet l’esprim el compiud qe al se prolunga ind el temp , perqè el temp present l’esist miga ind la coniugazion de l’ebraeg. “ e chi vien ”, cunferma ancamò el tema del ritorn de Gesù Cristu , l’adventism . L'apertura de la fed cristiana ai pagan l'è inscì cunfermada ; per lor Dio l’adatta el sò nomm. Poeu un’oltra novità la par designar el Spìrit Sant : “ i set Spìrit che sun davaant del sò tron ​​.” Chesta citaziun cumparirà in Apoc. 5 :6 . El numer 7 indica la santificaziun , en chestu cas , chela del Spìrit divin versà in di sò creatür, donca, “ davant al sò tron ​​”. Ind Apoc. 5:6, “ l’agnel mazzad ” l’è ligad a qei simboi qì, la profezia la conferma insì l’ onnipotenza divina de Gesù Crist. I “ set spirit de Dio ” sun simbolizà del “ candelier a set ram ” del tabernacul ebraich che profetiza el pian de salveza del proposit de Dio. El sò prugrama l’era inscì delineà in mod ciar. Da quand che Adam, 4000 an, e per la sò mort Gesù espia i peccaa di elett el 3 april 30, g’ha inscì sbricià el vel del peccaa e derva l’access al ciel ai elett redent durant i ültem dü mil di ses mil an prugramad per la seleziun di elett dispers del , fin a l’an .                  
Verso 5 : “ ... e da Gesù Crist, el testimoni fedel, el primogenito di mort, e el principe dei re de la terra ! A quel che ne ama e che ne ha liberà di noster pecaa cunt el sò sàang ,    
El nomm “ Gesù Cristu ” l’è ligà al ministeri terrester che Dio l’è vegnuu per cumpletar sü la terra. Quest verset al ne regorda i so ovre compiude per otener la salveza per la grazia qe al ofre domà ai so scernids. In de la sò fedeltà parfet a Dio e ai sò valur , Gesù l’era “ el testimoni fedel ” propost cuma mudel per imitar , ai sò apostol e ai sò discepol de tüt i temp , anca ai nòster. La sò mort l’è stada profetizada de la mort del prim animal copà per vestir Adam e Eva de nudità dopu el luur pecà. Travers de lù, l’ è stà donca verament el “ primogenito di mort .” Ma l’è anca , per la sò impurtanza divina, che sultant la sò mort g’ha avü l’eficacia e el podè de cundanà el diavul, el pecà e i pecadur. L’è ancamò el “ primogenito ” soratüt el “ primogenito ” in de la storia religiusa. L’ è stait cond la soa mort in ment, renduda necessaria per rescatar el pecad dei so cernids , qe Dio l’ha fait morir tuts i “ primen nassuds ” uman e animai de l’Ejit ribell , l’imajen del pecad , per “ liberar ” el so popol ebraeg de la s’ciavitù, jamò el simbol e l’imajen del “ pecad ” . Come el “ primogenito ”, el diritt de primogenito spiritual l’è sò. Presentand-s cuma “ princip di re de la terra ”, Gesù el se fà el servitur di sò redent. I “ re de la terra ” sun quei che entran in del sò regn redentà del sò sàang ; ereditaran la terra rinnovada . L’è una ròba sorprendent descuvrir el livel de umiltà, cumpassiun, amicizia, fraternità e amor di vesser celest che sun restà fedel ai standard divin de la vida celest. Sü la terra, Gesù g’ha lavaa i pè di sò apostol , cunfermand che l’è “ el Maestro e el Signur .” In del ciel, lü sarà per semper “ el principe ” di sò “ re ” . Ma “ i re ” saràn anca servitur di luur fradèi. Inolter, dand-s el titul de “ princip ”, Gesù se mett al livel del diavul , sò avversario e cuncurrent battü , che el ciama.                                   , “ el princip de chestu mund .” L’incarnaziun de Dio en Gesù l’è stada mutivada de la facia a facia di dü “ princip ” ; el destin del mund e chel di sò creatür dipend del podè del grand vincidur Gesù Michele YaHweh .  Ma Gesù el deve la sò vitoria sultant en part a la sò divinità, perché g’ha cumbattù el diavul en termin istess, en un corp de carn istess al nòster, 4000 an dopu la battag perdüu del prim Adam. La sò mentalità e la sò determinasiün a vincià e salvà i sò scelt g’han dad la sò vitoria. L’ha slargad la strada ai sò scelt, mustrand che un “ agnel ” docil pœu superar i “luf ” che devoran carn e spirit, cun l’aiut del fedel e ver Dio.         
Verso 6 : “ e l’ha fad de noialter un regn, prete per Dio e per el so Pà, a luu sia gloria e poder per semper e semper ! Amen ! »    
L’è Giovann qe al definiss qell qe la costituiss l’ Assemblea dei Elets. In Gesù Crist, l’antic Israel el seguta in di furm spirituai profetizà in di rit del vècc patt. Servind el “ Re di re e Signor di signur ”, i veramente scelt condividen el sò regn, e cun Luu, costituisen i citadin del regn del ciel. Sun anca “ sacerdot ” spirituai , perché offician in del tempi del luur corp, induè servisen Dio, ufrend-s in santità per el sò servizi. E travers i luur oraziùn a Dio, trasmetten i profum ufrì sül altar di profum in del vècc tempi de Gerusalemm. La separaziun intra Gesù e el Pà l’è minga giüsta, ma la se adata a la cumprensiun che tanti falsi cristian g’han del argument. Quest al va fina a pretender de “ onorar ” el Fiœl a discapit del Pà. Chesta l’è la colpa, o pecà, de la fed cristiana del 7 mars del 321. Per tanti, el ripòs del Sabat l’è un’ordinanza che la riguardava sultant i ebrei del vècc patt, la dispensaziun del Pà. El Pà e Gesù vèss una sola persuna, patiran la ira de Gesù che pensavan de onorar. In de la sò natüra divina cuma Pà, Gesù g’ha, e per l’eternità, “ gloria e podè, per semper e semper!” Amen! »  “ Amen ” che vœur dì : l’è vera ! Verament !              
 
 
El tema avventista
Verso 7 : “ Ecco, lü vien cun di nivul. E ogni œgg el vedarà, anca quei che l'han traforà ; e tüt i tribù de la terra lamentaran per lù. Aè. Amen! »    
L’ è propri quand che l’è turnà che Gesù mustrarà la sò glòria e el sò podè. Segond Atti 1:11, Luu el turnarà “ in de la stessa manera cuma l’è salì in del ciel ” , ma per el sò ritorn el sarà en un’estrema gloria celest che la farà spaventar i sò nemìs ; “ quei che l’han traforad ” cun l’oposiziun al sò vero prügett. Perqè qesta espression la riguarda domà i vesser uman contemporani cond la soa venida. Quand i sò servitur sun minacià de mort o mettü a mort, Gesù cundivid el luur destin perché el se identifica cun luur : “ E el re g’he rispundrà : ‘In verità ve digo: quel che g’he l’è stà fà per ün di püsee piscinin de chesti me fradèi, l’è stà fà per mi. (Matt.25,40) ». I ebrei e i suldà roman che l’han crocifiss sun minga inclus in chestu messaj. El Spìrit de Dio l’imputa chesta aziun a tüt i òmm che ostaculan el sò mesté de salveza e fan fallir la sò oferta de grazia e de salveza eterna per luur stess e per i olter. Citand i “tribù de la terra ”, Gesù el se dirige ai falsi cristian che se pensa che i tribù de Israel g’han de vèss estes in del nœuf patt. Descuvrind al sò ritorn che se preparavan a matar i sò veri scelt, g’havaran giüst ragiun per lamentars, descuvrend de vèss nemìs del Dio che doveva salvài. I detai del prugrama di ültem dì seran rivelà sparpagnà in di capitul del liber de Apocalisse. Ma pœu dì che Apoc. 6:15-16 descrif la scena en chesti termin : “ I re de la terra, i nobil, i capitan, i rich, i pudent, tüt i s’ciavi e tüt i òmm liber, se scondevan in di cavern e in di ròcc di muntagn. E g’han dicc ai muntagn e ai ròcc: Casc sü de nun e scondèm de la facia de chel che l’è sedù sül tron ​​e de la ira del Agnel. ".               
Verso 8 : “ Mi son Alfa e Omega, dis el Signur Dio, che l’è e che l’ è stà e che l’è drèe a vegnì, l’Onnipotent . »   
Quel che parla inscì l’è el dolz Gesù che g’ha truvà la sò divina glòria in del ciel , l’è “ l’ Onnipotent ” . G’hem domà de culegà chestu verset cun chel de Apoc. 22:13-16 per avegh la prœuva : “ Mi sun l’Alfa e l’Omega, el prim e l’ültem, el principi e la fin... /... Mi, Gesù, g’ho mandà el me angel per testimoniar-v chesti ròbb in di ges. Mi sun la radis e la discendent de David, la stela lüminosa e del matin . ” Comè ind el verset 4, Gexù al se presenta sota i atributs del creador Dé, l’amig de Mosé, el so nomm ebraeg l’è “ YaHweh ” segond Es.3:14 . Ma voraria sottalinear qe el nomm de Dio al cambia a segonda se l’è luu qe al se ciama o se i omen al ciama : “ Mi son ” al diventa “ Luu l’è ” ind la forma de “ YaHWéH ”.                
Nota agiunta in del 2022 : l’espresiun “ alfa e omega ” riassum l’intera rivelaziun ufrida de Dio in de la sò Bibbia , dal Genesi 1 al Rivelaziun 22 . Ma dal 2018, el significà profetich de “ ses mila ” an dà ai ses dì de la semana l’è stà cunfermà senza mett en discusiun el sò valur cuma ses dì real , durant i quai Dio g’ha creà la terra e la vita che g’haveva de sustener. Ma, mantegnind el luur significà profetich, chesti ses dì o “ 6000 ” an g’han rendü pusibel definì per la primavera del 2030 el riturn vittorius final de Gesù Cristu e el rapiment di sò fedel sant. Travers l’espression “ alfa e omega ” , Gesù el dà ai sò Sant di Ultem Dì una ciaf che ge permett de descuvrir el temp real de la sò segonda vegnuda. Ma l’è minga stà fin a la primavera del 2018 che g’hem capì cuma duperà chesti 6.000 an, e fin al 28 genar 2022, per asociàl cun chesti espresiun : “ l’alfa e l’ omega ”, “ l’ inizi e la fin ”.             
Verso 9 : “ Mi Giovanni, to fradel e compagn in de la tribulaziun e in del regn e in de la pazienza de Gesù, l’eri sü l’isula che l’è ciamada Patmo per la parolla de Dio e per la testimonianza de Gesù. »   
Per un ver s’ciav de Gesù Crist, chesti tri ròbb sun cunness : la part de la tribulaziun, la part del regn e la part de la perseveranza en Gesù. Giovanni al testimonia el contest ind el qual al ricef la soa vision divina. Trovand-l aparentement indistrutibel, i roman a la fin l’hann isolad in esili in su l’isola de Patmo, per limitar la soa testimonianza ai omegn. Per tüta la sò vita , g’ha mai smess di testimoniar per la parolla de Dio per glorificar Gesù Cristu . Ma podem anca capir qe Giovanni l’è stait menad a Patmo per ricever, in tranquillitaa, la testimonianza de Gesù qe la costituiss la Rivelazion, qe al ricef lì de Dio. 
Nutem in passagg che i dü autur di dü profezi Daniel e Apocalisse sun stà miraculosament prutètt de Dio ; Daniel l’è stà salvà di dent di liun e Giovanni l’è stà salvà senza vèss ferì de una tina de oli bollent. La luur esperienza g’he insegna una leziun : Dio el se diferenzia intra i sò servitur prutegend en mod pudent e suranatüral quei che el glorifican püsee e presentan l’aspètt de un mudel che vœur particularment incoraggiar. El ministeri profetich l’è inscì designà en 1Cor.12:31 cuma la “ manera püsee ecellent ” . Ma g’he sun prufet e prufet. Minga tüt i prufet sun ciamà per ricef visiun o profezie de Dio. Ma tüt i elett sun esortà a profetizar, cioè a testimoniar, di verità del Signur ai luur visin per purtal a la salveza.    
 
 
La vision de Giovanni dei Temp Avventist
Verso 10 : “ In del dì del Signur l’eri in del Spìrit, e g’ho sentid deré una vus volta, cuma una tromba, ”   
L’espression “ dì del Signur ” incoragiarà interpretaziun tragich. In de la sò traduziun de la Bibbia, JN Darby l’è minga esita a tradurla cun la parolla “ Domenica ” , che Dio pensa che l’è el “ marc ” marcià de la “bestia ” guidada del diavul en Apoc. 13:16 ; Chestu l’è en diretta oposiziun al sò “ segn ” real, el sò sett dì de ripòs santificaa. Etimologicament, la parolla “ dumenica ” la vœl dir “ dœr del Signor ” , ​​ma el problema al vegn del fait qe al dedica el prim dì de la semana al ripos, qe Dio l’ha mai urdinad, avend de soa part, santificad perpetuamente el settim dì per qest fin. Donca, cosa vœl dir “ el dì del Signor ” riferid in quest verset ? Ma la risposta l’è stada giamò dada in del verset 7 che dis : “ Ecco, lü vien cunt i nivul. » Ecco l’è, el “ dì del Signur ” mirad de Dio : “ Ecco, mi ve manderò Elia el profeta prima de la vegnuda del grand e teribil dì de YaHWéH . (Mal.3,5)” ; quell qe l’ha fait l’Aventism e i so tri “ aspetative ” del retorn de Gexù, jamò compiuds con tute i conseguenze bon e cative portade de qeste tri prœve, ind el 1843, ind el 1844 e ind el 1994. Insì vivend ind el 94, Giovanni l’è trasportad del Spirit a’l principi de Gesù sett . Donca, cosa l’è “ derè ” a lù ? L'inter pasà storegh del era cristiana ; da la mort de Gesù, 2000 an de religiun cristiana ; 2000 an durant i quai Gesù l’è stà intra i sò scelt, vutand i, in del Spìrit Sant, a superar el mal cuma lü stess g’haveva superà el diavul , el pecà e la mort. “ La vus forta ” che se sente “ deré ” l’è quella de Gesù che interven cuma “ una tromba ” , per avvertir i sò scelt e rivelar- i la natüra di trapole religius diabolich che incuntraran in de la luur vita en tüt i “ sett ” epoch che el versichel dopu ciamarà .                                           
Verso 11 : “ El g’ha dit : Quel che vedet, scrivel en un liber e mandal ai set ges: a Efeso, a Smirna, a Pergamo, a Tiatira, a Sarde, a Filadelfia e a Laodicea. » .    
La furma aparente del test pareva presentà cuma destinatari letteral i cità ciamà del Asia del temp de Giovanni ; ognun g’ha el sò messaj. Ma quest l’era domà un aspet ingannevul qe al voreva mascarar el ver significad qe Gexù al da ai so messaj. In tuta la Bibbia, i nomm propri dat ai òmm g’han un significà scondù in de la luur radis , che l’è ebraich, caldeo o grecch. Quest principi chi l’è valid anca per i nomm grec de qui set cità chi. Tüt i nomm mustran el caratter del era che rapresentan. E l’orden ind el qual qests nomm inn presentads al corispond a l’orden de l’avanzament ind el temp programad de Dio. Vedremo ind el studi de Apoc. 2 e 3 indov qe l’orden de qests nomm l’è rispetad e confermad , el significad de qests set nomm , ma quei del prim e del ultem , “ Efeso e Laodicea ”, rivelen per lor medesim, l’utilizazion qe el Spirit al fa de lor. In del significà, rispettivament, “ per slanzà ” e “ persun giudicà ”, truvam “ l’alfa e l’omega, el principi e la fin ” , del era de la grazia cristiana. L’è minga una meraviglia che Gesù s’è presentà in del verset 8, sotta chesta definiziun : “ Mi sun l’Alfa e l’Omega . ” L’inscriv insì la soa presenza cond i so s’ciav fedel, per tut el temp de l’era crestiana.            
Verso 12 : “ Me son voltà per vedè chi l’era la vus che parlava a mi. E quand che me sun voltà, g’ho vist set candelier d’or ,   
L’azion de “ voltar-s ” la porta Giovanni a vardar l’ intera era cristiana perqè luu medesim l’è stait trasportad ind el moment del glorios retorn de Gesù. Dopu la precisiun " deré " , g’hem chichinsci " Me sun girà " , e ancamò " e , dopu vèss girà " ; El Spìrit insist fortment sü chestu sguard vers el pasà, inscì che el seguim in de la sò logich. E cosa vede Jean alora ? “ Set candelier d’or ” . Ancamò chì la ròba l’è suspetta cuma i “ sett Assemblee ” . Perchè el mudel “ candelier ” l’era in del tabernacul ebraich e g’haveva set ram che simbolizavan giamò , insema , la santificaziun del Spìrit de Dio e de la sò lüs. Chesta osservaziun vœur dì che, cuma i “ sett Assemblee ” , i “ sett candelier ” simbolizan la santificaziun de la lüs de Dio, ma en set mument segnà durant tüta l’era cristiana. El candelier rapresenta l’elett de un’era , el ricef l’oli del Spìrit de Dio che dipend per illuminà i elett cun la sò lüs.                    
 
 
 
Annuncio de una gran calamità
Verso 13 : “ E in mezz ai set candelier g’hera un che pareva el Fiœul del òmm, vestì cunt un vestit fin ai pè, e cintürà intorn ai pecc cunt una cintura d’or. »  
Chichinscì cumencia la descriziun simbolich del Signur Gesù Cristu. Chesta scena l’illustra i prumess de Gesù : Lucca 17:21 : “ Diran no : ‘Varda chi’ o ‘Là’.” Perchè ecco, el regn de Dio l’è denter de vuuter . » ; Matt.28:20 : “ e insegnand-i a osservar tüt chel che g’ho cumandà. E varda, mi son semper cun vuuter fin a la fin del mund. ". Chesta visiun l’è simil a chela de Daniel 10 induè el verset 1 la presenta cuma l’annunzi de una “ grand calamità ” per el sò popul ebraich. Quella de Apocalisse 1 l’annuncia anca una “ grande calamità ” , ma questa vœlta, per l’ Assemblea Cristiana . El cunfront di dü visiun l’è parècc edificant , perchè i detai sun adatà a tüt i dü cuntest storegh parècc diferent. I descriziun simbolich che seran presentà riguardan Gesù Cristu in del cuntest del sò ültim riturn glorius. I dü “ calamità ” g’han en comun che se realizan a la fin di dü alleanz stabilì sucesivament de Dio. Adess cunfruntem i dü visiun : “... un fiœul de òmm ” en chestu verset l’era “ un òmm ” en Daniel , perché Dio l’era minga ancamò diventà incarnà en Gesù. Al contrari, in “ fiœl de l’om ” trovom el “ fiœl de l’om ” qe Gesù al ciama costantement quand qe al parla de luu medesim ind i Vangeli. Se Dio l’insisteva tant in su qesta espression , l’è perqè la legitima la soa capacitaa de salvar i omen. Qui l’è “ vestì de una vestida lunga ”, “ vestì de lino ” in Daniel. La ciaf per el significà de chesta vestida luungh l’è dada en Apoc. 7:13-14. L’è purtà di quei che muren cuma martir per la vera fed : “ E un di vècc g’ha rispost e g’ha dì a mi: Chesti che sun vestì de vesti bianch, chi sun e de indué vegnen ? Ghe digh : Mio signur, te seet. E lü m’ha dit: “Chesti sun quei che sun vegnuu fœura de la grand tribulaziun; g’han lavaa i luur vestid e g’han fatt bianch in del sàang del Agnel. » . Gesù el g’ha sü “ una cintura d’or sul pecc ”, cioè sul cœur, ma “ süi lin ”, simbul de forza, en Daniel. E la " cintura d'or"                                      » simboliza la verità segond Ef.6:14 : “ Stai donca in pè, cunt i voster cintur cintürà de la verità ; mett sü el petto de la giüstizia ; ".  Come Gesù, la verità l’è onorada sultant di quei che la aman.  
Verso 14 : “ El sò cap e i sò cavei l’eran bianch cuma la lana, bianch cuma la nef ; i sò occ l'eran cuma una flama de fœuch ; »     
El bianch, el simbul de la pureza parfet , caratterizza el Dé Gesù Cristu che , de conseguenza , odia el pecà. Ades, l’annunzi de una “ grand calamità ” pœu avegh sultant l’obietif de punir i pecadur. Chesta causa la riguarda tüt i dü i calamità , donca truvam, chichinsci e en Daniel, Dio , el grand Giudizi , che i sò “ œucc sun cuma flam de fœuch ”. El sò sguard consuma el pecà o el pecadur, ma el scelt de Gesù el cerniss de renuncià al pecà, a diferenza del fals ebreo e del fals cristian ribell che a la fin el giudizi de Gesù Cristu el consumarà. E el cuntest final de chesta “ calamità ” indica i sò nemìs storegh, tüt identificà in di capitul de chestu liber, e in chel de Daniel. L’Apo.13 al ne presenta sota l’aspet de duu “ bestie ” identificade dei so nomm “ mar e terra ” qe al designa la fed catolega e la fed protestanta qe l’è vegnuda fœra de lee , comè sujerissen i so nomm segond Gen.1:9-10. Al sò riturn, i dü besti alleà diventan una, ünì per cumbater el sò Sabat e i sò seguitur. I sò nemìs seran spaventad, segond Apoc. 6:16, e seran minga in pè.           
Verso 15 : “ I sò pè l’eran cuma bronz fin, cuma se l’era brüsà en un forn ; e la sò vus l’era cuma el son de tanti aqu. »    
I pè de Gesù sun pur cuma el rest del sò corp, ma en chesta imagen se inquinan calciand el sàang di pecadur ribell. Cuma in Dan.2:32, “ oton ” , un metal impür de lega , simboliza el pecà. In Apoc. 10 :2 legem , “ E g’haveva in man un liber vert. El g'ha mettuu el pè dester sul mar e el pè sinister sü la terra ; ". Ap. 14 :17-20 dà a chesta aziun el nomm “ raccolta ” ; un tema sviluppà en Isaia 63. I “ tanti aqua ” simbolizan , en Apoc. 17:15, “ popul , multitudin, naziun e lengue ” che fan un’alleanza cun “ la prostituta Babilonia la Grand ” ; nomm per la Gesa Romana Catòlica papal. Chesta alleanza del ültim mument i unirà per oponer-s al Sabat santificad de Dio. L’andaran fin a decider de matar i sò fedel osservadur. Pœden donca capì i simbul de la sò giüsta rabia. In de la vision , Gesù el mostra ai sò scelt che la sò unica “ vus ” divina persunal l’è püsee potent de chela de tüt i popul de la terra cumbinà.                    
Verso 16 : “ El g’haveva in de la man destra set stèll. De la sò boca l’è vegnuda fœura una spada affilata e a dü tacc ; e la sò facia l’era cuma el sul che s’illuminava cun la sò forza. »    
El simbul di “ set stèll ” tegnuu “ in de la sò man destra ” regorda la sò dominaziun permanent che sultant podaria där la benediziun de Dio ; se despess e massivament rivendicà en mod sbajaa di sò nemìs infedel. La stèla l’è el simbul del messagger religius perché cuma la stèla de Gen. 1:15, sò funziun l’è “ illuminà la terra ”, in del sò cas, cun la giüstizia divina. In del dì del sò riturn, Gesù el farà resuscità ( resuscità , o resuscità dopu un’annientament total momentan ciamà mort ) i sò scelt de tüt i epoch simbolizà di nomm di set Assemblee . In qest contest glorios, per luu e i so fedel elets, al se presenta come “ la Parola de Dio ” el so simbol “ de una spada a duu taj ” l’è citad in Ebr 4:12. Chesta l’è l’ura induè chesta spada la darà vita e mort , segond la fed mustrada a chesta parolla divina scrivuuda in de la Bibbia che Apoc. 11:3 simboliza cuma “ i dü testimoni ” de Dio. In di òmm , sultant l' aspètt de la facia i identifica e i permett de vèss diferenzià ; L’è donca l’element de identificaziun per eccellenza. In chesta visiun, Dio adata anca la sò facia al cuntest miraa. In Daniel, ind la vision, Dio al simboliza la soa facia cond el " fulmin " un simbol tipeg del dé greg Zeus, perqè el nemìs de la profezia al sarà el popol grec seleucid del re Antioco IV , qe l'ha compiud la profezia ind el - 168. brilla in de la sò forza ." L’è vera che chestu ültim tentatif de scancelà de la terra qual-sa-vöör osservadur del sant divin Sabat l’è l’apogeo de la battaggia ribel a favur del rispett del “ dì del sul inconquistà ” stabilì el 7 mars del 321 , del imperadur Costantin I. Chestu camp ribell truvarà davaant a lù “ el sul de la giüstizia divina ” en tüt el sò podè divin, e chestu, el prim dì de la primavera 2030.                       
Verso 17 : “ Quand che l’ho vist, son cascà ai sò pè cuma mort. El g’ha mettuu la man destra sü de mi, disend : “G’he minga pagüra !” »    
Reagind inscì, Giovanni l’è sultant drèe a anticipà el destin di quei che g’havaràn de afruntal quand che l’è turnà. Daniel s’era cumportà in de la stess manera, e in tüt i dü cas, Gesù rassicüra e rafurza el sò servitur, el sò s’ciav fedel. “ La sò man destra ” la cunferma la sò benediziun e in de la sò fedeltà, a diferenza di ribell del olter camp, el scelt g’ha nissun mutif per avegh pagüra de Dio che vien a salvàl per amor. L'espression " g'havè pagüra " la cunferma el cuntest final caraterizà del 1843 de chestu messagg avventist del prim angel de Apoc. 14:7: " E g'ha dit cunt una vus volta: G'havè pagüra de Dio, e dàgh glòria : perchè l'ura del sò giudizi l'è rivà ; e adora quel che g’ha creà el ciel e la terra, el mar e i funtan d’aqua. » ; cioè, el Dio creador .        
Verso 18 : “ Mi sun el prim e l’ültem, e el vivent. Mi l'eri mort ; e varda, son viv per semper e semper. G’ho i ciaf de la mort e de l’Ade. »    
L’è defatt Gesù, el conquistador del diavol, del pecad e de la mort, qe al parla in qests termen. I sò parolles “ el prim e l’ültem ” cunferman el messagg del principi e de la fin del temp tratà de la profezia, ma al stess temp , Gesù cunferma la sò divinità che g’ha dà la vita dal prim al ültem di sò creatür uman . Quell qe “ al g’ha i ciav de la mort ” al g’ha el poder de decider chi al va a viver e chi al va a morir. L’ura del sò riturn l’è quand che i sò sant saran resuscità in de la “ prima resurreziun ” riservada ai “ mort benedett en Cristo ” segond Apoc. 20:6. Dovariet vess e l’è minga el noster corp che g’hem de fà, ma l’è minga el noster corp, e l’è minga el noster “g’ha minga el noster corp” che l’è drée a suceder in de la noster vida , e l’è minga el noster tatuagg de la tò vita, ma l’è minga la noster “ senza de la noster terra” che l’è drée a suceder in de la tò vita, ma l’è minga el noster rumanz de la noster pel; perchè te seet polvar, e a la polvar te turneras. » . Chesti rest g’han mai püsee de üs, perchè el luur Creatur i resuscitarà cun tüta la luur persunalità incisa in de la sò memoria divina, en un corp celest incorruttibil (1 Cor. 15,42) identich a chel di angel che sun restà fedel a Dio : “ Perchè in de la resurreziun sun minga cuma i angel de Dio, ma gnanca i angel de Dio. Matt.22,30 » .               
 
El messaj profetich sul futur l’è cunfermà
Verso 19 : “ Scrivi donca i ròbb che g’he vedèt, i ròbb che sun e i ròbb che vegnen dopu: ”   
In qesta definizion, Gesù al conferma la copertura profetega del temp global de l’era cristiana qe la finirà cond el so retorn in gloria. El temp apostoleg al se interessa de l’espression “ qe te g’hee vest ” e Dio al designa insì Giovanni come un autentich testimoni ocular del ministeri apostoleg. L’ha vist el “ prim amor ” del Scelt menzionad in Apoc. 2:4. “... quei che sun ” riguarda la fin de chestu temp apostolich induè Giovanni resta vif e atif. “ ... e quei che vegnen dopu de luur ” se riferiss ai aveniment religius che se realizan fin al temp del ritorn de Gesù Cristu, e dopu, fin a la fin del sett millenni.        
Verso 20 : “ el mistero di set stèll che g’he vedèt in de la mè man destra, e di set candelier d’or. I set stèll sun i angel di set Ges, e i set candelier sun i set Ges. » .   
“ I angel di set Assemblee ” sun i scelt de tüt chesti set era. Perqè la parolla “ angel ”, del greg “ aggelos ”, la vœl dir messajer, e la designa i angel celest domà se la parolla “ celest ” la specifega. Al stess mod, i “ sett candelier ” e i “ sett Assemblee ” suspetà in del me cumment sun chi unì. El Spìrit donca cunferma la mia interpretaziun : i “ sett candelier ” rapresentan la santificaziun de la lüs de Dio en i sett epoch designà di nomm di “ sett Assemblee ”.                 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Apocalisse 2 : L' Assemblea de Cristo 
dal sò slancio fin al 1843
 
In del tema di letter , truvem in del Apoc. 2, quater messaj che riguardan el temp intra el 94 e el 1843 , e in del Apoc. 3, tri messaj che riguardan el temp del 1843-44 al 2030. Nutem cun interess chesta precisiun rivelativa riguardant i nomm de la prima : E unch , e la gent giudicada ; l’inizi e la fin de l’età de la grazia cristiana. Ind el Apoc. 2, a la fin del capitol, el Spirit al evoca l’ inizi del “ tema adventista del retorn de Crist” qe al mira a la data 1828 pre-stabilida in Dan 12:11. In plu, ind la sequenza del temp, l’inizi del capitol 3 de l’Apocalisse al pœl vesser legitimament ligad a la data del 1843 qe l’ha segnad l’inizi de la prova de fed adventista. Un messaj aproprià riva a sanziunar la fed prutestante testada : “ Te seet mort .” Chesti spiegaziun l’eran necessari per cunfermar la cunnession di messaj cunt i dat stabilì en Daniel. Ma la vision de l’Apocalisse la porta rivelazion sul principi de l’era cristiana qe Daniel l’ha miga desvilupad . I letter o i messaj qe Gexù al se rivolge ai sœ servidor ind tuta la nòsta era scancelan l’incomprension relijosa dei false e ilusion qe i riguarden una moltitudin de credents crestian. Lì truvem el vero Gesù cunt i sò dumand legitim e i sò rimprover semper giüstificaa. I quater letter de Apo.2 miran , sucessivament , quater period situads intra el 94 e el 1843.             
 
1° periodo : Efeso 
In del 94, l’ ültem testimoni del slancio del Assemblea de Cristo
Verso 1 : “ E a l’angel de la gesa de Efeso scrivi : Chesti ròbb dis chel che g’ha i set stèll in de la man destra, che camina in mezz ai set candelier d’or : ”   
Cunt el nomm Efeso , de la prima traduziun del grecch “ Efesi ” che vœur dì slanzà, Dio parla ai sò servitur del temp del slancio del Assemblea de Cristo , al temp del imperadur roman Domizian (81-96) . El Spìrit al mira insì al temp quand Giovanni al ricef de Dio la rivelazion qe al ne descriv. L’è l’ültem apostol che l’è restà miraculosament vif e rapresenta, per sé, l’ültem testimun del slancio del Assemblea de Gesù Cristu. Dio el se regorda del sò podè divin ; L’è lù sultant che “ g’ha in de la man destra ” , simbul de la sò benediziun , la vita di sò scelt , i “ stèll ”, che giudica i sò oper , i früt de luur fed. A segond del cas, benediss o malediss. Dio “ camina ” , capiss che l’ avanza in del temp del sò pruget acompagnand , generaziun dopu generaziun , la vita di sò scelt e i event del mund che l’organiza o cumbatt : “ e insegna-i a osservar tüt chel che g’ho cumandà. E varda, mi son semper cun vuuter fin a la fin del mund. Matt.28,20 » . Fin a la fin del mund, i sò scelt g’havaran de cumpletar i oper che g’ha preparà in anticip per luur : “ Perchè sem sò oper, vèssend creà en Cristus Gesù per i bon oper, che Dio g’ha preparà in anticip, perché camminem in di oper. Ef.2,10 » . E g’havaràn de adatass ai cundiziun particular dumandà en tüt i set era. Perchè la leziun dada en “ Efeso ” la se aplica a tüt i set era ; i “ sett stèll che g’han in de la man destra ” el pœu lassà cascà e cascà per terra, quei che riguardan i cristian ribell. Garda che un “ candelier ” l’è util sultant quand che dà lüs, e per dà lüs el g’ha de vèss riempiu de oli, un simbul del Spìrit divin.                       
Verso 2 : “ Mi cognossi i tò oper, el tò mesté e la tò pazienza. Mi so che pœdet minga suportar i gent malvagi; che g’he stà pruvà quei che disen de vèss apostol e minga, e g’he stà truvà bugiard; »    
Atenzion ! I temp de coniugazion dei verb inn estremament importants , perqè i determinen el moment mirad de l’era apostolega. In qest verset el verb coniugad ind el temp present al se riferiss a l’ann 94, inveci qei ind el temp passad se riferissen a’l temp dei persecuzion inflite de l’imperador roman Nerone, intra i agn 65 e 68. 
In del 94, i cristian amavan la verità che l’era ancamò intata e indistorta , e odiavan i pagan “ malvagi ” , specialment intra luur i roman dominant del temp . G’he un mutif per chestu, cioè l’apostol Giovanni l’è ancamò vif inscì cuma tanti olter vècc testimoni de la verità insegnada de Gesù Cristu. I “ bugiard ” sun inscì facilment desmascherà. Perchè in ogni età i erb minga cunvertì pruvan a mes’ciàs cunt el bon cereal, perché la pagüra de Dio l’è ancamò grand, e el messagg de la salveza l’è seduttif e attraent. Introdusen dei idee false ind la dotrina. Ma ind la prœva de la mor per la veritaa, i fallissen e inn desmascarads dei elets veramente illuminads . Al stess mod , riguardant el pasà del era apostolich, “ te g’he stà pruvà ”, el Spìrit regorda cuma la prœuva de la mort g’ha fatt cascà i maschèr ingannevul di falsi cristian , i veri “ bugiard ” miraa en chestu versicul, intra el 65 e el 68, quand Neron g’ha cunsegnà el Scelt de Cristo al sò offeroast in del Roma. Ma fasem vedè che Gesù evoca chestu zelo de un’era pasada.         
Verso 3 : “ che g’he perseveranza, che g’he pati per el mè nomm, e che g’he stà minga stanc. »   
Ancamò chì, fa atenziun ai temp di coniugaziun di verb ! 
Se la testimonianza de la perseveranza l’è ancamò cunservada, quella del sufriment l’è püsee minga. E Dio l’è obbligà a regordar l’acetà del sufriment che l’è stada manifestada e sublimment onorada circa 30 an prima, intra el 65 e el 68 , quand el roman sanguinoso, Nerone, g’ha cunsegnà i cristian a la mort , ufrì cuma spetacul , al sò popul pervers e currut . L’è stà sultant in chestu mument che el camp Scelt “ g’ha patiu ” in del sò “ nom ” e “s’è minga stancà ”.       
Verso 4 : “ Però g’ho quest cuntra de ti, che t’he lassà el to prim amor. »   
La minacia sugerida la diventa püsee precisa e la se cunferma. In quest temp i cristian l’eran fedel, ma el zelo dimustrà sotta Neron l’era indebolì o l’era plü esistì ; quel che Gesù ciama “ perder el prim amor ” , sugerind inscì per el temp 94, l’esistenza de una segonda amor, tant inferiur a la prima .   
Verso 5 : “ Regorda-t de induè te seet cascà, e penti-t e fà i primi oper: altriment vegnarò da ti e tirarò via el tò candelier dal sò post, se te se penti minga. »   
El mera rispett o el mera riconosciment de la verità porta no la salveza. Dio al domanda plussee de quei qe al salva per far-i dei so compagn per l’eternitaa. La credenza ind la vita eterna la comporta la svalutazion de la prima vita. El messagg de Gesù l’è semper istess segond Matt 16:24 a 26 : “ Dopu Gesù g’ha dit ai sò discepol: Se quaivun vœur vegnì drée a mi, che el se nega, el se ciappa sü la sò cros e el seguiss de mi. Perchè chi vœur salvà la sò vita la perdarà, e chi perd la sò vita per mi la truvarà. Perchè che servirà un òmm se el guadagna tüt el mund e el perd la sò anima? O cosa g’ha de dar un òmm en cambi de la sò anima? “La menaça de tornar-g via el so Spirit , simbolizada del “ candelier ”, la mostra qe, per Dio, la vera fed l’è lontana de vesser una semplix eticheta tacada su un’anema. In di temp de Efeso, el candelier simbolich del Spìrit de Dio l’era in del Est, a Gerusalemm indué l’è nassuda la fed cristiana e in di ges stabilì de Paolo en Grecia e in de la Turchia d’incœu. El center religius el se trasferirà prest a ucident e soratüt a Roma en Italia.      
Verso 6 : “ Eppur quest g’he l’è che odi i oper di Nicolaitan, che anca mi odi. »   
In chesta letra, i roman sun ciamà simbolicamente , dopu “ i malvagi ” : “ i nicolaitan ”, che vœur dì, gent vitoriusa o gent de la vittoria , cioè i dominatur del temp . En grecch, el termin “ Nike ” l’è el nomm de la vitoria personificada. Che sun donca “ i oper di Nicolaitan ” odià de Dio e di sò elett ? Paganism e sincretism relijos. Onoran una serie de divinità pagan, la püsee grand g’ha un dì de la semana dedicà a luur . El noster calendari d’incœu, che dà ai set dì de la semana i nomm di set stèll, pianet o stèla del noster sistèm sular, l’è un eredità diretta de la religiun romana. E el cult del prim dì dedicà al “ sul inconquistà ” el darà in del temp, dal 321, una rason particular al Dio creatur per odiar i “ oper ” religius di roman.               
Verso 7 : “ Quel che g’ha un orecch, che asculta chel che el Spìrit dis ai ges : A chel che vince, g’he darò de magnà del alber de la vida, che l’è in mezz al paradis de Dio. »    
Du messaj in quest verset parlan del temp terrester de la vittoria, “ quel che vince ”, e del temp celest de la sò ricumpensa.  
Chesta furmula l’è l’ültem messagg che Gesù se rivolg ai sò servitur de una di set epoch miraa de la profezia. El Spìrit l’adata ai cundiziun particular de ogni era. Quella de Efeso la segna l’inizi del temp tratad de la profezia, donca Dio al ghe presenta la salvazion eterna ind la forma del principi de la storia terrestra. L’imagin de Gesù l’è stada evocada lì sotta quella del alber de la vita del giardin terrester che Dio g’haveva creà per mett lì l’òmm inucent e pur. Apoc. 22 profetiza chesta restauraziun de un Eden rinnovaa per la felicità di elett vitorius sü la nœuva terra. La formula presentava di preocupaziun ogni volta un aspett de la vida eterna ufrida de Gesù Cristu sultant ai sò scernì.
 
Segonda era : Smirna 
Intra el 303 e el 313, l’ ültima persecuziun “ imperial ” romana  
Verso 8 : “ E al angel de l’ assemblea de Smirna scrivi : Chesti ròbb dis el prim e l’ültem, che l’era mort e l’è ancamò viv : ”    
Cunt el nomm “ Smirna ” de la segonda letra, tradott de la parolla greca “ smurna ” che la vœur dì “ mira ”, Dio el punta al temp de una terribil persecuziun guidad del imperadur roman Dioclezian . La “ Mirra ” l’è un profum che profumava i pè de Gesù pooch prima de la sò mort e che l’è stà purtà a lù cuma ofèrta a la sò nassita di Magi che vegnivan del est . Gesù el rescuvre in chesta prova el zelo de la fed real che g’ha püsee truvà in del 94. Quei che acettan de morir in del sò nomm g’han de savè che Gesù g’ha conquistà la mort, e che ancamò una volta vif, g’ha de vèss capas de resuscità cuma g’ha fatt per lù stess. La profezia l’è rivolta domà ai crestian, di cui Gesù stess l’è el “ prim ” rapresentant . Assimiland la sò persòna a la vida di sò servitur, l’è anca rapresentà del “ ültem ” cristian .                  
Verso 9 : “ Mi cognossi la vostra tribulaziun e la voster povertà (anca se l’è ricco), e la blasfemia di quei che disen de vèss ebrei e sun minga, ma sun una sinagoga de Satana. »   
Perseguitads dei roman, i crestian eren staits privads dei so proprietaa e plu de sovent eren copads. Ma chesta povertà material e carnal i rende spiritualment ricc in di criteri de la fed del giudizi de Dio. D’oltra part, al scond miga el so judizi e al rivela , in parolle ciar , el valor qe al dà a la relijon ebraica qe l’ha refudad el standard divin de la salveza , col recognosser miga Gexù Crist , comè el Messia profetizad dei Sacre Scriture. Abandunà de Dio, i ebrei sun ciapà in man del diavul e di sò demoni e diventan per Dio e i sò ver elett, “ una sinagoga de Satana ”. 
Verso 10 : “ G’he minga pagüra de chel che l’è drèe a patir. Ecco, el diavol el g’ha de mett quaivun de vuuter in presòn, perché vuuter g’havarès de vèss provà, e vuuter g’havarès de tribulaziun per des dì. Se fedel fin a la mort, e mi te darò la corona de la vita. »   
In qest verset, el diavol l’è ciamad Dioclezian, qest crudel imperador roman cond i so “ tetrarc ” associads al g’haveva un odi fier contra i crestian qe al vœreva sterminar . La persecuziun annunciada o la “ tribulaziun ” l’è durada per “ des dì ” o “ des an ” intra el 303 e el 313 . A quaivun de lor che sun stà “ fedel fin a la mort ” cuma martir altamente benedett , Gesù g’he darà “ la corona de la vida ” ; la vita eterna l’è el segn de luur vittoria.                
Verso 11 : “ Quel che g’ha un orecch, che asculta chel che el Spìrit dis ai ges : Quel che vince el sarà minga ferì de la segonda mort. »    
El messagg de la fin del era g’ha cuma tema : la mort. Questa vœlta, el Spìrit l’evoca la salveza regordand qe quei qe aceten miga la prima mort de martiri per Dio, i g’hann de patir, senza poder scampar-la, “ la segonda mort ” del “lac de fœg ” de l’ultem judizi. Una “ segonda mort ” che la tocarà minga i elett perché g’han de entrà in de la vita eterna per semper.       
 
Terz periud : Pergamo 
In del 538, l’ istituziun del regim papal a Roma
Verso 12 : “ E a l’angel de l’assemblea de Pergamo scrivi : Chesti ròbb dis chel che g’ha la spada afilada a dü tacc: ”   
Cunt el nomm Pergamo , Dio evoca el temp del adulteri spiritual . In del nomm Pergamo , dü radis grecch , “ pérao e gamos ”, se tradusen en “ tragressiun del matrimoni ”. Chesta l’è l’ura fatal del principi di disgrazi che colpiran i popul cristian fin a la fin del mund. Mirand a la data 313, l’ era precedent l’ha sugerì l’ ascesa al puder e al domini pagan de l’imperatür Costantino I , fiö del tetrarca Costantio Cloro, e vincitür sü Massenzio. Per decret imperial del 7 marz 321, g’ha bandonà el rest settimanal del sant Sabat del settim dì divin , el noster sabato d’incœu, preferend inveci el prim dì dedicà, en chel temp, al cult pagan del dé sular, el “ Sol Invictus ”, el “Sol Invictus”. Obedend a luu, i crestian cometeven “ adulteri spiritual ” , qe del 538 innanz al saria diventad la norma uficial del papism roman ligad a l’ era de Pergam . I crestian infedel van adree a Vigilio, el nœv capo religios stabilid de l’imperador Giustinian I. Chestu schemadur g’ha prufittà de la sò relaziun cun Teodora, la prostituta spusada cun l’imperadur, per avegh chestu post papal slargà del sò nœuf podè religius universal, cioè catolich . Inscì, cunt el nomm Pergamo , Dio denuncia la prategh de la “ Domenica ” , un nœuf nomm e causa de un adulteri spiritual , sotta el qual l’ex “ dì del sul ” eredità de Costantin segutta a vèss onorà de una gesa cristiana romana . El dis che l’è Gesù Cristu e el dis , cunt el titul del sò capo papal , “ vicar del Fiœul de Dio ” (Sostituziun o sostituziun del Fiœul de Dio), en latin “ VICARIVS FILII DEI ” , el nümer di letter l’è “                       666 » ; un numer coerent cun chel che Apoc. 13:18 atribuiss al element religius de “ la bestia .” L’era ciamada Pergamo donca la cumencia cunt el regn papal intolerant e usurpant che g’ha levà de Gesù Cristu, el Dio onnipotent incarnà , el sò titul de Cap del Assemblea , segond Dan.8:11 ; Ef.5:23: “ Perchè el marì l’è el cap de la dona, cuma Cristo l’è el cap de la gesa: e l’è el Salvadur del corp. » Ma stà atent ! Chesta aziun l’è ispirada de Dio stess. En realtà , l’è stà lü che s’è ritirà e g’ha cunsegnà al regim papal la fed cristiana, che l’era diventada uficialment infedel. L’ impudenza de chestu regim, denunziada en Dan . 8:23, va fin a far- l ciapar l’iniziativa de “ cambiar i temp e la legg ” stabilida de Dio, en persona , segond Dan.7:25 . E ancamò , senza tegnir cunt del sò avvertiment de ciamar spiritualment nissun òmm “ pà ” , g’ha s’è venerà cunt el titul de “ Pà Santissim ”, elevand - s inscì sora el Dio creatur-legislatur, e un dì el descuvrirà che l’è gratificant : “ E ciamà minga l’òmm el tò pà; perchè l’è un voster Pà, che l’è in del ciel. (Mat. 23,9) » . Chestu re uman g’ha di succesur travers di quai el regim e i sò ecess seguiran fin al dì del giudizi prugramad del püsee grand, el püsee fort e el püsee giüst, el vero “ Pà Sant Celest ”.                        
L’imperador Justinian I l’ ha donca stabilid qest rejim relijos qe Dio al considerava “ adulteri ” vers de luu. L’impurtanza de l’indignaziun g’ha de vèss segnada e incisa in de la storia. In del 535 e in del 536, durant del sò regn, g’he sun stà dü gigant eruziun vulcanich che g’han scurì l’atmosfera e g’han causà un’epidemia de peste mortal in del 541 che l’è minga mort fin al 767 , cunt un massim de atach in del 592. .  
Verso 13 : “ So indué te abitet, so che el tron ​​de Satana l’è lì. Te g’he stà ferm al me nomm e te g’he negà minga la me fed, anca in di dì de Antipa, el me testimoni fedel, che l’è stà copà intra de ti, indué l’è Satana. »   
La profezia l’enfatiza el “ tron ” e el post de la sò posiziun per la sò fama e i onor che i pecadur g’he dan ancamò incœu . L’è ancamò una volta “ Roma ” che l’è drée a riprend la sò dominaziun , chesta volta sotta chestu aspett religius falsament cristian e interament pagan. Quell qe al dix de vesser el so “ sostitut ” (o vicar) , el papa, al ciapa nanca de Dio qe al se rivolg personalment a luu. El destinatari de la profezia l’è un scelt, minga un cadù, né un usurpadur che glorifica i rit pagan. Chestu post volt de la fed catòlica romana g’ha el sò tron ​​papal a Roma , in del Palazz Laterano che Costantin I g’ha generosament ufrì al vescuf de Roma . Chestu Palazz Laterano el se truva sül Munt Caelia, una di “ sett cullin de Roma ” che se truva al sud-est de la cità ; el nomm Caelio vœl dir : ciel. Chesta culin l’è la püsee lunga e la püsee grand di sètt , en area. Vèsin a la Gesa Laterana, che rapresenta ancamò incœu , per el papa e el sò clero, la gesa catòlica püsee impurtant del mund, g’he l’obellisc püsee grand che g’he a Roma, indué g’he sun 13 , che rivan a un’alteza de 47 meter. Descuvert sotta 7 meter de terra e dividù en tri part, l’è stà mettuu en post in del 1588 del Papa Sesto V che , al stess temp , g’ha urganizà la dominaziun del Stat Vatican in de la sucesiva era profetich ciamada Tiatira . Qest simbol dol cult dol sol egizian ‘ l g’ha una granda iscrizion in su la stella qe ‘l g’ha , qe la regorda l'oferta de Costantin. Infatt , l’è stà sò fiœu Costantio II che , dopu la mort de sò pà , g’ha purtà del Egitt a Roma , en part per sudisfà un desideri de sò pà che vureeva purtal a Costantinopoli . Questa dedicazion a la gloria de Costantin I            l’è plussee dovuda al desideri de Dio qe al fiœl de Costantin. Perchè tüt el obelisc cunt el sò volt piedestal cunferma el ligam profetizà , che rend Costantin I l’ autorità civil che stabiliss el rest del “ dì del sul ” , e el papa, al temp un semplis vescuf de la gesa cristiana de Roma, l’autorità religiüsa sotta el dì del sul , che del dì. In su la part plu volta de qest obellisc a i henn quater simboi rivelador qe i se vann vunn adree a ‘l olter in qest orden ascendent : 4 leon seduts in su ‘l sœ pont, orientads a i quater pont cardinai , de sora qest g’henn quater montagne sormontade de raj dol sol , e de sora qest grup la domina una crox crestiana. Puntà ai quater punt cardinai, el simbul di liun indica la realtà in de la sò forza universal ; che cunferma la sò descriziun rivelada en Dan. 7 e 8 . Apoc. 17:18 confermarà disend sü Roma : “ E la dònna che g’he vedèt l’è chela grand cità, che regna süi re de la terra. » In plu, ol cartuç egizian incisa in su ‘l obelisc ‘l evoca “ ‘ l desideri impur qe un re ‘ l se rivolg a Ammon “ ‘l dé dol sol. Tüt chesti ròbb rivelan la natüra real de la fed cristiana che g’ha duminà Roma de Costantin I , cioè de 313, la data de sò vittoria. Chestu obellisc e i simbul che g’ha , dan testimonianza del “ sucess ” del servitur del diavul profetizà en Dan 8:25, che, travers de Costantin I , l’è reussì a där a la fed cristiana la comparsa de un sincretism religius fermament cundannà de Dio en Gesù Cristu. Riassumi el messagg de chesti simbul : “ cros ” : fede cristiana ; “ raj solar ” : cult solar ;                          “ montagne ” : podè terrester ; “ quater leun ” : realtà e forza universal ; " obelisc " : Egitt, pecà , de la ribelliun del Faraon del Esodo, e per el pecà che l’è el cult idolatrich del dé del sul Amon. Dio atribuiss qei criteri qì a la fed romana catolega desvilupada del Costantin I. E a chesti simbul, per la cartuccia egiziana, el giunta el sò giudizi sül impegn religius di vescuf de Roma, che el cunsidera tücc dü impür ; Sun giamò ciamà “ papa ” di fradèi religius de la cità. L’associaziun de la fed cristiana cunt el cult sular giamò praticà e onorà del stess Costantin , l’è a l’urigin de una terribil malediziun che l’umanità pagarà , semper, fin a la fin del mund. Chestu tron ​​laterano l’è minga rivalizà di imperadur roman , perchè de Costantin I , residen plü a Roma , ma in del est del impero , a Costantinopoli. Inscì , ignurand la rivelaziun profetich dada de Gesù Cristu a Giovanni, tanti gent sun drée a vèss vitim de la püsee grand ingann religius de tüt i temp. Ma la soa ignoranza l’è colpevol perqè i aman miga la veritaa e inn insì , de Dio medem , consegnads a buxie e bugiards de ogni tip. La mancanza de educaziün di populasiün del periodo de Pergamo la spiega el sucess del regime papal impust e suportad da i imperatür roman del temp. Che impediss minga a certi veri funziunari elegì de refudà e de refüdà chesta nœuva autorità illegitima ; che purta Gesù a recognossel cuma sò veri servitur. La localizaziun romana di elett l’è stada fada, nota che el Spìrit se truvava lì en 538 servitur che g’han mantegnuu la fed in del nomm de Gesù menter onoravan la dumenica . Però, in chestu post de Roma , i ültem martir o “ testimoni fedel ” sun stà vist sultant in di temp de Nerone , in del 65-68 e in chel de Dioclezian intra el 303 e el 313 . Mirand a la cità de Roma, el Spìrit regorda la fedeltà de “                           Antipa ” el sò “ testimoni fedel ” di temp passà. Chestu nomm grecch vœur dì : cuntra tüt. El par designar l’apostol Paol, el prim annunciador del Vangel de Gesù Crist in questa cità indué l’è mort martir, decapitad, in del 65, sotta l’imperadur Nerone. Dio al contesta insì el fals e ingannevul titol de “ vicar del Fiœl de Dio ” dei pap. El ver vicari l’era el fedel Paol, e minga el infedel Vigilio, né nissun di sò succesur.      
El creatur onnipotent Dio g’ha incisi in de la natüra i mument impurtant de la storia religiusa del era cristiana ; volt induè la malediziun la ciappa un caratter intens cun di conseguenz gravi per el popul cristian. Jamò durant el sò ministeri terrester, Gesù Cristu g’ha dà ai sò dodes apostol stupidi e stupidi la prœuva de la sò padronanza de una tempesta sul Lac de Galilea ; una tempesta che g’ha calmà en un istant, süi sò ordin. Durant la noster era, el periud intra el 533 e el 538 g’ha assunt chestu caratter particularment maledet, perchè stabilend el regim papal de part del imperatur Giustiniano I , Dio vureeva punir i cristian che g’havevan obedì al decret promulgà del imperatur Costantin I , che g’ha renduu obbligatori el rest del prim dì del marc del 1990. 321. In qest period maledet de luu, Dio l’ha causad el desvilup de duu vulcan qe hann asfissiad l’emisfer nord del pianeta e hann lassad trace in su l’emisfer austral fina a l’Antartide. A distanza de quai mes, situad a i estremitaa opost de l’equator, el spantegament de la bugia l’era parècc eficaz e parècc mortal. Miliard de tunnellade de polvra i s’in spantegade ind l’atmosfera, e i g’hann privad la jent de la lux e dei solit colture alimentare. El sul al sò zenit che ufriva l’istess lüs de la lüna pien che l’è scumparsa del tut. I storegh g’han nutà chesta testimunianza che la dis che i armäd de Giustiniano g’han recuperà Roma di Ostrogoti durant una tempesta de neef a metà lugl. El prim vulcan ciamà “ Krakatoa ” el se truva en Indonesia e el s’è desviluppà en uttùber del 535 cunt un’entità inimaginabil, trasfurmand una zona de montagna de 50 km en una zòna maritima. E el segond, ciamà “ Ilopango ”, el se truva in del America Central e l’è scuppià in del febrari del 536.        
Verso 14 : “ Però g’ho quai ròbb cuntra de ti, perché g’he lì quei che g’han la dutrina de Balaam, che g’ha insegnà a Balac a mett un scalpel davaant ai fiœui de Israel, a magnà ròbb sacrificà ai idol e a fornicass. »    
El Spìrit descrif la situaziun spiritual stabilida a Roma. Dal 538, i fedel funziunari elegì del temp g’han vist l’istituziun de un’autorità religiüsa che Dio paraguna al profet “ Balam ” . Chestu òmm g’ha servì Dio ma g’ha lassà vèss sedut de la richiesta del guadagn e di ben terrester ; tute i robe condividude del regim papal roman. Inolter, " Balaam " g'ha causà la rovina de Israel riveland a " Balak " i mezz cun cui pudeva fàl cascà : l'era assée per spincel a acetar i matrimoni intra ebrei e pagan ; ròbb che Dio g’ha cundanà fortment. Paragunand-l a “ Balaam ” , Dio al ne dà un ritratt robot del regim papal. El scernid al capiss alora el segnifegad dei azion qe el Signor medem al fa compir el diavol e i so compagn celest e terrester. La malediziun de la gesa cristiana la se basa sü l’adoziun del pagan “ dì del sul inconquistà ” , osservad dal 321 di cristian infedel. E el regim papal, cuma “ Balaam ” , lavurarà per luur caduta e intensificarà luur malediziun divina. “ I carn sacrificà ai idol ” sun sultant l’imagin paragunada al “ dì del sul ” pagan . Roma la purta el paganesim in de la religiun cristiana. Ma quel che g’he de capì l’è che sun del stess natüra e portan sotta el giudizi de Dio i stess gravi conseguenz .... Ancamò püsee perché i malediziun generà del “ Balaam ” del era cristiana seguiran fin a la fin del mund, segnada del glorios riturn de Gesù Cristu. L’infedeltaa dei crestian l’è anca paragonada a quella dei ebrei qe se inn dads a l’ “ impuritaa ” dop qe Dio l’ha fait scoltar i so dex comandament. Intra el 321 e el 538, i crestian infedel se cumpurtavan cuma luur. E chesta aziun la seguta ancamò incœu.                         
Verso 15 : “ Inscì anca vuuter g’he quei che g’han la dutrina di Nicolaita. »   
In quest messaj , el nomm dei “ Nicolaitan ” citad a Efeso al recompariss in questa letra. Ma “ i oper ” che i riguardan en Efeso diventan “ la dutrina ” . Quai roman l’ è difatt , de Efeso , diventà cristian , pö cristian infedel dal 321, e chestu, en mod religius uficial dal 538 , onorand la “ dotrina ” papal catòlica romana .          
 Verso 16 : “ Pentite donca; altriment vegnirò prest a tì , e cumbatirò cun la spada de la mè boca. »   
Evocand “ la battaggia ” guidada de la sò “ Parola ” , “ la spada de la sò boca ” , el Spìrit prepara el cuntest del quart messaj che vien. Sarà quel del XVI secul , induè la Bibbia, la sò santa parolla scrivuda, i sò “ dü testimoni ” segond Apoc. 11:3, propagarà la verità divina e desmascherà la falsa fed romana catòlich.        
Verso 17 : “ Quel che g’ha un orecch, l’asculta chel che el Spìrit dis ai ges: A chel che vince, g’he darò part de la manna sconduda e g’he darò una pedra bianca ; e sü la pedra l’è scrivuu un nœuf nomm, che nissun el sa, sultant chel che el ricef. »    
Come semper, el Spìrit evoca un aspett de la vita eterna. Inscì el ne presenta sotta l’imagin profetizada de la manna dada ai ebrei famì in del desert arid, steril e secc. Dio l'ha insegnad alora qe al podeva protejer e prolungar la vita dei so elets cond el so poder creativ ; che g’ha de cumpletà dand la vita eterna ai sò elett redent. Chestu sarà el punt püsee volt de tüt el sò pruget de risparmio. 
El scelt del temp g’havarà cuma ricumpensa la vita eterna che el Spìrit descrif cunt i imagen. La “ Manna ” l’imagin del mangià celest l’è sconduuda in del regn del ciel , Dio stess l’è el sò produtur . In del vècc simbolism, la manna l’era in del sit püsee sant che simbolizava giamò el ciel indué Dio regna in mod sovran sül sò tron. In de la prategh romana, la “ pedra bianca ” rapresentava el voto “ sì ”, chela negra indicava el “ no ”. La “ preda bianca ” la indica anca la pureza de la vita del scelt che l’è diventà eterno. La sò vita eterna l’è un sì divin che se traduss un accoglienza entusiasta e massiva de part de Dio. Perché el scelt l’è resuscità en un corp celest, el sò nœuf stat l’è paragunà a un “ nœuf nomm ” . E chesta natüra celest l’è, per i sò scelt , semper misteriusa e individual : “ nissun la cognoss ” . Donca g’hem de ereditar e entrà en chesta natüra per descuvrir chel che l’è.                  
 
IV era : Tiatira 
Intra el 1500 e el 1800, i guerr de religiun
Verso 18 : “ E a l’angel de l’assemblea de Tiatira scrivi : Chesti ròbb dis el Fiœul de Dio, che g’ha di œucc cuma una flama de fœuch, e i sò pè cuma bronz fin: ”   
La quarta letra, cunt el nomm “ Tiatira ”, evoca un temp induè la fed cristiana di leghe catolich e prutestan ufriva un spetacul abominabil travers i luur sconter sanguinus. Ma qest messaj ‘l g’ha dei grandi sorprese. In del nomm Tiatira , dü radis grecch “ thuao, teiro ” se tradusen “ abominaziun e dar la mort cunt el sufriment ”. El termin grecch che giüstifica chesta interpretaziun de abominaziun indica, in del dizionari grecch de Bailly, el porcell o el cinghial quand che sun en rut. E chichinsci , g’he bisogn de quai chiariment. El secol XVI l’è stait segnad del desvilup dei protestants qe hann sfidad l’autoritaa del regim papal roman. In plu, per raforzar la soa autoritaa temporal, el papad rapresentad del Papa Sist V l’ha stabilid el so Stat Vatican qe al g’havaria conferid una lejitimitaa civil ligada a la soa autoritaa relijosa. Per quest, dal XVI secul , el regim papal g’ha trasferì la sò sede, che l’era fin a chel mument in del Palazz Laterano, a la sò proprietà in del Vatican, che l’era giamò un stat papal indipendent . Ma chestu trasferiment l’è sultant un ingann, perchè chel che dis che l’è del Stat Vatican l’è ancamò in del Palazz Laterano ; perchè l’è lì, in del Laterano, che i pap dan la benvenuda ai emissar di stat furesté che i visitan. E doncà, ind ol 1587 , l' obellisc riparad , recostruid deprœv dol Palaz Laterano dol 3 de avost dol 1588 , ‘ l é stait descuvrid desota de 7 meter de terra e in tri tòc . El Stat del Vaticano el se truva fœura de Roma, sü la culin del Vaticano, sü la riva ucidental del fiùmm Tiber che cunfina cun la cità de nord a sud. Mentre vardavom el plan de chesta cità del Vatican, sun stà stupènt de descuvrir che g’haveva la furma de un cò de porcell, cunt i orecc a nord e el musell a sud-ovest. El messaj del greg " thuao " l’è insì dobiament confermad e justifegad de Dio, l’organizador de qeste robe. La fed catolica ereditada de Pergamo riva al massim di sò abominaziun. Lee l’ha reagid cun viulenza cun odi e crudeltà cuntra quei che , illuminad de la Bibbia , finalment se sun diffondü grazi a la stampa , denunziand i sò pecc e i sò esaziun. Meior            , fin a chel mument guardian di sacri Scritür che g’haveva riprodott di sò monach in di munaster e in di abazi, g’ha perseguì la Bibbia che denunziava la sò iniquità. E lee la fa copà i informadur cunt el podè di monarch òrb e cumplacent ; i esecutur docil de la sò voluntà. I espresiun sotta cui Gesù se presenta , citand , “ quel che g’ha di œucc cuma una flama de fœuch e i sò pè sun cuma bronz fin ”, rivelan la sò aziun punitiva vers i sò nemìs religius che g’ha de distrugg quand che l’è turnà sü la terra. Sun stà propri i dü ideologì cristian che se sun cumbattù intra luur a mort “ cun la spada ” e i armi de fœuch en chestu cuntest storegh del era de Tiatira . “ I sò pè ” se pugiaran poi sül “ mar e sü la terra ” simbul de la fed catolich e de la fed prutestant in Apoc. 10:5 e Apoc. 13:1-11. El catolicesim e el prutestantesim, tüt i dü pecatur ( peccaa = oton ) , minga pentii , sun descrivü cuma “ oton fin ” che atira la ira del giudizi del Dio Gesù Cristu. Prendend chesta imagen cun la qual annuncia la grand “ calamità ” in Apoc. 1:15, Dio rivela l’ura induè i ültem persecutur unid cuntra i sò fiœui fedel cumbattèn fin a la mort cuma “ besti ” selvadègh che i simbolizaran durant tüta la profezia. Da Francesco I a Luigi XIV, i guerr religiüs sunt vegnuu drèe l’un a l’olter . E l’è necessari notar come Dio al rivela la maledizion del popol frances, el sostegn armad del papad de Clovis, el prim re dei Franc. Per segnà el punt püsee volt de chesta malediziun, Dio g’ha mettuu el giœvin Luigi XIV, de “ cinq an”, sul tron ​​de la Francia. Chestu versichel de la Bibbia de Ecc.10:16, esprim el sò messaj : “ Guai a ti, terra induè el re l’è un fiœul, e i cui princip mangian al matin! “ Luigi XIV l’ha rovinà la Francia cun i sò spes lussuos in del Palazz de Versailles e i sò guerr cari. L’ha lassad adree una Francia plundada ind la povertaa e el so sucessor Luigi XV l’ha vissud domà per el libertinism condividud cond el so compagn inseparabel de la depravazion, el cardinal Dubois. Un personagg repugnant , Luigi XV l'era completament disinteresà.                      L’era preocupad per el destin del sò popul e per la rabia che quest l’ era de cascà sül sò sucesür, el re di uperari, el pacifico Luigi XVI. Mirand a un omm gentil e pacifich cun chesta ira, Dio g’ha rivelà la sò intenziun de sfracà el regim monarchich ereditari, per la fiducia orba che g’ha mettuu ingiustament in di pretensiun religius papai de Clovis.
Verso 19 : “ Mi so che i tò oper, la tò amor, la tò fed, el tò servizi, la tò pazienza e i tò ültim oper sun püsee grand di primi. »   
Chesti parolles che Dio se rivolg ai sò servitur “ fedel fin a la mort ” , ufrend se stess a sacrificàs a l’imagin del sò Maestro ; i luur “ oper ” sun acetabil per Dio perché testimonian de luur autentich “ amor ” per luur Salvadur . La luur “ fed ” la sarà giüstificada perché l’è acumpagnada de “ servizi fedel ”. La parolla “ custanza ” , citada chichinsci , g’ha una impurtant impurtanza storegh. L’è stada in de la “ Tor de Costanza ” in de la cità de Aigues-Mortes che Marie Durand g’ha vissuu la sò prigiun cuma mudel de fed per 40 an lungh e dificil. Tanti olter cristian g’han dà la stess testimunianza, despess restà minga cognussü de la storia. Chestu perché el nümer di martir l’è aumentà in del temp. I ültim oper riguardan el temp del regn (dal 1643 al 1715) del re Luigi XIV, sotta el qual i “ dragonade ” del corp costituivan per chesta aziun, caciavan i fedel cristian prutestant ritirà in di forest e in di sit desèrt. Nota ben el rœl rivelador del nomm “ dragon ” qe al indica “ el diavol ” e l’azion agressiva averta de la Roma imperial e de la Roma papal in Apoc. 12: 9-4-13-16 . Quell qe al se ciamava el " re del sol " l'ha portad a'l massim la battaga del catolicesim per difender el " dì del sol " ereditad de Costantin I. Però, per testimoniar contra de luu, Dio l’ha metud tuta la durada del so long regn ind el bui, negand-g el calor e la lux del vero sol cond grave conseguenze per el mangiar del popol frances.                          
Verso 20 : “ Però g’ho quai ròbb cuntra de ti, perché te permett che la dònna Jezabel, che se ciama profetessa, la insegna e la seduce i me servitur a fornicass e a magnà i ròbb sacrificà ai idol. »   
Ind el 1170, Dé l’ha fait tradur la Bibbia in lengua provenzala de Pierre Vaudès. L’è stait el prim crestian qe l’ha rescopert la dotrina de la veritaa apostolega integral, compresa el rispet per el vero Sabat e l’adozion del vegetarianism . Cognusuu cuma Pierre Valdo , l’è stà el creatur di “ Vaudois ” che se sun stabilì in del Piemont alpin italian. L’œvra de la Reforma qe i rapresentaven l’è staita contrariada del Papa e el messaj l’è desparid. Inscì Dio l’ha liberad tutta l’Europa a una invasiün mongol che l’ha mort, seguida da una terribil epidemia de peste causada da i mongul che l’ha distrut dal 1348 innanz , ün terz e quasi la mità de la sò populasiün. El messagg de chestu verset , “ lassé la dònna Jezabel... ” , l’è un rimprover dirigiù ai rifurmadur che g’han minga dà al oper de Pierre Valdo l’impurtanza che meritava , perché l’era perfett. Intra el 1170 e el 1517, hann ignorad la dotrina parfeta de la veritaa de la salveza cristiana e la soa Reforma intrapresa a la fin de qesta era l’è parzial e paregg incompleta.    
Nota : la perfezion dotrinal compresa e aplicada del Pierre Valdo la mostra qe in luu, Dio l’ha presentad el programa complet de la Reforma qe l’era apropriad de portar inanz. Infatt , i ròbb sun stà cumpletà en dü fasi, el requisit del Sabat l’è minga cumincià fin al 1843-1844, en cunformità cunt el temp segnà del decret de Dan 8:14. 
Per rapresentà la fed papal romana catòlica , Dio la paraguna a la dona forestè del re Acab, la terribil “ Jezabel ” che g’ha copà i profet de Dio e g’ha spargügnà sàang inucent . La copia l’è vera al mudel e g’ha anca el svantagg de durar püsee in del atività. Cunt el nomm de “ profetessa ”, Dio l’è drée a mirar al nomm de la nœuva posiziun del sò “ tron ​​” : Vatican, che en frances vècc e en latin vœur dì “ vaticinare ” : profetizar. I detai storegh sul sit sun parècc rivelatur. In orixin , qest pòst ‘l ira segnad de la presenza de un tempi roman dedicad a ‘l dé dol “ serpent ” Esculapio. Chestu simbul indicarà el diavul e el regim papal en Apoc. 12:9-14-15. L’imperatur Nerone g’ha mettü lì i sò circuiti de cursa di caret e “ Simon Mago ” l’è stà sepelì in d’un cimiteri lì . L’è, par, el sò rest, che sarès stà onorà cuma chel del apostol Pietro crocifiss a Roma. Ancamò chì , una basilica ufrida de Costantin celebrava la gloria cristiana. La zòna in origin l’era paludosa. La bugia inscì costruida la giüstificarà el nœuf nomm de chesta basilica vaticana che, ingrandìda e decurada in del XV secul , la ciaparà el nomm minga giüst de “ Basilica de San Pietro a Roma ” . Chestu onor , en realtà dà a un mago e al “ serpent ” Esculapio , giüstificarà el nomm “ magia ” che el Spìrit atribuiss ai rit religius catolich roman en Apoc. 18:23 induè la versiun biblich de Darby la dis : “ E la lüs de la lampada la brillarà püsee; e la vuss del spus e de la sposa la se sentirà püsee en ti; perchè i tò mercant l’eran i grand òmm de la terra; perchè per la tò magia tüt i naziun sun stà sbalià. “ Precisament, el cumpletament di oper de chesta basilica “ San Pietro de Roma ” , che g’haveva bisogn de grand summ de dané , purtarà el prelà Tetzel a vender i sò “ indulgenz ”.                           ". Vedend el perdon dei pecads venduds per danè, el monac-maester Martin Lutero l’ha descovert la vera natura de la soa gesa romana catolega. L’ha insì denunziad la soa natura diabolega e vergun dei so error col meter su i so famose 95 tesi in su la porta de la gesa tedesca de Augsburg ind el 1517 . Inscì l’ha ufficializad l’opera de la riforma proposta da Dio a Pierre Valdo dal 1170.
Parland diretament ai sò servitur rifurmà del temp, i veri vitim pacifich dimissionà, el Spìrit i rimprovera perché g’han permetuu a Jezabel de insegnà e sedur i sò servitur . Pœden leger in qest rimprover tuta l’imperfezion dotrinal de qest principi de la riforma. Lee la “ insegna e la seduce ” i sò “ servitur ” , quei de Gesù, che la fà diventar una gesa cristiana. Ma el so insegnament l’è quell del period de Pergam indov qe l’accusa de “ impuritaa ” e l’imajen de “ carn sacrificade ai idol ” eren jamò denunziade. Nonostant l’aspet ingannevol, in qest verset l’entitaa importanta l’è miga “ la dona Jezabel ” ma el cristian protestant medem . Fin dal principi, col dir-g “ te lassi la dona Jezabel... ” el Spirit al sujeriss dei colpe compartide dei prim protestants. El rivela pœu el caratter de chesta colpa : l’idolatria pagana. Inscì, el rivela la natüra del “ peso ” che g’he impon minga ancamò , en chel mument , ma che el dumandarà dal 1843. E en chestu messaj, el Dio creatur el mira a la “ Domenica ” romana, la sò prategh l’è ai sò œucc un oper pagan idolatrich che onora un fals divinità pagan püsee vècc de la storia sular. Del 1843 innanz, g’ha dovuu renuncià a la “ Domenica ” o a la sò relaziun cun Gesù Cristu, l’ünich Salvadur di pecadur terrester.                    
Verso 21 : “ G’ho dà el spazi per pentir-s, e lee la se pentiss minga de la sò fornicaziun. »   
Chestu temp l’è stà rivelà de Dan 7:25 e l’è cunfermà en tri furm in del Apocalisse in di capitul 11, 12 e 13. Chesti sun i espresiun : “ un temp de temp e mezz temp ; 1260 dì, o 42 mes “ che se riferisen tüt al regn papal intolerant en aziun intra el 538 e el 1798. La diffusiun de la verità travers de la Bibbia e la predicaziun di veri rifurmadur ufrì a la fed catòlich la sò ültima ocasiun de pentirs e bandonà i sò pecà. Lee la faseva minga gnent, e la perseguitava e la torturava, in del nomm del sò podè inquisitorial, i messagger pacifich del Dio vivent. Inscì, lee l’ha riprodott i oper ribell del popul ebraich, dand a la parabola de Gesù una segonda cumplimentaziun : l’è la parabola di vigneti che mazzan i primi invià de Dio, e dopu mazzan, quand che lü se presenta a luur, el fiœul del Padron de la vigna per rubar la sò eredità.      
Verso 22 : “ Ecco, mi la bütarò in d’un lecc, e quei che fan adulteri cun lee in de la grand tribulaziun, se lür se penten no di luur fatt. »   
Dio la tratarà cuma una “ prostituta ” “ butada sü un lecc ”, che permett de culegà “ la dònna Jezabel ” de chestu tema cun “ la prostituta Babilonia la grand ” de Apoc. 17:1. La “ grand tribulaziun ” prevista la vegnarà dopu el falliment de la proclamaziun biblich. Chestu stess messaj cunfermarà l’identificaziun de chesta “ grand tribulaziun ” cun “ la bestia che la va sü del foss senza fond ” in Apoc. 11:7. L’è vegnuu dopu l’oper di “ dü testimoni ” de Dio che sun i scritt del vècc e nœuf patt divin de la santa Bibbia. L’” adulteri ” spiritual l’è cunfermà e nommà e “ quei ” che Dio acusa de avegh commett cun  “ Jezabel ” sun i monarch e i monarchist frances. Insema ai pret catoleg, i monarq doveven diventar i obietiv principal de la rabia de l’ateismo nazional rivoluzionari, qe l’era domà l’espression de la rabia del Dé onnipotent Gexù Crist. Lür se pentiven no, quindi la dopia ira l’ha colpì in del mument stabilì da Dio a la fin del regn papal intra el 1793 e el 1798.                      
La parolla “ tribulazion ” la se riferiss a la conseguenza de la maledizion divina segond Rom 2,19 : “ Tribulazion e anguscia su ogni anema de l’om qe la fa el mal , prima del ebreo, e anca del grec! ". Ma la “ tribulazion ” qe la puniss i pecads de la monarqia catolica e de la soa alleada la Gesa Romana Catolica simbolizada ind el Apoc. 17:5 , col nomm “ Babilonia la granda ” , l’è , logicamente , una “ grand tribulazion ”.            
Verso 23 : “ Mi matarò i sò fiœi cun la mort; e tüt i ges saveràn che sun mi chel che cerca i ment e i cœur, e mi premiarò ognun de voi segond i voster oper. »   
“ Morir la mort ” l’è l’espression qe el Spirit al drova per evocar i duu “ terror ” del rejim revoluzionari del 1793 e del 1794. Cond qesta espression, al scarta qualsessia idea de la mort spiritual semplix qe la riguardarà i protestants ind el 1843 ind el messaj del “ Apodis ” L’umanità g’ha mai cognossü un lavurà inscì sanguinus fatt di macchin de mort, inventà del duttur Louis, ma apprezà del duttur Guillotin che g’ha dà el nomm al strüment stess, ciamà de chel mument innanz : la guillotina. I sentenz sumari han pö emess tant orden de mort, cün el principi agiunt de colpì cun la mort i giudes e i acüsatür del dì precedent. Segond quest principi, l’umanità pareva che g’haveva de scumparir e l’è per quest mutif che Dio g’ha ciamà chestu regim rivoluziunari esterminant “ abiss ”. A la fin, l’havaria fait la terra , “ l’abiss ” senza nissuna forma de vita del prim dì de la Creazion, segond Gen. 1:2. Ma l’è sultant in del ciel, durant el giudizi celest esercitaa di elett assemblà che “ tüt i Ges ( o Assemblee ) ”, cioè i elett di sètt era, descuvriran chesti fatt storegh cunt el significà che Dio g’ha dà. La giüstizia de Dio l'è perfetta ; quei che giudicavan falsament l’eran colpì de la sò giüstizia, “ segond i luur ” oper .” L’eran dreè a mazà ingiustament e sun stà colpì de mort a turno de la giüstizia divina parfet : “ e mi premiarò ognun de voi segond i voster oper .”                       
Verso 24 : " Ma a vuuter digo, e anca ai olter de Tiatira, che g’han minga chesta dutrina, e che g’han minga cognossü i prufundità de Satana, cuma disen: Mi mett minga sü di olter peso. »   
Qui qe denuncia la fed catolega e ciamen i so riti religios i “ profonditaa de Satana ” pœden vesser domà i riformador qe inn comparids del 1200 incirca fina a la Revoluzion Francesa del 1789. Quai che sia el so comportament, la soa dotrina l’era lontan de la pura veritaa insegnada del Spirit ai apostol de Gexù Crist. Sultant tri ròbb pusitif sun nutà a luur vantagg : la fed in del sacrifici de Gesù sultant , la fiducia in de la Bibbia sultant e el don de luur stess e de luur vit ; tuts i oltr ponts dotrinai eren ereditads del catolicesim e donca sojets a vesser metuds in discussion. Donca, anca se imperfets ind la dotrina de la veritaa de la fed cristiana, i riformador elegids saveven come consegnar la soa vita ufrida a Dio come sacrifici vivents e intant qe spetaven el 1844, la data de l’entrada in vigor del decret de Dan 8:14, el so Dio l’ha acetad provisoriament. Chestu l’è chel che l’esprim ciarament quand che dis : “ Mi mett minga un olter peso sü de ti .” La situazion de un judizi divin ecezional la vegn fœra ciarament in qeste parolle.      
Verso 25 : “ Sultant quel che g’he, tegni fin che vegni. »   
I rexon qe permeten a Dio de benedir la fed protestanta imperfeta g’hann de vesser mantegnude e prategade dei elets fina a’l retorn de Gexù Crist.
Verso 26 : “ E quel che vince e che mantegn i me oper fin a la fin, g’he darò el podè süi naziun. »    
Chestu versichel rivela chel che causarà la perdita de la salveza de chestu temp de la Riforma fin al riturn de Cristo. I elett g’han de tegnir fin a la fin i oper preparà e rivelà de Gesù Cristu continuamente fin a la fin del mund. La caduda ciamada refudand i nœve domande de Dio. Però g’ha mai scondù la sò intenziun de fà cress pian pianin la sò lüs fin al temp de la sò vegnuda en glòria. “ El camin del giüst l’è cuma la lüs che la s’illuminà, che la s’illuminà semper püsee fin al dì perfett ” (Pro.4,18) ; Chestu versichel de la Bibbia el pruva. E l’è donca in del quader del sò pruget che, dal 1844 , i requisit divin cumpariran in di dat previs e profetizà de la sò parolla profetich ünicament biblich. L’è sultant cuma giudes celest che el scelt riceverà de Dio “ l’autorità süi naziun .”     
Verso 27 : “ El g’ha de guvernà cunt una verga de ferr, cuma i vas de un vasaio se sfracan, cuma mi g’ho ricevü l’autorità de me Pà. »   
Chesta espresiun sugerisc el diritt de cundannà a mort. Deret che i elett cundividen cun Gesù Cristu in del luur giudizi di malvagi stabilì per l’ültem giudizi , durant i “ mil an ” del grand Sabat del sett milleni.  
Verso 28 : “ E g’he darò la stela del matin. »   
Dio g’he darà la sò lüs divina cumpleta simbolizada sü la noster terra d’incœu cun chela del sul. Ma Gesù g’ha dit : “ Mi sun la lüs .” L’annuncia insì la lux de la vita celest, indov qe el Signor medem l’è la font de lux qe la dipend plu de una stella celest comè el noster sol.   
Verso 29 : “ Quel che g’ha un’oregia, l’asculta quel che el Spìrit dis ai ges! »   
La costruzion de l’Apocalisse l’è come una torr composta de set plan, el settim al sarà el temp de l’incontro cond Dio. In qesta costruzion , i capitol 2 e 3 costituissen el quader de bas de l’intera era cristiana intra el 94 e el 2030. Tüt i temi evocads ind l’Apocalisse troven el so post in qest quader de bas. Ma in chesta trama i primi plan g’han sultant la part di scalin che menan al plan superiur. L’importanza de la rivelazion la compariss al nivell 3 ciamad Pergamo . Chesta impurtanza l’è ancamò püsee rinfurzada al livel 4 ciamà Tiatira . L’è in chesta era che la fed cristiana la se confond e la se minga giüsta. El giudizi de Dio sü la situaziun spiritual de chesta età g’ha di conseguenz fin a la fin del mund. Donca, per consolidar la vòstra cumprensiun de chestu giudizi, riassumerò chestu messaj indirizzà de Dio ai sò elett prutestant del regn de Luigi XIV.
Riassunto : Al temp de la Riforma , i cumpurtament cristian l’eran multipli. G’he sun di veri sant che sun perseguì , ma semper en paas , e di gent che confonden religiun e pulitich, che se arman e restituisen colp per colp ai armäd reai catolich. In Daniel 11:34 , el Spìrit el se riferiss a lor cuma “ ipocrita ”. Pochi religius g'han capì che vèss cristian l'è imitar Gesù en tüt i ròbb , obedir ai sò urden e sometter ai sò proibiziun ; L'üs di armi l'è un di quei , e chesta l'è stada la sò ültima leziun dada al mument del sò arest . El rimprover de Gesù l’è giüstificaa del fatt che , segutand a praticar i eredità catolich, i prutestant stess favorisen , per luur esempi, l’insegnament e la seduziun che partegnen a la Jezabel catolich . La luur prategh religius imperfet i scredita in del giudizi de Dio che disonoran davaant ai sò nemìs . Chesta fas del principi de la Riforma el purta a fär di giudizi eceziunai ; che sottalinea disend : " Mi mett minga un olter peso sü de ti , sultant chel che g'he , tegni fin che vegni ." Ma l’imperfezion dotrinal l’è legitima a qest principi e Dio l’aceta el servizi de quei qe aceten la persecuzion e la mort ind el so nom. Pudevan minga dar de püsee , dand el massim : la sò vita. Dio l’enfatiza qest spirit de sacrifici qe al designa come “ ovre plussee numerose del prim (versicol 19).” El paganesim del catolicesim roman l’è stà paragunà a la carn sacrificada ai idol . La denuncia de l’ingann roman l’è cuminciada cunt i oper perfettament illuminà de Pierre Valdo (Vaudés) che , già in del 1170, g’ha scrivuu una versiun de la Bibbia en una lengua diversa del latin , el pruvenzall . La soa cognossenza e la soa comprension dei requisits divin l’era sorprendentement completa e despœ de luu la fed protestanta l’è declinada. Sota l’ispirazion del Giovanni Calvin, la fed protestanta la s’è anca indurida, e l’ha ciapad l’imajen del so avversario catoleg. E l’espression “ Guerre de Relijon ” la testimonia un’abominazion a Dio.               , perchè i elett de Gesù Cristu, i veri, restituisen minga i colp che g’he sun dà. La luur vendetta la vegnarà del Signur stess. Armand-s, i prutestan, che g’havevan el sò motto “ sola scriptura ”, “ Scritüra sola ”, g’han dimustrà un disprez per la Bibbia che proibiva luur viulenza. Gesù l’è andà tant luntan in chestu sens insegnand ai sò discepol che dovarian girar “ l’oltra guancia ” a chel che i colpiss.      
 Questa volta quand la persecuzion catolica la mata i fedel servidor de Gexù l’è evidenziada tri vœlte ind l’Apocalisse, in quest temp de Tiatira , ma anca ind el 5° segn del capitol 6 e ind el 3° tromba del capitol 8. In quest post, ind el verset 22, Gesù l’incuragia i so servidor martirizads a sufrir-i a lor, da Roma e i sò servitur real . La parolla chiave sconduda in del nomm Pergamo la se presenta ciarament, la religiun catolica l’è colpevul de adulteri cuntra Dio , e quei che la commetten cun lee, i monarch catolich, i luur legh e luur falsa nobiltà pagaran , sotta la guillotina di rivoluziunari frances , el sàang shed ingiustament. Apo . 2:22-23 : “ Ecco, mi la bütarò in d’un lecc, e quei che adulterian cun lee g’he bütarò in de la grand tribulaziun , se lür se penten no di luur fatt . Mi mettarò a mort i sò fiœi ; e tüt i ges saveràn che sun mi chel che cerca i ment e i cœur , e mi premiarò ognun de voi segond i voster oper . ” Ma stà atent ! Perché dopu el 1843, “ quei che fan adulteri cun lee ” sarà anca prutestant , donca Dio se prepararà cun la “ terza guerra mondial ” nuclear , una nœuva puniziun per l’adulteri catolich, ortodoss, anglican, prutestant e avventist. In parallel, el Spìrit dis in del 5° segn : Ap 6,9 a 11 : “ Quand che g’ha dervì el quint segn, g’ho vist sotta l’altar i anim di quei che l’eran stait copà per la parolla de Dio e per la testimonianza che g’havevan tegnuu. E lür g’han cridà cunt una vus volta, disend : Fin a quant temp, Signur, sant e ver, giüdichi e vendichi el noster sàang sü quei che abitan sü la terra ? A ognun de lor l'è staita dada una vestida bianca ; e g’han dit che g’havarian de ripusà ancamò per un poo de temp, fin che i luur cumpagn servitur e i luur fradèi, che g’havarian de vèss copà cuma lür, g’havarian de vèss cumpletà. ".                      
Chesta scena del 5° segn pœu vèss confusa e ingannant per una ment minga illuminada. Che l’è ciar, chesta imagen la ne rivela el pensé segret de Dio , perchè segond, Ecc.9:5-6-10 , i mort en Cristu dormen en un stato induè la sò memoria l’è desmentegada , senza ciapà püsee part a tüt chel che se fà sotta el sul . La Bibbia la dà a la prima mort el significà de un anientament de tüt el vesser ; l’òmm mort l’è cuma se l’era mai esistì, cun la diferenza che, dopu vèss esistì, tüta la sò esistenza la resta incisa in del pensé de Dio. L’è donca ai sò servitur vivent che Dio se rivolg a chestu messagg de consolaziun per incoraggiarli . El regorda che , segond i sò prumess , dopu el son de la mort , g’he un temp stabilì per luur desvilupp , quand che saran , de lù , resuscità. G’havaran donca l’oportunità de giudicar , sotta el sguard e el giudizi de Dio en Gesù Cristu, i luur torturadur che sun stà anca resuscità , ma a la fin di mil an . Ind el messaj de Tiatira , la mort annunciada per quei qe cometen adulteri cond la Jezabel catolica la g’havarà un dopi compiment. Sü la terra, el lavurà di rivoluziunari l’è la prima fas, ma dopu, vegnarà, in del sò temp e in de la segonda fas , la segonda mort del ültem giudizi, l’ura induè “ tüt i Assemblee ” cristian, infedel o fedel , de tüt i epoch del era cristiana vedaran el giüst giudizi cuntra el appdulli spiritual de Dio .    
Ind la soa imajen simbolega, la quarta tromba del capitol 8 la riva a confermar l’azion de la “ grande tribulazion ” programada per punir l’ adulteri del papism e i monarqista qe l’hann sostegnud. El sul , la lüs divina, la lüna , la religiun catolich scüra e i stèll , i religius, sun colpì en terz o parzialment , de la persecuziun del ateismo da part di rivoluziunari frances in del 1793 e in del 1794 .   
A la fin del messaj indirizzà ai prutestant pacifich, el Spìrit cunferma la sò cundana a l’üs di armi regordand che l’è sultant per l’ültem giudizi preparà durant el giudizi celest del sett millènni che el scelt se vendicarà. L’è donca minga permetü de vendicàs, prima de chestu giudizi celest induè el giudicarà dopu i sò persecutur , cun Gesù Cristu , e parteciparà al verdett de luur condana a mort. “ El i guvernarà cunt una verga de ferr, cuma i vas de un vasaio se sbrinden a pezz .” El fin de chestu giudizi l’è chel de determinar el temp de suferiment del colpevul cundannà a la segonda mort del ültem giudizi. El verset 29 parla de : la stela del matin . “ E mi ghe darò la stela del matin .” Chesta espresiun indica el sul, imagen de la lüs divina. El vincidur entrarà in de la lüs divina per l’eternità. Ma inanz de qest contest etern, qest termen al prepara la quinta letera qe la riva. La stèla del matin l’è menziunada en 2 Pietro 1: 19-20-21 : “ E g’hem la parolla de la profezia püsee sicüra : che g’he stà ben che g’he stà atent, cuma a una lüs che s’illuminà en un sit scüro, fin al alba del dì, e la stèla del dì la se leva sü in di voster cœur : sapend chest prima, che nissuna profezia de la Scritüra l’è de nissuna interpretaziun privada, perché la profezia l’è mai vegnuda per la voluntà del òmm, ma i òmm sant de Dio parlavan cuma l’eran muvü del Spìrit Sant . Chestu verset sottalinea l’impurtanza de la parolla profetich perchè el cuntest del era che vegn sarà spiritualment cundiziunà del entrada en vigur del decret divin profetizà en Dan.8:14. " Fino a las 2300 la sira-matina e la santità la sarà giüstificada ." Ma in quel temp , quest verset l'era cognossud domà ind la traduzion : " Fin a 2300 sera e matina e el santuari al sarà purificad ." Anca sotta chesta traduziun, el messagg de Dio l’era istess, ma menu precis, podaria vèss interpretà en chesta furma cuma annunciar la fin del mund cunt el riturn en glòria del noster Signur e Salvadur Gesù Cristu. Dio l’ha duperad el prutestant american William Miller per cumpletà i dü test de fed avventist chesta primavera                 1843 e l’autunn del 1844. Cuma el ne insegna Daniel 12:11-12, intra chesti dü dat, in del 1843, el decret divin g’ha ritirà di prutestant cadù la giüstizia salvatrice ufrida de Gesù Cristu ; perché sudisfan püsee el standard de la nœuva santità dumandada de Dio. La giüstizia de Gesù l’è eterna, ma la dà sultant vantagg ai veri elett seleziunà de Gesù stess, e chestu, en tüt i temp e fin a la fin del mund. 
Inscì, intra Tiatira e Sarde , el prim dì de la primavera del 1843, el decret de Dan 8:14 entra en vigur e descuvrirem i sò conseguenz in di messaj indirizzà del Spìrit ai cristian de chela data.
 
 
Rivelaziun 3 : L’ Assemblea dal 1843 – 
la fed cristiana apostolica restaurada
 
Quinta era : Sarde 
El giudizi pronunciad de Gesù Cristu dopu i prucess avventist de la primavera del 1843 e del 22 de ottober del 1844 .
Verso 1 : “ E al angel de l’assemblea de Sarde scrivi : Chesti ròbb dis chel che g’ha i set spirit de Dio e i set stèll : Mi cognossi i tò oper . Mi so che te paret vif e te seet mort. »   
L’ era “ Sardis ” , el tema de la quinta letra, mett en evidenza dü cumpurtament cristian prutestant opost atribuì a : i cadù, a cui Gesù dichiara : “ Te passi per vèss vif, e te seet mort ” ; e ai elett, in del verset 4 : “ caminaran cun mi cun di vestii bianch perché sun degn .” Coma ‘l contenut dei sœ duu messaj, ol nòm “ Sardes ” ‘ l g’ha un doble significad e i so significads a i henn assolutament oposts . Conservo i idee principal de chesta radis greca : pedra convulsiva e preziosa, cioè mort e vita. Smorficà e convulsif definiss una risata sardonica ; en grecch, el sardonion l’è la corda superiur de una red de cacia ; la sardina l'è un pess ; e in del sens cuntrari, el sardo e el sardonice sun di prezius; el sardonix l’è una varietà de calcedonia marun . Al principi de chesta letra, Gesù se presenta cuma “ quel che g’ha i set spirit de Dio e i set stèll ”, cioè la santificaziun del Spìrit e el giudizi süi sò servitur di set epoch. Come ind el Dan 12, al sta sora el fiumm de la mort, la prova de la fed adventista, e qì al pronuncia el so verdet. Nutem l’üs del “tu” infurmal che indica che la persuna cun la qual parlom l’è una in del sens culletif. L’intera norma prutestant l’è interessada. Gesù mett fin a l’eceziun prutestanta notada in del messaj de Tiatira . El nœuf “ peso ” (cuma el veden i credent ribell) l’è incœu impust e dumandà. La pratica de la dumenica romana la dovaria vess bandonada e sostituida del sabato del sabato. Quest decret de Dan.8:14 al invertiss la situazion stabilida del 7 marz del 321 de l’imperador Costantin I. Ind el 1833, 11 agn inanz del 1844, cond una piœva continua de stelle cadente, qe la s’è slungada de mezanoit a i 5 de la matina, e visibel in tut el territori amerigan, Dio l’haveva illustrad e profetizad la granda caduta dei crestian protestants. Per convinci-t de chesta interpretaziun, Dio g’ha mustrà i stèll del ciel a Abraham, disend-gh : “ Inscì saràn i tò discendent .” La caduta dei stelle del 1833 l’ha donca profetizad una caduta massiva de qesta posteritaa de Abraham. Chestu segn celest l’è citaa in del tema del 6 ° segn                            in Apoc. 6:13. Gesù l’ha dit : “ Te paret viv e te seet mort .” Quell qe al parla donca al g’ha la reputazion de rapresentar el Signor, e qest detai al corispond al Protestantism qe, credend ind la soa Reforma, al pensa de haver-s riconciliad cont el Signor . El verdett divin l’è : “ Cognossi i tò oper ”, “ e te seet mort .” L’è de Dio stess, el grand Giudizi, che vien chestu giudizi. El protestant al pœl ignorar qest judizi, ma al pœl miga scampar dei so conseguenze. In del 1843 el decret de Daniel 8:14 l’è entrà en vigur e nissun cristian el dovaria vèss ignurant de la legg del Dio vivent. Chesta ignoranza l’è dovüda al disprez de la parolla profetich biblich a la qual l’apostol Pietro el ne esorta a där tüta la noster atenziun en 2 Pietro 1:19-20 : “ E g’hem la parolla profetich püsee sicüra, che g’he stà ben che g’he stà atent, cuma a una lüs che la s’alza in del alba; sapend chest prima, che nissuna profezia de la Scritüra l’è de nissuna interpretaziun privada . " Passand inosservad intra tuts i tests de la Bibbia de la nœva alleanza, qests versi fan , specialment del 1843 , la diferenza intra la vita e la mort.           
Verso 2 : “ Sei attent e rafurza i robb che restan che sun pront a morir ; perchè g’ho minga truvà i tò oper perfett davaant del me Dio. »    
Se i riven miga ind el nœv standard de santitaa, “ el rest ” del protestantism “ morirà ”. Perchè Dio el cundana per dü motif. La prima l’è la prategh de la dumenica romana cundannada del entrà en vigur del decret de Dan.8:14 ; El segond l’è el disinterèss per la parolla profetich, perché ignurand la leziun dada de Dio travers l’esperienza avventista, i discendent prutestant purtaran la colpa ereditada di luur pà. Sü tüt i dü punt Gesù dis : “ G’ho minga truvà i tò oper perfett davaant del me Dio .” Cond el dir “ davant del me Dé ”, Gesù al regorda ai protestants la norma dei des comandaments scrivuds del did de Dé, el Pà qe lor disprezen a favor del Fiœl qe al dovaria salvar-i. La sò fed perfettament ubbidient , che g’ha dà cuma mudel, g’ha minga ròbb en comun cun la fed prutestante, erede de tanti pecc catolich, anca, prima de tüt, el ripòs settimanal del prim dì. La pòrta de la salveza la se sara per semper sü la norma religiüsa prutestante cullettiva, i “ stèll ” del “ sest segn ” caden.             
Verso 3 : “ Regorda-t donca cuma t’hee ricevü e ascultà, e tegni ferm e penti. Se te guardi minga, vegni sü de ti cuma un lader, e te saverà minga in che ura vegni sü de ti. »   
Chestu verb , “ regordar ” , implica una meditaziun critich süi oper del pasà. Ma sultant i veramente scelt sun assée umil per criticar i propri oper. Inolter, chestu comand “ regorda ” evoca el “ regorda ” al principi del quart comand che cumanda el rest santificaa del sett dì. Ancamò chichinsci, dopiament, el prutestantism uficial l’è invità a riconsiderar la riceziun che g’ha dà ai messaj profetich slanzà de William Miller in de la primavera del 1843 e in del autun del 1844, ma anca al test del quart di 10 cumandament de Dio che g’ha trasgredì in de la magiur part mortai de Gesù. ted : " Se te vegliet minga, vegnirò cuma un lader, e te sarès no a che ora vegnirò sü de ti." » Vedremm cuma dal 2018, chestu messaj g’ha ciapà una realtà vivent. Senza vigilia, pentiment e el frutt del pentiment, la fed prutestante l’è decisamente morta.           
Verso 4 : “ Però g’he n’è quai òmm a Sarde che g’han minga inquinaa i luur vestì ; caminaran cun mi in bianch , perché sun degn . »    
Nass una nœuva santità. In chestu messaj, Gesù testimonia semplicement l’esistenza de “ pooch òmm ”, segond i detai rivelà a Ellen G. White che l’era intra luur, sultant 50 òmm g’han ricevü l’aprovaziun de Dio. Chesti “ pooch òmm ” se riferisen a òmm e a dònn che sun apruvà e benedì, individualment, per la testimunianza de luur fed en cunformità cun l’aspetativa del Signur. Gesù l’ha dit : “ Però g’he n’è quai òmm en Sarde che g’han minga inquinad i luur vestì; e lür caminaran cun mi in bianch , perché sun degn .” Chi pœu contestar una dignità recognossüda de Gesù Cristu stess ? A i vincidur di prœuf de fed del 1843 e del 1844 , Gesù el promet la vita eterna e el riconosciment terrester cumplet che g’ha darà furma uficial in del futur messaj de Filadelfia . L’inquinament del “ vestid ” l’è atribuid al cumpurtament liber del òmm. El “ vestid ” l’è la giüstizia imputada de Gesù Cristu, en chestu cas “ bianch ”, el sò inquinament indica la perdita de chesta giüstizia per el camp prutestant tradiziunal. Chichinscì, al cuntrari, l’assenza de inquinament la indica el prolungament del imputaziun de la “ giüstizia eterna ” de Gesù Cristu segond Dan.9:24 . Prest , el savè e la prategh del Sabat g’he darà una vera santità, frutt e segn de la giüstizia impartida de Gesù Cristu. Chesta scelta savia e intelligent la le farà prest etern in de la santificaziun e in de la glorificaziun celest imaginà di “ vestii bianch ” del verset 5 che vien. El Spìrit i dichiararà “ senza reproche ” : “ e in de la luur boca l’è stà truvà no l’inganno, perché sun senza reproche (Apoc. 14:5).” Truveran, “ la pas cun tüt i òmm, e la santità, senza de la qual nissuna carn la vedarà el Signur ”, segond Paolo, in Ebr 12:14. Concretament, chesti “ vestii bianch ” prendran la furma del ritiro del pecà che l’è la prategh de la dumenica romana. Perché l’han spetà fedelment dü volt, al sò post, cuma segn de la sò aprovaziun, el segn de Dio l’è dà a luur dal Sabat che vien per fär bianch i elett del Signur che preservan la sò giüstizia. Inscì se cumpleta el "                              purificaziun del santuari ”, la furma in cui Daniel 8:14 l’è stà tradott en chel temp. Sotta chestu sguard, dal 23 de ottober del 1844, Gesù g’ha dà en una visiun celest ai elett vitorius l’ imagin del sò passagg del sit sant al sit püsee sant del santuari terrester. L’ha regordad inscì in illustraziun, el mument induè l’è mort in de la cross, el pecà di sò elett l’è stà espià, cumpletand inscì el “ dì de l’espiaziun ”, l’ebraich “ Yom Kippur ”. Chestu event l’era giamò stà, el rinovament del aziun in de la visiun l’era pensà sultant per mett en discusiun el prim cunquist de giüstizia eterna ottegnuu de la mort de Gesù. Che l’è letteralment cumpletà per i cadù de Sarde che la sò fed dimustrada l’è minga sudisfacent per el Dio Creatur. Per duu rexon, Dio al pœl refudar-i a causa de la mancanza de amor per la soa veritaa profetega proclamada, e per la trasgression del Sabat qe l’è diventada applicabel del 1843 cond l’ entrada in vigor del decret de Daniel 8:14.     
Verso 5 : “ Quel che vincerà l’è vestì de vestii bianch ; Cancelarò minga el sò nomm del liber de la vida, ma confessarò el sò nomm davaant a me Pà e davaant ai sò angel. »   
El scelt redent de Gesù Crist l’è un vesser ubbidient , conscient de dever la soa vita e la soa eternitaa a’l Dio creador, bon, savi e just. Chestu l’è el segret de la sò vitoria. Al pœl miga entrar in disputa cond luu, perqè al aprova tut qell qe al dis e al fa. Donca lü stess el purta gioia al sò Salvadur che el recognoss e el ciama per el sò nomm, fin da la creaziun del mund induè el g’ha vist per la sò preconoscenza . Qest verset al mostra comè qe i false afermazion dei fals relijonist inn vane e ingannevule anca per quei qe le fann. L’ültima parolla la sarà de Gesù Cristu che dis a tüt : “ Mi cognossi i voster oper .” Segond qeste ovre, al divid el so gregg, mettend a la soa destra, i so pégore , e a la soa sinistra, i cavre ribell e i luf raviant destinads a’l fœg de la segonda mort de l’ultem judizi .   
Verso 6 : “ Quel che g’ha un’oregia, l’asculta quel che el Spìrit dis ai ges! »   
Menter leteralment tüt pœden ascultà i parolles profetich del Spìrit, al cuntrari, sultant i sò scelt , che lü ispira e educa , pœden cumprender luur significà. El Spìrit se riferiss a fatt specifich, realizà in del temp storegh, el scelt g’ha donca de vèss interessà a la storia religiüsa e secular, e a tüta la Bibbia cumposta de stòri de testimunianz, ludi e profezie.
Nota : In del verset 3 , Gesù Crist g’ha dit al prutestant cadù , “ Regorda-t donca cuma t’hee ricevü e ascultà, e tegni ferm e penti. Se te guardi minga, vegni sü de ti cuma un lader, e te sarès no in che ura vegni sü de ti .” Al cuntrari, per i eredi di vincidur, de la primavera del 2018, chestu messagg s’è trasfurmà en : “ Se vardet, vegni minga cuma un lader, e savè a che ura vegni da vù . ” E el Signur g’ha mantegnuu i sò prumess, perché incœu in del 2020, i sò scelt g’han avü la cunosenza de la data del sò ver riturn rivelà per la primavera del 2030. Ma, la fed prutestant l’è cundannada a ignurar chesta precisiun, riservada, sultant, de Gesù, per i sò scelt. Perchè al cuntrari del sò cumpurtament vers i servitur malvagi, “ el Signur fa minga gnent senza avvertir i sò servitur i prufet ” Amo.3:7.           
 
6° era : Filadelfia 
L'avventism entra in de la missiun üniversal
Intra el 1843 e el 1873, el divin Sabat del sabato, el vero sett dì urdinà de Dio, l’è stà restaurad e adutà di pionier del avventism del sett dì che g’ha pres la furma de un’istituziun religiüsa cristiana uficial americana ciamada dal 1863 : “ la Gesa del sett dì- ”. In cunformità cun l’insegnament preparà en Dan.12:12, el messagg de Gesù l’è indirizzà ai sò elett santificaa del ripòs del Sabat, in de la data del an 1873. In del stess temp, chesti elett benefician de la beatitudin de Dan.12 :12 : “ Beato chel che speta, fin al dì53 ! ".        
 
I nœuf standard stabilì del 1843 sun diventà üniversai in del 1873
Verso 7 : “ E a l’angel de l’assemblea de Filadelfia scrivi: Chesti ròbb dis chel che l’è sant, chel che l’è ver, chel che g’ha la ciaf de David, chel che derva e nissun serra, e chel che serra e nissun derva :     
Cunt el nomm “ Filadelfia ”, Gesù el mustra el sò Scelt. El g’ha dit : “ Per chest tüt saveràn che vœuter l’è di me discepol, se g’he amor l’un per l’olter. Giovanni 13:35 » E quest l’è el cas de Filadelfia che g’ha di radis grecch che vœuren dì : amor fraterno. L’ha selezionad i elets qe la componen , mettend a la prœva la soa fed, e per qests vitor, la soa amor la traboca. El se presenta in quest messaj, disend : “ quest l’è quel che dis el Sant, el Ver .” El Sant , perchè l’è un temp induè la santificaziun del Sabat e de chel di elett l’è dumandada del decret de Dan.8:14 che l’è entrà en vigur in de la primavera del 1843 . El Ver , perchè en chesta ura profetich la legg de la verità l’è restaurada ; Dio el rescuvre la santità del sò 4° comandament calcià giò di cristian dal 7 marz del 321. El dis anca : “ chel che g’ha la ciaf de David .” Chesti sun minga i ciaf de San Pietro rivendicà cuma pussess de Roma. “ La ciaf de David ” la fa part del “ fiœl de David ”, Gesù, stess, en persona. Nissun olter che Luu pœu cunceder la salveza eterna, perchè Luu g’ha otegnuu chesta ciaf purtand-la “ sü la sò spalla ” en furma de sò cros, segond Isa.22:22 : “ Mi mett sü la sò spalla la ciaf de la cà de David: quand che Luu derva, nissun pœu serrà; quand che serà, nissun dervarà ." Chesta ciaf che indica la cross de la sò tortura, en cumpliment de chestu versichel , legem chichinsci : “ quel che derva, e nissun serrarà, chel che serrarà, e nissun dervarà .” La purta de la salveza l’è stada dervida a l’Adventism del Settim Dì en costruziun e sarada ai seguitur religius roman de la dumenica de la primavera del 1843. Perché sun stà dispost a sotmett ai verità dutrinai presentà e g’han onorà cun la luur fed sò parolla profetich , el Spìrit de Gesù g’ha dit al sant “ I sant. Ecco, perchè te g’he un poo de podè, e te g’he tegnü la mia parolla, e te g’he minga negà el me nomm, g’ho mettuu davaant a ti una pòrta averta, che nissun pœu serrà.                                   ". Chestu piscinin grupp religius l’era stà, uficialment, sultant american del 1863. Ma in del 1873, durant una cunferenza general tegnuda a Battle Creek, el Spìrit g’ha dervì una pòrta misiunaria universal che l’era de continuà fin al vero riturn de Gesù Cristu. Nessun l’impedirà e Dio el se curarà. L’è impurtant notar che tüt chel che Gesù identifica in di veri sant definìs anca i caus per cui la fed prutestant l’è cascada in del 1843. Chestu messaj l’è esatament l’incontrari de chel che Gesù se rivolg ai cadù de Sarde in del verset 3, perché i oper miraa sun luur stess invertì.
 
I 12 tribù de Apo.7 che cressen
Verso 8 : “ Mi cognossi i tò oper . Ecco, perché te g’he un poo de podè, e te g’he tegnü la mia parolla, e te g’he minga negà el mè nomm, g’ho mettuu davaant a ti una purta verta che nissun pœu serrà. »   
El scelt del temp l’è giudicad favorevulment süi sò oper che Gesù g’he imputa cuma giüstizia. El sò “ poder podè ” cunferma la nassita del grupp basà süi “ pooch òmm ” del verset 4. In del 1873, Gesù g’ha annunzià ai avventist luur prugress vers el sò riturn cunt el simbul de la pòrta celest averta che se dervarà in de la primavera del 2030, cioè in di an 157. In del messagg che vien dopu, chel che l’è rivolt a Laodicea, Gesù el se mett davaant a chesta pòrta , indicand inscì la vicinanza imminent del sò riturn : “ Ecco, mi sto a la pòrta e busso. Se quaivun asculta la mia vus e derva la purta, mi entrarò denter de lù e cenarò cun luu, e lü cun mi. Ap 3:20 »       
 
I ebrei permetevan l’access a la fed cristiana
Verso 9 : “ Ecco, mi faré quei de la sinagoga de Satana, che disen de vèss giudei, ma sun minga, ma bugian; Ecco, mi faré vegnì a adorar ai tò pè, e savè che t’ho amad. »   
Citand l'entrada dei veri ebrei segond la raza e la carn ind el grup adventist , qest verset al conferma el restaur del ripos del Sabat ; La dumenica l’è püsee un ostacul a luur cunversiun. Perchè dal 321, el sò abandon g’ha anca avü la conseguenza de impedir ai sincer ebrei de adutà la fed cristiana. El sò giudizi di ebrei per raza l’era minga un’opiniun persunal de Paolo, el testimoni fedel ; l’è stada quella de Gesù Crist che la cunferma en chesta Rivelaziun, giamò en Apo.2:9, in del messagg indirizzà ai sò servitur calunnià di ebrei e perseguì di roman del era de Smirna . Nutem che i ebrei razial g’han de recognoss la salveza cristiana in del standard avventista per beneficiar de la grazia de Dio. L’Avventism Universal porta domà la lüs divina de la qual l’è diventà el depositari uficial esclusif dal 1873. Ma stà atent ! Chesta lüs, la sò dutrina e i sò messaj sun di proprietà esclusiva de Gesù Cristu ; Nissun om e nissuna istituzion la pœl refudar la soa evoluzion senza meter in pericol la soa salvazion. Per finì en chestu versichel, Gesù specifica “ che t’ho amad .” Chestu vœur dì che dopu chestu temp de benediziun podaria minga amarla püsee ? Sì, e quest l’è el significà del messagg dà a “ Laodicea ”.         
 
I Comandament de Dio e la fed de Gesù
Verso 10 : “ Perché te g’he tegnü la parolla de la mia pazienza , anca mi te tegnirò de l’ura de la prova che l’è drèe a rivà sü la terra cognusüda , per pruvar quei che abitan sü la terra. »   
El termin pazienza cunferma el cuntest de l’aspetativa avventista parlada en Daniel 12:12 : “ Beato chel che speta e riva ai mil tricentcinq trenta dì.” ". La prœuva la riguarda la fed di “ abitants de la terra ”, quei che abitan la “ terra cognusüda ”, cioè recognossüda de Gesù Cristu, el Dio creatur. L’è de testar la volontaa umana e de desmascarar el spirit ribell del camp “ ecumeneg ” qe al designa del greg “ oikomèné ” la “ terra cognossuda ” de qest verset.            
Chesta promessa la liga Gesù sultant a la cundiziun che l’istituziun preserva la qualità de la fed del principi. Se el messaj adventista al g’ha de continuar fina a’l temp de la prova universal final de la fed profetizada in qest verset, al sarà miga necessariament ind una forma istituzional. Perché la minacia la pende sü chestu messaj in del verset 11 che vien dopu , fin a chel mument totalment pusitif e benedì de Dio. La promessa de Gesù la riguardarà la sò posterità che la restarà viva in del 2030. En chel mument, i veri elett del 1873 seran addormentà “ in del Signur ” segond Apoc. 14:13 : “ E g’ho sentiu una vuss del ciel che la diseva : Scrivi: Beati i mort che muriran innanz! Sì, dis el Spìrit, perché pœden ripusà di luur mesté, perché i luur oper seguten luur. » Chesta l’è donca una segonda beatitudin attribuida de Gesù Cristu a chestu esemplar Scelt. Ma quel che Gesù benediss l’è el cumpurtament dimustrà di oper. I eredi de “ Filadelfia ” riprodusaran fedelment , in del 2030, i sò oper, la sò fed, la sò acetaziun di verità dà del Dé del ciel in di ültim furm che g’havarà dà ; perché subiran grandi cambiament fin a la fin quand la cumprensiun del pruget divin la sarà perfetta.         
 
La Promessa Adventista de Gesù Crist e el sò avvertiment
Verso 11 : “ Mi vegni prest . Tegni ferm quel che g’he, perché nissun pœu ciapà la tò corona. »   
El messagg “ Vegni prest ” l’è de tip avventista. Gesù al conferma insì l’abandon de tute i oltre confesion religiose. L’aspetativa del sò riturn en gloria la restarà fin a la fin del mund un di criteri principal che identifican i sò veri scelt. Ma el rest del messagg el pesa cunt una pesant menaza : “ Tegnid sü chel che g’he, perché nissun ciappa la tò corona. " E chi pœu ciapà la sò corona senza i sò nemìs ? I luur discendent g’han donca de, prima , identificar-i, e l’è perché g’havaran minga fà inscì, vitim del luur spirit umanist, furmaran un’alleanza cun luur, dal 1966.      
Verso 12 : “ Quel che vince, el faré un pilaster in del tempi del me Dio, e lü el va minga püsee fœura ; Scrivarò sü de lù el nomm del me Dio, e el nomm de la cità del me Dio, la nœuva Gerusalemm, che la vegn giò del ciel dal me Dio, e el me nöf nomm. »   
In di sò ültim parolles de benediziun dedicà ai vincidur, Gesù mett insema tüt i imagen de la salveza ottenüda. “ Un pilaster in del tempi del me Dio ” vœur dì : un suport solido per purtà la me verità in de la me Assemblea , el Scelt. " ...e lü l'andarà mai püsee fœura " : la sò salveza la sarà eterna. " ... ; Scriverò sü de lù el nomm del me Dio ” : inciderò en lù l’imagin del caratter de Dio perdü in del Eden. “ ... e el nomm de la cità del me Dio ” : lü cundividarà la glorificaziun del Scelt descrivuu in del Apoc. 21. “ ... de la nœuva Gerusalemm che la vegn giò del ciel dal me Dio, ” La “ nœuva Gerusalemm ” l’è el nomm de la radunaziun di elett glorificà che sun diventà interament celest cuma i angel celest de Dio. Rev. 21 la descrif in imagen simbolich de sass prezius e perl che testimonian de la forza del amor che Dio prova per el sò redent de la terra . La scende in de la terra rinnovada per viver lì per eternità in presenza de Dio che l’installa lì el sò tron. “... e el me nœuf nomm ” : Gesù l’associa el cambiament del sò nomm cunt el sò passagg de la natüra terrester a la natüra celest . I elett salvà, che restan viv o resuscità, viveran l’istess esperienza e riceveran un corp celest, glorificà, incorruttibil e eterno .                     
In qest verset, l’insistenza sul confront cond el Signor l’è justifegada del fait qe Gexù medem l’è trovad dei elets ind el so aspet divin.
Verso 13 : “ Quel che g’ha un’oregia, che scolta quel che el Spìrit dis ai ges ! »    
El scelt g’ha capì la leziun, ma l’è l’ünich che pœu capìla. L’è vera che chestu messaj l’è stà preparà sultant per lù. Chestu messaj cunferma el fatt che l’interpretaziun e la cumprensiun di misteri rivelà dipenden sultant de Dio che mett a la prœuva e cerniss i sò servitur.
 
L’avventism uficial del temp final l’è minga stà insegnà e giudicà de Gesù, l’è stà vomità fœura dopu el sò refuud del messagg de la terz aspetativa avventista
" Sò drèe a vegnì prest ." Tegni ferm quel che g’he, perché nissun pœu ciapà la tò corona .” Alas, per l’Aventism uficial del temp, la fin l’è ancamò luntan, e cunt el desgast del temp , 150 an dopu , la fed la sarà püsee istess . L’avvertiment de Gesù l’era giüstificad, ma l’era minga stà né tegnü cunt e minga capì. E in del 1994, l’istituziun avventista perdarà la sò “ corona ” , refüdant l’ültima “ grand lüs ” ancamò profetizada de Ellen G. White, el messagger de Gesù Cristu in del sò liber “ Primi scritt ” in del capitul “ La mia prima visiun ”, in di pagin 14 e chesti pagin l’è un estratt seguent . Vorria anca sottalinear qe al profetiza el destin de l'œvra adventista e al riassum in luu tut l'insegnament presentad dei tri Assemblee de Apo.3 : 1843-44 Sarde , 1873 Filadelfia , 1994 Laodicea .             
 
 
 
El destin del adventism
rivelà in de la prima visiun de Ellen G. White
 
“ Mentre pregavi in ​​del cult familiar, el Spìrit Sant s’è riposà sü de mi, e pareva che l’eri drèe a cress semper püsee in volt sora chestu mund scüro. Me son voltà via per vedè i me fradèi avventist lassà in del mund, ma g’ho minga pudü descuvrir. Una vus la me dis : “ Varda ancamò, ma un pooch püsee volt.” G’ho vardà sü e g’ho vist un sentier ripido e strècc, volt sora chestu mund. L’è chi chì che i avventist se sun avanzà vers la cità santa. Drée de lor, al principi del sentier, g’hera una lüs lüminosa, che l’angel m’ha dit che l’era el grid de mezanott. Chesta lüs la s’illuminava el sentier luungh tüta la sò luungheza inscì che i luur pè se inciampavan minga. Gesù l'è andad davanti a lor per guidar ; e fin che g’havevan fissà i œucc sü de lù, l’eran al sicür.    
Ma prest quaivun s’è stancà e g’ha dit che la cità l’era ancamò luntan e che g’havevan pensà de rivà prima. Poeu Gesù i incoraggiava alzand el sò glorios bras destro da induè l’era vegnuda fœura una lüs che se spantegava süi avventist. I g’han gridà : “ Alleluia ! "Ma quaidun de lor l’ha refudad con coragg qesta lux, col dir qe l’era miga Dio qe i g’heva guidads." La lüs che l’era drée a luur a la fin la s’è spenta e luur se sun truvà in del scüri. L’eran s’ciopà e g’han perdü de vista l’ubietif e anca Gesù, e dopu sun borlà giò del sentier e sun affondà in del mund malvagi de sotta. » .     
La storia de chesta prima visiun dada de Dio a la giœuna Ellen Gould- Harmon l’è una profezia codificada che g’ha tant valur cuma quei de Daniel o de Rivelaziun. Ma per trar vantagg de lù , g’hem de interpretal en mod giüst . Donca darò la spiegaziun.
L’espressiun “ grido de mezzanott ” se riferiss a l’annunzi de la vignuda del sposo in de la “ parabola di des vergin ” de Matt 25:1 a 13 . La prova de spetar el ritorn de Cristo in de la primavera del 1843 e quella del autun del 1844 l'è stada la prima e la segonda realizaziun ; Insema , chesti dü aspetatif rapresentan la “ prima lüs ” de la storia metüda “ deré ” al grupp di “ Aventist del Settim Dì ” che l’eran drée a nà innanz in del temp , sül sentier o sü la stràda benedì de Gesù Cristu. Per i pionier avventist, el 1844 l’era la data de la fin del mund e l’ültima data biblica che la parolla profetich pudeva proponer ai elett de chel temp . Dopu avegh superà chesta data final, spetavan el riturn de Gesù pensand che l’era iminent. Ma el temp l'è passà e Gesù l'è ancamò minga turnà ; quel che la visiun evoca disend : " g’han descuvert che la cità l’era tant luntan e che g’havevan pensà de rivà lì prima " ; o in del 1844 o pooch dopu chela data. Donca el scuragiament g’ha ciapà fin al an 1980 quand che sun rivà sü la scena, ricevend chesta lüs nœuva e gloriosa che costruiss la terza aspetativa avventista . Questa volta el ritorn de Gesù l’è previst per l’autun del 1994 . Certament, la proclamazion de qest messaj la riguardava domà un micrucosmo de l’adventism universal qe ‘l se trovava in França a Valenza-sur-Ròdano. La scelta de Dio de chesta cità piscinina in del sud-est de la Francia g’ha la sò spiegaziun. L’è stada chi che el Papa Pio VI l’è mort in preson in del 1799, cumpletand el fatt profetizà in Apoc. 13:3. Inolter, Valenza l’è stada la cità indué Dio g’ha stabilì la sò prima gesa avventista in de la Francia. Donca l’è stà lì che g’ha purtà la sò divina gloriosa ültima lüs e a la fin del 2020, cunfermo d’avegh ricevü de lù costantement e fedelment i sò ültim rivelaziun püsee prezius che presento en chestu document. El micrucosmo del avventism a Valencia l’è stà un palch universal per la realizaziun de la part che la parla del ültim lüs glorios in de la visiun de la noster surela Ellen. Chesta visiun ne rivela el giudizi che Gesù fà sü l’esperienza vissüda a Valencia                     cioè, una terza cumpliment de la parabola di des vergin . Gesù al recognoss el vero avventista per el comportament qe al g’ha vers la lux presentada. El vero avventista l’esprim la sò gioia cun “ Aleluia !” » ; benedett del Spìrit, g’ha impienì el sò vas de oli . Al cuntrari, i fals avventist “ refudan cun brau chesta lüs .” Chestu refuud de la lüs divina l’è fatal per luur , perché Dio g’ha avvertì cuntra chesta reaziun negativa en messaj ispiraa , destinaa a luur , al sò messagger ; diventaran vas vœui privà del oli che produss la “lüs ” de la lampada . La conseguenza inevitabil l'è annunciada : " la lüs che l'era deré a luur a la fin la s'è spenta " ; Negen i fondaments de bas de l’Aventism. Gesù l’aplica el sò principi : “ Perchè chi g’ha, g’he sarà dà de püsee, e chi g’ha minga, g’he sarà ciapà via anca chel che g’ha. Matt.25,29 » . “ ... g’han finì per perder de vista l’ubietif e Gesù ”, diventan insensibil ai messaj avventist che annuncian el riturn de Cristo , o negan l’ubietif del muviment avventist scrivü in del nomm stess “ adventist ” ; “ e pö sun borlà giò del camin e sun affondà in del mund malvagi de sotta ”, in del 1995 se sun impegnà uficialment in del alleanza prutestante e in del ecumenism. Inscì g’han perdü Gesù e l’entrada in del ciel che l’era l’ubietif de la fed avventista. I se sunt unid segond Dan.11:29, “ i ipocrit ”, e “ i bevuu ”, cuma Gesù g’ha annunzià en Matt.24: 50 ; ròbb dimustrà al principi del lavurà.                             
Incœu chesti parolles profetich se cumpisen. Sun stà cumpletà intra el 1844, la data de la prima lüs “ deré de luur ”, e el 1994, la data de la grand lüs profetich refüdada de la prima gesa avventista stabilida en Francia, in de la cità de Valenza-sur-Rhône , che Dio g’ha duperà per la sò dimostraziun . Incœu, l’adventism uficial l’è in de la “ profunda bugia ” del ecumenism cunt i nemìs de la verità, i prutestan e i catolich.    
 
 
 
7° era : Laodicea 
La fin de l’adventism istituzional - El refud de la terza aspetativa avventista.
Verso 14 : “ E a l’angel de la gesa de Laodicea scrivi : Chesti ròbb dis l’Amen, el testimoni fedel e ver, el principi de la creaziun de Dio : ”    
Laodicea l'è el nomm de la settima e ultima epoca ; quella de la fin de la benedizion de l’adventism istituzional. Chestu nomm g’ha dü radis grecch “ laos, dikéia ” che vœuren dì : “ gent giudicà ”. Prima de mi, i avventist l’han tradott : “ gent del giudizi ”, ma l’istituziun l’era minga cunscient che chestu giudizi l’era de cumincià cun lù, cuma insegna 1 Pietro 4:17 : “ Perchè l’è rivà el temp perché el giudizi el cuminciarà in de la cà de Dio. Se el cumencia prima cun noialter, che l’è la fin di quei che ubbidisen minga al Vangel de Dio? » Gesù el se mett innanz disend : « Chesti sun i paroll del Amen, el testimoni fedel e vero, el principi de la creaziun de Dio : « La parolla Amen la vœur dì en ebraich : en verità. Segond la testimonianza de l’apostol Giovanni, Gesù l’ha duperada despess (25 volt), ripetend-la dü volt, al principi, prima di sò dichiaraziun. Ma in de la prategh religius tradiziunal l’è diventà el termin de puntuaziun per la fin di orezi o dichiaraziun. L’è donca despess interpretà in del sens de “ inscì l’è ” eredità del catolicesim. E el Spìrit dupera chesta conceziun “ in verità ” per dar a la parolla Amen el sò dopi significà perfettament giüstificaa. Laodicea l’è l’ura induè Gesù l’offre una grand lüs per s’illuminà cumpletament i profezie preparà per el temp de la fin. El liber che stee legend l’è la prœuva de chestu. Quell qe al farà la rottura intra Gesù e l’istituzion uficial avventista l’è un refud de la soa lux. Ind una cerna lojega e justifegada, el Signor l’ha sometud l’Aventism, intra el 1980 e el 1994, a una prœva de fed modellada su quella qe l’era portada a la perdita dei protestants e a la benedizion dei pionier adventista. La prœuva l’era giamò basada sü la fed in del riturn de Gesù annunzià per la primavera del 1843, e dopu per l’ autun del 1844. A la mia volta, dal 1983, g’ho cumincià a cundivider un annunzi del riturn de Gesù per el 1994, dopu avegh duperà el “ cinq mes in del “ v ” me. 0. Atribuend qest tema a la maledizion del protestantism ind el 1844, el period de “ cinq mes ” citad, o 150 agn real, l’ha portad a’l 1994. Vedent domà el retorn de Gesù Crist per marcar la fin de qest period, e parzialment orb de Dio su un detai del test, g’ho difendud qe l’era vera. Dopu ün avvertiment uficial, l’istitusiün l’ha dichiarad de caciàm föra in del november del 1991.                            ; quest, mentre g’heren ancamò tri an per dimustrar e negar i me annunzi. L’è stà sultant dopu, in del 1996, che el vero significà de chesta esperienza l’è diventà ciar per mi. I parolle dite de Gexù ind la soa letera a “ Laodicea ” eren apena compiude e adess hann ciapad un significad precis. In del 1991, i adventist tièd amavan püsee la verità cuma in del 1873. El mund mudern g’ha anca indebulid seducend e conquistand luur cœur. Cuma in del era “ Efeso ” , l’adventism uficial g’ha perduu el sò “ prim amor ” . E Gesù “ g’ha cavà via el sò candelier e la sò corona ”, perché anca lee l’è püsee degna de chel. A la lux de qests faits, ol messaj ‘l diventa luminosamente ciar. La parolla “ Amen ” la cunferma la dumanda de verità cumpleta e la fin de una relaziun benedeta. El “ testimoni fedel e vero ” el refuda el Scelto infedel e bugiard. “ El principi de la creazion de Dio ” , donca el creador, al riva a serrar colletivament l’intelijenza dei indegni e individualment avertir quella dei so cernids ai veritaa contegnude e scondude ind la storia de la Genesi. Al stess temp, evocand “ el principi de la creaziun de Dio ” che l’asocia cun la parolla “ Amen ”, el Spìrit cunferma un riturn final parècc strècc de Gesù Cristu : “ promptament ” . Però, 36 an passaran ancamò intra el 1994 e el 2030, la data de la fin del òmm sü la terra.               
La caldità mortal
Verso 15 : “ Mi cognossi i tò oper . Mi so che te g’he minga né fregg né cald. Che te seet frecc o cald! »    
El “tu” infurmal l’è duperà per parlà a l’istituziun. Chestu l’è el frutt di religiun eredità del pà a fiœu e tüsa, induè la fed diventa tradiziunal, furmalistich, rutinaria e spaventada de tüt chel che l’è nœuf ; el stat induè Gesù la pœu püsee benedir menter g’ha inscì tanta lüs nœuva de cundivider cun lee.  
Verso 16 : “ Donca, perché te l’è tiècc, e minga frecc e cald, te spugiò fœura de la mè boca. »   
L’osservazion ‘l é staita faita de Gesù ind ol novembre dol 1991, quand qe ‘l profet qe ‘l portava ‘l sœ messaj ‘l é stait scancellad de l’istituzion ofiçalla. In de la primavera del 1994, la sarà vomitada, cuma Gesù g’haveva predì. La g’havaria furnì la prœuva de chest, entrand, in del 1995, in de l’alleanza ecumenica urganizada de la Gesa catolica, induè la g’havaria entrà insema ai prutestant ribell, perché incœu la cundivideva la sò malediziun.
 
Illusiun ingannevul basà sü l’eredità spiritual
Verso 17 : “ Perché te dis : Mi sun ricc, e g’ho bisogn de nient, e te se minga che te seet disgrazià, e miserabil, e puaret, e orb e nudo, ”    
“ ... ricca ” , l’è stada l’Aventista Eletta in del 1873, e i tant rivelasiün dad a Ellen G. White l’han ricchida anca mò spiritualment. Ma profetegament, i interpretazion del temp inn staite rapidament sostituide, come al pensava justament James White, el marì del messajer del Signor. Gesù Crist , el Dé vivent , g’ha prugetà i sò profezie per luur cumpliment final perfett e senza difett. Quest l’è el motiv perqè el passar del temp, qe al porta dei cambiaments enorm ind el mond, al justifega una question permanenta dei interpretazion ricevude e insegnade. La benedizion del Signor l'è riservada ; Gesù l’ha dit : “ A quel che mantegn i me oper fin a la fin .” Ma in del 1991, quand g’ha refudà la lüs, la fin l’era ancamò luntan. Donca g’haveva de vèss atenta a qual-sa-vöör nœuva lüs propost del Signur travers i mezz che lü stess g’haveva scernì. Che cuntrast intra i ilusiun del istituziun e el stat induè Gesù la vede e la giudica ! De tüt i termin citaa, la parolla “ nuda ” l’è la püsee grava per un’istituziun, perchè la vœur dì che Gesù g’ha purtà via la sò giüstizia eterna, l’è en sò boca, una cundana a mort e a la segonda mort del ültem giudizi ; segond quel che l’è scrivuu en 2 Cor.5:3 : " Perciò gemem en chesta tenda, desiderand de vèss vestì de la noster dimora celest, se veramente pudem vèss truvà vestì e minga nudi ." »             
 
El cunsiglio del fedel e vero testimoni
Verso 18 : “ Te cunsigli de cumprà de mi l’or pruvà in del fœuch, perché te pœdet vèss rich; »    
Dopu el raport del 1991, l’istituziun g’haveva ancamò tri an per mudificà e purtà el frutt del pentiment, che l’è minga rivà. E al cuntrari, i sò ligam cunt i prutestant cadù sun stà strècc fin al punt de fär un’alleanza uficial püblicada in del 1995. Gesù se presenta cuma el mercant esclusif de la vera fed, “ l’or testà del fœuch ” de la prœuva. La prœva de la sò condana a la gesa la se ved in de l’assenza del “ vestid bianch ” del qual i sò pionier l’eran “ degni ” in Apoc. 3:4. Cun chestu cunfront, Gesù mustra el fatt che l’è drée a sottomett , prima del 1994 , i avventist de “ Laodicea ” a un’aspetativa avventista istess a quei che g’han precedü i dat 1843 e 1844 ; per testar la fed in di tri esperienz, cuma insegnà in del messagg indirizzà in del 1844 ai avventist de “ Sardis ” . Ind un ategiament ribell sarad, l'istituzion la podeva miga capir per qe Gesù la reprovava ; l’era “ òrba ”, cuma i farisé del ministeri terrester de Gesù. Lee la podeva minga capì l’invito de Cristo a cumprà “ la perla de grand prezi ” in de la parabola de Matt 13:45-46 che definiss l’imagin del standard de la vida eterna dumandada de Dio rivelà en chestu verset 18 de Apoc. 3 .                   
 
La chiamata misericordiusa
Verso 19 : “ Quant quei che amo, rimprovero e disciplino. Sei zelos, e pentite. »  
La puniziun l’è per quei che Gesù ama fin che g’ha vomità fœura. La chiamata al pentiment l’è stada minga ascoltada. E l’amor l’è minga eredità, l’è guadagnà travers de la dignità. L’istituziun, dopu vèss indurìda, Gesù slanzà un appell individual disend ai candidà per la vocaziun celest :  
 
La chiamada universal
Verso 20 : “ Ecco, mi sto a la purta e busso. Se quaivun l’asculta la me vus e el derva la purta, mi entrarò da lü e cenarò cun luu, e lü cun mi . ”    
In Apocalisse la parolla “ porta ” la compariss in Apoc. 3:8, chi in Apoc. 3:20, in Apoc. 4:1, e in Apoc. 21:21. Apoc. 3 :8 regorda che i port se derven e se serran. Diventen inscì el simbul di prœuf de fed che derven o serran l’acess a Cristo, a la sò giüstizia e a la sò grazia.  
In chestu verset 20 , la parolla “ pòrta ” g’ha tri significà diferent ma cumplementar . El indica Gesù stess : “ Mi sun la purta .” Giovanni 10:9 » ; la pòrta del ciel la s’è dervida in Ap 4:1 : “ Una pòrta l’è stada dervida in del ciel. » ; e la purta del cœur del òmm cuntra la qual Gesù vien a butà per invitar el scelt a dervir el sò cœur per dar la prœuva de la sò amor.          
L’è assée per la sò creatura de dervir el sò cœur a la sò verità rivelada perché una comuniun intima l’è pusibel intra lee e el sò creatur divin. La cena l’è condivisa la sira, quand che riva la nott per mett fin al lavurà del dì . L'umanità entrarà prest in quest tip de nott " induè nissun pœu pü laurà ". ( Giovanni 9:4 ) ». La fin del temp de la grazia la cungelarà per semper i ültim scelt religius di òmm, òmm e donn istess respunsabil e streitament cumplementar a livel de la carn.  
Paragunad al messaj de Filadelfia , el scelt l’è ind l’ era laodicea , ind l’iminenza del retorn de Gesù Crist. La “ pòrta verta in del ciel ” la se verrà in continuaziun de chestu messaj en Apoc. 4:1.   
 
L'ultima esortaziun del spirit
Al vitor individual, Gesù dis :  
Verso 21 : “ A quel che vince, g’he darò de seder cun mi in del me tron, cuma anca mi g’ho vinciù e me son sedù cun mi in del sò tron. »  
L’annuncia insì l’ativitaa del judizi celest qe al vegn adree a qest messaj e qe al sarà el tema de l’Apo.4. Ma chesta promessa el liga sultant a un vincidur veramente elegì . 
Verso 22 : “ Quel che g’ha un’oregia, che scolta quel che el Spìrit dis ai ges ! »    
El tema di “ letter ” finìs cun chestu nœuf falliment istituzional. L’ültim, perchè de incœu innanz, la lüs la sarà purtada de un òmm ispirad, e dopu de un grupp piscinin. Sarà trasmetü individualment de persuna a persuna e per mez de Internet che Gesù stess dirigirà guidand i sò scelt vers la funt de la difusiun di sò ültim verità, sacra cuma la sò persòna divina. Donca, indué l’è sü la terra : “ Quel che g’ha un orecch, che asculta chel che el Spìrit dis ai ges ! »    
 
El tema sucesif l’è stabilì in del millenni celest del giudizi di malvagi purtà innanz di sant. L’inter argoment al se pogia su insegnaments sparpagnads ind el Apoc 4, 11 e 20. Ma el Apoc 4 al conferma ciarament el contest celest de qesta ativitaa qe la segue cronologicament l’ultema epoca del Scelt terrester.
 
 
 
Apocalisse 4 : Giudizi Celest 
 
Verso 1 : “ Dopu g’ho vardà, e g’ho vist una pòrta verta in del ciel . La prima vus che g’ho sentì, cuma una tromba , che parlava cun mi, la dis : Vien sü chi , e te mustrarò i ròbb che g’han de suceder dopu .     
In del dì: “ La prima vus che g’ho sentiu, cuma de una tromba ”, el Spìrit definiss el messagg de chestu temp “ laodicean ” cuma chel induè g’ha trasportà Giovanni en Apoc. 1:10 : “ Sò stà in del Spìrit in del dì del Signur, e g’ho sentiu deré a mi una grand vus, cuma de una tromba .” Laodicea l’è donca l’era che la sò fin l’è segnada del “ dì del Signur ”, chel del sò grand riturn glorios.        
In di sò parolles, el Spìrit suporta fortement l’idea de la sucesiun de chestu tema cunt el messagg de Laodicea . Chesta precisiun l’è impurtant, perché l’istituziun l’è mai stada capas de dimustrar ai sò aversari i sò dutrin del giudizi celest. Incœu purto la prœuva de chest, renduda pusibel de la giüsta definiziun di dat tacaa ai messagg di letter de Apoc. 2 e 3. Intra Laodicea e Apoc. 4, cun la “ settima tromba ” de Apoc. 11, Gesù g’ha purtà via al diavul e ai òmm ribell luur “ domini del mund ” . Cun la “racolta ” de Apoc. 14, g’ha purtà sü i sò elett in del ciel e g’ha fidà el cumpèt de giudicar cun lù la vita terrester pasada di mort malvagi. L’è alura che “ quel che vincerà guvernarà i naziun cunt una verga de ferr ” cuma annunzià in Apoc. 2:27. Se i persecutur g’havarian , cuma mi , la certeza del destin riservà a luur, g’he no dubi che cambiarian luur cumpurtament. Ma l’è precisament la sò feroce determinaziun a ignurar qual-sa-vöör avvertiment che i purta ai pegiur aziun e inscì se preparan per luur stess la pegiur puniziun che la pœu minga vèss riprodotta in di cundiziun terrester d’incœu. Tornem donca al test de chestu capitul 4. “ La prima vus che g’ho sentiu, cuma una tromba, e che parlava cun mi, la dis: Vien sü chi, e te mustrarò i ròbb che g’han de vèss dopu .” Giovanni se riferiss a Apoc. 1:10 : “ Mi l’eri in del Spìrit in del dì del Signur, e g’ho sentid deré una vus volta, cuma de una tromba , ” Quest tema del retorn de Crist in gloria l’è jamò menzionad ind el verset 7 indov qe l’è scrivud : " Ecco, al vegn cond i nivole. E tüt i œgg el vedaran, anca quei che l’han traversà; e tüt i tribù de la terra lamentaran per lù. Aè. Amen! “ La conessiun sugerida de chesti tri test la cunferma el glorios cuntest final del dì del ritorn del Signur Gesù, ciamà anca Michel di sò elett inizià e di sò angel fedel . Se la vuss de Gesù l’è paragunada a una tromba , l’è perché, cuma chestu strüment sonor di armäd, al cap di sò armäd angelich celest .                      , Gesù ciama i sò trupp per cumincià la battaggia . Inolter, cuma una tromba , la sò vus g’ha minga smess de avvertir i sò elett de mettel en guardia per preparal a vincir cuma lü stess g’ha vinciù el pecà e la mort. Evocand chesta parolla “ tromba ” , Gesù el ne mustra el tema püsee misterius e impurtant de tüta la sò Rivelaziun. E l’è vera che per i sò ültem servitur, chestu tema g’ha scondù una prova eliminatoria. Qui in Apoc. 4:1, la scena descrivuda l’è incumpleta perchè la se dirige sultant ai sò scelt che lü vien per salvà de la mort. El cumpurtament di malvagi en chestu stess cuntest l’è descrivuu en Apoc. 6:16 en chesti parolles riveladur : “ E g’han dì ai muntagn e ai ròcc: Caden sü de nun, e scondèm de la facia de chel che l’è sedù sül tron, e de la ira del Agnel: Perchè l’è rivà el grand dì de la sò ira, e chi l’è bon de restà? “A chesta dumanda pendent , aparentement senza rispòsta , Dio presentarà in del capitul 7 che vien dopu quei che pœden resister : i elett sigillà simbolizà del numer 144.000 , una moltitudin de 12 quadrà, o 144 . Ma chesti sun sultant i elett che sun restà vif al riturn de Cristo. Ades, in qest contest de Apo 4 , el rapiment in ciel al riguarda anca i elets qe inn morts de Abel , qe Gesù al resuscita per dar- g anca la recompensa promessa per la soa fed : la vita eterna. Donca, quand Gesù g’ha dit a Giovanni : “ Veni sü chi !” " , el Spirit l'anticipa domà, per qesta imajen, l'ascesa vers el regn celest de Dio de tuts i elets redents del sang de Gesù Crist. Chesta ascensiun al ciel marca la fin de la natüra terrester del òmm, i elett sun resuscità cuma i angel fedel de Dio, en cunformità cun l’insegnament de Gesù en Matt.22:30 . La carn e la sò malediziun sun finii, i lassan drée senza pentiment . Chestu mument in de la storia del òmm l’è inscì desiderabil che Gesù el regorda semper in de la sò rivelaziun de Daniel. Cuma la terra , maledeta per l’òmm, i veri elett gemen per la sò liberaziun. El verset 2 el par vèss copià de Apoc. 1:10 ; Defait ,              el Spìrit cunferma püsee fortment la cunnesiun di dü che se riferisen al stess event in de la stòria del pruget de Dio , el sò riturn in del sò “ grand dì ” profetizà en Apoc. 16:16 .   
Verso 2 : “ Subit l’eri in del Spìrit. E ecco, un tron ​​l’era metü in del ciel, e ün l’era sentà sül tron .”   
Comè ind l’esperienza de Giovanni, l’ascesa dei elets ind el “ ciel ” “ i ratura ind el spirit ” e i inn proietads ind la dimension celest qe l’è restada perpetuament inacessibel ai omen, perqè el Signor al regna lì e l’è visibel.    
Verso 3 : “ E quel che l’era sedù lì g’haveva l’aspet de una pedra de jaspe e de una pedra de sardo; e el tron ​​l’era circondad de un arcobaleno come un smeraldo .”   
Lì se truvan denanz al tron ​​de Dio, induè l’ünich Dio Creatur l’è sedù gloriosamente. Chesta gloria celest indescrivibil l’è però espressa di sass prezius a cui i òmm sun sensibil. I “ sass de jasp ” g’han di aspett e di culur parècc diferent, rapresentand inscì la multiplicità de la natüra divina. De culur ross, el “ sardonix ” el se someja. “ L’arc de san martin ” l’è un fenomen natüral che g’ha semper stupì la gent , ma g’hem ancamò de regordà la sò urigin. L’era el segn de l’alleanza cunt el qual Dio g’ha prometü a l’umanità de mai püsee destrugil cun l’aqua del diluvio , segond Gen. 9:9 a 17 . Inolter, quand la piœuva la se incuntrà cunt el sul, l’imagin simbolich de Dio, l’arc in ciel, la par rassicurà i sò creatur terrester. Ma in del parlà del diluvio di aqua, Pietro el regorda che un “ diluvio de fœuch e de solfar ” l’è in del pian divin (2 Pietro 3:7) . L’è propri in de la vista de chest “ diluvio de fœuch ” esterminant che Dio organiza , in del sò ciel , un giudizi di malvagi che i sò giudes saràn i elett redent e Gesù , luur Redentur.           
Verso 4 : “ E intorn al tron ​​g’ho vist vintiquattru tron ​​, e süi tron ​​vintiquattru vècc seduti, vestì de vestii bianch, e sül luur cap corona d’or .”   
Qui donca, simbolizads de 24 anzian , sun i redent di dü era profetich rivelà segond el seguent principi : intra el 94 e el 1843 , la fundaziun di 12 apostol ; intra el 1843 e el 2030, l’ Israel spiritual “ adventista ” di “ 12 tribù ” sigillà cunt el “ segn de Dio ” , el 7° dì del saba , in del Apoc. 7. Chesta configuraziun la sarà cunfermada , in del Apoc. 21 , in de la descriziun de la “ Nœuva Gerusalemm che la vegn giò del ciel ” per stabilir sü la terra rinnovada ; i “ 12 tribù ” sun rapresentà de “ 12 port ” sotta furma de 12 “ perle ” . El tema del giudizi l’è definì in Apoc. 20:4 , induè se legem : “ E g’ho vist di tron; e a quei che se sedevan sü l’è stà dà l’autorità de giudicà . E g’ho vist l’anima di quei che sun stà decapità per la testimonianza de Gesù e per la parolla de Dio, e che g’havevan minga adorà la bestia, né la sò imagen, né g’havevan ricevü el sò segn sü la front o süi man. I sun turnà a la vida e g’han regnà cun Cristo per mil an . El regn di elett l’è un regn di giudes. Ma chi stem giudicand ? Apoc. 11:18 al ne dà la risposta : “ I nazion eren furios ; e la tò ira l’è rivà, e l’è rivà el temp per giudicà i mort , per premià i tò servitur, i prufet, i sant, e quei che g’han pagüra del tò nomm, piscinin e grand, e per distrugg quei che destrugan la terra .” In quest verset, el Spìrit regorda la sucession de tri temi rivelà per el temp de la fin : “ la sesta tromba ” per “ i naziun rabià ”, el temp di “ sett ültim plagh ” perché “ la vòstra ira l’è rivà ”, e el giudizi celest di “ mil an ” perchè, “ l’è rivà el temp de giudicar ”. La fin del verset la stabiliss el prugrama final che sarà cumpletà del giudizi final del lac de fœuch e de solfar che destrugarà i malvagi . Chesti tüt prendran part a la segonda resurreziun                                         sugerì , a la fin di “ mil an ”, segond Apoc. 20:5 : “ El rest di mort l’è minga vissuu ancamò fin quand che sun finì i mil an .” El Spìrit el ne dà la sò definiziun di malvagi : “ quei che destrugon la terra .” Drée a chesta aziun g’he “ el pecà devastant o desolant ” menziunà en Dan.8:13 ; el pecà che causa la mort e la desolaziun de la terra ; che g’ha purtà Dio a liberar el cristianesim al crudel regim papal roman intra el 538 e el 1798 ; che cunsegna un terz del òmm al fœuch nuclear dopu o in del 2021. Nessun g’havaria imaginà che , dal 7 marz 321 , la trasgresiun del sant Sabat del vero sett dì g’havaria purtà inscì tanti conseguenz terribil e tragich. I 24 anzian sun diferenzià sultant in del decret de Daniel 8:14, perché g’han en comun che sun salvà del stess sàang de Gesù Cristu . Donca , truvà degn, segond Apoc. 3 :5, g’han tüt i “ vestii bianch ”, e la “ corona de la vida ” promessa ai vincidur de la battaggia de la fed, in Apoc. 2:10. L’ “ or ” di corone simboliza la fed purificada de la prova segond 1 Pietro 1:7.                      
In chestu capitul 4, el termin “ seduto ” el cumpariss 3 volt. El numer 3 l’è un simbul de perfeziun, el Spìrit mett chestu tema del giudizi del sett milleni sotta el segn del rest parfet di vincidur , segond chel che l’è scrivü : “ Sedi a la mia destra fin quand che fago i tò nemìs scagn per i tò pè ” Sal.110:24 e Matt . Lü e quei che sun sedù sun en ripòs e per chesta imagen, el Spìrit se presenta ben , el sett millenni , cuma el grand saba o ripòs profetizà , fin de la creaziun , per el ripòs santificaa del sett dì di noster seteman .     
Verso 5 : “ E del tron ​​vegnevan fœura lampi, vus e tron. Davant al tron ​​g’heran set lamp de fœg, che sun i set spirit de Dio .   
I manifestaziun che “ vegnen fœura del tron ​​” sun diretament atribuì al stess Dio creatur. Segond Es.19:16, chesti fenomen g’havevan giamò segnà, in del terror del popul ebraich , la presenza de Dio sul monte Sinai. Chestu sugeriment donca regorda la part che i des cumandament de Dio g’havaràn en chesta aziun de giudicar i mort malvagi. Chestu ricurd evoca anca el fatt che invisibil al ris’c de mort inevitabil per i sò creatur in del pasà, Dio che g’ha minga cambià la sò natüra l’è vist senza pericul di sò elett redent resuscità e glorificà. Atenzion ! Chesta fras curta, incœu interpretada , la diventarà un punt de riferiment in de la strütüra del liber de Apocalisse. Ogni volta che la cumpariss, el letur g’ha de capì che la profezia evoca el cuntest del principi del giudizi del sett millenni che sarà segnà del intervent dirett e visibil de Dio en Michele, Gesù Cristu . Inscì, la strütüra del inter liber g’he darà di panoramich sucessif del era cristiana sotta diferenti temi separà de chesta espresiun ciave : “ g’heran lampi de fulmin, vus e tron ”. La truvarem ancamò in Apoc. 8:5 induè “ un terremot ” l’è giuntà a la ciaf. Separarà el tema de la perpetua intercesiun celest de Gesù Cristu dal tema di trombe . Poeu , in Apoc. 11:19 , “ grand grandina ” la sarà giuntà a la ciaf. La spiegaziun la cumparirà in Apoc. 16:21 induè chesta “ grand grandina ” la sara el tema de la settima di set ültem plagh de Dio . Inscì, “ el terremot ” diventa, in Apoc. 16:18, “ un grand terremot .” Chesta ciaf l’è fundamental per imparar cuma gestir i insegnament del liber del Apocalisse e cumprender el principi de sò strütüra .                   
Tornand al noster versichel 5, nutem che , metü chesta volta “ davaant del tron ​​”, g’he sun “ set lamp che brüsan de fœuch .” Simbolizan i “ set spirit de Dio .” El numer “ set ” simboliza la santificaziun , chichinsci, chela del Spìrit de Dio. L'è travers el sò Spìrit che g'ha denter tüta la vita che Dio cuntrola tüt i sò creatür ; l’è in lor , e i mett “ davaant del sò tron ​​”, perchè i g’ha creà liber, di front a lù. L’imagin di “ set lamp ardent ” simboliza la santificaziun de la lüs divina ; la sò lüs parfet e intensa scancela qual-sa-vöör pusibilità de scürità. Perchè g’he minga post per la bugia in de la vita eterna di redent.              
Verso 6 : “ Ancamò davaant del tron ​​g’hera un mar de veder cuma cristal. In del mezz del tron ​​e intorn al tron ​​g’heren quater creatür vivent pien de œucc davaant e deré .”   
El Spìrit el parla cun noialter in del sò linguagg simbolich. Quell qe l’è “ davant del tron ” al se riferiss ai so creature celeste qe i frequenten ma i partecipen miga al judizi . En grand nümer, chesti g’han l’aspètt de un mar che la sò pureza de caratter l’è inscì pura che el paraguna al cristal . Chestu l’è el caratter de bas di creatür celest e terrester che sun restà fedel al Dio Creatur. Allora el Spìrit invoca un olter simbul che riguarda Dio, in mezz al tron , e i sò creatur celest de olter mund, e olter dimensiun , intorn al tron ; intorn a i creature sparpagnade sota el sguard del Dé qe l’è sedud in sul tron ​​. L’espression “ quater vesser vivents ” la se riferiss al standard universal dei vesser vivents. La multitudin di œucc l’è giüstificada de la parolla multitudin, e luur posiziun “ davant e deré ” simboliza tanti ròbb. Prim, dà a chesti òmm una pruspetiva multidireziunal o multidimensiunal. Ma plu spiritualment, l'espression " davant e deré " la se riferiss a la lej divina incisa dol did de Dé in su ‘l Mont Sinai, in su i quater façade dei do tavolete de preda. El Spirit al paragona la vita universal cond la lej universal. Tuts duu inn l’œvra de Dio qe l’incide in su la preda, in su la carn, o ind la ment, el standard de la vita parfeta per la felicità dei so creature qe al comprenden e al aman . Chesti multitudin de œucc vardan e segutan cun passiun e cumpassiun chel che l’è drée a suceder sü la terra. In 1 Cor. 4 :9 Paolo l’aferma , “ Perchè me par che Dio l’ha fad de nun apostol l’ultim de tüt, cundannà a mort, perché sem diventà un spetacul per el mund, per i angel e per i òmm .” La parolla “ mond ” in qest verset l’è el grec “ cosmos .” L’è chestu univers che definìs cuma mund multidimensiunai. Sü la terra i scelt e i luur sfid sun seguì di spetatur invisibil che i aman cun l’istess amor divin rivelà de Gesù Cristu. Se contenten de la sò gioia e piangen cun quei che piangen, inscì dura e angustiant l’è la battaggia. Ma qest univers al designa anca el mond incredul comè el popol roman, spetator de l’uccision dei crestian fedei ind i so arene.                   
La Apocalisse 5 la presenta cun chesti tri grupp de spetatur celest : i quater creatür vivent, i angel e i vècc , tüt vitorius, sun unid sotta el sguard amorevul del grand creatur Dio per l’eternità. 
El ligam qe al conete la “ moltitudin dei œgg ” cond la lej divina l’è ind el nomm de “ testimonianza ” qe el Signor al da a la soa lej dei dex comandaments. Se regordarà che chesta legg l’è stada tegnüda in del “post püsee sant ” riservà sultant a Dio e proibì ai òmm senza la festa del “ Dì del Espiaziun ”. La legg l’è restada cun Dio cuma “ testimonianza ” e i sò “ dü tavul ” dan un segond significà ai simbolich “ dü testimoni ” citaa in Apoc. 11:3. » In chesta leziun, la “ multitudin di œucc ” la rivela l’esistenza de una multitudin de testimoni invisibil che g’han vist event terrester. Ind el penser divin, la parolla testimoni l’è inseparabel de la parolla fedeltaa. La parolla greca “ martus ” tradotta cuma “ martir ” la definiss perfettament, perchè la fedeltà dumandada de Dio g’ha nissun limit. E almanc, un “ testimoni ” de Gesù al g’ha de onorar la lej divina dei so des comandaments ai quai Dio al paragona e al judica.                       
 
 
LA LEGE DIVINA profezia
 
Inscì, dervi una parentesi , per evocar la lüs divina ricevuuda in de la primavera del 2018. La riguarda la legg di des cumandament de Dio. El Spìrit m’ha purtà a capì l’impurtanza de la seguent chiariment : “ Mosé l’è turnà e l’è vegnuu giò de la muntagna, cun i dü tavul de la testimonianza en man; i tavulett l'eran scrivuu sü tüt i dü lat , l'eran scrivuu sü un lat e sü l'olter lat . I tavulett l’eran oper de Dio, e la scritüra l’era la scritüra de Dio, incisa süi tavulett (Es.32:15-16).” Al principi m’è stait sorprendud qe nissun l’haveva mai tegnud cont de qesta precision segond la qual i tavolete orijinai de la lej eren scrivude sui so quater face, çoè “ davant e de dree ” come “ i œgg dei quater vesser vivents ” del verset precedent studiad. Chesta precisiun citada cun insistenza g’haveva un mutif che el Spìrit m’ha permetuu de descuvrir. Tut ol test in orixin ‘l ira distribuid in manera uniforme e uniforme in su i quater lats dei do tavole de preda . La parte davaant del prim la mostrava el prim comandament e la mità del segond ; el sò retro purtava la segonda part del segond e tüt el terz. Sü la segonda tavul, el lat davaant mustrava tüt el quart cumandament ; la sò schiena g’haveva i ültem ses cumandament. In qesta configurazion, i duu rects visibei presenten-n el prim comandament e el segond, a mità, e el quart qe al riguarda el rest santificad del setim dì. Un sguard a chesti ròbb fà vegnì fœura chesti tri cumandament che sun segn de santità in del 1843, quand el Sabat l’è restaurad e dumandà de Dio. In questa data chi, i prutestant sunt diventad vitim de la dumenica romana ereditada. I conseguenz de la scernida avventista e de la scernida prutestanta seran inscì mustrà sul retro di dü tavul. El par che, senza l’osservanz del Sabat, dal 1843, l’è stà trasgredì anca el terz cumandament : “ El nomm de Dio l’è ciapà en van ” , letteralment “ bugiard ” , da quei che l’invocan senza la giüstizia de Cristo o dopu avegh perdü. Inscì rinnovan la colpa commessa di ebrei che la sò afermaziun de apartener a Dio l’è rivelada cuma una bugia de Gesù Cristu in Apoc. 3:9 : “                 quei de la sinagoga de Satana, che disen de vèss ebrei e sun minga, ma bugian . In del 1843 , l’è stà el cas di eredi prutestant di catolich. Ma prima del terz comandament , la segonda part del segond la rivela el giudizi che Dio pasa süi dü principai camp opost. A i prutestant, eredi del catolicesim roman , Dio dis : “ Son un Dio gelus, che visita l’iniquità di pà süi fiœui fin a la terza e quarta generaziun di quei che me odian ” ; ahimè per lù, l'avventism uficial " vomità " in del 1994 cundividarà el sò destin ; ma el dis anca , al cuntrari , ai sant che tegniran el sò sant Sabat e la sò lüs profetich dal 1843 fin al 2030 : " e che mustran pietà a mill generaziun a quei che me aman e tegniran i me cumandament ." El numer “ mil ” citaa evoca en mod liger i “ mil an ” del sett milleni de Apo.20 che sarà la ricumpensa di elett vitorius che sun entrà in del eternità. Nass un’oltra leziun. Privà del jütt del Spìrit Sant de Gesù Cristu, donca, i prutestant e i avventist bandonà de Dio sucessivament in del 1843 e in del 1994 sarann ​​minga capas de onorar i ültem ses cumandament scrivuu sul retro de la tavul 2 , la part davaant de cui l’è dedicà al divin dì sett. Al contrari, i osservador de qest rest otegneran l’aiut de Gexù Crist per obedir a qests comandaments qe riguarden i dover de l’om vers el so prossim uman. I oper de Dio tant luntan cuma el dà di tavulètt de la legg a Mosé g’han in del temp final, in del 2018, un significà , un ròll e un üs surprendent quant inaspetà . E el messagg de la restauraziun del Sabat l’è inscì rafurzà e cunfermà del Dio Onnipotent Gesù Cristu.                
Ades, ecco la forma ind la qual i des comandament inn presentads.
 
Tabella 1 – Davaant : i prescriziun 
Dio se presenta
“ Mi sun YaHWéH , el to Dé, che t’ha purtà fœura del pais d’Egit, de la cà de la schiavitù .” (Tuts i elets arrancads del pecad e salvads del sang espiatori versad de Gesù Crist inn preocupads ; la cà de la servitù l’è el pecad ; el fruit imitad del diavol ).    
1° comandament : pecad catoleg del 538 , prutestant del 1843 , e avventista del 1994) . 
“ G’he minga olter dè prima de mi .”  
2° comandament : 1° part : peccad catolic dal 538.  
“ Fa minga per te stess una imagen sculpida o qual-sa-vöör similarità de quel che l’è in del ciel de sora, o in de la terra de sotta, o in del aqua sotta la terra. Minga inclinar -i a lor o servir -i ; ".  
 
Tabella 1 – Retro : I conseguenz 
2° comandament : 2° part . 
“ ... perchè mi, YaHWéH , el to Dé, sun un Dé gelus, che visita l’iniquità di pà süi fiœui fin a la terza e quarta generaziun di quei che me odian, (catolich del 538 ; prutestant del 1843 ; avventist del 1994) e che mustra misericordia a quei che me g’han mill . ( Aventist del sett dì, dal 1843 ; l’ültem, dal 1994. )      
3° comandament : violad di catolich del 538 , di prutestant del 1843 e di avventist del 1994 ) . 
“ Prendi minga el nomm de YaHWéH , el to Dio, in bugia ; perchè el Signur el lassarà minga senza puniziun chel che ciappa el sò nomm per bugiar . »   
 
Tabella 2 – Davaant : prescriziun 
4° comandament : la sò trasgresiun de part del Assemblea cristiana dal 321 la fà diventar el “ pecà devastant ” de Dan.8 :13; L’è stà trasgredì de la fed catòlich del 538 e de la fed prutestant del 1843. Ma l’è stà onorà de la fed avventista del sett dì del 1843 e del 1873 .   
“ Regorda-t del dì del Sabat , per tegnel sant. Lavura ses dì e fà tüt el tò mesté. Ma el settim dì l’è el saba del Signur, el to Dé: in chel dì g’he g’he de minga fà nissun mesté, ti, né el to fiœu, né la tò tüsa, né el to servitur, né el to servitur, né el to bestiam, né el to forest che l’è denter di tò port. Perchè in ses dì el Signur g’ha fatt el ciel e la terra, el mar e tüt chel che g’he denter, e g’ha ripusà el sett dì : perciò el Signur g’ha benedì el dì del saba e l’ha santificaa . »   
 
Tabella 2 : Verso : i conseguenz : Chesti ültem ses cumandament sun stà trasgredì de la fed cristiana dal 321 ; da la fed catolica dal 538 ; da la fed prutestante, dal 1843 , e da la fed avventista " vomitada " in del 1994. Ma sun rispetà in de la fed avventista del sett dì benedeta del Spìrit Sant de Gesù Cristu , dal 1843 e del 1873 ; l’ “ ultem ” del 1994 al 2030 .          
5 ° comandament
“ Onora el tò pà e la tò mam, perché i tò dì sun lungh in de la terra che YaHWéH, el tò Dio, te dà. »  
6 ° comandament
“ Te g’he minga de mazà .” Commett no un omicidio . ( del crimen odius de tip omicidio o in nomm de la falsa religiun )  
7 ° comandament
“ Fate minga adulteri. »  
8° comandament
“ Rubà minga . ”​ »  
9 ° comandament
“ Testimonia minga falsa cuntra el tò visin . »  
10° comandament
“ Desidera no la cà del to visin ; Desidera no la dona del tò visin, né el sò servitur, né la sò cameriera, né el sò bò , né el sò asen, né tüt chel che l’è del tò visin. » 
 
Serro chichinsci chesta parentesi sublim e vitalment impurtant .
 
Verso 7 : “ La prima creatura viventa l’era cuma un liun, la segonda creatura viventa l’era cuma un vitell, la terza creatura viventa g’haveva la facia cuma un òmm, e la quarta creatura viventa l’era cuma un’aquila che volava .”    
Disem subit, chesti sun sultant di simbul. L’istess messaj l’è presentad in Ezechiel 1 :6 cond variazion ind la descrizion. A g’è quatr animai identeg, ognidun cont quatr facie diferente. Chichinscì g’hem ancamò quater animai , ma ognun g’ha sultant una facia , diferent per tüt i quater animai. Qests moster a i henn doncà minga real, mò ol lor messaj simbolic ‘l é sublim. Ciasqedun de lor al presenta un standard de vita universal eterna qe al riguarda, comè qe hem vest, el Signor medem e i so creature universai multidimensionai . Quell qe l’ha incarnad ind la soa perfezion divina , qests quater criteri de la vita universal , l’è Gexù Crist , ind el qual se trœven, la realtaa e la forza del leon segond el Giudizi 14:18 ; el spirit de sacrifici e de servizi del vitell ; l'imagin de Dio in del òmm ; e el domini de la suprema elevaziun celest del agòla volant . Chesti quater criteri se truvan en tüt l’intera vida celest universal eterna . Sun el standard che spiega el sucess del pruget divin cumbattù di spirit ribell . E Gesù g’ha presentà el mudel parfet de chestu ai sò apostol e discepol durant el sò cuurt ministeri terrester ; andand fin a lavar i pè di sò discepol, prima de cunsegnar el sò corp a la tortura de la crocifixiun , per espiar , al luur post , cuma un “ vitel ”, per i pecà de tüt i sò scelt. Donca , che ognun se esamina per savè se l’autonegaziun de chestu standard de vida eterna l’è d’acord cun la sò natüra , i sò aspiraziun e i sò desideri. Quest l’è el standard de l’oferta de salvazion qe la g’ha de vesser ciapada o refudada.       
Verso 8 : “ I quater creatur vivent g’havevan ognun ses ale, e l’eran pien de œgg intorn e denter. I smetten no de dì e de nott : Sant, sant, sant l’è el Signur Dio, l’Onnipotente , che l’era e che l’è e che l’è drèe a vegnì! »     
In del sfond del giudizi celest, chesta scena mustra i principi aplicà semper in del ciel e in de la terra di òmm che restan fedel a Dio.
I corp celest di creatur de olter mund g’han minga bisogn de ali per mœvess perché sun minga sugett ai legg de la dimensiun terrester . Ma el Spìrit l’aduta di simbul terrester che l’òmm pœu capì. Atribuend a luur “ ses ali ”, el ne rivela el valur simbolich del numer 6 che diventa el numer del caratter celest e chel di angel . La riguarda i monds qe inn restads senza pecad e i angel dei quai Satana, l’angel ribell, l’è stait el prim cread. Dopu che Dio g’ha ciapà el numer “ sett ” cuma sò “ segn ” real persunal , el numer 6 pœu vèss cunsiderà el “ segn ” , o in del cas del diavul , el “ segn ” , de la sò persunalità, ma el cundivid chestu numer 6 cunt i mund che sun restà pur e tüt i angel creà de Dio , i bon e i catif. Sotta l’angel riva l’òmm che el sò numer sarà “ 5 ” , che l’è giüstificaa di sò 5 sens, di 5 dit de la man e di 5 dit del pè . Sotta g’he el numer 4 del carater universal indicà di 4 puunt cardinai, Nord, Sud, Est e Ovest. Sotta g’he el numer 3 de la perfeziun, dopu el 2 del imperfeziun e l’1 del unità, o uniun parfet. I œgg dei quater creature vivente inn “ intorn e denter ” , e inolter , “ davant e derè .” Nugot al pœl scampar del sguard de qesta vita celest multidimensional universal qe el Spìrit divin sonda ind la soa intereza perqè la soa orijin l’è in luu . Chestu insegnament l’è util perché , sü la terra d’incœu, a causa del pecà e de la malvagità di pecadur, tegnind-i “ denter ” de lù, l’òmm pœu sconder ai olter òmm i sò pensé segret e i sò pian malvagi dirett cuntra el sò visin. In de la vita celest , ròbb inscì sun impusibel. La vita celest l’è ciara cuma el cristal perchè la malvagità l’è stada cacciada fœura ,                    insema al diavol e ai sò angel malvagi, butà giò sü la terra, segond Apoc. 12:9, dopu la vitoria de Gesù sül pecà e la mort. La proclamazion de la santitaa de Dio la se realiza ind la soa perfezion (3 vœlte : santa ) dei abitant de qests monds pur . Ma chesta proclamaziun l’è minga cumplidada en parolles ; L’è la perfezion de la soa santitaa individual e collettiva qe la proclama ind i ovre permanente la perfezion de la santitaa del Dé qe i ha creads. Dio al rivela la sò natura e el sò nomm in de la furma citada in Apoc. 1:8 : “ Mi sun Alfa e Omega, dis el Signur Dio, che l’è, e che l’è stà, e che l’è drée a vegnì, l’Onnipotent .” La fras “ chi l’è, chi l’era, e chi l’è drèe a vegnì ” la definiss perfettament la natüra eterna del Dio Creatur. Refudant de ciamal cunt el nomm che g’ha dà a se stess, “ YaHweh ” , i òmm el ciamen “ l’Eterno ” . L’è vera qe el Signor al g’ha miga besogn de un nomm, perqè vessend unic e senza un concorrent divin, al g’ha miga besogn de un nomm per distinguer-l dei olter déi qe esisten miga. Dio l’ha però acettà de rispund a la dumanda de Mosé, che g’haveva amad e che g’haveva amad . El s’è anca dait el nomm “ YaHWéH ” qe al se tradux ind el verb “ vesser ” , coniugad ind la terza persona singular de l’imperfet ebraeg . Chestu temp “ imperfet ” indica un temp cumplet che se slarga in del temp, donca, un temp che l’è püsee longh del noster futur, la furma “ che l’è, che l’era, e che sarà ” traduss perfettament el significà de chestu temp imperfet ebraich. La formula “ luu che l’è, che l’era e che l’è drée a rivà ” l’è donca la manera de Dio de tradur el sò nomm ebraich “ YaHweh ” , quand che g’ha de adatal ai lengue ucidentai , o a qual-sa-vöör olter lengue ebraich . La part “ e che vegn ” la designa la fas avventista final de la fed cristiana, stabilida in del pian de Dio dal decret de Dan 8:14 dal 1843. L’è donca in de la carn di avventist elett che se realiza la proclamaziun de la tripla santità de Dio. La divinitaa de Gesù Crist l’è staita despess contestada , ma l’è incontestabel. La Bibbia la dis sü quest in Ebr 1:8 : “ Ma al Fiœul g’ha dit.                                : El to tron, o Dio, l'è per semper e semper ; El scettro del to regn l’è un scettro de equità; » . E a Filipp che dumanda a Gesù de mustrar-l el Pà, Gesù rispond : “ Son stà cun ti inscì tant temp, e ti me cognosset ancamò minga, Filipp? Quel che m'ha vist l'ha vist el Pà ; Come dis: Mostra-n el Pà? (Giovanni 14,9) ».      
Versi s 9-10-11 : " Quand i creatur vivent dan glòria e onor e ringraziament a chel che vif per semper e semper, i vintiquattru vècc se s’ciapan giò davaant a chel che l’è sedù sül tron ​​e adoran e adoran chel che vif per semper e semper, e luur Signur, per ricever gloria e onor e poder ; perchè te g’he creà tüt i ròbb, e per la tò voluntà esisten e sun stà creà .”     
El capitul 4 el finiss cunt una scena de glorificaziun del Dio Creatur. Chesta scena mustra che el requisit divin , “ teme Dio e dàgh glòria ... ”, espress in del prim messagg del angel de Apoc. 14:7 l’è stà ascultà e ben capì di ültem scelt seleziunà del 1843 ; ma soratüt, per i elett che sun restà viv al temp del glorios riturn de Gesù Cristu ; perché l’è sultant per luur che l’ Apocalisse de la Rivelaziun l’è stada preparada e cumpletament illuminada in del mument scernì de ​​Dio , cioè de la primavera del 2018 . I redents esprimen inscì in adoraziun e lud , tüta la sò gratitudin vers Gesù Cristu , la furma induè l’Onnipotent g’ha visità per salvàl del pecà e de la mort, el sò pagament. L’umanitaa incredula la cred domà a quell qe la ved, comè l’apostol Tomas, e perqè el Signor l’è invisibel, l’è condanada a ignorar la soa estrema deboleza qe la rend domà un jogador qe la manipola segond la soa volontaa divina. La g’ha almen la scusa , che la giüstificarà minga, de avegh minga cognossü Dio, una scusa che Satana g’ha minga, perché cognossend Dio, g’ha scernì de ​​entrà en cumbatiment cuntra de lù ; L’ è dificil credibil, ma vera, e la riguarda anca i angel malvagi che g’han seguì. Paradossalment, i tants fruits diferents e anca oposts de la libera cerna dan testimonianza de la libertaa autentega e total qe Dio l’ha dait ai so creature celeste e terrestre .       
 
 
 
 
 
Apocalisse 5 : El Fiœl de l'Om 
 
 
 
Quand che g’ha presentà Gesù a la gent, Pilat g’ha dit : “ Ecco l’òmm . ” L’era necessari che Dio stess vegniva e prendeva la furma de carn, perché “ L’òmm ” pudeva cumparir segond el sò cœur e i sò desideri. La mort l’haveva colpid la prima coppia de vesser uman , per el pecad de la disobedienza vers Dio. Come segn del so nœv stat vergognos, Dio l’ha fait descoverzer la soa nuditaa fisega qe l’era domà un segn estern de la soa nuditaa spiritual interna. De quest principi, el prim annunzi de luur redenziun l’è stà fatt dand-i di vestì de pel de animai. Inscì l’è stà copà el prim animal in de la storia del òmm, se pœut pensà che l’era un ariet o un agnell per el simbolism. 4000 ann adree, l’Agnell de Dio , qe al leva via i pecads del mond , l’è vegnud a ofrir la soa vita legalment perfeta per redentar i elets intra l’umanitaa. Chesta salveza ufrida en pura grazia de part de Dio la se basa donca interament sü la mort de Gesù che fà beneficiar i sò scelt de la sò giüstizia parfet ; e al stess temp , la sò mort la scumpagna i luur pecaa che g’ha purtà volenter. De chel mument , Gesù Cristu l’è diventà l’ünich nomm che pœu salvà un pecadur sü tüta la noster terra , e la sò salveza l’è valida de Adam e Eva .    
Per tüt chesti resun, chestu capitul 5, che l’è mettuu sotta el nümer de “ Om ” , l’è dedicà a lù. Minga sultant Gesù salva i sò scelt cun la sò mort espiatoria, ma i salva prutegend-i per tüt el luur viagg terrester de la vida. E l’è per quest che g’he avvertiss di pericul spirituai che el diavul g’ha mettuu in del luur camin. La sò tecnica l’è minga cambiada : cuma in del temp di apostol, Gesù parla a luur en parabul, inscì che el mund ascolta ma capiss minga ; che l’è minga el cas di sò scelt che, cuma i apostol, riceven i sò spiegaziun diretament de lù. La sò rivelaziun “ Apocalisse ” la resta sotta chestu nomm grecch minga tradott , chesta parabola gigant che el mund g’ha minga de capì. Ma per i sò scelt, chesta profezia l’è defatt la sò “ Rivelaziun ” .        
Verso 1 : “ E g’ho vist in de la man destra de quel che l’era sedù sul tron ​​un liber scrivü denter e sül retro, sigillà cun set segn .”    
Sül tron ​​g’he Dio e g’ha in de la man destra, donca sotta la sò benediziun, un liber scrivü “ denter e fœura ”. Quell qe l’è scrivud “ denter ” l’è el messaj descrivad riservad ai so scernids qe al resta sarad e mal capid de la jent del mond qe l’è nemìs de Dio. Quell qe ‘l é scrivud “ fœra ” ‘l é ‘l test criptad, visibil mò incomprensibil par la moltitudin umana. El liber de Apocalisse l’è sigillà cun “ set sigill .” In chesta precisiun , Dio el ne dis che sultant l’apertura del “ settim segn ” la permett la sò apertura cumpleta. Fin che g’he un sigill per sigillarlo, el liber pœu minga vèss dervì. L’intera apertura del liber la dipendrà donca del temp fissà de Dio per el tema del “ settim segn ”. Sarà menziunà cuma el “ segn del Dio vivent ” in del Apoc. 7, induè designand el rest del sett dì, el sò sant Sabat, el sò restaur sarà ligà a la data del 1843 che sarà donca anca el temp del apertüra del “ settim segn ” che purta, in del sò liber, la pedagogia del “ s .                   
Verso 2 : “ E g’ho vist un angel fort che proclamava cunt una vus volta : Chi l’è degn de dervir el liber e de scioglier i sò segn? »     
Chesta scena l’è intra parentesi in del muntagg de la profezia. L’è minga in del ciel, el cuntest del precedent capitul 4, che el liber de Apocalisse g’ha de vèss dervì. I elett g’han bisogn prima del riturn de Gesù Cristu, menter sun espost ai trap del diavul. El podè l’è in del camp de Dio, e l’angel potent l’è l’angel de YaHWéH , cioè Dio in de la sò furma angelich de Michele. El liber sigillà l’è estremamente impurtant e sant perchè el dumanda una dignità volta per rump i sò sigill e derviel.
Verso 3 : “ E nissun in del ciel, né in de la terra, né sotta la terra, l’era bon de dervir el liber, né de vardar-l . »    
Scrivü de Dio stess, el liber pœu minga vèss dervì de nissuna di sò creatür celest o terrester.
Verso 4 : “ E g’ho piant tant, perché nissun l’è stà truvà degn de dervir e legg el liber, né de vardarlo .” »   
Giovanni l’è, cuma nun, una creatura terrester e i sò làgrime esprimen el spavent de l’umanità che g’ha de afruntà i trapol mettuu del diavul. El par che el ne dis : “ Senza rivelaziun, chi pœu vèss salvà ? » . Rivela inscì el volt grad tragich de ignoranza del sò contenù e la sò conseguenza fatal : la dopia mort.      
Verso 5 : “ E ün di vècc m’ha dit : Piangi minga; Ecco, el Leon de la tribù de Giuda, la Radis de David, l’ha prevalsü per dervir el rulò e per scioglier i sò set sigill . »      
I “ vecc ” redent de la terra de Gesù sun ben mettuu per elevar sora tüt i vesser vivent el nomm de Gesù Cristu . I recognossen in luu el domini qe luu medesim l’ha dichiarad de haver ricevud del Pà e dei vesser celest in Matt 28:18 : “ Gesù, vegnend vixin, l’ha diit a lor insì : Tüt l’autoritaa l’è staita dada a mi in del ciel e in su la terra .” L’è stà mirand a la sò incarnaziun en Gesù che Dio g’ha ispirà Giacob che , profetizand süi sò fiœui, g’ha dit de Giuda : “ Giuda l’è un liun giœvin. Te seet turnà de la carneficina, fiœul ! El se inclina i genocc, el se sdraia cuma un liun, cuma una leonessa : chi el levarà sü ? El scettro l’è minga stà spustà de Giuda, e el legislatur intra i sò pè, fin che Silo l’è vegnuu e i popul g’ha da obedir a lù. El liga el sò aseno a la vite, e el sò aseno a la vite püsee bòn ; El lava el sò vestì in del vin, e i sò vestì in del sàang di ügn. I sò œgg sun ross del vin, e i sò dint sun bianch del latt (Gen. 49 :8-12). El sàang de l’uga sarà el tema de la “ vintage ” annunciada in Apoc. 14:17-20, che l’è anca profetizada in Isaia 63. A proposit de la “ Radix de David ” , legem in Isa 11: 1-5 : “ E l’è vegnuu fœura un germoglio de Jesse, un del sò tronc. El Spìrit del SIUR el se riposarà sü de lù , el Spìrit de la savieza e de la cumprensiun, el Spìrit del cunsili e de la forza, el Spìrit del savè e de la pagüra del SIUR. El respirarà la pagüra del SIUR; Lü el giudicarà minga per l’apparenza, e decidarà minga per l’udienza. Ma lü giudicarà i puaret cun equità, e decidarà cun equità per i mansuet de la terra; El colperà la terra cun la sò parolla cuma cunt una verga, e cunt el respì di sò labbr el matarà i malvagi. La giüstizia la sarà la cintura di sò lin, e la fedeltà la cintura di sò lin .” La vitoria de Gesù sül pecà e la mort, el sò pagament, g’he dà el diritt legal e legitim de dervir el liber del Apocalisse , inscì che i sò scelt pœden vèss avvertì e prutètt cuntra i trapole religius mortai che g’ha mettuu , travers del diavul ,                    per sedur i incredul. El liber l’è donca cumpletament dervì in del mument induè el decret de Daniel 8:14 entra en vigur, cioè el prim dì de primavera del an 1843 ; anca se la sò cumprensiun imperfet dumandarà un reesam in del temp, fin al 2018 . 
Verso 6 : “ E g’ho vist, in mezz al tron ​​e ai quater creatür vivent e in mezz ai vècc, un Agnel che l’era in pè cuma se l’era stà copà. El g’haveva set corn e set œgg, che sun i set spirit de Dio mandà in tüta la terra . »    
L’è necessari notar la presenza de l’ Agnell “ in mezz al tron ” , perchè l’è Dio in de la sò santificaziun multiforma , vèssend al stess temp l’ünich Dio creatur, l’arcangelo Michele, Gesù Cristu l’Agnell de Dio, e el Spìrit Sant o “ set spirit de Dio mandà in tüta la terra ”. I sò “ sett corn ” simbolizan la santificaziun del sò podè e i sò “ sett œgg ” la santificaziun del sò sguard, che esamina profondament i pensé e i aziun di sò creatur.        
Verso 7 : “ E l’è vegnuu e g’ha ciapà el rulò de la man destra de chel che l’era sentà sül tron ​​. »    
Chesta scena l’illustra i paroll de Apoc. 1:1 : “ La Rivelaziun de Gesù Cristu, che Dio g’ha dà, per mustrar ai sò servitur i ròbb che g’han de suceder prest : e g’ha mandà e segnalà travers del sò angel al sò servitur Giovanni .” Chestu messaj l’è pensà per dir-n che el contenù de la Rivelaziun sarà illimità perché l’è dà de Dio, el Pà, stess ; e quest avend metü sü , tüta la sò benediziun indicada de la sò “ man destra ”.        
Verso 8 : “ E quand che g’ha ciapà el rulò, i quater besti e i vintiquater vècc se sun sdraià giò davaant del Agnel, cun tüt i arp e i scudell d’or pien de odor, che sun i oraziùn di sant . »    
Regordem de chestu verset chesta ciaf simbolich : “ scudel d’or pien de profum, che sun i oraziùn di sant .” Tüt i creatür celest e terrester scelt per luur fedeltà se inclinan davaant del “ agnel ” Gesù Cristu per veneral. I “ arp ” simbolizan l’ armonia universal del lud e del cult culletif.       
Verso 9 : “ E lür cantavan una nœuva canzun, disend: Te l’è degn de ciapà el liber e de dervir i sò segn. perchè te l’è stà copà, e te g’he rescattà per Dio cunt el to sàang di òmm de tüt i tribù e lengue e popul e naziun; »     
Chesta “ nœuva canzun ” celebra la liberaziun del pecà e , temporaneament , la scumparsa di instigatur de la rivolta. Perché scumpariran sultant per semper dopu l’Ultim Giudizi. I redent de Gesù Crist vegnen de tüt i background, tüt i culur e i razz uman, “ de tüt i tribù, e lengue, e gent e naziun ” ; che pruva che el pruget de salvament l’è propost sultant in del nomm de Gesù Cristu , en cunformità cun chel che dichiara Atti 4:11-12 : “ Gesù l’è la pedra che l’è stada refüdada de voi costruttur, ma che l’è diventada el cap del angul. G’he la salveza en nissun olter; perchè g’he nissun olter nomm sotta el ciel dà intra i òmm cunt el qual g’hem de vèss salvà. » . Tüt i olter religiun sun donca illegitim e diabolich ingann illusori. A diferenza dei false relijon, la vera fed crestiana ‘l é organizada de Dé in manera logicament coerent. L'è scrivuu che Dio l'è minga rispetadur di persun ; I sò dumand sun istess per tüt i sò creatür, e la salveza che g’ha ufrì g’haveva un prezi che Luu stess l’è vegnuu a pagar . Dopu avegh patid per chesta redenziun, el salvarà sultant quei gent che el giudica degn de beneficiar del sò martirio .        
Verso 10 : “ Te g’hee fatt un regn e un prete per el noster Dio, e luur regnaran sü la terra .”   
El regn del ciel predicad de Gesù g’ha ciapà furma. Ricevend “ el diritt de giudicar ” , i elett sun paragunà ai re segond Apoc. 20:4. In di luur atività del vècc patt, i “ sacerdot ” ufrivan vitim animai simbolich per el pecà. Durant i “ mil an ” del giudizi celest, anca i elett, travers el luur giudizi, prepararan i ültim vitim de un grand sacrifici universal , che destrugarà , en una volta , tüt i creatür celest e terrester cadù. El fœg del “ lac de fœg de la segonda mort ” i eliminarà in del dì del giudizi. L’è sultant dopu chesta distruziun che , rigenerada de Dio, la terra rinnovada riceverà i elett redent . L’è sultant inscì che cun Gesù Cristu, el Re di re e Signur di sciur de Apoc. 19:16 , “ regnaran sü la terra .”           
Verso 11 : “ E g’ho vardà, e g’ho sentiu la vuss de tanti angel intorn al tron, intorn ai besti e intorn ai vècc: e el nümer de luur l’era desmila volt desmila e mila mila .”    
Chestu versichel el ne presenta, unì, i tri grupp de spetatur che veden i bataji spirituai terrester. El Spìrit chesta volta menziuna ciarament i angel cuma un grupp particular che el sò nümer l’è grandissim : “ miriad de miriad e mill mila .” I angel del Signor sunt incœu cumbatent strècc, mettuu al servizi di sò redent, di sò elett terrester, che custodisen, prutegon e instruisen en sò nomm. In prima linea, chesti primi testimoni de Dio registran la storia individual e collettiva de la vida sü la terra.   
Verso 12 : “ I g’han dit cunt una vus volta: ‘L’Agnelo che l’è stà copà l’è degn de ricef podè e richeza e saviezza e forza e onor e glòria e benediziun . »   
I angel hann assistid in su la terra ind el ministeri del so capo Michele, qe al s’è despojad de tuts i so poder divin per diventar l’Om perfet qe al s’è ofrid a la fin del so ministeri, come un sacrifici volontari , per rescatar i pecads comess dei so elets. A la fin de la sò oferta de grazia, i elett sun resuscità e sun entrà in del eternità promessa, i angel restituisen al divin Cristo de Dio, tüt i atribut che g’haveva en Michele : “ poder, richeza, savieza, forza, onor, glòria e ludi” . »    
Verso 13 : “ E g’ho sentid tüt i creatür che sun in del ciel, in de la terra, sotta la terra, in del mar, e tüt chel che g’he denter, che disen: Benediziun, onor, glòria e podè, sean a chel che l’è sedù sul tron ​​e al Agnel, per semper e semper. »   
I creatur de Dio sun unanim. Tuts g’han piasü la dimostraziun de la sò amor mustrada del don de lù stess en Gesù Cristu. El pruget pensà de Dio l’è un sucess glorios. La sò seleziun di vesser amorevul l’è cumpleta. El verset al ciapa la forma del messaj del prim angel in Apoc. 14:7 : " E l'ha diit cond una vus volta : Temete Dio, e da-l gloria, perqè l'ora del so judizi l'è rivada ." e adora quel che g’ha creà el ciel e la terra e el mar e i surgent d’aqua .” L’ultima selezion faita del 1843 la se basava su la comprension de qest verset. E i elett g’han ascultà e g’han rispost restaurand in de la fed cristiana la prategh del sett dì de ripòs praticada di apostol e di discepol de Gesù fin al sò abandon del 7 marz del 321. El Dio creatur l’è stà onorà del rispett del quart cumandament che l’è visin al sò cœur. El resultà l’è una scena de glòria celest induè tüt i sò creatür , seguend a la letra el messagg del prim angel de Apoc. 14 :7, disen : “ A Luu che l’è sedù sul tron, e a l’Agnelo, sia benediziun e onor e glòria e podè per semper e semper ” ". Se nota qe i parolle ripeten, in orden invers, i parolle citade dei angel ind el verset 13 precedent. Da la sò resurreziun, Gesù g’ha recuperà la sò vita celest : el sò divin “ podè , richeza e savieza ” . Sü la terra i sò ültem nemìs g’han refudà “ i ludi, l’onor, la glòria e la forza ” che l’eran dovüu a lù cuma Dio creatur. Invocand “ la sò forza ” , a la fin g’ha superà tüt e g’ha sfracià sotta i sò pè. Ancamò , pien de amor e de gratitudin, insema , i sò creatür sant e pur g’he restituisen legitimament i sò sugett de glòria.                 
Verso 14 : “ E i quater creatur vivent disen : Amen ! E i vècc se sun inclinà .   
I abitant di mund pur apruvan chesta restituziun , disend : “ Verament ! L’è vera ! “ E i elett terrester redents de l’amor sublimad se prostran davaant a luur Dio Creatur Onnipotent che l’è vegnuu a vèss incarnà en Gesù Cristu.     
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Apocalisse 6 : Ator , punizion divine . 
 e segn dei temp dell'era cristiana
 
 
Me regordi la leziun dada in Apoc. 5 : el liber pœu vèss dervì sultant quand el “ settim segn ” l’è cavà. Per effettuar qesta apertura, el scelt de Crist al g’ha de aprovar imperativament la pratega del Sabat del setim dì ; e chesta scernida spiritual el qualifica, per ricef de Dio che l’aprova, la sò savieza e el sò discerniment spiritual e profetich. Donca, senza che el test stess el specifica, el scelt identificarà el “ segn de Dio ” citaa in Apoc. 7:2, cunt el “ settim segn ”, che sara ancamò el liber de Apocalisse, e el asociarà, cun chesti dü “ segn ”, el sett dì santificaa per riposar de Dio. La fed la riva a diferenziar intra lux e oscuritaa. Donca, per chi che l’aprova minga el Sabat santificad , la profezia la restarà un liber sarà e ermetich. Al pœl ben recognosser una quai question ovvia, ma i rivelazion vitai e tajante qe fann la diferenza intra la vita e la mort, al capirà miga. L’impurtanza del “ settim segn ” la cumparirà in Apoc. 8 :1-2 induè el Spìrit g’he dà el ròl de dervir el tema di “ set trompet .” Adess l’è propri in di messagg de chesti “ set trompet ” che el pian de Dio diventarà ciar. Perchè el tema di trombe de Apoc 8 e 9 vien , en parallel , per cumpletar i verità profetizà in di temi di “ letter ” de Apoc 2 e 3 ; e i “ sigill , ” de Apoc. 6 e 7. La strategia divina l’è istessa a quella qe l’ha drovad per costruir la soa rivelazion profetega dada a Daniel. Dopu vèss stà qualificà per chestu ufici per la mia acetaziun de la prategh del Sabat santificaa e per la sò scelta sovrana, el Spìrit g’ha dervì el liber di sò Rivelaziun per mi desselland el “ settim segn ”. Adess descoverzem l’identità di sò “ fochi ”.                          
Verso 1 : “ Ho vardad quand l’Agnell l’ha dervid vun dei set segn, e ho sentid vun dei quater creature vivente dir comè cond una vus de tron ​​: Vien e vedi. »    
Chestu prim “ essere vivente ” indica la realtà e la forza del “ leon ” de Apoc. 4:7 , segond Giudizi 14:18 . Chesta vus del tron ​​l’è divina e la vegn del tron ​​de Dio en Apoc. 4:5. Donca l’è el Dé Onnipotent che parla. L’apertura de ogni “ segn ” l’è un invito de part de Dio per mi per veder e capir el messaj de la vision. Gesù g’haveva giamò dit a Filipp : “ Vien e varda ” per incoraggial a seguirlo.          
Verso 2 : “ E g’ho vardà, e g’ho vist un cavall bianch. Quel che l'era cavalcà g'haveva un arc ; G’he l’è stada dada una corona, e l’è ndad föra a conquistar e a conquistar .    
El bianch indica la sò pureza parfet ; el cavall l’è l’imagin del popul scelt che el guida e l’insegna segond Giac.3:3 : “ Se mettem di s’ciopp in de la boca di cavai perché g’he obedisen, guvernom anca tüt el luur corp ” ; el sò “ arc ” simboliza i frecc de la sò parolla divina ; la sò “ corona ” l’è “ la corona de la vida ” ottenüda cunt el sò martirio voluntariamente acetà de lù ; la sò vitoria l’è stada risolta de la sò creaziun del prim facia a facia ; G’he no dubi che chesta descriziun l’è chela del Dio Onnipotent Gesù Cristu. La sò vitoria final l’è sicüra perchè g’ha giamò, al Golgota, conquistà el diavul, el pecà e la mort. Zaccaria 10:3-4 cunferma chesti imagen disend: “ La mia ira l’è incendiada cuntra i pastor, e punir i cavri; perchè el YaHWéH di esercit el visita el sò gregg, la cà de Giuda, e el farà cuma el sò cavall glorios in de la bataja; de lù vegnarà fœura l'angul, da lù el chiodo, da lù l'arc de guerra ; de lù vegnaran tüt i capi insema. “ La vitoria del divin Crist l’è stada proclamada de la “ santificaziun del sett dì ” di noster seteman , de la creaziun del mund; el Sabat , profetizand el rest del “ setim ” millenni , ciamà “ mil an ” in Apoc. 20 :4-6-7, in del qual, per la sò vitoria , Gesù purtarà denter i sò elett per l’eternità. L'istituzion del Sabat de la fondazion del mond terrester la conferma qesta espression : " lassad conquistar ." El Sabat l’è el segn profetich che annuncia chesta vitoria divina e umana cuntra el pecà e el diavul e cuma tal, l’è sü de lù che Dio basa tüt el sò prugrama de “ santificaziun ”, cioè de chel che l’è sò e che g’ha arrancà dal diavul.                               
Verso 3 : “ Quand che g’ha dervì el segond segn, g’ho sentì el segond creatür vivent dì : Vien . ”    
La “ segonda creatura viventa ” la se riferiss al “vitel ” di sacrifici de Apoc. 4:7. El spirit del sacrifici l’ha animad Gesù Crist e i sò veri discepol, a cui g’ha dichiarà : “ Se quaivun vœur vegnì drée a mi, che el se nega, el se ciappa sü la sò cross e el segue mi .”        
Verso 4 : “ E l’è vegnuu fœura un olter cavall, ross. E l'è stait dait el poder a quel qe l'era sentad su de ciapar la pas de la terra, e de mazar-s l'un l'olter ; e g’he l’è stada dada una grand spada . ”    
El “ ross ” , o “ ross fogoso ” , denota el pecà incoraggià del Capo Distrutur, Satana , a l’imagin del “ Abbadon Apollion ” de Apoc. 9:11 ; “ fœg ” l’è el mezz e el simbul de la distruziun. Anca lü el guida el sò camp malvagi cumpost de angel malvagi cadù e de puder terrester sedù e manipulà. L’è domà una creatura qe la “ ricev ” de Dio “ el poder de ciapar la pax de la terra, insì qe i omen se mazzan vun cont l’olter .” Chesta aziun la sarà imputada a Roma, “ la prostituta Babilonia la grand ” in Apoc. 18:24 : “ e perché en lee l’è stà truvà el sàang di prufet e di sant e de tüt chel che l’è stà copà sü la terra .” El “ Distrutur ” di cristian fedel l’è inscì identificà inscì cuma i sò vitim. “ La spada ” che ricef la indica la prima di quater terribil puniziun divin citaa en Ezechiel 14: 21-22 : “ Sì, inscì dis el Signur, YaHWéH : Anca se mandi cuntra Gerusalemm i me quater puniziun terribil , la spada, la carestia, i besti selvadègh g’he sarà sempre, nant che scapa, che vegnarà fœura, fiœui e tüsan ...”.                          
Verso 5 : “ Quand che g’ha dervì el terz segn, g’ho sentì el terz creatür vivent dì : Vien e vedi.” G’ho vardà e ecco un cavall neger. Quel che l’era drèe a cavalcà g’haveva in man un pèr de balanz . ”    
La “ terza creatura viventa ” l’è “ l’om ” fait a l’imajen de Dio de Apoc. 4:7. Chestu personagg l’è finziunal , ma l’è la segonda puniziun divina per el pecà segond Ezech.14:20. Agir cuntra el mangià del òmm, chesta volta l’è la carestia . Durant la noster era, sarà impost letteralment e spiritualment. In tute e do i aplicazion la porta conseguenze mortai , ma ind el so sens spiritual de privazion de la lux divina, la g’ha comè conseguenza direta la mort de la “ segonda mort ” riservada ai caduds , a l’ultem judizi. El messaj de chestu terz cavalier pœu vèss riassunt inscì : cuma l’òmm l’è püsee minga a l’imagin de Dio, ma a chel di animai, g’ho privà de chel che el fà vif : el sò mangià carnal e el sò mangià spiritual. I balanz sun el simbul de giüstizia, chichinsci chel de Dio che giudica i oper de la fed di cristian.        
Verso 6 : “ E g’ho sentid una vus in mezz ai quater creatur vivent che la diseva : Una mesüra de frument per un centesim, e tri mesüra de orz per un centesim ; ma fa minga mal a l’oli e al vin . ”    
Chesta vus l’è chela de Cristo disprezà e frustrà del infedeltà di falsi credent. Per el stess prezi, vedem una quantità de frument püsee piscinina del orz . Drée de chesta generusa oferta de orz g’he un messaj de un livel spiritual volt . Defatt, in Num. 5:15 , la legg la presenta un’oferta de “ orz ” per risolver un prublema de gelusia che un marì g’ha vers la sò dona. Donca legg in detai , in de la sò interezza , chesta procedura descrivuuda in di versi 1, 2 a 31 se vœut capì . In de la sò lüs, g’ho capì che Dio stess, el Sposo en Gesù Cristu del Assemblea , la sò sposa , l’è chichinsci a presentà una denuncia per “ suspett de gelusia ” ; che sarà cunfermà de la menziun di “ aque amar ” citad in de la “ terza tromba ” in Apoc. 8:11. In de la procedura di Numer 5, la dòna doveva bef aqua polverusa , senza conseguenza, se l’era inucent ma, diventand amara se l’era colpevul, la sarà maledeta. L’adulteri de la Sposa l’è stà denunzià in Apoc. 2:12 ( scondù dal nomm Pergamo : matrimoni trasgressur) e Apoc. 2:22, e l’ è inscì cunfermà ancamò de un ligam stabilì intra el terz segn e la terza tromba . Jamò , en Daniel, l’istess aprocc l’è stà “ cunfermà ” de Daniel 8 , l’identidà romana del “ cornu ” de Dan.7 presentada cuma “ ipotès ” . Chestu parallel de Daniel 2, 7 e 8 l’è stà la novità che m’ha permetuu de dimustrar l’identificaziun romana ; chesta per la prima volta de l’esistenza de l’Adventism. Qui ind l'Apocalisse i robe inn presentade ind l'istessa manera . Dimostro                   la panoramica de l’era cristiana parallela di tri temi principai, letter, sigilli e trombe. E in Apocalisse, el tema di “ trombe ” l’è l’istess ròll de Daniel 8 per el liber de Daniel. Chesti dü element dan di prœuf senza di qual la profezia ufriss sultant el “ suspet ” che g’ho ciamà “ ipotès ” in del stüdi de Daniel. Donca questa parolla , “ suspet de gelusia ” rivelada in Num.5: 14, la se aplica a Dio e a l’ Assemblea de Ap.1 a Ap.6 ; donca cun l’apertura del liber renduu pusibel per l’identificaziun del “ sett segn ” cunt el Sabat del sett dì, el tema del Apoc. 7, el “ suspett de adulteri ” del Assemblea sarà “ cunfermà ” in del tema di “ trombe ” e in di capitul 10 a 22 che vegnen dopu. El Spìrit dà inscì, in del capitul 7, el ròll de un post doganal , indué g’ha de vèss ottegnuu l’autorizaziun per entrà. In del cas de la Rivelaziun, chela autorità l’è Gesù Cristu, el Dé Onnipotent e el Spìrit Sant, Luu stess. La pòrta d’access l’è verta a lù, dis, che “ ascolta la mia vus ” che me derva quand busso a la sò pòrta (la pòrta del cœur), e che cena cun mi e mi cun luu ”, segond Apoc. 3:20. “ El vin e l’oli ” sun i respetif simbul del sàang vergügnà de Gesù Cristu e del Spìrit de Dio . Ancamò , sun tüt i dü duperà per guarir i ferit. El comand dà de “ fagh minga mal ” vœur dì che Dio puniss, ma el fà ancamò cunt una mescolanza de la sò misericordia. Chestu l’è minga el cas di “ set ültim plagh ” de la sò “ ira ” di ültem dì sü la terra segond Apoc. 16:1 e 14:10 .                             
Verso 7 : “ Quand che g’ha dervì el quart segn, g’ho sentiu la vuss del quart creatür vivent che la diseva : Vien e vedi.” »     
El “ quart vesser vivent ” l’è l’ “ aquila ” de la suprema elevazion celesta. L’annuncia la comparsa de la quarta punizion de Dio : la mortalità.     
Verso 8 : “ E g’ho vardà, e ecco un cavall pall. El sò nomm, chel che l’era sedù sü, l’era la Mort, e l’Ade l’era drèe a seguir. E l’è stà dà el podè sü un quart de la terra, per matar cun la spada, cun la carestia, cun la mort e cun i besti de la terra .   
L’annunzi l’è cunfermà, l’è defatt “ mort ” , ma in del sò sens de mortalità impusta en puniziun circostanziai. La mort l’ha colpì tüt l’umanità dal pecà uriginal, ma chichinsci sultant “ un quart de la terra ” l’è colpì de lù, “ de la spada , de la carestia, de la mortalità ” per malatie epidemich e de “ besti selvadègh ” animai e òmm. Chestu “ quart de la terra ” g’ha l’obietif de l’Europa cristiana infedel e di naziun pudent che vegnen fœura de lù vers el XVI secul : i dü cuntinent american e l’Australia .           
Verso 9 : “ Quand che g’ha dervì el quint segn, g’ho vist sotta l’altar i anim di quei che l’eran stait copà per la parolla de Dio e per la testimonianza che g’havevan tegnuu . ”   
Chesti sun i vitim di aziun “ bestial ” commess in del nomm de la falsa fed cristiana . L’è insegnà del regim papal roman catolich , giamò simbolizà en Apoc. 2:20 , de la dònna Jezabel a la qual el Spìrit imputa l’aziun de insegnar ai sò servitur o letteralment : “ i sò s’ciavi ” . Sun mettuu “ sotta l’altar ” , donca sotta l’egida de la cross de Cristo che i fà beneficiar de la sò “ eterna giüstizia ” (varda Dan.9:24) . Come l’indicarà Apoc. 13:10, i elett sun martir vitim e mai carnefier o assassin di òmm. I scelt menzionads in qest verset, recognossuds de Gesù, l'imitaven anca ind la mort come martir : " per la parolla de Dio e per la testimonianza qe g'haveven dait " ; perché la vera fed l’è ativa, mai un’etichetta semplis e falsament rassicurant. La sò “ testimonianza ” la cunsisteva propri in del dar la sò vita per la glòria de Dio.                 
Verso 10 : “ E lür g’han gridà cunt una vus volta, disend : Fin a quand, Signur, sant e vero, te giüdichi minga e te vendichi el noster sàang sü quei che abitan sü la terra ? »    
Lassè minga che chesta imagen la v’inganna, perchè l’è sultant el luur sàang vergà sü la terra che grida per vendetta in di orecc de Dio , cuma el sàang de Abel copà de sò fradel Cain segond Gen. 4:10 : “ E Dio l’ha dit: Cossa t’hee faa? La vuss del sang de to fradel la me grida de la terra. ". El ver stat dei mort l’è rivelà in Ecc.9 :5-6-10. A part de Enoch, Mosé, Elia e i sant che sun stà resuscità al mument de la mort de Gesù Cristu , i olter “ g’han no part en tüt chel che se fa sotta el sul, perché el pensé e la memoria de luur sun perii .” " G'è no savieza, né penser, né cognossenza ind la dimora dei morts, perqè la memoria de lor l'è desmentegada . " Chesti sun i criteri ispirat de Dio riguardant la mort . I fals credents inn vitime de false dotrine ereditade del paganism del filosof greg Platon, la soa opinion su la mort la g’ha miga post ind la fed crestiana fedel a’l Dé de la veritaa. Darem a Platon el so dover e a Dio el so dover : la veritaa su tute i robe, e serem lojeg, perqè la mort l’è l’assolut contrari de la vita , miga una forma nœva de esistenza.         
Verso 11 : “ A ognun de lor l’è staita dada una vestida bianca ; e g’han dit che g’havarian de ripusà ancamò per un poo de temp, fin che i luur cumpagn servitur e i luur fradèi, che g’havarian de vèss copà cuma lür, g’havarian de vèss cumpletà . ”    
La “ vestida bianca ” l’è el simbul de la pureza di martir che Gesù g’ha purtà per la prima volta in Apoc. 1:13. La “ vestida bianca ” l’è l’imagin de la sò giüstizia impustada in del temp di persecuziun religius. El temp di martir el va del temp de Gesù fin al 1798. A la fin de chestu periud, segond Apoc. 11:7, “ la bestia che la va sü del foss senza fond ”, simbul de la Rivoluziun frances e di sò terror ateistich del 1793 e del 1794, mett i organizaziun de la pacu ves designada come " la bestia qe la va su del mar " in Apoc . 13:1. Dopu el massacro rivoluziunari, la pas religiüsa la sarà stabilida in del mund cristian. Legem ancamò : " E l'è stait diit a lor qe i dovarien riposar ancamò per un poo de temp, fina a quand qe i so compagn servitor e i so fradei, qe i dovarien vesser copads comè lor, i se compissen ." El rest di mort en Crist el seguirà fin al sò ültim riturn glorios. Pensand che el messagg de chestu “ quint segn ” l’è indirizzà ai prutestant perseguì del inquisiziun papal catòlich del era de “ Tiatira ”, el temp de mett a mort i elett cessarà per l’aziun rivoluziunaria frances che prest, intra el 1789 e el 1798, destrugarà el podè papalar frances. El “ sest segn ” che l’è drée a verzer riguardarà donca chestu regim rivoluziunari frances che Apoc. 2:22 e 7:14 ciaman “ grand tribulaziun ”. Ind l’imperfezion dotrinal qe la carateriza, la fed protestanta la sarà anca una vitima de l’intolleranza del rejim revoluzionari ateo. L’è per la sò aziun che el nümer di quei che dovarian vèss copà el sarà rivà.                   
Verso 12 : “ G’ho vardà quand che g’ha dervì el sest segn ; e g’he stà un grand terremot, e el sul l’è diventà neger cuma un sacco de pel, e tüta la lüna l’è diventà cuma el sàang .    
El " terremot " dat cuma segn del ura del " 6° segn " permett de mett l'aziun el sabato 1 november 1755 vers i 10 a.m. El sò center jeografich l’era la cità altamente catòlich de Lisbuna, indué g’heren 120 ges catòlich. Dio l’ha indicad inscì i obietif de la sò rabia che anca chestu “ terremot ” profetizava en imagen spiritual. L' aziun profetizada la sarà cumplidada in del 1789 cun la rivolta del popul frances cuntra la sò monarchia ; Dopu che Dio g’ha cundanà lù e el sò alleà papism roman catolich , tüt i dü sun stà sfracà in del 1793 e in del 1794 ; dat del rivoluziunari “ dü Terror ”. In Apoc. 11:13 l’aziun rivoluziunaria frances l’è paragunada a un “ terremot ” . Ind el vesser bon de datar i azion citade, la profezia la diventa plussee precisa. “ ... el sul l’è diventà neger cuma un sacco ” el 19 magg 1780 , e chestu fenomen sperimentà en Nord America l’è stà ciamà “ dì scüro ”. L'era un dì senza nissuna lüs del sul che profetizava anca l' aziun fatta del ateismo rivoluziunari frances cuntra la lüs de la parolla scrivuda de Dio simbolizada chichinsci del " sul " ; La Santa Bibbia l’è stada brusada in d’un auto-da-fé. “ Tuta la lüna l’è diventada cuma sàang ” , a la fin de chesta giurnada scüra, i nivul gross rivelavan la lüna en un culur ross marcad. Cun chesta imagen, Dio g’ha cunfermà el destin riservà al camp papal-real de la bugia, intra el 1793 e el 1794. El luur sàang g’haveva de vèss spurgà en abundanza de la lama afilada de la guillotina rivoluziunaria.                     
Nota : In Apoc. 8:12, colpend “ la terza part del sul, e la terza part de la lüna, e la terza part di stèll ”, el messagg de la “ quarta tromba ” cunfermarà el fatt che i vitim di rivoluziunari saràn i veri elett e i cadù refüdà de Dio en Gesù Cristu. Chestu cunferma anca el significà del messagg del “ quint segn ” che g’hem apena vist. L’è a travers l’azion de l’ateism qe i coperazion finale dei fedei elets sarann ​​realizade.       
Verso 13 : “ E i stèll del ciel sun cascà sü la terra, cuma un fich el s’è slanzà sü i sò fich che l’eran minga temp quand che l’è scundù de un vent fort. »   
Chestu terz segn di temp, chesta volta celest, l’è stà letteralment cumplicà el 13 november 1833, visibil de tüt el territori di Stat Ünì intra mezanott e i 5 de la matina. Ma cuma el segn precedent , g’ha annunzià un event spiritual de grandur inimaginabil. Chi g’havaria poduu cuntà el nümer de chesti stèll che sun cascà en furma de umbrella sü tüta la distesa del ciel de mezanott fin ai 5 de la matina ? Chesta l’è l’imagin che Dio g’he dà de la caduta di credent prutestan in del 1843, la data induè sun stà vitim del decret de Dan 8:14 che l’è entrà en vigur. Intra el 1828 e el 1873, l’ aziun del fiumm “ Tigri ” (Dan.10 :4) , el nomm de la bestia che mata l’òmm l’è inscì cunfermà in Dan.12:5 a 12 . In qest verset el “ fig ” al rapresenta la fedeltaa del popol de Dio, senza qe qesta fedeltaa l’è metuda in discussion de l’imajen dei “ fig verd ” butads in su la terra. Al stess mod , la fed prutestante l’è stada ricevuda de Dio cun riserve e cundiziun provisori , ma el disprez per el messagg profetich de William Miller e el refuud del restaur del Sabat g’han purtà a sò crol in del 1843. L’è stà travers chestu refuud che el “ fich ” l’ è restà “ verd a la lüs che Dio l’ acetava ” . Restarà en chestu status, cadù de la grazia del Signur fin al temp del sò glorios riturn in del 2030. Ma atent, per el sò refuud di ültim lüs, dal 1994, l’Adventism uficial l’è diventà, “ anca lü ” , un “ fich verd ” destinà a morir dü volt.                  
Verso 14 : “ El ciel el se ritirò cuma un rulò quand l’è stà rullà ; e ogni muntagna e isul sun stà spustà del sò post. »    
Chestu terremot l’è universal. A l’ura de la sò gloriosa comparsa , Dio scuppiarà la terra e tüt chel che la purta in di òmm e in di animai. Chesta aziun la se verificarà in del mument de la “ settima di set ültim plagh de la ira de Dio ”, segond Apoc. 16:18. Chesta sarà l’ura de la resurreziun di ver elett, “ la prima ”, chela di “ benedett ”, segond Apoc. 20:6.      
Verso 15 : “ I re de la terra, i nobil, i capitan, i ricch, i pudent, tüt i s’ciavi e tüt i òmm liber, se scondevan in di cavern e in di ròcc di muntagn. »   
Quand el Creatur Dio el se presenta in tüta la sò glòria e el sò podè, nissun podè del òmm pœu star in pè, e nissun riparo pœu pruteger i sò nemìs de la sò giüsta ira. Quest verset l’indica qe la justizia de Dio la terroriza tute i categorie colpevole de l’umanitaa. 
Verso 16 : “ E g’han dicc ai muntagn e ai ròcc : Caden sü de nun, e scondèn de la facia de chel che l’è sedù sül tron ​​e de la ira del Agnel : »    
L’è l’Agnell stess che se mett sul tron ​​divin, ma en chesta ura l’è püsee l’Agnell mort che se presenta a luur, l’è el “ Re di re e Signur di signur ” che vien per sfracià i sò nemìs di ültem dì.  
Verso 17 : “ Perchè l’è rivà el grand dì de la sò ira, e chi l’è capas de star in pè ? »    
La sfida l’è “ susistir ”, cioè soravif dopu el giüst intervent de Dio.  
Quei che pœden “ star ” en chesta terribil ura sun quei che dovarian morir, segond el pian del decret dumenical menziunà en Apoc. 13:15, segond el qual i osservadur del sant divin Sabat dovarian vèss anichilà de la terra. El terror de quei che g’havevan de mazà, rivelà in del verset precedent, l’è spiegà. E donca quei che podaran soravif in del dì del glorios ritorn de Gesù Cristu sarà el tema de Apoc. 7, induè Dio ne rivelarà part del sò pian che g’he riguarda.  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Apocalisse 7 : Adventism del sett dì 
sigillà cunt el segn de Dio : el Sabat . 
 
 
 
Verso 1 : “ Dopu g’ho vist quater angel che stavan in di quater cantun de la terra ; Trategnivan i quater vent de la terra, inscì che nissun vent suflava sü la terra, sül mar o sü qual-sa-vöör alber. »   
Chesti “ quater angel ” sun i angel celest de Dio impegnà en un’aziun universal simbolizada di “ quater cantun de la terra ” . I “ quater vent ” simbolizan guerr universai , cunflit ; Sun inscì “ trategnuu ”, prevegnü, blocà , che se traduss en pace religius universal. “ El mar ” simbul del catolicesim e “ la terra ” simbul de la fed rifurmada sun en paas intra luur. E chesta pas la riguarda anca el “ alber ” , l’imagin del òmm cuma individuo. La storia la insegna che chesta pas l’è stada impusta del indeboliment del podè papal schiacià del ateismo naziunal frances intra el 1793 e el 1799 , la data indué el Papa Pio VI l’è mort detenü in de la prigiun de la Citadella de Valenza-sur-Rhône, indué sun nassuu e indué vivi . Chesta aziun l’è atribuida a “ la bestia che salta fœura del foss senza fond ” in Apoc. 11:7. L’è anca ciamada la “ 4° tromba ” in Apoc. 8:12. Dopu lee , en Francia, el regim imperial de Napoleun I , simbolizà de “ un’aquila ” in Apoc. 8:13, mantegnirà la sò autorità sü la religiun catolica riabilitada del Concordat.                     
Verso 2 : “ E g’ho vist un olter angel che l’era drée a salir de est, che g’haveva el segn del Dio vivent ; l’ha criad cond una vus volta ai quater angel qe g’è stait dait de far mal a la terra e a’l mar, e l’ha diit : » .    
El “ sul che nass ” se riferiva a Dio che visitava , en Gesù Cristu , el sò gregg terrester en Lucca 1:78. El “ segn del Dio vivent ” el se presenta in del camp celest de Gesù Cristu. Cunt una “ vus volta ” che cunferma la sò autorità, l’angel dà un urden ai puder angelich demonich universai che g’han ricevuu l’autorizaziun de Dio “ per fà mal ” , a “ la terra ” e a “ el mar ”, cioè a la fed prutestant e a la fed romana catòlich. Chesti interpretaziun spirituai precluden no un’aplicaziun letteral che la riguarda “ la terra, el mar e i alber ” de la noster creaziun ; che sarès dificil evitar cun l’üs di armi nuclear al mument de la “ sesta tromba ” de Apoc. 9:13 a 21.                 
Verso 3 : “ Fa minga mal a la terra, al mar, ai alber, fin che g’hem minga segnà i servitur del noster Dio sü la front. »   
Chestu detai permett de situar l’inizi del aziun de sigillament di elett de la primavera del 1843 al autun del 1844. L’è stà dopu el 22 ottober del 1844, che el prim avventist, el capitan Joseph Bates, l’è stà sigillà adutand, individualment, el Sabat del sett dì de ripòs. Prest l’era de vesser imitad, pian pianin, de tuts i so fradell e surel avventist del temp. El sigillament l’è cuminciad dopu el 22 de ottober del 1844 , e l’era de continuà per i “ cinq mes ” profetizà in Apoc. 9:5-10 ; “ Cinq mes ” o 150 ann real segond el codess giornalier de Ezechiel 4:5-6. Chesti 150 an sun stà profetizà per la pas religiüsa. La pax qe l’è staita stabilida l’ha favorid la proclamazion e ‘ l desvilup universal del messaj “ Aventista del Settim Dì ”, rapresentad incœ in tuts i pais ocidentai e in tuts i olter post indov qe quest l’è stait possibel. La missiun avventista l’è universal e inscì, la dipend sultant de Dio. Donca g’ha minga de ricef di olter confesiun cristian e g’ha de, per vèss benedì, fär afidament sultant sü l’ispiraziun dada de Gesù Cristu, sò celest Cap di cap , che dà l’inteligenza de la letüra de la “ santa Bibbia ” ; la Bibbia, la parolla scrivuda de Dio che rapresenta i sò “ dü testimoni ” in Apoc. 11:3. Cumensà in del 1844, el temp de pas garantì de Dio cessarà in del autunn del 1994 cuma el stüdi del Apoc. 9 el dimustrarà.            
Nota impurtant sül “ segn de Dio ” : El Sabat da sul l’è minga sufisent per giüstificà el sò ròll de “ segn de Dio ”. El sigillament l’implica che l’è acumpagnà di oper preparà de Gesù per i sò sant : la carità de la verità e de la verità profetich , e la testimonianza del frutt presentà en 1 Cor 13 . Tanti che tegnen el Sabat senza sudisfar chesti criteri el bandonaran quand che nass la minacia de mort per sò osservaziun. El Sabat l’è minga eredità l’è Dio che el dà al scelt, cuma segn che l’è sò . Segond Ezeq.20:12-20 : “ G’ho dà anca i me sabat, per vèss un segn intra mi e luur, perché sapen che sun mi el SIUR che i santifica.../...Santifica i me sabat, perché sun un segn intra mi e ti, perché sapen che sun mi el Signur, el voster Dio . » . Senza contradir quel che l’è stà apena dit, ma pütost per cunfermarlo, legem in 2 Tim 2:19 : “ Però el fundament solido de Dio l’è in pè, che g’ha chestu segn : El Signur el cognoss quei che sun sò ; e: Chiunque ciama el nomm del Signur, che se slontan de l’iniquità. »              
Verso 4 : “ E g’ho sentid el nümer di quei che sun stà sigillà, cent quarantaquater mila, de tüt i tribù di fiœui de Israel : ”   
L’apostol Paol l’ ha demostrad in Rom . Salvà de la fed, cuma lù, chesti pagan cunvertì slargan spiritualment i 12 tribù de Israel. Israel carnal , el sò segn l’era la circoncisiun , l’è cascà, cunsegnà al diavul, per el sò refuud del Messia Gesù. La fed cristiana, che l’è cascada in apostasia dal 7 marz 321, l’è anca un Israele spiritual che l’è cascada de chela data . Chichinscì Dio el ne presenta un autentich Israel spiritual benedì de lù dal 1843 . Chestu l’è chel che porta la missiun universal del Adventism del Sett Dì. E giamò, la cifra, " 144000 " , citada , merita una spiegaziun. Pœu no vèss pres a la letera, perché dopu avegh paragunà la posterità de Abraham ai “ stèll del ciel ”, el nümer par tropp piscinin. Per el Dio Creatur, i numer parlan tant cuma i letter. Chestu l’è quand che g’hem de capì che el termin “ numer ” en chestu verset el g’ha minga de vèss interpretà cuma una quantità numerich, ma cuma un codes spiritual che indica un cumpurtament religius che Dio benediss e mett de part (santifica). Donca “ 144.000 ” l’è spiegà inscì : 144 = 12 x 12 , e 12 = 7 , el numer de Dio + 5 , el numer de òmm = alleanza fra Dio e òmm. El cub de chestu numer l’è el simbul de la perfeziun e del sò quadrà , chel de la sò superfiss. Chesti prupurziun sun quei de la nœuva Gerusalemm descrivuuda en Apoc. 21:16 en un codèss spiritual . El termin “ mil ” che vien dopu simboliza una multitudin innumerabil . Infatt “ 144.000 ” vœur dì una multitudin de òmm redent parfet che fan alleanza cun Dio. Chestu riferiment ai tribù de Israel duvaria minga surprender-n perché Dio g’ha minga bandonà el sò pruget malgrad i succesif falliment di sò alleanz cunt i òmm. El modell ebraeg presentad de l’esodo de l’Ejit l’è miga andait inanz fin a Crist senza rexon. E travers la sò verità cristiana e el rispett de tüt i sò cumandament , anca chel del Sabat en particular, e di sò ordinanz murai, sanitari e olter, restaurad, Dio truva , in del adventism dissident.                fedel di ültem dì, el mudel de Israel che se cunfurma al sò ideal. Aggiungem che in del test del 4° comandament , Dio dis sul Sabat al sò Scelto : “ Te g’he ses dì per fà tüt el to mesté ... ma el 7° l’è el dì de YaHWéH , el to Dio.” El se dis che 6 dì de 24 our sun en tutal 144 our. Pœden donca dedur che i 144.000 sigillà sun fedel osservadur de chesta divina ordinanza. La luur vita l’è puntegiada de chestu rispett per i ses dì autorizà per luur oper secular. Ma el sett dì onoran l’uget de ripòs santificaa de chestu cumandament. El caratter spiritual de chestu Israel “ Adventista ” el sarà dimustrà in di versi 5 a 8 che vegnen dopu. I nomm dei patriarca ebraeg citaa inn miga quei qe componeven l’Israel carnal. Quei qe Dio l’ha selezionad inn domà lì per portar un messaj scondud ind la justificazion de la soa orijin. Cuma cunt i nomm di “ sett assemblee ”, quei di “ dodes tribù ” g’han un messaj duppi. El püsee facil l’è rivelà de luur traduziun . Ma la part püsee ricca e cumpless la se basa süi dichiaraziun fatt de ogni mam quand che la giüstifica de där un nomm a sò fiœul.             
Verso 5 : “ de la tribù de Giuda, dodes mila sigillà ; de la tribù de Ruben, dodes mila ; de la tribù de Gad, dodes mila ; »     
Per ogni nomm, el numer “ dodes mila sigillad ” al vœl dir : una moltitudin de omen alleads cond Dio sigillads del Sabat.   
Giuda : Luda a YaHWéH ; parolle materne del Gen. 29:35 : “ Mi loderò YaHWéH ”.     
Ruben : Vedi un fiœl ; parolle materne de Gen.29:32 : “ El Signur g’ha vist la mia umiliaziun ”     
Gad : Felicità ; parolle materne del Gen. 30:11 : “ Quant felis ! »      
 
Verso 6 : “ de la tribù de Aser, dodes mila ; de la tribù de Neftali, dodes mila ; de la tribù de Manasse, dodes mila ; »    
Per ogni nomm, el numer “ dodes mila sigillad ” al vœl dir : una moltitudin de omen alleads cond Dio sigillads del Sabat.   
Asher : Felice : parolle maternal de Gen.30:13 : “ Quant son felis ! »      
Neftali : Battag : parolle materne de Gen.30:8 : “ G’ho cumbattù divinament cuntra la mia surela e g’ho conquistà .”      
Manasse : Desmentega : parolle paterne del Gen. 4 1:51 : “ Dio m’ha fa desmentegà tüt i me prublem . ”      
Verso 7 : “ de la tribù de Simeon, dodes mila ; de la tribù de Levi, dodes mila ; de la tribù de Issacar, dodes mila; “ Per ogni nomm, el numer “ dodesmila sigillà ” vœur dì : una multitudin de òmm alleà cun Dio sigillà del Sabat.       
Simeon : Ascoltar : Parolle materni de Gen.29:33 : “ El Signur l’ha sentid che son minga amad .”     
Levi : Attaccad : parolle materne de Gen.29:34 : “ Per questa volta el me marì se tacarà a mi .”     
Issacar : Salari : parolle materne de Gen.30:18 : “ Dio m’ha dat el me salari .”     
Verso 8 : “ de la tribù de Zabulon, dodes mila ; de la tribù de Giuseppe, dodes mila ; de la tribù de Beniamin, dodes mila sigillà. »    
Per ogni nomm, el numer “ dodes mila sigillad ” al vœl dir : una moltitudin de omen alleads cond Dio sigillads del Sabat.   
Zabulon : Abitaziun : parolles matern del Gen.30 :20 : “ Questa volta el me marì vivrà cun mi .”     
Giuseppe : El g’ha cavà via (o g’ha giontà) : parolles matern del Gen.30 : 23-24 : “ Dio g’ha cavà via el me rimprover... / ( ... che YaHWéH me giuntà un olter fiœul ) ”     
Benjamin : Fiœl de la man destra : i me parolle eterne e paterne del Gen.35 :18 : “ E quand che l’era drèe a dar la sò anima, perché l’era drèe a morì , g’ha ciamà Ben-oni ( Fiœul del me dolor) ma el sò pà g’ha ciamà Benjamin (Fiœul de la man destra).    
Chesti 12 nomm, e parolles matern e patern, esprimen l’esperienza vissüda del ültim assemblea de avventist seleziunà de Dio ; “ la sposa preparada ” per sò marì Cristo in Apoc. 19:7 . Sotta el cognom presentad, quell de “ Beniamin ” , Dio al profetiza la situazion final del so Scelt minaçad de mort de omegn ribell. El cambiament de nomm impust del pà, Israel, profetiza l’intervent de Dio a favor di sò scelt. El sò glorios riturn el gira i tavul. Quei che dovevan morir sun glorificà e purtà in del ciel indué se unisen a Gesù Cristu , el Dio creatur onnipotent e glorios . L’espression “ Fiœi de la man destra ” la ciapa el so complet signifegad profeteg : la man destra l’era el Scelt, o ultem Israel spiritual, e i so fiœi, i elets redents qe la componen. Ancamò, sun i pègor mettuu a la destra del Signur (Matt.25,33).        
Verso 9 : “ Dopu g’ho vardà e g’ho vist una grand multitudin, che nissun pudeva cuntà, de tüt i naziun, de tüt i parente, de tüt i gent e de tüt i lengue. L’eran dreè al tron ​​e al Agnel, vestì de vesti bianch e g’havevan di ramm de palma in di man. »   
Chesta “ grand folla, che nissun pudeva nümer ” cunferma el caratter simbolich spiritualment cudificà di “ nümer ” “ 144.000 ” e “ 12.000 ” citaa in di versi precedent. In plu, l’è faita un’allusion a la posteritaa de Abraham cond l’espression : “ nissun al podeva numerar-i ” ; per quant riguarda i “ stelle del ciel ” che Dio g’haveva mustrà disend : “ tal sarà la tò posterità ” . I luur urigin sun multipli , de tüt i naziun, tüt i tribù, tüt i popul e tüt i lengue e de tüt i epoch. Però, el tema de qest capitol al mira in particolar a’l messaj avventista final cond el so carater universal dait de Dio. I g’han sü “ vestid bianch ” perché l’eran prunt a morir cuma martir , vèss cundannà a mort da un decret emess di ültem ribell segond Apoc. 13:15 . I “ palm ” che g’han in di man simbolizan luur vittoria cuntra el camp di pecadur.                        
Verso 10 : “ E g’han gridà cunt una vus volta, disend : Salveza al noster Dio che l’è sedù sul tron, e al Agnel. »    
L’aziun evoca el cuntest del glorios riturn de Gesù Cristu , en parallel a la descriziun di reaziun del camp di ribell descrivuu en Apoc. 6:15-16. Chichinscì, i parolles dite dei funzionari elegiuds salvads inn l’assolut contrari de quei dei ribel. Luntan de fär-i paura, el riturn de Cristo i fà alegrà, i rassicüra e i salva. La dumanda fatta di ribel: “ Chi pœu star in pè ?” " ricef la sò rispòsta chichinsci : i avventist che sun restà fedel a la missiun che Dio g’ha fidà fin a la fin del mund, a risc de luur vit, se l’è necesari. Chesta fedeltà la se basa sül luur attaccament al rispett del sant Sabat santificaa de Dio fin da la creaziun del mund , e sül luur amor mustrà per la sò parolla profetich . Chestu l’è ancamò püsee perché incœu san che el Sabat profetiza el grand rest del sett millenni induè , vitorius dopu Gesù Cristu , podaran entrà ricevend la vita eterna prumesa en sò nomm .    
Verso 11 : “ E tüt i angel stavan intorn al tron ​​e ai vècc e ai quater besti ; e i s’in s’ciapà giò cun la facia davaant del tron, davaant a Dio .    
La scena presentada a noi evoca l’entrada ind el grand rest celest de Dio. Truvem i imagen di capitul 4 e 5 che tratan chestu tema.
Verso 12 : “ disend : Amen ! Benediziun, gloria, saviezza, ringraziament, onor, podè e forza, sun al noster Dio per semper e semper! Amen ! »    
Cuntent de chesta bella fin del esperienza de la salveza terrester, i angel esprimen la sò gioia e la sò gratitudin vers el Dé de la bontà che l’è el noster Creatur , el sò, el noster, chel che g’ha ciapà l’iniziativa de la redenziun di peccaa di elett terrester , vegnend a incarnàss lì a la sò giustizia. Chesti multitudin de œucc invisibil g’han seguì ogni fas de chestu pian de salveza e se sun maravignà de la sublim dimostraziun de la carità de Dio. La prima parolla che disen l’è “ Amen !” Verament ! L’è vera ! Perchè Dio l’è el Dio de la verità, el Ver. La segonda parolla l’è “ lode ” l’era anca el prim nomm di 12 tribù : “ Giuda ” = Lode. La terza parolla l’è “ gloria ” e Dio l’è giustament tacada a la sò gloria perchè la regordarà in Apoc. 14 :7 per dumandar-la, cuma Dio creatur ünich , da quei che g’han rivendicà la sò salveza del 1843. La quarta parolla l’è “ savieza ”. El stüdi de chestu document el vœur renderlo cognussü a tüt i sò rapresentant elegì. Chesta savieza divina l’è olter la noster immaginaziun. Sutilità, giœugh mental, tüt l’è lì in furmat divin. Quint l’è “ ringraziament ”. L’è la furma religiüsa de ringraziament che se realiza cun parolles e oper sant. In del sest l’è “ onor ”. Chestu l’è chel che i ribell g’han frustrà püsee Dio . L’han tratà cun disprez cuntestand la sò voluntà rivelada. Al cuntrari, i funziunari elegì g’han dà , in de la mesüra di luur pusibilità , l’onor che l’è legitimament dovüu. In del sett e in del ottav vegnen “ podè e forza .” Qeste do robe convincente eren necessarie per far vegner jó i tirann de la terra, per sfraciar i ribel arrogants intant qe lor tegniven ancamò el poder in su la terra. Senza chestu podè e forza , i ültem scelt sarèsen mort cuma tanti olter martir durant l’era cristiana.                     
Verso 13 : “ E un di vècc g’ha rispost e g’ha dit : Che sun chesti che sun vestì de vesti bianch e de indué vegnen ? »    
La dumanda fatta l’è intenduda per rivelar-n la particularità del simbul di “ vestid bianch ” en relaziun ai “ vestid bianch ” de Apoc. 3:4 e al “ lin fin ” che indica, en Apoc. 19:8, “ i giüst oper di sant ” del “preparà la sposa final” ts rapiment in del ciel .          
Verso 14 : “ G’ho dit : Signur, te seet. E lü m'ha dit : Chesti sun quei che sun vegnuu fœura de la grand tribulaziun ; g’han lavaa i luur vestid e g’han fatt bianch in del sàang del Agnel. »    
Cuma i “ vestid bianch ” sun purtà di quai vècc, Giovanni pœu , difatt , sperà en una rispòsta de vun di luur. E la risposta spetada la riva : « Chesti sun quei che vegnen fœura de la grand tribulaziun », cioè i scelt , vitim e martir di guerr religius e del ateismo cuma el “ 5° segn ” rivelà a noi , in Apoc 6:9 a 11 : “ Un vestid bianch l’è stà dà a ognun de luur ; e g’han dit che g’havarian de ripusà ancamò per un poo de temp, fin che i luur cumpagn servitur e i luur fradèi, che g’havarian de vèss copà cuma lür, g’havarian de vèss cumpletà. » Ind el Apoc. 2:22, la “ grand tribulazion ” la se riferiss a la strage del regim rivoluzionari frances ateo compiud intra el 1793 e el 1794 . In cunferma, in Apoc. 11:13 legem : “ ...settmila òmm sun mort in del terremot ” ; “ Sett ” per religius, e “ mil ” per multitudin. La Rivoluziun frances l’è cuma un terremot che mata anca i servitur de Dio. Ma chesta “ grand tribulaziun ” l’è stada sultant una prima furma de chestu risultà. La sò segonda furma la sarà realizada de la “ 6a tromba ” de Apo.9, una sutileza de la modifica en Apo.11 rivelarà chestu fatt. Moltitudin de cristian infedel sarann ​​mettuu a mort durant la Terza Guerra Mondial che la “ 6a Tromba ” simboliza e cunferma. Ma dal 1843, Dio l’ha selezionad i elets qe al santifica e i ultem qe al met in part inn trop prezios ai so œgg per vesser distruts. El i prepara per la testimonianza final in de la storia de la salveza terrester ; una testimonianza de lealtà che g’he daran restand fedel al sò Sabat del sett dì, anca quand che l’è minacià de mort dal camp di ribell. Chesta prœuva final del pian de Dio l’è rivelada in del messagg trasmetü a “ Filadelfia ” en Apoc. 3:10 e en Apoc. 13:15 (decreto de mort) . Per Dio, l’intenziun la val la pena aziun, e in de la mesüra induè , quand l’è metüda a la prœuva,                                     Acetan el ris’c de mort, sun assimilà de lù in del grupp di martir e sun inscì atribuì la “ vestida bianca ” di veri martir . Scapparàn de la mort sultant per l’ intervent salvatur de Gesù Cristu. In chesta ültima pruva, dopu la segonda “ grand tribulaziun ” , per la testimunianza de luur fedeltà , luur, a sò volta, “ lavaran i luur vestid, e i faran bianch in del sàang del Agnel ” restand fedel fin a la mort cun la qual sarà minacià . A la fin de chesta ültima prova de fed , el nümer di quei che dovarian morir cuma martir sarà cumplet e el “ ripòs ” mortal di sant martirizà del “ quint segn ” finirà cun luur resurreziun. Dal 1843 e soratüt del 1994, l’oper de santificaziun intrapres de Dio rend inutil la mort di veri elett che sun restà viv e fedel fin a l’ura del sò riturn e la fin del temp de grazia che la preced el rend ancamò püsee inutil.           
Verso 15 : “ Perciò sun davaant del tron ​​de Dio, e g’he servisen dì e nott in del sò tempi. Quel che l'è sedù sul tron ​​l'abitarà intra luur ; »    
L’è cumprensibil che per Dio, chestu tip de scelt rapresenta un’élite particularment volta. Ghe darà di onor special . In qest verset, el Spirit al drova duu temp, el present e el futur. I verb coniugà in del temp present “ sun ” e “ g’he servisen ” rivelan la continuità del luur cumpurtament in del luur corp de carn che l’è el tempi de Dio che l’abita en luur. E chesta aziun la sarà estesa in del ciel dopu luur rapiment de Gesù Cristu. In del temp futur, Dio dà la sò rispòsta a luur fedeltà : “ Quel che l’è sul tron ​​el mett sü la sò tenda sü luur ” per l’eternità.        
Verso 16 : “ G’havaràn püsee fam, g’havaran püsee set; »   
Chesti parolles vœuren dì per i tard avventist elett che g’havevan “ fam ” dopu vèss stà privà de magnà e “ sete ” perché l’eran privà de aqua di luur torturadur e carcerier. “ El fœg del sul” , el sò “ calur ” se intensifica in de la quarta di set ültem plagh de Dio, i g’havarà brüsà e g’havarà fatt patir . Ma l’è stà anca per el fœuch di pire del inquisiziun papal , l’olter tip de “ calur ” che i martir del “ quint segn ” sun stà consumà o torturà . La parolla “ calur ” se riferiss anca al fœuch di armi cunvenziunai e atomich duperà in del cuntest de la sesta tromba . I soravivent de chest ültim cunflit sun passà travers del fœuch. Chesti ròbb sucederan mai püsee in de la vida eterna, indué entraran sultant i elett .               
Verso 17 : “ Perchè l’Agnell che l’è in mezz al tron ​​el g’ha da pastürà, e el g’ha de purtà vers i funt d’aqua viv, e Dio g’ha da asciugà tüt i làcrime di luur œucc. »   
“ L’agnel ” l’è infatt , anca , el Bon Pastür che pastorà i sò pègor carì. La sò divinità l’è ancamò afermada chichinsci de la sò posiziun “ in del mezz del tron ​​”. El sò podè divin el mena i sò scelt “ ai surgent di aque de la vida ”, un imagen simbolich de la vida eterna. E cun l’obietif del cuntest final induè , al sò riturn , i sò ültem scelt seran in di làcrime, lü “ asciugarà tüt i làcrime di luur œucc ”. Ma i làgrime sun stà anca la part de tüt i sò scelt maltratà e perseguì in de la stòria del era cristiana , despess fin al ültim respir .        
Nota : Nonostant i comparsa ingannevul vist in de la noster era 2020 , induè la vera fed par vèss scumparsa , Dio profetiza la cunversiun e la salveza di “ multitudin ” che vegnen de tüt i urigin razial, etnich e lenguistich de la terra. L’è un vero privilegi che g’he dà ai sò scelt de savè che , segond Apoc. 9 :5-10, el temp de la cumprensiun religiüsa universal e de la pas l’è stà prugramad de lù per sultant “ 150 ” an (o ciinch mes profetich) intra el 1844 e el 1994. Chestu criteri distintif scelt del sò Rev. :8 : " La bestia che g'he vedèt l'era, e l'è minga." La g’ha de salì fœura del abiss e ndà a la perdiziun. E quei che abiten sü la terra, che i sò nomm sun minga stà scrivü in del liber de la vida fin de la creaziun del mund, se meravigliaran quand che vedan la bestia : perché l’era, e l’è minga, e l’è ancamò de vèss. " I veramente scelt sarann ​​minga surpres de veder suceder i ròbb che Dio g’ha annunzià travers de la sò parolla profetich."           
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelaziun 8 : I primi quater trombett 
I primi quater puniziun de Dio
 
 
 
Verso 1 : “ E quand che g’ha dervì el settim segn, g’he stà silenzi in del ciel per circa una mezz’ura. »    
L’apertura del “ settim segn ” l’è estremamente impurtant, perché l’autoriza l’apertura cumpleta del liber de Apocalisse “ sellà cun set segn ” segond Apoc. 5:1. Ol silenz qe ‘l segna qesta apertura ‘l da a l'azion una solennitaa ecezionalla. El g’ha dü giüstificaziun. La prima l’è l’idea de la rottura de la relaziun intra ciel e terra, causada del abandon del Sabat el 7 marz del 321. La segonda l’è spiegada inscì : per la fed, identifico chestu “ sett segn ” cunt el “ segn del Dio vivent ” del capitul 7 che designa el Sabat del . . L’ha regordad la soa importanza cond el far-l far l’ojet del quart dei so dex comandament. E lì g’ho descuvert di prœuf che rivelan la sò estrema impurtanza per Dio, el noster sublim Creatur. Ma giamò in del cunt de la Genesi g’ho nutà che el sett dì l’era presentà separà in del capitul 2. I primi ses dì sun tratà in del capitul 1. Inolter, el sett dì l’è minga sarà, cuma quei precedent, cun la formula “ g’hera sira e matina ”. Chesta particularità l’è giüstificada del sò ròll profetich del sett milleni del pruget de salvament de Dio. Mettuu sotta el segn del eternità di elett redent del sàang de Gesù Cristu, el sett milleni l’è stess cuma un dì senza fin. In cunferma de chesti ròbb, in de la sò presentaziun in de la Bibbia ebraich, la Torah, el test del quart cumandament l’è separà di olter e precedü de un segn che dumanda un temp de silenzi rispettus. Chestu segn l’è la letra ebraich “ Pé ” e donca isulà segnand una pausa in del test, g’ha el nomm “ pétuhot ” . El settim dì de ripòs del Sabat g’ha donca tüt i giüstificaziun per vèss segnà de Dio en mod particular. Da la primavera del 1843, l’ha causà la perdita de la tradiziunal fed prutestante, erede de la “ Domenica ” catolica. E da l’istess calvari, ma in del autun del 1844, l’è diventà ancamò el segn de apartenenza a Dio che Ezechiel 20:12-20 g’he dà : “ Anca mi g’ho dà i me sabat cuma segn intra mi e luur, perché pœden savè che sun YaHweh che santifica luur segn che lür pœden vèss un segn... Signur , el to Dio. " L’è domà travers de luu qe el scernid al pœl pœ entrar ind el segret de Dio e descuvrir el programa precis del so projet rivelad.                      
Dett quest, ind el capitol 8, Dio al parla de cadene de messaj de maledizion. El che me purta a vardar la verità del Sabat dal aspett di malediziun che el sò abandon, da part di cristian dal 7 marz 321, g’ha generà en caden durant l’era cristiana. Quest l’è quel che el verset dopu cunfermarà culegand el tema del Sabat ai “ sett trombe ” , simbul di “ sett puniziun divin ” che colpiran l’infedeltà cristiana del 7 marz 321 .      
Verso 2 : “ E g’ho vist i set angel che stavan davaant a Dio, e g’han ricevü set trombe; »   
El prim di privilegi ottegnü de la santificaziun del Sabat del sett dì , santificaa de Dio , l’è cumprender el significà che Luu dà al tema di “ sett trompet ”. Per la furma del aprocc che g’he l’è dà, chestu tema derva cumpletament l’inteligenza de chel scernì. Perchè al porta la prœva de l'accusa de " pecad " citada in Dan.8:12 contra l' Assemblea Cristiana , de part de Dio . Defatt, chesti “ set puniziun ” sarèsen minga stà inflitt de Dio se chestu pecà l’esisteva minga. In plu, a la lux del Levitic 26, qeste punizion inn justifegade de l’odi ai so comandaments. Ind el vegg patt, Dio l’haveva jamò adotad l’istess principi, per punir l’iniquitaa de l’ Israel carnal infedel e corrut . El creatur e legislatur Dio che cambia minga el ne dà chichinsci una bella prœuva. Tüt i dü i alleanz sun sugett ai stess dumand de ubbidienza e fedeltà.       
L’acess al tema di “ trombe ” permett de dimustrar i cundann sucesif de tüt i religiun cristian : catolich, ortodoss, prutestant del 1843 , ma anca avventist del 1994 . El rivela anca el puniziun universal de la “ sesta tromba ” che i colpirà insema prima de la fin de la prova. Pœden inscì mesurà sò impurtanza . La “ settima tromba ” ligada al retorn de Cristo, çoè l’azion direta de Dio, la sarà tratada separadament, comè el Sabat, ind el capitol 11, pœ la sarà largament desvilupada ind i capitol 18 e 19.       
Di ültem 17 secul dal 321 , o püsee precisament 1709 an , 1522 an sun stà segnà di malediziun causà de la trasgresiun del Sabat fin a sò restaur prevista per l’an 1843 in del decret de Dan.8:14. E de chela data de sò restauraziun fin al riturn de Gesù Cristu in del 2030, el Sabat g’ha ufrì la sò benediziun per sultant 187 an. El Sabat g’ha donca fatt püsee mal ai òmm infedel che ben ai fedel elett. La malediziun la preval e chestu tema donca g’ha el sò post en chestu capitul 8 che presenta i malediziun divin.
Verso 3 : “ E un olter angel l’è vegnuu e l’è stà a l’altar, cunt un incenser d’or ; G’he l’è stà dà tanti incens per ofrirlo insema ai oraziùn di tüt i sant sül altar d’or che l’era davaant del tron. »    
In Daniel 8:13 , dopu avegh citaa “ el pecà desolant ”, i sant in de la visiun parlavan del “ eterno ” che riguardava el “ inmutabil ” “ sacerdozi ” celest de Gesù Cristu , segond Ebr 7:23 . Sü la terra, dal 538, el regim papal g’ha levà via segond Dan.8:11. In del 1843, la riconciliaziun cun Gesù Cristu g’ha dumandà la sò restituziun . Chestu l’è el fin del tema che s’èm drée a afruntà en chestu versichel 3 che derva el ciel e ne mustra Gesù Cristu in del sò ròll simbolich de intercessur de sumo sacerdot celest per i pecc di sò elett, e sultant luur. Garda che sü la terra, intra el 538 e el 1843, chesta scena e chesta part sun parodià e usurpà del attività di papa catolich che se succeden l’un a l’olter in del temp, frustrand semper el Dio del sò legitim diritt supremo.        
Perchè l’è presentà en chestu capitul 8 e perché l’è cessà in del stess mument del abandon del Sabat, chestu tema del intercesiun de Gesù Cristu l’è presentà anca a nun, sotta l’aspet de la malediziun de la cessaziun de chesta intercesiun per i multitùdin cristian , vitim inconsci del dì pagan del sul roman “ ” ; quest, anca e soratüt , dopu el sò cambiament de nomm ingannevul e seduttif : “ Domenica ” : el dì del Signur. Sì, ma de che signur ? Ahimè ! Quella de sotta.         
Verso 4 : “ El fum del incenso l’è salì sü cun i oraziùn di sant de la man del angel davaant a Dio. »   
I “ profum ” che cumpagnan “ i oraziùn di sant ” simbolizan el piacevul odor del sacrifici de Gesù Cristu. L’è la sò dimostraziun de amor e fedeltà che rend acetabil i oraziùn di sò scelt per el sò giudizi divin. L’è impurtant notar en chestu verset l’impurtanza del asociaziun di parolles “ fum ” e “ oreziùn di sant ”. Chestu detai l’è duperà en Apoc. 9:2 per indicar i oraziùn di falsi cristian prutestan, perchè la nœuva situaziun s’è stabilida in del 1843.         
Quell qe Dio al se riferiss in qest verset l’è la situazion qe la prevaleva intra el temp apostoleg e la data maledeta del 7 de marz del 321. Prima de l’abandon del Sabat , Gesù l’ha ricevud i orezion dei elets e l’ha intercedud per luu per lor. Chesta l’è un’imagin didatich che la significa che la relaziun vertical intra Dio e i sò elett l’è mantegnüda. Sarà inscì fin che mustraran fedeltà a la sò persòna e al sò insegnament de la verità, cioè fin al 321. In del 1843, el sacerdozi de Gesù el riprendrà tüta la sò atività benedeta a favur di sant avventist scelt. Però, intra el 321 e el 1843, i rifurmadur g’han beneficià de la sò grazia, cuma quei del temp de Tiatira .
Verso 5 : “ E l’angel l’ha ciapà el incenser, l’ha impienì de ​​fœuch del altar, e l’ha bütà in de la terra. E g’heran vus, tron, lampi e terremot. »   
L’aziun descrivuuda l’è visibilment viulenta. L’è quella de Gesù Crist a la fin del sò ministeri intercesori quand che riva l’ura de la fin del temp de la grazia. El ròll del “ altar ” finìs, e el “ fœuch ” , l’imagin de la mort espiatoria de Gesù Cristu, l’è “ butà sü la terra ” , esitand una puniziun de quei che l’han sottavalutà, e per quaivun, l’han disprezà. La fin del mund segnada del intervent dirett de Dio l’è evocada chichinsci de la formula ciaf rivelada en Apoc. 4:5 e Es . La panoramica de l’era cristiana la finiss cun chestu avvent “ avventista ” de Gesù Cristu.        
Come per el Sabat, el tema de l’ intercession celest de Gesù Crist l’è presentad ind l’aspet de la maledizion del so judizi intra el 321 e el 1843. I sant qe i meten in discussion el Spirit in su quest, in Dan 8:13, g’haveven una bona rexon per voler cognosser el temp quand qe el sacerdozi “ etern ” al saria ripres de Gexù.   
Nota : senza mett in discusiun l’interpretaziun precedent , una segonda spiegaziun g’ha un sens perfet. In qesta segonda interpretazion, la fin del tema de l’intercession de Gexù Crist la pœl vesser ligada a la data del 7 marz del 321, el moment quand qe l’abandon del Sabat da part dei crestian al porta Dio a entrar ind una ira qe la sarà espiada del cristianesim ocidental , per mez dei “ sett trombe ” qe vegnen fœra. Chesta duppia spiegaziun l’è ancamò püsee giüstificada perché l’abandon del Sabat g’ha di conseguenz fin a la fin del mund , in del 2030, l’an induè, travers el sò glorios riturn visibil, Gesù Cristu g’ha darà via per semper del regim papal roman e del sò ültem sostenidur prutestant american, luur falsa rivendicaziun. Gesù l’avarà pö riprend el sò titul de “ Testa ” de la Gesa usurpada del papado. Defatt, a diferenza di fedel elett, i cristian infedel cadù ignuran el decret de Dan.8:14 e i sò conseguenz fin a la fin del mund ; che giüstifica el luur terror quand Gesù el turna segond l’insegnament de Apoc. 6: 15-16. Prima del 2030, i primi ses “ trombe ” se cumpliran intra el 321 e el 2029 . Cun la “ sesta tromba ” , l’ültima puniziun de avvertiment prima del esterminaziun final, Dio g’ha punì tant i cristian ribell. Dopu chesta sesta puniziun, g’ha urganizà i cundiziun per l’ültima prœuva universal de fed e en chestu cuntest, la lüs rivelada la sarà proclamada e cognusüda a tüt i soravivent. L’è davaant a una verità dimustrada che i scernì e i cadù g’havaràn pœu, per luur libera scernida, avanzà davaant a una minaccia de mort vers luur destin final che sarà : la vita eterna per i cadù , la mort definitiva e assoluta per i cadù.              
Verso 6 : “ E i set angel che g’havevan i set trombe se prepararon a sonar. »   
De quest verset, el Spìrit al ne ufriss una nœva panoramica de l’era cristiana , ciapand come tema i “ sett trombe ” o “ sett punizion sucessive ” distribuide ind tuta l’era cristiana del 7 marz del 321, l’ann ind el qual el “ pecad ” l’è stait stabilid uficialment e civilment . Me regordi che in del prologo de Apocalisse 1, la “ vos ” de Cristo l’è giamò paragunada al son de una “ tromba ”. Chestu strüment duperà per avvertir el popul en Israel el purta denter de sé el cumplet significà de la rivelaziun del Apocalisse. L’avvertiment mett en garba cuntra i trappol mettü del nemìs.            
Verso 7 : “ El prim l’ha sonad. E g’he stà grandina e fœuch mes’cià cunt el sàang, e l’è stà bütà sü la terra ; e el terz part de la terra l’è brusà, e el terz di alber l’è brusà, e tüt l’erba verd l’è brusà. »    
Prima puniziun : l’è stada eseguida intra el 321 e el 538, da vari invasiun del Imper Roman da part di popul inscì ciamà “ barbar ” . Me regordi particolarment el popul dei “ Uni ” qe el so capo Attila al se ciamava con giustizia el “ flagell de Dio ”. Una flagellazion qe l'ha incendiad una part de l'Europa ; la Gallia setentriunal, l’Italia setentriunal e la Pannonia (Croazia e Ungaria ucidental) . El sò motto l’era, Oh quant famus ! " Indué va el me cavall, l'erba la cress minga ." I sò aziun sun perfettament sintetizà en chestu verset 7 ; Manca nient, tutt l’è lì.  La “ grana ” l’è el simbul de la devastaziun di cültür e el “ fœuch ” chel de la distruziun di materiai consumabil. E naturalment, “ el sàang vergà sü la terra ” l’è simbolich di vitt del òmm copà cun viulenza. El verb “ slanzà ” indica la rabia del creatur , del legislatur e del salvadur Dio che ispira e dirigg l’aziun dopu avegh “ slanzà fœuch del altar ” in del verset 5 .                      
In parallel, in Lev. 26: 14-17 legem : “ Ma se te me scolterè minga e te farès no tüt chesti cumandament, ma se te dispreziet i me statüt e se la tò anima la odia i me giudizi, inscì che te faréet minga tüt i me cumand ma te rompèt minga el mè patt, alura te farè chest. Te manderò terror, consum e fever, che te farà languir i œgg e te farà mal a l’anema ; e te semerarà i tò sèm en van : i tò nemìs le devoran. Mi me mett la facia contra de ti, e te serèst battü davaant ai tò nemìs ; quei che te odian guvernaran sü de ti, e ti scaparà quand che nissun te perseguirà. »     
Verso 8 : “ La segonda campana l’ha sonad . E quaicos de simil a una granda muntagna che brüsa de fœuch l'è stà butà in del mar ; e un terz del mar l'è diventà sang , .    
Segond Puniziun : La ciaf de chesti imagen l’è in Jer 51 :24-25 : “ Mi pagarò Babilonia e tüt i abitant de la Caldea per tüt el mal che g’han fà en Sion devant di tò œucc, dis YaHweh . Ecco, mi son contra de ti, o montagna distruttiva, dis YaHWéH , ti che destrugi tüta la terra! Mi slargarò la man cuntra de ti, e te rullarò giò di ròcc, e te farò una muntagna che brüsa. » L’è in quest verset 8 che el Spìrit evoca el regim papal roman cunt el sò nomm simbolich de “ Babilonia ” che cumparirà in de la furma “ Babilonia la grand ” in Apoc. 14:8, 17:5 e 18:2. El “ Fògh ” l’è adatà a la sò persunalità, evocand sia quel che la consumarà al riturn de Cristo e al ültim giudizi, sia quel che lee dupera per infiamà de odi quei che la apruvan e la suportan : i monarch europei e i luur popul catolich. Qui come in Daniel, “ el mar ” al rapresenta l’umanitaa interessada del rivestiment profeteg ; l’umanità di popul anonim che in praticament sunt rimast pagan anca se g’heran cunversiun cristian. La prima conseguenza de l’istituziün del regime papal in del 538 l’è stada quella de atacà i popul per cunvertì cün una forza militar armada. La parolla “ montagna ” indica una putent dificultà geografich. Chestu l’è chel che l’è adatt per definì el regim papal che, nemìs de Dio, l’è comunque levà sü de la sò voluntà divina ; Chestu l’è per där un induriment a la vida religiüsa di cristian infedel tradott de persecuziun, suferiment e mort intra luur e i popul de fœura de religiun diferent. La relijon obligatoria ‘l é una novitaa dovuda a la trasgresion dol sant Sabat de Dio. G’he devem i inutil massacri de cunversiun forzà fatt de Carlo Magno e di urden di Crocià dirett cuntra i popul musulman, slanzà del Papa Urbano II ; tüt i ròbb profetizà en chesta “ segonda tromba .”                       
 
Verso 9 : “ e la terza part di creatur che l’eran in del mar e che g’havevan la vita l’è morta, e la terza part di naf l’è stada distrutta . ”    
I cunseguenz sun universai e seguiran fin a la fin del mund. I parolles “ mar ” e “ navi ” truveran luur significà in di sconter cunt i musulman del mar Mediterraneo, ma anca cunt i popul african e sudamerican indué la fed catòlica conquista impusta la darà urigen a orribil massacri di populaziun indigen.    
In parallel legem in Lev. 26:18 a 20 : “ Se, nonostant quest, te me scolti minga, te punirò set volt de püsee per i to pecaa. Mi rompirò l’orgœuj del tò podè, farò el tò ciel cuma el ferr e la tò terra cuma el bronz. La tò forza la sarà sprecada en van, la tò terra la darà minga el sò produt, e i alber de la terra dan minga el sò früta. " In qest verset, el Signor al annuncia un induriment relijos qe ind l'era crestiana l'è realizad del passaj de Roma del paganism a'l papism. L’è interessant notar che in ocasiun de chestu cambiament, la dominaziun romana g’ha bandonà el “ Capitol ” per instalar el papad in del Palazz Laterano che se truvava propri sül “ Caelio ”, cioè el ciel. El duro regim papal cunferma l’induriment religius profetizà. El frutt de la fed cristiana l’è cambiad. La gentileza de Cristo l'è sostituida de aggresività e crudeltà ; e la fedeltà a la verità la se trasfurma en infedeltà e en zelo per i busie religius.        
Verso 10 : “ La terza campana l’ha sonad . E l'è cascada del ciel una granda stela, che la brusava cuma una torcia ; e l’è cascà sü un terz di fiumm e süi funtan d’aqua. »    
Terza punizion : el mal generad al se intensifica e al riva a’l so massim vers la fin del Medioev. El prugress de la stampa mecanica g’ha favurì la püblicaziun de la Santa Bibbia. Leggend-la, i funzionari elegiud descoverzen i veritaa qe l’insegna. Lee la giüstifica inscì el ròll di “ dü testimoni ” che Dio g’he dà in Apoc. 11:3 : “ Mi darò el podè ai me dü testimoni, e luur profetizaran per mil dücent sessanta dì, vestì de sacco . "Favorend i sœ dogma relijos, la fed catolega la se basa nomà in su la Bibbia per justifegar i nom dei sants qe i so sojets veneren." Perchè el pussess de una Bibbia l’è cundannà de lù e l’espon el pussess a la tortura e a la mort. L’è la descuverta de la verità biblica che giüstifica l’imagin dada en chestu verset : “ E l’è cascà del ciel una grand stèla, che brüsava cuma una torcia .” El fœuch l’è ancamò tacà a l’imagin de Roma simbolizada chesta volta de una “ grand stèla brüsant ” cuma la “ grand muntagna brüsant ”. La parolla “ stela ” la rivela la sò afermaziun de “ dar lüs sü la terra ” religiusament segond Gen.1:15 ; e quest in del nomm de Gesù Cristu, che lee la dis che l’è cuma la vera “ torcia ”, portador de lüs cun cui l’è paragunada in Apoc. 21:23 . L’è anca mò “ grande ” come quand l’ha cuminciad , ma el sò fœgh de persecuziün l’è cressü, pasand de “ ardent ” a “ ardent ” . La spiegaziun l’è facil, denunziada de la Bibbia, la sò rabia l’è ancamò püsee grand perché l’è ubligada a cuntrastar apertment ai scelt de Dio. Che segond Apoc. 12:15-16 la obliga a passà de la strategia del “ serpent ” astuto e ingannevole a quella del “ dragon ” che perseguita avertament . I sò aversari sun minga sultant i elett pacifich e docil de Dio, g’he anca e soratüt che g’ha de afruntà, un falso prutestantesim, püsee pulitich che religius, perchè ignura i urden dat de Gesù Cristu e ciapà i arm, mata, massacra tant cuma el camp catolich. El “ terz di fiümm ” , che l’è una part di populaziun del Europa cristiana, l’è uget de aggresiun catòlich, inscì cuma “ i funt d’aqua ”.                                       El mudel per chesti funt d’aqua l’è Dio stess segond Ger 2:13 : “ Perchè el me popul g’ha fatt dü pecà : g’han lassà mi, la funt di aqua vivent, e g’han sculpì per luur stess cistern , cistern rott che pœden minga tegnir aqua. “Ind el plural, in qest verset, el Spirit al designa per “ i surgent de aqua ” i elets formads a l’imajen de Dio. Giovanni 7:38 el cunferma, disend : “ Quel che cred en mi, cuma la Scritüra g’ha dit, de sò panza scorran di fiumm de aqua viva.” “ Questa espresiun la indica anca la pratica del batèsim di bagai che, de la nassita , senza vèss cunsultà , riceven un etichett religius che i farà diventar sugett de una causa religiüsa minga scelta . Menter cressen, un dì prendran i armi e mazzaran i aversari perché la sò eticheta religiüsa la dumanda de luur. La Bibbia la cundana chestu principi perché la dis : “ Quel che cred e l’è batezà l’è salvà, ma quel che cred minga l’è cundannà (Marco 16:16).”                
Verso 11 : “ El nomm de la stela l’è Absinto ; e un terz di aqua l’è diventà absinto, e tanti òmm sun mort de l’aqua, perché l’era diventada amara. »    
Al cuntrari del aqua pura e che s’asciuga la sete che la indica la Bibbia, la parolla scrivuda de Dio, l’insegnament catolich l’è paragunà al “ asinto ”, una bevanda amara, tossica e anca mortal ; chestu l’è giüstificaa perché el resultà final de chestu insegnament sarà el fœuch de la “ segonda mort del ültem giudizi ” . Una part , “ un terz ” di òmm , l’è trasfurmada del insegnament catolich o falsament prutestant ricevü. “ I aque ” sun sia òmm che insegnament biblich. In del XVI secul , i grupp prutestant armà duperavan mal la Bibbia e el sò insegnament , e in del imagen de chestu verset , i òmm sun copà di òmm e di insegnament fals religius. Chestu l’è perché i òmm e l’insegnament religius sun diventà amar. Dichiarand che i “ aqua sun stà fatt amar ”, Dio rispond a un’acüsa de “ suspet de gelusia ” che l’è pendent de Apoc. 6:6 in del terz segn . El cunferma, in del mument induè la sò parolla scrivuda la riva a fàl, l’acüsa de adulteri che g’ha purtà cuntra l’ Assemblea dal 7 mars del 321, che g’ha precedü el temp del adulteri religius uficial ciamà Pergamo in Apoc. 2:12 per 538 .             
In parallel, legem in Lev. 26:21-22 : “ Se te cammini contra de mi e te refudet de scoltar-m, te punirò set volt de püsee segond i to pecaa. Mi manderò di animai selvadègh intra de vuuter, che v’han de sgrafignà i voster fiœui e destrugaran i voster bestiam e ve renderan pooch ; e i voster camin seran desèrt. » El stüdi parallel del Lev. 26 e de la terza tromba de Apocalisse rivela el giudizi che Dio pasa sul principi del temp de la Riforma. I sò veri scelt restan en pas e dimissionà, acetand la mort o la prigiun cuma veri martir. Ma a part del so esempi sublim, al vede domà dei “ bestie ” crudel qe i combaten intra lor, plussee despess, per orgoi personal, e qe i copan i omegn cond la ferocitaa dei animai selvateg carnivor. Chesta idea la se furmarà en Apoc. 13:1 e 11. Chestu l’è el punt püsee volt del temp induè, in de la norma del affliziun, el Scelt l’è purtà “ in del deserto ” (= prova) en Apoc. 12:6-14 cunt i “ dü testimoni ” biblich scrivü de Dio de Apoc. 11:3. El regn intolerant del papa profetizà per 1260 an l’è drèe a finì.           
Verso 12 : “ La quarta campana l’ha sonad . E el terz part del sul, el terz part de la lüna e el terz part di stèl sun stà scüri, e el dì g’ha minga lüs per un terz part, e anca la nott. »   
Quarta puniziun : El Spìrit chichinsci rapresenta la “grand tribulaziun ” annunciada in Apoc. 2:22. In di simbul, el ne rivela i sò effett : en part, “ el sul ” , simbul de la lüs de Dio, l’è colpì. Anca, in part, l’è stada colpida anca “ la lüna ”, simbul del camp religius di bui che, in del 1793, riguardava i catolich e prutestant ipocrita. Sotta el simbul di “ stèll ”, anca una part di cristian ciamà per illuminà la terra l’è colpida individualment. Chi pœu donca colpir inscì la vera e la falsa lüs religiüsa cristiana ? Risposta : L' ideolojia de l'ateism considerada comè la granda lux dei temp . La sò lüs ecliss tüt i olter. I scritor qe scriven liber su qest argoment inn altamente considerads e se ciamaven “ illuminador ” , comè el Voltaire e el Montesquieu . Eppur , chesta lüs destrugg , prima, la vita del òmm en una cadena, spantegand sàang en torrent. Dopu i cap del re Luigi XVI e de la sò dona Marie-Antoinette, anca quei di praticant catolich e prutestant sun cascà sotta i guillotin di rivoluziunari. Chestu att de giüstizia divina giüstifica no l’ateism ; ma la fin la justifica i mez , e Dio al pœl domà roversar i tirann cont l’opponer-i cont una tirania superior, plussee potent e plussee forta. “ Poder e forza ” l’è del Signor in Ap. 7:12.                  
In parallel, legem in Lev. 26: 23-25 ​​: “ Se chesti castig te curregen no e te me resisti, anca mi te resisterò e te punirò set volt de püsee per i to pecaa. Mi purtarò sü de ti una spada, che la vendicarà la mia patt ; quand che v’è riunii in di voster cità, mi mandarò la peste intra de vù, e v’è stà cunsegnà in di man del nemìs. » . “ La spada che la vendicarà la mia alleanza ” l’è la part che Dio g’ha dà al regim ateo naziunal frances cunsegnand-gh i cò colpevul de adulteri spiritual commess cuntra de lù. Cuma la peste di versi, chestu regim ateo g’ha inizià un principi de esecuziun de masa inscì che i carnefici de ieri sun diventà vitim de dumani . Segond qest principi, qest rejim infernal al pareva haver-g de ingoiar tuta l’umanitaa ind la mort. Per quest Dio g’he darà el nomm “ abiss ”, la “ bestia che la se leva sü del abiss ”, in Apoc. 11:7 induè el sviluppa el sò tema. Quest l’è perqè ind el Gen.1:2, qest nomm al designa la terra senza vita, senza forma, caotega e qe a la longa scadenza, la distruzion sistematega intrapresa del rejim ateo la se reproduxeria. Par esempi, truvem el destin de la Vendée catolica e monarchica ciamada “ Venghe ” di rivoluziunari che g’havevan el pian de renderla una terra desulata e disabitada.           
Verso 13 : “ E g’ho vardà e g’ho sentiu un’aquila che sgolava in mezz al ciel, che la diseva cunt una vus volta : Guai, guai, guai ai abitant de la terra, per i olter vus de la tromba di tri angel che sun drèe a sunà ! »     
La rivoluzion frances l’ha prodot i so efets mortai ma l’ha raggiunt l’obietiv desiderad de Dio. Lee l’ha metü fin a la tirania religiüsa e dopu lee l’ è stada impusta la toleranza. Chestu l’è el temp induè, segond Apoc. 13:3, la “ bestia del mar ” catolich l’è stada “ ferida a mort ma guarita ” per l’autorità putent del “ aquila ” napoleonich , presentada en chestu verset , che l’ha riabilitada travers del sò Concordat . “ ... un’aquila che sgola in mezz al ciel ” simboliza l’alteza del domini del imperatur Napoleun I. Lü l’ha slargad el sò domini sü tutt i popul europei e l’è fallì cuntra la Rusia. Chesta scernida g’he dà una grand precisiun sü la dataziun di aveniment, l’è inscì sugerì el periud dal 1800 al 1814. I enorm conseguenz de chestu regn sunt un punt de riferiment solido che giüstifica inscì l’ariv in de la data pivotal de Daniel 8:14, 1843. Chestu regim impurtant in de la stòria del pais de Francia diventa , per Dio , el purtadur de un terribil annunci , perché dopu che Dio el sarà universal . Ripetù tri volt, l’è la perfeziun de la “ disgrazia ” ; chestu perché entrand in del an 1843, cuma insegna Apoc. 3:2, Dio dumanda ai cristian , che pretenden la salveza de Gesù Cristu , che finalment cumpletan la Riforma cuminciada in del 1170, la data induè Pierre Valdo g’ha restaurad cumpletament la verità biblich, e che produsen “ oper parfet ” ; chesta perfeziun l’è dumandada en Apoc. 3:2 e dal decret de Daniel 8:14. I conseguenz de la sò entrada en vigur cumparisen chichinsci sotta furma de tri grand “ disgrazi ” che incœu stüdiarem separà. Vœria sotalinear anc’mò qe qell qe al rend qest period de pax relijosa, paradossalment, una granda “ disgrazia ” l’è l’ereditaa de l’ateism nazional frances qe la permea e la permearà, fina a la fin del mond, la ment umana ocidental. Chestu vuutarà minga a realizar i rifurm dumandà de Dio dal 1843.                      Ma giamò, el “ sest segn ” de Apoc. 6:13 g’haveva illustrà el primo de chesti “ guai ” cun l’imagin de una “ caduta di stèll ” rispett ai “ fich verd ” , dopu avegh minga acettà la maturaziun spiritual cumpleta dumandada de Dio dal 1843. E el segn celest de Dio l’è stà dà el parallel3 . l’ annunzi di tri grand “ guai ” del verset stüdià.           
Ind la soa rivelazion, el Spirit l’evoca l’espression “ abitants de la terra ” per designar i uman mirads dei tri grands “ guai ” profetizads. Vessend tajà via de Dio e separà de luur incredulità e de luur pecà, el Spìrit i mett ancamò insema a la “ terra .” Al cuntrari, Gesù el designa i sò ver fedel elett cun l’espression “ citadin del regn del ciel ” ; la sò patria l’è minga “ la terra ” ma “ el ciel ” indué Gesù g’ha “ preparà un post per luur ” segond Giovanni 14:2-3. Donca ogni vœlta qe qesta espression “ abitants de la terra ” l’è citada ind l’Apocalisse, l’è per designar l’umanitaa ribella separada de Dio in Gexù Crist.                  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Apocalisse 9 : La 5° e la 6° Tromba 
La “ prima ” e la “ segonda grand disgrazia ” .    
 
La 5a Tromba : La “ Prima Granda Disgrazia ”   
per i prutestan (1843) e i avventist (1994)
 
 
Nota : In de la prima letura, chestu tema de la “ 5a tromba ” presenta en imagen simbolich el giudizi che Dio purta süi religiun prutestan che sun cascà en disgrazia de la primavera del 1843. Ma purta olter insegnament che cunferman i annunci profetich che g’ha avü el signur Gesù sett. come el sò messagger. El sò oper profetich g’ha particularment illuminà el temp del ültem test final de fed ; i sò previsiun seran cunfermà en chestu messaj. Ma quel che la noster surela saveva minga l’era che una terza attesa avventista l’era stada prugramada de Dio per testar la gesa avventista del sett dì stess. Certament, chesta terz aspetativa g’ha minga ciapà el svilupp publich di dü precedent , ma l’entità di nœuf verità rivelà che sun ligà a lù cumpensa chesta aparente deboleza. Chestu l’è perché, dopu vèss stà testà de Gesù Cristu intra el 1983 e el 1991 a Valenza-sur-Rhône , en Francia, e en Maurizio , dopu el sò refüd di sò ültim lüs profetich, l’insegnament istituziunal uficial del adventism l’è stà “ vomità ” del Salvadur di anim in del 19. 5 e 10 de chestu capitul 9. L’è per chestu mutif che, in de la segonda letüra, chestu giudizi figuratif fatt del Signur cuntra i vari aspett de la fed prutestant se aplica al adventism istituzional del sett dì che l’è cascà en apostasia , a sò volta , per un refuud de la lüs profetich divina ; Chestu l’è malgrad i avvertiment dà de Ellen G. White in del capitul “ El refud de la lüs ” del sò liber indirizzà ai maester avventist “El ministeri evangelich ”. Ind el 1995, l’alleanza ofiçal de l’Aventism cont el Protestantism l’è rivada a confermar el just judizi profetizad de Dio. Vale la pena notar che tüt i dü i cas g’han l’istess causa : el refuud e el disprez per la parolla profetich proposta de Dio, da part de un servitur che g’ha scernì per chestu mesté .              
“ La miseria ” l’è l’ura del mal che el sò instigator e ispiratur l’è Satana , el nemìs de Gesù e di sò sant scelt. El Spìrit el ne rivelarà in imagen chel che diventa de un discepol de Gesù Cristu quand che l’è refüdà de lù per vèss cunsegnà al diavul ; che donca l’è una veramente grand “ disgrazia ” .     
Verso 1 : “  La quinta campana l’è sonada . E g’ho vist una stèla che la cascava del ciel sü la terra. La ciaf del foss senza fond l’è stada dada a lù ,   
Un “ quint ” ma grand avvertiment l’è dirigiü ai elett de Crist separà del 1844. “ La stèla che l’è cascada del ciel ” l’è minga “ la stèla Absinte ” del capitul precedent che l’ è minga “ cascada ” sü la terra , ma “ süi fiumm e süi surgent d’ aqua ” . L’è quel de l’ era “ Sardis ” induè Gesù se regorda che “ g’ha i set stèll in di man ” . Per i sò “ oper ” dichiarà “ imperfet ” , Gesù g’ha slanzà per terra la “ stella ” del messagger prutestant.                           
La prova avventista l’è stada segnada in de la primavera del 1843 de la fin de una prima aspetativa del riturn de Gesù Cristu. Una segonda spetativa de chestu ritorn l’è finida el 22 de ottober del 1844. L’è stà sultant dopu chesta segonda prova che Dio g’ha dà ai vincidur la cognossenza e la prategh del sò sant Sabat del sabato. Quest Sabbath l’ha poeu assunt el ròl del “ segn de Dio ” che l’è menziunà in del verset 4 de chestu capitul 9. El sigill di sò servitur l’è donca cumincià dopu la fin de la segonda prova, in del autunn del 1844. L’idea l’è la seguent : l’espresiun “ che l’era cascà ” mira a la data de la primavera e del 4 del 1840. prima prova adventista, in oposizion a qella de la caduta del 1844 qe la segna l'inizi de la sigillazion dei elets vitorios e quella del tema de qesta " 5a tromba " , la qual fin per Dio l'è de rivelar la caduta de la fed protestanta e quella de l'avventism qe la farà un'alleanza con luu del " 10. Inscì, menter i “ cinq mes ” de chestu tema cumencian in del autun del 1844, el cuntest del principi del sigillament, cuma argument principal, la fed prutestante “ l’ era cascada ” prima de chesta data, in de la primavera del 1843. Pœdem donc vedè cuma la rivelaziun divina rispetta i fatt storegh realizà . I dü dat 1843 e 1844 g’han una funziun specifich.              
Abandunada de Gesù che l’ha cunsegnada al diavul , la fed prutestante l’è cascada in de la “ fossa ” o “ profondità de Satana ” catolich che i rifurmadur stess denunziavan al temp de la Riforma in Apoc. 2:24 . In manera ligera, col dir qe la casca “ sü la terra ”, el Spirit al conferma l’identitaa de la fed protestanta simbolizada de la parolla “ terra ” qe la regorda la soa partenza del Catolicesim ciamada “ mar ” ind el Apoc. 13 e 10:2. In del messagg “ Filadelfia ” , Gesù presenta “ port ” che sun avert o serrà. Chichinscì, una ciaf derva per luur un percors parècc diferent perché g’he dà acess al “abiss ”, simbul de la scumparsa de la vida. Chestu l’è el mument induè , per luur , “ la lüs diventa scürità ” e “ la scürità diventa lüs ” . Adotand comè soa ereditaa i principi dei penser filosofeg republegan, i perden de vista la vera santitaa de la fed purifegada del sang de Gexù Crist. Nutem la precisiun “ l’è stada dada a lù ”. Quell qe al dà insì a ognun segond i so ovre l’è Gexù Crist el divin Giudizi. Perchè l'è anca el custodi di ciaf ; “ la ciaf de David ” per i benedett elett in del 1873 e in del 1994 , segond Apoc. 3:7, e “ la ciaf del foss senza fond ” per i caduti del 1843 e del 1994 .                             
Verso 2 : “ e l’ha dervid el foss senza fond. E l'è vegnud fœra un fum de la fossa, come el fum de un grand forn ; e el sul e l’aria eren scüri del fum de la fossa. »    
La fed protestanta la cambia el so padron e el so destin, e anca i so ovre inn cambiade. La riva inscì al destin invidiabil de dover subìr la distruziun del ültem giudizi dal “ fœuch ” de la “ segonda mort ” che la sarà menziunada en Apoc. 19:20 e 20:10. Prendendo l'imajen de "un lac de fœg e solfar " qest " fœg " de l'ultem judizi al sarà un " grand forn " qe al minaça i trasgressor dei comandaments de Dio fin de la soa proclamazion sul Monte Sinai segond Es.19:18 : " El Monte Sinai l'era completament in su un fum; El fum l’è saltà sü cuma el fum de un forn , e tüta la muntagna la tremava fort. “El Spirit pö dupera la tecnica cinematografica ciamada “ flashback ”, che rivela i laurà fad quand i mort l’eran anca mò viv e serviven el diavul. La parolla " fum " g'ha un dopi signifegad : quell del fœg del " grand forn " qe legem in Apoc. 14:11 : " E el fum del so torment al va su per semper e semper ; e g’han no ripòs de dì o de nott, che adoran la bestia e la sò imagen, e chi che ricef el segn del sò nomm , “ ma anca chel di “ orezi di sant “ segond Apoc. 5:8, chichinsci, quei di falsi sant. Perchè un' abundant attività religiüsa manifestada di oraziùn giüstifica chesti parolles che Gesù g'ha rivolt a Sarde , in del 1843 : " Te passi per vèss vif ; e te seet mort ." Mort, e do volt mort, perchè la mort sugerida l’è “ la segonda mort ” del “ ultim giudizi ” . Chesta atività religiüsa la inganna tüt, senza Dio e i sò scelt che lü illumina. Chestu ingann diffùs l’è “ intox ” cuma dis el mund mudern. E l’è defatt l’idea de intossicazion qe el Spirit al sujeriss de l’imajen del “ fum ” qe al se spantega ind “ l’aria ” a’l pont de oscurar “ el sol ” . Se quest ultem l’è el simbol de la vera lux divina, qella de l ’“ aria ”                                            se riferiss al dumini riservà al diavul, ciamà “ el princip del podè del aria ” en Ef . In del mund, el fin di disinformaziun l’è sconder i verità che g’han de restar segret. A nivell religios, l’è l’istessa roba : la veritaa l’è domà per quell scernid. La proliferaziun di grupp prutestant g’ha avü l’eficacia de mascherar l’esistenza de la fed avventista del sett dì ; quest fin al 1995 quand lür han ciamada in di sò rang per la sò “ grande disgrazia ” . In chesta nœuva situaziun spiritual, sarà vitim de la segonda mort che trasfurmarà la superfiss de la terra en un forn de fœuch. El messaj l’è spaventus e podem capì che Dio l’ha minga ufrì en mod ciar. L’è riservà ai scelt perché capissen che destin sun scapà.          
Verso 3 : “ E del fum vegnen fœura i locust e se sun spantegà sü la terra ; e g’he stà dà el podè, cuma el podè di scorpiun de la terra. »    
I oraziùn simbolizà del “ fum ” vegnen fœura de la boca e de la ment di prutestant cadù, donca òmm e donn simbolizà di “ locust ” per luur grand nümer. L’è stada veramente una moltitudin de creatür uman che sun cascà in del 1843 e me regordi che in del 1833, des an prima, el Signur g’haveva dà un’idea de chesta moltitudin travers de la “ caduta di stèll ” realizada in de la nott del 13 november 1833 intra la mezanott e la matina . . Ancamò una volta, l’espresiun “ sü la terra ” g’ha el duppi significà de estensiun terrester e identidà prutestant. A chi g’he piasen i “ locust ” distrutif e devastant ? Minga di paisan, e Dio appreza minga i credent che El tradisen e lavuran cun l’avversario per destrugar el sò raccòlt scelt, che l’è perché chestu simbul l’è aplicà a luur. Donca, in Ezechiel 2, qest curt capitol de 10 versets, la parolla “ ribel ” l’è citada 6 vœlte per designar i “ ribel ” ebrei qe Dio al trata come “ spine, card e scorpion ” . Chichinscì, chestu termin “ scorpiun ” riguarda i ribel prutestan. Ind el verset 3, l’allusion a’l so poder la prepara l’utilizazion de un simbol sutil plussee important. El podè di “ scorpiun ” l’è chel de spuntar fatalment i luur vitim cun la puntura de luur “ coa ” . E qesta parolla “ coa ” la ciapa ind el penser divin un significad fondamental rivelad in Isaia 9:14 : “ el profet qe l’insegna i busie l’è la coa .” I animai drœven i so " coe " per inseguir e sbat via i mosqe e oltr inset parassita qe i fastidien. Inscì truvem l’imagin de la falsa “ profetessa Jezabel ” che la passa el sò temp a castigà e a fà patir Dio e i sò servitur infedel ingannà. La pratega de la flagelazion volontaria per espiar el pecad l’è, in plu, part dei insegnaments de la fed catolega. In Apoc. 11:1 el Spìrit cunferma chestu cunfront duperand la parolla “ canna ” a la qual la ciaf Isaia 9:14 dà l’istess significà de la parolla “ coa ”.                                   . Chesta imagen de la gesa papal la se aplica anca, dal 1844, ai credent prutestant cadù che sun diventà prufet per Dio che insegnan di busie, cioè falsi prufet. La parolla sugerida “ coa ” la sarà citada in mod ciar in del verset 10.  
 
 
 
 
La costruzion del 3° avventista in attesa
(questa volta, dal sett dì)
 
Verso 4 : “ E l’è stait comandad a lor de far miga mal a l’erba de la terra, a nissun arbor, ma domà a quei omen qe g’han miga el segn de Dio in su la front .” »   
Chesti “ locust ” devoran no el verd , ma sun dannus per i òmm che sun minga prutètt del “ segn de Dio ” . Chesta menziun del “ segn de Dio ” cunferma el cuntest del periud tratà giamò in del Apoc. 7. I messaj sun donca parallel, capitul 7 che parla di elett sigillà e capitul 9, i cadù bandonà. Te regordi che segond Matt.24:24, l’è impusibel sedur un autentich scelt. Donca i falsi profet se inganan l’un l’olter.   
La precisiun, “ el segn de Dio in de la front ”, indica l’inizi del sigill di servitur avventist scelt de Dio , cioè el 23 de ottober del 1844. El detai l’è menziunà giüst prima de la citaziun del periud profetich de “ cinq mes ” in del verset seguent ; una durada de 150 an real che se basarà sü chesta data.     
Verso 5 : “ E l’è stait dait a lor, miga per copar-i, ma per vesser tormentads per cinq mes : e el torment che g’han causà l’era cuma el torment che un scorpiun el fà quand che el pica un òmm. »      
El messaj de Dio reuniss a la sò imagen aziun cumplicà en temp diferent ; che confond e rend dificil l’interpretaziun pittoria. Ma una vœlta qe qesta tecnica ‘l é capida e ricevuda, ol messaj ‘l diventa ciar. Chestu versichel 5 l’è stà la bas del me annunzi del riturn de Gesù Cristu in del 1994. El g’ha denter i prezius “ cinq mes ” profetich che, a partir del 1844, permeten de stabilir la data 1994. Però, per purtà innanz el pian de Dio, g’ho dovuu assolutament culegà gloriosamente chestu riturn de Gesù Cristu. Inscì, parzialment orb de una precisiun del test che g’havaria renduu impusibel chesta speranza, g’ho perseverà in de la direziun desiderada del me Creatur. Infatt, el test specifica : “ l’è stà dà a lür, minga per mazàl, ma per turmentàl per ciinch mes .” La precisiun “ per minga matarli ” la permeteva no de mètt ensema el tema de la “ 6° tromba ” , una mostruosa guerra de mort, in del temp cupert de la “ 5° tromba ” ; el temp de 150 an real. Ma in del sò temp, William Miller l’era giamò parzialment orb per cumpletar un’aziun volüda de Dio ; per descuvrir un errur che permett a la speranza del ritorn de Cristo de vèss ripres in del autun del 1844 ; un falso errur, perché i calcul iniziai che stabilisen la primavera del 1843 sun cunfermà incœu in di noster ültem calcul. La volontà e el podè de Dio sun sovran e per fortuna per i sò scelt, nient e nissun pœu ostacular el sò pian. El fatt l’è che chestu errur de annunzi g’ha purtà l’avventism uficial a testimoniar, in del 1991, un ategiament de disprez vers una speranza del riturn de Gesù Cristu annunzià per el 1994. E el püsee pegg per i avventist l’è vèss stà privà del ültem lüs profetich cuma l’illumina ogni liber, pœu avegh una prœuva de incœu leggend chestu document . Inscì, sun anca privà di olter nœuf lüs che Dio m’ha dà de la primavera del 2018 sü la sò legg e sül riturn de Cristo che turnarà, che savèm incœu, in de la primavera del 2030 ; e quest su nœve bas separade de la costruzion profetega de Daniel e de Apocalisse. Intra el 1982 e el 1991, per mi, i ciinch mes                eren ligads a l’ativitaa dei fals profet qe doveven continuar fina a’l retorn de Gexù Crist. Convint de chestu ragiunament, che l’è ancamò giüstificaa, vedevi no la restriziun del temp impusta de la proibiziun de “ mazzar ” . E in quel temp la data 1994 rapresentava l’an 2000 de la vera nassita de Gesù Cristu. Aggiungi che nissun prima de mi g’ha identificà la causa del me errur ; che cunferma un realizaziun en cunformità cun la voluntà de Dio. Purtem adess la noster atenziun a la precisiun “ ma per turmentarli per ciinch mes .” La formula l’è parècc minga giüst perché el “ torment ” menziunà l’è minga patiu di vitim durant i “ cinq mes ” profetizà . El “ torment ” a cui se riferiss el Spìrit sarà inflitt ai cadù al ültem giudizi, induè sarà causà di brüsadüur del “ lac de fœuch ” , la puniziun de la “ segonda mort ” . Chestu “ torment ” l’è annunzià in del messagg del terz angel de Apoc. 14:10-11 che el verset precedent g’ha evocà citand “ el fum “ “ del luur torment “ ; un messaj qe i avventist cognossen ben parqè ‘l é un element de la lor mission universala. Sapend in anticip la caduta de qest adventism uficial, in manera ligera, el Spirit al dis in qest messaj " el beverà anca luu del vin de la furia de Dio versad senza mescolanza ind la coppa de la soa rabia, e al sarà tormentad in fœg e solfar denanz ai sant angel e denanz a l'Agnell ." Chesta precisiun “ anca lü ” la mira , dopu, a la fed prutestante, pœu l’adventism uficial infedel refüdà in del 1994 de Gesù Cristu stess. De quella data lì, in cunferma de la sò malediziun, chestu nœuf “ ribell ” s’è unì a l’alleanza ecumenich che mett insema catolich e prutestant giamò tajà via de Dio. Ma prima de la caduta de l’adventism uficial, la formula “ anca luu ” la se aplicava ai prutestant caduti, perché dopu vèss caduu in del 1844, d’incœu g’havarian cundividü el destin di catolich, di ortodoss e di falsi ebrei. Infatt, “ anca lü ” el riguarda tüt i minga catolich che onoran la Gesa catolich de Roma, entrand in de la sò alleanza ecumenich e onorand                                i ordinanz de Costantin I : el sò “ dì del sul ” dumenica , e natal, (Natal del 25 dicember) . Scegliend la forma singular “ anca luu ”, piuttòst che el sò plural “ anca luur ”, el Spìrit regorda che la scernida religiusa l’è una scernida individual che rend l’individuo respunsabil , giüstificaa o colpevul vers Dio, e minga la comunità ; come “ Noè, Daniel e Giob che g’havarian minga salvà né fiœi né tüsan ” segond Ezeq.14:18.           
 
I torment de la segonda mort del ültim giudizi
Verso 6 : “ In quei dì i òmm cercaran la mort, e la truvaran minga ; g’havaràn desideri de morir, e la mort scaparà de luur. »      
I idee se seguten l’un l’olter en mod logich. Dopu avegh apena menziunà i “ torment de la segonda mort ” , el Spìrit profetiza en chestu verset 6, in di dì de sò aplicaziun, che vegnarà a la fin del 7° millenni , miraa del espresiun “ in quei dì ”. Al ne rivela pœ i particolaritaa de qesta punizion finala, qe l’è estremament formidabel. “ I òmm cercaran la mort, ma la truvaran no ; g’havaràn desideri de morir, e la mort scaparà de luur .” Quell qe i vesser uman sann miga l’è qe el corp de la resurrezion dei malvagi al g’havarà carateristege parecc diferente dei corp carnai d’incœ. Come luur puniziun final, el Dé Creatur ricrearà luur vita, rendend-la capas de continuar en un stato cuscient fin a la distruziun del luur ültem atom. Ancamò, la durada del temp de suferiment la sarà adatada individualment per ogni individuo, a segond del verdett sü la sò colpa individual. Marco 9:47-48 al conferma quest in qeste parolle : “... per vesser butads ind l’infern, indove el so vermen al mor miga, e el fœg al se smorza miga. " Varia anca notar qe la fed protestanta la condivid cond la Giexa catolega tant fals dogma relijos ; olter a la domeniga, el prim dì de ripos, g'è la credenza ind l'inmortalitaa de l'anema, qe la mena i protestants a creder ind l'esistenza de l'infern, comè insegnad dei catoleg. Donca, la menaça catolega de l’infern, indov qe i maledets inn eternament tormentads ind el fœg, una menaça qe la sometava tuts i monarc dei terre cristiane, la g’haveva una quai veritaa, ma soratut tanta falsitaa. Perchè, prima, l’infern preparad de Dio al ciaparà miga forma fina a la fin dei “ mil ann ” del judizi celest dei malvagi da part dei sant. E segond, el sufriment el sarà minga eterno, anca se luungh, rispett ai cundiziun terrester d’incœu. Intra quei che vedaran la mort scappar de luur g’he sarà i seguitur e i fervent difensur del dogma pagan grecch del inmortalità del ànima. Dio al ge ufrirà insì l’esperienza de imajenar qual saria stait el so destin se la soa anema la fudess staita verament inmortal. Ma l'è soratüt i adoratur del " dì del sul inconquistad " che incontraran la sò divinità ; la terra stessa che i g’ha purtà, dopu vèss diventada un “ sul ” per la fusiun del magma de fœuch e de solfar.                 
 
L'aspet mortal e ingannevul
Verso 7 : “ Chesti locust l’eran cuma di cavai preparà per la bataja ; e sül luur cap g’heren di corona cuma d’or, e i luur facc l’eran cuma i facc di òmm. »      
Cunt i sò simbul, el verset 7 mustra el plan d’aziun del camp prutestant cadù. I grupp religius ( cavai ) sun radunà per una “ bataja ” spiritual che la sarà cumplidada sultant a la fin del temp de la grazia, ma l’ubietif final l’è lì. Chesta bataja l’è ciamada “ Armageddon ” in Apoc. 16:16 . Donca l’è appropriad notar l’insistenza del Spìrit sul sò cunfront cun la realtà di ròbb ; che el fà multiplicand l’üs del termin “ cuma ”. Chestu l’è el sò mod per negar i fals afermaziun di religius interessà. Tut l’è domà un aspett ingannevul : la “ corona ” promessa al conquistador de la fed, e la fed ( or ) stessa qe la g’ha domà una “ someianza ” a la vera fed. I “ facc ” de chesti falsi credent sun luur stess ingannevul perché g’han restà sultant un aspètt del òmm. Quell qe l’esprim qest judizi al cerca i redin e i cœr. Luu al cognoss i penser segret dei vesser uman e al condivid la soa vision de la realtaa cond i so cernids.             
Verso 8 : “ I g’havevan i pel cuma i pel di dònn, e i luur dint l’eran cuma i dint di liun. »   
Segond 1Cor.11:15 , i pel di dònn fan da rivestiment per luur. E el ròll de un vel l’è chel de sconder la facia, o l’identidà, del sugett velà. Chestu verset 8 denuncia cunt i sò simbul l’aspet ingannevul di grupp religius cristian. Donca g’han l’ aspètt esteriur ( cavei ) di dònn de la gesa ( dònn , en Ef.5, 23-32 ) , ma i luur spirit sun animà de la ferocità ( dent ) di “ liun ” . Pudem capì meji perché i luur facc g’han sultant un aspètt uman. L’è minga senza rason che Gesù i paraguna ai liun. Insì al regorda el stat de ment del popol roman qe l’ha fait devorar i prim crestian dei lion ind i so arene. E chestu paragun l’è giüstificaa perché a la fin del mund, vœuren, ancamò una volta, matar l’ültem ver elett de Gesù Cristu.  
Verso 9 : “ G’havevan di pettor cuma di pettur de ferr, e el son di luur ali l’era cuma el son di carr cun tanti cavai che corevan en bataja. »   
Chestu verset el mira a la falsificaziun de la panoplia del vero suldà de Gesù Cristu che g’ha sü la “ pettora ” de la giüstizia (Ef 6,14), ma chichinsci, chesta giüstizia l’è dura cuma el “ ferr ” giamò un simbul del impero roman en Daniel. I “ salticchin “ fan rumòr cun “ i luur ali ” quand sun atif. El cunfront che riva donca riguarda l’aziun. La precisiun che la segue la cunferma el ligam cun Roma indué i curs di caret cun “ tanti cavai ” fasevan piasè ai roman in di luur circuiti. In chesta imagen, “ divers cavai ” vœur dì : diferent grupp religius riunii per tirà el “ car ” roman, cioè per glorificar l’autorità de Roma ; Roma, che la saveva cuma manipular i olter capi religius per sottumès travers di sò seduziun. L’è inscì che el Spìrit riassum l’aziun del camp di ribell. E chestu radun a favur de Roma i prepara per l’ ultima “ bataja de Armageddon ” diretta cuntra i aversari de la dumenica, fedel osservadur del Sabat santificad de Dio, e inconsciamente, cuntra Cristo, luur Protetur Difensur.                  
Verso 10 : “ G’havevan di cu cuma di scorpiun e di puntur, e in di luur cu g’haveva el podè de fà mal ai òmm per ciinch mes. »    
Chestu verset alza el vel del verset 3, induè la parolla “ coa ” l’è stada sugerida cuma “ podè di scorpiun .” L’è citad ciarament anca se el so significad l’è miga ciar per vun qe al cerca miga in Isaia 9:14. Chestu l’è minga el me cas, donca me regordi chesta ciaf impurtant : “ el profet che insegna i busie l’è la cua .” Chiarisco el messagg codificà en chesti termin : Chesti grupp g’havevan di prufet bugiard ( co ) e ribell ( scorpiun ) e lengue bugiard (punt), e l’era en chesti falsi prufet ( cu ) che g’hera el podè de fà mal ai òmm , cioè de sedurli e de convinciel a onorar la dumenica religiusa romana de Dio del mes ; che i espon irremediabilment ai “ torment de la segonda mort ” del ültem giudizi a la fin del VII millenni . Quand pensi che i multitudin veden no l’impurtanza del dì de ripòs ! Se credeven in qest messaj rivelad decodificad, i cambiarissen de idea.             
Verso 11 : “ E g’havevan cuma re l’angel del foss senza fond, che en ebraich l’è ciamà Abaddon, ma en grecch l’è Apollion. »    
Sempre püsee precis, l’acüsa divina riva al sò massim : chesti grupp religius g’han cuma luur re, Satana, “ l’angel del abiss ” che sarà ligà sü la terra desolata per “ mil an ” segond Apoc. 20:3. La parolla “ abiss ” in Gen. 1:2 la se riferiss a la terra prima che la porta qual-sa-vöör segn de vida. Qell termen qì al indica insì la terra renduda desolada, tute i forme de vita inn annihilade del glorios retorn de Crist. La sarà in chestu stato per “ mil an ” , cun sultant l’angel Satana che g’ha tegnuu prigiunier sü de lee. Quell qe Dio al ciama ind el Apoc. 12, el “ dragon , e el serpent , el diavol , e Satana ” , al g’ha ciamad el nomm Destrutor, qe al vœl dir i parolle ebraege e grege , Abaddon e Apollion . In manera sutil, el Spìrit al ne mostra come qell angel qì ​​al va a destrugar l’œvra de Dio qe l’è dree a combater. “ Ebraich e grecch ” sun i lengue de la scritüra uriginal de la Bibbia. Donca, de quand che la fed prutestant l’è cascada in del 1844, l’inizi del tema de chesta “ 5° tromba ” , el diavul l’ha recuperada cunt el sò famus interess per la Santa Bibbia. Ma al cuntrari di glorios inizi de la Riforma, incœu l’è duperà per destrugar el pian de Dio . El Satana al se aplica cond la fed reformada caduda, qesta vœlta con success, qell qe l’haveva tentad in vain de far vegner jó el Crist medem, a l’ora de la soa prova de resistenza.               
Verso 12 : “ El prim guai l’è passà. Ecco, vegnen ancamò dü guai dopu chest . »    
Inscì finiss, in del verset 12, chestu tema particular de la “ 5a tromba ” . Chestu mument indica che l’umanità l’è entrà in del an 1994 del sò solit calendari. Fin a qell moment lì, la pax relijosa ‘l é staita intra tute i relijon monoteistege. Nessun l’è stà copà per un mutif spiritual de impegno religius. La proibizion contra l’uccision ind el verset 5 l’è staita donca rispetada e compidada come Dio l’haveva annunciad. 
Ma el 3 de agust del 1994, el prim atach religius musulman de la GIA g’ha copà ciinch funziunari frances visin a l’ambasciada frances a Algeri, e dopu la vigilia de Natal, el 24 dicember del 1994, g’ha copà un atach sü un reoplan frances, che g’ha copà tri persun a Algeri, anca un cittadin frances. L’estaa dopu, i grupp armà islamich algerin de la GIA g’han slanzà di atach mortai sü la RER a Paris, la capital frances. E in del 1996, 7 prete catolich frances sun stà decapità a Tibhirine en Algeria. Chesti testimunianz dan inscì la prœuva che i “ cinq mes ” profetizà sun stà superà. I guerr religius pœden donca riprender e continuar fin a la fin del mund segnada del return del Cristo glorificà.  
 
 
 
La 6a Tromba : La Segonda Granda “ Disgrazia ”    
Sesta puniziun de tüta la falsa santità cristiana
 
Terza guerra mondial
 
 
Verso 13 : “ La sesta campana l’ha sunà . E g'ho sentid una vus di quater corn del altar d'or che l'è davaant a Dio .   
Chesta sesta puniziun de avvertiment l’è el “ segond ” grand “ guai ” annunzià en Apoc. 8:13. Preced la fin del temp de la grazia cullettiva e individual e serà inscì realizà intra el 2021 e el 2029 . Cun chestu verset 13, l’entrada in del tema de la “ 6° tromba ” cunfermarà el riturn de la guerra e l’autorizaziun “ per matar ” . Chestu nœuf tema riguarda i stess grupp religius di quei de la precedent “ 5a tromba ” . I simbul duperà sun istess. Donca i ròbb pœden vèss spiegà inscì : la gent de la “ 5° tromba ” l’è abituada a “ matar no ” , vand fin a pruibir la pena de mort en Europa e en di stat di Stat Ünì. Lür han truà una manera de fac funziunà ul commercio internaziündal cun ün guadagno, e quest i han fad diventad richi. Donca sun plü sostenidur de la guerra, ma difensur de la pà a tüt i cost. La guerra intra i popul cristian la par donca esclusa, ma purtropp una terza religiun monoteista l’è tant men pacifica, l’è l’Islam che camina sü dü gang : chel di terrorist che agisen e chel di olter seguitur che applauden i luur aziun murder. Chestu interlocutur rend impusibel la prospettiva de una pas che durarà, e sarà assée per el Dé creatur de “ sunà ” la sò autorizaziun perché el sconter di civiltà e di religiun g’ha di grand efet mortai . In del rest de la terra, ogni popul g’havarà anca el sò nemìs tradiziunal, i divisiun preparà del diavul e di sò demoni sü tüt el pianeta.                     
Però, chichinsci la profezia la punta a un territori particular, l’infedel cristian ucidental.
L’ültima puniziun, prima di “ set ültim plagh ” che preceden el riturn de Cristo, la rivava in del nomm de la “ 6a tromba ” . Jamò, prima de entrà in di detai del tema, savèm che chestu tema l’è defatt el segond di “ grand disgrazi ” annunzià del “ aquila ” del impero napoleonich in Apoc. 8:13. Ades, ind un montagg adatad a qell scopo qì, la profezia de Apo 11 la atribuiss qest nomm “ segond guai ” a la Revoluzion Francesa ciamada “ la bestia qe la se leva su de l’abiss ”. L’è anca el tema de la “ 4a tromba ” de Apoc. 8. El Spìrit donca el ne sugerisc l’esistenza de una strècc relaziun intra i event interessà di “ 4°  e 6° trombe ” . Varem a descüvrir qual sun chesti relaziun.                 
Quand che la “ 6a tromba ” la sona , la vuss de Cristo, intercessur davaant del altar del incens, esprim un urden. (Segond l’imajen del tabernacol terrester qe l’ha profetizad el so futur rœl celest de intercessor per i orezion dei elets).   
 
L'Europa ucidental l'è l'ubietif de la ira de Gesù Cristu
Verso 14 : “ E g’ha dit al sest angel che g’haveva la tromba : Sciogli i quater angel che sun ligà in del grand fiumm Eufrate. »    
Gesù Cristu el dichiara : « Sciogli i quater angel che sun ligà in del grand fiumm Eufrate » : libera i podè demonich universai centrà sü l'Europa simbolizà del nomm Eufrate ; L’Europa ucidental e i sò estensiun american e australian indué sun stà tegnuu del 1844, segond Apoc. 7:2 ; Chesti sun i quater angel che g’han ricevü el podè de fà mal a la terra e al mar . I ciaf de interpretaziun sun facil e logich. “ L’Eufrate ” l’è el fiümm che g’ha dà acqua a l’antica Babilonia de Daniel. In del Apoc. 17, “ la puttana ” ciamada “ Babilonia la grand ” la se mett “ sü tanti aque ”, simbul de “ popul, naziun e lengue ” . “ Babilonia ” che indica Roma, i popul interesad sunt i popul europei. Designand l’Europa come l’ubietiv principal de la sò ira, Cristo Dio l’ha l’intenziun de punir qui che ul tradisen e fan inscì poq de le suferenz che l’ha suportad sü la sò dolorosa cross, che ul versicolo precedent l’ha apena regordad, citand la parola “ altar ”, che l’ha profetizad in di riti simboliq de l’alleanza vegia.                         
Mirand a l’Europa, el Spirit l’è drèe a puntà la sò vendetta a dü pais che cuncentran la sò culpa vers de lù. Questa l’è la fed catolica, la mader gesa, e la tüsa püsee grand, cuma la ciama la Francia, che l’ha sostegnuu tant in di secul, fin dal sò principi, cun Clovis, el prim re di Franch.
El prim ligam cond la “ 4° tromba ” al compariss, l’è la Francia, un popol revoluzionari qe l’ha semenad la soa semenza de incredulitaa intra tute i nazion crestiane de la terra, col spantegar i scriits dei so filosof, ateista liber pensador . Ma l’è stada anca la Roma papal che la Rivoluziun frances g’haveva de distrugg e tasè. Un stüdi cumparatif di trompet cunt i puniziun de avvertiment presentà ai ebrei in del Levitico 26 dà al quart el ròll de una divina “ spada ” che “ vendica la sò patt ”. Questa volta, travers de la “ 6a tromba ” , Gesù vendicarà la sò alleanza stess colpend i dü popul colpevul e i luur alleà europei. Perchè segond el Apoc. 11, l’ateismo frances l’haveva “ allegrà ” e s’è s’ciopà in de la “ gioia ” i popul che g’havevan intorn : “ se mandaran di regal l’un a l’olter ” legem in del Apoc. 11:10. A sò volta, el divin Cristo ghe purtarà i sò don : bomb cunvenziunai e atomich ; tüt precedü de un virus contagius mortal che l’è cumpars en Europa a la fin del 2019. Intra i don qe i g’han de vesser notads g’é l'oferta de la Statua de la Libertaa de la Francia a la citaa de New York ind i Stats Units. El mudel l’era inscì meraviglius che dopu la Francia, olter pais europei sun diventà republich . In del 1917, la Rusia l’ha ripetü ul mudel cün l’istess massacro.                 
 
Guerra nuclear global
Verso 15 : “ E i quater angel sun stà liberà, che l’eran preparà per un’ura, un dì, un mes e un an, per mazà un terz di òmm. »   
Preparad a “ far dann a la terra e al mar ” segond Apoc. 7:2, “ i quater angel sun sciolt per matar un terz di òmm ” e l’aziun l’è planificada e prevista per tant temp, cuma indicà de chestu detai : “ che sun stà preparà per un’ura, e un dì, e un mes, e un an .” Ma de quand l’è diventada necesaria chesta puniziun ? Del 7 marz del 321, la data induè l’è stada cumplidada l’adoziun del dì del sul impust de Costantin I. Segond Apoc. 17, che g’ha el tema “ el giudizi de la prostituta Babilonia la Grand ”, el numer 17 simboliza el giudizi divin. Aplicà en nümer de secul dal 7 mars 321, chestu nümer 17 el se traduss in del 7 marz 2021 ; a partir de chesta data, i ültem 9 an de la divina malediziun permettan la realizaziun de la “ 6° tromba ” de Apoc. 9:13 .               
Nutem la menziun de “ un terz di òmm ” che regorda che, per quant terribil che pœu vèss , chestu terz cunflit mundial distrutif conserva un caratter parzial ( un terz ) de avvertiment ; L’è donca util per purtar di cunversiun religius e per purtar i elett a impegnàs cumpletament in del lavurà avventist guidà de Gesù Cristu. Chesta distruziun la rivà a castigar e invitar al pentiment l’umanità che g’ha beneficià de “ 150 an real ” de pas religius , profetizà di “ cinq mes ” de la “ quinta tromba ”.         
Per capì cumpletament el significà de chesta puniziun, la terza guerra mondial del 1914, g’hem de trar di parallel e cunfruntal cun la terza deportaziun di ebrei a Babilonia. In quest ultem intervent belic, ind el -586, el re Nabucodonosor l’ha destrujid el regn de Giuda, l’ultem rest de la nazion Israele ; Gerusalemm e el sò sant tempi sun diventà rovin. I rovin lassà de la Terza guerra mondial dan la prœuva che l’alleanza cristiana s’è apostatizada tant cuma l’alleanza ebraich del popul ebraich . Donca, dopu chesta dimostraziun, i soravivent minga credent o religius sun sugett a l’ültima prœuva universal de fed che dà una pusibiltà final de salveza ai credent de tüt i religiun monoteist ; ma el Dio Creador l’insegna domà una veritaa qe la riguarda Gesù Crist e el so sant Sabat Sabat, l’ uneg vero settim dì .  
El massacro annunciad per questa guerra universal l’è un olter aspet de la “ segonda disgrazia ” che la culega cun quel de l’ateismo rivoluziunari frances de la “ quarta tromba ” . La Francia e soratüt la sò capital, Paris, l’è in di ragg incrocià del Dio onnipotent. Ind Apoc. 11:8 al ghe imputa i nomm “ Sodoma e Egitt ”, i nomm dei antig nemìs distruts par esempi in manera indimenticabel de Dio, vun del fœg del ciel , l’olter del so poder orbeg . Quest el ne permett de capì che lü l’agirà cuntra de lee in de la stessa manera terribil e definitiva. Num g’hem de diventar conscient de la nostra enorm responsabilità in de la scumparsa de la vera fed. Dopu avegh odià la religiun, el regim republican l’è cascà in di man di despot de Napoleun I , per i quai la religiun l’era sultant un foglio util per la sò gloria persunal. L’è al so orgœi e al so oportunism qe la fed catolega la deve la soa soravivenza a travers la soa istituzion del Concordad qe l’è stait el distrutor del principi de la veritaa divina.      
 
Una precisiun demografich : dücent miliun de cumbatent 
Verso 16 : “ El nümer di cavalier del esercit l’era dü miriad de miriad: g’ho sentii el nümer de luur. »    
El verset 16 el ne dà una chiariment impurtant sul nümer di cumbatent che partecipan al cunflit : “ dü miriad de miriad ” o dücent miliun de suldà. In del 2021 , quand che scrivi chestu document, nissuna guerra l’è rivà a chestu nümer in di sò sconter. Eppur incœu, cunt una populaziun global de sett miliard e mezz de gent, la profezia la pœu vèss cumplidada. La precision portada de qest verset la condana tute i interpretazion qe hann atribuid qest conflit ai azion passade .   
 
Una guerra ideologica
Verso 17 : “ E inscì g’ho vist i cavai in de la vision e quei che sedevan sü, che g’havevan di pettor de fœuch, de jacinto e de solfar. I cò di cavai l'eran cuma i cò di liun ; e de luur bocc vegniva fœura fœuch, fum e solfar. »    
In chestu verset 17, el nümer del giudizi divin, truvam i simbul de la “ 5a tromba ” : i grupp ( cavai ) e quei che i cumandan ( i cavalier ). La luur unica giüstizia ( armadüra ) l’è l’aziun de brüsar cunt el fœuch, e che fœuch ! Fœuch nuclear paragunabil al fœuch del magma sottaterra de la terra. El Spìrit g’he imputa i carateristich del Giacinto che curispunt a la ripetiziun del espresiun a la fin del verset a fumar . Chestu che simboliza giamò i oraziùn di sant in del tema precedent, l’è el caratter del sò parfum che g’hem de regordà, e lì, cumprendem chel che vœur dì la sò menziun. Chesta pianta l’è tossica, irrita la pel e el sò odor te fà mal de testa. Chestu insema de criteri definìs chel di orezi di cumbatent impegnà. Nissüna de chesti oraziùn l’è ricevuda del Dio Creatur ; Ghe fan sentir nausea e profundament disgustad. El g’ha de vèss capì che en chestu cunflit esenzialment religius e ideologich, sun coinvolt sultant di religiun che sun totalment tajà fœura de lù, ma ancamò principalment monoteist: giudaismo, catolicesim, prutestantesim, ortodossia, islam. Un nœuf simbul ciave de Isaia 9:14 l’è citaa chichinsci : “ el cap l’è el magistrat o el anzian .” Donca al cap di grupp che sun en cunflit g’he sun di magistrat incœu ciamà “ president ” en i republich. E quest president chi sunt dotà de la forza del “ lion ” , el re di animai e el re de la giungla. El significà de forza l’è dà en Giudizi 14:18. In del sò messaj, el Spìrit profetiza un impegno belicos pilotà a distanza de cap de stat parècc pudent, autoritari e religius impegnà, perché l’è de luur “ bocc ” che vegnen fœura luur oraziùn, illustrà de la parolla “ fum ” . Da luur stess “ boca ” vegnen urden de distruziun cun “ fœuch ” , oraziùn cun “ fum ” e annihilaziun di gent, urdenand l’üs di bomb nuclear imaginà de “ solfar ”.                          . Ovviament, el Spìrit vœur sottalinear l’impurtanza de chesta forza nuclear che l’è a disposiziun de un singul òmm. Mai in de la stòria de la terra un podè inscì distrutif l’è stà dipendent de la decisiun de una sola persòna. La ròba l’è defatt notevul e degna de vèss sottalineada. Ma per noi che vivem in chestu tip de organizaziun politich, chesti grandiur ne scandalan plü. Sem tüt vitim de un tip de pazzia collettiva.
Verso 18 : “ Per chesti tri plagh l’è stà copà un terz del òmm, del fœuch, del fum e del solfar che vegniva fœura de luur bocc. »   
El verset 18 l’enfatiza chestu fatt del verset precedent, specificand che “ fœuch , fum e solfar ” sun plagh desiderà de Dio ; che el verset g’ha cunfermà imputant al Crist vendicadur l’ordin de matar un terz di òmm.   
 
La putenza nuclear di capi di naziun
Verso 19 : “ Perchè el podè di cavai l’era in di luur bocc e in di luur cua ; I luur cu l’eran cuma di serpent cun di cò, e cun luur fasevan mal. »    
El verset 19 al conferma el carater ideolojeg relijos del conflit col dir : Perqè el poder dei grup de combatiment (i cavai ) l’era ind i so parolle (i so boca ) e ind i so fals profet (i co ) qe eren in aparenza sedutor ( serpents ) qe influenzaven i sovrann, el grup ( magistrad ) al testava. El principi inscì definì curispunt tratt per tratt a l’organizaziun di popul che preval incœu in del temp de la fin . 
Chesta Terza Guerra Mondial che sara el tema di “ trombe ” o puniziun de avvertiment l’è inscì impurtant che Dio l’ha annunciada prima ai ebrei de la vègia alleanza, dopu en Dan 11 :40-45 e Ezechiel 38 e 39 , e dopu , ai cristian de la tromba de la guerra cuma “ el temp de la grazia. Donca chichinsci truvam chesti richi leziun cumplementar.     
 
Daniel 11:40-45
L’ espresiun, “ temp de la fin ” , la purta a stüdiar chest ültem cunflit di naziun , rivelà e sviluppà in de la profezia de Dan 11:40 a 45. Descuvrem lì i fas principal de la sò organizaziun. In urigin cun sede in de l’Europa ucidental, l’Islam aggresif, famus come “ re del sud ”, s’è scontrad cün el popul europeo catolic ; la fed papal romana catolica l’è l’ argoment che la profezia la mira de Dan.11:36 . El capo papal roman riferì fin incœu l’è presentà cunt el termin “ lù ” ; come “ re ”, l’è atacad del “ re del sud ”, l’Islam che “ se scontrarà cun lü ” . La scelta del verb “ scontrar ” l’è precisa e giudiziusa, perchè sultant quei che sun in del stess territori “ scontran ” intra luur. L’è stad in quel mument che, prufittand de l’oportunità ufrida, la situaziün che l’havea purtà l’Europa ucidental in del disordin e in del panico, ul “ re del nord ” l’è ndad come una tempesta sü questa preda in dificultà, per ciapal e ocuparla. Dupera “ tanti navi ” , “ carri armà ” e cumbatent che sun sultant “ cavalier ” e viven in del nord, e minga in del nord del Europa ucidental, ma in del nord del cuntinent euro-asiatich. E püsee precisament in del nord de Israel che el verset 41 sugerisc ciamand “ el püsee bel di pais ”. La Russia en questiun l’è un popul de “ cavalier ” (i cosacchi) , allevatur e furnidur de cavai ai nemìs storegh de Israele.  Questa volta, basad sü tutt i dati, l’è facil identificà quest “ re del nord ” cün la pudend Russia ortodossa, l’avversario religiüs uriental del romanismo papal ucidental fin dal scisma religiüs cristian uficial del 1054 .                                    
G’hem apena truà quaidun dei atür beligerant de la Terza guera mondial. Ma l’Europa g’ha di alleà pudent che l’han trascurà a causa de la competiziun economich che l’è diventada disastrusa dopu l’ariv de un virus, el coronavirus covid-19. Senza sàang, i economì sunt drèe a battag per soravif, e tüt i gent se giran semper püsee sü de luur stess. Però, quand el cunflit cuminciarà en Europa, l’alleà american spetarà el sò temp per agir.
En Europa, i trupp russ g’han pooch oposiziun. Ün dopu l’olter, i popul de l’Europa del nord sunt ocupà. La Francia la fà pooch resistenza militar e i armäd russ sun trategnuu in de la part nord del pais. La part meridiunal g’ha di seri prublem cun l’Islam che s’è giamò stabilì en grand nümer en chesta zona. Un tip de acord de interess comun culega i cumbatent musulman e i rus. Tüt e dü sunt avid de bottin e la Francia l’è un pais ricco, anca se economicament rovinà. I arab sunt depredatür per l’eredità tradiziünal.
Da la part israeliana la situaziun l’è catastrofich, el pais l’è ocupà. I popul arab musulman che g’havevan intorn sun stà risparmià : Edom, Moab, i fiœui de Ammon : l’incœu Giordan.  
Quaicos che pudeva minga vèss realizà prima de la data del 1979 quand che l’Egit g’ha lassà el camp arab per furmà un’alleanza cun Israel, la scelta fatta en chel mument , cunt el putent sustegn di Stat Ünì, la s’è girada cuntra ; L’è ocupà di russ. E specificand “ lee la scaparà minga ”, el Spirit rivela la natura oportunista de la scelta fada in del 1979. Cun la parte de la pusè fort del temp, lee la credeva che l’era de scapà da la disgrazia che l’era drè a ciapal. E la disgrazia l’è grand, l’è stada despojada di sò richezi di russ ocupant. E come se l’era minga assée, anca i libich e i etiop l’han depredà dopu i rus.    
 
La fas nuclear del cunflit mundial
El verset 44 segna un grand cambiament in de la situaziun di ròbb. Menter ocupan l’Europa ucidental, Israele e l’Egit, i trupp russ g’han pagüra di “ notizi ” che riguardan el propri territori russ. El Spirit cita " l'est " in riferiment a l'ocupazion de l'Europa ocidental ma anca " el nord " in riferiment a l'ocupazion de Israel ; La Russia l’è a “ est ” del prim e “ a nord ” del segond. La nutizia l’è inscì grava che la scatena una frenesia de mort. L’è chi dove i Stat Ünì entran in de la bataja, decidend de distrugg el territori russ cunt el fœuch nuclear. La fas nuclear del cunflit l’è cuminciada. I füncc mortai sunt drée a cress en tanti sit, per distrugg e “ sterminar multitudin ” de vida del òmm e animal. L’è in chesta aziun che “ un terz di òmm l’è copà ” en cunformità cun l’ annunzi de la “ 6° tromba ” . Spindü indrè in di “ muntagn ” de Israele, i trupp russ del “ re del nord ” sun stà distrutt senza ricef el minim jütt : “ senza che nissun vegniva en jütt .”                          
 
Ezechiel 38 e 39
Ezechiel 38 e 39 evocan anca a la sò manera chest ültem cunflit de la storia. G’he sun di detai interessant, cuma chesta precisiun che rivela l’intenziun de Dio de “ mett una fibbia sü la ganascia ” del re russ per ciapal denter e mettel denter in del cunflit. Chesta imagin mustra un’oportunità tentativa de diventar ricc cunt el sò popul, che lü l’è minga capas de resister.   
In chesta lunga profezia, el Spìrit el ne dà di nomm cuma punt de riferiment : Gog , Magog, Rosh (russ), Meshec (Mosca), Tubal (Tobolsk). El cuntest di ültem dì l’è cunfermà de un detai che parla di popul atacà : “ Te diré : mi vago sü cuntra una terra verta, vegnarò cuntra i òmm che sun a sò agio, sicür in di luur abitaziun, tüt in di abitaziun senza mür , e senza né serradura né port ” (Ezech. 3:1). I cità mudern sunt tutt avert . E i forz aversari sun tragicamente minga istess. El Spìrit chichinsci el mett in boca del “ re del nord ” de Daniel , chesta volta el verb “ Vegnarò ” che sugerisc un’aggressiun massiva , rapida e aerea segond el verb e l’imagin “ girarà cuma una tempesta ” de Dan.11:40, de un sit assée luntan. In questa profezia de Ezechiel g'he nissun mistero süi pais interessà ; La Russia e Israel sun identificà en mod ciar. El mistero l’era domà in Dan.11:36-45 induè el riguardava el papad roman e el sò territori europeo. E ind el dar el nomm “ re del nord ” a la Russia qe l’ataca l’Europa catolega papal , Dio al se riferiss a la soa rivelazion dada a Ezechiel. Perché te regordi che l’è principalment en relaziun a la situaziun geografich de Israel che la Russia se truva in del “ nord ”. Infatt, l’è a “est ” de la posiziun del Europa ucidental papal catòlich romana. L’è donca per cunfermar la posiziun di trupp russ en chesta Europa papal che ocupan e dominan, che el Spìrit situa l’ariv di brutt nutizi de “ Orient ”. “ Mi pioverò fœuch e solfar sü de lù e süi sò trupp (Ezech. 38:22) ” ; “ Mi manderò un fœg in Magog ”, legem in Ezeq 39:6. Chesta l’è donca la causa de la bruta nutizia che infuria el “ re del nord ” de Dan.11:44. Come in Daniel, l’agresur russ l’è stà incornà e distrutt süi montagn de Israel : “ Te cascarèt süi montagn de Israel, te e tüt i tò trupp” (Ezech. 39:4).                                 ". Ma l’identità di Stat Ünì derè a chesta aziun l’è ancamò un mistero. Trovo un detai interessant in Ezechiel 39:9. El test parla de la pusibilità de fär fœuch per “ sett an ” brüsand i armi duperà en chestu terribil cunflit mundial. El legn l’è plü la materia prima per i armi muderni, ma i “ sett an ” menziunà rifletten l’intensità de chesta guerra e la quantità de armi . Cont el 7 marz 2021, g’he sun restà sultant nœuf an fin al riturn de Cristo ; i ültem 9 an de la malediziun de Dio durant di qual l’ültem cunflit internaziunal se cumplirà ; una guerra terribilment distrutiva de vit e proprietà . Segond el verset 12, i cadaver russ saran sepelì per “ set mes .”         
 
La giustizia divina terribil e implacabil
I cadaver sarann ​​numeros e Dio al ne presenta in Ezechiel 9 un’idea de la selvagginezza massacrativa qe al organizerà. Perché la terza guerra mondial prevista per el periud intra el 2021 e el 2029 l’è l’antitip de la terza guerra guidada de Nabucodonosor cuntra l’antich Israel in del -586 Ecco chel che el grand Dio creatur, frustrà e disprezà del sò popul, urdina in Ezech.9:1 a 11: 
" Eze . " 9:1  ​​Poeu l’ha criad in di mè orecc cunt una vus volta : “Venii visin, voi che g’he de punir la cità, ognun cunt el sò strüment de distruziun en man .” 
Eze . 9:2  E ecco, ses òmm rivavan per la porta superiur che vardava vers nord, ognun cunt el sò strüment de distruziun en man. Intra de lor g’hera un omm vestì de lino e che g’haveva una cassa per scrif in vita. L’eran vegnuu e se sun mettuu visin al altar de bronz.
Eze . 9:3  La glòria del Dé de Israel la s’è slargada del cherubin indué l’era, fin al soll de la cà. e g’ha ciamà l’òmm vestì de lino, che g’haveva el corno de inchiostro al sò fianc.
Eze . 9:4  El SEGHER g’ha dit: “Va in mezz a la cità, in mezz a Gerusalemm, e mett un segn sü la front di òmm che sospiran e che gridan per tüt i abominaziun che se fan in mezz a la cità.”
Eze . 9:5 E quand che g’ho sentii, g’ha dit ai olter : “Vai adree a lü in de la cità e cupà; che el to œgg g’ha minga pietà, e g’ha minga pietà ! 
Eze. 9:6  Mazza, destruga i vècc, i jòvin, i vergin, i fiœui e i dònn; ma se avvicina minga a nissun che g'ha el segn sü de lù ; e cumincia cunt el me santuari ! Cumensaron cunt i vècc che l’eran davaant a la cà.
Eze. 9:7  El g’ha dit : “Impurta la cà e impieni i cort de mort .” Vegn fœra !... I s’inn s’ciopads e i hann colpid in cità.
Eze. 9:8  E menter lür l’eran drèe a sbatt, menter che l’eri ancamò restà, me sun cascà in facia e g’ho gridà: Ah ! Signor DIO, te vœret distrugg tüt chel che l’è restà de Israel, quand che te verzi la tò ira sü Gerusalemm ?
Eze. 9:9  El m'ha rispost : L'iniquità de la cà de Israel e de Giuda l'è granda e eccessiva ; la terra l’è piena de sang, la cità l’è piena de ingiustizia, perchè disen: El SIUR g’ha lassà la terra, el SIUR el vede minga.
Eze. 9:10  Anca mi g'ho minga pietà, g'ho minga pietà ; Mi purtarò indrè i luur aziun sül luur cap.
Eze. 9:11 E ecco, l'omm vestì de lino, che g'haveva el corno de inchiostro al sò fianc, g'ha rispost : "G'ho fatt cuma te m'hee cumandà." »
 Minga tüt quei che sun stà copà per ragiun religius sun martir per la fed. G’he sun tanti fanatich en chesta categuria che sun prunt a dar la sò vita , forsi, per la sò religiun , ma anca per qual-sa-vöör ideologia politich o oltra. El ver martir de la fed l’è, prima de tut, esclusivament en Gesù Cristu. Donca, l’è , per forza , un elett che la sò vita ufrida en sacrifici l’è piacevul sultant al Dio creatur , se la sò mort l’è stada preceduda de una vita en cunfurmità cunt i sò requisit rivelà per el sò temp.
Truvem adess, in del tema de la “ 6a tromba ”, l’ evocaziun del cuntest moral di temp dopu de la guerra. 
 
L'irpentiment di soravivent
Al cuntrari de chel che la magiur part di òmm pensa e g’ha pagüra, per quant distrutif che sun, i armi nuclear annichilan no l’umanità ; perché g’he sarà “ soravivent ” dopu che el cunflit l’è finì. A proposit dei guerre , Gesù l’ha diit in Matt. Ma chesta sarà minga ancamò la fin. “ L’annientament del òmm sarà dovüu a l’aziun del Dio Creatur dopu el sò glorios riturn in de la persòna de Gesù Cristu. Perchè i soravivent g’han de vèss sottapost a una prœuva final de fed . Dal 1945, la data del prim üs del arma atomich, sun stà püsee de dü mila esplusiun fatt per di prœuf di part di putenz terrester che la g’han ; L’ è vera che, dopu, en un periud de 75 an e la terra l’è immensa , anca se limitada, la suporta e la suporta i colp che l’umanità la ghe dà. In de la guerra nuclear che l’è drée a rivà , al cuntrari , g’he sarà tanti esplusiun en un cuurt periud de temp e la dispersiun de la radioatività la rend impusibel segutar la vita sü la terra. Cunt el sò riturn, el divin Crist g’ha darà fin al sufriment del òmm agonizant e ribell.       
Verso 20 : “ El rest di òmm che sun stà minga copà de chesti plagh se pentivan ancamò minga di oper di luur man, inscì che g’havevan minga adorà i demoni e i idol d’or, d’argent, de bronz, de pedra e de legn: che pœden minga vedè, ascultà, caminar; »   
In del verset 20 el Spìrit profetiza l’induriment di popul soravivent. “ El rest di òmm che sun stà minga copà de chesti plagh se penten minga di oper di luur man .” El “ segond guai ” annunziad al temp del impero l’è defatt un “ flagello ” divin , ma el preced i “ ultem set guai ” che cascaran süi pecadur colpevul , dopu la fin del temp de grazia de Apoc. 15. Vale la pena regordar chichinsci che chesti “ peste ” punisen tüt l’aggresiun romana cuntra l’urden del temp creà del Dio Creatur Onnipotent.    
" ... i hann miga smetud de venerar i demoni, e i idoi d'or, d'argent, de bronz, de preia e de legn, qe i pœden miga veder, ascoltar e caminar ."  
In qesta enumerazion, el Spirit al mira ai imajen de cult de la fed catolega qe inn ojets de adorazion de part dei seguitor de qesta relijon idolatrica. Chesti effigie rapresentan, prima, la “ Vergin Maria ”, e deré de lee, en grand nümer, di sant püsee o men anonim, perchè lee la lassa a tücc tanta libertà de sceglier luur sant preferì. El grand mercà l’è avert 24 our al dì Ufren di cuscinett per tüt i ascelle, en tüt i stil e i dimensiun. E quest tip de pratega l’irrita particolarment quell qe l’ha patid in su la crox del Golgota ; anca, la sò vendetta la sarà terribil. E giamò, dopu avegh fa savè in del 2018 ai sò funziunari elegì el sò pudent e glorios riturn per l’an 2030, dal 2019, el colpiss i pecadur de la terra cunt un virus contagius mortal. Chestu l’è sultant un piscinin segn de la sò rabbia che l’è drée a rivà, ma g’ha giamò eficienza de la sò part, perché g’hem giamò de devergh una ruina economich mai vista in de la stòria del ucident de urigin cristiana. E quand che sun rovinà, i naziun se batt, e dopu se cumbaten e se fan guerra.    
El rimprover afruntà de Dio l’è ancamò püsee giüstificaa perchè sotta l’appariziun de Gesù Cristu, el ver Dio l’è vegnuu en carn, intra i òmm e lì cuma vun de luur , g’ha “ vedü, ascultà e camminà ”, a diferenza di idol sculpì o modellà che pœden minga fà chest.  
Verso 21 : “ E i se penten minga di luur omicidi, di luur stregoneri, di luur fornicaziun, di luur furt. »   
Cunt el verset 21 el tema se sara. In del parlà de “ i luur omicidi ” , el Spìrit rapresenta la legg de la dumenica mortal che a la fin dumandarà la mort di osservadur fedel del sant Sabat santificad de Dio. Citand “ i luur incantesim ” , el se dirige ai mass catolich onorà di quei che giüstifican la sò “ dumenica ”, chestu fals dì del Signur e autentich pagan “ dì del sul ”. Regordant “ la luur fornicaziun ” , el Spìrit indica el dit sü la fed prutestante, erede de la “ fornicaziun ” catòlich de la falsa “ profetessa Jezabel ” de Apoc. 2:20. E ind l’imputar-g “ i so furts ” , al sujeriss i furts spirituai cometuds, prima, contra Gesù Crist medem, da el qual, segond Dan.8:11, el re papal “ g’ha levad via el perpetu ” sacerdozi e el so legitim titol justificad de “ Cap de l’ Assemblea ”, de E.2ph . ma anca, el sò orden de “ temp e de sò legg ” , segond Dan.7:25. Qeste interpretazion altamente spirituai escluden miga i aplicazion leterai ordenarie, ma vann de sora de lor ind el judizi de Dio e ind i so conseguenze per i autors colpevol.                      
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Apocalisse 10 : El Liber Avert 
 
El ritorn de Cristo e la puniziun di ribel
 
El liber avert e i sò conseguenz
 
 
Ritorn de Cristo a la fin de la quarta attesa avventista 
Verso 1 : “ E g’ho vist un olter angel potent vegnì giò del ciel, vestì de una nivola ; Sora el sò cò g’hera l’arc de san martin, e la sò facia l’era cuma el sul, e i sò pè cuma di pilaster de fœuch. »     
El capitul 10 cunferma semplicement la situaziun spiritual stabilida fin a chel mument. Cristo al se presenta ind l’aspet del Dé de la santa alleanza divina, ind l’imajen de l’ ” arc in ciel ” dait despœ del diluvi a Noè e ai so dessendents. L’era un segn de la promessa de Dio de destrugar mai pü la vita sü la terra cun l’aqua di inondaziun. Dio l' mantegnirà la sò promessa , ma travers de la boca de Pietro g'ha annunzià che la terra de incœu l'è " riservada al fœuch " ; un diluvio de fœg. Quest al sarà realizad domà a l’Ultim Giudizi del setim millenni. El fœg l’è minga fat per destrugar i vitt, però, perchè l’è un’arma che Dio g’ha giamò duperà cuntra i cità de la vall de Sodoma e Gomorra. In chestu curs del capitul, el Spìrit illustra en pooch i event che vegnen dopu la “ 6a tromba ” . El capitul el se derva cun l’imagin del glorios ritorn de Cristo vendicadur.       
 
La profezia completament dessellada
Verso 2 : “ El g’haveva in man un rulòtt vert . El g’ha mettuu el pè dester sul mar, e el pè sinister sü la terra ; »     
Del principi del liber, segond Apoc. 1:16, Gesù vien per cumbater i adoratur del divinizà “ sul ” . El ròll di simbul diventa püsee ciar : “ la sò facia l’era cuma el sul ” e cosa sarà di sò nemìs, i adoratur del “ sul ” ? Risposta : I sò sgabei, e guai a lor ! Perché “ i sò pè sun cuma pilaster de fœuch .” Chestu versichel de la Bibbia se cumplirà : “ Sedi a la mia destra fin che fago i tò nemìs scagnol per i tò pè (Sal.110:1 ; Matt.22:44) .” La luur culpa l’è stada aumentada del fatt che prima del sò riturn, Gesù g’haveva “ dervì el liber piscinin ” de Apocalisse desselland , dal 1844, el “ settim segn ” che l’haveva ancamò tegnuu sarà in Apoc. lüs . Donca, i òmm de chestu temp sun senza scusa quand che deciden de onoral minga. El " librett " l'è stait pò " dervid " del Spìrit Sant de Cristo e ai adoratur del sul g'ha minga interesà . Ind el verset 2 el so destin l’è ilustrad. Per capì el significà di simbul “ mar e terra ” che se truvan en chestu verset, g’hem de stüdiar Apoc. 13 induè Dio i mett en relaziun cun dü “ besti ” spirituai che cumpariran in di 2000 an del era cristiana. La prima “ bestia, che la se leva sü del mar ” , simboliza el regim inuman, donca bestial, de la coaliziun di puder civil e religius, in de la luur prima furma storegh de monarchie e papism catolich roman. Chesti monarchie sun simbolizà di “ des corn ” asocià al simbul che indica Roma in Dan.7 cun “ el corn ” e Apoc.12, 13 e 17 cun “ i set cò ” . Chesta “ bestia ”, segond el giudizi di valur divin, mustra i simbul citaa en Daniel 7 : i imperi predecessur del Imper Roman, in urden inverso a chel de Dan.7 : leopardo, orso, liun . " La bestia                                             » l’è donca stess el moster roman de Dan.7:7. Ma chichinsci, in del Apoc. 13, el simbul del “ corn ” papal , che vien dopu i “ des corn ”, l’è sostituì de chel di “ sett cò ” del identidà romana. E el Spìrit g’he imputa “ blasfemie ” cioè busie religius. La presenza de “ corone ” süi “ des corn ” indica el temp induè i “ des corn ” de Dan.7:24 sun rivà a regnà. Chestu l’è anca el mument induè el “ cornett ” o “ re diferent ” l’è stess atif. “ La bestia ” identificada, la sequenza annuncia el sò futur. Lee la agirà liberamente per “ un temp, temp (2 volt ) e mezz temp ” . Chesta espresiun la indica 3 an profetich e mezz, o 1260 an real, en Dan.7:25 e Apoc.12:14 ; la truvem in forma de “ 1260 dì ” -ann o profetich “ 42 mes ” in Apoc. 11:2-3, 12:6 e Apoc. 13:5. Ma in del verset 3 de chestu capitul 13, el Spìrit annuncia che lee la sarà colpida e “ cuma se ferida mortalment ”, propri del ateismo frances intra el 1789 e el 1798. E grazi al Concordat de Napoleun I , “ la sò ferida mortal la sarà guarìda ”. Donca quei qe aman miga la veritaa divina podaran segutar a’l temp liber a onorar i busie qe macen l’anema e el corp.                                     
A la fin di dì, la cumparirà un’imagin de la prima “ bestia che l’è levà sü del mar ”. Chesta bestia nœuva la se distingue per el fatt che, chesta volta, “sa levarà sü de la terra ”. A partir de l’imagin de la Genesi, indov qe “ la terra ” la vegn fœra del “ mar ”, in manera sutil, el Spirit al ne dis qe qesta segonda “ bestia ” l’è vegnuda fœra de la prima, designand insì la insì ciamada gesa catolega riformada ; definiziun esatta de la fed rifurmada prutestan. In del 2021 , rapresenta giamò la püsee grand puder militar del pianeta Terra e l’è stada un’autorità fin de la sò vittoria cuntra el Giapun e la Germania nazista in del 1944-45. Quest chi l’è naturalment i Stat Ünì, uriginariament principalment prutestan, ma in gran part catolich incœu, per el grand nümer de emigraziun ispanich che g’ha ricevü. Acüsand-l de fac “ adorar la prima bestia in sò presenza ”, el Spìrit denuncia la sò eredità de la dumenica romana. Var a dì che, i etichett religius sun minga giüst. La fede prutestante muderna l’è inscì ligada a chesta redità romana che la va a promulgà una legg restritiva, che la rend obbligatori el ripòs de la dumenica cun la pena di sanziun : un boicott cumercial al principi e una pena de mort in del luungh termin. La dumenica l’è designada cuma el “ marc ” del autorità de la “bestia” romana , la prima “ bestia ”. E el numer “ 666 “ l’è la suma ottenüda cun i letter del titul “ VICARIVS FILII DEI “, chel che el Spìrit ciama “ el numer de la bestia “. Fà i calcul, el numer l’è lì:                              
V I C I V I L I D I
5 + 1 + 100 + 1 + 5 = 112 + 1 + 50 + 1 + 1 = 53 + 500 + 1 = 501
                          112    +                              53       + 501 = 666   
Una chiariment impurtant : el segn l’è ricevü “ sü la man ” o “ sü la front ” sultant in de la mesüra induè “ la man ” simboliza l’oper, l’aziun e “ la front ” indica la voluntà persunal de ogni creatüra libera de fär i propri scernid, cuma dis Ezechiel 3:8 : “ Te indurirò la testa cuntra la tò forza .”              
 
Qui donca sun identificà ciarament i futur “ sgabei ” de Gesù Cristu, el Giüst Giudes divin. E in manera ligera, indicand la priorità “ pè dester ” o el “ pè sinister ”, el Spìrit indica chi el cunsidera püsee colpevul. El “ pè destro ” flamante l’è per la fed papal romana catolica a la qual Dio imputa el spargiment del sàang de “ tüt quei che sun stà copà sü la terra ”, segond Apoc. 18:24. La sò priorità per la rabia l’è donca meritada. Poeu, istess colpevul, per avegh a sò volta imità, creand l’”imagen ” de la prima “ bestia ” catòlich , la fed prutestante , ciamada “ la terra ”, la ricef el fœuch del “ pè sinister ” de Gesù Cristu che vendica inscì el sàang di ültem sant scelt che l’era drée a nà fœura.                  
Verso 3 : “ e l’ha criad cunt una vus volta, cuma quand un liun rugg. Quand che g’ha urlà, i set tron ​​g’han dà la sò vus. »    
El segret scondù o sigillà in di versi 4 a 7, proclamà de “ la vus di set tron ​​” l’è incœu levà sü. La “ voz ” de Dio l’è donca paragunada al son del “ tron ” asocià al numer “ sett ” che simboliza la sò santificaziun . Chesta vus proclama un messaj per tant temp scondù e ignurà di òmm. Chestu l’è l’an del glorios riturn del noster divin e sublim Signur Gesù Cristu. La data l'è stada rivelada ai sò rapresentant elegì in del 2018 ; Chesta l’è la primavera del 2030, induè , de la mort espiatoria de Gesù el 3 april 30, el terz terz di 2000 an di 6000 an prugramad de Dio per la sò seleziun di elett el finirà.          
Verso 4 : “ E quand che i set tron ​​g’han dit la vus, l’eri drèe a scrif ; e g’ho sentid una vus del ciel che la diseva : “Signa i ròbb che g’han dit i set tron, e scrivel minga.” »    
In chesta scena, Dio el segue dü ubietif. El prim l'è che i sò scelt g'han de savè che Dio g'ha fissà un temp per la fin del mund ; l’è minga veramente scondù, perché dipend de la noster fed in del prugrama di 6000 an profetizà di ses dì profan di noster seteman. El segond fin l’è de scuragiar la ricerca de chesta data fin quand luu stess derva la via a la cumprensiun. Che l’è stà realizà, per ognun di tri test avventist util per vaciar e seleziunar i elett truvà degn de beneficiar del eterno giüstizia ufrida de Gesù Cristu , in del 1843, 1844 e 1994 . 
Verso 5 : “ E l’angel che g’ho vist in pè sül mar e sü la terra, g’ha alzà la man destra in del ciel, ”   
In quest ategiament de grand Giudizi vitorius, i sò pè mettuu süi sò nemìs, Gesù Cristu formularà un giurament solenn che el cummett divinament.
Verso 6 : " e g'ha giurà per chel che vif per semper e semper, che g'ha creà el ciel, e i ròbb che g'he sun denter, e la terra, e i ròbb che g'he sun denter, e el mar e i ròbb che g'he sun denter, che g'he sarà püsee temp, "   
El jurament de Gesù Crist l’è fatt in del nomm del Dio Creatur e l’è indirizzà ai sò elett che onoran l’urden del prim angel de Apoc. 14:7 ; quest, demostrand cun la sò ubbidienza, la sò “ paura ” de Dio, cun l’osservaziun del sò quart cumandament che dà gloria al sò att creatif. L’afermaziun che “ el temp duvaria minga vèss püsee ” cunferma che in del sò prugrama Dio g’haveva furnì i tri vani aspetatif avventist del 1843, 1844 e 1994. Cuma g’ho giamò espress, chesti vani aspetatif l’eran ütil per vaciar i credent cristian. Perchè anca se i luur conseguenz l’eran van, l’eran dramatich e spiritualment mortai per quei che colpivan, o, per i elett, i caus de luur benediziun e santificaziun de part de Dio.     
 
L’annunzi del terz grand guai profetizà in Apoc. 8:13.
Verso 7 : " ma in di dì de la vus del sett angel, quand che el sonarà , el mistero de Dio l’è finid, cuma g’ha dichiarà ai sò servitur i prufet. »   
El temp per la costruziun di dat profetich l’è finì. Quei che sun stà stabilì di dat profetizà g’han cumpletà luur funziun, per testar, dopu, la fed di prutestant in del 1843-44 , e chela di avventist in del 1994. Donca d’incœu g’he sarà no püsee fals dat, no püsee fals aspetatif ; la notizia, iniziada dal 2018, la sarà la giüsta, e i elett ascultaran, per luur salveza, el son de la " settima tromba " che marcarà l’intervent del Cristo de la divina Giustizia ; l’ura quand segond Apoc. 11:15 : “ i regn de chestu mund sun cunsegnà al noster Signur e al sò Cristo ,” e inscì ciapà via del diavul.        
 
 
I conseguenz e i temp del ministeri profetich
Verso 8 : “ E la vus che g’ho sentid del ciel la me parlava ancamò, e la me dis : Va e ciapa el liber che l’è vert in di man del angel che l’è in pè sül mar e sü la terra. »    
I versi 8-11 ilustren l’esperienza de la missiun del servitur incaricà de presentar la profezia codificada en lenguagg semplis.
Verso 9 : “ E mi son nà dal angel e g’ho dit: Damm el liber. E lü m'ha dit : Ciapa-l e ingoi-l ; l’è amar per el panza, ma in boca l’è dolz cuma el mèl. » .    
Prima, “ i dolor dei intestin ” rapresentan ben la soferenza e l’afflizion causade del refud de la lux proposta dei crestian ribell. Chesti suferiment riveran al sò massim per l’ültima prœuva de fed, a l’ura de la legg dumenich, quand la vita di elett l’è minaciada de mort. Perchè fin a la fin, la lüs e i sò depositari sarann ​​cumbattù del diavul e di sò demoni celest e terrester, alleà cuscient o incuscient de chestu “ Distrutur ” , “ l’ Abaddon o Apollion ” de Apoc. 9:11 . “ La dolcezza del mèl ” la rapresenta anca perfettament la gioia de cumprender i mister de Dio che el cundivid cunt i sò ver elett che g’han sete de la verità. Nissun olter prudot sü la terra cuncentra la sò dolcezza natüral cuma lù . Normalment, i òmm apprezan e cercan chestu gust dolz che l’è piacevul per luur. Inscì, el scelt de Cristo cerca en Dio la dolcezza de una relaziun amorosa e pacifica, inscì cuma i sò istruzziun.           
Dand a la sò rivelaziun “ Apocalisse ” (= Rivelaziun) “ la dolcezza del mèl ” , el Spìrit de Dio la paragona a “ la manna celest ” che g’haveva “ el gust del mèl ” e che nutriva i ebrei , in del desert , durant i 40 an che g’han precedü luur entrà in del takenland in del promi. Propri cuma un ebraich g’havaria poduu minga soravif senza consumar chesta “ manna ” , dal 1994, la fin di “ cinq mes ” profetizà en Apoc. 9:5-10, la fed avventista soravif sultant nutrind-s de chest ültem “ mangià ” spiritual profetich ( Matt. 24:45 ) Chestu insegnament che el Dé de la verità me dà de render-m cunt sultant en chesta matina del Sabat a la 4 ora   del 16 genar 2021 (ma 2026 per Dio) sarès stà util per rispund a chel che m’ha dumandà un dì sul stüdi di profezie “ Cosa pœu purtar-m chestu ? “La rispòsta de Gesù l’è curta e semplis : la vita spiritual per scappar de la mort spiritual . Se el Spirit al ciapa miga l’imajen de una “ torta ”, ma domà “ la dolcezza del mel ”, l’è perqè la vita fisega de l’ebraeg la se interessava de qest mangiar de “ manna ” . Per quant riguarda la Rivelazion, el mangiar l’è domà per el spirit dei elets. Ma, in qest paragon, al par necessari, indispensabel e domandad del Dé vivent comè una condizion per mantegnir la vita spiritual. E chestu requisit l’è logich , perché Dio g’ha minga preparà chestu mangià per vèss ignurà e disprezà di sò servitur di ültem dì. Costituiss l'element püsee santificaa del sacrifici de Gesù Cristu e del ültim furma e realizaziun final de la Santa Cena " ; Gesù che dà ai sò scelt per mangià, el sò corp e la sò istruzziun profetich .                               
Verso 10 : “ E g’ho ciapà el liber de la man del angel e g’ho magnà ; L’era in bocca dolz cuma el mèl, ma quand che l’ho inglutì, l’interno l’era amar. »    
Ind l’ esperienza vissuda, el servidor l’ha descovert in solitudin la lux sflameganta profetizada de Gexù e l’ha trovad in efezion, prima de tut, “ la dolceza del mel ” , un piaxer piaxevol paragunabel a la dolceza zucarada del mel. Ma el fregg mustrà di member e di maester avventist a cui vureeva presentàl g’ha prudott in del me corp autentich dolor addominai ciamà colite. Donca testimonio la realizaziun spiritual e letteral de chesti ròbb.  
Però, un’oltra spiegaziun la riguarda el temp final induè la lüs profetich l’è illuminada. El cumincia en un temp de pas, ma el finirà en un temp de guerra e de terror assassin. Dan.12:1 l’ha profetizad come “ un temp de dificoltaa, come mai stait de quand qe g’era una nazion fina a quel temp lì ” ; qua g’he quaicos de causà “ dolor in del intestin ”. Ancamò de püsee cuma legem en Lam. 1:20,: “ Signur , varda la mia affliziun! I me interni sun drée a büler, el me cœur l’è turbà denter de mi, perché sun stà ribell. Fœra la spada l’ha causà di danni, denter la mort. » Anca in Ger 4:19 : “ I me intestin ! I me interni : Pati denter del me cœr, el me cœr al batt, pœde miga star mut; perchè te senti, anima mia, el son de la tromba, el grid de guerra . » L’amarezza dei “ interni ” la fa un paragon intra la missiun avventista final e quella fidada al profeta Geremia. In tutt e dü i esperienz, i scelt lavuran in del ostilità ambiental di dominatur ribell del luur temp. Jeremia e i veri avventist sucesif denunzian i pecad commess di capi civil e religius del luur temp e inscì, la ira di colpevul se gira cuntra de luur, fin a la fin del mund segnada del glorios return de Gesù Cristu, el “ Re di re e Signur di signur ” de Apoc.19.              
 
La fin de una prima part de la Rivelaziun
 
In chesta prima part g’hem truvà el prologo e i tri temi parallel, i Letter indirizzà ai angel di set Ges, i set segn o segn di temp, e i ses trombe o puniziun de avvertiment purtà del indignaziun de Dio.
 
Verso 11 : “ Allora m’han ditt : Te g’he de profetizar ancamò davaant a tanti popul, naziun, lengue e re. »    
El verset 11 cunferma l’intera copertura di ültem 2000 di 6000 an del prugrama preparà de Dio. Dopu vèss rivà al mument del glorios riturn de Gesù Cristu, l’evocaziun de la profezia la riprenderà la panoramica del era cristiana in del capitul 11 ​​cunt un tema diferent : “ Te g’he de profetizar ancamò sü tanti popul, naziun, lengue e re .”    
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Apertura de la segonda part de l’Apocalisse
 
In chesta segonda part, en panoramica parallela del era cristiana, el Spìrit mirarà ai event impurtant giamò menziunà in de la prima part del liber, ma chì, in de la segonda part, el ne rivelarà el sò giudizi en mod püsee sviluppà sü ognun de chesti temi . Ancamò chichinsci, ogni capitul duperarà simbul e imagen diferent ma semper cumplementar. L’è col portar insema tuts qests insegnaments qe la profezia l’identifega i argoments mirads. Dal liber de Daniel, chestu principi de parallelar i capitul di profezie l’è aplicà del Spìrit rivelatur , cuma pœdet vedè. 
 
Apocalisse 11, 12 e 13
 
Chesti tri capitul parlan del temp del era cristiana en parallel, fasend lüs sü diferenti event , ma che restan semper parècc cumplementar. Riassumerò , e dopu detaglierò, i temi.
 
 
Rivelaziun 11
 
El regn papal - ateismo naziunal - la settima tromba
 
 
Versi 1-2 : El regn del fals profet papal catolich de 1260 an : El persecutur.  
Versi 3-6 : Durant chestu regn intolerant e persecutori “ i dü testimoni ” de Dio, i sant scritür di dü alleanz, seran afflitt e perseguì, da “ la bestia ” , la coaliziun religiüsa romana alleada cunt i monarchie del Europa ucidental.     
I verset 7 a 13 traten de “ la bestia qe la se leva su de l’abiss ” o, de la “ Revoluzion Francesa ” e del so ateism nazional qe al compariss per la prima vœlta ind la storia de l’umanitaa.      
I versi 15 a 19 g’havaran cuma tema un svilupp parzial de la “ settima tromba ”.  
 
El ròll del regn papal illustrà
Verso 1 : “ E m’è stà dà una canna cuma una bastonada, che la dis : Leva sü e mesura el tempi de Dio, l’altar e quei che adoran denter. »    
El temp mirad l’è un temp de puniziun rivelà de la parolla “ verga ”. La puniziun l’è giüstificada “ a causa del pecà ” restabilì civilment del 321 e religiusment del 538. De chesta segonda data, el pecà l’è stà impust del regim papal simbolizà chichinsci de “ la canna ” che indica “ el fals profet che insegna i busie ” in Isa.9:13-1. Chestu messaj riflett chel de Dan. 8:12 : “ l’esercit l’è stà liberà cunt el quotidian per el pecà ” , induè “ l’esercit ” indica l’ Assemblea cristiana , “ el quotidian ” , el sacerdozi de Gesù purtà via dal regim papal, e “ el pecà ” , l’abandon de tanti me2pe un pecà diferent l’è sultant . spett e simbul . Al conferma el rœl punitiv qe Dio al da a l’istituzion del regim papal roman. El verb “ mesur ” vœur dì “ giudicar ”. La punizion l’è donca el resultad de un judizi de Dio portad contra “ el tempi de Dio ”, l’ Assemblea collettiva de Crist, “ l’altar ” simbol de la crox del so sacrifici, e “ quei qe veneran lì ” , çoè i crestian qe pretenden la soa salvazion.                            
Verso 2 : “ Ma la cortil esterna del tempio lassa , e mesura no ; perché l’è stà dà ai naziun, e luur calciaran sotta i pè la cità santa per quarantadù mes. »    
La parolla impurtant en chestu verset l’è “ fœura .” L’è l’istess che la designa la fed superficial del catolicesim roman interessada in del imagen del sò regn de 1260 dì-an presentada chichinsci in de la furma de “ 42 mes ”. “ La cità santa “ l’imagin di veri elett ” la sarà calciada sotta i pè di naziun “ alleà cunt el regim despota papal , cioè i re di regn europei ” che commetten adulteri cun “ la “ Jezabel ” catòlica ” durant el sò luungh regn intolerant de 1260 an real e 1883. th fasend affidament sul simbolism del santuari ebraich : el tabernacul de Mosé e el tempi costruì de Salomon. In tücc i dü cas, sü “ l’avanguardia, fœura del tempio ” , truvam di riti religius carnai : l’altar di sacrifici e el basin di abluziun. La vera santità spiritual la se truva denter del tempi : in del sit sant indué g’he sun : el candelier a set lamp , la tavul di 12 pan de presentaziun, e l’altar del incens mettuu davaant del vel che scond el sit püsee sant, imagen del ciel indué Dio l’è sedù sül sò tron ​​real. La sincerità di candidà per la salveza cristiana l’è famusa sultant de Dio , e sü la terra l’òmm l’è ingannà de la religiun de faciàda “ esterna ” che la fed romana catòlica rapresenta per la prima volta in de la stòria de la religiun cristiana de la nòstra era.                    
 
La Santa Bibbia, la Parola di Dio, Perseguita
Verso 3 : “ Mi darò el podè ai me dü testimoni, e luur profetizaran per mil dücent sessanta dì, cunt el sacco. »   
Durant chestu luungh regn cunfermà chichinsci en furma de “ 1260 dì “, la Bibbia simbolizada di “ dü testimoni “ la sarà parzialment ignurada fin al temp de la Riforma quand l’è anca perseguitada di leghe catolich favurevul ai pap che suportan cun spada. L’imagin “ vestida de sacco “ la indica un stat de affliziun che la Bibbia la suportarà fin al 1798. Perchè a la fin de chestu periud, l’ateismo rivoluziunari frances la brusarà in di sit publich, cercand anca de fàla scumparir del tut.      
Verso 4 : “ Chesti sun i dü oliv e i dü candelier che sun devant del Signur de la terra. »   
Chesti “ dü oliv e dü candelier ” sun i simbul di dü patt sucesif che Dio g’ha urganizà in del sò pian de salveza. Dü dispensaziun religius consecutif che purtan el sò Spìrit, e la sò eredità l’è la Bibbia e i sò test di dü patt. El pian di dü patt l’è stà profetizà en Zec 4:11-14, da “ dü oliv a destra e a mancina del candelier . ” E jamò, prima de “ i dü testimoni ” del verset 3 , Dio g’ha dit de luur in de la testimonianza de Zaccaria : “ Chesti sun i dü fiœui de oli che stan davaant del Signur de tüta la terra. » In chestu simbolism “ oli ” indica el Spìrit divin. “ El candelier ” profetiza Gesù Crist che en un corp del òmm purtarà la lüs del Spìrit in de la sò santificaziun (= 7) e spantegarà la sò cunosenza intra i òmm, propri cuma el candelier simbolich diffond la lüs brüsand l’oli cuntenuu in di sò “ sett ” vas.                    
Nota : El candelier “ set ” l’è centrà sul vas de mezz ; chest, cuma la mità de la setimana che la fà , el quart dì de la setimana de Pasqua , el dì induè , per la sò mort espiatoria , Gesù Cristu g’ha fatt cesar “el sacrifici e l’oferta ” , el rito religius ebraich, en cunformità cunt el pian divin profetizà en Dan.9:27. El “ candelier ” cun set lampadin purtava donca anca un messaj profetich.           
Verso 5 : “ Se quaivun vœl far-i mal, el fœg al vegn fœra de la soa boca e al devora i so nemìs ; e se quaivun vœur far-i mal, el g’ha de vèss copà inscì. »  
Inscì, cuma in Apoc. 13:10 , Dio cunferma ai sò ver elett el sò proibiziun de punir , luur stess , el mal fatt a la Bibbia e a la sò causa. Chesta l’è un’aziun che se riserva sultant per luu stess. I mal vegnaran fœra de la boca del Dio Creador. Dio al se identifica cond la Bibia, qe l’è ciamada “ la parolla de Dio ”, insì qe qualsessia qe al fa mal al l’ataca diretament personalment.  
Verso 6 : “ Chesti g’han el podè de serrà el ciel, perché piœu minga in di dì de luur profezia ; e g’han el podè süi aqua de trasfurmar-i en sàang e de cupà la terra cun tüt i plagh, quant volt che vœuren. »    
El Spìrit cita i fatt riportà in de la Bibbia. Ind el so temp, el profeta Elia l’ha otegnud de Dio qe la pioveva miga senza la soa parolla ; Davant de lù Mosé g’ha ricevü de Dio el podè de trasfurmà i aqua en sàang e de colpir la terra cun 10 plagh. Chesti testimunianz biblich sun ancamò püsee impurtant perché en i ültem dì, el disprez per la parolla scrivuda e ispirada de Dio sarà punì de ​​plagh del stess tip, segond Apoc. 16 .  
 
Ateismo Nazional de la Revoluzion Francesa
I lüs scüri
Verso 7 : “ E quand che g’han finì la sò testimonianza, la bestia che la salta sü del foss senza fond la farà guerra cuntra de luur, la vincerà e la matarà. »   
El Spìrit el ne rivela chichinsci quaicos de impurtant de nutar ; La data 1793 marca la fin de la testimonianza biblica, ma per chi ? Per i sò nemìs del temp che g’havevan perseguì la Bibbia refudant la sò autorità divina cuma suport a la fed ; cioè i monarch, i aristocratich monarchich , el regim papal roman catolich e tüt el sò clero. In chesta data, Dio cundana anca i fals credent prutestant che en prategh tegnen giamò minga cunt di sò insegnament . In Dan. 11:34, in del sò giudizi, Dio imputa a luur “ ipocrisia ” : “ E quand che cascaran, seran jüttà cun pooch: e tanti se uniran a luur in ipocrisia .” “ Questa l’è domà la prima part de la testimonianza de la Bibbia qe la finiss, perqè ind el 1843 la soa fonzion la ciaparà de nœv l’importanza vital invitand i elets a descuvrir i profezie avventiste. L’istituzion de l’ateism nazional in Francia la mirarà a la Bibbia e la tentarà de far-la sparir. L’ üs abundant e sanguinoso de “ la sò guillotina ” el fà diventar una nœuva “ bestia ” che, chesta volta, l’era de “ levà sü del abiss ”. Cond qest termen prestad de la storia de la creazion ind el Genesi 1 :2 , el Spirit al ne regorda qe se el Signor, el so Creador, l’esisteva miga, nissuna vita la se saria desvilupada in su la terra. “ L’abiss ” l’è el simbul de la terra priva de abitant, quand l’è “ senza furma e vœui ”. L’è stait insì “ al principi ” , segond el Gen. 1:2, e al diventarà inscì ancamò per “ mil an ”, a la fin del mund, dopu el glorios return de Gesù Cristu, che l’è el tema che segue chestu en chestu capitul 11. Chestu cunfront cunt el caos uriginal l’è ben merità per una grand republica. Perché i òmm ribell san cuma uniss per destrugar, ma sun parècc dividù süi furmi che dovarian vèss dà a la recostruziun. Chesta testimunianza ufriss dopu lù la dimostraziun del frutt che l’umanità pœu purtà quand l’è cumpletament tajada via de Dio ; privà de la sò aziun benefica.                        
Ma ind el ciamar-l “ abiss ” el Spirit del Dé Creador al sujeriss anca el contest e el stat de la creazion orijinala de la nostra terra. Donca, mirand al prim dì de chesta creaziun, el ne mostra una terra plongada in del “ scurità ” assoluta perché en chel mument, Dio g’haveva minga ancamò dà a la terra la lüs de nissuna stèla. E chesta idea la culega spiritualment chesta “ bestia che va sü de la fossa senza fond ” al “ quart segn ” de Apoc. 6:12 descrivuu cuma un “ sul neger cuma un sacco ”. La cunnession l’è anca fada cun la “ 4a tromba ” de Apoc. 8:12 descrivuda di “ colp del terz, del sul, del terz de la lüna e del terz di stèll ”. Travers chesti imagen, el Spìrit g’he dà un caratter particularment “ scür ” . De tute i manere, l’è in qest aspet e stat “ scur ” qe la Francia la glorifegarà i so pensador liber col dar-g el titol de “ illuminism ”. Num regordem donca i parolles de Gesù Cristu citade in Matteo 6:23 : “ ma se el to œgg l’è malvagi, tut el to corp al sarà pien de bugia. Se donca la lüs che l’è en ti l’è scüra, quant l’è grand chela scürità! "Donca el penser liber scur al va in guerra contra el spirit relijos e qell spirit nœv libertari qì al segutarà ind el temp e al se spantegarà ind el mond ocidental... ciamad crestian e al mantegnerà la soa influenza malvagia infina a la fin del mond." Cun la Rivoluziun frances , la “ scurità ” la s’è stabilida perpetuament cunt el pecà . Perqè con luu, i liber scrivuds dei filosof del penser liber ; che la culega al “ pecà ” che carateriza la Grecia in di profezi de Daniel 2-7-8. Chesti nœuf liber faran in competiziun cun la Bibbia e riveran a soffocarla, en gran part. La “ guerra ” denunziada l’è donca soratüt ideologich. Dopu la Rivoluziun e dopu la Segonda Guerra Mondial ,                                     Chesta oscurità g’ha darà l’aspet del püsee volt umanism, en cuntrast e donca en romp cun l’intolleranza uriginal , ma la “ guerra ” ideologich la seguta . I òmm ucidentai sun dispost a sacrificà tüt per chesta “ libertà ”. Infatt, sacrificaran i luur naziun, la luur sicureza e scaparan no de la mort prugramada de Dio.    
Verso 8 : “ E i luur cadaver seran stà in de la strada de la grand cità, che l’è ciamada spiritualment Sodoma e Egitt, indué anca el noster Signur l’è stà crocifiss. »   
I “ cadaver ” menziunà sun quei di “ dü testimoni ” che anca i primi atacant sun stà esecutà in de la “ piazza ” de la stess “ cità ” . Chesta “ cità ” l’è Paris, e el “ sit ” menziunà l’è stà ciamà , dopu, “ sit Luigi XIV ”, “ sit Luigi XV ”, “ sit de la Rivoluziun ” , e l’è l’atual “ sit de la Concorde ” . L’ateism al fa miga favor a nissuna forma relijosa. I vitim guillotinà sun colpì propri per luur religiun. E cuma insegna el messagg de la “ Quarta Tromba ” , i obietif sun la vera lüs (sul) , el fals cullettif (lüna) e qual-sa-vöör messagg religius individual (stèla) . In plu, certe forme relijose corrute inn acetade a condizion qe i se conformen ai norme de l’ateism dominant. Quai prete l’è inscì ciamà in mod deriso “ sfrancà ”. L’Esprit paraguna Paris, la capital de la Francia , a “ Sodoma ” e “ Egitto ” . I prim fruits de la libertaa eren i ecess sessuai compagnads de la violazion dei convenzion sociai e familiar tradizionai. Chestu cunfront g’ha di conseguenz tragich in del temp. El Spìrit el ne indica che chesta cità la patirà el destin de “ Sodoma ” e chel de “ Egitt ” che l’è diventà per Dio el tipich simbul del pecà e de la ribelliun cuntra de lù. El ligam stabilid de sora col “ pecad ” filosofeg “ greg ” denunziad in Daniel 2-7-8 l’è confermad qì. Per capir qesta stigmatizazion divina del pecad greg , tegnem cont del fait qe, ind el cercar de drovar parolle filosofege per presentar el Vangel ai abitant de Atene, l’apostol Paol l’è fallid e l’è stait caçad fœra del post. Quest l’è el motiv perqè el penser filosofeg al restarà perpetuamente el nemìs del Dé creador.                                        In del temp e fin a la sò fin, chesta cità ciamada “ Paris ” la mantegnirà, e la testimoniarà cunt i sò aziun , l’acürateza del sò cunfront cun chesti dü nomm , simbul de pecà sessual e religius. Drè del sò nomm “ Paris ” g’he l’eredità di “ Parisii ” , una parolla che g’ha urigin celtich che la vœur dì “ quei del calder ”, un nomm dramaticament profetich. In temp roman el sit l’era una roccafort di fedei pagan de Iside, la dea di egizi, propri , ma anca l’ imagin scenica e cinica de Paris, fiœul del re de Troia, el vecc Priam . Autur de un adulteri cun la bella Elena, dona del re grecch Menelao, el sarà responsabil de una guerra cun la Grecia. Dopu un assedi che l’è minga stà bon, i grecch se sun ritirà e g’han lassà un grand cavall de legn sü la spiaggia. Pensand che l’era un dé grecch, i troiani purtaron el cavall in de la cità. E in mezz a la nott , quand che el vin e la festa l’eran finii, i suldà grecch vegnen fœura di cavai e g’han dervì i purtun ai trupp grecch che tornavan en silenzi ; e tüt i abitant de la cità sun stà massacrà , dal re ai püsee bas di sugett. Chesta aziun troiana la causarà la perdita de Paris in di ültem dì perché, senza tegnir cunt de la leziun, la ripeterà i sò errur fasend stabilir in del sò territori i sò nemìs, che g’haveva colonizà . Prima de ciapà el nomm de Paris , la cità la se ciamava “ Lutèce ” che vœur dì “ palud puzzant ” ; l’inter prugrama del sò trist destin. El paragun cun “ Egitto ” l’è giüstificaa perché cun l’adutaziun del regim republican, la Francia l’è diventada uficialment el prim regim pecatur in del mund ucidental. Chesta interpretaziun la sarà cunfermada en Apoc. 17:3 dal culur “ scarlat ” de la “ bestia ” , un imagen di coaliziun monarchich e republican di ültem dì , costruì sül mudel de la Francia . Ind el dir : " indov qe el so Signor l’è stait croxifegad ", el Spirit al fa un confront intra el refud de la fed crestiana de l’ateism frances e el refud nazional ebraeg del Messia Gexù Crist.                          ; perché i dü situaziun sun istess e purtaran i stess conseguenz e i stess frütt de impietà e iniquità. Chestu cunfront el seguirà in di versi che vegnen dopu.
Ciamand la sò capital “ Egitto ”, Dio paraguna la Francia al Faraon, un mudel de resistenza umana a la sò voluntà. Mantegnirà chesta posiziun ribell fin a la sò distruziun. G’he sarà mai nissun pentiment de sò part. Ciamand “ el mal ben e el ben mal ” , la farà i pecc pegiur esecrà de Dio ; quest ciamand i “ lux ” , i pensador fondador “ scur ” dei “ so dreits uman ”, qe se oponn ai dreits de Dio. E da tanti popul, sò mudel sarà imità, anca , in del 1917, de la pudent Russia che la destrugarà cunt un colp atomich al mument de la “ sesta tromba ” , che l’è stada profetizada cunt el sò nomm “ Parisii ” en lengua celtich, che significa “ quei del calder ” . Lee la restarà donca fin a la sò fin incapac de vedè Dio in di pruv che la rovinaràn al punt de destrugelala. Perché l’ha mirad a lee e la lasarà minga andà fin che lee l’è minga pü.                 
Verso 9 : “ E i òmm de tüt i popul, tribù, lengue e naziun vedaran i luur cadaver per tri dì e mezz, e lassaràn minga mettü i luur cadaver in di tomb. »   
In Francia, ul popul l’è entrad in de la rivoluziün in del 1789 , e in del 1793, l’ha copà el sò re e pö la sò regina, tutt e dü decapitad sü la piazza central de la cità ciamada dopu “ Place Louis XV ”, “ Place de la Révolution ”, e incö “ la Concord de Place ”. Cun l’assegnaziun de “ tri dì e mezz ” al temp del aziun distrutiva, l’Esprit pareva avegh denter la bataja de Valmy indué in del 1792 i rivoluziunari g’han afruntà e battü i armäd realist di regn europei che g’han atacà la Francia republicana , anca l’Austria, el pais de la famiglia de la regina Marie-Antoin de urigin. Per capì l’urigin de chestu odi, g’he vœur de tegnir present che 1260 an de tüt i tip de esaziun de la coaliziun papal-real g’han finì per irità el popul frances che l’è stà sfruttà, maltratà, perseguì e completament rovinà . I ültem dü regn de Luigi XIV cun la sò ostentaziun odiusa e de Luigi XV , un re debucà currutt , g’han finì per impienir la coppa de la pazienza de Dio e quella di òmm. Atenzion ! La Republica l’è minga e la sarà minga una benediziun per la Francia. Lee la va innanz a la sò fin , in de la sò quinta furma, per purtà i malediziun de Dio e de lee stessa per commetter i errur che g’ha da causà la sò caduta. Chestu regim sanguinoso , a la sò urigin , diventarà el pais di “ diritt del òmm ” e del umanism che finirà per difender i colpevul e frustrar , per sò ingiustizia , la vitima . El darà anca la benvegnüda ai sò nemìs e i stabilirà in del sò territori, imitand , al pegiur, el famus esempi de la cità troiana famusa per l’introduziun del cavall de legn lassà di grecch , cuma vist prima.            
Verso 10 : “ E per quei che abitan sü la terra se alegraran e seran content, e mandaran di regal l’un a l’olter: perché chesti dü prufet g’han tormentà quei che abitan sü la terra. »   
In qest verset, el Spirit al ponta a’l temp quand, comè la gangrena o el canqer, el mal filosofeg frances al se spantegarà e al se spantegarà comè una peste ind oltre nazion ocidentai. El segna “ el segn di temp ” del “ 6 ° segn ” ; quella indov qe el " sol al diventa neger come un sacco " : la lux de la Bibia la spariss, soffocada dei liber filosofeg dei pensador liber.        
Ind la letura spiritual, a diferenza dei “ citadin del regn del ciel ” qe al definiss i scernids de Gexù, “ i abitant de la terra ” i indiqen i protestants amerigan e plussee in jeneral, i omen ribelli vers Dio e la soa veritaa . La gent di regn europei e ancamò püsee quei american la varda vers la Francia. Lì, un popul schiacia la sò monarchia e la religiun cristiana catolica che minacia el popul che legg la Bibbia, i “ dü testimoni ” , cunt i “ torment ” del sò “ infern ” ; real “ torment ” che però sun riservà sultant al ültem giudizi, per annichilar i falsi religius che luur stess duperan ingannevolment chestu tip de minaccia, segond Apoc. 14:10-11. Anca i furesté, vitim di stess abüs fœura Francia, cumencian a sperà che pœden beneficiar de chesta iniziativa. Quest l’è ancamò püsee perché, cunt el sustegn frances cuncess de Luigi XVI, in del mund, quai an prima, i nœuf Stat Ünì del Nord America g’havevan truvà la sò indipendenza , liberandose dal domini de l’Inghiltèra. La libertà l’è en marcia e prest rivarà a tanti popul. Come segn de chesta amicizia, “ se mandaran di regal l’un a l’olter .” Un di chesti regal l’è stà el regal frances ai american de la “ Statua de la Libertà ” costruida in del 1886 sü un’isula di front a New York. I american g’han dà indré el jest ufrend una replica che , costruida in del 1889, la se truva a Paris sü un’isula in mezz a la Sena visin a la Tor Eiffel. El Signor al mira a qest jener de don qe al rivela la condivision e ‘l scambi qe costituiss la maledizion de l’ eccessiva libertaa qe la ponta a ignorar i so lej spirituai.                  
Verso 11 : “ E dopu tri dì e mezz el spirit de la vita de Dio l’è entrà en luur, e luur se sun mettuu süi pè ; e la grand pagüra l’è vegnuda sü quei che i vedevan. »    
In del 20 de april del 1792, la Francia l’è stada minaciada da l’Austria e da la Prussia e l’ha rovesciad el sò re , Luigi XVI, el 10 de agust del 1792. I rivoluziunari han vinciü a Valmy el 20 de setember del 1792. El re Rob Luigi XVI l’è stad guillotinà el 21 de genar del 1792. el 28 de lugl del 1794. La “ Cunvenziun ” l’è stada sostituida del “ Direttori ” el 25 de ottober del 1795. I dü “ Terror ” del 1793 e del 1794 sun durà insema sultant un an . Intra el 20 april 1792 e el 25 ottober 1795 , truvi proprio precisament chestu periud de “ tri dì e mezz ” profetizà , o “ tri an e mezz ”, real . Ma pensi che la durada la purta anca un messaj spiritual. Chestu periud rapresenta metà setemana, che pœu evocar un’allusiun al ministeri terrester de Gesù Cristu che l’è durà precisament “ tri dì e mezz ” profeticament e l’è finì cun la mort del Messia Gesù Cristu. El Spìrit al paragona la sò aziun cun chela de la Bibbia , i sò “ dü testimoni ” , che g’han anca agiu e insegnà prima de vèss brüsà in de la Place de la Révoluziun a Paris. Per chestu cunfront, la Bibbia l’è , chesta fed , identificada cun Gesù Cristu che l’è, en lee, ancamò crocifiss e “ traforà ” cuma indica Apoc. 1:7. L’inondaziün de sang che l’è stada verzada l’ha finid per spaventà el popul frances. Ancamò, dopu avegh esecutà el sò capo de la sanguinosa cunvenziun, Massimilien Robespierre, e i sò amis Couthon e Saint-Just , el riassunt e i esecuziun sistematich sun cessà. El Spìrit de Dio g’ha desviluppà la sete spiritual di òmm e la prategh de la religiun l’è diventada ancamò legal , e soratüt, libera. La salutar " pagura de Dio " l’è recomparsa e l’interess per la Bibia l’è stait remanifestad, ma infina a la fin del mond al sarà combatud e competid dei liber filosofeg scrivuds dei pensador liber, el so modell greg l’è la font de tute i so varie forme.                     
Verso 12 : “ E g’han sentiu una vus del ciel che la ghe diseva : Veni sü chi : E i s'inn montads in ciel ind una nivola ; e i luur nemìs i vedevan. »   
Chesta afermaziun divina se aplica ai “ dü testimoni ” biblich dopu el 1798.  
El paragun cun Gesù el seguta, perchè l’è lü che i sò scelt g’han vist (dopu el profeta Elia) salì in ciel davaant a luur œucc. Ma , a sò volta, i sò scelt del ültim temp agiran al stess mod. I luur nemìs i vedaran anca luur che van sü in del ciel in de la nivola indué Gesù i tirarà vers de lù. El sustegn che Dio dà a la sò causa l’è istess, per Gesù Cristu, sò elett, e en chestu cuntest de la Rivoluziun frances, la Bibbia dopu el 1798. Per cunfermar la fin de la durada profetizada di “ 1260 dì “-an, in del 1799, el Papa Pio VI l’ è mort detenü a Valenza ma- 4 -sur , 4 , un temp long de pas de 150 an profetizà in de la furma de “ cinq mes ” in Apoc. 9: 5-10 . La mort de Luigi XVI, la fin de la monarchia e la mort de un papa prigiunier dan un colp mortal a l’intolleranza religiusa de “ la bestia che la se leva sü del mar ” in Apoc. 13:1-3. El Concordat del Diretori el guariss la sò ferida ma lee la beneficia püsee del sustegn real distrutt , lee la perseguirà püsee fin al temp final induè l’intolleranza prutestante la cumparirà cunt el nomm de “ la bestia che la se leva sü de la terra ” in Apoc. 13:11.     
Verso 13 : “ E in quel ora g’he stà un grand terremot, e la decima part de la cità l’è cascada ; Settmila òmm sun mort in del terremot, e i olter g’han pagüra e g’han dà glòria al Dé del ciel. »    
In quest temp ( chela ura ) el “ terremot ” giamò profetizà del realizaziun de chel de Lisbona in del 1755, interessà al tema del “ sest segn ” de Apoc. 6:12, s’è cumplicà en furma spiritual . Segond el Spìrit de Dio, la cità de Paris g’ha perdü “ un decimo ” de la sò populaziun. Ma un olter signifegad al pœl riguardar segond Dan.7:24 e Apoc.13:1, la decima part dei “ des corn ” o regn crestian ocidentai sojets a’l catolicesim roman papal. La Francia, cunsiderada de Roma cuma la “ tüsa püsee grand ” de la Gesa catòlica romana , la fà ateismo, la priva del sò sustegn e la va fin a destrugar la sò autorità. La 4° tromba l’ha rivelà, “ un terz del sul l’è colpì ” ; el messaj “ set mila òmm sun stà copà en chestu terremot “ cunferma la ròba disend : una multitudin ( mil ) de “ òmm ” religius ( set : santificaziun religiüsa del temp ), sun stà copà en chestu terremot politic social.                        
Verso 14 : “ El segond guai l’è passà. Ecco, el terz guai vien prest .   
Inscì, l’intens spargiment de sàang g’ha fatt rivif la pagüra de Dio, e el “ Terror ” g’ha cessà , sostituì del impero de Napoleun I , l’” aquila ” che annunciava i ültem tri “ trombe ”, tri “ grand disgrazi ” per i abitant de la terra. Dato che l’annuncio l’è vegnuu dopu de la rivoluziun frances del 1789 al 1798, la “segonda disgrazia ” atribuida a lee in del verset 14 la pœu minga riguardà diretament. Ma per el Spìrit, l’è el mezz per dir-n che una nœuva furma de la Rivoluziun Frances la cumparirà giüst prima del glorios riturn de Gesù Cristu. Ades, segond Apoc. 8:13, el “ segond guai ” l’è ciarament riguardant el tema de la 6° tromba de Apoc. 9:13 che, precisament, “ mazzarà un terz di òmm ” prima che Gesù Cristu turna per vendicà l’ingiüsta cundanna di sò fedel sant , esterminand i luur lamortai . Pudem capì che, cuma el masacc causà di rivoluziunari frances, Dio l’è drée a urganizà el masacc de la Terza Guerra Mondial, chesta volta nuclear, che reduss tant el nümer di abitant de la terra, prima de sò eliminaziun cumpleta che restaurarà el sò aspett uriginal del “ abiss ”, dopu l’intervent distrutif final de Gesù Cristu.                 
El dopi significà del “ segond guai ” culega la quarta tromba a la sesta per un mutif spiritual. La strutura de l’Apocalisse la divid el temp de l’era cristiana in do part . In del prim, la “ disgrazia ” la puniss i colpevul che sun stà punì prima del 1844 e in del segond, quei che sun stà punì dopu el 1844, giüst prima de la fin del mund. Ades , tüt i dü i aziun punitif cundividen el significà che Dio dà a la sò quarta puniziun en Levitico 26:25 : “ Mandarò la spada che vendicarà la mè patt .” La prima punizion l’è vegnuda su quei qe hann miga ricevud el messaj de la Reforma, l’œvra preparada de Gexù per i so elets, e la segonda, su quei qe hann miga respondud a’l requisit de Dio de completar qesta Reforma a partir del 1843 innanz La lux rivelada cond la qual Dio l’è dree a costruir qesta Reforma permanenta la sarà presentada fina a la probazion.       
Prendend i robe e i azion qe Dio l’ha imputad ai omen de la Revoluzion Francesa del 1789 a’l 1795 , trovom qei qe luu al pœl imputar ai omen ocidentai dei ultem dì. Truvem el stess disprez , el stess impietà e l' odi ai ordinanz religius e a quei che i insegnan ; cumpurtament che chesta volta deriva del straordinari svilupp de la scienza e de la tecnologia . Ind i agn de pax, l’ateismo e la falsa relijon hann conquistad el mond ocidental. Dio g'ha donca una bona raxon per proponer a nun , per quest tema , una dopia letura ; El cumpurtament di “ soravivent ” l’è la diferenza principal intra l’era rivoluziunaria e el temp scientifich di ültem dì del òmm. Per vèss püsee ciar, segond Apoc. 11:11-13, “ i soravivent ” de la prima letura che la riguarda la “ quarta tromba ” “ se sun pentì ”, menter “ i soravivent ” de la segonda che la riguarda la “ sesta tromba ” “ se sun minga pentì ”, segond Apoc. 9:20-2.                  
 
El terz “ grand guai ” (per i pecadur) : El glorios ritorn de Cristo vengador .   
Verso 15 : “ El settim angel l’ha sonad ( la sò tromba ) . E g'heran vus fort in del ciel che disevan : I regn de chestu mund sun diventà regn del noster Signur e del sò Cristu ; e lü regnarà per semper e semper. »    
L'ultim tema del capitul l'è quell de la " settima tromba " qe la designa, te regordi, el moment ind el qual el creador invisibel Dio al se fa visibel ai œgg dei so nemìs, confermand Apoc. 1:7 : " Ecco, al vegn cond i nivole, e ogni œgg al vedarà ; anca quei che l’han traforà ." “ Quei che l’han traforà ” , che g’han traforà Gesù, sun i sò nemìs de tüt i epoch del era cristiana anca quei del ültem. L’han traforà, perseguitand i sò discepol fedel, süi quai g’ha dichiarà : “ Per quant che l’è stà fatt a un di püsee piscinin di me fradèi, l’è stà fà a mi (Matt.25:40).” Del ciel , vus forti se levan sü per festeggià l’evento. Chesti sun i abitant del ciel che se sun giamò espress per celebrar l’espulsiun del ciel del diavul e di sò demoni da part del Cristo vitorius, ciamà “ Micheel ” in Apoc. 12:7 a 12. Partecipan a la gioia di elett, a so volta liberà e vitorius de Gesù Cristu. La storia del pecad terrester la cessarà per la mancanza de pecador distruts de la boca del divin Crist. El diavol, “ princip de chestu mund ” segond Gesù, perd el sò pussess del mund pecatur annihilà de Dio. El restarà sü la terra desolata per ancamò mil an senza fà mal a nissun , en attesa de la sò eliminaziun total al ültim giudizi cun tüt i olter pecadur che Dio resuscitarà per chestu fin.              
 
La Granda Felicità Celest di Elett Redent del Saang de Gesù Cristu
Verso 16 : “ E i vintiquattru anzian, che l’eran sedù davaant a Dio süi luur tron, se sun cascà giò cun la facia e adoravan Dio , ”   
I elett sun entrà in del regn celest de Dio, sentad süi tron ​​in presenza de Dio, regnaran, giudicaran i malvagi segond Apoc. 20:4. Quest verset l’evoca el contest del principi celest dei redents de Apoc. 4. Chestu versichel presenta la furma che la vera cult de Dio duvaria avegh. La prostraziun, in genocc, facia a terra, l’è la furma legitimada de Dio .
Verso 17 : “ Disendo : Te ringraziem, Signor Dio Onnipotent, che l’è, e che l’è stà, perché t’hee ciapà el pussess del to grand podè e t’hee regnà. »    
I redent rinnovan i luur ringraziament e se inclinan davaant a Gesù Cristu, “ el Dio Onnipotent che l’è e che l’era ” “ e che l’è vegnuu ” , cuma annunziava Apoc. 1:4. “ Te g’he ciapà el tò grand podè ” che te g’hevet renunzià per salvà i tò scelt e te g’hevet espiaa i luur pecà cun la tò mort in del tò ministeri de “ agnell ” ; “ l’agnel de Dio che g’ha purtà via i pecaa del mund .” Te g’he “ ciapà pussess del to regn ” ; el cuntest sugerì l’è defatt che induè el Spìrit g’ha purtà Giovanni in Apoc. 1:10 ; la storia de l’ assemblea de Crist sü la terra l’è in del pasà. In chesta fase, i “ set assemblee ” sun deré di funziunari elegì. El regn de Gesù, l’uget de la speranza de la fed di elett, l’è diventà una realtà.                 
Verso 18 : “ I naziun l’eran rabià ; e la tò ira l’è rivà, e l’è rivà el temp per giudicà i mort, per premià i tò servitur, i prufet, i sant, e quei che g’han pagüra del tò nomm, piscinin e grand, e per distrugg quei che destrugen la terra. »    
In chestu verset 18 truvam informaziun parècc ütil sü la sequenza di event profetizà . La 6a tromba l’ha copà un terz del popul , cioè, “ I naziun l’eran rabià ”, e davaant ai noster œucc, in del 2020-2021 , s’èm drée a vedè i causi de chesta irritaziun : el Covid -19 e la ruina economich causada, l’aggresiun islamich, e promptament , l’offensiva rusa cun. Dopu chestu terribil e distrutif cunflit , dopu la promulgaziun de la legg dumenica da part de la “ bestia de la terra ”, cioè la coaliziun prutestant e catolich di soravivent american e europei, Dio g’ha versà sü de luur “ i set ültim plagh de la sò ira ” descrivuu in del Apoc. 16. In del temp del sett, Gesù l’è cumpars per salvà i sò elett e destrugar i cadù. Poeu l’è rivà el prugrama preparà per i “ mil an ” del sett millenni. In del ciel, segond Apoc. 4:1, el giudizi di malvagi el sarà : “ e l’è rivà el temp per giudicar i mort .” I sant ottenen la sò ricumpensa : la vita eterna promessa de Gesù Cristu ai sò elett . Finalment ottenen la stela del matin e la corona promessa ai scelt che se truvan vitorius in de la battag de la fed : “ per premiar i tò servitur i profet . ” Dio chichinsci el regorda l’impurtanza de la profezia per tüt i età (Segond 2 Pietro 1:19) e püsee en particular in di ültem dì. “ I sant e quei che g’han pagüra del tò nomm ” cioè quei che g’han rispost pusitivament ai messagg di tri angel de Apoc. 14:7 a 13 ; el prim de quei al regorda la savieza qe la consist ind el haver-g pagura de luu, obedir-g e miga contestar i so comandament, col dir : " Teg-g pagura de Dio e dar-g la gloria ", ind el so aspet de Dio el creador, " perqè l'ora del so judizi l'è rivada, e adora -l qe l'ha fait el ciel, el mar, la terra de l'aqua e ".                          
Verso 19 : “ E el tempi de Dio l’è stà dervì in del ciel, e in del sò tempi l’è stà vist l’arca del sò testament. E g’heran lampiun, vus, tron, terremot e grand grandina. »  
Tüt i temi evocà en chestu liber de Apocalisse cunvergon vers chestu mument storegh del grand glorios riturn del noster divin Signur Gesù Cristu. Chestu versichel riguarda el cuntest indué i seguent temi sun cumpletà e cumpletà :  
Rev. 1 : Adventism :  
Verso 4 : “ Giovanni ai sett ges che sun en Asia : la grazia e la pas, de chel che l’è, che l’è stà, e che l’è drée a vegnì , e di sett Spìrit che sun davaant del sò tron ​​”    
Verso 7 : “ Ecco, lü vien cun di nivul . E tüt i œgg el vedaran, anca quei che l’han traversà; e tüt i tribù de la terra lamentaran per lù. Aè. Amen! »  
Verso 8 : “ Mi son Alfa e Omega, dis el Signur Dio, che l’è e che l’è stà e che l’è drèe a vegnì , l’Onnipotent. »  
Verso 10 : “ In del dì del Signur l’eri in del Spìrit , e g’ho sentid deré una vus volta, cuma una tromba, ”  
Ap. 3 : La settima assemblea : fin de l’ era “ Laodicea ” (= gent giudicada).    
Apoc. 6:17 : El grand dì de la ira de Dio cuntra i òmm ribell “ perchè l’è rivà el grand dì de la sò ira , e chi l’è bon de restà? »    
Ap. 13 : “ la bestia che la vegn sü de la terra ” (coaliziun prutestant e catòlich) e la sò legg dumenica ; verset 15 : “ E g’haveva el podè de dar vita a l’imagin de la bestia, perché l’imagin de la bestia parlava e fà che tüt chel che voreva minga adorar l’imagin de la bestia l’era mort. »       
 
Apoc. 14 : I dü temi de “ la racolta ” (fin del mund e rapiment di elett) e “ l’annada ” (massacri di falsi pastor da part di luur seguitur sedù e ingannà ) .      
 
Apoc. 16 : Verso 16 : “ el grand dì de la bataja Armageddon ”    
 
 In chestu verset 19 truvam la formula ciaf del intervent dirett e visibil de Dio, “ e g’he sun stà lampi, vus, tron, un terremot ” , giamò citaa en Apoc. 4:5 e 8:5 . Ma chichinsci el Spìrit el gionta “ e grandina pesant ” ; una “ grandina ” che conclud el tema de la settima di “ set ultim plagh ” in Apoc. 16:21.       
 El cuntest del ritorn de Gesù Cristu l’è donca segnà del ültem tema avventist che purta chesta volta , in de la primavera del 2030, la vera salveza ufrida ai elett , ottenüda del sàang verzà de Gesù Cristu. L’è temp de la sò confrontaziun cunt i ribell che se preparan a matar i sò scelt che refudan la dumenica romana e mantegnen la sò fedeltà al Sabat santificad de Dio fin de la prima setimana de la sò creaziun del mund. El “ sest segn ” del Apoc. 6 mustra el cumpurtament e el disordin de chesti ribel ciapà del Signur in del att de genocidio intenziunal di sò benedett e carì elett. L’argument del disacord l’è mentà sü en chestu verset 19 . Chesta l’è la legg divina cunservada in de la “ arca de la testimonianza ” in del sit püsee sant del tabernacul e in del “ tempi ” ebraich . L’arca la g’ha el sò prestigio e la sò volta santità sultant perchè g’ha denter i tavulètt de la legg incisi cunt el dit de Dio stess , en persona , en presenza de Mosé, sò fedel servitur. La Bibbia la vœuta a capir quel che causa el terror di ribel in del mument del riturn de Gesù Cristu. Perchè l’è quel che dichiaran i versi 1-6 del Salm 50 :        
“ Un Salm de Asaf. Dio, Dio, YaHWéH , al parla, e al ciama la terra, de l’ alba del sol a’l tramont del sol. De Sion, la belleza perfetta, Dio al brilla. El vien, el noster Dio, el resta minga mut; Davant de lü g’he un fœuch che devora, intorn a lü una tempesta viulenta . El crida al ciel de sora, e a la terra, per giudicar el sò popul : Raccògni-m i me fedel, che g’han fatt un patt cun mi per sacrifici! - E i ciel proclamaran la sò giüstizia , perché Dio l’è el giudes. »  
In d’un cuntest de terror, i ribell vedaran el test del quart di des cumandament de Dio mustrà in del ciel cun letter de fœuch. E per chesta aziun divina, saveràn che Dio i cundana a la prima e a la “ segonda mort ” .  
Chestu ültem versichel del tema de la “ setima tromba ” rivela e cunferma l’impurtanza che Dio dà a la sò legg cuntestada del fals cristianesim ribell. La lej divina l’è staita disprezada cont el pretest de una presunta oposizion intra la lej e la grazia. Chestu error el resulta de una letura sbajada di parolles ditt del apostol Paolo in di sò letter. Donca scancelarò qual-sa-vöör döbi dand spiegaziun ciar e facil. In Rom 6, Paolo al contrasta quei qe inn “ sota la lej ” cond quei qe inn “ sota la grazia ”, domà per el contest del so temp quand qe l’è dree a començar el nœv patt . Cond la formula “ sota la lej ” al designa i ebre de la vegia alleanza qe refuden la nœva alleanza fondada in su la justizia parfeta de Gexù Crist. E el designa i scelt che entran en chesta nœuva alleanza cun la formula “ cun la legg ”. Perchè quest l’è el benefis che la grazia la purta , in del nomm del qual Gesù Cristu, in del Spìrit Sant, vœuta el sò scelt e g’insegna a amar e obedir a la santa legg divina. In del obedir-g, l’è donca “ cun la legg ” e vèss “ sotta la grazia ”, l’è anca minga “ sotta la legg ”. Me regordi ancamò che Paolo dis de la legg divina che l’è “ santa e che el cumandament l’è giüst e bon ” ; quel che cundivido cun lù en Gesù Cristu. Anca se l’è minga un’oltra oraziùn, l’è minga un’oltra oraziùn de la storia de la sò vita, “L’è minga una surpresa che l’è minga un’oltra oraziùn de la sò vita, l’è minga una surpresa che l’è minga stà el sò “ salbert ” che l’è minga stà in del 1998, l’ è minga stà el püsee bon de la sò vita, l’è minga una “saltera” de la storia de la mort de la sò vita , e l’ è minga un’atività de la mort de Dio . Luntan de lù ! “ Notem l’impurtanza de la precisiun, “ lontan de lù ”, che cundana la conceziun religiüsa de la falsa fed cristiana muderna e ribell, e chestu dal 7 mars 321, la data induè el “ pecà ” roman l’è entrà in de la fed cristiana ucidental e uriental per l’autorità de un imperador pagan, Constant Roman I e.                                
In chestu cuntest de la “ settima tromba ” i primi ses mil an mettuu de part de Dio per la sò seleziun di elett terrester, in del sò pruget cumplesif de settmila an, rivan a la fin. El setim millenni , o “ mil ann ” del Apoc. 20, al se derva pœ , dedicad a’l judizi celest dei ribell da part dei elets redents de Gexù Crist, el tema del Apoc. 4.     
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Apocalisse 12 : El Grand Plan Central 
 
La dona – L’agresur roman – La dona in del desert – Parentesi : una battaggia in del ciel – La dona in del desert – La Riforma – Ateismo- 
El rest avventist
 
La dona vitoriosa, sposa de Cristo, l'Agnelo de Dio
Verso 1 : “ Un grand segn l’è vegnuu fœura in del ciel : una dònna vestìda del sul, cun la lüna sotta i pè, e sül cò una corona de dòdes stèll. »    
Ancamò chichinsci, diferent temi segutan l’un l’olter in diferent dipinti o scen. La prima imagen l’illustra l’ Assemblea Scelta qe la beneficiarà de la vitoria de Gesù Crist, el so uneg Cap, segond Ef.5:23. Sotta el simbul de una “ dònna ”, la “ Sposa ” de Cristo l’è avvolta in del “ sul de la giüstizia ” profetizà en Mal 4:2. En duppia aplicaziun, “ la lœuna ” simboliza la scürità e l’è “ sotta i sò pè ”. Chesti nemìs sun storicament e en urden cronologich, i ebrei del vècc patt, e i cristian cadù, catolich, ortodoss, prutestant e avventist, del nœuf. Sül sò cò, “ una corona de dòdes stèll ” simboliza la sò vittoria in del alleanza de Dio, el 7, cun l’òmm, el 5, che vœur dì el numer 12.          
 
La dona perseguitada prima de la vittoria final
Verso 2 : “ E l’era incinta, e la gridava, in del parto e in di dolor de parto. »    
In del verset 2, i “ dolor de nascita ” se riferisen a la persecuziun terrester che l’è stada prima del temp de la glòria celest. Chesta imagen l’è stada duperada de Gesù en Giovanni 16:21-22 : “ Una dònna, quand l’è en part, la g’ha pena, perché l’è rivà la sò ura; ma quand che g’ha parturì el fiœul, la se regorda püsee del dulur, per la gioia che g’ha che un òmm l’è nassuu in del mund. Inscì anca vuuter g'hevet dolor ; ma te vedarò ancamò, e el tò cœur se alegrarà, e la tò gioia nissun te levarà. »       
 
El persecutur pagan di dònn : Roma, la Grand Cità Imperial 
Verso 3 : “ E un olter segn l’è vegnuu fœura in del ciel ; e ecco un grand dragon ross, che g’haveva set cò e des corn, e süi sò cò set corone. »   
El verset 3 identifica el sò persecutur : el diavul, natüralment, ma el lavura travers di podè terrester, carnai che perseguitan i elett, segond la sò voluntà. In de la sò aziun, dupera dü strategì sucesif ; quella del “ dragon ” e quella del “ serpent ” . El prim, chel del “ dragon ” l’è l’atach avert duperà de la Roma imperial pagana. Truvem inscì i simbul che se veden giamò en Dan.7:7 induè Roma l’è cumparsa en furma de un quart animal mostruus cun “ des corn ”. El cuntest pagan l’è cunfermà de la presenza di “ diadem ” che sun mettü chichinsci süi “ set cò ”, el simbul de la cità romana segond Apoc. 17. Chesta precisiun la merita la noster atenziun, perchè la ne indica, ogni volta che chesta imagin l’è presentada, de la posiziun di “ tiari ”, el cuntest storegh profetizà.          
 
El persecutur religius di dònn : Roma catòlica papal 
Verso 4 : “ La sò cua g’ha scovà un terz di stèll del ciel e g’ha bütà sü la terra. El dragon l’era denanz a la dona che l’era drèe a partorir, per devorà el sò fiœul quand che l’era partorida. »    
Chestu versichel ciappa ancamò, sotta di nœuf simbul, el messagg de Apoc. 11:1 a 3 indué la Roma papal l’è autorizada de Dio , cunt el titul de “ verga ” , a “ calcià sotta i pè la cità santa per 42 mes ”.    
In Daniel, i “ des corn ” del Imper Roman dovevan vèss sucedü del “ corn piscinin ” papal (dal 538 al 1798). Chesta sucesiun l’è cunfermada chichinsci in del Apoc. 12, in del verset 4.    
El termin “ coa ” che mira a la falsa “ profetessa Jezabel ” de Apoc. 2:20, mustra chesta sucesiun de la religiun papal falsa cristiana Roma . L’acüsa citada in Dan 8:10 l’è rinnovada. I vitim di sò truc e seduziun, degn del “ serpent ” de la Genesi, sun calcià sotta i pè sotta el simbul di “ stèll del ciel ”, cioè sotta el titul de “ citadin del regn del ciel ” che Gesù atribuiss ai sò discepol. " La terza part l'è trascinada giò in de la sò caduta ." El terz l’è minga citad in del sò sens letteral ma, cuma in tüt i part de la profezia, cuma part significatif del nümer total di cristian testà. I vitim pœden anca süperar chesta prupurziun de un terz letteral.                
Verso 5 : “ E lee l’ha partorì un fiœl, che l’era de guvernar tüt i naziun cunt una verga de ferr. E el sò fiœl l’è stà ciapà sü a Dio e al sò tron. »  
Ind una dobia aplicazion, la profezia la regorda come el diavol l’ha combatud la causa del Messia de la soa nassion fina a la soa mort vitoriosa. Ma chesta vitoria l’è chela del primogenito dopu el qual tüt i sò scelt g’havaràn success, per segutar la stess battaggia fin a avegh la vitoria final. In quel temp, ricevend un corp celest, cundividen cun lù, el sò giudizi di malvagi e l’è lì , che insema, “ pastoran i naziun cunt una verga de ferr ” che darà el verdett di “ torment de la segonda mort ” del ültem giudizi. L’esperienza de Crist e quella dei so elets la se fonden ind una singola esperienza comuna, e l’imajen de “ el fiœl portad su a Dio e a’l so tron ”, donca a’l ciel, l’è quella de la “liberazion” terrestra dei elets qe la sarà completada ind el 2030, cont el retorn del Crist vendicator. Sarà liberà di “ dolor del part ” . El fiœl l’è el simbul de una conversiun cristiana autentica de sucess e vitoriusa.          
Verso 6 : “ E la dona l’è scapada in del deserto, indué g’ha preparà un post de Dio, perché g’he davan de magnà lì per mil dücent sessanta dì. »     
L’ Assemblea perseguitada l’è pacifica e minga armada, la sò unica arma l’è la Bibbia, la parolla de Dio, la spada del Spìrit, la pœu sultant scapà davaant ai sò agresur. El verset 6 regorda el temp del regn papal persecutant durant i “ 1260 dì profetich ” o 1260 an real segond el codess de Ezechiel 4:5-6. Chestu temp l’è per la fed cristiana un temp de dolorusa pruva sugerì de la menziun de la parolla “ desert ” indué l’è “ guidad de Dio ”. Inscì la cundivid l’affliziun di “ dü testimoni ” de Apoc. 11:3. In Dan 8:12, chesta fras divina l’è stada formulada inscì : “ l’esercit l’è stà cunsegnà cunt el quotidian per el pecà ” ; el pecad commess cond el bandonar l’osservazion del dì de ripos del Sabat del 7 marz del 321.            
 
Apertura de la parentesi : una battaggia in del ciel 
Verso 7 : “ E g’he stà guerra in del ciel. Michele e i so angel hann combatud contra el dragon. E el dragon e i sò angel cumbaten .   
El rapiment annunciad dei sant al merita una spiegazion qe el Spirit al ne presenta ind una sorta de parentesi. Chestu l’è pusibel grazi a la vitoria de Gesù Cristu sül pecà e la mort. Chesta vitoria l’è stada cunfermada dopu la sò resurreziun, ma el Spìrit el ne rivela chichinsci i conseguenz che g’ha avü per i abitant del ciel che g’havevan tratà cunt i demoni e cunt el stess Satana fin a chel mument.
Parècc impurtant : chestu cunflit celest, che l’è restà invisibil ai œucc del òmm, fà lüs sul significà di parolles enigmatich pronunzià de Gesù quand l’era sü la terra. In Giovanni 14 :1-3 , Gesù l’ha dit , “ Che el voster cœur l’è minga turbà. Credi in Dio, e credi in mi. In de la cà de me Pader g’he sun tanti cà. Se l’era minga inscì, t’el g’he l’avaria ditt. Te prepararò un post . E se vago a preparar-v un post , vegnerò ancamò e ve purtarò da mi, perché indué son mi, g’he sia anca vuuter; » El significà dà a la “ preparaziun ” de chestu “ post ” cumparirà in del verset che vien dopu.        
Verso 8 : “ Ma g’han minga vint, e g’han minga truvà püsee el luur post in del ciel. »   
Chesta guerra celest g’ha nient en comun cunt i noster guerr terrester ; Causa no mort imediat e i dü lat opost sun minga istess. El grand Dé creador qe al se presenta sota l’aspet umil e fratern de l’arcangel “ Micheel ” l’è comunque el Dé onnipotent davaant del qual tute i so creature i dovarissen inclinar-s e obedir. Satana e i sò demoni sun creatür inscì ribell , che obediss sultant sotta coerciziun , e a la fin , pœden minga resister e sun ubligà a obedir, quand el grand Dio i cacia fœura del ciel per la sò onnipotenza . Durant el sò ministeri terrester, Gesù g’haveva pagüra di angel malvagi che g’havevan obedì e g’havevan testimonià che l’era verament el “ Fiœl de Dio ” del pian divin , designand-l cuma tal.      
In quest verset el Spìrit specifica : " el luur post l’è stà truvà püsee in del ciel ." Chestu “ post ” ocupà di ribell celest in del regn de Dio g’haveva de vèss vacà inscì che chestu regn celest pudeva vèss “ purificà ” e “ preparà ” per ricef i elett de Cristo in del dì de la sò ültima bataja cuntra i ribell terrester quand che lü vegnarà en glòria. L’è donca che , ciapand cun luu i sò elett, “ seran semper cun luu, induè l’è ” cioè in del ciel purificà inscì “ preparà ” per ricevel. La part de la terra la sarà donca la desolazion del tip profetizad de la parolla “ fossa senza fond ” de Gen. 1:2. A la lux de qesta battaja, ol projet de salvament divin ‘l é iluminad e ogni parolla ciav dol sœ plan la rivela ‘l sœ significad. Inscì l’è cun chesti versi citaa en Ebr. 9:23 : “ L’era necessari, se i ròbb del ciel dovarian vèss purificà cun chest, che i ròbb del ciel stess dovarian vèss purificà cun sacrifici püsee bon de chesti.”  » Inscì, el necessari “ sacrifici püsee grand ” l’era chel de la mort voluntaria del Messia ciamà Gesù, ufrì per espia i pecaa di sò scelt, ma soratüt, per ottener per i sò creatur e per lù stess el legitim diritt legal de cundannà a mort i rebel celest e terrester. L’è inscì che el “ santuari celest de Dio l’è stà ” purificà , prima e dopu, al riturn del Crist vitorius, sarà la volta de la terra che g’ha designà cuma sò “sgabell ” ma minga cuma sò “ santuari ” en Isa.66 : 1-2 : “ Inscì dis el Signur: El ciel l’è el mè pè . Che cà me farèst sü, o che sit me daréet per abità? Tute qeste robe la mia man l’ha fait, e inn tute vegnude fœra, dis YaHWéH . Chestu l’è chel che vardarò: sü chel che l’è afflitt e contrit de spirit, sü chel che g’ha pagüra de la mè parolla. » ; o, segond Eze.9: 4 , sü “                                     quei che sospiran e piangen per i abominaziun commess . 
Verso 9 : “ E el grand dragon l’è stà cascià fœura, chel serpent vècc, ciamà Diavol e Satana, che inganna tüt el mund: l’è stà caccià fœura in de la terra, e i sò angel sun stà caccià fœura cun luu. »   
I vesser celest inn staits i prim a beneficiar de la purificazion spiritual intrapresa del Crist vitorios. El g’ha cacià fœura del ciel el diavul e i sò demoni angelich che sun stà “ caccià giò ” per dü mil an sü la terra. El diavol al cognoss insì “ el temp ” qe al resta per luu personalment e per i so demoni per agir contra i sant scernids e la veritaa divina.    
Nota : Gesù l’ha miga domà rivelà el caratter de Dio a l’umanità, l’ha anca introdott a chel caratter teribil, el diavul, sül qual el vècc patt g’ha dit pooch, lassand-l quasi ignorant. Da la vitoria de Gesù sül diavul, la battaggia intra i dü camp la s’è intensificada a causa del cunfinament di demoni che incœu viven invisibilment intra i òmm sü la terra e in de la noster dimensiun terrester intera che cumprend i pianet e i stèl del ciel . Chesti sun i ünich extraterrester en la noster dimensiun terrester. 
G’ho de regordar che la giüsta cumprensiun del pruget de risparmi cumplesif del prugrama cuncepì de Dio l’è un privilegi esclusif riservà ai sò scelt. Perchè la falsa fed l’è ricognossüda del fatt che la se sbaglia semper in di sò interpretaziun del sò pruget. Quest l'è stait demostrad de quand qe i ebrei hann dait a'l Messia profetizad ind i Sacre Scriture el rœl de portar una liberazion carnal , mentre qe Dio l'haveva planificad domà una liberazion spiritual ; quella del pecad. Inscì, incœu, la falsa fed cristiana la speta el ritorn de Gesù Cristu, l’istituziun del sò regn e del sò podè sü la terra ; ròbb che Dio g’ha minga mettuu in del sò prugrama cuma la sò Rivelaziun profetich la ne insegna. Al cuntrari, la sò gloriosa vegnuda marcarà la fin de luur vida che l’è restada el portadur di luur pecc e de tüt luur culpa vers de lù.   
El scelt de Crist al sa qe la vita libera l’è començada ind el ciel e qe dop la parentesi terrestra renduda necessaria per la perfeta demostrazion de la soa amor e de la soa justizia, el creador Dé al prolungarà la vita dei so creature qe inn restade fedel ind el ciel e in su la terra, eternament ind la soa forma celest. I ribel celest e terrester sarann ​​pö giudicà, distrutt e distrutt.
 
El regn del ciel l’è liberà
Verso 10 : “ E g’ho sentid una vus volta che la diseva in del ciel : Adess l’è vegnuda la salveza, la forza, el regn del noster Dio, e el podè de sò Crist ; perchè l’acüsadur di noster fradèi l’è stà butà giò, che g’ha acusà devant del noster Dio de dì e de nott. »    
Quest “ Now ” l’è mirad a la data del 7, 30 de april, el prim dì de la setimana dopu el mercoledì 3 de april, induè, acetand la cross, Gesù g’ha conquistà el diavul, el pecà e la mort. In quest prim dì de la setimana , g’ha dit a Maria : “ Toca minga ; Mi son minga ancamò salì al me Pà . La sò vitoria g’haveva ancamò de vèss uficial in del ciel e dopu, in de la sò onnipotenza divina, cunt el sò nomm angelich riscopert “ Micheel ” , g’ha inseguì el diavul e i sò demoni del ciel. Vale la pena notar la citaziun “ l’acüsadur di noster fradèi, che i acusava davaant del noster Dio de dì e de nott .” Ci rivela l’immensa fraternità universal del camp de Dio che cundivid el sò refuud del camp di ribell cunt i elett de la terra. Chi sun chesti “ fradèi ” ? Quei del ciel e quei de la terra, cuma Giob che l’è parzialment cunsegnà al diavul per dimustrar -gh che i sò “ acusaziun ” sun minga fondà.               
Verso 11 : “ E lür g’han vinciù per el sàang del Agnel e per la parolla de la luur testimonianza, e g’han minga amad la luur vita fin a la mort; »   
El schema parlad in qest verset al se trœv ind el messaj del dì de “ Smirna ”, e qest messaj l’indica el standard de fed domandad de Gesù Crist per tute i etaa profetizade fina a’l so glorios retorn.  
La vitoria de “ Micheel ” , el divin nomm celest del noster Salvadur Gesù Cristu , giüstifica i sò dichiaraziun solenn fatt en Matt 28:18 a 20 : “ Gesù l’è vegnuu e g’ha parlà a luur, disend: Tüt l’autorità in del ciel e in de la terra l’è stada dada a mi . Vai donca e fa discepol de tüt i naziun, batezand-i in del nomm del Pà, del Fiœu e del Spìrit Sant, insegnand-i a osservar tüt chel che g’ho cumandà. E varda, mi son semper cun vuuter fin a la fin del mund. »     
Inscì, a la fundaziun de la sò prima patt, Dio g’ha rivelà a Mosé la stòria di urigin de la noster dimensiun terrester , ma l’è sultant per noi che vivem en i ültem dì del òmm che rivela la cumprensiun del sò pruget de salvament global, sarand la parentesi del esperienza del pecà terrester che durarà en sei an . Donca cundividem cun Dio l’aspetativa de un’eterna riuniun de tüt i sò fedel elett celest e terrester. L’è donca un privilegi di scelt purtà la noster atenziun al ciel e ai sò abitant. Da la sò part, g’han minga smess de vèss interessà al destin di elett e a la noster stòria terrester, de la Creaziun a la fin del mund, segond chel che l’è scrivuu en 1Cor.4:9: “ Perchè Dio, me par, g’ha fatt di noster apostol l’ültem di òmm, cundannà a mort en mod angel per made a òmm, perché g’hem fatt di angel per made a òmm, perché g’hem fatt di angel per made per i òmm. »   
 
La situaziun de la terra l’è semper püsee pegiur
Verso 12 : “ Donca, alegria-v, ciel, e voi che vivet in di ciel. Guai a la terra e al mar ! Perchè el diavol l’è vegnuu giò da vuuter, cun grand ira, perché el sa che g’ha pooch temp. »     
I “ abitant del ciel ” sun stà i primi a “ alegrar ” in de la vitoria de Cristo. Ma la contrapart de chesta gioia l’è l’intensificaziun de la “ disgrazia ” per i “ abitant de la terra ” . Perchè el diavol el sa che l’è un òmm cundannà a ritardo, e che g’ha “ pooch temp ” per agir cuntra el sò pian de salveza. I aziun fatt per 2000 an del camp demonich cunfinà sü la terra sun tüt rivelà de Gesù Cristu in de la sò Rivelaziun o Apocalisse. Chestu l’è el fin de chestu mesté che scrivi per ti. E dal 2018, i scelt de Gesù Crist g’han cundividü chesta savè de la fin del temp riservada al diavul per el sò mesté de seduziun; La finirà in de la primavera del 2030 cunt el glorios riturn del luur divin Maestro. La parentesi de qest tema la se sara col verset 12.             
Sarar la parentesi de la lotta in del ciel
 
La ripresa del tema de la dona l’ha purtà in del desert
 
Verso 13 : “ Quand el dragon g’ha vist che l’era stà slanzà sü la terra, g’ha perseguì la dònna che g’haveva partorì el fiœul. »     
Chesta parentesi la permett al Spìrit de ciapà el tema del regn papal del verset 6. El termin “ dragon ” en chestu verset el designa ancamò el diavul, Satana, stess. Ma la sò battag cuntra la “ donna ” la se svolge travers de l’aziun romana, dopu imperial, dopu papal.    
Verso 14 : “ E a la dòna g’he sun stà dà dü ali de una grand agòla, perché la pudeva s’ciopà in del deserto, in del sò post, indué l’è stada nutrida per un temp, temp e metà temp, dal facia del serpent. »   
In qest verset 14, al ciapa anc’mò el messaj indicand la durada del regn papal sota la forma de “ tre agn e mezz ” , “ un temp, temp e mezz temp ”, jamò drovad in Dan.7:25. In chesta riproduziun , nœuf detai saran rivelà in del urden cronologich di aveniment. Un detai l’è de notar : “ el dragon ” del verset 4 l’è sostituid del “ serpent ” ind l’istessa manera qe el “ dragon ” del verset 3 l’è sostituid de la “ coa ”. I termin “ serpent e coa ” ne rivelan un cambiament de tatich attif che Dio , la “ grande agòla ”, ispira in del diavul e in di sò demoni. Dopu l’aggressiun averta del “ dragon ” rivan i busie astute e religius del “ serpent ” che se cumplentan del regn papal di 1260 an profetizà. La menzion del “ serpent ” la permet a Dio de sugerir-n un paragon cond i circostanze del pecad orijinal. Propri cuma Eva l’è stada seduta del “ serpent ” travers del qual el diavol parlava ; “ la dona ”, la “sposa ” de Cristo , l’è sometuda a la prœva dei parolle bugiare qe el diavol al le presenta a travers la “boca ” dei so ajents del catolicesim roman papal.                                 
Verso 15 : “ E el serpent g’ha slanzà fœura de la sò boca l’aqua cuma un diluvi dopu la dònna, per fàla purtà via del diluvi. »   
El verset 15 l'illustra la persecuzion catolega a la qual l'è sometuda la fed cristiana infedel ; cuma “ l’aqua del fiümm ” che “ porta innanz ” tüt chel che l’è a sò purtata . La “ boca ” papal romana catolica l’ha slanzà i sò leghe catolich fanatich e crudel cuntra i luur aversari religius. La realizaziun parfet de chesta aziun l’è la creaziun del corp di “ draghi ” de Luigi XIV cunsiglià del vescuf Le Tellier . Chestu corp militar , creà per cacià la resistenza prutestante pacifica , g’haveva l’intenziun de “ trascinar ” tüt i debul e mansuet scelt de Cristo in di sò dogm , ubligand-i a sceglier intra cunvertiss al catolicesim o vèss purtà en prigiun o a la mort dopu di orribil abüs e tortür.            
Verso 16 : “ E la terra l’ha vutaa la dona, e la terra l’ha dervid la boca e l’ha engullid el diluvi che el dragon g’ha slanzà fœura de sò boca. »    
El Spìrit al ne ufriss do interpretazion sorapondide per qest singol verset. Se nota che “ la dònna ” e “ la terra ” sun chichinsci dü entità diferent , e che “ la terra ” pœu simbolizar la fed prutestant o la terra letteral, el sœul del noster pianeta. Quest al darà a qest verset do interpretazion qe i seguten l’una cronolojegament ind l’oltra ind la divina Revelazion.      
1° messaj : falso protestantesim bestial : In ordin cronologic, prima, “ la dona ” la corispond a la descrizion pittorica dei protestant pacifeg de la Riforma qe la soa “ boca ” uficial ( qella de Martin Lutero ind el 1517 ) la denunciava i pecads catoleg ; che g’ha giüstificaa luur nomm : “ prutestant ” o quei che prutestan cuntra l’ ingiustizia religiüsa catòlich che peca cuntra Dio e mata i sò veri servitur . Un olter component ipocriteg del protestantism simbolizad de la parolla “ terra ” l’ha anca dervid la soa “ boca ” per denunziar la fed catolega, ma l’ ha ciapad i arm e i so colp viulent “ han engullid ” una part significativa dei combatent dei leghe catolege. La parolla “ terra ” chichinsci la simboliza i famus “ Ugenotti ” , cumbatent prutestant di Cévennes, e quei di bastion militar cuma La Rochelle durant i “ guerr de religiun ” indué Dio l’è minga stà né servì né unurà di dü grupp de cumbatent opost.                         
2° messaj : la spada vendicativa de l'ateismo nazional frances . Ind la segonda letura, e in ordin cronologic, qest verset 16 al rivela come la Revoluzion Francesa la g’ha darà completament l’agression papal dei monarqie catolege. Chestu l’è el messagg principal de chestu verset. E l’è quella che Dio dà al ròll de la “ 4a tromba ” de Apoc. 8:12, e de la “ bestia che se leva sü del abiss ” de Apoc. 11 :7, en analogia cun Lev. Chesta imagen l’è basada sü la puniziun del ribel “ Core ” in Num 16:32 : “ La terra g’ha dervì la boca , e g’ha ingoià luur, e luur cà, e tüt i òmm de Coré, e tüt i luur ben .” In parfeta armonia cond la divina Rivelazion e el compiment storeg, qesta imajen comparada la regorda el refud de la lej divina de part dei ribel in tute e do i situazion.            
 
L' ultim nemìs del dragon : el rest avventist di dònn 
Verso 17 : “ E el dragon l’è stà inrabià cun la dònna, e l’è nà a fà guerra cunt el rest de la sò semenza, che g’ha guardà i cumand de Dio e g’ha la testimunianza de Gesù Cristu. »   
Passand in silenzi i 150 ann de atività di prutestant colpì de la malediziun divina, el tema de la “ 5a tromba ”, el Spìrit evoca l’ültem cumbatiment terrester del diavul e di sò servitù celest e terrester , e el ne mustra i obietif de luur odi comun. Chesti ültem ubietif sun i Scelt, i ültem discendent e eredi di pionier avventist del 1873 a cui l’è stada annunciada chesta ültima prœuva segond Apoc. 3:10 . Pionier che la sò missiun cumpletaran , purtand la stess benediziun divina . G’havaràn de suportar fermament e fedelment l’oper che Gesù g’ha fidà : refudar de onorar en qual-sa-vöör mod “ el segn de la bestia ”, cioè la dumenica romana , mantegnind , fedelment , e qual-sa-vöör che l’è el cost , la prategh del ripòs sabatich, durant el sabato, el vero settim dì del temp e el creatur del Dio. . L’è chesta verità che la cumpariss en chesta descriziun del “ rest de la semenza de la dònna “ en chestu verset : “ quei che tegnen i cumandament de Dio ”, i des e minga i nœuf ; " e che tegnen ferm la testimonianza de Gesù ", perchè lassen minga che nissun la leva via ; né “ i draghi ” né “ i serpent ”. E chesta “ testimonianza de Gesù ” l’è la ròba püsee preziosa che g’he, perché, segond Apoc. 19:10, “ la testimonianza de Gesù l’è el spirit de la profezia .” L’è chesta testimonianza profetich che la rend “ impusibel per el diavul de ingannà i elett ” de Cristo, el Dé de la verità, cuma insegna Matt. Faràn grand segn e meravigli, per ingannar, se l’è pusibel , anca i elett . ".                              
 
Una vittoria de Satana quasi... cumpleta
Verso 18 : “ E l’è stà sü la sabbia del mar ”  
Quest ultem verset al ne mostra un diavol trionfant qe l’è reussid a trascinar giò ind la soa caduta e condanna mortal l’intera istituzion relijos crestiane qe luu al domina e al tegn sota la soa autoritaa. In Isa .​​ la distruziun l’è risolta, la trabocarà la giüstizia. » Inscì, segond chesta profezia, a la fin del mund , sultant i avventist dissident , che costituisen “ el rest de la dònna ”, “ la Scelta, la Sposa de Cristo ”, e el “ Israel ” spiritual de Dio , scapan de chesta dominaziun satanica. Me regordi che cunt el nomm “ Aventista ”, el Spìrit definìs el standard de fed de la salveza di ültem scelt del 1843 ; in del 2020 l’è un cumpurtament religius, ma püsee un’istituziun che Dio g’ha giudicà, cundanà e refüdà (“ vomità ”) in del 1994 .              
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelaziun 13 : I falsi fradèi de la religiun cristiana 
 
La bestia del mar - La bestia de la terra
 
 
 
El numer 13 rapresenta per i idolatri superstizius un incantesim fortunà o un incantesim sfurtunà a segond del opiniun de ogni persuna e del pais . Chichinscì, in de la sò gloriosa Rivelaziun, Dio ne rivela el sò codes numerich, basà süi numer de 1 a 7 e süi luur vari cumbinaziun. El numer 13 se utèn sumand el numer “ 6 ” , el numer del angel Satana e el numer “ 7 “, el numer de Dio e donca de la religiun legitima dada al Dio creatur en Gesù Cristu. Truvarem inscì en chestu capitul i “ falsi fradèi de la religiun cristiana ” ma veri nemìs mortai di veri scelt. Chesta “ tara ” la se scond intra el “ bon cereal ” sotta di aparenz religius ingannevul che chestu capitul desmaschera.           
 
La prima bestia : che la se leva sü del mar . 
La prima bataja del dragon-serpent
Verso 1 : “ E g’ho vist una bestia che la saltava fœura del mar, che g’haveva des corn e set cò , e süi sò còrn des corona , e süi sò cò di nomm de blasfemia . ”    
Come vedem ind el studi de Apoc. 10, trovom in qest capitol i do insì ciamade “ bestie ” cristiane de la nostra era. La prima, “ che la vegn sü del mar ”, cuma in Dan.7:2, la riguarda la fed catòlich e el sò regn persecutori de “ 42 mes profetich ”, o 1260 an real. Prendend i simbul di imperi che l’han precedü in Dan.7, truvem el regn del “ corno ” che l’era de cumparir dopu che i “ des corn ” g’han ricevü i luur regn segund Dan.7:24. I “ tiare ” mettü süi “ des corn ” mustran che l’è chestu cuntest storegh che l’è miraa . Chichinscì, Roma papal l’è simbolizada de “ sett cò ” che la caraterizan en duppi sens. El püsee letteral l’è chel di “ set culin ” sü cui Roma l’è costruida segond Apoc. 17:9. L’ olter, püsee spiritual, g’ha la priorità ; l’espresiun “ sett cò ” indica la santificaziun de la magistratura : “ sett ” l’è el nümer de santificaziun , e “ cò ” indica el magistrat o l’anzian en Isa.9:14. Chesta magistraziun superiur l’è atribuibil a la Roma papal perché la se presenta sotta furma de stat indipendent, civil e religius, e el sò cap l’è el papa. El Spìrit specifica : " e sül sò cap di nomm de blasfemia ." La parolla “ blasfemia ” l’è singular e g’hem de tradurla cuma : “ nom de busie ”, segond el significà de la parolla “ blasfemia ” . Gesù Crist l’imputa la “ bugia ” al regim papal roman. L’atribuiss donca el titul de “ pà di busie ” cunt el qual g’ha designà el diavul, Satana stess in Giovanni 8:44 : “ Vœu l’è del tò pà el diavul , e i desideri de tò pà vœu cumpiir. L’è stà un assassin fin dal principi, e l’è minga in de la verità, perché g’he minga verità en lù. Quand che parla una bugia, parla di sò funt; perchè l’è un bugiard e el pà di busie .”                                      
 
Verso 2 : “ La bestia che g’ho vist l’era cuma un leopard ; i sò pè l’eran cuma chel de un ors , e la sò buca cuma la buca de un liun . El dragon g’ha dà el sò podè, el sò tron ​​e la sò grand autorità. »     
La “ quarta bestia ” de Dan 7: 7, ciamada “ terribil, teribil e estremamente forta ”, l’è dada chichinsci una descriziun püsee precisa. Infatt, el presenta, da per lü, i criteri di tri imperi che l’han precedü dal Impero Caldeo. El g’ha l’agilità del “ leopardo ” , el podè schiacciant del “ ors ” e la forza carnivora crudel del “ liun ” . In Apoc. 12 :3 , “ el dragon ” del verset 3, induè i “ diadem ” l’eran süi “ sett cò ”, rapresentava Roma in de la sò fas imperial pagana che perseguitava i primi cristian. Donca, propri cuma el “ corn ” de Dan.7:8-24 el suceiss chel de Dan.8:9, chichinsci el papad ricef el sò podè dal Imper Roman ; che la storia cunferma cunt el decret imperial dovüu a Giustiniano I in del 533 (scritür) e in del 538 (aplicaziun). Ma , stà atent ! El “ dragon ” se riferiss anca a “ el diavol ” in Apoc. 12:9, che vœur dì che el papad ricef el sò podè, “ la sò forza, el sò tron ​​e la sò grand autorità ” dal diavol stess. Capissem perché Dio el fà di dü entità “ pà di busie ” in del verset precedent.                           
Nota : A livel militar, la Roma papal mantegn la forza e el podè de la sò furma imperial, perché i armäd real europei la servisen e sudisfan i sò decisiun. Come l’insegna Dan. 8:23-25, la soa forza la sta ind el “ sucess dei so astuze ” qe consisten ind el pretender de rapresentar el Signor in su la terra, e comè tal, vesser bon de dervir o serrar l’acess a la vita eterna proposta ind el Vangel de Crist : “ A la fin del so domini, quand qe g’è un pecador consumad . El sò podè aumentarà, ma minga per la sò forza ; el farà di danni incredibil, el g’harà success in di sò imprese , el destrugarà i pudent e el popul di sant. Per la sò prosperità e el sucess di sò truc , g’havarà arroganza in del sò cœur, g’havarà distrugg tanti òmm che vivevan en pas, e g’havarà de levàs sü cuntra el princip di princip; ma la sarà rotta, senza el sforz de nissuna man. »      
 
A la fin dei agn ‘60 del 1200, l’ateism de la Revoluzion Francesa l’ha metud fin a’l so poder despoteg stabilid del 538 .
Verso 3 : “ E g’ho vist un di sò cap cuma se l’era stà ferì mortalment ; ma la sò ferida mortal l’è stada guarita. E tutt el mund el se maravigliava de seguir la bestia. »    
Mai pentid durant la sò stòria, l’è per vincul che la magistratura papal g’ha de renuncià al sò podè persecutori. Quest l’è realizad dal 1792 quand la monarchia, el sò sustegn armad, l’è rovesciada e decapitada da l’ateismo frances. Come l’è stà predit in Apoc. 2:22, chesta ateista “ grand tribulaziun ” la vœur destrugar el podè religius roman de “ la dònna Jezabel ” e i sò obietif sun “ quei che fan adulteri cun lee ” ; monarq, monarq e prete catoleg. L’è inscì che l’ era stada “ come se l’era mortalment ferida ”. Ma per ragiun oportunistich, l’imperatur Napoleun I l’ ha stabilì ancamò in del 1801 in del nomm del sò Concordat. Lee la perseguirà mai pü diretament. Ma el sò podè seduttif el seguirà per tanti credent catolich che credaran tüt ai sò busie e ai sò afermaziun fin al glorios riturn de Gesù Cristu : “ E tüt el mund l’era ammiraa per la bestia . ” “ Tuta la terra l’ha seguì la bestia ”, e chesta parolla terra , en dopi sens, la riguarda el pianeta, ma anca la fed prutestant rifurmada che l’è vegnuda fœura de lù. L’ alleanza ecumenich (= terrester, en grecch) de chel mument cunferma chestu annunzi. Se el Spìrit g’havess vuuu esprimir chestu messaj en un linguagg ciar , legerem : “ l’ intera religiun prutestante la seguiva la religiun catòlich intolerant ”. Chesta afermaziun la sarà cunfermada del stüdi de la segonda “ bestia ” che chesta volta “ la vegn sü de la terra ” in del verset 11 de chestu capitul 13.                         
Verso 4 : “ E lür adoravan el dragon, perché g’haveva dà el podè a la bestia ; I adoraven la bestia, disend : Chi l’è cuma la bestia ? »    
Designand sia la Roma imperial che Satana, segond Apoc. 12:9, el dragon, donca el diavol stess, l’è venerà de quei che onoran el regim papal ; quest per conseguenza e in tutta ignoranza , perché l’è luu che “ g’ha dà el sò podè a la bestia ”. Inscì, el “ sucess del impresa ” papal profetizà en Dan 8:24 l’è cunfermà de la stòria. Lee la regna sora i re grazzie al sò puder religiüs, in una manera assoluta, per tant temp incontestada. La dà terr e onor cun titul a quei che la servisen per premiar-i, cuma se pœden leger in Dan.11:39 : “ L’è cunt el dé forest che l’agirà cuntra i sit fortificà; e lü onorarà quei che el recognossen, lü i farà guvernà sü tanti, lü distribuirà i terr a luur cuma ricumpensa ." Chestu l’è stà letteralment realizà en mod famus quand el Papa Alessandro VI Borgia ( un famus assassino) g’ha dividü la terra in del 1494 e g’ha dà al Portugal la punta uriental del Brasil e del India e a la Spagna el rest di terr descuvert . El Spìrit insist. El scelt de Gesù Crist g’ha de vèss cumpletament cunvint che la fed catòlich l’è diabolich e che tüt i sò aziun agresif o umanistich sun dirett de Satana, l’aversari de Dio e di elett. Chesta enfasi l’è giüstificada perché el profetiza en Dan 8:25, “ el sucess di sò impres e el sucess di sò trucch .” La sò autorità religiüsa, ricognossüda di re, di pudent e di popul cristian d’Europa, g’he dà un impurtanza basà sü la fiducia , che en realtà l’è fragil. Ma quand che Dio e el diavul se unisen per un’aziun punitiva, la folla, i mass uman di popul segutan docilment el fals percors tracià e soratüt, impost. Sü la terra, el podè dumanda podè , perché a la gent ghe pias sentiss pudent, e en chestu dumini, el regim papal che dis che rapresenta Dio, l’è un maester del gener. Come ind el Apoc. 6, el tema al fa una domanda : “ Chi l’è come la bestia, e chi l’è bon de far la guerra contra de luu? ". I capitul 11 ​​e 12 g’han dà la rispòsta              : Dio in Cristo che al desvilupparà in del 1793, l’ateism rivoluziunari frances che el inglutirà en un bagn de sàang. Ma fin a la comparsa de chesta “ spada vendicativa ” ( ròl atribuì a la quarta puniziun in Lev. 26:25 ) , giamò, i prutestant armà la cumbaten, senza però vèss bon de battèla. Òmm , prutestant, frances e tedesch, e anglican , tüt dür cuma lee, cumbateran cun lee dal XVI secul , dand indrè i sò colp mortai, perché la sò fed l’è soratüt pulitich.  
 Verso 5 : “ E g’è stait dait una boca qe la parlava grandi robe e blasfemie ; e g’ha ricevü l’autorità de continuà per quarantadù mes. »    
Chesti parolles sun istess a chel che podemo legg en Dan 7 :8 che riguarda el “ corn piscinin ” papal roman che se leva sü dopu i “ des corn ” di regn europei. Chichinscì truvem la sò “ arroganza ”, ma chichinsci el Spìrit g’he gionta “ blasfemie ” , cioè falsi pretensiun e busie religius sü cui l’è stà costruì “ el sò sucess ” . Dio al conferma el so regn de “ 1260 ” agn real presentads ind la forma profetega biblega “ quaranta-dù mes ”, segond el codex “ un dì per un ann ” de Ezeq 4:5-6 .                 
Verso 6 : “ E l’ha dervid la boca in blasfemia contra Dio , per blasfemar el sò nomm, el sò tabernacol e quei che abitan in del ciel. »   
G’ho de atirà l’atenziun sul significà comun che l’umanità dà a la parolla “ blasfemia ” , cioè insult. Chesta conceziun l’è minga giüsta perché, designand i busie , i “ blasfemie ” g’han minga gnanca l’aspet del insult , e per quant riguarda quei che Dio imputa a la Roma papal , g’han al cuntrari l’aspet de una santità falsa e ingannevul .    
La boca papal “ la pronuncia blasfemie contra Dio ” ; che cunferma la sò identidà in Dan.11:36 indué se pœu leger : “ El re farà chel che vœur; el se alzarà e el se magnificherà sora tüt i dè, e el parlarà di ròbb incredibil cuntra el Dé di dè ; lü prosperarà fin che la ira l’è cumpletada, perché chel che l’è determinà sarà cumpletà. “ El Spìrit imputa al regim papal busie, o “ blasfemie ” , che caraterizan tüt i sò dutrin religius ; “ contra Dio, per blasfemar el sò nomm ”, lee la ciapa el nomm de Dio en van, la destorce el sò caratter, imputand-g i sò aziun diabolich assassin ; “ el sò tabernacul ”, cioè el sò santuari spiritual che l’è la sò Assemblea , el sò Scelto ; “ e quei qe abiten ind el ciel ”, perqè al presenta el ciel e i so abitant ind la soa manera menzona, evocand ind i so dogma i infern celest , un’ereditaa dei greg qe l’hann situad sota la terra, el paradis e el purgatori. “ I abitant del ciel ”, pur e sant , patisen e sun indignà perché el mudel de malvagità e crudeltà ispirad in di òmm del camp demonich terrester l’è imputà a luur ingiustament.                    
Verso 7 : “ E l’è stait dait a luu de far la guerra cond i sant e de vencir-i. E l’è stait dait l’autoritaa sora ogni tribù, popol, lengua e nazion. »   
Chestu versichel cunferma el messagg de Dan.7:21 : “ E g’ho vist, e el stess corn g’ha fatt guerra cunt i sant, e g’ha vinciù cuntra de luur . ” El cristianesim europeo e mundial l’è defatt l’ubietif, perché la fed romana catolica l’è stada impusta a tüt i popul europei cumpost, difatt, de “ tribù, popul, lengue e naziun ” civilment indipendent. El sò “ domini sü ogni tribù, popul, lengua e naziun ” cunferma la sò imagen cuma “ la prostituta Babilonia la grand ”, de Apoc. 17:1 che la presenta “ seduta sü tanti aqu ” ; “ aqua ” che simbolizan “ popol , multitudin, naziun e lengue ” segond Apoc. 17:15 . L’è interessant notar l’assenza de la parolla “ tribù ” en chestu capitul 17. La rason l’è el cuntest final del periud miraa che interesa l’Europa e el cristianesim ucidental induè la furma tribal l’ è stada sostituida di diferent furmi naziunai .                   
D’oltra part, in del cuntest del principi del istituziun del regim papal , i populaziun europei sun stà urganizà essenzialment en “ tribù ” cuma la Gallia romana, che l’era disunida e divisa da diferenti “ lengue ” e dialett . Cronologicament, l’Europa l’è stada popolada da “ tribù ”, pö da “ popoli ” suget a i re, e a la fin, cün el 18° secolo , da “ naziün ” repubblican , come i Stat Unid de l’America del Nord che sunt la sò crescita impurtant. La costituziun di “ popul ” l’è dovüda a la sottomisiun al regim papal roman, perché l’è chestchi che recugnuss e stabiliss l’autorità di re del Europa cristiana , da Clovis I, re di Franch.            
Verso 8 : “ E tüt quei che abitan sü la terra l’adoraran, che i sò nomm sun minga stà scrivü in del liber de la vida del Agnel che l’è stà copà fin de la creaziun del mund. »   
In di temp final, quand el simbul “ terra ” indica la fed prutestant, chestu messaj g’ha un significà precis : tüt i prutestant veneràn la fed catòlich ; tüt , senza i elett a cui el Spìrit dà sutilment chesta definiziun : " quei che i sò nomm sun minga stà scrivü de la creaziun del mund in del liber de la vida del Agnel che l’è stà copà. “ E ve regordi che i sò scelt sun i “ citadin del regn del ciel ” en cuntrast cunt i ribell che sun, luur stess, i “ abitant de la terra ”. I fatt testimonian la verità de chestu annunci profetich formulà del Spìrit de Dio. Perchè fin dal principi de la Riforma, senza el cas de Pietro Waldo in del 1170, i prutestant g’han venerà la fed catòlica onorand la sò “ dumenica ” ereditada del imperadur pagan Costantin I dal 7 mars del 321. Chesta acüsa prepara el tema de la segonda “ bestia ” presentada in1.                
Verso 9 : “ Se qualchedun g’ha orecc, che scolta !” »    
Quell qe al g’ha l’ “ oregia ” del discerniment dervida de Dio al capirà el messaj propost del Spìrit.   
 
Annuncia de la puniziun eseguida de la spada vendicativa del ateismo naziunal frances
Verso 10 : “ Quel che mena en prigiun l’andarà en prigiun ; Se quaivun mata cun la spada, g’ha de vèss copà cun la spada. Qui g’he la perseveranza e la fed di sant. »    
Gesù Crist regorda la docilità pacifica che dumanda ai sò scelt en tüt i temp. Cuma i primi martir, i scelt del crudel regn papal g’han de acetar el destin che Dio g’ha preparà per luur. Ma lü annuncia qual sarà la sò giüstizia , che punirarà in del sò temp i esaziun religius di re e di papa e anca del luur clero . Dopu avegh “ purtà ” i elegì en prigiun, luur stess andaran in di prigiun di rivoluziunari frances. E dopu avegh “ copad cun la spada ” i elett che Gesù amava, luur stess saran copà de la “ spada ” vendicativa de Dio che la sò part la sarà cumpletada cun la guillotina di stess rivoluziunari frances. L’è travers de la Rivoluziun frances che Dio respondarà al desideri de vendetta espress del sàang di martir in Apoc. 6:10 : “ E lür g’han crià cunt una vus volta, disend: Fin a quand, Signur, sant e ver, fin che te giüdichi e te vendichi el noster sàang sü quei che abitan sü la terra? ". E la guillotina rivoluziunaria “ colpirà cun mort i fiœui ” de la monarchia catolica e del clero papal roman cuma annunciad in Apoc. 2:22. Ma intra i sò vitim truverem anca prutestant ipocrit che confondevan la fed cunt i opiniun pulitich civil e difendevan, “ spada ” en man, i luur opiniun persunai e luur redità religius e material . Chestu l’era el cumpurtament de Giovanni Calvin e di sò culaboradur sinister e sanguinus a Ginevra . Riferend-s ai azion compiude ind el 1793 e ind el 1794, la profezia la ne porta ind el contest de la longa pax religiosa stabilida per i “ 150 ” agn profetizads del profeteg “ cinq mes ” de Apoc. 9:5-10. Ma dopu el 1994 , la fin de chestu periud, dal 1995, l’è stà restabilì el diritt de “ matar ” per ragiun religius. El putenzial nemìs diventa donca ciarament la religiun islamich fin a la sò estensiun bellica che purtarà a la “ Terz Guerra Mondial ” intra el 2021 e el 2029 . Poc prima del ritorn de Cristo previst in de la primavera del 2030, la segonda “ bestia ” la cumparirà.                        presentà en chestu capitul 13.
 
La segonda bestia : che la vegn sü de la terra . 
L'ultima bataja del agnell-dragon
Verso 11 : “ E g’ho vist una oltra bestia che la vegniva sü de la terra, e la g’haveva dü corn cuma un agnell, e la parlava cuma un drago. »   
La ciav per identificar la parolla “ terra ” la se truva in Gen. 1:9-10 : “E Dio g’ha dit: Che i aque sotta el ciel se radunen insema en un sit, e che la terra secca la se presenta. E inscì l’è stà. Dio l’ha ciamà la terra secca Terra, e la racolta di aque l’ha ciamà Mar. Dio l’ha vist che l’era bon. »     
Donca, propri cuma la “ terra ” secca l’è vegnuda fœura del “ mar ” in del segond dì de la creaziun terrester, chesta segonda “ bestia ” l’è vegnuda fœura de la prima. Qesta prima “ bestia ” la designa la relijon catolega, la segonda, qe la vegn fœra de lee, la riguarda la relijon protestanta, çoè la Gesa Reformada. Chesta rivelaziun surprendent duvaria minga püsee surprender, però , perché i stüdi di capitul precedent g’han rivelà , en mod cumplementar , el status spiritual che Dio dà in del sò giudizi divin a chesta religiun prutestante che , dopu el periud ciamà “ Tiatira ” , l’era minga per cumpletar la cunfurmaziun . Eppur chesta cumpletaziun l’era dumandada del decret de Dan.8:14, a cui la deve el messagg de Dio de Apoc.3:1 : “ Te seet cunsiderà vif ; e te seet mort ." Chesta mort spiritual la büta in di man del diavul che la prepara cun la sò ispiraziun per la sò “ bataja de Armageddon ”, de Apoc. 16:16, del ültima ura del pecà terrester. L’è in de l’ura de chesta ültima prova de fed , profetizada in del messagg indirizà ai sò servitur avventist del era de Filadelfia , che lee la prend iniziatif intolerant che la faran diventar la “ bestia che la se leva sü de la terra ”. La g’ha “ dü corn ” che el verset 12 che vien giüstificarà e identificarà. Perchè unids ind l'alleanza ecumenega, i relijon protestante e catolege inn unide ind la soa lota contra el dì de ripos santificad de Dio ind l'autentic setim dì de la semana ; el sabato o el sabato di ebrei, ma anca de Adam, Noè, Mosé e Gesù Cristu che l’han minga mettuu en discusiun durant el sò ministeri e el sò insegnament sü la terra perché i acusaziun de trasgresiun del sabato purtà cuntra Gesù di ebrei ribell l’eran minga fondà e minga giüstificà. Ind el far intenzionalment dei miracoi ind el Sabat, la soa motivazion l’era quella de ridefinir el vero concet de Dio de ripos del Sabat. Chesti dü religiun , che pretenden la salveza ottenüda de “ l’agnel che purta via i pecc del mund ” , meritan , per i luur criteri descritif , .                           l’imagin de un “ agnell che parla cuma el drago .” Perché sostegnend l’intolleranza vers i guardian del Sabat, che g’han de cundanà a mort, l’è defatt una guerra averta, la strategia del “ dragon ”, che la se recumpare.    
Verso 12 : “ E l’ha esercitad tut el poder de la prima bestia denanz a luu, e l’ha fait adorar la terra e a quei qe la g’ha abitant la prima bestia, qe la soa ferida mortal l’era guarita. »   
Sem drée a vedè un tip de staffeta , la fed catòlica la domina püsee, ma la sò vègia autorità l’è dada a la religiun prutestante. Chestu l’è perché chesta religiun prutestant l’è uficialment chela del pais püsee pudent de la terra : i Stat Ünì del Nord America o Stat Ünì La fusiun di religiun prutestant europee e american l’è giamò stada cunquistada, anca l’ istituziun avventista del sett dì , dal 1995. de varie confesiun religius. Se i omen troven qeste robe normale, a causa de la soa ment superfiçal e del so disinteress relijos, de la soa part, el Dé creador qe al cambia miga, al cambia miga gnanca la soa ment, e al castiga qesta disobedienza qe l’ignora i so lezion storege testimoniade ind la Bibia. Defendend a sò volta la dumenica romana del prim dì , un dì de ripòs stabilì de Costantin I , la segonda “ bestia ” prutestante la fà venerar la prima bestia catòlich che g’ha recognossuu el sò status religius uficial e g’ha dà el sò nomm minga giüst “ dumenica ”. El Spìrit regorda che chesta ültima alleanza intra prutestan e catolich l’è stada pusibel perché “ la ferida mortal ” inflitta de la “ bestia che va sü del abiss ” l’è stada “ guarida ”. El ciama indrè perqè la segonda bestia la g’ha miga qesta possibilitaa de vesser guarita. Sarà distrut de la gloriosa vignuda de Gesù Cristu.                
Verso 13 : “ El g’ha fatt grandi meravigli, inscì che g’ha fad vegnì giò el fœuch del ciel sü la terra devant di òmm. »   
Da la sò vitoria sül Giapun in del 1945, l’America prutestante l’è diventada la putenz nuclear püsee grand del mund. La sò volta tecnologia l’è semper imitada ma mai paragunabil ; lee l’è semper ün pas davant ai sò cuncurrent o aversari. Chestu primat el sarà cunfermà in del cuntest de la “ Terza Guerra Mondial ” induè segond Dan 11:44, el destrugarà el sò nemìs, la Russia, pais del “ re del nord ” en chesta profezia. El sò impurtanza l’è pö immens, e i soravivent del cunflit, stupidi e ammirad, g’ha daran la sò vita a lü e recugnusaran la sò autorità sü tüta la vita del òmm. “ Fœuch del ciel ” l’era sultant de Dio, ma dal 1945, l’America l’ha possedü e cuntrulà. La deve la sò vitoria a luu e a tüt el sò impurtanza d’incœu che cressarà ancamò cun la sò vitoria in de la guerra nuclear che l’è drée a rivà.       
Verso 14 : “ E l’ingana quei che abiten sü la terra cunt i miracul che g’haveva el podè de fà innanz a la bestia, disend a quei che abiten sü la terra che g’havevan de facch un’imagin a la bestia che g’haveva la ferida de spada, e che l’era viva. »   
I “ prodigi ” tecnich eseguì sun innumerabil. I “ abitants de la terra ” inn diventads dipendents de tute i so invenzion qe assorben la soa vita e i so penser. Fin che l’America la ghe dumanda no de renuncià a chesti gadget che ocupan luur anima, cuma i tossicomani, i “ abitant de la terra ” sun prunt a legitimar l’intolleranza religiüsa vers un “ grupp piscinin ”, el “ rest de la dònna ” de Apoc. 12:17. “ ... far un’imagin a la bestia ” l’è copiar i azion de la relijon catolega e riprodur-le sota l’autoritaa protestanta. Chestu riturn a la dureza mental se basarà sü dü aziun. I “ soravivent ” saran soravissuu a orribil event de guerra, e Dio i colpirà semper e pian pianin cun i “ set ültim plagh de la sò ira ”, descrivuu in Apoc. 16.                
 
El decret de la mort de la dumenica
Verso 15 : “ E g’haveva el podè de dar vita a l’imagin de la bestia, perché l’imagin de la bestia la parlava e che la faseva copà tüt quei che voreva minga adorar l’imagin de la bestia. »   
El pian del diavul, ispirà de Dio, se furmarà e se realizà. El Spìrit rivela la furma de la misura estrema che la sarà presa in de la sesta di “ set ültim plagh .” Per decret uficial acetà de tüt i ribell soravivent sü la terra, sarà decidü che en una data intra el principi de la primavera e el 3 april 2030, i ültem avventist che restan che tegnen el sabato del settim dì saran copà. Logicament, chesta data la marca l’ an del glorios riturn de Gesù Cristu . La primavera de chest an 2030 l’è per forza el mument induè interven per evitar che el pruget fatal di ribell l’è realizà cuntra i sò scelt che vien per salvà “ scurtand i dì ” de luur “ grand angustia ” (Matt. 24,22) .       
Verso 16 : “ E el fà che tüt, piscinin e grand, ricch e puaret, liber e schiavi, riceven un segn in de la man destra o in de la front, ”  
La misura adutada l’ha dividü i soravivent del periodo in do camp. El ribel se identifica cunt “ un segn ” de autorità del òmm che indica la “dumenica” catolich , l’antic “ dì del sul inconquistà ” impust de un di sò fedeli, l’imperadur roman Costantin I , dal 7 mars 321. El “ segn ” l’è ricevü “ un “ oper ” sü la man de Gesù. L’è anca ricevü “ sü la front ” che simboliza la voluntà persunal de ogni creatüra del òmm che la sò respunsabilità l’è inscì totalment impegnada sotta el giüst giudizi del Dio creatur. Per autenticar da la Bibbia chesta interpretaziun del simbolism de la “ man ” e de la “ frunt ” , g’he chestu versichel de Deut 6:8 , induè Dio dis süi sò cumandament : “ Te g’he ligà cuma segn süi tò man , e lür saran cuma di front intra i tò œucc. »                     
 
Riprese precedent
Verso 17 : “ E che nissun pudeva cumprà o vend, senza chel che g’haveva el segn, o el nomm de la bestia, o el nümer del sò nomm. »    
Drée a chesta parolla “ persona ” g’he el camp di sant avventist che sun restà fedel al Sabat santificaa de Dio. Perché se refudan de onorar “ la marca ” , la dumenica, del rest del prim dì pagan, sun mettü de part . Prim , l’eran vitim de ün famus “ boicott ” in di mesur american cuntra i aversari che resistevan a lür. Per avegh diritt al cumers, g’he vœu de onorar “ el march ”, la dumenica, che la riguarda i prutestan, “ el nomm de la bestia ”, “ el vicari del Fiœul de Dio ”, che la riguarda i catolich, o “ el numer del sò nomm ”, cioè el numer 666.               
Verso 18 : “ Qui l’è la saviezza. Che chel che g’ha intelligenza, el calcula el nümer de la bestia. Perchè l’è el numer de un òmm, e el sò numer l’è sescent sessantasès. »   
La savieza umana l’è minga assée per cumprender el messagg del Spìrit de Dio. L’è necessari ereditar-la de luu, come ind el cas de Salomon, qe la soa savieza l’ha superad quella de tuts i omen e l’ha fait la soa reputazion in tuta la terra cognossuda. Prima de l’adoziun di numer arab, intra i ebrei, i grecch e i ruman, anca i leter del luur alfabet g’havevan el valur di numer, inscì la suma di valur di leter che furman una parolla determinava el sò numer. L’è ottegnuu cunt un “ calcul ” cuma specifica el verset. “ ... el numer del sò nomm ” l’è “ 666 ”, cioè el numer ottegnuu sumand el valur numerich di letter roman cuntenuu in del sò nomm latin “ VICARIVS FILII DEI ” ; quaicos de demostrad ind el studi del capitol 10. Qest nomm al costituiss de per luu la plussee granda “ blasfemia ” o “ bugia ” dei so afermazion, perqè in nissuna manera Gesù al s’è dait un “ sostituzion ” , qe la vœl dir la parolla “ vicar ”.                 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelaziun 14 : El temp del adventism del sett dì 
 
I messagg di tri angel – el raccòlt – l’annada
 
 
 
Chestu l’è un capitul che riguarda el temp intra el 1843 e el 2030.
In del 1843, l’ üs special de la profezia de Dan 8:14 g’ha purtà i “ Avventist ” a spetà el riturn de Gesù Cristu fissà per la primavera de chela data. Chestu l’è el principi de una sucesiun de prœuf de fed induè l’interess per el spirit de la profezia, o “ la testimunianza de Gesù ” segond Apoc. 19:10 , sarà dimustrà individualment di cristian che pretenden la salveza de Gesù Cristu sotta plü etichett religius . I “ oper ” dimustrà da sul permeten la seleziun o menu. Chesti oper pœden vèss sintetizà en dü pusibel scernid : l’acetaziun o el refüd de la lüs ricevuuda e di sò dumand divin.       
In del 1844, dopu una nœuva attesa stabilida per l’autun del 1844, Gesù el menarà i sò scelt vers una missiun de cumpletar el lavurà de la Riforma che cumencia cunt el restaur de la prategh del Sabat santificad de Dio fin de la creaziun del mund. Quest l’è l’argoment plussee important de la “ santitaa ” qe l’è “ justificad ” del 1844, la data indov qe qesta transgresion l’è regordada a la cognossenza dei so servidor. Chesta traduziun de Dan.8:14, tradotta fin al me ministeri cuma : “ dü mil tricent sira e matina e el santuari sarà purificaa “, l’è autenticament, en cunformità cunt el test ebraich uriginal : “ dü mil tricent sira e matina e la santità sarà giüstificada “. Tuts i pœden descoverzer qe la trasgression del divin Sabat del 321 l’è acumpagnada de tants olter abandon dei veritaa dotrinai stabilide de Dio ind el temp dei apostol. Dopu 1260 an de regn sucessur bugiard che destrugen la fed , el papism g’ha lassà in de la dutrina prutestante tanti busie insopportabil per el Dé de la verità. Per quest, in qest capitol 14, el Spirit al presenta tri tematege principai qe inn, sucessivament : la mission o el messaj avventista dei “ tri angel ” ; “ el raccòlt ” de la fin del mund, la scelta e la rimoziun di elett ; “ l’annata ” de l’uga de la ira, la puniziun final di falsi pastor, falsi maester religius del cristianesim.                   
Insegnad del 1844 per protejer i elets de la ira divina, l’ ultema prova l’è riservada a la fin del temp dait a l’umanitaa per posizionar-s intra la volontaa divina rivelada e la domanda umana ribell qe l’è caduda ind l’apostasia plussee totala. Ma la scernida fatta g’ha di conseguenz per tüt quei che muren del 1844. Sultant i elett illuminad e fedel “ moren in del Signur ” segond l’insegnament del verset 13 induè sun dichiarà “ benedì ” o beneficiari de la grazia de Cristo, cun tüta la sò benediziun che l’è giamò cunfermada a l’angel “ minga assée per vèss batezà “ adventist ” per vèss cunsiderà, de Dio, cuma elett.        
Se i detai dei abandon resten de descoverzer, d’oltra part, i ponts essenziai a i henn sotaliniads e sintetizads del Spirit ind la forma dei “ messaj dei tri angel ” dei versets 7 a 11. Qests messaj a i henn ligads de una sucession de conseguenze.  
Me regordi chi , dopu la nota sü la cupertina de la pagina 2 de chestu oper, chesti tri messaj mettan en evidenza tri messaj giamò rivelà en imagen simbolich in del liber de Daniel in Dan.7 e 8. El luur ricurd, en chestu capitul 14 de Apocalisse, sottalinea e cunferma l’estrema impurtanza che Dio ghe dà.
I Redentur Avventist Vitorius
Verso 1 : “ E g’ho vardà, e ecco, un Agnel l’era in pè sül mont Sion, e cun luu cent quarantaquater mila [ gent ] , che g’havevan el sò nomm e el nomm de sò Pà scrivuu sü la front. »   
“ Mont Sion ” se riferiss al sit en Israel indué l’è stada costruida Gerusalemm. Simboliza la speranza de la salveza e la forma che chesta salveza la prenderà a la fin di prœuf de la fed terrester e celest. Chestu pruget el sarà cumpletament cumpletà al rinovament de tüt i ròbb, che riguardan la terra e el ciel segond Apoc. 21:1. I “ 144.000 [ persun ] “ simbolizan i scelt de Cristo seleziunà intra el 1843 e el 2030, cioè i cristian avventist testà, dimustrà e apruvà de Gesù Cristu, el sò giudizi se aplica coletivament e individualment. El judizi colletiv al judica l’istituzion e el judizi individual al riguarda ogni creatura. I “ 144.000 [ gent ] ” rapresentan i elett seleziunà de Gesù Cristu intra i seguitur de la fed avventista. Chestu numer l’è simbolich e el numer real di gent seleziunà l’è un segrett famus e cunservà de Dio. La rexon de la soa selezion la pœl vesser compresa de la definizion de l'imajen proposta. “ Su luur front ” che simbolizan luur voluntà e luur pensé, “ el nomm del Agnel ”, Gesù e “ quel de sò Pà ” , el Dé rivelà in del vècc patt, sun scrivü. Chestu vœur dì che g’han recuperà e riprodott l’imagin de Dio che el Dio Creatur g’haveva dà al prim òmm prima del pecà, quand che g’ha furmà e g’ha dà la vita ; e chesta imagen l’è chela del sò caratter . Costituisen el frutt che Dio vureeva ottener redentant en Gesù Cristu i pecaa di sò unich fedel elett. El par che sü la front di scelt, o in de la luur ment, pensé e voluntà, se truva el segn de Dio de Apoc. 7:3 , o el Sabat del quart cumandament del Decalogo e el caratter inseparabil del Agnel Gesù Cristu e chel de sò rivelaziun cuma creatur del Pà o el vècc patt. Donca la vera fed cristiana la s’opon miga ai norme religiose tacade al Fiœl e al Pader come i seguidor de la Domeniga romana aferman, se miga in parolle, almanc in azion.                
Verso 2 : “ E g’ho sentid una vuss del ciel, cuma la vuss de tanti aqu, e cuma la vuss de un grand tron ​​: e la vus che g’ho sentid l’era cuma di arpist che suonavan i luur arp. »    
I carater cuntradittori menziunà en chestu verset sun en realtà cumplementar. I " grande aive " i simbolizen una moltitudin de creature vivente qe, quand qe i se esprimen, i g’han l'aspet de un " grand tron ". Al cuntrari, travers de l’imagin de la “ arpa ”, Dio rivela l’armonia parfet che uniss i sò creatür vitorius.      
Verso 3 : “ E g’han cantad una nœuva canzun davaant del tron, davaant ai quater creatür vivent e ai vècc. E nissun pudeva imparà la canzun, però i cent quaranta quater mila, che sun stà riscattà de la terra. »   
Dio al conferma e al sottolinea qi la volta santificazion de la fed “ adventista ” stabilida del 1843-44. I sò rapresentant elegì se distinguen di olter grupp simbolizà ; “ el tron, i quater creatur vivent e i vècc ” ; l’ultem qe al designava tuts quei redents de l’esperienza vissuda in su la terra. Ma la divina Rivelazion ciamada Rivelazion la mira domà ai duu mil agn de la fed cristiana qe el decret de Dan 8:14 al separa in do fas sucessive. Fin al 1843-44 , i elett sun simbolizà de 12 “ vècc ” süi “ 24 ” menziunà en Apoc. 4:4. I olter 12 “ anzian ” sun i “ 12 tribù ” avventist “ sigillà ” en Apoc. 7:3-8 del 1843-44.                 
Verso 4 : “ Questi chi sun quei che sun minga stà inquinaa cunt i dònn, perché sun vergin ; segutan l’agnel indué el va. Chesti sun stà rescattà intra i òmm, vèssend i primi frutt de Dio e del Agnel ; »    
I parolle de qest verset se aplican domà ind un sens spiritual ; la parolla “ donn ” che indica i ges cristian che sun cascà en apostasia fin de luur urigin, cuma la fed romana catòlica, o dal 1843-44, per la fed prutestant, e dal 1994, per la fed istituziunal avventista. El “ inquinament ” riferid al mira al pecad qe al resulta de la trasgresion de la lej divina e el so “ pari l’è la mort ” , segond Rom 6:23. L’era per tiràl via de la prategh del pecà che Gesù Cristu g’ha santificaa, cioè g’ha mettü de part, el simbolich “ 144.000 [ gent ] . ” La luur “ verginità ” l’è anca spiritual e i designa cuma vesser “ pur ” che la sò giüstizia l’è stada rendüda bianca del sàang vergügnà de Gesù Cristu a luur favur. Eredi del pecad e del sò inquinament, cuma tüt i discendent de Adam e Eva, luur fed recognossüda de Gesù Cristu g’ha perfettament “ purificà ”. Ma perché chesta fed l’è recognossüda efetivament de Gesù Cristu, chesta purificaziun g’ha de vèss real e concretizada en luur “ oper ” . Quest al comporta donca l’abandon dei pecads ereditads dei false relijon crestiane o ebree o, plussee in jeneral, de quei monoteistege. E ind la soa rivelazion profetega , el Signor al ponta particolarment a’l faliment ind el rispetar l’orden del temp qe l’ha stabilid de la prima semana de la soa creazion de la terra e del so sistema celest.                   
Drée a l’imagin de “ cantà una nœuva canzun ” g’he un’esperienza specifica vissüda sultant di “ 144.000 [ persun ] ” sigillà . Dopu “ la canzun de Mosé ” che celebrava el glorios esodo del Egitt, simbul del pecà, “ la canzun ” di “ 144.000 ” elett celebra luur liberaziun del pecà perché g’han obedì al decret de Dan 8:14 e g’han collaborà in de la luur santificaziun desiderada , e anca dumandada del pecà de Dio. In qesta data, una vision celesta la regordava la purificazion dei pecads compiuta in su la crox de Golgota cond la mort de Gesù Crist. Qest messaj l’era tant un rimprover qe un insegnament qe Dio l’ha presentad a un tip de credent protestant qe l’era erede de la domeniga romana e de vergun dei so olter pecads bugiards. In de la tipologia di riti ebraich , chesta “ purificaziun di pecc ” l’era una festa religiüsa d’autun durant del qual el sàang de la cavra mazzada l’era purtà in del sit püsee sant sül propiziatori mettü in chestu sit inaccesibil e proibì durant el rest del an. El sàang de chesta cavra , un imagen simbolich del pecà , profetizava el sàang de Gesù Cristu che lù stess l’è diventà el portadur di pecà di sò scelt per espiar al luur post la puniziun che meritan ; Gesù stess l’è stà fatt pecà. En chesta cerimonia, la cavra rapresenta el pecà e minga Cristo che el porta. L’è a chestu muviment fisich del sumo sacerdot che pasa del sit sant autorizà al sit püsee sant proibì el rest del an che chestu versichel fà alusiun quand che dis : “ segutan l’Agnelo indué che va .” Regordant qesta scena ind la vision del 23 de ociora del 1844, el Spirit de Crist al regordava ai so cernids, eredi inconsci dei falsitaa dotrinai, del proibizion del pecad. Donca, dal 1844, el pecad de orijin voluntaria prategad , qe l’è el cas de la domeniga romana, al rend impossibel la relazion cond el Signor , e el pecad abandonad al permet el prolungament de qesta relazion qe la porta el interessad scernid a la pieneza de la soa santificazion travers la recezion, la comprension e la revizional .                    
Cunsiderà cuma “ primi frutt a Dio e al Agnel ” , sun el mej che Dio g’ha truvà in de la sò seleziun di elett terrester. In di rit ebraich, “ i primi frutt ” sun stà dichiarà “ sant ”. I ofèrt de chesti primi frütt animal o vegetai l’eran riservà a Dio per onorar-l e per marcar la gratitudin del òmm vers la sò bontà e generosità. Un olter mutif, difatt “ sant primi frütt ”, l’è luur riceziun de la lüs divina che l’è rivelada a luur in de la sò interezza perché viven in del temp de la fin quand la lüs rivelada riva al sò apogeo, al sò zenit spiritual.        
Verso 5 : “ E in de la luur boca l’è stà truvà no l’inganno, perché sun senza reculpaziun. »   
El ver elett, quel che l’è nassuu de la verità travers de la nœuva nascita, el pœu minga odiar la “ bugia ” induè el truva no piaser. La bugia l’è odiable perqè la porta domà conseguenze dannose e la fa patir i persone bon. Quell qe al cred a la “ bugia ” alora al cognoss el dolor de la delusion, l’amareza de vesser inganad. Nissun scelt de Cristo pœu alegràs de sedur e de ingannà i sò compagn uman. Al cuntrari, la verità la rassicüra, la costruiss pusitivament di relaziun cunt i veri fradèi, ma soratüt, prima, cunt el creatur e redentur Dé de la noster salveza che pretende e esalta el sò nomm cuma “ Dé de la verità ”. Inscì, praticand püsee el pecà dutrinal, obedend a la verità rivelada, el scelt l’è giudicà “ irreprochabil ” del Dé de la verità stess.         
 
Messaj del Prim Angel
Verso 6 : “ E g’ho vist un olter angel che sgolava in mezz al ciel, che g’haveva el vangel eterno per predicar a quei che viven sü la terra, e a tüt i naziun, i parente, i lengue e i popul. »   
“ Un olter angel ” o un olter messagger proclama una lüs divina cumpleta simbolizada de “ el mezz del ciel ” o del zenit del sul. Chesta lüs l’è ligada al “ Vangel ” o “ la bona nutizia ” de la salveza purtada de Gesù Cristu. A’l é ciamad “ eterno ” parqè ‘l sœ messaj ‘l é autentic e ‘l cognoss minga variazion ind ol temp. Inscì, Dio el certifica che l’è en cunfurmità cun chel che l’è stà insegnà ai apostol de Gesù Cristu. Chestu riturn a la verità l’è rivà del 1843 dopu i tanti distorsiun eredità de la fed romana catòlich. La proclamazion l’è universal in analojia cond el messaj presentad in Daniel 12:12 qe al rivela la benedizion divina de l’œvra avventista . “ El vangel eterno ” l’è parlad chichinsci cuma el ver frutt de la fed , segond el requisit divin rivelà del decret de Daniel 8:14. L’interess per la parolla profetich l’è un legitim frutt de la norma del “ vangel eterno ” .          
Verso 7 : “ E lü g’ha dit cunt una vus volta : Temi Dio e g’he dà glòria, perché l’è rivà l’ura del sò giudizi : e adora quel che g’ha creà el ciel e la terra, el mar e i funtan d’aqua. »    
Ind el verset 7, el prim angel al denuncia la trasgression del Sabat qe la glorifica, ind el decalog divin, la gloria del Dé creador. Inscì l’ha dumandad el sò restaur a partir del uttùber del 1844, ma g’ha atribuì la sò trasgresiun ai prutestant, a partir de la primavera del 1843.
 
Messagg del segond angel
Verso 8 : “ E un olter angel l’è vegnuu drée, disend : Babilonia l’è caduda, l’è caduda, chela grand, perché g’ha fa bef tüt i naziun el vin de la ira de la sò fornicaziun ! »    
Ind el verset 8, el segond angel al rivela l’enorma colpa de la Gesa Romana Catolica papal qe l’ha sedud e ingannad i omen cont el nomm del pagan “dì del sol ” de Costantin I cond el nomm “ dì del Signor ” traduzion del montagg latin qe l’è a l’orijin de la soa “ Domenica ” : dies dominica. Ripetüda dü volt, l’espresiun “ Babilonia la Grand l’è caduda, l’è caduda ”, cunferma che per lee e per quei che la ereditan, el temp de la pazienza divina l’è definitivament rivà a la fin. Individualment, la conversiun la resta pusibel, ma a cost de produr früta, cioè “ oper ” de pentiment, sultant.           
Ricord : “ l’è cascada ” vœur dì : l’è ciapada e battüda del Dé de la verità cuma una cità che casca in di man del sò nemìs . L’alza e l’illumina dopu el 1843, intra el 1844 e el 1873, per i sò fedel servitur adventist del sett dì, el “ misteri ” che el carateriza in Apoc. 17:5. La seduziun di sò busie perd sò eficacia.       
In del verset 8 el giudizi fatt in di messaj precedent l’è cunfermà , cunt un avvertiment teribil. La scernida conscienta e voluntaria del dì de ripòs stabilida de Costantin I in del 321, g’ha renduu passif del 1844, i ribell che el giüstifican, de la divina cundana di torment de la segonda mort del ültem giudizi. Per mascherar la sò acüsa cuntra la dumenica, Dio la scond cunt el nomm de un infame “ segn ” che l’è cuntrari al sò divin “ segn ”. Qest segn de l’autoritaa umana, qe al met in discussion el So orden del temp, al costituiss un’indignazion enorma degna de vesser punida de Luu. E la puniziun annunciada la sarà, defatt, terribil : “ el sarà tormentà cun fœuch e solfar ” che annichilarà i ribell, ma sultant al mument del ültem giudizi.       
 
 
 
Messagg del Terz Angel
Verso 9 : “ E un olter, un terz angel, l’è vegnuu drée a luur, disend cunt una vus volta : Se quaivun se adora (inclina) la bestia e la sò imagen, e g’ha ricevü el sò segn in de la front o in de la man, ”    
La natura complementaria e sucessiva de qest terz messaj cond i duu precedents ‘l é specificada de la formula “ i g’hann seguids ”. La “ vus volta ” la cunferma l’autorità divina voltaissima de chel che la proclama.    
La minacia l’è dirigida ai ribel uman che suportan e apruvan el regim de la “ bestia che vien sü de la terra ” e che adutan e onoran , per luur ubbidienza , la dumenica , el “ marc ” de sò autorità, citad en Apoc. 13:16, cioè, incœu, l’intera populaziun cristiana.    
L’oposiziun diretta de chestu “ segn ” al “ segn de Dio ” , cioè dal prim dì de la dumenica al sett dì del saba , l’è cunfermada del fatt che tüt i dü sun ricevü “ sü la front ” , el sedi de la voluntà, segond Apoc . 1 : " el nomm del Agnel e chel del sò Pà ". La riceziun “ sü la man ” l’è ciarita de chesti versi de Deut 6: 4 a 9 :               
“ Scolta, Israele! YaHweh , el noster Dio, l’è l’ünich YaHweh . Te g’he l’è de amar YaHWéH, el to Dé, cun tüt el tò cœur, cun tüta la tò anima e cun tüta la tò forza . E questi cumandament, che te cumandi incö, sarann ​​in del tò cœur . Te g’he l’è de insegnà cun diligenza ai tò fiœui, e de parlà de lür quand te sedet in cà, quand te caminat per la strada, quand te se sdraiet giò e quand te levet sü. Te le ligarès cuma segn süi man , e seran cuma front intra i tò œucc . Te g’he scrivet süi post de la tò cà e süi port. “ La “ man ” la indica l’azion, la pratega e el “ front ”, la volontaa del penser. In quest verset el Spìrit el dis : “ Te g’he de amar YaHWéH, el to Dio, cun tüt el tò cœur, cun tüta la tò anima e cun tüta la tò forza ” ; quel che Gesù cita in Matt. 22:37 e che el presenta cuma el “ prim e püsee grand cumandament ” .  I funziunari elegì che purtan el “ segn de Dio ” g’han donca de sudisfar chesti tri criteri : “ Ama Dio cun tüt el cœur ” ; per onorar praticand el rest del sabat del sò sett dì santificad ; e g’han “ el nomm del Agnel ” Gesù Cristu “ e chel de sò Pà ” YaHWéH in de la sò ment . Specificand “ e el nomm del sò Pà ”, el Spìrit cunferma la necessità de obedir ai des cumandament de Dio e ai precett e ai ordenanz che promovon la santità di elett in del vècc patt. Jamò in di sò temp, l’apostol Giovanni g’ha cunfermà chesti ròbb disend in 1 Giovanni 5:3-4:                       
“ Perchè questa l’è la carità de Dio, che guardem i sò cumandament. E i sò cumandament sun minga pesant, perché tüt chel che l’è nassuu de Dio vinci el mund ; e la vitoria che vinci el mund l’è la noster fed. »  
Verso 10 : “ Lü stess el bevarà del vin de la ira de Dio, che l’è versà senza mes’cià in de la coppa de la sò indignaziun; »   
La ira de Dio la sarà ampliament giüstificada perché quei che riceven el “ marc de la bestia ” onoran el pecà del òmm menter rivendican la giüstizia de Gesù Cristu. Ind Apoc. 6 :15-17 el Spìrit l’ha rapresentad i conseguenze de la soa confrontazion finala cond la ira giusta distrutiva de Gexù Crist.  
Nota estremament impurtant : per cumprender meji chesta ira divina , g’hem de capì perché el disprez per el sant Sabat suscita inscì tanta ira de Dio. G’he sun di pecà venial , ma la Bibbia la ne avvertiss del pecà cuntra el Spìrit Sant, disend che g’he püsee nissun sacrifici per ottener el perdun divin . In del temp di apostol , l’ünich esempi che g’he l’è stà dà de chestu tip de pecà l’è el refuud de Cristo da part de un cristian che s’era cunvertì. Ma quest l’è domà un esempi, perqè in realtaa la blasfemia contra el Spìrit Sant la consist ind el negar e refudar una testimonianza dada del Spìrit de Dio. Per convincer e insegnar ai vesser uman, el Spìrit l’ha ispirad i sante scriture de la Bibbia. Donca, chiunque contesta la testimonianza dada del Spìrit in de la Bibbia, l’ha giamò blasfemia cuntra el Spìrit de Dio. Pœu Dio fà meji per fà savè la sò voluntà che per guidar quei che sun ciamà a la Bibbia e ai sò scritt ? Pœu esprimar la sò voluntà , el sò pensé e el sò giudizi sovran en mod püsee ciar ? In del XVI secul , chestu disprez per la Bibbia cuntra la qual g’ha fatt guerra g’ha segnà la fin definitiva de la pazienza de Dio cun la religiun romana catòlich ; la fin de la sò pazienza per una dutrina che g’ha mai recognossuu . Pœ, ind el 1843, el disprez per la parolla profetega l’ha segnad la fin de la ricezion de la fed protestanta in tute i so forme multiple ereditade de la domeniga romana , çoè de “ el segn de la bestia ” . E finalment, a soa vœlta, l’adventism l’ha cometud una blasfemia contra el Spìrit Sant refudand l’ultima rivelazion profetega qe Gesù l’ha presentad a travers el so umil servidor qe mi incarno ; blasfemia che l’è stada cunfermada e amplificada da luur alleanza cunt i Osservadur Domenical dal 1995 . La blasfemia contra el Spìrit la ricef semper de Dio la giüsta rispòsta che la merita ; una giusta sentenza de condana a la prima e a la “ segonda mort ” cunfermada en chestu verset 10 .           
Verso 11 : “ E el fum del luur torment el va sü per semper e semper ; e g’han minga de ripòs de dì o de nott, quei che adoran la bestia e la sò imagen, e chi g’ha ricevü el segn del sò nomm. »    
El “ fum ” al sarà domà ind el moment de l’ultem judizi, quand qe i ribel caduds sarann ​​“ tormentads ind el fœg e ind el solfar ” del “ lac de fœg ” de Apoc. 19:20 e 20:14 ; quest, a la fin del settim millenni. Ma anca prima de chestu terribil mument, l’ura del glorios riturn de Gesù Cristu cunfermarà luur destin final. El messaj de chestu versichel parla del argument del “ ripòs ”. Da luur part, i elett sun atent al temp de ripòs santificaa de Dio, ma i cadù, al cuntrari, g’han minga l’istess preocupaziun, perché dan minga ai dichiaraziun divin l’impurtanza e la serietà che meritan. Donca, in risposta a luur disprez, a l’ura de luur puniziun final, Dio g’he darà no ripòs per amollir luur suferiment.         
Verso 12 : “ Chichinscì l’è la pazienza di sant: chichinscì g’he sun quei che tegnen i cumand de Dio e la fed de Gesù. »   
I parolles “ perseveranza o pazienza ” caraterizan i veri sant del divin Messia Gesù dal 1843-44 fin al sò riturn en glòria. In chestu versichel , “ el nomm del Pà ” del versichel 1 diventa “ i cumandament de Dio ” , e “ el nomm del Agnel ” l’è sostituì de “ la fed de Gesù ”. L’urden di priorità l’è anca cambià. In quest verset el Spirit el menziona prima “ i comandaments de Dio ”, e segond, “ la fed de Gesù ” ; che l’è storicament e en termin de valur l’urden apruvà de Dio in del sò pian de salveza. El verset 1 g’ha dà la priorità al “ nomm del Agnel ” per culegà i “ 144.000 ” elett a la fed cristiana.                    
Verso 13 : “ E g’ho sentid una vus del ciel che la diseva : Scrivi : Beati i mort che murisen in del Signur de incœu . Sì, dis el Spìrit, perché pœden ripusà di luur mesté, perché i luur oper seguten luur. »    
L’espresiun “ de incœu innanz ” la merita una spiegaziun detagliada perché l’è inscì impurtant. Perchè l’è mirad a la data de la primavera del 1843 e a quella de l’autun del 1844 induè, rispettivament, entra en vigur el decret de Daniel 8:14 e i dü prucess avventist urganizà de William Miller finissen.  
Cunt el temp , l’adventism istituzional uficial g’ha perduu de vista i implicaziun de chesta formula “ de incœu innanz ”. Sultant i pionier fondadur de la fed avventista g’han capì i conseguenz del requisit de Dio del Sabat già in del 1843. Per adutar chesta prategh del sett dì, sun stà purtà a capì che la dumenica praticada fin a chel mument l’era maledeta de Dio. Despœ de lor, l’adventism ereditad l’è diventad tradizional e formalisteg, e per la plupart dei aderent e dei maester, la domeniga e el saba eren metuds in manera ingiusta su un nivell de uguaglianza. Chesta perdita del sens del sacr e de la vera santità g’ha purtà a una mancanza de interess per la parolla profetich e per el terz messaj avventist che g’ho trasmetü intra el 1983 e el 1994 . La minacia de " torment " ind el verset 10 la riguarda a soa vœlta , per la sujezion de l' espression " beverà anca luu " ; dal 1994, l’adventism istituzional, dopu la fed prutestante , giudicà e cundanà dal 1843 .       
Come sujeriss quest verset , el decret de Daniel 8:14 el causa la separazion dei crestian protestant ind el 1843 in duu camp, compres el grup adventista , beneficiar de la beatitudin pronunciada : " Beati i morts qe moren ind el Signor de incœ innanz!" » . L’è ovvio che Gesù che annunciava en “ Laodicea ” che l’era drée a “ vomitar ” lee, l’istituziun avventista , messagger uficial de Cristo in del 1991, la data del refuud uficial de la lüs, ciamada “ nuda ” la pœu minga püsee beneficiar de chesta beatitudin.             
 
Temp de raccòlt
Verso 14 : “E g’ho vardà, e g’ho vist una nivola bianca, e sü la nivola g’hera sedù un che pareva el Fiœul del òmm, che g’haveva sul cò una corona d’or e en man una falcia affilada. »   
Chesta descriziun evoca Gesù Cristu al mument del sò glorios riturn. La “ nuvola bianca ” la regorda i cundisiun de la sò partenza e de la sò ascesa in del ciel che g’haveva sperimentà dü mil an prima. La “ nüvola bianca ” la denota la sò pureza, la sò “ corona d’or ” la simboliza la sò fed vitoriosa, e la “falci affilada ” la rapresenta la “ parolla affilada ” de Dio de Ebr 4:12, implementada de “ la sò man ”.            
Verso 15 : “ E un olter angel l’è vegnuu fœura del tempi, g’ha gridà cunt una vus volta a chel che l’era sedù sü la nüvola : Mett denter la tò falce e raccogli : perchè l’è rivà el temp de raccòlt, perchè el raccòlt de la terra l’è madura. »    
Sotta l’aspet del “ racolt ”, cuma in de la sò parabola, Gesù regorda che en chestu, l’era rivà el temp per separar definitivament “ el bon gran de la paglia ”. Travers la sò Rivelaziun, el fà descuvrir chestu argument che separa i dü camp : el Sabat di elett e la Dumenica di cadù, perché deré a chestu nomm religius g’he scond l’adoraziun e l’autorità de una divinità sular pagana. E nonostant i cambiament in del temp del òmm, Dio segutta a vardal per chel che l’è veramente per lù. I diferent opiniun di òmm influenzan no el sò giudizi ; ind el so orden de temp, el prim dì l’è profan, al pœl in nissun cas ciapar la santitaa divina. Quest l'è tacad esclusivament al settim dì santificà in del sò urden de temp incis dal principi del temp terrester perpetuo ; chestu per una durada de 6000 an sular.        
Verso 16 : “ E quel che l’era sedù sü la nüvola g’ha slanzà la sò falcia sü la terra. E la terra l’è stada racolta. »   
El Spìrit cunferma el futur cumpliment de “ el raccòlt de la terra .” Cristo el Salvador e Vengador al se vardarà e al se complirà in conformitaa cond el so annunzi fait ind la parabola ai so apostol in Matt 13:30 a 43. La “ recolta ” la riguarda principalment la rimozion in ciel dei sant scelt qe inn restads fedel a’l creador de Dio.     
 
El temp del raccòlt (e de la vendetta) 
Verso 17 : “ E un olter angel l’è vegnuu fœura del tempi che l’è in del ciel, anca lü che g’haveva una falce affilada. »   
Se el precedent “angel ” g’haveva una missiun favorevul ai elett, al cuntrari , chestu “ olter angel ” g’ha una missiun punitiva diretta cuntra i ribel cadù. Chesta segonda “ falcia ” simboliza anca la “ parolla afilada de Dio ” metüda en aziun de la sò voluntà , ma minga de la sò man perché , a diferenza del raccòlt, per la raccòlta de l’uga , l’espresiun “ in de la sò man ” l’è assent. L'azion punitiva la sarà donca fidada ai agents qe eseguen la volontaa divina ; infatt, i vitim di sò seduziun.            
Verso 18 : “ E un olter angel l’è vegnuu fœura del altar, che g’haveva podè sül fœuch, e g’ha parlà cunt una vus volta a chel che g’haveva la falci affilada, disend : Mett denter la tò falci affilada e raccògli i racc de la vite de la terra : perchè l’uga de la terra l’è madura. »    
Poeu riva, dopu el rapiment di elett in del ciel, el mument del “ raccòlt ”. Ind Isa.63:1-6, el Spirit al desvilupa l’azion mirada de qest termen simboleg . In de la Bibbia, el sücc di üg ross l’è paragunà al sàang del òmm. El sò üs de part de Gesù, in de la Santa Cena, cunferma chesta idea. Ma “ l’annada ” l’è ligada a “ la ira de Dio ” e la riguardarà quei che g’han lavurà indegn sotta l’aspet di sò servitur, perché el sàang verzà volontariamente de Cristo meritava minga i luur tanti tradiment. Perché Gesù al pœl sentir-s tradid de quei qe deformen el so pian de salvament a’l pont de justifegar el pecad per el qual l’ha dait la soa vita e l’ha soportad el sofriment insì qe la soa pratega la cesass. I trasgressur voluntari de la sò legg g’han donca de rispund a lù. In de la sò pazzia orba, g’han de ndà inscì luntan de voler matar i sò ver elett, per sradicar de la terra la prategh del Sabat del sett dì santificad e dumandà de Dio dal 1843-44. I elett g’haveven minga el permess de Dio de duperà la forza cuntra i luur nemìs religius ; Dio l’haveva riservad qesta azion domà per luu medesim. “ La vendetta l’è mia, la puniziun l’è mia”, g’ha dichiarà ai sò scelt, e l’è rivà el temp de purtà innanz chesta vendetta.         
In quest capitul 14, i versi 17 a 20 evocan quest tema de la “ racolta ”. I ùg pecatur sun dichiarà maduri perché g’han dimustrà cumpletament cunt i luur oper luur vera natüra. El luur sàangh el scorrerà cuma el sücc de üga en una tina quand che sun calcià giò di pè di raccoglitur de üga.  
Verso 19 : “ E l’angel l’ha slanzà la sò falce in de la terra. E l’ha cattà sü la vìn de la terra, e l’ha bütada in de la grand pressa de la ira de Dio. »   
L’aziün l’è certificada da quest annunci rivelà da questa scena. Dio al profetiza cond certeza la punizion de l’arroganza catolega e protestanta. Sufriran i conseguenz de la ira de Dio, imaginà de la tina induè l’uga racolta l’è sfracià di pè di calciatur.
Verso 20 : “ E la pressa l’è stada calciada fœra de la cità ; e el sàang l’è vegnuu fœura de la pressa, fin ai bridi di cavai, per mil sescent stadi. »    
Isa.63:3 specifica : “ G’ho calcà la pressa da sul ; nissun l’era cun mi... ”. L’annada la cumpleta la puniziun de Babilonia la Grand Cità in Apoc. 16:19. La g’ha impienì la coppa de la ira divina, che incœu la g’ha de bef fin a la sciura. “ La pressa l’è stada calciada fœura de la cità ”, cioè senza la presenza di elett giamò purtà in ciel. A Gerusalemm, i esecuziun di gent cundannà a mort sun stà fatt fœura di mür de la cità santa per minga inquinarla. Chestu l’è stà el cas de la crocifixiun de Gesù Cristu, che regorda, travers chestu messaj, el prezi che g’haveva de vèss pagà di quei che sottavalutavan la sò mort. L’è rivà el temp perché i sò nemìs g’han de verzar el sò sàang a turno per scumpar i luur tanti pecà. “ E el sàang l’è vegnuu fœura de la pressa, fin ai bridi di cavai .” I obietif de la ira sun i maester religius cristian, e Dio se riferiss a luur cun l’imagin del “ bitt ” che i cavalier mettan “ in boca ai cavai ” per dirigiar-i. Chesta imagen l’è proposta en Giac 3:3, el sò tema l’è propri : maester religius. Giacom specifica fin dal principi del capitul 3: “ Mi fradèi, che tanti de vuuter diventan minga maester, perché savè che serem giudicà püsee sever .” L’aziun del “ raccòlt ” giüstifica chestu savi avvertiment. Specificand “ anca ai bride dei cavai ”, el Spìrit al sujeriss qe el lavabo al riguarda, prima, el clero roman catoleg de “ Babilonia la Granda ”, ma qe al se estend ai maester protestants qe , del 1843 , hann fait un drovar “ distrutiv ” del Spìrit Sant segond el Spìrit Sant. Inscì truvem l’aplicaziun del avvertiment dà en Apoc. 14:10 : “ Luu stess bevarà del vin de la ira de Dio, che l’è versà senza mes’cia in de la coppa de la sò indignaziun... ”.                           
Per el messaj “ sü una superfis de mil sescent stadi ” , en continuità cunt el messaj precedent, la puniziun la se estend a la fed rifurmada del XVI secul a la qual fa alusiun el nümer 1600. Chestu l’è el temp induè Martin Lutero g’ha ufficializà l’acüsa cuntra la fed catòlich in del 1517. Ma l’è anca en chestu XVI secul che se sun furmà i dutrin prutestan di “ falsi Cristi ” e di falsi cristian , che g’han legitimà la viulenza e la spada proibida de Gesù Cristu. L’Apocalisse l’ofrir i sò ciaf per l’interpretaziun e chestu secul XVI l’è indicà in Apocalisse 2:18 a 29 cunt el nomm simbolich del era “ Tiatira ”. La parolla “ stadio ” la rivela luur atività religiüsa, luur partecipaziun a la gara, el premi en giogh l’è la corona de vittoria promessa al vincidur. Quest l’è l’insegnament de Paolo in 1 Cor 9:24 : “ Savè minga che quei che coren in una cursa coren tüt, ma ün ricef el premi ? Corri inscì che te pœdet vincila .” El premi de la vocazion celest l'è donca miga guadagnad in qualsessia manera ; la fedeltà e la perseveranza in del ubbidienza l’è l’ünich mod per vincià in de la battag de la fed. El cunferma in Fil . In del mument del “ raccòlt ” chesti parolles de Gesù seran verificà : “ Perchè tanti sun ciamà, ma pooch sun scelt (Matt. 22:14) .”                         

Apocalisse 15 : La fin de la prova 
 
 
 
Prima che el “ raccòlt e l’annada ” sun cumpletà riva el teribil mument de la fin de la prova. Quella induè i scernid del òmm sun fissà in preda del temp, senza mod de invertir chesti scernid. A quel punt l’oferta de la salveza in Crist la finiss. Chestu l’è el tema de chestu curt capitul 15 del Apocalisse de Gesù Cristu. La fin del temp de la grazia la rivava dopu i primi ses “ trombe ” di capitul 8 e 9, e prima di “ sett ültim plagh de Dio ” del capitul 16. L’è evident che segue l’ültima scelta del camin che Dio dà a l’òmm de ciapà. Sotta el domini autoritari de “ la bestia qe la va su de la terra ” de Apoc. 13:11-18 , i ultem duu camin menen, vun, a’l sabad o al sabat santificad de Dio, l’olter, a la domeniga, de l’autoritaa papal romana. I cerne intra la vita e el ben, la mort e el mal inn mai staite insì ciare. Chi g’ha püsee pagüra l’òmm ? Dio , o om ? Chesti sun i dat de la situaziun. Ma pœdi anca dì : Chi l'è che l'òmm ama püsee ? Dio o om ? I elett rispunden en tüt i dü cas : Dio, savènd travers de la sò rivelaziun profetich i detai de la fin del sò pruget. La vita eterna la sarà donca parècc visin, a purtata de luur man.               
 
Verso 1 : “ E g’ho vist un olter segn in del ciel, grand e meraviglius : set angel che g’han i set ültim plagh, perché en luur l’è cumpletada la ira de Dio. »  
Chestu versichel presenta i “ set ültim plagh ” che colpiran i falsi credent per luur scelta de la dumenica romana. El tema de chestu capitul, la fin de la prova , derva el temp di “ set ültim plagh de la ira de Dio .”    
Verso 2 : “ E g’ho vist cuma un mar de veder mes’cià cunt el fœuch: e quei che g’havevan guadagnà la vitoria sü la bestia, sü la sò imagen e sül numer del sò nomm, stavan sül mar de veder, cunt i arp de Dio. »  
Per incorajar i sò servitur, i sò scelt, el Signur presenta pœu una scena che evoca luur vitoria iminent cun vari imagen ciapà de olter passagg de la profezia. “ Sül mar de veder, mes’cià cunt el fœuch, se truvan ”, perché g’han passà per una prœuva de fed induè sun stà perseguì ( mes’cià cunt el fœuch ) e sun vegnuu fœura vitorius. El “ mar de veder ” denota la pureza del popul scelt, come in Apoc. 4:1.   
Verso 3 : “ E cantan el canzon de Mosé, el servitur de Dio, e el canzon del Agnel, disend: Grandi e meraviglius sun i tò oper, Signur Dio Onnipotent! I tò vià sun giüst e veri, Re di naziun! »  
“ El Canzon de Mosé ” l’ha celebrad el glorios esodo de Israele da l’Egit, la terra e simbul del pecad . L’entrada in del Canaan terrester che l’è vegnuda dopu 40 an g’ha prefigurà l’entrada di ültem scelt in del Canaan celest. A sò volta, dopu avegh dà la sò vita per espiar i pecaa di elett, Gesù, “ l’agnel ”, l’è salì in ciel, in de la sò glòria e in del sò podè celest divin. I ültem testimoni fedel de Gesù, tüt i avventist en fed e en lavurà, a sò volta sperimentan l’ascensiun in del ciel quand Gesù turna per salvài. Esaltand i sò “ grand e ammirabil oper ”, i elett dan glòria al Dio creatur che g’ha incarnà i sò valur en Gesù Cristu : la sò “ giüstizia ” parfet e la sò “ verità ” . L’evocazion de la parolla “ ver ” la collega el contest de l’azion a la fin de l’ era “ laodicea ” ind la qual al se presentava comè “ l’Amen e el Ver ”. Chesta l’è donca l’ura de la “ liberaziun ” che marca la fin del temp del “ part de la dònna ” de Apoc. 12:2. El “ fiœl ” l’è purtà in del mund in de la furma de la pureza del caratter celest rivelà en e travers de Gesù Cristu. I elett pœden ludar Dio per el sò stat “ onnipotent ” perchè l’è a chestu podè divin che deven luur salveza e liberaziun. Dopu avegh racolt e seleziunà i sò redent de tüt i naziun terrester, Gesù Cristu l’è verament el “ Re di naziun .” Quei che se sunt opost a lü e ai sò funziunari elegì sun minga püsee.                             
Verso 4 : “ Chi g’ha minga pagüra, Signur, e glorificarà el tò nomm? Perchè sultant ti l’è sant. E tüt i naziun vegnaran e adoraran devant de ti, perché i tò giudizi sun stà manifestà. »  
In lenguagg facil chest vœur dì : Chi se refudarà de avegh pagüra de ti, Dio Creatur, e osarìa de fraudar-t de la tò giüsta glòria refudant de onorar el tò sant Sabat del sett dì ? Perchè sultant tì l’è sant e sultant tì g’he santificaa el tò sett dì e quei che g’he l’hee dà, cuma segn de luur aprovaziun e de luur apartenenza a la tò santità. Defatt, ind l’evocar “ la soa pagura ”, el Spirit al fa allusion a’l messaj del prim “ angel ” de Apoc. 14:7 : “ Temete Dio e dai -l gloria , perqè l’ora del so judizi l’è rivada; e adora (prostrate davaant) Quell che g’ha fatt el ciel e la terra e el mar e i surgent d’aqua .” In del 1984, l’è minga un’atività de la vida de la sò vita, e l’è minga un’atività de “sorgenza” in de la sò vita, e l’è minga una surpresa che l’è minga un’atività che l’è stada in de la sò vita, e l’è minga una di “senza de l’olter”, e l’è minga un’oltra part de l’Australia, che l’è minga un’atività che l’è stada in de la sò vita , e l’è minga un’atività de la sò vita . Prima che chesti ròbb sean cumpletà, i elett g’han de passà per el temp di giudizi divin che se manifestaran del aziun di “ sett plagh ” annunzià in del prim verset.                 
Verso 5 : “ Dopu g’ho vardà, e ecco, el tempi del tabernacul de la testimunianza in del ciel l’era dervì. »  
Chesta apertura del “ tempi ” celest la segnala la fin del intercesiun de Gesù Cristu , perché el temp de la ciamada de la salveza riva a la fin. “ La testimonianza ” la se riferiss ai des cumandament de Dio che sun stà mettuu in del santa arca. Donca, de chestu mument ennanz, la separaziun intra el scernì e el perdü l’è definitif . Sü la terra, i ribell g’han apena decidü, cunt un decret de legg, l’obligaziun de rispetà el rest settimanal del prim dì stabilì civilment e cunfermà religiusment , dopu , di imperadur roman , Costantin I , e Giustiniano I che g’han renduu Vigilio I el prim papa fed del Catho, del temp.  l' ultim decret de mort l'è stait profetizad ind Apo.13:15 a 17 e metud sota l'azion dominant de la fed protestante americana sostegnuda de la fed catolega europea .     
Verso 6 : “ E i set angel che g’havevan i set plagh vegnen fœura del tempi, vestì de lino pur e lüminus, e cintürà cun cintür d’or intorn al pecc. »  
In del simbolism de la profezia , i “ sett angel ” rapresentan sultant Gesù Cristu o “ sett angel ” fedel al sò camp cuma lù. “ El lino fin, pur e lüminus ” rapresenta “ i oper giüst di sant ” in Apoc. 19:8. La “ cintura d’or intorn al pet ”, donca a l’alteza del cœr, evoca la carità de la verità giamò citada in del imagen de Cristo presentada in Apoc. 1:13. El Dé de la verità el se prepara a punir el camp di busie. Cun chestu ricurd el Spìrit sugerisc “ la grand calamità ” che la sò furma l’è stada rivelada de la sò facia paragunada a “ el sul quand che l’è lüs in de la sò forza ”. L’è rivà el temp per l’ultima sconfitta intra Gesù Cristu e i pagan ribell che veneravan el sul.              
Verso 7 : “ E una di quater besti g’ha dà ai set angel set fiol d’or pien de ira de Dio, che vif per semper e semper. » 
Gesù stess l’era el mudel rapresentà di “ quater creatür vivent ” de Apoc. 4. L’è anca, “ el Dé che vif per semper e per semper ” renduu “ rabià ” . La sò divinità g’he atribuiss inscì tüt i ròll : Creatur, Redentur , Intercessur , e permanentement, Giudizi, pœu mettend fin a la sò intercesiun, el diventa el Dé de la giüstizia che colpiss e puniss cun la mort i sò aversari ribell , perché g’han impienì “ la coppa ” del sò giüst . “ La coppa ” l’è incœu piena , e chesta ira la prenderà la furma di “ sett ültem ” puniziun induè la misericordia divina g’havarà püsee el sò post.                 
Verso 8 : “ E el tempi l’è stà pien de fum de la glòria de Dio e del sò podè; e nissun l’era bon de entrà in del tempi fin che i set plagh di set angel sun stà finì. »  
Per illustrar qest tema de la cessazion de la grazia, el Spirit al presenta in qest verset l’imajen de un “ tempi pien de fum a causa de la “ presenza ” de Dio ” e al specifica : “ e nissun al podeva entrar ind el tempi, fina a quand qe i set plage dei set angel eren finide .” Dio l’avvertiss inscì i sò scelt che restaran sü la terra durant el temp di “ set ültim plagh ” de la sò ira. I ültem scelt riviveran l’esperienza di ebrei in del temp di “ des plagh ” che g’han colpì l’Egitt ribell. I peste sun minga per luur, ma per i ribell, obietif de la ira divina. Ma l’iminenza de luur entrada in del “ tempio ” l’è inscì cunfermada, la pusibilità la sarà dada, a la fin di “ set ültim plagh ”.                 

Rivelaziun 16 : I set ültim plagh 
de la ira de Dio
 
 
 
 
El capitul 16 presenta el versament de chesti “ set ültim plagh ” cun cui se esprim “ la ira de Dio ” .     
El stüdi del inter capitul cunfermarà chest, ma g’he de notar che i ubietif de la “ ira de Dio ” sarà istess a quei che sun stà colpì di puniziun di primi ses “ trombe ” . El Spìrit al rivela insì qe i punizion dei “ sett ultem plage ” e quei dei “ sett trombe ” punissen l’istess pecad : la trasgression del rest sabateg del “ sett dì santificad ” de Dio de la fondazion del mond.            
Dervi una parentesi chi, in ritardo. Nota la diferenza intra i divin “ trombe ” e i “ peste o peste ”. I “ trombe ” sun tüt i uccisiun del òmm mettuu en aziun di òmm ma urdinà de Dio , el quint vèss de natüra spiritual. “ I peste ” sun aziun minga piacevul impust diretament de Dio travers i mezz natürai de sò creaziun vivent. La Apocalisse 16 la ne presenta i “ set ultem plage ” qe la ne sujeriss , in manera ligera, qe inn staite precedude de oltre “ plage ” patide dei omegn inanz de la fin del temp de la grazia qe al separa , spiritualment , in do part, “ el temp de la fin ” citad in Dan.11:40 . In del prim, chestu fin l’è chel del temp di naziun, e in del segond , chel del temp del guverno mundial universal urganizà sotta la tutela e l’iniziativa di Stat Ünì. En chestu aggiornament, fatt el Sabat 18 dicember 2021, pœu cunfermar chesta spiegaziun, perché dal principi del an 2020, tüt l’umanità l’è stada colpida de la ruina economich a causa de un virus contagiüs, el Coronavirus Covid - 19, che l’è cumpars per la prima volta en Cina . In ün cuntest de scambi globalist e de savè, che amplifican mentalment i sò effett real , in panico, i capi di popul han fermà mort , el svilupp e la cressita continua de l’intera economia de l’Europa ucidental e americana. Considerad ingiustamente una pandemia, l’Occident , che pensava che un dì l’ avarìa conquistad la mort , l’è spaventad e senza speranza. In panich, i impi se sun dà corp e anima a la nœuva religiun che la sostituiss : la scienza medich onnipotent . E el pais di lader, el püsee ricc de la terra, g’ha prufittà del oportunità per fär di òmm prigiunier e schiavi di luur diagnosi, di luur vaccin, di luur rimedi e di luur decisiun aziendai. Al stess temp , ascultam diretif en Francia che sun paradossal , che riassumi inscì:                    : " l’è cunsigliabil ventilar i apartament e purtar la mascherina de pruteziun per tanti ur, e dopu el purtadur se sufoca . " Evidenzia el “ buon senso ” di giœuin capi de la Francia e di olter pais imitant . L’è interessant notar che el pais che g’ha guidà chestu cumpurtament distrutif l’è stà prima Israele ; el prim pais maledet de Dio in de la storia religiusa. El purtar una maschera , a l’inizi vietà quand l’era minga dispunibel , l’è stà renduu ubligatori per pruteger cuntra una malatia che la colpiss el sistèm respiratori. La malediziun de Dio la purta di frütt inspetà , ma distrutif e parècc eficac . Son cunvint che intra el 2021 e l’inizi de la “ sesta tromba ”, la terza guerra mondial, olter “ peste de Dio ” colpiran l’umanità colpevul en vari sit de la terra, e en particular in del ruvinà ucident ; “ peste ” cuma la “ carestia ” e olter pandemi universai real, giamò cognussü cuma la peste e el colera. Dio al pretende qest tipo de punizion in Ezeq 14:21 : “Perqè insì al dis el Signor YaHweh : Anca se mi manderò contra Gerusalemm i me quater punizion terribil, la spada, la carestia, i bestie selvatege e la peste, per destrugar de lù l’om e la bestia, ” Se nota che chestu elenc l’è minga esaustif , perché in di temp muderni, i puniziun divin g’han tanti furmi : cancher, AIDS, Chikungunya , Alzheimer ... ecc. Nuto anca la nassita de la pagüra dovüda al riscaldament del mund. La massa de l’òmm l’è spaventada e la g’ha pagüra al pensé de scioglier el giass e di inondaziun che podarian rivà. Ancamò una volta, un frutt de la malediziun divina che colpiss la ment del òmm e la costruiss di mür de separaziun e de odi. Serro chesta parentesi per riprender el stüdi en chestu cuntest del post- fin de la grazia che carateriza i “ sett ültim plagh de la ira de Dio ”.                      
Un olter mutif giüstifica la scernida di ubietif. I “ sett ültim plagh ” g’han purtà a la distruziun de la creaziun a la fin del mund . Per Dio , el Creatur, l’è rivà el temp de la distruziun de sò oper. Donca al segue el process de creazion, ma inveci de crear, al destruga. Cun la “ settima ültima peste ” sü la terra , la vita del òmm la se smorzarà, lassand adrée la terra ancamò un “ abiss ” en un stato caotich, cunt el sò unich abitant , Satana, l’autur del pecà ; la terra desolata la sarà la sò prigiun per “ mil an ” fin al ültem giudizi quand che cun tüt i olter ribel l’è distrutt segond Apoc. 20 .          
Verso 1 : “ E g’ho sentid una vus volta del tempi che la diseva ai set angel : Vai e versa sü la terra i set scudell de la ira de Dio. »  
Chesta “ vus fort che vegniva del tempi ” l’è chela del Dio creatur frustrà in del sò diritt püsee legitim. Come Dio el Creador , la Soa autoritaa l’è suprema e l’è miga né just né savi sfidar el So desideri de vesser venerad e glorificad cond l’osservazion del dì de ripos qe Luu l’ha “ santifegad ” per qest fin. Ind la Soa granda e divina savieza, el Signor l’ha fait insì qe quell qe al contesta i so dreits e l’autoritaa al sarà ignorant dei so segret plussee importants inanz de espiar ind la “ segonda mort ” el prezi dei so indignazion contra el Signor Onnipotent.      
Verso 2 : “ El prim l’è ndad e l’ha versad la sò scudella sü la terra. E l’è vegnuda una formiga dolora e grava süi òmm che g’havevan el segn de la bestia e sü quei che adoravan la sò imagen. »  
Dato che l’è el podè dominant e l’autorità principal de l’ültima ribeliun, l’ubietif prioritari en chestu cuntest l’è “ la terra ” simbul de la fed prutestante caduda.  
La prima peste l’è “ un’ulcera maligna ” che la causa suferiment fisich ai corp di ribel che g’han scernì de ​​obedir al dì de ripòs impust di òmm. I ubietif sun catolich e prutestant che sun soravissuu al cunflit nuclear e che , cun chesta scernida del prim dì, la dumenica romana, g’han “ el segn de la bestia ”.     
Verso 3 : “ El segond g’ha versà la sò scudella in del mar, e l’è diventà sàang, cuma sàang de un òmm mort ; e tüt i ròbb vivent sun mort, tüt chel che l’era in del mar. ”  
El " segond " el colpiss " el mar " che el trasfurma en " sàang " , cuma g’ha fatt per el Nil egizian al temp de Mosé ; “ el mar ” , simbul del catolicesim roman, che se riferiss al mar Mediterraneo. In quest temp, Dio l’ha distrut tüt i animai in del “ mar ” . El cumencia el prucess de creaziun al cuntrari, a luungh termin, “ la terra ” la diventarà ancamò “ senza furma e vœuda ” ; turnarà al sò stat uriginal de “ abiss ”.                   
 
Verso 4 : “ El terz g’ha versà la sò scudella süi fiumm e süi surgent d’aqua. E i sun diventà sàang. »  
El “ terz ” el colpiss l’ “ aqua dolç ” di “ fiumm e di surgent d’aqua ” che de bott diventan, a sò volta, “ sang ” . No g’he püsee aqua per calmà la set. La puniziun l’è dura e meritada perchè sun drée a spurgà el “ sang ” di elett. Chesta puniziun l’è stada la prima che Dio g’ha inflit cun la verga de Mosé ai Egizi , “ bevidur del sàang ” di Ebrei che sun stà tratà cuma di animai in de la dura schiavitù indué sun mort tanti.            
Verso 5 : “ E g’ho sentid l’angel dei aque dir : Tu l’è giust, qe l’è, e qe l’è stait ; te seet sant, perchè te g’he esercitat chestu giudizi. »  
Nota già, en chestu verset , i termin “ giüst ” e “ sant ” che cunferman la mia bona traduziun del test del decret de Dan 8:14 : “ 2300 sera e matina e santità sarà giüstificada ” ; “ santità ” che cumprend tüt chel che Dio pensa sant. In chestu cuntest final , l’atach al sò Sabat “ santificà ” merita en tüta giüstizia el giudizi de Dio che cambia l’ ” aqua ” per vèss bevuda en “ sang ” . La parolla " aqua " la indica simbolicament e doblement i masse umane e l'insegnament relijos. Pervertì de la Roma papal, in Apoc. 8:11 tüt i dü sun stà cambià en “ absinto .” Disend “ te l’è giüst...perchè te g’he esercitat chestu giudizi ” l’angel giüstifica la misura dumandada de la vera giüstizia parfet che sultant Dio pœu realizar. In manera sutil, e precisament, el Spìrit el fà sparir la furma “ e chi vien ” del nomm de Dio, perché l’è vegnuu ; e la sò comparsa derva un present permanent per lù e per i sò redent, senza desmentegà i mund che sun restà pur e i sant angel che sun restà fedel a lù.                           
 
Verso 6 : “ Perchè g’han spurgà el sàang di sant e di prufet, e ti g’he dà el sàang de bef : lür sun degn. »  
I ribel vessend pronts a mazar i scelt qe deven la soa salveza domà a l’intervent de Gesù, Dio al ge imputa anca i crimin qe g’havarian de cometer. Per i stess motiv, sun donca tratà cuma i egizi del Esodo. Chesta l’è la segonda volta che Dio dis : “ Sun degn .” In questa fase final , truvem come l’agressur de l’elett adventist, el messagger de Sarde a cui Gesù l’haveva diit : “ Te passi per vesser viv, e te se mort .” Ma in del stess mument , g’ha dit di elett del 1843-1844 : “ caminaran cun mi, cun di vestì bianch, perché sun degn ”. Inscì, a ognun la dignità che g’he l’è dovüda segond i oper de la sò fed : “ vestii bianch ” per i fedel elett, “ sang ” per bef per i ribel infedel cadù .                  
 
Verso 7 : “ E g’ho sentid un olter angel de l’altar dir : Ancamò , Signur Dio Onnipotente , i tò giudizi sun veri e giüst. »  
Chesta vus che vien del “ altar ” , simbul de la cross , l’è chela del Cristo crocifiss che g’ha di rasun particular per apruvar chestu giudizi. Perchè quei che castiga en chestu mument g’han osad pretender la sò salveza , menter che giüstificavan un pecà heinous , preferend obedir al cumand de un òmm ; Quest l’è malgrad i avvertiment dei Sacre Scriture : in Isa.29:13 “ El Signor l’ha diit : Quand qest popol al se avvicina a mi, al me onora cond la boca e cond i labbr ; ma el sò cœur l’è luntan de mi, e la pagüra che g’ha per mi l’è sultant un precett de la tradiziun del òmm . ” Mat.15:19 : “ En vain me adoran , insegnand per duttrin i cumandament di òmm. »          
 
Verso 8 : “ El quart g’ha versà la sò scudella sül sul. E g'è stait dait el poder de brusar i omen cond el fœg ; »  
El quart agiss “ sul sul ” e el fà scaldar püsee del solit. La carn di ribel l’è “ brusada ” de chestu calor intens. Dopu avegh punì la trasgresiun de la “ santità ” , Dio punira adess l’ idolatria del “ dì del sul ” ereditada de Costantin I. El “ sul ” che tanti onoran senza savè l’è drèe a cumincià a “ brüsar ” la pel di ribell. Dio el gira l’idol contra i idolatri. Chestu l’è el punt püsee volt de la “ grand calamità ” annunciada in del Apoc . El mument induè chel che cumanda el “ sul ” el dupera per punir i sò fedei.                
Verso 9 : “ E i òmm sun stà brusà de grand calor, e g’han blasfemà el nomm de Dio che g’ha autorità sü chesti plagh, e g’han minga pentì per dargh glòria. »  
In del livel de induriment che sun rivà, i ribell se penten no de la luur colpa e se umilisen no davaant a Dio, ma Luu insultan “ blasfemand ” el sò nomm . L'era jamò in de la sò natüra un cumpurtament abitual , che se truva intra i credent superficial ; I cerqen miga de cognosser la soa veritaa e de interpretar el so silenzi contemptuos a so vantaj. E quand che nassen di dificultà, maleden el sò “ nom ” . El faliment de “ pentir ” cunferma el cuntest di “ soravivent ” de la “ sesta tromba ” de Apoc. 9:20-21. I incredul ribell sun gent religius o minga religius che creden minga in del Dio Creatur Onnipotent. I sò occ l’eran una trapola per la mort.             
Verso 10 : “ El quint angel l’ha versad la sò scudella sul tron ​​de la bestia. E el sò regn l'era cupert de scürità ; e i omm se morden la lengua de dolor , .  
El “ quint ” el mira specificament al “tron de la bestia ”, cioè a la regiun de Roma indué se truva el Vatican , un piscinin stat religius de papism indué se truva la Basilica de San Pietro . Però, cuma g’hem vist, el vero “ tron ” del Papa el se truva in de la vègia Roma, sü la culina Celiana in de la gesa mader de tüt i ges del mund, la Basilica de San Giovanni Laterano . Dio el mett ind una “ scurità ” inchiostrada qe la met ogni persona qe la ved ind la situazion de una persona orba. L’effet l’è terribilment dolorus , ma per chestu punt de partenza di busie religius presentà cuma lüs del unich Dio e in del nomm de Gesù Cristu, l’è interament merità e giüstificaa. “ El pentiment ” l’è püsee pusibel, ma Dio sottalinea l’induriment de la ment di sò obietif vivent .          
 
Verso 11 : “ E g’han blasfemà el Dé del ciel per i luur dolor e i luur ulcer, e g’han minga pentì di luur aziun . »  
Chestu versichel vœuta a capir che i peste continuan a rivà e se ferman mai. Ma enfatizand l’assenza del “ pentiment ” e la continuaziun di “ blasfemie ” , el Spìrit el ne dà de capì che la rabia e la malvagità di ribel aumentan sultant. L’è l’obietif cercà de Dio che i spingh al limit , inscì che decretan la mort di elett.    
Verso 12 : “ El sest angel l’ha versad la sò scudella sul grand fiumm Eufrate. E l’aqua la s’è seccada, per preparar la strada per i re che vegnevan de est. »  
El “ sest ” l’è mirad a l’Europa, che l’è indicà dal nomm simbolich del “ fiumm Eufrate ”, che indica inscì, a la lüs del imagen de Apo 17:1-15, i popul che veneran “ la prostituta Babilonia la Grand ”, Roma papal catòlica. El “ asciugament de la sò aqua ” podaria sugerir l’annientament iminent de la sò populaziun, ma l’è ancamò tropp prest per vèss inscì. Infatt, la ròba l’è un ricurd storegh, perchè l’è stà per l’asciugament parzial del “ fiumm Eufrate ” che el re medi Dario g’ha conquistà la “ Babilonia ” caldea . El messagg del Spìrit l’è donca l’annunzi de la iminent sconfitta cumpleta de la “ Babilonia ” catòlich romana che g’ha ancamò di sostenidur e difensur, ma per pooch temp. “ Babilonia la grand ” sta volta veramente “ la cascarà ” , battüda del Dio Onnipotent Gesù Cristu.                   
 
La consulta dei tri spirit impur
Verso 13 : “ E g’ho vist tri spirit impur cuma di ran che vegnivan fœura de la boca del drago, de la boca de la bestia e de la boca del fals profeta. »  
I versi 13-16 mustran i preparaziun per la “ bataja de Armageddon ” che simboliza la decision de mett a mort i recalcitrant custodi del Sabat che l’eran inflexibilment fedel al Dio Creatur . In orijin, a travers el spiritualism, el diavol, qe al simulava la persona de Gexù Crist, l’è comparid per convincer i ribel qe la soa scelta de la domeniga l’era justificada. Donca i incoraggia a ciapà la vita di fedel cumbatent de la resistenza che onoran el Sabbath. El trio diabolich donca el mett insema in de la stess bataja el diavul, la fed catolich e la fed prutestante, cioè “ el drago, la bestia e el fals profet ”. Qui la “ bataja ” che se parla in Apoc. 9:7-9 la se cumpliss. La menziun di " bocc " cunferma i scambi verbai di cunsultaziun che purtan a decretar l'uccisiun di veri funziunari elegì ; che sun o cumpletament ignorant o negan cumpletament. I “ ran ” sun senza döbi , per Dio , animai clasificà cuma impur, ma en chestu messaj, el Spìrit fà allusiun ai grand salt che chestu animal l’è bon de fär . Intra la “ bestia ” europea e el “ falso profeta ” american g’he el vast Ocean Atlantich e l’incontro di dü cumporta de fär grandi salt. Intra i inglès e i american , i frances sun caricaturà cuma “ ran ” e “ mangiaran ” . L’impur l’è una specialitaa de la França, i so valor morai inn collassads ind el temp, de la soa Revoluzion del 1789 indov qe l’ha metud la libertaa sora tut ol rest . El spirit impur che anima el trio l’è chel de la libertà che vœur “ né Dio né Maestro ” . G’han tüt resistì a la voluntà e a l’autorità de Dio, e sun donca unì sü chesta questiun. Se meten insema perché paren simil.                      
Verso 14 : “ Perchè lür sun spirit di demoni, che fan miracul, che van vers i re de la terra, per ciapàl insema per la bataja de chel grand dì de Dio Onnipotent. »  
Da la malediziun del decret de Dan.8:14, i spirit demonich se sun manifestà cun grand sucess en Inghiltèra e en Stat Ünì. El spiritualism l’era la moda del temp , e i omen se inn abituads a qest jener de relazion cond i spirit invisibei , ma ativ. In de la fed prutestante, grandi grupp religius g’han di relaziun cunt i demoni , credend che g’han una relaziun cun Gesù e i sò angel. I demoni g’han una grand facilità de ingannà i cristian refüdà de Dio, e sarann ​​ancamò capas de convinciul facilment a riunir-s insema per matar , al ültem , i pia cristian e ebrei , osservadur del Sabat . Chesta misura estrema che minacia tüt i dü grupp cun la mort i unirà in de la benediziun de Gesù Cristu. Per Dio, chesta radunanza l’è pensada per racoglier i ribel “ per la bataja del grand dì de Dio Onnipotente .” Questa riuniun l’è pensada per dar ai ribell l’intenziun de mazà che la farà degn de sufrì la mort per i man di quei che sun stà sedù e ingannà di luur busie religius. La rason principal de la battaggia l’era, precisament, la scelta del dì de ripòs, e en mod liger, el Spìrit sottalinea che i dì propost sun minga istess. Perchè quel che se interesa del Sabat santificad l’è minga menu in de la sò natüra che “ el grand dì del Dio Onnipotent .” I dì sun minga istess e gnanca i forz opost. Menter g’ha cascià fœura el diavul e i sò demoni del ciel, Gesù Cristu cuma el pudent “ Michele ” g’ha darà la sò vitoria ai sò nemìs.       
Verso 15 : “ Ecco, vegni come un lader. Beato quel che l’è drèe a vardà e che g’ha i sò vestì, perché el camina minga nud e che lür veden la sò vergügna. »  
El camp che cumbat cuntra i osservadur del divin Sabat l’è chel di falsi cristian infedel anca quei del prutestantesim a cui Gesù g’ha dit , in Apoc. 3:3 : “ Regorda-t donca cuma t’hee ricevü e ascultà, e tegni ferm e penti. Se te guardi minga, vegni sü de ti cuma un lader, e te saverà minga in che ura vegni sü de ti . ” Al cuntrari, el Spìrit dichiara ai elett avventist che benefician de la sò cumpleta lüs profetich in del era final de “ Laodicea ” : “ Beato chel che varda, e mantegn i sò vestì ”, e aludend a l’istituziun avventista vomitada dal 1994, dis anca : “ inscì che el fà minga che el sò cammina! ". Dichiarada e restand “ nuda ” , al ritorn de Cristo, la sarà in del camp de la vergügna e del refuud , en cunformità cun 2 Cor. 5:2-3 : “ Perciò gemem en chesta tenda, desiderand de mett sü la noster dimora celest, se veramente se truvam vestì e minga nudi ”.               
Verso 16 : “ I g’han ciapà insema in d’un sit che l’è ciamà en ebraich Armageddon. »  
La “ raduna ” en questiun la riguarda no una posiziun geografich, perché l’è una “ raduna ” spiritual che reuniss in del sò pruget mortal el camp di nemìs de Dio. Inolter, la parolla “ har ” la vœur dì muntagna e inscì suced che g’he en Israel una vall de Me guida ma nissuna muntagna de chel nomm.      
El nomm “ Armageddon ” vœur dì : “ muntagna preziosa ” , un nomm che indica, per Gesù Cristu, la sò Assemblea , el sò Scelt che mett insema tüt i sò elett. E el verset 14 l’ ha rivelà quasi ciarament qual l’è la bataja “ Armageddon ” ; per i ribell , l' obietif l'è el divin Sabat e i sò osservadur ; ma per Dio l’obietif l’è i nemìs di sò fedel elett.          
Chesta “ preziosa montagna ” la indica , al stess temp, la “ montagna del Sinai ” da indué Dio g’ha proclamà la sò legg a Israel per la prima volta dopu l’esodo da l’Egit. Perchè l’ubietif di ribel l’è defatt tant el Sabat del sett dì santificad del sò quart cumandament che i sò osservadur fedel. Per Dio, el caratter “ prezius ” de chesta “ montagna ” l’è indiscutibil, perchè g’ha minga pari in tüta la stòria del òmm. Per protejer-la de l’idolatria umana, Dio l’ha lassad la posizion real de la soa posizion descognossuda ai omegn. Falsament situad in del sud de la penisula egiziana per tradiziun, l’è in verità situad in del nord-est de “ Midian ”, indué viveva “ Jethro ” , el pà de “ Sephora ” , la dona de Mosé, cioè in del nord de l’Arabia Saudita d’incœu. I sò abitant dan al vero Monte Sinai el nomm “ al Law z ” che vœur dì “ la Legg ” ; un nomm giüstificad che testimonia a favur de la storia biblica scrivuda de Mosé. Ma l’è minga in chestu “ post ” geografich che i ribell afruntan el glorios e divin Crist vitorius. Perchè chesta parolla “ post ” l’è minga giüsta e en realtà g’ha un aspett universal, perché i elett sun, en chestu mument, ancamò dispers sü la terra. I elett vivent e quei che sun resuscità saran “ racolt ” di bon angel de Gesù Cristu per entrà insema a Gesù süi nivul del ciel.                             
Verso 17 : “ El settim g’ha versà la sò scudella per l’aria. E l’è vegnuda fœra del tempi, del tron, una vus volta che la diseva : L’è fait ! »  
Sotta el segn de la “ settima peste versada in aria ”, prima che i ribell realizan luur pruget criminal, Gesù Cristu, el ver, el se presenta onnipotent e glorios, en una gloria celest inimitabil, acumpagnà de miriad de angel. Truvem el mument de la “ settima tromba ” induè segond Apoc. 11:15 , Gesù Cristu, el Dio Onnipotent, el ciappa del diavul el regn del mund. In Ef. 2:2, Paol el se riferiss a Satana cuma “ el princip del podè del aria .” “ L’aria ” l’è l’element condividü de tüt l’umanità terrester sü cui domina fin al glorios riturn de Gesù Cristu. El temp de la sò gloriosa vegnuda l’è quand el sò podè divin g’ha levà al diavul chesta dominaziun e podè süi òmm e g’he mett fin.         
Rendite cunt de la pazienza de Dio che l’è drée a spetà de 6000 an per el mument induè el dirà : “ L’è fà !” " e pœ al capiss el valor qe al dà al " setim dì santificad " qe al profetiza l' venir de quell moment quand qe la libertaa lassada ai so creature infedel la cessarà . I creatur ribell smetteran de frustrar, irritar, disprezar e desonar-L perché saran distrutt. In Dan.12:1 el Spìrit g’ha profetizà chesta gloriosa vegnuda che g’ha atribuì a “ Micheel ”, el nomm angelich celest de Gesù Cristu : “ In chel mument se levarà sü Michele , el grand Princip che l’è per i fiœui del tò popul ; e g’he sarà un temp de angustia, cuma mai stà perché g’he stà una naziun anca in chel stess temp. In quel temp, el to popul l’è salvà, quei che se truvan scrivü in del liber .” Dio el fà minga facil capì el sò pian de salvament perchè la Bibbia la menziuna minga el nomm “ Gesù ” per designar el Messia e la ghe dà di nomm simbolich che rivelan la sò divinità sconduuda: “ Emmanuel ” (Dio cun noi) Isa.7 :14 : “ Donca el Signur stess te darà un segn vergin e sarà un segn; el " ; “ Pà Eterno ” in Isa.9:5 : “ Perchè un fiœl l’è nassuu per noi, un fiœl l’è stait dat a noi, e el guverno l’è sü la sò spalla: El sò nomm l’è ciamà Meraviglios, Cunsiglier, el Dio potent, el Pà eterno , el Princip de la Pace .                            
Verso 18 : “ E g’heran fulmin, vus, tron, e un grand terremot, che g’he l’è minga stà de quand che i òmm sun stà sü la terra, un terremot inscì grand. »  
Chichinscì truvem la fras del versichel de riferiment chiave de Apoc. 4:5 rinnovada in Apoc. 8:5 . Dio l’è vegnuu fœura de la sò invisibilità, credent infedel e minga credent, ma anca, fedel avventist elett, pœden vedè el Dio Creatur Gesù Cristu in de la glòria del sò riturn. Apoc. 6 e 7 g’han rivelà i cumpurtament opost di dü camp en chestu cuntest terribil e glorios. 
E subìnd un terremot putent, testimonian cun terror la prima resurreziun riservada ai elett de Cristo, segond Apoc. 20:5, e luur rapiment in del ciel indué se unisen a Gesù. I ròbb sun drée a suceder cuma sun stà annunzià en 1 Tess 4:15-17 : “ Perchè chestchi ve disem per la parolla del Signur , che nuèter che sem viv e che restem fin a la vegnuda del Signur precedem no quei che dormen. Perchè el Signur stess vegnarà giò del ciel cunt un grid, cunt la vus del arcangel e cunt el ciam de la tromba de Dio: e i mort en Cristu risuscitaran prima. Allora nuèter che sem viv e che restem serem ciapà sü insema a luur in di nivul per incuntrar el Signur in del aire . Profito de chestu versichel per mett en evidenza la conceziun apostolich del stat di “ mort ” : “ nuèter che sem viv e restem fin a la vegnuda del Signur precedem no quei che sun mort . ” Paul e i so contemporani pensaven miga come i fals crestian de incœ qe i “ morts ” elets eren ind la presenza de Crist, perqè la soa riflession la mostra qe, al contrari, tuts pensaven qe i elets “ vivents ” sarissen entrads ind el ciel inanz dei “ morts ”.            
Verso 19 : “ E la grand cità l’è stada dividuda en tri part, e i cità di naziun sun crulà: e la grand Babilonia la s’è regordada devant de Dio, per dar-gh la coppa del vin de la sò ira. »  
I “ tri part ” riguardan “ el dragon, la bestia e el fals profet ” racolt in del verset 13 de chestu capitul. Una segonda interpretaziun la se basa sü chestu test de Zec.11:8 : “ Distrugarò i tri pastor en un mes; La mia anima l’era impazienta cun lor, e anca luur anima la me odiava . Inscì, i “ tri pastor ” rapresentan i tri compunent del popul de Israele : el re, el clero e i prufet. Tegnind cunt del cuntest final, induè la fed prutestant e la fed catòlich sun alleà e unificà, “ i tri part ” sun identificà de : “ el dragoun ” = el diavul ; “ la bestia ” = i popul catolich e prutestan sedù ; “ el fals profeta ” = el clero catolich e prutestant.                    
In del camp sconfitt, la bona cumprensiun la cessa, " la grand cità l'è stada divisa en tri part " ; In di vitim ingannà e sedù , i camp de la bestia e del fals profet , l’odi e el rancur ispiran la vendetta cuntra i sedutur ingannevul responsabil de luur perdita de salveza. Chestu l’è quand el tema del “ raccolt ” l’è cumpletà de un insediament sanguinoso de puntegg che g’han di ubietif principal , logicament e giüstament, i maester religius. Chestu avvertiment de Giac.3:1 g’ha pœu el sò significà cumplet : “ Fradèi, che tanti de voi diventan minga maester, perché savè che serem giudicà püsee severament .” In quest temp de “ peste ” , chesta aziun l’è evocada de chesta citaziun : “ E Dio s’è regordà de Babilonia la Grand per dar-gh la coppa del vin de la sò rabia .” L’Apo.18 al sarà interament dedicad a l’evocazion de qesta punizion dei religios empi.               
Verso 20 : “ E tüt i isul sun scapà via, e i montagn sun stà truvà minga. »  
Chestu versichel riassum el cambiament de la terra che , sometüda a grandi scossi , ciappa un aspett del caos universal , giamò “ senza furma ” e prest “ vœui ” o “ desulà ” . Chestu l’è el resultà, la conseguenza , del “ pecà desolant ” denunzià en Daniel 8:13 e la sò puniziun final l’è profetizada en Dan . 9:27.          
Verso 21 : “ E una granda grandina, che la pesava un talent , l’è cascada del ciel süi òmm ; e i òmm blasfemavan Dio per la peste de la grandina, perché la peste l’era grandissima. »  
El luur sinister compito cumpletà , i abitant de la terra , a sò volta , saran distrutt de un flagelo da induè l’ è impusibel per luur scappar : i sass de “ grana ” cascaran sü de luur. El Spìrit g’he imputa el pes de “ un talent ” o 44,8 kg . Ma chesta parolla “ talent ” l’è püsee una rispòsta spiritual basada sü “ la parabola di talent ” . In qella manera qì, l’imputa ai caduds el rœl de quei qe hann miga rendud fructuos el “ talent ” o i don qe Dio al g’ha dait ind la parabola. E chestu brutt cumpurtament g’ha finì per custar-i la vita, la prima e la segonda che l’era acesibil sultant ai veramente scelt. Fin al luur ültem respir de vida, seguttan a “ blasfemar ” (insultar) el “ Dé ” del ciel che i castiga.                
“ La parabola dei talent ” la sarà poi letteralment cumplidada. Dio al dà a ognun, segond la testimonianza dei ovre de la soa fed ; ai cristian infedel el darà la mort e el se mustrarà tant dur e crudel cuma pensavan e giudicavan . E ai fedel elett el darà la vita eterna segond la fed che g’havevan mettuu in de la sò amor e in de la sò fedeltà parfet magnificada en Gesù Cristu per luur ; tutt quest segond el principi citaa de Gesù in Mat.8,13: “ che l’è fatt a ti segond la tò fed ”.       
Dopu chesta ültima peste, la terra la diventa desolata, privada de tüt i furm de vida del òmm. Trova inscì el carateristich “ abiss ” de Gen.1:2.  
 
 
 
 
 
Capitul 17 : La prostituta l’è desmascarada e identificada 
 
 
 
Verso 1 : “ Allora l’è vegnuu un di set angel che g’havevan i set fiol, e l’ha parlà cun mi, disend : Vien chi; »    
De chestu prim versichel , el Spìrit indica l’ubietif de chestu capitul 17 : el “ giudizi ” de la “ grande prostituta ” che l’è “ seduta sü tanti aque ”, cioè che dumina , segond el versichel 15, “ popul, multitùdin , naziun e lengue ” che , sotta el simbul de “ Euphra e religiun ” la “ sesta tromba ” de Apo.9:14 : i Stat Ünì, l’America del Sud , l’Africa e l’Australia. L’oper del giudizi l’è ligà al cuntest di “ sett ültim plagh ”, o “ sett scudel ” versà di “ sett angel ” in del capitul 16 precedent .                    
El “ giudizi ” en questiun l’è chel che el Dé Onnipotent porta, a cui ogni creatüra in del ciel e in de la terra g’ha e g’havarà de render cunt ; Chestu l’è per dì quant l’è impurtant chestu capitul. G’hem vist ind el messaj del terz angel del capitol 14 qe qesta identificazion la se traduss ind la vita o ind la mort eterna. El cuntest de chestu “ giudizi ” l’è donca chel de la “ bestia che la vegn sü de la terra ” in del capitul 13.       
Nonostant i avvertiment storegh e profetich, a sò volta, la fed prutestant in del 1843 e la fed uficial adventista in del 1994, sun stà giudicà de Dio indegn de la salveza ufrida de Gesù Cristu. In cunferma de chestu giudizi, tüt i dü sun entrà in del alleanza ecumenich propost de la fed romana catòlich, anca se i pionier di tüt i dü grupp g’havevan denunzià sò natüra diabolich. Per no cometer qesta colpa, el scernid al g’ha de vesser imperativament convint de l’identitaa del nemìs principal de Gexù Crist : Roma, in tuta la soa storia pagana e papala. La colpa dei relijon protestante e adventista l’è tant plussee granda perqè i pionier denunziaven e insegnaven qesta natura diabolega del catolicesim roman. Chestu inversiun di dü l’è un att de tradiment vers Gesù Cristu l’ünich Salvadur e grand Giudizi. Come l’è diventà pusibel ? Tüt i dü i religiun g’han dà impurtanza sultant a la pas terrester e a la bona cumprensiun intra i òmm ; anca, perché la fed catòlica la perseguita püsee, la diventa per luur, acetabil o anca meji, asociabil al punt de fär un patt e un’alleanza cun lee. L’opiniun rivelada e el giüst giudizi de Dio sun inscì disprezà e calcià sotta i pè. L’error l’era de creder qe el Signor al cerca essenzialment la pax intra i omen, perqè in veritaa , al condana i mal qe inn faits a la soa persona, a la soa lej e ai so principi del ben rivelads ind i so ordenaments. El fatt l’è ancamò püsee grav perché Gesù s’è espress ciarament sül argument disend en Mat 10:34 a 36 : “ Pensè minga che sun vegnuu per purtà la pas sü la terra; Mi son minga vegnuu per purtà la pas, ma una spada. Perchè son vegnuu per mett diferenzià un òmm cuntra sò pà, una tüsa cuntra sò mam, e una nöra cuntra sò suocera; e i nemìs de un òmm sun quei de la sò cà .” Da la sò part , l’adventism uficial g’ha minga ascultà el Spìrit de Dio che, per sò restauraziun del Sabat del sett dì intra el 1843 e el 1873, g’ha mustrà la dumenica romana che g’ha ciamà “ segn de la bestia ” fin dal sò stabiliment el 7 marz del 321. n La domenica l’è diventada amichevul e fraterna, a diferenza de quella de Dio che la resta invariabilment l’istess , la domenica cristiana ereditada del paganism sular l’è la causa principal de sò rabia.       L’unich giudizi che importa l’è chel de Dio e la sò Rivelaziun profetich la vœur associar-n cunt el sò giudizi. Donca, la pas la g’ha minga de mascherar la legitima irritazion del Dé vivent. E g’hem de giudicar come luu al judica e identificar i rejim civil o relijos segond el so sguard divin. Come resultà de chestu aprocc, vedem “ la bestia ” e i sò aziun anca en temp de pas ingannevul.  
Verso 2 : “ Cun lee i re de la terra g’han fatt la fornicaziun, e i abitant de la terra se sun bevuu del vin de la sò fornicaziun. »  
In quest verset l’è faita una conession cond i azion de la “ donna Jezabel ” acusada de Gesù Crist de far bever ai so servidor spiritual “ vin de fornicazion (o depravazion ) ” in Apoc. 2:20; ròbb cunfermà en Apoc. 18:3. Chesti aziun culegan anca “ la prostituta ” a la “stela de absinto ” de Apoc. 8:10-11 ; l'assint l'è el sò vin velenus cunt el qual el Spìrit paraguna el sò insegnament religius catolich roman .           
In quest verset, el rimprover qe Dio al fa contra la relijon catolega l’è justificad anca ind el noster temp de pax perqè la colpa rimproverada l’ataca la soa autoritaa divina. I scriits de la Santa Bibbia, qe i costituissen i so “ duu testimoni ”, testimonien contra l’insegnament relijos falso de qesta relijon romana. Ma l'è vera che el sò fals insegnament g'havarà i pegiur conseguenz per i sò vitim sedut : la mort eterna ; che giüstificarà luur aziun vendicatif de la “ vintage ” de Apoc. 14:18 a 20.      
Verso 3 : “ El m’ha purtà via in del spirit in del desert. E g’ho vist una dòna che l’era sentada sü una bestia rossa, piena de nomm de blasfemia, che g’haveva set cò e des corn. »  
  “ ... in d’un desert ”, simbul de la prœuva de la fed ma anca del clima spiritual “ arid ” del cuntest del noster “ temp de la fin (Dan.11:40) ” , chesta volta, l’ültima prœuva de la fed in de la stòria terrester , el Spìrit imagin la situaziun spiritual che preval en chestu cuntest final . " La dona la domina una bestia scarlata ." In chesta imagen, Roma la dumina la “ bestia che leva sü de la terra ” che indica i Stat Ünì prutestant in del mument induè fan “ adorar el segn de la bestia ” catolich cun l’imponer sò dì de ripòs eredità del imperatur Costantin I. In chestu cuntest final, g’he sun no püsee diadem, né süi “ sett cò ” de la religiüsa Roma, né süi simbul “ des corn ” , en chestu cas, di dominatur civil di popul cristian europei e mundial che manipula. Ma tüt chesta asociaziun l’è el culur del pecà : “ scarlat ”.                   
  In Apo.13 :3 legem : “ E g’ho vist un di sò cap cuma se l’era stà ferì mortalment ; ma la sò ferida mortal l’è stada guarita. E tüt el mund se meravigliava dopu la bestia . ” Num sem che chesta guarigiun l’è dovüda al Concordat de Napoleun I. De quest temp innanz , el papism catolich roman perseguita püsee, però, nutem l’impurtanza, Dio segutta a ciamala “ la bestia ” : “ E tüt el mund l’era en ammiraziun dopu la bestia . ” Chestu cunferma la spiegaziun dada de sora. El nemìs de Dio l’è ancamò sò nemìs perché i sò pecà cuntra la sò legg cessen no, en temp de paas cuma en temp de guerra. E el nemìs de Dio l’è donca anca chel di sò fedel elett en temp de pas o de guerra.         
  Verso 4 : “ La dona l’era vestida de color viola e scarlat, e l’era decurada de or , de pedre preziose e de perle. La g’haveva in man una coppa d’or piena de abominaziun e de impurità de la sò prostituziun. »  
Ancamò chichinsci, la descriziun presentada la mira ai difett spirituai dotrinai . Dio el cundana i sò rit religius ; i sò mass e i sò eucaristi odius e prima de tüt, el sò gust per el luss e la richeza che la purta ai cumpromess desiderà di re, di nobil e di tüt i richi de la terra. La “ prostituta ” la g’ha de sudisfà i sò “ client ” o i sò amant.     
Chestu culur “ scarlat ” g’ha la sò urigin in de la “ prostituta ” stess : “ viola e scarlat ”. El termin “ donna ” indica una “ gesa ” , un’assemblea religiusa , segond Ef. Dio l’imagina i mass catolich, cun l’üs del calice “ d’or ” indué se pensa che un vin alcolich rapresenta el sàang de Gesù Cristu. Ma cosa pensa el Signor ? El ne dis che inveci del sò sàang redentur, el vede sultant i “ abominaziun e i impurità de la sò prostituziun .” In Dan.11:38, “ or ” l’è menziunà cuma l’ornament di sò ges che el Spìrit imputa al “ dé di fortezz ”.                          
Verso 5 : “ E sü la sò front l’era scrivuu un nomm, MISTERIO : Babilonia la grand, la mader di prostitute e di abominaziun de la terra. »  
El " mistero " che l'è menziunà en chestu verset l'è un " mistero " sultant per quei che el Spìrit de Gesù Cristu l'illumina minga ; Sun anca, purtropp, i püsee numerus. Perchè, “ el success e el success di truc ” del regim papal annunciad de Dan 8:24-25 sarà cunfermà fin a l’ura del sò giudizi, a la fin del mund. Per Dio, l’è el “ mistero de l’iniquità ” che l’è stà annunzià e giamò realizà del diavul in del temp di apostol, segond 2 Tes.2:7 : “ Perchè el mistero del iniquità funziuna giamò; “L’è dumà necesari che quel che l’ha anca mò in brau l’è scumparì . ” El “ mistero ” l’è ligà al nomm “ Babilonia ” stess, che g’ha sens, perchè l’antich cità cun chel nomm l’è minga püsee. Ma Pietro l’ha giamò dat spiritualment chestu nomm a Roma, en 1 Pietro 5:13 e purtropp per la folla ingannada, sultant i elett sun atent a chesta precisiun ufrida de la Bibbia. Attenziun al duppi significà de la parolla “ terra ” che indica anca chichinsci, l’ubbidienza prutestante, perchè per quant che la fed catòlich l’è unificada, la fed prutestante l’è multipla, per vèss designada cuma “ prostitute ”, tüsan de luur “ mader ” catòlich. I tüsan cundividen i “ abominaziun ” de luur “ mader ”. E la principal de chesti “ abominaziun ” l’è la dumenica, “ el segn ” de la sò autorità religiüsa tacada a lù.                            
El significà letteral de la parolla “ terra ” l’è anca giüstificaa perché l’intolleranza religiüsa catòlich l’è l’instigator di grand aggresiun religius internaziunai . Lee l’ha inquinad e l’ha fad odiar la fed cristiana incitand i re a convertir i popol de la terra a la soa ubbidienza. Ma dopu avegh perdü el sò podè, i sò “ abominaziun ” segutavan, benedend quei che Dio maledeva e maledend quei che lü benediss. La sò natura pagana la se rivela quand che la ciama “ fradel ” i musulman che la sò religiun la presenta Gesù Cristu cuma ün di püsee piscinin prufet.        
Verso 6 : “ E g’ho vist la dòna bevuda del sàang di sant e del sàang di martir de Gesù. E quand che la g’ho vist, g’ho ciapà una grand meraviglia. »  
Chestu versichel ciappa una citaziun de Dan.7:21, specificand chichinsci che “ i sant ” che lee cumbat e dumina sun defatt i “ testimoni de Gesù ”. Quest al fa vegner fœra tanta lux sul mistero de “ Babilonia la Granda ”. La relijon romana la bev el "sang " dei elets fina a vesser bevuda. Chi suspetaria che una gesa cristiana, cuma la Roma papal muderna, l’è chesta “ prostituta ” fada “ bevuda del sàang verzà di testimoni de Gesù ” ? I scelt, ma sultant luur. Perchè el Spìrit g’ha fatt savèr travers de la profezia i prugett de mort del luur nemìs . Chestu riturn a la sò natüra malvagia e crudel sarà la conseguenza visibil de la fin del temp de la grazia. Ma chesta malvagità la sarà, soratüt, e ancamò püsee sorprendent, la natüra de la fed prutestante dominant de chestu temp de la fin del mund. El Spìrit menziuna separà “ i sant ” e “ i testimoni de Gesù .” I primi “ sant ” g’han patiu i persecuziun pagan roman republican e imperiai ; “ I testimoni de Gesù ” sun colpì de la Roma imperial e papal pagana. Perchè la prostituta l'è una cità : Roma ; “ la grand cità che g’ha la realtà süi re de la terra “ de quand l’è rivà en Israel, en Giudea in del - 63, segond Dan.8:9 : “ el püsee bell di pais “. La storia de la salveza la finirà cunt una prœuva de fed induè “ i testimoni de Gesù ” cumpariran e agiran per giüstificà chesta espresiun ; Daran inscì a Dio una bona rason per intervenir per salvàl de la mort prugramada. In del sò temp, Giovanni g’haveva di bon ragiun per vèss stupì del “ mistero ” che parlava de la cità de Roma. La cognosseva domà ind la soa dura e senza pietaa pagana imperial qe l’haveva mandad in carcer in su l’isola de Patmos. Simbul religius cuma la “ coppa d’or ” che g’haveva la “ prostituta ” pudevan donca giustament surprendel.                                         
Verso 7 : “ E l’angel el me dis : Perché te meravigliet ? Mi ve cuntarò el mistero de la dòna e de la bestia che la purta, che g’ha set cò e des corn. »  
El “ mistero ” l’è minga pensà per durar per semper, e dal verset 7 en avant, el Spìrit dà di detai che permettan a Giovanni e a nun stess de levà sü el “ mistero ” e de identificar ciarament la cità de Roma e sò ròll in del imagen del verset 3, i sò simbul sun, ancamò una volta, citaa.    
“ La dona ” la se riferiss a la natüra religiüsa de Roma papal , la sò afermaziun de vèss “ la sposa del Agnel ”, Gesù Cristu. Ma Dio nega chesta afermaziun ciamand - la una “ prostituta ” .       
“ La bestia qe la porta ” la representa i rejim e i popol qe recognossen e legitimen i so afermazion relijos. G’han luur urigin storegh in di “ des corn ” di regn furmà en Europa dopu che sun stà liber del domini de Roma imperial segond l’imagin dada en Dan . 7:24. Succeden la Roma imperial del “ quart animal ”. E chesti territori colpì sun istess fin a la fin. I cunfin se mœven, i regim cambian, van de la monarchia a di republich, ma la norma del falso cristianesim papal roman i mett insema per el pegiur. Durant el 20° secolo , questa uniun süta l’egida romana l’è stada concretizada da l’ Union Europea promulgada da i “Tratati de Roma ” del 25 marzo del 1957 e del 2004 .        
Verso 8 : “ La bestia che g’he vedèt l’era, e l’è minga. La g’ha de salì del abiss e ndà a la perdiziun. E quei che viven sü la terra, che g’han minga di nomm scrivuu in del liber de la vida fin de la creaziun del mund, se meravigliaran quand vedan la bestia, perché l’era, l’è minga, e l’è ancamò de vèss. »  
“ La bestia che g’he vedèt l’era, e l’è minga .” Traduziun : L'intolleranza religiüsa cristiana l'è stada del 538, e l'è minga püsee, del 1798. El Spìrit sugerisc la durada profetizada en diferenti furm per el regn papal intolerant del Dan.7:25 : " un temp, temp e mezz temp ; 42 mes ; 1260 dì ”. Anca se la sò intolleranza l’è stada terminada del aziun de “ la bestia che salta fœura de la fossa senza fond ” , che se riferiss a la Rivoluziun frances e al sò ateismo naziunal en Apoc. 11 :7, chichinsci el termin “ foss senza fond ” l’è presentà cuma un’atività ligada al diavul, el “ Destrutur del pianeta” che destruga el pianeta. lls " l'angel del foss senza fond ." Apoc. 20:1 al darà la spiegazion : el “ diavol ” al sarà ligad per “ mil an ” in su la terra desumanizada ciamada “ l’abiss ”. Atribuend i sò urigin a lù in del “ abiss ”, Dio rivela che chesta cità g’ha mai avü nissuna relaziun cun lù ; se, durant la sò dominaziun pagana, che l’è parècc logich, ma anca, durant tüta la sò atività religiüsa papal, al cuntrari de chel che creden tanti gent ingannà per luur perdita , perché cundividen cun lù, la sò “ perdiziun ” final l’è rivelada chichinsci. Dopu avegh disprezà la parolla profetich, i vitim di seduziun de Roma seran stupì perchè l’intolleranza religiüsa “ recumparirà ” en chestu cuntest final annunzià e rivelà. Dio al ne regorda insì qe al cognoss i nomm dei scelt, fin da “ la fondazion del mond ” . I luur “ nomm ” sun stà scrivü in del “ liber de la vida del Agnel ” Gesù Cristu. E per salvar-i, g’ha dervì la sò ment ai misteri di sò profezi biblich.                                     
Propongo chichinsci una segonda analisi de chestu verset riguardant la parolla “ abiss ”. In chesta riflesiun, tegni cunt del cuntest final miraa del Spìrit segond la sò descriziun de la “ bestia scarlatta ” in del verset 3. Cuma g’hem vist, l’ assenza di “ diadem ” süi “ des corn ” e sui “ sett cò ” la mett in del “ temp de la fin ” ; quella del noster temp. G’ho pensà per tant temp che la noziun de “ stupid ” podaria riguardar sultant un’aziun intolerant e despotich, e che donca podaria vèss atribuida sultant al regim intolerant di ültem dì segnà del ültem prœuf de fed universal. Ma infatt, a la fin de chestu inverno del 2020 en temp divin, un’oltra idea l’è ispirada en mi. La “ bestia ” l’è infatt semper drée a mazà i anim del òmm, e i vitim di sò insegnament umanist aggravà e scandalus sun parècc püsee numerus de quei causà de la sò intolleranza. Da induè vien chestu nœuf cumpurtament umanista seduttif e ingannevul ? L’è el fruit de l’ereditaa del penser liber qe l’è vegnuda fœra dei filosof revoluzionari qe Dio al mira ind el Apoc. 11:7 sota el nomm de la “ bestia qe la va su del foss senza fond .” El color “ scarlat ” associad a la “ bestia ” del noster temp, ind el verset 3 de qest capitol, al denuncia el pecad jenerad de l’eccess de libertaa qe l’om l’ha concedud a luu medesim. Chi la rapresenta ? I dominant ucidentai de urigin cristiana e i sò bas religiüs sun eredità del catolicesim europeo : i Stat Ünì e l’Europa interament sedutt de la religiun catolich. La “ bestia ” che Dio el ne mustra l’è el resultà final di aziun profetizà in del messagg de la “ quinta tromba ”. La fed prutestante, seduta de la fed catolica renduda en paas, uniss el prutestantesim e el catolicesim maledet de Dio, unì al avventism istituzional uficial in del 1994, per “ la preparaziun de la battaggia ” del Apoc . i ültem fedel servitur de Dio , .                                       che tegnen e osservan el sò Sabat ; el settim dì de ripòs urdinad del quart di sò des cumandament. In temp de pas , i luur discurs esaltan la carità fraterna e la libertà de cuscienza. Ma qesta libertaa scandalosa e menzona l’ha fait portar libertari a la “ segonda mort ” i multitudin qe popolan el mond ocidental ; che l’è caraterizà, en part, del ateism, en part, del indiferenza, e en part püsee piscinina, di impegni religius renduu senza valur , perché sun cundannà de Dio , per i luur insegnament religius bugiard . Inscì, chesta “ bestia ” umanista g’ha defatt ciapà i sò urigin in del “ abiss ” cuma el Spìrit rivela en chestu verset , in del sens che la religiun cristiana l’è diventada l’imagen e l’aplicaziun del pensé umanista di filosof, rivoluziunari grecch, frances o furesté . Come el basin de Giuda per Gesù, la falsa e seduttiva amor umanista in temp de paas la mata püsee che la spada . La “ bestia ” del noster temp de paas l’eredita anca el caratter de la “ scurità ” che la parolla “ abiss ” la dà in Gen. 1:2 : “ La terra l’era senza furma e vœuda, e la scürità l’era sü la facia del prufund , e el Spìrit de Dio se mœveva sora la facia di aqua .” E chestu caratter “ scür ” di società de urigin cristian l’è paradossalment eredità del “ illuminism ”, el nomm dà ai pensadur liber rivoluziunari frances .                        
Ind la proposta de qesta sintesi, el Spirit al riva a’l so obietiv de rivelar ai so fedel servidor el so judizi sul noster mond ocidental e i rimprover qe al ge rivolg. Al denuncia insì i so numeros pecads e i so tradiments vers Gesù Crist, l’uneg Salvador qe i so azion disonor.
Verso 9 : “ Ecco l’intellijenza qe la g’ha la savieza : i set testa inn set montagn, in su la qual la dona la se seduta. »   
Chestu versichel cunferma l’espresiun cun la qual Roma l’è stada designada per tant temp : “ Roma, la cità di set culin ”. Ho trovad qest nomm citad ind un atlante jeografeg de la vegia scœla del 1958. Ma quest l’è miga discutibel; I “ sett muntagn ” ciamà “ cullin ” sun ancamò incœu cunt i nomm: Capitolino, Palatin, Celiano, Aventino, Viminal, Esquilino e Quirinal. In de la sò fas pagana, chesti cullin “ post volt ” g’havevan tüt di tempi dedicà ai idol divinizà cundannà de Dio. E per onorar “ el dé di furtezz ”, la fed catòlica a sò volta g’ha costruì la sò basilica, sül Calius che indicava “ el ciel ” segond Roma. Sül Capitolio, el “ cap ”, se leva sü el Municipi, l’aspet civil del giudiziari . Disem che l’aleà di ültem dì, l’America, dumina anca de un “ Capitol ” che se truva a Washington. Ancamò chichinsci, el simbul “ testa ” l’è giüstificaa de chesta volta magistraziun che sostituirà Roma, e duminarà , a sò volta , i abitant de la terra , “ en sò presenza ” segond Apo.13:12.                      
Verso 1 0 : “ G’he sun anca set re : cinq sun cascà, l’un l’è, l’olter l’è minga ancamò rivà, e quand che l’è vegnuu, el g’ha de restà per pooch temp. »  
In quest verset , per l' espression " set re " , el Spirit atribuiss a Roma " set " rejim de govern qe inn successivament , per i primi ses : la monarqia del -753 fin al -510 ; la Republica, el Consulat , la Ditadura, el Triunvirato, l' Imper de Ottaviano, Cesare Augusto sotta el qual l'è nassuu Gesù, e la Tetrarchia (4 imperadur asocià) in de la settima posiziun intra el 284 e el 324, che cunferma la precisiun " el g'ha de durar pooch temp " ; in realtà 30 an. El nöf imperatür Costantino I l’ha lassà subit Roma e el s’è stabilid in del est in Bizanzio (Costantinopoli l’è stada ciamada Istanbul da i türq) . Ma dal 476 , l’impero ucidental de Roma el s’è dividü e i “ des corn ” de Daniel e de Apocalisse han guadagnad la sò indipendenza furmand i regn de l’Europa ucidental. Dal 476, Roma l’è restada sotta l’ocupasiun di barbar Ostrogoti, da cui l’è stada liberada in del 538 del general Belisario mandà cunt i sò armäd del imperatur Giustiniano che l’era a l’est a Costantinopoli.             
Verso 1 1 : “ E la bestia che l’era, e l’è minga, l’è anca lee l’ottav re, e l’è di set, e la va in de la perdiziun. »  
El “ ottavo re ” l’è el guverno religiüs papal stabilid in del 538 da ul decreto imperial favorevole de l’imperatür Giustiniano I. L’ ha rispost inscì a una dumanda de sò dona Teodora , una vègia “ prostituta ”, che l’è intervenuda per el nomm de Vigilio, ün di sò amis. Come specifica el verset 11, el regim papal al compariss a l’epoca dei “ sett ” govern citads intant qe costituiven una forma nœva e senza precedents qe el Daniel l’indicava comè un re “ divers ”. Quel che l’è stad prima di temp di “ sett ” re precedent l’è ul titul del capo religiüs roman atribuid a i sò imperatür e da i sò urigin : “ Pontifex Maximus ” , una espresiün latina tradotta come “ Sovran Pontifex ”, che l’è anca , dal 538, ul titul uficial Pope. El regim roman che esist in del mument induè Giovanni ricef la visiun l’è l’Imper , cioè el sest guverno roman ; e in di sò temp, el titul de “ pontif sovran ” l’era purtà del imperatur stess.                    
El return de Roma sü la scena storegh l’è dovüu al re franch, Clovis I , “ cunvertì ” a la falsa fed cristiana del temp, in del 496 ; cioè al catolicesim roman che g’haveva obedì a Costantin I e che l’era giamò stà colpì de la malediziun de Dio dal 7 marz del 321. Dopu la dominaziun imperial, Roma l’è stada invasa e duminada di popul furesté che rivavan en grandi migraziun . L’incumprensiun di diferent lengue e cültür l’è a la bas di agitaziun e di battaji interni che g’han distrutt l’unità e la forza romana. Chesta aziun l’è aplicà de Dio in di noster dì en Europa per indebulila e cunsegnala ai sò nemìs. La malediziun del esperienza de la “ Torr de Babel ” la cunserva inscì durant i secul e i millenni tüt i sò effett e la sò eficacia in del purtà l’òmm in di disgrazia. Per quant riguarda Roma, a la fin l’è stada duminada di arieni ostrogotich, che l’eran dutrinalment cuntrari a la fed romana catòlica suportada di imperatur bizantin . El g’haveva donca de vèss liberà de chesta dominaziun inscì che l’istituziun del regim papal roman in del 538 pudeva vèss pusibel sül sò terren Per realizà chest segond Dan.7:8-20, “ tri corn sun stà sbassà ” prima del papism ( el corn piscinin ) ; preocupà sun di popul ostil al catolicesim roman di vescuf de Roma , dopu, in del 476, i Eruli, in del 534, i Vandai, e el 10 lugl 538 , “ da una tempesta de neef ” , liberà del ocupasiun di Ostrogoti , invià del general Belisater . regim papal minerari e intolerant, istituì de chestu imperadur, sü la dumanda del schematur Vigilio, el prim papa en cà. De chel mument innanz, Roma l’è diventada ancamò “ la grand cità che regna süi re de la terra ”, del verset 18, che va a la “ perdiziun ” , cuma specifica el Spìrit, chichinsci, una segonda volta, dopu el verset 8.                    
El papism donca al va miga indree a San Pier comè al sostegn, ma al decret del Justinian I , l’imperador bizantin qe al g’ha dait el so titol e la soa autoritaa relijosa. Inscì, la dumenica l’è stada urdinada del imperadur roman Costantin I el 7 marz del 321 , e el papism che la giüstifica l’ è stà instalà del imperadur bizantin Giustinian I in del an 538 ; dü dat cun i conseguenz püsee terribil per tüt l’umanità. L’è stad anca in del 538 che el vescov de Roma l’ha pres el titul de Papa per la prima volta.  
Verso 1 2 : “ I des corn che g’he vedèt sun des re, che g’han ancamò minga ricevü un regn, ma riceven l’autorità cuma re per un’ura cun la bestia. »  
Qui, a diferenza de Dan . 7:24 , el messagg el se dirige a un temp parècc curt che se truva a la fin del “ temp de fin ”.  
Come ind i temp de Daniel, ind i temp de Giovanni i “ des corn ” de l’Imper Roman g’haveven miga ancamò guadagnad o recuperad la soa indipendenza. Ma, el contest mirad in qest capitol 17 l’è quell de la fin del mond, l’è el rœl qe i “ des corn ” g’hann in qest contest precis qe l’è evocad del Spirit, comè i versets qe vegnen adree confermeran. La “ ora ” profetizada la se riferiss al temp de la prova final de fed annunciada, in Apoc. 3:10, ai fedel pionier del Adventism del Settim Dì in del 1873. El messagg l’era per noi, i luur eredi, i fedel de la lüs avventista dada de Gesù Cristu, ai sò elett, in del .      
Segond el codess profetich dà al profeta Ezechiel (Ezechiel 4 :5-6), un “ dì ” profetich val la pena de un “ an ” real, e donca, una “ ura ” profetich val la pena de 15 dì real. La grand insistenza del messaj del Spìrit che citarà tri volt l’espresiun “ en una sola ura ” in del capitul 18, me purta a dedur che chesta “ ura ” la mira al temp intra el principi del 6 di “ sett ültim plagh ” e el riturn en glòria del noster divin Signur Gesù che g’ha cambià la glòria “ el returna ” . Chesta “ ura ” l’è donca quella che dura la “ battaggia de Armageddon ”.                  
Verso 1 3 : “ Chesti g’han una sola ment, e dan el luur podè e l’autorità a la bestia. »  
Indicand el temp de chesta prova final, el Spìrit dis di “ des corn ” : “ Chesti g’han una sola ment, e dan luur podè e autorità a la bestia .” Chestu ubietif cundivis l’ è de garantir che el ripòs de la dumenica l’è rispetà de tüt i soravivent de la terza guerra mundial nuclear. La ruina l’ha redut tant el puder militar di antichi naziün europei. Ma i vincidur del cunflit, i prutestant american, g’han otegnü di soravivent un abandon total de luur sovranità. La motivazion l’è diabolega, ma i caduds la san miga, e la soa ment consegnada a Satana la pœl domà realizar la soa volontaa.     
L’è domà de la coalizion del “ dragon ”, de la “ bestia ” e del “ fals profeta ” qe i “ des corn ” abandonen la soa autoritaa a la “ bestia ”. E chesta renuncia l’è causada del intensità di sufriment che i flagell de Dio i fan subìr. Intra la proclamaziun del decret de mort e la sò aplicaziun, un periud de 15 dì l’è dà ai osservadur del Sabat per adutà “ el segn de la bestia ” , luur “ dumenica ” romana inquinada del cult sular pagan. Cuma el riturn de Gesù Cristu l’è prugramad per la primavera prima del 3 april 2030, a men che g’he un errur in del interpretaziun del termin “ ora ”, el decret de mort duvaria vèss promulgà per chesta data o per una data intra chel e el dì de primavera del 2030 del noster atual calendari solit.                 
Per capì qual sarà la situaziun del temp final, cunsidera i fatt che segutan. La fin del periud de grazia l’è identificabil sultant di funziunari elegì che la culegan a la promulgaziun de la legg dumenica ; püsee precisament, dopu lee. Per la raccòlta de popul minga credent e ribell che sun ancamò viv, la promulgaziun de la legg dumenica la cumpariss sultant cuma una misura de interess general senza conseguenz per luur. E l’è domà dopu avegh patid i primi ciinch plagh che luur rabia vendicativa i purta a apruvar cumpletament la decision de “ copar ” quei che sun presentà a luur cuma quei responsabil de luur puniziun celest.   
Verso 1 4 : “ Chesti chi faran guerra cun l’Agnelo, e l’Agnelo el vincerà, perché lü l’è Signur di signur e Re di re, e quei che sun cun luu sun ciamà, scelt e fedel; »  
“ I faran guerra cun l’Agnelo, e l’Agnelo i vincerà ...”, perché L’è el Dio onnipotent che nissun podè pœu resister. “ El Re di re e Signur di sciur ” imponerà la sò forza divina ai re e ai sciur püsee pudent de la terra. E i elett che g’han capì chest vinceran cun lù. El Spìrit chichinsci regorda i tri criteri dumandà de Dio di quei che salva e che se sun imbarcà sül percors de la salveza che cumencia per luur cunt el status spiritual de “ ciamà ” e che se trasfurma pœu, quand l’è inscì, in del status de “ scelt ”, da la “ fedeltà ” mustrada vers el Dio creatur e tüta la sò lüs biblich. La bataja che se parla l’è la bataja de “ Armageddon ”, de Apoc. 16:16 ; " l'ora " quand la " fedeltaa " del " scelt " " ciamad " l'è metuda a la prœva. In Apoc. 9:7-9 el Spìrit g’ha rivelà la preparaziun de la fed prutestante per chesta “ guerra ” spiritual . Condanà a morir, per luur fedeltà al Sabat, i elett testimonian de la fiducia metüda in di promess profetizà de Dio e chesta testimonianza che g’he l’è dada, g’he dà la “ gloria ” che g’he dumanda in del messagg del prim angel de Apoc. 14 :7. I difensur e i sostenidur de la dumenica obligatoria truveran , en chesta esperienza, la mort che se preparan per dar ai elett de Gesù Cristu. Me regordi chichinsci, a quei che sun scettich e g’han di döbi che Dio dà inscì tanta impurtanza ai dì de ripòs, che la noster umanità g’ha perduu la sò eternità per l’impurtanza che g’haveva dà ai “ dü alber ” del giardin terrester. “ Armageddon ” l’è basad sul stess principi inveci di “ duu arbur ” che g’hem incœu “ el dì de la cognossenza del ben e del mal ” , la dumenica, e “ el dì de la vida santificada ” , el Sabat o el Sabat;                                      
Verso 1 5 : “ E lü m’ha dit : I aque che g’he vedèt, indué la puttana la se mett, sun popul, multitudin, naziun e lengue. »  
El verset 15 g’he dà la ciaf che g’he permett de atribuir ai “ aqu ” induè “ la prostituta la se mett ”, l’identidà di popul europei ciamà “ cristian ”, ma soratüt, falsament e ingannevulment “ cristian ”. L'Europa g'ha la carateristich de mett insema popul che parlan " lengue " diferent ; che indeboliss i sindacà e i alleanz che sun stà fatt. Ma in di temp recent, la lengua inglès la fà da punt e la promoss i scambi internaziunai ; L’ educazion difonduda dei vesser uman la reduss l’ eficacia de l’ arma de la maledizion divina e la s’opon al projet del so Creador. La sò rispòsta la sarà donca püsee terribil : mort per guerra e a la fin, per la brillanza del sò glorios avvent.             
Verso 1 6 : “ I des corn che g’he vedèt e la bestia odiaran la prostituta, la despugliaran e la farà nuda, la magnaran la sò carn e la consumaran cunt el fœuch. »  
El verset 16 l’annuncia el prugrama per el capitul 18 che vien. La cunferma l’inversiun di “ des corn e la bestia ” che, dopu avegh sostegnü e apruvà, finissen per destrugg “ la prostituta ”. Me regordi chichinsci che “ la bestia ” l’è el regim del asociaziun di puder civil e religius e che en chestu cuntest indica el podè del popul american uficialment prutestant e di popul europei catolich e prutestant , menter la “ la prostituta ” indica el clero, cioè i autorità didatich del , Papa . Inscì, in del cuntrari, i popul europei catolich e el popul prutestant american , tüt i dü vitim de la bugia romana, se mettan cuntra el clero del catolicesim papal roman. E lür “ la consumaran cunt el fœuch ” quand, travers del sò glorios intervent, Gesù g’ha de butà giò la sò maschera seduttiva ingannevul e diabolica. I “ des corn ” la “ spugliaran e la faràn nuda ” perché lee la viveva in lusso, la sarà despugliada, e perché la se vestìva cunt un aspett de santità, la cumparirà “ nuda ”, cioè in vergügna spiritual , senza nissuna giüstizia celest per vestìla. La precisiun, “ g’han de magnà la sò carn ”, l’esprim la ferocità sanguinosa de la sò puniziun. Chestu versichel cunferma el tema “ vintage ” de Apoc. 14:18-20 : Guai a l’uga de la ira !                       
Verso 1 7 : “ Perchè Dio l’ha mettuu in di luur cœur per cumpletar la sò voluntà, e per vèss d’acord, e per dar el luur regn a la bestia, fin che i parolles de Dio se cumpliran. »  
El verset 17, sotta el numer del giudizi, el ne rivela un pensé impurtant del Dio celest che i òmm g’han sbaglià de disprezà o de tratà cun indiferenza. Dio l’insist chichinsci, inscì che i sò scelt sun cunvint, che l’è l’ünich Maestro del “ terribil giœugh ” che g’ha de vèss in del mument stabilì. El prugrama l’è minga stà prugetà del diavul, ma de Dio stess. Tut quel che g’ha annunzià in de la sò grand e sublim Rivelaziun sü Daniel e la Rivelaziun l’è stà giamò cumpletà o l’è ancamò de vèss cumpletà. E perché “ la fin de una ròba l’è püsee bòn del sò principi ” segond Ecc 7:8 , Dio el punta per noi chesta ültima prœuva de fedeltà che ne separarà di falsi cristian e ne rend degn de entrà in de la sò eternità celest dopu la distruziun nuclear de la Terza Guerra Mondial. Pœdem sultant spetar cun sicureza perché tüt chel che sarà urganizà sü la terra l’è un “ pruget ” cuncepì de Dio stess. E se Dio l’è per noi, chi pœu vèss cuntra de noi, senza quei che g’han di “ disegn ” murtali che se giraran cuntra de luur ?          
Cossa vœl dir la precision “ fin che i parolle de Dio se compien ” ? El Spìrit se riferiss al destin final riservà al “ corn ” papal cuma l’è stà giamò profetizà , in Dan 7:11 : “ Allora g’ho vist per i grand parolles che el corn g’ha parlà ; e menter che vardava, l'animal l'è stà copà, e el sò corp l'è stà distrutt, cunsegnà al fœuch per vèss brüsà " ; in Dan 7:26 : “ Allora el giudizi al vegnarà, e i g’havaran via el sò domini, e l’è distrut e distrutt per semper ” ; e Dan.8:25 : “ Per via de la sò prosperità e del success di sò truc, el sarà arrogant in del sò cœur, e el destrugarà tanti che vivevan en pas, e el se levarà sü cuntra el Princip di princip ; ma la sarà rotta, senza el sforz de nissuna man . ” El rest di “ parolles de Dio ” sü la fin de Roma sarà presentà in Apoc. 18, 19 e 20.                   
Verso 1 8 : “ E la dona che g’he vedèt l’è quella grand cità, che regna süi re de la terra. »  
El verset 18 el ne dà la prœuva püsee convincent che “ la grand cità ” l’è veramente Roma. Disem che l’angel l’è drèe a parlà a Giovanni personalment. Ancamò, disend-g : “ E la dòna che g’he vedèt l’è chela grand cità che regna süi re de la terra ”, Giovanni l’è purtà a capì che l’angel parla de Roma, “ la cità di set culin ”, che, in del sò temp, duminava en mod imperial i diferent regn colonial de tüt el sò imperi. In del sò aspett imperial, g’ha giamò “ la realtà süi re de la terra ” e la tegnirà sotta el sò domini papal.          
In chestu capitul 17, se pœu vedè che Dio g’ha cuncentrà i sò rivelaziun permetend de identificar cun certeza la “ prostituta ”, el sò nemìs de la “ tragedia di secul ” cristiana . El dà inscì al numer 17 un sens autentich del sò giudizi. L’è chesta osservaziun che m’ha purtà a mett en evidenza l’ anniversario del XVII centenari del stabiliment del pecà, che l’è l’adoziun del dì del sul del 7 marz 321 (data uficial ma 320 per Dio) che g’hem sperimentà en chest an 2020, che l’è passà. Pudem vedè che Dio l’ha segnà cunt una malediziun mai vista in de la stòria del era cristiana (Covid-19) che g’ha causà un croll economich global püsee disastros de la Segonda guerra mondial . I olter malediziun del giüst giudizi divin vegnen dopu, le descuvrem, dì dopu dì.    
 
 
 
 
 
 
 
 
Apocalisse 18 : La prostituta la ricef la sò puniziun 
 
 
Dopu avegh rivelà i detai che permeten l’identificaziun de la prostituta, el capitul 18 el purtarà in del cuntest particular de la fin de la “ bataja de Armageddon ”. I parolle rivelan el sò contenù : " l'ura del puniziun de Babilonia la grand, la mader di prostitut de la terra " ; el temp de la “ racolta ” sanguinosa .        
 
Verso 1 : “ Dopu quest g’ho vist un olter angel che vegniva giò del ciel, che g’haveva una grand autorità; e la terra l’è stada lüminada de la sò gloria. »  
L’angel che purta una grand autorità l’è da la part de Dio, infatt, Dio stess. Michele el cap di angel l’è un olter nomm che Gesù Cristu g’ha purtà in del ciel prima del sò ministeri terrester. L’è stait sota qest nomm, e per l’autoritaa qe l’è staita recognossuda dei sant angel, qe l’ha caciad fœra el diavol e i so demoni del ciel, dop la soa vitoria in su la crox. L’è donca sotta chesti dü nomm che el turna sü la terra, in de la glòria del Pà, per ciapà de lee i sò prezius elett ; prezius perché sun fedel e chesta fedeltà l’è stada dimustrada quand l’è stada metüda a la prœuva. L’è in chestu cuntest che g’ha onorà cun la sò fedeltà quei che g’han obedì cun savieza dand-gh la “ gloria ” che g’ha dumandà dal 1844 segond Apoc. 14:7. Mantegnind el Sabat, i sò scelt g’han glorificà cuma Dio Creatur, che l’è sultant Luu che g’ha legitimament de la sò creaziun di vit celest e terrester.   
Verso 2 : “ El g’ha cridà cunt una vus volta, disend : La grand Babilonia l’è caduda, l’è caduda ! L’è diventada una abitaziun di demoni, un rifugi de tüt i spirit impur, un rifugi de tüt i usèi impur e odius ,  
“ L’ è cascada, l’è cascada, Babilonia la grand ! ". Truvem ancamò la citaziun de Apoc. 14:8 en chestu verset 2, ma chesta volta l’è minga parlada profeticament, l’è perché la prœuva de la sò caduta l’è dada ai òmm soravivent de chestu ültim mument de sò atività seduttiva ingannevul. Anca la maschera de la santità de la Babilonia papal romana l’è drèe a cascà. L’è infatt “ un post de abitaziun di demoni, un post de ogni spirit impür, un post de ogni usèll impür e odius, ”. La menziun del “ usel ” la regorda che deré di aziun terrester g’he sun i ispiraziun celest di angel malvagi del camp de Satana, luur capo, e prim ribel de la creaziun divina.        
Verso 3 : “ Perchè tüt i naziun g’han bevü del vin de la ira de la sò fornicaziun, e i re de la terra g’han fatt la fornicaziun cun lee, e i mercant de la terra sun diventà richi per l’abundanza di sò delizi. »  
“... perché tüt i naziun g’han bevü el vin de la ira de la sò fornicaziun, ... ” L’aggressiun religiüsa l’è nassuda per l’istigaziun del podè papal roman catolich che, pretendend de vèss al servizi de Gesù Cristu, g’ha mustrà un total disprez per i leziun de cumpurtament che g’ha insegnà sü la terra ai sò discepol e ai sò discepol. Gesù pien de gentilezza, i papi pien de furia ; Gesù, mudel de umiltà, i pap, mudel de vanità e orgœuj, Gesù che vif in de la povertà material, i pap che viven in del luss e in de la richeza. Gesù l’ha salvad vit, i pap han copà ingiustament e senza bisogn innumerevul multitudin de vit uman. Qell cristianesim papal roman catoleg qì al g’haveva miga someianza cond la fed modellada de Gexù. In Daniel, Dio l’ha profetizad “ el sucess dei sò truc ” , ma perché l’è stà ottegnü chestu sucess ? La rispòsta l’è facil : perché Dio g’ha dà. Perchè g’hem de regordar che l’è stà sotta el titul de castigo de la “segonda tromba ” de Apoc. 8:8, che g’ha levà sü chestu regim crudel e duro per punir la transgresiun del Sabat bandonada dal 7 marz del 321. g’ha dit : “ Mi rompirò l’orgœuj del tò podè, farò el tò ciel cuma el ferr , e la tò terra cuma el bronz .” In del nœuf patt, el regim papal l’è stà levà sü per cumpletar chesti stess malediziun. Ind el so pian, el Signor l’è al medem temp Vitima, Judiz e Carnefico per sodisfar i domande de la soa lej de l’amor e de la soa justizia parfeta. Dal 321, la trasgresiun del Sabat g’ha custad tant a l’umanità, pagand el sò omagg en guerr e massacri inutil, e en epidemie mortai e devastant creà del Dio Creatur. In quest verset, la “ fornicazion ” (o “ depravazion ” ) l’è spiritual, e la descriv un comportament religios indegno. El “ vin ” simboliza el sò insegnament che distilla, in del nomm de Cristo, la “ furia ” diabolega e l’odi intra tüt i popul che sun diventà, per chel, vitim de aggressiun o agresur.                      
La colpa de l’insegnament catoleg la g’ha miga de sconder la colpa de tuta l’umanitaa, qe ind la soa asquas totalitaa la condivid miga i valor esaltads de Gexù Crist. Se i re de la terra bevevan “ el vin de la fornicaziun ” ( depravaziun ) de “ Babilonia ” , l’è perché cuma “ prostituta ” , la sò unica preocupaziun l’era fär piasè ai sò client ; L’è la regula, el client g’ha de vèss sudisfatt altriment el turna minga. E el catolicesim l’ha elevad al livel püsee volt l’avidità, anca al punt de criminalità, e la carità per la richeza e la vida de lusso. Come Gesù l’ha insegnad, i usèi de una piuma se s’ingruman insema. I òmm malvagi e orgoglius serian stà perdü inscì cun lee o senza de lee. Record : la malvagità l’è entrada in de la vita umana travers de Cain, l’assassin de sò fradel Abel, al principi de la storia terrester. “ I mercant de la terra sun diventà richi grazi al podè del sò luss .” Chestu spiega el sucess del regim papal roman catolich. I mercant de la terra creden sultant in di dané, sun minga fanatich religius ma se la religiun i richiss, diventa un cumpagn acetabil, anca apprezzabil. El cuntest final del tema me purta a identificà principalment i mercant prutestant american perché la terra indica spiritualment la fed prutestant. Dal XVI secolo , l’America del Nord, praticament prutestante a la sò urigin, l’ha dà l’accoglienza ai catolich ispanich e da chel mument, la fed catolica l’è stada rapresentada cuma la fed prutestante. Per chestu pais, indué cuntan sultant i “ affari ”, i diferenzi religius importan plü. Vinciü dal piasè de arricchiss incoraggià del rifurmadur de Ginevra, Giovanni Calvin, i mercant prutestan g’han truvà in de la fed catòlich un mezz per arricchiss che la norma prutestant uriginal ufriva minga. I tempi prutestant sun vœui cun di paré nud, menter i ges catòlich sun suracàrich de reliqui fatt de materiai prezius, or, argent, avorio, tüt i materiai che chestu tema elenca in del verset 12. La richeza del cult catòlich l’è donca, per el Signur Dio, la spiegaziun de la fede prutestant americana. El Dollar, el nœv Mamon, l’è rivad a sostituir el Signor ind i cœr, e l’argoment dei dotrine l’ha perdud tut l’interess. L’oposiziun l’esist ma sultant en furma pulitich.            
Verso 4 : “ E g’ho sentid un’oltra vus del ciel che la diseva : Vegnite föra de lee, el me popul, perché g’he vèss minga part di sò pecà, e perché g’he vèss minga part di sò plagh. »  
El verset 4 parla del mument de la separaziun final : “ Vegni fœura de lee, el me popul ”; Chesta l’è l’ura induè i elett saran purtà in del ciel per incuntrar Gesù. Quell qe qest verset l’illustra l’è el temp de la “ recolta ”, el tema de Apoc. 14:14-16 Sun purtà via, perchè cuma specifica el verset, g’han minga de “ avegh part ” ai “ peste ” che colpiran Roma papal e el sò clero. Ma el test specifica che per vèss intra el nümer di elett purtà via, se g’ha minga de avegh “ partecipà ai sò pecà .” E perqè el pecad principal l’è el ripos domenical, el “ marc de la bestia ” onorad dei catoleg e dei protestants ind la prova final de la fed, i credents de qei duu grup religios principal qì pœden miga partecipar a’l rapiment dei elets. El bisogn de “ Vegnir fœra de Babilonia ” l’è custant , eppur en chestu verset el Spìrit l’è drée a mirar al mument induè se presenta l’ültima oportunità de obedir a chestu cumand de Dio perché la proclamaziun de la legg dumenical marca la fin de la prova. Chesta proclamaziun la fà cress la cunsapevuleza intra tüt i soravivent de la “ sesta tromba ” (Terz Guerra Mondial), che rend responsabil luur scelta sotta l’œgg vigilant del Dio Creatur.                    
Verso 5 : “ Perchè i sò pecad sun rivà in del ciel, e Dio s’è regordà di sò iniquità. »  
In di sò parolles, el Spìrit sugerisc l’imagin de la “ torr de Babel ” che el sò nomm g’ha radis in chel de “ Babilonia ” . Dal 321 e dal 538, Roma, “ la grand cità ” indué la “ prostituta ” g’ha el sò “ tron ”, el sò “ sant ” sedi papal dal 538, g’ha multiplicà i sò colp cuntra Dio. Del ciel g’ha cuntà e g’ha registrà i sò pecà cumulà per 1709 an (dal 321). Cunt el sò glorios riturn, Gesù g’ha desmascà el regim papal e per Roma e la sò falsa santità, l’è temp de pagar i luur crimin.            
Verso 6 : “ Paga-la cuma l’ha pagad, e dà-la el duppi segond i sò oper . In de la coppa indué l’ha versà, versà el doppi per lee. »  
Segond la progresiun di temi de Apoc. 14, dopu el raccòlt riva l’annada . E l’è ai püsee malvagi di vitim catolich e prutestant di busie del catolicesim che Dio se rivolg ai sò parolles : “ Paga-la cuma lee l’ha pagada, e rendi-la el duppi segond i sò oper .” La storia la dis che i sò oper sun stà i pire e i tortur di sò tribunal inquisitorial. Donca chestu l’è el tip de destin che i maester religius catolich patiran el dopu, se l’è pusibel. L'istess messaj l'è ripetù in de la furma : " In de la coppa indué lee l'ha verzà, verza el duppi a lee ." L’imagin de la coppa de bef l’è stada duperada de Gesù per indicar la tortura che el sò corp g’haveva de subìr, fin a l’agonia final sü una cros, giamò eretta de Roma, al pè del monte Golgota. Inscì, Gesù el regorda che la fed catòlich g’ha mustrà un odius disprez per i sufriment che g’ha acettà de suportar, donca l’è sò turn de sperimentar-i. Un vècc proverbi g’ha darà el sò valur cumplet en chestu mument : fà mai ai olter chel che te vœuriet minga che te fan. In chesta aziun, Dio cumpleta la legg de la ripresa : un œgg per un œgg, un dent per un dent ; una legg perfettament giüsta che g’ha riservà per l’üs individual. Ma a nivell collettiv, la soa aplicazion l’è staita autorizada ai vesser uman, qe però l’hann condanada, pensand qe podarissen vesser plussee justs e bon de Dé. La conseguenza l’è disastrusa, el mal e el sò spirit ribell sunt pegiurà e han duminà i popul ucidental de urigin cristiana.          
In Apoc. 17 : 5, “ Babilonia la grand ”, “ la prostituta ”, “ g’haveva una coppa d’or piena de sò abominaziun ” . Chesta precisiun la mira a la sò atività religiüsa e al sò üs particular de la coppa eucaristich. El sò mancanza de rispett per chestu rito sacr insegnà e santificà de Gesù Cristu g’ha purtà una puniziun special. El Dé de l’amor al dà el post a’l Dé de la justizia e el penser del so judizi l’è ciarament rivelad ai omegn.        
Verso 7 : “ Per quant lee la s’è glorificada e la g’ha vissuu in lusso, tant torment e mòrt g’he dà. Perché lee la dis in del sò cœur : Mi son una regina, sun minga vedova, e vedarò minga una mòrt . »  
In del verset 7 el Spìrit mett en evidenza l’oposiziun de la vida e de la mort. La vita minga tocada de la disgrazia de la mort l’è alegra, senza preocupaziun, frivola, en cerca de nœuf piacer. El roman papal “ Babilonia ” cercava la richeza che cumpra la vita del luss. E per ottener-la dai pudent e dai re, lee la duperava e la duperava ancamò el nomm de Gesù Cristu per vender en “ indulgenz ” el perdun di pecc. Chestu l’è un detai che pesa tant in del bilanci del giudizi de Dio che lee g’ha de scumparà psicologicament e fisicament. La critica a chesta richeza e luss la se basa sul fatt che Gesù e i sò apostol vivevan mal, cuntentand di necessità. El “ torment ” e el “ luto ” sostituisen inscì la “ richeza e el luss ” del clero papal roman catolich.           
Durant la sò atività ingannevul, Babilonia la dis in del sò cœur , “ Mi sedi cuma una regina ” ; che cunferma “ el sò regn süi re de la terra ” de Apoc. 17:18. E segond Apoc. 2:7 e 20, el sò “ tron ” l’è in del Vatican (vaticinate = profezia) , a Roma. " Mi son minga una vedova " ; sò marì, Cristo, che lee la dis che l’è la sò dona, l’è vif. “ E vedarò no una mòrt .” Fœra de la Gesa g’he no la salveza, la dis a tüt i sò aversari. Lee l’ha ripetü inscì tant volt che a la fin l’ha credü. E l’è verament cunvinta che el sò regn durarà per semper. Da quand che l’è stada lì, a Roma g’ha minga ricevü el nomm de “ cità eterna ” ? Inolter, vist che l’era suportada da i puder ucidental de la terra, lee g’havea una bona rasun per credel che l’era intocabil e invulnerabil. Gnanca lee la g’haveva pagüra del podè de Dio perché la diseva de servil e rapresental sü la terra.                
Verso 8 : “ Perciò i sò plagh vegnaran en un dì, la mort, la mòrt e la carestia; Perchè el Signur Dio l’è putent, che l’ha giudicada. »  
Chestu verset mett fin a tüt i sò ilusiun : “ donca, en un dì ” ; quella indué Gesù el turnarà en glòria, “ i sò plagh vegnaran ” cioè vegnaran la puniziun de part de Dio ; “ mort, mòrt e carestia ” infatt, l’è in del orden invers che suceden i ròbb. Un al mor no de la fam ind un sol dì, donca, prima, la “ carestia ” spiritual l’è la perdita del pan de la vita qe l’è la bas de la fed religiosa cristiana. Poeu el “ luto ” l’è purtà per segnà la mort di gent che sun visin a noi, cun chi cundividem i sentiment familiar. E per finì, la “ mort ” la colpiss el pecadur colpevul, perché “ el pagament del pecà l’è la mort ”, segond Rom 6:23. “ E l’è consumad del fœg ”, in cunformità cunt i annunzi profetich ripetù en Daniel e en Apocalisse. Lee stessa g’ha fatt brüsar inscì tanti creatur al fœuch , ingiustament , che l’è in perfetta giüstizia divina che lee stessa la dovaria perir in del fœuch. “ Perchè el Signur che la giudica l’è potent ” ; Durant la sò atività seduttiva, la fed catòlica venerava Maria, la mam de Gesù, che la se presentava sultant in de la furma del fiœu che g’haveva in di bras. Chestu aspett g’ha appelà ai ment del òmm propens al sentimentalità. Una dona, meji, una mader, quant che la religiun l’è diventada rassicurant ! Ma questa l’è l’ora de la verità, e Cristo che la giudica l’è apena cumpars in de la gloria del Dio Onnipotent ; e chestu podè divin de Gesù Cristu, che l’ha desmascà, el destrug, cunsegnand-l a la rabia vendicativa di sò vitim ingannà.                        
Verso 9 : “ E tüt i re de la terra, che g’han fatt la fornicaziun e che g’han vissuu en lusso cun lee, piangen e lamentaran sü de lee, quand che vedan el fum de sò brüsament. » 
Chestu verset rivela el cumpurtament di “ re de la terra che g’han commess fornicaziun e luss cun lee .” Quest l’è denter re, president, ditatür, tutt i capi di naziün che han promoss el sucess e l’atività de la fed catolica, e che, in del ültim prucess, han apruvad la decision de mazà i guardian del sabato. I “ piangeran e lamentaran sü de lee, quand che vedan el fum de la sò brüsada .” L’è ciar che i re de la terra veden che la situaziun la se s’ciopa de luur. Guidan plü nissun e osservan sultant el fœuch a Roma accendü di vitim ingannà, i strüment esecutif de la vendetta divina. I luur piant e lamentaziun sun giüstificaa del fatt che i valur mundani, che i g’han purtà al podè püsee volt, sun drèe a cullassà a l’impruvis.    
Verso 1 0 : “ Stand de lontan, per pagüra del sò torment, diran : Guai ! Mala fortuna ! La grand cità, Babilonia, la cità putent ! In un'ura l'è rivà el tò giudizi ! »  
La “ cità eterna ” la mor, la brüsa e i re de la terra tegnen la distanza de Roma. Ades g’han pagüra de duver cundividè el sò destin. Quel che l’è drée a suceder l’è, per luur , una disgrazia enorm : “ Guai ! Guai ! La grand cità, Babilonia , el guai l’è ripetù dü volt cuma, “ l’è caduda, l’è caduda, Babilonia la grand .” “ La cità putent !” » ; inscì potent che g’ha guvernà el mund travers de la sò influenza süi capi di naziun cristian ; L’è propri per chestu legam cundanà de Dio che el re Luigi XVI e la sò dona austriaca Marie-Antoinette sun nà sü l’impalcadüra de la guillotina, inscì cuma i luur sostenidur, vitim de la “ grand tribulaziun ”, cuma el Spìrit g’haveva annunzià, in Apoc. 2:22-23. “ In un’ura l’è rivà el tò giudizi ! » ; el ritorn de Gesù segna el temp de la fin del mund. L’ültima pruva g’ha segnà la simbolich “ un’ura ” profetizada en Apoc. 3:10, ma sarà assée perché Gesù Cristu compariss, perché tüta la situaziun d’incœu la se invertiss, e chesta volta, “ un’ura ” in del sens letteral sarà assée per ottener chestu cambiament stupent.                       
Verso 1 1 : “ E i mercant de la terra piangen e se lamentan per lee, perché nissun cumpra püsee luur cargo, ”  
El Spirit chesta volta el mira ai “ mercant de la terra ” en particular el spirit mercantil american adutà di soravivent en tüt la terra cuma discuss in del stüdi del precedent capitul 17. Anca lor " piangen e lamentan per lee, perchè nissun cumpra püsee el sò cargo ; ...». Chestu versichel sottalinea la colpa del afet di prutestant per la fed catòlich, che g’han lament , testimoniand inscì el luur attaccament persunal a chel per interess economich . Menter, en cuntrast assolut, l’oper de la rifurma l’è stà levà sü de Dio per denunziar la colpa papal romana catòlich e restaurar i verità capì ; quell qe i veri riformador comè Pietro Waldo, Giovanni Wycliffe e Martin Lutero hann fait ind el so temp. I mercant veden anca cun tristeza i valur che g’han tant che se sgrifolan devant di luur œucc, perché viven sultant per el piasè de arricchiss travers di luur atività cumerciai ; fà di affari riassum i gioie de luur esistenza.       
Verso 1 2 : “ cargo d’or, d’argent, de pedre preziose, de perle, de lino fino, de viola, de seda, de scarlat, de tüt i tip de legn dolz, de tüt i tip de avorio, de tüt i tip de ròbb cari de legn, de bronz, de ferr e de marmor, ”  
Prima de elencà i vari materiai che sun la bas de la religiun idolatrich catòlich romana, me regordi chichinsci chestu punt particular de la vera fed insegnada de Gesù Cristu. El g’haveva dit a la dònna samaritana : “ Dona”, g’ha dit Gesù, “credimi, l’è drèe a rivà l’ura induè adorerà el Pà né sü chesta muntagna né en Gerusalemm. Te adori quel che te cognosset minga; Num venerem quel che savèm, perché la salveza l’è di ebrei . Ma l’ora l’è drèe a rivà, e l’è incœu, quand i veri adoradur adoraran el Pà in spirit e in verità ; perchè quest chi sun i adoradur che el Pà cerca. Dio l’è Spirit, e quei che l’adoran g’han de adorar in spirit e in verità . (Giovanni 4,21-23) ». Donca, la vera fed la g’ha miga de besogn de nissun material o material, perqè la se basa domà su un stat de ment. E donca, chesta vera fed l’è de pooch interess per el mund avid e lader, perché l’arricchiss nissun, senza, spiritualment, i elett. I elets adoren el Signor ind el spirit, donca ind i so penser, ma anca ind la veritaa , qe al segnifega qe i so penser g’hann de vesser costruids sul standard indicad de Signor. Tut qell qe l’è fœra de qesta norma l’è una forma de paganism idolatrix indov qe el ver Dé l’è servid comè un idol. Durant di sò conquist, la Roma republicana g’ha duperà i religiun di pais conquistà. E tant di sò dogma religius l’era de urigin greca, la prima grand civiltà del antichità. In de la noster era, in de la furma papal, truvam tüt chesta eredità unida ai nœuf “ cristian ” “ sant ” a partir di 12 apostol del Signur. Ma, dopu vèss nà fin a suprimer el segond cumandament de Dio che cundana chesta prategh idolatrich, la fed catòlich la perpetua el cult di imagen sculpì, dipint o che cumparisen en di visiun demonich. L’è donca in di rit di chesti cult che truvam chesti idol sculpì che g’han bisogn de materiai per ciapà furma; materiai che Dio stess presenta l’elenc de : “ ... ; ... cargo d’or, d’argent, de pedre preziose, de perle, de lino fino, de viola, de seda, de scarlat, de tüt i tip de legn dolz, de tüt i tip de articul de avorio, tüt i tip de articul de legn prezius, de oton, de ferr e de marmor, ... ». “ Or, argent, pedre preziose e ròbb cari ” “ ren umagg al dé di fortezz ” del re papal de Dan.11:38. Poeu, “ viola e scarlat ” vestìsen la prostituta Babilonia la Grand                    in Apoc. 17:4 ; " or, prezios e perle " sun i sò ornament ; “ lino fino ” denota la sò rivendicaziun de santità, segond Apoc. 19:8 : “ Perchè el lino fino l’è la giüstizia di sant .” I olter materiai menziunà sun quei cun cui lee la fabrica i sò idol sculpì. Chesti materiai de lusso esprimen el volt livel de devoziun del idolatrich fedel catolich .          
Verso 1 3 : “ de cannella, de spezi, de unguent, de mirra, de incenso, de vin, de oli, de farina fina, de frument, de bœu , de pégore, de cavai, de carr, de corp e de anime di òmm. »  
I “ profum , la mirra, l’incens, el vin e l’oli ” menziunà sugerisen i sò rit religius . I olter ròbb sun di nutrient e di beni che fan riferiment al regn de Salomon, fiœul de David, costrutur del prim tempi costruì per Dio, segond 1 Re 4 : 20-28 . 8:11 . La precisiun final del verset, che parla de “ i corp e i anim di òmm ”, denuncia la sò collaboraziun cunt i monarch cun cui lee la cundivid, illegalment, el podè temporal. In del nomm de Cristo, lee la giüstificava religiusament aziun abominabil, cuma la schiavitù, la tortura e la mort di creatür de Dio ; quaicoss che Dio el se riserva per luu stess in del dumini religius ; al punt che riassum i sò aziun en chesti termin : “ el sàang de tüt quei che sun stà mazzaa sü la terra l’è stà truvà en lee ”, in del verset 18 de chestu capitul 18. Citand “ i anim di òmm ” , Dio g’he imputa la perdita di “ anim ” cunsegnà al diavul per la sò atività religiusa e.                    
Record : Ind la Bibia e ind el penser divin , la parolla “ anema ” la designa una persona in tuts i so aspets, el so corp fiseg e el so penser mental o psiqeg , el so intellet e i so sentiments. La teoria qe la presenta l'"anema " comè un element de la vita , qe al se staca del corp a la mort e al soraviv , l'è de orijin purament pagana grega. In del vècc patt, Dio identifica “ l’anema cunt el sàang ” di sò creatür uman o animal : Lev. Perciò g’ho dit ai fiœui de Israel: Magnà minga el sàang de nissuna carn; perchè la vita de tüta la carn l’è el sò sàang ; » . Al ciapa insì la vision oposta dei future teorie grege e al prepara una parada biblega contra i penser filosofeg qe sarann ​​nassuds intra i popol pagan. La vita umana e animala la dipend del fonzionament del sang. Versad , o sporcad de sofocazion, el sang al forniss plu ossijen ai elements del corp fiseg compres el cervell , el sostegn del penser. E se quest ultem l’è miga ossijenad, el principi del penser al se ferma e negot al resta viv despœ de qesta fase ultima ; se miga la memoria de la composizion de l’“ anema ” morta ind el penser etern de Dio cond la vista de la soa futura “ resurrezion ”, quand qe al la “resuscitarà” , o quand qe al la “ resuscitarà anc’mò ”, segond el cas, per la vita eterna o per la distruzion definitiva de la “ segonda mort ”.                      
Verso 1 4 : “ I frutt che la tò anima desiderava sun nà luntan de ti ; e tüt i ròbb delicat e bell sun perdü per ti, e te le truverai mai püsee. »  
In cunferma de chel che l’è stà spiegà in del verset precedent, el Spìrit imputa i “ desideri ” de Roma papal a la sò “ anima ”, la sò persunalità seduttiva e ingannevul. Erede dei filosofie grege, la fed catolega l’è staita la prima a far la question de l’atribuzion de l’anema ai animai e ai omen descoverts su nœve terre. Infatt la dumanda g’ha la sò rispòsta ; se basa sü la scelta del giüst verb ausiliar : l’òmm g’ha minga un’anema, perché l’ è un’anema.        
El Spìrit riassum i conseguenz de la vera mort che g’ha stabilì e rivelà in Ecc.9:5-6-10. Chesti detai seran minga ripetù in di scritt del nœuf patt. Donca, pödem vedè l’impurtanza de stüdià la Bibbia intera. Distrutta, “ Babilonia ” g’havarà “ perdü ” per semper “ i frütt che la sò anima desiderava ” e “ tüt i ròbb delicat e magnifich ” che lee apprezava e cercava. Ma el Spìrit specifica anca : “ per ti ” ; perché i scelt, a diferenza de lee, podaran prolungà, per eternità, l’apprezzament di meravigli che Dio g’he ufrira de cundivider.            
Verso 1 5 : “ I mercant de chesti ròbb, che sun stà fatt richi de lee, se staran de luntan, per pagüra del sò torment ; i piangeran e i se lamentaràn ,  
In di versi 15-19, el Spìrit el mira “ ai mercant che sun diventà richi travers de lee .” I ripetiziun rivelan un’enfasi sü l’espresiun “ en un’ura ”, ripetüda tri volt en chestu capitul, e anca sül grid “ Guai ! Guai ! ". El numer 3 simboliza la perfeziun. Dio insist donca per afermar el caratter irrevocabil del annunzi profetich ; chesta puniziun la sarà cumplidada en tüta la sò perfeziun divina. El grid, “ Guai ! Guai ! ", slanzà di mercant, fà eco al grid de avvertiment slanzà di sò scelt en Apoc. 14:8 : " L’è caduda ! L’è cascada ! Babilonia la Granda . Chesti mercant vardan la sò distruziun de luntan, “ cun pagüra del sò torment .” E g’han rason de avegh pagüra de chestu frutt de la giüsta rabia del Dio vivent, perchè pentind de la sò distruziun, se mettan in del sò camp, e a so volta seran distrutt de la rabia del òmm assassina di inconsolabil vitim del ingann religius. Chestu verset el ne rend cunsapevul de la grand respunsabilità di interess cumerciai in del sucess ottegnuu de la Gesa Romana Catòlica. I “ mercant ” han sostegnü la prostituta e i sò pegiur decisiun crudel e despotich , sultant per l’apetito per l’arricchiment finanziari e material. L’han fad l’orb a tutt i sò atrocità abominabil e meritaven de cundividè el sò destin final. Un esempi storegh riguarda i parigin che g’han ciapà la part de la fed catòlich cuntra la fed rifurmada fin dal principi de la Riforma in di temp del re Francesco I e dopu de lù.                      
Verso 1 6 : “ e dirà : Guai ! Mala fortuna ! La grand cità, che l’era vestida de lino fin, de viola, de scarlat, e decurada de or, de pedre preziose e de perle ! En sultant un ura tanta richeza l’è stada distrutta ! »  
Chestu verset cunferma l'obietif ; “ La grand Babilonia, vestìda de lino fin, de viola e de scarlat ” ; i culur di mantell di re, perché l’era per chestu mutif che i suldà roman che se burlavan g’havevan quatà sü i spal de Gesù cunt un mantell de  “ viola ” . I pudevan minga imaginar el significà che Dio g’ha dà a luur aziun : cuma vitima espiatoria, Gesù l’è diventà el portadur di pecà di sò scelt designà de chesti culur, scarlat o viola , segond Isa.1:18. “ Un’ora ” la sarà assée per destrugar Roma, el sò papa e el sò clero, dopu el glorios riturn de Gesù Cristu che vien per prevegnir la mort di sò scelt. In chesta prova final, luur fedeltà la farà tüta la diferenza, inscì podemo capì perché Dio insist en particular sül rafurzar luur fed e la fiducia assoluta che g’han de abituass a mett en lù. Per tant temp, l’om al podeva vesser convint domà qe qella distruzion qì “ in una sola ora ” l’era un miracol e donca un intervent diret de Dio, comè con Sodoma e Gomorra. In de la noster era indué l’òmm g’ha dominà el fœuch nuclear, chestu l’è menu surprendent.            
Verso 1 7 : “ E tüt i pilott, tüt quei che navigavan in chel sit, i marinar e tüt quei che lavuravan in del mar, se stavan de luntan, ”  
Chestu versichel l’è specificament rivolt a “ quei che sfrutan el mar, i pilott, i marinar che navigan en chestu sit, sun stà tüt luntan .” L’è stait profitand del desideri dei re de far-s richi qe la gesa papal medema la s’è richida. Lee l’ha sostegnü e giüstificad la conquista di terr che i òmm g’havevan minga cognossü fin al temp de luur descuverta, quand i sò servitur catolich g’han cumpurtà di massacri orribil di populaziun in del nomm de Gesù Cristu. Chestu l’è stà principalment el cas del Sudamerica e di spediziun sanguinus guidad del general Cortés . L’or ciapad da qui teritori chi l’è turnad in Europa per fad richi i re catolic e ul papato complici. Inolter , l’enfasi sul aspett marino regorda che l’è cuma regim de la “ bestia che se leva del mar ” che el sò ligam cun “ i marinai ” l’è stà rafurzà per luur arricchiment comun.      
Verso 1 8 : " e g'han gridà, vedend el fum de la sò brüsada : Che cità l'è cuma chesta grand cità ? »  
“ Che cità l’era cuma la grand cità ? " gridan i marinai che veden " el fum del sò flam ." La rispòsta l’è facil e svelta : nissun. Perché nissuna cità l’ha cuncentrad inscì tant puder, civil come una cità imperial, pö religiüsa dal 538. El catolicesim l’è stad esportad in tutt i terr del pianeta trann in Rusia indue la fede ortodossa uriental l’ha refudad. Dopu avegh dà la benvenuda, anca la Cina l’ha cumbattù e perseguità. Ma l’è anca mò incö che dumina tutt l’ucident e i sò prugress in America, Africa e Australia. L’è el sit religius turistic püsee impurtant del mund che atira visitatur de tüt el mund. Quaivun vien a vedè i “ vècc rovin ” , olter van lì a vedè el sit indué se truvan el Papa e i sò cardinai.       
Verso 1 9 : “ I g’han slanzà polvar sül cap, g’han piant e g’han piant, g’han piant e g’han dit : Guai ! Mala fortuna ! La grand cità, indué tüt quei che g’han di naf in del mar sun diventà richi grazi a la sò opulenza, l’è stada distrutta en un’ura! »  
Chesta l’è la terz ripetiziun induè sun racolt tüt i espresiun precedent, e anca la precisiun “ en un’ura, l’è stà distrutt ”. “ La grand cità indué tüt quei che g’han di naf in del mar sun diventà richi grazi a la sò opulenza .” L’acüsa la diventa ciara: l’è grazi a l’opulenza del regim papal che i armadur sun diventà richi purtand i richezi del mund a Roma. Roma la s’è arricchida cun la condivisiun di proprietà di sò aversari copà dal sò alleà perpetuo, el podè monarchich civil, la sò ala armada. Come esempi storegh, g’hem la mort di “ Templari ” , che g’havevan di proprietà intra la corona de Filippo la Fiera e el clero catolich roman. Püsee tard chestu sarà el cas per i “ prutestan ”.        
Verso 20 : “ Alegràs de lee, o ciel ! E anca vuuter sant, apostol e profet, alegria-v ! Perchè Dio t’ha vindicà giudicand lee. »  
El Spìrit invoca i abitant del ciel e i veri sant, i apostol e i prufet, de la terra , a vèss content de la distruziun de Babilonia romana. La gioia la sarà donca proporziunal ai dolor e ai suferiment che lee g’ha fatt suportar ai servitur del Dé de la verità o che g’ha vuuu fàr suportar , per quant riguarda i ültem scelt fedel al Sabat santificaa .
Verso 2 1 : “ Un angel potent g’ha ciapà sü una pedra cuma una grand pedra de mulin e la g’ha bütà in del mar, disend : Inscì cun viulenza la grand cità Babilonia la sarà bütà giò e la se truvarà püsee. »  
El cunfront de Roma cunt una “ pedra ” dis tri idee. Prim, la Papa la fa la gara cun Gesù Cristu che l’è luu stess simbolizà de una “ pedra ” in Dan 2:34 : “ Te g’he vardà fin che una pedra l’è stada tajada fœura senza man, e te g’he s’è sfracà l’imagin süi sò pè de ferr e de argila, e te g’he s’è sfracà a pezz. » Anca olter versi de la Bibbia atribuisen chestu simbul de “ pedra ” a lù en Zec.4:7 ; “ preia angular principal ” in Sal.118:22 ; Matt.21,42 ; e Atti 4:11 : “ Gesù l’è la pedra che l’è stada refüdada de voi costruttur , e che l’è diventada el cap del angul .” La segonda idea l'è l'allusion a l'affermazion papal de suceder l'apostol " Pietro " ; la causa principal del “ sucess di sò imprese e del sucess di sò astuzi ” , ròbb denunzià de Dio in Dan.8:25. Chestu l’è ancamò püsee perché l’apostol Pietro l’è mai stà el cap de la Gesa cristiana perché chestu titul l’è de Gesù Cristu stess. El “ truc ” papal l’è donca anca una “ bugia ”. La terza sugestiun la riguarda el nomm de la roccafort religiüsa papal , la sò prestigiusa basilica ciamada “ San Pietro di Roma ”, che la sò costruziun parècc custusa g’ha purtà a l’adoziun de la vendita di “ indulgenz ” che g’ha desmascà ai œucc del monach rifurmatur Martin Lutero. Chesta spiegaziun resta streitament ligada a la segonda idea. Ol sit dol Vatican ‘l serviva coma cimitero, mò la presunta tomba de Pietro l'apostol dol Signor ‘l ira in realtaa qella de " Simon Pietro ol Mago " , un adorador e preved dol dé dol serpent de nòm Esculapio.                                 
Tornand al noster temp, el Spìrit profetiza cuntra la “ Babilonia ” romana . El paraguna la sò distruziun futura a l’imagin de una “ grand pedra de molin ” de “ pedra ” che un “ angel büta in del mar . ” Cun chesta illustraziun g’ha purtà cuntra Roma un’acüsa identificada en Matt 18:6 : “ Ma chi g’ha de ofender un di chesti piscinin che creden en mi, l’è meji che g’he fudess impicà una pedra de mulin al còll e che l’è affogad in del mar .” E in del sò cas lee l’ha minga scandalizà ün di chesti piscinin che creden in lü, ma tanti gent. Una ròba l’è sicüra: una volt che l’è “ distrut, el se truvarà mai püsee ”. Lee la farà mai pü mal a nissun.              
Verso 22 : “ E el son di arpi, di musicist, di flautist e di trompetist, se sentirà püsee in di te nissun artigian de qual-sa-vöör mesté, e se sentirà püsee in di te el son de una pedra de mulin ”  
El Spìrit pœu evoca i sun musicai che esprimen l’impreocupaziun e la gioia di abitant de Roma. Una volta distrutt, se sentiran püsee lì. In sens spiritual se riferiss ai messagger de Dio che i sò parolles sun stà ascultà cunt el stess effett di sun musicai di “ suonadur de flaut o de tromba ” ; un’imagin dada en parabola en Matt.11:17. El parla anca di “ rumòr ” fatt di artigian suracàrgà de urden de lavurà, perchè de una vègia cità vegnivan fœura sultant di “ rumòr ” di attività profesiunai, intra i quai, “ el rumur de la pedra del mulin ” che girava per molà el gran di cereai, o per affilar strüment de tajada cuma la falcia e la falcia ; quest, giamò in de l’antica Babilonia caldea, segond Ger.25:10.          
Verso 23 : “ La lüs de la candela la g’ha minga püsee de brillar en ti, e la vuss del spus e de la sposa la se sentirà minga en ti: perché i tò mercant l’eran i grand òmm de la terra, e tüt i naziun sun stà ingannà di tò incantesim ”  
“ La lüs de la lampada la brillarà püsee in di te . " Ind el linguaj spiritual, el Spirit al avvertiss Roma qe la lux de la Bibia la vegnarà miga plu a ofrir-g la possibilitaa de vesser illuminada per cognosser la veritaa segond Dio. I imagen de Ger 25:10 se ripeten ma “ i canzun del spòs e de la sposa ” diventan chichinsci “ la vuss del spòs e de la sposa che se sentirà püsee en ti .” Spiritualment, sun i vus di ciamà fatt de Cristo e de la sò Assemblea Scelta ai anim perdüu per vèss cunvertì e salvà. Chesta pusibilità la sarà sparìda per semper, dopu la sò distruziun. “ Perchè i tò mercant l’eran i grand òmm de la terra .” L’è stada travers de la sò seduziun di grand òmm de la terra che Roma l’è stada capas de spantegar la sò religiun catòlich a tanti popul de la terra. Lee i duperava come rapresentant de la sò religiün. E el resultà l’è che “ tüt i naziun sun stà ingannà di tò incantesim .” Chichinscì Dio se riferiss ai mass catolich cuma a “ incantesim ” che caraterizan i cult pagan di stregon e stregon malvagi. L’è vera che duperand furmul ripetitif furmalistich e ripetiziun van, la religiun catolich lassa pooch spazi al Dio creatur per esprimar-s. El cerca nanca de far-l, perchè el ghe atribuiss un “ dio forest ” in Dan.11:39 e el la recognoss mai come servitor ; el “ vicar del Fiœl de Dio ”, el titul del Papa, l’è donca minga el sò vicar . El verset che vegn dopu el darà la rason.                 
Verso 24 : “ e perché in lee l’è stà truvà el sàang di prufet e di sant e de tüt quei che sun stà copà sü la terra. »  
“ ... e perché el sàang di prufet e di sant l’è stà truvà en lee ” : Dura, inflessibil, insensibil e crudel in de la sò stòria, Roma g’ha sculpì un camin travers del sàang di sò vitim. Quest l’era vera per la Roma pagana ma anca per la Roma papal qe la g’ha fait copar i so aversari dei re, i servidor illuminads de Dio qe osaven denunziar la soa natura diabolega. Quaivun l’era prutett de Dio, cuma Waldo, Wycliffe e Lutero , olter l’eran minga e g’han terminà la sò vida cuma martir de la fed, sü di pal, sü di blocch, sü di pilori o sü la forca . La prospettiva profetega de veder la soa azion cessa definitivament la pœl domà far alegra ai abitant del ciel e ai veri sant de la terra. " ... e de tuts qe inn staits mazzads in su la terra " : Quell qe al fa qest judizi al sa de qe al parla , perqè l’ha seguid i azion de Roma de la soa fondazion ind el 747 a.C. La situaziun mundial di ültem dì l’è l’ültem frutt purtà del ucident conquistadur e dominant di olter popul de la terra. La Roma monarqica e po repubblicana l’ha devorad i popol de la terra qe l’ha sometud. El mudel de chesta società l’è restà chel di 2000 an de vero e falso cristianesim . Despœ, la Roma pagana, la Roma papal l’ha destrujid l’imajen de la pax de Crist e l’ha tocad via de l’umanitaa el modell qe al g’havaria portad la felicitaa a’l popol. Giustificànd la macellaria di veri agnei, discepol de Gesù Cristu , g’ha dervì la strada a sconter religius che sunt drèe a purtà l’umanità a una terribil terza guerra mondial genocida. L’è minga senza rason che la norma de tajà la gola l’è mustrada publicament di grupp armà islamich. Quest odi chi a l’Islam l’è una risposta tarda a le guerre di crociate slanzà da Urbano II da Clermont -Ferrand in del 27 de november del 1095.      
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelaziun 19 : La bataja del Armageddon de Gesù Cristu 
 
 
 
Verso 1 : “ Dopu g’ho sentid una vus volta de una grand multitudin in del ciel che la diseva : ‘Alleluia ! La salveza, la gloria e el podè sunt del noster Dio ,  
Continuand del capitul 18 precedent, i elett redent e salvà se truvan in del ciel, portadur del “ nœuf nomm ” che indica la sò nœuva natüra celest . La gioia e la alegria regnan e i fedel angel celest esaltan el Dio salvador. Chesta “ grand multitudin ” l’è diferent de la “ multitudin che nissun podaria cuntà ” menziunada en Apoc. 7:9. Rapresenta una radunanza di sant angel celest de Dio che esaltan la sò “ glòria ” perchè in del verset 4 , i elett terrester simbolizà di “ 24 vècc ” respondan e cunferman luur aderenza ai parolles ditt , disend : “ Amen !” » Che vœur dì : Verament !                     
L’orden dei termin “ salvazion, gloria, poder ” al g’ha la soa lojega. La “ Salveza ” l’è stada dada ai elett terrester e ai sant angel che g’han dà “ gloria ” al Dio Creatur che , per salvàl, g’ha invocà el sò divin “ podè ” per destrugar i nemìs comun.        
Verso 2 : “ perché i sò giudizi sun veri e giüst ; perchè g’ha giudicà la grand puttana che g’ha corrump la terra cun la sò fornicaziun, e g’ha vendicà el sàang di sò servitur che g’ha mandà. »  
I elets qe g’haveven in comun la set de la veritaa e de la vera justizia inn adess completament sodisfats e compids. In de la sò orba pazzia, l’umanità tajada via de Dio pensava de podè fär felis i ültem popul amollind el standard de sò giüstizia ; Sultant el mal g’ha prufittà de chesta scelta e cuma la gangrena , g’ha invadü tüt el corp del òmm. El bon e misericordius Dio el mustra in del sò giudizi de “ Babilonia la grand ” che chel che dà la mort g’ha de patir la mort. Chestu l’è minga un att de malvagità, ma un att de giüstizia. Donca, quand che la sa püsee cuma punir el colpevul, la giüstizia diventa ingiustizia.   
Verso 3 : “ E lür disen una segonda volta : Alleluia ! ...e el sò fum va sü per semper e semper. »  
L’imagin l’è minga ver , perchè el “ fum ” del fœuch che destrugg Roma scumparirà dopu la sò distruziun. I “ età dei secoi ” indiqen el principi de l’eternitaa qe al riguarda domà i vitor dei prœve celeste e terrestre universai. En chesta espresiun , la parolla “ fum ” sugerisc la distruziun e l’espresiun “ secul e secul ” g’he dà un effett eterno, cioè una distruziun definitiva ; lee la se levarà mai püsee sü. Infatt, al pegiur, “ el fum ” pœu levà sü in de la ment di vivent cuma un ricord de una gloriosa aziun divina cumplidada de Dio cuntra Roma, el nemìs sanguinus.              
Verso 4 : “ E i vintiquater vècc e i quater creatür vivent se sun s’ciopà giò e g’han adorà Dio che l’era sentà sül tron, disend : Amen ! Aleluia ! »  
Verament ! Luda al Signor ! ... disen insema i redent de la terra e di mund che sun restà pur. El cult de Dio l'è segnad de la prostrazion ; una forma legitima riservada esclusivament a luu.   
Verso 5 : “ E una vus l’è vegnuda fœura del tron, che la diseva : Luda el noster Dio, tüt i sò servitur, tüt che g’he pagüra, piscinin e grand ! »  
Chesta vus l’è chela de “ Michele ” , Gesù Cristu , i dü espresiun celest e terrester sotta cui Dio se rivela ai sò creatür. Gesù el dis : “ voi che g’hevet pagüra de lù ”, regordant inscì la “ paura ” de Dio dumandada in del messaj del prim angel de Apoc. 14:7. La " pagura de Dio " l'è domà un riassunt de l'ategiament intelijent de una creatura vers el so Creador qe al g'ha el poder de la vita e de la mort sora de lee . Come l’insegna la Bibbia in 1 Giovanni 4:17-18 , “ l’amor parfet scacia via la pagüra ” : “ Inscì l’è perfeziunada la noster amor, perché g’hem coragg in del dì del giudizi.” G’he no pagüra in del amor, ma l’amor parfet scaccia la pagüra; perché la pagüra la cumporta la puniziun, e chel che g’ha pagüra l’è minga stà perfett in del amor .” Donca plussee el scelt al ama Dio, plussee al g’ha obedid, e men al g’ha rexon de haver-g pagura de luu. I scelt sun seleziunà de Dio intra i piscinin, cuma i apostol e i umil discepol, ma anca intra i grand cuma el grand re Nabucodonosor. Chestu re di re del sò temp l’è un esempi parfet de cuma, per quant grand che l’è intra i òmm, un re l’è sultant una creatüra debul davaant del Dio Creatur Onnipotent.               
Verso 6 : “ E g’ho sentid cuma la vuss de una grand multitudin, e cuma la vuss de tanti aqu, e cuma la vuss di forti tron, che disevan : Alleluia ! Perchè el Signur, noster Dio Onnipotente, regna. »  
Chestu verset mett insema espresiun giamò vist. La “ grand multitudin ” paragunada al “ rumòr de tanti aque ” l’è rapresentada del sò Creatur en Apoc. 1:15 . I “ vus ” che se esprimen sun inscì “ numerus ” che pœden vèss paragunà sultant ai ronz , al “ rumòr del tron ” . “ Aleluia!” Perchè el Signur, noster Dio Onnipotente, regna. » Chestu messaj g’ha segnà l’aziun de la “ settima tromba ” in Apoc. 11:17 : “ Te ringraziem, o Signur Dio Onnipotent, che l’è, e che l’è stà, perché t’hee ciapà el to grand podè e t’hee regnà .”                 
Verso 7 : “ Sem content e alegriem, e g’he dam gloria ; perché el matrimoni del Agnel l’è rivà, e la sò dona la s’è preparada ,    
La “ allegria ” e la “ allegria ” sun cumpletament giüstificaa, perché el temp de la “ cumbatiment ” l’è finì. In de la “ gloria ” celest , la “ sposa ” , l’ Assemblea di elett redent de la terra s’è unida al sò “ Sposo ” , Cristo, el Dio vivent “ Micheel ” , YaHweh . In presenza de tüt i luur amis celest, i redent e Gesù Cristu celebraran la festa del “ matrimoni ” che i uniss . “ La sposa la s’è preparada ” restaurand tüt i verità divin che la fed catòlica g’haveva fatt scumparì in de la sò versiun de la fed cristiana. La “ preparaziun ” l’è stada lunga, costruida sü 17 secul de storia religiusa, ma soratüt del 1843, la data del principi del requisit divin di vari restaur che l’eran diventà indispensabil, cioè tüt i verità minga restaurà di rifurmadur prutestant perseguì. El cumpletament de chesta preparaziun l’è stà fatt di ültem dissident adventist del sett dì che sun restà in del aprovaziun de Dio e de la lüs che Gesù g’ha dà fin a la fin e giamò fin a chestu principi del 2021 quand che scrivi chesta versiun di sò lüs .                    
Verso 8 : “ E l’è stada dada a lee che la se vestì de lino fin, pulit e lüminus. Perchè el lino fin l’è i giüst aziun di sant. »  
“ La biancheria fina ” la se riferiss a “ i oper giüst di “veri ültem” sant ”. Chesti “ oper “ che Dio ciama “ giüst ” sun el frutt di rivelaziun divin dà successivament dal 1843 e del 1994. Chestu oper l’è l’ültem frutt che rivela i ispiraziun divin dà dal 2018 a quei che lü ama e benediss e “ prepara ” chesta versiun in del “ noi . Se Dio benediss i “ oper giüst ” di sò veri “ sant ” , al cuntrari, g’ha maledet e g’ha cumbattù , fin quand g’ha distrut , el camp di fals sant che i sò “ oper ” l’eran “ ingiust ” .                       
Verso 9 : “ E l’ angel m’ha dit : Scrivi : Beati quei che sun ciamà a la cena del matrimoni del Agnel ! E lü m’ha dit : Chesti parolles sun i parolles ver de Dio .”  
Chesta beatitudin l’è dada ai sant redent del sàang de Gesù Cristu che i sò pionier l’eran interessà a chel de Dan.12:12 ( Beati quei che spetaran fin ai 1335 dì ) di pionier che saran precisament simbolizà del “ 144.000 ” o del 12 X102. Entrar in del ciel per l’eternità l’è defatt una causa de grand felicità che la rend divinament “ felic ” quei che g’han chesta ocasiun. La fortuna l’è minga l’ünich fatur per beneficiar de chestu privilegi, ma l’oferta de la salveza l’è dada a noi de Dio cuma una “ segonda ocasiun ” dopu l’eredità e la cundana del pecà uriginal. La promessa de la salveza e di futur gioie celest l’è certificada cuma chel del impegn oral de Dio degn de la noster fed perché Luu mantegn en mod permanent i sò impegn. I prœuf di ültem dì dumandaran certezz induè el döbi g’havarà plü post. I elett g’han de fär afidament sü la fed costruida süi promess rivelà de Dio perché chel che l’è scrivü l’è stà dit prima . Per quest la Bibbia, la Santa Scritura, l’è ciamada : la Parola de Dio.        
Verso 10 : “ E mi son cascà ai sò pè per adoral ; ma lü m'ha dit : Sta atent de minga fàl ! Mi sun el tò cumpagn servitur e di tò fradèi che g’han la testimunianza de Gesù. Adora Dio. Perchè la testimonianza de Gesù l’è el spirit de la profezia. »  
Dio al sfruta l’error de Giovanni per rivelar-n la soa condana a la fed catolega qe l’insegna ai so member qest jener de cult dei creature. Ma, la mira anca a la fed protestanta qe la comet anca qella colpa qì cond l’onorar el pagan “dì del sol ” ereditad de Roma. L’angel che parla a lù l’è senza dubi “ Gabriel ”, el divin missiunario visin a Dio che l’è giamò cumpars a Daniel e a Maria, la “ surrugada ” mader de Gesù. Per quant volt che l’è, “ Gabriel ” mustra l’istess umiltà de Gesù. L’ha revendicad domà el titol de “ compagn servidor ” de Giovanni infina ai ultem des avventista dissendent elets del temp final. Dal 1843, i elegiü g’han avü cun luur “ la testimonianza de Gesù ” che, segond chestu verset, la indica “ el spirit de la profezia ”. I avventist g’han, a luur dann, limità chestu “ spirit de profezia ” al lavurà cumpletà de Ellen G. White, messagger del Signur, intra el 1843 e el 1915. G’han inscì luur stess fissà un limit a la lüs dada de Gesù. Ades, “ el spirit de la profezia ” l’è un don permanent che resulta de una relaziun autentich intra Gesù e i sò discepol e che se basa soratüt sü la sò decision de fidar una missiun a un servitur che el cerniss cun tüta l’autorità de la sò divinità. Chestu mesté testimonia del fatt che el “spirit de la profezia ” l’è ancamò parècc atif e pœu continuar fin a la fin del mund.                    
Verso 11 : “ Dopu g’ho vist el ciel dervì e ecco un cavall bianch! Quell qe l’era sedud su de luu l’era ciamad Fedel e Ver, e in justizia al giudica e al fa la guerra. »  
In questa scena el Spìrit el ne purta indrè in su la terra, prima de la vittoria final e de la distruzion de “ Babilonia la granda ” . El Spìrit l’illustra el mument induè , al sò riturn, el glorios Cristo el se afrunta ai ribell terrester. In del glorificà Gesù Cristu, Dio vien fœura de la sò invisibilità : “ el ciel l’è avert .” El se presenta ind l’imajen del “ prim segn ” de Apoc. 6:2 , come un cavalier , çoè un Condutor, avend partid “ a conquistar e a conquistar ” montad su un “ caval bianc ” , l’imajen del so camp segnad de pureza e santitaa. El nomm “ fedel e ver ” che el se dà en chesta scena mett l’aziun in del estensiun del ültem temp profetizà del nomm “ Laodicea ” in Apoc. 3:14. Chestu nomm vœur dì “ gent giudicà ” che l’è cunfermà chichinsci de la precisiun : “ Luu giudica ” . Ind el specifegar qe luu “ al combate cond la justizia ” , el Spirit al evoca el moment de la “ combate de l’Armageddon ” del Apoc. 16:16, indov qe al combate contra el camp de l’injustizia guidad del diavol e unificad de l’onor dad a’l “ dì del sol ” ereditad del Costantin I e del pop roman.                           
Verso 12 : “ I sò œgg l’eran cuma una flama de fœuch ; sul sò cap g'heren tanti diadem ; g’haveva un nomm scrivü, che nissun el sa senza lù ; »  
Sapend el cuntest de la scena, podemo capì che “ i sò œucc ” rispett a una “ flama de fœuch ” vardan i obietif de la sò rabia, i ribell unì “ preparaa per la bataja ” dal Apoc . sciur . " El sò “ nomm scrivü che nissun el cognoss senza luu ” indica la sò eterna natüra divina.               
Verso 13 : “ e l’era vestì de un vestì s’ciopà in del sàang. El sò nomm l’è la Parola de Dio. »  
Chestu “ vestì macchià de sàang ” indica dü ròbb. La prima l’è la sò giüstizia che g’ha ottegnuu verzand el sò “ sàang ” per la redenziun di sò scelt. Ma chestu sacrifici volontariamente fatt de lù per salvà i sò scelt dumanda la mort di luur agresur e persecutur. El sò “ vestid ” sarà ancamò cupert de “ sang ” , ma chesta volta sarà chel di sò nemìs “calcià in de la pressa del vin de la ira de Dio” segond Isaia 63 e Apoc . th e del ciel dopu la sò resurreziun. El noster Salvador l’era Dio medem scondud ind un’aspet terrester. El sò insegnament continuo ricevü di sò funziunari elegì farà tüta la diferenza intra el camp salvà e el camp perdü.            
Verso 14 : “ I armäd che l’eran in del ciel g’han seguì sü di cavai bianch, vestì de lino fin, bianch e pulit. »  
L’imagin l’è gloriosa, el “ bianc ” de pureza carateriza la santità del camp de Dio e di sò moltitudin de angel che sun restà fedel. El “ lin ”   rivela i luur oper “ giüst ” e pur .      
Verso 15 : “ E de la sò boca l’è vegnuda fœura una spada affilada, cun la qual g’haveva de cupà i naziun ; lü i guvernarà cunt una verga de ferr ; e lü calcarà la pressa del vin de la ferocia e de la ira del Dio Onnipotent . ”    
La “ parolla de Dio ” la se riferiva a la Bibia , la soa santa “ parolla ” qe la reuniva insema el so insegnament qe al guidava i elets ind la soa veritaa divina. In del dì del sò riturn, la “ Parola de Dio ” la riva cuma una “ spada affilada ” per matar i sò nemìs ribell, disputadur, argumentatif, pront a spurgà el sàang di sò ültem scelt. La distruziun di sò nemìs l’illumina l’espression “ el i guvernarà cunt una verga de ferr ” che la indica anca l’oper de giudizi fatt di elett che vinceran segond Apoc. 2:27. El pian de la vendetta divina ciamà “ vintage ” in Apoc. 14:17-20 l’è ancamò cunfermà chi. Chestu tema l’è sviluppà en Isa.63 induè el Spìrit specifica che Dio agiss da sul senza nissun òmm cun luu. La rason l’è che i elett che g’han giamò purtà in del paradis veden no el dramma che colpiss i ribell.            
Verso 16 : “ E g’haveva sul sò vestì e sü la sò coscia un nomm scrivü : Re di re e Signur di signur. »  
El “ vestid ” se riferiss ai oper de un vesser vivent e “ la sò coscia ” la sugerisc la sò forza e el sò podè, perchè un detai impurtant l’è che el se presenta cuma un cavalier, e per star sü un cavall, i müscul di “ cosci ” , i püsee grand del òmm, sun mettuu a la prœuva e renden pusibel o menu l’aziun. La sò imagen de cavalier l’era impurtant in del pasà perchè chesta l’era l’aspet che g’havevan i guerrier. Incœu sem restà cunt el simbolism de chesta imagin che dis che el cavalier l’è un maester che dumina un grupp de òmm simbolizà del “ caval ” muntà . Quel che Gesù el cavalca el riguarda i sò scelt che incœu sun sparpagnà sü la terra. El sò nomm “ Re di re e Signur di sciur ” l’è una funt de vera consolaziun per i sò carì elett che sun sugett ai dett ingiüst di re e di sciur de la terra. Chestu argument merita una chiariment. El mudel del regn terrester l’è minga stà prugetà süi principi apruvà de Dio. Difatt Dio g’ha cuncess a Israel, segond la sò dumanda , de vèss guvernà sü la terra de un re, cito, “ cuma i olter naziun ” pagan che esistevan en chel temp. Dio l’ha rispost domà a la dumanda di luur cœur malvagi. Perchè in su la terra, el mej dei re l’è domà un vesser “ abominabel ” qe “ al regolda indov qe l’ha miga sementad “ e quell qe al cognoss Dio al speta miga de vesser rovesciad del so popol per riformar-s. El mudel presentà de Gesù cundana el mudel trasmetü sü la terra de generaziun en generaziun da gent stupid, ignurant e malvagi. In del mund celest de Dio, el capo l’è un servitur del sò popul, e da chest el deriva tüta la sò glòria. La ciaf de la felicità parfet l’è lì, perché nissun vesser vivent patiss a causa del sò compagn. In del sò glorios riturn, Gesù vien per destrugar i re e sciur malvagi, e luur malvagità, che g’he atribuisen afermand che luur guverno l’è un diritt divin. Gesù l'insegnarà che l'è minga inscì ; a lor , ma anca a la massa umana che giüstifica la sò ingiustizia. Chesta l’è la spiegaziun de “ la parabola di talent ” che l’è dopu cumpletada e aplicada.                     
Dopu la cunfrontaziun
Verso 17 : “ E g’ho vist un angel che l’era in pè in del sul. E lü g’ha cridà cunt una vus volta, disend a tüt i usèi che svolavan in del ciel: “Venite, reunitevi per la grand cena de Dio .  
Gesù Cristu “ Micheel ” vien in del imagen del sul simbul de la lüs divina per cumbàter i falsi cristian adoratur del dé del sul che giüstifica el cambiament del dì de ripòs fatt del imperatur Costantin I. In de la luur cunfront cun Cristo Dio, descuvriran che el Dio vivent l’è püsee formidabil del luur di del sul. Cunt una vus volta, Gesù Cristu ciama un radun de usèi carnivor.  
Nota : g’ho de sottalinear ancamò che i ribell vœuren no venerà la divinità sular conscientement e voluntariament, ma sottavalutan el fatt che per Dio, el prim dì che onoran cuma luur ripòs settimanal conserva la macchia del sò üs pagan del pasà. Al stess mod, la sò scernida la rivela un grand disprez per l’urden del temp che g’ha stabilì fin dal principi de la sò creaziun de la terra. Dio cunta i dì segnà de la rotaziun de la terra sül sò ass. In di sò intervent per el sò popul Israel, g’ha regordà l’urden de la setimana indicand , cunt el nomm , el sett dì ciamà “ Sabat ”. Tanti creden che pœden vèss giüstificà de Dio per luur sincerità. Né la sincerità né la convinziun g’han nissun valur per quei che contestan la verità ciarament espressa de Dio. La sò verità l’è l’ünich standard che permett la riconciliaziun travers de la fed in del sacrifici voluntari de Gesù Cristu. I opiniun persunal sun minga ascultà o recognossuu del Dio Creatur, la Bibbia cunferma chestu principi cun chestu versichel de Isaia 8:20: “ A la legg e a la testimunianza ! Se vun al parla miga insì, la ghe sarà miga l’alba per el popol .”      
Dü “ feste ” sun preparà de Dio : la “ cena del matrimoni del Agnel ” e i sò ospit sun i stess scelt individualment, perché , insema , rapresentan “ la Sposa ”. La segonda “ festa ” l’è de tip macabro e i beneficiari sun sultant i “ uccei ” de preda, i voltur, i condor, i cervi e olter speci del gener.            
Verso 18 : “ Perché pœdi magnà la carn di re, e la carn di capitan, e la carn di òmm putent, e la carn di cavai, e di quei che seden sü, e la carn de tüt i òmm, liber e schiavi, piscinin e grand. »  
Dopu la distruziun de tüt l’umanità, g’he sarà no nissun per mett i corp sotta la terra e segond Ger 16 :4, “ se spantegan cuma ledam sü la terra .” Truvem l’inter versicol qe al ne insegna el destin qe Dio al reserva per quei qe al maledex: “ Moriran consumads de la malatia; A g’he sarà minga dà né lagrime né sepeliment; saràn cuma ledam sü la terra; i periran cun la spada e cun la carestia; e i luur cadaver seran mangià per i usèi del ciel e per i besti de la terra . Segond l’enumeraziun presentada del Spìrit en chestu verset 18, nissun òmm scapa de la mort. Me regordi che i " cavai " simbolizan i popul guidà di luur capi civil e religius segond Giac 3 :3 : " Se mettem la pòrta in de la boca di cavai inscì che g’he ubbidisen, guvernem anca tüt el luur corp. »         
Verso 19 : “ E g’ho vist la bestia, i re de la terra, e i luur armäd, radunà per fà la guerra cuntra chel che l’era sül cavall e cuntra el sò armäd. »  
G’hem vist qe la “ bataia de Armageddon ” l’era spiritual e qe in su la terra el so aspet al consisteva ind el decretar la mort de tuts i ultem veri s’ciav de Gesù Crist. Chesta decisiun l’è stada presa prima del riturn de Gesù Cristu e i ribel l’eran sicür de la sò scelta. Ma al mument de la sò entrada en vigur, el ciel s’è dervì e g’ha rivelà el divin vendicatur Cristo e i sò armäd angelich. G’he plü la pusibilità de cumbatt. Nessun pœu cumbater cun Dio quand che El se presenta e el resultà l’è chel che Apoc. 6:15-17 g’ha rivelà a noi : “ I re de la terra, i grand òmm, i capitan, i richi, i pudent, tüt i s’ciavi e tüt i òmm liber, se sun scondù in di cavern e in di ròcc di muntagn. E g’han dicc ai muntagn e ai ròcc: Casc sü de nun e scondèm de la facia de chel che l’è sedù sül tron ​​e de la ira del Agnel. Perchè l’è rivà el grand dì de la sò ira, e chi l’è bon de restà? "A l'ultima domanda, la resposta l'è : i scelt qe g'havarian de vesser copads dei ribell ; elett santificad de luur fedeltà al sant Sabat che profetizava la vitoria de Gesù sü tüt i sò nemìs e sü quei di sò redent.          
Verso 20 : “ E la bestia l’è stada ciapada, e cun lù el fals profet che g’ha fatt di miracul devant de lù, cun cui g’ha ingannà quei che g’havevan ricevü el segn de la bestia e quei che g’havevan adorà la sò imagen. Tucc dü sun stà butà vif in del lac de fœuch che brüsava de solfar. »  
Atenzion ! El Spìrit el ne rivela el destin final del ültim giudizi menter Dio el prepara per “ la bestia e el fals profeta ” che l’è la fed catolica e la fed prutestanta unida ai falsi adventist dal 1994. tivement, dopu l’ültem giudizi. Chestu verset el ne rivela el meraviglius sens de la giüstizia parfet del noster Dio Creatur. Stabiliss la diferenza intra quei che sun verament respunsabil e i vitim ingannà ma colpevul perché sun respunsabil di luur scernid. I dominadur religius sun “ butà viv in del lac de fœuch “ perché segond Apoc. 14:9, g’han incitaa i òmm e i dònn de la terra a onorar “ el segn de la bestia “ che l’è stada annunciada la sò puniziun.         
Verso 21 : “ E i olter sun stà copà cun la spada de chel che l’era sül cavall, che la spada la vegniva fœura de sò boca ; e tuts i uxei eren saziads de la soa carn "  
Chesti “ olter ” riguardan i òmm minga cristian o minga credent che g’han seguì el muviment internaziunal e g’han obedì al orden general senza impegn persunal per l’aziun cumpurtada di ribel religius cristian. Vessend minga cupert de la giüstizia del sàang verzà de Gesù Cristu, soraviven minga al riturn de Cristo ma sun comunque copà de la sò parolla simbolizada de “ la spada che l’è vegnuda fœura de sò vuuch ” . Chesti vesser cadù che sun testimun ocular de la comparsa del ver Dio riveran al giudizi final ma subirran no la suferenza de la mort prolungada in del “ lac de fœuch ” riservà ai grand colpevul religius atif in de la ribelliun. Dopu vèss stà afruntà cun la glòria del grand Dio Creatur, el Grand Giudizi, seran distrutt a l’impruvis.      
Apocalisse 20 : 
i mil an del sett millenni
e l'ultim giudizi
 
 
 
La punizion del diavol
Verso 1 : “ E g’ho vist un angel che vegniva giò del ciel, cun la ciaf del foss senza fond e una grand cadena en man. »  
“ Un angel ” o messajer de Dio “ al descende del ciel ” a la terra qe, privada de tute i forme de vita terrestre, umana e animal, qi la ciapa el so nomm “ abiss ” qe la designa ind el Gen. 1:2. " La ciav " la derva o la sara l'access a qesta terra desolada. E “ la granda cadena ” che g’ha in “ la sò man ” la sugerisc che un vesser vivent al va a vesser incadenad a la terra desolata qe la va a diventar la soa prexon.            
Verso 2 : “ L’ha ciapà el dragon, quel serpent vecc, che l’è el Diavol e Satana, e l’ha ligà per mil an. »  
I espresiun che designan “ Satana ” l’angèl ribell, en Apoc. 12:9 sun ancamò citaa chi. Ci regordan la sò volta responsabilità in del sufriment causà del sò caratter ribell ; la soferenza e el dolor fiseg e moral imposts ai vesser uman dei dominador sojets ai so ispirazion e influenze perqè lor eren malvagi comè luu. Come un “ drago ” l’ha guidad la Roma imperial pagana, e come un “ serpent ” l’ha guidad la Roma papal cristiana , ma desmascarada al temp de la Riforma, el se cumportava ancamò cuma un “ drago ” servì di leghe armà catolich e prutestan e di “ dragonade ” de Luigi XIV. Del camp di angel demonich, “ Satana ” l’è l’ünich soravivent, menter l’aspeta la sò mort espiatoria al Giudizi Ultim, el restarà vif per ancamò “ mill an ” isulà, senza nissun cuntatt cun nissuna creatüra, sü la terra che l’è diventada una prigiun del desert senza furma e vœuda, popolada sultant de òmm e oss.                 
 
L’angel de l’abiss sü la terra desolata: el Distrutur de Apoc. 9:11 . 
Verso 3 : “ E l’ha butà in del foss senza fond, e l’ha serrà sü, e g’ha mettü un segn sü de lù, perché g’havaria minga püsee de ingannà i naziun, fin che i mil an sun finii. Dopu chest el g’ha de vèss sciolt per un poo de stagiun. »  
L’imagin dada l’è precisa, Satana l’è mettuu sü la terra desolata sotta una cupertura che g’he impediss de entrà in del ciel ; inscì che se truva suget ai limitaziun de la norma del òmm che g’ha causà o incoraggià la sò perdita. I olter vesser vivents, angel celest e omen qe a soa vœlta inn diventads angel, inn sora de luu, çoè ind el ciel, a’l qual al g’ha plu acess de la vitoria de Gexù Crist sora el pecad e la mort . Ma la sò situaziun l’è pegiurada perché g’ha pü nissuna cumpagnia, né angel né òmm. In del ciel g’he sun “ i naziun ” che chestu verset cita senza la menziun de “ de la terra ”. Chestu l’è perché i redent de chesti naziun sun tüt in del ciel in del regn de Dio. El ròll de la “ cadena ” l’è inscì rivelà ; lee la furza a restà da sul e isulà sü la terra. In del prugrama divin , el diavul restarà un prigiunier per “ mil an ” a la fin di quai el sarà liberà, avend acess e cuntatt cunt i mort malvagi resuscità en una segonda resurreziun , per la “ segonda mort ” del ültem giudizi, sü la terra che sarà pœu, ancamò per un mument, populada. El sottometterà ancamò i naziun ribell cundannà per avegh cercà en vain de cumbatt cuntra i sant angel redent e Gesù Cristu el grand Giudizi.            
 
I redent giudican i malvagi
Verso 4 : “ E g’ho vist tron; e a quei che l’eran sü l’è stà dà l’autorità de giudicà. E g’ho vist l’anima di quei che sun stà decapità per la testimonianza de Gesù e per la parolla de Dio, e che g’havevan minga adorà la bestia, né la sò imagen, né g’havevan ricevü el sò segn sü la front o süi man. I sun turnà a la vida e g’han regnà cun Cristo per mil an .  
“ Quei che seden süi tron ” g’han el “ poder ” real de “ giudicà ” . Chesta l’è una ciaf impurtant per cumprender el significà che Dio dà a la parolla “ re ” . Ades, in del sò regn, en Gesù Cristu “ Michele ” , Dio cundivid el sò giudizi cun tüt i sò creatür uman redent de la terra. El giudizi di malvagi sü la terra e in del ciel sarà culletif e cundivis cun Dio. Chestu l’è l’ünich aspett del regn di elett redent. El domini l’è minga riservà a una categuria di elett, ma a tüt, e el Spìrit regorda che in del temp che l’è passà sü la terra , g’he sun stà prima di terribil persecuziun assassini che g’ha evoca citand : “ i anim di quei che l’eran stà decapità per la testimonianza de Gesù e per la parolla ; Paul l’era vun de lor. El Spìrit evoca inscì i vitim cristian del paganism roman e la fed papal romana intolerant atif intra i an 30 e el 1843. Poeu el mira ai ültem scelt minacià de mort de la “ bestia che se leva sü de la terra ” de Apoc. 13:11-15 del temp del temp , durant l’ an 2029 fin al prim dì de primavera che preced la Pasqua del an 2030.                   
In cunformità cun l’annunzi de la “ settima tromba ” in Apoc. 11:18 , “ l’è rivà el temp per giudicar i mort ” e chesta l’è l’ütilità del temp di “ mil an ” menziunà en chestu verset 4. Sarà l’ocupaziun di redent che sun entrà in del celest del Dio. G’havaràn de “ giudicar ” i òmm malvagi e i angel del ciel cadù. Paolo l’aferma in 1 Cor 6:3 : “ Savè minga che giudichem i angel? E duvariam minga giudicar, cun tanta püsee rasun, i ròbb de chesta vida? »          
 
La segonda resurreziun per i ribell cadù
Verso 5 : “ El rest di mort l’è minga rivà a la vita fin che sun finii i mil an. Chesta l’è la prima resurreziun. »  
Attenziun a la trapola ! La fras “ El rest dei mort l’è miga vegnud a la vita fin quand qe i mil agn inn staits finids ” l’è intra parentesi e l’espression qe la vegn adree “ Questa l’è la prima resurrezion ” la riguarda i prim morts in Crist qe inn staits resuscitads a l’inizi dei “ mil agn ” menzionads. La parentesi evoca, senza nomm-la, l’annunzi de una segonda “ resurrezion ” riservada ai mort malvagi qe saran resuscitads a la fin dei “ mil ann ” per l’ultem judizi e la punizion mortal del “ lac de fœg e de solfar ” ; che cumpleta la “ segonda mort .”               
Verso 6 : “ Beato e sant l’è quel che g’ha part a la prima resurreziun! La segonda mort la g’ha nissun podè sü chel; ma lür seran prete de Dio e de Cristo, e regnaran cun lü per mil an. »  
Chestu verset riassum semplicement el giüst giudizi rivelà de Dio. La beatitudin l’è dirigida ai veri elett che partecipan al principi di “ mil an ” a la “ resurreziun di mort en Cristo ” . Lür vegnaran no in giudizi ma saran luur stess giudizi in del giudizi urganizà de Dio, in del ciel, per “ mil an .” El “ regn ” de mil ànn annunzià l’è sultant un “ regn ” de atività de giudizi e l’è limità a chesti “ mil ànn ”. Dopu vèss entrà in del eternità, i elett g’han minga de avegh pagüra o de patir “ la segonda mort ”, perchè al cuntrari, sun luur che faran patirla ai mort malvagi giudicà. E nuèter savem che chesti chi sun i colpevul religius püsee grand e malvagi, crudel e assassini. I judiz elegiud g’havaràn de determinar la durada del temp de suferiment che ognun di vesser giudicà g’ha de sperimentar individualment, in del prucess de luur distruziun de la “ segonda mort ”, che g’ha minga ròbb en comun cun l’atual prima mort terrester. Perchè l’è el Dé Creatur che dà al fœuch la furma de sò aziun distrutiva. El fœg al g’ha miga efet contra i corp celest e i corp terrester protets de Dio come l’esperienza dei tri compagn de Daniel la dimustra in Daniel 3. Per l’ultem judizi, el corp de la resurrezion al reagiss in manera diversa del corp terrester atual. In Marco 9:48 , Gesù al ne rivela la sò specialità disend : “ induè el luur vermen el mor minga, e el fœuch el se speng minga .” Propri cuma i anei del corp de un vermen de la terra restan animad individualment , inscì el corp del maledet g’havarà la vita fin al sò ültem atum. La velocità de luur consum dipendrà donca de la durada del temp de suferiment decidü di sant giudes e de Gesù Cristu.                     
 
La confrontaziun final
Verso 7 : “ E quand che i mil an sun finì, Satana sarà liberà de la sò prigiun. »  
A la fin di “ mil an ” , per pooch temp, truvarà ancamò cumpagnia. Chestu l’è el temp de la segonda “ resurreziun ” riservada ai ribel terrester.    
Verso 8 : “ E lü l’andarà fœura per ingannà i naziun che sun in di quater part de la terra, Gog e Magog, per ciapàl insema per la bataja; El sò nümer l’è cuma la sabbia del mar. ”  
Chesta cumpagnia l’è chela di “ naziun ” resuscità sü tüta la terra cuma indicà de la formula di “ quater cantun de la terra ” o quater punt cardinai che dan al aziun un caratter universal. Questa riuniun l’è minga paragunabil, trann che a livel de strategia de guerra g’ha una someianza al conflitto de la terza guera mondial de la “ sesta tromba ” de Apoc. 9:13. L’è chestu paragun che purta Dio a dar a quei che se sun radunà al ültem giudizi i nomm “ Gog e Magog ” uriginariament menziunà en Ezech 38:2, e prima de chel en Gen. 10:2 induè “ Magog ” l’è el segond fiœul de Jafet ; ma un piscinin detai rivela l’aspet cumparatif sultant de chesta evocaziun, perchè en Ezechiel, Magog l’è el pais de Gog, e el designa la Russia che mett en aziun, durant la terza guerra mondial, el püsee grand nümer de suldà en tüta la stòria bellica del òmm ; che giüstifica la sò enorm espansiun e la sò rapida conquista di terr del cuntinent europeo ucidental.            
El Spìrit i paraguna a la “ sabbia del mar ”, sottalineand inscì l’impurtanza del nümer di vitim del Ultim Giudizi. Chesta l’è anca un’allusiun a luur sottomisiun al diavul e ai sò agent uman rivelà en Apoc. 12:18 o 13:1 (a segond de la versiun biblich): parland del “ dragon ” legem : “ E l’è stà sü la sabbia del mar. ”       
Un ribel incorrigibil, Satana el cumincia a sperar che pœu batt l’esercit de Dio e el seduce i olter òmm cundanà convincend-i a cumbater cuntra Dio e i sò scelt. 
Verso 9 : “ E i se sun slargà sü la terra, e g’han circondà el camp di sant e la cità amada. Ma el fœg l’è vegnü giò del ciel e l’ha devorà i olter. “Ma una conquista de territori la significa plü nient quand se pœu minga ciapà l’avversario perché l’è diventà intocabil ; come i compagn de Daniel, né el fœg né nient olter pœden far-i mal. E al cuntrari, “ el fœuch del ciel ” i colpiss anca in del “camp di sant ” sü cui g’ha nissun effett. Ma chestu fœuch “ devora ” i nemìs de Dio e di sò scelt. In Zaccaria 14, el Spìrit profetiza i dü guerr separà di “ mil an .” Quella qe la preced e la se realiza de la “ sesta tromba ” l’è presentada ind i versets 1 a 3, el rest al riguarda la segonda guerra condota a l’ora de l’ultem judizi, e dopu, l’orden universal stabilid in su la nœva terra. In del verset 4, la profezia parla de la discendenza sü la terra de Cristo e di sò scelt en chesti termin : “ I sò pè se staran en chel dì sül mont di Oliv, che l’è di front a Gerusalemm a est; El Munt di Oliv se dividarà en dü, a est e a ovest, e g’he sarà una vall grandissima; “El camp di sant del ültim giudizi l’è inscì identificà e situà. Nutem che l’è sultant a la fin di “ mil an ” celest che i “ pè ” de Gesù “ riposaran ” sü la terra, “ sü la montagna di Oliv che l’è di front a Gerusalemm, sul lato est .” Interpretà mal, chestu verset g’ha dà urigen a la credenza sbajada del regn terrester de Gesù Cristu durant el “ millenni ”.                           
Verso 10 : “ E el diavol che g’ha ingannà l’è stà butà in del lac de fœuch e de solfar, indué g’he la bestia e el fals profet. E lür saran tormentà de dì e de nott per semper e semper. »  
L’è rivà el temp per implementar el giudizi süi ribel religius rivelà en Apoc. 19:20. In cunformità cun l’annunzi de chestu versichel, “ el diavul, la bestia e el fals profet ” sun insema , “ butà viv in del lac de fœuch e de solfar ” che resulta del aziun del “ fœuch del ciel ” al qual l’è giuntà el magma sottaterra desleà sü la crosta de la crosta di fratur. La terra la ciapa pœ l’aspet del “ sol ” che el sò “ fœuch ” devora la carn di ribell, luur stess sun adoradur ( inconsci ma colpevul) del sul creà de Dio. L’è in chesta aziun che i colpevul terrester e celest patisen i “ torment ” de la “ segonda mort ” profetizada de Apoc. 9:5-6 . El sustegn ingiüst al falso dì de ripòs g’ha causà chesta terribil fin. Perché per fortuna per i condanà, per quant che l’è lunga, anca la “ segonda mort ” g’ha una fin. E l’espression “ per semper e semper ” la se aplica minga ai “ torment ” stess ma ai conseguenz distrutif del “ fœuch ” che i causa , perché chesti sun i conseguenz che seran definitif e eterni.                          
 
I principi del giudizi ultim
Verso 11 : “ Dopu g’ho vist un grand tron ​​bianch e chel che l’era sedù sü. La terra e ‘l ciel inn scapads via denanz a la soa facia, e g’è stait miga trovad un post per lor . ”  
“ Bianc ” cun parfet pureza, el sò “ grand tron ​​” l’è l’imagin del caratter perfettament pur e sant del Dio creatur de tüta la vita e di ròbb. La sò perfeziun la pœu minga tollerar la presenza de “ la terra ” in del sò aspett devastà e consumà che l’ültem giudizi g’ha dà. Inolter, cunt i catif de tüt i urigin che sun stà distrutt , el temp di simbul l’è finì e l’ünivers celest e i sò miliard de stèll g’han plü nissun mutif per esistir ; “ el ciel ” de la noster dimensiun terrester e tüt chel che g’ha denter sun donca eliminà , scumparì in del nient. L’ura l’è rivà per la vita eterna en un dì eterno.         
Verso 12 : “ E g’ho vist i mort, piscinin e grand, in pè davaant del tron. I liber sun stà dervì. E l’è stà dervì un olter liber, che l’è el liber de la vida. E i mort sun stà giudicà segond i luur oper, segond chel che l’era scrivuu in di liber. »  
Chesti gent “ mort ” che sun stà giudicà colpevul sun stà resuscità per l’ültem giudizi. Dio al fa miga ecezion per nissun, el so just judizi al colpiss i “ grands ” e i “ picinin ”, i ricc e i pover e al ge impon l’istess destin, la mort, per la prima vœlta ind la soa vita, ugual.      
Chesti versi che segutan dan di detai sü l’aziun del ültem giudizi. Jamò profetizà in Dan.7:10, i “ libr ” di testimonianz di angel sun “ avert ” e chesti testimoni invisibil g’han nutà i colp e i crimin commess di cundannà e dopu el giudizi de ogni cas da part di elett e de Gesù Cristu, l’è stà un verdett final definitif irevocabil adotà unanim. Al mument del ültim giudizi el verdett pronunzià sarà eseguì.    
Verso 13 : “ El mar g’ha dà i mort che l’eran denter; e ognun l’è stà giudicà segond i sò oper. »  
El principi definì en chestu verset se aplica a tüt i dü i resurreziun. I “ mort ” scumparen in “ mar ” o in “ terra ” ; Chesti sun i dü pusibilità che sun indicà en chestu verset. Nutem la furma “ dimora di mort ” cun la qual l’entità “ terra ” l’è evocada. Perchè ancamò chestu nomm l’è giüstificaa , perché Dio g’ha dichiarà al òmm pecadur : “ Polvar te seet e a la polvar te turneras ” in Gen.3:19. La “ dimora di mort ” l’è donca la “ polvar ” de la “ terra ” . La mort l’ha quai volt consumad i vesser uman del fœg qe donca a i henn miga “ tornads a la polver ” segond ol normal rito de sepoltura. Chestu l’è perché , escludend minga chestu cas, el Spìrit specifica che la “ mort ” stess renderà quei che g’ha colpì en qual-sa-vöör furma che pœden vèss ; cumprender la disintegraziun causada del fœuch nuclear che lassa no traccia de un corp del òmm cumpletament disintegrà.                        
Verso 14 : “ E la mort e l’Ade sun stà butà in del lac de fœuch. Chesta l’è la segonda mort, el lac de fœuch. »  
La “ mort ” l’era un principi assolutament opost a quell de la vita e el so scopo l’era de eliminar i creature qe la soa esperienza de vita l’era judicada e condanada de Dé. L’unich fin de la vida l’è presentar a Dio un nœuf candidà per la sò seleziun di amis etern. Qella selezion qì l'è staita faita, e i malvagi destrujids, la " mort " e la " terra " " la dimora dei morts " i g'hann plu nissuna rexon per esister. I principi distrutiv de qeste do robe inn lor medesim distruts de Dio. Dopu el “ lac de fœuch ” , g’he spazi per la vida e la lüs divina che s’illumina i sò creatur.          
Verso 15 : “ E quel che l’è stà truvà minga scrivü in del liber de la vida l’è stà butà in del lac de fœuch. »  
Chestu verset cunferma che Dio g’ha veramente mettuu davaant a l’òmm sultant dü camin, dü scernid, dü destin, dü destin (Deut.30:19). I nom dei elets inn cognossuds de Dio de la fondazion del mond o anca plussee indree, de la programazion del so projet qe la mirava a dar-s creature libere e indipendente comè compagnia. Chesta scernida g’haveva de custar-g una terribil suferenza en un corp de carn, ma el sò desideri de amor l’era püsee grand de la sò pagüra, g’ha slanzà el sò prüget e g’ha savü in anticip la realizaziun detagliada de la noster storia de la vida celest e de la vida terrester. El saveva che la sò prima creatüra un dì la sarès diventada el sò nemìs mortal. Ma, anca se el savea, g’ha dad tutt i pussibilità de bandonà el sò prügett. Savea che l’era impusibil, ma l’ha lassà suceder. Insì al cognosseva i nom dei cernids, i so azion, la testimonianza de tuta la soa vita e i guidava e i portava a luu ciasqedun ind el so temp e l’era. Sultant una ròba l’è impusibel per Dio : sorpresa. 
El cognosseva anca i nomm de la moltitudin de creature umane indiferente, ribell e idolatrie qe el process de reproduzion umana l’ha cread. La diferenza in del giudizi de Dio rivelada in Apoc. 19:19-20 la se aplica a tüt i sò creatür. Quaivun de lor men colpevul sarà copà de “ la parolla de Dio ” senza cognoss “ i torment del fœuch de la segonda mort ” che sun destinaa esclusivament ai cristian e ai ebrei religius colpevul. Ma la segonda “ resurreziun ” la riguarda tüt i sò creatür uman nassuu sü la terra e i creatür angelich creà in del ciel , perchè Dio g’ha dichiarà en Rom 14:11 : “ Perchè l’è scrivü: Cuma vif mi, dis el Signur, ogni genocc se inclinarà a mi, e ogni lengua se confessarà a Dio .         
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Apocalisse 21 : La Nœuva Gerusalemm glorificada simbolizada 
 
 
 
Verso 1 : “ Dopu g’ho vist un ciel nöf e una nœuva terra; perché el prim ciel e la prima terra l’eran passà, e el mar l’era püsee minga. »  
El Spìrit cundivid cun noi i sentiment ispirà del stabiliment del nœuf orden multidimensiunal dopu la fin del VII milleni . De chel mument innanz, el temp el sarà püsee cuntà, tüt chel che vif entra in del eternità senza fin. Tut l’è nœuf o püsee precisament rinuvà. El “ ciel e la terra ” del era del pecà sun scumparì, e el simbul de la “ mort ” , el “ mar ” l’è minga püsee. Come Creador, Dio l’ha cambiad l’aspet del pianeta Terra, e l’ha fait sparir tut qell qe al rapresentava un ris’c o un pericol per i so abitant ; donca no püsee ocean, no püsee muntagn cun vètt roccius ripidi . L’è diventà un grand giardin cuma el prim “ Eden ” indué tüt l’è glòria e pas ; che sarà cunfermà in del Ap. 22.           
Verso 2 : “ E g’ho vist la cità santa, la nœuva Gerusalemm, che la vegniva giò del ciel de Dio, preparada cuma una sposa decurada per sò marì. »  
Chesta nœuva ricreaziun la darà la benvenuda a l’assemblea di sant elett redent de la terra ciamada en chestu verset “ cità santa ” , cuma en Apoc. 11: 2 , “ Nœuva Gerusalemm ”, “ la sposa ” de Gesù Cristu sò “ marì ”. Lee “ la vegn giò del ciel ” , del regn de Dio, che l’è entrà al glorios riturn del sò Salvadur. Poeu l’è vegnuda giò sü la terra per la prima volta a la fin di “ mil an ” del giudizi celest per l’ültem giudizi. Dopu, dopu vèss turnà in del ciel, l’ha spetà fin che el “ ciel nœuf e la terra nœuva ” l’eran pront per ricevela. Se nota qe la parolla “ ciel ” l’è singular, perqè l’evoca un’unitaa parfeta, in oposizion a’l plural , “ ciel ”, qe al sujeriss ind el Gen. 1:1, la division dei vesser celest in duu camp oposts.                  
Verso 3 : “ E g’ho sentid una vus grand del ciel che la diseva: Ecco, el tabernacul de Dio l’è cunt i òmm! Lü el starà cun luur, e luur sarà el sò popul, e Dio stess sarà cun luur. »  
La “ terra nœuva ” la dà la benvenuda a un ospit distint, perché “ Dio stess ” , abandonand el sò vècc tron ​​celest, vien per instalar el sò nœuf tron ​​sü la terra indué g’ha conquistà el diavul, el pecà e la mort. “ El tabernacul de Dio ” se riferiss al corp celest del Dio Gesù Cristu “ Michel ” (= che l’è cuma Dio) . Ma l’è anca el simbul del assemblea di elett sü la qual regna el Spìrit de Gesù Cristu. “ Tabernacol , tempi, sinagoga, gesa ”, tüt chesti termin sun di simbul del popul di sant redent prima che l’eran edifiz costruì del òmm ; Çascun de lor ‘l segna una fas ind ol progress dol projet divin. E prima, “ el tabernacul ” indica l’esodo da l’Egit di ebrei guidà e menà in del desert de Dio visibilment manifestà de la nìvola che la discendeva cuma una culonn sü la tenda sacra . L’era alora giamò “ cunt i òmm ” ; che giüstifica l’üs de chestu termin en chestu verset . Poeu el “ tempi ” segna la costruziun solida del “ tabernacul ” ; lavor ordinad e fait sota el re Salomon. En ebraich, sultant, la parolla “ sinagoga ” la vœur dì : assemblea. In Apoc. 2:9 e 3:9, el Spìrit de Cristo se riferiss a la naziun ebraich ribell cuma a la “ sinagoga de Satana .” L'ultima parolla " gesa " la vœl dir assemblea in grec (ecclesia) ; la lengua de la difusion de l'insegnament cristian de la Bibbia . Gesù l’ ha paragunà “ el sò corp ” al “ tempi ” de “ Gerusalemm ” , e segond Ef .​​​​​​ Num regordem la tristeza che g’havevan i apostol de Gesù quand che g’ha lassà per ndà in ciel. Questa volta, " el me marì vivrà cun mi " pœu dì el Scelto in de la sò installaziun sül "                                               terra nœuva " . L’è in chestu cuntest che i messagg di dodes nomm di “ dodes tribù ” de Apoc. 7 pœden esprimar la gioia e la felicità minga misturada de luur vittoria.   
Verso 4 : “ Lü l’asciugarà tüt i làgrime di luur œucc, e la mort la sarà püsee, g’he sarà püsee mòrt, né piant, né dolor, perché i primi ròbb sun passà. »  
La cunnession cun Apoc. 7:17 l’è cunfermada truvand chichinsci la promessa divina cun la qual Apoc. 7 finìs : “ El asciugarà tüt i làcrime di luur œucc .” La cüra per i làgrime l’è la gioia e la gioia. Sem drée a parlà del temp induè i prumess de Dio seran mantegnuu e cumplidà. Varda ben chestu futur meraviglius, perchè davaant a nun g’he el temp prugramad per “ mort, mòrt, piant, dolor ” che sarà püsee, sultant, per el rinovament de tüt i ròbb da part del noster sublim e meraviglius creatur Dio. Vœuri sottalinear che chesti ròbb terribil scumpariran sultant dopu el giudizi final che g’ha de avegh a la fin di “ mil an ”. Per i elett, ma sultant per luur, i effet del mal cesseran al glorios riturn del Signur Dio Onnipotente.        
Verso 5 : “ E quel che l’era sentà sul tron ​​g’ha dit: Ecco, mi fago tüt i ròbb nœuf. E lü dis: “Scrivi; perchè chesti parolles sun fedel e veri. »  
El Dio Creador, in persona, al se impegna cond la promessa, e al atesta qesta parolla profetega : “ Ecco, mi fago tute i robe nœve .” G’he minga sens de cercà un’imagin in di noster notizi terrester per cercar de avegh un’idea de chel che Dio l’è drée a preparar, perché chel che l’è nœuf pœu minga vèss descrivü. E fin adess, Dio l’ha regordad domà i ròbb dolorus del noster temp disend che saran püsee in de la “ terra nœuva e in del ciel nœuf ” che conservan inscì tüt i luur mister e surpres. L' angel al jonta a qesta afermazion : " perqè qeste parolle inn fedel e vere . " La ciamada de la grazia de Dio in Gesù Crist la dumanda una fed inflexibil per ottener la ricompensa di promess de Dio. L’è un percors dificil che va cuntra i norm del mund. El dumanda un grand spirit de sacrificio, de autonegaziun, in del umiltà de un s’ciav somett al sò Patron. I sforzi de Dio per rafurzar la noster fiducia sun donca ben giüstificaa : “ la certeza in de la verità rivelada e espressa ” l’è el standard de la vera fed.            
Verso 6 : “ E lü m’ha dit: L’è fatt! Mi sun l’alfa e l’omega, el principi e la fin. A quel che g’ha set, g’he darò de bef gratuitament de la surgent del aqua de la vida . ”  
El Creatur Dio Gesù Cristu crea “ tüt i ròbb nœuf ” . " L'è fad !" » ; Sal.33:9 : “ Perchè l’ha parlad, e l’è sucedü; lü l’ordina, e l’esist .” La sò parolla creativa la se cumpliss quand che i parolles vegnen fœura de sò vuuch. Dal an 30, drée a nun, el prugrama del era cristiana rivelà en Daniel e en Apocalisse l’è stà cumpletà fin ai sò detai püsee piscinin. Dio el ne invita a vardar ancamò in del futur che g’ha preparà per i sò scelt ; i ròbb annunzià sun stà cumpletà in de la stess manera, cun tüta la certeza. Gesù el ne dis cuma in Apoc. 1 :8 : “ Mi sun l’Alfa e l’Omega, el principi e la fin .” L’idea de “ inizi e fin ” la g’ha sens domà ind la nostra esperienza del pecad terrester qe la sarà completament completada a la “ fin ” del setim millenni dop la distruzion dei pecador e la mort. A i fiœi de Dio sparpagnads in su una terra mercantil, Gesù l’offre, “ gratis ”, “ da la font de l’aqua de la vita .” Lü stess l’è “ la funt ” de chesta “ aqua de vida ” che simboliza la vida eterna. El don de Dio l’è gratuit, chesta precisiun cundana la vendit de “ indulgenz ” catolich roman che designavan en t un perdun ottegnuu al prezi de dané del papad .                           
Verso 7 : “ Quel che vince, ereditarà tüt; Mi sarò el sò Dio, e lü sarà el me fiœul . ”  
I elett de Dio sun eredi cun Gesù Cristu. Prim, per la sò “ vittoria ” , Gesù “ g’ha eredità ” una gloria real recognossüda de tüt i sò creatür celest. Dopu de lù, i sò scelt, anca luur “ vitorius ” , ma per la sò “ vittoria ” , “ ereditan chesti ròbb nœuf ” creà appositament de Dio per luur. Gesù l’ha cunfermà la sò divinità al apostol Filipp in Giovanni 14:9 : “ Gesù g’ha dit : Sun stà inscì tant temp cun ti, e ancamò te me cognosset minga, Filipp ? Quel che m'ha vist l'ha vist el Pà ; Come dis : Mostra-n el Pà ? “ L’ òmm Messia el s’è presentà cuma el “ Pà eterno ”, cunfermand inscì l’annunzi profetizà en Isa.9:6 (o 5) che el interesava. Gesù Crist l’è donca per i sò scelt , tant luur fradel che luur Pà. E luur stess sun sò fradèi e sò fiœui. Ma la chiamada l’è individual, donca el Spìrit dis , cuma a la fin di 7 era del tema di “ Letter ” : “ a chel che vince ”, “ el sarà el me fiœul ”. La vitoria sül pecà l’è necesaria per ricef el status de “ fiœul ” del Dio vivent.                           
Verso 8 : “ Ma i pagür, i incredul, i abominabil, i assassini, i prostituti, i stregon, i idolatri e tüt i bugiard, g’havaran luur part in del lac che brüsa de fœuch e de solfar: che l’è la segonda mort. »  
Chesti criteri de caratter del òmm se truvan en tüt l’umanità pagana , però, el Spìrit mira chichinsci, ai früt de la falsa religiun cristiana ; la condana de la relijon ebraica l’è espressa e rivelada de Gesù in Apoc. 2:9 e 3:9. 
Segond Apoc. 19:20, “ ... el lac che brüsa de fœuch e de solfar ” sarà, al ültem giudizi, la part riservada a la “ bestia e al fals profeta ” : la fed catolich e la fed prutestant. La falsa relijon cristiana l’è miga diversa de la falsa relijon ebraica. I sò valur prioritari sun l’invers di quei de Dio. Donca, mentre i ebrei farisaich rimproveravan i discepol de Gesù perché g’havevan minga lavaa i man prima de magnà (Mat.15,2) , Gesù g’ha mai rimproverad e dopu g’ha dit , en Mat.15:17 a 20 : “ Capisci minga che tüt chel che entra en boca va in del stomach e l’è butà? Ma quel che vien föra de la boca vien del cœur , e quest l’inquina l’òmm. Perchè del cœur vegnen pensé catif, omicidi, adulteri, fornicaziun, furt, falsa testimonianza, calunnia . Chesti sun i robb che inquinan l’òmm; ma magnà cunt i man minga lavaa l’impurta minga un òmm . Al stess mod , la falsa religiun cristiana la maschera i sò pecaa cuntra el Spìrit castigand principalment i pecaa de la carn. Gesù g’ha dà la sò opiniun disend ai ebrei in Mat.21:3 : “ i publican e i prostitute entraran in del Regn del ciel prima de vuuter ” ; ovviament, a la cundiziun che tüt se penten, e se cunverten a Dio e a la sò pureza. L’è la falsa religiun che Gesù ciama “ guide òrb ” che el rimprovera en Mateu 23:24, per “ sfilà el mosch e ingoiar el camel ” , o altriment , per “ veder la pezza in del œgg del tò visin senza vedè el tronc che l’è in del tò ” segond Lucca 2 : 3:7.                   
G’he pooch speranza per chi che se recognoss en tüt chesti criteri de persunalità che Gesù elenca. Se sultant vun currispunt a la tò natüra, g’he sarà de cumbatt cuntra e superar el tò difett. La prima bataja de la fed l'è contra se stess ; e l’è l’avversità che l’è püsee dificil de superar. 
In qesta enumerazion, privilegiand el so segnifegad spiritual, Gexù Crist , el grand judiz divin, al cita i colpe atribuide a la falsa fed crestiana del tip de catolicesim roman papal. Mirand a “ i codard ”, el se riferiss a quei che se refüdan de vincià in de la luur battag de fed , perché i sò promèss sun tüt riservà “ a chel che vinci .” Ades , g’he no una vitoria pusibel per chel che se nega a cumbàter. El “ testimoni fedel ” el g’ha de vèss curagius ; Esci dal codardo. “ Senza fed l’è impusibel fär piasè a Dio ” (Ebr. 11:6) ; uscita, " el incredul " . E la fed che l’è minga en cunfurmità cun la fed de Gesù dada cuma mudel per imitar, l’è sultant incredulità . I " abominazion " inn odios a Dio e restan i fruits dei pagan ; uscita, " l' abominabil " . L’è un crimen atribuì a “ Babilonia la grand , la mader di prostitute e di abominaziun de la terra ” segond Apoc. 17:4-5. " I assassini " trasgreden el sest comandament ; uscita, " l'assassin " . L'assassinio l'è accusad de la fed catolica e de la fed prutestante dei " ipocriti " segond Dan.11:34 . I " immodest " pœden cambiar i so manere e superar el so mal, altriment ; uscir del “ immodest ” . Ma la “ impurità ” spiritual atribuida a la fed catolica, paragunada a una “ prostituta ”, la serra completament la purta del ciel. Inolter, Dio cundana in de la sò “ impurità ” che la mena al “ adulteri ” spiritual : el cumercio cunt el diavul . “ I magi ” inn i preved catoleg e i protestants qe inn seguidor del spiritualism demoneg.                                               ; uscita, “ el mago ” ; Chesta aziun l’è atribuida a “ Babilonia la grand ” in Apoc. 18:23. I “ idolatri ” se riferisen anca a la fed catolica, ai sò idol e ai sò uget de cult e de oraziùn ; uscita, " l'idolador " . E per finì, Gesù cita “ i bugiard ” che g’han cuma pà spiritual “ el diavul, un bugiard e assassin del principi e el pà di bugiard ” segond Giovanni 8:44 ; uscita " el bugiard " .                  
Verso 9 : “ Allora l’è vegnuu un di set angel che g’havevan i set scudel pien di set ültim plagh e l’ha parlà cun mi, disend : ‘Vien, te mustrerò la sposa, la dona del Agnel. »  
In quest verset, el Spìrit el se rivolg a un messaj de incoraggiament ai elett che passaran vitorius travers el temp tragich e terribil di divin “ set ültim plagh ”. La luur ricumpensa la sarà de vedè (“ Te mustrerò ”) la gloria riservada ai elett vitorius che costituisen e rapresentan, en chesta ültima fas storegh de la terra del pecà, “ la sposa, la dona del Agnel ”, Gesù Cristu.     
I “ set angel che g’havevan i set scudell pien di set ültem plagh ” g’havevan de mirar i òmm che rispetavan i criteri de la falsa religiun cristiana elencà in del verset precedent. Chesti “ set ültim plagh ” l’eran la part che Dio g’havaria prest dà al camp cadù. Lü el ne mustrarà , en imagen simbolich , la part che la turnarà ai vitorius elett redent . Ind un simbolism qe al rivela i sentiments qe Dio al g’ha per lor, l’angel al mostrarà ai elets qe la soa assemblea la costituiss, colletivament, “ la sposa de l’Agnell ”. Specificand, “ la dona de l’Agnell ”, el Spìrit cunferma l’insegnament dà en Efesi 5:22 a 32. L’apostol Paol descrif una relaziun ideal de mari e dona che, alas, truvarà sultant la sò cumplimentaziun in de la relaziun del Scelt cun Cristo. E g’hem de imparar a lejer anc’mò la storia de la Genesi, a la lux de qesta lezion dada del Spirit del Dé vivent , creador de tuta la vita , e brillant inventor dei so valor parfet. La parolla “ donna ” la culega la “sposa ” , la “ Scelta ” de Cristo a l’imagin de la “ donna ” presentada in Apocalisse 12.                
La descriziun general del glorificà scelt
Verso 10 : “ E lü m’ha purtà in del spirit sü una grand e volta muntagna. E lü m’ha mustrà la cità santa, Gerusalemm, che la vegniva giò del ciel de Dio, cun la glòria de Dio. »  
In del spirit, Giovanni l’è trasportà al mument induè Gesù Cristu e i sò elett discenden del ciel dopu el giudizi celest di “ mil an ” del sett milleni. In Apoc. 14:1, i “ 144.000 ” avventist “ sigillà ” di “ dodes tribù ” spirituai cristian sun stà mustrà sül “ Monte Sion ” . Dopu i “ mil an ” la ròba profetizada la se cumpleta in de la realtà de la “ terra nœuva ”. Dal ritorn de Gesù Crist , i elett g’han ricevü de Dio un corp celest glorificà renduu eterno. Rifletten inscì “ la gloria de Dio ” . Chesta trasformaziun l’è annunciada del apostol Paolo en 1 Cor 15:40 a 44 : “ G’he sun anca di corp celest e di corp terrester ; ma la luminösità di corp celest l’è diferent e chela di corp terrester l’è diferent. G'è una gloria del sol, un'oltra gloria de la luna, e un'oltra gloria dei stelle ; anca una stella l’è diferenta ind la luxenteza de un’oltra stella. Inscì l’è cun la resurreziun di mort. El corp l'è seminà in de la corruziun ; el se leva incorruttibil ; l'è sementad in disprez, l'è resuscitad in gloria ; l’è sementà infirm, l’è levà sü cun forza; l’è seminà un corp animal, l’è levà sü un corp spiritual. Se g’he un corp animal, g’he anca un corp spiritual .                  
Verso 11 : “ E la sò gloria l’era cuma una pedra püsee preziosa, cuma una pedra de jaspe, ciara cuma el cristal. »  
Citad ind el verset precedent, “ la gloria de Dio ” qe la carateriza l’ è confermada perqè la “ pedra de jaspe ” la designa anca l’aspet de “ Quell qe al sede sul tron ” ind Apoc. 4:3. Intra i dü versi , nutem una diferenza perché in Apo.4, per el cuntest del giudizi , chesta “ pedra de jaspe ” che simboliza Dio g’ha anca l’aspet de un “ sardio ” . Chichinscì, el prublema del pecà l’è stà risolt, la Scelta se presenta en un aspett de pureza parfet “ trasparent cuma cristal ”.            
Verso 12 : “ El g’haveva un mür grand e volt. El g’haveva dodes port, e ai port dodes angel, e nomm scrivud sü, i nomm di dodes tribù di fiœui de Israel .  
L’ imagin proposta del Spìrit de Gesù Cristu la se basa sul simbolism del “ tempi sant ” spiritual evocà en Ef. In lü tüt el edifiz, ben inquadrà insema, el cress en un tempi sant in del Signur. In lü anca vuuter ste costruì insema per vèss una abitaziun de Dio per mezz del Spìrit. » . Ma qesta definizion la riguardava domà el Scelt del temp apostoleg. El " mür volt " rapresenta l'evoluziun de la fed cristiana dal an 30 al an 1843 ; Nutem che fin a chesta data, el standard de la verità capì e insegnà di apostol resta invarià . Per quest el cambiament del dì de ripòs stabilì in del 321 romp la santa alleanza fatta cun Dio per el sàang de Gesù Cristu. In del 1984 , el 1994 l’è stà “ infan ” che l’è stada “ sülada” in del 1984 , “ Cuma l’è stada “ sülada ” in de la “ senza de l’incident ” in del 1994, che l’è stà elegiü, l’è minga stà elegiü de la “ saltezza ” che l’è stada “ sülada ” in del 1990 , l’è stà in del architetura e l’ è stà elegiü de la sò taita de “ saltiment ” in de la sò taita . “ Portan i nomm di 12 tribù sigillà cunt el segn de Dio ” in Apoc. 7.                          
Verso 13 : “ a est tri porte, a nord tri porte, a sud tri porte e a ovest tri porte. »  
Chestu urientament di “ port ” vers i quater punt cardinai mustra sò caratter universal ; che cundana e rend illegitima la religiun che pretende de vèss universal, tradotta de la radis greca “ katholikos ” o “ catolich ” . Inscì, dal 1843, per Dio, l’Adventism l’è l’ ünica religiun cristiana a la qual g’ha fidà el sò “ Vangel eterno ” (Apoc. 14,6) per una missiun universal de insegnar ai populaziun de la terra. A part de la verità che Luu rivela al sò Scelt spiritual fin a la fin del mund, g’he no la salveza . L'adventism l'è començad comè un moviment de renassiment relijos motivad de l'annunzi del retorn de Gesù Crist, previst per la prima vœlta ind la primavera del 1843 ; e g’ha de mantegnir chestu caratter fin al vero riturn final de Gesù Cristu previst per la primavera del 2030 . Perché un " muviment " l'è un' atività en custant evoluziun , altriment l'è minga püsee un " muviment " , ma un " istituziun blocada " e mort , che privilegia la tradiziun e el furmalism religius ; cioè, tutt quel che Dio odia e cundana ; e g’ha giamò cundannà intra i ebrei ribell, i primi incredul.                     
 
La descriziun detagliada en urden cronologich
 
I bas de la fed cristiana
Verso 14 : “ E i mür de la cità g’havevan dòdes fundament, e denter g’heran dòdes nomm di dòdes apostol del Agnel. »  
Chestu versichel illustra la fed cristiana apostolich che cuvert , cuma g’hem vist, el periud de temp intra el 30 e el 1843, e el sò insegnament l’è stà destort de Roma in del 321 e in del 538. El “ mur volt ” l’è furmà del assemblea secular de “ pedre vivente ” segond luu a :5 . scelt e prezios in di œgg de Dio; e vuuter stess, cuma di pedre vivent , l’è stà costruì en una cà spiritual , un sacerdozi sant , per ofrir sacrifici spirituai acetabil a Dio travers de Gesù Cristu .       
Verso 15 : “ E quel che m’ha parlad g’haveva una canna d’or per mesurà la cità, i sò port e i sò mür. »  
Qui, come in Apo. 11:1 , l’è una questiun de “ mesurar ” o, de pronunciar giudizi , sul valur del Scelto glorificà , sul era avventista ( i 12 port ), e su la fed apostolich ( el fundament e el mür ) . Se la “ canna ” de Apoc. 11 :1 l’era “ cuma una verga ”, un strüment de puniziun, l’assolut cuntrari, chel de chestu verset l’è una “ canna d’or ” ; “ l’or ” l’è el simbul de la “ fed purificada per la prova ” , segond 1 Pietro 1:7 : “ perché la prova de la vostra fed, vessend tant püsee preziosa del or che perd, anca se l’è provada del fœuch, la pœu vèss truvada per lud e glòria e onor a la rivelaziun de Gesù Cristu ” . La fed l’è donca el standard del judizi de Dio.                
Verso 16 : “ La cità l’era furmada cuma una quadrada, e la sò luungheza l’era istess a la sò largheza. El mesurava la cità cun la canna, e la truvava dodes mila stadi ; la luungheza, la largheza e l’alteza l’eran istess. »  
El “ quadrà ” l’è en superfiss la furma ideal parfet. En urigin se truva in del aspett del “ sant di sant ” o “ sit püsee sant ” del tabernacul costruì in di temp de Mosé. La furma del “ quadrà ” l’è la prœuva de un’implicaziun intelijent, la natüra presenta no un “ quadrà ” parfet . L’intellijenza de Dio la compar ind i dimension del santuari ebraeg qe l’era formad de un alineament de tri “ quadrats ” . Dü sun stà duperà per el “ sit sant ” e el terz, per “ el sant di sant ” o “ sit püsee sant ” , che l’era riservà sultant a la presenza de Dio e donca, separà de “ un vel ” , imagen del pecà che Gesù el espiarà in de la sò ura . Chesti prupurziun de tri terz l’eran a l’imagen di 6000 o tri volt 2000 an dedicà a la seleziun di elett in del pruget de salvament cuncepì de Dio. A la fin de chesta seleziun , i scelt sun inscì rapresentà de la “ piazza ” del “ post püsee sant ” che profetizava el culmin del pruget de la salveza ; chestu sit spiritual che diventa acesibil a causa de la riconciliaziun purtada del patt en Cristo. E la “ piazza ” spiritual del tempi descrivuuda inscì g’ha ricevü la sò fundaziun el 3 april 30 , quand la salveza l’è cuminciada cun la mort espiatoria voluntaria del noster Redentur Gesù Cristu. L’imagen del “ quadrà ” l’è minga assée per perfeziunar chesta definiziun de vera perfeziun e el sò numer simbolich l’è “ tri ”. Donca, l’è chel de un “ cub ” che l’è presentà a noi. Avend l’istess misura, in “ luungheza, largheza e alteza ”, g’hem chesta volta, el simbul “ tri ” de la perfeziun “ cubica ” parfet , del assemblea di elett redent de Gesù Cristu. In del 2030, la costruziun de la “ cità quadrada ” (e anca cubica : “ la sò alteza ” ) ,                                             la sò fundaziun e i sò dodes port ” seran cumpletà. Dand-g una forma cubica, el Spirit al proibiss l’interpretazion leterala de “ citaa ” qe i multitudin ghe dann.   
El numer misurà , “ 12.000 stadi ” , g’ha l’istess significà de “ 12.000 sigillà ” del Apoc. 7. Cuma ricurd : 5 + 7 x 1000 o, òmm (5) + Dio (7) x multitudin (1000) . La parolla “ stadi ” la sugerisc la sò partecipaziun a la gara che g’ha l’ubietif de “ vincià el premi del volt vocaziun ” segond l’insegnament de Paolo , en Fil 3:14 : “ Me s’infurmi vers l’obietif per el premi del volt vocaziun de Dio en Cristus Gesù. » ; e in 1 Cor.9:24 : “ Savè minga che quei che coren en una cursa coren tüt, ma un ricef el premi ? Corri inscì per vincela. " I vincidur elett sun cors e g’han ricevü el premi premià de Dio en Cristus Gesù.                  
Verso 17 : “ E g’ha mesurà el mür, e g’ha truvà che l’era cent quarantaquater cubit, segond la misura de un òmm, che l’era la misura del angel. »  
Drée ai “ cubit ” , misur ingannevul, Dio ne rivela el sò giudizi e ne rivela che sultant i òmm simbolizà del numer “ 5 ” che g’han fatt un’alleanza cun Dio che el sò numer l’è “ 7 ” entran in de la composiziun del Scelt . El total di chesti dü numer dà “ 12 ” che , quant l’ è quadrà , dà el numer “ 144 ”. La precisiun de la “ misura del òmm ” cunferma el giudizi di “ òmm ” scelt del sàang vergügnà de Gesù Cristu. El numer “ 12 ” l’è inscì present en tüt i fas del pruget de la santa alleanza conclus cun Dio : 12 patriarch ebraich, 12 apostol de Gesù Cristu e 12 tribù per illustrà la fed avventista stabilida dal 1843-1844 .                   
Verso 18 : “ El mür l’era costruì de jaspe, e la cità l’era d’or pur, cuma veder trasparent. »  
Travers chesti simbul, Dio rivela la sò appreziaziun per la fed dimustrada di sò scelt fin al 1843. Despess g’havevan pooch lüs, ma luur testimunianza a Dio g’ha cumpensà e g’ha riempì de amor. “ L’or pur e el veder pur ” de chestu versicul mustran la pureza di luur anim. Despess g’han lassà la sò vita per fidass di promèss de Dio rivelà travers de Gesù Cristu. La fiducia che g’he l’è stada metüda en lù la sarà minga delusa, g’he darà la benvenuda lù stess a la “prima resurreziun ” , chela di veri “ mort en Cristu ”, in de la primavera del 2030.      
 
La fondazion apostolega
Verso 19 : “ I fundament di mür de la cità l’eran decurà cun tüt i tip de pedra preziosa : el prim fundament l’era de jaspe, el segond zafir, el terz calcedonia, el quart smeraldo, ”  
Verso 20 : “ El quint del sardonix, el sest del sardio, el settim de crisolit, el ottav de beril, el nœuf de topaz, el decim de crisopraso, l’undicesim de giacinto, el dodicesim de ametista. »  
Dio el cognoss i pensé di òmm e chel che senten quand amiran la belleza di sass prezius quand sun tajà o levigà . Per acquistar chesti ròbb, quaivun spend fortuna fin al punt de rovinar-s , inscì grand l’è luur afeto per luur . In del stess prucess, Dio duperarà chestu sentiment del òmm per esprimar i sentiment che g’ha per i sò elett carì e benedì.
Chesti diferent “ pedre preziose ” insegnan che i scernì sun minga clùn istess, perché ogni persuna g’ha la sò persunalità, a livel fisich, oviament, ma soratüt a livel spiritual, a livel del sò caratter. L’esempi dat dei “ dodes apostol ” de Gexù al conferma qest penser. Intra Jean e Pierre, che diferenza ! Però, Gesù i g’ha amad cun e per i luur diferenzi. La vera richeza de la vita creada de Dio l’è in chesti diversità de persunalità che g’han tüt savuu cuma dar-g el prim post in del luur cœur e in de la luur anima intera.     
 
 
Adventism
Verso 21 : “ I dodes porte eren dodes perle ; ogni pòrta l’era de una sola perla. La piazza de la cità l’era d’or pur, cuma un veder trasparent. »  
Dal 1843, i scelt g’han minga mustrà una fed superiur a chela di quei che g’han precedü in del giudizi del Giudizi Salvadur. El simbul de “ una perla ” l’è dovüu a l’acess del benedett adventism a la cumpleta cumprensiun del pian de la salveza divina. Per Dio, dal 1843, i elett avventist seleziunà se sun mustrà degn de ricef tüta la sò lüs. Ma qest al ven consegnad ind una cressida costanta, domà i ultem adventista dissendent riceven l’ultema forma parfeta de spiegazion profetege. Quell qe vœri dir l’è qe l’ultem avventist selezionad al g’havarà miga un valor superior ai olter redents dei temp apostoleg. La “ perla ” la segnala el completament del projet de salvament metud in moviment de Dio. Al rivela un’esperienza specifega qe la consisteva ind el restaurar tute i veritaa dotrinai destorte e atacade de la fed papal romana catolega e de la fed protestanta qe l’era borlada ind l’apostasia. E per finì, el ne rivela l’immensa impurtanza che Dio dà a l’entrada en vigur del decret de Daniel 8:14 in de la primavera del 1843 : “ Fin a dü mil tricent sira e matina e la santità sarà giüstificada .” “ La perla ” l’è l’imagin de chesta “ santità giüstificada ” che, a diferenza di olter pedre preziose, g’ha minga de vèss tajada per rivelar sò belleza . In quest cuntest final l’assemblea di elett santificaa la par armoniusa, “ senza reproche ” segond Apoc. 14:5, dand a Dio tüta la glòria che merita. El Sabat profeteg e el setim millenni profetizad de luu se meten insema e se compien in tuta la perfezion del projet de salvament concepid del grand creador Dé. La sò “ perla de grand prezi ” de Mat .                  
 
I grand cambiament de la Nœuva Gerusalemm
El Spìrit specifica : “ la strada de la cità l’era d’or pur, cuma de veder trasparent. »   Citand qest “ post de or pur ”, çoè de fed pura, al sujeriss un paragon cond qell de Paris qe al porta l’imajen del pecad ricevend i nomm “ Sodoma e Ejit ” ind Apoc. 11:8.       
Verso 22 : “ G’ho minga vist un tempi in de la cità ; perchè el Signur Dio Onnipotente l’è el sò tempi, e anca l’Agnelo. »  
El temp di simbul l’è passà, i scelt sun entrà in de la vera realizaziun del pruget de salvament divin. Come l’emm capì incœu sü la terra, el “ tempi ” de la riuniun g’ha minga püsee de duperà. L’entrada in de l’eternità e in de la realtà la renderà inutil “ i ombri ” che i profetizavan segond Col. 2:16-17 : “ Che nissun ve giudica per mangià, o bef, o per una festa, o per la lüna növa, o per i dì de saba: che sun rivà però un’ombra di ròbb de Cristo ; Atenzion ! In qest verset , la formula “ dei saba ” la riguarda “ i saba ” ocasionads dei festività relijos e miga “ el saba settimanal ” stabilid e santificad de Dio ind el setim dì de la creazion del mond. Propri cuma la prima vignuda de Cristo g’ha renduu inutil i riti festivo che profetizavan de lù in del vècc patt , l’entrada in del eternità renderà obsolet i simbul terrester e permett ai elett de vedè, ascultà e seguir l’ Agnelo , cioè Gesù Cristu, el vero sant divin visibil “ espresiun del spirit, el tempi ” che sarà .                  
Verso 23 : “ La cità g’ha minga bisogn del sul o de la lüna per lüs sü ; perchè la glòria de Dio la ghe dà lüs, e l’Agnelo l’è la sò lampada. »  
Ind l’eternitaa divina, i elets viven ind una lux permanenta senza una sorjent de lux comè el noster sol atual, la soa esistenza l’è justificada domà de l’alternazion de “ dì e noit ” ; “ nott o bugia ” giüstificada per el pecà. El peccad l’è risolt e l’è andad via, al resta domà spazi per la “ lux ” qe Dio l’haveva dichiarad “ bon ” in Gen. 1:4.          
El Spìrit de Dio resta invisibil e Gesù Cristu l’è l’aspet induè i sò creatür pœden vedel . L’è in chesta capacità che l’è presentà cuma “ la torcia ” del Dio invisibil.  
Ma l’interpretazion spiritual la rivela un grand cambiament. Dopu vèss entrà in del ciel, i elett saran diretament insegnà de Gesù, g’havaran plü bisogn del “ sul ”, simbul de la nœuva alleanza , né de la “ lüna ” simbul de la vègia alleanza ebraich ; tüt i dü vèssend , segond Apoc. 11:3, in de la Scritüra, i “ dü testimoni ” biblich de Dio , util per illuminà i òmm en luur descuverta e cumprensiun del sò pian de salvament. Insoma, i elett g’han püsee bisogn de la Santa Bibbia.        
Verso 24 : “ I naziun caminaran in de la sò lüs, e i re de la terra purtaran denter la sò gloria. »  
I “ naziun ” interessà sun i “ naziun ” celest o diventà celest . La “ terra nœuva ” l’è diventada anca el nœuf regn de Dio, l’è lì che ogni creatür vivent pœu truvar el Dio creatur. “ I re de la terra ” che costituisen i elett “ purtaràn la glòria ” de luur pureza d’anema en chesta vida eterna instalada sü la “ terra nœuva ” . Chesta espresiun “ re de la terra ” che püsee despess la mira , en mod pejoratif , ai autorità terrester ribell , la designa , en mod sutil , quei scelt en Apo. 4:4 e 20:4 induè sun presentà “ seduti ” sü “ tron ​​”. Inscì, legem in Apoc. 5:10 : “ Te g’he fatt di regn e di prete per el noster Dio, e luur regnaran sü la terra .”                      
Verso 25 : “ I sò port saran no serrà de dì, perché g’he sarà no de nott lì. »  
El messaj mett en evidenza la scumparsa del insicureza d’incœu. La pas e la sicureza seran perfett a la lüs de un dì eterno e senza fin. Ind la storia de la vita, l’imajen de la oscuritaa l’è staita creada domà in su la terra per la battaja qe la doveva oponer-s a la divina “ lux ” a la “ oscuritaa ” del camp del diavol.    
Verso 26 : “ E la glòria e l’onor di naziun seran purtà denter. »  
Per 6000 an i òmm se sun urganizà en tribù, popul e naziun. Durant l’era cristiana , in del ucident , i popul g’han cambià i luur regn en naziun e i cristian elett sun stà seleziunà intra luur per la “ glòria e l’onor ” che g’han dà a Dio, en Gesù Cristu.  
Verso 27 : “ Nient de inquinament l’entrà denter, né chi che pratica abominaziun o busie ; sultant quei che sun scrivü in del liber de la vida del Agnel entraran . ”  
Dio al conferma, la salvazion l’è l’ojet de una granda domanda de soa part. Sultant i anim perfettament pur , che testimonian l’ amor per la verità divina, pœden vèss seleziunà per ottener la vita eterna. Ancamò una volta el Spìrit renova el sò refuud del “ inquinad ” che designa la fed prutestant caduda in del messagg “ Sardis ” in Apoc. 3:4, e la fed catòlich che el sò seguitur “ se dedica a l’abominaziun e a la bugia ” religius e civil. Perché quei che sunt minga de Dio se permeten de vèss manipulà del diavul e di sò demoni.      
Ancamò una volta, el Spìrit regorda, i surpris sun riservà ai òmm perché Dio, fin de la creaziun del mund, g’ha cognossuu i nomm di sò scelt perché “ sun scrivü in del sò liber de la vida ”. E specifegand “ ind el liber de la vita de l’Agnell ”, Dio l’esclud tuta la relijon miga cristiana del so plan de salveza . Dopu avegh rivelà in de la sò Apocalisse l’esclusiun di fals religiun cristian, la via de la salveza la se presenta cuma “ strecc e strècc ” cuma Gesù g’ha dichiarà en Matt 7:13-14 : “ Entra per la porta strècc. Perchè l’è larg el purton e larg l’è la via che mena a la distruziun, e g’he sun tanti che van denter. Ma el purton l’è strècc e la strada che mena a la vida l’è dificil , e g’he sun poochi che la truvan .”         
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Apocalisse 22 : El dì senza fin del eternità 
 
 
 
La perfezion del temp terrester de la selezion divina l’è finida cond Apoc. 21 : 7 x 3. El numer 22 al segna paradossalment el principi de una storia anca se al costituiss , in qest libr , el so epilog. Chestu rinovament, che riguarda “ tüt i ròbb ” segond Dio, l’è ligà a la “ nœuva terra e al nœuf ciel ” , tüt i dü eterni .     
Verso 1 : “ E lü m’ha mustrà un fiumm limpid de aqua de vida, limpid cuma cristal, che vegniva del tron ​​de Dio e del Agnel. »  
In chesta imagen sublim e vital de freschezza , el Spìrit el regorda che l’assemblea di elett che l’è diventada eterna , imaginà del “ fiumm de aqua de vida ” , l’è una creaziun, un’oper di Dio ricreà spiritualment en Cristo che la sò presenza visibil l’è sugerìda del sò “ tron ” ; e quest, per mez del sacrifici del “ agnell ”, Gesù Crist ; l’eternità l’è el frutt de la nœuva nascita che chestu sacrifici g’ha prodott in di elett.        
" El fiumm " l'è un'aqua dolça qe la circola rapidament. A’l rapresenta la vita qe, coma luu, ‘l é in costante ativitaa. L’aqua dolç la forma el 75% del noster corp terrester uman ; cioè se l’aqua dolz l’è indispensabil per lù , e chesta l’è la rason per cui Dio paraguna la sò parolla, al stess mod indispensabil per ottener la vita eterna, a “ una funt de aqua de la vida ” segond Apoc . In de la sò Rivelaziun g’hem vist in Apo. 17:15 che i “ aqua ” simbolizan “ popul ” ; Chichinscì, el “ fiumm ” l’è un simbul di elett redent che sun diventà eterni.              
Verso 2 : “ In mezz a la strada de la cità, e sü tutt e dü i lat del fiümm, g’hera un alber de la vida, che g’ha dà dodes volt el sò früt, che g’ha dà früt ogni mes; »  
In qesta segonda imajen, Gesù Crist, “ l’arbor de la vita ” al se trœva “ in mez ” a la soa assemblea de elets reunids intorn a luu in “ la piazza ” de l’assemblea. L’è “ in del mezz ” de luur ma anca süi luur lat, rapresentà di “ dü riv del fiümm ”. Perchè el Spìrit divin de Gesù Crist l'è onnipresent ; present in tutt i part e in tüt. El frutt de chestu “ alber ” l’è la “ vita ” che se rinnova , semper , perché “ el sò frutt ” se ottegn en ognun di “ 12 mes ” del noster an terrester. Chesta l’è un olter bel quadern de la vida eterna e un ricurd che l’è mantegnuuda eterna per la voluntà de Dio.                    
Gesù despess paragunava l’òmm ai “ arbur ” de früta che “ sun giudicà segond i luur früta ” . L’ha atribuid a luu medesim, fin dal principi in Gen. 2 :9, l’imajen simbolega de un “ arbor de la vita ” . Adess i alber g’han cuma “ vestid ” l’ ornament di luur “ fœui ” . Per Gesù, el sò “ vestid ” simboliza i sò oper giüst e donca la sò redenziun di pecà di sò scelt che g’han de dever la sò salveza. Donca, propri cuma i “ fœui ” di “ arbur ” curan i malatie, i giüst oper cumpletà de Gesù Cristu “ curan ” la malatia mortal del pecà uriginal eredità di elett de Adam e Eva che g’havevan duperà i “ fœui ” di arbur per cuprir luur nudità fisich e spiritual descuvert del pecà.                     
Verso 3 : “ G’he sarà püsee una malediziun. El tron ​​de Dio e del Agnel sarà in de la cità ; i sò servitur el serviran e vedaran la sò facia ,  
De chestu verset innanz , el Spìrit parla in del temp futur, dand al sò messaj el significà de incoraggiament per i elett che g’havaran ancamò de cumbatt el mal e i sò conseguenz fin al riturn de Cristo e a luur rimoziun de la terra del pecà.
L’è l’ ” anatema ” , la maledizion del pecad cometud de Eva e Adam, qe l’haveva rendud invisibel Dio ai œgg uman. La creaziun del Israel del vècc patt g’haveva minga cambià nient, perché el pecà g’haveva ancamò renduu invisibil Dio. G’haveva ancamò de sconders sotta l’aspet de una nivola de dì che diventava sflamegant de nott. El sit püsee sant del santuari l’era riservà sultant a lù , cun la pena de mort per un delinquent. Ma chesti cundiziun terrester sun minga püsee. Sü la terra nœuva, Dio l’è visibil per tüt i sò servitur, chel che sarà el luur servizi resta un mistero , ma g’havaràn cuntatt cun luu cuma i apostol se sfregavan i spall cun Gesù Cristu e se conversavan cun luu; facia a facia.   
Verso 4 : “ e el sò nomm l’è sü la sò front. »  
El nomm de Dio l’è el vero “ segn del Dio vivent ” . El ripòs del Sabat l’è sultant el “ segn ” estern . Perchè el “ nom ” de Dio designa el sò caratter che simboliza cunt i facc di “ quater animai ” : “ el liun, el vitell, l’òmm e l’aquila ” che illustran perfettament i cuntrast armonius del caratter de Dio : real e fort, ma pront al sacrifici, aspett del òmm, ma natüra celest. I parolle de Gesù s'inn compiude ; Ucei de una piuma se s’influisen insema. Ancamò, quei che cundividen i valur divin sun stà seleziunà de Dio per la vida eterna e sun raccòlt a Luu. La “ frunt ” ospita el cervel del òmm, el center motris del sò pensé e de la sò persunalità. E chestu cervel animad stüdia, riflett e aprova o refüda el standard de verità che Dio g’he presenta per salvàl. I cervell dei elets amaven la demostrazion de l’amor organizada de Dio in Gesù Crist e i combateven , segond i regole stabilide , per superar el mal cond el so aiut , per otener el dreit de viver con luu.               
A la fin, tüt quei che cundividen el caratter de Dio rivelà travers de Gesù Cristu se truvan cun Luu per servil per l’eternità. La presenza del “ nomm ” de Dio “ scrivuu sü la front ” la spiega luur vittoria ; e quest, in particolar, ind l’ultema prova de la fed avventista indov qe i omen g’haveven la scernida de scriver in su “ la so front ” “ el nomm de Dio ” o quell de la “ bestia ” ribella .           
Verso 5 : “ G’he sarà püsee nott ; e g’havaran minga bisogn de lampada o de lüs, perché el Signur Dio g’he darà lüs. E lür regnaran per semper e semper. »  
Segond Gen. 1:5, deré a la parolla “ noit ” g’he la parolla “ oscurità ” che simboliza el pecà e el mal. La “ lampada ” la se riferiss a la Bibbia, la santa parolla scrivuda de Dio che la rivela el standard de la “ sò lüs ” , chel del ben e del giüst. Sarà püsee util, l’elett g’havarà un acess dirett al sò ispiradur divin, ma atualment conserva , sü la terra del pecà, el sò indispensabil ròll “ illuminant ” che mena, da sul, a la vida eterna.          
Verso 6 : “ E lü m’ha dit : Chesti parolles sun fedel e veri ; e el Signur, el Dé di sant prufet, g’ha mandà el sò angel per mustrar ai sò servitur chel che g’ha de suceder prest . ”  
Per la segonda volta truvem chesta afermaziun divina : “ Chesti parolles sun fedel e veri .” Dio al prœva a convincer el letor de la profezia, perqè la soa vita eterna l’è in joc ind i so cerne. Denanz a qeste afermazion divine, el vesser uman l’è condizionad dei cinq sens qe el so Creador al g’ha dait. I tentaziun sun multipli e eficac per devial ​​de la spiritualità. L’insistenza de Dio l’è donca cumpletament giüstificada. El pericul per i anim l’è real e onnipresent.    
L’è convenient agiornà la noster letura de chestu verset che presenta un rar caratter letteral en chesta profezia. G’he no un simbul en chestu verset, ma l’afermaziun che Dio l’è l’ispiratur di prufet che g’han scrivuu i liber de la Bibbia e che in del ültim rivelaziun, g’ha mandà “ Gabriel ” a Giovanni, inscì de podè rivelar-g en imagen chel che , in del 2020, sucederà “ promptament ” , o l’è stà giamò cumplità en part. Ma intra el 2020 e el 2030, el temp püsee terribil g’ha de vèss traversà ; temp terribil segnà de la mort, de la distruziun nuclear e di terribil “ set ültim plagh de la ira de Dio ” ; L’òmm e la natüra patiran terribilment fin quand scumpariran .       
Verso 7 : “ E ecco, vegni prest . Beato quel che tegn i paroll de la profezia de chestu liber ! »  
El ritorn de Gesù l’è annunciad per la primavera del 2030. La benediziun l’è per noi, in de la mesüra induè “ tegnem ” , fin a la fin , “ i paroll de la profezia de chestu liber “ Apocalisse”.      
L’avverbi “ promptament ” al definiss l’improvisa comparsa de Crist ind el moment del so retorn, perqè el temp medem al circola regolarment senza acelerazion o rallentament. Da Daniel 8:19, Dio al ne regorda : " g'è un temp stabilid per la fin " : " Poeu al m'ha diit: Te dirò qell qe al sucederà ind l'ultima part de la ira, perqè g'è un temp stabilid per la fin ." Pœu suceder sultant a la fin di 6000 an prugramad de Dio per la sò seleziun di scelt , cioè el prim dì de primavera che preced el 3 april 2030 .       
Verso 8 : “ Mi, Giovanni, g’ho sentid e vist chesti ròbb. E quand che g’ho sentid e vist, g’ho s’ciopà giò ai pè del angel che m’ha mustrà, per adoral e per prostrar-m devant de lù . »  
Per la segonda volta, el Spìrit vien per rivolger el sò avvertiment a noi . In di test uriginai grecch el verb “ proskuneo ” se traduss en “ inclinarse davaant ”. El verb “ adorar ” l’è un eredità de la versiun latina ciamada “ Vulgata ”. Chesta traduziun sbajada aparentement g’ha slargà la strada al abandon de la prostraziun fisich in de la prategh religiüsa del cristianesim apostata fin al punt de pregar “ in pè ” , a causa de un’oltra traduziun sbajada del verb grecch “ istemi ” , en Marco 11:25. In del test , la sò furma “ st é kété ” g’ha el significà de “ restà ferm o perseverar ” , ma la traduziun de Oltramare ciapada in de la versiun de L.Segond, l’ ha tradotta en “ stasi ” che significa “ star in pè ” in del sens letteral . Una falsa traduziun de la Bibbia legitima inscì ingannevolment un ategiament indegno , arrugant e scandalus vers el grand Dio Creatur, l’Onnipotent , de part di gent che perden el sens del veramente sacr . E quest l’è minga l’ünich... Chestu l’è perché el noster ategiament vers i traduziun biblich g’ha de vèss prudent e prudent, ancamò püsee perché en Apoc. 9:11, Dio rivela l’üs “ distrutif ” ( Abaddon-Apollion ) de la Bibbia scrivuda “ en ebraich e grecch ” . La verità la se truva sultant in di test uriginai, cunservà en ebraich ma scumparì e sostituì di scritt grecch del nœuf patt. E lì, g’ha de vèss recognossuu, la oraziùn “ in pè ” l’è cumparsa intra i credent prutestan, mirada di parolles divin de la “ 5° tromba ”. Perchè, paradossalment, la oraziùn en genocc l’è durada püsee intra i catolich, ma chestu duvaria minga vèss una surpresa , perchè l’è en chesta religiun catòlich che el diavul mena i sò seguitur e i sò vitim a prostrass davaant di imagen sculpì vietà del segond di des cumandament de Dio.                                ; comandament che i catolich ignoran , perché in de la versiun romana l’ è cavà e sostituì.
Verso 9 : “ Ma lü m’ha dit : Varda che te el faset minga ! Mi sun el tò cumpagn servitur, di tò fradèi, i prufet, e di quei che tegnen i parolles de chestu liber. Adora davanti a Dio, inclinatevi . »  
La colpa comessa de Giovanni l’è proposta de Dio cuma un avvertiment dirigiù ai sò scelt : “ atent de minga cascà in del idolatria ! " qe la costituiss la colpa principala dei relijon crestiane refudade de Dé in Gesù Crist. L’ha organizad qesta scena ind la medema manera qe l’ha organizad la soa ultima lezion, e l’ ha ordenad ai so apostol de ciapar i armi per l’ora del so arest. Quand l’è rivà el temp, g’ha proibì de duperal. La leziun l’è stada dada e la diseva : “ Stai atent de minga fàl .” In chestu versichel , a Giovanni g’he dà la spiegaziun : “ Mi sun el to cumpagn servitur .” I “ angel ” , anca “ Gabriel ” , sun , cuma i òmm , creatür del Dio creatur che g’ha proibì in del segond di sò des cumandament de inclinass davaant ai sò creatür, davaant di imagen sculpì , o di imagen dipint ; tüt i furm che l’idol pœu ciapà . Num podem insì imparar de qest verset notand i comportaments oposts dei angel. Chichinscì Gabriel , la creatura celest püsee degna dopu Michele, proibiss la prostraziun davaant a lù. D’ oltra part, Satana, in di sò appariziun seduttif , in de la furma de la “ Vergin ” , dumanda che se costruisen monument e sit de cult per venerà e servir-la... la maschera luminosa del buio la casca.                  
L’angel al specifica ancamò “ e quell dei tò fradei, i profet e de quei qe tegnen i parolle de qest liber .” Intra chesta fras e quella del Apoc. 1 :3 nutem la diferenza dovüda al temp trascors intra l’inizi del era de la descriziun , 1980 , e chel de la versiun atual del 2020. Intra chesti dü dat, “ chel che legg “ cundivideva la lüs descritta in del “ l’è entrà in del oper de Dio e . Chesta multiplicaziun la cunsent a püsee di quei ciamà de entrà in di eleziun ascultand la verità rivelada e mettend-la en pratich en mod cuncret.       
Verso 10 : “ E lü m’ha dit : Segna minga i paroll de la profezia de chestu liber. Perchè el temp l’è visin. »  
El messaj l’è minga ver, perchè l’è indirizzà a Giovanni, che Dio g’ha trasportà in del noster ültim temp dal principi del liber , segond Apoc. 1:10 . Inolter, g’hem de capì che el comand de minga sigillar i parolles del liber l’è indirizzà diretament a mi in del mument induè el liber l’è cumpletament dessigilà ; l’è pö el “ liber avert ” de Apoc. 10:5. E quand che l’è “ dervida ” cun l’aiut e el permess de Dio, g’he plü la questiun de sarral cun “ segi ” . E quest, “ perchè el temp l’è visin ” ; in de la primavera del 2021 , g’he sun 9 an prima del glorios riturn del Signur Dio Gesù Cristu.           
Però, la prima apertura del “ liber piscinin ” l’è cuminciada dopu el decret de Dan.8:14, cioè dopu el 1843 e el 1844 ; perché l’ impurtant cumprensiun del argument del ültim test de la fed avventista l’è dovüda ai rivelaziun dat diretament de Gesù Cristu stess, o del sò angel, a la noster surela Ellen G. White , durant el sò ministeri .   
Verso 11 : “ Quel che l’è ingiüst, l’è ancamò ingiüst, e quel che l’è spurch, l’è ancamò spurch ; e el giüst, che fa ancamò la giüstizia, e chel che l’è sant, che l’è ancamò sant; »  
A la prima letura, qest verset al conferma l’entrada in vigor del decret de Dan 8:14. La separazion dei avventist selezionads de Dio intra el 1843 e el 1844 la conferma el messaj de “ Sardis ” indov qe trovom i protestants “ viv ” ma “ morts ” e “ inquinads ” spiritualment, e i pionier avventist “ degn de biancheza ” ciamads in qest verset “ santificazion e giustizia ”. Ma l’apertura del “ librett ” l’è progressiva cuma “ el sentier di giüst che va innanz a cress cuma la lüs del dì, del alba al sò zenit ” . E i avventist pionier savevan minga che una prœuva de fed g’havaria fatt intra el 1991 e el 1994 cuma el stüdi de la “ 5 ° tromba ” g’ha rivelà . All’improvviso oltre leture de qest verset diventen possibei.                  
El temp de sigillament l’è drèe a finì cuma legem in Apoc. 7:3 : “ Fas minga mal a la terra, né al mar né ai alber, fin che g’hem minga sigillà i servitur del noster Dio sü la front.” “ Indué duvariam mett el permess de dannegiar la terra, el mar e i alber ?” G’he sun dü pusibilità. Prima de la “ sesta tromba ” o prima di “ set ültim plagh ” ? La “ sesta tromba ” che la costituiss una sesta puniziun de avvertiment dada de Dio ai pecadur terrester, me par logich en chestu cas mantegnir la segonda pusibilità. Perché i “ set ültim plagh de la ira de Dio ” g’han cuma ubietif, la “terra” prutestante e el “ mar ” catolich . Considerem che i distruziun cumplicà de la “ sesta tromba ” impedisen no, ma promovon la cunversiun di elett ciamà redent del sàang de Gesù Cristu.                     
L’è donca, dopu la “ sesta tromba ” e just prima di “ sett ültim plagh ”, e al mument de la fermada del sigillament che segna la fin del temp de la grazia collettiva e individual che podemo ancamò mett i parolles de chestu verset : “ Quel che l’è ingiüst, che l’è ancamò ingiüst; e chel che l’è ancamò spurch, che l’è ancamò spurch; e el giüst, che fa ancamò la giüstizia, e chel che l’è sant, che l’è ancamò sant; » Tuts podaran veder chi la manera ind la qual el Spìrit al vegn per confermar in qest verset la bona traduzion qe g’ho presentad per el verset fondamental “ Adventist ” qe l’è Daniel 8:14 : “ ... la santitaa la sarà justificada ”. I parolle “ giustizia e sant ” sun fortement suportà e donca cunfermà de Dio. Chestu messaj donca anticipa el temp de la fin del temp de la grazia, ma un’oltra spiegaziun l’è la seguent. Arrivand a la fin del liber, el Spìrit el mira al temp induè el liber cumpletament decifrà diventa el “ liber piscinin avert ” e de chel mument innanz , sò acetaziun o refud farà la diferenza intra “ quel che l’è giüst e chel che l’è inquinad ” e el noster Signur invita “ el sant a santificass ancamò püsee ” . Me regordi anca che el “ inquinament ” l’è stà atribuì al prutestantesim in del messagg de “ Sardis ” . El Spirit el mira cun i sò parolles a chestu prutestantism e al adventism istituzional che g’ha cundividü la sò malediziun dal 1994 , la data induè l’è entrà denter in del alleanza ecumenich . L’acetazion del messaj descrit de qest libr la farà donca “ anc’mò una vœlta , ma per ultem, la diferenza intra quell qe al serviss a Dio e quel qe al serviss miga ” segond Mal 3:18.                           
Donca riassumi i leziun de chestu verset. Prim, la cunferma la separaziun avventista dal prutestantism intra el 1843 e el 1844. In de la segonda letüra, se aplica cuntra l’adventism uficial che l’è turnà a l’alleanza prutestante e ecumenich dopu el 1994. E propon una terza letüra che se aplicarà a la fin del temp de primavera de Gesù in del 1844. prima del 3 april de Pasqua 2030.
Dopu chesti spiegaziun, g’hem de capì che la causa de la caduda del avventism istituzional, che l’ha purtà a vess “ vomità ” de Gesù Cristu in del sò messaj indirizzà a Laodicea, l’è men el refud de creder al sò riturn per el 1994, che el refud de tegnir cunt del contribut de la lüs che l’è rivà a la traduziun del Daniel8 : una lüs dimustrada en mod incontestabil dal test biblich uriginal ebraich stess. Chestu pecà podaria vèss cundanà sultant del Dé de la giüstizia che tegn minga inucent i colpevul.   
Verso 12 : “ Ecco, mi vegni prest , e la mia ricumpensa l’è cun mi, per dar a ognidun segond el sò oper . ”  
Tra 9 an, Gesù turnarà in gloria divina indescrivibil. In del Apoc. 16-20, Dio g’ha rivelà la natüra de la sò part de puniziun riservada ai ribel catolich, prutestan e avventist pecatur , ingiüst e intolerant . L’ha anca presentad a noi la porzion riservada ai so fedel adventist elets qe onoran la soa parolla profetega e el so sant Sabat del settim dì, ind Apoc. 7:14, 21 e 22. “ La punizion ” la “ renderà a ognun segond el so lavorar ”, qe la lassa poc spazi per i just eyei de lor. I parolle de autogiustificazion diventan inutil perqè alora al sarà trop tard per trasformar i eror dei scernide passade.    
Verso 13 : “ Mi son l’Alfa e l’Omega, el prim e l’ultim, el principi e la fin. »  
Quell qe al g’ha un principi al g’ha anca una fin. Chestu principi se aplica a la durada del temp terrester previst de Dio per la sò seleziun di elett. Intra l’alfa e l’omega, saran passà 6000 an. In del an 30 el 3 april, la mort espiatoria voluntaria de Gesù Cristu g’ha anca segnà el temp alfa del alleanza cristiana de 2000 an ; La primavera 2030 sonarà cun podè in del sò temp omega . 
Ma l’alfa l’è anca 1844 cun sò omega 1994. E a la fin, l’alfa l’è per mi e per i ültem scelt, 1995 cun sò omega, 2030.
Verso 14 : “ Beati quei che guardan i sò cumandament ( e che lavan minga i luur vestid ) , perché g’han diritt al alber de la vida e che pœden entrà in de la cità per i port . »  
La segonda furma de la “ grand tribulaziun ” l’è davaant a nun cunt el sò corollari di mort en moltitudin. Donca, l’è urgent ottener la proteziun e l’aiut de Dio travers de Gesù Cristu. Come l’imagin la sujeriss, el pecador al g’ha de “ guardar i sò comandament ” ; quei de Dio e quei de Gesù, “ l’agnel de Dio ” che vœur dì che g’ha de renuncià a tüt i furm che el pecà pœu ciapà. La traduziun velada de chestu verset cunservà in di noster Bibbi d’incœu l’è dovüda al Catolicesim Roman guidà del Vatican. I olter manuscritt , i püsee vècc e donca püsee fedel, disen : “ Beati quei che guardan i sò cumandament . ” E perqè el pecad l’è la trasgression de la lej, el messaj l’è destort e al sostituiss l’ubbidienza necessaria e vital cond la semplix rivendicazion de apartenenza cristiana. Chi beneficia del crimin ? A quei che cumbateran el Sabat fin al glorios ritorn de Gesù Cristu. El vero messaj l’è : “ Beato quel che obediss al sò Creatur .” Chestu messaj ripet sultant chel citaa en Apocalisse 12:17 e 14:12, cioè : “ quei che tegnen i cumandament de Dio e la fed de Gesù .” Chesti sun i destinatari del ültem messaj indirizzà de Gesù. Quell qe al judica el resultad otegnud l’è Gesù Crist medem, e el so requisit l’è compagn ai sofriments soportads ind el so martiri. La ricompensa per i selezionads la sarà grandissima ; g’havaràn l’inmortalità , e entraran in de la vita eterna travers de la via adventista simbolizada di “ dodes port ” de la simbolich “ nœuva Gerusalemm ”.                         
Verso 15 : “ Fœra cunt i can, i stregon , i sessualment immoral, i assassini, i idolatri, e tüt chel che ama e pratica la bugia ! »  
Chi sun quei che Gesù ciama inscì ? Chesta acüsa sconduuda la riguarda tüta la fed cristiana che s’è apostatizada ; la fed catolica, la fed prutestante multiforme inclusa la fed avventista che l’è entrada in de la sò alleanza in del 1994 ; la fed avventista insì riccament benedeta de luu a l’inizi de la soa esistenza, e ancamò plussee per quant riguarda i so ultem rapresentants costrets a dissender. I “ can ” sun i pagan ma anca, e soratüt, quei che disen de vèss sò fradèi e el tradisen . Chestu termin “ can ” l’è paradossalment per i òmm ucidentai d’incœu chel del animal cunsiderà cuma simbul de fedeltà , ma per i uriental l’imagin stess del eserciziun . E chichinsci Gesù sfida anca la sò natüra ümana e i cunsidera animai indelicà . I olter termin cunferman chestu giudizi. Gesù cunferma i paroll ditt en Apoc. 21:8 e chichinsci l’ agiunta del termin “ can ” esprim el sò giudizi persunal. Dopu la sublim dimostraziun de amour che g’ha dà ai òmm, g’he nissun che l’è püsee terribil de vèss tradid di quei che disen de vèss sò e sò sacrifici.          
Poeu Gesù i ciama “ magi ” per i luur raport cunt i angel malvagi, el spiritualism, che prima g’ha sedù la fed catòlich cunt i appariziun de la “ Vergin Maria ”, quaicos de biblich impusibel. Ma i miracol fait dei demoni inn simil a quei qe i “ magi ” del Faraon hann fait denanz a Mosé e Aaron.      
Col ciamar-i “ imodests ”, Gexù al condana la liberazion de la moralitaa ma soratut i alleanze relijos innaturai qe inn faite dei cese protestante cond la fed catolega denunziada dei profet de Dio comè el servidor del diavol. I riprodusen, “ cuma tüsan ”, l’“impurità ” de luur “ mader prostituta Babilonia la Grand ”, denunziada in Apoc. 17:5.          
I apostati sun anca “ assassini ” che se prepararan per matar i scelt de Gesù se lü intervegn minga per impedir-i cun la sò gloriosa vegnuda.  
Sun “ idolatri ” perché dan püsee impurtanza a la vida material che a la vida spiritual. Restan indiferent quand che Dio ge ufriss la sò lüs, che refudan cun brau demonizand i sò veri messagg.  
E per finir quest verset , el specifica : " e chi ama e pratica la falsità ! “Inscì , al denuncia quei qe la soa natura l’è tacada a la bugia, a’l pont qe inn totalment insensibei a la veritaa. L'è stait diit qe g'è no una contabilitaa del gust ; L’istess l’è vero per la carità per la verità o per i busie. Ma per la soa eternitaa, el Signor al seleziona, esclusivament, intra i so creature qe la riproduzion umana la da orijen, quei qe g’hann qesta amor per la veritaa.      
El resultà final del pian de salveza de Dio l’è terribil. Butà fœura , dopu, sun i pecadur antediluvian indurì e minga pentii , la vègia alleanza ebraich incredul , l’ abominabil fed papal romana catòlich , la fed idolatrich ortodoss, la fed prutestant cunt el sò caratter prediziunal , e a la fin, la fed vitimista del la tradiziunal. s g’han tüt privilegià al stess mod.
El messaj “ adventist ” g’ha avü di conseguenz fatal, prima, per i ebrei, che sun cascà per el luur refuud de creder in de la prima vignuda del Messia annunciada en Dan 9:24 a 27. Segond, i cristian cascià fœura de Gesù che cundividen tüt la colpa de mustrar disinterèss per l’ültem “ adventist no cossage ” . La luur mancanza de amour per la sò verità l’è fatal per luur. In del 2020, chesti grand religiun uficial cundividen tüt chestu terribil messaj che Gesù g’ha rivolt in del 1843 al prutestantesim del era “ Sarde ” in Apoc. 3:1 : “ Te passi per vèss vif, e te seet mort ”.          
Verso 16 : “ Mi, Gesù, g’ho mandà el me angel per testimoniar-v chesti ròbb in di ges. Mi sun la radis e la discendent de David, la stèla del matin lüminusa. »  
Gesù l’ha mandad el sò angel Gabriel a Giovanni, e travers de Giovanni a noi, i sò fedel servitur di ültem dì. Perchè l’è sultant incœu che chestu messaj cumpletament decifrà el permett de cumprender i messaj che el se rivolg ai sò servitur e discepol di set era o di set Assemblee . Gesù l’elimina el dubi sü la sò evocaziun simbolich de Apo.5 : “ la radis e la posterità de David .” Lü l’ha anca dit : “ la stela del matin lüminusa .” Chesta stèla l’è el sul ma se identifica cun lee sultant cuma un simbul. Perché, inconsciamente, i vesser sincer qe aman Gesù Crist per el so sacrifici onoren el noster sol, qesta stella divinizada dei pagan. Se tanti g’he san minga , i multitudin, anca quei illuminad sül argument, sun minga pront, gnanca capas de cumprender la gravità de chesta aziun idolatrich pagana . L’òmm g’ha de desmentegàs, per mettess al post de Dio che sente i ròbb en mod parècc diferent perché la sò ment g’ha seguì i aziun di òmm per quasi 6000 an giamò. Identifica ogni aziun per chel che rapresenta effetivament ; che l’è minga el cas di òmm che la sò cuurta vida se interessa soratüt de sudisfar i luur desideri, principalment carnai e terrester, ma l’è anca el cas di quei che sun spirituai e parècc religius e che restan blocà del rispett per i tradiziun di pà.        
A la fin del messagg de Tiatira , el Spìrit g’ha dit a “ chel che vince ” : “ E mi g’he darò la stèla del matin ” . Qui Gesù el se presenta come “ la stella del matin ”. El vitor al g’havarà donca Gesù e cun luu tüta la lüs de la vida che g’ha la sò funt en luu. El ricurd de chestu termin sugerisc tüta l’atenziun di veri ültem “ Aventist ” sü chesti versi de 1 Pietro 2:19-20-21 : “ E g’hem la parolla profetich püsee sicüra; sapend chest prima, che nissuna profezia de la Scritüra l’è de nissuna interpretaziun privada, perché la profezia l’è mai vegnuda per la voluntà del òmm, ma i sant òmm de Dio parlavan cuma l’eran muvü del Spìrit Sant. “Se pudeva minga dì meji. Dopu avegh ascultà chesti parolles, el scelt i trasfurma en oper cunsiderà de Gesù Cristu.          
Verso 17 : “ E el Spìrit e la sposa disen : Vien. E quel che l’ascolta, che dis : Vien. E che vegna quel che g'ha sete ; Che chi vœur ciappa l’aqua de la vida liberament .  
Fin dal principi del sò ministeri terrester, Gesù g’ha ciamà : “ Vien .” Ma prendend l’imajen de la “ sete ” , al sa qe quell qe al g’ha miga “ sete ” al vegnarà miga a bever. La sò chiamada la sarà ascultada sultant di quei che “ g’han sete ” de chesta vida eterna che la sò giüstizia parfet g’he ufriss sultant per la sò grazia, cuma segonda ocasiun. Gesù l'ha pagad el prezi ; Donca l’ufrir “ gratis ” . Nissüna “ indulgenza ” catolich o divina la permett de vèss ottegnüda al prezi de dané. Chesta chiamada universal prepara una riuniun de funziunari elegì de tüt i naziun e de tüt i urigin. La chiamada “ Veni ” la diventa la ciaf de chesta radunaziun di scelt che la prova de fed di ültem dì la crearà. Ma, viveràn la prova sparpagnada sü la terra e seran minga riunid fin che Gesù Cristu l’è turnà in de la sò glòria per scancelàl de la terra del pecà .                 
Verso 18 : “ Mi testimonio a tüt chel che asculta i parolles de la profezia de chestu liber : Se quaivun g’ha giuntà a chesti ròbb, Dio g’ha giuntà i plagh che sun scrivuu en chestu liber ; »  
L’Apocalisse l’è minga un liber biblich urdinari. L’è un’œvra de leteratura divinament codificada in lenguagg biblic qe la pœl vesser recognossuda de quei qe cerqen la Bibbia intera del principi a la fin. I espresiun diventan familiar travers de la letura ripetüda. E i “ concordanz biblich ” permeten de truvà espresiun simil. Ma propri perché el sò codes l’è precis, i tradutur e i trascritur sun avvertì : “ Se quaivun g’he giuntà quaicoss, Dio el colpirà cunt i plagh descrivü en chestu liber .”    
Verso 19 : “ E se qualchedun g’ha ciapà via i paroll del liber de chesta profezia, Dio g’ha ciapà via la sò part del alber de la vida e de la cità santa, che sun scrivuu en chestu liber. »  
Per i stess motif, Dio minacia tüt chel che “ g’ha ciapà via quaicos de i paroll del liber de chesta profezia .” Chiunque ris’cia l’è anca avvertì : “ Dio g’ha darà via la sò part del alber de la vida e de la cità santa, che sun descrivü en chestu liber .” I cambiament nutà g’havaran donca di conseguenz terribil per quei che i g’han commess.   
Tiro la tò atenziun sü chesta leziun. Se l' alteraziun de chestu liber codificà incumprensibil l’è punida de Gesù Cristu en chesti dü mod rigoros , cosa sucederà a chel che refüda el sò messaj decodificà perfettament cumprensibil ? 
Dio g’ha una bona rason per presentar chest avvertiment en mod ciar , perché chesta Rivelaziun , che i parolles sun scelt de Luu , g’ha el stess valur del test di sò “ Dés Comandament ” incisi cunt el sò dit sü di tavul de pedra . Ades , in Dan.7:25, l’ha profetizad che la sò “ legg ” real la sarès stà “ cambiada ” inscì cuma i “ temp ” . L’aziun l’è stada fada, cuma g’hem vist, del autorità romana, dopu imperial in del 321, dopu papal , in del 538 . Chesta aziun , che g’ha giudicà “ arrugant ”, la sarà punida de la mort , e Dio el ne esorta a ripeter minga, vers la profezia, chestu tip de colpa che g’ha cundana fermament.             
El lavor de Dio al resta el so lavor indipendentement de quand qe l’è fait. Decifrar la sò profezia l’è impusibel senza la sò guida. Chestu significa che l’oper decriptà g’ha el stess valur de chel cifrà. Donca rendite cunt che chestu oper indué el pensé de Dio l’è ciarament rivelà l’è de una “ santità ” volta parècc . La costituiss l’ultima “ testimonianza de Gesù ” de Dio ai sò servitur dissident che restan adventist del sett dì ; e al stess temp, cun la prategh del vero Sabat del Sabat, l’è in del 2021 , l’ültima “ santità giüstificada ” prugramada dal entrà en vigur del decret de Dan.8:14 in del 1843 .        
Verso 20 : “ Quel che testimonia chesti ròbb el dis : ‘Certament vegni prest . Amen ! Vien, Signor Gesù ! »   
Perché g’ha denter i ültim parolles che Gesù Cristu g’ha rivolt ai sò discepol, chestu liber de Apocalisse l’è de volta santità. In luu truvam l’equivalent di tavulett de la legg, incisi cunt el dit de Dio e dat a Mosé. Gesù l'atesta ; Chi l’è che osarà cuntestar chesta attestaziun divina ? Tut l’è dit, tutt l’è rivelà, g’ha minga püsee de dì che : “ Sì, vegni prest .” Un semplis “ Sì ” qe l’impegna tuta la soa persona divina, l’è de dir se la soa venida iminent l’è certa perqè al rinnova la soa promessa: “ Mi vegni promptament ” ; un “ promptment ” datad che ciappa el sò significà cumplet : in de la primavera del 2030. E cunferma la sò afermaziun disend “ Amen ” ; che vœur dì : " In verità ".                  
Chi dis donca : “ Vien, Signor Gesù ” ? Segond el verset 17 de chestu capitul, sun “ el Spìrit e la sposa .”       
Verso 21 : “ Che la grazia del Signur Gesù la sia cun tüt i sant ! »  
Quest ultem verset de l’Apocalisse sara el liber evocand “ la grazia del Signor Gesù .” Chestu l’è un tema che l’era despess cuntrari a la legg, al principi del Assemblea Cristiana . In qei temp lì, la grazia l’era contraria a la lej de quei qe refudaven l’oferta de Crist. L’ereditaa de la lej de part dei ebrei la vœl dir qe i vedeven la justizia divina domà a travers de lee. Gesù el vœreva miga scancellar-i de l’ubbidienza a la legg ma l’è vegnuu per “ cumpletar ” chel che i sacrifici di animai g’havevan profetizà. Per quest l’ha dit in Mat 5:17 : “ Pensa minga che son vegnuu per abolì la legg o i prufet; Son vegnuu minga per abolì, ma per cumpletà .”       
La ròba püsee sorprendent l’è sentir i cristian che se opponen a la legg e a la grazia. Perchè, cuma spiega l’apostol Paol , la grazia l’è pensada per vùttar l’òmm a cumpletar la legg fin al punt che Gesù dichiara en Giovanni 15:5 : “ Mi sun la vite, vuuter sun i ram. Quell qe al resta in mi e mi in luu, al porta tant fruit, perqè senza de mi pœdet miga far nient .” De che ròbb de “ fà ” l’è drée a parlà e de che “ früta ” l’è drée a parlà ? Del rispett de la legg che la sò grazia la rend pusibel travers del sò jütt in del Spìrit Sant.        
Sares stà desiderabil e salutar che “ la grazia del Signur Gesù l’era stada ” , e che g’havaria pudü agir, “ en tüt ” ; ma chestu verset distòrt esprim sultant un desideri che pœu vèss realizà. Sperem tüt che g'he sarà tanti ; tant quant pusibel ; el noster ammirabil Dio, Creator e Salvador el se merita ; l’è supremament degn de lù. Specificand “ cun tüt i sant “, el test uriginal scancela tüt i ambiguità ; la grazia del Signor la pœl beneficiar domà esclusivament lor , quei “ qe al santifica cond la soa veritaa ” (Giovanni 17,17). E a quei qe pensen de rivar a la vita eterna prendend el camin qe Gesù Crist al dix de seguir, ve regordi qe intra el “ camin ” e la “ vita ”, g’è la “ veritaa ” inevitabel, segond Giovanni 14:6. Per tant dispiasè di ribell che pretenden la benediziun de chestu verset, dal 1843, la grazia del Signur la dà vantagg sultant a quei che santifica cunt el restaur del sò sant ripòs del Sabat el sabato. L’è chesta aziun che, cumbinada cun la testimonianza del amor per la sò “ verità ”, la rend i sant elett degn de la grazia en questiun. Donca la grazia la pœu minga vèss dedicada a “ tüt ”. Donca, atenziun ai traduziun minga giüst de la Bibbia, che purtan a una terribil disilusiun final per quei che, purtropp, fan afidament sü de luur !                         
La divina Rivelazion presentada in qest lavor l’è rivada a confermar i lezion profetizade ind la storia de la Genesi, l’importanza vital de la qual sem staits bon de notar. A la fin de chestu mesté, me par util ricurdar chesti leziun principal . Chestu l’è giüstificaa e voraria sottalinear che in del noster mund d’incœu , la fed cristiana l’è presentada en mod massif en una furma distòrta a causa del patrimoni cültüral del catolicesim roman. La verità dumandada de Dio l’è restada in del stat semplis e logich capì di primi apostol de Gesù Cristu, ma chesta semplicità, despess ignurada, diventa , per sò caratter minoritari , cumpless per i minga inizià . Defatt, per identificar i sant di ültem dì de Gesù Cristu e la strütüra spiritual de Apocalisse, el decret de Daniel 8:14 l’è indispensabil. Ma per identificar chestu decret, el stüdi del inter liber de Daniel e la decifraziun di sò profezie sun anca indispensabil . Chesti ròbb capì , l’Apocalisse ne cunsegna i sò segret. Chesti stüdi necessari spiegan la dificultà incuntrà quand se cerca de convinci l’òmm incredul del noster temp en ucident, e en particular en Francia.
Gesù l’ha dit che nissun pœu vegnir a lù senza el Pà che el guida e l’ha anca dit, süi sò elett , che g’han de nass del aqua e del Spìrit. Qests duu insegnaments vœlen dir ind una manera complementar qe el Signor al cognoss la natura spiritual dei so cernids intra tute i so creature. En conseguenza, ognun de luur reagiss segond la sò natüra ; Inolter, quel che g’ha di pregiudizi a favor del Sabat giamò praticà di ebrei acetarà senza troppa dificultà i rivelaziun profetich che mostran che l’è dumandà de Dio del 1843. Al cuntrari, chel che g’ha di pregiudizi minga favorevul sül te refudarà tüt i argument biblich presentà e truvarà la sò bona rason. Comprender qest principi al ne protej del diventar disillusionads in su quei qe presentem la veritaa de Crist. Riveland la veritaa de la ment de Dio, la profezia la da el poder complet al “vangel eterno ” qe i discepol de Gexù g’hann de “ insegnar ai nazion fina a la fin de l’epoca .”     
I " bestie " de l'Apocalisse  
Cronologicament e successivament i nemìs de Dio e di sò scelt cumparivan a l’imagen di “ besti ”.  
La prima la designa la Roma imperial imaginada del “ dragon cun des corn e set cò che g’han sü diademe ” in Apoc. 12 : 3 ; “ I nicolaitan ” in Apoc. 2 :6 ; “ el diavol ” in Apoc. 2:10.        
La segonda la riguarda la Roma catolica papal imaginada de “ la bestia che la se leva del mar, cun des corn che g’han sü diademe e set cò ” de Apoc. 13:1 ; “ el tron ​​de Satana ” in Apoc. 2:13 ; “ la dona Jezabel ” in Apoc. 2:20 ; “ la luna s’ciantada de sang ” in Apoc. 6:12 ; “ la terza part de la luna ” de la “ quarta tromba ” in Apoc. 8:12 ; “ el mar ” in Apoc. 10:2 ; “ la canna cuma una verga ” in Apoc. 11:1 ; “ la cua ” del “ dragon ” in Apoc. 12:4 ; “ el serpent ” in Apoc. 12:14 ; e “ dragon ” di versi 13, 16 e 17 ; “ Babilonia la granda ” in Apoc. 14:8 e 17:5.                                    
El terz l’è mirad a l’ateism revoluzionari frances, imaginad de la “ bestia qe la leva su del foss senza fond ” ind el Apoc. 11 : 7 ; la “ grand tribulaziun ” en Apoc. 2:22 ; la “ quarta tromba ” in Apoc. 8:12 ; “ la boca che inglutiss el fiumm ” che simboliza el popul catolich, in Apoc. 12:16. Chestu riguarda la prima furma del “ segond guai ” menziunà en Apoc. 11:14. La sò segonda furma la sarà cumplidada de la “ sesta tromba ” de Apoc. 9:13, cioè segunt Apoc. 8:13 cunt el titul de “ segond guai ” , intra el 7 mars 2021 e el 2029, sotta l’aspet real de una Terza Guerra Mondial che finìs cun la guerra nuclear. El genocidio uman che depopula la terra ( l’abiss ) l’è el ligam stabilì intra “ la quarta e la sesta tromba ”. I detai del svilupp de chesta guerra sun rivelà in Dan.11:40-45.                     
La quarta “ bestia ” la se riferiss a la fed protestanta e a la fed catolega, sò aleada, in del ültem test de fed in de la storia terrester. El “ vegn sü de la terra ”, in Apoc. 13:11 ; che vœur dì che lee stessa l’è vegnuda fœura de la fed catòlica simbolizada de “ el mar ”. L’era de la Riforma l’ha stabilid una religiun prutestante, cun tanti aspett, segnà del apostasia , che testimoniava in di oper de Giovanni Calvin, un caratter bellicoso, duro, crudel e persecutorio . L’entrada en vigur del decret de Dan.8:14, l’ha cundanà a livel global a partir de la primavera del 1843.       
La fed avventista istituzional, qe l’è vegnuda fœra viva de la prova de fed protestanta del 1843-1844, l’è tornada indree e l’è tornada al status de la fed protestanta e de la soa maledizion divina de l’autun del 1994 ; Chestu l’è dovüu al refuud uficial de la lüs profetich divina rivelada en chestu oper dal 1991 . Chesta mort spiritual de la furma istituzional l’è profetizada en Apoc. 3:16 : “ Te vomitarò fœura de la mè vuuch .”     
I cumpliment final de la profezia sun devant de nun, e la fed de tüt la sarà metüda a la prœuva. El Signur Gesù Cristu recugnuss, intra tüt i òmm, quei che g’he apartenen , cioè quei che accettan i sò rivelaziun vitai, el frutt del amor divin, cun gioia e fedeltà grata .
In del mument del ültima scernida, i elett se distinguen del fatt che saveràn perché la caduda caduda, la divina Rivelaziun la farà inscì la diferenza intra i salvà e i perdü a cui de l’era apostolich “ Efeso ” , en Apoc. 2:5, Dio g’ha dit : “ regorda donca de induè l’è cascà ” ; e in del 1843, in del era “Sardis ” , g’ha dit anca ai prutestan, in Apoc. 3:3 : “ regordate cuma g’heve ricevü e ascultà ; e mantegni e penti ” ; quest fin ai avventist che sun s’ciopà del 1994, che anca se sun di Sabat, riceven de Gesù chestu messaj de Apoc. 3:19 : “ Quant quei che amo, rimprovero e castigo ; donca stà zelos e pentite .”                  
Ind la preparazion de qesta Rivelazion profetega, el Dé Creador , incontrad ind la persona de Gexù Crist , al s’è metud l’obietiv de permeter ai so scelt de identificar ciarament i so nemìs ; la ròba l’è fata e el proposit de Dio l’è raggiunt . Inscì spiritualment richiu , el sò Scelto diventa “ la sposa preparada per la cena di nòzzi del Agnel .” Lü “ l’ha vistì de lino bianch fin, che l’è la giüstizia di sant ” in Apoc. 19 :7. Voi che g’he legg el contenù de chest oper, se g’he la pussibilità e la benediziun de vèss intra luur nümer, “ prepara-v a incuntrar el voster Dio ” (Amos 4:12) , in de la sò verità !          
Adess che i misterius profezie de Daniel e de Apocalisse sun stà cumpletament decifrad e el temp del ver ritorn de Cristo l’è adess cognussü, chesta dumanda de Gesù Cristu citada en Lucca 18:8 la lassa un dùbi in quai mod angustiant sü de luur : “ Ve digo, lü i vendicarà prest.” Ma quand che el Fiœul del Òmm vegnarà, truvarà fed sü la terra? ". Perqè l’abundanza de la cognossenza intelletual de la veritaa la pœl miga compensar la deboleza de la qualitaa de qesta fed. L’umanità che la g’ha de afruntà el riturn de Gesù Cristu la s’è sviluppada en un clima favurevul a tüt i furm de egoismo fortement incoraggià. El sucess individual l’è diventà l’ubietif che g’ha de vèss raggiunt a qual-sa-vöör prezi, anca schiacciand el propri visin, e chestu durant un luungh periud de pà mundial che l’è durà püsee de 70 an. Quand che savèm che i valur del ciel propost de Gesù Cristu sun en oposiziun assoluta a chestu standard del noster temp, la sò dumanda la par tragicamente giüstificada, perché la pœu riguardar i gent che credevan vèss “ scelt ”, ma purtropp resteran sultant “ ciamà ” ; perché Gesù g’ha minga truvà en luur la qualità de fed dumandada per vèss degn de la sò grazia.        
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
La letera la mata ma el Spìrit el dà vita
 
Chestu ültem capitul cumpleta la descriziun de la Rivelaziun del Apocalisse. Defatt, g’ho apena presentà i codess biblich che permeten de identificar i simbul che Dio dupera en i sò profezie, ma menter el luur fin l’è rivelar el sò requisit per el return del Sabat dal 1843-1844 , la parolla Sabat la cumpariss minga una volta en chesti test profetich o de Daniel. L’è semper sugerì ma minga citaa en mod ciar. El mutif per no dar-l un nomm ciar l’è che la prategh del Sabat l’è una normalità de bas de la fed cristiana apostolich, perché tüt pœden vedè che l’argument del Sabat l’è mai stà un uget de polemica intra i ebrei e i primi apostol, discepol de Gesù Cristu. Però , el diavol l’ha miga smess de atacar-l, prima incitand i ebrei a “ inquinar -l”, poeu i crestian, fasend-l totalment “ ignorar ”. Per avegh chestu resultà, g’ha ispirà di fals traduziun di test uriginai che g’havevan menziunà. In plu, qesta presentazion de la veritaa divina la saria miga completa senza la denuncia de qeste odiose malfatte, qe i so vitime inn , prima, el Signor in Gexù Crist , pœ quei a cui la soa mort espiatoria la podaria haver ofrid la vita eterna.    
Afermo davaant a Dio che g’he minga un vers in di scritt di vècc e di nœuf patt, cioè la Bibbia intera, che insegna un cambiament in del status del Sabat dal quart di sò des cumandament ; inolter , santificad de Dio , fin dal principi de la sò creaziun del noster mund terrester. 
De l’apostasia prutestante per l’implementaziun del decret de Daniel 8:14 in de la primavera del 1843 fin incœu, legg la Bibbia la mata. Vœui fär ciar che l’è minga la Bibbia che mata voluntariament, l’è l’üs che se fà sü la bas di errur de traduziun che cumparisen en i versiun tradott di test uriginai “ ebraich e grecch ” ; ma l’è anca soratüt un prublema dovüu a di interpretaziun sbajaa . El Signur stess cunferma la ròba, en imagen, in Apoc. 9:11 : " E g’havevan cuma re sü luur l’angel del foss senza fond, che en ebraich l’è ciamà Abaddon, e en grecch l’è Apollion . " Me regordi chichinsci el messagg scondù en chestu versichel : “ Abbadon e Apollion ” vœuren dì, “ en ebraich e en grecch ” : Distrutur. El “ angel del foss senza fond ” destrugg la fed duperand i “ dü testimoni ” biblich de Apoc. 11:3.                
Ancamò, dal 1843, i falsi credent g’han fatt dü errur in de la luur letura de la testimunianza storegh de la Bibbia. El prim l’è chel de avegh dà püsee impurtanza a la nassita de Gesù Cristu che a la sò mort e el segond refurza chestu error , dand püsee impurtanza a la sò resurreziun che a la sò mort. Chestu dopi errur testimonia cuntra de luur, perché la dimostraziun de la carità de Dio per i sò creatür la se basa , essenzialment , sü la sò decisiun voluntaria de dar , en Cristo , la sò vida per la redenziun di sò elett. Dar la priorità a la resurreziun de Gesù l’è defurmar el pian de salvament de Dio, e per i colpevul g’ha la conseguenza de tajass via de lù e de romper el sò sant, giüst e bon patt . La vitoria de Crist la se pogia in su la soa acetazion de la mort, la soa resurezion l’è domà la conseguenza felice e justa de la soa perfezion divina.
 
Colossens 2: 16-17 : “ Donca, che nissun v’el giudica in del magnà, in del bev, in di dì de festa, in de la lüna nova o in di dì de saba: che sun un’ombra di ròbb che vegnen; »   
Chestu versichel l’è despess duperà per giüstificà la ferma de la prategh del “ Sabbath ” settimanal . G’he sun dü mutif per cui chesta scernida l’è inscì. La prima l’è che l’espresiun “ di saba ” la indica “ i saba ” ocasiunà di “ feste ” religius annual urdinà de Dio in del Levitico 23. Chesti sun di “ sabat ” muviment che sun mettuu al principi e quai volt a la fin del temp di “ feste ” religius . Sun riferì a luur de la fras “ g’he n’è de fà minga un lavurà servil en chel dì .” G’han no cunnesiun cunt el “ Sabbath ” settimanal, però el luur nomm “ Sabbath ” che vœur dì “ cessar , ripusà ” e che cumpariss per la prima volta en Gen. 2:2 : “ Dio s’è ripusà ” . Varia anca de notar che la parolla “ sabat ” citada in del test ebraich del quart cumandament la cumpariss minga in de la traduziun de L.Segond che la designa , sultant , cunt el nomm de “ dì de ripòs ” o “ settim dì ”. Però, la ciapa la sò radis del verb citaa in Gen. 2:2 : “ ripos ” o “ el Sabat ” che l’è ciarament ciamà in de la versiun JNDarby de la Bibbia .                                       
La segonda raxon l’è questa : Paol l’ha diit de “ feste e sabat ” qe inn “ ombrie dei robe qe vegnen ”, çoè robe qe profetizen una realtaa qe l’è staita o qe la vegnarà . Suponend qe el “ Sabat del setim dì ” al se trata in qest verset, la resta una “ ombra qe la vegn ” infina a l’ariv del setim millenni qe al profetiza. La mort de Gesù Crist l’ha rivelà el significà del “ Sabat del sett dì ” che profetiza, a causa de la sò vitoria sül pecà e sü la mort , i “ mil an ” celest durant i quai i sò elett giüdicaran i mort terrester e celest cadù.             
In quest verset, “ i feste, i lün nov ” e i luur “ sabat ” l’eran cunness cun l’esistenza de la furma naziunal del Israel del vècc patt. Stabilind el nœuf patt travers de la sò mort, Gesù Crist g’ha renduu inütil chesti ròbb profetich ; dovevan cessar e scumparir cuma un “ ombra ” che s’è sbiadida davaant de la realtà del sò ministeri terrester cumpletà. Menter el “ Sabbath ” settimanal l’aspeta la rivà del sett millenni per incontrar la sò realtà profetizada e perder la sò ütilità .          
Paul parla anca de “ magnà e bef .” Come servidor fedel, al sa qe Dio l’ha parlad de qeste robe ind el Levitic 11 e ind el Deuteronomio 14 indov qe al prescriv i mangiar pur permetuds e i mangiar impur proibids. I parolle de Paol inn miga intendude a contestar qeste ordenanze divine ma domà i opinion umane ( qe nissun... ) esprimude su qest argoment qe al desviluparà in Romani 14 e 1 Cor.8 indov qe el so penser al compariss plussee ciarament . L’argoment al riguarda i aliments sacrificads ai idoi e ai false divinitaa. El regorda i elett che furman l’Israel spiritual de Dio, di luur duveri vers de lù , disend in 1 Cor. 10:31 : “ Se mangi, o bev, o quel che fa, fà tüt a la glòria de Dio .” L’è glorificà Dio da quei che ignoran e disprezan i sò ordinanz rivelà sü chesti argument ?     
 
L’ è Giacom, el fradel de Gesù, che parla per el nomm di apostol sül argument de la circoncisiun , in di Att 15: 19-20-21 : “ Perciò incoragio a minga dà disturb a quei che se rivolgen a Dio, ma a scriver-i che se astenen di idol e di inquinament; perchè Mosé g’ha di temp antich in tüt i cità quei che el predica, che l’è lett in di sinagoga tüt i saba .   
Despess drovads per justifegar la libertaa dei pagan convertids vers el Sabat, qests versets costituissen, al contrari, la meiora prœva de la soa pratega incorajada e insegnada dei apostol . Difatt, Giacom pensa che l’è minga util imponer luur la circoncisiun e el riassum i principi essenziai perché l’ insegnament religius prufund el sarà presentà a luur quand che van “ ogni saba ” in di sinagoga ebraich en luur località . 
 
Un olter pretest duperà per giüstificà la cessaziun de la classificaziun di aliment en pur e impur: la visiun dada a Pietro en Att 10. La sò spiegaziun l’è sviluppada en Att 11 induè identifica i “ animai impurt ” de la visiun cunt i “ òmm ” pagan che sun rivà a dumandar-l de ndà al centuriun roman “ Corli ” . In qesta vision, el Signor al se rapresenta la natura impura dei pagan qe i servissen miga Luu e i servissen i false divinitaa. Però la mort e la resurreziun de Gesù Cristu purta un grand cambiament per luur, perché la purta de la grazia l’è dervida a luur travers de la fed in del sacrifici espiatori de Gesù Cristu. L’è travers de chesta visiun che Dio insegna a Pietro chesta ròba nœuva. Donca, la classificazion pura e impura stabilida de Dio , ind el Levitic 11, la resta e la seguta fina a la fin del mond. Tranne che, dal 1843, cunt el decret de Dan. 8:14, el mangià di òmm prend el standard de la “ santificaziun ” uriginal stabilida e urdinada en Gen. ; Chestu l’è el tò mangià .”             
Gesù l’ha dad la sò vita in tortura fisich e mental per salvà i sò scelt. Dubite minga del livel volt de santità che chesta mort passiunada dumanda en cambi de chel che salva. Verament ! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
El temp terrester de Gesù Cristu
 
La perla del Sabat del 20 marzo 2021
Fin dal principi del me ministeri, l’eri cunvint , e l’ho cantad , che “ Gesù l’è nassuu in de la primavera .” In chestu saba del 20 mars 2021, l’ equinozi de primavera l’è stà a les 10:37 al principi de un’incontro spiritual. El Spìrit m’ha purtà a cercà la prœuva de chel che fin a chel mument l’era stà una semplis convinziun de fed. Un calendari ebraich g’ha cunsentì de localizà el mument del equinozi de primavera del an 6 - prima de la noster dataziun uficial cristiana de la nassita del noster Salvadur , in del " Sabbath " del 21 marz .     
Perché an –6 ? 
Perché la noster dataziun uficial de la nassita de Gesù Cristu l’è stada costruida sü dü errur. L’è stà sultant in del VI secul d.C. che el monach catolich Dionisio el Piccìn g’ha cumincià a stabilir un calendari. In mancanza de detai biblich o storegh , g’ha mettuu chesta nassita in de la data de la mort del re Erode, che g’ha mettuu in del 753 da la fundaziun de Roma. De chel mument i storegh g’han cunfermà un errur de 4 an in del sò calcul ; che mett la mort de Erode in del 749 da la fundaziun de Roma. Ma Gesù l’è nassuu prima de la mort de Erode e Matt . El detai l’è impurtant , perché el test specifica, “ dü an, segond la data che g’haveva dumandà cun atenziun ai Magi .” Se sun stà giuntà ai quater an del errur precedent, l’an –6, o 747 de la fundaziun de Roma, l’è stabilì biblicament.       
L’ equinozi de primavera del an – 6
Cadend in d’un saba, in quest ann – 6, la Bibbia la ne insegna che un angel el se presentava a “ pastor che vardavan i luur gregg ” . El Sabat proibiss el cumers ma minga el manteniment e la cura di animai ; Gesù l’ha cunfermà chest disend : “ Chi de vuuter, che g’ha una pégora che la casca en un foss, el vien minga a salvàla, anca in del dì del saba ? ". Inscì, da part de un angel, la nassita del “ Bon Pastor ”, salvadur e guida di pégore uman l’è stada annunciada, prima, ai pastor uman, guardian e prutetur di pégor animal. L’angel l’ha dit : “ ...perché l’è nassuu incœu in de la cità de David un Salvadur, che l’è Cristo Signur .” Chestu “ incö ” l’era donca el dì del Sabat e l’annunzi che l’era stà fatt de nott, la nassita de Gesù la g’ha intra i 18:00, l’inizi del Sabat e l’ura de nott del annunzi fatt del angel ai pastor. G’hem de stabilir incœu l’ura precis induè, in del quadrant urari de Israel, l’è stà l’ equinozi de primavera del an –6. Ma chestu l’è minga ancamò pusibel perchè g’hem minga di informaziun sü chestu periud.             
La nassita de Gesù in del Sabat la rend el pian de salvament de Dio lüminus e perfettament logich. Gesù el s’è dichiarà el “ Fiœul del Òmm ” , “ el Signur del Sabat ” . Perchè el Sabat l’è temporaneo e la sò utilità la seguta fin al dì de la sò segonda vegnuda, chesta fed l’è pudent e gloriosa. Gesù el dà al Sabat el sò significà cumplet perché el profetiza el rest del settim millènni vinciù sultant per i sò scelt cun la sò vitoria sül pecà e la mort .    
Per segnar la sò entrada in del età adulta, a l’età de “ dodes an ” , Gesù l’intervien spiritualment cunt i religius che el dumanda sul Messia annunzià in di Sacre Scritür. Separad dei so jent qe al cercaven per tri dì, al testimonia la soa indipendenza divina e la soa consapevoleza de la soa mission a favor dei omen terrester.  
Poeu l’è rivà el temp del sò ministeri terrester atif e uficial. I insegnament de Daniel 9:27 la presentan sotta furma de un patt de “ una settimana ” che simboliza sett ànn intra l’ autun del 26 e l’autun del 33. Intra chesti dü autun, g’he, en una posiziun central, la primavera e la festa de Pasqua del an 30 indué , a metà settimana del 30. 3, 30, Gesù Crist l’ha fait cessar “ el sacrifici e l’oferta animal ” del rito ebraeg , cond l’oferta la soa vita per espiar i pecads dei so scernids domà. In del dì de la sò mort, Gesù g’haveva 35 an e 13 dì. Morend vitorius sül pecà e la mort , Gesù g’ha poduu cunmett el sò spirit a Dio , disend : “ L’è finì .” La sò vitoria sü la mort l’è stada cunfermada de la sò resurreziun. L’ha compagnad e instruid insì i sò apostol e i sò discepol fin quand , davaant a luur œucc, l’è salì in ciel prima de la festa de la Pentecoste , segond la testimonianza dada en Atti 1 :1 a 11 . Ma i angel g’han preparà en chesta ocasiun l’annunzi del sò glorios ritorn, disend : “ Òmm de Galilea, perché stet chì a vardà in del ciel? Chestu Gesù , che l’è stà ciapà in del ciel, vegnarà inscì cuma l’è stà vist ndà in del ciel . A la Pentecoste, g’ha cumincià el sò ministeri celest cuma “ Spìrit Sant ” che g’he permett de agir fin a la fin del mund, al stess temp, in del spìrit de ognun di sò elett sparpagnà sü la terra. L’è inscì che el sò nomm profetizà en Isa.7:14, 8:8 e Matt.1:23, “ Emmanuel ” che vœur dì, “ Dio cun noi ”, ciappa, ancamò püsee, el sò ver significà.                         
I detai dà en chestu document sun di ricumpens che Gesù dà ai sò scelt cuma segn de apprezzament per luur dimostraziun de fed. Inscì la data de la sò mort la permett de cognoss e de cundivider cun lù chel del sò ültim riturn glorius che g’ha prugramad per el prim dì de la primavera del an 2030 ; cioè 2000 an dopu la primavera de la sò crocifixiun el 3 april 30. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Santità e santificaziun
 
La santità e la santificaziun sun inseparabil e cundiziun de la salveza ufrida de Dio en Gesù Cristu. Paul al ne regorda in Ebr 12:14: “ Segui la pas con tuts i omegn e la santitaa, senza la qual nissun al vedarà el Signor .”  
Chestu cuncett divin de “ santificaziun ” g’ha de vèss perfettament capì perché el riguarda “ tüt chel che l’è de Dio ” e cuma tüt i proprietari, el se permett no de vèss despossessà senza conseguenz per quei che osan fàl . Ades, g’ha minga sens de elencà e cumpilar un elenc di ròbb che g’he apartenen ; Creatur de la vita e de tüt chel che g’he denter, tüt l’è sò. Donca g’ha el diritt de la vida e de la mort sü tüt i sò creatür vivent. Però, lassand a tuts el dreit de viver cond luu o de morir senza de luu, i so cernids se unissen a luu per una cerna libera e volontaria de apartener a luu per l’eternità. Chesta riconciliaziun cun lù la fà di sò scelt sò proprietà. Quei qe al dà el benvenud e al recognoss entran ind el so concet de santificazion qe al riguardava jamò tute i lej ai quai la vita in su la terra l’è sometuda. La santificazion la consist donca ind l’acordar de someter-s ai lej fisege e morai stabilide , e donca aprovade , de Dio. L’è in chesta duppia capacità che el Sabat e i Dés Comandament esprimen concretament chesta santificaziun divina, la cui trasgresiun dumandarà la mort del Messia Gesù.     
Chestu cuncett de santificaziun l’è inscì fundamental che Dio g’ha pensà che l’era giüst definìl propri al principi de la Bibbia en Gen. 2 :3, santificand el sett dì. L’è donca minga una surpresa che chestu numer set diventa el sò “ segn real ” en tüt la Bibbia e püsee en particular en Apoc. 7:2 : “ E g’ho vist un olter angel che l’ alzava de est , cunt el segn del Dio vivent ; l’ha criad cond una vus volta ai quater angel qe g’è stait dait de far mal a la terra e a’l mar, e l’ha diit : » . Quei che g’han i orecc per ascultar el sugeriment del sutil Spìrit de Dio g’havaran notà che chestu “ segn del Dio vivent ” l’è menziunà en chestu capitul “ 7 ” de Apocalisse.          
 
In questa Pasqua e Sabat del 3 april 2021, l’anniversario de la mort del noster Salvador Gesù Cristo, el Spìrit de Dio g’ha dirigiü i me pensé al santuari ebraich de Mosé e al Tempi costruì del re Salomon a Gerusalemm. Ho nutà lì un detai che cunferma fortement l’interpretaziun che g’ho dà de chestu santuari ; cioè, un ròll profetich del grand pruget de salvament preparà per i elett redent de Dio. 
Dal 1948 , ancamò purtand la malediziun divina per el luur refuud de recognoss Gesù Cristu cuma el “ Messia ” mandà de Dio, i ebrei g’han recuperà la sò terra naziunal. De chel mument, un’idea, un pensé g’ha ossessiunà : costruir ancamò el Tempi de Gerusalemm. Alas per lor, questa roba la sucederà mai, perchè Dio g’ha una bona rason per impedirla ; la sò part l’è finida cun la mort e la resurreziun de Gesù Cristu. La santità del tempi g’ha truvà la sò cumpleta cumpliment in del ànima del “ Messia ”, in de la sò carn e in del sò spirit, perfett e senza nissuna macchia. Gesù l’ha rivelà chesta leziun quand che g’ha dit in Giovanni 2:14, parland del sò corp : “ Destrugi chestu tempi, e in tri dì el levarò sü .”         
La fin de l’ütilità del tempio l’è stada cunfermada de Dio in tanti mod. Prim, l’ha fait distrujir ind el an 70 dei truppe romane de Tito, segond l’annunzi profetizad in Daniel 9:26. Poeu, dopu avegh cacià fœura i ebrei, g’ha cunsegnà el sit del tempi a la religiun del Islam che g’ha costruì dü moschee lì ; la püsee vègia “ Al- Aqsa ” e la Cupola de la Rocia. Israel donca g’ha né la pusibilità né l’autorizaziun de part de Dio per recostruir el sò tempi. Perchè chesta recostruziun g’havaria defurmà el sò pian de salveza profetizà.   
El temp de validità del tempi de Gerusalemm l’è stà incis in de la sò costruziun. Ma par veder plu ciar, g’hom de esaminar inanz i detai rivelads de qest edifizi religios qe ‘l g’ha la santitaa. Nutem che el tempi l’era de vèss costruì del re David, che g’ha espress el desideri e g’ha scernì Gerusalemm per ospital ; Dio l’è d’acord. Per far quest, l’haveva decorad e fortificad qesta antiga cittaa ciamada “ Jebus ” ind i temp de Abraham. Inscì, intra David e “ el fiœul de David ”, el “ Messia ”, sun passà “ mil an ” . Ma Dio l'ha miga permetud, e l'ha fait cognosser la rexon ; l’era diventad un om de sangh per avegh copà el sò fedel servitur “ Uria l’Ittita ” per ciapà la sò dona, “ Batseba ”, che dopu l’è diventada la mam del re Salomon. Donca David l’ha portad el prezi de la soa colpa, punid de la mort del so prim fiœl , nassud de Batseba, alora , dop de haver fait senza l’ordin de Dio el censiment del so popol, l’è stait punid e Dio al g’ha ufrid de cerner la soa punizion intra tri scernide. Segond 2 Sam 24:15, g’ha scernì la mortalità de la peste epidemica che en tri dì g’ha purtà a la mort de 70.000 vitim.               
In del 1 Re 6 truvom la descriziun del tempi costruì de Salomon. L’ha ciamada “ la cà de YaHweh ”. Chestu termin “ cà ” dis un sit per riunir la fameja. La cà costruida la profetiza la famiglia del creatur redentur de Dio. L’è furmà de dü element visin : el santuari e el tempi.     
Sü la terra se fan di riti religius che sun praticà in del area autorizada per i òmm. Salomon el ciama : tempi. In del estensiun del sit püsee sant, che el ciama santuari, e da induè l’è separà sultant de un vel, la stanza del tempi l’è lunga quaranta cubit, cioè dü volt püsee grand del santuari. Ol tempio ‘l quarcia doncà 2/3 de tuta la cà. 
Anca se l’è stada costruida püsee tard in di temp de Mosé, l’alleanza ebraich l’è interament metüda sotta l’umbrella del alleanza fatta intra Dio e Abraham al principi del terz millenni dopu Adam. El " Messia" al se presentarà al popol ebraeg a l'inizi del quint millenni, çoè 2000 agn adree. Ades, el temp dat de Dio a la terra per la sò seleziun di elett l’è de 6000 an. Truvam inscì per el temp, la prupurziun 2/3 + 1/3 de la cà de YaHWéH . E in chestu cunfront, el 2/3 del patt de Abraham curispunt al 2/3 de la cà de YaHweh che finìs sul vel separatur. Chestu vel g’ha una funziun impurtant perché segna el passagg del terrester al celest ; chestu sapend che chestu cambiament segna el cumpletament del ròll profetich del tempi terrester. Qeste nozion dann a’l vel separador el segnifegad del pecad qe al separa el Dé celest parfet de l’om terrester imperfet e pecador de Adam e Eva. El vel separadur g’ha un duppi caratter, perchè el g’ha de cunfurmass a la perfeziun celest e a l’imperfeziun terrester di dü pezz culegà. Chestu l’è quand che la part del Messia la cumpariss perché lü rapresenta perfettament chesta carateristich. In de la sò perfeziun divina, Gesù Crist l’è diventà pecà purtand quei di sò elett al luur post per espiar-i e pagar el prezi mortal.  
Chesta analìs la purta a vedè in del santuari l’imagin de una sucession profetich di grand fas spirituai segnà ogni 2000 an : 1° sacrifici ufrì de Adam – Sacrifici ufrì de Abraham sul monte Moria, futur Golgota – Sacrificio de Cristo scelt al pè del Monte Golgota rious ritorno del salvador Gesù Cristo in Michele. 
Per Dio, per el qual segond 2 Pietro 3:8, “ un dì l’è cuma mil an, e mil an cuma un dì ” (varda anca Salm 90:4) , el prugrama terrester l’è costruì sü l’imagin de la setimana en una sucesiun de : 2 dì + 2 dì + 2 dì. E deré a chesta sucesiun se derva un eterno “ sett dì ”.     
El contenù di dü stanz de la cà santa l’è estremamente rivelatur.
 
El santuari o sit sant
 
I dü cherubin cunt i al slargà
El santuari ciamà sit püsee sant g’ha 20 cubit de luungheza e 20 cubit de largheza . L’è una quadrada perfetta. E la sò alteza l'è anca 20 cubit ; che el fà un cub ; la tripla imagen de la perfeziun (= 3 : L = W = H ) ; chesta cuma la descriziun de la “ nœuva Gerusalemm che la vegn giò del ciel de Dio ” in Apoc. 20. Chestu sit sant l’è vietà de Dio a l’òmm cun la pena de mort. La raxon l'è semplix e logica ; Chestu sit pœu ospitar sultant Dio perchè simboliza el ciel e rapresenta el caratter celest de Dio. In del sò pensé g’he el sò plan de salveza indué tüt i element simbolich che sun installà en chestu santuari g’han luur part . La realtà l’è en Dio in de la dimensiun celest , e sü la terra dà travers di simbul l’ illustraziun de chesta realtà. Me rivo inscì a l’argument de chesta specifich descuverta de chesta Pasqua 2021. Legem in 1 Re 6:23 a 27 : “ El g’ha fatt in del santuari dü cherubin de legn d’oliva selvadegh, volt des cubit. Ognuna dei duu ale de vun dei cherubin la g’haveva cinq cubit, qe la faseva dex cubit de la ponta de un’ala a la ponta de l’oltra. Anca el segond cherubin g’haveva des cubit. La misura e la furma l’eran istess per tüt i dü i cherubin. L’alteza de ognun di dü cherubin l’era de des cubit. Salomon g’ha mettuu i cherubin in del mezz de la cà, denter. I luur al l’eran spantegà: l’ala de la prima la tocava un mür, e la segonda la tocava l’olter mür; e i luur olter ali se truvavan a la fin in mezz a la cà .          
Chesti cherubin esistevan no in del tabernacul de Mosé, ma mettend-i in del tempi de Salomon, Dio illuminà el significà de chestu sit püsee sant. Ind ella direzion de la sœ largœra, la stanza ‘l é incroxada dei do cobie de ale dei do cherubin, e i g’he dann inçi un standard celest, praticament inacessibil par ‘l vesser uman qe ‘l viv nomà in su la terra. Approfitti de chesta ocasiun per denunzià e restabilir una verità sü chesti cherubin che, en un delirio mistic pagan, i pittur famus cuma “ Michelangilo ” g’han dà l’aspet de neon cun di ale che suonavan di strüment o che tiravan di frecc cunt un arc. G’he sun minga di bebè in del paradis. E per Dio, segond Sal.51:5 o 7 : " Ecco, son nassuu in iniquità, e in peccad la mia mader m'ha concepid " , e Rom.3:23 : " Perchè tüt g'han pecà e sun stà mancant de la glòria de Dio " , g'he minga una ròba cuma un òmm inucent o pur peccaa l'è un bebè de pecà. I angel del ciel sun stà tüt creà cuma jòvin, cuma l’era Adam sü la terra. Envegien no e restan semper istess. La vegiaia l’è una carateristich ünicament terrester, la conseguenza del pecà e de la mort, el sò pagament final, segond Rom 6:23.        
 
L'Arca de la Santa Alleanza
1 Re 8:9 : " In de l'arca g'hera nient olter che i dü tavul de pedra che Mosé g'ha mettuu lì a Horeb, quand el SEGHER g'ha fatt un patt cunt i fiœui de Israel, quand che sun vegnuu fœura del paes d'Egit ."  
In del santuari o sit püsee sant g’he sun dü grand cherubin cun di ali slungà , simbul del caratter celest attif , ma anca e soratüt , l’arca del patt che l’è metüda al center de la stanza intra i dü grand cherubin. Perché l’è per riparola che la cà la se costruiss. Ind l’orden ind el qual Dio al presenta a Mosé i robe relijos qe al g’ha de far, prima l’è l’Arca de l’Alleanza. Ma chestu cuntenidur l’è menu prezius del sò contenù : i dü tavulètt de pedra induè Dio g’ha incisi cunt el dit la sò legg ultrasanta di des cumandament. L’è el rifless del sò pensé, del sò standard, del sò caratter imutabil . En un stüdi separà (2018-2030, l’ultima aspetativa avventista) g’ho giamò dimustrà sò caratter profetich per l’era cristiana. In del santuari legem el pensé segret de Dio. Lì trovom i elements qe favorissen e renden possibel la comunion cond luu. In oltre parolle, el pecador qe al resta un trasgressor volontari dei so dex comandaments al se inganna se al cred de poder preveder la soa salvazion. La relaziun la se basa sultant sü la fed metüda süi realtà simbolizà che se truvan en chestu sit püsee sant. In dex comandaments, Dio al riassum el so standard de vita prescrit per i vesser uman formads a la soa imajen ; che vœur dì che Dio stess onora e mett en pratich i sò cumandament. La vita dada a l’òmm la se basa sul rispett de chesti cumandament. E la sò transgresiun la dà nascita al pecà punì de ​​la mort del colpevul. E de Adam e Eva, la disubbidienza l’ha metü tüt l’umanità sotta chesta condiziun mortal. La mort donca l’è vegnuda süi òmm cuma una malatia senza cüra per guarir.   
 
La sedia de la misericordia
Ind ol santuari, sora ‘l cadre de misericordia, un'imagin simbolica dol altar indove ‘l Agnel de Dé ‘l sarà sacrificad, olter duu angel plu picen i varden ‘l altar e i lor ale i se jonten ind ol mez. In chesta imagen, Dio mustra l’interess che i angel fedel dan al pian de la salveza che se basa sü la mort espiatoria de Gesù Cristu. Perchè Gesù l’è vegnuu giò del ciel per ciapà la furma de un neonato uman. Quell qe l’ha dait la soa vita in su la crox del Golgota l’è stait prima el so amis celest “ Micael ”, capo dei angel e espression celest visibel del Spirit creativ Dio e i angel se ciaman giustament “ compagni servitor ” dei so elets .    
In del Lugar Santissim, l’arca cuperta del cuvern l’è metüda sotta i al di dü cherubin püsee grand e minur. In chesta imagen truvam l’illustraziun de chestu versichel de Mal 4:2 : “ Ma per vuuter che g’han pagüra del me nomm el Sul de la giüstizia l’è levà sü cun la guarigiun in di sò al ; te vegnet föra e te salterà cuma di vitell de la stalla .” El sedil de misericordia , un simbul che prefigura la cross indué Gesù l’è stà crocifiss , purtarà defatt la guarigiun cuntra la malatia mortal del pecà. Gesù l’è mort per liberar del pecad e l’è resuscitad per liberar i sò scelt di man malvagi di pecadur minga pentii e ribell. La trasgressiun de la legg cuntenuuda in del arca g’ha purtà la mort a tüt i creatür uman sü la terra. E per i elets selezionads de Dio in Crist, per lor domà, el propiziator metud sora l’arca qe la g’ha denter la lej trasgreida l’ha fait trionfar la vita eterna, ind la qual i entraran a l’ora de la prima resurrezion ; quella dei sant redents del sang verzad de Gesù Crist in su qest propiziator. La luur guarigiun de la mort la sarà donca cumpleta. Segond Mal 4:2, i cherubin sunt l’imagin del Dio Spirit celest che Apoc. 4 indica cunt el simbul di “ quater creatür vivent ”. Perchè la guarigiun ligada al cadregh l’è ben metüda sotta i dü ali central di dü grand cherubin.       
Propri cuma in del rito ebraich annual del “ Dì del Espiaziun ” , el sàang animal de la cavra l’era spargügnà sül front e sül cadregh , vers est , l’era necessari che anca el sàang de Gesù Cristu scorreva sü chestu stess cadregh. Per quest , Dio l’ha miga invocad el servizi de un prete uman. El g’haveva planificà e urganizà tüt in anticipu, fasend trasportar l’arca e i ròbb sant , in del temp del prufeta Geremia , dal sit püsee sant e del sit sant in d’una caverna che se truvava sottaterra al pè del monte Golgota , sotta un paviment de ròcc , prufund de ses meter sü la caverna . I suldà roman g’han tirà sü la cros sü la qual Gesù l’è stà crocifiss. Travers una falla lunga e prufunda creada del terremot menziunà in de la Bibbia , el sò sàang l’è letteralment scurrì sül lat sinister del cadregh de misericordia, cioè sül lat dester del Cristo crocifiss . Donca l’è minga senza rason che Matt.27:51 testimonia de chesti ròbb : “ E ecco, el vel del tempi l’è stà scipà en dü de sora in bas; e la terra l’è stà tremà, e i ròcc se sun scipà ... ” Ind el 1982, un esam scientifeg l’ha rivelad qe el sang sec catad su del Ron Wyatt l’era anormalment componud de 2 3 cromosoma X e de un singol cromosoma Y, el creador divin al voleva lassar adree, una prœva de la soa natura divina qe l’è jontada a la soa facia negativa . Inscì la legg trasgressada cuntenuuda in del arca g’ha ottegnuu la sò riparaziun cumpleta ricevend sül sò altar el sàang veramente senza pecà del noster Salvadur Gesù Cristu. Perchè in del rivelà chesti ròbb a Ron Wyatt, Dio g’ha minga cercà de sudisfà la curiosità del òmm , ma g’ha vuuu rinfurzà la dutrina de la santificaziun de la sò divinità en Gesù Cristu . Perché avegh sang divers di olter òmm ,        al da una rexon per creder ind la soa natura parfeta e pura, libera de qualsessia forma de pecad. L’è insì confermad qe l’è vegnud a incarnar un nœv o “ ultem Adam ” come al dis Paol in 1 Cor 15: 4 5 , perqè anca se l’è stait vist, ascoltad e mort ind un corp de carn simil a’l noster, l’ era senza nissun ligam jeneteg cond la speça umana . Chesta atenziun ai detai in de la realizaziun del sò pian de salvament la rivela l’impurtanza che Dio dà ai simbul del sò insegnament. E capimo mei perqè Mosé l’è stait punid per haver falsifegad qest projet de salvament divin col haver colpid do vœlte la rocia de Horeb. La segonda volta, segond el comand de Dio, g’haveva domà de parlà cun luu per truvà l’aqua.  
 
La verga de Mosé, la manna, el rulò de Mosé
Num.17:10 : " El Signur g’ha dit a Mosé: Purta indrè la bastonada de Aaron davaant de la testimonianza , per vèss tegnuda cuma segn per i fiœui de la disobedienza, perché te pœdet fà cesar i luur murmur davaant a mì, perché murisen minga . "   
Es.16:33-34 : “ E Mosé g’ha dit a Aaron: Ciapa un vas, mett denter un omer pien de manna, e mettel davaant del Signur , per vèss cunservà per i voster generaziun. Segond el comand dat de YaHWéH a Mosé, Aaron l’ha mettuu davaant a la testimonianza , inscì che l’era preservada .   
Deut.31 :26 : “ Prendi chestu liber de la legg, e mettel visin a l’arca del patt de YaHWéH , el to Dio, perché l’è lì cuma testimoni cuntra de ti . ”  
Basad sü chesti versi , perdonem l’apostol Paol per el sò error de mett chesti element in del arca e minga de fianc o davaant a lee , in Ebr. 9: 3-4 : “ E deré al segond vel g’hera la part del tabernacul ciamada el Sant di Sant , che g’haveva denter l’altar d’or de l’arca e sora l’arca de tüt . Davant a l’arca g’hera un vas d’or che g’haveva denter la manna, la bastonada de Aaron che g’haveva di germogli e i tavulètt del patt . Inscì anca l’altar del incens l’era minga in del santuari ma sul lato del tempi davaant del vel. Ma i ròbb mettü visin al arca l’eran lì per testimoniar i miracul fatt de Dio per el sò popul ebraich che l’è diventà Israel, una naziun libera e respunsabil .   
Insema a l’arca, la verga de Mosé e de Aaron, la dumanda la fiducia in di veri profet de Dio. Segond Deu.8:3, la manna la regorda ai elett prima de Gesù che “ l’òmm vivrà minga sultant del pan e del aqua, ma de ogni parolla che la vegn fœura de la vuuch de YaHWéH .” E chesta parolla l’è anca rapresentada lì in de la furma del rulò scrivuu de Mosé, sotta la dettaziun de Dio. Sora l'arca , l'altar de la misericordia insegna qe senza la fed ind ol sacrifici volontari de la vita de Gesù Crist, la conession cond Dé ‘l é impossibel. Qest insema de robe al costituiss la bas teolojega del nœv patt promulgad sul sang uman verzad de Gexù Crist. E logicament, el dì induè, en lù, el pian de Dio l’è stà realizà, el ròll di simbul e de la festa de “ Yom Kippur ” o “ dì de l’espiaziun ” che el profetizava l’è diventà vècc e inütil. Dinanz a la realtà, i ombri se sbiadiscon. Doncà ‘l tempio, indove i se faven i riti profetic, ‘l g’iva de desparir e comparir mai plu. Come l’ha insegnad Gesù, l’adorador de Dio al g’ha de venerar-l “ in spirit e in veritaa ”, avend “ liber acess ” al so Spirit celest travers la mediazion de Gesù Crist. E chestu cult l’è minga ligà a nissun sit terrester, né a Samaria, né a Gerusalemm, e anca menu a Roma, Santiago de Compostela, Lourdes o a la Mecca.           
Anca se l’è minga ligada a una posiziun terrester, la fed l’è dimustrada di oper che Dio g’ha preparà in anticip per i sò elett menter viven sü la terra. Ol simbolism dol santuari ‘l é cessad a ‘l comenzament dol quint millenni dòp 4000 agn de temp pecator. E se el pian de Dio l’era stait costruid in plu de 4000 agn, i elets i saressen entrads ind el ripos de Dio profetizad del Sabat settimanal. Ma l’era minga inscì, perchè de Zaccaria , Dio profetiza dü patt. El elabora el segond, disend in Zac 2:11 : “ Tanti naziun se uniran a YaHWéH en chel dì, e diventaran el me popul; Mi starò in mezz a ti, e ti sarèss che el Signur di esercit m’ha mandà a ti. » I dü alleanz sun rapresentà de “ dü oliv ” en Zac 4:11-14 : “ Allora g’ho rispost e g’ho dì: Che vœuren dì chesti dü oliv, a destra del candelier e a man sinistra del candelier? G’ho rispost una segonda volta, e g’ho dit: Che vœuren dì i dü ram de oliva, che sun visin ai dü tub d’or da induè l’or el scorre? El m’ha rispost: Savet minga cus’è che vœuren dì? G’ho dit : No, signur . E lü g’ha dit: Chesti chi sun i dü unì che sun davaant del Signur de tüta la terra . Leger qests versets me fa descuvrir una sublim sutileza del Dio creador, el Spìrit Sant qe l’ispira la parolla biblica. Zaccaria l’è ubligà a dumandar do volt quel che vœuren dì i “ dü oliv ” perché Dio el rispond. Chestu perché el pruget del divina alleanza sperimentarà dü fas sucesif ma la segonda fas l’è insegnada di leziun de la prima. Sun dü, ma en realtà sun sultant un, perché el segond l’è sultant el culmin del prim. Efetivament, qual l’è el valor del vècc patt senza la mort espiatoria del Messia Gesù ? Negot, nanca la cua de una pera, come l’avaria diit el monac Martin Lutero. E questa l’è la causa de la tragedia che la colpiss ancamò incœu i ebrei naziunai. In qests versets Dio al profetiza anca el so refud del nœv patt cond la resposta de Zaccaria a la domanda: " Savet miga qe vœlen dir qests?" Digo: No, signur . Perchè infatt, i ebrei naziunai ignuran chestu significà fin al mument del ültim test che preced el return de Gesù Cristu induè se cunverteran o cunferman el luur refud a dispendi de luur esistenza.            
Ovviament, la conversiun cristiana di popul pagan l’ha dimustrà, el pian divin l’è stà cumpletà in de la persòna de Gesù Cristu e l’è l’ünich segn che Dio ufriss ancamò ai ebrei naziunai de restà in de la sò santa alleanza. Inscì cunfermà, chesta segonda o nœuva patt la doveva slargàs sü l’ültem terz di 6.000 an del temp del pecà terrester. E l'è domà per el sò ültim ritorn glorios che Gesù Crist marcarà el temp del cumpletament del segond patt ; perchè fin a chestu ritorn, l’insegnament profetizà di simbul resta util per cumprender el pruget global preparà de Dio perché g’he devem la cunosenza del temp del sò glorios riturn : l’inizi de la primavera 2030 . Inscì, in del 1844, in del dar el Sabat ai sò elett, Dio g’ha ciapà i leziun scrivuu in del simbolism del santuari ebraich e in del tempi de Salomon. El denunzia el pecà de la dumenica catolich eredità del imperadur Costantin dal 7 marz del 321, sugerind la necessità de una nœuva “ purificaziun del santuari ” che l’è stada verament cumplidada una volta per tüt en Gesù Cristu crocifiss e resuscità. Dio l’ha infatt spetà fin al 1844 per denunzià püsee ciarament la sò condana de la “ Domenica romana ”. Perchè la sò adoziun g’ha mettuu la fed cristiana uriginariament pura sotta la malediziun del pecà che romp la relaziun cun Dio en cunformità cun l’annunzi dà en Dan.8:12.       
La santificazion donca l’implica per forza el rispet per el sant Sabat, stess santificad de Dio a la fin de la prima semana de la soa creazion del sistema terrester. Ancamò püsee perchè profetiza l’entrada di elett in del rest ottenuu de la vitoria de Gesù e perchè l’è present in del quart di des cumandament de Dio cuntenuu in del arca de la testimonianza in del sit püsee sant, el santuari , simbul del Spìrit del sò sant Fiœul celest del trice, Spirit . Tute i robe qe g’è denter inn care al cœr de Dio e i g’hann de vesser al stess mod care ai penser e ai cœr dei so cernids, dei so fiœi, dei persone de la soa “ casa ”. La selezion de l’autentega santitaa dei elets l’è insì stabilida e identifegada.  
A diferenza de la lej de Mosé qe la subìs adataments a ‘l progress dol plan de Dé, qell qe ‘l é inciso in su i prede ‘l g’ha un valor perpetu fina a la fin dol mond. E quest l’è el cas dei so dex comandaments, nissun de lor al pœl vesser modifegad, tant men cancellad, comè la Roma papal l’ha osad far col segond de qests des comandaments. L’intenziun malvagia de ingannà i candidà per l’eternità cumpariss in de la giunta di un cumand per mantegnir el numer a des. Ma la proibizion divina de inclinar-s a creature, imagen sculpide o rapresentazion ‘l é staita eliminada. Num podem pentir de qest tipo de robe, ma al ne permet comunque de desmascarar la falsa fed. Quell qe al cerca miga de capir e al resta superfiçal al patiss logicament i conseguenze del so comportament ; l’è ignorant dei termin del so judizi fina a la soa condana de part de Dio. 
 
El tempi o sit sant
Lassem l’aspet religius celest vist del ciel per vardal sotta chel che la santità religius g’he dà sü la terra. La descuvrem in di element mettuu in de la part “ tempio ” de la “ cà de YaHWéH ”. In del tabernacul di temp de Mosé, chesta stanza l’era la tenda de riuniun. G’he sun tri di chesti element, e riguardan la tavul del pan de mostra, el candelier cun set condutt e set lamp e l’altar del incens mettü giüst davaant del vel in del mezz de la stanza. Arrivand de fœra, la taula del pan l’è a mancina, a nord , e el candelier l’è a destra , a sud . Chesti simbul sun quei de una realtà che se furma in de la vida di elett redent del sàang verzà de Gesù Cristu. Sun perfettament cumplementar e inseparabil.    
 
El candelier d’or cun set lamp
Es.26 :35 : “ Te g’he mett la tavul fœura del vel, e el candelier di front a la tavul, sul lat sud del tabernacul; e te g’he mett la tavul sul lato nord .”   
Ind ol tempi, ‘l é metud a mancina , a sud. La letüra di simbul se fà en temp , de sud a nord. El candelier rapresenta el Spìrit e la lüs de Dio fin dal principi del vècc patt. La santa alleanza la se basa giamò sul sacrifici del “ agnel de Dio ” pasqual simbolizà e precedü de agnei o ariet giœuin ufrì en sacrifici fin de Adam . In Apoc. 5:6 g’he sun tacà i simbul del candelier : “ set œucc che sun i set spirit de Dio mandà in tüta la terra ” e “ set corn ” che g’he atribuisen la santificaziun del podè.       
El candelier l’è lì per sudisfar el bisogn de lüs di elett. L’ottenen in del nomm de Gesù Cristu in del qual se tegn la santificaziun (= 7) de la lüs divina. Chesta santificaziun l’è simbolizada del numer “ set ” present in de la rivelaziun biblich fin dal principi de la creaziun de la semana de set dì. In Zaccaria, el Spìrit imputa “ set œgg ” a la preda principal sü la qual Zorobabel g’ha de costruir ancamò el tempi de Salomon distrutt di babilunes. E el dis de chesti “ set œgg ” : “ Chesti set sun i œgg de YaHWéH , che corren innanz e indré per tüta la terra. » In Apoc. 5:6, quest messaj l’è atribuid a Gesù Crist, “ l’Agnell de Dio ”: “ E g’ho vist, in mezz al tron ​​e ai quater besti, e in mezz ai vècc, un Agnel che l’era in pè cuma l’era stà copà. El g’haveva set corn e set œgg, che sun i set spirit de Dio mandà in tüta la terra .” Chestu verset aferma fortement la santificaziun de la divinità del Messia Gesù. El grand Creatur Dio s’è mandà sü la terra per cumpletar en Gesù el sò sacrifici espiatori voluntari. L’è a l’azion de qest Spirit divin qe devi i spiegazion presentade ind i me ovre. La lux ‘l é progressiva e la cognossenza la cress cond ol temp. Num devem a luu tuta la nostra comprension dei so parolle profetege.              
 
L'altar dei profum
Ufrind el sò corp fisich a la mort, in de la norma parfet del sò spirit e de tüta la sò anima, Gesù Cristu g’ha davaant a Dio un odor piacevul che el rito ebraich simboliza cunt i profum. Cristo l’è rapresentà en chesti profum ma anca in del ròll del uficial che i ufriss.
Propri davaant del vel, e denanz a l’arca de la testimonianza e al sò cadregh, g’he l’altar del incens che cunferiss al uficial, al sumo sacerdot, la sò funziun de intercessur per i colp commess sultant di sò scelt. Perchè Gesù l’ha minga ciapà sü de luu i pecad del mund inter, ma sultant quei di sò elett a cui el dà segn de sò gratitudin. Sü la terra, el sumo sacerdot g’ha sultant un valur profetich simbolich, perchè el diritt de intercesiun l’è sultant de Cristo Salvadur. L’intercesiun l’è el sò diritt esclusif e la g’ha un caratter “ perpetuo ” segond l’urden de Melchisedec cuma l’è specificà en mod cumplementar en Dan 8:11-12 : “ E lee la s’è ingrandida fin al capitan del armada, e la g’ha ciapà via el sacrifici continuo , e la sò sacrifici. L’esercito l’è stait consegnad cond el sacrifici continu per el pecad; el corn l’ha slanzà giò la verità per terra, e l’ha reussid in di sò imprese " ; e in Ebr.7:23. I parolles tracciade “ sacrificio ” inn minga citaa ind el test ebraeg original. In qest verset, el Signor al denuncia i conseguenze de la dominazion papal romana. La relaziun diretta del cristian cun Gesù l’è deviada a vantagg del capo papal ; Dio perd i sò servitur che perden la sò anima. Ind la soa perfezion divina, domà el Dé in Crist al pœl legitimar la soa intercession, perqè al ofre, comè riscat per quei per i quai al interced, el so sacrifici compassionad volontari qe al porta un odor piaxevol a’l Dé qe al judica l’amor e la justizia qe al rapresenta ind el medem temp. La sò intercesiun l’è minga automatich, la esercita o menu, a segond se el suplicant la merita o menu; L’intercesiun de Gesù Cristu l’è mutivada de la sò cumpassiun per i debolezz carnai natürai di sò elett, ma nissun pœu ingannàl, lü giudica e cumbatt cun giüstizia e giüstizia e recugnuss i sò veri adoratur e s’ciavi ; quel che sun i sò veri discepol. In del ritual, i profum simbolizan el piacevul odor de Gesù che pœu inscì ofrir i oraziùn di sò sant fedel cunt el sò profum persunal piacevul a Dio. El principi l’è simil a condimentà un plat che l’è de magnà. Un’imagin profetica del Crist vitorius, el Sumo Sacerdot terrester diventa vècc e g’ha de scumparir, inscì cuma el tempi indué pratica i sò riti religius. El principi del intercesiun resta dopu chest, perché i oraziùn dirigiü a Dio di sant sun presentà in del nomm e in di merit de Gesù Cristu l’intercessur celest e de Dio en pienezza al stess temp.         
 
La taula del pan de mostra
Ind ol tempi, ‘l é metud a destra, in su la banda nord. El pan de la Presenza rapresenta el mangià spiritual che l’è la vita de Gesù Cristu, una vera manna celest dada ai elett. G’he sun dòdes pan cuma g’he sun dòdes tribù in del alleanza divina e umana cumplidada en Gesù Cristu cumpletament Dio (= 7) e cumpletament Òmm (= 5) ; el numer dodes l’è el numer de chesta alleanza intra Dio e òmm, Gesù Cristu l’è sò aplicaziun e mudel parfet. L’è sü de lù che Dio costruiss i sò alleanz süi 12 patriarch, süi 12 apostol de Gesù, süi 12 tribù sigillà in del Apoc. 7. In de la letura del sò urientament a Nord del “ tempio ”, chesta tavul l’è sul lat de la nœuva alleanza e sul lat del grand Cherubin mettuu a sinistra in del santuari.   
 
La cort
L'altar dei sacrifici
Ind Apocalisse 11 :2, el Spìrit l’assegna un destin special a la “ cort ” del santuari : “ Ma la cort qe l’è fœra del tempi lassa fœra , e mesura-la miga; perchè l’è stada dada ai naziun, e la cità santa calciaran sotta i pè per quarantadù mes .” Ol " parvis " ‘l se riferiss a ‘l cortil estern qe ‘l se trova inanz de l'entrada dol sit sant o dol tempio copert. Truvom lì elements de ritual religios qe i riguarden l’aspet fiseg dei vesser. Prim, g’he l’altar sacrificial indué se brüsan i animai sacrificà. Da la vegnuda de Gesù Cristu che l’è vegnuu per cumpletar el sacrifici parfet, chestu ritual l’è diventà vècc e l’è finì en cunformità cun la profezia de Dan 9:27 : “ El cunfermarà un patt cun tanti per una setimana, e a metà setimana el farà cesar el sacrifici e l’oblaziun ; el desolatur el farà i ròbb püsee abominabil, fin che la distruziun e chel che l’è stà determinà casca sül desolatur . In Ebr. 10:6-9 la questiun l’è cunfermada : “ In di ofèrt brüsà e in di sacrifici per el pecà g’he stà minga piasè .” Allora g’ho dit: Ecco, vegni ( In del volum del liber l’è scrivuu sü de mi ) Per fà la tò voluntà, o Dio. Dopu che g’ha dit prima: Sacrifici e ofèrt, brüsà e ofèrt per el pecà (che sun ufrì segond la legg) che g’he n’è minga desiderà, g’he n’è minga piasè, lü dis: Ecco, sun vegnuu per fà la tò voluntà. L’abolis insì la prima roba per stabilir la segonda. Per chesta voluntà sem stà santificaa travers de l’oferta del corp de Gesù Cristu una volta per tüt . El par che Paol, el presünt autor de chesta epistola indirizzada ai “ Ebrei ”, l’ha scrivuda sotta la dettaziun de Gesù Cristu ; che giüstifica la sò immensa lüs e la sò precisiun incomparabil. Defatt, sultant Gesù Cristu stess g’ha poduu dìgh : “ ( In del rulò del liber l’è una questiun de mi ) ”. Ma el verset 8 del test del Salm 40 dis : “ cunt el rulò del liber scrivü per mi .” Chesta modifich pœu donca vèss giüstificada de chesta aziun persunal de Cristo cun Paolo, che l’è restà isulà per tri an en Arabia, preparà e istruì diretament del Spìrit. E me regordi che l’era giamò inscì cunt el rulò scrivü de Mosé che l’ha scrivuu sotta la dettaziun de Dio.                        
 
El mar, un basin de abluzion
Ol segond element dol cort principal ‘l é ‘l basin de l’abluzion, una prefigurazion dol ritual dol batèsim. Dio g’ha dà el nomm “ mar ”. In del esperienza del òmm el mar l’è sinonim de “ mort ”. Lee l’ha engullid i antediluvi cun el sò diluvio e l’ha affogad tüta la cavalleria del Faraon che l’era drée a perseguì Mosé e el sò popul ebraich. In del batèsim, che g’ha de vèss en immersiun total, el vècc òmm pecadur g’ha de morir per vèss fœura del aqua cuma una nœuva creatüra redenta e rejenerada de Gesù Cristu che g’he imputa la sò giüstizia parfet. Ma chestu l’è sultant un principi teorich, la cui aplicaziun dipend de la natüra del candidà che se presenta. L’è vegnuu, cuma Gesù, al batèsim, per fà la voluntà de Dio ? La rispòsta l’è individual e Gesù imputa o imputa no la sò giüstizia a segond del cas. Quell qe l’è cert l’è qe chi vœl far la soa volontaa, al rispetarà cond gioia e gratitudin, la santa lej divina, la qual la trasgression la costituiss el pecad. Se g’ha de morir in del aqua del batèsim, g’he no la questiun del sò renass in del servizi de Cristo, senza che per caso per la deboleza carnal del òmm.     
Inscì, lavad di sò pecc e mettend sü la giüstizia imputada de Gesù Cristu, cuma el prete del vècc patt, el cristian scelt pœu entrà in del sit sant o in del tempi per servir Dio en Gesù Cristu. El percors de la vera religiun divina l’è inscì rivelà de chesta costruziun pittorich perchè chesti sun sultant di simbul, la realtà cumparirà in di oper che i elett giüstificà purtaran davaant ai òmm, ai angel e al Dé creatur.
 
El pruget de Dio profetizà en imagen
In del sò pian, Dio g’ha purtà via el pecà di elett cunt el sàang de Gesù Crist purtà sül sedil de misericordia del santuari o sit püsee sant. Cuncedü el permess per di scavi eceziunai in del sit del mont Golgota a Gerusalemm fin al 1982, l’archeologh avventista Ron Wyatt g’ha rivelà che el sàang de Gesù l’era in realtà scurrì sü la part sinistra del cadregh de misericordia che se truvava en una caverna sottaterra vint pè sotta la crox de Cristo ; la roba che l’era suceduda al pè del monte Golgota. In del rito sacerdotal, el prete metü in del sit sant varda vers el cadregh de la misericordia e i ròbb celest installà in del sit püsee sant, el santuari. Donca, quel che l’è a mancina del òmm l’è a destra de Dio. Inscì, la scritüra del ebraich la se fà de destra a sinistra del òmm, prendend la direziun Nord-Sud , donca, de sinistra a destra de Dio. Inscì el pian di dü patt l’è scrivü in de la letura de chestu sit püsee sant, de la man destra del òmm a la sò mancina ; o l’incontrari per Dio. I ebrei del vècc patt servivan Dio sotta l’imagin simbolich del cherubin che se truvava in del santuari a luur destra. Durant el sò patt, el sàang de la cavra copà in del “ Dì del Espiaziun ” l’era spargügnà sül front e sül cadregh. La spruzzadura l’è stada fada set volt cunt el dit del sumo sacerdot in de la direziun de est . L’è vera che el vècc patt l’era la fas uriental del sò pruget de salvament. I pecadur che g’havevan de vèss perdonad l’eran luur stess in del Orient, a Gerusalemm. El dì che Gesù g’ha spargügnà el sò sàang , l’è cascà sü chestu stess sedil de misericordia, e la nœuva patt stabilida sül sò sàang e sü la sò giüstizia l’è cuminciada sotta el segn del segond cherub che se truvava a mancina , a sud . Donca, cuma l’è vist de Dio, chesta progresiun l’è stada fada de la sò mancina a la sò “ destra ”, el lat de la sò benediziun, cuma l’è scrivuu in di Salm 110:1: “ De David. Salm. YaHWéH dis al me Signur: Sedi a la mia destra , fin che fago i to nemìs scagnol per i to pè . E cunfermand Ebr 7:17, i versi 4 a 7 specifican : “ YaHWéH.            l’ha giurà e el se pentirà minga: Te seet un prete per semper, segond l’urden de Melchisedec. El Signur a la tò destra sfracarà i re in del dì de la sò ira. L’esercita la giüstizia intra i naziun: tüt sun pien de cadaver; el se sfraca i cap in tüt el pais. El bef del torrent menter el camina: l’è per chest che alza el cò . Inscì, el gentil ma giüst Gesù Cristu el fà pagar i burladur e i ribell el prezi per luur disprez per la sublim testimonianza de la sò amor cumpassiunà per i sò elett redent.
Inscì quand che entravan in de la cort o in del tempi, i ebrei g’havarian presentà la schiena al “ sul nasent ” venerà in del temp di pagan in di vari sit de la terra, Dio vureeva che el santuari l’era costruì, luungh la sò luungheza, sul ass est-ovest. In de la sò largheza, el mür dester del sit püsee sant l’era donca situà al “ Nord ” e el mür a mancina l’era sul lat “ Sud ” .      
In Matt. 23:37, Gesù el s’è dà l’imagin de una “ gallina che la mett al riparo i sò pollin sotta i sò ale ” : “ Gerusalemm, Gerusalemm, che mata i prufet e la lapida quei che sun stà mandà a ti, quant volt g’ho vuuu ciapà insema i tò fiœui, cuma una galina che mett insema i sò pollin sotta de lee! » . Chestu l’è chel che i al slungà di dü cherubin insegnan per ognun di dü alleanz sucessif. Segond Es. 19 :4, Dio se paragona a un “ aquila ” : “ Te g’he vest quel che g’ho fatt ai Egizi, e cuma t’ho purtà süi al de agòla e t’ho purtà a mi .” Ind Apoc. 12:14 al specifica “ grande agòla ” : “ E a la dona g’è stait dait do ale de una granda agòla, per qe la podesse sgolar ind el desert, ind el so post, indove la vegna nutrida per un temp, e temp, e meza temp, de la facia del serpent .” Chesti imagen mustran la stess realtà : Dio prutegh quei che ama perché lür el ama , en i dü alleanz sucesif, prima e dopu Gesù Cristu .               
A la fin, simbolicament, el tempi ebraich rapresentava el corp de Cristo, chel del scelt e insema, la Sposa de Cristo, sò Scelt, l’assemblea di scelt. Per tüt chesti resun, Dio g’ha stabilì di regul dietetich sanitari inscì che chesti vari furm del tempi sun santificaa e rispetà ; 1Cor.6:19 : “ Savè minga che el voster corp l’è el tempi del Spìrit Sant che l’è en voster, che g’he l’è de Dio, e che l’è minga voster? »   
Or, nient olter che or
L’impurtanza de chestu criteri g’ha anca de vèss nutada : tüt i mubilia e i strüment, i cherubin e i paré interni stess sun d’or o recuvert d’ or sbatüu. La carateristich del or l’è el sò caratter inalterabil ; Chestu l’è l’ ünich valur che Dio g’he dà. L’è minga una meraviglia che g’ha fatt del or el simbul de la fed parfet, el mudel ünich e parfet de cui l’era Gesù Cristu. L'interno del tempio e del santuari rapresentan l'aspet interno del spirit de Gesù Cristu abità de la santificaziun , la pureza del Spìrit Sant de Dio ; el sò caratter l’era inalterabil e chesta l’è stada la causa de la sò vitoria sül pecà e la mort . L'esempi dat de Gesù l'è presentà de Dio cuma mudel da imitar de tüt i sò elett ; Chestu l’è el sò requisit, l’ünich cundiziun per diventar cumpatibil individualment e culetivament cun la vida celest eterna , el stipendi e la ricumpensa di vincidur . I valur che l’eran sò g’han de diventar nòster, g’hem de someiar a luu cuma di clùn , cuma l’è scrivuu en 1 Giovanni 2:6 : “ Chi dis che resta en lù g’ha de caminar cuma lù g’ha camminà . ” El significà del or l’è dà a noi in 1 Pietro 1:7 : “ Perché la prœuva de la voster fed, che l’è tant püsee preziosa del or che perd, anca se l’è pruvà cunt el fœuch, la pœu vèss truvada per lud e glòria e onor a la rivelaziun de Gesù Cristu. ” Dio mett a la prœuva la fed di sò scelt. Anca se l’è inalterabil, l’or pœu avegh di tracc de materiai impur e per sbarazzàs de luur el g’ha de vèss scaldà e fondü. La scoria o i impurità se levan sü la superfiss e pœden vèss cavà via. L’è l’imajen de l’esperienza de la vita terrestra dei discepol redents durant la qual Crist al s’ciapa via el mal e al i purifica , sometend- i a varie prœve. E l’è sultant a cundiziun de luur vittoria in del calvari che a la fin de luur vida, luur destin eterno l’è decidü del grand Giudes Gesù Cristu. Chesta vitoria la pœu vèss ottenüda sultant travers del sò sustegn e aiut , segond chel che g’ha dichiarà en Giovanni 15:5-6 e 10-14 : “            Mi son la vite, voialter l’è i ram. Quell qe al resta in mi e mi in luu al porta tant fruit, perqè senza de mi pœdeit miga far nient. Se quaivun l’è minga en mi, l’è cascià fœura cuma un ram e l’è secc; e dopu ciapem sü i ramm e i butem in del fœuch, e luur brüsan . ” L’ubbidienza ai cumandament de Dio l’è necesaria : “ Se tegnist i mè cumandament, te resterà in de la mè amor, cuma mi g’ho tegnü i cumand de me Pà e restà in de la sò amor. ". Morir per i sò amis diventa el culmin parfet del standard de la sò amor sublimada : “ Chestu l’è el mè cumand, che v’amet l’un l’olter, cuma mi v’ho amà. Nissun g’ha püsee grand amor de chesta, che un òmm dà la sò vita per i sò amis . ” Ma chestu riconosciment de part de Gesù l’è cundiziunà : “ Vœuter l’è i mè amis, se fate chel che v’el cumandi .”            
Per la sò part, el candelier cun set lamp l’era fabricà en or massiff. Pœdeva donca domà simbolizar la perfezion de Gesù Crist. L’or truvà dopu in di ges del catolicesim roman l’è un riflèss de la rivendicaziun de la sò falsa fed. Chestu l’è perché, al cuntrari, i tempi prutestan sun stà despojà de tüt i ornament , umil e austeri. Ind ol simbolism dol santuari e dol tempi , la presenza de l’or la prœva qe ‘l santuari ‘l pœ rapresentar nomà ol divin Gexù Crist. Ma per estensiun, l’è scrivuu che l’è el cap, el cap de la Gesa che l’è el sò corp en Ef.5:23-24: “ perchè el marì l’è el cap de la dona, cuma Cristo l’è el cap de la gesa, che l’è el sò corp , del qual l’è el Salvadur. Cuma la gesa l’è sugetta a Cristo, inscì i donn g’han de vèss suget ai luur mari en tüt. "Ma alora el Spìrit al ciariss : " Marì, amei i voster donn, come anca Crist l'ha amad la gesa e l'ha dait per lee, per santificar-la , avend-la purificada cond el lavagg de l'aqua cond la parolla , per poder-la presentar-la a luu medesim in gloria, senza vesser maculada o senza gnent ." Quest, donca, ciarament espress, l’è de quell qe la consist la vera relijon cristiana. El sò standard l’è minga sultant teorich perché l’è una prategh implementada en tüt la sò realtà. L’è necessari l’acord cunt el standard de la sò “ parolla ” rivelada ; che cumporta el manteniment di cumandament e di ordinanz de Dio e de cognoss i misteri rivelà in di sò profezie in de la Bibbia. Chestu criteri, “ irreprocabil o senza colpa ” di elett , l’è regordà e cunfermà en Apoc. 14:5 induè l’è imputà ai sant “ adventist ” del vero ritorn final de Cristo . Sun indicà del simbul di “ 144.000 ” sigillà cunt el “ segn de Dio ” in Apoc. 7. La luur esperienza l’è una de santificaziun intera . Chestu stüdi mustra che el tabernacul, el santuari , el tempi e tüt i luur simbul profetizavan el grand pian de salvament de Dio. Se sun truvà​                  luur fin e luur cumpliment in de la manifestaziun del ministeri terrester de Gesù Cristu rivelà ai òmm. Donca , la relaziun che el scelt mantegn cun lù l’è de natüra e de caratter profetich ; l' omm ignorant el se afida al Dio creatur che sa tüt ; che costruiss el sò futur e g’he el rivela.  
El stüdi del tempio costruì del re Salomon g’ha apena mustrà che g’hem minga de confùnder la part del “ tempio ” acesibil ai òmm cunt el “ santuari ” riservà sultant al Dé celest . Come conseguenza de quest, la parolla “ santuari ” duperada al post de la parolla “ santità ” in Dan.8:14 la perd tüta la legitimità chesta volta , perché la riguarda un sit celest indué l’è minga necessaria una purificaziun in del 1843. E al cuntrari, la parolla “ santità ” la riguarda i sant perchè g’han de vèss santificad per el pecà, .          
A la mort de Gesù Crist, el vel che separava el “ tempi ” del “ santuari ” l’è stà sbricià de Dio, ma sultant i oraziùn di sant g’havarian avü un acess spiritual al santuari celest indué Gesù g’havaria intercedü per luur. La part dol tempi la doveva segutar la sœ fonzion de cà de reunion par i elets in su la terra. L’istess ròba l’è suceduu in del 1843, el principi l’è stà rinnovà. El “ tempi ” di sant resta sü la terra e in del “ santuari ” , sultant celest, l’intercesiun de Cristo la riprend uficialment a favur sultant di elett avventist seleziunà. G’he donca püsee un “ santuari ” sü la terra in del nœuf patt indué el sò simbul scumpare. Tut quel che resta l’è el “ tempi ” spiritual di elett redent.            
I unich inquinament che g’havevan bisogn de vèss purificad l’eran i peccaa di òmm sü la terra, perché nissun di luur pecaa l’è rivà a inquinar el ciel. Sultant la presenza del diavol e di sò demoni ribell pudevan fà chest, che l’è perché, vitorius, en Michele, Gesù Cristu i g’ha cacià fœura del ciel e i g’ha butà sü la terra del pecà indué g’han de restà fin a la mort.
G’he ancamò una ròba de capì dopu avegh parlà del simbolism de la santità. Per quant che chesti simbul sun sant, sun sultant ròbb materiai. La vera santità l’è in di vivent, donca, Gesù Crist l’era püsee del tempi che esisteva sultant per ospitar la legg de Dio, l’imagin del sò caratter e la sò giüstizia ofendüda del pecadur terrester. L’era domà per sostegner l’insegnament dei so scernids qe Dio l’ha fait qeste robe a travers de Mosé e dei so lavorador. L’è stait per evitar un comportament idolatr qe Dio l’ha permetud a un omm, el so servitor, Ron Wyatt , de trovar e tocar l’arca de la soa testimonianza ind el 1982. Perqè la “ testimonianza de Gesù ” qe “ l’è el spirit de la profezia ” l’è parècc superior a luu e plussee util per reveder la soa persona preparada. Ron Wyatt l’era permetü de filmà i 10 Comandament che l’eren stad tirad föra de l’Arca da i angel, ma lü s’è refudad de tegnè i filmat. Chesti fatt pruvan che Dio saveva in anticipu el sò refud, ma chesta scelta la prutegh del idolatria che tal registraziun podaria avegh prudott en quaivun di sò elett püsee vulnerabil. Chesta realtà l’è stada rivelada a noi, inscì che la tegnem in di pensé del noster cœur cuma un dolz privilegi dà del noster Dio Amorevul.     

I separaziun de la Genesi
 
Adess che el stüdi de chestu liber g’ha rivelà i segret scondù in di profezi de Daniel e de Apocalisse, g’ho de presentà-v i profezi che sun stà rivelà in del liber de la Genesi, una parolla che la vœur dì “ inizi ”.  
Atenzion !!! La testimonianza qe g’hem de notar in qest studi del libr de la Genesi l’è vegnuda diretament de la boca de Dio qe l’ha dettada a’l so servidor Mosé. La incredulitaa in qest conte l’è la plussee granda indignazion qe la pœl vesser faita diretament a Dio, un indignazion qe la serra definitivament la porta del ciel perqè la rivela l’assenza total de la “ fed, senza la qual l’è impossibel far piaxer a Dio ”, segond Ebrei 11:6.   
In del prologo de la sò Apocalisse, Gesù l’insisteva fortment sü chesta espresiun : “ Mi sun l’Alfa e l’Omega, el principi e la fin ” che cita ancamò a la fin de la sò Apocalisse in Apocalisse 22:13 . Num g’hem jamò notad el caratter profeteg del liber de la Genesi , in particolar qe al riguarda la semana de set dì qe la profetiza set mila agn. Chichinscì, me avvicino a chestu liber de la Genesi dal aspett del tema de la “ separaziun ” che el carateriza en particular cuma vedremo.     
 
Genesi 1
 
El prim dì
 
Genesi 1:1 : “ In del principi Dio g’ha creà i ciel e la terra .”   
Come l’indica la parolla “ inizi ” , la “ terra ” l’è stada creada de Dio cuma center e bas de una nœuva dimensiun , parallela ai furmi de vida celest che l’han precedü. Per duperà l’imagin de un pittur, l’è per lù crear e realizà la produziun de un nœuf quadern. Ma nutem giamò che , de luur urigin, “ el ciel e la terra ” sun separà . I “ ciel ” se riferisen al univers interstellar vœui , scür e infinì ; e la “ terra ” la se presenta pœu cuma una bola cuperta d’aqua. La “ terra ” l’ha miga avud una preesistenza a la semana de la creazion perqè l’ è creada a l’inizi o al “ inizi ” de la creazion de qesta dimension terrestra specifega qì. El vegn fœra del nient e el se furma al comand de Dio per cumpletar un ròll che l’è diventà necessari a causa de la libertà che l’è a l’ urigin del pecà commess en ciel da la sò prima creatüra ; quel che Isaia 14:12 designa cunt i nomm “ stella del matin ” e “ fiœul del alba ” l’è diventà Satana de quand che g’ha cuntestà l’ autorità de Dio . Da chel mument l’è stà el capo del camp di ribell celest esistent e del futur camp terrester.                      
Gen. 1:2 : “ La terra l’era senza furma e vœuda , e la scürità l’era sü la facia del profondità e el Spìrit de Dio el se muveva sü la facia di aqua .”  
Menter un pittur cumencia aplicànd el mantell de terra sü la tela, Dio presenta la situaziun che preval in de la vida celest giamò creada e in de la vida terrester che va a creà. Luu al designa insì cond la parolla " scurità " tut qell qe l'è miga ind la soa aprovazion qe al ciamarà " lux " in oposizion assoluta . Nutem el ligam qe qest verset al stabiliss intra la parolla “ scurità ”, semper al plural perqè i so aspets inn multipli , e la parolla “ abiss ” qe la designa la terra qe la porta miga una forma de vita. Dio l’ha drovad qest simbol per designar i so nemìs : i rivoluzionari e liberpensador “ senza Dio ” in Apoc. 11:7 e i ribel del catolicesim papal in Apoc. 17:8 . Ma, i prutestant ribell se sunt unid a lor in del 1843, pasand a sò volta sotta el domini de Satana, “ l’angel del foss senza fond ” de Apoc. 9:11 ; che sun stà unì del infedel adventism in del 1995.                  
In del imagen dada en chestu versichel , vedem che la “ scurità ” la separa “ el Spìrit de Dio ” di “ aqua ” che profetizaràn en simbul , en Daniel e en Apocalisse , mass de “ popul , naziun e lengue ” sotta i simbul “ fiumm ” en Dan.7:2-3 e en Apoc.10:13. , 16:12 , 17 : 1-15. La separaziun la sarà prest atribuida al “ pecà ” uriginal che sarà commess de Eva e Adam. Comè ind l’imajen dada, Dio l’è ind el mond de la bugia associada ai angel ribell qe seguten el Satana ind la soa cerna de sfidar l’autoritaa de Dio.                 
Gen. 1 :3 : “ E Dio l’ha dit : Che g’he sia lüs ! E g'hera lüs "    
Dio al stabiliss el so standard de “ ben ” segond el so judizi sovran. Qesta opzion de “ ben ” l’è ligada a la parolla “ lux ” a causa del so aspet glorios, visibel a tuts e de tuts, perqè el ben al genera no la “ vergogna ” qe la mena l’om a sconder-s per far i so ovre malvage. Chesta “ vergogna ” la sarà sentida de Adam dopu el pecà segond Gen.3 , rispett a Gen.2:25.           
Gen. 1 :4 : “ E Dio l’ha vist che la lüs l’era bona ; e Dio l’ha separad la lux de la bugia .”  
Chestu l’è el prim giudizi espress de Dio. Al rivela la soa cerna del ben evocad de la parolla “ lüx ” e la soa condana del mal designad de la parolla “ scurità ”.    
Dio al ne rivela el fin de la sò creaziun terrester e donca el resultà final che el sò pruget g’ha de rivà : la separaziun definitiva di quei che aman la sò “ lüs ” di quei che preferisen la “ scurità ” . “ Lüs e scürità ” sun i dü scelt renduu pusibel del principi de libertà che Dio vureeva dar a tüt i sò creatür celest e terrester. Chesti dü camp opost a la fin g’han dü capi ; Gesù Crist per la “ lüs ” e Satana per la “ bugia ” . E chesti dü camp opost , cuma i dü poli de la terra , g’havaran anca dü estremità assolutament diferent ; i elett vivran eternament in de la lüs de Dio segond Apoc. 21:23 ; e distrutt del ritorn de Cristo, i ribell finiran cuma “ polvar ” sü la terra desolata che l’è diventada ancamò l’”abiss ” de Gen. 1: 2. Resuscità per el giudizi, saran definitivament annichilà vessend consumà in del “lac de fœuch ” de la “ segonda mort ” segond.                         
Gen. 1 :5 : “ Dio l’ha ciamà la lüs Dì, e la scürità l’ha ciamà Nott. Donca g'he stà la sira e g'he stà la matina , el prim dì .  
Chestu “ prim dì ” de la Creaziun l’è dedicà a la separaziun definitiva di dü camp furmà di scelt de “ lüs e scürità ” che se afruntan intra luur sü la terra fin a la vitoria final de Gesù Cristu e al rinovament de la creaziun terrester. El “ prim dì ” l’è inscì “ segnà ” del permess de Dio per i ribell de cumbater cun luu durant i “ settmila ” an profetizà de la setimana intera. L’è donca perfettament adatt a diventar el segn , o el “ marc ” del fals cult divin truvà in del curs di ses millenni intra i popul pagan o i ebrei infedel , ma en particular in del era cristiana, da quand l’adoziun del “ dì del Sul inconquistad ” cuma dì de ripòs settimanal impust del I. s , de chela data, l’atual dumenica “ cristiana ” l’è diventada la “ marca de la bestia ” dopu el sustegn religius dat de la fed papal romana catòlica del 538. L’è ciar che l’”alfa ” de la Genesi g’haveva tant da ufrir ai fedel servitur de Gesù Cristu del temp “ omega ”. E la finiss minga lì.                      
 
El segond dì
 
Gen. 1 :6 : “ E Dio l’ha dit : Che g’he sia un firmament in mezz ai aqua, che separa i aqua di aqua   .”  
Ancamò chì, l’è una questiun de separaziun : “ i aque di aque ”. L’azion la profetiza la separazion dei creature de Dé simbolizade dei “ aque ”. Chestu versichel cunferma la separaziun natüral de la vida celest de la vida terrester e en tüt i dü, la separaziun di “ fiœui de Dio ” di “ fiœui del diavul ” però ciamà a coabitar insema fin al giudizi segnà de la mort de Gesù Cristu per el malvagi angel ribell de Gesù Cristu che se ribellan en E. Chesta separaziun giüstificarà el fatt che l’òmm sarà creà un pooch inferiur ai angel celest perché la dimensiun celest sarà inacesibil per lù. La storia de la terra la sarà una de lunga classificaziun fin a la fin. El pecad l’ha cread el disturb e Dio l’organiza qell disturb qì cont l’ordinazion seletiva.         
Gen.1:7 : “ E Dio l’ha fad el firmament, e l’ha dividü i aque che l’eran sotta el firmament di aque che l’eran sora el firmament. E l’è stad inscì .”   
L’imagin dada la separa la vita terrester profetizada di “ aqua che sun sotta ” de la vita celest che l’è “ sora la distesa ”.    
Gen.1:8 : “ E Dio l’ha ciamà la distesa Ciel. Donca g'he stà la sira e g'he stà la matina , un segond dì .   
Qest ciel ‘l se riferiss a ‘l strat atmosferic qe, formad dei duu gas (idrojen e ossijen) qe i componen l’aiva, ‘ l circonda tuta la superfis de la terra e qe ‘l é minga naturalment acessibil a ‘l òm. Dio la culega a la presenza de una vita celest invisibil che l’è el cas perché el diavul stess riceverà el nomm de “ principe del podè del aria ” en Ef . atitudin che g’haveva giamò in del mund celest.     
 
El terz dì
 
Gen. 1:9 : “ E Dio l’ha dit : Che i aqua sotta el ciel se radunen insema en un sit, e che la terra secca la se presenta. E l’è stad inscì .”    
Fin a chestu mument, “ i aque ” g’havevan quatà sü tüta la terra ma g’havevan minga ancamò nissuna furma de vida marina che la sarà creada el quint   dì . Chesta precisiun la darà tüta la sò autenticità al aziun del diluvio del Genesi 6 che la sarà capas de spantegar la furma de vida marina animal sü la terra sumersa ; che giüstificarà truvà fossil e cunchigli marin lì .   
Gen.1:10 : “ E Dio l’ha ciamà la terra secca Terra, e la racolta di aque l’ha ciamà Mar. Dio l’ha vist che l’era bon .   
Chesta nœuva separaziun l’è giudicada “ bona ” de Dio perché olter i ocean e i cuntinent, g’he dà a chesti dü termin “ mar e terra ” el ròll de dü simbul che rispettivament indicaran la Gesa cristiana catolich e la Gesa cristiana prutestant che sun nassuu de la prima cunt el nomm de Gesa Rifurmada. La luur separaziun , fatta intra el 1170 e el 1843, l’è donca giudicada “ bona ” de Dio. E el sò incoraggiament ai sò servitur fedel in del temp de la Riforma l’è stà rivelà in Apoc. 2:18-29. En chesti versi se truva chesta impurtant chiariment di versi 24 e 25 che testimonian de una situaziun provisoria eceziunal : “ Ma a vuuter digo, tüt quei che sun en Tiatira, cuma g’han minga de chest, cuma g’han minga . te nissun olter peso ; sultant quel che g’he, tegnil fin che vegni . Ancamò una volta, travers chesta radunanza, Dio purta orden al disurden creà di spirit angelich e uman ribell. Nutem qest olter insegnament, la " terra " la darà el so nomm a l'inter pianeta perqè el " sec " l'è preparad per vesser l'ambient natural de la vita de l'om per el qual qesta creazion l'è faita de Dio. La superfiss del mar l’è quater volt püsee grand de la superfiss de la terra secca, el pianeta g’havaria poduu ciapà el nomm “ mar ” meritaa meji ma minga giüstificaa in del plan divin. I parolles de qest " dictum " : " i uxei de una piuma se s’ingrumen insema e i uxei de una piuma se s’ingrumen insema ", se trœven in qei ragrupaments qì. Inscì , intra el 1170 e el 1843 , i prutestan fedel e pacifich sun stà salvà de la giüstizia de Cristo che l’è stada imputà a luur eceziunalment senza ubbidienza al rest sabatich del vero settim dì : sabato. E l’è el requisit de chestu ripòs che rend la “ terra ” el simbul de una falsa fed cristiana del 1843 , segond Dan.8:14. La prœuva de chestu giudizi divin la cumpariss en Apoc. 10:5 quand Gesù mett “ i sò pè ” sül “ mar e la terra ” per sfraciàl cun la sò ira.                                  
Gen. 1:11 : “ E Dio l’ha dit: Che la terra la fà vegnì fœura l’erba, l’erba che dà sèm, e l’arbur che dà früta segond sò tip, che g’ha la sèm en sé stess, sü la terra. E inscì l’è stà . »   
La priorità dada de Dio a la terra secca l’è cunfermada : prima, la ricef el podè de “ produr ” “ verd, erb che dan sèm, arbur da früta che dan früta segond luur tip ” ; tute i robe prodote prima per i besogn de l’om, e segondament per i animai terrester e celest qe al circondarann. Chesti produziun de la terra sun duperà de Dio cuma imagen simbolich per rivelar i sò leziun ai sò servitur. L’òmm, cuma l’ ” arbur ” , g’ha darà früta, bon o catif.       
Gen. 1:12 : “ E la terra la g’ha purtà l’erba, l’erba che la dà sèm segond la sò spéce, e l’arbur che dà früta, che g’ha sèm en sé stess, segond la sò spéce. Dio l’ha vist che l’era bon. »    
 In chestu terz dì , nissuna colpa contamina l’oper creà de Dio, la natüra l’è perfetta, cioè giudicada “ bona ”. Ind una parfeta pureza atmosferica e terrestra, la terra la moltiplica i sœ produzion. I früit sun destinaa ai vess che vivran sü la terra : òmm e animai che a so volta produran früta segond luur persunalità.   
Gen.1:13 : “ E l’è stada sera e l’è stada matina , el terz dì .”   
 
 
 
El quart dì
 
Gen.1:14 : “ E Dio l’ha dit: Che g’he sia di lüs in del firmament del ciel per divider el dì de la nott ; che pœden vèss segn per i stagiun, per i dì e per i an .”   
Una nœuva separaziun la cumpariss : “ dì de nott ”. Fin a qell quart dì qì, la lux del dì l’era miga otegnuda de un corp celest. La separazion del dì e de la noit l’esisteva jamò ind una forma virtual creada de Dé. Per render la soa creazion indipendenta de la soa presenza, el Signor al crearà ind el quart dì dei corp celest qe permeteran ai omen de stabilir dei lunari basads su la posizion de qei corp qì ind l’univers intersidereal. Inscì cumpariran i segn del Zodiach , l’astrologia prima del sò temp ma senza l’ atual divinaziun che l’è tacada a lù, cioè l’astronomia.   
Gen.1:15 : “ e che sun lüs in del firmament del ciel per fär lüs sü la terra. E l’è stad inscì .”  
La “ terra ” la g’ha de vèss illuminada del “ dì ” cuma de la “ nott ” , ma la “ lüs ” del “ dì ” la g’ha de süperar chela de la “ nott ” perché l’è l’imagen simbolich del Dé de la verità, creatur de tüt chel che vif. E la sucesion ind l’orden “ djorn de noit ” la profetiza la soa vittoria final contra tuts i so nemìs qe inn anca quei dei so amads e benedets elets. Chestu ròll de “ illuminar la terra ” g’he darà a chesti stèll un significà simbolich de aziun religius che insegna verità o busie presentà in del nomm del Dé creatur.                
Gen. 1:16 : “ E Dio l’ha fait i do grand lux per governar el dì, e la lux plussee picinina per governar la noit; L’ha anca fad i stelle .  
Nota chestu detai : en evocar “ el sul ” e “ la lœuna ” , “ i dü grand luminari ” , Dio designa el sul cun l’espresiun “ el püsee grand ”, menter i ecliss el dimustran, i dü dischi sular e lünar paren a noter di stess dimensiun, l’un cuvertan l’olter reciprocament. Ma Dio che l’ha creà el sa prima del òmm che sò aspètt piscinin l’è dovüu a la sò distanza de la terra , perché el sul l’è 400 volt püsee grand ma 400 volt püsee luntan de la lœuna . Cond qesta precision qì al conferma e l’aferma el so titol suprem de Dé creador. Inolter , a livel spiritual, la rivela la sò “ grandeza ” incomparabil rispett a la piscinina de la lœuna , simbul de la nott e del buio. L’aplicaziun de chesti funziun simbolich la riguardarà Gesù Cristu ciamà “ lüs ” en Giovanni 1:9 : “ Chesta lüs l’era la vera lüs, che illumina ogni òmm che vien in del mund .” Nutem che l' vègia alleanza del popul ebraich carnal costruida sü un calendari lünar l'è stada metüda sotta el segn de un'era " scüra " ; quest fin a la prima e la segonda vegnuda de Cristo . Propri cuma la celebraziun di “ festività de la lüna nœuva ”, quand che la lüna la scumpare e la diventa invisibil, g’ha profetizà la vignuda del era sular de Cristo, che Mal 4:2 paraguna a un “ sul de giüstizia ” : “ Ma a vuuter che g’han pagüra del mè nomm el sul de la giüstizia l’è levà sü in di sò sciur ; te vegnet föra e te salterà cuma di vitell de la stalla , ...   ” . Dopu l’antica alleanza ebraich, “ la lœuna ” l’è diventada el simbul de la falsa fed cristiana, dopu catolich dal 321 e dal 538, dopu prutestant dal 1843 e... adventist istituziunal dal 1994.                              
El versichel parla anca de “ i stèll .” La soa lux l’è sciorba, ma inn insì numeros qe comunque fan ciar el ciel dei noit terrestre. “ La stela ” la diventa inscì el simbul di messager religius che restan en pè o che caden cuma segn del “ 6° segn ” de Apo.6 :13 induè la caduta di stèll l’è rivà a profetizar el 13 november 1833 ai elett , la caduta massiva del prutestantesim per l’ann del concender. el messaj de “ Sardis ” a cui Gesù el dichiara : “ te passi per vèss viv e te seet mort ”. Questa caduta l’è regordada in Apoc. 9:1 : “ El quint angel l’ha sonad. E g’ho vist una stèla che l’era cascada del ciel sü la terra . La ciaf del foss senza fond l’è stada dada a lü . Prima de la caduta di prutestant, Apoc. 8:10 e 11 evocan quel del catolicesim definitivament cundannà de Dio : “ El terz angel g’ha sunà la sò tromba. E l'è cascada del ciel una granda stela, che la brusava cuma una torcia ; e l’è cascà sü un terz di fiumm e süi funtan d’aqua. » El verset 11 g’he dà el nomm “ Absinto ” : “ El nomm de chesta stèla l’è Absinto ; e un terz di aqu l’è diventà absinto , e tanti òmm sun mort di aqu, perché l’eran diventà amar . Quest l’è cunfermà in Apoc. 12:4 : “ La sò cua g’ha tirà un terz di stèll del ciel e g’ha slanzà sü la terra. El dragon l’era denanz a la dona che l’era drèe a partorir, per devorà el sò fiœul quand che l’era partorida . I messagger religius dopu sarìan stà vitim di esecuziun di rivoluziunari frances en Apoc. 8:12 : “ El quart angel g’ha sunà la sò tromba. E un terz del sul, un terz de la lüna, e un terz di stèl l’è stà scurì , e el dì l’è stà minga lüs per un terz, e la nott inscì . I obietiv dei revoluzionari de penser liber ostil a tute i forme de relijon inn anca , semper parzialment ( la terza ) , “ el sol ” e la “ luna ”.                              
In del Gen. 15:5, i “ stell ” simbolizan la “ semenza ” promessa a Abraham : “ E lü el g’ha purtà fœura, e g’ha dit : Varda incœu vers el ciel, e dis ai stèll, se te pœdet cuntàl. E lü g'ha dit : Inscì la sarà la tò semenza . Atenzion ! El messaj indica una granda quantitaa ma al dis miga de la qualitaa de la fed de qesta multitudin ind la qual Dio al trovarà “ tants ciamads ma poc scernids ” segond Matt.22:14. I “ stèll ” simbolizan ancamò i elett en Dan 12 :3 : “ E quei che sun savi brillaran cuma la lüs del ciel: e quei che trasfurman tanti a la giüstizia cuma i stèll per semper e semper .”               
Gen.1:17 : “ E Dio i g’ha mettuu in del firmament del ciel per fär lüs sü la terra, ”   
Vedem chi per una rason spiritual l’insistenza de Dio sü chestu ròll di stèll : “ per s’illuminà la terra ”.   
Gen.1:18 : “ per guvernar el dì e la nott, e per divider la lüs de la scürità. Dio l’ha vist che l’era bon .  
Chichinscì Dio al conferma el rœl simboleg spiritual de qeste stelle collegand insema “ jorn e lux ” de una part, e “ noit e bugia ” de l’oltra .     
Gen.1:19 : “ E l’è stada sera e l’è stada matina, el quart dì .”  
La terra la pœu incœu beneficiar de la lüs e del calor del sul per garantir la sò fertilità e la produziun de aliment vegetai. Ma el ròll del sul diventarà impurtant sultant dopu el pecà commess de Eva e Adam. La vita fina a chestu mument tragich la se basa sul podè miracülus del podè creatif de Dio. La vita terrester l’è organizada de Dio per quest temp induè el pecad el colpirà la terra cun tüta la sò malediziun.
 
El quint dì
 
Gen. 1:20 : “ E Dio l’ha dit: Che i aqua fan vegnì fœura en abundanza i creatür vivent, e che i usèi sgolan sora la terra in del firmament avert del ciel .”  
In chestu quint dì , Dio dà ai “ aqua ” el podè de “ produr en abundanza animai vivent ” inscì numerus e inscì vari che la scienza muderna g’ha dificultà de cuntà tüt. In del prufund del abiss in de la scürità total, descuvrem una furma de vida minga cognusüda de animai piscinin fluoresent che lampegan , lampegan e cambian l’intensità de la lüs e anca el culur . Inscì, la distesa del ciel ricevarà l’animaziun del sœul di “ usèi ” . Chichinscì cumpariss el simbul di “ al ” che permeten el muviment in del aria ai animai carnos alad. El simbul sarà tacà ai spirit celest che g’han minga de bisogn perché sun minga sugett ai legg fisich terrester e celest. E ind i spece alade de la terra, Dio al se atribuirà l’imajen de l’ “ aquila ” qe la se leva su la plussee volta in altitudin intra tute i spece de œxei e de animai qe svolan. “ L’aquila ” la diventa anca el simbul del impero , del re Nabucodonosor in Dan.7:4 e quel de Napoleon I in Apoc.8:13 : “ G’ho vardà, e g’ho sentiu un’aquila che sgolava in mezz al ciel , che diseva cunt una vus volta: Guai, guai, guai del che sun drèe a sonar! “La comparsa de chestu regim imperial l’ha profetizà i tri grand “ disgrazi ” che g’havarian colpì i abitant di pais ucidentai cunt el simbul di ültim tri “ trombe ” de Apo. 9 e 11, del 1843, quand che l’è entrà en vigur el decret de Dan.8:14.                    
A part de l '" aquila " , i olter " uxei del ciel " simbolizaran i angel celest , i bon e i catif.    
Gen. 1:21 : “ E Dio l’ha cread i grand balene e tutt i creatur vivent che se mœven, che l’aqua g’ha purtà en abundanza, segond luur tip; L’ha anca cread ogni uxell cond i ale segond el so jener. Dio l’ha vist che l’era bon .   
El Signor l’è dree a preparar la vita marina per la condizion del pecad, el temp quand el “ pess plussee grand ” al farà de mangiar i plussee picinin, l’è el destin programad e l’utilitaa de la soa abundanza in ogni speça. I “ uxei alad ” scaparan no de chestu principi perché anca luur se mazzaran intra luur per nutrir-s. Ma prima del pecà , nissun animal del mar o usel fà mal a un olter, la vita i anima tüt e viven insema en parfet armonia. Donca, Dio giudica la situaziun cuma “ bona ” . I “ animai ” e i “ usèi ” del mar g’havaran un ròll simbolich dopu el pecà. I bataji mortai intra i spècc dan alora al “ mar ” el significà de “ mort ” che Dio g’he dà in del ritual di abluziun di prete ebraich . El serbatoi duperà per chestu fin el sarà ciamà “ mar ” en memoria del travers del “ Mar Ross ” , tüt i dü ròbb sun una prefiguraziun del batèsim cristian. Donca, dand-la el nomm, “ bestia che la va sü del mar ” in Apoc. 13:1, Dio identifica la religiun romana catòlica e la monarchia che la suporta cuma un’assemblea de “ mort ” che mazzan e devoran luur visin cuma el pess del “ mar ”. Inscì i agòli, i falchi e i falchi devoran i colomb e i colomb, per el pecà de Eva e de Adam e de quei , en nümer tant püsee grand, di luur discendent uman fin al glorios riturn de Cristo.                         
Gen.1:22 : “ E Dio i g’ha benedì, disend: Fruttivè, multiplicàs, e impienì l’aqua di mar. e che i usèi se multiplican sü la terra .”  
La benediziun de Dio se realiza travers de la moltiplicaziun, en chestu cuntest chela di animai marin e di ucèi, ma anca prest , chela di òmm. La Gesa de Crist l’è anca ciamada per multiplicà el nümer di sò seguitur, ma chichinsci, la benediziun de Dio l’è minga assée , perché Dio ciama , ma lü ubliga no nissun a respund a la sò oferta de salveza.
Gen.1:23 : “ E l’è stada sera e l’è stada matina , el quint dì .”   
Nutem che la vita marina l’è creada el quint dì inscì separada de la creaziun de la vita terrester, per el sò simbolism spiritual che riguarda la prima furma de cristianesim maledet e apostat ; quel che la religiun catolica de Roma rapresentarà dal 7 mars 321, data de l’adoziun del fals dì pagan de ripòs , el prim dì e “ dì del sul ”, dopu rinominà : dumenica, cioè el dì del Signur. Chesta spiegaziun l’è cunfermada de la comparsa del catolicesim roman durant el V millenni e de chela del prutestantesim che l’è cumparsa durant el VI millenni .    
 
El 6° dì
 
Gen. 1:24 : “ E Dio l’ha dit: La terra la produss i creatür vivent segond la sò specie: bestiam, strisciant e besti de la terra segond sò tip. E l’è stad inscì .”   
El 6° dì l’è segnad de la creazion de la vita terrestra qe , a soa vœlta, despœ del mar, " l’ha prodot creature vivente segond el so jener, bestiam, retil e animai de terra, segond el so jener . " Dio al met in moviment un process de riproduzion de tute qeste creature vivente . Se spantegaran sü la terra.    
Gen. 1:25 : “ E Dio l’ha fait la bestia de la terra segond la soa specie, i bestie segond la soa specie, e tutts i strisciants de la terra segond la soa specie. Dio l’ha vist che l’era bon .   
Chestu verset cunferma l’aziun urdinada en chel precedent. Nutem chesta volta che Dio l’è el creatur e el diretur de chesta vida animal terrester prodott sü la terra. Come cun quei del mar, i animai de la terra vivran en armonia fin al temp del pecà del òmm. Dio al trova qesta creazion animal ind la qual i rœl simboleg inn creads “ bon ” e i drovarà ind i so messaj profeteg dop l’istituzion del pecad . Intra i retil, “ el serpent ” al giogarà una part principal comè mez instigador del pecad drovad del diavol . Dopu el pecà, i animai de la terra se destrugaran l’un l’olter spècc cuntra i spècc. E chesta aggresività la giüstificarà , en Apoc. 13:11, el nomm de “ bestia che vien sü de la terra ” che indica la religiun prutestant in del sò ültem status maledet de Dio in del cuntest de la prova ultima de la fed avventista giüstificada del vero riturn de Gesù Cristu planificà per la primavera del 2030 . Però, nutem che el prutestantism g’ha purtà chesta malediziun, ignurada di gent del 1843.       
Gen.1:26 : “ E Dio l’ha dit: Fasem l’òmm a la noster imagen, a la noster somejanza: e che g’han el puder süi pess del mar, süi usèi del ciel, süi bestiam, sü tüta la terra, e sü tüt i ròbb che se striscian sü la terra .”   
Dixend “ Fasem ”, Dio l’associa cond el so lavorar creativ el mond angelic fedel qe al testimonia la soa azion e al circonda pien de entusiasm. Probabilment , l’è minga stà el stess punt de vista, ma l’è stà fatt en chestu articul, e l’ è stà fatt en chestu articul, che l’è stà duperà per la prima volta in de la leteratür, l’è stà fatt en mod giüst [ 14 , 11 , 11 , 11 , 11 , 11 , 11 , 11 , 11 ] [17 ] . letter che componen el sò nomm trasliterad “ YaHWéH ” . Chesta scelta l’è ancamò püsee giüstificada perché , “ fatt a l’imagin de Dio ”, “ òmm ” Adam riva a rapresental simbolicamente in de la creaziun terrester cuma imagen de Cristo. Dio al ghe dà el sò aspett fisich e mental, cioè la capacità de giudicar intra el ben e el mal che el rend responsabil . Creà in del stess dì di animai, “ l’òmm ” ricevarà la scelta de la sò “ somiglianza ” : Dio o l’animal , o “ la bestia ” . Adess l’è lassand-s sedur de “ un animal ”, “ el serpent ”, che Eva e Adam se tajaran via de Dio e perden la sò “ somiglianza ” . Dand a l’om el domini sora “ i retil qe se striscien su la terra ”, el Signor l’invita l’om a dominar “ el serpent ” e donca a lassar-s miga insegnar de luu. Alas per l’umanità, Eva la sarà isulada e separada de Adam quand che la sarà seduta e renduda colpevul del pecà de la disubbidienza.                              
Dio al fida a l’om tuta la soa creazion terrestra la vita qe la contegn e la produx ind i mar, in su la terra e ind el ciel.
Gen. 1:27 : “ Inscì Dio l’ha creà l’òmm a la sò imagen, a l’imagin de Dio l’ha creà maschio e femina .”   
El 6° dì dura cuma i olter, 24 our e par che i creaziun de òmm e de dònna sun ragruppà chichinsci cun l’obietif educatif de riassumir luur creaziun. Effetivament , Gen. 2 al ciapa qesta creazion de l’om riveland tante azion qe probabilment inn staite compiude ind tants dì. La storia de chestu capitul 1 g’ha donca un caratter normatif che rivela i valur simbolich che Dio vureeva där ai primi ses dì de la semana.
Chesta settimana l’è ancamò püsee simbolich perchè mustra el pian de salvament de Dio. “ L’òmm ” simboliza e profetiza Cristo e “ la dònna ” simboliza e profetiza “ la Gesa Scelta ” che la sarà levada sü de lù. Inolter, prima del pecà, el temp real importa no perché in del stat de perfeziun, el temp l’è minga cuntà e el cunt a l’invers di “ 6000 an ” cumenciarà in de la prima primavera segnada del prim pecà del òmm . Ind una regolaritaa parfeta, i noit de 12 ore e i dì de 12 ore i seguten l’un l’olter in manera continua. In qest verset, el Signor al sotlinia la someianza de l’om cread in conformitaa cond la soa imajen. Adam l’è minga debul , l’è pien de forza e l’è stà creà capas de resister ai tentaziun del diavul.        
Gen.1:28 : “ E Dio i g’ha benedì, e Dio g’ha dit: Fruttifich, multiplicai, riempì la terra e sottumèla. e g’havè domini süi pess del mar, süi usèi del ciel e sü tüt i ròbb vivent che se mœven sü la terra .”  
Ol messaj ‘l é indirizzad de Dé a tuta l’umanitaa de la qual Adam e Eva a i henn i modei orijinai. Cuma i animai, luur sun a sò volta benedì e incuraggià a procrear per moltiplicar i òmm. L’om l’otegn de Dio el domini sui creature animai, qe al segnifega qe al dev miga permeter-s de vesser dominad de lor , a travers la sentimentalitaa e la deboleza emotiva. El g’ha minga de fàgh mal ma vif en armonia cun luur. Quest, ind el contest qe al preced la maledizion del pecad.
Gen.1:29 : “ E Dio l’ha dit: Ecco, g’ho dà tüt i erb che dan sem, che sun sü la facia de tüta la terra, e tüt i alber, induè g’he el früta de un alber che dan sem, l’è per vuuter mangià .”    
In de la sò creaziun vegetal, Dio rivela tüt la sò bontà e generosità multiplicand el nümer di sèm de ogni spècc de piant, alber da früta, cereai, erb e verdür. Dio l’offre a l’òmm el mudel de nutriziun parfet che fà indär in avant una bona salud fisich e mental benefich per tüt el organism e l’anema del òmm , anca incœu cuma in di temp de Adam . Chestu argument l’è stà presentà del 1843 de Dio cuma un requisit vers i sò scelt e g’ha un’impurtanza ancamò püsee grand en i noster ültem dì induè el mangià l’è vitima de la chimich, di ledam, di pesticida e di olter che destrugon la vita inveci de promoverla.
Gen.1:30 : “ E a tüt i besti de la terra, e a tüt i usèi del ciel, e a tüt chel che se striscia sü la terra, indué g’he la vita, g’ho dà tüt i erb verd per magnà. E l’è stad inscì . ”   
Chestu verset presenta la ciaf che giüstifica la pusibilità de chesta vida armoniusa. Tüt i eser vivent sun vegan, donca g’han no di rasun per fàs mal. Dopu el pecà, i animai se atacan püsee despess intra luur per mangià, la mort i colpirà tüt en un mod o l’olter.
Gen. 1:31 : “ E Dio l’ha vist tutt quel che g’haveva fatt, e l’era tant bon. Donca l’è stada la sira e l’è stada la matina, el sest dì .  
A la fin del 6° dì , Dio l’è sudisfatt de la sò creaziun che , cun la presenza del òmm sü la terra , l’è giudicada chesta volta cuma “ bonn ”, menter l’era sultant “ bon ” a la fin del 5 ° dì .    
L’intenziun de Dio de separar i primi 6 dì de la semana dal 7 l’è dimustrada del luur ragrupament en chestu capitul 1 de la Genesi. In qella manera qì al prepara la strutura del quart comandament de la soa lej divina qe al presentarà ind el so temp ai ebrei liberads de la s’ciavitù egiziana. De Adam , i vesser uman hann avud 6 dì su 7, ogni settimana, per far i so ativitaa terrestre. Per Adam, i ròbb sun cumincià ben, ma dopu vèss stà creà de lù, la dònna, el sò “ aiutant ” dà de Dio , purtarà el pecà in de la creaziun terrester cuma rivelarà el Gen. 3. Per l’amor per la sò dona, Adam a sò volta magnarà el frutt proibì e tüta la coppia se truvarà colpì de la malediziun del pecà. In qesta azion, l’Adam al profetiza el Crist qe al vegnarà a condivider e a pagar al so post la colpa de la soa amada Gesa Scelta . La sò mort in de la cros, al pè del monte Golgota, la riscattarà la colpa commessa e, vitorius sül pecà e la mort, Gesù Cristu g’havarà el diritt de cunsentir ai sò scelt de beneficiar de la sò giüstizia parfet. El pœl insì ofrir-g la vita eterna perduda de Adam e Eva. I elett entraran insema al stess temp en chesta vida eterna al principi del 7° millenni , l’è alura che el ròll profetich del Sabat se cumplirà. Pœdet inscì capì perché chestu tema del rest del 7° dì l’è presentà in del capitul 2 de la Genesi , separà di primi 6 dì ragruppà in del capitul 1 .  
 
Genesi 2
 
El settim dì
 
Gen. 2:1 : “ Inscì i ciel e la terra sun stà finì, e tüt chel che g’haveva .  
I primi ses dì sun separà del “ settim ” perché l’oper creatif de Dio sü la terra e süi ciel l’è cumpletà. Chestu l’era vera, per la posa di fundament de la vida creada in de la prima setimana, ma ancamò püsee, per i 7000 an che profetiza anca lee. I primi ses dì annuncian che Dio lavurarà in dificultà cuntra el camp del diavul e i sò aziun distrutif per 6.000 an. El so lavorar al consisterà ind el atirar i so cernids per selezionar-i intra tuts i vesser uman. El ghe darà vari prœuf de la sò amor e el tegnirà quei che l’aman e l’apruvan en tüt i sò aspett e en tüt i aree. Perchè quei che agisen minga inscì se uniran al camp maledet del diavul. L’ ” esercit ” menziunà se riferiss ai forz vivent di dü camp che se opponen e se cumbateran intra luur sü la “terra ” e in del “ ciel ” indué i “ stèll del ciel ” i simbolizan. E qella lota qì per la selezion la durarà 6000 agn.          
Gen. 2:2 : “ E in del sett dì Dio g’ha terminà el sò mesté che g’haveva fà ;    
A la fin de chesta prima setimana de la storia terrester, el ripòs de Dio l’insegna una prima leziun : Adam e Eva g’han minga ancamò pecà ; che spiega la pusibilità per Dio de sperimentar el ver ripòs. El rest de Dio l’è donca condizionad de l’assenza del pecad ind i so creature.  
La segonda leziun l’è püsee sutil e l’è sconduuda in del aspett profetich de chestu “ settim dì ” che l’è un imagen del “ settim ” millenni del grand pruget de salvament prugramad de Dio.    
L’entrada in del “ sett ” millenni , ciamà “ mil an ” in Apoc. 20:4-6-7, marcarà el cumpletament de la seleziun di elett. E per Dio e i sò elett salvà vif o resuscità, ma tüt glorificà, el rest ottegnü sarà la conseguenza de la vitoria de Dio en Gesù Cristu sü tüt i sò nemìs. In del test ebraich, el verb “ ripusà ” l’è “ shavat ” de la stess radis de la parolla “ sabat ”.          
Gen. 2:3 : “ E Dio l’ha benedì el sett dì e l’ha santificà, perché in chel dì g’ha ripusà de tüt el sò mesté che g’haveva creà e fatt .”  
La parolla Sabat l’è minga menziunada ma la sò imagen la se truva giamò in de la santificaziun del “ settim dì ” . Capiss ben, donca, la causa de chesta santificaziun de part de Dio. La profetiza el mument induè el sò sacrifici en Gesù Cristu ricef la sò ricumpensa final : la felicità de vèss circondà de tüt i sò scelt che g’han mustrà en luur temp luur fedeltà in del martirio, in del sufriment, in de la privaziun, püsee despess, fin a la mort. E a l’inizi del “ settim ” millenni, saran tüt viv e g’havaran plü de avegh pagüra de la mort. Per Dio e el sò camp fedel, se pœu imaginar la causa de un “ ripòs ” püsee grand de chest ? Dio el vedarà püsee quei che l’amen patir, el g’ha püsee de cundivider luur suferiment, l’è chestu “ ripòs ” che celebra ogni “ Sabat del sett dì ” di noster seteman perpetue. Chestu frutt de la sò vitoria final l’è stà ottegnuu de la vitoria de Gesù Cristu sül pecà e la mort. In luu, sü la terra e intra i olter òmm, g’ha cumpletà un oper che l’è a pena credibil : g’ha ciapà la mort per crear el sò popul scelt e el Sabat g’ha annuncià a l’umanità de Adam che g’havaria conquistà el pecà per ofrir la sò giüstizia e la sò vita eterna a chel che l’amava e el serviva fedelment ; quaicoss che Apoc. 6:2 proclama e cunferma: “ G’ho vardà e ecco un cavall bianch. Quel che l’era cavalcà g’haveva un arc; G’he l’è stada dada una corona, e l’è nà fœura conquistand e per conquistar .”                 
L’entrada ind el setim millenni la marca l’entrada dei elets ind l’eternitaa de Dio , qe l’è el motiv perqè, in qesta storia divina, el setim dì l’è miga sarad de l’espression “ g’è staita la sera, l’è staita la matina, l’era el ... dì ”. In de la sò Apocalisse dada a Giovanni, Cristo evocarà chestu sett millenni e rivelarà che sarà anca cumpost de “ mil an ” segond Apoc. 20 :2-4 , cuma i primi ses che g’han precedü. Sarà un temp de giudizi celest durant el qual i elett g’han de giudicar i mort del camp maledet. La memoria del pecad la sarà donca mantegnuda en chesti ültem “ mil an ” del grand Sabat profetizà ogni fin de setimana. Sultant l’Ultim Giudizi al darà fin al penser del pecad quand qe , a la fin del setim millenni, tuts i caduds sarann ​​staits distruts ind el “ lac de fœg de la segonda mort . ”          
 
 
Dio dà di spiegaziun sü la sò creaziun terrester
Avertiment : I gent sbagliad semenan dubi presentand qesta part del Genesi 2 come una segonda testimonianza qe la contradiss qella del conte del Genesi 1. Qeste persone hann miga capid el metod narrativ drovad de Dio. Ind el Genesi 1, al presenta l’interitaa dei prim ses dì de la soa creazion. Pœ, de Gen. 2:4, al torna a dar olter detai su certs argoments miga spiegads ind el Genesi 1. 
Gen.2:4 : “ Chesti sun i urigin del ciel e de la terra, quand che sun stà creà .”  
Qeste spiegazion adizionai inn assolutament necessarie perqè el tema del pecad al g’ha de ricever i so spiegazion. E g’hem vist qe qest tema del pecad l’è onnipresent ind i forme qe Dio l’ha dait ai so conquiste terrester e celest. La costruziun de la setimana di set dì stess la purta tanti misteri che sultant el temp rivelarà ai scelt de Cristo.
Gen. 2 : 5 : “ Quand el Signur Dio g’ha creà la terra e i ciel, g’hera ancamò nissun arbust del camp in de la terra, e nissuna erba del camp l’era ancamò germinada: perché el Signur Dio g’haveva minga fà piöver sü la terra, e g’hera no nissun per lavurà la terra . ”    
Nota la comparsa del nomm “ YaHweh ” cunt el qual Dio s’è ciamà sü la dumanda de Mosé segond Esodo 3:14-15. Mosé l’ha scrivud qesta rivelazion sota la dettazion de Dio qe l’ha ciamad “ YaHweh ” . La rivelazion divina la ciapa el so riferiment storeg de l’esodo de l’Ejit e de la creazion de la nazion Israel.  
De dree a qests detai aparentement lojeg g’è dei idee profetizade. El Signur parla de la cressita de la vida vegetal, “ arbùst e erb di camp ”, a cui giunta “ piœuva ” e la presenza de “ òmm ” che “ cultivarà el sœul ”. In del 1656 , dopu el pecà de Adam , en Gen. 7:11, “ la piœuva ” del “ diluvi ” destrugarà la vita vegetal , “ arbùst e erb di camp ” e anca “ òmm ” e i sò “ cultür ” a causa del intensificaziun del pecà.                  
Gen.2:6 : “ Ma l’è salì sü una bruma de la terra, e l’ha annad tüta la facia de la terra .”   
Prima de destrugar, prima del pecà, Dio “ rega la terra sü tüta la sò superfiss cunt una nebbia . ” L’aziun l’è gentil e eficaz e adatta a la vida senza pecà, gloriosa e perfettament pura. Dopu el pecà, el ciel mandarà tempest distrutif e piœuvi torrenziai cuma segn de la sò malediziun.  
La formazion de l'om
Gen.2:7 : “ El Signur Dio g’ha furmà l’òmm de la polvar de la terra, e g’ha s’ciopà in di sò nas el respì de la vida . ”   
La creazion de l’om la se basa su una nœva separazion : quella de la “ polver de la terra ” de la qual la se ciapa una part per formar una vita faita a l’imajen de Dio. In qesta azion, el Signor al rivela el so pian per eventualment otener e selezionar persone elegide de orijin terrestra qe al farà etern.   
Quand che Dio el crea, l’òmm l’è uget de atenziun special del sò Creatur. Nota ben che lü el “ furma ” de “ polvar de la terra ” e sultant chesta urigin profetiza el sò pecà, la sò mort e el sò riturn al stato de “ polvar ” . Chesta aziun divina l’è paragunabil a chela de un “ vasaio ” che furma un “ vaso de argila ” ; imagen che Dio pretenderà en Ger.18:6 e Rom.9:21 . Inolter, la vita del “ òmm ” dipendrà del sò “ respir ” che Dio respira in di sò “ nas ”. L’è donca defatt el “ respir ” pulmunar e minga el respir spiritual che tanti pensan. Tüt chesti detai sun rivelà per regordar-n cuma l’è fragil la vita del òmm, dipendent de Dio per sò slungament . Resta el frutt de un miracol permanent perchè la vita la se truva sultant en Dio e sultant en Luu. L’è stait per la soa volontaa divina qe “ l’om l’è diventad un vesser vivent .” Se la vita de un om bon o catif l’è prolungada l’è domà perché Dio la permett. E quand la mort el colpiss, l’è ancamò la sò decisiun che l’è en questiun.                        
Prima del pecad, l’Adam l’è stait cread perfet e inucent, possedud de una vitalitaa potent e l’è entrad ind una vita eterna, circondada de robe eterne. Sultant la furma de la sò creaziun profetiza el sò terribil destin.
Gen.2:8 : “ Dopu YaHWéH Dio g’ha piantà un giardin a est in del Eden, e lì g’ha mettuu l’òmm che g’haveva furmà .”   
Un giardin l’è l’imagin del sit ideal per l’òmm che truva lì raccòlt tüt i sò element visif nutritif e incantevul ; bei fiur che se sbiadiscon mai e perden mai i luur fragranz de odor piacevul multiplicà a l’infinì. Chestu mangià ufrì in del giardin costruiss no la sò vida che l’è, prima del pecà, minga dipendent del mangià. El mangiar l’è donca consumad de l’om per el so piaxer. La precisiun “ Dio g’ha piantà un giardin ” la testimonia la sò amor per la sò creatura. L’è diventà un giardinier per ufrir a l’òmm chestu sit meraviglius per vif.   
La parolla Eden la vœl dir “ jardin dei piacer ” e prendend Israel comè pont de riferiment central, Dio al trova qest Eden a est de Israel. Per i sò “ piacer ”, l’òmm l’è mettuu en chestu giardin piacevul de Dio, el sò Creatur.    
Gen.2:9 : “ E de la terra YHWéH Dio l’ha fait cresser ogni arbor qe l’è bel a la vista e bon per mangiar, anca l’arbor de la vita in mez al jardin , e l’arbor de la cognossenza del ben e del mal .”   
El caratter de un giardin l’è la presenza di àlber da früta che ufren el “ pront per mangià ” che l’è luur früta cun tanti gust dolz e zucherà. Sun tüt lì per l’ünich piasè de Adam , ancamò da sul.  
In del giardin g’he sun anca dü arbur cun caratter diametralment opost : l’”arbur de la vida ” che g’ha el post central, “ in mezz al giardin ”. Inscì el giardin e la sò oferta lussureggiant sun interament culegà a lù. Visin a luu g’è l’"arbor de la cognossenza del ben e del mal ." Jamò, ind la soa denominazion, la parolla “ mal ” la profetiza l’acess a’l pecad. Pœden donca capì che chesti dü arbur sun i imagen di dü camp che se afruntan intra luur sü la terra del pecà : el camp de Gesù Cristu rapresentà del “ arbur de la vida ” cuntra el camp del diavul che , cuma indica el nomm del “ arbur ” , g’ha cognossuu, sperimentà , successivament, el “ bon ” fin quand che l’è stà creà ; quel che Dio ciama “ pecà cuntra de lù .” Te regordi qe qests principi del “ ben e del mal ” inn i duu cerne o duu possibei fruits estrem oposts qe la libertaa total de un “ vesser vivent ” la produx. Se el prim angel l’havess miga fait, i olter angel se sarissen ancamò ribellads, comè l’esperienza terrestra del comportament uman l’ha jamò demostrad adess.                          
In tuta l’oferta generosa del giardin preparada de Dio per Adam g’he chestu alber “ de la cognossenza del ben e del mal ” che l’è lì per testar la fedeltà del òmm. Chestu termin “ savè ” g’ha de vèss ben capì perché per Dio el verb “ savè ” g’ha un significà estrem de sperimentar “ ben o mal ” che se basarà süi att de ubbidienza o desobedienza . L’arbur in del giardin l’è sultant el suport material de la prœuva de ubbidienza e el sò früt trasmett el mal sultant perché Dio g’ha dà chestu ròll presentand-el cuma una proibiziun. El pecà l’è minga in del frutt ma in del magnàl sapend che Dio l’ha proibì.        
Gen. 2:10 : “ Un fiumm l’è vegnuu fœura del Eden per annagar el giardin e de lì el se divideva en quater fiumm . ”  
Un nœuf messaj de separaziun l’è presentà, propri cuma el fiümm che scorre fœura del Eden se divide en “ quater bras ” , chesta imagen profetiza la nassita del òmm che i sò discendent se spantegaran universalment, o ai quater punt cardinai, o ai quater vent del ciel, sü tüta la terra. Ol " fiumm " ‘l é ‘l simbol de un popol, l'aiva ‘l é ‘l simbol de la vita umana. Cond qesta division “ in quater bras ” , el fium qe al vegn fœra de l’Eden al spantegarà la soa aqua de vita in su tuta la terra e qesta idea la profetiza el desideri de Dio de spantegar la soa cognossenza in su tuta la soa superfix. El sò pian el sarà realizà segond el Gen. 10 cun la separaziun de Noè e di sò tri fiœui dopu la fin del diluvi di aqua. Chesti testimoni del diluvio trasmettan de generaziun en generaziun la memoria del terribil puniziun divina .       
Num savem minga cuma l’era la terra prima del diluvio, ma prima de la separaziun di popul, la terra abitada la sarès stà cumparsa cuma un ünic cuntinent annagà sultant de chesta funt d’aqua che la vegniva del Giardin de Eden . I mar interni d’incœu esistevan no e sun una conseguenza del diluvio che l’è rivà a quatà sü tüta la terra per un an . Fina a l’inondazion, tut ol continent ‘l é stait dagad de qests quater flum e i lur afluents a i distribuiven l’aiva dolça in su tuta la superfis de la terra seca. Durant di inondaziun, el strett de Gibilterra e el strett del Mar Ross sun crulà giò, preparand inscì la formaziun del Mar Mediterraneo e del Mar Ross invadü del aqua salina di ocean . Sapi che sü la terra nœuva indué Dio stabilirà el sò regn, g’he sarà no mar segond Apoc. 21:1 perché g’he sarà no püsee la mort. La divisiun l’è la conseguenza del pecà e la sò furma püsee intensa la sarà punida di aque distrutif del diluvio. Ind la letura de qest messaj, cond ol sœ aspet profetic deperluu , i " quater bras " dol flum i indiqen quater popol qe caraterizen l'umanitaa.    
Gen. 2:11 : “ El nomm del prim l’è Pison; L’è quel che circonda tüta la terra de Havila, indué g’he l’or .  
El nomm del prim fiümm ciamà Pischon o Fison significa : abundanza de aqua . La zona indué se truvava l’Eden piantà de Dio g’ha de vèss indué g’han urigin i fiumm Tigri e Eufrate d’incœu ; per l’Eufrate al monte Ararat e per el Tigri al Toro. A est e a metà de la Turchia g’he ancamò el immens Lac Van che l’è una grand riserva de aqua dolz . Cun la sò benediziun divina, l’aqua abundant g’ha favurì l’estrema fertilità del giardin de Dio. La terra de Havilah, famusa per el sò or, l’era, segond quaivun, situada in del nord-est de la Turchia d’incœu . El s’è estendud fin a la costa de la Georgia d’incö. Ma chesta interpretaziun la mett un prublema perché segond Gen. 10:7, “ Avila ” l’è un “ fiœul de Cush ” , lù stess “ fiœul de Cam ” , e lü indica l’Etiopia che se truva a sud del Egitt. Chestu me purta a situar chestu pais de “ Avila ” en Etiopia, o en Yemen, indué g’heren i minier d’ or che la regina de Saba g’ha ufrì al re Salomon.                 
Gen. 2:12 : “ L’or de quella terra l’è pur; Lì se truvan anca bedellio e pedra onice .  
“ L’or ” l’è el simbul de la fed e Dio profetiza per l’Etiopia, una fed pura. Sarà giamò l’ünich pais del mund che g’ha preservà l’eredità religiüsa de la regina de Saba dopu sò sosta cunt el re Salomon. Aggiungem anca a luur vantagg che in de la luur indipendenza preservada durant i secul de oscurità religius che g’ha caraterizà i popul del Europa ucidental “ cristian ”, i etiop g’han mantegnuu la fed cristiana e praticavan el vero Sabat ricevü travers del incontro cun Salomon. L’apostol Filipp l’ha batezad el prim cristian etiop come l’è rivelad ind i Ats 8:27-39 L’era un ministr eunuc de la regina Candace e tut el popol l’ha ricevud la soa istruzion religiosa. Un olter detai testimonia la benediziun de chestu popul, Dio g’ha prutegiü cuntra i luur nemìs cun l’aziun bellica intrapresa e decidüda voluntariament del famus navigatur Vasco de Gama.    
En cunferma del culur neger de la pel di etiop, la “ pedra onix ” l’è de culur “ neger ” e l’è cumposta de anidrid de silicio ; una richeza adizional per quest paes ; perché el sò üs in de la produziun di transistor el rend particularment apprezà incœu .      
Gen. 2:13 : “ El nomm del segond fiumm l’è Gihon; L’è quel che circonda tüt el pais de Cush .    
Desmenteghem i “ fiumm ” e mettem al luur post i gent che simbolizan. Chestu segond popul “ el circonda la terra de Cush ”, cioè l’ Etiopia. I discendent de Sem se spantegaran in tüta la tera de Arabia e fin a la Persia. En realtà circonda el territori de l’Etiopia, inscì pœu vèss simbolizà e indicà cunt el nomm del “ fiumm ” “ Gihon ”. In di noster ültim dì, chestu entourage l’è la religiun “ musulmana ” del Arabia e de la Persia. Inscì la configuraziun del principi de la creaziun se riproduss a la fin del temp.           
Gen. 2:14 : “ El nomm del terz l’è Idekel ; L’è quel che scorre a est de Assiria. El quart fiümm l’è l’ Eufrate .   
“ Hiddekel ” significa el “ fiumm Tigre ” , e la gent designada sarès stà l’India simbolizada de la “ Tigre del Bengal ” ; L’Asia e la sò civiltà uriental falsament indicà cuma “ la raza gialla ” sun donca profetizà e preocupà e se truvan “ a est de Assiria ” . Ind el Dan 12, Dio l’ha drovad el simbol de qest “ fium ” “ Tigre ” qe al mangiava l’om per illustrar la prova adventista qe la g’è staita intra el 1828 e el 1873, a causa de la moltitudin de morts spirituai qe l’ha causad.               
El nomm “ Eufrate ” vœur dì : fiur, fertil. In de la profezia de l’Apocalisse, l’ ” Eufrate ” simboliza l’Europa ucidental e i sò ram, i Americhe e l’Australia, che Dio presenta cuma duminà del regim religius papal roman che el ciama cun la sò cità, “ Babilonia la grand ”. Chesta linea de Noè la sarà chela de Jafet che se slarga a ovest vers la Grecia e l’Europa, e a nord vers la Russia. L'Europa l'era el terren indué la fed cristiana g'ha sperimentà tüt i sò svilupp bon e catif dopu de la caduta naziunal de Israele ; i agetiv “ fiori, fertil ” sun giüstificaa e segond el presagio, i fiœui de Lea, la dònna minga amada, sarà püsee numerus de quei de Rachel, la dònna che Giacob amava.           
L’è bon truvà en chestu messagg el ricurd che, anca se g’heran tüt i luur divisiun religius final, chesti quater tip de civiltà terrester g’havevan el stess creatur Dio che el Pà , per giüstificà luur esistenza.
Gen.2 :15 : “ E el Signur Dio g’ha ciapà l’òmm, e g’ha mettuu in del giardin de Eden per lavurà e custodial . ”    
Dio l’offre a l’Adam un’ocupazion qe la consist ind el “ coltivar e mantegnir ” el jardin. La furma de chesta cültivaziun l’è minga cognusüda de noi, ma l’è stada fada senza fadiga prima del pecà. Al stess mod , senza nissuna furma de aggressiun in de la creaziun intera, la sò guardia l’è stada semplificà al estrem. Però qest rœl de guardia l’implicava l’esistenza de un pericol qe prest al g’havaria ciapad un aspet real e precis : la seduzion diabolega del penser uman in qell medem jardin qì .    
Gen.2 :16 : “ E el Signur Dio g’ha cumandà a l’òmm, disend: De tüt i alber del giardin, pœdet magnà liberamente. »     
Una moltitudin de arbur da früta sun mettuu a disposiziun libera de Adam. Dio al sodisfa olter i so besogn qe consisten ind el sodisfar i desideri de mangiar cont vari gust e aroma. L’oferta de Dio l’è bella, ma l’è domà la prima part de un “ comand ” che dà a Adam. La segonda part de chestu “ ordin ” la vegn dopu.    
Gen. 2:17 : “ Ma del alber de la cognossenza del ben e del mal magnarès no, perchè el dì che magnarès de lù morirà de sicür .”    
In del “ orden ” de Dio chesta part l’è parècc grava, perché la menaza presentada la sarà aplicada senza pietà quand che la disubbidienza, el frutt del pecà, l’è consumada e cumplidada. E desmentega-t minga che perché el pruget del insediament universal del pecà l’è realizà, Adam g’ha de cascà. Per capir mei qell qe al va a suceder, regordem-n qe l’Adam l’è ancamò sol quand qe Dio al l’avertiss presentand el so “ orden ” de miga mangiar del “arbor de la cognossenza del ben e del mal ”, çoè de miga vesser nutrids dei idee del diavol. Inolter, in del cuntest de la vita eterna, Dio g’haveva de spiegar-g chel che significava “ morir ”. Perché la minaccia l’è lì, in quest “ morirà ”. In sintesi, Dio l’ofrir a Adam una foresta ma al proibiss un sol arbor. E per quaivun chesta proibiziun l’è insopportabil, l’è quand che l’arbur scond la foresta , cuma dis el proverbi . Mangiar de l'"arbor de la cognossenza del ben e del mal " vœl dir : nutrir-s de l'insegnament del diavol jamò animad de un spirit de ribellion contra Dio e la soa justizia. Perchè el “ arbor ” proibì mettuu in del giardin l’è un’imagin de la sò persòna , inscì cuma l’”arbur de la vida ” l’è un’imagin del personagg Gesù Cristu.                   
Gen.2:18 : “ E YaHWéH Dio l’ha dit : L’è minga bon che l’òmm l’è sul ; Ghe faré un ajutant adatt a lü . ”   
Dio l’ha cread la terra e l’om per rivelar la soa bontaa e la malvagitaa del diavol. El sò pian de risparmio l’è rivelà a noi in di ròbb che vegnen dopu. Per capir, saver qe l’om al gioga el rœl de Dé in persona qe al fa pensar, agir e parlar come luu medesim al pensa, l’agiss e al parla. Quest prim Adam l’è un’imajen profetega de Crist qe Paol al presentarà come el nœv Adam.
Per rivelar la malvagitaa del diavol e la bontaa de Dio, l’è necessari che l’Adam el peca inscì che la terra la pœu vèss dominada del diavol e i sò oper malvagi pœden vèss rivelà universalment. La noziun de coppia l’esist sultant sü la terra creada per el pecà, perché el duo inscì furmà l’è lì per una rasun spiritual che profetiza la relaziun del divin Cristo cun la sò Sposa che designa i sò elett. La Scelta la g’ha de savè che l’è sia la vitima che el beneficiari del pian de salveza de Dio ; lee l’è la vitima del peccad rendud necessari per Dio insì qe luu al pœl a la fin condanar el diavol, e el beneficiari de la soa grazia salvatrice perqè, conscient de la soa responsabilitaa per l’esistenza del pecad, luu medesim al pagarà el prezi de l’espiazion del pecad in Gesù Crist. Donca, prima, Dio l’ha trovad la solitudin miga bona e el so besogn de amor l’era insì grand qe l’era dispost a pagar un prezi volt per otener-la. Chesta cumpagnia, chesta interaziun facia a facia, che permett de condivider, Dio la ciama “ aiut ” e l’òmm dupera el termin quand che evoca la sò conterpart del òmm. Infatt, lee la farà cadè e la menarà in del pecà travers de l’amor. Ma chesta amor de Adam per Eva l’è cuma la amor de Cristo per i sò scelt truvà pecadur, degn de la mort eterna.   
Gen.2:19 : “ E de la terra YaHWéH Dio g’ha furmà tüt i besti del camp e tüt i usèi del ciel, e g’ha purtà a Adam per vedè cuma g’haveva de ciamàl: e quel che Adam g’haveva ciamà ogni creatür vivent, l’ era el sò nomm . ”  
L’è el superiur che dà un nomm a chel che l’è inferiur a lù. Dio g’ha dà el sò nomm e dand a Adam chestu diritt, g’ha cunfermà inscì el domini del òmm sü tüt chel che vif sü la terra. In qesta prima forma de la creazion terrestra, i spece dei animai dei camp e dei uxei de l’aria se reduxen e Dio i porta a Adam, propri come luu al i menarà in coppie inanz del diluvi a Noè.
Gen.2:20 : “ E Adam g’ha dà di nomm a tüt i bestiam, ai usèi del ciel e a tüt i besti del camp : ma per l'òmm se truvarà minga un ajutant adatt a lù . I inscì ciamà moster preistorich sun stà creà dopu el pecà per intensificar i conseguenz de la malediziun divina che colpirà tüta la terra, anca el mar . Ind el temp de l’innocenza , la vita animal l’è composta de “ bestiam ” util a l’om, “ uxei de l’aria ” e “ animal dei camp ” plussee indipendent . Ma in qesta presentazion l’ha miga trovad una contrapart umana perqè l’esist miga ancamò.         
Gen.2:21 : “ Allora YaHWéH Dio l’ha fait cader un sonn profund su Adam, e lü l’ha dormid ; g’ha ciapà una di sò còst e g’ha serrà la carn al post de lee .   
La furma dada a chesta uperaziun chirurgich rivela ancamò el pruget de risparmio. Ind el Michele, el Signor al se leva via del ciel, al se ne va e al se separa dei so bon angel qe l’è la norma del “ sonn profond ” ind el qual l’Adam l’è plongad. In Gesù Crist nassuu in carn, la costa divina l’è ciapada e dopu la sò mort e la sò resurreziun, süi sò dodes apostol, el crea el sò “ aiutant ”, che g’ha ciapà el sò aspett carnal e i pecaa e a cui dà el sò “ Spirit Sant ”. El significà spiritual de chesta parolla “ aiut ” l’è grand perché la dà a la sò Gesa, la sò Scelta , el ròll de “ aiut ” in de la sò realizaziun del pian de la salveza e del insediament global universal del pecà e del destin di pecadur.           
Gen.2:22 : “ E YaHWéH Dio l’ha fait una dona de la costola qe l’haveva ciapad de l’omm, e l’ha purtada a l’omm .”  
Donca, la formazion de la dona la profetiza quella del Scelta de Crist. Perchè l’è vegnend in carn che Dio forma la sò gesa fedel vitima de la sò natüra carnal. Per salvar i elett de la carn , Dio g’haveva de ciapà furma in de la carn. E anca, avend in luu la vita eterna , l’è vegnuu a cundividel cunt i sò elett.
Gen.2:23 : “ E l’Adam l’ha dit: Quest l’è oss dei me oss, e carn de la me carn ! La sarà ciamada Donna, perché l’è stada tirada fœura del òmm .   
Dio l’è vegnuu sü la terra per abrazar la norma terrester per vèss bon de dì sül sò Scelt chel che Adam dis sü la sò conterpart feminil a la qual g’he dà el nomm “ dònna ”. Chestu l’è püsee evident en ebraich perché la parolla maschil per òmm, “ ish ”, diventa “ isha ” per la parolla feminil per dònna. In questa aziün chi el cunferma el sò domini sü de lee. Ma dopu vèss stada ciapada de lù, chesta “ donna ” la diventarà indispensabil per lù cuma se la “ costa ” ciapada del sò corp vureess turnà a lù e ciapà el sò post. In chesta esperienza ünich, Adam sentirà per sò dona i sentiment che una mam sentirà per el fiœu che partorirà dopu avegh purtà in del sò grembo. E chesta esperienza l’è anca vissüda de Dio perché i creatür vivent che crea intorn a lù sun di fiœui che vegnen fœura de lù ; che el fa tant Mader quant Pader.           
Gen.2:24 : “ Perciò l’òmm el lassarà sò pà e sò mam, e se tacarà a sò dona: e i do seran una sola carn .”  
In quest verset Dio l’esprim el sò pian per i sò scelt che despess g’han de romp i relaziun familiar carnai per ligar-s cun el Scelt benedì de Dio. E desmentega minga che prima, en Gesù Cristu, Michele g’ha lassà el sò status de Pà celest per vegnì a vincià la carità di sò discepol scelt sü la terra ; quest in de la mesüra induè g’ha renunzià a duperà el sò podè divin per cumbatt cuntra el pecà e el diavul . Chichinscì cumprendem che i temi de la separaziun e de la comuniun sun inseparabil. Sü la terra, el scelt g’ha de vèss separà carnalment di quei che ama per entrà en comuniun spiritualment e diventar “ un ” cun Cristo e tüt i sò scelt, e i sò bon angel fedel.    
El desideri de la “ còsta ” de turnà al sò post uriginal truva el sò significà in del accoppi sessual di òmm, un att de carn e spirit induè l’òmm e la dònna furman fisicament una carn.  
Gen.2:25 : “ L’òmm e la sò dona l’eran tücc dü nudi, e se vergügnavan minga .”  
La nudità fisica la dà minga fastidi a tüt. G’he sun di seguitur del naturism. E al principi de la storia umana, la nudità fisica l’ha minga causà “ vergügna ” . La comparsa de la “ vergogna ” la sarà el resultad del pecad, come se mangiar del “ arbor de la cognossenza del ben e del mal ” al podariss dervir la ment umana a efets fina adess miga cognossuds e ignorads. En realtà, el frutt del alber proibì sarà minga l’autur de chestu cambiament, sarà sultant el mezz, perché chel che cambia i valur di ròbb e de la cuscienza l’è Dio e Luu sultant. L’è luu che suscitarà la sensaziun de “ vergügna ” che la coppia pecatrice sentirà in de la sò ment sü la sò nudità fisich che sarà minga responsabil ; perché la colpa la sarà moral e la riguardarà sultant la disubbidienza implementada, notada de Dio.          
 
Ind el sintetizar l’insegnament del Genesi 2, Dio l’ha presentad per la prima vœlta la santificazion del setim dì de ripos o del Sabat qe al profetiza el grand ripos qe al sarà dait ind el setim millenni tant a Dio qe ai so fedel elets. Ma chestu rest g’haveva de vèss vinciù de la bataja terrester che Dio g’ha de purtà cuntra el pecà e el diavul, diventand incarnà en Gesù Cristu. L’esperienza terrestra de Adam la rapresentava qest plan de salvament concepid de Dio. In Crist, l’è diventad carn per crear el so Scelt de carn qe a la fin al riceverà un corp celest simil a quei dei angel.
 
 
 
Genesi 3
 
Separazion del pecad
 
Gen. 3:1 : “ El serpent l’era püsee furb de tüt i besti del camp che el Signur Dio g’haveva fà. El g’ha dit a la dònna : “El Dio g’ha dit che g’he vœu minga de magnà de tüt i alber del giardin?” »   
El pover “ serpent ” g’ha avü la disgrazia de vèss duperà cuma mezz dal püsee “ astuzi ” di angel creà de Dio. I animai anca i retil cuma el " serpent " parlavan no ; el lenguaj l’era una particolaritaa de l’imajen de Dé dada a l’om. El diavul el fà parlà cun la dònna in del mument induè l’è separada de sò marì. Chestu isulament sarà fatal per lù perché en presenza de Adam, el diavul g’havaria avü püsee dificultà per purtà l’òmm a disubbidir al orden de Dio.       
Gesù Crist l’ha rivelà l’esistenza del diavol, a cui el se riferiss disend en Giovanni 8:44 che l’è “ el pà di busie e un assassin fin dal principi . ” I sò parolles g’han l’obietif de scuoter i certezz del òmm e al “ Sì o No ” dumandà de Dio , giunta el “ ma ” o el “ forsi ” che scancelan i certezz che dan forza a la verità. L’orden dat de Dio l’è stait ricevud de Adam qe pœ l’ha trasmetud a la soa dona, ma lee l’ha miga sentid la vuss de Dio qe l’ha dait l’orden. Donca el sò dubi l’è sü sò marì, cuma : “ L’ha capì chel che Dio g’ha dì ?” »            
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         Gen.3: 2 : “ La dòna g’ha dit al serpent : Podem magnà del frutt di alber del giardin . ”  
I prœuf par suportar l’afermaziun del diavul ; lü ragiona e parla cun inteligenza . La " dona " la fa el sò prim error en respund al " serpent " che parla ; che l’è minga nurmal. Prim, lee la giüstifica la bontà de Dio che g’ha dà la pusibilità de magnà de tüt i arbur, senza chel che l’è vietà.      
Gen.3: 3 : “ Ma del früta del alber che l’è in mezz al giardin, Dio g’ha dit : El g’he mangià minga, e g’he l’è minga tuccà, perché g’he l’è minga mort . ”  
La trasmission de l’Adam del messaj de l’orden divin la compariss ind l’espression “ perqè no morir .” Chesti sun minga i parolles esatt ditt de Dio perché g’ha dit a Adam : “ el dì che te ghe magni, te morirà .” L’indeboliment dei parolle divine al favorirà el consum del pecad. Justificànd la sò ubbidienza a Dio per una causa de “ paura ” la “ dòna ” ufriss al diavul la pusibilità de cunfermar chesta “ paura ” che segond lù l’è minga giüstificada.           
Gen.3: 4 : “ El serpent g’ha dit a la dònna: Te morirà minga ; »  
E el Bugiard Capo el se rivela in questa afermazion qe la contradis i parolle de Dio : “ te moriret miga de segur .”   
Gen.3: 5 : “ Ma Dio el sa che in del dì che g’he magnà, i voster œucc seran dervì, e ve sarès cuma di dè, che cognosset el ben e el mal . ”  
Adess al g’ha de justifegar l’orden dait de Dio, a’l qual al atribuiss un penser malvagi e egoista : Dio al vœl tegner-t ind la base e ind l’inferioritaa. L’è egoista che vœur impedir-t de diventar cuma lü. Al presenta la cognossenza del ben e del mal come un vantaj qe el Signor al vœl mantegnir per luu medesim. Ma se g’he un vantagg de cognoss el ben, induè l’è el vantagg de cognoss el mal ? El ben e el mal inn oposts assolut comè el dì e la noit, la lux e la bugia e per Dio la cognossenza l’è o sperimentar o far azion. In realtaa, Dio l’haveva jamò dait a l’om la cognossenza intelletual del ben e del mal autorizand i arbor del jardin e proibind quell qe al rapresenta el “ ben e ‘l mal ” ; perchè l’è un’imajen simbolega del diavol qe concretament l’ha sperimentad sucessivament, “ ben ” pœ “ mal ” ribeland-s contra el so Creador.         
Gen. 3: 6 : “ Quand la dona l’ha vist che l’arbur l’era bon de magnà, e che l’era piacevul per i œucc, e che l’era desiderà per fär savi , lee la ciapava del sò frutt e la mangiava ; Lee g’ha dà anca al sò marì, che l’era cun lee, e lü g’ha magnà .  
I parolle qe vegneven fœra del serpent hann avud un efet, el dubi l’è stait eliminad e la dona l’è staita semper plussee convinta qe el serpent l’haveva diit la veritaa. El frutt el par bon e visivament piacevul, ma soratüt, lee el cunsidera “ prezius per dervir l’inteligenza ”. El diavul g’ha el resultà che l’era drée a cercà, g’ha apena reclutà un seguitur del sò cumpurtament ribell. E mangiand el frutt proibì , lee stessa la diventa un alber de la conoscenza del mal. Riemp de amor per la sò dona, da la qual l’è minga pront a acetà de vèss separà , Adam preferiss cundivider el sò destin fatal perché el sa che Dio l’aplicarà la sò sanziun mortal. E mangiand a sò volta el frutt proibì, l’è tüta la coppia che subìs la dominaziun tirannich del diavul. Però, paradossalment, chesta amor passiunada l’è cuma chel che Cristo sentirà per la sò Scelta, acetand anca lü de morir per lee. Inoltre, Dio al pœl capir Adam. 
Gen.3: 7 : “ E i œgg de lür dü se sun dervì, e g’han capì che l’eran nudi: e g’han cusì insema di fœui de figh e g’han fatt di grembiul .  
In quel mument, quand el pecà l’è stà consumà de la coppia umana, l’è cumincià el cunt a l’invers di 6000 an planificà de Dio. Prim, la sò cuscienza l’è trasfurmada de Dio. I œgg qe eren staits responsabei de la lussuria per el fruit " piaxevol a la vista " inn vitime de un nœv judizi dei robe. E el vantagg sperà e cercà se trasfurma en un svantagg , perché se senten “ vergügna ” de luur nudità che fin a chel mument g’haveva minga purtà nissun prublema, né vers luur, né vers Dio. La nudità fisica descoverta l’era dumà l’aspet carnal de la nudità spiritual indue la copia disubbidient la se truvava. Chesta nudità spiritual g’ha privà de la giüstizia divina e la sanziun de la mort l’è entrà en luur, inscì che la descuverta de luur nudità l’è stà el prim effett de la mort dada de Dio. Donca, la mort l’era la conseguenza de la cognossenza sperimentada del mal ; quel che Paol insegna quand che dis en Rom.6:23 : “ perchè la paga del pecà l’è la mort .” Per cuprir la sò nudità, i coniug ribell han ricorrì a un’iniziativa umana che la cunsisteva in del “ cusì i fœuj de fico ” per fac di “ cinture ”. Chesta aziun rapresenta spiritualment el tentatif del òmm de autogiustificaziun. La “ cintura ” la diventarà el simbul de la “ verità ” in Ef.6:14. La “ cintura ” faita de “ fœie de fig ” de Adam l’è donca in oposizion, un simbol de la bugia de dree a la qual el pecador al se rifugia per rassigurar-s.                    
Gen.3: 8 : " E g'han sentiu la vuss de YaHWéH Dio che caminava in del giardin in del frecc del dì: e Adam e sò dona se sun scondù de la presenza de YaHWéH Dio intra i alber del giardin . "   
Quel che cerca i redin e i cœur sa chel che l’è apena sucedü e chel che l’è d’acord cunt el sò pian de risparmio . Chestu l’è sultant el prim pas che darà al diavul un’area per rivelar i sò pensé e la sò natüra malvagia. Ma g’ha de incuntrar l’òmm perchè g’ha tanti ròbb de digh. Adess l’omm l’è minga in fretta de incuntrar Dio, el sò Pà, el sò Creatur , che adess el cerca sultant de scappar, tant che g’ha pagüra de sentir i sò rimprover. E indué sconder in quest giardin dal sguard de Dio ? Ancamò una volta, creder che “ i alber del giardin ” pœden ascundel de la sò facia, testimonia del stat mental induè Adam l’è cascà de quand l’è diventà pecadur.    
Gen.3: 9 : “ Ma YaHWéH Dio l’ha ciamà Adam, e g’ha dit: Induè l’è? »  
Dio el sa perfettament induè l’è scondù Adam ma el ghe fà la dumanda: “ induè l’è ?” “per slargà una man de aiut e purtal a cunfessar la sò colpa.  
Gen.3: 10 : “ E lü l’ha dit : “G’ho sentid la tò vus in del giardin, e g’ho pagüra, perché l’eri nudo: e me son scondù . ”   
La resposta de l’Adam l’è in se stessa una confession de la soa disobedienza e Dio al sfrutarà i so parolle per otener la soa manera de presentar l’esperienza del pecad.
Gen.3: 11 : “ E YaHWéH Dio l’ha dit : Chi t’ha dit che te l’è nudo ? G’he magnà del alber che g’ho dit de minga magnà ? »  
Dio al vœl obligar Adam a ameter la soa colpa. De una deduziun a l’oltra g’ha finì per fàgh la dumanda ciara : “ Te g’he magnà del alber che g’ho proibì de magnà?” ".  
Gen.3:1 2 : “ L’òmm g’ha rispost : La dònna che g’he dà per vèss cun mi, l’è lee che m’ha parturì del alber, e mi g’ho magnà . ”  
Anca se l’è vera, la risposta de Adam l’è minga gloriosa. L’ha portad el segn del diavol denter de luu e al sa plu come responder de sì o no, ma come Satana, al respond in manera rotonda per miga semplixement ameter la soa immensa colpa. L’è ndad fin a regordar a Dio la sò part in del esperienza, perchè g’ha dà la sò dona, la prima colpevul, pensa, prima de lù. La part püsee fort de la storia l’è che l’è tüt vera e che Dio l’è minga ignurant perché el pecà l’era necessari in del sò pian. Ma indué g’ha sbaglià l’è che seguend l’esempi de la dònna, g’ha mustrà la sò preferenza per lee a dann de Dio, e chesta l’è stada la sò colpa püsee grand. Perchè fin dal principi, Dio g’ha dumandà de vèss amà sora tüt e sü tüt.
Gen.3:1 3 : “ El Signur Dio g’ha dit a la dònna : Perché g’he fatt inscì ? La dòna g’ha rispost : “El serpent m’ha ingannà e g’ho magnà . ”  
El grand Giudes se gira poi a la dona acusada del omm e lì ancamò la risposta de la dona l’è d’acord cun la realtà di fatt : “ El serpent m’ha sedù, e mi g’ho magnà .” Quindi lee la s’è lassada sedur e l’era la sò colpa mortal.  
Gen.3:1 4 : “ E el Signur Dio g’ha dit al serpent , Perché t’hee faa quest, t’è maledet sora tüt i bestiam e sora tüt i besti del camp: sü la tò panza te g’he l’è, e te g’he magnarà polvar tüt i dì de la tò vita . ”  
Questa vœlta, Dio al domanda miga al “ serpent ” perqè l’ha fait quest, perqè Dio l’è miga desconscient qe l’è stait drovad comè mez de Satana, el diavol . El destin che Dio dà al “ serpent ” en realtà el riguarda el diavul stess. Per “ el serpent ” l’aplicazion l’era imediada, ma per el diavol l’era domà una profezia qe la se saria compiada dop la vitoria de Gesù Crist sora el pecad e la mort. Segond Apoc. 12:9, la prima furma de chesta aplicaziun l’è stada la sò espulsiun del regn del ciel insema ai angel malvagi in del sò camp. Sun stà butà giò in de la terra, che g’havarian mai püsee lassà fin a la sò mort , e per mil an, isulà sü la terra desolata, Satana g’havaria striscià in de la polvar che g’ha dà la benvenuda a chel che l’era mort per lù e per la libertà che g’ha duperà mal . Sü la terra maledet de Dio, se cumpurtaran cuma di serpent, tant spaventad che prudent perché sun stà battü de Gesù Cristu e scapan del òmm che l’è diventà luur nemìs. I farann ​​mal ai òmm scondù in del invisibilità di luur corp celest mettend- i l’un cuntra l’olter.      
Gen.3:1 5 : “ Mi mettarò l’odio intra ti e la dona, e intra la tò semenza e la sò semenza la te sfraciàrà el cap, e ti g’he sfraciàrà el talòn . ”  
Aplicada al “ serpent ”, chesta fras cunferma la realtà sperimentada e osservada. La sò aplicaziun al diavul l’è püsee sutil. L’odio tra el sò camp e l’umanità l’è cunfermada e ricognossüda. “ La semenza de la dona che la s’è sfracià el cò ” la sarà quella de Cristo e di sò fedel elett. A la fin la destrugarà, ma prima de chest, i demoni g’havaran avü la perpetua pusibilità de “ ferir el calcagn ” de “ la dònna ”, el Scelt de Cristo stess , prima de tüt , cun chestu “ calcagn ”. Perchè “ el calcagn ” l’è el fulcrum del corp del òmm perché “ la preia angular ” l’è la preda sü la qual l’è stà costruì el tempi spiritual de Dio.              
Gen.3:1 6 : “ A la dòna g’ha dit : Mi multiplicarò tant el tò dulur quand te partorirà, e el tò desideri l’è per el tò marì, e lü el te guvernarà . ”  
Prima de partorir per la sò mort, la dòna g’ha de “ patir in di sò gravidanza ” ; lee la “ partorirà cun dolor ”, tüt i ròbb letteralment cumplicà e osservà. Ma ancamò chì, el significà profetich del imagen l’è de notar. In Giovanni 16:21 e Apoc. 12 :2 “ la dona in di dolor del part ” simboliza la Gesa de Cristo in di persecuziun imperiai roman e dopu papal del era cristiana .       
Gen.3:1 7 : “ E a Adam g’ha dit : Perché t’hee obedì a la vus de to dona, e t’hee magnà del alber che g’ho cumandà , disend: Te g’he mangià minga . La terra la sarà maledeta per ti. In del fadig te el magnarès tüt i dì de la tò vita. ”  
Tornand a l’om, Dio al ghe presenta la vera descrizion de la soa situazion qe l’haveva vergognosament cercad de sconder. La sò culpa l’è cumpleta e Adam el descoverzarà anca che prima de liberal, la sò mort la sarà precedüda de una seri de malediziun che purtarà quaivun a preferir la mort a la vida. La malediziun de la terra l’è una ròba terribil e Adam la impararà cun la sudà de la sò frunta.
Gen.3:1 8 : “ El te produrà spine e card, e te magnarà i piant del camp . ”  
L’è sparì la facil cültivaziun del Giardin de Eden, sostituida de la battag incessant cuntra l’erba del divan , i “ spini, i spini ” e i erb infestant che se multiplican in del sœul de la terra. Ancamò püsee perché chesta malediziun del sœul la farà svelt la mort del òmm perché, cunt el “ prugress ” scientifich, l’òmm di ültem dì se avvelenà mettend un velen chimich in del sœul di sò cültür, per eliminà i erb infestant e i insètt distrutif. El magnà abundant e facilment acesibil l’è püsee dispunibel fœura del giardin da induè l’è cacià fœura insema a sò dona, la preferida de Dio.    
Gen.3:1 9 : “ In de la suda de la tò facia te magnarès el pan, fin che te turnèt in de la terra, de indué te l’è stà ciapà ; perché te seet polvar, e te turnerès in polvar . ”  
Quest destin qe al casca sul vesser uman al riva a justifegar la forma ind la qual Dio l’ha rivelad la soa creazion e la soa formazion precisament, de la “polvar de la terra ”. L’Adam l’impara a sò spes e a noster spes de che l’è la mort, cuma evocada de Dio. Nutem che l’òmm mort l’è minga olter che “ polvar ” e che fœura de chesta “ polvar ” resta minga un spirit vivent che l’è vegnuu fœura de chestu corp mort. Eccl.9 e olter citaziun cunferman chestu status del stat mortal.      
Gen.3: 20 : “ E Adam g’ha ciamà la sò dona Eva : perché l’ era la mam de tüt i vivent . ”  
Ancamò chì, Adam marca la sò dominaziun sü “ la dònna ” dand-gh el sò nomm “ Eva ” o “ Vita ” ; un nomm giüstificad cuma una realtà de bas de la storia del òmm. Sem tüt discendent luntani , nassuu de Eva, la dona seduta de Adam, travers de la qual la malediziun de la mort l’è stada trasmetüda e la sarà trasmetüda fin al glorios riturn de Gesù Cristu al principi de la primavera del 2030.       
Gen.3: 21 : “ E YaHWéH Dio g’ha fatt anca per Adam e per sò dona di mantell de pel, e i g’ha vistì .”  
Dio el se desmentega minga che el pecà di coniug terrester faseva part del sò pian de salvament che incœu g’ha de ciapà una furma dimustrada. Dopu el pecà, el perdun divin l’è dispunibel in del nomm de Cristo che sarà sacrificà e crocifissà di suldà roman. In chesta aziun , un vesser inucent , liber de tüt i pecà , acettarà de morir per espiar , al sò post , per i pecà del sò unich fedel elett. Fin dal principi, i animai inucent sun stà copà de Dio perché i luur “ pell ” pudevan cuprir la nudità de Adam e Eva. In qesta azion, al sostituiss la “ justizia ” imajenada dei vesser uman cont quella qe el so plan de salvazion al g’imputa per la fed. La “ justizia ” imaginada de l’om l’era domà una bugia ingannevul e al so post , Dio al ge imputa “ un vestid ” simboleg de “ la soa justizia ” autentega, “ la cintura de la soa veritaa ” qe la se basa sul sacrifici volontari de Crist e su l’oferta de la soa vita per la redenzion de quei qe fedelment amorevolment a luu.            
Gen.3: 22 : “ El Signur Dio g’ha dit : Ecco, l’òmm l’è diventà cuma vun de nun, per cognoss el ben e el mal. Adess g’he impedem de slargà la man e de ciapà del alber de la vida e de magnà e de vif per semper . ”  
In Michele, Dio el se rivolg ai sò bon angel che sunt drée a vedè el dramma che l’è apena sucedü sü la terra. El g’ha dit : “ Ecco, l’òmm l’è diventà cuma vun de nun, per cognoss el ben e el mal .” El dì prima de la sò mort, Gesù Crist g’havaria duperà l’istess espresiun cun riguard a Giuda, el traditur che g’haveva de cunsegnal ai ebrei religius e dopu ai roman per vèss crocifiss , chestu en Giovanni 6:70 : “ Gesù g’ha rispost : g’ho minga scernì vuuter, i dodes? E vun de voi l’è un demoni! ". El “ nui ” in chestu verset diventa “ tu ” per el cuntest diferent, ma l’aprocc de Dio l’è istess. L’espression “ un de nun ” la se riferiss a Satana che g’ha ancamò el liber acess e el liber muviment in del regn celest de Dio intra tüt i angel creà al principi de la creaziun terrester .            
El bisogn de impedir a l’òmm de magnà del “arbor de la vita ” l’era un requisit de la verità che Gesù l’è rivà a testimoniar in di sò parolles al prefet roman Ponzio Pilat. “ L’arbor de la vita ” l’era l’imajen de Crist el redentor e mangiar -l al vœl dir nutrir-s cond el so insegnament e cond tuta la soa personalitaa spiritual , çoè prender-l comè un sostitut e un salvador personal. Chesta l’era l’ünica cundiziun che pudeva avegh giüstificà el consum de chestu “ arbur de la vida ” . El poder de la vita l’era miga ind l’arbor ma in quell qe l’arbor simbolizava : Cristo. In plu, qell arbor qì l’ha condizionad la vita eterna e dop el pecad orijinal qesta vita eterna l’è staita perduda perpetuament fina a’l retorn final de Dio in Crist e Michele. El “ arbur de la vida ” e i olter arbur podarian donca scumparir inscì cuma el giardin de Dio.          
Gen.3: 23 : “ E YaHWéH Dio l’ha mandà fœura del giardin de Eden, per lavurar la terra da induè l’è stà ciapà . ”  
Tut quel che resta per el Creatur l’è caccià fœura del meraviglius giardin la coppia umana che, furmada del prim Adam (parolla che indica la specie umana : ross = sanguinosa), s’è mustrà indegna de lù per luur disubbidienza. E fœura del giardin , la vita dolorusa , en un corp fisicament e mentalment indebolì , la cuminciarà per lù . El riturn a una terra che l’è diventada dura e ribell regordarà ai òmm luur urigin de “ polvar ”.   
Gen.3:24 : “ Inscì g’ha cacià fœura Adam ; e g’ha mettuu a est del giardin de Eden di cherubin che s’ciopavan cun una spada in flama, per custodir la via al alber de la vida .  
L’è püsee Adam che custodiss el giardin, ma i angel che g’he impedisen de entrà denter. Ol jardin a la fin ‘l saria scumparid un poo inanz dol diluvio qe ‘l é capitad ind ol 1656 dòp ol pecad de Eva e de Adam.
In qest verset g’hem una chiariment util per localizar la posizion del Jardin de l’Eden. I angel custodi sun mettuu “ a est del giardin ” che l’è stess a ovest del sit indué Adam e Eva se sun ritirà. La presunta area presentada al principi de chestu capitul l’è coerent cun chesta chiariment : Adam e Eva se ritiran in de la terra a sud del monte Ararat e el giardin proibì se truva in de la zona di “ aque abundante ” de la Turchia visin al Lac Van, a ovest de luur posiziun.      
 
 
 
 
Genesi 4
 
Separaziun per mort
 
Chestu capitul 4 permett de cumprender meji perché l’era necessari per Dio ufrir a Satana e ai sò demoni ribell un laboratori de dimostraziun che rivela l’entità de luur malvagità.
In del ciel, la malvagità g’haveva di limit perchè i ciel g’havevan no el podè de mazzass intra luur ; perché l’eran tüt per un mument inmortai. Qesta situazion qì la permeteva miga a Dio de rivelar el volt nivell de malvagitaa e de crudeltaa qe i so nemis eren bon de far. La terra l’è staita donca creada per permeter la mort ind i so forme plussee crudel qe la ment de un vesser compagn del Satana la pœl imajenar. 
Chestu capitul 4, mettuu sotta el significà simbolich de chestu numer 4 che l’è l’universalità , evocarà donca i circustanz di primi mort del òmm terrester ; la mort l’è el sò caratter universal particular e ünich intra tüt i creaziun fatt de Dio. Dopu el pecà de Adam e Eva, la vita terrester l’è stada “ un spetacul per el mund e per i angel ” cuma l’ha dit in 1 Cor 4:9 el testimoni ispirad e fedel Paol , l’ ex Saul de Tarso.   
 
Gen.4:1 : “ E Adam l’ha cognossud Eva, la soa dona ; lee l’è stada concepida e l’ha partorì Cain e l’ha dit : g’ho avü un òmm cun l’aiut de YaHWéH .   
In qest verset , Dio al ne rivela el significad qe al dà al verb “ saver ” e qest pont l’è vital ind el principi de la justificazion per la fed segond qell qe l’è scrivud in Giovanni 17:3 : “ E qesta l’è la vita eterna, qe i pœden cognosser ti, l’uneg ver Dio, e Gesù Crist, qe te g’hee mandad . ” Cognosser Dio al vœl dir impegnar-s ind una relazion amorosa cond Luu, spiritual in qest cas , ma carnal ind el cas de Adam e Eva. Seguend ancamò chestu mudel de la prima coppia , un “ fiœul ” l’è nassuu de chesta amor carnal ; e ben un “ fiœl ” al g’ha anca de renasser ind la nostra relazion amorosa spiritual vissuda cond Dio. Chesta nœuva nascita dovüda a la vera “ cognossenza ” de Dio la se rivela in Apoc. 12: 2-5: “ E l’era incinta, e la piangeva, la partoriva e in di dolor del parto. ...La g’ha partorì un fiœul, che g’haveva de guvernà tüt i naziun cunt una verga de ferr. E el sò fiœl l’è stà ciapà sü a Dio e al sò tron .” El fiœl nassud de Dio al g’ha de reprodur el carater del so Pà ma quest l’era miga el cas del prim fiœl nassud dei omegn.              
El nomm Cain al vœl dir acquisizion. Chestu nomm preved un destin carnal e terrester per lù, l’incontrari del òmm spiritual che el sarà sò fradel püsee piscinin Abel.
Nutem che al principi de la storia del òmm , la mam che parto asocia Dio cun chesta nascita perché l’è cunsapevul che la creaziun de chesta nœuva vida l’è la conseguenza de un miracul fatt del grand creatur Dio Y aHWéH. In di noster ültem dì l’è minga püsee o rarament inscì.
Gen.4:2 : “ E l’ha parturì ancamò Abel, sò fradel. Abel l’era un pastor, e Cain l’era un arador .   
Abel vœl dir respir . Plussee de Cain, el fiœl Abel l’è presentad comè una copia de l’Adam, el prim a ricever el respir polmonar de Dio. Infatt, per la sò mort, copà de sò fradel, rapresenta l’imagin de Gesù Cristu, el vero Fiœul de Dio, salvadur di elett che g’ha de redentar cunt el sò sàang.
I profesiun di dü fradell cunferman luur natüra opusta. Come Cristo, “ Abel l’era un pastor ” e come l’incredul materialista terrester, “ Cain l’era un arador .” Chesti primi fiœui de la storia del òmm annuncian el destin profetizà de Dio. E vegnen a furnir di detai sül sò pruget de risparmio .    
Gen.4:3 : “ E l’è suceduu in del temp che Cain g’ha purtà del frutt de la terra un’oferta a YaHWéH ; »   
El Cain al sa qe Dio l’esist e per mostrar-g qe al vœl onorar-l, al al fa “ un’oferta dei fruits de la terra ”, çoè i robe qe la soa ativitaa l’ha prodot. In qesta part, al ciapa l’imajen de la moltitudin de religios ebrei, cristian o musulman qe meten in evidenza i so bon ovre senza preocupar-s de cercar de cognosser e capir qell qe Dio al ama e al se speta de lor. I regal sun interessant sultant se sun apprezà del destinatari. 
Gen.4:4 : " E Abel g'ha purtà anca i primogenit del sò gregg e del sò grass. YaHWéH g’haveva rispett per Abel e per la sò ofèrta; »   
Abel l’imita sò fradel, e per la sò profesiun de pastor, el fà un’oferta a Dio “ del primogenito del sò gregg e del luur grass . ” Quest l’è piaxevol a Dio perqè al ved ind el sacrifici de qests “ primogenits ” l’imajen anticipada e profetizada del so sacrifici in Gesù Crist. In Apoc. 1:5 legem : “... e de Gesù Crist, el testimoni fedel, el primogenit dei mort , e el princip dei re de la terra.” A quel che ne ama e che ne g’ha liberà di noster pecad cunt el sò sàang, ...». Dio al vede el so pian de salvament ind l’oferta de Abel e al pœl miga evitar de trovar-la piaxevol.      
Gen.4:5 : " ma vers el Cain e la sò ofèrta g'haveva minga rispett. Cain l’era tant rabià e la sò facia l’era s’ciopada. »   
In confront a l’oferta de Abel, l’è logich che Dio g’havaria dat pooch cunsideraziun a l’oferta de Cain, che logicament podaria vèss sultant deludù e trist. “ La sò facia l’è sbatüda giò ”, ma nutem che el fastidi el purta a “ diventà parècc irità ” e chestu l’è minga nurmal perché chesta reaziun l’è un frutt de orgœuj deludü. L’irritaziun e l’orgœuj produran prest un frutt püsee grav : l’assassinio de sò fradel Abel, uget de sò gelusia.     
Gen.4:6 : “ E YaHWéH g’ha dit a Cain: Perché te set inrabià e perché el to viso l’è s’ciopà? »   
Domà Dio al cognoss la rexon de la soa preferenza per l’oferta de Abel. El Cain al pœl miga vutar a men de trovar la reazion de Dio injusta, ma inveci de diventar rabiad, al dovaria pregar Dio de permeter-g de capir la rexon de qesta cerna aparentement injusta. Dio g’ha una cumpleta cunosenza de la natüra de Cain che inconsciamente giœga per se stess el ròl del malvagio servitur de Matt. 24 :48-49 : “ Ma se l’è un servitur malvagio, e el dis en sò cœur : El me signur ritarda la sò vegnuda; e el cumincia a picà i sò cumpagn servitur e drinka cun “ Dio al ge fa una domanda a la qual al cognoss la resposta perfettament, ma anc’mò qi, ind el far-l al ge da a Cain l’oportunitaa de condivider cond luu la causa del so sufriment. Chesti dumandi restaràn senza rispòsta de Cain, donca Dio el mett en garba del mal che g’ha de ciapàl.  
Gen.4:7 : “ De sicür, se te fas ben, te levarès sü la facia ; »   
Dopu che Eva e Adam g’han magnà e g’han ciapà el status del diavul “ cognusend el ben e el mal ” , lü el se presenta ancamò per spincc el Cain a mazà sò fradel Abel. I dü scelt, “ ben e mal ” , sun devant de lù ; El “ bon ” el purtarà a dimissionar-s e a acetar la scelta de Dio anca se el la capiss minga. Ma scernir el “ mal ” el farà pecà cuntra Dio , violand el sò sest cumandament : “ Te g’he minga de copà ” ; e minga, “ te g’he l’è minga de matar ” cuma l’han presentà i tradutur. El comand de Dio al condana el crimen, miga l’uccision dei criminai colpevol qe l’ha rendud legal ordinand-l e in qest cas, la vegnuda de Gexù Crist l’ha miga cambiad nient in qest just judizi de Dio.               
Nota la forma ind la qual Dio al parla de “ pecad ” come se al parlava de una dona , come l’haveva diit a Eva in Gen. 3:16 : “ el to desideri al sarà per el to marì , e luu al governarà sora de ti .” Per Dio la tentazion de " pecar " l'è simil a quella de una dona qe la vœl sedur el so marì e luu al dev miga lassar-s " dominar " de lee , né de luu . Inscì , Dio g’ha dà al òmm l’ordin de lassar-s minga sedù del “ pecà ” rapresentà de la dònna.           
Gen.4:8 : “ E Cain l’ha parlad a Abel, el so fradel, e l’ha diit: ma quand che l’eran in del camp, Cain el s’è levà sü cuntra sò fradel Abel e l’ha copà. »   
Nonostant qest avvertiment divin, la natura de Cain la produrà el so fruit. Dopu un scambi de paroll cun Abel, Cain, un assassin in del sò spirit fin dal principi cuma sò pà spiritual, el diavul, “ el s’è levà sü sò fradel Abel e l’ha copà .” Chesta esperienza profetiza el destin del òmm induè el fradel matarà el fradel, despess per gelusia profana o religiüsa fin a la fin del mund.  
Gen.4:9 : “ E YaHWéH g’ha dit a Cain: Induè l’è el to fradel Abel? El rispond : Mi so minga; son mi el guardian de me fradel? »   
Come g’haveva dit a Adam che l’era stà scondù de lù, “ Induè set ? " , Dio l'ha diit a Cain: " Induè l'è el to fradel Abel ? “, semper per dargh l’ oportunità de cunfessar la sò colpa. Ma stupidament , perché el pœu minga ignurà che Dio el sa che l’ha copà, el rispond cun curag “ Mi soo no ”, e cunt incredibil arroganza, a sò volta el fà una dumanda a Dio : “ Sò mi el guardian de me fradel ?” »            
Gen.4:10 : “ E Dio g’ha dit : Cossa g’he fatt ? La vuss del sang de to fradel la me grida de la terra. ”   
Dio g’he dà la sò rispòsta che la vœur dì : te seet minga el sò guardian perché te seet el sò assassin. Dio el sa ben quel che g’ha fà e el g’he presenta en un’imagin : “ la vuss del sàang de to fradel la me grida de la terra .” Chesta formula figurativa che dà al sàang vergügnà una vus che grida a Dio la sarà duperada in del “ 5° segn ” , el grid di martir mettuu a mort di persecuziun papai roman de la religiun catòlich : “Quand che l’era stà dervì el fitar del I ced per la parolla de Dio e per la testimonianza che g’havevan dà. E lür g’han gridà cunt una vus volta , disend: Fin a quant temp, Signur, sant e vero, giudichet minga e vendichet minga el noster sàang sü quei che viven sü la terra? ". Donca, el sàang vergügn ingiustament dumanda la vendetta ai colpevul. Chesta vendetta legitima la vegnarà, ma l’è quaicoss che Dio reserva sultant per Luu. El dichiara in Deut.32:35 : “ La vendetta l’è mia, e la ricompensa, quand el luur pè scivola!” Perchè el dì de luur calamità l’è visin, e chel che g’he speta l’è minga tant temp .” In Isa.61:2, insema a “ l’ann del favor ”, “ el dì de la vendetta ” l’è in del prugrama del messia Gesù Cristu : “... lü m’ha mandà... a proclamar l’ann del favor de YaHWéH, e el dì de la vendetta del noster Dio ; per consolar tüt quei che g’han la pena ; ...». G’he nissun che pudeva capì che la “ publicaziun ” de chestu “ an de grazia ” g’haveva de vèss separada del “ dì de la vendetta ” per 2000 an.                          
Inscì, i mort pœden püsee piang senza in de la memoria de Dio che la sò memoria l’è illimitada.
El crimen commess de Cain el merita una puniziun giüsta.
Gen.4:11: “ Adess te seet maledet de la terra, che g’ha dervì la boca per ricef el sàang de to fradel de la tò man . »  
El Cain el sarà maledet de la terra e el sarà minga copà. Per giüstificà chesta clemenza divina, g’ha de vèss ametü che chestu prim crimen g’haveva no precedent. El Cain al saveva miga qell qe al vœl dir copar, e l’era la rabia qe l’ha orbegad tut el spirit de raxonament qe l’ha portad a la brutalitaa fatal. Ades che sò fradel l’è mort, l’umanità la podrà püsee dì che la saveva minga cosa l’è la mort. La legg stabilida de Dio in Es.  
Chestu versichel presenta anca chesta espresiun : “ la terra che g’ha dervì la boca per ricef de la tò man el sàang de tò fradel .” Dio el personifica la terra dand-la una boca qe la ciapa el sang qe la vegn verzad su. Poeu chesta boca la ghe parla e la ghe regorda l’at mortal che l’ha inquinad . Chesta imagen la sarà ciapà ancamò in Deu.26 :10 : " La terra g’ha dervì la buca , e i g’ha engutì cun Core, quand che quei che se sun riunì sun mort, e el fœuch g’ha consumà i dücentcinquanta òmm: g’han servì cuma avvertiment al popul ." Allora sarà in Apoc. 12:16 : “ E la terra l’ha vutaa la dona, e la terra l’ha dervid la boca e l’ha engullid el diluvi che el dragon g’ha slanzà fœura de sò boca .” El “ fiumm ” l’è un simbul di leghe monarchich catolich frances, e i sò corp militar creà appositament de “ draghi ” g’han perseguì i fedel prutestant e i g’han inseguì in di muntagn del pais. Quest versicol al g’ha un dopi significad : la resistenza armada protestanta, pœ la sanguinosa Revoluzion Francesa. In tuts e duu i cas l’espression “ la terra l’ha dervid la boca ” la rapresenta come se la dava l’acoglienza a’l sang de tante persone.                
Gen. 4:12 : “ Quand che lavuras la terra, la te darà püsee la sò richeza. Te serès un vagabond e un vagabond sü la terra. »   
La puniziun de Cain l’è limitada a la terra che l’è stà el primo a inquinar verzand sü del sàang del òmm ; quella de l’om qe in orijin l’è stait cread a l’imajen de Dio. Dal moment del pecad, al conserva i carateristege de Dio ma al g’ha plu la soa pureza parfeta. L’ativitaa de l’om la consisteva principalment ind la produzion del mangiar cont el lavorar la terra. Cain al g’havarà donca de trovar olter manere de vesser nutrid. 
Gen.4:13 : “ Cain g’ha dit al YaHWéH : La mia puniziun l’è tropp grand per vèss suportada . ”   
Che vœur dì : en chesti cundiziun, l’è mei che me suicido. 
Gen.4:14 : “ Ecco, tu m’hee caciad fœra de la tera ; Sarò scondù de la tò presenza, sarò un vagabond e un fugitif sü la terra, e chiunque me truvarà el me matarà . ”   
Adess l’è tant parlant e el riassume la sò situaziun cuma una pena de mort.
Gen.4:15 : “ E YaHWéH g’ha dit : Se quaivun mata Cain, la vendetta la sarà ciapà sü de lù sett volt. E YaHWéH g’ha mettü un segn sü Cain, perché chi el truvava el g’havaria minga copà .   
Determinad a risparmiar la vita de Cain per i rexon jamò viste, Dio al g’ha diit qe la soa mort la saria staita pagada , çoè “ vendicada ” , “ sett vœlte ” . Poeu el parla de “ un segn ” che el prutegh. In chesta misura , Dio profetiza el valur simbolich del numer “ sett ” che designarà el Sabat e la santificaziun del rest che , profetizà a la fin di seteman , truvarà la sò cumpleta realizaziun in del sett milleni del sò pruget de salvament. El Sabat l’è el segn de l’appartenenza al Dio Creador in Ezeq.20:14-20. E in Ezechiel 9 “ un segn ” l’è mettuu sü quei che fan part de Dio perché g’han minga de vèss copà in del ura del puniziun divin. Per finì, per cunfermar chestu principi de separaziun pruteta , in del Apoc. 7, “ un segn ”, “ el segn del Dio vivent ”, vien per “ segnar la front ” di servitur de Dio, e chestu “ segn e segn ” l’è el sò Sabat del sett dì.                    
Gen.4:16 : “ Dopu Cain l’è ndà fœura de la presenza de YaHWéH , e l’è stà in de la tera de Nod, a est de Eden . ”   
L’era jamò a est de l’Eden che Adam e Eva se eren ritirà dopu vèss stà cacià fœura del giardin de Dio. Chesta terra l’è ciamada Nod che vœur dì : sufriment. La vita de Cain la sarà donca segnada de suferiment mental e fisich perché vèss refüdà luntan de la facia de Dio lassa tracc anca in del cœur dur de Cain che g’haveva dit in del verset 13, cun pagüra de lù : “ Sarò scondù lontan de la tò facia .”     
Gen.4:17 : “ E Cain g’ha cognossü la sò dona ; lee l’è stada incinta e l’ha partorì Enoch. Poeu g’ha costruì una cità e g’ha ciamà el nomm de la cità cuma sò fiœu Enoch .   
El Cain al diventarà el patriarca de la popolazion de una citaa a la qual al da el nomm del so prim fiœl : Enoch qe al vœl dir : iniziar , instruir, esercitar e començar a drovar vergot. Chestu nomm riassume tüt chel che rapresentan chesti verb e l’è ben duperà perché Cain e i sò discendent inauguran un tip de società senza Dio che seguirà fin a la fin del mund.  
Gen. 4:18 : “ E Enoch l’ha partorid Irad, e Irad l’ha partorid Mehuael, e Mehuael l’ha partorid Matusael, e Matusael l’ha partorid Lamec . »   
Chesta cuurta genealogia la se ferma intenzionalment al personagg de nomm Lamech, che el sò significà esatt resta minga cognussü ma la parolla de chesta radis la riguarda istruzziun cuma el nomm Enoch , e anca una noziun de podè .
Gen.4:19 : “ Lamec g’ha ciapà dü dònn : una se ciamava Ada, e l’oltra se ciamava Zilla . »   
Truvem en chestu Lamech un prim segn de la rottura cun Dio segond el qual “ un òmm lassarà sò pà e sò mader e se unirà a sò dona, e i dü diventaran una sola carn ” ( varda Gen. 2:24 ) . Ma in Lamech l’òmm l’è tacaa a dü dònn e i tri diventaran una sola carn. Ovviament la separazion de Dio l’è totala.  
Gen.4:20 : “ E Ada g’ha partorì Jabal : e lü l’è stà el pà di quei che viven in di tende e in di besti . ”   
Jabal l’è el patriarca di pastor nomad cuma quai popul arab l’è ancamò incœu.
Gen.4:21 : “ El nomm del sò fradel l’era Jubal : l’era el pà de tüt quei che suonavan l’arpa e el flauto . »   
Jubal l’è stà el patriarca de tüt i musicist che g’han un post impurtant in di civiltà senza divinità , anca incœu indué la cültüra, el savè e l’artist sun i fundament di noster società muderni.
Gen.4:22 : “ Zilla l’ha partorì anca Tubal Cain, che l’ha cread tüt i strüment de bronz e de ferr. La surela de Tubal Cain l'era Naama . »   
Chestu verset cuntradis i insegnament uficial di storegh che pensan che g’he stà un’Età del Bronz prima del Età del Ferr. En verità, segond Dio, i primi òmm savevan forgià el ferr, e forsi fin dal stess Adam, perchè el test dis no che Tubal Cain l’era el pà di quei che forgian el ferr. Ma chesti ròbb rivelà sun stà dà a nun inscì de capì che la civiltà l’è esistida fin di primi òmm. I sò cultur senza divinità eren no meno rafinad di quei di noster incö.
Gen.4:23 : “ Lamec g’ha dit a sò donn : Ada e Zilla, asculta la mia vus ! Donne de Lamech, ascolta la mia parolla ! G’ho copà un òmm per la mè ferida, e un jòvin per la mè ferida. »   
Lamec el se vanta cunt i sò dü dònn de avegh copà un òmm, che el feriss in del giudizi de Dio. Ma cun l’arroganza e la burla, lü dis che l’ha anca copà ün om, e quest l’ha fad pegiur el sò cas in del giudizi de Dio e l’ha fad diventad ün vero “ assassino ”.  
Gen. 4:24 : “ Cain el sarà vendicà sett volt, e Lamech settantasett volt. »   
Pœ al ciapa in gir la clemenza qe Dio l’ha mostrad vers el Cain. Cuma dopu avegh copà un òmm , la mort de Cain l’era de vèss vendicada “ sett volt ”, dopu avegh copà un òmm e un jòvin, Lamech l’è vendicà de Dio “ settantasett volt ”. Se pœu minga imaginar quei cumment abominabil. E Dio al vœreva rivelar a l’umanitaa qe i so prim representants de la segonda jenerazion, quella de Cain fina a la settima , quella de Lamech, eren rivads a’l nivell plussee volt de impietaa. E chesta l’è la sò dimostraziun de la conseguenza de vèss separà de lù.    
Gen.4:25 : “ E Adam g’ha cognossü ancamò la sò dona ; e lee l’ha partorì un fiœl, e l’ha ciamà Set, perchè lee la diseva: Dio m’ha dà un olter fiœl al post de Abel, che Cain g’ha copà .   
El nomm Seth pronunziad “ cheth ” en ebraich se riferiss a la fundaziun del corp del òmm. Quaivun la traduss cuma “ equivalent o restituziun ” ma sun minga stà bon de truvar una giüstificaziun per chesta proposiziun en ebraich. Donca tegni “ la fundaziun del corp ” perché Seth diventarà la radis o la fundaziun de bas del lignagg fedel che Gen.6 designarà cun l’espresiun “ fiœui de Dio ”, lassand ai “ dònn ” discendent ribell del lignagg de Cain che i sedusen, en oposiziun , el nomm de “ da ”.             
In Set, Dio al semena e al fa nasser una nœva “ semenza ” ind la qual el settim discendent, un olter Enoch , l’è dait comè esempi ind el Gen. 5:21 a 24. El g’ha avud el privilegi de entrar ind el ciel viv, senza passar per la mort, dop de 365 agn de fedeltaa terrestra al creador de Dio vivud ind el creador. Chestu Enoch l’è stà a l’alteza del sò nomm perché la sò “ istruziun ” l’era per la glòria de Dio, a diferenza del sò omonim, fiœul de Lamec, fiœul de la linea de Cain. E tutt e dü , Lamech el ribel e Enoch el giüst l’eran i “ settim ” discendent de luur lignagg.      
Gen.4:26 : “ Anca Set g’ha avü un fiœul, e g’ha ciamà Enos. Poeu la gent l’ha cumincià a invocar el nomm de YaHWéH . »   
 Enosch vœur dì : òmm, mortal, malvagi. Chestu nomm l’è ligà al temp induè la gent g’ha cumincià a invocar el nomm de YaHWéH. Quell qe Dio al vœl dir-n collegand qeste do robe l’è qe l’om del lignaj fedel l’è diventad conscient de la malvagitaa de la soa natura qe l’è ancamò mortal. E qesta consapevoleza l’ha portad a cercar el so Creador per onorar-l e venerar-l fedelment ind una manera qe la g’havaria piaxer. 
 
Genesi 5
 
Separaziun travers de la santificaziun
 
In qest capitol 5, Dio l’ha reunid insema el lignagg qe l’è restad fedel a Luu. Te presento el studi detailad domà dei prim versets qe permeten de capir la rexon de qesta enumerazion qe la trata el temp intra l’Adam e el famos Noè.
 
Gen.5:1 : “ Chestu l’è el liber di generaziun de Adam. Quand che Dio g’ha creà l’òmm, g’ha fatt cuma Dio .  
Chestu versichel stabiliss el standard per l’elenc di nomm di òmm citaa. Tut se riduuss a chestu ricurd : “ Quand che Dio g’ha creà l’òmm, g’ha creà a la somejanza de Dio .”  Num g’hem donca de capir qe per entrar ind qesta lista l’om al g’ha de haver preservad la soa “ somiglianza de Dio ”. Pœden inscì capì perché i nomm impurtant cuma chel de Cain sunt minga denter de chesta lista. Perchè l’è minga una somejanza fisich ma una someianza de caratter, e el capitul 4 g’ha apena mustrà chel de Cain e di sò discendent.    
Gen.5:2 : “ Maschio e dona g’ha creà, g’ha benedì, g’ha ciamà Adam, in del dì che sun stà creà .”  
Anca chì, el ricurd de la benediziun de Dio del òmm e de la dònna vœur dì che i nomm che van a vèss citaa sun stà benedì de Dio. L’insistenza de luur creaziun de part de Dio mett en evidenza l’impurtanza che dà a vèss recognossuu cuma Dio creatur che mett da part, santifica i sò servitur, cunt el segn del saba, el rest osservad durant el sett dì de tüt i luur seteman. Mantegnir la benediziun de Dio cun la santificaziun del Sabat e la someianza del sò caratter sun i cundiziun dumandà de Dio perché i òmm restan degn de vèss ciamà “ òmm ”. A part de qei fruits qì, el vesser uman al diventa ind el so judizi un " animal " plussee desvilupad e educad qe oltre spece .     
Gen.5:3 : “ E l’Adam l’ha vissuu cent trenta an, e l’ha partorì un fiœl a la sò similarità, a la sò imagen, e l’ha ciamà Set .”  
Aparentement, intra Adam e Set, mancan duu nomm : quei de Cain (che l’è minga de la linea fedel) e de Abel (che l’è mort senza discendent) . El standard de la selezion benedeta l'è insì demostrad. L’istess l’è valid per tüt i olter nomm menziunà. 
Gen.5:4 : “ E i dì de Adam, dopu che l’è diventà el pà de Set, l’eran vòttcent an. e l’ha partorì fiœi e tüsan .”  
Quell qe g’hem de capir l’è qe l’Adam “ l’ha nassud fiœi e fiœle ” inanz e dop la nassion de “ Seth ” , ma qests qì hann miga manifestad la fed del pà o quella de “ Seth ”. I se sunt unid ai “ òmm animai ” che l’eran infedel e senza rispett al Dio vivent. Inscì , intra tüt quei che sun nassuu de lù, dopu la mort de Abel, “ Seth ” l’è stà el primo a distinguir-s per la sò fed e la sò fedeltà al Dé YaHWéH che g’ha creà e furmà el sò pà terrester. Olter dopu de lù , che sun restà anonim, podarian avegh seguì el sò esempi, ma restan anonim perché la lista seleziunada de Dio l’è costruida sü la sucesiun di primi òmm fedel de ognun di discendent presentà. Chesta spiegaziun la rend cumprensibil l’età giamò volta, “ 130 an ” per Adam quand l’è nassuu sò fiœul “ Seth ”. E quest principi al se aplica a ognun dei scelt menzionads ind la longa lista qe la finiss cond Noè , perqè i so tri fiœi : Sem, Cam e Jafet sarann ​​miga scelt, miga vessend ind la soa someianza spiritual.                
Gen.5:5 : “ Tuts i dì qe Adam l’ha vissud eren nœvcent trenta agn; pö l’è mort .”  
 
Vago diretament al settim scelt che se ciama Enoch ; un Enoch che el sò caratter l’è l’assolut upost de Enoch, fiœul de Cain. 
Gen.5:21 : “ E Enoch g’ha vissuu sessantacinq an e g’ha nassuu Matusalem .”  
Gen.5:22 : “ E Enoch l’è camminà cun Dio tricent an dopu che g’ha partorì Matusalem; e l’ha partorì fiœi e tüsan .”  
Gen.5:23 : “ E tüt i dì de Enoch sun stà tricent sessantacinq an .”  
Gen.5:24 : “ Enoch l’è camminà cun Dio; pö l’era püsee, perché Dio l’ha purtà via .”  
L’è cond qesta espression specifega del cas de l’ Enoc qe Dio al ne rivela : anca i antediluvian hann portad su in ciel senza passar per la mort. Infatt, la formula de chestu verset l’è diferent de tüt i olter che finissen cuma per la vita de Adam, cun i parolles “ dopu l’è mort ”.     
Dopu l’è vegnuu Matusalem , l’òmm che g’ha vissuu püsee tant sü la Terra, 969 an; pò un olter Lamech de chesta linea benedì de Dio .
Gen :5:28 : “ Lamech g’ha vissuu centottantadù an e g’ha partorì un fiœul .”   
Gen :5:29 : " El g'ha ciamà Noè, perchè el dis: Chestu òmm el ne cunsolarà per el noster lavurà e la fadiga di noster man, che vegnen fœura de la terra che el Signur g'ha maledet ."   
Per capì el significà de chestu verset, g’he de savè che el nomm Noè vœur dì : ripòs. Lamech certament g’ha minga imaginà in che mesüra i sò parolles se sarèsen cumplidà , perchè g’ha vist “ la terra maledeta ” sultant dal punt de vista di “ nòster lavurà e del fatiga di noster man ”, dis. Ma in del temp de Noè, Dio el destrugarà per la malvagità di òmm che porta , cuma el Genesi 6 el permett de capì. Però, Lamech, el pà de Noè, l’era un scelt che , cuma i rar scelt del sò temp, g’haveva de vèss trist de vedè cress la malvagità di òmm che g’havevan intorn.     
Gen. 5:30 : “ Dopu che g’ha partorì Noè, Lamech l’è vissuu cinqcent novantacinq an, e g’ha partorì fiœui e tüsan. ”   
Gen.5 :31 : “ Tüt i dì de Lamech sun stà settcent settantasett an; pö l’è mort "   
Gen. 5:32 : “ E Noè l’è vissuu cinqcent an, e l’ha nassuu Sem, Cam e Jafet .”   
 
 
Genesi 6
 
La separazion la falla
 
Gen.6:1 : “ E l’è sucedü, quand che i òmm g’han cumincià a multiplicàs sü la terra, e g’han nassuu di tüsan, ”   
Segond i lezion imprendude in precedenza, qesta moltitudin umana l’è la norma animal qe la dispreza el Signor qe al g’ha donca una bona rexon per rejetar -i anca lor. La seduziun de Adam da part de sò dona Eva la se riproduss en tüt chesta umanità e l’è la nurmalità segond la carn : i tüsan sedusen i òmm e ottenen de luur chel che desideran. 
Gen.6: 2 : " E i fiœi de Dio vedeven i tüsan di òmm che l’eran bell, e g’han ciapà di dònn de tüt quei che g’han scernì ."   
L’è chi dove i ròbb diventan cumplicà. La separazion intra i santificads e i increduls irreligios a la fin la descompariss. I santificà logicament ciamà chichinsci “ i fiœui de Dio ” caden sotta la seduziun “ di tüsan di òmm ”, cioè del grupp “ animal ” del òmm . I alleanz matrimunial diventan inscì la causa del croll de la separaziun desiderada e cercada de Dio. L’è stada chesta esperienza indimenticabil che dopu g’ha purtà a proibir ai fiœui de Israel de ciapà di dònn furesté cuma dònn . L’inondaziun che la resultarà de chestu mustra cuma chesta proibiziun g’ha de vèss obedìda. A ogni regul g’he sun di eceziun , perchè quai dònn g’han ciapà el ver Dio cunt el mari ebreo cuma Rut. El pericul l’è minga che la dòna l’è una forestè ma che lee la mena un “ fiœul de Dio ” in del apostasia pagana fasend adutar la religiun pagana tradiziunal di sò urigin. Inoltre, l’incontrari l’è al stess mod vietà perché una dònna che l’è una “ fiœla de Dio ” la se mett en pericul mortal spusand cunt un “ fiœul di òmm ” che l’è un “ animal ” e de una falsa religiun , che l’è ancamò püsee periculus per lee. Perchè ogni “ donna ” o “ ragazza ” l’è domà una “ donna ” durant la sò vita sü la terra, e i scelt intra luur riceveran, cuma i òmm, un corp celest senza sess simil ai angel de Dio. L’eternità l’è unisex e un’imagin del caratter de Gesù Cristu, el mudel divin parfet.                      
El prublema del matrimoni l’è ancamò d’incœu. Perchè quel che se marida cun quaivun che l’è minga de la sò religiun, testimonia cuntra la sò fed , se l’è giüsta o sbajada. Ancamò, chesta aziun mustra indiferenza vers la religiun e donca vers Dio stess. El scelt al g’ha de amar Dio soratut per vesser degn de l’elezion. Ades, l’alleanza cunt el forest l’è minga piasè a lù, chel scelt che la cuntrat diventa indegno del eleziun e la sò fed diventa presuntuosa, un’ilusiun che la finirà cunt un terribil disilusiun. G’he resta un’ültima deduziun da fär. Se el matrimoni l’è ancamò chestu prublema , l’è perché la società del òmm muderna se truva in del stess stat de imoralità di temp de Noè. Chestu messaj l’è donca per el noster ültim temp induè i busie dominan i ment del òmm che diventan totalment sarad a la “ verità ” divina.   
Per la sò impurtanza per el noster “ temp de la fin ” , Dio m’ha purtà a sviluppar l’ultim chestu messaj rivelà en chestu cunt de la Genesi. Perchè l’esperienza di elett antediluvian l’è riassunta de un “ inizi ” felis e de un “ fin ” tragich in apostasia e abominaziun. Ades, chesta esperienza la riassum anca chela de la sò ültima gesa in de la sò furma istituziunal “ Avventista del Settim Dì ”, uficialment e storicament benedeta in del 1863 ma spiritualment in del 1873 , en “ Filadelfia ” , en Apoc . , a la sò “ fin ” , a causa de la sò calur furmalista e a causa de la sò alleanza cunt el camp nemìs ecumenich in del 1995 . El temp de l’aprovaziun de Dio de chesta istituziun religiüsa cristiana l’è inscì fissà de “ un principi e una fin ” . Ma propri cuma l’alleanza ebraich l’è stada continuada travers di dodes apostol scernì de ​​Gesù, l’oper adventista l’è continuada travers de mi e de tüt quei che, ricevend chesta testimonianza profetich, riprodusen i oper de fed che Dio g’ha benedì en urigin in di pionier del adventism in del 1843 e in del 1844 che l’era senza fed luur motivaziun de la b vèss mettuu en discusiun . Quand che la prategh del Sabat diventa forsi furmalistich e tradiziunal, el setacc del giudizi de Dio benediss püsee nient olter che la carità de la verità truvada en sò elett, “ del principi a la fin ” , cioè fin al vero glorios riturn de Cristo, stabilì per l’ültima volta in de la primavera del 2030.                         
Presentand-s in Apocalisse 1:8 come “ l’alfa e l’omega ”, Gesù Crist al ne rivela una ciav per comprender la strutura e l’aspet sota el qual al ne rivela ind tuta la Bibia , el so “ judizi ” al se basa semper su un’osservazion de la situazion de la “ inizi ” de una vita , e in su l’unn qe l’è una vita. ch . Chestu principi cumpariss en Dan 5 induè i parolles scrivuu sül mür de Dio, “ numerà, nümerà ” , seguì de “ pesà e dividü ” , rapresentan el “ inizi ” de la vida del re Belsazar e el temp de la sò “ fin ” . Inscì , Dio cunferma che el sò giudizi se basa sul cuntrol permanent del sugett giudicà. L’ era sotta la sò osservaziun del sò “ inizi ” , o “ alfa ”, a la sò “ fin” , “ el sò “ omega ”.                          
In del liber de Apocalisse e in del tema di letter indirizà ai “ sett Ges ” , el stess principi fissa “ el principi e la fin ” de tüt i “ Gess ” interessà . Prim, truvom la Gesa Apostolega , el sò glorios “ inizi ” l’è regordà in del messagg trasmetü a “ Efeso ” e induè la sò “ fin ” la mett sotta la minacia de avegh el Spìrit de Dio ritirà per sò mancanza de zelo . Per fortuna, el messagg trasmetü a “ Smirna ” prima del 303 testimonia el fatt che la ciamada de Cristo al pentiment l’è stada ascultada per la glòria de Dio. Poeu, la Gesa papal Romana Catòlica cumencia a “ Pergamo ” in del 538 , e la finiss a “ Tiatira ” al temp de la Riforma prutestante ma soratüt uficialment chela de la mort del Papa Pio 6, detenü en prigiun anca a Valenza, in de la mè cità, en Francia, in del 1799. El sò “ inizi ” l’è evocà en “ Tiatira ” e la sò “ fin ” l’è rivelada en “ Sardis ” in del 1843 a causa de la sò prategh de la dumenica ereditada de la religiun romana. Gesù pudeva no vèss püsee ciar in del sò messaj, “ l’è mort ”, g’he stà minga confund. E terz sotta “ Filadelfia e Laodicea ” el cas del adventism istituzional che g’hem vist prima sara el tema di messaj indirizzà ai “ sett ges ” e al temp di epoch che simbolizan .                                 
Riveland-n incœu cuma g’ha giudicà i ròbb giamò cumpletà, e dal “ principi ” cuma la Genesi, Dio g’he dà i ciaf per cumprender cuma g’ha giudicà i fatt e i ges in del noster temp. El “ giudizi ” qe al vegn fœra del noster studi al porta insì el “ Segn ” del Spìrit de la soa divinitaa.       
Gen.6: 3 : “ Allora YaHWéH l’ha dit : El me spirit el se batt minga semper cun l’òmm, perché anca lü l’è carn: però i sò dì sun cent vint an . »   
Men de 10 agn inanz dol retorn de Crist, qest messaj ‘l ciapa un caratter incredibilment attual incœ. El spirit de la vita dat de Dio “ el restarà minga semper in del òmm, perché anca lü l’è carn: però i sò dì sun cent vint - nœuf an .” Infatt , quel l'era minga el significà che Dio g'ha dà ai sò parolles . Capiss-m , e capiss -l : Dio el se desmentega minga del sò pian de sesmila an de ciamà e seleziunar i elett. El sò prublema l’è in de la enorm durada de la vida che g’ha dà ai antediluvian da quand Adam che l’è mort a 930 an , dopu de lù, un olter Matusalem vivrà, lù, fin ai 969 an . Se l’è 930 an de fedeltà, la ròba l’è sopportabil e anca piacevul a Dio, ma se l’è un Lamech arrugant e abominabil, Dio pensa che sopportar-l per una media de 120 an sarà püsee che assée. Chesta interpretaziun l’è cunfermada de la storia, perchè de la fin del diluvio, la durada de la vida del òmm l’è stada redüuda a la media di 80 an de la nòstra era.  
Gen.6: 4 : " E g'heren gigant in de la terra in quei dì, e anca dopu che i fiœui de Dio sun rivà in di tüsan di òmm, e g'han partorì di fiœui : chesti l'eran i òmm putent che l'eran famus in di temp vecc . "   
G’ho dovuu giuntà la precisiun “ e anca “ del test ebraich, perchè el significà del messaj se trasfurma. Dio al ne rivela qe la soa prima creazion antediluviana l’era de dimension gigantege, l’Adam medem al g’ha de vesser stait volt incirca 4 o 5 meter. La jestion de la superfix de la Terra la se cambia e la se reduss. Un sol pass de qests " jigants " al valeva cinq dei noster, e luu al g’haveva de tirar fœra de la terra cinq vœlte plussee de mangiar qe un om de incœ. La terra uriginal l’è stada populada rapidament e abitada sü tüta la sò superficie. La precisiun “ e anca ” insegna che chestu standard de “ gigant ” l’è minga stà mudificà di alleanz di santificaa e di refüdà, “ i fiœui de Dio ” e “ i tüsan di òmm ”. Donca Noè stess l’era un gigant de 4 a 5 meter, inscì cuma i sò tüsan e i luur donn. In di temp de Mosé, chesti standard antediluvian se truvavan ancamò in de la tera de Canaan, e sun stà chesti gigant, i “ Anakim ”, che g’han spaventà i spie ebraich mandà in del pais.              
Gen.6: 5 : “ E el Signur g’ha vist che la malvagità del òmm l’era grand sü la terra, e che ogni immaginaziun di pensé del sò cœur l’era sultant malvada semper . ”   
Chesta osservaziun la rend cumprensibil la sò decisiun. Te regordi che g’ha creà la terra e l’òmm per rivelar chesta malvagità sconduuda in di pensé di sò creatür celest e terrester . La dimostrazion desiderada l’è staita donca otegnuda perqè “ tuts i penser del so cœr eren domà malvads ogni dì .”  
Gen.6:6 : “ E el Signur el se pentiva de avegh creà l’òmm sü la terra, e quest el g’ha fatt pena al sò cœur . ”   
Saver in anticip qell qe al va a suceder l’è una roba, ma sperimentar-l ind la soa realizazion l’è un’oltra. E denanz a la realtaa de dominar el mal, el penser del pentiment, o plussee precisament del pentiment, al pœl saltar fœra per un moment ind la ment de Dio, insì granda l’è la soa soferenza denanz a qest desaster moral.
Gen.6:7 : “ E YaHWéH l’ha dit : Mi distrugarò l’òmm che g’ho creà de la facia de la terra, l’òmm e la bestia, i ròbb che striscian e i usèi del ciel ; perchè me penti de avegh fad . ”   
Apena prima del diluvio, Dio el vede el trionf de Satana e di sò demoni sü la terra e süi sò abitant. Per lü, la prova l’è terribil ma g’ha otegnü la dimostraziun che vüreva otegnì. Tut qell qe al resta l’è destrugar qella prima forma de vita qì indov qe i omen viven trop long e inn trop potents in dimension jigant. I animai de la terra visin a l’òmm cuma i bastiam, i retil e i usèi del aire g’han de scumparir per semper cun luur.
Gen.6:8 : “ Ma Noè g’ha truvà grazia ai œucc de YaHWéH . ”   
E segond Ezechiel 14 l’è domà lü che g’ha truvà grazia de Dio, i sò fiœui e i luur donn l’eran minga degn de vèss salvà.
Gen.6:9 : “ Chesti sun i generaziun de Noè. Noè l'era un omm giüst e rett in del sò temp ; Noè l’è camminà cun Dio .   
Come Giob, Noè l’è giudicà “ giüst e rett ” de Dio. E cuma el giüst Enoch prima de lù, Dio g’he imputa che lü “ camina ” cun lù.    
Gen.6:10 : “ Noè g’ha avü tri fiœui : Sem, Cam e Jafet . ”   
A 500 an segond Gen.5:22, “ Noè g’ha avü tri fiœui: Sem, Cam e Jafet .” Chesti fiœui cresseran, diventaran òmm e se prenderan di dònn. Noè donca l’è assistid e vutà di sò fiœui quand che g’ha de costruir l’arca. Intra el temp de luur nassita e el diluvio , passaran 100 an. Chestu pruva che i “ 120 an ” del verset 3 riguardan no el temp che g’he l’è stà dà per cumpletar la sò costruziun.    
Gen.6:11 : “ La terra l’era corruta davaant a Dio, la terra l’era piena de viulenza . ”   
La coruziun l’è minga per forza viulenta, ma quand che la viulenza la segna e la carateriza, el sufriment del Dé del amor diventa intens e insopportabil. Chesta viulenza, che l’è rivada al sò massim, l’è del tip che Lamech se vantava in Gen. 4:23 : “ G’ho copà un òmm per la mè ferida, e un jòvin per la mè ferida .”  
Gen.6:12 : “ E Dio l’ha vardad la terra, e ecco, l’era corruta ; perchè tüta la carn g’haveva corrumpì la sò strada sü la terra . ”   
In men de 10 an, Dio vardarà ancamò la terra e la truvarà in del stess stato del mument del diluvio , “ tüt la carn g’ha corrumpì la sò manera ”. Ma g’he de capì cus’è che Dio vœur dì quand che parla de la corruziun. Perché se el riferiment a chesta parolla l’è del òmm , i rispost sun tanti cuma i opiniun sül argument. Cunt el Dio Creatur, la rispòsta l’è facil e precisa. El ciama la corruziun tüt i perversiun purtà del òmm e de la dònna al orden e ai regul che g’ha stabilì : in de la corruziun, l’òmm g’ha plü el sò ròll de òmm, e la dònna g’ha minga püsee el sò ròll de dònna. El cas de Lamech, un bigamista, discendent de Cain, l’è un esempi, perchè la norma divina g’he dis : “ un òmm g’ha de lassà sò pà e sò mam e se unirà a sò dona .” L’aspet de la luur strütüra del corp rivela el ròll del òmm e de la dònna. Ma per capì meji el ròll de chel che l’è dà cuma “ aiut ” a Adam, la sò imagen simbolich de la Gesa de Cristu la dà la rispòsta. Che “ aiut ” la pœu dar la Gesa a Cristo ? La sò funziun l’è aumentar el nümer di scelt salvà e acetar el sufriment per lù. L’istess l’è vero per la dona dada a Adam. Mancand el podè muscolar de Adam , la sò funziun l’è partorir e cress i sò fiœui fin quand che a sò volta truvan una famiglia e inscì la terra la sarà popolada , segond l’urden cumandà de Dio en Gen. 1:28: “ E Dio g’ha benedì, e Dio g’ha dì: Set fruttif, multiplicà, e riempi . e g’havè domini süi pess del mar, süi usèi del ciel e sü tüt i ròbb vivent che se mœven sü la terra .” In de la sò perversiun, la vida muderna g’ha voltà la spala a chesta norma . La vita cuncentrada in di cità e ul laurà in di industrie, insema, han cread ün bisogn de dané. Quest l’ha purtà i dònn a bandonà la sò part de mam per ndà a laurà in di fabrich o in di negozi. Educà mal, i bagai sun diventà capriccius e esigent e in del 2021 produsen un frutt de viulenza e curispunden esatament a la descriziun dada de Paolo a Timoteo en 2 Tim. 3:1-9. Te invito a prender el temp de legg, cun tüta l’atenziun che meritan, in de la sò interezza, i dü epistol che g’ha rivolt a Timoteo, per truvar en chesti letter i standard stabilì de Dio, fin dal principi, sapend che lü cambia no e cambiarà no intra incœu e el sò riturn in del 3.               
Gen.6:1 3 : “ E Dio g’ha dit a Noè : La fin de tüta la carn l’è rivà devant de mi : perchè g'han impienì la terra de viulenza ; ecco, mi i destrugarò cun la terra .   
Cunt el stabilì irreversibilment del mal, la distruziun di abitant de la terra resta l’ünica ròba che Dio pœu fà. Dio al fa cognosser al so uneg amis terrester el so terribel pian perqè la soa decision l’è faita e definitivament fissada. L’è necessari notar el destin special che Dio dà a Enoch, l’ünich che entra in del eternità senza passà per la mort, e a Noè , l’ünich òmm truvà degn de soravif al diluvio esterminant. Perchè in di sò parolles Dio dis “ g’han ... ” e “ Mi i destrugo .” Perché l’è restà fedel, Noè l’è minga influenzà de la decisiun de Dio.     
Gen.6:1 4 : “ Fas una arca de legn resin ; Te g’he de mett chesta arca en celùl, e te g’he de rivestir de pez de denter e de fœura . ”   
Noah al g’ha de soraviver e miga luu sol perqè Dio al vœl qe la vita de la soa creazion la seguta infina a la fin dei 6000 agn de selezion del so projet. Par preservar la vita selezionada durant l’inondazion de aive, la g’ha de vesser faita su un’arca qe la gallegia. Dio el dà i sò istruzziun a Noè. Duperarà legn resistent a l’aqua e l’arc sarà renduu impermeabil cunt un rivestiment de pez, la resina ciapada de pin o de abete. Luu al costruirà dei cellule insì qe ogni speça la viv separadament per evitar confronts stressants per i animai a bord. La sosta in de l’arca la durerà un an intregh, ma l’oper l’è dirigiü de Dio per cui g’he nient che l’è impusibel.
Gen.6:15 : “ L’è inscì che l’è : la luungheza del arca la sarà tricent cubit, la sò largheza cinquanta cubit e la sò alteza trenta cubit . ”   
Se el “ cubit ” l’era chel de un gigant, podaria vèss ciinch volt chel di ebrei che l’era de circa 55 cm. Dio l’ha rivelad qeste dimension ind el standard cognossud ai ebrei e a Mosé qe al ricef qesta storia de Dio. L’ arc costruì l’era donca luungh 165 m, largh 27,5 m e volt 16,5 m. L’arca rettangulär a furma de scatola l’era donca de dimensiun imponent ma l’è stada costruida di òmm che g’havevan di dimensiun proporziunal a chel. Perchè truvom, per la sò alteza, tri plani de circa ciinch meter per i òmm che g’havevan lür stess intra 4 e 5 m de alteza.  
Gen.6:16 : “ Te g’he de fà un fenester per l’ arca , e te g’he de fà un cubit ; g'he mett una pòrta sul lat de l'arca ; e te costruiras un pian inferiur, un segond e un terz . »   
Segond qesta descrizion, l'unica " pòrta " de l'arca ‘l é staita metuda a nivell dol prim plan " in su ‘l lat de l'arca . " L’arca l’era completament sarada e desota dol ticc dol terz nivell , un singol fenester volt e larg de 55 cm ‘l doveva vesser tegnud sarad fina a la fin dol diluvi, segond Gen. 8:6. I occupant de l’arca vivevan in del scür e in de la lüs artificial di lamp a oli per tüta la durada del diluvio, cioè ,    
Gen.6:17 : “ E mi, ecco, vago a purtar un diluvio de aqua in sü la terra, per destrugar tüta la carn induè g’ha el respir de vida sotta el ciel ; tutt quel che l’è sü la terra el perirà .   
Dio al vœl lassar cond qesta distruzion un messaj de avvertiment ai omegn qe i popolaran la terra dop del diluvio e fina a’l retorn in gloria de Gesù Crist a la fin dei 6000 agn del projet divin. Tuta la vita la scumparirà cun la sò norma antediluviana. Perché dopu el diluvio, Dio reduss gradualment i dimensiun di òmm e di animai, a la dimensiun di Pigmei african.
Gen.6:18 : “ Ma mi stabilirò la mia patt cun te ; te entrarès in del arca, te e i tò fiœui, la tò dona e i donn di tò fiœui cun te . »   
G’he sun vòtt de luur che sun scapà del diluvio che l’è drée a rivà, ma sètt de luur benefician eceziunalment de la benediziun special e individual de Noè. La dimustraziun la cumpariss en Eze. 14 : 19-20 indué Dio dis : “ O se mandi una pestilenza en chel terra, se verzi sü la mia furia cun la pestilenza, per sterminar de lù òmm e besti, e Noè , Daniel e Giob l’eran in mezz a chel , cuma vif mi! dis el Signur YaHWéH, salvarian minga né fiœui né tüsan, ma salvarian luur anima cun la luur giüstizia . Sarà util per la ripopolaziun de la terra , ma vèssend minga del livel spiritual de Noè , purtan in del mund nœuf luur imperfeziun che prest purtarà i sò catif frütt.  
Gen.6:19 : “ De tüt i ròbb vivent de tüt i carn, purtarès in del arca dü de tüt i tip, per tegnir-i viv cun te : g’han de vèss maschi e femina . ”   
Una cobia per speça " de tuts qell qe al viv " - just la norma necessaria per la reproduzion - qests qì sarann ​​i uneg soravivents intra el jener animal terrester.  
Gen.6:20 : “ Di usèi segond luur tip, di bastiam segond luur tip, e di tüt i striscià de la terra segond luur tip, dü de tüt i tip vegnaran da ti, perché te pœdet salvàl vif . ”   
In quest verset, ind la soa enumerazion, Dio al parla miga dei animai selvateg , ma i sarann ​​menzionads come portads a bord de l’arca in Gen.7:14 .
Gen.6:21 : “ E ti, ciappa de tüt el magnà che se magna, e cunserval cun ti, perché l’è magnà per ti e per luur . ”   
El magnà che g’haveva bisogn per dar de magnà a vòtt gent e tüt i animai a bord per un an g’havevan de ocupà un grand spazi in del arca.
Gen.6:22 : “ E Noè l’ha fad inscì , e l’ha fad segond tutt quel che Dio g’ha cumandà . ”   
Fedelment e sostegnü de Dio, Noè e i sò fiœui fan el compito che Dio g’ha fidà . E chichinsci g’hem de regordar che la terra l’è un singul cuntinent irrigà sultant de fiümm e rivolt. In de la zona del Monte Ararat indué residen Noè e i sò fiœui , g’he sultant una pianura e nissun mar I sò contemporane veden donca Noè che costruiss una costruziun che gallegia in mezz a un cuntinent senza mar Pœdem donca imaginà la burla, el sarcasmo e i insult che g’han de avegh mustrà el grupp piscinin. Ma i burladur smetteran prest de burlar el scelt e seran affogad in di aque del diluvio induè vureevan minga creder.
 
 
 
Genesi 7
 
La separazion finala de l'inondazion
 
Gen.7:1 : “ E YaHWéH g’ha dit a Noè : Entra in de l’arca, ti e tüta la tò casa; perchè t’ho vist giüst davaant a mi intra chesta generaziun . »   
El moment de la veritaa al riva e la separazion final de la creazion la se realiza . “ Entrand in de l’arca ” , la vita de Noè e de la sò famiglia la sarà salvada. G’he una cunesiun intra la parolla “ arca ” e la “ giustizia ” che Dio imputa a Noè. Chestu ligam pasa travers de la futura “ arca de la testimonianza ” che la sarà el petto sacr che g’ha denter la “ giustizia ” de Dio , espress in de la furma di dü tavulett indué el sò dit g’ha incisarà i sò “ des cumandament ” . In qell confront qì, Noè e i so compagn se mostren compagn ind el fait qe tuts beneficien de la salvazion entrand ind l’arca, anca se domà Noè l’è degn de vesser identificad cond qesta lej divina comè indicad de la precision divina : " Te g’ho vest ben . " Noè l’era donca in perfet conformitaa cond la lej divina jamò insegnada ind i so principi ai so servidor antediluvian.                
Gen.7:2 : “ Te g’he de ciapà set para de ogni animal pür, el maschio e la sò femina ; un para de animai che sun minga pur, el maschio e la sò femina ; »   
Sem ind un contest antediluvian e Dio al evoca la distinzion intra l’animal classifegad comè “ pur o impur ”. Chestu standard l’è donca vècc cuma la creaziun terrester e en Levitico 11, Dio g’ha regordà sultant chesti standard che g’ha stabilì fin dal principi . Dio al g’ha, donca, come “ el Sabat ”, dei bon rexon per domandar ai so elets, ind i noster dì, el rispet per qei robe qe glorifican el so orden stabilid per l’om. Seleziunand “ sett coppi pur ” per una sola “ impurta ”, Dio mustra la sò preferenza per la pureza che marca cunt el sò “ segn ”, el numer “ 7 ” de la santificaziun del temp del sò pruget terrester.             
Gen.7:3 : “ set para de usèi del ciel, maschi e femin, per tegnir viv i luur fiœui sü la facia de tüta la terra . ”   
Per via de la sò imagen de la vita celest angelich, sun salvà anca “ set copi ” di “ usèi del aria ” .    
Gen.7:4 : “ Perchè ancamò set dì, e mi faré piöver sü la terra per quaranta dì e quaranta nott, e tüt i ròbb vivent che g’ho creà de la terra .   
El numer “ sett ” (7) l’è ancamò menziunà , che indica “ sett dì ” che separan el mument del entrà di animai e di òmm en l’arca di primi cascate . Dio al farà piover incessant per “ 40 dì e 40 noit ” . Chestu numer “ 40 ” l’è chel de la prœuva. El riguardarà i “ 40 dì ” del invio di spie ebraich in de la terra de Canaan e i “ 40 an ” de vida e mort in del desert cuma conseguenza del luur refuud de entrà in de la terra populada di gigant. E quand che l’è entrà in del sò ministeri terrester, Gesù l’è stà cunsegnà a la tentaziun del diavul dopu “ 40 dì e 40 nott ” de digiun. G’he sarà anca “ 40 dì ” intra la resurreziun de Cristo e l’versament del Spìrit Sant a la Pentecoste.                
Per Dio, el fin de chesta piœuva torrenzial l’è destrugar i “ vesser che g’ha fatt ”. El se regorda inscì che cuma Dio creatur, la vita de tüt i sò creatür la apartegn a lù , per salvàl o destrugìl . El vœur insegnà ai generaziun futur una leziun dura che g’han minga de desmentegà.   
Gen.7:5 : “ Noè l’ha fad tut quel che el Signur g’haveva cumandà . ”   
Fedel e ubbidient, Noè delude no Dio e el fa tutt quel che g’ha urdinà de fà .
Gen.7:6 : “ Noè g’haveva sescent an quand el diluvio di aqua l’è vegnuu sü la terra .” »   
Ulterior detai sul temp sarann ​​dat, ma chestu versichel mett giamò el diluvio in del 600° an de la vita de Noè. Da la nassita del sò prim fiœul in di sò 500 an , sun passà 100 an.
Gen.7:7 : " E Noè, lü e i sò fiœui, la sò dona e i donn di sò fiœui, sun entrà in del arca per scapà di aqua del diluvio . "   
Sultant vòtt gent scapparan del diluvio.
Gen.7:8 : “ Di animai pür e di animai minga pür, di usèi e de tüt chel che se mœuf sü la terra, ”   
Dio l’è afermatif . Un para de " tüt chel che se mœuf sü la terra " entra in del arca per vèss salvà . Ma de che “ terra ” , antediluvian o postdiluvian ? El temp present del verb “ meut ” al sujeriss la terra post-diluviana dei temp de Mosé, a’l qual Dio al se riferiss ind la soa storia. Chesta sutileza podaria giüstificà l’abandon e l’esterminaziun cumpleta de certe spècc mostruus, minga desiderà sü la terra ripopolada , se g’heren preesistü del diluvio .        
Gen.7:9 : " e lür sunt entrà in del arca cun Noè, dü per dü, un òmm e una dònna, cuma Dio g’haveva cumandà a Noè ."   
El principi al riguarda i animai ma anca i tri cobie umane formade dei so tri fiœi e dei so done e la soa, qe la riguarda luu cond la soa dona. La scelta de Dio de selezionar domà i coppi la ne rivela el rœl qe Dio al ge dà : reprodur-s e moltiplicar-s. 
Gen.7:10 : “ E dopu set dì l’aqua del diluvio l’era sü la terra . ”   
Segond qesta precision, l’entrada ind l’arca l’è staita el dex dì del segond mes del 600 ann de la vita de Noè, çoè 7 dì inanz del 17 indicad ind el verset 11 qe vegn adree. L’è stait in qest decim dì qe el Signor medem l’ha serad la “porta ” de l’arca su tuts i so occupants, segond la precision citada ind el verset 16 de qest capitol 7.  
Gen.7:11 : “ In del sescent an de la vita de Noè, in del segond mes, in del dissettèm dì del mes, in del stess dì sun scuppià tüt i funtan del grand prufund, e i fenester del ciel sun stà dervì .”   
Dio l’ha scernid el “ dissettèm dì del segond mes ” del 600 an de Noè per “ dervir i fenester del ciel ” . El numer 17 simboliza el giudizi in del sò codess numerich de la Bibbia e in di sò profezie.   
El calcul stabilì di successiun di elett de Gen.6 mett el diluvio in del 1656 , dal pecà de Eva e de Adam, cioè 434 5 an prima de la primavera del an 6001 de la fin del mund che se cumplirà in del noster solit calendari in de la primavera del an del 230 de Cristo. 30 del noster fals e ingannevul calendari uman.
La spiegaziun che la segue la sarà rinnovada en Gen.8:2. Riferend-s al ròll cumplementar di “ surgent del prufund ” en chestu verset, Dio ne rivela che l’alluvio l’è stà minga sultant causà de la piœuva che vegniva del ciel. Sapend qe " la profonditaa " la se riferiss a la terra recuverta interament de aqua a partir dol prim dì de la creazion, i sœ " sorjent " i sujerissen un aument dol nivell de l'aiva causad dol mar medem. Qest fenomen ‘l se otegn cond una modificazion dol nivell dol fond dol ocean qe, cond ol cresser, ‘l fa cresser ol nivell de l’aiva fina a ‘l rivar a ‘l nivell qe ‘l g’ha quarciad tut la terra ind ol prim dì. L’è stait par l’affondament dei profonditaa dol ocean qe la terra seca ‘l é vegnuda fœra de l’aiva ind ol terz dì e ‘l é stait par un’azion inversa qe la terra seca ‘l é staita quaciada jó dei aque de l’inondazion. La piœva ciamada “ finestra del ciel ” l’era util domà per indicar qe la punizion la vegniva del ciel, del Dé celest. Plu tard qesta imajen de “ finestra del ciel ” la ciaparà el rœl opost dei benedizion qe vegnen del stess Dé celest.          
Gen.7:12 : “ E l’è piovuu sü la terra per quaranta dì e quaranta nott . ”   
Chestu fenomen l’era de surprender i pecadur minga credent. Soratutt perché prima de chesta diluviun g’hera no la piœuva. La terra antediluviana l'era irrigada e regada di sò fiumm e torrent ; la piœuva l'era donca minga necessaria , una rugiada del matin l'ha sostituida . E quest el spiega perché i incredul g’havevan dificultà a creder al diluvio di aqua annunciad de Noè, sia in parolle che in aziun perché g’ha costruì l’arca sü terra secca. 
El temp de “ 40 dì e 40 nott ” el mira a un temp de test. A sò volta, l’Israel carnal, dopu avegh apena lassà l’Egit, sarà testà durant l’assenza de Mosé, che l’è tegnuu de Dio cun luu durant chestu periud. El resultà l’è el “ vitel d’or ” fonduu cun l’acord de Aaron, el fradel carnal de Mosé. Poeu g’he sarà i “ 40 dì e 40 nott ” de esplurà la terra de Canaan, cunt el resultà che el popul se nega a entrà per i gigant che la abitan. A sò volta, Gesù el sarà testà per “ 40 dì e 40 nott ”, ma chesta volta, anca se indebolì de chestu luungh digiun, el resistarà al diavul che el tentarà e el finirà per lassal senza avegh ottegnuu la sò vitoria. Lee l’era per Gesù quel che g’ha renduu pusibel e legitim el sò ministeri terrester.        
Gen.7:13 : " In quel dì lì Noè, Sem, Cam e Jafet, i fiœi de Noè, la dona de Noè, e i donn di sò tri fiœi cun lor, sunt entrà in del arca : "   
Chestu verset mett en evidenza la seleziun di dü sess di creatür terrester del òmm. Ogni òmm l’è acumpagnà del sò “ ajutant ” , la sò dònna ciamada “ dona ”. Inscì , ogni coppia la se presenta a l’imagin de Cristo e de la sò Gesa, “ el sò ajutant ”, el sò Scelto che el salvarà. Perchè el riparo de la “arca ” l’è la prima imagen de la salveza che lü rivelarà ai òmm.        
Gen.7:14 : " lor, e ogni bestia segond la sò specie, tüt i bestiam segond la sò specie, tüt i ròbb che se striscian sü la terra segond la sò specie, ogni usèll segond la sò specie, ogni usèll cunt i ale, tüt chel che g’ha di ali . "   
Enfatizand la parolla " speça ", el Signor al se regorda i lej de la soa natura qe l'umanitaa ind el noster temp final la se piaxer de contestar, de trasgredir e de metar in question i animai e anca i spece umane. G’he podaria no vesser un difensor plussee grand de la pureza de la speça de luu. E al necessita ai so cernids de condivider la soa opinion divina in su l’argoment perqè la perfezion de la soa creazion orijinala l’era in qesta pureza e separazion assoluta dei spece.  
Enfatizand la speça alada, el Signor al sujeriss la terra e l’aria del pecad comè un regn sojet a’l Diavol, luu medesim ciamad “ princip del poder de l’aria ” in Ef. 2:2.  
Gen.7:15 : “ E lür sunt entrà in del arca a Noè, dü e dü, de tüt i carn indué g’he el respì de la vida . ”   
Ogni coppia selezionada de Dio la se separa de quei del sò tip inscì che la sò vita la pœu continuà dopu el diluvio. In qesta separazion definitiva , el Signor al met in azion el principi dei duu percors qe al met inanz a la libera cerna umana : qell del ben al mena a la vita ma quell del mal al mena a la mort.  
Gen.7:16 : " G'he sun rivà maschi e femin de tüta la carn, cuma Dio g'ha cumandà a Noè. Poeu YaHWéH g’ha serrà la purta sü de lù . »   
El fin de la reproduzion de la " speça " l'è qì confermad de la menzion " mas'c e femina ".    
Ecco l’azion qe la dà a qesta esperienza tuta la soa importanza e el so carater profeteg de la fin del temp de la grazia divina : “ Allora YaHWéH l’ha serrad la porta sora de luu .” L’è el mument induè el destin de la vida e chel de la mort se separan senza pusibel cambiament. L’istess sucederà in del 2029, quand i soravivent de chela era g’havaran fatt la scelta de onorar Dio e el sò sett dì de saba, o el sabato, o de onorar Roma e la sò dumenica del prim dì, segund l’ultimatum presentà en furma de decret de part del òmm ribell. Ancamò chì “ la purta de la grazia ” la sarà sarada de Dio, “ chel che derva, e chel che serra ” segond Apoc. 3:7.      
Gen.7:17 : “ El diluvi l’è stà quaranta dì sü la terra. L’aqua l’è aumentada e l’ha levad su l’arca, e l’è stada levada sora la terra .   
L’arca l’è alzada.
Gen.7:18 : “ E i aqua g’han prevalsù, e g’han prevalsù tant sü la terra: e l’arca la s’è slargà sü la facia di aqua . ”   
L’arca la gallegia.
Gen.7:19 : “ E l’aqua la s’è slargada semper püsee, e tüt i montagn volt che l’eran sotta tüt el ciel l’eran cupert .   
El sœul secc scumpare en tüt , sumergiù del aqua.
Gen.7:20 : " L'aqua la s'è levada su quindes cubit sora i montagn, e l'è stada cuperta . "   
La montagna püsee volta del temp l’era cuperta de circa 8 m de aqua.
Gen. 7:21 : “ E tüt chel che se muveva sü la terra l’è mort, i usèi, i bastiam, i besti, e tüt i ròbb che se striscian sü la terra, e tüt i òmm .   
Tüt i animai che respiren aria murisen affogand. La precision qe la riguarda i uxei l’è ancamò plussee interessanta perqè el diluvi l’è un’imajen profetega de l’ultem judizi, ind el qual i vesser celest, comè el Satana, sarann ​​annihilads cond i vesser terrester.
Gen.7:22 : “ Tut quel che l’era in de la terra secca che g’haveva el respir de la vita in di sò nari l’è mort . ”   
Tüt i òmm creà cuma l’òmm che la sò vida dipend del sò respir muren affogand. Chesta l’è l’ünica ombra sü la puniziun del diluvio, perché la colpa l’è strictament sü l’òmm e da quai part, la mort di animai inucent l’è ingiüsta . Ma per affogar completament l’umanitaa ribell, Dio l’è obligad a destrugar con lor quei animai qe, comè lor, respiran l’aria de l’atmosfera de la terra. Per finì, per cumprender chesta decisiun, pensa che Dio g’ha creà la terra per l’òmm fatt a sò imagen e minga per l’animal creà per circondal, cumpagnàl e, in del cas del bastiam, per servil.
Gen.7:23 : “ Tüt i ròbb vivent che l’eran sü la terra sun stà distrutt, dal òmm ai bastiam ai ròbb che se slanzan sü ai usèi del ciel ; Sultant Noè l’è restà, e quei che l’eran cun luu in del arca .   
Chestu verset cunferma la diferenza che Dio fà intra Noè e i sò cumpagn uman che se truvan ragruppà cunt i animai, tüt menziunà e preocupà de “ quel che l’era cun luu in del arca ” .  
Gen.7:24 : “ E i aque g’han dominà sü la terra per centcinquanta dì . ”   
I “ centcinquanta dì ” l’eran cumincià dopu i 40 dì e i 40 nott di piœuvi che g’han creà l’inondaziun. Dòpu avegh rivà a l’alteza massima de “ 15 cubit ” , o circa 8 m sora “ la montagna püsee volta ” del temp, el livel del aqua l’è stà stabil per “ 150 dì ”. Poeu diminuirà gradualment fin che se seccarà cuma desiderà de Dio.        
 
Nota : Dio l’ha cread la vita ind un standard jigant qe al riguardava i omegn e i animai antediluvian. Ma dopu l’inondaziun, el sò pian l’è redür i dimensiun de tüt i sò creatur en mod proporziunal, inscì i vitt nasseran in de la norma dopu l’inondaziun. Quand che sun entrà en Canaan, i spie ebraich g’han dit che g’havevan vist cunt i propri œucc di racc de üg inscì grand che g’havevan bisogn de dü òmm de luur dimensiun per purtal. La reduziun di dimensiun la riguarda per forza anca i arbur, i früta e i verdür. Inscì, el Creatur smett mai de crear, perchè in del temp, el mudifich e l’adata la sò creaziun terrester ai nœuf cundiziun de vida che nassen. G’ha creà la pigmentaziun negra de la pel di òmm che viven espost a di fort radiaziun sular in di regiun tropicai e equatoriai de la terra indué i raj del sul colpisen la terra a 90 grad . Olter culur de la pel sun püsee o men bianch o pallid e püsee o men rame a segond de la quantità de lüs del sul . Ma el ross de bas de Adam (el Ross) dovüu al sàang se truva en tüt i òmm. 
La Bibbia la specifica minga i nomm detaià di spècc animai vivent antediluvian. Dio al lassa qest argoment misterios, senza rivelazion particolar, tuts inn liber ind la soa manera de imajenar i robe. Però, g’ho avanzà l’ipotès che, dopu avegh vuuu dà a chesta prima furma de vida terrester un caratter parfet, Dio g’haveva minga creà , en chel temp, i moster preistòrich che g’han di oss che se truvan incœu, di ricercadur scientifich , in del sœul de la terra. Donca g’ho mettuu innanz la pusibilità che sun stà creà de Dio dopu el diluvio , per intensificar la malediziun de la terra per i òmm che se sarìan voltà via de lù rapidament ancamò . Tajand-s via de lù, perdaran inscì la sò inteligenza e la grand savè che Dio g’haveva dà de Adam a Noè. Chestu, al punt che en certi sit de la terra , l’òmm se truvarà in del stat degradà de “ l’òmm cavernico ” atacà e minacià di animai feroci , che en grupp , el sa comunque cuma destrugar cun l’aiut prezius del maltemp natüral e la bontà cumpassiunada de Dio.  
 
 
 
Genesi 8
 
La separazion temporanea dei occupants de l'arca
 
Gen. 8:1 : “ E Dio el se regordava de Noè, de tüt i besti e de tüt i besti che l’eran cun luu in del arca ; e Dio l’ha fait passar un vent sora la terra, e i aque se inn calmade .   
Rassigürà, g’ha mai desmentegà, ma l’è vera che chesta ünich raccòlta de vitt racchius in del arca che gallegia dà a l’umanità e ai speci animai un aspètt inscì ridott che paren bandonà de Dio. Infatt , chesti vit sun perfettament sicür perché Dio le varda cuma se fudessen un tesoro . G’han chel che l’è püsee prezius : i principi per ripopolar la terra e spantegar sü la sò superfiss . 
Gen. 8:2 : “ I funtan del prufund e i fenester del ciel sun stà tacà, e g’he stà no piœuva del ciel .”   
Dio crea i aqua de diluvio segond el sò bisogn. De indué vegnen ? Del ciel , ma soratüt del podè creatif de Dio . Ciapand l’imagin de un guardian de serradura, g’ha dervì i simbolich portel del ciel e rivà el temp indué i sarrà ancamò. 
Riferend-s al rœl complementar dei “ sorjent de l’abiss ”, in qest verset, Dio al ne rivela qe l’inondazion l’è staita miga domà causada de la piœva qe la vegniva del ciel . Sapend qe " la profonditaa " la se riferiss a la terra recuverta interament de aqua dol prim dì de la creazion , i sœ " sorjent " i sujerissen un aument dei livell de l'aiva causad dol mar medem. Chestu fenomen l’è ottegnü cunt una modifich del livel del fond del ocean che , cressend , alza el livel del aqua fin a quand riva al livel che g’ha quatà sü tüta la terra el prim dì . L’è stait par l’affondament dei profonditaa dol ocean qe la terra seca ‘l é vegnuda fœra de l’aiva ind ol terz dì e ‘l é stait par un’azion inversa qe la terra seca ‘l é staita quaciada jó dei aque de l’inondazion. La piœva ciamada “ finestra del ciel ” l’era util domà per indicar qe la punizion la vegniva del ciel, del Dé celest. Püsee tard chesta imagen de “ finestra del ciel ” la prenderà el ròll opost di benediziun che vegnen del stess Dé celest .          
Vessend el creador, Dio al podeva haver cread el diluvi ind un batt de œgg, a la soa volontaa. Però, el preferiva agir gradualment sü la sò creaziun giamò fada. Insì al fa veder a l’umanitaa qe la natura l’è ind i so man un’arma potent, un mez potent qe al manipola per ofrir la soa benedizion o la soa maledizion a segonda se la fonziona ind el ben o ind el mal.
Gen. 8:3 : " E i aque se inn turnade de la terra, e se inn andade via: e i aque se son calade a la fin de centcinquanta dì . "   
Dopu 40 dì e 40 nott de piœuva incessant seguida de 150 dì de stabilità al livel püsee volt del aqua , el livel del aqua l’è drée a ndà giò . Plan plan, ol nivell de la profonditaa dol ocean ‘l é dre a calar, mò ‘l é minga dre a calar insì in profonditaa coma inanz de l’inondazion.
Gen. 8:4 : “ In del sett mes, el dissett dì del mes, l’arca la s’è riposada süi montagn de Ararat . ”   
A la fin di cinq mes , al dì, " el dissett del sett mes " , l'arca la smett de galleggiar ; El se truva sü la muntagna püsee volta de Ararat . Chestu numer “ dissett ” cunferma la fin del att del giudizi divin. L’è ciar de chesta chiariment che , durant el diluvio, l’arca la s’è minga spostada luntan de la zona indué l’è stada costruida de Noè e di sò fiœui. E Dio vureeva che chesta prœuva del diluvio la restava visibil fin a la fin del mund , sü chesta stess cima del monte Ararat, a la qual l’access l’era e resta vietà di autorità russ e turch . Ma ind ol moment cernid de Luu, Dé ‘l g’ha favorid la fotografia aerea qe i confermaven la presenza de un tòc de l’arca ciapad ind ol giaç e ind la nef. Incœu, l’osservaziun satellitar podaria cunfermar cun forza chesta presenza. Ma i autorità terrester cercan minga precisament de glorificar el Dio Creatur ; Se cumportan cuma nemìs vers de lù, e in tüta giüstizia, Dio i paga ben , colpend cunt un’epidemia e di atach terrorist.      
Gen.8:5 : “ E l’aqua l’è diminuida semper fin al decim mes. In del decim mes, el prim dì del mes, sun cumpars i cimi di montagn .   
La reduzion dei aive ‘l é limitada parqè dòp l'inondazion ol nivell de l'aiva ‘l sarà plu volt de qell de la terra antediluviana. I vècc vall restaràn sotta l’aqua e g’havaran la cumparsa di mar interni d’incœu cuma el Mar Mediterraneo, el Mar Caspio, el Mar Ross, el Mar Neger, ecc.
Gen. 8:6 : “ E dopu quaranta dì, Noè g’ha dervì el fenester che g’haveva fà in del arca . ”   
Dopu 150 dì de stabilità e 40 dì de spetativa, per la prima volta, Noah derva el fenester piscinin. I sò dimensiun piscinin, un cubit o 55 cm , l’eran giüstificaa perchè el sò unich üs l’era chel de liberà i usèi che pudevan scapà fœura del arca de la vida .
Gen.8:7 : “ E l’ha mandà un corv, e l’è nà fœura e l’è turnà, fin che l’aqua l’è seccada sü la terra . ”   
La descuverta de la terra secca l’è evocada segond l’orden “ scurità e lüs ” o “ nott e dì ” del principi de la creaziun. Ancamò, el prim descuvridur mandà l’è el “ corvo ” impur , cunt el piumagg “ neger ” cuma la “ nott ”. L’agiss liberamente indipendentement de Noè, el scelt de Dio. Doncà ‘l simboliza i relijon scur qe i sarann ​​ativads senza nissuna relazion cond Dé.         
Plussee precisament, al simboliza l’Israel carnal de la vegia alleanza a la qual Dio l’ha mandad i so profet in tante ocasion, comè i venide e i andade del corv, per cercar de tirar via el so popol dei pratege del pecad. Come “ el corv ” , qest Israel finalment refudad de Dio l’ha segutad la soa storia separada de luu.  
Gen.8:8 : “ El g’ha mandà fœura anca una colomba per vedè se l’aqua l’era diminuida de la terra . ”   
In del stess urden, la pura “ colomba ” , cunt el piumagg “ bianch ” cuma la nef, l’è mandada en ricognossiment. L’è mettuu sotta el segn de “ dì e lüs ”. In questa capacitaa, la profetiza el nœv patt fondad sul sang verzad de Gesù Crist.      
Gen.8:9 : " Ma la colomba l'ha trovad miga un post per metar-g el so pè, e l'è tornada ind l'arca, perqè l' aqua l'era su la faça de tuta la terra." El s’è slungà la man e l’ha ciapada e l’ha purtada denter l’arca cun luu .   
A diferenza del “ corv ” neger indipendent , la “ colomba ” bianca l’è streitament parent de Noè che g’ha ufrid “ la sò man per ciapal e purtala denter l’arca ” cun luu. L’è un’imagin del legam che culega el scelt al Dé del ciel. La “ colomba ” un dì la riposarà sü Gesù Cristu quand che el se presentarà davaant a Giovanni Battista per vèss batezà de lù.          
Te sugerissi de cunfruntà chesti dü citaziun biblich ; quell de quest verset : " Ma la colomba l'ha trovad miga un post per metar la planta del so pè " con quest verset de Mat.8:20 : " Gesù g'ha rispost : I volp g'hann i bus, e i usèi del ciel g'hann i nid; ma el Fiœl de l'Om g'ha minga indué mett el cap " ; e quests versets de Giovanni 1: 5 e 11 , indove parland de Crist l'incarnazion de la divina " lux " de la "vita " , al dis : " La lux la s'illumina ind el bui, e el bui l'ha miga comprendud ... / ... L'è rivada a la soa, e la soa l'ha miga comprenduda ." Propri cuma la “ colomba ” l’è turnada a Noè, lassand-s vèss ciapada de lù, in de la sò man , resuscitada, el Redentur Gesù Cristu l’è turnà in del ciel vers la sò divinità cuma Pà celest, avend lassà drée a lù sü la terra el messagg de la redenziun di sò nœuf elett, el sò ben . E in Apoc. 1:20 : lü i tegnirà “ in man ” in di “ set epoch ” profetizà di “ set Ges ” induè el fà cundivider in de la santificaziun divina la sò “ lüs ” imaginà di “ set candelier ”.                                
Gen.8:10 : “ E l’ha spetà ancamò set dì, e l’ha mandà fœura ancamò la colomba de l’arca . ”   
Chestu duppi ricurd di “ sett dì ” g’he insegna che per Noè, cuma per noi incœu, la vita l’è stada stabilida e urdinada de Dio sü l’unità de la setimana di “ sett dì ” , anca l’unità simbolich di “ settmila ” an del sò grand pruget de salvament. Chesta insistenza sü la menziun de chestu numer “ set ” la permett de cumprender l’impurtanza che Dio g’he dà ; che giüstificarà che l’è atacà particularment del diavul fin al glorios return de Cristo che mett fin a la sò dominaziun terrester.         
Gen.8:11 : “ La colomba l’è turnada a lù la sira ; e ecco, una foja de oliva s’ciapada via in del sò bec. E Noè el saveva che i aqua s’eren sminuì de la terra .   
Dopu tant temp de “ scurità ” annunzià de la parolla “ sera ”, la speranza de la salveza e la gioia de la liberaziun del pecà vegnaran sotta l’imagin del “ oliva ” , sucesivament del vècc alura del nœuf patt. Propri cuma Noè el saveva de una “ foja d’oliva ” che la terra sperada e attesa la sarès stà pronta per accogliel, i “ fiœi de Dio ” impareran e capiran che el regn del ciel l’è stà dervì a luur da chel che l’è stà mandà del ciel, Gesù Cristu.          
Chesta “ fœuja d’uliva ” g’ha testimonià a Noè che la germinaziun e la cressita di alber l’eran ancamò pusibel.  
Gen.8:12 : “ E l’ha spetà ancamò set dì ; e g’ha lassà la colomba. Ma lee l’è mai pü turnada da lü . ”   
Chestu segn l’è stà decisif, perchè g’ha dimustrà che “ la colomba ” g’haveva scelt de restà in de la natüra che g’haveva ancamò de ufrir de magnà.  
Propri cuma la “ colomba ” la scumpare dopu avegh trasmetü el sò messaj de speranza , dopu avegh dà la sò vita sü la terra per redentar i sò elett, Gesù Cristu, el “ Princip de la Pace ” , lassarà la terra e i sò discepol, lassand-i liber e indipendent per purtà la sò vida fin al sò ültim riturn glorius.    
Gen. 8:13 : “ In del sescentun an, in del prim mes, in del prim dì del mes, i aqua se sun secc de la terra. Noè g’ha cavà via el rivestiment del arca e g’ha vardà, e ecco che la superfiss de la terra l’era secca .   
L’asciugament de la terra l’è ancamò parzial ma prometent, donca Noè el se impegna a dervir el ticc del arca per vardar fœura del arca e sapend che l’è stà a terra in sü la cima del monte Ararat, la sò visiun la s’è slargada parècc luntan e parècc larga sül urizunt. Ind ella esperienza de l’inondazion, l’arca la ciapa l’imajen de un œv esclus. Quand che l’è esclus, el pollin romp la cunchiglia indué l’era racchius. Noè l'ha fait l' istess ; lü “ g’ha cavà via el rivestiment del arca “ che l’è minga püsee ütil per prutegh de la piœuva torrenzial. Nota che Dio vien minga per dervir la purta del arca che lü stess g’haveva serrà ; Quest al vœl dir qe luu al mett miga in discussion o al cambia el standard del so judizi vers i ribel terrester per i quai la porta de la salveza e del ciel la sarà semper sarada.     
Gen.8:14 : “ E in del segond mes, el vintisett dì del mes, la terra l’era secca . ”   
La terra la diventa ancamò abitabil dopu vèss stada cumpletament cunfinada in del arca per 377 dì dal dì del imbarcaziun e de la sarada de la pòrta de part de Dio. 
Gen.8:15 : “ Allora Dio l’ha parlad a Noè , disend :   
Gen. 8:16 : “ Va föra de l’arca, ti e la tò dona, i tò fiœui e i donn di tò fiœui cun te . ”   
L’è ancamò Dio che dà el segnal per la uscita del “ arca ” , chel che g’haveva serrà l’ ünica “ pòrta ” süi sò occupant prima del diluvio.      
Gen. 8:17 : “ Pòrta fœura cun te tüt i ròbb vivent de tüt i carn che g’he sun cun te, i usèi e i bestiam e tüt i ròbb che se striscian sü la terra ;   
La scena la sœmeja a quella del quint dì de la semana de la creazion, ma l’è minga una creazion nœva , perqè dòp l’inondazion la ripopolazion de la terra l’è una fas dol projet profetizad per i prim 6.000 agn de la storia de la terra. Dio vœreva che chesta fas l’era terribil e dissuasiva. L’ha dait a l’umanitaa la prœva mortal dei efets del so judizi divin. Una prœuva che la sarà regordada en 2 Pietro 3 :5 a 8 : " Perchè vœuren ignurar, cuma i ciel esistevan en temp pasà per la parolla de Dio, e che per chesti ròbb el mund che l’era perdü, l’è stà travolt cuntra l’aqua, fœg, contra el dì del giudizi e de la distruziun di òmm impi. Ma, cari, desmentega minga chesta ròba: che un dì l’è cunt el Signur cuma mil an, e mil an cuma un dì . L’inondazion de fœg prevista la sarà realizada a la fin del setim millenni in ocasion del Ultim Giudizi , cond l’avertura dei sorjent fogose de magma sotaterra qe la quaciarà tuta la superfix de la terra. Chestu “ lac de fœuch ” menziunà en Apoc. 20:14-15, consumarà la superfiss de la terra cunt i sò abitant infedel ribell e anca i luur oper che vureevan privilegiar disprezand la carità dimustrada de Dio. E chestu sett millenni l’è stà profetizà del sett dì de la semana, chestu segond la definiziun “ un dì l’è cuma mil an e mil an sun cuma un dì .”        
Gen.8:18 : " E Noè l'è vegnuu fœura, i sò fiœui, la sò dona e i donn di sò fiœui . "   
Dopu che i animai sun vegnuu fœura, i rapresentant de la nœuva umanità a sò volta vegnen fœura del arca. Truvan la lüs del sul e el spazi vast e quasi illimità che la natüra g’he ufre, dopu 377 dì e nott de cunfinament en un spazi strècc e scür. 
Gen. 8:19 : “ Tüt i animai, tüt i ròbb che se striscian sü la terra, segond i luur tip, sun stà fœura del arca . ”   
L’uscita de l’arca la profetiza l’entrada dei elett ind el regn del ciel, ma entraran domà quei qe inn judicads pur de Dio. In del temp de Noè, l’era minga ancamò inscì, perché i pur e i impur vivevan insema, sü la stess terra, cumbatend intra luur fin a la fin del mund.
Gen.8:20 : “ Noè g’ha costruì un altar per el Signur ; g’ha ciapà de tüt i besti pür e de tüt i usèi pür, e g’ha ufrì di ofèrt brüsà sül altar .   
L’oferta brusada l’è un att cunt el qual el scelt Noè mustra la sò gratitudin a Dio. La mort de una vitima inucent, en chestu cas un animal, regorda al Dio Creatur di mezz cun cui, en Gesù Cristu, el vegnarà a redentar i anim di sò scelt. I animai pur sun degn de imaginar el sacrifici de Cristo che incarnarà la pureza parfet en tüt la sò anima, corp e spirit.
Gen.8:21 : “ E el SEGHER g’ha sentid un profum dolz: e el SEGHER g’ha dit in del sò cœur : Maledirò püsee la terra per l’òmm, perchè l’imaginaziun del cœur del òmm l’è malvada fin de sò giuventù ; e g’ho minga pü de copà tüt i ròbb vivent, cuma g’ho fà .   
L’oferta brusada ufrida de Noè l’è un vero att de fed e de fed ubbidient. Perchè se g’ha ufrì un sacrifici a Dio , l’è en rispòsta a un rito sacrificial che g’ha urdinà de fà , tant prima de insegnal ai ebrei che g’han lassà l’Egit. L’espression “ odor piacevul ” la riguarda minga el divin olfatt ma el sò Spìrit divin che appreza sia l’ ubbidienza del sò fedel scelt che la visiun profetich che chestu rito dà al sò futur sacrifici cumpassiunà , en Gesù Cristu.  
Fin al Ultim Giudizi g’he sarà no püsee diluvi distrutif. L’esperienza l’ha apena dimostrà che l’ òmm l’è in carn natüralment e ereditariament “ malvagi ” , cuma Gesù g’ha dit di sò apostol en Matt . Dio g’havarà donca de domar chestu “ malvagio ” “ animal ”, un’opiniun condivisa de Paolo en 1 Cor 2:14, e dimustrand en Gesù Cristu el podè de la sò amor per luur, quaivun di quei ciamà “ malvagio ” diventaran fedel e ubbidient òmm elett .            
Gen. 8:22 : “ Fin che la terra la resta, el temp de semenza e del raccòlt, el frecc e el calor, l’estaa e l’inverno, el dì e la nott, g’han minga de cessar .   
Quest ottav capitol al finiss cont un record dei alternazion dei oposts assolut qe hann governad i condizion de la vita terrestra del prim dì de la creazion, ind la qual, per la soa costituzion “ noit e dì ”, el Signor l’ha rivelad el bataj terrester intra “ scur ” e “ lux ” qe finalment conquistarà a travers de Gexù Crist. L’enumera in qest verset qei alternazion estreme qe inn dovude a’l pecad medem qe l’è la conseguenza de la libera cerna dada a qeste creature celeste e terrestre qe inn insì libere de amar-l e servir- l o de refudar-l a’l pont de odiar-l. Ma la conseguenza de qesta libertaa la sarà la vita per i partisan del ben e la mort e l’annientament per quei del mal come l’ha apena demostrad el diluvi.      
I argument citaa g’han tüt un messaj spiritual : 
“ La semina e la racolta ” : sugerissen l’inizi de l’evangelizazion e la fin del mond ; imagen ciapà de Gesù Cristu in di sò parabul, en particular in Matt.13:37 a 39 : “ El g’ha rispost: Quel che semena la bona sem l’è el Fiœul del Òmm; el camp l’è el mund; la bona semenza l’è i fiœi del regn; i erb sun i fiœui del malvagi; el nemìs che l’ha sementà l’è el diavul; la racolta l'è la fin del mond ; I segadur sun i angel .      
“ Fregg e calor ” : “ calor ” l’è menziunà in Apoc. 7:16 : “ G’havaran püsee fam, g’havaran püsee sete, e g’havaràn püsee lüs sü de luur , gnanca nissun calor . ” Ma al cuntrari, el “ fregg ” l’è anca una conseguenza de la malediziun del pecà.          
“ Estate e inverno ” : chesti sun i dü stagiun di estremi, ognun dispiacevul cuma l’olter in del sò eccess.   
“ Dì e nott ” : Dio i cita in del urden che l’òmm g’he dà , perché in del sò pian, en Crist riva el temp del dì, chel de la ciamada per entrà in de la sò grazia, ma dopu chestu temp riva chel de “ la nott induè nissun pœu lavurar ” segond Giovanni 9:4 , cioè cambiar el propri destin perchè l’è definitivament per la vita del temp o fiss.     
 
 
 
Genesi 9
 
Separaziun de la norma de la vida
 
Gen.9:1 : “E Dio l’ha benedì Noè e i sò fiœi, e g’ha dit a lor : Fruttivè, multiplicàs e riempì la terra. »  
Chesta sarà la prima part che Dio dà ai vivent seleziunà e salvà del arca costruida di òmm : Noè e i sò tri fiœui. 
Gen.9:2 : “ La pagüra de ti e la pagüra de ti sarà sü tüt i besti de la terra, sü tüt i usèi del ciel, sü tüt chel che se mœf sü la terra, e sü tüt i pèss del mar sun cunsegnà en tò man . »   
La vita animal la deve la sò soravivenza a l’òmm , che l’è perché, ancamò püsee che prima del diluvio, l’òmm l’è bon de dominar i animai. A part qe un animal al perd el controll a travers la pagura o l’irritazion, per regola tuts i animai g’hann pagura de l’om e prœven a scapar de luu quand qe al incontren.
Gen.9:3 : “ Tut quel che se muf e che vif l’è mangià per ti ;   
G’he sun diferent mutif per chestu cambiament de la dieta . Senza där troppa impurtanza al urden presentà , prima , cito l’assenza imediada de mangià vegetal esaurì durant l’inondaziun e la terra recuverta de aqua salada che l’è diventada parzialment steril recuperarà sultant gradualment la sò fertilità e produtività cumpleta e cumpleta. Inolter, l’istituziun di rit sacrificial ebraich dumandarà , in del sò temp , el consum de la carn de la vitima sacrificada in de la visiun profetich de la Santa Cena induè el pan se magnarà cuma simbul del corp de Gesù Cristu , e el sücc del üga simbul del sò sàang. Una terza raxon, men avovabel, ma miga men vera, l’è qe Dio al vœl scurciar la durada de la vita de l’om ; e el consum de la carn qe la corrump e la porta ind el corp uman elements distrutiv de la vita al sarà la bas del sucess del so desideri e de la soa decision. Sultant l’esperienza de una dieta vegetariana o vegana la dà la cunferma persunal de chestu. Per rinforzar qest penser, nota qe Dio al proibiss miga a l’om de consumar animai impur , anca se inn dannœs per la soa salut. 
Gen.9:4: “ Sòltant g’he de magnà no la carn cun la sò vita, cun el sò sàang . ”  
Chesta proibiziun la restarà valida in del vècc patt segond Lev. 17:10-11 : “ Se un òmm de la cà de Israel o di furesté che viven intra luur magna sàang de qual-sa-vöör tip , mi mett la mia facia cuntra chel che magna sàang, e mi el tajarò via intra el sò popul . " e in di notizi , segond Atti 15:19 a 2 1 : " Perciò son del pensé che g’hem minga de turbà quei che se rivolgon a Dio, ma che g’he scrivem per astenéss di inquinament di idol, de la fornicaziun, e di ròbb strangulà e di . Perchè Mosé g’ha avü in tüt i cità per generaziun quei che el predicavan, perché l’è lett in di sinagoga tüt i saba .     
El Signor al ciama “ anema ” l’intera creatura faita de un corp de carn e de un spirit interament dipendent de la carn. In qella carn qì, l’organ motor l’è el cervell fornid del sang medem qe l’è purifegad cont ogni respir de l’ossijen tirad denter dei polmon . Ind el stat vivent , el cervell al crea i segnai eletreg qe jeneren penser e memoria e al gestiss el fonzionament de tuts i oltr orgen carnai qe componen el corp fiseg. El ròll del “ sang ” che l’è anca , per el genoma , ünich per ogni anema viventa , duvaria minga vèss consumà per ragiun de salud, perché el purta scart e impurità creà en tüt el corp, e per una ragiun spiritual. Dio l’ha riservà per luu stess, en mod assolutament esclusif , per el sò insegnament religius , el principi de bef el sàang de Cristo, ma sultant in de la furma simbolizada del sücc de üga. Se la vita l’è ind el sang, quel qe al bev el sang de Crist al se recostruiss ind la soa natura santa e perfeta , segond el principi real qe al dix qe el corp l’è fait de quell qe al se nutre.     
Gen.9:5 : “ Se sa anca che el sàang di voster anim g’ho de dumandà a la man de ogni bestia ; e mi dumandarò l’anema del òmm dal òmm, anca dal òmm che l’è sò fradèl . »   
La vita l’è la ròba püsee impurtant per el Dio Creatur che l’ha creada . G’he vœu de ascultar-l per render-s cunt de l’indignaziun che el crimen g’ha vers de lù, el ver proprietari de la vita presa. Come tal, luu sol al pœl legitimar l’orden de ciapar la vita. Ind el verset precedent, Dio l’ha permetud a l’om de ciapar la vita animal per mangiar, ma qi l’è un crimen, un omicidio qe al met fin a una vita umana definitivament. Chesta vida presa g’ha plü l’oportunità de vèss püsee visin a Dio, e de vedè un cambiament de cumpurtament se fin a chel mument l’era minga cunfurmà al sò standard de salveza. Dio g’ha mettuu i fundament de la legg de la ripresa , “ un œgg per un œgg, un dent per un dent, una vita per una vita .” L’animal al pagarà l’assassinio de un omm cond la soa mort e l’omm del tip Cain al sarà copad se al coparà el so “ fradel ” de sang del tip Abel.    
Gen.9:6 : “ Se quaivun verza el sàang de un òmm, el sò sàang l’è verzà de un òmm ; perchè Dio l’ha fait l’omm a la soa imajen . »   
Dio cerca no de aumentar el numer de mort perchè, al cuntrari , autorizand l’uccisiun de un assassin, l’è drée a cuntar sü un effett deterrent e che, a causa del ris’c suportà , el püsee grand nümer de òmm imparerà a cuntrular luur aggressività, per minga diventar un assassino degno de la mort, a sò volta,.
Sultant chel che l’è animad de fed real e autentich pœu renderse cunt de chel che vœur dì “ Dio g’ha fatt l’òmm a sò imagen ”. Soratutt quand che l’umanità diventa mostruosa e abominabil cuma l’è incœu in del mund ucidental e in tüt i part de la terra seduta del savè scientifich.  
Gen.9:7 : “ E vuuter, frütificàs e multiplicàs, spantegà sü la terra e multiplicàs in de la terra . »   
Dio vœur veramente chesta multiplicaziun, e per una bona rason, el nümer di scelt l’è inscì redut , anca en relaziun ai ciamà che caden sü la strada , che püsee grand l’è el nümer di sò creatür , püsee el sarà capas de truvar e seleziunar i sò scelt intra luur ; perché segunt la precisiun notada en Dan.7:9, la prupurziun l’è un miliun scernì per des miliard ciamà, o 1 per 10.000 .  
Gen.9:8 : “ E Dio l’ha parlad ancamò a Noè e ai sò fiœi cun luu, disend :   
El Signor al se rivolg ai quater omen perqè col dar la dominazion a’l rapresentant masqil de la speça umana, lor sarann ​​tegnuds responsabei de quell qe hann permetud de far dei done e dei bagai qe inn metuds sota la soa autoritaa. El domini l’è un segn de fiducia ufrì de Dio ai òmm ma el i rende interament respunsabil davaant a sò facia e al sò giudizi .
Gen.9:9 : “ Ecco, stabilisco la mia patt cun te e cun i to discendent dopu de te ; »   
L’è impurtant per noi incœu de renderse cunt che sem chela “ semenza ” cun la qual Dio g’ha stabilì la sò “ alleanza ” . La vita muderna e i sò invenziun seduttif cambian no i noster urigin del òmm. Num sem i eredi del nœuf principi che Dio g’ha dà a l’umanità dopu el terribil diluvio. L’alleanza stabilida cun Noè e i sò tri fiœui l’è specifich . Lee la urta a Dio a destrugar minga tüta l’umanità cun l’aqua del diluvio. Dopu chestchi vegnarà l’alleanza che Dio stabilirà cun Abraham, che se cumplirà sotta i sò dü aspett sucesif cuncentrà , letteralment in del temp e spiritualment, sul ministeri redentur de Gesù Cristu. Chesta alleanza la sarà fondamentalment individual cuma el status de salveza che l’è en questiun. Durant i 16 secul prima de la sò prima vegnuda , Dio g’ha rivelà el sò pian de salveza travers i riti religius urdinà al popul ebraich. Poeu , dopu la realizaziun en Gesù Cristu de chestu pian rivelà en tüt la sò lüs, per circa 16 secul ancamò l’infedeltà la succederà a la fedeltà e per 1260 an , la scürità püsee scüra regnarà sotta l’egida del papism roman. Dal an 1170, quand Peter Waldo l’è stà bon de praticar ancamò la fed cristiana pura e fedel cun l’osservaziun del vero Sabat inclus , i funziunari elegì men illuminà sun stà , dopu de lù , seleziunà in del lavurà de la Riforma intrapresa ma minga cumpletada. Inolter, l’è stà sultant del 1843 che , travers de una duppia prœuva de fed, Dio l’è stà bon de truvar intra i pionier del adventism , fedel elett . Ma l’era ancamò trop prest per lor per capì cumpletament i misteri rivelà in di sò profezie. El segn de l’alleanza cun Dio l’è semper el contribut e la riceziun de la sò lüs, l’è per chestu mutif che l’oper che scrivi en sò nomm, per illuminà i sò scelt, l’è sotta el titul de “ testimonianza de Gesù ”, sò ültima furma, el segn che la sò alleanza l’è parècc real e cunfermada.        
Gen.9:10 : “ cun tüt i creatür vivent che sun cun te, di usèi e di besti e di tüt i besti de la terra, cun tüt chel che l’è vegnuu fœura del arca, o cun tüt i besti de la terra . »   
L’alleanza presentada de Dio la riguarda anca i animai, cioè tüt chel che vif e che se multiplicarà sü la terra.
Gen.9:11 : “ Mi stabilirò la mia patt cun vuu ; tüt la carn la sarà püsee tajada via di aqua de un diluvio, e g’he sarà püsee un diluvio per destrugar la terra . »   
La lezion insegnada de l’inondazion la g’ha de restar unica. Dio l’è adess de cumbater perchè el sò ubietif l’è chel de cunquistar el cœur di sò scelt.
Gen.9:12 : " E Dio l' diit : Quest l'è el segn de l'alleanza qe fago intra mi e ti e ogni creatura viventa qe l'è con ti per semper e semper : "   
Chestu segn che Dio dà riguarda tüt chel che vif en pur e en impur. L’è minga ancamò el segn de apartenenza a la sò persòna, che sarà el Sabat del sett dì. Chestu segn regorda ai vivent del impegn che g’ha fatt per mai püsee destrugir cun l’aqua del diluvio ; Chestu l’è el sò limit. 
Gen.9:13 : “ G’ho mettuu el me arc in de la nüvola, e l’è un segn de un patt intra mi e la terra .”   
La scienza la spiegarà la causa fisich del esistenza del arc en ciel. A’l é una decomposizion dol spetri de la lux dol sol qe la se pogia su strats sotii de aqua o volta umiditaa. Tüt g’han nutà che l’ arc de san martin cumpariss quand piœu e el sul spantega i sò raj de lüs. Però, la piœuva la regorda l’inondaziun e la lüs del sul rapresenta la lüs apprezzabil, benefica e lenitiva de Dio.
Gen.9:14 : “ Quand che purtarò di nivul sü la terra, l’arc el cumparirà in de la nivula : »   
I nivul sun stà donca inventà de Dio per crear la piœuva sultant dopu l’inondaziun e al stess temp del principi del arc en ciel. Però , in di noster temp abominabil, òmm e donn empi g’han defurmà e profanà chestu argument del arc in ciel prendent chestu simbul del alleanza divina per renderlo l’acronim e l’emblema de la raccòlta di perverti sessual. Dio al g’ha de trovar in qest una bona rexon per colpir qesta umanitaa odiosa e senza rispet vers de luu e de la speça umana. I ültim segn de la sò ira cumpariran prest, brüsand cuma fœuch e distrutif cuma la mort.
Gen.9:15 : “ E me regordarò de la mè patt, che l’è intra mi e tüt i creatür vivent de tüt i carn, e i aqua diventaran püsee un diluvi per destrugar tüt i carn . »   
Lejend qeste parolle de benevolenza de la boca de Dio, mesure el paradoss pensand ai remarche qe al pœl far incœ a causa de la perversitaa umana qe l’è dree a tornar a’l nivell dei antediluvian.
Dio tegnirà la sò parolla, g’he sarà püsee diluvi de aqua, ma per tüt i ribel , un diluvi de fœuch l’è riservà per el dì del ültim giudizi ; che l’apostol Pietro g’ha regordà en 2 Pietro 3:7 . Ma prima de chestu ültim giudizi , e prima del riturn de Cristo, el fœuch nuclear de la Terza Guerra Mondial o “ 6a tromba ” de Apoc. 9:13 a 21, vegnarà , sotta furma de multipli e sinister “ funghi ” mortai , per purtà via i rifugi de iniquità che g’han i grand cità o minga di capital, E.      
Gen.9:16 : “ L’arc l’è in de la nüvola ; e mi la vardarò, per regordar-m de l’allianza eterna intra Dio e tüt i creatür vivent de tüt la carn che g’he sü la terra .”   
Quel temp l’è luntan de noi e podaria lassà i nœuf rapresentant del òmm cun la grand speranza de evitar i errur commess di antediluvian. Ma incœu la speranza l’è püsee permessa perchè el frutt di antediluvian el se presenta in tüt i part intra de nun.
Gen.9:17: “ E Dio g’ha dit a Noè : Chestu l’è el segn del patt che g’ho stabilì intra mi e tüt la carn che l’è sü la terra . »  
Dio l’enfatiza el caratter de chesta patt che l’è stabilida cun “ tüt la carn .” Chesta l’è un’alleanza che la interesarà semper l’umanità in del sens culletif.  
Gen.9:18 : “ I fiœi de Noè, che sunt vegnuu fœura del arca, l’eran Sem, Cam e Jafet. Cam l’era el pà de Canaan . »   
Una chiariment l’è dada a noi : “ Cam l’è stà el pà de Canaan .” Regorda-t, Noè e i sò fiœi sun tüt gigant che g’han mantegnuu la dimensiun di antediluvian. Inscì, i gigant seguiran a multiplicàs, en particular in de la tera de “ Canaan ”, indué i ebrei che g’han lassà l’Egitt i descuvriran per luur disgrazia, perché la pagüra causada di luur dimensiun i cundanarà a vagabondà per 40 an in del desert e a morir lì.    
Gen.9:19 ​​: “ Chesti sun i tri fiœui de Noè, e di luur discendent l’è stada populada tüta la terra . »   
Se nota qe in orijin, i antediluvian g’haveven tuts un om per la soa orijin : l’Adam. La nœva vita post - diluviana l’è costruida su tri persone, Sem, Cam e Jafet. I popul di luur discendent seran donca separà e dividüu . Ogni nœuva nascita la sarà ligada al sò patriarca, Sem, Cam o Jafet. El spirit de divisiun dupera chesti urigin diferent per mett i òmm ligà ai luur tradiziun ancestrai l’un cuntra l’olter. 
Gen.9:20 : “ Noè g’ha cumincià a lavurar la terra e g’ha piantà di vigne . »   
Chesta atività, anca se nurmal, g’havarà ancamò di gravi conseguenz. Perché a la fin de la sò cültivaziun, Noè regogli i üg e el sücc pressà dopu vèss ossidà, bef alcol.
Gen.9:21 : “ E g’ha bevü del vin, e l’è stà bevuu, e s’è descuvrì in mezz a la sò tenda. »   
Perdend el cuntrol di sò aziun, Noah el se cret de vèss sul, el se descüvert e el se despuglia cumpletament.
Gen.9:22 : “ E Cam, el pà de Canaan, g’ha vist sò pà nud, e g’ha cuntà ai sò dü fradèi de fœura. »   
In quel temp, el spirit del òmm l’era ancamò sensibil a chesta nudità descuverta del pecadur Adam. E Cham, divertì e de sicür ün poq de burla, g’havea la bruta idea de cuntà la sò esperienza visiva a i sò do fradell.
Gen.9:23 : “ Dopu Sem e Jafet g’han ciapà el mantell, g’han mettü süi spal, e se sun ndà indrée e g’han cupert la nudità de luur pà; perché i luur facc l’eran voltà, g’han minga vist la nudità de luur pà . »   
Cun tutt i precauziun necesari, i dü fradell quattan sü el corp nudo del sò pà.
Gen.9:24 : “ Quand Noè el s’è desviluppà del sò vin, g’ha sentiu chel che g’haveva fà el sò fiœul püsee piscinin . »   
Donca i dü fradèi g’havevan de insegnal. E chesta denuncia l’eccitarà Noè che sente che el sò onor de Pà l’è stà atacà. L’havea minga bevü alcol intenziunalment e l’era stad la vitima de una reaziün natural del suc de l’uga che se ossidava in del temp e ul zücher el se trasfurmava in alcol.
Gen.9:25 : “ E lü dis : Maledet Canaan ! Che l’è el schiavo di schiavi di sò fradèi ! »   
Infatt, chesta esperienza la serviss sultant cuma pretest perché el Dio creatur profetiza süi discendent di fiœui de Noè. Perchè Canaan stess g’haveva minga de che fà cun l’aziun de sò pà Cam; l’era donca inucent de la sò colpa. E Noè l’ha maledet, perché g’haveva minga fà nient. La situaziun stabilida la cumencia a rivelar-n un principi del giudizi de Dio che cumpariss in del segond di sò des cumandament legibil en Es.20:5 : " Te g’he n’è minga de inclinar-i, e g’he n’è minga de servir; perchè mi, el Signur, el to Dé, sun un Dé gelus, che visita l’iniquità di pà süi fiœui fin a la terza e a la quarta generaziun di quei che me odian, ” . In chesta aparente ingiustizia g’he sconduuda tüta la savieza de Dio. Perché, pensa-gh, el ligam intra fiœul e pà l’è natüral e el fiœul prenderà semper la part del sò pà quand che l’è atacà ; senza i rari eceziun. Se Dio el colpiss el pà, el fiœu el odiarà e el difend el sò pà. Ind el maledir el so fiœl, Canaan, Noè l’ha punid Cam, el pà qe l’era preocupad del sucess dei so dessendents. E Canaan, da la sò part, el suportarà i conseguenz de vèss el fiœul de Cam. El sentirà donca un rancur duradur cuntra Noè e i dü fiœui che g’ha benedì : Sem e Jafet. Num savèm giamò che i discendent de Canaan saran distrutt de Dio per ufrir a Israel, al sò popul liber de la schiavitù egiziana (un olter fiœul de Cam : Mitsraim), el sò territori naziunal.         
Gen.9:26 : “ El dis ancamò : Benedett YaHWéH , el Dé de Sem, e che Canaan l’è luur servitur ! »   
Noè profetiza süi sò fiœui el pian che Dio g’ha per ognun de luur. Donca i discendent de Canaan saran schiavi di discendent de Sem. Ham el s’è espandü vers el sud e l’ha popolad el cuntinent african fin a la terra d’incö de Israele. Shem se espanderà vers est e sud-est, popoland i atuai pais arab musulman. De la Caldea, l’Iraq de incœ, l’è vegnud l’Abraham, un Semita pur. La storia la cunferma che l’Africa de Canaan l’era veramente la schiava di arab discendent de Sem.
Gen.9:27 : “ Che Dio el slarga el domini de Jafet, e che el stà in di tende de Sem, e che Canaan l’è luur servitur! »   
Japhet se espanderà vers nord , vers est e vers ovest . Per tant temp, el nord duminarà el sud. I stat cristianizad del nord sperimentaran ün sviluppo tecnico e scientifico che ghe permeterà de sfrutà i stat arab del sud e de fac schiavi i popul de l’Africa, discendent de Canaan.
Gen.9:28 : “ E Noè l’è vissuu dopu el diluvi tricent cinquant’an . »   
Per 350 an, Noè l’è stait bon de dar testimonianza del diluvi ai sò contemporani e de avvertir-i contra i colp dei antediluvian.
Gen.9:29 : “ Tüt i dì de Noè sun stà nœufcent cinquant’an ; pò l’è mort . »   
In del 1656, l’an del diluvio dopu Adam, Noè g’haveva 600 an , donca l’è mort in del 2006 dopu el pecà de Adam, cun 950 an. Segond el Gen. 10:25, a la nassita de “ Peleg ” in del 1757, “ la terra l’è stada divisa ” de Dio per l’esperienza de la rivolta ribell del re Nimrod e de la sò Torr de Babel. La divisiun , o separaziun , l’è stada la conseguenza di diferent lengue che Dio g’ha dà ai popul inscì che se separavan e furmavan plü un bloc unì davaant a la sò facia e a la sò voluntà . Donca Noah l’ha vissü l’evento e g’haveva 757 ànn in quel temp.    
 
Quand Noè l’è mort , Abram l’era giamò nassuu (in del 1948, o 2052 an prima de la mort de Gesù Cristu , che se truvava in del an 30 de la noster era del noster solit fals calendari), ma l’era a Ur, en Caldea, luntan de Noè che viveva a nord vers el monte Ararat .
Nassü in del 1948, quand el sò pà Terah g’haveva 70 an, Abram g’ha lassà Charan , per rispund a l’ordin de Dio , a l’età de 75 an in del 2023, 17 an dopu la mort de Noè in del 2006 . La relay spiritual del alleanza l’è inscì assicurada e realizada.
A 100 ànn, in del 2048, Abram l’è diventad pà de Isaac. L’è mort a l’età de 175 an in del 2123.
A l’ età de 60 an , in del 2108 , Isaac l’è diventà pà di sò gemèi Esau e Giacob, segond Gen.25:26.
 
 
 
Genesi 10
 
La separazion dei popol
 
Chestu capitul el ne introdüss ai discendent di tri fiœui de Noè. Chesta rivelaziun la sarà ütil perché en i sò profezie, Dio se riferirà semper ai nomm uriginai di territori interessà. Quaivun di chesti nomm sun facilment identificabil cunt i nomm d’incœu perché g’han mantegnuu i radis principal, par esempi : “ Madaï ” per Mede, “ Tubal ” per Tobolsk, “ Meshech ” per Mosca.       
Gen . 10:1 : “ Chesti sun i generaziun di fiœui de Noè: Sem, Cam e Jafet. Dopu el diluvio g’han nassuu di fiœui. »   
I fiœi de Jafet
Gen . 10:2 : “ I fiœi de Jafet eren : Gomer, Magog, Madai, Javan, Tubal, Meshec e Tiras . »     
“ Madaï ” l’è Media ; “ Giavana ” , Grecia ; “ Tubal ” , Tobolsk, “ Meshech ” , Mosca.          
Gen . 10:3 : “ I fiœi de Gomer : Askenaz, Rifat e Togarma. »     
Gen . 10:4 : “ I fiœi de Javan : Elisa, Tarsis, Kitim e Dodanim. »    
“ Tarsis ” l’è Tarso ; “ Kittim ”, Cipr.     
Gen . 10:5 : “ Da luur l’eran populad i isul di naziun , segond i luur terr, segond luur lengua , segond luur famèji, segond luur naziun. »   
L’espresiun “ i isul di naziun ” se riferiss ai naziun ucidentai del Europa d’incœu e a luur grand estensiun cuma i Americhe e l’Australia.  
La precisiun “ segond el linguagg de ognun ” truvarà la sò spiegaziun in del esperienza de la torr de Babel rivelada in del Gen. 11.  
 
I fiœi de Cam
Gen. 10:6 : “ I fiœi de Cam eren : Cus, Mizraim, Put e Canaan. »     
Cush vœl dir Etiopia ; “ Mitzraim ” , Egit ; “ Put ” , Libia ; e “ Canaan ” , Israele d’incœu o Palestina antica.          
Gen.1 0:7 : “ I fiœi de Cus : Seba, Havila, Sabta, Raama e Sabteca. I fiœi de Raama : Seba e Dedan. »     
Gen.1 0:8 : “ E Cus g’ha partorì Nimrod ; L’ha començad a vesser poderos in su la terra. »     
Chestu re “ Nimrod ” sarà el costrutur de la “ torr de Babel ”, causa de la separaziun di lengue da part de Dio che separa e isula i òmm en popul e naziun segond Gen.11.    
Gen . 10:9 : “ L’era un caciadur potent davaant a YaHWéH ; Per quest se dis : Cuma Nimrod, un caciadur potent davaant a YaHWéH . »     
Gen . 10:10 : “ El g’ha regnà al principi sü Babel, Erech, Acad e Calne, in de la tera de Sinar. »    
“ Babel ” se riferiss a l’antica Babilonia ; “ Accad ” , l’antica Accadia e la cità d’incœu de Baghdad ; “ Schinear ” , Iraq.         
Gen . 10:11 : “ De quella terra l’è vegnuda l’Assiria ; g’ha costruì Ninive, Rehobot-Ir, Calah ,     
“ Assur ” vœl dir Assiria. “ Nineve ” l’è diventada la Mosul d’incœu .    
Gen . 10:12 : “ e Resen intra Ninive e Calah ; L’è la cità grand. »     
Chesti tri cità se truvavan in del Iraq d’incœu a nord e luungh el fiumm “ Tigri ” .  
Gen . 10:13 : “ E Mizraim g’ha partorì i Ludim, i Anamim, i Leabim e i Naftuhim, ”    
Gen . 10:14 : “ i Patrusim, i Casluhim, da chi vegnen i Filistei e i Caftorim. »    
I “ Filistei ” se riferisen ai palestines d’incœu, ancamò en guerra cun Israele cuma in de la vègia alleanza. Sun i fiœui del Egitt, un olter nemìs storegh de Israel fin al 1979 quand che l’Egit g’ha fatt un’alleanza cun Israel.  
Gen . 10:15 : “ E Canaan g’ha partorid Sidon, el sò primogenito, e Het ; »    
Gen . 10:16 : “ e i jebusit, i amorit, i girgasit, ”    
" Jebus " l'è Gerusalemm ; I “ Amori ” l’eran i primi abitant del territori dat de Dio a Israel. Anca se l’eran restà denter de la norma gigant , Dio i g’ha copà e i g’ha distrutt cun di cornici velenùs davaant del sò popul per liberà el spazi.     
Gen . 10:17 : “ i Hivi, i Archi, i Sini, ”   
“ Peccad ” vœl dir Cina.  
Gen. 10:18 : “ i Arvadi, i Semari, i Amati. E pö i famèji di Cananeo se sun sparpagnà. »    
Gen. 10:19 : “ El cunfin di Cananeo l’era de Sidon, fin a Gerar, fin a Gaza, fin a Sodoma, Gomorra, Adma e Zeboim, fin a Lasa. »    
Chesti vècc nomm delimitan la terra de Israel sul lat ucidental del nord indué g’he Sidon, al sud indué se truva ancamò Gaza d’incœu, e sul lat est del sud , segond la posiziun de Sodoma e Gomorra in del sit del “ Mar Mort ” , a nord indué se truva Zeboim .     
Gen. 10:20 : “ Chesti sun i fiœui de Cam, segond i luur famèji, segond i luur lengue, in di luur pais, in di luur naziun. »    
 
I fiœi de Sem
Gen. 10:21 : “ E anca a Sem sun nassuu di fiœui, el pà de tüt i fiœui de Eber, e fradel de Jafet, el primogenito. »   
Gen. 10:22 : “ I fiœi de Sem eren : Elam, Assur, Arfassad, Lud e Aram. »    
“ Elam ” se riferiss al vècc popul persian del Iran d’incœu , e anca ai ariani del India setentriunal ; " Assur " , vègia Assiria in del Iraq d'incœu ; “ Lud ” , forsi Lod in Israele ; “ Aram ” , i Aram de la Siria .              
Gen. 10:23 : “ I fiœi de Aram : Uz, Hul, Geter e Mas. »    
Gen. 10:24 : “ Arfassad g’ha partorì Sela ; e Sela l’ha partorid Eber. »    
Gen. 10:25 : “ A Eber g’han nassuu dü fiœui : l’un l’era ciamà Peleg, perché in di sò temp la terra l’era dividüda ; »    
Truvem in quest verset la precision : " perqè ind i so dì la terra l'era divisa ." Num g’hem la possibilitaa de datar, ind l’ann 1757 del pecad de l’Adam, la separazion dei lengue qe la resulta del tentativ de unificazion ribell cond l’alzament de la Tor de Babel. Donca quest l’è el temp del regn del re Nimrod.  
Gen. 10:26 : “ Joctan g’ha partorì Almodad, Selef, Asarmavet, Jera. ”    
Gen. 10:27 : “ Adoram, Uzal, Dikla. ”   
Gen. 10:28 : “ Obal, Abimael, Seba. ”   
Gen. 10:29 : “ Ofir, Havila e Jobab. Tutt quest l’eran fiœi de Joctan. »    
Gen. 10:30 : “ Abitaven de Mesa, vers Sefar, fin a la montagna de est. »    
Gen. 10:31 : “ Chesti sun i fiœui de Sem, segond i luur famèji, segond i luur lengue, in di luur pais, in di luur naziun. »    
Gen. 10:32 : “ Chesti sun i famèji di fiœui de Noè, segond i luur generaziun, in di luur naziun. E da lor vegnen i naziun che se sun spantegà sü la terra dopu el diluvio . »   
 
 
 
Genesi 11
 
Separaziun per lengue
 
Gen . 11:1 : “ E tüta la terra l’era de un’ünica lengua e de un’ünica lengua . ”   
Dio al se regorda qi la conseguenza lojega del fait qe tuta l’umanitaa la descende de una sola coppia : Adam e Eva. La lengua parlada l’è stada trasmetüda a tüt i discendent. 
Gen . 11:2 : “ E quand che se spustavan de est, g’han truvà una pianura in de la terra de Sinar, e g’han abità lì . ”   
A “ est ” del pais “ Schinar ” in del Iraq d’incœu g’hera l’Iran d’incœu. Lassand i terren püsee volt, i òmm se radunavan en una pianura, ben annada di dü grand fiumm, “ l’Eufrate e el Tigri ” (ebraich : Phrat e Hiddekel) e fertil. In del sò temp, anca Lot, el nevud de Abraham , el sceglirà chestu sit per stabiliss lì , quand che el se separarà de sò ziu. La grand pianura la favorirà la costruziun de una grand cità, “ Babel ”, che la restarà famusa fin a la fin del mund.         
Gen . 11:3 : “ I disen l’un a l’olter : Vien ! Fasem di madun e brüsem in del fœuch. E el madun l’era la sò pedra, e el betum l’era el sò cement . ”    
I òmm radunà vivevan plü en tende ; g’han descuvert la produziun de madun cott che g’ha permetü de costruir di abitaziun permanent. Questa descuverta l’è l’urigin de tutt i cità. Durant la sò schiavitù en Egitt, la fabricaziun de chesti madun, per costruir Ramses per el Faraon, la sarà la causa del sufriment di ebrei. La diferenza l’è che i luur madun seran minga cott in del fœuch, ma de terra e de paglia, seran secc in del sul brüsant del Egitt.
Gen . 11:4 : “ I disen ancamò : Vien ! Costruem una cità e una torr che la sò cima la riva al ciel , e fasem un nomm, perché serem minga sparpagnà sü la facia de la terra . ”    
I fiœi de Noè e i sò discendent vivevan sparpagnà sü la terra, cuma nomad, e semper en tende adatà ai luur muviment. In chesta rivelaziun, Dio el mira al mument induè, per la prima volta in de la stòria del òmm, i òmm g’han decidü de stabiliss en un sit e en di abitaziun permanent , costituend inscì i primi gent sedentari. E questa prima riuniun chi i purta a uniss in del tentatif de scapà da la separaziun che la dà urigen a cunflit, cumbatiment e mort. I impararon de Noè la malvagità e la viulenza di antediluvi ; al punt che Dio g’haveva de destrugir. E per cuntrular meji el ris’c de fac ancamò i stess errur, pensan che radunandos insema en un sit, riusaran a evitar chesta viulenza. El dis : l’unità l’è forza. Fin dal temp de Babel, tüt i grand dominatur e i grand dominaziun g’han basà la sò forza sü l’uniun e la raccòlta. El capitul precedent menziunava el re Nimrod che l’era , aparentement , el prim capo unificant del òmm del sò temp, propri cun la costruziun de Babel e de sò torr.  
El test specifica : " una torr che la sò cima toca el ciel ." Chesta idea de “ tocar el ciel ” indica l’intenziun de unir-s a Dio in del ciel per mustrar-l che i òmm pœden fär senza de lù e che g’han di idee per evitar e risolver luur prublem luur stess . L’è minga püsee o menu de una sfida al Dio Creatur.     
Gen . 11:5 : “ El Signur l’è vegnuu giò per vedè la cità e la torr che i fiœui di òmm l’eran drée a costruir . ”   
Chesta l’è sultant un’imagin che ne rivela che Dio el cognoss el pian per un’umanità animada ancamò una volta di pensé ribell.
Gen . 11:6 : “ E el Signur g’ha dit : Ecco, el popul l’è un, e g’han tüt una sola lengua ; Ades nient g’havea impedì de fac quel che havean pensà . ”    
La situaziun al temp de Babel l’è invidiada di universalist d’incœu che sunnan chestu ideal : furmà un ünich popul e parlà un ünic lenguagg. E i noster universalista, come quei Nimrod reunids insema, ge interessa miga qell qe Dio al pensa su qest argoment. Eppur in del 1747 dal pecà de Adam , Dio g’ha parlà e espress la sò opiniun. Coma indican i sò parolles, l’idea del pruget del òmm g’he pias minga e g’he scandalizza. Però, g’he no la questiun de annichilarli ancamò. Ma notem qe Dio al contesta miga l’eficacia de l’aproç de l’umanitaa ribell. El g’ha sultant un inconvenient e l’è per lù : püsee se radunan, püsee el refudan, el servisen püsee, o pegiur, servisen falsi divinità davaant a la sò facia.  
Gen . 11:7 : “ Dai ! Vadem giò e confondem la soa lengua, insì qe lor i capissen miga el parlar de l’ olter . "    
Dio g’ha la sò soluziun : “ Confondem luur lenguagg, inscì che capissen minga el discurs de l’olter .” Chesta aziun la vœur realizà un miracul divin . In d’un istant, i òmm parlan lengue diferent e, se cumprenden püsee minga, sun ubligà a s’allontanà l’un de l’olter. L'unità desiderada l'è rotta . La separaziun di òmm, el tema de chestu stüdi, l’è ancamò lì, ben cumpletada.  
Gen . 11:8 : “ E el Signur g’ha sparpagnà de lì sü la facia de tüta la terra ; e g’han desmetü de costruir la cità . ”    
Quei qe parlen la medema lengua i se regrupan insema e i se distanzien dei olter. L’è donca dopu chesta esperienza de “ lengue ” che el popul se stabilirà en vari sit indué truvarà cità en pedra e madun. I nazion se formaran e per punir i so colpe, Dio al sarà bon de metar-i vun contra l’olter. El tentatif de “ Babel ” de stabilir la pas universal l’è fallì.    
Gen . 11:9 : “ Perciò l’è stada ciamada Babel, perché lì el Signur g’ha confundü la lengua de tüta la terra, e de lì el Signur g’ha sparpagnà sü la facia de tüta la terra . ”   
El nomm “ Babel ” qe al vœl dir “ confusion ” al val la pena cognosser perqè al mostra ai omen come el Signor l’ha reagid a’l so tentativ de union universal : “ la confusion dei lengue ”. La leziun l’era pensada per avvertir l’umanità fin a la fin del mund , perché Dio vureeva rivelar chesta esperienza in de la sò testimonianza , dettada a Mosé che g’ha scrivuu inscì i primi liber de la sò santa Bibbia che legem ancamò incœu . Dio g’haveva minga de duperà la viulenza cuntra i ribel de chel temp. Ma l’è minga istess a la fin del mund quand , riprodusend chesta radunanza universal cundannada de Dio, i ültem ribell che soraviven dopu de la Terza Guerra Mondial sarà distrutt del glorios riturn de Gesù Cristu. G’havaràn donca de afruntà la “ sò rabia ” dopu avegh, ancamò, ciapà la decision de mazà i sò ültem scelt perché g’havaràn restà fedel al sò saba santificad fin de la creaziun del mund. La lezziün dada da Dio l’è mai stada osservada da l’umanità e semper in tutta la terra, i grand cità s’in furmad fin che Dio l’ha fad distrugg da olter gent o da epidemie mortal de gran magnitudin.         
 
 
I discendent de Sem
Vers Abraham, el pà di credent e di religiun monoteist d’incœu
Gen.11:10 : “ Chesti sun i generaziun de Sem. E Sem l’è vissuu cent an, e g’ha nassuu Arfassad dü an dopu el diluvio .    
Fiœl de Sem, Arfassad l’è nassuu in del 1658 (1656 + 2)
Gen . 11:11 : “ Dopu che Sem g’ha partorì Arfassad, l’è vissuu cinqcent an, e g’ha partorì fiœui e tüsan . ”   
Sem l’è mort in del 2158 a l’età de 600 an (100 + 500)
Gen . 11:12 : “ Arfassad g’ha vissuu trentacinq an e g’ha partorì Sela . ”   
Fiœl de Arpac Shad , Shela l’è nassuu in del 1693 (165 8 + 35).
Gen . 11:13 : “ Dopu che Arfassad g’ha partorì Sela l’è vissuu quatercent tri an . e g’ha partorì fiœui e tüsan . ”    
Arpacchad l’è mort in del 2096 a l’età de 438 an (35 + 403)
Gen . 11:14 : “ E Sela g’ha vissuu trent an e g’ha nassuu Eber . ”   
Héber l’è nassuu in del 1723 (1693 + 30)
Gen . 11:15 : “ Dopu che Sela g’ha partorì Eber, l’è vissuu quatercent tri an. e g’ha partorì fiœui e tüsan . ”   
Shelah l’è mort in del 2126 (1723 + 403) a l’età de 433 an (30 + 403)
Gen . 11:16 : “ E Eber g’ha vissuu trentaquater an e g’ha partorì Peleg . ”   
Peleg l’è nassuu in del 1757 (1723 + 34). Al mument de la sò nassita , segond Gen. 10:25, “ la terra l’è stada divisa ” di lengue parlà creà de Dio per divider e separar i òmm radunà a Babel .   
Gen . 11:17 : “ Dopu che g’ha partorì Peleg, Eber g’ha vissuu quatercent trent an, e g’ha partorì fiœui e tüsan . ”   
Heber l’è mort in del 2187 (1757 + 430) a l’età de 464 an (34 + 430)
Gen . 11:18 : “ Peleg l’ha vissuu trent’ann e l’ha partorì Reu . ”   
Rehu l'è nassuu in del 1787 (1757 + 30)
Gen . 11:19 : “ Dopu che g’ha partorì Reu, Peleg g’ha vissuu dücent nœuf an, e g’ha partorì fiœui e tüsan . ”   
Peleg l’è mort in del 1996 (1787 + 209) a l’età de 239 an (30 + 209) . El mett en evidenza el brütal scurzament de la vida probabilment dovüu a la ribelliun de la Torr de Babel cumplidada in del sò temp.
Gen . 11:20 : “ Rehu l’ha vissuu trentadù an e g’ha partorì Serug . ”   
Serug l’è nassuu in del 1819 (1787 + 32)
Gen . 11:21 : “ Dopu che l’è nassuu Serug, Reu l’è vissuu dücentsett an, e g’ha partorì fiœui e tüsan . ”   
Rehu l’è mort in del 2096 (1819 + 207) a l’età de 239 an (32 + 207)
Gen . 11:22 : “ E Serug g’ha vissuu trent an e g’ha nassuu Nahor . ”   
Nahor l’è nassuu in del 1849 (1819 + 30)
Gen . 11:23 : “ Dopu che Serug g’ha partorì Nahor, l’è vissuu per dücent an. e g’ha partorì fiœui e tüsan . ”   
Serug l’è mort in del 2049 (1849 + 200) a l’età de 230 an (30 + 200)
Gen . 11:24 : “ Nahor g’ha vissuu vint-nœuf an e g’ha partorì Tara . ”   
Terach l’è nassuu in del 1878 (1849 + 29)
Gen . 11:25 : “ Dopu che Nacor g’ha partorì Terah, l’è vissuu cent disnœuf an. e g’ha partorì fiœui e tüsan . ”   
Nahor l’è mort in del 1968 (1849 + 119) a l’età de 148 an (29 + 119)
Gen . 11:26 : “ Tara l’ha vissuu settanta ann e l’è diventà pà de Abram, Nahor e Haran . ”   
Abram l'è nassuu in del 1948 (1878 + 70)
Abram g’havarà el sò prim fiœul legitim, Isaac, quand che g’havarà 100 an, in del 2048 , segond Gen. 21:5 : “ L’Abraham g’haveva cent an quand che g’ha partorì sò fiœul Isaac .”   
Abram l'è mort in del 2123 a l'età de 175 an , segond Gen. 25:7 : " Chesti sun i dì di an de la vida de Abraham : g'ha vissuu centsettantacinq an . "    
Gen . 11:27 : “ Chesti sun i generaziun de Tera. Tara l’ha fad nass Abram, Nahor e Haran. Haran l’ha partorid Lot .   
Se nota che Abram l’è el püsee grand di tri fiœui de Terah. Donca l’è stà lü che l’è nassuu quand sò pà Terah g’haveva 70 an, cuma specificà in del verset 26 de sora.
Gen . 11:28 : " E Haran l'è mort prima de Terah, sò pà, in de la sò natività, a Ur di Caldei . "   
Chesta mort la spiega perché Lot dopu l’è drée a cumpagnà Abram in di sò viàgg. Abram el g’ha ciapà sotta la sò proteziun.
L’è stait in Ur dei Caldei qe Abram l’è nassud e l’è stait in Babilonia dei Caldei qe l’Israel ribell l’è stait menad in prigione ind i temp del profeta Jeremia e del profeta Daniel.
Gen . 11:29 : " E Abram e Nahor g'han purtà di dònn : la dona de Abram la se ciamava Sarai, e la dona de Nahor la se ciamava Milca, tüsa de Haran, pà de Milca e pà de Isca . "    
I alleanz de chestu temp sun parècc consanguine : Nahor g’ha spusà Milca, la tüsa de sò fradel Haran. L’era la norma e l’ubbidienza a ün dover che g’havea l’obietiv de preservà la purezza de la raza di discendent. A sò volta, Isaac mandarà el sò servitur a cercà una dona per sò fiœul Isaac de la strècc famiglia de Laban l’Aramaeo. 
Gen . 11:30 : “ E Sarai l’era steril : g’haveva no fiœi . ”    
Chesta sterilità la permett al Dio creatur de rivelar el sò podè creatif ; chestu rendend-la capas de partorir un fiœul quand che g’havarà quasi cent an cuma sò marì Abram. Chesta sterilità l’era necesaria a livel profetich, perché Isaac l’è presentà cuma el tip del nœuf Adam che Gesù Cristu se incarnarà in del sò temp ; Tuts duu i omen eren ind el so temp i “ fiœi de la promessa divina.” L’è donca, semper per el sò ròl profetich de “ fiœul de Dio ” che el cernirà minga sò dona stess, perchè in de la carn de Gesù, l’è Dio che cerniss i sò apostol e i sò discepol, cioè el Pà Spìrit che l’è en lù e che l’anima.      
Gen . 11:31 : “ Dopu Terah g’ha ciapà Abram, sò fiœul, e Lot, fiœul de Haran, fiœul de sò fiœul, e Sarai, la sò nöra, la dona de sò fiœul Abram. L’eran ndà fœura insema de Ur di Caldei per ndà in de la tera de Canaan. I sun rivà a Haran e g’han vissuu lì .   
Tuta la familia, anca Abram, la s’è stabilida in del nord del pais, a Charan. Chestu prim viàgg i purta püsee visin al sit indué l’è nassuu l’umanità. I se separan da le cità popolade e ribelli de la pianura fertil e prospera.
Gen . 11:32 : “ I dì de Tara l’eran dücent cinq an; e Tara l’è mort a Haran . ”   
Nassü in del 1878, Terach l’è mort a 205 ànn in del 2083.
 
A la fin del stüdi de chestu capitul, nutem che el pruget de redür l’aspetativa de vida a 120 an l’è ben sü la strada per vèss cumpletà. Intra i “ 600 ann” de Sem e i “ 148 ann ” de Nahor o i “ 175 ann ” de Abraham, l’è evident el scurciament de la vita. In circa 4 secoi dopu , Mosé l’avaria vissü per esatament 120 an. El numer citaa de Dio serà ottegnuu cuma mudel cumpletà.       
 
Ind l’esperienza de l’Abraham, el Signor al descriv qell qe luu medesim l’è pront a far per rescatar la vita dei so cernids, qe al seleziona intra tute i so creature umane segond se i conserven la soa imajen de luu. In chesta scena storegh, Abraham l’è Dio cuma Pà, Isaac, Dio cuma Fiœu e la realizaziun la sarà fatta en Gesù Cristu e sül sò sacrifici voluntari la sarà nassuda la nœuva patt.
 
 
Genesi 12
 
Separaziun de la famèja terrester
 
Gen . 12:1 : “ El Signur g’ha dit a Abram : Va fœura del tò pais, de la tò parentela e de la cà de tò pà, in una terra che te mustrarò . ”    
Per el comand de Dio, Abram l’è drèe a lassà la sò fameja terrester, la cà de sò pà , e nuèter g’hem de vedè en chestu orden el significà spiritual che Dio g’ha dà en Gen. 2:24, ai sò parolles che disen : “ Donca un òmm el lassarà el sò pà e la sò mam, e se tacarà a la sò dona .” L’Abram al g’ha de “ lassar el so pà e la so mare ” per entrar ind el rœl spiritual profeteg de Crist per el qual conta domà la “ Sposa ” , la soa assemblea de elets. I ligam carnai sun ostacul al prugress spiritual che i elett g’han de evitar, per avegh succèss a fär , en imagen simbolich , “ una carn ” cun Gesù Cristu el creatur Dio YaHWéH.         
Gen . 12:2 : “ Te faré una grand naziun, e te benedirò ; Mi faré grand el tò nomm, e ti serès una benediziun . ”    
Abram al sarà el prim dei Patriarc de la Bibbia, recognossud dei monoteista come el “ pà dei credents ”. L’è anca in de la Bibbia, el prim servitur de Dio che i sò detai de la sò vita saran seguì a luungh e rivelà .  
Gen . 12:3 : “ Benedirò quei che te benedisen, e malederò quel che te maledirà ; e tüt i famigli de la terra seran benedì en ti . ”    
I viagg e i incunter de Abram dan la prœuva de chest, e giamò en Egitt quand el Faraon g’ha vuuu durmì cun Sarai, credend che l’era sò surela segond chel che Abram g’ha dit per prutegh la sò vita. Ind una vision , Dio l’ha fait saver qe Sara l’era la dona de un profeta e l’era quasi mort.
La segonda part de chestu verset, “ en ti tüt i famèji de la terra sun benedì ”, truvarà la sò cumpliment en Gesù Cristu, fiœul de David de la tribù de Giuda, fiœul de Israel, fiœul de Isaac, fiœul de Abram. L’è sü Abram che Dio costruirà i sò dü alleanz sucessif che presentan i standard de la sò salveza . Perché chesti standard g’havevan de evolver per passà del tip simbolich al tip real ; segond cuma l’òmm pecadur vif prima de Cristo o dopu de lù.   
Gen . 12:4 : “ Inscì Abram l’è andà, cuma el Signur g’haveva dit, e Lot l’è andà cun luu. Abram g’haveva settantacinq an quand che g’ha lassà Haran .   
A 75 ànn, Abram g’ha giamò una lunga esperienza de vida. Chesta esperienza la g’ha de vèss acquisida per ascultar e cercar Dio ; che l’è fatt dopu avegh descuvert i malediziun del òmm separà de lù. Se Dio l’ha ciamà , l’è perché Abram l’era drèe a cercal, anca lü, quand che Dio el se rivela, el se affretta a obedir-l. E chesta ubbidienza salutar la sarà cunfermada e regordada a sò fiœul Isaac en chestu versichel citaa in Gen. 26 :5 : “ perchè Abraham l’ha obedid a la mia vus, e l’ha tegnud la mia ordinazion, i me comandament, i me statüt e i me legg .” Abram g’havaria poduu tegnir chesti ròbb sultant se Dio g’he le presentava . Chesta testimunianza de Dio la ne rivela che tanti ròbb che sun minga menziunà in de la Bibbia sun stà cumpletà. La Bibbia la ne presenta domà un riassunt di luungh esistenz de la vita del òmm. E la vita de un òmm de 175 an, sultant Dio pœu dì chel che g’ha vissuu minut per minut, segond per segond , ma per noi, un riassunt di ròbb essenziai l’è assée.   
Donca la benediziun de Dio a Abram la se basa sü la sò ubbidienza, e tüt el noster stüdi de la Bibbia e di sò profezie sarès en van se cumprendem no l’impurtanza de chesta ubbidienza perchè Gesù Cristu g’ha dà el sò esempi disend en Giovanni 8:29: “ Quel che m’ha mandà l’è cun mi; Lü m’ha minga lassà da sul, perchè fago semper quel che g’he pias . L'è istess cun chiunque ; Qual-sa-vöör bona relaziun se utèn fasend “ chel che l’è bel ” a la persuna che vœut fär piasè. Donca, la fed , la vera religiun, l’è minga una ròba cumplesa, ma un tip semplis de relaziun rendü piacevul a Dio e a se stess .      
In di noster temp final, el segn che nass l’è chel de la disubbidienza di bagai vers i luur genitur e vers i autorità naziunai. Dio l’organiza qeste robe per far descoverzer ai adults ribell, ingrats o indiferents vers de luu qell qe luu medesim al prova a causa de la soa malvagitaa . Donca, i aziun creà de Dio urlan tant püsee fort di grid e di discurs, per esprimar la sò giüsta indignaziun e giüst rimprover.  
Gen . 12:5 : “ Abram l’ha ciapad Sarai, la sò dona, e Lot, el fiœl de sò fradel, e tüt i luur ben che g’havevan acquisì, e i servitur che g’havevan acquisì a Haran. I se mettun in de la tera de Canaan, e sun rivà in de la tera de Canaan .   
Haran la se truva a nord-est de Canaan. Inscì Abram l’è ndad de Haran vers ovest e pö vers sud, e l’è entrà in Canaan.
Gen . 12:6 : “ Abram l’è passà per la terra fin al sit ciamà Sichem, fin ai querc de More. I Cananeo l’eran allora in de la terra . ”   
Te dovariam ricurdar ? “ I Cananei ” sun gigant, ma alura e Abram stess ? Perchè el diluvio l’era ancamò visin e Abram pudeva vèss grand cuma un gigant. Quand qe al entra in Canaan, al segnala miga la presenza de qei jigant qì, qe l’è lojeg se luu medesim l’è ancamò denter de qesta norma. Andand a sud, Abram al traversa la Galilea de incœ e al riva ind la Samaria de incœ, a Sichem. Chesta terra de Samaria la sarà un post de evangelizaziun privilegià de Gesù Cristu. Lì g’ha truvà fede in de la “ donna samaritana ” e in de la sò fameja, in de la sò cà , per la prima volta, cun grand surpresa, g’ha poduu entrà un ebreo.       
Gen . 12:7 : “ Dopu el Signur el s’è presentà a Abram e g’ha dit : Mi darò chesta terra ai tò discendent. E Abram g’ha costruì lì un altar per el Signur , che l’era presentà a lù .    
Dio l’ha prima scernid la Samaria d’incœu per mustrass a Abram , che g’havaria santificad chestu incunter costruend lì un altar , un simbul profetich de la cross de la tortura de Cristo. Chesta scelta sugerisc un ligam cun la futura evangelizaziun del pais da part de Gesù Cristu e di sò apostol. L’è de chestu sit che Dio g’ha annuncià che g’he darà chestu pais a la sò posterità. Ma qual, quel ebreo o quel cristian ? Nonostant i fatt storegh a favur di ebrei, chesta promessa par riguardar i elett de Cristo per vèss cumplimentà sü la nœuva terra ; perchè anca i elett de Cristo sun, segond el principi de la giüstificaziun per la fed, la semenza prumessa a Abram.   
Gen . 12:8 : “ El s’è spustà de lì sü una muntagna a est de Betel, e g’ha montà la sò tenda, cun Betel a ovest e Ai a est. El g’ha anca costruì un altar per el Signur , e g’ha invocà el nomm del Signur . ”   
 Scendind a sud, Abram s’è acampà in de la muntagna intra Betel e Ai . Dio specifica l’urientament di dü cità. Betel la vœur dì “ cà de Dio ” e Abram la mett a ovest , in del urientament che sarà dà al tabernacul e al tempi de Gerusalemm, inscì che quand che entran vers la santità de Dio, la sò cà, i uficial giran la spala al sul che nass che nass a est, a urient. A est g’he la cità Ai, che la sò radis la vœur dì : munton de sass, rovina o culin e monument. Dio el ne rivela el sò giudizi : di front a l’entrada di elett in de la cà de Dio g’he sun vers est sultant rovin e munton de sass. In qesta imajen, Abram al g’haveva i duu camin per la libertaa vert denanz a luu : a ovest, Betel e la vita, o a est, Ai e la mort. Per fortuna, g’haveva giamò scelt la vita cun YaHWéH.     
Gen . 12:9 : “ Abram l’ha segutad el sò viagg, avanzand vers el sud . ”   
Se nota che in chesta prima incrocio de Canaan, Abram va minga a “ Jebus ”, el nomm de la futura cità de David : Gerusalemm, che l’è inscì totalment ignurada de lù.   
Gen . 12:10 : “ E g’he stà una carestia in de la terra; e Abram l’è ndad giò in Egitt per star lì, perché la carestia l’era dura in del paes .   
Come al saria stait, ind el moment qe Giuseppe fiœl de Jacob, o Israel, al saria diventad el prim visir de l’Egit, l’è staita la carestia qe l’ha portad Abram in Egit. I sò esperienz lì sun cuntà in di versi dopu de chestu capitul.
Abram l’è un omm de pace e anca de pagüra. Temend che l’era de vèss copà per avegh ciapà la sò dona Sarai, che l’era bella, g’ha decidü de presentàla cuma sò surela, una metà verità . Cond qesta stratagema qì, el Faraon al g’ha fait piaxer e al g’ha recuvert de beni qe g’harian dait richeza e poder. Quest otegnud, Dio al colpiss el Faraon cond plaste e luu al sa qe Sarai l’è la soa dona. Poeu el cacia via Abram, che el lassa l’Egit ricco e pudend. Chesta esperienza la profetiza la sosta di ebrei che , dopu vèss stà s’ciavi en Egitt , l’han lassà purtand cun luur el sò or e i sò richezi. E chestu podè l’è prest tant ütil per lù.
 
 
Genesi 13
 
La separazion de Abram de Lot
 
Tornand de l’Egit, Abram , la sò famiglia e Lot , el sò nevud , turnan a Betel in del sit indué g’haveva tirà sü un altar per invocà Dio. Menter lür sun tüt in chestu sit che se truva intra Betel e Ai, cioè intra “ la cà de Dio ” e la “ ruina ”. Dopu di liti intra i luur servitur, Abram el se separa de Lot, e g’he dà la scelta de la direziun che vœur ciapà . E Lot g’ha prufittà de chestu per sceglier la pianura e la sò fertilità che prometeva prosperità. El verset 10 dis : “ Lot g’ha alzà i œucc e g’ha vist che tüta la pianura del Giurdan l’era annada dapertutt. Prima che el Signur g’havess distrutt Sodoma e Gomorra, l’era cuma el giardin de Signur, cuma la terra d’Egit, fin a Zoar . Inscì, el scegli la “ ruina ” e la descuvrirà quand che Dio colpirà cun fœuch e solfar i cità de chesta vall incœu en part cupert del “ Mar Mort ” ; puniziun che scaparà cun i sò dü tüsan, grazi a la misericordia de Dio che mandarà dü angel per avvertirlo e fàl lassà Sodoma indué vif . Num legem in del verset 13 : “Adess i òmm de Sodoma l’eran malvagi, e grandi pecadur cuntra el YaHWéH .”               
Inscì Abram l’è restà visin a Betel, “ la cà de Dio ” sü la muntagna.  
Gen.13:14-18 : “ E YaHWéH g’ha dit a Abram, dopu che Lot l’era stà separà de lù: Alza i tò œucc e varda dal sit indué te seet, vers nord e vers sud, vers est e vers ovest ; perchè tüta la terra che te vedet, te la darò a ti e ai tò discendent per semper. Mi faré i tò discendent cuma la polvar de la terra , inscì che se un òmm pœu cuntà la polvar de la terra , anca i tò discendent seran cuntà . Leva-t, camina per la terra in sò luungheza e in sò largheza ; perché te el darò . Abram l’ha spustà la sò tenda e l’è vegnuu e l’è stà intra i querc de Mamre, che sun visin a Ebron. E g’ha costruì lì un altar per el YaHWéH .    
Dopu avegh dà a Lot la scernida, Abram ricef la part che Dio vœur darghe e lì ancamò, el rinnova i sò benediziun e i sò prumess. El paragon de la sò “ semen ” cun la “ polvar de la terra ”, urigin e fin del ànima , del corp e del spirit del òmm , segond Gen. 2:7 , l’è cunfermà de chel di “ stèll del ciel ” in Gen. 15:5.       
 
 
Genesi 14
 
Separaziun per podè
 
Quater re de est vegnen a fà la guerra cunt i ciinch re de la vall indué g’he Sodoma, indué vif Lot. I cinq re sun stà battü e fatt prigiunier, inscì cuma Lot. Avertì, Abram el vien in jütt e el libera tüt i ostagg. Nutem l’interess del verset che segue.
Gen.14:16 : “ El g’ha purtà indrè tüta la richeza ; L’ha anca purtà indrè el sò fradel Lot, cunt i sò ben, e anca i dònn e la gent .    
In realtà, l’è stà sultant per Lot che Abram l’è intervegnuu. Ma ind el contar i faits, Dio al scond qesta realtaa per evocar el so rimprover vers Lot qe l’ha fait la bruta scelta de viver ind la citaa dei malvagi.
Gen. 14:17 : " Dopu che Abram l' era turnà de Chedorlaomer e di re che l'eran cun luu, el re de Sodoma l'è vegnuu fœura per truval in de la vall de Shaw - eh , che l'è la vall del re ."   
El vincidur g’ha de vèss ringrazià. La parolla “ Shaweh ” la vœl dir : plana ; precisament quel che g’ha sedù Lot e g’ha influenzà la sò scelta.     
Gen.14:18 : “ Melchi Tsedek re de Salem g’ha purtà fœura pan e vin : l’era prete del Dé Suprem .”    
Chestu re de Salem l’era “ sacerdot del Dio Altissim ”. El sò nomm vœur dì : “ el me Re l’è Giustizia ” . La sò presenza e l’intervent dan la prœuva de la continuità del cult del ver Dé sü la terra de la fin del diluvi, che l’è ancamò present in di pensé di òmm del temp de Abram. Ma chesti adoratur del ver Dio sun ignorant del pian de salvament che Dio rivelarà travers i esperienz profetich vissuu de Abram e di sò discendent.     
Gen.14:19 : “ E l’ha benedì Abram, e g’ha dit : Benedì Abram del Dio Altissim, el Signur del ciel e de la terra . »     
La benediziun de chestu rapresentant uficial de Dio cunferma ancamò la benediziun che Dio g’ha dà diretament en persona a Abram.
Gen.14:20 : “ Benedett el Dio Altissim, che g’ha cunsegnà i tò nemìs in di tò man ! E Abram g’ha dà el decim de tüt .    
Melchisedec benediss Abram ma l'è atent de minga atribuir la sò vitoria a lù ; l’ atribuiss a “ el Dé Suprem che g’ha cunsegnà i sò nemìs in di sò man .” E , g’hem un esempi concret del ubbidienza de Abram ai legg de Dio perché g’ha “ dà una decima de tüt ” a Melchisedec, che el sò nomm vœur dì : “ El mè Re l’è giüstizia . ” Chesta legg de la decima l’è esistida donca giamò de la fin del diluvio sü la terra e probabilment anca prima del “ diluvio ” .              
Gen.14:21 : " El re de Sodoma g'ha dit a Abram : Damm i persun e ciappa la richeza per te ."    
El re de Sodoma l’è debitur a Abram che g’ha liberà el sò popul. Donca el vœur pagà cun la realtà per el sò servizi.
Gen.14:22 : “ Abram g’ha rispost al re de Sodoma: Mi alzo la man a YaHWéH , el Dio püsee volt, padrun del ciel e de la terra: ”   
Abram profita de la situaziun per regordar al re malvagi l'esistenza de " YaHweh el Dio Altissim " , l' unich " Maestro del ciel e de la terra " ; che el rend l’ünich proprietari de tüta la richeza che el re g’ha per la sò malvagità.       
Gen.14:23 : " Mi ciaparò minga gnent de tüt chel che l’è tò, nanca un fil, nanca un cordon de scarp, perché te diset minga : g’ho rendü ricc Abram." Negott per mi! »    
In questa atitudin, Abram testimonia al re de Sodoma che l’è vegnuu sultant en chesta guerra per salvà el sò nevodo Lot. Abram el cundana cuma Dio chestu re che vif in del mal, in de la perversiun e in de la viulenza. E el ghe fà ciar refudand i sò richezi otegnü in manera indegna .
Gen.14:24 : " Sòl quel che i jòvin g’han magnà, e la part di òmm che camminavan cun mi, Aner, Escol e Mamre: g’han de ciapà la sò part ."   
Ma chesta scelta de Abram la riguarda sultant lù, l’òmm servitur de Dio , e i sò servitur pœden ciapà la sò part de la richeza ufrida.
 
 
Genesi 15
 
Separaziun per alleanza
 
Gen.15:1 : “ Dopu chesti ròbb la parolla del Signur l’è rivà a Abram en una vision, e la dis: “G’he minga pagüra, Abram; Mi sun el tò scudo, e la tò ricumpensa la sarà grandissima .”   
Abram l’è un om de pax qe al viv ind un mond brutal, donca ind una vision Dio, el so amis YaHWéH, al vegn a rassicurar-l : " Mi son el to scudo, e la to recompensa la sarà granda ."  
Gen.15:2 : “ Abram g’ha rispost: Signur YaHWéH, cosa me darès? Mi parto senza fiœi; e l’erede de la mia cà l’è Eliezer de Damasco .”   
Per tant temp, Abram l’ha patid de vesser miga stait bon de vesser un pà per la sterilità de Sarai, la so dona legitima. E el sa che quand che l’è mort, un parent strècc l’ereditarà i sò proprietà : “ Eliezer de Damasco .” Nutem in passagg quant l’è vegia chesta cità de “ Damasco ” en Siria.     
Gen . 15:3 : “ E l’Abram l’ha dit : “Ecco, te me g’he dà no di fiœui, e quel che l’è nassuu in de la me cà l’è el mè erede . ”    
Abram al capiss miga i promesse fate per la soa posterità perqè al g’ha miga, perqè l’è senza fiœi.
Gen . 15:4 : “ Allora la parolla de YaHWéH l’è rivada a lü, disend : Chestu òmm l’è minga el tò erede, ma chel che vien del tò corp l’è el tò erede . ”    
Dio el ghe dis che lü el diventarà el pà de un fiœul.
Gen . 15:5 : “ E quand che l’ha purtà fœura, g’ha dit : Varda in del ciel e cunta i stèl, se te pœdet cuntàl. E lü g’ha dit : “Inscì la sarà la tò semenza . ”    
In ocasion de qesta vision dada a Abram, Dio al ne rivela una ciav simbolega del significad qe al dà spiritualment a la parolla “ stella ”. In orijin menzionad ind el Gen. 1:15, el rœl de la “stella ” l’è “ dar lux a la terra ” e qest rœl l’è jamò quell de Abram qe Dio l’ha ciamad e metud in part per qest scopo, ma al sarà anca quell de tuts i credents qe pretenden la soa fed e el so servizi a Dio. Se nota qe segond Dan.12:3, el status de “ stelle ” al sarà dait ai x scelt quand qe entraran ind l’eternitaa : “ Quei qe inn staits intellijent brillarann ​​come la luminosità del ciel, e quei qe hann trasformad tants a la justizia brillarann ​​come i stelle, per sempre e sempre .” L’imajen de la “stella ” l’è semplixement atribuida a lor a causa de la soa selezion de part de Dio.             
Gen . 15:6 : “ Abram l’ha credud in Signor , e l’ha considerad giustizia a luu . ”   
Qest verset al costituiss l’element ofiçal de la definizion de la fed e del principi de la justifegazion per la fed. Perchè la fed l’è minga olter che illuminada , giüstificada e degna de fiducia. La fiducia in Dio l’è lejitima domà cont una cognossenza illuminada de la soa volontaa e de tuts qell qe al g’è piaxer, senza la qual la diventa illegitima. La fiducia in Dio l’è creder che Luu benediss sultant quei che g’he obediss, seguend l’esempi de Abram e l’esempi parfet de Gesù Cristu.
Quest judizi de Dio su l’Abram al profetiza qell qe al portarà su tuts quei qe agirann come luu, ind l’istessa ubbidienza a la veritaa divina proposta e domandada ind el so temp.
Gen . 15:7 : “ El Signur g’ha dit ancamò : Mi sun el Signur , che t’ho purtà fœura de Ur di Caldei, per dar-t chesta terra per posseder . ”    
Come preambulo a la presentazion de la soa alleanza cond Abram, Dio al regorda Abram qe l’ha portad fœra de Ur dei Caldei. Chesta furmula l’è mudelada sü la presentaziun del prim di “ des cumandament ” de Dio citaa en Es.20:2 : “ Mi sun YaHWéH, el to Dio, che t’ha purtà fœura de la terra d’Egit, de la cà de la schiavitù .”    
Gen . 15:8 : “ Abram g’ha rispost : Signur YaHWéH , cuma g’ho de savè che g’ho de avegh? »    
Abram al domanda a Signor un segn.
Gen . 15:9 : “ E el Signur g’ha dit : Ciapa una vaca de tri an, una cavra de tri an, un ariet de tri an, una tartaruuga e un colomb piscinin . ”    
Gen . 15:10 : “ Abram g’ha ciapà tüt chesti animai, g’ha tajà a metà, e g’ha mettuu ogni pezz denanz a l’olter ; ma lü el cundivideva minga i usèi .    
La risposta de Dio e l’azion de Abram i g’hann de besogn de spiegazion. Chesta cerimonia sacrificial la se basa sü l’idea de condivisiun che la riguarda i dü part che entran en un’alleanza, cioè : cundividem insema. I animai tajà in del mezz simbolizan el corp de Cristo che, vèssend un, sarà condividü spiritualment intra Dio e i sò elett. I pégore sunt l’imagin del òmm e de Cristo, ma i usèi g’han minga chesta imagen del òmm che Cristo mandà de Dio sarà. Donca, cuma simbul celest, cumparisen in del patt ma sun minga tajà via. L’espiaziun de Gesù per el pecà la sarà sultant per i elett terrester, minga per i angel celest.  
Gen 15:11 : “ I usèi de rapina s’in slargà süi cadaver ; e Abram g’ha cacià fœura .    
In del pian profetizà de Dio , sultant i cadaver di malvagi e ribell sarann ​​dà cuma mangià ai usèi de rapina al glorios riturn de Cristo Salvadur. A la fin, chestu destin riguardarà minga quei che fan alleanza cun Dio en Cristo e travers i sò legg . Perchè i cadaver di animai inscì espost sun de grand santità per Dio e per Abram. L’azion de Abram l’è justificada perqè i faits g’hann miga de contradir la profezia qe la riguarda el destin futur e final de la santitaa de Crist.
Gen . 15:12 : “ Quand el sul l’era drèe a tramuntà, un sonn profond l’è vegnuu sü Abram ; e ecco, una pagüra e una grand bugia l’è vegnuda sü de lù .    
Chestu sonn l’è minga nurmal. L’è un “ sonn profund ” , cuma chel induè Dio g’ha mettuu Adam per furmà una dònna, el sò “ aiutant ” , de una di sò còst. Come part de l’alleanza qe al fa cond Abram, Dio al ghe rivelarà el significad profeteg dat a qest “ aiut ” qe al sarà l’ojet de l’amor de Dio in Crist. Infait, domà ind l’aspet, Dio al al fa morir per entrar ind la soa presenza eterna, anticipand insì la soa entrada ind la vita eterna , çoè ind la vita vera , segond el principi qe al dix qe nissun om al pœl veder Dio e viver.      
La “ grande oscurità ” la vœl dir qe el Signor al fa orb a la vita terrestra per costruir ind la soa ment imajen virtuai de natura profetega, compresa l’aspet e la presenza de Signor medem. Inscì s’ciapà in del buio, Abram sente una legitima “ paura ”. Inolter, chestu sottalinea el caratter formidabil del Dio creatur che parla a lù.     
Gen . 15:13 : “ E YaHWéH g’ha dit a Abram : Sap che i tò discendent seran foresti en una terra che l’è minga luur ; Sarà schiavi e oppress per quatercent an . ”    
Dio l’annuncia a Abram el futur, el destin riservà ai sò discendent.
“... i tò discendent saràn foresti en una terra che l’è minga luur ” : chestu se riferiss a l’Egit.   
“ ... saran schiavi lì ” : al cambiament de un nœuf faraon che g’haveva minga cognossü Giuseppe, l’ebraich che l’è diventà grand visir del sò predecessur. Chesta schiavitù la sarà cumplidada in del temp de Mosé.   
“... e lür i oprimeran per quatercent an ” : Chesta l’è minga sultant l’upresiun egiziana, ma püsee en general l’upresiun che la tocarà i discendent de Abram fin quand che g’havaran in Canaan, la sò terra naziunal prumesa de Dio.   
Gen . 15:14 : “ Ma mi giudicherò la naziun che g’ha de vèss schiavitù, e dopu g’ha da vegnì fœura cun tanti beni . ”   
La naziun mirada chesta volta l’è sultant l’Egit, che lassaràn, purtand cun luur, difatt, tüt i sò richezi. Nota che en chestu versichel, Dio atribuiss minga a l’Egit l’“oppresiun ” menziunada in del versichel precedent. Chestu cunferma el fatt che i “ quatercent an ” menziunà se aplican minga sultant a l’Egit .     
Gen . 15:15 : “ Te g’he vèss sepelì in pas .   
Tut el sarà cumpletà cuma Dio g’ha annunzià. El sarà sepelì a Hebron in de la caverna de Macpela sü la terra cumprada de Abram durant la sò vita de un Ittita .
Gen . 15:16 : “ In de la quarta generaziun turnaran chi ; perchè l’iniquità di Amori l’è minga ancamò cumpleta . ”    
Intra qests Amorean , i Ittita g’hann dei bon raport cond l’Abram qe i consideren un rapresentant del grand Dé. Donca, g’han decidü de vendergh la terra per la sò tomba. Ma in “ quater generaziun ” o “ quatercent an ” , la situaziun la sarà diferent e i popul cananeo saràn rivà al limit de la ribelliun minga suportada de Dio e saràn tüt distrutt per lassà la sò terra ai ebrei che la faran luur terra naziunal.     
Per capì meji chestu pruget desastros per i Cananeo, g’hem de regordar che Noè g’haveva maledet Cananeo che l’era el prim fiœul de sò fiœul Cam. La tera promessa l’era donca popolada de chestu discendent de Cam maledet de Noè e de Dio. La soa distruzion l’era domà una question de temp stabilida de Dio per realizar i so proposit in su la terra.
Gen . 15:17 : “ Quand el sul l’è tramontà, g’he stà una scüra ; e ecco, g’hera un forn fumà, e i flam passavan intra i animai dividü . ”    
In questa cerimonia, l’è vietà el fööch acceso da l’òmm. Per avegh osad trasgredir chestu principi, i dü fiœui de Aaron un dì saran consumà de Dio. Abram l’haveva domandad a Dio un segn e l’è vegnud in forma de fœg celest qe al passava intra i animai tajads in duu. L’è inscì che Dio testimonia per i sò servitur cuma el profet Elia davaant di profet di Baal sostegnü de la regina e dona furestera del re Acab, ciamà Jezabel. El sò altar l’è affogad in del aqua, el fœuch mandà de Dio consumarà l’altar e l’aqua preparada de Elia , ma l’altar di falsi prufet l’è ignurà del sò fœuch.
Gen . 15:18 : “ In quel dì el Signur g’ha fatt un patt cun Abram, disend : A i tò discendent g’ho dà chesta terra, dal fiumm Egitt fin al grand fiumm, el fiumm Eufrate , ”    
A la fin de chestu capitul 15, chestu verset el cunferma, el sò argument principal l’è defatt chel del alleanza che separa i elett di olter òmm inscì che cundividen chesta alleanza cun Dio e che g’he servisen.
I cunfin de la terra promessa ai ebrei  superar quei che la naziun ocuparà dopu la conquista de Canaan. Ma Dio includ ind la soa oferta i immens desert de la Siria e de l’Arabia qe i se jonten a l’ “ Eufrate ” vers est e anca el desert de Shur qe al separa “ Egit ” de Israel. Intra qei desert qì, la tera promessa la ciapa l’aspet de un jardin de Dio.    
In de la letura spiritual profetich, i “ fiumm ” simbolizan i popul, inscì Dio pœu profetizar sü la posterità de Abram, cioè sü Cristo che truvarà i sò adoratur e i sò scelt olter Israel e Egitt, a ovest en “ Europa ” simbolizada en Apocalisse 9:14 cunt el nomm del “ grand fiumm E. ”      
Gen . 15:19 : “ la terra di Kenit, di Kenizit, di Cadmonit, ”   
Gen . 15:20 : “ di Ittit, di Perizit, di Refaim, ”   
Gen . 15:21 : “ di Amori, di Cananei, di Girgasi e di Jebusi .   
In di temp de Abram, chesti nomm indicavan i famèji radunà in di cità che cumponevan e populavan la terra de Canaan. Intra de lor g’he sun i Refaim che g’havaran preservà püsee di olter el standard gigant di antediluvian quand che Giosuè prend el territori “ quater generaziun ” o “ quatercent an ” dopu.     
Abram l’è el patriarca dei duu alleanz del pian de Dio. I sò discendent travers de la carn produran tanti discendent che nassen in del popul scelt de Dio, ma minga elegì de lù. Donca , chesta prima alleanza basada sü la carn la deforma el sò pruget de salvament e la confond la sò cumprensiun , perché la salveza la se basarà sultant sul att de fed in di dü alleanza. La circoncisiun de la carn g’ha minga salvà l’òmm ebraich anca se l’era dumandà de Dio . Quell qe l’ha permetud de vesser salvad eren i so ovre ubbidiente qe hann rivelad e confermad la soa fed e la soa fiducia in Dio. E l’è l’istess roba che cundiziuna la salveza in del nœuf patt, induè la fed en Cristo l’è renduda viva di oper de ubbidienza ai cumandament, ai ordinanz e ai principi divin rivelà de Dio, en tüta la Bibbia. Ind una relazion compiada cond Dio, l’insegnament de la letera l’è iluminad de l’intellijenza del spirit ; Per quest l’è perché Gesù l’ha dit : “ la letra la mata, ma el spirit el dà vita .”    
 
 
Genesi 16
 
Separaziun per legittimità
 
Gen .16:1 : “ Sarai, la dona de Abram, g’haveva minga partorì di fiœui. La g’haveva una cameriera egiziana che se ciamava Agar .   
Gen . 16:2 : “ E Sarai la dis a Abram : “Ecco, el Signur m’ha fatt steril; vegni, te prego, al me servitur; forsi g’havarò di fiœui da lee. Abram l'ha ascoltad la vuss de Sarai .    
Gen . 16:3 : " Dopu che Sarai, la dona de Abram, g'ha ciapà Agar l'Egiziana, la sò cameriera, e la g'ha dà a Abram, sò marì, cuma dona, dopu che Abram l'era stà des an in de la terra de Canaan . "   
L’è facil per noi criticà chesta scelta disgraziada per l’iniziativa de Sarai, ma varda la situaziun cuma la s’è presentada a la benedeta coppia.
Dio l’haveva diit a Abram qe un fiœl al saria nassud del so grembo. Ma g’ha minga cuntà de Sarai, sò dona , che l’era steril. Inolter, Abram g’ha minga interrogà el sò Creatur per ciarir süi sò annunci. L’era drèe a spetar che Dio el parlava segond la sò voluntà sovrana. E chichinsci, g’hem de capì che chesta mancanza de spiegaziun l’era precisament intenduda a provocar chesta iniziativa del òmm cun la qual Dio crea un upost illegitim al livel de la promessa de benediziun, ma util, per mett davaant del futur Israel costruì sü Isaac , una competiziun beligerant e cuntestante e aversari. Dio l’ha capid qe olter ai duu camin, el ben e el mal metuds denanz ai scernide de l’om, “ la carota e el bastun ” eren tuts duu necessari per spostar inanz el “ asen ” recalcitrant. La nassita de Ismael, anca lü fiœul de Abram, favorirà la furmaziun del staff arab fin a la sò ültima furma in de la stòria, religiüsa, Islam (sottomisiun ; un massim de ironia per chestu popul natüralment e ereditariament ribell).     
Gen . 16:4 : “ L’è entrà cun Agar, e lee l’è stada incinta. Quand l’è stada incinta, l’ha vardad la sò padruna cun sprez . ”   
Quest atteggiament contemptuos de Agar, l’egiziana vers la sò padruna, l’è anca mò una caratteristica di popul arab musulmani incö. E inscì, g’han minga del tut sbaglià perché el mund ucidental g’ha disprezà l’immens privilegi de vèss stà evangelizà in del nomm del divin Cristu Gesù. Insì qe qesta falsa relijon araba la seguta a proclamar qe el Signor l’è grand quand qe l’Ocident l’ha cancelad dei registr dei so penser.
L’imagin dada en chestu versichel rapresenta la situaziun esatta del noster temp de la fin, per el cristianesim ucidental , anca distòrt, cuma Sarai che parto plü di fiœui e la se affonda in de la sterilità spiritual de la bugia. E el dis : in de la tera di òrb, i cunt un œgg sun re.  
Gen . 16:5 : “ E Sarai l’ha dit a Abram : El me rimprover l’è sü de ti. G'ho mettuu el me servitur in del tò seno ; e quand che l’ha vist che l’era incinta, la me vardava cun disprez. Che el Signur l’è giudes intra mi e ti ! »    
Gen . 16:6 : “ Abram g’ha dit a Sarai : “Ecco, la tò serva l’è in del tò podè; Inscì Sarai la tratava mal ; e Agar l’è scapada de lee .    
Abram el se prend la responsabilità , e el dà no la colpa a Sarai per vèss l’ispiraziun per chesta nascita illegitima. Inscì, fin dal principi, la legittimità la impon la sò legg sü l’illegittimità e segund chesta leziun, d’incœu i matrimoni uniran sultant i gent de la stess famiglia strècc fin a l’Israel del futur e a la sò furma naziunal ottenüda dopu l’esodo dal Egitt che g’haveva di schiavi.
Gen . 16:7 : “ L’angel de YaHWéH l’ha truvada visin a una surgent d’aqua in del deserto, visin a la surgent che l’è sü la strada per Shur . ”   
Chestu scambi dirett intra Dio e Agar l’è pusibel sultant en virtù del status benedett de Abram. Dio l’ha truvada in del desert de Shur, che l’era de diventà la cà di arab nomad che vivevan in di tende in cerca de magnà per i luur pégore e camel. La funt d’aqua l’era el mezz de soravivenza de Agar e lee la incuntra la “ font de l’aqua de la vita ” , che la vegn per incoraggiàla a acetà el sò status de servitù e el sò destin prolific.   
Gen . 16:8 : “ El g’ha dit : Agar, cameriera de Sarai, de indué te vegnet e indué te va? Lee la g’ha rispost : Mi scapi de Sarai, la mia padruna .    
Agar rispond a tutt e dü i dumand : induè te va ? Risposta : Mi scappo. Ta vegnet de indovè ? Risposta : Da Sarai, la mia padruna.     
Gen . 16:9 : “ L’angel de YaHWéH g’ha dit a lee : Turna a la tò padruna, e umilia-t sotta la sò man . ”    
El grand giudes g’ha lassà no scelta, g’ha urdinà el riturn e l’umiltà, perchè el vero prublema l’era causà del disprez mustrà a la sò padruna che, a part de la sò sterilità, l’è ancamò la sò legitima padruna e la g’ha de vèss servida e rispetà .
Gen . 16:10 : “ L’angel del Signur g’ha dit a lee : Mi multiplicarò i tò discendent, inscì che seran minga cuntà en multitudin . ”     
YaHWéH l’incoragia ufrend-g una “ carota .” Ghe promet una posterità “ inscì numerusa che l’è impusibel cuntàla .” Fa minga un sbagli , chesta multitudin la sarà carnal e minga spiritual. Perchè i oracul de Dio seran purtà fin a l’istituziun del nœuf patt, sultant di discendent ebraich. Ma naturalment , qual-sa-vöör arab sincer pœu entrà in del patt de Dio acetand i sò standard scrivü di ebrei in de la Bibbia. E de la sò comparsa, el Coran musulman sudisfa minga chestu criteri. L’acüsa, la critica e la deforma i veritaa biblege autenticade de Gexù Crist.   
Prendend per Ismael l’espression jamò drovada per Abram, “ insì numeros qe al sarà miga possibel contar-i ”, capimo qe l’è domà una question de proliferazion umane e miga dei elets selezionads per la vita eterna. I cunfront propost de Dio sun semper sugett a di cundiziun che g’han de vèss sudisfatt. Esempi : “ stèll in del ciel ” se riferiss a qual-sa-vöör atività religiüsa che cumporta de “ illuminà la terra ” . Ma che lüs ? Sultant la lüs de la verità legitimada de Dio la fà una “ stella ” degna de “ brillar per semper ” in del ciel , segond Dan. 12 :3 , perché g’han de vèss verament “inteligent” e g’han de vèss verament “ insegnà la giüstizia ” segond Dio.                  
Gen . 16:11 : “ L’angel de YaHWéH g’ha dit a lee : Ecco, te g’he incinta, e te g’he partorirà un fiœul, e te g’he ciamarès Ismael ; perchè YaHWéH l’ha ascoltad la vostra afflizion . ”     
Gen . 16:12 : “ El sarà cuma un aseno selvadegh ; la sò man la sarà cuntra tüt, e la man de tüt la sarà cuntra de lù ; e lü l’abitarà di front a tüt i sò fradèi .     
Dio al paragona Ismael , e i sò discendent arab , a un " asen selvadegh ", l' animal famus per la sò natüra recalcitrant e testarda ; e inolter , brutal perchè l’è ciamà “ selvagg ”. Donca al pœl miga vesser domad, domestegad o coaxid. Insoma, luu al ama miga e al se lassa miga amar, e al porta ind i so jen una ereditarietaa agressiva vers i so fradei e i forestier. Chestu giudizi stabilì e rivelà de Dio l’è de grand impurtanza , en chestu temp de la fin , per cumprender el ròll punitif , per Dio, de la religiun del Islam che l’è stada cumbatida del fals cristianesim in di temp induè la “ lüs ” cristiana l’era sultant “ scurità ”. Dal sò riturn in de la terra di sò antenà, Israel l’è diventà ancamò una volta el sò ubietif, inscì cuma l’è stà l’ucident, etichettà cristian, prutett del podè american, che lür ciaman, senza tanti errur, “ el grand Satana ”. L’è vera che un piscinin “ Satana ” pœu recognoss “ el grand ”.                 
Cont el partorir Ismael, un nomm qe al vœl dir “ Dio l’ha scoltad ” , el fiœl de la disputa, Dio al crea un’oltra separazion denter de la famiia de Abram. La se jonta a la maledizion dei lengue creade ind l’esperiment de Babel. Ma se el prepara i mezz per punir , l'è perché el cognoss in anticipu el cumpurtament ribell di òmm en i sò dü alleanz sucessif fin a la fin del mund .  
Gen . 16:13 : “ La g’ha ciamà Atta El roï, el nomm de YaHWéH che g’haveva parlà a lee ; perchè lee la diseva : G'ho vist quaicoss chi, dopu che lü m'ha vist ? »    
El nomm Atta El roï vœur dì : Tu l’è el Dio che ved. Ma jamò , chesta iniziativa de dar a Dio un nomm l’è un indignaziun cuntra la sò superiorità. El rest de qest verset tradot in tante manere diferente l’è sintetizad in qest penser. Agar la pœu minga creder. Lee , la servitrice, l’era l’uget de l’atenziun del grand Dio creatur che vede el destin e el rivela. Dopu chesta esperienza, de che pœu avegh pagüra ?   
Gen 16:14  “ Perciò el nomm del pozz l’è stà ciamà El pozz de Lahai-Roi ; L’è intra Cades e Bared .   
I sit terrester indué Dio s’è manifestà sun prestigius, ma i onor che i òmm g’han pagà sun despess causà del luur spirit idolatrich , che g’he reconcilia minga cun Luu.
Gen 16:15  “ E Agar l’ha partorì un fiœl a Abram ; e Abram g’ha ciamà el sò fiœul, che Agar g’ha partorì, Ismael .   
Ismael l’è defatt l’autentich fiœul de Abram, e soratüt el sò prim fiœul a cui naturalment se tacarà. Ma l’è minga el fiœul de la promessa annunciad de Dio prima. Però scelt de Dio, el nomm “ Ismael ” che g’han dà, che vœur dì “ Dio g’ha ascultà ”, se basa sü l’affliziun de Agar soratüt , vitima di decisiun pres de sò padruna e de sò padrun . Ma ind el segond sens, al se basa anca in su l’error de Abram e Sarai ind l’haver credud per un moment qe qell fiœl concepid de l’Agar, l’Ejiziana, l’era la conferma, çoè “ el compiment ” , e la realizazion de l’annunzi de Dio. L’error g’ha di conseguenz sanguinosi fin a la fin del mund.       
El Signor l’è entrad ind el joc del penser uman e per luu l’essenzial l’è compiud : el fiœl de la disputa e de la separazion conflitual l’è viv. 
Gen . 16:16 : “ Abram g’haveva ottantasei ànn quand che Agar g’ha parturì Ismael a Abram . ”    
Donca “ Ismaele ” l’è nassuu in del 2034 (1948 + 86) quand Abram g’haveva 86 an.  
 
 
 
 
Genesi 17 
Separaziun per circoncisiun : un segn in de la carn 
 
Gen.17:1 : “ Quand che Abram g’haveva novantanœuf an, YaHWéH s’è presentà a Abram e g’ha dit: Mi sun Dio Onnipotent. Cammina davaant a mi, e stà senza reproche . ”   
In del 2047, a l’età de 99 an e a Ismael 13, Abram l’è visità en spirit de Dio che se presenta per la prima volta cuma “ Dio Onnipotent ”. Dio l’è drèe a preparar un’aziun che la rivelarà chestu caratter “ onnipotent ” . L’aspet de Dé l’è principalment de l’orden verbal e auditiv perqè la soa gloria la resta invisibel ma una someianza de la soa persona la pœl vesser vista senza morir.    
Gen.17:2 : “ Mi stabilirò la mia patt intra mi e ti, e mi multiplicarò tant . ”   
Dio renova la promessa de la sò multiplicaziun, specificand chestu temp “ al infinì ”, cioè cuma “ la polvar de la terra ” e “ i stèll del ciel ” che “ nissun pœu cuntà ”.        
Gen.17:3 : “ Abram l’è cascà in facia ; e Dio g'ha parlad, disend :    
Rendend-s cunt che chel che parla cun lù l’è el “ Dé Onnipotent ”, Abram el se s’ciopa in facia per vardar no Dio, ma l’asculta i sò parolles che incantan tüta la sò anima.  
Gen . 17:4 : “ Questa l’è la mia patt, che fago cun ti. Te diventarès el pà de tanti naziun . »   
L’alleanza fada intra Dio e Abram l’è rafurzada in quel dì : “ Te diventarès el pà de una moltitudin de naziun .”  
Gen . 17:5 : “ El tò nomm l’è püsee Abram ; ma el tò nomm l’è Abraham, perchè t’ho fatt pà de tanti naziun . »    
El cambiament de nomm de Abram a Abraham l’è decisiv e in del sò temp Gesù el farà istess cambiand i nomm di sò apostol.
Gen . 17:6 : “ Te faré tant fruttif, e te faré di naziun ; e i re vegnaran de ti . »    
Abram l’è el prim pà di naziun arab en Ismael, en Isaac el sarà el pà di Ebrei, i fiœui de Israel ; e in Madian el sarà el pà di discendent de Madian ; cun chi Mosé truvarà la sò dona Zippora, tüsa de Jetro.  
Gen . 17:7 : “ Mi stabilirò la mia patt intra mi e tì e i to discendent dopu de ti per tüt i luur generaziun per vèss un patt eterno, per vèss un Dio per ti e per i to discendent dopu de ti . ”    
Dio al cerniss in manera sutil i parolle de la soa patt qe la sarà “ perpetua ” ma miga eterna. Quest al vœl dir qe l’alleanza faita cond la soa progenie carnal la g’havarà una durada limitada. E qest limit al sarà rivad quand qe , ind la soa prima venuda e ind la soa incarnazion umana, el Crist divin al stabilirà in su la soa mort espiatoria voluntaria , la bas de la nœva alleanza qe la g’havarà, deperluu, conseguenze eterne.  
A chestu punt, g’ha de vèss renduu cunt che tüt i òmm primogenì miraa e nommà fin dal principi perden luur legitimità. Quest l’è stait el cas de Cain, el primogenit de Adam, de Ismael, el primogenit ma illegitim fiœl de Abram, e dopu de luu, al sarà el cas de Esau, el primogenit de Isaac. Chestu principi del falliment del primogenito profetiza el falliment del alleanza carnal ebraich. La segonda patt la sarà spiritual e la beneficiarà sultant i pagan veramente cunvertì, anca se g’he sun di appariziun ingannevul causà di fals pretensiun del òmm.
Gen . 17:8 : “ Mi darò a ti e ai to discendent dopu de ti la terra indué te set forestier, tüta la terra de Canaan, per possediment per semper ;  
Inscì, la terra de Canaan la sarà dada “ per un pussess eterno ”, cioè fin che Dio l’è ligà al sò patt . E el refuud del Messia Gesù el renderà null e vœul, donca 40 an dopu chesta indignaziun, la naziun e la sò capital Gerusalemm sarà distrutt di suldà roman, e i ebrei soravivent sarà disperdü in di vari pais del mund. Perchè Dio specifica una condizion de l’alleanza : “ Mi sarò el so Dio .” Ancamò, quand che cuma messagger de Dio, Gesù l’è uficialment refüdà de la naziun, Dio l’è bon de romp el sò patt cun cumpleta legitimità.     
Gen . 17:9 : “ Dio l’ha dit a Abraham : Te g’he de mantegnir la mia patt, ti e i to discendent dopu de ti in tüt i luur generaziun . ”    
Qest verset al met fin a tute qei pretension relijos qe fann Dé el Dé dei relijon monoteistege assemblade ind l’alleanza ecumenega nonostant i so insegnaments incompatibei e oposts. El Signor l’è vinculad domà ai so parolle qe stabilissen la bas del so patt, una sorta de contrat fait cond quei qe g’he obediss esclusivament. Se l’òmm mantegn la sò alleanza, la valida e la prolunga. Ma l'omm al g'ha de seguir Dio ind el so projet costruid su do fas sucessive ; el prim l’è carnal, el segond l’è spiritual. E qest passaj del prim a’l segond al met a la prœva la fed individual dei vesser uman, e prima de tut quella dei ebrei. Refudand el Crist, la nazion ebraica la romp el so patt cond el Signor qe al derva la porta ai pagan, e intra i quai quei qe se converten a Crist inn adotads de luu e imputads comè fiœi spirituai de Abraham. Donca tüt quei che mantegnen el sò patt sun carnalment o spiritualment fiœui o tüsan de Abraham. 
In quest verset vedem che Israel, la futura naziun de chel nomm, g’ha defatt la sò funt en Abraham. Dio decide de far di sò discendent un popul “ separad ” per una dimostraziun terrester. L’è minga una questiun de un popul salvà, ma de la costituziun de un radun del òmm che rapresenta i candidà terrester per la seleziun di elett salvà de la futura grazia de Dio che la sarà ottenüda de Gesù Cristu.  
Gen . 17:10 : “ Chesta l’è la mè patt, che g’he de guardà, intra mi e tì e la tò semenza dopu tì : tüt i òmm intra de tì g’han de vèss circoncidü . ”    
La circoncisiun l’è un segn del patt fatt intra Dio, Abraham e la sò posterità, cioè i sò discendent carnai. La sò deboleza l’è la sò furma culletiva che se aplica a tüt i sò discendent, che g’han fede o menu, che sun ubbidient o menu. Al contrari, ind el nœv patt, la selezion per la fed metuda a la prœva la sarà sperimentada individualment dei elets qe pœ otegneran la vita eterna in joc in qesta patt. A la circoncisiun g’ha de vèss giuntà una conseguenza disgraziada : anca i musulman sun stà circoncidì fin dal luur patriarca Ismael e dan a chesta circoncisiun un valur spiritual che i purta a rivendicar un diritt al eternità. Però, la circoncisiun g’ha sultant effet carnai perpetui e minga eterni.   
Gen . 17:11 : “ Voster stess circonciden ; e l’è un segn de un patt intra mi e ti . ”    
L’è defatt un segn de alleanza cond el Signor ma la soa eficacia l’è domà carnal e i versets 7, 8 , e i versets sucessiv 13 confermen la soa aplicazion domà “ perpetua ”.   
Gen . 17:12 : “ A l’età de vòtt dì, tüt i òmm che g’han de vèss circoncidü, nassuu en cà o cumprà cun dané de qual-sa-vöör furesté, che l’è minga de la tò raza . ”   
Chestu l’è ancamò parècc surprendent, ma anca se g’ha el sò caratter perpetuo, l’è ancamò una profezia che rivela el pian de Dio per el VIII millenni . Chestu l’è el mutif de la scelta di “ vòtt dì ”, perché i primi set dì simbolizan el temp terrester de la seleziun di elett de ses mil an e el giudizi del sett millenni. Organizand, sü la terra, una strècc alleanza cun la naziun ebraich e el sò embriun inizial, Abram, Dio rivela l’imagin del futur eternità di scelt liberà de la deboleza sessual carnal cuncentrada sul prepuzi tajà di maschi. Donca, cuma i elett vegnen de tüt i urigin di popul de la terra, ma sultant en Cristo , in del vècc patt, la circoncisiun g’ha de vèss aplicada anca ai furesté quand che vœuren vif cunt el camp scelt de Dio.  
L’idea principal de la circoncisiun l’è insegnar che in del regn eterno de Dio i òmm se riproduran plü e i desideri carnai seran plü pusibel. Inolter, l’apostol Paol el paraguna la circoncisiun de la carn del vècc patt cun chel del cœur di elett in del nœuf. In qesta prospetiva, al sujeriss la pureza de la carn e quella del cœr qe al se dà a Crist.
Circoncidir vœur dì tajà in gir e chesta idea rivela che Dio vœur stabilir una relaziun ünich cun la sò creatura. Come Dé “ gelus ” , al dumanda l’esclusivitaa e la priorità de l’amor ai sò scelt che g’han de, se l’è necesari, tajà via i relaziun uman intorn a luur che sun dannus per luur salveza e romp i ligam cunt i ròbb e i gent che dann luur relaziun cun lù . Ind un’imajen educativa profetega , qest principi al riguarda el so Israel carnal, prima, e el so Israel spiritual de tuts i temp qe al se rivela in Gexù Crist ind la soa perfezion.    
Gen . 17:13 : “ Quel che l’è nassuu in cà e quel che l’è cumprà cun dané g’ha de vèss circoncidü ; e la mia alleanza la sarà in de la tò carn per un alleanza eterna . ”    
El Signur l’insist sü chesta idea : i fiœui legitim e illegitim pœden tacass a lù perché lü profetiza inscì i dü alleanz del sò pian de salvament. . . Donca, l’enfasi segnada del return del espresiun “ acquisì a cost di dané ” profetiza Gesù el Cristu che sarà stimà a 30 denari di ebrei religius ribell. E donca , per 30 denari , Dio l’ofrirà la sò vita umana per redenziun di ebrei e di pagan scelt in del nomm del sò sant patt. Ma la natüra “ perpetua ” del segn de la circoncisiun l’è regordada e la precisiun “ in de la tò carn ” cunferma sò caratter momentan . Perchè chesta patt che cumencia chichinsci g’havarà una fin quand el Messia vegnarà “ per mett fin al pecà ” , segond Dan.7:24.          
Gen . 17:14 : “ Un òmm minga circoncidü, che l’è minga stà circoncidü in de la sò carn, l’è tajà fœura del sò popul : g’ha violad la mè patt .”    
L’osservazion dei regole stabilide de Dio l’è streita e l’ammet miga una ecezion perqè i so transgression i deformen el so projet profeteg, e luu al mostrarà impedind a Mosé de entrar in Canaan qe qesta colpa l’è granda. L’incirconciso in carn l’è minga püsee legitim per vif in del popul ebraich terrester che l’incirconciso in cœur sarès in del futur eterno regn celest de Dio.
Gen . 17:15 : “ Dio g’ha dit a Abraham : Te g’he ciamarès püsee Sarai, la tò dona, Sarai ; ma el sò nomm l’è Sarah h . ”    
Abram vœl dir pà de un popul ma Abraham vœl dir pà de una moltitudin. Inscì , Sarai vœur dì nobil ma Sara vœur dì principessa.
Abram l’è jamò el pà de Ismael, ma el cambiament del sò nomm Abraham l’è giüstificad sü la multiplicaziun de la sò posterità en Isaac el fiœul che Dio g’ha annunzià , minga sü Ismael . Per l’istess mutif, la steril Sara la crearà e la partorirà tanti fiœui travers de Isaac e el sò nomm diventarà Sara.
Gen . 17:16 : “ Mi la benedirò, e te darò un fiœl per lee ; Mi la benedirò, e lee la diventarà naziun ; i re di popul vegnaran de lee .    
Abram al camina cond Dio, ma la soa vita quotidiana l’è terrestra e la se basa sui condizion natural terrestre, miga sui miracoi divin. Anca ind el so penser al da ai parolle de Dio el segnifegad de una benedizion del mez cont el qual la Sarai l’ha otegnud un fiœl de l’Agar, la soa servitora.
Gen . 17:17 : “ L’Abraham l’è s’ciopà in facia; l’ha rìd e l’ha dit in del sò cœur: “G’ha de nass un fiœul per chel che g’ha cent an?” e Sara h , che g’haveva novanta an, la g’havaria partorid un fiœul? »   
Quand el s’è rendü cunt che Dio podaria dì che Sarai l’era bun de partorir quand l’era steril e g’haveva giamò 99 an, g’ha rìd in del sò cœur. La situazion l’è insì inimaginabel a nivell uman terrester qe qest rifless del so penser al par natural. E al da un segnifegad ai so penser.
Gen . 17:18 : “ E l’Abraham g’ha dit a Dio : Oh! Che Ismael vif devant de ti! »     
L’è ciar che l’Abraham ragiuna carnalment e che el cuncep sultant la sò moltiplicaziun travers de Ismael, el fiœul giamò nassuu e de 13 an .
Gen . 17:19 : “ Dio l’ha dit : Sara, la tò dona, la te partorirà de sicür un fiœul; e te g’he ciamarès Isaac. Mi stabilirò la mia patt cun lù cuma un patt eterno per i sò discendent dopu de lù ”    
Sapend i penser de Abraham , Dio al rimprovera e al rinnova l'annunzi senza lassar la minima possibilitaa de un error de interpretazion .
El dubi de l’Abraham sü la nassita miracolosa de Isaac profetiza el dubi e l’incredulità che l’umanità se manifestarà vers Gesù Cristu. E el dubi al ciaparà la forma de un refuud uficial de part de la posterità carnal de Abraham.
Gen 17:20   Per quant riguarda Ismael, t’ho sentid. Ecco, mi el benedirò, e el farò frutt, e el multiplicarò tant ; Lü el partorirà dodes princip, e mi el faré una grand naziun . ”  
Ismael vœl dir che Dio g’ha rispost, anca, en chestu intervent, Dio giüstifica ancamò el nomm che g’ha dà. Dio el farà fructif, el se multiplicarà e el furmarà la grand naziun araba cumposta de “ dodes princip ”. Chestu numer 12 l’è simil ai 12 fiœui de Giacob de la sò santa alleanza che sarà sucedü di 12 apostol de Gesù Cristu , ma simil significa no istess perché cunferma l’aiut divin ma minga un’alleanza salvatrice sül sò pian per la vida eterna. Inolter, Ismael e i sò discendent saràn ostil vers tüt quei che entran in del santa patt de Dio , successivament ebrei e dopu cristian. Chestu ròll dannus punirà una nassita illegitima cun procedur illegitim imaginà de la mam steril e del pà tropp cuntent. Donca, i fiœi carnai de Abraham portarann ​​l’istess maledizion e a la fin patirann l’istess refuud de part de Dio.  
Dopu avegh cognossü Dio e i sò valur, i discendent de Ismael pœden sceglier de vif segond i sò regul fin a entrà in del alleanza ebraich, ma chesta scernida la restarà individual cuma l’eterna salveza che la sarà ufrida ai scelt. Inscì , cuma cun olter òmm de tüt i urigin , la salveza en Cristu la sarà ufrida a luur e la via per l’eternità sarà dervida a luur, ma sultant sül standard ubbidient de Cristo Salvadur, crocifiss, mort e resuscità.
Gen . 17:21 : “ Mi stabilirò la mia patt cun Isaac, che Sara g’ha de partorir in quest mument fissà del an che vegn . ”   
Ismael g’haveva 13 an al mument de chesta visiun segond el verset 27, g’havarà donca 14 an a la nassita de Isaac. Ma Dio insist sü chestu punt : la sò patt la sarà stabilida cun Isaac, minga cun Ismael . E lü el sarà nassuu de Sara.   
Gen . 17:22 : “ E quand che g’ha finì de ​​parlà cun lù, Dio l’è nà sü de Abraham . ”   
I comparsa de Dio inn rare e ecezionai, e quest al spiega perqè i vesser uman se abituen miga ai miracoi divin e perqè , comè l’Abraham , el so raxonament al resta condizionad dei lej natural de la vita terrestra. El sò messaj trasmetü, Dio se ritirà.
Gen . 17:23 : “ L’Abraham g’ha ciapà Ismael, sò fiœul, e tüt quei che l’eran nassuu en sò cà, e tüt chel che l’era stà cumprà cun dané, tüt i òmm intra i òmm de la cà de Abraham ; e l’ha circoncidü quel dì stess, segond el cumand che Dio g’haveva dà .    
L’ordin dat de Dio l’è subit eseguì. La sò ubbidienza la giüstifica la sò alleanza cun Dio. Chestu pudend padrun de l’antichità cumprava di servitur e el status de schiavo l’esisteva e l’era minga cuntestad. Infatt , chel che rend discutibil l’argument l’è l’üs de la viulenza e el maltratament di servitur. El status de s’ciav l’è anca chel de tüt quei redent de Gesù Cristu, anca incœu .
Gen . 17:24 : “ L’Abraham g’haveva novantanœuf an quand l’è stà circoncidü . ”   
Chesta precisiun la regorda che l’ubbidienza l’è dumandada de Dio ai òmm, indipendentement de luur età ; dal püsee piscinin al püsee grand. 
Gen . 17:25 : “ El sò fiœu Ismael g’haveva tredes an quand l’è stà circoncidü . ”   
L’è donca 14 an püsee grand de sò fradel Isaac , che g’he darà una vera capacità de fà mal a sò fradel püsee piscinin, el fiœul de sò dona legitima.
Gen . 17:26 : “ In quel dì l’è stà circoncidü Abraham e sò fiœul Ismael . ”   
Dio al regorda a Ismael la soa lejitimitaa vers l’Abraham, qe l’ è el so pà. La luur circoncisiun comun l’è ingannevul cuma i afermaziun di luur discendent che disen de vèss discendent del stess Dio. Perqè per afermar de vesser de Dio, l’è miga assee haver-g l’istess pà carnal ancestral. E quand qe i ebrei miga credents pretenden qesta conession cond el Signor a causa del so pà Abraham, Gesù al refudarà qest argoment e al imputerà a lor comè el so pà, el diavol, el Satana, el pà dei busie e un assassin del principi. Quell qe Gexù l’ha diit ai ebrei ribell del so temp l’è ver anca per i noster pretension arab e musulman .
Gen . 17:27 : “ E tüt i òmm de la sò cà, nassuu en sò cà o cumprà cun dané di foresti, sun stà circoncidü cun luu . ”   
Dopu chestu mudel de ubbidienza, vedem che i disgrazi di ebrei che g’han lassà l’Egit vegnaran semper de luur sottavalutaziun de chesta ubbidienza che Dio dumanda en termin assolut, en tüt i temp e fin a la fin del mund.
 
 
Genesi 18
 
La separazion dei fradei nemìs
 
Gen . 18:1 : “ E el Signur g’ha cumpars intra i querc de Mamre, quand che l’era sentà a la purta de la sò tenda in del calor del dì .”   
Gen . 18:2 : “ E lü l’ha alzà i œucc, e l’ha vardà , e ecco che tri òmm l’eran dreè a lü. Quand che g’ha vist, l’è cors a truvàl de l’entrada de la sò tenda e s’è inclinà per terra .    
Abraham g’ha cent an, el sa che l’è vecc incœu ma l’è ancamò en bona furma fisich, perché el “ corr a truvà ” i sò visitadur . L’ha recognossud lor come messajer celest ? Ma quel che vede l’è “ tri òmm ” e podem vedè in de la sò reaziun, el sò sens de ospitalità spuntanea che l’è el frutt del sò caratter amorevul natüral.      
Gen . 18:3 : “ E lü g’ha dit : Signur, se g’ho truvà grazia in di tò œucc, pass minga via, te prego, dal tò servitur .”    
Ciamar un visitadur “ signur ” l’era el resultà de la grand umiltà de Abraham e ancamò g’he no di prœuf che pensava de rivolgess a Dio. Perchè chesta visita de Dio sotta un aspett uman total l’è eceziunal perché anca Mosé g’ha minga el permess de vedè “ la gloria ” de la facia de Dio segond Es.33:20 a 23 : “ Yahweh g’ha dit: Te g’he sarà minga capas de vedè la mè facia, perché l’òmm pœu minga vedèm e vif. YaHWéH l’ha dit: Ecco un post visin a mi; te starè sü la ròca. Quand la mia glòria la passarà, te mett in d’una fessura de la ròca e te cuprirò cun la mia man fin che passarò. E quand che girò la man, te vedarè la schiena, ma la me facia la se vedarà minga . Se la vision de la “gloria ” de Dio l’è proibida, al se proibiss miga de ciapar un’aspet uman per avvicinass ai so creature. Dio el fa per visitar Abraham, el sò amis, e el farà ancamò in de la furma de Gesù Cristu de la sò conceziun embriunal fin a la sò mort espiatoria.         
Gen . 18:4 : “ Che vegnen purtà un pooch d’aqua, e te lavarès i pè; e riposa sotta quest alber .”   
El verset 1 el fà capì che l’è cald e la sudà di pè cupert de polvar de terra la giüstifica el lavagg di pè di visitadur. Chesta l’è una bella oferta fatta a luur. E chesta atenziun l’è tüta al merit de Abraham.
Gen . 18:5 : “ Mi ciaparò un tocch de pan, per rinfurzà el tò cœur ; dopu che seguirà in de la tò strada ; perchè l’è per quest che te passi visin al to servitur. I g’han rispost : Fa cuma g’he dis .    
Chichinscì vedem che Abraham g’ha minga identificà chesti visitadur cuma di òmm del ciel . L’atenziun che g’he mustra l’è donca una testimunianza di sò qualità natürai del òmm. L’è umil, amorevul, gentil, generus, servizius e ospital ; ròbb che el fan apprezà de Dio. In chestu aspett del òmm, Dio aprova e aceta tüt i sò propost. 
Gen . 18:6 : " L'Abraham l'è entrà subit in de la sò tenda a la Sara , e g'ha dit : "Subit, tri mesur de farina fina, impastala e fa di tort ."     
El magnà l’è util al corp carnal e vedent tri corp de carn davaant a lù, Abraham g’ha el magnà preparà per rinuvar la forza fisich di sò visitadur.
Gen . 18:7 : ​​" E l'Abraham l'è cors vers el sò gregg, l'ha ciapad un vitell, tener e bon, e l'ha dad a un servitor, e lü l'ha preparad in fretta ."   
La scelta de un vitell tenero mustra ancamò sò generosità e sò benevolenza natüral ; el sò piasè de fär piasè al sò visin. Per avegh chestu resultà, g’he dà el mej ai sò visitadur. 
Gen . 18:8 : “ El g’ha ciapà anca bur e latt, cunt el vitell che l’era stà preparà, e g’ha mettuu devant de luur. Lü stess l’era insema a luur, sotta l’arbur. E g’han magnà .”   
Chesti mangià apetitoso sun presentà a gent che passan, gent che el cugnuss no ma che trata cuma se fudessen di sò famèji. L’incarnazion dei visitador ‘l é vera parqè i mangien mangiar fait par i vesser uman.
Gen . 18:9 : “ Dopu g’han dit : Induè l’è Sara , la tò dona? Lü g’ha rispost: L’è lì, in de la tenda .    
La prova del ospit l’è stada un sucess per la glòria de Dio e per la sò, i visitadur rivelan la sò vera natüra cunt el nomm de sò dona, “ Sarah ”, che Dio g’ha dà in de la sò vision precedent.  
Gen . 18:10 : “ Un de lor l’ha diit : Tornerò da ti in quest moment ; e Sara , la tò dona, la g’havarà un fiœul. Sarah l’era drèe a scoltà a la purta de la tenda, che l’era derè a lü .    
Nutem che in de la comparsa di tri visitadur , nient permett de identificar YaHWéh di dü angel che l’acompagnan. La vita celest la se manifesta qi e la rivela el sens igualitari qe al regna lì.
Menter ün di tri visitatür l’annuncia la nassita imminent de Sarah, lee l’asculta da l’entrada de la tenda quel che l’è stad dit e el test specifica chi “ l’era derè a lü ” ; che vüreva dit che la vedeva no e pudeva no vess cunscient de la sò presenza. Ma l’eran minga òmm.   
Gen . 18:11 : “ Abraham e Sara l’eran vècc e vècc : e Sara g’haveva minga speranza de partorir di fiœui .”    
El verset definiss i nurmai cundiziun del òmm comun a tüt l’umanità.
 
Gen . 18:12 : “ La rìdeva denter de lee , disend : Adess che sun vecc, g’ho de voler püsee? Anca el me signur l’è vecc .”    
Nota ancamò la precisiun : “ La rìd intra de lee ” ; inscì che nissun l’ha sentid rìder senza el Dé vivent che cerca i ment e i cœur.   
Gen . 18:13 : “ Allora el Signur g’ha dit a Abraham : Perché la Sara la g’ha rìd, disend : g’ho de partorir un fiœul, che sun vecc? »    
Dio al profita de qest per rivelar la soa identitaa divina , qe la justifega la menzion de YaHWéH perqè l’è defatt luu qe al parla sota qesta aparenza umana a l’Abraham. Sultant Dio pœu cognoss i pensé scondù de Sara e incœu Abraham el sa che Dio l’è drée a parlà a lù.
Gen . 18:14 : “ L’è quaicos de tropp dificil per YaHWéH ? In del temp stabilì tornarò a tì, in del stess temp ; e Sara la g’havarà un fiœl .”    
Dio al diventa autoritari e al renova la soa predizion ciarament ind el nomm de YaHWéH de la soa divinitaa.
Gen . 18:15 : “ E Sara l’ha dit de bugia, disend : Mi g’ho minga rìd. Perché g’haveva pagüra. Ma lü g’ha dit : Al cuntrari, te g’he rìd .    
" Sarah l'ha bugiar " el test al dis perqè Dio l'ha sentid el so penser segret, ma nissun rid l'è vegnud fœra de la soa boca ; Donca l’era domà una piccola bugia per Dio ma minga per l’òmm. E se Dio la rimprovera, l’è perché lee la amet minga che Dio g’ha el controll süi sò pensé. Lee la dà la prœuva de chestu andend fin a mingià a lü. L’è per quest che insist disend : “ Al cuntrari (l’è fals), t’hee rìd .” Desmenteghem minga che l’òmm benedì de Dio l’è Abraham e minga Sara, sò legitima dona, che beneficia sultant de la benediziun de sò marì. I sò idee g’han giamò purtà frutt in de la malediziun de la nassita de Ismael, el futur nemìs ereditari e cuncurrent de Israel ; l’è vera realizar un pruget divin.        
Gen . 18:16 : “ E i òmm se levan sü per ndà via, e g’han vardà vers Sodoma. L’Abraham l’è ndad cun lor, per cumpagnà lor .”   
Dopu avegh s’ciopà la set, dà de magnà e avegh rinuvà a Abraham e Sara la futura nassita del legitim fiœul Isaac , i visitadur celest rivelan a Abraham che anca luur visita sü la terra g’ha un’oltra missiun : la riguarda Sodoma. 
Gen . 18:17 : “ Allora YaHWéH l’ha dit: Devi sconder a Abraham quel che son drèe a fà ?... ”    
Qui g’hem l’aplicazion precisa de qest verset de Amos 3:7: “ De segur el Signor YaHWéH al farà miga nient, ma al rivela el so segret ai so servidor i profet .” 
Gen . 18:18 : “ Abraham sarà de sicür una naziun grand e putent, e tüt i naziun de la terra sarà benedì en lù .”   
A causa de la solet perdita de significà che l’è aplicada al avverbi “ certament ” , me regordi che significa : en mod cert e assolut . Prima de rivelar el sò pian distrutif, Dio el se affretta a rassicurà l’Abraham del sò status davaant a lù e el rinnova i benediziun che g’he darà. Dio al comença a parlar de l’Abraham ind la terza persona per elevar-l a’l rang de una granda figura storega de l’umanitaa. Inscì, el mustra ai sò discendent carnal e spiritual el mudel che benediss e che regorda e definìs in del verset che vien.   
Gen . 18:19 : “ Perchè l’ho scernì, perché el pœu cumandar ai sò fiœui e a la sò cà dopu de lù, perché tegnen la via del Signur , per fär giüstizia e giüstizia, e perché el Signur pœu fà per Abraham chel che g’ha prumetü... ”   
Quell qe Dio al descriv in qest verset al fa tuta la diferenza cond la Sodoma qe al va a destrugar. Fin a la fin del mund, i sò scelt sarà cuma chesta descriziun : mantegnir la via de YaHWéH cunsist in de la prategh de la giüstizia e de la giüstizia ; la vera giüstizia e la vera giüstizia che Dio costruirà süi test de la legg per insegnar al sò popul Israel. El rispett per chesti ròbb sarà la cundiziun perché Dio rispeta i sò promèss de benediziun.  
Gen . 18:20 : “ E YaHWéH g’ha dit : El grid cuntra Sodoma e Gomorra l’è aumentà, e luur pecà l’è grand .”    
Dio el purta chestu giudizi cuntra Sodoma e Gomorra, i cità di re che Abraham l’era vegnuu a salvar quand che sun stà atacà . Ma l’era anca a Sodoma che el sò nevodo Lot g’haveva scelt de stabiliss, cun la sò fameja e i sò servitur. Sapend el legam de attaccament qe l’Abraham al g’ha per el so nevod, Dio al moltiplica i forme de atenzion vers el vegg per annunziar-g i so intenzion. E per far-l, al se sbassa a’l nivell de l’om per umanizar-s el plussee possibel per metar-s a’l nivell del rexonament uman de l’Abraham, el so servidor.
Gen . 18:21 : “ Perciò vago giò e vedarò se g’han fatt segond el raport che l’è rivà a mi; e se l’è minga inscì, el saverò .”   
Qeste parolle inn in contrast cond la cognossenza del penser de la Sara, perqè el Signor al pœl miga vesser ignurant del nivell de imoralitaa rivad in qeste do citaa de la pianura e de la soa abundanta prosperitaa. Chesta reaziun la rivela la cura che g’ha per fàr acetar el sò fedel servitur la giüsta sentenza del sò giudizi.
Gen . 18:22 : “ I òmm se sun spustà e se sun spustà vers Sodoma. Ma l’Abraham l’è restà ferm devant del Signur .”   
In quest sit, la separazion dei visitador la permet a Abraham de identificar intra lor el Dé vivent, YaHWéH, present cond luu sota un semplix aspet uman qe al facilita ‘l scambi de parolle. L’Abraham al diventarà asée curagg per impegnàss en una spéce de negoziaziun cun Dio per ottener la salveza di dü cità, una di quai l’è abitada del sò car nevud Lot.
Gen . 18:23 : “E l’ Abraham el s’è avvicinad e l’ha dit : Te vœret anca ti destrugar i giüst cunt i malvagi ? »    
La dumanda posta de Abraham l’è giüstificada , perché en i sò aziun culetif de giüstizia , l’umanità la causa la mort di vitim inucent ciamà dann colaterai. Ma se l' umanitaa la pœl miga dir la diferenza , Dio la pœl . E lü el purtarà la prœuva de chest a Abraham e a nun che legem la sò testimonianza biblica.  
Gen . 18:24 : “ Forsi g’he sun cinquanta giüst denter de la cità: te g’he destrugi anca tì, e sparagnarès no la cità per i cinquanta giüst che g’he sun denter ? »    
In de la sò anima gentil e amorosa, Abraham l’è pien de ilusiun e el se imagina che l’è pusibel truvà almenu 50 gent giüst en chesti dü cità e el invoca chesti 50 pusibel gent giüst per ottener da Dio la grazia di dü cità in del nomm stess de la sò giüstizia parfet che la pœu minga colpir el culpabil cun l’innucent.
Gen . 18:25 : “ Per copà el giüst cunt el malvagi, perché el giüst l’è cuma el malvagi: l’è luntan de ti che te fàs inscì ! Luntan de ti ! El che giudica tüta la terra el farà minga giüstizia ? »    
L’Abraham al pensa insì de resolver el problema col regordar a’l Signor qell qe al pœl miga far senza negar la soa personalitaa qe l’è insì tacada al sens de la justizia parfeta.
Gen . 18:26 : “ E el Signur g’ha dit : Se truvi in ​​Sodoma cinquanta giüst denter de la cità, alura risparmiarò tüta la cità per luur . ”    
Cun pazienza e gentileza, YaHWéH g’ha lassà parlà Abraham e in de la sò rispòsta g’ha dimustrà che g’haveva rason : per 50 gent giüst i cità sun minga distrutt. 
Gen . 18:27 : “E l’Abraham g’ha rispost e g’ha dit : Ecco, mi g’ho pensà de parlà al Signur, anca mi che sun sultant polvar e ceneri .”    
L’è el pensé de “ polvar e cenere ” che g’he sarà restà di òmm impi dopu la distruziun di dü cità in de la vall ? Però, Abraham el confess che lü stess l’è sultant “ polvar e cenere ”.     
Gen . 18:28 : “ Forsi g’he mancaran cinq di cinquanta giüst : g’he vœut distrugg tüta la cità per cinq? E YaHWéH l’ha dit : “Mi la destrugirò minga, se truvi lì quarantacinq gent giüst ” .    
L’audacia de l’Abraam la g’ha purtarà a segutar la sò negoziaziun ogni volta che sbassa el nümer di elett che se truvan e g’ha da fermà in del verset 32 ​​sul nümer di des giüst. E ogni volta che Dio g’he darà la sò grazia per el nümer propost de Abraham.
Gen . 18:29 : “E Abraham g’ha parlà ancamò, disend : Forsi g’he sarà quaranta giüst. E YaHWéH l’ha dit: Mi faré minga gnent per el ben de chesti quaranta .    
Gen . 18:30 : “ L’Abraham l’ha dit : Che el Signur l’è minga rabià, e mi parli. Forsi trenta gent giüst se truvaran lì. E YaHWéH l’ha dit: Mi faré minga gnent, se truvi lì trenta gent giüst . ”    
Gen . 18:31 : “ L’Abraham g’ha dit : Ecco, g’ho ciapà la libertà de parlà al Signur. Forsi g’he sarà vint gent giüst che se truvan lì. E YaHWéH l'ha dit : Mi la destrugi minga per el ben de sti vint .    
Gen . 18:32 : “ E l’Abraham l’ha dit: “Che el Signur l’è minga rabià, e mi parli sultant chesta volta. Forsi des gent se truvaran lì. E YaHWéH l’ha dit: Mi la destrugi minga, per el ben de chesti des gent giüst .   
Chichinscì la negoziaziun de Abraham la finiss, perché el cumprend che g’he un limit da mett olter al qual la sò insistenza la sarès stà irragiunevul. El se ferma al numer di des gent giüst. L’è otimista che el cred che chestu nümer de gent giüst el se truva in chesti dü cità currutt, anca se se cunta sultant Lot e i sò parent.
Gen .1 8:33 : “ E YaHWéH l’è andà via, quand che g’haveva finì de ​​parlà cun Abraham. E Abraham l’è turnà a cà sò .   
L’incontro terrester de dü amis, un Dio celest e onnipotent e l’olter, òmm, polvar de la terra, la finiss e ognun turna ai sò mesté. Abraham a la sò abitaziun e YaHWéH a Sodoma e Gomorra sü cui el sò giudizi distrutif el cascarà.
Ind el so scambi cond el Signor , l’Abraham l’ha rivelad el so carater qe l’è a l’imajen de Signor, preocupad de veder la vera justizia realizada intant qe al da a la vita el so fort valor prezios. Donca, l’acord del sò servitur pudeva sultant incantar e alegrà el cœur de Dio che cundivid cumpletament i sò sentiment.
 
 
Genesi 19
 
Separaziun en emergenza
 
Gen . 19:1 : “ I dü angel sun rivà a Sodoma la sira ; e Lot l’era sentà in de la porta de Sodoma. Quand Lot i g’ha vist, el s’è levà sü per truvàl e el s’è inclinà cun la facia per terra .    
Recugnusem in chestu cumpurtament la bona influenza de Abraham sül sò nevud Lot perché lü mustra l’istess pensierosità vers i visitadur che passan. E el fa quest cun tanta püsee atenziun, perchè el cognoss la mala moralità di abitant de la cità de Sodoma indué el s’è stabilì per vif.
Gen . 19:2 : “ E lù g’ha dit : Ecco, sciur, entrà in cà del voster servitur e stà lì ; lava i pè ; te levarès sü la matina bonora e te seguirès in de la tò strada. No, g’han rispost, passerem la nott in de la strada . ”    
Lot el fà el sò dover dà la benvenuda ai gent che passan per sò cà per prutegh di aziun senza vergügna e malizius di abitant currutt. Truvem i stess parolles de benvenuto che Abram g’haveva dit ai sò tri visitadur. Lot l’è defatt un omm just qe al s’è miga lassad corrump de la soa coabitazion cond i vesser pervers de qesta citaa. I dü angel sun rivà per destrugar la cità ma prima de destrugala, vœuren confonder la malvagità di abitant ciapand-i a man ross, cioè en dimostraziun attiva de luur malvagità. E per avegh chestu resultà, g’han sultant de passà la nott in de la strada per vèss atacà di sodomit.
Gen . 19:3 : “ Ma Lot g’ha spincc tant che lür sun rivà da lù e sun entrà en sò cà. El g’ha dà una festa e g’ha cucc el pan senza lievito. E g’han magnà . ”   
Lot donca al riess a convince-i, e i aceten la soa ospitalitaa ; che g’he dà ancamò l’oportunità de dimustrar la sò generosità cuma Abraham g’haveva fà prima de lù. L’esperienza la ghe insegna a descuvrir la bella anima de Lot, un òmm giüst intra i ingiüst. 
Gen . 19:4 : “ Ma prima che lür se n’andavan a lecc, i òmm de la cità, i òmm de Sodoma, g’han circondà la cà, piscinin e vecc; tutta la popolazion la s’era precipitada lì . ”   
La dimostraziun de la malvagità di abitant la va olter i aspetatif di dü angel, perché vegnen a cercal in de la cà indué Lot g’ha dà la benvenuda. Dèmm un œgg al livel de contagio de chesta malvagità : " di fiœui ai vècc " . El giudizi de YaHweh l’è donca interament giüstificaa.   
Gen . 19:5 : “ E g’han ciamà Lot, e g’han dì : “Induè sun i òmm che sun rivà da ti chesta sira? Purta-i fœra a noialter, perché i pudem cognosser .    
I gent ingenu pœden vèss ingannà di intenziun di sodomita, perché l’è minga una dumanda de cognoss l’un l’olter ma de cognoss in del sens biblich del termin, cuma “ Adam g’ha cognossuu sò dona e lee g’ha partorì un fiœul ”. La depravaziun de chesti gent l’è donca total e senza rimedi.  
Gen . 19:6 : “ Lot l’è vegnuu fœura da luur a la purta de la cà e l’ha serrà la purta deré . ”   
Lot curagius che se precipita per incuntrar i abominabil stess e che se preocupa de serrà la purta de sò cà derè per pruteger i sò visitadur.
Gen . 19:7 : “ E lü g’ha dit : “Mei fradèi, ve prego, fate minga el mal !” »    
El bon òmm l’esorta i malvagi a fà minga el mal. Luu i ciama “ fradei ” perqè inn omen come luu e l’ha tegnud denter de luu la speranza de salvar quaivun de lor de la mort vers la qual la soa condota i l’è dree a portar.   
Gen . 19:8 : “ Ecco, g’ho dü tüsan che g’han mai cognossü un òmm ; Mi i purtarò fœura a ti, e ti te podet far-i cuma te vœut. Domà fa minga nent a chesti òmm perché sun rivà sotta l’ombra del me tècc . ”    
Per Lot, el cumpurtament di Sodomita riva a di voltezz mai rivà prima in chesta esperienza. E per prutegg i sò dü visitadur, lü vien a propost i sò dü tüsan ancamò vergin al sò post.
Gen . 19:9 : “ I disen : Partì ! I dixen anc’mò : Quest omm l’è vegnud come un forest, e al farà la part del giudes ! Ben, farem pegg a ti che a lor. E g’han pressà Lot cun viulenza, e se sun avanzà per bütà giò la purta . ”    
I parolle de Lot calman no el branco assemblad, e qei vesser mostruos qì, dixen, i se preparen a far-l pegg qe a lor. Poeu pruan a butà giò la purta.
Gen . 19:10 : “ I òmm g’han slargà la man e g’han purtà Lot denter de cà, e g’han serrà la purta . ”   
Cunt el curagius Lot stess en pericul, i angel intervegnen e purtan Lot denter de la cà.
Gen . 19:11 : “ E g’han ciapà de orb i òmm che l’eran a la pòrta de la cà, i püsee piscinin e i püsee grand, inscì che g’han minga fatt difficoltà a truvà la pòrta .   
De fœra, i gent emozionads plussee vixin inn colpide orbe ; I occupant de la cà sun donca prutètt. 
Gen . 19:12 : “ I òmm g’han dì a Lot : Cossa g’he ancamò chi ? I gener, i fiœi e i tüsan, e tüt chel che l’è de ti in de la cità, purtal fœura de chestu sit . ”    
Lot l’ha trovad grazia ind i œgg dei angel e de Dio qe i g’ha mandads. Per salvà la sò vita , g’ha de “ vess fœura ” de la cità e de la vall de la pianura perchè i angel destrugaran i abitant de chesta vall che diventarà un’area de ruvin cuma la cità de Ai. L’oferta dei angel la se estend a tut qell qe al g’ha part ind i creature umane vivente.  
In chestu tema de separaziun el comand divin de “ vegnì fœura ” l’è permanent. Perqè luu l’incoragia i so creature a separar-s del mal in tute i so forme come i false cese crestiane. Ind el Apoc. 18 :4 al comanda ai so elets de “ vegnir fœra ” de “ Babilonia la granda ” , qe la riguarda prima la relijon catolega e segonda la relijon protestanta multifacetada, sota la qual influenza inn restads fina a qest moment. E come con Lot, la soa vita la sarà salvada domà obedend subit a’l comand de Dio. Perchè, quand che l’è promulgada la legg che rend obbligatori el ripòs de la dumenica in del prim dì, la fin del periud de grazia l’è cumpletada. E donc sarà trop tard per cambiar la vòstra opiniun e la vòstra posiziun sü chestu prublema.       
Vœuri atirar la vòstra atenziun sul pericul de ritardà la decisiun necesaria. La noster vita l’è fragil, pœdem morir de malatie, incident o aggressiun, ròbb che pœden suceder se Dio appreza no la noster lentezza de reagir, e en chestu cas, la fin del temp de la grazia cullettiva perd tüta la sò impurtanza, perché chi mor prima de lù, mor in de la sò ingiustizia e in de la sò condanna de part de Dio. Conscient de chestu prublema, Paolo dis en Ebr. 3:7-8 : “ Incœu, se sentit la sò vus , induri minga el voster cœur cuma in de la ribelliun ... ” . G’he donca semper un’urgenza per rispund a l’oferta fatta de Dio , e Paol l’è de chesta opiniun segond Ebr 4:1 : “ G’hem pagüra, menter g’he ancamò una promessa de entrà in del sò ripòs, perché nissun de vuuter el par minga vèss mancant .”       
Gen . 19:13 : “ Perchè sem drèe a distrugg chestu sit, perché el grid cuntra i sò abitant l’è grand davaant del Signur . YaHWéH l’ha mandà a destrugel .   
Questa volta, el temp l’è pressant, i angel fan savè a Lot la rason de la sò presenza in sò cà. La cità la g’ha de vèss distrutta rapidament per decisiun de YaHWéH .
Gen . 19:14 : “ Lot l’è vegnuu fœura e l’ha parlà ai sò gener che g’havevan ciapà i sò tüsan , disend: Levàs sü e vèss fœura de chestu sit ; perchè el YaHWéH el destrugarà la cità. Ma a i sò gener pareva che l’era drè a scherzà . ”    
I gener de Lot eren certament minga del livel de malvagità di olter sodomit ma per la salveza cunta sultant la fed. E pare che l’avevan minga. I convinziun del luur suocèr g’havevan minga interesà e l’idea impruvisa che el Dé YaHWéH l’era prunt a dastrügiar la cità l’era semplicement incredibil per luur.
Gen . 19:15 : “ Quand el dì l’era drèe a s’ciopà, i angel g’han urtà a Lot, disend : Leva sü, ciapa la tò dona e i tò dü tüsan che sun chi, perché te perdet minga in de la distruziun de la cità . ”    
La distruziun de Sodoma la dà urigen a di separaziun che rumpin el cœur e che rivelan la fed e la mancanza de fed. I tüsan de Lot g’han de sceglier intra segutar luur pà o segutar luur marì.
Gen . 19:16 : “ Menter lü l’era lì, i òmm g’han ciapà per la man, la sò dona e i sò dü tüsan, perché el Signur l’era dispost a risparmial ; L’han purtà via e l’han lassà fœura de la cità . ”    
In questa azion, Dio al ne mostra “ una marca s’ciopada del fœg .” Ancamò una volta l’è per el giüst Lot che Dio salva, cun luu, i sò dü tüsan e la sò dona. Inscì, scipà da la cità, se truvan fœura, liber e viv.  
Gen . 19:17 : “ Quand che g’han purtà fœura, vun de luur g’ha dit : Scappa per salvà la tò vita ; varda minga derè, e ferma minga in tüta la pianura ; scappa in de la muntagna, perché te perdet minga .    
La salveza la sarà in de la montagna, la scelta lassada a Abraham. Lot pœu inscì cumprender e pentir del sò error de avegh scernì la pianura e la sò prosperità. La sò vita l’è en pericul, e g’ha de fà fretta se vœur vèss al sicür quand el fœuch de Dio colpiss la vall. L’è urdinà de vardà minga indrè. L’ordin el g’ha de vèss pres letteralment e figurativament . El futur e la vita sunt davaant ai soravivent de Sodoma, perchè deré de luur g’he sarà prest sultant di rovin incandesent incendià di sass de solfar bütà del ciel.
Gen . 19:18 : “ Lot g’ha dit : Oh ! no, Signor ! »    
L’ordin dad de l’angel al fa spaventar Lot.
Gen . 19:19 : “ Ecco, g’ho truvà grazia in di tò œucc, e te g’he stà grand misericordia per salvà la mia vita ; ma pœde minga scapà in de la muntagna, prima che el desaster me ciappa, e mi perirò .    
Lot el cognoss chesta regiun indué vif e el sa che per rivà sü la muntagna g’ha de duperà tant temp. Perciò, el prega l’angel e el ghe ufriss un’oltra soluziun.
Gen . 19:20 : “ Ecco, chesta cità l’è visin per scapà lì, e l’è piscinina. Œh ! che scappi lì,... l’è minga piscinin?... e che la mia anima la vif ! »    
A la fin de la vall g’he Tsoar, una parolla che la vœur dì piscinin. Lee l’è soravissüda al dramma de la vall per vèss un rifugio per Lot e la sò fameja.
Gen . 19:21 : “ E lü g’ha dit : “Ecco, g’ho anca mi chesta grazia cun ti, e g’ho minga distrugg la cità de cui te parlet . ”    
La presenza de chesta cità la testimonia ancamò chestu episodi dramatich che g’ha colpì i cità de la vall de la pianura indué se truvavan i dü cità de Sodoma e Gomorra.
Gen . 19:22 : “ Frècc e scapà lì, perchè pœu minga fà nient fin che te rivi lì. Per quest l’è che chesta cità l’è stada ciamada Zoar .   
L’angel l’è incœu dipendent del sò acord e l’aspetarà fin che Lot l’entrà en Zoar per cupà la vall.
Gen . 19:23 : “ E el sul l’è levà sü la terra, quand Lot l’è entrà en Zoar . ”   
Per i Sodomita un dì nöf el pareva che l'albava sotta un bel alba ; un dì cuma qual-sa-vöör olter... 
Gen . 19:24 : “ Dopu el Signur g’ha piövü sü Sodoma e sü Gomorra solfar e fœuch del Signur del ciel . ”   
Qesta miracolosa azion divina la g’ha ricevud una testimonianza potenta travers i descoverte dol arqeolog adventista Ron Wyatt. L’ha identificà el sit de la cità de Gomorra, e i sò abitaziun se sun appicà l’un cuntra l’olter sü la pendida ucidental de la muntagna che la cunfina cun chesta vall. Ol paviment de qest pòst ‘l é formad de prede de solfar qe, quand qe i henn esposte a ‘l fœg, i se pizzan anc’mò incœ. El miracol divin l’è inscì cumpletament cunfermà e degn de la fed di elett.
Al cuntrari de chel che l’è stà despess pensà e dì, Dio g’ha minga duperà l’energia nuclear per destrugir chesta vall, ma di sass de solfar e de solfar pur, stimà al 90% de pureza, che l’è eceziunal segund i specialist. El ciel g’ha minga di nivul de solfar , donca pœu dì che chesta distruziun l’è l’oper del Dio creatur. L’è bon de crear qual-sa-vöör materia segond el sò bisogn perchè g’ha creà la terra , el ciel e tüt chel che g’he denter.  
Gen . 19:25 : “ L’ha distrut quei cità, tüta la pianura, e tüt i abitant di cità, e tüt chel che cresseva sü la terra . ”   
Cossa pœu soravif en un sit sottapost a una piœuva de sass de solfar brüsant ? G’he sun ancamò nient olter che di ròcc e di ròcc de solfar. 
Gen . 19:26 : “ E la dona de Lot la vardava indrè, e l’è diventada un pilaster de sal . ”   
Chestu sguard indrè de la dona de Lot mustra di rimpiant e un interess persistent per chestu sit maledet. Chestu stat de ment fà minga piasè a Dio e Luu el fà savè trasfurmand el sò corp en un pilaster de sal, l’imagen de la sterilità spiritual assoluta .
Gen . 19:27 : “ E l’Abraham el s’è levà sü la matina bonora e l’è andà in del sit indué l’era stà davaant del SIUR . ”   
Minga sapend del dramma che l’è stà, Abraham riva al querc de Mamre indué g’ha dà la benvenuda ai sò tri visitadur.
Gen . 19:28 : “ El vardava vers Sodoma e Gomorra, e vers tüta la terra de la pianura ; e ecco, l’ha vist un fum che l’era levà sü de la terra, cuma el fum de un fornèl .    
La montagna l’è un ecellent osservatori. De l’alteza indué l’è, Abraham el varda sü la regiun e el sa indué l’è la vall de Sodoma e Gomorra. Se el terren del sit l’è ancamò un brasèr incandescent , de sora se leva sü un fum acre causà del solfar e del consum de tüt i materiai cattà sü en una cità da part del òmm. El sit l’è cundannà a la sterilità fin a la fin del mund. G’he sun sultant di ròcc, di sass, di sass de solfar e sal, tanti sal che favoriss la sterilità del sœul.
Gen . 19:29 : “ Quand che Dio g’ha distrutt i cità de la pianura, g’ha regordà de Abraham ; e g’ha purtà Lot fœura del desaster, cunt el qual g’ha butà giò i cità indué l’era stà Lot .    
Chesta chiariment l’è impurtant perché la ne rivela che Dio g’ha salvà Lot sultant per fär piasè a Abraham, el sò fedel servitur. Donca g’haveva minga smess di rimproveral per la sò scelta de la vall prospera e di sò cità currutt. E quest al conferma qe l’è stait veramente salvad del destin cognossud de Sodoma come “ un marc tirad fœg del fœg ”, in manera streita.  
Gen . 19:30 : “ Lot l’ha lassà Zoar per ndà in di altitudin, e s’è stabilì sü la muntagna, lü e i sò dü tüsan, perché g’haveva pagüra de restà a Zoar. L’abitava in d’una caverna, lü e i sò dü tüsan .   
La necessità de separaziun l’è incœu ciara per Lot. E l’è lü che decide de star minga a Zoar che , anca se “ piscinin ”, l’era anca populad de gent currutt e pecadur davaant a Dio. A sò volta, lü riva in de la muntagna e, luntan de tüt i cunfort, vif cun i sò dü tüsan en una caverna, un riparo natüral sicür ufrì de la creaziun de Dio.  
Gen . 19:31 : “ El püsee grand g’ha dit al püsee piscinin : El noster pà l’è vecc ; e g’he nissun in de la terra che vegna da noialter, segond l’usanza de tüt i pais .    
G’he minga ròbb scabrous in di iniziatif ciapà di dü tüsan de Lot. La luur motivaziun l’è giüstificada e apruvada de Dio perché agisen in del fin de där la posterità a luur pà. Senza chesta motivaziun l’iniziativa la sarès stà incestuosa.
Gen . 19:32 : “ Vien, fasem bef vin al noster pà, e sdraiem cun luu, perché g’hem de preservà la semenza del noster pà . ”   
Gen . 19:33 : “ Inscì g’han fa bef vin al sò pà chela nott ; e la vègia l’è ndada a durmì cun sò pà : lü el saveva minga quand l’è stà sdrajà, e quand l’è levà sü .    
Gen . 19:34 : “ El primogenito l’ha diit al plussee picinin : Ecco, g’ho durmid ieri noit cond el me pà ; fasem bef vin anca sta nott, e vadem a stà cun luu, perché g’hem de preservà la semenza del noster pà . ”    
Gen . 19:35 : “ I g’han fa bef vin al sò pà anca quella nott ; e la püsee piscinina l’è ndada a stà cun luu : lü el saveva minga quand che l’è stà sdrajà, e quand l’è levà sü .    
La inconscienza total de Lot en chesta aziun dà al prucess l’imagen del inseminaziun artificial aplicà ai animai e ai òmm en noster temp ültim. G’he no el desideri de piaser, e l’è no püsee scandalus del accoppiament di fradèi e surel in de la prima umanità.
Gen . 19:36 : “ I dü tüsan de Lot sun restà incint de luur pà . ”   
Chesti dü tüsan de Lot mustran di qualità eceziunal de autonegaziun per l’onur de luur pà. Come mam single, cresseran luur fiœul da sul, uficialment senza pà, e donca renuncian a ciapär un marì, un cònjuge, un cumpagn.
Gen . 19:37 : “ El primogenito g’ha partorì un fiœul e g’ha ciamà Moab : l’è el pà di Moabit fin incœu . ”    
Gen .1 9:38 : " El püsee piscinin g’ha partorì un fiœul, e g’ha ciamà Ben Ammi: l’è el pà di fiœui de Ammon fin incœu . "   
In de la profezia de Daniel 11:41 truvam la menziun di discendent di dü fiœui : “ El entrarà in de la terra gloriosa, e tanti sarann ​​stà sfracà; ma Edom, Moab e el cap di fiœi de Ammon sarann ​​liberà di sò man . Un ligam carnal e spiritual unirà donca chesti discendent a Israel fundà sü Abraham, la radis dopu Eber del popul ebraich. Ma chesti radis comun crearan di liti e mettan chesti discendent cuntra la naziun de Israel. In Sofonia 2:8 e 9, Dio profetiza el destino per Moab e per i fiœi de Ammon : “ G’ho sentid el rimprover de Moab e i rimprover di fiœi de Ammon, quand che g’han insultà el me popul e se sun alzà cuntra i luur cunfin. Per quest son viv ! dis el SEGHER di armäd, el Dé de Israel: Moab sarà cuma Sodoma, e i fiœui de Ammon cuma Gomorra, un sit de spine, un büs de sal e una desolaziun per semper; el rest del me popul el depredarà, e el rest de la me naziun el possederà .”     
Chestu pruva che la benediziun de Dio l’era sultant sü Abraham e l’era minga condivisa di sò fradèi nassuu del stess pà, Terah . Se Lot l’è stait bon de beneficiar de l’esempi de Abraham, quest al sarà miga el cas per i so discendents nassuds dei so do tüsan.
 
 
 
Genesi 20
 
Separaziun per el status de prufet de Dio
 
Renovand l’esperienza cunt el Faraon riportada in de la Genesi 12 , Abraham presenta la sò dona Sara cuma sò surela a Abimelech, re de Gerar (la Palestina d’incœu visin a Gaza). Ancamò una volta , la reaziun de Dio a punir-l la fà descuvrir che el marì de Sara l’è el sò profeta . El podè e la pagüra de Abraham se sun spantegà inscì per tüta la regiun.
 
Genesi 21
 
La separaziun del legitim e del illegitim
 
La separaziun travers del sacrifici de chel che amem
 
Gen . 21:1 : “ E el Signur g’ha visità Sara cuma g’haveva dit, e el Signur g’ha fatt a Sara cuma g’haveva dit. »   
In questa visita, Dio mett fin a la lunga sterilità de Sara.
Gen . 21:2 : “ E la Sara l’è stada incinta e l’ha parturì un fiœul a Abraham, in de la sò vegia età, in del temp stabilì che Dio g’haveva parlà. »   
Isa.55:11 la cunferma : “ Inscì l’è la mia parolla che la vegn fœura de la mè boca la turnarà minga vœuda a mi, ma la cumpletarà chel che desideri e la cumpletarà chel che desideri ” ; la promessa fatta a Abraham l’è mantegnuda, donca el verset l’è giüstificad. Chestu fiœu l’è vegnuu in del mund dopu che Dio g’ha annunzià la sò nassita. La Bibbia al presenta come el “ fiœl de la promessa ” , qe al fa de l’Isaac un tip profeteg del messianeg “ Fiœl de Dio ” : Gesù.          
Gen . 21:3 : “ E Abraham g’ha ciamà el sò fiœul che l’era nassuu, che Sara g’ha partorì , Isaac. »   
El nomm Isaac vœur dì : el rìd. Abraham e Sarah han tutt e dü rid quand han sentid Dio annuncià el sò futur fiö. Menter el rìd alegher l’è pusitif, el rìd de burla l’è minga. Infatt , tüt i dü i cònjugi g’han avü la stess reaziun vèssend vitim de pregiudizi del òmm. Perché rideven al pensé di reaziun del òmm di gent intorn a lür. Dopu l’inondaziun, la durada de la vida l’è diventada tant püsee cuurta e per i òmm , l’età de 100 segn l’è avanzada la vegiaia ; quella indué spetem pooch de la vida. Ma l’età la significa nient en una relaziun cunt el Dio Creatur che mett i limit de tüt i ròbb. E l’Abraham el descuvre in de la sò esperienza e el ricef , de Dio, richeza, onor e paternità, chesta volta, legitim.    
Gen . 21:4 : “ E Abraham g’ha circoncidü Isaac, sò fiœul, quand che g’haveva vòtt dì, cuma Dio g’haveva cumandà. »    
A sò volta, el fiœu legitim l’è circoncidü. El comand de Dio l’è obedì.
Gen . 21:5 : “ L’Abraham g’haveva cent an quand che l’è nassuu sò fiœul Isaac. »   
La ròba l’è notevul, ma minga per i standard antediluvian.
Gen . 21:6 : “ E la Sara la dis : Dio m’ha dat motif de rìder ; Chi l’ascultarà rìd cun mi. »    
La Sarah la pensa che la situasiün l’è ridicul perché l’è umana e una vitima de pregiudizi uman. Ma chestu desideri de rìd riflett anca una gioia inspetada. Come sò marì Abraham, lee g’ha la pusibilità de partorir a un’età induè chestchi l’è plü immaginabil en termin de nurmalità del òmm.
Gen . 21:7 : “ E lee la dis : “Chi g’havaria dit a Abraham : Sara la g’ha de där del latt ai fiœui?” Perchè g’ho parturì un fiœul in de la sò vegiaia. »    
La ròba l’è verament eceziunal e interament miraculosa. Vardand qeste parolle de Sara a nivell profeteg , podem veder in Isaac el fiœl qe al profetiza el nœv patt in Crist, intant qe Ismael al profetiza el fiœl de la prima patt. Per el sò refud de Cristus Gesù, chestu fiœul natüral nassuu segond la carn per el segn de la circoncisiun l’è refüdà de Dio a favur del fiœul cristian seleziunà per mez de la fed. Come Isaac, Cristo, fondador del nœv patt, al sarà nassud miracolosament per rivelar e rapresentar Dio ind un’aspet uman. Al contrari, l’Ishmael l’è concepid domà su bas carnai e su la comprension streitament umana.
Gen . 21:8 : “ El fiœl l’è cressü e l’è stà desmetü ; e l'Abraham l'ha fait una granda festa el dì qe Isaac l'è stait desmetud . »    
El neon che g’ha el seno el diventarà un adolescent, e per el pà Abraham, se derva un futur pien de promess e de felicità, che lü celebra cun gioia.
Gen . 21:9 : “ E la Sara la vedeva el fiœl de Agar l’Egiziana, che l’haveva partorì a Abraham, che rideva ; e l'ha diit a Abraham : "    
El rìd l’ha definitivament un grand post in de la vita de la benedeta coppia. L’animosità e la gelusia de Ismael vers Isaac, el sò fiœu legitim, el purta a rìd e a ciapal in gir. Per Sara, el limit de quell qe l'è soportabel l'è stait rivad : dop la burla de la mare la vegn quella del fiœl ; l'è tropp.  
Gen . 21:10 : “ Cacia fœra quest servitù e el sò fiœul ; Perchè el fiœul de chesta schiava l’è minga erede cunt el me fiœul, anca cunt Isaac. »    
L’esasperasiün de Sarah la se pö capì, ma varda cun mi de sora . La Sara la profetiza l’indegnità del prim patt che l’ereditarà minga cunt i elett el nœuf, basà sü la fed in de la giüstizia de Cristus Gesù.
Gen . 21:11 : “ E l’era tant mal per l’Abraham per el sò fiœl. »   
Abraham reagiss minga cuma Sara perché i sò sentiment sun dividü intra i sò dü fiœui. La nassita de Isaac la scancela minga i 14 an de afeto che el ligan a Ismael.
Gen . 21:12 : “ E Dio l’ha dit a Abraham : “Che l’è minga mal per el fiœl e per la to servitù. In tutt quel che la Sara t’ha dit, asculta la sò vus : perchè en Isaac la sarà ciamada la tò semenza. »    
In qest messaj, Dio al prepara l’Abraham a acetar el spartiment de Ismael, el so fiœl plussee grand. Chesta separaziun l’è in del pian profetich de Dio ; perché profetiza el falliment del vècc patt mosaich . Come consolazion, in Isaac, El multiplicarà i sò discendent. E el cumpliment de chesta parolla divina el sarà fatt cun l’istituziun de la nœuva alleanza induè i “ scelt ” saràn “ ciamà ” del messagg del eterno Vangel de Dio en Gesù Cristu.      
Inscì, paradossalment, Isaac sarà patriarca de la vègia alleanza e l’è specialment en Giacob, sò fiœu che segond la carn e el segn de la circoncisiun, l’Israel de Dio sarà stabilì süi sò fundament . Ma el paradoss l’è qe qell stess Isaac qì al profetiza domà dei lezion in su la nœva patt in Crist.  
Gen . 21:13 : “ E mi faré anca del fiœul de la schiava una naziun, perché l’è la tò semenza. »  
Ismael l’è el patriarca de tanti popul del Mediorient. Fin quand Cristo l’è comparid per el so ministeri terrester salvador, la lejitimazion spiritual la aparteneva domà ai discendents de qests duu fiœi de Abraham. El mond ocidental al viveva ind i tante forme de paganism, senza vardar l’esistenza del grand Dé creador.
Gen . 21:14 : " E l'Abraham el s'è levad su la matina bonora, l'ha ciapad el pan e una butella de aqua, l'ha dait a Agar, l'ha metud su la spalla. E l’è ndada via e l’è andada in gir in del desert de Beer-seba. »   
L’intervent de Dio l’ha rassicurà Abraham. El sa che Dio stess el vardarà sü Agar e Ismael e el acetta de separass de luur, perché el se fida de Dio per pruteger e guidar. Perchè lü stess l’è stà prutett e guidà fin incœu de Luu.
Gen . 21:15 : “ E quand che l’aqua in de la buttiglia l’è finida, la g’ha slanzà el fiœul sotta un busc ,   
Ind ol desert de Beersheba, l'aiva portada via ‘l é consumada subit e senza aqua, Agar la varda nomà la mort coma ‘l resultad final de la sœ disgraziada situazion.
Gen . 21:16 : “ l’è ndad e l’è sedù di front, a circa un colp de arc ; perchè lee la diseva : Lassèm minga vedè morir el fiœul. E lee la s’è sedüda di front, e l’ha alzà la vus e l’ha piant. »    
In questa situazion estrema, per la segonda vœlta, Agar la s’è slargada inanz a la facia de Dio.
Gen . 21:17 : “ E Dio l’ha sentid la vuss del fiœl, e l’angel de Dio l’ha ciamad Agar del ciel, e l’ha diit a lee : Cosa t’è, Agar ? G’he minga pagüra, perchè Dio g’ha ascultà la vuss del fiœul indué l’è. »    
E per la segonda volta , Dio l’intervien e la parla per rassicurar-la.
Gen . 21:18 : “ Leva su, leva su el fiœl e ciapal in di man ; perchè la faré una grand naziun. »    
Te regordi che el fiœul Ismael l’è un bagai de 15 a 17 an, ma l’è comunque un fiœul sugett a la sò mam Agar e i dü g’han plü aqua da bef. Dio vœur che lee la suporta sò fiœul perché un destin pudend l’è riservà a lü.
Gen . 21:19 : “ E Dio g’ha dervì i sò œucc, e lee g’ha vist un pozz d’aqua ; e lee l’è ndada e l’ha impienì la buttiglia de aqua, e l’ha dà de bef al fiœul. »    
Che l’era un miracul o menu, chestu pozz d’aqua l’è cumpars in del mument giüst per dar a Agar e al sò fiœu un gust de vida ancamò. E i deven la soa vita al potent Creador qe al derva o al sara la vision e l’intellijenza dei robe.
Gen . 21:20 : “ E Dio l’era cunt el fiœul, e l’è cressü, l’è stà in del deserto, e l’è diventà un arcer. »   
El desert l’era donca minga vœui perché Ismael caciava i animai che g’haveva copà cunt el sò arc per magnài.
Gen . 21:21 : “ E l’è stà in del desert de Paran ; e la sò mam g’ha ciapà una dona in del pais d’Egit. »    
El ligam intra i ismaelit e i egizi al sarà donca rafurzad e ind el temp, la rivalitaa de Ismael cond l’Isaac la cressarà a’l pont de far-i nemis natural permanents.
Gen . 21:22 : " In quel temp lì, Abimelech e Ficol, el capitan del sò esercit, g'han parlà a Abraham, disend : Dio l’è cun te in tüt chel che te fa. »    
I esperienz purtà del introduziun de Sara cuma sò surela, scrivuu in del Gen. 20, g’han insegnà a Abimelech che Abraham l’era el profet de Dio. L’è incœu spaventad e spaventad.
Gen . 21:23 : “ E adess giuram chi per Dio che te tratarès no falsamente cun mi, cun i me fiœui e cun i fiœui di me fiœui: segond la bontà che g’ho mustrà, te tratarès cun mi e cun la terra indué te seet stà. »   
Abimelech al vœl plu vesser la vitima dei truc de Abraham e al vœl otegnir de luu impegns ferm e risolut per un’alleanza in pax.
Gen . 21:24 : “ E l’Abraham l’ha dit: Giurirò. »   
L’Abraham g’ha nissun brutt intenziun vers Abimelech e pœu donca där el sò acord cun chestu patt.
Gen . 21:25 : " E l'Abraham l'ha rimproverad Abimelec per un pozz d'aqua che i servitur de Abimelech g'havevan ciapà per forza. »   
Gen . 21:26 : E Abimelech g'ha dit : Mi so minga chi g'ha fatt chest, e ti m'hee minga dit, e g'ho minga sentid parlà de lù fin incœu. »    
Gen . 21:27 : “ E l’Abraham g’ha ciapà pègor e bœu, e g’ha dà a Abimelec, e i dü g’han fatt un patt. »   
Gen . 21:28 : “ E l’Abraham l’ha separad set agnèi del gregg ; »  
La scernida de l’Abraham de “ sett pégore ” la testimonia la sò cunnession cunt el Dio creatur, che vœur inscì associar cunt el sò mesté. L’Abraham el s’è stabilì en una terra furestera ma el vœur che el frutt del sò mesté resta sò proprietà.  
Gen . 21:29 : “ E Abimelech g’ha dit a Abraham : Che sun chesti set agnèi che g’he mett in part ? »    
Gen . 21:30 : E lü g’ha dit: “Prendi chesti set agnei de la mia man, per testimonianza che g’ho scavà chestu pozz.” »   
Gen . 21:31 : “ Perciò el nomm del sit l’è stà ciamà Beer-seba, perché lì g’han giurà tücc dü. »   
El pozz de la disputa g’ha ricevü el nomm de la parolla “ sheba ” che l’è la radis del numer “ sett ” en ebraich, e che se truva in de la parolla “ shabbat ” che indica el sett dì, el noster sabato santificaa cuma ripòs settimanal de part de Dio fin dal principi de la sò creaziun terrester. Per preservar la memoria de chesta alleanza, el pozz l’è stà inscì ciamà “ el pozz di sètt ”.         
Gen . 21:32 : “ E g’han fatt un patt a Beer-seba. E Abimelec e Picol, el capitan del sò esercit, se levan sü, e i se sun turnà in de la tera di Filistei. »   
Gen . 21:33 : “ E l’Abraham l’ha piantad un arbor de tamarisc a Beer-seba ; e lì l’ha invocad el nomm de YaHWéH , el Dé etern. »    
Gen . 21:34 : “ L’Abraham l’è restà in de la tera di Filistei per tanti dì. »   
Dio l’haveva organizà per i sò servitur di cundiziun de pas e tranquillità.
 
 
 
 
Genesi 22
 
La separaziun del pà e del unich fiœul sacrificà
 
Chestu capitul 22 presenta el tema profetich de Cristo ufrì en sacrifici de Dio cuma Pà. Al rapresenta el principi de la salveza preparad in segret de Dé fin dal principi de la soa decision de crear dei controparts libere, intelijent e autonome in contra de luu . Chestu sacrifici l’è el prezi de pagar per ottener un return de amor di sò creatür. I scelt saran quei che g’han rispost ai aspetatif de Dio cun cumpleta libertà de scernida.
 
Gen.22:1 : “ Dopu chesti ròbb Dio g’ha tentà Abraham, e g’ha dit: Abraham: E lü g’ha rispost: Eccomi! »   
L’Abraham l’è tant ubbidient a Dio, ma fin induè pœu ndà chesta ubbidienza ? Dio al cognoss jamò la resposta , ma l’Abraham al g’ha de lassar adree , come testimonianza a tuts i elets, una prœva concreta de la soa ubbidienza esemplar qe al rend insì degn de l’amor del so Dio qe al rend el patriarca qe la soa posterità la sarà sublimada de la nassita de Crist Gesù. 
Gen.22:2 : “ E Dio l’ha dit: Ciapa adess el to fiœl, el to unic fiœl Isaac, che te ame; va in de la tera de Moria, e ofri-l lì cuma un’oferta brusada sü una di montagn che te dirò. »   
Dio el pressa apposta sü chel che fà mal, al limit de chel che l’è soportabil per chestu vècc de püsee de cent an. Dio g’ha dà miraculosament la gioia de avegh un fiœul nassuu per lù e la Sara, la sò dona legal. Donca lü sconderà di quei che g’han intorn l’incredibil dumanda de Dio : “ Ofri el to unich fiœul cuma sacrifici . ” E la risposta pusitiva de Abraham la g’havarà di conseguenz etern per tüt l’umanità. Perchè, dopu che Abraham g’ha acettà de ufrir sò fiœul, Dio stess l’è minga püsee capas de renuncià al sò pian de salvament ; se g’havaria pudü pensà de renuncià.    
Nutem l’interèss de la precisiun : “ sü una di muntagn che te dirò .” Chestu post precis l’è prugramad per ricef el sàang de Cristo. 
Gen . 22:3 : “ E l’Abraham el s’è levà su la matina bonora, l’ha sellad el sò aseno, e l’ha purtà cun luu dü servitur e Isaac, sò fiœul. El s’è scipà el legn per l’oferta brusada e l’è ndad in del sit che Dio g’haveva dit. »   
L’Abraham l’ha decidü de obedir a chesta indignaziun e cunt un cœur pesant , l’ha urganizà la preparaziun de la cerimonia sanguinosa urdinada de Dio.
Gen . 22:4 : “ El terz dì Abraham g’ha alzà i œucc e g’ha vist el post de lontan. »   
La terra de Moria l’è a tri dì de viagg de indué l’è lü.
Gen . 22:5 : “ E Abraham g’ha dit ai sò servitur : Resta chi cunt el aseno ; Mi e el jòvin andem inscì luntan per venerà, e dopu turnerem da ti. »    
L’at terribil che l’è drèe a commett g’ha minga bisogn de testimoni. Donca el se separa di sò dü servitur che g’han de spetà el sò riturn.
Gen . 22:6 : “ L’Abraham g’ha ciapà el legn per l’oferta brusada, g’ha mettü sül sò fiœul Isaac, e g’ha purtà el fœuch e el cutel en man. E tücc dü caminavan insema . »   
In chesta scena profetich, propri cuma Cristo g’ha de purtà el pesant “ patibul um ” sü cui i sò pols sun stà ciavà, Isaac l’è cargà del legn che, mettü en fœuch, consumarà el sò corp sacrificà.  
Gen . 22:7 : “ Allora Isaac l’ha parlad a Abraham, el so pà, e l’ha diit : Pader mio ! E lü rispond : Ecco mi, fiœl ! Isaac g'ha dit : Ecco el fœg e la legna ; ma induè l'è l'agnel per l'oferta brusada ? »    
Isaac g’ha vist tanti sacrifici religius e g’ha rason de vèss surprès del assenza del animal che g’ha de vèss sacrificà.
Gen . 22:8 : “ L’Abraham g’ha rispost : “Me fiœul, Dio el se prepararà l’agnel per l’oferta brusada. E tücc dü caminavan insema. »    
Chesta rispòsta de Abraham l’è stada diretament ispirada de Dio perché la profetiza in mod meraviglius l’enorm sacrifici che Dio el cunsentirà en ufrir-s a la crocifixiun en carn del òmm , provedend inscì el bisogn del elett pecatur de un Salvadur eficaz e giüst in de la perfeziun divina. Ma l’Abraham al vede miga qest futur salvador, qest rœl de Crist el Salvador profetizad de l’animal sacrificad a YaHWéH, el Dio onnipotent creador. Per lü, chesta rispòsta g’he permett semplicement de cumprà el temp, menter varda cun urur el crimin che g’ha de commett.
Gen . 22:9 : “ Quand che sun rivà in del sit che Dio g’haveva dit, Abraham g’ha costruì lì un altar e g’ha mettuu en orden el legn. El g’ha ligà el sò fiœul Isaac e g’ha mettü sü l’altar sora el legn. »   
Ahimè per Abraham davaant del altar, g’he püsee mod de sconder de Isaac che l’è lü che sarà la pégora sacrificial. Se el pà Abraham el s’è mustrà sublim en chesta straordinaria acetaziun, el cumpurtament docil de Isaac l’è cuma chel che Gesù Cristu sarà in del sò temp : sublim in de la sò ubbidienza e in de la sò autonegaziun. 
Gen . 22:10 : “ Allora Abraham l’ha slargad la man e l’ha ciapad un curtel per matar el so fiœl. »   
Se nota che per reagiss, Dio speta fin a l’ültima estremità de la prœuva per där a la testimunianza di sò scelt valur e autenticità real. “ Coltell in man ” ; Tut quel che resta l’è mazzar Isaac cuma i tanti pégore che sun stà giamò sacrificà.   
Gen . 22:11 : “ Allora l’ angel del Signur g’ha ciamà del ciel e g’ha dit : Abraham ! Abraham ! E lü rispond : Eccomi ! »    
La dimostraziun de la fed ubbidient de Abraham l’è fata e perfettament cumplidada. Dio mett fin a la prova del vècc e de sò fiœul inscì degn de lù e de sò amor.
Ciapa-l sü, ogni volta che l’è ciamà de Dio o de sò fiœul, Abraham respund semper disend : “ Eccomi ”. Chesta rispòsta spuntanea che nass de lù testimonia la sò natüra generusa e averta vers el sò visin. Inolter , l’è en cuntrast cun l’ategiament de Adam ciapà en una situaziun de pecà che s’è scondù de Dio, al punt che Dio l’è stà ubligà a dìgh : “ Induè set ? ".        
Gen . 22:12 : “ L’ angel g’ha dit : Mett minga la man sul fiœul e fagh minga gnent ; perchè incœu so che te g’he pagüra de Dio, e che te g’he minga trategnuu el to fiœul, el to unich fiœul. »    
Cun la dimostraziun de la sò fed fedel e ubbidient, Abraham pœu vèss ai œucc de tüt, e fin a la fin del mund , mustrà cuma mudel de vera fed, da part de Dio, fin a la vignuda de Cristo che a sò volta l’incarnarà in de la perfeziun divina. L’è in chestu mudel de ubbidienza irreprocabil che Abraham diventa el pà spiritual di veri credent salvà del sàang verzà de Gesù Cristu. In questa esperienza, l’Abraham l’ha apena recitad la part de Dio el Pà che l’ofrirà in sacrifici real e mortal, el sò unico fiœl che se ciama Gesù de Nazareth.
Gen . 22:13 : “ L’Abraham g’ha alzà i œucc e g’ha vist deré un ariet ciapà in d’un boschet per i sò corn : e l’Abraham l’è ndad, l’ha ciapad l’ariet, e l’ha ofrid per un’oferta brusada al post de sò fiœl. »    
A chestu punt l’Abraham pœu renderse cunt che la sò rispòsta a Isaac , “ Me fiœul, Dio furniss l’agnel per un’oferta brusada ” , l’era stada ispirada de Dio, perché “ l’agnel ” , infatt, “ l’ ariet giœvin ” , l’è defatt “ furnì ” de Dio e ufrì de lù. Se nota che i animai sacrificà a YaHweh sun semper maschi a causa de la respunsabilità e de la dominaziun dada al òmm , el maschio Adam . Anca Cristo Redentor sarà maschio .           
Gen . 22:14 : “ L’Abraham g’ha ciamà el nomm del sit Yahweh Jiré. Perciò se dis incœu : In de la montagna de YaHWéH el sarà vist. »    
El nomm “ YaHweh Jireh ” vœur dì : YaHweh el sarà vist. L’adoziun de chestu nomm l’è una vera profezia che annuncia che in de la tera de Moria, el grand Dé invisibil che ispira pagüra e awe sarà vist sotta un aspètt uman men formidabil , per purtà e ottener la salveza di elett. E l’urigin de chesta nomina, l’oferta de Isaac cuma sacrifici, cunferma el ministeri terrester de “ L’Agnelo de Dio che leva via i pecad del mund ”. Sapend l’interess de Dio per el sò rispett per i tip e i mudei riprodott e ripetù, l’è probabil e quasi cert che Abraham g’ha ufrì el sò sacrifici in del sit indué , 19 secul dopu , Gesù g’haveva de vèss crocifiss, cioè, al pè del monte Golgota , fœura de Gerusalemm, l’ünich temp per Gerusalemm.     
Gen . 22:15 : “ L’angel de Signur g’ha ciamà Abraham una segonda volta del ciel, ”   
Chesta terribil prova la sarà l’ültima che Abraham g’ha de suportar. Dio l’ha trovad in luu el degn modell patriarca de fed ubbidient, e luu al g’ha fait cognosser.
Gen . 22:16 : “ e dis : Per mi stess giuri, dis YaHWéH ! Perché t’hee faa quest, e t’hee minga trategnuu el to fiœl, el to unico fiœl ,    
Dio l’enfatiza chesti parolles “ el to fiœul, el to fiœul unigenit ” perché profetizan el sò futur sacrifici en Gesù Cristu segond Giovanni 3:16 : “ Perchè Dio g’ha amad inscì tant el mund, che g’ha dà el sò Fiœul unigenit , perché tüt chel che cred en lù el perda minga, ma el g’ha la vita eterna .”     
Gen . 22:17 : “ Mi te benedirò e farò numerus i tò discendent cuma i stèll del ciel e cuma la sabbia sü la riva del mar; e la tò semenza la possederà la porta di sò nemìs. »   
Atenzion ! La benediziun de Abraham l’è minga ereditada, l’è per lù sultant e ogni òmm o dona di sò discendent g’ha de meritar , a sò volta , la benediziun de Dio. Perchè Dio al ghe promet una posterità numerosa, ma intra questa posterità , sultant i scelt che agiran cun la stess fedeltà e l’istess ubbidienza sun benedì de Dio. Pœdet donca mesurà tüta l’ignuranza spiritual di ebrei che disevan cun orgœuj de vèss fiœui de Abraham e donca fiœui che meritavan l’eredità di sò benediziun. Gesù g’ha negà mustrand-i di sass e disend che de chesti sass Dio pœu där di discendent a Abraham. E l’ha imputad a lor, miga l’Abraham, ma el diavol. 
In de la sò conquista de la terra de Canaan, Giosuè g’ha de avegh la purta di sò nemìs, la prima che l’è borlada giò l’è stada la cità de Jerico. Finalment, cun Dio, i sant scelt g’havaran la porta del ültem nemìs : “ Babilonia la Grand ” segond vari insegnament rivelà in del Apocalisse de Gesù Cristu .   
Gen . 22:18 : “ E in de la tò semenza tüt i naziun de la terra seran benedì , perché t’hee obedì a la mè vus. »   
L’è defatt “ tüt i naziun de la terra ” , perché l’oferta de la salveza en Cristo l’è proposta a tüt i òmm , de tüt i urigin e de tüt i popul. Ma chesti naziun deven anca a Abraham el fatt de vèss capas de descuvrir i oracul divin rivelà al popul ebraich che g’ha lassà la terra d’Egit. La salvazion in Crist l’è otegnuda de la dobia benedizion de Abraham e de la soa posteritaa rapresentada del popol ebraeg e de Gexù de Nazareth, çoè Gexù Crist .  
L’è desiderabil notar ben , en chestu verset , la benediziun e la sò causa : l’ubbidienza apruvada de Dio. 
Gen . 22:19 : “ E l’Abraham l’è turnà vers i sò servitur, e i se sun levà sü e se sun nà insema a Beer-Seba ; perchè l’Abraham l’era a Beer-seba. »    
Gen . 22:20 : “ Dopu chesti ròbb l’è stà cuntà a Abraham: “Ecco, anca Milca g’ha partorì di fiœui a Nahor, to fradel . ”    
I versi che vegnen dopu g’han l’intenziun de preparà el ligam cun “ Rebecca ” che la sarà la dona ideal scelta de Dio per el fedel e docil Isaac. La sarà ciapada de la strècc famiglia de Abraham in di discendent de sò fradel Nahor.  
Gen . 22:21 : “ Uz el sò primogenito, Buz el sò fradel, Kemuel el pà de Aram , ”   
Gen . 22:22 : “ Kesed, Hazo, Pildas, Idlaf e Betuel. »   
Gen . 22:23 : “ Betuel g’ha partorì Rebecca . Chesti chi sun i vòtt fiœui che Milca g’ha partorì a Nahor, fradel de Abraham . »   
Gen . 22:24 : “ La sò concubina, che se ciamava Reuma, g’ha partorì Teba, Gaham, Tahas e Maaca. » .   
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
El cumpliment di prumess fatt a Abraham
 
 
El Genesi 23 al registra la mort e la sepoltura de la soa dona Sara a Hebron, ind la caverna de Macpela. L’Abraham l’ha ciapad el pussess de un post de sepoltura in su la terra de Canaan intant qe l’aspetava qe Dio al dava tuta la terra ai so discendent circa 400 agn dòp.
Pœ ind el Gen. 24, l’Abraham al conserva ancamò el rœl de Dio. Per restà separà di popul pagan local, lü mandarà el sò servitur en un sit luntan, in de la sò famiglia strècc, per truvà una dona per sò fiœul Isaac e luur lassarà che Dio el scegli per luur. Inscì, Dio seleziunarà i elett che costituiran la sposa de Cristo, el Fiœul de Dio. In qella selezion qì, l’om al g’ha miga de veder perqè l’iniziativa e el judizi apartegnen a Dio. La scelta de Dio l’è perfetta, irreprocabil e eficaz , cuma Rebecca la dona scelta, amorosa, intelligent e bella d’aspètt, e soratüt, spiritual e fedel ; la perla che tüt i òmm spirituai che vœuren ciapà una dona g’han de cercà .   
 
Giacob e Esau
Pusè tard, segond el Gen. 25, Rebecca l’era uriginariament steril cuma la dona de Abram, Sarai, prima de lee. Chesta sterilità cundivisa l’è dovüda al fatt che i dü dònn purtaran la posterità benedeta fin a Cristo che l’è stess furmà de Dio in del grembo de una tüsa vergin ciamada Maria. Inscì, el lignagg del pruget de salvament de Dio l’è segnà de la sò aziun miracülusa. Sufrind de chesta sterilità natüral, Rebecca la fà appell a YaHweh e la g’ha ottegnü de lù dü gemèi che cumbaten in del sò grembo. Preoccupada, la dumanda a Dio de chesta ròba : “ E YaHWéH g’ha dit : Dü naziun sun in del tò grembo, e dü popul se separaran di tò intestin ; un di chesti popul sarà püsee fort del olter, e el püsee grand servirà el püsee piscinin . » La nass gemèi . Per la sò intensa pelosità , e l’era interament “ ross ”, da chichinsci el nomm “ Edom ” dat a la sò posterità, el püsee grand se ciama “ Esaü ” , un nomm che vœur dì “ pelos ” . El püsee piscinin l’è ciamà “ Giacob ” , un nomm che vœur dì : “ Ingann ” . Jamò i dü nomm profetizan i luur destin. “ Velu ” vendrà el sò diritt de primogenito al püsee piscinin per un plat suculent de “ roux ”, o lenticc ross. El vend chestu diritt de primogenito perché el sottavaluta el sò vero valur. Al cuntrari , el spiritual “ Ingann ” desidera chestu titul che l’è minga sultant onorario , perché la benediziun de Dio l’è tacada a lù. “ Ingann ” l’è vun di quei gent viulent che vœuren furzar el regn del ciel a tüt i cost a conquistarlo e l’è cun lù en ment che Gesù g’ha parlà sü chestu argument . E vedend quest zelo che l’è furius, el cœur de Dio l’è tant content. Donca , tropp mal per “ Peloso ” e tant meji per “ Inganno ” , perchè l’è lü che diventarà “ Israele ” , per la decisiun de Dio.                                   Fa minga un sbagli, Jacob l’è minga un ingann ordinari e l’è un òmm remarcabil, perché nissun olter esempi biblich testimonia la sò determinaziun a ottener la benediziun de Dio, e l’è sultant per raggiuncc chestu ubietif che “ inganna ”. Inscì pudem tüt imitarlo e el ciel fedel se contentarà. Da la sò part, Esau g’havarà cuma discendent el popul de “ Edom ” , un nomm che vœur dì “ ross ”, del stess radis e significà de Adam, chestu popul el sarà un avversario de Israel cuma annunzià la profezia divina.       
Vœuri sottalinear che el culur “ ross ” indica el pecà sultant in di imagen profetich del pruget de salvament rivelà de Dio e chestu criteri se aplica sultant ai atur di sò produziun, cuma “ Esaù ”. In di temp scüri del Mediuev, i tüsan cun i cavei ross sun stà copà perché l’eran cunsiderà cativ. Per quest, specifico, el culur ross el rend minga l’òmm ordinari püsee pecadur de la bruna o de la bionda, perché el pecadur l’è identificà di catif oper de la sò fed. L’è donca sultant en valur simbolich che el “ ross “ , el culur del sàang del òmm, l’è un simbul del pecà, segond Isa 1:18 : “ Venim, e ragiunem insema! dis Signur. Anca se i voster pecad sun scarlat, sun bianch cuma la nef; anca se sun ross cuma el carmesin, sun cuma la lana . "  Inscì, in de la sò Apocalisse, in de la sò Rivelaziun, Gesù culega el culur ross ai strüment del òmm che servisen, inconsciamente o menu, al diavul, Satana el prim pecadur de la vida creà de Dio ; esempi : el “ cavall ross ” de Apoc. 6:4, el “ dragon ross o fogoso ” de Apoc. 12:3, e la “ bestia scarlata ” de Apoc. 17:3 .                  
Ades che g’ha chestu diritt de primogenito , Giacob , a sò volta , vif esperienz de vida che profetizan i pian de Dio , cuma sucessur de Abraham .
L’ha lassad la soa famiia per pagura de la rabia del so fradel Esau , cond una bona rexon, segond Gen. 27:24, perqè l’haveva decidud de matar-l, dop l’apropriazion mal de la benedizion del so pà qe l’era drèe a morir, “ ingannad ” de un rusc de la ment de Rebecca, la soa dona. En chestu rapiment, tüt i dü nomm di gemèi rivelan luur impurtanza. Perché el “ Ingann ” duperava una pel pelosa per ingannà l’orb Isaac, pasand inscì cuma el sò fradèl püsee grand naturalment “ Peloso ”. I gent spirituai se suportan l’un l’olter e Rebecca l’era püsee simil a Giacob che a Esau . In qesta azion, el Signor al contradis la cerna umana e carnal de l’Isaac qe al preferiva Esau, el caçador qe al g’ha portad el bestiam qe luu l’apreziava. E Dio el concede el diritt de primogenito a quel che l’è püsee degn : Giacob l’Ingann.       
Arrivad a cà de Laban, el sò ziu aramaico e fradel de Rebecca , per laurà per lü, Jacob se inamura de Rachel, la püsee piscinina ma püsee bella di tüsan de Laban. Quell qe al sa miga l’è qe ind la soa vita reala, Dio al fa jugar una part profetega qe la g’ha de profetizar el so projet de salvament. Donca, dopu “ sett ànn ” de laurà per avegh la sò amada Rachel, Laban g’ha impost la sò tüsa püsee grand “ Leah ” e g’he dà cuma dona. Per avegh e spusà Rachel , g’ha de laurà “ancamò sett ànn ” per sò ziu. In chesta esperienza, “ Jacob ” profetiza chel che Dio g’ha de subìr in del sò pian de salvament. Perchè anca lü el farà una prima alleanza minga d’acord cunt el desideri del sò cœur, perchè l’esperienza de un Israel carnal e naziunal la sarà minga segnada del sucess e de la glòria che la sò bontà la merita. I succesiun di “ Giudizi ” e di “ Re ” finissen semper mal, anca se g’he sun di rari eceziun. E la sposa desiderada degna de la sò amor, l’ottenerà sultant in de la segonda alleanza dopu avegh dimustrà la sò amor e rivelà el sò pian de salveza in del ministeri de Gesù Cristu ; el sò insegnament, la sò mort e la sò resurreziun. Se nota che i preferenz del òmm e divin sun cumpletament invertì. La amada de Jacob l’è la steril Rachel , ma la amada de Dio l’è la prolifica Lea. Dand a Jacob, prima, Lea come dona, Dio al fa sperimentar el so profet la delusion qe i do sperimentaran tuts duu ind la soa prima alleanza. In chesta esperienza , Dio annuncia che la sò prima alleanza la sarà un terribil falliment. E el refuud del Messia Gesù da part di sò discendent g’ha cunfermà chestu messaj profetich. Leah, che l’era minga l’amada scelta del spus, l’è un’imagin che profetiza i elett de la nœuva alleanza che, de urigin pagana, g’ha vissuu per tant temp senza savè l’esistenza del unich Dio creatur. Però , la natüra prolific de Leah l’ha profetizà un’alleanza che g’havaria purtà tanti frutt a la glòria de Dio. E Isaia 54:1 el cunferma, disend: “ Alegria, steril che parto minga püsee! Che la tò gioia e la tò alegria scuppien, ti che g’he plü dolor ! Perchè i fiœi de la dona desolata sarann ​​püsee grand di fiœi de la dona maridada, dis YaHWéH . Chichinscì el bandonà profetiza, travers de Lea, el nœuf patt, e chel che l’era maridà, travers de Rachel, el vècc patt ebraich.                
 
Giacob diventa Israele
Dopu avegh lassà Laban ricco e prospero, Giacob e quei che l’eran de lù turnen a sò fradel Esaü, che g’ha pagüra de la sò rabbia giüsta e vendicativa. Una sira, Dio el se presenta davaant a lü e i dò se cumbaten fin a l’alba. Dio a la fin el feriss in del anca e el ghe dis che de incœu innanz el sarà ciamà “ Israel ” , perché l’è vegnuu fœura vitorius in de la cumbatiment cuntra Dio e i òmm. In qesta esperienza, Dio al vœreva meter in scena l’imajen de l’anema combatent de Jacob ind la soa battaja de la fed. Nominà Israel de Dio, l’ottegn quel che desiderava e cercava imperialment : la sò benediziun de Dio. La benediziun de Abraham en Isaac g’ha ciapà furma inscì travers de la costituziun de Israel carnal che, costruida sü Jacob che l’è diventà Israel, prest diventarà una naziun spaventada, dopu avegh lassà l’Egitt. La grazia de Dio, dopu avegh preparà Esau, i dü fradèi se truvan en pas e en gioia.    
Cun i sò dü donn e i luur dü camerier , Jacob s’è truvà el pà de 12 bagaj e de sultant una tüsa. Sterila al principi come Sarai e Rebecca, ma idolatrica , Rachel la g’ha do fiœi de Dio , Giuseppe el plussee grand e Benjamin el plussee picinin. L’ è morta quand l’ha parturì el sò segund bagaj. Lee la profetiza inscì la fin del vècc patt che la cessarà cun l’istituziun del nœuf basà sul sàang espiatori de Gesù Cristu . Ma ind una segonda aplicazion, qeste circostanze mortai profetizen el destin final dei So elets qe al sarà salvad del So felis intervent quand qe al torna ind el So glorios aspet divin in Michele Gesù Crist. Chestu inversiun de la situaziun di ültem scelt l’è profetizà del cambiament de nomm del fiœul che l’è stà ciamà “ B en- Oni ” o “ fiœul del me dulur ” de la mam che l’è drèe a murir , l’è rinominà de Jacob , el pà , “ Benjamin ” o “ fiœul de la destra ” (lato destro) o fiœul benedett. In cunferma , in Mat .​​​​ Chestu nomm “ Benjamin ” l’è stà scelt de Dio, sultant per el sò pruget profetich, donca per noi, perché per Giacob g’haveva pooch significà ; e ai œgg de Dio, l’idolatris Rachel la se meritava no el titul de “ diritt ”. Chesti ròbb sü la fin del mund sun sviluppà in di spiegaziun de Apoc. 7 :8.                  
 
 
L'ammirabil Giuseppe
In de la storia de Israel, la part che Dio dà a Giuseppe el purtarà a dominar i sò fradèi che , espasà de la sò dominaziun spiritual , el venden ai mercant arab. In Egitt, la sò onestà e la sò lealtà el fan apprezà , ma la dona del sò padrun, che vœur maltratal, la se resisten e Giuseppe el finiss in presòn . Lì , spiegand i sogn, i aveniment el purtaran al rang püsee volt sotta el faraun: prim Visir. Chesta elevaziun la se basa sul sò don profetich cuma per Daniel dopu de lù. Chestu regal g’ha fatt apprezà el faraun che g’ha fidà l’Egit. Durant una carestia, i fradèi de Giacob sunt nà en Egitt e lì , Giuseppe l’è stà riconcilià cunt i sò fradèi malvagi. Jacob e Benjamin se uniran a lor e l’è inscì che i ebrei se stabilisen en Egitt in de la regiun de Gosen.
 
 
L’ Esodo e el fedel Mosé
 
Schiavi, i ebrei truveran in Mosé, el fiœl ebraich che el sò nomm vœur dì “ salvà di aque ” , del Nil, cressü e adutà de la tüsa del Faraon, el liberadur preparà de Dio.  
Quand i cundisiun de luur schiavitù diventavan püsee duri e sever, per difender un ebraich, Mosé g’ha copà un egizian e l’è scapà fœura del Egitt. El sò viagg el purta a Midian, in Arabia Saudita, indué viven i discendent de Abraham e de la sò segonda dona Ketura, spusada dopu la mort de Sarah . Spusà Zipporah , la tüsa püsee grand del sò suocèr Jetro, 40 an dopu, Mosé incuntrà Dio menter l’era drée a curà i sò gregg visin al monte Horeb. El creatur el se present sotta forma de un busc incandescent che brüsa ma se consuma minga. Ghe rivela el sò pian per Israel e el manda in Egitt per guidar l’esodo del sò popul.
Dés plagh saran necessari per ubligar el Faraon a lassar andar liber i sò prezius s’ciavi . Ma l’è el decim qe al ciaparà un’importanza profetega del prim orden. Perchè Dio l’ha copà tüt i primogeniti del Egitt, di òmm e di besti. E in del stess dì , i ebrei celebran la prima Pasqua de la sò storia. La Pasqua la profetizava la mort del Messia Gesù, el “ primogenito ” e “ Agnelo de Dio ” pur e senza macchie ufrid in sacrificio come l’ “ agnel ” copà in del dì de l’esodo da l’Egitto. Dopu el sacrifici de Isaac dumandà de Dio a Abraham, la Pasqua del esodo da l’Egit l’è el segond annunzi profetich de la mort del Messia (Unt) Gesù, o, en termin grecch , de Gesù Cristo. L’esodo da l’Egit l’è stait el 14° dì del prim mes de l’ann, incirca ind el XV secol inanz de Crist, o incirca 2500 agn dòp el pecad de Eva e Adam. Chesti nümer cunferman el temp de “ 400 an ” di “ quater generaziun ” dà de Dio cuma ritardo ai Amori, abitant de la terra de Canaan.          
L’orgœuj e el spirit ribell del Faraon scumpariran cunt el sò esercit in di aque del “ Mar Ross ” che truva inscì el sò significà, perchè se sara sü de luur dopu avegh dervì per permett ai ebrei de entrà in de la terra del Arabia Saudita , a l’estremità meridiunal de la penisula egiziana. Evitand el Madian, Dio el mena el sò popul travers el desert fin al mont Sinai induè el presentarà a luur la sò legg di “ des cumandament ”. Davant a l’unich ver Dio, Israel l’è incœu una naziun educada che g’ha de vèss metüda a la prœuva. Per quest , Mosé l’è ciamà a lù sul monte Sinai e Dio el tegn lì per 40 dì e nott. G’he dà i dü tavulètt de la legg incisi cunt el sò dit divin. In del camp del popul ebraich , la lunga assenza de Mosé la favuriss i spirit ribell che fan presiun sü Aaron e finìsen per fàl acetar la fusiun e la modellaziun de un “ vitel d’or ” . Chesta esperienza la riassum el cumpurtament vers Dio di gent ribell de tüt i età. El so refud de someter-s a la soa autoritaa al i porta a preferir dubitar la soa esistenza. E i tanti puniziun de Dio cambian minga gnent. Dopu chesti 40 dì e nott de pruva, la pagüra di gigant de Canaan cundanarà el popul a vagabondà in del desert per 40 an e, sultant de chesta generaziun pruvada, Giosuè e Caleb podaran entrà in de la terra prumesa ufrida de Dio vers el 2540 dal pecà de Adam .        
 
I personagg principal de la storia de la Genesi sunt atür de un dramma urganizà del creatur Dio. Ognun de lor trasmett , per un fin profetich o menu , una leziun , e chesta idea de spetacul l’è stada cunfermada del apostol Paolo che dis en 1 Cor. 4:9 : “ Perchè me par che Dio g’ha fatt apostol l’ultim de tüt, cundannà a mort en mod che g’hem fatt l’òmm . » Da chel mument, la messagger del Signur, Ellen G. White, g’ha scrivü el sò famus liber cunt el titul “ La grand polemica ”. L’idea del “ spettacul ” l’è inscì cunfermada, ma dopu i “ stèll ” del liber sant, l’è la volta de ognun de nun de fär la noster part, sapend che, istruì di luur esperienz , sem mettuu in del dover de imitar luur bon oper , senza riprodur luur errur. Per noi, come per Daniel (El me Giudizi l’è Dio) , Dio al resta “ el noster Giudizi ” , compassionad, certament, ma “ El Giudizi ” qe al fa miga ecezion per nissun.              
L’esperienza de l’Israel naziunal ebraich l’è disastrosa , ma l’è minga püsee de chela de la fed cristiana de la noster era che la finiss cunt una diffusa apostasia. Num duvariam minga vèss surprès de chesta somejanza, perché l’Israel del vècc patt l’era sultant un micrucosmo, un campiun, di òmm che populan tüta la terra. Per quest la vera fed l’era rara lì come ind el nœv patt costruid sul Salvador e sul “ Testimoni Fedel ” Gesù Crist.  
 
Da la Bibbia en general
 
L' intera Bibbia , dettada e dopu ispirada de Dio ai sò servitur uman , la purta leziun profetich ; de la Genesi a la Rivelaziun. I atür scelt de Dio sun presentà a noialter cuma sun in de la luur vera natüra. Ma par costruir messaj profetic in qest spetacol perpetu, ol Dé creator ‘l diventa l’organizador dei events. Dopu l’esodo da l’Egit, Dio g’ha dà a Israel la libertà de la sò legg celest per 300 an, el temp di “ giudes ” che l’è finì vers el 2840 . E in questa libertaa, el ritorn al pecad, l’obliga Dio a punir “ set vœlte ” el so popol qe al consegna per ultem ai Filistei, i so nemis ereditari. E “ set volt ” al leva su “ liberador .” La Bibbia la dis che in quei temp, “ tüt fasevan chel che voreva .” E qest temp de libertaa total l’era necessari per qe el fruit portad de ogni persona al fudess rivelad. L’istess l’è vero in del noster “ temp de la fin ” . Chesti tricent an de libertà segnà del custant riturn di ebrei al pecà, Dio el ne invita a cunfruntàl cunt i tricent an de la vida del giüst Enoch che el ne presenta cuma mudel esemplar di sò scelt , disend : “ Enoc g’ha camminà tricent an cun lù perchè l’era minga püsee cun Dio ” . cun lù, fasend entrà prima in de la sò eternità cuma, dopu lù, Mosé e Elia, e i sant resuscità a la mort de Gesù, prima de tüt i olter elett, anca i apostol de Gesù Cristu ; seran tüt trasmutà o resuscità in del ültem dì.                  
Dopu quel di “ giudes ”, l’è rivà el temp di re e lì ancamò, Dio dà ai sò primm dü atur una part profetich che cunferma el messagg de la progresiun del mal vers el ben final, cioè de la nott, o del scüri, vers la lüs. L’è inscì che chesti dü òmm, Saul e David , profetizan el pruget cumplesif del pian de salveza preparà per i elett terrester, cioè i dü fas o dü alleanz sant sucessif. Ciapa-l cun mi, David diventa re sultant a la mort del re Saul , propri cuma la mort del vècc patt perpetua permett a Cristo de stabilir la sò nœuva patt , el sò regn e la sò eterna dominaziun.  
Ho giamò menziunà chestu argument , ma ve regordi che i monarchì terrester g’han no legittimità divina perché i ebrei dumandavan a Dio de avegh un re “ cuma i olter naziun terrester ” , luur, “ pagan ” . El che significa che el mudel de chesti re l’è del tip de valur satanich e minga divin. Per quant che, per Dio, el re l’è gentil, umil de cœur, pien de autonegaziun e cumpassiun, che se fà servitur de tüt, quant che chel del diavul l’è dur, orgoglius, egoista e sprezzant , e el dumanda de vèss servì de tüt . Ingiustament ferì del sò refuud de part del sò popul, Dio g’ha dà la sò dumanda e a la sò disgrazia, g’ha dà un re segond i criteri del diavul e tüt i sò ingiustizi . De chel mument innanz, per el sò popul Israel, ma per lù sultant , la realtà g’ha ottegnuu la sò legittimità divina .     
El discurs verbal o scrivü l’è el mezz de scambi intra dü individui .   La Bibbia l’è la parolla de Dio in del sens che per trasmett i sò leziun ai sò creatür terrester, Dio g’ha cattà sü di testimunianz dettad o ispirad ai sò servitur ; testimunianz urdinà, seleziunà e ragruppà de lù in del temp. Num duvariam minga vèss surprès de notar l’imperfeziun de la giüstizia stabilida sü la terra, perché tajà via de Dio, i òmm pœden stabilir sultant luur giüstizia sü la letra de la legg. Ades, Dio al ne dis a travers de Gexù qe " la letera la mata ma el spirit al da vita " , qesta letera. I sant scritür de la Bibbia pœden donca vèss sultant “ testimoni ” cuma indicà en Apoc. 11 :3, ma en nissun cas “ giudes ”. Recognussend qe la letera de la lej l’è incapaç de render un just judizi, el Signor al rivela una veritaa qe la se basa domà su la natura divina de la soa persona. Luu sol al pœl render un judizi just, perqè la soa abilitaa de analizar i penser segret de la ment dei so creature la ge permet de cognosser i motivazion de quei qe al judica, robe scondude e descognossude dei oltre creature. La Bibbia donca la dà sultant la bas per i testimunianz duperà per el giudizi. Durant i “ mil an ” del giudizi celest, i sant scelt g’havaran acess ai motivaziun di anim che sun giudicà. Cun Gesù Cristu, saran inscì capas de render un giudizi parfet renduu necessari perché el verdett final stabiliss la durada del temp de suferiment subì in de la segonda mort. Chesta savè de la motivaziun real del colpevul la permett de cumprender meji la clemenza de Dio vers Cain , el prim assassin terrester. Segond l’unica testimonianza presentada in letra ind la Bibia, el Cain l’è stait spinjud vers la gelusia de la cerna de Dio de benedir l’oferta de Abel e de desprezar quella de Cain , senza qe quest ultem al savess la rexon de qesta diferenza qe l’era spiritual e ancamò descognossuda . L’è inscì, la vita l’è cumposta de innumerevul parameter e cundiziun che sultant Dio pœu identificar e giudicar cun la cumpleta savè di fatt. Dett quest, la Bibia la resta per i omen l’uneg liber qe al presenta in letere i bas de la lej qe la judica i so azion, intant qe speten qe i so penser segret vegnen rivelads ai sant cernids ind el ciel. Adess el ròll de la letra l’è chel de cundanà o giudicà l’aziun. Per quest, in de la sò Apocalisse, Gesù regorda ai òmm l’impurtanza di luur “ oper ” e rarament parla de luur fed. In del G.2:           17, l’ apostol Giacom regorda che “ senza oper la fed l’è morta ”, donca cunfermand chesta opiniun, Gesù parla sultant de “ oper ” bon o catif generà de la fed. E per vesser jenerads de la fed, qeste ovre inn esclusivament qelle qe la Bibia l’insegna comè lej divine. I bon aziun valutà de la Gesa catòlica sun minga cunsiderà, perchè sun di oper de caratter umanista e de ispiraziun.    
In di temp final, la Bibbia l’è totalment disprezada e la società umana presenta un aspett mistificant globalizà. L’è alora qe la parolla “ veritaa ” qe la carateriza la santa Bibia, la parolla del Dé vivent , e plussee in jeneral, el so projet universal global, la ciapa la soa completa importanza. Perqè el disprez de qesta “ veritaa ” unega al porta l’umanitaa a costruir-s su i busie in tuts i domini relazionai , profan, relijos , politeg o economeg .     
Chestu articul scrivü el Sabat del 14 agost 2021, dumanì, 15 agost , en grandi radun , i vitim ingannà de la falsa religiun renderan umagg a la mistificaziun satanica püsee de sucess de la sò cariera: perchè el sò üs del “ serpent ” cuma mezz de Maria “ la sò imagen en “ La vera l’era püsee vergin, perchè dopu Gesù g’ha partorì fiœui e tüsan ; fradèi e surel de Gesù. Ma i busie moren fort e resisten anca ai meior argoments bibleg. L’è minga impurtant, dopu chest 15 agost , g’he restarà per chesta indignaziun , al massim, sultant vòtt celebraziun per irritar Dio e slanzà la sò giüsta rabia che la cascarà sül cò di colpevul . Nutem che en chesta appariziun, i bagai sun stà scelt per autenticar la visiun de la “ vergin ”. Sun inucent cuma se dis e se dis che sun ? Nassuu pecadur, l’innocenz l’è atribuida a luur per sbagli, ma pœden no vèss acusà de cumplicità. La vision ricevuda de qests fiœi l’era vera, ma el diavol l’è anca un spirit ribell real e Gesù Crist l’ha dedicad tant dei so parolle a luu per avvertir i so servitor de luu . La storia la testimonia del sò podè seduttif ingannevul che mena a la “ segonda mort ” di sò vitim sedutt e ingannà. El cult del diavol travers de la gesa papal e romana catòlica l’è denunzià de Dio, en chestu verset de Apoc. 13:4 : “ E lür veneravan el drago, perché g’ha dà el podè a la bestia : I adoraven la bestia, disend: Chi l’è che l’è cuma la bestia? ". En realtà, l’è stà sultant dopu la fin de chesta “ adoraziun ” de la “ bestia ” che g’ha vinculà e perseguì i veri sant scernì de ​​Gesù Cristu che , en un temp de toleranza che i circustanz g’han impost, chesta adoraziun l’è stada prolungada di mezz seduttif di appariziun de la “ vergin ” diabolich ; una " donna " per sostituir la "                              serpent ” dopu che el “ serpent ” g’ha sedù la “ dònna ” che g’ha sedù sò marì. El principi resta istess e l’è ancamò eficaz.                                  
 
Temp per la scelta final
 
Chestu stüdi di rivelaziun divin finìs cun l’analìs del liber de la Genesi che g’ha rivelà chi l’è Dio en tüt i sò aspett del caratter. Num g'hem apena vist come l'è resolut ind la soa domanda de ubbidienza de part dei so creature sometend Abram a una straordinaria prova de fed quand qe l'era quasi cent agn ; Chestu requisit divin donca g’ha plü bisogn de vèss dimustrà. 
In del mument del ültima scernida propost de Dio de la primavera del 1843 , e püsee precisament dumandada del 22 de ottober del 1844 , l’osservaziun del Sabat l’è dumandada de Dio cuma prœuva del amor restituì a lù di sò veri sant elegì. La situaziun spiritual universal l’è inscì presentada sotta furma de un’ünica dumanda che l’è rivolta a tüt i member di organizaziun religius , sultant ai cristian .
La dumanda che la mata o la fà vif per semper
L’è un imperadur, un re o un papa autorizà a cambiar i parolles ditt e scrivuu de Dio, o a sò dettaziun cuma faseva Mosé ? 
 
Dopu avegh previst tüt, anca chesta dumanda, Gesù g’ha dà la sò rispòsta in anticip , disend en Matt. 5:17-18 : “ Pensa minga che sun vegnuu per abolì la legg o i prufet; Son vegnuu minga per abolir, ma per cumpletar. Perchè in verità ve digo: fin che el ciel e la terra passaran, un tocch o un litel passaran minga de la legg fin che tüt se cumpliran minga . » El stess Gesù g’ha anca annunzià che i sò parolles che g’ha parlà g’he giudicaran , en Giovanni 12:47 a 49 : “ Se quaivun ascolta i me parolles e i tegn minga, mi el giudico minga; perchè son vegnuu minga per giudicà el mund, ma per salvà el mund. Quel che me refuda e che recef minga i me paroll g’ha chel che giudica; la parolla che g’ho dit, la giudicarà in del ültem dì . Perchè g’ho minga parlà de mi; ma el Pà che m’ha mandà m’ha dà un cumand sü chel che g’ho de dì e sü chel che g’ho de parlà. »      
Questa qì l’è la concezion de Dio de la soa lej. Ma Dan. 7:25 l’ha rivelà che l’intenziun de “ cambià ” l’era de cumparir in del era cristiana , disend de la papa catòlich romana : “ El parlarà parolles cuntra el püsee volt, e el s’è sfacià i sant del püsee volt , e el pensarà a cambiar i temp e i legg ; e i sant saran cunsegnà in di sò man per un temp, temp e metà temp. "Una indignazion qe la cessarà e qe al sarà come punir justament segond el verset 26 qe al segue : " Allora el giudizi al vegnarà, e el so domini al sarà levad de luu, qe al sarà distrut e annichilad per sempre. » Chesti “ temp ” o an profetich annuncian el sò regn persecutori cumpletà per 1260 an, dal 538 fin al 1798.           
Chestu “ giudizi ” se realiza en diferent fas.  
La prima fas l’è preparatoria ; L’è l’œvra de separazion e santificazion de la fed “ adventista ” stabilida de Dio de la primavera del 1843 . L’adventism l’è separad dei relijon catolege e protestante. In de la Apocalisse chesta fas la riguarda i epoch de “ Sarde, Filadelfia e Laodicea ” in Apoc. 3 :1-7-14.      
La segonda fas l’è applicabil : “ la sò dominaziun la sarà levada .” Chestu l’è el glorios riturn de Gesù Cristu che se speta per la primavera del 2030. I elett adventist entran in del eternità separà di indegni ribell catolich , prutestant e avventist che sun drée a morir sü la terra. L’aziun la se verifica a la fin del era “ Laodicea ” de Apoc. 3:14.      
La terza fas l’è quella del judizi dei morts caduds, metuds in azion dei elets qe inn entrads ind el regn celest de Dio. I vitim sun diventà giudes e separà la vita de tüt i ribel l’è stada giudicada e l’è stada pronunciada una pena final proporziunal a luur colpa. Qeste fras determinen la durada del temp dei “ torments ” qe sarann ​​causads de l’azion de la soa “ segonda mort ”. Ind l’Apocalisse, qest tema l’è l’ojet de Apoc. 4 ; 11:18 e 20:4 ; chestu de Dan.7,9-10 .       
Quart, a la fin del setim millenni, el grand Sabat per Dio e i so elets in Crist, la riva la fas esecutiva dei fras rendude de Crist e dei so elets. In de la tera del pecà indué sun resuscità, i ribel cundannà sun distrutt, “ per semper ”, dal “ fœuch de la segonda mort .” Ind l’Apocalisse, qest judizi esecutiv o “ ultem judizi ” l’è el tema de Apocalisse 20:11-15.       
 
Al mument de la scernida final, dü conceziun religius irriconciliabil , perché sun estremament opost intra luur, sun definitivament separà . I elett de Crist ascoltan la sò vus e se adatan ai sò dumand del temp induè parla cun lor e i ciama. Ind l’oltra posizion g’è i crestian qe seguten i tradizion relijos secolar come se la veritaa la fudess una question de temp e miga de intelijenza , rexonament e testimonianza . Chesti gent g’han minga capì chel che rapresenta el “ nœuf patt ” annuncià del prufeta Geremia in Ger 31:31 a 34 : “ Ecco, vegnen i dì, dis el Signur, quand che faré un nœuf patt cun la cà de Israel e cun la cà de Giuda , minga segond el dì che g’ha fatt cun luur. la terra de Egitt, che g’han sfracà, anca se mi l’eri un mari per luur, dis el Signur. Ma questa l'è l'alleanza che faré cun la cà de Israel dopu quei dì, dis el Signur : mett la mia legg in di luur part interni, e la scrivarò in di luur cœur ; e mi sarè luur Dio, e luur sarà el me popul. G’he nissun che insegnarà püsee al sò visin, o a un olter al sò fradel, disend : Cognuss el Signur! Perchè tüt me cognossaran, dal püsee piscinin al püsee grand, dis el Signur; Perchè mi perdonarò i luur iniquità, e me regordarò no püsee luur pecà . » Cuma pœu Dio avegh success a “ scrif in del cœur ” del òmm la carità de la sò santa legg, quaicoss che la norma del vècc patt l’era minga riussì a raggiuncc ? La resposta a qesta domanda, e l’unega diferenza intra i duu patts, la vegn ind la forma de la demostrazion de l’amor divin realizada de la mort espiatoria del sostitut de Gexù Crist ind el qual l’è stait incarnad e rivelad . Ma la mort de Gesù l’ha minga metü fin a l’ubbidienza, ma al cuntrari, l’ha dà ai ragiun elett per vèss ancamò püsee ubbidient al Dio capas de amar inscì fort. E quand che g’ha vinciù el cœur del òmm, l’obietif cercà de Dio l’è raggiunt ; l’ottegn un scelt che l’è adatt e degn de cundivider la sò eternità.           
L’ültem messagg che Dio g’ha presentà en chestu liber l’è l’argument de la separaziun . Chestu l’è el punt vital che fà tüta la diferenza intra el scernì e el ciamà. Ind la soa natura normal, a l’om al ge pias miga vesser turbad ind i so abitudin e ind i so concezion dei robe. Però, chestu disturb l’è renduu necessari perché, abituà a la bugia stabilida, per diventar sò scelt, l’òmm g’ha de vèss scipà via e devià per adatass a la verità che Dio g’he mostra. L’è donca che la separaziun de chel e de quei che Dio apruva minga l’è necesaria . El cernid al g’ha de demostrar la soa capacitaa de metar in discussion concretament i so idee, i so abitudin e i so ligam carnai cond i vesser qe el so destin al sarà mai la vita eterna.
Per i elegiü, la priorità religiüsa l’è vertical ; L’ubietif l’è crear un ligam fort cunt el Dé creatur, anca se l’è a dann di relaziun del òmm. Per i caduds, la relijon l’è orizontal ; Dan la priorità a la cunnesiun stabilida cunt i olter òmm, anca a dann de Dio.  
 
Adventism del sett dì : una separaziun, un nomm, una storia 
 
I ültem scelt de la fed cristiana sun reunii spiritualment per furmar l’Israel di “ 12 tribù ” de Apoc. 7. La soa selezion l’è staita realizada de una sequenza de prœve de fed basade sul interess mostrad per la parolla profetega qe la annuncia in Dan.8:14 la data del 1843 . L’ era per marcar la ripresa de Dio del cristianesim , fin a chel mument rapresentà de la fed catòlich del 538 e de la fed prutestante del temp de la Riforma del 1170. El versichel de Dan 8:14 l’è stà interpretà cuma annunzià el glorios riturn de Cristo , el sò avvent che l’ è stà dà in del latin. a l' esperienza e ai sò seguitur intra el 1843 e el 1844 . In superficie, quest messaj al parlava miga del Sabat, ma domà in superficie , perqè el retorn de Crist al segnarà l’entrada ind el setim millenni, çoè el grand Sabat profetizad, ogni settimana , del Sabat del setim dì : el Sabat dei ebrei. Minga conscient de qesta conession, i prim avventista hann miga descovert l’importanza de Dio per el Sabat infina a dopu qest temp de prove. E quand che g’han capì chest, i pionier g’han insegnà fermament la verità del Sabat regordà in del nomm de la gesa furmada, “ settim dì ”. Ma in del temp, i eredi del oper g’han plü dà al Sabat l’impurtanza che Dio g’he dà, chestu culegand la sò data de scadenza al temp del riturn de Gesù Cristu inveci de culegala a la data 1843 indicada de la profezia de Daniel. Spustà un requisit divin inscì fundamental l’è stà un error, la conseguenza del qual l’è stà, in del 1994, el refuud de Dio del organizaziun e di sò member, che g’ha cunsegnà al camp ribel giamò cundanà de lù dal 1843. Chesta trista esperienza e chesta falsità de chesta ültima fede cristiana in cept la separaziun di ligam del òmm . La mancanza de amor per la verità divina e donca per Dio stess l’è en questiun, e chesta l’è la leziun ultima in de la stòria de la fed cristiana che pœu spiegar -t , per insegnar-t e avvertir-t, in del nomm del Dio Onnipotent , YaHweh-Michael-Gesù Cristu.          
Per finì, ancamò sü chestu stess tema, perché m’ha custà el prezi de una dolorusa separaziun spiritual, ve regordi chestu versichel de Matt . 
“ Pensa minga che sun vegnuu per purtà la pas sü la terra ; Mi son minga vegnuu per purtà la pas, ma una spada . Perchè mi son vegnuu per mett in diferenza un òmm cuntra el sò pà, e una tüsa cuntra la sò mam, e una nöra cuntra la sò suocera ; e i nemìs de un òmm sun quei de la sò cà. Quel che ama el pà o la mam püsee de mi l'è minga degn de mi , e quel che ama el fiœul o la tüsa püsee de mi l'è minga degn de mi ; Quel che l’è minga degn de mi. » Chestu verset 37 giüstifica la benediziun de Abraham ; l’ha testimoniad qe l’amava a Dio plussee qe el so fiœl carnal. E ind el regordar a un fradel avventista el so dover, citand-g qest verset, i noster camin se inn separads e mi g’ho ricevud una benedizion special de Dio. Mi sun stà tratà de chestu “ fradel ” cuma un fanatich e da chesta esperienza, g’haveva seguì el percors tradiziunal avventist. Luu che m’haveva introdott a l’adventism e ai benefis del vegetarianism l’ è mort de la malatia de Alzheimer, mentre mi son ancamò en bona salud , viv e atif al servizi del me Dio, a 77 an, e senza ricorr né ai dutur né ai medisin. Al Creatur Dio e ai sò prezius cunsigli la g’ha tüta la glòria. Verament !       
Per riassumir la storia de l’Aventism, i seguent fatt g’han de vèss regordà. Sotta qest nomm “ adventista ” , Dio al reuniss i so ultem sant dop de una longa dominazion de la fed catolega qe l’ha legitimad , religiosament , la domeniga stabilida sota el so nomm pagan “ dì del sol inconquistad ” de Costantin I qe l’è stait onorad cristian adventist del 7 de marz del 321. Sun stà donca seleziunà de Dio per el luur cumpurtament avend stà alegrà del riturn de Gesù Cristu che l’è stà annunzià per la primavera del 1843 e el 22 de ottober del 1844. L’è stà sultant dopu chesta seleziun che la lüs del Sabat l’è stada presentada a luur. In plu, la soa interpretazion dei profezie de Daniel e de Apocalisse la contegniva dei enorm eror qe mi coret in qest lavor. Senza la cognossenza del Sabat, i pionier hann costruid la teoria del insì ciamad judizi “ investigativ ” qe i saveven mai come metar in discussion ; anca dopu che l’è stada dada la lüs del Sabat. Per quei che san minga, ve regordi che segond chesta teuria, dal 1843, dopu del 1844, in del ciel Gesù esamina i liber di testimunianz per seleziunar i sò ültem scelt che g’han de vèss salvà. Però la ciara identificaziun del pecà dumenical g’ha dà un significà precis al messagg de Dan 8:14, anca in de la sò furma mal tradotta de “ purificaziun del santuari ”. E chestu l’è un’infeziun che g’ha de vèss un pooch püsee de 10 an, che l’è stà un pooch de vida , che l’ è stà el püsee bon de la natüra del òmm de la vida de la “ saltezza de la vida”, che l’è minga un’introduziun de la vida de la vida , che l’è minga un’infeziun de la vida de la vida, l’è minga un’infeziun de la vida de la vida de la vida de la vida de la vida de la vida . Perchè Cristo l’è minga entrà en un tempi fatt di man, una imitaziun del ver, ma in del ciel stess, per cumparir incœu in de la presenza de Dio per noialter . " Donca tut qell qe al doveva vesser purifegad ind el ciel l’è stait purifegad de la mort de Gexù Crist : el judizi investigativ al g’ha plü un segnifegad lojeg. Dopu la mort e la resurreziun de Gesù, nissun pecà o pecadur entra in del ciel per inquinar-l ancamò.              , perchè Gesù l’ha purificad la sò area celest cacciand fœura Satana e i sò angelich seguitur sü la terra , segond Apoc. 12:7 a 12 e soratüt in del verset 9 : “ E l’è stà cascià fœura el grand dragon, chel vècc serpent, ciamà el Diavol, e Satana, che l’ è stà cascià fœura el sò angel. »   
El segond error de l’adventism ofiçal l’è vegnud anca de l’ignoranza orijinala del rœl del Sabat e l’ ha ciapad una granda importanza tant plussee tard. I avventist g’han cuncentrà per sbagli la sò atenziun sul temp del ültim, final, test de fed che en realtà la riguardarà sultant quei che sarann ​​ancamò viv in del temp del ver return de Gesù Cristu. In particular, pensaven sbagliad che la dumenica la sarès diventada “ el segn de la bestia ” sultant al mument de chesta prova final , e chestu spiega la ricerca del amicizia cunt i praticant de la dumenica maledet de Dio, en realtà, fin da sò urigin . La prœuva che dò l’è l’esistenza di “ set trombe ” di Apoc. 8, 9 e 11 , i primi sès , dopu el 321, durant tüta l’era cristiana, avverten el popul de luur prategh del pecà de la dumenica cundannà de Dio. Quell che Dan.8:12 g’haveva giamò rivelà quand che diseva : “ L’esercit l’è stà cunsegnà cunt el sacrifici continuo per el pecà ; el corn g’ha slanzà la verità per terra, e g’ha avü sucess in di sò impres. » Chestu “ peccaa ” l’era giamò, la prategh de la dumenica civilment ereditada de Costantin I dal 321 e religiusament giüstificada de Roma papal dal 538 , “ el segn de la bestia ” citad en Apo.13:15 ; 14,9-11 ; 16:2. In del 1995, dopu avegh manifestà un refuud de la lüs profetich che g’ho propost intra el 1982 e el 1991 , l’adventism uficial g’ha commess el grave errur de fär un’alleanza cunt i nemìs dichiarà e rivelà de Dio. L’ esempi di tanti rimprover che Dio g’ha rivolt al vècc Israel per i sò alleanz cun l’Egit, imagen simbolich del pecà tipich, l’è, en chesta aziun, completament ignurà ; che rend ancamò püsee grand la colpa avventista.              
Infatt, quand che se sun cunsapevul del ròll del Sabat e del impurtanza che g’he dà cuma Dé Creatur, el popul avventist g’havaria dovuu identificà ciarament i luur nemìs religius e custodìs de qual-sa-vöör alleanza fraterna cun luur. Perchè, el Sabat del sabato l’è el “ segn del Dio vivent ” de Apoc. 7:2 , cioè el segn real del Dio creatur, el sò avversario, la dumenica , podaria vèss sultant “ el segn de la bestia ” de Apoc. 13:15 .      
Vœuri sottalinear chichinsci che i caus de la caduda del adventism istituzional uficial sun multipli, ma i principal e püsee gravi riguardan el refud de la lüs che l’è stada spantegada sü la vera traduziun de Daniel 8:14 e el disprez mustrà vers la nœuva spiegaziun del adventism 12 che la sò leziun cunsist in del mett en evidenza el dì del adventism. Poeu l’è rivà la colpa de avegh minga mettuu la sò speranza in del riturn de Gesù Cristu annunzià per el 1994 ; cuma g’havevan fà i pionier del mesté in del 1843 e in del 1844. 
 
 
I giudizi principal de Dio
 
La sò creaziun de la terra e del ciel l’è cumpletada, el sest dì Dio g’ha stabilì l’òmm sü la terra. E l’è per el cumpurtament disubbidient del òmm, donca el pecà, che Dio el sometarà, sucessivament, durant la sò stòria de setmila an , ai sò numeros giudizi. Cun qual-sa-vöör de chesti giudizi, i cambiament sun fatt e percepì en mod cuncret e visibil. I ecess seguids de l’umanitaa i g’hann de besogn de qests intervents divin qe i miren a meter-la de nœv in su la strada de la veritaa aprovada del so judizi sovran.
 
I giudizi del vècc patt .
1° giudizi : Dio al giudica el pecad comess de Eva e de Adam, qe inn staits maledets e caçads fœra del “ Giardin de l’Eden ” .   
2° giudizi : Dio destrugg l’umanità ribell cun l’aqua del “ diluvio ” mundial .   
3° giudizi : Dio al separa i omen per lengue diferente dop la soa elevazion de la “ torr de Babel ” .   
4° giudizi : Dio al fa un'alleanza con Abram qe pœ al diventa Abraham . In quel temp, Dio l’ha distrut Sodoma e Gomorra, i cità indué se praticava el pecà estrem ; l’odiosa e abominabil “ savè ” .     
5° giudizi : Dio al libera Israel de la schiavitù in Egitt , Israel al diventa una nazion libera e indipendenta a la qual Dio al presenta i so lej . 
6° giudizi : Per 300 an, sotta la sò direziun e travers l’aziun de 7 giudes liberatur, Dio libera Israel invadü di sò nemìs per el pecà . 
7° giudizi : A la domanda del popol , e per la soa maledizion , Dio l’è sostituid dei re terrester e dei so longe dinastie (Re de Giuda e re de Israel). 
8° giudizi : Israel l’è deportad a Babilonia. 
9° Giudizio : Israele refuda el divin “ Messia ” Gesù – Fin del vècc patt. La nœva patt la comença su un fondament dotrinal parfet.   
10° Giudizi : El stat naziunal de Israel l’è distrutt di roman in del 70 . 
 
I giudizi del nœuf patt .
Sun menziunà en Apocalisse di “ set trombe .”  
1° giudizi : invasiun barbar dopu el 321 intra el 395 e el 538 . 
2° giudizi : Istituzion del regim relijos papal dominant ind el 538. 
3° giudizi : i Guerre de la Relijon : i meten i catoleg contra i protestants riformads disaprovads de Dio : “ i ipocrita ” de Dan.11:34.     
4° Giudizi : l'ateismo rivoluzionari frances al rovescia la monarqia e al met fin al despotism roman catoleg . 
5° sentenza : 1843-1844 e 1994 . 
– El principi : El decret de Dan. 8:14 entra en vigur – el dumanda el cumpletament del lavurà intrapres de la Riforma fin dal Pietro Waldo, l’esempi parfet, dal 1170. La fed prutestante la casca e l’avventism nass vitorius : La prategh religiüsa de la dumenica romana de Gesù giüsta l’è cundannada del Sabat8. 3. El lavurà de la rifurma l’è inscì cumpletà e finì.   
– La fin : “ vomitada ” de Gesù, l’è morta istituzionalment in del 1994 , en cunformità cunt el messagg indirizà a “ Laodicea ”. El giudizi de Dio l’è cumincià cun la sò cà che l’è stada sometüda a una prova profetich fatal de fed. Disapruvad, l’ex uficial elegiü s’è unid al camp di ribel catolich e prutestant .      
6° Giudizio : La “ 6° Tromba ” la s’è cumplida in furma de la Terza Guèra Mondial, chesta volta nuclear, descrivuuda en Dan 11:40-45 . Inscì, el ripòs del sett dì del sabato l’è stà vietà, inizialment vietà cun la pena di sanziun social , e dopu a la fin punì cun la mort cunt un nœuf decret.   
7° Giudizi : Precedü del temp di set ültim plagh descrivü in del Apoc. 16, in de la primavera del 2030, el glorios riturn de Cristo mett fin a la presenza de la civiltà terrester del òmm. L’umanità l’è sterminada. Sultant Satana restarà prigiunier sü la terra desolata, l’”abiss ” de Apoc. 20 , per “ mil an ” .     
8° giudizi : Portad in ciel da Gesù Crist, i sò scelt proceden a giudicar i mort malvagi . Chestu l’ è el giudizi citaa in Apoc. 11:18 . 
9° Giudizi : L' Ultim Giudizi ; I mort malvagi sun resuscità per patir el standard de la “ segonda mort ” dovüda al “ lac de fœuch ” che quatta sü la terra e consuma cun luur ogni traccia di oper dovüu al pecà.      
10° Giudizio : La terra e i ciel inquinads se rinnovan e se glorifican. Benvenuti ai eletti in del nœuf regn eterno de Dio !  
 
Divin de A a Z , de Aleph a Tav , de alfa a omega .
La Bibbia la g’ha minga vergot in comun cond i olter liber scrivuds dei vesser uman, se non la sœ aspet visiva superficial. Perché en realtà , vedem sultant la sò superfiss, che legem segond cunvenziun de scritüra specifich di lengue ebraich e grecch , induè i test uriginai sun stà trasmettuu a noi. Ma in de la sò scritüra de la Bibbia, Mosé g’ha duperà l’ebraich arcaich, e i sò letter del alfabet l’eran diferent di letter d’incœu , sun stà sostituì letra per letra durant l’esilio a Babilonia, senza causà prublem . Ma i letter l’eran tacà insema senza spazi intra i parolles , che l’era minga facil de legg. Ma deré a chestu svantagg g’he el vantagg de furmà parolles diferent a segond de la scernida de la letra scelta per segnà el sò principi. L’è pusibel e l’è stà dimustrà, che pruva che la Bibbia l’è verament olter i pusibilità del immaginaziun e del cunquist del òmm. Sultant el penser e la memoria del Dio creador illimitad g’havaria podud concepir un’œvra compagna. Per qesta osservazion de tante leture de la Bibia la rivela qe ogni parolla qe la compariss lì l’è staita cernida e ispirada de Dio ai vari scritor dei so liber ind el temp fina a l’ultema, la soa Rivelazion o Apocalisse .
In del 1890 circa, un matemategh russ Ivan Panin l’ha dimustrà l’esistenza di cifri di numer in vari aspett de la costruziun di test biblich. Perché ebraich e grecch g’han en cumun el fatt che i letter di luur alfabet sun duperà anca cuma numer e numer. I dimostraziun fatt de Yvan Panin g’han aggravaa tant la culpa di òmm che prenden no sul seri la Bibbia de Dio. Perqè se qeste descoverte g’hann miga un impat in su la render i omen capaç de amar el Signor, i levan comunque tuta la lejitimitaa de creder miga ind la soa esistenza. Yvan Panin g’ha dimustrà cuma el numer “ sett ” l’era onnipresent in de la costruziun de la Bibbia e chestu en particular in del prim verset de la Bibbia, en Gen.1:1. Dopu avegh dimustrà che el Sabat del sett dì l’è el “ segn del Dio vivent ” de Apoc. 7:2 , chestu oper cunferma sultant i prœuf descuvert de chestu matemategh genial che g’ha ufrì ai scienzià esigent , del sò temp e del noster, di prœuf scientifich incuntestabil.    
Da Yvan Panin, el muderno informatich g’ha analizà i 304805 segn di letter che furman la Scritüra del ünich vècc alleanza e el software ufriss innumerevul letür diferent mettend ogni letra sü un immens tavul de scacch e i sò pusibilità de allineament cumencian cun una singula linea urizuntal de chesti letter fin a 30 5 letter ; e intra chesti dü allineament estrem tüt i innumerabil cumbinaziun intermedi . Lì descuvrem messaj che parlan del mund terrester, di sò event internaziunai e di nomm di gent vècc e muderni e i pusibilità sun immens perchè l’ünich imperatif l’è chel de mantegnir un spazi istess (de 1 a n...) intra ogni letra di parolles furmà. Olter ai allineament urizuntai e verticai, g’he sun tanti allineament obliqui, de volt vers bas e de bas vers volt , de destra a sinistra e de sinistra a destra. 
Donca, ciapant l’imagin del ocean, cunfermo che la noster cognossenza de la Bibbia l’è a livel de la sò superfiss. Quel che l’è stà scondù el sarà rivelà ai elett durant l’eternità che sun drée a entrà. E Dio al farà stupì ancamò i sò carì cunt el sò immens podè illimità .
Chesti dimostraziun abbagliant sun purtropp incapac de cambiar el cœur di òmm inscì che rivan a amar Dio “ cun tüt el cœur, cun tüta la sò anima, cun tüta la sò forza e cun tüta la sò ment ” ( Deut. 6:5 ; Matt. 22:37) ; segond la sò giüsta dumanda. L’esperienza terrestra l’ha demostrad qe i rimprover, i rimprover e i punizion i cambien miga i omen, qe l’è perqè el pian de salvament de Dio l’è stait basad fin dal principi de la vita libera su qest verset : “ l’amor parfet al scacia fœra la pagura ” (1 Giovanni 4:18) . La selezion dei elets la se basa su la soa dimostrazion de amor parfet per Dio, el so Pà celest. In questa “ amor perfetta ” g’he plü bisogn de legg o de cumandament, e el primo a capì chest l’è stà el vecc Enoch che g’ha mustrà a Dio la sò amor “ caminand” cun luu , atent de minga fàr nient che g’ha minga piasè. Perchè obedir l’è amar, e amar l’è obedir per dar piaser e gioia al persona amada. In de la sò perfeziun divina, Gesù l’è vegnuu a sò volta per cunfermar chesta leziun de “ vera ” amor dopu i primi mudei uman, Abraham, Mosé, Elia, Daniel, Giob e tanti olter che sultant Dio el cognoss i nomm.               
 
 
Deformaziun dovüu al temp
G’he minga una sola lengua sü la terra che g’ha minga subì di evoluziun e di trasformaziun causà del spirit pervers del òmm. E in questa question, l’ebraeg l’è miga scapad de qesta perversion umana insì qe el test ebraeg qe considerom orijinal l’è jamò miga olter qe l’orijinal dei scrits de Mosé ind un stait parzialment destort. Mi devi chesta descuverta al lavurà de Ivan Panin e al fatt che in de la versiun del test ebraich duperà in del 1890, en Gen. 1:1, g’ha digitalizà la parolla Dio cunt el termin ebraich “ elohim ”. In ebraich , “ elohim ” l’è el plural de “ eloha ” che significa dé al singular. L’esist una terza furma : “Él ”. L’è duperà per culegà la parolla Dio ai nomm : Daniel ; Samuele ; Betel ; ecc... Chesti termin che indican el ver Dé riceven una letra maiuscola in di noster traduziun per marcar la diferenza intra el ver Dé e i falsi déi pagan di òmm .             
La Bibbia sottalinea giüstament e insistentement el fatt che Dio l’è “ un ” che el rend un “ eloha ”, l’ünich ver “ eloha ”. Chestu l’è perché, atribuend a Luu stess la parolla plural “ elohim ”, in de la Genesi 1 e in d’olter sit , Dio el se rivolg a nun un messaj cunt el qual El dis giüstament de vèss giamò Pà de moltitudin de vitt che preesisten la creaziun del noster sistèm o dimensiun terrester , e de tüt i vitt che g’he saran . Qeste vite celeste jamò creade eren jamò dividude del pecad qe l’è comparid ind la soa prima creatura libera. Ciamand -s “ elohim ”, el Dé creador l’aferma la soa autoritaa sora tut qell qe al viv e al nass de luu. L’è in chesta capacità che dopu l’è bon , en Gesù Cristu , de purtà i pecà de la moltitudin di sò elett e de salvà , cun la sò mort espiatoria sultant , moltitudin de vitt del òmm. La parolla “ elohim ”, plural, la designa donca el Signor ind el so poder creativ de tut qell qe al viv. Chestu termin profetiza anca i multipli ròll che g’ha de giugà in del sò pian de salveza induè l’è giamò principalment e sucessivament, “ Pà, Fiœu e Spìrit Sant ” che agirà dopu el batèsim per purificà e santificar la vita di sò elett. Chestu plural riguarda anca i vari nomm che Dio purtarà : Michele per i sò angel ; Gesù Crist per i sò òmm scelt redent cunt el sò sàang.                 
Come esempi di deformaziun dovüu a la perversiun del òmm dò chel del verb “ benedir ”, espress en ebraich de la radis “ brq ” e la cui scernida di vocal duperà la finirà per vèss tradotta cuma “ benedir ” o “ maledir ”. Chesta distorsiun perversa la defurma el significà del messagg che parla de Giob, al qual la sò dona la dis in realtà, “ benedis Dio e mor ” , e minga, “ maledi Dio e mor ”, cuma sugerisen i tradutur. Un olter esempi de un insidios cambiament pervers, ind la lengua francesa l’espression “ certament ” qe orijinariament la vœl dir ind una manera certa e assoluta l’ha ciapad ind el penser uman el segnifegad de “ fors ” , totalment opost . E chestu ültem esempi merita de vèss citaa perché g’ha de ciapà impurtanza e g’ha di gravi conseguenz. In del dizionari “ Petit Larousse ” g’ho nutà un cambiament sü la definiziun de la parolla “ dumenica ”. Introdott cuma prim dì de la setemana in de la versiun del 1980, l’è diventà el settim dì in de la versiun del an sucesif. I fiœi del Dé de la veritaa g’hann donca de vesser atents ai convenzion evolutive stabilide dei omegn perqè de soa part, a diferenza de lor, el grand Dé creador al cambia miga e i so valor varien miga, propri comè l’orden dei robe e del temp qe luu l’ha stabilid de la soa fondazion del mond.                    
I oper malvagi de l’umanità g’han segnà anca el test ebraich de la Bibbia, induè i vocal sun atribuì ingiustament senza cunseguenz per la salveza, ma per pruteger la sò versiun uficial, Dio g’ha preparà cunt el metud numerich, el mezz per identificar el test ver dal fals. Chestu permett de verificà e nutà l’esistenza di tanti cifri numerich che caraterizan sultant la versiun biblica autentich , en ebraich cuma en grecch, i segn di cui sun minga stà mudificà del II secul a.C.
 
El Spìrit restaura la verità sü la giüstificaziun per la fed (per la sò fed)
 
Ho apena menzionad i distorsion del test bibleg ; ròbb dovüu ai tanti tradutur di scritt uriginai . Per illuminar el sò popul in di temp final, el Spìrit de la verità restaura la sò verità , dirigend la ment di sò scelt vers i test indué restan ancamò di distorsiun significatif . Chestu l’è chel che l’è stà apena realizà en chestu Sabat del 4 setember 2021 al punt che g’ho dà el nomm “ Crystal Sabbath ”. Ho lassà la scelta del tema per stüdià a una surela ruandes cun la qual cundividem online el prugress di noster Sabat. Lee l’ha propost “ giustificaziun per fede ”. El stüdi g’ha purtà di scopert veramente impurtant che renden ciara la cumprensiun de chestu argument .     
In de la Bibbia, in 1 Pietro 1:7, el Spìrit simboliza la fed cun l’or purificà : “ perché la prova de la voster fed, vèssend tant püsee preziosa del or che perd, anca se l’ è pruvada cunt el fœuch , la pœu vèss truvada per lud e glòria e onor a la rivelaziun de Gesù Cristu . ” Num capimo jamò de chestu paragun che la fed, la vera, l’è una ròba estremamente rara, truvem ciocc e sass dapertüt, che l’è minga el cas del or.   
Poeu, de verset en verset, g’hem imparà prima che : " senza fed l’è impusibel fär piasè a Dio " , segond Ebr 11 :6 : " Adess senza fed l’è impusibel fär-l piasè ; perchè quel che vien a Dio g’ha de creder che l’è, e che l’è un recompensatur de quei che el cercan cun diligenza. “Du insegnaments inn tacads a la fed : la credenza ind la soa esistenza, ma anca la certeza qe la benediss “ quei qe la cerqen ”, sinceramente, un detai important sora el qual la pœl miga vesser ingannada. E perqè l’obietiv de la fed l’è de far-l piaxer, i elets responderann a la amor de Dio obedend a tute i so ordenanze e comandaments qe Luu al presenta ind el nomm medem de la soa amor per i so creature. El frutt de chestu ligam de amor, che uniss cuma un magnet quei che se aman intra luur e aman Dio en Cristo, l’è presentà a noi in del famus insegnament citaa en 1 Cor 13 che descrif la vera amor piacevul a Dio. Dopu avegh lett chest, g’ho pensà al messagg minga men famus dat en Abacuc 2 :4 : “ ... el giüst vivrà per la sò fed .” Ma, in quest verset la traduzion proposta de Louis Segond la ne dis : " Ecco, la soa anima l'è gonfiada, l'è miga dreita in luu; ma el giüst vivrà per la sò fed. “Per tant temp , chestu versichel g’haveva mettuu un prublema per mi che g’havevi minga cercà de risolver. Cuma pœu un òmm che l’è “ gonfià ” de orgœuj vèss giudicà “ giüst ” de Dio ? Luu che , segond Pro.3:34, Giac.4:6 e 1 Pietro 5:5, “ el se resist ai orgoglius, ma el dà grazia ai umil ” ? La soluziun l’è cumparsa truvand in del test ebraich la parolla “ incredul ” al post de la parolla “ gonf ” citada en Segond e cun surpresa g’hem truvà , en una versiun “ catolich ” de Vigouroux , la traduziun bona e inscì logich che rend perfettament ciar el messagg del Spìrit. Perchè, infatt, el Spìrit ispira Abacuc cunt un messaj en un stil giamò ispirad del re Salomon en furma di sò proverbi induè el mett en parameter de oposiziun di opust assolut ; qui, in Abacuc, “ incredulità ” e .                                  " fed " . E segond Vigouroux e la Vulgata latina sü la qual se basa la sò traduziun, el verset l’è inscì : “ Ecco, chel che l’è minga credent g’ha minga (a) anema giüsta en lù; ma el giüst vivrà per la sò fed . " Col imputar tute e do i part del verset a l'istess argoment, el Louis Segond al deforma el messaj del Spirit e ai so letor l'è impedid de capir el ver messaj donad de Dé. Cun chel fissà, incœu descuvrirem cuma Abacuc descrif cun precisiun i pruv “ adventist ” del 1843-1844 , 1994, e la data ultima riguardant el vero ritorn final de Cristo , la primavera del 2030. ive esperienz avventist giamò cunfermà , in Apoc. 10:6-7 , cun l’espresiun : “ g’he sarà no püsee ritardo ... ma el mistero de Dio sarà cumpletà .” Per chesta dimostraziun, prenderò el test de Abacuc 2 dal sò principi, intramezzand i cumment esplicatif.          
La versiun de L.Segond mudificà de mi
Verso 1 : “ Mi sarò al me post, e mi sarò in pè sü la torr ; Vardarò per veder cus'è che YaHweh me dirà e cus'è che rispund in del me argument . »   
Nota l’ategiament de “ aspetativa ” del profeta che caraterizarà la prova avventista , el Spìrit che ne dis in del messagg de Dan.12:12: “ Beato chel che speta fin ai 1335 dì .” Per capì ben chest, el significà de chesta “ argumentaziun ” l’è dà a noi in del capitul precedent induè el prublema sullevà de Abacuc l’è el prolungament de la prosperità di malvagi sü la terra : “ L’avarà donca svudà la sò red, e mazzarà semper i naziun, senza risparmiar? » (Ab 1,17). In chesta riflesiun e interrogaziun, Abacuc mustra el cumpurtament de tüt i òmm che fan l’istess osservaziun fin a la fin del mund . Donca, Dio al presentarà la Soa resposta sujerind profetegament l’argoment del retorn de Gexù Crist, qe al darà fin, definitivament, a’l dominazion dei malvagi, despreziants, increduls, infedei e ribel.           
Verso 2 : “ Allora el Signur m’ha parlà, disend : ‘Scrivi la profezia , e incisa sü di tavul, perché la pœu vèss letta cun fluenza. »   
Intra el 1831 e el 1844, William Miller g’ha presentà di grafich che riassumevan i sò annunzi che profetizavan el riturn de Gesù Cristu per la primavera del 1843 prima, e dopu per l’autun del 1844. Intra el 1982 e el 1994, g’ho anca propost e propost ancamò di grafich di olter adventist, el Signur de la Verità per el noster “ temp de la fin ”. Se i conseguenz real ligà a chesta prova del 1994 sun stà capì sultant dopu el temp segnà, cuma l’è stà el cas del 1844, la data e el sò calcul sun ancamò incœu autenticà del Spìrit del Dio vivent.  
Verso 3 : “ Perchè chesta l’è una profezia che g’ha giamò fissà el sò temp, ”  
Chestu temp fissà de Dio l’è stà rivelà del 2018. Cun l’obietif de la data del riturn de Gesù Cristu, chestu temp fissà l’è la primavera del 2030.
“ La camina vers la sò fin, e la bugiarà minga; »   
El ritorn del Crist vitorius el sarà cumpletà in de la sò ura, e la profezia che l’annuncia “ la bugiarà minga .” Gesù Cristu turnarà de sicür in de la primavera del 2030.   
“ Se l’è ritardà, spetal , perchè de sicür l’è vera. »  
Se la data l’è stada fissada de Dio, per lù, el vero ritorn de Cristo el sarà cumpletà en chesta ura fissa che lù sultant g’ha savü fin al 2018. El ritardo sugerì , “ se el ritarda ”, pœu donca riguardar sultant i òmm, perché Dio se reserva el diritt de duperà falsi annunzi del riturn de Gesù a8,1. , 1994 e fin al noster ültim temp, la fed di cristian che pretenden la sò salveza , che g’he permett de seleziunar i sò elett . Chesti falsi annunci anticipà del riturn de Gesù Cristu sun duperà de Dio per separar fin a la fin del mund, “ el bon gran de la erba, i pégora di cavri ” , i fedel di infedel, “ i credent di minga credent ” , i elegì di cadù.       
El versichel cunferma el parameter de “ attesa ” avventista che resta un element descritif di ültem sant separà e sigillà de la prategh del vero Sabat del sett dì dal autun del 1844, la fin del segond prucess avventist. In qest verset, el Spìrit insist in su la nozion de certeza qe la carateriza qest retorn de Crist, vitorios, liberador e vendicador.  
Versiun Vigouroux
Verso 4 : “ Ecco, quel che cred minga g’havarà (un) anima drita en lù; ma el giüst vivrà per la sò fed . »   
Chestu messaj rivela el giudizi de Dio süi òmm sugett ai quater pruces avventist tacà ai dat 1843, 1844, 1994 e 2030. El verdett de Dio l’è acut en tüt i epoch. Travers l’annunzi profeteg Dio al desmaschera i crestian “ipocriteg” qe rivelen la soa natura “ incredul” cont el disprezar i annunzi profeteg dei so messajer scernids , çoè i so profet. Ind el contrast assolut, el scelt al dà gloria a Dio col ricever i so messaj profeteg e l’obedir ai nœve diretive qe i rivelen. Chesta ubbidienza, giudicada de Dio cuma “ acetabil ”, l’è , al stess temp , giudicada degna de preservar la giüstizia imputada in del nomm de Gesù Cristu.      
Sultant chesta fed ubbidient “ per amor ” per Dio l’è cunsiderada degna de entrà in del eternità che vien. Sultant quel che el sàang de Cristo el lava di sò pecà l’è salvà “ per la sò fed ” . Perché la risposta de la fed l’è persunal , l’è per chest che Gesù se rivolg ai sò messaj , individualment , ai sò scelt, esempi : Matt.24:13 : “ Ma chel che perporta fin a la fin sarà salvà .” La fed la pœl diventar collettiva se la respond a un sol standard. Ma, stà atent ! I afermaziun del òmm sun ingannevul, perché sultant Gesù decide chi g’ha de vèss salvà o perdü segond el sò giudizi de la fed dimustrada di candidà che vœuren entrà in del ciel .           
In sintesi, in qests versets de Abacuc, el Spirit al rivela e al conferma el streit e inseparabel ligam intra la “ fed ” e “ i ovre ” qe al genera ; quaicos de giamò levà sü del apostol Giacom (Gac. 2,17 : " Inscì anca la fed, se g’ha minga di oper , l’è morta en sé stess ." ) ; che l’implica che fin dal principi del evangelizaziun, l’argument de la fed l’è stà mal capì e mal interpretà. Quaivun, come incœ , al g’ha tacad domà l’aspet de la credenza, senza far caso a la testimonianza dei ovre qe g’he dan el so valor e la soa vita. El cumpurtament di òmm , a cui Dio fà savè i sò annunzi del riturn de Gesù Cristu , rivela la vera natüra de luur fed. E in del mument induè Dio l’è drée a verzar la sò grand lüs süi sò ültem servitur, g’he püsee nissuna scusa per quei che cumprenden minga i nœuf requisit stabilì de Dio dal 1843. La salveza per grazia continua , ma de chela data, la dà sultant vantagg ai elett seleziunà de Gesù Cristu , travers de la testimunianza real di donaziun del. In del principi, el Sabat l’era el segn de chesta benediziun divina, ma dal 1844 , l’ è mai stà sufisent per sé, perchè la carità de la sò verità profetich , rivelada intra el 1843 e fin al 2030 , l’è semper stada , per sé , dumandada de Dio. Infatt, i nœuf lüs ricevü dal 2018 g’han una strècc ligam cunt el Sabat del sett dì che l’è diventà l’imagin profetich del sett milleni che cumenciarà cunt el riturn de Gesù Cristu in de la primavera del 2030. i sò lüs vècc e nœuf rivelà in del nomm de Gesù Cristu cuma l’è insegnà en Matt. 13:52 : “ E g’ha dit a luur: Perciò ogni scrib che l’è istruì in del Regn del Ciel l’è cuma un padrun de cà che purta fœura del sò tesoro ròbb nœuf e vècc .”                Quell qe al ama Dio al pœl miga men amar de descoverzer i so pian e i so segret qe inn restads per tant temp sconduds e descognossuds dei omen.
 
 Abacuc e la prima vegnuda del Messia
Chesta profezia g’ha truvà anca un cumpliment per l’Israel naziunal ebraich, a cui g’ha annunzià la prima vignuda del Messia. El temp de chesta vegnuda l’è stà fissà e annunzià in Dan.9:25. E la ciav del sò calcul la se truvava in del liber de Esdra, capitul 7. Succed inscì che i ebrei g’han classificà el liber de Daniel intra i liber storegh, e l’è stà prima del liber de Esdra. Ma in qella manera qì el so rœl profeteg l’è stait redot e men visibel per el letor. Gesù l’è stà el prim profet che g’ha atirà l’atenziun di sò apostol e discepol süi profezi de Daniel.
 El ritardo annunciad, “ se lee la ritarda, speta lee ”, g’ha avü anca el sò realizaziun , perché i ebrei l’eran drée a spetà un messia vendicatif e liberadur di roman , cun afidament sü Isaia 61 induè el Spìrit dis sü Cristo in del versichel 1 : “ El spìrit del Signur l’è bon, YaHWé me , ligà ; El m’ha mandà a guarir i gent che g’han el cœur rott, a proclamar la libertà ai prigiunier e la libertà a quei che sun ligà; » . In del verset 2, el Spìrit specifica : “ Per proclamar l’an del favur de YaHWéH , e el dì de la vendetta del noster Dio ; Per consolar tüt quei che g’han la pena ; ". I ebrei saveven minga che intra l’ ” ann de la grazia ” e el “ dì de la vendetta ” , g’havevan ancamò de passà 2000 an per purtà el popul al riturn de Cristo, vitorius, liberadur e vendicadur , segond Isaia 61:2. Chesta leziun la se ved ciarament in de la testimunianza citada en Lucca 4:16-21 : “ E l’è rivà a Nazareth, indué l’era stà cressü: e, cuma l’era sò costum, l’è entrà in de la sinagoga el dì del saba. E l’è levà sü per legg, e g’han dà el liber del prufeta Isaia. E quand che l’ha desfà, g’ha truvà el post indué l’era scrivü : El Spìrit del Signur l’è sü de mi, perché m’ha unì per predicar el Vangel ai puaret . El m’ha mandà per guarir i gent che g’han el cœur rott, per proclamar la libertà ai prigiunier e la recuperaziun de la vista ai òrb, per liberar quei che sun oppress, per proclamar l’an acetabil del Signur . Poeu g’ha rutulà el liber, g’ha dà al servitur e g’ha sedù. “ Fermand la sò letura chichinsci, g’ha cunfermà che la sò prima vegnuda la riguardava sultant chestu “ ann de grazia ” annunzià del profet Isaia. El verset 2: 1 el seguta, disend : “ E tüt quei che l’eran in de la sinagoga l’eran drèe a vardàl. E l’ha cumincià a digh : Incœu chesta scritüra l’è cumplidada in del voster udito. » El " dì de la vendetta"                             » ignurà e minga lètt l’è stà fissà de Dio, per la primavera del 2030, per la sò segonda vegnuda, chesta volta, en tüt el sò podè divin. Ma prima de chestu riturn, la profezia de Abacuc la doveva vèss cumplidada per el “ ritard ” , travers i pruv “ adventist ” , in del 1843-1844 e in del 1994 , cuma g’hem apena vist.    
La dedicazion final
 
Affronta la verità
In de la primavera del 2021, l’inizi del an divin, l’umanità ucidental ricca ma falsament cristiana g’ha apena dimustrà la sò disponibilità a preservar la vita di vècc, anca a dispendi de la ruina economich naziunal. Per quest l’è perché Dio l’avarà consegnad a la Terza Guerra Mondial che la portarà via tanti vitt de gent de tüt i età, sapend che g’he nissun rimedi o vacin cuntra chesta segonda puniziun divina. Davant de nun, in 8 an, g’he l’ an 6000 de la creaziun de la terra , la fin del qual sarà segnada del riturn de Gesù Cristu. Trionfant e vitorius, el menarà i sò redent, i sò elett vivent e quei che el farà resuscità, in del sò regn del ciel e el destrugarà tüta la vita del òmm sü la terra sü la qual el lassarà da sul, isulà in del bui , l’angel ribell del principi, Satana, el diavul.
La fed in del principi di 6000 an l’è fundamental per acetar chestu prugrama. I calcul precis di cifri indicà in de la Bibbia sun stà renduu impusibel a causa de una “ sfocadüra ” sü la data de la nassita de Abraham (sultant una data per i tri fiœui de Terah : Gen. 11:26 ) . Ma la sequenza dei jenerazion umane de l’Adam a’l retorn de Crist la conferma l’aproç de qesta figura 6000. Dand la nostra fed a qesta figura redonda e precisa, atribuim qesta cerna a un vesser “ intellijent ” , çoè al Dé creador, font de tuta l’intelijenza e la vita. Segond el principi del “ sabat ” citaa ind el so quart comandament, Dio l’ha dait a l’om “ ses dì ” e ses mila agn per far tuts i so lavorar, ma el setim dì e el setim millenni inn temp de ripos “ santificà ” (metuds de part) per Dio e i so elets.             
El contenù de chestu liber g’ha dimustrà che la fed piacevul a Dio l’è costruida del cumpurtament “ intelligent o savi ” di sò elett che profitan de tüt chel che Dio dis, profetiza o pensa (varda Daniel 12 :3 : “ E i savi fan brillant cuma la luminosità del firmament, e quei che fann tant cuma i stèl giüst ” La scelta de Dio per far-i beneficiar de la sò giüstizia redentiva manifestada en Gesù Cristu.     
Per sarrà chest oper, giüst prima del dramma che l’è drée a vegnì, voraria dedicar, a sò volta, a tüt i veri fiœui de Dio che la legeran, e che la acetaran cun fede e gioia , chestu versichel de Giovanni 16:33 che l’è stà dedicà a mi de dü funt diferent en ocasiun del me batèsim del 14 giugn 1980 ; un sul mè certificat de batèsim del istituziun, l’olter sü la prefaziun del liber “ Gesù Cristu ” che m’è stà dà en chesta ocasiun dal mè cumpagn servitur del temp, quasi a l’età induè Gesù g’ha ufrì la sò vita en sacrifici : “ V’ho dì chesti ròbb, perché en mi g’he sia pas. In del mund g’he sarà tribulaziun ; ma g’ho curag, g’ho vinciù el mund . ”       
Samuel , el benedett servitur de Gesù Cristu, “ Verament ! ”  
 
 
 

L'ultima chiamada
 
 
 
Menter scrivi chestu messaj, a la fin del 2021, el mund g’ha ancamò una pas religiüsa universal che l’è apprezzabil e apprezzabil. Eppur, basad sü la mia cognossenza di rivelaziun profetich decifrad preparà de Dio , afermo, senza el minim dubi, che una terribil guerra mondial l’è en preparaziun e sü la strada per vèss cumpletada in di prossim 3 o 5 an. Presentand-la cunt el nomm simbolich de “ sesta tromba ” in del Apoc. 9, el Spìrit regorda che giamò ciinch castighi terribil sun giamò rivà per punir l’abandon de la fedeltà al sò sant Sabat e i sò olter organizaziun disrispetà dal 7 marz di an che g’han slargà la stòria del 1990. ed su un prugrama religius divin. La sò sesta puniziun l’è per avvertir, un ültima volta, el cristianesim colpevul de infedeltà vers de lù. A part de Dio e del sò pian de salvament, la vita del òmm g’ha nissun significà. Donca, cuma i “ trombe ” g’han un caratter gradual rivelà per l’analogia in del Levitico 26, l’intensità murtificada del “ sest ” rivarà a di voltezz de urur che l’umanità g’ha pagüra e pagüra per tant temp. La “ sesta tromba ” la riguarda l’ultima guerra mondial che la desfarà tanti gent, “ la terza part di òmm ” segond Apoc. 9:15. E chesta prupurziun la pœu vèss letteralment raggiunta en una guerra induè 200.000.000 cumbatent prufesiunai armà, furmà e attrezà se afruntan intra luur , segond la precisiun dada en Apoc. 9:16 : “ El nümer di cavalier del esercit l’era dü miriad de luur ” la miriad ; cioè 2 x 10000 x 10000. Prima de chest ültem cunflit, durant el XX secul , i dü guerr mondial del 1914-1918 e del 1939-1945 l’eran preludi del grand castig che l’è drée a mett fin al temp di naziun liber e indipendent. Dio l’ha minga furnì di cità de rifugio per i sò scelt, ma g’ha lassà di indizi assée ciar per scapà di sit miraa cuma priorità de la sò ira divina. L’avarà dirigiü i colp che g’han de vèss dà di òmm ciamà per chestu mesté. Ma nissun de luur sarà vun di sò scelt. I ribel incredul o incredul sparpagnà per tüta la terra saràn i strüment e i vitim de la sò ira divina. La segonda guerra mondial                 La guera mondial l’ha metü in gir i popul ucidental che g’havean religiün cristian e in competiziün. Ma in del prossim terz, la mutivaziun di sconter la sarà esenzialment religiusa, cuntrari ai religiun cuncurrent che sun mai stà dutrinalment cumpatibil intra luur. Sultant la pas e el cumercio g’han permetuu de cress chesta ilusiun . Ma a l’ora scernida de Dio, segond Apoc. 7:2-3, l’universalità demoniaca trategnuda di angel de Dio la sarà liberada per “ far dann a la terra e al mar ” o, i simbul che sun decodificad, “ per far dann ” ai prutestant e ai catolich “infedel a Gesù Cristu. Püsee logicament, la fed cristiana infedel l’è l’ubietif principal de la rabia del giüst Giudes Gesù Cristu ; propri cuma in del vècc patt, Israel l’è stà punì per i sò custant infedeltà fin a la sò distruziun naziunal in del an 70. In parallel a chesta “ sesta tromba ” , la profezia de Dan 11:40 a 45, cunferma, evocand “ tri re religiusmo europeo”, l’implicaziun di tri religiusmo europeo e catolico. todossia. Ul conflit l’è finid cün l’inversiün de la situaziün dovüda a l’intervent del prutestante american, che l’era minga ciamad re, ma sugerì come ün putenzial nemìs tradiziünal de la Rusia. L’eliminaziun di puder cuncurrent derva la strada a la sò dominaziun final cuma “ la bestia che la va sü de la terra ”, descrivuuda en Apoc. 13:11. Specifichem che en chestu cuntest final, la fed prutestant americana l’è diventada una minuranza, la fed romana catòlich l’è la magiuranza, a causa di sucesif imigraziun ispanich. In del 2022, ul sò president de urigin irlandes l’è lü stess catolic, come John Kennedy, ul president assassinad.                
In Apoc. 18:4, come Dio Onnipotent, Gesù Crist al comanda a tuts qe creden e speran in Luu , i so scelt, de “ vegner fœra de Babilonia la Granda .” Identificada cond i prœve in qest lavorar cond la Gesa Romana Catolica papal, “ Babilonia ” l’è judicada e condanada a causa dei “ sœ pecads ” . Per eredità storegh di “ sò pecc ” , la colpa del catolicesim se estend ai prutestant e ai ortodoss che giüstifican per luur prategh religius , el ripòs dumenich eredità de Roma. L’esodo de Babilonia al comporta l’abandon dei “ pecads de vun ” , el plussee important , perqè Dio al fa deventar un “ marc ” de identificazion : el dì de ripos settimanal, el prim dì de la settimana de l’orden divin , la domeniga romana .             
In chestu messaj, vist l’urgenza del temp, urgo i fiœui e i tüsan de Dio a lassà l’area settentriunal de la Francia centrada sü la sò capital, Paris . Perchè lee la sarà prest colpida de la ira de Dio , sufrend “ fœuch del ciel ” , chesta volta nuclear, cuma la cità de “ Sodoma ” a la qual lü la paraguna , in de la sò Apocalisse , in Apoc. 11 :8. L’è anca ciamà “ Egit ”, un’imagin simbolich del “ pecà ”, per l’ ategiament ribell del sò impegn ireligius che se oppon a Dio , cuma el faraun in de la storia storegh del Esodo del popul ebraich . En una situaziun de guerra, cun di stràd tajà e vietà, sarà impusibel lassà l’area mirada e scapà dal dramma mortal .         
 
Samuel servitur del Dio vivent , Gesù Cristu .
 
 
Qui che vœuren descuvrir, prima, chel che l’è presentà a la fin de chestu mesté, g’havarà dificultà per capì perché sun inscì cunvint de la natüra irrevocabil de la distruziun iminent de Francia e Europa. Ma quei che l’han lett, dal sò principi a la sò fin, g’havaran cattà sü, in del curs de la letüra, i prœuf che se ammulan, semper, al punt de permett-i de cundivider, finalment, la convinziun incommovibil che el Spìrit de Dio g’ha costruì en mi e en tüt chel che l’è de lù ; in verità. A LU l’è tutta la GLORIA. 
I brutt surpres sun sultant la part di quei che insistan a voler minga recognoss el sò podè incomparabil, la magiuranza e la sò capacità de guidar tüt segund el sò pian fin a la sò realizaziun parfet.
Serro chestu mesté chichinsci, ma l’ispiraziun che Gesù segutta a därm l’è notada e registrada en mod perpetu in furma de messaj presentà in del oper “ La Manna Celest di Ultim Camminadur Avventist ”.    
1