Rivelazzioni 18: Lu forti chianciri - 2018-2030
“Cadìu, cadìu, Babbilònia la Granni !” »
«Nesci di idda, pòpulu meu...»
Samueli prisenta
Spiegami Daniele
e Rivelazzioni
Provi prufètichi ca Diu esisti
Li sò rivelazzioni finali pî sò scigghiuti
Nta chista òpira: Lu sò pruggettu - lu sò giudizziu
Version: 23 -09 -202 3 (7 - 7 th -5994)
 
“ E sintìa la vuci di n’omu ntô menzu di Ulai ;
urlàu e dissi: "Gabbrieli, spiegacci la visioni " Danieli 8:16.
 
 
Nota spiegativa ntâ cupirtina
Di l'autu ô vasciu : Messaggi dî tri àngili di l'Apocalìssi 14. 
Chisti sunnu tri virità dû libbru di Danieli rivilati ê santi doppu lu prubblema dâ primavìera dû 1843 e doppu chiḍḍu dû 22 uttùviru 1844 . Non sapennu lu rolu dô Sabbath, li primi avvintisti non putevunu capiri lu veru significatu di chisti messaggi. L'avvintisti ca aspittàunu lu ritornu di Cristu avìanu culligatu la sò spirènzia ô " chianu di menzannotti " o " menzannotti " citatu ntâ paràbbula dî " deci vìrgini " di Matteu 25:1 nzinu a 13 unni veni evocatu l'annunziu dû " ritornu dû Sposo ".         
1- Lu tema dû giudizziu sviluppatu nnâ Dan.8,13-14 e suggettu dû messaggiu dû primu àngiulu nnâ Ap.14,7 : “ Timìti Diu e ci dùnati gloria, picchì è arrivata l’ura dû sò giudizziu , e adurati chiḍḍu ca fici la terra, li celi e li funtani di l’acqua ! » : lu ritornu ô sàbbutu , l'unicu veru settimu jornu di l'ordini divinu, lu Sabbath ebbraicu e lu jornu simanali di riposu , è richiestu di Diu ntô quartu dî sò deci cumannamenti .          
2- La dinunzia di Roma papali , “ cornu nicu ” e “ re diversu ” di Danieli 7:8-24 e 8: 10-23 nzinu a 25 , ca ricivi lu nomu “ Babilònia la granni ” ntô missaggiu dû secunnu àngiulu di Ap . » : principalmenti pi càvusa dâ dumìnica , prima lu “ jornu dû suli ”, riditatu dû ‘mpiraturi Custantinu I ca lu stabbilìu lu 7 marzu dû 321. Ma sta esprissioni “ è cascata ” è giustificata dâ rivilazzioni dâ sò natura ammaliata di Diu comu lu fici canùsciri ê sò sirvitura avvintisti dû Sabbando dû4. . " Cadìu " voli diri : " è pigghiata e scunfitta ." Lu Diu dâ virità annuncia accussì la sò vittoria contra lu campu dî minzogni riliggiusi.                         
3- Lu tema di l’ùrtimu giudizziu unni “ lu focu dâ secunna morti ” colpisci li ribbelli cristiani. Chista è l'immàggini prisintata ntô Dan.7,9-10 , lu tema è sviluppatu ntô Ap. 20:10-15, e chistu è l'argumentu dû messaggiu dû terzu àngiulu nnâ Ap. 14: 9-10 : " E n'àutru, nu terzu àngiulu, li siguìu, dicennu cu na vuci forti : Si qualchidunu adura la bestia e la sò mmàggini, e ricivi lu sò signu ntâ frunti, o ntâ manu dû signu di Diu, miscela ntâ coppa dâ sò 'ndignazzioni; e sarà turmintatu cu focu e sùrfuru 'n prisenza di l'ànghili santi, e 'n prisenza di l'Agneddu " : Ccà la dumìnica è idintificata cû " signu dâ bestia ."              
Nota la stissa currispunnenza dî nùmmari dî versi mirati nna Danieli 7: 9-10 e Rivelazzioni 14: 9-10 .
 
Lu quartu àngiulu : cumpari sulu ntô Riv. 18 unni raffigura la proclamazzioni finali dî tri messaggi avvintisti pricidenti ca binificiunu di tutta la luci divina ca li vinni pi illuminari dô 1994 e 'nzinu â fini dû munnu, cioè 'nzinu â primavìera dû 2030 lu rolu ca chistu è. La luci ca l'arrivò pi illuminàrila rivela li succissivi culpabilità : dâ riliggiuni cattòlica, dû 538 ; dâ riliggiuni prutistanti, dû 1843 ; e l' istituzzioni ufficiali avvintista, dû 1994. Tutti sti caduti spirituali avìanu comu causa, ntô sò tempu : lu rifiutu dâ luci pruposta dû Spìritu Santu di Diu nta Gesù Cristu. " Ntô mumentu dâ fini " citatu ntô Dan 11:40, la Chiesa Cattòlica unisci ntâ sò maldizzioni tutti li gruppi riliggiusi, cristiani o no, ca arricanusciunu lu sò ministru e la sò autorità ; chistu sutta l'egida dâ sò accussì diciuta allianza " ecumènica " ca , doppu lu prutistantismu, s'unìu a l'Avvintismu ufficiali ntô 1995.          
 
 
2 Corinti 4: 3-4.
“ ... Si lu nostru vangelu è ammucciatu, è ammucciatu a chiḍḍi ca pèrdunu ; pirchì chiḍḍi ca nun crìunu, ‘n cui lu Diu di stu munnu ci fici ciecari la menti, accussì ca la luci dû vangelu dâ gloria di Cristu, ca è l'immaggini di Diu, nun ci luci . »  
" E si la palora prufìtica arresta nun caputa, arristarà accussì sulu pi chiddi ca s'hannu a pèrdiri "  
Puru , 'n riassuntu dî rivelazzioni prisintati nta stu documentu sapi ca , pi “ giustificari la santità ”,   
 dâ primavìera dû 1843 stabbilìtu cû dicretu dû criaturi e liggislaturi Diu di Danieli 8:14, secunnu lu sò “ Vangelu eternu ”,   
 supra tutta la terra, ogni omu e ogni fìmmina ,
 hannu a èssiri vattiati   ‘n nomu di Gesù Cristu pi ‘mmersioni tutali p’uttèniri la grazia divina ,
 
devi osservari lu sàbbutu , lu riposu dû settimu jornu dû Sabbatu , santificatu di Diu nnâ Genesi 2 , e lu quartu dî sò 10 cumannamenti citati nnâ Esodu 20 ; chistu, pi prisirvari la sò gràzzia ,  
 
devi onurari li liggi murali divini e li liggi dietetichi priscritti ntâ Santa Bibbia , ntâ Genesi 1:29 e Levitico 11 , (santità dû corpu)
 
e non avissi a " disprizzari la sò palora prufìtica " , pi non " astutari lu Spìritu di Diu " (1 Tes.5, 20) .            
 
Chiḍḍu ca nun suddisfa sti criteri è cundannatu di Diu a subbiri la " secunna morti " discritta nnâ Rivelazzioni 20 .                           
Samueli
 
 
  SPIEGA – MI DANIELI E L’APOCALISSI
Paginazzioni di l'argumenti trattati
Prima parti : Appunti priparatori 
Usa la circata autumàtica dî nùmmari di pàggini dû prugramma utilizzatu
Pagina titoli
07 Prisintazzioni
1 2 Diu e li sò criazzioni
13  Li basi bìbblici dâ virità
1 6 Nota principali : 7 marzu 321, lu jornu ammalatu dû piccatu
26 La tistimunianza di Diu data supra la terra
2 8 Nota : Nun cunfùnniri lu martiriu câ punizzioni.
29 Genesi: nu diggisti prufìticu vitali
30 Fidi e incridenza
33 Manciari pû mumentu giustu
37 La storia rivilata dâ vera fidi
39 Appunti priparatori pû libbru di Danieli
4 1  Tuttu accumincia cu Danieli - Lu LIBRU DI DANIELI
42 Danieli 1 - L'arrivu di Danieli a Babilonia
45 Danieli 2 - L'immaggini dâ visioni dû re Nabucodonosor
56 Daniele 3 - Li tri cumpagni ntô furnu
62 Daniele 4 - Lu re umiliatu e cunvirtutu
69 Danieli 5 - Lu giudizziu dû re Belsazzar
74 Daniele 6 - Daniele nella tana dei liuni
79 Daniele 7 - Li quattru armali e lu picciddu cornu papali
90 Danieli 8 - L'identità papali cunfirmata - Lu Dicretu Divinu di Dan.8:14.
103 Danieli 9 - L'annunziu dû tempu dû ministru tirrestri di Gesù Cristu.
1 21 Danieli 10 - Annunziu dû granni calamità - Visioni dû calamità
127 Danieli 11 - Li setti guerri dâ Siria.
146 Danieli 12 - La Missiuni Univirsali Avvintista Illustrata e Datata.
155 Ntroduzzioni ô simmulismu prufèticu
158 Avvintismu
163 Lu primu sguardu a l'Apocalissi
167 Sìmmuli di Roma ntâ prufizzìa
173 Luci dû Sabbatu
176 Dicretu di Diu di Danieli 8:14
1 79 Priparazzioni pi l'Apocalissi
1 83 L'Apocalissi 'n pochi paroli
1 8 8 Secunna parti : Lu studiu dittagghiatu di l'Apocalissi  
188  Rivelazzioni 1 : Pròlugu-Lu ritornu di Cristu-Lu tema avvintista
199  Rivelazzioni 2 : L' Assimbrea di Cristu dû sò princìpiu nzinu ô 1843
199 1° pirìudu : Efesu -  2° pirìudu : Smirna -  3° pirìudu : Pèrgamu -
Quarta èbbica : Tiatira
21 6 Rivelazzioni 3 : L' Assimbrea di Cristu dû 1843 - La Fidi Cristiana Apostòlica Ristaurata                 
21 6 quinta èbbica : Sardi -   6° era : Filadelfia -
223 Lu distinu di l'avvintisimu rivilatu ntâ prima visioni di Ellen G. White
2 25 VII era : Laodicea
22 9 Rivelazzioni 4 : Giudizziu celesti
232 Nota : la LIGI DIVINA prufizzia
23 9 Rivelazzioni 5 : Lu Figghiu di l'Omu
244 Rivelazzioni 6 : Atturi, punizzioni divini e segni dî tempi di l'era cristiana - Li primi 6 sigilli
251 Rivelazzioni 7 : L'Avvintismu dû Settimu Jornu sigillatu cû " signu di Diu " : lu Sabbath e lu " settimu sigillu " sigretu.      
25 9 Rivelazzioni 8 : Li primi quattru “ trumbetti ”   
26 8 Rivelazzioni 9 : Li quinti e li sesti “ trumbetti ”   
26 8 la quinta “ trumma ”  
27 6 la 6° “ trumma ”  
28 6 Rivelazzioni 10 : Lu “ Libbru nicu apertu ”   
2 91 Fini dâ prima parti di l'Apocalissi
Secunna parti : li temi sviluppati
292 Rivelazzioni 11 : Regnu Papali - Ateismu Nazziunali - La 7° " Trumma "   
305 Rivelazzioni 12 : Lu Granni Chianu Cintrali 
313 Rivelazzioni 13 : Li frati falsi dâ riliggiuni cristiana
322 Rivelazzioni 14 : Lu tempu di l'Avvintismu dû Settimu Jornu
3 3 3 Rivelazzioni 15 : La fini dâ prubbazzioni
33 6 Rivelazzioni 16 : Li setti ùrtimi plaghi dâ ràggia di Diu
34 5 Rivelazzioni 17 : La prustituta è smascherata e idintificata
35 6 Rivelazzioni 18 : La prustituta ricivi la sò punizzioni
3 6 8 Rivelazzioni 19 : La Battagghia di H Armageddon di Gesù Cristu
37 5 Rivelazzioni 20 : Li Mille anni dû VII Millenniu e l'Urtimu Giudizziu
3 8 1 Rivelazzioni 21 : La Nova Girusalemmi glurificata simmulizzata
39 2 Rivelazzioni 22 : Lu jornu senza fini di l'eternità
40 5 La littra ammazza ma lu Spìritu duna vita
40 8 Lu tempu tirrestri di Gesù Cristu
4 10 Santitati e santificazioni
42 4 Li siparazzioni dâ Genesi - Genesi 1 a 22 -
52 5 Lu cumplimentu dî prummisi fatti a Abbrahamu : Genesi 23 a ... 
52 8 L'Esodu e lu fideli Mosè - Dâ Bibbia 'n ginirali - L'ura di l'ùrtima scelta - L'avvintismu dû settimu jornu : na siparazzioni, nu nomu, na storia - li giudizzi principali di Diu - Divini di A a Z - Li distursiuni dî testi bìbblici - Lu spìritu ripristina la virità. 
5 4 7 La didicazzioni finali
5 4 8 L'ùrtima chiamata     
 
 
 
Nota: siccomu li traduzzioni nta lingui stranieri sunu fatti usannu nu prugramma di traduzzioni autumàtica, l'auturi è respunsabbili sulu dê testi 'n francisi, la lingua dâ virsioni urigginali dê documenti.

Spiegami Daniele e Rivelazzioni
Prisintazzioni
Nascìu e càmpu nna chistu paisi assài abbuminabbili , picchì Diu chiama simmòlicamenti la sò capitali " Sòdoma e Eggittu " ntâ Riv. 11:8. Lu sò mudellu di sucità , ripubbricanu , nvidiatu , fu imitatu , diffusu e aduttatu di tanti pòpuli di tuttu lu munnu ; Stu paisi è a Francia, nu paisi duminanti munarchicu e rivuluzzionariu , spirimentaturi di cincu Ripubblichi cu riggimi pubbrici cundannati da Diu . Orgugliosamenti, iḍḍa proclama e mustra li sò tàvuli dî diritti umani, scandalosamenti cuntrari ê tàvuli dî doveri umani scritti sutta forma di " deci cumannamenti " dû stissu Diu criaturi. Dô sò urìggini e dâ sò prima munarchìa, pigghiàu la difisa dû sò nimicu, la riliggiuni cattòlica rumana, ca l'insignamentu non cessàu mai di chiamari " mali " chiḍḍu ca Diu chiama " boni " e di chiamari " boni " chiḍḍu ca iḍḍu chiama " mali ". Cuntinuannu la sò caduta inesorabbili, la sò rivoluzziuni la purtàu a aduttari l'ateismu. Accussì, comu criatura, nu vasu d'argilla, la Francia s'è 'mpegnata nta n'incontru cû Diu onniputenti, nu vasu di ferru autènticu ; lu risultatu fu prividìbbili e prufizziatu di iḍḍu ; iḍḍa sapirà lu distinu di " Soduma " culpanti dî stissi piccati davanti a iḍḍa . La storia dô munnu pi l'urtimi 1.700 anni fu furmata dâ so nfluenza malivolenta, 'n particulari dô so supportu a l'autorità dô reggimi papali cattòlicu rumanu , dô so primu munarca , Clovis I , lu primu re dê Franchi. Fu battizzatu a Reims, lu 25 dicèmmiru di l'annu 498. Sta data porta lu signu di na cilibbrazzioni di Natali attaccata di Roma, ingiustamenti e scandalosamenti, a na falsa data di nascita di Gesù Cristu, lu Diu 'ncarnatu, criaturi dû munnu e di tuttu chiḍḍu ca vivi, o esisti ; chi rivinnica giustamenti lu tìtulu di " Diu dâ virità " picchì rifiuta " la minzogna ca lu patri è lu diavulu " , comu dichiaràu Gesù .                       
Vuliti na prova ‘nnigabbili ca nuḍḍu papa rumanu è liggìttimu pi affirmari di èssiri nu sirvituri di Gesù Cristu ? Eccu , pricisu e bìbbricu : Gesù dichiarò nnâ Matteu 23:9 : “ E nun chiamati nuḍḍu vostru patri nnâ terra: pirchì unu è lu vostru Patri, ca è ntô celu. »    
Comu si chiama lu Papa ntâ terra ? Tutti lu ponnu vìdiri, “ patri santu ” , o macari, “ patri assái santu ”. Li parrini cattòlici sunnu chiamati puru “ patri ” . Chistu atteggiamentu ribbelli fa sì ca li multitudini di parrini si mettunu comu prisumibbirmenti ntirmidiari 'ndispinsàbbili tra Diu e lu piccaturi, mentri la Bibbia ci 'nzigna l'accessu lìbbiru a Diu liggittimatu di Gesù Cristu. ‘n chista manera, a fidi cattòlica ‘nfantilizza li èssiri umani pì cumpàriri ‘ndispinsàbbili e ‘nevitabbili. Chista divirsioni di l'intercessioni diretta di Gesù Cristu sarà dinunziata di Diu nna na prufizzìa, nna Dan 8:11-12. Dumanna-Risposta : Chi pò cridiri ca lu putenti Criatura Diu putissi pigghiari comu sirvitura l'èssiri umani ca nun ci ubbidisciunu cu n '" arrugganza " accussì scandalosa dinunziata nnî Dan.7:8 e 8:25 ?  La risposta bìbbrica a sta nfantilizzazzioni dî menti umani è nna stu versu di Gir 17:5: " Accussì dici YaHweh : Maled è l'omu ca si fida di l'omu , e fa la carni la sò forza , e lu cui cori si sfuggi di YaHweh !" »                
Vistu ca fu la Francia ca furmò assài la storia riliggiusa di na gran parti di l'era cristiana, Diu detti a nu francisi la missioni di rivelari lu so rolu ammalatu ; chistu, facennu luci supra lu significatu ammucciatu dî sò rivelazziuni prufìtichi criptati nna nu còdici strittamenti bìbblicu. 
Ntô 1975 ricivìu l'annunziu dâ me missioni prufìtica attraversu na visioni ca non capìa lu veru significatu nzinu ô 1980 , doppu lu battesimu . Battizzatu nnâ fidi cristiana avvintista dû settimu jornu, so , dû 2018 , ca sugnu statu misu nnô ministru pû tempu di nu giubileu (7 voti 7 anni) ca finirà nnâ primavera dû 2030 cû ritornu nnâ gloria dû Signuri Diu Onniputenti , Gesù Cristu.
Arricanusciri l'esistenza di Diu o di Gesù Cristu non basta pi ottèniri la savvizza eterna .
Ricurdu ccà ca, prima di turnari ô celu, Gesù s’addirizzò ê sò discìpuli li palori di sti versi di Matteu 28:18 nzinu a 20 : “ Gesù, avvicinànnusi, li parrò accussì : Tutta l’autorità mi fu data ntô celu e ntâ terra. Vai quinni e facìti discìpuli di tutti li nazziuna , battiànnuli ntô nomu dû Patri e dû Figghiu e dû Spìritu Santu , nzignànnuli a rispittari tuttu chiḍḍu ca vi cumannai . E eccu, sugnu sempri cu voi, nzinu â fini dû munnu . ” Lu sò Spìritu divinu ispirau l'apòstulu Petru cu chista ultiriuri dichiarazzioni furmali e sulenni nna Atti 4:12 : “ Né c'è la salvezza nna nuḍḍu autru; pirchì nun c’è n’àutru nomu sutta lu celu datu ntra l’òmini pi cui avemu a èssiri sarbati . ”      
Pirciò, capisci chistu, la riliggiuni ca ci cuncilia cu Diu non si basa supra nu patrimoniu riliggiusu duvutu ê tradizzioni umani. La fidi ntô sacrificiu espiatoriu vuluntariu di Diu , attraversu la sò morti umana nna Gesù Cristu , è l'unicu menzu pi ottèniri la nostra riconciliazzioni câ giustizzia pirfetta dâ sò santità divina. Puru, qualunque fussi la tò urìggini, la tò riliggiuni reditata, lu tò pòpulu, la tò razza, lu tò culuri o la tò lingua , o macari lu tò status ntra l'òmini, la tò ricunciliazzioni cu Diu veni sulu attraversu Gesù Cristu e l'adirenza ô sò 'nsignamentu ca iḍḍu rifirisci ê sò discìpuli nzinu â fini dû munnu ; comu addimustratu di stu documentu .  
L'esprissiuni " Patri , Figghiu e Spìritu Santu " disigna tri roli succissivi tinuti di l'unicu Diu ntô sò pianu di savvizza uffruti a l'omu piccaturi culpabbili , cunnannatu â " secunna morti " . Chista " trinità " non è n'addunanza di tri dèi , comu cridunu li mussurmani , giustificannu accussì lu sò rifiutu di chistu dogma cristianu e dâ sò riliggiuni . Comu “ Patri ” , Diu è lu nostru criaturi pi tutti ; comu “ Figghiu ” si detti nu corpu di carni pi espiari li piccati dî sò scigghiuti ô sò postu ; ntô " Spìritu Santu " , Diu , lu Spìritu dû Cristu risurrettu, veni pi aiutari li sò scigghiuti a aviri successu ntâ sò cunvirsioni uttinennu " la santificazzioni senza la quali nuḍḍu vidi lu Signuri ", secunnu chiḍḍu ca l'apòstulu Paulu 'nzigna ntâ Ebr 12, 14 ; " santificazzioni " o èssiri siparati pi e di Diu. Iḍḍa cunfirma la sò accittàzzioni di chiḍḍu scigghiutu e cumpari ntâ l'òpiri dâ sò fidi , cioè ntô sò amuri pi Diu e la sò virità bìbbrica ispirata e rivilata .                     
A littura di stu documentu è funnamintali pi capiri lu liveddu assái àutu di maldizzioni ca pesa supra li pòpuli dâ terra , li sò istituzzioni riliggiusi e chiḍḍi dû munnu cristianu uccidintali, ‘n particulari, pâ sò urìggini cristiana ; pirchì lu percorsu tracciatu di Gesù Cristu custituisci lu percorsu di salvezza unicu e esclusivu dû pianu di Diu ; Comu risultatu, la fidi cristiana arresta l'obbiettivu principali pi l'attacchi dô diavulu e dê dimònii.    
Ntô sò cori, lu pianu di sarbamentu cuncipitu dô Diu Criaturi è sìmplici e lòggicu. Ma la riliggiuni pigghia nu caràttiri cumplessu picchì chiḍḍi ca l'insignunu pensunu sulu a giustificari la sò cuncizziuni riliggiusa e , praticannu lu piccatu , spissu attraversu l'ignuranza , chista cuncizziuni non è cchiù in cunfurmità cchî riquisiti di Diu. Comu risultatu, li colpisci câ sò maldizzioni, ca iḍḍi interpretrunu a sò vantaggiu e non sèntunu lu rimproveru divinu.
Chista òpira nun havi vucazzioni pi riciviri nu premiu littirariu ; pi lu Diu criaturi, lu sò sulu rolu è mettiri li sò scigghiuti â prova dâ fidi ca ci pirmetti di ottèniri la vita eterna vinciuta di Gesù Cristu. Truvarati ripitizzioni ddòcu , ma chistu è lu stili ca Diu usa pi marteḍḍari â casa li stissi 'nsignamenti ca rivela attraversu diversi immagini e sìmmuli . Chisti nummarusi ripitizzioni sunnu li megghiu provi dâ sò autintitità e tistimunianu l'impurtanza ca duna ê virità illustrati 'n questioni. Li paràbbuli 'nsignati di Gesù cunfirmanu chista 'nsistenza e chisti ripitizzioni. 
Truvarati nna chistu travàgghiu rivilazzioni dati dû granni criaturi Diu ca ci visitàu cû nomu umanu di Gesù di Nazareth, ca vinni sutta lu tìtulu di " untu " , o " messia ", secunnu l'ebbraicu " mashiah " citatu ntô Dan.9:25 , o " christ" , dû grecu chris " the new covenings " . Nna iḍḍu, Diu vinni pi òffriri la sò vita pirfettamenti pura ntô sacrificiu vuluntàriu , pi cunvalidari li riti dî sacrifici di l'armali ca pricidìunu la sò vìnnita dû piccatu urigginali cummissu di Eva e Adamu. Lu tèrmini " unciutu " si rifirisci a chiḍḍu ca ricivi l'unzioni dû Spìritu Santu simmulizzata di l'ogghiu di l'ulivi. La rivilazziuni prufìtica data di Diu sulu ntô nomu di Gesù Cristu e lu sò travàgghiu espiatori arriva pi guidari li sò eletti ntô camminu ca porta â vita eterna. Picchì la savvizza sulu pâ gràzzia non impedisci a l'elitti di càdiri ntê trappi ca non sapi. È quinni pi cumpletari la sò offerta di gràzzia ca, ntô nomu di Gesù Cristu, Diu veni pi rivilari l'esistenza dî trappi principali ca pirmèttunu ê sò urtimi sirvitura dû tempu finali d'analizzari, giudicari e capiri chiaramenti la situazzioni cunfusa dâ riliggiuni cristiana univirsali ca privali nna chist'ùrtima era dâ salvezza tirrestri.               
Ma prima di siminari , è necessariu sradicari ; pirchì la natura dû Diu criaturi è distorta di l'insignamentu dî granni riliggiuni monuteisti diffusi ntâ terra. Tutti hannu in cumuni l'imposizziuni di l' unicu Diu pi vinculu e quinni tistimuniunu dâ sò siparazziuni e di qualegghiè rilazziuni cu iḍḍu. L'apparenti libbirtà attaccata â fidi cristiana è sulu duvuta ê circustanzi attuali dû tempu, ma appena Diu lassa aggìri li dimònii libbiramenti , chista intolleranza versu chiḍḍi ca non li sèguinu ricumparirà. Si Diu vulìa aggìri pi custrizzioni, ci bastava simplicimenti farisi visìbbili ê sò occhi , pi ottèniri dî sò criaturi ca ubbidisciunu a tutti li sò disii. Si non lu fici, è picchì la sò silizzioni di l'elitti si basa , sulu , ntâ scigghiuta lìbbira d'amàrilu o rifiutàrilu ; scigghiuta lìbbira ca duna a tutti li sò criaturi. E si c'è nu vinculu, è sulu chiḍḍu dû caràttiri naturali di l'elitti ca sunnu spinti e attirati , dâ sò natura lìbbira ‘nnividuali , dû Diu di l'amuri. E chistu nomu amuri ci cunveni beni , picchì lu subblima, uffrennu ê sò criaturi na dimostrazzioni misa 'n azzioni ca lu renni 'ncuntistabbili ; chistu uffrennu la sò vita pi espiari, ntâ pirsuna di Gesù Cristu, li piccati riditati e cummessi sulu dî sò scigghiuti ntô mumentu dâ sò ignuranza e dibbulizza . Accura ! Ntâ terra, sta palora amuri pigghia sulu la forma di sintimentu e dâ sò dibbulizza. Lu di Diu è forti e pirfittamenti giustu ; chi fa tutta la diffirenza picchì pigghia la forma di nu principiu unni lu sintimentu è totalmenti cuntrullatu. La vera riliggiuni appruvata di Diu si basa quinni supra l'adirenza lìbbira â sò pirsuna, ê sò pinseri e ê sò principi custruiti ntê liggi. Tutta la vita ntâ terra è custruita supra li sò liggi fìsichi , chìmichi, murali, psichichi e spirituali . Propriu comu nun ci vinni mai 'n menti a l'omu di scappari dâ liggi dâ gravità tirrestri e farla scumpariri , lu sò spìritu pò sulu fiurìri armuniusamenti ntô rispettu e l'ubbidienza ê liggi e ê principi stabbiliti dû Diu Criaturi. E sti palori di l'apòstulu Paulu di 1 Cor.10,31 sunnu accussì pirfittamenti        giustificatu : “ Pirciò, sia ca mangiati, o biviti, o qualegghiè cosa faciti, faciti tuttu pâ gloria di Diu . ” L'applicazzioni di chistu ‘ nvitu lìbbiru è possìbbili dû fattu ca nnâ Bibbia, e sulu nnâ iḍḍa, Diu cunsignò e rivilò li sò cunsigghi divinu. E è mpurtanti tèniri cuntu dâ sò upiniuni pi fari l'òpira dâ " santificazzioni senza la quali ", secunnu Ebbrei 12:14, " nuḍḍu vidi lu Signuri ." A voti la sò upiniuni pigghia la forma di na ricitta, ma non è cchiù discutìbbili di chiḍḍa furnita dû dutturi spicializzatu a cui l'èssiri umanu è lestu a ubbidiri, pinzannu ca sta accussì agghiennu ntô sò ntiressi pâ sò saluti fìsica o mintali (puru si sbagghia) . Lu Diu Criaturi è, assài supratuttu, l'unicu veru mèdicu di l'ànimi, ca canusci ntê sò dittagghi cchiù nichi. Fa duluri ma guarisci quannu la situazzioni è favurevuli . Ma â fini, distruggirà e annichilarà tutta la vita cilesti e tirrestri ca s'addimustràu incapaci d'amàrilu e quinni, di ubbidiri a iḍḍu.        
L'intulliranza riliggiusa è quinni lu fruttu rivilaturi dâ fausa riliggiuni monuteista. Rapprisenta na culpa e nu piccatu assài gravi picchì turci lu caràttiri di Diu e attaccannulu, non rischia d'aviri la sò benedizzioni, la sò gràzzia e la sò savvizza. Com'è gghiè, Diu lu usa comu nu flagellu pi puniri e curpiri l'umanità incridenti o infideli. Ccà facìu affidamentu supra la tistimunianza bìbbrica e stòrica. Certu, li scritti dû vecchiu pattu ci nzignanu ca pi puniri l'infideltà dû sò pòpulu, la nazziuni chiamata Israeli, Diu usava lu pòpulu " filistinu " , lu sò vicinu cchiù vicinu. Nnî nostri tempi stu pòpulu cuntinua st'azzioni cû nomu di " palistinisi " . Cchiù tardu, quannu vulìa rivilari lu sò giudizziu e la sò cunnanna finali di chistu Israeli carnali tirrestri, chiamò li sirvizzi dû re caldeu Nabucodonosor ; chistu tri voti. Ntô terzu, ntô -586, a nazziuni fu distrutta e li supravvissuti dû pòpulu foru purtati nnâ depurtazzioni a Babilònia pi nu pirìudu di " 70 anni " prufizziatu nnô Gir . 25:11 . Ancora cchiù tardu, pû so’ rifiutu di ricanusciri Gesù Cristu comu u so’ messia, a nazzioni fu n’àutra vota distrutta da li truppi rumani guidati da Titu, l’erede dû ‘mpiraturi Vespasianu. Duranti l’era cristiana, ca ufficialmenti turnò nnô piccatu nnô 321, a fidi cristiana fu cunsignata â ‘ntulliranza dî papi dû 538. E sta fidi cattòlica duminanti circò na litiga cû pòpulu dû Mediu Urienti ca avìanu addivintatu riliggiusamenti mussurmani nnô stissu VI sèculu . Lu Cristianèsimu nfideli attruvau ddòcu n'avversàriu pirpètuu e formidabbili. Picchì l’opposizzioni riliggiusa dî dui campi è comu li poli, totalmenti opposti nzinu â fini dû munnu . Lu ncridenti è puru orgogliusu e cerca la gloria di l'esclusività ; non l'ottèni di Diu, l'attribbuisci a iḍḍu stissu e non accetta èssiri cuntistatu. Sta discrizzioni dû ‘nnividû carattirizza cullittivamenti macàri li membri ca appartèninu â li diversi assimblee e sunnu raggruppati nnî diversi riliggiuni fàusi. Cundannari l'intulliranza non signìfica ca Diu è tulliranti. L'intulliranza è na pratica umana ispirata ô campu dimònicu. La palora tulliranti ìnnica lu pinzeru di l'intolleranza e la palora di vera fidi         è l'approvazzioni o la disapprovazzioni secunnu lu principiu bìbbricu di " iè o no ". Di sò parti, Diu supporta l'esistenza dû mali senza tullirarilu ; lu supporta pi nu pirìudu di libbirtà privistu ntô sò pruggettu pi scègghiri li sò funzionari eletti. La palora tulliranza s'applica quinni sulu a l'umanità, e lu tèrmini cumparìu nta l'Edittu di Nanti di Arricu IV dû 13 aprili 1598. Ma doppu la fini dû tempu dâ gràzzia, lu mali e chiḍḍi ca lu fannu vènunu distrutti. La tulliranza avìa sustituitu la libbirtà riliggiusa data a l'omu di Diu fin di l'inizziu.    
È annunciatu lu menù di stu travagghiu ; li provi sunnu prisintati e dimustrati ‘n tutti li pàggini. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Diu e li sò criazzioni
 
Lu lessicu spirituali usatu di l'òmini nta l’Europa Latina ammuccia li messaggi essenziali cunsignati di Diu. Chistu è lu casu , prima di tuttu , câ palora Apocalissi ca , nna chistu aspettu , evoca la granni catastrofi ca l'òmini temunu. Eppuru arrè a chistu tèrmini spaventusu c'è la traduzzioni " Rivelazzioni " ca rivela ê sò sirvitura nna Cristu li cosi 'ndispinsàbbili pâ sò savvizza. Secunnu lu principiu ca la filicità di quarchi d'unu fa la sfurtuna di l'àutri , chiḍḍi dû campu avversàriu, li messaggi nta l'opposti assuluti sunnu assài ricchi di lizziuni e assài spissu suggirìti ntâ assài santa " Rivelazzioni " data a l'apòstulu Giuvanni.    
N'àutru tèrmini, la palora " ànghjulu " ammuccia l'insignamenti mpurtanti. Sta palora francisi veni dû stissu latinu “ angelus ” pigghiatu dû grecu “ aggelos ” ca voli diri : messaggeru. Sta traduzzioni ci rivela lu valuri ca Diu duna ê sò criaturi, ê sò controparti ca criàu lìbbiri e rilativamenti nnipinnenti. La vita essennu data di Diu, chista 'nnipinnenza manteni li ristrizziuni lòggici. Ma chistu tèrmini " messaggeru " ci rivela ca Diu vidi li sò controparti lìbbiri comu messaggi viventi. Quinni, ogni criatura rapprisenta nu messaggiu cumpostu di n'espirienza di vita signata di scelti pirsunali e posizzioni ca custituisciunu chiḍḍu ca la Bibbia chiama " n'anima ". Ogni criatura è unica comu ànima viventi. Picchì chiḍḍu ca li primi cuntraparti cilesti criati di Diu, chiḍḍi ca pi tradizzioni chiamamu " ànghili ", non sapìanu è ca chiḍḍu ca ci detti la vita e lu dirittu di vìviri li pò pigghiari arrè. Furu criati pi vìviri pi sempri e nun sapìanu lu significatu dâ palora morti. Fu pi rivilaricci chiḍḍu ca significa la palora morti ca Diu criàu la nostra diminsiuni tirrestri aunni la speci umana , o Adamu , avìa a jucari lu rolu dû murtali doppu lu piccatu dû Giardinu di l'Eden. Lu messaggiu ca rapprisintamu è piacìvuli a Diu sulu si è cunfurmi ê sò standard dû beni e dû dirittu. Si chistu messaggiu rispunni ô sò standard di mali e mali, chiḍḍu ca lu porta è dû tipu ribbelli ca cunnanna â morti eterna, cioè â distruzzioni finali e all'annihilazzioni di tutta la sò ànima.             
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Li basi bìbblici dâ virità
 
Diu pinsò ca era giustu rivilari prima l'urìggini dû nostru sistema tirrestri a Mosè , accussì ca ogni èssiri umanu lu sapissi. Iḍḍu ìnnica ddà , na priurità di l'insignamentu spirituali. Nna chista azzioni ci prisenta li funnamenti dâ sò virità ca accumìncianu rigulannu l'ordini dû tempu. Picchì Diu è lu Diu di l'ordini e dâ nòbbili cunsistenza. Scupriremu, rispettu ê sò standard, l'aspettu stupidu e incoerenti dû nostru ordini attuali stabbilìtu di l'omu dû piccatu. Picchì è lu piccatu e già lu piccatu urigginali ca cancia tuttu.
 
Ma è funnamintali capiri prima di tuttu , ca lu " inizziu " citatu di Diu nnâ Bibbia , e la prima palora dû libbru chiamatu " Genesi " è, " urìggini ", nun riguarda lu " inizziu " dâ vita, ma sulu chiḍḍu dâ sò criazzioni di tutta la nostra diminsiuni tirrestri ca nchiudi li stiḍḍi dû quattru jornu dû celesti stissu. Tenennu cuntu di stu pinseri, putemu capiri ca stu spicìficu sistema tirrestri , unni li notti e li jorna s'assicutanu l'unu cu l'autru, è criatu pi addivintari l'ambienti unni Diu e li sò fideli eletti e lu campu nimicu dû diavulu s'affruntaru l'unu cu l'autru. Sta cummattimenta tra lu beni divinu e lu mali dû diavulu , lu primu piccaturi ntâ storia dâ vita , è la sò raggiuni d'èssiri e la basi di l'intera rivilazzioni dû sò pruggettu di sarbamentu univirsali e multivirsali. Nna chistu libbru , scoprirai lu significatu di certi palori enigmàtichi parrati di Gesù Cristu duranti lu sò ministru tirrestri . Accussì vidiri quantu hannu sensu ntô granni pruggettu misu 'n movimentu di l'unicu granni Diu, criaturi di tutti li formi di vita e materia . Chiudu sta parèntisi mpurtanti ccà e turnu all'argumentu di l'ordini dû tempu stabbilìtu di chistu Suvranu supremu di l'esistenza.        
 
Prima dû piccatu, Adamu e Eva vìssiru la sò vita punteggiata di na succissiuni di simani di setti jorna. ‘N accordu cû mudellu dû quartu dî deci cumannamenti ( o dicàlugu) ca lu ricurda , lu settimu jornu è nu jornu santificatu pû riposu di Diu e di l'omu , e sapennu oggi chiḍḍu ca prufizzia chista azzioni, putemu capiri picchì Diu insisti pi rispìettari chista pràttica. Ntô sò pruggettu cumplessivu ca spiega li raggiuni di chista spicìfica criazzioni tirrestri, la simana , l'unità di tempu pruposta , prufizzia settimila anni duranti li quali lu granni pruggettu dâ dimostrazziuni univirsali (e multivirsali) dû sò amuri e dâ sò giustizzia sarà cumplitatu. Ntâ stu prugramma, 'n analuggìa ê primi sei jorna dâ simana, li primi sei millenni vènunu misi sutta la dimostrazzioni dû sò amuri e dâ sò pacienza. E comu lu settimu jornu, lu settimu millenniu sarà didicatu ô stabbilimentu dâ sò giustizzia pirfetta. Possu riassumiri stu prugramma dicennu : sei jorna (di mill'anni = seimila anni) pi sarvari, e lu settimu (= mill'anni), pi giudicari e annihilari li ribbelli tirrestri e cilesti. Chistu pruggettu di salvezza sarà interamenti basatu supra lu sacrificiu espiatoriu vuluntariu cunsentitu dô Diu criaturi , sutta l'aspettu tirrestri divinu dâ pirsuna chiamata , dâ sò vuluntà divina , Gesù Cristu ntâ virsioni greca o secunnu l'ebbraicu, Gesù lu Messia. 
Prima dû piccatu, nna l' ordini divinu pirfettu urigginali , tuttu lu jornu è cumpostu di du' parti uguali succissivi ; 12 uri di notti lunari sunnu siguiti di 12 uri di luci sulari e lu ciclu si ripeti sempri. Ntê nostri cunnizzioni attuali, sta situazzioni si virifica sulu dui jorna l'annu, ô tempu di l' equinozzi di primavera e autunnu. Sapemu ca li staggiuni attuali sunnu duvuti a n'inclinazzioni di l'assi dâ Terra, e accussì putemu capiri ca chista inclinazzioni cumparìu comu cunsiquenza dû piccatu urigginali cummissu dâ prima coppia, Adamu e Eva. Prima dû piccatu, senza chista inclinazzioni, la rigularità di l'ordini divinu era pirfetta. 
La rivoluzzioni cumpreta dâ terra tornu ô suli ìnnica l'unitati di l'annu. Ntâ sò tistimunianza , Mosè cunta la storia di l'Esodu di l'ebbrei libbirati di Diu dâ schiavitù eggizziana. E lu jornu stissu di sta uscita, Diu dissi a Mosè, nta Es.12 : 2 : “ Stu misi sarà pi tia lu primu dî misi di l'annu ; sarà pi tia lu primu misi . St'insistenza tistimunia l'impurtanza ca Diu duna â cosa. Lu calindariu lunari di dùdici misi di l'Ebbrei fluttuava nnô tempu e essennu arrè a l' ordini sulari, c'era bisognu di junciri n'autru tridicisimu misi pi ripigghiari la cuncurdanza doppu tanti anni di accumulu di stu ritardu. L'ebbrei lassaru l'Eggittu " lu 14° jornu dû primu misi di l'annu " ca loggicamenti accuminciò l' equinozziu di primavera ; nomu ca significa pricisamenti “ prima vota ” .          
Stu ordini datu di Diu , " stu misi sarà pi tia lu primu misi di l' annu " , nun è nsignificanti , pirchì è indirizzatu a tutti l' òmini ca rivinnicanu la sò salvezza nzinu â fini dû munnu ; Israeli ebbraicu, lu riciventi dâ Rivelazziuni divina, essennu sulu l'avanguardia dû granni pruggettu di salvezza univirsali dû sò prugramma divinu. Lu sò tempu lunari sarà siguitu dû tempu sulari di Cristu, attraversu lu quali lu pianu di salvezza di Diu veni rivilatu nna tutta la sò luci.   
Lu ristauru pirfettu di chisti standard divini non si putissi mai fari ntâ na terra pupulata di èssiri umani ribbelli e malvagi. Com'è gghiè, arresta pussìbbili, ntâ rilazzioni nnividuali ca avemu cu Diu , chistu putenti Spìritu criativu invisìbbili ca ingrandisci l'amuri tantu quantu la giustizzia . E qualegghiè rilazziuni cu iḍḍu avi a cuminciari cu chista ricerca dî sò valuri e prima di tuttu chiḍḍi dû sò ordini dû tempu. Chistu è n'attu di fidi, abbastanza sèmplici e senza nuḍḍu mèritu particulari ; nu minimu pi òffriri dô nostru latu umanu. E essennu lu nostru approcciu piacèvuli a Iḍḍu, la rilazziuni amurusa tra la criatura e lu sò Criaturi addiventa pussìbbili. Lu celu non si vinci cu provi o miraculi, ma cu segni d' attinzioni ricìproca , ca esprimunu l'amuri veru. Chistu è chiḍḍu ca ognunu pò scòpriri ntâ l'òpira di Gesù Cristu, ca detti la sò vita, vuluntariamenti, comu segnu d'appellu, pi sarvari lu sò unicu amatu eletti. 
Doppu chista ammirabbili immagini di l'ordini divinu, taliamu l'aspettu miserabili dû nostru ordini umanu. Chistu paraguni è ancora cchiù nicissariu picchì ci pirmetti di capiri li rimproveri ca Diu prufizzìu attraversu lu sò prufeta Danieli, ca Gesù ntâ sò ora autentificò comu tali. Ntra chisti rimproveri lèggimu ntô Dan 7:25 : " Iḍḍu pinzarà a canciari li tempi e li liggi ." Diu sapi sulu nu standard di chisti cosi ; chiḍḍi ca iḍḍu stissu stabbilìu dâ criazziuni dû munnu e poi rivilàu a Mosè . Chi osava fari n'indignazzioni accussì ? Nu riggimi duminanti a cui attribbuisci " arrugganza " e " lu successu dî sò trucchi ". Chiamatu puru “ re diversu ” , a sìntisi di sti criteri suggirisci nu putiri riliggiusu. Inoltri, accusati di " pirsicutari li santi ", li pussibbilità di ntirpritazzioni sunnu stritti e racchiùdunu lu riggimi papali rumanu stabbilìtu, sulu , dû 538 cu nu dicretu duvutu ô mpiraturi Giustinianu I. Ma la Rivelazzioni chiamata Apocalissi rivilarà lu fattu ca sta data 538 è sulu la cunsiquenza e l'estensioni di nu mali purtatu contra " li tempi e la liggi divina " a pàrtiri dû 7 di marzu dû 321 dû mpiraturi rumanu Custantinu I. Lu sò crimini sarà spissu ricurdatu nna chistu studiu, picchì chista data mali porta la maldizzioni ntâ fidi cristiana pura e pirfetta stabbilita ntô tempu di l'apòstuli . Sta cunnivisiuni dâ culpa, nnâ staffetta, di Roma ‘mpiriali pagana e Roma papali cattòlica è na chiavi principali dâ rivelazziuni prufètica custruita ntê tistimunianzi scritti di Danieli. Picchì lu mpiraturi paganu stabbilìu lu restu dû primu jornu, ma fu lu riggimi papali cristianu ca l' impunìu riliggiusamenti ntâ so forma " canciata " , particulari e umana, dî deci cumannamenti di Diu.                  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Nota principali : 7 marzu 321, lu jornu ammalatu dû piccatu 
 
E putentimenti ammalatu, picchì lu 7 marzu 321, lu restu dû santu settimu jornu dû Sabbath fu, pi ordini di nu dicretu ‘mpiriali datatu, ufficialmenti sustituitu dû primu jornu. Nta chiḍḍu tempu, stu primu jornu era didikatu dê pagani ô cultu dû Diu suli, li SOL INVICTVS, o lu scandalusu SULI UNVACURATU , già l'uggettu di cultu di l' Eggizziani ô tempu di l'Esodu di l'Ebbrei, ma puru, nta l'Amèrica, di l'Inca e di l'Aztechi di stu jornu ", l'Aztechi di stu jornu " ) . Lu diavulu usa sempri li stissi ricippi pi purtari l'umani ntâ sò caduta e ntâ sò cunnanna di Diu. Sfrutta la sò supirficialità e la sò menti carnali ca li porta a disprizzari la vita spirituali e li lizziuni dû passatu stòricu. Oggi , 8 marzu 2021 , quannu scrivu sta nota , l’eventi attuali tistimunianu l’ impurtanza di sta ‘ndignazzioni , na vera lèse- majesté divina , e ancora na vota , lu tempu divinu pigghia lu sò significatu cumpletu. Pi Diu, lu tempu di l'annu accumincia ntâ primavera e finisci â fini di l'invernu, vali a diri ntô nostru attuali calindariu rumanu, dû 20 marzu ô 20 marzu succissivu . Cussì pari ca lu 7 marzu 321 fu pi Diu lu 7 marzu 320, cioè 13 jorna prima dâ primavera dû 321. Di cunsiguenza, pi Diu, fu l'annu 320 ca fu signatu â sò fini di l'attu abbuminabbili fattu contra la sò liggi giusta e santa divina. Secunnu lu tempu di Diu , l'annu 2020 custituisci lu 17° anniversariu ( 17 : nùmmaru di giudizziu) 'n nùmmaru di sèculi di l'annu 320. Nun è quinni di maravigghiari ca di l'iniziu di l'annu 2020, la maldizzioni divina trasìu ntâ forma aggrissiva di l'Occidenti a sucità ri òmini ca si fidàvanu interamenti nnâ scienza e nnô sò prugressu. Lu pànicu è la cunsiquenza dâ ‘ncapacità di prisintari na cura o nu vaccinu efficaci nunustanti l’àuta tecnica dî scienziati attuali .      Dànnu a sti 17 sèculi un valuri prufìticu, nun mmintàu nenti, picchì pi Diu li nùmmari ànnu un significatu spirituali ca rivela e usa nnâ custruzzioni dî so prufizzìi, e pricisamenti nnâ Rivelazzioni , u capìtulu 17 è didicatu ô tema dû " giudizziu dî prustituti ca stannu . " " Babbilònia la granni " è lu sò nomu e li " granni acqui " suggirisciunu lu " ciumi Eufrati " ca Diu mira ntô messaggiu dâ " sesta trumbetta " di Apoc. 9:13 , simmòlicu dâ prossima Terza Guerra Munniali . Arrìeri sti sìmmuli ci sunnu lu Catulicìsimu papali e l'Europa cristiana ‘nfideli , fonti e obiettivi dâ sò ràggia . La lotta tra Diu e l'òmini appena accuminciò ; lu vasu di ferru contra lu vasu di terracotta, lu risultatu dâ cummattimenta è prividìbbili ; megghiu, è prufizziatu e prugrammatu. Comu Diu avìa a signari lu XVII centenariu dû 7 marzu 320 (320, pi iḍḍu e li sò scigghiuti ; 321 pû munnu falsamenti riliggiusu o prufanu) ? Cridìa pi tantu tempu ca fussi trasennu nna na guerra munniali, ma na guerra munniali ca finìsci ‘n forma atòmica, picchì Diu la prufizzìu , tri voti , nnî Dan 11:40 nzinu a 45, Ezechieli 38 e 39, e â fini, nnî Ap. 9:13 nzinu a 21. comu chiḍḍu ca fici contra lu farauni d'Eggittu ntê tempi di Mosè ; e lu risurtatu finali sarà lu stissu ; lu nimicu di Diu pirderà la sò vita ddà, comu lu farauni ca, ntô sò tempu, vitti mòriri lu sò figghiu primugenitu e pirdìu lu sò. Stu 8 marzu 2021, notu ca sta ntirpritazzioni nun fu suddisfata, ma l'avìa priparatu pi circa nu misi, avennu capitu di ispirazzioni divina ca 321 era 320 pi Diu e ca di cunsiguenza, avìa pinzatu di ammaliari, non l' unicu jornu dû 7 marzu 2020 ca è ishment, lu principiu citatu ntô Nùm.                    : “ Comu esplorasti la terra pi quaranta jorna, purtarai li tò iniquità pi quaranta anni, n’annu pi ogni jornu . ”  
Ma a chista osservazzioni, s’agghiùnci 'na cosa. Lu nostru calindariu fausu nun è sulu sbagghiatu ncapu l'iniziu di l'annu, ma è macari sbagghiatu ncapu la data dâ nascita di Gesù Cristu. Ntô V sèculu , lu monacu Dionisiu lu Nicu lu misi sbagghiatu ntâ data dâ morti dû re Eròdiu, ca 'n rialtà succidìu ntô -4 dû sò calindariu. A chisti 4 anni, avemu a junciri li " dui anni " stimati di Eròdi comu l'età dû Messia ca vulìa ammazzari secunnu Matteu 2:16 : " Allura Eròdi, vidennu ca l'òmini saggi avìanu pigghiatu 'n burla, s'arraggiò assài, e mannau e ammazzau tutti li picciriḍḍi di Betlemmi ca èrunu sutta lu tempu . chi avìa dumannatu diligentiamenti ê saggi . " Quinni, quannu si cuntanu l’anni, Diu junci 6 anni â nostra solita data falsa e ingannanti e la nascita di Gesù si cumplitò ntâ primavera di chist’annu – 6 . Comu risultatu, l'annu 320 fu pi iḍḍu : 326 e lu 17° anniversariu seculari dû nostru annu 2020 fu pi iḍḍu l'annu 2026 dû veru mumentu dâ nascita di Gesù Cristu. Stu nùmmaru 26 è lu nùmmaru dû tetragrammatu " YHWH " , 'n ebbraicu " Yod, He, Wav, He " , cu cui Diu si chiamò, siguennu la dumanna di Mosè : " Comu ti chiami ? » ; chistu , secunnu Esodu 3:14. Lu granni criaturi Diu avìa quinni n'àutru mutivu pi signari cû sò sigillu riali pirsunali chistu jornu signatu dâ sò onniputenti maldizzioni divina ; e chistu nzinu â fini dû munnu. Lu flagellu dâ malatìa cuntaggiusa ca cumparìu nta chist'annu 2026 dû tempu divinu appena cunfirmò la cuntinuità di sta maldizzioni ca pigghierà formi diversi duranti l'urtimi anni di vita ntô pianeta Terra. Na Terza Guerra Munniali Nucliari signarà “ la fini ” dû “ tempu dî genti ” annunciatu di Gesù Cristu nnâ Matteu 24:14 : “ E stu vangelu dû regnu sarà pridicatu nta tuttu lu munnu pi tistimunianza a tutti li nazziuna. Allura arrivarà la fini ." Sta “ fini ” accuminciarà câ fini dû tempu dâ gràzzia .                          ; l'offerta dâ savvizza finirà. Na prova di fidi basata supra lu rispettu dû sò santu Sabbath sipararà difinitivamenti lu campu dî “ pècuri ” di chiḍḍu dî “ crapi ” di Matteu 25:32-33 : “ Tutti li nazziuna vènunu arricugghiuti davanti a iḍḍu. Li sipararà l'unu di l'autru, comu nu pasturi sipara li pècuri dê crapi ; e metti li pècuri a manu dritta e li crapi a manca .” Lu dicretu di na liggi ca renni obbligatoria la Duminica rumana â fini cundanna â morti li veri santi eletti di Gesù Cristu. Sta situazzioni cumpirà sti palori di Dan.12:7 : “ E sintìa l’omu vistutu di linu, ca era supra l’acqui dû ciumi ; Alzò la manu dritta e la manu manca versu lu celu e giuràu pi chiḍḍu ca campa pi sempri ca sarà pi nu tempu, tempi e menzu tempu, e ca tutti chisti cosi finìsciunu quannu lu putiri dû pòpulu santu sarà completamenti ruttu . Dû puntu di vista umanu, la sò situazzioni sarà senza spiranza e la sò morti è imminenti. È allura ca sti palori di Gesù Cristu citati nnâ Matteu 24,22 vènunu â luci : “ E si chiḍḍi jorna nun fussiru accurzati, nuḍḍa carni fussi sarbata : ma pi l' eletti chiḍḍi jorna vènunu accurzati ." L'annu 6000 finirà prima dû 3 aprili 2036 dû tempu divinu, vali a ddìri lu 3 aprili 2030 dû nostru falsu calindariu ca arriva 2000 anni doppu lu jornu dâ crucifissioni di Gesù Cristu cumplitata lu 14° jornu doppu l' iniziu dâ primavìera di l'annu 30 . E sti “ jorna ” hannu a èssiri “ accurzati ” , cioè diminuiti . Chistu veni a diri ca la data di applicazzioni dû dicretu di morti pricidirà chista data . Picchì è la situazzioni d'emergenza ca custrinci Cristu a ntirvìniri direttamenti pi sarvari li sò eletti . Allura avemu a tèniri cuntu dâ priurità di Diu di glurificari lu standard dû " tempu " ca detti â sò criazziuni tirrestri. È iḍḍu ca ispirarà li ribbelli di l'urtimi jorna a scègghiri na data ca supirarà di picca jorna lu primu jornu dâ primavìera dû 2030 arrè a cui si chiùdunu li 6000 anni dâ storia tirrestri . Dui                        pussibbilità poi si prisèntunu : na data ca arristarà scanusciuta nzinu â fini, o lu 3 aprili 2030 , ca signa lu limiti massimu pussìbbili e è spiritualmenti significativa. Cunsidira ca, nonostanti la sò estrema mpurtanza , lu quattordicisimu jornu di l' annu dâ crucifissioni di Gesù Cristu non è adattu pi signari la fini dê 6000 anni di storia munniali , e ancora menu l'iniziu dô VII millenniu . Eccu picchì mettu a me prifirenza e a me fidi nnâ data dâ primavera dû 21 marzu 2030 , a data dû tempu prufìticu " abbriviatu " dû 3 àprili o 'na data ‘ntirmedia . Signata dâ natura criata di Diu, la primavera è dicisiva quannu volemu cuntari li 6000 anni dâ storia umana ; chi addiventa pussìbbili dû mumentu ca Adamu e Eva piccaru. Ntâ storia bìbbrica dâ Genesi, li jorna prima di chiḍḍa prima primavera èranu jorna eterni. Lu tempu cuntatu di Diu è chiḍḍu dâ terra dû piccatu e li 6000 anni ca la simana prufizzia accumincianu a l' iniziu dâ prima primavera e finìsciunu â fini di n'urtimu nvernu . Fu na primavera ca accuminciò u cuntu arritro pî 6.000 anni. Pi causa dû piccatu, la Terra subbìu n'inclinazzioni dû so assi di 23 °26' e la succissioni dî staggiuni putìa accuminciari . Nnî festività ebbrei dû vecchiu pattu, ci sunnu du’ festività : u Sabbath e a Pasqua. Chisti dui festi sunnu misi sutta lu simmulismu dî nùmmari " 7 , 14 e 21 " dî jorna " 7 , 14 e 21 " ca rapprisèntanu li tri fasi dû pianu dâ salvezza divina : Lu tema simanali dû Sabbatu dû Riv. 7 ca prufizzia la ricumpenza dû " ; 7 l'òpira ridinttiva di Gesù Cristu ca custituisci lu menzu pi òffriri sta ricumpenza, pî “ 14                      ". Accùra ca nnâ festa di Pasqua ca dura 7 jorna, u 15° e u 21° jornu su dui sabbati di inattività profana. E lu triplu " 7 " o " 21 " , disigna la fini dî primi 7000 anni e l'ingressu nna l'eternità dâ nova criazzioni divina ntâ terra rinnuvata secunnu lu Riv. 21 ; Stu nùmmaru 21 sìmmulizza la pirfizzioni (3) dâ pienezza (7) dû pruggettu di vita ca era l'obbiettivu disijatu di Diu . Ntâ Rivelazzioni 3, li versi 7 e 14 sìgnunu rispittivamenti l'inizziu e la fini di l' istituzzioni avvintista dû settimu jornu ; ccà ancora na vota li dui fasi dû stissu suggettu santificatu . Â stissa manera, lu Riv. 7 tratta l'argumentu dû sigillu di l'eletti avvintisti e lu Riv. 14 prisenta li messaggi dî tri àngili ca riassumunu la sò missioni univirsali. Quinni, nna l' annu 30, la fini dî 4000 anni fu cumplitata ntâ primavìera , e pi raggiuni puramenti simmòlici , Gesù fu crucifissu 14 jorna doppu lu 21 marzu di chista primavìera di l'annu 30, o 36 pi Diu. Attraversu chisti esempi, Diu cunfirma ca lu " 7 " dû Sabbath e lu " 14 " dâ ridizzioni dî piccati di l'elitti di parti di Gesù Cristu sunnu 'nsiparabbili . Quinni, quannu â fini, lu " 7 " dû Sabbath veni attaccatu, lu Cristu ridinturi dû " 14 " ci vula 'n aiutu pi daricci gloria, li 14 " jorna " massimi ca siparanu li dui dati sunnu " accurzati " , cioè supprimuti pi sarvari li sò urtimi fideli scigghiuti .                     
Riliggennu Matteu 24, mi parìa ca lu messaggiu di Cristu è indirizzatu , suprattuttu , ê sò discìpuli â fini dû munnu , cioè a nui ca vivemu nna chisti ùrtimi anni. Li versi 1-14 parranu dû tempu nzinu ô tempu dâ “ fini ” . Gesù prufìzzia li succissiuni dî guerri, li cumparsi dî fausi prufetti e lu rifriddamentu spirituali finali. Poi li versi 15-20 , nna na duppia applicazzioni, riguardunu sia la distruzziuni di Gerusalemmi cumplitata dî rumani ntô 70 ca l'aggrissioni finali dî nazziuni contra l'ebbraismu di l'elitti ca osservanu lu santu Sabbath di Diu . Doppu chistu , lu versu 21 prufizzia la sò finali “ granni tribbulazzioni ” : “ Picchì allura ci sarà na granni tribbulazzioni, ca nun fu di l’inizziu dû munnu nzinu a chistu tempu, no, e nun ci sarà mai ” ; Nota ca chista pricisiuni " e ca non ci sarà mai " pruibisci l'applicazziuni pô tempu di l'apòstuli, picchì fussi cuntradditta di l'insignamentu di Dan.12:1. Chistu signìfica ca tutti dui li virgulette riguardunu lu stissu risultatu ntâ prova tirrestri finali dâ fìdi. Ntô Dan.12:1 , l'esprissioni è la stissa : " Nta chiḍḍu tempu Micheli s'arrizzarà, lu granni prìncipi ca s'arrizza pî figghi dû to pòpulu; e ci sarà nu tempu di anguscia, comu nun fu mai picchì c’era na nazziuni puru nzinu ô stissu tempu . Nta chiḍḍu tempu, lu to pòpulu sarà sarvatu, chiḍḍi ca si trovanu scritti ntô libbru . » . Lu " angùstia " sarà accussì granni ca " li jorna " hannu a èssiri " accurzati " secunnu lu versu 22 . Lu versu 23 ìnnica lu standard dâ vera fidi ca non cridi ntê cumparsi spuntànii di Cristu ntâ terra : “ Si quinni vi dicunu: Eccu, è ntô disertu, nun nesciti : eccu, è ntê càmiri, nun ci cridiri ." Ntâ stissa era finali , lu spiritualismu murtiplicarà li sò " prudigi " e li sò apparizzioni ngrannenti e siduttivi dû fausu Cristu, ca assuggittarà l'ànimi scarsamenti 'nsignati : "                              Picchì ci sunnu fausi Cristi e fausi prufetti ; farànnu granni segni e maravigghi, pi ngranniri , si è pussìbbili, puru l'elitti " ; chi è cunfirmatu di Riv. 13:14 : " E iḍḍu inganna chiḍḍi ca càmpanu ntâ terra cu chiḍḍi miraculi ca avìa lu putiri di fari davanti â bestia, dicennu a chiḍḍi ca càmpanu ntâ terra ca avìssiru a fari n'immaggini â bestia ca avìa la firita di na spada e campava ." Lu versu 27 parra dâ cumparsa putenti e vitturiusa dû divinu Cristu e lu versu 28 prufizzia " la festa " uffruta a l'aceḍḍi rapinaturi doppu lu sò 'ntirventu. Picchì li ribbelli ca supravviveru nzinu â sò vìnnita vènunu stirminati e cunsignati comu manciari " a l'aceḍḍi di l'aria " comu 'nzigna Apoc. 19, 17-18 e 21.          
Riassumìu ccà chista cumprinsiuni cumplitamenti nova dâ criazziuni divina. Stabbilennu la prima simana , Diu fissa l'unità dû jornu ca è cumpostu di na notti di bui e nu jornu di luci, lu suli l'illumina sulu dû quartu jornu . La notti prufizzia l'istabbilimentu dû piccatu ntâ terra pâ futura disubbidienza di Eva e Adamu. Finu a chistu attu di piccatu, la criazzioni tirrestri mustra carattirìstichi eterni . Quannu lu piccatu è cummissu, li cosi càncianu e lu cuntu arritro di 6000 anni pò accuminciari, picchì la terra s'inclina supra lu sò assi e veni attivatu lu principiu dî staggiuni. La criazzioni tirrestri ammalizzata di Diu allura pigghia la sò carattirìstica pirpètua ca sapemu. Li 6000 anni ca accuminciaru ntâ prima primavera signata dô piccatu finirannu ntâ primavera dô 6001 cu lu ritornu ntâ gloria divina di Gesù Cristu. Lu sò avventu finali si farà lu " primu jornu dû primu misi " dû primu annu dû settimu millenniu .     
Dittu chistu, lu 7 marzu 2021 , dû nostru falsu calindariu umanu , fu appena signatu riliggiusamenti di na vìsita dû Papa Francescu ê cristiani urientali pirsicutati nnô Iraq di estremisti mussurmani. Nna chista riunioni, arricurdàu ê mussurmani ca avìanu lu stissu Diu, chiḍḍu di Abrahamu, e li cunsidirava li sò " frati ". Chisti palori, ca fannu piaciri ê incridenti occidintali, sunnu comunqui n'indignazzioni enormi pi Gesù Cristu, ca detti la sò vita comu sacrificiu pô pirdunu dî piccati dî sò scigghiuti. E sta ‘ntruzzioni dû capu dî “ ex cruciati ” cattòlici “ cristiani ” nnô sò tirritòriu pò sulu ‘ntinsificari a ràggia di l’islamisti. Sta azzioni pacifica dû Papa purterà quinni cunsiguenzi drammàtichi prufizziati nnô Dan 11:40, l'intinsificazzioni dû " scontru " dû " re dû sud " mussurmanu contra l'Italia papali e li sò alliati eurupei. E ‘n chista pruspittiva, u collassu ecunòmicu dâ Francia e di tutti li paìsi uccidintàli di urìggini cristiana causatu dî sò capi, a causa dû vìrussu Covid-19, canciarà l'equilìbbriu di putiri e â fini, pirmettirà u rializzu dâ " Terza Guerra Munniali " spintu arrè â fini dî ùrtimi 9 anni ca sunnu ancora davanti a nuatri. Pi cuncludiri, ricurdamu ca pruvucannu l'epidemia dû Covid-19 e li sò sviluppi, Diu aprìu la strata â maldizzioni ca avìa a carattirizzari l'urtimi deci anni dâ storia umana ntâ terra.              
Tuttavia, lu 7 marzu 2021 fu signatu di atti di viulenza di giuvintù ntra bandi rivali e contra l'autoritati dâ polizzia nta diversi città dâ Francia. Chistu cunfirma lu spustamentu versu na cunfruntazzioni giniralizzata ; li pusizzioni di ogni latu sunnu ‘rricunciliàbbili picchì ‘ncumpatibbili . Chista è a cunsiguenza dû scontru di du’ curturi diametralmenti opposti : a libbertà seculari occidentali contra a sucità di briganti e capos dî paisi dû sud, ca su cchiù tradizzionalmenti e nazzionalmenti mussurmani. Sta criannu na traggedia comu lu Covid-19, senza cura.  
 
Pi cumpletari l'osservazzioni di l'ordini abbuminabbili liggittimatu di l'umanità , avemu a nutari : lu canciamentu di l'annu doppu lu 12° misi ca porta lu nomu dû 10° misi (dicèmmiru), a l' iniziu di l'invernu ; lu canciamentu di jornu ntâ mità dâ notti (menzannotti) ; sulu lu cuntu pricisu e rigulari di l'uri arresta pusitivu. Cussì, lu beddu ordini divinu scumparìu pi causa dû piccatu , sustituitu di n'ordini piccaturiali ca scumparirà a sò vota , quannu lu gluriusu criaturi Diu si prisenta , pi l'installazzioni dî cunti , o â fini dî primi seimila anni, ntâ primavera dû 2030 e pâ nostra nascita di Gesù. Cristu, pî sò eletti.   
Lu disordini stabbilìtu e osservatu tistimunia dâ maldizzioni divina ca pesa supra l'umanità. Picchì di quannu la terra s’inclinò, lu càrculu dû tempu pirdìu la sò stabbilità e rigularità, l’uri di notti e jornu sunnu ‘n succissioni pirpètua di crìscita e diminuzzioni.
L'ordini in cui lu Diu Criaturi urganizza lu sò pianu di salvezza ci rivela ultiriurmenti li priurità spirituali ca pruponi a l'omu. Scigghìu di rivilari lu sò amuri subblimi dannu la sò vita comu riscattu nna Gesù Cristu doppu 4000 anni di spirènzii umani ntâ terra. Facennu accussì, Diu ci sta dicennu : “ Prima , mustrami la tò ubbidienza e ti mustrarò lu me amuri ” .   
Ntâ terra, l'òmini succèdinu l'unu all'autru riproducennu li stissi frutti di carattiri, tuttavia la ginirazzioni dû tempu finali unni trasiemu ntô 2020 prisenta na particularità ; Doppu 7,5 anni di paci nnâ l’Europa, e n’incridìbbili evuluzzioni ricenti dâ scienza ginètica, assái lòggicamenti, li eurupei e li sò risultati, dî Stati Uniti, di l’Australia e di Israeli, cridìanu ca putìanu rispùnniri a tutti li prubblemi di saluti, picchì li sò sucità èranu sempri cchiù sanitizzati. Nun è l’attaccu ri un vìrussu cuntaggiusu ca è novu , ma u cumpurtamentu dî capi dî sucità avanzati ca è novu. La causa di stu cumpurtamentu timurusu è la sò espusizzioni ê pòpuli dâ terra attraversu li bummardamenti dî media, e ntra chisti media, li novi media o li riti suciali ca cumpàrinu ntâ riti di ragnu ca custituisci la cumunicazzioni internet lìbbira, supra cui attruvamu trasmittenti cchiù o menu chiari. L'umanità è quinni 'ntrappulata dî sò eccessi di libbirtà ca ci arriturnunu comu na maldizzioni. Nnî Stati Uniti e nnâ Auropa, a viulenza metti li cumunità ètniche l’una contra l’autra ; ccà , è la maldizzioni dâ spirènzia “ Babeli ” ca si rinnova ; ancora n’autra lizziuni divina ‘nnigabbili ca nun fu ‘mparata, picchì discinnenti di na singula coppia ca parrava pi forza a stissa lingua , nzinu a sta spirènzia culpabbili , ca la videmu ancora oggi , l’umanità è siparata di cchiù lingui e dialetti criati di Diu e sparsi nnâ tuttu lu munnu. E iè, Diu non firmò di criari doppu li primi setti jorna di criazzioni ; Criàu puru assài pi ammaliari e quarchi vota pi binidiri li sò scigghiuti, la manna uffruta ntô disertu , ê figghi di Israeli , è n'esempiu.        
Com'è gghiè, la libbirtà è ntô sò centru nu donu maravigghiusu dû nostru Criatura . È supra chistu ca si basa lu nostru lìbbiru ‘mpegnu pâ sò causa . E ddà , s'àvi a ammittiri, chista libbirtà cumpleta ìmplica l'esistenza dû casu picchì Diu non interveni nna nuḍḍa manera ; na palora ca tanti cridenti non ci cridunu pi nenti. E iḍḍi sbagghianu , picchì Diu lassa na parti ranni dâ sò criazziuni ô casu, e prima di tuttu, lu rolu di suscitàri l' apprizzamentu nnî eletti dî sò standard cilesti rivilati . Doppu ca idintificau li sò scigghiuti , lu Criatura s'occupa di guidàrili e 'nzignàrili li sò virità ca li pripàrunu â vita cilesti eterna. Li malformazziuni e li mustrusità ossirvati ntà nascita dî criaturi umani pruvunu l'azziuni dû casu ca pruduci ntà lu prucessu di riproduzziuni dâ speci erruri ginetici cu cunsiquenzi cchiù o menu gravi. La prulifirazziuni dî speci si basa ntà lu slanciu dî catini riproduttivi ca di tempu in tempu ginirunu erruri di cunfurmità ; chistu inclusu lu principiu di l'eridità o nnipinnentimenti a causa dâ pussibbilità di vita. Insomma, si devu la me fidi â pussibbilità di vita lìbbira , devu, ô cuntrariu, la ricumpenza e lu nutrimentu di sta fidi, all'amuri di Diu e a l' inizziativi già pigghiati e ca iḍḍu cuntinua a pigghiari pi sarvarimi.  
Ntâ storia dâ sò criazzioni tirrestri , lu jornu ca sarà ammalatu di Diu arriva prima dâ simana ; lu sò distinu è scrittu : lu sò scopu sarà " siparari la luci dû buiu ." Sceltu dî fausi cristiani pi cuntraddiri la scelta di Diu di santificari lu settimu jornu, chistu primu jornu avrà cumplitatu completamenti lu sò rolu di " signu " dû campu ribbelli disubbidienti ntâ Ap. 13:15. Quantu lu primu jornu dâ dumìnica è ammalatu di Diu, accussì lu settimu jornu dû Sabbath è binidittu e santificatu di iḍḍu. E pi capiri chista opposizziuni, avemu a abbrazzari lu pinseri di Diu , ca è nu signu di santificazziuni di parti e pi iḍḍu. Lu Sabbath riguarda lu settimu jornu e stu nùmmaru setti , “ 7 ” , è simmòlicu dâ pienezza. Sutta chistu tèrmini pienezza, Diu metti lu pinseri dû scopu pi cui criàu la nostra diminsiuni tirrestri, vali a diri, l'insidiamentu dû piccatu, la sò cunnanna, la sò morti e la sò scumparsa. E nnâ stu pruggettu, sti cosi vènunu cumpletamenti cumplitati duranti lu settimu millenniu ca prufizzia lu Sabbath simanali. Eccu picchì chistu obbiettivu è cchiù mpurtanti pi Diu dî mezzi di ridizzioni cu cui ridimirà li viti di l'eletti tirrestri e ca raggiungirà pirsunalmenti, nna Gesù Cristu, ô costu di nu suffrimentu atroci .        
Eccu n'autru mutivu pi cui Diu dici nta Ecc.7:8 : " La fini di na cosa è megghiu dû sò principiu . " Ntâ Genèsi, la succissiuni nna l'ordini " notti-jornu " o " sira-matina " cunfirma chistu pinseri divinu. Ntâ Isa.14,12, sutta la masca dû re di Babbilònia , Diu dici ô diavulu : " Comu cadìsti dû celu all'ura dû matina , o figghiu di l' alba!" Tu sì jittatu 'n terra, tu ca cunquistasti li nazziuna ! "L'esprissiuni cu cui Diu lu disigna " stiḍḍa dû matina " suggirisci ca lu paragona ô " suli " dû nostru sistema tirrestri. Fu la sò prima criatura e sutta lu cuperchiu dû re di Tiro, Ezeq.28: 12 cunta la sò gloria urigginali : “ Figghiu di l'omu, pigghia nu lamentu supra lu re di Tiro! Gli dici : Accussì dici lu Signuri Signuri : Tu eri lu sigillu dâ pirfizzioni, chinu di saggizza, pirfettu ntâ biddizza . " Chista pirfizzioni appi a scumpariri , sustituita di nu cumportamentu ribbelli ca lu fici addivintari lu nimicu, lu diavulu e l'avversàriu , lu Satana cundannatu di Diu picchì lu versu 15 dichiara: " Tu fusti pirfettu ntê to modi dû jornu ca fusti criatu 'nzinu a quannu non ti truvaru l'iniquità . " Quinni, chiḍḍu ca era cunsidiratu la " stiḍḍa dû matina " spincìu l'òmini nfideli a onurari comu divinità la " stiḍḍa dû matina " dâ criazzioni divina : lu " Suli ' ncunquistatu " divinizzatu dû cultu rumanu a cui quasi tuttu lu Cristianèsimu uccidintali renni nu cultu paganu. Diu sapìa, puru prima dâ sò criazziuni, ca chistu primu àngiulu s'avìa a ribbellari contra di iḍḍu e comunqui lu criàu. Â stissa manera, â vigilia dâ sò morti , Gesù annunciò ca unu dî 12 apòstuli lu tradissi, e dissi puru a Giuda direttamenti : “ Chiddu ca hai a fari, fallu subbitu !” ". Chistu ci pirmetti di capiri ca Diu non cerca di mpidiri ê sò criaturi di esprìmiri li sò scelti ,                                puru quannu sunnu cuntrari ê sò. Gesù invitàu puru li sò apòstuli a lassàrilu si chiḍḍu era lu sò disiùriu. È pirmittennu ê sò criaturi la libbirtà cumpleta di esprimìrisi e rivilari la sò natura ca pò scègghiri li sò scigghiuti pâ sò fidiltà dimustrata e â fini distrùggiri tutti li sò nimici cilesti e tirrestri, l'indigni e l'indiffirenti.
 
 
 
Piccatu urigginali
Lu restu dû primu jornu pigghia n'impurtanza enormi ntâ nostra era cristiana pirchì custituisci lu " piccatu " ristabbilitu dû 7 marzu 321 e addiventa lu signu dû campu ca trasìu ntâ ribbellioni contra lu campu santificatu di Diu. Ma stu " piccatu " nun avi a fari scurdari lu " piccatu " urigginali ca cundanna l'umanità â morti pi eredità di Adamu e Eva. Illuminatu dû Spìritu, chistu argumentu mi purtò a scòpriri lizziuni mpurtanti ammucciati ntô libbru dâ Genesi. A liveḍḍu di l'ussirbazzioni, lu libbru ci rivela l'urìggini dâ criazzioni nnî capituli 1, 2, 3. Lu significatu simmòlicu di sti nùmmari è ancora pirfittamenti giustificatu : 1 = unità ; 2 = mpirfizzioni ; 3 = pirfizzioni. Chistu si mirita na spiegazzioni. Lu Gen. 1 arrigistra la criazziuni dî primi 6 jorna. La sò difinizzioni di " matina dâ sira " avrà sensu sulu doppu lu piccatu e la maldizzioni dâ terra ca addiventa lu duminiu duminatu dû diavulu , ca sarà lu tema dû Gen.3 senza lu quali l'esprissioni " matina dâ sira " nun avi nuḍḍu significatu a liveddu tirrestri . Dannu la spricazziuni, lu capìtulu 3 metti lu sigillu dâ pirfizziuni nna chista rivilazziuni divina. Â stissa manera, ntô Gen. 2, lu tema dû Sabbath dû settimu jornu o , cchiù pricisamenti , dû restu di Diu e di l'omu ntô settimu jornu , pigghia puru lu sò significatu sulu doppu lu " piccatu " urigginali cummissu di Eva e Adamu ntô Gen. 3 ca ci duna la sò raggiuni d'èssiri. Quinni, paradossalamenti, senza la sò giustificazzioni data ntô Gen. 3, lu Sabbath santificatu si mirita lu sò sìmmulu " 2 " di mpirfizzioni. Di tuttu chistu è chiaru ca la terra fu criata di Diu pi èssiri uffruta ô diavulu e ê sò dimònii accussì ca li frutti mali dî sò ànimi putìssiru rializzàrisi e cumpàriri davanti a l'occhi di tutti, Diu, àngili e òmini, e ca l'ànghili e l'òmini putìssiru scègghiri lu sò latu.                    
Sta analisi mi porta a fari capiri ca l'istituzzioni dû settimu jornu santificatu dû riposu prufizzia la màldizzioni dû " piccatu " tirrestri stabbilitu ntô Gen. 3 , picchì la terra stissa è ammalizzata di Diu, e è quinni sulu dû mumentu quannu la morti e lu sò prucessu lu colpisci ca lu sò tempu di mill'anni lu mille lanazzioni, na giustificazzioni. Si va a nutari ca prima dâ criazzioni dâ terra, ntô celu, lu cunflittu s'oppuneva già ô campu dû diavulu contra lu campu di Diu, ma sulu la morti di Gesù Cristu farà difinitivi li scelti ‘nnividuali ; chi sarà visibbili di l'espulsioni dû celu dî ribbelli cunnannati di allura in poi a muriri ntâ criazzioni tirrestri. Ora, ntô celu, Diu non urganizzau la vita di l' ànghili altirnannu " sira e matina ", chistu picchì lu celu rapprisenta la sò norma eterna ; chiḍḍu ca privalerà e cuntinuarà pî sò scigghiuti pi l'eternità. Di frunti a sti dati : e la terra prima dû piccatu ? A parti l' altirnazzioni " sira -matina " , la sò norma è puru chiḍḍa dû celu, cioè apparentimenti la vita si virifica nna na norma eterna ; armali vegani, umani vegani e senza morti ca sarà lu pagamentu dû piccatu, li jorna seguinu li jorna e putissi durari pi sempri.              
Ma ntô Gen. 2, Diu ci rivela lu sò ordini dû tempu pâ simana ca finisci lu settimu jornu cu nu riposu pi Diu e pi l'omu. Sta palora riposu veni dû verbu " cessari " e s'applica ô travàgghiu fattu di Diu accussì comu ê travagghi fatti di l'umani. Si pò capiri ca prima dû piccatu, né Diu né l'èssiri umani putìanu sentirisi stanchi. Lu corpu di Adamu non subbìu nuḍḍu mali, nuḍḍa fatica, nuḍḍu duluri di qualegghiè tipu. Ora, li simani di setti jorna siguìru l'una cu l'àutra e si riprudùciunu comu nu ciclu eternu, tranni ca li succissioni " sira -matina " signàunu la diffirenza câ norma cilesti dû regnu di Diu. Sta diffirenza avìa quinni lu scopu di rivelari prufiticamenti nu prugramma pruggittatu dû granni Diu criaturi. Propiu comu la festa di " Yom Kippur " o " Jornu di l'Espiazzioni " fu cilibbrata ogni annu ntra l'Ebbrei e prufizzìa la fini dû piccatu attraversu la sò espiazzioni cumplitata dâ morti di Gesù Cristu, accussì lu Sabbath simanali prufizzia l'arrivu dû settimu millenniu, lu mumentu quannu Diu e la sò vuluntà riali ated. Com'è gghiè, l'elitti sunnu ancùora prioccupati dû " piccatu " picchì cu Cristu hannu a giudicari li " piccati " e li piccatura , ca allura addurmìsciunu ntô sonnu murtali. Pirciò, comu li sei jorna pricidenti, lu settimu è misu sutta lu signu dû " piccatu " ca cumprenni e riguarda li setti jorna di tutta la simana. E è sulu all'iniziu di l'ottavu millenniu, doppu ca li piccatura foru cunsumati ntô " focu dâ secunna morti" , ca l'eternità senza " piccatu " accumincia ntâ terra rinnuvata. Si li setti jorna sunnu signati dû piccatu e prufìzzianu 7000 anni, lu cuntu di chisti 7000 anni pò accuminciari sulu cu l'istabbilimentu dû piccatu rivilatu ntô Gen. 3. Quinni, li jorna tirrestri senza piccatu nun sunnu nnâ norma e nnâ lòggica dâ succissioni " matina dâ sira " o " luci dû buiu " e siccomu stu tempu è senza " piccatu " , nun pò trasiri nnî 7000 anni prugrammati e prufizziati pû " piccatu " dâ simana di setti jorna.                              
Chistu ' nsignamentu suttalinea l'impurtanza di chista azzioni ca Diu imputa ô papatu rumanu nna Dan 7:25 : " iḍḍu pinsarà a canciari li tempi e li liggi ." " Canciari li tempi " stabbiliti di Diu porta a l'impussibbilità di scopriri lu caràttiri prufìticu dû Sabbath simanali dâ " liggi " di Diu . E chistu è chiḍḍu ca Roma sta facennu di Custantinu I , di lu 7 marzu 321, urdinannu lu riposu simanali lu primu jornu 'mmeci dû settimu. Seguennu l'ordini rumanu, lu piccaturi non è libbiratu dû " piccatu " urigginali riditatu di Adamu e Eva, ma sparti assumi n'autru " piccatu " , sta vota vuluntàriu , ca aumenta la sò culpa versu Diu.           
L'ordini dû tempu " sira matina " o " luci scura " è nu cuncettu scigghiutu di Diu e ubbidiri a chista scelta favurisci e autorizza l'accessu ô misteri prufìticu dâ Bibbia. Nenti custrinci l'omu a aduttari sta scelta e la prova è ca l'umanità scigghiù di signari lu sò canciamentu di jornu a menzannotti , cioè 6 uri doppu lu tramontu dâ primavera ; chi prufizzia lu campu di chiḍḍi ca si svegghiunu troppu tardu pû gluriusu ritornu di Cristu, lu Sposo dâ paràbbula dî deci vìrgini . Li messaggi suttili dati di Diu sunnu quinni oltri la sò purtata ntillittuali. Ma pî sò scigghiuti, l'ordini dû tempu divinu illumina tutti li sò prufizzìi e suprattuttu chiḍḍa dâ Rivelazziuni all'iniziu dâ quali Gesù si prisenta comu " l'alfa e l'omega ", " l'inizziu o l'inizziu e la fini ". Ogni jornu ca passa ntâ nostra vita prufìzzia lu pianu di Diu ca riassumi ntô Gen. 1, 2 e 3 picchì " la notti " o " scuru " rapprisenta li sei jorna profani prisintati ntô Gen. 1 , mentri lu riposu divinu stabbilitu ntô Gen. 2 annuncia lu tempu dâ " luci " . È supra stu principiu ca secunnu Dan.8:14, lu tempu di l'era cristiana è spartutu nta dui parti : nu tempu di " buiu " spirituali ntra lu 321, unni veni stabbilitu lu " piccatu " contra lu Sabbath, e lu 1843 unni accumincia nu tempu di " luci " pi l'eletti di sta data di Gesù as3m in00. y Diu Criaturi, veni pi giudicari tra l'elitti e li ribbelli , " pècuri e crapi " , comu giudicava tra lu " sirpi, la fìmmina e Adamu " . Â stissa manera, ntâ Rivelazzioni, li temi dî " Littri ê setti Crèsii, li setti sigilli e li setti trumbetti " prufìzziunu " lu buiu " pî primi sei e la " luci " divina pô settimu e ùrtimu gradu di ognunu di chisti temi. Chistu è accussì veru ca ntô 1991, lu rifiutu ufficiali di st'ùrtima " luci " di parti di l'Avvintismu istituzzionali, luci ca Gesù mi detti dû 1982 , lu purtò a diricci, ntâ Littra indirizzata a " Laodicea ".                                        nta Apoc. 3, 17: “ Picchì tu dici: Sugnu riccu, e aumintatu di cosi, e nun haiu bisognu di nenti ; L'avvintisti ufficiali si scurdaru di sta citazzioni data nna 1 Petru 4:17 : " Picchì è arrivatu lu tempu ca lu giudizziu avi a cuminciari ntâ casa di Diu ." Ora si prima accumincia cu nui, quali sarà la fini di chiḍḍi ca nun ubbidisciunu ô Vangelu di Diu? » L'istituzzioni è 'n attu dû 1863 e Gesù benedìu la sò stabbilimentu ô tempu di " Filadelfia ", ntô 1873. Secunnu lu principiu divinu " matina sirali " o " luci dû buiu " , l' ùrtima e settima època simmulizzata dû nomu " prisenti di diu " chista, na granni " luci " è veramenti arrivata pi illuminari li misteri prufizziati, nna chista època finali , a spisi di l'istituzzioni avvintista ufficiali munniali. Lu nomu “ Laodicea ” è ben giustificatu picchì voli diri “ genti giudicati o genti di giudizziu ”. Chiḍḍi ca nun appartèninu o nun appartèninu cchiù ô Signuri sunnu cunnannati a juncìrisi ê seguaci dû " jornu ammalatu di Diu . " Mustrannusi incapaci di cunnivìdiri cu Diu la sò giusta cunnanna dâ " Duminica " rumana , lu Sabbath non ci parirà cchiù mpurtanti comu ntô tempu benedettu dû sò battesimu. Nu messaggiu datu di Gesù Cristu â sò sirvitrici Ellen G. White , ntô sò libbru " Primi scritti " e ntâ sò prima visioni, traducìu chista situazzioni accussì : " pirdìru di vista sia l'obbiettivu ca Gesù ... Affunnaru ntô munnu mali e non furu cchiù visti ."                                  
La Genèsi 2 prufizzia lu tempu dâ " luci " e chistu capitulu dâ Genèsi accumincia câ santificazzioni dû " settimu jornu " . Finisci cû versu 25 : “ L’omu e sò mugghieri èranu tutti dui nudi, e nun si vargugghiàvanu .” Lu ligami tra sti dui temi mustra ca la scuperta dâ sò nudità fìsica sarà la cunsiquenza di l'imputazzioni dû " piccatu " ca cummèttunu e ca, cuntatu ntô Gen. 3, cumpari accussì comu la causa di na nudità spirituali murtali. Paragunannu chistu ‘nsignamentu cu chiḍḍu di “ Laodicea ” , attruvamu lu Sabbath assuciatu ô “ piccatu ” ca renni unu “ nudu ”. Nna stu cuntestu finali , la pràtica dû Sabbath nun è quinni cchiù sufficienti pi prisirvari la gràzzia di Cristu , pirchì prupunennu la sò luci prufìtica cumpleta a l'autorità avvintisti ufficiali ntra lu 1982 e lu 1991 lu requisitu di Gesù Cristu aumintò e iḍḍu voli pi chistu tempu ca câ sò santa cultu lu sò Sabbath lu sò ntiressi, ul pî sò rivilazzioni prufizziati nnâ Danieli e nnâ Rivelazzioni ; ma puru nna tutta la Bibbia rivilata ca custituisci li sò " dui tistimuni " secunnu Apoc. 11:3.                  
 
 
 
La tistimunianza di Diu data supra la terra
 
Però, puru si è mpurtanti, la vìsita di Diu a l’umanità sutta forma di Gesù Cristu non ci avissi a fari scurdari la sò vìsita pricidenti ntê tempi di Mosè. Picchì fu nna chistu cuntestu luntanu ca Diu ci rivilàu l'urìggini dâ diminsiuni tirrestri. E comu rivelazziuni data di Diu , lu resucuntu dâ Genèsi è mpurtanti quantu chiḍḍu dâ Rivelazziuni rivilata a l'apòstulu Giuvanni. La forma scigghiuta di Diu pi urganizzari la vita tirrestri prufizzia lu sò pianu d'amuri pî criaturi a cui duna la libbirtà cumpleta , accussì ponnu rispùnniri ô sò amuri e vìviri cu iḍḍu pi l'eternità o rifiutàrilu e scumpariri ntô nenti dâ morti , 'n accordu cchî cunnizziuni dâ sò offerta salutari .
Si Adamu è criatu sulu, prima, è picchì è prisintatu comu " l'immàggini di Diu (Gen. 1, 26-27)" â ricerca d'amuri di na cuntraparti lìbbira ntâ sò immàggini, picchì tuttu lu tempu dâ sò eternità passata fu chiḍḍu dâ sulitudini assuluta. Chistu addivintàu insuppurtàbbili pi iḍḍu ô puntu ca era prontu a suppurtari li cunsiquenzi dâ libbirtà ca avìa a dari ê sò criaturi viventi . La criazzioni di Eva di una dî costi d'Adamu , mentri è 'n sonnu mortali , prufizzia la criazzioni dâ sò Chiesa, la Scelta cumposta dî sò fideli eletti, fruttu arricugghiutu dâ sò morti espiatrici nna Gesù Cristu ; Chistu giustifica lu rolu di " aiutu " ca Diu attribbuisci â fìmmina ca niscìu di iḍḍu e lu cui nomi Eva voli diri " vita ". La Scelta " vivirà " pi l'eternità , e ntâ terra, iḍḍa avi na vucazzioni pi òffriri a Diu lu sò " aiutu " , pi cullabburari umanamenti ntô rializzu dû sò pruggettu ca mira a stabbiliri n'amuri pirfettu cunnivisu e senza prubblemi ntê sò universi eterni.              
Lu piccatu dâ disubbidienza trasi nta l’umanità attraversu Eva , cioè attraversu la “ donna ”, sìmmulu dî sò scigghiuti ca ereditanu stu piccatu urigginali. Puru, comu Adamu, pi l'amuri pi Eva , nna Gesù Cristu , Diu addiventa umanu pi cunnivìdiri e purtari ô postu dû sò Sceltu , la punizzioni murtali ca li sò piccati si miritunu. La storia dâ Genèsi è quinni sia na tistimunianza stòrica ca rivela li nostri urìggini e li sò circustanzi , ca na tistimunianza prufìtica ca rivela lu principiu salvaturi dû granni pruggettu amurusu dû criaturi onniputenti Diu.  
Doppu li primi sei jorna di criazzioni citati nnâ Genesi 1, sei jorna ca prufìzzianu li seimila anni riservati di Diu pâ sò silizzioni di l'eletti tirrestri, nnâ Genesi 2, sutta l'immaggini di nu Sabbath eternu, lu settimu jornu illimitatu s'aprirà pi accugghiiri l'eletti pruvati e scigghiuti.
Diu sapi dû princìpiu lu risultatu dû sò pianu, li nomi dî sò scigghiuti ca cumpàrinu ntô cursu di seimila anni. Avìa tuttu lu putiri e l'autorità pi giudicari e distrùggiri l'ànghjuli ribbelli senza aviri a criari la nostra diminsiuni tirrestri. Ma è pricisamenti picchì rispetta li sò criaturi, ca l'amànu e ca ama, ca urganizza na dimostrazzioni univirsali ntâ terra criata pi chistu scopu.
Diu eleva supra tutti lu principiu dâ virità. Comu pridittu ntô Salmu 51:6, Gesù difinisci li sò eletti comu " nati di novu " o " nati dâ virità " accussì sunnu fatti cunfurmàrisi ô standard dâ virità divina . Secunnu Giuvanni 18:37, iḍḍu stissu vinni pi “ tistimuniari dâ virità ” e si prisenta nnâ Ap. 3:14 cû nomu di “ Chiḍḍu Veru ”. Chista esaltazziuni e glurificazziuni dû principiu dâ virità è n'opposizziuni assuluta ô principiu dî minzogni e tutti dui li principi pigghiunu cchiù formi. Lu principiu dî minzogni siducìu sempri l'abbitanti dâ terra ntâ sò storia. Ntê tempi muderni, la minzogna addivintau la norma di l'esistenza. È aduttatu cû tèrmini " bluff " ntô spiritu cummirciali, ma è comunqui lu fruttu dû diavulu, " patri dî minzogni " secunnu Giuvanni 8:44. A liveddu riliggiusu, la minzogna cumpari sutta forma di cchiù cuntraffatti riliggiusi ca diffirisciunu a secunna dî pòpuli e dî posti ntirissati ntâ terra. E la stissa fidi cristiana addivintò l'immaggini pirfetta dâ " cunfusioni " (= Babeli) accussì nummarusi sunnu li sò cuntraffatti scuri .                
La minzogna è 'nsignata ‘n manera scientifica. Picchì, ô cuntrariu dû sò approcciu autoritariu, lu pinseri scientificu è incapaci di furniri provi riali dî sò tiurìi evulutivi dî speci e dî miliuna e miliardi d'anni ca li sò scienziati attribbuisciunu all'esistenza dâ Terra. Ô cuntrariu di chistu pinseri scientificu, la tistimunianza dô criaturi Diu offri assài provi dâ sò rialtà , pirchì la storia tirrestri tistimunia li sò azzioni, di cui l'alluvioni di l'acqui è lu primu esempiu , attistatu dâ prisenza di fòssili marini ntê chiani e macari ntê cimi dê muntagni cchiù auti. A sta tistimunianza naturali è agghiunciuta la tistimunianza lassata dâ storia umana, la vita di Noè, la vita di Abrahamu, la libbirazzioni di l' ebbrei dâ schiavitù eggizziana e la nascita dû pòpulu ebbraicu , tistimoni oculari viventi dâ sò storia nzinu â fini dû munnu ; A chistu è agghiunciuta la tistimunianza oculari di l'apòstuli di Gesù Cristu ca assistìru ê sò miraculi, â sò crucifissioni e â sò risurrezzioni ; ô puntu ca la paura dâ morti li lassàu, e iḍḍi siguìru lu camminu dû martiriu , lu sò Maestro e lu sò Mudellu Gesù di Nazareth .  
Evocannu sta palora " martiriu " ccà devu apriri na spiegazzioni.  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Nota : nun cunfùnniri lu martiriu câ punizzioni. 
 
Li dui cosi hannu lu stissu aspettu sternu e quinni si ponnu cunfunniri facirmenti. Com'è gghiè, chista cunfusioni avi cunsiquenzi gravi picchì l'azzioni punitiva rischia di èssiri attribbuita ô veru scigghiutu di Diu e ô cuntrariu ô picciriḍḍu dû diavulu pò èssiri attribbuitu nu martiriu assài ngrannenti pi Diu . Dunque, pì vìriri chistu chiaramenti, abbisogna tèniri cuntu dâ siguenti anàlisi ca accumincia ri chistu princìpiu ; Prima , facìamu la dumanna : chi è lu martiriu ? Sta palora veni dû grecu “ martus ” ca voli diri : tistimoni . Chi è nu tistimuni ? È chiḍḍu ca riporta fidelimenti o no chiḍḍu ca vitti, sintìu o chiḍḍu ca capìu supra n'argumentu. L'argumentu ca ci ntirissa ccà è riliggiusu, e tra chiḍḍi ca tistimunianu pi Diu , ci sunnu tistimuni veri e fausi. Ciò ca è sicuru è ca Diu fa la diffirenza tra li dui. La virità è canusciuta di iḍḍu e la benedici picchì dâ sò parti, chistu veru tistimuni cerca di mustrarisi fideli praticannu ntê " òpiri " tutta la sò virità rivilata e iḍḍu persevera accussì 'nzinu all'accettazzioni dâ morti . E chista morti è lu martiriu autènticu, picchì la vita uffruta â morti era in cunfurmità cû standard di santità richiestu di Diu pô sò tempu. Si la vita uffruta non è nna chista cunfurmità, allura non è nu martiriu, è na punizzioni ca colpisci n'èssiri viventi cunsignatu ô diavulu pâ sò distruzzioni, picchì non beneficia dâ prutizzioni e dâ benedizzioni di Diu. A sicunna dû cunfurmità cû standard dâ virità richiestu di Diu pi ogni età, l'identificazzioni dû " martiriu " si basa supra la nostra canuscenza dû giudizziu divinu rivilatu ntê sò prufizzìi ca miranu ô tempu dâ fini ; chi è lu scopu e l'argumentu di chistu travagghiu.               
 
È mpurtanti capiri ca la virità nun avi putiri pi cummirtiri na menti ribbelli ; la spirènzia dû primu àngiulu criatu, chiamatu di Diu , Satana , dâ sò ribbelliuni, lu prova. La virità è nu principiu a cui l'elitti, chiḍḍi ca l'amàunu e sunnu pronti a cummàttiri ô latu di Diu nna Gesù Cristu, la minzogna ca Lu danni, naturalmenti si sentunu attirati. 
Pi concludiri, la Rivelazziuni Divina si custruisci progressivamenti supra seimila anni di spirènzii e tistimunianzi vissuti ntê cunnizziuni cchiù boni e peggiuri. Nu tempu di seimila anni pò pariri curtu, ma pi l'omu ca duna sulu n'intiressi riali a l'anni dâ sò vita, è 'n rialtà nu tempu abbastanza longu pi cunsentiri a Diu di s'allungari supra li sèculi , e cchiù pricisamenti supra li seimila anni , li diversi fasi dî risultati dû sò pruggettu glubbali . Esclusivamenti nna Gesù Cristu, Diu duna ê sò eletti dû tempu finali, riguardu li sò misteri e li sò òpiri , na cumprinsiuni chiara riservata a chistu tempu finali.
 
 
 
 
 
 
 
Genesi : Nu diggisti prufèticu vitali 
 
Nna chista cumprinsiuni, lu resucuntu dâ Genèsi duna li chiavi funnamintali dî prufizzìi bìbblici di Danieli e Rivelazzioni ; e senza sti chiavi, sta cumprinsioni è mpussìbbili. Chisti cosi vènunu ricurdati quannu è nicissariu, duranti lu stùdiu prufìticu, ma d'ora in poi, s'ava a sapiri ca li palori , " abbissu , mari, terra, fìmmina ", sunnu li purtaturi di n'idèa spicìfica dû pinseri divinu ntâ sò rivilazziuni " Apocalissi ". Sunnu ligati â tri fasi succissivi dâ criazziuni tirrestri. " L'abbissu " si rifirisci ô pianeta Terra cumpletamenti cummigghiatu d'acqua senza vita. Poi, lu secunnu jornu, chiḍḍu dâ siparazzioni di l'elimenti, " lu mari ", sinònimu e sìmmulu dâ morti, sarà pupulatu sulu di armali marini lu quintu jornu ; lu sò ambienti è ostili pi l'èssiri umanu criatu pi rispirari aria. " La terra " nesci di " mari " e sarà abbitata puru lu quintu jornu di armali e â fini, lu sestu jornu, di " omu furmatu a l'immaggini di Diu " e " fìmmina " ca si furmarà supra una dî costi di l'omu. Insèmmula, l'omu e la fìmmina cuncipirànu dui picciriddi. Lu primu " Abeli ", tipu di chiḍḍu scigghiutu spirituali ( Abeli ​​= Patri è Diu) sarà ammazzatu dâ gelusia dû sò anzianu " Caini " tipu di l'omu carnali, matirialisticu (= acquisizzioni) prufizziannu accussì lu distinu dû tipu scigghiutu, Gesù Cristu e li sò scigghiuti, ca suffrirànu e murìsciunu lu Catho , tutti li " mircanti dô tempiu " , li cui gelusii successivi e aggrissivi sunu dimustrati e cumplitati duranti la storia tirrestri . La lizziuni data dû Spìritu di Diu è quinni la siguenti : di l '" abbissu " nesciunu , succissivamenti , " lu mari e la terra ", sìmmuli dî riliggiuni fausi cristiani ca purtunu â pirdizzioni di l'ànimi. Pi disignari la sò assemblea Scelta, ci duna la palora " donna " ca è ,                                      si è fideli ô sò Diu, la " Sposa " , dû "agneddu " sìmmulu pitturiali di Cristu stissu prufizziatu dâ palora " omu " (l' Adamu ). Si è infideli, arresta na " fìmmina ", ma pigghia l'immaggini di na " prustituta ". Chisti cosi sunnu tutti cunfirmati nnô sturìu dittagghiatu prisintatu nnî chistu travagghiu e a sò ‘mpurtanza vitali addivintarà evidenti. Si pò capiri facilmenti ca ntô 2020, l'eventi prufizziati ntê prufizzìi di Danieli e di l'Apocalisse hannu , pâ maggior parti , già statu cumplitati ntâ storia , e sunnu canusciuti di l'òmini. Ma non foru idintificati pû rolu spirituali ca ci detti Diu. Li storici arrigistranu li fatti storici , ma sulu li prufetti di Diu li ponu nterpritari .          
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Fidi e incridenza
 
Pi natura, l'èssiri umani, dâ sò urìggini, sunnu cridenti. Ma la cridenza non è la fidi. L'omu cridìu sempri nta l'esistenza di Diu o dî divinità, spìriti supiriuri ca avìanu a sirviri e fari piaciri pi nun suffriri danni causati dâ sò ràggia. Sta cridenza naturali cuntinuò pi sèculi e millenni nzinu ê tempi muderni, quannu li scuperti scientifichi pigghiaru pussessu dû ciriveddu di l'omu uccidintali, ca di tannu addivintau ncridulu e ncridenti. Abbisogna nutari ca stu canciamentu carattirizza principalmenti li pòpuli d'urìggini cristiana. Picchì ntô stissu tempu, ntô Livanti, ntâ l'Estremu Urienti e ntâ l'Àfrica, arristaru li cridenzi ntê spìriti nvisìbbili. Chistu si spiega dê manifestazzioni suprannaturali assistiti dê cristiani ca praticunu chisti riti riliggiusi. Nnâ l’Àfrica, li provi chiari di l’esistenza di spìriti ‘nvisìbbili vietanu l’incridenza. Ma chiḍḍu ca sti genti nun sannu è ca li spìriti ca si manifestunu putentimenti ntra iḍḍi sunnu ‘n rialtà spìriti dimònici rifiutati dû Diu ca criò tutta la vita , e cunnannati â morti nnô riprisu . Chisti genti nun sunnu ‘ncridenti , né ‘ncridenti , comu li occidintàli, ma u risultatu è u stissu, picchì sirvìsciunu li dimònii ca li sidùciunu e li tèninu sutta lu sò duminiu tirannicu. La sò riliggiusità è dû tipu paganu idolatricu ca carattirizzau l'umanità fin dî sò urìggini ; Eva fu la sò prima vittima.  
Nna l'Occidenti, l'incridenza è veramenti lu risultatu di na scelta, picchì picca genti non sannu li sò urìggini cristiani ; e tra li difinsuri dâ libbirtà ripubbricana, ci sunnu genti ca citunu palori dâ Santa Bibbia , tistimuniannu accussì ca non sunnu ignuranti dâ sò esistenza. Non sunnu ignuranti dî fatti gluriusi ca iḍḍa tistimunia pi Diu, e comunqui scègghiunu di non tènirili cuntu. È chistu tipu d'incridenza ca lu Spìritu chiama incridenza e ca è l'opposizziuni ribbelli assuluta â vera fidi. Picchì si teni cuntu dî provi ca la vita ci duna ‘n tutta a terra e ‘n particulari nnî manifestazzioni suprannaturali dî pòpuli africani, l’omu nun havi a pussibbilità di giustificari a sò ‘ncridulità. L'azzioni suprannaturali fatti dî dimònii quinni cundannunu la incridenza occidintali. Lu Diu Criaturi duna puru la prova dâ sò esistenza , agghiennu cu putiri attraversu li finòmini prudutti dâ natura ca è suggetta a iḍḍu ; tirrimoti , eruzioni vulcànichi, onde di marei distruttivi , epidemii mortali , ma tutti chisti cosi ora ricìvunu spiegazzioni scientifichi ca oscuranu e distrùggunu l'urìggini divina. A l'occhiu, stu granni nimicu dâ fidi, s'agghiunci la spricazziuni scientifica ca cumminci lu ciriveḍḍu umanu e lu ncuraggia ntê so scelti ca lu purtunu â so pirdizzioni.  
Chi s'aspetta Diu dî sò criaturi ? Iḍḍu scegghi tra iḍḍi chiḍḍi ca appròvunu li sò cuncizziuni dâ vita , cioè chiḍḍi ca abbrazzunu lu sò pinseri . La fidi sarà lu menzu, ma non la fini. Pirciò, " la fìdi senza òpiri " , ca avi a suppurtari , si dici ca è " morta " ntô Giacumu 2:17. Picchì si c'è fidi vera, c'è puru fidi fausa. Lu giustu e lu sbagghiatu fannu tutta la diffirenza, e Diu non avi probblemi a identificari l'ubbidienza pi distinguirila dâ disubbidienza. Comunqui, arresta l'unicu giudici ca dicidirà lu futuru eternu di ognuna dî sò criaturi , picchì lu scopu dâ sò silizzioni è unicu e la sò offerta di vita eterna s'otteni esclusivamenti attraversu Gesù Cristu . Lu passaggiu ntâ terra è giustificatu sulu pi òffriri la pussibbilità di sta silizzioni di l'eterni eletti. La fidi non è lu fruttu di sforzi e sacrifici tremendi , ma di nu statu naturali uttinutu o no dâ criatura dâ nascita. Ma quannu esisti, havi a èssiri nutricatu di Diu, altrimenti, muri e scumpari.      
La vera fidi è na cosa rara. Picchì ô cuntrariu di l'aspettu ngrannenti dâ riliggiuni cristiana ufficiali , non basta mettiri na cruci supra la tomba di na criatura pi farilu grapiri li porti dû celu. E chistu lu signalu picchì pari ca è trascuratu , Gesù dissi nnâ Matteu 7:13-14 : “ Entra dû canceddu strittu. Picchì largu è lu canceddu e largu è la strata ca porta â distruzzioni , e ci sunnu assài ca ci trasiunu . Ma strittu è lu canceddu e difficili è la strata ca porta â vita , e picca ci sunnu ca la trovunu. " Stu 'nsignamentu è cunfirmatu ultiriurmenti ntâ Bibbia nna l'esempiu dâ dipurtazzioni di l' ebbrei a Babilònia, picchì Diu trova digni dâ sò elizzioni sulu Danieli e li sò tri cumpagni e cincu re putenti ; e Ezechieli ca campa nna chistu tempu . Allura lèggimu nta Ezeq 14:13-20 : “ Figghiu di l’omu, si na terra piccassi contra di mia, e iu stennu la manu contra di iḍḍa, e ci rumpiu la caristia, e ci tagghiu l’omu e la bestia, e sti tri òmini, Noè, Danieli e Job, fussiru lu sò dirittu ; DIU . Si facìa passari li besti sarvaggi ntâ terra e la spupulassi, e addivintassi nu disertu attraversu lu quali nuḍḍu putìa passari pi causa di l'armali, e sti tri òmini èrunu 'n menzu a iḍḍa, comu vivu iu , dici lu Signuri YaHWéH , nun sarvàssiru né figghi né figghi, sulu iḍḍi fussiru sarbati , e la terra addivintassi nu disertu. O si purtu na spada contra sta terra, e dicu : Lassati ca na spata passa ntâ terra , Si cci sterminassi l'òmini e l'armali, e sti tri òmini s'attruvàssiru 'n menzu, sugnu vivu ! dici lu Signuri YaHWéH , nun sarvàssiru né figghi né figghi, ma sulu iḍḍi fussiru sarbati . O si mannu na pesti nta chiḍḍa terra, e ci spurgu la me furia cu na pesti, pi tagghiari di iḍḍa l'omu e la bestia, e Noè, Danieli e Giobbi ci èrunu , comu vivu iu ! dici lu Signuri YaHWéH , nun sarvàvanu né figghi né figghi, ma sarvàvanu l'ànimi câ sò giustizzia. " Sapemu accussì ca ô tempu di l'alluvioni        di l'acqui , sulu Noè fu truvatu dignu dâ savvizza ntra l'ottu cristiani prutetti di l'arca.
Gesù dissi n’àutra vota nnâ Matteu 22,14: “ Picchì tanti sunnu chiamati, ma picca sunnu scigghiuti. "La raggiuni è simpricimenti spiegata di l'àutu gradu di standard di santità richiesti di Diu ca voli pigghiari lu primu postu ntô nostru cori o nenti." La cunsiquenza di stu requisitu è ​​cuntraria ô pinseri umanista dû munnu ca metti l'omu supra tuttu. L’apòstulu Giacumu ci avvirtìu di sta opposizzioni, dicennu : “ Voi adulteri! Nun sai ca l' amicizia cû munnu è nimicizia cu Diu ? Pirciò, chiḍḍu ca voli èssiri n'amicu dû munnu si fa nimicu di Diu . » Gesù ci dici n’àutra vota ‘n Matteu 10,37 : “ Chiḍḍu ca ama sò patri o sò matri cchiù di mia nun è dignu di mia , e chiḍḍu ca ama sò figghiu o sò figghia cchiù di mia nun è dignu di mia ” .  Allura, si comu a mia, inviti n’amicu a suddisfari stu criteriu riliggiusu richiestu di Gesù Cristu, nun ti maravigghiari si ti chiama fanaticu ; Chistu è chiḍḍu ca mi succidìu, e allura capìa ca avìa sulu Gesù comu veru amicu ; iḍḍu, " lu Veru " di Ap. 3: 7 . Sarà chiamatu puru ntigrista, picchì ti mustri drittu versu Diu, picchì ami e onuri câ tò ubbidienza la sò liggi cchiù santa; Chistu sarà, ‘n parti, lu prezzu umanu a pagari pi fari piaciri ô Signuri Gesù, accussì dignu dâ nostra autonegazzioni e di tutta la nostra divuzzioni ca richiedi .             
La fidi ci pirmetti di riciviri di Diu li sò pinseri sigreti 'nzinu a quannu non scoprimu l'entità dû sò pruggettu prudigiusu. E pi capiri lu sò pianu cumplissivu, chiḍḍu scigghiutu avi a tèniri cuntu dâ vita cilesti di l'ànghili ca vinni prima dâ spirènzia tirrestri. Picchì nna chista sucità cilesti, la divisiuni dî criaturi e la silizzioni dî boni àngili fideli a Diu non si fìciru pâ fidi ntô Cristu crucifissu o pô sò rifiutu comu sarà lu casu ntâ terra . Chistu cunfirma ca a liveddu univirsali , la crucifissioni dû Cristu senza piccatu è lu menzu di Diu pi cundannari lu diavulu e li sò seguaci e ca ntâ terra, la fidi nna Gesù Cristu rapprisenta lu menzu scigghiutu di Diu pi fari canùsciri l'amuri ca prova pî sò scigghiuti ca l'amàunu e l'apprizzanu. Lu scopu di sta dimostrazziuni dâ sò totali autu-negazzioni era di putiri cundannari ligalmenti â morti li criaturi cilesti e tirrestri ribbelli ca non cunnivìdunu lu sò sensu d'esistenza. E tra li sò criaturi tirrestri, scegghi chiḍḍi ca abbrazzunu lu sò pinseri , appròvunu li sò azzioni e li sò giudizzi picchì sunnu boni pi cunnivìdiri la sò eternità . Â fini, Iḍḍu avrà risoltu lu prubblema criatu dâ libbirtà data a tutti li sò criaturi cilesti e tirrestri, picchì senza chista libbirtà, l'amuri dî sò criaturi scigghiuti fussi senza valuri e macari mpussìbbili. Certu, senza libbirtà, la criatura nun è nenti di cchiù ca nu robot , cu nu cumpurtamentu autumatizzatu. Ma lu prezzu dâ libbirtà sarà , â fini , l'esterminiu dî criaturi ribbelli dû celu e dâ terra.
 
Chistu dimustra ca la fìdi nun si basa supra nu sìmplici : “ Cridi ntô Signuri Gesù e sarai sarvatu ” . Chisti palori bìbblici si basanu supra chiḍḍu ca è mplìcitu dû verbu " crìdiri ", vali a diri l'ubbidienza ê liggi divini ca carattirizza la vera fidi . Pi Diu, l'obbiettivu è truvari criaturi ca ci ubbidisciunu pi amuri. Attruvàu quarchi d'unu ntra l'ànghili cilesti e ntra li sò criaturi umani tirrestri, scigghiùu quarchi d'unu e cuntinuarà a scègghiri quarchi d'unu nzinu â fini dû tempu dâ gràzzia.         
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Manciari pû mumentu giustu
 
Propriu comu lu corpu umanu avi bisognu di nutrimentu pi allungari la sò vita, la fidi prudutta ntâ sò menti avi bisognu puru dû sò nutrimentu spirituali . Ogni èssiri umanu ca è sinsìbbili â dimostrazzioni di l'amuri datu di Diu ‘n Gesù Cristu senti lu disìu di fari qualchi cosa pi iḍḍu a sò vota. Ma comu putemu fari quarchi cosa ca ci piaci si non sapemu chiḍḍu ca Iḍḍu s'aspetta di nui ? È la risposta a sta dumanna ca custituisci lu nutrimentu dâ nostra fidi. Picchì " senza fìdi è ‘mpossìbbili fari piaciri a Diu " secunnu Ebr.11:6. Ma è ancùora nicissariu ca chista fidi fussi fatta viva e piacìvuli a iḍḍu dâ sò cunfurmità cchî sò aspittatìvi. Picchì lu Signuri Diu Onniputenti è lu sò finituri e lu sò Giudici. Na para di cridenti cristiani vulìssiru aviri 'na relazzioni giusta cû Diu dû celu, ma chista relazzioni arresta ‘mpossìbbili picchì a sò fidi nun fu nutricata correttamenti. La risposta ô prubblema ci veni data nta Matteu. 24 e 25. Gesù porta lu sò 'nsignamentu ê nostri urtimi jorna ca pricidunu picca lu tempu dâ sò secunna cumparsa, sta vota ntâ gloria dâ sò divinità. Lu discrivi murtiplicannu l'immaggini ntê paràbbuli : paràbbula dû ficu, nta Matt.24,32 nzinu a 34 ; paràbbula dû ladru dâ notti, ntô Matt.24,43 nzinu a 51 ; paràbbula dî deci vìrgini, ntô Matteu 25 :1 nzinu a 12 ; paràbbula dî talenti, ntô Matt.25,13 nzinu a 30 ; paràbbuli dî pècuri e dî crapi, ntô Matteu 25:31 nzinu a 46. Ntra chisti paràbbuli , la citazzioni di " manciari " cumpari du' voti : ntâ paràbbula dû ladru dâ notti e nna chiḍḍa dî pècuri e dî crapi picchì, nonostanti l'apparenza, quannu Gesù dici : " I was hungry of meas to . 's fidi muri. “ Picchì l’omu nun campa sulu dû pani, ma di ogni palora ca nesci dâ vucca di Diu .” Matteu 4, 4 ». Lu manciari dâ fidi è distinatu a prutèggirilu contra la “ secunna morti ” di Ap. 20 , chiḍḍa ca lu fa pèrdiri lu dirittu di vìviri pi l'eternità.                  
Comu parti di sta riflissioni, diriggi lu to sguardu e l'attinzioni a sta paràbbula dû ladru di notti : 
V.42 : “ Attenti pirciò, pirchì nun sapiti quali jornu veni lu vostru Signuri . ”   
Lu tema dû ritornu di Gesù Cristu è difinitu e la sò " aspittatìva " pruvucarà nu risvegghiu spirituali ntê Stati Uniti di l'Amèrica dû Nord, ntra lu 1831 e lu 1844. È chiamatu " Avvintismu ", li membri di stu muvimentu sunnu iḍḍi stissi disignati dî sò cuntimpuranìi cû tèrmini " Avvintisti " ; parola pigghiata dû latinu “ adventus ” ca voli diri : avventu.          
V.43 : “ Ma sapi chistu: si lu patruni dâ casa avìa saputu ‘n quali vigilia dâ notti avìa a vèniri lu ladru, avissa statu vigghiatu e nun avissa lassatu èssiri ruttu ntâ sò casa . ”  
Ntâ stu versu, lu “ patruni dâ casa ” è lu discìpulu ca aspetta lu ritornu di Gesù, e lu “ ladru ” si rifirisci a Gesù stissu. Cu chistu paraguni, Gesù ci mustra lu vantaggiu di canùsciri la data dû sò ritornu. Pirciò ci ncuraggia a scuprirla, e lu nostru ascultu dî sò cunsigghi cunnizzionarà la nostra rilazziuni cu iḍḍu.      
V.44 : “ Pirciò, stàti pronti puru voi, picchì lu Figghiu di l’Omu veni nnâ l’ura ca nun vi aspittati . ”  
Curriggìu , nna chistu versu , lu tempu futuru dî verbi picchì ntô grecu urigginali, sti verbi sunnu ntô tempu prisenti. Infatti, chisti palori sunnu parrati di Gesù ê sò discìpuli cuntempuranìi ca lu interroganu supra chistu argumentu. Lu Signuri, ntô tempu finali, usarà stu tema “ avvintista ” pi vagnari li cristiani pruvànnuli dâ fidi prufìtica; a stu scopu , urganizzarà successivamenti nnô tempu , quattru aspittatìvi “ avvintisti ” ; ogni vota giustificata di na nova luci data dû Spìritu, li primi tri riguardunu li testi prufìtici di Danieli e di l'Apocalìssi.      
V.45 : “ Chi è allura lu sirvituri fideli e sàggiu, ca lu sò signuri lu fici capu dâ sò casa, pi daricci lu manciari 'n tempu giustu? »  
Stai attentu a nun sbagghiari ntô to giudizziu, picchì lu “ manciari ” di cui parra nta stu versu è propriu davanti a li to occhi. Iè, è stu documentu a cui detti lu nomu " Spiega Danieli e Rivelazzioni a mi " ca custituisci stu " manciari " spirituali ' ndispinsàbbili pi nutriri la tò fidi, pirchì porta di Gesù Cristu, tutti li risposti ê dumanni ca si ponnu fari liggittamenti, e oltri sti risposti, rivelazzioni inaspittati di Gesù comu li 030 ntô quartu e ùrtimu " Avvintista " " ' n attesa ".          
Essiri pirsunalmenti prioccupatu di stu versu, prisintu stu documentu, lu fruttu dâ me fidiltà ô Diu dâ virità e dâ me prudenza, picchì non vogghiu èssiri surprisu dû ritornu di Gesù Cristu. Gesù ccà rivela lu sò pianu pû tempu finali. Iḍḍu furniu pi chistu tempu, nu " manciari " ca è adattu pi nutriri la fidi dî sò scigghiuti ca aspittunu cu fidiltà lu sò ritornu gluriusu. E chistu “ manciari ” è prufìticu.    
V.4 6 : “ Beatu chiḍḍu sirvituri, ca lu patruni, quannu arriva , lu truverà facennu accussì ! »   
Lu cuntestu dû sò ritornu gluriusu è ccà cunfirmatu, è chiḍḍu dâ quarta aspittatìva “ avvintista ”. Lu sirvituri ntirissatu è veramenti già assài cuntentu di canùsciri lu pinseri rivilatu di Diu , cioè lu sò giudizziu supra la fidi di l'òmini. Ma sta biatitudini s'allungarà e riguardarà tutti chiḍḍi ca , ricivennu st'ùrtima luci divina , a sò vota la prupagarànu e la cunnivìdunu cu l'eletti sparsi pi tutta la terra , nzinu ô ritornu efficaci di Gesù Cristu.  
V.4 7 : “ Veramenti vi dicu, lu farà guvirnari supra tutti li sò beni. »  
Li beni dû Signuri riguardanu, nzinu ô sò ritornu, li valuri spirituali. E lu sirvituri addiventa pi Gesù lu custodi dû sò tesoro spirituali ; lu dipusitòriu esclusivu dî sò oraculi e la sò luci rivilata. Doppu aviri liggiutu tuttu chistu documentu, putiti vìdiri ca non esaggeru chiamannu la sò rivelazzioni prufìtica bìbbrica nu " tesoro ". Chi àutru nomu putissi dari a na rivilazzioni ca pruteggi dâ “ secunna morti ” e apri la strata ca porta â vita eterna ? Picchì dissipa e fa scumpariri la pussibbilità dû dubbiu fatali pâ fìdi e pâ savvizza.      
V.4 8 : “ Ma si è nu sirvituri mali, e dici dintra di iḍḍu stissu : “Lu me signuri ritarda la sò venita ”;   
La vita criata di Diu è di tipu binariu. Tuttu havi lu sò cuntrariu assulutu. E Diu prisintò a l'umani dui strati, dui maneri pi cunnùciri li sò scelti : vita e beni, morti e mali ; lu furmentu e la pagghia ; la pècura e la crapa , la luci e lu scuru . Nna chistu versu, lu Spìritu mira ô sirvituri malvagiu, ma nu sirvituri comunqui, ca disigna la fausa fidi non nutricata di Diu e supratuttu, la fausa fidi cristiana ca finisci pi ragghiùnciri e riguardari la fidi avvintista stissa, ntô nostru tempu finali. Non ricivennu cchiù luci di Gesù Cristu picchì rifiutò chiḍḍa ca ci fu prisintata tra lu 1982 e lu 1991 e ca annunciò la sò vìnnita pû 1994 , chistu avvintismu ddà, pruduci nu fruttu di malvagità ca purtau â radiazzioni dû messaggeru di Diu ntô nuvèmmiru dû 1991. . Picchì l'apparenza dû cumpurtamentu riliggiusu esternu sunnu estremamenti ‘ngannùsi ; Lu furmalismu riliggiusu sostituisci la vera fidi viventi china di zelu pâ virità.       
V.49 : “... si accumincia a pigghiari li sò cumpagni, si mancia e bivi cu l’ubbriacati, ”  
L'immaggini è 'n pocu privista nta chistu mumentu , ma la radiazzioni esprimi chiaramenti , ntê tempi di paci, l'opposizzioni e la cummattimenta ca esprimunu e pricidunu la vera pirsicuzzioni ca arrivarà ; È sulu na questioni di tempu. Dô 1995, l'Avvintismu istituzzionali "manciava e bivìa cu l'ubbriacati " â misura ‘n cui fici n'allianza cu prutistanti e cattòlici trasennu nnâ l'allianza ecumènica. Picchì nnâ Ap. 17:2, mirannu â fidi cattòlica chiamata " Babilònia la Granni " e â fidi prutistanti chiamata " la terra " , lu Spìritu dici : " Cu iḍḍa li re dâ terra cummìtteru la furnicazzioni, e l'abbitanti dâ terra foru fatti ubbriacati dû vinu " .             
V.5 0 : “ ... lu patruni di chiḍḍu sirvituri arrivarà nu jornu ca non l'aspetta e nta n'ura ca non sapi, ”  
La cunsiquenza dû rifiutu dâ luci riguardanti la terza aspittatìva avvintista , e la data 1994, â fini cumpari sutta forma di ignuranza dû tempu dû veru ritornu di Gesù Cristu , vali a diri la quarta aspittatìva avvintista dû pianu divinu. Chista ignuranza è la cunsiquenza dâ ruppitura dâ rilazziuni cu Gesù Cristu, quinni putemu didùciri lu siguenti : l'avvintisti misi nna chista situazziuni tragica non sunnu cchiù a l'occhi di Diu, cioè ntô sò giudizziu, " avvintisti " .    
V.51 : “ ...lu tagghiarà a pezzi, e lu nominarà na parti cu l’ipòcriti : ci sarà chianciri e strinciri li denti. »  
L'immaggini esprimi la ràggia ca Diu infliggirà ê fausi sirvitura ca lu tradieru. Notu nna chistu versu lu tèrmini " ipòcriti " cu cui lu Spìritu disigna li falsi cristiani nna Dan 11:34, ma è nicissària na littura cchiù ampia pi capiri lu cuntestu dû tempu miratu dâ prufizzìa, ca includi li versi 33 e 35 : " e lu cchiù saggiu tra iḍḍi istruirà la multitùdini. Ci sunnu chiḍḍi ca succumbiranu pi nu pocu â spata e â ciamma, â prigiuni e ô saccheggiu. Ntô tempu ‘n cui càdunu, vèninu aiutati ‘n pocu, e tanti s’unìsciunu a iḍḍi ‘ntraversu l’ipocrisia . Quarchi saggiu cascarà, pi èssiri raffinatu, purificatu e fattu jancu, nzinu ô tempu dâ fini ; » Lu " sirvituri malvagiu " è quinni chiḍḍu ca tradisci l'aspittatìvi di Diu , lu sò Maestro, e s'unìsci, " finu â fini dî tempi ", ô campu di l'" ipòcriti " . Iḍḍu cunnividi , di allura in poi , cu iḍḍi , la ràggia di Diu ca li colpisci nzinu all'urtimu giudizziu , unni sunnu annichilati, cunzumati ntô " lagu di focu " ca duna la " secunna morti " difinitiva , secunnu Apoc. 20:15 : " Chiḍḍu ca non fu truvatu scrittu ntô libbru dû focu dâ vita .                   
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
La storia rivilata dâ vera fidi
 
Vera Fidi
Ci sunnu assài cosi di diri supra l'argumentu dâ vera fìdi, ma già prupònu chistu aspettu ca mi pari èssiri na priorità. Chiunque voli aviri na rilazzioni cu Diu avi a sapiri ca lu sò cuncettu di vita ntâ terra e ntô celu è lu cumpletu cuntrariu dû nostru sistema ntâ terra ca è custruiutu supra li pinseri orgogliusi e mali ispirati dû diavulu ; lu sò nimicu, e chiḍḍu dî sò veri scigghiuti. Gesù ci detti la manera pi identificari la vera fidi : " Pî sò frutti li canusci ." Li genti arricuògghiunu l'uva dî spini o li fichi dî cardi? (Matteu 7, 16)». Ntâ basi di sta dichiarazzioni, èssiri sicuri ca tutti chiḍḍi ca rivinnicanu lu sò nomi e ca non mustranu la sò gintilizza, l'aiutu, l'autu-negazzioni, lu spìritu di sacrificiu, l'amuri dâ virità e lu zelu pi l'ubbidienza ê cumannamenti di Diu, non foru mai e non sarannu mai li sò sirvitura ; Chistu è chiḍḍu ca 1 Cor 13 ci nzigna difinennu lu carisma dâ vera santità ; chiḍḍu ca è richiestu dû giudizziu giustu di Diu : versu 6 : “ nun si rallegra di l’ingiustizzia, ma si rallegra dâ virità .”        
Comu putemu cridiri ca lu pirsicutatu e lu pirsicutaturi sunnu giudicati di Diu ntâ stissa manera ? Quali è la sumigghianza tra Gesù Cristu, crucifissu vuluntariamenti, e l'inquisizzioni papali rumana o Giuvanni Calvinu, ca assuggittau òmini e fìmmini â turtura nzinu â sò morti ? Pi non vìdiri la diffirenza, unu havi a ignorari li palori ispirati dî scritti bìbblici. Chistu era lu casu prima ca la Bibbia fussi diffusa pi tuttu lu munnu, ma siccomu era dispunìbbili nta tutti li banni dâ terra ; Quali scusi ponnu giustificari l'erruri di giudizziu umani ? Nun ci sunnu. Pirciò, la ràggia divina ca veni sarà assái granni e ‘ncuntrullabbili.    
Li tri anni e menzu duranti li quali Gesù travagghiàu ntô sò ministru tirrestri ci sunnu rivilati ntê Vangeli, pi canùsciri lu standard dâ vera fidi ntâ l'opinioni di Diu ; l'unicu ca cunta. La sò vita ci veni uffruta comu mudellu ; nu mudellu ca avemu a imitari pi èssiri arricanusciuti di iḍḍu comu sò discìpuli. Chista aduzzioni ìmplica ca cunnivìmu la sò cuncizzioni dâ vita eterna ca pruponi. L'egoismu è bannitu ddà, accussì comu l'orgògliu divastanti e distruttivu. Non c'è postu pâ brutalità e pâ malvagità ntâ vita eterna uffruta sulu a l'eletti arricanusciuti di Gesù Cristu stissu. Lu sò cumportamentu era pacificamenti rivuluzziunariu, picchì iḍḍu, lu Maestro e Signuri, si fici lu sirvituri di tutti, abbassànnusi ô puntu di lavari li pedi dî sò discìpuli, pi dari nu significatu cuncritu â sò cunnanna dî valuri orgogliusi manifestati dî capi riliggiusi ebbrei dû sò tempu ; cosi ca carattirizzanu ancora oggi li genti riliggiusi ebbrei e cristiani. Ntâ opposizziuni assuluta, lu standard rivilatu nna Gesù Cristu è lu standard dâ vita eterna.   
Mustrannu ê sò sirvitura la manera pi identificari li sò nimici, li fausi sirvitura di Diu, Gesù Cristu agìu pi sarvari li sò ànimi. E la sò prumissa di èssiri, nzinu â fini dû munnu, " ntô menzu " dî sò scigghiuti, è mantinuta e cunsisti nna l'illuminàrili e prutèggirili pi tuttu lu tempu dâ sò vita tirrestri. Lu criteriu assolutu dâ vera fidi è ca Diu arrimani cchî sò eletti. Nun sunnu mai privati ​​dâ sò luci e dû sò Spìritu Santu. E si Diu si ritirò, è picchì chiḍḍu scigghiutu nun è cchiù unu ; lu sò statu spirituali canciau ntô giudizziu giustu di Diu. Picchì lu sò giudizziu s'adatta ô cumportamentu di l'omu. A liveddu ‘nnividuali, li canciamenti arrestunu pussìbbili ‘n tutti dui li dirizzioni ; dû beni ô mali o dû mali ô beni. Ma chistu nun è lu casu a liveddu cullittìvu di gruppi e istituzzioni riliggiusi, ca càncianu sulu dû bonu ô mali, quannu nun s'adattunu ê canciamenti istituiti di Diu. Ntô sò ‘nsignamentu, Gesù ci dici : “ N’àrvuru bonu nun pò purtari frutti tinti, comu n’àrvuru tintu nun pò purtari frutti boni (Matteu 7, 18).” Ci detti accussì a capiri ca, pi lu so fruttu abbuminabbili, la riliggiuni cattòlica è n'" àrvuru tintu " e ca, attraversu la so falsa duttrina, arristarà accussì, puru quannu, privata dû supportu munarchicu, cessa di pirsicutari li genti. E accussì è câ riliggiuni anglicana criata di Arricu VIII pi giustificari li sò adulteri e crimini ; Quali valuri pò dari Diu ê sò discinnenti, munarchi succissuri ? Chistu è puru lu casu pâ riliggiuni prutistanti calvinista, picchì lu sò funnaturi, Giuvanni Calvinu, era scantatu pâ sò reputazzioni di durezza di caràttiri e li nummarusi esecuzzioni ca liggittimàu ntâ sò città di Ginevra, nna na manera assài simili ê pratichi cattòlici dû sò tempu, ô puntu di supiràrili . Chistu prutistantismu non era prubbabbili ca facìa piaciri ô dolci Signuri Gesù Cristu, e non pò èssiri pigghiatu comu nu mudellu dâ vera fidi. Chistu è accussì veru ca ntâ sò rivilazzioni a Danieli, Diu ignora la Riforma prutistanti, mirannu sulu ô riggimi papali di 1260 anni, e ô tempu dâ stabbilimentu dî messaggi di l'Avvintismu dû Settimu Jornu, purtaturi di virità rivilati divini, dû 1844, nzinu â fini dû munnu,           
 
Li cuntraffatti riliggiusi storici diavulici hanu tutti aspetti ca rassumigghiunu ô mudellu appruvatu di Diu, ma non ci currispunnunu mai. La vera fidi è custantimenti nutricata dû Spìritu di Cristu, la fidi fausa no. La vera fidi pò spiegari li misteri dî prufizzìi bìbblici divini, la fidi fausa non pò. Ci sunnu assài ntirpritazziuni dî prufizzìi ca circulanu ntô munnu, ognuna cchiù fantasiusa di l'urtima. A diffirenza di iḍḍi, li me ntirpritazzioni s'ottènunu sulu di virgulette dâ Bibbia ; lu messaggiu è quinni pricisu, stàbbili, cuirenti e in cunfurmità cû pinseri di Diu di cui non si sparti mai ; e l'Onniputenti ci vidi.  
 
 
 
 
 
 
 
 
Appunti priparatori pû libbru di Danieli
 
 
Lu nomu Danieli voli diri ca Diu è lu me Giudici. La canuscenza dû giudizziu di Diu è na basi principali dâ fidi, picchì porta la criatura all'ubbidienza â sò vuluntà rivilata e caputa, l'unica cunnizziuni pi èssiri biniditta di iḍḍu sempri. Diu cerca l'amuri dî sò criaturi ca lu fannu riali e lu dimustranu attraversu la sò fidi ubbidienti. Lu giudizziu di Diu è quinni rivilatu attraversu li sò prufizzìi ca ùsunu sìmmuli comu ntê paràbbuli di Gesù Cristu. Lu giudizziu di Diu è rivilatu pâ prima vota ntô libbru di Danieli ma stabbilisci sulu li basi principali pô sò giudizziu supra la storia riliggiusa cristiana ca sarà rivilatu ntê dittagghi ntô libbru di l'Apocalìssi.
Nna Danieli, Diu rivela picca, ma chistu picca quantitativu è di granni mpurtanza qualitativa , picchì è lu funnamentu dâ Rivelazziuni prufìtica cumplissiva. L'architetti di l'edifici sapiunu quantu è dicisiva e ditirminanti la priparazzioni dô cantieri. Ntâ prufizzìa, chistu è lu rolu datu ê rivilazziuni ricivuti dû prufeta Danieli. Certu, quannu li sò significati sunnu capiti chiaramenti, Diu raggiungi lu duppiu scopu di pruvari la sò esistenza e dari ê sò scigghiuti li chiavi pi capiri lu messaggiu cunsignatu dû Spìritu. Nnâ sta " cosa picciridda " attruvamu tutti li stissi : l'annunziu di na succissioni di quattru ‘mperi duminanti univirsali dî tempi di Danieli (Dan. 2, 7 e 8); la datazzioni ufficiali dû ministeru tirrestri di Gesù Cristu (Dan. 9) ; l'annunziu di l'apostasia cristiana ntô 321 (Dan. 8), lu regnu papali di 1260 anni tra lu 538 e lu 1798 (Dan. 7 e 8); e l’ allianza “ avvintista ” (Dan. 8 e 12) dû 1843 (nzinu ô 2030). Aggiungiu a chistu, Dan 11 ca, comu videmu, rivela la furma e l'evuluzzioni di l'ùrtima Guerra Munniali tirrestri ca arresta ancora di èssiri cumplitata prima dû gluriusu ritornu dû Diu Salvaturi.         
Suttilmenti, lu Signuri Gesù Cristu chiamò lu nomi di Danieli pi ricurdari la sò mpurtanza pô novu pattu. “ Quannu quinni viditi l’abbuminazzioni dâ disulazzioni, di cui parrava lu prufeta Danieli , ca s’attrova ntô postu santu, chiḍḍu ca leggi, capisci. ( Matt.24,15 ) »   
 
Si Gesù tistimuniàu pi Danieli, fu picchì Danieli avìa ricivutu di Iḍḍu l'insignamenti supra la sò prima vìnnita e lu sò ritornu gluriusu, cchiù di qualegghiè autru prima di iḍḍu. Pi capiri li me palori, è necessariu sapiri ca lu Cristu ca vinni dû celu prima si prisintò a Danieli cû nomu " Michieli " , nna Dan.10:13-21, 12:3 e chistu nomu è pigghiatu di Gesù Cristu nna Ap.12:7. Stu nomu “ Micaël ” è megghiu canusciutu ntâ so forma cattòlica latina Michel, lu nomu datu ô abbanniatu Munti Saint-Michel ntâ Francia brètuna. Lu libbru di Danieli junci dittagghi numèrici ca ci pirmèttinu di canùsciri l'annu dâ so prima vìnnita. Vulìssi affirmari ca lu nomu “ Micheli ” voli diri : Chi è comu Diu ; e lu nomu “ Gesù ” si traduci pi : YaHWéH salva. Tutti dui li nomi riguardanu lu granni Diu criaturi, lu primu cû tìtulu cilesti, lu secunnu cû tìtulu tirrestri.           
La rivelazzioni dô futuru ci veni prisintata comu nu jocu di custruzzioni a cchiù chiani. Ntê primi tempi dô cinima, pi criari effetti di rilievu ntê cartuni animati, li rigista usavunu lastri di vitru li cui diversi mutivi pittati, na vota suvrapposti, davunu n'immaggini a diversi livelli. È accussì câ prufizzìa cuncipita di Diu.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Tuttu accumincia cu Danieli
 
LU LIBRU DI DANIELI
 
Tu ca lèggi st'òpira, sapi ca lu Diu Onniputenti illimitatu è vivu, puru si s'ammuccia. Sta tistimunianza dû “ prufeta Danieli ” fu scritta pi cumminciriti di chistu. Porta lu sigillu dâ tistimunianza dû vecchiu e dû novu pattu picchì Gesù lu parrò ntê palori indirizzati ê sò discìpuli. La sò spirènzia rivela l'azziuni di chistu Diu bonu e giustu. E stu libbru ci pirmetti di scòpriri lu giudizziu ca Diu passa la storia riliggiusa dû sò munuteismu , ebbraicu nna na prima allianza, poi cristiana , ntâ sò nova allianza , custruiuta supra lu sangu spurcatu di Gesù Cristu , lu 3 aprili 30 dâ sò era. Chi è megghiu di " Danieli " ca pò rivilari lu giudizziu di Diu ? Lu sò nomi voli diri " Diu è lu me giudici " . Chisti spirènzii vissuti non sunnu fàvuli , ma la tistimunianza dâ benedizzioni divina dû sò mudellu di fidiltà. Diu lu prisenta comu una dî tri genti ca avìa a sarvari ntâ sfurtuna ntâ Eze 14, 14-20. Chisti tri tipi di chiḍḍi scigghiuti sunnu “ Noè, Danieli e Giobbi ” . Lu messaggiu di Diu ci dici chiaramenti ca puru ‘n Gesù Cristu, si nun assimigghiamu a chisti mudelli, la porta dâ savvizza ci arristarà chiusa. Stu missaggiu cunfirma la strata stritta, lu percorsu strittu o la porta stritta attraversu cui l'eletti hannu a passari pi tràsiri ntô celu, secunnu l'insignamentu di Gesù Cristu. La storia di " Danieli " e dî sò tri cumpagni ci veni prisintata comu mudellu dâ fidiltà ca Diu sarba ntê jorna di anguscia.           
Ma c'è puru nna chista storia dâ vita di Danieli la cunvirsioni di tri re putenti ca Diu arriniscìu a arrubbari ô diavulu ca aduravanu 'n cumpleta ignuranza. Diu fici di sti ‘mpiratura li cchiù putenti portavoci dâ sò causa nnâ storia umana, li primi, ma puru l’ùrtimi, picchì sti òmini mudellu scumparirannu e a riliggiuni, li valuri, a moralità, declinarunu sempri. Pi Diu , strappari n'ànima è na lotta longa e lu casu dû re Nabucodonosor è nu mudellu assài rivilaturi dû gèniri. Cunfirma la paràbbula di Gesù Cristu, chistu “ Bonu Pasturi ” ca lassa lu sò greggiu pi circari li pècuri pirduti.    
 
 
 
 
 
Danieli 1
 
Dan 1:1 Ntô terzu annu dû regnu di Gioachim, re di Giuda, Nabucodonosor, re di Babilònia, vinni a Gerusalemmi e l'assidiò. 
1a- Ntô terzu annu dû regnu di Gioachim, re di Giuda
Regnu di Gioiakim pi 11 anni dô 608 ô 597. Terzu annu ntô 605.
1b- Nabucconezzar
Chista è la traduzzioni babbilunisi dû nomi dû re Nabucodonosor, ca voli diri " Nabu pruteggi lu me figghiu cchiù granni ." Nabu è lu diu mesuputamicu dâ canuscenza e dâ scrittura. Si pò già capiri ca Diu voli vìdiri chistu putiri supra la canuscenza e la scrittura ristauratu a iḍḍu.  
Dan 1:2   Lu Signuri ci detti 'n manu Gioacchimu, re di Giuda, e na para di vasi dâ casa di Diu. Nabucodonosor purtò li vasi ntâ terra di Sinar, ntâ casa dû sò Diu, e li misi ntâ casa dû tisoriu dû sò Diu.
2a- Lu Signuri cunsignò 'n manu Gioacchimu, re di Giuda 
L'abbannunu di Diu dû re ebbraicu è giustificatu. 2Cr.36:5 : Joj a Kim avìa vinticincu anni quannu accuminciò a regnari, e regnò unnici anni a Girusalemmi. Facìa chiḍḍu ca era mali a li occhi dû Signuri, lu sò Diu .  
2b- Nabucodonosor purtò li vasi ntâ terra di Sinar, ntâ casa dû sò Diu, e li misi ntâ casa dû tisoriu dû sò Diu.
 Stu re è paganu, non canusci lu veru Diu ca Israeli servi ma si preoccupa di onurari lu so Diu : Bel. Doppu la sò futura cunvirsioni, sirvirà lu veru Diu di Danieli câ stissa fidiltà.   
Dan 1:3   Allura lu re cumannau a Aspenaz, lu sò capu eunucu, di purtari certi figghi di Israeli, dâ famigghia riali e dâ famigghia nòbbili,
Dan 1:4   giuvintù senza difetti, piacìvuli, sàggi, cumprinsivi e 'mparati, capaci di sirviri ntô palazzu dû re, ca avìssiru a èssiri 'nsignati la littiratura e la lingua dî Caldei.
4a- Lu re Nabucodonosor pari amichèvuli e ‘ntilliggenti, e è sulu ‘ntirissatu a aiutari li picciriddi ebbrei a ‘ntigràrisi cu successu nnâ sò sucità e nnî sò valuri.
Dan 1:5   Lu re ci stabbilìu ogni jornu na parti dâ manciari dâ sò tavula e dû vinu ca bivìa, pi putirili criari pi tri anni, e â fini di chiḍḍi anni sirvìanu lu re.
5a- Li boni sintimenti dû re sunnu evidenti. Cunnividi cchî giuvini chiḍḍu ca s'offri a iḍḍu stissu, dî sò dèi ô sò manciari.
Dan 1:6   E tra iḍḍi c’èranu dî figghi di Giuda: Danieli, Anania, Misaeli e Azaria.
6a- Di tutti li giùvini ebbrei purtati a Babilònia, sulu quattru dimustraru na lealtà mudellu. Li fatti ca sèguinu sunnu urganizzati di Diu pi mustrari la diffirenza ntô fruttu purtatu di chiḍḍi ca Lu sèrvunu e ca Iḍḍu benedici e di chiḍḍi ca non Lu sèrvunu e ca Iḍḍu ignora.
Dan 1:7   Lu prìncipi di l'eunuchi li detti nomi: a Danieli chiamatu Beltesazzar, a Anania chiamatu Sadrac, a Misaeli chiamatu Mesac e a Azaria chiamatu Abednego.
7a- La ntiligginza è cunnivisa di sti giuvini ebbrei ca accunsentunu di purtari nomi pagani mpustati dû vitturi. Lu nomu è nu signu di supiriurità e nu principiu 'nsignatu dû veru Diu. Gen.2:19 : E dâ terra lu Signuri Diu, ca furmò ogni bestia dû campu e ogni aceḍḍu dû celu, li purtò a Adamu pi vìdiri comu li vulìa chiamari: e chiḍḍu ca Adamu chiamava ogni criatura viventi, fu lu sò nomu. 
7b- Danieli “ Diu è lu me giudici ” fu chiamatu Beltesazzar : “ Bel pruteggi ”. Bel disigna lu diavulu ca sti pòpuli pagani sirvìanu e onuràru ‘n tutta l’ignuranza, vittimi di spìriti dimònici.     
 Anania " Grazia o Donu di YaHWéH " addiventa " Sadrach " ispiratu a Aku . Aku era lu Diu dâ Luna a Babilònia.      
 Mishael “ Chi è la giustizzia di Diu ” addiventa Meshach “ ca apparteni a Aku ”.     
 Azaria " L'aiutu o l'aiutu è YaHWéH " addiventa " Abed-Négo " " Sirvituri di Nego " , e ccà già, lu Diu sulari dî Caldei.      
Dan 1:8   Danieli dicidìu di non s'inquinari cû manciari dû re o cû vinu ca bivìa lu re e chiamò lu capu eunucu di non s'inquinari.
8a- Va beni a purtari nu nomu paganu quannu si scunfitti, ma ‘nquinarisi ô puntu di purtari vergogna a Diu è chiamari troppu. La lealtà dî giuvintù li porta a astinìrisi dî vini e dî carni dû re picchì sti cosi sunnu tradizzionarmenti prisintati ê divinità pagani onurati a Babbilònia. La sò giuvintù nun avi maturità e non raggiununu ancùora comu Paulu, lu tistimuni fideli di Cristu ca cunsidira li divinità fausi comu nenti (Rum. 14 ; 1 Cor. 8). Ma pi paura di scioccari chiḍḍi dèbbuli ntâ fidi, si cumporta comu a iḍḍi. Si aggisci ntâ manera opposta, non cummetti nu piccatu, picchì lu sò raggiunamentu è currettu. Diu cundanna l'inquinamentu cummessu vuluntariamenti cu piena canuscenza e cuscienza ; nta chistu esempiu, la scelta ntenziunali pi onurari li dèi pagani.  
Dan 1:9   E Diu detti a Danieli favuri e gràzzia nnî occhi dû prìncipi di l'eunuchi.
9a- La fidi dî giuvintù è dimustrata dâ sò paura di dispiaciri a Diu ; Li pò benediri. 
Dan 1:10   Lu prìncipi di l'eunuchi dissi a Danieli: "Timu lu signuri re, ca vi dicìu chiḍḍu ca manciati e bivìti. pirchì pirchì avissi a vìdiri la tò facci cchiù scantata di chiḍḍa dî giuvintù dâ tò età? Mi espunìsti la testa ô re.
Dan 1:11   Allura Danieli dissi ô steward a cui l'eunucu capu avìa misu Danieli, Anania, Misaeli e Azaria:
Dan 1:12   Pruva li tò sirvitura pi deci jorna, e mangiamu erbi e bivimu acqua.
Dan 1:13   Allura guarda â nostra facci e â facci dî giuvini ca màncianu lu manciari dû re, e tratta ê tò sirvitura comu vidi.
Dan 1:14   E iḍḍu ci detti chiḍḍu ca chiamavanu, e li pruvò pi deci jorna.
Dan 1:15   E â fini di deci jorna, parevanu megghiu e cchiù grassi di tutti li giuvini ca manciavanu lu manciari dû re.
15a- Si pò fari nu paraguni spirituali tra li " deci jorna " di Danieli e la spirènzia dî sò tri cumpagni , cchî " deci jorna " di l'anni prufètici di pirsicuzzioni ntô messaggiu di " Smirna " di Ap. 2:10. Certu, nna tutti dui li spirenzi, Diu rivela lu fruttu ammucciatu di chiḍḍi ca dicunu d'èssiri li sò seguaci.      
Dan 1:16   Lu guardianu ci pigghiò lu manciari e lu vinu e ci detti li virdura.
16a- Chista spirènzia mustra comu Diu pò travagghiari ntâ menti di l'òmini pi favuriri li sò sirvitura secunnu la sò santa vuluntà. Picchì lu rìsicu pigghiatu dû maggiurdomu dû re era granni e Diu appi a ntirvìniri pi accittari li pruposti fatti di Danieli. La spirènzia dâ fìdi è nu successu.
Dan 1:17 E   Diu detti a sti quattru picciotti la canuscenza, l'intelligenza di tutta la littiratura e la saggizza. e Danieli ci spiegò tutti li visioni e li sonni.
17a- Diu detti a sti quattru giuvintù la canuscenza, la cumprinsiuni nna tutti li littri e la saggizza.
Tuttu è nu rigalu dû Signuri. Chiḍḍi ca non Lu canusciunu, non sannu quantu dipenni di Iḍḍu si sunnu ntiliggenti e sàggi o ignuranti e sciocchi.
1 7 b- e Danieli ci spiegò tutti li visioni e li sonni.
Lu primu a mustrari la sò fidiltà, Danieli è onuratu di Diu ca ci duna lu donu dâ prufizzìa. Chista fu la tistimunianza ca detti ntô sò tempu, ô fideli Giuseppi, priggiuneru di l'Eggizzi. Tra l'offerti di Diu, puru Sulimanu scigghiùu la saggizza ; e pi sta scelta, Diu ci detti tuttu lu restu, gloria e ricchizza. Danieli spirimintàrà, a sò vota, chista elevazzioni custruiuta dô sò fideli Diu. 
Dan 1:18   Ntô mumentu ca lu re avìa stabbilìtu ca li purtassiru, lu prìncipi di l'eunuchi li prisintò a Nabucodonosor.
Dan 1:19   Lu re parrò cu iḍḍi; e tra tutti sti giuvini nun ci fu nuḍḍu comu Danieli, Anania, Misaeli e Azaria. Furu quinni ammissi ô sirvizziu dû re.
Dan 1:20   Ora pi tutti li cosi di saggizza e 'ntisa, ca lu re li dumannò, li attruvau deci voti megghiu di tutti li màggici e l'astròluggi ca èranu nta tuttu lu sò regnu.
20a- Diu mustra accussì " la diffirenza tra chiḍḍi ca lu sèrvunu e chiḍḍi ca non lu sèrvunu ", ca è scritta ntô Mal 3:18 . Li nomi di Danieli e dî sò cumpagni traseru ntâ tistimunianza dâ Santa Bibbia, picchì li sò dimostrazzioni di fidiltà servirannu comu mudelli pi ncuraggiari l'elitti nzinu â fini dû munnu.  
Dan 1:21   Accussì fu Danieli nzinu ô primu annu dû re Ciru.
 
 
 
 
 
 
 
Danieli 2
 
 
Dan 2:1   Ntô secunnu annu dû regnu di Nabucodonosor Nabucodonosor sunnò sonni. Era 'nquietu ntâ menti e non putìa durmiri.
1a- Dunca, ntô - 604. Diu si manifesta ntâ menti dû re.
Dan 2:2   Allura lu re mannau a chiamari li màggici, l'astròluggi, l'incantaturi e li caldei pi cuntaricci li sò sonni. Arrivaru e si prisintaru davanti ô re.
2a- Lu re paganu poi si rivolgi ê genti di cui, finu a allura, si fidava, ognunu essennu nu spicialista ntô so campu.
Dan 2:3   Lu re ci dissi: “Sunnai nu sonnu; La menti mi è aggitata, e mi piacirìa canùsciri stu sonnu.
3a- Lu re dissi : Vogghiu sapiri stu sonnu ; non parra dû sò significatu.  
Dan 2:4   Li Caldei rispunnìru ô re ‘n aramaicu: “O re, vivi pi sempri”. Dici ê tò sirvitura e ti dariamu l'interpretazzioni.
Dan 2:5   Lu re parrò e dissi ê Caldei: "La cosa mi s'è spustata." Si non mi facissi canùsciri lu sonnu e la sò ntirpritazzioni, ti scipparà a pezzi e li tò casi si riduciunu a nu munzeddu di spazzatura.
5a- L'intransigenza dô re e la misura estrema ca pigghia sunnu eccizziunali e ispirati di Diu ca cria ddòcu li mezzi pi cunfunniri lu charlatanismu paganu e pi rivilari la sò gloria attraversu li sò fideli sirvitura.
Dan 2:6   Ma si mi cuntati lu sonnu e la sò ntirpritazzioni, ricivirai di mia rigali e ricumpenzi e granni onuri. Pirciò, dimmi lu sonnu e la sò ntirpritazzioni.
6a- Chisti rigali, rigali e granni onuri , Diu pripara pî sò fideli eletti.
Dan 2:7   Iḍḍi rispunnìru pâ secunna vota: "Lu re cunta ê sò sirvitura lu sonnu, e nuàutri ci mustramu l'interpretazzioni."
Dan 2:8   Lu re dissi: "Capiscu ca stai pigghiannu tempu, picchì vidi ca la cosa mi passau."
8a- Lu re chiedi ê so saggi quarchi cosa ca nun fu mai chiamatu prima e iḍḍu non lu fa.
Dan 2:9   Si quinni nun mi faciti canùsciri lu sonnu, lu stissu giudizziu vi cumprennirà tutti . ti voli priparari a dirimi minzogni e falsità, mentri aspitta ca li tempi cancianu. Pirciò, dimmi lu sonnu, e sacciu si tu riesci a darimi la spiegazzioni.
9a- vu' priparati a dirimi minzogni e minzogni, mentri aspittati ca li tempi cancianu
 È supra stu principiu ca nzinu â fini dû munnu, tutti li fausi videnti e divinaturi addivèntanu ricchi.
9b- Pirciò, dimmi lu sonnu, e sacciu si tu riesci a darimi la spiegazzioni.
 Pi la prima vota stu raggiunamentu lòggicu si manifesta ntê pinseri di n'omu. Li sciarlati hannu nu tempu fàcili a diri ê sò clienti ingenui e troppu crìbbili tutti li cosi ca volunu. La richiesta dû re rivela li sò limiti.
Dan 2:10   Li Caldei rispunnìru ô re: "Nun c'è n'omu ntâ terra ca pò diri la cosa dû re." mai nuḍḍu re, pi quantu granni e putenti fussi, chiamò na cosa accussì a nuḍḍu magu, astròlugu o caldeu.
10a- Li sò palori sunnu veri, picchì 'nzinu a allura, Diu non avìa 'ntirvinutu pi smuntàrili, accussì capìunu ca iḍḍu è l'unicu Diu e ca li sò divinità pagani sunnu nenti e ìduli custruiti dî mani e dî menti di l'òmini cunsignati ê spìriti dimònici.
Dan 2:11   La richiesta dû re è dura; Nun c'è nuddu ca pò diri ô re tranni li dèi, ca nun càmpanu ntra l'òmini.
11a- Li saggi esprimunu na virità innegabbili ccà. Ma dicennu chistu, ammittunu ca nun hannu nuḍḍa rilazzioni cchî dèi , mentri tuttu lu tempu sunnu cunsultati di genti ingannati ca pènsunu ca uttèninu risposti dî divinità ammucciati attraversu iḍḍi. La sfida dû re li smaschera. E pi arrivari a chistu, c'era bisognu di aviri la saggizza mprividìbbili e nfinita dû veru Diu, già subblimamenti rivilata nna Sulimanu, chistu maestru dâ saggizza divina.
Dan 2:12   Allura lu re fu arraggiatu e assài arraggiatu. Ordinò ca tutti li saggi di Babbilònia fùssiru distrutti.
Dan 2:13   E la cunnanna fu pubbricata, e li saggi foru ammazzati, e circaru Danieli e li sò cumpagni pi distruggirili.
13a- È mittennu li sò sirvitura davanti â morti ca Diu li risuscitarà ‘n gloria cû re Nabucodonosor. Sta stratiggìa prufizzia l'ùrtima spirènzia dâ fìdi avvintista unni li eletti aspittaru a morti dicritata dî ribbelli pi na data ditirminata. Ma ccà ancora na vota la situazzioni sarà nversa, pirchì li morti sunnu chiḍḍi ribbelli ca s’ammazzanu l’unu cu l’àutru quannu lu putenti e vitturiusu Cristu cumparirà ntô celu pi giudicàrili e cundannàrili.
Dan 2:14   Allura Danieli parrò prudenti e saggiamenti a Ariochi, lu capu dâ guardia dû re, ca era usciutu pi ammazzari li saggi di Babbilònia.
Dan 2:15   Allura parrò e dissi a Ariochi, lu capitanu dû re: "Picchì la cunnanna dû re è accussì dura?" Arjoc ci spiegò la cosa a Danieli.
Dan 2:16   Danieli vinni ô re e ci dumannò ca ci dava tempu pi mustrari ô re l'interpretazzioni.
16a- Danieli aggisci secunnu la sò natura e la sò spirènzia riliggiusa. Sapìa ca li sò doni prufìtici ci sunnu dati di Diu, ntô quali è abbituatu a mettiri tutta la sò fiducia. Sapennu chiḍḍu ca lu re sta dumannannu, sapi ca Diu avi li risposti, ma è la sò vuluntà di farili canùsciri ? 
Dan 2:17   Allura Danieli turnò â casa e cuntau la cosa a Anania, a Misaeli e a Azaria, li sò cumpagni.
17a- Li quattru giuvintù càmpanu ntâ casa di Danieli. “ L’aceddi di na piuma s’arriunìsciunu ” e rapprisèntanu l’assimbrea di Diu. Puru davanti a Gesù Cristu, " unni dui o tri s'arriunìsciunu ntô me nomu, ccà sugnu iu 'n menzu a iḍḍi " dici lu Signuri. L'amuri fraternu unisci sti giuvini ca dimustranu nu beddu spiritu di sulidaritàti.    
Dan 2,18   pi implorari la misericordia dû Diu dû celu, ca Danieli e li sò cumpagni non fussiru distrutti cu l'àutri saggi di Babbilònia.
18a- Di frunti a na minaccia accussì forti pâ sò vita, la prighera ardenti e lu digiunu sinceru sunnu l'unichi armi di l'elitti. Lu sannu e aspittaru la risposta dû sò Diu ca ci detti già accussì tanti provi ca li ama. Â fini dû munnu, l’ùrtimi scigghiuti mirati dû dicretu dâ morti aggìsciunu â stissa manera.
Dan 2:19   Allura lu sigretu fu rivilatu a Danieli nna na visioni dâ notti. E Danieli benedìu lu Diu dû celu.
19a- Chiamatu dî sò scigghiuti, lu Diu fideli è ddà, picchì organizzò la prova pi tistimuniari la sò fidiltà pi Danieli e li sò tri cumpagni ; pi alzàrili ê pusizzioni cchiù auti dû guvernu dû re. Iḍḍu, spirènzia doppu spirènzia, li farà ‘ndispinsàbbili pi chistu re ca guidarà e â fini cunvirtìrà. Sta cunvirsioni sarà lu fruttu dû cumpurtamentu fideli e ‘rripruccàbbili dî quattru giùvini ebbrei santificati di Diu pi na missioni eccizziunali. 
Dan 2:20 Allura   Danieli parrò e dissi: Benedittu lu nomu di Diu pi sempri e sempri. A iddu appartennu la saggizza e la forza.
20a- Nu ludu ben giustificatu picchì la prova dâ sò saggizza è, nna chista spirènzia, dimustrata senza dubbiu. La sò forza purtàu Gioakim a Nabucodonosor e iḍḍa mpunìu li sò idèi ntâ testa di l'òmini ca avìunu a favuriri lu sò pruggettu.
Dan 2:21   Cancia li tempi e li staggiuni, sguassa li re e metti li re, duna saggizza ê saggi e canuscenza a chiḍḍi ca hannu 'ntisa.
21a- Chistu versu esprimi chiaramenti tutti li raggiuni pi cridiri in Diu e in Diu. Nabucodonosor â fini si cunvirtìu quannu si capisci completamenti chisti cosi.
Dan 2:22   Rivela li cosi prufunni e ammucciati; sapi chiḍḍu ca è ntô buiu, e la luci sta cu iḍḍu.
22a- Lu diavulu pò puru rivilari chiḍḍu ca è prufunnu e ammucciatu, ma la luci non c'è nta iḍḍu. Lu fa pi sidùciri e divìdiri l'umani dû veru Diu ca, quannu lu fa, aggisci pi sarvari li sò scigghiuti rivilannucci li trappi murtali misi dî dimònii cunnannati ô buiu tirrestri, dâ vittoria di Gesù Cristu supra lu piccatu e la morti.
Dan 2:23   O Diu dî me patri, ti glurificu e ti ludu, picchì mi detti saggizza e putenza, mi fici canùsciri li cosi ca ti vulìamu, e ci mustrasti lu sigretu dû re.
23a- La saggizza e la forza èrunu nna Diu, ntâ prighera di Danieli, e Diu ci li detti. Videmu nnâ sta spirènzia u cumplimentu dû principiu ‘nsignatu ri Gesù : " chièdi e ti sarà datu ". Ma si capisci ca pi ottèniri chistu risultatu, la lealtà dû richiedenti havi a risistiri a tutti li provi. La forza ricivuta di Danieli pigghiarà na forma attiva supra li pinseri dû re ca sarà suggettu a na prova evidenti innegabbili ca lu custrincirà a ammittiri l'esistenza dû Diu di Danieli scanusciuta a iḍḍu e ô sò pòpulu 'nzinu a allura.                
Dan 2:24   Doppu chistu Danieli annau a Ariochi, ca lu re avìa cumannatu di distruggiri li saggi di Babbilònia ; 'nnàu e ci parrò accussì : Nun distruggiri li saggi di Babbilònia! Purtami davanti ô re, e iu ci dunarò la spiegazzioni ô re.
24a- L'amuri divinu si vidi nna Danieli, ca pensa di ottèniri la vita dî saggi pagani. Chistu è n’àutra vota nu cumpurtamentu ca tistimunia dâ bontà e dâ cumpassiuni di Diu, nnô statu mentali di umiltà pirfetta. Diu pò èssiri cuntentu, lu sò sirvituri lu glurifica cu l'òpiri dâ sò fidi.
Dan 2:25   Ariochi purtò subbitu Danieli davanti ô re e ci dissi: "Attruvai n'omu ntra li priggiuneri di Giuda ca mustrarà ô re l'interpretazzioni."
25a- Diu teni lu re nna granni angùstia e la stissa pruspittiva d'aviri la risposta ca vulìa fa calari subbitu la sò ràggia.
Dan 2:26   Lu re parrò e dissi a Danieli, ca si chiamava Beltesazzar: "Poi farimi canùsciri lu sonnu ca vitti e la sò ntirpritazzioni?"
26a- Lu nomu paganu ca ci fu datu non cancia nenti. È Danieli e non Beltesazzar ca ci duna la risposta privista.
Dan 2:27   Danieli rispunnìu davanti ô re e dissi: "Lu sigretu ca lu re chiamò, ca né li saggi, né l'astròluggi, né li màggici né li divinaturi ponnu mustrari ô re."
27a- Danieli intercedi pi cuntu dî saggi. Chiḍḍu ca lu re ci chiamò era oltri la sò purtata.
Dan 2:28   Ma c'è nu Diu ntô celu ca rivela li sigreti e fici canùsciri ô re Nabucodonosor chiḍḍu ca sarà nnî ùrtimi jorna. Chistu è lu to sonnu e li visioni ca avìsti ntô to lettu.
28a- Chistu princìpiu di na spricazziuni farà attenti Nabucodonosor, picchì l'argumentu dû futuru ha sempri turmintatu e angusciatu l'òmini, e la pruspittiva d'aviri risposti supra chistu argumentu è appassiunanti e cunfurtanti. Danieli diriggi l'attinzioni dû re ô Diu vivu invisìbbili, cosa ca è na surprisa pô re ca adura li divinità matirializzati.
Dan 2:29   Mentri s'addicchiàsti, o re, ti vinniru li pinseri, chiḍḍu ca avìa a succèdiri doppu stu tempu ; e chiḍḍu ca rivela li sigreti ti fici canùsciri chiḍḍu ca succiderà.
Dan 2:30   Stu sigretu non mi fu rivilatu, pirchì haiu cchiù saggizza di chiḍḍu ca campa , ma ca l'interpretrazzioni fussi data ô re, e ca tu sapi li pinseri dû to cori.
30a- non è ca c'è nta mia na saggizza supiriuri a chiḍḍa di tutti l'èssiri viventi; ma è accussì ca la spiegazzioni veni data ô re
Umiltà pirfetta nta l'azzioni . Danieli si lassa e dici ô re ca stu Diu nvisìbbili è ntirissatu a iḍḍu ; chistu Diu cchiù putenti ed efficaci di chiḍḍi ca sirvìu nzinu a allura. Immaggina l'effettu di chisti palori ntâ sò menti e ntô sò cori. 
30b-   e chi canusci li pinzeri di lu to cori
 Ntâ riliggiuni pagana, li standard dû beni e dû mali dû veru Diu sunnu ignurati. Li re nun sunnu mai interrogati, picchì sunnu scantati e scantati accussì granni è u sò putiri. La scuperta dû veru Diu pirmetti a Nabucodonosor di scòpriri a picca a picca li sò difetti di caràttiri; chi nuḍḍu tra lu sò pòpulu avissa osatu fari. La lizziuni è puru indirizzata a nuiautri ca putemu canùsciri li pinseri dû nostru cori sulu si Diu aggisci ntâ nostra cuscienza. 
Dan 2:31   Tu, o re, guardai e eccu n'immaggini granni: Chista statua era immensa e di splennuri straordinariu; iḍḍa ti stava davanti, e la sò aspettu era tirrìbbili.
31a- vitti na statua granni; Sta stàtua era immensa, e di straurdinariu splinnuri
 La statua illustra la succissioni dê granni 'mperi terrestri ca si seguirunu l'unu cu l'autru finu ô gluriusu ritornu di Gesù Cristu, di cca la sò immensa cumparsa . Lu sò splennuri è chiḍḍu dî guvirnanti succissivi cummigghiati di ricchizzi, gloria e onuri rinnuti di l'òmini.
31b- iḍḍa ti stava davanti, e la sò aspettu era tirrìbbili.
 Lu futuru prufizziatu dâ statua è davanti ô re e non arrè a iḍḍu. La sò aspettu tirribbili prufizzia li multitudini di morti umani ca sarannu causati dê guerri e dê pirsicuzzioni ca carattirizzanu la storia umana nzinu â fini dô munnu ; Li duminaturi caminanu supra li cadaveri. 
Dan 2:32   La testa di sta mmàggini era d'oru puru; lu pettu e li vrazza èrunu d'argentu ; la sò panza e li sò cosci èranu di bronzu ;
32a- La testa di sta statua era d'oru puru
 Danieli lu cunfirmarà ntô versu 38, la testa d'oru è lu stissu re Nabucodonosor. Stu sìmmulu lu carattirizza picchì prima , iḍḍu cunvertirà e sirvirà câ fidi lu veru Diu criaturi. L'oru è lu sìmmulu dâ fidi purificata nna 1 Petru 1:7 . Lu sò longu regnu signarà la storia riliggiusa e giustificarà la sò citazzioni ntâ Bibbia. Inoltri, custituisci lu capu dâ custruzzioni dî succissioni dî duminatura tirrestri. La prufizzìa accumincia ntô primu annu dû sò regnu ntô 605.
32b- lu pettu e li vrazza eranu d'argentu
 L'argentu havi cchiù picca valuri di l'oru. Si deteriora, l'oru arresta inalterabbili. Stiamu assistennu a nu degradu dê valuri umani ca segui la discrizzioni dâ statua di l'autu ô vasciu. A partiri dû 539, lu ‘mperu dî Medi e dî Persiani succidìu ô ‘mperu Caldeu.
32c- la sò panza e li sò cosci èranu di bronzu
 Lu brunzu havi puru cchiù picca valuri di l'argentu. È na liga di mitalli a basi di ramu. Si peggiura assài e cancia l'aspettu ntô tempu. È macari cchiù duru di l'argentu, ca stissu è cchiù duru di l'oru, ca sulu arresta assai malleàbbili. La sissualità è ô centru di l'immaggini scigghiuta di Diu, ma è puru l'immaggini dâ riproduzzioni umana. U ‘Mperu Grecu, picchì è chiḍḍu ca è, si rivelarà assái prolìficu, dannu â umanità a so’ curtura pagana ca continuerà nzinu â fini dû munnu. Li statui grechi 'n bronzu fusu e mudellatu sarunu ammirati dô pòpulu finu â fini. La nudità dî corpi è rivilata e la sò murali dipravata è illimitata ; Sti cosi fannu dû ‘mperu grecu nu sìmmulu tìpicu dû piccatu ca durerà nnî sèculi e nnî millenni nzinu ô ritornu di Cristu. Ntô Dan.11: 21 nzinu a 31, lu re grecu Antìocu 4 chiamatu Epìfani, pirsicutaturi dû pòpulu ebbraicu pi " 7 anni " tra -175 e -168, sarà prisintatu comu nu tipu di pirsicutaturi papali ca pricidi ntâ narrazzioni prufìtica di chistu capitulu. Stu versu 32 si raggruppò e successivamenti evocò li ‘mperi ca purtaru ô ‘Mperu Rumanu.   
Dan 2:33   li sò jammi, di ferru; li sò pedi, ‘n parti di ferru e ‘n parti di argilla.
33a- li sò jammi, di ferru
 Comu quartu ‘mperu prufizziatu, chiḍḍu di Roma è caratterizzatu di n’indurimentu massimu ‘mmagginatu dû ferru. È macari lu mitalli cchiù cumuni ca s'ossida, s'arrugghia e si distrùi stissu. Ccà ancora na vota si cunfirma lu deterioramentu e sta aumintannu. Li rumani sunnu politeisti ; Adottanu li dèi dî nimici scunfitti. Accussì lu piccatu grecu, attraversu la sò estinsiuni, si diffunnìu a tutti li pòpuli dû sò ‘mperu. 
33b- li sò pedi, 'n parti di ferru e 'n parti d'argilla
 Ntâ sta fasi, na parti d'argilla indebbulisci chista dura duminazzioni. La spiegazzioni è sèmplici e stòrica. Ntô 395, lu 'Mperu Rumanu si ruppi e dopu li deci pedi dê pedi dâ statua arrinisceru a criari deci regni cristiani nnipinnenti ma tutti misi sutta la tutela riliggiusa dô Vìscuvu di Roma ca addivintau lu Papa a cuminciari dô 538. Chisti deci re sunu citati ntô Dan7:7.
Dan 2:34   E tu vidi nzinu a quannu na petra fu tagghiata senza manu, e ci sbattìu l'immaggini supra li pedi, ca èranu di ferru e argilla, e li ruppi a pezzi.
34a- L'immaggini dâ petra culpiscenti è ispirata â pratica di ammazzari lapidannu. Chistu è lu standard pi l'esecuzzioni dê piccatura culpati nta l'anticu Israeli. Sta petra quinni veni a petrari li piccatura tirrestri. L'ùrtima pesti dâ ràggia di Diu sarà la grannizza secunnu Apoc. 16:21. Chista immaggini prufizzia l'azzioni di Cristu contra li piccatura ntô mumentu dû sò gluriusu ritornu divinu. Ntô Zac.3,9, lu Spìritu duna a Cristu l'immaggini di na petra, la petra principali, chiḍḍa cu cui Diu accumincia la custruzzioni dû sò edificiu spirituali : Picchì, eccu, la petra ca misi davanti a Giosuè, nta na petra ci sunnu setti occhi : Eccu, iu stissu ncisu li cosi ca ci s'hannu a ncidiri, dici lu Signuri di l'esercitu ; e livarò l'iniquità di sta terra nta nu jornu. Allura lèggimu nnâ Zec.4,7 : Chi sì, o granni muntagna, davanti a Zorubbabeli? Vi sarà chiattu. Mettirà la petra miliari ntra l'applausi: Grazia, grazia a iḍḍa! Nna stu stissu postu, ntê versi 42 e 47, lèggimu : Mi dissi : Chi vidi? E iu dissi : eccu nu cannilieri tuttu d'oru, cu na ciotola supra, e c'era setti lampadi supra, e setti tubbi pî lampadi ca èranu supra lu cannilieri ; ... Picchì chiḍḍi ca disprizzaru lu jornu di l'inizzi nichi si rallegranu quannu vidunu lu pinnu ntâ manu di Zorubbabeli. Chisti setti sunnu l'occhi dû Signuri, ca currunu avanti e arrè pi tutta la terra . Pi cunfirmari stu messaggiu, truvamu ntô Riv. 5, 6, sta mmàggini, unni li setti occhi dâ petra e dû cannilieri sunnu attribbuiti a l'Agneddu di Diu, vali a ddìri Gesù Cristu : E vitti, ntô menzu dû tronu e dî quattru criaturi viventi e ntô menzu di l'anziani, comu n'Agneddu ca stava ddà. Avìa setti corna e setti occhi, ca sunnu li setti spìriti di Diu mannati nta tutta la terra. Lu giudizziu dî pòpuli piccaturi veni fattu di Diu stissu, non interveni nuḍḍa manu umana .        
Dan 2:35   Allura lu ferru, l'argilla, lu ramu, l'argentu e l'oru, si rumperu 'nzemi e addivintaru comu la pàgghia dî trincei d'istati; lu ventu li purtò via, e non si truvò traccia di iḍḍi. Ma la petra ca colpìu l'immaggini addivintò na granni muntagna e allinchìu tutta la terra.
35a- Allura lu ferru, l'argilla, lu bronzu, l'argentu e l'oru, si rumperu 'nzemi e addivintaru comu la pàgghia dî trincei d'istati; lu ventu li purtò via, e non si truvò traccia di iḍḍi.
Ntô ritornu di Cristu, li discinnenti dî pòpuli simmulizzati di oru, argentu, bronzu, ferru e argilla arristaru tutti ntê so piccati e digni di èssiri distrutti di iḍḍu, e l'immaggini prufizzia sta annihilazzioni.
35b- Ma la petra ca curpìu la mmàggini addivintò na granni muntagna, e allinchìu tutta la terra
 L'Apocalissi rivilarà ca chistu annunciu non si cumpirà completamenti prima di doppu li mill'anni dû giudizziu cilesti, cu l'installazzioni di l'elitti ntâ terra rinnuvata, ntâ Riv. 4:20, 21 e 22.             
Dan 2:36   Chistu è lu sonnu. Damu la spiegazzioni davanti ô re.
36a- Lu re â fini senti chiḍḍu ca sunnò. Na risposta accussì nun si pò mmintari, picchì era ‘mpossìbbili ‘ngannàrilu. Quinni chiḍḍu ca ci discrivi sti cosi ricivìu iḍḍu stissu la stissa visioni. E iḍḍu rispunni puru â richiesta dû re mustrannusi capaci di ntirpritari l'immàggini e dari lu sò significatu.
Dan 2:37   Tu, o re, sì nu re dî re, pirchì lu Diu dû celu ti detti nu regnu, putiri, forza e gloria:
37a- Apprizziu assài chistu versu unni videmu Danieli ca si rifirisci nfurmalmenti ô putenti re, na cosa ca nuḍḍu omu osassi fari ntê nostri jorna pirvirti e currutti. L'usu dâ forma familiari non è n'insultu Danieli senti lu rispettu pô re caldeu; La forma nfurmali di l'indirizzu è simplicimenti la forma grammàtica usata di nu suggettu isulatu ca parra a na sula terza parti. E " pi quantu granni fussi lu re, non è menu n'omu " comu putìa diri l'atturi Molière ntô sò tempu. E la deriva dâ furmalità ‘ngiustificata nascìu ntô sò tempu cu Luiggi 14 , lu orgogliusu “ re dû suli ” .    
37b- O re, tu sì lu re dî re, pirchì lu Diu dû celu t'ha datu lu duminiu
 Cchiù dû rispettu, Danieli porta ô re nu ricanuscimentu celesti ca non sapìa. Nfatti, lu Re Celesti dê Re attesta d'aviri custruiutu lu Re dê Re Terrestri. Guvirnari supra li re custituisci lu titulu mpiriali. U sìmmulu dû ‘mperu è “ l’ali di l’aquila ”, ca lu carattirizza comu u primu ‘mperu nnô Dan.7.  
37c- lu putiri,
 Disigna lu dirittu di duminari supra li multitùdini e si misura 'n quantità, cioè 'n massa.             
Iḍḍa pò girari la testa e allinchiri nu re putenti di sùrpiri. Lu re â fini arrinèsci a l'orgògliu e Diu lu curarà attraversu na gravi prova d'umiliazzioni rivilata ntô Dan 4. Avìa a accittari l'idèa ca non uttinni lu sò putiri cchî sò forzi, ma picchì lu veru Diu ci lu detti. Ntô Dan.7, stu putiri pigghiarà l'immaggini simmòlica di l' Orsu dî Medi e dî Pèrsiani.
U putiri ca veni ottinutu, a li voti, sintennu nu votu nnî sò stissi e nnâ sò vita, li òmini si suicidanu. Lu putiri fantasizza di ottèniri na granni felicità ca nun arriva mai. " Novu, novu " si dici, ma chista sintimenta non dura assài. Ntâ vita muderna, artisti abbanniati e ammirati e arricchiuti finìsciunu pi suicidàrisi nunustanti lu successu apparenti, brillanti e gluriusu.  
37d- la forza
 Disigna l'azzioni, la prissioni sutta vinculu ca fa curvari l'avversàriu ntâ cummattimenta. Ma sta battagghia si pò purtari contra a iḍḍu stissu. Allura parramu dâ forza dû caràttiri. La forza si misura ntâ qualità e ntâ l'efficienza.
Havi puru lu sò sìmmulu : lu liuni secunnu Giudici 14:18 : " chiḍḍu ca è cchiù forti dû liuni, chiḍḍu ca è cchiù duci dû meli ." La forza dû liuni è ntê sò musculi ; chiḍḍi dî sò jammi e artigli ma suprattuttu chiḍḍi dâ sò vucca ca circonna e suffoca li sò vittimi prima di divurgarili. La rivelazzioni ‘ndiretta di chista risposta ô enigma postu ê Filistei di Sansuni addivintarà la cunsiquenza di n’attu di forza senza paru dâ sò parti contra di iḍḍi.      
37°- e gloria .
 Sta palora cancia significatu ntê sò cuncizzioni tirrestri e cilesti. Nabucodonosor appi la gloria umana 'nzinu a chista spirènzia. Lu piaciri di duminari e dicìdiri lu distinu di tutti li criaturi dâ terra. Arresta a iḍḍu di scòpriri la gloria cilesti ca Gesù Cristu ottènirà facennusi iḍḍu stissu, lu Maestro e lu Signuri, lu sirvituri dî sò sirvitura. Pi la sò savvizza â fini accittarà chista gloria e li sò cunnizziuni cilesti.                                         
Dan 2:38   Iḍḍu cunsignò ntê to manu, unni càmpanu, li figghi di l'òmini, li besti dû campu e l'aceddi dû celu, e ti fici capu di tutti : tu sì la testa d'oru.
38a- Sta mmàggini sarà usata pi disignari Nabucodonosor ntô Dan.4:9.
38b- Tu sì la testa d'oru.
 Chisti palori dimustranu ca Diu sapi ‘n anticipu li scelti ca Nabucodonosor farà. Stu sìmmulu, la testa d'oru , prufizzia la sò futura santificazzioni e elezzioni, pâ salvezza eterna. L'oru è lu sìmmulu dâ fidi purificata secunnu 1 Petru 1:7 : ca la prova dâ vostra fidi, essennu assài cchiù priziosa di l'oru ca pèrdi, puru si è pruvata cû focu, pò èssiri truvata pi ludi, gloria e onuri ntâ rivilazzioni di Gesù Cristu . L'oru , stu mitaḍḍu malleàbbili , è n'immaggini pirfetta di stu granni re ca si pirmetti di èssiri trasfurmatu di l'òpira dû Diu criaturi. 
Dan 2:39   Doppu di te nascirà n'autru regnu nfiriuri a te . allura nu terzu regnu di bronzu, ca guvernarà supra tutta la terra ;  
39a- Ntô tempu, la qualità umana si peggiorarà ; l'argentu dû pettu e dî dui vrazza dâ statua è cchiù picca di l'oru dâ testa. Comu Nabucodonosor , Dariu lu Mediu si cunvirtirà, Ciru 2 lu Pirsianu puru secunnu Esdra 1:1 a 4 , tutti puru amannu Danieli ; e doppu di iḍḍi Dariu lu pirsianu e Artaserse I secunnu Esdra 6 e 7 . Ntê tempi di prova, si rallegranu di vìdiri lu Diu di l'ebbrei vèniri 'n aiutu dî sò .    
39b- poi nu terzu regnu di bronzu, ca guvernarà supra tutta la terra.
 Ccà a situazzioni si peggiora gravementi pû ‘mperu grecu. Lu bronzu, lu sìmmulu ca lu rapprisenta, ìnnica l'impurità, cioè lu piccatu . Lu studiu di Dan 10 e 11 ci pirmetti di capiri picchì. Ma già, la curtura dû pòpulu è ‘n questioni comu ‘nvinturi dâ libbirtà ripubbricana e di tutti li sò diviazzioni pirversi e currutti ca secunnu lu principiu nun hannu limiti , eccu picchì Diu dici nnî Pro.29:18 : Unni nun c’è rivelazzioni, lu pòpulu è senza frenu; Filici chiḍḍu ca manteni la liggi!   
Dan 2:40   Ci sarà nu quartu regnu, forti comu lu ferru; comu lu ferru rumpi e sfracica tuttu, accussì iddu rumpi e sfracica tuttu, comu lu ferru ca scippa tuttu.
40a- A situazzioni peggiura cu stu quartu regnu ca è chiḍḍu di Roma ca duminarà li ‘mperi pricidenti e aduttarà tutti li so’ divinità, accussì ca accumularà tutti i so’ caratteristiche negative purtannu na novità, na disciplina di ferru di durezza ‘mplacabbili. Chistu lu renni accussì efficaci ca nuḍḍu paisi pò risistiri ; accussì tantu ca u so’ ‘mperu s’allungava dâ Nglaterra a ovest finu a Babilònia a est. Lu ferru è veramenti lu so sìmmulu, dê so spadi a duppiu latu, dâ so armatura e dê so scudi, accussì ca nta l'attaccu, l'esercitu pigghia l'aspettu di na carapaci cu li punta di lancia, spaventusamenti efficaci contra l'attacchi disordinati e sparsi dê so nimici.   
Dan 2:41   E comu vitti li pedi e li pedi na parti di argilla di vasai e na parti di ferru, accussì lu regnu sarà spartutu . ma ci sarà quarchi cosa dâ forza dû ferru, pirchì vitti lu ferru ammiscatu cu l'argilla.
41a- Danieli non lu spicifica ma l'immaggini parra. Li pedi e li pedi rapprisentunu na fasi duminanti ca succiderà ô ‘mperu rumanu paganu ‘mmagginatu dô ferru . Divisu, stu ‘mperu rumanu addivintarà u campu di battagghia dî regni nichi furmati doppu a so’ ruttura. L'allianza di ferru e argilla non fa forza, ma divisioni e dibbulizza. Leggiamu l'argilla dû vasaiu . Lu vasaiu è Diu secunnu Gir.18:6 : Nun ti pozzu fari comu stu vasaiu, o casa di Israeli ? Dici lu Signuri. Eccu, comu l'argilla è ntâ manu dû vasaiu, accussì siti ntâ manu mia, casa di Israeli. Chista argilla è la cumpunenti pacifica di l'umanità di unni Diu scegghi li sò scigghiuti, facennuli divintari vasi d'unuri .  
Dan 2:42   E comu li jìdita dî pedi èranu parti di ferru e parti di argilla, accussì lu regnu sarà ‘n parti forti e ‘n parti fràggili.
42a- Si nota ca lu ‘Mperu Rumanu durò nzinu â fini dû munnu, puru si lu ‘Mperu Rumanu pirdìu a so’ unità e u so’ dominiu nnô 395. A spiegazzioni è nnâ so’ ripresa dû dominiu traversu a siduzzioni riliggiusa dâ fede cattòlica rumana. Chistu fu duvutu ô supportu armatu datu di Clovis e di l'impiraturi bizzantini ô viscuvu di Roma versu lu 500. Iḍḍi custrueru lu so' prestigio e lu so' novu putiri papali ca lu ficiru , ma sulu a l'occhi di l'òmini, lu capu tirrestri dâ chiesa cristiana dô 538.
Dan 2:43   Vidisti lu ferru ammiscatu cu l'argilla, pirchì cû matrimoniu di l'òmini si ammiscaru . ma nun sunnu uniti l'unu cu l'autru, comu lu ferru nun s'allià cu l'argilla.
43a- Li pedi, deci ‘n nùmmaru , addivintaru deci corna nnî Dan.7:7 e 24. Doppu lu corpu, e li pedi, rapprisèntanu li nazziuna cristiani uccidintàli di l’Europa dû tempu finali, vali a ‘ddìri a nostra època. Dinunziannu li allianzi ipocriti dî nazziuna eurupei, Diu rivilò 2600 anni fa a fraggilità di l’accordi ca unisciunu li pòpuli di l’Europa di oggi, pricisamenti uniti nnâ basi dî “ trattati di Roma ”.  
Dan 2:44   E nnî jorna di sti re, lu Diu dû celu criarà nu regnu ca nun sarà mai distruttu, e nun sarà lassatu a autri pòpuli . rumpirà e distruggirà tutti sti regni, e iḍḍu stissu arristarà pi sempri.
44a- Ntô tempu di sti re
 La cosa è cunfirmata, li deci jìdita sunnu cuntimpuranìi dû gluriusu ritornu di Cristu.
44b- lu Diu dû celu stabbilìsci nu regnu ca nun sarà mai distruttu
 La silizzioni di l'elitti fu fatta sutta lu nomu di Gesù Cristu dû sò ministru, quannu vinni pâ prima vota ntâ terra, pi scumpariri li piccati di chiḍḍi ca sarva. Ma duranti li duimila anni ca siguìru stu ministeru, sta silizzioni fu fatta cu umiltà e pirsicuzzioni dû campu diabbòlicu. E dû 1843, chiḍḍi ca Gesù sarba sunnu picca, comu cunfirma lu studiu di Dan 8 e 12.
Li 6000 anni dû tempu dâ silizzioni di l'elitti ca arrivanu â fini, lu 7° millenniu apri lu Sabbath di l'eternità a l'unichi eletti riscattati dû sangu di Gesù Cristu di quannu Adamu e Eva. Tutti foru scigghiuti pâ sò fidiltà picchì Diu porta cu iḍḍu l'umani fideli e ubbidienti , cunsignannu lu diavulu, li sò àngili ribbelli e l'umani disubbidienti â distruzzioni cumpleta dî sò ànimi.
44c- e chi nun trasirà sutta la duminazzioni di n'àutru pòpulu
 Picchì metti fini ê duminazzioni e ê succissioni umani nnâ terra.
44d- rumpirà e distruggirà tutti sti regni, e iddu stissu arristarà pi sempri
 Lu Spìritu spiega lu significatu ca duna â palora fini ; nu significatu assulutu. Ci sarà n’eliminazzioni di tutta l’umanità. E lu Riv. 20 ci rivela chiḍḍu ca succedi duranti lu settimu millenniu . Scuprimu accussì lu prugramma chianificatu di Diu. Ntô desertu lu diavulu sarà tinutu priggiuneru, senza nuḍḍa cumpagnìa cilesti o tirrestri. E ntô celu, pi 1000 anni, l’eletti giudicanu li morti malvagi. Â fini di sti 1000 anni, li malvagi risurgirannu pi l'urtimu giudizziu. Lu focu ca li distruggirà purificarà la terra ca Diu farà nova glurificànnula pi accugghiiri lu sò tronu e li sò eletti riscattati. L'immàggini dâ visioni quinni riassumi azzioni cchiù cumplessi ca l'Apocalissi di Gesù Cristu rivilarà. 
Dan 2:45   Chistu è lu significatu dâ petra, ca vitti tagghiata dâ muntagna senza manu, e ca ruppi a pezzi lu ferru, lu bronzu, l'argilla, l'argentu e l'oru. Lu granni Diu fici canùsciri ô re chiḍḍu ca avìa a succèdiri doppu chistu. Lu sonnu è veru, e la sò ntirpritazzioni è sicura.
45a- Â fini, doppu la sò vìnnita, Cristu essennu simmulizzatu dâ petra , lu giudizziu cilesti di mill'anni e la sò esecuzzioni di l'ùrtimu giudizziu, ntâ nova terra ristaurata di Diu, la granni muntagna priditta ntâ visioni pigghiarà furma e postu pi l'eternità.
Dan 2:46   Allura lu re Nabucodonosor si cadìu ‘n facci e adurò Danieli, e cumannau ca offrìanu sacrifici e ‘ncinsi a Danieli.
46a- Ancora paganu, lu re reagisci secunnu la sò natura. Doppu ca arricivìu di Danieli tuttu chiḍḍu ca avìa chiestu, s'inchinò davanti a iḍḍu e onoràu li sò 'mpegni. Danieli non s'opponi a l'azzioni idolatrici ca pratica versu iḍḍu. È ancùora troppu prestu pì cuntraddiri e mettiri ‘n dubbiu chistu. Lu tempu, ca apparteni a Diu, farà lu sò travagghiu.
Dan 2:47   Lu re dissi a Danieli: "In verità lu to Diu è nu Diu dî dèi, Signuri dî re e rivilaturi di sigreti, vistu ca tu hai pututu scopriri stu sigretu."
47a- Chistu fu lu primu passu dû re Nabucodonosor versu la sò cunvirsioni. Non sarà mai capaci di scurdari chista spirènzia ca lu custrinci a ammittiri ca Danieli è in rilazziuni cû veru Diu , infatti, lu Diu dî dèi e lu Signuri dî re . Ma l'intornu paganu ca l'aiuta ritardarà la sò cunvirsioni. Li sò palori tistimuniunu l'efficacia di l'òpira prufìtica. Lu putiri di Diu di diri 'n anticipu chiḍḍu ca succiderà, metti l'omu nurmali contra lu muru di na prova cummincenti a cui la cesa scigghiuta e li caduti risistunu.
Dan 2:48   Allura lu re prumuvìu Danieli e ci detti assài granni rigali ; ci detti lu cumannu supra tutta la pruvincia di Babbilònia e lu fici capu suvranu supra tutti li saggi di Babbilònia.
48a-  Nabucodonosor fici a Danieli la stissa manera ca lu farauni avìa fattu a Giuseppi prima di iḍḍu. Quannu sunnu ‘ntilliggenti e nun sunnu chiusi e ‘ncazzati, li granni capi sàpinu apprizzari li sirvìzzi ri un sirvituri ca havi qualità prizziusi. Iḍḍi e u sò pòpulu sunnu binificiàri dî benedizzioni divini ca s’attròvanu supra li sò scigghiuti. La saggizza dû veru Diu accussì vanta tutti.
Dan 2:49   Danieli addumannò ô re di dari lu guvernu dâ pruvincia di Babilònia a Sadrac, Mesac e Abednego. E Danieli era ntô curtigghiu dû re.
49a- Chisti quattru picciotti si distinguìanu di l’àutri giuvini ebbrei ca avìanu arrivatu a Babilònia cu iḍḍi, grazzi ô so’ atteggiamentu particularmenti fideli versu Diu. Doppu chista prova ca putìa addivintari drammàtica pi tutti, cumpari l'approvazzioni dû Diu vivu. Videmu accussì la diffirenza ca Diu fa tra chiḍḍi ca Lu sèrvunu e chiḍḍi ca non Lu sèrvunu. Iḍḍu eleva li sò scigghiuti ca s'hannu dimustratu digni, pubbricamenti, a l'occhi di tutti li pòpuli.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Danieli 3
 
 
Dan 3:1   Allura lu re Nabucodonosor fici n'immaggini d'oru, auta sessanta cubbi e larga sei cubbi. Lu misi ntâ valli di Dura, ntâ pruvincia di Babilònia.
3a- Lu re fu cunvintu ma ancora non cunvirtutu dû Diu viventi di Danieli. E la megalumanìa lu carattirizza ancùora. Li granni òmini ntunnu a iḍḍu lu ncuraggianu nna chista strata comu fa la vurpi ntâ fàvula cû corvu, l'adùlanu e lu vèniranu comu nu dèi. Quinni lu re finisci pi paragunarisi a nu Diu. Si devi diri ca ntô paganesimu, è facili drivari pirchì l'autri divinità fausi sunnu immòbbili e ghiacciati sutta forma di statui, mentri iḍḍu, lu re, essennu vivu, è già supiriuri a iḍḍi. Ma quantu mali è usatu chistu oru pi l'erizzioni di na statua! Apparentimenti, la visioni pricidenti non purtau ancora fruttu. Forsi puru l'unuri ca ci mustràu lu Diu dî dèi aiutaru a mantèniri e macari aumintari lu sò orgògliu. L'oru, lu sìmmulu dâ fidi purificata dâ prova secunnu 1 Petru 1:7, rivilarà la prisenza di chistu tipu di fidi subblimi ntê tri cumpagni di Danieli, ntâ nova spirènzia cuntata nna chistu capitulu. Chista è na lizziuni ca Diu s'arrifirisci 'n particulari ê sò eletti nna l'ùrtimu prucessu avvintista quannu nu dicretu di morti prufizziatu nna Apoc. 13:15 sta pi pigghiàrili la vita. 
Dan 3:2   Allura lu re Nabucodonosor mannau e riuniu li sàtrapi, li guvirnaturi, li guvirnaturi, li giudici, li tisorieri, li cunsigghieri, li giudici e tutti li guvernanti dî pruvinci, pi vèniri â didicazzioni di l'immaggini ca Nabucodonosor avìa misu.
2a- A diffirenza dû prubblema di Danieli ntô Dan.6, la spirienza non è duvuta ê cospirazzioni dî genti ca circonnunu lu re. Ccà, è lu fruttu dâ sò pirsunalità ca si rivela.
Dan 3:3   Allura li sàtrapi, li guvirnaturi, li guvirnaturi, li giudici, li tisorieri, li magistrati, li giudici e tutti li guvernanti dî pruvinci, s'arriunìru pi didicari l'immaggini ca Nabucodonosor avìa misi lu re. Arristaru davanti â statua ca Nabucodonosor avìa eriggiutu.
Dan 3:4   E n’annunziaturi gridò cu na vuci forti, dicennu: “Chistu è lu cumannamentu ca vi fu datu, pòpuli, nazziuna e lingui:
Dan 3:5   Quannu sentiti lu sonu dâ trumbetta, dû flautu, di l'arpa, dû sambucu, dû salteriu, dû gaita e di tutti li tipi di musica, allura caduti e adurati l'immaggini d'oru ca lu re Nabucodonosor fici stari.
5a- Quannu si senti lu sonu di la trumma
 Lu signali pâ prova sarà datu dû sonu dâ trumbetta , propriu comu lu ritornu di Gesù Cristu è simmulizzatu nnâ Ap. 11:15 dû sonu dâ settima trumbetta , e li sei castighi pricidenti sunnu puru simmulizzati dî trumbetti.
5b- ti chinarai
 La prustrazzioni è la forma fìsica di l'unuri rinnutu. Ntô Riv. 13:16, Diu lu simmulizza câ manu di l'òmini ca riciveranu lu signu dâ bestia, ca cunsisti ntâ pratica e l'unuri dû jornu dû suli paganu ca sustituìu lu santu Sabbath divinu .
5c- e vi piacirà assai
 Lu cultu è la forma mintali d'unuri rinnutu. Ntô Riv. 13:16, Diu lu raffigura ntâ frunti di l'omu ca ricivi lu signu dâ bestia .
 Chistu versu ci pirmetti di scòpriri li chiavi di chisti sìmmuli citati nna l'Apocalisse di Gesù Cristu. La frunti e la manu di l'omu riassumunu li sò pinseri e òpiri e ntra l'elitti, sti sìmmuli ricìvunu lu sigillu di Diu 'n opposizzioni ô signu dâ bestia , idintificatu câ " Duminica " dû Catulicìsimu rumanu, accittatu e sustinutu dî prutistanti di quannu trasieru nna l'allianza ecumènica.  
 Tutta l'urganizzazzioni di sta misura mpustata dû re Nabucodonosor sarà rinnuvata â fini dû munnu nnâ prova dâ fidiltà ô Sabbath dû Diu Criaturi. Ogni Sabbath, lu rifiutu di travagghiari di l'elitti tistimunià la sò risistenza â liggi di l'òmini. E la dumìnica, lu sò rifiutu di participari ô cultu cumuni ‘mpostu li identificarà comu ribbelli ca s’hannu a livari. Poi sarà pronunciata na cunnanna a morti. Lu prucessu sarà quinni pirfettamenti ‘n linia cu chiḍḍu ca spirimintàrannu li tri cumpagni di Danieli, iḍḍi stissi sunnu cumpletamenti biniditti di Diu pâ sò fidiltà già dimustrata.
 Comunque, prima dâ fini dû munnu, sta lizziuni fu pruposta, prima, a l’ebbrei dâ vecchia allianza ca foru suggetti a na prova simili tra – 175 e – 168, pirsicutati â morti dû re grecu Antiocu 4 chiamatu Epifani. E Dan.11 tistimunià ca arcuni ebbrei fideli prifirìsciunu èssiri ammazzati chiuttostu ca cummèttiri n'abbuminazzioni davanti ô sò veru Diu. Picchì nta chiḍḍi tempi Diu non intervinni pi sarvàrili miraculosamenti, comu fici doppu pî cristiani ammazzati di Roma.
Dan 3:6   Chiḍḍu ca non casca e adura, sarà subbitu jittatu nta nu furnaci di focu.
6a- Pî cumpagni di Danieli, la minaccia è lu furnaci di focu . Sta minaccia di morti è l'immaggini dû dicretu di morti finali. Ma c'è na diffirenza tra li dui spirienzi di l'inizziu e chiḍḍa dâ fini, pirchì â fini, lu furnaci di focu sarà la punizzioni di l'urtimu giudizziu di l'aggrissuri ca pirsicùtanu li santi scigghiuti di Diu.
Dan 3:7   Pirciò, quannu tuttu lu pòpulu sintìu lu sonu dâ trumbetta, dû flautu, di l'arpa, dâ sambuca, dû salteriu e di tutti li tipi di strumenti di musica, tutti li pòpuli, li nazziuna e li lingui cadìru e aduràru l'immaggini d'oru ca Nabucodonosor lu re avìa misi.
7a- Chistu cumpurtamentu quasi ginirali e unànimu di suttumissiuni dî massi ê liggi e ê ordinanzi umani prufizzia ancora lu sò cumpurtamentu ntô mumentu di l'ùrtima prova tirrestri dâ fidi. L'ùrtimu guvernu univirsali dâ terra sarà ubbiditu câ stissa paura.
Dan 3:8   Nta chiḍḍu tempu, certi caldei s’avvicinaru e accusaru l’ebbrei.
8a- Li scigghiuti di Diu sunnu l'obbiettivi dâ ràggia dû diavulu, ca guverna supra tutti l'ànimi ca Diu non arricanusci comu li sò scigghiuti. Nnâ terra, stu odiu diabbòlicu si forma sutta forma di gelusia e, ô stissu tempu, di granni disgustu. Allura sunnu ritinuti rispunzàbbili di tutti li mali ca subbisci l'umanità, puru si è lu cuntrariu ca spiega sti mali ca sunnu simplicimenti li cunsiquenzi di l'assenza dâ sò prutizzioni di Diu. Chiḍḍi ca odiunu li funzionari eletti, tramanu pi farili l'esecuzzioni pupulari ca s'hannu a livari ammazzannuli.
Dan 3:9   Parràru e dissiru ô re Nabucodonosor : "O re, vivi pi sempri."
 9a- L'agenti dû diavulu trasunu ntâ scena, la trama addiventa cchiù chiara.
Dan 3:10   Tu hai cumannatu ca tutti chiḍḍi ca sentinu lu sonu dâ trumbetta, dû flautu, di l'arpa, dû sambuque, dû salteriu, dâ gaita e di tutti li tipi di strumenti, s'abbannunu e aduranu l'immaggini d'oru,
10a- Ricurdanu ô re li sò palori e l'ordini dâ sò autorità riali a cui è richiesta l'ubbidienza.
Dan 3:11   e ca chiḍḍu ca non cascava e adurava fussi jittatu ntô menzu di nu furnaci di focu.
11a- Si ricurda puru la minazza dâ morti ; la trappula si chiudi supra li santi scigghiuti. 
Dan 3:12   Ora ci sunnu certi ebbrei a cui misi li guvirnaturi dâ pruvincia di Babilònia: Sadrac, Mesac e Abbednego, òmini ca non ti tèninu cuntu, o re . nun sèrvunu li tò dèi, e nun aduranu l'immaggini d'oru ca hai misu.
12a- La cosa era prividìbbili, li pusizzioni auti èrunu affidati a l'ebbrei furasteri, la gelusia pirfida addumata avìa a manifestari lu so fruttu di l'odiu murtali. E quinni li scigghiuti di Diu sunnu singulari e cundannati dâ vindicazzioni pupulari.
Dan 3:13   Allura Nabucodonosor, arraggiatu e furiusu, detti l'ordini di purtari Sadrac, Mesac e Abednego. E sti òmini foru purtati davanti ô re.
13a- Ricurdativi ca sti tri òmini uttinniru di Nabucodonosor li pusizzioni cchiù auti ntô sò regnu, picchì ci pàrinu cchiù sàggi e ntiliggenti dû sò pòpulu. Eccu picchì l'èssiri misu nna nu statu " irritatu e furiusu " spiega la sò scurdàrisi mumentari dî sò qualità eccizziunali.  
Dan 3:14   Nabucodonosor li dissi: "È veru, Sadrac, Mesac e Abednego, ca non sirvìti li me dèi, e non adurati l'immaggini d'oru ca fici stari?
14a- Nun aspetta mancu ca ci rispùnnunu â sò dumanna : Disubbidisci apposta ê me ordini ?  
Dan 3:15   Ora, stai pronti, e quannu sentiti lu sonu dâ trumbetta, dû flautu, di l'arpa, dû sambuque, dû salteriu, dû gaita e di tutti li tipi di strumenti, s'abbannunati e adurati l'immaggini ca facìa: Si non lu aduri, subbitu ti jittanu nta nu furnaci di focu. E cu è lu Diu ca ti libbira dâ me manu?
15a- Capìu â 'mprovvisa quantu sti òmini sunnu utili pi iḍḍu, lu re è prontu a òffririlli n'àutra pussibbilità ubbidiennu ô sò ordini 'mpiriali univirsali.
La dumanna fatta ricivirà na risposta inaspittata dû veru Diu ca Nabucodonosor pari ca s’avìa scurdàtu, pigghiatu di l’attività dâ sò vita ‘mpiriali. Sparti, nun ci sunnu ‘nformazzioni pì additirminàri a data dû casu.
Dan 3:16   Allura Sadrac, Mesac e Abednego rispunnìru a Nabucodonosor, dicennu: "Nun avemu bisognu di rispùnniri a tia pi chista cosa."
16a- Chisti palori parrati ô re cchiù putenti dû sò tempu pàrunu scandalusi e irriverenti, ma chisti òmini ca li pàrrunu non sunnu genti ribbelli. Ô cuntrariu, sunnu mudelli d'ubbidienza ô Diu vivu a cui dicideru fermamenti di ristari fideli.
Dan 3:17   Eccu, lu nostru Diu ca sirvemu è capaci di libbiràrci dû furnaci ardenti, e ci libbirà dî tò manu, o re.
17a- A diffirenza dû re, li fideli eletti ritinìunu fermi li provi ca Diu ci detti pi mustrari ca Iḍḍu avìa statu cu iḍḍi ntô prucessu dâ visioni. Ammiscannu sta spirènzia pirsunali cchî gluriusi ricurdi dû sò pòpulu libbiratu di l’Eggizziani e dâ sò schiavitù, di stu stissu Diu fideli, iḍḍi spinciunu lu sò curaggiu ô puntu di sfidari lu re. A sò ditirminazzioni è totali, puru ô costu dâ sò morti. Ma lu Spìritu li fa prufìttari lu sò 'ntirventu : ci libbirarà dâ tò manu, o re . 
Dan 3:18   Ma si no, sapi, o re, ca nun sirvimu li tò dèi, e nun aduramu l'immaggini d'oru ca hai misu.
18a- E nnô casu ca l’aiutu di Diu nun veni, è megghiu pi iḍḍi mòriri comu fideli eletti ca supravìviri comu traditura e codardi. Sta fidiltà si trova ntâ prova mpustata dû pirsicutaturi grecu ntô - 168. E doppu chistu, pi tutta l'era cristiana ntra li veri cristiani ca nzinu â fini dû munnu non cunfùnninu la liggi di Diu câ liggi di l'òmini diabbòlici.
Dan 3:19   Allura Nabucodonosor fu chinu di furia e la sò facci canciau contra Sadrac, Mesac e Abednego. Parrò n’àutra vota e urdinò ca lu furnaci fussi scaldatu setti voti cchiù caudu di quantu era giustu pi scaldarilu.
19a- Si devi capiri ca stu re non vitti mai o sintìu nuḍḍu oppunìrisi ê sò dicisioni duranti la sò vita ; chi giustifica la sò furia e lu canciamentu di l'aspettu dâ sò facci . Lu diavulu trasi nta iḍḍu pi purtarlu a ammazzari l'elitti di Diu. 
Dan 3:20   Allura cumannau a quarchi cristianu cchiù forti dû sò esercitu di ligari Sadrac, Mesac e Abednego e di jittàrili ntô furnaci di focu.
Dan 3:21   E sti òmini foru ligati, li sò mutanni, li sò cappotti e li sò vistiti, e foru buttati ntô menzu dû furnaci di focu.
21a- Tutti chisti matiriali citati sunu cumbustibbili accussì comu li so corpi di carni.
Dan 3:22   E siccomu lu cumannu dû re era duri e lu furnaci era assài caudu, la ciamma ammazzau l'òmini ca ci lanciaru Sadrac, Mesac e Abednego.
 22a- Li morti di sti cristiani tistimunianu l'efficacia mortali dô focu nta chistu furnu.
Dan 3:23   E sti tri òmini, Sadrac, Mesac e Abbednego, cadìru ligati ntô menzu dû furnaci di focu.
23a- L'òrdini dû re veni eseguitu, ammazzannu puru li sò stissi sirvitura.
Dan 3:24   Allura lu re Nabucodonosor si scantau e si alzò di fretta. E iḍḍu parrò e dissi ê so’ cunsigghieri: “Non jittamu tri cristiani ligati ntô focu?” Rispunnìrunu ô re: Di sicuru, o re!
24a- Lu re dî re dû sò tempu non cridi ê sò occhi. Chiḍḍu ca vidi è oltri tutta l'immaginazzioni umana. Iḍḍu senti lu bisognu di rassicuràrisi dumannannu a chiḍḍi ca l'attornu si l'azzioni di buttari tri omini ntô focu dû furnaci è na rialtà. E ci cunfirmaru la cosa : È sicuru, o re !  
Dan 3:25   E iḍḍu rispunnìu e dissi: “Eccu, vìdu quattru òmini sciolti, ca càmpanu ‘n menzu ô focu, e nun sunnu firiti. e la figura dû quartu assimigghia a chiḍḍa di nu figghiu dî dèi.
25a- Pari ca sulu lu re appi la visioni dâ quarta figura ca lu spavinta. La fidi esemplari dî tri òmini è onurata e rispunnuta di Diu. Nna stu focu lu re pò distinguiri l'òmini e vidi na figura di luci e focu ca sta cu iḍḍi. Chista nova spirènzia supira a prima. La rialtà dû Diu vivu ci fu dimustrata n'àutra vota.
25b- e la figura dû quartu assumigghia a chidda di nu figghiu dî dei
 L'aspettu di chistu quartu pirsunàggiu è accussì diversu di chiḍḍu di l'òmini ca lu re lu identifica cu nu figghiu dî dèi . L'esprissioni è furtunata picchì è veramenti nu ntirventu direttu di chiḍḍu ca addivintarà pi l'òmini lu Figghiu di Diu e lu Figghiu di l'omu , vali a diri Gesù Cristu.
Dan 3:26   Allura Nabucodonosor s'avvicinò â vucca dû furnu ardenti e dissi: "Sadrac, Mesac e Abbednego, sirvitura dû Diu Supremu, nesciuti e veniti ccà." Sadrac, Mesac e Abbednego nisceru dû focu.
26a- Ancora na vota, Nabucodonosor si trasforma nna n'agneḍḍu davanti a nu re liuni assài cchiù forti di iḍḍu. Chistu ricurdu arrisvegghia la tistimunianza dâ spirènzia dâ visioni pricidenti. Lu Diu dû celu lu chiama na secunna vota.
Dan 3:27   Allura si riuniru li sàtrapi, li guvirnaturi, li guvirnaturi e li cunsigghieri dû re; Vidìanu ca lu focu nun avìa putiri supra li corpi di sti òmini, ca li capiddi dâ testa nun s’avìanu cantatu, ca li mutanni nun s’avìanu danneggiati e ca l’oduri dû focu nun s’avìa arrivatu.
27a- Nna chista spirènzia, Diu ci duna la prova, sia a nui ca a Nabucodonosor, dâ sò vera onniputenza . Criàu liggi tirrestri ca cunnizziunu la vita di tutti l'èssiri umani e di ogni armali ca campa ntô sò tirrenu e ntâ sò diminsiuni. Ma appena dimustrò ca né iḍḍu né l'ànghjuli sunnu suggetti a chisti règuli tirrestri. Criaturi dî liggi univirsali, Diu è supra di iḍḍi e pò, a sò piaciri, ordinari casi miraculosi ca, ntô sò tempu, purterànu gloria e riputazzioni a Gesù Cristu.
Dan 3:28   Nabucodonosor parrò e dissi : Benedittu lu Diu di Sadrac, Mesac e Abbednego, ca mannau lu sò àngiulu e libbirò li sò sirvitura ca si fidaru di iḍḍu, e ca trasgrissiru lu cumannu dû re, e cunsignaru li sò corpi, pi nun adurari nuḍḍu Diu.
28a- La ràggia dû re s’avìa vulatu. Ancora na vota supra li sò pedi umani, 'mpara dâ spirènzia e emetti n'ordini ca evita ca la cosa succèdi n'àutra vota. Picchì la spirienza è dulurusa. Diu mustrò ê babbilunisi ca era vivu, attivu e chinu di forza e putiri.
28b- chi mannau lu sò àngiulu e libbirò li sò sirvitura ca si fidàunu di iḍḍu, e ca viularu lu cumannu dû re e cedìru li sò corpi chiuttostu ca sirviri e adurari nuḍḍu Diu tranni lu sò Diu!
 Nna n'àutu gradu di lucidità, lu re si capisci quantu è ammirabbili la lealtà di l'òmini ca lu sò orgògliu pazzu vulìa ammazzari. Non c'è dubbiu ca si capisci ca, grazzi ô sò putiri, fussi pussìbbili pi iḍḍu evitari chista stupida prova causata dû sò orgògliu ca ci fa sbagghiari sulu a rischiu di genti nnuccenti.             
Dan 3:29   Ora chistu è lu cumannamentu ca dùnanu: ogni pòpulu, nazziuni o lingua ca parra mali contra lu Diu di Sadrac, Mesac e Abednego, iḍḍu sarà tagghiatu a pezzi, e la sò casa sarà fatta di nu stercu, pirchì nun c'è n'autru Diu ca pò libbirari comu iḍḍu.
29a-  Cu sta dichiarazzioni, lu re Nabucodonosor duna la sò prutizzioni ê scigghiuti di Diu.
 Ntô stissu tempu, minazza chiḍḍu ca parra mali dû Diu di Sadrac, Mesac e Abbednego, e spicifica, iḍḍu sarà strappatu a pezzi, e la sò casa sarà ridutta a nu munzeḍḍu di sporcizia, picchì non c'è n'autru Diu ca pò libbirari comu a iḍḍu. Di frunti a sta minazza , è sicuru ca finchì lu re Nabucodonosor regna, li fideli eletti di Diu nun avrannu prubblemi pi complotti.
Dan 3:30   Doppu chistu lu re prumuvìu Sadrac, Mesac e Abdnego ntâ pruvincia di Babilònia.
30a- " Tuttu va beni ca finisci bonu " pî fideli eletti dû Diu viventi, lu criaturi di tuttu chiḍḍu ca vivi e esisti. Picchì li sò scigghiuti risurgirànu l'urtimi, e caminarannu supra la pruvulazzu dî morti, li sò ex nimici, supra la terra ristaurata, pi l'eternità.  
 Ntâ l'ùrtima prova, si utteni puru chistu happy ending. Quinni, la prima prova e l'ùrtimu binifìciu dû ‘ntirventu direttu dû Diu viventi a favuri dî sò scigghiuti ca veni pi sarvari ‘n Gesù Cristu, lu Salvaturi, picchì lu sò nomi Gesù voli diri " YaHWéH salva ".  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Danieli 4
 
Dan 4:1   Lu re Nabucodonosor, a tutti li genti, li nazziuna e li lingui ca càmpanu nta tutta la terra. Chi vi fussi data 'n abbunnanza la paci!
1a- Lu tonu e la furma lu pruvunu, lu re ca parra è chiḍḍu ca si cunvirtìu ô Diu di Danieli. Li sò esprissiuni assimigghiunu ê scritti di l'epistuli dû novu pattu. Offri la paci, picchì iḍḍu stissu ora è ‘n paci, ntô sò cori umanu, cû Diu di l’amuri e dâ giustizzia, lu veru, l’unicu, l’unicu.
Dan 4:2   Mi parìa bonu fari canùsciri li segni e li maravigghi ca lu Diu cchiù àutu mi fici.
2a- Lu re ora fa comu dissi Gesù ê ciechi e ê paralizzati guariti di iḍḍu: " Vài e mustrativi ntô tempiu e facìti canùsciri chiḍḍu ca Diu fici pi voi ." Lu re è animatu dû stissu disìu ispiratu di Diu. Picchì li cunvirsioni sunnu pussìbbili ogni jornu, ma Diu nun ci duna a tutti l’impattu di chiḍḍu ca spirimenta nu re dî re, nu ‘mpiraturi putenti e forti.  
Dan 4:3   Quantu granni sunnu li sò segni ! Quantu sunnu putenti li sò maravigghi! Lu sò regnu è nu regnu eternu e lu sò duminiu dura di ginirazzioni in ginirazzioni.
3a- Capiri e cirtìzza di chisti cosi ci duna la paci e la vera filicità ca già sunnu dispunìbbili ccà sutta. Lu re mparau e capìu tuttu.
Dan 4:4   Io, Nabucodonosor, stava tranquillu ntâ me casa, e cuntentu ntô me palazzu.
4a- Calma e cuntentu ? Iè, ma ancora nu paganu non cunvirtutu ô veru Diu. 
Dan 4:5   Avìa nu sonnu ca mi spavintò; li pinseri cu cui mi pirsiguìanu ntô lettu e li visioni dâ me menti mi chiniru di terruri.
5a- Chistu re Nabucodonosor è veramenti prisintatu a nuatri comu la pècura pirduta ca Diu ‘n Cristu veni a circari pi sarvàrila e sarvàrila dâ sfurtuna. Picchì doppu stu tempu tirrestri pacìficu e filici, lu futuru dû re fussi la pirdizzioni e la morti eterna. Pi la sò salvezza eterna, Diu veni pi turmintàrilu e turmintàrilu.
Dan 4:6   Allura cumannai e purtaru davanti a mia tutti li saggi di Babbilònia, pi mustrarmi l'interpretazzioni dû sonnu.
6a- Apparentimenti, Nabucodonosor avi gravi prubblemi di mimoria. Picchì non chiama subbitu Danieli ? 
Dan 4:7   Allura arrivaru li màggici, l'astròluggi, li caldei e li divinaturi. Li dissi lu sonnu, ma non mi dettiru l'interpretazzioni.
7a- Li cosi succièdunu comu ntâ prima visioni, li divinaturi pagani prifirìsciunu arricanùsciri la sò incapacità chiuttostu ca cuntari fàvuli ô re ca già minazzau la sò vita.
Dan 4:8   Urtimu di tutti, Danieli, ca si chiama Beltesazzar, doppu lu nomu dû me Diu , vinni davanti a mia, e lu spìritu dî dèi santi era nta iḍḍu. Gli cuntai lu sonnu:
8a- È datu lu mutivu di l'ommissioni. Bel era ancora lu Diu dû re. Ricurdu ccà ca Dariu lu Mediu, Ciru lu Pirsianu, Dariu lu Pirsianu , Artaserse I , secunnu Esdra. 1, 6 e 7 , tutti ntô sò tempu apprizzarannu l'elitti ebbrei e lu sò unicu Diu. Di cui Ciru prufizzia Diu nta Isa.44:28, dicennu: Dicu di Ciru: Iḍḍu è lu me pasturi, e iḍḍu cumplitarà tuttu lu me piaciri ; dicirà di Gerusalemmi: Si ricustruisci! E dû tempiu: Funnatu! - Lu pasturi prufittatu cumplitarà la vuluntà prufìtica di Diu ca arricanusci ca ubbidisci. Chistu àutru testu cunfirma la sò cunvirsioni prufizziata : Isa.45:2: Accussì parra lu Signuri ô sò unciutu, a Ciru , e ntô versu 13 : Sugnu iu ca alzàu Ciru ntâ me giustizzia, e fazzu dritti tutti li sò strati; Ricustruirà la me città e libbirarà li me priggiuneri, senza riscattu o ricumpenza, dici lu Signuri di l'esercitu. E lu rializzu di chistu pruggettu cumpari ntâ Esdra 6:3-5: Ntô primu annu dô re Ciru, Ciru lu re detti chistu cumannu supra la casa di Diu ca è a Gerusalemmi: La casa fussi ricustruiuta, pi èssiri nu postu unni si ponnu uffriri li sacrifici, e ca havi na funnazzioni ferma. Avissi a èssiri àutu sissanta cubbi, largu sissanta cubi, tri fili di petri tagghiati e na fila di lignu novu. Li spisi vènunu pagati dâ casa dô re . Inoltri li vasi d'oru e d'argentu dâ casa di Diu, ca Nabucodonosor avìa pigghiatu dû tempiu di Gerusalemmi e purtatu a Babilònia, vènunu ristaurati, e vènunu purtati ntô tempiu di Gerusalemmi ô postu unni èranu, e vènunu misi ntâ casa di Diu. Li spisi vènunu pagati dâ casa dû re.  Diu ci duna l'unuri ca avìa datu ô re Sulimanu. Ma stai attentu ! Stu dicretu nun pirmetti di usari lu càrculu prupostu nnô Dan.9:25 pi ottèniri la data dâ prima vìnnita dû Messia ; sarà chiḍḍu dû re Artaserse lu pirsianu . Ciru fici ricostruiri lu tempiu, ma Artasersi autorizzau la ricostruzzioni dî mura di Girusalemmi e lu ritornu di tuttu lu pòpulu ebbraicu ntâ sò terra nazziunali.       
Dan 4:9   Beltesazzar, capu dî màggici, pirchì so ca lu spìritu dî dèi santi è nta tia, e pi cui nun è diffìcili nuḍḍu sigretu, dimmi l'interpretazzioni dî visioni ca vitti ntô sonnu.
9a- Bisogna capiri unni è lu re. Ntâ sò testa iḍḍu avìa arristatu nu paganu e arricanuscìu lu Diu di Danieli comu sulu n'àutru Diu, tranni ca era capaci di spiegari li sonni. Non ci vinni n'menti ca avìa a canciari li dèi. Lu Diu di Danieli era sulu n'àutru Diu.
Dan 4:10   Chisti sunnu li visioni dâ me menti mentri stava ntô me lettu. Guardài e eccu, ntô menzu dâ terra, n’àrvuru àutu.
10a- Ntê mmàggini ca Gesù usarà pi dari li sò lizziuni ê genti spirituali ca voli 'nzignari, l'àrvuru sarà l'immàggini di l'omu, dâ canna ca si piega e si curva ô cedru putenti e maestusu. E comu l'omu pò apprizzari lu fruttu gustusu di n'àrvuru, Diu apprizza o no lu fruttu purtatu dî sò criaturi, dû cchiù piacèvuli ô menu piacèvuli, puru diditàbbili e ripugnanti. 
Dan 4:11   L'àrvuru criscìu granni e forti, e la sò autizza arrivò nzinu ê celi, e la sò vista nzinu ê fini di tutta la terra.
11a- Ntâ visioni dâ statua, lu re caldeu era già paragunatu a n'àrvuru sicunnu l'immaggini dô putiri, dâ forza e dô 'mperu ca ci avìa datu lu veru Diu.
Dan 4:12   Lu sò fogghiu era beḍḍu, e lu sò fruttu abbunnanti; purtava lu manciari pi tutti; li besti dû campu si rifuggiaru sutta l'ùmmira, e ogni èssiri viventi ci pigghiava lu manciari.
12a- Stu putenti re cunnividìa cu tutti chiḍḍi dû so’ ‘mperu a ricchìzza e u cibbu pruduttu sutta a so’ dirizzioni.
12b- l'aceddi di l'aria ntra li sò rami si ficiru casa,
 L'esprissiuni è na ripitizzioni di Dan 2:38. Littiralmenti, sti aceddi dû celu rapprisentunu la paci e la sirinità ca regna sutta lu sò guvernu. Ntô sensu spirituali, ìnnicanu l'ànghjuli cilesti di Diu, ma nna chistu sulu rifirimentu di Ecc 10,20, è Diu stissu ca è in questioni, picchì sulu iḍḍu cerca li pinseri di ognunu : Nun ammalizzari lu re, puru ntâ to menti, e non maldicari li ricchi ntâ to càmira di lettu ; pirchì l'aceḍḍu di l'aria purtava la tò vuci, l'armali alatu annunciava li tò palori . Ntâ maggiuranza dî virgulette, l'aceḍḍi dû celu evocunu l'aquila e l'aceḍḍi di rapina, duminanti ntê speci alati. L'aceddi si stabbilisciunu unni lu manciari è abbunnanti ; L'immaggini quinni cunfirma la prosperità e la sazzietà dû manciari.               
Dan 4:13   Ntê visioni dâ me menti mentri stava curcatu supra lu lettu, vitti, e eccu, unu dî guardiani e dî santi scinnìa dû celu.
13a- Infatti, l'ànghili cilesti nun hannu bisognu di durmiri, quinni sunnu 'n attività pirmanenti. Chiḍḍi ca sunnu santi e ntô sirvizziu di Diu scìnnunu dû celu pi trasmèttiri li sò messaggi ê sò sirvitura tirrestri.
Dan 4:14   E iḍḍu gridò a vuci alta e dissi: “Tagghiati l'àrvuru e tagghiati li rami. scuppiari lu fogghiu, e spargiri li frutti; li besti scappanu di sutta, e l'aceddi di tra li rami!
14a- La visioni annuncia ca lu re pirderà lu sò regnu e lu sò duminiu supra di iḍḍu.
Dan 4:15   Ma lassati lu ceppu unni sunnu li ràdichi ntâ terra, e ligàtilu cu catini di ferru e di ramu ntra l'erba dû campu. Chi fussi bagnatu dâ rugiada dû celu, e chi l'erba dâ terra havi comu sò parti comu l'armali.
15a- Ma lassati lu troncu unni sunnu li ràdichi 'n terra
 Lu re arristarà ntô so regnu ; nun sarà espulsu. 
15b- e ligàtilu cu catini di ferru e di bronzu ntra l'erba dû campu
 Non c'è bisognu di catini di ferru o di ramu, picchì Diu farà simplicimenti ca la sò criatura malleàbbili pirdi la sò raggiuni e lu sensu cumuni nna tutti li sò aspetti, fìsici, mintali e murali. Lu re putenti si pigghiarà pi na bestia dî campi. Li granni òmini dû sò regnu sunnu quinni custritti a livari lu sò duminiu dû regnu.
15c- Chi fussi bagnatu dâ rugiada dû celu, e chi l'erba dâ terra havi comu sò parti comu l'armali.
 Si pò mmagginari la custernazzioni dî sò anziani ca lu vìdinu manciari l'erba dâ terra, comu na vacca o na pècura. Rifiutarà li casi cuperti, prifirennu vìviri e durmiri ntê campi.
Dan 4:16   Lu sò cori umanu ci sarà pigghiatu, e ci sarà datu lu cori di na bestia; e supra di iḍḍu passanu setti tempi.
 Nna chista spirènzia , Diu duna n'àutra prova dâ sò vera onniputenza. Picchì Criatura dâ vita di tutti li sò criaturi, pò 'n ogni mumentu, pâ sò gloria, fari unu ntiliggenti o ô cuntrariu stupizzari unu. Picchì arresta ‘nvisìbbili pì sò occhi, li òmini ‘gnuranu chista minaccia ca li pesa sempri. Ma è veru ca interveni sulu raramenti, e quannu lu fa, è pi nu mutivu e nu scopu spicìfici.
 La punizzioni è misurata. Si applica ô re Nabucodonosor pi setti voti , vali a ddìri sulu setti anni. Non c'è liggittimità pi usari chista durata pi nenti autru ca lu re stissu. Ccà ancora na vota, scegghiennu lu nùmmaru “ 7”, lu Diu criaturi inizziali cû so “ signu riali ” l'azzioni ca s'havi a fari.   
Dan 4:17   Chista è la palora dî vigili e lu cumannamentu dî santi: ca li viventi sàpinu ca l'Autu guverna ntô regnu di l'òmini, e lu duna a cu' voli, e metti supra di iḍḍu lu cchiù vasciu di l'òmini.
17a- Sta sintenza è nu dicretu di chiddi ca talianu
 Lu Spìritu suttalinea lu caràttiri eccizziunali di chistu 'ntirventu divinu a cui duna nu rolu di " dicretu " a chiḍḍi ca taliunu . L'omu avi a 'mparari ca, nunustanti l'apparenza ngrannenti, è sempri taliatu di l'èssiri cilesti. Diu voli fari di chistu esempiu na lizziuni indirizzata a l'èssiri umani nzinu â fini dû munnu. Citannu chiḍḍi ca vìdunu , rivela l'unità cullittiva pirfetta di l'ànghili dû campu di Diu ca li associa ntê sò piani e azzioni.   
17b-  ca li viventi sàpinu ca l'Autu guverna ntô regnu di l'òmini, e lu duna a cu voli
 Diu diriggi tuttu e cuntrolla tuttu. Spissu, scurdannusi di sta rialità ammucciata, l'omu si cridi patruni dû sò distinu e dî sò dicisiuni. Pensa ca scegghi li sò capi, ma è Diu ca li metti ntô càrricu, secunnu la sò bona vuluntà e lu sò giudizziu supra li cosi e l'èssiri.
17c- e ca ci alza lu cchiù vilenu di l'òmini
 È veru u dittu : " Li pirsòni ottènunu li capi ca si miritanu ." Quannu lu pòpulu si mirita n’omu vilenu comu capu, Diu lu ‘mpòni.   
Dan 4:18   Chistu è lu sonnu ca vitti iu, re Nabucodonosor. Tu, Beltesazzar, dai la spiegazzioni, picchì tutti li saggi dû me regnu non mi la ponnu dari ; si pò, pirchì hai dintra di te lu spìritu dî santi dèi.
18a- Nabucodonosor sta migghiurannu, ma ancora non si cunvirtìu. Iḍḍu dissi ancùora ca Danieli sirvìa li dèi santi . Lu munuteismu non è ancùora capitu di iḍḍu.             
Dan 4:19   Allura Danieli, ca si chiamava Beltesazzar, fu maravigghiatu pi nu mumentu, e li sò pinseri lu turmintaru. Lu re rispunnìu e dissi: Beltesazzar, nun ti fannu turmintari lu sonnu e l'interpretazzioni! Beltesazzar rispunnìu: “Signuri, lu sonnu fussi ê tò nimici e la sò ntirpritazzioni ê tò nimici.”
19a- Danieli capisci lu sonnu e chiḍḍu ca sta succèdennu è accussì tirribbili pô re ca Danieli prifirìsci vìdirilu cumplitatu supra li sò nimici.
Dan 4:20   L'àrvuru ca vitti, ca criscìu granni e forti, ca arrivò nzinu ô celu, e ca si vidìa nta tutti li banni dâ terra;
Dan 4:21   Chistu àrvuru, ca avìa fogghi beddi e frutti abbunnanti, ca dava manciari pi tutti, sutta lu quali li besti dû campu si rifuggiàvanu, e ntra li cui rami s'abbitàvanu l'aceddi dû celu,
21a- lu fogghiu era beddu
 Aspettu fìsicu e vistiti.
21b- e frutti abbunnanti
 L'abbunnanza dâ pruspirità.
21c- chi purtava lu manciari pri tutti
 Chi dava manciari a tuttu lu sò pòpulu.
21d- sutta cui si riparu l'armali dî campi
 Lu re ca pruteggi li sò sirvitura.
21°- e ntra li cui rami l'aceddi di l'aria si ficiru casa
 Sutta lu sò guvernu, lu sò pòpulu vivìa 'n granni sicurizza. L'aceddi vulanu e lassanu l'àrvuru ô cchiù nicu pirìculu.
Dan 4:22   Tu, o re, addivintasti granni e forti, e la tò grannizza è aumintata e muntata nzinu ô celu, e lu to duminiu s'allunga nzinu ê fini dâ terra.
Dan 4:23   Lu re vitti unu dî guardiani e dî santi ca scinnìa dû celu e dissi : "Tagghia l'àrvuru e distruggilu ." ma lassati lu ceppu ntâ terra unni sunnu li ràdichi, e ligàtilu cu catini di ferru e di bronzu ntra l'erba dû campu ; chi fussi bagnatu dâ rugiada dû celu, e chi la sò parti fussi cu l'armali dû campu, nzinu a quannu ci passanu setti tempi.
Dan 4:24   Chista è la ntirpritazzioni, o re, chistu è lu dicretu di l'Autu , ca veni supra lu me signuri re:
Dan 4:25   Ti cacciaru di l'òmini, e la tò dimora sarà cu l'armali dû campu, e ti farà manciari l'erba comu li voi . ti bagnarà dâ rugiada dû celu, e ti passanu setti tempi, nzinu a quannu sapi ca l'Autu guverna ntô regnu di l'òmini e lu duna a cu' voli.
25a- finu a quannu nun sapi ca l'Autu guverna ntô regnu di l'òmini e lu duna a cu' voli.
 Danieli parra di Diu disignànnulu cu l'esprissiuni " l'Autu " . Iḍḍu diriggi accussì li pinseri dû re all'esistenza di l'unicu Diu ; n'idèa ca lu re avi granni difficultà a capiri, a causa di sti urìggini politeisti riditati dû patri ô figghiu.   
Dan 4:26   Lu cumannu di lassari lu ceppu unni sunnu li ràdichi di l'àrvuru voli diri ca lu to regnu sarà tò quannu arricanusci ca chiḍḍu ca guverna è ntô celu.
26a- Quannu arricanusci ca chiḍḍu ca guverna è ntô celu, la spirienza di l'umiliazzioni cessarà picchì lu re sarà cunvintu e cunvirtutu.
Dan 4:27   Pirciò, o re, ca lu me cunsigghiu ti piaci! Metti fini ê tò piccati praticannu la giustizzia, e ê tò iniquità mustrannu cumpassiuni ê sfurtunati, e la tò felicità sarà prulungata.
27a- Quannu lu re metti 'n pratica li cosi ca Danieli elenca nna chistu versu, iḍḍu sarà veramenti cunvirtutu. Ma chistu pirsunàggiu è rinunziatu all'orgògliu, lu sò putiri incuntistatu lu fici capricciusu e spissu ingiustu comu ci insignaru li spirènzii rivilati pricidenti.
Dan 4:28 Tutti chisti cosi s’addivintaru supra lu re Nabucodonosor . 
28a- Chista dichiarazzioni di Danieli vieta qualegghiè autra interpretrazzioni di chista prufizzìa, ca cundanna â nullità li basi prufètichi insignati dî Testimoni di Geova e qualegghiè àutru gruppu riliggiusu ca cuntravèni â règula difinuta di Danieli. Inoltri, lu cuntinutu di tuttu lu capitulu duna la prova di chistu. Picchì la storia ci nzignarà picchì lu re è culpitu di na maldizzioni ntâ prufizzìa di l'àrvuru.
Dan 4:29   Â fini di dùdici misi, mentri caminava ntô palazzu dû re a Babbilònia,
29a- Tra la visioni e lu sò rializzu passanu 12 mesi, o n'annu o " nu tempu ".               
Dan 4:30   Lu re parrò e dissi: "Non è chista granni Babbilònia, ca custruìu pû regnu câ forza dû me putiri e pâ gloria dâ me maestà?"
30a- Chistu è lu mumentu fatidicu quannu lu re avissa fattu megghiu stari taciutu. Ma lu putemu capiri picchì la sò Babbilònia era veramenti na maravigghia pura, ancùora ripurtata comu una dî " setti maravigghi dû munnu ". Lussureggianti giardini 'mpiccati di virdi, stagni, piazzi spazziusi e bastioni supra na piazza ca misura 40 km supra ogni latu. Mura supra li quali dui carri putevunu passari l'unu cu l'autru pi tutta la lunghizza dê mura ; l'autostrada dû tempu. Unu dê soi canceddi, ricostruiutu a Birlinu, è ô centru di dui mura cumposti di petri smaltati blu supra cui è 'ncisu l'emblema dô re : nu liuni cu l'ali d'aquila ca Dan.7:4 parra. Avìa qualchi cosa di cui èssiri orgogliusu. Ma Diu non vidi l'orgògliu ntê sò palori, vidi l'orgògliu ma supratuttu lu scurdàrisi e lu disprezzu pî sò spirènzii pricidenti . Di sicuru, stu re non è l'unicu èssiri orgogliusu dâ terra, ma Diu ci misi la vista, lu voli ntô so celu e lu avrà. Chistu si mirita na spiegazzioni : Diu giudica li sò criaturi oltri l'apparenza. Circa li sò cori e li sò pinseri e arricanusci senza mai sbagghiari, li pècuri digni dâ savvizza. Chistu lu porta a insistiri e quarchi vota a fari miraculi, ma lu mètudu è giustificatu dâ qualitati dû risurtatu finali uttinutu.     
Dan 4:31   Mentri la palora era ancora 'n vucca dû re, vinni na vuci dû celu ca dicìa: "Re Nabucodonosor, ti è pigghiatu lu regnu."
31a- Nabucodonosor è vittima di l'amuri di Diu, ca ci misi na trappula e lu avvirtìu ntô sò sonnu prufìticu. La sintenza dû celu si pò ascutari, ma rallegràmuci pirchì lu mali ca Diu ci farà ci sarbarà la vita e la farà eterna.
Dan 4:32   Ti cacciaru di l'òmini, e la tò dimora sarà cu l'armali dû campu; e ti passanu setti tempi, nzinu a quannu sapisci ca l'Autu guverna ntô regnu di l'òmini e lu duna a cu voli.
32a- Pi setti anni, o setti voti , lu re pirdi la lucidità e la sò menti lu cumminci ca è sulu n'armali.
Dan 4:33   E subbitu si cumplitò la palora supra Nabucodonosor. Fu cacciatu di l'òmini, manciava l'erba comu li voi, lu corpu era bagnatu dâ rugiada dû celu; finu a quannu li sò capiddi crisceru comu li piumi di l'aquila, e li sò unghie comu l'unghie di l'aceddi.
33a- Lu re tistimunia ca tuttu chiḍḍu ca avìa statu annunciatu ntâ visioni s'addivintàu veramenti veru pi iḍḍu. Scrivennu la sò tistimunianza, lu re cunvirtutu evoca chista spirènzia umilianti, parrannu di iḍḍu stissu ntâ terza pirsuna. La vergogna lu spinci ancùora a fari nu passu arrè. Arresta pussìbbili n'àutra spiegazzioni, ca chista tistimunianza fu scritta nzèmmula dû re e di Danieli sò novu frati ntô veru Diu. 
Dan 4:34   E â fini dû tempu stabbilìtu, iu Nabucodonosor alzai l'occhi ô celu, e mi vinni la raggiuni. Benedicìu l'Autu , ludài e glurificài chiḍḍu ca campa pi sempri, lu cui duminiu è nu duminiu eternu, e lu cui regnu dura di ginirazzioni in ginirazzioni.
34a- Lu Diu sàggiu e onniputenti utteni l'amuri dî pècuri pirduti. Iḍḍa s'unìu ô sò greggiu e murtiplica li sò lodi pâ sò gloria.
34b- lu cui duminiu è nu duminiu 'ternu, e lu cui regnu dura di ginirazzioni 'n ginirazzioni
 La fòrmula riguarda lu quintu regnu , sta vota, eternu, dâ visioni dû Figghiu di l'Omu di Dan.7:14 : E ci fu datu lu duminiu, la gloria e nu regnu; e tutti li pòpuli, li nazziuna e li lingui lu sirvìanu. Lu sò duminiu è nu duminiu eternu, ca non passa, e lu sò regnu chiḍḍu ca non sarà distruttu . E puru ntâ visioni di l' immaggini nta Dan.2:44 : E ntê jorna di sti re lu Diu dû celu stabbilisci nu regnu ca nun sarà mai distruttu: e nun sarà lassatu a autri genti : rumpirà a pezzi e distruggirà tutti sti regni, e iḍḍu stissu arristarà pi sempri .  
Dan 4:35   Tutti l'abbitanti dâ terra sunnu comu nenti a li sò occhi: fa secunnu la sò vuluntà ntâ l'esercitu dû celu e ntra l'abbitanti dâ terra, e nuḍḍu pò firmari la sò manu, o diricci: "Chi faci?"
35a- Gloria ô Diu vivu ! Picchì sta vota lu re capìu tuttu e si cunvirtìu. 
Dan 4:36   Nta chiḍḍu tempu li me sensi mi turnaru ; la gloria dû me regnu, la me magnificenza e lu me splennuri mi foru ristaurati; li me cunsigghieri e li me nòbbili mi chiamaru n'autra vota; Fui ristauratu ntô me regnu, e lu me putiri aumintò sulu.
36a- Comu lu giustu e drittu Giobbi, a cui Diu riturnàu figghi, fìgghi e pusterità â fini dû sò prubblema, lu re ripigghia la fiducia dî sò nòbbili e ripigghiàu lu sò regnu ora sàggiu tra li veri sàggi illuminati dû Diu vivu. Sta spirènzia prova ca Diu duna lu regnu a chiḍḍu ca voli. Fu iḍḍu ca ispirò li granni Caldei a richièdiri lu sò re.
Dan 4:37   Ora iu Nabucodonosor ludu, alzu e onuri lu Re dû celu, tutti li sò òpiri sunnu virità e li sò strati sunnu giustizzia, e chiḍḍi ca càmpanu cu l'orgògliu è capaci di abbassari.
37a- Lu pò diri picchì pagàu pi putirilu diri.
 Pi evitari lu peggiu, tirari nu dinti pò èssiri assai dulurusu ; ma li pali ponnu giustificari lu soffrimentu. Pi ottèniri l'eternità, pò èssiri necessariu attravirsari provi duri o assài duri, lu strappu di l'orgògliu li giustificarà quannu è pussìbbili. Sapennu lu sò putinziali, Gesù Cristu fici ciecu Paulu ntâ strata pi Damascu, accussì ca lu “ pirsicutaturi dî sò frati ” spiritualmenti ciecu addivintassi lu sò tistimuni fideli e zelosu doppu ca ripigghiàu la vista dî sò occhi, ma supratuttu, la vista dû sò spìritu.   
Danieli 5
 
 
Dan 5:1   Allura lu re Belsazzar fici na granni festa ê so signuri, ca èranu mill'òmini, e bivìu lu vinu davanti a iḍḍi.
1a- Lu re Nabucodonosor s'addurmintò ntâ paci di Diu quannu era abbastanza vecchiu e sò figghiu Nabonidu ci succidìu, ca non era inclinatu a guvernari, quinni lassò guvernari ô sò postu sò figghiu Belsazzar. Nun cunfùnniri stu nomu ca significa " Bel pruteggi lu re ", na sfida ca Diu voli pigghiari, cu chiḍḍa ca Nabucodonosor detti a Danieli : Beltesazzar ca significa " Bel pruteggi ". Ntâ l'urìggini di sti nomi c'è lu cultu di Bel o Belial arrè lu quali è l'unicu urganizzaturi dû politeismu : Satana, lu diavulu. Comu videmu, li succissuri dû re cunvirtutu non lu siguìru pi chista strata.      
Dan 5:2   E Belsazzar, quannu assaggiau lu vinu, mannau e purtau li vasi d'oru e d'argentu ca Nabucodonosor sò patri avìa pigghiatu dû tempiu ca era a Gerusalemmi, pi fari biviri lu re, li sò signuri, li sò mugghieri e li sò cuncubini.
2a- Pi stu re paganu, sti vasi d'oru e d'argentu sunu sulu bottini pigghiati di l'ebbrei. Scigghìu di ignurari lu veru Diu a cui Nabucodonosor s'avìa cunvirtutu, non teni cuntu dû fattu ca chistu Diu viventi giudica tutti li sò azzioni. Usannu pi nu scopu vilenu e profanu chisti cosi cunsacrati e santificati ntô sirvizziu dû Diu Criaturi, cummetti l'ùrtimu erruri dâ sò curta vita. Ntô sò tempu, Nabucodonosor avìa saputu comu tèniri cuntu dû putiri attivu dû Diu di l'ebbrei picchì avìa capitu ca li sò dèi nazziunali 'n virità non esistèvunu. Tutti li pòpuli suggetti ô re di Babilònia avìanu sentitu la sò putenti tistimunianza a favuri dû Re dû celu, assài cchiù la sò famigghia cchiù vicina. Diu quinni avi tutti li raggiuni pi ora mustrarisi giustu e senza pietà.
Dan 5:3   Allura purtaru li vasi d'oru ca foru pigghiati dû tempiu, dâ casa di Diu ca è a Gerusalemmi; e lu re e li sò nòbbili, li sò mugghieri e li sò cuncubini, l'usàvanu pi biviri.
3a- Danieli 'nsisti supra la pruvinienza di chisti vasi ca foru pigghiati dô tempiu, dâ casa di Diu a Gerusalemmi. Già, vidennu ca lu Diu ebbraicu pirmittìu ca sti cosi fùssiru livati ​​dô sò tempiu, lu giòvini re avìa a capiri ca lu veru Diu punisci e punìsci assài chiḍḍi ca lu sèrvunu mali. Li dèi pagani non fannu chisti cosi e li sò funzionari cercunu sulu di fari piaciri a l'òmini ca sfruttunu la sò cridulità.
Dan 5:4   Bivìanu lu vinu e ludaru li dèi d'oru, d'argentu, di ramu, di ferru, di lignu e di petra.
4a- L'usu prufanu è vecchiu, è n'usu idolatricu, l'autizza di l'abbuminazzioni a Diu. Impurtanti, nta na granni mustra di negligenza, lu re fa festa chê so amici, mentri la so città è minazzata dê Medi e dê Persiani ca l'assediunu.
Dan 5:5   E nta chiḍḍu mumentu cumpareru li jita di na manu di n'omu, ca scriveru davanti ô candelieri supra lu ìssu dû muru dû palazzu dû re. Lu re vitti chista estrimità dâ manu ca scrivìa.
5a- Li miraculi dû tempu di Nabucodonosor foru disprizzati, chistu novu miraculu non avi lu scopu di cunvirtiri, ma di distruggiri la vita dî culpati comu videmu. Davanti a l'accusaturi mali ca vulìanu la morti di nu piccaturi, Gesù Cristu scrissi puru ntâ rina cû ditu li piccati ca cummatteru 'n sicretu.
Dan 5:6   Allura lu facci dû re canciau, e li sò pinseri lu turmintaru; li articulazzioni dî sò fìmmi foru sciolti, e li sò jinuocchi s’avìanu sbattutu l’unu contra l’àutru.
6a- Lu miraculu pruduci subbitu li sò effetti. Nustanti l'ubbriaca, la sò menti reagisci, è spavintatu.
Dan 5:7   Lu re chiamò a vuci alta pi purtari l'astròluggi, li Caldei e li divinaturi; e lu re parrò e dissi ê saggi di Babbilònia: "Chiunque leggi sta scrittura e mi mustra la sò ntirpritazzioni, sarà vistutu di viola, e avrà na catina d'oru ntô coddu e sarà lu terzu suvranu dû regnu."
7a- Ancora na vota, Danieli è ignuratu ; Li sò tistimunianzi foru ignurati dâ succissioni riali. E ancora na vota, nta n'estrema angùstia, lu giòvini re prumetti l'unuri cchiù auti a chiḍḍu ca si dimostra capaci di decifrari lu messaggiu scrittu ntô muru nta na manera suprannaturali. Chiḍḍu ca fa chistu utteni lu terzu postu ntô regnu, picchì Nabònidu e Belsazzar occupunu lu primu e lu secunnu postu. 
Dan 5:8   Allura traseru tutti li saggi dû re; ma non putìanu lèggiri la scrittura e dari ô re la sò ntirpritazzioni.
8a- Comu sutta Nabucodonosor, la cosa arresta mpussìbbili pî saggi pagani.
Dan 5:9   Allura lu re Balsazzar si scantàu assài, e la sò facci canciau, e li sò signuri si scantàru.
Dan 5:10   E la riggina, pi li palori dû re e dî sò signuri, trasìu ntâ casa dû banchettu e dissi: "O re, vivi pi sempri!" Nun ti lassari turmintari li to pinseri, e nun lassari canciari culuri la facci!
Dan 5:11   C'è n'omu ntô to regnu, unni c'è lu spìritu dî dèi santi; e ntê jorna di to patri, s'attruvava nta iḍḍu l'illuminazzioni, l'intilliggenza e la saggizza comu la saggizza dî dèi. Pirciò Nabucodonosor lu re, to patri, lu re, to patri, lu fici capu dî màggici, di l'astròluggi, dî Caldei, dî divinaturi,
Dan 5:12   picchì nta iḍḍu s'attruvava nu granni spìritu, canuscenza e cumprinsiuni, n'abbilità di ntirpritari li sonni, di spiegari li frasi bui e di arrisòrbiri li dumanni difficili, puru Danieli, ca chiamò lu re Beltesazzar. Chiamati quinni Danieli, e iḍḍu vi mustrarà l'interpretazzioni.
12a- Sta tistimunianza dâ Riggina è maravigghiusa e cundanna tutta la famigghia riali : lu sapevamu... ma scegghiemu di non tèniri cuntu. 
Dan 5:13   Allura Danieli fu purtatu davanti ô re. Lu re parrò e dissi a Danieli: "Tu sì chiḍḍu Danieli, ca era unu dî priggiuneri di Giuda, ca lu re, me patri, purtau fora di Giuda?"
Dan 5:14   Ti sintìa ca lu spìritu dî dèi è ‘ntra di te, e ca ‘ntra di te s’attrova luci, ‘ntisa e saggizza eccessiva.
Dan 5:15   Ora li saggi e l'astròluggi foru purtati davanti a mia pi lèggiri chista scrittura e mustrarimi la sò ntirpritazzioni. ma non putìunu dari la spricazziuni dî palori.
Dan 5:16   Sintìa ca tu sì capaci di spiegari e arrisòrbiri li dumanni diffìcili; Ora si pò lèggiri sta scrittura e dirimi l'interpretazzioni, ti visti di viola, e ti nni hai na catina d'oru ntô coddu, e ti nni hai lu terzu postu ntô guvernu dû regnu.
16a- Terzu postu doppu Nabònidu sò patri e iddu stissu.
Dan 5:17   Danieli rispunnìu davanti ô re: "Sarvi li tò rigali e dà li tò ricumpenzi a n'autru." Comunque, leggiu la scrittura ô re e ci dunarò l'interpretazzioni.
17a- Danieli è vecchiu e non duna mpurtanza a l'unuri o ê beni e ê valuri d'argentu e d'oru, ma l'opportunità di ricurdari a stu giòvini re li sò difetti, li sò piccati ca havi a pagari câ sò vita, non pò èssiri rifiutata ed è lu sirvituri di Diu pi chistu tipu d'azzioni.
Dan 5:18   O re, lu Diu cchiù àutu detti ô to patri Nabucodonosor lu regnu, la grannizza, la gloria e la maestà;
18a- Lu regnu di Nabucodonosor fu l'òpira e lu donu dû veru Diu, accussì comu la sò magnificenza , ca avìa attribbuitu sbagghiatu â sò forza , attraversu l'orgògliu, prima di èssiri stupitu di Diu pi setti anni.
Dan 5:19   e pâ grannizza ca ci avìa datu, tutti li pòpuli, li nazziuna e li lingui, si scantàvanu e trimàvanu davanti a iḍḍu. Lu re ammazzava cu vulìa, e risparmiava la vita cu vulìa; Alzò cu vulìa, e abbattìu cu vulìa.
19a- Lu Re ammazzau cu vulìa
 'N particulari stu putiri datu di Diu lu purtau a puniri lu pòpulu ebbraicu ribbelli e ammazzari assài dî sò rapprisintanti.
19b- e sparagnau la vita di chiddi ca vulìa
 Danieli e l’ebbrei prigiuneri beneficiaru di chistu.
19c- criscìu chiddi ca vulìa
 Danieli e li sò tri cumpagni fideli foru elevati dû re Nabucodonosor supra li Caldei.
19d- e umiliava chiddi ca vulìa
 Li nòbbili dû sò regnu avìanu a cunsentiri di èssiri guvirnati di giùvini furasteri dâ prigiuni ebraica. Câ sò putenti manu l'orgògliu nazziunali ebbraicu fu umiliatu e distruttu.
Dan 5:20   Ma quannu lu sò cori fu alzatu e lu sò spìritu s'indurìu pi l'orgogliu, fu jittatu dû sò tronu riali e la sò gloria fu livata;
20a- La spirènzia dû re Nabucodonosor ci aiuta a capiri l'arrucanza attribbuita ô re papali di Dan.7:8. Danieli dimustra ô re ca lu putiri assulutu è datu di Diu a chiḍḍu ca voli, secunnu lu sò prugramma. Ma, arricurdannu l'umiliazzioni dû re Nabucodonosor, ci arricurda ca pi quantu putenti fussi, nu re tirrestri dipenni dû putiri illimitatu dû re cilesti.
Dan 5:21   Fu cacciatu dî figghi di l'òmini, e lu sò cori fu fattu comu l'armali, e la sò dimora fu cu l'asini sarvaggi; e ci dettiru l'erba pi manciari comu li voi, e lu sò corpu fu bagnatu dâ rugiada dû celu, nzinu a quannu sapìu ca lu Diu Supremu guverna ntô regnu di l'òmini e lu duna a cu' voli.
21a- Notu, sulu nna chistu versu, la citazzioni di “ scemi sarvaggi ”. Lu sceccu è nu sìmmulu tìpicu di testardità : " testardu comu nu sceccu ", suprattuttu si è puru " sarvàggiu " e nun addumisticatu. È lu sìmmulu ca rapprisenta lu spìritu di l'omu ca si rifiuta di ascultari li lizziuni dati di Diu attraversu li spirienzi dâ sò vita e attraversu li sò rivilazzioni bìbblici.       
Dan 5:22   E tu, sò figghiu Balsazzar, non umiliàsti lu to cori, puru si sapisti tutti chisti cosi.
22a- Infatti, fu Belsazzar ca si cumpurtò comu nu " culo sarvàggiu " ignurannu la spirènzia di sò " patri " (so nannu).    
Dan 5:23   Ti l'hai alzatu contra lu Signuri dû celu; li vasi dâ sò casa ti purtaru davanti, e tu bivìsti lu vinu cu iḍḍi, tu e li tò nòbbili, li tò mugghieri e li tò cuncubini; Ludasti li dèi d'argentu, d'oru, di bronzu, di ferru, di lignu e di petra, ca nun vìdunu, nun sèntunu, nun canusciunu;
23a- Belsazzar profanò li vasi d'oru ca foru santificati ô Diu Criaturi pô sirvizziu riliggiusu dô so tempiu. Ma usannuli pi ludari li dèi pagani fausi, arrivàu ô massimu di l'abbuminazzioni . Sta mmàggini pripara chiḍḍa di Apo.17:4 : Sta fìmmina era vistuta di culuri viola e scarlattu, e addicurata d'oru, petri prizziusi e pirli. Tinìa ntâ manu na coppa d'oru china di abbuminazzioni e di l'impurità dâ sò prustituzzioni . Iḍḍa ricivìu lu nomi di " Babbilònia la Granni " ntô versu 5.    
Dan 5:24   Pirciò mannau sta parti dâ manu ca scrissi sta scrittura.
24a- A sò vota, Belsazzar scopri troppu tardu l'esistenza dû veru Diu viventi ca aggisci e reagisci nna na manera miraculosa ô cumportamentu di l'òmini.
Dan 5:25   Chista è la scrittura ca fu scritta: Mene, Mene, Tekel, Ufarsin.
25a- Traduzzioni : cuntatu, cuntatu, pisatu e divisu 
Dan 5:26   E chista è l'interpretrazzioni di sti palori. Cuntatu: Diu cuntau lu to regnu, e lu purtau â fini.
26a- Lu primu " cuntu " mira a l'inizziu dû regnu, e lu secunnu " cuntu " mira â fini di stu regnu.    
Dan 5:27   Pisatu: Si pisatu ntâ bilanza e si trova ca manca.
27a- Li bilanci ccà sunnu lu sìmmulu dû giudizziu divinu. L'òmini l'hannu aduttatu pi disignari li sirvizzi dâ giustizzia ; na giustizzia assái ‘mperfetta. Ma chiḍḍu di Diu è pirfettu e basatu supra l'immaggini di na bilanza a dui lati , pisa l'azziuni dû beni e dû mali ca l'èssiri giudicatu havi fattu. Si la scala dû beni è cchiù liggera di chiḍḍa dû mali, la cunnanna divina è giustificata. E chistu è lu casu dû re Belsazzar. 
Dan 5:28   Divisu: lu to regnu sarà divisu, e datu ê Medi e ê Pirsiani.
28a- Mentri iḍḍu stava facennu l'abbuminabbili biviri ntô so palazzu riali, guidatu dô re Dariu, li Medi traseru a Babilònia dô lettu dô ciumi, ca avìa statu temporaneamenti divirtutu e asciuttu.
Dan 5:29   Allura Belsazzar detti l'ordini, e iḍḍi vistìru Danieli di viola, ci misiru na catina d'oru ntô coddu e annunciaru ca iḍḍu avìa a èssiri lu terzu suvranu dû regnu.
Dan 5:30   Ntâ stissa notti fu ammazzatu Belsazzar, lu re dî Caldei.
Dan 5:31   Dariu lu Mediu pigghiò lu regnu, quannu avìa sessantadui anni.
31a- Chista pricisa tistimunianza di testimoni oculari di Danieli non è arricanusciuta dê storici ca attribbuisciunu chista azzioni ô re pirsianu Ciru 2 lu Granni ntô 539.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Danieli 6
 
 L'insignamentu di chistu capitulu 6 è identicu a chiḍḍu di Danieli 3. Sta vota, prisenta Danieli nna na prova di fidiltà mudellu , pi èssiri imitatu e riproduttu di tutti l'elitti chiamati di Diu nna Gesù Cristu. Li cummenti sunnu utili, ma basta lèggiri e ricurdari la lizziuni. Lu re Dariu aggisci comu fici Nabucodonosor ntô sò tempu e , a sò vota, a 62 anni , va a cunfissari la gloria dû Diu viventi di Danieli ; na cunvirsioni ottinuta dâ tistimunianza di fidiltà di Danieli quannu Diu lu prutiggìu dî liuni . Finu ô princìpiu dâ sò rilazziuni, iḍḍu avi affettu e intiressi pi Danieli chi lu sirvi fidelimenti e onestamenti e ntô quali discèrni nu spìritu supiriuri . 
 
Dan 6:1   E Dariu vulìa mettiri supra lu regnu centuvinti sàtrapi, ca avìanu a èssiri nta tuttu lu regnu.
1a- Lu re Dariu rivela la sò saggizza affidannu lu guvernu dû regnu a 120 guvirnaturi stabbiliti supra 120 pruvinci.
Dan 6:2   E misi tri capitani supra di iḍḍi, e Danieli tra iḍḍi, pi fari cuntari li sàtrapi e ca lu re non suffrìssi nuḍḍa pèrdita.
2a- Danieli è ancora tra li capi principali ca cuntrullanu li sàtrapi.
Dan 6:3   Danieli era supra li prìncipi e li sàtrapi, picchì nta iḍḍu c'era nu spìritu supiriuri ; e lu re pinsò di stabbilirilu supra tuttu lu regnu.
3a- Dariu, ô sò latu, nota la supiriurità di Danieli ntâ sò menti ntiliggenti e sàggia. E lu sò pianu pi stabbilirlu supra tutti suscitàrà gelusia e òdiu contra Danieli.
Dan 6:4   Allura li prìncipi e li sàtrapi circaru l'occasioni pi accusari Danieli dû regnu. Ma non truvaru occasioni, e mancu nenti pi rimproverari, picchì era fideli, e non ci vittiru culpa e mancu mali.
4a- Danieli serbi a Diu unni lu metti, accussì serbi lu re câ stissa divuzzioni e fidiltà. Pari accussì irripruvàbbili ; nu criteriu attruvatu ntra li Santi Avvintisti di l'Urtimi Jorni secunnu Apoc. 14:5.   
Dan 6:5   E l'òmini dissiru: "Non truvamu nuḍḍa occasioni contra stu Danieli, si non la truvamu ntâ liggi dû sò Diu."
5a- Sti raggiunamenti rivèlanu lu pinseri dû campu diabbòlicu di l'ùrtima prova tirrestri dâ fidi unni lu riposu sabbaticu dû settimu jornu dâ liggi di Diu pirmetti l'uccisioni dî sò sirvitura fideli, picchì non cunsentunu di onurari lu restu dû primu jornu fattu obbligatoriu, la dumìnica dâ liggi riliggiusa rumana.             
Dan 6:6   Allura chiḍḍi prìncipi e sàtrapi vìnniru ô re cu nu tumultu e ci parràru, dicennu: "Re Dariu, vivi pi sempri!"
6a- Sta ntrasata tumultuosa avi lu scopu di ricurdari ô re la forza dî nùmmari, la so capacità di criari disordini, e quinni la necessità ca iḍḍu rafforzassi lu so duminiu.             
Dan 6:7   Tutti li prìncipi dû regnu, li guvirnaturi, li sàtrapi, li cunsigghieri e li guvirnaturi, sunnu d'accordu ca s'avissi a pubbricari nu dicretu riali, cu nu dicretu strittu, ca chiḍḍu ca priga a nu diu o n'omu nta trenta jorna, tranni a tia, o re, fussi jittatu ntô den.
7a- Finu a allura, lu re Dariu non avìa circatu di custringiri l'òmini dû sò regnu a sirviri nu Diu chiuttostu ca n'àutru. Ntô politeismu, la libbirtà riliggiusa è cumpleta. E pi cummìncirilu, li tramaturi lu lusingaru, onurànnulu, lu re Dariu, comu nu dèi. Ancora ccà, comu cu tutti li granni duminaturi, l'orgògliu si risvegghia e lu fa appruvari chistu ordini ca, comunqui, non ci vinni dâ testa.
Dan 6:8   Ora, o re, cunfirma lu dicretu e scrivi lu dicretu, ca non cancia, secunnu la liggi dî Medi e dî Persiani, ca non cancia.
8a- Stu dicretu prufizzia ammirabbilmenti chiḍḍu ca renni obbligatoria la Duminica rumana â fini dî jorna. Ma nutamu ca stu caràttiri ‘mmutàbbili dâ liggi dî Medi e dî Pèrsiani stabbilita di òmini fallìbbili e piccaturi è totalmenti ‘ngiustificatu. L'immutabbilità apparteni ô veru Diu viventi, lu Criatura.
Dan 6:9   Allura lu re Dariu scrissi lu dicretu e lu dicretu.
9a- Stu passu è funnamintali, pirchì avennu scrittu iḍḍu stissu lu dicretu e la difisa , la liggi mmutabbili dê Medi e dê Persiani havi a èssiri rispittata.
Dan 6:10   Quannu Danieli capìu ca lu dicretu era scrittu, trasìu ntâ so casa, e li finestri dâ càmira di supra èrunu aperti versu Gerusalemmi. e tri voti ô jornu s’inginocchiava e priava e ludava lu so Diu, comu avìa fattu prima.
10a- Danieli non cancia lu sò cumportamentu e non si lassa nfruenzari di chista misura umana. Aprennu la finestra, mustra ca voli ca la sò lealtà ô Diu Onniputenti fussi canusciuta di tutti. Nta chistu mumentu, Danieli si gira versu Gerusalemmi unni, puru si distruttu, s'attrova lu tempiu di Diu. Picchì lu Spìritu Diu si manifestàu pi tantu tempu nna chistu tempiu santu ca avìa fattu la sò dimora, la sò abbitazzioni tirrestri.
Dan 6:11   Allura sti òmini traseru cu nu tumultu e attruvaru Danieli ca priava e chiamava lu sò Diu.
11a- Li tramaturi stàvanu 'n attesa e lu taliàvanu pi pigghiàrilu nta l'attu di disubbidiri ô dicretu riali ; attualmenti n’“ offensa flagrante ”.   
Dan 6:12   Allura vìnniru davanti ô re e ci parràru dû dicretu riali, dicennu: "Non hai scrittu nu dicretu ca chiḍḍu ca prigassi nta trenta jorna a nuḍḍu diu o omu, tranni a tia, o re, fussi jittatu ntâ fossa dî liuni?" Lu re rispunnìu: La cosa è sicura, secunnu la liggi dî Medi e dî Pirsiani, ca è ‘mmutàbbili.
12a- Lu re pò cunfirmari sulu lu dicretu ca scrissi e firmau iddu stissu.
Dan 6:13   E iḍḍi parràru n’àutra vota e dissiru ô re: “Danieli, ca è dâ priggiuni di Giuda, non ti cunsidirò, o re, né lu dicretu ca scrissi, ma fa la sò prighera tri voti ô jornu.”
13a- Pigghiatu a manu russa nna l'attu dâ sò prighera, Danieli veni dinunziatu. Lu re apprizza Danieli pû sò cumportamentu fideli e onesti. Farà subbitu la cunnissioni tra iḍḍu stissu e chistu Diu ca sirvi cu accussì assài zelu e fidiltà picchì ci priga règularmenti tri voti ô jornu . Chistu spiega lu duluri e l'afflizioni ca la cunnanna di Danieli ci causarà e l'iniziu dâ sò cunvirsioni ca veni. 
Dan 6:14   Quannu lu re sintìu chistu, si dispiaciu assài; misi lu cori pi libbirari Danieli, e nzinu ô tramontu dû suli travagghiò pi sarvàrilu.
14a- Lu re allura si capisci ca fu manipulatu e si metti a sarvari Danieli, ca apprizza assài. Ma li sò sforzi sunnu ‘n vanu e lu re purtroppu scopri prima di tuttu chistu : la littra ammazza, ma lu spìritu duna vita . Dànnu cchiù tardu a l'òmini chista esprissiuni, Diu mustra lu limiti dû rispettu dî liggi. La vita non pò èssiri rigulata supra li littri dî testi ligali. Ntô sò giudizziu divinu, Diu teni cuntu dî dittagghi ca la littra morta dâ sò liggi scritta ignora, e l'òmini senza Diu non hannu la saggizza di fari lu stissu. 
Dan 6:15   Ma sti òmini spinciunu lu re e ci dissiru: "Sai, o re, ca la liggi dî Medi e dî Pirsiani richiedi ca ogni dicretu o dicretu cunfirmatu dû re fussi finali."
15a- Li tramaturi arricurdanu la natura irrivocabbili (ingiustificata) dî dicisioni pigghiati dû re dî Medi e dî Persiani. Iḍḍu stissu è ‘ntrappulatu dâ sò curtura ereditaria. Ma capisci ca fu vittima di nu complottu contra Danieli.
Dan 6:16   Allura lu re cumannau e purtaru Danieli e lu jittaru ntâ fossa dî liuni. Lu re parrò e dissi a Danieli: Lu to Diu, ca sirbi sempri, ti libbiràssi!
16a- Lu re è custrittu a jittari Danieli ntâ fossa dî liuni, ma vulìssi di tuttu lu cori ca lu Diu ca sirvi accussì fidelimenti ntirvìni pi sarvàrilu.
Dan 6:17   Purtaru na petra e la misiru supra la vucca dâ fossa; Lu re lu sigillò cû so’ aneddu di sigillu e cu l’aneddi di sigillu dî so’ signuri, pi nun canciari nenti pi Danieli.
17a- Ccà, la spirènzia di Danieli havi sumigghianzi câ sippilluta di Cristu, la cui porta circulari di petra era puru sigillata pi evitari l'interventu umanu.
Dan 6:18   Allura lu re trasìu ntô so palazzu; passau la notti a dijunu, non ci chiamò na cuncubina, e non si putìa dari a durmiri.
18a- Stu cumpurtamentu dû re tistimunia la sò sincirità. Facennu chisti cosi mustra ca voli fari piaciri ô Diu di Danieli e ottèniri la sò savvizza di iḍḍu. Chistu è l'iniziu dâ sò cunvirsioni nna l'unicu Diu.
Dan 6:19   Lu re s'arrizzò la matina prestu e si nni iu 'n fretta â tana dî liuni.
19a- Na priparazzioni di purità seguita di na notti senza sonnu a causa dâ sò menti turmintata dû pinseri dâ morti di Danieli e chista fretta ntâ tana dî liuni all'alba non sunnu l'azzioni praticati di nu re paganu ma chiḍḍi di nu frati ca ama sò frati nna Diu.
Dan 6:20   E s'avvicinò â fossa e chiamò Danieli cu na vuci trista. Lu re parrò e dissi a Danieli: Danieli, sirvituri dû Diu vivu, lu to Diu, ca sirvi sempri, è capaci di libbiràriti dî liuni?
20a- Mentri s'avvicinava â fossa, chiamò Danieli cu na vuci trista
 Lu re spira ma iḍḍu scanta e scanta lu peggiu pi Danieli. Com'è gghiè, la sò spiranza è dimustrata dû fattu ca la chiama e ci fa na dumanna.
20b- Danieli, sirvituri dû Diu vivu, lu to Diu, ca sirvi sempri, fu capaci di libbiràriti dî liuni?
 Chiamannulu " Diu vivu ", Dariu tistimunia l'iniziu dâ sò cunvirsioni. Com'è gghiè, la sò dumanna " fu capaci di libbiràriti dî liuni?" " ci mustra ca ancora non lu canusci." Altrimenti avissa dittu: " Ti vulìa libbirari dî liuni ?" » .       
Dan 6:21   E Danieli dissi ô re: "O re, vivi pi sempri ." 
21a- Ntâ vucca dî cuspiraturi, ntô versu 6, l'esprissiuni avìa picca significatu, ma nna chiḍḍa di Danieli, prufizzia n'accessu â vita eterna riservata a l'elitti di Diu.
Dan 6:22   Lu me Diu mannau lu sò àngiulu, e chiudìu li vucchi dî liuni, ca non mi fìciru mali, pirchì mi truvai ‘nnuccenti davanti a iḍḍu. e puru davanti a tia, o re, nun facìa nenti di mali.
22a- Nna chista spirènzia, lu re Dariu si capisci quantu è stupidu, ingiustificatu e disappruvatu dû veru Diu Viventi ca Danieli sirvi senza ammucciari è lu pruggettu immutàbbili dî dicreti riali umani.
Dan 6:23   Allura lu re fu assài cuntentu e cumannau di purtari Danieli fora dâ fossa. Danieli fu pigghiatu dâ tana, e non ci truvaru nuḍḍu firiti, picchì si fidava dû so Diu.
23a- Allura lu re fu assai cuntentu
 Sta riazzioni di gioia naturali e spuntània rivela nu futuru scigghiutu di Diu picchì lu re ora avi la cirtìzza dâ sò esistenza e dû sò putiri.
23b- Danieli fu pigghiatu fora dâ fossa e non ci truvaru nuḍḍa firita.
 Propriu comu li vistiti dî tri cumpagni di Danieli buttati ntô furnaci surriscaldatu non foru abbruciati.
23c- pirchì s’avìa fidatu dû sò Diu
 Sta fiducia fu rivilata ntâ sò dicisioni di non ubbidiri ô dicretu riali ca avìa privatu Diu dî sò prighieri ; na scelta ‘mpossìbbili e ‘ncuncipìbbili pì chistu omu mudellu di fidi puramenti umana.  
Dan 6:24   Lu re cumannau e purtaru chiḍḍi òmini ca avìanu accusatu Danieli e li jittaru ntâ fossa dî liuni, iḍḍi, li sò picciriddi e li sò mugghieri . e prima ca arrivàssiru ô funnu dâ tana, li liuni li pigghiaru e li rumperu tutti l'ossi a pezzi.
24a- Diu vutau li tavuli supra li malvagi ca stavanu pinzannu ô mali. Ntô tempu dî re pirsiani ca avìanu a vèniri, la spirienza si ripitìu pi l’ebbreu Mardocheu, ca lu capu Aman vulìa ammazzari cû so’ pòpulu ntô tempu dâ Riggina Ester. Anchi ddà , è Aman ca finirà pi èssiri 'mpiccatu ntâ pinna eritta pi Mardocheu.
Dan 6:25   Doppu chistu lu re Dariu scrissi a tutti li genti, li nazziuna e li lingui, ca càmpanu nta tutta la terra , dicennu: "La paci sia abbunnanti."
25a- Sta nova scrittura dû re è chiḍḍa di n’omu cunquistatu dû Diu vivu. Ora essennu 'n paci pirfetta ntô sò cori, usa la sò pusizziuni cumannanti pi rifiririsi a tutti li genti dû sò regnu la tistimunianza dâ sò paci ca ricivìu dû veru Diu. 
Dan 6:26   Cumannu ca nta tuttu lu me regnu ci fussi paura e scantu dû Diu di Danieli. Picchì è lu Diu vivu, e dura pi sempri; lu sò regnu nun sarà mai distruttu, e lu sò duminiu durerà nzinu â fini.
26a- òrdinu ca pi tutta l'estensioni dû me regnu
Lu re òrdina ma non furza nuddu.
26b- avemu paura e scantu pû Diu di Danieli
Ma arricchitu di chista spirènzia, iḍḍu mpòni la paura e lu scantu dû Diu di Danieli pi dissuadiri l'auturi di na nova trama fumintata contra Danieli.
26c- Picchì è lu Diu vivu, e dura pi sempri.
Spera ca sta tistimunianza fussi arricivuta ntê cori dû pòpulu dû regnu, e pi chistu lu luda e lu esalta.
26d- lu sò regnu nun sarà mai distruttu, e lu sò duminiu durerà nzinu â fini
È n'àutra vota proclamatu lu caràttiri eternu dû quintu regnu dâ statua.
Dan 6:27   Iḍḍu è lu libbiraturi e lu sarvaturi, ca fa segni e maravigghi ntô celu e ntâ terra. È chiḍḍu ca libbirò Danieli dû putiri dî liuni.
27a- E' chiddu ca libbira e sarba
 Lu re tistimunia di chiḍḍu ca vitti, ma chista libbirazzioni e savvizza riguarda sulu lu corpu fìsicu, la vita di Danieli. Sarà necessariu aspittari la vìnnita di Gesù Cristu pi capiri lu disìu di Diu di libbirari e sarvari dû piccatu. Ma affirmamu ca lu re naturalmenti sintìa lu bisognu di purificarisi pi fari piaciri ô Diu vivu.
27b- chi fa signa e maravigghi ntô celu e ntâ terra
 Lu libbru di Danieli tistimunia di chisti segni e maravigghi, azzioni suprannaturali ca Diu fici, ma stà attenti, lu diavulu e li sò dimònii ponnu puru cuntraffari certi miraculi divini. Pi identificari ntra li dui possibbili urìggini, basta capiri cu beneficia dô messaggiu cunsignatu. Purta all'ubbidienza ô Diu Criaturi, o â disubbidienza ? 
Dan 6:28   Danieli prusperò ntô regnu di Dariu e ntô regnu di Ciru lu pirsianu.
28a- Capemu ca Danieli non turnarà ntâ sò terra natali, ma li lizziuni ca Diu ci 'nzignàu ntô Dan.9 l'avìssiru fattu accittari senza suffriri chistu distinu dicisu dû sò Diu.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Danieli 7
 
Dan 7:1 Ntô primu annu di Balsazzar, re di Babbilònia, Danieli sunnò nu sonnu, e ci vinniru visioni ntâ testa mentri era curcatu ntô so lettu. Poi scrivìu lu sonnu e cuntàu li cosi principali. 
1a- Lu primu annu di Belsazzar re di Babilonia
 Cioè nnô – 605. Dâ visioni di Dan.2, passaru 50 anni. Doppu la morti dû granni re Nabucodonosor, ci succidìu lu niputi Belsazzar.
Dan 7:2 : Danieli accuminciò e dissi : "Vidiu nnâ me visioni di notti, e eccu, li quattru venti dû celu si sciarriàvanu supra lu granni mari." 
2a-  li quattru venti dû celu scuppiaru 'n
 È li guerri univirsali ca purtanu li duminatura a allargari u so’ putiri nnâ dirizzioni dî quattru punti cardinali , versu u nord , u sud, l’est e l’ovest.
2b-   supra lu mari granni
 L'immaggini non è lusingatrici pi l'umanitati, pirchì lu mari, puru granni, è nu sìmmulu dâ morti. Chistu non è, ntô pianu di Diu, l'ambienti priparatu pi l'omu fattu â sò immaggini, secunnu lu Gen. 1. Lu sò ambienti è la terra. Ma l'umanità pirdìu, dû piccatu urigginali, attraversu la sò disubbidienza, la sò immaggini divina e non è cchiù ntê sò occhi puri e santi nenti autru ca armali marini impuri e voraci ca si divòrunu l'unu cu l'àutru sutta l'ispirazzioni dû diavulu e dî dimònii. Ntâ sta visioni, lu mari simmulizza la massa anònima di l'èssiri umani.
 Inoltri, l'aria cuperta dâ prufizzìa riguarda li pòpuli culligati dê soi aspetti custieri ca cunfinanu cô Mari Meditirràniu . Lu mari havi perciò nu rolu mpurtanti nta l'azzioni bellichi dî cunquisti dî duminatura
Dan 7:3 E quattru granni armali nisceru dû mari, diversi l'una di l'autra .
3a- E quattru granni armali nisceru dû mari
Attruvamu nta na nova visioni l'insignamentu datu ntô Danieli 2, ma ccà, l'armali sostituisciunu li parti dô corpu dâ statua .
3b- diversi l'una di l' autra
 Comu li matiriali dâ statua di Dan.2.
Dan 7:4 Lu primu era comu nu liuni , e avìa l'ali di l'aquila; Guardài finu a quannu ci s'avìanu scippatu l'ali ; fu pigghiatu dâ terra e fattu stari supra li pedi comu n'omu, e ci fu datu lu cori di n'omu.
4a- Lu primu era comu nu liuni , e avìa l'ali di l'aquila.
Ccà la testa d'oru dû re caldeu di Dan.2 addiventa nu liuni cu l'ali d'aquila ; emblema 'ncisu supra li petri blu di Babilònia, l'orgògliu dô re Nabucodonosor ntô Dan.4.
4b- Taliai nzinu a quannu ci s'arrubbarunu l'ali
La prufizzìa parra dî setti anni o setti tempi duranti li quali lu re Nabucodonosor fu fattu stupidu di Diu. Duranti chisti 7 anni ( setti voti ) di umiliazzioni prufizziata ntô Dan.4:16, lu sò cori umanu fu livatu , sustituitu dû cori di na bestia.
4c-  fu pigghiatu dâ terra e fattu stari supra li pedi comu n'omu, e ci fu datu lu cori di n'omu.
  La sò cunvirsioni ô Diu Criaturi è ccà cunfirmata. La sò spirènzia ci pirmetti di capiri ca , pi Diu, l'omu è omu sulu quannu lu sò cori porta l'immàggini di chiḍḍu di Diu. Lu rivilarà ntâ sò 'ncarnazzioni nna Gesù Cristu lu mudellu divinu pirfettu d'amuri e ubbidienza. 
Dan 7:5   E eccu, na sicunna bestia comu n'ursu s'arristau di na parti ; Avìa tri costoli 'n vucca ntra li denti, e ci dissiru : Arrìvati, manciati assài carni.
5a- E eccu, na secunna bestia comu n'ursu stava di nu latu
 Doppu lu re caldeu, lu pettu d'argentu e li vrazza dê Medi e dê Persiani addivintaru n'ursu . La pricisioni " ca s'attruvava di nu latu " illustra lu duminiu pirsianu ca cumparìu secunnu doppu lu duminiu dî Medi, ma li so cunquisti uttinuti dû re Ciru 2 lu pirsianu ci dettiru nu putiri assái cchiù granni di chiḍḍu dî Medi.  
5b- avìa tri costi 'n vucca ntra li denti, e ci dissiru : Alzati, divora assai carni
Li pirsiani duminaru li Medi e cunquistaru tri paisi : Lidia dû riccu re Cresu ntô 546, Babilònia ntô 539 e l'Eggittu ntô 525. 
Dan 7:6   Doppu chistu guardai e eccu n'autru comu nu liopardu , ca avìa ntâ schiena quattru ali comu n'aceḍḍu . Chistu armali avìa quattru testi e ci fu datu lu duminiu.
6a- Doppu chistu guardai, e eccu n'autru comu nu liopardu
 stissa manera, la panza e li cosci di bronzu dî guvirnanti greci addivèntanu nu liopardu cu quattru ali d'aceddu ; Li macchi dû liopardu grecu lu fannu sìmmulu dû piccatu .  
6b- e avìa supra la spalla quattru ali comu n'aceddu
Li quattru ali d'aceḍḍi assuciati ô liopardu illustranu e cunfirmanu la vilucità estrema dê cunquisti dô so giòvini re Alessandru Magnu (ntra -336 e -323). 
6c- Stu armali avìa quattru testi, e ci fu datu lu duminiu
 Ccà, " quattru testi " ma ntô Dan.8 sarà " quattru corna granni " ca disignunu li duminaturi greci succissuri di Alissandru Magnu : Seleucu, Tulumeu, Lisimacu e Cassandru.     
Dan 7:7   Doppu chistu vitti ntê visioni di notti, e eccu na quarta bestia, spaventusa, tirribbili, e forti assài; avìa granni denti di ferru, manciava, rumpiva a pezzi, e calciava sutta li pedi chiḍḍu ca ci arristava ; Era diversu di tutti l'armali prima di iḍḍu, e avìa deci corna.
7a- Doppu chistu vitti ntê visioni di notti, e eccu na quarta bestia, spaventusa e tirribbili, e assai forti
Ancora ccà, li jammi di ferru dû ‘Mperu Rumanu addivèntanu nu mostru cu li denti di ferru e deci corna . Picchì secunnu Apo.13:2, sulu iḍḍu porta li criteri dî 3 ‘mperi pricidenti : Forza dû liuni , cunfirmatu ‘n chistu versu unni è spicificatu : straordinariamenti forti ; lu putiri di l'ursu , e la vilucità dû liopardu cu l'eredità dû sò piccatu simmulizzatu dî sò macchi.       
7b- avìa granni denti di ferru, manciava, rumpiva a pezzi e calciava sutta li pedi chiddu ca arristava;
 Sti dittagghi ci attribbuisciunu carnificina e massacri fatti dû sìmmulu dû ferru rumanu ca cuntinuarunu nzinu â fini dû munnu, attraversu lu sò duminiu papali.
7c- Era diversu di tutti l'armali prima di iḍḍu, e avìa deci corna.
Li deci corna rapprisentunu li Franchi, li Lumbardi, l'Alamanni, l'Anglusassoni, li Visigoti , li Burgogni, li Svevi, l'Eruli, li Vandali e l'Ostrogoti. Chisti sunnu li deci regni cristiani ca si furmaru doppu lu crollu di l'Imperu Rumanu dû 395, secunnu li spiegazzioni dati di l'ànghjulu a Danieli ntô versu 24. 
Dan 7:8   E guardai li corna e eccu ca ntra iḍḍi niscìu n’àutru cornu nicu, e davanti a chiḍḍu cornu s’avìanu sbucciatu tri dî primi corna. e eccu, avìa l'occhi comu l'occhi di n'omu, e na vucca ca parrava arrucanti.
8a- Cunsidirài li corna, e eccu, n’àutru cornu nicu niscìu di menzu a iddi
Lu cornu nicu nesci di unu dî deci corna , ca disigna l'Italia ostrogòtica unni si trova la città di Roma e l' accussì diciuta " sedi santa " papali , ntô Palazzu Latiranu supra lu Munti Caelianu ; Nomu latinu ca significa : lu celu.       
8b- e tri di li primi corna foru scippati davanti a ddu cornu
Li corna strappati sunnu crunulòggicamenti : li tri re diposti dû versu 24, vali a ddìri, l'Eruli tra lu 493 e lu 510, poi successivamenti, li Vànnali ntô 533 e l'Ostrogoti ntô 538 ca foru cacciati di Roma dû Ginirali Belisariu sutta l'ordini di Giustinianu I difinitivu ntô 500 . Picchì avemu a nutari la cunsiquenza di l'esprissioni prima di stu cornu . Chistu veni a diri ca lu Cornu nun avi nuḍḍu putiri militari pirsunali e beneficia dâ forza armata dê munarchi ca lu temunu e lu temunu lu so putiri riliggiusu e quinni prifirisciunu sustinìrilu e ubbidirilu. Chistu raggiunamentu veni cunfirmatu ntô Dan.8:24 unni lèggimu : lu sò putiri aumintarà, ma non dâ sò forza e lu versu 25 spicificarà : pâ sò pruspirità e lu successu dî sò trucchi, avrà arrugganza ntô sò cori . Accussì si dimustra ca la virità ricivi la cunferma sulu raggruppannu messaggi simili sparsi ntê diversi capituli dô libbru di Danieli e cchiù ampiamenti ntâ tutta la Bibbia. Siparati, li capituli dû libbru " sigillanu " la prufizzìa e li sò messaggi , chiḍḍi cchiù suttili e mpurtanti arrestunu inaccessìbbili.         
8c- e eccu, avìa l'occhi comu l'occhi di n'omu
Ntô Riv. 9, lu Spìritu prifaci li sò discrizziuni cû tèrmini comu . In chista manera, iḍḍu suggirisci na sumigghianza di l'aspettu ca non è la rialtà. Anchi ccà , avemu a nutari la sumigghianza cu l' omu ncarnatu ntâ sò pirfizzioni nna Gesù Cristu, ma iḍḍu avi sulu la pritinzioni. Ma c'è di cchiù, picchì l'" occhi " sunnu simmòlici dâ chiaruvidenza dî prufetti di cui Gesù è puru lu mudellu pirfettu. E lu Spìritu alludi â pritinzioni prufìtica dû papatu ca finirà pi stabbiliri la sò sedi ufficiali ntâ Città dû Vaticanu, na palora ca significa : prufìzziari, dû latinu " vaticinare " . Chistu sarà cunfirmatu nnâ Ap. 2:20, quannu lu Spìritu paragona sta chiesa cattòlica rumana a Jezabel ca ammazzau li prufetti di YaHWéH , la fìmmina furastera ca adurava li Baali , maritata cû re Acab. Lu paraguni è giustificatu picchì lu papismu metti â morti ntê pali di l'Inquisizzioni li veri prufetti di Diu nna Cristu.      
8d- e na vucca, ca parrava cu arrucanza.
Nna chistu capitulu 7, lu divinu rigista e rigista prisenta nna " zoom " l'era cristiana ca lu prioccupa particularmenti, lu pirìudu tra la fini di l'Imperu Rumanu e lu gluriusu ritornu di Cristu nna Micheli, lu sò nomi cilesti tra l'ànghili. Annuncia l'arrivu di nu re arrugganti, pirsicutaturi dî santi di l'Autu , ca attacca li standard riliggiusi divini, circannu di canciari li tempi e la liggi , li deci cumannamenti ma puru autri ordinanzi divini. Lu Spìritu annuncia la sò punizzioni finali ; sarà " cunsumatu dû focu pi li sò palori arrugganti ." Pirciò, la scena dû giudizziu cilesti dû settimu millenniu è prisintata subbitu doppu la minziuni dî sò palori arrugganti . Prima di iḍḍa, lu re Nabucodonosor avìa mustratu puru l'arrucanza ma accittàu umilmenti la lizziuni d'umiliazzioni ca ci detti Diu.        
 
Lu Giudizziu Celesti
 
Dan 7:9   Vidìa nzinu a quannu li troni foru misi. E l'Anticu dî Jorni s'assittàu. Li sò vistiti èranu janchi comu la nivi, e li capiddi dâ sò testa èranu comu lana pura ; lu sò tronu era comu fiammi di focu, e li sò roti comu focu ardenti.
9a- Vidai comu si mittìanu li troni
Chista scena rapprisenta lu tempu dû giudizziu ca sarà purtatu avanti dî santi riscattati di Gesù Cristu ntâ sò prisenza, assittati supra li troni , ntô celu secunnu lu Riv. 4, duranti li mill'anni citati ntô Riv. 20. Chistu giudizziu pripara li cunnizzioni pi l' ùrtimu giudizziu , la cui esecuzzioni è illustrata ntô versu 11.   
9b- E l'Anticu dî Jorni s'assittàu.
 Chistu è lu Cristu divinizzatu, l'unicu Diu criaturi. L'azzioni dû verbu sit ìnnica la firmata di n'attivitati 'n pedi, è l'immaggini dû riposu. Lu celu è ‘n paci assuluta. Ntâ terra, li malvagi foru distrutti ô ritornu di Cristu.
9c- Li sò vistiti èranu janchi comu la nivi, e li capiddi dâ sò testa èranu comu lana pura
 Lu jancu è lu sìmmulu dâ purità pirfetta di Diu ca riguarda tutta la sò natura ô livellu dî sò vistiti , sìmmuli dî sò òpiri e li capiddi dâ sò testa ca sunnu na curuna di saggizza pura e pirfetta lìbbira di tutti li piccati .
Stu versu suggirisci Isa.1:18 : Veni, e raggiunamu nzèmmula! dici Signuri. Puru si li tò piccati sunnu scarlatti, sunnu janchi comu la nivi; puru si sunnu russi comu lu crimson, sunnu comu la lana. 
 9d- lu sò tronu era comu ciami di focu,
 Lu tronu disigna lu postu dû granni Giudici, ca voli diri lu giudizziu dû pinseri di Diu. È misu sutta l'immaggini dî fiammi di focu ca sarànu l'occhi dû Cristu giustificanti nna Ap. 1, 14 unni attruvamu li discrizziuni di chistu versu. Lu focu distruggi, ca duna a stu giudizziu lu scopu di distruggiri li nimici di Diu e dî sò eletti. Siccomu chisti sunnu già morti, chistu giudizziu riguarda la sicunna morti ca difinitivamenti colpisci lu cunnannatu.
9°- e li roti comu nu focu ardenti.
Lu tronu havi roti rispettu a nu focu ardenti ca s'adduma ntâ terra : Ap. 20, 14-15 : la sicunna morti è lu lagu di focu . Li roti pirciò suggirìscinu lu muvimentu dî jùdici dû celu â terra pi l'esicuzzioni dî verditti prununziati. Lu Diu viventi , lu granni Giudici , si muvi e quannu la terra si rinnova e purifica , si muvi n'autra vota pi stallari lu sò tronu riali secunnu Apoc. 21:2-3.  
Dan 7:10   Nu ciumi di focu scurriu e niscìu di davanti a iḍḍu. Mille migliaia lu sirveru, e decimila voti decimila s'arristaru davanti a iddu. Li giudici s'assittaru e li libbra foru aperti.
10a- Un ciumi di focu scurriu e niscìu di davanti a iddu
 Lu focu purificanti ca scinni dû celu pi divurgari l'ànimi dî morti caduti e poi risurretti, secunnu Apoc. 20:9 : E iḍḍi acchianaru supra la facci dâ terra, e circunnaru lu campu dî santi e la città amata . Ma lu focu scinnìu dû celu e li divurgìu . 
10b- Milli migghiara lu sirveru
 Cioè nu miliuni d'ànimi, scigghiuti riscattati dâ terra.
10c- e decimila miliuna s'arristaru 'n sò prisenza
 Deci miliardi di ànimi tirrestri chiamati di Diu sunnu risurretti e chiamati davanti a Iḍḍu e ê sò giudici pi subbiri la giusta sintenza divina dâ secunna morti , na cosa cunfirmata nna Lucca 19:27 : Â fini, chiḍḍi nimici mei , ca non vulìssiru ca iu regnu supra di iḍḍi, purtatimi ccà e ammazzalli . ‘n chista manera lu Spìritu cunfirma li palori ca parrò ‘ntraversu Gesù ‘n Matteu 22:14 : Picchì tanti sunnu chiamati, ma picca sunnu scigghiuti . Chistu sarà suprattuttu lu casu nnî ùrtimi jorna secunnu Lucca 18:8 : ... Ma quannu veni lu Figghiu di l'omu, truvarà la fidi nnâ terra?    
10d- Li jùdici s'assittàru, e li libbra foru graputi
 La Curti suprema giudicherà supra la basi dî tistimunianzi ca pirmitteru lu giudizziu e l'accusi adattati ‘n manera ‘nnividuali pi ogni ànima cundannata. Li sò libbra cuntènunu la vita di na criatura, tinuta 'n mimòria di Diu, cu l'ànghjuli fideli comu tistimuni, attuarmenti invisìbbili ê terrestri. 
Dan 7:11   Allura vidiu pi li granni palori ca parrava lu cornu; e mentri taliava, l'armalu fu ammazzatu.
11a- Tagghiai allura, pi li palori arrugganti ca parrava lu cornu
Comu innicanu li palori " pi palori arrugganti ", chistu versu voli mustrari la rilazziuni causa-effettu ca difinisci lu giudizziu di Diu. Nun giudica senza causa.  
11b- e mentri taliava, l'armali fu ammazzatu
Si lu quartu armali ca rapprisenta la succissioni, Roma 'mpiriali - deci regni eurupei - Roma papali, veni distruttu dû focu, è pi l' attivitati orali arrugganti di Roma papali ; attività ca cuntinuarà nzinu ô ritornu di Cristu. 
11c- e lu sò corpu fu distruttu , cunsignatu ô focu pi èssiri abbruciatu .
Lu giudizziu colpisci ntô stissu tempu lu cornu nicu e li deci corna civili ca lu sustinìunu e participàunu ê sò piccati secunnu Apoc. 18:4. Lu lagu di focu dâ secunna morti li divora e li distruggi .
Dan 7:12   E l'àutri besti foru livati ​​dû putiri, ma la sò vita fu allungata pi na staggiuni.
12a- L'àutri armali foru livati ​​lu putiri
Ccà, comu ntâ Riv. 19:20 e 21, lu Spìritu rivela ca nu distinu diversu è 'n riserva pî piccatura urdinari dû paganismu , essennu eredi dû piccatu urigginali trasmissu di Adamu ê massi umani di tutta la storia tirrestri.
12b- ma ci foru cuncessi n'estinzioni dâ vita pi nu certu tempu
 Sta pricisioni avi lu scopu di significari lu vantaggiu di l'imperi pricidenti pi non aviri spirimintatu la fini dû so' dominiu â fini dû munnu comu fu lu casu dû quartu armali rumanu sutta la so' urtima forma di guvernu cristianu univirsali ô tempu dû ritornu di Gesù Cristu. La fini dû IV sèculu fu sinnata di la sò distruzzioni cumpreta Doppu chistu la terra arristarà senza furma e vacanti nna l'immaggini di l'abbissu di Gen. 1:2.
 
Gesù Cristu, figghiu di l'omu
Dan 7:13   Vidiu ntê visioni di notti, e eccu, unu comu lu Figghiu di l'omu vinni cu li nùvuli dû celu; s'avvicinò a l'Anticu dî Jorni, e iḍḍi lu purtaru vicinu a iḍḍu.
13a- Vidiu ntê visioni di notti, e eccu, cu li nùvuli dû celu vinni unu comu nu figghiu di l'omu
Chista cumparsa dû figghiu di l'omu fa capiri lu significatu datu ô giudizziu ca appena fu citatu. Lu giudizziu apparteni a Cristu. Ma ô tempu di Danieli, Gesù non era ancùora vinutu, quinni Diu rapprisenta chiḍḍu ca farà attraversu lu sò ministru tirrestri duranti la sò prima vìnnita ntâ terra di l'òmini.
13b- s'avvicinò a l'Anticu dî Jorni, e iḍḍi lu purtaru vicinu a iḍḍu.
Doppu la sò morti, si risurgirà, pi prisintari la sò giustizzia pirfetta ca fu sacrificata comu uffritta ô Diu offisu, pi ottèniri lu pirdunu dî sò fideli eletti, urdinati e scigghiuti di iḍḍu stissu. L'immàggini prisintata 'nzigna lu principiu dâ savvizza ottinuta dâ fidi ntô sacrificiu vuluntariu di Diu pi Cristu. E iḍḍa cunfirma la sò validità cu Diu.
Dan 7:14   E ci fu datu lu putiri, la gloria e lu regnu. e tutti li pòpuli, li nazziuna e li lingui lu sirvìanu. Lu sò duminiu è nu duminiu 'ternu, ca non passa, e lu sò regnu chiḍḍu ca non sarà distruttu.
14a- E ci dettiru lu duminiu, la gloria e lu regnu.
Li dati di chistu versu sunnu riassunti nna chisti versi di Matteu 28:18 nzinu a 20 ca cunfirmanu ca lu giudizziu apparteni a Gesù Cristu: Gesù, avvicinànnusi, li parràu accussì: Tutta l'autorità mi fu data ntô celu e ntâ terra . Vai quinni e facìti discìpuli di tutti li nazziuna, battiànnuli ntô nomu dû Patri, dû Figghiu e dû Spìritu Santu, nzignànnuli a rispittari tuttu chiḍḍu ca vi cumannai. E eccu, sugnu cu voi sempri, nzinu â fini dû munnu . 
14b- e tutti li pòpuli, li nazziuna e li lingui lu sirvìanu
 ‘n termini assoluti, sarà nnâ terra nova, chiḍḍa vecchia rinnovata e glurificata doppu u settimu millenniu. Ma li riscattati foru scigghiuti di tutti li pòpuli, li nazziuna e l'òmini di tutti li lingui dâ salvezza unica ottinuta di Gesù Cristu picchì lu sirveru duranti la sò vita. Nnâ Ap. 10:11 e 17:15 sta espressioni indica l’Europa cristianizzata e u munnu occidentali. Attruvamu nna chistu gruppu lu miliuni di eletti sarbati ca sèrvunu a Diu ntô versu 10.
14c- e lu sò regnu nun sarà mai distruttu
Li dittagghi citati ntô Dan.2:44 supra iḍḍu sunnu cunfirmati ccà : lu sò regnu non sarà mai distruttu. 
Dan 7:15   Iu, Danieli, era turmintatu dintra di mia, e li visioni dâ me testa mi turmintaru.
15a- Iu, Danieli, era turbatu di spiritu dintra di mia
Lu prubblema di Danieli è giustificatu, la visioni annuncia nu pirìculu pî santi di Diu.
15b- e li visioni ntâ testa mi spavintaru.
Prestu la sò visioni di Micheli pruducirà lu stissu effettu supra di iḍḍu, secunnu Dan.10:8 : E arristàu sulu, e vitti sta granni visioni: la forza mi fallìu, la facci canciau culuri e si scumpunìu, e pirdìu tuttu lu vigori. Spiegazzioni : lu Figghiu di l'omu e Micheli sunnu la stissa pirsuna divina . Lu terruri carattirizzarà lu regnu di Roma, pirchì nta chisti dui duminazzioni succissivi, non darà ô pòpulu santi duminaturi comu Nabucodonosor, Dariu lu Mediu e Ciru II lu Persianu.  
Dan 7:16   E arrivàu a unu di chiḍḍi ca stàvanu ddà e ci dumannai la virità di tutti chisti cosi. Mi dissi, e mi detti la spiegazzioni:
16a- Ccà accumincianu l'autri spiegazziuni dati di l'ànghjulu.
 
Dan 7:17   Sti granni armali, ca sunnu quattru, sunnu quattru re, ca nascirannu dâ terra .
17a- Accùra ca chista difinizzioni s'applica tantu ê succissioni rivilati ntô Dan.2 di l'immaggini dâ statua comu ccà ntô Dan.7, di chiḍḍa di l' armali .
Dan 7:18   Ma li santi di l'Autu pigghiaru lu regnu e pussidirànu lu regnu pi sempri, pi sempri e sempri.
18a- Lu stissu cummentu dî quattru succissioni. Ancora na vota, lu quintu riguarda lu regnu eternu di l'elitti ca Cristu costruisci supra la sò vittoria supra lu piccatu e la morti.
Dan 7:19   Allura vulìa sapiri la virità dâ quarta bestia, ca era diversa di tutti l'autri, assài tirribbili, ca avìa denti di ferru e artigli di ramu, ca divurgàvanu, rumpìanu a pezzi e stampavanu lu residuu sutta li pedi ;
19a- chi avìa li denti di ferru
Ccà attruvamu, ntê denti , lu ferru già sìmmulu dâ durizza di l'Imperu Rumanu disignatu dê jammi dâ statua di Dan.2.
19b- e chiodi di bronzu .
Nna chisti nfurmazzioni aggiuntivi, l'ànghjulu spicìfica : e chiodi di bronzu . L'eredità dô piccatu grecu è quinni cunfirmata di chistu matiriali impuru, na liga ca simmulizzava lu 'mperu grecu ntâ panza e ntê cosci dâ statua di Dan.2. 
19c- chi manciau, lu rumpìu, e calciò sutta li pedi zoccu arristava
 Mangiari , o pigghiari profitti dî cosi cunquistati, ca fannu crìsciri - rumpiri , o vinculari e distruggiri - calciari sutta li pedi , o disprizzari e pirsicutari - Chisti sunnu l'azzioni ca li dui succissivi " Romi " e lu sò supportu civili e riliggiusu praticarunu nzinu ô ritornu di Cristu . Ntô Ap. 12:17 : lu Spìritu disigna l'ùrtimi " avvintisti " câ palora " restu ".       
Dan 7:20   e li deci corna ca èrunu ntâ sò testa, e l'àutru ca niscìu, e davanti a cui cadìu tri lu cornu ca avìa l'occhi e na vucca ca parrava cosi granni e na facci cchiù granni di l'àutri .
20a- Chistu versu porta nu dittagghiu cuntraddittòriu ô versu 8. Comu lu “ cornu nicu ” ccà pigghia n’aspettu cchiù granni di l’autri ? Chistu è unni è diversu di l'àutri re dî deci corna . Iḍḍa è assài dèbbuli e fràggili e comunqui , attraversu la cridulità e la paura di Diu ca dici di rapprisintari ntâ terra, li dumina e li manipula a sò vuluntà, tranni pi rari eccizzioni.    
Dan 7:21   E vitti lu stissu cornu ca facìa la guerra chî santi e li vincìa.
21a- Lu paradossu cuntinua. Iḍḍa dici ca rapprisenta la cchiù auta santità e Diu l'accusa di pirsicutari li sò santi. Allura sulu na spiegazzioni : iḍḍa s'attrova comu si rispira. Lu sò successu è chiḍḍu di n'immensa minzogna ngrannenti e divastanti , assài distruttiva dû percorsu tracciatu di Gesù Cristu. 
Dan 7:22   nzinu a quannu l'Anticu dî jorna vinni e giudicò li santi di l'Autu, e arrivò lu tempu ca li santi pussideru lu regnu.
22a- Pî furtuna, la bona nutizzia è cunfirmata. Doppu l'azzioni scuri di Roma papali e dî sò sustinitura civili e riliggiusi, la vittoria finali annarà a Cristu e ê sò scigghiuti.
 
 Li versi 23 e 24 spicìficanu l'òrdini dâ succissiuni.
Dan 7:23   Accussì mi dissi : La quarta bestia è nu quartu regnu ca sarà ntâ terra, diversu di tutti li regni, e ca divurzirà tutta la terra, la calciarà e la rumpirà a pezzi.
23a - Lu ‘Mperu Rumanu paganu nnâ so’ forma ‘mpiriali tra – 27 e 395.
Dan 7:24   E li deci corna di stu regnu sunnu deci re ca nascirannu. Doppu iḍḍi nascirà n’àutru, ca sarà diversu dû primu, e iḍḍu suttumissi tri re.
24a- È grazzi a sta pricisioni ca putemu idintificari sti deci corna cu li deci regni cristiani furmati ntô tirritoriu uccidintali dû mpiru rumanu cullassatu e sfracicatu. Stu tirritoriu è chiḍḍu dâ nostra attuali Europa : l'UE (o UE) . 
Dan 7:25   E parrarà paroli contra l'Autu , e sfacciarà li santi di l'Autu, e pinzarà a canciari li tempi e li liggi: e li santi sunnu cunsignati ntê sò manu pi nu tempu, tempi e menzu tempu.
25a- Parrarà palori contra l' Autu
Diu cuncintra nna chistu versu la sò dinunzia dî piccati ca imputa ô riggimi papali rumanu e ê sò pridicissuri viscuvi di Roma di cui lu mali cummissu fu pupularizzatu, giustificatu e 'nsignatu ê multitudini ignuranti. Lu Spìritu elenca l'accusazzioni, accuminciannu cchî cchiù gravi : li palori contra lu Supremu stissu. Paradossalamenti, li papi affìrmanu di sirviri Diu e lu rapprisèntanu ntâ terra. Ma è pricisamenti chista pritinzioni ca custituisci la culpa picchì Diu non approva pi nenti chista pritinzioni papali . E di cunsiguenza , tuttu chiḍḍu ca Roma insigna falsamenti supra Diu Lu nfruenza pirsunalmenti. 
25b- opprimirà li santi di l' Autu
La pirsicuzzioni ingiusta dî santi dû versu 21 è ccà ricurdata e cunfirmata. Li giudizzi sunnu pronunciati dî tribbunali riliggiusi canusciuti comu " Santa Inquisizzioni ". La turtura è usata pi custringiri li genti nnuccenti a ammittiri la sò culpa.   
25c- e spirarà di canciari tempi e liggi
 Chista accusazzioni duna ô litturi la pussibbilità di ristabbiliri li virità funnamintali dû cultu dû veru e sulu Diu viventi.
Lu beddu ordini stabbilìtu di Diu fu canciatu dî riliggiusi rumani. Secunnu Esodu 12:2, Diu dissi a l'ebbrei quannu partìru di l'Eggittu : Stu misi sarà l'iniziu dî misi pi voi; sarà pi tia lu primu misi di l'annu . Chistu è n’ordini, non sulu nu suggerimentu. E siccomu la savvizza veni di l'ebbrei secunnu Gesù Cristu, di l'Esodu, ogni èssiri ca trasi ntâ savvizza trasi puru ntâ famigghia di Diu unni lu sò ordini avi a rignari e èssiri rispittatu. La vera duttrina dâ savvizza è chista , e è accussì dî tempi di l'apòstuli. Nna Cristu, l'Israeli di Diu pigghiàu n'aspettu spirituali, è comunqui lu sò Israeli pi cui stabbilìu lu sò ordini e li sò duttrini. Secunnu Rom 11:24, lu gentili cunvirtutu è ‘nfittu nnâ ràdica e nnô troncu ebbraicu di Abbrahamu, no ô cuntrariu. Iḍḍu è avvirtutu di Paulu contra l'incridenza ca addivintàu fatali pi l'ebbrei ribbelli dû vecchiu pattu e sarà puru fatali pî cristiani ribbelli dû novu ; chi riguarda direttamenti a fidi cattòlica rumana, e u studiu di Dan.8 lu cunfirmarà, dô 1843, a li cristiani prutistanti.  
 Siamu sulu all'iniziu di na longa rivelazziuni prufìtica unni l'accusazzioni divina fatta nna chistu versu è onniprisenti accussì tirribbili e drammàtici sunnu li cunsiquenzi. Li tempi canciati dâ prioccupazzioni di Roma : 
 1 – lu riposu sabbaticu dû quartu cumannamentu di Diu. Lu sèttimu jornu fu sustituitu dû 7 marzu 321 dû primu jornu, cunzidiratu nu jornu profanu e l'inizziu dâ simana di Diu. Inoltri, stu primu jornu fu mpustu dû mpiraturi rumanu Custantinu I quannu fu didicatu ô cultu dû " suli vinirabbili ‘ncunquistatu ", lu suli divinizzatu dî pagani, già 'n Eggittu, sìmmulu bìbbricu dû piccatu. Danieli 5 ci mustrò comu Diu punisci l'indignazzioni ca ci foru fatti, l'omu è accussì avvirtutu e sapi chiḍḍu ca l'aspetta quannu Diu lu giudica comu giudicau e ammazzau lu re Belsazzar. Lu Sabbath santificatu di Diu dâ funnazziuni dû munnu avi la duppia carattirìstica di riguardari lu tempu e la liggi divina, comu dici lu nostru versu.   
 2 – L’ iniziu di l’ annu, ca originariamenti si virificò nnâ primavera , na parola ca significa prima vota , fu canciata pi aviri locu ô princìpiu di l’invernu.
3 – Secunnu Diu, lu canciamentu dû jornu si virifica ô tramontu, nna l'òrdini di notti e jornu , no a menzannotti, picchì è puntuatu e signatu dî stiḍḍi ca criàu pi chistu scopu.
Lu canciamentu dâ liggi va assái cchiù avanti di l'argumentu dû Sabbath. Roma non profanau li vasi d'oru dô tempiu si pirmittìu di canciari lu testu urigginali dê palori scritti di Diu cô so ditu supra li tavuletti di petra dati a Mosè; Cosi accussì santi ca tuccari l'arca unni s'attruvàrunu avìa a èssiri 'ncuntratu câ morti subbitu di Diu.
25c- e li santi sunnu cunsignati ntê sò manu pi nu tempu, tempi e menzu tempu
 Chi significa nu tempu ? La spirènzia dû re Nabucodonosor ci duna la risposta ntô Dan 4:23 : Ti cacciaru di l'òmini, e la tò dimora sarà cu l'armali dû campu ti fannu manciari l'erba comu li voi; e setti tempi passanu supra di te , nzinu a quannu sapi ca l'Autu guverna ntô regnu di l'òmini e lu duna a cu' voli. Doppu chista dura spirènzia, lu re dici ntô versu 34 : Doppu lu tempu stabbilìtu , iu, Nabucodonosor, alzài l'occhi ô celu e li me sensi mi turnaru . Benedicìu l'Autu , ludài e glurificài chiḍḍu ca campa pi sempri, lu cui duminiu è nu duminiu eternu, e lu cui regnu dura di ginirazzioni in ginirazzioni . Si po didùciri ca sti setti tempi rapprisèntanu setti anni picchì a durata accumincia e finisci nnô cursu dâ vita di quarcunu. Chiḍḍu ca Diu chiama tempu è quinni lu tempu ca ci voli â terra pi cumpletari na rivoluzzioni dû Suli. Di chistu nesciunu assài messaggi. Diu è simmulizzatu dû Suli e quannu na criatura s'alza cu l'orgògliu, pi rimèttirilu ô sò postu, Diu ci dici : " Vai 'ntornu â me divinità e 'mpara cu sugnu ." Pi Nabucodonosor, setti giri sunnu nicissari ma efficaci. N'àutra lizziuni riguarda la durata dû regnu papali prufizziata puru dû tèrmini " tempu " nna chistu versu. 'N cunfrontu â spirènzia di Nabucodonosor, Diu punisci l'orgògliu cristianu cunsignànnulu a nu stupori pi nu tempu, tempi e menzu tempu di anni prufìtici. A cuminciari dû 7 marzu 321, l'orgògliu e l'ignuranza ntâ stupidità fìciru accordari l'òmini di rispittari l'ordini ca canciava nu cumannamentu di Diu ; chi l'umili schiavu di Cristu non pò ubbidiri, altrimenti si tagghiassi dû sò Diu salvaturi.          
 Chistu versu ci porta a circari lu valuri riali e li dati di l'inizziu e dâ fini di chista durata prufizziata. Scupremu ca rapprisenta 3 anni e sei misi. Nfatti, sta furmula cumpari arrè nnô Riv. 12:14 unni è misa ‘n parallelu câ furmula 1260 jorna dû versu 6. L’applicazzioni dû còdici di Ezechieli 4:5-6, un jornu pi n’annu, ci pirmetti di capiri ca sunnu veru 1260 anni di morti longhi e tirribbili, di suffrimentu.              
Dan 7:26   Allura arrivarà lu giudizziu, e ci pigghiaru lu duminiu, e sarà distruttu e purtatu a nenti pi sempri.
2a- Nota l'intiressi di sta pricisioni : lu giudizziu e la fini dû duminiu dî papi succièdunu ntô stissu tempu. Chistu prova ca lu giudizziu di cui si parra non accumincia finu a quannu non turna Cristu. A partiri dû 2021, li papi sunnu ancora attivi, quinni lu giudizziu citatu nnô Danieli nun accuminciò nnô 1844, frati avvintisti. 
Dan 7:27   E lu regnu e lu duminiu e la grannizza dû regnu sutta tuttu lu celu, sunnu dati ô pòpulu, ê santi di l'Autu. Lu sò regnu è nu regnu eternu, e tutti li guvirnanti lu sirvunu e lu ubbidisciunu.
27a- Lu giudizziu è quinni ben implementatu doppu lu ritornu ntâ gloria di Cristu e lu rapimentu ntô celu dî sò eletti.
27b- e tutti li guvirnanti lu sirvirannu e lu ubbidirannu
 Comu esempiu, Diu ci mustra li tri guvirnanti prisintati nna stu libbru : lu re caldeu Nabucodonosor, lu re midianu Dariu e lu re pirsianu Ciru 2. 
Dan 7:28   Ccà finìru li palori. Io, Danieli, sugnu assài turmintatu dî me pinseri, e la me facci canciau, e tinìa sti palori ntô me cori.
28a- La cunfusioni di Danieli è ancora giustificata, pirchì a chistu livellu li provi di l'identità di Roma papali mancanu ancora di forza ; La sò identità arresta na " ipòtisi " assái cunvincenti , ma ancora na " ipòtisi ". Ma Danieli 7 è sulu lu secunnu dî setti targhetti prufìtichi prisintati nna chistu libbru di Danieli. E già, putìamu vìdiri ca li messaggi cunsignati nnî Dan.2 e Dan.7 sunnu idèntici e cumplimintari. Ogni novu tavulu ci purterà elementi aggiuntivi ca, suvrapponènnusi supra li studi già fatti , rinfurzanu e rafforzanu lu messaggiu di Diu ca accussì addivintarà sempri cchiù chiaru.     
 
 L'ipòtisi ca lu " cornu nicu " di stu capitulu 7 è Roma papali arresta pi èssiri cunfirmata. La cosa sarà fatta. Ma ricurdamu già sta succissioni storica ca riguarda Roma, “ lu quartu armali mostruusu cu li denti di ferru ”. Disigna lu ‘Mperu Rumanu seguitu dî “ deci corna ” dî regni eurupei libbiri e ‘nnipinnenti ca foru succiduti, ntô 538, dû prisuntu “ cornu nicu ” papali, stu “ re diversu ”, davanti a cui “ tri corna o tri re ” , li Eruli , li Vandali e li Vergoti umili ntô 539.             
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Danieli 8
 
Dan 8:1   Ntô terzu annu dû regnu dû re Beltesazzar mi cumparìu na visioni, puru a mia Danieli, oltri a chiḍḍa ca avìa vistu prima.
1a- Lu tempu è passatu : 3 anni. Danieli ricivi na nova visioni. Nna chista, ci sunnu sulu dui armali ca sunnu chiaramenti idintificati nnî versi 20 e 21 cû Medi e li Pirsiani e li Greci ca nnî visioni pricidenti èranu u secunnu e u terzu ‘mperu dî succissioni prufizziati. Ntô tempu, ntê visioni, l'armali si cunfurmanu sempri cchiù assài ê riti di l'Ebbrei. Dan.8 prisenta n'aricchiu e na crapa ; l'armali uffruti ntô sacrificiu dû jornu di l'espiazzioni dû rito ebbraicu. Si pò quinni nutari lu sìmmulu dû piccatu nnâ suvrapposizzioni dû ‘mperu grecu : a panza e li cosci di bronzu di Dan.2, u liopardu di Dan.7 e a crapa di Dan.8.           
Dan 8:2   Quannu vitti sta visioni, mi parìa ca stàva a Susa, lu palazzu, ca è ntâ pruvincia di Elam. e ntâ me visioni stava vicinu ô ciumi Ulai.
2a- Danieli è ‘n Persia vicinu ô ciumi Karoun ca ntô sò tempu è l’Ulai. La capitali pirsiana e lu ciumi ca simmulizza nu pòpulu ìnnicanu nu postu giugràficu di rifirimentu pâ visioni ca Diu ci duna. Li messaggi prufètici quinni purtunu nna chistu capitulu dati giugràfici prizziusi ca mancavunu ntê capituli 2 e 7.
Dan 8:3   E alzai l'occhi e guardai e eccu n'aricchiu davanti ô ciumi, cu dui corna. Sti corna èranu auti, ma unu era cchiù àutu di l’autru, e s’alzava l’urtimu.
3a- Chistu versu riassumi la storia dâ Persia raffigurata di chistu aricchiu ca lu cornu cchiù àutu lu rapprisenta pirchì essennu statu 'n princìpiu duminatu dô so alliatu Mediu, s'alzò supra di iḍḍa â fini cu l'arrivu ô putiri dô Re Ciru 2 lu pirsianu, ntô 539, l'ùrtimu cuntimpuraniu di Danieli secunnu Dan.10:1. Ma ccà signalu nu prubblema di data riali, pirchì li storici ignorunu completamenti la tistimunianza dê testimoni oculari di Danieli ca attribbuisci, ntô Dan.5:31, la cunquista di Babilònia ô re mediu Dariu ca organizza Babilònia nta 120 satrapii sicunnu Dan.6:1. Ciru arrivò ô putiri doppu la morti di Dariu quinni non ntô 539 ma nu pocu cchiù tardu, o ô cuntrariu, la cunquista di Dariu putìa aviri locu nu pocu prima dâ data - 539.
3b- Na suttilità divina cumpari nna chistu versu, ntâ forma usata pi disignari nu cornu nicu e nu cornu granni. Chistu cunfirma ca l'esprissioni " cornu nicu ", attentamenti evitata, è spicificamenti e esclusivamenti attaccata a l'identità di Roma.  
Dan 8:4   E vitti l'aricchiu spinciri versu punenti, versu nord e versu sud; nuḍḍu armali ci putìa risistiri, e nuḍḍu c'era nuddu pi libbirari li sò vittimi; fici chiḍḍu ca vulìa, e addivintò putenti.
4a- L'immaggini di chistu versu illustra li fasi succissivi dî cunquisti dî pirsiani ca li purtaru versu lu 'mperu, lu duminiu dû re dî re.
 Ntô Occidenti : Ciru II fici n'allianza chî Caldei e l'Eggizzi ntra lu 549 e lu 539. 
 Ntô nord : Lidia dû re Cresu veni cunquistata ntô – 546   
 Ntô sud : Ciru cunquista la Babilònia, succidennu ô re mediu Dariu doppu lu 539 e poi lu re pirsianu Cambisi 2 cunquista l'Eggittu ntô 525. 
4b- e addivintò putenti
 Iḍḍu arriva ô putiri ‘mpiriali ca renni a Persia u primu ‘mperu prufizziatu nnâ stu capitulu 8. Fu u secunnu ‘ mperu nnî visioni di Dan.2 e Dan.7. Nta stu putiri lu mpiru pirsianu s'allungau nzinu ô Mari Meditirràniu e attaccau la Grecia, ca la firmò a Maratona ntô 490 a.C. Li guerri ripigghiaru. 
Dan 8:5   E mentri guardava attentamenti, eccu ca vinìa na crapa di punenti, e caminava avanti e arrè ntâ facci di tutta la terra, ma non la tuccava: Sta crapa avìa nu cornu granni ntra l’occhi.
5a- Lu versu 21 idintifica chiaramenti la crapa : la crapa è lu re di Giavanu, e lu cornu granni ntra li sò occhi è lu primu re . Giavanu, è lu nomu anticu dâ Grecia. Ignurannu li re greci dèbbuli, lu Spìritu custruisci la sò rivelazziuni supra lu granni cunquistaturi grecu Alessandru Magnu. 
5b- eccu, na crapa vinìa di punenti
Sunnu ancora dati nnicazzioni giugràfichi. A crapa veni di l’Occidenti rispettu ô ‘Mperu Persianu pigghiatu comu postu di rifirimentu giugràficu.
5c- e jìu supra tutta la terra ntâ sò supirfici, senza tuccàrila
 Lu messaggiu è sìmili ê quattru ali di l'aceḍḍu dô liopardu di Dan.7:6. Enfatizza l'estrema velocità di li cunquisti di stu giòvini re macedoni ca avìa a stènniri u so’ dominiu nzinu ô ciumi Indo tra deci anni.
5d- Sta crapa avìa nu cornu granni ntra l'occhi
 L'identità è data ntô versu 21 : Lu cornu granni tra li sò occhi è lu primu re. Stu re è Alissandru Magnu (543 - 523). Lu Spìritu ci duna l'aspettu di l'Unicornu, n'armalu mìticu favulusu. Dinunzia quinni l'inesauribbili immaginazziuni firtili di na sucitati greca ca invintàu fàvuli applicati â riliggiuni e lu cui spìritu attravirsàu li sèculi 'nzinu ê nostri tempi nna l'Occidenti cristianu ngrannenti. Chistu è n’aspettu dû piccatu ca è cunfirmatu di l’immaggini dâ crapa , l’armalu ca jucava lu rolu dû piccatu ntô rito sacru annuali dû “ Jornu di l’Espiazzioni ”. La crucifissioni dû Messia Gesù cumplitau ntâ sò pirfizzioni divina stu ritu avìa a cessari doppu di iddu... pi forza, dâ distruzzioni dû tempiu e dâ nazzioni ebbraica di parti dî Romani ntô 70.     
Dan 8:6   E iḍḍu arrivò ô aricchiu ca avìa li corna, ca vitti davanti ô ciumi, e ci currìu supra di iḍḍu cu la sò furia.
6a- Alissandru Magnu accuminciò lu so' attaccu contra li pirsiani, lu cui re era Dariu III, fu scunfittu a Issus, scappò, lassannu arrè lu so' arcu, lu so' scudu e lu so' mantellu, accussì comu la so' mugghieri e lu so' eredi, ntô 333 a.C. Fu poi ammazzatu di dui so' nobbili.
6b- e currìu supra di iddu cu tutta la sò fùria
 Sta furia è storicamenti giustificata. Fu pricidutu di stu scanciu tra Dariu e Alissandru : " Prima ca Alissandru scuntrassi Dariu, lu re pirsianu ci mannau rigali distinati a suttaliniari li so rispittivi pusizzioni di re e picciriddu - Alissandru era ancora allura nu giòvini prìncipi novizziu nta l'arti dâ guerra (ramu I, riga 89). Dariu ci manna na palla, na frusta, na brina di cavaddu e nu pettu d'argentu chinu d'oru. Na littra ca accumpagna lu tisoriu dittagghia li sò elementi: la palla è accussì ca pò cuntinuari a jucari comu lu picciriddu ca è, la brida pi 'nzignàrilu l'autucuntrollu, la frusta pi curriggirilu e l'oru rapprisenta lu tribbutu ca li macidòni hannu a pagari ô mpiraturi pirsianu.  
Alessandru non mustra segni di rabbia, nunustanti la paura dê messaggeri. 'Mmeci, li chiedi di congratulari Dariu pâ sò raffinatezza. Dariu, dici, sapi lu futuru, picchì detti a Alissandru na palla ca rapprisenta la sò futura cunquista dû munnu, la brida signìfica ca tutti si suttumèttunu a iḍḍu, la frusta sarà pi puniri chiḍḍi ca osanu alzàrisi contra di iḍḍu e l'oru suggirisci lu tribbutu ca ricivirà di tutti li sò suggetti. Dittagghiu prufìticu, Alissandru avìa nu cavaḍḍu a cui detti lu nomi di " Bucèfalu " ca voli diri, cu nu prifissu augmentativu, " testa ". Ntâ tutti li sò battagghi, sarà â " testa " dû sò esercitu, l'arma 'n manu. E addivintarà pi " deci anni " la " testa " guvirnanti dû munnu cummigghiatu dâ prufizzìa. La sò fama prumovi la cultura greca e lu piccatu ca la stigmatizza.          
Dan 8:7   E lu vitti avvicinari ô aricchiu e mi arraggiai cu iḍḍu. curpìu l'aricchiu e ci rumpìu li dui corna, ma l'aricchiu nun era abbastanza forti pi risistiri a iḍḍu; lu jittàu pi terra e lu calciò, e nun c'era nuddu pi libbirari l'aricchiu.
7a- La guerra avviata di Alessandru Magnu : ntô 333, a Issus, lu campu pirsianu fu scunfittu. 
Dan 8:8   La crapa addivintò assái putenti; ma quannu fu forti, lu so granni cornu si rumpìu. Quattru granni corna s’alzaru ô sò postu, ntê quattru venti dû celu.
8a- lu so gran cornu si rumpìu
 Ntô 323, lu giòvini re (- 356 - 323) murìu senza eredi a l'età di 32 anni, a Babilònia.
8b- Quattru granni corna s’alzaru ô sò postu, ntê quattru venti dû celu.
 Li sostituti dû re mortu foru li sò ginirali : li Diadochi. Nn'èranu deci quannu murìu Alessandru e pi vint'anni si cummatteru tra iddi ô puntu ca â fini dî vint'anni ci foru sulu quattru supravvissuti. Ognunu d'iddi funnò na dinastìa riali ntô paisi supra lu quali cuvirnava. Lu cchiù granni è Seleucu, canusciutu comu Nicaturi, ca funnò la dinastìa " Seleucida " ca regna supra lu regnu di Siria. Lu secunnu è Tulumaiu Lagos, funnò la dinastia " Lagid " ca regna supra l'Eggittu. Lu terzu è Cassandru ca rigna supra la Grecia, e lu quartu è Lisimacu (nomu latinu) ca rigna supra la Tracia.     
 Lu messaggiu prufèticu basatu ntâ giugrafìa cuntinua. Li quattru punti cardinali dî quattru vèntira dû celu cunfèrmanu l'identità dî paisi dî cummattenti ntirissati.
 
Lu ritornu di Roma, lu Cornu nicu
Dan 8:9   E di unu di iḍḍi niscìu nu cornu nicu , ca addivintò assài granni, versu sud, versu livanti e versu la terra gluriusa.
9a- L'aspettu di stu versu discrivi l'estensioni di nu regnu ca a sò vota addivintarà nu mperu duminanti. Ora, ntê lizziuni pricidenti e ntâ storia dû munnu, lu regnu succissuri dâ Grecia è Roma. Sta identificazzioni è ultiriurmenti giustificata dâ esprissioni " cornu nicu " ca è sta vota, ô cuntrariu di chiḍḍu ca fu fattu pû cornu medianu cchiù curtu, chiaramenti citatu. Chistu ci pirmetti di diri ca stu " cornu nicu " simmulizza, nta stu cuntestu, la Roma ripubbricana criscenti. Picchì ntirveni a l'Orienti, comu lu pulizziottu dû munnu, spissu pirchì è chiamatu p'arrisòrviri nu cunflittu lucali tra l'avvirsari. E chistu è lu mutivu pricisu ca giustifica l'immaggini ca veni appressu.    
9b- Di unu d'iddi nisciu nu cornu nicu
 Lu pricidenti duminaturi era la Grecia, ed è dâ Grecia ca Roma veni a duminari nta sta zona urientali unni s'attrova Israeli ; La Grecia, unu dî quattru corna. 
9c- chi s'allarga assài versu sud, versu livanti e versu li paisi cchiù beddi.
 La crìscita rumana accumincia prima dâ sò posizzioni giugrafìca versu lu sud . La storia lu cunfirma , cu Roma trasuta ntê guerri pùnichi contra Cartàggini, òi Tunisi, versu lu 250 a.C.             
La fasi succissiva di l'espansioni appi locu versu livanti , ntirvinènnu nna unu dî quattru corna : la Grecia, versu lu 200 a.C. Fu chiamata ddòcu dâ Liga Etòlica Greca pi supportàrila contra la Liga Achea. Arrivannu ntâ terra greca, l'esercitu rumanu nun l'avìa mai cchiù lassatu e tutta la Grecia addivintava na culonia rumana a cuminciari dû 160 a.C. 
Dâ Grecia, Roma cuntinuau la sò espansioni mittennu pedi ntâ Palistina e ntâ Giudea, chi ntô 63 a.C. addivintau na pruvincia di Roma cunquistata di l'asèrciti dû Ginirali Pompeu È chista Giudea ca lu Spìritu disigna cu chista beḍḍa esprissiuni : Lu cchiù beḍḍu dî paisi , n'esprissiuni citata ntâ Dan.11,16 e 42, e Eze.20,6 e 15. 
L'ipòtisi è cunfirmata, lu " cornu nicu " è Roma  
 
Sta vota, nun c'è cchiù nuḍḍu dubbiu, lu riggimi papali di Dan 7 è smascaratu, puru, saltannu li sèculi inutili, lu Spìritu ci porta a l'ura tragica quannu, abbannunata di l'impiraturi, Roma ripigghia lu so duminiu sutta na forma riliggiusa di apparenza cristiana a cui imputa l'imversu dû . Chisti sunnu l'azzioni dû re " diversu " di Dan.7.   
 
Roma mpiriali e poi Roma papali pirsicutanu li santi
Dui litturi succissivi pi stu sìngulu versu
Dan 8:10   E s’acchianò nzinu a l’esercitu dû celu, e lanciò na parti di l’esercitu e dî stiḍḍi ntâ terra e li calciò.
10a- Idda s'arrizzò a l'asèrcitu dû celu
 Dicennu " iḍḍa ", lu Spìritu manteni l'identità Roma comu obiettivu, ntâ sequenza crunulòggica dî sò estinsiuni, doppu vari formi di guverni a cui alludi ntô Riv. 17:10, Roma arrivò ô 'mperu sutta lu regnu di l'impiraturi rumanu Ottaviu chiamatu Augustu. E fu ntô sò tempu ca Gesù Cristu nascìu dû Spìritu, ntô corpu ancora vìrgini di Maria, la giuvintù mugghieri di Giuseppi ; tutti dui scigghiuti sulu pâ sò appartinenza â lignaggiu dû re Davide. Doppu la sò morti, na vota risurgiutu di iḍḍu stissu comu avìa annunciatu, Gesù affidàu ê sò apòstuli e discìpuli la missioni d'annunziari la bona nutizzia dâ savvizza (lu Vangelu) pi fari genti eletti nna tutta la terra. Nta chiḍḍu tempu Roma era affruntata câ gintilizza cristiana e lu pacifismu ; iḍḍa ntô rolu dû macellaiu, li discìpuli di Cristu ntô rolu di l'agneḍḍi macchiati. A costu di assai sangu martiri, la fidi cristiana si diffunnìu na tuttu lu munnu e particularmenti ntâ capitali di lu mpiru, Roma Persicutannu Roma 'mpiriali s'alza contra li cristiani. Nna chistu versu 10, dui azzioni di Roma si suvrapponnu. Lu primu riguarda lu mpiriali e lu secunnu, lu papali.    
Ntô riggimi mpiriali putemu già attribbuiri a iddu li siquenti azzioni : 
Iḍḍa s'alzò versu l'esercitu dû celu : s'affruntò ê cristiani. Arrìeri chista esprissioni simmòlica, esercitu dû celu , c'è lu cristianu Sceltu secunnu cui Gesù avìa già chiamatu li sò fideli : cittadini dû regnu dû celu . Sparti, Dan.12:3 paragona li veri santi ê stiḍḍi ca sunnu puru la simenza di Abbrahamu di Gen.15:5. Ntâ prima littura, osari martirizzari li figghi e li figghi di Diu rapprisenta già pi Roma pagana n'azzioni arrugganti e n'elevazzioni indigna e ingiustificata . Ntâ secunna littura, l'affirmazzioni dû Vìscuvu di Roma di guidari comu Papa lu Sceltu di Gesù Cristu dô 538 è puru n'azzioni arrugganti, e n'elevazzioni ancora cchiù indigna e ingiustificata .  
Iḍḍa fici cadiri parti di chistu esercitu e li stiḍḍi pi terra, e li calciàu : li pirsicuta e li ammazza pi distrarri la sò pupulazzioni ntê sò areni. Li pirsicutaturi sunnu principalmenti Niruni, Dumizzianu e Diuclizzianu, l'ùrtimu pirsicutaturi ufficiali tra lu 303 e lu 313. Ntâ prima littura, chistu pirìudu drammàticu è cummigghiatu nna Apo 2 sutta li nomi simmòlici di " Efesu ", lu tempu quannu Giuvanni ricivi la sò divina Rivelazziuni chiamata " Apocalia " . Ntâ secunna littura, imputata a Roma papali, sti azzioni sunnu misi nna Apo 2 sutta li pirìudi chiamati " Pergamu " o, allianza viulata o adulteriu e " Tiatira " o, abbuminazzioni e morti. Dicennu, e iḍḍa li calciàu, lu Spìritu imputa ê dui Roma lu stissu tipu d'azzioni sanguinosi. Lu verbu calciatu e la sò esprissiuni calciatu s'attrovunu imputati a Roma pagana ntô Dan.7:19. Ma l'azzioni di calciari cuntinuarà nzinu â fini dû 2300 sira-matina dû versu 14 di stu capitulu 8 secunnu la dichiarazzioni dû versu 13 : Quantu tempu la santità e l'esercitu sunnu calciati ? Sta azzioni fu cumplitata ntô tempu di l'era cristiana e quinni l'avemu a attribbuiri a Roma papali e ê soi sustinitura munarchici ; chi cunfirma la storia. Nutamu comunqui na diffirenza mpurtanti. La Roma pagana abbascia sulu littiralmenti li santi di Gesù Cristu, mentri la Roma papali, attraversu la sò fausa istruzzioni riliggiusa, li abbascia spiritualmenti , prima di pirsicutarili a sò vota littiralmenti.              
 
Li pirsicuzzioni sporadichi cuntinuaru cu altirnazzioni di paci nzinu a l'arrivu di lu mpiraturi Custantinu I ca misi fini ê pirsicuzzioni contra li cristiani cu l'edittu di Milanu, la sò capitali rumana, ntô 313, ca custituisci la fini dû pirìudu dî " deci anni " di pirsicuzzioni ca carattirizzanu la " Rev ":2. Attraversu sta paci, la fidi cristiana non guadagnarà nenti, e Diu pirderà assài. Picchì senza la barriera dâ pirsicuzzioni, l'impegni dî non cunvirtiti a sta nova fidi abbunnunu e si multiplicanu pi tuttu lu mpiru e suprattuttu a Roma unni lu sangu dî màrtiri scurrìu cchiù assài.    
 È quinni a chistu tempu ca putemu attaccari l'inizziu dâ sicunna littura di chistu versu. Chiḍḍa unni Roma addivintò cristiana ubbidennu a l'ordini di l'impiraturi Custantinu ca, ntô 321, avìa appena pubblicatu n'edittu ca urdinava lu canciamentu dû jornu di riposu simanali : lu Sabbath dû settimu jornu fu sustituitu dû primu jornu dâ simana ; allura, didicata dê pagani ô cultu dô Diu " suli viniràbbili 'ncunquistatu ". Chista azzioni è grave comu biviri dê vasi d'oru dô tempiu , ma sta vota Diu non reaggisci, l'ura dô giudizziu finali bastarà. Cû sò novu jornu di riposu, Roma avissi allargatu la sò duttrina cristiana pi tuttu lu mpiru, e la sò auturitati lucali, lu vìscuvu di Roma, avissi avutu pristiggiu e supportu, nzinu a l'elivazzioni suprema dû tìtulu papali ca ci fu datu cu dicretu ntô 533 dû mpiraturi bizzantinu Giustinianu I. Fu sulu â cacciata di l'Ostrogoti nimici ca lu primu papa 'n regnanti, Vigiliu, pigghiau la sò seggia papali a Roma, ô Palazzu Latiranu custruiutu supra lu Munti Caelianu La data 538 e l'arrivu dû primu papa signunu lu cumplimentu di l'azzioni discritti ntô versu 11 ca segui. Ma è puru l'iniziu dî 1260 jorna-anni dû regnu dî papi e di tuttu chiḍḍu ca li riguarda e ca fu rivilatu ntô Dan.7. Nu regnu cuntinuu unni li santi sunnu, ancora na vota, calciati sutta li pedi , ma sta vota, dû duminiu riliggiusu papali rumanu e dî sò sustinitura civili, li munarchi, e megghiu di tutti... ntô nomu di Cristu.    
 
Azzioni spicìfichi dû papismu stabbiliti ntô 538
Dan 8:11   E si ingrannìu nzinu ô capitanu di l'esercitu, e ci livò lu sacrificiu cuntinuu , e jittàu lu postu e la basi dû sò santuariu.
11a- Si acchianau a capu di l'asèrcitu
 Stu capu di l'esercitu è ​​lòggicamenti e bìbbricamenti Gesù Cristu, secunnu Ef.5,23 : picchì lu maritu è ​​lu capu dâ mugghieri, comu Cristu è lu capu dâ chiesa , ca è lu sò corpu, di cui è lu Salvaturi. Lu verbu " iḍḍa risurgìu " è ben scigghiutu, picchì pricisamenti, ntô 538, Gesù è ntô celu mentri lu papatu è ntâ terra. Lu celu è fora dâ sò purtata ma " iḍḍa s'alzàu " facennu crìdiri a l'òmini ca iḍḍa lu sostituisci ntâ terra. Di lu celu, Gesù avi picca pussibbilità di sarvari l'òmini dâ trappula ca ci misi lu diavulu. Inoltri, pirchì l'avissi a fari, quannu iḍḍu stissu li cunsigna nta chista trappula e nta tutti li so maldizzioni ? Picchì avemu lettu beni, ntô Dan.7,25, " li santi sunnu cunsignati ntê sò mani pi nu tempu, tempi (2 tempi) e menzu tempu " ; sunnu livati ​​apposta dû Diu Cristu, a causa dî tempi canciati e dâ liggi canciata . La liggi mudificata ntô 321 di Custantinu riguardanti lu Sabbath, ovviamenti, ma supratuttu, la liggi canciata dû papismu rumanu, doppu lu 538 unni ddà, non è sulu lu Sabbath ca veni nfruenzatu e attaccatu, ma tutta la liggi ca veni ritravagghiata ntâ virsiuni rumana.         
11b- si levau lu sacrificiu pirpètuu
 Signuru l'assenza dâ parola sacrificiu ntô testu ebbraicu urigginali. Dittu chistu, a sò prisenza suggirisci u cuntestu dâ vecchia allianza, ma nun è accussì comu appena dimustrai. Sutta lu novu pattu lu sacrificiu e l'offerta cessaru, la morti di Cristu, ntâ mità dâ simana citata ntô Dan 9:27, avennu rinnutu sti riti inutili. Com'è gghiè, arristàu qualchi cosa dû vecchiu pattu : lu ministèriu dû summu sacirdoti e 'ntircissuri pî piccati dû pòpulu ca prufizzìa puru lu ministèriu cilesti ca Gesù cumplitò a favuri dî sò unichi eletti riscattati dû sò sangu dâ sò risurrezzioni. Cristu acchianò ô celu, quinni chi ci arristau di pigghiari ? La sò funzioni sacerdotali è lu sò rolu esclusivu di intercissuri pi pirdunari li piccati dî sò scigghiuti. Certu, dû 538, l'istituzzioni ntâ terra, a Roma, di nu capu dâ Chiesa di Cristu fici vanu e inutili lu ministru cilesti di Gesù. Li prighieri non passanu cchiù attraversu iḍḍu e li piccatura arrestunu purtaturi dî sò piccati e dâ sò culpa versu Diu. Ebr. 7:23 cunfirma chista analisi, dicennu : " Ma chistu omu, picchì sta pi sempri, avi nu sacerdoziu ‘ncanciàbbili ." Lu canciamentu dû capu ntâ terra giustifica li frutti abbuminabbili purtati di stu cristianèsimu senza Cristu ; frutti prufizziati di Diu a Danieli. Picchì li cristiani foru culpiti di sta tirribbili maldizzioni ? Lu versu 12 ca arriva duna la risposta : pi causa dû piccatu .       
 L'idintificazzioni dû pirpètuu ca appena fu fatta servirà comu basi pî càrculi usannu li durati 1290 e 1335 anni-jornu ca vèninu pruposti nnî Dan.12:11 e 12 ; la basi stabbilita fu la data 538, lu mumentu quannu lu sacerdoziu pirpètuu fu arrubbatu dô capu papali tirrestri. 
11c-   e ruvintò lu postu la basi dû sò santuariu
 Pi causa dû cuntestu dû novu pattu, ntra li dui pussibbili significati dâ palora ebbraica " mecon " tradotta comu " postu " mantinìu la sò traduzzioni " basi " ca è altrettantu liggìttima e megghiu adattata ô cuntestu di l'era cristiana mirata dâ prufizzìa.      
Na littura viloci non vidi nenti autru ca n'attentu studiu guidatu dô Spìritu apri l'occhi ê suttilità dô libbru di Danieli unni è spissu citatu lu santuariu , ca porta a cunfusioni. Tuttavia, è possìbbili non èssiri ingannati a sicunna dû verbu ca signa l'azzioni ca si fa ntô santuariu .
 Ccà ntô Dan.7:11 : la sò basi è spustata dû papatu. 
 Ntô Dan.11 :30 : è profanatu dû re grecu pirsicutaturi di l'ebbrei Antìocu 4 Epifani ntô -168.  
 Ntô Dan.8,14 e Dan.9,26 non si tratta di santuariu ma di santità . La parola ebbraica " qodesh " è custantimenti tradotta sbagghiata ntâ tutti li traduzzioni dê virsiuni cchiù cumuni. Ma lu testu ebbraicu urigginali arresta senza canciamenti pi dari tistimunianza dâ virità urigginali.  
 Si va a nutari ca lu tèrmini " santuariu " ìnnica esclusivamenti lu postu unni Diu s'attrova di pirsuna. Dô mumentu ca Gesù risurgìu dî morti e acchianò ntô celu, non ci fu nuḍḍu santuariu ntâ terra . Spustari li funnamenti dû sò santuariu quinni voli diri minari li funnamenti duttrinali ca riguardunu lu sò ministru cilesti ca illustra tutti li cunnizziuni dâ savvizza. Certu, na vota battizzata, la pirsuna chiamata avi a èssiri capaci di binificiari di l'approvazzioni di Gesù Cristu ca giudica la sò fidi supra li sò òpiri e cunsenti o non pirdunari li sò piccati ntô nomu dû sò sacrificiu. Lu battesimu signa l'iniziu di n'espirienza sutta lu giudizziu giustu di Diu, non la sò fini. Chistu voli diri ca quannu la rilazziuni diretta tra l'elitti terrestri e lu sò intercissuri cilesti è ntirrutta, la savvizza non è cchiù pussìbbili e lu santu pattu è ruttu. È nu tirrìbbili dramma spirituali ignuratu dî massi umani 'ngannati e sidutti dû 7 marzu 321 e di l'annu 538 unni lu sacerdoziu pirpètuu di Gesù Cristu fu livatu dû papa pû sò binificiu. Spustari la basi dû propriu santuariu è puru imputari ê 12 apòstuli ca rapprisentunu la basi o lu funnamentu di l'Unu Sceltu, la casa spirituali, na duttrina falsamenti cristiana ca giustifica e ligalizza lu piccatu contra la liggi divina ; chi nuḍḍu apòstulu avissa fattu.   
Dan 8:12   L'òstia fu arrinunziata cû sacrificiu cutiddiànu pi piccatu; lu cornu jittàu la virità pi terra, e arriniscìu ntê sò mprisi.
12a- L'asèrcitu fu cunzignatu cu lu sacrificiu pirpètuu
Nta nu linguaggiu cchiù simmòlicu sta esprissioni havi lu stissu significatu di chiḍḍa di Dan.7:25 : l'esercitu fu cunsignatu ... Ma ccà lu Spìritu agghiunci cu lu pirpètuu 
12b - pi causa di piccatu
 Vali a diri, secunnu 1 Giuvanni 3:4, a causa dâ trasgrissioni dâ liggi canciata ntô Dan.7:25. Picchì Giuvanni dissi e scrissi : Chiḍḍu ca picca, trasgridi la liggi, e lu piccatu è la trasgrissioni dâ liggi . Sta trasgrissioni risali ô 7 marzu 321, e riguarda, prima, l'abbannunu dû santu Sabbath di Diu ; lu sabbatu santificatu di iḍḍu, dâ criazzioni dû munnu, ntô sulu e pirpètuu “ settimu jornu ”.                  
12c- lu cornu jittau la virità 'n terra
 La virità è n'àutra vota na palora spirituali ca disigna la liggi secunnu Salmu 119:142-151 : la tò liggi è virità... tutti li tò cumannamenti sunnu virità .              
12d- e arrinesci ntê sò mprisi
 Si lu Spìritu dû Diu Criaturi l'ha annunciatu 'n anticipu, allura nun ti maravigghiari di aviri ignoratu chista ngrannimentu, la cchiù granni truffa spirituali di tutta la storia di l'òmini ; ma puru li cchiù gravi ntê sò cunsiquenzi dâ pèrdita di l'ànimi umani pi Diu. Lu versu 24 cunfirmarà dicennu : Lu sò putiri aumintarà, ma non dâ sò forza; farà distruzzioni ncridìbbili, arrinescirà ntê sò mprisi , distruggirà li putenti e lu pòpulu dî santi.  
 
Priparazzioni pâ santificazzioni
Ntê lizziuni dati dê riti riliggiusi di l'anticu pattu chistu suggettu di priparazzioni â santificazzioni cumpari custantimenti. Prima, tra lu tempu dâ schiavitù e l’ingressu nnô Canaan, a celebbrazzioni dâ Pasqua era necessaria pi santificari u pòpulu ca Diu stava purtannu nnâ so’ terra nazzionali, Israeli, a terra prumissa. Infatti, ci volleru 40 anni di prova di purificazzioni e santificazzioni pi l’ingressu ntô Canaan.
 stissa manera, riguardu lu Sabbath signatu lu settimu jornu dô tramontu ô tramontu, era necessariu nu tempu di priparazzioni pricidenti. Li sei jorna di l'attività seculari richièdevunu nu lavaggiu dû corpu e nu canciamentu di vistiti, sti cosi èrunu puru mpustati ô parrinu accussì ca putìa, senza pirìculu pâ sò vita, trasiri ntô postu santu dû tempiu pi ufficiari lu sò sirvizziu rituali.
La simana di criazziuni di setti jorna e 24 uri è mudellata supra li settimila anni dû pianu di savvizza di Diu. Quinni li primi 6 jorna rapprisèntanu li primi 6 millenni duranti cui Diu scegghi li sò scigghiuti. E lu settimu e ùrtimu millenniu custituisci lu granni Sabbath duranti cui Diu e li sò eletti riuniti ntô celu gòdinu nu riposu veru e cumpletu. Li piccatura essennu tutti morti timpuraniamenti ; tranni ca Satana, ca arresta isulatu nnâ terra senza pupulazzioni duranti stu pirìudu di “ mill’anni ” rivilatu nnâ Riv. 20. Prima di trasiri ntô “ celu ” l’eletti hannu a èssiri purificati e santificati. La purificazzioni si basa ntâ fidi ntô sacrificiu vuluntariu di Cristu, ma la santificazzioni veni uttinuta cû sò aiutu doppu lu battesimu picchì, la purificazzioni è imputata, cioè uttinuta 'n anticipu ntô nomu di nu principiu di fidi, ma la santificazzioni è lu fruttu uttinutu 'n rialtà nna tutta la sò ànima di l'eletti Gesù lu Diu riali attraversu la sò cooperazzioni riali Gesù Cristu. Si utteni di na cummattimenta ca cunnuci contra di iḍḍu stissu, contra la sò mala natura, pi risistiri ô piccatu.     
Danieli 9:25 ci 'nzigna ca Gesù Cristu vinni pi mòriri ntâ cruci pi ottèniri dî sò scigghiuti ca non piccassiru cchiù, picchì vinni pi mettiri fini ô piccatu . Ora appena vittimu ntô versu 12, lu cristianu Sceltu fu cunsignatu ô disputismu papali pi causa dû piccatu. Pirciò, la purificazzioni è nicissària pi ottèniri la santificazzioni senza la quali nuḍḍu vidi Diu secunnu chiḍḍu ca è scrittu nna Ebr.12:14 : Circati la paci cu tutti l'òmini e la santità, senza la quali nuḍḍu vidi lu Signuri . 
Applicatu ê 2000 anni di l'era cristiana dâ morti di Gesù Cristu nzinu ô sò ritornu ntô 2030, chistu tempu di priparazzioni e santificazzioni si rivela ntê versi 13 e 14 ca sèguinu. Ô cuntrariu dâ cridenza urigginali di l'avvintisti, chistu tempu non è chiḍḍu dû giudizziu comu discrittu ntô Danieli 7 ma chiḍḍu dâ santificazzioni rinnuta nicissària a causa di l'eredità sèculari di piccati liggittimati di l'abbuminabbili 'nsignamentu di Roma papali. Vulìssi affirmari ca lu travàgghiu dâ Riforma 'ntraprìsu dû XIII sèculu 'n poi non fici la purificazzioni e la santificazzioni richiesti nna tutta la giustizzia dû tri voti santu e pirfettamenti puru Diu Salvaturi.
 
Dan 8:13   Sintìa parrari nu santu; E n’àutru santu dissi a chiḍḍu ca parrava: “Quantu tempu sarà la visioni supra lu sacrificiu cutiddiànu e lu piccatu ca fa disulari?” Quantu tempu lu santuariu e l'esercitu vènunu calciati?
13a- Sintìa parrari nu santu; e n'autru santu dissi a chiddu ca parrava
 Sulu li veri santi addivèntanu cunsapevoli dî piccati riditati di Roma. Li truvamu n’àutra vota nnâ scena dâ visioni prisintata nnô Dan.12.
13b- Quantu tempu si cumpirà la visioni?
 Li santi chiedunu na data ca signa la fini di l'abbuminazzioni rumani.
13c- supra lu sacrificiu pirpètuu
 Li santi chiedunu na data ca signa la ripresa dû sacerdoziu pirpètuu di parti di Cristu.
13d- e supra lu piccatu divastanti ?
 Li santi chiedunu na data ca signa lu ritornu dû Sabbath dû settimu jornu, la quali trasgrissioni è punita dâ divastazzioni rumana e dî guerri ; e pî sò trasgressuri, chista punizzioni durerà nzinu â fini dû munnu. 
13°- Quantu tempu lu santuariu e l'esercitu vènunu calciati?
 Li santi chiedunu na data ca signa la fini dî pirsicuzzioni papali applicati contra di iḍḍi, li santi scigghiuti di Diu.
Dan 8:14   E iḍḍu mi dissi: “Dumila tricentu jorna; allura lu santuariu sarà pulitu.
14a- Dô 1991, Diu diriggìu lu me studiu di chistu versu traduttu sbagghiatu. Eccu la sò traduzzioni vera dû testu ebbraicu.
 E mi dissi : Finu â sira e â matina duimilatricentu e giustificata sarà la santità. 
 Si pò vìdiri ca lu tèrmini dî 2300 sira-matina havi comu obbiettivu la santificazzioni di l'eletti scigghiuti di Diu dâ data ca sarà ditirminata pi stu tèrmini. La giustizzia eterna ottinuta attraversu lu battesimu nzinu a allura è missa in discussioni. Lu riquisitivu dû tri voti santu Diu, ntô Patri, ntô Figghiu e ntô Spìritu Santu, canciau e fu rafforzatu dâ necessità ca l'elitti non piccanu cchiù contra lu Sabbath, né contra qualegghiè autra ordinanza ca veni dâ vucca di Diu. La strata stritta dâ savvizza 'nsignata di Gesù è accussì ristaurata. E lu schema di l'eletti prisintatu nna Noè, Danieli e Giobbi giustifica lu miliuni di eletti pî deci miliardi di caduti di l'urtimu giudizziu di Dan.7:10.
Dan 8:15   Mentri iu, Danieli, vidìa sta visioni e circava di capirila, eccu, unu ca pareva n’omu s’arristau davanti a mia.
15a- Loggicamenti, Danieli vulìssi capiri lu significatu dâ visioni e chistu ci guadagnarà ntâ Dan.10 :12, n'approvazzioni giustificata di Diu, ma non ci sarà mai cumpletamenti cuncidutu lu sò disiu comu mustra la risposta di Diu ntâ Dan.12:9 : E iḍḍu dissi: "Vai pâ tò strata, Danieli: picchì li palori sunnu chiusi e sigillati dû tempu nzinu ô tempu ."  
Dan 8:16   E sintìa na vuci di n'omu ntô menzu di Ulai; gridò e dissi: Gabbrieli, spiegacci la visioni.
16a- L'immaggini di Gesù Cristu ntô menzu di l'Ulai anticipa la lizziuni data ntâ visioni di Dan.12. L'ànghjulu Gabrieli, lu sirvituri strittu di Cristu, è incaricatu di spiegari lu significatu di tutta la visioni dû sò princìpiu. Seguiamu quinni cu cura l'infurmazzioni aggiuntivi ca vènunu rivilati ntê versi ca sèguinu.
Dan 8:17   E s'avvicinò unni stava; e mentri s'avvicinava, appi paura, e mi cascai 'n facci. Mi dissi: Fai attenzioni, figghiu di l'omu, pirchì la visioni riguarda nu tempu ca sarà la fini.
17a- La visioni di l'èssiri cilesti avrà sempri chistu effettu ncapu l'omu dâ carni. Ma stàmu attenti comu ci ‘nvita. Lu tempu dâ fini rilivanti accumincia â fini di l'intera visioni.
Dan 8:18   E mentri mi parrava, stàvau ddà cu nu granni trimuri, câ facci a terra. Mi tuccò e mi fici arristari unni stava.
18a- Nna chista spirènzia, Diu enfatizza la maldizzioni dâ carni ca non currispunni â purità dî corpi cilesti di l'ànghili fideli.
Dan 8:19   E iḍḍu mi dissi: "Ti mustru chiḍḍu ca sarà nnâ l'urtima parti dâ ràggia, picchì è fissatu lu tempu pâ fini ."
19a- Arrivarà lu tèrmini dâ ràggia di Diu, ma chista ràggia è giustificata dâ disubbidienza cristiana, n'eredità dâ duttrina papali rumana. La cessazziuni di chista ràggia divina prufizziata sarà quinni parziali picchì cessarà veramenti sulu doppu la distruzziuni cumpleta di l'umanità ntô gluriusu ritornu di Cristu.             
Dan 8:20   L'aricchiu ca vitti cu dui corna sunnu li re dî Medi e dî Pèrsiani.
20a- È di Diu dari punti di rifirimentu ê sò scigghiuti accussì ca capisciunu lu principiu dâ succissioni dî sìmmuli prisintati. Li Medi e li Persiani sìgnunu lu cuntestu stòricu di l'iniziu dâ rivelazzioni. Ntô Dan.2 e 7 èranu ô secunnu postu.
Dan 8:21   La crapa è lu re di Giavanu, e lu cornu granni ntra li sò occhi è lu primu re.
21a- A sò vota la Grecia è la sicunna succissioni ; lu terzu ntô Dan.2 e 7. 
21b- Lu cornu granni ntra li sò occhi è lu primu re
 Comu vittimu, si tratta dû granni cunquistaturi grecu, Alissandru Magnu. Lu granni cornu, mmàggini dû sò caràttiri uffinsivu e bellicu ca lu re Dariu III sbagghiau pi umiliari, picchì ci custau lu sò regnu e la sò vita. Mettennu stu cornu non ntâ frunti ma ntra l'occhi, lu Spìritu mustra la sò lussuria insaziabili pâ cunquista ca sulu la sò morti si ferma. Ma l'occhi sunnu puru chiaruvidenza prufìtica, e dâ sò nascita, ci fu annunciatu nu distinu eccizziunali di nu chiaruvidenti e iḍḍu cridi ntô sò distinu prufizziatu pi tutta la sò vita.
Dan 8:22   E li quattru corna ca nasceru ô postu dû cornu ruttu, quattru regni nasceru di ḍḍa nazziuni, ma nun sunnu accussì forti.
22a- Attruvamu li quattru dinastìi grechi funnati dî quattru ginirali ca succidèru a Alissandru, ancora vivi doppu 20 anni di guerri tra li deci ca èranu ô principiu.
Dan 8:23   E â fini dû sò duminiu, quannu li piccatura sunnu cunsumati, ci sarà nu re ‘mpudenti e astuti.
23a- Saltannu li tempi ntermedi, l'ànghjulu evoca l'era cristiana dô duminiu di Roma papali. Nna chistu modu, innica lu scopu principali dâ rivelazziuni data. Ma chista spricazziuni porta n'àutru 'nsignamentu ca cumpari ntâ prima frasi di chistu versu : Â fini dû sò duminiu, quannu li piccatura sunnu cunsumati. Chi sunnu sti piccatura cunzumati ca pricidunu lu tempu dû riggimi papali ? Furu l'ebbrei nazziunali ribbelli ca rifiutaru Gesù Cristu comu Messia e sarvaturi, libbiraturi, sì, ma sulu dî piccati cummessi e sulu a favuri di chiḍḍi ca arricanusci pâ qualità dâ sò fidi. Furunu 'nfatti cunsumati ntô 70 dê truppi di Roma, iḍḍi e la sò città di Gerusalemmi, e chistu pâ secunna vota dopu la distruzzioni fatta sutta Nabucodonosor ntô -586, Diu detti la prova ca la vecchia allianza avìa finitu dâ morti di Gesù Cristu, unni avìa statu lu velu dû tempiu di se l'azzioni vinìa di Diu stissu.  
23b- nascirà un re 'mpudenti e russu
 Chista è la discrizziuni di Diu dû papismu, caratterizzatu secunnu Dan.7:8 dâ sò arrucanza e ccà dâ sò impudenza . Iḍḍu agghiunci e artificiali . L'artificiu cunsisti ntô velu dâ virità e ntô pigghiari l'aspettu di chiḍḍu ca unu non è. Lu truccu è ngranniri lu vicinu, chistu è chiḍḍu ca fannu li papi succissivi.
Dan 8:24   Lu sò putiri aumintarà, ma non dû sò putiri; farà distruzzioni ncridìbbili, arrinescirà ntê sò mprisi, distruggirà li putenti e lu pòpulu dî santi.
24a- Lu sò putiri aumintarà
 Certu, discrittu ntô Dan.7:8 comu nu " cornu nicu ", lu versu 20 ci attribbuisci " n'aspettu cchiù granni di l'autri ."    
24b- ma no pi forza so stissa
 Ancora ccà, la storia cunfirma ca senza lu supportu armatu dî munarchi, lu riggimi papali non putìa supravìviri. Lu primu sustegnu fu Clovis lu Re dî Franchi dâ dinastìa miruvinga e doppu, chiḍḍu dâ dinastìa carulincia e pi finiri, chiḍḍu dâ dinastìa capitani, lu sustegnu dâ munarchìa francisi raramenti ci fallìu. E videmu ca stu supportu havi nu prezzu a pagari. Chistu si farà comu esempiu dâ decapitazzioni dû re francisi Luiggi XVI, dâ Riggina Marie Antoinette, dî curtigiani munarchici e dû cleru cattòlicu rumanu principalmenti rispunzàbbili, dâ guillotina stallata ‘n Francia ntê città capitali e pruvinciali, dî rivuluzziunari francisi ntra lu 1793 e lu 1794 ; dui èpochi di " Terrori " scritti cu littri di sangu ntâ mimoria di l'umanitati. Ntô Ap. 2:22 chista punizzioni divina sarà prufizziata nna chisti tèrmini : Eccu, la jittu ntô lettu, e chiḍḍi ca cummèttunu adulteriu cu iḍḍa ntâ granni tribbulazzioni , si non si pintisciunu dî sò fatti. Mettu a morti li sò picciriddi ; e tutti li crèsii saprannu ca sugnu chiḍḍu ca cerca li menti e li cori, e ricumpenzarò ognunu di voi secunnu li vostri òpiri.     
24c- farà distruzzioni ncridìbbili
 Ntâ terra nuḍḍu li pò cuntari, ma ntô celu Diu sapi lu sò nùmmaru esattu e all'ura dû punizzioni di l'ùrtimu giudizziu sunnu tutti espiati, dû cchiù nicu ô cchiù tirribbili, dî sò autura.
24d- arrinescirà ntê sò mprisi
 Comu non putìa arrinisciri, quannu Diu ci detti chistu rolu pi puniri lu piccatu cummissu dû sò pòpulu ca affirma la savvizza vinciuta di Gesù Cristu ? 
24°- distruggirà li putenti e lu pòpulu dî santi
 Passannusi comu lu rapprisintanti di Diu ntâ terra e minazzannuli cu na scumunicazzioni ca chiudeva l'ingressu ntô celu, lu papatu utteni la suttumissiuni dî granni e dî munarchi dâ terra uccidintali, e ancora cchiù dî picciriḍḍi, ricchi o pòviri, ma tutti ignuranti, pâ sò incridulità e la sò indiffirenza verità.
 Di l'inizziu dû pirìudu dâ Riforma, nizziatu di Petru Waldu ntô 1170, lu riggimi papali riaggìu cu fùria ncitannu contra li fideli sirvitura di Diu, l'ùnici santi veri ca sunnu sempri pacìfici e dùcili, leghi cattòlici assassini sustinuti dî tribbunali dâ Fausa Nquisizzioni dâ sò Li giudici cu lu cappucciu ca accussì ordinaru turturi accussì tirribbili ê santi e a l'àutri, tutti accusati di erèsia contra Diu e Roma, hannu tutti a rispunniri dî sò esazziuni davanti ô veru Diu nna l'ura dû ùrtimu giudizziu prufizziatu nna Dan.7:9 e Apoc.20:9 nzinu a 15.
Dan 8:25   Pi la sò ricchizza e li sò astuzzi, sarà arrugganti ntô sò cori, e distruggirà assài cristiani ca èranu ‘n paci, e si alzarà contra lu prìncipi dî prìncipi; ma si rumpi, senza lu sforzu di nudda manu.
25a- Pi la sò pruspiritati e lu successu dî sò trucchi
 Chista pruspirità suggirisci lu sò arricchimentu ca lu versu cullega ê sò trucchi . È necessariu, ‘nfatti, usari l’astuzia , quannu unu è nicu e dèbbuli, pi ottèniri dî ricchi, pìcciuli e ricchìzzi di tutti li tipi ca elencanu Apoc. 18:12 e 13.
25b- avrà arrucanza ntô cori
 Chistu, nunustanti la lizziuni 'nsignata dâ spirènzia dû re Nabucodonosor ntô Dan 4 e chiḍḍa cchiù tragica dû sò niputi Belsazzar ntô Dan 5.
25c- distruggirà tanti òmini ca campàvanu ‘n paci
 La paci è nu fruttu dû veru Cristianèsimu, ma sulu nzinu ô 1843. Picchì prima di chiḍḍa data, e principalmenti nzinu â fini dâ Rivuluzzioni Francisi, â fini dî 1260 anni dû regnu papali prufizziatu ntô Dan 7:25, la fausa fidi è caratterizzata dâ brutalità ca attacca o rispunni a. È sulu nta chisti tempi ca la gintilizza e la paci fannu la diffirenza. Li règuli stabbiliti di Gesù non canciaru di tempi apostòlici, chiḍḍa scigghiuta è na pècura ca accetta di èssiri sacrificata, mai nu macellaiu. 
25d- e si alzarà contra lu prìncipi dî prìncipi
 Cu sta pricisiuni, nun c'è cchiù nuḍḍu dubbiu. Lu capu , citatu ntê versi 11 e 12, è infatti Gesù Cristu, lu Re dî re e Signuri dî signuri ca cumpari ntâ gloria dû sò ritornu ntâ Ap. 19:16. E è di iḍḍu ca lu liggìttimu sacerdoziu pirpètuu fu livatu dû papismu rumanu.
Dan 8:26   E la visioni dî sirati e dî matina, ca si parra, è vera. Tieni sta visioni sigreta di te, picchì riguarda li tempi passati.
26a- E la visioni dî sirati e dî matinati, ca è 'n quistioni, è vera
 L'ànghjulu attista l'urìggini divina dâ prufizzìa dâ " 2300 sira-matina " dû versu 14. Pirciò attira l'attinzioni, pi finiri, a chistu enigma ca havi a èssiri chiaritu e capitu dî santi eletti di Gesù Cristu quannu arriva lu tempu di farlu.  
26b- Da parti tua, tèni sta visioni sigreta, picchì riguarda li tempi passati.
 Infatti, tra lu tempu di Danieli e lu nostru, passaru circa 26 sèculi. E accussì ni truvamu ntô tempu finali unni stu misteri havi a èssiri illuminatu ; la cosa sarà fatta, ma nun prima dû studiu di Dan.9 ca furnisci la chiavi essinziali pi fari li càrculi pruposti. 
Dan 8:27   Iu, Danieli, s’avìa sfacciatu e malatu pi tanti jorna; Allura mi alzai e fici l'affari dû re. Fui maravigghiatu dâ visioni e nuḍḍu lu sapia.
27a- Chistu dittagghiu supra la saluti di Daniel non è nenti pirsunali. Traduci pi nui l'estrema mpurtanza di riciviri di Diu l'infurmazzioni riguardanti lu 2300 prufizziatu dâ sira-matina ; pirchì propriu comu la malatìa pò purtari â morti, l'ignuranza di l'enigma cundannarà â morti spirituali eterna l'ùrtimi cristiani ca vivrannu ntô mumentu dâ fini . 
 
 
 
 
 
 
Danieli 9
 
 
Dan 9:1   Ntô primu annu di Dariu, figghiu di Assueru, dâ discinnenza dî Medi, ca accuminciò a rignari supra lu regnu dî Caldei,
1a- Secunnu la tistimunianza dî tistimoni oculari di Danieli, quinni ‘nnigabbili, sapemu ca lu re Dariu di Dan.5 :30 è lu figghiu di Assueru, dâ razza dî Medi ; Lu re pirsianu Ciru II nun lu sustituìu ancora. Lu primu annu dû sò regnu fu l'annu n cui cunquistau Babilònia, pigghiànnula accussì ê Caldei.  
Dan 9:2 Ntô primu annu dû sò regnu, iu Danieli vitti dî libbra ca ci fussiru settanta anni ntê distruzzioni di Girusalemmi, secunnu lu nùmmaru di l'anni ca lu Signuri avìa parratu ô prufeta Giremìa. 
2a- Danieli si rifirisci ê scritti prufìtici dû prufeta Giremìa. Ccà ci duna nu beḍḍu esempiu di fidi e fiducia ca unisci li sirvitura di Diu sutta lu sò sguardu. Cunfirma accussì chisti palori di 1 Cor. 14:32 : Li spìriti dî prufetti sunnu suggetti ê prufetti . Danieli campau a Babilònia pi gran parti dî 70 anni prufizziati pâ depurtazzioni dû pòpulu ebbraicu. Iḍḍu è puru 'ntirissatu a l'argumentu dû sò ritornu nna Israeli, ca cridi ca avissi a èssiri abbastanza prestu. Pî ottèniri risposti di Diu, iḍḍu rifirisci na prighera magnìfica ca stàmu studiannu.  
 
La prighera mudellu di fidi di nu santu
 
La prima lizziuni di chistu capitulu 9 di Danieli è capiri picchì Diu vulìa ca iḍḍa cumparissi nna chista parti dû libbru di Danieli.
Ntô Dan.8:23 attraversu l'annunziu prufìticu dî piccatura cunzumati , ricivìumu la cunferma ca l'ebbrei dâ nazziuni Israeli foru n'àutra vota cundannati e distrutti dû focu dî rumani ntô 70, pi tutti li cosi ca Danieli cunfissarà ntâ sò prighera. Ora cu fu chistu Israeli prisintatu nnâ prima allianza cû Diu viventi di Abbrahamu ê 12 apòstuli e discìpuli di Gesù Cristu, iḍḍu stissu essennu ebbraicu ? Sulu nu campioni di tutta l’umanità, picchì di Adamu, li òmini sunnu li stissi a parti dû culuri dâ peddi ca va di assái chiaru a assái scuru. Ma qualunque fussi a so’ razza, a so’ etnia, i cosi trasmissi gineticamenti di patri e matri a figghi e figghi, u so’ cumpurtamentu mintali è u stissu. Secunnu lu principiu dî pètali dâ margherita, " Ti vogghiu beni, nu pocu, assài, appassiunatamenti, pazziamenti, pi nenti ", l'òmini riprudùciunu chista gamma di sintimenti versu lu Diu viventi, criaturi di tutti li cosi, quannu scopri la sò esistenza. Puru, lu granni Giudici vidi tra chiḍḍi ca dicunu di èssiri sò seguaci, genti fideli ca l'amàunu e l'ubbidisciunu, autri ca dicunu d'amàrilu, ma disubbidisciunu a iḍḍu, autri ca vivunu la sò riliggiuni 'n indiffirenza, ancora autri ca la vivunu cu nu cori duru e amaru ca li renni fanatici e nta l'estremu contradizzioni e supportu ent. Sti cumpurtamenti s'attròvanu ntra l'ebbrei, picchì ancora s'attròvanu ntra l'òmini di tuttu lu pianeta Terra e nta tutti li riliggiuni ca, tuttavia, nun sunnu uguali.    
La prighera di Danieli ti dumanna, nta quali di sti cumpurtamenti ti arricanusci ? Si non è chiḍḍu di chiḍḍu ca ama Diu e l'ubbidisci comu tistimunianza dâ sò fidiltà, metti in discussiuni lu to cuncettu di fidi ; pintiti e dari a Diu nu fruttu di pintimentu sinceru e riali comu farà Danieli.  
Lu secunnu mutivu pâ prisenza di sta prighera nna stu capitulu 9 è ca la causa di l'urtima distruzzioni di Israeli, nna l'annu 70 di parti dî rumani è trattata e sviluppata ddà : la prima vìnnita dû Messia ntâ terra di l'òmini . E avennu rifiutatu chistu Messia ca li sò suli difetti èrunu la pirfizzioni dî sò òpiri ca li cundannaru, li capi riliggiusi alzaru lu pòpulu contra di iḍḍu, cu accusazzioni calunniusi tutti smuntati e cuntradditti dî fatti. Quinni basaru la sò accusazzioni finali supra na virità divina, accusànnulu, n'omu, di dicìdiri d'èssiri lu Figghiu di Diu. L'ànimi di sti capi riliggiusi èranu niuri comu li carboni di nu focu ardenti ca li cunsumarà ntô tempu dâ giusta ràggia. Ma la culpa cchiù granni di l'ebbrei fu ca non l'avìanu ammazzatu, ma ca non l'avìanu arricanusciutu doppu la sò risurrezzioni divina. Di frunti ê miraculi e ê boni òpiri ca èrunu fatti dî sò dùdici apòstuli, s'indurìru comu lu farauni ntô sò tempu e dettiru la tistimunianza ammazzannu lu fideli diacunu Stefanu, ca iḍḍi stissi lapidaru senza ricorriri sta vota ê rumani. 
Lu terzu mutivu di chista prighera è ca assumi lu rolu di n'osservazziuni finali e angusciosa â fini di na longa spirènzia vissuta in rilazziuni cu Diu ; na tistimunianza, na speci di testamentu lassatu di l'allianza ebraica ô restu di l'umanità. Picchì è nnâ sta dipurtazzioni a Babbilònia ca cessa la dimostrazzioni priparata di Diu. È veru ca l’ebbrei turnarànnu nnâ sò terra nazziunali, e ca pi nu pocu di tempu Diu sarà onuratu e ubbiditu, ma la lealtà scumparirà subbitu, ô puntu ca la sò supravvivenza pò èssiri giustificata sulu dâ sò ùrtima prova di fidi basata ntâ prima vìnnita dû Messia, picchì iḍḍu avi a èssiri, nu figghiu di Israeli, n’ebbreu a. 
Lu quartu mutivu di chista prighera si basa supra lu fattu ca li difetti dichiarati e cunfissati foru tutti cumplitati e rinnuvati dî cristiani ntâ sò epoca, di l'abbannunu dû Sabbath lu 7 marzu 321 nzinu ô nostru tempu . L'ùrtima istituzzioni ufficiali biniditta dô 1873 e 'n manera nnividuali dô 1844 non scappò dâ maldizzioni dô tempu, picchì Gesù la vumìu ntô 1994. Lu studiu di l'urtimi capituli di Danieli e dû libbru di l'Apocalissi spiegarà sti dati e l'urtimi misteri.
Ora ascultamu attentamenti Danieli ca parra ô Diu Onniputenti.
 
 
Dan 9:3   Allura mi misi la facci ô Signuri Diu, pi circari cu prighera e supplicazzioni, cu digiuni, cu saccu e ciniri.
3a- Danieli ora è vecchiu, ma la sò fidi non vacilla, e la sò cunnissioni cu Diu è prisirvata, nutricata e mantinuta. Ntô sò casu, lu sò cori essennu prufunnamenti sinceru, lu digiunu, lu saccu e li ciniri portunu nu significatu riali. Chisti pràtichi ìnnicanu la forza dû sò disìu di èssiri ascutatu e rispunnutu di Diu. Lu digiuni mustra la supiriurità data â risposta di Diu rispettu ê piaciri dû manciari. Nna stu approcciu c'è l'idèa di diri a Diu ca non vogghiu cchiù vìviri senza la tò risposta, senza jiri ô suicidiu.
Dan 9:4 Allura   prigàu lu Signuri, lu me Diu, e cunfissai, dicennu: "O Signuri, Diu granni e spaventusu, ca manteni l'alliànza e la misericordia cu chiḍḍi ca ti amanu e mantèninu li tò cumannamenti,
4a- Signuri, granni e stupenti Diu
 Israeli è ‘n dipurtazzioni a Babilònia e accussì pagò pi ‘mparari ca Diu è granni e spaventusu.
4b- Tu ca manteni lu to pattu e mustra misericordia a chiḍḍi ca ti amanu e manteni li to cumannamenti!
 Danieli mustra ca canusci Diu picchì pigghia li sò argumenti dû testu dû secunnu dî deci cumannamenti di Diu, ca li sfurtunati cattòlici non canusciunu ntê sèculi dî bui, picchì suvranamenti, lu papatu pigghiàu l'iniziativa di livarilu dâ sò virsiuni dî deci cumannamenti, picchì nu cumannamentu era cuncintratu supra lu cumannamentu ; nu beḍḍu esempiu di ‘mpudenza e ‘ngannu dinunziatu ntô capitulu pricidenti. 
Dan 9:5   Piccamu, cummattìmu iniquità, agghiemu mali e ribbellamu, e s'avìamu spustatu dî tò cumannamenti e dî tò giudizzi.
5a- Non putìa èssiri cchiù veru e chiaru picchì foru sti difetti ca purtaru Israeli â dipurtazzioni, tranni ca Danieli e tri dî sò cumpagni nun èranu culpati di stu tipu di difetti ; Chistu non ci impedisci di spustari la causa dû sò pòpulu purtannu cu iḍḍu lu pisu dâ sò culpa. 
 Chistu è quannu avemu a capiri ntô 2021 ca puru nuiautri, cristiani, sirvemu stu stissu Diu ca non cancia secunnu la sò dichiarazzioni ntô Mal 3,6 : Picchì sugnu lu Signuri, non canciamu; e voi, figghi di Giacòb, nun vi cunsumati . Saressi apprupriatu diri " ancora nun cunzumatu ". Picchì di quannu Malachìa scrissi sti palori, Cristu vinni avanti, li figghi di Giacòb lu rifiutaru e lu ammazzaru, e secunnu la palora prufizziata ntô Dan.8:23, finìru pi èssiri cunzumati ntô 70 dî rumani. E si Diu non cancia, chistu voli diri ca li cristiani infideli ca trasgrìsciunu li sò cumannamenti, prima di tuttu lu Sabbath santificatu, sunnu colpiti ancora cchiù forti di l'ebbrei e di l'ebbrei nazziunali dû sò tempu.   
Dan 9:6   Nun ascultamu li tò sirvitura li prufetti, ca parràru ‘n tò nomu ê nostri re, ê nostri prìncipi, ê nostri patri e a tutti li genti dû paisi.
6a- È veru ca l’ebbrei sunnu culpati di chisti cosi, ma chi diri dî cristiani ca, puru nnâ l’ùrtima istituzzioni stabbilita di iḍḍu, sunnu culpati dî stissi azzioni ? 
Dan 9:7   Tua, o Signuri, è la giustizzia, ma la nostra è la cunfusioni dâ facci oggi, a l'òmini di Giuda, a l'abbitanti di Girusalemmi e a tuttu Israeli, vicinu e luntanu, nta tutti li paisi unni li cacciasti pi li so' trasgressioni contra di te.
7a- La punizzioni di Israeli fu tirrìbbili, ci foru tanti morti e sulu li supravvissuti foru furtunati a èssiri dipurtati a Babilònia e di ddocu sparsi pi tutti li paisi dû Mperu Caldeu e dû Mperu Persianu chi ci succidìu. A nazzioni ebraica fu sciolta nnî terri stranieri e comunqui, secunnu a so’ prumissa, Diu prestu riunirà li ebbrei nnâ so’ terra nazzionali, a terra di so’ patri. Chi putiri e putenza havi stu Diu vivu ! Ntâ sò prighera, Danieli esprimi tuttu lu pintimentu ca stu pòpulu avi a mustrari prima di turnari ntâ sò terra santa, ma sulu quannu Diu è ô sò latu. 
 Danieli cunfissa l'infideltà ebraica punita di Diu, ma allura quali punizzioni pî cristiani ca fannu lu stissu ? dipurtazzioni, o morti ?  
Dan 9:8   Signuri, pi nuiautri è la cunfusioni dâ facci, ê nostri re, ê nostri prìncipi e ê nostri patri, picchì piccamu contra di te.
8a- La palora tirribbili, la palora “ piccatu ” è citata. Chi pò mettiri fini ô piccatu ca causa accussì granni suffrimentu ? Stu capitulu duna la risposta. Vale a pena 'mparari e ricurdari 'na lizziuni : Israeli subbìu li cunsiguenzi dî scelti e dî cumpurtamenti dî re, dî capi e dî patri ca lu guvirnaru. Quinni eccu n’esempiu unni a disubbidienza a li capi corrutti pò èssiri ‘ncuraggiata a ristari nnâ benedizzioni di Diu. Chista è la scelta ca fìciru Danieli e li sò tri cumpagni e sunnu biniditti pi chistu.    
Dan 9:9   A lu Signuri nostru Diu apparteni la misericordia e lu pirdunu, pirchì nuiautri ci ficimu ribbelli.
10a- Nna na situazzioni di piccatu arrista sulu na spiranza ; fari affidamentu ô Diu bonu e misericordiusu pi dari lu pirdunu. Lu prucessu è pirpètuu, l'ebbreu dû vecchiu pattu e lu cristianu dû novu hannu lu stissu bisognu di pirdunu. Ccà ancora na vota Diu sta priparannu na risposta pi cui havi a pagari cari di pirsuna. 
Dan 9:10   Nun ubbidimu â vuci dû Signuri, lu nostru Diu, pi caminari ntê sò liggi, ca ci detti davanti ê sò sirvitura li prufetti.
10a- Chistu è lu casu puru pî cristiani nta l’annu 2021.
Dan 9:11   Tuttu Israeli trasgridìu la tò liggi e s'avìa scantatu di ubbidiri â tò vuci. Allura li màdici e li ‘mpricazzioni scritti ntâ liggi di Mosè, lu sirvituri di Diu, ci foru spurcati, picchì piccamu contra Diu.
11a- Ntâ liggi di Mosè, Diu avvirtìu Israeli contra la disubbidienza. Ma doppu di iḍḍu, lu prufeta Ezechieli, cuntimpuràniu di Danieli, fu depurtatu 13 anni doppu Danieli, cioè 5 anni doppu ca lu re Gioiachin, frati di Gioiakim, ca ci succidìu, si truvò prigiuneru ntô ciumi Chebar situatu ntra lu Tigri e l'Eufrati. Ccà Diu l'ispiràu e lu fici scriviri li messaggi ca attruvamu oggi ntâ nostra Bibbia. E è nna Ezechieli 26 ca attruvamu na succissioni di punizzioni lu cui mudellu s'attrova applicatu spiritualmenti ma non sulu, ntê setti trumbetti di l'Apocalissi nna Ap. 8 e 9. Chista sumigghianza surprinnenti cunfirma ca Diu veramenti non cancia. Li piccati sunnu puniti ntô novu pattu comu èrunu ntô vecchiu.
Dan 9:12   Iḍḍu cumplitò li sò palori ca dissi contra di nui e contra li nostri prìncipi ca ci guvirnàvanu, e ci purtò na granni calamità , ca nun vinni sutta tuttu lu celu comu chiḍḍa ca vinni supra Girusalemmi.
12a- Diu non s'indibbulìu, cumplisci li sò annunzi pi binidiri o ammaliari câ stissa cura, e la " calamità " ca colpìu lu pòpulu di Danieli è distinata a avvirtiri li nazziuni ca 'mparanu sti cosi. Ma chi videmu ? Nustanti la tistimunianza scritta ntâ Bibbia, chista lizziuni arresta ignurata puru di chiḍḍi ca la lèggiunu. Ricurdativi stu messaggiu : Diu sta priparannu pi l'ebbrei e doppu di iḍḍi, pî cristiani àutri dui granni calamitàti ca vènunu rivilati ntô restu dû libbru di Danieli.     
Dan 9:13   Comu è scrittu ntâ liggi di Mosè, tuttu chistu mali è arrivatu supra di nuiautri; e nun chiamamu lu Signuri, lu nostru Diu, nun s'avìamu vutatu dî nostri iniquità, nun capìamu la tò virità.
13a- Lu disprezzu pê cosi ca Diu avìa scrittu ntâ Bibbia è pirpètuu, puru iḍḍu, ntô 2021 puru li cristiani sunnu culpati di sta culpa e cridinu ca Diu non li cuntradici. Nemmenu si sfuggiunu dî sò iniquità e pàrunu cchiù attinzioni a chista virità bìbbrica, ma accussì mpurtanti pî nostri tempi finali, la sò virità prufìtica rivilata intensamenti e cumprinsibbilimenti, picchì li chiavi pâ cumprinsiuni sunnu ntâ Bibbia stissa.
Dan 9:14   Lu Signuri guardò contra stu calamità e lu purtau supra di nuiautri. pirchì lu Signuri, lu nostru Diu, è giustu pi tuttu chiḍḍu ca fici, ma nuiautri nun ubbidimu â sò vuci.
14a- Chi cchiù pozzu diri ? Veramenti ! Ma sapi beni ca nu calamità assái cchiù granni fu priparatu di Diu pi l'umanità attuali, e pâ stissa causa. Arrivarà, ntra lu 2021 e lu 2030, sutta forma di na guerra nucliari ca havi la missiuni divina di ammazzari nu terzu di l’òmini secunnu Riv. 9:15.  
Dan 9:15   E ora, o Signuri nostru Diu, ca purtasti lu to pòpulu dâ terra di l'Eggittu cu na manu putenti, e ti fici nu nomu comu è oggi, piccamu, cummissimu l'iniquità.
15a- Danieli ci arricurda picchì l'incridenza è cundannabbili di Diu. Ntâ terra, l'esistenza dû pòpulu ebbraicu tistimunia stu fattu straurdinariu a causa di nu putiri suprannaturali, l'esodu dû pòpulu ebbraicu di l'Eggittu. Tutta la sò storia si basa supra chistu fattu miraculosu. Nun avemu la pussibbilità di assistiri a stu esodu, ma nuḍḍu pò nigari ca li discinnenti di sta spirènzia sunnu ancora oggi tra di nui. E pi sfruttari megghiu sta esistenza, Diu cunsignò stu pòpulu ô odiu nazzista duranti la Secunna Guerra Munniali. L'attinzioni di l'umanità fu quinni diriggiuta versu li supravvissuti ca ntô 1948 si ristallaru ntô tirrenu dâ so' antica patria pirduta di l'anni '70. Diu lassò cadiri sulu ntâ so' testa li paroli dî so' patri ca avìanu dittu ô guvernaturi rumanu Ponziu Pilatu supra Gesù, pi citari nu sangu supra lu nostru patri ". Diu li rispunnìu â littra. Ma li cristiani di tutti li dinuminazzioni ignoraru vergognosamenti sta lizziuni divina, e si pò capiri picchì, picchì tutti cunnivìdunu la sò maldizzioni. L'ebbrei rifiutaru lu Messia, ma li cristiani disprizzaru li sò liggi. La cunnanna di Diu di tutti dui è quinni pirfittamenti giustificata.  
Dan 9:16   Signuri, secunnu la tò granni misericordia, la tò ràggia e la tò fùria s’alluntananu dâ tò città Gerusalemmi, dâ tò muntagna santa; pirchì pi li nostri piccati e l'iniquità dî nostri patri Gerusalemmi e lu to pòpulu addivintaru nu rimproveru pi tutti chiḍḍi ca ci stannu ntunnu.
16a- Danieli ccà pigghia n'argumentu ca Mosè avìa prisintatu a Diu : chi dici lu pòpulu ca assisti â punizzioni dû sò pòpulu ? Diu è cunsapevoli dû prubblema picchì iḍḍu stissu dichiara supra li ebbrei, attraversu la vucca di Paulu nnâ Rom 2, 24 : Picchì lu nomi di Diu è blasfematu ntra li genti pi causa di voi, comu è scrittu . Iḍḍu si rifirisci ô testu di Ezech.16:27 : E eccu, iu stesi la manu contra di te, e diminuìu la parti ca t'avìa assignatu, e ti cunsignai ntê mani dî to nimici, li figghi dî Filistei, ca s'arrussiru pi li to strati mali . Ntâ sò cumpassiuni, Danieli avi ancùora assài di 'mparari supra lu giudizziu ca Diu sta purtannu supra la sò città Gerusalemmi. Ma quannu dici: " Girusalemmi e lu to pòpulu sunnu nu rimproveru pi tutti chiḍḍi ca ci sunnu ntunnu ", non sbagghia, picchì si lu castigu di Israeli avìa pruduttu ntê pagani na paura salutari e nu disìu di sirviri chistu veru Diu, lu castigu avissa avutu n'intiressi riali. ma sta trista spirènzia purtàu picca fruttu, comunqui non ‘nsignificanti, picchì ci duvìamu la cunvirsioni dû re Nabucodonosor e dû re Dariu lu Mediu.       
Dan 9:17   Ora, o nostru Diu, asculta la prighera e li prighieri dû to sirvituri, e fa luciri la to facci supra lu to santuariu ca è disulatu, pi l'amuri dû Signuri.
17a- Chiḍḍu ca Danieli chiedi sarà cuncidutu, ma non picchì Diu l'ama, ma sulu picchì chistu ritornu a Israeli e la ricustruzzioni dô tempiu sunu ntô sò pianu. Comunque, Danieli non sapi ca lu tempiu, ca sarà effettivamenti ricostruiutu, sarà distruttu n'autra vota ntô 70 dê rumani. Eccu picchì l'infurmazzioni ca ricivirà nta chistu capitulu 9 lu curarà di l'impurtanza, assài ebbraica, ca duna ancora ô tempiu di petra custruiutu a Gerusalemmi ; lu tempiu dâ carni di Cristu lu renni prestu vanu, e sarà pi chistu mutivu, distruttu n'autra vota ntô 70 di l'esercitu rumanu. 
Dan 9:18   Inclina l'aricchia, o Diu meu, e asculta! Apri l'occhi e guarda li nostri ruvini, guarda la città supra cui è chiamatu lu to nomu! Picchì non ti prisintamu li nostri prighieri pâ nostra giustizia, ma pâ tò granni misericordia.
18a- È veru ca Diu avìa scigghiutu Girusalemmi pi farila lu postu santificatu dâ sò prisenza gluriusa. Ma lu postu è santu sulu quannu c'è Diu, e di l'annu - 586, non era cchiù accussì. E, ô cuntrariu, li ruvini di Gerusalemmi e lu sò tempiu tistimuniaru l' imparzialità dâ sò giustizzia. Chista lizziuni era nicissària pi l'òmini pi taliari lu veru Diu comu n'èssiri viventi ca vidi, giudica e reagisci a diffirenza dî divinità pagani idolatrici ca hannu rilazziuni sulu cu l'ànghjuli tinti dû campu dû diavulu. L'omu fideli servi a Diu ma l'omu infideli usa Diu pi darisi la liggittimità riliggiusa cu chiḍḍi ca ci sunnu attornu. La cumpassiuni di Diu a cui Danieli appella è riali e prestu ci duna la prova cchiù beḍḍa, nna Gesù Cristu.
Dan 9:19   Signuri, asculta! Signuri, pirduna! Signuri, stai attentu! Aggi e nun ritardari, pi l'amuri di te, o Diu meu! Picchì la tò città e lu tò pòpulu sunnu chiamati cû tò nomu.
19a- L'età avanzata di Danieli giustifica la sò insistenza picchì, comu Mosè, lu sò disìu pirsunali cchiù caru è di putiri spirimintari chistu ritornu ntâ sò terra " santa ". Vulìssi assistiri â risurrezzioni dû santu tempiu ca purterà n’àutra vota la gloria a Diu e a Israeli.  
Dan 9:20   Mentri parrava ancora, priava, cunfissava lu me piccatu e lu piccatu dû me pòpulu Israeli, e prisintava li me prighieri ô Signuri, lu me Diu, pâ muntagna santa dû me Diu;
20a- Non è na maravigghia ca Diu ama Danieli è nu mudellu d'umiltà ca Lu fa piaciri e suddisfa lu criteriu di santità ca richiedi; Ogni omu è fallìbbili finchì campa nna nu corpu di carni e Danieli non fa eccizzioni. Cunfissa li sò piccati, cunsapevoli dâ sò dibbulizza estrema comu avemu a fari tutti. Ma la sò qualità spirituali pirsunali non pò cummigghiari lu piccatu dû pòpulu, picchì iḍḍu è sulu n'omu, iḍḍu stissu mpirfettu. La suluzzioni veni di Diu ‘n Gesù Cristu.
Dan 9:21   Mentri parrava ancora 'n prighera, l'omu Gabrieli, ca avìa vistu prima 'n visioni, vulau vilocimenti versu di mia ô tempu dû sacrificiu dâ sira.
21a- Lu tempu scigghiutu di Diu pâ vìsita di Gabrieli è chiḍḍu di l'uffruti sirali, cioè chiḍḍu dû sacrificiu pirpètuu di n'agneddu ca prufizzia la sira e la matina la futura uffritta vuluntària dû corpu pirfittamenti santu e nnuccenti di Gesù Cristu. Murirà crucifissu pi espiari li piccati dî sò scigghiuti ca custituisciunu lu sò sulu pòpulu veru. Lu ligami câ rivilazzioni ca sarà data sutta, a Danieli, è quinni stabbilitu.
 
 Fini dâ prighera : Risposta di Diu 
Dan 9:22   Mi 'nzignò e parrò cu mia. Mi dissi: Danieli, ora sugnu vinutu pi apriri la tò cumprinsioni.
22a- L'esprissiuni " apri la tò ntiligginza " signìfica ca nzinu a allura, la ntiligginza era chiusa. L'ànghjulu parra di l'argumentu dû pianu di salvezza di Diu ca fu tinutu ammucciatu 'nzinu ô mumentu dû sò 'ncontu cû prufeta scigghiutu di Diu.  
Dan 9:23   Quannu accuminciasti a priari, la parola niscìu, e iu sugnu vinutu pi diriti; pirchì tu sì amatu. Fati attenzioni â palora, e capisci la visioni!
23a- Quannu cuminciasti a prijari, niscìu la parola
 Lu Diu dû celu avìa urganizzatu tuttu, lu mumentu di l'incontru nna l'ura dû pirpètuu e l'ànghjulu Gabrieli disigna Cristu cu " la Parola " comu farà Giuvanni all'iniziu dû sò Vangelu : la palora fu fatta carni . L'ànghjulu veni pi annunciaricci " la Parola " ca voli diri ca veni pi annunciaricci la venita dû Cristu prufizziata di quannu Mosè secunnu Deut 18,15 nzinu a 19 : Lu Signuri, lu vostru Diu, vi alzarà nu prufeta di tra voi, dî vostri frati, comu a iḍḍu: voi listen! Sarà secunnu la richiesta ca fici ô Signuri, lu to Diu a Horeb, lu jornu di l'assimbrea, dicennu: "Nun mi lassa sentiri cchiù la vuci dû Signuri, lu me Diu, e nun vìdiri cchiù stu granni focu, pi nun muriri." Lu Signuri mi dissi: Chiddu ca dìssiru è bonu. Li fazzu crisciri nu prufeta comu a tia tra li frati , e ci mettu li me palori ntâ vucca, e iḍḍu ci parrarà tuttu chiḍḍu ca ci cumannu . E si qualchidunu non asculta li me palori ca parra ntô me nomu, lu richiedu . Ma lu prufeta ca si prisumi di parrari na parola ntô me nomu ca non ci cumannai di parrari, o ca parra ntô nomu di autri dèi, chiḍḍu prufeta è di sicuru ammazzatu.      
 Chistu testu è funnamintali pi capiri la culpa di l'ebbrei ntô sò rifiutu dû Messia Gesù picchì iḍḍu suddisfacìu tutti li criteri prufizziati supra la sò vìnnita. Pigghiatu di l'òmini e trasmittenti dâ palora divina, Gesù currispunnìa a chista discrizziuni e li miraculi ca fici tistimuniàunu di l'azziuni divina.
23b- pirchì tu sì n'amatu
 Picchì Diu ama Danieli ? Semplicimenti picchì Danieli l'ama. L'amuri è lu mutivu pi cui Diu criàu la vita dî criaturi lìbbiri davanti a Iḍḍu. È lu sò bisognu d'amuri ca giustificau lu prezzu assài àutu ca avrà a pagari pi ottènirilu di quarchi criatura umana tirrestri. E ô prezzu dâ sò morti, ca havi a pagari, chiḍḍi ca scegghi addivintaru li sò cumpagni pi l'eternità. 
23c- Fati attenzioni â palora, e capisci la visioni!
 Quali palora è, la palora di l'ànghjulu o la divina “ Palora ” ammucciata ‘n Cristu ? Ciò ca è sicuru è ca tutti dui sunnu pussìbbili e cumplimintari picchì la visioni riguardarà “ la Parola ” ca venirà ntâ carni ‘n Gesù Cristu. Capiri lu messaggiu è quinni di granni mpurtanza.     
 
La prufizzìa dî 70 simani
Dan 9:24   Settanta simani sunnu ditirminati pô to pòpulu e pâ to città santa, pi finiri la trasgrissioni, pi fari finiri li piccati, pi fari la riconciliazzioni pi l'iniquità, pi purtari la giustizzia eterna, pi sigillari la visioni e la prufizzìa, e pi unciri lu Santissimu.
24a- Furu tagghiati sittanta simani dû to pòpulu e dâ to citati santa
 Lu verbu ebbraicu " hatac " prima voli diri tagghiari o tagghiari ; e sulu ntô sensu figurativu, " ditirminari o fissari ". Mantèniu lu primu significatu , picchì duna nu significatu a st'azzioni di Abbrahamu ca cuncritizza la sò allianza cu Diu cu nu sacrificiu, ntô Gen. ma non cunnividìa l'aceddi . Stu rito illustrava l'allianza fatta tra Diu e lu so' sirvituri. Eccu picchì stu verbu " coup er " pigghiarà lu sò significatu cumpletu nna " l'allianza fatta cu tanti pi na simana" ntô versu 27. Chisti " tanti " sunnu l'ebbrei nazziunali pi cui lu binificiu dâ fidi nna Cristu crucifissu veni prisintatu prima. Lu secunnu ntiressi di stu verbu tagghiatu è ca li 70 simani di l'anni di stu capitulu 9 sunnu tagghiati ntô " 2300 sira-matina " di Dan.8:14. E na lizziuni emergi di sta crunuluggìa ca metti la fede cristiana davanti â fede ebraica. In chista manera, Diu ci 'nzigna ca nna Gesù Cristu duna la sò vita pi òffririla comu ridizzioni pi ogni cridenti dignu dâ sò savvizza nna tutta l'umanità . Lu vecchiu pattu avìa quinni a scumpariri quannu Gesù spurgìu lu sò sangu pi tagghiari lu sò novu pattu cu l'elitti di tutta la terra.                              
 Lu libbru di Danieli voli 'nzignari sta savvizza univirsali prisintannuci li cunvirsioni dî re cuntimpurànii di Danieli ; Nabucodonosor, Dariu lu Mediu e Ciru lu Persianu. 
Lu messaggiu è n'avvertimentu solenni ca minazza lu pòpulu ebbraicu e la sò città santa Gerusalemmi, a cui è datu nu scadenza di 70 simani. Ccà ancora na vota lu còdici di Ezechieli 4:5-6 duna nu jornu pi n'annu, la durata ca rapprisenta tutti li 490 anni. Danieli avi aviri difficultà a capiri lu significatu di na minaccia pâ sò città già arruvinata.
24b- pi mèttiri fini ê trasgrissioni e fini ê piccati
 Immaggina chiḍḍu ca passau ntâ testa di Danieli mentri sintìa chisti cosi doppu ca avìa appena chiamatu Diu ntâ prighera pû pirdunu dî sò piccati e dî piccati dû sò pòpulu. Capirà subbitu di chiḍḍu ca si tratta. Ma nui stissi capemu beni lu requisitu divinu espressu. Diu voli ottèniri dî sò eletti ca iḍḍu sarba, ca non piccanu cchiù, ca mettunu fini ê sò trasgrissioni dî sò liggi accussì mittennu fini ê piccati 'n accordu cu chiḍḍu ca sarà scrittu di l'apòstulu Giuvanni nna 1 Giuvanni 3:4 : Chiḍḍu ca picca trasgridisci la liggi, e lu piccatu è la trasgrissioni dâ liggi . Chistu obbiettivu è rivoltu a l’òmini ca hannu a cummàttiri a sò mala natura pì nun piccari cchiù. 
24c- pi scuminari l'iniquità e purtari la giustizzia eterna
 Pî l'ebbreu Danieli , chistu messaggiu evoca lu rito dû " jornu di l'espiazzioni ", na festa annuali unni la rimozzioni dî piccati veni cilibbrata cû sacrificiu di na crapa. Chistu sìmmulu tìpicu dû piccatu rapprisintava la Grecia ntô Dan 8 e la sò prisenza mittìa la prufizzìa nna l'atmusfera spirituali di chistu " jornu di l'espiazzioni ". Ma comu pò la morti di na crapa purtari li piccati si la morti di l'autri armali sacrificati duranti l'annu non arrinisciu a purtarili ? La risposta a stu dilemma è data nta Ebr 10, 3-7 : Ma nta sti sacrifici c'è na ricurdazzioni dî piccati ogni annu ; pirchì è ‘mpossìbbili ca lu sangu dî tori e dî crapi livari li piccati . Pirciò, quannu Cristu vinni ntô munnu, dissi : Nun vulìsti lu sacrificiu e l'offerta, ma mi priparasti nu corpu ; Nun ti piaciunu l'uffruti bruciati o li sacrifici pû piccatu. Allura dissi : Eccu, veni (ntô ruccheḍḍu dû libbru è scrittu supra di mia) pi fari, o Diu, la tò vuluntà . Li spiegazzioni dati di l'apòstulu Paulu sunnu assài chiari e lòggici. Di chistu nesci ca Diu risirvàu pi iḍḍu stissu, nna Gesù Cristu, l'òpira di l'espiazzioni pî piccati annunciati di l'ànghjulu Gabrieli a Danieli. Ma unni era Gesù Cristu nnâ stu rito dû “ jornu di l’espiazzioni ” ? La sò pirfetta nnuccenza pirsunali, ca lu fici simmòlicamenti l' agneddu pasquali di Diu ca porta li piccati dû munnu, pigghiàu supra di iḍḍu li piccati dî sò scigghiuti simmulizzati dâ crapa dû rito di l'espiazzioni. L'agneddu fu ammucciatu dâ crapa accussì ca l'agneddu murìu pâ crapa ca s'avìa pigghiatu. Accittannu la sò morti ntâ cruci pi espiari li piccati dî sò scigghiuti, li piccati ca pigghiàu supra di iḍḍu stissu, nna Cristu Diu ci detti la prova cchiù beḍḍa dû sò amuri pi iḍḍi.           
24d- e purtari la justizzia eterna
 Chista è la cunsiquenza filici dâ morti dû Salvaturi Messia. Sta giustizzia ca l'omu, di quannu Adamu, non putìa prudùciri è imputata a l'elitti accussì ca câ sò fidi nna chista dimostrazziuni di l'amuri divinu, pâ pura gràzzia, la giustizzia pirfetta di Gesù Cristu ci veni imputata , all'iniziu , nzinu a quannu la cummattimenta dâ fidi supira lu piccatu. E quannu chistu scumpari completamenti, si dici ca la giustizzia di Cristu veni trasmissa. Lu studenti addiventa comu lu sò Maestro. È supra chisti funnamenti duttrinali ca fu custruiuta la fidi di l'apòstuli di Gesù. Prima ca lu tempu e li putiri bui li trasfurmunu, allargannu accussì lu camminu strittu 'nsignatu di Gesù Cristu. Sta giustizzia sarà eterna sulu pî fideli eletti, chiḍḍi ca ascultunu e rispùnnunu cu ubbidienza ê giusti richiesti di Diu.
24°- pi sigillari la visioni e lu prufeta
 Cioè, accussì ca la visioni pò èssiri cumplitata dâ cumparsa dû prufeta annunciatu. Lu verbu sigillari alludi ô sigillu di Diu ca accussì duna â prufizzìa e ô prufeta ca s'apprisenta n'autorità e na liggittimità divina ca è cumpleta e indiscutìbbili. Lu travàgghiu ca sta pi èssiri cumplitatu è sigillatu cû sò sigillu riali divinu. Lu nùmmaru simmòlicu di stu sigillu è “ setti :7 ”. Disigna puru la pienezza ca carattirizza la natura dû Diu criaturi e chiḍḍa dû sò Spìritu. Ntâ basi di sta scelta, c'è la custruzzioni dû sò pruggettu supra settimila anni, pi chistu spartìu lu tempu nta simani di setti jorna comu li settimila anni. La prufizzìa dî 70 simani duna quinni nu rolu ô nùmmaru (7) lu sigillu dû Diu viventi ntô Riv. 7. Li versi appressu cunfirmanu l’impurtanza di stu nùmmaru “ 7 ”.     
24f- e di unciri u Santu di Santi
 Chista è l'unzioni dû Spìritu Santu ca Gesù ricivirà ô mumentu dû sò battesimu. Ma nun sbagghiamu, la culomba ca vinni dû celu e sbarcau supra di iḍḍu avìa sulu n’obbiettivu, chiḍḍu di cumminciri Giuvanni ca Gesù era veramenti lu Messia annunciatu ; Lu celu ca ci duna tistimunianza. Ntâ terra, Gesù fu sempri lu Cristu e sutta forma di dumanni scigghiuti fatti ê parrini, lu sò 'nsignamentu ntâ sinagoga a l'età di 12 anni è la prova di chistu. Pi lu sò pòpulu, tra cui nascìu e criscìu, la sò missioni ufficiali fu chiḍḍa d'accuminciari cû sò battesimu nna l'autunnu di l'annu 26 e iḍḍu avìa a dari la sò vita ntâ primavera di l'annu 30. Lu tìtulu Santu dî Santi lu disigna dignimenti picchì incarna ntâ forma di carni lu Diu vivu di l'Ebbràicu ca incarna ntâ forma di carni lu tempu ebbraicu. Ma lu Santu dî Santi avìa nu sìmmulu matiriali ntâ terra ; lu postu cchiù santu o santuariu dô tempiu di Gerusalemmi. Era nu sìmmulu dû celu, chiḍḍa diminsioni inaccessìbbili a l'umanità unni càmpanu Diu e li sò àngili. Sedi dû giudizziu divinu e postu dû sò tronu, Diu comu Giudici aspittàu lu sangu di Cristu pi cunvalidari lu pirdunu dî piccati dî scigghiuti scigghiuti duranti li 6 millenni fissati pi chista silizzioni. La morti di Gesù cumplitò accussì l'ùrtima " festa di l'espiazzioni ". Si ottìnni lu pirdunu e li sacrifici antichi appruvati di Diu foru tutti cunvalidati. L'unzioni dû Santu dî Santi si facìa lu jornu di l'espiazzioni spruzzannu lu sangu dâ crapa ammazzata supra lu sediu dâ misericordia, n'altari misu supra l'arca ca cuntinìa li cumannamenti trasgrissi di Diu. Pi chistu scopu, na vota l'annu, lu summu sacirdoti putìa trasiri oltri lu velu di siparazzioni ntô postu cchiù santu. Quinni doppu la sò risurrezzioni, Gesù purtàu l'espiazziuni dû sò sangu ntô celu pi ricìviri lu duminiu, la liggittimità pi sarvari li sò eletti cu l'imputazzioni dâ sò giustizzia e lu dirittu di cundannari li piccatura non pintiuti, cumprisi l'ànghjuli mali e lu sò capu Satana, lu diavulu. Lu Santu dî Santi, ca disigna puru lu celu, lu sangu spurcatu di Gesù ntâ terra, ci pirmetti, nna Micheli, di cacciari lu diavulu e li sò dimònii dû celu, na cosa rivilata nna Apoc. 12:9. Quinni, l'erruri dî riliggiusi ebbrei fu chiḍḍu di non capiri lu caràttiri prufìticu dû " jornu di l'espiazzioni " annuali . Iḍḍi cridìanu sbagghiatamenti ca u sangu di l’armali uffruti nnâ sta celebrazzioni putìa validari n’àutru significatu di l’armali spurcatu duranti l’annu. L'omu fattu a l'immaggini di Diu ; l'armali pruduttu dâ vita tirrestri , comu putemu giustificari n'uguaglianza di valuri pî du speci ?        
Essennu Diu, Gesù Cristu fu Iḍḍu stissu l'ogghiu d'unzioni comu Spìritu Santu e ntâ l'acchianata ntô celu purtava cu Iḍḍu l'unzioni dâ sò liggittimità guadagnata ntâ terra. 
 
La chiavi dî càrculi
Dan 9:25   Dunca, sapi e capisci: Di quannu niscìu la palora pi custruiri Gerusalemmi nzinu a l'Untu, lu Prìncipi, ci sunnu setti simani e sessantadui simani: li strati e li fussati si custruisciunu n'àutra vota, ma 'n tempi difficili.
25a- Sapì chistu, allura, e capisci!
 L'ànghjulu avi raggiuni pi chiamari Danieli all'attinzioni picchì havi a chi fari cu dati ca richièdunu na granni cuncintrazzioni spirituali e ntillittuali ; pirchì s’ànnu a fari càrculi. 
25b- Di lu tempu ca vinni la palora ca Girusalemmi fussi ricustruiuta nzinu a l'Untu, lu Capu
 Chista parti dû versu sula è di mpurtanza primordiali picchì riassumi lu scopu dâ visioni. Diu duna ô sò pòpulu ca aspetta lu sò Messia li mezzi pi sapiri ntâ quali annu cumparirà davanti a iḍḍi . E sta vota quannu la parola annunciò ca Gerusalemmi avìa a èssiri ricustruiuta havi a èssiri ditirminata sicunnu la durata dê 490 anni prufizziati. Pi chistu dicretu di ricustruzzioni , ntô libbru di Esdra, attruvamu tri pussibbili dicreti ordinati successivamenti di tri re pirsiani : Ciru, Dariu e Artaserse. Risulta ca lu dicretu stabbilìtu di chist'ùrtimu ntô -458, pirmetti lu cumplitamentu dî 490 anni ntô annu 26 dâ nostra èbbica. Sarà quinni stu dicretu di Artaserse ca s'avissi a mantèniri, tinennu cuntu dâ staggiuni 'n cui fu scrittu : primavera secunnu Esdra 7:9 : partìu di Babilònia lu primu jornu dû primu misi, e arrivò a Girusalemmi lu primu jornu dû quintu misi, la bona manu dû sò Diu era supra di iḍḍu . L'annu dû dicretu dû re è datu nnâ Esdra 7:7 : E assài figghi di Israeli, dî sacirdoti, dî Leviti, dî cantanti, dî purteri e dî Netinimi, arrivaru a Gerusalemmi ntô settimu annu dû re Artaserse .    
 L'iniziu dû dicretu essennu na primavera , lu Spìritu mira pâ sò prufizzìa â Pasqua dâ primavera quannu Gesù Cristu murìu crucifissu . Li càrculi ci purtaru a stu obbiettivu.
25c- ci sunnu setti simani e sessantadui simani, li strati e li fussati vènunu ristaurati, ma 'n tempi difficili.
Accuminciamu cu 70 simani. L'ànghjulu parra di 69 simani ; 7 + 62. Li primi 7 simani purtaru ô tempu dû ricuperu di Gerusalemmi e dû tempiu, ‘n tempi difficili pirchì l’ebbrei travàgghiunu sutta l’avversità pirmanenti di l’àrabbi ca vinniru a stabbilirisi nnâ zona lassata lìbbira dâ sò dipurtazzioni. Chistu versu di Neh . Chistu è nu dittagghiu ca è spicificatu, ma la cosa principali è nnâ 70° simana cuntata.  
 
 La simana 70
Dan 9:26   Doppu sissantadui simani n'unciutu sarà tagghiatu, e nun ci sarà nuḍḍu pi iḍḍu. Lu pòpulu di nu prìncipi ca veni distruggirà la città e lu santuariu , la santità, e la sò fini veni comu cu n'alluvioni; Si dicidi ca la divastazzioni durerà nzinu â fini dâ guerra.
26a- Doppu li sissantadui simani, un Untu sarà tagghiatu
 Chisti 62 simani sunnu priciduti di 7 simani , ca signìfica ca lu messaggiu riali è " doppu li 69 simani " n'unciutu veni tagghiatu , ma non sulu qualegghiè unciutu, chiḍḍu ca veni accussì annunciatu 'ncarna l'unzioni divina stissa. Usannu la fòrmula " n'untu " , Diu pripara lu pòpulu ebbraicu ô sò ' ncontu cu n'omu d'aspettu urdinariu, luntanu dî vinculi divini. ‘N cunfurmità câ sò paràbbula dî vigneti, lu Figghiu di l'omu , figghiu dû Patruni dû vignetu , si prisenta ê vigneti doppu ca mannau li sò missaggeri ca ci vinniru prima e ca maltrattaru. Dû puntu di vista umanu, Gesù è sulu n'untu ca veni doppu l'àutri unciuti.     
 L'ànghjulu dissi " doppu " la durata totali di 69 simani, indicannu accussì lu 70° . Dunca, passu a passu, li dati di l'ànghjulu ci diriggiunu versu la Pasqua dâ primavera di l'annu 30 ca si trova ntô menzu di sta 70° simana di l'anni-jornu.  
26b- e nun avrà succissuri pi iddu
 Sta traduzzioni è ancora cchiù illeggittima picchì lu sò auturi, L. Segond, spicìfica ntô margini ca la traduzzioni littirali è : nuḍḍu pi iḍḍu . E pi mia la traduzzioni littirali mi va pirfittamenti picchì dici chiḍḍu ca succidìu veramenti ô mumentu dâ sò crucifissioni. La Bibbia tistimunia ca l'apòstuli stissi avìanu firmatu di cridiri ca Gesù era lu Messia privistu picchì , comu lu restu dû pòpulu ebbraicu, aspittàvanu nu Messia guerrieru ca avìa a jittari li rumani fora dû paisi. 
26c- Lu pòpulu di nu capu ca venirà distruggirà la cità e lu santuariu la santità
 Chista è la risposta di Diu â incridenza nazziunali ebraica : nuḍḍu pi iḍḍu . L'indignazzioni contra Diu sarà difinitivamenti pagata dâ distruzzioni di Gerusalemmi e dâ sò falsa santità ; pirchì di l'annu 30 , nun ci fu cchiù santità supra lu tirrenu ebbraicu ; lu santuariu non è cchiù unu . Pi chista azzioni, Diu usau li rumani, chiḍḍi attraversu cui li capi riliggiusi ebbrei avìanu fattu crucificari lu Messia, non osannu e non putennu farilu iḍḍi stissi , mentri iḍḍi sapevunu , senza di iḍḍi , comu lapidari lu diacunu Stefanu " tri anni e sei misi " doppu .      
26d- e la sò fini arrivarà comu cu n'alluviuni
Accussì fu ntô 70, ca doppu diversi anni d' assediu rumanu , Gerusalemmi cadìu ntê so mani , e chinu di odiu distruttivu, animatu di n'arduri divinu, distruggeru frantumamenti , comu annunciatu, la città e la santità ca non c'era cchiù, nzinu a quannu non ci fu na petra lassata supra n'autra comu Matteu dissi : sti cosi ? Vi dicu veramenti, nun ci arristarà ccà na petra supra n’autra ca nun veni jittata giù . 
26° - Si dicidi ca la divastazzioni durerà nzinu â fini dâ guerra.
  Ntô Matteu 24:6 Gesù dissi : E sentiti di guerri e di vuci di guerri : guardati ca nun vi scantati, pirchì tutti chisti cosi hannu a succèdiri. Ma chista nun sarà ancora la fini. Doppu li rumani, li guerri continuaru pi tutti li duimila anni di l'era cristiana e lu longu pirìudu di paci ca avemu godutu dâ fini dâ Secunna Guerra Munniali è eccizziunali ma prugrammatu di Diu. L'umanità pò accussì prudùciri li frutti dâ sò pirvirsioni â fini dî sò fantasìi prima di pagari lu prezzu murtali. 
 Comunque, nun s’avissi a scurdari quannu parramu dî rumani ca la sò succissioni papali allungarà l’òpiri dû paganu “ divastaturi o disulaturi ” e ddà puru nzinu â fini dâ guerra purtata avanti contra l’eletti di Cristu Diu.   
Dan 9:27   E iḍḍu cunfirmarà n'alliànza cu tanti pi na simana , e ntâ mità dâ simana farà cessari lu sacrificiu e l'oblazzioni . E [ci sarannu] supra l'ala abbuminazzioni dâ disulazzioni e macari nzinu a n'esterminiu (o na distruzzioni intera), e sarà ruttu , [secunnu] chiḍḍu ca fu dicritatu, supra la [terra] disulata .
27a- Farà n'allianza solida cu tanti pi na simana
 Lu Spìritu prufizzia l'istituzzioni dû novu pattu ; è solidu picchì addiventa la basi dâ savvizza uffruta nzinu â fini dû munnu. Sutta lu tèrmini tanti , Diu sta mirannu ê cittadini ebbrei , ê sò apòstuli e ê sò primi discìpuli ebbrei ca trasiunu ntô sò pattu duranti l'urtimi setti anni dû termini datu â nazziuni ebbraica pi accittari o rifiutari ufficialmenti lu Messia crucifissu. È chistu pattu ca è “ tagghiatu ” ntô versu 24 ntra Diu e li piccatura ebbrei pintiti. Nta l'autunnu dû 33 , la fini di chista ùrtima simana sarà signata di chiḍḍu autru attu ingiustu e odiusu ca rapprisenta la lapidazzioni di Stefanu lu novu diacunu. La sò sula colpa fu chiḍḍa di diri a l'ebbrei li virità ca non putìunu suppurtari di sentiri, mentri Gesù ci mittìa li sò palori ntâ vucca. Vidennu nu discìpulu dâ sò causa ammazzatu , Gesù registràu lu rifiutu nazziunali ufficiali dâ sò intercessioni. A cuminciari di l'autunnu dô 33 d.C. , li ribbelli ebbrei alimentaru la rabbia rumana, ca fu spurtata di massa supra Gerusalemmi ntô 70 d.C.     
27b- e duranti la mità dâ simana fa firmari lu sacrificiu e l'offerta
 Chistu tempu di mità simana o mità simana è la primavìera dî 30 mirati dâ prufizzìa dî 70 simani. Chistu è lu mumentu quannu tutti l'azzioni citati ntô versu 24 sunnu cumplitati : la fini dû piccatu, la sò espiazzioni, l'arrivu dû prufeta ca cumpi la visioni stabbilennu la sò giustizzia eterna e l'unzioni dû Cristu risurrettu ca acchiana ntô celu Vitturiusu e Onniputenti .  La morti espiatoria dô Messia è evocata ccà nta l'aspettu di na cunsiquenza ca cumporta : la cessazzioni difinitiva dê sacrifici di l'armali e di l'uffruti fatti sira e matina ntô tempiu ebbraicu , ma puru dâ matina â sira , pê piccati dô pòpulu . La morti di Gesù Cristu renni obsoleti li sìmmuli di l'armali ca lu prifiguràunu ntô vecchiu pattu, e chistu è lu canciamentu essenziali purtatu dô sò sacrificiu. Lu strappu dô velu dô tempiu ca Diu fa ntô mumentu quannu Gesù scadi cunfirma la fini difinitiva dê riti riliggiusi tirrestri e la distruzzioni dô tempiu ntô 70 rinforza chista cunferma. A sò vota, li festività ebbrei annuali tutti prufìtichi dâ sò vìnnita avìanu a scumpariri ; ma nna nuḍḍu casu la pràtica dû Sabbath simanali ricivi lu sò veru significatu nna chista morti : prufizzia lu riposu cilesti dû settimu millenniu ca, câ sò vittoria, Gesù Cristu otteni pi Diu e li sò veri eletti a cui imputa la sò giustizzia eterna pirfetta citata ntô versu 24 .      
 L'iniziu di sta " simana " di l'anni-jornu si virifica nta l'autunnu dû 26 cû battesimu di Gesù ca fu battizzatu di Giuvanni Battista.  
27c- E [ci sarannu] supra l' ala abbuminazzioni dâ disulazzioni
 Scusa, ma chista parti dû versu è tradotta sbagghiata ntâ virsiuni di L.Segond picchì fu ntirpritata sbagghiata. Tenennu cuntu dî rivelazziuni dati nna l'Apocalisse di Giuvanni, prisintu la me traduzzioni dû testu ebbraicu ca cunfirmanu àutri traduzzioni . La frasi " ntâ l' ala " , simmòlicu dû caràttiri celesti e dû duminiu , suggirisci na rispunsabilità riliggiusa ca mira direttamenti a Roma papali , ca " s'alza " ntâ Dan 8:10-11, e li sò alliati riliggiusi di l'urtimi jorna . Li ali d'aquila simmulizzanu l'elevazzioni suprema dû titulu 'mperiali, pi esempiu lu liuni cu l'ali d'aquila ca riguarda lu re Nabucodonosor, o di Diu stissu, ca purtava l'ali d'aquila lu so pòpulu ebbraicu ca libbirò dâ schiavitù eggizziana. Tutti li ‘mperi pigghiaru stu sìmmulu di l’ aquila , cumprisi, nnô 1806, Napuliuni I , ca fu cunfirmatu da Apoc. 8:13, poi li ‘mpiratura prussiani e tidischi, l’ùrtimu fu u dittaturi A. Hitler. Ma di tannu, li Stati Uniti avìanu puru st’aquila ‘mpiriali nnô dollaru virdi dâ so’ valuta nazziunali : u dollaru.      
 Lassannu arrè l'argumentu pricidenti, lu Spìritu turna pi pigghiari di mira lu sò nimicu prifirutu : Roma. Doppu la missioni tirrestri di Gesù Cristu , l' atturi miratu di l' abbuminazzioni ca causanu la disulazzioni finali dâ terra è veramenti Roma la cui fasi 'mpiriali pagana appena distruggìu Gerusalemmi ntô 70 ntô versu 26 . E l'azzioni di cummèttiri " abbuminazzioni dâ disulazzioni " cuntinuarà nnô tempu nzinu â fini dû munnu . L' abbuminazzioni , ô plurali, sunnu quinni attribbuìbbili , prima , a Roma 'mpiriali ca pirsicutarà li fideli eletti mittennuli â morti nta spittaculari " staging " pi ntrattiniri lu pòpulu rumanu assetatu di sangu , cosi ca cessaru ntô 313. 7 , 321 ; St'azzioni è ancora attribbuìbbili ô mpiru rumanu e ô sò capu mpiriali Custantinu I. Cu iḍḍu, lu ‘Mperu Rumanu fu sutta lu duminiu di l’ impiraturi bizzantini . Ntô 538 , ô sò turnu , lu mpiraturi Giustinianu I cummattìu n’àutra abbuminazzioni stabbilennu ntô so’ sedi rumanu lu riggimi papali di Vigiliu I , e sta prulungazzioni di l’ abbuminazzioni nzinu â fini dû munnu havi allura a èssiri attribbuita a sta fasi papali ca Diu sta dinunziannu di Dan7. Ricurdamu ca lu nomu " cornu nicu " ìnnica li dui fasi duminanti di Roma ntô Dan.7 e Dan.8. Diu vidi nna chisti dui fasi succissivi sulu la cuntinuità dû stissu travàgghiu abbuminabbili.                        
Lu stùdiu dî capituli pricidenti ci pirmittìu d'identificari li diversi tipi d'abbuminazziuni ca chistu versu ci attribbuisci.
27d- e a n’esterminiu (o distruzzioni cumpleta ) e sarà ruttu , [secunnu] chiḍḍu ca fu dicritatu, nnâ [terra] disulata .
 “ Sarà ruttu [secunnu] chiḍḍu ca fu dicritatu ” e rivilatu nnî Dan.7:9-10 e Dan . 8:25 Pi la sò pruspirità e lu successu dî sò trucchi, sarà arrugganti ntô sò cori, e distruggirà assài cristiani ca èranu ‘n paci, e si alzarà contra lu prìncipi dî prìncipi ; ma si rumpi, senza lu sforzu di nudda manu.    
Lu testu ebbraicu offri chistu pinseri divinu diversu dî traduzziuni attuali.
Sta sfumatura si basa supra lu pianu di Diu pi fari cadiri la culpa di l'òmini ntô pianeta Terra unni càmpanu ; chiḍḍu ca ci nzigna lu Riv. 20. Nutamu lu fattu ca la fausa fidi cristiana ignora stu pruggettu divinu ca cunsistirà di sterminari l'òmini dâ supirfici dâ terra, ntô gluriusu ritornu di Cristu. Ignurannu li rivilazziuni dati nna l'Apocalìssi 20, aspittunu in vanu l'istabbilimentu dû regnu di Cristu ntâ terra. Cumunca, na distruzzioni cumpleta dâ so supirfici è prugrammata ccà e nna Apo.20 . Lu ritornu gluriusu dû Cristu vitturiusu nna tutta la sò divinità ristaurarà â terra la sò aspettu caòticu all'iniziu dâ sò storia discritta ntâ Genesi 1. Tirrimoti giganti la scuppiaru e turnarà sutta lu nomu di l'abbissu ô sò statu caòticu inizziali " senza furma , " a void " . Non ci arristarà n'omu vivu supra di iḍḍa, ma iḍḍa sarà la priggiuni dû diavulu isulata supra di iḍḍa pi mill'anni nzinu a l'ura dâ sò morti.      
 
A chista fasi dû sturìu, havi a furniri ‘nformazzioni aggiuntivi supra apprima a " 70° simana " ca fu appena sturìata. Lu sò cumplimentu ntê jorna-anni prufètici è radduppiatu di n'addivintatu littirali. Picchì grazzi â tistimunianza di nu calindariu ebbraicu , sapemu la cunfigurazzioni dâ simana di Pasqua di l'annu 30. Avìa comu centru, na vigilia di mercuridìa di l'occasionali Sabbatu giustificata dâ Pasqua ebbraica ca cadìu nta chist'annu la giovedì. In chista manera putemu ricostruiri completamenti lu sviluppu di sta Pasqua unni murìu Gesù. Arristatu lu martidì sira, giudicatu duranti la notti, Gesù fu crucifissu lu mèrcuridi matina ê 9. Scadi ê 15:00. Prima di li 6 p.m. , Giuseppi di Arimatea misi lu sò corpu ntâ tomba e arrutulò la petra ca la chiudìa. Passa lu Sabbatu di Pasqua di Giovedì . Lu venniri matina, li fimmini pia accattunu li spezzi ca priparanu duranti lu jornu pi 'mbalsamari lu corpu di Gesù. Lu venniri sira ê 18:00 accumincia lu Sabbath simanali, passa na notti, nu jornu ntô riposu santificatu di Diu. E lu sàbbutu sira ê 18:00, accumincia lu primu jornu dâ simana seculari. Passa la notti e â prima luci di l'alba, li fimmini vannu â tomba spirannu di truvari quarchi d'unu pi sguassari la petra. Attròvanu la petra arrutulata e la tomba aperta. Entrannu ntâ tomba, Maria Maddalena e Maria, la matri di Gesù , vìdinu n'ànghjulu assittatu ca ci dici ca Gesù è risurgiutu, l'ànghjulu ci dici di jiri a avvirtiri li sò frati, li sò apòstuli. Ristannu ntô jardinu, Maria Maddalena vidi n'omu vistutu di jancu ca pigghia pi nu jardinariu, ntô scanciu ca veni appressu, arricanusci Gesù; E ccà, nu dittagghiu assài mpurtanti ca distruggi na cridenza assài diffusa, Gesù dici a Maria : " Non sugnu ancùora acchianatu ô Patri ." Lu ladru ca era ntâ cruci e Gesù stissu non traseru ntô paradisu, ntô regnu di Diu, lu jornu stissu dâ sò crucifissioni, picchì 3 jorna interi doppu, Gesù ancora non avìa acchianatu ô celu. Allura pozzu diri 'n nomu dû Signuri, chiddi ca nun hannu nenti a diri pi sò parti, stannu zitti ! Accussì nun aviri a suffriri ridiculi o vergogna nu jornu.       
 
La secunna cosa è sfruttari la data - 458 ca signa apprima l'iniziu dî 70 simani di jorna-anni fissati pô pòpulu ebbraicu a cui Diu detti dui segni principali d'identificazzioni : lu Sabbath e la circuncisioni dâ carni. 
Secunnu Rom 11, li gentili cunvirtiti ca traseru nnâ nova pattu foru ‘nfittati nnâ ràdica e nnô troncu ebbraicu e ebbraicu. Ma li funnamenti dû novu pattu sunnu puramenti ebbrei e Gesù era cuntentu di ricurdarici chistu nnâ Giuvanni 4:22 : Voi adurati chiḍḍu ca nun sapiti ; Aduramu chiḍḍu ca sapemu, picchì la salvezza veni di l’ebbrei. Oggi, chistu messaggiu pigghia na rilevanza viventi picchì Gesù lu rifirisci ê pagani falsamenti cunvirtiti di tutti l'èpochi. Pi ruvinàrili megghiu, lu diavulu li spincìu a odiari l'ebbrei e la sò allianza ; chi li sfuggìu dî cumannamenti di Diu e dû sò santu Sabbath. Bisogna quinni curriggiri stu erruri e taliari â nova allianza cu n’identità ebraica . L'apòstuli e li novi discìpuli ebbrei cunvirtiti sunnu chiḍḍi " tanti " ca fannu n'allianza solida cu Gesù , ntô Dan.9:27, ma la sò basi arresta ebbraica, puru iḍḍi sunnu prioccupati di l'iniziu dû pirìudu dî " 70 simani " dati di Diu â nazziuni ebbraica pi accittari o rifiutari lu standard volllitari umanu basatu supra lu novu a Gesù. Deducennu di stu raggiunamentu la data - 458 addiventa l'iniziu dû " 2300 sira-matina " di Dan.8:14.          
 fini di chista longa durata prufìtica, 2300 anni, tri cosi avìanu a cessari secunnu Dan 8:13.
1- lu sacerdoziu pirpètuu    
2- lu piccatu divastanti       
3- la pirsicuzzioni dâ santità e di l'esercitu.    
Sunnu idintificati li tri cosi : 
1- lu pirpètuu sacerdoziu tirrenu dû papa      
2- lu restu dû primu jornu richiamatu : Duminica.        
3- La pirsicuzzioni dâ santità e dî santi cristiani, li cittadini dû regnu dî celi.    
Sti canciamenti foru rivolti a : 
1- Ristabbiliri a Gesù Cristu lu sò santu sacerdoziu cilesti pirpètuu.    
2- Ristabbiliri tutta la liggi divina cumprisi lu restu dû Sabbath dû settimu jornu .    
3- Vidiri na fini ê pirsicuzzioni dâ santità cristiana e dî santi.    
 
Lu càrculu prupostu pî “ 2300 sira-matina ” accuminciannu dâ data - 458, la fini di sta durata finisci nnâ primavera dû 1843 : 2300 - 458 = 1842 +1. Nna stu càrculu avemu 1842 anni interi a cui avemu a junciri +1 pi disignari la primavera di l'inizziu di l'annu 1843 unni finisci lu prufizziatu " 2300 sira-matina ". Sta data signa l'inizziu di nu ritornu dû ntirventu di Diu, ca voli accussì libbirari li sò veri santi dî minzogni riliggiusi iriditati dû Cattulicèsimu Rumanu papali pi 1260 anni. Quinni, pigghiannu l'iniziativa pi criari na rinascita spirituali ntê Stati Uniti unni li prutistanti avìanu truvatu rifuggiu, lu Spìritu ispirau William Miller cu n'intiressi pâ prufizzìa di Danieli 8:14 e dui dati succissivi pruposti annunciaru lu ritornu di Gesù Cristu, la prima pâ primavera dû 1843, la sicunna pâ rinascita di Gesù. ning pi purificari la terra. Doppu dui dilusioni ntê dati programmati, lu Spìritu duna nu signu ê cchiù pirsiviranti ca pigghiaru parti ê dui provi dâ fidi. Na visioni cilesti fu arricivuta la matina dû 23 uttùviru 1844 di unu dî santi ca attravirsava li campi. Lu celu s'aprìu pi rivelari na scena ca mustrava Gesù Cristu comu Sumu Sacirdoti ca ufficiava ntô santuariu celesti. Ntâ visioni passava dû postu santu ô postu cchiù santu. Accussì doppu 1260 anni di bui, Gesù Cristu ripigghiàu lu cuntattu chî sò fideli, scigghiuti dê dui prucessi succissivi.     
1- La ripresa dû pirpètuu . Fu quinni attraversu sta visioni ca Diu ripigghiau ufficialmenti lu cuntrollu dû sò sacerdoziu pirpètuu e celesti lu 23 uttùviru 1844.    
2- Lu ritornu dû Sabbath . Ntô stissu misi , n’àutru dî Santi accuminciò a osservari lu Sabbath dû settimu jornu, doppu na vìsita dâ signura Rachel Oaks ca ci detti nu pamphlet dâ sò chiesa , “ Battisti dû settimu jornu ”. Unu doppu l'àutru, ntô tempu, li santi scigghiuti dî dui prucessi aduttaru puru lu Sabbath dû settimu jornu. Quinni Diu mittìu fini ô piccatu divastanti stabbilìtu dâ Roma pagana, ma ligalizzatu dâ Roma papali cû sò nomu di " Duminica ".          
3- La fini dî pirsicuzzioni . Lu terzu argumentu era supra la santità e li cristiani pirsicutati pi 1260 anni. E ancora na vota, ntô 1843 e ntô 1844, la paci riliggiusa regnò nna tuttu lu munnu occidintali prioccupatu dâ prufizzìa. Chistu picchì a Francia rivuluzzionaria fici taciuri câ so’ guillotina chiḍḍi ca èranu responsabbili di l’atrocitati riliggiusi commessi. Quinni doppu l’ùrtimi anni sanguinosi dâ punizzioni di l’adulteri riliggiusi secunnu Apoc. 2,22-23, â fini dî 1260 anni ca accuminciaru ntô 538, la data ligàta â rimozzioni dû pirpètuu cu l’istituzzioni dû riggimi papali, cioè ntô 179 . E la libbirtà di cuscienza stabbilita pirmetti ê santi di sirviri a Diu secunnu la sò scelta e la sò canuscenza ca Diu aumintarà. Ntô 1843, la santità e l'esercitu dî santi , chiḍḍi cittadini dû regnu dî celi scigghiuti di Gesù Cristu, non sunnu cchiù pirsicutati, comu avìa annunciatu la prufizzìa di Danieli 8 :13-14.    
 
Tutti chisti spirènzii foru urganizzati e guidati dû Diu Onniputenti ca nnâ totali ‘nvisibilità pilota li menti di l’òmini accussì ca ponnu rializzàri li sò pruggetti, tuttu u sò prugramma, ‘nzinu â fini dû munnu quannu a sò silizzioni di l’elitti finirà . È chiaru di tuttu chistu ca l'omu non scegghi di onurari lu Sabbath e la sò luci, è Diu ca ci duna sti cosi ca ci appartèninu comu segnu dâ sò appruvazzioni e dû sò veru amuri pi iḍḍu comu 'nzigna Ezechieli 20 :12-20 : puru iu li detti li me Sabbath pi èssiri nu segnu tra mia e iḍḍi li me Sabbath, ca iḍḍi ponnu sapiri chi sugnu lu Sabbath e iḍḍi... sunnu nu signu tra mia e tia, pi sapiri ca sugnu lu Signuri, lu to Diu . Picchì iḍḍu è chiḍḍu ca cerca li sò pècuri pirduti, stàmu sicuri ca nun mancarà nuḍḍu funzionariu eletti. 
 
Ntô Dan 8, ntâ risposta ùnica ca Diu duna ntô versu 14 â dumanna dû versu 13, la palora " santità " è pirfettamenti apprupriata picchì la santità riguarda glubbalmenti tuttu chiḍḍu ca è prupietà di Diu e ca particularmenti Iḍḍu riguarda. Chistu fu lu casu dû sò sacerdoziu cilesti pirpètuu , dû sò sabbatu santificatu dâ funnazziuni dû munnu lu jornu doppu ca fu criatu Adamu, e dî sò santi , li sò fideli eletti.   
Li spirènzii prufizziati nnî Danieli 8:13-14 foru cumpiuti ntra lu 1843, la data di l'ingressu 'n viguri dû dicretu divinu, e la caduta dû 1844, tutti dui basati supra l'aspittatìva dû ritornu di Gesù Cristu pi chisti dati, puru basannusi supra l'idèa di chisti participanti aspittari l'avventu di Gesù Cristu mi " avvintista " , dû latinu " adventus " ca significa pricisamenti " avventu ". Truvamu sta spirènzia “ avvintista ” ntô capìtulu 12 di stu libbru di Danieli, unni lu Spìritu arrivarà a suttaliniari l’impurtanza di chista ùrtima “ allianza ” ufficializzata .          
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Danieli 10
 
Dan 10:1   Ntô terzu annu di Ciru, re di Persia, fu rivilata na parola a Danieli, ca si chiamava Beltesazzar. Sta palora, ca è vera, annuncia nu granni calamità. Prestau attinzioni â palora e capìu la visioni.
1a- Ntô terzu annu di Ciru re di Persia fu rivilata na parola a Danieli, ca si chiamava Beltesazzar
 Ciru 2 regnò dû 539. La data dâ visioni è quinni dû 536.
1b- Sta palora, ca è vera, annuncia nu granni calamità.
 Stu tèrmini, granni calamità, annuncia lu massacru supra larga scala.
1c- Prestau attinzioni â palora e capìu la visioni.
 Si Danieli capìu lu significatu, lu capiremu puru nuiautri.
Dan 10:2   Nta chiḍḍu tempu iu, Danieli, lamintava tri simani.
 Chistu luttu pirsunali ca nfluenza Danieli, cunfirma la natura funeraria dû massacru ca si virificarà quannu si cumpirà la granni calamità annunciata.
Dan 10:3   Nun mangiai nuḍḍu manciari dilizziusu, nun mi trasìu carni o vinu ‘n vucca, nun mi uncìa, nzinu a quannu si cumpiìru tri simani.
 Sta priparazzioni di Danieli ca circava na santità aumintata prufizzia la situazziuni drammàtica ca l'ànghjulu prufizziarà nna Dan.11:30.
Dan 10:4   Ora ntô primu misi, lu vintiquattru jornu dû misi, stava vicinu ô granni ciumi, ca è Iddekel.
 Hiddekel è chiamatu Tigri 'n francisi. Chistu è lu ciumi ca annagghiò la Mesopotamia cu l'Eufrati ca attravirsò e annagghiò la città caldea di Babilònia pi l'orgògliu punitu dû re Nabucodonosor. Daniel non lu capìa, ma chista chiarimenta era distinata a mia. Picchì fu sulu ntô 1991 ca facìa canùsciri li veri spiegazzioni di Danieli 12 unni lu ciumi Tigri jucarà lu rolu di na " tigri " ca mancia l'ànimi umani. Na prova di fidi è raffigurata dâ sò piriculusa incrociu. Sulu li scigghiuti ponnu attravirsarla e cuntinuari lu sò viaggiu cu Gesù Cristu. Chista è n'autra vota n'immaggini cupiata di l'attraversamentu dô Mari Russu di l'ebbrei, n'attraversamentu mpussìbbili e murtali pê piscaturi eggizziani. Ma chiḍḍu ca parra di Danieli 12 scegghi l’ùrtimi “ avvintisti ” eletti ca la sò missioni cuntinuarà nzinu ô ritornu di Cristu. L'ùrtimi di iḍḍi spirimintàrunu l'ùrtima granni calamità , la sò forma estrema ca richiederà l'interventu di Cristu nna nu ritornu putenti e gluriusu, sarvaturi e vindicaturi.    
 
La prima calamità annunciata a Danieli è citata ntô Dan.11:30. Riguarda l'anticu pòpulu ebbraicu, ma n'autra calamità simili sarà annunciata di n'immaggini anàluga ntô Riv. 1. Chistu si farà doppu a Terza Guerra Munniali unni nu terzu di l’òmini vèni ammazzatu . E stu cunflittu è prisintatu nnâ Ap. 9,13 nzinu a 21 di sìmmuli, ma è sviluppatu 'n linguaggiu chiaru nnâ stu libbru di Danieli â fini dû capìtulu 11 nnî versi 40 nzinu a 45. Accussì truvamu succissivamenti, nnâ stu capitulu 11, la granni calamità di l'ebbrei, allura la granni calamità di Dan1. ebbrei fideli dû tempu finali ca si cunvirterunu a Cristu Sta calamità è evocata ddà sutta li termini " tempu di angustia " e l'obbiettivu principali sarà la pratica dû Sabbath santificatu di Diu.  
 
Paraguni dî dui visioni dî calamità annunziati
1- A li figghi dû pòpulu di Danieli dû vecchiu pattu : Dan.10,5-6.      
2- A li figghi dû pòpulu di Danieli dû novu pattu : Ap. 1, 13-14.      
Pi apprizzari pienamenti l'impurtanza ca avemu a dari a sti dui calamità, avemu a capiri ca puru si sèguinu l'unu cu l'autru ntô tempu, lu primu è nu tipu ca prufizzia lu secunnu, ca avrà comu mira, ntô ritornu di Gesù Cristu, l'urtimi figghi fideli di Diu dû tipu di Danieli e dî sò tri cumpagni. Doppu dicenni di paci, siguiti di na guerra atòmica tirribbili e distruttiva, lu jornu di riposu dâ dumìnica rumana sarà mpustatu dû guvernu univirsali urganizzatu dê supravvissuti ô disastru. Allura ancora na vota la morti arrivarà pi minazzari la vita di l'eletti fideli, comu ntê jorna di Danieli, Anania, Misaeli e Azaria ; e comu ntô tempu dî “ Maccabei ” ntô –168, ca la calamità annunciata nna stu capitulu di Danieli mira ; e â fini, li ùrtimi avvintisti ca arristaru fideli ô Sabbath dû settimu jornu ntô 2029.    
Ma prima di sta prova finali, lu longu regnu papali di 1260 anni avrà già fattu muriri multitudini di criaturi ntô nomu di Diu.
Comu riassuntu, capiri lu messaggiu cunsignatu di chista visioni data a Danieli ci pirmetti di capiri lu significatu di chiḍḍu ca duna a Giuvanni ntâ Ap. 1:13 nzinu a 16.
 
Dan 10:5   E alzai l'occhi e guardai e eccu n'omu vistutu di linu e cinturatu 'ntornu a li cinturi cu n'oru di Ufaz.
 5a- C'era n'omu vistutu di linu
 N'òpira di giustizzia simmulizzata dô linu sarà eseguita di Diu attraversu n'èssiri umanu. Ntâ l'immaggini discritta, Diu pigghia la cumparsa dû re grecu Antiocu 4, canusciutu comu Epifani. Fu lu pirsicutaturi di l'ebbrei tra lu 175 e lu 164, la durata dû sò regnu. 
5b- avìa 'ntornu â sò cintura d'oru di Ufaz
 Misu supra li rini, la cintura ìnnica la virità furzata. Inoltri, l'oru di cui è fattu veni di Ufaz, ca ntô Gir 10:9 mira ô sò usu idolatricu paganu.
Dan 10:6   Lu sò corpu era comu nu birili, la sò facci comu lampi, l'occhi comu fiammi di focu, li sò vrazza e li sò pedi comu lu ramu lucidatu, e lu sonu dâ sò vuci comu lu scrùsciu di na folla.
6a- Lu sò corpu era comu lu crisoliti
 Diu è l'auturi dâ visioni ma annuncia l'arrivu di nu Diu paganu quinni chistu gluriusu aspettu suprannaturali.
6b- la sò facci brillava comu un lampu
 L'identità greca di stu Diu è cunfirmata. Chistu è Zeus, lu Diu grecu dû re Antiocu 4. Lu lampu è lu sìmmulu dû Diu olimpicu Zeus ; lu diu di li dèi olìmpici di la mituluggìa greca 
6c- li sò occhi eranu comu ciami di focu
 Distruggirà chiḍḍu ca guarda e non approva ; li sò occhi sunnu supra li ebbrei secunnu Dan.11:30 : ... iḍḍu metti li sò occhi supra chiḍḍi ca abbannunaru lu santu pattu. La calamità non veni senza raggiuni, l'apostasia profana lu pòpulu.   
6d- li sò vrazza e li sò pedi èranu comu bronzu abbruciatu
 Lu carrabbineri ca sarà mannatu di Diu sarà piccaturiali comu li sò vittimi. Li sò azzioni distruttivi simmulizzati dê so vrazza e dê so pedi sunu di bronzu sìmmulu dô piccatu grecu ntâ statua di Dan.2.
6°- e lu sonu dâ sò vuci era comu lu scrùsciu di na multitùdini
 Lu re grecu non agghicarà sulu. Avrà arrè e davanti a iḍḍu na multitudini di surdati pagani comu a iḍḍu stissu pi ubbidiri ê sò ordini.
 Lu puntu cchiù àutu e lu puntu cchiù àutu di chistu annunziu prufìticu arrivarà ô mumentu dû cumplimentu di Dan.11:31 : Li truppi si prisintaru ô sò cumannu; Profananu lu santuariu, la furtificazzioni, e farànu cessari lu sacrificiu cuntinuu , e misiru l'abbuminazzioni ca fa disulatu. Pi l'onestità bìbbrica, cancillai la parola sacrificiu ca non è scritta ntô testu ebbraicu, picchì Diu pruggittau pô " quotidianu " dui diversi roli succissivi ntô vecchiu pattu e ntô novu. Ntê tempi antichi era l'uffriri n'agneddu comu bruciatu matina e sira. Ntâ storia, si rifirisci a l'intercessioni cilesti di Gesù Cristu ca arricurda lu sò sacrificiu pi intercediri pê prighieri di l'eletti. Nna stu cuntestu di Dan.11:31, chiḍḍu dâ vecchia allianza, lu re grecu metti fini a l'uffruti dû pirpètuu dâ liggi di Mosè. Quinni, è sulu lu cuntestu dû tempu unni è evocatu ca ditirmina l'interpretrazzioni dû ministru di l'intercessioni pirpètua di nu sacirdoti tirrestri o chiḍḍa dû summu sacirdoti cilesti : Gesù Cristu. Lu pirpètuu è quinni attaccatu a nu ministèriu umanu o, sicunnariamenti e difinitivamenti, ô ministèriu cilesti divinu di Gesù Cristu.    
  
Dan 10:7   Sulu iu Danieli vitti la visioni, e l'òmini ca èranu cu mia non la vittiru, ma iḍḍi avìanu assài paura, scapparu e si ammucciaru.
7- Sta paura cullittiva è sulu l'immaggini liggera dû rializzu dâ visioni. Picchì lu jornu dâ mazzatura annunciata, lu giustu farà bonu scappari e ammucciarisi, puru si è ntâ panza dâ terra.
Dan 10:8   Ristai sulu e vitti sta granni visioni: la forza mi fallìu, la facci canciau culuri e si scumpunìu, e pirdìu tuttu lu vigori.
8a- Attraversu li sò sintimenti, Danieli cuntinua a prufìttiri li cunsiquenzi dâ sfurtuna ca arrivarà.
Dan 10:9   Sintìa lu sonu dî sò palori; e comu sintìa lu sonu dî sò palori, cadìu, stupitu, 'n facci 'n terra.
9a- Ntô jornu dâ sfurtuna, la vuci dû re pirsicutanti pruvucarà li stissi effetti tirribbili ; li jinuocchi s’affaccianu nzèmmula e li gammi si s’affaccianu, ‘ncapaci di purtari li corpi ca cascanu ‘n terra. 
Dan 10:10   E eccu, na manu mi tuccò, e mi scuppiò li jinuocchi e li mani.
10a- Pi furtuna pi iḍḍu, Danieli è sulu lu prufeta incaricatu di annunciari ô sò pòpulu l'arrivu di chista granni calamità e iḍḍu stissu non è miratu dâ giusta ràggia di Diu.
Dan 10:11   E iḍḍu mi dissi: "Danieli, n'omu amatu, attenti ê palori ca ti dicu, e stà drittu ntô postu unni stai; pirchì ora sugnu mannatu a tia. Quannu m'avìa parratu accussì, arristàu trimannu.
11a- Danieli, n'omu amatu, attenti ê palori ca ti dicu, e stà drittu ntô postu unni sì
 Nu amatu di Diu nun avi mutivu pi scantari li sò ntirventi cilesti. La ràggia di Diu è contra li piccatura ribbelli aggrissivi, mali e crudili. Danieli è lu cuntrariu di chisti genti. Avissi a ristari ‘n piedi picchì è lu signu stissu dâ diffirenza dû distinu ca â fini cascarà a chiḍḍi scigghiuti. Puru si s’attròvanu ntâ pruvulazzu dâ morti tirrestri, si risvegghianu e si rimèttunu ‘n pedi. Li malvagi arristaru ntô lettu e li cchiù malvagi si svegliaru pû giudizziu finali ca veni distruttu pi sempri. L'ànghjulu spicìfica " ntô postu unni stai ." E unni è ? Ntâ natura supra li rivi dû ciumi " Hiddekel ", 'n francisi, l'Eufrati, ca disignerà l'Europa cristiana dâ nova allianza nnâ Rivelazzioni. La prima lizziuni è ca l'omu pò ncuntrari Diu unn'è-è e èssiri binidittu di Iḍḍu ddà. Sta lizziuni cancia li priggiudizzi idolatrici ca pi tanti genti, Diu si pò scuntrari sulu ntê crèsii, nta l'edifici sacri, ntê templi, nta l'altari, ma ccà, non c'è nuḍḍu di chistu. Ntô sò tempu, Gesù rinnuvarà sta lizziuni dicennu di Giuvanni 4:21 nzinu a 24 : Donna, Gesù ci dissi: cridimi, veni l'ura quannu nun sarà né supra chista muntagna né a Girusalemmi ca adurarà lu Patri . Tu aduri chiḍḍu ca nun sapi; Aduramu chiḍḍu ca sapemu, picchì la salvezza veni di l’ebbrei. Ma arriva l'ura, e ora è, quannu li veri aduraturi aduranu lu Patri cu spìritu e virità; pirchì chisti sunnu li aduraturi ca lu Patri cerca. Diu è Spìritu, e chiḍḍi ca lu aduranu hannu a adurari ‘n spìritu e ‘n virità.                    
 La sicunna lizziuni è cchiù suttili, si basa supra lu ciumi Hiddekel picchì lu Spìritu havi prugrammatu di grapiri la cumprinsiuni dû sò libbru sulu ê sò urtimi sirvitura fideli ca la sò spirènzia e la prova cu cui si fa la sò silizzioni è illustrata di l'immaggini dû piriculusu attraversamentu dû ciumi Hiddekel 'n francisi, la Tigri, comu puru l'armali di faithme, e test'.
11b- pirchì ora sugnu mannatu a tia. Quannu m'avìa parratu accussì, arristàu trimannu.
 Lu ncontru nun è cchiù sulu na visioni; addiventa nu diàlugu, nu scanciu tra dui criaturi di Diu, una ca veni dû celu, l'àutra ancora dâ terra.             
Dan 10:12 Mi dissi: "Nun ti scantari, Danieli; pirchì dû primu jornu ca misi lu to cori pi capiri e pi umiliàrisi davanti ô to Diu, li tò palori foru ascutati, e è pi li tò palori ca vèniu . 
 Supra tuttu chistu versu haiu sulu na cosa di diri. Si avissi a pèrdiri la mimoria, almenu ricurda stu versu ca ci mustra comu fari piaciri ô nostru Diu criaturi.
 Lu versu è n'esempiu dû gèniri ; na siquenza lòggica basata supra lu fattu ca ogni causa porta lu sò effettu a Diu : la siti di cumprinsiuni accumpagnata di vera umiltà veni ascutata e cumplitata.  
 
Ccà accumincia na rivelazziuni longa ca non finirà 'nzinu â fini dû Libbru di Danieli, chiḍḍu dû capìtulu 12 .
 
Dan 10:13   Lu prìncipi dû regnu di Persia mi ristau contra pi vintunu jorna; ma eccu, Micheli, unu dî prìncipi principali, mi vinni 'n soccorsu, e io arristai ddà cu li re dâ Persia.
13a- e lu suvranu dû regnu di Persia mi risistìu pi vintunu jorna
 L'ànghjulu Gabbrieli assisti Ciru II lu re pirsianu e la sò missioni pi Diu è chiḍḍa di nfruenzari li sò dicisioni, accussì ca l'azzioni purtati avanti non s'oppònunu ô sò granni pianu. L'esempiu di chistu fallimentu di l'ànghjulu prova ca li criaturi di Diu sunnu veramenti lassati lìbbiri e nnipinnenti e quinni rispunzàbbili di tutti li sò scelti e òpiri.
13b- ma eccu, Micheli, unu dî prìncipi principali, vinni m'aiutu
L'esempiu rivelatu ci ‘nzigna macari ca ‘n casu ri necessità riali " unu dî principali capi, Michael ", pò ‘ntirvìniri pì furzari a dicisioni. Chistu aiutu cchiù àutu è n'aiutu divinu picchì Micheli voli diri : " Chi è comu Diu ". È iḍḍu ca veni ntâ terra pi èssiri 'ncarnatu comu Gesù Cristu. Ntô celu era pi l'ànghjuli la rapprisintanza dû Spìritu di Diu cu iḍḍi. Nna stu casu, l'espressioni " unu dî capi principali " pò liggittamenti surprinniri. Ebbè, chistu nun è na surprisa, picchì l’umiltà, la gintilizza, la cunnivisiuni e l’amuri ca Gesù dimustrarà ntâ terra, foru già misi ‘n pratica ntâ sò vita cilesti cu li sò àngili fideli. Li liggi dû celu sunnu chiḍḍi ca dimustràu duranti lu sò ministru tirrestri. Ntâ terra si fici lu sirvituri dî sò sirvitura. E sapemu ca ntô celu si fici uguali a l'àutri àngili capi.        
13c- e ddà ristai cu li re di Persia
 Lu duminiu dâ dinastìa dî re pirsiani cuntinuarà quinni pi quarchi tempu nzinu â duminazzioni greca.
Dan 10:14   Ora sugnu vinutu pi fariti capiri chiḍḍu ca succiderà ô to pòpulu nnî ùrtimi jorna; pirchì la visioni riguarda ancora chiḍḍi tempi.
14a- Finu â fini dû munnu, lu pòpulu di Danieli sarà prioccupatu, ntô vecchiu comu ntâ nova allianza, picchì lu sò pòpulu è Israeli ca Diu sarba dû piccatu eggizzianu , dû piccatu di Adamu attraversu Gesù Cristu e dû piccatu stabbilìtu di Roma ntô cristianèsimu purificatu dû sangu di Gesù.
 Lu scopu dâ rivilazzioni purtata di l'ànghjulu a Danieli è d'avvirtiri lu sò pòpulu dî traggedìi ca vènunu. Danieli pò già capiri ca chiḍḍu ca ci fu rivilatu non ci riguarda cchiù pirsunalmenti, ma è puru sicuru ca sti 'nsignamenti sunnu utili ntô futuru pî sirvitura dû sò pòpulu e quinni pi tutti chiḍḍi a cui Diu li rivolgi e li distina attraversu iḍḍu.
Dan 10:15   E mentri iḍḍu mi dicìa sti palori, guardai versu la terra e ristai mutu.
15a- Giuvanni avi ancora 'n menti la visioni tirribbili dû calamità e cerca di cuncintràrisi pi sentiri chiḍḍu ca senti, non osa cchiù alzari la testa pi taliari chiḍḍu ca ci parra.
Dan 10:16   E eccu, unu ca pareva li figghi di l'òmini mi tuccò li labbra. Aprìu la vucca e parrai, e dissi a chiḍḍu ca stava davanti a mia: Signuri, la visioni m'ha chinitu di paura, e pirdìu tutti li forzi.
1a- E eccu unu ca avìa l'aspettu di figghi di l'òmini mi tuccò li labbra
 Mentri la visioni tirribbili era n'immaggini fittizia irreali criata ntâ testa di Danieli, ô cuntrariu, l'ànghjulu si prisenta nna na forma umana identica a l'omu tirrestri. Prima, puru iḍḍu fu criatu â mmàggini di Diu, ma nna nu corpu cilesti lìbbiru dî liggi tirrestri. La so natura cilesti ci duna accessu a tutti du' li diminsiuni, avennu na capacità attiva nna ognuna. Tucca li labbra di Danieli ca senti chistu toccu.
Dan 10:17   Comu pò lu sirvituri dû me signuri parrari cû me signuri? Ora mi manca la forza, e non c'ho cchiù fiatu.
17a- Pi l'èssiri umanu puramenti tirrestri, la situazzioni è assai diversa, li liggi tirrestri privàlinu e la paura lu fici pèrdiri la forza e lu fiatu.
Dan 10:18   Allura chiḍḍu ca avìa la sumigghianza di n'omu mi tuccau n'autra vota e mi rinfurzau.
18a- Cu n'insistenza gentili, l'ànghjulu arrinesci a ripristinari la forza di Danieli calmànnulu.
Dan 10:19   E iḍḍu mi dissi: "Nun ti scantari, omu meu amatu, la paci sia cu tia." curaggiu, curaggiu! Mentri mi parrava, mi rinfurzai e dissi: "Parra, signuri, pirchì tu mi rinfurzasti."
19a- Nu missaggiu di paci ! Identicu a chiḍḍu ca Gesù si rifirisci ê sò discìpuli ! Nenti accussì pi rassicurari na menti spavintata. Li palori curàggiu, curàggiu, l'aiùtunu a pigghiari lu fiatu e a pigghiari arrè la forza.  
Dan 10:20   Mi dissi: "Sai picchì sugnu vinutu a tia?" Ora turnu a cummattiri lu capu dâ Persia; e quannu vaju, eccu, veni lu prìncipi di Giavanu.
20a- Ora mi tornu a cummattiri lu capu di Persia
 Stu capu dâ Persia è Ciru II lu Granni ca Diu riteni comu sò unciutu ; chistu non ci impedisci di aviri a cummàttiri contra di iḍḍu pi guidari li sò dicisiuni ntâ sò dirizzioni. 
20b- e quannu vaju, eccu, veni lu prìncipi di Giava
 Quannu l'ànghjulu lassa Ciru 2, n'attaccu dû capu grecu dû tempu aprirà l'ustilità criscenti ntra li dui duminazzioni pirsiani e greci.
Dan 10:21   Ma ti fazzu canùsciri chiḍḍu ca è scrittu ntô libbru dâ virità. Nuḍḍu m'aiuta contra di iḍḍi, tranni Micheli, lu to capu.
21a- Sta rivilazzioni ca Danieli sta ricivennu è chiamata libbru dâ virità. Oggi ntô 2021, pozzu cunfirmari lu cumplimentu di tuttu chiḍḍu ca ci è rivilatu, pirchì la sò cumprinsioni fu data pienamenti dû Spìritu ‘mmortali di Micheli nostru capu, pi Danieli ntô vecchiu pattu e pi mia, ntô novu pattu, picchì Gesù Cristu rivinnica stu nomu pi giudicari li dimònii ancora attivi nzinu ô sò Glo.
 
 
 
 
 
 
Danieli 11
 
Accura ! Nustanti lu canciamentu dû capitulu, la discussiuni tra l'ànghjulu e Danieli continua in cuntinuità cu l'ùrtimu versu dû capitulu 10 . 
 
Dan 11:1   E iu, ntô primu annu di Dariu lu Mediu, era cu iḍḍu pi aiutàrilu e rafforzarilu.
1a- Criatu di Diu pi vìviri pi sempri, l'ànghjulu ca parra a Danieli ci dici ca ajiutàu e sustinìu Dariu, lu re midianu, ca pigghiàu Babbilònia a l'età di 62 anni e ca regnava ancùora a Dan.6. Stu re amava Danieli e lu so Diu ma, 'ntrappulatu, avìa misu 'n pirìculu la sò vita cunsignànnulu ê liuni. Dunca fu iḍḍu, n'àutra vota, ca intervinni pi chiudiri la vucca ê liuni e sarvàricci la vita. Quinni fu puru iḍḍu ca ajiutò stu re Dariu a capiri ca lu Diu di Danieli è l'unicu Diu veru, criaturi di tuttu chiḍḍu ca è, ca campa, e ca non c'è n'àutru comu a iḍḍu.
Dan 11:2   Ora vi fazzu canùsciri la virità. Eccu, ci sunnu ancora tri re ‘n Persia. Lu quartu accumularà cchiù ricchìzza di tutti l'àutri; e quannu è putenti pi li sò ricchìzzi, arrivugghirà tutti contra lu regnu di Giavanu.
2a- Ora vi fazzu canùsciri la virità
 La virità è canusciuta sulu dû Diu Veru ed è lu nomi ca Diu si duna ntâ sò rilazziuni cchî sò urtimi scigghiuti nna Cristu secunnu Ap. 3:14. La virità non è sulu la liggi divina, li sò ordinanzi e cumannamenti. Includi puru tuttu chiḍḍu ca Diu pruggetta e raggiungi scrupulosamenti ntô sò tempu. Stiamu sulu scuprennu ogni jornu dâ nostra vita, na parti di stu granni prugramma unni prugridìmu nzinu â fini dâ nostra vita e cullittivamenti, nzinu â fini dû pruggettu di risparmiu finali ca vidirià li scigghiuti accèdiri â eternità prumissa.
2b- Eccu, ci sunnu ancora tri re 'n Persia
 Primu re doppu Ciru 2 : Cambisi 2 (528-521) ammazza sò figghiu Bardiya chiamatu Smerdis dî greci. 
 2° re : lu fausu Smerdis, lu magu Gaumâta ca usurpò lu nomu Smerdis rignò sulu pi nu pocu di tempu. 
 Terzu re : Dariu I lu pirsianu (521-486) ​​figghiu di Istapis . 
2c- U quartu arricuogghierà cchiù ricchìzza ri tutti l’autri.
 Quartu re : Serse I ( 486 - 465). Subbitu doppu iḍḍu, Artaserse I regnarà e libbiràu tutti li priggiuneri ebbrei ntô settimu annu dû sò regnu, ntâ primavìera - 458 secunnu Esdra 7:7-9.                  
2d- e quannu sarà putenti pi li sò ricchizzi, alzarà tutti contra lu regnu di Giavanu
 Serse I supprimìu e pacificò l'Eggittu rivoltanti, poi fici la guerra contra la Grecia, nvadìu l'Attica e ruvinò Atene. Ma fu scunfittu a Salamina ntô 480. La Grecia mantinirà lu duminiu supra lu so tirritoriu. E u re pirsianu arrista nnâ l’Asia, comunqui avviannu attacchi ca provanu u so’ disìu di cunquistari a Grecia.
Dan 11:3 Ma ci sarà nu re putenti, ca guvernarà cu granni putiri e farà chiḍḍu ca ci piaci.
3a- Scunfittu ntô so tirritoriu, lu re pirsianu Serse I , inseguitu, finirà pi truvari la morti, assassinatu di dui so nobbili. Fu scunfittu di nu picciottu ca avìa burlatu 'n manera ngrannenti. La Grecia scigghìu comu re Alissandru Magnu, nu picciottu macidòniu di 20 anni (natu ntô 356 a.C., rignau ntô 336 a.C., murìu ntô 323 a.C.). La prufizzìa lu parra comu funnaturi dû terzu ' mperu dâ statua di Dan.2, terzu armali di Dan.7 e secunnu armali di Dan.8.
Dan 11:4   E quannu s'arrizza, lu sò regnu sarà ruttu e sarà spartutu versu li quattru venti dû celu. nun appartenirà ê sò discinnenti, e nun sarà putenti comu era, pirchì sarà scippatu, e passarà a autri oltri a iḍḍi.
4a- Attruvamu ddà la difinizzioni esatta data supra lu granni cornu ruttu dâ crapa greca di Dan.8:8 e la sò spiegazzioni dû versu 22 : Li quattru corna ca nasceru pi scanciari stu cornu ruttu, chisti sunnu quattru regni ca nasceru di sta nazziuni, ma ca nun avrannu tanta forza . 
 Ricurdu chiḍḍu ca rapprisèntanu li “ quattru granni corna ”.  
 Primu cornu : a dinastìa greca Seleucida funnata ‘n Siria da Seleucu I Nicaturi . 
 Secunnu cornu : a dinastia greca Lagid funnata nnâ l’Eggittu da Tulumeu I Lagos . 
 Terzu cornu : la dinastia greca funnata a Trastevere di Lisimacu. 
 4° cornu : la dinastìa greca funnata 'n Macidonia di Cassandra 
Dan 11:5   Lu re dû sud sarà forti. Ma unu dî sò capi sarà cchiù forti di iḍḍu, e avrà lu duminiu; lu sò duminiu sarà putenti.
5a- Lu re dû sud addivintarà forti
 Tulumeu I Soter Lagos -383-285 re di l'Eggittu o " re dû sud ".  
5b- Ma unu dî sò capi sarà cchiù forti di iḍḍu, e avrà lu duminiu; lu sò duminiu sarà putenti.
 Sileucu I Nicaturi - 312-281 re dâ Siria o " re dû nord ".   
Dan 11:6   E doppu nu certu nùmmaru di anni, iḍḍi fannu n'allianza nzèmmula, e la fìgghia dû re dû sud veni ô re dû nord pi fari la paci. Ma iḍḍa non trattieni la forza dû sò vrazzu, né iḍḍu suppurtarà, né lu sò vrazzu; Sarà cunsignata cu chiḍḍi ca la purtaru, cu sò patri e cu chiḍḍu ca la sustinìa allura.
6a- La prufizzìa salta lu regnu di Antiocu I ( -281-261), lu secunnu " re dû nord " ca s'impegnàu ntâ prima " guerra siriana " (-274-271) contra lu " re dû sud " Tulumeu II Filadelfu (-282-286). Poi arriva la secunna “ Guerra   siriana ” (- 260-253) ca metti lu novu “ re dû nord ” Antioco 2 Teo (- 261-246) contra l’Eggizzi .           
6b- Doppu qualchi annu furmaru n'allianza, e la figghia dû re dû sud veni ô re dû nord pi ripristinari l'armunìa.
 Accumincia lu cumportamentu scabbrusu. Pi maritari Birenici, Antiocu II divurziò dâ sò muggheri liggìttima chiamata Laodice Lu patri accumpagna la figghia e sta cu iḍḍa â casa dû ziu.
6c-  Ma iḍḍa non trattieni la forza dû vrazzu, né iḍḍu suppurtarà, né lu sò vrazzu; Sarà cunsignata cu chiḍḍi ca la purtaru, cu sò patri e cu chiḍḍu ca la sustinìa allura.
 Ma appena prima dâ sò morti, Antìocu II disinredita Birenici. Laodicea si vindica e la fa ammazzari nzemi a sò patri e â sò picciotta ( lu vrazzu = picciriḍḍu). Nota : nnâ Ap. 3:16, Gesù divorziarà dâ sò mugghieri avvintista ufficiali chiamata simmòlicamenti Laodicea ; chistu è ancora cchiù picchì Antìocu 2 si chiama “ Teo ”, Diu. Ntâ Nglaterra, lu re Arricu VIII fici megghiu; si divurziau siparannusi di l'autorità riliggiusa di Roma, criàu la sò chiesa anglicana e ammazzau li sò setti mugghieri una doppu l'àutra. Poi arriva la terza “ Guerra siriana ” (-246-241).      
Dan 11:7   Nu ramu dî sò ràdichi spuntarà ô sò postu; arrivarà all'esercitu, trasirà ntê furtizzi dû re dû nord, li disponirà comu voli, e si farà putenti.
7a- Ntô sò postu nascirà nu gigghiu dî sò ràdichi
 Tulumeu 3 Euergeti -246-222 frati di Birenici.
7b- venirà a l'asèrcitu, trasirà ntê roccaforti dû re di nord
 Seleuco 2 Kallinicos -246-226
7c- la disponirà comu ci piaci, e si farà putenti 
 Lu duminiu apparteni ô re dû sud. Sta duminazzioni eggizziana è favurevuli a l’ebbrei a diffirenza dî greci seleucidi. Bisogna capiri subbitu ca ntra li dui duminatura opposti s'attrova lu tirritoriu di Israeli, ca li dui campi cummattenti hannu a attravirsari ntê soi offensivi o ntê soi ritirati.
Dan 11:8   E iḍḍu purterà e purterà 'n Eggittu li sò dèi, li sò mmàggini fusi e li sò vasi prizziusi d'argentu e d'oru. Allura arristarà quarchi annu luntanu dû re dû nord.
8a- Pi arricanusciri, l'Eggizzi junceru ô sò nomi, Tulumeu 3, lu nomi " Evergetes " o binfatturi.  
Dan 11:9   E arriva contra lu regnu dû re dû sud e turnarà ntâ sò terra.
9a- La risposta di Silinu 2 fallìu 'nzinu all'iniziu dâ quarta " Guerra siriana " (-219-217) ca mittìu Antìocu 3 contra Tulumeu 4 Filopaturi.  
Dan 11:10   Li sò figghi nesciunu e arricuogghiunu na granni multitudini di truppi; unu di iḍḍi veni avanti, si sparghi comu nu turrenti, trabocca, poi turnarà; e spinciunu l'ustilità versu la furtificazzioni dû re dû sud.
10a- Antiocu 3 Mega (-223 -187) contru Tulumeu 4 Filopaturi (-222-205). Li pseudònimi agghiunciuti rivèlanu lu statu di derisioni dû pòpulu tulemàicu, picchì Filopaturi voli diri 'n grecu, amuri dû patri ; nu patri ca Tulumeu avìa ammazzatu... Ancora na vota, l'attacchi sileucidi fallisciunu. La duminazzioni arristarà cû campu Lagid. 
Dan 11:11   Lu re dû sud si arraggiarà, e nescirà e cummattirà contra lu re dû nord; arrivugghirà na granni multitudini, e l'esercitu dû re dû nord ci sarà cunsignatu 'n manu.
11a- Sta amara scunfitta seleucida fu na bona cosa pi l'ebbrei ca prifirìsciunu l'Eggizziani picchì li trattàvanu boni.
Dan 11:12   E sta multitudini sarà orgogliosa, e lu cori dû re sarà alzatu. farà scìnniri migghiara, ma non triunfarà.
12a- La situazzioni canciarà câ quinta " Guerra siriana " (-202-200) ca metti Antìocu 3 contra Tulumeu 5 Epìfani (-205-181).  
Dan 11:13   Picchì lu re dû nord turnarà e arricuogghirà na folla cchiù granni di chiḍḍa di prima. Doppu quarchi tempu, quarchi annu, partìu cu n'esercitu granni e granni ricchizza.
13a- Alas, pi l’ebbrei, li greci seleucidi turnaru ntô so’ tirritoriu pi attaccari l’Eggittu.
Dan 11:14   Nta chiḍḍu tempu assài genti s'alzaru contra lu re dû sud, e l'òmini viulenti ntra lu to pòpulu s'alzaru pi cumpiiri la visioni, e cascanu.
14a- Lu novu re di l'Eggittu miridiunali, Tulumeu 5 Epifani - o Illustriu (-205-181), a cincu anni, fu misu 'n difficultà di l'attaccu di Antiocu 3 sustinutu di l'avversari. Ma l'ebbrei sustinìanu lu re eggizzianu cummattennu li Seleucidi. Nun sulu foru scunfitti e ammazzati, ma appena fìciru nimici murtali dî greci seleucidi siriani pâ vita.
La rivolta ebbraica rivilata nna chistu versu è giustificata di na prifirenza di l'ebbrei pô campu eggizzianu ; Sunnu quinni ostili ô campu seleucidi ca ripigghia lu cuntrollu dâ situazzioni. Ma Diu non avvirtìu lu sò pòpulu contra l'allianzi cu l'Eggizziani ? " Eggittu , chiḍḍa canna ca trafora la manu di chiḍḍu ca s'appoggia supra di iḍḍa ," secunnu Isa. 36:6 : " Eccu, tu l'hai misi nta l'Eggittu, tu l'hai fattu pi supportu chista canna sfracicata, ca trasi e trafora la manu di chiḍḍu ca s'appoggia supra di iḍḍa: accussì è lu farauni ca lu re di l'Eggittu fida ." Stu avvertimentu pari èssiri ignoratu dû pòpulu ebbraicu e la sò rilazzioni cu Diu è ô sò peggiu ; la punizzioni s'avvicina e scioperi. Antìocu 3 li fa pagari assài pâ sò ostilità.        
Si va a nutari ca sta rivolta ebbraica avi lu scopu di " cumpiiri la visioni " ntô sensu ca pripara e custruisci l'odiu dî siriani contra lu pòpulu ebbraicu. Quinni la granni calamità annunciata ntô Dan.10,1 arrivarà pi curpìrili.   
Dan 11:15   Lu re dû nord veni e tirarà tumuli e pigghiarà città furtificati. Li truppi dû sud e l'élite dû re nun risistunu, ci mancanu li forzi pi risistiri.
15a- La duminazzioni canciau pirmanentimenti parti, è ntô campu seleucida. Davanti a iddu, lu re eggizzianu avi sulu cinc'anni.
Dan 11:16   Chiddu ca veni contra di iḍḍu farà comu voli, e nuḍḍu pò stari davanti a iḍḍu; Si fermarà ntê paisi cchiù beddi, sterminannu chiḍḍu ca ci casca ntê mani.
16a- Antìocu III ancora non arrinesci a cunquistari l'Eggittu e la sò siti di cunquista lu fa arraggiari, lu pòpulu ebbraicu addiventa lu sò capricciu. Iḍḍu svuota lu surplus dâ sò ràggia ntâ nazziuni ebraica martirizzata chiamata cu l'esprissiuni " lu cchiù beḍḍu dî paisi " comu nna Dan 8:9.  
Dan 11:17   E iḍḍu s'addumannarà di veniri cu tutti li forzi dû sò regnu e di fari la paci cû re dû sud. ci duna la figghia pi mugghieri, cu l'intinzioni di purtari la sò ruvina; ma chistu nun succedirà, e nun ci arrinescirà.
17a- Siccomu la guerra nun appi successu, Antiocu III pruvau la strata di l'allianza cû campu tulimaicu Stu canciamentu di stratiggìa havi na causa : Roma addivintau lu prutitturi di l'Eggittu. Circò quinni di risolviri li diffirenzi dannu a sò figghia Cliòpatra, la prima dû nomu, 'n matrimoniu a Tulumeu 5. Lu matrimoniu appi locu, ma la coppia vulìa mantèniri la sò nnipinnenza dû campu sileucidi. Lu pianu di Antiocu III pi pigghiari lu cuntrollu di l'Eggittu fallìu n'àutra vota.              
Dan 11:18   E iḍḍu guarda versu l'ìsuli e pigghia assài; ma nu capu metti fini ô rimproveru ca vulìa purtari supra di iḍḍu, e lu farà cadiri arrè.
18a- Va a cunquistari terri nna l'Asia ma finisci pi truvari ntâ sò strata l'esercitu rumanu, ccà disignatu comu ntô Dan.9:26 cû tèrmini " capu " ; Chistu picchì Roma è ancora na ripubblica ca manna li soi eserciti pi n'opirazzioni di pacificazzioni musculari sutta li dirizzioni dê Ligati ca rapprisentunu lu putiri dê senaturi e dô pòpulu, li plebbi. Lu passaggiu ô riggimi mpiriali non cancia stu tipu d'urganizzazzioni militari. Stu capu si chiama Luciu Scipiuni, canusciutu comu Africanu, lu re Antiocu rischiò di cunfruntàrilu e fu scunfittu ntâ Battagghia di Magnesia ntô 189 e cunnannatu a pagari a Roma nu dèbbutu enormi di 15.000 talenti comu cumpensu di guerra. Inoltri, lu sò figghiu cchiù nicu, lu futuru Antìocu 4 Epìfani, pirsicutaturi di l'ebbrei ca cumplitarà ntô versu 31 la " calamità " prufizziata ntô Dan.10:1, è pigghiatu 'n ostaggiu dî rumani.     
Dan 11:19   Allura iḍḍu 'ntra li furtizzi dû sò paisi; e iḍḍu s’inciòppa e casca, e nun si trova.
19a- Li sonni di cunquista finìru câ morti dû re, sustituitu dû sò figghiu cchiù granni Seleucu 4 (-187-175).
Dan 11:20   E chiḍḍu ca lu sostituisci purterà n'esatturi ntâ parti bona dû regnu, ma nta picca jorna sarà ruttu, né 'n ràggia né 'n guerra.
20a- Pi liquidari lu debbutu ê rumani, lu re manna lu so ministru Eliodoru a Gerusalemmi pi pigghiari li tesori dô tempiu , ma vittima di na visioni tirribbili ntô tempiu, abbannuna chistu pruggettu pi terruri. Chistu esatturi è Eliodoru ca poi farà ammazzari Seleucu IV, ca ci avìa affidatu la sò missioni a Gerusalemmi. L'intinzioni vali la pena di èssiri azzioni, e Diu fici pagari chista profanazzioni dô sò santu tempiu câ morti dô sò ordinaturi ca, avennu statu assassinatu, non murìu né pâ ràggia né pâ guerra .
 
Antìocu 4 l'omu raffiguratu ntâ visioni dû granni calamità
 
Dan 11:21   N'omu disprezzatu pigghia lu so postu, e non si vistirà câ dignità di nu re; cumparirà 'n menzu â paci, e pigghiarà lu regnu cu l'intriga.
21a- Chistu è Antiocu, lu cchiù giùvini dî figghi di Antiocu III Priggiuneru e ostaggiu dî rumani, putemu mmagginari l'effetti prudutti ntô sò pirsunàggiu. Addivintàu re, si vindicàu pi pigghiari la vita. Inoltri, lu sò suggiornu chî rumani pirmittìu na certa 'ntisa cu iḍḍi. La sò trasuta ô tronu dâ Siria fu basata supra li ntrighi, pirchì n'àutru figghiu, Dimitriu, ca era cchiù granni, avìa la priurità supra di iddu Vidennu ca Dimitriu stava facennu nu pattu cu Perseu, lu re di Macidonia, nimicu dî rumani, chist'ùrtimu favurìu e misi ntô tronu lu sò amicu Antiocu. 
Dan 11:22   Li eserciti ca vènunu spurcati comu n'alluvioni vènunu traboccati davanti a iḍḍu, e vènunu distrutti, e lu capitanu di l'alliànza.
22a- Li truppi ca si sparterànu comu nu turrenti vènunu supraffatti davanti a iddu, e annichilati
L'ostilità ripigghiò câ sesta “ guerra siriana ” (-170-168) .  
Sta vota li rumani lassaru ripigghiari a Antiocu IV la guerra di sò patri contra lu campu tulimaico d'Eggittu Iḍḍa non si miritàu mai cchiù lu sò sìmmulu dû piccatu, grecu è veru nna chistu cuntestu. Chiuttostu giudicari li fatti, comu fici Diu allura. Ntô campu dî Lagidi Tulumeu 6 è maritatu 'ncistuosamenti cu sò soru Cliòpatra 2. Lu sò frati cchiù nicu Tulumeu 8 chiamatu Fiscuni è assuciatu a iḍḍi. Allura putemu capiri picchì Diu lassa a Antiocu sfracicari lu sò esercitu.
22b- accussì comu nu capu di l'allianza.
Menelau, nu cullabburaturi dî Seleucidi, brama la pusizzioni dû liggìttimu summu sacirdoti Onia, lu fa ammazzari di Andrònicu e pigghia lu sò postu. È ancora chistu l'Israeli di Diu ? Nna chistu dramma, Diu accumincia a ricurdari l'azzioni ca Roma farà ntê sèculi. Certu, Roma ‘mpiriali ammazzarà lu Messia e Roma papali avirà e ci purterà lu sacerdoziu pirpètuu, propriu comu Menelau ammazzau Onia pi sostituìrilu. 
Dan 11:23   E doppu ca s'unìu a iḍḍu, travagghiàu 'n manera ngrannenti; partìu, e privalerà cu picca genti.
23a- Antìocu fa allianzi cu tutti, prontu a rumpirili si è ntô sò 'ntiressi. Stu pirsunàggiu sulu è n'immaggini dâ storia dî re dâ Francia e di l'Europa ; allianzi fatti, allianzi rutti, e guerri sanguinosi 'ntraversati cu pirìudi curti di paci. 
 Ma chistu versu cuntinua puru, nna na duppia littura, a daricci nu ritrattu robot dû riggimi papali ca pirsicutarà li santi pi 120 anni. Picchì lu re grecu e lu papismu sunnu assài sìmili : ngrannimenti e trucchi ntâ tutti dui. 
Dan 11:24   Trasi 'n paci puru ntê parti fruttìfiri dâ pruvincia; farà chiḍḍu ca nun fìciru li sò patri, né li patri dî sò patri; distribuirà lu buttinu, lu bottinu e li ricchizzi; furmarà pruggetti contra li roccaforti, e chistu pi nu certu tempu.
24a- Lu debbutu enormi ê rumani havi a èssiri pagatu. A stu scopu, Antìocu 4 tassa li sò pruvinci e quinni lu pòpulu ebbraicu supra cui dumina. Pigghia unni nun simnò e spuglia li pòpuli schiavi ca foru sutta lu so’ duminiu dâ so’ ricchìzza. Non abbannunò lu sò scopu di cunquistari l'Eggittu o câ forza o câ forza. E pi èssiri apprizzatu dî sò surdati e aviri lu sò supportu, cunnividi lu bottinu chî sò truppi e onora lussuosamenti li sò divinità grechi, la principali è lu Zeus olimpicu, lu Diu dî dèi dâ mituluggìa greca. 
 Ntâ duppia littura, lu riggimi papali rumanu agghicarà ntâ stissa manera. Picchì è dèbbuli pi natura, avi a sidùciri e arricchiri li granni òmini dî regni pi èssiri arricanusciutu e sustinutu di iḍḍi e dî sò forzi armati.
Dan 11:25   E purterà cu n'esercitu granni la sò forza e la sò putenza contra lu re dû sud. Lu re dû sud va a guerra cu n'esercitu granni e assai forti; ma non resisti, pirchì contra di iḍḍu si pinzanu mali.
25a- Ntô 170 a.C. Antiocu IV cunquistau Pelusiu e pigghiau pussessu di tuttu l'Eggittu tranni la sò capitali Alissandria
Dan 11:26   Chiddi ca màncianu la carni dâ sò tavula lu distrùggunu: li sò truppi si spargunu comu nu turrenti, e li morti cascanu ‘n granni nùmmaru.
26a- Tulumeu 6 poi trasìu ntê trattativi cu sò ziu Antiocu 4. Iḍḍu trasìu ntô campu dî Seleucidi. Ma disappruvatu di l'Eggizziani, fu sustituitu a Alissandria di sò frati Tulumeu 8, quinni traditu dâ sò famìgghia ca manciava lu manciari dâ sò tavula . La guerra cuntinua e li morti càdunu ‘n granni nùmmaru .
Dan 11:27   Tutti dui li re circaru ntô so cori lu mali, e parranu li minzogni a na tavula. Ma chistu nun arrinesci, pirchì la fini nun arriva nzinu ô tempu stabbilìtu.
27a- Ancora na vota l'intrigi di Antiocu IV fallisciunu. La sò rilazzioni cu sò niputi Tulumeu 6 ca s'unìu a iḍḍu si basa supra l'inganni.
27b- Ma chistu nun arrinesci, pirchì la fini nun arriva nzinu ô tempu stabbilìtu.
Di quali fini parra stu versu ? Infatti, suggirisci diversi fini , prima di tuttu la fini dâ guerra tra Antiocu III e li so niputi e niputi eggizziani. Sta fini è vicina. Autri fini riguardunu la durata dî 1260 anni dû regnu papali nna Dan.12:6 e 7 e lu tempu dâ fini dû versu 40 dû capitulu attuali ca vidirià lu cumplimentu dâ Terza Guerra Munniali ca metti la scena pi l'ùrtima granni calamità univirsali . 
Ma nna chistu versu, chista esprissiuni non avi na cunnissiuni diretta cu " lu tempu dâ fini " citatu ntô versu 40 comu scuprimu e dimustramu. La struttura di chistu capitulu è astutamenti sbagghianti ntâ l'aspettu.  
Dan 11:28   Turnarà ntâ sò terra cu granni ricchìzzi; sarà ostili ô santu pattu ntô so cori, agghicarà contra, poi turnarà ntô so paisi.
28a- Turnarà ô sò paisi cu granni ricchizzi
 Carricatu dê ricchizzi pigghiati di l'Eggizzi, Antiocu IV partìu arrè versu Antiochia, lassannu arrè Tulumeu VI, ca avìa misi comu re supra la mità di l'Eggittu cunquistatu. Ma chista mezza vittoria irrita lu re scuntentu.
28b- Lu fastiḍḍu ca scuntrò lu re renni l'ebbrei l'obbiettivu dâ sò ràggia. Puru, passannu pâ sò casa, ci svuotarà na parti di sta ràggia, ma non si calmarà.             
Dan 11:29   Nta nu tempu fissatu arrivarà n'àutra vota contra lu sud; ma st'ùrtima vota li cosi nun succièrunu comu prima.
29a- Stiamu trasennu nta l’annu dâ granni calamità.
 Ntô -168, Antiocu capìu ca li sò niputi s’avìanu riconciliatu contra di iḍḍu, Tulumeu 6 avìa fattu la paci cu sò frati Tulumeu 8. Li terri eggizziani cunquistati avìanu turnatu ntô campu eggizzianu. Pirciò partìu n'àutra vota pâ campagna contra li niputi, dicisu a rumpiri tutti li risistenza, ma...
Dan 11:30   Li navi di Kittim vènunu contra di iḍḍu; scuraggiatu, si girarà arrè. Allura, furiusu contra la santa allianza, non arristarà inattivu; Quannu turnarà, mettirà li sò occhi supra chiḍḍi ca abbannunaru lu santu pattu.
30a- Li navi di Kittimi vèninu contra di iddu
 Lu Spìritu disigna quinni la flotta rumana basata supra l'attuali isula di Cipru. Di ddà cuntròllanu li pòpuli dû Mari Miditirràniu e li pòpuli custeri di l'Asia. Doppu sò patri Antiocu III fu cunfruntatu cû vetu rumanu. Suffri n'umiliazzioni ca lu fa arraggiari. Lu ligatu rumanu Popiliu Laenas traccia nu cerchiu 'n terra ntunnu ê sò pedi e ci cumanna di non nesciri finu a quannu non dicidi di cummattiri Roma o di ubbidiri a iḍḍa. Antiocu, l'ex ostaggiu, 'mparau la lizziuni data a sò patri e havi a rinunciari â sò cunquista di l'Eggittu, ca fu misu interamenti sutta lu prutitturatu rumanu. Nna chistu cuntestu di ràggia esplusiva, s'addunò ca cridennulu mortu, l'ebbrei si rallegràunu e festeggianu. Iḍḍi 'mpararu â manera diffìcili ca iḍḍu è ancùora assài vivu.
Dan 11:31   Li truppi vènunu avanti ô sò cumannu; Profananu lu santuariu, la furtificazzioni, farànu cessari lu sacrificiu cuntinuu e misiru l'abbuminazzioni ca fa disulari (o divastaturi ) .
31a- Stu versu cunfirma li fatti rilativi ntô resucuntu apòcrifu di 1 Macc.1:43-44-45 : Allura lu re Antiocu scrissi a tuttu lu sò regnu, ca tutti avìssiru a addivintari nu pòpulu, e ca ogni omu avissi a abbannunari la sò liggi. Tutti li nazziuna accunsintiru a stu ordini dû re Antiocu, e tanti di Israeli accunsintiru a sta sirvitù, sacrificaru a l'ìduli e viularu (inquinaru) lu Sabbath. Attruvamu nna chista discrizzioni li provi spirimintati di Danieli e dî sò tri cumpagni a Babilònia. E Diu ci prisenta nna 1 Maccabei na discrizziuni di chiḍḍa ca sarà l'ùrtima granni calamità ca nuiautri ca vivemu nna Cristu avemu a affrontari appena prima dû gluriusu ritornu di Gesù Cristu. Tra lu nostru tempu e chiddu di l’ebbrei maccabei, n’àutra granni calamità pruvucau la morti dî santi di Gesù Cristu pi 120 anni 
31b- Profananu lu santuariu, la furtificazzioni, farànu cessari lu sacrificiu cuntinuu e misiru l'abbuminazzioni ca fa disulari (o divastaturi ) .
 Sti azzioni vènunu cunfirmati nta chista tistimunianza storica nutata dô storicu ebbraicu e rumanu Giuseppi. L'impurtanza dâ materia la giustifica, quinni taliamu sta tistimunianza unni attruvamu dittagghi identici â liggi dâ dumìnica di l'urtimi jorna proclamata dû riggimi univirsali furmatu dî supravvissuti dâ Terza Guerra Munniali.
Eccu na virsioni antica di 1 Macc.1:41-64 : 
1Ma 1:41  Allura lu re detti l'ordini ca tutti li genti dû sò regnu addivintassiru unu :
1Ma 1:42 tutti avìanu a rinunciari ê sò custumi. Tutti li pagani si suttamittìru a l’òrdini dû re
1Ma 1,43 e puru nna Israeli assài genti accittàru lu sò cultu, sacrificannu a l'ìduli e profanannu lu Sabbath.
1Ma 1:44  Lu re mannau messaggeri a Gerusalemmi e ê città di Giuda cu l'ordini ca iḍḍi avìssiru a seguiri li custumi di l'àutri paisi,
1Ma 1,45  pi mettiri fini a l'abbruciati dû Tempiu, ê sacrifici e ê libazzioni. Li sabbatti e li festi avìanu a èssiri profanati,
1Ma 1:46  ‘nquinati lu Santuariu e tuttu chiḍḍu ca è santu,
1Ma 1,47 pi custruiri altari, posti di cultu e templi pi l'ìduli, pi sacrificari porci e armali ‘mpuri.
1Ma 1:48 Avìanu a lassari li sò figghi ‘ncircuncisi e accussì si rènninu odiusi di tutti li tipi di ‘mpurità e prufanazzioni.
1Ma 1:49  Nta na parola, la Liggi avìa a èssiri scurdàta e tutti li sò osservazzioni trascurati:
1Ma 1:50  Chiḍḍu ca non ubbidiva a l'ordini dû re avìa a èssiri ammazzatu.
1Ma 1:51 Chista è l'espressioni dî littri dû re ca foru mannati pi tuttu lu sò regnu; numinò li supervisori supra tuttu lu pòpulu e cumannau a tutti li città di Giuda di offriri sacrifici.
1Ma 1:52  E tanti dû pòpulu ubbidiru, puru chiḍḍi ca abbannunaru la liggi; ficiru lu mali nta la terra,
1Ma 1:53 custrincennu Israeli a circari rifuggi.
1Ma 1:54  Lu quinnicèsimu jornu dû misi di Chislev, ntô 145, lu re misi l'Abbuminazzioni dâ Disulazzioni supra l'altari di l'offerta abbruciata, e alzaru altari ntê città ntunnu a Giuda.
1Ma 1:55 Abbruciaru l'incensu ê porti dî casi e ntê strati,
1Ma 1:56  E quannu attruvàvanu li libbra dâ Liggi, li scippavanu e li buttavanu ntô focu.
1Ma 1:57  e si nu libbru di l'alliànza s'attruvava nta quarchi d'unu, o si quarchi d'unu mantinìa la liggi di Diu, avìa a èssiri ammazzatu secunnu lu dicretu dû re.
1Ma 1:58 Puniru li israiliti ca foru pigghiati pi trasgrissioni misi doppu misi ntê so città,
1Ma 1,59 e lu vinticincu jornu di ogni misi li sacrifici èrunu uffruti supra l'altari ca avìa statu misi ô postu di l'altari di l'abbruciatu.
1Ma 1:60 Secunnu sta liggi ammazzavanu li fimmini ca avìanu circuncisi li picciriddi,
1Ma 1,61 cu li picciriddi 'mpiccati ô coddu; Furu ammazzati puru li parenti e chiḍḍi ca avìanu fattu la circuncisioni.
1Ma 1:62 Nustanti tuttu chistu, assài genti di Israeli ristaru fideli e foru abbastanza curaggiusi di non manciari manciari ‘mpurtanti.
1Ma 1:63  Scegghieru megghiu di mòriri ca di ‘nquinarisi cu manciari cuntrari ô santu pattu, e accussì foru ammazzati.
1Ma 1:64 Ora fu na granni prova pi Israeli.
 Ntâ sta storia, nutamu li versi 45 nzinu a 47 ca cunfirmanu la cessazzioni di l'uffruti di l'intercessioni dû pirpètuu e lu versu 54 ca tistimunia dâ profanazzioni dû santuariu : lu re misi l'Abbuminazzioni dâ Disulazzioni supra l'altari di l'uffruti abbruciati. 
Nnâ l’urìggini di sti mali, st’apostasia di Israeli : 1M 1,11 Fu nnâ ḍḍu tempu ca nascìu na ginirazzioni di genti pirverti nnâ Israeli ca attirò tanti genti arrè a iḍḍi: “Facìamu n’allianza cû li nazziuna ca ci stannu attornu”, dissiru, “picchì di quannu ci siparamu di iḍḍi, ci succidèru tanti sfurtuna .”   Li sfurtuna èrunu già la cunsiquenza dî sò infideltà versu Diu e s'avìanu a purtari ancùora cchiù sfurtuna cû sò atteggiamentu ribbelli.  
 Ntâ sta traggedia sanguinosa, lu duminiu grecu giustificau beni lu so sìmmulu onniprisenti dô piccatu ntô bronzu dâ statua di Dan.2 ; lu liopardu maculatu di Dan.7 ; e la crapa puzzanti di Dan.8. Ma c'è nu dittagghiu ca havi ancora a èssiri nutatu. Lu missiunariu punitivu mannatu di Antiocu IV a Gerusalemmi ntô -168 si chiama Apolloniu, e stu nomu grecu ca significa " Distrutturi " 'n francisi sarà scigghiutu dû Spìritu pi dinunziari ntô Riv. 9:11, l'usu distruttivu dâ Santa Bibbia dû falsu Cristianèsimu prutistanti di l'urtimi jorna ; cioè chiḍḍi ca urganizzanu l'ùrtima granni calamità finali . Apolloniu arrivò a Gerusalemmi cu 22.000 surdati e nu Sabbath , duranti nu spittaculari esposizzioni pùbblica di l'armi, massacrò tutti li spittaturi ebbrei. Iḍḍi ‘nquinaru u Sabbath cu stu ‘ntiressi profanu, e Diu li fici ammazzari. E la sò ràggia non si calma picchì arrè a stu fattu sanguinosu è ordinata l'ellenizzazzioni di l'ebbrei. Lu Geronziu atinisi, lu diligatu riali, mpunìu a tutti li genti l'ellenizzazzioni dû cultu e dî custumi a Gerusalemmi comu a Samaria . Lu tempiu di Girusalemmi è appoi didicatu a Zeus olìmpicu e chiddu dû munti Gerizim a l'uspitali Zeus. Accussì videmu Diu ritirari la sò prutizzioni dô sò tempiu, di Gerusalemmi e di tutta la nazziuni. La città santa è china di 'ndignazzioni, ognuna cchiù abbuminabbili di l'urtima. Ma fu sulu la vuluntà di Diu ca s'applicava, accussì granni fu la lassità murali e riliggiusa doppu l'avvertimentu ca custituìa la depurtazzioni a Babilònia.              
Dan 11:32   Iḍḍu siduci cu li lusinghi chiḍḍi ca sunnu traditura di l'alliànza. Ma chiddi dû pòpulu ca canusci lu sò Diu aggirànu dicisivamenti,
32a- Siducirà li traditura di l'allianza cu lusinghi.
 Sta pricisiuni cunfirma ca la punizzioni divina era miritata e giustificata. Ntê posti santi, la profanazzioni avìa addivintatu la norma.
32b- Ma chiddi dû pòpulu ca canusci lu sò Diu aggirànu dicisivamenti,
 Nna chista traggedia, li cridenti sinceri e digni si distinguìru pâ sò fidiltà e prifirìru mòriri comu màrtiri chiuttostu ca rinunciari a onurari lu Diu Criaturi e li sò liggi santi.
 Ancora na vota, ntâ secunna littura, chista spirènzia sanguina di 1090 jorna riali assimigghia ê cunnizzioni dû regnu papali di 1260 jorna-anni prufizziati succissivamenti ‘n formi diversi nnî Dan.7,25, 12,7 e Ap.12,6-14 ; 11, 2-3 ; 13:5.  
 
Riguardannu l'eventi attuali dô cuntestu di l'antichità
Pi capiri chiḍḍu ca succidìa, pigghiu l'immàggini di nu cameraman ca rigistra câ sò fotocamera na scena ca stava seguennu di vicinu. A stu puntu iḍḍu sminuìsci mentri pigghia autizza e lu campu di vista addiventa sempri cchiù granni. Accussì applicatu â storia riliggiusa, lu sguardu dô Spìritu cuntrolla l'intera storia riliggiusa dô Cristianèsimu, dê soi picciriddi principi, dê soi uri di soffrenza, dô tempu dê martiri, finu â so fini gluriusa signata dô ritornu di l'attesa Salvaturi.
Dan 11:33   e lu cchiù saggiu tra iḍḍi nzignarà la multitudini. Ci sunnu chiḍḍi ca succumbiranu pi nu pocu â spata e â ciamma, â prigiuni e ô saccheggiu.
33a- e lu cchiù saggiu tra iddi nzignarà la multitudini
 L'apòstuli di Gesù Cristu, accussì comu Paulu di Tarsu a cui devemu 14 epistoli dû novu pattu. Sta nova istruzzioni riliggiusa havi nu nomu: " lu Vangelu ", vali a diri la Bona Nutizzia dâ savvizza uffruta dâ gràzzia divina a l'elitti. In chista manera lu Spìritu ci porta avanti ntô tempu e lu novu obiettivu esaminatu addiventa la fidi cristiana.  
33b- Ci sunnu chiḍḍi ca succumbiranu pi nu pocu â spata e â ciamma, â prigiuni e ô saccheggiu.
 Pi nu tempu dissi lu Spìritu attraversu l'ànghjulu e sta vota sarànu 1260 anni longhi prufizziati ma sutta certi mpiratura rumani Calìgula, Neruni, Dumizzianu e Diuclizzianu èssiri cristianu significava aviri mòriri màrtiri. Ntâ Ap. 13, 10, lu Spìritu parra dî tempi di l'esazzioni papali rumani, dicennu : Si qualchidunu porta 'n prigiuni, 'n prigiuni 'ntra; Si qualchidunu ammazza câ spata, havi a èssiri ammazzatu câ spada. Eccu la pirsiviranza e la fidi dî santi . 
Dan 11:34   E quannu cascanu, sunnu aiutati cu picca, e tanti s'unìsciunu a iḍḍi nta l'ipocrisia.
34a-  È veru nna chistu tempu dû crudili duminiu dû papatu ca cumparìu l'aiutu di l'ipòcriti di chistu versu. A so’ identificazzioni si basa supra u so’ disprezzu pî valuri e li cumanni ‘nsignati da Gesù Cristu, e nnâ stu casu pi st’era mirata, u divietu di ammazzari câ spada. Rivisitannu la storia, si pò allura capiri ca l'ampiu muvimentu prutistanti dô XV sèculu finu ê nostri tempi fu giudicatu ipocrita dô giustu Giudici Gesù Cristu. Lu sò abbannunu cumpletu dô 1843 sarà quinni cchiù fàcili di capiri e accittari.
Dan 11:35   E quarchi d'unu dî sàggi cascarà, pi èssiri purificati, purificati e janchi, nzinu ô tempu dâ fini, pirchì la fini arriva ô tempu stabbilìtu.
35a- Quarchi saggiu cascarà, pi èssiri raffinatu, purificatu e fattu jancu, nzinu ô tempu dâ fini
 A giudicari di sta affirmazziuni, lu standard dâ vita cristiana è la prova e la silizzioni , dâ capacità di suppurtari e subbiri li pirsicuzzioni nzinu â fini dû munnu. Nta sta manera l'omu mudernu, abbituatu â paci e â tulliranza, nun capisci cchiù nenti. Non arricanusci la sò vita nna chisti messaggi. Pirciò, li spiegazziuna supra chistu argumentu sunnu dati nnâ Riv. 7 e 9:5-10. Nu longu pirìudu di paci riliggiusa di 150 anni riali, o " cincu misi prufètici ", fu prugrammatu di Diu, ma dô 1995 stu pirìudu finìu e li guerri riliggiusi accuminciaru n'àutra vota. L'Islam ammazza ‘n Francia e ‘n àutri banni dû munnu ; e la sò azzioni havi lu scopu di 'ntinsificari nzinu a quannu non abbrucia tutta la terra.    
35b- pirchì arrivarà sulu a l'ura stabbilìta
 Sta fini sarà chiḍḍa dû munnu e l'ànghjulu ci dici ca nuḍḍu segnu di paci o guerra pirmetti a nuḍḍu di vìdirila veniri. Dipenni di nu sulu fatturi : lu " tempu signatu " di Diu, vali a diri la fini dî 6000 anni didicati â sò silizzioni di l'eletti tirrestri. E è picchì siamu cchiù picca di deci anni di stu tèrmini ca Diu ci detti la gràzzia di canùsciri la sò data : lu 20 marzu dâ primavìera ca pricidi lu 3 aprili 2030, cioè 2000 anni doppu la morti espiatrici di Cristu. Cumparirà putenti e vitturiusu pi sarvari li sò scigghiuti e distrùggiri li ribbelli assassini ca vulìanu ammazzalli.    
 
 
Lu Riggimi Papali Cattòlicu di Roma " cristiana " : Lu granni pirsicutaturi ntâ storia riliggiusa dô munnu uccidintali.   
È versu iḍḍu ca lu mudellu Antiochos 4 ci avìa a guidari. Lu tipu priparau lu so antitipu e chi putemu diri di stu paraguni ? Di sicuru di na magnitùdini fenòmenali , lu pirsicutaturi grecu agìu pi 1090 jorna riali, ma lu papismu, stissu, s'arraggiarà pi quasi 1260 anni riali, supira quinni tutti li mudelli dâ storia. 
 
Dan 11:36   Lu re farà comu voli; s'alzarà e s'ingrannirà supra tutti li dèi, e parrarà cosi ncridìbbili contra lu Diu dî dèi; prosperarà nzinu a quannu la ràggia è cumplitata, picchì chiḍḍu ca è ditirminatu sarà cumplitatu.
36a- Li palori di stu versu arrèstanu ambigui e si ponnu ancora adattari a lu re grecu e a lu re papali rumanu. La struttura rivilatrici dâ prufizzìa havi a èssiri ammucciata cu cura dî litturi supirficiali. Nu dittagghiu nicu comunqui disigna l'obbiettivu papali ; è pricisioni : picchì chiḍḍu ca si dicidi veni raggiuntu. Sta citazzioni ripeti Dan.9:26 : E doppu li sissantadui simani n’untu sarà tagghiatu, e nun avrà nenti . Lu pòpulu di nu prìncipi ca veni distruggiri la città e lu santuariu , la santità, e la sò fini veni comu cu n'alluvioni ; si dicidi ca la divastazzioni (o disulazzioni) durerà finu â fini dâ guerra .   
Dan 11:37   Nun cunsidira li dèi dî sò patri, né lu dèi dî fìmmini . nun avrà rispettu pi nuḍḍu Diu, ma s'ingrannirà supra tutti.
37a- Nun avrà riguardu ê dèi dî sò patri
 Eccu, lu dittagghiu ca illumina la nostra ntiligginza. Ccà avemu na prova furmali ca lu re miratu dê sò palori non pò èssiri Antìocu 4 ca avìa rispettu pê dèi dî sò patri e tra chisti lu cchiù granni, Zeus lu dèi dî dèi di l'Olimpu a cui uffrìu lu tempiu ebbraicu di Gerusalemmi. Accussì ottènimu na prova ‘nnigabbili ca lu re miratu è ‘nfatti lu riggimi papali rumanu di l’era cristiana. D'ora in poi, tutti li palori rivilati riguardarunu stu re diversu di Dan.7 e impudenti e astuti di Dan.8 ; Aggiungiu, chistu re divastanti o disulanti di Dan.9:27. Li " palchi dû razzu " sustenunu tutti la testa maschili papali nica e arrugganti misi ntâ summità dî duminazzioni.    
 Roma papali rispetta li dèi dî sò patri ? Ufficialmenti no, picchì la sò cunvirsioni ô cristianèsimu la purtàu a abbannunari li nomi dî divinità rumani pagani. Tuttavia, prisirvau li furmi e lu stili dô sò cultu : l'immagini sculpiti, sculpiti o mudellati davanti a cui li soi culturi s'inchinunu e s'inginocchiunu ntâ prighera. Pi mantèniri stu cumpurtamentu cunnannatu di Diu nta tutti li sò liggi, fici la Bibbia inaccissìbbili ê murtali cumuni e livàu lu secunnu dî deci cumannamenti dû Diu vivu picchì vieta sta pratica e rivela la punizzioni pruggittata pî sò trasgrissuri. Chi pò vulìri ammucciari la punizzioni sustinuta si non lu diavulu ? La pirsunalità dû riggimi papali trasi quinni ntâ scatula dâ difinizzioni pruposta nna chistu versu.   
37b- nè a la divinità ca dilitta li fìmmini
 È cu la riliggiuni pagana rumana abbannunata dû papismu 'n menti ca lu Spìritu di Diu evoca chistu argumentu scabbrusu. Picchì iḍḍa vutàu li spaddi ô sò patrimoniu sissuali apertamenti pi mustrari li valuri dâ santità. Chista divinità suggirìta è Priapu, lu fallu maschili unuratu comu divinità dî patri pagani dâ chiesa di Roma. Chista fu n’àutra eredità dû piccatu grecu. E pi rumpiri cu chistu patrimoniu sissuali, iḍḍa difènni eccessivamenti la purità dâ carni e dû spìritu.
Dan 11:38   Comunque, onorarà lu Diu dî furtizzi supra lu sò piedistallu; a stu Diu, ca li sò patri non canuscìanu, rindirà omaggiu cu oru e argentu, cu petri prizziusi e oggetti cari.
38a- Comunque iddu onorarà lu diu dî furtizzi supra lu sò piedistallu
 Nasci nu novu Diu paganu : lu Diu dê furtizzi . Lu sò piedistallu è ntâ menti umana e la sò autizza è avali a l'impressioni subbita. 
Roma pagana custruìu templi pagani aperti a tutti li venti ; li capitali sustinuti dê culonni erunu bastanti. Ma accidennu ô Cristianèsimu, Roma vulìa scanciari lu mudellu ebbraicu distruttu. L'ebbrei avìanu nu tempiu chiusu cu n'aspettu putenti ca ci dava gloria e pristìggiu. Roma lu imitarà quinni e a sò vota custruirà crèsii rumanichi ca rassumigghiunu a casteḍḍi furtificati, pirchì regna l'insicurizza e li Signuri cchiù ricchi furtificanu li soi risidènzi. Roma fa lu stissu. Iḍḍa custruìu li sò crèsii nta nu stili austeri nzinu ê tempi dê cattidrali, e poi tuttu canciau. Li tetti arrutunnati addivèntanu frècci ca puntanu versu lu celu, e chistu, sempri cchiù àutu. Li facciati esterni hanu l'aspettu di pizzu, sunu arricchiuti di vitrati di tutti li culura ca fanu trasiri rintra na luci iridiscenti ca impressiona l'ufficiali, li seguaci e li visitaturi . 
38b- a stu Diu, ca li sò patri non canuscìanu, rindirà omaggiu cu oru e argentu, cu petri prizziusi e oggetti cari.
 Pi rènnilli ancora cchiù attrattivi, li mura nterni sunu addicurati cu oru, argentu, pirli prizziusi e oggetti cari : la prustituta Babilònia la Granni di Apoc. 17:5 sapi comu si mustra pi attirari e siduciri li soi clienti. 
Lu veru Diu non si lassa siduciri picchì chista magnificenza non ci vanta. Ntâ sò prufizzìa dinunzia chista Roma papali cu cui non appi mai la minima rilazzioni. Pi iddu, li soi crèsii rumanichi o gòtichi sunu sulu divinità cchiù pagani ca servunu sulu pi siduciri li cristiani spirituali ca s'alluntananu di iḍḍu : nasci nu novu Diu : lu Diu dê furtificazzioni e iḍḍu siduci li multitudini ca cridunu ca attruvarunu Diu trasennu ntê soi mura sutta tetti spropurziunatamenti auti.  
Dan 11:39 E travagghierà cu nu diu stranu contra li furtizzi, e li furtizzi fici cu nu diu stranu, e onurarà chiḍḍi ca lu arricanusciunu, li farà guvernanti supra tanti, e li darà terri comu ricumpenza. 
39a- E travagghiau supra li furtificazzioni dê furtizzi cu lu diu straneru
 Pi Diu, c'è sulu nu Diu attivu davanti a iḍḍu, cioè unu ca è stràniu a iḍḍu : è lu diavulu, Satana contra cui Gesù Cristu avvirtìu li sò apòstuli e li sò discìpuli. Ntô testu ebbraicu , nun si tratta di " aggìri contra " ma di " fari ". Lu stissu messaggiu si leggi ntâ Ap. 13:3, ntâ forma : ... lu dragu ci detti lu sò putiri, lu sò tronu e la granni autorità . Lu dragu ca è lu diavulu nna Ap. 12:9 ma ntô stissu tempu Roma 'mpiriali secunnu Ap. 12:3.       
 Inoltri, cunvirtennusi â riliggiuni cristiana , l'autorità rumana aduttàu lu veru Diu ca era stràniu picchì originariamenti era lu Diu di l'ebbrei, l'ebbrei discinnenti di Abrahamu.
39b-  e iddu farà unura a chiddi ca lu arricanusciunu
 Sti onori su riliggiusi. La papa porta ê re ca l'arricanusciunu comu rapprisintanti di Diu ntâ terra, lu sigillu di l'autorità divina pâ sò autorità. Li re addivèntunu veramenti re sulu quannu la crèsia li cunsacra ntâ una dê soi furtificazzioni divinizzati , ntâ Francia, Saint-Denis e Reims.
39c- li farà duminari supra diversi
 U papismu attribuisci u titulu ‘mpiriali ca indica nu re suvranu ca dumina supra àutri re vassalli. Li cchiù abbanniati : Carlu Magnu, Carlu Quintu, Napuliuni I , Hitler . 
39d- Li distribuirà li terri comu ricumpenza.
 Chistu superputeri dû tempu tirrestri e cilesti, secunnu la sò affirmazzioni, s’adattava beni ê re dâ terra. Picchì iḍḍu risolvìu li sò diffirenzi, suprattuttu riguardu li terri cunquistati o scuperti. Accussì ntô 1494, Alissandru 6 Borgia, lu peggiu dî papi, assassinu 'n càrrica, fu purtatu a fissari na linia miridiana pi cunnivìdiri tra Spagna e Portugallu l'attribbuzzioni e lu pussessu dû tirritoriu dû Sud Amèrica riscupertu di l'antichità.
 
Terza Guerra Munniali o Sesta trumbetta di Apo.9 .
Riduci l'umanità di nu terzu dâ sò pupulazzioni e, mittennu fini â 'nnipinnenza nazziunali, pripara lu riggimi univirsali ca stabbilisci l'ùrtima granni calamità annunciata nna l'Apo.1. Tra l'atturi aggrissivi c'è l'Islam dî paisi mussurmani, quinni vi òffru la pruspittiva bìbbrica supra chistu argumentu.
 
Lu rolu di l'Islam
L'Islam esisti picchì Diu ci nni havi bisognu. Non pi sarvari, chistu rolu si basa esclusivamenti ntâ gràzzia purtata di Gesù Cristu, ma pi curpiri, ammazzari, massacrari li sò nimici. Già ntô vecchiu pattu, pi puniri l'infideltà di Israeli, Diu avìa ricorsu ô pòpulu " filisteu " . Ntâ storia, pi puniri l'infideltà cristiana, fa appellu ê mussurmani. A l'urìggini dî mussurmani e di l'àrabbi è Ismaeli, figghiu di Abbrahamu e Agar, la serva eggizziana di Sara sò mugghieri. E già allura Ismaeli era ‘n cuntraversa cu Isaac, lu figghiu liggìttimu. Accussì tantu ca cû ​​cunsensu di Diu, supra richiesta di Sara , Agar e Ismaeli foru cacciati dû campu di Abrahamu. E Diu si curò di chiḍḍi espulsi li cui discinnenti, mità frati, avìanu a mantèniri n'attiggiamentu ostili versu la pusterità di Abbrahamu ; lu primu, ebbraicu ; lu secunnu, nta Gesù Cristu, cristianu. Eccu comu Diu prufizzìu supra Ismaeli e li sò discinnenti àrabbi ntô Gen. 16,12 : “ Sarà comu n’àmicu sarvàggiu ; la sò manu sarà contra a tutti, e la manu di tutti sarà contra a iddu ; e starà davanti a tutti li sò frati .” Diu voli fari canùsciri li sò pinseri e lu sò giudizziu supra li cosi. L'elitti di Cristu hannu a canùsciri e cunnivìdiri chistu pianu di Diu ca usa li pòpuli e li putiri dâ terra secunnu la sò vuluntà suprema. Si avissi a nutari ca lu prufeta Muhammad , funnaturi di l'Islam , nascìu â fini dû VI sèculu doppu la stabbilimentu dû papismu cattòlicu rumanu ntô 538. L'Islam cumparìu a curpiri lu Catulicìsimu paganu e li cristiani 'n ginirali quannu foru culpiti dâ maldizzioni di Diu. E chistu è lu casu dû 7 marzu 321, quannu lu ‘mpiraturi Custantinu I abbannunò lu riposu dû settimu jornu dû Sabbatu a favuri dû so’ primu jornu didicatu ô “ suli ‘ncunquistatu “ (Sol Invictvs), a nostra attuali dumìnica. Comu tanti cristiani di oggi, Custantinu vulìa sbagghiatamenti signari na ruttura tra cristiani e ebbrei. Iḍḍu rimproveràu li cristiani dû sò tempu pi l'ebbraismu onorannu lu santu Sabbath di Diu. Stu giudizziu ‘ngiustificatu di nu re paganu fu pagatu e cuntinuarà a èssiri pagatu nzinu â fini dî punizzioni dî " setti trumbetti " rivilati nnâ Rivelazzioni 8 e 9, cioè na succissioni ‘ntirrutta di sfurtuna e drammi. La punizzioni finali arrivarà sutta forma di tirribbili disillusioni, quannu Gesù Cristu cumparirà pi livari li sò eletti dâ terra. Ma lu tema ca appena fu trattatu, chiḍḍu dâ " Terza Guerra Munniali                 " è iḍḍu stissu lu sestu di chisti punizzioni divini prufizziati unni l'Islam è n'atturi mpurtanti. Picchì Diu avìa prufizziatu puru supra Ismaeli, dicennu ntô Gen. 17,20 : “ Riguardu Ismaeli, ti l’avìa ascutatu. Eccu, lu benedizzu, lu fazzu fruttìfiri e lu murtiplicarò assài; Ginirarà dùdici prìncipi e iu lu farò na granni nazziuni .” Chiudu sta parèntisi pi ripigghiari lu studiu di Dan.11 :40.  
 
Dan 11:40   Ntô tempu dâ fini lu re dû sud lu spincirà contra. Lu re dû nord veni contra di iḍḍu comu nu vorticeddu, cu carri, cu cavalieri e cu tanti navi ; avanzarà ntâ terra, si sparghi comu nu turrenti e si trabocca.
40a- Ntô tempu finali
 Sta vota, è veramenti la fini dâ storia umana ; la fini dû tempu dî nazziuna attuali dâ terra. Gesù prividìu sta vota, dicennu ‘n Matteu 24:24 : E stu Vangelu dû Regnu sarà pridicatu ‘n tuttu u munnu pi tistimunianza a tutti li nazziuna. Allura arrivarà la fini.  
40b- lu re dû sud si scuntrarà contra di iddu
 Ccà avemu a ammirari l'immensa suttilità divina ca pirmetti ê sò sirvitura di capiri chiḍḍu ca arresta ammucciatu di l'àutri èssiri umani. Ntâ supirfici, ma sulu ntâ supirfici, lu cunflittu tra li re Seleuci e li re tulemaici pari ripigghiari e cuntinuari nna chistu versu cchiù sbagghianti. Picchì ntâ rialtà, lassamu chistu cuntestu ntê versi 34 nzinu a 36 e lu tempu dâ fini di chista nova cunfruntazzioni riguarda l'era cristiana dû riggimi papali cattòlicu e dû prutistantismu univirsali ca trasìu ntâ sò allianza ecumènica. Chistu canciamentu di cuntestu ci custrinci a ridistribuiri li roli.
 Ntô rolu di " iḍḍu " : l'Europa cattòlica papali e li sò riliggiuni cristiani alliati.   
 Ntô rolu dû " re dû sud " : cunquistari l'Islam ca avi a cunvirtiri l'èssiri umani câ forza o rinnilli schiavi , secunnu l'azzioni guidati dû sò funnaturi Maumettu.   
 Nutamu ccà la scelta dû verbu : colpiri ; 'n ebbraicu , " nagah " ca voli diri curpiri cchî corna. Comu aggittiviu , significa n'aggrissuri furiusu ca di solitu colpisci . Stu verbu s'adatta pirfittamenti a l'Islam àrabbu ca fu aggrissivu contra lu munnu occidintali senza ntirruzzioni dâ fini dâ Secunna Guerra Munniali. Lu verbu " cummattiri , cummattiri, scuntrari " ìnnica na vicinanza assài vicina , di cca l'idèa di vicinanzi nazziunali o vicinanzi di città e strati . Tutti dui li pussibbilità cunfermanu l’Islam, ca è ben stabbilitu nnâ l’Europa a causa dû disinteressi riliggiusu di l’eurupei. Li lotti si ‘ ntinsificàru dô ritornu di l’ebbrei ‘n Palistina ntô 1948. U difficili statu dî palistinisi misi li pòpuli mussurmani contra li culunialisti cristiani occidentali. E nnô 2021, li aggrissioni islamichi stannu aumintannu e criannu ‘nsicurizza ntra li pòpuli eurupei, apprima di tuttu a Francia, l’ex culunizzatrici dî pòpuli dû Nord Àfrica e di l’Àfrica. Si virificarà nu scontru nazziunali cchiù granni ? Forsi, ma non prima ca la situazzioni nterna si peggiori ô puntu di prudurri scontri brutali gruppu-a-gruppu ntô tirrenu dâ metropoli stissa. La Francia sarà 'n situazzioni di guerra civili ddu jornu ; ‘n rialtà, di autentica guerra riliggiusa : l'Islam contra lu Cristianèsimu o li ‘ncridenti senza Diu .           
40c- E lu re dû nord veni contra di iḍḍu comu nu vortici , cu carri, cu cavalieri e cu tanti navi.
 Ntô Ezec.38: 1 stu re dû nord si chiama Magog , prìncipi di Rosh (Russia) di Meshech (Mosca) e Tubal (Tobolsk) e leggiamu ntô versu 9 : E tu veni supra, e veni comu nu vortici , e sarà comu na nuvola, e strinciri tutti li genti, tu. 
Ridistribuzzioni dî ruoli : ntô rolu dû “ re dû nord ”, a Russia ortudossa e li sò pòpuli mussurmani alliati . Ancora ccà, la scelta dû verbu " girarà supra di iḍḍu " suggirisci n'attaccu a surprisa massiccia di l'aria . Mosca, la capitali dâ Russia, è 'nfatti na bona distanza di Bruxelles, la capitali europea, e di Pariggi, la sò punta di lancia militari. A prosperità europea orbiò i so’ capi ô puntu di suttavalutari u putinziali militari dâ putenti Russia. Ntâ so aggrissioni, lanciarà aèrii e migliaia di carri armati supra li strati di terra e multitudini di navi di guerra navali e suttamarini. E pi fari forti a punizzioni, sti capi eurupei nun firmàru di umiliari a Russia e i so’ capi dû focu Vladimir Zhirinovsky nzinu ô so’ attuali novu “ Zar ”, Vladimir Putin (Vladimir : prìncipi dû munnu ‘n russu) .         
 Doppu ca l'atturi foru idintificati, li tri " re " ntirissati si cunfruntaru l'unu cu l'autru pi chiḍḍa ca pigghia la forma di na settima " Guerra Siriana " unni sarà coinvolto lu novu Israeli nazziunali ; chi lu versu appressu cunfirmarà. Ma pû mumentu, lu " re " ( iḍḍu ) attaccatu dâ Russia è l'Europa dû Trattatu di Roma.       
40d- avanzarà ntâ terra, si sparghi comu nu turrenti e si trabocca. A so’ supiriurità militari trabbuccanti pirmittìu â Russia di ‘nvadiri l’Europa e occupari tutta a so’ estensioni tirritoriali. Li truppi francisi non ci sunnu pari ; sunnu sfracicati e distrutti.                            
Dan 11:41   Trasirà ntâ terra gluriusa, e tanti vènunu sfracicati: ma Edomu, Moab e li capu dî figghi di Ammoni sunnu libbirati dî sò manu.
41a- Trasirà ntê cchiù beddi dî paisi, e tanti cascarannu
 L'espansioni russa sta succèdennu versu lu sò Sud unni s'attrova Israeli , l'alliatu dî paisi uccidintali ca a so vota è nvasu dê truppi russi ; L’ebbrei murirannu ancora. 
41b- ma Edomu, Moab e li capu dî figghi di Ammoni sunnu libbirati dî sò manu.
 Chista è na cunsiquenza di l'allianzi militari ca mettiru sti nomi ca rapprisentunu la Giordania muderna ntô latu russu. Ntô 2021, la Russia è già l'alliatu ufficiali dâ Siria, ca arma e pruteggi.
Dan 11:42   E iḍḍu stendi la manu supra li paisi, e la terra di l'Eggittu non scapparà.
42a- È sulu dô 1979 ca sta cunfigurazzioni pulìtica cunfirmò la prufizzìa. Picchì ḍḍu annu, ntô Camp David ntê Stati Uniti, lu prisidenti eggizzianu Anwar Sadat fici ufficialmenti n'allianza cû primu ministru israilianu Menachem Begin. A scelta stratèggica e pulìtica fatta nnâ ḍḍu tempu fu chiḍḍa di accumpagnari a causa dû cchiù forti di l’ura picchì Israeli era putentimenti sustinutu da li Stati Uniti. È nna chistu sensu ca lu Spìritu di Diu ci imputa l'iniziativa di pruvari a " scappari " dâ ruvina e dû disastru. Ma cû tempu, lu jocu cancia manu, e Israeli e l'Eggittu si tròvanu, dô 2021, quasi abbannunati di l'USA. Ntâ riggiuni siriana, la Russia mpòni la sò liggi.  
Dan 11:43   E havi lu putiri supra li tisori d'oru e d'argentu e supra tutti li cosi prizziusi di l'Eggittu. Li libici e l'etiopi lu seguirannu.
43a- Avrà lu cuntrollu supra li tesori d'oru e d'argentu, e supra tutti li cosi prizziusi di l'Eggittu.
 L'Eggittu addivintau assai riccu grazzi ê redditi dê pedaggi paiati pi usari lu canali di Suez. Ma sta ricchizza ne vali la pena sulu n tempi di paci pirchì n tempi di guerra li strati cummirciali addivèntanu abbannunati. L'Eggittu addivintau riccu grazzi ô turismu. Di tutti li banni dâ terra, li genti vènunu a cuntimplari li sò piramidi, li sò musèi arricchiti di scuperti cuntinui di tombi eggizziani ammucciati sutta terra di l'antichità. Ntâ sti tombi, chidda dû giòvini re Tutankhamon rivilàu oggetti d'oru massicciu di nu valuri nstimabbili. La Russia quinni truvarà nta l’Eggittu qualchi cosa pi suddisfari la so’ lussuria di buttinu di guerra.
 fini dû Sabbath dû 22 jinnaru 2022, lu Spìritu mi purtò n'argumentu ca cunfirma senza pussìbbili cuntraversa , l'interpretazzioni ca dùnanu a Danieli 11. Nutamu nnî dui versi 42 e 43, l'impurtanza dâ chiara, nun cudificata citazzioni dû nomu accussì " n'Eggittu " è l' impurtanza . Ora , ntê versi 5 nzinu a 32, lu " Eggittu " Lagidu di Tulumeu era mascheratu ma idintificatu comu " re dû sud ". Lu canciamentu ntô cuntestu storicu è accussì cunfirmatu e dimustratu 'n manera irrifutabbili . Accuminciannu cû cuntestu di l'antichità, la storia di Danieli 11 finisci cu " lu tempu dâ fini " dû munnu, unni " l'Eggittu " , alliatu cû campu cristianu e agnòsticu uccidintali dô 1979 , è l'obbiettivu dû novu " re dû sud ", cioè l'Islam guerrieri .                  , et surtout celle du nouveau « roi du septentrion », l’orthodoxie russe.
43b- Li Libbici e l'Etiopi lu seguirannu
 Lu tradutturi traducìu currettamenti li palori " Puth e Cush " dâ prufizzìa ca disignunu pi " Libbia " , li paisi mussurmani situati a nord dû Sahara, li paisi custieri dâ costa africana e pi l'Etiopia, l'Àfrica niura, tutti li paisi situati a sud dû Sahara. Nu granni nùmmaru di iḍḍi accittàru e aduttàru puru l'Islam ; ntô casu dâ Costa d'Avorio, câ cumplicità dû Prisidenti francisi Nicolas Sarkozy , a cui duvemu puru lu caos libicu.     
 Accussì, colpitu dâ Russia, l'" Eggittu " addiventa la preda di tutti li predaturi, e li vulturi mussurmani, li so frati, ci s'affaccianu , pi pulizziari lu so cadaveri e pigghiari la so parti dô buttinu ca arrista ancora , doppu lu raid russu.  
 Citannu chiaramenti " Libbia e Etiopia ", lu Spìritu disigna l'alliati riliggiusi africani dû " re dû sud " ca avissiru a èssiri idintificati cu l'Arabia , unni lu prufeta Maumettu cumparìu ntô 632 , pi diffùnniri , dâ Mecca, la sò nova riliggiuni chiamata Islam . È sustinùta dâ putenti Turchìa, ca turnò , ‘n chistu cuntestu finali , a n’impegnu riliggiùsu mussurmanu funnamintalista, cunquistaturi e vindicaturi , doppu l’umiliazzioni dâ sò momentanea suttumissa a li valuri seculari occidentali . Ma àutri paisi mussurmani, ca nun si trovanu ntô " sud ", comu l'Iran, lu Pakistan, l'Indonesia, ponnu juncìrisi ô " re dû sud " pi cummattiri li pòpuli occidintali li cui valuri murali sunnu odiati di tutti li pòpuli mussurmani . Stu odiu è ‘n verità sulu chiḍḍu dû veru Diu Gesù Cristu disprizzatu dî cristiani occidentali. Punisci accussì attraversu l'Islam e l'Ortudossia, l'infideltà ebbraica, cattòlica, ortudossa, prutistanti e macari avvintista ntô munnu occidintali ; tutta la fidi monuteista culpanti versu iḍḍu .          
Dan 11:44   E li nutizzi di livanti e dû nord lu turmentanu, e iḍḍu nesci cu granni furia pi distruggiri e fari finiri tanti.
44a- Nutizzi di livanti e di nord vèninu a spavintàrilu
 Sti dui punti cardinali " est e nord " riguardanu sulu lu paisi russu, a sicunna si è citatu di l'Europa papali o di Israeli, pirchì la prufizzìa li disigna comu succissivamenti attaccati dâ Russia ntê versi 40 e 41. Chistu signìfica ca lu tirruri citatu veni dû tirritoriu russu rightqueen, ma chi pò f such a ? Chi succidìu ô sò paisi pi farilu scantari accussì assài ? La risposta non è ntô libbru di Danieli, ma ntô Riv. 9, ca rivela e mira â riliggiuni prutistanti ca la sò roccaforti munniali è ntê Stati Uniti. Lu misteri sarà chiaritu tinennu cuntu di l'esistenza di l'USA. Dô 1917, quannu la Russia ribbelli aduttò lu sò riggimi sucialista e cumunista, nu golfu la siparau pi sempri di l'USA capitalisti mpirialisti. Nu ‘nnividû nun pò arricchìrisi a spisi dû sò vicinu si è nu cumunista ; Eccu picchì li du’ opzzioni sunnu ‘rricunciliàbbili. Sutta li ciniri dâ paci, li fochi di l'òdiu fumanu e aspittunu di èssiri espressi. Sulu la cuncurrenza e la minazza nucliari arrinisceru a evitari lu peggiu. Era l'equilìbbriu dû tirruri nucliari. Ma senza usari l’armi nucliari, la Russia pigghiarà lu cuntrollu di l’Europa, di Israeli e di l’Eggittu. Cu li bilanci rutti, li USA si sentirannu truffati e minazzati, quinni, pi ridduciri lu nùmmaru di morti, traseru nnâ guerra, curpennu forti prima. Na distruzzioni nucliari dâ Russia causarà paura ntra l'esercitu russu sparsu ntê tirritori occupati.     
44b- e nesci cu granni furia pi distruggiri e stirminari li genti.
 Finu a ḍḍu tempu, la Russia sarà di l'umore di cunquista e di pigghiari bottini, ma all'improvvisu lu so' umore canciarà, l'esercitu russu nun avrà cchiù na patria unni turnari e la so' dispirazzioni si trasfurmarà nta nu disìu di " distruggiri e stirminari li multitudini " ; chi sarà la " terza parti di l'òmini ammazzati " dâ sesta trumbetta di Apoc. 9. Tutti li nazziuna cu armi nucliari sunnu quinni custritti dî fatti a usarili contra li so nimici pirsunali putinziali.     
Dan 11:45   Iḍḍu spuntarà li tendi dû sò palazzu ntra li mari ntâ gluriusa muntagna santa ; allura arrivarà â fini, senza nuḍḍu ca l'aiuta. 
45a- Chistarà li tendi dû sò palazzu ntra li mari, versu la muntagna gluriusa e santa
 Tendi tra li mari , pirchì li sò palazzi non sunnu cchiù ntâ terra. La situazzioni dispirata dê truppi russi è chiaramenti discritta dô Spìritu ca li cundannau a chistu distinu. Sutta lu focu di l'avversari foru spinti arrè ntâ terra di Israeli. Odiati di tutti, nun riciveru nuḍḍu supportu o pietà e foru stirminati nnî terri ebbrei. A Russia pagarà accussì nu prezzu pisanti pû prucessu ca Diu ci attribbuìu dû so’ sustegnu pî nimici spirituali di Israeli nnâ vecchia allianza, nnô mumentu dâ so’ deportazzioni a Babilònia. Iḍḍa vinnìu li cavaḍḍi ô pòpulu di Tiro, na città di lussuria pagana. Eze.27,13-14 cunfirma, Diu dicennu a Tiru: Giavanu, Tubali (Tobolsk) e Meshec (Mosca) èranu li tò mircanti; Iḍḍi dettiru schiavi e vasi di bronzu ‘n canciu dâ tò mercanzia. Chiḍḍi dâ casa di Togarma (Armenia) furnivanu li vostri mircati cu cavaddi, cavalieri e muli. Era puru nu 'mpicciu cummirciali pi l'ebbrei ca cummirciàvanu puru cu iḍḍu : Ezeq.27:17 : Giuda e la terra di Israeli èrunu li tò cummircianti; Dettiru lu furmentu di Minnith, la pasticceria, lu meli, l'ogghiu e lu balsamu, 'n canciu di li tò cosi. Quinni Tiro addivintò riccu a sò spisi . Inoltri , nnâ Eze 28:12, sutta lu titulu “ re di Tiro ”, Diu parra direttamenti a Satana. Si capisci ca fu iḍḍu ca apprufittò dû lussu e dâ ricchizza accumulati ntê granni città pagani ca lu sirvìunu sutta la masca dî multipli divinità pagani, chiuttostu inconsciamente, ma sempri e dapertuttu ntê formi di cultu ca Diu cunsidira abbuminabbili. Porta ntô sò cori lu pisu di na frustrazzioni accumulata, puru iḍḍu, ntê sèculi e ntê millenni dâ storia umana. Sta frustrazzioni giustifica la sò rabbia, ca è parzialmenti spurtata sutta forma di chistu ùrtimu cunflittu ntirnazziunali terribbilmenti distruttivu.     
 Ma chista ràggia divina contra lu trafficu mircantili di l'epoca antica ci invita a capiri cosa Diu putissi pinsari dô trafficu ntirnazziunali cuntempuraniu nta nu cuntestu ntirnazziunali interamenti custruiutu supra l'ecunumìa di mircatu. Pensu ca la distruzzioni dê turri dô World Trade Center a New York l'11 sittèmmiru 2001 è na risposta. Ancora cchiù picchì, nnâ Riv. 18, a prufizzìa suttalineò u rolu dannusu dû arricchimentu a causa dû cummerciu e dî scanci ‘ntirnazziunali davanti a cui qualegghiè règula o dirittu riliggiùsu divinu crolla accussì granni è l’impietà.
 fini di Dan.11, l'avversàriu ereditariu dî Stati Uniti, la Russia, veni distruttu. Chistu quinni ci darià nu putiri assolutu supra tutti li supravvissuti ô cunflittu ntirnazziunali. Guai ô cunquistaturi ! Bisogna chinarisi e suttumèttirisi â liggi dû vitturi unni è ntâ terra, supravvivennu.  
Danieli 12
 
Dan 12:1   Nta chiḍḍu tempu s'arrizzarà Micheli, lu granni prìncipi ca s'arrizza pî figghi dû to pòpulu; e ci sarà nu tempu di anguscia, comu nun fu mai picchì c’era na nazziuni puru nzinu a ḍḍu stissu tempu. Nta chiḍḍu tempu lu to pòpulu sarà sarvatu, chiḍḍi ca si trovanu scritti ntô libbru.
1a- A ddu tempu Micheli s'arrizzarà,
 Chista vota è chiḍḍa dâ fini dû munnu unni, avennu l'urtima palora, Gesù Cristu turna ntâ gloria e ntô putiri dâ sò divinità cuntistata pi tantu tempu dî riliggiuni cuncurrenti. Leggiamu nnâ Ap. 1, 7 : Eccu, veni cu li nùvuli. E ogni occhiu lu vidiri, puru chiḍḍi ca lu traforaru; e tutti li tribbù dâ terra lamintaru pi iḍḍu. Se. Amen! Bisogna abbituàrisi a chista idèa, picchì pi ognunu dî sò roli , Diu si detti nu nomi diversu, pi chistu nna Danieli e Ap. 12:7 si prisenta comu Micheli , lu capu supremu dâ vita cilesti angèlica ca ci duna l'autorità supra lu diavulu e li dimònii. Lu sò nomu, Gesù Cristu, lu rapprisenta sulu pî scigghiuti dâ terra ca vinni pi sarvari cu stu nomu.   
1b- lu granni capu,
 Stu granni capu è quinni YaHWéH Micheli Gesù Cristu e è di iddu ca ntâ sò carattirìstica impudenza, lu riggimi papali s'ha purtatu via pi sò binificiu, la sò missioni di pirpètuu 'ntircissuri cilesti nzinu ô 1843, chistu di l'annu 538, data di l'inizziu dû riggimi papali a Paliuni di Mola . Chistu argumentu fu trattatu ntô Danieli 8.
1c- lu difinsuri dî figghi dû to pòpulu ; 
 Nu difensuri nterveni quannu c'è n'attaccu. E chistu sarà lu casu nnî ùrtimi uri dâ vita tirrestri dî scigghiuti ca arristaru fideli, puru quannu foru cunnannati a morti di l’ùrtimi ribbelli. Ccà putemu attruvari tutti li mudelli pruposti ntê storii di Danieli picchì si suddisfanu nna na situazzioni tragica finali. Nna st'ùrtima granni calamità , rivivemu li ntirventi miraculosi cuntati ntô Dan.3, lu furnu e li sò quattru pirsunaggi viventi, ntô Dan.5, la pigghiata di Babbilònia la granni di Diu, ntô Dan.6, li liuni rinnuti ‘nnuccenti ma puru la fini dû granni calamità privistu di chiḍḍu ca colpìu lu -8,1. lu 18 dicèmmiru, nu jornu di Sabbatu.
1d- e ci sarà nu tempu di anguscia, comu nun fu mai picchì c’era na nazziuni puru nzinu a ḍḍu stissu tempu.
 A giudicari di sta affirmazzioni, l'ùrtima granni calamità supirarà chiḍḍa di l'ebbrei urganizzati dê greci. Nfatti li greci piccavanu sulu l’ebbrei ca attruvàvanu pi li strati o ntê so casi. Â fini dû munnu, li cosi sunnu assái diversi e a tecnuluggìa muderna pirmetti u cuntrollu assolutu supra li pirsòni ca càmpanu nnâ Terra. Usannu li tecnichi di rilevamentu umanu, putemu quinni attruvari quarsiasi cristianu unn’è ca si ammuccia. Li listi di pirsuni ca risistunu a l'òrdini dicriti ponnu quinni èssiri stabbiliti nta na manera pricisa. Nnâ stu cuntestu finali, l’eradicazzioni di l’eletti sarà rinnuta possibbili umanamente. Puru si chini di fidi e spiranza ntâ sò libbirazzioni, l'elitti spirimintàrannu uri dulurusi ; pi chiḍḍi ca ancora sarannu lìbbiri, privati ​​di tuttu, l'autri stannu ntê carciri ribbelli 'n attesa dâ sò esecuzzioni. Lu duluri regnarà nnî cori dî scigghiuti ca vènunu maltrattati o ammazzati. 
primu- Nta chiḍḍu tempu lu to pòpulu sarà sarvatu, chiḍḍi ca si trovanu scritti ntô libbru.
 Chistu è lu libbru dâ vita, picchì senza nu computer, Diu fici puru na lista di tutti li criaturi ca Adamu e Eva e li sò discinnenti pruduceru. Â fini dâ vita di ogni pirsuna, lu distinu finali fu dicisu di Diu ca tinni dui listi : chiḍḍa dî scigghiuti e chiḍḍa dî caduti , 'n accordu chî dui strati prisintati a l'umanità ntô Deut.30:1 9-20 : Chiamu lu celu e la terra pi tistimuniari oggi contra di tia: ti haiu misi davanti la maldizzioni e la vita. Scegli la vita, pi campari, tu e la tò discinnenza , pi 'amàri lu Signuri lu to Diu, pi ubbidiri â sò vuci, e pi 'nfilàrisi a iḍḍu: pirchì di chistu dipenni la tò vita e la lunghizza dî tò jorna ... È â luci dâ sò scigghiuta pû mali ca lu distinu finali dû papa rumanu, abbruciatu 'n : 1 chistu pi li sò palori arrugganti versu lu Diu dî dèi secunnu Dan.11:36.     
Ntâ Risurrezzioni 20:5, lu ritornu di Cristu è accumpagnata dâ risurrezzioni dî morti nna Cristu ca è chiamata prima risurrezzioni : Beatu e santu è chiḍḍu ca havi parti ntâ prima risurrezzioni picchì supra chista la sicunna morti non avi putiri .              
Dan 12:2   E tanti di chiḍḍi ca durmunu ntâ pruvulazzu dâ terra si svìgghianu, quarchi d'unu pâ vita eterna, e quarchi d'unu pâ virgogna e lu disprezzu eternu.
2a- E tanti di chiḍḍi ca durmunu ntâ pruvulazzu dâ terra si sveglianu, quarchi d'unu pâ vita eterna;
Nutamu prima ca nnâ nurmalità cumuni, li morti durmunu beni nnâ pruvulazzu dâ terra e no nnô paradisu maravigghiusu o nnô nfernu ardenti comu 'nzignanu e cridinu li riliggiuni cristiani fausi o pagani. Sta pricisiuni ripristina lu veru statu dî morti comu 'nsignatu nta Ecc.9,5-6-10 : Pi tutti chiḍḍi ca càmpanu c'è spiranza; e puru nu cani vivu è megghiu di nu liuni mortu. Picchì li viventi sannu ca murirannu ; ma li morti nun sannu nenti, e nun c'è ricumpenza pi iḍḍi, picchì la sò mimoria è scurdàta. E lu sò amuri, e l'òdiu, e l'invidia, sunnu già pirduti ; e nun hannu mai cchiù parti a nenti ca si fa sutta lu suli . ... Chiddu ca la manu trova a fari, fallu câ to forza ; pirchì nun c'è travagghiu, né pruggettu, né canuscenza, né saggizza, ntâ tumba, unni vai. ( Dimora dî morti ca è la pruvulazzu dâ terra ). 
Non c'è nu pinseri doppu la morti picchì lu pinseri campa ntô ciriveḍḍu di l'omu , sulu quannu è ancùora vivu e nutricatu dû sangu mannatu dû battutu dû sò cori. E chistu sangu stissu havi a èssiri purificatu dâ rispirazziuni purmunari. Diu non dissi mai nenti di cchiù, picchì dissi a Adamu ca avìa addivintatu piccaturi pâ disubbidienza, ntô Gen. 3,19 : Ntô suduri dâ to facci mangiarai lu pani, nzinu a quannu non turnasti ntâ terra, di unni fusti pigghiatu; pirchì tu sì pruvulazzu, e â pruvulazzu turnarài . Pi cunfirmari stu statu di nenti dî morti , lèggimu ntô Salmu 30:9 : Chi ti servi spurgari lu me sangu, purtami ntô fossu? La pruvulazzu ti havi ludi? Parra dâ tò lealtà? No, picchì non pò secunnu Sal.115:17 : Li morti non ludanu lu Signuri, né chiḍḍi ca scinnunu ntô silenziu. Ma chistu non impedisci a Diu di èssiri capaci di risuscitari na vita ca esistìa prima ed è chistu putiri criativu ca lu renni Diu e non n'ànghjulu o n'omu.   
Tutti dui li strati hannu dui risultati finali e lu Riv. 20 ci dici ca sunnu siparati dî mill'anni dû settimu millenniu. Mentri tutta la vita umana scumpari dâ facci dâ terra all'iniziu di sti mill'anni , li caduti non risurgisciunu finu a quannu lu sò giudizziu non veni purtatu avanti dî santi e di Gesù Cristu ntô sò regnu cilesti. Cu stu messaggiu attaccatu â 7° trumbetta , Ap. 11,18 cunfirma, dicennu : Li nazziuna èranu arraggiati; e la tò ràggia è arrivata , e è arrivatu lu tempu di giudicari li morti , di ricumpenzari li tò sirvitura li prufetti, li santi e chiḍḍi ca tèmunu lu tò nomu, picciriddi e granni, e di distruggiri chiḍḍi ca distrùggunu la terra . Nna chistu versu, lu giudizziu dî morti porta Diu a risurgiri, prima, li sò fideli morti eletti accussì ponnu giudicari li malvagi tinuti ntô statu di morti. 
2b- e l'àutri â virgogna e ô disprezzu eternu.
 L'eternità appartenirà sulu ê viventi. Doppu la sò annichilazzioni finali ntô Giudiziu Ùrtimu , l' opprobriu e la virgogna dî caduti arristaru sulu ntâ mimoria eterna di l'elitti, di l'ànghjuli e di Diu.             
Dan 12:3   Chiḍḍi ca sunnu sàggi lucirannu comu lu lustru dû celu, e chiḍḍi ca fannu turnari tanti â giustizzia comu li stiḍḍi pi sempri.
3a- Chiḍḍi ca foru ntiliggenti brillanu comu lu splennuri dû celu.
 La ntiligginza eleva l’omu supra l’armali. Si rivela dâ sò capacità di raggiunari, di trarri cunclusioni osservannu li fatti o di na sìmplici deduzzioni. Si l'umani nun fùssiru ribbelli ntâ libbirtà ca ci duna Diu , la ntiligginza purtassi tutta l'umanità ô stissu ricanuscimentu di l'esistenza di Diu e dî sò liggi . Picchì di Mosè, Diu scrivìu l'eventi cchiù mpurtanti dâ sò rivelazziuni a l'òmini. Eccu la strata dû raggiunamentu di sèguiri. La fidi monoteista cumparìu ntâ storia dû pòpulu ebbraicu. La sò tistimunianza e li sò scritti quinni hannu la priurità supra tutti l'àutri scritti attribbuiti a chistu stissu Diu unicu. Chi lu pòpulu di Diu veni cummattutu arresta na pussibbilità nurmali, ma chi li santi scritturi veni cummattutu addiventa n'òpira dû diavulu. La fidi stabbilita di Gesù Cristu pigghia li sò funti e li sò rifirimenti dî scritturi ebbraichi di l'anticu pattu, ca ci duna liggittimità. Ma la duttrina cattòlica rumana non rispetta stu principiu, pi chistu né iḍḍa né lu Curanu di l'Islam ponnu affirmari di èssiri dû Diu viventi, criaturi di tuttu chiḍḍu ca campa e esisti. Gesù cunfirmò lu principiu ricurdannu ‘n Giuvanni 4, 22, ca la salvezza veni di l’ebbrei : Tu adurati chiḍḍu ca nun canusci; Aduramu chiḍḍu ca sapemu, picchì la savvizza è di l'ebbrei .                
Nna stu primu gruppu di scigghiuti, Diu disigna l'òmini sarbati senza canuscenza particulari pâ sò fidiltà mustrata a rischiu dâ sò vita di Adamu e Eva ; e chistu nzinu ô 1843. Sunnu sarbati picchì li sò òpiri tistimuniaru la sò ntiligginza e l'accittàzziuni dî liggi divini manifestati dâ sò ubbidienza. Nna stu gruppu, li prutistanti cchiù fideli e pacifichi binificiaru nzinu â primavera dû 1843 dâ pacienza di Diu ca fici applicabbili sulu la pratica dû so' santu Sabbath di ḍḍa data. Ap. 2:24-25 cunfirmarà sta eccizzioni : Ma a voi dicu , tutti chiḍḍi ca sunnu ‘n Tiatira, ca nun hannu sta duttrina , e nun canusciunu li prufunnità di Satana, comu dicunu , nun vi mettu n’autru pisu; sulu chiddu ca hai, tènilu nzinu a quannu nun veni.  
3b- e chiḍḍi ca fannu turnari tanti â giustizzia brillanu comu li stiḍḍi pi sempri e sempri.
 Stu secunnu gruppu è distintu pi l'àutu liveddu di santificazzioni ca rapprisintava ntâ terra dô 1843. Silizziunatu pi menzu di na prova di fidi, 'n princìpiu basata supra la spiranza dû ritornu di Gesù Cristu, succissivamenti pâ primavera dû 1843 e pâ caduta dû 1844, la sò santificazzioni ufficiali di parti di Diu è di scuru, di scurdazzioni e di disprezzu pi iddu.
 Nna chista divisiuni nna dui gruppi , chiḍḍu ca li renni diversi è la sò situazziuni rispettu â giustizzia di Diu, vali a diri lu sò status rispettu ê sò deci cumannamenti e l'àutri sò saluti e àutri ordinanzi. Ntô sò testu urigginali di Es.20,5-6, lu secunnu cumannamentu suppressu di Roma, rivela chiaramenti l'impurtanza ca Diu duna a l'ubbidienza ê sò cumannamenti e ricurda li dui strati e li dui distini finali opposti : ... Sugnu nu Diu gelusu, visitannu l'iniquità dî patri supra li me terzi e li figghi mustrannu misericordia a migghiara di chiḍḍi ca m'amànu e mantènunu li me cumannamenti . 
 Nna stu versu, lu Spìritu rivela la raggiuni di l'esistenza dî stiḍḍi ntâ nostra criazziuni tirrestri. Iḍḍi èranu sulu ddà pi sirviri comu sìmmulu di l'eletti tirrestri scigghiuti di Diu ; e è Gen.1,17 ca rivela lu sò messaggiu : Diu li misi ntâ distesa dû celu pi dari luci ntâ terra. Allura Diu li usa pi mustrari a Abbrahamu la multitùdini dâ sò pusterità ntô Gen. 15:5 : Cunta li stiḍḍi dû celu, si tu li pò nummari ; tali sarà la tò pusterità.    
Tuttavia, lu statu di sti stiḍḍi spirituali pò canciari a sicunna di l'òpiri fatti dû cridenti riscattatu. Cadennu spiritualmenti attraversu la disubbidienza, la stiḍḍa casca , casca dû celu . L'immaggini sarà evocata pi illustrari la caduta dâ fidi prutistanti ntô 1843, annunciata di nu veru signu cilesti ntô 1833, ntô 6° sigillu di Apoc. 6:13 : e li stiḍḍi dû celu càdiru ntâ terra, comu quannu nu ficu lancia li so ventu scuzzulati di nu ficu forti. E ancora nnâ Ap. 12:4 : La sò cuda tirò nu terzu dî stiḍḍi dû celu e li jittàu ntâ terra. Stu messaggiu rinnova chiḍḍu di Dan.8:10 : s'alzò nzinu a l'esercitu dû celu, fici cadiri ntâ terra na parti di chistu esercitu e dî stiḍḍi, e li calciò . Lu Spìritu imputa ô riggimi papali rumanu la caduta spirituali di nu terzu dî cridenti riscattati ; genti ‘ngannati ca cridirannu ‘n vanu â salvezza di Cristu e rivinnicanu la sò giustizzia.    
Dan 12:4   Ma tu, Danieli, chiudi li palori e sigilla lu libbru nzinu ô tempu dâ fini. Assai genti lu lèggiunu e la canuscenza aumintarà.
4a- Chistu tempu finali havi diversi fasi succissivi ma accuminciò, ufficialmenti, ntâ primavìera dû 1843, cu l'ingressu 'n viguri dû dicretu divinu priscrittu ntô Dan 8:14 : Finu â sira-matina 2300 e la santità sarà giustificata . Ntô 1994, lu secunnu tempu finali fu signatu dâ cunnanna di l'istituzzioni avvintista univirsali. Dô 1843, lu libbru di Danieli fu liggiutu, ma non fu mai ntirpritatu currettamenti prima di chistu travagghiu ca staju ancora priparannu ntô 2021 e chistu dû 2020. È quinni sta data ca signa l'apogeu dâ sò canuscenza e quinni, lu veru tempu finali dâ fini ca finirà cu lu veru, sp0 chist'annu 2020 è già statu ben signatu di Diu picchì tutta l'umanità è stata culpita dâ murtalitàti dû Virussu Covid-19 ca cumparìu ‘n Cina ntô 2019, ma nnâ l’Europa Cattòlica papali , sulu dû 2020. Ntô 2021, li vìrussi mutanu e cuntinuanu a curpiri gullity umani. 
 
La prova dâ fidi avvintista illustrata
 
Dan 12:5   E iu Danieli guardai e eccu àutri dui òmini, unu di chista parti dâ riva dû ciumi e l'autru di chiḍḍa parti dâ riva dû ciumi.
5a- Arricurdari ! Danieli è supra li rivi dû ciumi " Hiddekel ", lu Tigri, chistu mangiaturi d'omu. Ora, ci sunnu dui òmini supra ogni latu dû ciumi, ca voli diri ca unu l’ha arrinisciutu a attravirsari e l’autru sta pi farilu. Già ntô Dan.8,13, si scanciàu na discussioni tra dui santi.   
Dan 12:6   Unu di iḍḍi dissi a l'omu vistutu di linu ca stava supra l'acqui dû ciumi : "Quannu sarà la fini di sti maravigghi ?"
6a- Ntô Dan.8:14 li dumanni dî santi avìanu ricivutu di Diu la risposta dû 2300 dâ sira ca ditirminava la data dû 1843 . L'approcciu è ripitutu ccà e la dumanna sta vota riguarda la fini dû munnu ; lu mumentu quannu la prufizzìa non sarà cchiù utili. La dumanna è fatta a Cristu, rapprisintatu di chistu omu vistutu di linu ca s'attrova supra lu ciumi , osservannu la sò attraversazzioni di l'òmini. Diu pigghia l'immaggini di l'attraversamentu dô Mari Russu ca sarbàu l'ebbrei ma affunnò li soi nimici eggizziani. 
Dan 12:7   E sintìa l'omu vistutu di linu, ca era supra l'acqui dû ciumi, Alzò la manu dritta e la manu manca versu lu celu, e giurò pi chiḍḍu ca campa pi sempri ca sarà pi nu tempu, tempi e menzu tempu, e ca tutti chisti cosi finìsciunu quannu lu putiri dû pòpulu santu sarà completamenti ruttu.
7a- E sintìa l'omu vistutu di linu, ca era supra l'acqui dû ciumi; jisau versu lu celu la manu dritta e la manu manca,
 Ntâ pusizzioni di Giudici Àrbitru, Gesù Cristu alza la manu dritta beneditrici e la manu manca punitrici versu lu celu pi fari na dichiarazzioni solenni.
7b- e giurò pi chiddu ca campa pi sempri ca sarà pi nu tempu, tempi e menzu tempu
 Citannu la durata prufìtica dû regnu papali, Cristu mustra e ricurda lu sò giudizziu ca, ntô passatu, cundannàu la sò chiesa a suffriri l'esazziuni dû riggimi papali e li màdici di l' invasiuni barbari ca lu pricidìunu ; Chistu è pi l'abbannunu dû Sabbath dû 7 marzu 321. Li cridenti nnî tempi dî prucessi avvintisti sunnu accussì avvirtiti. Ma na sicunna raggiuni porta Diu a evocari stu regnu papali ; Chista è la data dû sò inizziu, vali a diri lu 538 d.C. La scelta è giudizziusa picchì chista data 538 servirà comu basi pî càrculi ca la prufizzìa ci pruponi prisintannuci novi durati prufìtichi ntê versi 11 e 12.  
7c- e ca tutti sti cosi finìsciunu quannu la forza dû pòpulu santu è cumpritamenti rutta
 Sta frasi curta riassumi beni sta vota lu mumentu riali dâ fini : chiḍḍu unni â fini di l'urtima granni calamità , li scigghiuti si truvarunu ô puntu di èssiri stirminati, sradicati dâ supirfici dâ terra ; nota la pricisioni : cumplitamenti rutta .   
Dan 12:8   Sintìa, ma non capìa : e dissi: Signuri, quali sarà lu risultatu di sti cosi?
8a- Poviru Danieli ! Si la cumprinsioni dû sò libbru è ancora nu misteri pi chiḍḍi ca càmpanu ntô 2021, quantu era oltri la sò purtata e ‘nutili pâ sò stissa savvizza chiḍḍa cumprinsioni !  
Dan 12:9   E iḍḍu dissi: "Vai, Danieli, pirchì li palori sunnu chiusi e sigillati nzinu ô tempu dâ fini."
9a- La risposta di l'ànghjulu lassarà Danieli affamatu ma cunfirma lu tardivu cumplimentu dâ prufizzìa riservata ô tempu dâ fini di l'era cristiana.
Dan 12:10   E tanti sarannu purificati, janchi e raffinati ; li malvagi fannu lu mali, e nuḍḍu dî malvagi capisci, ma chiḍḍi ca hannu l'intelligenza capisciunu.
10a- Tanti sarannu purificati, sbiancati e raffinati
 Ripitennu ccà la citazzioni esatta palora pi palora di Dan.11:35, l'ànghjulu cunfirma l'identità papali dû re arrugganti e dispòticu ca s'eleva supra tutti li dèi e puru l'unicu Diu veru , ntô versu 36.
10b- li tinti farànu lu mali e nuddu dî tinti nni capisci,
 L'ànghjulu evoca nu principiu ca cuntinuarà 'nzinu â fini dû munnu, la cuntinuazziuni dû mali è raffigurata ntê prufizzìi di Danieli dâ cuntinuazziuni dû "ramu " dû piccatu grecu e dû " ferru " dâ forza rumana 'nzinu ô ritornu di Cristu. Li malvagi sunnu duppiamenti ostaculati dâ cumprinsioni : prima dâ sò stissa autu-negazzioni, e secunnu, di nu putiri d' illusioni datu di Diu ca ci pirmetti di cridiri a na minzogna secunnu 2 Tess . .      
10c- ma chiḍḍi ca hannu cumprinsioni capisciunu.
 Stu esempiu pruva ca la ntiligginza spirituali è nu donu spiciali datu di Diu, ma è pricidutu di n'usu bonu dâ ntiligginza di basi data a tutti li genti nurmali. Picchì puru dintra chista norma, l’òmini cunfùnninu l’istruzzioni e li sò diplomi câ ntiligginza . Quinni mi ricuòrdu chista diffirenza : l’istruzzioni pirmèttinu di mèttiri li dati ntâ mimoria umana, ma sulu la ntiligginza pirmetti l’usu bonu e sàggiu. 
Dan 12:11   E dû mumentu ‘n cui lu sacrificiu cuntinuu sarà livatu, e l’ abbuminazzioni ca è disulata sarà misi , ci sunnu milleduicentunovanta jorna.
11a- Dû mumentu quannu lu sacrificiu cuntinuu cessa
 Vi ricuòrdu n’àutra vota, ma la parola " sacrificiu " nun cumpari ntô testu ebbraicu urigginali. E chista pricisiuni è cruciali picchì chista pirpètua riguarda lu sacerdoziu cilesti di Gesù Cristu. Riproducennu la sò intercissiuni ntâ terra, lu papismu leva di Gesù Cristu lu sò rolu di intercissioni pî piccati dî sò eletti.  
Stu ministèriu tirrestri parallelu usurpatu accumincia ntô 538 ; data quannu Vigiliu I , lu primu papa regnanti, si stabbilìu a Roma, ntô Palazzu Lateranu, supra lu Munti Caelianu (celu). 
11b- e unni si stabbilisci na disulazzioni abbuminabbili​
 Cioè, dô 538, la data quannu accumincia lu regnu papali rumanu, citatu ntô Dan.9:27 : e ci sarannu ntâ l'ala abbuminazzioni dâ disulazzioni, nzinu a n'esterminiu e sarà ruttu [ secunnu] chiḍḍu ca fu dicritatu, ntâ [ terra] disulata .  
Nna chistu versu, ca mira â data 538, lu Spìritu ora mira sulu a Roma papali, ca spiega la singularizzazzioni dâ palora " abbuminazzioni ". Non fu lu casu di Dan.9:27, unni si trattava di tutti dui li fasi di Roma, pagana e poi papali.  
 Nutamu l'intiressi e l'impurtanza dû raggruppamentu nna chistu versu di dui cosi : " la rimozzioni dû quotidianu " di Cristu nna Dan 8:11 e l' " ala " papali ca porta " la disulazzioni abbuminabbili " citata nna Dan 9:27. Ligànnu chisti dui azzioni â stissa data 538 e â stissa entità, lu Spìritu cunfirma e prova ca l'auturi di chisti malifatti è veramenti lu papismu rumanu.       
 Ntô Dan 11:31, l'azzioni attribbuita ô re grecu Antiocu 4 ci prisintò lu mudellu tìpicu di chiḍḍu ca Diu chiama " l'abbuminazzioni dâ disulazzioni ". Lu papismu lu riproducìu, ma pi 1260 anni longhi e sanguinosi.  
1 1c- ci sarànu milleduicentunovanta jorna.
 Pi fari infalsificabbili li durati prufìtichi citati ca riguardanu lu tempu dâ fini, l'unità è misa davanti ô nùmmaru nna tutti li prufizzìi di Danieli : jorna 1290 ; jorna 1335 (versu appressu) ; Dan.8,14 : sira-matina 2300 ; e già nnô Dan.9:24 : simani 70.      
Avemu sulu un càrculu assai fàcili di fari : 538 + 1 2 90 = 1828. 
 L'intiressi di sta data dû 1828 è di dari a l'eventu avvintista nu caràttiri univirsali picchì mira ô terzu dî cincu anni di cunfirenze avvintisti tinuti a Albury Park a Londra nnâ prisenza dâ famigghia riali dâ Nglaterra .
Dan 12:12 Beatu chiḍḍu ca aspetta e arriva ô milletricentucincutrenta jorna. 
12a- È sulu chistu versu ca ci duna lu significatu di chisti dui durati prufètichi. Lu tema è chiddu di l'aspittativa dû ritornu di Cristu, ma n'aspittativa particulari basata supra li prupusizzioni numèrichi dati dâ Bibbia. È nicissariu nu novu càrculu : 538 + 1335 = 1873. L'ànghjulu ci prisenta dui dati ca sìgnunu rispittivamenti l'inizziu e la fini dâ prova di fidi avvintista cumplitata ntra l'anni 1828 e lu 1873. ‘n chista manera , la nostra attinzioni è diriggiuta di dui dati1. aspittatìvi dû gluriusu ritornu di Gesù Cristu nnî USA, quinni nnî terri prutistanti. 
Ntâ l'immaggini di l'attraversamentu dû ciumi " Tigri ", la tigri ca mancia l'ànimi umani sunnu chiḍḍi dati 1843-1844 ca fannu passari lu prutistanti cunnannatu dâ vita spirituali â morti spirituali. Ô cuntrariu, chiḍḍu ca passau la prova nesci vivu e binidittu di Diu di chista piriculusa attraversamentu. Otteni di Diu na spicìfica biatitudini : “ Beatu chiḍḍu ca arriva ô 1873 !” »      
Dan 12:13   E tu, vai versu la tò fini ; riposarai, e stai pi la tò eredità â fini dî jorna.
13a- Danieli scoprirà doppu la prima risurrezzioni unni sarà risurrettu, lu significatu di tutti li cosi ca ci trasmittìu. Ma pi l'avvintista ancùora viventi, lu sò 'nsignamentu sarà ultiriurmenti cumplitatu dî rivelazziuni cuntinuti nna l'Apocalissi di Giuvanni.
 
Lu libbru di Danieli ammuccia beni la sò enormi ricchìzza. Nutamu ddà li lizziuni d'incoraggiamentu ca lu Signuri s'arrifirisci ê sò scigghiuti di l'urtimi jorna picchì sti ùrtimi jorna truvarunu n'àutra vota la norma di paura e insicurizza ca privalìu duranti tutta la storia umana ntâ terra. Ancora na vota, ma pi l'urtima vota, l'elitti verrannu singulari e tinuti rispunsabbili dî sfurtuna ca succideru ê supravvissuti ribbelli dâ Terza Guerra Munniali annunciati nnî Dan.11:40-45 e Ap.9:13. Ezechieli 14 prisenta li mudelli tipici dâ fidi : Noè, Danieli e Giobbi. Comu Noè, avemu a scappari e risistiri ô pinseri dû munnu custruennu la nostra arca dâ fidiltà a Diu. Comu Danieli, avemu a ristari fermamenti ‘mpegnati a fari u nostru doveri comu genti scigghiuti rifiutannu u standard stabbilìtu dâ falsa riliggiuni. E comu Giobbi, avemu a accittari lu soffrimentu fisicamenti e mintalimenti ogni vota ca Diu lu pirmetti, avennu nu vantaggiu supra Giobbi : attraversu la sò spirènzia, mparamu picchì Diu pirmetti sti provi.  
Lu libbru di Danieli ci pirmittìu puru di capiri megghiu la vita cilesti nvisìbbili. Chistu, scuprennu stu pirsunàggiu chiamatu Gabrieli , nu nomu ca voli diri " chiḍḍu ca vidi la facci di Diu ". È prisenti nna tutti li missioni mpurtanti dû pianu dâ savvizza divina. E avemu a capiri ca ntô regnu cilesti di Diu, iḍḍu e tutti li boni àngili foru privati ​​dâ prisenza di Micheli , l'espressioni angèlica di Diu, duranti lu tempu dâ sò 'ncarnazzioni tirrestri, ca fu 3-5 anni . Nna na granni cunnivisiuni d'amuri, Michael cunnividi puru la sò autorità, accittannu di èssiri sulu " unu dî capi principali " . Ma Gabrieli lu prisintò puru a Danieli , lu scigghiutu tra li scigghiuti , comu " lu Capu dû to pòpulu ". E Dan.9 ci rivela assài chiaramenti tuttu chiḍḍu ca Gesù veni pi fari pi sarvari li sò fideli eletti. Lu pruggettu di sarbamentu divinu è accussì annunciatu chiaramenti, poi cumplitatu lu 3 aprili 30 dâ crucifissioni di Gesù Cristu.       
Lu libbru di Danieli ci mustrò ca la fidi è dimustrabbili sulu di n'adulti. E ca secunnu Diu, lu picciriddu addiventa adultu quannu trasi ntô so tridicisimu annu. Si pò nutari puru lu fruttu amaru purtatu dû battesimu dî picciriddi e dû patrimoniu natali riliggiusu nnâ tutti li riliggiuni fausi. Gesù dissi nta Marcu 16:16 : Chiḍḍu ca cridi e veni battizzatu sarà sarvatu ; Chiḍḍu ca non cridi sarà cundannatu . Chistu quinni voli diri ca prima dû battesimu , la fidi havi a èssiri prisenti e dimustrata . Doppu lu battesimu, Diu la metti â prova. Puru, n'autra pirla rivilata nna Danieli, sti palori di Gesù di Matteu 7:13 sunnu cunfirmati : Entra dû canceḍḍu strittu . Picchì larga è la porta e larga è la strata ca porta â distruzzioni, e ci sunnu tanti ca ci passanu ; e puru nta Matteu 22:14 : Picchì tanti sunnu chiamati , ma picca sunnu scigghiuti ; secunnu Dan.7:9, deci miliardi chiamati a rispunniri a Diu pi , sulu , nu miliuni di eletti riscattati sarbati , picchì avrannu veramenti sirvutu beni ô Diu criaturi , ‘n Cristu ntô Spìritu Santu.        
 
 Lu capìtulu 12 appena mittìu li basi dâ struttura dû libbru di l'Apocalisse ricurdannu li dati 538, 1798, 1828, 1843-1844 ammucciati e suggirìti ma funnamintali pâ divisiuni dû tempu nna l'Apocalisse, e lu 1873. N'autra data, 1994 fussi custruita pâ sfurtuna.

Ntroduzzioni ô simmulismu prufèticu
 
Nna tutti li paràbbuli bìbblici, lu Spìritu usa l'elimenti tirrestri, certi dî cui criteri ponnu simmulizzari entità anònimi ca prisèntunu criteri cumuni. Ogni sìmmulu usatu havi quinni a èssiri esaminatu di tutti li sò aspetti, pi estrarri d'iddu li lizziuni ammucciati di Diu. Pigghiamu pi esempiu la parola " mari ". Secunnu Gen. 1:20, Diu lu pupulàu cu armali di tutti li tipi, ‘nnummaràbbili e anònimi. Lu sò ambienti è fatali pi l'omu ca campa rispirannu aria. Addiventa accussì nu sìmmulu dâ morti pi l'omu ca, giustamenti, pò scantari macari la sò salinità ca renni la terra stèrili. Ovviamenti, stu sìmmulu nun è favurevuli pi l'umanitati e, pi lu sò significatu di morti, Diu dunarà lu sò nomu ô bacinu di l'abluzzioni di l'Ebbrei ca prifigura l'acqui dû vattìu. Ora battizzari voli diri immergiri, muriri affunnatu pi vìviri n’àutra vota ‘n Gesù Cristu. Lu vècchiu ‘ngiustificatu risurgi purtannu la giustizzia di Cristu. Videmu ccà tutta la ricchìzza di nu sulu elementu dâ criazzioni divina : lu mari . Sutta chistu 'nsignamentu, capiremu megghiu lu significatu ca Diu duna a chistu versu di Danieli 7:2-3 : " ... e eccu, li quattru venti dû celu s'accuminciaru a cummàttiri supra lu granni mari . E quattru granni bestii nisceru dû mari , ognuna diversa di l'autra . Sapìri ca " li quattru venti dî celi " suggirisciunu li guerri univirsali ca portanu li pòpuli vitturiusi ô putiri duminanti. Ccà, " lu granni mari " simmulizza li massi umani dî pòpuli pagani ca, non onorannu Diu, sunnu, ntê sò occhi, uguali a l'armali dû " mari ". Nnâ sprissioni, " quattru venti dî celi ", " quattru " riprisenta li 4 punta cardinali dî dirizzioni nord, sud, livanti e punenti. Li " venti dû celu " portanu canciamenti nnâ l'aspettu dû celu, spinghennu li nùvuli, fannu timpesti e portanu chioggia ; Spinnennu di parti li nùvuli, prumòvunu lu suli. Â stissa manera, li guerri provocunu granni canciamenti pulìtici e suciali, enormi scontri ca dùnunu lu dominiu ô novu pòpulu vitturiusu scigghiutu di Diu, ma senza èssiri biniditti di Iḍḍu. Picchì è disignatu comu " armali ", nun avi dirittu ê benedizzioni ca s'intinnìanu a èssiri uffruti a l'òmini riali ; li sò fideli eletti ca càmpanu ntâ luci divina di Adamu e Eva, e chistu nzinu â fini dû munnu. E cu sunnu li sò scigghiuti ? Chiḍḍi unni arricanusci la sò immaggini picchì l'omu fu fattu a l'immaggini di Diu secunnu Gen.1:26. Nota sta diffirenza : l'omu è fattu o criatu di Diu â sò mmàggini , mentri l' armali è .                      pruduttu dû sò ambienti, marinu, tirrestri o cilesti, di l'ordini datu di Diu. La scelta dû verbu signa la diffirenza ntô status.
Comu secunnu esempiu, pigghiamu la parola " terra ". Secunnu Gen. 1, 9-10, stu nomu “ terra ” è datu â terra sicca ca niscìa dû “ mari ” ; n'immaggini ca Diu sfruttarà ntô Riv. 13, pi simmulizzari la fidi prutistanti ca niscìu dâ fidi cattòlica. Ma esaminemu ancora autri aspetti dâ " terra ". È favurevuli a l'omu quannu lu nutrisci, ma sfavurevuli quannu pigghia l'aspettu di nu disertu aridu. Dipenni quinni dâ bona annata dô celu pi èssiri na benedizzioni pi l'omu. Chista annata pò veniri macari dê ciumi e dê turrenti ca l'attraversanu ; Eccu picchì la palora di Diu stissa è paragunata a “ na funti d’acqui viventi ” ntâ Bibbia. È la prisenza o l'assenza di chista " acqua " ca ditirmina la natura dâ " terra ", e spiritualmenti, la qualità dâ fidi di l'omu cumposta dô 75% d'acqua.                
Comu terzu esempiu, pigghiamu li stiḍḍi dû celu. Prima, “ lu suli ”, dû latu pusitivu, s’allumina ; secunnu Gen.1:16, è la luci dû " jornu ", scalda e prumovi la criscita di chianti ca l'omu usa comu manciari. Ntô latu nigativu, abbrucia li culturi pi caluri eccessivu o mancanza di chioggia. Galileu avìa raggiuni, è ô centru dû nostru universu e tutti li pianeti dû sò sistema ci ròtanu ntunnu. E iḍḍu è suprattuttu lu cchiù granni, la Bibbia lu chiama " lu cchiù granni " ntô Gen.1:16, lu cchiù caudu e non è raggiungìbbili. Tutti chisti criteri lu fannu l'immàggini pirfetta di Diu unni s'attròvunu tutti chisti carattirìstichi. Nuḍḍu pò vìdiri Diu e vìviri, comu pò mettiri li pedi supra lu " suli " ; l'unica stiḍḍa maschili, l'autri su' tutti pianeti o stiḍḍi fimminizzati. Doppu iḍḍu, " la luna ", " la cchiù nica " : secunnu Gen. 1, 16, è lu luminariu dâ notti, dû buiu supra cui prisidi. " La luna " quinni avi sulu nu messaggiu nigativu pi iḍḍa. Puru si è cchiù vicina a nuatri, sta stiḍḍa havi tinutu pi tantu tempu lu misteri dâ so facci ammucciata. Nun luci di sulu ma comu tutti l'autri pianeti, ci manna arrè, nta nu ciclu prugrissivu, na luci debbuli ca ricivi dû " Suli ". Pi tutti sti criteri, " la luna " è lu sìmmulu pirfettu pi rapprisintari, prima, la riliggiuni ebraica, e secunna, la riliggiuni cristiana falsa dû papismu cattòlicu rumanu, dû 538 nzinu ê jorna nostri, e dû prutistantismu lutirànu, calvinista e anglicanu, dû 1843. Ci sunnu puru ntô celu " ro -1. cunnivìdiri cu " lu suli e la luna " Chiḍḍu di " signari li staggiuni, li jorna e l'anni ", e chiḍḍu di " illuminari la terra ". Luciunu, pâ maggior parti, sulu ntê tempi di buio, di notti. È lu sìmmulu idiali pi rapprisintari li sirvitura di Diu, li veri, nzinu a quannu la prufizzìa ci attribbuisci na caduta ; chi ìnnica nu canciamentu ntô sò statu spirituali. Chistu sarà lu messaggiu ca Diu usarà pi evocari la caduta dû Cristianèsimu vittima dâ minzogna rumana nnî Dan.8,10 e Ap.12,4 ; e la caduta dû prutistantismu univirsali nna Ap. 6:13 e 8:12. Nta l'isolamentu, la "stiḍḍa " disigna lu papatu cattòlicu ntô Riv. 8, 10-11, la fidi prutistanti ntô Riv. 9, 1 ; e arricugghiuti nnâ curuna di 12, l'Assimbrea Eletta vitturiusa, nnâ Riv. 12:1. Dan.12:3 li disigna comu sìmmulu di “ chiḍḍi ca ‘nzignaru a giustizzia â multitùdini ”, vali a ‘ddìri, “                                    chiḍḍi ca illuminanu la terra ” câ luci data di Diu. 
Chisti cincu sìmmuli hannu nu rolu mpurtanti ntâ prufizzìa di l'Apocalisse. Putissi quinni praticari la scuperta dê messaggi ammucciati purtati dê criteri dê sìmmuli prisintati. Ma cert'uni fussiru difficili di scòpriri, quinni Diu stissu innica la chiavi dû misteri ntê versi dâ Bibbia, comu li palori " testa e cuda " ca ponnu èssiri capiti sulu cû significatu ca Diu ci duna nna Isa.9:14, unni lèggimu : " lu magistratu o l'anzianu è la testa, lu prufeta, lu teach è ." Ma lu versu 13 offri 'n parallelu, purtannu quinni li stissi significati, " lu ramu dâ palma e la canna " ; “ na canna ” ca rapprisenta lu papatu rumanu nnâ Ap. 11:1.          
 
C'è macari nu significatu simmòlicu pî nùmmari e cifri. Comu règula di basi, avemu 'n òrdini ascendenti : 
Pi lu nùmmaru “ 1 ” : unicità (divina o numèrica)   
Pi lu nùmmaru “ 2 ​​” : mpirfizzioni.   
Pi lu nùmmaru “ 3 ” : pirfizzioni.   
Pi lu nùmmaru “ 4 ” : univirsalitati (4 punti cardinali)   
Pi lu nùmmaru “ 5 ” : omu (èssiri umanu maschili o fimminili).   
Pi lu nùmmaru “ 6 ” : l'ànghjulu cilesti (l' èssiri cilesti o missaggeru ).   
Pi lu nùmmaru “ 7 ” : pienezza. (Macari : sigillu dû Diu criaturi)    
Supra stu nùmmaru avemu cumminazziuna di agghiuncitina dî primi setti cifri di basi ; esempi : 8 =6+2 ; 9 =6+3 ; 10 =7+3 ; 11 =6+5 e 7+4 ; 12 =7+5 e 6+6; 13 = 7+6. Chisti scelti hannu nu significatu spirituali in rilazziuni ê temi trattati nna chisti capituli di l'Apocalissi. Ntô libbru di Danieli attruvamu li missaggi prufètici riguardanti l'era missiànica cristiana ntê capìtuli 2, 7, 8, 9, 11 e 12.      
Ntô libbru di l'Apocalìssi rivilatu a l'apòstulu Giuvanni, lu còdici simmòlicu dî nùmmari dî capituli è assài rivilaturi. L'èbbica cristiana è spartuta nta dui principali parti stòrichi
La prima, lijata ô nùmmuru " 2 ", riguarda lu pirìudu maggiuritariu dâ " mpirfizzioni " duttrinali dâ fidi cristiana rapprisintata dû 538 dû papismu cattòlicu rumanu, eredi dâ norma riliggiusa stabbilita dû 7 di marzu dû 321 dû paganu mpiraturi rumanu Custantinu I. Lu capìtulu 2 cumprenni tuttu lu tempu ntra lu 94 e lu 1843.    
La sicunna parti rapprisintata dû nùmmaru " 3 " riguarda, dû 1843, lu tempu " avvintista ", nu tempu quannu Diu richiedi la " pirfizzioni " duttrinali apustòlica ristaurata 'n accordu cû prugramma prufizziatu dû dicretu divinu citatu ntô Dan.8:14. Sta pirfizzioni si raggiungirà prugrissivamenti nzinu ô ritornu di Cristu privistu ntâ primavìera dû 2030.      
Supra lu nùmmaru 7, lu nùmmaru 8, o 2+6, richiama lu tempu dâ mpirfizzioni (2) di l'òpiri diabbòlici (6). Lu nùmmaru 9, o 3+6, ìnnica lu tempu dâ pirfizzioni (3) e puru l'òpiri diabbolici (6). Lu nùmmaru 10, o 3+7, prufizzia pû tempu dâ pirfizzioni (3), la pienezza (7) di l'òpira divina.
Lu nùmmaru " 11 ", o principalmenti 5+6, si rifirisci ô tempu di l'ateismu francisi unni l'omu (5) è assuciatu ô diavulu (6).  
Lu nùmmaru " 12 " o 5+7, rivila l'associazzioni di l'omu (5) cû Diu criaturi (7 = pienezza e lu so sigillu riali).  
Lu nùmmaru " 13 " o 7+6, ìnnica la pienezza (7) dâ riliggiuni cristiana assuciata ô diavulu (6) ; papali prima ( mari ) e prutistanti ( terra ) nta l'urtimi jorna.   
Lu nùmmaru “ 14 ” o 7+7, riguarda l'òpira avvintista e li sò messaggi univirsali ( Vangelu eternu ).  
Lu nùmmaru “ 15 ”, o 5+5+5 o 3x5, richiama lu tempu dâ pirfizzioni umana (5) (3). È chiḍḍa ca signa la fini dû tempu dâ gràzzia. Lu “ frumentu ” spirituali è maturu pi èssiri arricugghiutu e sarbatu ntê granari cilesti. La priparazzioni di l'eletti è cumpleta picchì arrivaru ô liveddu richiestu di Diu.    
Lu nùmmaru " 16 " nnâ Rivelazzioni si rifirisci ô tempu quannu Diu spurga " li setti ùrtimi vaschetti dâ sò ràggia " supra li sò nimici riliggiusi, lu Cristianèsimu nfideli dû capìtulu 13.    
Lu nùmmaru " 17 " pigghia lu so significatu, comu chiḍḍu pricidenti, nnô tema ca Diu ci duna nnâ so prufizzìa, cioè nnâ Rivelazzioni 17, lu sìmmulu dû " giudizziu dâ granni prustituta " di parti di Diu. Nnâ Bibbia, u primu usu di stu nùmmaru simmòlicu riguarda a simana di Pasqua ca accumincia u 10° jornu dû primu misi di l’annu e finisci u 17° jornu . Suddisfattu â littra 'n termini di jorna pâ morti di l'"Agneddu di Diu " Gesù Cristu, la Pasqua è prufizziata 'n jorna-anni ntô 70° dî " 70 simani " di l'anni di Dan 9:24 nzinu ô 27. La prufizzìa dâ 70° simana dû versu 27 ìnnica tra l'anni dû versu 26 dû 2. la prufizzìa è la Pasqua situata ntâ primavìera , " ntô menzu " di chisti setti anni dâ simana prufìtica citata ntô Dan 9:27.          
Pi l'ùrtimi veri " avvintisti ", lu nùmmaru 17 riguardarà 17 sèculi di pratica dâ Duminica rumana, nu piccatu stabbilìtu lu 7 di marzu dû 321. La data annivirsaria dâ fini di sti 17 sèculi, lu 7 di marzu dû 2021 aprìu lu " tempu dâ fini ntô Dan1. Stu " tempu " è favurevoli ô cumplimentu di st'ùrtimu castighiu d'avvertimentu ca, disignannu la Terza Guerra Munniali, è puru prufizziatu di Diu dâ " sesta trumbetta " rivilata ntô Ap. l'iniziu dî castighi divini.        
Lu capìtulu “ 18 ” parra dâ punizzioni di “ Babbilònia la Granni ”.    
Lu capìtulu “ 19 ” si cuncentra supra lu cuntestu dû ritornu gluriusu di Gesù Cristu e la sò cunfruntazzioni cchî ribbelli umani.  
Lu capìtulu 20 parra dû settimu millenniu, ntâ terra disulata unni lu diavulu è tinutu priggiuneru e ntô celu, unni l'elitti prucidunu pi giudicari la vita e l'òpiri dî ribbelli malvagi ca muriru rifiutati di Diu.  
Lu capìtulu “ 21 ” attrova lu simmulismu 3x7, cioè la pirfizzioni (3) dâ santificazzioni divina (7) riproduciuta ntê sò eletti riscattati dâ terra.  
Videmu accussì ca la prufizzìa pigghia comu tema l'eletti di l'Avvintismu nna Riv. 3, 7, 14 = 2x7 e 21 = 3x7 (crìscita versu la pirfizzioni dâ santificazziuni ).
Lu capìtulu 22 inaugura lu tempu quannu, ntâ terra rigginirata e rinnuvata, Diu stabbilisci lu sò tronu e l'elitti dû sò regnu eternu.                                                                                                     
 
 
 
 
 
 
 
 
Avvintismu
 
Chi sunnu allura sti figghi e figghi di Diu ? Diciamu subbitu, picchì stu documentu furnirà tutti li provi nicissari, sta Rivelazzioni divina è indirizzata di Diu ê cristiani " avvintisti ". Picchì piaci o no, la vuluntà di Diu è suvrana, e dâ primavìera dû 1843, quannu trasìu 'n viguri nu dicretu prufizziatu nna Danieli 8:14, lu standard " Avvintista dû Settimu Jornu " fu lu canali esclusivu ca ancora cullega Diu e li sò sirvitura umani. Ma stai attentu ! Stu standard s'evulvi sempri, e lu rifiutu di sta evuluzzioni, disiàtu di Diu, si meritò la sò rapprisintanza istituzzionali ufficiali pi èssiri vumitatu di Gesù Cristu dô 1994. Cos'è l'Avvintismu ? Sta palora veni dû latinu “ adventus ” ca voli diri : avventu. Chiḍḍa di Gesù Cristu, pû sò granni ritornu finali ntâ gloria dû Patri, fu privista ntâ primavìera dû 1843, ntâ l'autunnu dû 1844, e ntâ l'autunnu dû 1994. Chisti falsi aspittatìvi privisti ntô pianu di Diu, purtaru comunqui cunsiquenzi spirituali privisti pi chiḍḍi ca s'aspittavanu, , dû granni Diu criaturi. Cussì, chiḍḍu ca arricanusci nta stu documentu li luci pruposti di Gesù Cristu addivintarà, pi cunsiquenza diretta, nu " avvintista ", " dû settimu jornu ", si non cu l'òmini, sarà lu casu di Diu ; chistu, appena abbannuna lu restu riliggiusu dû primu jornu, pi praticari lu restu dû settimu jornu, chiamatu Sabbath, santificatu di Diu dâ criazzioni dû munnu. L'appartinenza a Diu cumporta autri riquisiti divini ; Cu lu Sabbath, l'eletti avvintista s'avissi a capiri ca lu sò corpu fìsicu è puru prupietà di Diu, e comu tali, s'avissi a nutriri e curàrilu comu nu prizziusu pussessu divinu, nu santuariu carnali. Picchì Diu priscrìssi a l'omu, ntô Gen. 1:29 la sò dieta idiali : " E Diu dissi: Eccu, vi detti ogni erba ca pruduci simenza, ca è ntâ facci di tutta la terra, e ogni àrvuru, unni c'è lu fruttu di n'àrvuru ca pruduci simenza; sarà carni pi voi ."                   
Lu pinseri avvintista è inseparabbili dû pruggettu cristianu rivilatu di Diu. Lu ritornu di Gesù Cristu è citatu nta tanti virgulette bìbbrichi: Sal.50,3 : “ Lu nostru Diu veni ; davanti a iḍḍu c'è nu focu divurgenti, ntunnu a iḍḍu na timpesta viulenti " ; Sal.96,13 : “ ...davanti ô Signuri! Picchì veni, pirchì veni pi giudicari la terra ; Giudicarà lu munnu câ giustizzia, e li pòpuli câ sò fidiltà. » ; Isa.35:4 : “ Dici a chiḍḍi ca hannu nu cori turmintatu: Siate curaggiusi, nun avìti paura; eccu lu to Diu, venirà la vindetta, la punizzioni di Diu; Iḍḍu stissu veni e ti sarba ” ; Osea 6:3 : “ Sapemu, cercamu di canusciri lu Signuri; la sò vìnnita è sicura comu chiḍḍa di l'alba. Ci veni comu la chioggia , comu la chioggia di primavera ca annagghia la terra " ; nnê scritturi dû novu pattu lèggimu : Matt.21:40 : “ Ora quannu arriva lu patruni dâ vigna , chi farà a chiḍḍi vignaghjoli? » ; 24:50 : “ ... lu patruni di chiḍḍu sirvituri arrivarà nu jornu ca non l'aspetta e nta n'ura ca non sapi, ” ; 25:31 : “ Quannu lu Figghiu di l'Omu veni ntâ sò gloria , e tutti l'ànghjuli santi cu iḍḍu, allura s'assittarà ntô tronu dâ sò gloria. » ; Jah.7:27 : “ Comunque, sapemu chistu omu di unni veni; ma quannu veni Cristu , nuḍḍu sapi di unni veni. » ; 7:31 : “ E tanti dû pòpulu cridìanu ‘n iḍḍu e dissiru: “ Quannu veni Cristu , farà cchiù miraculi di chiḍḍi ca fici chistu omu?” » ; Ebr.10:37 : “ Ancora picca tempu, e chiḍḍu ca veni veni , e nun tardirà .” L'ùrtima tistimunianza di Gesù : Già.14:3 : “ E si vaju e vi priparu nu postu , turnu e vi purtu a mia stissa , pi fari ca unni sugnu iu pò èssiri puru voi ” ; La tistimunianza di l’ànghjuli : Atti 1:11 : “ E iḍḍi dissiru: “Omini di Galilea, pirchì stai guardannu lu celu? Chistu stissu Gesù, ca fu pigghiatu di voi ntô celu, arrivarà accussì comu lu vitti 'n celu.                                     ". Lu pruggettu avvintista dû Messia cumpari nta : Isa.61:1-2 : “ Lu Spìritu dû Signuri YaHWéH è supra di mia, picchì YaHWéH m’uncìu pi pridicari li boni nutizzi ê pòviri; Mi mannau pi guariri li cori rutti, pi annunciari la libbirtà ê priggiuneri e la libbirtà a chiḍḍi ca sunnu ligati; pi pruclamari l'annu dû favuri di YaHWéH, ... " Ccà, lèggiri stu testu ntâ sinagoga di Nazareth, Gesù firmò di lèggiri e chiudìu lu libbru, pirchì lu restu, riguardanti lu " jornu dâ vindicata " non s'avìa a cumpiiri nzinu a l'anni 2003 doppu, pâ sò divinità e lu sò ritornu gluriusu dû nostru Diu " pi cunfurtari tutti chiddi ca luttunu; »         
L'avvintismu avi assài facci oggi, e prima di tuttu, l'aspettu istituzzionali ufficiali ca rifiutò ntô 1991 l'ùrtimi luci ca Gesù ci uffrìu, attraversu l'umili strumentu umanu ca sugnu iu. Li dittagghi cumpàrinu unni apprupriatu nta chistu documentu. Ci su tanti gruppi avvintisti sparsi ‘n tuttu u munnu. Sta luci è indirizzata a iḍḍi comu priorità. Iḍḍa è la “ granni luci ” versu cui la nostra soru spirituali cchiù anziana, Ellen White, vulìa guidari lu pòpulu avvintista. Iḍḍa prisintàu lu sò travàgghiu comu la " luci picciriḍḍa " ca porta a chiḍḍa " granni ". E ntô sò ùrtimu messaggiu pùbbricu, tinennu la Santa Bibbia nna l'aria cu tutti dui li mani, dichiaràu : " Fratelli, vi raccomando chistu libbru ." Lu sò disiu ora s'è avvirtutu ; Danieli e Rivelazzioni sunnu cumpletamenti dicifrati di n'usu strittu dî còdici bìbblici. L'armunìa pirfetta rivela la granni saggizza di Diu. Litturi, chiunque tu sì, ti urgu a nun fari li sbagghi dû passatu, è tu ca s’havi a adattàri ô pianu divinu, pirchì l’Onnipotenti nun s’adattarà ô to puntu di vista. Lu rifiutu dâ luci è nu piccatu murtali senza nuḍḍu rimediu ; lu sangu spurcatu di Gesù Cristu non lu cummogghia. Chiudu sta parèntisi mpurtanti e turnu â “ calamità ” annunciata .             
 
 
 
Prima di jùnciri â storia di l'Apocalisse, vi devu spiegari picchì, 'n ginirali, li prufizzìi ispirati di Diu sunnu vitali pi nui, l'èssiri umani, picchì la sò canuscenza o lu sò disprezzu purterà â vita eterna o â morti difinitiva. U mutivu è chistu : a li èssiri umani ci piaci a stabbilità e comu tali, pàrunu u canciamentu. Comu risultatu, pruteggi sta stabbilità e trasforma la sò riliggiuni ntâ tradizzioni, scartannu tuttu chiḍḍu ca si prisenta nta n'aspettu di novità. Eccu comu l'ebbrei dâ vecchia allianza divina agìru prima, pâ sò distruzzioni, ca Gesù non esita a dinunziari comu " na sinagoga di Satana " ntâ Ap. 2:8 e 3:9. Aderiennu â tradizzioni dî patri, cridìanu ca accussì putìanu prutèggiri li sò rilazziuni cu Diu. Ma chi succedi nta stu casu ? L'omu non asculta cchiù Diu quannu ci parra, ma chiedi a Diu d'ascultàrilu parrari. Nna chista situazzioni, Diu non trova cchiù lu sò cuntu, tantu cchiù picchì, si è veru ca iḍḍu stissu non cancia ntô sò caràttiri e ntô sò giudizziu ca arresta eternamenti lu stissu, è puru veru ca lu sò pruggettu è 'n crìscita custanti e 'n canciamentu pirpètuu. Basta nu versu pi cunfirmari chista pinzata : “ Lu camminu dî giusti è comu la luci lucenti, ca luci sempri cchiù lustrusu nzinu ô jornu pirfettu. (Pr 4, 18) ». Lu " camminu " di chistu versu è equivalenti â " via " ncarnata nna Gesù Cristu. Chistu prova ca puru la virità dâ fidi in Cristu s'evolvi ntô tempu, secunnu la scelta di Diu, 'n accordu cû sò pianu. Li cannidati pi l'eternità avìssiru a dari ê palori di Gesù lu significatu ca si miritunu quannu ci dissi : " A chiḍḍu ca manteni li me òpiri nzinu â fini, a iḍḍu ci dunarò... (Ap. 2, 26)." Assai genti penzanu ca basta mantèniri chiḍḍu ca hai 'mparatu dû princìpiu nzinu â fini ; e chistu era già l'erruri di l'ebbrei nazziunali e la lizziuni di Gesù ntâ sò paràbbula dî talenti. Ma chistu è pi scurdari ca la vera fidi è na rilazzioni pirmanenti cû Spìritu dû Diu viventi ca guarda di dari ê sò picciriḍḍi chistu manciari ca veni dâ sò vucca 'n tutti li tempi e 'n tutti li mumenti. La palora di Diu nun è ristritta ê scritturi santi dâ Bibbia, doppu d'idda, resta pirmanentimenti, lu " Logos ".                  » viventi, la Parola momentaneamenti fatta carni, Cristu agghiennu ntô Spìritu Santu pi cuntinuari lu sò dialugu cu chiḍḍi ca l'amàunu e lu circàunu cu tutta l'ànima. Possu tistimuniari di chisti cosi picchì pirsonalmenti apprufittai di chistu cuntribbutu di nova luci ca cunnivìdu cu chiḍḍi ca l'amàunu comu iu. La novità ricivuta dô celu migliora custantimenti la nostra cumprinsioni dû sò pruggettu rivelatu e avemu a sapiri comu dicidiri e abbannunari l'interpretazzioni vecchi quannu addivèntunu obsoleti. La Bibbia ci invita a fari chistu : “ Pruvari tuttu ; tèniri fermu a chiḍḍu ca è bonu ; (1Ts.5,21)».     
Lu giudizziu di Diu è cuntinuamenti adattatu a chista evuluzzioni prugrissiva dâ luci ispirata e rivilata ê dipusitari eletti dî sò oraculi. Quinni, a stritta adesioni â tradizzioni provoca pèrdita, picchì ‘mpidisci â l’èssiri umanu di adattàrisi â evuluzzioni dû programma ri risparmiu rivilatu progressivamenti nzinu â fini dû munnu. C'è n'esprissiuni ca pigghia lu sò valuri cumpletu ntô duminiu riliggiusu, è : la virità dû tempu prisenti o la virità prisenti . Pi capiri megghiu chistu pinseri, avemu a taliari ntô passatu, unni avìamu ntê tempi di l'apòstuli, na duttrina pirfetta dâ fidi. Cchiù tardu, ntê tempi di bui estremi prufizziati, la duttrina di l'apòstuli fu sustituita di chiḍḍi dî dui " Roma " ; lu mpiriali e lu papali, li dui fasi dû stissu pruggettu divinu priparati pô diavulu. Di tannu lu travàgghiu dâ riforma giustifica lu sò nomi, picchì si tratta di sradicari li duttrini fausi e ripiantari li simenza bona distrutta dâ duttrina apostòlica. Cu granni pacienza, Diu detti tempu, assài tempu, pâ sò luci èssiri ristaurata ô sò cumpletu. A diffirenza dî dèi pagani ca non riaggìsciunu, picchì non esistunu, lu Diu criaturi vivi pi l'eternità, e iḍḍu mustra ca esisti, cchî sò riazzioni e li sò azzioni inimitabbili ; purtroppu pi l'omu, sutta forma di punizzioni duri. Chiḍḍu ca cumanna la natura, ca diriggi li lampi, li truòni e li lampi, ca risvegghia li vulcani e li fa sputari focu supra l'umanità culpanti, ca provoca tirrimoti e provoca onde di marea distruttivi, è puru chiḍḍu ca veni a sussurrari ntâ menti dî sò scigghiuti, lu prugressu longu comu iḍḍu avìa a priparari, lu prugressu dû sò pruggettu. " Di sicuru lu Signuri Diu non fa nenti, ma rivela lu sò sigretu ê sò sirvitura li prufetti ", secunnu Amos 3:7.       
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Lu primu sguardu a l'Apocalissi
 
Ntâ sò prisintazzioni, Giuvanni, l'apòstulu dû Signuri Gesù Cristu, ci discrivi l'immaggini ca Diu ci duna ntâ visioni e li messaggi ca senti. Nta l'apparenza, ma sulu nta l'apparenza, l'Apocalìssi, la traduzzioni dû grecu " apocalupsis ", nun rivela nenti, picchì riteni lu sò aspettu mistiriusu, ncumprinzìbbili ê multitudini di cridenti ca la lègginu. Lu misteri li scuraggia e si ridùciunu a ignorari li sigreti rivilati.  
Diu non aggisci accussì senza raggiuni. Accussì, ci insigna quantu è santa la sò Rivelazziuni e ca, comu tali, è distinata sulu ê sò scigghiuti. E chistu è unni è apprupriatu èssiri chiaru supra l'argumentu, li sò scigghiuti non sunnu chiḍḍi ca dicunu d'èssiri, ma esclusivamenti chiḍḍi ca iḍḍu stissu arricanusci comu sò sirvitura, picchì si distinguunu dî falsi cridenti pâ sò fidiltà e la sò ubbidienza.
“ La Rivelazzioni di Gesù Cristu, ca Diu ci detti, pi mustrari ê sò sirvitura li cosi ca hannu a succèdiri prestu ; e la mannau e la signò pi menzu dû sò àngiulu ô sò sirvituri Giuvanni, ca detti tistimunianza dâ palora di Diu e dâ tistimunianza di Gesù Cristu, di tutti li cosi ca vitti. (Ap 1, 1-2) ».  
Dunca chiḍḍu ca dichiarò nnâ Giuvanni 14:6, “ Iu sugnu la strata, la virità e la vita ; nuḍḍu veni ô Patri tranni attraversu di mia ", veni, attraversu la sò Apocalissi, la sò Rivelazziuni, pi mustrari ê sò sirvitura la strata dâ virità ca ci pirmetti d'aviri la vita eterna uffruta e pruposta ntô sò nomi. Pirciò, sulu chiḍḍi ca giudica digni di ricìvirilu l'ottèninu. Doppu ca mustràu cuncretamenti cû sò ministru tirrestri chiḍḍu ca custituisci lu mudellu dâ vera fidi, Gesù arricanuscirà chiḍḍi ca sunnu digni di iḍḍu e dû sò sacrificiu espiatoriu vuluntàriu, picchì s'hannu veramenti 'mpegnatu nna chistu camminu mudellu unni caminava davanti a iḍḍi. La sò didicazzioni cumpleta e cumpleta ô sirvizziu di Diu è la norma pruposta. Si lu Maestro dissi a Pilatu : “ ...Vinni ntô munnu pi dari tistimunianza dâ virità... (Giuvanni 18, 37) ,” nna chistu stissu munnu, li sò eletti hannu a fari lu stissu.     
 
Ogni misteri havi la sò spiegazzioni, ma p'avirilu, s'havi a usari li chiavi ca aprunu e chiùdunu l'accessu ê sigreti. Ma ahimè pî supirficialmenti curiusi, na chiavi principali è Diu stissu, di pirsuna. Ntô tempu lìbbiru e secunnu lu sò giudizziu nfallìbbili e pirfittamenti giustu, apri o chiudi la ntiligginza umana. Chistu primu ostaculu renni ncumprinsibbili lu libbru rivilatu e la Santa Bibbia 'n ginirali addiventa, quannu veni suttamessa â littura di fàusi cridenti, na raccolta d'artìculi d'alibis riliggiusi. E sti fausi cridenti sunnu assài nummarusi, pi chistu, ntâ terra, Gesù avìa murtiplicatu li sò avvirtimenti supra li fausi Cristi ca avìssiru a cumpàriri nzinu â fini dû munnu, secunnu Matteu 24:5-11-24 e Matteu 7:21 nzinu a 23, unni avvirtìu contra li falsi affirmazzioni di chiḍḍi ca sunnu li sò seguaci a vuci alta.
L'Apocalissi è quinni la rivelazziuni dâ storia dâ vera fidi arricanusciuta di Gesù Cristu comu Patri e comu Spìritu Santu ca veni dû Patri, l'unicu Diu criaturi. Sta vera fidi qualifica li sò scigghiuti ca attraversunu sèculi bui di tempi di cunfusioni riliggiusa estrema. Sta situazzioni giustifica lu sìmmulu dî stiḍḍi ca Diu attribbuisci a chiḍḍi scigghiuti ca arricanusci, puru pi nu mumentu, picchì comu a iḍḍi, secunnu Gen. 1:15, brillanu ntô buiu, " pi dari luci ntâ terra ". »    
 
La sicunna chiavi di l'Apocalissi è ammucciata ntô libbru dû prufeta Danieli, unu dî libbra dû vecchiu pattu, ca custituisci lu primu dî " dui tistimuni " di Diu citati ntô Ap 11, 3; lu secunnu fu l'Apocalissi e li libbra dû novu pattu. Duranti lu sò ministru tirrestri, Gesù attiràu l'attinzioni dî sò discìpuli a chistu prufeta Danieli, la cui tistimunianza è classificata ntê libbra stòrici ntâ santa " Torah " ebraica .     
La Rivelazzioni Divina pigghia la forma di dui culonni spirituali. È accussì veru ca li libbra di Danieli e chiḍḍu di l'Apocalissi data a Giuvanni sunnu ntirdipinnenti e cumplimintari pi purtari, comu dui culonni, lu capitali di na rivelazziuni cilesti divina.
L'Apocalissi è quinni la storia dâ vera fidi ca Diu difinisci nna chistu versu : “ Beatu chiḍḍu ca leggi e chiḍḍi ca ascultunu li palori di sta prufizzìa, e mantènunu chiḍḍi cosi ca ci sunnu scritti! Picchì lu tempu è vicinu (Ap. 1, 3) .”   
Lu verbu " lèggiri " havi nu significatu pricisu pi Diu ca l'associa â cumprinsiuni dô messaggiu liggiutu. Stu pinseri è espressu nta Isa. E iddu rispunni: Nun pozzu, pirchì è sigillatu; o comu nu libbru datu a n'omu ca nun sapi lèggiri, dicennu: Leggi chistu! E cu rispunni: non so comu lèggiri ." Cu sti paraguni, lu Spìritu cunfirma l'impussibbilità di capiri li messaggi divini cudificati pi chiḍḍi ca " l'onunu câ vucca e câ vucca, ma lu cori è luntanu di iḍḍu ," secunnu Isa 29:13 : " Lu Signuri dissi: Quannu chistu pòpulu s'avvicina a mia, m'onunu câ vucca e cu li labbra; ma lu sò cori è luntanu di mia , e la sò paura di mia è sulu nu pricèttu dâ tradizzioni umana .           
 
Na terza chiavi s'unìsci â prima. Si trova puru nna Diu ca scegghi suvranamenti tra li sò eletti, chiḍḍu ca farà capaci di " lèggiri " la prufizzìa pi illuminari li sò frati e soru nna Gesù Cristu. Picchì Paulu ci ricurdò nnâ 1 Cor.12,28-29 : “ E Diu misi quarchi d’unu nnâ chiesa, prima apòstuli, secunnari prufetti, terzu maestri, doppu miraculi, poi doti di guarigioni, aiuti, guverni, diversità di lingui. Sunnu tutti apòstuli? Sunnu tutti prufetti? Sunnu tutti dutturi? ".      
Nna l'ordini diriggiutu di Diu, non si improvvisa nu prufeta pi dicisioni umana pirsunali. È comu ‘nzignò Gesù nnâ paràbbula, nun avemu a fari fretta a pigghiari u postu davanti, ma chiuttostu, avemu a pusàrisi nnô funnu dâ stanza, e aspittari, si è a succèdiri, ca Diu ci ‘nviti a jiri â prima fila. Non avìa n'ambizziuni particulari di fari na parti ntô sò travàgghiu e avìa sulu nu granni appetitu pô disìu di capiri li significati di chisti messaggi strani ca lèggiu nna l'Apocalissi. E fu Diu ca, prima di capiri lu significatu, mi chiamò nna na visioni. Dunca nun ti maravigghiari dû caràttiri eccizziunarmenti luminusu di l'òpiri ca prisintu ; è lu fruttu di na missioni autenticamenti apostòlica.  
L'incapacità mumentari di capiri li sò sigreti rivilati nna na manera cudificata è quinni nurmali e privista nna l'ordini stabbilitu di Diu. L'ignuranza nun è na culpa, purtantu ca nun è la cunsiquenza di nu rifiutu dâ luci data. Ntô casu di rifiutu di chiḍḍu ca rivela attraversu li prufetti ca manna a chistu compitu, la sintenza divina è immediata : è la ruppitura dâ rilazziuni, dâ prutizzioni e dâ spiranza. Accussì, nu prufeta ‘n missioni, Giuvanni, ricivìu na visioni cudificata di Diu, â fini dî tempi, n’àutru prufeta ‘n missioni vi prisenta oggi li visioni dicodificati di Danieli e Rivelazzioni, uffrennuvi tutti li garantii dâ benedizzioni divina pâ sò subblimi chiarezza. Pi chista dicudificazzioni, c'è sulu na funti : la Bibbia, nenti autru ca la Bibbia, ma tutta la Bibbia, sutta l'illuminazzioni dû Spìritu Santu. L'attinzioni e l'amuri di Diu sunnu cuncintrati supra li criaturi umani cchiù sìmprici, comu li picciriḍḍi ubbidienti, ca addivintaru rari ntê tempi finali. La cumprinsiuni dû pinseri divinu si pò ottèniri sulu nna na cullabburazziuni stritta e intensa tra Diu e lu sò sirvituri. La virità non si pò arrubbari ; è miritatu. È arricivuta di chiḍḍi ca l'amànu comu n'emanazzioni divina, nu fruttu, n'essenza dû Signuri amatu e aduratu.   
L'intera custruzzioni dâ granni Rivelazziuni purtata nna na manera cumplimintari dî libbra Danieli e Rivelazziuni è gigantisca e cumplessa 'ngannamenti. Picchì ntâ rialtà, Diu spissu parra dî stissi argumenti sutta aspetti e dittagghi diversi e cumplimintari. A lu me attuali livellu di padrunanza di l'argumentu, la storia riliggiusa rivelata è 'n realtà assái facili di riassumiri.
C'è ancora na quarta chiavi : nui stissi. Bisogna èssiri scigghiuti, picchì la nostra ànima e tutta la nostra pirsunalità hannu a cunnivìdiri cu Diu tutti li sò cuncizziuni dû beni e dû mali. Si quarchi d'unu non ci apparteni, è sicuru ca sfida la sò duttrina nna nu puntu o nna n'àutru. La gluriusa Rivelazziuni cumpari chiara sulu ntê menti santificati di l'elitti. La virità è tali ca non si pò negoziari, non si pò trattari; Comu ‘nzignàu Gesù, tuttu è risoltu cu “ iè ” o “ no ”. E chiḍḍu ca l’omu ci junci veni dû Mali.     
Arresta nu criteriu funnamintali ca è richiestu di Diu : l'umiltà totali. L'orgògliu pi n'òpira è liggìttimu, ma l'orgògliu non sarà mai : " Diu resisti a l'orgògliu, ma duna gràzzia a l'umili (Giacumu 4:6)." L'orgogghiu essennu la ràdica dû mali ca causàu la ruvina dû diavulu cchî sò cunsiquenzi mostruosi pi iḍḍu stissu e pi tutti li criaturi cilesti e tirrestri di Diu, è mpussìbbili pi n'èssiri orgogliusu ottèniri l'elizzioni nna Cristu.    
La vera umiltà cunsisti ntô ricanusciri la nostra dibbulizza umana e ntô cridiri ê palori di Cristu quannu ci dici : " Senza di mia non putiti fari nenti (Giuvanni 15, 5)." Ntâ chistu " nenti " c'è, comu priorità, la pussibbilità di capiri lu significatu dê soi messaggi prufètici cudificati. Ti dicu picchì e ti dò la spiegazzioni. Ntâ sò saggizza, la sò sapienza divina, lu Signuri ispiràu Danieli cchî sò prufizzìi nna l'elimenti siparati di dicenni. Prima ca mi ispirassi cu l'idèa di fari na sìntisi cumparativa di tutti chisti prufizzìi siparati ntê capituli, nuḍḍu l'avìa fattu prima di mia. Picchì è sulu ‘ntraversu chista tecnica ca li accusi prisintati di Diu acquisìsciunu pricisiuni e chiarezza. Lu sigretu dâ luci è ntâ sìntisi di tutti li testi prufètici, ntô stùdiu parallelu dî dati dî sò capituli siparati e supratuttu ntâ ricerca ntâ tutta la Bibbia lu significatu spirituali dî sìmmuli scuntrati. Finu a quannu chistu mètudu non fu usatu, lu libbru di Danieli, senza lu quali la prufizzìa di l'Apocalisse arresta totalmenti incumprinsibbili, l'accusazzioni divini citati non prioccupàunu troppu chiḍḍi a cui riguardàunu. È pi canciari sta situazzioni ca lu Spìritu Santu di Gesù Cristu m'ispirò a chiariri chiḍḍu ca avìa statu tinutu scuro nzinu a allura. L'identificazzioni dî quattru obiettivi principali dâ ràggia divina è accussì rivilata ‘n manera ‘ndiscutìbbili. Diu non arricanusci n'autorità autra ca chiḍḍa dâ sò palora scritta, ed è chista ca dinunzia e accusa, comu li sò " dui tistimuni " secunnu Ap. 11:3, li piccatura tirrestri e cilesti. Ora taliamu sta storia prufìtica rivilata ‘n riassuntu.        
 
Prima parti : La storia di Israeli ntâ dipurtazzioni dô - 605 
 
Danieli arriva a Babilònia (-605) Dan.1.
Li visioni di Danieli dî guvirnanti succissivi
1-Lu 'Mperu Caldeu : Dan.2,32-37-38 ; 7:4.  
2-Lu ‘Mperu Mediu e Pirsianu : Dan.2,32-39 ; 7,5 ; 8:20.   
3-Lu 'Mperu Grecu : Dan.2,32-39 ; 7,6 ; 8,21 ; 11,3-4-21.    
4-Lu 'Mperu Rumanu : Dan.2,33-40 ; 7,7 ; 8,9 ; 9,26 ; 11:18-30.     
5-Li regni eurupei : Dan.2,33 ; 7,7-20-24.  
6-Lu riggimi papali : . . . . . . . . . . . . . . . . Dan.7,8 ; 8,10 ; 9,27 ; 11:36.    
 
Secunna parti : Danieli + Rivelazzioni 
 
Prufizzìa dâ prima vìnnita dû Messia rifiutata di l'ebbrei : Danieli 9. 
Li pirsicuzzioni di l'ebbrei dû re grecu Antiocu IV Epìfani (-168) : annunciu di nu granni calamità : Dan.10:1. Lu cumplimentu : Dan.11,31. Pirsicuzzioni rumani (70) : Dan.9,26.    
Doppu li Caldei, li Medi e li Pirsiani, li Greci, la duminazzioni di Roma, mpiriali, poi papali, dû 538. A Roma, la fidi cristiana scuntràu lu sò nimicu murtali ntê sò dui fasi mpiriali e papali succissivi : Dan.2,40 nzinu a 43 ; 7,7-8-19 ô 26 ; 8:9 nzinu a 12 ; 11:36 a 40 ; 12,7 ; Apo.2 ; 8:8 nzinu a l'11 ; 11,2 ; 12:3 a 6-13 a 16 ; 13:1 a 10 ; 14:8.           
Dû 1170 (Pierre Valdo), l'òpira dâ Riforma nzinu ô ritornu di Cristu: Ap. 2, 19-20-24 ô 29 ; 3:1 a 3 ; 9:1 ​​nzinu a 12 ; 13:11 nzinu a 18.    
Ntra lu 1789 e lu 1798, l'azzioni punitiva di l'ateismu rivuluzziunariu francisi : Ap. 2,22 ; 8,12 ; 11:7 nzinu a 13.   
Lu ‘mperu di Napuliuni I : Ap. 8:13. 
Dû 1843, la prova dâ fidi avvintista e li sò cunsiquenzi: Danieli 8:14 ; 12, 11-12 ; Apu.3. Caduta dû prutistantismu tradizziunali : Ap. 3, 1-3 ; la sò punizzioni : Ap. 9:1 nzinu a 12 (la quinta trumbetta ) . Piunieri avvintisti beneditti : Ap. 3:4-6.          
Dû 1873, la benedizzioni ufficiali di l' istituzzioni univirsali avvintista dû settimu jornu: Danieli 12:12 ; Apc. 3, 7 ; lu sigillu di Diu : Ap. 7 ; la sò missioni univirsali o messaggi dî tri àngili: Ap. 14:7 nzinu a 13.      
Dô 1994, suggetta a na prova di fidi prufètica, la fidi avvintista istituzzionali cadìu : Ap. 3,14 ô 19. La cunsiquenza : s'unìu ô campu prutistanti rifiutatu dô 1844 : Ap. 9,5-10. La sò punizzioni : Ap. 14,10 ( bivirà, puru iḍḍu , ... ).    
Ntra lu 2021 e lu 2029, Terza Guerra Munniali : Danieli 11:40 a 45 ; Ap. 9:13 ô 19 (la sesta trumbetta ) .  
Ntô 2029, la fini dû tempu dâ gràzzia cullittiva e ‘nnividuali : Ap. 15. 
La prova univirsali dâ fidi : la liggi dâ dumìnica mpustata : Ap. 12,17 ; 13:11 nzinu a 18 ; 17:12 a li 14 ; li setti ùrtimi plaggi : Ap. 16.      
Ntâ primavìera dû 2030, “ Armageddon ” : dicretu di morti e ritornu gluriusu di Cristu : Danieli 2:34-35-44-45 ; 12,1 ; Apc. 13, 15 ; 16:16. La settima trumma : Ap 1,7 ; 11:15 nzinu a li 19; 19,11-19 La settima ùrtima pesti : Ap.16,17. Lu raccoltu o lu rapimentu di l'elitti : Ap. 14, 14-16 L'annata o la punizzioni dî fausi prufissuri riliggiusi: Ap. 14, 17-20 ; 16,19 ; 17 ; 18 ; 19:20-21.                 
A partiri dâ primavìera dû 2030, lu settimu millenniu o granni Sabbath pi Diu e li sò eletti : scunfittu, Satana è ‘ncatinatu nnâ terra disulata pi mill’anni : Ap. 20,1 a 3. Ntô celu, li eletti giudicanu li caduti : Danieli 7,9 ; Apo.4 ; 11,18 ; 20:4 nzinu a 6.       
Versu lu 3030, l'Urtimu Giudiziu : la gloria di l'elitti : Ap. 21.  La secunna morti ntâ terra : Danieli 7:11 ; 20,7 nzinu a 15. Ntâ terra rinnuvata: Ap. 22 ; Dan.2,35-44 ; 7,22-27.       
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Sìmmuli di Roma ntâ prufizzìa
 
L'aspettu scuru dî prufizzìi è l'usu di sìmmuli diversi puru si riguardunu la stissa entità. Addivèntanu quinni cumplimintari, ô postu di esclùdiri l'unu cu l'àutru. Chistu pirmetti a Diu di mantèniri l’aspettu mistiriusu dî testi e di custruiri nu ritrattu di robot dî diversi aspetti dû suggettu miratu. Accussì è cû sò obiettivu principali : Roma. 
Ntô Dan.2, nnâ visioni dâ statua, è u quartu ‘mperu ca havi comu sìmmulu “ li jammi di ferru ”. Lu " ferru " è nu riflessu dû sò caràttiri duru e dû sò mottu latinu " DVRA LEX SED LEX ", traduttu comu : " la liggi è dura, ma la liggi è la liggi ". Inoltri, li " gammi di ferru " arricurdunu l'aspettu dê liggiunari rumani vistuti di pettorali di ferru ntô torsu, ntâ testa, ntê spaddi, ntê vrazza e ntê jammi , ca avanzavunu a pedi nta culonni longhi, urganizzati e disciplinati.           
Ntô Dan 7, Roma, nnî so’ du’ fasi pagani, u ripubbricanu e u ‘mpiriali, è ancora u quartu ‘mperu discrittu comu “ nu mostru tirribbili cu li denti di ferru ”. Lu ferru dî sò denti la cullega ê jammi di ferru di Dan.2 . Havi puru " deci corna " ca rapprisentunu deci regni europei nnipinnenti ca si furmaru doppu la caduta dû 'Mperu Rumanu. Chistu è l'insignamentu datu ntô Dan.7:24.    
Dan.7:8 discrivi la cumparsa di n'unnicèsimu " cornu " ca addivintarà ntâ prufizzìa l'obbiettivu principali di tutta la ràggia divina. È chiamatu " cornu nicu " ma, paradossalamenti, Dan.7:20 ci attribbuisci " n'aspettu cchiù granni di l'autri ." La spiegazzioni sarà data ntô Dan.8,23-24, “ chiḍḍu re ‘mpudenti e astuti ... prosperarà nnî sò pruggetti ; distruggiri li putenti e lu pòpulu dî santi .” Chistu è sulu na parti di l'azzioni ca Diu attribbuisci a sta secunna duminazzioni rumana, ca fu cumplitata a partiri dû 538, cu l'instaurazzioni dû riggimi papali ca mpunìu la fidi cattòlica rumana di parti di l'auturitati mpiriali di Giustinianu I. Dobbiamu pigghiari tutti l'accusi ca Diu prisenta nna na manera diffusa, nna tutta la prufizzìa, contra chistu riggimi autucràticu e dispòticu, ma riliggiusu, ca rapprisenta lu papismu rumanu. Si Dan.7,24 lu chiama " diversu dû primu ", è pricisamenti picchì lu sò putiri è riliggiusu e si basa supra la cridulità dî putenti ca lu tèmunu e tèmunu la sò nfruenza cu Diu ; chi Dan.8:25 attribbuisci ô " successu dî sò trucchi ." Quarchi d'unu putissi truvari anormali ca cunnettu lu re di Danieli 7 ô re di Danieli 8. Pirciò, havi a dimustrari la giustificazzioni pi sta cunnissioni.              
Nnô Dan.8, nun attruvamu cchiù li quattru succissioni ‘mperiali di Dan.2 e 7, ma sulu dui di sti ‘mperi, oltri a chistu chiaramenti idintificati nnô testu : u ‘mperu mediu e pirsianu, disignatu da nu “ aricchiu ” e u ‘mperu grecu rapprisintatu da na “ crapa ” ca pricidi u ‘mperu rumanu. Ntô 323, murìu lu granni cunquistaturi grecu Alessandru Magnu, " lu granni cornu dâ crapa si ruppi ." Ma senza eredi lu sò mperu fu spartutu tra li sò ginirali Doppu 20 anni di guerra tra iḍḍi, arristaru sulu 4 regni " quattru corna nasceru nnî quattru venti dû celu pi sostituìrilu ". Sti quattru corna sunnu l'Eggittu, la Siria, la Grecia e la Tracia. Nnâ stu capitulu 8, u Spìritu ci prisenta a nascita di stu quartu ‘mperu ca, nnô princìpiu, era sulu na città occidentali, prima munarchica, poi ripubbricana dû 510. Fu nnô so’ riggimi ripubbricanu ca Roma a picca a picca appi u putiri trasfurmannu nnî colonie rumani li pòpuli ca chiamavanu. Quinni, ntô versu 9, cû nomu " cornu nicu " ca già indica lu riggimi papali rumanu ntô Dan 7, l'arrivu di Roma ripubbricana ntâ storia di l'Est unni s'attrova Israeli, veni fattu dô sò 'ntirventu ntâ Grecia, " unu dî quattru corna ". Comu appena dissi, fu chiamatu ntô -146 pi risolviri na cuntraversa tra dui lighi grechi, la Liga Achea e la Liga Etòlica, e lu risultatu fu pâ Grecia la pèrdita dâ sò nnipinnenza, e l'assuggittazzioni culuniali ê rumani ntô -146 ca rapprisenta la vuluntà di l'Italia li succissivi cunquisti. prufizzìi viusi . La pusizzioni giogràfica dû raggiunamentu è chidda di l'Italia unni s'attrova Roma. La nascita dî sò funnaturi Romulu e Remu prisenta na lupa ca li allattava. ‘n latinu a parola lupu è “ lupa ” ca significa lupu ma macari prustituta. Quinni, dâ sò criazzioni, chista città fu signata di Diu pô sò duppiu distinu prufèticu. La truvamu comu nu lupu ntô curtigghiu di Gesù, ca la paragunarà a na prustituta ntô Riv. 17. Poi, a so’ espansioni versu u so’ “ sud ” fu ottinuta cunquistannu l’Italia miridiunali (- 496 a – 272), poi emergennu vitturiusi da li guerri purtati avanti contra Cartaggini, l’attuali Tunisi, dû 264 a.C. La fasi appressu versu lu so " livanti " è chiḍḍa dû so ntirventu ntâ Grecia comu appena vittimu. E' ddà ca veni discrivutu comu " acchianannu di unu dî quattru corna                        » dû ‘mperu grecu sfracicatu, riditatu di Alessandru Magnu. Sempre cchiù putenti, ntô -63, Roma finirà pi mpuniri la sò prisenza e lu sò putiri culuniali ntâ Giudea ca lu Spìritu chiama " lu cchiù beḍḍu dî paisi " pirchì è lu sò travagghiu dâ sò criazzioni doppu l'esodu dû sò pòpulu di l'Eggittu. Chista esprissioni è ripituta nnâ Eze 20,6-15. Pricisioni stòrica : ancora na vota, Roma fu chiamata di Ircanu pi cummattiri contra sò frati Aristòbbulu. Li tri cunquisti rumani discritti, ntâ stissa forma giogràfica di chiddi dû " muntuni " medu-pirsianu dû stissu capitulu, sunnu cuncurrenti cu la tistimunianza stòrica Lu scopu di Diu è accussì raggiuntu : l'espressioni " cornu nicu " di Dan.7:8 e Dan.8:9 riguarda, ntâ tutti dui li rifirimenti, l'identità rumana. La cosa è dimustrata e ‘ndiscutìbbili. Supra sta cirtizza, lu Spìritu divinu sarà capaci di cumpletari lu sò 'nsignamentu e li sò accusazzioni contra stu riggimi riliggiusu papali, ca si cuncintra supra di iḍḍu stissu tutti li saetti dû celu. La succissioni di Roma papali a Roma 'mpiriali fu dimustrata ntô Dan 7, ccà, ntô Dan 8, lu Spìritu salta supra li sèculi ca li siparunu, e dû versu 10, pigghia n'àutra vota comu obiettivu, l'entità papali, lu sò nimicu murtali prifiritu ; e non senza causa. Picchì iḍḍa accedi â riliggiuni cristiana dî cittadini dû regnu dî celi riuniti di Gesù Cristu: " alzàu all'esercitu dû celu ." Chistu fu fattu ntô 538 cû dicretu ‘mpiriali di Giustinianu I, ca uffrìu a Vigiliu I l’autorità riliggiusa e lu tronu papali dû Vaticanu. Ma armatu cu stu putiri, aggisci contra li santi di Diu, ca pirsicuta n nomu dâ riliggiuni cristiana, comu li sò succissuri stòrici farannu a fari pi quasi 1260 anni (ntra lu 538 e lu 1789-1793) Na pricisioni storica cunfirma l'accuratizza di sta durata, sapennu ca lu dicretu fu scrittu ntô 533. Li 1260 anni quinni, nta stu càrculu, finìru ntô 1793, l'annu unni, ntô rivuluzziunariu " Terruri ", fu dicritata l'abbulizzioni dâ crèsia rumana. " Facìu cadiri na para di stiḍḍi pi terra e li calciàu ." L'immaggini sarà pigghiata n'àutra vota nnâ Ap. 12:4 : " La sò cuda spazzò nu terzu dî stiḍḍi dû celu e li jittàu ntâ terra ." Li chiavi sunnu dati ntâ Bibbia. Riguardu li stiḍḍi , sunnu ntô Gen.1,15 : “ Diu li misi ntô firmamentu dû celu pi dari luci ntâ terra ” ; ntô Gen. 15:5 sunnu paragunati â pusterità di Abbrahamu : “ Guarda versu lu celu e cunta li stiḍḍi , si li pòi nummari ;                             tali sarà la tò pusterità ” ; ntô Dan.12:3 : " chiḍḍi ca trasfurmanu assài genti â giustizzia brillanu comu li stiḍḍi pi sempri ." La palora " cuda " pigghierà granni mpurtanza nna l'Apocalissi di Gesù Cristu, picchì simmulizza e disigna " lu prufeta ca 'nzigna li minzogni ", comu ci rivela Isaìa 9:14, grapennu accussì la nostra cumprinsiuni dû messaggiu cudificatu divinu. Lu riggimi papali di Roma è quinni, attraversu li sèculi dâ sò duminazzioni e di l'urìggini, diriggiutu di prufeti fausi, secunnu lu santu e giustu giudizziu rivilatu di Diu.           
Ntô Dan 8:11, Diu accusa lu papatu di alzàrisi contra Gesù Cristu, l'unicu " Suvranu dî guvirnanti ", comu spicificarà lu versu 25, chiamatu puru " Re dî re e Signuri dî signuri ", ntô Riv. 17:14 ; 19:16. Leggiamu : " Iḍḍa s'alzàu puru ô capitanu di l'òstia, e ci pigghiàu l'offerta cutiddiàna e spustàu la basi dû sò santuariu ." Sta traduzzioni è diversa dî traduzzioni cumuni, ma havi lu mèritu di rispittari strittamenti lu testu ebbraicu urigginali. E nta chista forma lu messaggiu di Diu pigghia coerenza e pricisioni. Lu tèrmini " pirpètuu " non riguarda ccà " sacrificiu ", pirchì sta palora non è scritta ntô testu ebbraicu, la sò prisenza è illìcita e non giustificata ; inoltri, turci lu significatu dâ prufizzìa. Certu, la prufizzìa mira a l'era cristiana unni, secunnu Dan.9:26, li sacrifici e l'uffruti foru cancillati. Chistu tèrmini " pirpètuu " riguarda na prupietà esclusiva di Gesù Cristu ca è lu sò sacerdoziu, vali a diri lu sò putiri d'intercissuri a favuri di l'unicu eletti ca identifica e scegghi. Ora, pigghiannu chista rivinnicazzioni, lu riggimi papali benedici li ammalati e maldici li beneditti di Diu ca accusa falsamenti di erèsia, mittennusi comu mudellu di fidi divina ; n'affirmazziuni totalmenti cuntistata di Diu ntâ sò rivelazziuni prufètica ca l'accusa, nna Dan.7:25, di " furmari lu pruggettu pi canciari li tempi e la liggi ." L'erèsia è quinni nna tuttu lu travàgghiu dû riggimi papali, quinni lu renni indignu di suppurtari o dari nuḍḍu giudizziu riliggiusu. Lu pirpètuu è quinni, ‘n accordu cu l’insignamenti di Ebbrei 7,24, lu “ sacerdoziu ‘mmutàbbili ” di Gesù Cristu. Pirciò, lu papismu non pò rivinnicari na trasmissiuni dû sò putiri e autorità di Diu nna Gesù Cristu ; quinni putìa sulu arrubbàrila illegalmenti cu tutti li cunsiquenzi ca stu furtu avrà pi iḍḍu e pi chiḍḍi ca siduci. Chisti cunsiguenzi sunnu rivelati nnô Dan.7:11. Nta l'urtimu giudizziu iḍḍu suffrirà la " secunna morti, jittata viva ntô lagu di focu e sùrfuru ", cu cui iḍḍu stissu minazzau pi tantu tempu li munarchi e tutti l'òmini, accussì ca lu sirvìanu e lu scantassiru : " Guardài allura pi li palori arrugganti ca parrava lu cornu, e mentri taliàva, lu abbruciatu ." A sò vota, la Rivelazzioni di l'Apocalissi cunfirmarà chista frasi dû giudizziu giustu dû veru Diu arraggiatu e frustratu, ntô Riv. 17,16 ; 18,8 ; 19:20. Scegghiu di tradùciri comu, "                               e canciau la basi dû sò santuariu " pi causa dû caràttiri spirituali di l'accusi purtati contra lu riggimi papali. Nfatti, la parola ebbraica " mecon " pò èssiri tradotta comu : postu o basi . E nna chistu casu, è lu funnamentu stissu dû santuariu spirituali ca veni canciatu. Chistu tèrmini " basi " riguarda , secunnu Ef . La prisunta patrimoniu di San Petru è quinni cuntradditta di Diu stissu. Pi lu papismu, l'ùnicu lassatu di Petru è la cuntinuazzioni di l'òpira dî sò carnefici ca lu crucifissaru doppu lu sò divinu Maestro. Lu sò riggimi di l'Inquisizzioni riproducìu fidelmenti lu mudellu paganu inizziali. Avìanu " canciatu li tempi e la liggi " ca Diu avìa stabbilìtu, stu riggimi ‘ntulliranti e crudili, ca arcuni dî cui capi papali èranu assassini, criminali notori, comu Alessandru VI Borgia e sò figghiu Cesari, carrabbineri e cardinali, tistimunia dâ natura diabbòlica ntigrali dû papali catòlicu rumanu. Enormi massacri di genti pacifichi foru scatinati di sta autorità riliggiusa, di cunvirsioni furzati, sutta pena di morti, e di l'ordini riliggiusi dê cruciati cunnutti contra li mussurmani ca occuparu la terra di Israeli ; na terra ammalizzata di Diu di l'annu 70, unni li rumani arrivaru pi distruggiri " la città e la santità ", 'n accordu cu chiḍḍu ca è annunciatu ntô Dan.9:26, comu cunsiquenza dû rifiutu dû Messia di parti di l'ebbrei. La “ funnazzioni dû sò santuariu ” riguarda tutti li virità duttrinali ricivuti di l'apòstuli ca li trasmitteru ê ginirazzioni futuri attraversu li scritturi dû novu pattu ; lu secunnu dî " dui tistimuni " di Diu , secunnu Apoc. 11:3. Di chista tistimunianza muta, lu papismu mantinìu sulu li nomi di l'eroi dâ fidi bìbbrica ca aduràu e sirvìu 'n multitùdini dî sò seguaci. La virità secunnu Roma è rigistrata, 'n parti, ntô sò " missal " (la guida dâ Missa), ca sostituisci li " dui tistimuni " di Diu ; li scritti dî vecchi e novi allianzi ca nzèmmula custituisciunu la santa Bibbia ca iḍḍa cummattìu ammazzannu li sò fideli seguaci.                         
Lu versu 12 di Dan.8 ci rivela picchì Diu stissu fu custrittu a criari chista riliggiuni odiusa e odiàbbili. " L'esercitu fu cunsignatu cu lu jornu pi piccatu ." Quinni l’azzioni orribbili e abbuminabbili di stu riggimi esistèru, pû disìu di Diu, pi puniri lu “ piccatu ” ca è, secunnu 1 Giuvanni 3:4, la trasgrissioni dâ liggi. E chista è n'azzioni già attribbuìbbili a Roma ma ntâ sò fasi 'mpiriali pagana, pirchì lu piccatu accussì gravi, ca si mirita na punizzioni accussì, tuccau Diu supra dui punti estremamenti sinsibbili : la sò gloria comu Diu criaturi e comu Vitturi nta Cristu. Videmu nnâ Ap. 8, 7-8, ca l'istituzzioni dû riggimi papali, ntô 538, custituisci la secunna punizzioni, inflitta di Diu, e prufizziata dû sìmmulu d'allarme dâ " secunna trumbetta ". N’àutra punizzioni ci vinni prima, cumplitata di l’invasioni barbari di l’Europa ca avìanu addivintatu cristiani infideli. Sti azzioni ca s'allungaru tra lu 395 e lu 476, la causa dê punizzioni nflitti s'attrova ancora prima dû 395. Accussì, la data dû 7 marzu 321, è cunfirmata, supra la quali lu mpiraturi rumanu paganu, Custantinu I , di cui la paci fu uffruta ê cristiani dû restu di l'ordini di l'imperu, dû primu jornu. Ora, stu primu jornu era didicatu ô cultu paganu dû suli divinizzatu ‘ncunquistatu. Diu subbìu na duppia 'ndignazzioni : la pèrdita dû sò Sabbath, ricurdamentu dû sò travàgghiu comu criaturi e dâ sò vittoria finali supra tutti li sò nimici, ma puru, ô sò postu, l'estinsiuni di l'unuri paganu datu lu primu jornu, ntê stissi ranghi dî discìpuli di Gesù Cristu. Picca genti capisciunu l'impurtanza dâ culpa, pirchì s'havi a capiri ca Diu non è sulu lu criaturi dâ vita, è puru lu criaturi e l'urganizzaturi dû tempu, ed è sulu pi chistu scopu ca criau li stiḍḍi dû celu. Lu suli cumpari lu quartu jornu pi signari li jorna, la luna pi signari la notti, e lu suli n'autra vota e li stiddi pi signari l'anni. Ma la simana non è signata dî stiḍḍi, si basa sulu supra na dicisioni suvrana dû Diu criaturi. Iḍḍa quinni rapprisintarà lu signu dâ sò autorità e Diu la guardarà.        
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Luci dû Sabbatu
 
L'urganizzazzioni nterna dâ simana è puru l'espressioni dâ sò vuluntà divina e Diu ci ricurdarà chistu ntô tempu giustu ntô testu dû sò quartu cumannamentu : “ Ricurdativi lu jornu dû Sabbath, pi tènirilu santu. Hai sei jorna pi fari tutti li tò travagghi, ma lu settimu è lu jornu di YaHWéH lu to Diu ; Pirciò benedìu lu settimu jornu e lu santificau .    
Guarda attentamenti, nna sta virgulette, è sulu na quistioni dî nùmmari " sei e setti " ; la parola sabbatu nun è mancu citata. E nnâ so furma “ settimu ”, nùmmaru urdinali, lu Liggislaturi Criaturi ‘nsisti nnâ pusizzioni ca occupa stu settimu jornu . Picchì sta ‘nsistenza ? Ti dò na raggiuni pi canciari, si è necessariu, la tò visioni di stu cumannamentu. Diu vulìa rinnuvari l'ordini dû tempu ca stabbilìu dâ funnazziuni dû munnu. E si ‘nsisti accussì assái, è picchì a simana è custruìta nnâ ‘mmaggini dû tempu cumpletu dû sò pruggettu ri risparmiu : 7000 anni o cchiù pricisamenti, 6000 + 1000 anni. Pi aviri turciutu lu sò pianu di savvizza, curpennu la roccia di Horeb du voti, a Mosè fu evitatu di trasiri ntô Canaan tirrestri. Chista era la lizziuni ca Diu vulìa dari supra la sò disubbidienza. Dô 1843-44, lu riposu dû primu jornu appi li stissi cunsiquenzi, ma sta vota mpidisci l'ingressu ntô Canaan cilesti, la ricumpenza dâ fidi di l'elitti uffruta dâ morti espiatrici di Gesù Cristu. Stu giudizziu divinu casca supra li ribbelli, picchì, comu l'azzioni di Mosè, lu restu dû primu jornu non è 'n accordu cû pianu prugrammatu di Diu. Li noma ponnu èssiri canciati senza assai cunsiquenzi, ma lu caràttiri dî nùmmura è la sò mmutabbilità. Pi lu Diu Criaturi, ca cuntrolla la sò criazziuni, lu sviluppu prugrissivu dû tempu si virifica attraversu na succissiuni di simani di setti jorna. ‘n manera ‘mmutàbbili, u primu jornu arristarà u primu jornu e u “ settimu ” arristarà u “ settimu ”. Ogni jornu mantinirà sempri lu valuri ca ci detti Diu, dû princìpiu. E la Genèsi ci nzigna, ntô capìtulu 2, ca lu settimu jornu è l'uggettu di nu distinu spiciali : è " santificatu " o misi di parti. Finu a ora, l’umanità nun sapìa la vera causa di stu valuri spiciali, ma oggi, pi sò parti, dùnanu la spiegazzioni di Diu. Ntâ sò luci, la scelta di Diu addiventa chiara e giustificata : lu settimu jornu prufizzia lu settimu millenniu dû pruggettu divinu glubbali di 7000 anni sulari, di cui l'urtimi " mille anni " citati ntô Riv. 20, vidiriànu l'elitti di Gesù Cristu trasiri ntâ gioia e ntâ prisenza dû sò amatu. E sta ricumpenza s’avìa a ottèniri grazzi â vittoria di Gesù supra lu piccatu e la morti. Lu Sabbath santificatu nun è cchiù sulu lu ricurdari dâ criazzioni di Diu dû nostru universu tirrestri, signa puru ogni simana l'avanzamentu versu l'ingressu ntô regnu dî celi unni, secunnu Giuvanni 14,2-3, Gesù " pripara nu postu                   " pî sò amati scigghiuti." Eccu na bona raggiuni pi 'amàrilu e onuràrilu nna chistu santu settimu jornu, quannu veni pi signari la fini dî nostri simani, ô tramontu, â fini dû sestu jornu .
Di ora in poi, quannu lèggi o senti li palori di stu quartu cumannamentu, avissi a sentiri arrè li palori dû testu, Diu dicennu a l'èssiri umanu: " Hai 6000 anni pi prudùciri l'òpiri dâ fidi di l'elitti, pirchì quannu arrivau la fini di stu tempu, lu tempu dî 1000 millenni longu dû seum ; sarà allargatu sulu ê me scigghiuti ca traseru ntâ me eternità cilesti, attraversu la vera fidi arricanusciuta di Gesù Cristu ” .      
Lu Sabbath cumpari quinni comu nu signu simmòlicu e prufìticu dâ vita eterna riservata ê riscattati dâ terra. Puru Gesù l'immagginàu cu " la pirla di granni prezzu " dâ sò paràbbula citata ntô Matt.13, 45-46 : " Lu regnu dî celi è comu nu mircanti ca cerca beḍḍi pirli. Truvò na pirla di granni prezzu ; e iddu annàu, vinnìu tuttu chiddu ca avìa, e la accattàu .” Chistu versu pò riciviri dui spricazziuni nvirtiti. L'espressioni " regnu dî celi " si rifirisci ô pianu di salvezza di Diu. Ntâ raffigurazzioni dû sò pruggettu, Gesù Cristu si paragona a nu “ mircanti ” di “ pirli ” ca cerca la pirla , la cchiù bedda, la cchiù pirfetta e quinni, chiḍḍa ca cumanna lu prezzu cchiù àutu. Pi truvari sta pirla rara e quinni priziosa , Gesù lassò lu celu e la sò gloria e ntâ terra a costu dâ sò morti tirribbili, riscattò sti pirli spirituali accussì ca addivintassiru sò prupietà pi l'eternità. Ma ô cuntrariu, lu mircanti è chiḍḍu scigghiutu ca avi siti di l'assulutu, dâ pirfizzioni divina ca sarà la ricumpenza dâ vera fidi. Ancora ccà, pi vinciri chistu prèmiu dâ vucazzioni cilesti, abbannuna li valuri tirrestri vani e ingiusti pi didicàrisi a rènniri ô Diu Criaturi nu cultu ca ci piaci. Nta sta virsioni, la perla di granni prezzu è la vita eterna uffruta di Gesù Cristu ê sò scigghiuti ntâ primavera di l'annu 2030.            
Sta pirla di granni prezzu pò quinni riguardari sulu l'urtima era di l'Avvintisimu ; chiḍḍu ca li sò ùrtimi rapprisintanti vivrannu nzinu ô veru ritornu di Gesù Cristu. Pirciò, sta pirla di granni prezzu riunisci lu Sabbath, lu ritornu di Cristu e la santità di l'urtimi eletti. La pirfizzioni duttrinali attruvata nna chist'ùrtima era duna ê santi l'immaggini dâ pirla . La sò spirènzia spicìfica di trasiri ntâ l'eternità viva cunfirma chista immaggini di pirla . E lu sò attaccu ô Sabbath dû settimu jornu ca sannu ca prufizzia lu settimu millenniu duna ô Sabbath e ô settimu millenniu l'immaggini di nu gioiellu priziosu unicu a cui non si pò paragunari nenti tranni na " pirla di granni prezzu ". Sta pinzata cumparirà nnâ Ap. 21,21 : “ Li dùdici porti èranu dùdici pirli ; ogni porta era di na sula pirla . La piazza dâ città era d'oru puru, comu nu vitru trasparenti . Chistu versu enfatizza l'unicità dû standard di santificazzioni richiesti di Diu, e ô stissu tempu , l'unica ricumpenza di ottèniri la vita eterna trasennu ntô Sabbath dû settimu millenniu attraversu li " cancelli " simmòlici ca rapprisentunu li provi di fidi avvintisti . L'ùrtimi riscattati nun sunnu megghiu di chiḍḍi ca li pricidìru. È sulu la virità duttrinali ca Diu ci fici canùsciri ca giustifica la sò immaggini di pirli ca succedi a chiḍḍa dî petri prizziusi tagghiati . Diu non fa mai eccizziuni pî genti , ma a sicunna dû tempu in questioni, si riservàu lu dirittu di fari eccizziuni ô standard di santità nicissariu pi ottèniri la savvizza. L'era cristiana esaminata riguarda principalmenti lu tempu signatu dû ritornu dû piccatu riliggiusamenti ufficializzatu dâ stabbilimentu dû riggimi papali rumanu, cioè dû 538. Puru, l'inizziu dâ Riforma sunnu cuperti dâ sò cumpassiuni e dâ sò misericordia , e la trasgrissioni dû piccatu prima dû Sabbath non fu: ce la primavera dû 1843. Nta na suttili allusioni, l' acquistu dâ pirla è prupostu di Gesù ntô Riv. 3,18 : " Ti cunsigghiu di accattari di mia          l'oru pruvatu ntô focu, pi èssiri ricchi; e li vistiti janchi, pi èssiri vistiti, e ca la vergogna dâ tò nudità non cumparissi pi unciri l'occhi, pi vìdiri .” Chisti cosi, ca Gesù offri a chiḍḍi ca li mancanu, custituisciunu l'elimenti ca dùnunu ô scigghiutu la sò aspettu simmòlicu di " pirla " nna l'occhi e ntô giudizziu dû Signuri Gesù Cristu. La “ pirla ” havi a èssiri “ accattata ” di Iḍḍu, nun s’otteni gratuitamenti. Lu prezzu è chiḍḍu di l'autu-negazzioni, la basi dâ lotta dâ fidi. Ntô rispittìvu ordini, Gesù pruponi di vìnniri na fìdi pruvata dâ prova ca duna ô scigghiutu la sò ricchìzza spirituali ; la sò giustizzia pura e senza macchi ca cummogghia la nudità spirituali dû piccaturi pirdunatu ; l'aiutu dû Spìritu Santu ca apri l'occhi e l'intilliggenza di l'omu piccaturi ô pianu rivilatu di Diu ntê sò santi Scritturi dâ Bibbia.         
Ntô tempu dî 6000 anni di l'era cristiana, Diu aspittò â fini di chistu ciclu tirrestri pi fari scòpriri ê sò urtimi scigghiuti la magnificenza dû sò santu settimu jornu o santificatu Sabbath pû sò riposu. L'elitti ca capisciunu lu sò significatu ora hannu tutti li raggiuni pi 'amàrilu e onuràrilu comu nu donu di Gesù Cristu. Pi quantu riguarda chiḍḍi ca nun ci piaciunu e lu cummàttunu, hannu e avrannu tutti li raggiuni pi odiàrilu picchì signarà la fini dâ sò esistenza tirrestri armali.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Lu Dicretu di Danieli 8:14
 
Dan.8:12 cuntinua, dicennu : " Lu cornu jittàu la virità pi terra e prusperàu nna chiḍḍu ca fici ." " La virità " è, secunnu Salmu 119:142, " la liggi ." Ma è puru l'assulutu cuntrariu dâ " minzogna " ca, secunnu Isa.9,14, carattirizza lu " fausu prufeta " papali cû tèrmini " cuda " ca l'accusa direttamenti ntâ Ap.12,4. Infatti, iḍḍa lancia la virità pi terra pi mèttiri ô sò postu li sò “ bugie ” riliggiusi . Li sò " mprisi " putìanu sulu " aviri successu ", vistu ca Diu stissu purtau la sò cumparsa pi puniri la nfidilità cristiana praticata dû 7 di marzu dû 321.                
Li versi 13 e 14 hannu mpurtanza vitali 'nzinu â fini dû munnu. Ntô versu 13, li santi si dumannu quantu tempu durerà l'estorsioni dû " quotidianu " e chiḍḍa dû " piccatu divastanti " ; cosi ca appena idintificamu. Ma stàmu n’ata vota supra stu “ piccatu divastanti ”. La divastazzioni ‘n questioni è chiḍḍa di l’ànimi o dî viti umani. Â fini, tutta l'umanità dicimata lassarà, duranti li " mill'anni " dû settimu millenniu, lu pianeta Terra nnâ sò forma urigginali " senza furma e vacanti " ca lu guadagnarà, nnî Ap. 9:2-11, 11:7, 17:8 e 20:2-13, lu nomu di "            
Li " santi " chiàmanu puru quantu tempu la " santità e l'esercitu " cristiana sarà calciata ? ". Nna chista scena, sti " santi " si cumpòrtunu comu sirvitura fideli di Diu, animati comu Danieli, ca è datu comu esempiu nna Dan 10:12, dô disìu liggìttimu di " capiri " lu pruggettu divinu. Pi li tri argumenti sullivati, sulu na risposta data ntô versu 14.            
Secunnu li currizzioni e li migghiuramenti ca Diu mi purtò a fari dû testu ebbraicu urigginali, la risposta è : " Finu â sira e â matina, duimilatricentu, e la santità sarà giustificata ." Non c'è cchiù, lu testu scuru dâ tradizzioni : " Finu a duimilatricentu sirati e matina e lu santuariu sarà purificatu ." Nun è cchiù na questioni di santuariu ma di santità ; inoltri, lu verbu " purificatu " è sustituitu di " giustificatu ", e lu terzu canciamentu riguarda l'esprissiuni " sira matina " ca è 'nfatti ntô singulari ntô testu ebbraicu. Accussì, Diu leva tutti li giustificazzioni di chiḍḍi ca cercanu di canciari lu nùmmaru tutali dividennulu pi dui, affirmannu di siparari li sirati dî matinati. Lu so approcciu è di prisintari l'unità di càrculu la " matina sirali " chi difinisci un jornu di 24 uri nnô Gen.1. Sulu allura lu Spìritu rivela lu nùmmaru di st'unità : “ 2300 ”. Lu nùmmuru totali di jorna prufìtici citati è quinni prutettu. Lu verbu " giustificatu " havi comu ràdica, 'n ebbraicu, la palora " giustizzia " " tsédèq ". La traduzzioni ca pruponu è quinni stissa giustificata. Poi, n'erruri riguardanti la parola ebbraica " qodesh " traduci chistu tèrmini cu " santuariu " ca è 'n ebbraicu " miqdash ". La parola " santuariu " è tradotta currettamenti ntô versu 11 di Danieli 8, ma non havi postu ntê versi 13 e 14 unni lu Spìritu usa la parola " qodesh " ca s'avissi a tradurri comu " santità ".                                  
Quannu sapemu ca lu " piccatu divastanti " mira spicificamenti all'abbannunu dû Sabbath, iḍḍu stissu l'uggettu di na particulari santificazzioni divina , chista palora " santità " illumina cunsidirabbilmenti lu significatu dû messaggiu prufèticu. Diu annuncia ca â fini dî " 2300 sira e matina " citati, lu rispettu pû restu dû sò veru " settimu jornu " sarà richiestu di iḍḍu, di qualegghiè pirsuna ca rivinnica la santità e la " giustizzia eterna " uttinuta di Gesù Cristu. La fini dû " piccatu divastanti " cumporta la rinuncia ô cultu riliggiusu dâ dumìnica, lu vecchiu jornu dû suli, stabbilìtu di Custantinu I , lu mpiraturi paganu. Diu accussì ristabbilisci, a sò vota, li normi duttrinali dâ savvizza ca privalìunu ntô tempu di l'apòstuli. Chistu tèrmini " santità " cumprenni sulu tutti li virità duttrinali dî funnamenti dâ fidi cristiana. Avennu comu mudellu e urìggini l'insignamentu datu a l'ebbrei, la fidi cristiana non porta nenti di novu, tranni ca la sostituzzioni dî sacrifici di l'armali, cû sangu spurcatu di Gesù Cristu ntô prupizziariu ammucciatu nna na grutta sutta terra situata sutta li sò pedi a Golgota, comu ci piacìa ô nostru Salvaturi di mustrari lu sò. li suggetti ntirissati dâ palora " santità " sunnu prugrissiva e s'allunga ntô tempu di na vita, ma dû 2018, stu tempu è cuntatu e limitatu, e oggi, ntô 2020, ci sunnu sulu 9 anni pi ripristinari tutti li sò aspetti.            
Danieli 8:14 è nu dicretu ca ammazza l'ànimi, picchì lu canciamentu ntô giudizziu di Diu porta â pèrdita di l'offerta di savvizza di Cristu pi tutti li cristiani dumìnici cattòlici rumani ca praticanu. Lu spìritu dâ tradizzioni ereditaria quinni pruvucarà la morti eterna dî multitudini, ca spissu nun sannu dâ sò cunnanna di Diu. È ccà ca la dimustrazziuni di l'amuri dâ virità pirmetti a Diu di signari " la diffirenza ", riguardu lu distinu ca nfruenza " chiḍḍi ca lu sèrvunu e chiḍḍi ca non lu sèrvunu (Mal. 3, 18) ".    
Quarchi spìritu ribbelli vulìssi cuntèstari l'idèa stissa di nu canciamentu attribbuìbbili a Diu ca iḍḍu stissu dichiara : " Non canciamu ", ntô Mal 3:6. È allura ca s’avissi a capìri ca u canciamentu ottinutu ntô 1843-44 cunsisti sulu nnô ristabbiliri nu standard origginàriu ca avìa statu distortu e trasfurmatu pì tantu tempu . Eccu picchì la benedizzioni di l'elitti dâ Riforma, imputata nunustanti li sò òpiri mpirfetti, prisenta nu caràttiri eccizziunali, lu cui aspettu duttrinali non pò èssiri prisintatu comu mudellu dâ vera fidi. Chistu giudizziu particulari pî primi rifurmaturi è accussì eccizziunali ca Diu lu pigghia e lu rivela ntô Riv. 2:24 unni dici ê prutistanti, prima dû 1843, " Non vi mettu n'àutru pisu, sulu chiḍḍu ca avìti sarbati 'nzinu a quannu arrivau ."      
Lu " guai " attaccatu â 'ntrata 'n viguri di chistu dicretu di Dan 8:14 è accussì " granni " ca Diu lu signala annunciannu tri " granni guai " ntâ Ap. E cu cunsiguenzi accussì gravi, è urgenti canùsciri a data dâ sò ‘ntrata ‘n viguri. Chista era pricisamenti la prioccupazzioni dî " santi " di Dan 8:13. La durata ora è rivilata comu " 2300 jorna " prufètici, o 2300 anni sulari riali, secunnu lu còdici datu a Ezechieli, nu prufeta cuntimpuraniu di Danieli (Ezechieli 4, 5-6). Stu capitulu 8, ca havi lu tema di mettiri fini ô " piccatu " rumanu, truvarà l'elimenti ca ci mancanu ntô Dan 9 unni, puru ddà, sarà na questioni di " mettiri fini ô piccatu ", ma sta vota, ô " piccatu " urigginali ca pruvucò la pèrdita dâ vita eterna, di quannu Adamu e Eva. L'opirazzioni si basarà supra lu ministeru tirrestri dû Messia Gesù e supra l'offerta vuluntaria dâ sò vita pirfetta, pi ridizzioni dî piccati dî sò scigghiuti, e lu vogghiu chiariri, sulu di iḍḍi. Lu tempu dâ sò vìnnita tra l'òmini è fissatu dâ prufizzìa ntê jorna prufìtici. Lu messaggiu riguarda lu pòpulu ebbraicu comu priorità picchì è 'n allianza cu Diu. Iḍḍu duna ô pòpulu ebbraicu, pi " mèttiri fini ô piccatu ", nu pirìudu di " sittanta simani " ca rapprisenta 490 anni-jornu riali. Ma ìnnica macari lu menzu di datazzioni dû puntu di partenza dû càrculu. " Dô mumentu ca niscìu la parola ca Gerusalemmi avìa a èssiri ricustruiuta, nzinu a l'unciuti, ci sunnu... (7 + 62 = 69 simani )." Tri re pirsiani dettiru stu pirmissu, ma sulu lu terzu, Artaserse I , lu fici completamenti secunnu Esdra 7:7. Lu sò dicretu riali vinni pubbricatu ntâ primavera dû 458 a.C. Lu tèrmini dî 69 simani metti l'inizziu dû ministèriu di Gesù Cristu nna l'annu 26. Mirannu 'n particulari l'urtimi " setti anni " riservati ô travàgghiu di Gesù, ca stabbilisci, câ sò morti espiatrici, li basi dâ nova allianza, lu Spìritu prisenta ntô versu 27 di Dank.9 di " lu wee- " , " fa cessari lu sacrificiu e l'offerta " ; cosi uffruti a Gesù Cristu pi l'espiazzioni dî piccati. Ma la sò morti arriva prima di tuttu pi " mèttiri fini ô piccatu ." Comu avissiru a capiri stu messaggiu ? Diu offri na dimostrazziuni dû sò amuri ca catturarà li cori dî sò scigghiuti ca, 'n canciu di l'amuri e dâ gratitudini, cummatteru cû sò aiutu contra lu piccatu. 1 Giuvanni 3:6 cunfirma, dicennu : “                                Chiddu ca sta nta iddu nun fa piccatu ; chiḍḍu ca picca nun lu vitti né lu canuscìu .” E rafforza lu sò messaggiu cu assài àutri virgulette.  
A liveddu duttrinali, lu novu pattu custruiutu di Gesù Cristu sostituisci sulu chiḍḍu vecchiu. Quinni, tutti dui li patti si basanu supra la stissa basi prufìtica rivilata ntô Dan.9:25. A data - 458 pò quinni sirviri comu basi pû calculu dî 70 simani fissati pû pòpulu ebbraicu, ma macari pi chiḍḍi dî 2300 anni-jorni riali di Dan.8:14 ca riguardanu a fidi cristiana. Grazzi a sta data pricisa, putemu stabbiliri la morti dû Messia nta l'annu 30 e l'ingressu 'n viguri dû dicretu di Dan.8:14 nta l'annu 1843. Tutti dui li messaggi arrivunu pi " mèttiri fini ô piccatu " cu cunsiquenzi eterni e murtali pi chiḍḍi ca ignorunu testardamenti o 'nzinu a quannu la morti li colpisci, o doppu la fini dô tempu dâ gràzzia cullittiva e nnividuali ca pricidirà lu ritornu gluriusu di Gesù Cristu. Finu a chistu puntu finali, la vita pirmetti cunvirsioni sinceri ca pirmettunu l'accessu ô statu di chiḍḍu scigghiutu.   
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
P riparazzioni pi l'Apocalissi
 
La scrittura dû libbru è interamenti fatta di Diu. Iḍḍu è chiḍḍu ca scegghi li palori e ntô Riv. 22 :18-19, avvirti li tradutturi e li scribbi ca sunnu rispunzàbbili di trasmèttiri o trascriviri la storia urigginali , di ginirazzioni in ginirazzioni , ca lu cchiù nicu canciamentu ntê palori li farà pèrdiri la sò savvizza. Dunca ccà avemu n'òpira assái spiciali di santità assái auta. Lu pozzu paragunari a nu " puzzle " gigantiscu ca nun putìa èssiri cumplitatu si lu cchiù nicu pezzu urigginali fussi canciatu. L'òpira è quinni divinamenti culussali e secunnu la sò natura, tuttu chiḍḍu ca Diu dici ca c'è è veru, ma veru pô culmini dû sò pruggettu di salvezza ; pirchì iḍḍu rifirisci sta prufizzìa ê sò “ sirvitura ” , cchiù pricisamenti, “ li sò schiavi ” , dâ fini dû munnu. La prufizzìa pò èssiri ntirpritàbbili sulu quannu l'elimenti prufizziati sunnu 'n gradu di èssiri cumpiuti o, pâ maggiuranza , cumpiuti.       
La durata dû tempu totali ca avìa a durari lu pruggettu di risparmiu divinu fu sempri ignurata di l'òmini. Accussì, nta tutti li tempi, lu sirvituri di Diu putìa spirari di assistiri â fini dû munnu, e Paulu lu tistimunia cu li sò palori : " Chistu dicu, frati, ca lu tempu è curtu ; Chiḍḍi ca hannu mugghieri sunnu comu si nun l’avìssiru, e chiḍḍi ca chiànciunu comu si nun chiànciunu, e chiḍḍi ca si rallegranu comu si nun si rallegrassiru, e chiḍḍi ca accattàvanu comu si nun avìssiru cosi, e chiḍḍi ca ùsanu lu munnu comu si nun lu ùsanu, picchì la forma di stu munnu passa (1 Cor . 7:29-3) .     
 Aviamu, supra Paulu, lu vantaggiu di truvàrisi nna chistu tempu quannu Diu va a mettiri fini â sò silizzioni di l'eterni eletti. E oggi, li sò cunsigghi ispirati avissiru a èssiri implementati di chiḍḍi veramenti scigghiuti dû nostru tempu finali. Lu munnu passarà, e sulu la vita eterna di l'elitti cuntinuarà. Puru, li palori di Diu ‘n Cristu, “ Vegnu prestu ”, ‘n Ap. 1, 3, sunnu veri, pirfittamenti giustificati e adattati pi chistu tempu finali dû nostru ; novi anni doppu lu sò ritornu , ô mumentu dâ scrittura di chistu testu .   
Videmu ntô Dan 7:25 ca Roma avìa nu pruggettu pi " canciari li tempi e la liggi " di Diu. Capiri li misteri di l'Apocalissi di Gesù Cristu , data all'apòstulu Giuvanni arristatu nna l'isula di Patmu , si basa essenzialmenti ntâ canuscenza dû tempu veru stabbilitu di Diu. L'argumentu dû tempu è quinni funnamintali pi capiri l'Apocalissi, ca Diu struttura supra chista nuzziuni di tempu. Iḍḍu quinni jucarà cu l'impricisioni di chisti dati accussì ca lu libbru manteni lu sò caràttiri mistiriusu e ‘nnocu ca ci pirmetti di attravirsari li vinti sèculi dâ nostra era senza èssiri distruttu di l'entità accusati e dinunziati. Li tempi canciati , e suprattuttu lu calindariu stabbilìtu di Roma nna na data fausa ligata â nascita di Gesù, non pirmitteru a l'elitti di èssiri ingannati quannu ntirprètunu li prufizzìi divini ; Chistu pirchì Diu prisenta ntê soi prufizzìi, durati lu cui principiu e fini sunu basati supra azzioni storichi facilmenti idintificabbili e datati dê storici spicializzati.   
Ma nna l'Apocalissi, la nuzziuni di tempu è primurdiali , picchì tutta la struttura dû libbru si basa supra di iḍḍa. Quinni di cunsiguenza, la sò cumprinsiuni dipinnìa dâ curretta ntirpritazzioni dû Sabbath richiestu e ristauratu di Diu ntô 1844. Lu me ministru , accuminciatu ntô 1980 , era ntinziunatu pi rivelari l'impurtanza dû rolu prufìticu dû Sabbath , ca prufizzia lu granni restu dû settimu millenniu di Diu e dû sò Relattu. Secunnu 2 Petru 3:8, " nu jornu è comu mill'anni, e mill'anni comu nu jornu ," ​​la cunnissiuni stabbilita tra l'immaggini dî setti jorna dâ criazziuni rivilati ntô Gen. 1 e 2 e li settimila anni dû tempu cumplessivu dû pruggettu divinu dâ me struttura, sulu rinnìu pussìbbili. Cu chista canuscenza, la prufizzìa addiventa chiara e cunsegna, pirla pi pirla, tutti li sò sigreti.
Quinni, la prufizzìa pigghia vita e efficacia sulu si lu messaggiu pò èssiri ligatu a na data dâ storia di l'era cristiana. Chistu è chiḍḍu ca l'ispirazzioni dû Spìritu Santu di Diu ‘n Gesù Cristu mi pirmìsi di raggiùngiri. Dunca, possu dichiarari chistu " libbru nicu, apertu ", cunfirmannu lu rializzu dû pruggettu divinu annunciatu ntâ Ap. 5:5 e 10:2.  
 
Pi quantu riguarda la sò architittura, la visioni di l'Apocalisse cumprenni lu tempu di l'era cristiana ntra la fini di l'era apostòlica, versu lu 94 , e la fini dô settimu millenniu ca segui lu ritornu finali di Gesù Cristu ntô 2030 . Quinni cunnividi cchî capituli 2, 7, 8, 9, 11 e 12 di Danieli la panoramica di l'era cristiana. Pî cristiani, la lizziuni principali ottinuta dô studiu di chistu libbru è la data funnamintali dâ primavera dô 1843 stabbilita di Dan 8:14 , ma puru di l'autunnu dô 1844 unni finìu la prova dâ fidi. Fu n’àutra vota di l’autunnu dû 1844 ca Diu mittìu li basi dâ fidi avvintista dû settimu jornu . Chisti dui dati sunnu accussì mpurtanti ca Diu li usarà pi strutturari la sò visioni di l'Apocalissi. Pi capiri lu valuri di chisti dui dati vicini, avemu a culligari lu 1843 a l'iniziu di na prova di fidi ntâ palora prufìtica. Li primi vittimi spirituali càdiru di chista data grazzi ô sò rifiutu sprèggiu dû primu annunciu avvintista di William Miller. Ma lu tempu dû prucessu ci offri na sicunna pussibbilità cû sò secunnu annunziu dû ritornu di Gesù pû 22 uttùviru 1844. Lu 23 uttùviru lu prucessu finisci e lu giudizziu di Diu pò accussì èssiri furmulatu e rivilatu. A prova cullittìva è finita, ma a cunversioni ‘nnividuali è ancùora possibbili. Inoltri, ‘nfatti, tutti li avvintisti osservanu u riposu dâ dumìnica rumana ca ancora nun è idintificatu comu nu piccatu. E lu Sabbath è a picca a picca aduttatu di l'avvintisti 'n manera nnividuali, senza ca lu sò rolu principali fussi rializatu di tutti l'avvintisti. Stu raggiunamentu mi porta a favuriri a data dâ primavera dû 1843 pâ fini dâ falsa fidi prutistanti e a data di l’ autunnu dû 23 uttùviru 1844 pû princìpiu di l’Avventismu benedettu di Diu Già, ntra l’ebbrei, a primavera e l’autunnu èranu ligati a li festività ca cilibbravanu . la giustizzia eterna dû " agneddu " ammazzatu ntâ primavera " Pasqua " , di na parti, e la fini dû piccatu dâ " crapa " ammazzata pi " lu jornu di l'espiazzioni "           "piccati, di l'autunnu, mmeci. Tutti dui li festività riliggiusi attruvarunu u so’ cumplimentu nnâ Pasqua di l’annu 30 unni u Messia Gesù detti a so’ vita. La primavìera dû 1843 e lu 22 uttùviru 1844 sunnu accussì puru ligati dû significatu picchì l'obbiettivu dâ prova dâ fidi è veramenti " mèttiri fini ô piccatu " secunnu Dan.7:24 ; chiḍḍa ca custituisci la pràtica odiusa dû riposu simanali lu primu jornu, mentri Diu l'urdinò pû settimu ca puru santificau pi chistu usu , dâ fini dâ prima simana dâ criazzioni tirrestri ; ntô 2021, 5991 anni prima di nui .    
Putemu puru favuriri la data dû dicretu di Danieli 8:14 ca difinisci la data dâ primavera dû 1843. Pi giustificari sta scelta, avemu a cunsidirari ca stu mumentu tagghia tutti li rilazzioni stabbiliti nzinu a allura tra Diu e li sò criaturi ; Diu ca , di ḍḍa data , fici na silizzioni finali custruita supra dui succissivi annunci avvintisti . A partiri dâ primavìera dû 1843 , lu Sabbath era nicissariu, ma Diu lu dava sulu ê vincitura dâ prova di l'autunnu dû 1844, comu segnu benedettu e santificatu ca appartinìanu a Iḍḍu , 'n accordu cu l'insignamentu bìbbricu di Eze 20: 12-20 . 
Nna stu libbru, lu capìtulu 5 voli ricurdari ca , senza la vittoria pagata accussì cara di Gesù Cristu, " l'Agneḍḍu di Diu " , tuttu l'aiutu divinu, tutta la luci rivilata fussiru mpussìbbili, e quinni, nuḍḍa ànima umana putìa èssiri sarbata. La sò luci prufètica sarba li sò scigghiuti tantu comu la sò crucifissioni accittata vuluntariamenti. La fidi ntô sò sacrificiu ci imputa la sò “ giustizzia eterna ” secunnu Dan.7:24 , ma la sò Rivelazzioni ci illumina la strata e ci mustra li trappi spirituali misi dû diavulu , pi farici cunnivìdiri lu sò distinu tirribbili. Nna chistu casu, la savvizza pigghia na forma cuncreta.    
Eccu n’esempiu di sti trappi suttili. La Bibbia è giustamenti cunsidirata e cunsidirata la Parola scritta di Diu. Com'è gghiè, chista palora fu scritta di òmini immersi ntô cuntestu dû sò tempu. Ora, si Diu non cancia, lu sò nimicu lu diavulu, Satana, cancia opportunamenti la sò stratiggìa e lu cumportamentu versu chiḍḍi scigghiuti di Diu , ntô tempu . Eccu picchì lu diavulu ca aggìsci comu " dragu " mmàggini dâ sò guerra pirsicutòria aperta , ntô sò tempu, ma sulu pi chiḍḍu tempu , Giuvanni putìa dichiarari ntâ 1 Giuvanni 4:1 nzinu a 3: " Cari, nun criditi a ogni spìritu; ma pruvati li spìriti pi vìdiri si sunnu di Diu, pirchì tanti prufetti fausi foru 'n munnu. Pi chistu canusciuti lu Spìritu di Diu: ogni spìritu ca cunfissa ca Gesù Cristu è vinutu ntâ carni è di Diu. e ogni spìritu ca nun cunfissa Gesù nun è di Diu, e chistu è lu spìritu di l'anticristu, ca sintìti ca veni e ora è già ntô munnu. " Ntê sò palori , Giuvanni spicìfica " veniri ntâ carni " sulu pi identificari lu Cristu dâ sò tistimunianza oculari. Ma la sò affirmazziuni " ogni spìritu ca cunfissa ca Gesù Cristu è vinutu ntâ carni è di Diu " pirdìu lu sò valuri picchì la riliggiuni cristiana cadìu nna l'apostasìa e ntô piccatu dû 7 marzu 321, abbannunannu la pràtica dû veru Sabbath dû veru settimu jornu santificatu di Diu. La pràttica dû piccatu, nzinu ô 1843, arriducìu lu valuri di " cunfissari Gesù Cristu venitu ntâ carni " e di ḍḍa stissa data, ci livàu tuttu lu valuri ; li ùrtimi nimici di Gesù Cristu rivinnicanu lu sò " nomu " comu annunciò ntâ Matteu 7, 21 nzinu a 23 : " Nun tutti chiḍḍi ca mi dicunu: "Signuri, Signuri", trasiunu ntô Regnu dî celi, ma chiḍḍu ca fa la vuluntà dû Patri meu ca è ntô celu. Assai mi dicunu nta chiḍḍu jornu: Signuri, Signuri, nun prufizziamu ntô to nomu ? Nun cacciamu li dimònii ntô to nomu ? E nun facìamu tanti miraculi ntô to nomu ? Allura li dicu chiaramenti: " Non vi canuscìa mai , alluntanàti di mia, voi ca faciti l'iniquità ." “ Mai canusciutu ” !                      Sti “ miraculi ” foru quinni fatti dû diavulu e dî sò dimònii.  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
L'Apocalissi ' n pochi paroli
 
Ntô pròlugu dû capìtulu 1, l' inizziu dâ sò gluriusa Rivelazzioni , lu Spìritu ci prisenta lu menù dâ festa priparata. Cunteni lu tema di l'annunziu dû gluriusu ritornu di Gesù Cristu, già urganizzatu ntô 1843 e ntô 1844, pi pruvari la fidi univirsali e principalmenti prutistanti miricana ; Stu tema è onniprisenti : versu 3, Picchì lu tempu è vicinu ; versu 7, eccu ca veni cu li nùvuli... ; versu 10, Ero ntô Spìritu lu jornu dû Signuri, e sintìa arrè a mia na vuci forti comu lu sonu di na trumbetta . Traspurtatu dû Spìritu, Giuvanni si trova ntô jornu dû gluriusu ritornu di Gesù , ntô Jornu dû Signuri , " nu jornu granni e tirribbili " secunnu Mal 4:5 , e havi arrè lu passatu stòricu di l'era cristiana prisintatu sutta lu sìmmulu di setti nomi pigghiati 'n prestitu dî setti città attuali di l'Asia). Poi, comu nna Danieli, li tri temi di littri, sigilli e trumbetti cummigghiaru 'n parallelu tutta l'era cristiana, ma ognunu di chisti è spartutu nta dui capituli. Nu studiu dittagghiatu rivela ca sta divisiuni fu fatta nnâ data funnamintali dû 1843 stabbilita nnô Dan.8:14. Ntâ ogni tema , li messaggi adattati ê standard spirituali stabbiliti ntâ Danieli, pi l'èpuchi mirati, arrivunu a signari 7 mumenti dô tempu cupertu ; 7, lu nùmmaru dâ santificazzioni divina ca servi comu sò " signu " e ca sarà lu tema di Apo.7 .          
La spiegazzioni ca veni appressu non fu mai efficaci pirchì la nuzzioni di tempu è rivilata sulu dô significatu dê nomi dê " setti crèsii " citati ntô primu capitulu. Ntô tema dî littri, di Ap. 2 e 3, nun attruvamu pricisiuni ntâ furma : " lu primu àngiulu, lu secunnu àngiulu... ecc. » ; comu sarà lu casu di “ li sigilli, li trumbetti e li setti ùrtimi plaggi dâ ràggia di Diu ” . In chista manera arcuni arrinisceru a cridiri ca li messaggi erunu indirizzati , veramenti e littiralmenti , ê cristiani ca vivìanu nta chisti città di l'antica Cappadocia, ntâ Turchia attuali. L'ordini in cui la prufizzìa prisenta sti nomi di città segui crunulòggicamenti l'ordini in cui l'eventi stòrici riliggiusi s'addivintaru ntâ tutta l'era cristiana. E è secunnu li rivelazzioni già uttinuti dô libbru di Danieli , ca Diu difinisci lu caràttiri ca duna a ogni època dô significatu dô nomu dâ sò città. Succissivamenti, l'òrdini rivilatu veni traduttu comu si vidi appressu :          
1- Efesu : significatu : lanciamentu (chiḍḍu di l' Assimbrea o santuariu di Diu).  
2- Smirna : significa : mirra ( oduri piacèvuli e 'mbalsamamentu dî morti pi Diu ; pirsicuzzioni rumani dî fideli eletti ntra lu 303 e lu 313).     
3- Pèrgamu : significa : adulteriu (di l'abbannunu dû Sabbath, 7 marzu 321. Ntô 538, lu riggimi papali stabbilitu ufficializzau riliggiusamenti lu restu dû primu jornu chiamatu Duminica).  
4- Tiatira : significa : abbuminazzioni e suffrimentu murtali (disigna l'època dâ Riforma prutistanti ca dinunziò apertamente la natura diabbòlica dâ fidi cattòlica ; l'època ca riguarda lu XVI sèculu unni grazzi â stampa miccànica , fu ncuraggiata la dispersioni dâ Bibbia).   
5- Sardi : significati duppi e upposti : petra cunvulsiva e priziosa. (Rivela lu giudizziu ca Diu passa la prova dâ fidi dû 1843-1844 : lu significatu cunvulsivu riguarda la fidi prutistanti rifiutata : " Tu sì mortu " , e la petra priziosa disigna li scigghiuti ca sunnu vitturiusi dâ prova : " camminaru cu mia 'n biancu ) .           
6- Filadelfia : significatu : amuri fraternu (li petri prizziusi di Sardi foru arricugghiuti ntâ l'istituzzioni avvintista dû settimu jornu dû 1863 ; lu messaggiu è attribuitu pi l'annu 1873 difinitu di Dan.12:12. Beata nta chiḍḍu tempu, iḍḍa è comunqui pigghiata contra lu sò " rischiu dâ guerra ) .     
7- Laodicea : significatu : li genti giudicati : " né friddu né caudu ma tièpidu " (è Filadelfia ca havi " la sò curuna pigghiata " : " Tu sì disgraziatu, miserabili, pòviru, ciecu, e nudu ". L'istituzzioni nun s'avìa mmagginatu ca fussi pruvatu e pruvatu di chiḍḍu ca e90,19 . d la sò benedizzioni divina ê sò piunieri dû 1844 : ntô 1994, l'istituzzioni cadìu , ma lu messaggiu cuntinuò attraversu l'avvintisti sparsi ca Diu idintificau e scigghiùu pô sò amuri pâ sò luci prufètica rivilata , e pâ natura gintili e suttumissa ca carattirizza tutti li veri discu di Gesù Cristu ).           
" Ntâ cuntinuazziuni " dû tempu tirrestri ca finìu cû ritornu gluriusu di Cristu Diu, Apo 4 raffigurarà cû sìmmulu di " 24 troni ", na scena dû giudizziu cilesti ( ntô celu ) unni Diu arricuogghirà li sò eletti accussì giudicanu li morti malvagi . Nzemi ô Riv. 20, stu capitulu cumprenni li “ mill’anni ” dû settimu millenniu. Chiarimentu : pirchì 24, e no 12, troni ? A causa dâ spartuta di l'èbbica cristiana nta dui parti ntê dati 1843-1844 di l'inizziu e dâ fini dâ prova di fidi di l'èbbica.        
Poi, comu parti mpurtanti, lu Riv. 5 suttalineà l'impurtanza di capiri lu libbru dî prufizzìi ; chi sarà pussìbbili sulu dâ vittoria ottinuta dû nostru divinu Signuri e Salvaturi Gesù Cristu. 
Lu tempu di l'era cristiana sarà rivistu n'àutra vota ntô Riv. 6 e 7 sutta lu sguardu di nu novu tema ; chiḍḍu dî “ setti sigilli ”. Li primi sei prisintaru l'atturi principali 'n scena e li segni dî tempi ca carattirizzanu li dui parti dâ divisiuni di l'era cristiana : nzinu ô 1844, pi Apo.6 ; e dû 1844, pi l'Apo.7.     
Poi arriva lu tema dî " trumbetti " ca simmulizzunu li punizzioni d'avvertimentu pê primi sei di Ap. 8 e 9, e dâ punizzioni difinitiva, pi " la settima trumbetta ", sempri misi di parti, ntâ Ap. 11:15 nzinu a 19.    
Arrìeri l'Apo.9, l'Apo.10 mira ô tempu dâ fini dû munnu , evocannu la situazziuni spirituali dî dui granni nimici di Gesù Cristu ca dicunu di èssiri li sò seguaci : la fidi cattòlica e la fidi prutistanti , junciuta a l'Avvintismu ufficiali ca è cascatu dû 1994. Lu capìtulu 10 chiudi la prima parti dû libbru. Ma li argomenti principali ‘mpurtanti sunnu affrontati e sviluppati nnî capituli ca seguono. 
Quinni Apo.11 ripigghierà la panoramica di l'era cristiana e svilupparà , principalmenti , lu rolu mpurtanti dâ Rivuluzzioni Francisi , lu cui ateismu nazziunali stabbilìtu è usatu di Diu, sutta lu nomu simmòlicu di " la bestia ca s'alza di l'abbissu ", pi distruggiri lu putiri dû riggimi cattòlicu di " la bestia ca s'alza di l' Apo13 in. La paci riliggiusa univirsali, citata ntô Riv. 7, sarà accussì ottinuta e nutata ntô 1844. Poi, pigghiannu stu riggimi rivuluzziunariu comu n'immaggini di l' imminenti Terza Guerra Munniali o " 6a trumbetta " di Riv. 9:13, ca custituisci lu veru " secunnu guai " di l'annunziu " 3. chi è cumplitatu dû ritornu ntâ gloria di Gesù Cristu, è prisintatu.          
Ntô Riv. 12 lu Spìritu ci duna n'àutra panoramica di l'era cristiana . Cumpleta li sò infurmazzioni, suprattuttu supra la situazziuni dû diavulu e dî sò sustinituri angèlici . Ci 'nzigna ca doppu la sò vittoria ntâ cruci, ntô nomi cilesti di Micheli  già citatu nna Dan 10:13, 12:1, lu nomi ca purtau ntô celu prima dâ sò 'ncarnazzioni umana nna Gesù, lu nostru Signuri pulizziàu lu celu dâ sò prisenza maligna e iḍḍi pirderu pi sempri l'accessu ô Diu. Eccu na bona nutizzia ! La vittoria di Gesù appi cunsiquenzi cilesti filici pî nostri frati cilesti libbirati dî tintazzioni e dî pinseri dî dimònii. Dô mumentu di sta espulsioni, foru cunfinati â nostra diminsioni tirrestri , unni foru ammazzati cu li nimici tirrestri di Diu , ntô 2030 ô gluriusu ritornu di Cristu Diu . Nna chista panoramica, lu Spìritu raffigura li succissioni dû " dragu " e dû " sirpenti " ca disignunu , rispittivamenti , li dui stratiggìi dû cummattimentu dû diavulu : la guerra aperta , dâ Roma 'mpiriali o papali dinunziata , e la siduzzioni riliggiusa ngrannenti dû papatu vaticanu rumanu , almamomo . Nnî suttili immagini pigghiati ‘n prestitu dî spirènzii di l’ebbrei, " a terra apri a vucca " pì ‘nghiùtiri l’aggrissioni papali dî lighi cattòlici. Comu appena vittimu, lu travagghiu sarà fattu dî rivuluzziunari francisi àtii. Ma sarà puru accuminciatu dê truppi prutistanti di nu cristianèsimu fausu, aggrissivu e guerrieru. A panoramica finìsci cu n’evocazzioni dû “ restu dâ pusterità dî donni ”. Lu Spìritu poi duna la sò difinizzioni dî veri santi dû tempu finali : " Eccu la pacienza dî santi, ca tènunu li cumannamenti di Diu e tènunu la tistimunianza di Gesù ." Lu Spìritu disigna nna chisti tèrmini chiḍḍi ca, comu a mia, s'aggrappanu â sò Rivelazziuni prufìtica e non la fannu strappari di nuḍḍu , arricuogghiennu 'nzinu â fini li pirli dati dû celu .               
Lu capìtulu 13 prisenta li dui nimici riliggiusi aggrissivi ca sunnu purtaturi dâ fidi cristiana. A stu propositu, li raffigura comu dui " armali ", la sicunna dî quali nascìu dâ prima, comu suggirisci la rilazziuni tra li palori " mari e terra " ntâ storia dâ Genesi ca li difinisci nna chistu capitulu 13. La prima agìu prima dû 1844 e la sicunna cumparirà sulu nna l'urtimu annu di grazzia dû tempu tirrestri . Chisti dui " besti " sunnu, pâ prima, cattòlici, la chiesa matri, e pâ secunna, li crèsii rifurmati prutistanti ca ni nisceru, li sò figghi.      
Coprinnu sulu la sicunna mità di l'era cristiana dô 1844, lu Riv. 14 evoca li tri messaggi dî virità avvintisti dû Settimu Jornu 'n termini eterni : la gloria di Diu ca richiedi lu ristauru dâ pratica dû sò santu Sabbath, la sò cunnanna dû Catulicìsimu rumanu dû sò pruggettu di " l' autorità umana e diabbòlica sia di Roma 'mpiriali ca papali. Quannu lu tempu dâ missioni priparatoria finisci, successivamenti, câ rimozzioni dî santi scigghiuti, 'mmagginati di " lu raccoltu ", e la distruzzioni di l'insignanti ribbelli e di tutti li ‘ncridenti, azzioni 'mmagginati di " l' annata ", la terra addivintarà n'àutra vota l'"abbissu " dû primu jornu dâ vita di tutti li criazzioni. Mantinirà vivu, comunque, pi " mill'anni " n'abbitanti scigghiutu, Satana, lu diavulu stissu, ca aspitta la sò distruzzioni ntô Giudiziu Univu nzèmmula a tutti l'àutri òmini e àngili ribbelli .            
Riv. 15 si cuncentra supra lu mumentu dâ fini dâ prubbazzioni.
Lu Riv. 16 rivela " li setti ùrtimi pesti dâ ràggia di Diu " ca colpisciunu, doppu la fini dâ pruva, l'ùrtimi ribbelli incridenti ca addivèntanu sempri cchiù aggrissivi, ô puntu di dicritari la morti di l'osservaturi dû Sabbath divinu appena prima dâ settima pesti.  
Riv. 17 è interamenti didicata a l'identificazzioni dâ " granni puttana " chiamata " Babilònia la Granni ". È nna chisti tèrmini ca lu Spìritu disigna la " granni città " mpiriali e papali , Roma. Lu giudizziu di Diu supra iḍḍa è accussì chiaramenti rivilatu. Lu capitulu annuncia puru lu sò futuru giudizziu e distruzzioni cû focu, picchì l'Agneḍḍu e li sò fideli eletti lu supirarunu.      
Riv. 18 mira ô tempu dâ " annata " o la punizzioni di " Babbilònia la Granni ".    
Lu Riv. 19 raffigura lu gluriusu ritornu di Gesù Cristu e la sò cunfruntazzioni cchî forzi ribbelli tirrestri spavintati.
Lu Riv. 20 mira ô tempu dî mill'anni dû settimu millenniu vissuti assài diversamenti, ntô celu di l'elitti e ntâ terra disulata, 'n isulamentu di Satana. Â fini dî mill'anni, Diu urganizzarà l'ùrtimu giudizziu : l'annihilazzioni dû focu sutta terra cilesti e tirrestri di tutti li ribbelli umani cilesti e angèlici tirrestri. 
Riv. 21 rapprisenta la gloria di l' Assimbrea furmata dâ riunioni di l'elitti riscattati dû sangu di Gesù Cristu. La pirfizzioni di chiḍḍi scigghiuti è illustrata dî paraguni cu chiḍḍu ca la terra offri cchiù priziosu a l'occhi di l'òmini : oru, argentu, pirli e petri prizziusi. 
Lu Riv. 22 evoca 'n mmàggini lu ritornu nna l'Eden pirdutu, truvatu e 'nstallatu pi l'eternità ntâ terra dû piccatu rigginirata e trasfurmata pi addivintari lu tronu univirsali di l'unicu e granni Diu, criaturi, liggislaturi e ridiminturi ca dumina supra tutti li sò universi cchî sò riscattati tirrestri.
Ccà finisci chista panoramica viloci dû libbru di l'Apocalìssi, nu studiu dittagghiatu dû quali cunfirma e rafforza chiḍḍu ca fu appena dittu.
Aggiungiu chista spricazziuni assài spirituali ca rivela lu raggiunamentu ammucciatu dû pinseri di Diu. Trasmetti messaggi insuspittati attraversu suttili allusioni ca la Bibbia ci illuminarà. Seguennu, ntâ custruzziuni di l'Apocalissi, li stissi pruciduri ca usau pâ custruzziuni dî sò rivelazziuni dati a Danieli, Diu cunfirma ca iḍḍu " nun cancia " e ca sarà " eternamenti lu stissu " . Puru, attruvau nna l'Apocalisse lu stissu mètudu di mettiri 'n parallelu tri temi ca sunnu li " littri a l' Assimbree ", li " sigilli " e li " trumbetti ". Secunnu l'Apu.5, unni l'Apocalissi è illustrata di nu libbru chiusu di " setti sigilli ", sulu l'apirtura dû " settimu sigillu " autorizza l'accessu ê provi ca cunfirmanu ntê capituli 8 nzinu a 22 , l'interpretrazzioni e li suspetti sullivati ​​dû studiu dî capituli 1 nzinu a 6. sterìi. E nun ti maravigghiari, picchì lu sò tema è pricisamenti lu Sabbath, ca fici tutta la diffirenza tra la santità vera e la falsa dû 1843. Attruvamu quinni nna l'Apo 7, la granni virità ca fici n'indirizzamentu ntâ riliggiuni prutistanti ntâ primavìera dû 1843. L'Apocalissi cunfirmàu sulu chistu funnamintali a Danieli. Ma , pi l'Avvintismu , ca niscìu vitturiusu a ḍḍa data , l'Apocalissi rivilarà pû 1994 , na prova ca l'indovinerà a sò vota . Sta nova luci farà , ancora na vota , “ ancora na vota, ” la diffirenza tra chiḍḍi ca sèrvunu a Diu e chiḍḍi ca nun Lu sèrvunu , ” o cchiù assai.                  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Secunna parti : Lu studiu dittagghiatu di l'Apocalissi 
 
 
Rivelazzioni 1 : Pròlugu - Lu ritornu di Cristu - 
lu tema avvintista
 
 
La prisintazzioni
Versu 1 : “ La Rivelazzioni di Gesù Cristu, ca Diu ci detti pi mustrari ê sò sirvitura li cosi ca hannu a succèdiri prestu : e iḍḍu la mannau e la signò cû sò àngiulu ô sò sirvituri Giuvanni , ... ”    
Giuvanni, l'apòstulu ca Gesù amava, è lu dipusitariu di chista Rivelazziuni divina ca utteni dû Patri ntô nomi di Gesù Cristu . Giuvanni, 'n ebbraicu “ Yohan ”, voli diri : Diu detti ; ed è puru lu me primu nomu. Nun dissi Gesù : “ Chiddu ca havi, ci sarà datu cchiù ” ? Chistu messaggiu è " datu " di " Diu " lu Patri, quinni cu nu cuntinutu illimitatu. Picchì dâ sò risurrezzioni, Gesù Cristu ripigghiàu li sò attributi divini, ed è comu Patri celesti ca pò, dû celu, aggìri a favuri dî sò sirvitura o cchiù pricisamenti dî sò " schiavi " . Comu dici lu proverbiu, " avvirtitu è ​​armatu ." Diu è di chista upiniuni e lu prova mannannu ê sò sirvitura rivelazziuni supra lu futuru. L' espressioni " ca havi a succèdiri prestu " pò pariri surprinnenti quannu sapemu ca lu messaggiu fu datu ntô 94 d.C. e ca ora siamu ntô 2020-2021 , lu tempu ‘n cui fu scrittu stu documentu. Ma scuprennu li sò messaggi , capiremu ca chistu " promptamenti " pigghia nu significatu littirali, pirchì li sò riciventi sunnu cuntimpurànii dû gluriusu ritornu di Gesù Cristu. Stu tema sarà onniprisenti nnâ Rivelazzioni , picchì a Rivelazzioni è indirizzata a li ùrtimi " Avvintisti " scigghiuti di Diu , dâ fidi dimustrata nnâ prova finali custruita supra li dati di Rivelazzioni 9 :1 nzinu a 12 , ca trattanu dû tema dâ " quinta trumbetta " . Nna chistu capitulu , li versi 5 e 10 citanu nu pirìudu prufìticu di " cincu misi " ca fu ntirpritatu mali ' nzinu a ora. Ntô me studiu di l'argumentu, chista durata additirminò na nova data ca avissi a annunciari lu ritornu di Gesù pô 1994 , lu veru annu 2000 dâ vera nascita di Cristu . Sta prova di fidi fici n'infruenzari, pi l'urtima vota, l'Avvintismu ufficiali, ca avìa addivintatu tièpidu e furmalista, e ca si priparava a trasiri nna nu pattu cu chiḍḍi ca Diu rivela comu li sò nimici ntâ sò Apocalissi.                           . Dô 2018, canusciu la data dû veru ritornu di Gesù Cristu e nun si basa ncapu a nuḍḍu dati dî prufizzìi di Danieli e Rivelazzioni , li cui durati numèrichi foru tutti suddisfatti suddisfannu lu so rolu di vagnatura nnî tempi stabbiliti. Lu veru ritornu di Gesù si pò capiri dû resucuntu dâ Genesi, cridennu ca li setti jorna dî nostri simani sunnu custruiti supra l'immaggini dî 7.000 anni di tuttu lu pruggettu pruggittatu di Diu , pi eliminari lu piccatu e li piccatura , e pi purtari ntâ sò eternità li sò amati eletti scigghiuti duranti li primi anni,000. Comu li prupurzioni dô santuariu o tabbirnàculu ebbraicu , lu tempu di 6000 anni è cumpostu di tri terzi di 2000 anni. L'iniziu di l'urtimu terzu fu signatu, lu 3 aprili 30, dâ morti espiatrici dû nostru Salvaturi Gesù Cristu. Nu calindariu ebbraicu cunfirma sta data. Lu sò ritornu è quinni fissatu pâ primavìera dû 2030, o 2000 anni doppu. Sapennu ca lu ritornu di Cristu è davanti a nui , accussì vicinu, la palora " promptamenti " ntê palori di Gesù è pirfittamenti giustificata. Cussì, puru si arristò canusciutu e liggiutu duranti li sèculi, lu libbru di l'Apocalìssi arristò chiusu, ghiacciatu , sigillatu, nzinu ô tempu finali, ca riguarda la nostra ginirazzioni.     
Versu 2 : “ ... ca tistimuniò dâ palora di Diu, dâ tistimunianza di Gesù Cristu e di tutti li cosi ca vitti . ”    
Giuvanni cunfirma ca ricivìu la sò visioni di Diu. Na visioni ca custituisci la tistimunianza di Gesù Cristu ca Apoc. 19:10 difinisci comu " lu spìritu dâ prufizzìa " . Lu messaggiu si basa supra l'immaggini " visti " e li paroli ascutati. Giuvanni fu arrubbatu dê cuntinziuni tirrestri dô Spìritu di Diu ca ci rivilàu nta l'immaggini li granni temi dâ storia riliggiusa di l' era cristiana ; finirà cû sò ritornu gluriusu e timorosu pî sò nimici.     
Versu 3 : “ Biatu chiḍḍu ca leggi e chiḍḍi ca ascultunu li palori di sta prufizzìa, e tèninu chiḍḍi cosi ca ci sunnu scritti ! Picchì lu tempu è vicinu . "    
Pigghiu pi mia la parti ca è mia, la biatitudini pi " chiḍḍu ca leggi " li palori dâ prufizzìa, picchì lu Signuri duna ô verbu leggi nu significatu lòggicu pricisu. Chistu lu spiega nta Isa.29,11-12 : “ Tutta la rivilazzioni è pi tia comu li palori di nu libbru sigillatu, ca sunnu cunsignati a n’omu ca è alfabbetizzatu, dicennu: Leggi chistu! E iddu rispunni: Nun pozzu, pirchì è sigillatu; o comu nu libbru datu a n'omu ca nun sapi lèggiri, dicennu: Leggi chistu! E cu rispunni: non so comu lèggiri ." Lu versu 13 , ca segui , rivela la causa di sta incapacità : “ Lu Signuri dissi: Quannu stu pòpulu s’avvicina a mia, mi onura câ vucca e câ labbra; ma lu sò cori è luntanu di mia, e la sò paura di mia è sulu nu pricèttu dâ tradizzioni umana . Lu tèrmini " sigillatu " o "sigillatu" discrivi l'aspettu di l'Apocalissi, non lèggibbili picchì sigillatu. È quinni pi grapiri e sguassari completamenti ca iu, n'autru Giuvanni di l'urtimu tempu, sugnu statu chiamatu di Diu ; chistu accussì ca tutti li sò veri eletti, " ascultunu e mantènunu " li virità rivilati ntê palori e ntê mmàggini dâ prufizzìa. Chisti verbi significanu " capiri e mettiri 'n pratica ." Nna chistu versu, Diu avvirti li sò eletti ca riciveranu, di unu dî sò frati in Cristu, " chiḍḍu ca lèggi ", la luci ca spiega li misteri dâ prufizzìa accussì ponnu , a sò vota, ralligràrisi e mettiri in pratica lu sò 'nsignamentu. Comu ntô tempu di Gesù, la fidi, la fiducia e l'umiltà sunnu quinni assài nicissari. Cu chistu mètudu, Diu vagna e liva li genti ca sunnu troppu orgogliusi pi èssiri 'nsignati. Allura dicu a l’eletti : “ Scurdativi l’omu, stu picciriddu tradutturi e trasmittenti dû funzionariu civili, e taliati lu veru Auturi : lu Diu Onniputenti Gesù Cristu .”                       
Versu 4 : “ Giuvanni ê setti crèsii ca sunnu ‘n Asia : Grazzia e paci sunnu cu voi di chiḍḍu ca è, ca era e ca veni, e dî setti Spìriti ca sunnu davanti ô sò tronu, ... ”     
Lu rifirimentu a " setti Assimbree " è suspittusu , picchì l' Assimbrea cu na A maiuscula è una, pirpetua. " Setti Assimbree " quinni indica pi forza l' Assimbrea unificata di Gesù Cristu nnî setti èpochi marcati e succissivi. La cosa sarà cunfirmata e già sapemu ca Diu sparti l'era cristiana nta 7 tempi particulari. Lu riferimentu all'Asia è utili e giustificatu , picchì li nomi prisintati ntô versu 11 sunnu chiḍḍi dî città ca esistunu nna l'Asia Minuri, nna l' antica Anatolia situata a ovest di l'attuali Turchia. Lu Spìritu cunfirma già lu limiti di l'Europa e l'inizziu dû cuntinenti asiàticu. Ma la parola Asia , comu la parola Anatolia, ammuccia nu messaggiu spirituali. Significa : suli nascenti 'n akkadianu e grecu , e accussì suggirisci lu campu di Diu visitatu di Gesù Cristu, lu " suli nascenti " , nna Lucca 1, 78-79 : " Attraversu li viscìchi dâ misericordia dû nostru Diu, cu cui lu suli di l' àutu ci visitàu, pi dari luci a chiḍḍi ca s'attròvunu ntâ strata dâ nostra paci, ntâ l'ùmmira dâ nostra paci. » Iḍḍu è puru lu “ Suli dâ giustizzia ” di Mal 4:2 : “ Ma a voi ca tièmunu lu me nomu lu Suli dâ giustizzia alzarà cu la guarigioni ntê sò ali ; nesci e salti comu li viteddi dâ stalla ” La fòrmula dû salutu è coerenti chî littri ca li cristiani si scanciavanu ô tempu di Giuvanni. Com'è gghiè , Diu è disignatu di na nova esprissiuni, prima scanusciuta : " di chiḍḍu ca è, ca era e ca veni ." Sta sprissioni traduci sulu , ntâ lingua greca urigginali e ntâ àutri traduzzioni , lu significatu dû nomu ebbràicu di Diu : " YaHweh "                          ". Chistu è lu verbu " èssiri " coniugatu ntâ terza pirsuna singulari dû tempu mpirfettu di l'ebbraicu. Chistu tempu chiamatu mpirfettu esprimi lu cumplitatu ca è prulungatu ntô tempu , picchì lu tempu prisenti non esisti ntâ coniugazziuni di l'ebbraicu. " e chiḍḍu ca veni ", cunfirma ultiriurmenti lu tema dû ritornu di Gesù Cristu , l'Avvintismu . L'apirtura dâ fidi cristiana ê pagani è accussì cunfirmata ; pi iḍḍi Diu adatta lu sò nomi. Poi n'àutra novità pari disignari lu Spìritu Santu : " li setti Spìriti ca sunnu davanti ô sò tronu ." Sta citazzioni cumparirà nnâ Ap. 5 :6 . Lu nùmmaru 7 disigna la santificazzioni , nna stu casu , chiḍḍa dû Spìritu divinu spurcatu ntê sò criaturi, pirciò, " davanti ô sò tronu ". Ntâ Ap. 5:6, " l'agneddu ammazzatu " è lijatu a chisti sìmmuli, la prufizzìa cunfirma accussì l' onniputenza divina di Gesù Cristu. Li " setti spìriti di Diu " sunnu simmulizzati dû " candelieri a setti rami " dû tabbirnàculu ebbraicu ca prufìzzia lu pianu di savvizza dû scopu di Diu. Lu sò prugramma fu accussì chiaramenti diliniatu. Vistu ca Adamu, 4000 anni, e câ sò morti Gesù espia li piccati di l'elitti lu 3 aprili 30, iḍḍu accussì strappa lu velu dû piccatu e apri l'accessu ô celu a l'eletti riscattati duranti l'urtimi duimila dî seimila anni prugrammati pâ silizzioni di l'elitti dispersi di l'ear , nzinu a l' ear .                  
Versu 5 : “ ... e di Gesù Cristu, lu tistimuni fideli, lu primugenitu dî morti, e lu prìncipi dî re dâ terra ! A chiddu ca n'ama e n'hà libbiratu di li nostri piccati cu lu sò sangu ,    
Lu nomu “ Gesù Cristu ” è lijatu ô ministru tirrestri ca Diu vinni pi fari ntâ terra. Chistu versu ci arricurda li sò òpiri fatti pi ottèniri la savvizza câ gràzzia ca offri sulu ê sò scigghiuti. Ntâ sò fidiltà pirfetta a Diu e ê sò valuri , Gesù fu " lu tistimuni fideli " prupostu comu mudellu pi imitari , ê sò apòstuli e ê sò discìpuli di tutti li tempi , puru ê nostri. La sò morti fu prufizziata dâ morti dû primu armali ammazzatu pi vistiri Adamu e Eva câ nudità doppu lu sò piccatu. Attraversu iḍḍu, fu quinni veramenti lu " primu-natu dî morti ." Ma è puru , pâ sò mpurtanza divina, ca sulu la sò morti appi l'efficacia e lu putiri di cundannari lu diavulu, lu piccatu e li piccatura. Arresta lu " primugenitu " supra tutti li " primugeniti " ntâ storia riliggiusa. Fu câ sò morti 'n menti, rinnutu nicissariu pi riscattari lu piccatu dî sò scigghiuti , ca Diu fici mòriri tutti li " primunati " umani e armali di l'Eggittu ribbelli , pi " libbirari " lu sò pòpulu ebbraicu dâ schiavitù, già lu sìmmulu e l'immaggini di " . Comu “ primugenitu ”, lu dirittu di primugenitu spirituali apparteni a iḍḍu. Prisintannusi comu " prìncipi dî re dâ terra ", Gesù si fa lu sirvituri dî sò riscattati. Li “ re dâ terra ” sunnu chiḍḍi ca tràsinu ntô sò regnu riscattati dû sò sangu ; ereditanu la terra rinnuvata . È na cosa maravigghiusa scòpriri lu liveḍḍu di umiltà, cumpassiuni, amicizia, fraternità e amuri di l'èssiri cilesti ca arristaru fideli ê standard divini dâ vita cilesti. Ntâ terra, Gesù lavau li pedi dî sò apòstuli , cunfirmannu ca era “ lu Maestro e lu Signuri ”. Ntô celu, sarà pi sempri " lu prìncipi " dî sò " re " . Ma " li re " sarannu puru sirvitura dî sò frati. Puru, dannucci lu tìtulu di " prìncipi ", Gesù si metti ô liveddu dû diavulu , lu sò avversàriu e cuncurrenti scunfittu , ca chiama                                   , " lu prìncipi di stu munnu ." L'incarnazzioni di Diu nna Gesù fu mutivata dâ facci a facci dî dui “ prìncipi ” ; lu distinu dû munnu e chiḍḍu dî sò criaturi dipenni dû putiri dû granni vitturi Gesù Micheli YaHweh .  Ma Gesù devi la sò vittoria sulu in parti â sò divinità, picchì cummattìu lu diavulu 'n cunnizzioni uguali, nna nu corpu di carni identicu ô nostru, 4000 anni doppu la cummattimenta pirduta dû primu Adamu. La sò mentalità e la sò ditirminazzioni a vinciri e sarvari li sò scigghiuti sulu ci dèttiru la sò vittoria. Spianàu la strata ê sò scigghiuti, mustrannu ca nu " agneddu " dùcili pò supirari li " lupi " ca divùrunu carni e spìriti, cu l'aiutu dû Diu fideli e veru.         
Versu 6 : “ e ci fici èssiri nu regnu, sacirdoti pi Diu e lu sò Patri, a iḍḍu sia gloria e putiri pi sempri e sempri ! Amen ! »    
È Giuvanni ca difinisci chiḍḍu ca custituisci l' Assimbrea di l'Eletti. Ntâ Gesù Cristu, l'anticu Israeli cuntinua ntê formi spirituali prufizziati ntê riti di l'anticu pattu. Sirvennu lu " Re dî re e Signuri dî signuri ", chiḍḍi veramenti scigghiuti cunnivìdunu lu sò regnu e cu Iḍḍu custituisciunu li cittadini dû regnu dî celi. Sunnu puru “ sacirdoti ” spirituali , picchì ufficianu ntô tempiu dû sò corpu, unni sèrvunu a Diu, uffrennusi ‘n santità pû sò sirvizziu. E attraversu li soi prighieri a Diu, trasmettunu li prufumi uffruti supra l'altari dê prufumi nta l'anticu tempiu di Gerusalemmi. La siparazziuni tra Gesù e lu Patri è ingannanti, ma s'adatta â cumprinsiuni ca assài cristiani fausi hannu di l'argumentu. Chistu va nzinu a rivinnicari di " unurari " lu Figghiu a spisi dû Patri. Chista è la culpa, o piccatu, dâ fidi cristiana dû 7 marzu 321. Pi tanti, lu riposu dû Sabbath è n'ordinanza ca riguarda sulu l'ebbrei dû vecchiu pattu, la dispensazzioni dû Patri. Lu Patri e Gesù essennu na pirsuna, suffrirànu la ràggia di Gesù ca pinzàvanu ca stàvanu onurannu. Ntâ sò natura divina comu Patri, Gesù teni, e pi l'eternità, " gloria e putiri, pi sempri e sempri!" Amen! »  “ Amen ” ca voli diri : è veru ! Veramenti !              
 
 
Lu Tema Avvintista
Versu 7 : “ Eccu, veni cu li nùvuli. E ogni occhiu lu vidiri, puru chiddi ca lu traforaru ; e tutti li tribbù dâ terra lamintaru pi iḍḍu. Se. Amen! »    
È pricisamenti quannu turna ca Gesù dimustrarà la sò gloria e lu sò putiri. Secunnu Atti 1:11, Iḍḍu turnarà “ ntâ stissa manera comu acchianò ntô celu ” , ma pû sò ritornu sarà nna na gloria cilesti estrema ca spavintarà li sò nimici ; " chiḍḍi ca lu traforaru " oppunennusi ô sò pruggettu riali. Picchì chista esprissiuni riguarda sulu l'èssiri umani cuntimpurànii dâ sò vìnnita. Quannu li sò sirvitura sunnu minazzati di morti o ammazzati, Gesù cunnividi lu sò distinu picchì s'identifica cu iḍḍi : “ E lu re li rispunni : ‘Veru vi dicu: chiḍḍu ca facìsti pi unu dî cchiù picciriḍḍi di chisti frati, lu fìciru pi mia. (Matteu 25, 40) ». L'ebbrei e li surdati rumani ca lu crucificaru non sunu nclusi nta chistu messaggiu. Lu Spìritu di Diu imputa chista azzioni a tutti l'umani ca frenunu lu sò travàgghiu di savvizza e fannu falliri la sò offerta di gràzzia e savvizza eterna pi iḍḍi stissi e pi l'àutri. Citannu " li tribbù dâ terra ", Gesù mira a li falsi cristiani da cui li tribbù di Israeli avissiru a èssiri estinsi nnô novu pattu. Scuprennu ntô sò ritornu ca s'avìanu priparatu pi ammazzari li sò veri scigghiuti, avrannu sulu raggiuni pi lamintarisi, scuprennusi nimici dû Diu ca avìa a sarvàrili. Li dittagghi dû prugramma di l'urtimi jorna vènunu rivilati sparsi ntê capituli dû libbru di l'Apocalìssi. Ma possu diri ca Ap. 6, 15-16 discrivi la scena nta chisti tèrmini : “ Li re dâ terra, li nòbbili, li capitani, li ricchi, li putenti, ogni schiavu e ogni omu lìbbiru, si ammucciaru ntê grutti e ntê rocci dî muntagni. E iḍḍi dissiru ê muntagni e ê rocci: “Cascati supra di nui e ammucciatici dâ facci di chiḍḍu ca s’assitta supra lu tronu e dâ ràggia di l’Agneddu. ".               
Versu 8 : “ Sugnu Alfa e Omega, dici lu Signuri Diu, ca è, ca era e ca veni, l'Onniputenti . »   
Chiḍḍu ca parra accussì è lu duci Gesù ca attruvau la sò gloria divina ntô celu , iḍḍu è " l' Onniputenti " . Bisogna sulu cunnèttiri stu versu cu chiḍḍu di Apoc. 22, 13-16 pi aviri la prova : “ Iu sugnu l'Alfa e l'Omega, lu primu e l'ùrtimu, l'inizziu e la fini... /... Iu, Gesù, mannai lu me ànghjulu pi tistimuniari sti cosi ntê crèsii. Sugnu la ràdica e la discinnenti di Davide, la stiḍḍa luminosa e dû matina . ” Comu ntô versu 4, Gesù si prisenta sutta l'attribbuti dû Diu criaturi, l'amicu di Mosè, ca si chiama ebbraicu " YaHweh " secunnu Esò.3:14 . Ma vulìssi affirmari ca lu nomi di Diu cancia a sicunna si è iḍḍu ca si chiama o si l'òmini lu chiàmunu : " Iu sugnu " addiventa " Iḍḍu è " ntâ forma " YaHWéH ".                
Nota agghiunciuta ntô 2022 : l'esprissiuni " alfa e omega " riassumi tutta la rivilazzioni uffruta di Diu ntâ sò Bibbia , dâ Genesi 1 â Rivelazzioni 22 . Ma dû 2018, lu significatu prufìticu di " seimila " anni datu ê sei jorna dâ simana fu cunfirmatu senza mettiri ‘n dubbiu lu sò valuri comu sei jorna riali , duranti li quali Diu criò la terra e la vita ca avìa a sustinìri. Ma, mantinennu lu sò significatu prufìticu, chisti sei jorna o " 6000 " anni fìciru pussìbbili difiniri pâ primavìera dû 2030 lu ritornu vitturiusu finali di Gesù Cristu e lu rapimentu dî sò fideli santi. Ntraversu l'esprissiuni " alfa e omega " , Gesù duna ê sò Santi di l'Urtimi Jorni na chiavi ca ci pirmetti di scòpriri lu tempu riali dâ sò secunna vìnnita. Ma fu sulu â primavìera dû 2018 ca capìamu comu usari chisti 6.000 anni, e nzinu ô 28 jinnaru 2022, assuciàrili cu chisti esprissioni : " l'alfa e l' omega ", " l' inizziu e la fini ".             
Versu 9 : “ Iu Giuvanni, to frati e cumpagnu nnâ tribbulazzioni, ntô regnu e nnâ pacienza di Gesù, stava nnâ l’isula chiamata Patmu pâ palora di Diu e pâ tistimunianza di Gesù. »   
Pi nu veru schiavu di Gesù Cristu, chisti tri cosi sunnu ligati : la parti dâ tribbulazzioni, la parti dû regnu e la parti dâ pirsiviranza nna Gesù. Giuvanni tistimunia lu cuntestu aunni ricivi la sò visioni divina. Truvànnulu apparentimenti ndistruttìbbili, li rumani â fini l'isularu 'n esiliu ntâ l'ìsula di Patmu, pi limitari la sò tistimunianza a l'òmini. Ntâ sò vita , non smittìu mai di tistimuniari pâ palora di Diu pi glurificari Gesù Cristu . Ma putemu puru capiri ca Giuvanni fu purtatu a Patmu pi riciviri, 'n tranquillità, la tistimunianza di Gesù ca custituisci la Rivelazziuni, ca ricivi ddà di Diu. 
Nutamu ‘n passaggiu ca li dui autura dî dui prufizzìi Danieli e Rivelazzioni foru prutetti miraculosamenti di Diu ; Danieli fu sarbatu dî denti dî liuni e Giuvanni fu salvatu senza firiti di na vasca d'ogghiu vugghienti. A sò spirènzia ci ‘nzigna 'na lizziuni : Diu differenzia ntra li sò sirvitura pruteggennu ‘n manera putenti e suprannaturali chiḍḍi ca lu glurificanu cchiù assái e prisèntanu l'aspettu ri un modellu ca voli ‘ncuraggiari ‘n particulari. Lu ministèriu prufìticu è quinni disignatu ntâ 1Cor.12,31 comu " la manera cchiù eccillenti " . Ma ci sunnu prufetti e prufetti. Non tutti li prufetti sunnu chiamati pi riciviri visioni o prufizzìi di Diu. Ma tutti l'elitti sunnu esortati a prufìttari, cioè a dari tistimunianza dî virità dû Signuri ô sò vicinu pi purtàrili â savvizza.    
 
 
Visioni di Giuvanni dî tempi avvintisti
Versu 10 : “ Ero ntô Spìritu ntô jornu dû Signuri, e sintìa arrè a mia na vuci forti, comu na trumbetta, ”   
L'espressioni " jornu dû Signuri " ncuraggiarà ntirpritazzioni tragichi. Ntâ sò traduzzioni dâ Bibbia, J. N. Darby non esita a tradùcirila câ palora " Duminica " , ca Diu ritini ca è lu " signu " appassiunatu di " la bestia " guidata dû diavulu ntô Riv. 13, 16 ; Chistu è ‘n diretta opposizzioni ô sò “ signu ” riali , lu sò settimu jornu di riposu santificatu. Etimulòggicamenti, la palora " dumìnica " significa 'nfatti " jornu dû Signuri " , ma lu prubblema veni dû fattu ca didica lu primu jornu dâ simana ô riposu, ca Diu non urdinò mai, avennu di sò parti, santificatu pirpetuamenti lu settimu jornu pi chistu scopu. Allura chi significa veramenti “ lu jornu dû Signuri ” ca si rifirisci nna chistu versu ? Ma la risposta fu già data ntô versu 7 dicennu : “ Eccu, veni cu li nùvuli. » Eccu, lu “ jornu dû Signuri ” miratu di Diu : “ Eccu, vi mannarò Elia lu prufeta prima di l’ arrivu dû granni e tirribbili jornu di YaHWéH . (Mal.3,5)” ; chiḍḍu ca fici l'Avvintismu e li sò tri " aspittatìvi " dû ritornu di Gesù, già cumplitatu cu tutti li cunsiquenzi boni e tinti purtati di chisti tri provi, ntô 1843, ntô 1844 e ntô 1994. Accussì vivennu ntô 94, Giuvanni è traspurtatu dû Spìritu ô stissu principiu dû sò millenni di Gesù. Allura chi c'è " arrè " a iḍḍu ? L'interu passatu storicu di l'era cristiana ; dâ morti di Gesù, 2000 anni di riliggiuni cristiana ; 2000 anni duranti li quali Gesù s'arristau tra li sò scigghiuti, ajiutannuli, ntô Spìritu Santu, a supirari lu mali comu iḍḍu stissu avìa supiratu lu diavulu , lu piccatu e la morti. " La vuci forti " ca si senti " arrè " è chiḍḍa di Gesù ca interveni comu " na trumbetta " , pi avvirtiri li sò scigghiuti e rivilaricci la natura dî trappi riliggiusi diabbòlici ca scuntràru ntâ sò vita nna tutti li " setti " èpuchi ca lu versu appressu chiamarà .                                           
Versu 11 : “ Chi dissi : Chiḍḍu ca vidi, scrivi nta nu libbru e mannalu ê setti crèsii: a Efesu, a Smirna, a Pèrgamu, a Tiatira, a Sardi, a Filadelfia e a Laodicea. » .    
La forma apparenti dô testu pareva prisintari comu indirizzati littirali li città chiamati di l'Asia dô tempu di Giuvanni ; ognunu havi lu sò messaggiu. Ma chistu era sulu n'aspettu ngrannenti ca vulìa mascherari lu veru significatu ca Gesù duna ê sò messaggi. Ntâ tutta la Bibbia, li nomi propri dati a l'òmini hannu nu significatu ammucciatu ntâ sò ràdica , sia ebbraicu, caldeu o grecu. Stu principiu vali puru pî noma greci di sti setti citati. Ogni nomu rivela lu caràttiri di l'èbbica ca rapprisenta. E l'ordini in cui sti nomi sunnu prisintati currispunni all'ordini dû prugressu ntô tempu prugrammatu di Diu. Videmu ntô studiu di Ap. 2 e 3 unni l'òrdini di sti nomi è rispittatu e cunfirmatu , lu significatu di sti setti nomi , ma chiḍḍi dû primu e di l'urtimu , " Efesu e Laodicea ", rivèlanu di iḍḍi stissi, l'usu ca lu Spìritu li fa. Significatu, rispittivamenti, " avviari " e " giudicari li genti ", attruvamu " l'alfa e l'omega, l'iniziu e la fini " , di l'era dâ gràzzia cristiana. Non è na maravigghia ca Gesù si prisintò ntô versu 8, sutta chista difinizziuni : " Sò l'Alfa e l'Omega " . Iḍḍu scrivi accussì la sò prisenza cchî sò schiavi fideli pi tutta l'era cristiana.            
Versu 12 : “ Mi vutai pi vìdiri cu era la vuci ca mi parrava. E quannu mi vutai, vitti setti cannilieri d'oru ,   
L'azzioni di " girari " porta Giuvanni a taliari l' intera era cristiana picchì iḍḍu stissu fu traspurtatu ô mumentu dû gluriusu ritornu di Gesù. Doppu la pricisiuni " arrè " , avemu ccà " Mi vutai " , e n'autra vota , " e, doppu ca mi vutai " ; Lu Spìritu insisti fortimenti nna chistu sguardu versu lu passatu, accussì lu seguimu ntâ sò lòggica. E allura chi vidi Jean ? " Setti cannilieri d'oru " . Ccà ancora na vota la cosa è suspittusa comu li " setti Assimbree " . Picchì lu mudellu " candelieri " era ntô tabbirnàculu ebbraicu e avìa setti rami ca simmulizzavunu già , nsemi , la santificazzioni dô Spìritu di Diu e dâ sò luci. Chista osservazzioni significa ca, comu li " setti Assimbrei " , li " setti cannilieri " simmulizzanu la santificazzioni dâ luci di Diu, ma nta setti mumenti marcati duranti l'intera era cristiana. Lu cannilieri rapprisenta l'eletti di n'època , ricivi l'ogghiu dû Spìritu di Diu di cui dipenni pi illuminari l' eletti câ sò luci.                    
 
 
 
Annunziu di na granni calamità
Versu 13 : “ E ntô menzu dî setti cannilieri c’era unu comu lu Figghiu di l’omu, vistutu di na vistitu nzinu ê pedi, e cinturatu ntê petti cu na cintura d’oru. »  
Ccà accumincia la discrizzioni simmòlica dû Signuri Gesù Cristu. Sta scena illustra li prummisi di Gesù : Luca 17:21 : " Non dicunu : 'Varda ccà' o 'Ddà'." Picchì eccu, lu Regnu di Diu è dintra di voi . » ; Matt.28:20 : “ e ‘nzignànnuli a rispittari tutti li cosi ca vi cumannai. Eccu, sugnu cu voi sempri, nzinu â fini dû munnu. ". Sta visioni è assái simili a chiḍḍa di Danieli 10 unni lu versu 1 la prisenta comu l'annunziu di na " granni calamità " pô sò pòpulu ebbraicu. Chiḍḍa dâ Rivelazzioni 1 annuncia puru na “ granni calamità ” , ma sta vota, pi l’ Assimbrea Cristiana . Lu cunfrontu dê dui visioni è assài edificanti , pirchì li dittagghi sunu adattati a ognunu dê dui cuntesti storici assài diversi. Li discrizzioni simmòlichi ca vènunu prisintati riguardunu Gesù Cristu ntô cuntestu dû sò ritornu gluriusu finali. Li dui " calamità " hannu ‘n cumuni ca sunnu cumplitati â fini dî dui allianzi stabbiliti successivamenti di Diu. Ora cunfruntamu li dui visioni : “... nu figghiu di l’omu ” nna stu versu era “ n’omu ” nna Danieli , picchì Diu non s’avìa ancora ncarnatu nna Gesù. Ô cuntrariu, nna " figghiu di l'omu " attruvamu lu " figghiu di l'omu " ca Gesù chiama sempri quannu parra di iḍḍu stissu ntê Vangeli. Si Diu insistìu accussì assài nna chista esprissiuni , è picchì liggittima la sò capacità di sarvari l'òmini. Ccà è “ vistutu di na vesti longa ”, “ vistutu di linu ” nna Danieli. La chiavi dû significatu di chista vesti longa è data ntô Riv. 7:13-14. È purtatu di chiḍḍi ca mòrunu comu màrtiri pâ vera fidi : “ E unu di l’anziani mi rispunnìu e mi dissi: Chisti ca sunnu vistuti di vistiti janchi, cu sunnu e di unni vennu ? Gli dissi : Signuri, sai. E iḍḍu mi dissi: “Chisti sunnu chiḍḍi ca nisceru dâ granni tribbulazzioni; lavaru li sò vistiti e li fìciru janchi ntô sangu di l'Agneddu. » . Gesù porta " na cintura d'oru ntô pettu " cioè ntô cori, ma " ntê fìmmini ", sìmmuli di forza, nna Danieli. E la " cintura d'oru "                                      » simmulizza la virità secunnu Ef.6,14 : “ Stai quinni, avennu li vostri cinturi 'ntornu â virità ; mettiti lu pettu dâ giustizzia ; ".  Comu Gesù, la virità è onurata sulu di chiḍḍi ca l'amàunu.  
Versu 14 : “ La testa e li capiddi èranu janchi comu la lana, janchi comu la nivi ; li sò occhi èranu comu na ciamma di focu ; »     
Lu jancu, lu sìmmulu dâ purità pirfetta , carattirizza lu Diu Gesù Cristu ca , di cunsiguenza , rifiuta lu piccatu. Ora, l'annunziu di na " granni calamità " pò aviri sulu lu scopu di puniri li piccatura. Chista causa riguarda sia li calamità ca li calamità , quinni attruvamu, ccà e nna Danieli, Diu , lu granni Giudici , ca " l'occhi sunnu comu fiammi di focu ." Lu sò sguardu cunsuma lu piccatu o lu piccaturi, ma chiḍḍu scigghiutu di Gesù scegghi di rinunciari ô piccatu, a diffirenza dû fausu ebbreu e dû fausu cristianu ribbelli ca â fini cunsumarà lu giudizziu di Gesù Cristu. E lu cuntestu finali di chista " calamità " disigna li sò nimici stòrici, tutti idintificati ntê capituli di chistu libbru, e nna chiḍḍu di Danieli. Apo.13 li prisenta a nuatri sutta l'aspettu di dui " armali " idintificati cchî sò nomi " mari e terra " ca disigna la fidi cattòlica e la fidi prutistanti ca ni niscìu , comu suggirisciunu li sò nomi secunnu Gen.1:9-10. Ntô sò ritornu, li dui besti alliati addivèntanu una, uniti pi cummàttiri lu sò Sabbath e li sò seguaci. Li sò nimici sunnu spavintati, secunnu Apoc. 6:16, e nun stannu.           
Versu 15 : “ Li sò pedi èranu comu ramu finu, comu si abbruciassi nta nu furnaci ; e la sò vuci era comu lu sonu di tanti acqui. »    
Li pedi di Gesù sunnu puri comu lu restu dû sò corpu, ma nna chista mmàggini si nquinanu calciannu lu sangu dî piccatura ribbelli. Comu ntô Dan.2:32, " ottoni " , nu mitaḍḍu 'mpuru 'n liga , sìmmulizza lu piccatu. Ntô Riv. 10 :2 lèggimu : “ E avìa ‘n manu nu libbru apertu. Pusi lu pedi drittu supra lu mari , e lu pedi manca supra la terra ; ". Ap. 14 :17-20 duna a sta azzioni lu nomu “ raccolta ” ; nu tema sviluppatu nnâ Isaìa 63. Li “ tanti acqui ” simmulizzanu , nnâ Ap. 17:15, “ pòpuli , multitudini, nazziuna e lingui ” ca fannu n’allianza cu “ la puttana Babilònia la Granni ” ; nomu pâ Chiesa Cattòlica Rumana papali. Chista allianza di l'urtimu minutu li unirà pi oppònirisi ô Sabbath santificatu di Diu. Arrivaru nzinu a dicidiri di ammazzari li sò osservaturi fideli. Putemu quinni capiri li sìmmuli dâ sò giusta ràggia. Ntâ visioni , Gesù mustra ê sò scigghiuti ca la sò unica " vuci " divina pirsunali è cchiù putenti di chiḍḍa di tutti li pòpuli dâ terra misi nzemi.                    
Versu 16 : “ Avìa ntâ manu dritta setti stiḍḍi. Di la vucca niscìu na spada affilata e a dui tagghi ; e la sò facci era comu lu suli ca luciva câ sò forza. »    
Lu sìmmulu dî “ setti stiḍḍi ” tinuti “ ntâ manu dritta ” arricurda lu sò duminiu pirmanenti ca sulu putìa dari la benedizzioni di Diu ; si spissu e massivamenti rivinnicatu sbagghiatu dî sò nimici nfideli. La stiḍḍa è lu sìmmulu dû messaggeru riliggiusu picchì comu la stiḍḍa di Gen. 1:15, lu sò rolu è " illuminari la terra ", ntô sò casu, câ giustizzia divina. Lu jornu dû sò ritornu, Gesù risurgirà ( risurresci , o risurgirà doppu n'annihilazzioni mumentari totali chiamata morti ) li sò scigghiuti di tutti l'èpuchi simmulizzati dî nomi dî setti Assimbree . Nna chistu cuntestu gluriusu, pi iḍḍu e li sò fideli eletti, si prisenta comu " la Parola di Diu " lu cui sìmmulu " di na spada affilata " è citatu nna Ebbrei 4:12. Chista è l'ura quannu sta spata duna vita e morti , secunnu la fidi mustrata a sta palora divina scritta ntâ Bibbia ca Apoc. 11:3 simmulizza comu èssiri “ li dui tistimuni ” di Diu. Nta l'èssiri umani , sulu l'aspettu dâ facci li idintifica e li pirmetti di diffirinziàrili ; È quinni l'elementu di ‘dintificazzioni pi eccillenza. Nna chista visioni, Diu adatta puru la sò facci ô cuntestu miratu. Ntâ Danieli, ntâ visioni, Diu simmulizza la sò facci cu " lampiuni " nu sìmmulu tìpicu dû Diu grecu Zeus, pirchì lu nimicu dâ prufizzìa sarà lu pòpulu sileucidi grecu dû re Antiocu IV , ca cumplitò la prufizzìa ntô - 168. Ntâ visioni dâ sò facci è puru l'Apocalissi brilla ntâ sò forza ." È veru ca st'ùrtimu tintativu di sradicari dâ terra qualegghiè osservaturi dû santu Sabbath divinu custituisci l'apogeu dâ cummattimenta ribbelli a favuri dû rispettu dû " jornu dû suli ‘ncunquistatu " stabbilìtu lu 7 marzu 321 , di l'impiraturi Custantinu I. Stu campu ribbelli truverà davanti a iḍḍu " lu suli dâ giustizzia divina " nta tuttu lu so putiri divinu, e chistu, lu primu jornu dâ primavera 2030.                       
Versu 17 : “ Quannu lu vitti, ci cadìu ê pedi comu mortu. Mi misi la manu dritta, dicennu : “Nun ti scantari !” »    
Riaggìennu accussì, Giuvanni anticipa sulu lu distinu di chiḍḍi ca l'affruntaru quannu turna. Danieli s’avìa cumpurtatu ntâ stissa manera e ntâ tutti dui li casi, Gesù rassicura e rafforza lu sò sirvituri, lu sò schiavu fideli. " La sò manu dritta " cunfirma la sò benedizzioni e ntâ sò fidiltà, a diffirenza dî ribbelli di l'àutru campu, lu scigghiutu nun avi mutivu pi scantari Diu ca veni pi sarvàrilu pi l'amuri. L'esprissioni " nun ti scantari " cunfirma lu cuntestu finali caratterizzatu dû 1843 di stu messaggiu avvintista dû primu àngiulu di Ap. 14, 7: " E dissi cu na vuci forti: Timi Diu, e ci duna gloria : pirchì è arrivata l'ura dû sò giudizziu ; e adurati chiḍḍu ca fici lu celu, la terra, lu mari e li funti d'acqui. » ; cioè, lu Diu criaturi .        
Versu 18 : “ Sugnu lu primu e l'ùrtimu, e lu viventi. Ero mortu ; e eccu, sugnu vivu pi sempri e sempri. Tengo li chiavi dâ morti e di l'Adi. »    
È veru Gesù, lu cunquistaturi dû diavulu, dû piccatu e dâ morti, ca parra nna chisti tèrmini. Li sò palori " lu primu e l'urtimu " cunfirmanu lu messaggiu di l'inizziu e dâ fini dû tempu cummigghiatu dâ prufizzìa, ma ntô stissu tempu , Gesù cunfirma la sò divinità ca detti la vita dû primu all'urtimu dî sò criaturi umani . Chiḍḍu ca “ teni li chiavi dâ morti ” avi lu putiri di dicìdiri cu campa e cu muri. L'ura dû sò ritornu è quannu li sò santi sunnu risurretti ntâ " prima risurrezzioni " riservata ê " morti biniditti ‘n Cristu " secunnu Apoc. 20:6. Evacuamu tutti li miti dî tradizzioni dû cristianèsimu fausu di patrimoniu grecu e rumanu, e capisci ca " la dimora dî morti " è simplicimenti lu terrenu dâ terra ca arricuogghìu li morti trasfurmati 'n pruvulazzu , secunnu chiḍḍu ca è scrittu ntô Gen. 3:19 : " Ntâ sudore dâ facci manciati lu pani, nzinu a quannu non turnarà a terra, di unni foru pigghiati; pirchì tu sì pruvulazzu, e â pruvulazzu turnarài. » . Chisti resti nun sunnu mai cchiù di nuḍḍu usu, picchì lu sò Criatura li risurgirà cu tutta la sò pirsunalità ‘ncisa ntâ sò mimoria divina, ntô corpu cilesti ‘ncurruttibbili (1 Cor. 15, 42) identicu a chiḍḍu di l’ànghjuli ca ristaru fideli a Diu : “ Picchì nnâ risurrezzioni nun sunnu comu l’ànghjuli ca sunnu dati a Diu. Matteu 22, 30 » .               
 
Lu missaggiu prufèticu supra lu futuru è cunfirmatu
Versu 19 : “ Scrivi quinni li cosi ca vitti, li cosi ca sunnu e li cosi ca sunnu doppu: ”   
Nna chista difinizzioni, Gesù cunfirma la cupirtura prufètica dû tempu glubbali di l'era cristiana ca finìsci cû sò ritornu ntâ gloria. Lu tempu apustòlicu si occupa di l'esprissiuni " chiḍḍu ca vitti " e Diu quinni disigna Giuvanni comu nu tistimuni oculari autènticu dû ministru apustòlicu. Assistìu ô " primu amuri " dû Sceltu citatu ntâ Riv. 2:4. "... chiḍḍi ca sunnu " riguarda la fini di chistu tempu apostòlicu aunni Giuvanni arresta vivu e attivu. “ ... e chiḍḍi ca succièrunu doppu di iḍḍi ” si rifirisci a l’eventi riliggiusi ca s’avìssiru a fari nzinu ô tempu dû ritornu di Gesù Cristu, e oltri, nzinu â fini dû settimu millenniu.        
Versu 20 : “ lu misteri dî setti stiḍḍi ca vitti ntâ me manu dritta, e dî setti cannilieri d'oru. Li setti stiḍḍi sunnu l'ànghili dî setti Crèsii, e li setti candelieri sunnu li setti Crèsii. » .   
“ L’ànghili dî setti Assimbrei ” sunnu li scigghiuti di tutti chisti setti èpuchi. Picchì la palora " ànghjulu ", dû grecu " aggelos ", voli diri missaggeru, e disigna l'ànghjuli cilesti sulu si la palora " cilesti " lu spicìfica. Â stissa manera, li " setti cannilieri " e li " setti Assimbrei " suspittati ntô me cummentu sunnu ccà uniti. Lu Spìritu quinni cunfirma la me ntirpritazzioni : li " setti cannilieri " rapprisentunu la santificazzioni dâ luci di Diu ntê setti èpuchi disignati dî nomi dî " setti Assimbrei ".                 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelazzioni 2 : L' Assimbrea di Cristu 
dû sò lanciu nzinu ô 1843
 
Ntô tema dî littri , attruvamu ntô Riv. 2, quattru messaggi ca miranu ô tempu ntra lu 94 e lu 1843 , e ntô Riv . 3, tri messaggi ca cumprènninu lu tempu dû 1843-44 ô 2030. Nutamu cu ntiressi chista pricisiuni rivilanti riguardanti li nomi dî primi la me : " unch , e genti giudicati ; l'inizziu e la fini di l'èpuca dâ gràzzia cristiana. Ntô Riv. 2, â fini dû capitulu, lu Spìritu evoca l' iniziu dû " tema avvintista dû ritornu di Cristu" ca mira â data 1828 pri-stabbilita nna Dan 12:11. Puru, nnâ succissioni dû tempu, l'iniziu dû capìtulu 3 dâ Rivelazzioni pò èssiri liggittamenti lijatu â data dû 1843 ca signò l'iniziu dâ prova di fidi avvintista. Arriva nu messaggiu apprupriatu pi sanziunari la fidi prutistanti pruvata : " Tu sì mortu ." Chisti spiegazzioni erunu nicissari pi cunfirmari la cunnissioni dê messaggi chê dati stabbiliti nta Danieli. Ma la visioni dâ Rivelazziuni porta rivelazziuni supra l'iniziu di l'era cristiana ca Danieli non sviluppàu . Li littri o li messaggi ca Gesù indirizza ê sò sirvitura nna tutta la nostra era dissipanu l'incomprensioni riliggiusa di l'illusioni fausi e ingannanti ca riguardunu na multitudini di cridenti cristiani. Ccà attruvamu lu veru Gesù cchî sò richiesti liggìttimi e li sò rimproveri sempri giustificati. Li quattru littri di Apo.2 miranu , succissivamenti , quattru pirìudi situati ntra lu 94 e lu 1843.             
 
1° pirìudu : Efesu 
Ntô 94, l' ùrtimu tistimoni dû lanciu di l' Assimbrea di Cristu
Versu 1 : “ E all'ànghjulu dâ chiesa di Efesu scrivi : Chisti cosi dici chiḍḍu ca teni li setti stiḍḍi ntâ manu dritta, ca camina ntra li setti candelieri d'oru : ”   
Cû nomu Efesu , dâ prima traduzzioni dû grecu " Efesi " ca voli diri lanciari, Diu parra ê sò sirvitura dû tempu dû lanciu di l' Assimbrea di Cristu , ntô tempu di l'impiraturi rumanu Dumizzianu (81-96) . Lu Spìritu quinni mira ô tempu quannu Giuvanni ricivi di Diu la rivilazziuni ca ci discrivi. È l'ùrtimu apòstulu ca ristau miraculosamenti vivu e rapprisenta, sulu, l'ùrtimu tistimoni oculari dû lanciu di l' Assimbrea di Gesù Cristu. Diu ricurda lu sò putiri divinu ; È sulu iḍḍu ca " teni ntâ manu dritta " , sìmmulu dâ sò benedizzioni , la vita dî sò scigghiuti , li " stiḍḍi ", li cui òpiri giudica , li frutti dâ sò fidi. A sicunna dû casu, benedici o ammalizza. Diu " camina " , capisci ca avanza ntô tempu dû sò pruggettu accumpagnannu , ginirazzioni doppu ginirazzioni , la vita dî sò scigghiuti e l'eventi dû munnu ca urganizza o cummatti : " e 'nzignalli a ossirvari tuttu chiḍḍu ca ti cumannai. Eccu, sugnu cu voi sempri, nzinu â fini dû munnu. Matteu 28, 20 » . Finu â fini dû munnu, li sò scigghiuti hannu a fari l’òpiri ca ci priparò ‘n anticipu : “ Picchì nuiautri semu la sò òpira, criati ‘n Cristu Gesù pi l’òpiri boni, ca Diu priparò ‘n anticipu, accussì ca caminamu nta chisti. Ef.2,10» . E iḍḍi hannu a adattàrisi ê cunnizzioni particulari richiesti pi ognuna dî setti èpochi. Picchì la lizziuni data nna “ Efesu ” s'applica a tutti li setti èpuchi ; li " setti stiḍḍi tinuti ntâ manu dritta " pò lassari cadiri e cadiri pi terra, chiḍḍi ca riguardunu li cristiani ribbelli. Tieni presenti ca nu " cannilieri " è utili sulu quannu duna luci, e pi dari luci havi a èssiri chini d'ogghiu, nu sìmmulu dû Spìritu divinu.                       
Versu 2 : “ So’ li tò òpiri, lu tò travagghiu e la tò pacienza. So ca non si ponnu suppurtari li genti mali; chi hai pruvatu chiḍḍi ca dicunu ca sunnu apòstuli e nun sunnu, e li hai truvati bugiardi; »    
Accura ! Li tempi di coniugazziuni dî verbi sunnu assài mpurtanti , picchì ditirminanu lu mumentu miratu di l'era apostòlica. Nta stu versu lu verbu cuniugatu ntô tempu prisenti si rifirisci a l'annu 94, mentri chiddi ntô tempu passatu si rifirìscinu ô tempu dî pirsicuzzioni nflitti di lu mpiraturi rumanu Niruni, tra l'anni 65 e 68. 
Ntô 94, li cristiani amavanu la virità ca era ancùora intatta e indistorta , e odiàvanu li pagani " malvagi " , suprattuttu tra iḍḍi li rumani duminanti dû tempu . C'è na raggiuni pi chistu, vali a diri ca l'apòstulu Giuvanni è ancùora vivu accussì comu tanti àutri tistimuni antichi dâ virità 'nsignata di Gesù Cristu. Li " minzogni " sunnu accussì facilmenti smascherati. Picchì nta ogni èpuca li erbi non cunvirtiti cercanu di ammiscarisi cû granu bonu, picchì la paura di Diu è ancora granni, e lu messaggiu dâ savvizza è siducenti e attraenti. Introdùciunu idèi fausi ntâ duttrina. Ma ntâ prova di l'amuri pâ virità, fallisciunu e sunnu smascarati di l'eletti veramenti illuminati . Â stissa manera , riguardu lu passatu di l'era apostòlica, " tu l'hai pruvatu ", lu Spìritu ricurda comu la prova dâ morti fici cadiri li màschiri ngrannenti dî fausi cristiani , li veri " bugiardi " mirati nna chistu versu, tra lu 65 e lu 68, quannu Neruni cunsignàu lu Sceltu di Cristu ô sò offeroast a Roma. Ma affirmamu ca Gesù evoca chistu zelu di n'època passata.         
Versu 3 : “ ca hai pirsiviranza, ca patisti pû me nomu e non ti stanchi. »   
Ccà ancora, attenti ê tempi dî cuniugazzioni dî verbi ! 
Si la tistimunianza dâ pirsiviranza è ancora prisirvata, chiḍḍa dû soffrimentu non è cchiù. E Diu è obbligatu a ricurdari l'accettazzioni dû soffrimentu ca fu manifestata e subblimamenti onurata circa 30 anni prima, tra lu 65 e lu 68 , quannu lu rumanu assetatu di sangu, Neruni, cunsignàu li cristiani â morti , uffruti comu spittàculu , ô sò pòpulu pirversu e curruttu . Fu sulu nna chistu mumentu ca lu campu Sceltu " suffrìu " ntô sò " nomi " e "nun si stancàu ".       
Versu 4 : “ Com’è gghiè, haiu chistu contra di te, ca lassai lu to primu amuri. »   
A minaccia suggirìta addiventa cchiù pricìsa e veni cunfirmata. Nna chistu pirìudu li cristiani èrunu fideli, ma lu zelu dimustratu sutta Neruni s'avìa 'ndibbulìtu o non esistìa cchiù ; chiḍḍu ca Gesù chiama " pirdiri lu primu amuri " , suggiriennu accussì pô tempu 94, l'esistenza di nu secunnu amuri, assài nfiriuri ô primu .   
Versu 5 : “ Ricurdativi di unni cascasti, pintiti e faciti li primi òpiri: altrimenti ti vèniu e ti sguassarò lu candelieri dû so postu, a menu ca non ti pintissi. »   
Lu sulu rispettu o lu sulu ricanuscimentu dâ virità non porta la savvizza. Diu richiedi cchiù di chiḍḍi ca sarba pi farili sò cumpagni pi l'eternità. La cridenza ntâ vita eterna cumporta la svalutazzioni dâ prima vita. Lu messaggiu di Gesù arresta sempri lu stissu secunnu Matteu 16,24 nzinu a 26 : “ Allura Gesù dissi ê sò discìpuli: Si qualchidunu voli vèniri appressu a mia, nigassi a iḍḍu stissu, pigghia la sò cruci e mi segui. Picchì chiḍḍu ca voli sarvari la sò vita la pirdirà, e chiḍḍu ca pirdi la sò vita pi mia la truvarà. Picchì chi servi a n’omu si guadagna tuttu lu munnu e pirdi la sò ànima? O chi duna n’omu ‘n canciu dâ sò ànima? "La minazza di pigghiari lu sò Spìritu , simmulizzatu dû " candelieri ", mustra ca, pi Diu, la vera fidi è luntanu di èssiri na sìmprici etichetta attaccata a n'ànima. A l'èbbica di Efesu lu candelieri simmòlicu dû Spìritu di Diu era ntô Urienti, a Girusalemmi unni nascìu la fidi cristiana e ntê crèsii funnati di Paulu ntâ Grecia e ntâ Turchìa attuali Lu centru riliggiusu prestu si trasfirirà a Occidenti e principarmenti a Roma n Italia.      
Versu 6 : “ Eppuru chistu hai: odi l’òpiri dî Nicolaiti, ca odiu puru iu. »   
Nnâ sta littra, li rumani sunnu chiamati simmòlicamenti , doppu " li malvagi " : " li nicolaiti ", ca voli diri, pòpulu vitturiusu o pòpulu dâ Vittoria , cioè li duminatura dû tempu . Ntô grecu, lu tèrmini " Nike " è lu nomu dâ vittoria pirsunificata. Quali sunnu allura “ l’òpiri dî Nicolaitani ” odiati di Diu e dî sò eletti ? Paganismu e sincritismu riliggiusu. Onoranu na para di divinità pagani, li cchiù granni dî quali hannu nu jornu dâ simana didicatu a iḍḍi . Lu nostru calindariu attuali, ca attribbuisci ê setti jorna dâ simana li nomi dî setti stiḍḍi, pianeti o stiḍḍa dû nostru sistema sulari, è n'eredità diretta dâ riliggiuni rumana. E lu cultu dû primu jornu didikatu ô " Suli ‘ncunquistatu " dunarà nnô tempu, a cuminciari dû 321, na raggiuni particulari ô Diu criaturi pi odiari li " òpiri " riliggiusi dî rumani.               
Versu 7 : “ Chiḍḍu ca havi n’aricchia, asculta chiḍḍu ca lu Spìritu dici ê crèsii : a chiḍḍu ca vinci ci dunarò di manciari di l’àrvuru dâ vita, ca è ntô menzu dû paradisu di Diu. »    
Dui messaggi nna chistu versu pàrrunu dû tempu tirrestri dâ vittoria, " chiḍḍu ca vinci ", e dû tempu cilesti dâ sò ricumpenza.  
Sta fòrmula è l'ùrtimu messaggiu ca Gesù s'arrifirìsci ê sò sirvitura di una dî setti èbbichi mirati dâ prufizzìa. Lu Spìritu l'adatta ê cunnizziuni particulari di ogni èpuca. Chiḍḍu di Efesu signa l'iniziu dû tempu cummigghiatu dâ prufizzìa, quinni Diu ci prisenta la savvizza eterna sutta forma di l'iniziu dâ storia tirrestri. L'immaggini di Gesù fu evocata ddà sutta chiḍḍa di l'àrvuru dâ vita dû jardinu tirrestri ca Diu avìa criatu pi mettiri ddà l'omu nnuccenti e puru. Riv. 22 prufizzia chista ristauru di n'Eden rinnuvatu pâ felicità di l'eletti vitturiusi ntâ nova terra. La furmula prisintau prioccupazzioni ogni vota n'aspettu dâ vita eterna uffruti di Gesù Cristu sulu ê so scigghiuti.
 
Secunna èbbica : Smirna 
Ntra lu 303 e lu 313, l' ùrtima pirsicuzzioni “ ‘ mpiriali ” rumana  
Versu 8 : “ E all'ànghjulu di l' assimbrea di Smirna scrivi : Chisti cosi dici lu primu e l'ùrtimu, ca era mortu e riturna vivu : ”    
Cû nomu " Smirna " dâ secunna littra, tradotta dâ palora greca " smurna " ca significa " mirra ", Diu mira ô tempu di na pirsicuzzioni tirribbili guidata di l'impiraturi rumanu Dioclezianu . " La mirra " è nu prufumu ca prufumava li pedi di Gesù pocu prima dâ sò morti e ca ci purtaru comu uffritta â sò nascita dî Magi ca vinìanu di l'Est . Gesù riscopri nna chista prova lu zelu dâ fidi vera ca non truvò cchiù ntô 94. Chiḍḍi ca accunsentunu di muriri ntô sò nomi hannu a sapiri ca Gesù cunquistàu la morti, e ca n'àutra vota vivu, sarà capaci di risurgirili comu fici pi iḍḍu stissu. La prufizzìa è indirizzata sulu ê cristiani, di cui Gesù stissu è lu " primu " rapprisintanti . Assimilannu la sò pirsuna â vita dî sò sirvitura, iḍḍu sarà rapprisintatu puru di l '" ùrtimu " cristianu .                  
Versu 9 : “ So’ la tò tribbulazzioni e la tò puvirtà (puru si sì riccu), e la blasfemia di chiḍḍi ca dìcinu ca sunnu ebbrei e nun sunnu, ma sunnu na sinagoga di Satana. »   
Pirsicutati dê rumani, li cristiani foru privati ​​dê soi prupietà e cchiù spissu foru ammazzati. Ma chista puvirtà matiriali e carnali li renni spiritualmenti ricchi nnî criteri dâ fidi dû giudizziu di Diu. D'autra banna, non ammuccia lu sò giudizziu e rivela , in termini assài chiari , lu valuri ca duna â riliggiuni ebraica ca rifiutàu lu standard divinu dâ savvizza , non arricanuscennu Gesù Cristu , comu lu Messia prufizziatu dî Sacri Scritturi. Abbannunati di Diu, l'ebbrei sunnu pigghiati ô cumannu dû diavulu e dî sò dimònii e addivèntanu pi Diu e li sò veri eletti, " na sinagoga di Satana ". 
Versu 10 : “ Nun avìri paura di chiḍḍu ca stai pi suffriri. Eccu, lu diavulu mittirà quarchi d'unu di voi 'n carciri pi èssiri pruvati, e avràti tribbulazzioni pi deci jorna. Sii fideli nzinu â morti, e ti dò la curuna dâ vita. »   
Nna stu versu , lu diavulu è chiamatu Dioclezianu, stu crudili mpiraturi rumanu chî so " tetrarchi " assuciati avìa n'odiu forti contra li cristiani ca vulìa sterminari . A pirsicuzzioni annunciata o " tribbulazzioni " durò pi " deci jorna " o " deci anni " ntra lu 303 e lu 313 . A quarchi d'unu di iḍḍi ca foru " fideli nzinu â morti " comu màrtiri assài biniditti , Gesù ci darà " la curuna dâ vita " ; la vita eterna è lu signu dâ sò vittoria.                
Versu 11 : “ Chiḍḍu ca havi n’aricchia, asculta chiḍḍu ca lu Spìritu dici ê crèsii : Chiḍḍu ca vinci nun sarà firìtu dâ secunna morti. »    
Lu messaggiu dâ fini di l'època havi comu tema : la morti. Sta vota, lu Spìritu evoca la savvizza ricurdannu ca chiḍḍi ca non accittunu la prima morti dû martiriu pi Diu, hannu a suffriri, senza putiri scappari di chista, " la sicunna morti " dû "lacu di focu " di l'urtimu giudizziu. Na “ secunna morti ” ca nun nfruenzarà li eletti picchì avrannu trasiuti nnâ vita eterna pi sempri.       
 
3° pirìudu : Pèrgamu 
Ntô 538, l' instaurazzioni di Roma lu riggimi papali
Versu 12 : “ E all'ànghjulu di l'assimbrea di Pèrgamu scrivi : Chisti cosi dici chiḍḍu ca havi la spata a dui tagghi: ”   
Cû nomu di Pèrgamu , Diu evoca lu tempu di l'adulteriu spirituali . Ntô nomu Pèrgamu , du' radici grechi , " pérao, e gamos ", si tradùciunu comu " tragressu dû matrimoniu ". Chista è l’ura fatali di l’iniziu dî sfurtuna ca colpirànu li pòpuli cristiani nzinu â fini dû munnu. Mirannu â data 313, l’ era pricidenti suggirìu l’ ascesa dû putiri e dû guvernu paganu dû ‘mpiraturi Custantinu I , figghiu dû tetrarca Custanziu Cloru, e vitturi supra Massenziu. Pi dicretu 'mpiriali dû 7 marzu 321, abbannunò lu riposu simanali dû santu Sabbath dû settimu jornu divinu , lu nostru attuali sàbbutu, prifirennu mmeci lu primu jornu didicatu, allura, ô cultu paganu dû Diu sulari, lu " Sol Invictus ", lu "Sol Invictus". Ubbidiennu a iḍḍu, li cristiani cummatteru l'" adulteriu spirituali " , ca dô 538 in poi addivintàu la norma ufficiali dô papismu rumanu ligatu all'era di Pergamu . Li cristiani nfideli sèguinu Vigiliu, lu novu capu riliggiusu nstauratu di lu mpiraturi Giustinianu I Stu schematuri apprufittò dâ so’ relazzioni cu Teodora, a prustituta maritata cû ‘mpiraturi, pi ottèniri stu postu papali ingrannutu dû so’ novu putiri riliggiusu universali, cioè cattòlicu . Quinni, cû nomu di Pèrgamu , Diu dinunzia la pràtica dâ " Duminica " , nu novu nomu e causa di n'adulteriu spirituali , sutta lu quali l'ex " jornu dû suli " riditatu di Custantinu continua a èssiri onuratu di na chiesa cristiana rumana . Affirma di èssiri Gesù Cristu e lu rivendica , cû tìtulu dû sò capu papali , " vicariu dû Figghiu di Diu " (Sustituzzioni o sustitutu dû Figghiu di Diu), 'n latinu " VICARIVS FILII DEI " , lu nùmmaru di littri dû quali è "                       666 » ; nu nùmmaru coerenti cu chiḍḍu ca Ap. 13:18 attribbuisci a l'elimentu riliggiusu di " la bestia ". L'era chiamata Pèrgamu quinni accumincia cû regnu papali ‘ntulliranti e usurpanti ca ci leva a Gesù Cristu, lu Diu onniputenti ‘ncarnatu , lu sò tìtulu di Capu di l' Assimbrea , secunnu Dan.8:11 ; Ef.5,23: “ Picchì lu maritu è ​​lu capu dâ mugghieri, comu Cristu è lu capu dâ Chiesa: e iḍḍu è lu Salvaturi dû corpu. » Ma stà attenti ! Chista azzioni è ispirata di Diu stissu. Ntâ rialtà , fu iḍḍu ca si ritirò e cunsignò ô riggimi papali la fede cristiana, ca avìa addivintatu ufficialmenti nfideli. L' impudenza di stu riggimi, dinunziata a Dan . 8:23, va 'nzinu a farilu pigghiari l'iniziativa pi " canciari li tempi e la liggi " stabbilita di Diu, pirsunalmenti , secunnu Dan.7:25 . E puru , ignurannu lu sò avvirtimentu di non chiamari spiritualmenti nuḍḍu èssiri umanu " patri " , iḍḍu stissu s'adurau sutta lu tìtulu di " Patri Santissimu ", elevannusi accussì supra lu Diu criaturi-liggislaturi, e nu jornu lu scoprirà ca è gratificanti : " E nun chiamari l'omu tò patri; pirchì unu è lu vostru Patri, ca è ntô celu. (Matteu 23, 9) » . Chistu re umanu avi succissuri attraversu cui lu riggimi e li sò eccessi continuaru nzinu ô jornu dû giudizziu prugrammatu dû cchiù granni, cchiù forti e cchiù giustu, lu veru " Santu Patri Celesti ".                        
Lu ‘mpiraturi Giustinianu I stabbilìu quinni stu riggimi riliggiusu ca Diu cunzidirava “ adulteriu ” versu di iḍḍu. L'impurtanza di l'indignazzioni havi quinni a èssiri signata e 'ncisa ntâ storia. Ntô 535 e ntô 536, duranti lu sò regnu, ci foru dui gigantischi eruzzioni vulcànichi ca scuraru l'atmusfera e causaru n'epidemia di pesti murtali ntô 541 ca non scumparìu nzinu ô 567 , cu nu piccu d' attaccu ntô 592. .  
Versu 13 : “ So’ unni stai, so’ ca c’è lu tronu di Satana. Tu tèni fermu lu me nomu e non nigasti la me fidi, puru ntê jorna di Antipa, lu me tistimuni fideli, ca fu ammazzatu ntra di voi, unni sta Satana. »   
La prufizzìa enfatizza lu " tronu " e lu postu dâ sò posizzioni pâ sò fama e l'unuri ca li piccatura ci pàgghiunu ancora oggi . È n'àutra vota " Roma " ca sta ripigghiannu lu sò duminiu , sta vota sutta chistu aspettu riliggiusu falsamenti cristianu e interamenti paganu. Chiḍḍu ca dici di èssiri lu sò " sustitutu " (o vicariu) , lu papa, non otteni mancu di Diu ca s'arrifirisci pirsunalmenti a iḍḍu. Lu riciventi dâ prufizzìa è nu scigghiutu, non nu cadutu, né n'usurpaturi ca glurifica li riti pagani. Chistu postu autu dâ fede cattòlica rumana havi lu so tronu papali a Roma , ntô Palazzu Latiranu ca Custantinu I uffrìu ginirusamenti ô viscuvu di Roma . Stu Palazzu Latiranu s'attrova supra lu Munti Caelia, una dê " setti collini di Roma " ca s'attrova ntô sud-est dâ città ; lu nomu Caeliu voli diri : celu. Chista cullina è la cchiù longa e cchiù granni dê setti , nta l'aria. Vicinu â Crèsia Laterana, ca rapprisenta ancora oggi , pô papatu e lu sò cleru, la crèsia cattòlica cchiù mpurtanti dô munnu, s'attrova l'ubbiliscu cchiù granni ca esisti a Roma, unni ci sunu 13 , arrivannu a n'autizza di 47 metri. Scupertu sutta 7 metri di terra e ruttu nta tri parti, fu misa 'n attu ntô 1588 dô Papa Sistu V ca , ntô stissu tempu , urganizzau lu duminiu dô Statu Vaticanu ntâ l'era prufìtica succissiva chiamata Tiatira . Chistu sìmmulu dô cultu sulari eggizzianu havi na granni iscrizzioni ntâ stela ca lu porta , arricurdannu l'offerta di Custantinu. Infatti , fu sò figghiu Custanzu II ca , doppu la morti di sò patri , lu purtò di l'Eggittu a Roma , in parti pi suddisfari nu disiu di sò patri ca lu vulìa purtari a Custantinopuli . Sta didicazzioni â gloria di Custantinu I            è cchiù duvutu ô disiùriu di Diu ca ô figghiu di Custantinu. Picchì tuttu l'obeliscu cû sò piedistallu àutu cunfirma lu ligami prufizziatu , ca fa di Custantinu I l' autorità civili ca stabbilisci lu restu dû " jornu dû suli " , e lu papa, all'èbbica nu sìmprici viscuvu dâ chiesa cristiana di Roma, l'autorità riliggiusa improsa na , lu " ' s jornu. Ntâ summità di chistu ubeliscu ci sunu quattru sìmmuli rivelaturi ca sèguinu l'unu l'autru nta chistu ordini ascendenti : 4 liuni assittati supra lu so puntu, urientati versu li quattru punti cardinali , supra li quali sunu quattru muntagni surmuntati dê raggi sulari , e supra chistu gruppu dumina na cruci cristiana. Puntatu ê quattru punti cardinali, lu sìmmulu dê liuni ìnnica la rialtà ntâ sò forza univirsali ; chi cunfirma la sò discrizzioni rivilata ntô Dan. 7 e 8 . Ap. 17:18 cunfirmarà dicennu supra Roma : “ E la fìmmina ca vitti è chiḍḍa granni città, ca regna supra li re dâ terra. » Inoltri, lu cartucciu eggizzianu 'ncisu supra l'obeliscu evoca " lu disiu impuru ca nu re s'arrifirisci a Ammon " lu Diu dô suli. Tutti chisti cosi rivèlanu la natura riali dâ fidi cristiana ca duminò a Roma di Custantinu I, cioè di lu 313, la data dâ sò vittoria. Chistu obeliscu e li sìmmuli ca porta tistimunianu dô " successu " dô sirvituri dô diavulu prufizziatu ntâ Dan 8:25, ca , attraversu Custantinu I , arrinisciu a dari â fidi cristiana l'apparenza di nu sincritismu riliggiusu fermamenti cundannatu di Diu nta Gesù Cristu. Riassumìu lu messaggiu di sti sìmmuli : “ cruci ” : fidi cristiana ; “ raggi sulari ” : cultu sulari ;                          “ muntagni ” : putiri tirrestri ; “ quattru liuni ” : rialità e forza univirsali ; " obeliscu " : Eggittu, piccatu , dâ ribbellioni dô farauni di l'Esodu, e pô piccatu ca custituisci lu cultu idolatricu dô Diu dô suli Amon. Diu attribbuisci sti criteri â fidi cattòlica rumana sviluppata di Custantinu I E a sti sìmmuli, dô cartucciu eggizzianu, agghiunci lu sò giudizziu supra l'impegnu riliggiusu dê viscuvi di Roma, ca cunsidira tutti dui mpuri ; Sunnu già chiamati " papi " dî frati riliggiusi dâ citati. L'associazzioni dâ fidi cristiana cû cultu sulari già praticatu e onuratu dû stissu Custantinu , è all'urìggini di na tirribbili maldizzioni ca l'umanità pagarà , cuntinuamenti, nzinu â fini dû munnu. Stu tronu latiranu nun è rivalizzatu di li ‘mpiratura rumani , picchì di Custantinu I , nun càmpanu cchiù a Roma , ma nnâ l’Est dû ‘mperu , a Custantinopuli. Quinni , ignurannu la rivelazziuni prufètica data di Gesù Cristu a Giuvanni, na multitudini d'èssiri umani sunnu vittimi dû cchiù granni 'ngannu riliggiusu di tutti li tempi. Ma la sò ignuranza è culpabbili picchì non amanu la virità e sunnu accussì , di Diu stissu , cunsignati ê minzogni e ê minzogni di ogni tipu. La mancanza d'istruzzioni dî pupulazzioni dû pirìudu di Pèrgamu spiega lu successu dû riggimi papali mpustu e appujatu dî succissivi mpiratura rumani di l'èbbica Chi nun ‘mpidisci a arcuni veri funzionari eletti di rifiutari e rifiutari sta nova autorità illeggittima ; chi porta Gesù a arricanùscirili comu li sò veri sirvitura. Siccomu fu fatta la localizzazzioni rumana di l'eletti, nota ca lu Spìritu s'attruvava ddòcu ntâ 538 sirvitura ca mantinìunu la fidi ntô nomu di Gesù mentri onuravanu la Duminica . Comunque, nta chistu postu a Roma , l'urtimi martiri o " tistimoni fideli " foru visti sulu ntô tempu di Neruni , ntô 65-68 e ntâ chiḍḍu di Dioclezianu tra lu 303 e lu 313 . Mirannu â citati di Roma, lu Spìritu richiama la fidiltà di "                           Antipa ” lu sò “ tistimuni fideli ” dî tempi passati. Stu nomu grecu voli diri : contra tutti. Pari disignari l'apòstulu Paulu, lu primu annunziaturi dû Vangelu di Gesù Cristu nta sta cità unni murìu martiri, dicapitata, ntô 65, sutta lu mpiraturi Neruni. Diu cuntesta quinni lu titulu falsu e ingannanti di “ vicariu dû Figghiu di Diu ” dî papi. Lu veru vicariu era lu fideli Paulu, e non lu nfideli Vigiliu, e mancu nuḍḍu dî sò succissuri.      
Lu criaturi onniputenti Diu ha incisu ntâ natura li mumenti mpurtanti dâ storia riliggiusa di l'era cristiana ; voti quannu la maldizzioni pigghia nu caràttiri ‘ntensu cu cunsiguenzi gravi pô pòpulu cristianu. Già duranti lu sò ministru tirrestri, Gesù Cristu detti ê sò dùdici apòstuli maravigghiati e maravigghiati la prova dâ sò padrunanza di na timpesta ntô Lagu di Galilea ; na timpesta ca calmò nta n’istanti, supra li sò ordini. Duranti la nostra era, lu pirìudu tra lu 533 e lu 538 pigghiàu stu caràttiri particularmenti ammalatu, picchì stabbilennu lu riggimi papali di parti di l'impiraturi Giustinianu I , Diu vulìa puniri li cristiani ca ubbidivanu ô dicretu prumulgatu di l'impiraturi Custantinu I , ca rinnìu obbligatoriu lu primu jornu di Marce dû " 321. Nna stu pirìudu ammalatu di iḍḍu, Diu pruvucò lu risvegghiu di dui vulcani ca asfissiaru l'emisferu nord dû pianeta e lassaru tracci nna l'emisferu miridiunali puru nzinu all'Antartidi. Quarchi misi di distanza, situata a li estremità opposti di l'equaturi, la diffusioni dû buiu fu assái efficaci e assái murtali. Miliardi di tunnillati di pruvulazzu si diffusiru ntâ l'atmusfera, privannu li genti dâ luci e dî sò soliti culturi alimintari. Lu Suli ô sò zèniti uffrìu la stissa luci dâ luna china ca scumparìu completamenti. Li storici nutaru chista tistimunianza secunnu la quali l'esercitu di Giustinianu ripigghiau Roma di l'Ostrogoti duranti na timpesta di nivi ntâ mità di lugliu. Lu primu vulcanu chiamatu " Krakatoa " s'attrova nta l'Indunesia e si risvegghiò nta l'uttùviru 535 cu na magnitùdini 'nimmagginabbili, trasfurmannu n'aria muntagnusa di 50 km nta na zona marittima. E lu secunnu, chiamatu " Ilopango " s'attrova nnâ l'Amèrica Cintrali e scuppiò nnô frivaru dû 536.        
Versu 14 : “ Com’è gghiè, haiu na para di cosi contra di tia, picchì hai ddà chiḍḍi ca tèninu la duttrina di Balaam, ca ‘nzignò a Balac a jittari n’incidenti davanti ê figghi di Israeli, a manciari cosi sacrificati a l’ìduli e a fari la furnicazzioni. »    
Lu Spìritu discrivi la situazzioni spirituali stabbilita a Roma. Dô 538, li fideli funzionari eletti dû tempu assistìru â stabbilimentu di n'autorità riliggiusa ca Diu paragona ô prufeta " Balam " . Chistu omu sirvìu a Diu ma si lassàu èssiri siduttu di l'attrazzioni dû guadagnu e dî beni tirrestri ; tutti li cosi cunnivisi dû riggimi papali rumanu. Inoltri, " Balam " pruvucò la ruvina di Israeli rivilannu a " Balak " li mezzi cu cui putìa farilu cadiri : bastava pi spincirilu a accittari li matrimoni tra ebbrei e pagani ; cosi ca Diu cundannava fortimenti. Paragunannulu a “ Balam ” , Diu ci duna nu ritrattu robot dû riggimi papali. Lu scigghiutu allura capisci lu significatu di l'azziuni ca Diu stissu fa fari lu diavulu e li sò cumpagni cilesti e tirrestri. La maldizzioni dâ chiesa cristiana si basa supra l'adozzioni dû paganu " jornu dû suli ‘ncunquistatu " , ossirvatu dô 321 dê cristiani ‘nfideli. E lu riggimi papali, comu “ Balam ” , travagghierà pâ sò caduta e ‘ntinsificarà la sò maldizzioni divina. " Li carni sacrificati a l'ìduli " sunnu sulu l'immaggini paragunata ô " jornu dû suli " paganu . Roma porta lu paganèsimu ntâ riliggiuni cristiana. Ma chiḍḍu ca avissi a capiri è ca sunnu dâ stissa natura e portunu sutta lu giudizziu di Diu li stissi cunsiquenzi gravi ... Ancora cchiù picchì li maldiciuni ginirati dû " Balaam " di l'era cristiana cuntinuarunu nzinu â fini dû munnu, signata dû gluriusu ritornu di Gesù Cristu. L'infideltà dî cristiani è puru paragunata a chiḍḍa di l'ebbrei ca si dèsiru â " impurità " doppu ca Diu li fici ascultari li sò deci cumannamenti. Ntra lu 321 e lu 538, li cristiani nfideli agìru comu a iḍḍi. E chista azzioni cuntinua ancora oggi.                         
Versu 15 : “ Accussì puru voi aviti chiḍḍi ca tèninu la duttrina dî Nicolaitani. »   
Nna stu messaggiu , lu nomi dî “ Nicolaiti ” citati a Efesu ricumpari nta sta littra. Ma " l'òpiri " ca li riguardunu a Efesu ccà addivèntunu " la duttrina " . Arcuni rumani infatti , di Efesu , addivintaru cristiani , poi cristiani nfideli dô 321, e chistu , nna na manera riliggiusa ufficiali dô 538 , onorannu la " duttrina " papali cattòlica rumana .          
 Versu 16 : “ Pintitivi quinni; altrimenti vi vèniu prestu , e cummattìu contra di iḍḍi câ spada dâ me vucca. »   
Evocannu " lu cummattimentu " guidatu dâ sò " Parola " , " la spata dâ sò vucca " , lu Spìritu pripara lu cuntestu dû quartu messaggiu ca arriva. Sarà chiḍḍu dû XVI sèculu , unni la Bibbia, la sò santa palora scritta, li sò “ dui tistimuni ” secunnu Apoc. 11:3, prupagarà la virità divina e smascherà la falsa fidi cattòlica rumana.        
Versu 17 : “ Chiḍḍu ca havi n’aricchia, asculta chiḍḍu ca dici lu Spìritu ê crèsii: a chiḍḍu ca vinci ci dunarò na parti dâ manna ammucciata e ci dunarò na petra janca ; e supra la petra è scrittu nu nomu novu, ca nuddu sapi tranni chiḍḍu ca lu ricivi. »    
Comu sempri, lu Spìritu evoca n'aspettu dâ vita eterna. Ccà ci lu prisenta sutta l'immaggini prufizziata dâ manna data a l'ebbrei affamati ntô disertu aridu, sterili e siccu. Diu allura insignàu ca putìa prutèggiri e allungari la vita dî sò eletti cû sò putiri criativu ; chi cumprirà dannu la vita eterna ê sò eletti riscattati. Chistu sarà lu puntu cchiù àutu di tuttu lu sò pruggettu di risparmiu. 
Chiḍḍu scigghiutu dû tempu avrà comu ricumpenza la vita eterna ca lu Spìritu discrivi cu l'immaggini. " Manna " l'immaggini dû manciari celesti è ammucciata ntô regnu dî celi , Diu stissu è lu sò prudutturi . Ntô simmulismu anticu, la manna era ntô postu cchiù santu ca simmulizzava già lu celu unni Diu regna suvranamenti ntô so tronu. Ntâ pratica rumana, la " petra janca " rapprisintava lu votu " sì ", chiḍḍa niura disignava lu " no ". La " petra janca " ìnnica puru la purità dâ vita di chiḍḍu scigghiutu ca addivintau eternu. La sò vita eterna è nu sì divinu ca si traduci n'accugghienza entusiasmu e massicciu di parti di Diu. Siccomu chiḍḍu scigghiutu è risurgiutu nna nu corpu cilesti, lu sò novu statu è paragunatu a nu " nomu novu " . E chista natura cilesti è, pî sò scigghiuti , pirpetuamenti mistiriusa e nnividuali : " nuḍḍu la sapi " . Pirciò, avemu a reditari e trasiri nnâ sta natura pi scòpriri quali è.                  
 
IV èbbica : Tiatira 
Tra lu 1500 e lu 1800, li guerri di riliggiuni
Versu 18 : “ E all'ànghjulu di l'assimbrea di Tiatira scrivi : Chisti cosi dici lu Figghiu di Diu, ca avi l'occhi comu na ciamma di focu, e li sò pedi comu lu bronzu finu: ”   
La quarta littra, cû nomu " Tiatira ", evoca nu tempu quannu la fidi cristiana dê lighi cattòlici e prutistanti uffrìu nu spittàculu abbuminabbili attraversu li sò scontri sanguini. Ma chistu messaggiu havi granni surprisi. Ntô nomu Tiatira , dui ràdichi grechi " thuao, teiro " tradùcinu " abbuminazzioni e dari la morti cû soffrimentu ". Lu tèrmini grecu ca giustifica chista ntirpritazzioni di l'abbuminazzioni indica, ntô dizziunariu grecu di Bailly, lu porcu o lu cinghiali quannu sunu 'n ruttura. E ccà , è nicissariu quarchi chiarimentu. Lu XVI sèculu fu marcatu dû risvegghiu dî prutistanti ca sfidaru l'auturità dû riggimi papali rumanu Noltri, pi raffurzari la sò auturitati timpurali, lu papatu rapprisintatu dû papa Sistu V stabbilìu lu sò Statu vaticanu ca ci cunfirissi na liggittimità civili liata â sò auturitati riliggiusa. Eccu picchì, a cuminciari dû XVI sèculu , lu riggimi papali trasfirìu la sò sedi, situata finu a allura ntô Palazzu Latiranu, â sò prupietà ntô Vaticanu, ca già custituìa nu statu papali nnipinnenti . Ma stu trasfirimentu è sulu n'inganni, pirchì chiḍḍu ca dici di èssiri dû Statu Vaticanu s'assitta ancora ntô Palazzu Latiranu ; pirchì è ddà, ntô Lateranu, ca li papi accugghiunu l'emissari dî stati stranieri ca li vìsitunu. E accussì, ntô 1587 , l' obeliscu riparatu , rieriggiutu vicinu lu Palazzu Lateranu dô 3 austu 1588 , fu scupertu sutta 7 metri di terra e nta tri pezzi . Lu Statu dû Vaticanu s'attrova fora di Roma, supra la cullina dû Vaticanu, supra la riva uccidintali dû ciumi Tèviri chi cunfina dâ cità di nord a sud. Mentri taliàvamu lu chianu di sta città vaticana, mi maravigghiai di scopriri ca avìa la forma di na testa di porcu, cu l'aricchi a nord e lu mussu a sud-ovest. Lu messaggiu dû grecu " thuao " è accussì cunfirmatu e giustificatu doppiamenti di Diu, l'organizzaturi di chisti cosi. La fidi cattòlica riditata di Pèrgamu arriva ô massimu dî sò abbuminazzioni. Iḍḍa riaggìu viulentamenti cu òdiu e crudeltà contra chiḍḍi ca , illuminati dâ Bibbia , â fini diffusi grazzi â stampa , dinunziaru li sò piccati e li sò esazzioni. Megghiu            , 'nzinu a allura custodi dî sacri Scritturi ca avìa riproduttu dî sò monaci ntê munasteri e abbazzìi, pirsicutàu la Bibbia ca dinunziàu la sò iniquità. E iḍḍa fa ammazzari li nfurmatura dû putiri di munarchi ciechi e cumplacenti ; l'esicuturi dùcili dâ sò vuluntà. L'esprissiuni sutta cui si prisenta Gesù , citannu , " chiḍḍu ca avi l'occhi comu na ciamma di focu e li sò pedi sunnu comu lu bronzu finu ", rivèlanu la sò azziuni punitiva versu li sò nimici riliggiusi ca distruggirà quannu turnarà ntâ terra. Furu pricisamenti li dui idioluggìi cristiani ca cummattìru l'una cu l'àutra â morti " cû spada " e l'armi di focu nna chistu cuntestu storicu di l' era di Tiatira . “ Li sò pedi ” poi appuiàrunu supra “ lu mari e supra la terra ” sìmmulu dâ fidi cattòlica e dâ fidi prutistanti ntâ Apoc. 10:5 e Apoc. 13:1-11. Lu Catulicìsimu e lu Prutistantismu, sia piccaturi ( piccatu = ramu ) , senza pintimentu , sunnu discritti comu " ramu finu " ca attira la ràggia dû giudizziu dû Diu Gesù Cristu. Pigghiannu chista mmàggini cu cui annuncia la granni " calamità " nna Apoc. 1:15, Diu rivela l'ura quannu l'urtimi pirsicutùra uniti contra li sò figghi fideli cummatteru â morti comu " armali " sarvàggi ca li simmulizzaru nna tutta la prufizzìa. Di Francescu I a Luiggi XIV, li guerri riliggiusi si seguiru l'una cu l'autra . E è necessariu nutari comu Diu rivela la maldizzioni dû pòpulu francisi, sustegnu armatu dû papatu finu di Clovis, lu primu re dî Franchi. Pi signari lu puntu cchiù àutu di sta maldizzioni, Diu misi lu giòvini Luiggi XIV, di " cincu anni ", ntô tronu dâ Francia. Stu versu dâ Bibbia di Ecc.10:16, esprimi lu sò messaggiu : “ Guai a tia, terra unni lu re è nu picciriddu, e li cui prìncipi mancianu la matina! " Luiggi XIV arruvinò la Francia cchî so spisi lussuosi ntô Palazzu di Versailles e li so custusi guerri. Lassàu arrè na Francia tuffata ntâ puvirtà e lu sò succissuri Luiggi XV vivìu sulu pô libbirtinismu cunnivisu cû sò cumpagnu 'nsiparabbili ntâ dibbucheria, lu cardinali Dubois. Nu pirsunàggiu ripugnanti , Luiggi XV era cumplitamenti disintirissatu                      Iḍḍu era prioccupatu dû sorti dû sò pòpulu e dâ ràggia pupulari ca chistu suscitàu era di cadiri supra lu sò succissuri, lu re dî travagghiaturi, lu pacìficu Luiggi XVI. Mirannu a n’omu gintili e pacificu cu sta ràggia, Diu rivilò a so’ ntenzioni di sfracicari u riggimi munarchicu ereditariu, pâ fiducia cieca ca misi ingiustamenti nnî pritinzioni riliggiusi papali di Clovis.
Versu 19 : “ So ca li tò òpiri, lu tò amuri, la tò fidi, lu tò sirvizziu, la tò pacienza, e li tò ùrtimi òpiri sunnu cchiù dî primi. »   
Sti palori Diu s'arrifirisci ê sò sirvitura " fideli nzinu â morti " , uffrennusi pi sacrificari l'immaggini dû sò Maestro ; li sò " òpiri " sunnu accittàbbili pi Diu picchì tistimunianu dû sò autènticu " amuri " pô sò Salvaturi . A sò “ fìdi ” sarà giustificata picchì è accumpagnata dû “ serviziu fideli ”. La parola " custanza " , citata ccà , pigghia n'impurtanza stòrica apprizzabbili. Fu ntâ " Turri di Custanza " ntâ città di Aigues-Mortes ca Marie Durand vissi la sò prigiuni comu mudellu di fidi pi 40 anni longhi e difficili. Tanti àutri cristiani dettiru la stissa tistimunianza, arristannu spissu scanusciuti dâ storia. Chistu pirchì lu nùmmaru di martiri aumintau cû tempu L'ùrtimi òpiri riguardanu lu tempu dû regnu (dô 1643 ô 1715) dû re Luiggi XIV sutta lu quali li " dragonnadi " dû corpu custituìru pi chista azzioni, cacciaru li fideli cristiani prutistanti ritirati ntê furesti e ntê posti diserti. Nota beni lu rolu rivilaturi dû nomu " dragu " ca significa " lu diavulu " e l'azzioni aggrissiva aperta di Roma 'mpiriali e Roma papali ntô Riv. 12: 9-4-13-16 . Chiddu ca si chiamava lu " re suli " purtau ô sò màssimu la lutta dû cattulicèsimu difinnennu lu " jornu dû suli " iriditatu di Custantinu I. Com'è gghiè, pi tistimuniari contra di iḍḍu, Diu affunnò tutta la durata dû sò longu regnu ntô buio, nigànnucci lu caluri e la luci dû veru suli cu cunsiquenzi gravi pâ pruvista di manciari dû pòpulu francisi.                          
Versu 20 : “ Com’è gghiè, haiu na para di cosi contra di tia, picchì tu lassati ca ḍḍa fìmmina Jezabel, ca si chiama prufitta, nzigna e siduci li me sirvitura a cummèttiri la furnicazzioni e a manciari cosi sacrificati a l’ìduli. »   
Ntô 1170, Diu fici traduciri la Bibbia ntâ lingua pruvenzali di Pierre Vaudès Fu lu primu cristianu ca riscuprìu la duttrina dâ virità apostòlica ntigrali, inclusu lu rispettu dû veru Sabbath e l'adozzioni dû viggitarianismu . Canusciutu comu Pierre Valdo , fu l'urigginariu dî " Vaudois " ca si stabbilìru ntô Piemunti alpinu italianu. Lu travàgghiu dâ Riforma ca rapprisintàvanu fu oppostu dô Papa e lu messaggiu scumparìu. Quinni Diu cunsignò tutta l’Europa a n’invasioni murtali mongola seguita da na terribile epidemia di pesti causata da li mongoli ca distruggìu dû 1348 in poi , nu terzu e quasi a metà dâ so’ pupulazzioni. Lu messaggiu di chistu versu , " lassi la fìmmina Jezabel... " , è nu rimproveru indirizzatu ê rifurmaturi ca non dettiru all'òpira di Pierre Valdo l'impurtanza ca si miritava , picchì era pirfetta. Ntra lu 1170 e lu 1517, ignuraru la duttrina pirfetta dâ virità dâ savvizza cristiana e la sò Riforma 'ntraprìsa â fini di st'èbbica è parziali e assài ncumpleta.    
Nota : la pirfizzioni duttrinali capita e applicata di Pierre Valdo mustra ca nna iḍḍu, Diu prisintò lu prugramma cumpletu dâ Riforma ca era apprupriatu purtari avanti. Infatti , li cosi foru cumplitati ‘n dui fasi, u requisitu dû Sabbath nun accuminciò nzinu ô 1843-1844, ‘n accordu cû tempu signatu dô dicretu di Dan 8:14. 
Pi rapprisintari la fidi papali cattòlica rumana , Diu la paragona â mugghieri furastera dû re Acab, la tirribbili " Jezabel " ca ammazzau li prufetti di Diu e spurgìu sangu nnuccenti . A copia è vera ô modellu e havi macari u svantaggiu ri durari assái cchiù assái nnâ attività. Chiamannula “ prufitta ”, Diu sta mirannu ô nomu dû novu postu dû sò “ tronu ” : Vaticanu, ca ‘n francisi anticu e ‘n latinu voli diri “ vaticinare ” : prufizzìri. Li dittagghi stòrici supra lu postu sunu assài rivilanti. 'N urìggini , chistu postu era signatu dâ prisenza di nu tempiu rumanu didicatu ô Diu " sirpenti " Esculapiu. Stu sìmmulu disignà lu diavulu e lu riggimi papali nnâ Riv. 12:9-14-15. L'impiraturi Neruni misi ddòcu li soi circuiti di cursa dê carri e " Simoni Magu " fu sippillutu ddòcu ntô cimiteriu . Pari ca sunnu li sò resti, ca fussiru onurati comu chiḍḍi di l'apòstulu Petru crucifissu a Roma. Ccà ancora na vota , na basilica uffruta di Custantinu cilibbrò la gloria cristiana. L'aria originariamenti era paludosa. La bugia accussì custruiuta giustificarà lu novu nomu di chista basilica vaticana ca, ingrannuta e abbillita ntô XV sèculu , pigghierà lu nomu sbagghianti di " Basilica di San Petru a Roma " . Stu onuri , 'n rialtà datu a nu magu e ô " sirpenti " Esculapiu , giustificarà lu nomu " magìa " ca lu Spìritu attribbuisci ê riti riliggiusi cattòlici rumani ntô Ap. e la vuci dû sposu e dâ sposa nun si senti cchiù nta tia; pirchì li tò mircanti èranu li granni òmini dâ terra; pirchì câ tò magìa tutti li nazziuna foru sbagghiati. " Pricisamenti, lu cumplitamentu di l'òpiri di sta basilica " Saint-Pierre de Rome " , ca richiedìanu summi enormi di dinari , purterà lu prelatu Tetzel a vìnniri li sò " 'ndulgenzi "                           ". Vidennu lu pirdunu dî piccati vinnuti pi sordi, lu monacu-mastru Martinu Luteru scupriu la vera natura dâ sò chiesa cattòlica rumana. Dinunziàu quinni la sò natura diabbòlica e na para di sò erruri pubbricannu li sò abbanniati 95 tesi ntâ porta dâ crèsia tidisca di Augsburgu ntô 1517 . Accussì fici ufficializzari l'òpira dâ Riforma pruposta di Diu a Pierre Valdo dû 1170.
Parrannu direttamenti ê sò sirvitura rifurmati dû tempu, li veri e rassignati vittimi pacifichi, lu Spìritu li rimprovera picchì pirmittìunu a Jezabel d'insignari e sidùciri li sò sirvitura . Putemu lèggiri nna chistu rimproveru tutta l'imperfizzioni duttrinali di chistu princìpiu dâ riforma. Iḍḍa “ ‘nzigna e siduci ” li sò “ sirvitura ” , chiḍḍi di Gesù, ca la renni na chiesa cristiana. Ma lu sò 'nsignamentu è chiḍḍu dû pirìudu di Pèrgamu unni l'accusazzioni di " impurità " e l'immàggini di " carni sacrificati a l'ìduli " èrunu già dinunziati. Nustanti l'apparenze ingannusi, nna chistu versu l'entità mpurtanti non è " la fìmmina Jezabel " ma lu stissu cristianu prutistanti . Finu ô princìpiu, dicennucci " lassi la fìmmina Jezabel... " lu Spìritu suggirisci li difetti cunnivisi dî primi prutistanti. Poi rivela lu caràttiri di chista colpa : l'idolatrìa pagana. Nna chistu modu, rivela la natura dû " pisu " ca non ci mpòni ancora , allura , ma ca chiamarà dû 1843. E nna chistu messaggiu, lu Diu criaturi mira â " Duminica " rumana la cui pràtica è ntê sò occhi n'òpira pagana idolàtra ca onora nu falsu divinità paganu dâ storia sulari cchiù antica. A partiri dû 1843, appi a rinunciari â " Duminica " o â sò rilazzioni cu Gesù Cristu, l'ùnicu Salvaturi dî piccatura tirrestri.                    
Versu 21 : “ Ci detti lu spazziu pi pintirisi, e iḍḍa non si pintìu dâ sò furnicazzioni. »   
Stu tempu fu rivilatu di Dan 7,25 e è cunfirmatu nna tri formi nna l'Apocalisse ntê capituli 11, 12 e 13. Chisti sunnu l'esprissiuni : " nu tempu di tempi e menzu tempu ; 1260 jorna, o 42 mesi " ca tutti si rifirìsciunu ô regnu papali intolleranti 'n azzioni ntra lu 538 e lu 1798. La diffusioni dâ virità attraversu la Bibbia e la pridicazzioni dî veri rifurmaturi uffriru â fidi cattòlica l'ùrtima pussibbilità di pintirisi e abbannunari li sò piccati. Iḍḍa non fici nenti, e pirsicutò e turturàu, ntô nomu dû sò putiri nquisitoriali, li messaggeri pacìfici dû Diu vivu. Accussì, iḍḍa riproducìu l'òpiri ribbelli dû pòpulu ebbraicu, dannu â paràbbula di Gesù nu secunnu cumplimentu : è la paràbbula dî vigneti ca ammazzanu li primi 'nviati di Diu, e poi ammazzanu, quannu si prisenta a iḍḍi, lu figghiu dû Patruni dâ vigna pi arrubbari la sò eredità.      
Versu 22 : “ Eccu, la jittu ntô lettu, e chiḍḍi ca adulterinu cu iḍḍa ntâ granni tribbulazzioni, si non si pintisciunu dî sò fatti. »   
Diu la trattarà comu na " prustituta " " jittata supra nu lettu ", ca ci pirmetti di cunnèttiri " la fìmmina Jezabel " di chistu tema cu " la prustituta Babbilònia la granni " di Ap. 17:1. A “ granni tribbulazzioni ” privista arrivarà doppu u fallimentu dâ proclamazzioni bìbbrica. Chistu stissu messaggiu cunfirma l'identificazzioni di chista " granni tribbulazzioni " cu " la bestia ca nesci dâ fossa senza funnu " ntâ Ap. 11:7. Arriva doppu l'òpira dî " dui tistimuni " di Diu ca sunnu li scritti dû vecchiu e novu pattu divinu dâ santa Bibbia. L'" adulteriu " spirituali è cunfirmatu e chiamatu e " chiḍḍi " ca Diu accusa di cummèttirilu cu  " Jezabel " sunnu li munarchi e li munarchici francisi. Nzèmmula ê parrini cattòlici, li munarchici avìanu a divintari l'obbiettivi principali dâ raggia di l'ateismu nazziunali rivuluzziunariu, ca era sulu sprissioni dâ raggia di l'onniputenti Diu Gesù Cristu Nun si pintiru, quinni la doppia ràggia li curpìu ô tempu stabbilìtu di Diu â fini dû regnu papali tra lu 1793 e lu 1798.                      
La palora " tribbulazzioni " si rifirisci â cunsiquenza dâ maldizzioni divina secunnu Rom 2,19 : " Tribbulazzioni e angùstia supra ogni ànima di l'omu ca fa lu mali , prima di l'ebbreu, e puru dû grecu! ". Ma la " tribbulazzioni " ca punisci li piccati dâ munarchìa cattòlica e dâ sò alliata dâ Chiesa Cattòlica Rumana simmulizzata ntô Riv. 17:5 , cû nomu di " Babilònia la granni " , è , lòggicamenti , na " granni tribbulazzioni ".            
Versu 23 : “ Uccidu li sò picciriddi câ morti; e tutti li crèsii saprannu ca sugnu chiḍḍu ca cerca li menti e li cori, e ricumpenzarò ognunu di voi secunnu li vostri òpiri. »   
" Muriri la morti " è l'esprissiuni ca lu Spìritu usa pi evocari li dui " terruri " dû riggimi rivuluzziunariu dû 1793 e dû 1794. Cu chista esprissiuni, iḍḍu scarta qualegghiè idèa di morti spirituali sìmprici ca riguarda li prutistanti ntô 1843 ntô messaggiu di l' Apodismu L'umanità nun canuscìu mai nu travagghiu accussì sanguinosu fattu di màchini d'uccisioni, nvintati dû dutturi Luiggi, ma apprizzati dû dutturi Guillotin ca ci detti lu nomu ô strumentu stissu, chiamatu di allura in poi : la guillotina. Li giudizzi summari poi emetteru na multitudini di ordini di morti, cû principiu agghiuntu di curpiri li giudici e l'accusaturi dû jornu pricidenti câ morti. Secunnu stu principiu, l'umanità pareva ca avìa a scumpariri e è pi chistu mutivu ca Diu chiamò stu riggimi rivuluzziunariu stirminaturi " abbissu ". Â fini, avìa fattu la terra , " l'abbissu " senza nuḍḍa forma di vita dû primu jornu dâ Criazziuni, secunnu Gen. 1:2. Ma è sulu ntô celu, duranti lu giudizziu cilesti esercitatu di l' elitti assemblati ca " tutti li Crèsii ( o Assimbrei ) ", cioè l'eletti dê setti èpochi, scoprirannu sti fatti stòrici cû significatu ca Diu ci detti. La giustizzia di Diu è pirfetta ; chiḍḍi ca giudicàunu falsamenti èrunu culpiti dâ sò giustizzia, " secunnu li sò " òpiri ." Uccidìanu ‘ngiustamenti e foru colpiti dâ morti a sò vota dâ giustizzia divina pirfetta : " e ricumpenzarò ognunu di voi secunnu li vostri òpiri ."                       
Versu 24 : " Ma a voi dicu, e puru a l'àutri di Tiatira, ca nun avìti sta duttrina e nun canusciuti li prufunnità di Satana, comu dicinu: nun vi mettu n'àutru pisu: »   
Chiḍḍi ca dinunziunu la fidi cattòlica e chiamunu li sò riti riliggiusi li " prufunnità di Satana " ponnu èssiri sulu li rifurmaturi ca cumpareru di circa lu 1200 nzinu â Rivuluzzioni francisi dû 1789. Quali chi fussi lu sò cumportamentu, la sò duttrina era assài luntana dâ virità pura 'nsignata dû Spìritu a l'apòstuli di Gesù Cristu. Sulu tri cosi positivi sunnu nutati a sò vantaggiu : la fidi ntô sacrificiu di Gesù sulu , la fiducia ntâ Bibbia sulu , e lu donu di iḍḍi stissi e dâ sò vita ; tutti l'àutri punti duttrinali èrunu riditati dû Catulicìsimu e quinni suggetti a èssiri interrogati. Quinni, puru si èrunu mpirfetti ntâ duttrina dâ virità dâ fidi cristiana, li rifurmaturi eletti sapìanu comu cunsignari la sò vita uffruti a Diu comu sacrifici viventi e mentri aspittàvanu lu 1844, la data di l'ingressu 'n viguri dû dicretu di Dan 8:14, lu sò Diu accittàu provvisoriamenti. Chistu è chiḍḍu ca esprimi assài chiaramenti quannu dici : " Non ti mettu n'àutru pisu ." La situazziuni di nu giudizziu divinu eccizziunali emergi chiaramenti nna chisti palori.      
Versu 25 : “ Sulu chiḍḍu ca hai, tènilu nzinu a quannu arrivau. »   
Li raggiuni ca pirmèttunu a Diu di benediri la fidi prutistanti mpirfetta hannu a èssiri tinuti e praticati di l'elitti 'nzinu ô ritornu di Gesù Cristu.
Versu 26 : “ E chiḍḍu ca vinci e manteni li me òpiri nzinu â fini, ci dunarò lu putiri supra li nazziuna. »    
Chistu versu rivela chiḍḍu ca causarà la pèrdita dâ savvizza di chistu pirìudu dâ Riforma 'nzinu ô ritornu di Cristu. L'elitti hannu a tèniri nzinu â fini l'òpiri priparati e rivilati di Gesù Cristu cuntinuamenti nzinu â fini dû munnu. Li chiamati càdunu rifiutannu li novi richiesti di Diu. Eppuru non ammucciàu mai la sò ntinzioni di fari crìsciri a picca a picca la sò luci 'nzinu ô tempu dâ sò venita ntâ gloria. “ Lu camminu dî giusti è comu la luci lucenti, ca luci sempri cchiù assài nzinu ô jornu pirfettu ” (Pr.4,18) ; Chistu versu dâ Bibbia lu prova. E quinni è ntô quatru dû sò pruggettu ca, a cuminciari dû 1844 , li riquisiti divini cumpareru ntê dati privisti e prufizziati dâ sò palora prufìtica ùnicamenti bìbbrica. È sulu comu giudici celesti ca chiḍḍu scigghiutu ricivirà di Diu “ l’autorità supra li nazziuna ”.     
Versu 27 : “ Li guvernarà cu na bastona di ferru comu li vasi di nu vasaiu si rumpunu nzinu a trimari, comu iu ricivìu l'autorità di me Patri; »   
Sta sprissioni suggirisci lu dirittu di cunnannari a morti. Dirittu ca l’elitti cunnivìdunu cu Gesù Cristu ntô sò giudizziu dî malvagi stabbilìtu pi l’ùrtimu giudizziu , duranti li “ mill’anni ” dû granni Sabbath dû settimu millenniu.  
Versu 28 : “ E ci dunarò la stiḍḍa dû matina. »   
Diu ci dunarà la sò luci divina simmulizzata ntâ nostra terra attuali di chiḍḍa dû Suli. Ma Gesù dissi : " Sò la luci ." Annuncia accussì la luci dâ vita cilesti, unni Diu stissu è la funti di luci ca non dipenni cchiù di na stiḍḍa cilesti comu lu nostru Suli.   
Versu 29 : “ Chiḍḍu ca havi n’aricchia, asculta chiḍḍu ca dici lu Spìritu ê chiesi! »   
La custruzzioni di l'Apocalisse è comu na turri cumposta di setti chiani, lu settimu sarà lu tempu di l'incontru cu Diu. Nna chista custruzzioni , li capituli 2 e 3 custituisciunu la struttura di basi di l'intera era cristiana tra lu 94 e lu 2030. Tutti li temi evocati nna l'Apocalisse trovunu lu sò postu nna chista struttura di basi. Ma nta chista trama li primi chiani hanu sulu lu rolu di scali ca purtunu ô chianu supiriuri. L'impurtanza dâ rivilazzioni cumpari ô livellu 3 chiamatu Pèrgamu . Chista mpurtanza è ulteriormenti rinfurzata ô livellu 4 chiamatu Tiatira . È nna chista època ca la fidi cristiana addiventa cunfusa e sbagghianti. Lu giudizziu di Diu supra la situazzioni spirituali di chista època avrà cunsiquenzi nzinu â fini dû munnu. Pirciò, pi cunsulidari la tò cumprinsiuni di stu giudizziu, riassumirò stu messaggiu indirizzatu di Diu ê sò eletti prutistanti dû regnu di Luiggi XIV.
Riassuntu : nnô pirìudu dâ Riforma , li cumpurtamenti cristiani èranu multipli. Ci su veri santi ca su pirsicutati , ma sempri pacifichi , e genti ca cunfùnninu riliggiuni e pulìtica, ca s’armanu e turnunu colpu pi colpu a l’esercitu cattòlicu riali. Ntô Danieli 11:34 , lu Spìritu li chiama “ ipòcriti ”. Picca genti riliggiusi capìru ca èssiri cristianu è imitari Gesù nta tutti li cosi , ubbidiri ê sò ordini e suttumèttiri ê sò pruibizzioni ; L'usu di l'armi è unu di chisti , e chista fu la sò urtima lizziuni data ô mumentu dû sò arrestu . Lu rimproveru di Gesù è giustificatu dû fattu ca , cuntinuannu a praticari li eredità cattòlici, li stissi prutistanti favurìsciunu , cû sò esempiu, l'insignamentu e la siduzzioni ca apparteni â Jezabel cattòlica . La sò pratica riliggiusa mpirfetta li scridita ntô giudizziu di Diu ca disonoranu davanti ê sò nimici . Sta fasi di l'iniziu dâ Riforma lu porta a fari giudizzi eccizziunali ; chi enfatizza dicennu : " Non ti mettu n'àutru pisu , sulu chiḍḍu ca hai , tènilu nzinu a quannu non veni ." Ma l'imperfizzioni duttrinali è liggìttima nna chistu princìpiu e Diu accetta lu sirvizziu di chiḍḍi ca accittunu la pirsicuzzioni e la morti ntô sò nomi. Non putìanu dari cchiù , dannu lu massimu : la sò vita. Diu enfatizza chistu spìritu di sacrificiu ca disigna comu " òpiri cchiù nummarusi dû primu (versu 19)." Lu paganesimu dû Catulicìsimu rumanu fu paragunatu â carni sacrificata a l’ìduli . La dinunzia di l'inganni rumani accuminciò cu l'òpiri pirfettamenti illuminati di Pierre Valdo (Vaudés) ca , già ntô 1170, scrissi na virsiuni dâ Bibbia nna na lingua diversa dû latinu , lu pruvinzali . La sò canuscenza e cumprinsiuni dî riquisiti divini èrunu maravigghiusamenti cumpleti e doppu iḍḍu la fidi prutistanti diclinàu. Sutta l'ispirazzioni di Giuvanni Calvinu, la fidi prutistanti s'indurìu puru , pigghiannu l'immaggini dû sò avversàriu cattòlicu. E l'esprissioni " Guerri dâ riliggiuni " tistimunia di n'abbuminazzioni pi Diu.               , pirchì l’eletti di Gesù Cristu, li veri, nun rispùnninu li colpi ca ci sunnu trattati. La sò vindetta veni dû Signuri stissu. Armànnusi, li prutistanti, ca avìanu nu mottu " sola scriptura ", " Scrittura sula ", dimustraru nu disprezzu pâ Bibbia ca vietava la sò viulenza. Gesù annàu assài luntanu a chistu propositu 'nzignannu ê sò discìpuli ca avìssiru a vutari " l'àutra guancia " a chiḍḍu ca li curpìa.      
 Sta vota quannu la pirsicuzzioni cattòlica ammazza li fideli sirvitura di Gesù è suttaliniata tri voti nna l'Apocalissi, ccà nna chistu tempu di Tiatira , ma puru ntô quintu sigillu dû capitulu 6 e ntâ terza trumbetta dû capitulu 8. Ccà, ntô versu 22, Gesù ncuraggia li sò sirvitura martirizzati a suffrìrili di Roma e dê soi sirvitura riali . La parola chiavi ammucciata ntô nomu Pergamu cumpari chiaramenti, la riliggiuni cattòlica è culpanti di adulteriu contra Diu , e chiḍḍi ca la cummèttunu cu iḍḍa, li munarchi cattòlici, li sò lighi e la sò falsa nobbiltà paganu , sutta la guillotina dî rivuluzziunari francisi , lu sangu shed ingiustamenti. Apo . 2:22-23 : “ Eccu, la jittu ntô lettu, e chiḍḍi ca adulterinu cu iḍḍa ntâ granni tribbulazzioni , si non si pintisciunu dî sò fatti . Mettu a morti li sò picciriddi ; e tutti li crèsii saprannu ca sugnu chiḍḍu ca cerca li menti e li cori , e ricumpenzarò ognunu di voi secunnu li vostri òpiri . ” Ma stai attentu ! Picchì doppu lu 1843, " chiḍḍi ca cummèttunu l'adulteriu cu iḍḍa " sarannu puru prutistanti , quinni Diu pripararà câ " terza guerra munniali " nucliari , na nova punizzioni di l'adulteriu cattòlicu, ortudossu, anglicanu, prutistanti e avvintista. ‘N parallelu, lu Spìritu dici ntô quintu sigillu : Ap 6,9 nzinu a 11 : “ Quannu aprìu lu quintu sigillu, vitti sutta l’altari l’ànimi di chiḍḍi ca avìanu statu ammazzati pâ palora di Diu e pâ tistimunianza ca avìanu tinutu. E chiamaru cu na vuci forti, dicennu : Finu a quannu, Signuri, santu e veru, non giudichi e non vindichi lu nostru sangu supra chiḍḍi ca càmpanu ntâ terra ? A ognunu di iḍḍi ci dettiru nu vistitu jancu ; e ci dissiru ca avìssiru a ripusari ancora pi nu pocu di tempu, nzinu a quannu li sò cumpagni di sirvitura e li sò frati, ca avìanu a èssiri ammazzati comu èrunu iḍḍi, s'avìanu cumpiutu. ".                      
Sta scena dû quintu sigillu pò èssiri cunfusa e ingannanti pi na menti nun illuminata. Chiaru, chista mmàggini ci rivela lu pinseri sigretu di Diu , picchì secunnu, Ecc.9:5-6-10 , li morti nna Cristu durmunu nna nu statu unni la sò mimòria è scurdàta , non pigghiannu cchiù parti a tuttu chiḍḍu ca si fa sutta lu suli . La Bibbia duna â prima morti lu significatu di n'annihilazzioni di tuttu l'èssiri ; lu mortu è comu si non fussi mai esistutu, câ diffirenza ca, avennu esistutu, tutta la sò esistenza arresta incisa ntô pinseri di Diu. È quinni ê sò sirvitura viventi ca Diu s'arrifirìsci a chistu messaggiu di cunsulazzioni pi ncuraggiàrili . Li arricurda ca , secunnu li sò prummisi , doppu lu sonnu dâ morti , c'è nu tempu stabbilìtu pû sò risvegghiu , quannu iḍḍi sunnu , di iḍḍu , risurretti. Allura avrannu la pussibbilità di giudicari , sutta lu sguardu e lu giudizziu di Diu ‘n Gesù Cristu, li sò turturaturi ca foru puru risurretti , ma â fini dî mill’anni . Ntô messaggiu di Tiatira , la morti annunciata pi chiḍḍi ca cummèttunu l'adulteriu câ Jezabel cattòlica avrà nu duppiu cumplimentu. Ntâ terra, lu travagghiu dî rivuluzziunari è la prima fasi, ma doppu, arrivarà, ntô sò tempu e ntâ sicunna fasi , la sicunna morti di l'ùrtimu giudizziu, l'ura quannu " tutti l' Assimbrei " cristiani, nfideli o fideli , di tutti l'èpuchi di l'era cristiana vidiriànu lu giudizziu giustu contra appdulterli di Diu .    
Ntâ sò immaggini simmòlica, la quarta trumbetta dû capìtulu 8 arriva pi cunfirmari l'azzioni dâ " granni tribbulazzioni " prugrammata pi puniri l' adulteriu dû papismu e li munarchici ca lu sustinìunu. Lu suli , la luci divina, la luna , la riliggiuni cattòlica scura e li stiḍḍi , lu pòpulu riliggiusu, sunnu colpiti 'n terzi o parzialmenti , dâ pirsicuzzioni di l'ateismu dî rivuluzziunari francisi ntô 1793 e ntô 1794 .   
 fini dû messaggiu indirizzatu ê prutistanti pacìfici, lu Spìritu cunfirma la sò cunnanna pi l'usu di l'armi ricurdannu ca è sulu pi l'ùrtimu giudizziu priparatu duranti lu giudizziu cilesti dû settimu millenniu ca lu scigghiutu sarà vindicatu. Pirciò non è pirmissu vindicàrisi, prima di chistu giudizziu cilesti unni poi giudicarà li sò pirsicutùra , cu Gesù Cristu , e participarà ô virdittu dâ sò cunnanna â morti. “ Li guvernarà cu na bastona di ferru, comu li vasi di nu vasaiu si rumpunu a pezzi .” Lu scopu di stu giudizziu sarà chiḍḍu di ditirminari lu tempu di suffrimentu dû culpanti cunnannatu â secunna morti di l'ùrtimu giudizziu. Lu versu 29 parra di : la stiḍḍa dû matina . " E ci dunarò la stiḍḍa dû matina ." Sta sprissioni ìnnica lu suli, mmàggini dâ luci divina. Lu vincituri trasi ntâ luci divina pi l'eternità. Ma prima di chistu cuntestu eternu, chistu tèrmini pripara la quinta littra ca arriva. La stiḍḍa dû matina è minziunata ntô 2 Petru 1: 19-20-21 : “ E avemu la palora dâ prufizzìa fatta cchiù sicura : a cui faciti bonu stari attenti, comu a na luci ca luci ntô postu scuru, nzinu a quannu l'alba dû jornu, e la stiḍḍa dû jornu s'alza ntê vostri cori : sapennu chistu prima, ca nuḍḍa prufizzìa dâ Scrittura è di n'interpretrazzioni privata, picchì la prufizzìa non vinni mai dâ vuluntà di l'omu, ma l'òmini santi di Diu parràunu comu èrunu cummuvuti dû Spìritu Santu . Chistu versu suttalinea l'impurtanza dâ palora prufìtica picchì lu cuntestu di l'era futura sarà spiritualmenti cunnizziunatu di l'entrata 'n viguri dû dicretu divinu prufizziatu nna Dan.8:14. " Finu a li 2300 dâ sira e la santità sarà giustificata ." Ma allura , chistu versu era canusciutu sulu ntâ traduzzioni : " Finu a li 2300 sira e matina e lu santuariu sarà pulitu ." Puru sutta chista traduzzioni, lu messaggiu di Diu era lu stissu, ma menu pricisu, putìa èssiri ntirpritatu nna chista forma comu annunciari la fini dû munnu cû ritornu ntâ gloria dû nostru Signuri e Sarvaturi Gesù Cristu. Diu usau lu prutistanti miricanu William Miller pi fari li dui provi di fidi avvintista sta primavera                 1843 e l'autunnu dû 1844. Comu ci 'nzigna Danieli 12:11-12, ntra chisti dui dati, ntô 1843, lu dicretu divinu ritirò dî prutistanti caduti la giustizzia salvatrici uffruta di Gesù Cristu ; pirchì non suddisfanu cchiù lu standard dâ nova santità richiesta di Diu. La giustizzia di Gesù è eterna, ma vanta sulu li veri eletti scigghiuti di Gesù stissu, e chistu, nta tutti li tempi e nzinu â fini dû munnu. 
Ccà, tra Tiatira e Sardi , lu primu jornu dâ primavìera dû 1843, trasi 'n viguri lu dicretu di Dan 8:14 e scuprimu li sò cunsiquenzi ntê messaggi indirizzati dû Spìritu ê cristiani di chiḍḍa data.
 
 
Rivelazzioni 3 : L' Assimbrea dû 1843 – 
ristaurata la fedi apostòlica cristiana
 
quinta èbbica : Sardi 
Lu giudizziu prununziatu di Gesù Cristu doppu li prucessi avvintisti dâ primavera dû 1843 e dû 22 uttùviru 1844 .
Versu 1 : “ E all'ànghjulu di l'assimbrea di Sardi scrivi : Chisti cosi dici chiḍḍu ca havi li setti Spìriti di Diu e li setti stiḍḍi : So' li tò òpiri . So ca pari èssiri vivu, e tu sì mortu. »   
L' era " Sardi " , lu tema dâ quinta littra, metti n risaltu dui cumpurtamenti cristiani prutistanti opposti attribbuiti a : li caduti, a cui Gesù dichiara : " Passi pi èssiri vivu, e tu sì mortu " ; e a l’elitti, ntô versu 4 : “ caminarannu cu mia cu vistiti janchi picchì sunnu digni .” Comu lu cuntinutu dî sò dui messaggi, lu nomu " Sardes " havi nu significatu duppiu e li cui significati sunnu assolutamenti opposti . Cuntèniu l'idèi principali di chista ràdica greca : petra cunvulsiva e prizziusa, cioè morti e vita. Smorfizzari e cunvulsiva difinisci na risati sardònica ; 'n grecu, lu sarduniuni è la corda supiriuri di na riti di caccia ; la sardina è nu pisci ; e ntô sensu oppostu, lu sardu e lu sardunici sunnu petri prizziusi; lu sardònicu è na varità di calcidunia marroni . Ntô princìpiu di chista littra, Gesù si prisenta comu " chiḍḍu ca avi li setti spìriti di Diu e li setti stiḍḍi ", vali a diri la santificazzioni dû Spìritu e lu giudizziu supra li sò sirvitura dî setti èpuchi. Comu ntô Dan 12, iḍḍu sta supra lu ciumi dâ morti, la prova dâ fidi avvintista, e ccà pronuncia lu sò verdittu. Nutamu l'usu dâ "tu" nfurmali ca ìnnica ca la pirsuna cu cui parramu è una ntô sensu cullittìvu. Si tratta di tutta la norma prutistanti. Gesù metti fini all'eccizzioni prutistanti nutata ntô messaggiu di Tiatira . Lu novu “ pisu ” (comu lu vìdunu li cridenti ribbelli) ora è ‘mpostu e richiestu. A pràttica dâ dumìnica rumana avissi a èssiri abbannunata e sostituita cû sàbbatu dû sàbbutu. Stu dicretu di Dan.8:14 cancia la situazzioni stabbilita dû 7 di marzu dû 321 di lu mpiraturi Custantinu I. Ntô 1833, 11 anni prima dû 1844, cu na cuntinua chioggia di stiḍḍi ca sparanu, allungata di menzannotti ê 5:00, e visìbbili nna tuttu lu tirritòriu miricanu, Diu avìa illustratu e prufizziatu la caduta massiccia dî cristiani prutistanti. Pi cummìnciriti di chista ntirpritazzioni, Diu mustrò li stiḍḍi dû celu a Abbrahamu, dicennucci : " Accussì sunnu li tò discinnenti ." La caduta dî stiḍḍi dû 1833 quinni prufizzìu na caduta massiccia di chista pusterità di Abrahamu. Stu signu cilesti è citatu ntô tema dû 6 ° sigillu                            ntô Riv. 6:13. Gesù dissi : “ Tu pari èssiri vivu e sì mortu .” Chiḍḍu di cui parra quinni avi la riputazzioni di rapprisintari Diu e chistu dittagghiu currispunni ô prutistantismu ca, cridennu ntâ sò riforma, pensa ca s'è riconciliatu cu Diu . Lu verdittu divinu casca : " So' li tò òpiri ", " e tu sì mortu ." È di Diu stissu, lu granni Giudici, ca veni stu giudizziu. Lu prutistanti pò ignorari stu giudizziu, ma non pò scappari dî sò cunsiquenzi. Ntô 1843 trasìu ‘n viguri lu dicretu di Danieli 8:14 e nuḍḍu cristianu avissi a èssiri ‘gnuranti dâ liggi dû Diu vivu. Sta ‘gnuranza è duvuta ô disprezzu pâ palora prufìtica bìbbrica a cui l’apòstulu Petru ci esorta a dari tutta la nostra attinzioni ‘n 2 Petru 1, 19-20 : “ E avemu la palora prufìtica fatta cchiù sicura, a cui facissi bonu ca stai attentu, comu â luci ca luci ntô postu dû jornu e lu matina; sapennu chistu prima, ca nuḍḍa prufizzìa dâ Scrittura è di n'interpretrazzioni privata . " Passannu 'nnotatu tra tutti li testi dâ Bibbia dâ nova allianza, sti versi fannu , suprattuttu dû 1843 , la diffirenza tra vita e morti."           
Versu 2 : “ Sii attenti e rafforza li cosi ca arristaru ca sunnu pronti a muriri ; pirchì non truvai li tò òpiri pirfetti davanti ô me Diu. »    
Si non trasiunu ntô novu standard di santità, " lu restu " dû prutistantismu " murirà ". Picchì Diu lu cundanna pi dui raggiuni. La prima è la pràttica dâ Duminica rumana cundannata di l'ingressu 'n viguri dû dicretu di Dan.8,14 ; Lu secunnu è lu disintiressi pâ palora prufìtica, picchì ignurannu la lizziuni data di Diu attraversu la spirènzia avvintista, li discinnenti prutistanti purterànu la culpa riditata dî sò patri. Ntâ tutti dui li punti Gesù dici : " Non attruvau li tò òpiri pirfetti davanti ô me Diu ." Dicennu " davanti ô me Diu ", Gesù arricurda ê prutistanti la norma dî deci cumannamenti scritti dû ditu di Diu, lu Patri ca disprizzunu a favuri dû Figghiu ca li avissi a sarvari. La sò fidi pirfittamenti ubbidienti , ca detti comu mudellu, non avi nenti in cumuni câ fidi prutistanti, eredi di tanti piccati cattòlici, comu puru, prima di tuttu, lu riposu simanali lu primu jornu. La porta dâ savvizza si chiudi pi sempri supra la norma riliggiusa prutistanti cullittiva, li " stiḍḍi " dû " sestu sigillu " càdunu.             
Versu 3 : “ Ricurdativi quinni comu ricivìsti e sintìsti, e tèniti fermu e pintiti. Si nun ti guardi, ti vèni comu nu ladru, e nun sapi quali ora ti vèni. »   
Chistu verbu , " ricurdari " , ìmplica na miditazziuni crìtica supra l'òpiri dû passatu. Ma sulu li veramenti scigghiuti sunnu abbastanza umili pi criticari li sò òpiri. Inoltri, chistu cumannu “ ricurda ” evoca lu “ ricurda ” all’iniziu dû quartu cumannamentu ca cumanna lu restu santificatu dû settimu jornu. Ccà ancora na vota, lu doppiu, lu prutistantismu ufficiali è invitatu a ricunsidirari l'accugghienza ca detti ê messaggi prufètici lanciati di William Miller ntâ primavera dô 1843 e ntâ l'autunnu dô 1844, ma puru ô testu dô quartu dî 10 cumannamenti di Diu ca trasgrissiu cu li formula cchiù murtali di Gesù. ted : " Si non ti guardi, veni comu nu ladru, e non sapisci a quali ora ti veni." » Videmu comu dô 2018, stu messaggiu pigghiò na rialtà viventi. Senza viggìlia, pintimentu e lu fruttu dû pintimentu, la fidi prutistanti è di sicuru morta.           
Versu 4 : “ Comunque hai picca òmini a Sardi ca nun hannu ‘nquinatu li sò vistiti ; caminarannu cu mia 'n biancu , pirchì sunnu digni . »    
Nascirà na nova santità. Nna stu messaggiu, Gesù tistimunia simplicimenti di l'esistenza di " picca òmini ", secunnu li dittagghi rivilati a Ellen G. White ca era tra iḍḍi, sulu 50 òmini riciveru l'approvazzioni di Diu. Chisti “ picchi òmini ” si rifirìsciunu a òmini e donni ca sunnu appruvati e biniditti, ‘nnividualmenti, pâ tistimunianza dâ sò fìdi ‘n accordu cu l’aspittatìva dû Signuri. Gesù dissi : “ Ma hai picca òmini a Sardi ca nun s’hannu ‘nquinatu li sò vistiti; e iḍḍi caminanu cu mia ‘n biancu , pirchì sunnu digni .” Chi pò cuntèstari na dignità arricanusciuta di Gesù Cristu stissu ? A li vitturi dî provi di fidi dû 1843 e dû 1844 , Gesù prumetti vita eterna e nu ricanuscimentu tirrestri cumpletu ca pigghierà forma ufficiali ntô prossimu messaggiu di Filadelfia . L'inquinamentu dû " vestitu " è attribbuitu ô cumpurtamentu lìbbiru di l'èssiri umanu. Lu " vestiti " essennu la giustizzia imputata di Gesù Cristu, nna stu casu " jancu ", la sò ‘nquinamentu significa la pèrdita di sta giustizzia pô campu prutistanti tradizziunali. Ccà, ô cuntrariu, l'assenza di l'inquinamentu disigna lu prulungamentu di l'imputazzioni dâ " giustizzia eterna " di Gesù Cristu secunnu Dan.9:24 . Prestu , la canuscenza e la pràtica dû Sabbath ci darià na vera santità, fruttu e signu dâ giustizzia impartita di Gesù Cristu. Sta scelta saggia e ntiliggenti li farà prestu eterni ntâ santificazziuni e ntâ glurificazziuni cilesti immagginati dî " vestiti janchi " dû versu 5 ca veni. Lu Spìritu li dichiararà “ ‘nculpati ” : “ e nnâ sò vucca nun s’attruvò nuḍḍa inganna, picchì sunnu ‘nculpati (Ap. 14, 5).” Truvarunu, " la paci cu tutti l'òmini e la santità, senza la quali nuḍḍa carni vidi lu Signuri ", secunnu Paulu, ntâ Ebbrei 12:14. Cuncritamenti, sti “ vestiti janchi ” pigghiaru a forma dû ritiru dû piccatu ca custituisci a pratica dâ Duminica rumana. Picchì l'aspittàru fidelimenti du' voti, ô sò postu, comu segnu dâ sò appruvazzioni, lu sigillu di Diu ci veni datu dû Sabbath ca veni pi fari janchi l'elitti dû Signuri ca prisirvunu la sò giustizzia. Accussì si cumpisci lu "                              pulizia dû santuariu ”, la forma ‘n cui fu traduttu Danieli 8:14 allura. Sutta chistu sguardu, dû 23 uttùviru 1844, Gesù detti nna na visioni cilesti a l'eletti vitturiusi l' immaggini dû sò passaggiu dû postu santu ô postu cchiù santu dû santuariu tirrestri. Ricurdàu accussì nna l'illustrazzioni, lu mumentu quannu murìu ntâ cruci, lu piccatu dî sò eletti fu espiatu, cumplitannu accussì lu " jornu di l'espiazzioni ", l'ebbraicu " Yom Kippur ". Chistu eventu avìa già succidutu, lu rinnovamentu di l'azzioni ntâ visioni vulìa sulu mettiri in discussioni lu primu cunquistu dâ giustizzia eterna ottinuta dâ morti di Gesù. Chistu è littiralmenti cumplitatu pî caduti di Sardi ca la sò fidi dimustrata non è suddisfacenti pô Diu Criaturi. Pi dui raggiuni, Diu li pò rifiutari pâ mancanza d'amuri pâ sò virità prufìtica proclamata e pâ trasgrissioni dû Sabbath ca addivintàu applicabbili dû 1843 cu l' ingressu 'n viguri dû dicretu di Danieli 8:14.     
Versu 5 : “ Chiḍḍu ca vinci sarà vistutu di vistiti janchi ; Non cancellu lu sò nomi dû libbru dâ vita, ma lu sò nomi lu cunfissu davanti a me Patri e davanti a li sò àngili. »   
Lu scigghiutu riscattatu di Gesù Cristu è n'èssiri ubbidienti , cuscienti di duviri la sò vita e la sò eternità ô Diu criaturi, bonu, sàggiu e giustu. Chistu è lu sigretu dâ sò vittoria. Non pò trasiri 'n cuntraversa cu iḍḍu, picchì approva tuttu chiḍḍu ca dici e fa. Quinni iḍḍu stissu porta gioia ô sò Salvaturi ca lu arricanusci e lu chiama cû sò nomi, dâ funnazziuni dû munnu unni lu vitti câ sò pricanuscenza . Chistu versu mustra quantu sunnu vani e ingannanti li fausi affirmazziuni dî fausi riliggiusi puru pi chiḍḍi ca li fannu. L'ùrtima palora appartenirà a Gesù Cristu ca dici a tutti : “ So’ li tò òpiri .” Secunnu chisti òpiri, sparti lu sò greggiu, mittennu a dritta li sò pècuri e a manca li crapi ribbelli e li lupi rabbianti distinati ô focu dâ secunna morti di l'ùrtimu giudizziu .   
Versu 6 : “ Chiḍḍu ca havi n’aricchia, asculta chiḍḍu ca dici lu Spìritu ê chiesi! »   
Mentri littiralmenti tutti ponnu ascultari li palori prufìtichi dû Spìritu, ô cuntrariu, sulu li sò scigghiuti , ca ispira e educa , ponnu capiri lu sò significatu. Lu Spìritu s'arrifirisci a fatti spicìfici, rializzati ntô tempu stòricu, chiḍḍu scigghiutu havi quinni a èssiri 'ntirissatu â storia riliggiusa e siculari, e â ntera Bibbia cumposta di cunti di tistimunianzi, lodi e prufizzìi.
Nota : Ntô versu 3 , Gesù Cristu dissi ô prutistanti cadutu , “ Ricurdativi quinni comu ricivìsti e ascultàsti, e tèniti fermi e pintiti. Si non ti guardi, ti veni comu nu ladru, e non sai quali ora ti veni . ” Ô cuntrariu, pi l'eredi dî vitturi, dâ primavìera dû 2018, stu messaggiu fu trasfurmatu nta : " Si taliati, non venirò comu nu ladru, e sapiti a quali ora venirò a voi . " E lu Signuri mantinìu li sò prumissi, picchì oggi ntô 2020, li sò scigghiuti hannu avutu la canuscenza dâ data dû sò veru ritornu rivilata pâ primavìera dû 2030. Ma, la fidi prutistanti è cunnannata a ignorari sta pricisiuni, riservata, sulu, di Gesù, ê sò scigghiuti. Picchì ô cuntrariu dû sò cumportamentu versu li sirvitura mali, " lu Signuri non fa nenti senza avvirtiri li sò sirvitura li prufetti " Amo.3:7.           
 
VI èbbica : Filadelfia 
L'Avvintismu trasi ntâ missioni univirsali
Ntra lu 1843 e lu 1873, lu divinu Sabbatu dû sàbbutu, lu veru settimu jornu urdinatu di Diu, fu ristauratu e aduttatu dî piunieri di l'Avvintismu dû Settimu Jornu ca pigghiàu la forma di n'istituzzioni riliggiusa cristiana miricana ufficiali chiamata dû 1863 : " la Chiesa dû Settimu Jornu- ". ‘N cunfurmità cu l'insignamentu priparatu ntô Dan.12:12, lu messaggiu di Gesù è indirizzatu ê sò eletti santificati dû riposu dû Sabbath, ntâ data di l'annu 1873. Ntô stissu tempu, sti eletti binificianu dâ biatitudini di Dan.12 :12 : " Beatu chiḍḍu ca aspetta, nzinu a 5 3 ! ".        
 
Li novi standard stabbilati a pàrtiri dû 1843 addivintaru univirsali ntô 1873
Versu 7 : “ E all'ànghjulu di l'assimbrea di Filadelfia scrivi: Chisti cosi dici chiḍḍu ca è santu, chiḍḍu ca è veru, chiḍḍu ca havi la chiavi di Davide, chiḍḍu ca apri e nuḍḍu chiudi, e chiḍḍu ca chiudi e nuḍḍu apri :     
Cû nomu “ Filadelfia ”, Gesù mustra lu sò Sceltu. Dissi : “ Pi chistu tutti saprannu ca siti li me discìpuli, si avete l’amuri l’unu pi l’àutru. Giuvanni 13:35 » E chistu è lu casu di Filadelfia ca li sò radici grechi significanu : amuri fraternu. Iḍḍu scigghiùu l'elitti ca lu cumpònunu , mittennu â prova la sò fidi e pi chisti vitturi, lu sò amuri trabocca. Si prisenta nna chistu messaggiu, dicennu : " chistu è chiḍḍu ca dici lu Santu, lu Veru ." Lu Santu , picchì è nu tempu quannu la santificazzioni dû Sabbath e chiḍḍa di l'eletti è richiesta dô dicretu di Dan.8:14 ca trasìu 'n viguri ntâ primavìera dû 1843 . Lu Veru , pirchì nta st'ura prufìtica è ristaurata la liggi dâ virità ; Diu riscopri la santità dû sò quartu cumannamentu calciatu dî cristiani dû 7 marzu 321. Dici puru : " chiḍḍu ca havi la chiavi di Davide ." Chisti non sunu li chiavi di San Petru rivinnicatu comu pussessu di Roma. “ La chiavi di Davide ” apparteni ô “ figghiu di Davide ”, Gesù stissu, di pirsuna. Nuḍḍu autru ca Iḍḍu pò dari la savvizza eterna, picchì uttinni chista chiavi purtannula " ntâ sò spalla " ntâ forma dâ sò cruci, secunnu Isa.22,22 : " Iu mettu ntâ sò spalla la chiavi dâ casa di Davide: quannu Iḍḍu apri, nuḍḍu pò chiudiri; quannu chiudi, nuḍḍu s'apri ." Chista chiavi ca disigna la cruci dâ sò turtura, ntô cumplimentu di chistu versu , lèggimu ccà : " chiḍḍu ca apri, e nuḍḍu chiudi, chiḍḍu ca chiudi, e nuḍḍu apri ." La porta dâ savvizza fu aperta a l'Avvintismu dû Settimu Jornu 'n custruzzioni e chiusa ê seguaci riliggiusi dâ Duminica rumana dâ primavìera dû 1843. Picchì foru disposti a suttumèttirisi ê virità duttrinali prisintati e hannu onuratu câ sò fidi la sò palora prufìtica, lu Spìritu di Gesù l'òpira di l' èbbica Fidelfica canusci ô santu . Eccu, pirchì hai picca putiri, e tinni la me palora e non nigasti lu me nomu, ti misi davanti na porta aperta, ca nuḍḍu pò chiudiri                                   ". Stu gruppu riliggiusu nicu era, ufficialmenti, esclusivamenti miricanu dô 1863. Ma ntô 1873, duranti na cunfirenza ginirali ca si tenni a Battle Creek, lu Spìritu ci aprìu na porta missiunaria univirsali ca avìa a cuntinuari nzinu ô veru ritornu di Gesù Cristu. Nuddu lu mpidirà e Diu lu farà curari. È mpurtanti nutari ca tuttu lu bonu ca Gesù identifica ntê veri santi difinisci puru li causi pi cui la fidi prutistanti cadìu ntô 1843. Chistu messaggiu è esattamenti lu cuntrariu di chiḍḍu ca Gesù s'arrifirisci ê caduti di Sardi ntô versu 3, pirchì l'òpiri mirati sunnu iḍḍi stissi nvirtiti.
 
Li 12 tribbù di Apo.7 ca crisciunu
Versu 8 : “ So’ li tò òpiri . Eccu, pirchì hai nu pocu di putiri, e tinni la me palora e non nigasti lu me nomu, ti misi davanti na porta aperta ca nuḍḍu pò chiudiri. »   
Lu scigghiutu dû tempu è giudicatu favuritu pî sò òpiri ca Gesù ci imputa comu giustizzia. Lu sò " picciriḍḍu putiri " cunfirma la nascita dû gruppu basatu supra li " picca òmini " dû versu 4. Ntô 1873, Gesù annunciàu a l'avvintisti lu sò prugressu versu lu sò ritornu cû sìmmulu dâ porta cilesti aperta ca s'aprirà ntâ primavìera dû 2030, vali a diri ntô 157. Ntô messaggiu ca veni appressu, chiḍḍu indirizzatu a Laodicea, Gesù s’arristarà davanti a chista porta , ‘nnicannu accussì la vicinanza imminenti dû sò ritornu : “ Eccu, sugnu â porta e bussu. Si qualchidunu senti la me vuci e apri la porta, trasiu e cenaru cu iḍḍu, e iḍḍu cu mia. Apc. 3, 20 »       
 
L’ebbrei pirmitteru l’accessu â fidi cristiana
Versu 9 : “ Eccu, li fazzu dâ sinagoga di Satana, ca dìcinu ca sunnu ebbrei, ma nun sunnu, ma minzognanu; Eccu, li fazzu veniri e adurari ê to pedi, e sapiri ca ti amai. »   
Citannu l'ingressu di veri ebbrei secunnu razza e carni ntô gruppu avvintista , stu versu cunfirma lu ristauru dû riposu dû Sabbath ; La dumìnica non è cchiù n'ostaculu pâ sò cunvirsioni. Picchì dô 321, lu sò abbannunu appi macari la cunsiquenza di mpidiri a l'ebbrei sinceri di aduttari la fidi cristiana. Lu sò giudizziu di l'ebbrei pi razza non era n'upiniuni pirsunali di Paulu, lu tistimuni fideli ; fu chiḍḍu di Gesù Cristu ca lu cunfirma nna chista Rivelazzioni, già nna Apo.2:9, ntô messaggiu indirizzatu ê sò sirvitura calunniati di l'ebbrei e pirsicutati dî rumani di l' era di Smirna . Notamu ca li ebbrei razziali hannu a ricanusciri a salvezza cristiana nnô standard avventista pi beneficiari dâ grazia di Diu. L'Avvintismu univirsali sulu porta la luci divina di cui addivintò lu dipusitariu ufficiali esclusivu dû 1873. Ma stai attentu ! Sta luci, la sò duttrina e li sò messaggi sunnu prupietà esclusiva di Gesù Cristu ; Nuḍḍu omu e nuḍḍa istituzzioni pò rifiutari la sò evuluzzioni senza mettiri 'n pirìculu la sò savvizza. Â fini nna chistu versu, Gesù spicìfica " ca ti amai ." Chistu voli diri ca doppu chistu tempu di benedizzioni putissi non l'amàri cchiù ? Iè, e chistu sarà lu significatu dû messaggiu datu a “ Laodicea ”.         
 
Cumannamenti di Diu e la Fidi di Gesù
Versu 10 : “ Picchì tu tieni la palora dâ me pacienza , puru iu ti tieni di l’ura dâ prova ca sta pi veniri ntâ terra canusciuta , pi pruvari chiḍḍi ca càmpanu ntâ terra. »   
Lu tèrmini pacienza cunfirma lu cuntestu dâ aspittativa avvintista di cui si parra ntô Danieli 12:12 : " Beatu chiḍḍu ca aspetta e arriva ê mill'atricentucincu e trenta jorna." ". La prova riguarda la fidi di l'" abbitanti dâ terra ", chiḍḍi ca abbitanu la " terra canusciuta " vali a ddìri arricanusciuti di Gesù Cristu, lu Diu criaturi. Arriva pi pruvari la vuluntà umana e smuntari lu spìritu ribbelli dû campu " ecumènicu " ca disigna cû grecu " oikomèné " la " terra canusciuta " di chistu versu.            
Sta prumissa liga Gesù sulu â sula cunnizzioni ca l'istituzzioni prisirva la qualità dâ fidi di l'inizziu. Si lu messaggiu avvintista havi a cuntinuari 'nzinu ô tempu dâ prova univirsali finali dâ fidi prufizziata nna chistu versu, non sarà pi forza nna na forma istituzzionali. Picchì a minaccia è supra stu messaggiu ntô versu 11 ca segui , finu a allura totalmenti positiva e benedetta di Diu. La prumissa di Gesù riguarda la sò pusterità ca arristarà viva ntô 2030. Nta chiḍḍu tempu, li veri eletti dû 1873 s'avìssiru addurmintatu " ntô Signuri " secunnu Apoc. 14:13 : " E sintìa na vuci dû celu ca dicìa : Scrivi: Beati li morti ca mòrinu 'n! Iè, dici lu Spìritu, ca ponnu ripusari dî sò travagghi, picchì li sò òpiri li sèguinu. » Chista è quinni na secunna biatitudini attribuita di Gesù Cristu a chistu Sceltu esemplari. Ma chiḍḍu ca Gesù benedici è lu cumportamentu dimustratu di l'òpiri. L'eredi di " Filadelfia " riprudùcirannu fidelimenti , ntô 2030, li sò òpiri, la sò fidi, la sò accittazzioni dî virità dati dû Diu dû celu ntê ùrtimi furmi ca ci avrà datu ; pirchì subbirànnu granni canciamenti nzinu â fini quannu la cumprinsioni dû pruggettu divinu sarà pirfetta.         
 
La prumissa avvintista di Gesù Cristu e lu sò avvirtimentu
Versu 11 : “ Vegnu prestu . Teni forti chiḍḍu ca hai, accussì ca nuddu ti pò pigghiari la curuna. »   
Lu messaggiu “ Arrivu prestu ” è di tipu avvintista. Gesù cunfirma accussì l'abbannunu di tutti l'àutri cunfissioni riliggiusi. L'aspittatìva dû sò ritornu ntâ gloria arristarà 'nzinu â fini dû munnu unu dî criteri principali ca identificunu li sò veri scigghiuti. Ma lu restu dû messaggiu pesa cu na minaccia pisanti : “ Tieni chiḍḍu ca hai, accussì ca nuḍḍu ti pigghia la curuna. " E chi pò pigghiari la sò curuna tranni li sò nimici ? Li sò discinnenti quinni hannu a ‘dintificàrili, apprima, e è picchì nun l’hannu fattu accussì, vittimi dû sò spiritu umanista, furmarannu n’allianza cu iḍḍi, a cuminciari dû 1966.      
Versu 12 : “ Chiḍḍu ca vinci, lu fazzu nu pilastru ntô tempiu dû me Diu, e non nesci cchiù ; Scriverò supra di iḍḍu lu nomu dû me Diu, e lu nomu dâ città dû me Diu, la nova Girusalemmi, ca scinni dû celu dû me Diu, e lu me novu nomu. »   
Ntê sò urtimi palori di benedizzioni didicati ê vitturi, Gesù arriunisci tutti l'immaggini dâ savvizza uttinuta. “ Nu pilastru ntô tempiu dû me Diu ” voli diri : nu supportu solidu pi purtari la me virità ntâ me Assimbrea , lu Sceltu. " ...e non nesci mai cchiù " : la sò salvezza sarà eterna. " ... ; Scrivu supra di iḍḍu lu nomi dû me Diu ” : ‘ncisu nta iḍḍu l’immaggini dû caràttiri di Diu pirdutu nna l’Eden. “ ... e lu nomu dâ città dû me Diu ” : iḍḍu cunnivìdi la glurificazzioni dû Sceltu discrittu ntô Riv. 21. “ ... dâ nova Girusalemmi ca scinni dû celu dû me Diu, ” La “ nova Girusalemmi ” è lu nomu dâ riunioni di l’eletti glurificati ca addivintaru interamenti cilesti comu l’ànghili cilesti di Diu. Riv. 21 lu discrivi nna n'immaggini simmòlica di petri prizziusi e pirli ca tistimunianu la forza di l'amuri ca Diu prova pô sò riscattatu dâ terra . Iḍḍa scinni ntâ terra rinnuvata pi vìviri ddà pi sempri 'n prisenza di Diu ca ddà stalla lu sò tronu. "... e lu me novu nomi " : Gesù associa lu canciamentu dû sò nomi cû sò passaggiu dâ natura tirrestri â natura cilesti . L'elitti sarbati, arristannu vivi o risurretti, vivrannu la stissa spirienza e riciveranu nu corpu cilesti, glurificàtu, ncurruttìbbili e eternu .                     
Nna chistu versu, l'insistenza ntô paraguni cu Diu è giustificata dû fattu ca Gesù stissu è truvatu di l'elitti ntô sò aspettu divinu.
Versu 13 : “ Chiḍḍu ca havi n’aricchia, asculta chiḍḍu ca dici lu Spìritu ê chiesi ! »    
Lu scigghiutu capìu la lizziuni, ma è l'unicu ca la pò capiri. È veru ca chistu messaggiu fu priparatu sulu pi iḍḍu. Chistu messaggiu cunfirma lu fattu ca l'interpretrazzioni e la cumprinsiuni dî misteri rivilati dipenni sulu di Diu ca prova e scegghi li sò sirvitura.
 
L'avvintismu ufficiali dû tempu finali non fu 'nsignatu e giudicatu di Gesù, veni vumitatu ' n seguitu ô sò rifiutu dû messaggiu di l' aspittatìva dû terzu avvintista
" Vegnu prestu ." Teni forti chiḍḍu ca hai, accussì ca nuḍḍu ti pò pigghiari la curuna .” Alas, pi l'Avvintismu ufficiali dû tempu, la fini è ancora luntana, e cu l'usura dû tempu , 150 anni doppu , la fidi non sarà cchiù la stissa . L'avvertimentu di Gesù era giustificatu, ma non fu né ascultatu né capitu. E ntô 1994, l'istituzzioni avvintista pirderà effettivamenti la sò " curuna " , rifiutannu l'ùrtima " granni luci " ancora prufizziata di Ellen G. White, lu messaggeru di Gesù Cristu ntô sò libbru " Primi scritti " ntô capitulu " La me prima visioni ", ntê pàggini 14 e 15 : lu seguenti estrattu di chisti. Vulìssi puru affirmari ca prufìzzia lu distinu di l'òpira avvintista e riassumi in iḍḍu stissu tutti l'insignamenti prisintati dî tri Assimbrei di Apo.3 : 1843-44 Sardi , 1873 Filadelfia , 1994 Laodicea .             
 
 
 
Lu Distinu di l'Avvintismu
rivilatu ntâ prima visioni di Ellen G. White
 
“ Mentri priava ntô cultu di famigghia, lu Spìritu Santu mi appuiò e paria ca stava alzannu sempri cchiù supra stu munnu buiu. Mi vutai pi vìdiri li me frati avvintisti lassati arrè nta stu munnu, ma non li putìa scupriri. Na vuci allura mi dissi : “ Guarda n’autra vota, ma n’ata vota cchiù supra.” Guardài supra, e vitti nu percorsu ripidu e strittu, àutu supra stu munnu. Chistu è unni l'avvintisti avanzaru versu la città santa. Arrìeri a iḍḍi, all’iniziu dû camminu, c’era na luci luminosa, ca l’ànghjulu mi dissi ca era lu chianciri di menzannotti. Sta luci illuminava lu percorsu pi tutta la sò lunghizza accussì ca li sò pedi non s'inciòppavunu. Gesù li fici davanti pi guidarili ; e finchì ci fissavanu l'occhi, èrunu sicuri.    
Ma prestu quarchi d'unu si stancau e dissi ca la città era ancora assai luntana e ca avìanu pinzatu ca arrivassiru prima. Allura Gesù li ‘ncuraggiò alzannu lu sò gluriusu vrazzu drittu di cui niscìa na luci ca si diffusi supra l’avvintisti. Gridaru : “ Alleluia ! "Ma arcuni d'iddi rifiutaru cu curaggiu sta luci, dicennu ca nun era Diu ca l'avìa guidati." La luci ca c'era arrè â fini s'astutau e si truvaru ntô buiu prufunnu. Iḍḍi s’inciòpparu e pirderu di vista sia lu purteri ca Gesù, poi caderu dû camminu e affunnaru ntô munnu mali di sutta. » .     
La storia di chista prima visioni data di Diu â giòvini Ellen Gould- Harmon è na prufizzìa cudificata ca avi lu stissu valuri di chiḍḍi di Danieli o dâ Rivelazzioni. Ma pì binificiàrilu , abbisogna ‘ntirpritàrilu currettamenti . Dunca ti duna la spiegazzioni.
L'esprissioni " chianciri di menzannotti " si rifirisci a l'annunziu dâ vìnnita dû sposu ntâ " paràbbula dî deci vìrgini " di Matteu 25:1 nzinu a 13 . Lu prubblema di l'aspittari lu ritornu di Cristu ntâ primavera dô 1843 e chiḍḍu di l'autunnu dô 1844 custituìu lu primu e lu secunnu rializzu ; Insèmmula , chisti dui aspittatìvi rapprisèntanu a " prima luci " dâ storia misa " arrè " ô gruppu di " Avvintisti dû Settimu Jornu " ca stàvanu avanzannu nnô tempu , ntô camminu o nnâ strata biniditta di Gesù Cristu. Pî piunieri avvintisti, lu 1844 rapprisintava la data dâ fini dû munnu e l'ùrtima data bìbbrica ca la palora prufètica putìa prupuniri a l'eletti di ḍḍu tempu . Doppu ca passaru chista data finali, aspittaru lu ritornu di Gesù pinsannu ca era imminenti. Ma lu tempu passau e Gesù ancora non turnau ; chiḍḍu ca la visioni evoca dicennu : " attruvarunu ca la città era assai luntana e ca avìanu pinzatu d'arrivari prima " ; o ntô 1844 o pocu doppu chiḍḍa data. Quinni lu scuraggiu li pigghiò nzinu a l'annu 1980 quannu arrivàu ntâ scena, arricivennu chista luci nova e gluriusa ca custruisci la terza aspittatìva avvintista . Sta vota lu ritornu di Gesù è fissatu pi l'autunnu dô 1994 . Di sicuro, l' annunziu di chistu messaggiu riguardava sulu nu micrucosmu di l'Avvintismu univirsali situatu in Francia a Valenza-sur-Ròdanu. La scelta di Diu di chista città nica ntô sud-est dâ Francia havi la sò spiegazzioni. Fu ccà ca lu Papa Piu VI murìu ‘n custudia ntô 1799, suddisfannu lu fattu prufizziatu ntô Riv. 13:3. Inoltri, Valenza fu la città unni Diu funnò la sò prima crèsia avvintista ntâ terra dâ Francia. Dunca fu ddà ca purtò la sò divina gluriusa ùrtima luci e â fini dû 2020, cunfirmu di aviri ricivutu custantimenti e fidelimenti di iḍḍu li sò ùrtimi rivelazzioni cchiù prizziusi ca prisintu nta stu documentu. Lu micrucosmu di l'Avvintismu a Valencia sirvìu comu palcu univirsali pô cumplimentu dâ parti ca riguarda l'ùrtima luci gluriusa ntâ visioni dâ nostra soru Ellen. Sta visioni ni rivela lu judizziu ca Gesù fa supra la spirienza vissuta a Valencia                     cioè, nu terzu cumplimentu dâ paràbbula dî deci vìrgini . Gesù arricanusci lu veru avvintista dû cumportamentu ca avi versu la luci prisintata. Lu veru avvintista esprimi la sò gioia cu “ Alleluia !” » ; binidittu dû Spìritu, allinchìu lu sò vasu d'ogghiu . Ô cuntrariu, li falsi avvintisti " rifiutanu cu curaggiu chista luci ." Stu rifiutu dâ luci divina è fatali pi iḍḍi , picchì Diu li avvirtìu contra sta riazzioni nigativa ntê messaggi ispirati , distinati a iḍḍi , ô sò messaggeru ; addivintaru vasi vacanti privati ​​di l'ogghiu ca pruduci la "luci " dâ lampada . Si annuncia la cunsiquenza inevitabbili : " la luci ca era arrè a iḍḍi â fini s'astuta " ; Nigàunu li funnamenti di basi di l'Avvintismu. Gesù applica lu sò principiu : “ Picchì chiḍḍu ca havi, ci sarà datu cchiù, e ci sarà n’abbunnanza; Matteu 25, 29 » . " ... finìru pi pèrdiri di vista sia l'obbiettivu ca Gesù ," addivèntanu ‘nsinsìbbili ê messaggi avvintisti ca annuncianu lu ritornu di Cristu , oppuru nigàru l'obbiettivu dû muvimentu avvintista scrittu ntô stissu nomu " avvintista " ; " e poi cadìru dû camminu e affunnàru ntô munnu mali sutta ," ntô 1995 s'impegnàru ufficialmenti pi l'allianza prutistanti e l'ecumenismu. Pirderu accussì Gesù e l'ingressu ntô celu ca era l'obbiettivu dâ fidi avvintista. Si junceru secunnu Dan.11,29, " l'ipòcriti ", e " l' ubbriacati ", comu annunciò Gesù ntô Matt.24: 50 ; cosi dimustrati all'iniziu dû travagghiu.                             
Oggi sti palori prufìtichi si cumpìsciunu. Furu cumplitati ntra lu 1844, la data dâ prima luci " arrè a iḍḍi ", e lu 1994, la data dâ granni luci prufètica rifiutata dâ prima crèsia avvintista funnata ‘n Francia, ntâ città di Valenza-sur-Rhône , ca Diu usau pâ sò dimostrazzioni . Oggi, l'Avvintismu ufficiali è ntô " prufunnu buiu " di l'ecumenismu cu li nimici dâ virità, li prutistanti e li cattòlici.    
 
 
 
VII èbbica : Laodicea 
La fini di l'avvintisimu istituzzionali - lu rifiutu di l'aspittatìva dâ terza avvintista.
Versu 14 : “ E all'ànghjulu dâ chiesa di Laodicea scrivi : Chisti cosi dici l'Amen, lu tistimuni fideli e veru, l'inizziu dâ criazzioni di Diu : ”    
Laodicea è lu nomu dâ settima e ùrtima època ; chiḍḍa dâ fini dâ benedizzioni di l'Avvintismu istituzzionali. Stu nomu havi du’ radici grechi “ laos, dikéia ” ca significanu : “ genti giudicati ”. Prima di mia, l'avvintisti lu traduceru : " genti dû giudizziu ", ma l'istituzzioni non sapìa ca stu giudizziu avìa a cuminciari cu iḍḍu, comu 'nzigna 1 Petru 4,17 : " Picchì è arrivatu lu tempu ca lu giudizziu accuminciassi ntâ casa di Diu. Ora si prima accumincia cu nui, quali sarà la fini di chiḍḍi ca nun ubbidisciunu ô Vangelu di Diu? » Gesù veni avanti dicennu : " Chisti sunnu li palori di l'Amen, lu tistimuni fideli e veru, l'inizziu dâ criazzioni di Diu : " La palora Amen voli diri 'n ebbraicu : 'n virità. Secunnu la tistimunianza di l'apòstulu Giuvanni, Gesù l'usò spissu (25 voti), ripitènnula dui voti, ô principiu, prima dî sò dichiarazzioni. Ma ntâ pratica riliggiusa tradizziunali addivintò lu tèrmini di puntuazzioni pâ fini dê prijeri o dê dichiarazzioni. Poi è spissu ntirpritatu ntô sensu di " accussì fussi " riditatu dô Catulicìsimu. E lu Spìritu usa chista cuncizzioni " ntâ virità " pi dari â palora Amen lu sò duppiu significatu pirfittamenti giustificatu. Laodicea è l'ura quannu Gesù offri na granni luci pi illuminari completamenti li prufizzìi priparati pô tempu finali. Lu libbru ca stai leggennu è la prova di chistu. Ciò ca causarà la ruttura tra Gesù e l'istituzzioni ufficiali avvintista è nu rifiutu dâ sò luci. Nna na scelta lòggica e giustificata, Diu assuggittàu l'Avvintismu, tra lu 1980 e lu 1994, a na prova di fidi mudellata supra chiḍḍa ca avìa purtatu â perdita dî prutistanti e â benedizzioni dî piunieri avvintisti. La prova era già basata supra la fidi ntô ritornu di Gesù annunciatu pâ primavera dû 1843, poi pi l' autunnu dû 1844. A mia turnu, dû 1983, accuminciai a cunnivìdiri n'annunziu dû ritornu di Gesù pû 1994, avennu usatu lu " cincu misi di me-ssaf " 0. Attribbuennu chistu tema â màldizzioni dû prutistantismu ntô 1844, lu pirìudu di " cincu misi " citatu, o 150 anni riali, purtàu ô 1994. Vidennu sulu lu ritornu di Gesù Cristu pi signari la fini di chistu pirìudu, e parzialmenti ciecu di Diu supra nu dittagghiu dû testu, difinnìa chiḍḍu ca dissi. Doppu l'avvisi ufficiali, l'istituzzioni prununciò la me espulsioni ntô nuvèmmiru 1991.                            ; chistu, mentri c’èranu ancora tri anni pi pruvari e nigari li me annunci. Fu sulu doppu, versu lu 1996, ca lu veru significatu di sta spirènzia mi addivintò chiaru. Li palori parrati di Gesù ntâ sò littra a " Laodicea " s'avìanu appena cumpiutu e ora pigghiaru nu significatu pricisu. Ntô 1991, li avvintisti tièpidi nun amavanu cchiù la virità comu ntô 1873. Lu munnu mudernu li ‘ndibbulìu puru siducennuli e vincennu li sò cori. Comu nna l' èbbica di " Efesu " , l'Avvintismu ufficiali pirdìu lu sò " primu amuri " . E Gesù “ ci leva lu cannilieri e la curuna ”, picchì puru iḍḍa non li merita cchiù. A luci di chisti fatti, lu messaggiu addiventa assài chiaru. La palora “ Amen ” cunfirma la richiesta di virità cumpleta e la fini di na rilazzioni biniditta. Lu “ tistimuni fideli e veru ” rifiuta lu Sceltu ‘nfideli e bugiardu. " Lu principiu dâ criazziuni di Diu " , quinni lu criaturi, arriva a chiudiri cullittivamenti l'intilliggenza di l'indigni e aviri 'n manera nnividuali chiḍḍa dî sò scigghiuti ê virità cuntinuti e ammucciati ntâ storia dâ Genesi. Ntô stissu tempu, evocannu " lu principiu dâ criazziuni di Diu " ca associa câ palora " Amen ", lu Spìritu cunfirma nu ritornu finali assài vicinu di Gesù Cristu : " promptamenti " . Comunque, passarannu ancora 36 anni tra lu 1994 e lu 2030, la data dâ fini di l’umanità nnâ terra.               
La tièpidi murtali
Versu 15 : “ So’ li tò òpiri . So ca nun hai né friddu né caudu. Chi ti sia friddu o caudu! »    
Lu "tu" nfurmali veni usatu pi rifiririsi a l'istituzzioni. Chistu è lu fruttu dî riliggiuni riditati dû patri ô figghiu e â figghia, unni la fidi addiventa tradizziunali, furmalistica, rutina e scantata di qualegghiè cosa nova ; lu statu unni Gesù non la pò cchiù benediri mentri avi accussì assài luci nova pi cunnivìdiri cu iḍḍa.  
Versu 16 : “ Allura, picchì tu sì tièpidu, e nun sì né friddu né caudu, ti spuzzu fora dâ vucca. »   
L'osservazzioni fu fatta di Gesù ntô nuvèmmiru 1991, quannu lu prufeta ca purtava lu sò messaggiu fu sfracicatu di l'istituzzioni ufficiali. Ntâ primavìera dû 1994, iḍḍa fu vumitata, comu pridicìu Gesù. Iḍḍa stissa ci detti la prova trasennu, ntô 1995, nna l'allianza ecumènica organizzata dâ Chiesa Cattòlica, unni s'unìu ê prutistanti ribbelli, picchì ora cunnividìa la sò maldizzioni.
 
Illusioni 'ngannusi basati supra lu patrimoniu spirituali
Versu 17 : “ Picchì tu dici : “Sugnu riccu, e aumintatu di cosi, e nun mi servi nenti, e nun sapi ca tu sì disgraziatu, e miserabili, e pòviru, e ciecu e nudu, ”    
" ... ricca , " l'Eletta Avvintista fu ntô 1873 e li tanti rivelazzioni dati a Ellen G. White l'arricchieru ultiriurmenti spiritualmenti. Ma prufiticamenti, l'interpretrazzioni dû tempu furu sustituiti subbitu, comu pinsava giustamenti James White, lu maritu dû messaggeru dû Signuri. Gesù Cristu , lu Diu viventi , pruggittau li sò prufizzìi pû sò cumplimentu finali pirfettu e pirfettu. Eccu picchì lu passaggiu dû tempu, purtannu canciamenti enormi ntô munnu, giustifica na dumanna pirmanenti di l'interpretrazzioni ricivuti e 'nsignati. La benedizzioni dû Signuri è riservata ; Gesù dissi : " A chiḍḍu ca manteni li me òpiri nzinu â fini ." Ma ntô 1991, quannu rifiutò la luci, la fini era ancora luntana. Iḍḍa quinni avìa a èssiri attenta a qualegghiè nova luci pruposta dû Signuri attraversu li mezzi ca iḍḍu stissu scigghiù. Chi cuntrastu tra l'illusioni di l'istituzzioni e lu statu unni Gesù la vidi e la giudica ! Di tutti li tèrmini citati, la palora " nuda " è la cchiù grave pi n'istituzzioni, pirchì voli diri ca Gesù ci livàu la giustizzia eterna, è ntâ sò vucca, na cunnanna â morti e â secunna morti di l'ùrtimu giudizziu ; secunnu chiḍḍu ca è scrittu ntô 2 Cor.5:3 : " Pirciò gimimu nnâ sta tenda, ansiànnusi di èssiri vistiti dâ nostra dimora cilesti, si veru putemu èssiri vistuti e non nudi ." »             
 
Lu cunsigghiu dû tistimoni fideli e veru
Versu 18 : “ Ti cunsigghiu di accattari di mia l'oru pruvatu ntô focu, pi èssiri ricchi, e vistiti janchi, pi èssiri vistiti, e pi unciri l'occhi cu na pomada pi l'occhi; »    
Doppu lu rapportu dû 1991, l'istituzzioni avìa ancora tri anni pi mudificari e prudùciri lu fruttu dû pintimentu, ca non vinni. E ô cuntrariu, li sò ligami cchî prutistanti caduti foru stritti ô puntu di fari n'allianza ufficiali pubbricata ntô 1995. Gesù si prisenta comu lu mircanti esclusivu dâ vera fidi, " l'oru pruvatu dû focu " dâ prova. La prova dâ sò cunnanna dâ chiesa si vidi nna l'assenza dû " vestiti jancu " di cui li sò piunieri èrunu " digni " ntâ Riv. 3:4. Cu stu paraguni, Gesù illustra lu fattu ca sta veramenti suttumettennu , prima dû 1994 , l'avvintisti di " Laodicea " a n'aspittatìva avvintista identica a chiḍḍa ca pricidìa li dati 1843 e 1844 ; pi pruvari la fidi ntê tri spirenzi, comu 'nsignatu ntô messaggiu indirizzatu ntô 1844 a l'avvintisti di " Sardi " . Ntâ n'attiggiamentu ribbelli chiusu, l'istituzzioni non putìa capiri pi chiḍḍu ca Gesù la rimproverava ; era " cieca ", comu li farisèi dû ministru terrestri di Gesù. Iḍḍa non putìa quinni capiri l'invitu di Cristu a accattari " la pirla di granni prezzu " ntâ paràbbula di Matteu 13, 45-46 ca difinisci l'immàggini dû standard dâ vita eterna richiesta di Diu rivilatu nna chistu versu 18 di Ap. 3 .                   
 
La Chiamata Misericordiusa
Versu 19 : “ Tutti chiḍḍi ca amu, rimproveru e disciplinu. Sii dunca zelosi e pintiti. »  
La punizzioni è pi chiḍḍi ca Gesù ama nzinu a quannu non li vumita. La chiamata ô pintimentu non fu ascutata. E l'amuri non è riditatu, si guadagna attraversu la dignità. L'istituzzioni, avennu induritu, Gesù lancia n'appellu nnividuali dicennu ê cannidati pâ vucazzioni cilesti :  
 
La chiamata univirsali
Versu 20 : “ Eccu, sugnu â porta e bussu. Si qualchidunu senti la me vuci e apri la porta, trasu e cena cu iḍḍu, e iḍḍu cu mia . "    
Ntâ Rivelazzioni la palora " porta " cumpari ntâ Riv. 3, 8, ccà ntâ Riv. 3, 20, ntâ Riv. 4, 1 e ntâ Riv. 21:21. Ap. 3 :8 ci arricurda ca li porti s'aprìunu e chiùdunu l'accessu. Addivèntunu accussì lu sìmmulu dî provi dâ fidi ca aprìunu o chiùdunu l'accessu a Cristu, â sò giustizzia e â sò gràzzia.  
Ntâ stu versu 20 , la parola " porta " havi tri significati diversi ma cumplimintari . Iḍḍu indica lu stissu Gesù : " Sò la porta ." Giuvanni 10, 9 » ; la porta dû celu s’aprìu nnâ Ap 4,1 : “ Na porta s’aprìu ntô celu. » ; e la porta dû cori umanu contra cui Gesù veni a buffari pi 'nvitari lu scigghiutu a grapiricci lu cori pi dari la prova dû sò amuri.          
Basta ca la sò criatura grapi lu sò cori â sò virità rivilata pi fari possìbbili na cummunioni ìntima tra iḍḍa e lu sò criaturi divinu. La cena è cunnivisa la sira, quannu arriva la notti pi mettiri fini ô travagghiu dû jornu . L'umanità trasirà prestu nna chistu tipu di notti " unni nuḍḍu pò cchiù travagghiari ". ( Giuvanni 9, 4 ) ». La fini dû tempu dâ gràzzia ghiacciarà pi sempri l'ùrtimi scelti riliggiusi di l'èssiri umani, òmini e fìmmini ugualmenti rispunzàbbili e strittamenti cumplimintari a liveddu dâ carni.  
'N cunfrontu ô messaggiu di Filadelfia , chiḍḍu scigghiutu è nna l' era laudiciana , nna l'imminenza dû ritornu di Gesù Cristu. La " porta aperta ntô celu " s'aprirà ntâ cuntinuazzioni di chistu messaggiu ntâ Ap. 4:1.   
 
L'Ultima esortazzioni di lu Spìritu
A lu vitturi ‘nnividuali, Gesù dici :  
Versu 21 : “ A chiḍḍu ca vinci, ci dugnu di èssiri cu mia ntô me tronu, comu puru iu vincìu e m’assittai cu me Patri ntô sò tronu. »  
Annuncia accussì l'attività dû giudizziu cilesti ca segui chistu messaggiu e ca sarà lu tema di Apo.4. Ma chista prumissa lu liga sulu a nu vincituri veramenti eletti . 
Versu 22 : “ Chiḍḍu ca havi n’aricchia, asculta chiḍḍu ca dici lu Spìritu ê chiesi ! »    
Lu tema dî " littri " finisci cu chistu novu fallimentu istituzzionali. L'ùrtima, pirchì d'ora in poi, la luci sarà purtata di n'omu ispiratu, poi di nu gruppu nicu. Sarà trasmissu ‘n manera ‘nnividuali di pirsòna a pirsòna e ‘ntraversu internet ca Gesù stissu diriggirà guidannu li sò scigghiuti versu a funti dâ diffusioni dî sò ùrtimi virità, sacra comu a sò pirsòna divina. Allura unni è nnâ terra : “ Chiḍḍu ca havi n’aricchia, asculta chiḍḍu ca dici lu Spìritu ê chiesi ! »    
 
Lu tema appressu sarà misa ntô millenniu cilesti dû giudizziu dî malvagi purtatu avanti dî santi. L'interu suggettu si basa supra l'insignamenti sparsi ntâ Riv. 4, 11 e 20. Ma Riv. 4 cunfirma chiaramenti lu cuntestu cilesti di chista attività ca segui crunulòggicamenti l'ùrtima època dû Sceltu tirrestri.
 
 
 
Rivelazzioni 4 : Giudizziu celesti 
 
Versu 1 : “ Doppu chistu guardai e eccu, na porta aperta ntô celu . La prima vuci ca sintìa, comu na trumbetta , parrannu cu mia, dissi : "Acchiana ccà , e ti mustru li cosi ca hannu a succèdiri doppu ."     
Dicennu: " La prima vuci ca sintìa, comu di na trumbetta ", lu Spìritu difinisci lu messaggiu di chistu tempu " laodiceanu " comu chiḍḍu a cui traspurtàu Giuvanni ntâ Riv. 1:10 : " Eru ntô Spìritu lu jornu dû Signuri e sintìa arrè a mia na vuci granni, comu di na trumbetta ." Laodicea è quinni l'època la cui fini è signata dû " jornu dû Signuri ", chiḍḍu dû sò granni ritornu gluriusu.        
Ntê sò palori, lu Spìritu supporta fortimenti l'idèa dâ succissioni di chistu tema cû messaggiu di Laodicea . Chista pricisiuni è mpurtanti, picchì l'istituzzioni nun fu mai capaci di pruvari ê sò avversari li sò duttrini dû giudizziu cilesti. Oggi portu la prova di chistu, rinnuta pussìbbili dâ curretta difinizzioni dî dati attaccati ê messaggi dî littri di Apoc. 2 e 3. Ntra Laodicea e Apoc. 4, câ " settima trumma " di Apoc. 11, Gesù livò ô diavulu e a l'òmini ribbelli lu sò " duminiu dû munnu supra lu " . Cu la "raccolta " di Ap. 14, pigghiàu li sò eletti ntô celu e ci affidàu lu compitu di giudicari cu iḍḍu la vita tirrestri passata dî morti malvagi. È allura ca " chiḍḍu ca vinci guvernarà li nazziuna cu na bastona di ferru " comu annunciatu nnâ Riv. 2:27. Si li pirsicutura avìssiru , comu a mia , la cirtizza dû distinu riservatu a iḍḍi, nun c'è dubbiu ca canciassiru la sò cunnuta. Ma è pricisamenti la sò ditirminazzioni accidintali di ignorari qualegghiè avvertimentu ca li porta ê peggiuri azzioni e accussì si pripàrunu pi iḍḍi stissi la peggiuri punizzioni ca non pò èssiri riprudutta ntê cunnizzioni tirrestri attuali. Tornamu quinni ô testu di stu capitulu 4. “ La prima vuci ca sintìa, comu na trumbetta, e ca parrò cu mia, dissi: Sali ccà, e ti mustru li cosi ca hannu a èssiri doppu .” Giuvanni si rifirisci a Ap. 1:10 : “ Ero ntô Spìritu ntô jornu dû Signuri, e sintìa arrè a mia na vuci forti, comu di na trumbetta ” , Stu tema dû ritornu di Cristu ‘n gloria è già citatu ntô versu 7 unni è scrittu : " Eccu, veni cu li nùvuli." E ogni occhiu lu vidiri, puru chiḍḍi ca lu traforaru; e tutti li tribbù dâ terra lamintaru pi iḍḍu. Se. Amen! " La cunnissioni suggirìta di chisti tri testi cunfirma lu gluriusu cuntestu finali dû jornu dû ritornu dû Signuri Gesù, chiamatu puru Micheli dî sò eletti inizziati e dî sò àngili fideli . Si la vuci di Gesù è paragunata a na trumbetta , è pirchì, comu stu strumentu sonuru di l'esercitu, ô capu dî sò eserciti angèlici cilesti                      , Gesù chiama li sò truppi pi accuminciari la battagghia . Inoltri, comu na trumbetta , la sò vuci non cessò di avvirtiri li sò eletti di mettirili 'n guardia pi priparàrili a supirari comu iḍḍu stissu supiràu lu piccatu e la morti. Evocannu chista palora " trumma " , Gesù ci mustra lu tema cchiù mistiriusu e mpurtanti di tutta la sò Rivelazzioni. E è veru ca pî sò urtimi sirvitura, chistu tema ammucciava na prova eliminatoria. Ccà ntô Riv. 4:1, la scena discritta è incumpleta picchì mira sulu ê sò scigghiuti ca veni pi sarvari dâ morti. Lu cumpurtamentu dî malvagi nta stu stissu cuntestu sarà discrittu nta Apoc. 6,16 nta sti palori rivilanti : “ E iḍḍi dissiru ê muntagni e ê petri: Cascati supra di nui e ammucciatici dâ facci di chiḍḍu ca s’assitta supra lu tronu, e dâ ràggia di l’Agneddu: pirchì è arrivatu lu granni jornu dâ sò ràggia, e cu pò stari? "A sta dumanna 'mpiccata , apparentimenti senza risposta , Diu prisintarà nnô capìtulu 7 ca veni appressu chiḍḍi ca ponnu risistiri : l'elitti sigillati simmulizzati dû nùmmaru 144.000 , na multitùdini di 12 quatrati, o 144 . Ma chisti sunnu sulu l'elitti ca ristaru vivi ô ritornu di Cristu. Ora, nna chistu cuntestu di Apo 4 , lu rapimentu ô celu riguarda puru l'elitti ca muriru di quannu Gesù risurgi pi daricci puru la ricumpenza prumissa pâ sò fidi : la vita eterna. Allura quannu Gesù dissi a Giuvanni : “ Veni ccà !” " , lu Spìritu anticipa sulu, cu chista mmàggini, l'acchianata versu lu regnu cilesti di Diu di tutti l'elitti riscattati dû sangu di Gesù Cristu. Chista acchianata ntô celu signa la fini dâ natura tirrestri umana, l'elitti sunnu risurretti comu l'ànghili fideli di Diu, 'n accordu cu l'insignamentu di Gesù ntâ Matteu 22:30 . La carni e la sò maldizzioni sunnu finiti, li lassunu arrè senza rimorsu . Chistu mumentu ntâ storia umana è accussì disidiràbbili ca Gesù lu ricurda sempri ntâ sò rivelazzioni di Danieli. Comu la terra , ammaliata pi l'omu, li veri eletti gimìsciunu pâ sò libbirazzioni. Lu versu 2 pari èssiri cupiatu di Ap. 1:10 ; Effettivamenti ,              lu Spìritu cunfirma cchiù fortimenti la cunnissioni dî dui ca si rifirisciunu ô stissu eventu ntâ storia dû pruggettu di Diu , lu sò ritornu ntô sò " granni jornu " prufizziatu ntâ Ap. 16:16 .   
Versu 2 : “ Subbitu fui ntô Spìritu. E eccu, nu tronu c’era ntô celu, e unu s’assittàu supra lu tronu .”   
Comu ntâ spirènzia di Giuvanni, l'acchianata di l'elitti ntô " celu " " li rapisci ntô spìritu " e sunnu prujittati ntâ diminsiuni cilesti ca ristàu pirpètuamenti inaccessìbbili a l'òmini, picchì Diu regna ddà e è visìbbili.    
Versu 3 : “ E chiḍḍu ca c’era assittatu avìa l’aspettu di na petra di giaspu e di na petra di sardu; e lu tronu era circunnatu di n’archinuè comu nu smaraldu .”   
Ccà si tròvunu davanti ô tronu di Diu, supra cui s'assitta gluriosamenti l'unicu Diu Criaturi. Sta gloria cilesti ‘ndiscrivìbbili è comunqui espressa di petri prizziusi a cui l’òmini sunnu sinsìbbili. Li “ petri di giaspu ” pigghiunu aspetti e culura assái diversi, rapprisentannu accussì la multiplicità dâ natura divina. Di culuri russu, lu “ sardonix ” ci assimigghia. " L'archinuè " è nu finòminu naturali ca ha sempri maravigghiatu li genti , ma ancora ci serbi a ricurdari la sò urìggini. Era lu signu di l'alliànza cu cui Diu prumittìu a l'umanità di non distruggirila mai cchiù cu l'acqui di l'alluvioni , secunnu Gen. 9:9 nzinu a 17 . Puru, ogni vota ca la chioggia scuntràu lu suli, l'immaggini simmòlica di Diu, l'archinuè, pari rassicurari li sò criaturi tirrestri. Ma parrannu dû diluviu di l'acqui, Petru ci arricurda ca nu " diluviu di focu e sùrfuru " è ntô pianu divinu (2 Petru 3, 7) . È pricisamenti 'n vista di chista " alluvioni di focu " sterminanti ca Diu urganizza , ntô sò celu , nu giudizziu dî malvagi li cui giudici sunnu l' eletti ridimuti e Gesù , lu sò Ridiminturi.           
Versu 4 : “ E ntunnu ô tronu vitti vintiquattru troni , e supra li troni vintiquattru anziani assittati, vistiti di vistiti janchi, e supra li testi curuni d’oru .”   
Ccà allura, simmulizzati di 24 anziani , sunnu li riscattati dî dui èpuchi prufìtichi rivilati secunnu lu principiu siguenti : ntra lu 94 e lu 1843 , la funnazzioni dî 12 apòstuli ; ntra lu 1843 e lu 2030, lu spirituali " avvintista " Israeli dî " 12 tribbù " sigillatu cû " signu di Diu " , lu settimu jornu dû Sabbatu , ntô Riv. 7. Sta cunfigurazzioni sarà cunfirmata , nnâ Riv. 21 , nnâ discrizzioni dâ “ Nova Girusalemmi ca scinni dû celu ” pi stabbilirisi nnâ terra rinnuvata ; li " 12 tribbù " sunnu rapprisintàti da " 12 porti " sutta forma di 12 " pirli " . Lu tema dû giudizziu è difinitu nnâ Ap. 20, 4 , unni leggimu : “ E vitti troni; e a chiḍḍi ca ci s’assittàvanu ci dettiru l’autorità di giudicari . E vitti l'ànimi di chiḍḍi ca foru tagghiati la testa pâ tistimunianza di Gesù e pâ palora di Diu, e ca nun avìanu aduratu la bestia, né la sò mmàggini, né avìanu ricivutu lu sò signu ntâ frunti né ntê mani. Riturnaru â vita e rignaru cu Cristu pi mill'anni . Lu regnu di l'elitti è nu regnu di giudici. Ma cu stàmu giudicannu ? Ap. 11,18 ci duna la risposta : “ Li nazziuna èranu arraggiati ; e la tò ràggia è arrivata, e è arrivatu lu tempu di giudicari li morti , di ricumpenzari li tò sirvitura li prufetti, li santi e chiḍḍi ca tèmunu lu tò nomu, picciriḍḍi e granni, e di distruggiri chiḍḍi ca distrùggunu la terra .” Nna chistu versu, lu Spìritu ricurda la succissioni di tri temi rivilati pû tempu finali : " la sesta trumbetta " pi " li nazziuna arraggiati ", lu tempu dî " setti ùrtimi plaggi " picchì " arrivàu la tò ràggia ", e lu giudizziu cilesti dî " mill'anni " picchì, " è arrivatu lu tempu di giudicari . La fini dû versu stabbilisci lu prugramma finali ca sarà cumplitatu dû giudizziu finali dû lagu di focu e sùrfuru ca distruggirà li malvagi . Chisti pigghianu tutti parti â secunna risurrezzioni                                         suggirìu , â fini dî " mill'anni ", secunnu Apoc. 20:5 : " Lu restu dî morti non vivìu n'àutra vota nzinu a quannu non finìru li mill'anni ." Lu Spìritu ci duna la sò difinizzioni dî malvagi : " chiḍḍi ca distrùggunu la terra ." Arrìeri chista azzioni c’è “ lu piccatu divastanti o disulanti ” citatu ntô Dan.8:13 ; lu piccatu ca causa la morti e la disulazzioni dâ terra ; chi purtò Diu a cunsignari lu Cristianèsimu ô crudili riggimi papali rumanu ntra lu 538 e lu 1798 ; chi cunsegna nu terzu di l’umanità ô focu nucliari doppu o nnô 2021. Nuḍḍu s’avissi mmagginatu ca , dû 7 marzu 321 , la trasgrissioni dû santu Sabbath dû veru settimu jornu purtassi accussì tanti cunsiquenzi tirribbili e traggici. Li 24 anziani sunnu diffirinziati sulu ntô dicretu di Danieli 8:14, picchì hannu ‘n cumuni ca sunnu sarbati dû stissu sangu di Gesù Cristu . Pirciò , truvati digni, secunnu Ap. 3 :5, tutti portunu li " vestiti janchi " e la " curuna dâ vita " prumissa ê vitturi dâ cummattimenta dâ fidi, ntô Ap. 2:10. L' " oru " dî curuni simmulizza la fidi purificata dâ prova secunnu 1 Petru 1:7.                      
Nna stu capitulu 4, lu tèrmini “ assittatu ” cumpari 3 voti. Lu nùmmaru 3 essennu nu sìmmulu dâ pirfizzioni, lu Spìritu metti stu tema dû giudizziu dû settimu millenniu sutta lu signu dû restu pirfettu dî vitturi , secunnu chiḍḍu ca è scrittu : " Sìditi â me manu dritta nzinu a quannu nun facìu li tò nimici lu tò scagnu dî pedi " Sal.110,24 e Matt . Iḍḍu e chiḍḍi ca sunnu assittati sunnu a riposu e cu chista mmàggini, lu Spìritu prisenta beni , lu settimu millenniu , comu lu granni sabbatu o riposu prufizziatu , dâ criazzioni , dû riposu santificatu dû settimu jornu dî nostri simani .     
Versu 5 : “ E dû tronu niscìanu lampi, vuci e truòni. Davanti lu tronu abbruciaru setti lampadi di focu, ca sunnu li setti Spìriti di Diu .   
Li manifestazzioni ca " nesciunu dû tronu " sunnu attribbuiti direttamenti ô stissu Diu criaturi. Secunnu Esò.19:16, sti finòmini avìanu già signatu, ntô terruri dû pòpulu ebbraicu , la prisenza di Diu ntô Munti Sinai. Chistu suggerimentu quinni arricurda lu rolu ca li deci cumannamenti di Diu jucaru nna chista azzioni di giudicari li morti malvagi. Chistu ricurdamentu evoca puru lu fattu ca nvisìbbili ô rìsicu di morti inevitabbili pî sò criaturi ntô passatu, Diu ca non canciau la sò natura è vistu senza pirìculu dî sò eletti riscattati risurretti e glurificati. Accura ! Sta frasi curta, ora ntirpritata , addivintarà nu puntu di riferimentu ntâ struttura dû libbru di l'Apocalìssi. Ogni vota ca cumpari, lu litturi avi a capiri câ prufizzìa evoca lu cuntestu dû princìpiu dû giudizziu dû settimu millenniu ca sarà signatu di l'interventu direttu e visìbbili di Diu nna Micheli, Gesù Cristu . In chista manera, la struttura di tuttu lu libbru ci offri panoramiche succissivi di l'era cristiana sutta temi diversi siparati di chista espressioni chiavi : " ci furu lampi di lampi, vuci e truòni ." Lu truvamu n’àutra vota nnâ Ap. 8:5 unni “ nu tirrimotu ” è agghiuntu â chiavi. Sipararà lu tema dâ pirpètua 'ntircissioni celesti di Gesù Cristu dô tema dê trumbetti . Poi , nnâ Ap. 11:19 , “ granni granni ” veni agghiuntu â chiavi. La spiegazzioni cumparirà ntô Ap. 16:21 unni chista " granni grannizza " chiudi lu tema dâ settima dî setti ùrtimi plaggi di Diu . Â stissa manera, “ lu tirrimotu ” addiventa, nnâ Ap. 16:18, “ nu granni tirrimotu ”. Chista chiavi è funnamintali pi 'mparari a gestiri l'insignamenti dû libbru di l'Apocalìssi e capiri lu principiu dâ sò struttura .                   
Tornannu ô nostru versu 5, nutamu ca , misi sta vota " davanti ô tronu ", ci sunnu " setti lampadi ca abbrucianu di focu ." Simmulizzanu li " setti spìriti di Diu ." Lu nùmmaru “ setti ” sìmmulizza la santificazzioni , ccà, chiḍḍa dû Spìritu di Diu. È attraversu lu sò Spìritu ca cunteni tutta la vita ca Diu cuntrolla tutti li sò criaturi ; iḍḍu è nta iḍḍi , e li metti “ davanti ô sò tronu ”, picchì li criàu lìbbiri, davanti a iḍḍu. L'immaggini dî “ setti lampadi ardenti ” simmulizza la santificazzioni dâ luci divina ; la sò luci pirfetta e ntinsa elimina ogni pussibbilità di buio. Picchì nun c'è postu pî bui ntâ vita eterna dî riscattati.              
Versu 6 : “ Ancora davanti ô tronu c’era nu mari di vitru comu cristallu. Ntô menzu dû tronu e ntunnu ô tronu c’èranu quattru criaturi viventi chini d’occhi davanti e arrè .”   
Lu Spìritu ci parra ntô sò linguaggiu simmòlicu. Chiḍḍu ca è " davanti ô tronu " si rifirisci ê sò criaturi cilesti ca assìstunu ma non partècipunu ô giudizziu . Ntâ granni nùmmari, chisti pigghiunu l'aspettu di nu mari ca havi na purità di caràttiri accussì pura ca lu paragona ô cristallu . Chistu è lu caràttiri di basi dî criaturi cilesti e tirrestri ca arristaru fideli ô Diu Criaturi. Allura lu Spìritu chiama n'àutru sìmmulu ca riguarda Diu, ntô menzu dû tronu , e li sò criaturi cilesti di autri munni, e autri diminsiuni , ntunnu ô tronu ; ntunnu signa criaturi sparsi sutta lu sguardu dû Diu assittatu supra lu tronu . L'esprissioni " quattru èssiri viventi " si rifirisci ô standard univirsali di l'èssiri viventi. La multitudini di l'occhi è giustificata dâ parola multitudini, e la sò pusizzioni " davanti e arrè " simmulizza diversi cosi. Prima, duna a sti èssiri viventi na pruspittiva multidirizziunali o multidiminziunali. Ma cchiù spiritualmenti, l'esprissioni " davanti e arrè " si rifirisci â liggi divina 'ncisa dô ditu di Diu ntô Munti Sinai, supra li quattru facci dê dui tavuletti di petra. Lu Spìritu paragona la vita univirsali câ liggi univirsali. Tutti dui sunnu l'òpira di Diu ca incisi ntâ petra, ntâ carni o ntâ menti, lu standard dâ vita pirfetta pâ filicità dî sò criaturi ca lu capisciunu e l'amàunu . Chisti multitudini d'occhi talianu e sèguinu cu passioni e cumpassiuni chiḍḍu ca succedi ntâ terra. Ntô 1 Cor. 4 :9 Paulu dici : “ Picchì mi pari ca Diu ci fici l’ùrtimi apòstuli di tutti, cunnannati â morti, picchì addivintamu nu spittàculu pô munnu, pi l’ànghjuli e pi l’òmini .” La palora " munnu " nna chistu versu è lu grecu " cosmu ". È chistu cosmu ca difinìsciu comu munni murtidiminziunali. Ntâ terra li scigghiuti e li sò lotti sunnu siguiti di spittaturi ‘nvisìbbili ca li amanu cû stissu amuri divinu rivilatu di Gesù Cristu. Si rallegranu dâ sò gioia e chiànnunu cu chiḍḍi ca chiànnunu, accussì dura e angusciosa è la battagghia. Ma chistu cosmu disigna puru lu munnu incridenti comu lu pòpulu rumanu, spittaturi di l'uccisioni di cristiani fideli ntê sò areni.                   
Rivelazzioni 5 ci prisenta sti tri gruppi di spittatura cilesti : li quattru criaturi viventi, l'ànghili e l'anziani , tutti vitturiusi, sunnu uniti sutta lu sguardu amurusu dû granni criaturi Diu pi l'eternità. 
Lu ligami ca cullega la " multitùdini di l'occhi " câ liggi divina è ntô nomu " tistimunianza " ca Diu duna â sò liggi dî deci cumannamenti. Si ricurdarà ca sta liggi era tinuta ntô "luogu cchiù santu " esclusivamenti riservatu a Diu e vietatu a l'òmini tranni pâ festa dû " Jornu di l'Espiazzioni ". La liggi arristàu cu Diu comu " tistimunianza " e li sò " dui tàvuli " dannu nu secunnu significatu ê simmòlici " dui tistimuni " citati ntâ Ap. 11:3. » Nna sta lizziuni, la “ multitudini di l'occhi ” rivela l'esistenza di na multitudini di tistimuni invisìbbili ca assistìru a l'eventi tirrestri. Ntô pinseri divinu, la palora tistimuni è inseparabbili dâ palora fidiltà. La palora greca " martus " tradotta comu " màrtiri " la difinisci pirfettamenti, pirchì la fidiltà richiesta di Diu non havi limiti. E almenu, nu " tistimuni " di Gesù avi a onorari la liggi divina dî sò deci cumannamenti a cui Diu lu paragona e lu giudica.                       
 
 
La LIGI DIVINA prufezzia
 
Ccà, apru na parèntisi , pi evocari la luci divina ricivuta ntâ primavera dû 2018. Riguarda la liggi dî deci cumannamenti di Diu. Lu Spìritu mi purtò a capiri l’impurtanza dâ siguenti chiarimentu : “ Mosè turnò e scinnìu dâ muntagna, avennu ‘n manu li dui tavuletti dâ tistimunianza; li tavuletti èranu scritti supra tutti dui li lati , èranu scritti supra nu latu e supra l'autru latu . Li tavuletti èranu òpira di Diu, e la scrittura era la scrittura di Diu, ‘ncisa supra li tavuletti (Es.32, 15-16).” Fui 'n princìpiu surprisu ca nuḍḍu avìa mai tinutu cuntu di chista pricisiuni secunnu cui li tavuletti urigginali dâ liggi èrunu scritti ntê sò quattru facci, cioè " davanti e arrè " comu " l'occhi dî quattru èssiri viventi " dû versu pricidenti studiatu. Sta pricisiuni citata cu nsistenza avìa na raggiuni ca lu Spìritu mi pirmittìu di scòpriri. Lu testu interu era originariamenti distribbuitu uniformimenti e uniformimenti ntê quattru lati dê dui tavuletti di petra . La parti davanti dû primu mustrava lu primu cumannamentu e la mità dû secunnu ; lu sò latu nversu purtava la sicunna parti dû sicunnu e tuttu lu terzu. Ntâ secunna tavula, lu latu davanti mustrava tuttu lu quartu cumannamentu ; la sò schiena purtava l'urtimi sei cumannamenti. Nna chista cunfigurazzioni, li dui retti visìbbili ci prisèntunu lu primu cumannamentu e lu secunnu, ntâ mità, e lu quartu ca riguarda lu restu santificatu dû settimu jornu. Nu sguardu a sti cosi porta fora sti tri cumannamenti ca sunnu segni di santità ntô 1843, quannu lu Sabbath è ristauratu e richiestu di Diu. Nnâ sta data, li prutistanti foru vittima dâ Duminica rumana ereditata. Li cunsiguenzi dâ scelta avvintista e dâ scelta prutistanti sunnu quinni mustrati nnô retru dî du’ tavuli. Pari ca, senza l'osservazzioni dû Sabbath, dû 1843, fu trasgrissutu puru lu terzu cumannamentu : " Lu nomu di Diu è pigghiatu ‘n vanu " , littiralmenti " minzognamenti " , di chiḍḍi ca l'invùcanu senza la giustizzia di Cristu o doppu avirilu pirdutu. Rinnovanu accussì la culpa cummissa di l'ebbrei ca la sò affirmazzioni di appartinèri a Diu è rivilata comu na minzogna di Gesù Cristu ntâ Ap. 3, 9 : "                 chiḍḍi dâ sinagoga di Satana, ca dìcinu ca sunnu ebbrei e nun sunnu, ma minzognunu . ” Ntô 1843 , fu lu casu di l’eredi prutistanti dî cattòlici. Ma prima dû terzu cumannamentu , la sicunna parti dû secunnu rivela lu giudizziu ca Diu passa supra li dui principali campi opposti. A li prutistanti, eredi dû Catulicìsimu rumanu , Diu dici : " Sugnu nu Diu gilùsu, visitannu l'iniquità dî patri supra li picciriddi nzinu â terza e quarta ginirazzioni di chiḍḍi ca m'òdiunu " ; ahimè pi iḍḍu, l'Avvintismu ufficiali " vumitatu " ntô 1994 cunnivìdirà lu sò distinu ; ma dici puru , ô cuntrariu , ê santi ca mantènunu lu sò santu Sabbath e la sò luci prufètica dû 1843 nzinu ô 2030 : " e ca mustra misericordia a migghiara di ginirazzioni a chiḍḍi ca m'amàunu e mantènunu li me cumannamenti ." Lu nùmmaru " mille " citatu suttilimenti evoca li " mille anni " dû settimu millenniu di Apo.20 ca sarà la ricumpenza di l'elitti vitturiusi ca traseru nna l'eternità. Nasci n’àutra lizziuni. Privati ​​di l'aiutu dû Spìritu Santu di Gesù Cristu, pirciò, li prutistanti e l'avvintisti abbannunati di Diu successivamenti ntô 1843 e ntô 1994 nun ponnu onurari l'ùrtimi sei cumannamenti scritti ntô retru dâ tavula 2 , la cui parti davanti è didicata ô divinu jornu riposu dû. Ô cuntrariu, l'osservaturi di chistu riposu uttèninu l'aiutu di Gesù Cristu pi ubbidiri a chisti cumannamenti ca riguardunu li duviri di l'omu versu lu sò vicinu umanu. L'òpiri di Diu luntani comu lu dari dî tavuletti dâ liggi a Mosè pigghiunu ntô tempu finali, ntô 2018, nu significatu , nu rolu e n'usu surprinnenti quantu inaspittatu . E lu messaggiu dû ristauru dû Sabbath è accussì rafforzatu e cunfirmatu dû Diu Onniputenti Gesù Cristu.                
Ora, eccu la forma ntâ quali sunnu prisintati li deci cumannamenti.
 
Tabella 1 – Fronti : li priscizzioni 
Diu si prisenta
“ Sò YaHWéH , lu to Diu, ca ti purtò fora dâ terra di l’Eggittu, dâ casa dâ schiavitù .” (Tutti l'elitti arrubbati dû piccatu e sarbati dû sangu espiatoriu spurcatu di Gesù Cristu sunnu prioccupati ; la casa dâ sirvitù è lu piccatu ; lu fruttu imitatu dû diavulu ).    
Primu cumannamentu : piccatu cattòlicu dû 538 , prutistanti dû 1843 e avvintista dû 1994) . 
" Nun avìti àutri dèi prima di mia ."  
2° cumannamentu : 1° parti : piccatu cattòlicu dû 538.  
“ Nun ti fari n’immaggini sculpita o nuḍḍa sumigghianza di nenti ca è ntô celu supra, o ca è ntâ terra sutta, o ca è nta l’ acqua sutta la terra. Nun li schinari e nun li sirviri ; ".  
 
Tabella 1 – Ritornu : Li cunsiguenzi 
Secunnu cumannamentu : secunna parti . 
" ... picchì iu, YaHWéH , lu to Diu, sugnu nu Diu gilùsu, ca visita l'iniquità dî patri supra li picciriḍḍi â terza e â quarta ginirazzioni di chiḍḍi ca m'òdiunu, (cattòlici dû 538 ; prutistanti dû 1843 ; avvintisti dû 1994) e mustrannu di misericordia a chiḍḍi ca mi mantènunu migghiara . ( Avvintisti dû settimu jornu, dû 1843 ; chist’ùrtimu, dû 1994. )      
Terzu cumannamentu : ruttu dî cattòlici dû 538 , dî prutistanti dû 1843 e dî avvintisti dû 1994 ) . 
“ Nun pigghiari lu nomu di YaHWéH , lu to Diu, minzognamenti ; pirchì lu Signuri non lassarà senza punizzioni chiḍḍu ca pigghia lu sò nomi 'n minzogna . »   
 
Tabella 2 – Fronti : ricitta 
4° cumannamentu : la sò trasgrissioni di parti di l' Assimbrea Cristiana dû 321 lu renni lu “ piccatu divastanti ” di Dan.8 :13; Fu trasgrissu dâ fidi cattòlica dô 538 e dâ fidi prutistanti dô 1843. Ma fu onurata dâ fidi avvintista dô settimu jornu dô 1843 e dô 1873 .   
“ Ricurdativi lu jornu dû Sabbath , pi tènirilu santu. Travagghia sei jorna, e fa tuttu lu to travagghiu. Ma lu settimu jornu è lu sabbatu dû Signuri, lu to Diu: nun fari nuḍḍu travagghiu, tu, né to figghiu, né to figghia, né to sirvituri, né to schiava, né to bistiami, né lu to stranieru ca è dintra li to porti. Picchì ‘n sei jorna lu Signuri fici lu celu e la terra, lu mari e tuttu chiḍḍu ca ci sunnu, e si ripusò lu settimu jornu : pirciò lu Signuri binidìu lu jornu dû sàbbatu e lu santificau . »   
 
Tabella 2 : Verso : li cunsiguenzi : Chisti ùrtimi sei cumannamenti foru trasgrissi dâ fidi cristiana dû 321 ; dâ fidi cattòlica dû 538 ; dâ fidi prutistanti, dû 1843 , e dâ fidi avvintista " vumitata " ntô 1994. Ma sunnu rispittati ntâ fidi avvintista dû settimu jornu biniditta dû Spìritu Santu di Gesù Cristu , dû 1843 e dû 1873 ; l'" ùrtimu " dû 1994 ô 2030 .          
Quintu cumannamentu
“ Onura tò patri e tò matri, ca li tò jorna sunnu longhi ntâ terra ca ti duna lu Signuri, lu tò Diu. »  
6° cumannamentu
" Nun ammazzari ." Nun cummèttiri n'assassiniu . ( dû crimini heinous tipu omicidiu o 'n nomu dâ riliggiuni fausa )  
7° cumannamentu
“ Nun cummèttiri l’adulteriu. »  
8° cumannamentu
" Nun arrubbari . "​ »  
9° cumannamentu
“ Nun dari tistimunianza falsa contra lu to vicinu . »  
10° cumannamentu
“ Nun bramari la casa dû vicinu ; Nun cunzidiri la mugghieri dû to vicinu, né lu sò sirvituri, né la sò serva, né lu sò vuòtu , né lu sò sceccu, né nenti ca è dû to vicinu. » 
 
Chiudo ccà sta parèntisi subblimi e vitali .
 
Versu 7 : “ La prima criatura viventi era comu nu liuni, la sicunna criatura viventi era comu nu viteddu, la terza criatura viventi avìa na facci comu n’omu, e la quarta criatura viventi era comu n’aquila ca vulava .”    
Diciamu subbitu, chisti su' sulu sìmmuli. Lu stissu messaggiu è prisintatu nna Ezechieli 1 :6 cu variazzioni ntâ discrizzioni. Ci sunnu quattru armali idèntici, ognunu cu quattru facci diversi. Ccà avemu ancora quattru armali , ma ognunu havi sulu na facci , diversa pi tutti e quattru l'armali. Chisti mostri quinni non sunu riali, ma lu sò messaggiu simmòlicu è subblimi. Ognunu di chisti prisenta nu standard di vita univirsali eterna ca riguarda, comu vittimu, Diu stissu e li sò criaturi univirsali multidiminziunali . Chiḍḍu ca incarnàu ntâ sò pirfizzioni divina , chisti quattru criteri dâ vita univirsali , è Gesù Cristu , ntô quali s'attrovunu la rialità e la forza dû liuni secunnu Giudici 14:18 ; lu spìritu di sacrificiu e sirvizziu dû viteddu ; l'immaggini di Diu nta l'omu ; e lu duminiu di l'elevazzioni cilesti suprema di l'aquila ca vula . Chisti quattru criteri s'attròvanu nna tutta la vita cilesti univirsali eterna . Rapprisentunu lu standard ca spiega lu successu dô pruggettu divinu cummattutu dê spìriti ribbelli . E Gesù prisintò lu mudellu pirfettu di chistu ê sò apòstuli e discìpuli duranti lu sò brevi ministru tirrestri ; annannu nzinu a lavari li pedi dî sò discìpuli, prima di cunsignari lu sò corpu â turtura dâ crucifissioni , pi espiari , ô sò postu , comu nu " viteddu ", pî piccati di tutti li sò scigghiuti. Pirciò , ognunu s'esami pi sapiri si l'autu-negazzioni di chistu standard dâ vita eterna è 'n accordu câ sò natura , li sò aspirazziuni e li sò disii. Chistu è lu standard di l'offerta di savvizza ca s'havi a pigghiari o rifiutari.       
Versu 8 : “ Li quattru criaturi viventi avìanu ognunu sei ali, e èranu chini d’occhi ntunnu e dintra. Nun cessanu jornu e notti a diri : Santu, santu, santu è lu Signuri Diu, l'Onniputenti , ca era e ca è e ca veni! »     
Ntô sfunnu dû giudizziu celesti, chista scena illustra li principi applicati sempri ntô celu e ntâ terra di l'èssiri ca rèstanu fideli a Diu.
Li corpi cilesti di criaturi di autri munni nun hannu bisognu di ali pi muvirisi picchì nun su' suggetti ê liggi dâ diminsiuni dâ Terra . Ma lu Spìritu adutta sìmmuli tirrestri ca l'omu pò capiri. Attribbuennucci “ sei ali ”, ci rivela lu valuri simmòlicu dû nùmmaru 6 ca addiventa lu nùmmaru dû caràttari cilesti e chiḍḍu di l’ànghili . Riguarda li munni ca ristaru senza piccatu e l'ànghjuli di cui fu criatu lu primu Satana, l'ànghjulu ribbelli. Diu avennu pigghiatu lu nùmmaru " setti " comu " signu " riali pirsunali , lu nùmmaru 6 po èssiri cunzidiratu lu " signu " , o nnô casu dû diavulu , lu " signu " , dâ so pirsunalità, ma cunnividi stu nùmmaru 6 cu li munni ca arristaru puri e tutti l' ànghjuli criati di Diu , li boni e li mali. Sutta l'ànghjulu veni l'omu ca havi lu nùmmaru " 5 " , ca è giustificatu dî so 5 sensi, li 5 jìdita dâ manu e li 5 jìdita dû pedi . Sutta veni lu nùmmaru 4 dû caràttari univirsali disignatu dî 4 punta cardinali, Nord, Sud, Livanti e Punenti. Sutta veni lu nùmmaru 3 dâ pirfizzioni, poi lu 2 dâ mpirfizzioni e lu 1 di l'unità, o unioni pirfetta. L'occhi dî quattru criaturi viventi sunnu " tuttu ntunnu e dintra " , e oltri a chistu , " davanti e arrè ." Nenti pò scappari dû sguardu di sta vita cilesti multidiminziunali univirsali ca lu Spìritu divinu sunna ntâ sò interezza picchì la sò urìggini è nna iḍḍu . Chistu 'nsignamentu è utili picchì , ntâ terra attuali, a causa dû piccatu e dâ malvagità dî piccatura, mantinennuli " dintra " di iḍḍu, l'omu pò ammucciari di l'àutri òmini li sò pinseri sigreti e li sò pruggetti mali diriggiuti contra lu sò vicinu. Ntâ vita celesti , cosi accussì sunnu ‘mpossìbbili. La vita celesti è chiara comu lu cristallu picchì la malvagità fu cacciata di iḍḍa ,                    nzèmmula ô diavulu e ê sò àngili mali, jittati ntâ terra, secunnu Apoc. 12, 9, doppu la vittoria di Gesù supra lu piccatu e la morti. L'annunziu dâ santità di Diu è cumplitatu ntâ sò pirfizzioni (3 voti : santu ) di l' abbitanti di chisti munni puri . Ma sta pruclamazzioni non si cumplita cu li palori ; È la pirfizzioni dâ sò santità innividuali e cullittiva ca proclama nna l'òpiri pirmanenti la pirfizzioni dâ santità dû Diu ca li criàu. Diu rivela la sò natura e lu sò nomi ntâ forma citata ntô Riv. 1:8 : " Sò Alfa e Omega, dici lu Signuri Diu, ca è, ca era, e ca veni, l'Onniputenti ." La frasi " chi è, chi era e chi veni " difinisci pirfittamenti la natura eterna dû Diu Criaturi. Rifiutannu di chiamarlu cû nomi ca si detti, " YaHweh " , l'òmini lu chiàmunu " l'Eternu " . È veru ca Diu non avìa bisognu di nu nomi, picchì essennu unicu e senza cuncurrenti divinu, non avìa bisognu di nu nomi pi distinguirilu di l'àutri dèi ca non esistunu. Diu comunqui accittò di rispùnniri â richiesta di Mosè, ca iḍḍu amava e ca l'amava . Si detti puru lu nomi " YaHWéH " ca si traduci ntô verbu " èssiri " , coniugatu ntâ terza pirsuna singulari di l'imperfettu ebbraicu . Chistu tempu " mpirfettu " ìnnica nu tempu cumplitatu ca s'allunga ntô tempu, quinni, nu tempu ca è cchiù longu dû nostru futuru, la forma " ca è, ca era e ca sarà " traduci pirfittamenti lu significatu di chistu tempu mpirfettu ebbraicu. La furmula " chiḍḍu ca è, ca era e ca veni " è quinni lu modu di Diu pi tradùciri lu sò nomi ebbraicu " YaHweh " , quannu l'àvi a adattàri ê lingui uccidintali , o qualegghiè autra ca l'ebbraicu . La parti " e ca veni " disigna la fasi avvintista finali dâ fidi cristiana, stabbilita ntô pianu di Diu cû dicretu di Dan 8:14 dô 1843. È quinni ntâ carni di l'avvintisti eletti ca si cumplita la proclamazzioni dâ triplu santità di Diu. La divinità di Gesù Cristu fu spissu cuntistata , ma è incuntistabbili. La Bibbia dici supra chistu nta Ebbrei 1:8 : “ Ma ô Figghiu dissi.                                : Lu to tronu, o Diu, è pi sempri e pi sempri ; Lu scettru dû to regnu è nu scettru di l'equità; » . E a Filippu ca chiedi a Gesù di mustraricci lu Patri, Gesù rispunni : “ Sugnu statu cu tia accussì tantu tempu, e ancora non mi canusci, Filippu? Chiddu ca mi vitti vitti lu Patri ; Comu dici: Mustraci lu Patri? (Giuvanni 14, 9) ».      
Versu s 9-10-11 : " Quannu li criaturi viventi dùnanu gloria e onuri e ringraziamentu a chiḍḍu ca campa pi sempri e sempri, li vintiquattru anziani si càdunu davanti a chiḍḍu ca campa pi sempri e aduranu e aduranu chiḍḍu ca campa pi sempri e sempri, lu nostru Signuri, pi riciviri gloria e onuri e putiri ; pirchì tu criàsti tutti li cosi, e pâ tò vuluntà esistunu e foru criati .”     
Lu capìtulu 4 finisci cu na scena di glurificazziuni dû Diu Criaturi. Sta scena mustra ca lu riquisitivu divinu , " temi Diu e ci duna gloria ... ", espressu ntô primu messaggiu di l'ànghjulu di Ap. 14:7 fu ascutatu e ben capitu di l'urtimi scigghiuti scigghiuti dû 1843 ; ma supratuttu, di l'elitti ca arristaru vivi ô tempu dû gluriusu ritornu di Gesù Cristu ; pirchì è sulu pi iḍḍi ca l' Apocalissi dâ Rivelazzioni fu priparata e cumpletamenti illuminata ntô mumentu scigghiutu di Diu , vali a ddìri dâ primavìera dû 2018 . Li riscattati accussì esprimunu nta l'adurazzioni e ntâ ludi , tutta la sò gratitudini versu Gesù Cristu , la forma ntâ quali l'Onniputenti li visitava pi sarvàrili dû piccatu e dâ morti, lu sò pagamentu. L'umanità incridenti cridi sulu chiḍḍu ca vidi, comu l'apòstulu Tommasu, e picchì Diu è invisìbbili, è cunnannatu a ignorari la sò dibbulizza estrema ca la renni sulu nu jucaḍḍu ca manipula secunnu la sò vuluntà divina. Iḍḍa havi almenu la scusa , ca non la giustificarà, di non aviri canusciutu Diu, na scusa ca Satana non havi, vistu ca canuscennu Diu, scigghiù di trasiri 'n cummattimentu contra di iḍḍu ; È difficili cridìbbili, ma veru, e riguarda puru l'ànghjuli mali ca lu siguìru. Paradossalamenti, li tanti frutti diversi e macari opposti dâ libbira scelta tistimuniunu dâ libbirtà autèntica e totali ca Diu detti ê sò criaturi cilesti e tirrestri .       
 
 
 
 
 
Rivelazzioni 5 : Lu Figghiu di l'Omu 
 
 
 
Quannu prisintò Gesù â folla, Pilatu dissi : " Eccu l'omu . " Era necessariu ca Diu stissu venissi e pigghiassi la forma dâ carni, accussì ca “ Uomu ” putìa cumpàriri secunnu lu sò cori e li sò disii. La morti avìa colpitu la prima coppia di èssiri umani , pi lu piccatu dâ disubbidienza versu Diu. Comu segnu dû sò novu statu virgognosu, Diu li avìa fatti scòpriri la sò nudità fìsica ca era sulu nu segnu esternu dâ sò nudità spirituali nterna. Di stu princìpiu, lu primu annunciu dâ sò ridizzioni fu fattu dannucci vistiti fatti di peddi di armali. Accussì fu ammazzatu lu primu armali dâ storia umana, si pò suppurtari ca fussi n'aricchiu giòvini o n'agneddu pi lu simmulismu. 4000 anni doppu, l'Agneddu di Diu , ca porta li piccati dû munnu , vinni pi òffriri la sò vita ligalmenti pirfetta pi riscattari l'eletti ntra l'umanità. Sta savvizza uffruta ‘n pura gràzzia di Diu quinni si basa interamenti supra la morti di Gesù ca fa binificiari li sò scigghiuti dâ sò giustizzia pirfetta ; e ntô stissu tempu , la sò morti scumpagna li sò piccati ca purtau vuluntariamenti. Di allura , Gesù Cristu addivintò l'unicu nomi ca pò sarvari nu piccaturi nna tutta la nostra terra , e la sò salvezza s'applica di Adamu e Eva .    
Pi tutti chisti mutivi, stu capitulu 5, ca è misu sutta lu nùmmaru di " Uomu " , è didicatu a iḍḍu. Non sulu Gesù sarva li sò scigghiuti câ sò morti espiatrici, ma li sarba prutiggennuli pi tuttu lu sò viaggiu tirrestri dâ vita. E è pi chistu scopu ca li avvirti dî piriculi spirituali ca lu diavulu ci misi ntô camminu. La sò tecnica non canciau : comu ntô tempu di l'apòstuli, Gesù ci parra 'n paràbbuli, accussì ca lu munnu senti ma non capisci ; chi non è lu casu dî sò scigghiuti ca, comu l'apòstuli, ricìvunu li sò spricazziuni direttamenti di iḍḍu. La sò rivilazziuni " Apocalisse " arrista cu chistu nomi grecu non traduttu , chista paràbbula gigantisca ca lu munnu non avi a capiri. Ma pî sò scigghiuti, chista prufizzìa è veramenti la sò " Rivelazzioni " .        
Versu 1 : “ E vitti ntâ manu dritta di chiḍḍu ca s’assittàu supra lu tronu nu libbru scrittu dintra e supra lu retru, sigillatu cu setti sigilli .”    
Ntô tronu sta Diu e havi ntâ manu dritta, quinni sutta la sò benedizzioni, nu libbru scrittu “ dintra e fora ”. Chiḍḍu ca è scrittu " dintra " è lu messaggiu discrittu riservatu ê sò scigghiuti ca arresta chiusu e mali capitu dî genti dû munnu ca sunnu nimici di Diu. Chiḍḍu ca è scrittu " fora " è lu testu criptatu, visìbbili ma ‘ncumprinsibbili pâ multitùdini umana. Lu libbru di l’Apocalìssi è sigillatu cu “ setti sigilli ”. Nna sta pricisiuni , Diu ci dici ca sulu l'apirtura dû “ settimu sigillu ” pirmetti la sò apirtura cumpleta. Picchì finu a quannu c'è nu sigillu pi sigillarlu, lu libbru non pò èssiri graputu. L'intera apertura dû libbru dipenni quinni dû tempu fissatu di Diu pô tema dû “ settimu sigillu ”. Sarà citatu comu lu " sigillu dû Diu viventi " ntô Riv. 7, unni disignannu lu restu dû settimu jornu, lu sò santu Sabbath, lu sò ristauru sarà lijatu â data 1843 ca sarà quinni puru lu tempu di l'apirtura dû " settimu sigillu " ca porta, ntô libbru accussì, lu choven lu " s .                   
Versu 2 : “ E vitti n’ànghjulu forti ca annunciava cu na vuci forti : Chi è dignu di grapiri lu libbru e di sciogghiri li sigilli? »     
Chista scena è na parèntisi ntô muntaggiu dâ prufizzìa. Nun è ntô celu, lu cuntestu dû capitulu 4 pricidenti, ca lu libbru di l'Apocalìssi havi a èssiri graputu. L'elitti l'hannu bisognu prima dû ritornu di Gesù Cristu, mentri sunnu esposti ê trappi dû diavulu. Lu putiri è ntô campu di Diu, e l'ànghjulu putenti è l'ànghjulu di YaHWéH , cioè Diu ntâ sò forma angèlica di Micheli. Lu libbru sigillatu è assài mpurtanti e santu pirchì richiedi na dignità assài auta pi rumpiri li sò sigilli e aprirlu.
Versu 3 : “ E nuḍḍu ntô celu, né ntâ terra, né sutta la terra, putìa grapiri lu libbru, né taliàrilu . »    
Scrittu di Diu stissu, lu libbru non pò èssiri graputu di nuḍḍa dî sò criaturi cilesti o tirrestri.
Versu 4 : “ E chiancìa assài, picchì nun s’attruvò nuḍḍu dignu di apriri e lèggiri lu libbru, né di taliàrilu .” »   
Giuvanni è, comu a nui, na criatura tirrestri e li sò làcrimi esprimunu lu scantu di l'umanità affruntata ê trappi misi dû diavulu. Pari ca ci dici : “ Senza rivilazzioni, cu pò èssiri sarvatu ? » . Rivela accussì l'àutu gradu tragicu di ignuranza dû sò cuntinutu e la sò cunsiquenza fatali : la morti duppia.      
Versu 5 : “ E unu di l’anziani mi dissi : Nun chianciri; Eccu, lu Liuni dâ tribbù di Giuda, la Radici di Davide, vincìu pi grapiri lu ruccheḍḍu e sciogghiri li sò setti sigilli . »      
Li " vecchi " riscattati dâ terra di Gesù sunnu boni pi elevari supra tutti l'èssiri viventi lu nomi di Gesù Cristu . Arricanusciunu nna iḍḍu lu duminiu ca iḍḍu stissu dichiaràu di aviri ricivutu dû Patri e di l'èssiri cilesti nna Matteu 28:18 : " Gesù, avvicinànnusi, ci dissi accussì : Tutta l'autorità mi fu data ntô celu e ntâ terra ." Fu mirannu â sò 'ncarnazzioni nna Gesù ca Diu ispirau Giacòb ca , prufizziannu supra li sò figghi, dissi di Giuda : " Giuda è nu liuni giòvini. Tornasti dâ carnificina, figghiu miu ! Si china, si sdraia comu nu liuni, comu na liunina : cu lu alza ? Lu scettru non si spartirà di Giuda, e mancu lu liggi ntra li sò pedi, nzinu a quannu non arriva Shilo e a iḍḍu li pòpuli ubbidisciunu. Liga lu sò sceccu â vigna, e lu puddu dû sò sceccu â vigna cchiù bona ; Lava lu sò vistitu ntô vinu, e li sò vistiti ntô sangu di l'uva. Li sò occhi sunnu russi dû vinu, e li sò denti sunnu janchi dû latti (Gen. 49 :8-12). Lu sangu di l’uva sarà lu tema dâ “ vintage ” annunciata nnâ Ap. 14, 17-20, ca è prufizziata puru nnâ Isaìa 63. Riguardu la “ Radici di Davide , ” leggiamu nnâ Isa 11: 1-5 : “ E niscìu nu gigghiu di Jesse, dû sò ceppu. Lu Spìritu dû Signuri s'arriposa supra di iḍḍu , lu Spìritu dâ saggizza e dâ 'ntisa, lu Spìritu dû cunsigghiu e dâ putenza, lu Spìritu dâ canuscenza e dâ paura dû Signuri. Rispirarà la paura dû Signuri; Non giudicarà pi l'apparenza, e mancu dicidirà pi l'audienza. Ma giudicarà li pòviri cu l'equità, e dicidirà cu l'equità pî mansi dâ terra; Culpirà la terra câ sò palora comu cu na bastona, e cu lu fiatu dî sò labbra ammazzarà li malvagi. La giustizzia sarà la cintura dî sò fìmmini, e la fidiltà la cintura dî sò fìmmini .” La vittoria di Gesù supra lu piccatu e la morti, lu sò pagamentu, ci duna lu dirittu ligali e liggìttimu d'apriri lu libbru di l'Apocalìssi , accussì ca li sò scigghiuti ponnu èssiri avvirtiti e prutetti contra li trappi riliggiusi murtali ca iḍḍu misi , attraversu lu diavulu ,                    pi siduciri li ncridenti. Lu libbru sarà quinni cumpletamenti apertu ntô mumentu quannu trasi ‘n viguri lu dicretu di Danieli 8:14, cioè lu primu jornu dâ primavìera di l'annu 1843 ; puru si la sò cumprinsioni mpirfetta richiedi nu certu riesami ntô tempu, nzinu ô 2018 . 
Versu 6 : “ E vitti, ntô menzu dû tronu e dî quattru criaturi viventi e ntô menzu di l’anziani, n’Agneddu ca stava comu si fussi statu ammazzatu. Avìa setti corna e setti occhi, ca sunnu li setti spìriti di Diu mannati nna tutta la terra . »    
È necessariu nutari la prisenza di l' Agneddu " ntô menzu dû tronu " , picchì iḍḍu è Diu ntâ sò santificazzioni multiformi , essennu ô stissu tempu l'unicu Diu criaturi, l'arcàngilu Micheli, Gesù Cristu l'Agneddu di Diu e lu Spìritu Santu o " setti spìriti di Diu mannati ntâ tutta la terra ". Li sò " setti corna " sìmmulunu la santificazziuni dû sò putiri e li sò " setti occhi " la santificazziuni dû sò sguardu, ca esamina prufunnamenti li pinseri e l'azziuni dî sò criaturi.        
Versu 7 : “ E vinni e pigghiò lu ruccheḍḍu dâ manu dritta di chiḍḍu ca s’assittàu supra lu tronu . »    
Chista scena illustra li palori di Ap. 1:1 : " La Rivelazzioni di Gesù Cristu, ca Diu ci detti, pi mustrari ê sò sirvitura li cosi ca hannu a succèdiri prestu : e iḍḍu la mannau e la signàu cû sò àngiulu ô sò sirvituri Giuvanni ." Stu messaggiu voli diri ca lu cuntinutu dâ Rivelazzioni sarà illimitatu picchì è datu di Diu, lu Patri, iḍḍu stissu ; e chistu avennucci misi supra , tutta la sò benedizzioni ‘ndicata dâ sò “ manu dritta ”.        
Versu 8 : “ E quannu pigghiò lu ruccheḍḍu, li quattru armali e li vintiquattru anziani si sdirrubbàru davanti a l’Agneddu, avennu arpi e ciotole d’oru chini di prufumi, ca sunnu li prighieri dî santi . »    
Ricurdamu di chistu versu chista chiavi simmòlica : “ ciotole d'oru chini di prufumi, ca sunnu li prighieri dî santi .” Tutti li criaturi cilesti e tirrestri scigghiuti pâ sò fidiltà s'inchinunu davanti ô " agneddu " Gesù Cristu pi aduràrilu. Li " arpi " sìmmulunu l' armunìa univirsali di ludi e cultu cullittivi.       
Versu 9 : “ E cantàru na canzuna nova, dicennu: “Tu sì dignu di pigghiari lu libbru e di grapiri li sò sigilli: pirchì fusti ammazzatu e riscattàsti pi Diu cû to sangu òmini di ogni tribbù, lingua, pòpulu e nazziuni; »     
Sta " nova canzuna " celebbra la libbirazzioni dû piccatu e , timpuraniamenti , la scumparsa di l'istigaturi dâ rivolta. Picchì scumparirànu sulu pi sempri doppu l'Urtimu Giudizziu. Li riscattati di Gesù Cristu vennu di tutti li cuntesti, di tutti li culura e di tutti li razzi umani, “ di ogni tribbù, lingua, pòpulu e nazziuni ” ; chi pruva ca lu pruggettu di salvezza è prupostu sulu ntô nomu di Gesù Cristu , 'n accordu cu chiḍḍu ca dichiara Atti 4:11-12 : " Gesù è la petra ca fu rifiutata di voi costruttori, ma ca addivintò la testa di l'angulu." Nun c'è la salvezza nta nuḍḍu autru; pirchì nun c'è n'autru nomu sutta lu celu datu ntra l'òmini pi cui avemu a èssiri sarbati. » . Tutti l'àutri riliggiuni sunnu quinni 'nganni illusori illeggittimi e diabbòlici. Cuntrariamenti ê riliggiuni fàusi, la vera fidi cristiana è urganizzata di Diu nta na manera loggicamenti cuirenti. È scrittu ca Diu nun rispetta li pirsòni ; Li sò richiesti sunnu li stissi pi tutti li sò criaturi e la savvizza ca uffrìu avìa nu prezzu ca Iḍḍu stissu vinni a pagari . Doppu ca suffrìu pi chista ridizzioni, sarbarà sulu chiḍḍi genti ca giudica digni di binificiari dû sò martiriu .        
Versu 10 : “ Tu li fici nu regnu e sacirdoti pû nostru Diu, e iḍḍi regnarannu ntâ terra .”   
Pigghiàu furma lu regnu dî celi pridicatu di Gesù. Ricivennu " lu dirittu di giudicari " , l'elitti sunnu paragunati ê re secunnu Apoc. 20:4. Nnî so’ attività di vecchia allianza, i “ sacirdoti ” uffrìanu vittime di armali simmòlichi pû piccatu. Duranti li " mill'anni " dû giudizziu cilesti, l'elitti puru, attraversu lu sò giudizziu, pripararu l'ùrtimi vittimi di nu granni sacrificiu univirsali , ca distruggirà , 'n una vota , tutti li criaturi cilesti e tirrestri caduti. Lu focu dû “ lacu di focu dâ secunna morti ” li eliminarà lu jornu dû giudizziu. È sulu doppu sta distruzzioni ca , rigginirata di Diu, la terra rinnuvata arricivirà l'eletti riscattati . È sulu allura ca cu Gesù Cristu, lu Re dî re e Signuri dî signuri di Apoc. 19:16 , " rignarànnu ntâ terra ."           
Versu 11 : “ E guardai, e sintìa la vuci di tanti àngili ntunnu ô tronu, ntunnu ê besti e ntunnu a l’anziani: e lu nùmmaru di iḍḍi era decimila voti decimila, e migghiara di migghiara .”    
Stu versu ci prisenta, uniti, li tri gruppi di spittaturi ca assistunu ê battagghi spirituali tirrestri. Lu Spìritu sta vota parra chiaramenti di l'ànghili comu nu gruppu particulari ca è assài granni : " miriadi di miriadi e migghiara di migliaia ." L'ànghjuli dû Signuri sunnu attuarmenti cummattenti vicini, misi ô sirvizziu dî sò riscattati, dî sò eletti tirrestri, ca custodisciunu, prutèggunu e struìsciunu ntô sò nomi. Ntâ prima lìnia, chisti primi tistimoni pi Diu arrigistranu la storia ‘nnividuali e cullittiva dâ vita ntâ terra.   
Versu 12 : “ Dissiru cu vuci forti: ‘Dignu è l’Agneddu ca fu ammazzatu di riciviri putiri, ricchìzzi, saggizza, forza, onuri, gloria e benedizzioni . »   
L'ànghili ajutaru ntâ terra ntô ministru dû sò capu Micheli, ca si spugliau di tutti li sò putiri divini pi addivintari l'Omu pirfettu ca s'uffrìu â fini dû sò ministru, comu sacrificiu vuluntàriu , pi riscattari li piccati cummissi dî sò eletti. Â fini dâ sò offerta di gràzzia, l'elitti risurreru e traseru nna l'eternità prumissa, l'ànghili ristauraru ô divinu Cristu di Diu, tutti l'attribbuti ca avìa nna Micheli : " putiri, ricchìzzi, saggizza, forza, onuri, gloria e lodi ." »    
Versu 13 : “ E sintìa ogni criatura ca è ntô celu, ntâ terra, sutta la terra, ntô mari e tuttu chiḍḍu ca c’è nta chisti, dicennu: Benedizzioni, onuri, gloria e putiri, a chiḍḍu ca s’assitta supra lu tronu, e a l’Agneddu, pi sempri e sempri. »   
Li criaturi di Diu sunnu unànimi. Tutti amaru la dimostrazziuni dû sò amuri mustratu dû donu di iḍḍu stissu nna Gesù Cristu. Lu pruggettu cuncipitu di Diu fu nu successu gluriusu. La sò silizzioni di èssiri amurusi è cumpleta. Lu versu pigghia la forma dû messaggiu dû primu àngiulu nnâ Ap. 14,7 : " E iḍḍu dissi cu na vuci forti : "Timiti Diu e ci dunati gloria, pirchì è arrivata l'ura dû sò giudizziu . " e adurati chiḍḍu ca fici lu celu e la terra e lu mari e li surgenti d'acqua .” L'ùrtima silizzioni fatta dû 1843 si basava supra la cumprinsiuni di chistu versu. E l'elitti ascultaru e rispunnìru ristaurannu ntâ fidi cristiana la pràtica dû riposu dû settimu jornu praticatu di l'apòstuli e dî discìpuli di Gesù nzinu ô sò abbannunu dû 7 marzu 321. Lu Diu criaturi fu unuratu dû rispettu dû quartu cumannamentu ca è vicinu ô sò cori. Lu risultatu è na scena di gloria cilesti unni tutti li sò criaturi , seguennu â littra lu messaggiu dû primu àngiulu di Ap. 14 :7, dìcinu : “ A Chiḍḍu ca s’assitta ntô tronu, e a l’Agneddu, sia la benedizzioni, l’unuri, la gloria e lu putiri pi sempri e sempri ” ! ". Nota ca li palori ripètunu, nna l'òrdini inversu, li palori citati di l'ànghili ntô versu 13 pricidenti. Dô sò risurrezzioni, Gesù ripigghiàu la sò vita cilesti : lu sò " putiri , ricchìzzi e saggizza " divini . Ntâ terra li sò urtimi nimici ci rifiutaru " li ludi, l'unuri, la gloria e la forza " ca ci èrunu duvuti comu Diu criaturi. Chiamannu " la sò forza " , â fini li supiràu tutti e li sfracicò sutta li sò pedi. Puru , chinu d'amuri e gratitudini, nzèmmula , li sò criaturi santi e puri ci ristàunu liggittamenti li sò suggetti di gloria.                 
Versu 14 : “ E li quattru criaturi viventi dissiru : “Amen !” E l'anziani s'avvicinaru e s'inchinaru .   
L'abbitanti dî munni puri appruvunu sta ristituzzioni , dicennu : “ Veramenti ! È veru ! " E l' eletti tirrestri riscattati di l'amuri subblimatu si prustranu davanti ô sò Diu Criaturi Onniputenti ca s'incarnau nna Gesù Cristu."     
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelazzioni 6 : Atturi , punizzioni divini 
 e segni di li tempi di l'èbbica cristiana
 
 
Ricurdu la lizziuni data ntô Riv. 5 : lu libbru pò èssiri apertu sulu quannu lu “ settimu sigillu ” veni livatu. Pi effettuari chista apertura, chiḍḍu scigghiutu di Cristu avi a appruvari mpirativamenti la pràtica dû Sabbath dû settimu jornu ; e chista scelta spirituali lu qualifica, pi riciviri di Diu ca l'approva, la sò saggizza e lu sò discernimentu spirituali e prufèticu. Quinni, senza ca lu testu stissu lu spicifica, chiḍḍu scigghiutu idintificarà lu " sigillu di Diu " citatu ntô Riv. 7:2, cû " settimu sigillu ", ca chiudi ancora lu libbru di l'Apocalìssi, e iḍḍu associarà, cu chisti dui " sigilli ", lu settimu jornu santificatu pi ripusari di Diu. La fidi arriva pi diffirinziari tra luci e buio. Dunca, pi chiḍḍu ca non approva lu Sabbath santificatu , la prufizzìa arristarà nu libbru chiusu e ermèticu. Iḍḍu putissi arricanusciri quarchi cosa chiara, ma li rivelazziuni vitali e tagghianti ca fannu la diffirenza tra vita e morti, non capirà. L'impurtanza dû " settimu sigillu " cumparirà nnâ Ap. 8 :1-2 unni lu Spìritu ci duna lu rolu di apriri lu tema dî " setti trumbetti ". Ora è pricisamenti ntê messaggi di chisti " setti trumbetti " ca lu pianu di Diu addivintarà chiaru. Picchì lu tema dî trumbetti di Ap. 8 e 9 veni , ‘n parallelu , pi cumpletari li virità prufizziati nnî temi dî “ littri ” di Ap. 2 e 3 ; e li " sigilli " di Ap. 6 e 7. La stratiggìa divina è la stissa di chiḍḍa ca usau pi custruiri la sò rivilazziuni prufìtica data a Danieli. Siccomu fu qualificatu pi chistu ufficiu pâ me accettazzioni dâ pratica dû Sabbath santificatu e pâ sò scelta suvrana, lu Spìritu mi aprìu lu libbru dî sò Rivelazzioni sigillannu lu " settimu sigillu ". Ora scopriamu l'identità dî sò " sigilli ".                          
Versu 1 : “ Guardài quannu l’Agneddu aprìu unu dî setti sigilli, e sintìa unu dî quattru criaturi viventi diri comu cu na vuci di truònu : “Veni e vidi”. »    
Chistu primu " èssiri viventi " disigna la rialità e la forza dû " liuni " di Apoc. 4:7 , secunnu Giudici 14:18 . Sta vuci dû truònu è divina e veni dû tronu di Diu nnâ Ap. 4:5. Dunca è lu Diu Onniputenti ca parra. L'apirtura di ogni “ sigillu ” è n’invitu di Diu pi mia accussì ca pozzu vìdiri e capiri lu messaggiu dâ visioni. Gesù avìa già dittu a Filippu : “ Veni e vidi ” pi ‘ncuraggiàrilu a seguirlu.          
Versu 2 : “ E guardai, e eccu nu cavaddu jancu. Chiḍḍu ca lu cavalcava avìa n'arcu ; Gli fu data na curuna, e iḍḍu niscìu cunquistannu e pi cunquistari . ”    
Lu jancu ìnnica la sò purità pirfetta ; lu cavaddu è l'immaggini dû pòpulu scigghiutu ca guida e 'nzigna secunnu Giac.3:3 : " Si mettimu li pezzi ntâ vucca dî cavaddi accussì ca ci ubbidisciunu, guvernamu puru tuttu lu sò corpu " ; lu sò “ arcu ” simmulizza li frècci dâ sò palora divina ; la sò “ curuna ” è “ la curuna dâ vita ” uttinuta dû sò martiriu accittatu vuluntariamenti di iḍḍu ; la sò vittoria fu risolta dâ sò criazzioni dû primu facci a facci ; Non c'è dubbiu ca chista discrizzioni è chiḍḍa dû Diu Onniputenti Gesù Cristu. La sò vittoria finali è sicura picchì già, a Golgota, cunquistò lu diavulu, lu piccatu e la morti. Zaccaria 10:3-4 cunfirma sti mmàggini dicennu: “ La me ràggia è addumata contra li pastura, e punìsciu li crapi; pirchì lu Signuri di l'esercitu visita lu sò greggiu, la casa di Giuda, e li farà comu lu sò cavaddu gluriusu ntâ battagghia; di iddu nesci l'angulu, di iddu lu chiodu, di iddu l'arcu di guerra ; di iddu vèninu tutti li capi nzèmmula. " La vittoria dû divinu Cristu fu pruclamata dâ " santificazzioni dû settimu jornu " dî nostri simani , dâ criazzioni dû munnu; lu Sabbath , prufizziannu lu restu dû “ settimu ” millenniu , chiamatu “ mill’anni ” nnâ Riv. 20 :4-6-7, unni, câ sò vittoria , Gesù purterà li sò eletti pi l’eternità. L'istituzzioni dû Sabbath dâ funnazziuni dû munnu tirrestri cunfirma chista espressioni : " lassatu cunquistaturi ." Lu Sabbath è lu signu prufìticu ca annuncia chista vittoria divina e umana contra lu piccatu e lu diavulu e comu tali, è supra di iḍḍu ca Diu basa tuttu lu sò prugramma di " santificazzioni " cioè di chiḍḍu ca ci apparteni e ca arrappa ô diavulu.                               
Versu 3 : “ Quannu aprìu lu secunnu sigillu, sintìa la secunna criatura viventi diri : “Veni ” .    
La " secunna criatura viventi " si rifirisci ô "viteḍḍu " dî sacrifici di Apoc. 4:7. Lu spìritu dû sacrificiu animau Gesù Cristu e li sò veri discìpuli a cui dichiaràu : " Si qualchidunu voli veniri appressu a mia, nigàssi iḍḍu stissu, pigghia la sò cruci e seguimi ."        
Versu 4 : “ E niscìu n’àutru cavaddu, russu. E a chiḍḍu ca ci s'assittava fu datu lu putiri di pigghiari la paci dâ terra e ca s'ammazzassiru l'unu cu l'autru ; e ci dettiru na granni spata . ”    
Lu " russu " , o " russu focu " , ìnnica lu piccatu ncuraggiatu dû Distrutturi Capu, Satana , nna l'immaggini di l'" Abbadon Apollion " di Ap. 9,11 ; " focu " essennu lu menzu e lu sìmmulu dâ distruzzioni. Anchi iḍḍu guida lu sò campu mali cumpostu di àngili mali caduti e putiri tirrestri sidutti e manipulati. Iḍḍu è sulu na criatura ca " ricivi " di Diu " lu putiri di pigghiari la paci dâ terra, accussì l'òmini s'ammazzanu l'unu cu l'àutru ." Chista azzioni sarà imputata a Roma, " la prustituta Babilònia la granni " ntô Riv. 18:24 : " e picchì nnâ iḍḍa fu truvatu lu sangu dî prufetti e dî santi e di tutti chiḍḍi ca foru ammazzati ntâ terra ." Lu “ Distrutturi ” dî cristiani fideli è accussì idintificatu accussì comu li sò vittimi. " La spada " ca ricivi disigna la prima dî quattru punizzioni divini tirribbili citati nta Ezechieli 14: 21-22 : " Iè, accussì dici lu Signuri, YaHWéH : Puru si mannu contra Gerusalemmi li me quattru punizzioni tirribbili senza , la spata, la caristia, li besti sarvaggi c'hannu mai a èssiri, nant chi scappa, chi nescirà, figghi e figghi ...".                          
Versu 5 : “ Quannu aprìu lu terzu sigillu, sintìa la terza criatura viventi diri : “Veni e vidi.” Guardài e eccu nu cavaddu nivuru. Chiḍḍu ca lu cavalcava avìa na para di bilanci ntâ manu . ”    
La " terza criatura viventi " è " omu " fattu a l'immaggini di Diu di Apoc. 4:7. Chistu pirsunàggiu è finziunali , ma rapprisenta la secunna punizzioni divina pô piccatu secunnu Eze.14:20. Aggìri contra lu manciari umanu, sta vota è la caristia . Duranti la nostra època, sarà mpustata sia littiralmenti ca spiritualmenti. Ntâ tutti dui l'applicazzioni porta cunsiquenzi murtali , ma ntô sò sensu spirituali di privazzioni dâ luci divina, avi comu cunsiquenza diretta la morti dâ " sicunna morti " riservata ê caduti , all'urtimu giudizziu. Lu messaggiu di stu terzu cavalieri si pò riassumiri comu si vidi : siccomu l'omu non è cchiù nna l'immaggini di Diu, ma nna chiḍḍa di l'armali, lu privu di chiḍḍu ca lu fa campari : lu sò manciari carnali e lu sò manciari spirituali. La balanza è lu sìmmulu dâ giustizzia, ccà chidda di Diu ca giudica l'òpiri dâ fidi dî cristiani.        
Versu 6 : “ E sintìa na vuci ntra li quattru criaturi viventi ca dicìa : “Na misura di furmentu pi nu soddu, e tri misura di orzu pi nu soddu ; ma nun fari mali a l’ogghiu e ô vinu . ”    
Sta vuci è chiḍḍa di Cristu disprizzatu e frustratu di l'infideltà dî fausi cridenti. Pû stissu prezzu, si vìri 'na quantità cchiù nica ri furmentu rispìettu â l’orzu . Arrìeri sta ginirusa uffruta di orzu c’è nu messaggiu di nu liveddu spirituali assái àutu . Certu, nnî Num. 5:15 , a lìggi prisenta n’offerta di “ orzu ” pì risolviri nu prubblema di gelusia ca nu maritu sintìa versu sò mugghieri. Quinni lèggi ‘n dittagghiu , nnâ sò interezza , sta prucidura discritta nnî versi 1, 2 nzinu a 31 si voli capiri . Ntâ sò luci, capìa ca Diu stissu, lu Sposou ‘n Gesù Cristu di l' Assimbrea , la sò sposa , sta ccà prisintannu na lagnanza pi " suspettu di gelusia " ; chi sarà cunfirmatu dâ citazzioni di l’” acqui amari ” citati nnâ “ terza trumbetta ” nnâ Ap. 8:11. Nnâ prucidura dî nùmmari 5, la fìmmina avìa a biviri acqua pruvulazzata , senza cunsiquenzi, si era nnuccenti ma, addivintannu amara si era culpanti, fussi ammalizzata. L'adulteriu dâ Sposa fu dinunziatu nnâ Ap. 2:12 ( ammucciatu cû nomu Pèrgamu : matrimoniu trasgressivu) e nnâ Ap. 2:22, e accussì sarà cunfirmatu n'àutra vota di nu ligami stabbilìtu ntra lu terzu sigillu e la terza trumbetta . Già , nnô Danieli, u stissu approcciu fu " cunfirmatu " ri Danieli 8 , l'identità rumana dû " cornu nicu " ri Dan.7 prisintata comu " ipòtisi " . Stu parallelu di Danieli 2, 7 e 8 fu la novità ca mi pirmittìu di pruvari l'identificazzioni rumana ; chista pâ prima vota di l'esistenza di l'Avvintismu. Ccà nna l'Apocalisse li cosi sunnu prisintati ntâ stissa manera . dimustru                   la panoramica di l'era cristiana parallela dê tri temi principali, li littri, li sigilli e li trumbetti. E nnâ Rivelazzioni, lu tema dî " trumbetti " cumprenni lu stissu rolu di Danieli 8 pû libbru di Danieli. Chisti dui elementi dannu provi senza cui la prufizzìa offrissi sulu lu " suspettu " ca chiamai " ipòtisi " ntô studiu di Danieli. Dunca sta palora , “ suspettu di gelusia ” rivilata nnô Num.5: 14, s’applica a Diu e a l’ Assimbrea di Ap.1 a Ap.6 ; poi cu l'apirtura dû libbru rinnuta pussìbbili di l'identificazzioni dû " settimu sigillu " cû Sabbatu dû settimu jornu, lu tema dû Riv. 7, lu " suspettu di adulteriu " di l' Assimbrea sarà " cunfirmatu " ntô tema dî " trumbetti " e nnî capituli 10 nzinu a 22 ca ci sèguinu. Lu Spìritu duna accussì, ntô capitulu 7, lu rolu di nu postu duganali , unni s'havi a ottèniri l'autorizzazzioni pi trasiri. Ntô casu dâ Rivelazzioni, chiḍḍa autorità è Gesù Cristu, lu Diu Onniputenti e lu Spìritu Santu, Iḍḍu stissu. La porta d'accessu è aperta a iḍḍu, dici iḍḍu, ca " asculta la me vuci " ca m'apri quannu bussu â sò porta (la porta dû cori), e ca cena cu mia e iu cu iḍḍu ", secunnu Apoc. 3:20. “ Lu vinu e l'ogghiu ” sunnu li rispittivi sìmmuli dû sangu spurcatu di Gesù Cristu e dû Spìritu di Diu . Sparti , sunnu usati tutti dui pi guariri li firiti. Lu cumannu datu di " nun li fari mali " voli diri ca Diu punisci, ma lu fa ancora cu na misculanza dâ sò misericordia. Chistu nun sarà lu casu dî “ setti ùrtimi plaggi ” dâ sò “ ràggia ” dî ùrtimi jorna dâ terra secunnu Apoc. 16:1 e 14:10 .                             
Versu 7 : “ Quannu aprìu lu quartu sigillu, sintìa la vuci dâ quarta criatura viventi ca dicìa : “Veni e vidi.” »     
Lu " quartu èssiri viventi " è l' " aquila " di l'elevazzioni cilesti suprema. Annuncia la cumparsa dâ quarta punizzioni di Diu : la murtalitàti.     
Versu 8 : “ E guardai, e eccu nu cavaddu pàlidu. Lu sò nomu chi s'assittàu supra era Morti, e l'Adi lu siguìu. E ci fu datu lu putiri supra nu quartu dâ terra, pi ammazzari câ spada, câ caristia, câ morti e câ bestia dâ terra .   
L'annunziu è cunfirmatu, è 'nfatti " morti " , ma ntô sò sensu di murtalitàti mpustata nta punizzioni circustanziali. La morti nfruenzau tutta l'umanità dû piccatu urigginali, ma ccà sulu " nu quartu dâ terra " è culpitu di iḍḍa, " dâ spada , dâ caristia, dâ murtalitàti " a causa di malatìi epidemichi, e " besti sarvaggi " sia armali ca umani. Stu " quartu dâ terra " mira a l'Europa cristiana infideli e a li nazziuna putenti ca ci nisceru 'ntornu ô XVI sèculu : li dui cuntinenti miricani e l'Australia .           
Versu 9 : “ Quannu aprìu lu quintu sigillu, vitti sutta l’altari l’ànimi di chiḍḍi ca avìanu statu ammazzati pâ palora di Diu e pâ tistimunianza ca avìanu tinutu . ”   
Chisti sunnu li vittimi di l' azzioni " bistiali " cummessi nnô nomu dâ falsa fidi cristiana . È ' nsignatu dû riggimi papali cattòlicu rumanu , già simmulizzatu ntô Riv. 2:20 , dâ fìmmina Jezabel a cui lu Spìritu imputa l'azzioni di 'nzignari ê sò sirvitura o littiralmenti : " li sò schiavi " . Sunnu misi “ sutta l'altari ” , quinni sutta l'egida dâ cruci di Cristu ca li fa binificiari dâ sò “ giustizzia eterna ” (vidi Dan.9,24) . Comu ìnnica Apoc. 13:10, l'eletti sunnu vittimi màrtiri e mai carcirati o assassini di èssiri umani. Li scigghiuti citati nna stu versu, arricanusciuti di Gesù, lu imitaru puru ntâ morti comu màrtiri : " pâ palora di Diu e pâ tistimunianza ca avìanu datu " ; pirchì la vera fidi è attiva, mai n'etichetta sìmprici e falsamenti rassicuranti. La sò " tistimunianza " era pricisamenti ntô dari la sò vita pâ gloria di Diu.                 
Versu 10 : “ E chiamaru cu na vuci forti, dicennu : Finu a quannu, Signuri, santu e veru, non giudichi e non vindichi lu nostru sangu supra chiḍḍi ca càmpanu ntâ terra ? »    
Nun ti ngranni sta mmàggini, pirchì è sulu lu sò sangu spurcatu ntâ terra ca chiama pi vindicari nta l’aricchi di Diu , comu fici lu sangu di Abeli ​​ammazzatu di sò frati Caini secunnu Gen. 4:10 : “ E Diu dissi: “Chi hai fattu? La vuci dû sangu di to frati mi chiama dâ terra. ". Lu veru statu dî morti è rivilatu nna Ecc.9 :5-6-10. A parti Enoch, Mosè, Elia e li santi ca risurreru ntô mumentu dâ morti di Gesù Cristu , l'àutri " nun hannu parti nna nenti ca si fa sutta lu suli, picchì lu pinseri e la mimòria di iḍḍi sunnu pirduti ." " Non c'è saggizza, né pinseri, né canuscenza ntâ dimora dî morti, picchì la mimòria di iḍḍi è scurdàta . " Chisti sunnu li criteri ispirati di Diu riguardu la morti . Li fàusi cridenti sunnu vìttimi di duttrini fàusi iriditati dû paganesimu dû filòsufu grecu Platuni, la cui upinioni supra la morti nun havi postu ntâ fidi cristiana fideli ô Diu dâ virità Dàmu a Platuni lu sò dovutu e a Diu lu sò dovutu : la virità su tutti li cosi, e siamu lòggici, picchì la morti è l'oppostu assulutu dâ vita , non na nova forma d'esistenza.         
Versu 11 : “ A ognunu di iḍḍi ci dettiru nu vistitu jancu ; e ci dissiru ca avìssiru a ripusari ancora pi nu pocu di tempu, nzinu a quannu li sò cumpagni di sirvitura e li sò frati, ca avìanu a èssiri ammazzati comu èrunu iḍḍi, s'avìssiru a cumpiiri . "    
La " vestita janca " è lu sìmmulu dâ purità dî màrtiri ca Gesù purtau pâ prima vota ntô Riv. 1:13. La " vestita janca " è l'immaggini dâ sò giustizzia imputata ntô tempu dî pirsicuzzioni riliggiusi. Lu tempu dî màrtiri s'allunga dû tempu di Gesù nzinu ô 1798. Â fini di stu pirìudu, secunnu Ap. 11:7, " la bestia ca acchiana dû fossu senza funnu ," sìmmulu dâ Rivuluzzioni Francisi e dî sò tirruri àtii dû 1793 e dû 1794, li mettunu li mopischi ves disignata comu " la bestia ca acchiana dû mari " nnâ Ap. 13:1. Doppu lu massacru rivuluzziunariu, la paci riliggiusa si stabbilisci ntô munnu cristianu. Leggiamu n'àutra vota : " E ci dissiru ca avìssiru a ripusari ancùora pi nu pocu di tempu, nzinu a quannu non si cumpissiru li sò cumpagni di sirvitura e li sò frati, ca avìssiru a èssiri ammazzati comu èrunu iḍḍi ." Lu restu dî morti ‘n Cristu cuntinuarà nzinu ô sò ritornu gluriusu finali. Suppunennu ca lu messaggiu di stu " quintu sigillu " è indirizzatu ê prutistanti pirsicutati di l'inquisizzioni papali cattòlica di l'era " Tiatira ", lu tempu di mettiri a morti l'elitti cessarà pi l'azzioni rivuluzziunaria francisi ca prestu, ntra lu 1789 e lu 1798, distruggirà lu putiri mo papachiali di l'aggrissioni francisi. Lu " sestu sigillu " ca s'aprirà quinni riguarda stu riggimi rivuluzziunariu francisi ca Ap. 2:22 e 7:14 chiamunu " granni tribbulazzioni ". Ntâ l'imperfizzioni duttrinali ca la carattirizza, la fidi prutistanti sarà puru vittima di l'intolleranza dû riggimi rivuluzziunariu àtiu. È câ sò azzioni ca arrivarà ô nùmmaru di chiḍḍi ca avìanu a èssiri ammazzati.                   
Versu 12 : “ Guardài quannu aprìu lu sestu sigillu ; e ci fu nu granni tirrimotu, e lu suli addivintò nìuru comu nu saccu di capiddi, e tutta la luna addivintò comu sangu ,    
Lu " tirrimotu " datu comu segnu di l'ura dû " 6° sigillu " ci pirmetti di pusizziunari l'azzioni lu sàbbutu 1 nuvèmmiru 1755 versu li 10 a.m. Lu sò centru giogràficu era la cità assai cattòlica di Lisbona, unni c'èranu 120 crèsii cattòlici. Diu accussì indicò l'obbiettivi dâ sò ràggia ca chistu " tirrimotu " prufizzìa puru nna l'immaggini spirituali. L' azzioni prufizziata si cumpiìu ntô 1789 câ rivolta dû pòpulu francisi contra la sò munarchìa ; Diu avìa cundannatu iḍḍu e lu sò alliatu papismu cattòlicu rumanu , tutti dui foru abbattiti ntô 1793 e ntô 1794 ; dati dû rivuluzziunariu “ dui Terruri ”. Ntô Riv. 11:13 l'azzioni rivuluzziunària francisi è paragunata a nu “ tirrimotu ” . Riusciennu a datari l'azzioni citati, la prufizzìa addiventa cchiù pricisa. " ... lu suli addivintò nìuru comu nu saccu " lu 19 maggiu 1780 , e stu finòminu spirimintatu ntô Nord America fu chiamatu " jornu scuru ". Era nu jornu senza nuḍḍa luci dû suli ca prufizzìa puru l' azzioni purtata avanti di l'ateismu rivuluzziunariu francisi contra la luci dâ palora scritta di Diu simmulizzata ccà dû " suli " ; La Santa Bibbia fu abbruciata nta n'auto-da-fé. " Tutta la luna addivintò comu sangu " , â fini di stu jornu scuru, li nùvuli spissi rivilaru la luna cu nu culuri russu prununziatu. Cu sta mmàggini, Diu cunfirmò lu distinu riservatu ô campu papali-riali dî bui, ntra lu 1793 e lu 1794. Lu sò sangu avìa a èssiri spurcatu abbunnantimenti dâ lama affilata dâ guillotina rivuluzziunaria.                     
Nota : Ntô Riv. 8:12, sbattennu “ la terza parti dû Suli, e la terza parti dâ luna, e la terza parti dî stiḍḍi ”, lu messaggiu dâ “ quarta trumbetta ” cunfirmarà lu fattu ca li vittimi dî rivuluzziunari sunnu li veri eletti e li caduti rifiutati di Diu ‘n Gesù Cristu. Chistu cunfirma macari lu significatu dû messaggiu dû “ quintu sigillu ” ca appena vittimu. È attraversu l'azzioni di l'ateismu ca l'uccisioni finali dî fideli eletti si realizzanu.       
Versu 13 : “ E li stiḍḍi dû celu cadìru ntâ terra, comu nu ficu lancia li sò fichi ‘n tempu quannu vennu scuzzulati di nu ventu forti. »   
Stu terzu signu dî tempi, sta vota cilesti, s’addivintò littiralmenti lu 13 nuvèmmiru 1833, visìbbili di tuttu lu tirritòriu di l’USA ntra menzannotti e li 5:00. Ma comu lu signu pricidenti , annunciò n'eventu spirituali di magnitùdini ‘nimmagginabbili. Chi putìa cuntari lu nùmmaru di sti stiḍḍi ca càdiru a forma di n’umbrella ncapu tuttu lu celu di menzannotti nzinu a li cincu dâ matina ? Chista è l’immàggini ca Diu ci duna dâ caduta dî cridenti prutistanti ntô 1843, la data ‘n cui foru vittima dû dicretu di Dan 8:14 ca trasìu ‘n viguri. Ntra lu 1828 e lu 1873, l' azzioni dû ciumi " Tigri " (Dan.10 :4) , lu nomu dâ bestia ca ammazza l'omu è accussì cunfirmatu ntô Dan.12:5 ô 12 . Nna chistu versu lu " ficu " rapprisenta la fidiltà dû pòpulu di Diu, tranni ca chista fidiltà è missa in discussioni di l'immaggini dî " ficu virdi " buttati ntâ terra. Â stissa manera , la fidi prutistanti fu arricivuta di Diu cu riservi e cunnizzioni pruvisòrii , ma lu disprezzu pô messaggiu prufìticu di William Miller e lu rifiutu dû ristauru dû Sabbath purtaru â sò caduta ntô 1843. Fu pi chistu rifiutu ca lu " ficu " arristò " virdi a crisciri e Diu lu rifiutava" . Arristarà nta stu statu, cascatu dâ gràzzia dû Signuri nzinu ô tempu dû sò gluriusu ritornu ntô 2030. Ma attenti, pô sò rifiutu di l'ùrtimi luci, dû 1994, l'Avvintismu ufficiali addivintò, " puru iḍḍu " , nu " ficu virdi " distinatu a muriri du' voti.                  
Versu 14 : “ Lu celu si ritirò comu nu ruccheḍḍu quannu fu arrutulatu ; e ogni muntagna e ìsula foru spustati dû sò postu. »    
Stu tirrimotu è sta vota univirsali. Nta l'ura dâ sò cumparsa gluriusa , Diu scuppierà la terra e tuttu chiḍḍu ca porta nta l'òmini e l'armali. Chista azzioni si virificarà ntô mumentu dâ “ settima dî setti ùrtimi plaggi dâ ràggia di Diu ”, secunnu Apoc. 16:18. Chista sarà l'ura dâ risurrezzioni dî veri eletti, " lu primu ", chiḍḍa dî " beneditti ", secunnu Apoc. 20:6.      
Versu 15 : “ Li re dâ terra, li nòbbili, li capitani, li ricchi, li putenti, ogni schiavu e ogni omu lìbbiru, si ammucciaru ntê grutti e ntê rocci dî muntagni. »   
Quannu lu Diu Criaturi cumpari nna tutta la sò gloria e putiri, nuḍḍu putiri umanu pò stari, e nuḍḍu rifugiu pò prutèggiri li sò nimici dâ sò giusta ràggia. Chistu versu ìnnica ca la giustizzia di Diu terrorizza tutti li catigurìi culpati di l'umanità. 
Versu 16 : “ E iḍḍi dissiru ê muntagni e ê rocci : Cascati supra di nui e ammucciatici dâ facci di chiḍḍu ca s’assitta supra lu tronu e dâ ràggia di l’Agneddu : »    
È l'Agneddu stissu ca s'assitta supra lu tronu divinu, ma a chista ura non è cchiù l'Agneddu ammazzatu ca si prisenta a iḍḍi, è lu " Re dî re e Signuri dî signuri " ca veni pi sfracicari li sò nimici di l'urtimi jorna.  
Versu 17 : “ Picchì è arrivatu lu granni jornu dâ sò ràggia, e cu è capaci di stari ? »    
La sfida è " sussistiri ", vali a ddìri supravìviri doppu lu giustu ‘ntirventu di Diu.  
Chiḍḍi ca ponnu " stari ' n pedi " nna chista ora tirribbili sunnu chiḍḍi ca avìanu a mòriri, secunnu lu pianu dû dicretu dâ dumìnica citatu ntô Ap . Si spiega lu terruri di chiḍḍi ca l'avìanu a ammazzari, rivilatu ntô versu pricidenti. E accussì chiḍḍi ca ponnu supravìviri ntô jornu dû gluriusu ritornu di Gesù Cristu sunnu lu tema dû Riv. 7, unni Diu ci rivilarà na parti dû sò pianu ca li riguarda.  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelazzioni 7 : Avvintismu dû settimu jornu 
sigillatu cû sigillu di Diu : lu Sàbbatu 
 
 
 
Versu 1 : “ Doppu chistu vitti quattru àngili ca stàvanu nnî quattru anguli dâ terra ; Trattenìanu li quattru venti dâ terra, accussì ca nun suffiava nuḍḍu ventu ntâ terra, ntô mari, né supra nuḍḍu àrvuru. »   
Chisti " quattru àngili " sunnu l'ànghili cilesti di Diu coinvolti nna n'azzioni univirsali simmulizzata dî " quattru ànguli dâ terra " . Li “ quattru venti ” simmulizzanu li guerri univirsali , li cunflitti ; Sunnu quinni " trattenuti ", privinuti, bluccati , ca porta â paci riliggiusa univirsali. " Lu mari " sìmmulu dû Catulicìsimu e " la terra " sìmmulu dâ fidi rifurmata sunnu ‘n paci l'unu cu l'àutru. E sta paci riguarda puru lu “ àrvuru ” , l’immaggini di l’omu comu ‘nnividû. La storia ci nzigna ca sta paci fu mpustata di l'indebbulimentu dû putiri papali sfracicatu di l'ateismu nazziunali francisi ntra lu 1793 e lu 1799 , la data quannu lu Papa Piu VI murìu arristatu ntâ priggiuni dâ Cittadella di Valenza-sur-Rhône, unni nasciu e risìdiu . Chista azzioni è attribbuita â " bestia ca nesci dâ fossa senza funnu " nnâ Ap. 11:7. È chiamata macari “ quarta trumbetta ” nnâ Ap. 8:12. Doppu iḍḍa , ‘n Francia, u riggimi ‘mpiriali di Napuliuni I , simmulizzatu da “ n’aquila ” nnô Riv. 8:13, mantinirà a so’ autorità supra a riliggiuni cattòlica riabilitata dû Cuncordatu.                     
Versu 2 : “ E vitti n’àutru àngiulu ca acchianava di livanti, c’avìa lu sigillu dû Diu vivu ; gridò cu vuci forti ê quattru àngili a cui fu datu di fari mali â terra e ô mari, e dissi : » .    
Lu " suli ca nasci " si rifirisci a Diu ca visitava , nna Gesù Cristu , lu sò greggiu tirrestri nna Luca 1:78. Lu “ sigillu dû Diu vivu ” cumpari ntô campu cilesti di Gesù Cristu. Cu na " vuci forti " ca cunfirma la sò auturità, l'ànghjulu emetti n'ordini ê putiri angèlici dimònici univirsali ca hannu ricivutu l'auturizzazzioni di Diu " pi fari mali " , â " terra " e ô " mari " , cioè â fidi prutistanti e â fidi cattòlica rumana. Sti ntirpritazzioni spirituali non esclùdunu n'applicazzioni littirali ca riguarda " la terra, lu mari e l'àrburi " dâ nostra criazzioni ; chi fussi diffìcili scanzàri cu l’usu di armi nucliari nnô mumentu dâ “ sesta trumbetta ” di Ap. 9:13 nzinu a 21.                 
Versu 3 : “ Nun fari mali â terra, né ô mari, né a l’àrburi, nzinu a quannu nun sigillamu li sirvitura dû nostru Diu ntâ frunti. »   
Stu dittagghiu ci pirmetti di situari l'iniziu di l'azzioni di sigillatura di l'eletti dâ primavera dû 1843 nzinu a l'autunnu dû 1844. Fu doppu lu 22 uttùviru 1844 ca lu primu avvintista, lu capitanu Joseph Bates, fu sigillatu aduttannu, 'n manera nnividuali, lu Sabbath dû settimu jornu di riposu. Fu prestu imitatu, a picca a picca, di tutti li sò frati e soru avvintisti di l'èbbica. Lu sigillamentu accuminciò doppu lu 22 uttùviru 1844 , e avìa a cuntinuari pî “ cincu misi ” prufizziati nnâ Ap. 9, 5-10 ; “ Cincu misi ” o 150 anni riali secunnu lu còdici annu-jornu di Ezechieli 4:5-6. Sti 150 anni foru prufizziati pâ paci riliggiusa. La paci ca fu stabbilita favurìu la proclamazzioni e lu sviluppu univirsali dû messaggiu " Avvintista dû Settimu Jornu ", rapprisintatu oggi nna tutti li paisi uccidintali e unni chistu fu pussìbbili. La missioni avvintista è univirsali e comu tali, dipenni esclusivamenti di Diu. Pirciò nun avi nenti di riciviri di autri cunfissioni cristiani e avi, pi èssiri biniditta, fari affidamentu sulu supra l'ispirazzioni data di Gesù Cristu, lu sò cilesti Capu dî capi , ca duna l'intilliggenza dâ littura dâ " santa Bibbia " ; la Bibbia, la palora scritta di Diu ca rapprisenta li sò " dui tistimuni " nna Apoc. 11:3. Accuminciatu ntô 1844, lu tempu dâ paci garantitu di Diu cessarà ntâ l'autunnu dû 1994 comu dimustrarà lu studiu dû Riv. 9.            
Nota mpurtanti supra lu " signu di Diu " : lu Sabbath sulu non basta pi giustificari lu sò rolu di " signu di Diu ". Lu sigillu ìmplica ca è accumpagnata di l'òpiri priparati di Gesù pî sò santi : l'amuri dâ virità e dâ virità prufètica , e la tistimunianza dû fruttu prisintatu ntâ 1 Cor 13 . Assai genti ca tènunu lu Sabbath senza suddisfari sti criteri l'abbannunanu quannu nasci la minazza dâ morti pi l'osservazzioni. Lu Sabbath non è ereditatu; è Diu ca lu duna a chiḍḍu scigghiutu, comu segnu ca apparteni a iḍḍu . Secunnu Eze.20:12-20 : “ Li detti puru li me sabbatti, pi èssiri nu segnu tra mia e iḍḍi, pi sapiri ca sugnu lu Signuri ca li santifica.../...Santifica li me sabbati, pi èssiri nu segnu tra mia e voi, pi sapiri ca sugnu lu Signuri, lu vostru Diu . » . Senza cuntraddiri chiḍḍu ca fu appena dittu, ma chiuttostu pi cunfirmàrilu, lèggimu ntô 2 Tim 2, 19 : " Comunqui, lu funnamentu solidu di Diu sta, avennu stu sigillu : Lu Signuri canusci chiḍḍi ca sunnu sò ; e: Chiddu ca chiama lu nomu dû Signuri, s'alluntana di l'iniquità. »              
Versu 4 : “ E sintìa lu nùmmaru di chiḍḍi ca foru sigillati, centu quarantaquattrumila, di tutti li tribbù dî figghi di Israeli : ”   
L'apòstulu Paulu dimustrò nnâ Rom 11, cu n'immaggini, ca li pagani cunvirtiti sunnu ‘nfittati nnâ ràdica dû patriarca Abrahamu, a cui li ebbrei rivinnicanu di discinnenza . Salvati dâ fidi, comu a iḍḍu, sti pagani cunvirtiti allarganu spiritualmenti li 12 tribbù di Israeli. Israeli carnali , lu cui signu era la circuncisioni , cadìu, cunsignatu ô diavulu, pû sò rifiutu dû Messia Gesù. La fidi cristiana, ca cadìu nna l'apostasia dû 7 marzu 321, è puru n'Israeli spirituali ca cadìu di ḍḍa data . Ccà Diu ci prisenta n'autènticu Israeli spirituali binidittu di iḍḍu dû 1843 . Chistu è chiḍḍu ca porta la missioni univirsali di l'Avvintismu dû Settimu Jornu. E già, la cifra, " 144000 " , citata , si mirita na spiegazzioni. Nun si po pigghiari â littra, picchì avennu paragunatu la pusterità di Abbrahamu ê " stiḍḍi dû celu ", lu nùmmaru pari troppu nicu. Pi lu Diu Criaturi, li nùmmari pàrranu tantu comu li littri. Chistu è quannu avemu a capiri ca lu tèrmini " nùmmaru " nna stu versu nun s'àvi a ntirpritari comu na quantità numèrica, ma comu un còdici spirituali ca disigna un cumpurtamentu riliggiusu ca Diu binidici e metti di parti (santifica). Adunca " 144.000 " veni schicatu comu si vidi appressu : 144 = 12 x 12 , e 12 = 7 , lu nùmmaru di Diu + 5 , lu nùmmaru di l'omu = allianza ntra Diu e l'omu. Lu cùbbu di stu nùmmaru è lu sìmmulu dâ pirfizzioni e lu so quatratu , chiḍḍu dâ so supirfici. Chisti prupurzioni sunnu chiḍḍi dâ nova Gerusalemmi discritta ntô Riv. 21:16 ntô còdici spirituali . Lu tèrmini " mille " ca veni appressu sìmmulizza na multitùdini ‘nnummaràbbili . Infatti “ 144.000 ” significa na multitudini di òmini riscattati pirfetti ca fannu l’alliànza cu Diu. Stu riferimentu ê tribbù di Israeli nun ci avissi a maravigghiari picchì Diu nun abbannunò lu sò pruggettu nunustanti li successivi fallimenti dî sò allianzi cu l’òmini. Lu mudellu ebbraicu prisintatu di l'esodu di l'Eggittu non continuò finu a Cristu senza raggiuni. E attraversu la sò virità cristiana e lu rispettu di tutti li sò cumannamenti , puru chiḍḍu dû Sabbath 'n particulari, e dî sò ordinanzi murali, sanitari e autri, ristaurati, Diu attrova , nna l'Avvintismu dissidenti                fideli di l'urtimi jorna, lu mudellu di Israeli ca si cunfurma ô sò idiali. Aggiungemu ca ntô testu dû quartu cumannamentu , Diu dici dû Sabbath ô sò Sceltu : “ Hai sei jorna pi fari tutti li tò travagghi ... ma lu settimu è lu jornu di YaHWéH , lu tò Diu.” Risulta ca 6 jorna di 24 uri sunnu 144 uri. Pirciò, si pò diri ca li 144.000 sigillati sunnu osservaturi fideli di chista ordinanza divina. La sò vita è punteggiata di chistu rispettu pî sei jorna autorizzati pî sò travagghi seculari. Ma lu settimu jornu onurunu l'uggettu di riposu santificatu di stu cumannamentu. Lu caràttiri spirituali di chistu Israeli “ avvintista ” sarà dimustratu ntê versi 5 nzinu a 8 ca sèguinu. Li nomi dî patriarchi ebbraici citati nun sunnu chiḍḍi ca cumpunìanu Israeli carnali. Chiḍḍi ca Diu scigghiùu sunnu sulu ddà pi purtari nu messaggiu ammucciatu ntâ giustificazzioni dâ sò urìggini. Comu pî nomi dî " setti assemblee ", chiḍḍi dî " dùdici tribbù " purtanu nu messaggiu duppiu. Lu cchiù sèmplici è rivilatu dâ sò traduzzioni . Ma la parti cchiù ricca e cumplessa si basa supra li dichiarazzioni fatti di ogni matri quannu giustifica di dari nu nomi ô sò picciriḍḍu.             
Versu 5 : “ dâ tribbù di Giuda, dùdicimila sigillati ; dâ tribbù di Ruben, dùdicimila ; dâ tribbù di Gad, dùdicimila ; »     
Pi ogni nomu, lu nùmmaru " dùdicimila sigillati " voli diri : na multitudini di òmini alliati cu Diu sigillati dû Sabbath.   
Giuda : Luda a YaHWéH ; paroli matrili di Gen. 29:35 : “ Ludarò YaHWéH ”.     
Ruben : Vidi nu figghiu ; paroli matrili di Gen.29:32 : “ Lu Signuri vitti la me umiliazzioni ”     
Gad : Felicità ; paroli matrili di Gen. 30,11 : “ Quantu filici ! »      
 
Versu 6 : “ dâ tribbù di Aser, dùdicimila ; dâ tribbù di Neftali, dùdicimila ; dâ tribbù di Manassè, dùdicimila ; »    
Pi ogni nomu, lu nùmmaru " dùdicimila sigillati " voli diri : na multitudini di òmini alliati cu Diu sigillati dû Sabbath.   
Asher : Felici : paroli matrili di Gen.30:13 : “ Quantu sugnu filici ! »      
Neftali : Sfruttannu : palori matrili di Gen.30:8 : “ Cummattiu divinamenti contra me soru e cunquistai .”      
Manassè : Scurdativi : palori patri di Gen. 4 1:51 : “ Diu mi fici scurdari tutti li me prubblemi ” .      
Versu 7 : “ dâ tribbù di Simeuni, dùdicimila ; dâ tribbù di Levi, dùdicimila ; dâ tribbù di Issacar, dùdicimila; " Pi ogni nomu, lu nùmmaru " dùdicimila sigillati " voli diri : na multitudini di òmini alliati cu Diu sigillati dû Sabbath.       
Simeuni : Ascultu : Paroli matrili di Gen.29:33 : “ Lu Signuri sintìu ca nun sugnu amatu .”     
Levi : Attaccatu : palori matrili di Gen.29:34 : “ Pi sta vota me maritu s’attaccarà a mia .”     
Issacar : Stipendiu : palori matrili di Gen.30:18 : “ Diu mi detti lu me stipendiu .”     
Versu 8 : “ dâ tribbù di Zabuluni, dùdicimila ; dâ tribbù di Giuseppi, dùdicimila ; dâ tribbù di Biniamini, dùdicimila sigillati. »    
Pi ogni nomu, lu nùmmaru " dùdicimila sigillati " voli diri : na multitudini di òmini alliati cu Diu sigillati dû Sabbath.   
Zabulon : Abitazzioni : palori matrili di Gen.30 :20 : “ Sta vota me maritu camparà cu mia .”     
Giuseppi : Iḍḍu rimuovi (o agghiunci) : palori matrili di Gen.30 : 23-24 : “ Diu livau lu me rimproveru... / ( ... ca YaHWéH mi agghiunci n’autru figghiu ) ”     
Benjamin : Figghiu dâ manu dritta : li me palori eterni e paterni di Gen.35 :18 : “ E quannu stava pi dari l'anima, picchì stava murennu , lu chiamò Ben-oni ( Figghiu dû me duluri) ma sò patri lu chiamò Benjamin (Figghiu dâ manu dritta).    
Chisti 12 nomi, e palori matrili e paterni, esprimunu la spirènzia vissuta di l'ùrtima assemblea di avvintisti scigghiuti di Diu ; “ la sposa priparata ” pû sò Maritu Cristu nnâ Ap. 19:7 . Sutta lu cognomi prisintatu, chiḍḍu di " Biniamini " , Diu prufizzia la situazzioni finali dû sò Sceltu minazzatu dâ morti di l'òmini ribbelli. Lu canciamentu di nomu mpustu dû patri, Israeli, prufizzia l'interventu di Diu a favuri dî sò scigghiuti. Lu sò ritornu gluriusu gira li tavuli. Chiḍḍi ca avìanu a mòriri foru glurificati e purtati ô celu unni s'unìsciunu a Gesù Cristu , lu Diu criaturi onniputenti e gluriusu . L'esprissiuni " Figghi dâ manu dritta " pigghia lu sò significatu prufèticu cumpletu : la manu dritta era l'Unu Sceltu, o l'ùrtimu Israeli spirituali, e li sò figghi, l'eletti riscattati ca lu cumponunu. Puru sunnu li pècuri misi â manu dritta dû Signuri (Matteu 25, 33).        
Versu 9 : “ Doppu chistu guardai e eccu na granni multitudini, ca nuḍḍu putìa cuntari, di ogni nazziuni, parenti, pòpuli e lingua. Iḍḍi stàvanu davanti ô tronu e davanti a l’Agneddu, vistuti di vistiti janchi e cu li rami di palma ntê manu. »   
Sta “ granni folla, ca nuḍḍu putìa nummirari ” cunfirma lu caràttiri simmòlicu cudificatu spiritualmenti dî “ nùmmari ” “ 144.000 ” e “ 12.000 ” citati nnî versi pricidenti. Sparti, n'allusioni è fatta â pusterità di Abbrahamu cu l'esprissiuni : " nuḍḍu li putìa nummari " ; quantu a " li stiḍḍi dû celu " ca Diu ci avìa mustratu dicennu : " tali sarà la tò pusterità " . Li sò urìggini sunnu multipli , di ogni nazziuni, ogni tribbù, ogni pòpulu, ogni lingua e di ogni èpochi. Com'è gghiè, lu tema di chistu capitulu mira 'n particulari ô messaggiu avvintista finali cû sò caràttiri univirsali datu di Diu. Indossanu “ vestiti janchi ” picchì èranu pronti a muriri comu màrtiri , essennu cunnannati a morti cu nu dicretu rilasciatu di l’ ùrtimi ribbelli secunnu Apoc. 13:15 . Li " palmi " ca tèninu ntê mani simmulizzanu la sò vittoria contra lu campu dê piccatura.                        
Versu 10 : “ E chiamaru cu na vuci forti, dicennu : “La Salvezza ô nostru Diu ca s’assitta supra lu tronu, e all’Agneddu”. »    
L'azzioni evoca lu cuntestu dû gluriusu ritornu di Gesù Cristu , ‘n parallelu â discrizzioni dî riazzioni dû campu dî ribbelli discritti nnâ Ap. 6:15-16. Ccà, li palori parrati dî funzionari eletti sarbati sunnu l'assulutu cuntrariu di chiḍḍi dî ribbelli. Luntanu di spavintàrili, lu ritornu di Cristu li rallegra, li rassicura e li sarba. La dumanna fatta dê ribbelli: " Chi pò stari ?" " ricivi la sò risposta ccà : l'avvintisti ca ristaru fideli â missioni ca Diu ci affidò nzinu â fini dû munnu, a rischiu dâ sò vita, si nicissariu. Chista fidiltà si basa supra lu sò attaccu ô rispettu dû santu Sabbath santificatu di Diu dâ funnazziuni dû munnu , e lu sò amuri mustratu pâ sò palora prufìtica . Chistu è ancora cchiù picchì ora sannu ca lu Sabbath prufizzia lu granni riposu dû settimu millenniu unni , vitturiusi doppu Gesù Cristu , ponnu trasiri ricivennu la vita eterna prumissa ntô sò nomi .    
Versu 11 : “ E tutti l’ànghjuli s’arristaru ntunnu ô tronu e a l’anziani e a li quattru besti ; e cadìru ‘n facci davanti ô tronu, davanti a Diu ,    
La scena ca ci prisintaru evoca l'ingressu ntô granni riposu cilesti di Diu. Attruvamu li ‘mmaggini dî capituli 4 e 5 ca trattanu chistu tema.
Versu 12 : “ dicennu : Amen ! Benedizzioni, gloria, saggizza, ringraziamentu, onuri, putiri e putenza, sunnu ô nostru Diu pi sempri e sempri! Amen ! »    
Cuntentu di sta bella fini dâ spirienza dâ salvezza tirrestri, l'ànghili esprimunu la sò gioia e la sò gratitudini versu lu Diu dâ bontà ca è lu nostru Criatura , lu sò, lu nostru, chiḍḍu ca pigghiò l'iniziativa dâ ridizzioni dî piccati di l'eletti tirrestri , venennu a richièdiri la sò morti di giustizzia. Chisti multitudini d'occhi invisìbbili siguìru ogni fasi di chistu pianu di savvizza e si maravigghiaru dâ subblimi dimostrazziuni di l'amuri di Diu. La prima palora ca dìcinu è “ Amen !” Veramenti ! È veru ! Picchì Diu è lu Diu dâ virità, lu Veru. La sicunna palora è “ ludu ” era puru lu primu nomu dî 12 tribbù : “ Giuda ” = Ludu. La terza palora è " glòria " e Diu è giustamenti attaccatu â sò gloria picchì la ricurdarà ntâ Ap. 14 :7 pi richièdirila, comu l'ùnicu Diu criaturi , di chiḍḍi ca rivinnicaru la sò savvizza dû 1843. La quarta palora è " saggizza ". Lu stùdiu di stu documentu havi lu scopu di rènnirilu canusciutu a tutti li sò rapprisintanti eletti. Sta saggizza divina è oltri la nostra fantasia. Suttilità, joca mentali, tuttu c'è ntô furmatu divinu. Lu quintu arriva lu " ringraziamentu ". È la forma riliggiusa di ringraziamentu ca si fa cu palori e òpiri santi. Ntô sestu veni " unuri ". Chistu è chiḍḍu ca li ribbelli frustraru cchiù assài Diu . Lu trattàru cu disprezzu cuntistànnu la sò vuluntà rivilata. Ô cuntrariu, li funzionari eletti ci dettiru , ntâ misura dâ sò pussibbilità , l'unuri ca ci è liggittimamenti duvutu. Ntô settimu e l'ottavu arrivanu " putiri e forza ." Chisti dui cosi urgenti èrunu nicissari pi abbattiri li tiranni dâ terra, pi sfracicari li ribbelli arrugganti mentri iḍḍi avìanu ancora lu putiri supra la terra. Senza stu putiri e forza , l'urtimi scigghiuti avissiru muritu comu tanti autri martiri duranti l'era cristiana.                     
Versu 13 : “ Unu di l’anziani mi dissi : “Chi sunnu chisti ca sunnu vistuti di vistiti janchi e di unni vennu? ” »    
La dumanna fatta è ntinziunali pi rivilari a nuatri la particularità dû sìmmulu dî " vistiti janchi " 'n rilazzioni ê vistiti " janchi " di Apoc. 3, 4 e ô " linu finu " ca disigna, ntô Apoc. 19, 8, " l'òpiri giusti dî santi " dû " priparatu la sposa dû tempu, ts rapimentu ô celu.          
Versu 14 : “ Gli dissi : Signuri, lu sapi. E iddu mi dissi : " Chisti sunnu chiḍḍi ca nisceru dâ granni tribbulazzioni ; lavaru li sò vistiti e li fìciru janchi ntô sangu di l'Agneddu. »    
Vistu ca li " vistiti janchi " sunnu purtati di certi vècchi, Giuvanni pò , ‘nfatti , spirari 'na risposta di unu di iḍḍi. E la risposta privista arriva : " Chisti sunnu chiḍḍi ca nesciunu dâ granni tribbulazzioni ", cioè li scigghiuti , vittimi e màrtiri dî guerri riliggiusi e di l'ateismu comu lu " 5° sigillu " ci rivilàu , nta Apoc. 6, 9 nzinu a 11 : " A ognunu di iḍḍi fu datu nu vistitu jancu ; e ci dissiru ca avìssiru a ripusari ancora pi nu pocu di tempu, nzinu a quannu li sò cumpagni di sirvitura e li sò frati, ca avìanu a èssiri ammazzati comu èrunu iḍḍi, s'avìanu cumpiutu. » Ntô Riv. 2:22, a " granni tribbulazzioni " si rifirisci ô massacru dû riggimi rivuluzziunariu francisi àtiu cumpiutu ntra lu 1793 e lu 1794 . Pi cunfirmari, nnâ Ap. 11,13 si leggi : “ ...settimila cristiani foru ammazzati ntô tirrimotu ” ; “ Setti ” pî riliggiusi, e “ mille ” pâ multitùdini. La Rivuluzzioni Francisi è comu nu tirrimotu ca ammazza puru li sirvitura di Diu. Ma chista " granni tribbulazzioni " fu sulu na prima forma di chistu rializzu. La sò sicunna forma sarà cumplitata dâ “ 6° trumbetta ” di Apo.9, na suttilità dâ mudifica nna Apo.11 rivilarà stu fattu. Multitudini di cristiani ‘nfideli verrannu ammazzati duranti la Terza Guerra Munniali ca la “ 6° Trumbetta ” simmulizza e cunfirma. Ma dû 1843, Diu scegghi l'elitti ca santifica e l'urtimi ca metti 'n parti sunnu troppu prizziusi pî sò occhi pi èssiri distrutti. Li pripara pâ tistimunianza finali ntâ storia dâ savvizza tirrestri ; na tistimunianza di lealtà ca ci darianu ristannu fideli ô sò Sabbath dû settimu jornu, puru quannu fu minazzatu di morti dû campu dî ribbelli. Chista prova finali dû pianu di Diu è rivilata ntô messaggiu cunsignatu a " Filadelfia " ntâ Ap. 3:10 e ntâ Ap. 13:15 (dicretu dâ morti) . Pi Diu, l'intinzioni vali l'azzioni, e ntâ misura ca , quannu è misa â prova,                                     Accittunu lu rischiu dâ morti, sunnu assimilati di iḍḍu ntô gruppu dî màrtiri e accussì ci attribbuisciunu la " vestita janca " dî veri màrtiri . Scapparànu dâ morti sulu grazzi ô ‘ ntirventu salvaturi di Gesù Cristu. Nna st'ùrtima prova, doppu la secunna " granni tribbulazzioni " , pâ tistimunianza dâ sò fidiltà , iḍḍi, a sò vota, " lavàrunu li sò vistiti e li fannu janchi ntô sangu di l'Agneddu " ristannu fideli nzinu â morti cu cui sunnu minazzati . Â fini di st'ùrtima prova di fidi , lu nùmmaru di chiḍḍi ca avìanu a mòriri comu màrtiri sarà cumpletu e lu " riposu " murtali dî santi martirizzati dû " quintu sigillu " finirà câ sò risurrezzioni. Dô 1843 e suprattuttu dô 1994, l'òpira di santificazzioni 'ntraprìsa di Diu renni inutili la morti dû veru eletti ca arristau vivu e fideli nzinu a l'ura dû sò ritornu e la fini dû tempu dâ gràzzia ca ci pricidi la renni ancora cchiù inutili.           
Versu 15 : “ Pirciò sunnu davanti ô tronu di Diu, e lu sèrvunu jornu e notti ntô sò tempiu. Chiddu ca s'assitta supra lu tronu starà ntra di iḍḍi ; »    
È capìbbili ca pi Diu, stu tipu di scigghiuti rapprisenta n'élite particularmenti auta. Gli cuncedirà onori spiciali . Nna chistu versu, lu Spìritu usa dui tempi, lu prisenti e lu futuru. Li verbi coniugati ntô tempu prisenti " sunnu " e " lu sèrvunu " rivèlanu la cuntinuità dû sò cumportamentu ntô sò corpu di carni ca è lu tempiu di Diu ca ci sta. E chista azzioni sarà allargata ntô celu doppu lu sò rapimentu di Gesù Cristu. Ntô tempu futuru, Diu duna la sò risposta â sò fidiltà : " Chiḍḍu ca è supra lu tronu spuntarà la sò tenda supra di iḍḍi " pi l'eternità.        
Versu 16 : “ Nun hannu cchiù fami, nun hannu cchiù siti, né lu suli, né lu caluri. »   
Sti palori significanu pî tardi avvintisti eletti ca avìanu " fami " avennu statu privati ​​di manciari e " siti " picchì èranu privati ​​di acqua da li so’ turturaturi e carcirieri. " Lu focu dû suli ", lu cui " caluri " s'intinsifica ntâ quarta di l'urtimi setti plaggi di Diu, li avrà abbruciati e li facìru suffriri . Ma fu puru dô focu dê piri di l'inquisizzioni papali , l'autru tipu di " caluri " ca li martiri dô " quintu sigillu " foru cunsumati o turturati . La parola " caluri " s'arrifirìsci macari ô focu di l'armi cumminziunali e atòmichi usati ntô cuntestu dâ sesta trumbetta . Li supravvissuti di st'ùrtimu cunflittu passaru pû focu. Chisti cosi nun succièrunu mai cchiù nnâ vita eterna, unni trasirànu sulu l’ eletti .               
Versu 17 : “ Picchì l’Agneddu ca è ntô menzu dû tronu li pasturarà e li purterà versu li funti d’acqui viventi, e Diu asciugarà ogni làcrima di l’occhi. »   
“ L’agneddu ” è ‘nfatti , puru , lu Bonu Pasturi ca pasturarà li sò pècuri amati. La sò divinità è n'àutra vota cunfirmata ccà dâ sò pusizzioni " ntô menzu dû tronu ". Lu sò putiri divinu porta li sò scigghiuti " ntê surgenti di l'acqui dâ vita ", n'immàggini simmòlica dâ vita eterna. E mirannu ô cuntestu finali unni , ô sò ritornu , li sò ùrtimi scigghiuti sunnu ‘n làcrimi, iḍḍu " asciugàu ogni làcrima dî sò occhi ." Ma li làcrimi foru puru la parti di tutti li sò scigghiuti maltrattati e pirsicutati ntâ storia di l'era cristiana , spissu 'nzinu all'urtimu fiatu .        
Nota : Nustanti li apparizzioni ‘ngannusi visti nnâ nostra era dû 2020 , unni a vera fìdi pari èssiri scumparsa , Diu prufizzia a cunvirsioni e a salvezza di “ multitùdini ” ca vennu di tutti li urìggini razziali, ètnichi e linguistichi dâ terra. È nu privileggiu riali ca duna ê sò scigghiuti di sapiri ca , secunnu lu Riv. 9 :5-10, lu tempu dâ cumprinsiuni riliggiusa univirsali e dâ paci fu prugrammatu di iḍḍu pi sulu " 150 " anni (o cincu misi prufètici) ntra lu 1844 e lu 1994. Chistu criteriu distintivu citatu di me. :8 : " La bestia ca vitti era, e nun è." Iḍḍa avi a acchianari di l'abbissu e iri â pirdizzioni. E chiḍḍi ca càmpanu dâ terra, ca nun sunnu scritti ntô libbru dâ vita dâ funnazzioni dû munnu, si maravigghianu quannu vìdinu la bestia , pirchì era, e nun è, e ancora è. " Li veramenti scigghiuti non si maravigghianu di vìdiri li cosi ca Diu ci annunciàu attraversu la sò palora prufìtica succèdiri."           
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelazzioni 8 : Li primi quattru trumbetti 
Li primi quattru punizzioni di Diu
 
 
 
Versu 1 : “ E quannu aprìu lu settimu sigillu, ci fu silenziu ntô celu pi circa menz’ura. »    
L'apirtura dû " settimu sigillu " è assài mpurtanti, picchì autorizza l'apirtura cumpleta dû libbru di l'Apocalìssi " sigillatu cu setti sigilli " secunnu Apoc. 5:1. Lu silenziu ca signa chista apertura duna a l'azzioni n'eccizziunali solennità. Havi du’ giustificazzioni. La prima è l'idèa dâ ruppitura dâ rilazzioni tra celu e terra, causata di l'abbannunu dû Sabbath lu 7 marzu 321. Lu secunnu è spiegatu accussì : pâ fidi, idintifica stu " settimu sigillu " cû " signu dû Diu viventi " dû capitulu 7 ca disigna lu Sabbath di . . Ricurdàu la sò mpurtanza facennula l'uggettu dû quartu dî sò deci cumannamenti. E ddà scupriu provi ca rivèlanu la sò estrema mpurtanza pi Diu, lu nostru subblimi Criatura. Ma già ntô resucuntu dâ Genesi nutai ca lu settimu jornu era prisintatu siparatamenti ntô capitulu 2. Li primi sei jorna sunnu trattati ntô capitulu 1. Sparti, lu settimu jornu non è chiusu, comu chiḍḍi pricidenti, câ fòrmula " c'era sira e matina ". Chista particularità è giustificata dô sò rolu prufèticu dô settimu millenniu dô pruggettu di salvezza di Diu. Misu sutta lu signu di l'eternità di l'elitti riscattati dû sangu di Gesù Cristu, lu settimu millenniu è iḍḍu stissu comu nu jornu senza fini. Pi cunfermari sti cosi, ntâ sò prisintazzioni ntâ Bibbia ebbraica, la Torah, lu testu dû quartu cumannamentu è siparatu di l'àutri e pricidutu di nu signu ca richiedi nu tempu di silenziu rispittusu. Chistu signu è la littra ebbraica “ Pé ” e quinni isulata signannu na ruttura ntô testu, pigghia lu nomu “ pétuhot ” . Lu riposu dû settimu jornu dû Sabbath havi quinni tutti li giustificazzioni pi èssiri signatu di Diu nna na manera particulari. Dâ primavìera dû 1843, pruvucò la pèrdita dâ tradizziunali fidi prutistanti, eredi dâ “ Duminica ” cattòlica. E dâ stissa prova, ma nnâ l'autunnu dû 1844, addivintò n'autra vota lu signu di l'appartinenza a Diu ca ci duna Ezechieli 20:12-20 : " Li detti puru li me sabbati comu segnu tra mia e iḍḍi, pi sapiri ca sugnu Signuri ca li santifica e ca iḍḍi mi ponnu èssiri, Signuri , lu to Diu. " È sulu attraversu iḍḍu ca chiḍḍu scigghiutu pò poi trasiri ntô sigretu di Diu e scòpriri lu prugramma pricisu dû sò pruggettu rivilatu.                      
Dittu chistu, ntô capìtulu 8, Diu parra di catini di messaggi di maldizzioni. Chistu mi porta a taliari la virità dû Sabbath di l'aspettu dî màldici ca lu sò abbannunu, dî cristiani dû 7 marzu 321, criàu 'n catini duranti l'era cristiana. Chistu è chiḍḍu ca lu versu appressu cunfirmarà culligannu lu tema dû Sabbath ê " setti trumbetti " , sìmmuli dî " setti punizzioni divini " ca colpisciunu l'infideltà cristiana dû 7 marzu 321 .      
Versu 2 : “ E vitti li setti àngili ca stàvanu davanti a Diu e ci dettiru setti trumbetti. »   
Lu primu dî privileggi ottinuti dâ santificazzioni dû Sabbath dû settimu jornu , santificatu iḍḍu stissu di Diu , è capiri lu significatu ca Iḍḍu duna ô tema dî " setti trumbetti ". Pi la forma di l'approcciu ca ci fu datu, stu tema apri completamenti la ntiligginza di chiḍḍu scigghiutu. Picchì porta prova di l'accusazzioni di " piccatu " citata ntô Dan.8:12 contra l' Assimbrea cristiana , di parti di Diu . Certu, chisti “ setti punizzioni ” nun fussiru ‘nflitti di Diu si chistu piccatu nun esistìa. Inoltri, â luci dû Leviticu 26, chisti punizzioni sunnu giustificati di l'odiu pî sò cumannamenti. Ntô vecchiu pattu, Diu avìa già aduttatu lu stissu principiu, pi puniri l'iniquità di Israeli carnali infideli e corruttu . Lu criaturi e liggislaturi Diu ca non cancia ci duna ccà na bella prova. Tutti dui li allianzi sunnu suggetti ê stissi richiesti di ubbidienza e fidiltà.       
L'accessu ô tema dê " trumbetti " ci pirmetti di dimustrari li cunnanni succissivi di tutti li riliggiuni cristiani : cattòlici, ortudossi, prutistanti dô 1843 , ma macari avvintisti dô 1994 . Rivela puru la punizzioni univirsali dâ “ sesta trumbetta ” ca li colpisci nzèmmula prima dâ fini dâ prubbazzioni. Accussì putemu misurari la sò mpurtanza . La " settima trumbetta " lijata ô ritornu di Cristu, cioè l'azzioni diretta di Diu, sarà trattata siparatamenti, comu lu Sabbath, ntô capitulu 11, poi sarà sviluppata assài ntê capituli 18 e 19.       
Di l'urtimi 17 sèculi dô 321 , o cchiù pricisamenti 1709 anni , 1522 anni foru signati di maldiciuni causati dâ trasgrissioni dô Sabbath nzinu ô so' ristauru programmatu pi l'annu 1843 ntô dicretu di Dan.8:14. E di chiḍḍa data dû sò ristauru nzinu ô ritornu di Gesù Cristu ntô 2030, lu Sabbath uffrìu la sò benedizzioni pi sulu 187 anni. Lu Sabbath quinni fici cchiù mali a l'òmini infideli ca beni ê fideli eletti. La màdica privali e chistu tema quinni havi lu sò postu nna chistu capitulu 8 ca prisenta li màdici divini.
Versu 3 : “ E n’àutru àngiulu vinni e s’arristau â l’altari, cu n’incensuri d’oru ; E ci dettiru assài 'ncinsi pi offririlu cu li prighieri di tutti li santi supra l'altari d'oru ca era davanti ô tronu. »    
Ntô Danieli 8:13 , doppu ca citaru " lu piccatu disulanti ", li santi ntâ visioni parràunu di l'" eternu" ca riguardava lu "incanciabbili" sacerdoziu cilesti " di Gesù Cristu " , secunnu Ebbrei 7:23 . Ntâ terra, dû 538, lu riggimi papali ci lu pigghiò secunnu Dan.8:11. Ntô 1843, pâ riconciliazzioni cu Gesù Cristu richiedìa la sò ristituzzioni . Chistu è lu scopu dû tema ca stàmu affruntannu nna chistu versu 3 ca apri lu celu e ci mustra Gesù Cristu ntô sò rolu simmòlicu di summu sacirdoti cilesti intercissuri pî piccati dî sò eletti, e sulu iḍḍi. Tieni presenti ca ntâ terra, tra lu 538 e lu 1843, chista scena e chistu rolu sunnu parodiati e usurpati di l'attivitati dî papi cattòlici rumani ca succièdunu l'unu all'àutru ntô tempu, frustrannu sempri lu Diu dû sò liggìttimu dirittu suvranu supremu.        
Picchì è prisintatu nta stu capitulu 8 e picchì cessò ô stissu tempu di l'abbannunu dû Sabbath, stu tema di l'intercessioni di Gesù Cristu è prisintatu puru a nuatri, sutta l'aspettu dâ maldizzioni dâ cessazzioni di sta intercessioni pî multitùdini cristiani , vittimi inconsci dû jornu paganu rumanu " ; chistu, puru e supratuttu , doppu lu sò canciamentu di nomu ‘ngannusu e siduttivu : “ Duminica ” : jornu dû Signuri. Iè, ma di quali signuri ? Ahimè ! Chiḍḍu sutta.         
Versu 4 : “ Lu fumu di l'incensu s'acchianò cu li prighieri dî santi dâ manu di l'ànghjulu davanti a Diu. »   
Li “ prufumi ” ca accumpagnunu “ li prighieri dî santi ” sìmmuluggiunu lu piacèvuli oduri dû sacrificiu di Gesù Cristu. È la sò dimostrazziuni d'amuri e fidiltà ca renni li prighieri dî sò scigghiuti accittàbbili ô sò giudizziu divinu. È mpurtanti nutari nna chistu versu l'impurtanza di l'associazziuni dî palori " fumu " e " prighieri dî santi ". Stu dittagghiu sarà usatu nnâ Ap. 9:2 pi disignari li prighieri dî falsi cristiani prutistanti, picchì a nova situazzioni si stabbilìu ntô 1843.         
Chiḍḍu ca Diu si rifirisci nna chistu versu è la situazzioni ca privalìa tra lu tempu apostòlicu e la data ammalatu dû 7 marzu 321. Prima di l'abbannunu dû Sabbath , Gesù ricivìu li prighieri di l'elitti e intercidìu pi sò nomu pi iḍḍi. Chista è n'immàggini 'nzignanti ca signìfica ca la rilazziuni virticali tra Diu e li sò eletti è mantinuta. Sarà accussì fintantu ca mustranu fidiltà â sò pirsuna e ô sò 'nsignamentu dâ virità, cioè nzinu ô 321. Ntô 1843, lu sacerdoziu di Gesù ripigghierà tutta la sò attività biniditta a favuri dî santi avvintisti scigghiuti. Com'è gghiè, tra lu 321 e lu 1843, li rifurmaturi binificiaru dâ sò gràzzia, comu chiḍḍi dû tempu di Tiatira .
Versu 5 : “ E l’ànghjulu pigghiò l’incensuri, lu chiniu di focu di l’altari e lu jittàu ntâ terra. E ci foru vuci, truòni, lampi e nu tirrimotu. »   
L'azzioni discritta è visibbilmenti viulenti. È chiḍḍu di Gesù Cristu â fini dû sò ministru intercissariu quannu arriva l'ura dâ fini dû tempu dâ gràzzia. Lu rolu di l '" altari " finisci e lu " focu " , l'immaggini dâ morti espiatrici di Gesù Cristu, è " jittatu ntâ terra " , esigennu na punizzioni di chiḍḍi ca l'hannu suttavalutatu, e pi quarchi d'unu, l'hannu disprizzatu. La fini dû munnu signata dû ntirventu direttu di Diu è evocata ccà dâ fòrmula chiavi rivilata nna Ap. 4:5 e Esò 19:16 . La panoramica di l'era cristiana finisci cu st'avventu " avvintista " di Gesù Cristu.        
Comu pû Sabbath, lu tema di l' intercessioni cilesti di Gesù Cristu è prisintatu nna l'aspettu dâ maldizzioni dû sò giudizziu tra lu 321 e lu 1843. Li santi ca mettunu in discussiuni lu Spìritu supra chistu, nna Dan 8:13, avìunu boni mutivi pi vulìri canùsciri lu tempu quannu lu sacerdoziu " eternu " fussi ripigghiatu di Gesù Cristu.   
Nota : senza mettiri in discussioni l'interpretrazzioni pricidenti , na sicunna spricazziuni avi nu sensu pirfettu. Nna sta secunna ntirpritazzioni, la fini dû tema di l'intercessioni di Gesù Cristu pò èssiri lijata â data dû 7 marzu 321, lu mumentu quannu l'abbannunu dû Sabbath dî cristiani porta Diu a trasiri nna na ràggia ca sarà espiata dû Cristianèsimu uccidintali , pi menzu dî " setti trumbetti ca vennu di 6 " . Sta duppia spiegazzioni è ancora cchiù giustificata picchì l'abbannunu dû Sabbath avi cunsiquenzi nzinu â fini dû munnu , ntô 2030, l'annu quannu, attraversu lu sò gluriusu ritornu visibbili, Gesù Cristu sguassarà pi sempri dû riggimi papali rumanu e lu sò ùrtimu sustinituri prutistanti miricanu pi sirvìrilu e rapprisintari lu sò falsu rivinnicazzioni. Gesù allura ripigghiàu lu sò tìtulu di “ Capu ” dâ Chiesa usurpata dû papatu. Certu, a diffirenza dî fideli eletti, li cristiani ‘nfideli caduti ‘ gnuranu lu dicretu di Dan.8:14 e li sò cunsiguenzi nzinu â fini dû munnu ; chi giustifica lu sò terruri quannu Gesù turna secunnu l'insignamentu di Apoc. 6: 15-16. Prima dû 2030, li primi sei " trumbetti " vènunu cumpiuti ntra lu 321 e lu 2029 . Cu la " sesta trumbetta " , l'ùrtima punizzioni d'avvertimentu prima di l'esterminiu finali, Diu punìu assái severamenti li cristiani ribbelli. Doppu chista sesta punizzioni, urganizzarà li cunnizzioni pi l'ùrtima prova univirsali dâ fidi e nna chistu cuntestu, la luci rivilata sarà pruclamata e canusciuta a tutti li supravvissuti. È davanti a na virità dimustrata ca li scigghiuti e li caduti allura, pâ sò libbira scelta, avanzanu davanti a na minazza di morti versu lu sò distinu finali ca sarà : la vita eterna pî scigghiuti , la morti difinitiva e assuluta pî caduti.              
Versu 6 : “ E li setti àngili ca avìanu li setti trumbetti si pripararu a sunari. »   
Di chistu versu, lu Spìritu ci offri na nova panoramica di l'era cristiana , pigghiannu comu tema li " setti trumbetti " o " setti punizzioni succissivi " distribbuiti nna tutta l'era cristiana dû 7 marzu 321, l'annu in cui lu " piccatu " fu stabbilitu ufficialmenti e civilmenti . Ricurdu ca ntô pròlugu di l'Apocalìssi 1, la " vuci " di Cristu è già paragunata ô sonu di na " trumbetta ". Chistu strumentu usatu pi avvirtiri lu pòpulu di Israeli porta dintra di iḍḍu lu significatu cumpletu dâ rivelazzioni di l'Apocalisse. L'avvertimentu avvirti contra li trappi misi dô nimicu.            
Versu 7 : “ Lu primu sunò. E ci fu grannizza e focu ammiscatu cu sangu, e fu jittatu ntâ terra ; e la terza parti dâ terra abbruciò, la terza parti di l'àrburi, e tutta l'erba virdi abbruciò. »    
Prima punizzioni : fu eseguita tra lu 321 e lu 538, da vari ‘nvasioni dû ‘Mperu Rumanu da parti di accussì diciuti pòpuli “ barbari ” . Ricurdu ‘n particulari u pòpulu dî “ Unni ”, u cui capu Attila si chiamava giustamenti u “ flagellu di Diu ”. Nu flagellu ca abbruciò na parti di l’Europa ; Gallia sittintriunali, Italia sittintriunali e Pannonia (Cruazia e Ungheria uccidintali) . Lu sò mottu era, Oh quantu famusi ! " Unni va lu me cavaḍḍu, l'erba non crisci arrè ." Li sò azzioni sunnu pirfittamenti riassunti nna chistu versu 7 ; Nun manca nenti, tuttu c'è.  " Grana " è lu sìmmulu dâ distruzzioni dî culturi e " focu " chiḍḍu dâ distruzzioni dî matiriali cunsumabbili. E naturalmenti, " u sangu spurcatu nnâ terra " è simmòlicu di viti umani ammazzati cu viulenza. Lu verbu " lanciari " ìnnica la ràggia dû criaturi , liggislaturi e sarvaturi Diu ca ispira e diriggi l'azzioni doppu aviri " lanciatu focu di l'altari " ntô versu 5 .                      
‘N parallelu, nnô Lev. 26: 14-17 lèggimu : “ Ma si nun m’asculta e nun faci tutti sti cumannamenti, ma si disprezza li Mei statuti e si l’ànima tò rifiuta li Mei giudizzi, accussì nun facissi tutti li Mei cumannamenti ma violassi lu Meu pattu, allura chistu ti fazzu. Ti mannarò terruri, cunsumu e frevi, ca ti farà languiri l'occhi e ti farà duluri l'ànima ; e siminati li tò simenza ‘n vanu : li tò nimici li divurganu. Ti mettu la facci contra, e ti scunfiggi davanti ê to nimici ; chiḍḍi ca ti òdiunu ti guvirnanu, e tu scappari quannu nuḍḍu ti 'nsegui. »     
Versu 8 : “ Suonau la sicunna campana . E quarchi cosa comu na granni muntagna ca abbruciava di focu fu jittata ntô mari ; e nu terzu dû mari addivintò sangu ,    
Secunnu Punizzioni : La chiavi di sti mmàggini è ntô Gir 51 :24-25 : “ Ripagu Babbilònia e tutti l'abbitanti dâ Caldea pi tuttu lu mali ca fìciru a Sioni davanti a li tò occhi, dici Signuri . Eccu, sugnu contra di te, o muntagna distruttrici, dici Signuri , tu ca distruggi tutta la terra! Allungarò la manu contra di te, ti sciogghiu dî scogghi, e ti fazzu na muntagna ardenti. » È nna chistu versu 8 ca lu Spìritu evoca lu riggimi papali rumanu cû sò nomu simmòlicu di " Babilònia " ca cumparirà ntâ forma di " Babbilònia la granni " nna Ap. 14:8, 17:5 e 18:2. " Lu focu " s'adatta â sò pirsunalità, evocannu sia chiḍḍu ca la cunsumarà ntô ritornu di Cristu e l'ùrtimu giudizziu, ca chiḍḍu ca usa pi 'nfiamari cu l'òdiu chiḍḍi ca l'appròvunu e la supportunu : li munarchi eurupei e li sò pòpuli cattòlici. Ccà comu nna Danieli, " lu mari " rapprisenta l'umanità prioccupata dû cuperchiu prufèticu ; l'umanitati di pòpuli anònimi ca essenzialmenti arristaru pagani nunustanti li cunvirsioni cristiani apparenti ca si fìciru. La prima cunsiquenza dâ nstaurazzioni dû riggimi papali ntô 538 fu chidda d'attaccari li pòpuli pi cunvirtìrili cu forza militari armata La parola " muntagna " ìnnica na putenti difficultà giugrafìca. Chistu è chiḍḍu ca è adattu pi difiniri lu riggimi papali ca, nimicu di Diu, è comunqui alzatu dâ sò vuluntà divina ; Chistu pi dari n'indurimentu â vita riliggiusa dî cristiani nfideli traduciuti di pirsicuzzioni, suffrimenti e morti tra iddi e li pòpuli di fora di diversi riliggiuni. La riliggiuni obbligatoria è na novità a causa dâ trasgrissioni dû santu Sabbath di Diu. Gli duvemu li massacri ‘nnuccisi di cunvirsioni furzati fatti di Carlu Magnu e l’ordini dî Cruciati diriggiuti contra li pòpuli mussurmani, lanciati dû Papa Urbanu II ; tutti li cosi prufizziati nna chista “ secunna trumbetta ”.                       
 
Versu 9 : “ e la terza parti dî criaturi ca èrunu ntô mari e avìanu la vita murìu, e la terza parti dî navi fu distrutta . ”    
Li cunsiguenzi sunnu univirsali e cuntinuarunu nzinu â fini dû munnu. Li palori " mari " e " navi " truvarunu lu so significatu nnî scontri cû mussurmani dû Mari Meditirràniu, ma macari cû pòpulu africanu e sudamiricanu unni a fidi cattòlica cunquistatrici ‘mpusta darà locu a orribbili massacri dî pupulazzioni ‘ndìggini.    
‘N parallelu lèggimu nnî Lev. 26, 18 nzinu a 20 : “ Si, nonostanti chistu, nun m’asculti, ti punìsciu setti voti cchiù pî tò piccati. Rumpirò l'orgògliu dû to putiri, fazzu lu to celu comu lu ferru , e la to terra comu lu brunzu. La tò forza si spreca ‘n vanu, la tò terra nun dunarà li sò prudutti, e l’àrburi dâ terra nun dunarà lu sò fruttu. " Nna chistu versu, Diu annuncia n'indurimentu riliggiusu ca nna l'era cristiana veni fattu cû passaggiu di Roma dû paganismu ô papismu. È ntirissanti nutari ca 'n occasioni di stu canciamentu, la duminazzioni rumana abbannunau lu " Capitoliu " pi nstallari lu papatu ntô Palazzu Latiranu situatu pricisamenti supra lu " Caeliu ", zoè lu celu. Lu duru riggimi papali cunfirma l'indurimentu riliggiusu prufizziatu. Lu fruttu dâ fidi cristiana è canciatu. La gintilizza di Cristu è sustituita di l'aggrissività e dâ crudeltà ; e la fidiltà pâ virità si trasforma nna nfidiltà e zelu pî minzogni riliggiusi.        
Versu 10 : “ Suonau la terza campana . E cadìu dû celu na stiḍḍa granni, ca abbruciava comu na torcia ; e cadìu supra nu terzu dî ciumi e supra li funti d'acqua. »    
Terza punizzioni : lu mali giniratu s'intinsifica e arriva ô sò massimu versu la fini dû Mediuevu. Lu prugressu dâ stampa miccànica favurìu la pubblicazzioni dâ Sacra Bibbia. Liggennulu, li funzionari eletti scoprinu li virità ca ‘nzigna. Iḍḍa giustifica accussì lu rolu dî “ dui tistimuni ” ca Diu ci duna ntâ Ap. 11:3 : “ Dò lu putiri ê me dui tistimuni, e iḍḍi prufìzzianu pi milleduicentusessanta jorna, vistuti di saccu . "Favurènnu li sò propri dogmi riliggiusi, la fidi cattòlica s'appoggia sulu â Bibbia pi giustificari li noma dî santi ca havi li sò suggetti adurari." Picchì lu pussessu di na Bibbia è cundannatu di iḍḍa e esponi lu pussissuri â turtura e â morti. È la scuperta dâ virità bìbbrica ca giustifica l'immaggini data nna chistu versu : " E cadìu na granni stiḍḍa dû celu, ca abbruciava comu na torcia ." Lu focu arrista ancora a l'immaggini di Roma simmulizzata sta vota di na " granni stiḍḍa ardenti " comu la " granni muntagna ardenti ". La palora “ stiḍḍa ” rivela la sò affirmazzioni di “ dari luci ntâ terra ” riliggiusamenti secunnu Gen.1:15 ; e chistu ntô nomu di Gesù Cristu, ca iḍḍa dici ca è comu la vera " torcia ", purtatrici di luci a cui è paragunata ntâ Ap. 21:23 . Iḍḍa è ancùora " granni " comu quannu accuminciàu , ma lu sò focu pirsicutòriu criscìu, passannu di " ardenti " a " ardenti " . La spiegazzioni è sìmprici, dinunziata dâ Bibbia, la sò ràggia è ancùora cchiù granni picchì è custritta a oppònirisi apertamente a chiḍḍi scigghiuti di Diu. Chi secunnu Apoc. 12, 15-16 la custrinci a passari dâ stratiggìa dû “ sirpenti ” astuti e ‘ngannusu a chiḍḍa dû “ dragu ” ca pirsicuta apertamente . Li sò avversari non sunnu sulu l' eletti pacìfici e dòcili di Diu, c'è puru e supratuttu 'n facci a iḍḍa, nu fausu prutistantismu, cchiù pulìticu ca riliggiusu, picchì ignora l'ordini dati di Gesù Cristu e pigghiannu l'armi, ammazza, massacra tantu comu lu campu cattòlicu. Lu " terzu dê ciumi " , cioè na parti dê pupulazzioni di l'Europa cristiana, sunu suggetti a l'aggrissioni cattòlica, accussì comu " li funti d'acqua ".                                       Lu mudellu pi chisti funti d'acqua è lu stissu Diu secunnu Gir 2,13 : “ Picchì lu me pòpulu cummattìu dui piccati : mi abbannunaru, la funti di l'acqui viventi, e sculpìru pi iḍḍi stissi cisterni , cisterni rutti ca non ponnu tèniri acqua. "Ntô plurali, nna chistu versu, lu Spìritu disigna cu " li surgenti di l'acqui " l'eletti furmati nna l'immàggini di Diu. Giuvanni 7:38 cunfirma, dicennu : " Chiḍḍu ca cridi ‘n mia, comu dici la Scrittura, dâ sò panza scurrirannu ciumi d'acqua viva." " Sta esprissioni indica puru la pratica dû battesimu di picciriddi ca, dâ nascita , senza èssiri cunsultati , arricìvunu n'etichetta riliggiusa ca li farà suggetti di na causa riliggiusa non scigghiuta ." Mentri crisciunu, nu jornu pigghiaru l'armi e ammazzanu l'avversari picchì la sò etichetta riliggiusa lu richiedi. La Bibbia cundanna stu principiu picchì dici : “ Chiḍḍu ca cridi e veni battizzatu sarà sarvatu, ma chiḍḍu ca non cridi sarà cundannatu (Marcu 16, 16).”                
Versu 11 : “ Lu nomu dâ stiḍḍa è Absintu ; e nu terzu di l'acqui addivintò absinu, e tanti cristiani murieru di l'acqui, picchì foru amari. »    
Ô cuntrariu di l'acqua pura e ca sguassa la siti ca disigna la Bibbia, la palora scritta di Diu, l'insignamentu cattòlicu è paragunatu a l'" assintu ", na bevanda amara, vilinusa e macari murtali ; chistu è giustificatu picchì lu risultatu finali di chistu 'nsignamentu sarà lu focu dâ " secunna morti di l'urtimu giudizziu " . Na parti , " nu terzu " di l'òmini , è trasfurmata di l'insignamentu cattòlicu o falsamenti prutistanti ricivutu. “ L’acqui ” sunnu sia l’òmini ca l’insignamentu bìbbricu. Ntô XVI sèculu , li gruppi prutistanti armati usaru sbagghiatu la Bibbia e lu sò 'nsignamentu , e nnâ l'immaggini di stu versu , l'òmini sunnu ammazzati di l'òmini e di l'insignamentu riliggiusu fausu. Chistu picchì l'òmini e l'insignamentu riliggiusu addivintaru amari. Dichiarannu ca "l' acqui foru fatti amari ", Diu rispunni a n'accusa di " suspettu di gilusìa " ca è pendenti di Apoc. 6:6 ntô terzu sigillu . Iḍḍu cunfirma, ntô mumentu quannu la sò palora scritta arriva a farilu, l'accusazzioni di adulteriu ca purtava contra l' Assimbrea dû 7 marzu 321, ca pricidìu lu tempu di l' adulteriu riliggiusamenti ufficiali chiamatu Pèrgamu ntô Riv. 2:12 pi 538 .             
‘N parallelu, lèggimu ‘n Lev. 26, 21-22 : “ Si caminati cuntrariu a mia e rifiutati di ascultarimi, vi punìsciu setti voti cchiù ‘n basi ê vostri piccati. Mannarò armali sarvaggi ntra di voi, ca vi arrubbànu li vostri picciriddi e vi distruggìsciunu li vostri bestiami e vi fannu picca ; e li tò strati sunnu abbannunati. » Lu studiu parallelu di Lev. 26 e la terza trumbetta di l'Apocalìssi rivela lu giudizziu ca Diu passa supra l'iniziu dû tempu dâ Riforma. Li sò veri scigghiuti rèstanu pacìfici e rassignaru, accittannu la morti o la prigiuni comu veri màrtiri. Ma a parti lu sò esempiu subblimi, vidi sulu " besti " crudili ca cummàttunu l'una cu l'àutra, cchiù spissu, pi l'orgògliu pirsunali, e ca ammazzanu l'òmini câ firucità di l'armali sarvàggi carnivori. Sta idea pigghierà forma nnâ Ap. 13:1 e 11. Chistu è lu puntu cchiù àutu dû tempu quannu, nnâ norma di l’ afflizioni, lu Sceltu veni purtatu “ ntô disertu ” ( = prova ) nnâ Ap . Lu regnu intolleranti dû papatu prufizziatu pi 1260 anni sta pi finiri.           
Versu 12 : “ Suonau lu quartu campanu . E la terza parti dû Suli, la terza parti dâ luna e la terza parti dî stiḍḍi fu scurata, e lu jornu non luci pi nu terzu parti, e la notti accussì. »   
Quarta punizzioni : lu Spìritu ccà rapprisenta la "granni tribbulazzioni " annunciata ntô Riv. 2:22. Ntê sìmmuli, ci rivela li sò effetti : 'n parti, “ lu suli ” , sìmmulu dâ luci di Diu, è colpitu. Puru, 'n parti, fu culpita puru " la luna ", sìmmulu dû campu riliggiusu dî bui ca, ntô 1793, riguardava li cattòlici e li prutistanti ipocriti. Sutta lu sìmmulu di " stiddi ", na parti dî cristiani chiamati pi illuminari la terra veni puru culpita nnividualmenti. Chi allura pò accussì curpiri la luci riliggiusa cristiana vera e falsa ? Risposta : L' idioluggìa di l'ateismu cunsidirata comu la granni luci dî tempi . La sò luci eclissi tutti l'àutri. Li scritturi ca scrivunu libbra supra chistu argumentu sunnu assài cunsidirati e si chiàmunu " illuminaturi " , comu Voltaire e Montesquieu . Eppuru , chista luci distruggi , prima, li viti umani nta na catina, spargennu sangu ntê turrenti. Doppu li testi dû re Luiggi XVI e di sò mugghieri Maria-Antoinette, caderu puru chiddi di cattòlici e prutistanti praticanti sutta li guillotini dî rivuluzziunari. Chistu attu di giustizzia divina non giustifica l'ateismu ; ma la fini giustifica li mezzi , e Diu pò sulu spustari li tiranni oppunennuli cu na tirannìa supiriuri, cchiù putenti e cchiù forti. “ Puteri e putenza ” è chiḍḍu dû Signuri ntô Riv. 7:12.                  
‘N parallelu, lèggimu nnô Lev. 26: 23-25 ​​: “ Si sti punizzioni nun ti curriggìsciunu e tu mi risisti, puru iu ti risisti e ti punìsciu setti voti cchiù pî tò piccati. Ti purterò na spada, ca vindicarà lu me pattu ; quannu vi riuniti ntê vostri città, mannarò la pesti ntra di voi, e vi cunsignati ntê mani dû nimicu. » . " La spata ca vindicarà la me allianza " è lu rolu ca Diu detti ô riggimi àtiu nazziunali francisi cunsignannucci li testi culpati di l'adulteriu spirituali cummissu contra di iḍḍu. Comu la pesti dî versi, chistu riggimi àtiu accuminciàu nu principiu di esecuzzioni di massa accussì ca li carrabbineri di ieri addivintaru vittimi di dumani . Secunnu stu principiu, stu riggimi nfirnali pareva ca avìa a nghiuttiri tutta l'umanitati ntâ morti. Eccu picchì Diu ci duna lu nomu “ abbissu ”, la “ bestia ca s’alza di l’abbissu ”, nnâ Ap. 11:7 unni sviluppa lu sò tema. Chistu picchì ntô Gen.1:2, chistu nomu ìnnica la terra senza vita, senza forma, caòtica e ca a longu tèrmini, la distruzziuni sistematica fatta dû riggimi àtiu si ripruducissi. Comu esempiu, attruvamu lu distinu dâ Vendée cattòlica e munarchica richiamata " Venge " dê rivuluzziunari ca avìanu lu pianu di farila na terra disulata e disabbitata.           
Versu 13 : “ E guardai e sintìa n’aquila ca vulava ntô menzu dû celu, dicennu cu na vuci forti : Guai, guai, guai a l’abbitanti dâ terra, pi l’autri vuci dâ trumbetta dî tri àngili ca stannu pi sunari ! »     
A rivuluzzioni francisi pruduciu i so’ effetti murtali ma raggiunse l’obbiettivu disijatu da Diu. Iḍḍa mittìu fini â tirannìa riliggiusa e doppu iḍḍa fu mpustata la tulliranza. Chistu è lu mumentu quannu, secunnu Ap. 13:3, la " bestia dû mari " cattòlica fu " firita â morti ma guarita " pi l'autorità putenti di l' " aquila " napuliònica , prisintata nna chistu versu , ca la riabilitò attraversu lu sò Cuncurdatu . " ... n'aquila ca vula ntô menzu dû celu " simmulizza l'autizza dâ duminazzioni di lu mpiraturi Napuliuni I. Allargau lu sò duminiu supra tutti li pòpuli europei e fallìu contra la Russia Sta scelta ci offri na granni pricisioni ntâ datazzioni di l'eventi, quinni si cunsiglia lu pirìudu dô 1800 ô 1814. Li cunsiguenzi enormi di stu regnu custituisciunu nu puntu di riferimentu solidu ca giustifica accussì l'arrivu ntâ data funnamintali di Danieli 8:14, 1843. Stu riggimi mpurtanti ntâ storia dû paisi di Francia addiventa , pi Diu , lu purtaturi di n'annunziu tirribbili , picchì doppu ca Diu sarà " univirsali . Ripituta tri voti, è la pirfizzioni dâ “ sfurtuna ” ; chistu picchì trasennu nna l'annu 1843, comu 'nzigna Apoc. 3:2, Diu richiedi ê cristiani , ca rivinnicanu la salvezza di Gesù Cristu , ca â fini cumpletunu la Riforma accuminciata ntô 1170, la data quannu Pierre Valdo ristaurò cumpletamenti la virità bìbbrica, e ca prudùciunu " òpiri pirfetti " ; chista pirfizzioni è richiesta nnâ Ap. 3:2 e dû dicretu di Danieli 8:14. Li cunsiguenzi dâ sò ‘ntrata ‘n viguri cumpàrinu ccà sutta forma di tri granni “ sfurtuna ” ca ora sturìamu siparatamenti. Vulìssi affirmari n'àutra vota ca chiḍḍu ca renni stu pirìudu di paci riliggiusa, paradossalamenti, na granni " sfurtuna " è l'eredità di l'ateismu nazziunali francisi ca permea e permearà, nzinu â fini dû munnu, li menti umani occidintali. Chistu nun li aiuta a ottèniri li riformi richiesti di Diu dû 1843.                      Ma già, lu " sestu sigillu " di Apoc. 6:13 avìa illustratu lu primu di sti " guai " cu l'immaggini di na " caduta di stiḍḍi " rispettu a " fichi virdi " , accussì nun avennu accittatu la maturazzioni spirituali cumpleta richiesta di Diu dû 1843. E lu signu cilesti di Diu fu datu lu paralle3 . l' annunziu dî tri granni " guai " dû versu studiatu.           
Ntâ sò rivelazziuni, lu Spìritu evoca l'esprissiuni " abbitanti dâ terra " pi disignari l'umani mirati dî tri granni " guai " prufizziati. Essiri tagghiati di Diu e siparati dâ sò incridenza e dû sò piccatu, lu Spìritu li riunisci ntâ " terra ". Ô cuntrariu, Gesù disigna li sò veri fideli eletti cu l'esprissioni " cittadini dû regnu dî celi " ; la sò patria nun è “ la terra ” ma “ lu celu ” unni Gesù “ priparò nu postu pi iḍḍi ” secunnu Giuvanni 14:2-3. Dunca ogni vota ca st'espressioni " abbitanti dâ terra " veni citata nna l'Apocalisse, è pi disignari l'umanità ribbelli siparata di Diu nna Gesù Cristu.                  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelazzioni 9 : Li quinti e li sesti trumbetti 
La “ prima ” e la “ secunna granni sfurtuna ”    
 
La quinta trumbetta : La “ prima granni sfurtuna ”   
pi li prutistanti (1843) e l'avvintisti (1994)
 
 
Nota : Ntâ prima littura, stu tema dâ " 5a trumbetta " prisenta nta l'immaggini simmòlichi lu giudizziu ca Diu porta supra li riliggiuni prutistanti ca sunnu caduti 'n disgrazia dâ primavìera dû 1843. Ma porta autri 'nsignamenti ca cunfirmanu l'annunzi prufètici ca avìa datu lu signor Gesù Settimu. comu lu sò missaggeru. Lu sò travàgghiu prufìticu illuminàu particularmenti lu tempu di l'ùrtima prova finali dâ fidi ; li sò privisioni vènunu cunfirmati ‘n chistu messaggiu. Ma chiḍḍu ca nostra soru non sapìa era ca na terza aspittativa avvintista era pruggittata di Diu pi pruvari la stissa chiesa avvintista dû settimu jornu. Di sicuro, chista terza aspittatìva nun pigghiò u sviluppu pubbricu dî dui pricidenti , ma l'entità dî nòvi virità rivelati ca sunnu ligati a iḍḍa cumpensa chista apparenti dibbulizza. Eccu picchì, avennu statu pruvatu di Gesù Cristu ntra lu 1983 e lu 1991 a Valenza-sur-Rhône , Francia, e supra lu Mauriziu , doppu lu sò rifiutu dî sò ùrtimi luci prufètichi, l'insignamentu istituzzionali ufficiali di l'Avvintisimu fu " vumitatu " dû Salvaturi di l'ànimi dû " 19 5 e 10 di stu capitulu 9. Eccu picchì, ntâ secunna littura, stu giudizziu figurativu fattu dû Signuri contra li vari aspetti dâ fidi prutistanti s'applica a l'Avvintismu istituzzionali dû Settimu Jornu ca cadìu nta l'apostasìa , a sò vota , pi nu rifiutu dâ luci prufìtica divina ; Chistu nunustanti li avvirtimenti dati di Ellen G. White ntô capitulu “ Lu rifiutu dâ luci ” dû sò libbru indirizzatu ê prufissuri avvintisti “Lu ministeru evangelicu ”. Ntô 1995, l'allianza ufficiali di l'Avvintismu cû Prutistantismu arrivò pi cunfirmari lu giudizziu giustu prufizziatu di Diu. Si va a nutari ca tutti dui li caduti hannu la stissa causa : lu rifiutu e lu disprezzu pâ palora prufìtica pruposta di Diu, di nu sirvituri ca scigghiù pi chistu compitu .              
“ La misèria ” è l'ura dû mali lu cui ‘stigaturi e ispiraturi è Satana , lu nimicu di Gesù e dî sò santi scigghiuti. Lu Spìritu ci rivilarà 'n mmàggini chiḍḍu ca addiventa di nu discìpulu di Gesù Cristu quannu è rifiutatu di iḍḍu pi èssiri cunsignatu ô diavulu ; chi allura custituisci na veramenti granni “ sfurtuna ” .     
Versu 1 : “  Suonau lu quintu campanu . E vitti na stiḍḍa cadiri dû celu â terra. La chiavi di lu fossu senza funnu ci fu data ,   
Nu " quintu " ma granni avvirtimentu è indirizzatu a l'eletti di Cristu misi di parti dû 1844. " La stiḍḍa ca cadìu dû celu " non è " la stiḍḍa Absinte " dû capitulu pricidenti ca non " cadìu " ntâ terra , ma " ntê ciumi e li surgenti d' acqua " . È chiḍḍa di l' era di " Sardi " unni Gesù arricurda ca " teni li setti stiḍḍi ntê mani " . Pi li sò " òpiri " dichiarati " mpirfetti " , Gesù lanciàu pi terra la " stiḍḍa " dû messaggeru prutistanti.                           
Lu prubblema avvintista fu signatu ntâ primavìera dû 1843 dâ fini di na prima aspittatìva dû ritornu di Gesù Cristu. Na secunna aspittativa pi stu ritornu finìu lu 22 uttùviru 1844. Fu sulu doppu sta secunna prova ca Diu detti ê vincitura la canuscenza e la pràtica dû sò santu Sabbath dû sàbbutu. Stu Sabbath allura pigghiò lu rolu dû " sigillu di Diu " ca è citatu ntô versu 4 di stu capitulu 9. Lu sigillu dî sò sirvitura accuminciò quinni doppu la fini dâ sicunna prova, nta l'autunnu dû 1844. L'idèa è la siguenti : l'espressioni " ca avìa cascatu " mira â data dâ primavera dû e4nd dû 1840. prima prova avvintista, 'n cuntrapposizzioni a chidda dâ caduta dû 1844 ca signa l'inizziu dâ sigillatura di l'eletti vitturiusi e chidda dû tema di sta " 5a trumbetta " , lu scopu dâ cui pi Diu è di rivelari la caduta dâ fidi prutistanti e chidda di l'avvintismu ca farà n'allianza cu lui dû " e9 10. Quinni, mentri li " cincu misi " di stu tema accumincianu nta l'autunnu dû 1844, lu cuntestu di l'inizziu dâ sigillatura, comu suggettu principali, la fede prutistanti " avìa cascatu " prima di chista data, ntâ primavera dô 1843. Allura putemu vìdiri comu pricisamenti la rivelazzioni divina rispetta li fatti storici cumplitati . Li dui dati 1843 e 1844 hanu ciascunu nu rolu spicìficu.              
Abbannunata di Gesù ca la cunsignàu ô diavulu , la fidi prutistanti cadìu ntâ " fossa " cattòlica o " prufunnità di Satana " ca li stissi rifurmaturi dinunziaru ntô tempu dâ Riforma ntâ Riv. 2:24 . Suttilmenti, dicennu ca casca " ntâ terra ", lu Spìritu cunfirma l'identità dâ fidi prutistanti simmulizzata dâ palora " terra " ca arricurda la sò partenza dô Catulicìsimu chiamatu " mari " ntâ Riv. 13 e 10:2. Ntô messaggiu “ Filadelfia ” , Gesù prisenta “ porti ” ca sunnu aperti o chiusi. Ccà, na chiavi ci apri nu percorsu assái diversu picchì ci duna accessu ô "abbissu ", sìmmulu dâ scumparsa dâ vita. Chistu è lu mumentu quannu , pi iḍḍi , " la luci addiventa scuru " e " lu scuru addiventa luci . " Adottannu comu patrimoniu li principi dî pinseri filusòfici ripubbricani, pèrdunu di vista la vera santità dâ fidi purificata dû sangu di Gesù Cristu. Nutamu la pricisiuni “ ci fu datu ”. Chiḍḍu ca accussì duna a ognunu secunnu li sò òpiri è Gesù Cristu lu Giudici divinu. Pirchì è puru lu custodi dî chiavi ; " la chiavi di Davide " pî biniditti eletti ntô 1873 e ntô 1994 , secunnu Apoc. 3:7, e " la chiavi dû fossu senza funnu " pî caduti dû 1843 e dû 1994 .                             
Versu 2 : “ e iḍḍa aprìu lu fossu senza funnu. E niscìu nu fumu dâ fossa, comu lu fumu di nu granni furnu ; e lu suli e l'aria s'ascuraru dû fumu dâ fossa. »    
La fidi prutistanti cancia lu sò patruni e lu sò distinu, e cancianu puru li sò òpiri. Iḍḍa arriva accussì ô distinu ‘nvidiàbbili di aviri a subìri la distruzzioni di l'ùrtimu giudizziu dû " focu " dâ " secunna morti " ca sarà citata ntâ Ap. 19:20 e 20:10. Pigghiannu l'immaggini di "nu lagu di focu e sùrfuru " stu " focu " di l'urtimu giudizziu sarà nu " granni furnaci " ca minazza li trasgrissuri dî cumannamenti di Diu dâ sò proclamazzioni ntô Munti Sinai secunnu Esò.19:18 : " Lu Munti Sinai era cumpletamenti supra nu fumu; E lu fumu s’arrizzò comu lu fumu di nu furnaci , e tutta la muntagna scuppiò viulentimenti. "Lu Spìritu poi usa la tecnica cinimatugràfica chiamata " flashback ", ca rivela l'òpiri fatti mentri li caduti èrunu ancùora vivi e sirvìunu lu diavulu. La palora " fumu " ccà havi nu significatu duppiu : chiḍḍu dû focu dû " granni furnaci " supra lu quali leggiamu nta Ap. 14, 11 : " E lu fumu dû sò turmentu acchiana pi sempri e sempri ; e nun hannu riposu jornu o notti, chiḍḍi ca aduranu la bestia e la sò mmàggini, e chiḍḍu ca ricivi lu signu dû sò nomi , " ma puru chiḍḍu dî " prighieri dî santi " secunnu Apoc. 5:8, ccà, chiḍḍi dî santi fausi. Picchì n'attivitati riliggiusa abbunnanti manifestata dê prighieri giustifica sti palori ca Gesù ci rifirisci a Sardi , ntô 1843 : " Passi pi èssiri vivu ; e tu muristi ." Mortu, e du’ voti mortu, picchì la morti suggirìta è “ la secunna morti ” dû “ ùrtimu giudizziu ” . Chista attivitati riliggiusa inganna tutti tranni Diu e li sò scigghiuti ca illumina. Chista ‘ngannu diffusa è “ intox ” comu dici u munnu mudernu. E è infatti l'idèa di l'intossicazzioni ca lu Spìritu suggirisci cu l'immaggini dû " fumu " ca si diffunni ntâ " aria " ô puntu di ammucciari " lu suli " . Si st'ùrtima è lu sìmmulu dâ vera luci divina, chidda dâ " aria "                                            si rifirisci ô duminiu riservatu ô diavulu, chiamatu " lu prìncipi dû putiri di l'aria " nna Ef 2:2, e ca Gesù chiama " lu prìncipi di chistu munnu " nna Giuvanni 12:31 e 16:11 . Ntô munnu, lu scopu dâ disinfurmazzioni è d'ammucciari li virità ca hannu a ristari sigreti. A liveddu riliggiusu, è la stissa cosa : la virità è sulu pi chiḍḍu scigghiutu. A proliferazzioni dî gruppi prutistanti appi ‘nfatti l’efficacia di mascherari l’esistenza dâ fede avventista dû settimu jornu ; chistu 'nzinu ô 1995 quannu l'accugghieru ntê sò ranghi pâ sò " granni sfurtuna " . Nna sta nova situazzioni spirituali, sarannu vittimi dâ secunna morti ca trasfurmarà la supirfici dâ terra nna nu furnaci di focu. Lu messaggiu è spaventusu e putemu capiri ca Diu non lu uffrìu chiaramenti. È riservatu ê scigghiuti accussì capisciunu di quali distinu scapparu.          
Versu 3 : “ E dû fumu nisceru li locusti e si sparseru ntâ terra ; e ci fu datu lu putiri, comu lu putiri dî scorpiuni dâ terra. »    
Li prighieri simmulizzati dô " fumu " nesciunu dâ vucca e dâ menti dê prutistanti caduti, quinni l'òmini e li fimmini simmulizzati dê " locusti " pi lu sò granni nùmmuru. Furu veramenti multitudini di criaturi umani ca càdiru ntô 1843 e vi ricuòrdu ca ntô 1833, deci anni prima, lu Signuri avìa datu n'idèa di sta multitudini dâ " caduta dî stiḍḍi " cumplitata ntâ notti dû 13 nuvèmmiru 1833 ntra la menzannotti e la matina . Ancora na vùota, l'espressioni " nnâ terra " porta lu duppiu significatu di l'estensioni tirrestri e l'identità prutistanti. A chi piaciunu li " locusti " distruttivi e divastanti ? Nun sunnu agricurtura, e Diu nun apprizza li cridenti ca Lu tradisciunu e travàgghiunu cu l'avversàriu pi distrùggiri la sò racolta scigghiuta, pi chistu stu sìmmulu veni applicatu a iḍḍi. Poi, nna Ezechieli 2, chistu curtu capitulu di 10 versi, la palora " ribbelli " è citata 6 voti pi disignari li " ribbelli " ebbrei ca Diu tratta comu " spini, cardi e scorpiuni " . Ccà, stu tèrmini " scorpiuni " riguarda li ribbelli prutistanti. Ntô versu 3, l'allusiuni ô sò putiri pripara l'usu di nu sìmmulu suttili cchiù mpurtanti. Lu putiri dî " scorpiuni " è chiḍḍu di punciri fatalmenti li sò vittimi cû punciri dâ sò " cuda " . E chista palora " cuda " pigghia ntô pinseri divinu nu significatu funnamintali rivilatu nna Isaìa 9:14 : " lu prufeta ca insigna li minzogni è la cuda ." L'armali usunu li sò " cudi " pi cacciari e frustari li musche e autri nzetti parassiti ca li fastidiunu. Ccà attruvamu l'immaggini dâ falsa " prufitta Jezabel " ca passa lu tempu a castigari e a fari suffriri Diu e li sò sirvitura infideli ingannati. La pràttica dâ flaggillazzioni vuluntària pi espiari lu piccatu è, oltri a chistu, parti di l'insignamenti dâ fidi cattòlica. Ntâ Ap. 11:1 lu Spìritu cunfirma chistu paraguni usannu la palora " canna " a cui la chiavi Isaìa 9:14 duna lu stissu significatu dâ palora " cuda ".                                   . Sta mmàggini dâ chiesa papali vali puru, dû 1844, ê cridenti prutistanti caduti ca addivintaru prufetti pi Diu ca 'nzignanu minzogni, cioè prufetti fausi. La palora suggirìta “ cuda ” è chiaramenti citata ntô versu 10.  
 
 
 
 
La custruzzioni dû 3° Avventista aspetta
(sta vota, dû settimu jornu)
 
Versu 4 : “ E ci fu cumannatu di nun fari mali a l’erba dâ terra, né a nuḍḍu virdi, né a nuḍḍu àrvuru, ma sulu a chiḍḍi òmini ca nun hannu lu sigillu di Diu ntâ frunti .” »   
Chisti " locusti " nun divùranu lu virdi , ma sunnu dannusi pi l'òmini ca nun sunnu prutetti dû " sigillu di Diu " . Sta citazzioni dû “ signu di Diu ” cunfirma lu cuntestu dû pirìudu trattatu già ntô Riv. 7. Li messaggi sunnu quinni paralleli, lu capìtulu 7 riguarda l'eletti sigillati e lu capìtulu 9, li caduti abbannunati. Vi ricuòrdu ca secunnu Matteu 24:24, è ‘mpossìbbili sidùciri n’autènticu scigghiutu. Cussì li fausi prufetti s’ingannunu l’unu cu l’àutru.   
La pricisiuni, " lu sigillu di Diu ntâ frunti ", ìnnica l'inizziu dû sigillu dî sirvitura avvintisti scigghiuti di Diu , vali a diri lu 23 uttùviru 1844. Lu dittagghiu è citatu appena prima dâ citazzioni dû pirìudu prufìticu di " cincu misi " ntô versu appressu ; na durata di 150 anni riali ca si basa supra sta data.     
Versu 5 : “ E ci fu datu, non pi ammazzalli, ma pi turmintarili cincu misi : e lu turmentu ca causaru era comu lu turmentu ca causa nu scorpiuni quannu spunta n'omu. »      
Lu messaggiu di Diu riuni ntâ sò immaggini l'azzioni cumplitati nta tempi diversi ; chi cunfunni e renni difficili l'interpretazzioni pitturiali. Ma na vota ca chista tecnica veni caputa e ricivuta, lu messaggiu addiventa assái chiaru. Stu versu 5 fu la basi dû me annunciu dû ritornu di Gesù Cristu ntô 1994. Cunteni li prizziusi prufìtici " cincu misi " ca, accuminciannu dû 1844, ci pirmèttunu di stabbiliri la data 1994. Comunque, pi purtari avanti lu pianu di Diu, appi assolutamenti a culligari stu ritornu di Gesù Cristu. Quinni, parzialmenti ciecu di na pricisiuni dû testu ca avìa fattu mpussìbbili chista spiranza, pirsiviràu ntâ dirizzioni disiàta dû me Criaturi. Infatti, lu testu spicifica : " ci fu datu, non pi ammazzalli, ma pi turmintarili pi cincu misi ." La pricisioni " non ammazzalli " non pirmittìu di nclùdiri lu tema dâ " 6a trumbetta " , na guerra d'uccisioni mustrusa, ntô tempu cupertu dâ " 5a trumbetta " ; lu tempu di 150 anni riali. Ma ntô sò tempu, William Miller era già parzialmenti ciecu pi fari n'azzioni vuluta di Diu ; pi scòpriri n'erruri ca pirmittìa â spiranza dû ritornu di Cristu di èssiri ripigghiata nna l'autunnu dû 1844 ; un sbagghiu fausu, picchì li càrculi nizziali ca stabbilìru la primavìera dû 1843 su’ cunfirmati oggi nnî nostri ùrtimi càrculi. La vuluntà e lu putiri di Diu sunnu suvrani e furtunatamenti pî sò scigghiuti, nenti e nuḍḍu pò ostaculari lu sò pianu. Lu fattu è ca stu sbagghiu d'annunziu purtò l'avvintismu ufficiali a tistimuniari, ntô 1991, di n'attiggiamentu di disprezzu versu na spiranza dû ritornu di Gesù Cristu annunciatu pô 1994. E lu peggiu pi l'avvintisti è èssiri statu privatu di l'ùrtima luci prufètica ca illumina ogni libbru di Danieli, pò aviri na prova di oggi lèggiri stu documentu . Facennu accussì, sunnu privati ​​puru di l’autri novi luci ca Diu mi detti dâ primavera dû 2018 riguardanti la sò liggi e riguardanti lu ritornu di Cristu ca turnarà, ora sapemu, ntâ primavera dû 2030 ; e chistu supra novi basi siparati dâ custruzzioni prufìtica di Danieli e di l'Apocalìssi. Tra lu 1982 e lu 1991, pi mia, li cincu misi                èrunu ligati all'attività dî fausi prufetti ca avìunu a cuntinuari 'nzinu ô ritornu di Gesù Cristu. Cunvintu di stu raggiunamentu, ca è puru giustificatu, non vidìa la restrizzioni dû tempu mpustata dû divietu " di l'uccisioni " . E allura la data 1994 rapprisintava l'annu 2000 dâ vera nascita di Gesù Cristu. Aggiungiu ca nuḍḍu prima di mia havi idintificatu la causa dû me sbagghiu ; chi cunfirma nu rializzu ‘n accordu câ vuluntà di Diu. Ora vutamu la nostra attinzioni â pricisiuni " ma pi turmintàrili pi cincu misi ." La fòrmula è estremamente sbagghianti picchì lu " turmentu " a cui si parra nun è suffrutu dî vittimi duranti li " cincu misi " prufizziati . Lu " turmentu " a cui si rifirisci lu Spìritu sarà inflittu ê caduti ntô giudizziu ùrtimu, unni sarà causatu di l'abbruciaturi dû " lagu di focu " , la punizzioni dâ " secunna morti " . Stu " turmentu " è annunciatu ntô messaggiu dû terzu àngiulu di Ap. 14, 10-11 ca lu versu pricidenti evocau citannu " lu fumu " " dû sò turmentu " ; nu messaggiu ca l'avvintisti canusciunu beni picchì è n'elementu dâ sò missioni univirsali. Sapennu 'n anticipu la caduta di chistu avvintismu ufficiali, suttilimenti, lu Spìritu dici nna chistu messaggiu " bivirà puru iḍḍu dû vinu dâ fùria di Diu versatu senza misculanza ntâ coppa dâ sò ràggia, e sarà turmintatu ntô focu e ntô sùrfuru davanti a l'ànghili santi e davanti all'Agneḍḍu ." Sta pricisiuni " puru iḍḍu " mira , successivamenti, â fidi prutistanti, poi l'Avvintismu ufficiali infideli rifiutatu ntô 1994 dû stissu Gesù Cristu. Di ḍḍa data, pi cunfirmari la sò maldizzioni, stu novu " ribbelli " s'unìu a l'allianza ecumènica ca riuni catòlici e prutistanti già tagghiati di Diu. Ma prima dâ caduta di l'Avvintismu ufficiali, la formula " puru iḍḍu " s'applicava ê prutistanti caduti, picchì avennu cadutu ntô 1844, d'ora in poi avìssiru a cunnivìdiri lu distinu dî cattòlici, di l'urtudossi e dî falsi ebbrei. Infatti, " puru iḍḍu " riguarda tutti li non cattòlici ca onuranu la Chiesa Cattòlica di Roma, trasennu ntâ sò allianza ecumènica, e onurannu                                l'ordinanzi di Custantinu I : lu sò " jornu dû suli " dumìnica , e natali, (Natali dû 25 dicèmmiru) . Scegghiennu la forma singulari " puru iḍḍu ", chiuttostu ca lu sò plurali " puru iḍḍi ", lu Spìritu ci arricurda ca la scelta riliggiusa è na scelta innividuali ca renni l'innividu rispunzàbbili , giustificatu o culpanti versu Diu, e non la cumunità ; comu " Noè, Danieli e Giobbi ca nun sarbàru né figghi né fìgghi " secunnu Eze.14:18.           
 
Li Turmenti dâ Secunna Morti dû Judizziu Urtimu
Versu 6 : “ Nta chiḍḍi jorna l’òmini circaru la morti, e nun la truvarunu ; vulìssiru muriri, e la morti li scappa. »      
L'idèi si sèguinu l'una cu l'àutra assài lòggicamenti. Doppu ca appena parràu dî " turmenti dâ secunna morti " , lu Spìritu prufizzia nna chistu versu 6, ntê jorna dâ sò applicazziuni, ca arrivarà â fini dû settimu millenniu , miratu di l'esprissiuni " nna chiḍḍi jorna ". Poi ci rivela li particularità di chista punizzioni finali, ca è assài formidabbili. “ L’òmini circaru la morti, ma nun la truvarunu ; vulìssiru mòriri, e la morti li scappa .” Ciò ca l’èssiri umani nun sannu è ca lu corpu dâ risurrezzioni dî malvagi avrà carattirìstichi assái diversi dî corpi carnali attuali. Comu punizzioni finali, lu Diu Criaturi ricriarà la sò vita, rinnènnula capaci di cuntinuari nna nu statu cuscienti nzinu â distruzzioni dû sò urtimu àtumu. Sparti, a durata dû tempu di suffrimentu sarà adattata ‘n manera ‘nnividuali pì ogni ‘nnividû, ‘n basi ô verdittu supra a sò culpa ‘nnividuali. Marcu 9,47-48 lu cunfirma cu chisti palori : “... pi èssiri jittati ntô ‘nfernu, unni lu sò vermi nun muri, e lu focu nun s’astuta. " Va nutatu puru ca la fidi prutistanti cunnividi câ chiesa cattòlica tanti dogmi riliggiusi fàusi ; oltri â dumìnica, lu primu jornu di riposu, c'è la cridenza nta l'immurtalità di l'ànima, ca porta li prutistanti a cridiri nta l'esistenza di l'infernu, comu nzignanu li cattòlici." Cussì, la minazza cattòlica dû nfernu, unni li dannati sunnu turmintati pi sempri ntô focu, na minazza ca ci suggettava tutti li munarchi dî terri cristiani, avìa na certa virità, ma supratuttu assài falsità. Picchì, prima, l'infernu priparatu di Diu non pigghiarà forma nzinu â fini dî " mill'anni " dû giudizziu cilesti dî malvagi dî santi. E secunnu, lu soffrimentu non sarà eternu, puru si prulungatu, rispettu ê cunnizzioni tirrestri attuali. Tra chiḍḍi ca vìdinu la morti scappari di iḍḍi ci sunnu li seguaci e li firventi difinsuri dû dogma grecu paganu di l'immurtalità di l'ànima. Diu ci offrirà accussì la spirènzia di mmagginari quali fussi lu sò distinu si la sò ànima fussi veramenti 'mmortali. Ma è supratuttu li aduraturi dû " jornu dû suli ‘ncunquistatu " ca scuntraru la sò divinità ; la terra stissa ca li purtau, avennu addivintatu nu " suli " dâ fusioni dû magma dû focu e dû sùrfuru.                 
 
L'aspettu ngrannenti murtali
Versu 7 : “ Chisti locusti èranu comu cavaddi priparati pâ battagghia ; e supra li testi c’èranu curuni comu l’oru, e li facci èranu comu li facci di l’òmini. »      
Cchî sò sìmmuli, lu versu 7 illustra lu pianu d'azzioni dû campu prutistanti cadutu. Li gruppi riliggiusi ( cavaddi ) sunnu arricugghiuti pi na " battagghia " spirituali ca si raggiungi sulu â fini dû tempu dâ gràzzia, ma l'obbiettivu finali è ddà. Sta cummattimenta è chiamata “ Armageddon ” nnâ Riv. 16:16 . Allura è apprupriatu nutari l'insistenza dû Spìritu ntô sò paraguni câ rialtà dî cosi ; chi fa murtiplicannu l'usu dû tèrmini " comu ". Chistu è lu sò modu pi nigari li falsi affirmazziuni dî genti riliggiusi ntirissati. Tuttu è sulu n'apparenza ngrannenti : la " curuna " prumissa ô cunquistaturi dâ fidi, e la fidi ( oru ) stissa ca havi sulu na " sumigghianza " câ vera fidi. Li " facci " di sti fausi cridenti sunnu iḍḍi stissi ingannanti picchì ci arristau sulu n'aspettu umanu. Chiḍḍu ca esprimi stu giudizziu cerca li ridini e li cori. Iḍḍu canusci li pinseri sigreti di l'èssiri umani e cunnividi la sò visioni dâ rialtà cu chiḍḍi ca scigghiu.             
Versu 8 : “ Avìanu li capiddi comu li capiddi dî fìmmini, e li denti èranu comu li denti dî liuni. »   
Secunnu 1Cor.11:15 , li capiddi dî donni sunnu nu coperchio pì iḍḍi. E lu rolu dû velu è chiḍḍu di ammucciari la facci, o l'identità, dû suggettu velatu. Chistu versu 8 dinunzia cchî sò sìmmuli l'aspettu ngrannenti dî gruppi riliggiusi cristiani. Quinni hannu l' aspettu esternu ( capiddi ) dî fimmini dâ chiesa ( fimmini , nnî Ef.5, 23-32 ) , ma li sò spìriti sunnu animati câ firucità ( denti ) di " liuni . " Possiamu capiri megghiu picchì li sò facci hannu sulu n'aspettu umanu. Nun è senza raggiuni ca Gesù li paragona ê liuni. Ricorda accussì lu statu d'animu dû pòpulu rumanu ca avìa li primi cristiani divurgati dî liuni ntê sò areni. E stu paraguni è giustificatu picchì â fini dû munnu, vulìssiru, ancora na vota, ammazzari l'ùrtimu veru eletti di Gesù Cristu.  
Versu 9 : “ Avìanu pettorali comu pettorali di ferru, e lu sonu dî sò ali era comu lu sonu dî carri cu tanti cavaddi ca currìanu pâ battagghia. »   
Chistu versu mira â cuntraffazzioni dâ panoplia dû veru surdatu di Gesù Cristu ca porta lu " pettorali " dâ giustizzia (Ef 6, 14), ma ccà, chista giustizzia è dura comu lu " ferru " già nu sìmmulu dû 'mpiru rumanu nna Danieli. Li " cavalletti " fannu scrùsciu cu " li sò ali " quannu sunnu attivi. Lu cunfrontu ca arriva quinni riguarda l'azzioni. La pricisioni ca veni appressu cunfirma lu ligami cu Roma, li cui corsi dê carri cu " diversi cavaddi " facìanu piaciri ê rumani ntê soi circùiti. Ntâ sta mmàggini, " diversi cavaddi " voli diri : diversi gruppi riliggiusi riuniti pi tirari lu " carru " rumanu, cioè pi glurificari l'autorità di Roma ; Roma, ca sapìa manipulari l'àutri capi riliggiusi pi assuggittàrili attraversu li sò siduzzioni. Eccu comu lu Spìritu riassumi l'azzioni dû campu ribbelli. E chistu radunu a favuri di Roma li pripara â finali " battagghia di l'Armageddon " diriggiuta contra l'avversari dâ Duminica, l'osservaturi fideli dû Sabbath santificatu di Diu, e inconsciamente, contra Cristu, lu so' Difensuri Protitturi.                  
Versu 10 : “ Avìanu cudi comu scorpiuni e punturi, e ntê sò cudi c’era lu putiri di fari mali a l’òmini pi cincu misi. »    
Chistu versu alza lu velu dû versu 3, unni la palora " cuda " fu suggirìta comu " putiri dî scorpiuni ". È chiaramenti citatu puru si lu sò significatu non è chiaru pi chiḍḍu ca non lu cerca nna Isaìa 9:14. Non è lu me casu, quinni mi ricuòrdu chista chiavi mpurtanti : " lu prufeta ca 'nzigna li minzogni è la cuda ." Chiarisciu lu messaggiu cudificatu nta sti tèrmini : sti gruppi avìanu prufetti minzogni ( cudi ) e ribbelli ( scorpiuni ) e lingui minzogni ( punturi ), e era nta sti prufetti fausi ( cudi ) ca c'era lu putiri di fari mali a l'òmini , cioè di siducìrili e cummìncirili a onurari la Duminica riliggiusa rumana di l'anni fiante Diu pi ; 5 chi li esponi ‘n manera irrimediabbili ê “ turmenti dâ secunna morti ” dû ùrtimu giudizziu â fini dû VII millenniu . Quannu penzu ca li multitudini nun vìdinu l'impurtanza dû jornu di riposu ! Si cridìanu a chistu messaggiu rivelatu decodificatu, canciassiru idèa.             
Versu 11 : “ E avìanu comu re supra di iḍḍi l’ànghjulu dû fossu senza funnu, ca ‘n ebbraicu si chiama Abaddon, ma ‘n grecu Apollion. »    
Sempre cchiù pricisa, l'accusazzioni divina arriva ô sò massimu : sti gruppi riliggiusi hannu comu re, Satana, " l'ànghjulu di l'abbissu " ca sarà ligatu ntâ terra disulata pi " mill'anni " secunnu Apoc. 20:3. La palora " abbissu " ntô Gen. 1:2 si rifirisci â terra prima ca porta nuḍḍu signu di vita. Chistu tèrmini ìnnica quinni la terra disulata, tutti li formi di vita sunnu annihilati dû gluriusu ritornu di Cristu. Sarà nna chistu statu pi " mill'anni " , cu sulu l'ànghjulu Satana ca la tinìa priggiuneru. Chiḍḍu ca Diu chiama ntô Riv. 12, lu " dragu , lu sirpenti , lu diavulu e Satana " , ccà ci fu chiamatu Distrutturi, ca significanu li palori ebbraici e grechi , Abaddon e Apollion . Suttilmenti, lu Spìritu ci mustra comu chistu àngiulu va a distruggiri l'òpira di Diu ca sta cummattennu. “ Ebbraicu e grecu ” sunnu li lingui dâ scrittura bìbbrica urigginali. Dunca, di quannu la fidi prutistanti cadìu ntô 1844, l'iniziu dû tema di chista " 5° trumbetta " , lu diavulu l'ha ricupirata cû sò abbanniatu ntiressi pâ Santa Bibbia. Ma ô cuntrariu di l'inizziu gluriusu dâ Riforma, ora veni usatu pi distruggiri lu pianu di Diu . Satana applica câ fidi rifurmata caduta, sta vota cu successu, chiḍḍu ca avìa pruvatu in vanu di abbattiri Cristu stissu, all'ura dâ sò prova di risistenza.               
Versu 12 : “ Lu primu guai è passatu. Eccu, ci sunnu àutri dui guai doppu chistu . »    
Ccà finisci, ntô versu 12, chistu tema assài particulari dâ " quinta trumbetta " . Stu mumentu ìnnica ca l’umanità trasìu ntô 1994 dû sò sòlitu calendariu. Finu a allura, la paci riliggiusa pirsistiu tra tutti li riliggiuni monuteisti. Nuḍḍu fu ammazzatu pi na raggiuni spirituali di 'mpegnu riliggiusu. Lu divietu contra l'uccisioni ntô versu 5 fu quinni rispittatu e cumplitatu comu avìa annunciatu Diu. 
Ma lu 3 austu 1994, lu primu attaccu riliggiusu mussurmanu dâ GIA ammazzau cincu funzionari francisi vicinu a l'ambasciata francisi a Algeri, seguitu la vigilia di Natali, lu 24 dicèmmiru 1994, di n'attaccu a n'aèriu francisi, ca ammazzau tri cristiani a Algeri, tra cui nu cittadinu francisi. L'istati doppu, li gruppi armati islamici algirini dâ GIA lanciaru attacchi murtali contra lu RER a Pariggi, la capitali francisi. E ntô 1996, 7 parrini cattòlici francisi foru decapitati a Tibhirine nta l’Algeria. Sti tistimunianzi dannu quinni la prova ca li “ cincu misi ” prufizziati foru supirati. Li guerri riliggiusi ponnu quinni ripigghiari e cuntinuari nzinu â fini dû munnu signata dû ritornu dû Cristu glurificàtu.  
 
 
 
La 6° Trumbetta : La Secunna Granni “ Sfurtuna ”    
Sesta punizzioni di tutta la santità cristiana falsa
 
Terza Guerra Munniali
 
 
Versu 13 : “ Suppò la sesta campana . E sintìa na vuci dî quattru corna di l'altari d'oru ca è davanti a Diu .   
Chista sesta punizzioni d'avvertimentu è lu " secunnu " granni " guai " annunciatu ntô Riv. 8:13. Pricidi a fini dû tempu dâ gràzzia cullittiva e ‘nnividuali e accussì si raggiungirà ntra lu 2021 e lu 2029 . Cu stu versu 13, l'ingressu ntô tema dâ " sesta trumbetta " cunfirmarà lu ritornu dâ guerra e l'auturizzazzioni " pi ammazzari " . Stu novu tema riguarda li stissi gruppi riliggiusi di chiḍḍi dâ pricidenti “ 5° trumbetta ” . Li sìmmuli usati sunnu li stissi. Quinni li cosi ponnu èssiri spiegati comu si vidi : li genti dâ " 5° trumma " s'abbìtuaru a " nun ammazzari " , arrivannu nzinu a pruibbiri la pena di morti nta l’Europa e nta certi stati di l’USA. Truvaru na manera pi fari funziunari lu cummerciu ntirnazziunali cu profittu, ca li rinnìu ricchi. Quinni nun sunnu cchiù sustinitura dâ guerra, ma difinsuri dâ paci a tutti li costi. La guerra tra li pòpuli cristiani pari quinni èssiri esclusa, ma purtroppu na terza riliggiuni monuteista è assái cchiù picca pacifica, è l'Islam ca camina supra dui jammi : chiḍḍa dî terroristi ca agìsciunu e chiḍḍa di l'àutri seguaci ca applaudìsciunu li sò azzioni murtali. Chistu ntirlocuturi renni quinni mpussìbbili la pruspittiva di na paci duratura, e sarà abbastanza pô Diu criaturi di " sunari " la sò autorizzazzioni pi fari virificari lu scontru di civiltà e riliggiuni cu effetti murtali cunsidirevuli. Ntô restu dâ terra, ogni pòpulu avrà puru lu sò nimicu tradizziunali, li divisioni priparati dû diavulu e dî sò dimònii riguardanti tuttu lu pianeta.                     
Comunque, ccà a prufizzìa mira a nu tirritoriu particulari, l’occidenti cristianu ‘nfideli.
L'ùrtima punizzioni, prima dî " setti ùrtimi plaggi " ca pricidunu lu ritornu di Cristu, veni ntô nomu dâ " sesta trumbetta " . Già, prima di trasiri nnî dittagghi dû tema, sapemu ca stu tema è ‘nfatti u secunnu dî “ granni sfurtuna ” annunciati dâ “ aquila ” dû ‘mperu napuliònicu nnâ Ap. 8,13. Ora, nna nu muntaggiu adattatu pi chistu scopu, la prufizzìa di Apo 11 attribbuisci chistu nomu " secunnu guai " â Rivuluzzioni francisi chiamata " la bestia ca s'alza di l'abbissu ". È puru lu tema dâ “ quarta trumbetta ” dû Riv. 8. Lu Spìritu quinni ci suggirisci l'esistenza di na stritta rilazzioni ntra l'eventi riguardanti li " quarta  e sesta trumbetti " . Vamu a scopriri quali sunnu chisti rilazzioni.                 
Quannu sona la " 6a trumma " , la vuci di Cristu, 'ntircissuri davanti a l'altari di l'incensu, esprimi n'ordini. (Secunnu l'immaggini dû tabbirnàculu tirrestri ca prufizzìa lu sò futuru rolu cilesti comu 'ntircissuri pê prighieri di l'elitti).   
 
Europa uccidintali Birsagghiu dâ ràggia di Gesù Cristu
Versu 14 : “ E dissi ô sestu àngiulu ca avìa la trumma : Sciogghi li quattru àngiuli ca sunnu ligati ntô granni ciumi Eufrati. »    
Gesù Cristu dichiara : " Sciogghiri li quattru àngili ca sunnu ligati ntô granni ciumi Eufrati " : libbirari li putiri dimònici univirsali cintrati nta l'Europa simmulizzati dû nomu Eufrati ; L'Europa uccidintàli e li sò estinsiuni miricani e australiani unni foru tinuti dû 1844, secunnu Riv. 7:2 ; Chisti sunnu li quattru àngili ca ci dettiru lu putiri di fari mali â terra e ô mari . Li chiavi di ntirpritazzioni sunu sèmplici e lòggici. " L'Eufrati " è lu ciumi ca irrigava l'antica Babilònia di Danieli. Ntô Riv. 17, " la puttana " chiamata " Babilònia la granni " s'assitta " supra tanti acqui ", sìmmuli di " pòpuli, nazziuni e lingui " . " Babilònia " ca indica Roma, li pòpuli ‘n questioni sunnu li pòpuli eurupei. Disignannu l'Europa comu l'obbiettivu principali dâ sò ràggia murtali, Cristu Diu voli puniri chiḍḍi ca lu tradisciunu e fari accussì picca dî soffrenzi ca suppurtò ntâ sò dulurusa cruci, ca lu versu pricidenti appena ricurdò, citannu la parola " altari ", ca lu prufizzìa ntê riti simmòlici dû vecchiu pattu.                         
Mirannu l’Europa, u Spìritu sta mirannu a so’ vindicata versu dui paisi ca cuncintranu a so’ culpa versu di iḍḍa. Chista è la fidi cattòlica, la chiesa matri, e la figghia cchiù granni, comu chiama la Francia, ca l'ha sustinuta tantu ntê sèculi, di quannu nascìu, cu Clovis, lu primu re dî Franchi.
Lu primu ligami câ " quarta trumbetta " cumpari, è la Francia, nu pòpulu rivuluzziunariu ca siminàu la sò simenza di incridenza tra tutti li nazziuni cristiani dâ terra, diffunnennu li scritti dî sò filòsufi, pinsaturi lìbbiri àtii . Ma fu puru Roma papali ca la Rivuluzzioni Francisi avìa a distruggiri e fari taciuri. Nu studiu cumparativu dê trumbetti chê punizzioni d'avvertimentu prisintati a l'ebbrei ntô Leviticu 26 duna ô quartu lu rolu di na " spada " divina ca " vindica lu sò pattu ". Sta vota, attraversu la “ 6° trumbetta ” , Gesù vindicherà la sò allianza iḍḍu stissu curpennu li dui pòpuli culpati e li sò alliati eurupei. Picchì secunnu lu Riv. 11, l'ateismu francisi avìa " allegratu " e tuffatu ntâ " gioia " li pòpuli circustanti : " mannaru li rigali l'unu all'àutru " lèggimu ntô Riv. 11:10. A sò vota, lu Cristu divinu ci purterà li sò rigali : bummi cumminziunali e atòmichi ; tutti priciduti di nu vìrussu cuntaggiusu mortali ca cumparìu nta l’Europa â fini dû 2019. Tra li rigali di nutari c'è l'offerta dâ Statua dâ Libbirtà dâ Francia â città di New York ntê Stati Uniti. U modellu era accussì maravigghiusu ca doppu a Francia, autri paisi eurupei addivintaru ripubbliche . Ntô 1917, a Russia ripitìu u modellu cû stissu massacru.                 
 
Guerra nucliari glubbali
Versu 15 : “ E li quattru àngili, ca èranu priparati pi n’ura, nu jornu, nu misi e n’annu, pi ammazzari nu terzu di l’òmini. »   
Priparati pi " fari dannu â terra e ô mari " secunnu Apoc. 7:2, " li quattru àngili sunnu sciolti pi ammazzari nu terzu di l'òmini " e l'azzioni è pianificata e privista pi tantu tempu, comu indicatu di chistu dittagghiu : " ca èrunu priparati pi n'ura, nu jornu, nu misi e n'annu ." Ma di quannu sta punizzioni addivintau nicissària ? Dû 7 marzu 321, la data ‘n cui fu cumplitata l’adozzioni dû jornu dû suli ‘mpostu di Custantinu I. Secunnu Apoc. 17, ca havi lu tema “ lu giudizziu dâ puttana Babilònia la Granni ”, lu nùmmaru 17 sìmmulizza lu giudizziu divinu. Applicatu nnô nùmmaru di sèculi dû 7 marzu 321, stu nùmmaru 17 risurta nnô 7 marzu 2021 ; a partiri di chista data, l'urtimi 9 anni dâ maldizzioni divina pirmettunu lu cumplimentu dâ " sesta trumbetta " di Apoc. 9:13 .               
Nutamu la citazzioni di " nu terzu di l'òmini " ca ci arricurda ca, pi quantu tirribbili fussi , stu terzu cunflittu munniali distruttivu manteni nu caràttiri parziali ( nu terzu ) di avvirtimentu ; È quinni utili pi purtari li cunvirsioni riliggiusi e purtari l'eletti a 'mpegnàrisi completamenti ntô travagghiu avvintista guidatu di Gesù Cristu. Sta distruzzioni arriva pi castigari e invitari ô pintimentu l'umanità ca binificiò di " 150 anni riali " di paci riliggiusa , prufizziati dê " cincu misi " dâ " quinta trumbetta ".         
Pi capiri completamenti lu significatu di sta punizzioni, la terza guerra munniali dû 1914, abbisogna trasiri paralleli e paragunarila câ terza dipurtazzioni di l’ebbrei a Babilònia. Nna st'ùrtimu ntirventu bellicu, ntô -586, lu re Nabucodonosor distruggìu lu regnu di Giuda, l'ùrtimu restu dâ nazziuni Israeli ; Gerusalemmi e lu sò santu tempiu addivintaru ruvini. Li ruvini lassati dâ Terza Guerra Munniali dannu la prova ca l'allianza cristiana s'apostatìu tantu comu l'allianza ebraica dô pòpulu ebbraicu . Quinni, doppu sta dimostrazzioni, li supravvissuti ‘ncridenti o riliggiusi sunnu suggetti â ùrtima prova univirsali dâ fìdi ca duna n’ùrtima pussibbilità di savvizza ê cridenti di tutti li riliggiuni monuteisti ; ma lu Diu Criaturi 'nzigna sulu na virità ca riguarda Gesù Cristu e lu sò santu sàbbutu, l' ùnicu veru settimu jornu .  
Lu massacru annunciatu pi sta guerra univirsali è n'autru aspettu dâ " secunna sfurtuna " ca la liga cu chiḍḍa di l'ateismu rivuluzziunariu francisi dâ " quarta trumbetta " . La Francia e suprattuttu la sò capitali, Pariggi, è ntâ l'incrociu dû Diu onniputenti. Ntô Ap. 11:8 ci imputa li nomi " Sòdoma e Eggittu ", li nomi di l'antichi nimici distrutti pi esempiu nna na manera 'ndimenticàbbili di Diu, unu cû focu dû celu , l'àutru cû sò putiri ciecu . Chistu ci pirmetti di capiri ca iḍḍu agghicarà contra di iḍḍa ntâ stissa manera tirribbili e difinitiva. Bisogna addivintari cunsapevoli dâ nostra enormi rispunsabilità nnâ scumparsa dâ vera fidi. Doppu ca odiava la riliggiuni, lu riggimi ripubbricanu cadìu ntê mani dî dispoti di Napuliuni I , pi cui la riliggiuni era sulu na fogghia utili pâ sò gloria pirsunali. È ô sò orgògliu e opportunismu ca la fidi cattòlica devi la sò supravvivenza attraversu la sò stabbilimentu dû Cuncurdatu ca fu lu distrutturi dû principiu dâ virità divina.      
 
Na pricisioni dimugràfica : duicentu miliuna di cummattenti 
Versu 16 : “ Lu nùmmaru dî cavalieri di l’esercitu era du’ miriadi di miriadi: li sintìa lu nùmmaru. »    
Lu versu 16 ci duna na chiarizzioni mpurtanti supra lu nùmmaru di cummattenti ca partècipunu ô cunflittu : “ dui miriadi di miriadi ” o duicentu miliuna di surdati. A partiri dû 2021 , quannu scrivu stu documentu, nuḍḍa guerra arrivò a stu nùmmaru nnî so’ scontri. Eppuru oggi, cu na pupulazzioni glubbali di setti miliardi e menzu di èssiri umani, la prufizzìa pò èssiri cumplitata. La pricisiuni purtata di chistu versu cundanna tutti l'interpretrazziuni ca attribbuiru chistu cunflittu a l'azziuni passati .   
 
Na guerra ideològgica
Versu 17 : “ E accussì vitti li cavaddi ntâ visioni e chiḍḍi ca ci stàvanu assittati, ca avìanu pettorali di focu, giacintu e sùrfuru. Li testi dî cavaddi èranu comu li testi dî liuni ; e dâ sò vucca niscìa focu, fumu e sùrfuru. »    
Nna stu versu 17, lu nùmmaru dû giudizziu divinu, attruvamu li sìmmuli dâ “ 5a trumbetta ” : li gruppi ( cavaddi ) e chiḍḍi ca li cumannanu ( li cavalieri ). La sò sula giustizzia ( armatura ) è l'azzioni di abbruciari cû focu, e chi focu ! Lu focu nucliari paragunabbili ô focu dû magma sutta terra dâ Terra. Lu Spìritu ci imputa li carattirìstichi dû Giacintu ca currispunni â ripitizziuni di l'esprissiuni â fini dû versu fumari . Chistu già simmulizzannu li prighieri dî santi ntô tema pricidenti, è lu caràttiri dû sò prufumu ca avemu a ricurdari, e ddà, capemu chiḍḍu ca significa la sò citazzioni. Sta chianta è vilinusa, irritanti pâ peḍḍi, e lu so oduri ti duna mal di testa. Chistu nzemi di criteri difinisci chiḍḍu dê prighieri dê cummattenti 'mpegnati. Nudda di sti prighieri è ricivuta dû Diu Criaturi ; Lu fannu sentiri nauseatu e prufunnamenti disgustatu. Bisogna capiri ca nta stu cunflittu essenziarmenti riliggiusu e idiulòggicu, sunnu coinvolti sulu li riliggiuni ca sunnu totalmenti tagghiati di iḍḍu, ma comunqui principalmenti monuteisti: l'ebbraismu, lu catulicìsimu, lu prutistantismu, l'ortudossia, l'islam. Ccà è citatu nu novu sìmmulu chiavi di Isaìa 9:14 : “ lu capu è lu magistratu o l’anzianu .” Quinni â testa dî gruppi ca sunnu ‘n cunflittu sunnu li magistrati oggi chiamati “ prisidenti ” nnî ripubblichi. E sti prisidenti sunnu dotati dâ forza dû " liuni " , lu re di l'armali e lu re dâ Giungla. Lu significatu dâ forza ci è datu nnî Giudici 14:18. Ntô sò messaggiu, lu Spìritu prufìzzia n'impegnu bellicu pilotatu a distanza di capi di statu assài putenti, autoritari e riliggiusamenti 'mpegnati, picchì è dâ sò " vucca " ca li sò prighieri, illustrati dâ palora " fumu " . Dâ so stissa " vucca " vennu l'ordini di distruzzioni cû " focu " , li prighieri cû " fumu " e l'annihilazzioni di multitudini, urdinannu l'usu di bummi nucliari mmàgginati cû " sùrfuru ".                          . Chiaramenti, lu Spìritu voli suttaliniari l’impurtanza di sta forza nucliari ca è a disposizzioni di n’omu sulu. Mai ntâ storia dâ terra nu putiri distruttivu accussì dipinnìu dâ dicisioni di na sula pirsuna. La cosa è veramenti nutevuli e degna di èssiri suttaliniata. Ma pi nui ca vivemu nnâ stu tipu di urganizzazzioni pulìtica, sti enormità nun ci scioccanu cchiù mancu. Siamu tutti vittimi di na speci di pazzia cullittiva.
Versu 18 : “ Di chisti tri plaghi fu ammazzatu nu terzu di l’umanità, dû focu, dû fumu e dû sùrfuru ca niscìa dâ sò vucca. »   
Lu versu 18 enfatizza chistu fattu dû versu pricidenti, spicificannu ca “ focu , fumu e sùrfuru ” custituisciunu plaghi disijati di Diu ; chi lu versu cunfirmàu imputannu ô Cristu vindicaturi l'ordini d'ammazzari nu terzu di l'òmini.   
 
La putenza nucliari dî capi di li nazzioni
Versu 19 : “ Picchì lu putiri dî cavaddi era ntâ vucca e ntâ cuda ; Li sò cudi èranu comu sirpenti cu testi, e cu chisti facìanu mali. »    
Lu versu 19 cunfirma lu caràttiri idiulòggicu riliggiusu dû cunflittu dicennu : Picchì lu putiri dî gruppi cummattenti (li cavaddi ) era ntê sò palori (li sò vucchi ) e ntê sò fausi prufetti (li cudi ) ca èrunu 'n apparenza siduttura ( sirpi ) ca nfruenzavunu li guvirnanti, li gruppi ca cummattìunu (li magistrati ) U princìpiu accussì difinìtu currispunni trattu pì trattu â urganizzazzioni dî pòpuli ca privàli oggi nnô tempu dâ fini . 
Sta Terza Guerra Munniali ca chiudi lu tema dî " trumbetti " o punizzioni d'avvertimentu è accussì mpurtanti ca Diu l'annunziò prima a l'ebbrei dâ vecchia allianza, succissivamenti nna Dan 11 :40-45 e Ezechieli 38 e 39 , e poi , prima di l'allianza di trumpeta di " lu tempu dâ gràzzia. Dunca ccà attruvamu sti ricchi lizziuni cumplimintari.     
 
Danieli 11, 40-45
L' espressioni, " tempu dâ fini " , ci porta a studiari st'ùrtimu cunflittu dî nazziuna , rivelatu e sviluppatu nnâ prufizzìa di Dan 11:40 nzinu a 45. Scuprimu ddòcu li fasi principali dâ sò urganizzazzioni. Urigginariamenti basatu nnâ l’Europa uccidintàli, l’Islam aggrissivu, canusciutu comu u “ re dû sud ”, si scontrò cû pòpulu europeu cattòlicu ; la fidi papali cattòlica rumana è l' argumentu ca la prufizzìa mira di Dan.11:36 . Lu capu papali rumanu ca si parra finu a ora è prisintatu sutta lu tèrmini " iḍḍu " ; comu " re ", è attaccatu dû " re dû sud ", l'Islam ca " si scuntrarà cu iḍḍu " . La scelta dû verbu “ scuntrari ” è pricisa e giudizziusa, pirchì sulu chiḍḍi ca sunnu ntô stissu tirritòriu “ scuntrannu ” l’unu cu l’ àutru. Fu allura ca, sfruttannu l'opportunità uffruta, la situazzioni avennu tuffatu l'Europa uccidintali ntô cumpletu disordini e panicu, lu " re dû nord " " si nni iu comu na timpesta " supra sta preda 'n difficultà, pi pigghiàrila e occupàrila. Usa " tanti navi " , " carri armati " e cummattenti ca nun sunnu nenti cchiù di " cavalieri " e campa ntô nord, e non ntô nord di l'Europa uccidintali, ma ntô nord dû cuntinenti euru-asiaticu. E cchiù pricisamenti ntô nord di Israeli ca lu versu 41 suggirisci chiamannulu “ lu cchiù beḍḍu dî paisi ”. A Russia ‘n questioni è nu pòpulu di " cavalieri " (li cusacchi) , allivatura e furnitura di cavaddi a li nimici storici di Israeli.  Sta vota, supra la basi di tutti sti dati, addiventa facili identificari stu " re dû nord " câ putenti Russia ortudossa, l'avversàriu riliggiusu urientali dû Rumanismu papali occidentali dô scisma riliggiusu cristianu ufficiali dû 1054 .                                    
Appena attruvamu qualchi atturi billiggenti ntâ Terza Guerra Munniali. Ma l’Europa havi alliati putenti ca l’hannu trascuratu pi causa dâ cuncurrenza ecunòmica ca addivintò disastrusa di l’arrivu di nu virus, lu coronavirus covid-19. Senza sangu, li econumî sunnu ‘n difficoltà pâ supravvivenza, e ogni pòpulu si scanta sempri cchiù assái. Comunque, quannu u cunflittu accumincia nnâ l’Europa, l’alliatu miricanu aspittarà u so’ tempu pi aggìri.
Ntâ l'Europa, li truppi russi affruntunu picca opposizzioni. Unu appressu a l'àutru, li pòpuli di l'Europa dû nord sunnu occupati. La Francia sula fa picca risistenza militari e l'esercitu russu è trattenutu ntâ parti sittintriunali dô paisi. La parti miridiunali havi prubblemi gravi cu l'Islam già stabbilitu 'n granni nùmmaru nta chista zona. Na speci di accordu di ntiressi cumuni cullega li cummattenti mussurmani e li russi. Tutti dui sunnu avidi dû bottinu e a Francia è nu paisi riccu, puru si ecunòmicamenti arruinatu. L’àrabbi su saccheggiaturi pi patrimoniu tradizzionali.
Ntô latu israilianu la situazzioni è catastròfica, lu paisi è occupatu. Li pòpuli àrabbi mussurmani circustanti foru risparmiati : Edom, Moab, li figghi di Ammon : l'attuali Giordania.  
Quarchi cosa ca nun putìa èssiri raggiunta prima dâ data dû 1979 quannu l'Eggittu lassò lu campu àrabbu pi furmari n'allianza cu Israeli, la scelta fatta allura , cû putenti supportu di l' USA, si vutau contra ; È occupata dî russi. E spicificannu " nun scapparà ", lu Spìritu rivela la natura opportunista dâ scelta fatta ntô 1979. Pigghiannu la parti dû cchiù forti dû tempu, cridìa ca putìa scappari dâ sfurtuna ca l'avìa pigghiata. E la sfurtuna è granni, iḍḍa veni spugliata dî so ricchizzi dî russi occupanti. E comu si nun bastassi, puru li libici e l’etiopi lu stannu sacchiannu doppu li russi.    
 
La fasi nucliari dû cunflittu munniali
Lu versu 44 signa nu granni canciamentu ntâ situazziuni dî cosi. Mentri occupanu l'Europa uccidintali, Israeli e l'Eggittu, li truppi russi sunu spavintati dê " nutizzi " ca riguardunu lu so tirritoriu russu. Lu Spìritu cita " lu livanti " pi rifiririsi a l'occupazzioni di l'Europa uccidintali ma puru " lu nord " pi rifiririsi a l'occupazzioni di Israeli ; La Russia è a " est " dû primu e " a nord " dû secunnu. La nutizzia è accussì gravi ca scatena na frenesia murtali. Chistu è unni li Stati Uniti trasiunu ntâ battagghia, scegghiennu di annihilari lu tirritoriu russu cû focu nucliari. Accuminciò quinni la fasi nucliari dû cunflittu. Li funci mortali crisciunu nta tanti posti pi distruggiri e " sterminari multitudini " di vita umana e armali. È nta chista azzioni ca " nu terzu di l'òmini veni ammazzatu " 'n accordu cu l' annunziu dâ " 6° trumbetta " . Spinciuti arrè ntê " muntagni " di Israeli, li truppi russi dô " re dô nord " foru annihilati senza riciviri lu minimu aiutu : " senza ca nuḍḍu ci vinni 'n aiutu ."                          
 
Ezechieli 38 e 39
Ezechieli 38 e 39 evocunu puru ntâ sò manera chistu ùrtimu cunflittu dâ storia. Ci su dittagghi ntirissanti, comu sta pricisioni ca rivela l'intenzioni di Diu di " mèttiri na fibbia ntâ mascidda " dô re russu pi attirarlu e coinvolgirilu ntô cunflittu. Chista ‘mmaggini illustra n’opportunità tintativa pì arricchìrisi cû sò pòpulu, a cui nun sarà ‘n gradu ri risistiri.   
Nna sta longa prufizzìa, lu Spìritu ci duna li nomi comu punti di rifirimentu : Gog , Magog, Rosh (russu), Meshech (Mosca), Tubal (Tobolsk). Lu cuntestu di l'urtimi jorna è cunfirmatu di nu dittagghiu riguardanti li pòpuli attaccati : " Tu dici : acchianu contra na terra aperta, veni contra l' òmini ca sunnu a gustu, sicuri ntê sò abbitazzioni, tutti nta abbitazzioni senza mura , e ca nun hannu né chiusu né porti " (Ezech. 3:1). Li città muderni sunnu infatti completamenti aperti . E li forzi avversari sunnu tragicamenti disuguali. Lu Spìritu ccà metti ntâ vucca dû " re dû nord " di Danieli , sta vota lu verbu " vegnu " ca suggirisci n'aggrissioni massiccia , viloci e aèria secunnu lu verbu e l'immaggini " girarà comu na timpesta " di Dan.11:40, di nu locu abbastanza luntanu. Nna sta prufizzìa di Ezechieli nun c'è nuḍḍu misteri supra li paisi ntirissati ; La Russia e Israeli sunnu chiaramenti idintificati. Lu misteri era sulu ntô Dan.11,36-45 unni riguardava lu papatu rumanu e lu sò tirritòriu europeu. E dannu lu nomu " re dû nord " â Russia ca attacca l'Europa cattòlica papali , Diu si rifirisci â sò rivelazzioni data a Ezechieli. Pirchì vi ricuòrdu ca è principalmenti ‘n rilazzioni â situazzioni giugràfica di Israeli ca a Russia si trova nnô " nord ". Nfatti, è a "est " dâ pusizzioni di l'Europa uccidintali papali cattòlica rumana. È quinni pi cunfirmari la pusizzioni dê truppi russi nta chista Europa papali ca occupunu e duminanu, ca lu Spìritu situa l'arrivu dê mala nutizzi di " l'Est ". “ Chiovìu focu e sùrfuru supra di iḍḍu e supra li sò truppi (Ezech. 38, 22) ” ; “ Mannarò nu focu nnâ Magog ”, leggiamu nnâ Eze 39:6. Chista è allura la causa dâ mala nutizzia ca arraggia lu " re dû nord " di Dan.11:44. Comu ‘n Danieli, l'aggrissuri russu sarà ‘ncurpuratu e distruttu supra li muntagni di Israeli : " Tu cascarà supra li muntagni di Israeli, tu e tutti li tò truppi" (Ezech. 39, 4).                                 ". Ma l’identità dî Stati Uniti arrè a chista azzioni arresta nu misteri. Trovu nu dittagghiu assái ntirissanti nna Ezechieli 39:9. Lu testu parra dâ pussibbilità di fari focu pi " setti anni " abbruciannu l'armi usati nta stu tirribbili cunflittu munniali. Lu lignu non è cchiù la matiriali prima pi l'armi muderni, ma li " setti anni " citati riflèttunu l'intinsità di chista guerra e la quantitati di l'armi . A partiri dû 7 marzu 2021, ci sunnu sulu novi anni nzinu ô ritornu di Cristu ; li ùrtimi 9 anni dâ maldizzioni di Diu duranti li quali s'addivintarà l'ùrtimu cunflittu ntirnazziunali ; na guerra terribbilmenti distruttiva di viti e prupietà . Secunnu lu versu 12, li càduti russi vènunu sippilluti pi “ setti misi ”.         
 
La giustizzia divina tirribbili e implacabbili
Li càduti sunnu nummarusi e Diu ci prisenta nnâ Ezechieli 9 n'idèa dâ sarvàggia massacranti ca urganizzarà. Picchì a terza guerra munniali privista pû pirìudu ntra lu 2021 e lu 2029 è l'antitipu dâ terza guerra guidata di Nabucodonosor contra l'anticu Israeli ntô -586 Eccu chiḍḍu ca lu granni Diu criaturi, frustratu e disprizzatu dû sò pòpulu, ordina nnâ Eze.9:1 nzinu a 11: 
" Eze . 9:1  ​​Allura mi gridò nta l’aricchi cu na vuci forti : “Avvicinati, voi ca punìti la città, ognunu cû so strumentu distruttivu ‘n manu .” 
Eze . 9:2  E eccu, sei òmini arrivaru dû canceddu di supra ca guarda versu nord, ognunu cû so strumentu distruttivu 'n manu. C’era ntra iḍḍi n’omu vistutu di linu e ca avìa na valiggia pi scriviri ntâ vita. Arrivaru e s’arristaru vicinu a l’altari di bronzu.
Eze . 9:3  E la gloria dû Diu di Israeli s'acchianò dû cherubinu supra cui era, nzinu ô purtellu dâ casa; e chiamò l'omu vistutu di linu, ca avìa lu cornu di nchiostru ô latu.
Eze . 9:4  Lu Signuri ci dissi: "Vai 'n menzu â città, 'n menzu a Girusalemmi, e metti nu signu ntâ frunti di l'òmini ca suspiranu e ca chiàmanu pi tutti l'abbuminazzioni ca si fannu 'n menzu â città."
Eze . 9:5 E quannu sintìa, dissi a l'àutri : "Vai appressu a iḍḍu ntâ città e cummattìti; ca l'occhiu to nun avissi pietà, e nun avissi pietà ! 
Eze. 9:6  Uccidi, distruggi li vecchi, li giuvini, li vìrgini, li picciriddi e li fìmmini; ma nun s'avvicinari a nuddu ca havi lu signu supra di iddu ; e accumincia cu lu me santuariu ! Accuminciaru cu l’anziani ca èranu davanti â casa.
Eze. 9:7  Li dissi : "Inquinati la casa e chiniti li curtili di morti ." Nesci !... Nesciunu e sbattèru ntâ città.
Eze. 9:8  E mentri iḍḍi sbattèvanu, mentri ca stava ancora, cadìu ‘n facci e gridai: “Ah !” Signuri Diu, distruggi tutti chiḍḍi ca arristaru di Israeli, quannu spurghi la tò ràggia supra Gerusalemmi ?
Eze. 9:9  Mi rispunnìu : "L'iniquità dâ casa di Israeli e di Giuda è granni e eccessiva ; la terra è china di sangu, la città è china di 'ngiustizzia, pirchì dicunu: "Lu Signuri abbannunau la terra, lu Signuri non vidi."
Eze. 9:10  Anchi iu nun haiu pietà, e nun haiu misericordia ; Ripurtarò li sò fatti supra la sò testa.
Eze. 9:11 E eccu, l'omu vistutu di linu, ca avìa lu cornu di nchiostru ô latu, rispunnìu : "Facìa comu mi cumannasti." »
 Non tutti chiḍḍi ca foru ammazzati pi mutivi riliggiusi sunu màrtiri pâ fidi. Ci su tanti fanatici nnâ sta catigurìa ca su pronti a dari a so’ vita , possibbilmenti, pâ so’ riliggiuni , ma puru pi qualegghiè idioluggìa pulìtica o autra. Lu veru màrtiri dâ fidi è, prima di tuttu, esclusivamenti ‘n Gesù Cristu. Allura, è , pi forza , n'elittu ca la sò vita uffruta ntô sacrificiu è piacèvuli sulu ô Diu criaturi , si la sò morti fu priciduta di na vita 'n cunfurmità cchî sò riquisiti rivilati pô sò tempu.
Attruvamu ora, ntô tema dâ " 6a trumbetta ", l' evocazzioni dû cuntestu murali dî tempi doppu la guerra. 
 
L'irpintimentu dî supravvissuti
Ô cuntrariu di chiḍḍu ca la majurìa di l’òmini penza e scanta, pi quantu distruttivi sunnu, l’armi nucliari nun annichilanu l’umanità ; pirchì ci sunnu “ supravvissuti ” doppu ca lu cunflittu finisci. Riguardu li guerri, Gesù dissi ‘n Matteu 24:6 : “ E sentiti parrari di guerri e di vuci di guerri: guardati ca nun vi scantati, pirchì tutti chisti cosi hannu a succèdiri. Ma chista nun sarà ancora la fini. " L'annihilazzioni di l'umanitati sarà duvuta a l'azzioni dû Diu Criaturi doppu lu sò gluriusu ritornu ntâ pirsuna di Gesù Cristu." Picchì li supravvissuti hannu a èssiri suggetti a na prova finali dâ fidi . Dû 1945, la data dû primu usu di l'arma atòmica, si virificàru cchiù assai di duimila scatti fatti pi provi dî putenzi tirrestri ca la pussèdinu ; È veru ca, successivamenti, ntô pirìudu di 75 anni e la terra è immensa , puru si limitata, suppurta e supporta li colpi ca l'umanità ci infliggi. Ntâ guerra nucliari ca veni , ô cuntrariu , ci sunnu multitùdini di esplusioni nta nu pirìudu di tempu curtu e la dispersioni dâ radiuattività renni mpussìbbili cuntinuari la vita nnâ Terra. Ntô sò ritornu, lu Cristu divinu metti fini ô soffrimentu di l'umanità agonizzanti e ribbelli.       
Versu 20 : “ Lu restu di l’òmini ca nun foru ammazzati di sti plaghi ancora nun si pintiru di l’òpiri dî sò mani, accussì nun aduravanu li dimònii, e l’ìduli d’oru, d’argentu, di ramu, di petra e di lignu: ca nun ponnu vìdiri, né ascultari, né caminari; »   
Ntô versu 20 lu Spìritu prufizzia l'indurimentu dî pòpuli supravvissuti. “ Lu restu di l’òmini ca nun foru ammazzati di sti pesti nun si pintiru di l’òpiri dî sò mani .” Lu " secunnu guai " annunciatu ô tempu dû 'mperu custituisci 'nfatti nu " flagellu " divinu , ma pricidi li " urtimi setti guai " ca cascanu supra li piccatura culpati , doppu la fini dû tempu dâ gràzzia di Ap. 15. Vale a pena ricurdari ccà ca sti " pesti " punìsciunu tutti l'aggrissioni rumana contra l'ordini dû tempu criatu di l'Onniputenti Diu Criaturi.    
" ... non firmàru di adurari li dimònii e l'ìduli d'oru, d'argentu, di bronzu, di petra e di lignu, ca non ponnu né vìdiri né sèntiri né caminari ."  
Nna chista enumerazzioni, lu Spìritu mira a l'immaggini di cultu dâ fidi cattòlica ca sunnu uggetti d'adurazzioni di parti dî seguaci di chista riliggiuni idolatrici. Chisti effiggi rapprisèntanu, prima, la " Vìrgini Maria ", e arrè a iḍḍa, 'n granni nùmmaru, santi cchiù o menu anònimi, pirchì iḍḍa lassa a tutti assài libbirtà pi scègghiri la sò santa prifiruta. Lu granni mircatu è apertu 24 uri ô jornu Offriru pad pi tutti l'ascelli, nta tutti li stili e li misuri. E chistu tipu di pràtica particularmenti irrita chiḍḍu ca suffrìu ntâ cruci dû Golgota ; puru, la sò vindetta sarà tirrìbbili. E già, doppu aviri fattu canùsciri ntô 2018 ê sò eletti lu sò putenti e gluriusu ritornu pi l'annu 2030, dû 2019, colpisci li piccatura dâ terra cu nu vìrussu cuntaggiusu murtali. Chistu è sulu nu segnu nicu dâ sò ràggia ca veni, ma havi già l'efficienza dâ sò parti, picchì ci duvemu già na ruvina ecunòmica senza pricidenti ntâ storia di l'Occidenti di urìggini cristiana. E quannu sunnu arruinati, li nazziuna si sciarriànu, poi cummàttunu e fannu guerra.    
Lu rimproveru indirizzatu di Diu è ancùora cchiù giustificatu picchì sutta la cumparsa di Gesù Cristu, lu veru Diu vinni ntâ carni, tra l'òmini e ddà comu unu di iḍḍi , iḍḍu " vidìu, ascultàu e caminava ", a diffirenza di l'ìduli sculpiti o mudellati ca non ponnu fari chistu.  
Versu 21 : “ E nun si pintiru dî sò omicidi, né dî sò streguni, né dâ sò furnicazzioni, né dî sò furti. »   
Cû versu 21 lu tema si chiudi. Parrannu di " li sò omicidi " , lu Spìritu raffigura la liggi dâ dumìnica murtali ca â fini richiedi la morti di l'osservaturi fideli dû santu Sabbath santificatu di Diu. Citannu " li sò 'ncantu " , iḍḍu mira ê massi cattòlici onurati di chiḍḍi ca giustificanu la sò " Duminica ", chistu jornu fausu dû Signuri e l'autènticu " jornu dû Suli " paganu. Ricurdannu " la sò furnicazzioni " , lu Spìritu punta lu ditu â fidi prutistanti, eredi dâ " furnicazzioni " cattòlica dâ falsa " prufitta Jezabel " di Ap. 2:20. E imputannuli " li sò furti " , suggirisci li furti spirituali cummisi, prima, contra Gesù Cristu stissu, di cui, secunnu Dan.8:11, lu re papali " ci livàu lu pirpètuu "sacerdoziu e lu sò liggìttimu tìtulu giustificatu di " Capu di l' Assimbrea ", di E;2ph . ma puru, lu sò ordini di " tempu e la sò liggi " , secunnu Dan.7:25. Chisti ntirpritazzioni assài spirituali non esclùdunu l'applicazziuni littirali urdinarii, ma vannu assài oltri ntô giudizziu di Diu e li sò cunsiquenzi pi l'auturi culpati.                      
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelazzioni 10 : Lu Libbru Apertu 
 
Ritornu di Cristu e punizzioni di li ribbelli
 
Lu libbru apertu e li sò cunsiquenzi
 
 
Ritornu di Cristu â fini dû quartu attisa avvintista 
Versu 1 : “ E vitti n’àutru àngiulu putenti scìnniri dû celu, vistutu di na nuvola ; Supra la testa c'era l'archinuè, la facci era comu lu suli, e li pedi comu pilastri di focu. »     
Lu capìtulu 10 cunfirma sulu la situazziuni spirituali stabbilita 'nzinu a allura. Cristu cumpari nna l'aspettu dû Diu dâ santa allianza divina, nna l'immaggini di l' " archinuè " datu doppu l'alluvioni a Noè e ê sò discinnenti. Era nu segnu dâ prumissa di Diu di non distruggiri mai cchiù la vita ntâ terra cu l'acqui di l'alluvioni. Diu mantinirà la sò prumissa , ma attraversu la vucca di Petru annunciò ca la terra di ora è " riservata ô focu " ; nu diluviu di focu. Chistu si farà sulu nnô Giudiziu ùrtimu dû settimu millenniu. Lu focu non è fattu pi distruggiri viti, comunque, pirchì è n'arma ca Diu usau già contra li città dâ valli di Sodoma e Gomorra. Nna stu cursu dû capitulu, lu Spìritu illustra brevimenti l'eventi ca sèguinu la " sesta trumbetta " . Lu capitulu s'apri cu l'immaggini dû ritornu gluriusu di Cristu lu vindicaturi.       
 
La prufizzìa cumpletamenti sguassata
Versu 2 : “ Avìa ‘n manu nu ruccheḍḍu apertu . Pusi lu pedi drittu supra lu mari, e lu pedi manca supra la terra ; »     
Dô princìpiu dû libbru, secunnu Apoc. 1, 16, Gesù veni pi cummàttiri li aduraturi dû divinizzatu “ suli ” . Lu rolu dî sìmmuli addiventa cchiù chiaru : " la sò facci era comu lu suli " e chi addivintarà dî sò nimici, l'aduraturi dû " suli " ? Risposta : Li sò sgabelli, e guai a iḍḍi ! Picchì “ li sò pedi sunnu comu pilastri di focu .” Stu versu dâ Bibbia allura si cumpirà : “ Sìditi â me manu dritta nzinu a quannu non facìu li tò nimici scagnu dî tò pedi (Sal.110,1 ; Matt.22,44) .” La sò culpa fu aumintata dû fattu ca prima dû sò ritornu, Gesù avìa " aprìtu lu libbru " dâ Rivelazzioni sguassannu , dû 1844, lu " settimu sigillu " ca l'avìa ancùora tinutu chiusu ntô Riv. luci . Dunca, l'òmini di chistu tempu sunnu senza scusa quannu scègghiunu di non onuràrilu. Lu " libbru nicu " fu poi " apertu " dô Spìritu Santu di Cristu e a l' adoraturi dô suli non ci importava . Ntô versu 2 è illustratu lu sò distinu. Pi capiri lu significatu dî sìmmuli " mari e terra " ca s'attròvunu nna chistu versu, avemu a studiari Ap. 13 unni Diu li metti 'n relazzioni a dui " besti " spirituali ca cumpareru ntâ l'anni 2000 di l'era cristiana. La prima " bestia, ca s'alza dû mari " , simmulizza lu riggimi inumanu, quinni bistiali, dâ cualizzioni di putenzi civili e riliggiusi, ntâ sò prima forma stòrica di munarchìi e papismu cattòlicu rumanu. Sti munarchìi su simmulizzati da li " deci corna " assuciati ô sìmmulu ca indica Roma nnâ Dan.7 da " lu cornu nicu " e Ap.12, 13 e 17 da " li setti testi " . Sta " bestia ", secunnu lu giudizziu dî valuri divini, mustra li sìmmuli citati nnô Danieli 7 : li ‘mperi pridicissuri dû ‘Mperu Rumanu, nnô ordini ‘nversu di chiḍḍu di Dan.7 : liopardo, ursu, liuni . " La bestia                                             » è quinni iḍḍu stissu lu mustru rumanu di Dan.7:7. Ma ccà, ntô Riv. 13, lu sìmmulu dû " cornu nicu " papali , ca succedi ê " deci corna ", è sustituitu di chiḍḍu dî " setti testi " di l'identità rumana. E lu Spìritu ci imputa “ blasfemìi ” , cioè minzogni riliggiusi. La prisenza di " curuni " supra li " deci corna " ìnnica lu tempu quannu li " deci corna " di Dan.7:24 accuminciaru a regnari. Chistu è macari lu tempu quannu lu " cornu nicu " o " re diversu " è stissu attivu. " La bestia " idintificata, lu seguitu annuncia lu sò futuru. Iḍḍa agghicarà libberamenti pi " nu tempu, voti (2 voti ) e menzu tempu " . Chista esprissiuni ìnnica 3 anni prufètici e menzu, o 1260 anni riali, nna Dan.7,25 e Ap.12,14 ; lu attruvamu sutta forma di " 1260 jorna " - anni o prufètici " 42 mesi " nnâ Ap. 11:2-3, 12:6 e Ap. 13:5. Ma ntô versu 3 di chistu capitulu 13, lu Spìritu annuncia ca iḍḍa sarà curpita e " comu si fussi firita murtali ", pricisamenti di l'ateismu francisi tra lu 1789 e lu 1798. E grazzi ô Cuncurdatu di Napuliuni I , " la sò firita murtali sarà guarita ". Quinni chiḍḍi ca non amanu la virità divina ponnu cuntinuari ô tempu lìbbiru pi onurari li minzogni ca ammazzanu l'ànima e lu corpu.                                     
 fini dî jorna, cumparirà n’immaggini dâ prima “ bestia ca s’arrizzò dû mari ”. Sta nova bestia si distingui dû fattu ca sta vota " alzarà dâ terra ". Pigghiannu l'immaggini dâ Genesi, unni " la terra " nesci dû " mari ", suttilimenti, lu Spìritu ci dici ca sta sicunna " bestia " niscìu dâ prima, disignannu accussì l'accussì diciuta chiesa cattòlica rifurmata ; difinizzioni esatta dâ fidi rifurmata prutistanti. Ntô 2021 , rapprisenta già la cchiù granni putenza militari dô pianeta Terra ed è n'autorità dâ sò vittoria contra lu Giappuni e la Girmania nazzista ntô 1944-45. Chistu è ovviamenti li Stati Uniti, originariamenti principalmenti prutistanti, ma oggi ‘n larga parti cattòlici, a causa dû granni nùmmaru di emigrazzioni ispanichi ca ricivìu. Accusànnulu di fari " adurari la prima bestia ntâ sò prisenza ", lu Spìritu dinunzia lu sò patrimoniu dâ Duminica rumana. Vali a ‘ddìri, li etichette riliggiùsi sunnu ‘ngannùsi. A fidi prutistanti muderna è accussì attaccata a stu patrimoniu rumanu ca arriva nzinu a promulgari na liggi restrittiva, ca renni obbligatoriu u riposu dâ dumìnica sutta pena di sanzioni : nu boicotto cummirciali nnô princìpiu e na pena di morti nnô longu tèrmini. La dumìnica è disignata comu " marca " di l'autorità dâ " bestia " rumana, la prima " bestia ". E lu nùmmaru " 666 " è la summa uttinuta cu li littri dû tìtulu " VICARIVS FILII DEI ", chiḍḍu ca lu Spìritu chiama " lu nùmmaru dâ bestia ". Faci la matimàtica, lu nùmmaru è ddà:                              
V I C I V I L I D I
5 + 1 + 100 + 1 + 5 = 112 + 1 + 50 + 1 + 1 = 53 + 500 + 1 = 501
                          112    +                              53       + 501 = 666   
Nu chiarimentu mpurtanti : lu signu veni ricivutu " ntâ manu " o " ntâ frunti " sulu nnâ misura ‘n cui " la manu " simmulizza lu travagghiu, l'azzioni e " la frunti " disigna la vuluntà pirsunali di ogni criatura lìbbira di fari li sò scelti, comu ci dici Ezechieli 3:8 : " Ti indurirò la testa contra la tò putiri ."              
 
Ccà allura sunnu chiaramenti idintificati li futuri “ sgabelli ” di Gesù Cristu, lu Giustu Giudici divinu. E suttilimenti, innicannu la priurità " pedi drittu " o " pedi manca ", lu Spìritu innica cu cunsidira cchiù culpanti. Lu " pedi drittu " ' nfiammatu è pâ fidi papali cattòlica rumana a cui Diu imputa lu spurcamentu dû sangu di " tutti chiḍḍi ca foru ammazzati ntâ terra ", secunnu Apoc. 18:24. La sò priorità pâ ràggia è quinni miritata. Poi, puru culpanti, pi avirilu a sò vota imitatu, criannu l'"immaggini " dâ prima " bestia " cattòlica , la fidi prutistanti , chiamata " la terra ", arricevi lu focu dû " pedi manca " di Gesù Cristu ca accussì vindica lu sangu di l'urtimi santi scigghiuti ca stava 'ntirvinènnusi.                  
Versu 3 : “ e chiamò cu na vuci forti, comu quannu rugghi nu liuni. Quannu urlò, li setti truòni fìciru la vuci. »    
Lu sigretu ammucciatu o sigillatu ntê versi 4 nzinu a 7, pruclamatu di “ la vuci dî setti truòni ” è oggi alzatu. La " vuci " di Diu è quinni paragunata ô sonu dû " truònu " assuciatu ô nùmmaru " setti " ca sìmmulizza la sò santificazzioni . Chista vuci proclama nu messaggiu ammucciatu e ignoratu di l'òmini pi tantu tempu. Chistu è l'annu dû gluriusu ritornu dû nostru divinu e subblimi Signuri Gesù Cristu. La data fu rivilata ê sò rapprisintanti eletti ntô 2018 ; Chista è la primavìera dû 2030, ‘n cui, dâ morti espiatrici di Gesù lu 3 aprili 30, finirà lu terzu terzu dî 2000 anni dî 6000 anni prugrammati di Diu pâ sò silizzioni di l’elitti.          
Versu 4 : “ E quannu li setti truòni fìciru la vuci, stava pi scriviri ; e sintìa na vuci dû celu ca dicìa : "Signali chiḍḍi cosi ca dìssiru li setti truòni, e nun li scriviri." »    
Nna chista scena, Diu cerca dui obbiettivi. Lu primu è ca li sò scigghiuti hannu a sapiri ca Diu fissau veramenti nu tempu pâ fini dû munnu ; non è veramenti ammucciatu, picchì dipenni dâ nostra fidi ntô prugramma di 6000 anni prufizziatu dî sei jorna profani dî nostri simani. Lu secunnu scopu è di scuraggiari la ricerca di chista data nzinu a quannu iḍḍu stissu apri la strata â cumprinsiuni. Chistu fu ottinutu, pi ognunu dî tri provi avvintisti utili pi vagnari e scègghiri l'eletti truvati digni di binificiari dâ giustizzia eterna uffruta di Gesù Cristu , ntô 1843, 1844 e 1994 . 
Versu 5 : “ E l’ànghjulu ca vitti supra lu mari e supra la terra alzò la manu dritta ô celu, ”   
Nna chista attitùdini di granni Giudici vitturiusu, li sò pedi misi supra li sò nimici, Gesù Cristu furmulerà nu giuramentu sulenni ca lu cummetti divinamenti.
Versu 6 : " e giurò pi chiḍḍu ca vivi pi sempri e sempri, ca criàu lu celu, e li cosi ca ci sunnu, la terra, e li cosi ca ci sunnu, e lu mari e li cosi ca ci sunnu, ca nun ci fussi cchiù tempu, "   
Lu giuramentu di Gesù Cristu è fattu ntô nomu dû Diu Criaturi e è indirizzatu ê sò eletti ca onuranu l'ordini dû primu àngiulu di Ap. 14,7 ; chistu, dimustrannu câ sò ubbidienza, la sò " paura " di Diu, cu l'osservazzioni dû sò quartu cumannamentu ca duna gloria ô sò attu criativu. L'affirmazzioni ca " lu tempu non avissi cchiù a èssiri " cunfirma ca ntô sò prugramma Diu avìa furnitu li tri aspittatìvi avvintisti vani dû 1843, 1844 e 1994. Comu già espressi, sti aspittatìvi vani èrunu utili pi vagnari li cridenti cristiani. Picchì mentri li sò cunsiquenzi èrunu vani, èrunu drammàtici e spiritualmenti murtali pi chiḍḍi ca nfruenzaru, o, pi l'elitti, li càvusi dâ sò benedizzioni e santificazziuni di Diu.     
 
L'annunziu dû terzu granni guai prufizziatu ntô Riv. 8:13.
Versu 7 : " ma ntê jorna dâ vuci dû settimu àngiulu, quannu sonarà , lu misteri di Diu fussi finitu, comu dichiarò ê sò sirvitura li prufetti." »   
Lu tempu pâ custruzzioni dî dati prufìtichi è finitu. Chiḍḍi ca foru stabbiliti dî dati prufizziati cumpiìru lu sò rolu, pi pruvari, successivamenti, la fidi dî prutistanti ntô 1843-44 , e chiḍḍa di l'avvintisti ntô 1994. Quinni d'ora in poi non ci sunnu cchiù dati fausi, non ci sunnu cchiù aspittatìvi fausi ; la nutizzia, accuminciata dû 2018, sarà chiḍḍa giusta, e l'elitti sentirannu, pâ sò salvezza, lu sonu dâ " settima trumbetta " ca signarà l'interventu dû Cristu dâ Divina Giustizzia ; l'ura quannu secunnu Apoc. 11:15 : “ li regni di stu munnu sunnu cunsignati ô nostru Signuri e ô sò Cristu ,” e accussì livati ​​dû diavulu.        
 
 
Li cunsiquenzi e li tempi dû ministeru prufèticu
Versu 8 : “ E la vuci ca sintìa dû celu mi parrò n’àutra vota, e mi dissi : Vai e pigghia lu libbrettu ca è apertu ntâ manu di l’ànghjulu ca sta supra lu mari e supra la terra. »    
Li versi 8-11 illustranu la spirènzia dâ missioni dû sirvituri incaricatu di prisintari la prufizzìa cudificata nna na lingua chiara.
Versu 9 : “ E iu annai ô àngiulu e ci dissi: “Dammi lu libbru. E iddu mi dissi : Pigghiala e nghiuttìla ; sarà amaru pâ panza, ma ntâ vucca sarà duci comu lu meli. » .    
Arrivannu prima, " li duluri di l'intistini " raffigura assài beni lu soffrimentu e l'afflizziuni causati dû rifiutu dâ luci pruposta dî cristiani ribbelli. Sti soffrenzi arrivanu ô sò massimu pi l'ùrtima prova dâ fidi, all'ura dâ liggi dâ dumìnica, quannu la vita di l'elitti sarà minazzata dâ morti. Picchì nzinu â fini, la luci e li sò dipusitari vènunu cummattuti dû diavulu e dî sò dimònii cilesti e tirrestri, alliati cuscienti o incuscienti di chistu " Distrutturi " , " l' Abadduni o Apolliuni " di Ap. 9:11 . " La ducizza dû meli " rapprisenta pirfettamenti puru la gioia di capiri li misteri di Diu ca cunnividi cchî sò veri eletti ca hannu siti dâ virità. Nuḍḍu autru pruduttu nnâ terra cuncintra la so ducizza naturali comu a iḍḍu . Di sòlitu, l’èssiri umani apprizzanu e circanu chistu gustu duci ca ci piaci. Â stissa manera, chiḍḍu scigghiutu di Cristu cerca nna Diu la ducizza di na rilazziuni amurusa e pacifica ortri ca li sò istruzzioni.           
Dànnu â sò rivilazzioni " Apocalissi " (= Rivelazzioni) " la ducizza dû meli " , lu Spìritu di Diu la paragona â " manna cilesti " ca avìa " lu gustu dû meli " e ca nutricava l'ebbrei , ntô disertu , duranti li 40 anni ca pricidìru la sò 'ntrata ntô takenland dî Canaaniti. Propiu comu n'ebbraicu non putìa supravìviri senza cunsumari chista " manna " , dû 1994, la fini dî " cincu misi " prufizziati nna Apoc. 9:5-10, la fidi avvintista supravvivi sulu nutriennusi di chistu ùrtimu prufèticu spirituali " manciari " ( Matteu 24:45 ) Stu 'nsignamentu ca lu Diu dâ virità mi duna pi capiri sulu sta matina dû Sabbath â 4 ora   dû 16 jinnaru 2021 (ma 2026 pi Diu) avissa statu utili pi rispùnniri a chiḍḍu ca mi dumannò nu jornu supra lu studiu dî prufizzìi " Chi mi pò purtari chistu ? "La risposta di Gesù è curta e sìmprici : la vita spirituali pi scappari dâ morti spirituali . Si lu Spìritu non pigghia l'immaggini di na " torta ", ma sulu " la ducizza dû mieli ", è picchì la vita fìsica di l'ebbraicu si occupava di chistu manciari di " manna " . Pi quantu riguarda la Rivelazzioni, lu manciari è sulu pû spìritu di l'elitti. Ma, nna chistu paraguni, pari comu nicissariu, indispinsàbbili e richiestu dû Diu viventi comu cunnizzioni pi mantèniri la vita spirituali. E chistu requisitu è ​​lòggicu , picchì Diu nun priparò stu manciari pi èssiri ignuratu e disprizzatu dî sò sirvitura di l’urtimi jorna. Custituisci l'elimentu cchiù santificatu dô sacrificiu di Gesù Cristu e di l'ùrtima forma e rializzioni finali dâ Santa Cena " ; Gesù detti ê sò scigghiuti lu manciari, lu sò corpu e la sò istruzzioni prufìtica .                               
Versu 10 : “ E pigghiai lu libbru dâ manu di l'ànghjulu e lu manciai ; Era ‘n vucca duci comu lu meli, ma quannu l’avìa ‘nghiuttutu, l’internu era amaru. »    
Ntâ spirènzia vissuta, lu sirvituri scupriù ntâ sulitudini la luci abbaglianti prufizziata di Gesù e iḍḍu attruvàu 'n rialtà, prima di tuttu, " la ducizza dû meli " , nu piaciri paragunabbili â ducizza zuccherata dû meli. Ma lu friddu ca mustraru li membri avvintisti e li prufissuri a cui lu vulìa prisintari pruduciu ntô me corpu autentici duluri addominali chiamati coliti. Quinni tistimuniu dû cumplimentu spirituali e littirali di chisti cosi.  
Com'è gghiè, n'àutra spiegazziuni riguarda lu tempu finali aunni la luci prufètica è illuminata. Accumincia nta nu tempu di paci, ma finirà nta nu tempu di guerra e tirruri murtali. Dan.12:1 lu prufizzìu comu “ nu tempu di prubblemi, comu nun fu mai picchì c’era na nazziuni puru nzinu ô stissu tempu ” ; eccu qualchi cosa pi causari “ duluri nnî ‘ntistini ”. Ancora cchiù comu leggiamu nnâ Lam. 1:20,: “ Signuri , guarda lu me anguscia! Li me nterni stannu vugghiennu, lu me cori è turmintatu dintra di mia, picchì sugnu statu ribbelli. Fuora la spata fici distruzzioni, dintra la morti. » Puru ‘n Gir. 4,19 : “ Li me viscìchi ! Li me nterni : Suffru dintra lu cori, lu cori batti, non pozzu stari mutu; pirchì senti, ànima mia, lu sonu dâ trumbetta, lu gridu di guerra . » L'amarezza dî " nterni " fa nu paraguni tra la missioni avvintista finali e chiḍḍa affidata ô prufeta Giremìa. Ntâ tutti dui li spirènzii, chiḍḍi scigghiuti travàgghiunu nnâ l'ostilità ambientali dî duminaturi ribbelli dû sò tempu. Giremìa e li succissivi veri avvintisti dinunziunu li piccati cummissi dî capi civili e riliggiusi dû sò tempu e accussì, la ràggia dî culpati si gira contra di iḍḍi, 'nzinu â fini dû munnu signatu dû gluriusu ritornu di Gesù Cristu, lu " Re dî re e Signuri dî signuri " di Ap.              
 
Lu fini di na prima parti di l'Apocalissi
 
Ntâ sta prima parti attruvamu lu pròlugu e li tri temi paralleli, li Littri indirizzati a l'ànghili dî setti Crèsii, li setti sigilli o signa dî tempi, e li sei trummi o punizzioni d'avvertimentu purtati di l'indignazzioni di Diu.
 
Versu 11 : “ Allura mi dissiru : “Avìssi a prufìzziari n’àutra vota davanti a tanti pòpuli, nazziuna, lingui e re. »    
Lu versu 11 cunfirma l'intera cupirtura di l'urtimi 2000 dî 6000 anni dû prugramma priparatu di Diu. Arrivatu ntô mumentu dû gluriusu ritornu di Gesù Cristu, l'evocazziuni dâ prufizzìa ripigghiàu la panoramica di l'era cristiana ntô capìtulu 11 sutta nu tema diversu : " Avissi a prufìzziari n'àutra vota supra tanti pòpuli, nazziuni, lingui e re ."    
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Apirtura dâ secunna parti di l'Apocalissi
 
Nna chista secunna parti, nna na panoramica parallela di l'era cristiana, lu Spìritu mirarà a l'eventi mpurtanti già citati ntâ prima parti dû libbru, ma ccà, ntâ secunna parti, ci rivilarà lu sò giudizziu nna na manera cchiù sviluppata supra ognunu di chisti temi . Ancora ccà, ogni capitulu usarà sìmmuli e mmàggini diversi ma sempri cumplimintari. È riuniennu tutti chisti 'nsignamenti ca la prufizzìa idintifica li suggetti mirati. Dô libbru di Danieli, chistu principiu di parallelari li capituli dî prufizzìi è applicatu dû Spìritu rivilaturi , comu si pò vìdiri. 
 
Rivelazzioni 11, 12 e 13
 
Chisti tri capituli cumprennunu lu tempu di l'era cristiana 'n parallelu, facennu luci supra eventi diversi , ma ca arrestunu sempri assài cumplimintari. Riassumìu , poi dittagghiu, li temi.
 
 
Rivelazzioni 11
 
Lu Regnu Papali - Atiismu Nazziunali - La Sèttima Trumma
 
 
Versi 1-2 : Lu regnu dû falsu prufeta papali cattòlicu di 1260 anni : Lu pirsicutaturi.  
Versi 3-6 : Duranti stu regnu ‘ntulliranti e pirsicutòriu " li dui tistimuni " di Diu, li santi scritturi dî dui allianzi, sunnu afflitti e pirsicutati, dâ " bestia " , la cualizzioni riliggiusa rumana alliata chî munarchìi di l'Europa uccidintàli.     
Li versi 7 ' nzinu a 13 pàrrunu di " la bestia ca s'alza di l'abbissu " o, la " Rivoluzziuni francisi " e lu sò ateismu nazziunali ca cumpari pâ prima vota ntâ storia di l'umanità.      
Li versi 15 nzinu a 19 hannu comu tema nu sviluppu parziali dâ " settima trumbetta ".  
 
Lu rolu dû regnu papali illustratu
Versu 1 : “ E mi dettiru na canna comu na bastona, ca mi dissi : “Alzati e misura lu tempiu di Diu, l’altari e chiḍḍi ca ci aduranu.” »    
Lu tempu miratu è nu tempu di punizzioni rivilatu dâ palora " basta ". La punizzioni è giustificata " pi causa dû piccatu " ristabbilitu civilmenti dû 321 e riliggiusamenti dû 538. Di chista secunna data, lu piccatu fu mpustu dû riggimi papali simmulizzatu ccà di " la canna " ca disigna " lu fausu prufeta ca 'nzigna li minzogni " nna Isa.9, 13-11. Stu messaggiu rifletti chiḍḍu di Dan . aspetti e sìmmuli .​​​​​​​​​​​ ​Cunfirma lu rolu punitivu ca Diu duna â stabbilimentu dû riggimi papali rumanu. Lu verbu " misurari " voli diri " giudicari ". La punizzioni è quinni lu risultatu di nu giudizziu di Diu purtatu contra " lu tempiu di Diu ", l' Assimbrea cullittiva di Cristu, " l'altari " sìmmulu dâ cruci dû sò sacrificiu, e " chiḍḍi ca ci aduranu " , cioè li cristiani ca rivinnicanu la sò savvizza.                            
Versu 2 : “ Ma lu curtigghiu esternu dû tempiu lassati fora , e nun lu misurati ; pirchì fu datu ê nazziuna, e iḍḍi calcianu sutta li pedi la città santa pi quarantadui misi. »    
La palora mpurtanti nna chistu versu è " fora ." Disigna sulu la fidi supirficiali dû Catulicìsimu rumanu ntirissatu nna l'immaggini dû sò regnu di 1260 jorna-anni prisintata ccà ntâ forma di " 42 misi ". " La città santa " l'immaggini dî veri eletti " sarà calciata sutta li pedi dî nazziuna " alliati cû riggimi dispota papali, cioè li re dî regni eurupei " ca cummèttunu adulteriu cu " la cattòlica " Jezabel " duranti lu sò longu regnu intolleranti dû 1260 diffirenza riali di Diu e lu 598. th facennu affidamentu supra lu simmulismu dô santuariu ebbraicu : lu tabbirnàculu di Mosè e lu tempiu custruiutu di Sulimanu. Ntâ tutti dui li casi, supra " lu curtigghiu, fora dô tempiu " , attruvamu riti riliggiusi carnali : l'altari dê sacrifici e lu bacinu di l'abluzzioni. La vera santità spirituali s'attrova rintra lu tempiu : ntô postu santu unni ci sunu : lu cannilieri a setti lampadi , la tavula dê 12 pani di spittàculu e l'altari di l'incensu misi davanti ô velu ca ammuccia lu postu cchiù santu, l'immaggini dô celu unni Diu s'assitta supra lu sò tronu riali. La sincirità dî cannidati pâ salvezza cristiana è canusciuta sulu di Diu , e ntâ terra l'umanità è 'ngannata dâ riliggiuni di facciata " esterna " ca la fidi cattòlica rumana rapprisenta pâ prima vota ntâ storia dâ riliggiuni cristiana dâ nostra epoca.                    
 
La Santa Bibbia, la Palora di Diu, pirsicutata
Versu 3 : “ Dò putiri ê me dui tistimuni, e iḍḍi prufìzzianu pi milleduicentusessanta jorna, cu li sacchi. »   
Duranti stu longu regnu cunfirmatu ccà sutta forma di " 1260 jorna ", la Bibbia simmulizzata dê " dui tistimoni " sarà parzialmenti ignurata nzinu ô tempu dâ Riforma quannu fu puru pirsicutata dê lighi cattòlici favurevuli ê papi ca sustinìanu cu li spadi. L'immaggini " vistuta di saccu " disigna nu statu d'afflizioni ca la Bibbia suppurtarà nzinu ô 1798. Picchì â fini di stu pirìudu, l'ateismu rivuluzziunariu francisi l'abbruciarà ntê posti pùbbrici, circannu puru di farila scumpariri completamenti.      
Versu 4 : “ Chisti sunnu li dui ulivi e li dui candelieri ca stannu davanti ô Signuri dâ terra. »   
Chisti “ dui ulivi e dui cannilieri ” sunnu li sìmmuli dî dui allianzi succissivi ca Diu organizzò ntô sò pianu di savvizza. Dui dispensazziuni riliggiusi cunzicutivi ca purtunu lu sò Spìritu ca lassa la Bibbia e li sò testi dî dui allianzi. Lu pianu dî dui allianzi fu prufizziatu ntâ Zec 4:11-14, di “ dui àrburi d’ulivi a dritta e a manca dû cannilieri ” . E già, prima di " li dui tistimuni " dû versu 3 , Diu dissi di iḍḍi ntâ tistimunianza di Zaccaria : " Chisti sunnu li dui figghi di l'ogghiu ca stannu davanti ô Signuri di tutta la terra. » Nna stu simmulismu " ogghiu " disigna lu Spìritu divinu. " Lu cannilieri " prufizzia Gesù Cristu ca nna nu corpu umanu purterà la luci dû Spìritu ntâ sò santificazzioni (= 7) e diffunnirà la sò canuscenza ntra l'òmini, propriu comu lu cannilieri simmòlicu diffunni la luci abbruciannu l'ogghiu cuntinutu ntê sò " setti " vasi.                    
Nota : Lu cannilieri “ setti ” è cintratu supra lu vasu di menzu ; chistu, comu la mità dâ simana ca fa , lu quartu jornu dâ simana di Pasqua , lu jornu quannu , câ sò morti espiatrici , Gesù Cristu fici " cessari lu sacrificiu e l'offerta " , lu rito riliggiusu ebbraicu, 'n accordu cû pianu divinu prufizziatu ntô Dan.9:27. Lu " cannilieri " a setti lampadi purtava quinni puru nu messaggiu prufìticu.           
Versu 5 : “ Si qualchidunu voli fari mali, nesci lu focu dâ so vucca e divora li so nimici ; e si qualchidunu li voli fari mali, s'havi a ammazzari accussì. »  
Ccà, comu ntô Riv. 13:10 , Diu cunfirma ê sò veri eletti la sò pruibizzioni di puniri , iḍḍi stissi , lu mali fattu â Bibbia e â sò causa. Chista è n'azzioni ca si riserva sulu pi iḍḍu stissu. Li mali nescirannu dâ vucca dû Diu Criaturi. Diu s'identifica câ Bibbia, ca è chiamata " la palora di Diu ", accussì chiḍḍu ca lu fa mali l'attacca direttamenti pirsunalmenti.  
Versu 6 : “ Chisti hannu lu putiri di chiudiri lu celu, pi nun chioviri ntê jorna dâ sò prufizzìa ; e hannu putiri supra l'acqui pi trasfurmarli 'n sangu e pi curpiri la terra cu tutti li plaghi, quantu vonnu. »    
Lu Spìritu cita li fatti ripurtati ntâ Bibbia. Ntô sò tempu, lu prufeta Elia uttinni di Diu ca non chiovìa tranni pâ sò palora ; Davanti a iḍḍu Mosè ricivìu di Diu lu putiri di trasfurmari l'acqui 'n sangu e di curpiri la terra cu 10 plaghi. Chisti tistimunianzi bìbblici sunnu ancùora cchiù mpurtanti picchì nnî ùrtimi jorna, lu disprezzu pâ palora scritta e ispirata di Diu sarà punitu di pesti dû stissu tipu, secunnu Apoc. 16 .  
 
Ateismu Nazziunali dâ Rivuluzzioni Francisi
Li luci scuri
Versu 7 : “ E quannu finìsciunu la sò tistimunianza, la bestia ca nesci dû fossu senza funnu farà la guerra contra di iḍḍi, li vincirà e li ammazzarà. »   
Lu Spìritu ci rivela ccà quarchi cosa mpurtanti di nutari ; La data 1793 signa la fini dâ tistimunianza bìbbrica, ma pi cu ? Pi li sò nimici dû tempu ca avìanu pirsicutatu la Bibbia rifiutannu la sò autorità divina comu supportu pâ fidi ; cioè li munarchi, l'aristucràtici munarchici , lu riggimi papali cattòlicu rumanu e tuttu lu sò cleru. Nna chista data, Diu cundanna puru li falsi cridenti prutistanti ca ntâ pratica non tènunu cuntu dî sò 'nsignamenti . Ntô Dan. 11:34, ntô sò giudizziu, Diu ci imputa “ ipocrisia ” : “ E quannu càdunu, sunnu aiutati cu picca: e tanti s’unìsciunu a iḍḍi nnâ ipocrisia .” " Chista è sulu la prima parti dâ tistimunianza dâ Bibbia ca finisci, picchì ntô 1843 lu sò rolu pigghierà n'àutra vota mpurtanza vitali 'nvitannu l'elitti a scòpriri li prufizzìi avvintisti. L'istabbilimentu di l'ateismu nazziunali ntâ Francia mirarà â Bibbia e cercarà di farla scumpariri. L' abbunnanti usu sanguinosu di " la sò guillotina " lu renni na nova " bestia " ca, sta vota, avìa a " alzàrisi di l'abbissu ". Cu chistu tèrmini pigghiatu 'n prestitu dâ storia dâ criazziuni ntâ Genesi 1 :2 , lu Spìritu ci arricurda ca si Diu, lu sò Criaturi, non esistìssi, non s'avissi sviluppatu nuḍḍa vita ntâ terra. " L'abbissu " è lu sìmmulu dâ terra privata di abbitanti, quannu è " senza furma e vacanti ". Fu accussì " ntô princìpiu " , secunnu Gen. 1:2, e addivintarà accussì n'àutra vota pi " mill'anni ", â fini dû munnu, doppu lu gluriusu ritornu di Gesù Cristu, ca è lu tema ca segui chistu nna chistu capitulu 11. Stu paraguni cû caos urigginali è ben miritatu pi na granni ripubblica. Picchì l’òmini ribbelli sàpinu unìrisi pi distrùggiri, ma sunnu assái spartuti supra li formi ca s’avìssiru a dari â ricustruzzioni. Sta tistimunianza offri doppu iḍḍu la dimustrazzioni dû fruttu ca l'umanità pò purtari quannu è completamenti tagghiata di Diu ; privatu dâ sò azzioni benefica.                        
Ma chiamannulu " abbissu " lu Spìritu dû Diu Criaturi suggirisci puru lu cuntestu e lu statu dâ criazziuni urigginali dâ nostra terra. Quinni, mirannu ô primu jornu di sta criazzioni, ci mustra na terra tuffata nna l' assuluta " scuru " picchì allura, Diu nun avìa ancora datu â terra la luci di nuḍḍa stiḍḍa. E chista idìa cullega spiritualmenti chista " bestia ca acchiana dû fossu senza funnu " ô " quartu sigillu " di Ap. 6:12 discrittu comu nu " suli nìuru comu nu saccu ". La cunnissioni è fatta puru câ “ quarta trumbetta ” di Ap. 8:12 discritta dî “ colpi dû terzu, dû suli, dû terzu dâ luna e dû terzu dî stiḍḍi ” . Attraversu chisti immàggini, lu Spìritu ci attribbuisci nu pirsunàggiu particularmenti " scuru " . Com'è gghiè, è nna chistu aspettu e statu " scuru " ca la Francia glurificàu li sò pinsaturi lìbbiri dannucci lu tìtulu di " illuminismu ". Allura ricurdamu li palori di Gesù Cristu citati nnâ Matteu 6,23 : “ ma si lu to ochju è mali, tuttu lu to corpu sarà chinu di buio. Si quinni la luci ca è nta tia è scura, quantu è granni chiḍḍa scura! "Accussì lu scuru pinzeru lìbbiru va 'n guerra contru lu spìritu riliggiusu e stu novu spìritu libbirali cuntinuarà ntô tempu e si diffunnirà supra lu munnu uccidintali... chiamatu cristianu e mantinerà la sò nfruenza mala nzinu â fini dû munnu." Câ Rivuluzzioni Francisi , lu " scuru " si stabbilìu sempri cû piccatu . Picchì cu iḍḍu cumpàrinu li libbra scritti dî filòsufi dû pinseri lìbbiru ; chi lu cullega ô " piccatu " ca carattirizza la Grecia ntê prufizzìi di Danieli 2-7-8. Chisti novi libbra cumpetunu câ Bibbia e arrinèsciunu a suffocarla, 'n misura granni. La “ guerra ” dinunziata è quinni supratuttu idiulòggica. Doppu la Rivuluzzioni e doppu la Sicunna Guerra Munniali ,                                     Chistu buiu pigghierà l'aspettu di l'umanèsimu cchiù àutu, cuntrastannu e quinni rumpennusi cu l'intolleranza urigginali , ma la " guerra " idiulòggica continua . L'umani occidintali sunnu disposti a sacrificari qualegghiè cosa pi chista " libbirtà ". Infatti, sacrificarànu li sò nazziuna, a sò sicurizza e nun scapparànu dâ morti prugrammata di Diu.    
Versu 8 : “ E li sò corpi morti s’attròvanu ntâ strata dâ granni città, ca spiritualmenti è chiamata Sodoma e Eggittu, unni fu crucificatu puru lu nostru Signuri. »   
Li " cadaviri " citati sunu chiḍḍi dê " dui tistimoni " ca li primi aggrissuri foru giustizziati ntâ " piazza " dâ stissa " città " . Chista " città " è Pariggi, e lu " locu " citatu fu chiamatu , successivamenti, " locu Luiggi XIV ", " locu Luiggi XV ", " locu dâ Rivuluzzioni " , e disigna l'attuali " locu dâ Cuncorda " . L'ateismu non favurisci nuḍḍa forma riliggiusa . Li vittimi guillotinati sunu pricisamenti curpiti pâ so’ affiliazzioni riliggiusa. E comu 'nzigna lu messaggiu " Quartu trumbetta " , l'obbiettivi sunnu la luci vera (suli) , lu fausu cullittivu (luna) e qualegghiè messaggeru riliggiusu sìngulu (stiḍḍa) . Inoltri, certi formi riliggiusi corrutti sunnu accittati a cundizzioni ca sunnu cunfurmi ê normi di l'ateismu duminanti. Quarchi parrinu è accussì chiamatu " sfruttatu ". L'Esprit paragona Pariggi, la capitali francisi , a " Sòdoma " e " Eggittu " . Li primi frutti dâ libbirtati foru l'eccessi sissuali accumpagnati dâ rumpitura dî cunvinzioni suciali e familiari tradizziunali. Stu paraguni avrà cunsiguenzi tragichi nnô tempu. Lu Spìritu ci ìnnica ca chista città subbirà lu distinu di " Sodoma " e chiḍḍu di " Eggittu " ca addivintàu pi Diu lu sìmmulu tìpicu dû piccatu e dâ ribbelliuni contra di iḍḍu. Lu ligami stabbilìtu supra cû " piccatu " filusòficu " grecu " dinunziatu nna Danieli 2-7-8 è ccà cunfirmatu. Pi capiri chista stigmatizzazziuni divina dû piccatu grecu , tenimu cuntu dû fattu ca, circannu di usari palori filusòfichi pi prisintari lu Vangelu a l'abbitanti di Atene, l'apòstulu Paulu fallìu e fu cacciatu dû postu. Eccu picchì lu pinseri filusòficu arristarà sempri lu nimicu dû Diu criaturi.                                        Ntô tempu e 'nzinu â sò fini, chista città chiamata " Pariggi " mantinirà, e tistimuniàu chê sò azzioni , di l'accuratizza dô sò paraguni cu chisti dui nomi , sìmmuli di piccatu sissuali e riliggiusu. Arrìeri lu sò nomu " Pariggi " s'attrova lu patrimoniu dî " Parisii " , na palora ca l'urìggini celtica significa " chiḍḍi dû caldariu ", nu nomu drammaticamenti prufìticu. Nta l'epoca rumana lu postu era na roccaforti di l'adoraturi pagani di Iside, la dea di l'Eggizzi, pricisamenti , ma macari l' immaggini scènica e cìnica di Pariggi, lu figghiu dô re di Troia, lu vecchiu Priamu . Auturi di n'adulteriu câ bedda Elena, mugghieri dû re grecu Menelau, sarà rispunzàbbili di na guerra câ Grecia. Doppu n'assèdiu senza successu li greci s'arritiraru, lassannu supra la spiaggia nu cavaddu di lignu enormi Pinzannu ca era nu Diu grecu, li truiani purtaru lu cavaddu nta città. E ntâ mità dâ notti , quannu lu vinu e la festa foru finiti, li surdati greci nisceru dê cavaddi e aprìru li canceddi ê truppi greci ca turnàvanu ‘n silenzio ; e tutti l'abbitanti dâ città foru massacrati , dû re ô cchiù vasciu dî suggetti. Sta azzioni truiana pruvucarà a perdita di Pariggi nnî ùrtimi jorna picchì, ‘gnurannu a lizziuni, ripetirà li sò sbagghi facennu stabbiliri nnô sò tirritòriu li sò nimici, ca avìa culunizzatu . Prima di pigghiari lu nomu Pariggi , la città si chiamava “ Lutèce ” ca voli diri “ paludi puzzanti ” ; tuttu lu prugramma dû sò tristu distinu. Lu paraguni cu " Eggittu " è giustificatu picchì aduttannu lu riggimi ripubbricanu, la Francia addivintò ufficialmenti lu primu riggimi piccaturiali ntô munnu occidentali. Sta ‘ntirpritazzioni veni cunfirmata nnô Apoc. 17:3 dû culuri “ scarlattu ” dâ “ bestia ” , n’immaggini dî cualizzioni munarchichi e ripubbricani di l’urtimi jorna , custruiti supra u mudellu dâ Francia . Dicennu : " unni lu sò Signuri fu crucifissu ", lu Spìritu fa nu paraguni tra lu rifiutu dâ fidi cristiana di l'ateismu francisi e lu rifiutu nazziunali ebbraicu dû Messia Gesù Cristu.                          ; pirchì li du’ situazzioni sunnu idèntici e purterànu li stissi cunsiguenzi e li stissi frutti di ‘mpietà e ‘niquità. Stu paraguni cuntinuarà ntê versi ca sèguinu.
Chiamannu la sò capitali " Eggittu ", Diu paragona la Francia ô farauni, nu mudellu di risistenza umana â sò vuluntà. Mantinirà sta pusizzioni ribbelli nzinu â sò distruzzioni. Non ci sarà mai nuḍḍu pintimentu dâ sò parti. Chiamannu “ lu mali beni e lu bonu mali ” , iḍḍa cummetterà li peggiuri piccati esecrati di Diu ; chistu chiamannu " luci " , li " scuri " pinsaturi funnaturi dî " sò diritti umani ", ca s'oppònunu ê diritti di Diu. E da tanti pòpuli, u sò modellu fu imitatu, macari nnô 1917, dâ putenti Russia ca lu distruggìu cû nu colpu atòmicu nnô tempu dâ “ sesta trumbetta ” , ca fu prufizziata cû sò nomu “ Parisii ” nnâ lingua celtica, ca significa “ chiḍḍi dû caldariu ” . Iḍḍa quinni arristarà ' nzinu â sò fini incapaci di vìdiri Diu ntê provi ca la ruvinàrunu ô puntu di distrùggirila. Picchì l'avìa pigghiata di mira e non la lassàu 'nzinu a quannu non c'è cchiù.                 
Versu 9 : “ E l’òmini di tutti li pòpuli, tribbù, lingui e nazziuna vidìrannu li sò corpi morti pi tri jorna e menzu, e nun lassaru ca li sò corpi sunnu misi ntê tombi. »   
Ntâ Francia, lu pòpulu trasìu ntâ rivuluzzioni ntô 1789 , e ntô 1793, eseguìru lu sò re e poi la sò riggina, tutti dui pubbricamenti decapitati ntâ granni piazza cintrali dâ città chiamata successivamenti " Place Louis XV ", " Place de la Révolution ", e attualmenti, la Concord de Place . Assignannu " tri jorna e menzu " ô tempu di l'azzioni distruttiva, l'Esprit pari includiri la Battagghia di Valmy unni ntô 1792, li rivuluzziunari affrontaru e scunfiggeru l' esercitu rialisti dê regni europei ca attaccaru la Francia ripubbricana ntra cui l'Austria, lu paisi dâ famigghia dâ Riggina Marie-Antoin. Pi capiri l’urìggini di stu odiu, si devi teniri presenti ca 1260 anni di tutti i tipi di esazioni da parti dâ coalizzioni papali-riali finìru pi irritari u pòpulu francisi ca fu sfruttatu, maltrattatu, pirsicutatu e completamenti arruvinatu . Li ùrtimi dui regni di Luiggi XIV câ sò ostentazzioni odiusa e Luiggi XV , nu re dibbuccatu corruttu , finìru pi allinchiri la coppa dâ pacienza di Diu e chiḍḍa di l'òmini. Accura ! A Ripubblica nun è e nun sarà na benedizzioni pâ Francia. Iḍḍa va avanti â sò fini , ntâ sò quinta forma, pi suppurtari li màldici di Diu e di iḍḍa stissa pi cummèttiri l'erruri ca ci causarunu la caduta. Stu riggimi sanguinosu , nnâ so’ urìggini , addivintarà u paisi dî “ diritti umani ” e di l’umanèsimu ca finirà pi difènniri u culpanti e frustrari , câ so’ ‘ngiustizzia , a vittima . Accugghierà puru li sò nimici e li stabbilirà ntô sò tirritòriu, imitannu , ô peggiu, l'esempiu famosu dâ città truiana famusa pi l'introduzzioni dû cavaddu di lignu lassatu dî greci , comu vitti prima.            
Versu 10 : “ E pi chiḍḍi ca càmpanu dâ terra si rallegranu e si cuntentanu, e mannanu li rigali l’unu all’àutru, picchì sti dui prufetti turmintàru chiḍḍi ca càmpanu ntâ terra. »   
Nna chistu versu, lu Spìritu mira ô tempu quannu, comu la gangrena o lu càncaru, lu mali filusòficu francisi si diffunnirà e si diffunnirà comu na pesti nna l'àutri nazziuni occidintali. Signa “ lu signu dî tempi ” dû “ 6 ° sigillu ” ; chiḍḍa unni lu " suli addiventa nìuru comu nu saccu " : la luci dâ Bibbia scumpari, suffocata dî libbra filusòfici dî pinsaturi lìbbiri.        
Ntâ littura spirituali, a diffirenza dî " citatini dû regnu dî celi " ca difinisci li scigghiuti di Gesù, " l' abbitanti dâ terra " disignunu li prutistanti miricani e cchiù giniralmenti, l'umani ribbelli versu Diu e la sò virità . U pòpulu dî regni eurupei e ancora cchiù assai chiḍḍi miricani stannu taliannu versu a Francia. Ccà, nu pòpulu sfracica la sò munarchìa e la riliggiuni cristiana cattòlica ca minazza lu pòpulu ca lèggi la Bibbia, li " dui tistimuni " , cu li " turmenti " dû sò " nfernu " ; “ turmenti ” riali ca sunnu comunqui riservati sulu ô ùrtimu giudizziu, pi annichilari li falsi riliggiusi ca iḍḍi stissi ùsanu ‘n manera ‘ngannùsa chistu tipu di minaccia, secunnu Apoc. 14:10-11. Macari li furasteri, vittimi dî stissi abbusi fora dâ Francia, accumincianu a spirari ca ponnu binificiari di sta iniziativa. Chistu è tantu cchiù picchì, cû supportu francisi cuncidutu di Luiggi XVI, ntô munnu, qualchi annu prima, li novi Stati Uniti dû Nord America avìanu truvatu la sò ‘nnipinnenza , libbirànnusi dû duminiu dâ Nglaterra. La libbirtà è ‘n marcia e prestu arrivarà a tanti pòpuli. Comu segnu di chista amicizia, " si mannanu rigali l'unu all'àutru ." Unu di sti rigali fu lu rigalu francisi a l'amiricani dâ " Statua dâ Libbirtà " eriggiuta ntô 1886 nta n'isula di facci a New York. Li miricani ci riturnaru lu gestu uffrennucci na replica ca , custruiuta ntô 1889, s'attrova a Pariggi supra n'isula ntô menzu dâ Sena vicinu â Turri Eiffel. Diu mira a chistu tipu di donu ca rivela la cunnivisiuni e lu scanciu ca custituisci la maldizzioni dâ libbirtà eccessiva ca voli ignurari li sò liggi spirituali.                  
Versu 11 : “ E doppu tri jorna e menzu lu spìritu dâ vita di Diu trasìu nta iḍḍi, e iḍḍi s’arristaru ‘n pedi ; e granni paura ci vinni a chiddi ca li vidèru. »    
Lu 20 àprili 1792, la Francia fu minazzata di l'Austria e dâ Prussia e spustàu lu so' re , Luiggi XVI, lu 10 austu 1792. Li rivuluzziunari vincìru a Valmy lu 20 sittèmmiru 1792. Lu re Rob Luiggi XVI fu guillotinatu lu 21 jinnaru 1793. lu 28 lugliu 1794. La " Cunvinzioni " fu sustituita dû " Direttoriu " lu 25 uttùviru 1795. Li dui " Terrori " dû 1793 e dû 1794 duraru nzèmmula sulu n'annu . Ntra lu 20 aprili 1792 e lu 25 uttùviru 1795 , attruvu pricisamenti chistu pirìudu di " tri jorna e menzu " prufizziatu , o " tri anni e menzu " riali . Ma pensu ca la durata porta puru nu messaggiu spirituali. Chistu pirìudu rapprisenta menza simana, ca pò evocari n'allusioni ô ministeru tirrestri di Gesù Cristu ca durò pricisamenti " tri jorna e menzu " prufiticamenti e finìu câ morti dû Messia Gesù Cristu. Lu Spìritu paragona la sò azzioni cu chiḍḍa dâ Bibbia , li sò " dui tistimuni " , ca agìru e 'nzignaru puru iḍḍi prima di èssiri abbruciati ntâ Place de la Révolution a Pariggi. Cu chistu paraguni, la Bibbia è , chista fidi , idintificata cu Gesù Cristu ca è, nta iḍḍa, n'àutra vota crucificatu e " traforatu " comu innica Apoc. 1:7. L’alluvioni di sangu ca fu spurcata finìu pi spavintari lu pòpulu francisi. Puru, doppu aviri eseguitu lu so capu dâ sanguinosa Cunvinzioni, Massimilien Robespierre, e li so amici Couthon e Saint-Just , lu riassuntu e l'esecuzzioni sistematichi cessaru. Lu Spìritu di Diu arrisbigghiàu la siti spirituali di l'òmini e la pràtica dâ riliggiuni addivintàu n'àutra vota ligali , e supratuttu, lìbbira. La salutari " paura di Diu " ricumparìu e l'intiressi pâ Bibbia fu rimanifistàu, ma 'nzinu â fini dû munnu fu cummattutu e cumpetitu dî libbra filusòfici scritti dî pinsaturi lìbbiri lu cui mudellu grecu è la funti di tutti li sò vari formi.                     
Versu 12 : “ E sintìru na vuci dû celu ca li dicìa : “Salìti ccà ”. E iḍḍi acchianaru ntô celu nta na nuvula ; e li sò nimici li vidèru. »   
Sta dichiarazzioni divina s’applica ê “ dui tistimoni ” bìbblici doppu lu 1798.  
Lu paraguni cu Gesù cuntinua, picchì è iḍḍu ca li sò scigghiuti vidèru (doppu lu prufeta Elia) acchianari ntô celu davanti a li sò occhi. Ma , a sò vota, li sò scigghiuti dû tempu finali aggìsciunu ntâ stissa manera. Li sò nimici li vìdinu puru acchianari ô celu ntâ nuvula unni Gesù li attirà versu iḍḍu. Lu sustegnu ca Diu duna â sò causa è lu stissu, pi Gesù Cristu, lu sò eletti, e nta stu cuntestu dâ Rivuluzzioni Francisi, la Bibbia doppu lu 1798. Pi cunfirmari la fini dâ durata prufizziata dî " 1260 jorna "-anni, ntô 1799 , lu Papa Piu VI murìu arristatu a Valenza maôn-4-sur, 99 . 4 , nu tempu longu di paci di 150 anni prufizziatu ntâ forma di " cincu misi " nna Apoc. 9:5-10 . La morti di Luiggi XVI, la fini dâ munarchìa e la morti di nu papa prigiuneru dannu nu colpu murtali a l'intolleranza riliggiusa di " la bestia ca nesci dû mari " ntô Riv. 13:1-3. Lu Cuncurdatu dû Direttoriu ci guarisci la firita ma iḍḍa non beneficia cchiù dû supportu riali distruttu , non pirsicutarà cchiù nzinu ô tempu finali quannu l'intolleranza prutistanti cumparirà cû nomu di " la bestia ca s'alza dâ terra " ntô Riv. 13:11.     
Versu 13 : “ E a ḍḍa ora ci fu nu granni tirrimotu, e cadìu la dicima parti dâ città ; Settimila cristiani foru ammazzati ntô tirrimotu, e l'àutri si scantaru e dettiru gloria ô Diu dû celu. »    
Ntâ stu tempu ( chiḍḍa ora ) lu " tirrimotu " già prufizziatu dâ rializazzioni di chiḍḍu di Lisbona ntô 1755, riguardatu lu tema dû " sestu sigillu " di Apoc. 6,12, s'addivintò 'n forma spirituali . Secunnu lu Spìritu di Diu, la città di Pariggi pirdìu " nu dècimu " dâ sò pupulazzioni. Ma n'àutru significatu pò riguardari secunnu Dan.7:24 e Ap.13:1, la dècima parti dî " deci corna " o regni cristiani uccidintali suggetti ô Catulicìsimu rumanu papali. La Francia, cunsidirata di Roma comu la " figghia cchiù granni " dâ Chiesa Cattòlica Rumana , casca nta l'ateismu, la priva dû so supportu e va nzinu a distruggiri la so autorità. La quarta trumbetta lu rivilò, “ nu terzu dû suli è colpitu ” ; lu messaggiu " settimila òmini foru ammazzati nta stu tirrimotu " cunfirma la cosa dicennu : na multitùdini ( mille ) di " òmini " riliggiusi ( setti : santificazzioni riliggiusa dû tempu ), foru ammazzati nta stu tirrimotu suciali pulìticu.                        
Versu 14 : “ Lu secunnu guai è passatu. Eccu, lu terzu guai arriva prestu .   
Accussì, l'intensu spargimentu di sangu ripigghiò la paura di Diu, e lu " Terruri " cessò , sustituitu di l'imperu di Napuliuni I , l' " aquila " annunciannu l'urtimi tri " trumbetti ", tri " granni sfurtuna " pi l'abbitanti dâ terra. Vistu ca l'annunziu segui la Rivuluzzioni francisi dô 1789 ô 1798, " la secunna sfurtuna " ca ci fu attribbuita ntô versu 14 non la pò riguardari direttamenti. Ma pô Spìritu, è lu menzu pi diricci ca cumparirà na nova forma dâ Rivuluzzioni Francisi appena prima dû gluriusu ritornu di Gesù Cristu. Ora, secunnu Apoc. 8:13, lu " secunnu guai " riguarda chiaramenti lu tema dâ sesta trumbetta di Ap . Si pò capiri ca, comu lu massacru causatu dî rivuluzziunari francisi, Diu sta urganizzannu lu massacru dâ Terza Guerra Munniali, sta vota nucliari, ca arridduci cunsidirabbilmenti lu nùmmaru di abbitanti dâ terra, prima dâ so eliminazzioni cumpleta ca ripristinarà lu so aspettu urigginali " abbissu ", doppu lu ntirventu distruttivu finali di Gesù Cristu.                 
Lu duppiu significatu dû “ secunnu guai ” cullega la quarta trumbetta â sesta pi na raggiuni spirituali. La struttura di l'Apocalisse sparti lu tempu di l'era cristiana nna dui parti . Ntô primu, la " sfurtuna " punisci li culpati ca foru puniti prima dû 1844 e ntô secunnu, chiḍḍi ca foru puniti doppu lu 1844, appena prima dâ fini dû munnu. Ora , tutti dui l'azzioni punitivi cunnivìdunu lu significatu ca Diu duna â sò quarta punizzioni ntô Leviticu 26:25 : " Mannu la spada ca vindicarà lu me pattu ." La prima punizzioni arrivàu a chiḍḍi ca non riciveru lu messaggiu dâ Riforma, l'òpira priparata di Gesù pî sò eletti, e la secunna, a chiḍḍi ca non rispunnìru ô requisitu di Diu di cumpletari chista Riforma dô 1843 in poi La luci rivilata cu cui Diu sta custruennu chista Riforma pirmanenti sarà prisintata nzinu â probazzioni.       
Pigghiannu li cosi e l'azzioni ca Diu imputò a l'òmini dâ rivuluzzioni francisi dû 1789 ô 1795 , attruvamu chiḍḍi ca pò imputari a l'òmini occidintali di l'urtimi jorna. Attruvamu lu stissu disprezzu , lu stissu impietà e l' odiu di l' ordinanzi riliggiusi e di chiḍḍi ca li 'nzignanu ; cumpurtamentu ca sta vota risulta dô straordinariu sviluppu dâ scienza e dâ tecnuluggìa . Duranti l'anni di paci, l'ateismu e la riliggiuni fausa cunquistaru lu munnu uccidintali. Diu quinni havi na bona raggiuni pi prupuniricci , pi stu tema , na duppia littura ; Lu cumpurtamentu dî " supravvissuti " è la diffirenza principali ntra l'era rivuluzziunaria e lu tempu scientificu di l'urtimi jorna di l'umanità. Pi èssiri cchiù chiari, secunnu Apoc. 11, 11-13, " li supravvissuti " dâ prima littura ca riguarda la " quarta trumbetta " " si pintiru ", mentri " li supravvissuti " dâ secunna ca riguarda la " sesta trumbetta " " non si pintiru ", secunnu Apoc. 9, 20-20.                  
 
Lu terzu “ granni guai ” (pî piccatura) : Lu ritornu gluriusu di Cristu lu vindicaturi   
Versu 15 : “ Lu settimu àngiulu sunò ( la sò trumbetta ) . E ci foru vuci forti ntô celu ca dicìanu : "Li regni di stu munnu addivintaru li regni dû nostru Signuri e dû sò Cristu ; e rignarà pi sempri e sempri. »    
L'ùrtimu tema dû capitulu è chiḍḍu dâ " settima trumbetta " ca disigna, vi ricuòrdu, lu mumentu quannu lu criaturi nvisìbbili Diu si fa visìbbili a l'occhi dî sò nimici, cunfirmannu Ap. 1, 7 : " Eccu, veni cu li nùvuli, e ogni occhiu lu vidirà ; puru chiḍḍi ca lu traforaru ." " Chiḍḍi ca lu traforaru " , ca traforaru Gesù, sunnu li sò nimici di tutti l'èpuchi di l'era cristiana cumprisi chiḍḍi di l'urtimi. Lu pirsicutaru, pirsicutannu li sò discìpuli fideli, supra cui dichiaràu : " Nta quantu lu ficiru a unu dî cchiù picciriḍḍi di chisti frati, lu ficiru a Mi (Matteu 25, 40)." Di lu celu , vuci forti s'alzanu pi cilibbrari l'eventu. Chisti sunnu l'abbitanti dû celu ca s'hannu già esprimutu pi cilibbrari l'espulsioni dû celu dû diavulu e dî sò dimònii dû Cristu vitturiusu, chiamatu " Micheli " nnâ Ap . La storia dû piccatu tirrestri cessarà pâ mancanza di piccatura distrutti dâ vucca dû Cristu divinu. Lu diavulu, “ prìncipi di stu munnu ” secunnu Gesù, pirdi lu pussessu dû munnu piccaturiali annihilatu di Diu. Ristarà ntâ terra disulata pi n'àutri mill'anni senza fari mali a nuḍḍu , aspittannu la sò eliminazzioni totali nna l'urtimu giudizziu cu tutti l'àutri piccatura ca Diu risurrerà pi chistu scopu.              
 
La Granni Filicità Celesti di l'Eletti Riscattati dû Sangu di Gesù Cristu
Versu 16 : “ E li vintiquattru anziani, ca s’assittàvanu davanti a Diu supra li sò troni, si càdiru ‘n facci e aduràru a Diu , ”   
L'elitti traseru ntô regnu cilesti di Diu, assittati supra li troni 'n prisenza di Diu, regnanu, giudicanu li malvagi secunnu Apoc. 20:4. Chistu versu evoca lu cuntestu dû princìpiu cilesti dî riscattati di Ap. 4. Chistu versu prisenta la forma ca lu veru cultu di Diu avissi a pigghiari. La prustrazzioni, l'inginocchiu, la facci a terra, è la forma liggittimata di Diu .
Versu 17 : “ Dicennu : Ti ringraziamu, Signuri Diu Onniputenti, ca sì, e ca fusti, picchì pigghiai lu pussessu dû to granni putiri e regnasti. »    
Li riscattati rinnovanu li sò ringraziamenti e s'inchinanu davanti a Gesù Cristu, " lu Diu Onniputenti ca è e ca era " " e ca è vinutu " , comu annunciàu Apoc. 1:4. “ Tu pigghiai lu to granni putiri ” ca avìsti rinunziatu pi sarvari li to scigghiuti e espiasti li sò piccati câ to morti ntô to ministru “ agneddu ” ; “ l’agneddu di Diu ca porta li piccati dû munnu .” Tu hai “ pigghiatu lu pussessu dû to regnu ” ; lu cuntestu suggirìtu è infatti chiḍḍu unni lu Spìritu purtò Giuvanni ntâ Riv. 1, 10 ; la storia di l' assimbrea di Cristu ntâ terra è passata. A sta fasi, li " setti assemblee " sunnu arrè a li funzionari eletti. Lu regnu di Gesù, l'uggettu dâ spiranza dâ fidi di l'elitti, addivintàu na rialità.                 
Versu 18 : “ Li nazziuna èranu arraggiati ; e la tò ràggia è arrivata, e è arrivatu lu tempu di giudicari li morti, di ricumpenzari li tò sirvitura li prufetti, li santi e chiḍḍi ca tèmunu lu tò nomu, picciriddi e granni, e distruggiri chiḍḍi ca distrùggunu la terra. »    
Nna chistu versu 18 attruvamu nfurmazzioni assài utili supra la siquenza di l'eventi prufizziati . La 6° trumbetta ammazzau nu terzu dû pòpulu , cioè " Li nazziuna èranu arraggiati ", e davanti a li nostri occhi, ntô 2020-2021 , stiamu assistennu ê càvusi di sta irritazzioni : Covid -19 e la ruvina ecunòmica causata, l'aggrissioni islamica, e promptamenti , l'offensiva russa cu. Doppu stu cunflittu tirribbili e distruttivu , doppu la prumulgazzioni dâ liggi dâ dumìnica dâ " bestia dâ terra " vali a ddìri la cualizzioni prutistanti e cattòlica di supravvissuti miricani e eurupei, Diu spurgìu supra di iḍḍi " li setti ùrtimi plaggi dâ sò ràggia " discritti ntô Riv. 16. Ntô tempu dû settimu, Gesù cumparìu pi sarvari li sò eletti e distruggiri li caduti. Poi veni lu prugramma priparatu pî " mill'anni " dû settimu millenniu. Ntô celu, secunnu Apoc. 4:1, si virificarà lu giudizziu dî malvagi : “ e è arrivatu lu tempu di giudicari li morti .” Li santi ottènunu la sò ricumpenza : la vita eterna prumissa di Gesù Cristu ê sò eletti . Â fini ottènunu la stiḍḍa dû matina e la curuna prumissa ê scigghiuti truvati vitturiusi ntâ cummattimenta dâ fidi : " pi ricumpenzari li tò sirvitura li prufetti . " Diu ccà ci arricurda l'impurtanza dâ prufizzìa pi tutti l'èpuchi (Secunnu 2 Petru 1, 19) e cchiù particularmenti nna l'urtimi jorna. “ Li santi e chiḍḍi ca tèmunu lu to nomu ” cioè chiḍḍi ca rispunnìru positivamenti ê messaggi dî tri àngili di Ap. 14,7 nzinu a 13 ; lu primu dî quali ricurda la saggizza ca cunsisti ntô timìrilu, ubbidiri a iḍḍu e non cuntèstari li sò cumannamenti, dicennu : " Timi Diu e ci duna gloria ", ntô sò aspettu di Diu lu criaturi, " picchì l'ura dû sò giudizziu è arrivata, e adura chiḍḍu ca fici lu celu, lu mari, la terra di l'acqua e ".                          
Versu 19 : “ E lu tempiu di Diu s’aprìu ntô celu, e ntô sò tempiu si vitti l’arca dû sò tistamentu. E ci foru lampi, vuci, truòni, nu tirrimotu e granni grannizza. »  
Tutti li temi evocati nna chistu libbru di l'Apocalìssi cummèrgiunu versu chistu mumentu stòricu dû granni ritornu gluriusu dû nostru divinu Signuri Gesù Cristu. Stu versu mira ô cuntestu unni sunnu cumpiuti e cumplitati li siguenti temi :  
Riv. 1 : Avvintismu :  
Versu 4 : “ Giuvanni ê setti crèsii ca sunnu ‘n Asia : la grazia e la paci sunnu cu voi di chiḍḍu ca è, ca era e ca veni , e dî setti Spìriti ca sunnu davanti ô sò tronu ”    
Versu 7 : “ Eccu, veni cu li nùvuli . E ogni occhiu lu vidiri, puru chiḍḍi ca lu traforaru; e tutti li tribbù dâ terra lamintaru pi iḍḍu. Se. Amen! »  
Versu 8 : “ Sugnu Alfa e Omega, dici lu Signuri Diu, ca è, ca era e ca veni , l'Onniputenti. »  
Versu 10 : “ Ero ntô Spìritu ntô jornu dû Signuri , e sintìa arrè a mia na vuci forti, comu na trumbetta, ”  
Ap. 3 : La settima assemblea : fini di l' era " Laodicea " (= genti giudicati).    
Ap. 6:17 : Lu granni jornu dâ ràggia di Diu contra l'umani ribbelli " picchì è arrivatu lu granni jornu dâ sò ràggia , e cu è capaci di stari? »    
Ap. 13 : “ la bestia ca veni dâ terra ” (coalizzioni prutistanti e cattòlica) e la sò liggi dâ dumìnica ; versu 15 : “ E avìa lu putiri di dari vita a l'immaggini dâ bestia, pi parrari e fari ammazzari tutti chiḍḍi ca non aduravanu l'immaggini dâ bestia. »       
 
Ap. 14 : Li dui temi di “ la racolta ” (fini dû munnu e rapimentu di l’eletti) e “ l’annata ” (massacri dî fausi pastura dî sò seguaci sidutti e ingannati ) .      
 
Apv. 16 : Versu 16 : “ lu granni jornu dâ battagghia Armageddon ”    
 
 Nna stu versu 19 attruvamu la fòrmula chiavi di l' interventu direttu e visìbbili di Diu, " e ci furu lampi di lampi, vuci, truòni, nu tirrimotu " , già citatu nna Ap. 4:5 e 8:5 . Ma ccà lu Spìritu agghiunci “ e granni grannizza ” ; na “ grana ” ca cuncludi lu tema dâ settima dî “ setti ùrtimi plaggi ” nnâ Ap. 16:21.       
 Lu cuntestu dû ritornu di Gesù Cristu è quinni signatu di l'ùrtimu tema avvintista ca porta sta vota , ntâ primavìera dû 2030, la vera savvizza uffruta a l'elitti , uttinuta dû sangu spurcatu di Gesù Cristu. È l'ura dâ sò cunfruntazzioni cchî ribbelli ca si pripàrunu pi ammazzari li sò scigghiuti ca rifiùtunu la Duminica rumana e mantènunu la sò fidiltà ô Sabbath santificatu di Diu dâ prima simana dâ sò criazzioni dû munnu. Lu " sestu sigillu " dû Riv. 6 illustra lu cumpurtamentu e lu disordini di sti ribbelli pigghiati dû Signuri nna l'attu di genocidio ntenziunali dî sò benedetti e amati eletti. L'argumentu dû disaccordu è sullivatu nna chistu versu 19 . Chista è la liggi divina prisirvata ntâ l '" arca dâ tistimunianza " ntô postu cchiù santu dô tabernàculu e ntô " tempiu " ebbraicu . L'arca avi lu sò pristìggiu e la sò assài auta santità sulu pirchì cunteni li tavuletti dâ liggi 'ncisi dô ditu di Diu stissu , 'n pirsuna , 'n prisenza di Mosè, lu sò fideli sirvituri. La Bibbia ci aiuta a capiri cosa causa lu terruri dî ribbelli ntô mumentu dû ritornu di Gesù Cristu. Picchì chistu è chiḍḍu ca dichiàranu li versi 1-6 dû Salmu 50 :        
“ Nu salmu di Asaf. Diu, Diu, YaHWéH , parra e chiama la terra, di l' alba dû suli ô tramontu dû suli. Di Sioni, la biddizza pirfetta, Diu luci. Veni, Diu nostru, nun sta mutu; Davanti a iḍḍu c'è nu focu divurganti, ntunnu a iḍḍu na timpesta viulenti . Chiama ê celi supra, e â terra, pi giudicari lu sò pòpulu : Arricuogghimi li me fideli, ca fìciru n'alliànza cu mia pi sacrificiu! - E li celi annuncianu la sò giustizzia , pirchì Diu è lu giudici. »  
Ntâ nu cuntestu di terruri, li ribbelli virrannu lu testu dû quartu dî deci cumannamenti di Diu mustratu ntô celu cu littri di focu. E cu chista azzioni divina, saprannu ca Diu li cundanna â prima e â " secunna morti " .  
Chistu ùrtimu versu dû tema dâ " settima trumbetta " rivela e cunfirma l'impurtanza ca Diu duna â sò liggi cuntistata dû falsu cristianèsimu ribbelli. La liggi divina fu diminuita cû pretestu di na prisunta opposizziuni tra liggi e gràzzia. Chistu sbagghiu veni di na littura sbagghiata dî palori parrati di l'apòstulu Paulu ntê sò littri. Quinni ccà dissiparò ogni dubbiu dannu spiegazzioni chiari e sìmplici. Ntô Rom 6, Paulu cuntrasta chiḍḍi ca sunnu " sutta la liggi " cu chiḍḍi ca sunnu " sutta la gràzzia ", ​​sulu picchì lu cuntestu dû sò tempu accumincia lu novu pattu . Câ fòrmula " sutta la liggi " disigna l'ebbrei dâ vecchia allianza ca rifiùtunu la nova allianza funnata ntâ giustizzia pirfetta di Gesù Cristu. E iḍḍu disigna li scigghiuti ca trasiunu nnâ sta nova allianza câ formula “ câ liggi ”. Picchì chistu è lu binificiu ca porta la gràzzia , ntô nomu dû quali Gesù Cristu, ntô Spìritu Santu, ajiuta lu sò scigghiutu e l'insigna a 'amàri e ubbidiri â santa liggi divina. Ubbidennu a iḍḍu, iḍḍu è allura " câ liggi " e essennu " sutta la gràzzia ", ​​non è puru " sutta la liggi ". Ricurdu ancora na vota ca Paulu dici dâ liggi divina ca è " santa e ca lu cumannamentu è giustu e bonu " ; chiḍḍu ca cunnivìdu cu iddu ‘n Gesù Cristu. Mentri lu piccatu di Paulu, circannu di cummìnciri cchiù li sò litturi ca non ci serbinu cchiù picchì sunnu ‘n Cristu, li ribbelli muderni ùsanu li sò testi pi cuntradìrilu facennu Gesù Cristu, a cui dicunu di èssiri, nu " ministru dû piccatu " stabbilitu di Roma lu 7, lu 321 . Luntanu di chissu ! " Nutamu l'impurtanza dâ pricisiuni, " luntanu di chista ", ca cundanna la cuncizzioni riliggiusa dâ falsa ribbelli fidi cristiana muderna, e chistu dû 7 marzu 321, la data quannu lu " piccatu " rumanu trasìu ntâ fidi cristiana uccidintali e urientali cu l'autorità di n'imperaturi paganu Custanti Rumanu I e.                                
Nna stu cuntestu dâ " settima trumbetta " li primi seimila anni misi di parti di Diu pâ sò silizzioni di l'eletti tirrestri, ntô sò pruggettu cumplessivu di settimila anni, finìsciunu. Lu settimu millenniu , o " mill'anni " dû Riv. 20, poi s'apri , didikatu ô giudizziu cilesti dî ribbelli di parti di l'elitti riscattati di Gesù Cristu, lu tema dû Riv. 4.     
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelazzioni 12 : Lu Granni Chianu Cintrali 
 
La fìmmina – L’aggrissuri rumanu – La fìmmina ntô disertu – Parèntisi : na battagghia ntô celu – La fìmmina ntô disertu – La Riforma – L’Ateismu- 
Lu restu avvintista
 
La fìmmina vincitrici, sposa di Cristu, l'Agneddu di Diu
Versu 1 : “ Ntô celu cumparìu nu granni signu : na fìmmina vistuta dû suli, câ luna sutta li pedi, e ntâ testa na curuna di dùdici stiḍḍi. »    
Ancora ccà, diversi temi sèguinu l'unu all'àutru ntâ diversi dipinti o sceni. Lu primu quatru illustra l' Assimbrea Scelta ca beneficiarà dâ vittoria di Gesù Cristu, lu sò sulu Testa, secunnu Ef.5:23. Sutta lu sìmmulu di na " fìmmina ", la " Sposa " di Cristu è avvolta ntô " suli dâ giustizzia " prufizziatu nna Mal 4:2. Nna na duppia applicazzioni, " la luna " sìmmulizza lu buiu e è " sutta li sò pedi ". Chisti nimici sunnu storicamenti e ‘n ordini crunulòggicu, li ebbrei dû vecchiu pattu, e li cristiani caduti, catòlici, ortudossi, prutistanti e avvintisti, dû novu. Ntâ sò testa, " na curuna di dùdici stiḍḍi " sìmmulizza la sò vittoria nna l'allianza di Diu, lu 7, cu l'omu, lu 5, ca significa lu nùmmaru 12.          
 
La fìmmina pirsicutata prima dâ vittoria finali
Versu 2 : “ E iḍḍa era ‘ncinta, e gridò, ‘n duluri dû partu e dî duluri dû partu. »    
Ntô versu 2, li “ duluri di nascita ” si rifirìsciunu â pirsicuzzioni tirrestri ca vinni prima dû tempu dâ gloria cilesti. Sta mmàggini fu usata di Gesù nnâ Giuvanni 16, 21-22 : “ Na fìmmina, quannu è ‘n partu, havi duluri, picchì è arrivata l’ura dâ sò; ma quannu partìu lu picciriddu, non si ricurda cchiù dû duluri, pâ gioia ca havi ca nascìu n'omu ntô munnu. Cussì puru tu ora hai duluri ; ma ti vìdu n'àutra vota, e lu to cori s'allegrarà, e la tò gioia nuddu ti pigghiarà. »       
 
Lu pirsicutaturi paganu dî fìmmini : Roma, la Granni Città 'Mpiriali 
Versu 3 : “ E cumparìu n’àutru signu ntô celu ; e eccu nu granni dragu russu, ca avìa setti testi e deci corna, e supra li testi setti curuni. »   
Lu vèrsicu 3 idintifica lu sò pirsicutaturi : lu diavulu, di sicuru, ma travagghia attraversu li putiri tirrestri e carnali ca pirsicutunu l'elitti, secunnu la sò vuluntà. Ntâ sò azzioni, usa dui stratiggìi succissivi ; chiḍḍu dû “ dragu ” e chiḍḍu dû “ sirpi ” . Lu primu, chiḍḍu dû " dragu " è l'attaccu apertu usatu dâ Roma 'mpiriali pagana. Attruvamu accussì li sìmmuli già visti ntô Dan.7,7 unni Roma cumparìu sutta forma di nu quartu armali mostruusu cu “ deci corna ”. Lu cuntestu paganu è cunfirmatu dâ prisenza dê " diademi " ca sunu ccà misi supra li " setti testi ", lu sìmmulu dâ città rumana secunnu lu Rev. 17. Sta pricisioni si mirita la nostra piena attinzioni, pirchì ci ìnnica, ogni vota ca chista mmàggini veni prisintata, dâ pusizzioni dê " tiari ", lu cuntestu stòricu prufizziatu.          
 
Lu pirsicutaturi riliggiusu dî fìmmini : Roma Cattòlica Papali 
Versu 4 : “ La sò cuda spazzò nu terzu dî stiḍḍi dû celu e li jittàu ntâ terra. Lu dragu s’arristau davanti â fìmmina ca stava pi parturiri, pi divurgari lu so picciriddu quannu avìa parturitu. »    
Chistu versu pigghia n'àutra vota, sutta novi sìmmuli, lu messaggiu di Ap. 11:1 nzinu a 3 unni Roma papali è autorizzata di Diu , sutta lu tìtulu di " basta " , pi " calciari sutta li pedi la città santa pi 42 misi ".    
Ntô Danieli, li " deci corna " dû 'Mperu Rumanu avìanu a èssiri succiduti dû " cornu nicu " papali (dû 538 ô 1798). Sta succissiuni è cunfirmata ccà ntô Riv. 12, ntô versu 4.    
Lu tèrmini " cuda " ca mira â falsa " prufitta Jezabel " di Apoc. 2:20, illustra chista succissioni di Roma riliggiusa papali falsamenti cristiana . L'accusazzioni citata ntô Dan 8:10 è ccà rinnovata. Li vittimi dî sò trucchi e siduzzioni, digni dû " sirpenti " dâ Genèsi, sunnu calciati sutta li pedi sutta lu sìmmulu di " stiḍḍi dû celu ", cioè sutta lu tìtulu di " cittadini dû regnu dû celu " ca Gesù attribbuisci ê sò discìpuli. " Lu terzu partitu fu trascinatu ntâ sò caduta ." U terzu nun è citatu nnô so’ sensu littirali ma, comu nnâ tutti li banni dâ prufizzìa, comu parti mpurtanti dû nùmmaru totali di cristiani tistàti. Li vittimi ponnu macari supirari chista prupurzioni di nu terzu littirali.                
Versu 5 : “ E partìu nu figghiu, ca avìa a guvirnari tutti li nazziuna cu na bastona di ferru. E lu sò picciriddu fu pigghiatu a Diu e ô sò tronu. »  
Nna n'applicazziuni duppia, la prufizzìa arricurda comu lu diavulu cummattìu la causa dû Messia dâ sò nascita 'nzinu â sò morti vitturiusa. Ma sta vittoria è chiḍḍa dû primu-natu doppu cui tutti li sò scigghiuti arrinèsciunu, a cuntinuari la stissa cummattimenta nzinu a ottèniri la vittoria finali. Nta chiḍḍu tempu, ricivennu nu corpu cilesti, cunnivìdunu cu iḍḍu, lu sò giudizziu dî malvagi e è ddà , ca nzèmmula, " pasturarunu li nazziuna cu na canna di ferru " ca darià lu virdittu dî " turmenti dâ secunna morti " di l'ùrtimu giudizziu. La spirènzia di Cristu e chiḍḍa dî sò eletti si junciunu nna n'unica spirènzia cumuni, e l'immàggini di " lu picciriḍḍu purtatu a Diu e ô sò tronu ", quinni ô celu, è chiḍḍa dâ "libbirazzioni " tirrestri di l'elitti ca si cumpirà ntô 2030, cû ritornu dû Cristu vindicaturi. Sarrannu libbirati dî “ duluri dû partu ” . Lu picciriddu è lu sìmmulu di na cunvirsioni cristiana autentica di successu e vittoriusa.          
Versu 6 : “ E la fìmmina scappò ntô disertu, unni ci priparau nu postu di Diu, pi daricci a manciari ddà pi milleduicentusessanta jorna. »     
L' Assimbrea pirsicutata è pacifica e senza armi, la sò unica arma è la Bibbia, la palora di Diu, la spada dû Spìritu, pò sulu scappari davanti ê sò aggrissuri. Lu versu 6 arricurda lu tempu dû regnu papali pirsicutanti duranti li " 1260 jorna prufìtici " o 1260 anni riali secunnu lu còdici di Ezechieli 4:5-6. Chistu tempu è pâ fede cristiana nu tempu di prova dulurusa suggirìta dâ citazzioni dâ parola " disertu " unni è " guidata di Diu ". Iḍḍa cunnividi quinni l'afflizioni dî " dui tistimuni " di Ap. 11:3. Ntô Dan 8:12, chista frasi divina fu furmulata accussì : " l'esercitu fu cunsignatu cû jornu pi piccatu " ; lu piccatu cummessu abbannunannu l'osservazzioni dû Sabbath di riposu a pàrtiri dû 7 di marzu dû 321.            
 
Aprennu li parèntisi : na cummattimenta ntô celu 
Versu 7 : “ E ci fu guerra ntô celu. Micheli e li sò àngili cummatteru contra lu dragu. E lu dragu e l'ànghjuli so' cummattèru ,   
Lu rapimentu annunciatu dî santi si mirita na spiegazzioni ca lu Spìritu ci prisenta nna na speci di parèntisi. Chistu sarà pussìbbili grazzi â vittoria di Gesù Cristu supra lu piccatu e la morti. Sta vittoria fu cunfirmata doppu la sò risurrezzioni, ma lu Spìritu ci rivela ccà li cunsiquenzi ca appi pi l'abbitanti dû celu ca avìanu a chi fari cchî dimònii e cu Satana stissu nzinu a ḍḍu mumentu.
Assai mpurtanti : chistu cunflittu cilesti, ca arristau invisìbbili a l'occhi umani, fa luci supra lu significatu dî palori enigmàtichi prununciati di Gesù quannu era ntâ terra. Ntô Giuvanni 14 :1-3 , Gesù dissi : “ Nun lassati ca lu vostru cori è turmintatu. Cridi ‘n Diu, e cridi ‘n mia. Ntâ casa di me Patri ci sunnu tanti palazzi. Si non fussi accussì, t'avìssi dittu. Ti pripararò nu postu . E si vaju e ti priparu nu postu , turnu e ti purtu a mia stissa, pi fari ca unni sugnu iu, tu pòi èssiri puru tu. » Lu significatu datu â “ priparazzioni ” di chistu “ postu ” cumparirà ntô versu ca veni appressu.        
Versu 8 : “ Ma non vincìru, e non si truvàu cchiù lu sò postu ntô celu. »   
Sta guerra cilesti nun havi nenti ‘n cumuni cu li nostri guerri tirrestri ; Nun causa morti subbitu e li dui lati opposti nun sunnu uguali. Lu granni Diu criaturi ca si prisenta sutta l'aspettu umili e fraternu di l'arcàngilu " Michieli " è comunqui lu Diu onniputenti davanti a cui tutti li sò criaturi s'avìssiru a chinari e ubbidiri. Satana e li sò dimònii sunnu criaturi accussì ribbelli , ca ubbidisciunu sulu sutta costrizzioni , e â fini , non ponnu risistiri e sunnu custritti a ubbidiri, quannu lu granni Diu li caccia dû celu câ sò onniputenza . Duranti lu sò ministru tirrestri, Gesù era scantatu di l'ànghjuli mali ca l'ubbidìunu e tistimuniàunu ca era veramenti lu " Figghiu di Diu " dû pianu divinu , disignànnulu comu tali.      
Nna chistu versu lu Spìritu spicìfica : " lu sò postu non fu cchiù truvatu ntô celu ." Chistu " postu " occupatu dî ribbelli cilesti ntô regnu di Diu avìa a èssiri vacanti accussì ca chistu regnu cilesti putìa èssiri " purificatu " e " priparatu " pi riciviri l'eletti di Cristu lu jornu dâ sò battagghia finali contra li ribbelli tirrestri quannu arriva ntâ gloria. È allura ca , purtannu li sò eletti cu iḍḍu, " sarannu sempri cu iḍḍu, unni iḍḍu è " cioè ntô celu purificatu accussì " priparatu " pi ricìvirili. La parti dâ terra sarà allura la disulazzioni dû tipu prufizziatu dâ palora " fossa senza funnu " di Gen. 1:2. A la luci di chista lotta, lu pruggettu di sarbamentu divinu è illuminatu e ogni parola chiavi dô sò pianu rivela lu sò significatu. È accussì cu chisti versi citati nna Ebbrei 9:23 : " Era quinni nicissariu, si li sumigghianzi dî cosi dû celu avìssiru a èssiri purificati cu chistu, ca li cosi cilesti stissi avìssiru a èssiri purificati cu sacrifici cchiù boni di chisti."  » Quinni, lu nicissariu " sacrificiu cchiù granni " fu chiḍḍu dâ morti vuluntària dû Messia chiamatu Gesù, uffruti pi espiari li piccati dî sò scigghiuti, ma supratuttu, pi ottèniri pî sò criaturi e pi iḍḍu stissu lu dirittu ligìttimu di cundannari â morti li ribbelli cilesti e tirrestri. Eccu comu lu " santuariu cilesti di Diu fu " purificatu " , prima e poi, ô ritornu dû Cristu vitturiusu, sarà lu turnu dâ terra ca iḍḍu disigna comu lu sò "sgabellu " ma non comu lu sò " santuariu " nna Isa.66:1-2 : " Accussì dici lu Signuri: Lu celu è lu pedi meu . Quali casa mi custruisci o quali postu mi dari pi stari? Tutti chisti cosi li fici la manu mia, e nasceru tutti, dici YaHWéH . Chistu è chiḍḍu ca guardu: supra chiḍḍu ca è afflittu e cuntritu di spìritu, supra chiḍḍu ca temi la me palora. » ; o, secunnu Eze.9: 4 , supra “                                     chiḍḍi ca suspiranu e chiànnunu pi l' abbuminazzioni cummessi . 
Versu 9 : “ E lu granni dragu fu jittatu fora, chiḍḍu vecchiu sirpenti, chiamatu Diavulu e Satana, ca inganna tuttu lu munnu: fu jittatu fora ntâ terra, e li sò àngili foru jittati fora cu iḍḍu. »   
L'èssiri cilesti foru li primi a binificiari dâ pulizia spirituali 'ntraprìsa dû Cristu vitturiusu. Cacciò dû celu lu diavulu e li sò dimònii angèlici ca foru “ cacciati ” pi duimila anni ntâ terra. Lu diavulu sapi accussì " lu tempu " ca arrista pi iḍḍu pirsunalmenti e pî sò dimònii pi aggìri contra li santi scigghiuti e la virità divina.    
Nota : Gesù non sulu rivilàu lu caràttiri di Diu a l'umanità, ma li prisintò puru a chiḍḍu caràttiri spaventusu, lu diavulu, supra cui lu vecchiu pattu dissi picca, lassannulu quasi ignuranti. Dô mumentu dâ vittoria di Gesù supra lu diavulu, la battagghia tra li dui campi s'intinsificau a causa dû cunfinimentu dî dimònii ca ora càmpanu invisìbbilimenti ntra l'òmini ntâ terra e nna tutta la nostra diminsiuni tirrestri ca includi li pianeti e li stiḍḍi dû celu . Chisti su' l'ùnici extratirrestri nnâ nostra diminziuni tirrestri. 
Ccà havi a ricurdari ca a curretta cumprinsioni dû pruggettu ri risparmiu cumplessivu dû programma cuncipìtu ri Diu è nu privilèggiu esclusivu riservatu â li sò scigghiuti. Picchì la falsa fidi è arricanusciuta dô fattu ca è sempri sbagghiata ntê so ntirpritazzioni dô so pruggettu. Chistu fu dimustratu picchì l'ebbrei dettiru ô Messia prufizziatu ntê Sacri Scritturi lu rolu di purtari na libbirazzioni carnali , mentri Diu avìa sulu pianificatu na libbirazzioni spirituali ; chidda dû piccatu. Â stissa manera, oggi, la fausa fidi cristiana aspetta lu ritornu di Gesù Cristu, la stabbilimentu dû sò regnu e dû sò putiri ntâ terra ; cosi ca Diu non misi ntô sò prugramma comu ci 'nzigna la sò Rivelazzioni prufètica. Ô cuntrariu, la sò gluriusa vìnnita signarà la fini dâ sò vita ca arristàu lu purtaturi dî sò piccati e di tutta la sò culpa versu iḍḍu.   
Lu scigghiutu di Cristu sapi ca la vita lìbbira accuminciò ntô celu e ca doppu la parèntisi tirrestri rinnuta nicissària pâ dimustrazzioni pirfetta dû sò amuri e dâ sò giustizzia, lu Diu criaturi prulungarà la vita dî sò criaturi ca arristaru fideli ntô celu e ntâ terra, pi sempri ntâ sò forma cilesti. Li ribbelli celesti e tirrestri allura foru giudicati, distrutti e annihilati.
 
Lu regnu dî celi è libbiratu
Versu 10 : “ E sintìa na vuci forti ca dicìa ntô celu : Ora è arrivata la salvezza, la forza, lu regnu dû nostru Diu e lu putiri dû sò Cristu ; pirchì l'accusaturi dî nostri frati è jittatu giù, ca li accusava davanti ô nostru Diu jornu e notti. »    
Chistu “ Ora ” mira â data dû 7 30 aprili, lu primu jornu dâ simana doppu lu mercuridìa 3 aprili, unni, accittannu la cruci, Gesù cunquistò lu diavulu, lu piccatu e la morti. Nna stu primu jornu dâ simana , dissi a Maria : “ Nun mi tuccari ; Non sugnu ancora acchianatu ô Patri . ” La sò vittoria avìa a èssiri ancùora ufficializzata ntô celu e poi, ntâ sò onniputenza divina, cû sò nomi angèlicu riscupertu “ Micheli ” , iḍḍu inseguìu lu diavulu e li sò dimònii dû celu. Si va a nutari la citazzioni " l'accusaturi dî nostri frati, ca li accusàu davanti ô nostru Diu jornu e notti ." Ci rivela l'immensa fraternità univirsali dû campu di Diu ca cunnividi lu sò rifiutu dû campu ribbelli cu l'eletti dâ terra. Chi sunnu sti “ frati ” ? Chiḍḍi dû celu e chiḍḍi dâ terra, comu Giobbi ca è parzialmenti cunsignatu ô diavulu pi pruvaricci ca li sò “ accusazzioni ” sunnu ‘nfunnati.               
Versu 11 : “ E lu vincìru cû sangu di l’Agneddu e câ palora dâ sò tistimunianza, e nun amaru la sò vita nzinu â morti. »   
Lu schema di cui si parra nna chistu versu s'attrova ntô messaggiu dû jornu di " Smirna ", e chistu messaggiu innica lu standard dâ fidi richiestu di Gesù Cristu pi tutti l'èpuchi prufizziati 'nzinu ô sò ritornu gluriusu.  
La vittoria di " Michieli " , lu nomu divinu celesti dû nostru Salvaturi Gesù Cristu , giustifica li sò dichiarazzioni sulenni fatti ntâ Matteu 28, 18 nzinu a 20 : " Gesù vinni e li parrò, dicennu: Tutta l'autorità ntô celu e ntâ terra fu data a mia . Vai quinni e facìti discìpuli di tutti li nazziuna, battiànnuli ntô nomu dû Patri, dû Figghiu e dû Spìritu Santu, nzignànnuli a rispittari tuttu chiḍḍu ca vi cumannai. Eccu, sugnu cu voi sempri, nzinu â fini dû munnu. »     
Quinni, â funnazzioni dû sò primu pattu, Diu rivilò a Mosè la storia di l'urìggini dâ nostra diminsiuni tirrestri , ma è sulu a nui ca vivemu nnî ùrtimi jorna di l'umanità ca rivilàu la cumprinsiuni dû sò pruggettu di sarbamentu glubbali, chiudennu li parèntisi dâ spirènzia dû piccatu tirrestri ca durerà pi mill'anni . Pirciò, cunnivìmu cu Diu l'aspittatìva di n'eterna riunioni di tutti li sò fideli eletti cilesti e tirrestri. È quinni nu privileggiu dî scigghiuti girari la nostra attinzioni ô celu e ê sò abbitanti. Di sò parti, nun s'hannu cessatu di èssiri 'ntirissati ô distinu di l'elitti e â nostra storia tirrestri, dâ Criazzioni â fini dû munnu, secunnu chiḍḍu ca è scrittu ntô 1Cor.4:9: " Picchì Diu, mi pari, ci fici apòstuli l'ùrtimi di l'òmini, cunnannati â morti 'n manera l'ànghili a ma aspetta a l'òmini , picchì avemu ." »   
 
La situazzioni dâ terra sta peggiurannu
Versu 12 : “ Pirciò, rallegràtivi, celi, e voi ca nni stàti. Guai â terra e ô mari ! Picchì lu diavulu è scinnutu versu di voi, cu granni ràggia, pirchì sapi ca havi sulu picca tempu. »     
Li " abbitanti dû celu " foru li primi a " ralligràrisi " dâ vittoria di Cristu. Ma la cuntraparti di sta gioia è l'intinsificazzioni dâ " sfurtuna " pi l '" abbitanti dâ terra " . Picchì lu diavulu sapi ca è n'omu cunnannatu 'n rinviu, e ca avi " picca tempu " pi aggìri contra lu sò pianu di savvizza. L'azzioni purtati avanti pi 2000 anni dû campu dimònicu cunfinatu ntâ terra sunnu tutti rivilati di Gesù Cristu ntâ sò Rivelazzioni o Apocalisse. Chistu è lu scopu di stu travagghiu ca ti scrivu. E dû 2018, li scigghiuti di Gesù Cristu cunnivìru sta canuscenza dâ fini dû tempu riservata ô diavulu pû sò travagghiu di siduzzioni; Finirà ntâ primavìera dû 2030 cû gluriusu ritornu dû sò divinu Maestro. La parèntisi di chistu tema si chiudi cû versu 12.             
Chiudennu la parèntisi dâ lotta ntô celu
 
Ripigghiata dû tema dâ fìmmina purtatu ntô disertu
 
Versu 13 : “ Quannu lu dragu vitti ca fu jittatu ntâ terra, pirsicutò la fìmmina ca avìa parturitu lu picciriddu masculinu. »     
Chista parèntisi pirmetti ô Spìritu di pigghiari lu tema dû regnu papali dû versu 6. Lu tèrmini " dragu " nna chistu versu disigna ancùora lu diavulu, Satana, stissu. Ma la sò cummattimenta contra la " donna " si svolgi attraversu l'azzioni rumana, successivamenti 'mpiriali, poi papali.    
Versu 14 : “ E â fìmmina ci dettiru du’ ali di n’aquila granni, pi vulari ntô disertu, ntô so postu, unni è nutricata pi nu tempu, tempi e menzu tempu, dâ facci dû sirpenti. »   
Nna chistu versu 14, pigghia n'àutra vota lu messaggiu innicannu la durata dû regnu papali ntâ forma di " tri anni e menzu " , " nu tempu, tempi e menzu tempu ", già usatu ntô Dan.7:25. Ntâ sta riproduzzioni , novi dittagghi verrannu rivilati nna l'ordini crunulòggicu di l'eventi. Si avissi a nutari nu dittagghiu : " lu dragu " dû versu 4 è sustituitu dû " sirpenti " ntâ stissa manera ca lu " dragu " dû versu 3 è sustituitu dâ " cuda ". Li tèrmini " sirpenti e cuda " ci rivèlanu nu canciamentu di tàttichi attivi ca Diu , la " granni aquila ", ispira ntô diavulu e ntê sò dimònii. Doppu l'aggrissioni aperta dû " dragu " arrivanu li minzogni astuti e riliggiusi dû " sirpenti " ca sunnu cumpiuti dû regnu papali di 1260 anni prufizziati. La minzioni dû " sirpenti " pirmetti a Diu di suggiririci nu paraguni cchî circustanzi dû piccatu urigginali. Propriu comu Eva fu sidutta di " lu sirpenti " attraversu lu quali parrava lu diavulu ; " la fìmmina ", la "sposa " di Cristu , è suggetta â prova dî palori minzogni ca lu diavulu ci prisenta attraversu " la vucca " dî sò agenti dû Catulicìsimu rumanu papali.                                 
Versu 15 : “ E lu sirpenti lanciò dâ so vucca acqua comu n’alluvioni doppu la fìmmina, pi farila purtari dû diluviu. »   
Lu versu 15 illustra la pirsicuzzioni cattòlica a cui è suggetta la fidi cristiana nfideli ; comu l '" acqua dû ciumi " ca " porta " tuttu chiḍḍu ca è a purtata di manu . La " vucca " papali cattòlica rumana avviò li sò lighi cattòlici fanatichi e crudili contra li sò avversari riliggiusi. Lu rializzu pirfettu di chista azzioni è la criazzioni dô corpu di " draghi " di Luiggi XIV cunsigliatu dô viscuvu Le Tellier . Stu corpu militari , criatu pi cacciari la risistenza prutistanti pacifica , avìa lu scopu di " trascinari " tutti li dèbbuli e mansu scigghiuti di Cristu ntê so dogmi , custrincennuli a scègghiri tra cunvirtìrisi ô Catulicìsimu o èssiri purtati 'n prigiuni o â morti doppu orribbili abbusi e torturi.            
Versu 16 : “ E la terra ajiutò la fìmmina, e la terra aprìu la vucca e nghiuttìu lu diluviu ca lu dragu ci fici jittari dâ vucca. »    
Lu Spìritu ci offri dui ntirpritazziuni suvrapposti pi chistu sìngulu versu. Accùra ca " la fìmmina " e " la terra " sunnu ccà du' entità distinti , e ca " la terra " pò simmulizzari la fidi prutistanti o la terra littirali, lu tirrenu dû nostru pianeta. Chistu duna a chistu versu dui ntirpritazziuni ca sèguinu l'una crunulòggicamenti ntâ Rivelazziuni divina.      
1° messaggiu : falsu prutistantismu bistiali : 'n ordini crunulòggicu, prima, " la fìmmina " currispunni â discrizzioni pitturiali dî prutistanti pacifichi dâ Riforma la cui " vucca " ufficiali ( chiḍḍa di Martinu Luteru ntô 1517 ) dinunziava li piccati cattòlici ; chi giustificaru lu sò nomi : " prutistanti " o chiḍḍi ca prutèstanu contra l'ingiustizzia riliggiusa cattòlica ca picca contra Diu e ammazza li sò veri sirvitura . N'àutra cumpunenti ipocrita dû prutistantismu simmulizzatu dâ palora " terra " aprìu puru la sò " vucca " pi dinunziari la fidi cattòlica, ma pigghiàu l'armi e li sò colpi viulenti " inghiuttìru " na parti mpurtanti dî cummattenti dî lighi cattòlici. La parola " terra " ccà simmulizza li abbanniati " Uguenotti " , cummattenti prutistanti dê Cévennes, e chiḍḍi dê roccaforti militari comu La Rochelle duranti li " guerri dâ riliggiuni " unni Diu non fu né sirvutu né onuratu dê dui gruppi di cummattenti opposti.                         
Secunnu messaggiu : la spata vindicatrici di l'ateismu nazziunali francisi . Ntâ secunna littura, e 'n ordini crunulòggicu, stu versu 16 rivela comu la rivuluzzioni francisi inglutirà completamenti l'aggrissioni papali dî munarchìi cattòlici. Chistu è lu messaggiu principali di chistu versu. E è chiḍḍa ca Diu duna ô rolu dâ " quarta trumbetta " di Apoc. 8:12, e " bestia ca s'alza di l'abbissu " di Apoc. 11 :7, 'n analuggìa cu Lev. Chista immaggini si basa supra la punizzioni dû ribbelli " Core " ntô Num 16:32 : " La terra aprìu la vucca e li nghiuttìu, e li sò casi, e tutti l'òmini di Core, e tutti li sò beni ." Ntâ pirfetta armunìa câ Rivelazzioni divina e lu cumplimentu stòricu, chista immaggini cumparativa arricurda lu rifiutu dâ liggi divina dê ribbelli ntâ tutti dui li situazzioni.            
 
L' ùrtimu nimicu dû dragu : lu restu avvintista dî fìmmini 
Versu 17 : “ Lu dragu s’arraggiò câ fìmmina e si nni iu a fari la guerra cû restu dâ sò simenza, ca mantèni li cumannamenti di Diu e hannu la tistimunianza di Gesù Cristu. »   
Passannu 'n silenziu li 150 anni d'attività dî prutistanti culpiti dâ maldizzioni divina, lu tema dâ " quinta trumbetta ", lu Spìritu evoca l'ùrtimu cummattimentu tirrestri dû diavulu e dî sò schiavi cilesti e tirrestri , e ci mustra l'obbiettivi dû sò odiu cumuni. Chisti ùrtimi obiettivi sunnu li Scelti, li ùrtimi discinnenti e eredi dî piunieri avvintisti dû 1873 a cui fu annunciata chista ùrtima prova secunnu Apoc. 3:10 . Piunieri ca cumpletaru a sò missioni , purtannu a sò stissa benedizzioni divina . Avrannu a sustinìri fermamenti e fidelimenti lu travagghiu ca Gesù ci affidò : rifiutari di onurari ‘n qualegghiè manera " lu signu dâ bestia ", vali a ddìri, la Duminica rumana , mantinennu , fidelimenti , e qualunque fussi lu costu , la pràttica dû riposu sabbaticu, duranti lu sàbbutu, lu veru settimu jornu dû weeshepo dû . È sta virità ca cumpari nna sta discrizzioni dû " restu dâ simenza dâ fìmmina " nna stu versu : " chiḍḍi ca tèninu li cumannamenti di Diu ," li deci e non li novi ; " e chi tèninu fermi la tistimunianza di Gesù ," pirchì nun la fannu pigghiari a nuḍḍu ; né “ li draghi ” né “ li sirpenti ”. E chista “ tistimunianza di Gesù ” è la cosa cchiù priziosa ca c’è, picchì, secunnu Apoc. 19:10, “ la tistimunianza di Gesù è lu spìritu dâ prufizzìa .” È sta tistimunianza prufìtica ca renni “ ‘mpossìbbili pû diavulu ‘ngannari li stissi eletti ” di Cristu, lu Diu dâ virità, comu ‘nzigna Matteu 24, 24 : “ Picchì ci sunnu fausi Cristi e fausi prufetti; Farànu granni segni e maravigghi, pi ngranniri, si è pussìbbili , puru l'elitti . ".                              
 
Na vittoria di Satana quasi... cumpleta
Versu 18 : “ E s’arristau supra la rina dû mari ”  
Chist'ùrtimu versu ci mustra nu diavulu triunfanti ca arriniscìu a trascinari ntâ sò caduta e cunnanna murtali l'intera istituzzioni riliggiusi cristiani ca dumina e teni sutta la sò autorità. Ntâ Isa. 10, 22, Diu dichiara : “ Puru si lu to pòpulu Israeli è comu la rina dû mari, nu restu turnarà: la distruzzioni è risolta, traboccarà la giustizzia. » Accussì, secunnu sta prufizzìa, â fini dû munnu , sulu l'avvintisti dissententi , ca custituisciunu " lu restu dâ fìmmina ", " la Scelta, la Sposa di Cristu ", e lu spirituali " Israeli " di Diu , scappanu di sta duminazzioni satànica. Ricurdu ca sutta lu nomu " Avvintista ", lu Spìritu difinisci lu standard di fidi dâ salvezza di l'urtimi scigghiuti dû 1843 ; ntô 2020 è nu cumpurtamentu riliggiusu, ma non cchiù n'istituzzioni ca Diu giudicò, cundannò e rifiutò (“ vumitò ”) ntô 1994 .              
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelazzioni 13 : Li frati falsi dâ riliggiuni cristiana 
 
La Bestia dû Mari – La Bestia dâ Terra
 
 
 
Lu nùmmaru 13 rapprisenta pi l'idulatura supirstizziusi n'incantu furtunatu o n'incantu sfurtunatu a sicunna di l'upiniuni di ogni pirsuna e dû paisi . Cca, nnâ So gluriusa Rivilazzioni, Diu ci rivela u so còdici di nùmmari, basatu ncapu li nùmmari di 1 nzinu a 7 e li so vari cumminazziuna. Lu nùmmaru 13 s'utteni agghiuncennu lu nùmmaru " 6 " , lu nùmmaru di l'ànghjulu Satana, e lu nùmmaru " 7 ", lu nùmmaru di Diu e quinni dâ riliggiuni liggìttima data ô criaturi Diu 'n Gesù Cristu. Attruvamu accussì nna chistu capitulu li " frati fausi dâ riliggiuni cristiana " ma veri nimici murtali dî veri scigghiuti. Chista “ tara ” si ammuccia ntra lu “ granu bonu ” sutta apparenze riliggiusi ‘ngannusi ca stu capitulu smaschera.           
 
La prima bestia : chi si spunta di lu mari 
La prima battagghia dû Dracuni-Sirpenti
Versu 1 : “ E vitti na bestia ca niscìa dû mari, cu deci corna e setti testi , e supra li sò corna deci curuni , e supra li sò testi nomi di blasfemia . ”    
Comu vittimu ntô studiu dû Riv. 10, attruvamu nna chistu capitulu li dui accussì diciuti “ besti ” cristiani dâ nostra època. Lu primu, " ca veni dû mari ", comu nna Dan.7:2, riguarda la fidi cattòlica e lu sò regnu pirsicutòriu di " 42 misi prufìtici ", o 1260 anni riali. Pigghiannu li sìmmuli dî ‘mperi ca lu pricidìru nnô Dan.7, attruvamu u regnu dû “ cornu nicu ” ca avìa a cumpàriri doppu ca li “ deci corna ” ricivìru i sò regni secunnu Dan.7:24. Li " tiari " misi supra li " deci corna " dimostrunu ca è chistu cuntestu storicu ca è miratu . Ccà, Roma papali è simmulizzata di " setti testi " ca la carattirizzunu 'n particulari nta nu sensu duppiu. La cchiù littirali è chiḍḍa di " setti collini " supra cui è custruiuta Roma sicunnu Apoc. 17:9. L' autru, cchiù spirituali, havi la priurità ; l'esprissioni " setti testi " ìnnica la santificazzioni dâ magistratura : " setti " è lu nùmmaru dâ santificazzioni , e " testi " ìnnica lu magistratu o l'anzianu nta Isa.9:14. Sta maggistratura supiriuri è attribbuìbbili a Roma papali pirchì si prisenta sutta la forma di nu statu nnipinnenti, sia civili ca riliggiusu, lu cui capu è lu papa. Lu Spìritu spicìfica : " e ntâ sò testa nomi di blasfemia ." La palora " blasfemia " è singulari e l'avemu a tradùciri comu : " nomi di minzogni ", secunnu lu significatu dâ palora " blasfemia " . Gesù Cristu imputa la " bugia " ô riggimi papali rumanu. Pirciò ci attribbuisci lu tìtulu di " patri dî minzogni " cu cui disignàu lu diavulu, lu stissu Satana nna Giuvanni 8:44 : " Tu sì di to patri lu diavulu , e li disii di to patri voli purtari avanti. Fu n'assassiniu di l'inizziu, e non sta ntâ virità, pirchì non c'è virità nta iḍḍu. Quannu parra na minzogna, parra dî sò funti; pirchì è nu bugiardu e lu patri dî minzogni .”                                      
 
Versu 2 : “ La bestia ca vitti era comu nu liopardu ; li sò pedi èranu comu chiḍḍi di n'ursu , e la sò vucca comu la vucca di nu liuni . Lu dragu ci detti lu so putiri, lu so tronu e la granni autorità. »     
La “ quarta bestia ” di Dan 7: 7, chiamata “ tirribbili, spaventusa e forti assài ”, ccà è data na discrizzioni cchiù pricisa. Infatti, prisenta, da sulu, i criteri di tri ‘mperi ca lu pricideru dû ‘Mperu Caldeu. Possiedi l'agilità dû " liopardu " , lu putiri sfracicanti di l '" ursu " e la forza carnivora crudili dû " liuni " . Ntô Riv. 12 :3 , “ lu dragu ” dû versu 3, unni li “ diademi ” èranu supra li “ setti testi ”, rapprisintava Roma nnâ so’ fasi ‘mpiriali pagana ca pirsicutava li primi cristiani. Dunca, propriu comu lu " cornu nicu " di Dan.7,8-24 succedi a chiḍḍu di Dan.8,9, ccà lu papatu ricivi lu so putiri di l'Imperu Rumanu ; chi la storia cunfirma cû dicretu mpiriali dovutu a Giustinianu I ntô 533 (scrittura) e ntô 538 (applicazzioni). Ma , stai attentu ! Lu “ dragu ” si rifirisci puru ô “ diavulu ” nnâ Ap. 12:9, ca voli diri ca lu papatu ricivi lu sò putiri, “ la sò forza, lu sò tronu e la sò granni autorità ” dû diavulu stissu. Capemu picchì Diu fa li dui entità " patri dî minzogni " ntô versu pricidenti.                           
Nota : A liveddu militari, Roma papali manteni la forza e lu putiri dâ so forma mpiriali, pirchì l'esercitu riali eurupei la sirvunu e suddisfanu li so dicisioni. Comu insigna Dan. 8:23-25, la sò forza è ntô " successu dî sò trucchi " ca cunsistunu nna l'affirmazzioni di rapprisintari Diu ntâ terra, e comu tali, èssiri capaci d'apriri o chiudiri l'accessu â vita eterna pruposta ntô Vangelu di Cristu : " A la fini dû sò duminiu, ci sunnu li piccaturi cunsumati . Lu sò putiri aumintarà, ma non dâ sò forza ; farà distruzzioni ncridìbbili, arrinescirà ntê sò mprisi , distruggirà li putenti e lu pòpulu dî santi. Pi la sò pruspirità e lu successu dî sò trucchi , avrà arrugganza ntô so cori, distruggirà assài òmini ca càmparu ‘n paci, e si alzarà contra lu prìncipi dî prìncipi; ma si rumpi, senza lu sforzu di nudda manu. »      
 
A fini di l’anni 60 dû 1200, l’ateismu dâ rivuluzzioni francisi mittìu fini ô so’ putiri dispòticu stabbilìtu dû 538 .
Versu 3 : “ E vitti una dî sò testi comu si fussi stata firita mortalmenti ; ma la sò firita murtali fu guarita. E tuttu lu munnu si maravigghiò doppu la bestia. »    
Mai pintitu ntâ sò storia, è pi vinculu ca la magistratura papali havi a rinunciari ô sò putiri pirsicutoriu. Chistu si putissi fari a cuminciari dû 1792 quannu a munarchìa, u so’ supportu armatu, veni sfrattata e decapitata da l’ateismu francisi. Comu pridittu nnâ Ap. 2:22, sta “ granni tribbulazzioni ” àtia voli distruggiri lu putiri riliggiusu rumanu di “ la fìmmina Jezabel ” e li sò obiettivi sunnu “ chiḍḍi ca cummèttunu adulteriu cu iḍḍa ” ; munarchi, munarchi e parrini cattòlici. Eccu comu iḍḍa avìa a èssiri " comu si fussi firita mortalmenti ." Ma pi raggiuni opportunisti, lu mpiraturi Napuliuni I lu ristabbiliu ntô 1801 ntô nomu dû so' Cuncurdatu. Non pirsicutarà mai cchiù direttamenti. Ma lu sò putiri siduttivu cuntinuarà pi multitudini di cridenti cattòlici ca tutti cridirànu ê sò minzogni e ê sò affirmazzioni nzinu ô gluriusu ritornu di Gesù Cristu : " E tuttu lu munnu era 'n ammirazzioni doppu la bestia . " " Tutta la terra siguìu la bestia ", e chista palora terra , ntô duppiu sensu, riguarda lu pianeta, ma puru la fidi prutistanti rifurmata ca ni niscìu. L' allianza ecumènica (= tirrena, 'n grecu) di tannu cunfirma st'annunziu. Si lu Spìritu vulìa esprimiri chistu messaggiu nna na lingua chiara , putissimu lèggiri : " l' intera riliggiuni prutistanti siguìa la riliggiuni cattòlica intolleranti ." Sta affirmazzioni è cunfirmata dû studiu dâ secunna “ bestia ” ca sta vota “ veni dâ terra ” ntô versu 11 di stu capitulu 13.                         
Versu 4 : “ E aduràru lu dragu, picchì avìa datu lu putiri â bestia ; Aduraru la bestia, dicennu : Chi è comu la bestia, chi è capaci di fari la guerra cu iḍḍa ? »    
Disignannu sia Roma 'mpiriali ca Satana, secunnu Ap. 12,9, lu dragu, quinni lu diavulu stissu, è aduratu di chiḍḍi ca onuranu lu riggimi papali ; chistu pi cunsiquenza e ‘n tutta l’ignuranza , picchì è iḍḍu ca “ detti lu sò putiri â bestia ”. Quinni, lu " successu di l'imprisa " papali prufizziatu ntô Dan 8:24 è cunfirmatu dâ storia. Iḍḍa regna supra li re attraversu lu so putiri riliggiusu, nna na manera assuluta, pi tantu tempu incuntistata. Iḍḍa assigna terri e onuri cu tìtuli a chiḍḍi ca la sèrvunu pi ricumpenzarili, comu putemu lèggiri ntô Dan.11:39 : " È cu lu Diu stranieru ca aggisci contra li posti furtificati; e onurarà chiḍḍi ca lu arricanusciunu, li farà guvirnanti supra tanti, li distribuirà li terri comu ricumpenza ." Chistu fu littiralmenti fattu ‘n manera abbanniata quannu u Papa Alessandru VI Borgia ( n’assassiniu notu) spartìu a terra nnô 1494 e detti ô Portugallu a punta urientali dû Brasili e di l’India , e â Spagna u restu dî terri appena scuperti . Lu Spìritu insisti. Lu scigghiutu di Gesù Cristu avi a èssiri cumpletamenti cunvintu ca la fidi cattòlica è diabbòlica, e ca tutti li sò azzioni aggrissivi o umanistichi sunnu diriggiuti di Satana, l'avversàriu di Diu e di l'elitti. Chista enfasi è giustificata picchì prufizzia ntô Dan 8:25, " lu successu dî sò ‘mprisi e lu successu dî sò trucchi ." La sò autorità riliggiusa, ricanusciuta dê re, dê putenti e dê pòpuli cristiani d'Europa, ci duna nu pristìggiu basatu ntâ fiducia , ca 'n rialtà è assài fràggili. Ma quannu Diu e lu diavulu junciunu li forzi pi l'azzioni punitiva, li foddi, li massi umani dî pòpuli sèguinu docilimenti lu falsu camminu tracciatu e supratuttu, mpustu. Ntâ terra, lu putiri chiama lu putiri , picchì li genti piaci sentirisi putenti, e nna chistu duminiu, lu riggimi papali ca dici di rapprisintari Diu, è nu maestru dû gèniri. Comu ntô Riv. 6, lu tema fa na dumanna : “ Chi è comu la bestia, e cu è capaci di fari la guerra contra di iḍḍa? ". Li capìtuli 11 e 12 dèttiru la risposta              : Diu 'n Cristu ca arrisbigghiàu ntô 1793, l'ateismu rivuluzziunariu francisi ca lu 'nghiuttìu nna nu bagnu di sangu. Ma nzinu â cumparsa di sta " spada vindicatrici " ( rolu attribbuitu â quarta punizzioni ntô Lev. 26, 25 ) , già, li prutistanti armati la cummattunu, senza comunqui èssiri capaci di scunfiggirila. Omini , prutistanti, francisi e tidischi e anglicani , tutti duri comu iḍḍa, la cummattìru dû XVI sèculu , riturnannu li sò colpi murtali, picchì la sò fidi è supratuttu pulìtica.  
 Versu 5 : “ E ci fu data na vucca ca parrava cosi granni e blasfemii ; e ci dettiru l'autorità di cuntinuari pi quarantadui misi. »    
Sti palori sunnu idèntici a chiḍḍi ca putemu lèggiri nnô Dan 7 :8 ca riguarda u " cornu nicu " papali rumanu ca s’alza doppu li " deci corna " dî regni eurupei. Ccà attruvamu la sò " arrugganza " ma ccà lu Spìritu ci agghiunci " blasfemìi ", cioè pritinzioni fausi e bugie riliggiusi supra cui fu custruiutu " lu sò successu " . Diu cunfirma lu sò regnu di " 1260 " anni riali prisintati ntâ forma prufètica bìbbrica " quarantadui misi ", secunnu lu còdici " nu jornu pi n'annu " di Eze 4:5-6 .                 
Versu 6 : “ E aprìu la vucca pi blasfemiari contra Diu , pi blasfemari lu sò nomi, lu sò tabbirnàculu e chiḍḍi ca càmpanu ntô celu. »   
Ccà devu attirari l'attinzioni supra lu significatu cumuni ca l'umanità duna â palora " blasfemia " , vali a ddìri , 'nsultu. Chista cuncizzioni è sbagghianti picchì, disignannu li minzogni , li " blasfemìi " non pigghiunu pi nenti l'aspettu di l'insultu , e pi quantu riguarda chiḍḍi ca Diu imputa a Roma papali , hannu ô cuntrariu l'apparenza di na santità fausa e ingannatrici .    
La vucca papali “ pronuncia blasfemìi contra Diu ” ; chi cunfirma la sò identità ntô Dan.11,36 unni si pò lèggiri : “ Lu re farà chiḍḍu ca voli; s'alzarà e s'ingrannirà supra tutti li dèi, e parrarà cosi ncridìbbili contra lu Diu dî dèi ; prosperarà nzinu a quannu la ràggia è cumplitata, picchì chiḍḍu ca è ditirminatu sarà cumplitatu. " Lu Spìritu imputa ô riggimi papali minzogni, o " blasfemìi " , ca carattirizzunu tutti li sò duttrini riliggiusi ; " cuntra Diu, pi blasfemari lu sò nomi ," pigghia lu nomi di Diu 'n vanu, turci lu sò caràttiri, imputannucci li sò azzioni diabbòlichi murtali ; “ lu sò tabbirnàculu ”, cioè lu sò santuariu spirituali ca è la sò Assimbrea , lu sò Sceltu ; " e chiḍḍi ca càmpanu ntô celu ", picchì prisenta lu celu e li sò abbitanti ntâ sò manera minzogna, evocannu ntê sò dogmi l'inferni cilesti , n'eredità dî greci ca lu situaru sutta la terra, lu paradisu e lu purgatoriu. " L'abbitanti dû celu ", puri e santi , pàrinu e sunnu ‘ndignati picchì lu mudellu di malvagità e crudeltà ispiratu nnî òmini dû campu dimònicu tirrestri è ‘ngiustamenti imputatu a iḍḍi.                    
Versu 7 : “ E ci fu datu di fari la guerra chî santi e di vincirili. E ci fu data l'autorità supra ogni tribbù, pòpulu, lingua e nazziuni. »   
Stu versu cunfirma lu messaggiu di Dan.7:21 : “ E vitti, e lu stissu cornu fici la guerra cchî santi e li vincìu ” . U Cristianèsimu eurupei e munniali è ‘nfatti l'obbiettivu, picchì a fidi cattòlica rumana fu ‘mposta a tutti li pòpuli eurupei cumposti, ‘n effetti, di " tribbù, pòpuli, lingui e nazziuna " civilmenti ‘nnipinnenti. Lu sò " guvernu supra ogni tribbù, pòpulu, lingua e nazziuni " cunfirma la sò immaggini comu " la prustituta Babbilònia la granni ", di Apoc. 17:1 ca la prisenta " assittata supra tanti acqui " ; “ acqui ” ca sìmmulunu “ pòpuli , multitudini, nazziuna e lingui ” secunnu Apoc. 17:15 . È ‘ntirissanti nutari l'assenza dâ palora " tribbù " nnî stu capitulu 17. U mutivu è u cuntestu finali dû pirìudu miratu ca riguarda l'Europa e u Cristianèsimu uccidintàli unni a forma tribbàli fu sustituìta dâ li diversi formi nazziunali .                   
Dû autru latu, nnô cuntestu dû ‘niziu dâ stabbilimentu dû riggimi papali , li pupulazzioni eurupei èranu urganizzati essenzialmenti ‘n “ tribbù ” comu a Gallia rumana, ca era disunita e spartuta da diversi “ lingui ” e dialetti . Crunologgicamenti, l’Europa fu pupulata da “ tribbù ”, poi da “ pòpuli ” suggetti a li re, e â fini, cû XVIII sèculu , da “ nazioni ” ripubbricani, comu li Stati Uniti dû Nord America ca sunnu a so’ mpurtanti criscita. A custituzzioni dî " pòpuli " è duvuta â suttumissiuni ô riggimi papali rumanu, picchì è chista ca arricanusci e stabbilisci l'autorità dî re di l'Europa cristiana , picchì Clovis I, re dî Franchi.            
Versu 8 : “ E tutti chiḍḍi ca càmpanu ntâ terra lu aduranu, li cui nomi nun sunnu scritti ntô libbru dâ vita di l'Agneddu ca fu ammazzatu dâ funnazzioni dû munnu. »   
Ntê tempi finali, quannu lu sìmmulu " terra " ìnnica la fidi prutistanti, stu messaggiu pigghia nu significatu pricisu : tutti li prutistanti adurarànu la fidi cattòlica ; tutti , tranni l' elitti a cui lu Spìritu duna suttilimenti sta difinizzioni : " chiḍḍi ca li nomi non foru scritti dâ funnazzioni dû munnu ntô libbru dâ vita di l'Agneddu ca fu ammazzatu." " E vi ricuòrdu ccà ca li sò scigghiuti sunnu li " cittadini dû regnu dî celi " ô cuntrariu dî ribbelli ca sunnu, iḍḍi stissi, li " abbitanti dâ terra ". Li fatti tistimunianu dâ virità di chistu annunciu prufìticu furmulatu dû Spìritu di Diu. Picchì di l'iniziu dâ Riforma, tranni ntô casu di Petru Valdu ntô 1170, li prutistanti aduràru la fidi cattòlica onurannu la sò " Duminica " riditata di l'impiraturi paganu Custantinu I dû 7 marzu 321. Chista accusazzioni pripara lu tema dû secunnu " bestia prisenti ntô 11.                
Versu 9 : “ Si qualchidunu havi aricchi, senti !” »    
Chiḍḍu ca avi l '" aricchia " dû discernimentu apertu di Diu capisci lu messaggiu prupostu dû Spìritu.   
 
Annunziu dâ punizzioni purtata avanti dâ spata vindicusa di l'ateismu nazziunali francisi
Versu 10 : “ Chiḍḍu ca porta ‘n prigiuni, va ‘n prigiuni ; Si qualchidunu ammazza câ spada, havi a èssiri ammazzatu câ spata. Eccu la pirsiviranza e la fidi dî santi. »    
Gesù Cristu ricurda la ducilità pacifica ca richiedi ê sò scigghiuti 'n ogni mumentu. Comu li primi màrtiri, li scigghiuti dû crudili regnu papali hannu a accittari lu distinu ca Diu ci priparò. Ma annuncia quali sarà la sò giustizzia , ca punìsci ntô tempu giustu l'esazziuni riliggiusi dî re e dî papi ortri ca dû sò cleru . Avìanu " purtatu " li eletti ‘n prigiuni, iḍḍi stissi annaru nnî carciri dî rivuluzziunari francisi. E avennu " ammazzatu câ spada " l'eletti ca Gesù amava, iḍḍi stissi vènunu ammazzati dâ " spada " vindicatrici di Diu ca lu sò rolu sarà cumpiutu dâ guillotina dî stissi rivuluzziunari francisi. È attraversu la Rivuluzzioni Francisi ca Diu rispunni ô disiùriu di vindicata espressu dû sangu dî màrtiri ntô Riv. 6, 10 : " E chiamaru cu na vuci forti, dicennu: Finu a quannu, Signuri, santu e veru, finu a quannu non giudichi e vindichi lu nostru sangu supra chiḍḍi ca càmpanu ntâ terra? ". E a guillotina rivuluzzionaria “ culpirà câ morti li picciriddi ” dâ munarchìa cattòlica e dû clero rumanu papali comu annunciatu nnâ Riv. 2:22. Ma ntra li sò vittimi attruvamu puru prutistanti ipocriti ca cunfunnìanu la fidi cu l'upiniuni pulìtichi civili e difinnìanu, " spada " 'n manu, li sò upiniuni pirsunali e lu sò patrimoniu riliggiusu e matiriali . Chistu fu lu cumportamentu di Giuvanni Calvinu e dî sò cullabburaturi sinistri e sanguinosi a Ginevra . Rifiriènnusi a l'azzioni cumpiuti ntô 1793 e ntô 1794, la prufizzìa ci porta ntô cuntestu dâ longa paci riliggiusa stabbilita pî " 150 " anni prufizziati dî prufìtici " cincu misi " di Ap. 9:5-10. Ma doppu lu 1994 , la fini di stu pirìudu, dû 1995, fu ristabbilitu lu dirittu di " ammazzari " pi raggiuni riliggiusi. Lu nimicu putinziali poi addiventa chiaramenti la riliggiuni islamica nzinu â sò estinsioni guerriera ca purterà â " Terza Guerra Munniali " ntra lu 2021 e lu 2029 . Pocu prima dû ritornu di Cristu privistu ntâ primavìera dû 2030, cumparirà la sicunna " bestia " .                        prisintatu nnî stu capitulu 13.
 
La secunna bestia : ca nesci dâ terra 
L'ùrtima battagghia di l' Agneddu-Dracuni
Versu 11 : “ E vitti n’àutra bestia ca niscìa dâ terra, avìa dui corna comu n’agneddu, e parrava comu nu dragu. »   
La chiavi pi identificari la palora " terra " s'attrova ntô Gen. 1, 9-10 : "E Diu dissi: "L'acqui sutta lu celu s'arriunìsciunu nta nu postu sulu, e cumparissi la terra sicca." E accussì fu. Diu chiamò la terra sicca Terra, e la riunioni di l'acqui chiamò Mari. Diu vitti ca era bonu. »     
Dunca, propriu comu la “ terra ” sicca niscìu dû “ mari ” lu secunnu jornu dâ criazzioni tirrestri, chista secunna “ bestia ” niscìu dâ prima. Sta prima " bestia " disigna la riliggiuni cattòlica, la sicunna, ca niscìu di chista, riguarda la riliggiuni prutistanti, cioè la Chiesa rifurmata. Sta rivilazzioni surprinnenti non ci avissi cchiù a surprinniri, comunqui , picchì li studi dî capituli pricidenti ci rivilaru , nna na manera cumplimintari , lu statu spirituali ca Diu duna ntô sò giudizziu divinu a sta riliggiuni prutistanti ca , doppu lu pirìudu chiamatu " Tiatira " , non cumplita la cunfurmazzioni . Eppuru chistu cumplitamentu fu richiestu dû dicretu di Dan.8,14, a cui iḍḍa devi lu messaggiu di Diu di Ap.3,1 : " Tu sì cunsidiratu vivu ; e tu muristi ." Sta morti spirituali la jitta ntê mani dû diavulu ca la pripara câ sò ispirazzioni pâ sò “ battagghia di Armageddon ”, di Ap. 16, 16, di l'ùrtima ura dû piccatu tirrestri. È nna l'ura di chist'ùrtima prova di fidi , prufizziata ntô messaggiu indirizzatu ê sò sirvitura avvintisti di l' era di Filadelfia , ca iḍḍa pigghiarà iniziativi intolleranti ca la fannu addivintari la " bestia ca s'alza dâ terra ". Iḍḍa avi " dui corna " ca lu versu 12 ca arriva giustifica e identifica. Picchì uniti nnâ l'allianza ecumènica, li riliggiuni prutistanti e cattòlici sunnu uniti nnâ sò lotta contra lu jornu dû riposu santificatu di Diu l'autènticu settimu jornu dâ simana ; lu sàbbutu o lu sàbbatu di l'ebbrei, ma puru di Adamu, Noè, Mosè e Gesù Cristu ca non lu misiru 'n dubbiu duranti lu sò ministru e lu sò 'nsignamentu ntâ terra picchì l'accusi di trasgrissioni dû sàbbatu purtati contra Gesù di l'ebbrei ribbelli èrunu senza funnamentu e ingiustificati. Facennu apposta miraculi ntô Sabbath, la sò mutivazzioni era chiḍḍa di ridifiniri lu veru cuncettu di Diu dû riposu dû Sabbath. Sti dui riliggiuni , ca pritèninu la sarvizza uttinuta di " l'agneddu ca leva li piccati dû munnu " , si mèritanu , pî sò criteri discrittivi ,                           l'immaggini di n'" agneddu ca parra comu lu dragu ." Picchì sustinènnu l'intulliranza versu li guardiani dû Sabbath, ca arrivanu nzinu a cundannari â morti, è veramenti na guerra aperta, la stratiggìa dû " dragu ", ca riappari.    
Versu 12 : “ E esercitò tuttu lu putiri dâ prima bestia davanti a iḍḍu, e fici adurari â terra e a chiḍḍi ca ci càmpanu â prima bestia, ca la sò firita murtali fu guarita. »   
Stiamu assistennu a na speci di staffetta , la fidi cattòlica non dumina cchiù, ma la sò vecchia autorità è data â riliggiuni prutistanti. Chistu picchì sta riliggiuni prutistanti è ufficialmenti chiḍḍa dû paisi cchiù putenti dâ terra : li Stati Uniti di l'America dû Nord o USA A fusioni dî riliggiuni prutistanti eurupei e miricani fu già raggiunta, cumprisi puru l' istituzzioni avvintista dû settimu jornu , dô 1995. di vari cunfissioni riliggiusi. Si l'òmini attròvunu chisti cosi nurmali, a causa dâ sò menti supirficiali e dû sò disinteressi riliggiusu, dâ sò parti, lu Diu criaturi ca non cancia, non cancia mancu la sò menti, e punisci chista disubbidienza ca ignora li sò lizziuni stòrichi tistimuniati ntâ Bibbia. Difinnènnu a sò vota la Duminica rumana dû primu jornu , nu jornu di riposu stabbilìtu di Custantinu I , la secunna " bestia " prutistanti fa lu cultu dâ prima bestia cattòlica ca arricanuscìu lu sò status riliggiusu ufficiali e ci detti lu sò nomu ingannanti " Duminica ". Lu Spìritu arricurda ca chist'ùrtima allianza tra prutistanti e cattòlici fu pussìbbili picchì " la firita murtali " inflitta dâ " bestia ca acchiana di l'abbissu " fu " guarita ". Lu chiama arrè picchì la sicunna bestia nun avrà sta pussibbilità di èssiri guarita. Sarà distruttu dâ gluriusa vìnnita di Gesù Cristu.                
Versu 13 : “ Facìa granni miraculi, accussì fici scìnniri lu focu dû celu ntâ terra davanti a l’òmini. »   
Dâ sò vittoria supra lu Giappuni ntô 1945, l'Amèrica prutistanti addivintau la putenza nucliari cchiù granni dû munnu. A sò tecnuluggìa assái àuta è custantimenti imitata ma mai equivalenti ; è sempri nu passu avanti dî sò cuncurrenti o avversari. Stu primatu sarà cunfirmatu nnô cuntestu dâ " Terza Guerra Munniali " unni secunnu Dan 11:44, distruggirà u so' nimicu, a Russia, u paisi dû " re dû nord " nnâ sta prufizzìa. Lu sò pristìggiu sarà allura immensu e li supravvissuti ô cunflittu, stupiti e ammirati, ci affidaru la sò vita e arricanusciunu la sò autorità supra tutta la vita umana. " Lu focu dû celu " appartinìa sulu a Diu, ma dû 1945, l'Amèrica lu pussidìu e lu cuntrullàu. Iḍḍa devi la so vittoria a iḍḍu e a tuttu lu so pristìggiu attuali ca criscirà cchiù assai câ so vittoria nnâ prossima guerra nucliari.       
Versu 14 : “ E iḍḍu inganna chiḍḍi ca càmpanu ntâ terra cu chiḍḍi miraculi ca avìa lu putiri di fari davanti â bestia, dicennu a chiḍḍi ca càmpanu ntâ terra ca avìssiru a fari n’immaggini â bestia ca avìa la firita di na spata e ca campava. »   
Li " prudigi " tecnici esiguiti sunu nnummaràbbili. L' " abbitanti dâ terra " addivintaru dipinnenti di tutti li sò nvinzioni ca assorbunu la sò vita e li sò pinseri. Finu a quannu l'Amèrica nun ci dumanna di rinunciari a sti gadget ca occupanu l'animi, comu li drogati, li " abbitanti dâ terra " su pronti a liggittimari l'intolleranza riliggiusa versu nu " gruppu assái nicu ", lu " restu dâ donna " di Apoc. 12:17. “ ... fari n’immaggini â bestia ” è cupiari l’azzioni dâ riliggiuni cattòlica e riprodurli sutta l’autorità prutistanti. Stu ritornu â durizza dâ menti si basa supra du' azzioni. Li “ supravvissuti ” avrannu supravvissutu a eventi di guerra orribbili, e Diu li colpirà sempri e a picca a picca cchî “ setti ùrtimi plaggi dâ sò ràggia ”, discritti nnâ Riv. 16.                
 
Lu Dicretu dâ Morti dâ Duminica
Versu 15 : “ E avìa lu putiri di dari vita a l'immaggini dâ bestia, pi parrari e fari ammazzari tutti chiḍḍi ca non aduravanu l'immaggini dâ bestia. »   
Lu pianu dû diavulu, ispiratu di Diu, pigghiarà forma e veni cumplitatu. Lu Spìritu rivela la forma dâ misura estrema ca sarà pigghiata ntô sestu dî " setti ùrtimi pesti ." Pi nu dicretu ufficiali accittatu di tutti li ribbelli supravvissuti nnâ terra, si dicidirà ca nnâ data tra l’iniziu dâ primavera e u 3 aprili 2030, l’urtimi avvintisti ca mantèninu u Sabbatu dû Settimu Jornu ca arristaru verrannu ammazzati. Loggicamenti, chista data signa l' annu dû gluriusu ritornu di Gesù Cristu . La primavìera di chist'annu 2030 è pi forza lu mumentu quannu interveni pi evitari ca lu pruggettu fatali dî ribbelli veni cumplitatu contra li sò scigghiuti ca veni pi sarvari " accurzannu li jorna " dû sò " granni anguscia " (Matt. 24, 22) .       
Versu 16 : “ E fa riciviri a tutti, picciriddi e granni, ricchi e pòviri, lìbbiri e schiavi, nu signu ntâ manu dritta o ntâ frunti, ”  
La misura aduttata spartìu li supravvissuti dû pirìudu ntâ dui campi. Lu ribbelli s'identifica cu " nu signu " di l'autorità umana ca disigna la " dumìnica " cattòlica, l'anticu " jornu dû suli 'ncunquistatu " mpustu di unu dî sò aduraturi, lu mpiraturi rumanu Custantinu I , dô 7 marzu 321. Lu " signu " è ricivutu " n'òpira di l'omu e " È macari ricivutu “ ntâ frunti ” ca simmulizza la vuluntà pirsunali di ogni criatura umana ca la sò rispunsabilità è accussì totalmenti 'mpegnata sutta lu giudizziu giustu dû Diu criaturi. Pi autentificari câ Bibbia sta ntirpritazzioni dû simmulismu dâ " manu " e dâ " frunti " , c'è stu versu di Deut 6:8 , unni Diu dici supra li sò cumannamenti : " Li ligàti comu segnu ntê vostri mani , e sunnu comu frunti ntra li vostri occhi. »                     
 
Ripresali pricidenti
Versu 17 : “ E ca nuḍḍu putìa accattari o vìnniri, tranni chiḍḍu ca avìa lu signu, o lu nomu dâ bestia, o lu nùmmaru dû sò nomi. »    
Arrìeri sta palora “ pirsuna ” c’è lu campu dî santi avvintisti ca arristaru fideli ô Sabbath santificatu di Diu. Picchì si rifiutanu di onorari " lu segnu " , la dumìnica, dû restu dû primu jornu paganu, sunnu misi di parti . Prima , foru vittimi di nu abbanniatu " boicotto " ntê misuri miricani contra l'avversari ca li risisteru. Pi aviri dirittu ô cummerciu, unu havi a onurari " lu marchiu ", la dumìnica, ca riguarda li prutistanti, " lu nomu dâ bestia ", " lu vicariu dû Figghiu di Diu ", ca riguarda li cattòlici, o " lu nùmmaru dû sò nomu ", zoè lu nùmmaru 666.               
Versu 18 : “ Eccu la saggizza. Chiḍḍu ca havi l'intelligenza calcula lu nùmmaru dâ bestia. Picchì è lu nùmmaru di n'omu, e lu sò nùmmaru è Seicentusessantasei. »   
La saggizza umana non basta pi capiri lu messaggiu dû Spìritu di Diu. Bisogna ereditarila di iḍḍu, comu ntô casu di Sulimanu, ca la sò saggizza supirau chiḍḍa di tutti l'òmini e fici la sò riputazzioni nna tutta la terra canusciuta. Prima di l'aduzzioni dî nùmmari àrabbi, ntra l'ebbrei, li greci e li rumani, li littri dû so' arfabbetu avìanu puru lu valuri di nùmmari, accussì l'agghiuncitina dî valura dî littri ca cumponinu na palora ditirminava lu so nùmmaru. Si utteni cu nu “ càrculu ” comu spicìfica lu versu. " ... lu nùmmaru dû sò nomu " è " 666 ", cioè lu nùmmaru uttinutu agghiuncennu lu valuri numèricu dî littri rumani cuntinuti ntô sò nomu latinu " VICARIVS FILII DEI " ; qualchi cosa dimustrata ntô stùdiu dû capìtulu 10. Chistu nomi custituisci pi iḍḍu stissu la " blasfemia " o " minzogna " cchiù granni dî sò affirmazziuni, picchì Gesù non si detti nu " sostitutu " , significatu dâ palora " vicariu ".                 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelazzioni 14 : Lu tempu di l'Avvintismu dû Settimu Jornu 
 
Li missaggi dî tri àngili – la raccolta – l’annata
 
 
 
Chistu è nu capitulu ca mira ô tempu ntra lu 1843 e lu 2030.
Ntô 1843, l' usu spiciali dâ prufizzìa di Dan 8:14 purtàu li " avvintisti " a aspittari lu ritornu di Gesù Cristu fissatu pâ primavìera di chiḍḍa data. Chistu è l'iniziu di na successiuni di provi di fidi unni l'intiressi pô spìritu dâ prufizzìa, o " la tistimunianza di Gesù " secunnu Apoc. 19:10 , sarà dimustratu 'n manera nnividuali dî cristiani ca rivinnicanu la savvizza di Gesù Cristu sutta cchiù etichetti riliggiusi . Li " travagghi " dimustrati suli pirmèttunu la silizzioni o no. Chisti òpiri ponu èssiri riassunti ntâ dui scelti pussìbbili : l'accettazzioni o lu rifiutu dâ luci ricivuta e li sò richiesti divini.       
Ntô 1844, doppu na nova aspittativa fissata pi l'autunnu dô 1844, Gesù purterà li sò scigghiuti versu na missioni di cumplitari lu travagghiu dâ Riforma ca accumincia cû ristauru dâ pratica dû Sabbath santificatu di Diu dâ criazzioni dû munnu. Chistu è l'argumentu cchiù mpurtanti dâ " santità " ca è " giustificatu " dû 1844, la data quannu chista trasgrissioni veni ricurdata â canuscenza dî sò sirvitura. Sta traduzzioni di Dan.8:14, tradotta nzinu ô me ministru comu : " duimila tricentu sira e matina e lu santuariu sarà pulitu ", è autenticamenti, 'n accordu cû testu ebbraicu urigginali : " duimila tricentu sira e matina e la santità sarà giustificata ". Ognunu pò scòpriri ca la trasgrissioni dû divinu Sabbath dû 321 è accumpagnata di tanti autri abbannuni dî virità duttrinali stabbiliti di Diu ô tempu di l'apòstuli. Doppu 1260 anni di regni succissuri minzogni ca distruggìunu la fidi , lu papismu lassàu ntâ duttrina prutistanti assài minzogni insuppurtàbbili pô Diu dâ virità. Eccu picchì, nna chistu capitulu 14, lu Spìritu prisenta tri temi principali ca sunnu, succissivamenti : la missiuni o messaggiu avvintista dî “ tri àngili ” ; “ la raccolta ” dâ fini dû munnu, la scelta e la rimozzioni di l’elitti ; “ l’annata ” di l’uva dâ ràggia, la punizzioni finali dî fausi pastura, dî fausi prufissuri riliggiusi dû Cristianèsimu.                   
Insignatu dû 1844 pi prutèggiri l'elitti dâ ràggia divina, l' ùrtima prova è riservata â fini stissa dû tempu datu a l'umanità pi pusizziunàrisi ntra la vuluntà divina rivilata e la richiesta umana ribbelli cadìta nna l'apostasìa cchiù totali. Ma la scelta fatta havi cunsiquenzi pi tutti chiddi ca mòrunu dû 1844. Sulu l'eletti illuminati e fideli " mòrunu ntô Signuri " secunnu l'insignamentu dû versu 13 unni sunnu dichiarati " biniditti " o binificiari dâ gràzzia di Cristu, cu tutta la sò benedizzioni già indirizzata a me angel " non basta èssiri battizzati " avvintisti " pi èssiri cunzidirati , di Diu, comu eletti.        
Si li dittagghi di l'abbannuni arrestunu di èssiri scuperti, di n'àutra banna, li punti essenziali sunnu suttaliniati e riassunti dû Spìritu sutta forma dî " messaggi dî tri àngili " dî versi 7 nzinu a 11. Chisti messaggi sunnu ligati di na succissioni di cunsiquenzi.  
Ricurdu ccà , doppu la nota ntâ cupirtina dâ pàggina 2 di chistu travàgghiu, chisti tri messaggi mettunu n risaltu tri messaggi già rivilati ntâ l'immaggini simmòlichi ntô libbru di Danieli ntô Dan.7 e 8. Lu sò ricurdamentu, ntâ chistu capitulu 14 di l'Apocalìssi, suttalinea e cunfirma l'estrema mpurtanza ca Diu ci duna.
Li Ridinturi Avvintisti Vitturiusi
Versu 1 : “ E guardai, e eccu n’Agneddu ca stava supra lu Munti Sioni, e cu iḍḍu centuquarantaquattrumila [ genti ] , ca avìanu lu sò nomi e lu nomi di sò Patri scritti ntâ frunti. »   
" Lu Munti Sioni " si rifirisci ô postu nta Israeli unni fu custruiuta Gerusalemmi. Simmulizza la spiranza dâ savvizza e la forma ca sta savvizza pigghierà â fini dî provi dâ fidi tirrestri e cilesti. Chistu pruggettu sarà cumpletamenti cumplitatu ô rinnovamentu di tutti li cosi, riguardanti la terra e lu celu secunnu Apoc. 21:1. Li " 144.000 [ pirsòni ] " sìmmulizzanu li scigghiuti di Cristu scigghiuti ntra lu 1843 e lu 2030, vali a ddìri li cristiani avvintisti tistati, dimustrati e appruvati di Gesù Cristu, lu cui giudizziu s'applica cullittivamenti e ‘nnividualmenti. Lu giudizziu cullittìvu giudica l'istituzzioni e lu giudizziu ‘nnividuali riguarda ogni criatura. Li “ 144.000 [ pirsòni ] ” rapprisèntanu li eletti scigghiuti di Gesù Cristu ntra li seguaci dâ fìdi avvintista. Stu nùmmaru è strittamenti simmòlicu e u nùmmaru riali di chiḍḍi scigghiuti è un sigretu canusciutu e tinutu di Diu. Lu mutivu dâ sò silizziuni si pò capiri dâ difinizziuni di l'immaggini pruposta. " Ntâ sò frunti " ca simmulizza la sò vuluntà e li sò pinseri, " lu nomi di l'Agneddu ", Gesù e " chiḍḍu di sò Patri " , lu Diu rivilatu ntô vecchiu pattu, sunnu scritti. Chistu voli diri ca hannu ricupiratu e riproduciutu l'immaggini di Diu ca lu Diu Criaturi avìa datu ô primu omu prima dû piccatu, quannu lu furmò e ci detti la vita ; e chista immaggini è chiḍḍa dû sò pirsunàggiu . Rapprisentunu lu fruttu ca Diu vulìa ottèniri riscattannu nna Gesù Cristu li piccati dî sò unici fideli eletti. Pari ca ntê frunti dî scigghiuti, o ntâ sò menti, pinseri e vuluntà, s'attrova lu sigillu di Diu di Ap. 7:3 , o lu Sabbath dû quartu cumannamentu dû Dicàlugu e lu caràttiri 'nsiparabbili di l'Agneddu Gesù Cristu e chiḍḍu dâ sò rivilazzioni comu Criaturi Patri o l'alliànza vecchia. Quinni la vera fidi cristiana non s'opponi ê normi riliggiusi attaccati ô Figghiu e ô Patri comu affìrmunu li seguaci dâ Duminica rumana, si non ntê palori, almenu ntâ l'azzioni.                
Versu 2 : “ E sintìa na vuci dû celu, comu la vuci di tanti acqui, e comu la vuci di nu granni truònu : e la vuci ca sintìa era comu di l'arpisti ca sunàvanu l'arpi. »    
Li pirsunaggi cuntraddittori citati nna chistu versu sunnu 'n rialtà cumplimintari. Li " granni acqui " sìmmulunu na multitudini di criaturi viventi ca, quannu sunu espressi, pigghiunu l'aspettu di nu " granni truònu ". Ô cuntrariu, attraversu l'immaggini di l'" arpa ", Diu rivela l'armunìa pirfetta ca unisci li sò criaturi vitturiusi.      
Versu 3 : “ E cantàru na nova canzuna davanti ô tronu, davanti ê quattru criaturi viventi e a l’anziani. E nuḍḍu putìa 'mparari la canzuna, tranni li centuquarantaquattrumila, ca foru riscattati dâ terra. »   
Diu cunfirma e suttalinea ccà l'auta santificazzioni dâ fede " avvintista " stabbilita dô 1843-44. Li sò rapprisintanti eletti si distinguunu di autri gruppi simmulizzati ; “ lu tronu, li quattru criaturi viventi e l’anziani ” ; chist'ùrtimu ca disignava tutti chiḍḍi riscattati dâ spirènzia vissuta ntâ terra. Ma la divina Rivelazzioni chiamata Rivelazzioni mira sulu ê duimila anni dâ fidi cristiana ca lu dicretu di Dan 8:14 sipara ntâ dui fasi succissivi. Finu ô 1843-44 , li eletti sunnu simmulizzati di 12 “ anziani ” supra li “ 24 ” citati nnâ Ap. 4:4. L’àutri 12 “ anziani ” sunnu li “ 12 tribbù ” avvintisti “ sigillati ” nnâ Ap. 7:3-8 dû 1843-44.                 
Versu 4 : “ Chisti sunnu chiḍḍi ca nun si ‘nquinaru cu li fìmmini, picchì sunnu vìrgini ; sèguinu l'agneddu unni va. Chisti foru riscattati di l'òmini, essennu li primi frutti pi Diu e pi l'Agneddu ; »    
Li palori di stu versu s'applicanu sulu ntô sensu spirituali ; la parola " fimmini " ca disigna li crèsii cristiani ca cadìru nta l'apostasìa dâ sò urìggini, comu la fidi cattòlica rumana, o dô 1843-44, pâ fidi prutistanti, e dô 1994, pâ fidi istituzzionali avvintista. Lu " inquinamentu " ca si rifirisci mira ô piccatu ca risulta dâ trasgrissioni dâ liggi divina e lu cui " pagariu è la morti " , secunnu Rom 6:23. Fu pi strappàrili dâ pràttica dû piccatu ca Gesù Cristu santificau, vali a ddìri, misi di parti, li simmòlici " 144.000 [ pirsòni ] . " La sò “ virginità ” è puru spirituali e li disigna comu èssiri “ puri ” ca la sò giustizzia fu rinnuta janca dû sangu spurcatu di Gesù Cristu a sò favuri. Eredi dû piccatu e dû sò ‘nquinamentu, comu tutti li discinnenti di Adamu e Eva, la sò fidi arricanusciuta di Gesù Cristu li “ purificau ” pirfittamenti. Ma pi chista fidi èssiri arricanusciuta efficacimenti di Gesù Cristu, chista purificazzioni avi a èssiri riali e cuncritizzata ntê sò " òpiri " . Chistu cumporta quinni l'abbannunu dî piccati reditati dî riliggiuni cristiani o ebbrei falsi o, cchiù ampiamenti, di chiḍḍi monuteisti. E ntâ sò rivelazziuni prufìtica , Diu mira 'n particulari ô fallimentu dû rispettu di l'ordini dû tempu ca stabbilìu dâ prima simana dâ sò criazziuni dâ terra e dû sò sistema cilesti.                   
Arrìeri l'immaggini di " cantari na nova canzuna " c'è na spirènzia spicìfica vissuta sulu dî " 144.000 [ pirsòni ] " sigillati . Doppu " la canzuna di Mosè " ca cilibbrava lu gluriusu esodu di l'Eggittu, sìmmulu dû piccatu, " la canzuna " dî " 144.000 " eletti cilibbràu la sò libbirazzioni dû piccatu picchì ubbidiru ô dicretu di Dan 8:14 e cullabburaru ntâ sò santificazzioni disiàta , e macari richiesta dû piccatu di Diu. Ntâ chista data, na visioni celesti ricurdava la purificazzioni dî piccati cumplitata ntâ cruci di Golgota câ morti di Gesù Cristu. Chistu messaggiu era sia nu rimproveru ca n'insignamentu ca Diu prisintàu a nu tipu di cridenti prutistanti ca era eredi dâ Duminica rumana e di l'àutri piccati minzogni. Nnâ tipuluggìa dî riti ebbraici , sta “ purificazzioni dî piccati ” era na festa riliggiusa nnâ l’autunnu duranti cui u sangu dâ crapa ammazzata vinìa purtatu nnô postu cchiù santu supra u propiziatoriu misi nnâ stu postu inaccessìbbili e vietatu duranti u restu di l’annu. Lu sangu di sta crapa , n'immaggini simmòlica dû piccatu , prufizzìa lu sangu di Gesù Cristu ca iḍḍu stissu addivintò lu purtaturi dî piccati dî sò scigghiuti pi espiari ô sò postu la punizzioni ca si miritanu ; Gesù stissu fu fattu piccatu. Ntâ sta cirimonia, la crapa rapprisenta lu piccatu e no Cristu ca lu porta. È a chistu muvimentu fìsicu dû summu sacirdoti ca passa dû postu santu auturizzatu ô postu cchiù santu vietatu pû restu di l'annu ca chistu versu alludisci quannu dici : " seguunu l'Agneddu unni va ." Ricurdannu chista scena ntâ visioni dû 23 uttùviru 1844, lu Spìritu di Cristu ricurdàu ê sò scigghiuti, eredi inconsci dî falsità duttrinali, dû divietu dû piccatu. Quinni, dû 1844, lu piccatu d'urìggini vuluntària praticatu , ca è lu casu dâ Duminica rumana, renni mpussìbbili la rilazziuni cu Diu , e lu piccatu abbannunatu pirmetti l'allungamentu di chista rilazziuni ca porta lu scigghiutu ntirissatu â pienezza dâ sò santificazzioni dâ ricizioni, dâ cumprinsiuni e dû puvineali.                    
Essiri cunzidirati comu " primu fruttu a Diu e a l'Agneddu " , sunnu lu megghiu ca Diu attruvau ntâ sò silizzioni di l'eletti tirrestri. Nnî riti ebbraici, " li primi frutti " foru dichiarati " santi ". L'offerti di sti primi frutti di l'armali o dî virdura èrunu riservati a Diu pi onoràrilu e pi signari la gratitudini umana pâ sò bontà e ginirusità. N'àutru mutivu, infatti " primi frutti santi ", è la sò ricizioni dâ luci divina ca ci veni rivilata ntâ sò interezza picchì vivunu ntô tempu dâ fini quannu la luci rivilata arriva ô sò apogeu, ô sò zèniti spirituali.        
Versu 5 : “ E nnâ sò vucca nun s’attruvò n’inganni, picchì sunnu ‘nculpati. »   
Lu veru eletti, chiḍḍu ca nasci dâ virità attraversu la nova nascita, non pò autru ca odiari la " minzogna " unni non trova piaciri. La minzogna è odiàbbili picchì porta sulu cunsiquenzi dannusi e fa suffriri li genti boni. Chiḍḍu ca cridi â " minzogna " allura sapi lu duluri dâ dilusioni, l'amarezza di èssiri 'ngannatu. Nuḍḍu scigghiutu di Cristu pò raligràrisi di sidùciri e ngranniri li sò cumpagni umani. Ô cuntrariu, la virità rassicura, custruisci positivamenti li rilazzioni cu li frati veri, ma supratuttu, prima, cû criaturi e ridiminturi Diu dâ nostra savvizza ca rivinnica e esalta lu sò nomi comu “ Diu dâ virità ”. Quinni, non praticannu cchiù lu piccatu duttrinali, ubbidennu â virità rivilata, chiḍḍu scigghiutu è giudicatu " irripriàbbili " dû stissu Diu dâ virità.         
 
Missaggiu dû Primu Àncilu
Versu 6 : “ E vitti n’àutru àngiulu ca vulava ntô menzu dû celu, ca avìa lu Vangelu eternu pi pridicari a chiḍḍi ca càmpanu ntâ terra, a ogni nazziuni, parenti, lingua e pòpuli. »   
“ N’àutru àngiulu ” o n’àutru messaggeru proclama na luci divina cumpleta simmulizzata di “ lu menzu dû celu ” o lu zèniti dû suli. Sta luci è lijata ô “ Vangelu ” o “ la bona nutizzia ” dâ savvizza purtata di Gesù Cristu. È chiamatu " eternu " pirchì lu sò messaggiu è autènticu e non canusci variazzioni ntô tempu. In chista manera, Diu lu certifica ca è in cunfurmità cu chiḍḍu ca fu insignatu a l'apòstuli di Gesù Cristu. Stu ritornu â virità vinni dû 1843 doppu li nummarusi distorsioni riditati dâ fidi cattòlica rumana. La proclamazzioni è univirsali 'n analuggìa cû messaggiu prisintatu ntô Danieli 12:12 ca rivela la benedizzioni divina di l'òpira avvintista . " Lu vangelu eternu " è parratu ccà comu lu veru fruttu dâ fidi , secunnu lu requisitu divinu rivilatu dô dicretu di Danieli 8:14. L'intiressi pâ palora prufìtica è nu fruttu liggìttimu dâ norma dû " vangelu eternu " .          
Versu 7 : “ E dissi cu na vuci forti : Timi Diu e ci duna gloria, pirchì è arrivata l'ura dû sò giudizziu : e adurati chiḍḍu ca fici lu celu, la terra, lu mari e li funti d'acqui. »    
Ntô versu 7, lu primu àngiulu dinunzia la trasgrissiuni dû Sabbath ca glurifica, ntô dicàlugu divinu, la gloria dû Diu criaturi. Dumannau accussì lu sò ristauru a pàrtiri di uttùviru 1844, ma attribbuìu la sò trasgrissioni ê prutistanti, a pàrtiri dâ primavera dû 1843.
 
Missaggiu dû secunnu àncilu
Versu 8 : “ E n’àutru àngiulu siguìu, dicennu : Babilònia è caduta, è caduta, chiḍḍa granni, picchì fici biviri tutti li nazziuna lu vinu dâ ràggia dâ sò furnicazzioni ! »    
Ntô versu 8, lu secunnu àngiulu rivela l'enormi culpa dâ Chiesa Cattòlica Rumana papali ca siducìu e 'ngannàu l'òmini rinominannu lu paganu "jornu dû suli " di Custantinu I cû nomu " jornu dû Signuri " traduzzioni dû muntaggiu latinu ca è all'urìggini dâ sò " Duminica " : dies dominica. Ripituta du voti, l'esprissiuni " Babilònia la Granni è caduta, è caduta ", cunfirma ca pi iḍḍa e pi chiḍḍi ca l'ereditunu, lu tempu dâ pacienza divina è difinitivamenti finitu. ‘nnividualmenti, a cunvirsioni arresta pussìbbili, ma ô costu di prudùciri frutti, vali a ‘ddìri “ òpiri ” dû pintimentu, sulu.           
Ricurdamentu : " cadìu " voli diri : fu pigghiata e scunfitta dû Diu dâ virità comu na città casca ntê mani dû sò nimicu . Alza e illumina doppu lu 1843, tra lu 1844 e lu 1873, pî sò fideli sirvitura avvintisti dû settimu jornu, lu " misteri " ca lu carattirizza ntô Riv. 17:5. La siduzzioni dî sò minzogni pirdi la sò efficacia.       
Ntô versu 8 lu giudizziu fattu ntê messaggi pricidenti è cunfirmatu , cu n'avvertimentu teribbili. La scigghiuta cuscienti e vuluntària dû jornu di riposu stabbilita di Custantinu I ntô 321, fici dû 1844, li ribbelli ca lu giustificanu, passivi dâ cunnanna divina dî turmenti dâ secunna morti di l'ùrtimu giudizziu. Pi ammucciari la sò accusazzioni contra la Duminica, Diu la ammuccia sutta lu nomu di nu nfami " signu " ca s'opponi ô sò " signu " divinu . Chistu signu d'autorità umana, ca metti in discussioni lu sò ordini dû tempu, rapprisenta n'enormi indignazzioni digna di èssiri punita di Iḍḍu. E la punizzioni annunciata sarà, di fattu, tirrìbbili : " sarà turmintatu cu focu e sùrfuru " ca annichilarà li ribbelli, ma sulu ô mumentu di l'ùrtimu giudizziu.       
 
 
 
Missaggiu dû Terzu Àncilu
Versu 9 : “ E n’àutru, nu terzu àngiulu li siguìu, dicennu cu na vuci forti : Si qualchidunu si adura â bestia e â sò mmàggini e ricivi lu sò signu ntâ frunti o ntâ manu, ”    
La natura cumplimintari e succissiva di chistu terzu messaggiu cu chiḍḍi pricidenti è spicificata dâ fòrmula " li siguìu ". La “ vuci forti ” cunfirma l'autorità divina assài auta di chiḍḍu ca la proclama.    
La minazza è indirizzata ê ribbelli umani ca supportunu e appruvunu lu riggimi dâ " bestia ca veni dâ terra " e ca aduttanu e onuranu , câ sò ubbidienza , la dumìnica , lu " signu " dâ sò autorità, citatu ntô Riv. 13:16, vali a diri, attualmenti, l'intera pupulazzioni cristiana.    
L'opposizzioni diretta di chistu " signu " ô " signu di Diu " , vali a diri dû primu jornu dâ dumìnica ô settimu jornu dû Sabbatu , è cunfirmata dû fattu ca tutti dui sunnu ricivuti " ntâ frunti ", lu sedi dâ vuluntà, secunnu Apoc . 7:3 e 13:16 ca lu "Ap. 1 : " lu nomu di l'Agneddu e chiḍḍu di sò Patri ". La ricizioni “ ntâ manu ” è chiarita di sti versi di Deut 6: 4 nzinu a 9 :               
“ Ascuta, Israeli! Signuri , lu nostru Diu, è l'unicu Signuri . Amassi lu Signuri, lu to Diu, cu tuttu lu to cori, cu tutta l'anima e cu tutta la to forza . E sti cumannamenti, ca ti cumannu oggi, stannu ntô to cori . Li 'nzignati cu cura ê vostri picciriddi, e li parrati quannu s'assittati 'n casa, quannu caminati pâ strata, quannu s'addicchiati e quannu vi alzati. Li ligàti comu segnu ntê mani , e sunnu comu frunti ntra l'occhi . Li scrivi supra li pali dâ porta dâ tò casa e supra li tò porti. " La " manu " ìnnica l'azziuni, la pràtica e lu " frunti ", la vuluntà dû pinseri. Nna stu versu lu Spìritu dici : “ Amarà YaHWéH lu to Diu cu tuttu lu to cori, cu tutta la to anima e cu tutta la to forza ” ; chiḍḍu ca Gesù cita ntô Matteu. 22:37 e ca prisenta comu lu " primu e cchiù granni cumannamentu " .  Li funzionari eletti ca purtanu lu “ sigillu di Diu ” hannu quinni a suddisfari sti tri criteri : “ Amari Diu cu tuttu lu cori ” ; pi onurari praticannulu lu restu dû sabbatu dû sò settimu jornu santificatu ; e aviri " lu nomu di l'Agneddu " Gesù Cristu " e chiḍḍu di sò Patri " YaHWéH ntâ sò testa . Spicificannu " e lu nomi di sò Patri ", lu Spìritu cunfirma la necessità d'ubbidiri ê deci cumannamenti di Diu e ê pricètti e l'ordinanzi ca prumòvunu la santità di l'elitti ntâ vecchia allianza. Già ntê sò tempi, l'apòstulu Giuvanni cunfirmò sti cosi dicennu nta 1 Giuvanni 5, 3-4:                       
“ Picchì chistu è l’amuri di Diu, ca mantènimu li sò cumannamenti. E li sò cumannamenti nun sunnu pisanti, pirchì chiḍḍu ca nasci di Diu vinci lu munnu ; e la vittoria ca vinci lu munnu è la nostra fidi. »  
Versu 10 : “ Iḍḍu stissu bivirà dû vinu dâ ràggia di Diu, ca veni versatu senza misculanza ntâ coppa dâ sò ‘ndignazzioni; e veni turmintatu cu focu e sùrfuru davanti a l’ànghjuli santi e davanti a l’Agneddu. »   
La ràggia di Diu sarà assài giustificata picchì chiḍḍi ca ricìvunu lu " signu dâ bestia " onurunu lu piccatu umanu rivinnicannu la giustizzia di Gesù Cristu. Ntâ Ap. 6 :15-17 lu Spìritu rapprisintava li cunsiquenzi dâ sò cunfruntazzioni finali câ ràggia giusta distruttiva di Gesù Cristu.  
Nota estremamente mpurtanti : pi capiri megghiu sta ràggia divina , avemu a capiri picchì lu disprezzu dû santu Sabbath suscitàu accussì assài ràggia di Diu. Ci sunnu piccati viniali , ma la Bibbia ci avvirti contra lu piccatu contra lu Spìritu Santu, dicennuci ca non c'è cchiù nuḍḍu sacrificiu pi ottèniri lu pirdunu divinu . Ntô tempu di l'apòstuli , l'unicu esempiu ca ci fu datu di stu tipu di piccatu è lu rifiutu di Cristu di nu cristianu ca s'avìa cunvirtutu. Ma chistu è sulu n'esempiu, picchì 'n rialtà la blasfemia contra lu Spìritu Santu cunsisti ntô nigari e rifiutari na tistimunianza data dû Spìritu di Diu. Pi cummìnciri e 'nzignari a l'èssiri umani, lu Spìritu ispirau li santi scritturi dâ Bibbia. Quinni chiḍḍu ca cuntesta la tistimunianza data dû Spìritu ntâ Bibbia cummetti già na blasfemia contra lu Spìritu di Diu. Diu pò fari megghiu pi fari canùsciri la sò vuluntà ca pi guidari chiḍḍi ca sunnu chiamati â Bibbia e ê sò scritti ? Pò esprimiri cchiù chiaramenti la sò vuluntà , lu sò pinseri e lu sò giudizziu suvranu ? Ntô XVI sèculu , chistu disprezzu pâ Bibbia contra cui fici la guerra signò la fini difinitiva dâ pacienza di Diu câ riliggiuni cattòlica rumana ; la fini dâ sò pazzienza pi na duttrina ca non arricanuscìu mai . Poi, ntô 1843, lu disprezzu pâ palora prufìtica signò la fini di l'accugghienza dâ fidi prutistanti nna tutti li sò formi multipli ereditati dâ Duminica rumana , cioè di " lu signu dâ bestia " . E â fini, a sò vota, l'Avvintismu cummattìu na blasfemia contra lu Spìritu Santu rifiutannu la rivilazziuni prufìtica ùrtima ca Gesù ci prisintò attraversu lu sò umili sirvituri ca incarnu ; blasfemia ca fu cunfirmata e amplificata dâ sò allianza cu l'osservaturi dâ dumìnica dô 1995 . La blasfemia contra lu Spìritu ricivi sempri di Diu la risposta giusta ca si mirita ; na sintenza giusta di cunnanna â prima e â " secunna morti " cunfirmata nna chistu versu 10 .           
Versu 11 : “ E lu fumu dû sò turmentu acchiana pi sempri e sempri ; e nun hannu riposu jornu e notti, chiḍḍi ca aduranu la bestia e la sò mmàggini, e chiḍḍu ca arricevi lu signu dû sò nomu. »    
Lu “ fumu ” sarà sulu ô mumentu di l’ùrtimu giudizziu, quannu li ribbelli caduti sunnu “ turmintati ntô focu e ntô sùrfuru ” dû “ lagu di focu ” di Ap. 19:20 e 20:14 ; chistu, â fini dû settimu millenniu. Ma puru prima di stu mumentu tirribbili, l'ura dû gluriusu ritornu di Gesù Cristu cunfirmarà lu sò distinu finali. Lu messaggiu di chistu versu parra di l'argumentu dû " riposu ". Di sò parti, l'elitti sunnu attenti ô tempu di riposu santificatu di Diu, ma li caduti, ô cuntrariu, nun hannu la stissa prioccupazzioni, pirchì nun dùnanu ê dichiarazzioni divini l'impurtanza e la serietà ca si miritunu. Pirciò, comu risposta ô sò disprezzu, all'ura dâ sò punizzioni finali, Diu non ci dunarà nuḍḍu riposu pi ammorbidiri lu sò soffrimentu.         
Versu 12 : “ Eccu la pacienza dî santi: eccu chiḍḍi ca tènunu li cumannamenti di Diu e la fidi di Gesù. »   
Li palori " pirsiviranza o pacienza " carattirizzanu li veri santi dû divinu Messia Gesù dô 1843-44 nzinu ô sò ritornu ntâ gloria. Nna chistu versu , " lu nomu dû Patri " dû versu 1 addiventa " li cumannamenti di Diu " , e " lu nomu di l'Agneddu " è sustituitu di " la fidi di Gesù ". Cancia macari l'ordini dî priurità. Nna stu versu lu Spìritu parra prima di " li cumannamenti di Diu ", e secunnu, " la fidi di Gesù " ; chi è storicamenti e ‘n termini di valuri l'ordini appruvatu di Diu ntô sò pianu di savvizza. Lu versu 1 detti la priurità ô " nomu di l'Agneddu " pi cunnèttiri li " 144.000 " eletti â fidi cristiana.                    
Versu 13 : “ E sintìa na vuci dû celu ca dicìa : “Scrivi : Beati li morti ca mòrunu ntô Signuri d’ora in poi ”. Iè, dici lu Spìritu, ca ponnu ripusari dî sò travagghi, picchì li sò òpiri li sèguinu. »    
L'esprissioni " d'ora in poi " si mirita na spiegazzioni dittagghiata picchì è accussì mpurtanti. Picchì mira â data dâ primavìera dû 1843 e chiḍḍa di l'autunnu dû 1844 unni, rispittivamenti, trasi ‘n viguri lu dicretu di Danieli 8:14 e li dui prucessi avvintisti urganizzati di William Miller finìsciunu.  
Ntô tempu , l'Avvintismu istituzzionali ufficiali pirdìu di vista li ‘mplicazzioni di sta fòrmula " di ora in poi ". Sulu li piunieri funnaturi dâ fidi avvintista capìru li cunsiguenzi dû requisitu di Diu dû Sabbath già ntô 1843. Pi aduttari sta pràttica dû settimu jornu, foru purtati a capiri ca la dumìnica praticata nzinu a allura era ammalizzata di Diu. Doppu iḍḍi, l'Avvintismu ereditatu addivintàu tradizziunali e furmalisticu e pâ maggiuranza di l'adirenti e dî prufissuri, la Duminica e lu Sabbath furu ingiustamenti misi a nu livellu d'uguaglianza. Sta pèrdita dû sensu dû sacru e dâ vera santità purtò a na mancanza di ‘ntiressi pâ palora prufìtica e pû terzu messaggiu avvintista ca cunsignài ntra lu 1983 e lu 1994. Vistu ca stu disprezzu mustratu nnâ l’avvintismu ‘n Francia, l’ istituzzioni avvintista munniali fici n’allianza curmenica cu l’9. La minazza di " turmentu " ntô versu 10 la riguarda a sò vota , dû suggerimentu di l'esprissiuni " bivirà puru iḍḍu " ; dô 1994, l'Avvintismu istituzzionali, doppu la fede prutistanti , fu giudicatu e cundannatu dô 1843 .       
Comu suggirisci stu versu , lu dicretu di Danieli 8:14 provoca la siparazzioni dî cristiani prutistanti ntô 1843 ntâ dui campi, ntra cui lu gruppu avvintista , binificiariu dâ beatitudini prununciata : " Beati li morti ca mòrunu ntô Signuri d'ora in poi!" » . È chiaru ca Gesù annunciannu a " Laodicea " ca l'avìa a " vumitari ", l'istituzzioni avvintista , missaggeru ufficiali di Cristu ntô 1991, la data dû rifiutu ufficiali dâ luci, chiamata " nuda " non pò cchiù binificiari di sta biatitudini.             
 
Tempu di raccolta
Versu 14 : “E guardai, e eccu na nuvula janca, e supra la nuvula s’assittàu unu comu lu Figghiu di l’omu, ca avìa ntâ testa na curuna d’oru e ntâ manu na falci affilata. »   
Sta discrizzioni richiama Gesù Cristu ntô mumentu dû sò ritornu gluriusu. La “ nuvula janca ” arricurda li cunnizzioni dâ sò partenza e dâ sò acchianata ntô celu spirimintati duimila anni prima. La " nuvola janca " ìnnica la sò purità, la sò " curuna d'oru " simmulizza la sò fidi vitturiusa e la "falci affilata " rapprisenta la " parola affilata " di Diu di Ebbrei 4:12, implementata di " la sò manu ".            
Versu 15 : “ E n’àutru àngiulu niscìu dû tempiu, gridannu a vuci forti a chiḍḍu ca s’assittava supra la nuvola : “Spigghia la tò falci e raccogli ”. pirchì è arrivatu lu tempu dâ racolta, pirchì la racolta dâ terra è matura. »    
Sutta l'aspettu dâ " raccolta ", comu ntâ sò paràbbula, Gesù ricurda ca nna chistu, arrivava lu tempu di siparari difinitivamenti " lu granu bonu dâ pagghia ". Attraversu la sò Rivelazzioni, ci fa scòpriri chistu suggettu ca sipara li dui campi : lu Sabbath di l'elitti e la Duminica dî caduti, picchì arrè a chistu nomu riliggiusu ammuccia l'adurazzioni e l'autorità di na divinità sulari pagana. E nunustanti li canciamenti ntô tempu umanu, Diu continua a taliàrilu pi chiḍḍu ca è veramenti pi iḍḍu. Li diversi upiniuni di l'òmini non nfruènzunu lu sò giudizziu ; ntô sò ordini di tempu, lu primu jornu è profanu, non pò pigghiari 'n nuḍḍu casu la santità divina. Chistu è attaccatu esclusivamenti ô settimu jornu santificatu ntô sò ordini di tempu ncisu di l'inizziu dû tempu tirrestri pirpètuu ; chistu pi na durata di 6000 anni sulari.        
Versu 16 : “ E chiḍḍu ca s’assittàu supra la nuvula, spincìu la sò falci ntâ terra. E la terra fu arricugghiuta. »   
Lu Spìritu cunfirma lu futuru cumplimentu di " la raccolta dâ terra ." Cristu lu Salvaturi e lu Vìncituri s'assicurarà e lu cumplitarà 'n accordu cû sò annunciu fattu ntâ paràbbula ê sò apòstuli ntâ Matteu 13,30 nzinu a 43. La " raccolta " riguarda principalmenti la rimozzioni ntô celu dî santi scigghiuti ca ristaru fideli ô Diu criaturi.     
 
Lu tempu dâ raccolta (e dâ vinnitta) 
Versu 17 : “ E n’àutru àngiulu niscìu dû tempiu ca è ntô celu, ca avìa puru iḍḍu na falci affilata. »   
Si lu pricidenti "àngiulu " avìa na missioni favurevuli a l'elitti, ô cuntrariu , chistu " autru àngiulu " avi na missioni punitiva diriggiuta contra li ribbelli caduti. Chista secunna " falci " simmulizza puru la " parola affilata di Diu " misa 'n azzioni dâ sò vuluntà , ma non dâ sò manu picchì , a diffirenza dâ racolta, pâ racolta di l'uva , l'esprissioni " ntâ sò manu " è assenti. L'azzioni punitiva sarà quinni affidata a l'agenti ca eseguunu la vuluntà divina ; infatti, li vittimi dî sò siduzzioni.            
Versu 18 : “ E n’àutru àngiulu niscìu di l’altari, ca avìa putiri supra lu focu, e parrò cu na vuci forti a chiḍḍu ca avìa la falci affilata, dicennu : “Spinci la tò falci affilata e arricuogghi li grappi dâ viti dâ terra : pirchì l'uva dâ terra è matura. »    
Poi arriva, doppu lu rapimentu di l’elitti ntô celu, lu mumentu dâ “ raccolta ”. Ntâ Isa.63:1-6, lu Spìritu sviluppa l'azzioni mirata di chistu tèrmini simmòlicu . Ntâ Bibbia, lu sucu di l'uva russa è paragunatu ô sangu umanu. Lu sò usu di parti di Gesù, ntâ Santa Cena, cunfirma st'idèa. Ma " l'annata " è lijata â " ràggia di Diu " e riguardarà chiḍḍi ca travagghiaru ‘ndignimenti sutta l'aspettu dî sò sirvitura, picchì lu sangu spurcatu vuluntariamenti di Cristu non si miritava li sò tanti tradimenti. Picchì Gesù pò sintirisi traditu di chiḍḍi ca turciunu lu sò pianu di salvezza ô puntu di giustificari lu piccatu pi cui detti la sò vita e purtàu lu soffrimentu accussì ca la sò pràtica cessassi. Li trasgrissuri vuluntari dâ sò liggi quinni hannu a rispùnniri a iḍḍu. Ntâ sò pazzia cieca, annaru nzinu a vulìri ammazzari li sò veri eletti, pi sradicari dâ terra la pràttica dû Sabbath dû settimu jornu santificatu e richiestu di Diu dû 1843-44. L'elitti nun avìanu lu pirmissu di Diu di usari la forza contra li sò nimici riliggiusi ; Diu avìa riservatu chista azzioni sulu pi iḍḍu stissu. " La vindicata è mia, la punizzioni è mia," dichiaràu ê sò scigghiuti, e arrivàu lu tempu di purtari avanti chista vindicata.         
Nna stu capitulu 14, li versi 17 nzinu a 20 evocunu stu tema dâ " raccolta ". L'ùvi piccaturiali sunnu dichiarati maturi picchì dimustraru cumpletamenti cchî sò òpiri la sò vera natura. Lu sò sangu scurrirà comu lu sucu di l'uva nta na vasca quannu sunnu calciati dî pedi dî cugghituri di l'uva.  
Versu 19 : “ E l’ànghjulu mittìu la sò falci ntâ terra. E arricuogghìu la vigna dâ terra e la jittàu ntâ granni schiacciatura dâ ràggia di Diu. »   
L'azzioni è cirtificata di chistu annunciu rivilatu di chista scena. Diu prufizzia cu cirtizza la punizzioni di l'arrucanza cattòlica e prutistanti. Subbirànnu li cunsiguenzi dâ ràggia di Diu, ‘mmagginata dâ vasca unni l’ùvi arricugghiuti sunnu sfracicati dî pedi dî calciaturi.
Versu 20 : “ E la schiaccia fu calciata fora dâ città ; e niscìu lu sangu dâ stampa, nzinu ê bridi dî cavaddi, pi na distanza di milleseicentu stadi. »    
Isa.63:3 spicìfica : “ Calciàu sulu la stampa dû vinu ; nuḍḍu omu era cu mia... ”. L'annata cumpi la punizzioni di Babbilònia la Granni Città ntâ Ap. 16:19. Iḍḍa allinchìu la tazza dâ ràggia divina, ca ora avi a biviri nzinu a li scarti. " La stampa fu calciata fora dâ città " cioè senza la prisenza di l'elitti già purtati ô celu. A Girusalemmi l'esicuzzioni di chiḍḍi cunnannati a morti vinìanu fatti fora dê mura dâ città santa pi non nquinarila. Fu lu casu dâ crucifissioni di Gesù Cristu, ca arricurda, attraversu stu missaggiu, lu prezzu ca avìa a pagari chiḍḍi ca suttavalutaru la sò stissa morti. Arrivàu lu tempu ca li sò nimici spurcassiru lu sangu a sò vota pi espiari li sò tanti piccati. " E niscìu lu sangu dâ stampa, nzinu ê bridi dî cavaddi ." L'obbiettivi dâ ràggia sunnu li prufissuri riliggiusi cristiani e Diu si rifirisci a iḍḍi cu l'immaggini dû " bit " ca li cavalieri mettunu " ntâ vucca dî cavaddi " pi diriggirili. Sta mmàggini è pruposta ntô Giac.3:3, lu cui tema è pricisamenti : prufissuri riliggiusi. Giacumu spicìfica dû princìpiu dû capìtulu 3: “ Frati, nun addivèntanu assài di voi maestri, picchì sapiti ca saremu giudicati cchiù forti .” L'azzioni dâ " raccolta " giustifica chistu saggiu avvertimentu. Spicificannu " puru ê bridi dî cavaḍḍi ", lu Spìritu suggirisci ca lu lavandinu riguarda, apprima, lu cleru cattòlicu rumanu di " Babbilònia la Granni ", ma ca s'allunga ê prufissuri prutistanti ca , dô 1843 , fìciru n'usu " distruttivu " dâ Bibbia dû Spìritu secunnu. Ccà attruvamu l'applicazziuni di l'avvertimentu datu nna Apoc. 14, 10 : " Iḍḍu stissu bivirà dû vinu dâ ràggia di Diu, ca si versa senza misculanza ntâ coppa dâ sò 'ndignazzioni... ".                           
Pi lu messaggiu " supra n'aria di milleseicentu stadi " , 'n cuntinuità cô messaggiu pricidenti, la punizzioni s'allunga â fidi rifurmata dô XVI sèculu a cui alludisci lu nùmmuru 1600. Chistu è lu tempu quannu Martin Luteru ufficializzò l'accusazzioni contra la fidi cattòlica ntô 1517. Ma è puru nna stu XVI sèculu ca si furmaru li duttrini prutistanti dî " falsi Cristi " e dî falsi cristiani , ca liggittimàru la viulenza e la spata pruibita di Gesù Cristu. L'Apocalissi offri li sò chiavi pi l'interpretrazzioni e chistu XVI sèculu è disignatu ntâ Ap. 2:18 nzinu ô 29 cû nomu simmòlicu di l'èpuca " Tiatira ". La parola " stadiu " rivela la sò attivitati riliggiusa, la sò participazzioni â gara, lu premiu 'n jocu è la curuna dâ vittoria prumissa ô vincituri. Chistu è l'insignamentu di Paulu nnâ 1 Cor 9,24 : " Nun sapiti ca chiḍḍi ca currunu nnâ gara currunu tutti, ma unu ricivi lu premiu ?" Curri accussì ca lu po vinciri ." Lu premiu dâ vucazzioni cilesti quinni non si vinci sulu nta nuḍḍa manera ; la fidiltà e la pirsiviranza nna l'ubbidienza è l'ùnica manera pi vinciri ntâ battagghia dâ fidi. Iḍḍu cunfirma ntô Fil . Ntô mumentu dâ " raccolta " chisti palori di Gesù sunnu virìficati : " Picchì tanti sunnu chiamati, ma picca sunnu scigghiuti (Matt. 22, 14) ."                         

Rivelazzioni 15 : La fini dâ prubbazzioni 
 
 
 
Prima ca si cumplìsciunu a " raccolta e l'annata " arriva u mumentu spavintatu dâ fini dâ prova. Chiḍḍu unni li scelti umani sunnu fissati ‘n petra dû tempu, senza manera di ‘nvertiri chiḍḍi scelti. A ḍḍu puntu finisci l'offerta dâ savvizza nna Cristu. Chistu è lu tema di chistu capitulu assài curtu 15 di l'Apocalissi di Gesù Cristu. La fini dû tempu dâ gràzzia arriva doppu li primi sei " trumbetti " dî capìtuli 8 e 9, e prima di " li setti ùrtimi plaggi di Diu " dû capìtulu 16. È ovvio ca segui l'ùrtima scelta dû camminu ca Diu duna a l'omu di pigghiari. Sutta lu guvernu auturitàriu di " la bestia ca acchiana dâ terra " di Ap. 13, 11-18 , l'urtimi dui strati purtunu, unu, ô sàbbutu o lu sàbbatu santificatu di Diu, l'autru, â dumìnica, di l'autorità papali rumana. Non furu mai accussì chiari li scelti tra la vita e lu beni, la morti e lu mali. Chi temi cchiù assai l'omu ? Diu , o l'omu ? Chisti sunnu li dati dâ situazzioni. Ma possu puru diri : Chi ama cchiù l'omu ? Diu o omu ? L'eletti rispunnirànu ntâ tutti dui li casi : Diu, sapennu attraversu la sò rivilazzioni prufìtica li dittagghi dâ fini dû sò pruggettu. La vita eterna allura sarà assài vicina, a purtata di manu.               
 
Versu 1 : “ E vitti n’àutru signu ntô celu, granni e maravigghiusu : setti àngili ca avìanu li setti ùrtimi plaggi, pirchì nta chisti è cumplitata la ràggia di Diu. »  
Chistu versu prisenta li “ setti ùrtimi plaggi ” ca colpisciunu li falsi cridenti pâ sò scelta dâ Duminica rumana. Lu tema di chistu capitulu, la fini dâ prubbazzioni , apri lu tempu dî " setti ùrtimi plaggi dâ ràggia di Diu ."    
Versu 2 : “ E vitti comu nu mari di vitru ammiscatu cu focu: e chiḍḍi ca avìanu vinciutu la bestia, la sò mmàggini e lu nùmmaru dû sò nomi, stàvanu supra lu mari di vitru, cu l'arpi di Diu. »  
Pi ncuraggiari li sò sirvitura, li sò scigghiuti, lu Signuri poi prisenta na scena ca evoca la sò vittoria imminenti cu vari immàggini pigghiati di àutri passaggi dâ prufizzìa. " Supra lu mari di vitru, ammiscatu cû focu, stannu ," picchì passaru pi na prova di fidi unni foru pirsicutati ( ammiscati cû focu ) e nisceru vitturiusi. Lu " mari di vitru " ìnnica la purità dû pòpulu scigghiutu, comu ntâ Ap. 4:1.   
Versu 3 : “ E cantunu lu cantu di Mosè, lu sirvituri di Diu, e lu cantu di l'Agneddu, dicennu: Granni e maravigghiusi sunnu li tò òpiri, Signuri Diu Onniputenti! Li tò strati sunnu giusti e veri, Re dî nazziuna! »  
" Lu Cantu di Mosè " celebbrò lu gluriusu esodu di Israeli di l'Eggittu, la terra e sìmmulu dû piccatu . L'ingressu ntô Canaan tirrestri ca siguìu 40 anni doppu prifigurò l'ingressu di l'urtimi scigghiuti ntô Canaan celesti. A sò vota, doppu ca detti la sò vita pi espiari li piccati di l'elitti, Gesù, " l'agneḍḍu ", acchianò ntô celu, ntâ sò gloria e ntô sò putiri cilesti divinu. L'ùrtimi tistimuni fideli di Gesù, tutti avvintisti ntâ fidi e ntô travàgghiu, a sò vota spirimintàrunu l'ascinsioni ntô celu quannu Gesù turna pi sarvàrili. Esaltannu li sò " òpiri granni e ammirabbili ", l'eletti dùnunu gloria ô Diu criaturi ca incarnàu li sò valuri nna Gesù Cristu : la sò " giustizzia " pirfetta e la sò " virità " . L'evocazziuni dâ palora " veru " cullega lu cuntestu di l'azziuni â fini di l' era " laodicea " aunni si prisintàu comu " l'Amen e lu Veru ". Chista è allura l'ura dâ " libbirazzioni " ca signa la fini dû tempu dû " partu dâ fìmmina " di Apoc. 12:2. Lu “ picciriḍḍu ” è purtatu ntô munnu sutta forma dâ purità dû caràttiri cilesti rivilatu nna e attraversu Gesù Cristu. L'elitti ponnu ludari Diu pû sò statu " onniputenti " picchì è a chistu putiri divinu ca dèvunu la sò savvizza e libbirazzioni. Doppu ca arricuogghìu e scigghiù li sò riscattati di tutti li nazziuna tirrestri, Gesù Cristu è veramenti lu " Re dî nazziuna ". Chiḍḍi ca s'oppuneru a iḍḍu e ê sò funzionari eletti non ci sunnu cchiù.                             
Versu 4 : “ Chi non havi paura, Signuri, e non glurifichi lu to nomu? Picchì sulu tu sì santu. E tutti li nazziuna vènunu e aduranu davanti a tia, picchì li tò giudizzi foru manifestati. »  
Nna lingua chiara chistu voli diri : Chi ti rifiutassi di scantariti, Diu Criaturi, e osassi fraudari la tò giusta gloria rifiutannu di onurari lu tò santu Sabbath dû settimu jornu ? Picchì sulu tu sì santu e sulu tu santificasti lu to settimu jornu e chiḍḍi a cui lu detti, comu segnu dâ sò appruvazzioni e di l'appartinenza â to santità. Certu, evocannu " la sò paura ", lu Spìritu alludi ô messaggiu dû primu " ànghjulu " di Ap. 14,7 : " Timiti Diu e ci dùnati gloria , picchì è arrivata l'ura dû sò giudizziu; e adurati (prostrati davanti) a Chiḍḍu ca fici lu celu, la terra, lu mari e li surgenti di l'acqui .” Ntô pianu di Diu, li nazziuna ribbelli distrutti verrannu risurretti pi nu scopu duppiu : chiḍḍu di umiliàrisi davanti a Diu e di daricci gloria, e chiḍḍu di subbiri la Sua punizzioni finali ca li farà difinitivamenti, ntô " lu lagu di focu e mattuni " di l'ùrtimu giudizziu, annunciatu ntô messaggiu di l '" angelu di terzu " di Rev. 14:10. Prima di cumplitari chisti cosi, l'elitti hannu a passari lu tempu dî giudizzi divini ca si manifestunu di l'azziuni dî " setti plaggi " annunciati ntô primu versu.                 
Versu 5 : “ Doppu chistu guardai, e eccu, lu tempiu dû tabbirnàculu dâ tistimunianza ntô celu s’aprìu. »  
Chista apertura dû “ tempiu ” cilesti signala la fini di l'intercessioni di Gesù Cristu , pirchì lu tempu dâ chiamata dâ savvizza arriva â fini. “ La tistimunianza ” si rifirisci ê deci cumannamenti di Diu ca foru misi ntâ santa arca. Dunca, di chistu mumentu in poi, la siparazzioni tra lu scigghiutu e lu pirdutu è difinitiva . Nnâ terra, li ribbelli appena dicideru, cu nu dicretu di liggi, l'obbligu di rispittari lu restu simanali dû primu jornu stabbilìtu civilmenti e cunfirmatu riliggiusamenti , successivamenti , di l'impiraturi rumani , Custantinu I , e Giustinianu I ca fici di Vigiliu I lu primu papa di Catho, ca lu cristianu timpurali, ntô5 .  l' ùrtimu dicretu di morti fu prufizziatu nna Apo.13:15 nzinu a 17 e misu sutta l'azzioni duminanti dâ fidi prutistanti miricana suppurtata dâ fidi cattòlica europea .     
Versu 6 : “ E li setti àngili ca avìanu li setti plaggi nisceru dû tempiu, vistiti di linu puru e lustrusu, e cinturati di cinturi d'oru ntunnu ô pettu. »  
Ntô simmulismu dâ prufizzìa , li " setti àngili " rapprisentunu sulu Gesù Cristu o " setti àngili " fideli ô sò campu comu a iḍḍu. " Lu linu finu, puru e lustrusu " rapprisenta " l'òpiri giusti dî santi " ntâ Riv. 19:8. La " cintura d'oru ntunnu ô pettu ", quinni ntâ l'autizza dû cori, evoca l'amuri dâ virità già citata nna l'immaggini di Cristu prisintata ntô Riv. 1, 13. Lu Diu dâ virità si pripara a puniri lu campu dî minzogni. Cu chistu ricurdamentu lu Spìritu suggirisci " la granni calamità " la cui forma fu rivilata dâ sò facci rispettu a " lu suli quannu brilla câ sò forza ." Arrivò lu tempu dâ scunfitta finali tra Gesù Cristu e li ribbelli pagani ca aduràvunu lu suli.              
Versu 7 : “ E una dî quattru armali detti ê setti àngili setti vaschetti d’oru chini di ràggia di Diu, ca campa pi sempri e sempri. » 
Gesù stissu era lu mudellu raffiguratu dî " quattru criaturi viventi " di Riv. 4. Iḍḍu è puru " lu Diu ca vivi pi sempri e sempri " fattu " arraggiari " . La sò divinità ci attribbuisci accussì tutti li roli : Criaturi, Ridinturi , Intercissuri , e pirmanentimenti, Giudici, poi mittennu fini â sò intercessioni, addiventa lu Diu dâ giustizzia ca curpi e punisci câ morti li sò avversari ribbelli , picchì hannu allinchiutu " la coppa " dû sò giustu . " La coppa " è ora china , e sta ràggia pigghiarà la forma dî " setti ùrtimi " punizzioni unni la misericordia divina nun avrà cchiù lu sò postu.                 
Versu 8 : “ E lu tempiu fu chini di fumu dâ gloria di Diu e dû sò putiri; e nuḍḍu putìa trasiri ntô tempiu nzinu a quannu non finìru li setti plaggi dî setti àngili. »  
Pi illustrari chistu tema dâ cessazzioni dâ gràzzia, lu Spìritu prisenta ntâ chistu versu l'immaggini di nu " tempiu chinu di fumu pâ " prisenza " di Diu " e spicifica : " e nuḍḍu putìa trasiri ntô tempiu, finu a quannu li setti plaggi dî setti àngili non furu finiti ." Diu accussì avvirti li sò scigghiuti ca arristaru ntâ terra duranti lu tempu dî " setti ùrtimi plaggi " dâ sò ràggia. L'ùrtimi scigghiuti rivìvunu la spirènzia di l' ebbrei ntô tempu dî " deci pesti " ca colpìru l'Eggittu ribbelli. Li pesti non sunnu pi iḍḍi, ma pî ribbelli, obiettivi dâ ràggia divina. Ma l'imminenza dô sò 'ngressu ntô " tempiu " è accussì cunfirmata, la pussibbilità sarà data, â fini dê " setti ùrtimi pesti ".                 

Rivelazzioni 16 : Li setti ùrtimi plaghi 
di la ràggia di Diu
 
 
 
 
Lu capìtulu 16 prisenta lu spurcamentu di chisti “ setti ùrtimi plaghi ” cu cui s’esprimi “ la ràggia di Diu ” .     
Lu stùdiu di tuttu lu capitulu lu cunfirma, ma s'havi a nutari ca l'obbiettivi dâ " ràggia di Diu " sunnu li stissi di chiḍḍi ca foru colpiti dî punizzioni dî primi sei " trumbetti " . Lu Spìritu rivela accussì ca li punizzioni dî " setti ùrtimi plaggi " e chiḍḍi dî " setti trumbetti " punìsciunu lu stissu piccatu : la trasgrissioni dû riposu sabbaticu dû " settimu jornu santificatu " di Diu dâ funnazzioni dû munnu.            
Aprìu na parèntisi ccà, 'n ritardu. Nota la diffirenza tra li divini “ trumbetti ” e li “ pesti o pesti ”. Li " trumbetti " sunnu tutti l'uccisioni umani misi 'n azzioni di l'òmini ma ordinati di Diu , lu quintu èssiri di natura spirituali. Li “ pesti ” sunnu azzioni spiacevuli ‘mposti direttamenti di Diu ‘ntraversu li mezzi naturali dâ sò criazzioni viventi. L'Apocalìssi 16 ci prisenta li " setti ùrtimi pesti " ca ci suggirisciunu , suttilimenti, ca foru priciduti di àutri " pesti " suffruti di l'òmini prima dâ fini dû tempu dâ gràzzia ca sipara , spiritualmenti , nna dui parti, " lu tempu dâ fini " citatu ntô Dan.11:40 . Ntô primu, chista fini è chiḍḍa dû tempu dî nazziuna, e ntô secunnu , chiḍḍa dû tempu dû guvernu munniali univirsali urganizzatu sutta la tutela e l'iniziativa dî Stati Uniti. Nna stu agghiornamentu, fattu lu Sabbath 18 dicèmmiru 2021, possu cunfirmari sta spiegazzioni, picchì di l'iniziu di l'annu 2020, tutta l'umanità fu colpita di ruvina ecunòmica pi causa di nu vìrussu cuntaggiusu, lu Coronavirus Covid - 19, ca cumparìu pâ prima vota ‘n Cina . Nnô cuntestu di scanci e canuscenzi glubbalisti, amplificannu mintalimenti li so’ effetti riali , ‘n panicu, li capi dî pòpuli si firmàru morti , u sviluppu e a crìscita cuntinua di l’intera ecunumìa eurupea uccidintàli e ‘miricana. Ingiustamenti cunzidiràtu na pandemia, l’Occidenti , ca pinzava ca nu jornu putissi cunquistari a morti , è scantatu e ‘ndifesu. Ntô pànicu, li senza Diu si dèsiru corpu e ànima â nova riliggiuni ca la sostituisci : la scienza mèdica onniputenti . E u paisi dî sgarbi, u cchiù riccu dâ terra, sfruttò l’opportunità pi fari prigiuneri e schiavi li òmini dî sò diagnosi, dî sò vaccini, dî sò rimedi e dî sò dicisioni corporativi. Ntô stissu tempu , sintìamu dirittivi ‘n Francia ca sunnu paradossali pi diri lu menu , ca riassumu comu si vidi appressu:                    : " è cunsigliabbili ventilari l'appartamenti e purtari la maschera prutittiva pi tanti uri, arrè a cui chiḍḍu ca la porta si suffoca . " Evidenziari u “ sensu cumuni ” dî giòvani capi dâ Francia e ri avutri paìsi imitanti . È ntirissanti nutari ca lu paisi ca guidò stu cumpurtamentu distruttivu fu prima Israeli ; lu primu paisi ammalatu di Diu ntâ storia riliggiusa. Indossari na maschera , ca accuminciannu era vietatu quannu non era disponibbili , fu poi obbligatoriu pi pruteggiri contra na malatìa ca nfruenzava lu sistema rispiratoriu. La maldizzioni di Diu porta frutti inaspittati , ma distruttivamenti assài efficaci . Sugnu cunvintu ca ntra lu 2021 e l'iniziu dâ " sesta trumbetta ", la Terza Guerra Munniali, autri " pesti di Diu " colpirannu l'umanità culpanti nta vari posti dâ terra, e suprattuttu nta l'Occidenti ruvinatu ; " pesti " comu a " caristia " e autri riali pandemii univirsali, già canusciuti comu a pesti e u colera. Diu rivinnica stu tipu di punizzioni nnâ Ezeq 14:21 : “Picchì accussì dici lu Signuri YaHweh : Puru si mannarò contra a Gerusalemmi li me quattru punizzioni tirribbili, la spata, la caristia, li besti sarvaggi e la pesti, pi distruggiri di chista l’omu e la bestia, ” Accùra ca sta lista nun è esaustiva , picchì nnî tempi muderni, li punizzioni divini pigghianu diversi formi : Cancru, SIDA, Chikungunya , Alzheimer ... ecc . Notu macàri a cumparsa dâ paura a causa dû scaudamentu climàticu. Li massi di l'umanità sunu spavintati e scantati ô pinseri di sciogghiri lu ghiacciu e di l'alluvioni ca putissiru risultari. Ancora na vota, nu fruttu dâ maldizzioni divina ca colpisci la menti umana e custruisci mura di siparazzioni e òdiu. Chiudu chista parèntisi pi ripigghiari lu studiu nna chistu cuntestu dû post- fini dâ gràzzia ca carattirizza li " setti ùrtimi plaggi dâ ràggia di Diu ".                      
N’àutru mutivu giustifica la scelta di l’obbiettivi. Li " setti ùrtimi pesti " purtaru â distruzzioni dâ criazziuni â fini dû munnu . Pi Diu , lu Criatura, è arrivatu lu tempu dâ distruzzioni dû sò travagghiu. Quinni segui lu prucessu di criazzioni, ma 'mmeci di criari, distruggi. Cu " la settima ùrtima pesti " ntâ terra , la vita umana s'astutarà, lassannu arrè la terra n'autra vota n' " abissu " nta nu statu caòticu, cû sò unicu abbitanti , Satana, l'auturi dû piccatu ; la terra disulata sarà la sò carciri pi " mil anni " nzinu a l'urtimu giudizziu quannu cu tutti l'autri ribbelli sarà annichilatu secunnu lu Riv. 20 .          
Versu 1 : “ E sintìa na vuci forti dû tempiu ca dicìa ê setti àngili : “Vai e versati li setti vaschetti dâ ràggia di Diu ntâ terra”. »  
Chista " vuci forti ca vinìa dû tempiu " è chiḍḍa dû Diu criaturi frustratu ntô sò dirittu cchiù liggìttimu. Comu Diu lu Criaturi , la sò autorità è suprema e non è né giustu né saggiu sfidari lu sò disìu di èssiri aduratu e glurificàtu di l'osservazzioni dû jornu di riposu ca " santificau " pi chistu scopu. Ntâ sò granni e divina saggizza, Diu lu fici accussì ca chiḍḍu ca cuntèsta li sò diritti e l'autorità sarà ignuranti dî sò sigreti cchiù mpurtanti prima di espiari ntâ " secunna morti " lu prezzu dî sò 'ndignazzioni contra Diu Onniputenti.      
Versu 2 : “ Lu primu jìu e spurgìu la sò ciotola ntâ terra. E l'òmini ca avìanu lu signu dâ bestia e chiḍḍi ca aduràvanu la sò mmàggini, ci vinni na firiti dura e dura. »  
Essiri lu putiri duminanti e l'autorità principali di l'urtima ribbellioni, l'obbiettivu prioritariu nna stu cuntestu è lu sìmmulu " la terra " dâ fidi prutistanti caduta.  
La prima pesti è " n'ulcera maligna " ca causa suffrimentu fìsicu ê corpi dî ribbelli ca scigghieru di ubbidiri ô jornu di riposu mpustu di l'òmini. L'obbiettivi sunnu cattòlici e prutistanti ca supravviveru ô cunflittu nucliari e ca , cu sta scelta dû primu jornu, la dumìnica rumana, hannu " lu signu dâ bestia ".     
Versu 3 : “ Lu secunnu spurgìu la sò ciotola ntô mari, e addivintò sangu, comu lu sangu di nu mortu ; e murìu ogni viventi, tuttu chiddu ca era ntô mari. "  
Lu " secunnu " colpisci " lu mari " ca trasforma 'n " sangu " , comu fici pô Nilu eggizzianu ô tempu di Mosè ; " lu mari " , sìmmulu dû Cattulicèsimu Rumanu, ca si rifirisci ô Mari Meditirràniu. Nna chistu pirìudu, Diu cancillàu tutta la vita di l'armali ntô " mari " . Accumincia lu prucessu di criazzioni ô cuntrariu, a longu tèrmini, " la terra " addivintarà n'àutra vota " senza furma e vacanti " ; turnarà ô sò statu urigginali di “ abbissu ”.                   
 
Versu 4 : “ Lu terzu spurgìu la sò ciotola supra li ciumi e li surgenti d'acqua. E addivintaru sangu. »  
Lu " terzu " colpisci l' " acqua duci " dî " ciumi e dî surgenti d'acqua " ca all'improvvisu addivèntanu, a sò vota, " sangu " . Nun c'è cchiù acqua pi asciugari la siti. La punizzioni è dura e miritata picchì stannu pi spurgari lu " sangu " di l' elitti. Sta punizzioni fu la prima ca Diu infliggìu câ bastona di Mosè a l' Eggizziani , " bivitura dû sangu " di l' Ebbrei ca foru trattati comu armali nnâ dura schiavitù unni mureru assài.            
Versu 5 : “ E sintìa l'ànghjulu di l'acqui diri : Tu sì giustu, ca sì e ca era ; tu sì santu, pirchì hai esercitatu stu giudizziu. »  
Nota già, nta stu versu , li tèrmini " giustu " e " santu " ca cunfirmanu la me bona traduzzioni dû testu dû dicretu di Dan 8:14 : " 2300 sira e matina e santità sarà giustificata " ; " santità " cumprenni tuttu chiḍḍu ca Diu riteni santu. Nna stu cuntestu finali , l'attaccu ô sò Sabbath " santificatu " si mirita pi tutta giustizzia lu giudizziu di Diu ca cancia l '" acqua " pi èssiri bivuta 'n " sangu " . La parola " acqui " ìnnica simmòlicamenti e doppiamenti li massi umani e l'insignamentu riliggiusu. Pirvirtutu dâ Roma papali, nnâ Ap. 8:11 tutti dui foru canciati ‘n “ absinu ”. Dicennu " tu sì giustu... picchì hai esercitatu chistu giudizziu " l'ànghjulu giustifica la misura richiesta dâ vera giustizzia pirfetta ca sulu Diu pò rializzàri. Suttilimenti, e assài pricisamenti, lu Spìritu fa scumpariri la furma “ e chiḍḍu ca veni ” dû nomu di Diu, picchì è vinutu ; e la sò apparenza grapi nu prisenti pirmanenti pi iḍḍu e li sò riscattati, senza scurdari li munni ca ristaru puri e l'ànghjuli santi ca ci ristaru fideli.                           
 
Versu 6 : “ Picchì iḍḍi spurgaru lu sangu dî santi e dî prufetti, e tu ci detti lu sangu pi bìviri : sunnu degni. »  
Li ribbelli essennu pronti a ammazzari li scigghiuti ca dèvunu la sò savvizza sulu all'interventu di Gesù, Diu ci imputa puru li crimini ca avìanu a cummèttiri. Pi li stissi mutivi, sunnu quinni trattati comu l'Eggizzi di l'Esodu. Chista è la secunna vota ca Diu dici : " Sò degni ." Nna chista fasi finali , attruvamu comu l'aggrissuri di l'eletti avvintisti, lu messaggeru di Sardi a cui Gesù avìa dittu : " Passi pi èssiri vivu, e tu sì mortu ." Ma ntô stissu tempu , dissi di l'elitti dû 1843-1844 : " camminaru cu mia , cu li vistiti janchi, picchì sunnu digni ." Quinni, a ognunu la dignità ca ci è duvuta secunnu l' òpiri dâ sò fidi : " vestiti janchi " pî fideli eletti, " sangu " pi bìviri pî ribbelli nfideli caduti .                  
 
Versu 7 : “ E sintìa n’àutru àngiulu di l’altari diri : “ Accussì , Signuri Diu Onniputenti , li tò giudizzi sunnu veri e giusti”. »  
Sta vuci ca veni di l '" altari " , sìmmulu dâ cruci , è chiḍḍa dû Cristu crucifissu ca havi raggiuni particulari pi appruvari stu giudizziu. Picchì chiḍḍi ca punisci nta chistu mumentu osaru rivinnicari la sò savvizza , mentri iḍḍi giustificaru nu piccatu odiosu , prifirennu ubbidiri ô cumannamentu di n'omu ; Chistu nunustanti l’avvirtimenti dî Sacri Scritturi : nnâ Isa.29,13 “ Lu Signuri dissi : Quannu stu pòpulu s’avvicina a mia, mi onura câ vucca e câ labbra ; ma lu sò cori è luntanu di mia, e la paura ca avi di mia è sulu nu pricèttu dâ tradizzioni umana . " Mat.15,19 : “ Mi aduranu ‘n vanu , ‘nzignannu comu duttrina li cumannamenti di l’òmini. »          
 
Versu 8 : “ Lu quartu spurgìu la sò vasca supra lu suli. E ci fu datu di abbruciari l'òmini cû focu ; »  
Lu quartu aggisci “ supra lu suli ” e lu fa scaldari cchiù dû solitu. La carni dî ribbelli è " abbruciata " di stu caluri forti. Doppu aviri punitu la trasgrissioni dâ " santità " , Diu ora punirà l' idulatrìa dû " jornu dû suli " riditatu di Custantinu I. Lu " suli " ca tanti senza sapiri onuranu ora accumincia a " abbruciari " la peddi dî ribbelli. Diu gira l'ìdulu contra l'idulaturi. Chistu è lu puntu cchiù àutu dâ " granni calamità " annunciata ntô Riv . Lu mumentu quannu chiḍḍu ca cumanna lu " suli " lu usa pi puniri li sò aduraturi.                
Versu 9 : “ E l’òmini foru abbruciati di granni caluri, e blasfemaru lu nomu di Diu ca avi l’autorità supra sti plaghi, e non si pintiru pi daricci gloria. »  
Ntô liveddu d'indurimentu ca arrivaru, li ribbelli non si pintìsciunu dâ sò culpa e non s'umiliunu davanti a Diu, ma Lu ' nsultunu " blasfemannu " lu sò nomi . Era già nnâ sò natura nu cumpurtamentu abbituali , ca s'attrova ntra li cridenti supirficiali ; Non cercunu di canùsciri la sò virità e interpretrunu lu sò silenziu sprèggiu a sò vantaggiu. E quannu ci sunnu li difficultà, iḍḍi màdiciunu lu sò " nomi " . Lu fallimentu di " pintirisi " cunfirma lu cuntestu dî " supravvissuti " dâ " sesta trumbetta " di Apoc. 9:20-21. Li ncridenti ribbelli sunnu genti riliggiusi o non riliggiusi ca non crìunu ntô Diu Criaturi Onniputenti. Li sò occhi èrunu na trappula pâ morti pi iḍḍi.             
Versu 10 : “ Lu quintu àngiulu spurgìu la sò vasca supra lu tronu dâ bestia. E lu sò regnu fu cummigghiatu di scuru ; e l'òmini si morsiru la lingua pi duluri ,  
Lu " quintu " mira spicificamenti " lu tronu dâ bestia ", cioè la riggiuni di Roma unni s'attrova lu Vaticanu , nu nicu statu riliggiusu di papismu unni s'attrova la Basilica di San Petru . Comunque, comu vittimu, lu veru " tronu " dô Papa s'attrova nta l'antica Roma, ntâ Cullina Caeliana rintra la crèsia matri di tutti li crèsii dô munnu, la Basilica di San Giuvanni Lateranu . Diu lu metti nna nu " scuru " nchiusu ca metti ogni pirsuna ca vidi ntâ situazzioni di na pirsuna cieca. L'effettu è assài dulurusu , ma pi chistu puntu di partenza di minzogni riliggiusi prisintati comu la luci di l'unicu Diu e ntô nomu di Gesù Cristu, è completamenti miritatu e giustificatu. " Lu pintimentu " non è cchiù pussìbbili, ma Diu enfatizza l'indurimentu dâ menti dî sò birsagghi viventi .          
 
Versu 11 : “ E blasfemàru lu Diu dû celu pî sò duluri e li sò firiti, e nun si pintìru dî sò fatti . »  
Stu versu ci aiuta a capiri ca li pesti continuunu a veniri e non si firmunu mai. Ma enfatizzannu l'assenza dû " pintimentu " e la cuntinuazzioni dî " blasfemìi " , lu Spìritu ci duna di capiri ca la ràggia e la malvagità dî ribbelli aumentunu sulu. È l'obbiettivu circatu di Diu ca li spinci ô limiti , accussì ca dicritunu la morti di l'elitti.    
Versu 12 : “ Lu sestu àngiulu spurgìu la sò vasca ntô granni ciumi Eufrati. E l'acqua s'asciugàu, pi priparari la strata ê re ca vinìanu di livanti. »  
Lu " sestu " mira a l'Europa, disignata cû nomu simmòlicu dû " ciumi Eufrati ", ca disigna accussì, â luci di l'immaggini di Apo 17:1-15, li pòpuli ca aduranu " la prustituta Babilònia la Granni ", Roma papali cattòlica. Lu " asciugamentu dâ sò acqua " putissi suggiriri l'annihilazzioni imminenti dâ sò pupulazzioni, ma è ancora troppu prestu pi chistu èssiri lu casu. Infatti, la cosa è nu ricurdamentu storicu, vistu ca fu pi l'asciugatura parziali dô " ciumi Eufrate " ca lu re mediu Dariu pigghiò la " Babilònia " caldea . Lu messaggiu dû Spìritu è ​​quinni l'annunziu di l'imminenti scunfitta cumpleta dâ " Babilònia " cattòlica rumana ca manteni ancora sustinituri e difinsuri, ma pi nu pocu di tempu. “ Babbilònia la granni ” sta vota veramenti “ cascarà ” , scunfitta dû Diu Onniputenti Gesù Cristu.                   
 
La cunsulta di li tri spìriti spurchi
Versu 13 : “ E vitti tri spìriti ‘mpurtanti comu rana ca niscìanu dâ vucca dû dragu, dâ vucca dâ bestia e dâ vucca dû fausu prufeta. »  
Li versi 13-16 illustranu li priparazziuni pâ " battagghia di l'Armageddon " ca simmulizza la dicisiuni di ammazzari li ricalcitranti guardiani dû Sabbath ca èrunu fideli senza dubbiu ô Diu Criaturi . Urigginariamenti, attraversu lu spiritualismu, lu diavulu, simulannu la pirsuna di Gesù Cristu, cumparìu pi cumminciri li ribbelli ca la sò scelta dâ dumìnica era giustificata. Pirciò li ncuraggia a pigghiari la vita di fideli cummattenti dâ risistenza ca onoranu lu Sabbath. Lu triu diabbòlicu quinni riuni ntâ stissa cummattimenta lu diavulu, la fidi cattòlica e la fidi prutistanti, cioè " lu dragu, la bestia e lu fausu prufeta ." Ccà si cumplita la “ battagghia ” di cui si parra ntô Ap. 9, 7-9. La citazzioni dî " vucchi " cunfirma li scanci virbali dî cunsultazzioni ca purtanu a dicritari l'uccisioni dî veri funzionari eletti ; chi sunnu o completamenti ‘gnuranti o nigànu completamenti. " Li rana " sunnu senza dubbiu , pi Diu , armali classificati comu ‘mpurti, ma nna chistu messaggiu, lu Spìritu alludi ê granni salti ca chistu armali è capaci di fari . Ntra la " bestia " europea e lu " falsu prufeta " miricanu c'è l'ampiu Ocèanu Atlànticu e l'incontru dî dui cumporta fari granni salti. Ntra li ngrisi e li miricani , li francisi sunnu caricaturati comu " rana " e " manciarana " . L'impuru è na spicialità dâ Francia, li cui valuri murali s'hannu sdirrupatu ntô tempu, dâ sò rivoluzzioni dô 1789 unni mittìu la libbirtà supra tuttu lu restu . Lu spìritu impuru ca anima lu triu è chiḍḍu dâ libbirtà ca voli " né Diu né Maestro " . Tutti risistìru â vuluntà e â autorità di Diu, e quinni sunnu uniti supra chista questioni. Si junciunu picchì assimigghiunu.                      
Versu 14 : “ Picchì sunnu spìriti dî dimònii, ca fannu miraculi, ca vannu versu li re dâ terra pi arricùogghirili pâ battagghia di chiḍḍu granni jornu di Diu Onniputenti. »  
Dô mumentu dâ maldizzioni dû dicretu di Dan.8:14, li spìriti dimònii si manifestaru cu granni successu ntâ Nglaterra e ntê Stati Uniti. Lu spiritualismu era la moda dû tempu e l'òmini s'abbìtuaru a chistu tipu di rilazziuni cu spìriti invisìbbili ma attivi. Ntâ fidi prutistanti, gruppi riliggiusi assái granni hannu relazzioni cchî dimònii , cridennu ca hannu na relazzioni cu Gesù e li sò àngili. Li dimònii hannu na granni facilità pi ngranniri li cristiani rifiutati di Diu, e ponnu ancora cummìncirili facilmenti a riunìrisi pi ammazzari , nzinu a l'urtimu , li cristiani piusi e l'ebbrei , osservaturi dû Sabbath . Sta misura estrema ca minaccia tutti dui li gruppi câ morti li unirà nnâ benedizzioni di Gesù Cristu. Pi Diu, sta riunioni è fatta pi arricogghiri li ribbelli “ pâ battagghia dû granni jornu di Diu Onniputenti ”. Sta riunioni avi lu scopu di dari ê ribbelli n’intenzioni di ammazzari ca li farà digni di subbiri la morti ntê mani di chiḍḍi ca foru sidutti e ingannati dê so’ minzogni riliggiusi. Lu mutivu principali dâ cummattimenta fu, pricisamenti, la scelta dû jornu di riposu, e suttilimenti, lu Spìritu affirma ca li jorna pruposti non sunnu uguali. Picchì chiḍḍu ca riguarda lu Sabbath santificatu non è nenti di menu ntâ sò natura di " lu granni jornu di Diu Onniputenti ." Li jorna nun sunnu uguali e mancu li forzi opposti. Mentri cacciàu lu diavulu e li sò dimònii dû celu, Gesù Cristu comu lu putenti " Micheli " mpunirà la sò vittoria ê sò nimici.       
Versu 15 : “ Eccu, veni comu nu ladru. Beatu chiḍḍu ca guarda e manteni li sò vistiti, pi nun caminari nudu e nun vìdinu la sò virgogna. »  
Lu campu ca cummatti contra l'osservaturi dû divinu Sabbath è chiḍḍu dî falsi cristiani ‘nfideli cumprisi chiḍḍi dû prutistantismu a cui Gesù dissi , ntô Riv. 3:3 : “ Ricurdativi quinni comu ricivìsti e ascultàsti, e tèniti fermu e pintiti. Si non ti guardi, ti veni comu nu ladru, e non sapi quali ora ti veni . ” Ô cuntrariu, lu Spìritu dichiara a l'eletti avvintisti ca binificianu dâ sò luci prufètica cumpleta nna l'era finali di " Laodicea " : " Beatu chiḍḍu ca guarda, e manteni li sò vistiti ", e alludennu a l'istituzzioni avvintista vumita dû 1994, dici puru : " accussì ca nun famu ca non caminamu! ". Dichiarata e ristannu “ nuda ” , ô ritornu di Cristu, sarà ntô campu dâ virgogna e dû rifiutu , ‘ n cunfurmità cu 2 Cor .               
Versu 16 : “ Li arricuogghieru ntô postu chiamatu ‘n ebbraicu Armageddon. »  
A " riunioni " ‘n questioni nun riguarda 'na posizzioni giugràfica, picchì è 'na " riunioni " spirituali ca riunisci nnô sò pruggettu murtali u campu dî nimici di Diu. Inoltri, la parola " har " voli diri muntagna e accussì succedi ca c'è veramenti na valli di Me guida nta Israeli ma nuḍḍa muntagna di chiḍḍu nomu.      
Lu nomu " Armageddon " voli diri : " muntagna priziosa " , nu nomu ca disigna, pi Gesù Cristu, la sò Assimbrea , lu sò Sceltu ca riunisci tutti li sò eletti. E lu versu 14 ci rivilò quasi chiaramenti quali è la battagghia “ Armageddon ” ; pi li ribbelli , l'obbiettivu è lu Sabbath divinu e li sò osservaturi ; ma pi Diu l'obbiettivu sunnu li nimici dî sò fideli eletti.          
Chista " muntagna priziosa " disigna , ntô stissu tempu, la " muntagna dû Sinai " di unni Diu proclamau la sò liggi a Israeli pâ prima vota doppu l'esodu di l'Eggittu. Picchì l'obbiettivu dî ribbelli è infatti sia lu Sabbath dû settimu jornu santificatu dû sò quartu cumannamentu ca li sò osservaturi fideli. Pi Diu, lu caràttiri " priziosu " di chista " muntagna " è oltri discussioni, pirchì non c'è pari nta tutta la storia umana. Pi pruteggirila di l'idolatrìa umana, Diu lassò la vera posizzioni dâ sò posizzioni scanusciuta a l'òmini. Situatu falsamenti ntô Sud dâ pinìsula eggizziana 'n tradizzioni, è 'n verità situatu ntô Nord-Est di " Midian ", unni vivìa " Jethro " , lu patri di " Sephora " , la mugghieri di Mosè, cioè ntô Nord di l'attuali Arabia Saudita. Li sò abbitanti dùnanu ô veru Munti Sinai lu nomu " al Law z " ca voli diri " la Liggi " ; nu nomu giustificatu ca tistimunia a favuri dâ storia bìbbrica scritta di Mosè. Ma non è nna chistu " postu " giugràficu ca li ribbelli s'affruntaru cû gluriusu e divinu Cristu vitturiusu. Picchì chista palora " postu " è sbagghianti e 'n rialtà pigghia n'aspettu univirsali, vistu ca l'elitti sunnu, nta chistu mumentu, ancora dispersi pi tutta la terra. Li eletti viventi e chiḍḍi ca sunnu risurretti sunnu “ arricugghiuti ” dî boni àngili di Gesù Cristu pi juncìrisi a Gesù supra li nùvuli dû celu.                             
Versu 17 : “ Lu settimu spurgìu la sò ciotola nta l’aria. E niscìu dû tempiu, dû tronu, na vuci forti ca dicìa : Fattu ! »  
Sutta lu signu dâ " settima pesti spurcata nna l'aria ", prima ca li ribbelli fannu lu sò pruggettu criminali, Gesù Cristu, lu veru, cumpari onniputenti e gluriusu, nna na gloria cilesti inimitabbili, accumpagnata di miriadi d'ànghili. Attruvamu lu mumentu dâ “ settima trumma ” unni secunnu Apoc. 11,15 , Gesù Cristu, lu Diu Onniputenti, pigghia ô diavulu lu regnu dû munnu. Ntâ Ef. 2:2, Paulu parra di Satana comu “ lu prìncipi dû putiri di l’aria ”. " Aria " è l'elimentu cunnivisu di tutta l'umanità tirrestri supra lu quali dumina nzinu ô gluriusu ritornu di Gesù Cristu. Lu tempu dâ sò gluriusa vìnnita è quannu lu sò putiri divinu leva ô diavulu chistu duminiu e putiri supra l'èssiri umani e ci metti fini.         
Rializzati la pacienza di Diu ca aspetta di 6000 anni lu mumentu quannu dicirà : “ È fattu !” " e poi capisci lu valuri ca duna ô " settimu jornu santificatu " ca prufizzia l'arrivu di chiḍḍu mumentu quannu la libbirtà lassata ê sò criaturi infideli cessarà . Li criaturi ribbelli non lu frustranu cchiù, l'irritanu, lu disprizzanu e lu disonoranu picchì verrannu distrutti. Ntô Dan.12,1 lu Spìritu prufizzìu sta gluriusa vìnnita ca attribbuisci a " Michieli ", lu nomu angèlicu cilesti di Gesù Cristu : " A ḍḍu tempu s'arrizzarà Micheli , lu granni Prìncipi ca sta pî figghi dû to pòpulu ; e ci sarà nu tempu di anguscia, comu nun fu mai picchì c’era na nazziuni puru nzinu a ḍḍu stissu tempu. Nta chiḍḍu tempu, lu to pòpulu sarà sarvatu, chiḍḍi ca si tròvanu scritti ntô libbru .” Diu non fa capiri facili lu sò pianu di salvezza picchì la Bibbia non parra dû nomi " Gesù " pi disignari lu Messia e ci duna nomi simmòlici ca rivèlanu la sò divinità ammucciata: " Emmanuel " (Diu cu nui) Isa.7 :14 : " Pirciò lu Signuri stissu ti darià nu signu camma e vuluntà èssiri; el "; “ Patri eternu ” nnâ Isa.9:5 : “ Picchì a nui è natu nu picciriddu, a nuiautri è datu nu figghiu, e lu guvernu sarà supra la sò spalla: Lu sò nomi sarà chiamatu Maravigghiusu, Cunsigghieri, Diu putenti, Patri eternu , Prìncipi dâ Paci .                            
Versu 18 : “ E ci foru lampi, vuci, truòni, e nu granni tirrimotu, comu nun fu di quannu l’òmini foru nnâ terra, nu tirrimotu accussì granni. »  
Ccà attruvamu la frasi dû versu di rifirimentu chiavi di Ap. 4:5 rinnovatu nna Ap. 8:5 . Diu niscìu dâ sò ‘nvisibilità, cridenti ‘nfideli e ‘ncridenti, ma puru, fideli avvintisti eletti, ponnu vìdiri lu Diu Criatura Gesù Cristu ntâ gloria dû sò ritornu. Riv. 6 e 7 ci rivilàru li cumpurtamenti opposti dî dui campi ‘n chistu cuntestu tirribbili e gluriusu. 
E subbennu nu putenti tirrimotu, tistimuniunu cu terruri la prima risurrezzioni riservata a l'eletti di Cristu, secunnu Apoc. 20:5, e lu sò rapimentu ntô celu unni s'unìsciunu a Gesù. Li cosi succièdunu comu foru annunciati ‘ n 1 Tess. Picchì lu Signuri stissu scinnirà dû celu cu n’urlu, câ vuci di l’arcàngilu e câ trumma di Diu: e li morti ‘n Cristu risurgirànu prima. Allura nuiautri ca semu vivi e arristamu, saremu pigghiati nzèmmula cu iḍḍi ntê nùvuli pi ncuntrari lu Signuri nta l’aria . Approfittu di stu versu pi mettiri n evidenza la cuncizzioni apostòlica dû statu dî " morti " : " nuiautri ca semu vivi e ristamu nzinu â vìnnita dû Signuri nun pricidemu chiḍḍi ca sunnu morti " . Paulu e li sò cuntimpuranìi non pinsàunu comu li falsi cristiani oggi ca l'eletti " morti " èrunu 'n prisenza di Cristu, picchì la sò riflessioni mustra ca ô cuntrariu, tutti pinsàunu ca l'eletti " viventi " trasìssiru ntô celu prima dî " morti ".            
Versu 19 : “ E la granni città fu divisa ‘n tri parti, e li città dî nazziuna cadìru: e la granni Babbilònia s’arricurdàu davanti a Diu, pi daricci la coppa dû vinu dâ sò ràggia. »  
Li “ tri parti ” riguardanu “ lu dragu, la bestia e lu fausu prufeta ” arricugghiuti ntô versu 13 di stu capitulu. Na sicunna ntirpritazzioni si basa supra stu testu di Zac.11,8 : “ Distrugghiu li tri pastura nta nu misi; L'ànima mia era spazzienti cu iḍḍi, e puru l'ànima sò mi odiava . Nna stu casu, li " tri pastura " rapprisentunu li tri cumpunenti dû pòpulu di Israeli : lu re, lu clero e li prufetti. Tenennu cuntu dû cuntestu finali, unni la fidi prutistanti e la fidi cattòlica sunnu alliati e unificati, " li tri parti " sunnu idintificati di : " lu dragu " = lu diavulu ; “ la bestia ” = li pòpuli cattòlici e prutistanti sidutti ; “ lu fausu prufeta ” = lu cleru cattòlicu e prutistanti.                    
Ntô campu scunfittu, la bona 'ntisa cessa, " la granni città fu divisa nta tri parti " ; Ntê vittimi ingannati e sidutti , li campi dâ bestia e dû fausu prufeta , l'odiu e lu rancuru ispiranu la vindicazzioni contra li sidutturi ingannanti rispunzàbbili dâ sò pèrdita di savvizza. Chistu è quannu lu tema dâ " raccolta " veni suddisfattu di n'installazzioni sanguina di punteggi li cui obiettivi principali sunnu , lòggicamenti e giustamenti, li prufissuri riliggiusi. Chistu avvirtimentu di Giac.3:1 pigghia poi lu sò significatu cumpletu : “ Frati, nun addivèntanu tanti di voi maestri, picchì sapiti ca saremu giudicati cchiù severamenti .” Nna chistu pirìudu di " pesti " , chista azzioni è evocata di chista citazzioni : " E Diu si ricurdò di Babbilònia la Granni pi daricci la tazza dû vinu dâ sò ràggia accidintali ." Apo.18 sarà interamenti didicata a l'evocazzioni di sta punizzioni di genti riliggiusi empi.               
Versu 20 : “ E tutti l’ìsuli scapparu, e li muntagni non si truvaru. »  
Chistu versu riassumi lu canciamentu dâ terra ca , suggetta a scossi enormi , pigghia n'aspettu dû caos univirsali , già " senza furma " e prestu " vacanti " o " disulatu " . Chistu è lu risultatu, la cunsiquenza , dû " piccatu disulanti " dinunziatu nna Danieli 8:13 e la cui punizzioni finali è prufizziata nna Dan . 9:27.          
Versu 21 : “ E na granni grannizza, ca pisava nu talentu , cadìu dû celu supra l’òmini ; e l'òmini blasfemàru a Diu pâ pesti dâ grannizza, picchì la pesti era assái granni. »  
Lu sò compitu sinistru cumplitatu , l'abbitanti dâ terra , a sò vota , vènunu annichilati di nu flagellu di cui sarà mpussìbbili pi iḍḍi scappari : li petri di " granulazzioni " ci cascanu supra . Lu Spìritu ci imputa lu pisu di " nu talentu " o 44,8 kg . Ma chista palora " talentu " è cchiù na risposta spirituali basata supra " la paràbbula dî talenti " . In chista manera, iḍḍu imputa ê caduti lu rolu di chiḍḍi ca non fìciru fruttìfiri lu " talentu " o li rigali ca Diu ci detti ntâ paràbbula. E stu cumpurtamentu tintu finìu pi custaricci la vita, lu primu e lu secunnu ca era accessìbbili sulu a chiḍḍi veramenti scigghiuti. Finu ô sò urtimu fiatu di vita, cuntinuanu a " blasfemari " ('nsultari) lu " Diu " dû celu ca li punìsci.                
" La paràbbula dî talenti " allura s'addivintarà littiralmenti cumplitata. Diu duna a ognunu, secunnu la tistimunianza di l'òpiri dâ sò fidi ; a li cristiani infideli iḍḍu darià la morti e si mustrarà duru e crudili comu pinsàunu e lu giudicàunu . E ê fideli eletti iḍḍu darià la vita eterna secunnu la fidi ca avìanu misu ntô sò amuri e la fidiltà pirfetta magnificata pi iḍḍi nta Gesù Cristu ; tuttu chistu secunnu lu principiu citatu di Gesù ntô Matt.8,13: “ si facci a voi secunnu la vostra fidi ”.       
Doppu st'ùrtima pesti, la terra addiventa disulata, privata di tutti li formi di vita umana. Attrova accussì lu carattirìsticu " abbissu " di Gen.1:2.  
 
 
 
 
 
Capìtulu 17 : La prustituta è smascarata e idintificata 
 
 
 
Versu 1 : “ Allura vinni unu dî setti àngili ca avìanu li setti vaschetti e mi parrò: “Veni ccà; ti mustru lu giudizziu dâ granni prustituta ca s’assitta supra tanti acqui”. »    
Di stu primu versu , lu Spìritu ìnnica l'obbiettivu di stu capitulu 17 : lu " giudizziu " dâ " granni prustituta " ca è " assittata supra tanti acqui " cioè, chi dumina , secunnu lu versu 15, " pòpuli, multitùdini, nazziuna e lingui " ca, sutta lu sìmmulu di " Euphrates e religions cristiani " la " sesta trumbetta " di Apo.9:14 : li Stati Uniti, lu Sud Amèrica , l'Àfrica e l'Australia. Lu travàgghiu dû giudizziu è lijatu ô cuntestu dî " setti ùrtimi plaggi ", o " setti ciotole " spurcati dî " setti àngili " ntô capitulu 16 pricidenti .                    
Lu " giudizziu " in questioni è chiḍḍu ca porta lu Diu Onniputenti, a cui ogni criatura ntô celu e ntâ terra havi e havi a dari cunti ; Chistu voli diri quantu è mpurtanti stu capitulu. Videmu nnô messaggiu dû terzu àngiulu dû capìtulu 14 ca sta ‘dintificazzioni porta â vita eterna o â morti. Lu cuntestu di chistu " giudizziu " è quinni chiḍḍu dâ " bestia ca veni dâ terra " ntô capìtulu 13.       
Nustanti l'avvirtimenti storici e prufètici, a sò vota, la fidi prutistanti ntô 1843 e la fidi ufficiali avvintista ntô 1994, cadìru giudicati di Diu indigni dâ salvezza uffruta di Gesù Cristu. Pi cunfirmari stu giudizziu, tutti dui traseru nta l'allianza ecumènica pruposta dâ fidi cattòlica rumana, puru si li piunieri di tutti dui li gruppi avìanu dinunziatu la sò natura diabbòlica. Pi non cummèttiri chista colpa, lu scigghiutu avi a èssiri mpirativamenti cunvintu di l'identità dû nimicu principali di Gesù Cristu: Roma, nna tutta la sò storia pagana e papali. La culpa dî riliggiuni prutistanti e avvintisti è ancora cchiù granni picchì li piunieri sia dinunziaru ca 'nzignaru chista natura diabbòlica dû Catulicìsimu rumanu. Chistu nversu dî dui rapprisenta n'attu di tradimentu versu Gesù Cristu l'unicu Salvaturi e granni Giudici. Comu addivintò pussìbbili chistu ? Tutti dui li riliggiuni dettiru mpurtanza sulu â paci tirrestri e â bona cumprinsioni ntra l'òmini ; puru, siccomu la fidi cattòlica non pirsicuta cchiù, addiventa pi iḍḍi, accittàbbili o macari megghiu, assuciabbili ô puntu di fari nu pattu e n'allianza cu iḍḍa. L' upiniuni rivilata e lu giudizziu giustu di Diu sunnu accussì disprizzati e calciati sutta li pedi. L'erruri fu chiḍḍu di cridiri ca Diu essenzialmenti cerca la paci tra l'òmini, picchì in virità , cundanna li sbagghi ca sunnu fatti â sò pirsuna, â sò liggi e ê sò principi dû beni rivilati ntê sò ordinanzi. Lu fattu è ancora cchiù gravi picchì Gesù s’esprimìu assái chiaramenti supra l’argumentu dicennu ‘n Matteu 10,34 nzinu a 36 : “ Nun pinzati ca sugnu vinutu pi purtari la paci ntâ terra; Nun vinni pi purtari la paci, ma na spada. Picchì sugnu vinutu pi fari diffirenzi n’omu contra sò patri, na fìgghia contra sò matri, e na nura contra sò suocera; e li nimici di n'omu sunnu chiḍḍi dâ sò casa ." Di sò parti , l'Addivintismu ufficiali nun ascultò lu Spìritu di Diu ca, câ sò ristaurazzioni dû Sabbatu dû settimu jornu ntra lu 1843 e lu 1873, ci mustrò la Duminica rumana ca chiama " signu dâ bestia " dâ sò stabbilimentu lu 7 marzu dû 321. n La dumìnica addivintò amichèvuli e fraterna, a diffirenza di chiḍḍa di Diu ca arresta nvariabilmenti la stissa , la dumìnica cristiana ereditata dû paganismu sulari è la causa principali dâ sò ràggia.       L'ùnicu giudizziu ca cunta è chiḍḍu di Diu e la sò Rivelazziuni prufètica voli assuciàricci cû sò giudizziu. Comu risultatu, la paci non avi a mascherari l'irritazzioni liggìttima dû Diu vivu. E avemu a giudicari comu iḍḍu giudica e identificari li riggimi civili o riliggiusi secunnu lu sò sguardu divinu. Comu risultatu di chistu approcciu, videmu “ la bestia ” e li sò azzioni puru ‘n tempi di paci ‘ngannùsa.  
Versu 2 : “ Cu iḍḍa li re dâ terra fìciru la furnicazzioni, e l’abbitanti dâ terra foru ‘mbriacati dû vinu dâ sò furnicazzioni. »  
Nna stu versu si fa na cunnissioni cu l'azzioni dâ " fìmmina Jezabel " accusata di Gesù Cristu di fari biviri ê sò sirvitura lu " vinu dâ furnicazzioni (o di dibbucheria ) " spirituali ntâ Ap. 2, 20; li cosi cunfirmati nnâ Ap. 18:3. Chisti azzioni culleganu puru “ la puttana ” â “stiḍḍa di l’absintu ” di Apoc. 8:10-11 ; l'assintu è lu sò vinu vilenusu a cui lu Spìritu paragona lu sò 'nsignamentu riliggiusu cattòlicu rumanu .           
Nna chistu versu, lu rimproveru ca Diu fa contra la riliggiuni cattòlica è giustificatu puru ntô nostru tempu di paci picchì la culpa rimproverata attacca la sò autorità divina. Li scritti dâ Santa Bibbia, ca custituisciunu li sò " dui tistimuni ", tistimunianu contra l'insignamentu riliggiusu minzognu di chista riliggiuni rumana. Ma è veru ca lu sò fausu 'nsignamentu avrà li peggiuri cunsiquenzi pî sò vittimi sidutti : la morti eterna ; chi giustificarà a sò azzioni vindicativa dâ “ annata ” di Apoc. 14:18 nzinu a 20.      
Versu 3 : “ Mi purtò ntô spìritu ntô disertu. E vitti na fìmmina assittata supra na bestia scarlatta, china di nomi di blasfemia, ca avìa setti testi e deci corna. »  
  " ... ntô disertu ", sìmmulu dâ prova dâ fidi ma puru dû clima spirituali " aridu " dû cuntestu dû nostru " tempu finali (Dan.11,40) " , chista vota, l'ùrtima prova dâ fidi ntâ storia tirrestri , lu Spìritu immaggina la situazzioni spirituali ca privali nna chistu cuntestu finali . " La fìmmina cummanna na bestia scarlata ." Nta sta mmàggini, Roma dumina la " bestia ca si alza dâ terra " ca disigna li USA prutistanti ntô mumentu quannu fannu " adurari lu signu dâ bestia " cattòlicu mpunennu lu sò jornu di riposu ereditatu di l'impiraturi Custantinu I. Nnâ stu cuntestu finali, nun ci sunnu cchiù diademi, né supra li " setti testi " dâ Roma riliggiusa, né supra li sìmmuli " deci corna " , nnâ stu casu, dî duminaturi civili dî pòpuli cristiani eurupei e munniali ca manipula. Ma tutta chista associazzioni è lu culuri dû piccatu : " scarlattu ".                   
  Ntâ Apo.13 :3 leggimu : “ E vitti una dî sò testi comu si fussi stata firita mortalmenti ; ma la sò firita murtali fu guarita. E tuttu lu munnu si maravigghiò doppu la bestia . ” Sapemu ca sta guarigioni è duvuta ô Cuncurdatu di Napuliuni I. Di chistu tempu in poi , lu papismu cattòlicu rumanu non pirsicuta cchiù, tuttavia, nutamu l'impurtanza, Diu cuntinua a chiamarla " la bestia " : " E tuttu lu munnu era ammiratu doppu la bestia . " Chistu cunfirma la spiegazzioni data supra. Lu nimicu di Diu arresta lu sò nimicu picchì li sò piccati contra la sò liggi non cessanu, ntê tempi di paci comu ntê tempi di guerra. E lu nimicu di Diu è quinni puru chiḍḍu dî sò fideli eletti ntê tempi di paci o di guerra.         
  Versu 4 : “ La fìmmina era vistuta di culuri viola e scarlattu, e era addicurata d’oru , di petri prizziusi e di pirli. Tinìa 'n manu na coppa d'oru china di abbuminazzioni e di l'impurità dâ sò prustituzzioni. »  
Ancora ccà, la discrizzioni prisintata mira ê difetti spirituali duttrinali . Diu cundanna li sò riti riliggiusi ; li sò massi e li sò eucaristi odiusi e prima di tuttu, lu sò gustu pô lussu e pâ ricchìzza ca lu porta ê cumprumissi disijati dê re, dê nòbbili e di tutti li ricchi dâ terra. La " prustituta " avi a suddisfari li sò " clienti " o li sò 'nnamurati.     
Stu culuri “ scarlattu ” havi la sò urìggini nnâ stissa “ prustituta ” : “ viola e scarlattu ”. Lu tèrmini " fìmmina " disigna na " chiesa ", n'assimbrea riliggiusa, secunnu Ef 5:23 ma macari, " la granni città ca havi lu regnu supra li re dâ terra ", comu 'nzigna lu versu 18 di stu capitulu 17 'n riassuntu, putemu arricanusciri li culura uniformi di " lu " Diu immagini li massi cattòlici, cu l'usu dû càlici " d'oru " unni nu vinu alcolicu avissi a rapprisintari lu sangu di Gesù Cristu. Ma chi ci pensa lu Signuri ? Ci dici ca ô postu dû sò sangu riscattari, vidi sulu l'" abbuminazzioni e l'impurità dâ sò prustituzzioni ." Ntô Dan.11:38, l'" oru " fu citatu comu l'addicurazzioni dê soi crèsii ca lu Spìritu imputa ô " diu dê roccaforti ".                          
Versu 5 : “ Ntâ sò frunti c’era scrittu nu nomu: MISTERIU : Babilònia la granni, matri dî prustituti e di l’abbuminazzioni dâ terra. »  
Lu " misteri " ca è citatu nna stu versu è nu " misteri " sulu pi chiḍḍi ca lu Spìritu di Gesù Cristu non illumina ; Sunnu puru, purtroppu, li cchiù nummarusi. Picchì, " lu successu e lu successu dî trucchi " dû riggimi papali annunciatu di Dan 8, 24-25 sarà cunfirmatu nzinu all'ura dû sò giudizziu, â fini dû munnu. Pi Diu, è lu " misteri di l'iniquità " ca fu annunciatu e già implementatu dû diavulu ô tempu di l'apòstuli, secunnu 2 Tes.2,7 : " Picchì lu misteri di l'iniquità funziona già; "Ci voli sulu ca chiḍḍu ca lu teni ancora scumparìu . " Lu " misteri " è lijatu ô nomu stissu " Babbilònia ", ca havi sensu, vistu ca l'antica città di chiḍḍu nomu non c'è cchiù. Ma Petru detti già stu nomu spiritualmenti a Roma, ntô 1 Petru 5:13 e purtroppu pî foddi ingannati, sulu l'elitti sunnu attenti a chista pricisiuni uffruta dâ Bibbia. Attenti ô duppiu significatu dâ palora " terra " ca disigna puru ccà, l'ubbidienza prutistanti, pirchì quantu la fidi cattòlica è unificata, la fidi prutistanti è mùrtipla, pi èssiri disignata comu " prustituti ", figghi dâ sò " matri " cattòlica . Li fìgghi cunnivìdunu li “ abbuminazzioni ” dâ sò “ matri ”. E chiḍḍa principali di chisti " abbuminazzioni " è la dumìnica, " lu signu " dâ sò autorità riliggiusa ca ci è attaccata.                            
Lu significatu littirali dâ parola " terra " è macari giustificatu picchì l'intolleranza riliggiusa cattòlica è l'istigaturi dê granni aggrissioni riliggiusi ntirnazziunali . Iḍḍa ‘nquinò e fici odiari a fidi cristiana ‘ncitannu li re a cunvèrtiri li pòpuli dâ terra â sò ubbidienza. Ma doppu ca pirdìu lu sò putiri, li sò " abbuminazzioni " cuntinuaru, benedicennu chiḍḍi ca Diu ammalizza e ammalizzannu chiḍḍi ca benedica. La sò natura pagana si rivela quannu chiama " frati " li mussurmani la cui riliggiuni prisenta Gesù Cristu comu unu dî prufetti cchiù picciriḍḍi.        
Versu 6 : “ E vitti la fìmmina ubbriacata dû sangu dî santi e dû sangu dî màrtiri di Gesù. E quannu la vitti, fui pigghiatu di granni maravigghiata. »  
Chistu versu pigghia na citazzioni di Dan.7:21, spicificannu ccà ca " li santi " ca iḍḍa cummatti e dumina sunnu veramenti li " tistimuni di Gesù ". Chistu fa assài luci supra lu misteri di " Babbilònia la Granni ". La riliggiuni rumana bivi lu "sangu " di l'elitti nzinu a l'ubbriaca. Chi suspettava ca na crèsia cristiana, comu Roma papali muderna, fussi chista " prustituta " fatta " mbriacari cû sangu spurcatu dê tistimuni di Gesù " ? Li scigghiuti, ma sulu iḍḍi. Picchì lu Spìritu ci fici canùsciri attraversu la prufizzìa li pruggetti murtali dû sò nimicu . Chistu ritornu â sò natura malvagia e crudili sarà la cunsiquenza visibbili dâ fini dû tempu dâ gràzzia. Ma sta malvagità sarà, supratuttu, e ancora cchiù maravigghiusa, la natura dâ fidi prutistanti duminanti di stu tempu dâ fini dû munnu. Lu Spìritu parra siparatamenti di " li santi " e " li tistimuni di Gesù ". Li primi " santi " subberu li pirsicuzzioni pagani rumani ripubbricani e 'mpiriali ; " Li tistimuni di Gesù " sunnu culpiti di Roma 'mpiriali e papali pagana. Picchì la prustituta è na città : Roma ; " la granni città ca havi la rialtà supra li re dâ terra " dû sò arrivu nna Israeli, ntâ Giudea ntô -63, secunnu Dan.8:9 : " lu cchiù beḍḍu dî paisi ". La storia dâ savvizza finirà cu na prova di fidi unni " li tistimuni di Gesù " cumpareru e aggìsciunu pi giustificari chista esprissioni ; Accussì dannu a Diu na bona raggiuni pi ntirvìniri pi sarvàrili dâ morti prugrammata. Ntô sò tempu, Giuvanni avìa na bona raggiuni pi èssiri maravigghiatu dû " misteri " riguardanti la città di Roma. La canuscìa sulu ntâ sò forma 'mpiriali pagana dura e senza pietà ca l'avìa mannatu 'n prigiuni nna l'isula di Patmos. Sìmmuli riliggiusi comu la " coppa d'oru " ca tinìa la " prustituta " putìanu quinni giustamenti surprinnirilu.                                         
Versu 7 : “ E l’ànghjulu mi dissi : Picchì ti maravigghi ? Vi dicu lu misteri dâ fìmmina e dâ bestia ca la porta, ca havi li setti testi e li deci corna. »  
Lu " misteri " non è fattu pi durari pi sempri, e dû versu 7 in poi, lu Spìritu duna dittagghi ca pirmèttunu a Giuvanni e a nui stissi di alzari lu " misteri " e identificari chiaramenti la città di Roma e lu sò rolu nna l'immàggini dû versu 3 li cui sìmmuli sunnu, ancùora na vota, citati.    
" La fìmmina " si rifirisci â natura riliggiusa di Roma papali , la sò affirmazzioni di èssiri " la sposa di l'Agneddu ", Gesù Cristu. Ma Diu nega chista affirmazzioni chiamannula " prustituta " .       
" La bestia ca la porta " rapprisenta li riggimi e li pòpuli ca arricanusciunu e liggittimunu li sò rivinnicazzioni riliggiusi. Hannu a so’ urìggini storica nnî “ deci corna ” dî regni furmati nnâ l’Europa doppu ca foru libbirati dû dominiu di Roma ‘mperiali ‘n accordu cu l’immaggini data nnô Dan . 7:24. Succideru â Roma ‘mpiriali dû “ quartu armali ”. E sti tirritori nfruenzati arrestunu li stissi nzinu â fini. Li cunfini si mòvunu, li riggimi cancianu, passannu dâ munarchìa ê ripùbblichi, ma la norma dû fàusu cristianèsimu papali rumanu li unisci pô peggiu. Duranti lu XX sèculu , sta unioni sutta l'egida rumana fu cuncritizzata di l' Unioni eurupea promulgata dê "Trattati di Roma " dô 25 marzu 1957 e 2004 .        
Versu 8 : “ La bestia ca vitti era, e non è. Iḍḍa avi a acchianari di l'abbissu e iri â pirdizzioni. E chiḍḍi ca càmpanu ntâ terra, ca li nomi nun sunnu scritti ntô libbru dâ vita dâ funnazzioni dû munnu, si maravigghianu quannu vìdinu la bestia, pirchì era, e nun è, e ancora è. »  
" La bestia ca vitti era, e non è ." Traduzzioni : L'intulliranza riliggiusa cristiana era dû 538, e nun è cchiù, dû 1798. Lu Spìritu suggirisci la durata prufizziata ‘n formi diversi pû regnu papali ‘ntulliranti dû Dan.7:25 : " nu tempu, tempi e menzu tempu ; 42 misi ; 1260 jorna ”. Puru si la sò intolleranza finìu cu l'azzioni di " la bestia ca acchiana dâ fossa senza funnu " , ca si rifirisci â Rivuluzzioni Francisi e ô sò ateismu nazziunali ntô Riv. 11 :7, ccà lu tèrmini " fossa senza funnu " è prisintatu comu n'attività lijata ô diavulu, lu " Distrutturi dû pianeta e distruggi l'omu. " lls " l'ànghjulu dû fossu senza funnu ." Ap. 20:1 duna la spiegazzioni : lu " diavulu " sarà ligatu pi " mill'anni " ntâ terra disumanizzata chiamata " l'abbissu ". Attribbuennucci li sò urìggini nna " l'abbissu ", Diu rivela ca chista città non avìa mai avutu nuḍḍa rilazzioni cu iḍḍu ; si, duranti la sò duminazzioni pagana, ca è assài lòggica, ma puru, duranti tutta la sò attivitati riliggiusa papali, cuntrariamenti a chiḍḍu ca multitudini di èssiri umani ingannati cridinu pâ sò pèrdita , vistu ca iḍḍi cunnivìdunu cu iḍḍa, la sò " pirdizzioni " finali ccà rivilata. Doppu aviri disprizzatu la palora prufìtica, li vittimi dê siduzzioni di Roma s'arrisurtarunu maravigghiati pirchì l'intolleranza riliggiusa " ricumparirà " nta chistu cuntestu finali annunciatu e rivelatu. Diu accussì ci arricurda ca sapi li nomi dî scigghiuti, picchì " la funnazziuni dû munnu " . Li sò “ nomi ” foru scritti ntô “ libbru dâ vita di l’Agneddu ” Gesù Cristu. E pi sarvàrili, ci aprìu la menti ê misteri dî sò prufizzìi bìbblici.                                     
Proponu ccà na sicunna analisi di chistu versu riguardanti la palora " abbissu ". Nna sta riflissioni, tèniu cuntu dû cuntestu finali miratu dû Spìritu secunnu la sò discrizzioni dâ " bestia scarlata " ntô versu 3. Comu vittimu, l' assenza dî " diademi " supra li " deci corna " e li " setti testi " lu metti ntô " tempu dâ fini " ; chiḍḍu dû nostru tempu. Cunzidirài pi tantu tempu ca la nuzzioni di " stupidu " putìa riguardari sulu n'azzioni intolleranti e dispotica, e ca di cunsiguenza putìa èssiri attribbuita sulu ô riggimi intolleranti di l'urtimi jorna signati di l'urtima prova dâ fidi univirsali. Ma ‘nfatti, â fini di stu ‘nvernu dû 2020 ‘n tempu divinu, n’autra idea è ispirata ‘n mia. La " bestia " infatti ammazza sempri l'ànimi umani e li vittimi dî sò 'nsignamenti umanisti aggravati e scandalusi sunnu assài cchiù nummarusi di chiḍḍi causati dâ sò intolleranza. Di unni veni chistu novu cumpurtamentu umanista siduttivu e ‘ngannusu ? È lu fruttu dû patrimoniu dû pinseri lìbbiru ca niscìu dî filòsufi rivuluzziunari ca Diu mira ntâ Riv. 11:7 cû nomi dâ " bestia ca acchiana dû fossu senza funnu ." Lu culuri " scarlattu " assuciatu â " bestia " dû nostru tempu, ntô versu 3 di chistu capitulu, dinunzia lu piccatu giniratu di l'eccessu di libbirtà ca l'omu s'avìa cuncidutu. Chi rapprisenta ? Li duminanti occidentali di urìggini cristiana, li cui basi riliggiusi sunnu ereditati dû Catulicìsimu eurupeu : li Stati Uniti e l’Europa foru completamenti sidutti dâ riliggiuni cattòlica. La “ bestia ” ca Diu ci mustra è lu risultatu finali di l’azzioni prufizziati ntô messaggiu dâ “ quinta trumbetta ”. La fidi prutistanti, sidutta dâ fidi cattòlica fatta pacifica, unisci lu prutistantèsimu e lu catulicìsimu ammalitu di Diu, junciutu di l'avvintismu istituzzionali ufficiali ntô 1994, pi " la priparazzioni dâ battagghia " di Rev. 9 :7-9, " di l'Armageddon " , secunnu lu quali le trumped, 1. l' ùrtimi sirvi fideli di Diu ,                                       chi tèninu e osservanu lu sò Sabbatu ; lu riposu dû settimu jornu ordinatu dû quartu dî sò deci cumannamenti. Ntê tempi di paci , li sò discursi esaltunu l'amuri fraternu e la libbirtà dâ cuscienza. Ma chista libbirtà scandalosa e minzogna fici purtari li libbirtari â " secunna morti " li multitudini ca abbitanu lu munnu uccidintali ; chi è caratterizzatu, in parti, di l'ateismu, in parti, di l'indiffirenza, e nna na parti cchiù nica, di l'impegni riliggiusi rinnuti senza valuri , picchì sunnu cundannati di Diu , a causa dî sò 'nsignamenti riliggiusi minzogni . In chista manera, chista " bestia " umanista pigghiàu l'urìggini nna l'" abbissu " comu rivela lu Spìritu nna chistu versu , ntô sensu câ riliggiuni cristiana addivintàu l'immàggini e l'applicazziuni dû pinseri umanista dî filòsufi, greci, francisi o rivuluzziunari furasteri . Comu lu vasu di Giuda pi Gesù, l' amuri umanista fausu e siduttivu dû tempu dâ paci ammazza cchiù dâ spada . La " bestia " dû nostru tempu di paci eredita puru lu caràttiri di " scuru " ca la palora " abbissu " ci duna ntô Gen. 1:2 : “ La terra era senza furma e vacanti, e lu buiu era supra la facci dû funnu , e lu Spìritu di Diu si muvìa supra la facci di l’acqui .” E chistu caràttiri " scuru " dî sucità d'urìggini cristiana è stissu paradossalamenti riditatu di l'" Illuminismu ", lu nomi datu ê pinsaturi lìbbiri rivuluzziunari francisi .                        
Propunennu chista sìntisi, lu Spìritu raggiungi lu sò obbiettivu di rivilari ê sò sirvitura fideli lu sò giudizziu supra lu nostru munnu occidintali e li rimproveri ca ci rifirisci. Dinunzia accussì li sò nummarusi piccati e li sò tradimenti versu Gesù Cristu, l'ùnicu Sarvaturi ca li sò azzioni disununu.
Versu 9 : “ Eccu l’intelligenza ca havi saggizza : li setti testi sunnu setti muntagni, supra cui s’assitta la fìmmina. »   
Chistu versu cunfirma l'espressioni cu cui Roma fu disignata pi tantu tempu : " Roma, la città di setti collini ." Attruvai stu nomu citatu nna n'atlanti giugràficu dâ vecchia scola dû 1958. Ma chistu non è discutìbbili; Li " setti muntagni " chiamati " collini " arrestunu ancora oggi cu li nomi: Capitolinu, Palatinu, Celianu, Aventinu, Viminali, Esquilinu e Quirinali. Ntâ so fasi pagana, sti collini " posti auti " purtavunu tutti templi didicati a l'ìduli divinizzati cundannati di Diu. E pi onurari " lu Diu dê furtizzi ", la fidi cattòlica a sò vota custruìu la sò basilica, supra lu Ca elius ca disignava " lu celu " sicunnu Roma. Ntô Capitoliu, la " testa ", s'alza lu Municipiu, l'aspettu civili dô giudiziariu . Affirmamu ca l'alliatu di l'urtimi jorna, l'Amèrica, dumina puru di nu " Capitoliu " situatu a Washington. Ancora ccà, lu sìmmulu " testa " è giustificatu di chista auta magistratura ca sustituirà Roma e duminarà , a sò vota , l'abbitanti dâ terra , " nnâ sò prisenza " secunnu Apo.13:12.                      
Versu 1 0 : “ Ci sunnu puru setti re : cincu sunnu caduti, unu è, l’àutru nun è ancora arrivatu, e quannu veni, avi a ristari picca tempu. »  
Nna stu versu , cu l'esprissioni " setti re " , lu Spìritu attribbuisci a Roma " setti " riggimi di guvernu ca sunnu succissivamenti , pî primi sei : la munarchìa dû -753 nzinu ô -510 ; la Ripùbblica, lu Cunsulatu , la Dittatura, lu Triumviratu, lu Mperu di Ottavianu, Cesare Augustu sutta lu quali nascìu Gesù, e la Tetrarchìa (4 mpiratura assuciati) ntâ settima pusizzioni ntra lu 284 e lu 324, ca cunfirma la pricisiuni " havi a durari picca tempu " ; ‘n rialtà 30 anni. Lu novu mpiraturi Custantinu I lassò subbitu Roma e si stabbilìu ntô Livanti ntô Bisanziu (Custantinopuli richiamatu Istanbul dê turchi) . Ma dû 476 , lu ‘mperu uccidintàli di Roma si rumpìu e li “ deci corna ” di Daniele e Rivelazzioni ottìnniru a sò ‘nnipinnenza furmannu li regni di l’Europa uccidintàli. Dô 476, Roma arristau sutta l'accupazzioni di l'Ostrogoti bàrbari, di cui fu libbirata ntô 538 dû Ginirali Belisariu mannatu cu li sò eserciti dû mpiraturi Giustinianu ca risidìa a l'Est a Custantinopuli             
Versu 1 1 : “ E la bestia ca era e nun è, è puru iḍḍa l'ottavu re, è dî setti, e va â pirdizzioni. »  
Lu " uttavu re " è lu cuvernu riliggiusu papali istituitu ntô 538 cu lu favurèvuli dicretu mpiriali di lu mpiraturi Giustinianu I. Rispunnìu accussì a na richiesta di sò mugghieri Teodora , n'ex " prustituta ", ca intervinni pi contu di Vigiliu, unu dî sò amici. Comu spicìfica lu versu 11, lu riggimi papali cumpari ntô tempu dî " setti " guverni citati mentri custituìa na nova forma senza pricidenti ca Danieli indicava comu nu re " diversu ". Chiddu ca pricidi lu tempu dî " setti " re pricidenti è lu tìtulu dû capu riliggiusu rumanu già attribbuitu ê sò mpiratura e di l'urìggini : " Pontifex Maximus " , n'esprissioni latina traduciuta comu " Suvranu Puntifici ", ca è puru , dû 538, lu tìtulu ufficiali Pontèficu rumanu. Lu riggimi rumanu ca esisti ntô mumentu ‘n cui Giuvanni ricivi la visioni è lu ‘Mperu , cioè lu sestu guvernu rumanu ; e nnô so’ tempu, u titulu di “ suvranu puntifici ” era purtatu dû stissu ‘mpiraturi.                    
Lu ritornu di Roma ntâ scena stòrica è duvutu ô re francu, Clovis I , " cunvirtutu " â fausa fidi cristiana di l' epoca, ntô 496 ; cioè ô Catulicìsimu rumanu ca avìa ubbiditu a Custantinu I e ca avìa già statu colpitu dâ maldizzioni di Diu dô 7 marzu 321. Doppu lu dominiu ‘mperiali, Roma fu ‘nvasa e duminata di pòpuli stranieri ca arrivàru ‘n migrazzioni massicci . L'incomprensioni dî diversi lingui e culturi è â radici dî disordini e dî lotti nterni ca distruggeru l'unità e la forza rumana. Sta azzioni è applicata di Diu nnî nostri jorna nnâ l’Europa pi ‘ndibbulìrila e cunsignàrila ê sò nimici. La màldizzioni dâ spirènzia dâ " Turri di Babeli " manteni accussì ntê sèculi e ntê millenni tutti li soi effetti e la sò efficacia pi purtari l'umanitati ntâ sfurtuna. Pi quantu riguarda Roma, â fini fu sutta lu duminiu di l' Arieni Ostrogoti, ca erunu duttrinalmenti opposti â fidi cattòlica rumana sustinuta di l' impiraturi bizzantini . Avìa quinni a èssiri libbiratu di stu duminiu accussì ca l'istituzzioni dû riggimi papali rumanu ntô 538 putìa èssiri possìbbili ntô sò tirrenu . prioccupati sunnu li pòpuli ostili ô Catulicìsimu rumanu dî Vìscuvi di Roma , succissivamenti, ntô 476, l'Eruli, ntô 534, li Vànnali, e lu 10 di lugliu dû 538 , " di na timpesta di nivi " , libbirati di l'occupazzioni di l'Ostrogoti dû ginirali Giulistiu, riggimi papali minirariu e intolleranti , istituitu di stu mpiraturi, pi richiesta dû schematicu Vigiliu, lu primu papa regnanti. Di chiḍḍu mumentu in poi, Roma addivintàu n'àutra vota " la granni città ca regna supra li re dâ terra ", dû versu 18, ca va â " pirdizzioni " , comu spicifica lu Spìritu, ccà, na secunna vota, doppu lu versu 8.                    
Lu papismu quinni non risali a San Petru comu dici iḍḍu, ma ô dicretu di Giustinianu I , l'impiraturi bizzantinu ca ci detti lu sò titulu e la sò autorità riliggiusa. Quinni, la dumìnica fu ordinata dû ‘mpiraturi rumanu Custantinu I lu 7 marzu 321 , e lu papismu ca la giustifica fu ‘nstallati dû ‘mpiraturi bizzantinu Giustinianu I ntô 538 ; dui dati cu li cunsiguenzi cchiù tirribbili pi tutta l'umanità. Fu puru ntô 538 ca lu Vìscuvu di Roma pigghiò pâ prima vota lu tìtulu di Papa  
Versu 1 2 : “ Li deci corna ca vitti sunnu deci re, ca ancora nun ànnu ricivutu nuḍḍu regnu, ma arricìvunu l’autorità di re pi n’ura câ bestia. »  
Ccà, a diffirenza di Dan . 7:24 , lu messaggiu mira a nu tempu assái curtu situatu â fini dû “ tempu di fini ”.  
Comu nnî tempi di Danieli, nnî tempi di Giuvanni li " deci corna " dû ‘Mperu Rumanu nun avìanu ancora guadagnatu o ripigghiatu a so’ ‘nnipinnenza. Ma, lu cuntestu miratu nna chistu capitulu 17 è chiḍḍu dâ fini dû munnu, è lu rolu ca li " deci corna " tènunu nna chistu cuntestu pricisu ca è evocatu dû Spìritu, comu cunfirmaru li versi ca sèguinu. L' " ura " prufizziata si rifirisci ô tempu dâ prova finali dâ fidi annunciata, ntô Riv. 3:10, ê fideli piunieri di l'Avvintismu dû Settimu Jornu ntô 1873. Lu messaggiu era pi nui, li sò eredi, li fideli dâ luci avvintista data di Gesù Cristu, ê sò eletti, ntô 1820.      
Secunnu lu còdici prufìticu datu ô prufeta Ezechieli (Ezech. 4 :5-6), nu “ jornu ” prufìticu vali nu “ annu ” riali, e quinni, n’ “ ura ” prufìtica vali 15 jorna riali. La granni 'nsistenza dû messaggiu dû Spìritu ca citarà tri voti l'esprissioni " nna na sula ura " ntô capìtulu 18, mi porta a didùciri ca chista " ura " mira ô tempu ntra l'inizziu dû 6° dî " setti ùrtimi plaghi " e lu ritornu ‘n gloria dû nostru divinu Signuri Gesù dû sò canciamentu dâ gloria ca torna . Chista “ ura ” è quinni chiḍḍa ca dura la “ battagghia di l’Armageddon ”.                  
Versu 1 3 : “ Chisti hannu na menti, e dùnanu lu sò putiri e l'autorità â bestia. »  
Indicannu lu tempu di chista prova finali, lu Spìritu dici dî " deci corna " : " Chisti hannu na menti, e dannu lu sò putiri e l'autorità â bestia ." Chistu obbiettivu cunnivìsu è chiḍḍu di assicuràrisi ca lu riposu dâ dumìnica veni rispittatu di tutti li supravvissuti â terza guerra munniali nucliari. La ruvina arridduciu assai lu putiri militari di l'antichi nazzioni europei. Ma li vitturi dû cunflittu, li prutistanti miricani, uttinniru dî supravvissuti n’abbannunu totali dâ sò suvranità. Lu mutivu è diabbòlicu, ma li caduti non lu sannu, e la sò menti cunsignata a Satana pò sulu rializzàri la sò vuluntà.     
È sulu dâ cualizzioni dû " dragu ", dâ " bestia " e dû " fausu prufeta " ca li " deci corna " abbannunu la sò autorità â " bestia ". E chista rinuncia è causata di l'intinsità dî soffrenzi ca li flagelli di Diu li fannu subbiri. Ntra la proclamazzioni dû dicretu dâ morti e la sò applicazzioni, nu pirìudu di 15 jorna è datu a l'osservaturi dû Sabbath pi aduttari " lu signu dâ bestia " , la sò " Duminica " rumana nquinata dû cultu sulari paganu. Vistu ca lu ritornu di Gesù Cristu è privistu pâ primavìera ca pricidi lu 3 aprili 2030, a menu ca nun ci fussi n'erruri nnâ ntirpritazzioni dû tèrmini " ura ", lu dicretu di morti avissi a èssiri prumulgatu pi chista data o na data ntra chista e lu jornu dâ primavera dû 2030 dû nostru attuali calindariu sòlitu.                 
Pî capìri quali sarà a situazzioni dû tempu finali, cunzidira li fatti ca seguono. La fini dû pirìudu dâ gràzzia è idintificabbili sulu dî funzionari eletti ca lu liganu â prumulgazzioni dâ liggi dâ dumìnica ; cchiù pricisamenti, doppu iḍḍa. Pi la cugghiuta di pòpuli nun cridenti e ribbelli ancora vivi, la prumulgazzioni dâ liggi duminicali cumpari sulu comu misura di ntiressi ginirali senza cunziquenzi pi iddi. E è sulu doppu ca subbìru li primi cincu plaggi ca la sò ràggia vindicativa li porta a appruvari completamenti la dicisioni di " ammazzari " chiḍḍi ca ci sunnu prisintati comu chiḍḍi rispunzàbbili dâ sò punizzioni cilesti.   
Versu 1 4 : “ Chisti fannu guerra cu l’Agneddu, e l’Agneddu li vincirà, picchì iḍḍu è Signuri dî signuri e Re dî re; »  
“ Farànu guerra cu l’Agneddu, e l’Agneddu li vincirà ...”, picchì Iḍḍu è lu Diu onniputenti a cui nuḍḍu putiri pò risistiri. " Lu Re dî re e Signuri dî signuri " mpunirà la sò forza divina supra li re e signuri cchiù putenti dâ terra. E l'elitti ca capìru chistu vincirannu cu iḍḍu. Lu Spìritu ccà ricurda li tri criteri richiesti di Diu di chiḍḍi ca sarba e ca s'hannu 'mbarcatu ntâ strata dâ savvizza ca accumincia pi iḍḍi cû statu spirituali di " chiamatu " e ca poi si trasforma, quannu chistu è lu casu, ntô statu di " scigghiutu ", dâ " fidiltà " mustrata versu lu criaturi Diu e tutta la sò luci bìbbrica. La battagghia a cui si parra è la battagghia di “ Armageddon ”, di Apoc. 16:16 ; " l'ura " quannu la " fidiltà " dû " scigghiutu " " chiamatu " veni misa â prova. Ntâ Ap. 9:7-9 lu Spìritu rivilàu la priparazzioni dâ fidi prutistanti pi chista " guerra " spirituali . Cunnannati a mòriri, pâ sò fidiltà ô Sabbath, l'elitti tistimunianu dâ fiducia misi ntê prummisi prufizziati di Diu e chista tistimunianza ca ci fu data, ci duna la " glòria " ca richiedi ntô messaggiu dû primu àngiulu di Ap. 14 :7. Li difensuri e li sustinitura dâ dumìnica obbligatoria truvarunu , nna sta spirènzia, la morti ca pripararunu pi dari a l'elitti di Gesù Cristu. Ricurdu ccà, a chiḍḍi ca sunnu scettici e dùbbitanu ca Diu duna accussì tanta mpurtanza ê jorna di riposu, ca la nostra umanità pirdìu la sò eternità pi l'impurtanza ca avìa datu a " dui àrburi " dû jardinu tirrestri. " Armageddon " si basa supra lu stissu principiu ô postu dî " dui àrburi " avemu oggi " lu jornu dâ canuscenza dû beni e dû mali " , la dumìnica, e " lu jornu dâ vita santificata " , lu Sabbath o lu Sàbbutu;                                      
Versu 1 5 : “ E mi dissi : L’acqui ca vitti, unni s’assitta la puttana, sunnu pòpuli, multitudini, nazziuna e lingui. »  
Lu versu 15 ci duna la chiavi ca ci pirmetti di attribbuiri ê " acqui " supra cui " s'assitta la prustituta ", l'identità dî pòpuli eurupei chiamati " cristiani ", ma supratuttu, falsamenti e ngrannentimenti " cristiani ". L'Europa havi a carattirìstica di riunìri pòpuli ca pàrranu " lingui " diversi ; chi ‘ndebbulisci li unioni e li allianzi ca foru fatti. Ma nnî tempi ricenti, a lingua ‘ngrìsi servi comu ponti e prumovi li scanci ‘ntirnazziunali ; L' istruzzioni diffusa di l'èssiri umani riduci l' efficacia di l' arma dâ maldizzioni divina e s'opponi ô pruggettu dû sò Criaturi. La sò risposta sarà quinni cchiù tirribbili : la morti dâ guerra e â fini, dû brillanti dû sò gluriusu avventu.             
Versu 1 6 : “ Li deci corna ca vitti e la bestia odianu la prustituta, la spugliarannu e la fannu nuda, la manciarannu la carni e la cunsumarannu cû focu. »  
Lu vèrsicu 16 annuncia lu prugramma dû capitulu 18 ca veni. Cunfirma l'inversioni dî " deci corna e la bestia " ca, doppu ca l'avìanu sustinuta e appruvata, finìsciunu pi distrùggiri " la prustituta ". Ricurdu ccà ca " la bestia " è lu riggimi di l'associazzioni di putiri civili e riliggiusi e ca disigna nta stu cuntestu, lu putiri dû pòpulu miricanu ufficialmenti prutistanti e dî pòpuli eurupei cattòlici e prutistanti , mentri " la prustituta " disigna lu clero, cioè l' autorità riliggiusi di li, Papa . Quinni, nnô nversu, li pòpuli eurupei cattòlici e lu pòpulu miricanu prutistanti , tutti dui vittimi dâ minzogna rumana, si mèttunu contra lu clero dû Catulicìsimu papali rumanu. E iḍḍi “ la cunsumarannu cû focu ” quannu, attraversu lu sò gluriusu ‘ntirventu, Gesù sdirrubbarà la sò maschera siduttiva ‘ngannùsa e diavulusa. Li " deci corna " la " spugliaru e la fannu nuda " picchì vivìa 'n lussu, iḍḍa sarà spugliata, e picchì si vistìu cu n'aspettu di santità, cumparirà " nuda " cioè 'n vergogna spirituali , senza nuḍḍa giustizzia cilesti pi vistìrila. La pricisiuni, " mancianu la sò carni ", esprimi la firucità sanguinosa dâ sò punizzioni. Stu versu cunfirma lu tema “ vintage ” di Ap. 14, 18-20 : Guai a l’uva dâ ràggia !                       
Versu 1 7 : “ Picchì Diu misi ntê sò cori pi fari la sò vuluntà, d'accordu e dari lu sò regnu â bestia, nzinu a quannu li palori di Diu si cumpisciunu. »  
Lu vèrsicu 17, sutta lu nùmmuru dû giudizziu, ci rivela nu pinseri mpurtanti dû Diu cilesti ca l'òmini sbagghiunu pi disprizzari o trattari cu l'indiffirenza. Diu insisti ccà, accussì ca li sò scigghiuti sunnu cunvinti, ca iḍḍu è l'unicu Maestro dû " jocu tirribbili " ca si virificarà ntô tempu stabbilìtu. Lu prugramma non fu pruggittatu dû diavulu, ma di Diu stissu. Tuttu chiḍḍu ca annunciàu ntâ sò granni e subblimi Rivelazziuni riguardu Danieli e la Rivelazziuni fu già fattu o arresta a èssiri fattu. E picchì " la fini di na cosa è megghiu dû sò princìpiu " secunnu Ecc . Putemu sulu aspittari cu sicurizza picchì tuttu chiḍḍu ca sarà urganizzatu nnâ terra è nu “ pruggettu ” cuncipitu di Diu stissu. E si Diu è pi nui, cu pò èssiri contra di nui, tranni chiḍḍi ca li sò “ pruggetti ” murtali si vutanu contra di iḍḍi ?          
Chi significa la pricisiuni “ finu a quannu li palori di Diu si cumpiunu ” ? Lu Spìritu si rifirisci ô distinu finali riservatu ô " cornu nicu " papali comu già prufizziatu , ntô Dan 7,11 : " Allura vitti pi li granni palori ca parrò lu cornu ; e mentri taliava, l'armalu fu ammazzatu, e lu sò corpu fu distruttu, cunsignatu ô focu pi èssiri abbruciatu " ; in Dan 7:26 : “ Allura arrivarà lu giudizziu, e ci livarànu lu duminiu, e sarà distruttu e distruttu pi sempri ” ; e Dan.8:25 : “ Pi la sò pruspirità e lu successu dî sò trucchi, sarà arrugganti ntô sò cori, e distruggirà assài genti ca càmparu ‘n paci, e si alzarà contra lu Prìncipi dî prìncipi ; ma si rumpi, senza lu sforzu di nuḍḍa manu . " Lu restu dî " paroli di Diu " supra la fini di Roma sarà prisintatu ntâ Riv. 18, 19 e 20.                   
Versu 1 8 : “ E la fìmmina ca vitti è chiḍḍa granni città, ca regna supra li re dâ terra. »  
Lu versu 18 ci duna la prova cchiù cunvincenti ca " la granni città " è veramenti Roma. Affrontamu, l'ànghjulu parra pirsunalmenti a Giuvanni. Puru, dicennucci : " E la fìmmina ca vitti è chiḍḍa granni città ca regna supra li re dâ terra ", Giuvanni è purtatu a capiri ca l'ànghjulu parra di Roma, " la città di setti cullini ", ca, ntô sò tempu, duminava ‘n manera ‘mpiriali li diversi regni culuniali di tutti li sò ‘mpiri. Ntô so’ aspettu ‘mpiriali, havi già “ a rialità supra li re dâ terra ” e lu mantinirà sutta u so’ dominiu papali.          
Nna stu capitulu 17, si pò vìdiri ca Diu cuncintràu li sò rivelazziuni pirmittennuci di identificari cu cirtizza la " prustituta ", lu sò nimicu dâ " traggedia dî sèculi " cristiana . Adunca duna ô nùmmaru 17 un senzu autènticu dû so giudizziu. È sta osservazzioni ca mi purtò a mettiri n’evidenza l’ anniversariu dû XVII centenario dâ stabbilimentu dû piccatu, ca custituisci l’adozzioni dû jornu dû suli dû 7 marzu 321 (data ufficiali ma 320 pi Diu) ca spirimintàmu nta chistu annu 2020, ora passatu. Si pò vìriri ca Diu lu signò cu 'na maldizzioni senza pricidenti nnâ storia dâ era cristiana (Covid-19) ca causò nu collassu ecunòmicu glubbali cchiù disastrusu dâ Secunna Guerra Munniali . L'autri màldici dû giustu giudizziu divinu arrivanu appressu, li scuprimu, jornu doppu jornu.    
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelazzioni 18 : La prustituta ricivi la sò punizzioni 
 
 
Doppu ca rivilàu li dittagghi ca pirmèttunu l'identificazzioni dâ prustituta, lu capìtulu 18 ci purterà ntô cuntestu assái particulari dâ fini dâ " battagghia di l'Armageddon ". Li palori rivèlanu lu sò cuntinutu : " l'ura dû punizzioni di Babilònia la granni, la matri dî prustituti dâ terra " ; lu tempu dâ sanguina “ raccolta ”.        
 
Versu 1 : “ Doppu chisti cosi vitti n’àutru àngiulu ca scinnìa dû celu, ca avìa granni auturità; e la terra fu illuminata dâ sò gloria. »  
L'ànghjulu ca porta na granni autorità è dû latu di Diu, nfatti, Diu stissu. Micheli lu capu di l'ànghili è n'àutru nomi ca Gesù Cristu purtava ntô celu prima dû sò ministru terrestri. Fu sutta chistu nomu, e cu l'autorità ca fu arricanusciuta di l'ànghili santi, ca cacciàu lu diavulu e li sò dimònii dû celu, doppu la sò vittoria ntâ cruci. È quinni sutta sti dui nomi ca turna ntâ terra, ntâ gloria dû Patri, pi pigghiari di iḍḍa li sò prizziusi eletti ; prizziusi picchì sunnu fideli e chista fidiltà fu dimustrata quannu fu misa â prova. È nna chistu cuntestu ca arriva a onurari câ sò fidiltà chiḍḍi ca ubbidiru sapientimenti dannucci la " gloria " ca chiamò dû 1844 secunnu Apoc. 14:7. Mantinennu lu Sabbath, li sò scigghiuti Lu glurificaru comu Diu Criaturi, ca sulu Iḍḍu pussidi liggittamenti dâ sò criazziuni dî viti cilesti e tirrestri.   
Versu 2 : “ Chiamò cu na vuci forti, dicennu : Babbilònia la granni è caduta, è caduta ! Addivintò na dimora dî dimònii, na rifugiu di ogni spìritu ‘mpurtanti, na rifugiu di ogni aceḍḍu ‘mpurtanti e odiusu ,  
“ È cascata, è cascata, Babilònia la granni ! ". Attruvamu n'àutra vota la citazzioni di Ap. 14:8 nna chistu versu 2, ma sta vota non è parrata prufittamenti, è picchì la prova dâ sò caduta è data a l'umani supravvissuti di chistu mumentu finali dâ sò attività siduttiva ngrannenti. Sta cadennu puru la maschera dâ santità dâ Babilònia papali rumana. È ‘nfatti “ nu postu di dimora dî dimònii, nu postu di ogni spìritu ‘mpurtanti, nu postu di ogni aceḍḍu ‘mpurtanti e odiusu, ”. La citazzioni di l '" aceḍḍu " ci arricurda ca arrè l'azzioni tirrestri s'attròvunu l'ispirazziuni cilesti di l'ànghili mali dû campu di Satana, lu sò capu, e primu ribbelli dâ criazziuni divina.        
Versu 3 : “ Picchì tutti li nazziuna bivìru lu vinu dâ ràggia dâ sò furnicazzioni, e li re dâ terra fìciru la furnicazzioni cu iḍḍa, e li mircanti dâ terra addivintaru ricchi pi l'abbunnanza dî sò dilicatizzi. »  
"... picchì tutti li nazziuna bivìru lu vinu dâ ràggia dâ sò furnicazzioni, ... " L'aggrissioni riliggiusa nascìu pi l'istigazzioni dû putiri papali cattòlicu rumanu ca, affirmannu di èssiri ô sirvizziu di Gesù Cristu, mustràu nu disprezzu assulutu pî lizziuni dû cumportamentu ca insignàu ntâ terra ê sò discìpuli e. Gesù chinu di mansuezza, li papi chini di furia ; Gesù, mudellu di umiltà, li papi, mudelli di vanità e orgògliu, Gesù ca campa ntâ puvirtà matiriali, li papi ca campa ntô lussu e ntâ ricchìzza. Gesù sarbàu viti, li papi ammazzaru ‘ngiustamenti e inutilmenti na para di viti umani. Chistu cristianèsimu papali cattòlicu rumanu quinni nun avìa nuḍḍa sumigghianza câ fidi mudellata di Gesù. Ntâ Danieli, Diu prufizzìu " lu successu dî sò trucchi " , ma pirchì fu raggiuntu chistu successu ? La risposta è sèmplici : pirchì Diu ci lu detti. Picchì avemu a ricurdari ca fu sutta lu titulu di castigu di " la secunna trumbetta " di Ap. 8, 8, ca Iḍḍu alzò stu riggimi crudili e duri pi puniri la trasgrissioni dû Sabbath abbannunata dû 7 marzu 321. dissi : " Rumpirò l'orgògliu dû to putiri, fazzu lu to celu comu lu ferru , e la tò terra comu lu ramu ." Ntô novu pattu, fu alzatu lu riggimi papali pi cumpiiri sti stissi maldizzioni. Ntô sò pianu, Diu è ô stissu tempu Vittima, Giudici e Caraffineri pi suddisfari li richiesti dâ sò liggi d'amuri e dâ sò giustizzia pirfetta. Dô 321, la trasgrissioni dû Sabbath custau assài a l'umanità, paghendu lu sò tribbutu ntê guerri e massacri inutili, e ntê epidemii murtali e divastanti criati dû Diu Criaturi. Nna chistu versu, la " furnicazzioni " (o " dibbucheria " ) è spirituali e discrivi nu cumportamentu riliggiusu indignu. Lu " vinu " simmulizza lu sò 'nsignamentu ca distilla, ntô nomu di Cristu, la " furia " diabbòlica e l'òdiu ntra tutti li pòpuli ca addivintaru, pi chistu, vittimi di aggrissioni o aggrissuri.                      
La culpa di l'insignamentu cattòlicu non avi a ammucciari la culpa di tutta l'umanità, ca ntâ sò quasi totalità non cunnividi li valuri esaltati di Gesù Cristu. Si li re dâ terra bivìanu " lu vinu dâ furnicazzioni " ( dibbucheria ) di " Babilònia " , è picchì comu " prustituta " , la sò sula prioccupazzioni era fari piaciri ê sò clienti ; È la règula, lu clienti havi a èssiri suddisfattu altrimenti non turna. E lu Catulicìsimu esaltò ô liveddu cchiù àutu l'avidità, puru ô puntu dû crimini, e l'amuri pâ ricchìzza e pâ vita di lussu. Comu 'nzignàu Gesù, l'aceddi di na piuma s'affruntunu. L'òmini mali e sùrpiri s'avìssiru pirdutu comunqui cu iḍḍa o senza iḍḍa. Ricurdamentu : la malvagità trasìu ntâ vita umana attraversu Caini, l'assassiniu di sò frati Abeli, all'iniziu dâ storia tirrestri. " Li mircanti dâ terra addivintaru ricchi grazzi ô putiri dû sò lussu ." Chistu spiega lu successu dû riggimi papali cattòlicu rumanu. Li mircanti dâ terra crìunu sulu nnî pìcciuli, nun sunnu fanatici riliggiusi ma si a riliggiuni li arricchisci, addiventa nu cumpagnu accittàbbili, macari apprizzabbili. U cuntestu finali dû tema mi porta a ‘dintificari principalmenti li mircanti prutistanti ‘miricani picchì a terra disigna spiritualmenti a fede prutistanti. Dû XVI sèculu , l’Amèrica dû Nord, essenzialmenti prutistanti nnâ so’ urìggini, accugghiìu li catòlici ispanici e di tannu, a fidi cattòlica fu rapprisintata comu a fidi prutistanti. Pî stu paìsi, unni cuntanu sulu li " affari ", li diffirenzi riliggiùsi nun cuntanu cchiù. Vinciuti dû piaciri di arricchìrisi, ‘ncuraggiati dû rifurmaturi di Ginevra, Giuvanni Calvinu, li mircanti prutistanti attruvàru nnâ fidi cattòlica nu menzu pi arricchìrisi ca a norma prutistanti origginària nun uffrìa. Li templi prutistanti sunu vacanti cu mura nudi, mentri li crèsii cattòlici sunu supraccaricati di relìqui fatti di matiriali prizziusi, oru, argentu, avoliu, tutti li matiriali ca chistu tema elenca ntô versu 12. Li ricchizzi dô cultu cattòlicu sunu quinni, pô Signuri Diu, la spiegazzioni dâ fede prutistanti miricana. Lu Dollaru, lu novu Mammon, vinni pi scanciari Diu ntê cori, e l'argumentu dî duttrini pirdìu tutti l'intiressi. L'opposizzioni esisti ma sulu sutta forma pulìtica.            
Versu 4 : “ E sintìa n’àutra vuci dû celu ca dicìa : “Nesciti di iḍḍa, pòpulu meu, pi nun participari ê sò piccati e pi nun riciviri dî sò plaghi”. »  
Lu versu 4 parra dû mumentu dâ siparazzioni finali : “ Nesci di iḍḍa, pòpulu meu ”; Chista è l'ura quannu l'elitti vènunu purtati ô celu pi 'ncuntrari Gesù. Chiḍḍu ca stu versu illustra è lu tempu dâ " raccolta ", lu tema di Apoc. 14:14-16, sunnu livati, picchì comu spicìfica lu versu, non hannu a " aviri parti " ntê " pesti " ca colpisciunu Roma papali e lu sò cleru. Ma lu testu spicìfica ca pi èssiri ntra lu nùmmaru di l’eletti purtati, unu nun avissi aviri “ participatu ê sò piccati ”. E siccomu lu piccatu principali è lu riposu dâ dumìnica, lu " signu dâ bestia " onuratu di cattòlici e prutistanti ntâ prova finali dâ fidi, li cridenti di sti dui gruppi riliggiusi principali non ponnu participari ô rapimentu di l'elitti. Lu bisognu di " Nesciri di Babbilònia " è custanti , ma nna chistu versu lu Spìritu sta mirannu ô mumentu quannu si prisenta l'ùrtima opportunità d' ubbidiri a chistu cumannu di Diu picchì l'annunziu dâ liggi dâ dumìnica signa la fini dâ prubbazzioni. Sta proclamazzioni prumovi la cunsapivulizza ntra tutti li supravvissuti dâ " sesta trumbetta " (terza guerra munniali), ca renni la sò scelta rispunsabbili sutta l'occhiu viggilanti dû Diu Criaturi.                    
Versu 5 : “ Picchì li sò piccati arrivaru nzinu ô celu, e Diu si ricurdò dî sò iniquità. »  
Ntê sò paroli, lu Spìritu suggirisci l'immaggini dâ " turri di Babeli " lu cui nomu havi li sò radici nta chiḍḍu di " Babbilònia " . Dô 321 e dû 538, Roma, " la granni città " unni la " prustituta " avi lu sò " tronu ", lu sò " santu " sedi papali dû 538, murtiplicau li sò difetti contra Diu. Di lu celu cuntàu e riggistrò li sò piccati accumulati pi 1709 anni (dô 321). Cu lu sò gluriusu ritornu, Gesù smuntò lu riggimi papali e pi Roma e la sò fausa santità, è tempu di pagari li sò crimini.            
Versu 6 : “ Ripagàtila comu iḍḍa pagàu, e dàricci lu doppiu secunnu li sò òpiri . Ntâ tazza unni versò, versa lu doppiu pi iḍḍa. »  
Doppu la prugrissioni dî temi dû Riv. 14, doppu la raccolta arriva l'annata . E è ê cchiù malvagi dî vittimi cattòlici e prutistanti dî minzogni dû Catulicìsimu ca Diu si rifirisci ê sò palori : " Ripagàlla comu iḍḍa pagàu, e rènnicci lu doppiu secunnu li sò òpiri ." La storia cunta ca li sò òpiri foru li piri e li turturi dî sò tribbunali inquisitoriali. Dunca chistu è lu tipu di distinu ca li prufissuri riliggiusi cattòlici suffrirànu lu doppiu, si chistu è pussìbbili. Lu stissu messaggiu è ripitutu ntâ forma : " Ntâ tazza unni iḍḍa versò, versa lu doppiu a iḍḍa ." La mmàggini dâ tazza di biviri fu usata di Gesù pi disignari la turtura ca lu sò corpu avìa a subbiri, nzinu all'agunia finali supra na cruci, già eretta di Roma, ê pedi dû munti Golgota. In chista manera, Gesù ci arricurda ca la fidi cattòlica mustràu nu disprezzu odiusu pî soffrenzi ca accittò di suppurtari, quinni è lu sò turnu di spirimintàrili. Nu vecchiu pruverbiu pigghiarà lu sò valuri pienu nta chistu mumentu : nun fari mai a l'àutri chiḍḍu ca non ti piaci ca ti fannu. Nna st'azzioni, Diu cumpi la liggi dâ ripresa : n'occhiu pi n'occhiu, nu dinti pi nu dinti ; na liggi pirfittamenti giusta ca riservàu pi l'usu innividuali. Ma a liveddu cullittivu, la sò applicazzioni fu auturizzata a l'èssiri umani, ca pirò la cunnannaru, pinzannu ca putìanu èssiri cchiù giusti e boni di Diu. La cunsiquenza è disastrusa, lu mali e lu sò spìritu ribbelli s'aggravaru e duminaru li pòpuli uccidintali d'urìggini cristiana.          
Ntâ Ap. 17 : 5, " Babbilònia la granni ", " la prustituta ", " avìa na coppa d'oru china di sò abbuminazzioni " . Chista pricisioni mira â sò attivitati riliggiusa e ô sò usu particulari dâ coppa eucaristica. Lu sò mancanza di rispettu pi chistu rito sacru 'nsignatu e santificatu di Gesù Cristu ci meritàu na punizzioni altrimenti spiciali. Lu Diu di l'amuri duna lu postu ô Diu dâ giustizzia e lu pinseri dû sò giudizziu è chiaramenti rivilatu all'òmini.        
Versu 7 : “ Quantu si glurificàu e campau ‘n lussu, accussì tanti turmenti e luttu ci dùnanu. Picchì iḍḍa dici ntô so cori : Sugnu na riggina, non sugnu viduva e non vidu luttu . »  
Ntô versu 7 lu Spìritu metti n risaltu l'opposizziuni dâ vita e dâ morti. La vita 'ntuccata dâ sfurtuna dâ morti è allegra, senza prioccupazzioni, frivula, 'n circata di novi piaciri. Lu rumanu papali " Babilònia " circava la ricchìzza ca accattava la vita dû lussu. E pi pigghiàrilu dî putenti e dî re, usava e usa ancùora lu nomi di Gesù Cristu pi vìnniri ntê " ' ndulgenzi " lu pirdunu dî piccati. Chistu è nu dittagghiu ca pesa assài pisanti ntô bilanciu dû giudizziu di Diu ca ora avi a espiari psicologgicamenti e fisicamenti. La crìtica di chista ricchizza e lussu si basa supra lu fattu ca Gesù e li sò apòstuli càmparu pòvimenti, cuntintànnusi dî nicissità nudi. " Turmentu " e " luttu " accussì sustituisciunu la " ricchìzza e lu lussu " dû clero papali cattòlicu rumanu.           
Duranti la sò attivitati ngrannenti, Babbilònia dici ntô sò cori , “ Sò comu na riggina ” ; chi cunfirma " lu sò regnu supra li re dâ terra " di Ap. 17:18. E secunnu Ap. 2:7 e 20, lu " tronu " di quarcunu è ntô Vaticanu (vaticinatu = prufizzìa) , a Roma. " Nun sugnu viduva " ; sò maritu, Cristu, ca dici ca è la sò mugghieri, è vivu. " E non vidu nuḍḍu luttu ." Fuora dâ Chiesa non c'è la salvezza, dissi a tutti li sò avversari. Iḍḍa lu ripitìu accussì tanti voti ca â fini ci cridìu. E iḍḍa è veramenti cunvinta ca lu sò regnu durerà pi sempri. Vistu ca stava ddòcu, a Roma non fu chiamata " città eterna " ? Inoltri, essennu sustinuta dî putenzi occidintali dâ terra, avìa boni mutivi pi cridiri ca era umanamenti intuccabbili e invulneràbbili. Nemmenu iḍḍa si scantàu dû putiri di Diu picchì dicìa di sirvìrilu e rapprisintàrilu ntâ terra.                
Versu 8 : “ Pirciò li sò plaghi arrivanu nta nu jornu, la morti, lu luttu e la caristia; Picchì lu Signuri Diu è putenti, ca l'ha giudicata. »  
Stu versu metti fini a tutti li sò illusioni : “ pirciò, nta nu jornu ” ; chiḍḍu unni Gesù turnarà ‘n gloria, “ arrivarà li sò plaghi ” cioè arrivarà la punizzioni di Diu ; " morti, luttu e caristia " infatti, è nna l'ordini inversu ca li cosi succièdunu. Nun muri di fami nna nu jornu sulu, quinni, prima, la “ fami ” spirituali è la pèrdita dû pani dâ vita ca è la basi dâ fidi riliggiusa cristiana. Poi lu “ luttu ” si porta pi signari la morti di genti ca ci sunnu vicini, cu cui cunnivìdimu li sintimenti di famigghia. E â fini, " la morti " colpisci lu piccaturi culpanti, picchì " la paga dû piccatu è la morti ", secunnu Rom 6:23. “ E sarà cunsumatu cû focu ”, ‘n accordu cu l’annunzi prufìtici ripituti ‘n Danieli e ‘n Apocalisse. Iḍḍa stissa fici abbruciari accussì tanti criaturi ntô focu , ingiustamenti , ca è ntâ giustizzia divina pirfetta ca iḍḍa stissa murissi ntô focu. “ Picchì lu Signuri ca la giudica è putenti ” ; Duranti la sò attività siducenti, la fidi cattòlica adurava Maria, la matri di Gesù, ca cumparìu sulu sutta forma dû picciriddu ca tinìa ntê vrazza. Chistu aspettu appellava â menti umana propensa â sintimintalità. Na fìmmina, megghiu, na matri, quantu addivintò rassicuranti la riliggiuni ! Ma chista è l'ura dâ virità, e Cristu ca la giudica appena cumparìu ntâ gloria di Diu Onniputenti ; e chistu putiri divinu di Gesù Cristu, ca lu smascherò, lu distruggi, cunsignànnulu â ràggia vindicativa dî sò vittimi 'ngannati.                        
Versu 9 : “ E tutti li re dâ terra, ca fìciru la furnicazzioni e càmparu ‘n lussu cu iḍḍa, chiancirannu e lamentanu supra di iḍḍa, quannu vìdinu lu fumu dâ sò abbruciatura. » 
Chistu versu rivela lu cumportamentu dî " re dâ terra ca cummatteru fornicazzioni e lussu cu iḍḍa ." Chistu cumprenni li re, li presidenti, li dittatura, tutti li capi di nazziuna ca prumuvìru lu successu e l'attività dâ fidi cattòlica, e ca, nna l'ùrtimu prucessu, appruvaru la dicisioni di ammazzari li guardiani dû Sabbath. "Chiancirannu e lamentunu supra di iḍḍa, quannu vidunu lu fumu dâ sò bruciatura ." Chiaru ca li re dâ terra vìdunu ca la situazzioni s’alluntana di iḍḍi. Non guidunu cchiù nuḍḍu e osservanu sulu lu focu a Roma accusatu dê vittimi 'ngannati, li strumenti esecutivi dâ vindetta divina. Li sò chianciri e lamenti sunnu giustificati dû fattu ca li valuri munniali, ca li purtaru ô putiri cchiù àutu, stannu cullassannu â 'ntrasatta.    
Versu 1 0 : “ Stannu luntanu, pi paura dû sò turmentu, dicunu : Guai ! Mala furtuna ! La granni città, Babilònia, la città putenti ! Nta n'ura è arrivatu lu to giudizziu ! »  
La " città eterna " muri, abbrucia e li re dâ terra tènunu la distanza di Roma. Ora pàrunu di aviri a cunnivìdiri lu sò distinu. Chiḍḍu ca sta succidennu custituisci, pi iḍḍi , na sfurtuna enormi : “ Guai ! Guai ! La granni città, Babilònia , lu guai è ripitutu du voti comu, " è caduta, è caduta, Babilònia la granni ." “ La città putenti !” » ; accussì putenti ca guvirnava lu munnu attraversu la sò nfruenza supra li capi dî nazziuna cristiani ; È pricisamenti pi chistu ligami cundannatu di Diu ca lu re Luiggi XVI e la sò mugghieri austriaca Maria-Antoinette acchianaru supra l'impalcatura dâ guillotina, accussì comu li soi sustinituri, vittimi dâ " granni tribbulazzioni ", comu avìa annunciatu lu Spìritu, ntô Riv. 2,22-23. “ Nta n’ura è arrivatu lu to giudizziu ! » ; lu ritornu di Gesù signa lu tempu dâ fini dû munnu. L'ùrtima prova signò la simmòlica " n'ura " prufizziata ntô Ap. 3:10, ma sarà abbastanza pi Gesù Cristu cumpàriri, pi canciari tutta la situazzioni attuali, e sta vota, " n'ura " ntô sensu littirali sarà abbastanza pi ottèniri chistu canciamentu maravigghiusu.                       
Versu 1 1 : “ E li mircanti dâ terra chiànnunu e lamentunu pi iḍḍa, picchì nuḍḍu accattàva cchiù lu sò caricu, ”  
Lu Spìritu sta vota mira " li mircanti dâ terra " 'n particulari mirannu ô spìritu mircantili miricanu aduttatu dî supravvissuti nna tutta la terra comu discussi ntô studiu dû pricidenti capìtulu 17. Anchi iḍḍi " chianciunu e lamentunu pi iḍḍa, pirchì nuḍḍu accatta cchiù lu sò caricu ; ...». Chistu versu suttalinea la culpa di l'affettu dî prutistanti pâ fidi cattòlica, ca lamentunu , tistimuniannu accussì lu sò attaccu pirsunali pi l' intiressi ecunòmicu . Mentri, ‘n cuntrastu assolutu, u travagghiu dâ riforma fu sullivatu da Diu pì dinunziari a culpa papali cattòlica rumana e ripristinari i virità capiti ; chiḍḍu ca fìciru li veri rifurmaturi comu Petru Waldo, Giuvanni Wycliffe e Martinu Luteru ntô sò tempu. Li mircanti vìdunu macari cu tristezza li valuri ca apprizzanu ca si sdirrùpanu davanti a li sò occhi, picchì càmpanu sulu pû piaciri di arricchìrisi attraversu li sò attività cummirciali ; fari affari riassumi li gioii dâ sò esistenza.       
Versu 1 2 : “ càrricu d'oru, d'argentu, di petri prizziusi, di pirli, di linu finu, di viola, di sita, di scarlattu, di tutti li tipi di lignu duci, di tutti li tipi d'avoliu, di tutti li tipi di artìculi assài cari di lignu, di ramu, di ferru e di màmmuru, ”  
Prima di elencari li vari matiriali ca sunnu li basi dâ riliggiuni idolatrica cattòlica rumana, ricuòrdu ccà chistu puntu particulari dâ vera fidi 'nsignata di Gesù Cristu. Avìa dittu â fìmmina samaritana : “ Donna”, ci dissi Gesù, “cridimi, veni l’ura quannu nun aduraràti lu Patri né supra sta muntagna né a Girusalemmi. Tu aduri chiḍḍu ca nun sapi; Aduramu chiḍḍu ca sapemu, picchì la savvizza è di l'ebbrei . Ma veni l'ura, e ora è, quannu li veri aduraturi aduranu lu Patri 'n spìritu e virità ; pirchì chisti sunnu li aduraturi ca lu Patri cerca. Diu è Spìritu, e chiḍḍi ca lu aduranu hannu a adurari ntô spìritu e ntâ virità . (Giuvanni 4, 21-23) ». Dunca, la vera fidi non àvi bisognu di nuḍḍu matiriali o matiriali, picchì si basa sulu supra nu statu mentali. E di cunsiguenza, sta vera fidi è di picca ntiressi pô munnu avidi e ladru, picchì non arricchisci nuḍḍu, tranni, spiritualmenti, l'elitti. L'elitti aduràunu Diu ntô spìritu, quinni ntê sò pinseri, ma puru ntâ virità , ca signìfica ca li sò pinseri hannu a èssiri custruiti supra lu standard innicatu di Diu. Quarsiasi cosa fora di chista norma è na forma di paganismu idolatricu unni lu veru Diu è sirvutu comu ìdulu. Duranti li sò cunquisti, Roma ripubbricana aduttau li riliggiuni dî paisi cunquistati E granni parti dû sò dogma riliggiusu era d'urìggini greca, la prima granni civiltà di l'antichità. Nnâ nostra època, nnâ forma papali, attruvamu tuttu stu patrimoniu junciutu ê novi “ cristiani ” “ santi ” accuminciannu cu li 12 apòstuli dû Signuri. Ma, avennu arrivatu ô puntu di supprimiri lu secunnu cumannamentu di Diu ca cundanna chista pratica idolatrica, la fidi cattòlica perpetua lu cultu di l'immaggini ntagghiati, pittati o ca cumpareru ntê visioni dimunichi. È quinni ntê riti di sti culti ca attruvamu sti ìduli sculpiti ca hanu bisognu di matiriali pi pigghiari furma; matiriali ca Diu stissu prisenta la lista di : “ ... ; ... càrricu d'oru, d'argentu, di petri prizziusi, di pirli, di linu finu, di viola, di sita, di scarlattu, di tutti li tipi di lignu duci, di tutti li tipi di artìculi d'avoliu, di tutti li tipi di artìculi di lignu assai prizziusu, di ramu, di ferru e di màmmuru, ... ». " Oru, argentu, petri prizziusi e cosi cari " " rindunu omaggiu ô Diu dê furtizzi " dô re papali di Dan.11:38. Poi, " viola e scarlattu " vistisciunu la prustituta Babilònia la Granni                    nta Ap. 17, 4 ; " oru, petri prizziusi e pirli " sunnu li sò dicurazzioni ; “ Linu finu ” ìnnica la sò rivinnicazzioni di santità, secunnu Apoc. 19:8 : “ Picchì lu linu finu è la giustizzia dî santi .” L'àutri matiriali citati sunnu chiḍḍi di cui fa li sò ìduli sculpiti. Chisti matiriali di lussu esprimunu l'autu livellu di divuzzioni dô culturi cattòlicu idolatricu .          
Versu 1 3 : “ di cannella, di spezzi, di prufumi, di mirra, di franchincenzu, di vinu, di ogghiu, di farina fina, di furmentu, di voi , di pècuri, di cavaddi, di carri, di corpi e ànimi di l'òmini. »  
Li " prufumi , la mirra, l'incensu, lu vinu e l'ogghiu " citati suggirisciunu li sò riti riliggiusi . L'àutri cosi sunnu nutrienti e bèni ca allùdunu ô regnu di Sulimanu, figghiu di Davide, costruttori dû primu tempiu custruiutu pi Diu, secunnu 1 Re 4 : 20-28 . 8:11 . La pricisiuni finali dû versu, riguardanti " li corpi e l'ànimi di l'òmini ", dinunzia la sò cullabburazziuni cchî munarchi cu cui cunnividi, illegalmenti, lu putiri timpurali. Ntô nomu di Cristu, iḍḍa giustificau riliggiusamenti azzioni abbuminabbili, comu la schiavitù, la turtura e l'uccisioni dî criaturi di Diu ; qualchi cosa ca Diu si riserva pi iḍḍu stissu ntô duminiu riliggiusu ; ô puntu ca riassumi li sò azzioni nna chisti tèrmini : " lu sangu di tutti chiḍḍi ca foru ammazzati ntâ terra fu truvatu nna iḍḍa ", ntô versu 18 di chistu capitulu 18. Citannu " l'ànimi di l'òmini " , Diu ci imputa la pèrdita di l'" ànimi " cunsignati ô diavulu falsi dâ sò attività riliggiusa e.                    
Ricurdamentu : Ntâ Bibbia e ntô pinseri divinu , la palora " anima " disigna na pirsuna nna tutti li sò aspetti, lu sò corpu fìsicu e lu sò pinseri mintali o psichicu , lu sò ntillettu e li sò sintimenti. La tiurìa ca prisenta l'"anima " comu n'elimentu dâ vita , ca si stacca dû corpu â morti e lu supravvivi , è di urìggini puramenti greca pagana. Ntô vecchiu pattu, Diu idintifica " l'anima cû sangu " dî sò criaturi umani o armali : Lev . Pirciò dissi ê figghi di Israeli: Nun manciati lu sangu di nuḍḍa carni; pirchì la vita di tutta la carni è lu sò sangu ; » . Quinni pigghia la visiuni opposta dî tiurìi grechi futuri e pripara na parata bìbbrica contra li pinseri filusòfici ca nasceru tra li pòpuli pagani. La vita umana e armali dipenni dû funziunamentu dû sangu. Spurcatu , o succidutu dâ suffocazziuni, lu sangu non duna cchiù ossìgginu a l' elimenti dû corpu fìsicu inclusu lu ciriveḍḍu , lu supportu dû pinseri. E si chist'ùrtimu non è ossigginatu, lu principiu dû pinseri si ferma e nenti arrista vivu doppu chista fasi ùrtima ; si non la mimòria dâ cumpusizziuni dâ " anima " morta ntô pinseri eternu di Diu cu na vista dâ sò " risurrezzioni " futura, quannu la "risurrerà" , o quannu la " risurrerà ", sicunnu lu casu, pâ vita eterna o pâ distruzziuni difinitiva dâ " sicunna morti ".                      
Versu 1 4 : “ Li frutti ca vulìa l'ànima tò ti nni jeru luntanu ; e tutti li cosi dilicati e beddi ti pèrdunu, e non li truvarai cchiù mai. »  
Pi cunfirmari chiḍḍu ca fu spiegatu ntô versu pricidenti, lu Spìritu imputa li " disii " di Roma papali â sò " ànima ", la sò pirsunalità siduttiva e ngrannenti. Eredi dî filosufìi grechi, la fidi cattòlica fu la prima a dumannari la custiuni di l'attribbuzziuni di l'ànima a l'armali e a l'òmini scuperti ntê novi terri. Infatti la dumanna havi la sò risposta ; si basa supra la scelta dû verbu ausiliari giustu : l'omu nun havi n'ànima, picchì è n'ànima.        
Lu Spìritu riassumi li cunsiquenzi dâ morti vera ca stabbilìu e rivilàu nna Ecc.9:5-6-10. Chisti dittagghi nun sunnu ripituti nnî scritti dû novu pattu. Quinni putemu vìdiri l'impurtanza di studiari tutta la Bibbia. Distrutta, " Babbilònia " avrà " pirdutu " pi sempri " li frutti ca la sò ànima vulìa " e " tutti li cosi dilicati e magnìfici " ca apprizzava e circava. Ma lu Spìritu spicìfica puru : “ pi tia ” ; pirchì li scigghiuti, a diffirenza di iḍḍa, ponnu prulungari, pi sempri, l'apprizzamentu dî maravigghi ca Diu ci offrirà di cunnivìdiri.            
Versu 1 5 : “ Li mircanti di chisti cosi, ca foru arricchiti di iḍḍa, stannu luntanu, pi scantu dû sò turmentu ; chiancirannu e chiancirannu ,  
Ntê versi 15-19, lu Spìritu mira " li mircanti ca addivintaru ricchi attraversu iḍḍa ." Li ripitizzioni rivèlanu n'ènfasi supra l'esprissioni " nta n'ura ", ripituta tri voti nna chistu capitulu, accussì comu lu gridu " Guai ! Guai ! ". Lu nùmmaru 3 sìmmulizza la pirfizzioni. Diu pirciò insisti pi cunfirmari lu caràttiri irrivocabbili di l'annunziu prufèticu ; chista punizzioni sarà cumplitata nna tutta la sò pirfizzioni divina. Lu gridu, “ Guai ! Guai ! ", lanciatu dî mircanti, ripeti lu gridu d'allarme lanciatu dî sò scigghiuti ntô Riv. 14,8 : " Iḍḍa è cascata ! Iḍḍa cadìu ! Babilònia la Granni . Chisti mircanti taliàvunu la sò distruzzioni di luntanu, " pi paura dû sò turmentu ." E hannu raggiuni di scantari stu fruttu dâ giusta ràggia dû Diu vivu, picchì pintannusi dâ sò distruzzioni, si mettunu ntô sò campu, e a sò vota vènunu distrutti dâ ràggia umana murtali dî vittimi ‘ncunsulàbbili dû ‘ngannu riliggiusu. Chistu versu ci renni cunsapevoli di l'enormi rispunsabilità di l'intiressi cummirciali ntô successu raggiuntu dâ Chiesa Cattòlica Rumana. Li " mircanti " sustinìanu la prustituta e li sò peggiuri dicisioni crudili e dispòtichi , sulu pi l'appetitu pi l'arricchimentu finanziariu e matiriali. Iḍḍi ficiru l'occhi ciechi a tutti li sò atrocità assài abbuminabbili e si miritunu di cunnivìdiri lu sò distinu finali. N'asempiu stòricu riguarda li pariggisi ca pigghiaru parti dâ fidi cattòlica contra la fidi rifurmata di l'inizziu dâ riforma ê tempi dû re Francescu I e doppu di iddu.                      
Versu 1 6 : “ e dicirà : Guai ! Mala furtuna ! La granni città, ca era vistuta di linu finu, di viola, di scarlattu, e dicurata d'oru, di petri prizziusi e di pirli ! Nta n'ura sulu fu distrutta tanta ricchìzza ! »  
Stu versu cunfirma lu birsagghiu ; “ Babilònia granni, vistuta di linu finu, viola e scarlattu ” ; li culura dî mantelli dî re, picchì era pi chistu mutivu ca li surdati rumani burlanti cummigghiàvanu li spaddi di Gesù cu nu mantellu di  " viola . " Non putìunu 'mmagginari lu significatu ca Diu detti â sò azzioni : comu vittima espiatoria, Gesù addivintàu lu purtaturi dî piccati dî sò scigghiuti disignati di chisti culura, scarlattu o viola , secunnu Isa.1:18. " N'ura " bastarà pi distruggiri Roma, lu sò papa e lu sò cleru, doppu lu gluriusu ritornu di Gesù Cristu ca veni pi evitari la morti dî sò scigghiuti. Nna chista prova finali, la sò fidiltà farà tutta la diffirenza, accussì putemu capiri picchì Diu insisti suprattuttu pi rafforzari la sò fidi e la fiducia assuluta ca s'hannu a abbìtuari a mettiri nta iḍḍu. Pi tantu tempu, l'omu putìa sulu èssiri cunvintu ca tali distruzzioni " nta n'ura " era nu miraculu e quinni n'interventu direttu di Diu, comu cu Sodoma e Gomorra. Nnâ nostra època unni l’omu havi mastriatu lu focu nucliari, chistu è menu surprinnenti.            
Versu 1 7 : “ E tutti li piloti, tutti chiḍḍi ca naviganu pi ḍḍu postu, li marinara e tutti chiḍḍi ca travàgghianu ntô mari, s’arristaru luntanu, ”  
Chistu versu mira spicificamenti a " chiḍḍi ca sfruttunu lu mari, li piloti, li marinara ca navigunu pi chistu postu, tutti stavunu luntanu ." Fu sfruttannu lu disìu dî re di arricchìrisi ca la chiesa papali stissa s'arricchìu. Iḍḍa sustinìa e giustificava a cunquista di terri scanusciuti di l’òmini nzinu ô tempu dâ so’ scuperta quannu i so’ servi cattòlici fìciru massacri orribili di pupulazzioni nnô nomu di Gesù Cristu. Chistu fu principalmenti lu casu ntô Sud America e ntê spidizzioni sanguinosi guidati dô Ginirali Cortés . L'oru pigghiatu di sti tirritori turnau 'n Europa p'arricchiri li re cattolici e lu papatu cumplici. Inoltri , l'enfasi supra l'aspettu marinu arricurda ca è comu riggimi dâ " bestia ca s'alza dô mari " ca lu sò ligami cu " li marinara " fu rafforzatu pô sò arricchimentu cumuni.      
Versu 1 8 : " e gridaru, vidennu lu fumu dâ sò abbruciatura : Quali città è comu sta granni città ? »  
“ Quali città era comu la granni città ? "urlanu li marinara vidennu " lu fumu dâ so focu ." A risposta è sìmplici e viloci : nuḍḍu. Picchì nuḍḍa città cuncintrò accussì assài putiri, civili comu na città 'mpiriali, poi riliggiusa dû 538. Lu Catulicìsimu fu esportatu nna tutti li terri dû pianeta tranni la Russia unni la fidi ortudossa urientali lu rifiutò. Doppu ca lu accolsi, puru la Cina lu cummattìu e lu pirsicutau. Ma ancora oggi dumina tuttu l’Occidenti e li so’ risultati nnâ l’America, nnâ l’Africa e nnâ l’Australia. È lu situ riliggiusu turìsticu cchiù mpurtanti dû munnu chi attira visitatura di tuttu lu munnu. Quarchi d'unu veni pi vìdiri " ruvini antichi " , autri vannu ddòcu pi vìdiri lu postu unni càmpanu lu Papa e li sò cardinali.       
Versu 1 9 : “ Si jittaru pruvulazzu ntâ testa, chiancìanu e si lamintaru, chiancìanu e dissiru : Guai ! Mala furtuna ! La granni città, unni tutti chiḍḍi ca hannu navi ntô mari addivintaru ricchi pâ sò opulenza, fu distrutta nta n'ura! »  
Chista è la terza ripitizzioni unni sunnu arricugghiuti tutti l'esprissiuna pricidenti, accussì comu la pricisiuni " nta n'ura sula, fu distruttu ". " La granni città unni tutti chiḍḍi ca hannu navi ntô mari addivintaru ricchi grazzi â sò opulenza ." L'accusa addiventa assai chiara: è attraversu l'opulenza dû riggimi papali ca li navali s'arricchieru purtannu a Roma li ricchizzi dû munnu. Roma s'arricchiu cunnividennu li prupietà dê so avversari ammazzati dô so alliatu perpetuu, lu putiri munarchicu civili, la so ala armata. Comu esempiu storicu, avemu la morti dê " Timplari " , li cui prupietà eranu cunnivisi tra la curuna di Filippu lu Fieru e lu clero cattòlicu rumanu. Cchiù tardu chistu sarà lu casu dî “ prutistanti ”.        
Versu 20 : “ Ralligràtivi supra di iḍḍa, o celi ! E voi santi, apòstuli e prufetti, rallegràtivi puru voi ! Picchì Diu ti giustificau giudicannula. »  
Lu Spìritu chiama l'abbitanti dû celu e li veri santi, l'apòstuli e li prufetti dâ terra , pi ralligràrisi pâ distruzzioni dâ Babbilònia rumana. La gioia sarà quinni proporzzionali ê duluri e ê soffrenzi ca iḍḍa fici suppurtari ê sirvitura dû Diu dâ virità o li vulìa fari suppurtari , pi quantu riguarda l'urtimi scigghiuti fideli ô Sabbath santificatu .
Versu 2 1 : “ Allura n’ànghjulu putenti pigghiò na petra comu na granni petra di mulinu e la jittàu ntô mari, dicennu : Accussì cu viulenza la granni città Babilònia sarà jittata giù e non si trovarà cchiù. »  
Lu paraguni di Roma cu na " petra " suggirisci tri idee. Prima, la Papa cumpeti cu Gesù Cristu ca è iḍḍu stissu simmulizzatu di na " petra " ntô Dan 2, 34 : " Tu taliàsti nzinu a quannu na petra fu tagghiata senza mani, e curpìu l'immaggini supra li sò pedi di ferru e argilla, e li ruppi a pezzi. » Autri versi dâ Bibbia ci attribbuisciunu puru stu sìmmulu di " petra " ntô Zec.4,7 ; “ petra miliari principali ” ntô Sal.118,22 ; Matteu 21, 42 ; e Atti 4:11 : “ Gesù è la petra ca fu rifiutata di voi costruttori , e ca addivintò la testa di l’angulu .” La sicunna pinzata è l'allusiuni â rivinnicazzioni papali di succèdiri a l'apòstulu " Petru " ; la causa principali dû " successu dî sò ‘mprisi e dû successu dî sò trucchi " , cosi dinunziati di Diu ntô Dan.8:25. Chistu è ancora cchiù picchì l'apòstulu Petru nun fu mai lu capu dâ Chiesa cristiana picchì stu tìtulu apparteni ô stissu Gesù Cristu. Lu “ truccu ” papali è quinni puru na “ minzogna ”. Lu terzu suggerimentu riguarda lu nomu dâ roccaforti riliggiusa papali , la sò pristìggiusa basilica chiamata " San Petru di Roma ", la cui custruzzioni assài cara purtau a l'adozzioni dâ vìnnita di " ' ndulgenzi " ca lu smascheraru a l'occhi dô monacu rifurmaturi Martinu Luteru. Sta spricazziuni arresta strittamenti lijata â sicunna pinzata. Lu situ vaticanu sirvìa comu cimiteriu ma la prisunta tomba di Petru l'Apòstulu dô Signuri era 'n rialtà chiḍḍa di " Simuni Petru lu Magu " , n'adoraturi e sacirdoti dô Diu dô sirpenti chiamatu Esculapiu.                                 
Tornannu ô nostru tempu, lu Spìritu prufizzia contra la " Babbilònia " rumana . Paragona la sò distruzzioni futura a l'immaggini di na " granni petra di mulinu " di " petra " ca n'" ànghjulu lancia ntô mari . " Cu chista illustrazzioni porta contra Roma n'accusazzioni idintificata nna Matteu 18:6 : " Ma chiḍḍu ca offenni unu di chisti picciriḍḍi ca cridunu in mia, fussi megghiu ca ci 'mpiccassiru na petra di mulinu ntô coḍḍu e ca fussi affunnatu ntâ prufunnità dû mari ." E ntô sò casu non scandalizzàu unu di chisti picciriḍḍi ca ci crìunu, ma assài genti. Na cosa è sicura: na vota ca è " distruttu, non si trova mai cchiù ." Non farà mai cchiù mali a nuḍḍu.              
Versu 22 : “ E nun si senti cchiù nta tia lu sonu di l’arpi, dî musicisti, dî flautisti e dî trumbetti ;  
Lu Spìritu poi evoca li soni musicali ca esprimìunu la prioccupazzioni e la gioia di l'abbitanti di Roma. Na vota distrutti, non si sentinu cchiù ddà. Ntô sensu spirituali si rifirisci ê messaggeri di Diu li cui palori èrunu ascutati cû stissu effettu dî soni musicali di " li flauti o li trumbetti " ; n'immàggini data nnâ paràbbula nnâ Matteu 11:17. Parra macari dî " rumori " fatti di articiani supraccaricati di ordini di travagghiu, pirchì di n'antica città niscìanu sulu " rumori " di attività prufissiunali, ntra li quali, " lu rumori dâ petra dû mulinu " ca si girava pi macinari lu granu dî ciriali, o pi affilari strumenti di tagghiu comu la falci e li s ; chistu, già nna l'antica Babbilònia caldea, secunnu Gir.25:10.          
Versu 23 : “ La luci dâ cannila non ti brilla cchiù, e la vuci dû sposu e dâ sposa non ti senti: pirchì li tò mircanti èranu li granni òmini dâ terra, e tutti li nazziuna foru ingannati dî tò ncantamenti ”  
“ La luci dâ lampada non ti luci cchiù . " Ntô linguaggiu spirituali, lu Spìritu avvirti Roma ca la luci dâ Bibbia non ci veni cchiù pi òffriri la pussibbilità d'èssiri illuminata pi canùsciri la virità secunnu Diu." L'immaggini di Gir. 25:10 sunnu ripituti ma " li canzuni dû sposu e dâ sposa " ccà addivèntanu " la vuci dû sposu e dâ sposa ca non si senti cchiù nna tia ." Spiritualmenti, sunnu li vuci dî chiamati fatti di Cristu e dâ sò Assimbrea Scelta a l'ànimi pirduti pi èssiri cunvirtuti e sarbati. Sta pussibbilità sparirà pi sempri, doppu la sò distruzzioni. “ Picchì li tò mircanti èranu li granni òmini dâ terra .” Fu attraversu la sò siduzzioni dî granni òmini dâ terra ca Roma potti stènniri la sò riliggiuni cattòlica a tanti pòpuli dâ terra. Iḍḍa li usava comu rapprisintanti dû sò affari riliggiusu. E lu risultatu è ca “ tutti li nazziuna foru ‘ngannati dî tò ‘ncantu ”. Ccà Diu si rifirisci ê messi cattòlici comu " incantamenti " ca carattirizzunu li culti pagani dî streghi e dî streghi mali. È veru ca usannu fòrmuli ripititivi furmalistici e ripitizzioni vani, la riliggiuni cattòlica lassa picca spazziu ô Diu criaturi pi esprimìrisi. Non cerca mancu di farilu, picchì ci attribbuisci nu " diu stranieru " ntô Dan.11:39 e non la arricanuscìu mai comu sirvitrici ; lu " vicariu dû Figghiu di Diu ", lu tìtulu dû Papa, quinni non è lu sò vicariu . Lu versu appressu duna la raggiuni.                 
Versu 24 : “ e picchì nta iḍḍa fu truvatu lu sangu dî prufetti e dî santi e di tutti chiḍḍi ca foru ammazzati ntâ terra. »  
" ... e pirchì lu sangu dî prufetti e dî santi s'attruvàu nta iḍḍa " : Duru, nflissìbbili, insinsìbbili e crudili ntâ sò storia, Roma sculpìu nu percorsu attraversu lu sangu dî sò vittimi. Chistu era veru pâ Roma pagana ma puru pâ Roma papali ca appi li sò avversari ammazzati dî re, li sirvitura illuminati di Diu ca osaru dinunziari la sò natura diabbòlica. Quarchi d'unu era prutettu di Diu, comu Waldo, Wycliffe e Luteru , autri non e finìru la sò vita comu màrtiri dâ fidi, supra pali, blocchi, pillori o pinna . La pruspittiva prufìtica di vìdiri la sò azzioni cessari difinitivamenti pò sulu ralliggiri l'abbitanti dû celu e li veri santi dâ terra. " ... e di tutti chiḍḍi ca foru ammazzati ntâ terra " : Chiḍḍu ca fa stu giudizziu sapi di chiḍḍu ca parra , picchì sta seguennu l'azzioni di Roma dâ sò funnazzioni ntô 747 a.C. La situazzioni munniali di l'urtimi jorna è l'ùrtimu fruttu purtatu di l'Occidenti cunquistaturi e duminanti di l'autri pòpuli dâ terra. La Roma munarchica e poi ripubbricana divurgìu li pòpuli dâ terra ca assuggittava. U modellu di sta sucità arristò chiḍḍu di 2000 anni di Cristianèsimu veru e falsu . Doppu Roma pagana, Roma papali distruggìu l'immaggini dâ paci di Cristu e livau di l'umanitati lu mudellu ca avissi purtatu la felicità ô pòpulu. Giustificannu l’uccisioni dî veri agneddi, discìpuli di Gesù Cristu , aprìu a strata a scontri riliggiusi ca purtaru l’umanità a na terribbili terza guerra munniali genocida. Non è senza raggiuni ca la norma di tagghiari la gula è mustrata pubblicamenti dê gruppi armati islamici. Stu odiu a l'Islam è na tarda risposta ê guerri dî cruciati lanciati di Urbanu II di Clermont -Ferrand lu 27 di nuvèmmiru dû 1095.      
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelazzioni 19 : La battagghia di l'Armageddon di Gesù Cristu 
 
 
 
Versu 1 : “ Doppu chistu sintìa na vuci forti di na granni multitùdini ntô celu ca dicìa : ‘Alleluia ! La salvezza, la gloria e lu putiri appartennu ô nostru Diu ,  
Cuntinuannu dû capitulu 18 pricidenti, l'elitti ridimi e sarbati si tròvunu ntô celu, purtaturi dû " novu nomu " ca disigna la sò nova natura cilesti . Regnunu la gioia e la gioia e li fideli àngili cilesti esaltunu lu Diu salvaturi. Chista “ granni multitudini ” è diversa dâ “ multitudini ca nuḍḍu putìa cuntari ” citata nnâ Ap. 7:9. Rapprisenta n'addunanza di santi àngili cilesti di Diu ca esaltunu la Sua " gloria " picchì ntô versu 4 , l' eletti terreni simmulizzati dî " 24 anziani " rispunnirànu e cunfirmaru la sò adirenza ê palori parrati , dicennu : " Amen ! » Chi voli diri : Veramenti !                     
L'òrdini dî tèrmini " salvezza, gloria, putiri " avi la sò lòggica. “ La Salvezza ” fu data a l’ elitti terrestri e a l’ànghjuli santi ca dettiru “ gloria ” ô Diu Criaturi ca , pi sarvàrili, chiamò lu sò “ putiri ” divinu pi distrùggiri li nimici cumuni.        
Versu 2 : “ pirchì li sò giudizzi sunnu veri e giusti ; pirchì giudicò la granni puttana ca curruppi la terra câ sò furnicazzioni, e vindicò lu sangu dî sò sirvitura ca s’attruvàvanu. »  
L'elitti ca avìanu ‘n cumuni a siti dâ virità e dâ vera giustizzia ora sunnu cumpletamenti suddisfatti e suddisfatti. Ntâ sò pazzia cieca, l'umanità tagghiata di Diu pinsava ca putìa fari cuntenti l'ùrtimi pòpuli ammorbidiennu lu standard dâ sò giustizzia ; Sulu lu mali apprufittò di sta scelta e comu la gangrena , nvadìu tuttu lu corpu di l'umanità. Lu Diu bonu e misericordiusu mustra ntô sò giudizziu di “ Babilònia la granni ” ca chiḍḍu ca duna la morti avi a subbiri la morti. Chistu nun è n’attu di malvagità, ma n’attu di giustizzia. Dunca, quannu nun sapi cchiù puniri li culpati, la giustizzia addiventa 'ngiustizzia.   
Versu 3 : “ E dissiru na secunna vota : Alleluia ! ...e lu sò fumu va supra pi sempri e sempri. »  
L'immaggini è sbagghianti , pirchì lu " fumu " dû focu ca distruggi Roma scumparirà doppu la sò distruzzioni. Li " èpuchi di l'èpuchi " disignunu lu principiu di l'eternità ca riguarda sulu li vitturi dî provi cilesti e tirrestri univirsali. Ntâ sta esprissioni , la parola " fumu " suggirisci la distruzzioni e l'esprissioni " sèculu e sèculu " ci duna n'effettu eternu, cioè na distruzzioni difinitiva ; non si alzarà mai cchiù. Infatti, ntô peggiu dî casi, " lu fumu " pò alzàrisi ntâ testa dî viventi comu na mimòria di n'azzioni divina gluriusa cumplitata di Diu contra Roma, lu nimicu sanguinosu.              
Versu 4 : “ E li vintiquattru anziani e li quattru criaturi viventi si càdiru e aduràru a Diu ca s’assittàu supra lu tronu, dicennu : “Amen !” Alleluia ! »  
Veramenti ! Ludatu ô Signuri ! ... diri nzèmmula li riscattati dâ terra e dî munni ca arristaru puri. Lu cultu di Diu è signatu dâ prustrazzioni ; na forma liggìttima riservata esclusivamenti a iḍḍu.   
Versu 5 : “ E na vuci niscìu dû tronu, dicennu : Ludati lu nostru Diu, tutti voi li sò sirvitura, voi ca lu scantati, sia picciriddi ca granni ! »  
Sta vuci è chiḍḍa di “ Micheli ” , Gesù Cristu , li dui esprissiuni cilesti e tirrestri sutta li quali Diu si rivela ê sò criaturi. Gesù dici : " tu ca lu timìa ", arricurdannu accussì la " paura " di Diu richiesta ntô primu messaggiu di l'ànghjulu di Ap. 14:7. La " paura di Diu " è sulu nu riassuntu di l'attiggiamentu ntiliggenti di na criatura versu lu sò Criatura ca avi lu putiri dâ vita e dâ morti supra di iḍḍa . Comu ‘nzigna a Bibbia nnâ 1 Giuvanni 4:17-18 , “ l’amuri pirfettu caccia a paura ” : “ Ci è pirfizziunatu u nostru amuri, pì aviri curaggiu nnô jornu dû giudizziu.” Non c'è paura nna l'amuri, ma l'amuri pirfettu caccia la paura; pirchì la paura cumporta la punizzioni, e chiḍḍu ca scanta non è fattu pirfettu nta l’amuri .” Quinni cchiù lu scigghiutu ama Diu, cchiù l'ubbidisci e cchiù picca avi raggiuni pi scantàrilu. Li scigghiuti sunnu scigghiuti di Diu tra li picciriḍḍi, comu l'apòstuli e li discìpuli umili, ma puru tra li granni comu lu granni re Nabucodonosor. Chistu re dî re dû sò tempu è n'esempiu pirfettu di comu, pi quantu granni fussi tra l'òmini, nu re è sulu na criatura dèbbuli davanti ô Diu Criaturi Onniputenti.               
Versu 6 : “ E sintìa comu la vuci di na granni folla, comu la vuci di tanti acqui, e comu la vuci di forti truòni, ca dicìanu : “Alleluia !” Picchì regna lu Signuri, lu nostru Diu Onniputenti. »  
Chistu versu riunisci l'esprissiuni già visti. La " granni multitùdini " rispettu ô " rumori di tanti acqui " è rapprisintata dô sò Criatura ntâ Apoc. 1:15 . Li " vuci " ca s'esprimunu sunnu accussì " nummarusi " ca si ponnu paragunari sulu a rumbrìi , ô " scrùsciu dû truònu . " " Alleluia!" Picchì regna lu Signuri, lu nostru Diu Onniputenti. » Stu messaggiu signò l'azzioni dâ “ settima trumbetta ” nnâ Ap. 11, 17 : “ dicennu: Ti ringraziamu, o Signuri Diu Onniputenti, ca sì e ca era, picchì tu pigghiai lu to granni putiri e regnasti .”                 
Versu 7 : “ Siamu cuntenti e rallegràmuci, e ci dùnamu gloria ; pirchì è arrivatu lu matrimoniu di l'Agneddu, e la sò mugghieri s'è priparata ,    
La " allegria " e la " gioia " sunnu cumpletamenti giustificati, picchì lu tempu dâ " cummattimenta " è finitu. Ntâ " glòria " cilesti , la " sposa " , l' Assimbrea di l'eletti riscattati dâ terra s'unìu ô sò " Sposu " , Cristu, lu Diu viventi " Michieli " , YaHweh . Nnâ prisenza di tutti li sò amici celesti, li riscattati e Gesù Cristu celebbranu la festa dî “ matrimoni ” ca li unisci . " La sposa si priparàu " ristaurannu tutti li virità divini ca la fidi cattòlica avìa fattu scumpariri ntâ sò virsiuni dâ fidi cristiana. La " priparazzioni " fu longa, custruiuta supra 17 sèculi di storia riliggiusa, ma suprattuttu dû 1843, la data di l'inizziu dû riquisitu divinu dî vari ristàurazzioni ca avìanu addivintatu ndispinsàbbili, vali a diri tutti li virità nun ristaurati dî rifurmatura prutistanti pirsicutati. Lu cumplitamentu di sta priparazzioni fu fattu di l'urtimi dissidenti Avvintisti dû Settimu Jornu ca arristaru nnâ l'approvazzioni di Diu e dâ luci ca Gesù ci detti nzinu â fini e già nzinu a stu princìpiu dû 2021 quannu scrivu sta virsioni dî sò luci .                    
Versu 8 : “ E ci fu cuncidutu di vistìrisi di linu finu, pulitu e lustrusu. Picchì lu linu finu è l' atti giusti dî santi. »  
" Lu linu finu " si rifirisci a " l'òpiri giusti dî "veri ùrtimi" santi . Chisti " òpiri " ca Diu chiama " giusti " sunnu lu fruttu dî rivilazzioni divini dati successivamenti dû 1843 e dû 1994. Chista òpira è l'ùrtimu fruttu ca rivela l'ispirazzioni divini dati dû 2018 a chiḍḍi ca ama e benedici e " pripara " chista versi pi l' òmini " nuàutri. Si Diu benedici l '" òpiri giusti " dî sò veri " santi " , ô cuntrariu, ammalidìu e cummattìu , ' nzinu a quannu lu distruggìu , lu campu dî santi fausi li cui " òpiri " èrunu " ingiusti " .                       
Versu 9 : “ E l'ànghjulu mi dissi : Scrivi : Beati chiḍḍi ca sunnu chiamati â cena dû matrimoniu di l'Agneddu ! E iḍḍu mi dissi : "Chisti palori sunnu li palori veri di Diu ."  
Sta beatitudini è attribuita ê santi riscattati dû sangu di Gesù Cristu, li cui piunieri èranu prioccupati di chiḍḍu di Dan.12:12 ( Beati chiḍḍi ca aspittaru nzinu a 1335 jorna ) dî piunieri ca sunnu pricisamenti simmulizzati dû " 144.000 " o 12 X102. Trasiri ntô celu pi l'eternità è veramenti na causa di granni felicità ca farà divinamenti " filici " chiḍḍi ca hannu sta pussibbilità. La furtuna sula nun è l'unicu fatturi pi binificiari di stu privileggiu, ma l'offerta dâ savvizza ci duna Diu comu " secunna pussibbilità " doppu l'erdità e la cunnanna dû piccatu urigginali. La prumissa dâ savvizza e dî futuri gioi cilesti è cirtificata comu chiḍḍa di l'impegnu orali di Diu dignu dâ nostra fidi picchì Iḍḍu manteni pirmanentementi li sò 'mpegni. Li provi dî ùrtimi jorna richièdunu cirtìzzi unni lu dubbiu nun avrà cchiù postu. L'elitti hannu a fari affidamentu ntâ fidi custruita supra li prummisi rivilati di Diu picchì chiḍḍu ca è scrittu è dittu prima . Eccu picchì la Bibbia, la Santa Scrittura, si chiama : la Parola di Diu.        
Versu 10 : “ E cadìu ê sò pedi pi aduràrilu ; ma mi dissi : Stai attentu ca non lu fari ! Sugnu lu to cumpagnu di sirvituri, e dî to frati ca hannu la tistimunianza di Gesù. Adorari Diu. Picchì la tistimunianza di Gesù è lu spìritu dâ prufizzìa. »  
Diu sfrutta l'erruri di Giuvanni pi rivelarci la sò cunnanna dâ fidi cattòlica ca 'nzigna ê sò membri chistu tipu di cultu dâ criatura. Ma, mira puru â fede prutistanti ca commetti puru chista colpa onorannu lu paganu "jornu dû suli " ereditatu di Roma. L'ànghjulu ca ci parra è senza dubbiu " Gabbrieli ", lu missiunariu divinu vicinu a Diu ca s'è già cumparutu a Danieli e a Maria, la matri " surrugata " di Gesù. Quantu è àutu, “ Gabbrieli ” mustra la stissa umiltà di Gesù. Rivinnica sulu lu tìtulu di " cumpagnu di sirvituri " di Giuvanni 'nzinu a l'urtimi deci avvintisti dissententi eletti dû tempu finali. Dô 1843, l'elitti avìanu cu iḍḍi " la tistimunianza di Gesù " ca, secunnu chistu versu, disigna " lu spìritu dâ prufizzìa ". L'avvintisti, a sò dannu, limitaru chistu " spìritu di prufizzìa " ô travàgghiu cumplitatu di Ellen G. White, lu messaggeru dû Signuri, tra lu 1843 e lu 1915. Iḍḍi stissi fìciru accussì nu limiti â luci data di Gesù. Ora, " lu spìritu dâ prufizzìa " è nu donu pirmanenti ca risurta di na rilazziuni autèntica tra Gesù e li sò discìpuli e ca si basa supratuttu ntâ sò dicisiuni di affidari na missiuni a nu sirvituri ca scegghi cu tutta l'autorità dâ sò divinità. Chistu travàgghiu tistimunia lu fattu ca lu "spìritu dâ prufizzìa " è ancùora assài attivu e pò cuntinuari 'nzinu â fini dû munnu.                    
Versu 11 : “ Allura vitti lu celu apertu, e eccu nu cavaddu jancu! Chiḍḍu ca s’assittàu supra di iḍḍu era chiamatu Fideli e Veru, e ‘n giustizzia giudica e fa la guerra. »  
Nna chista scena lu Spìritu ci porta arrè ntâ terra, prima dâ vittoria finali e dâ distruzzioni di " Babilònia la granni " . Lu Spìritu illustra lu mumentu quannu , ô sò ritornu, lu gluriusu Cristu s'affrunta ê ribbelli tirrestri. Ntô glurificàtu Gesù Cristu, Diu nesci dâ sò ‘nvisibilità : “ lu celu è apertu .” Cumpari ntâ l'immaggini dû " primu sigillu " di Ap. 6, 2 , comu cavalieri , cioè nu Cunnutturi, avennu partutu " pi cunquistari e pi cunquistari " muntatu supra nu " cavaḍḍu jancu " , l'immaggini dû sò campu signata di purità e santità. Lu nomi " fideli e veru " ca si duna nna chista scena metti l'azzioni nna l'estinsiuni di l'urtimu tempu prufizziatu cû nomi " Laodicea " nna Apoc. 3:14. Stu nomu voli diri “ genti giudicati ”, ca è cunfirmatu ccà dâ pricisiuni : “ Iḍḍu giudica ” . Spicificannu ca " cummatti câ giustizzia " , lu Spìritu evoca lu mumentu dâ " cummattimenta di l'Armageddon " di Ap. 16, 16, unni cummatti contra lu campu di l'ingiustizzia guidatu dû diavulu e unificatu di l'unuri datu ô " jornu dû suli " riditatu di Custantinu I e dû pop rumanu.                           
Versu 12 : “ Li sò occhi èranu comu na ciamma di focu ; ntâ testa c'èranu diversi diademi ; avìa scrittu nu nomu, ca nuddu sapi tranni iddu stissu ; »  
Sapennu lu cuntestu dâ scena, si pò capiri ca " li sò occhi " paragunati a na " ciamma di focu " guardunu l' obbiettivi dâ sò ràggia, li ribbelli unificati " priparati pâ battagghia " di Ap . signuri . " Lu sò " nomu scrittu ca nuḍḍu sapi tranni iḍḍu stissu " disigna la sò natura divina eterna.               
Versu 13 : “ e era vistutu di nu vistitu ‘mmersu ‘n sangu. Lu sò nomu è la Parola di Diu. »  
Chistu “ vestitu macchiatu di sangu ” significa du’ cosi. La prima è la sò giustizzia ca uttinni spurcannu lu sò " sangu " pâ ridizzioni dî sò scigghiuti. Ma chistu sacrificiu fattu vuluntariamenti di iḍḍu pi sarvari li sò scigghiuti richiedi la morti dî sò aggrissuri e pirsicutaturi. Lu sò " vestitu " sarà n'àutra vota cummigghiatu di " sangu " , ma sta vota sarà chiḍḍu dî sò nimici " calciati ntâ stampa di l'uva dâ ràggia di Diu " secunnu Isaìa 63 e Ap. th e dû celu doppu la sò risurrezzioni. Lu nostru Salvaturi era Diu stissu ammucciatu nna n'aspettu tirrestri. Lu sò 'nsignamentu cuntinuu ricivutu dî sò funzionari eletti farà tutta la diffirenza ntra lu campu sarvatu e lu campu pirdutu.            
Versu 14 : “ Li eserciti ca èranu ntô celu lu siguìru supra cavaddi janchi, vistuti di linu finu, jancu e pulitu. »  
L'immaggini è gluriosa, lu " jancu " dâ purità carattirizza la santità dû campu di Diu e dî sò multitudini d'ànghili ca arristaru fideli. Lu " linu finu "   rivela li sò òpiri " giusti " e puri .      
Versu 15 : “ E dâ sò vucca niscìu na spada affilata, cu cui avìa a curpiri li nazziuna ; li guvernarà cu na stidda di ferru ; e iḍḍu calciarà la schiaccia dû vinu dâ firucia e dâ ràggia dû Diu Onniputenti . ”    
La " palora di Diu " si rifirisci â Bibbia , la sò santa " palora " ca arricugghìu lu sò insignamentu ca guidava l'elitti ntâ sò virità divina. Lu jornu dû sò ritornu, la “ Parola di Diu ” arriva comu na “ spada affilata ” pi ammazzari li sò nimici ribbelli, cuntruversi, argumentativi, pronti a spurgari lu sangu dî sò urtimi scigghiuti. La distruzziuni dî sò nimici illumina l'esprissiuni " li guverna cu na bastona di ferru " ca disigna puru l'òpira dû giudizziu eseguita di l'elitti ca vincirannu secunnu Ap. 2:27. Lu pianu dâ vindetta divina chiamatu “ vintage ” nnâ Riv. 14, 17-20 è cunfirmatu n’àutra vota ccà. Chistu tema è sviluppatu nna Isa.63 unni lu Spìritu spicìfica ca Diu aggisci sulu senza nuḍḍu omu cu iḍḍu. Lu mutivu è ca l'eletti già purtati ô celu non assistunu ô dramma ca colpisci li ribbelli.            
Versu 16 : “ E avìa ntô sò vistitu e ntâ sò coscia nu nomu scrittu : Re dî re e Signuri dî signuri. »  
Lu " vistiti " si rifirisci a l'òpiri di n'èssiri viventi e " la sò coscia " suggirisci la sò forza e lu sò putiri, pirchì nu dittagghiu mpurtanti è ca cumpari comu cavalieri, e pi stari supra nu cavaddu, li musculi dî " cosci " , li cchiù granni di l'omu, sunnu misi â prova e fannu l'azzioni pussìbbili o no. La sò immaggini di cavalieri era mpurtanti ntô passatu picchì chista era l'aspettu ca pigghiàvunu li cummattenti guerrieri. Oggi arristamu cû simmulismu di chista immagini ca ci dici ca lu cavalieri è n’insignanti ca dumina nu gruppu di èssiri umani simmulizzatu dô " cavaddu " muntatu . Chiḍḍu ca Gesù cavalca riguarda li sò scigghiuti ca attuarmenti sunnu sparsi ntâ terra. Lu sò nomi " Re dî re e Signuri dî signuri " è na funti di vera cunsulazzioni pî sò amati eletti ca sunnu suggetti ê dittati ingiusti dî re e dî signuri dâ terra. Chistu argumentu si mirita chiarimenti. U modellu dû regnu tirrestri nun fu pruggittatu supra li principi appruvati da Diu. Certu Diu cuncidìu a Israeli, secunnu la sò richiesta , di èssiri guvirnatu nnâ terra di nu re, citu, " comu l'autri nazziuna " pagani ca esistìanu allura. Diu rispunnìu sulu â richiesta dî sò cori mali. Picchì ntâ terra, lu mègghiu dî re è sulu n'èssiri " abbuminabbili " ca " raccogghi unni non siminau " e chiḍḍu ca canusci Diu non aspetta di èssiri spustatu dû sò pòpulu pi rifurmàrisi. U modellu prisintatu da Gesù cundanna u modellu trasmissu nnâ terra di ginirazzioni ‘n ginirazzioni da li pòpuli stupidi, ‘gnuranti e malvagi. Ntô munnu cilesti di Diu, lu capu è nu sirvituri dû sò pòpulu e di chistu diriva tutta la sò gloria. La chiavi dâ felicità pirfetta c'è, picchì nuḍḍu èssiri viventi suffri pi càvusa dû sò cumpagnu. Ntô sò ritornu gluriusu, Gesù veni pi distrùggiri li re e signuri mali, e la sò malvagità, ca ci attribbuisciunu affirmannu ca lu sò guvernu è nu dirittu divinu. Gesù li 'nzignarà ca nun è accussì ; a iḍḍi , ma puru ê massi umani ca giustificanu la sò ‘ngiustizzia. Chista è la spiegazzioni dâ " paràbbula dî talenti " ca poi veni cumplitata e applicata.                     
Doppu la cunfruntazzioni
Versu 17 : “ E vitti n’ànghjulu ca stava ntô suli. E chiamò cu na vuci forti, dicennu a tutti l'aceddi ca vulavanu ntô celu: "Veniti, arriunìtivi â granni cena di Diu . "  
Gesù Cristu " Micheli " veni ntâ mmàggini dû suli sìmmulu dâ luci divina pi cummàttiri li fausi cristiani adduraturi dû diu dû suli ca giustifica lu canciamentu dû jornu di riposu fattu dû mpiraturi Custantinu I. Ntâ sò cunfruntazzioni cu Cristu Diu, scoprirannu ca lu Diu viventi è cchiù formidabbili dû sò Diu dû suli. Cu na vuci forti, Gesù Cristu chiama n'addunanza d'aceddi carnivori.  
Nota : ccà devu ancora na vota affirmari ca li ribbelli non volunu adurari la divinità sulari cusciamenti e vuluntariamenti, ma suttavalutunu lu fattu ca pi Diu, lu primu jornu ca onuru pô so riposu simanali manteni la macchia dû so usu paganu dû passatu. Â stissa manera, la sò scelta rivela nu granni disprezzu pi l'ordini dû tempu ca stabbilìu di l'iniziu dâ sò criazziuni dâ terra. Diu cunta li jorna signati dâ rutazzioni dâ terra supra lu sò assi. Ntê sò ntirventi pô sò pòpulu Israeli, ricurdàu l'ordini dâ simana innicannu , chiamannulu , lu settimu jornu chiamatu " Sabbath ". Assài genti crìunu ca ponnu èssiri giustificati di Diu pâ sò sincirità. Né la sincirità né la cunvinzioni hannu nuḍḍu valuri pi chiḍḍi ca cuntèstunu la virità chiaramenti espressa di Diu. La sò virità è l'unicu standard ca pirmetti la riconciliazzioni attraversu la fidi ntô sacrificiu vuluntàriu di Gesù Cristu. Li upiniuni pirsunali nun sunnu ascutati o arricanusciuti dû Diu Criaturi, la Bibbia cunfirma stu principiu cu stu versu di Isaìa 8:20: “ A la liggi e â tistimunianza ! Si unu non parra accussì, non ci sarà l'alba pô pòpulu ."      
Dui " feste " sunnu priparati di Diu : a " cena dû matrimoniu di l'Agneddu " li cui ospiti sunnu li stissi scigghiuti ‘n manera ‘nnividuali, picchì , cullittivamenti , rapprisèntanu " a Sposa ". A secunna " festa " è di tipu macabru e li beneficiari di chista su sulu li " aceddi " di preda, li vulturi, li condor, li cervi e autri speci dû genere.            
Versu 18 : “ Pi manciari la carni dî re, la carni dî capitani, la carni di l’òmini putenti, la carni dî cavaddi e di chiḍḍi ca ci s’assittanu, e la carni di tutti l’òmini, lìbbiri e schiavi, picciriddi e granni. »  
Doppu la distruzzioni di tutta l'umanità, nun ci arristarà nuḍḍu pi mettiri li corpi sutta la terra e secunnu Gir 16 :4, " si spargunu comu lu stercu ntâ terra ." Truvamu tuttu lu versu ca nni nzigna lu distinu ca Diu riserva a chiḍḍi ca ammalizza: “ Murirannu cunsumati dâ malatìa; Nun ci darianu né làcrimi né sippilluta; sarannu comu lu stercu ntâ terra; pirirannu dâ spada e dâ caristia; e li sò carcassi sunnu manciari pi l'aceddi dû celu e pi l'armali dâ terra . Secunnu l'enumerazzioni prisintata dû Spìritu nna chistu versu 18, nuḍḍu omu scappa dâ morti. Ricurdu ca li " cavaddi " simmulizzanu li pòpuli guidati dî sò capi civili e riliggiusi secunnu Giac 3 :3 : " Si mettimu lu bit nnâ vucca dî cavaddi accussì ca ci ubbidisciunu, guvernamu puru tuttu lu sò corpu. »         
Versu 19 : “ E vitti la bestia, li re dâ terra e li sò eserciti, riuniti pi fari la guerra contra chiḍḍu ca s’assittava supra lu cavaddu e contra lu sò esercitu. »  
Videmu ca la " battagghia di l'Armageddon " era spirituali e ca ntâ terra lu sò aspettu era chiḍḍu di dicritari la morti di tutti l'urtimi veri schiavi di Gesù Cristu. Sta dicisioni fu pigghiata prima dû ritornu di Gesù Cristu e li ribbelli èranu sicuri dâ sò scelta. Ma ô mumentu dâ sò 'ntrata 'n viguri, lu celu s'aprìu rivilannu lu Cristu vindicaturi divinu e li sò eserciti angèlici. Non c'è cchiù la pussibbilità di cummattimentu. Nuḍḍu pò cummàttiri cu Diu quannu cumpari e lu risultatu è chiḍḍu ca ci rivilàu Apoc. 6, 15-17 : “ Li re dâ terra, li granni òmini, li capitani, li ricchi, li putenti, ogni schiavu e ogni omu lìbbiru, si ammucciaru ntê grutti e ntê rocci dî muntagni. E iḍḍi dissiru ê muntagni e ê rocci: “Cascati supra di nui e ammucciatici dâ facci di chiḍḍu ca s’assitta supra lu tronu e dâ ràggia di l’Agneddu. pirchì è arrivatu lu granni jornu dâ sò ràggia, e cu pò stari? "A l'ùrtima dumanna, la risposta è : li scigghiuti ca s'avìanu a ammazzari dî ribbelli ; eletti santificati dâ sò fidiltà ô santu Sabbath ca prufizzìa la vittoria di Gesù supra tutti li sò nimici e chiḍḍi dî sò riscattati.          
Versu 20 : “ E la bestia fu pigghiata, e cu iḍḍa lu fausu prufeta ca facìa miraculi davanti a iḍḍu, cu cui ingannava chiḍḍi ca avìanu ricivutu lu signu dâ bestia e chiḍḍi ca avìanu aduratu la sò mmàggini. Furu jittati tutti dui vivi ntô lacu di focu ardenti di sùrfuru. »  
Accura ! Lu Spìritu ci rivela lu distinu finali di l'ùrtimu giudizziu mentri Diu lu pripara pi " la bestia e lu fausu prufeta " ca è la fidi cattòlica e la fidi prutistanti junciuta dî fausi avvintisti dû 1994. Picchì " lu lagu ardenti di focu e sùrfuru cummigghiarà la terra di millenni sulu tively, doppu l'urtimu giudizziu. Chistu versu ci rivela lu maravigghiusu sensu dâ giustizzia pirfetta dû nostru Diu Criaturi. Stabbilisci a diffirenza ntra chiḍḍi ca sunnu veramenti rispunsabbili e li vittimi ‘ngannati ma culpati picchì sunnu rispunsabbili dî sò scelti. Li duminaturi riliggiusi sunnu " buttati vivi ntô lagu di focu " picchì secunnu Ap. 14:9, iḍḍi ‘ncitaru l'òmini e li fìmmini dâ terra a onurari " lu signu dâ bestia " ca fu annunciata la sò punizzioni.         
Versu 21 : “ E l’àutri foru ammazzati câ spata di chiḍḍu ca s’assittava supra lu cavaddu, ca niscìa dâ so vucca ; e tutti l'aceddi si saziaru di la sò carni "  
Chisti " autri " riguardanu li èssiri umani nun cristiani o nun cridenti ca siguìru u muvimentu ‘ntirnazziunali e ubbidìanu a l’ordini giniràli senza ‘mpegnu pirsonàli nnâ l’azzioni purtata avanti da li ribbelli riliggiùsi cristiani. Non essennu cummigghiati dâ giustizzia dû sangu spurcatu di Gesù Cristu, non supravvìvunu ô ritornu di Cristu ma sunnu comunqui ammazzati dâ sò palora simmulizzata di " la spada ca niscìu dâ sò vucca . " Chisti èssiri caduti ca sunnu tistimuni oculari dâ cumparsa dû veru Diu arrivanu ô giudizziu finali ma non subbirànu lu soffrimentu dâ morti prulungata ntô " lagu di focu " riservatu ê granni culpriti riliggiusi attivi ntâ ribbelliuni. Doppu ca foru cunfruntati câ gloria dû granni Diu Criaturi, lu Granni Giudici, vènunu ‘mprovvisamenti annichilati.      
Rivelazzioni 20 : 
lu mill'anni di lu settimu millenniu
e l'ùrtimu judizziu
 
 
 
La Canizza dû Diavulu
Versu 1 : “ E vitti n’ànghjulu ca scinnìa dû celu, c’avìa la chiavi dû fossu senza funnu e na granni catina ‘n manu. »  
" N'ànghjulu " o missaggeru di Diu " scinni dû celu " ntâ terra ca, privata di tutti li formi di vita tirrestri, umana e armali, ccà pigghia lu sò nomi " abbissu " ca lu disigna ntô Gen. 1:2. " La chiavi " apri o chiudi l'accessu a chista terra disulata. E " la granni catina " ca teni ntâ " manu " suggirisci ca n'èssiri viventi va a èssiri 'ncatinatu â terra disulata ca va a divintari la sò priggiuni.            
Versu 2 : “ Pigghiò lu dragu, chiḍḍu vecchiu sirpenti, ca è lu Diavulu e Satana, e lu ligò pi mill’anni. »  
L'esprissiuni ca disignunu " Satana " l'ànghjulu ribbelli, nna Ap. 12:9 sunnu citati n'àutra vota ccà. Ci arricurdanu la sò rispunsabilità assài auta ntô soffrimentu causatu dû sò caràttiri ribbelli ; suffrimentu fìsicu e murali e duluri mpustati a l'èssiri umani dî duminaturi suggetti ê sò ispirazziuni e nfruenzi picchì èrunu mali comu iḍḍu. Comu " dragu " guidò Roma 'mpiriali pagana, e comu " sirpenti " guidò Roma papali cristiana , ma smascaratu ô tempu dâ Riforma, si cumpurtàu n'àutra vota comu nu " dragu " sirvutu dî lighi armati cattòlici e prutistanti e dî " dragonnadi " di Luiggi XIV. Di lu campu di l'ànghjuli dimònici, " Satana " è l'unicu supravvissutu, mentri aspetta la sò morti espiatoria ntô Giudiziu Ùrtimu, arristarà vivu pi n'àutri " mill'anni " isulati, senza nuḍḍu cuntattu cu nuḍḍa criatura, ntâ terra ca addivintò na priggiuni senza furma e vacanti di l'armali dû disertu, pupulata sulu di cadaveri e di l'ossi.                 
 
L'ànghjulu di l'abbissu ntâ terra disulata: lu distrutturi di Ap. 9:11 . 
Versu 3 : “ E lu jittàu ntô fossu senza funnu, lu chiudìu e ci misi nu sigillu, pi nun ingannari cchiù li nazziuna, nzinu a quannu non finisciunu li mill'anni. Doppu chistu havi a èssiri scioltu pi na picca di staggiuni. »  
L'immaggini data è pricisa, Satana è misu ntâ terra disulata sutta na cupirtura ca ci mpidisci d'accèdiri ô celu ; accussì si trova suggettu ê limitazziuni dâ norma umana ca causau o incuraggiàu la pèrdita. L'àutri èssiri viventi, l'ànghjuli cilesti e l'òmini ca a sò vota addivintaru ànghjuli, sunnu supra di iḍḍu, cioè ntô celu, a cui non àvi cchiù accessu dâ vittoria di Gesù Cristu supra lu piccatu e la morti . Ma la sò situazzioni s'aggravau picchì non c'è cchiù cumpagnìa, né àngiulu né omu. Ntô celu ci sunnu " li nazziuni " ca stu versu cita senza parrari di " dâ terra ". Chistu picchì li riscattati di sti nazziuna sunnu tutti ‘n celu ntô regnu di Diu. Lu rolu dâ “ catina ” è accussì rivelatu ; iḍḍa lu custrinci a ristari sulu e isulatu ntâ terra. Ntô prugramma divinu , lu diavulu arristarà priggiuneru pi " mill'anni " â fini dî quali sarà libbiratu, avennu accessu e cuntattu chî morti malvagi risurretti nna na sicunna risurrezzioni , pâ " sicunna morti " di l'urtimu giudizziu, ntâ terra ca poi sarà, n'autra vota, abbitata. Suttumetterà n'àutra vota li nazziuna ribbelli cundannati picchì circaru ‘n vanu di cummàttiri contra li santi àngili ridimuti e Gesù Cristu lu granni Giudici.            
 
Li riscattati giudicanu li malvagi
Versu 4 : “ E vitti troni; e a chiḍḍi ca ci s’assittàvanu ci dettiru l’autorità di giudicari. E vitti l'ànimi di chiḍḍi ca foru tagghiati la testa pâ tistimunianza di Gesù e pâ palora di Diu, e ca nun avìanu aduratu la bestia, né la sò mmàggini, né avìanu ricivutu lu sò signu ntâ frunti né ntê mani. Riturnaru â vita e rignaru cu Cristu pi mill'anni .  
" Chiḍḍi ca s'assittàvanu supra li troni " hannu lu " putiri " riali di " giudicari . " Chista è na chiavi mpurtanti pi capiri lu significatu ca Diu duna â palora " re " . Ora, ntô sò regnu, ‘n Gesù Cristu “ Micheli ” , Diu cunnividi lu sò giudizziu cu tutti li sò criaturi umani riscattati dâ terra. Lu giudizziu dî malvagi ntâ terra e ntô celu sarà cullittìvu e cunnivìsu cu Diu. Chistu è l'unicu aspettu dû regnu di l'eletti riscattati. Lu duminiu non è riservatu a na catigurìa di l'elitti, ma a tutti, e lu Spìritu ricurda ca ntô tempu ca passau ntâ terra , ci foru prima tirribbili pirsicuzzioni murtali ca iḍḍu evoca citannu : " l'ànimi di chiḍḍi ca avìanu statu decapitati pâ tistimunianza di Gesù e pâ " ; Paul fu unu di iḍḍi. Lu Spìritu evoca accussì li vittimi cristiani dû paganìsimu rumanu e la fidi papali rumana intolleranti attiva ntra l'anni 30 e lu 1843. Poi mira a l'ùrtimi scigghiuti minazzati dâ morti dâ " bestia ca si alza dâ terra " di Riv. 13:11-15 di l' ura , duranti l' annu 2029 nzinu ô primu jornu dâ primavera ca pricidi la Pasqua di l'annu 2030.                   
‘N cunfurmità cu l'annunziu dâ " settima trumma " nnâ Ap. 11, 18 , " è arrivatu lu tempu di giudicari li morti " e chista è l'utilità dû tempu dî " mill'anni " citati nna stu versu 4. Sarà l'occupazzioni dî riscattati ca traseru ntô cilesti di Diu e. Avrannu a “ giudicari ” li òmini mali e l’ànghili celesti caduti. Paulu dici nnâ 1 Cor. 6:3 : “ Nun sapiti ca giudichemu l’ànghjuli? E nun avìssimu a giudicari, cu cchiù raggiuni, li cosi di sta vita? »          
 
La secunna risurrezzioni pî ribbelli caduti
Versu 5 : “ Lu restu dî morti nun turnaru â vita nzinu a quannu nun finìru li mill’anni. Chista è la prima risurrezzioni. »  
Attenti â trappula ! La frasi " Lu restu dî morti non vinni â vita nzinu a quannu non finìru li mill'anni " è na parèntisi e l'esprissioni ca la segui " Chista è la prima risurrezzioni " riguarda li primi morti 'n Cristu ca risurreru all'iniziu dî " mill'anni " citati. La parèntisi evoca, senza chiamarila, l'annunziu di na sicunna " risurrezzioni " riservata ê morti malvagi ca risurgirànu â fini dî " mill'anni " pi l'ùrtimu giudizziu e la punizzioni murtali dû " lagu di focu e sùrfuru " ; chi cumplisci la " secunna morti ."               
Versu 6 : “ Beatu e santu è chiḍḍu ca havi parti â prima risurrezzioni! La sicunna morti nun avi putiri supra chiḍḍa; ma sunnu sacirdoti di Diu e di Cristu e regnarannu cu iḍḍu pi mill'anni. »  
Chistu versu riassumi assài simplicimenti lu giudizziu giustu rivilatu di Diu. La biatitudini è indirizzata ê veri eletti ca partècipunu all'iniziu dî " mill'anni " â " risurrezzioni dî morti nna Cristu " . Non vènunu ô giudizziu ma sunnu iḍḍi stissi giudici ntô giudizziu urganizzatu di Diu, ntô celu, pi " mil anni ". Lu " regnu di mill'anni " annunciatu è sulu nu " regnu " di l'attività di giudizziu e è limitatu a chisti " mill'anni ". Entrannu nna l'eternità, l'elitti non hannu a scantari o a suffriri " la sicunna morti ", picchì ô cuntrariu, sunnu iḍḍi ca la fannu suffriri li morti mali giudicati. E sapemu ca chisti sunnu li culpriti riliggiusi cchiù granni e cchiù mali, crudili e murtali. Li giudici eletti hannu a ditirminari la durata dû tempu di suffrimentu ca ognunu di l'èssiri giudicati avi a spirimintari 'n manera nnividuali, ntô prucessu dâ sò distruzzioni dâ " secunna morti ", ca nun avi nenti 'n cumuni cu l'attuali prima morti tirrestri. Picchì è lu Diu Criaturi ca duna ô focu la forma dâ sò azzioni distruttiva. Lu focu nun àvi effettu contra li corpi cilesti e li corpi tirrestri prutetti di Diu comu pruva la spirienza dî tri cumpagni di Danieli nna Danieli 3. Pî l'ùrtimu giudizziu, lu corpu dâ risurrezzioni riaggisci diversamenti dû corpu tirrestri attuali. Ntô Marcu 9:48 , Gesù ci rivela la sò spicialità dicennu : " unni lu sò vermi non muri, e lu focu non s'astuta ." Propiu comu l' aneḍḍi dû corpu di nu vermi di terra arrestanu animati nnividualmenti , accussì lu corpu dû dannatu avissi la vita nzinu a l'urtimu àtumu. La vilucità dû sò cunsumu dipenni quinni dâ lunghizza dû tempu di suffrimentu dicisu dî santi giudici e di Gesù Cristu.                     
 
La cunfruntazzioni finali
Versu 7 : “ E quannu finìsciunu li mill’anni, Satana sarà libbiratu dâ sò priggiuni. »  
 fini dî " mill'anni " , pi nu pocu di tempu, truverà n'àutra vota cumpagnìa. Chistu è lu tempu dâ secunna “ risurrezzioni ” riservata ê ribbelli tirrestri.    
Versu 8 : “ E iḍḍu nesci pi ngranniri li nazziuna ca sunnu nnî quattru quarteri dâ terra, Gog e Magog, pi arriunìrili pâ battagghia; Lu sò nùmmaru è comu la rina dû mari. ”  
Sta cumpagnìa è chiḍḍa dî " nazziuna " risurretti nnâ tutta a terra comu ‘ndicatu dâ fòrmula dî " quattru anguli dâ terra " o quattru punti cardinali ca dùnanu â azzioni nu caràttiri univirsali. Tali riunioni nun avi nenti paragonabbili, tranni ca a liveddu di stratiggìa di guerra c’è na sumigghianza cû cunflittu dâ Terza Guerra Munniali dâ “ sesta trumbetta ” di Apoc. 9:13. È chistu paraguni ca porta Diu a dari a chiḍḍi ca s'arriunìru nna l'ùrtimu giudizziu li nomi " Gog e Magog " originariamenti citati nna Ezeq 38:2, e prima di chiḍḍu nna Gen. 10:2 unni " Magog " è lu secunnu figghiu di Jafet ; ma nu dittagghiu nicu rivela l'aspettu cumparativu sulu di chista evocazzioni, pirchì nna Ezechieli, Magog è lu paisi di Gog, e disigna la Russia ca metti 'n azzioni, duranti la terza guerra munniali, lu nùmmuru cchiù granni di surdati di tutta la storia guerralica umana ; chi giustifica la sò enormi espansioni e la sò rapida cunquista dî terri dû cuntinenti eurupeu uccidintali.            
Lu Spìritu li paragona â “ rina dû mari ”, suttaliniannu accussì l'impurtanza dû nùmmaru di vittimi di l'Urtimu Giudizziu. Chista è puru n'allusiuni â sò suttumissiuni ô diavulu e ê sò agenti umani rivilati ntâ Riv. 12:18 o 13:1 (a sicunna dâ virsiuni bìbbrica): parrannu dû " dragu " si leggi : " E iḍḍu s'arristau ntâ rina dû mari. "       
Nu ribbelli 'ncurrìggibbili, Satana accumincia a spirari ca pò scunfiggiri l'esercitu di Diu e siduci l'àutri òmini cunnannati cummincènnuli a cummàttiri contra Diu e li sò scigghiuti. 
Versu 9 : “ E iḍḍi acchianaru supra la facci dâ terra e circondaru lu campu dî santi e la città amata. Ma lu focu scinnìu dû celu e li divurgìu. "Ma na cunquista di tirritoriu non significa cchiù nenti quannu unu non pò pigghiari l'avversàriu pirchì è addivintatu ‘ntuccàbbili ; comu li cumpagni di Danieli, né lu focu né nenti autru li po fari mali. E ô cuntrariu, " lu focu dû celu " li colpisci puru ntô " campu dî santi " supra cui nun havi effettu. Ma chistu focu “ divora ” li nimici di Diu e dî sò scigghiuti. Ntô Zaccaria 14, lu Spìritu prufizzia li dui guerri siparati dî " mil anni ". Chiḍḍa ca pricidi e veni cumplitata dâ " sesta trumbetta " è prisintata ntê versi 1 nzinu a 3, lu restu riguarda la sicunna guerra cunnutta all'ura di l'urtimu giudizziu, e doppu, l'ordini univirsali stabbilitu ntâ nova terra. Ntô versu 4, la prufizzìa parra dâ discinnenza ntâ terra di Cristu e dî sò scigghiuti nta chisti tèrmini : “ Li sò pedi s’arristaru nta chiḍḍu jornu supra lu Munti di l’Ulivi, ca è di facci a Girusalemmi a livanti; Lu Munti di l'Ulivi si spartirà ‘n dui, a livanti e a punenti, e ci sarà na vaddi assái granni, e la mità dâ muntagna si spustarà versu nord, e la mità versu sud; "Lu campu dî santi di l'ùrtimu giudizziu è accussì idintificatu e situatu." Notamu ca è sulu â fini dî “ mill’anni ” cilesti ca li “ pedi ” di Gesù “ ripusaru ” ntâ terra, “ ntô Munti di l’Ulivi ca è di facci a Gerusalemmi, ntô latu urientali ”. Interpretratu sbagghiatu, chistu versu detti locu â cridenza sbagghiata dû regnu tirrestri di Gesù Cristu duranti lu " millenniu ".                           
Versu 10 : “ E lu diavulu ca li ingannò fu jittatu ntô lagu di focu e sùrfuru, unni sunnu la bestia e lu falsu prufeta. E sunnu turmintati jornu e notti pi sempri e sempri. »  
Arrivò u tempu di implementari u giudizziu supra li ribbelli riliggiusi rivelatu nnô Apoc. 19:20. In cunfurmità cu l'annunziu di chistu versu, " lu diavulu, la bestia e lu fausu prufeta " sunnu nzèmmula , " buttati vivi ntô lagu di focu e sùrfuru " ca risurta di l'azzioni dû " focu dû celu " a cui veni agghiuntu lu magma sutta terra fusu supra la crusta di l'intera frattura. La terra allura pigghia l'aspettu dû " suli " lu cui " focu " divora la carni dî ribbelli, iḍḍi stissi essennu adurati ( inconsci ma culpati) dû suli criatu di Diu. È nna chista azzioni ca li culpati tirrestri e cilesti suffrunu li " turmenti " dâ " secunna morti " prufizziata di Apoc. 9:5-6 . Lu sustegnu ingiustu pô fausu jornu di riposu pruvucò chista fini tirribbili. Picchì furtunatamenti pî cunnannati, pi quantu longu fussi, puru la " secunna morti " havi na fini. E l'esprissiuni " pi sempri e sempri " non s'applica ê stissi " turmenti " ma ê cunsiquenzi distruttivi dû " focu " ca li causa , picchì chisti sunnu li cunsiquenzi ca sunnu difinitivi e eterni.                          
 
Li Principi di l'Urtimu Judizziu
Versu 11 : “ Allura vitti nu granni tronu jancu e chiḍḍu ca c’era assittatu supra. La terra e lu celu scapparu davanti â sò facci, e non ci truvàru postu . "  
“ Jancu ” cu na purità pirfetta, lu sò “ granni tronu ” è l'immaggini dû caràttiri pirfittamenti puru e santu dû Diu criaturi di tutta la vita e li cosi. La sò pirfizzioni non pò tullirari la prisenza di " la terra " ntô sò aspettu divastatu e cunsumatu ca ci detti l'ùrtimu giudizziu. Inoltri, cu li tinti di tutti l'urìggini ca foru distrutti , lu tempu dî sìmmuli è finitu e l'universu cilesti e li sò miliardi di stiḍḍi nun hannu cchiù nuḍḍa raggiuni pi esistiri ; " lu celu " dâ nostra diminsiuni tirrestri e tuttu chiḍḍu ca cunteni sunnu quinni eliminati , scumparuti ntô nenti. Arrivò l'ura pâ vita eterna nta nu jornu eternu.         
Versu 12 : “ E vitti li morti, nichi e granni, davanti ô tronu. Li libbra foru aperti. E s’aprìu n’àutru libbru, ca è lu libbru dâ vita. E li morti foru giudicati secunnu li sò òpiri, secunnu li cosi scritti ntê libbra. »  
Sti genti " morti " ca foru giudicati culpati foru risurretti pi l'urtimu giudizziu. Diu non fa eccizzioni pi nuḍḍu, lu sò giudizziu giustu nfruenza li " granni " e li " nichi ", li ricchi e li pòviri e ci mpòni lu stissu distinu, la morti, pâ prima vota ntâ sò vita, uguali.      
Chisti versi appressu dùnunu dittagghi supra l'azziuni di l'ùrtimu giudizziu. Già prufizziati ntô Dan.7:10, li " libbri " dî tistimunianzi di l'ànghili sunnu " aperti " e chisti tistimuni invisìbbili nutaru li difetti e li crimini cummessi dî cunnannati e doppu lu giudizziu di ogni casu di l'elitti e di Gesù Cristu, fu nu verdittu finali difinitivu irrivocabbili aduttatu unanimu. Ntô mumentu di l'ùrtimu giudizziu veni eseguitu lu verdittu prununciatu.    
Versu 13 : “ Lu mari detti li morti ca c’èranu nta iḍḍu; e ognunu fu giudicatu secunnu li sò òpiri. »  
Lu principiu difinitu nna chistu versu s'applica a tutti dui li risurrezzioni. Li “ morti ” scumparu ntô “ mari ” o ntâ “ terra ” ; Chisti sunnu li dui pussibbilità ca sunnu disignati nna chistu versu. Nutamu la forma “ dimora dî morti ” cu cui veni evocata l'entità “ terra ” . Picchì infatti chistu nomu è giustificatu , Diu avennu dichiaratu a l'omu piccaturi : " Tu sì pruvulazzu e turnarài â pruvulazzu " ntô Gen.3:19. La " dimora dî morti " è quinni la " pruvulazzu " dâ " terra " . La morti certi voti cunsumau l'èssiri umani dô focu ca quinni non " turnaru â pruvulazzu " secunnu lu nurmali rito di sippillimentu. Eccu picchì , non escludennu stu casu, lu Spìritu spicìfica ca la " morti " stissa rennirà chiḍḍi ca colpìu nna qualegghiè forma ; capiri la disintegrazzioni causata dû focu nucliari ca nun lassa traccia di nu corpu umanu cumplitamenti disintegratu.                        
Versu 14 : “ E la morti e l’Adi foru jittati ntô lagu di focu. Chista è la secunna morti, lu lagu di focu. »  
" La morti " era nu principiu assulutamenti cuntrariu a chiḍḍu dâ vita e lu sò scopu era d'eliminari li criaturi ca la sò spirènzia di vita fu giudicata e cundannata di Diu. L'unicu scopu dâ vita è prisintari a Diu nu novu cannidatu pâ sò silizzioni di l'amici eterni. Siccomu sta silizzioni appi locu e li malvagi foru distrutti, " la morti " e " la terra " " dimora dî morti " nun hannu cchiù nuḍḍa raggiuni pi esistiri. Li principi distruttivi di chisti dui cosi sunnu iḍḍi stissi distrutti di Diu. Doppu lu " lagu di focu " , c'è postu pâ vita e pâ luci divina ca illumina li sò criaturi.          
Versu 15 : “ E chiḍḍu ca non fu truvatu scrittu ntô libbru dâ vita fu jittatu ntô lagu di focu. »  
Chistu versu cunfirma ca Diu misi veramenti davanti a l'omu sulu dui strati, dui scelti, dui distini, dui distini (Deut.30, 19). Li nomi di l'elitti sunnu canusciuti di Diu dâ funnazziuni dû munnu o puru cchiù arrè, dâ prugrammazziuni dû sò pruggettu miratu a dari a iḍḍu stissu criaturi lìbbiri e nnipinnenti comu cumpagnìa. Sta scelta ci custava nu suffrimentu tirribbili nna nu corpu di carni, ma lu sò disiùriu d'amuri era cchiù granni dâ sò paura, accuminciàu lu sò pruggettu e canuscìa 'n anticipu lu rializzu dittagghiatu dâ nostra storia dâ vita cilesti e dâ vita tirrestri. Sapìa ca la sò prima criatura nu jornu avìa addivintatu lu sò nimicu murtali. Ma, nunustanti chista canuscenza, ci detti tutti li pussibbilità d'abbannunari lu sò pruggettu. Sapìa ca era mpussìbbili, ma lu lassàu succèdiri. Canuscìu accussì li nomi dî scigghiuti, li sò azzioni, la tistimunianza di tutta la sò vita e li guidàu e li purtàu a iḍḍu ognunu ntô sò tempu e ntâ sò era. Sulu na cosa è mpussìbbili pi Diu : la surprisa. 
Iḍḍu canuscìa puru li nomi dî multitudini di criaturi umani indiffirenti, ribbelli e idolatri ca lu prucessu di riproduzzioni umana criàu. La diffirenza ntô giudizziu di Diu rivilata ntâ Riv. 19, 19-20 s'applica a tutti li sò criaturi. Quarchi d'unu di iḍḍi menu culpanti sarà ammazzatu dâ " palora di Diu " senza canùsciri " li turmenti dû focu dâ secunna morti " ca sunnu distinati esclusivamenti ê cristiani e ebbrei riliggiusi culpati. Ma la secunna “ risurrezzioni ” riguarda tutti li sò criaturi umani nati ntâ terra e li criaturi angèlici criati ntô celu , picchì Diu dichiarò ntâ Rom 14:11 : “ Picchì è scrittu: Comu vivu, dici lu Signuri, ogni jinuocchiu s’inchinarà a Diu .         
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Apocalissi 21 : La Nova Girusalemmi glurificata simmulizzata 
 
 
 
Versu 1 : “ Allura vitti nu celu novu e na terra nova; pirchì lu primu celu e la prima terra èranu passati, e lu mari nun c'era cchiù. »  
Lu Spìritu cunnividi cu nuatri li sintimenti ispirati dâ stabbilimentu dû novu ordini multidiminziunali doppu la fini dû settimu millenniu . Di ḍḍu mumentu in poi, lu tempu non si cunta cchiù, tuttu chiḍḍu ca vivi trasi nta l'eternità senza fini. Tuttu è novu o cchiù pricisamenti rinnovatu. Lu " celu e la terra " di l'era dû piccatu scumpareru, e lu sìmmulu dâ " morti " , lu " mari " nun c'è cchiù. Comu Criatura, Diu canciau l'aspettu dû pianeta Terra, facennu scumpariri tuttu chiḍḍu ca rapprisintava nu rìsicu o nu pirìculu pî sò abbitanti ; quinni non ci sunnu cchiù oceani, non ci sunnu cchiù muntagni cu vetti rocciusi ripidi . Addivintò nu granni jardinu comu lu primu “ Eden ” unni tuttu è gloria e paci ; chi sarà cunfirmatu nnâ Riv. 22.           
Versu 2 : “ E vitti la città santa, la nova Girusalemmi, ca scinnìa dû celu di Diu, priparata comu na sposa addicurata pi sò maritu. »  
Chista nova ricriazzioni accugghierà l'assimbrea dî santi eletti riscattati dâ terra chiamata nta chistu versu " città santa " , comu ntô Riv. 11: 2 , " Nova Gerusalemmi ", " la sposa " di Gesù Cristu sò " maritu ". Iḍḍa “ scinni dû celu ” , dû regnu di Diu, ca trasìu ntô gluriusu ritornu dû sò Salvaturi. Poi scinnìu ntâ terra pâ prima vota â fini dî " mill'anni " dû giudizziu cilesti pi l'ùrtimu giudizziu. Doppu, turnata ntô celu, aspittò ca lu “ celu novu e la terra nova ” fussiru pronti pi ricivirila. Nota ca la palora " celu " è singulari, picchì evoca l'unità pirfetta, 'n opposizziuni ô plurali , " celi ", ca suggirìa ntô Gen. 1:1, la divisiuni di l'èssiri cilesti nna dui campi opposti.                  
Versu 3 : “ E sintìa na vuci granni dû celu ca dicìa: “Eccu, lu tabbirnàculu di Diu è cu l’òmini! Iḍḍu starà cu iḍḍi, e iḍḍi sunnu lu sò pòpulu, e Diu stissu sarà cu iḍḍi. »  
La " terra nova " accògghi n'ospiti distintu, picchì " Diu stissu " , abbannunannu lu sò vecchiu tronu cilesti, veni pi stabbiliri lu sò novu tronu ntâ terra unni cunquistò lu diavulu, lu piccatu e la morti. " Lu tabbirnàculu di Diu " si rifirisci ô corpu cilesti di Diu Gesù Cristu " Michieli " (= ca è comu Diu) . Ma è puru lu sìmmulu di l' assimbrea di l'elitti supra cui regna lu Spìritu di Gesù Cristu. “ Tabernàculu , tempiu, sinagoga, crèsia ”, tutti chisti tèrmini sunu sìmmuli dô pòpulu dê santi riscattati prima ca fussiru edifici custruiuti di l'omu ; Ognunu di chisti signa na fasi ntô prugressu dô pruggettu divinu. E prima, " lu tabbirnàculu " significa l'esodu di l'Eggittu di l'ebbrei guidati e purtati ntô disertu di Diu visibbilmenti manifestatu dâ nuvola ca scinnìa comu na culonna supra la tenda sacra . Allura era già “ cu l’òmini ” ; chi giustifica l'usu di chistu tèrmini nna chistu versu . Allura lu “ tempiu ” signa la custruzzioni solida dû “ tabbirnàculu ” ; travagghi ordinati e fatti sutta lu re Sulimanu. Nta l'ebbraicu, esclusivamenti, la parola " sinagoga " voli diri : assemblea. Ntâ Ap. 2:9 e 3:9, lu Spìritu di Cristu si rifirisci â nazziuni ebraica ribbelli comu la " sinagoga di Satana ". L'ùrtima palora " chiesa " voli diri assemblea 'n grecu (ecclesia) ; lu linguaggiu dâ diffusioni di l'insignamentu cristianu dâ Bibbia . Gesù paragunàu " lu sò corpu " ô " tempiu " di " Girusalemmi " , e secunnu Ef .​​​​​​​​ Ricurdamu la tristezza ca sintìru l'apòstuli di Gesù quannu li lassò pi acchianari ô celu. Sta vota, " me maritu vivrà cu mia " pò diri la Scelta ntâ sò 'nstallazzioni supra lu "                                               terra nova " . È ‘n chistu cuntestu ca li messaggi dî dùdici nomi dî " dùdici tribbù " dû Rev. 7 ponnu esprimiri a gioia e a felicità ‘nmisculata dâ sò vittoria.   
Versu 4 : “ Asciugarà ogni làcrima di l’occhi, e nun ci sarà cchiù la morti, nun ci sarà cchiù luttu, né chianciri né duluri, picchì li cosi di prima sunnu passati. »  
La cunnissioni cu Apoc. 7:17 è cunfirmata truvannu ccà la prumissa divina cu cui finisci Apoc. 7 : " Asciugarà ogni làcrima di l'occhi ." La cura dî làcrimi è la gioia e la gioia. Parramu dû tempu ‘n cui li prummisi di Diu sunnu tinuti e cumplitati. Guarda beni stu futuru maravigghiusu, pirchì davanti a nui c’è lu tempu prugrammatu pâ “ morti, lu luttu, chianci, duluri ” ca nun sarà cchiù, sulu, pû rinnovamentu di tutti li cosi dû nostru subblimi e maravigghiusu criaturi Diu. Vulìssi affirmari ca sti cosi tirribbili scumparirànu sulu doppu lu giudizziu finali ca si virificarà â fini dî " mill'anni ". Pî eletti, ma sulu pi iḍḍi, l’effetti dû mali cessaru ô gluriusu ritornu dû Signuri Diu Onniputenti.        
Versu 5 : “ E chiḍḍu ca s’assittàu supra lu tronu dissi: “Eccu, facìu tutti li cosi novi. E iḍḍu dissi: “Scrivi; pirchì sti palori sunnu fideli e veri. »  
Lu Diu Criaturi, di pirsuna, s'impegna câ prumissa e attesta chista palora prufìtica : " Eccu, facìu tutti li cosi novi ." Non c'è sensu circari n'immaggini ntê nostri nutizzi tirrestri pi pruvari a aviri n'idèa di chiḍḍu ca Diu sta priparannu, picchì chiḍḍu ca è novu non pò èssiri discrittu. E finu a ora, Diu ci ricurdò sulu li cosi dulurusi dû nostru tempu dicennuci ca non sarannu cchiù ntâ " terra nova e ntô novu celu " ca accussì mantènunu tutti li sò misteri e surprisi. L'ànghjulu agghiunci a sta affirmazzioni : " picchì sti palori sunnu fideli e veri . " La chiamata dâ gràzzia di Diu nna Gesù Cristu richiedi na fìdi ‘nflexibbili pi ottèniri la ricumpenza dî prummisi di Diu. È nu percorsu difficili ca va contra li normi dû munnu. Richiedi nu granni spìritu di sacrificiu, di auto-negazzioni, nna l'umiltà di nu schiavu suttumissu ô sò Patruni. Li sforzi di Diu pi rafforzari la nostra fiducia sunnu quinni ben giustificati : " la cirtìzza ntâ virità rivilata e espressa " è lu standard dâ vera fidi.            
Versu 6 : “ E mi dissi: È fattu! Sugnu l'alfa e l'omega, l'inizziu e la fini. A chiḍḍu ca havi siti, ci dunarò di bìviri gratuitamenti dâ surgenti di l'acqua dâ vita . ”  
Lu Diu Criatura Gesù Cristu cria “ tutti li cosi novi ” . " È fattu ! » ; Sal.33:9 : “ Picchì parrò, e succidìu; iḍḍu ordina, e esisti .” La sò palora criativa si cumpisci appena li palori nesciunu dâ sò vucca. Dô annu 30, arrè a nui, lu prugramma di l'era cristiana rivilatu nna Danieli e Rivelazzioni fu cumplitatu nzinu ê sò cchiù nichi dittagghi. Diu ci invita a taliari n'autra vota lu futuru ca priparò pî sò scigghiuti ; li cosi annunciati foru cumplitati ntâ stissa manera, cu tutta la cirtizza. Gesù ci dici comu nnâ Riv. 1 :8 : “ Sò l’Alfa e l’Omega, l’iniziu e la fini .” L'idèa di " inizziu e fini " avi sensu sulu ntâ nostra spirènzia dû piccatu tirrestri ca sarà cumpletamenti cumplitata â " fini " dû settimu millenniu doppu la distruzziuni dî piccatura e la morti. A li figghi di Diu sparsi supra na terra mircantili, Gesù offri, " gratuitamenti ", " dâ funti di l'acqua dâ vita ." Iḍḍu stissu è " la funti " di chista " acqua dâ vita " ca simmulizza la vita eterna. Lu donu di Diu è lìbbiru, chista pricisiuni cundanna la vìnnita di " indulgenzi " cattòlici rumani ca disignàvanu nu pirdunu ottinutu ô prezzu di soḍḍi dû papatu .                           
Versu 7 : “ Chiḍḍu ca vinci ereditarà tutti li cosi; Sarò lu sò Diu, e iḍḍu sarà lu me figghiu . ”  
L'eletti di Diu sunnu eredi cumuni cu Gesù Cristu. Prima, câ sò “ vittoria ” , Gesù “ reditàu ” na gloria riali arricanusciuta di tutti li sò criaturi cilesti. Doppu iḍḍu, li sò scigghiuti, puru iḍḍi “ vitturiusi ” , ma pâ sò “ vittoria ” , “ ereditanu sti cosi novi ” criati apposta di Diu pi iḍḍi. Gesù cunfirmò la sò divinità a l'apòstulu Filippu ntô Giuvanni 14:9 : “ Gesù ci dissi : “Sò statu accussì tantu tempu cu tia, e ancora non mi canusci, Filippu ?” Chiddu ca mi vitti vitti lu Patri ; Comu dici : Mustraci lu Patri ? " L' omu Messia si prisintàu comu lu " Patri eternu ", cunfirmannu accussì l'annunziu prufizziatu nna Isa.9:6 (o 5) ca lu riguardava. Gesù Cristu è quinni pî sò scigghiuti , sia lu sò frati ca lu sò Patri. E iḍḍi stissi sunnu sò frati e sò figghi. Ma la chiamata è nnividuali, quinni lu Spìritu dici , comu â fini dî 7 èpuchi dû tema dî " Littri " : " a chiḍḍu ca vinci ", " sarà lu me figghiu ". La vittoria supra lu piccatu è nicissària pi ricìviri lu status di " figghiu " dû Diu viventi.                           
Versu 8 : “ Ma li spaventusi, li ‘ncridenti, li abbuminabbili, li assassini, li prustituti, li streguni, l’idòlatura e tutti li bugiardi, hannu a sò parti ntô lagu ca abbrucia di focu e sùrfuru: ca è la sicunna morti. »  
Sti criteri di caràttiri umanu s'attròvunu nna tutta l'umanità pagana , tuttavia, lu Spìritu mira ccà, li frutti dâ riliggiuni cristiana fausa ; la cunnanna dâ riliggiuni ebraica fu chiaramenti espressa e rivilata di Gesù ntâ Ap. 2:9 e 3:9. 
Secunnu Apoc. 19:20, “ ... lu lagu ca abbrucia di focu e sùrfuru ” sarà, ntô ùrtimu giudizziu, la parti riservata â “ bestia e ô fausu prufeta ” : la fidi cattòlica e la fidi prutistanti. La riliggiuni cristiana fausa non è diversa dâ riliggiuni ebbraica fausa. Li sò valuri prioritari sunnu l'uppostu di chiḍḍi di Diu. Allura, mentri l'ebbrei farisaici rimproveravanu li discìpuli di Gesù pi non lavarisi li mani prima di manciari (Matt.15,2) , Gesù non li rimproverava mai e poi dissi , nta Matt.15,17 nzinu a 20 : " Nun capisci ca chiḍḍu ca trasi ntâ vucca va ntô stòmacu e veni buttatu? Ma chiḍḍu ca nesci dâ vucca veni dû cori , e chisti ‘nquinanu l’omu. Picchì dû cori vennu pinzeri mali, omicidi, adulteri, furnicazzioni, furti, tistimunianza fausa, calunnia . Chisti sunnu li cosi ca ‘nquinanu l’omu; ma manciari cu li mani senza lavari nun ‘nquina n’omu . Â stissa manera , la riliggiuni cristiana fausa maschera li sò piccati contra lu Spìritu castigannu principalmenti li piccati dâ carni. Gesù detti lu sò parèri dicennu a l’ebbrei ‘n Matt.21,3 : “ li pubbricani e li prustituti trasiranu ntô Regnu dî celi prima di voi ” ; ovviamenti, a cundizzioni ca tutti si pintìsciunu, e si cunvèrtunu a Diu e â sò purità. È la riliggiuni fausa ca Gesù chiama " guidi ciechi " ca rimprovera ntô Matteu 23:24, pi " sfilari lu muscu e nghiuttiri lu camiddu " , o puru pi " vidiri la macchia nna l'occhiu dû to vicinu senza vìdiri lu troncu ca è ntô to stissu " secunnu Luca2 e 3:7.                   
C'è picca spiranza pi chiḍḍu ca si arricanusci nna tutti chisti criteri di pirsunalità ca Gesù elenca. Si sulu unu currispunni â tò natura, ti nni havi a cummàttiri e supirari lu tò difettu. La prima battagghia dâ fidi è contra a iḍḍu stissu ; ed è l'avversità ca è cchiù difficili da supirari. 
Nna chista enumerazzioni, privileggiannu lu sò significatu spirituali, Gesù Cristu , lu granni giudici divinu, cita li difetti attribbuiti â fausa fidi cristiana dû tipu di Catulicìsimu rumanu papali. Mirannu a " li codardi ", si rifirisci a chiḍḍi ca si rifiùtunu di vinciri ntâ sò lotta pâ fidi , picchì li sò prummisi sunnu tutti riservati " a chiḍḍu ca vinci ." Ora , nun c'è na vittoria pussìbbili pi chiḍḍu ca si rifiuta di cummàttiri. Lu “ tistimuni fideli ” havi a èssiri curàggiusu ; Nesci lu codardu. “ Senza fidi è ‘mpossìbbili fari piaciri a Diu ” (Ebb. 11, 6) ; nesciri, " lu ncridenti " . E la fidi ca non è in cunfurmità câ fidi di Gesù data comu mudellu pi imitari, è sulu l'incridenza . " L'abbuminazzioni " sunnu rifiuti a Diu e arrestanu li frutti dî pagani ; uscita, " l' abbuminabbili " . È nu crimini attribbuitu a " Babbilònia la granni , la matri dî prustituti e di l'abbuminazzioni dâ terra " secunnu Apoc. 17:4-5. " L'assassini " trasgrìsciunu lu sestu cumannamentu ; uscita, " l'assassiniu " . L'assassiniu è accusatu dâ fidi cattòlica e dâ fidi prutistanti di l'" ipòcriti " secunnu Dan.11:34 . Li " ' mmudesti " ponnu canciari li sò modi e supirari lu sò mali, altrimenti ; nesciri dû “ immudestu ” . Ma la " impurità " spirituali attribbuita â fidi cattòlica, paragunata a na " prustituta ", chiudi completamenti la porta dû celu. Inoltri, Diu cundanna ntâ sò " impurità " ca porta ô " adulteriu " spirituali : lu cummerciu cû diavulu . " Li màggici " sunnu li parrini cattòlici e li prutistanti ca sunnu seguaci dû spiritualismu dimònicu.                                               ; uscita, “ lu magu ” ; Chista azzioni è attribbuita a " Babbilònia la granni " nnâ Riv. 18:23. " Idulatri " si rifirisciunu macari â fidi cattòlica, ê sò idoli e ê sò uggetti di cultu e prighera ; uscita, " l'idulaturi " . E pi finiri, Gesù cita " li bugiardi " ca hannu comu patri spirituali " lu diavulu, nu bugiardu e assassinu di l'inizziu e lu patri dî minzogni " secunnu Giuvanni 8, 44 ; nesci " lu bugiardu " .                  
Versu 9 : “ Allura vinni unu dî setti àngili ca avìanu li setti vaschetti chini di l’urtimi setti plaggi e mi parrò : “Veni, ti mustru la sposa, la mugghieri di l’Agneddu. »  
Nna chistu versu, lu Spìritu s'arrifirìsci a nu messaggiu d'incoraggiamentu a l'elitti ca passaru vittoriusamenti lu tempu tragicu e tirribbili dî divini " setti ùrtimi pesti ." La sò ricumpenza sarà di vìdiri (" ti mustru ") la gloria riservata a l'eletti vitturiusi ca custituisciunu e rapprisèntanu, nna chista ùrtima fasi stòrica dâ terra dû piccatu, " la sposa, la mugghieri di l'Agneddu ", Gesù Cristu.     
Li “ setti àngili ca avìanu li setti vaschetti chini di l’urtimi setti plaggi ” pigghiaru di mira l’èssiri umani ca suddisfacìunu li criteri dâ riliggiuni cristiana falsa elencati ntô versu pricidenti. Chisti “ setti ùrtimi pesti ” èranu la parti ca Diu avìa a dari prestu ô campu cadutu. Ora ci mustrarà , nta l’immaggini simmòlichi , la quota ca turnarà a l’ eletti riscattati vitturiusi . Nna nu simmulismu ca rivela li sintimenti ca Diu avi pi iḍḍi, l'ànghjulu mustrarà l'eletti ca custituisci, cullittivamenti, " la sposa di l'Agneddu ". Spicificannu " la mugghieri di l'Agneḍḍu ", lu Spìritu cunfirma l'insignamentu datu nna Efesini 5:22 nzinu a 32. L'apòstulu Paulu discrivi na rilazziuni idiali di maritu e mugghieri ca, ahimè, truverà lu sò cumplimentu sulu ntâ rilazziuni dû Sceltu cu Cristu. E avemu a 'mparari a riliggiri la storia dâ Genesi, â luci di sta lizziuni data dû Spìritu dû Diu viventi , criaturi di tutta la vita , e brillanti 'nvinturi dî sò valuri pirfetti. La palora " donna " cullega la "sposa " , la " Scelta " di Cristu a l'immaggini dâ " donna " prisintata ntâ Rivelazzioni 12.                
La discrizzioni ginirali dû Sceltu Glurificàtu
Versu 10 : “ E mi purtò ntô spìritu nta na muntagna granni e auta. E mi mustrò la città santa, Gerusalemmi, ca scinnìa dû celu di Diu, cu la gloria di Diu. »  
Ntô spìritu, Giuvanni è traspurtatu ô mumentu quannu Gesù Cristu e li sò eletti scìnnunu dû celu doppu lu giudizziu cilesti dî " mill'anni " dû settimu millenniu. Nnâ Ap. 14:1, li “ 144.000 ” avvintisti “ sigillati ” dî “ dùdici tribbù ” spirituali cristiani foru mustrati supra u “ Munti Sioni ” . Doppu li " mil anni " la cosa prufizziata si cumpisci ntâ rialtà dâ " terra nova ". Dô ritornu di Gesù Cristu , l'elitti riciveru di Diu nu corpu cilesti glurificatu fattu eternu. Riflettunu accussì " la gloria di Diu " . Sta trasfurmazzioni è annunciata di l'apòstulu Paulu nta 1 Cor. 15, 40 nzinu a 44 : “ Ci sunnu puru corpi cilesti e corpi tirrestri ; ma lu lustru dî corpi cilesti è diversu, e chiḍḍu dî corpi tirrestri è diversu. C'è na gloria dû suli, n'autra dâ luna, e n'autra dî stiddi ; puru na stiḍḍa è diversa pi lustru di n’autra. Accussì è câ risurrezzioni dî morti. Lu corpu è siminatu 'n curruzzioni ; si alza 'ncurruttìbbili ; si simina 'n disprezzu, si risuscita 'n gloria ; si simina 'nfiriuri, si alza 'n forza; si simina nu corpu armali, si alza nu corpu spirituali. Si c'è nu corpu armali, c'è puru nu corpu spirituali . "                  
Versu 11 : “ E la sò gloria era comu na petra cchiù priziosa, comu na petra di giaspu, chiara comu lu cristallu. »  
Citatu ntô versu pricidenti, " la gloria di Diu " ca la carattirizza è cunfirmata picchì la " petra di giaspu " disigna puru l'aspettu di " Chiḍḍu ca s'assitta ntô tronu " ntâ Ap. 4:3. Ntra li dui versi , nutamu na diffirenza picchì nna Apo.4, pô cuntestu dû giudizziu , chista " petra di giaspu " ca simmulizza Diu avi puru l'aspettu di nu " sardiu " . Ccà, lu prubblema dû piccatu fu arrisurbutu, la Scelta si prisenta nna n'aspettu di purità pirfetta " trasparenti comu cristallu ".            
Versu 12 : “ Avìa nu muru granni e àutu. Avìa dùdici porti, e ê porti dùdici àngili, e nomi scritti supra, li nomi dî dùdici tribbù dî figghi di Israeli .  
L'immaggini pruposta dû Spìritu di Gesù Cristu si basa supra lu simmulismu dû spirituali “ tempiu santu ” evocatu ntâ Ef 2, 20 nzinu a 22 : “ Tu sì custruiutu supra li funnamenti di l'apòstuli e dî prufetti, Gesù Cristu stissu è la petra principali. Ntâ iḍḍu tuttu l'edificiu, 'nquadratu 'nzemi, crisci nta nu tempiu santu ntô Signuri. Nna iḍḍu puru voi vi custruiti nzèmmula pi èssiri na dimora di Diu pi menzu dû Spìritu. » . Ma chista difinizziuni riguardava sulu lu Sceltu dû tempu apostòlicu. Lu " muru àutu " raffigura l'evoluzzioni dâ fidi cristiana di l'annu 30 nzinu a l'annu 1843 ; Notamu ca 'nzinu a chista data, lu standard dâ virità capitu e 'nsignatu di l'apòstuli arresta senza canciamenti . Eccu picchì lu canciamentu dû jornu di riposu stabbilìtu ntô 321 rumpi la santa allianza fatta cu Diu cû sangu di Gesù Cristu. Pi quantu riguarda li veri riciventi dâ Rivelazzioni di sta prufizzìa , li sìmmuli ca mmàgginanu la fidi Adventista , distinuta di Diu dû 1843 , sunnu mmàgginati di " dodici porti " 3 : 1 ) “ Pòrtanu li nomi dî 12 tribbù sigillati cû sigillu di Diu ” nnâ Riv. 7.                          
Versu 13 : “ a livanti tri canceddi, a nord tri canceddi, a sud tri canceddi e a punenti tri canceddi. »  
Chistu urientamentu dê “ porti ” versu li quattru punti cardinali illustra lu sò caràttiri univirsali ; chi cundanna e renni illeggittima la riliggiuni ca dici d'èssiri univirsali, tradotta dâ radici greca " katholikos " o " catòlica " . Quinni, dû 1843, pi Diu, l'Avvintismu è l' unica riliggiuni cristiana a cui affidàu lu sò " Vangelu eternu " (Apoc. 14, 6) pi na missiuni univirsali di 'nzignari ê populazziuni dâ terra. A parti la virità ca rivela ô sò Sceltu spirituali 'nzinu â fini dû munnu, non c'è la savvizza . L'avvintismu accuminciò comu nu muvimentu di rinascita riliggiusa mutivatu di l'annunziu dû ritornu di Gesù Cristu, privistu pâ prima vota ntâ primavìera dû 1843 ; e havi a mantèniri chistu caràttiri nzinu ô veru ritornu finali di Gesù Cristu programmatu pâ primavìera dû 2030 . Picchì nu " muvimentu " è n'attivitati 'n custanti evuluzzioni , altrimenti nun è cchiù nu " muvimentu " , ma n' " istituzzioni bluccata " e morta , ca privileggia la tradizzioni e lu furmalismu riliggiusu ; cioè tuttu chiddu ca Diu odi e cundanna ; e già cundannò ntra l’ebbrei ribbelli, li primi ‘ncridenti.                     
 
La discrizzioni dittagghiata 'n òrdini crunulòggicu
 
Li funnamenti dâ fidi cristiana
Versu 14 : “ E lu muru dâ città avìa dùdici funnamenti, e nta chisti li dùdici nomi dî dùdici apòstuli di l'Agneddu. »  
Chistu versu illustra la fidi cristiana apostòlica ca cumprenni , comu vittimu, lu pirìudu di tempu tra lu 30 e lu 1843, e lu cui 'nsignamentu fu distortu di Roma ntô 321 e ntô 538. Lu " muru àutu " è furmatu di l'assimbrea siculari di " petri viventi " secunnu lu rijettu a :4. scigghiuti e prizziusi 'n facci a Diu; e voi stissi, comu petri viventi , vi custruiti nta na casa spirituali , nu sacerdoziu santu , pi offriri sacrifici spirituali accittàbbili a Diu pi menzu di Gesù Cristu .       
Versu 15 : “ E chiḍḍu ca mi parrava avìa na canna d'oru pi misurari la città, li sò porti e li sò mura. »  
Ccà, comu nna Apo. 11:1 , si tratta di " misurari " o, di giudicari , supra lu valuri dû Sceltu glurificatu , supra l'era avvintista ( li 12 porti ), e supra la fidi apostòlica ( li funnamenti e lu muru ) . Si la " canna " di Ap. 11 :1 era " comu na canna ", nu strumentu di punizzioni, l'assulutu cuntrariu, chiḍḍa di stu versu è na " canna d'oru " ; " l'oru " è lu sìmmulu dâ " fìdi purificata dâ prova " , secunnu 1 Petru 1:7 : " ca la prova dâ vostra fìdi, essennu assài cchiù priziosa di l'oru ca pèri, puru si è pruvata cû focu, si putissi truvari pi ludari, gloria e onuri ntâ rivelazzioni di Gesù Cristu " . La fidi è quinni lu standard dû giudizziu di Diu.                
Versu 16 : “ La città avìa la forma di quatratu, e la sò lunghizza era uguali â sò larghizza. Misurò la città câ canna, e la truvò dùdicimila stadi ; la lunghizza, la grannizza e l'autizza èranu uguali. »  
Lu " quatratu " è nnâ supirfici la furma idiali pirfetta. S'attrova originariamenti nta l'aspettu dô " santu dê santi " o " postu cchiù santu " dô tabbirnàculu custruiutu ntê tempi di Mosè. La furma dû " quatratu " è la prova di n'implicazzioni ntiliggenti, la natura nun prisenta nuḍḍu " quatratu " pirfettu . La ntiligginza di Diu cumpari ntê diminsiuni dû santuariu ebbraicu ca era furmatu di n'allineamentu di tri " quatrati " . Dui foru usati pô " locu santu " e lu terzu, pi " lu santu dê santi " o " locu cchiù santu " , ca era esclusivamenti riservatu â prisenza di Diu e di cunsiguenza, siparatu di " nu velu " , l'immaggini dô piccatu ca Gesù espiarà ntâ sò ora . Chisti prupurzioni di tri terzi èranu nnâ l’immaggini dî 6000 o tri voti 2000 anni didicati â selezzioni di l’eletti nnô pruggettu di salvezza cuncipitu di Diu. Â fini di sta silizzioni , li scigghiuti sunnu accussì rapprisintati dâ “ piazza ” dû “ postu cchiù santu ” ca prufizzìa lu culmini dû pruggettu dâ savvizza ; chistu postu spirituali addivintannu accissìbbili grazzi â riconciliazzioni purtata di l'alliànza nta Cristu. E la " piazza " spirituali dô tempiu discritta accussì arricivìu la sò funnazzioni lu 3 aprili 30 , quannu la savvizza accuminciò câ morti espiatrici vuluntària dô nostru Ridinturi Gesù Cristu. L'immaggini dû " quatratu " nun è abbastanti pi pirfizziunari sta difinizzioni di vera pirfizzioni lu cui nùmmaru simmòlicu è " tri ". Dunca, è chiḍḍu di un “ cubbu ” ca ni veni prisintatu. Avìnnu la stissa misura, 'n " lunghizza, larghizza e autizza ", avemu sta vota, lu sìmmulu " tri " dâ pirfizzioni " cùbbica " pirfetta, di l'assimbrea di l'elitti riscattati di Gesù Cristu. Ntô 2030, la custruzzioni dâ " città quatrata " (e macari cùbbica : " la sò autizza " ) ,                                             li sò funnamenti e li sò dùdici canceddi ” sarànu cumplitati. Dànnucci na forma cùbbica, lu Spìritu vieta l'interpretrazzioni littirali di " città " ca li multitudini ci dùnunu.   
Lu nùmmaru misuratu , " 12.000 stadi " , havi lu stissu significatu di " 12.000 sigillati " dû Riv. 7. Comu ricurdamentu : 5 + 7 x 1000 o, omu (5) + Diu (7) x multitùdini (1000) . La palora " stadi " suggirisci la sò participazzioni â gara ca avi l'obbiettivu di " vinciri lu premiu di l'auta chiamata " secunnu l'insignamentu di Paulu , ntâ Fil 3:14 : " Sprimìu versu l'obbiettivu pô premiu di l'auta chiamata di Diu nta Cristu Gesù. » ; e nnâ 1 Cor.9,24 : “ Nun sapiti ca chiḍḍi ca currunu nnâ gara currunu tutti, ma unu ricivi lu premiu ? Curri accussì di vincirila. " Li vincitura eletti curreru e arriciveru lu premiu attribuitu di Diu pi Cristu Gesù."                  
Versu 17 : “ E misurò lu muru e attruvò ca era di centuquarantaquattru cubbi, secunnu la misura di n’omu, ca era la misura di l’ànghjulu. »  
Arrìeri li " cubi " , misuri ngrannenti, Diu ci rivela lu so giudizziu e ci rivela ca sulu l'òmini simmulizzati dû nùmmaru " 5 " ca fìciru n'allianza cu Diu ca lu sò nùmmaru è " 7 " tràsinu nnâ cumpusizzioni dû Sceltu . U tutali di sti du’ nùmmari duna “ 12 ” chi , quannu è quatratu , duna u nùmmaru “ 144 ”. La pricisiuni dâ " misura di l'omu " cunfirma lu giudizziu di l'" òmini " scigghiuti dô sangu spurcatu di Gesù Cristu. Lu nùmmaru " 12 " è quinni prisenti nna tutti li fasi dû pruggettu dâ santa allianza cunclusa cu Diu : 12 patriarchi ebbraici, 12 apòstuli di Gesù Cristu e 12 tribbù pi illustrari la fidi avvintista stabbilita dû 1843-1844 .                   
Versu 18 : “ Lu muru era custruiutu di giaspu, e la città era d'oru puru, comu vitru trasparenti. »  
Attraversu chisti sìmmuli, Diu rivela lu sò apprizzamentu pâ fidi dimustrata dî sò scigghiuti nzinu ô 1843. Spissu avìanu picca luci, ma la sò tistimunianza a Diu lu cumpinsàu e lu chiniu d'amuri. “ L’oru puru e lu vitru puru ” di chistu versu illustranu la purità dî sò ànimi. Spissu rinunciaru â sò vita pi fidàrisi dî prummisi di Diu rivilati attraversu Gesù Cristu. La fiducia ca ci fu misi non sarà delusa, li accugghierà iḍḍu stissu ntâ " prima risurrezzioni " , chiḍḍa dî veri " morti 'n Cristu ", ntâ primavìera dû 2030.      
 
La funnazzioni apustolica
Versu 19 : “ Li funnamenti dû muru dâ città èranu addicurati cu ogni tipu di petra priziosa : lu primu funnamentu era giaspu, lu secunnu zaffiru, lu terzu calcidoniu, lu quartu smaraldu, ”  
Versu 20 : “ Lu quintu dû sardònici, lu sestu dû sardiu, lu settimu dû crisolitu, l'ottavu dû birilu, lu nonu dû topazzu, lu dècimu dû crisoprasu, l'unnicèsimu dû giacintu, lu dudicèsimu dû amitista. »  
Diu sapi li pinseri di l'èssiri umani e chiḍḍu ca sèntunu quannu ammiranu la biddizza dî petri prizziusi quannu sunnu tagghiati o lucidati . Pî acquisìri chisti cosi, arcuni spènnunu furtuna ô puntu di ruvinàrisi , accussì granni è u sò affettu pì iḍḍi . Ntô stissu prucessu, Diu usarà chistu sintimentu umanu pi esprimiri li sintimenti ca avi pî sò amati e biniditti eletti.
Sti diversi " petri prizziusi " nni nzignanu ca chiḍḍi scigghiuti nun su' cloni idèntici, picchì ogni pirsuna àvi la so pirsunalità, a liveḍḍu fìsicu, chiaramenti, ma supratuttu a liveḍḍu spirituali, a liveḍḍu dû so caràttiri. L'esempiu datu dî " dùdici apòstuli " di Gesù cunfirma chistu pinseri. Tra Jean e Pierre, chi diffirenza ! Com'è gghiè, Gesù li amava sia cu ca pî sò diffirenzi. La vera ricchìzza dâ vita criata di Diu è nna chisti diversità di pirsunalità ca tutti sapiru comu daricci lu primu postu ntê sò cori e ntâ sò ànima intera.     
 
 
Avvintismu
Versu 21 : “ Li dùdici porti èranu dùdici pirli ; ogni porta era di na sula pirla. La piazza dâ città era d'oru puru, comu nu vitru trasparenti. »  
Dô 1843, li scigghiuti non mustraru na fidi supiriuri a chiḍḍa di chiḍḍi ca li pricideru ntô giudizziu dû Giudici Salvaturi. Lu sìmmulu di " na pirla " è duvutu a l'accessu di l'Avvintisimu benedettu â cumpleta cumprinsioni dû pianu dâ savvizza divina. Pi Diu, dû 1843, l'eletti avvintisti scigghiuti si mustraru digni di riciviri tutta la sò luci. Ma chistu essennu cunsignatu nna na crìscita custanti, sulu l'ùrtimi avvintisti dissententi ricìvunu l'ùrtima forma pirfetta di spricazziuni prufìtichi. Chiḍḍu ca vogghiu diri è ca l'ùrtimu avvintista scigghiutu nun avrà nu valuri supiriuri a l'autri riscattati dî tempi apostòlici. La " pirla " signala lu cumplitamentu dû pruggettu di sarbamentu misu 'n movimentu di Diu. Rivela na spirènzia spicìfica ca cunsistìa ntô ristauru di tutti li virità duttrinali distorti e attaccati dâ fidi papali cattòlica rumana e dâ fidi prutistanti ca avìa cascatu nna l'apostasìa. E â fini, ci rivela l'immensa mpurtanza ca Diu duna â ‘ntrata ‘n viguri dû dicretu di Danieli 8:14 nnâ primavìera dû 1843 : " Finu a duimilatricentu sira e matina e la santità sunnu giustificati ." " La pirla " è l'immaggini di chista " santità giustificata " ca, a diffirenza di autri petri prizziusi, non havi a èssiri tagghiata pi rivilari la sò biddizza . Nna stu cuntestu finali l'assimbrea di l'eletti santificati pari armuniusa, " inculpabbili " secunnu Apoc. 14:5, dannu a Diu tutta la gloria ca si mirita. Lu Sabbath prufìticu e lu settimu millenniu prufizziatu di iḍḍu s'arriunìsciunu e si cumpiunu nna tutta la pirfizzioni dû pruggettu di salvezza cuncipitu dû granni Diu criaturi. La sò " pirla di granni prezzu " di Matteu 13:45-46 esprimi tuttu lu splennuri ca ci vulìa dari .                  
 
Li granni canciamenti dâ Nova Girusalemmi
Lu Spìritu spicìfica : “ la strata dâ città era d'oru puru, comu nu vitru trasparenti. »   Citannu chistu " postu d'oru puru ", ca è di fidi pura, suggirisci nu paraguni cu chiḍḍu di Pariggi ca porta l'immaggini dû piccatu ricivennu li nomi " Sòdoma e Eggittu " ntâ Riv. 11:8.       
Versu 22 : “ Nun vitti nuḍḍu tempiu ntâ città ; pirchì lu Signuri Diu Onniputenti è lu sò tempiu, e puru l'Agneddu. »  
Lu tempu dî sìmmuli è passatu, li scigghiuti traseru ntô veru rializzu dû pruggettu di sarbamentu divinu. Comu lu capemu oggi nnâ terra, u “ tempiu ” dâ riunioni nun avrà cchiù nuḍḍu usu. L'ingressu nna l'eternità e ntâ rialtà renni inutili " l'ùmmiri " ca li prufizziàru secunnu Col. 2, 16-17 : " Nun vi giudica nuḍḍu pi manciari, pi biviri, pi na festività, pi la luna nova, o pi li jorna dû sabbatu: ca sunnu l'ùmmira di Cristu ; Accura ! Nna stu versu , la fòrmula " dî sabbati " riguarda " li sabbati " occasiunati dî festività riliggiusi e non " lu sabbatu simanali " stabbilitu e santificatu di Diu lu settimu jornu dâ criazzioni dû munnu. Propriu comu la prima vìnnita di Cristu rinnìu inutili li riti festivi ca prufizzìanu di iḍḍu ntô vecchiu pattu , l'ingressu nna l'eternità farà obsoleti li sìmmuli tirrestri e pirmettirà a l'eletti di vìdiri, ascultari e seguiri l' Agneddu , vali a ddìri Gesù Cristu , lu veru santu spìritu divinu criativu " tempiu " ca sarà .                  
Versu 23 : “ La città nun avi bisognu dû suli né dâ luna pi luciricci ; pirchì la gloria di Diu ci duna luci, e l'Agneddu è la sò lampada. »  
Ntâ l'eternità divina, l'elitti càmpanu nna na luci pirmanenti senza na funti di luci comu lu nostru suli attuali ca l'esistenza è giustificata sulu di l'altirnazzioni di " jornu e notti " ; “ notti o buiu ” giustificati pi causa dû piccatu. Lu piccatu arrisurbìu e sparìu, arrista sulu postu pâ " luci " ca Diu avìa dichiaratu " bonu " ntô Gen. 1:4.          
Lu Spìritu di Diu arresta invisìbbili e Gesù Cristu è l'aspettu sutta cui li sò criaturi lu ponnu vìdiri . È nna chista capacità ca è prisintatu comu " la torcia " dû Diu invisìbbili.  
Ma l'interpretrazzioni spirituali rivela nu granni canciamentu. Avìanu trasiutu ntô celu, l'elitti vènunu direttamenti 'nsignati di Gesù, allura nun hannu cchiù bisognu dû " suli ", sìmmulu dâ nova allianza , né dâ " luna " sìmmulu dâ vecchia allianza ebraica ; sia essennu , secunnu Apoc. 11:3, ntâ Scrittura, li bìbblici “ dui tistimuni ” di Diu , utili pi illuminari l'òmini ntâ sò scuperta e cumprinsiuni dû sò pianu di salvezza. Insomma, l’eletti nun hannu cchiù bisognu dâ Santa Bibbia.        
Versu 24 : “ Li nazziuna caminanu ntâ sò luci, e li re dâ terra ci purtaru la sò gloria. »  
Li " nazziuna " ‘ntirissati sunnu li " nazziuna " cilesti o ca addivintàru cilesti . La “ terra nova ” avennu addivintata puru lu novu regnu di Diu, è ddà ca ogni criatura viventi pò truvari lu Diu criaturi. " Li re dâ terra " ca custituisciunu l'elitti " purtaru la gloria " dâ sò purità d'anima nna chista vita eterna stallata ntâ " terra nova " . Chista esprissiuni " re dâ terra " ca cchiù spissu mira , piggiurativamenti , a l'autorità tirrestri ribbelli , disigna , nna na manera suttili , chiḍḍi scigghiuti nna Apo. 4:4 e 20:4 unni sunnu prisintati “ assittati ” supra “ troni ”. Â stissa manera, lèggimu nnâ Ap. 5:10 : “ Tu li fici èssiri nu regnu e sacirdoti dû nostru Diu, e iḍḍi regnarannu nnâ terra .”                      
Versu 25 : “ Li sò porti non sunnu chiusi di jornu, pirchì non ci sarà notti ddà. »  
Lu messaggiu metti n evidenza la scumparsa di l'attuali insicurezza. La paci e la sicurizza sunnu pirfetti â luci di nu jornu eternu e ‘nfinitu. Ntâ storia dâ vita, l'immaggini dû buiu fu criata sulu ntâ terra pi la battagghia ca avìa a oppònirisi â " luci " divina ô " buiu " dû campu dû diavulu.    
Versu 26 : “ E la gloria e l’unuri dî nazziuna ci sunnu purtati. »  
Pi 6000 anni li òmini si urganizzaru ‘n tribbù, pòpuli e nazziuna. Duranti l’era cristiana , nnô Occidenti , i pòpuli canciaru i so’ regni ‘n nazziuna e li cristiani eletti foru scigghiuti tra iḍḍi pâ “ gloria e l’onuri ” ca dettiru a Diu, nnâ Gesù Cristu.  
Versu 27 : “ Nun ci trasi nenti ca ‘nquina, e mancu chiḍḍu ca pratica abbuminazzioni o minzogni ; trasiunu sulu chiḍḍi ca sunnu scritti ntô libbru dâ vita di l'Agneddu . "  
Diu lu cunfirma, la savvizza è l'uggettu di na granni richiesta dâ sò parti. Sulu l'ànimi pirfittamenti puri , ca tistimunianu l' amuri pâ virità divina, ponnu èssiri scigghiuti pi ottèniri la vita eterna. Ancora na vota lu Spìritu rinnova lu sò rifiutu dû " inquinatu " ca disigna la fidi prutistanti caduta ntô messaggiu di " Sardi " ntô Ap. 3, 4, e la fidi cattòlica lu cui seguaci " si didica all'abbuminazzioni e â minzogna " riliggiusa e civili. Picchì chiḍḍi ca nun appartèninu a Diu si lassanu manipulari dû diavulu e dî sò dimònii.      
Ancora na vota, lu Spìritu ci arricurda ca li surprisi sunnu riservati a l'òmini picchì Diu, dâ funnazzioni dû munnu, canuscìu li nomi dî sò scigghiuti picchì " sunnu scritti ntô sò libbru dâ vita ". E spicificannu " ntô libbru dâ vita di l'Agneḍḍu ", Diu escludi tutti li riliggiuni non cristiani dû sò pianu di savvizza . Doppu ca rivilàu ntâ sò Apocalisse l'esclusioni dî riliggiuni cristiani fausi, la strata dâ savvizza cumpari comu " stritta e stritta " comu dichiaràu Gesù nna Matteu 7, 13-14 : " Entra dû canceḍḍu strittu. Picchì larga è la porta e larga è la strata ca porta â distruzzioni, e ci sunnu assài ca ci trasiunu. Ma è strittu lu canceddu e difficili è la strata ca porta â vita, e picca sunnu ca la trovunu ."         
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rivelazzioni 22 : Lu jornu senza fini di l'eternità 
 
 
 
La pirfizzioni dû tempu tirrestri dâ silizzioni divina finìu cu Riv. 21 : 7 x 3. Lu nùmmaru 22 signa paradossalamenti l'inizziu di na storia puru si custituisci , nna stu libbru , lu sò epilugu. Chistu rinnovamentu, ca riguarda " tutti li cosi " secunnu Diu, è lijatu â " terra nova e ô novu celu " , tutti dui eterni .     
Versu 1 : “ E mi mustrò nu ciumi chiaru d'acqua di vita, chiaru comu lu cristallu, ca niscìa dû tronu di Diu e di l'Agneddu. »  
Nna chista subblimi e vitali immaggini di friscura , lu Spìritu ci arricurda ca l'assimbrea di l'elitti ca addivintau eterna , immagginata dû " ciumi d'acqua di vita " , è na criazzioni, n'òpira di Diu ricriata spiritualmenti nna Cristu la cui prisenza visibbili è suggirita dû sò " tronu " ; e chistu, pi menzu dû sacrificiu dû “ agneddu ”, Gesù Cristu ; l'eternità essennu lu fruttu dâ nova nascita ca stu sacrificiu pruduciu ntâ l'eletti.        
" Lu ciumi " è n'acqua duci ca scurri vilocimenti. Raffigura la vita ca, comu a iḍḍu, è n'attività custanti. L'acqua duci è lu 75% dû nostru corpu tirrestri umanu ; cioè si l'acqua duci è 'ndispinsàbbili pi iḍḍu , e chistu è lu mutivu pi cui Diu paragona la sò palora, tantu 'ndispinsàbbili pi ottèniri la vita eterna, a " na funti di l'acqui dâ vita " secunnu Apoc. 7:17, essennu iḍḍu stissu chista " funti d' acqua viva " secunnu Gir.2. Ntâ sò Rivelazzioni vittimu nna Apo. 17:15 ca li “ acqui ” simmulizzanu “ pòpuli ” ; Ccà, lu " ciumi " è nu sìmmulu di l'elitti ridimuti ca addivintaru eterni.              
Versu 2 : “ Ntô menzu dâ strata dâ città, e di tutti dui li lati dû ciumi, c’era n’àrvuru dâ vita, ca dava li sò frutti dùdici voti, e li sò fogghi èranu pâ guarigioni dî nazziuna; »  
Nna sta secunna mmàggini, Gesù Cristu, " l'àrvuru dâ vita " s'attrova " ntô menzu " dâ sò assemblea di eletti riuniti ntunnu a iḍḍu ntâ " piazza " dâ riunioni. Iḍḍu è “ ntô menzu ” di iḍḍi ma puru supra li sò lati, rapprisintatu dî “ dui rivi dû ciumi ”. Picchì lu Spìritu divinu di Gesù Cristu è onniprisenti ; prisenti ‘n tutti li banni e ‘n tutti. Lu fruttu di stu “ àrvuru ” è la “ vita ” ca si rinnova , custantimenti , picchì “ lu sò fruttu ” s’utteni nta ognunu dî “ 12 misi ” dû nostru annu tirrestri. Chista è n'àutra beḍḍa mmàggini dâ vita eterna e nu ricurdamentu ca è tinuta eterna dâ vuluntà di Diu.                    
Gesù spissu paragunava l'omu a " àrburi " di frutta ca " sunnu giudicati dî sò frutti " . Iḍḍu attribbuìu a iḍḍu stissu, dû princìpiu ntô Gen. 2 :9, l'immàggini simmòlica di n' " àrvuru dâ vita " . Ora l'àrburi hannu comu " vestiti " l' addicurazzioni dî sò " fogghi " . Pi Gesù, lu sò " vestiti " simmulizza li sò òpiri giusti e quinni la sò ridizzioni dî piccati dî sò scigghiuti ca ci dèvunu la sò savvizza. Quinni comu li " fogghi " di l'àrburi " curàunu li malatìi, l'òpiri giusti fatti di Gesù Cristu " curàunu " la malatìa murtali dû piccatu urigginali riditatu di l'eletti di Adamu e Eva ca avìanu usatu li " fogghi " di l'àrburi pi cummigghiari la sò nudità fìsica e spirituali scuperta dâ spirènzia dû piccatu.                     
Versu 3 : “ Nun ci sarà cchiù na maldizzioni. Lu tronu di Diu e di l'Agneddu sarà ntâ città ; li sò sirvitura lu sirviranu e la vidanu la facci ,  
Di chistu versu in poi , lu Spìritu parra ntô tempu futuru, dannu ô sò messaggiu lu significatu di ncuraggiu pi l'elitti ca hannu ancùora a cummàttiri lu mali e li sò cunsiquenzi 'nzinu ô ritornu di Cristu e â sò rimozzioni dâ terra dû piccatu.
È l' " anatema " , la maldizzioni dû piccatu cummissu di Eva e Adamu, ca avìa fattu Diu invisìbbili a l'occhi umani. La criazziuni dû vecchiu pattu di Israeli non avìa canciatu nenti, picchì lu piccatu fici ancora invisìbbili Diu. Avìa ancora a ammucciarisi sutta l'aspettu di na nuvula di jornu ca addivintava sbucciata di notti. Lu postu cchiù santu dô santuariu era riservatu esclusivamenti a iḍḍu , sutta la pena di morti pi nu culpanti. Ma sti cunnizzioni tirrestri nun ci sunnu cchiù. Ntâ nova terra, Diu è visìbbili pi tutti li sò sirvitura, quali sarà lu sò sirvizziu arresta nu misteri , ma avrannu lu cuntattu cu iḍḍu comu l'apòstuli si sfrugghiaru li spaddi cu Gesù Cristu e cunvirtìru cu iḍḍu; facci a facci.   
Versu 4 : “ e lu sò nomu sarà ntâ sò frunti. »  
Lu nomu di Diu è lu veru " signu dû Diu vivu " . Lu riposu dû Sabbatu è sulu lu " signu " esternu . Picchì lu " nomu " di Diu disigna lu sò caràttiri ca simmulizza cchî facci dî " quattru armali " : " lu liuni, lu viteddu, l'omu e l'aquila " ca illustranu pirfittamenti li cuntrasti armuniusi dû caràttiri di Diu : riali e forti, ma prontu ô sacrificiu, aspettu umanu, ma natura cilesti. Li palori di Gesù foru cumpiuti ; L'aceddi di na piuma s'affruntanu nzèmmula. Puru chiḍḍi ca cunnivìdunu li valuri divini foru scigghiuti di Diu pâ vita eterna e sunnu arricugghiuti a Iḍḍu. La " frunti " ospita lu ciriveḍḍu di l'omu, lu centru muturi dû sò pinseri e pirsunalità. E stu ciriveḍḍu animatu studia, rifletti e approva o rifiuta lu standard di virità ca Diu ci prisenta pi sarvàrilu. Li ciriveḍḍi di l'elitti amavanu la dimustrazzioni d'amuri urganizzata di Diu nna Gesù Cristu e cummattèru , secunnu li règuli stabbiliti , pi supirari lu mali cû sò aiutu , pi aviri lu dirittu di vìviri cu iḍḍu.               
 fini, tutti chiḍḍi ca cunnivìdunu lu caràttiri di Diu rivilatu attraversu Gesù Cristu si tròvunu cu Iḍḍu pi sirvìrilu pi l'eternità. La prisenza dû “ nomu ” di Diu “ scrittu ntâ sò frunti ” spiega la sò vittoria ; e chistu, suprattuttu, nna l'ùrtima prova dâ fidi avvintista aunni l'òmini avìanu la scelta di scriviri ntâ " frunti " " lu nomi di Diu " o chiḍḍu dâ " bestia " ribbelli .           
Versu 5 : “ Nun ci sarà cchiù notti ; e nun ci serbinu né lampada né luci, pirchì lu Signuri Diu li farà luci. E iḍḍi regnarannu pi sempri e sempri. »  
Secunnu Gen. 1:5, arrè la palora “ notti ” c’è la palora “ scuru ” ca simmulizza lu piccatu e lu mali. La " lampada " si rifirisci â Bibbia, la santa palora scritta di Diu ca rivela lu standard dâ " sò luci " , chiḍḍu dû beni e dû giustu. Non sarà cchiù utili, l'elitti avrannu accessu direttu ô sò ispiraturi divinu, ma attuarmenti manteni , ntâ terra dû piccatu, lu sò rolu indispinsàbbili " illuminanti " ca porta, sulu, â vita eterna.          
Versu 6 : “ E iḍḍu mi dissi : Sti palori sunnu fideli e veri ; e lu Signuri, lu Diu dî santi prufetti, mannau lu sò àngiulu pi mustrari ê sò sirvitura chiḍḍu ca avissi a succèdiri prestu . "  
Pi la secunna vota attruvamu chista affirmazzioni divina : " Chisti palori sunnu fideli e veri ." Diu cerca di cummìnciri lu litturi dâ prufizzìa, picchì la sò vita eterna è in jocu ntê sò scelti. Di frunti a chisti affirmazziuni divini, l'èssiri umanu è cunnizziunatu dî cincu sensi ca ci detti lu sò Criatura. Li tintazzioni sunnu mùrtipli e efficaci pi divirtìrilu dâ spiritualità. L'insistenza di Diu è quinni cumpletamenti giustificata. Lu pirìculu pi l'ànimi è riali e onniprisenti.    
È apprupriatu agghiurnari la nostra littura di chistu versu ca prisenta nu caràttiri littirali raru nna chista prufizzìa. Non c'è nu sìmmulu nna chistu versu, ma l'affirmazzioni ca Diu è l'ispiraturi dî prufetti ca scriveru li libbra dâ Bibbia e ca nna l'ùrtima rivilazzioni, mannau " Gabbrieli " a Giuvanni, accussì ca putìa rivilaricci 'n mmàggini chiḍḍu ca , ntô 2020, succiderà " promptamenti " , o havi già statu assài larga. Ma ntra lu 2020 e lu 2030, li tempi cchiù tirribbili s'hannu a attravirsari ; tempi tirribbili signati dâ morti, dâ distruzzioni nucliari e dî tirribbili “ setti ùrtimi plaggi dâ ràggia di Diu ” ; L'omu e la natura suffrirànu assài nzinu a quannu non scumparisciunu .       
Versu 7 : “ E eccu, arrivu prestu . Beatu chiḍḍu ca manteni li palori dâ prufizzìa di stu libbru ! »  
Lu ritornu di Gesù è annunciatu pâ primavìera dû 2030. La Biatitudini è pi nuiautri, ntâ misura ‘n cui " manteniamu " , nzinu â fini , " li palori dâ prufizzìa di stu libbru " Rivelazzioni ".      
L'avverbu " promptamenti " difinisci la cumparsa mpruvvisa di Cristu ntô mumentu dû sò ritornu, picchì lu tempu stissu scurri règularmenti senza accilirazzioni o rallintamentu. Dô Danieli 8:19, Diu ci arricurda : " c'è nu tempu stabbilìtu pâ fini " : " Allura mi dissi: Ti dicu chiḍḍu ca succiderà ntâ l'urtima parti dâ ràggia, picchì c'è nu tempu stabbilìtu pâ fini ." Pò succèdiri sulu â fini dî 6000 anni prugrammati di Diu pâ sò silizzioni di chiḍḍi scigghiuti , vali a ‘ddìri u primu jornu dâ primavìera ca pricidi u 3 aprili 2030 .       
Versu 8 : “ Iu, Giuvanni, sintìa e vitti sti cosi. E quannu l’avìa sentitu e vistu, cadìu ê pedi di l’ànghjulu ca mi mustrò, pi aduràrilu e pi prustrarisi davanti a iḍḍu . »  
Pâ secunna vota, lu Spìritu veni pi diricci lu sò avvirtimentu a nuatri . Ntê testi greci urigginali lu verbu " proskuneo " si traduci pi " chinàrisi davanti ". Lu verbu " adurari " è n'eredità dâ virsiuni latina chiamata " Vulgata ". Sta traduzzioni sbagghiata pari ca spianau la strata a l'abbannunu dâ prustrazzioni fìsica ntâ pratica riliggiusa dû Cristianèsimu apòstatu ô puntu di priari " 'n pedi " , a causa di n'autra traduzzioni sbagghiata dû verbu grecu " istemi " , ntâ Marcu 11:25. Ntô testu , la sò forma " st é kété " havi lu significatu di " ristari fermu o pirsivìri " , ma la traduzzioni di Oltramare pigghiata ntâ virsiuni di L.Segond, la traducìu ntâ " stasi " ca significa " stari " ntô sensu littirali . Na traduzzioni fausa dâ Bibbia accussì legittima n'attitùdini indigna , arrugganti e scandalosa versu lu granni Diu Criaturi, l'Onniputenti , di parti dî genti ca pèrdunu lu sensu dû veramenti sacru . E chistu non è l'unicu... Eccu picchì lu nostru atteggiamentu versu li traduzzioni bìbblici avi a èssiri cautu e cautu, ancora cchiù picchì ntâ Ap. 9:11, Diu rivela l'usu " distruttivu " ( Abaddon-Apollyon ) dâ Bibbia scritta " 'n ebbraicu e grecu " . La virità s'attrova sulu ntê testi urigginali, prisirvati 'n ebbràicu ma scumpareru e sustituiti dî scritti grechi dû novu pattu. E ddà, si devi arricanusciri, la prighera " 'n piedi " cumparìu ntra li cridenti prutistanti, mirata dê palori divini dâ " quinta trumbetta ". Picchì, paradossalamenti, la prighera ‘n ginocchiu durò cchiù assài ntra li cattòlici, ma chistu nun avissi a èssiri na surprisa , pirchì è ‘n chista riliggiuni cattòlica ca lu diavulu porta li sò seguaci e li sò vittimi a prustrarisi davanti a li ‘mmaggini sculpiti vietati dû secunnu dî deci cumannamenti di Diu.                                ; cumannamentu ca li cattòlici ignoranu , picchì ntâ virsioni rumana veni livatu e sustituitu.
Versu 9 : “ Ma iḍḍu mi dissi : “Accumpagna ca nun lu faci !” Sugnu lu to cumpagnu di sirvituri, dî to frati prufetti e di chiḍḍi ca tèninu li palori di stu libbru. Adora davanti a Diu, s'inchina . »  
La culpa cummissa di Giuvanni è pruposta di Diu comu avvirtimentu indirizzatu ê sò scigghiuti : " attenti a non cadiri nta l'idulatrìa !" " chi custituisci la curpa principali dî riliggiuni cristiani rifiutati di Diu 'n Gesù Cristu. Iḍḍu organizza chista scena ntâ stissa manera in cui organizza l'urtima lizziuni urdinannu ê sò apòstuli di pigghiari l'armi pi l'ura dû sò arrestu. Quannu arrivò lu tempu, ci pruibbìu di usarilu. Fu data la lizziuni e dissi : " Stai attenti a non farilu ." Nna stu versu , a Giuvanni ci fu data la spiegazzioni : " Sò lu to cumpagnu di sirvituri ." Li " ànghjuli " , cumprisi " Gabbrieli " , sunnu , comu l'òmini , criaturi dû Diu criaturi ca pruibbìu ntô secunnu dî sò deci cumannamenti di chinarisi davanti ê sò criaturi, davanti a mmàggini sculpiti , o mmàggini pittati ; tutti li formi ca l'ìdulu pò pigghiari . Putemu quinni 'mparari di chistu versu nutannu li cumpurtamenti opposti di l'ànghili. Ccà Gabrieli , la criatura cilesti cchiù digna doppu Micheli, pruibisci la prustrazzioni davanti a iḍḍu. D' autra banna, Satana, ntê sò cumparsi siduttivi , ntâ forma dâ " Vìrgini " , chiedi ca si custruisciunu monumenti e posti di cultu pi adurari e sirvirila... casca la maschera luminosa dû buiu.                  
L'ànghjulu spicìfica puru " e chiḍḍu dî tò frati, li prufetti e di chiḍḍi ca tènunu li palori di chistu libbru ." Ntra sta frasi e chiḍḍa di Riv. 1 :3 nutamu la diffirenza a causa dû tempu trascorsu ntra l'inizziu di l'era dâ dicrittazzioni , 1980 , e chiḍḍa dâ virsiuni attuali dû 2020. Ntra sti du' dati, " chiḍḍu ca leggi " cunnivisi la luci discritta nta l'autri figghi di Diu e " prufittaru . Sta murtiplicazzioni cunzenti ancora cchiù assai di chiḍḍi chiamati di accèdiri â l’elizzioni ascultannu a virità rivilata e mittennula ‘n pratica ‘n manera cuncreta.       
Versu 10 : “ E mi dissi : Nun sigillari li palori dâ prufizzìa di stu libbru. Picchì lu tempu è vicinu. »  
Lu messaggiu è ingannanti, picchì è indirizzatu a Giuvanni, ca Diu traspurtàu ô nostru tempu finali di l'iniziu dû libbru , secunnu Apoc. 1:10 . Inoltri, avemu a capiri ca lu cumannu di non sigillari li palori dû libbru è indirizzatu direttamenti a mia ntô mumentu quannu lu libbru è cumplitamenti sguassatu ; allura addiventa lu " libbru apertu " di Ap. 10:5. E quannu veni " apertu " cu l'aiutu e lu pirmissu di Diu, non c'è cchiù la questioni di chiudìrilu cu " sigilli " . E chistu, “ pirchì lu tempu è vicinu ” ; ntâ primavìera dû 2021 , ci sunnu 9 anni prima dû gluriusu ritornu dû Signuri Diu Gesù Cristu.           
Comunque, la prima apertura dû “ libbru nicu ” accuminciò doppu lu dicretu di Dan.8:14, cioè doppu lu 1843 e lu 1844 ; picchì l' impurtanti cumprinsiuni di l'argumentu di l'ùrtima prova dâ fidi avvintista è duvuta ê rivelazzioni dati direttamenti di Gesù Cristu stissu, o dû sò àngiulu, â nostra soru Ellen G. White , duranti lu sò ministru .   
Versu 11 : “ Chiḍḍu ca è ‘ngiustu, fussi ancora ‘ngiustu, e chiḍḍu ca è spurcu, fussi ancora ‘ngiustu ; e lu giustu, fa ancora la giustizzia, e chiḍḍu ca è santu, sia ancora santu. »  
Ntâ prima littura, chistu versu cunfirma l'ingressu 'n viguri dû dicretu di Dan 8:14. La siparazzioni di l'avvintisti scigghiuti di Diu tra lu 1843 e lu 1844 cunfirma lu messaggiu di " Sardi " unni attruvamu li prutistanti " vivi " ma " morti " e " inquinati " spiritualmenti, e li piunieri avvintisti " digni di janchizza " chiamati nna chistu versu " santificazzioni e giustizzia ". Ma l'apirtura dû " libbru nicu " è prugrissiva comu " la strata dî giusti ca continua a crìsciri comu la luci dû jornu, di l'alba ô sò zèniti " . E li piunieri avvintisti nun sapìanu ca na prova di fidi li putìa fari ntra lu 1991 e lu 1994 comu ci rivilò lu studiu dâ " quinta trumbetta " . Di colpu addivèntunu pussìbbili àutri litturi di chistu versu.                  
Lu tempu dâ sigillatura sta pi finiri comu lèggimu nnâ Ap. 7:3 : “ Nun fari mali â terra, né ô mari né a l’àrburi, nzinu a quannu nun sigillamu li sirvitura dû nostru Diu nnâ sò frunti.” " Unni avissiru a mettiri lu pirmissu di fari dannu â terra, ô mari e a l'àrburi ?" Ci su' du' pussibbilità. Prima dâ “ sesta trumbetta ” o prima dî “ setti ùrtimi plaggi ” ? La " sesta trumbetta " ca custituisci na sesta punizzioni d'avvertimentu data di Diu ê piccatura tirrestri, mi pari lòggicu nna stu casu mantèniri la sicunna pussibbilità. Picchì li " setti ùrtimi pesti dâ ràggia di Diu " hannu comu obiettivu la "terra" prutistanti e lu " mari " cattòlicu . Cunzidiramu ca li distruzzioni cumplitati dâ " sesta trumbetta " nun ‘mpidìsciunu, ma prumòvunu la cunvirsioni di l'elitti chiamati riscattati dû sangu di Gesù Cristu.                     
È quinni, doppu la " sesta trumbetta " e appena prima dî " setti ùrtimi plaggi ", e ô mumentu dâ firmata dû sigillu ca signa la fini dû tempu dâ gràzzia cullittiva e nnividuali ca putemu ancora mettiri li palori di stu versu : " Chiḍḍu ca è ingiustu, fussi ancora ingiustu; e chiḍḍu ca è ancora sporcu, fussi ancora sporcu; e lu giustu, fa ancora la giustizzia, e chiḍḍu ca è santu, sia ancora santu. » Tutti ponnu vìdiri ccà la manera ‘n cui lu Spìritu veni pi cunfirmari ‘n chistu versu la bona traduzzioni ca prisintai pû versu funnamintali “ avvintista ” ca è Danieli 8:14 : “ ... la santità sarà giustificata ”. Li palori “ giustizzia e santu ” sunnu fortimenti sustinùti e quinni cunfirmati di Diu. Chistu messaggiu quinni anticipa lu tempu dâ fini dû tempu dâ gràzzia, ma n'àutra spiegazzioni è la siguenti. Arrivannu â fini dû libbru, lu Spìritu mira ô mumentu quannu lu libbru cumpletamenti dicifratu addiventa lu " libbru apertu " e di chiḍḍu mumentu in poi , la sò accittàzzioni o rifiutu farà la diffirenza tra " chiḍḍu ca è giustu e chiḍḍu ca è nquinatu " e lu nostru Signuri invita " lu santu a santificarisi ancùora cchiù assài " . Ricurdu puru ca lu " inquinamentu " fu attribbuitu ô prutistantismu ntô messaggiu di " Sardi " . Lu Spìritu mira cchî sò palori chistu prutistantismu e l'avvintismu istituzzionali ca cunnivìu la sò maldizzioni dû 1994 , la data quannu s'unìu a iḍḍu trasennu nna l'allianza ecumènica . L'accettazzioni dû messaggiu discrittu di chistu libbru quinni " ancora na vota , ma 'nfini, farà la diffirenza tra chiḍḍu ca sirvi a Diu e chiḍḍu ca non lu sirvi " secunnu Mal 3:18.                           
Quinni riassumìu li lizziuni di chistu versu. Prima, cunfirma la siparazzioni avvintista dû prutistantismu ntra lu 1843 e lu 1844. Ntâ secunna littura, s'applica contra l'avvintismu ufficiali ca turnò a l'allianza prutistanti e ecumènica doppu lu 1994. E pruponu na terza littura ca s'applicarà â fini dû tempu dâ primavera di Gesù prima dû 3 di aprili di Pasqua 2030.
Doppu sti spiegazzioni, arristamu a capiri ca la causa dâ caduta di l'Avvintisimu istituzzionali, ca lu purtò a èssiri " vumitatu " di Gesù Cristu ntô sò missaggiu indirizzatu a Laodicea, è menu lu rifiutu di cridiri ntô sò ritornu pû 1994, ca lu rifiutu di tèniri cuntu dû cuntribbutu dâ luci ca vinni a Danieli8 : na luci dimustrata ‘n manera ‘ncuntravirtìbbili dô testu bìbbricu ebbraicu urigginali stissu. Stu piccatu putìa èssiri cundannatu sulu dû Diu dâ giustizzia ca non teni lu culpanti ‘nnuccenti.   
Versu 12 : “ Eccu, vèniu prestu , e la mè ricumpenza è cu mia, pi dari a ognunu secunnu lu sò travagghiu . ”  
Tra 9 anni, Gesù turnarà ‘n gloria divina ‘ndiscrivìbbili. Ntô Riv. 16-20, Diu ci rivilàu la natura dâ sò parti di punizzioni riservata ê ribbelli cattòlici, prutistanti e avvintisti piccaturi , ingiusti e ‘ntulliranti . Ci prisintò puru la parti riservata ê sò fideli avvintisti eletti ca onurunu la sò palora prufìtica e lu sò santu Sabbatu dû settimu jornu, ntâ Riv. 7:14, 21 e 22. " La punizzioni " " rinnirà a ciascunu secunnu lu sò travàgghiu ", ca lassa picca spazziu pî giusti di Cristi stissi. Li palori di autugiustificazzioni addivèntanu ‘nutili picchì allura sarà troppu tardu pi trasfurmari li sbagghi dî scelti passati.    
Versu 13 : “ Sugnu l’Alfa e l’Omega, lu primu e l’ùrtimu, l’inizziu e la fini. »  
Chiḍḍu ca havi n'inizziu havi puru na fini. Stu principiu s'applica â durata dû tempu tirrestri privistu di Diu pâ sò silizzioni di l'elitti. Ntra l'alfa e l'omega, passaru 6000 anni. Nta l'annu 30, lu 3 aprili, la morti espiatrici vuluntària di Gesù Cristu signò puru lu tempu alfa di l'allianza cristiana di 2000 anni ; La primavìera dû 2030 suonarà fortimenti ntô sò tempu omega . 
Ma l'alfa è puru lu 1844 cû so omega 1994. E pi finiri, l'alfa è pi mia e pi l'urtimi scigghiuti, lu 1995 cû so omega, lu 2030.
Versu 14 : “ Beati chiḍḍi ca tènunu li sò cumannamenti ( e non lavanu li sò vistiti ) , pi aviri dirittu a l'àrvuru dâ vita e trasiri ntâ città attraversu li porti . »  
A secunna forma dâ " granni tribbulazzioni " è davanti a nuiautri cû so’ curullariu di morti ‘n multitudini. Pirciò, addiventa urgenti ottèniri la prutizzioni e l'aiutu di Diu attraversu Gesù Cristu. Comu dici l’immaggini, lu piccaturi avi a “ mantèniri li sò cumannamenti ” ; chiḍḍi di Diu e chiḍḍi di Gesù, “ l’agneddu di Diu ” ca voli diri ca avi a rinunciari a tutti li formi ca lu piccatu pò pigghiari. La traduzzioni velata di stu versu prisirvata ntê nostri Bibbii attuali è duvuta ô Catulicìsimu rumanu guidatu dû Vaticanu. L' àutri manuscritti , li cchiù antichi e quinni cchiù fideli, dìcinu : “ Beati chiḍḍi ca tèninu li sò cumannamenti ” . E siccomu lu piccatu è la trasgrissioni dâ liggi, lu messaggiu è distortu e sostituisci l'ubbidienza nicissària e vitali câ sìmprici rivinnicazzioni di appartinenza cristiana. Chi beneficia dû crimini ? A chiḍḍi ca cummattunu lu Sabbath nzinu ô gluriusu ritornu di Gesù Cristu. Lu veru messaggiu è : " Beatu chiḍḍu ca ubbidisci ô sò Criatura ." Chistu messaggiu ripeti sulu chiḍḍu citatu ntâ Rivelazzioni 12:17 e 14:12, vali a ddìri : “ chiḍḍi ca tèninu li cumannamenti di Diu e la fidi di Gesù .” Chisti sunnu li riciventi di l'ùrtimu messaggiu indirizzatu di Gesù. Chiḍḍu ca giudica lu risultatu uttinutu è Gesù Cristu stissu, e lu sò requisitu è ​​uguali ê soffrenzi suppurtati ntô sò martiriu. La ricumpenza pi chiḍḍi scigghiuti sarà assai granni ; ottèninu l'immurtalità e trasiunu ntâ vita eterna attraversu la strata avvintista simmulizzata dê " dodici porti " dâ simmòlica " nova Girusalemmi ".                         
Versu 15 : “ Fora cu li cani, li streguni , li sissualmenti ‘mmurali, l’assassini, l’idulatri e chiḍḍu ca ama e pratica li minzogni ! »  
Chi sunnu chiḍḍi ca Gesù chiama accussì ? Chista accusazzioni ammucciata riguarda tutta la fidi cristiana ca s'apostatìu ; la fidi cattòlica, la fidi prutistanti sfaccittata cumprisi la fidi avvintista ca trasìu ntâ sò allianza ntô 1994 ; la fidi avvintista accussì riccamenti biniditta di iḍḍu all'iniziu dâ sò esistenza, e ancùora cchiù pi quantu riguarda li sò urtimi rapprisintanti custritti a dissentiri. Li " cani " sunnu li pagani ma puru, e supratuttu, chiḍḍi ca dicunu d'èssiri sò frati e lu tradisciunu . Chistu tèrmini " cani " è paradossalamenti pi l'umani occidintali cuntempuranìi chiḍḍu di l'armali tinutu comu sìmmulu di fidiltà , ma pi l'urientali l'immaggini stissa di l'esercizzioni . E ccà Gesù sfida puru la sò natura umana e li cunsidira armali indilicati . L'autri tèrmini cunfirmanu chistu giudizziu. Gesù cunfirma li palori parrati ntô Ap. 21:8 e ccà l' agghiunta dû tèrmini " cani " esprimi lu sò giudizziu pirsunali. Doppu la subblimi dimostrazzioni d'amuri ca detti a l'òmini, nenti è cchiù tirribbili di èssiri traditu di chiḍḍi ca dicunu èssiri sò e lu sò sacrificiu.          
Allura Gesù li chiama " magici " pi li sò trattativi cu l'ànghili mali, lu spiritualismu, ca prima siducìu la fidi cattòlica cu l'apparizzioni dâ " Vìrgini Maria ", na cosa bibblicamenti mpussìbbili. Ma li miraculi fatti dî dimònii sunnu simili a chiḍḍi ca fìciru li " magi " dû farauni davanti a Mosè e Aaron.      
Chiamannuli " immudesti ", Gesù cundanna la libbirazziuni dâ murali ma supratuttu l' allianzi riliggiusi innaturali ca sunnu fatti dî crèsii prutistanti câ fidi cattòlica dinunziata dî prufetti di Diu comu lu sirvituri dû diavulu. Riprudùciunu, " comu fìgghi ", l'"impurità " dâ sò " matri prustituta Babbilònia la Granni ", dinunziata ntô Riv. 17:5.          
L'apòstati sunnu puru " assassini " ca si pripàrunu pi ammazzari li scigghiuti di Gesù si iḍḍu non interveni pi evitàrili câ sò gluriusa vìnnita.  
Sunnu " idulaturi " picchì dùnanu cchiù mpurtanza â vita matiriali ca â vita spirituali. Arrestunu indiffirenti quannu Diu ci offri la sò luci, ca rifiùtunu cu curaggiu dimunizzannu li sò veri messaggeri.  
E pi finiri stu versu , spicìfica : " e chiḍḍu ca ama e pratica la falsità! "Facennu accussì , dinunzia chiḍḍi ca la sò natura è attaccata â minzogna, ô puntu ca sunnu totalmenti insinsìbbili â virità. Si dissi ca nun c'è cuntabilità dû gustu ; Lu stissu è veru pi l' amuri pâ virità o pî minzogni. Ma pâ sò eternità, Diu scegghi, esclusivamenti, tra li sò criaturi ca la riproduzzioni umana duna locu, chiḍḍi ca hannu chistu amuri pâ virità.      
Lu risultatu finali dû pianu di savvizza di Diu è tirrìbbili. Butati fora , successivamenti, sunnu li piccatura antediluviani induriti e ‘npintiti , la vecchia allianza ebraica ‘ncridenti , l' abbuminabbili fidi cattòlica rumana papali , la fidi ortudossa idolatrici, la fidi prutistanti cû sò caràttiri calvinista , e â fini, la fidi vitimista dû la tradizzioni , s hannu tutti privileggiati â stissa manera.
Lu messaggiu " avvintista " appi cunsiquenzi fatali, prima, pi l'ebbrei, ca caderu picchì rifiutaru di cridiri ntâ prima vìnnita dû Messia annunciata di Dan 9:24 nzinu a 27. Secunnu, li cristiani cacciati di Gesù ca cunnivìdunu tutti la culpa di mustrari lu disintiressi nna l'ùrtima " avvintista e secunna " mi . La sò mancanza d'amuri pâ sò virità è fatali pi iḍḍi. Ntô 2020, chisti granni riliggiuni ufficiali cunnivìdunu tutti chistu messaggiu tirribbili ca Gesù indirizzò ntô 1843 ô prutistantismu di l' era " Sardi " ntô Riv. 3:1 : " Passi pi èssiri vivu, e tu sì mortu ."          
Versu 16 : “ Iu, Gesù, mannai lu me ànghjulu pi tistimuniari sti cosi ntê chiesi. Sugnu la ràdica e la discinnenti di Davide, la stiḍḍa luminosa e dû matina. »  
Gesù mannau lu sò àngiulu Gabrieli a Giuvanni, e attraversu Giuvanni a nui, li sò fideli sirvitura di l'urtimi jorna. Picchì è sulu oggi ca chistu messaggiu cumpletamenti dicifratu ci pirmetti di capiri li messaggi ca s'indirizza ê sò sirvitura e discìpuli dî setti èpuchi o dî setti Assimbrei . Gesù liva lu dubbiu supra la sò evocazziuni simmòlica di Apo.5 : " la ràdica e la pusterità di Davide ." Iḍḍu agghiunci : " la stiḍḍa luminosa dû matina ." Sta stiḍḍa è lu Suli ma iḍḍu s’identifica sulu comu sìmmulu. Picchì, ‘n manera ‘ncuscienti, l’èssiri sinceri ca amanu Gesù Cristu pû sò sacrificiu onùranu lu nostru suli, chista stiḍḍa divinizzata dî pagani. Si assài genti non lu sannu , li multitudini, puru chiḍḍi illuminati supra l'argumentu, non sunnu pronti, e mancu capaci di capiri la gravità di chista azzioni idolatrica pagana . L'omu s'avi a scurdari, pi mettirisi ô postu di Diu ca senti li cosi nna na manera assài diversa picchì la sò menti havi siguitu l'azzioni di l'òmini già di quasi 6000 anni. Identifica ogni azzioni pi chiḍḍu ca rapprisenta effettivamenti ; chi non è lu casu di l'òmini ca la sò vita curta si occupa supratuttu di suddisfari li sò disii, 'n prìmisi carnali e tirrestri, ma è puru lu casu di chiḍḍi ca sunnu spirituali e assài riliggiusi e ca rèstanu bluccati dû rispettu dî tradizzioni dî patri.        
 fini dû messaggiu di Tiatira , lu Spìritu dissi a “ chiḍḍu ca vinci ” : “ E ci dunarò la stiḍḍa dû matina ” . Ccà Gesù si prisenta comu " la stiḍḍa dû matina ". Lu vitturi quinni ottèni Gesù e cu iḍḍu tutta la luci dâ vita ca havi la sò funti nta iḍḍu. Lu ricurdamentu di stu tèrmini suggirisci tutta l'attinzioni dî veri ùrtimi " Avvintisti " supra chisti versi di 1 Petru 2, 19-20-21 : " E avemu la palora prufìtica fatta cchiù sicura; a cui facissi beni ca stai attenti, comu a na luci ca luci ntô postu scuru, nzinu a quannu la stiḍḍa dû matina alba; sapennu chistu prima, ca nuḍḍa prufizzìa dâ Scrittura è di n'interpretrazzioni privata, picchì la prufizzìa non vinni mai dâ vuluntà di l'omu, ma l'òmini santi di Diu parràunu comu èrunu cummuvuti dû Spìritu Santu. "Non si putìa diri megghiu." Doppu ca senti sti palori, chiḍḍu scigghiutu li trasforma nta òpiri pigghiati in cunsidirazzioni di Gesù Cristu.          
Versu 17 : “ E lu Spìritu e la sposa dìcinu : Veni. E chiḍḍu ca senti dici : Veni. E chiddu ca avi siti veni ; Chiḍḍu ca voli pigghia l'acqua dâ vita libberamenti .  
Dô princìpiu dû sò ministru tirrestri, Gesù chiamava : “ Veni .” Ma pigghiannu l'immaggini di " siti " , sapi ca chiḍḍu ca non è " siti " non veni a biviri. La sò chiamata sarà ascutata sulu di chiḍḍi ca " hannu siti " di chista vita eterna ca la sò giustizzia pirfetta ci offri sulu pâ sò gràzzia, comu na sicunna pussibbilità. Gesù sulu pagò lu prezzu ; Quinni lu offri " gratuitamenti " . Nuḍḍa " ‘ndulgenza " cattòlica o divina lu pirmetti di ottèniri ô prezzu dî pìcciuli. Sta chiamata univirsali pripara n’addunanza di funzionari eletti di tutti li nazziuna e di tutti l’urìggini. La chiamata “ Veni ” addiventa la chiavi di sta riunioni di chiḍḍi scigghiuti ca criarà la prova dâ fidi di l’urtimi jorna. Ma, iḍḍi vivrannu a prova sparpagghiata nnâ terra e nun si riunirannu finu a quannu Gesù Cristu nun turnarà nnâ so’ gloria pi livarili dâ terra dû piccatu .                 
Versu 18 : “ Tistimuniu a tutti chiḍḍi ca ascultunu li palori dâ prufizzìa di stu libbru : Si qualchidunu agghiunci a chisti cosi, Diu ci agghiunci li plaggi ca sunnu scritti nta stu libbru ; »  
L'Apocalisse non è nu libbru bìbbricu urdinariu. È n'òpira di littiratura divinamenti cudificata ntô linguaggiu bìbbricu ca pò èssiri arricanusciuta di chiḍḍi ca cercunu tutta la Bibbia di l'inizziu â fini. L'esprissiuni addivèntunu familiari attraversu la littura ripituta. E li “ cuncurdanzi bìbblici ” ci pirmèttunu di truvari esprissiuni sìmili. Ma pricisamenti picchì lu sò còdici è assài pricisu, li tradutturi e li trascritturi sunnu avvirtiti : " Si qualchidunu ci junci qualchi cosa, Diu lu curpirà cchî pesti discritti nna chistu libbru ."    
Versu 19 : “ E si qualchidunu pigghia dî palori dû libbru di sta prufizzìa, Diu ci pigghia la parti di l'àrvuru dâ vita e dâ città santa, ca sunnu scritti nna stu libbru. »  
Pi li stissi mutivi, Diu minazza chiḍḍu ca " leva qualchi cosa dî palori dû libbru di chista prufizzìa ." Chiḍḍu ca assumi chistu rischiu è puru avvirtutu : " Diu ci leva la parti di l'àrvuru dâ vita e dâ città santa, ca sunnu discritti nna chistu libbru ." Li canciamenti nutati quinni avrannu cunsiguenzi tirribbili pi chiḍḍi ca li cummìsiru.   
Tiru l'attinzioni a sta lizziuni. Si l'alterazzioni di chistu libbru cudificatu ncumprinsibbili veni punita di Gesù Cristu nna chisti dui maneri rigurusi , chi succiderà a chiḍḍu ca rifiuta lu sò messaggiu cudificatu pirfittamenti cumprinsibbili ? 
Diu avi boni mutivi pi prisintari chiaramenti chistu avvirtimentu , picchì chista Rivelazzioni , li cui palori sunnu scigghiuti di Iḍḍu , havi lu stissu valuri dû testu dî sò " Deci Cumannamenti " " incisi cû sò ditu supra tavuli di petra . " Ora , ntô Dan.7:25, prufizzìu ca la sò " liggi " riali avìa a èssiri " canciata " accussì comu li " tempi " . L'azzioni fu eseguita, comu vittimu, di l'autorità rumana, successivamenti ‘mpiriali ntô 321, poi papali , ntô 538 . Chista azzioni , ca iḍḍu giudicau " arrugganti ", sarà punita câ morti , e Diu ci esorta a non ripètiri, versu la prufizzìa, chistu tipu di colpa ca cundanna fermamenti.             
Lu travàgghiu di Diu arresta lu sò travàgghiu a prescinniri di quannu veni fattu. Dicifrari la sò prufizzìa è mpussìbbili senza la sò guida. Chistu signìfica ca lu travagghiu dicriptatu havi lu stissu valuri di chiḍḍu criptatu. Quinni capisci ca chistu travàgghiu unni lu pinseri di Diu è chiaramenti rivilatu è di n'" santità " assài àuta. Rapprisenta la " tistimunianza di Gesù " finali di Diu ê sò ristanti sirvitura dissidenti avvintisti dû settimu jornu ; e ô stissu tempu, câ pràttica dû veru Sabbatu dû Sàbbutu, è ntô 2021 , l'ùrtima " santità giustificata " prugrammata dâ ‘ntrata ‘n viguri dû dicretu di Dan.8:14 ntô 1843 .        
Versu 20 : “ Chiḍḍu ca tistimunia sti cosi dici : ‘Certu ca vèniu prestu . Amen ! Veni, Signuri Gesù ! »   
Picchì cunteni l'ùrtimi palori ca Gesù Cristu s'addirizzàu ê sò discìpuli, chistu libbru di l'Apocalìssi è di assài àuta santità. Nta iddu attruvamu l'equivalenti dî tavuletti dâ liggi, ncisi cû ditu di Diu e data a Mosè. Gesù attista ; Chi osarà cuntèstari chista attistazzioni divina ? Tuttu è dittu, tuttu è rivilatu, non c'è cchiù nenti di diri tranni : " Iè, arrivu prestu ." Nu sìmplici “ Sì ” ca coinvolgi tutta la sò pirsuna divina, è diri si la sò venita imminenti è sicura picchì rinnova la sò prumissa: “ Vegnu subbitu ” ; na “ promptly ” datata ca pigghia lu so significatu cumpletu : ntâ primavera dû 2030. E cunfirma la sò affirmazzioni dicennu “ Amen ” ; chi significa : " Ntâ virità ".                  
Chi allura dici : “ Veni, Signuri Gesù ” ? Secunnu lu versu 17 di chistu capitulu, sunnu “ lu Spìritu e la sposa ”.       
Versu 21 : “ La gràzzia dû Signuri Gesù sia cu tutti li santi ! »  
Chist'ùrtimu versu di l'Apocalissi chiudi lu libbru evocannu " la gràzzia dû Signuri Gesù ." Chistu è nu tema ca spissu era cuntrariu â liggi, ô princìpiu di l' Assimbrea Cristiana . Nna chiḍḍu tempu, la gràzzia era cuntraria â liggi di chiḍḍi ca rifiutaru l'offerta di Cristu. L'erdità dâ liggi di parti di l'ebbrei significava ca vidìunu la giustizzia divina sulu attraversu iḍḍa. Gesù non li vulìa livari di l'ubbidienza â liggi ma vinni pi " cumpletari " chiḍḍu ca li sacrifici di l'armali ci avìanu prufizziatu. Eccu picchì dissi ‘n Matteu 5,17 : “ Nun pinzati ca sugnu vinutu pi abbuliri la liggi o li prufetti; Non vinni pi abbuliri, ma pi cumpiiri ."       
La cosa cchiù maravigghiusa è sentiri li cristiani oppònirisi â liggi e â gràzzia. Picchì, comu spiega l'apòstulu Paulu , la gràzzia è distinata a aiutari l'omu a cumpiiri la liggi ô puntu ca Gesù dichiara ntâ Giuvanni 15:5 : “ Iu sugnu la viti, voi siti li rami. Chiḍḍu ca sta ‘ntra di mia e iu ‘ntra di iḍḍu porta assài fruttu, picchì senza di mia nun putiti fari nenti .” Di quali cosi di " fari " parra e di quali " fruttu " parra ? Di lu rispettu pâ liggi ca la sò gràzzia renni possìbbili attraversu lu sò aiutu ntô Spìritu Santu.        
Saressi statu disidiràbbili e salutari ca " la gràzzia dû Signuri Gesù fussi stata " , e ca putìa aggìri " nta tutti " ; ma chistu versu distortu esprimi sulu nu disiu ca pò èssiri rializatu. Speremu tutti ca ci sunnu tanti ; cchiù assai pussìbbili ; lu nostru ammirabbili Diu, Criaturi e Salvaturi si mirita ; è supremamenti dignu di chistu. Spicificannu " cu tutti li santi ", lu testu urigginali rimuovi tutti l'ambiguità ; la gràzzia dû Signuri pò beneficiari sulu di iḍḍi esclusivamenti , chiḍḍi " ca santifica câ sò virità " (Giuvanni 17, 17). E a chiḍḍi ca pensunu ca arrivanu â vita eterna pigghiannu lu camminu ca Gesù Cristu dici di seguiri, vi ricuòrdu ca tra " camminu " e " vita ", c'è la " virità " inevitabbili, secunnu Giuvanni 14:6. Assài pi dispiaciri dî ribbelli ca rivinnicanu la benedizzioni di chistu versu, dû 1843, la gràzzia dû Signuri beneficia sulu chiḍḍi ca santifica cû ​​ristauru dû sò santu riposu dû Sabbatu lu sàbbutu. È chista azzioni ca, cumminata câ tistimunianza di l'amuri pâ sò " virità ", renni li santi eletti digni dâ gràzzia in questioni. Quinni la gràzzia non pò èssiri didicata a " tutti ". Quinni attenti ê traduzzioni tinti dâ Bibbia ca purtanu a na tirribbili disillusioni finali pi chiḍḍi ca, purtroppu, fannu affidamentu supra di iḍḍi !                         
La Rivelazziuni divina prisintata nna chistu travàgghiu arrivàu pi cunfirmari li lizziuni prufizziati ntâ storia dâ Genèsi, l'impurtanza vitali dâ quali putìumu nutari. Â fini di chistu travagghiu, mi pari utili ricurdari sti lizziuni principali . Chistu è giustificatu e vulìssi affirmari ca nnô nostru munnu cuntempuraniu , a fidi cristiana è prisintata massivamenti nnâ forma distorta a causa dû patrimoniu curturali dû Catulicìsimu rumanu. La virità richiesta di Diu arristàu ntô statu sìmprici e lòggicu capitu dî primi apòstuli di Gesù Cristu, ma chista simplicità, spissu ignurata, addiventa , pô sò caràttiri minuritariu , cumplessa pî non inizziati . Certu, pi identificari li santi di l'urtimi jorna di Gesù Cristu e la struttura spirituali di l'Apocalisse, lu dicretu di Danieli 8:14 è indispinsàbbili. Ma pi identificari chistu dicretu, lu studiu di tuttu lu libbru di Danieli e la decifrazzioni dî sò prufizzìi sunnu puru indispinsàbbili . Chisti cosi capiti , l'Apocalissi ci duna li sò sigreti. Chisti studi nicissari spiegunu a difficultà ‘ncuntrata quannu si circava di cummìnciri l’omu ‘ncridulu dû nostru tempu nnô Occidenti, e ‘n particulari ‘n Francia.
Gesù dissi ca nuḍḍu pò vèniri a iḍḍu tranni lu Patri ca lu guida e dissi puru, riguardu li sò eletti , ca hannu a nasciri di l'acqua e dû Spìritu. Chisti dui 'nsignamenti significanu nna na manera cumplimintari ca Diu canusci la natura spirituali dî sò scigghiuti tra tutti li sò criaturi. Comu risultatu, ognunu di iḍḍi riaggisci secunnu la sò natura ; Puru chiḍḍu ca avi priggiudizzi a favuri di lu Sabbath già praticatu di l'ebbrei accittarà senza troppa difficultà li rivelazziuni prufètichi ca dimostrunu ca è richiestu di Diu dû 1843. Ô cuntrariu, chiḍḍu ca avi priggiudizzi sfavurevuli supra chistu rifiutarà tutti l'argumenti bìbblici prisintati pi rifiutari la sò bona raggiuni. Capiri chistu principiu ci pruteggi di èssiri disillusi supra chiḍḍi a cui prisintamu la virità di Cristu. Rivelannu la virità dâ menti di Diu, la prufizzìa duna lu putiri cumpletu ô "vangelu eternu " ca li discìpuli di Gesù hannu a " insignari ê nazziuni 'nzinu â fini di l'èbbica ."     
Li " besti " di l'Apocalissi  
Crunulòggicamenti e successivamenti li nimici di Diu e dî sò scigghiuti cumpareru nna l'immaggini di " besti ".  
Lu primu disigna Roma 'mpiriali 'mmagginata dû " dragu cu deci corna e setti testi ca portunu diademi " ntô Riv. 12 : 3 ; “ Li nicolaiti ” nnâ Ap. 2 :6 ; “ lu diavulu ” nnâ Ap. 2:10.        
Lu secunnu riguarda la Roma Cattòlica papali 'mmagginata di " la bestia ca s'alza dû mari, cu deci corna ca portanu diademi e setti testi " di Ap. 13,1 ; “ lu tronu di Satana ” nnâ Ap. 2, 13 ; “ la fìmmina Jezabel ” nnâ Ap. 2, 20 ; “ la luna sfumata di sangu ” nnâ Ap. 6, 12 ; “ la terza parti dâ luna ” dâ “ quarta trumbetta ” nnâ Ap 8,12 ; “ lu mari ” nnâ Ap. 10, 2 ; “ la canna comu na canna ” nnâ Ap. 11:1 ; “ la cuda ” dû “ dragu ” nnâ Ap. 12, 4 ; “ lu sirpenti ” nnâ Ap. 12, 14 ; e “ dragu ” dî versi 13, 16 e 17 ; “ Babbilònia la granni ” nnî Ap. 14:8 e 17:5.                                    
Lu terzu mira a l'ateismu rivuluzziunariu francisi, rapprisintatu dâ " bestia ca s'alza dû fossu senza funnu " ntô Riv. 11 : 7 ; la “ granni tribbulazzioni ” nnâ Ap. 2, 22 ; la “ quarta trumbetta ” nnâ Ap. 8,12 ; " la vucca ca nghiuttìu lu ciumi " ca simmulizza lu pòpulu cattòlicu, ntô Riv. 12:16. Chistu riguarda la prima forma dû " secunnu guai " citatu nnâ Ap. 11:14. La so sicunna furma sarà cumplitata dâ " sesta trumma " di Ap. 9:13, veni a diri, sicunnu Ap. 8:13 sutta lu tìtulu di " sicunnu guai " , ntra lu 7 marzu 2021 e lu 2029, sutta l'aspettu riali di na Terza Guerra Munniali ca finisci câ guerra nucliari. U genocidio umanu ca spupula a terra ( l’abbissu ) è u ligami stabbilìtu tra “ a quarta e a sesta trumbetta ”. Li dittagghi dû sviluppu di sta guerra sunnu rivelati ntô Dan.11:40-45.                     
La quarta " bestia " si rifirisci â fidi prutistanti e â fidi cattòlica, la sò alliata, nna l'ùrtima prova di fidi ntâ storia tirrestri. “ Nesci dâ terra ”, nnâ Ap. 13:11 ; chistu voli diri ca iḍḍa stissa niscìu dâ fidi cattòlica simmulizzata di “ lu mari ”. L'era dâ Riforma stabbilìu 'n manera schiaccianti na riliggiuni prutistanti, cu tanti aspetti, signati di l'apostasia , tistimuniannu ntê travagghi di Giuvanni Calvinu, di nu caràttiri bellicu, duri, crudili e pirsicutòriu . La trasuta 'n vicuri dû dicretu dû Dan.8:14, lu cunnannau a liveddu munniali dâ primavera dû 1843.       
La fidi avvintista istituzzionali, ca niscìu viva dâ prova di fidi prutistanti dû 1843-1844, è arriturnata e turnò ô statu dâ fidi prutistanti e dâ sò maldizzioni divina di l'autunnu dû 1994 ; Chistu è a causa dû rifiutu ufficiali dâ luci prufìtica divina rivilata nna chistu travàgghiu dô 1991 . Sta morti spirituali dâ forma istituzzionali è prufizziata nnâ Ap. 3:16 : “ Ti vomitu dâ me vucca .”     
Li cumplimenti finali dâ prufizzìa sunnu davanti a nui, e la fidi di tutti sarà mista â prova. Lu Signuri Gesù Cristu arricanuscirà, ntra tutti l'èssiri umani, chiḍḍi ca ci appartènunu , cioè chiḍḍi ca accugghiunu li sò rivilazzioni vitali, lu fruttu di l'amuri divinu, cu gioia e fidiltà grata .
Ntô mumentu di l'ùrtima scigghiuta, l'elitti si distinguunu dû fattu ca saprannu picchì la caduta cascata, la Rivelazzioni divina farà accussì la diffirenza tra li sarbati e li pirduti a cui di l'era apostòlica " Efesu " , ntô Riv. 2, 5, Diu dissi : " ricurdativi quinni di unni cascati " ; e ntô 1843, nta l' era "Sardi " , dissi puru ê prutistanti, ntô Riv. 3,3 : " ricurdativi comu ricivìsti e sintìstivu ; e manteni e pintiti ” ; chistu nzinu a l’Avvintisti ca s’hannu spustatu dû 1994, ca puru si sunnu guardiani dû Sabbath, ricìvunu di Gesù stu messaggiu di Ap . pirciò, sì zelosi e pintitivi .”                  
Ntâ priparazzioni di chista Rivelazzioni prufìtica, lu Diu Criaturi , scuntratu ntâ pirsuna di Gesù Cristu , si misi l'obbiettivu di cunsentiri ê sò scigghiuti di identificari chiaramenti li sò nimici ; la cosa è fatta e lu scopu di Diu è raggiuntu . Accussì arricchiutu spiritualmenti , lu sò Sceltu addiventa " la sposa priparata pâ cena dî nozzi di l'Agneddu ." Iḍḍu " la vistìu di linu jancu finu, ca è la giustizzia dî santi " ntâ Riv. 19 :7. Tu ca hai liggiutu li cuntinuti di st'òpira, si hai la pussibbilità e la benedizzioni di èssiri tra lu sò nùmmaru, " priparati pi ncuntrari lu to Diu " (Amos 4, 12) , ntâ sò virità !          
Ora ca li prufizzìi mistiriusi di Danieli e dâ Rivelazzioni sunnu stati completamenti dicifrati e lu tempu dû veru ritornu di Cristu è ora canusciutu, chista dumanna di Gesù Cristu citata nna Luca 18:8 ci lassa nu dubbiu 'n pocu angusciosu : " Vi dicu, li vindicarà prestu." Ma quannu veni lu Figghiu di l'Omu, truvarà la fidi ntâ terra? ". Picchì l'abbunnanza dâ canuscenza ntillittuali dâ virità non pò cumpensari la dibbulizza dâ qualità di chista fidi. L'umanità ca s'affruntarà cû ritornu di Gesù Cristu si sviluppò nna nu clima favurevoli a tutti li formi di egoismu fortimenti ncuraggiatu. U successu ‘nnividuali addivintò l'obbiettivu ca s’avissi a raggiùngiri a qualegghiè costu, macari sfracicannu u vicinu, e chistu duranti nu pirìudu longu ri paci munniali ca durò cchiù ri 70 anni. Quannu sapemu ca li valuri dû celu pruposti di Gesù Cristu sunnu 'n assoluta opposizzioni a chistu standard dû nostru tempu, la sò dumanna pari tragicamenti giustificata, picchì pò riguardari li genti ca si cridìanu èssiri " scigghiuti ", ma purtroppu arristaru sulu " chiamati " ; pirchì Gesù non truvarà nta iḍḍi la qualità dâ fidi richiesta pi èssiri digni dâ sò gràzzia.        
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
La littra ammazza ma lu Spìritu duna vita
 
Chist'ùrtimu capitulu cumpleta la dicrittazzioni dâ Rivelazzioni di l'Apocalissi. Certu, appena prisintai li còdici bìbblici ca ci pirmèttunu di idintificari li sìmmuli ca Diu usa ntê sò prufizzìi, ma mentri lu sò scopu è di rivilari lu sò requisitu pô ritornu dû Sabbath dô 1843-1844 , la parola Sabbath non cumpari na vota nna chisti testi prufètici di Danieli. È sempri cunsigliatu ma non citatu chiaramenti. Lu mutivu pi non chiamarilu chiaramenti è ca la pratica dû Sabbath è na nurmalità di basi dâ fidi cristiana apostòlica, picchì tutti ponnu vìdiri ca l'argumentu dû Sabbath non fu mai oggettu di cuntraversî ntra l' ebbrei e li primi apòstuli, discìpuli di Gesù Cristu. Com'è gghiè , lu diavulu non smittìu d'attaccàrilu, prima incitannu l' ebbrei a " inquinarlu ", poi li cristiani, facennulu " ignurari " completamenti. Pi uttèniri stu risurtatu ispirau traduzzioni fàusi dî testi urigginali ca lu mintuvàvunu Puru, chista prisintazziuni dâ virità divina non fussi cumpleta senza la dinunzia di chisti malifatti odiusi, li cui vittimi sunnu , prima, Diu in Gesù Cristu , poi chiḍḍi a cui la sò morti espiatrici putìa uffriri la vita eterna.    
Affirmu davanti a Diu ca non c'è nuḍḍu versu ntê scritti dî vecchi e novi allianzi, cioè tutta la Bibbia, ca 'nzigna nu canciamentu ntô statu dû Sabbath dû quartu dî sò deci cumannamenti ; inoltri , santificatu di Diu , di l'iniziu dâ sò criazzioni dû nostru munnu tirrestri. 
Di l'apostasia prutistanti a causa di l'attuazzioni dû dicretu di Danieli 8:14 ntâ primavera dû 1843 nzinu a oggi, lèggiri la Bibbia ammazza. Vuliu chiariri ca nun è la Bibbia ca ammazza vuluntariamenti, è l'usu ca si fa di iḍḍa supra la basi di sbagghi di traduzzioni ca cumpàrinu ntê virsiuni tradutti dî testi urigginali " ebbraici e greci " ; ma è macari supratuttu nu prubblema a causa di ntirpritazzioni sbagghiati . Lu stissu Diu cunfirma la cosa, nna l'immaggini, ntâ Riv. 9:11 : " E avìanu comu re supra di iḍḍi l'ànghjulu dû fossu senza funnu, ca 'n ebbraicu si chiama Abaddon e 'n grecu Apollion . " Ricurdu ccà lu messaggiu ammucciatu nna chistu versu : " Abbadon e Apollion " voli diri, " 'n ebbraicu e 'n grecu " : Distrutturi. L' " ànghjulu dû fossu senza funnu " distrùi la fìdi usannu li " dui tistimuni " bìbblici di Ap. 11:3.                
Puru, dô 1843, li falsi cridenti fìciru dui sbagghi ntâ sò littura dâ tistimunianza stòrica dâ Bibbia. Lu primu è d'aviri datu cchiù mpurtanza â nascita di Gesù Cristu ca â sò morti e lu secunnu rafforza chistu sbagghiu , dannu cchiù mpurtanza â sò risurrezzioni ca â sò morti. Chistu duppiu erruri tistimunia contra di iḍḍi, picchì la dimustrazziuni di l'amuri di Diu pî sò criaturi si basa , essenzialmenti , ntâ sò dicisiuni vuluntària di dari , nna Cristu , la sò vita pâ ridizzioni dî sò eletti. Dàri priurità â risurrezzioni di Gesù è turciri lu pianu di salvezza di Diu, e pî culpati porta la cunsiquenza di tagghiàrisi di iḍḍu e rumpiri lu sò pattu santu, giustu e bonu . La vittoria di Cristu si basa supra l'accittàzzioni dâ morti, la sò risurrezzioni è sulu la cunsiquenza filici e giusta dâ sò pirfizzioni divina.
 
Colossiani 2: 16-17 : “ Pirciò, nuḍḍu vi giudica pi manciari, pi biviri, pi festi, pi la luna nova o pi li jorna dû sabbatu: ca sunnu n’ùmmira di cosi ca vennu; »   
Chistu versu è spissu usatu pi giustificari la firmata dâ pratica dû " Sabbath " simanali . Ci sunnu du’ raggiùni pì cui chista scelta è accussì. Lu primu è ca l'esprissioni " dî sabbati " disigna " li sabbati " occasiunati dî " festi " riliggiusi annuali urdinati di Diu ntô Leviticu 23. Chisti sunnu " sabbatti " muventi ca sunnu misi all'iniziu e quarchi vota â fini dû tempu dî " festi " riliggiusi . Sunnu rifiriti câ frasi " nun fari nuḍḍu travagghiu sirvili nta chiḍḍu jornu ." Nun hannu nuḍḍa cunnissioni cû " Sabbath " simanali tranni lu sò nomu " Sabbath " ca voli diri " cessari , ripusari " e ca cumpari pâ prima vota ntô Gen. 2:2 : " Diu ripusò . " Si avissi puru a nutari ca la palora " sabbath " citata ntô testu ebbraicu dû quartu cumannamentu non cumpari ntâ traduzzioni di L.Segond ca lu disigna , sulu , cû nomu di " jornu di riposu " o " settimu jornu ". Com'è gghiè, pigghia la sò ràdica dû verbu citatu ntô Gen. 2:2 : " riposu " o " lu Sabbath " ca è chiaramenti chiamatu ntâ virsiuni JNDarby dâ Bibbia .                                       
Lu secunnu mutivu è chistu : Paulu dissi riguardu li " festi e li sabbatti " ca sunnu " l'ùmmiri dî cosi ca vennu ", vali a diri li cosi ca prufìzziunu na rialtà ca era o arrivarà . Suppunennu ca lu " Sabbatu dû settimu jornu " è riguardatu nna chistu versu, arrista n' " ùmmira ca veni " ' nzinu all'arrivu dû settimu millenniu ca prufizzia. La morti di Gesù Cristu rivilàu lu significatu dû " Sabbath dû settimu jornu " ca prufizzia, pâ sò vittoria supra lu piccatu e la morti , li " mill'anni " cilesti duranti li quali li sò eletti giudicarunu li morti terrestri e cilesti caduti.             
Nna stu versu, " li festi, li luni novi " e li sò " sabbatti " èranu ligati â esistenza dâ forma nazziunali di Israeli dû vecchiu pattu. Stabbilennu lu novu pattu attraversu la sò morti, Gesù Cristu rinnìu inutili sti cosi prufìtichi ; avìanu a cessari e scumpariri comu n' " ùmmira " ca s'avìa a scumpariri davanti â rialtà dû sò ministru tirrestri cumplitatu. Mentri lu " Sabbath " simanali aspetta l'arrivu dû settimu millenniu pi scuntrari la sò rialtà prufizziata e pirdiri la sò utilità .          
Paulu parra puru di “ mangiari e biviri ”. Comu sirvituri fideli, sapi ca Diu parràu di chisti cosi ntô Levìticu 11 e ntô Diutrunòmiu 14 unni priscrivi li manciari puri pirmissi e li manciari impuri vietati. Li palori di Paulu non vulìssiru cuntèstari chisti ordinanzi divini ma sulu l'upiniuni umani ( ca nuḍḍu... ) esprissi supra chistu argumentu ca svilupparà nna Rumani 14 e 1 Cor.8 unni lu sò pinseri cumpari cchiù chiaramenti . L'argumentu riguarda li manciari sacrificati a l'ìduli e ê divinità fausi. Iḍḍu ricurda a l’eletti ca fòrmunu l’Israeli spirituali di Diu, dî sò doveri versu iḍḍu , dicennu nnâ 1 Cor. Diu è glurificatu di chiḍḍi ca ignoranu e disprizzanu li sò ordinanzi rivilati supra chisti argumenti ?     
 
È Giacumu, lu frati di Gesù, ca parra pi cuntu di l'apòstuli supra l'argumentu dâ circuncisioni , nta Atti 15: 19-20-21 : “ Pirciò sugnu di nun turmintari chiḍḍi dî genti ca si vutanu a Diu, ma di scriviricci ca s'astènunu di l'idòli e di l'inquinamenti; pirchì Mosè di l'antichità havi nta ogni città chiḍḍi ca lu pridicanu, ca si lèggiunu ntê sinagoga ogni sabbatu .   
Spissu usati pi giustificari la libbirtà dî pagani cunvirtiti versu lu Sabbath, chisti versi sunnu ô cuntrariu la prova cchiù bona dâ sò pratica incuraggiata e insignata di l'apòstuli . Certu, Giacumu pensa ca nun è utili ‘mpòniri a circuncisioni supra di iḍḍi e riassumi li principi essenziali picchì l’ insignamentu riliggiusu prufunnu ci sarà prisintatu quannu vannu “ ogni Sabbatu ” nnî sinagoga ebbrei nnî sò lucalità . 
 
N'àutru pretestu usatu pi giustificari la cessazzioni dâ classificazzioni dî manciari 'n puri e 'mpuri: la visioni data a Petru nna l'Atti 10. La sò spiegazzioni è sviluppata nna l'Atti 11 unni idintifica li " armali ‘mpurti " dâ visioni cu li " òmini " pagani ca vinniru pi chiamarilu di jiri ô centuriuni rumanu Corli " . Nna chista visioni, Diu rapprisenta la natura impura dî pagani ca non Lu sèrvunu e sèrvunu li divinità fausi. Eppuru la morti e la risurrezzioni di Gesù Cristu ci porta nu granni canciamentu, picchì la porta dâ gràzzia ci s'apri attraversu la fidi ntô sacrificiu espiatoriu di Gesù Cristu. È attraversu chista visioni ca Diu 'nzigna a Petru chista cosa nova. Pirciò, la classificazzioni pura e ‘mpura stabbilita di Diu , ntô Leviticu 11, arrista e cuntinua nzinu â fini dû munnu. Tranne ca, dû 1843, cû dicretu di Dan 8:14, lu manciari di l'èssiri umani pigghia lu standard dâ " santificazzioni " urigginali stabbilita e ordinata ntô Gen. ; Chistu sarà lu to manciari .”             
Gesù detti la sò vita ntâ turtura fìsica e mintali pi sarvari li sò scigghiuti. Non dubbitari dû liveddu assài àutu di santità ca chista morti appassiunata richiedi 'n canciu di chiḍḍa ca sarba. Veramenti ! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Lu tempu tirrestri di Gesù Cristu
 
La pirla dû Sabbatu dû 20 marzu 2021
Dô princìpiu dû me ministeru, sugnu cunvintu , e lu cantàu , ca “ Gesù nascìu ntâ primavìera ”. Nna stu Sabbatu dû 20 marzu 2021, l' equinozziu di primavera si virificàu ê 10:37 all'iniziu di n'incontru spirituali. Lu Spìritu allura mi purtàu a circari li provi di chiḍḍu ca finu a allura avìa statu na sìmprici cunvinzioni dâ fidi. Nu calendariu ebbraicu ci pirmittìu di truvari lu mumentu di l' equinozziu di primavera di l'annu 6 - prima dâ nostra datazzioni cristiana ufficiali dâ nascita dû nostru Salvaturi , lu " Sabbath " dû 21 marzu .     
Picchì l'annu –6 ? 
Picchì a nostra datazzioni ufficiali dâ nascita di Gesù Cristu fu custruita supra dui sbagghi. Fu sulu ntô VI sèculu d.C. ca lu mònacu cattòlicu Dionisiu lu Nicu accuminzau a stabbiliri nu calannariu Ntâ mancanza di dittagghi bìbblici o stòrici , misi sta nascita ntâ data dâ morti dû re Eròdiu, ca misi ntô 753 dâ funnazzioni di Roma. Di tannu li storici cunfirmaru n'erruri di 4 anni ntô so càrculu ; chi metti la morti di Eròdi ntô 749 dâ funnazzioni di Roma. Ma Gesù nascìu prima dâ morti di Eròdi e Matteu 2:16 ci duna na chiarizza ca metti l'età di Gesù a " dui anni " ô mumentu dû " massacru di l'innuccenti " ordinatu dû re arraggiatu Eròdi , picchì stava suffrennu e sintìa la morti ca l'avìa a strappari dî piaciri dû putiri. Lu dittagghiu è mpurtanti , picchì lu testu spicifica, " dui anni, secunnu la data ca avìa chiamatu attentamenti ê Magi ." Si junciunu ê quattru anni di l'erruri pricidenti, l'annu -6, o 747 dâ funnazzioni di Roma, è stabbilitu bibblicamenti.       
L' equinozziu primaverili di l'annu – 6
Cadennu ntô Sabbath, nna chist'annu - 6, la Bibbia ci nzigna ca n'ànghjulu si prisintò a " pastura ca stavanu guardannu li sò greggi " . Lu Sabbath pruibisci lu cummerciu ma non lu mantinimentu e la cura di l'armali ; Gesù cunfirmò chistu dicennu : “ Chi di voi, ca avi na pècura ca casca nta na fossa, non veni e la salva, puru lu jornu dû Sabbatu ? ". Accussì, di n'ànghjulu, fu annunciata la nascita dû " Bonu Pasturi ", sarvaturi e guida dî pècuri umani, prima, ê pastura umani, custodi e prutitturi dî pècuri armali. L'ànghjulu dissi : " ...picchì oggi ntâ città di David nascìu nu Salvaturi, ca è Cristu lu Signuri ." Chistu " oggi " era quinni lu jornu dû Sabbath e l'annunziu fu fattu di notti, la nascita di Gesù si virifica ntra li 18:00, l'iniziu dû Sabbath e l'ura di notti di l'annunziu fattu di l'ànghjulu ê pastura. Ora avemu a stabbiliri l’ura pricisa quannu, nnô quatratu di Israeli, s’appi l’equinozziu di primavera di l’annu -6. Ma chistu nun è ancora pussìbbili picchì nun avemu nfurmazzioni supra stu pirìudu.             
La nascita di Gesù ntô Sabbath renni lu pianu di salvezza di Diu lustrusu e pirfittamenti lòggicu. Gesù si dichiaràu lu " Figghiu di l'omu " , " lu Signuri dû Sabbath " . Picchì lu Sabbath è timpuraniu e la sò utilità cuntinua nzinu ô jornu dâ sò secunna vìnnita, chista fidi è putenti e gluriusa. Gesù duna ô Sabbath lu sò significatu cumpletu picchì prufizzia lu restu dû settimu millenniu vinciutu sulu pî sò scigghiuti câ sò vittoria supra lu piccatu e la morti .    
Pi signari l'ingressu nna l'età adulta, a l'età di " dùdici anni " , Gesù interveni spiritualmenti cchî genti riliggiusi ca interroga supra lu Messia annunciatu ntê Sacri Scritturi. Siparatu dî sò ginituri ca lu circàunu pi tri jorna, tistimunia dâ sò innipinnenza divina e dâ sò cunsapivulizza dâ sò missioni a favuri di l'umani tirrestri.  
Poi arriva lu tempu dû sò ministru tirrestri attivu e ufficiali. Li ' nsignamenti di Danieli 9:27 lu prisèntunu sutta forma di n'alliànza " di na simana " ca simmulizza setti anni ntra l'autunnu dû 26 e l'autunnu dû 33. Ntra chisti dui autunni, c'è, nna na pusizzioni cintrali, la primavìera e la festa di Pasqua di l'annu 30 unni lu middleday di " , p . 3, 30, Gesù Cristu fici cessari " lu sacrificiu e l'offerta di l' armali " dû rito ebbraicu , uffrennu la sò vita pi espiari sulu li piccati dî sò scigghiuti. Lu jornu dâ sò morti, Gesù avìa 35 anni e 13 jorna. Murennu vitturiusu supra lu piccatu e la morti , Gesù putìa cummèttiri lu sò spìritu a Diu , dicennu : " È finitu ." La sò vittoria supra la morti fu poi cunfirmata dâ sò risurrezzioni. Accussì accumpagnàu e istruìu li sò apòstuli e discìpuli ' nzinu a quannu , davanti a li sò occhi, acchianàu ntô celu prima dâ festa dâ Pentecosti , secunnu la tistimunianza data nna l'Atti 1 :1 nzinu a 11 . Ma l’ànghili pripararu ‘n chista occasioni l’annunziu dû sò ritornu gluriusu, dicennu : “ Omini di Galilea, pirchì stai ccà guardannu ô celu? Chistu Gesù , ca fu pigghiatu di voi ntô celu, arrivarà accussì comu lu vitti jiri ntô celu . Ntâ Pentecosti, accuminciàu lu sò ministru cilesti comu " Spìritu Santu " ca ci pirmetti d'aggìri 'nzinu â fini dû munnu, ntô stissu tempu, ntô spìritu di ognunu dî sò eletti sparsi ntâ terra. È allura ca lu sò nomi prufizzìu ntâ Isa.7,14, 8,8 e Matt.1,23, " Emmanueli " ca voli diri, " Diu cu nui ", pigghia, ancora cchiù, lu sò veru significatu.                         
Li dittagghi dati nna chistu documentu sunnu li ricumpensi ca Gesù duna ê sò scigghiuti comu segnu di apprizzamentu pâ sò dimostrazzioni di fidi. Eccu comu la data dâ sò morti ci pirmetti di canùsciri e cunnivìdiri cu iḍḍu chiḍḍa dû sò ritornu gluriusu finali ca prugrammò pû primu jornu dâ primavìera di l'annu 2030 ; cioè 2000 anni doppu la primavera dâ sò crucifissioni lu 3 aprili 30. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Santitati e santificazioni
 
La santità e la santificazzioni sunnu ‘nsiparabbili e cunnizzioni dâ savvizza uffruta di Diu ‘n Gesù Cristu. Paulu ci arricurda nnâ Ebbrei 12:14: “ Segui la paci cu tutti l’òmini e la santità, senza cui nuḍḍu vidi lu Signuri .”  
Chistu cuncettu divinu di " santificazzioni " havi a èssiri capitu pirfittamenti picchì riguarda " tuttu chiḍḍu ca apparteni a Diu " e comu tutti li prupietari, non si pirmetti di èssiri spustatu senza cunsiquenzi pi chiḍḍi ca osanu farilu . Ora, nun c'è sensu elencari e cumpilari na lista dî cosi ca ci appartènunu ; Criaturi dâ vita e di tuttu chiḍḍu ca c'è, tuttu ci apparteni. Pirciò avi lu dirittu dâ vita e dâ morti supra tutti li sò criaturi viventi. Com'è gghiè, lassannu a tutti lu dirittu di vìviri cu iḍḍu o muriri senza di iḍḍu, li sò scigghiuti s'unìsciunu a iḍḍu cu na scelta lìbbira e vuluntària d'appartinèri a iḍḍu pi l'eternità. Sta ricunciliazzioni cu iḍḍu renni li sò scigghiuti la sò prupietà. Chiḍḍi ca accògghi e arricanusci trasunu ntô sò cuncettu di santificazziuni ca riguardava già tutti li liggi a cui è suggetta la vita ntâ terra. La santificazzioni quinni cunsisti nna l'accordu di suttumèttirisi ê liggi fìsichi e murali stabbiliti e quinni appruvati di Diu. È nna chista duppia capacità ca lu Sabbath e li Deci Cumannamenti esprimunu cuncretamenti chista santificazzioni divina, la cui trasgrissioni richiedi la morti dû Messia Gesù.     
Chistu cuncettu di santificazzioni è accussì funnamintali ca Diu pinsò ca era giustu difinirilu propriu all'iniziu dâ Bibbia ntô Gen. 2 :3, santificannu lu settimu jornu. Pirciò nun è na maravigghia ca stu nùmmaru setti addiventa lu sò " sigillu riali " nna tutta la Bibbia e cchiù particularmenti nna Ap. 7, 2 : " E vitti n'autru àngiulu ca acchianava di livanti , c'avìa lu sigillu dû Diu vivu ; chiamò cu vuci forti ê quattru àngili a cui fu datu di fari mali â terra e ô mari, e dissi : » . Chiḍḍi ca hannu l'aricchi pi ascultari lu suggerimentu dû suttili Spìritu di Diu avrannu nutatu ca chistu " sigillu dû Diu vivu " è minziunatu nna chistu capitulu " 7 " di l'Apocalìssi.          
 
Nna sta Pasqua e Sabbath dû 3 aprili 2021, l'anniversariu dâ morti dû nostru Salvaturi Gesù Cristu, lu Spìritu di Diu diriggìu li me pinseri ô santuariu ebbraicu di Mosè e ô Tempiu custruiutu dû re Sulimanu a Gerusalemmi. Nutai ddòcu nu dittagghiu ca cunfirma fortimenti l'interpretazzioni ca detti di chistu santuariu ; vali a ddìri, nu rolu prufìticu dû granni pruggettu di salvezza priparatu pî eletti riscattati di Diu. 
Dô 1948 , purtannu ancora a maldizzioni divina a causa dû so’ rifiutu di ricanusciri Gesù Cristu comu u “ Messia ” mannatu da Diu, li ebbrei pigghiaru arrè a so’ terra nazzionali. Di allura, n'idea, nu pinseri li ha ossessiunati : ricustruiri lu Tempiu di Gerusalemmi. Ahimè pi iḍḍi, sta cosa nun succedirà mai, pirchì Diu havi na bona raggiuni pi evitàrila ; lu sò rolu finìu câ morti e la risurrezzioni di Gesù Cristu. La santità dô tempiu attruvau lu sò cumplimentu cumpletu nta l'anima dô " Messia ", ntâ sò carni e spiritu, pirfettu e senza macchia. Gesù rivilàu chista lizziuni quannu dissi ‘n Giuvanni 2:14, parrannu dû sò corpu : “ Distruggi stu tempiu e ‘n tri jorna lu rialzarò .”         
La fini di l'utilità dô tempiu fu cunfirmata di Diu nta diversi maneri. Prima, lu fici distruggiri ntâ l'annu 70 dê truppi rumani di Titu, 'n accordu cu l'annunziu prufizziatu ntâ Danieli 9:26. Poi, avennu cacciatu l'ebbrei, cunsignò lu situ dô tempiu â riliggiuni di l'Islam ca custruìu ddòcu dui muschèi ; la cchiù antica “ Al- Aqsa ” e la Cùpula dâ Roccia. Israeli quinni non havi né la pussibbilità né l'autorizzazzioni di Diu pi ricustruiri lu so tempiu. Picchì chista ricostruzzioni turcissi lu sò pianu prufizziatu di savvizza.   
Lu tempu di validità dô tempiu di Gerusalemmi fu 'ncisu ntâ forma dâ sò custruzzioni. Ma pi vìdiri cchiù chiaramenti, prima avemu a esaminari li dittagghi rivelati di chistu edificiu riliggiusu ca porta la santità. Nutamu ca lu tempiu avìa a èssiri custruiutu dô re Davide, ca esprimìu lu disìu e scigghiùu Gerusalemmi pi ospitarlu ; Diu fu d'accordu. Pi fari chistu, avìa abbillitu e furtificatu chista città antica chiamata “ Jebus ” ntô tempu di Abrahamu. Quinni, tra David e " lu figghiu di David ", lu " Messia ", passaru " mill'anni " . Ma Diu non lu pirmittìu, e ci fici canùsciri la raggiuni ; avìa addivintatu n'omu di sangu facennu ammazzari lu sò fideli sirvituri " Uria l'Ittita " pi pigghiari sò mugghieri, " Batseba ", ca poi addivintàu la matri dû re Sulimanu. Quinni David purtò lu prezzu dâ sò culpa, punitu dâ morti dû sò primu figghiu , natu di Batseba, allura , avennu fattu senza l'ordini di Diu lu cinsimentu dû sò pòpulu, fu punitu e Diu ci uffrìu di scègghiri la sò punizzioni tra tri scelti. Secunnu 2 Sam 24:15, scigghiù a murtalitàti dâ pesti epidemica ca ‘n tri jorna fici mòriri 70.000 vittimi.               
Ntâ 1 Re 6 attruvamu la discrizzioni dô tempiu custruiutu di Sulimanu. La chiamò " la casa di Signuri ". Chistu tèrmini “ casa ” fa pinsari a nu postu di riunioni dâ famigghia. La casa custruiuta prufizzia la famigghia dû Diu criaturi ridinturi. È furmatu di dui elementi vicini : lu santuariu e lu tempiu.     
Ntâ terra, si fannu li riti riliggiusi ca sunu praticati ntâ l'aria autorizzata pi l'èssiri umani. Sulimanu lu chiama : tempiu. Ntâ l'estensioni dû postu cchiù santu, ca chiama, santuariu, e di cui è siparatu sulu di nu velu, la stanza dû tempiu è longa quaranta cubbi, cioè lu doppiu dû santuariu. Lu tempiu cummogghia quinni 2/3 di tutta la casa. 
Puru si fu custruiutu cchiù tardu ntê tempi di Mosè, l'alliànza ebbraica è interamenti misa sutta l'umbrella di l'alliànza fatta tra Diu e Abrahamu a l'iniziu dô terzu millenniu di Adamu. Lu " Messia" si prisintarà ô pòpulu ebbraicu all'iniziu dû quintu millenniu, cioè 2000 anni doppu. Ora, lu tempu datu di Diu â terra pâ sò silizzioni di l'eletti è di 6000 anni. Accussì attruvamu pû tempu, la prupurzioni 2/3 + 1/3 dâ casa di YaHWéH . E nna chistu paraguni, lu 2/3 di l'alliànza di Abbrahamu currispunni ô 2/3 dâ casa di YaHweh ca finisci ntô velu siparaturi. Chistu velu havi nu rolu mpurtanti pirchì signa lu passaggiu dô terrestri ô cilesti ; chistu sapennu ca chistu canciamentu signa lu cumplitamentu dô rolu prufìticu dô tempiu tirrestri. Chisti nuzziuni dùnunu ô velu siparaturi lu significatu dû piccatu ca sipara lu Diu cilesti pirfettu di l'omu tirrestri mpirfettu e piccaturi di Adamu e Eva. Lu velu siparaturi havi nu caràttiri duppiu, pirchì havi a cunfurmàrisi â pirfizzioni cilesti e â mpirfizzioni tirrestri dî dui pezzi cunnessi. Chistu è quannu cumpari lu rolu dû Messia picchì rapprisenta pirfettamenti chista carattirìstica. Ntâ sò pirfizzioni divina, Gesù Cristu addivintàu piccatu purtannu chiḍḍi dî sò eletti ô sò postu pi espiarili e pagari lu prezzu murtali.  
Chista analisi ci porta a vìdiri ntô santuariu l'immaggini di na succissioni prufìtica dî granni fasi spirituali signati ogni 2000 anni : 1° sacrificiu uffruti di Adamu - Sacrificiu uffruti di Abrahamu ntô Munti Moria, futuru Golgota - Sacrificiu di Cristu scigghiutu ô pedi dû Munti rious ritornu dû sarvaturi Gesù Cristu ‘n Micheli. 
Pi Diu, pi cui secunnu 2 Petru 3:8, " nu jornu è comu mill'anni, e mill'anni comu nu jornu " (vidi puru Salmu 90:4) , lu prugramma tirrestri è custruitu supra l'immaggini dâ simana nna na succissioni di : 2 jorna + 2 jorna + 2 jorna. E arrè a sta succissioni s’apri n’eternu “ settimu jornu ”.     
Li cuntinuti dê dui stanzi dâ casa santa sunu assài rivilanti.
 
Lu santuariu o postu assai santu
 
Li dui cherubbini cu l'ali stinnuti
Lu santuariu chiamatu lu postu cchiù santu misura 20 cubbi di lunghizza e 20 cubbi di larghizza . È nu quatratu pirfettu. E la sò autizza è puru 20 cubbi ; chi lu fa nu cubbu ; la tripla mmàggini dâ pirfizzioni (= 3 : L = W = H ) ; chista comu la discrizzioni dâ " Nova Girusalemmi ca scinni dû celu di Diu " ntô Riv. 20. Chistu postu assái santu è vietatu di Diu a l'omu sutta la pena di morti. La raggiuni è sèmplici e lòggica ; Chistu postu pò ospitari sulu Diu pirchì simmulizza lu celu e rapprisenta lu caràttiri cilesti di Diu. Ntô sò pinseri c'è lu sò pianu di savvizza unni tutti l'elimenti simmòlici ca sunnu 'nstallati nna chistu santuariu jocunu lu sò rolu . La rialtà è nna Diu ntâ diminsiuni cilesti , e ntâ terra iḍḍu duna attraversu li sìmmuli l' illustrazziuni di chista rialtà. Arrivu accussì a avvicinarisi a l’argumentu di sta scuperta spicìfica di sta Pasqua 2021. Leggiamu nta 1 Re 6,23 a 27 : “ Fici ntô santuariu dui cherubini di lignu d’alivu sarvaggiu, àuti deci cubbi. Ognuna dî dui ali di unu dî cherubini era di cincu cubbi, facennu deci cubbi dâ punta di n'ala â punta di l'autra. Lu secunnu cherubbi avìa puru deci cubbi. La misura e la furma èrunu li stissi pi tutti dui li cherubini. L'autizza di ognunu dî dui cherubini era di deci cubbi. Sulimanu misi li cherubini ntô menzu dâ casa, dintra. Li sò ali èranu sparsi: l'ala dû primu tuccava nu muru, e l'ala dû secunnu tuccava l'autru muru; e l'autri ali s'attruvàru â fini ntô menzu dâ casa .          
Chisti cherubini non esistevunu ntô tabbirnàculu di Mosè, ma mittennuli ntô tempiu di Sulimanu, Diu illumina lu significatu di chistu postu cchiù santu. Ntâ dirizzioni dâ sò larghizza, la stanza è attravirsata dê dui para d'ali dê dui cherubini, dannucci accussì nu standard cilesti, effittivamenti inaccessìbbili pi l'èssiri umanu ca campa sulu ntâ terra. Cogghiu sta occasioni pi dinunziari e ristabbiliri na virità supra sti cherubini a cui, nta nu deliriu mìsticu paganu, li pitturi abbanniati comu " Michilàngilu " dettiru l'aspettu di picciriddi alati ca sunàvunu strumenti o sparàvunu frècci di n'arcu. Nun ci sunnu picciriddi ntô celu. E pi Diu, secunnu Salmi 51:5 o 7 : " Eccu, sugnu nasciutu nna l'iniquità, e ntô piccatu mi cuncipìu la matri " , e Rom.3:23 : " Picchì tutti piccaru e mancaru dâ gloria di Diu " , nun c'è na cosa comu n'omu nnuccenti o piccatu pirchì Adamu è nu picciriḍḍu. L'ànghili cilesti foru tutti criati comu giuvini, comu era Adamu ntâ terra. Nun 'nvicchianu e arrestanu sempri li stissi. La vìcchia è na carattirìstica ùnica tirrestri, la cunsiquenza dû piccatu e dâ morti, lu sò pagamentu finali, secunnu Rom 6:23.        
 
La Arca di la Santa Allianza
1 Re 8:9 : " Nnâ l'arca nun c'era nenti tranni li dui tavuli di petra ca Mosè misi ddòcu a Horeb, quannu lu Signuri fici n'alliànza chî figghi di Israeli, quannu nisceru dâ terra di l'Eggittu ."  
Ntô santuariu o lu postu cchiù santu ci sunu dui enormi cherubini cu l'ali stirati , sìmmuli dô caràttiri cilesti attivu , ma macari e supratuttu , l'arca di l'alliànza ca è misa ntô centru dâ stanza ntra li dui granni cherubini. Picchì è pi rifuggiàrila ca si custruisci la casa. Ntâ l'ordini in cui Diu prisenta a Mosè li cosi riliggiusi ca havi a fari, prima è l'Arca di l'Allianza. Ma chistu cuntinituri è cchiù picca priziosu dû sò cuntinutu : li dui tavuletti di petra supra cui Diu incisi cû sò ditu la sò liggi ultrasanta dî deci cumannamenti. È lu riflessu dû sò pinseri, dû sò standard, dû sò caràttiri incanciabbili . Ntâ nu studiu siparatu (2018-2030, l'ùrtima aspittatìva avvintista) dimustrài già lu sò caràttiri prufìticu pi l'era cristiana. Ntô santuariu lèggimu lu pinseri sigretu di Diu. Ccà attruvamu l'elimenti ca favurìsciunu e rennunu possìbbili la cummunioni cu iḍḍu. Nta àutri palori, lu piccaturi ca arrista nu trasgrissuri vuluntariu dî sò deci cumannamenti s'inganna si cridi ca pò rivinnicari la sò savvizza. La rilazzioni si basa sulu supra la fidi misa supra li rialtà simmulizzati ca s'attrovunu ntâ chistu postu cchiù santu. Ntâ deci cumannamenti, Diu riassumi lu sò standard di vita priscrittu pi l'èssiri umani furmati ntâ sò immàggini ; chistu voli diri ca Diu stissu onora e metti 'n pratica li sò cumannamenti. La vita data a l'omu si basa supra lu rispettu di sti cumannamenti. E la sò trasgrissioni parturisci lu piccatu punitu dâ morti dû culpanti. E di Adamu e Eva, la disubbidienza misi tutta l'umanità sutta chista cunnizzioni murtali. La morti quinni cadìu supra l'umani comu na malatìa senza cura pi guariri.   
 
La Sedia dâ Misericordia
Ntô santuariu, supra lu sediu dâ misericordia, n'immaggini simmòlica di l'altari supra cui sarà sacrificatu l'Agneddu di Diu, àutri dui àngili cchiù nichi guardunu l'altari e li sò ali s'unìsciunu ntô menzu. Nna chista foto, Diu mustra l'intiressi ca l'ànghili fideli dùnunu ô pianu dâ savvizza ca si basa supra la morti espiatrici di Gesù Cristu. Picchì Gesù scinnìu dû celu pi pigghiari la forma di nu picciriḍḍu umanu. Chiḍḍu ca detti la sò vita ntâ cruci di Golgota fu prima lu sò amicu cilesti " Micheli ", capu di l'ànghili e esprissiuni cilesti visibbili dû Spìritu criativu Diu e l' ànghjuli si chiàmunu giustamenti " cumpagni sirvitura " dî sò eletti .    
Ntô Luogu Santissimu, l'arca cuperta dô sediu dâ misericordia è misa sutta l'ali dê dui cherubini cchiù granni e cchiù nichi. Nna sta mmàggini attruvamu l'illustrazzioni di stu versu di Mal 4:2 : “ Ma a voi ca tièmunu lu me nomu lu Suli dâ giustizzia alzarà cu la guarigioni ntê sò ali ; nesci e salti comu viteddi dâ stalla .” Lu sediu dâ misericordia , nu sìmmulu ca prifigura la cruci supra cui Gesù fu crucifissu , purterà veramenti la guarigioni contra la malatìa murtali dû piccatu. Gesù murìu pi libbirari dû piccatu e risurgìu pi libbirari li sò scigghiuti dî mani mali dî piccatura ‘npintiti e ribbelli. La trasgrissioni dâ liggi cuntinuta nta l'arca purtau la morti a tutti li criaturi umani dâ terra. E pi l'elitti scigghiuti di Diu nta Cristu, sulu pi iḍḍi, lu prupizziaturi misi supra l'arca ca cunteni la liggi trasgrissata fici triunfanti la vita eterna, ntâ quali trasunu all'ura dâ prima risurrezzioni ; chiḍḍu dî santi riscattati dû sangu spurcatu di Gesù Cristu supra chistu prupizziariu. La sò guarigioni dâ morti sarà allura cumpleta. Secunnu Mal 4:2, li cherubini sunnu l'immaggini dû Spìritu celesti Diu ca Ap. 4 disigna cû sìmmulu dî " quattru criaturi viventi ". Pi la guarigioni lijata ô sediu dâ misericordia è ben misa sutta li dui ali cintrali dê dui granni cherubini.       
Propriu comu ntô rito ebbraicu annuali dû " Jornu di l'Espiazzioni " , lu sangu di l'armali dâ crapa era spruzzatu davanti e ntô sediu dâ misericordia , versu Est , era necessariu ca lu sangu di Gesù Cristu scurrissi effettivamenti puru supra stu stissu sediu dâ misericordia. Pi chistu scopu , Diu non chiamò lu sirvizziu di nu parrinu umanu. Avìa pianificatu e urganizzatu tuttu 'n anticipu, facennu traspurtari l'arca e li cosi santi , ntô tempu dû prufeta Giremìa , ​​dû postu cchiù santu e dû postu santu nta na grutta situata sutta terra ê pedi dû Munti Golgota , sutta nu pavimentu rucciusu , prufunnu di sei metri supra lu cm cubi in , Li surdati rumani eriggìru la cruci supra cui Gesù fu crucifissu. Attraversu nu difettu longu e prufunnu criatu dû tirrimotu citatu ntâ Bibbia , lu sò sangu scurriu littiralmenti ntô latu a manu manca dû sediu dâ misericordia, cioè lu latu drittu dû Cristu crucifissu . Dunca non è senza mutivu ca Matteu 27,51 tistimunia di sti cosi : " E eccu, lu velu dû tempiu fu scippatu ‘n dui di l'autu nzinu ô funnu; e la terra scuppiò, e li petri si scipparu , ..." Ntô 1982, n’esami scientificu rivilò ca lu sangu siccu arricugghiutu di Ron Wyatt era anormalmenti cumpostu di 2 3 cromosomi X e nu sulu cromosoma Y. Accussì la liggi trasgrissata cuntinuta nna l'arca uttinni la sò riparazzioni cumpleta ricivennu ntô sò altari lu sangu veramenti senza piccatu dû nostru Salvaturi Gesù Cristu. Picchì rivilannu chisti cosi a Ron Wyatt, Diu non circau di suddisfari la curiosità umana , ma vulìa rinfurzari la duttrina dâ santificazziuni dâ sò divinità nna Gesù Cristu . Picchì avennu sangu diversu di l'àutri umani ,        duna na raggiuni pi cridiri ntâ sò natura pirfetta e pura, lìbbira di qualegghiè forma di piccatu. Iḍḍu cunfirma accussì ca vinni pi 'ncarnari nu novu o " ùrtimu Adamu " comu dici Paulu nna 1 Cor 15: 4 5 , picchì puru si fu vistu, ascutatu e ammazzatu nna nu corpu di carni simili ô nostru, era senza nuḍḍu ligami ginèticu câ speci umana . Chista attinzioni ê dittagghi ntô rializzu dû sò pianu di sarbamentu rivela l'impurtanza ca Diu duna ê sìmmuli dû sò 'nsignamentu. E capemu megghiu picchì Mosè fu punitu pi aviri falsificatu chistu pruggettu di sarbamentu divinu avennu colpitu la roccia di Horeb du voti. La secunna vota, secunnu lu cumannu di Diu, appi sulu a parrari cu iḍḍu pi pigghiari l'acqua.  
 
La vara di Mosè, la manna, lu ròtulu di Mosè
Num.17:10 : " Lu Signuri dissi a Mosè: Ripurta la bastona di Aaroni davanti â tistimunianza , pi èssiri tinuta comu segnu pî figghi dâ disubbidienza, pi fari cessari li sò murmuri davanti a mia, pi nun mòriri . "   
Esò.16:33-34 : “ E Mosè dissi a Aaroni: “Pigghia na vasca, metti nta chista n’omeru chinu di manna, e mettila davanti ô Signuri , pi èssiri sarbata pî vostri ginirazzioni. Secunnu lu cumannu datu di YaHWéH a Mosè, Aaron lu misi davanti â tistimunianza , accussì ca putìa èssiri prisirvatu .   
Deut.31 :26 : “ Pigghiati stu libbru dâ liggi e mettilu vicinu all'arca di l'alliànza di Signuri , lu vostru Diu, pi èssiri ddà comu tistimuni contra di voi ” .  
Basannusi supra sti versi , pirdunamu l'apòstulu Paulu pû sò sbagghiu di mettiri sti elementi nta l'arca e non vicinu o davanti a iḍḍa , nta Ebr . Davanti l'arca c'era na vasca d'oru ca cuntinìa la manna, la bastona di Aaron ca spuntava e li tavuletti di l'alliànza . Â stissa manera l'altari di l'incensu non era ntô santuariu ma ntô latu dô tempiu davanti ô velu. Ma l'oggetti misi vicinu all'arca èrunu ddà pi dari tistimunianza dê miraculi fatti di Diu pô so pòpulu ebbraicu ca addivintò Israeli, na nazzioni libbira e rispunsabbili .   
Accantu all'arca, la bastona di Mosè e Aaron, richiedi la fiducia ntê veri prufetti di Diu. Secunnu Deu.8:3, la manna arricurda a l'eletti davanti a Gesù ca " l'omu non campa sulu dû pani e di l'acqua, ma di ogni palora ca nesci dâ vucca di YaHWéH ." E sta palora è rapprisintata puru ddà sutta forma dû ruccheḍḍu scrittu di Mosè, sutta la dittatura di Diu. Supra l'arca , l'altari dâ misericordia 'nzigna ca senza la fidi ntô sacrificiu vuluntariu dâ vita di Gesù Cristu, la cunnissioni cu Diu è mpussìbbili. Chistu nzemi di cosi è la basi teològgica dû novu pattu promulgatu supra lu sangu umanu spurcatu di Gesù Cristu. E assài lòggicamenti, lu jornu quannu, nna iḍḍu, lu pianu di Diu fu raggiuntu e cumplitatu, lu rolu dî sìmmuli e la festa di " Yom Kippur " o " jornu di l'espiazzioni " ca lu prufizzìa addivintàu obsoletu e inutili. Di frunti â rialtà, l'ùmmiri s'affaccianu. Pirciò lu tempiu, unni si facìanu li riti prufètici, appi a scumpariri e non cumpàriri cchiù mai. Comu insignàu Gesù, l'adoraturi di Diu l'avi a adurari " ntô spìritu e ntâ virità ", avennu " accessu lìbbiru " ô sò Spìritu cilesti attraversu la midiazzioni di Gesù Cristu. E stu cultu non è attaccatu a nuḍḍu postu tirrestri, né a Samaria, né a Gerusalemmi, e ancora menu a Roma, Santiago di Compostela, Lourdes o Mecca.           
Puru si non è ligata a nu postu tirrestri, la fidi è dimustrata di l'òpiri ca Diu priparàu 'n anticipu pî sò eletti mentri càmpanu ntâ terra. Lu simmulismu dô santuariu cessò a l'iniziu dô quintu millenniu dopu 4000 anni di tempu piccaturiali. E si lu pianu di Diu fussi statu custruiutu pi cchiù di 4000 anni, l'eletti avìssiru trasiutu ntô riposu di Diu prufizziatu dô Sabbath simanali. Ma chistu non fu lu casu, picchì di Zaccaria , Diu prufizzia dui allianzi. Iḍḍu elabbura supra lu secunnu, dicennu nnâ Zac 2,11 : “ Assai nazziuna s’unìsciunu a YaHWéH nnâ ḍḍu jornu, e addivintarunu lu me pòpulu; Abbitarò ntra di te, e tu sapi ca lu Signuri di l'esercitu mi mannau a tia. » Li dui allianzi sunnu raffigurati di “ dui ulivi ” nnâ Zac 4, 11-14 : “ Allura ci rispunnìu e ci dissi: “Chi significanu sti dui ulivi, a manu dritta dû cannilieri e a manu manca dû so’? Gli rispunnìu na secunna vota, e dissi: Chi vonnu diri li dui rami d'ulivu, ca sunnu vicinu ê dui tubbi d'oru di unni scurri l'oru? Mi rispunnìu: Nun sai chi vonnu diri? Dissi : No, signuri . E iḍḍu dissi: “Chisti sunnu li dui unciuti ca stannu davanti ô Signuri di tutta la terra” . Liggiri sti versi mi fa scòpriri na suttilità subblimi dû Diu criaturi, lu Spìritu Santu ca ispira la palora bìbbrica. Zaccaria è custrittu a dumannari du’ voti cosa significanu li “ dui ulivi ” pi Diu rispùnniricci. Chistu picchì lu pruggettu di l'allianza divina spirimintarà dui fasi succissivi ma la sicunna fasi è 'nsignata dê lizziuni dâ prima. Sunnu dui, ma ‘n rialtà sunnu sulu unu, picchì lu secunnu è sulu lu culmini dû primu. Certu, quali è lu valuri dû vecchiu pattu senza la morti espiatrici dû Messia Gesù ? Nenti, mancu la cuda di na pira, comu avissa dittu lu monacu Martinu Luteru. E chista è a causa dâ traggedia ca ancora oggi colpisci li ebbrei nazzionali. Nna chisti versi Diu prufìzzia puru lu sò rifiutu dû novu pattu câ risposta di Zaccaria â dumanna, " Non sai chi significanu?" Dicu: No, signuri . Picchì ‘nfatti, li ebbrei nazziunali ignorarunu stu significatu nzinu ô mumentu di l'ùrtima prova ca pricidi lu ritornu di Gesù Cristu unni si cunvirteranno o cunfirmanu lu sò rifiutu ô costu dâ sò esistenza.            
Ovviamenti, a cunversioni cristiana dî pòpuli pagani lu dimustrò, u pianu divinu fu cumplitatu nnâ pirsuna di Gesù Cristu ed è l’unicu segnu ca Diu offri ancora a li ebbrei nazzionali pi ristari nnâ so’ santa allianza. Accussì cunfirmatu, chistu secunnu o novu pattu s'avìa a allungari pi l'ùrtimu terzu dî 6.000 anni dû tempu dû piccatu tirrestri. E è sulu cû sò ritornu gluriusu finali ca Gesù Cristu signarà lu tempu dû cumplitamentu dû secunnu pattu ; pirchì nzinu a chistu ritornu, l'insignamentu prufizziatu dî sìmmuli arresta utili pi capiri lu pruggettu glubbali priparatu di Diu picchì ci duvemu la canuscenza dû tempu dû sò ritornu gluriusu : l'iniziu dâ primavìera 2030 . Quinni, ntô 1844, dannu lu Sabbath ê sò eletti scigghiuti, Diu pigghiàu li lizziuni scritti ntô simmulismu dû santuariu ebbraicu e dû tempiu di Sulimanu. Dinunzia lu piccatu dâ Duminica Cattòlica riditatu di l'impiraturi Custantinu dû 7 marzu 321, suggiriennu la necessità di na nova " purificazzioni dû santuariu " ca fu veramenti cumplitata na vota pi tutti nna Gesù Cristu crucifissu e risurrettu. Diu infatti aspittò nzinu ô 1844 pi dinunziari cchiù chiaramenti la sò cunnanna dâ " Duminica rumana ". Pi la sò adozzioni misi la fidi cristiana originariamenti pura sutta la maldizzioni dû piccatu ca rumpi la rilazziuni cu Diu 'n accordu cu l'annunziu datu ntô Dan.8:12.       
La santificazzioni quinni ìmplica pi forza lu rispettu dû santu Sabbath, stissu santificatu di Diu dâ fini dâ prima simana dâ sò criazzioni dû sistema tirrestri. Tantu cchiù siccomu prufizzia l'ingressu di l'elitti ntô riposu uttinutu dâ vittoria di Gesù e siccomu è prisenti ntô quartu dî deci cumannamenti di Diu cuntinutu nta l'arca dâ tistimunianza ntô postu cchiù santu, lu santuariu , sìmmulu dû Spìritu dû sò santu Figghiu celesti di tri diu, Spìritu . Tutti li cosi ca ci sunnu sunnu cari ô cori di Diu e hannu a èssiri cari puru ê pinseri e ê cori dî sò scigghiuti, dî sò figghi, dî genti dâ sò " casa ". La silizzioni dâ santità autentica di l'eletti è accussì stabbilita e idintificata.  
A diffirenza dâ liggi di Mosè ca subbisci adattamenti ô prugressu dô chianu di Diu, chiḍḍu ca è 'ncisu ntê petri pigghia nu valuri pirpètuu finu â fini dô munnu. E chistu è lu casu dî sò deci cumannamenti, nuḍḍu dî quali pò èssiri canciatu, assài menu cancillatu, comu Roma papali osava fari cû secunnu di chisti deci cumannamenti. La mala ntinzioni di ngranniri li cannidati pi l'eternità cumpari nta l'agghiunta di nu cumannamentu pi mantèniri lu nùmmaru a deci. Ma lu divietu divinu contra l'inchinu ê criaturi, a l'immaggini sculpiti o ê rapprisintazzioni fu 'nfatti livatu. Si pò pintari di chistu tipu di cosi, ma comunqui ci pirmetti di smuntari la fausa fidi. Chiḍḍu ca non cerca di capiri e arrista supirficiali loggicamenti suffri li cunsiquenzi dû sò cumportamentu ; è ignuranti dî termini dû sò giudizziu 'nzinu â sò cunnanna di Diu. 
 
Lu tempiu o locu santu
Lassamu l'aspettu riliggiusu cilesti vistu dû celu pi taliàrilu sutta chiḍḍu ca la santità riliggiusa ci duna ntâ terra. Lu scuprimu ntâ l'elimenti misi rintra la parti " tempiu " dâ " casa di YaHWéH ". Ntô tabbirnàculu dî tempi di Mosè, chista stanza era la tenda di l'incontru. Ci sunu tri di chisti elementi, e riguardunu la tavula dô pani di mostra, lu cannilieri cu setti cunnutti e setti lampadi e l'altari di l'incensu misi appena davanti ô velu ntô menzu dâ stanza. Arrivannu di fora, la tavula dû pani è a manca, a nord , e lu cannilieri è a dritta , a sud . Chisti sìmmuli sunnu chiḍḍi di na rialtà ca pigghia forma ntâ vita di l'eletti riscattati dô sangu spurcatu di Gesù Cristu. Sunnu pirfittamenti cumplimintari e ‘nsiparabbili.    
 
Lu cannileri d'oru cu setti lampadi
Esò.26 :35 : “ Metti la tavula fora dû velu, e lu cannilieri di facci â tavula, ntô latu sud dû tabbirnàculu; e tu metti la tavula ntô latu nord .”   
Ntô tempiu, è misu a manca , ntô latu sud. La littura dî sìmmuli si fa nnô tempu , dû Sud ô Nord. Lu cannilieri rapprisenta lu Spìritu e la luci di Diu di l'iniziu dû vecchiu pattu. Lu santu pattu si basa già supra lu sacrificiu di l'" agneddu di Diu " pasquali simmulizzatu e pricidutu di agneddi o aricchi giùvini uffruti comu sacrificiu di Adamu . Ntô Ap. 5:6 ci sunnu attaccati li sìmmuli dû cannilieri : “ setti occhi ca sunnu li setti spìriti di Diu mannati pi tutta la terra ” e “ setti corna ” ca ci attribbuisciunu la santificazzioni dû putiri.       
Lu cannilieri è ddà pi rispunniri ô bisognu di luci di l'eletti. L'ottènunu ntô nomu di Gesù Cristu ntô quali si teni la santificazzioni (= 7) dâ luci divina. Sta santificazzioni è simmulizzata dû nùmmaru “ setti ” prisenti nnâ rivelazzioni bìbbrica dâ criazzioni dâ simana di setti jorna dû princìpiu. Ntâ Zaccaria, lu Spìritu imputa " setti occhi " â petra principali supra cui Zorobbabel ricustruirà lu tempiu di Sulimanu distruttu dê babbilunisi. E dici di chisti “ setti occhi ” : “ Chisti setti sunnu l’occhi di YaHWéH , ca currunu avanti e arrè pi tutta la terra. » Ntô Riv. 5, 6, stu messaggiu è attribbuitu a Gesù Cristu, “ l’Agneddu di Diu ”: “ E vitti, ntô menzu dû tronu e dî quattru besti, e ntô menzu di l’anziani, n’Agneddu ca stava comu fussi statu ammazzatu. Avìa setti corna e setti occhi, ca sunnu li setti spìriti di Diu mannati pi tutta la terra .” Chistu versu affirma fortimenti la santificazzioni dâ divinità dû Messia Gesù. Lu granni Diu Criaturi si mannau ntâ terra pi fari nna Gesù lu sò sacrificiu espiatoriu vuluntàriu. È all'azzioni di chistu Spìritu divinu ca devu li spricazziuni prisintati ntê me òpiri. La luci è prugrissiva e la canuscenza crisci cû tempu. Gli duvemu tutta la nostra cumprinsiuni dî sò palori prufìtichi.              
 
L'artari di prufumi
Uffrennu lu sò corpu fìsicu â morti, ntâ norma pirfetta dû sò spìritu e di tutta la sò ànima, Gesù Cristu porta davanti a Diu n'oduri piacèvuli ca lu rito ebbraicu simmulizza cchî prufumi. Cristu è rapprisintatu nta chisti prufumi ma macari ntô rolu di l'ufficiali ca li offri.
Appena davanti ô velu, e davanti a l'arca dâ tistimunianza e ô sò sediu di misericordia, c'è l'altari di l'incensu ca cunfirisci a l'ufficiali, lu summu sacirdoti, lu sò rolu di 'ntircissuri pê difetti cummessi sulu dê soi scigghiuti. Picchì Gesù non pigghiàu supra di iḍḍu li piccati di tuttu lu munnu, ma sulu chiḍḍi dî sò eletti a cui duna li segni dâ sò gratitudini. Ntâ terra, lu summu sacirdoti havi sulu nu valuri prufìticu simmòlicu, picchì lu dirittu di ntircissioni apparteni sulu a Cristu Salvaturi. L'intercessioni è lu sò dirittu esclusivu e havi nu caràttiri “ pirpètuu ” secunnu l'ordini di Melchisedècu comu è spicificatu ‘n manera cumplimintari ‘n Dan 8, 11-12 : “ E iḍḍa s’ingrannìu puru ô capitanu di l’òstia, e ci pigghiò lu sacrificiu cuntinuu , e lu sò postu. L'esercitu fu cunsignatu cû sacrificiu cuntinuu pi causa dû piccatu; lu cornu jittàu la virità pi terra, e arriniscìu ntê sò mprisi " ; e nnî Ebr.7:23. Li palori schiacciati " sacrificiu " non sunu citati ntô testu ebbraicu urigginali. Nna chistu versu, Diu dinunzia li cunsiquenzi dû duminiu papali rumanu. La rilazzioni diretta dû cristianu cu Gesù è divirtuta a binificiu dû capu papali ; Diu pirdi li sò sirvitura ca pèrdunu l'ànimi. Ntâ sò pirfizzioni divina, sulu Diu in Cristu pò liggittimari la sò intercessioni, picchì offri, comu riscattu pi chiḍḍi pi cui intercedi, lu sò sacrificiu cumpassiunatu vuluntàriu ca porta n'oduri piacèvuli ô Diu ca giudica l'Amuri e la Giustizzia ca rapprisenta ntô stissu tempu. La sò 'ntircissioni non è autumàtica l'esercita o no, a sicunna si lu supplicanti la mirita o no; L'intercessioni di Gesù Cristu è mutivata dâ sò cumpassiuni pî dibbulizzi carnali naturali dî sò eletti, ma nuḍḍu lu pò ingannari, iḍḍu giudica e cummatti cu giustizzia e giustizzia e arricanusci li sò veri aduraturi e schiavi ; chiḍḍu ca sunnu li sò veri discìpuli. Ntô rituali, li prufumi sìmmuluggiunu l'oduri piacèvuli di Gesù ca pò accussì òffriri li prighieri dî sò fideli santi cû sò prufumu pirsunali piacèvuli a Diu. Lu principiu è simili a cunzari nu piattu ca s'havi a cunzumari. N'immaggini prufìtica dû Cristu vitturiusu, lu Sumu Sacirdoti tirrestri addiventa obsoletu e havi a scumpariri, accussì comu lu tempiu unni pratica li sò riti riliggiusi. Lu principiu di l'intercissioni arresta doppu chistu, pirchì li prighieri indirizzati a Diu dî santi sunnu prisintati ntô nomu e pî mèriti di Gesù Cristu l'intercessuri cilesti e Diu 'n pienezza ô stissu tempu.         
 
La tavula di pani di mostra
Ntô tempiu, è misu a destra, ô latu nord. Lu pani dâ Prisenza rapprisenta lu manciari spirituali ca custituisci la vita di Gesù Cristu, na vera manna cilesti data a l'eletti. Ci sunnu dùdici pani comu ci sunnu dùdici tribbù nnâ l'allianza divina e umana cumplitata ‘n Gesù Cristu cumpletamenti Diu (= 7) e cumpletamenti Uomu (= 5) ; lu nùmmaru dùdici è lu nùmmaru di st'allianza ntra Diu e l'omu, Gesù Cristu è la so applicazzioni e mudeḍḍu pirfettu. È supra di iḍḍu ca Diu custruisci li sò allianzi supra li 12 patriarchi, li 12 apòstuli di Gesù, li 12 tribbù sigillati ntô Riv. 7. Ntâ littura dû sò urientamentu versu lu nord dû “ tempiu ”, chista tavula è ntô latu dâ nova allianza e ntô latu dû granni Cherubbinu misi a manu manca ntô santuariu.   
 
Lu curtigghiu
L'artari di li sacrifici
Ntâ Rivelazzioni 11 :2, lu Spìritu assigna nu distinu spiciali ô “ curtigghiu ” dû santuariu : “ Ma lu curtigghiu ca è fora dû tempiu lassati fora , e nun lu misurati; pirchì fu data ê nazziuna, e la città santa calciaru sutta li pedi pi quarantadui misi .” Lu " parvis " si rifirisci ô curtigghiu esternu situatu davanti a l'ingressu dô postu santu o dô tempiu cupertu. Ci attruvamu elementi di rituali riliggiusi ca riguardunu l'aspettu fìsicu di l'èssiri. Prima, c'è l'altari sacrificiali supra lu quali sunu abbruciati l'armali sacrificati. Dô mumentu dâ vìnnita di Gesù Cristu ca vinni pi cumplitari lu sacrificiu pirfettu, stu rituali addivintò obsoletu e finìu ‘n accordu câ prufizzìa di Dan 9,27 : “ Cunfirmarà n’alliànza cu tanti pi na simana, e ntâ mità dâ simana farà cessari lu sacrificiu e l’oblazzioni ; lu disulaturi cummetti li cosi cchiù abbuminabbili, nzinu a quannu la distruzzioni e chiḍḍu ca fu ditirminatu casca supra lu disulaturi . Ntâ Ebbrei 10:6-9 la cosa è cunfirmata : “ Nnî sacrifici abbruciati e nnî sacrifici pû piccatu nun ti piaciunu .” Allura dissi: Eccu, veni ( Ntô vulumi dû libbru è scrittu supra di mia ) Pi fari la tò vuluntà, o Diu. Doppu ca dissi prima: Sacrifici e uffruti, uffruti abbruciati e uffruti pû piccatu (ca sunnu uffruti secunnu la liggi) nun li vulìsti, e nun ci piacìunu, poi dici: Eccu, sugnu vinutu pi fari la tò vuluntà. Abbuli accussì la prima cosa pi stabbiliri la sicunna. Pi chista vuluntà fuimu santificati attraversu l'uffruti dû corpu di Gesù Cristu na vota pi tutti . Pari ca Paulu, lu prisuntu auturi di sta epistula indirizzata a l' " Ebbrei ", la scrissi sutta la dittata di Gesù Cristu ; chi giustifica la sò luci immensa e la sò pricisiuni ‘nparagunabbili. Certu, sulu Gesù Cristu stissu ci putìa diri : “ ( Ntô ruccheḍḍu dû libbru è na dumanna di mia ) ”. Ma lu versu 8 dû testu dû Salmu 40 dici : “ cû ruccheḍḍu dû libbru scrittu pi mia .” Sta mudifica pò quinni èssiri giustificata di chista azzioni pirsunali di Cristu cu Paulu, ca ristau isulatu pi tri anni nna l'Arabia, priparatu e istruitu direttamenti dû Spìritu. E ti ricuòrdu ca chistu era già lu casu dû ruccheḍḍu scrittu di Mosè ca lu scrissi sutta la dittata di Diu.                        
 
Lu mari, bacinu d'abluzzioni
Lu secunnu elementu dô curtigghiu è lu bacinu d'abluzzioni, na prifigurazzioni dô rituali dô battesimu. Diu ci detti lu nomu " mari ". Ntâ spirènzia umana lu mari è sinònimu di " morti ". Iḍḍa ‘nghiuttìu li antediluviani cû sò diluviu e affunnàu tutta la cavallerìa dû farauni ca inseguìa Mosè e lu sò pòpulu ebbraicu. Ntô battesimu, ca havi a èssiri 'n immersioni totali, lu vecchiu omu piccaturi avi a mòriri pi nesciri di l'acqua comu na nova criatura riscattata e rigginirata di Gesù Cristu ca ci imputa la sò giustizzia pirfetta. Ma chistu è sulu nu principiu tiòricu, la cui applicazzioni dipenni dâ natura dû cannidatu ca si prisenta. Veni, comu Gesù, ô battesimu, pi fari la vuluntà di Diu ? La risposta è ‘nnividuali e Gesù ‘mputa o nun ‘mputa a sò giustizzia a sicunna dû casu. Ciò ca è sicuru è ca chiḍḍu ca voli fari la sò vuluntà, rispettarà cu gioia e gratitudini, la santa liggi divina, la cui trasgrissioni custituisci lu piccatu. Si avi a mòriri nna l'acqua dû battesimu, non c'è questioni dâ sò rinascita ntô sirvizziu di Cristu, tranni ca accidintarmenti pâ dibbulizza carnali di l'èssiri umanu.     
Accussì, lavatu dî sò piccati e mittennu la giustizzia imputata di Gesù Cristu, comu lu parrinu dû vecchiu pattu, lu cristianu scigghiutu pò trasiri ntô postu santu o ntô tempiu pi sirviri a Diu nna Gesù Cristu. Lu camminu dâ vera riliggiuni divina è accussì rivilatu di chista custruzzioni pitturiali pirchì chisti sunnu sulu sìmmuli, la rialtà cumparirà ntê òpiri ca l'elitti giustificati purterà davanti a l'òmini, a l'ànghili e ô Diu criaturi.
 
Lu pruggettu di Diu prufizziatu nta l'immaggini
Ntô sò pianu, Diu livàu lu piccatu di l'elitti cû sangu di Gesù Cristu purtatu ntô sediu dâ misericordia dû santuariu o dû postu cchiù santu. Cuncidutu lu pirmissu pi scavi eccizziunali ntô situ dô Munti Golgota a Gerusalemmi finu ô 1982, l'archiòlugu avvintista Ron Wyatt rivilò ca lu sangu di Gesù scurrìa effettivamenti supra lu latu a manu manca dô sediu dâ misericordia situatu ntâ na grutta sutta terra vinti pedi sutta la cruci di Cristu ; la cosa ca succidìu ê pedi dû Munti Golgota. Ntô rito sacerdotali, lu parrinu misi ntô postu santu s’affaccia supra lu sediu dâ misericordia e li cosi cilesti nstallati ntô postu cchiù santu, lu santuariu. Pirciò, chiḍḍu ca è a manca di l'omu è a dritta di Diu. Â stissa manera, la scrittura di l'ebbraicu si fa dâ dritta â manca di l'omu, pigghiannu la dirizzioni nord-sud , pirciò, dâ manca â dritta di Diu. Cussì lu pianu dî dui allianzi è scrittu ntâ littura di stu postu cchiù santu, dâ manu dritta di l'omu â sò manca ; o lu cuntrariu pi Diu. L'ebbrei dû vecchiu pattu sirvìanu a Diu sutta l'immaggini simmòlica dû cherubbinu ca s'attruvava ntô santuariu a sò dritta. Duranti lu sò pattu, lu sangu dâ crapa ammazzata ntô “ Jornu di l’Espiazzioni ” fu spruzzatu davanti e ntô sediu dâ misericordia. Lu spruzzu fu fattu setti voti cû ditu dô summu sacirdoti versu l'est . È veru ca lu vecchiu pattu fu la fasi urientali dû sò pruggettu di sarbamentu. Li piccatura ca avìanu a èssiri pirdunati èrunu iḍḍi stissi ntô Livanti, a Girusalemmi. Lu jornu ca Gesù spurgìu lu sò sangu , cadìu supra lu stissu sediu dâ misericordia, e lu novu pattu stabbilitu supra lu sò sangu e la sò giustizzia accuminciàu sutta lu signu dû secunnu cherubbi ca s'attruvava a manu manca , latu sud . Quinni, comu vistu di Diu, chista prugrissiuni fu fatta dâ sò manca â sò " dritta ", lu latu dâ sò benedizzioni, comu è scrittu ntê Salmi 110:1: " Di Davide. Salmu. YaHWéH dici ô me Signuri: Sidi â me manu dritta , nzinu a quannu non facìu li to nimici scaffali pî to pedi . E cunfirmannu Ebbrei 7:17, li versi 4 nzinu a 7 spicìficanu : “ YaHWéH.            giurò e nun si pintirà: Tu sì nu sacirdoti pi sempri, secunnu l'òrdini di Melchisedècu. Lu Signuri â tò manu dritta sfracica li re ntô jornu dâ sò ràggia. Esercita la giustizzia ntra li nazziuna: tutti sunnu chini di cadaveri; sfracica li testi pi tuttu lu paisi. Bivi dû turrenti mentri camina: pi chissu alza la testa . Quinni, lu gintili ma giustu Gesù Cristu fa pagari li burlaturi e li ribbelli lu prezzu dû sò disprezzu pâ subblimi tistimunianza dû sò amuri cumpassiunatu pî sò eletti riscattati.
Accussì ca quannu trasevunu rintra la curti o lu tempiu, l'ebbrei prisintavunu la schiena ô " suli ca nasciva " aduratu ntô tempu dê pagani ntâ vari posti dâ terra, Diu vulìa ca lu santuariu fussi custruiutu, ntâ sò lunghizza, supra l'assi Est-Ovest. Ntâ so larghizza, lu muru a dritta dô postu cchiù santu s'attruvava quinni ntô latu " nord " e lu muru a manca s'attruvava ntô latu " sud " .      
Ntô Matteu 23, 37, Gesù si detti l'immaggini di na " gallina ca rifuggia li sò gallini sutta l'ali " : " Gerusalemmi, Girusalemmi, ca ammazza li prufetti e lapida chiḍḍi ca ti sunnu mannati, quantu voti vulìssi arricuogghiri li tò picciriḍḍi, comu na gallina arricuogghi li sò gallini sutta di iḍḍa, tu non vulìsti! » . Chistu è chiḍḍu ca l'ali stirati dî dui cherubini 'nzignanu pi ognuna dî dui allianzi succissivi. Secunnu Esò 19 :4, Diu si paragona a n'" aquila " : " Vidisti chiḍḍu ca facìa a l'Eggizziani, e comu ti purtai supra l'ali di l'aquila e ti purtai a mia stissa ." Ntô Ap. 12:14 spicìfica " aquila granni " : " E â fìmmina ci dettiru du' ali di n'aquila granni, pi vulari ntô disertu, ntô sò postu, unni veni nutricata pi nu tempu, e tempi, e menzu tempu, dâ facci dû sirpenti ." Chisti immagini illustranu la stissa rialtà : Diu pruteggi chiḍḍi ca ama picchì iḍḍi lu amanu , ntê dui allianzi succissivi, prima e doppu Gesù Cristu .               
 fini, simmòlicamenti, lu tempiu ebbraicu rapprisintava lu corpu di Cristu, chiḍḍu di chiḍḍu scigghiutu e cullittivamenti, la Sposa di Cristu, lu sò Sceltu, l'assimbrea di chiḍḍi scigghiuti. Pi tutti chisti mutivi, Diu stabbilìu règuli dietetichi sanitari accussì ca chisti vari formi dû tempiu sunnu santificati e rispittati ; 1Cor.6,19 : “ Nun sapi ca lu to corpu è lu tempiu dû Spìritu Santu ca è ‘ntra di te, ca hai di Diu, e nun sì tò? »   
Oru, nenti autru ca oru
Si devi nutari macari l'impurtanza di chistu criteriu : tutti li mubbili e l'utensili, li cherubini e li mura nterni stissi sunu fatti d'oru o cuperti d' oru battutu. La carattirìstica di l'oru è lu sò caràttiri ‘naltiràbbili ; Chistu è l' unicu valuri ca ci duna Diu. Non c'è di maravigghiari ca fici di l'oru lu sìmmulu dâ fidi pirfetta, lu quali mudellu unicu e pirfettu era Gesù Cristu. L'internu dô tempiu e dô santuariu rapprisentunu l'aspettu nternu dô spìritu di Gesù Cristu abbitatu dâ santificazzioni , la purità dô Spìritu Santu di Diu ; lu sò pirsunàggiu era inaltiràbbili e chista fu la causa dâ sò vittoria supra lu piccatu e la morti . L'esempiu datu di Gesù è prisintatu di Diu comu mudellu pi èssiri imitatu di tutti li sò eletti ; Chistu è lu sò requisitu, l'unica cunnizzioni pi addivintari cumpatibbili nnividualmenti e cullittivamenti câ vita cilesti eterna , lu stipendiu e la ricumpenza dî vitturi . Li valura ca èranu sò avìssiru a addivintari nostri, avemu a assimigghiari a iḍḍu comu cloni , comu è scrittu nna 1 Giuvanni 2:6 : " Chiḍḍu ca dici ca sta nta iḍḍu avissi a caminari puru iḍḍu stissu comu caminava . " Lu significatu di l'oru ci è datu nna 1 Petru 1:7 : " Pì ca la prova dâ vostra fidi, essennu assài cchiù priziosa di l'oru ca peri, puru si è pruvata cû focu, fussi truvata pi ludi, gloria e onuri ntâ rivelazzioni di Gesù Cristu. " Diu prova la fidi dî sò scigghiuti. Puru si nun è altiràbbili, l'oru pò cuntèniri tracci di matiriali mpuri, e pi livàrili s'havi a riscaldari e funnari. La scoria o l'impurità poi acchiananu ntâ so supirfici e ponu èssiri livati. È l'immàggini dâ spirènzia dâ vita tirrestri dî discìpuli riscattati duranti la quali Cristu strappa lu mali e li purifica , suggettannuli a vari provi. E è sulu a cunnizzioni dâ sò vittoria ntô prubblema ca â fini dâ sò vita, lu sò distinu eternu è dicisu dû granni Giudici Gesù Cristu. Sta vittoria si pò ottèniri sulu cû sò sustegnu e aiutu , secunnu chiḍḍu ca dichiarò nnî Giuvanni 15, 5-6 e 10-14 : “            Sugnu la viti, voi siti li rami. Chiḍḍu ca sta ‘n mia e iu ‘ntra di iḍḍu, duna assài fruttu, picchì senza di mia nun putiti fari nenti. Si qualchidunu non sta nta mia, veni jittatu fora comu nu ramu e si appassi; poi arricuogghiemu li rami e li buttamu ntô focu, e iḍḍi abbrucianu . È richiesta l'ubbidienza ê cumannamenti di Diu : " Si manteni li me cumannamenti, ristai ntô me amuri, comu iu mantinii li cumannamenti di Patri e ristai ntô sò amuri." ". Muriri pî sò amici addiventa lu culmini pirfettu dû standard dû sò amuri subblimatu : “ Chistu è lu me cumannamentu, ca vi amate l'unu cu l'àutru, comu vi amai iu. Nuḍḍu avi n'amuri cchiù granni di chistu, ca n'omu duna la sò vita pî sò amici . " Ma chistu ricanuscimentu di Gesù è cunnizziunatu : “ Sì amici mè, si fate chiḍḍu ca vi cumannu .”            
Di sò parti, lu cannilieri a setti lampadi era fattu d'oru massicciu. Allura putìa simmulizzari sulu la pirfizzioni di Gesù Cristu. L'oru ca succissivamenti attruvau ntê crèsii dô Catulicìsimu rumanu è nu riflessu di l' affirmazzioni dâ sò fausa fidi. Eccu picchì, ô cuntrariu, li templi prutistanti foru livati ​​di tutti l'ornamenti , umili e austeri. Ntô simmulismu dô santuariu e dô tempiu , la prisenza di l'oru prova ca lu santuariu pò rapprisintari sulu lu divinu Gesù Cristu. Ma pi estinsiuni, è scrittu ca iḍḍu è lu Testu, lu testu dâ Chiesa ca è lu sò corpu nna Ef.5, 23-24: " picchì lu maritu è ​​lu testu dâ mugghieri, comu Cristu è lu testu dâ Chiesa, ca è lu sò corpu , di cui è lu Salvaturi. Ora comu la chiesa è suggetta a Cristu, accussì li mugghieri avissiru a èssiri suggetta ê sò mariti pi tuttu. "Ma allura lu Spìritu chiarisci : " Mariti, amati li vostri mugghieri, comu puru Cristu amau ​​la chiesa e si detti pi iḍḍa, pi santificarla , avennula pulizziata cû lavaggiu di l'acqua câ palora , accussì la putissi prisintari a iḍḍu stissu 'n gloria, senza macchi o ruggi ." Chistu, allura, chiaramenti espressu, è chiḍḍu di cui è fatta la vera riliggiuni cristiana. U sò standard nun è sulu tiòricu picchì è 'na pràttica implementata ‘n tutta a sò rialtà. È nicissariu l'accordu cû standard dâ sò " palora " rivilata ; chi cumporta lu mantèniri dî cumannamenti e l'ordinanzi di Diu e la canuscenza dî misteri rivilati ntê sò prufizzìi ntâ Bibbia. Chistu criteriu, " irriproccàbbili o ‘nculpabbili " di l'elitti , è ricurdatu e cunfirmatu nnâ Riv. 14:5 unni è imputatu ê santi " avvintisti " dû veru ritornu finali di Cristu . Sunnu disignati cû sìmmulu dî “ 144.000 ” sigillati cû “ signu di Diu ” nnâ Riv. 7. La sò spirènzia è chiḍḍa di n'intera santificazzioni . Chistu stùdiu dimustra ca lu tabbirnàculu, lu santuariu , lu tempiu e tutti li sò sìmmuli prufizziàvunu lu granni chianu di salvezza di Diu. Si truvaru l'unu cu l'àutru                  lu sò scopu e lu sò cumplimentu ntâ manifestazzioni dû ministru tirrestri di Gesù Cristu rivilatu a l'èssiri umani. Quinni , la rilazzioni ca lu scigghiutu manteni cu iḍḍu è di natura e caràttiri prufìticu ; l'omu ignuranti s'affida ô Diu criaturi ca sapi tuttu ; chi custruisci lu sò futuru e lu rivela.  
Lu stùdiu dô tempiu custruiutu dô re Sulimanu ci dimustrò appena ca non s'havi a cunfùnniri la parti dô " tempiu " accessìbbili a l'òmini cô " santuariu " riservatu esclusivamenti ô Diu cilesti . Comu risultatu di chistu, la palora " santuariu " usata ô postu dâ palora " santità " ntô Dan.8:14 pirdi tutta la liggittimità sta vota , picchì riguarda nu postu cilesti unni non è nicissària nuḍḍa purificazzioni ntô 1843. E ô cuntrariu, la palora " santità " silizziunata pi Diu ca hannu a èssiri santificati pi rumpiri, .          
Ntâ morti di Gesù Cristu, lu velu ca siparava lu " tempiu " dô " santuariu " fu strappatu di Diu, ma sulu li prighieri dê santi avìanu aviri accessu spirituali ô santuariu cilesti unni Gesù avìa a ' ntircidiri pi iḍḍi. La parti dô tempiu avìa a cuntinuari lu so rolu di casa di riunioni pi l'eletti ntâ terra. Succirìu la stissa cosa ntô 1843, lu principiu fu rinnuvatu. Lu " tempiu " dî santi arresta ntâ terra e ntô " santuariu " , sulu celesti, l'intercessioni di Cristu ripigghia ufficialmenti a favuri di sulu l' eletti avvintisti scigghiuti. Non c'è quinni cchiù nu " santuariu " ntâ terra ntô novu pattu unni scumpari lu sò sìmmulu. Tuttu chiḍḍu ca arrista è lu “ tempiu ” spirituali di l’eletti riscattati.            
L'ùnici nquinamenti ca richièdìunu la pulizia èrunu li piccati di l'òmini ntâ terra, picchì nuḍḍu dî sò piccati vinni pi nquinari lu celu. Sulu la prisenza dû diavulu e dî sò dimònii ribbelli putìanu fari chistu, pi chistu, vitturiusu, nna Micheli, Gesù Cristu li cacciàu dû celu e li jittàu ntâ terra dû piccatu unni hannu a ristari nzinu â sò morti.
C'è na cosa ca arristau di capiri doppu aviri parratu dû simmulismu dâ santità. Puru si sti sìmmuli sunnu santi, sunnu sulu cosi matiriali. La vera santità è ntê viventi, pirciò, Gesù Cristu era cchiù dû tempiu ca esistìa sulu pi ospitari la liggi di Diu, l'immaggini dû sò caràttiri e la sò giustizzia uffinnuta dû piccaturi tirrestri. Fu sulu pi sustinìri l'insignamentu dî sò scigghiuti ca Diu fici fari chisti cosi attraversu Mosè e li sò travagghiaturi. Fu pi evitari nu cumportamentu idolatricu ca Diu pirmittìu a n'omu, lu sò sirvituri, Ron Wyatt , di truvari e tuccari l'arca dâ sò tistimunianza ntô 1982. Picchì la " tistimunianza di Gesù " ca " è lu spìritu dâ prufizzìa " è assài supiriuri a iḍḍu e cchiù utili pi ripigghiari la sò pirsuna. Ron Wyatt putìa filmari li Deci Cumannamenti ca l'ànghili purtaru fora di l'Arca, ma iḍḍu rifiutàu di mantèniri li filmati. Chisti fatti provunu ca Diu canuscìa 'n anticipu lu sò rifiutu, ma chista scelta ci pruteggi di l'idolatrìa ca na rigistrazzioni accussì putìa prudùciri nna quarchi sò eletti cchiù vulneràbbili. Sta rialtà ci fu rivilata, accussì la tènimu nnî pinseri dî nostri cori comu nu privileggiu duci datu dû nostru Diu Amurusu.     

Li Siparazzioni dâ Gènisi
 
Ora ca lu stùdiu di chistu libbru ci rivilàu li sigreti ammucciati ntê prufizzìi di Danieli e di l'Apocalìssi, ora vi devu prisintari li prufizzìi ca furu rivilati ntô libbru dâ Genèsi, na palora ca significa " inizziu ".  
Accura !!! La tistimunianza ca nni jemu a nutari nna chistu studiu dû libbru dâ Genèsi vinni direttamenti dâ vucca di Diu ca la dittàu ô sò sirvituri Mosè. La incridenza nna chistu resucuntu è l'indignazzioni cchiù granni ca si pò fari direttamenti a Diu, n'indignazzioni ca chiudi difinitivamenti la porta dû celu picchì rivela l'assenza totali dâ " fidi, senza la quali è impossìbbili fari piaciri a Diu ", secunnu Ebbrei 11:6.   
Ntô pròlugu dâ sò Apocalissi, Gesù insistìu fortimenti nna chista esprissiuni : " Sò l'Alfa e l'Omega, l'inizziu e la fini " ca cita n'àutra vota â fini dâ sò Rivelazziuni ntâ Rivelazziuni 22:13 . Nutamu già lu caràttiri prufìticu dû libbru dâ Genèsi , suprattuttu riguardu la simana di setti jorna ca prufìzzia settimila anni . Ccà, m'avvicinu a stu libbru dâ Genesi di l'aspettu dû tema dâ " siparazzioni " ca lu carattirizza suprattuttu comu videmu.     
 
Genèsi 1
 
Lu primu jornu
 
Genèsi 1:1 : “ Ntô princìpiu Diu criàu li celi e la terra .”   
Comu ìnnica la palora " inizziu " , la " terra " fu criata di Diu comu centru e basi di na nova diminsiuni , parallela ê formi dâ vita cilesti ca la pricidìru. Pi usari l'immaggini di nu pitturi, è pi iddu criari e implementari la pruduzzioni di nu novu dipintu. Ma nutamu già ca , dâ sò urìggini, " li celi e la terra " sunnu siparati . Li " celi " si rifirisciunu ô cosmu ntirstiḍḍari vacanti, scuru e nfinitu ; e la “ terra ” poi cumpari comu na palla cummigghiata di acqua. La " terra " nun avìa pri-esistenza â simana dâ criazziuni picchì fu criata all'iniziu o ô " inizziu " dâ criazziuni di sta spicìfica diminsiuni tirrestri. Nesci dû nenti e pigghia furma ô cumannu di Diu pi cumpiiri nu rolu ca addivintau nicissariu pâ libbirtà ca è all'urìggini dû piccatu cummissu ntô celu dâ sò prima criatura ; chiḍḍu ca Isaìa 14:12 disigna cchî nomi " stiḍḍa dû matina " e " figghiu di l'alba " addivintàu Satana dâ sò cuntistata di l'autorità di Diu . Di tannu fu lu capu dû campu dî ribbelli cilesti esistenti e dû futuru campu tirrestri.                      
Gen. 1:2 : “ La terra era senza furma e vacanti , e lu buiu era supra la facci dû funnu, e lu Spìritu di Diu si muvìa supra la facci di l’acqui .”  
Mentri nu pitturi accumincia applicannu lu mantellu di terra ntâ tela, Diu prisenta la situazzioni ca privali ntâ vita celesti già criata e ntâ vita tirrestri ca sta criannu. Iḍḍu quinni disigna câ palora " scuru " tuttu chiḍḍu ca non è ntâ sò appruvazziuni ca chiamarà " luci " nna l'opposizziuni assuluta . Nutamu lu ligami ca chistu versu stabbilisci tra la palora " scuru ", sempri ô plurali picchì li sò aspetti sunnu mùrtipli , e la palora " abbissu " ca disigna la terra ca non porta nuḍḍa forma di vita. Diu usau chistu sìmmulu pi disignari li sò nimici : li rivuluzziunari " senza Diu " e li pinsaturi lìbbiri ntâ Riv. 11:7 e li ribbelli dû Catulicìsimu papali ntâ Riv. 17:8 . Ma, li prutistanti ribbelli s'unìru a iḍḍi ntô 1843, passannu a sò vota sutta lu duminiu di Satana, " l'ànghjulu dû fossu senza funnu " di Ap. 9,11 ; a cui si junceru di l'Addivintismu nfideli ntô 1995.                  
Ntâ l'immàggini data nna stu versu , videmu ca " lu buiu " sipara " lu Spìritu di Diu " di " l' acqui " ca prufizziarànu 'n sìmmulu , nna Danieli e Apocalisse , massi di " pòpuli , nazziuna e lingui " sutta li sìmmuli " mari " ntô Dan.7 :2-3 e ca Apoc.13 : 13 . , 16,12, 17,1-15. La siparazzioni sarà prestu attribbuita ô “ piccatu ” urigginali ca sarà cummessu di Eva e Adamu. Comu nna l'immàggini data, Diu è ntô munnu dî bui assuciatu a l'ànghjuli ribbelli ca sèguinu Satana ntâ sò scelta di sfidari l'autorità di Diu.                 
Gen. 1 :3 : “ E Diu dissi : “Ci fussi luci !” E cc'era luci "    
Diu stabbilisci lu sò standard di " beni " secunnu lu sò giudizziu suvranu. Chista opzioni di " beni " è lijata â palora " luci " picchì lu sò aspettu gluriusu, visìbbili pi tutti e di tutti, picchì lu beni non genera la " vergogna " ca porta l'omu a ammucciarisi pi fari li sò travagghi mali. Sta " vergogna " sarà sintita di Adamu doppu lu piccatu secunnu Gen.3 , rispettu a Gen.2:25.           
Gen. 1 :4 : “ E Diu vitti ca la luci era bona ; e Diu siparò la luci dû buiu .”  
Chistu è lu primu giudizziu espressu di Diu. Rivela la sò scelta dû beni evocatu dâ palora " luci " e la sò cunnanna dû mali disignatu dâ palora " scuru ".    
Diu ci rivela lu scopu dâ sò criazzioni tirrestri e quinni lu risultatu finali ca lu sò pruggettu raggiungirà : la siparazzioni difinitiva di chiḍḍi ca amanu la sò " luci " di chiḍḍi ca prifirìsciunu lu " scuru " . “ Luci e bui ” sunnu li dui scelti rinnuti pussìbbili dû principiu dâ libbirtà ca Diu vulìa dari a tutti li sò criaturi cilesti e tirrestri. Sti dui campi opposti â fini hannu dui capi ; Gesù Cristu pâ " luci " e Satana pâ " scuru " . E sti dui campi opposti , comu li dui poli dâ terra , avrannu puru dui estremità assolutamenti diversi ; l'elitti vivrannu pi sempri ntâ luci di Diu secunnu Apoc. 21,23 ; e distrutti dû ritornu di Cristu, li ribbelli finìsciunu comu " pruvulazzu " nnâ terra disulata ca addivintò n'autra vota l'"abbissu " di Gen. 1: 2. Risurretti pû giudizziu, sarannu difinitivamenti annihilati essennu cunzumati nnô "lagu di focu " dâ " secunna morti " accordu.                         
Gen. 1 :5 : “ Diu chiamò la luci Jornu, e lu buiu chiamò Notti. Allura c'era la sira e c'era la matina , lu primu jornu .  
Stu " primu jornu " dâ Criazzioni è didicatu â siparazzioni difinitiva dî dui campi furmati dî scelti di " luci e scuru " ca si cunfruntaru l'unu cu l'autru nnâ terra nzinu â vittoria finali di Gesù Cristu e ô rinnovamentu dâ criazzioni tirrestri. Lu " primu jornu " è accussì " signatu " dû pirmissu di Diu pî ribbelli di cummàttiri cu iḍḍu duranti li " settimila " anni prufizziati di tutta la simana. È quinni abbastanza adattu addivintari lu signu , o lu " signu " dû falsu cultu divinu attruvatu duranti li sei millenni ntra li pòpuli pagani o l'ebbrei 'nfideli , ma 'n particulari nta l'era cristiana, picchì l'adozzioni dû " jornu dû Suli ' ncunquistatu " comu jornu di riposu simanali di Martu , s , di ḍḍa data, l'attuali Duminica " cristiana " addivintò lu " signu dâ bestia " doppu lu supportu riliggiusu ca ci detti la fidi papali cattòlica rumana dû 538. Chiaramenti, l '"alfa " dâ Genesi avìa assài di òffriri ê fideli sirvitura di Gesù Cristu dû tempu " omega ". E non finisci ccà.                      
 
Lu secunnu jornu
 
Gen. 1 :6 : “ E Diu dissi : “Ci fussi nu firmamentu ntô menzu di l’acqui, ca sparti l’acqui di l’acqui   .”  
Ancora ccà, si tratta di siparazzioni : “ l’acqui di l’acqui ”. L'azzioni prufizzia la siparazzioni dê criaturi di Diu simmulizzati di l'" acqui ". Chistu versu cunfirma la siparazziuni naturali dâ vita cilesti dâ vita tirrestri e nna tutti dui, la siparazziuni dî " figghi di Diu " dî " figghi dû diavulu " comunqui chiamati pi coabitari 'nzemi 'nzinu ô giudizziu signatu dâ morti di Gesù Cristu pî mali ribbelli angeli di Gesù Cristu ca si ribbellanu. Sta siparazzioni giustifica lu fattu ca l'omu sarà criatu un pocu nfiriuri a l'ànghjuli cilesti picchì la diminsiuni cilesti sarà inaccessìbbili pi iḍḍu. La storia dâ terra sarà una di longa classificazzioni finu â sò fini. Lu piccatu criàu lu disordini e Diu organizza chistu disordini cu l'urdinamentu silittivu.         
Gen.1:7 : “ E Diu fici lu firmamentu e spartìu l’acqui ca èranu sutta lu firmamentu di l’acqui ca èranu supra lu firmamentu. E accussì fu ."   
L'immaggini data sipara la vita tirrestri prufizziata di l '" acqui ca sunnu sutta " dâ vita cilesti ca è " supra l'espansioni ".    
Gen.1:8 : “ E Diu chiamò l’espansioni Celu. Allura ci fu la sira e ci fu la matina , nu secunnu jornu .   
Stu celu si rifirisci ô stratu atmusfèricu chi, furmatu dî dui gas (idrògginu e ossìgginu) ca cumpònunu l'acqua, circunna tutta la supirfici dâ terra e chi naturalmenti nun è accissìbbili a l'omu Diu lu cullega â prisenza di na vita cilesti nvisìbbili ca è lu casu picchì lu diavulu stissu ricivirà lu nomu di " prìncipi dû putiri di l'aria " nta Ef 2, 2 : "... ntô quali ntô tempu passatu caminavi secunnu lu cursu di stu munnu, secunnu lu prìncipi dû putiri di l'aria di attitùdini ca avìa già ntô munnu cilesti.     
 
Lu terzu jornu
 
Gen. 1:9 : “ E Diu dissi : “L’acqui sutta lu celu s’arriunìsciunu nta nu postu sulu, e cumparissi la terra sicca”. E accussì fu ."    
Finu a chistu mumentu, " l'acqui " cummigghiàvunu tutta la terra ma non cuntinìunu ancora nuḍḍa forma di vita armali marina ca sarà criata lu quintu   jornu . Sta pricisioni dunarà tutta la sò autintitizza all'azzioni di l'alluvioni di Genesi 6 ca sarà capaci , iḍḍa stissa , di diffùnniri la forma di vita marina armali ntâ terra summersa ; chi giustificarà l'attruvari fossili marini e cunchigghi ddòcu .   
Gen.1:10 : “ E Diu chiamò la terra sicca Terra, e la riunioni di l'acqui chiamò Mari. Diu vitti ca era bonu .   
Sta nova siparazzioni è giudicata " bona " ​​di Diu picchì oltri l'oceani e li cuntinenti, iḍḍu duna a sti dui tèrmini " mari e terra " lu rolu di dui sìmmuli ca disignarunu rispittivamenti la Chiesa cristiana cattòlica e la Chiesa cristiana prutistanti ca nascìu dâ prima cû nomu di Chiesa rifurmata. A sò siparazzioni , fatta ntra lu 1170 e lu 1843, è quinni giudicata “ bona ” di Diu. E lu sò ncuraggiamentu ê sò fideli sirvitura ntô tempu dâ Riforma fu rivilatu nna Apoc. 2, 18-29 Nna chisti versi s'attrova chista chiarizzazziuni mpurtanti dî versi 24 e 25 ca tistimunianu di na situazziuni pruvisòria eccizziunali : " Ma a voi dicu, quanti sunnu a Tiatira, comu non hannu chistu, comu non hannu tu nun autru pisu ; sulu chiḍḍu ca hai, tènilu nzinu a quannu non arrivo » . Ancora na vota, attraversu sta riunioni, Diu porta l'ordini ô disordini criatu di spìriti ribbelli angèlici e umani. Nutamu st'autru 'nsignamentu, la " terra " darà lu sò nomu a tuttu lu pianeta picchì lu " siccu " è priparatu pi èssiri l'ambienti naturali dâ vita di l'omu pi cui sta criazzioni è fatta di Diu. La supirfici dû mari era quattru voti cchiù granni dâ supirfici dâ terra sicca, lu pianeta putìa pigghiari lu nomu " mari " megghiu miritatu ma non giustificatu ntô chianu divinu. Li palori di stu " dittu " : " l'aceddi di na piuma s'arriunìsciunu nzèmmula e l'aceddi di na piuma s'arriunìsciunu nzèmmula ", s'attròvanu nta chisti raggruppamenti. Quinni , ntra lu 1170 e lu 1843 , li prutistanti fideli e pacìfici foru sarbati dâ giustizzia di Cristu ca ci fu imputata eccizzionalmenti senza ubbidienza ô riposu sabbaticu dû veru settimu jornu : lu sàbbutu. E è lu requisitu di stu riposu ca renni la " terra " lu sìmmulu di na fausa fidi cristiana dû 1843 , secunnu Dan.8:14. La prova di chistu giudizziu divinu cumpari ntô Riv. 10:5 quannu Gesù metti li " pedi " supra lu " mari e la terra " pi sfracicàrili câ sò ràggia.                                  
Gen. 1:11 : “ E Diu dissi: “La terra pruduci l’erba, l’erba ca duna simenza, e l’àrvuru ca duna fruttu, secunnu la sò speci, ca havi la simenza nta iḍḍa stissa, ntâ terra. E accussì fu . »   
La priurità data di Diu â terra sicca è cunfirmata : prima, ricivi lu putiri di " prudùciri " " virdi, erbi ca dùnanu simenza, àrburi di frutta ca dùnanu fruttu sicunnu lu sò tipu " ; tutti li cosi prudutti prima pî bisogni di l'omu, e secunnariamenti pi l'armali tirrestri e cilesti ca lu circonnunu. Chisti pruduzzioni dâ terra vènunu usati di Diu comu immagini simmòlichi pi rivelari li sò lizziuni ê sò sirvitura. L'omu, comu l '" àrvuru " , purterà fruttu, bonu o tintu.       
Gen. 1:12 : “ E la terra pruduciu l'erba, l'erba ca dàva simenza secunnu la sò speci, e l'àrvuru ca dàvanu fruttu, ca la sò simenza è nta iḍḍa stissa, secunnu la sò speci. Diu vitti ca era bonu. »    
 Nna chistu terzu jornu , nuḍḍa colpa macchia l'òpira criata di Diu, la natura è pirfetta, cioè giudicata “ bona ”. Ntâ purità atmusfèrica e tirrestri pirfetta, la terra murtiplica li sò pruduzzioni. Li frutti sunnu distinati a l'èssiri ca vivrannu nnâ terra : òmini e armali ca a sò vota prudùcinu frutti sicunnu la sò pirsunalità.   
Gen.1:13 : “ E ci fu la sira e ci fu la matina , lu terzu jornu .”   
 
 
 
Lu quartu jornu
 
Gen.1:14 : “ E Diu dissi: “Ci sunnu luci ntô firmamentu dû celu pi spàrtiri lu jornu dâ notti ; pi èssiri segni dî staggiuni, dî jorna e di l’anni .”   
Cumpari na nova siparazzioni : “ jornu dâ notti ”. Finu a stu quartu jornu, la luci dû jornu nun fu uttinuta di nu corpu cilesti. La siparazzioni dû jornu e dâ notti esistìa già nna na forma virtuali criata di Diu. Pi fari la sò criazzioni nnipinnenti dâ so prisenza, Diu criarà lu quartu jornu corpi cilesti ca pirmettunu a l'òmini di stabbiliri calannari basati ncapu la pusizzioni di sti corpi ntô cosmu ntirsideriali. Accussì cumpàrinu li signa dû Zodiacu , l'astruluggìa prima dû sò tempu ma senza la divinazzioni attuali ca ci è attaccata, cioè l'astrunumia.   
Gen.1,15 : “ e sunnu pi luci ntô firmamentu dû celu pi fari luci ntâ terra. E accussì fu ."  
La " terra " havi a èssiri illuminata di " jornu " comu di " notti " , ma la " luci " dû " jornu " havi a supirari chiḍḍa dâ " notti " picchì è l'immaggini simmòlica dû Diu dâ virità, criaturi di tuttu chiḍḍu ca campa. E la succissioni nna l'ordini " jornu di notti " prufizzia la sò vittoria finali contra tutti li sò nimici ca sunnu puru chiḍḍi dî sò amati e biniditti eletti. Stu rolu di " illuminari la terra " duna a sti stiḍḍi nu significatu simmòlicu di l'azzioni riliggiusa ca nzigna virità o minzogni prisintati ntô nomu dû Diu criaturi.                
Gen. 1:16 : “ E Diu fici li dui luci granni pi guvirnari lu jornu, e la luci cchiù nica pi guvirnari la notti; Fici puru li stiḍḍi .  
Nota stu dittagghiu : evocannu " lu Suli " e " la Luna " , " li du' granni luminari " , Diu disigna lu Suli cu l'esprissioni " lu cchiù granni " mentri l'eclissi lu pruvanu, li du' dischi sulari e lunari ci cumpàrinu dâ stissa grannizza, unu cummigghiannu l'autru ricìprucamenti. Ma Diu ca lu criò sapi davanti a l'omu ca la sò aspettu nicu è duvutu â sò distanza dâ Terra , picchì lu Suli è 400 voti cchiù granni ma 400 voti cchiù luntanu dâ Luna . Cu chista pricisiuni cunfirma e affirma lu sò tìtulu supremu di Diu criaturi. Inoltri , a liveddu spirituali, rivela la sò “ grannizza ” ‘nparagunabbili rispettu â picciridda dâ luna , sìmmulu dâ notti e dû buiu. L'applicazzioni di chisti roli simmòlici riguarda Gesù Cristu chiamatu " luci " nna Giuvanni 1:9 : " Chista luci era la luci vera, ca illumina ogni omu ca veni ntô munnu ." Nutamu ca l'antica allianza dû pòpulu ebbraicu carnali custruiuta supra nu calindariu lunari fu misa sutta lu signu di n'era " scura " ; chistu nzinu â prima e â secunna vìnnita di Cristu . Propriu comu la cilibbrazzioni dî " festività dâ luna nova ", quannu la luna scumpari e addiventa invisìbbili, prufizzìa l'arrivu di l'era sulari di Cristu, ca Mal 4:2 paragona a nu " suli di giustizzia " : " Ma a voi ca scantati lu me nomu lu Suli dâ giustizzia alzarà cu li sò ali ; nesci e salti comu viteddi dâ banchina , ...   ” . Doppu l'antica allianza ebraica, " la luna " addivintò lu sìmmulu dâ fausa fidi cristiana, successivamenti cattòlica dô 321 e dô 538, poi prutistanti dô 1843 e... avvintista istituzzionali dô 1994.                              
Lu versu parra puru di " li stiḍḍi ." La sò luci è sfucata, ma sunnu accussì nummarusi ca comunqui illuminanu lu celu dî notti tirrestri. " La stiḍḍa " addiventa accussì lu sìmmulu dî messaggeri riliggiusi ca rèstanu 'n piedi o ca càdunu comu signu dû " 6° sigillu " di Apo.6 :13 unni la caduta dî stiḍḍi vinni a prufizziari lu 13 nuvèmmiru 1833 a l'eletti , la caduta massiccia dû prutistantismu di l'annu parallepiel8. lu messaggiu di " Sardi " a cui Gesù dichiara : " passi pi èssiri vivu e tu sì mortu ". Sta caduta è ricurdata nnâ Ap. 9,1 : “ Lu quintu àngiulu sunò. E vitti na stiḍḍa ca avìa cascatu dû celu ntâ terra . Gli fu data la chiavi dû fossu senza funnu . Prima dâ caduta dî prutistanti, Ap. 8,10 e 11 evoca chiḍḍa dû Catulicìsimu cundannatu difinitivamenti di Diu : “ Lu terzu àngiulu sunò la sò trumma. E cadìu dû celu na stiḍḍa granni, ca abbruciava comu na torcia ; e cadìu supra nu terzu dî ciumi e supra li funti d'acqua. » Lu versu 11 ci duna lu nomu “ Assintu ” : “ Lu nomu di sta stiḍḍa è Assintu ; e nu terzu di l'acqui addivintò absinu , e tanti cristiani murieru di l'acqui, picchì foru amari . Chistu è cunfirmatu nnâ Ap. 12,4 : “ La sò cuda tirò nu terzu dî stiḍḍi dû celu e li jittàu ntâ terra. Lu dragu s’arristau davanti â fìmmina ca stava pi parturiri, pi divurgari lu so picciriddu quannu avìa parturitu . Li messaggeri riliggiusi doppu foru vittima di l’esecuzzioni dî rivuluzziunari francisi nnâ Ap. 8,12 : “ Lu quartu àngiulu sunò la sò trumma. E nu terzu dû suli, nu terzu dâ luna, e nu terzu dî stiḍḍi fu scuritu , e lu jornu non luci pi nu terzu, e la notti puru . L'obbiettivi dî rivuluzziunari libbiri ostili a tutti li formi di riliggiuni sunnu puru , sempri in parti ( la terza ) , " lu suli " e la " luna ".                              
Ntô Gen. 15:5, li " stiḍḍi " sìmmulunu la " simenza " prumissa a Abbrahamu : " E iḍḍu lu purtò fora, e dissi : "Varda ora versu lu celu, e dici ê stiḍḍi, si li po' nummari." E iḍḍu ci dissi : Accussì sarà la tò discinnenza . Accura ! Lu messaggiu ìnnica na granni quantità ma non dici nenti dâ qualità dâ fidi di chista multitùdini unni Diu attrova " assai chiamati ma picca scigghiuti " secunnu Matteu 22:14. Li “ stiḍḍi ” sìmmulunu n’àutra vota l’eletti nnâ Dan 12 :3 : “ E chiḍḍi ca sunnu sàggi brillanu comu lu lustru dû celu: e chiḍḍi ca trasfurmanu tanti â giustizzia comu li stiḍḍi pi sempri e sempri .”               
Gen.1:17 : “ E Diu li misi ntô firmamentu dû celu pi dari luci ntâ terra, ”   
Videmu ccà pi na raggiuni spirituali l'insistenza di Diu pi chistu rolu dî stiḍḍi : " illuminari la terra ."   
Gen.1,18 : “ pi guvirnari supra lu jornu e supra la notti, e pi spàrtiri la luci dû buiu. Diu vitti ca era bonu .  
Ccà Diu cunfirma lu rolu simmòlicu spirituali di sti stiḍḍi culligannu nzèmmula " jornu e luci " di na parti, e " notti e bui " di n'autra .     
Gen.1:19 : “ E ci fu la sira e ci fu la matina, lu quartu jornu .”  
La terra ora po binificiari dâ luci e dû caluri dû Suli pi assicurari la so firtilitàti e la pruduzzioni di manciari viggitali. Ma lu rolu dû suli addivintarà mpurtanti sulu doppu lu piccatu cummissu di Eva e Adamu. La vita nzinu a chistu mumentu tragicu si basa supra lu putiri miraculosu dû putiri criativu di Diu. La vita tirrestri è urganizzata di Diu pi chistu tempu quannu lu piccatu colpisci la terra cu tutta la sò maldizzioni.
 
Lu quintu jornu
 
Gen. 1:20 : “ E Diu dissi: “L’acqui fannu nàsciri abbunnantimenti li criaturi viventi, e l’aceḍḍi vulanu supra la terra ntô firmamentu apertu dû celu .”  
Ntâ stu quintu jornu , Diu duna ê " acqui " lu putiri di " prudùciri 'n abbunnanza armali viventi " accussì nummarusi e accussì vari ca la scienza muderna havi difficultà a cuntàrili tutti. Ntô prufunnu di l'abbissu ntô buiu totali, scoprimu na forma di vita scanusciuta di armali fluoriscenti nichi ca lampeggianu , lampeggianu e cancianu l'intinsità dâ luci e macari lu culuri . Â stissa manera, l'estensioni dû celu ricivirà l'animazzioni dû volu di l '" aceddi " . Ccà cumpari lu sìmmulu di l' " ali " ca pirmettunu lu muvimentu nta l'aria a l'armali carnusi alati. Lu sìmmulu sarà attaccatu ê spìriti cilesti ca nun nni hannu bisognu picchì nun sunnu suggetti ê liggi fìsichi tirrestri e cilesti. E ntê speci alati dâ terra, Diu attribbuirà a iḍḍu stissu l'immaggini di l '" aquila " ca s'alza cchiù auta 'n autizza ntra tutti li speci d'aceḍḍi e armali ca vulanu. " L'aquila " addiventa puru lu sìmmulu di l'imperu , dû re Nabucodonosor nta Dan.7:4 e chiḍḍu di Napuliuni I nta Ap.8:13 : " Guardai, e sintìa n'aquila ca vulava ntô menzu dû celu , dicennu cu na vuci forti: Guai, guai, guai li tri vuci di chi stannu pi sonari! "La cumparsa di stu riggimi 'mpiriali prufizzìu li tri granni " sfurtuna " ca avìssiru colpitu l'abbitanti dî paisi uccidintali sutta lu sìmmulu di l'urtimi tri " trumbetti " di Apo. 9 e 11, dû 1843, quannu trasìu ‘n viguri lu dicretu di Dan.8:14.                    
A parti l '" aquila " , l'autri " aceddi dû celu " simmulizzanu l'ànghjuli cilesti , li boni e li tinti.    
Gen. 1:21 : “ E Diu criò baleni granni e ogni criatura viventi ca si movi, ca l’acqui purtaru ‘n abbunnanza, secunnu la sò speci; Criàu puru ogni aceḍḍu alatu secunnu lu sò tipu. Diu vitti ca era bonu .   
Diu sta priparannu la vita marina pâ cunnizziuni dû piccatu, lu tempu quannu li " pisci cchiù granni " fannu di chiḍḍi cchiù nichi lu sò manciari, è lu distinu prugrammatu e l'utilità dâ sò abbunnanza ntà ogni speci. Li " aceddi alati " nun scappanu di stu principiu picchì puru iḍḍi s'ammazzanu l'unu cu l'autru pi nutrìrisi. Ma prima dû piccatu , nuḍḍu armali marinu o aceḍḍu fa dannu a n'autru, la vita li anima tutti e càmpanu nzèmmula 'n pirfetta armunìa. Pirciò, Diu giudica la situazzioni comu " bona " . Li “ armali ” dû mari e li “ aceddi ” jucaru nu rolu simmòlicu doppu lu piccatu. Li battagghi murtali tra li speci allura dannu ô " mari " lu significatu di " morti " ca Diu ci duna ntô rituali di l'abluzziuni dî sacirdoti ebbraici . Lu serbatoiu usatu pi chistu scopu sarà chiamatu " mari " 'n mimoria di l'attraversamentu dô " Mari Russu " , tutti dui li cosi sunu na prifigurazzioni dô battesimu cristianu. Quinni, dannucci lu nomu, " bestia ca acchiana dû mari " nnâ Ap. 13:1, Diu idintifica la riliggiuni cattòlica rumana e la munarchìa ca la supporta comu n'assimbrea di " morti " ca ammazzanu e divoru lu vicinu comu lu pisci dû " mari ". Â stissa manera l'aquila, li falchi e li falchi divurgaranu li picciriddi e li culombi, pi lu piccatu di Eva e Adamu e chiḍḍi , 'n nùmmaru assái cchiù granni, dî sò discinnenti umani nzinu ô gluriusu ritornu di Cristu.                         
Gen.1:22 : “ E Diu li benedìu, dicennu: “Frutti, multiplicati, e chini l’acqui dî mari: e l’aceddi si murtiplicanu nnâ terra .”  
A benedizzioni di Diu si rializza ‘ntraversu a murtiplicazzioni, ‘n chistu cuntestu chiḍḍa di l’armali marini e di l’aceḍḍi, ma macari prestu , chiḍḍa di l’èssiri umani. La Chiesa di Cristu è chiamata puru pi murtiplicari lu nùmmaru dî sò seguaci, ma ccà, la benedizzioni di Diu non basta , picchì Diu chiama , ma non custrinci nuḍḍu a rispùnniri â sò offerta di savvizza.
Gen.1:23 : “ E ci fu la sira e ci fu la matina , lu quintu jornu .”   
Nutamu ca la vita marina veni criata lu quintu jornu accussì siparata dâ criazzioni dâ vita tirrestri, pi lu sò simmulismu spirituali ca riguarda la prima forma di Cristianèsimu ammalatu e apòstatu ; chiḍḍu ca la riliggiuni cattòlica di Roma rapprisintarà dû 7 marzu 321, data di l'adozzioni dû falsu jornu paganu di riposu , lu primu jornu e " jornu dû suli ", poi richiamatu : Duminica, cioè lu jornu dû Signuri. Sta spiegazzioni è cunfirmata dâ cumparsa dû Catulicìsimu rumanu duranti lu quintu millenniu e chiḍḍa dû prutistantismu ca cumparìu duranti lu sestu millenniu .    
 
Lu 6° jornu
 
Gen. 1:24 : “ E Diu dissi: “La terra pruduci li criaturi viventi secunnu la sò speci: bistiami, striscianti e besti dâ terra secunnu la sò speci. E accussì fu ."   
Lu sestu jornu è signatu dâ criazzioni dâ vita tirrestri ca , a sò vota, doppu lu mari, " pruduciu criaturi viventi secunnu lu sò tipu, bistiami, rèttili e armali di terra, secunnu lu sò tipu . " Diu metti in movimentu nu prucessu di riproduzziuni di tutti chisti criaturi viventi . Si spargunu pi tutta la terra.    
Gen. 1:25 : “ E Diu fici la bestia dâ terra secunnu la sò speci, e li bistiami secunnu la sò speci, e tutti li strisci dâ terra secunnu la sò speci. Diu vitti ca era bonu .   
Chistu versu cunfirma l'azzioni urdinata nna chiḍḍu pricidenti. Nutamu sta vota ca Diu è lu criaturi e lu diritturi di sta vita armali tirrestri prudutta ntâ terra. Comu pi chiḍḍi dû mari, l'armali di terra vivrannu 'n armunìa nzinu ô tempu dû piccatu umanu. Diu attrova chista criazziuni armali unni li roli simmòlici sunnu criati " boni " e li usarà ntê sò messaggi prufètici doppu l'istabbilimentu dû piccatu . Ntra li rèttili, " lu sirpenti " havi nu rolu di primu pianu comu menzu instiganti dû piccatu usatu dû diavulu . Doppu lu piccatu, l' armali dâ terra distrùggunu l'unu cu l'autru speci contra li speci. E sta aggrissività giustificarà , nnô Riv. 13:11, u nomi di " bestia ca veni dâ terra " ca indica a riliggiuni prutistanti nnô so’ urtimu status ammalatu da Diu nnô cuntestu dâ prova finali dâ fidi avvintista giustificata dû veru ritornu di Gesù Cristu pianificatu pâ primavera dû 2030 . Nutamu però ca lu Prutistantèsimu purtau sta maldizzioni, gnurata dî multitudini a partiri dû 1843.       
Gen.1:26 : “ E Diu dissi: “Facìamu l’omu â nostra mmàggini, â nostra sumigghianza: e ca hannu lu putiri supra li pisci dû mari, supra l’aceddi dû celu, supra li bestiami, supra tutta la terra, e supra ogni striscianti ca strisci ntâ terra .”   
Dicennu " Facìamu ", Diu associa cû sò travàgghiu criativu lu munnu angèlicu fideli ca assisti â sò azzioni e lu circonna chinu d'entusiasmu. Sutta lu tema dâ siparazzioni , ccà, raggruppati nsemi ntô 6° jornu , ci sunnu la criazziuni di armali tirrestri e chiḍḍa di l'omu, ca è citatu nna stu versu 26, lu nùmmaru dû nomi di Diu, vali a diri, un nùmmaru uttinutu di l'agghiunta di li quattru littri ebbràichi " Yod = 10 + , He = 5 + , Wav = 6 + , He = 5 = 26 " ; littri ca cumponunu lu sò nomi traslittiratu " YaHWéH " . Sta scelta è ancora cchiù giustificata picchì , " fattu nna l'immaggini di Diu ", " omu " Adamu arriva a rapprisintàrilu simmòlicamenti ntâ criazziuni tirrestri comu n'immaggini di Cristu. Diu ci duna lu sò aspettu fìsicu e mintali, cioè l'abbilità di giudicari tra lu beni e lu mali ca lu renni rispunzàbbili . Criatu ntô stissu jornu di l'armali, " l'omu " ricivirà la scelta dâ sò " sumigghianza " : Diu o l'armali , o " la bestia " . Ora è lassannusi èssiri sidutti di " n'armalu ", " lu sirpenti ", ca Eva e Adamu si tagghiaru di Diu e pirderu la sò " sumigghianza " . Dànnu a l'omu lu duminiu supra " li rèttili ca strisciunu ntâ terra ", Diu invita l'omu a duminari " lu sirpenti " e quinni a non lassàrisi 'nsignari di iḍḍu. Alas pi l'umanità, Eva sarà isulata e siparata di Adamu quannu sarà sidutta e fatta culpabbili dû piccatu dâ disubbidienza.                              
Diu affida a l'omu tutta la sò criazzioni tirrestri li viti ca cunteni e pruduci ntê mari, ntâ terra e ntô celu.
Gen. 1:27 : “ Accussì Diu criò l’omu â sò mmàggini, â sò mmàggini lu criàu masculu e fìmmina .”   
Lu 6° jornu dura comu l'autri, 24 uri e pari ca li criazzioni di l'omu e dâ fìmmina sunnu raggruppati ccà cu l'obbiettivu educativu di riassumiri la sò criazzioni. Certu , lu Gen. 2 pigghia chista criazziuni di l'omu rivilannu assài azzioni ca forsi foru cumplitati nna tanti jorna. La storia di chistu capitulu 1 pigghia quinni nu caràttiri nurmativu ca rivela li valuri simmòlici ca Diu vulìa dari ê primi sei jorna dâ simana.
Sta simana è ancora cchiù simmòlica picchì illustra lu pianu di salvezza di Diu. " L'omu " simmulizza e prufizzia Cristu e " la fìmmina " simmulizza e prufizzia " la Chiesa Scelta " ca sarà alzata di iḍḍu. Sparti, prima dû piccatu, lu tempu riali nun importa picchì nnô statu dâ pirfizzioni, lu tempu nun veni cuntatu e lu cuntu arritro dî " 6000 anni " accumincia nnâ prima primavera signata dû primu piccatu umanu . Ntâ rigularità pirfetta, li notti di 12 uri e li jorna di 12 uri sèguinu l'unu all'àutru 'n manera cuntinua. Nna chistu versu, Diu enfatizza la sumigghianza di l'omu criatu in cunfurmità câ sò immaggini. Adamu nun è dèbbuli , è chinu di forza e fu criatu capaci di risistiri ê tintazzioni dû diavulu.        
Gen.1:28 : “ E Diu li benedìu, e Diu li dissi: Frutti, multiplicati, riempi la terra e suttumèttila: e dumini supra li pisci dû mari, supra l’aceddi dû celu e supra tutti li cosi viventi ca si mòvunu ntâ terra .”  
Lu messaggiu è indirizzatu di Diu a tutta l'umanità di cui Adamu e Eva sunnu li mudelli urigginali. Comu l'armali, iḍḍi sunnu a sò vota biniditti e ncuraggiati a prucriari pi murtiplicari l'èssiri umani. L'omu utteni di Diu lu duminiu supra li criaturi armali, ca voli diri ca non s'avi a lassari duminari di iḍḍi , attraversu la sintimintalità e la dibbulizza emutiva. Nun li avi a fari mali ma vìviri ‘n armunìa cu iḍḍi. Chistu, ntô cuntestu ca pricidi la maldizzioni dû piccatu.
Gen.1:29 : “ Eccu, vi detti ogni erba ca duna simenza, ca è supra la facci di tutta la terra, e ogni àrvuru, unni c’è lu fruttu di n’àrvuru ca duna simenza, sarà pi voi manciari .”    
Nnâ so criazzioni di chianti, Diu rivela tutta la so bontà e ginirusità murtiplicannu lu nùmmaru di simenza di ogni speci di chianti, àrburi di frutta, ciriali, erbi e virdura. Diu offri a l'omu lu mudellu di nutrizziuni pirfetta ca prumovi na bona saluti fìsica e mintali vantaggiusa pi tuttu l'organismu e l'anima umana , puru oggi comu ntô tempu di Adamu . Chistu argumentu fu prisintatu dô 1843 di Diu comu requisitu versu chiḍḍi ca scigghiù e pigghia n’impurtanza ancora cchiù granni nnî nostri ùrtimi jorna unni lu manciari è vittima dâ chimica, dî firtilizzanti, dî pesticidi e autri ca distrùggunu la vita ‘mmeci di prumòvirila.
Gen.1:30 : “ E a ogni bestia dâ terra, a ogni aceddu dû celu, e a ogni cosa ca striscia ntâ terra, unni c’è vita, ci detti ogni erba virdi pi manciari. E accussì fu .   
Chistu versu prisenta la chiavi ca giustifica la pussibbilità di chista vita armuniusa. Tutti l’èssiri viventi su’ vegani, quinni nun hannu mutivu pi farisi mali. Doppu lu piccatu, l'armali cchiù spissu s'attaccanu l'unu cu l'autru pi manciari, la morti li colpisci tutti nna n' manera o nna n'autra.
Gen. 1:31 : “ E Diu vitti tuttu chiḍḍu ca avìa fattu, e eccu ca era assái bonu. Allura ci fu la sira e ci fu la matina, lu sestu jornu .  
 fini dû sestu jornu , Diu è cuntentu dâ sò criazzioni ca , câ prisenza di l'omu ntâ terra , è giudicata sta vota comu " assai bona ", mentri era sulu " bona " ​​â fini dû quintu jornu .    
L'intinzioni di Diu di siparari li primi 6 jorna dâ simana dû settimu è dimustrata dô sò raggruppamentu nna stu capitulu 1 dâ Genesi. In chista manera pripara la struttura dû quartu cumannamentu dâ sò liggi divina ca prisintarà ntô sò tempu a l'ebbrei libbirati dâ schiavitù eggizziana. Dô mumentu di Adamu , l'èssiri umani àppiru 6 jorna supra 7, ogni simana, pi fari li sò attività tirrestri. Pi Adamu, li cosi accuminciaru boni, ma doppu ca fu criata di iḍḍu, la fìmmina, lu sò " aiutu " datu di Diu , purterà lu piccatu ntâ criazziuni tirrestri comu rivilarà lu Gen. 3. Pi l'amuri pi sò mugghieri, Adamu a sò vota manciarà lu fruttu pruibitu e tutta la coppia si truverà culpita dâ maldizzioni dû piccatu. Nna chista azzioni, Adamu prufizzia Cristu ca veni pi cunnivìdiri e pagari ô sò postu la culpa dâ sò amata Chiesa Scelta . La sò morti ntâ cruci, ê pedi dû Munti Golgota, riscattarà la culpa cummissa e, vitturiusu supra lu piccatu e la morti, Gesù Cristu uttenirà lu dirittu di pirmèttiri ê sò scigghiuti di binificiari dâ sò giustizzia pirfetta. Iḍḍu pò accussì òffriricci la vita eterna pirduta di Adamu e Eva. L'elitti trasiru nzèmmula ô stissu tempu nna chista vita eterna a l'iniziu dû 7° millenniu , è allura ca lu rolu prufèticu dû Sabbath si cumpirà. Si pò quinni capiri picchì stu tema dû restu dû settimu jornu è prisintatu ntô capitulu 2 dâ Genesi , siparatu dî primi 6 jorna raggruppati ntô capitulu 1 .  
 
Genèsi 2
 
Lu sèttimu jornu
 
Gen. 2:1 : “ Accussì li celi e la terra foru finiti, e tutta l’esercitu di chisti . ”  
Li primi sei jorna sunnu siparati dû " settimu " picchì lu travàgghiu criativu di Diu dâ terra e dî celi è cumplitatu. Chistu fu veru, pâ stabbilimentu dî funnamenti dâ vita criata ntâ prima simana, ma ancora cchiù assài, pî 7000 anni ca prufizzia puru iḍḍa. Li primi sei jorna annuncianu ca Diu travagghierà ntâ l'avversità contra lu campu dû diavulu e li sò azzioni distruttivi pi 6.000 anni. Lu sò travàgghiu è l'attirari li sò scigghiuti pi scègghirili tra tutti l'èssiri umani. Li darià vari provi dû sò amuri e mantinirà chiḍḍi ca l'amàunu e l'appròvunu nna tutti li sò aspetti e tutti l'àrii. Pi chiḍḍi ca nun aggìsciunu ‘n chista manera s’unisciunu ô campu ammalatu dû diavulu. L' " esercitu " citatu si rifirisci ê forzi viventi dî dui campi ca s'opponunu e cummattunu l'unu cu l'autru nnâ " terra " e nnî " celi " unni li " stiddi dû celu " li simmulizzanu. E sta lotta pâ silizzioni durerà 6000 anni.          
Gen. 2:2 : “ E lu settimu jornu Diu finìu lu sò travagghiu ca avìa fattu ;    
 fini di sta prima simana dâ storia tirrestri, lu riposu di Diu nzigna na prima lizziuni : Adamu e Eva non hannu ancora piccatu ; chi spiega la pussibbilità pi Diu di spirimintari lu veru riposu. Lu riposu di Diu è quinni cunnizziunatu di l'assenza dû piccatu ntê sò criaturi.  
La secunna lizziuni è cchiù suttili e è ammucciata nna l'aspettu prufèticu di chistu " settimu jornu " ca è n'immaggini dû " settimu " millenniu dû granni pruggettu di salvatagghiu prugrammatu di Diu.    
L'ingressu ntô " settimu " millenniu , chiamatu " mill'anni " nnâ Ap. 20, 4-6-7, signarà lu cumplitamentu dâ silizzioni di l'elitti. E pi Diu e li sò eletti sarbati vivi o risurretti, ma tutti glurificati, lu restu uttinutu sarà la cunsiquenza dâ vittoria di Diu nna Gesù Cristu supra tutti li sò nimici. Ntô testu ebbraicu, lu verbu " ripusatu " veni " shavat " dâ stissa ràdica dâ palora " sabbath ".          
Gen. 2:3 : “ E Diu benedìu lu settimu jornu e lu santificau, picchì nta chistu ripusò di tutti li sò travagghi ca avìa criatu e fattu .”  
La parola Sabbath non è citata ma la sò immagini s'attrova già ntâ santificazzioni dû " settimu jornu " . Capisci beni, allura, la causa di sta santificazzioni di Diu. Iḍḍa prufizzia lu mumentu quannu lu sò sacrificiu nna Gesù Cristu ricivirà la sò ricumpenza finali : la filicità di èssiri circhiata di tutti li sò scigghiuti ca mustraru ntô sò tempu la sò fidiltà ntô martiriu, ntô soffrimentu, ntâ privazzioni, cchiù spissu, 'nzinu â morti. E ô princìpiu dû " settimu " millenniu, tutti sunnu vivi e nun hannu cchiù a scantàrisi dâ morti. Pi Diu e lu sò campu fideli, si pò mmagginari la causa di nu " riposu " cchiù granni di chistu ? Diu non vidi cchiù chiḍḍi ca l'amàunu suffriri, non havi cchiù a cunnivìdiri li sò soffrenzi, è chistu " riposu " ca celebbra ogni " Sabbath dû settimu jornu " dî nostri simani pirpètui. Chistu fruttu dâ sò vittoria finali fu ottinutu dâ vittoria di Gesù Cristu supra lu piccatu e la morti. Ntâ iḍḍu, ntâ terra e tra l'àutri umani, fici n'òpira ca è appena cridìbbili : pigghiàu la morti pi criari lu sò pòpulu scigghiutu e lu Sabbath annunciàu all'umanità di quannu avìa Adamu ca avìa a cunquistari lu piccatu pi òffriri la sò giustizzia e la vita eterna a chiḍḍi ca l'amàunu e lu sirvìunu fidelimenti ; qualchi cosa ca Apoc. 6:2 proclama e cunfirma: “ Guardài e eccu nu cavaddu jancu. Chiddu ca lu cavalcava avìa n'arcu; ci dettiru na curuna, e niscìu cunquistannu e pi cunquistari .”                 
L'ingressu ntô settimu millenniu signa l'ingressu di l'elitti nna l'eternità di Diu , ca è lu mutivu pi cui, nna chista storia divina, lu settimu jornu non è chiusu di l'esprissiuni " c'era la sira, c'era la matina, era lu ... jornu ". Ntâ sò Apocalissi data a Giuvanni, Cristu evocarà chistu settimu millenniu e rivilarà ca sarà puru cumpostu di " mill'anni " secunnu Apoc. 20 :2-4 , comu li primi sei ca lu pricidìru. Sarà nu tempu di giudizziu celesti duranti lu quali l'eletti hannu a giudicari li morti dû campu ammalatu. La mimòria dû piccatu sarà quinni mantinuta nna chisti ùrtimi “ mill’anni ” dû granni Sabbath prufizziatu ogni fine simana. Sulu l'Urtimu Giudizziu metti fini ô pinseri dû piccatu quannu , â fini dû settimu millenniu, tutti li caduti sunnu stati distrutti ntô " lagu di focu dâ secunna morti . "          
 
 
Diu duna spiegazzioni supra la sò criazzioni tirrena
Avvertimentu : li genti sbagghiati siminanu li dubbi prisintannu chista parti dâ Genèsi 2 comu na sicunna tistimunianza ca cuntradici chiḍḍa dû resucuntu dâ Genèsi 1. Chisti genti non capìru lu mètudu narrativu usatu di Diu. Ntâ Genesi 1, prisenta l'intera dî primi sei jorna dâ sò criazziuni. Poi, a partiri di Gen. 2:4, turna pi dari àutri dittagghi su certi argumenti non spiegati ntâ Genesi 1. 
Gen.2:4 : “ Chisti sunnu l’urìggini dî celi e dâ terra, quannu foru criati .”  
Chisti spricazziuni aggiuntivi sunnu assulutamenti nicissari picchì lu tema dû piccatu avi a riciviri li sò spricazziuni. E vittimu ca chistu tema dû piccatu è onniprisenti ntê formi ca Diu detti ê sò cunquisti tirrestri e cilesti. La custruzzioni stissa dâ simana di setti jorna porta assài misteri ca sulu lu tempu rivelarà ê scigghiuti di Cristu.
Gen. 2 : 5 : “ Quannu lu Signuri Diu criò la terra e li celi, nun c’era ancora nuḍḍu arbustu dû campu nnâ terra, e nun c’era ancora n’erba dû campu: picchì lu Signuri Diu nun avìa fattu chioviri nnâ terra, e nun c’era nuḍḍu pi travagghiari la terra ” .    
Nota la cumparsa dû nomu " YaHweh " cu cui Diu si chiamò pi richiesta di Mosè secunnu Esodu 3:14-15. Mosè scrivìu chista rivelazziuni sutta lu dittatu di Diu ca chiamò " YaHweh " . La rivelazzioni divina ccà pigghia lu sò riferimentu stòricu di l'esodu di l'Eggittu e dâ criazziuni dâ nazziuni Israeli.  
Arrìeri chisti dittagghi apparentimenti assài lòggici ci sunnu l'idèi prufizziati. Diu parra dâ criscita dâ vita viggitali, " arbusti e erbi dî campi ", a cui agghiunci " chioggia " e la prisenza di " omu " ca " cultivarà lu tirrenu ". Ntô 1656 , doppu lu piccatu di Adamu , ntô Gen. 7:11, " la chioggia " dû " diluviu " distruggirà la vita dî chianti , " arbusti e erbi dî campi " accussì comu " l'omu " e li sò " culturi " pi l'intinsificazzioni dû piccatu.                  
Gen.2:6 : “ Ma dâ terra niscìu na nebbia e annagghiò tutta la facci dâ terra .”   
Prima di distruggiri, prima dû piccatu, Diu " annagghia la terra supra tutta la sò supirfici cu na nebbia . " L'azzioni è gintili ed efficaci e adatta â vita senza piccatu, gluriusa e pirfettamenti pura. Doppu lu piccatu, lu celu mannarà timpesti distruttivi e chiogghi torrenziali comu segnu dâ sò maldizzioni.  
La furmazzioni di l'omu
Gen.2:7 : “ E Signuri Diu furmò l’omu dâ pruvulazzu dâ terra, e ci suspirò ntê nari lu fiatu dâ vita . ”   
La criazzioni di l'omu si basa supra na nova siparazzioni : chiḍḍa dâ " pruvulazzu dâ terra " di cui si pigghia na parti pi furmari na vita fatta a l'immaggini di Diu. Nna chista azzioni, Diu rivela lu sò pianu pi â fini ottèniri e scègghiri genti eletti di urìggini tirrestri ca farà eterni.   
Quannu Diu lu cria, l'omu è l'uggettu di n'attinzioni spiciali dû sò Criaturi. Accùra beni ca iḍḍu lu " furma " dâ " pruvulazzu dâ terra " e sulu chista urìggini prufizzia lu sò piccatu, la sò morti e lu sò ritornu ntô statu di " pruvulazzu " . Chista azzioni divina è paragunabbili a chiḍḍa di nu “ vasaiu ” ca furma nu “ vasu d’argilla ” ; immaggini ca Diu rivinnicarà nnî Gir.18,6 e Rum.9,21 . Inoltri, la vita di l'" omu " dipenni dû sò " rispiru " ca Diu rispira ntê sò " narici ". È quinni ‘nfatti lu “ rispiratu ” purmunaru e no lu rispiratu dû spìritu ca tanti pènzanu. Tutti chisti dittagghi sunnu rivelati pi ricurdari quantu è fràggili la vita umana, dipinnenti di Diu pâ sò prulungazzioni . Arresta lu fruttu di nu miraculu pirmanenti picchì la vita s'attrova sulu nta Diu e sulu nta Iḍḍu. Fu pâ sò vuluntà divina ca " l'omu addivintàu n'èssiri viventi ." Si la vita di n'omu bonu o tintu è prulungata è sulu picchì Diu lu pirmetti. E quannu la morti lu colpisci, è ancùora la sò dicisioni ca è in discussioni.                        
Prima dû piccatu, Adamu fu criatu pirfettu e nnuccenti, pussidutu di na vitalità putenti e trasìu nna na vita eterna, circunnatu di cosi eterni. Sulu la forma dâ sò criazzioni prufizzia lu sò distinu tirribbili.
Gen.2:8 : “ Allura YaHWéH Diu chiantò nu jardinu versu livanti nna l'Eden, e ddà misi l'omu ca avìa furmatu .”   
Nu jardinu è l'immaggini dô postu idiali pi l'omu ca attrova arricugghiuti ddòcu tutti li soi elementi visivi nutritivi e 'ncantìvuli ; beddi ciuri ca nun sbiadiscinu mai e nun pèrdunu mai li sò prufumi di oduri piacèvuli murtiplicati ô nfinitu. Chistu manciari uffruti ntô jardinu non custruisci la sò vita ca è, prima dû piccatu, non dipinnenti dû manciari. Lu manciari veni pirciò cunzumatu di l'omu pû sò piaciri. La pricisiuni “ Diu chiantò nu jardinu ” tistimunia lu sò amuri pâ sò criatura. Addivintò nu jardinariu pi òffriri a l'omu chistu postu maravigghiusu pi campari.   
La parola Eden voli diri " jardinu dî piaciri " e pigghiannu Israeli comu puntu di rifirimentu cintrali, Diu situa chistu Eden a est di Israeli. Pi li sò " piaciri ", l'omu è misu nna chistu jardinu dilizziusu di Diu, lu sò Criatura.    
Gen.2:9 : “ E dâ terra YaHWéH Diu fici crìsciri ogni àrvuru ca è piacèvuli â vista e bonu pi manciari puru l'àrvuru dâ vita ntô menzu dû jardinu , e l'àrvuru dâ canuscenza dû beni e dû mali .”   
Lu caràttiri di nu jardinu è la prisenza di l'àrburi di frutta ca òffrunu lu " prontu pi manciari " ca custituisci li soi frutti cu tanti sapori duci e zuccherati. Sunnu tutti ddà pû sulu piaciri di Adamu , ancora suli.  
Ntô jardinu ci sunu macari dui àrburi cu carattiri diamitralmenti opposti : l'"àrvuru dâ vita " ca occupa lu postu cintrali, " ntô menzu dô jardinu ". Accussì lu jardinu e la sò lussureggianti offerta sunu completamenti ligati a iḍḍu. Vicinu a iḍḍu c'è l'"àrvuru dâ canuscenza dû beni e dû mali ." Già, ntâ sò dinuminazzioni, la palora " mali " prufizzia l'accessu ô piccatu. Allura putemu capiri ca sti dui àrburi sunnu l'immaggini dî dui campi ca si cunfruntaru l'unu cu l'autru ntâ terra dû piccatu : lu campu di Gesù Cristu rapprisintatu di l' " àrvuru dâ vita " contra lu campu dû diavulu ca , comu lu nomu dû " àrvuru " ìnnica , havi canusciutu, spirimintatu , succissivamenti, " lu bonu " dû jornu dâ sò criazzioni ma " enter ide ; chiḍḍu ca Diu chiama “ piccari contra di iḍḍu ”. Vi ricuòrdu ca sti principi di " beni e mali " sunnu li dui scelti o dui pussibbili frutti estremi opposti ca pruduci la libbirtà totali di n' " èssiri viventi " . Si lu primu àngiulu non lu facìa, àutri àngiuli s'avìssiru ancora ribbellati, comu ora già dimustrò la spirienza tirrestri dû cumportamentu umanu .                          
Ntâ tutta l'uffruti ginirusa dû jardinu priparatu di Diu pi Adamu c'è chistu àrvuru " dâ canuscenza dû beni e dû mali " ca c'è pi pruvari la fidiltà di l'omu. Chistu tèrmini " canuscenza " havi a èssiri capitu bonu picchì pi Diu lu verbu " sapiri " pigghia nu significatu estremu di spirimintari " lu beni o lu mali " ca si basa supra l'atti d' ubbidienza o disubbidienza . L'àrvuru ntô jardinu è sulu lu supportu matiriali dâ prova di l'ubbidienza e lu sò fruttu trasmetti lu mali sulu picchì Diu ci detti stu rolu prisintannulu comu nu divietu. Lu piccatu nun è ntô fruttu ma ntô manciarilu sapennu ca Diu lu pruibbìu.        
Gen. 2:10 : “ Nu ciumi niscìa di l’Eden pi annagghiari lu jardinu e di ddà si spartiu ‘n quattru ciumi . ”  
Vieni prisintatu nu novu messaggiu di siparazzioni , propriu comu lu ciumi ca nesci di l'Eden si sparti nta " quattru vrazza " , chista mmàggini prufizzia la nascita di l'umanità li cui discinnenti si diffunnirànu univirsarmenti, o ê quattru punti cardinali, o ê quattru venti dî celi, supra tutta la terra. Lu " ciumi " è lu sìmmulu di nu pòpulu, l'acqua è lu sìmmulu dâ vita umana. Cu chista divisiuni " ntâ quattru vrazza " , lu ciumi ca nesci di l'Eden diffunnirà la sò acqua di vita pi tutta la terra e chista idèa prufizzia lu disìu di Diu di diffùnniri la sò canuscenza pi tutta la sò supirfici. Lu sò pianu sarà cumplitatu secunnu lu Gen. 10 câ siparazzioni di Noè e dî sò tri figghi doppu la fini di l'alluvioni di l'acqui. Chisti tistimuni dû diluviu trasmèttunu di ginirazzioni ‘n ginirazzioni la mimòria dû tirrìbbili punizzioni divina .       
Non sapemu com'era la terra prima di l'alluvioni, ma prima dâ siparazzioni dê pòpuli, la terra abbitata avissa cumparutu comu nu sulu cuntinenti annagghiatu sulu di chista funti d'acqua ca scurrìa dô Giardinu di l'Eden . L'attuali mari nterni non esistevunu e sunu na cunsiquenza di l'alluvioni ca cummigghiaru tutta la terra pi n'annu . Finu a l'alluvioni, tuttu lu cuntinenti era irrigatu di chisti quattru ciumi e li sò affucati distribbuivunu l'acqua duci supra tutta la supirfici dâ terra sicca. Duranti l'alluvioni, lu Strettu di Gibbilterra e lu Strettu dô Mari Russu cullassaru, priparannu accussì la furmazzioni dô Mari Meditirràniu e dô Mari Russu 'nvasu di l'acqua salina di l'oceani . Sapìti ca nnâ nova terra unni Diu stabbilisci u sò regnu, nun ci sarà mari secunnu Apoc. 21:1 comu nun ci sarà cchiù morti. La divisiuni è la cunsiquenza dû piccatu e la sò forma cchiù ‘ntensa sarà punita di l'acqui distruttivi dû diluviu. Leggennu chistu messaggiu, sulu sutta lu sò aspettu prufèticu , li " quattru vrazza " dô ciumi disignunu quattru pòpuli ca carattirizzunu l'umanità.    
Gen. 2:11 : “ Lu nomu dû primu è Pisun; È chiḍḍu ca circonna tutta la terra di Havila, unni c'è l'oru .  
Lu nomu dô primu ciumi chiamatu Pischon o Phison voli diri : abbunnanza d'acqua . L'aria unni s'attruvava l'Eden chiantatu di Diu avìa a èssiri unni nasciunu l' attuali ciumi Tigri e Eufrati ; pi l'Eufrati nzinu ô Munti Ararat e pi lu Tigri nzinu ô Tòru. A est e ntô menzu dâ Turchia c'è ancora l'immensu Lagu Van ca è n'enormi riserva d' acqua duci . Cu la sò benedizzioni divina, l'acqua abbunnanti prumuvìu l'estrema firtilità dô jardinu di Diu. La terra di Havilah, abbanniata pô so oru, era, secunnu quarchi d'unu, situata ntô nord-est di l'attuali Turchia . Si spannìu nzinu â costa di l'attuali Giorgia. Ma sta ntirpritazzioni rapprisenta nu prubblema picchì secunnu Gen. 10:7, " Avila " è nu " figghiu di Cush " , iḍḍu stissu " figghiu di Cam " , e iḍḍu disigna l'Etiopia situata ô sud di l'Eggittu. Chistu mi porta a situari stu paisi di " Havila " nta l’Etiopia, o ntô Yemen, unni c’èranu li minieri di l’ oru ca la Riggina di Saba uffrìu ô re Sulimanu.                 
Gen. 2:12 : “ L’oru di chiḍḍa terra è puru; Ddà s'attrovunu macari bdelliu e petra d'ònici .  
" L'oru " è lu sìmmulu dâ fidi e Diu prufizzia pi l'Etiopia, na fidi pura. Sarà già l'unicu paisi dû munnu ca prisirvau lu patrimoniu riliggiusu dâ Riggina di Sheba doppu lu so suggiornu cû re Sulimanu. Aggiungìamu puru ô sò vantaggiu ca nnâ sò ‘nnipinnenza prisirvata duranti li sèculi di oscurità riliggiusi ca carattirizzaru li pòpuli di l’Europa “ cristiana ” uccidintàli, li Etiopi mantinìanu a fidi cristiana e iḍḍi praticaru u veru Sabbath ricivutu ‘ntraversu l’incontru cu Sulimanu. L'Apòstulu Filippu battiò lu primu cristianu etiopicu comu rivelatu nna Atti 8:27-39 Iḍḍu era nu ministru eunucu dâ Riggina Candace e tuttu lu pòpulu ricivìu li sò istruzzioni riliggiusi. N'àutru dittagghiu tistimonia la binidizzioni di stu pòpulu, Diu li prutiggìu contra li sò nimici cu l'azzioni bellica 'ntraprìsa e vuluntariamenti dicisa dû cèlibbri navigaturi Vascu de Gama.    
Cunfirmannu lu culuri dâ peddi niura di l'Etiopi, la " petra d'onici " è di culuri " niura " e è cumposta di diossidu di silicuni ; na ricchìzza aggiuntiva pi stu paisi ; pirchì lu so usu nnâ manifattura di transistor lu renni assai apprizzatu oji .      
Gen. 2:13 : “ Lu nomu dû secunnu ciumi è Gihon; È chiḍḍu ca circonna tuttu lu paisi di Cush .    
Scurdamu li “ ciumi ” e mettimu ô so’ postu li genti ca simmulizzanu. Stu secunnu pòpulu “ circunna a terra di Cush ”, vali a ddìri l’ Etiopia. Li discinnenti di Sem si sparseru pi tutta la terra di l'Arabia e nzinu â Persia. Circunna 'n rialtà lu tirritòriu di l'Etiopia, quinni pò èssiri simmulizzatu e disignatu cû nomu dû " ciumi " " Gihon ". Nnî nostri ùrtimi jorna, stu gruppu è a riliggiuni " mussurmana " di l’Arabia e dâ Persia. Quinni la cunfigurazzioni di l'iniziu dâ criazzioni veni riprodotta â fini dû tempu.           
Gen. 2:14 : “ Lu nomu dû terzu è Iddekel ; E' chidda ca scurri a est di l'Assiria. Lu quartu ciumi è l' Eufrati .   
" Hiddekel " significa lu " Ciumi Tigri " , e lu pòpulu disignatu fussi l'India simmulizzata dâ " Tigri dû Bengala " ; L’Asia e a so’ civiltà orientali falsamenti disignata comu “ a razza gialla ” su quinni prufizziata e prioccupata e infatti si trova “ a est di l’Assiria ” . Ntô Dan 12, Diu usau lu sìmmulu di chistu " ciumi " Tigri " ca mancia l'òmini pi illustrari lu prubblema avvintista ca appi locu tra lu 1828 e lu 1873, a causa dâ multitudini di morti spirituali ca causau.               
Lu nomu “ Eufrati ” voli diri : ciuritu, firtili. Ntâ prufizzìa di l'Apocalìssi, l '" Eufrati " simmulizza l'Europa uccidintali e li sò rami, l'Americhi e l'Australia, ca Diu prisenta comu duminati dô riggimi riliggiusu papali rumanu ca chiama câ sò città, " Babilònia la granni ". Sta linia di Noè sarà chiḍḍa di Jafet ca s'allunga a punenti versu la Grecia e l'Europa, e a nord versu la Russia. L’Europa fu u tirrenu unni a fede cristiana spirimintò tutti i so’ sviluppi boni e tinti doppu a caduta nazzionali di Israele ; l'aggittivi " fiuritu, firtili " sunnu giustificati e secunnu lu presagiu, li figghi di Lea, la fìmmina nun amata sarànu cchiù nummarusi di chiḍḍi di Rachel, la mugghieri ca Giacòb amava.           
È bonu truvari ntâ stu messaggiu lu ricurdamentu ca, nunustanti tutti li so divisioni riliggiusi finali, sti quattru tipi di civiltà terrestri avìanu lu stissu criaturi Diu comu Patri , pi giustificari la so esistenza.
Gen.2 :15 : “ E lu Signuri Diu pigghiò l’omu e lu misi ntô jardinu di l’Eden pi travagghiàrilu e mantènirilu . ”    
Diu offri a Adamu n'occupazzioni ca cunsisti di " cultivari e mantèniri " lu jardinu. La forma di sta curtura è scanusciuta di nuatri, ma fu fatta senza nudda fatica prima dû piccatu. Â stissa manera , senza nuḍḍa forma d'aggrissioni ntâ l'intera criazzioni, la sò guàrdia fu simplificata ô estremu. Eppuru chistu rolu di guàrdia implicava l'esistenza di nu pirìculu ca prestu avìa a pigghiari n'aspettu riali e pricisu : la siduzziuni diabbòlica dû pinseri umanu nna chistu stissu jardinu .    
Gen.2 :16 : “ E lu Signuri Diu cumannau a l'omu, dicennu: Di ogni àrvuru dû jardinu pòi manciari liberamenti: »     
Multitudini di àrburi di frutta sunnu misi a disposizzioni lìbbira di Adamu. Diu lu soddisfa oltri li sò bisogni ca cunsistunu ntô suddisfari li disii dû manciari cu vari gusti e aromi. L'offerta di Diu è beḍḍa, ma è sulu la prima parti di nu " cumanna " ca duna a Adamu. A secunna parti di stu “ ordini ” veni appressu.    
Gen. 2:17 : “ Ma di l’àrvuru dâ canuscenza dû beni e dû mali nun mangiari, picchì lu jornu ca lu mangiari di sicuru murirai .”    
Nna l '" ordini " di Diu chista parti è assài gravi, picchì la minazza prisintata sarà applicata senza cessariu appena la disubbidienza, lu fruttu dû piccatu, è cunsumata e cumplitata. E nun ti scurdari ca pû pruggettu dû ‘nsidiamentu univirsali dû piccatu èssiri rializzatu, Adamu havi a càdiri. Pi capiri megghiu chiḍḍu ca sta succèdennu, ricurdamu ca Adamu è ancùora sulu quannu Diu lu avvirti prisintannu lu sò " ordini " di non manciari di l'"àrvuru dâ canuscenza dû beni e dû mali ", cioè di non èssiri nutricatu di l'idèi dû diavulu. Inoltri, ntô cuntestu dâ vita eterna, Diu ci avìa a spiegari cosa significava " muriri ". Picchì la minazza c’è, nta chista “ murirai ”. Comu riassuntu, Diu offri a Adamu na furesta ma ci vieta nu sulu àrvuru. E pi quarchi cristianu sulu chistu divietu è ‘nsuppurtàbbili, è quannu l'àrvuru ammuccia la furesta , comu dici lu proverbiu . Mangiari di l'"àrvuru dâ canuscenza dû beni e dû mali " voli diri : nutririsi di l'insignamentu dû diavulu già animatu di nu spìritu di ribbelliuni contra Diu e la sò giustizzia. Picchì l' " àrvuru " pruibitu misi ntô jardinu è n'immaggini dâ sò pirsuna , propriu comu l'"àrvuru dâ vita " è n'immaggini dû pirsunàggiu Gesù Cristu.                   
Gen.2:18 : “ E Signuri Diu dissi : Nun è bonu ca l'omu è sulu ; Lu fazzu n'aiutu adattu a iḍḍu . "   
Diu criàu la terra e l'omu pi rivilari la sò bontà e la malvagità dû diavulu. Lu sò pianu di risparmiu ci veni rivilatu ntê cosi ca sèguinu. Pi capiri, sapiri ca l'omu joca lu rolu di Diu 'n pirsuna ca lu fa pinzari, aggiri e parrari comu iddu stissu penza, aggisci e parra. Chistu primu Adamu è n'immàggini prufìtica di Cristu ca Paulu prisintarà comu lu novu Adamu.
Pi rivilari la malvagità dû diavulu e la bontà di Diu, è nicissariu ca Adamu picca accussì la terra pò èssiri duminata dû diavulu e li sò òpiri mali ponnu èssiri rivilati univirsarmenti. La nuzzioni dâ coppia esisti sulu ntâ terra criata pô piccatu, picchì lu duo accussì furmatu è ddà pi na raggiuni spirituali ca prufizzia la rilazzioni dû Cristu divinu câ sò Sposa ca disigna li sò eletti. La Scelta avi a sapiri ca è sia la vittima ca lu binificiariu dû pianu di savvizza di Diu ; iḍḍa è la vittima dû piccatu fattu nicissariu pi Diu accussì ca â fini pò cundannari lu diavulu, e lu binificiariu dâ sò gràzzia salvatrici picchì, cuscienti dâ sò rispunsabbilitati pi l'esistenza dû piccatu, iḍḍu stissu pagarà lu prezzu di l'espiazzioni dû piccatu nna Gesù Cristu. Quinni, prima, Diu truvàu la sulitudini non bona e lu sò bisognu d'amuri era accussì granni ca era dispostu a pagari nu prezzu àutu pi ottènirila. Chista cumpagnìa, chista ‘ntirazziuni facci a facci, ca cunzenti a cunnivìsioni, Diu a chiama “ aiutu ” e l’omu pigghiarà u vocàbbulu quannu evoca a sò controparti umana fìmminili. Infatti, iḍḍa lu farà cadiri e lu purterà ntô piccatu attraversu l'amuri. Ma chistu amuri di Adamu pi Eva è comu l'amuri di Cristu pî sò scigghiuti truvati piccatura, digni dâ morti eterna.   
Gen.2:19 : “ E dâ terra YaHWéH Diu furmò ogni bestia dû campu e ogni aceḍḍu dû celu, e li purtò a Adamu pi vìdiri comu li vulìa chiamari: e chiḍḍu ca Adamu chiamava ogni criatura viventi, chiḍḍu fu lu sò nomi ” .  
È lu supiriuri ca duna nu nomu a chiḍḍu ca è nfiriuri a iḍḍu. Diu si desi lu sò nomu e dannu stu dirittu a Adamu, cunfirma accussì lu duminiu di l'omu supra tuttu chiḍḍu ca campa ntâ terra. Nna sta prima forma dâ criazzioni tirrestri, li speci di l'armali dî campi e di l'aceḍḍi di l'aria sunnu riduciuti e Diu li porta a Adamu, propriu comu li purterà a coppia prima di l'alluviuni a Noè.
Gen.2:20 : “ E Adamu detti nomi a tutti li bistiami, a l’aceddi dû celu e a tutti li besti dû campu : ma pi l'omu non ci truverà n'aiutu adattu a iḍḍu . Li accussì chiamati mostri preistorici foru criati dopu lu piccatu pi 'ntinsificari li cunsiguenzi dâ maldizzioni divina ca colpirà tutta la terra cumprisi lu mari . Ntô tempu di l'innucenza , la vita di l'armali è cumposta di " bistiami " utili a l'omu, " aceddi di l'aria " e " armali dî campi " cchiù nnipinnenti . Ma nta sta prisintazzioni non attruvau na cuntraparti umana picchì non esisti ancora.         
Gen.2:21 : “ Allura YaHWéH Diu fici cadiri nu sonnu prufunnu supra Adamu, e iḍḍu addurmìu ; pigghiò una dî sò costoli e chiudìu la carni ô postu di chiḍḍa » .   
La forma data a chista upirazzioni chirurgica rivela ulteriormenti lu pruggettu di risparmiu. Nna Micheli, Diu si sguassa dî celi, partìu e si sipara dî sò boni àngili ca è la norma dû " sonnu prufunnu " unni Adamu è tuffatu. Nna Gesù Cristu natu ntâ carni, veni pigghiata la costola divina e doppu la sò morti e risurrezzioni, supra li sò dùdici apòstuli, cria lu sò " aiutu ", lu cui aspettu carnali e li piccati pigghiàu e a cui duna lu sò " Spìritu Santu ". Lu significatu spirituali di chista palora " aiutu " è granni picchì duna â sò Chiesa, â sò Scelta , lu rolu di n'" aiutu " ntâ sò rializazziuni dû pianu dâ savvizza e dû 'nsidiamentu glubbali univirsali dû piccatu e dû distinu dî piccatura.           
Gen.2:22 : “ E Signuri Diu fici na fìmmina dâ costola ca avìa pigghiatu di l’omu, e la purtò a l’omu .”  
Quinni, la furmazzioni dâ fìmmina prufizzia chiḍḍa dû Sceltu di Cristu. Picchì è veninnu ntâ carni ca Diu forma la sò chiesa fideli vittima dâ sò natura carnali. Pi sarvari l'elitti dâ carni , Diu avìa a pigghiari forma ntâ carni. E puru, avennu nta iḍḍu stissu la vita eterna , vinni pi cunnivìrila cchî sò eletti.
Gen.2:23 : “ E Adamu dissi: “Chistu è ora ossu dî me ossa, e carni dâ me carni ! Sarà chiamata Donna, picchì fu livata di l'Omu .   
Diu vinni ntâ terra pi abbrazzari la norma tirrestri pi putiri diri dû sò Sceltu chiḍḍu ca Adamu dici dâ sò controparti fimminili a cui duna lu nomi di " fìmmina ". Chistu è cchiù chiaru 'n ebbraicu picchì la palora maschili pi l'omu, " ish " addiventa " isha " pâ palora fimminili pi la fìmmina. Nna chista azzioni cunfirma lu sò duminiu supra iḍḍa. Ma essennu statu pigghiatu di iḍḍu, sta " fìmmina " ci addivintarà 'ndispinsàbbili comu si la " costola " pigghiata dû sò corpu vulìssi turnari a iḍḍu e pigghiari lu sò postu. Nna chista spirènzia ùnica, Adamu sentirà pi sò mugghieri li sintimenti ca na matri sentirà pû picciriḍḍu ca parturisci doppu ca lu purtò ntô sò ùtru. E sta spirènzia è vissuta puru di Diu picchì li criaturi viventi ca cria ntunnu a iḍḍu sunnu picciriddi ca nesciunu di iḍḍu ; chi lu fa Matri comu Patri.           
Gen.2:24 : “ Pirciò n’omu lassarà sò patri e sò matri e s’aggrapparà a sò mugghieri, e sunnu na carni .”  
Nna chistu versu Diu esprimi lu sò pianu pî sò scigghiuti ca spissu hannu a rumpiri li rilazziuni familiari carnali pi ligàrisi cû Sceltu binidittu di Diu. E nun ti scurdari ca prima, nta Gesù Cristu, Micheli lassò lu sò status di Patri cilesti pi veniri e vinciri l'amuri dî sò discìpuli scigghiuti ntâ terra ; chistu ntâ misura in cui rinunciàu a usari lu sò putiri divinu pi cummàttiri contra lu piccatu e lu diavulu . Ccà capemu ca li temi dâ siparazzioni e dâ cummunioni sunnu ‘nsiparabbili. Ntâ terra, lu scigghiutu avi a èssiri siparatu carnalmenti di chiḍḍi ca ama pi tràsiri ntâ cummunioni spiritualmenti e addivintari " unu " cu Cristu e tutti li sò scigghiuti, e li sò boni àngili fideli.    
Lu disìu dâ " costola " di turnari ô sò postu urigginali attrova lu sò significatu nna l'accoppiamentu sissuali di l'èssiri umani, n'attu di carni e spìritu unni l'omu e la fìmmina fòrmunu fisicamenti na carni.  
Gen.2:25 : “ L’omu e sò mugghieri èranu tutti dui nudi e nun si vargugghiàvanu .”  
La nudità fìsica non disturba tutti. Ci su seguaci dû naturismu. E all'iniziu dâ storia umana, la nudità fisica non causava " vergogna " . La cumparsa dâ " vergogna " sarà lu risultatu dû piccatu, comu si manciari di l '" àrvuru dâ canuscenza dû beni e dû mali " putissi apriri la menti umana a effetti finu a ora scanusciuti e ignurati. Nnâ rialtà, lu fruttu di l'àrvuru pruibitu nun sarà l'auturi di stu canciamentu, sarà sulu lu menzu, picchì chiḍḍu ca cancia li valuri dî cosi e dâ cuscienza è Diu e Iḍḍu sulu. È iḍḍu ca suscitàrà lu sintimentu di " vergogna " ca la coppia piccatrici sintirà ntâ sò menti supra la sò nudità fìsica ca nun sarà rispunzàbbili ; pirchì la culpa sarà murali e riguardarà sulu la disubbidienza implementata, nutata di Diu.          
 
Riassumènnu l'insignamentu dâ Genèsi 2, Diu ci prisintò pâ prima vota la santificazziuni dû riposu dû settimu jornu o dû Sabbath ca prufìzzia lu granni riposu ca sarà datu ntô settimu millenniu sia a Diu ca ê sò fideli eletti. Ma chistu riposu avìa a èssiri vinciutu dâ battagghia tirrestri ca Diu purterà contra lu piccatu e lu diavulu, addivintannu 'ncarnatu nna Gesù Cristu. La spirènzia tirrestri di Adamu rapprisintava chistu pianu di salvezza cuncipitu di Diu. Nna Cristu, addivintàu carni pi criari lu sò Sceltu di carni ca â fini ricivirà nu corpu cilesti simili a chiḍḍu di l'ànghili.
 
 
 
Genesi 3
 
Siparazzioni dû piccatu
 
Gen. 3:1 : “Ora lu sirpenti era cchiù astuti di tutti l’armali dû campu ca lu Signuri Diu avìa fattu. Dissi â fìmmina : "Diu veru ca nun manciati di ogni àrvuru dû jardinu?" »   
Lu pòviru " sirpi " appi la sfurtuna di èssiri usatu comu menzu di l'ànghjuli cchiù " astuti " criati di Diu. Armali cumprisi li rèttili comu lu " sirpenti " non parràvunu ; lu linguaggiu era na particularità di l'immàggini di Diu data all'omu. Lu diavulu lu fa parrari câ fìmmina ntô mumentu quannu iḍḍa è siparata di sò maritu. Chistu isulamentu sarà fatali pi iḍḍu picchì nnâ prisenza di Adamu, lu diavulu avissa avutu cchiù difficultà a purtari l'èssiri umanu a disubbidiri a l'ordini di Diu.       
Gesù Cristu rivilàu l'esistenza dû diavulu, a cui si rifirisci dicennu nna Giuvanni 8:44 ca iḍḍu è " lu patri dî minzogni e n'assassiniu dû princìpiu . " Li sò palori vonnu scuppiari li cirtizzi umani e ô " Iè o No " richiesti di Diu , agghiunci lu " ma " o lu " forsi " ca livanu li cirtizzi ca dùnunu forza â virità. L'ordini datu di Diu fu arricivutu di Adamu ca poi lu trasmittìu a sò mugghieri, ma iḍḍa non sintìu la vuci di Diu ca detti l'ordini. Quinni lu sò dubbiu è supra sò maritu, comu : " Capìu chiḍḍu ca ci dissi Diu ?" »            
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         Gen.3: 2 : “ La fìmmina dissi ô sirpenti : “Putemu manciari lu fruttu di l’àrburi dû jardinu ” .  
Li provi pàrunu sustinìri l'affirmazzioni dû diavulu ; raggiuna e parra ntiliggentimenti . La " fìmmina " fa lu sò primu sbagghiu rispunnennu ô " sirpenti " ca parra ; chi nun è nurmali. Prima, iḍḍa giustifica la bontà di Diu ca ci detti la pussibbilità di manciari di tutti l'àrburi, tranni chiḍḍu ca è vietatu.      
Gen.3: 3 : “ Ma dû fruttu di l’àrvuru ca è ntô menzu dû jardinu, Diu dissi : “Nun lu manciati, e nun lu tuccati, pi nun muriri . ”  
La trasmissiuni di Adamu dû messaggiu di l'ordini divinu cumpari nna l'esprissiuni " pi non muriri ." Non sunnu li palori esatti ca Diu dissi picchì dissi a Adamu : " Lu jornu ca lu mangi, murirai ." L'indebbulimentu dî palori divini favurirà lu cunsumu dû piccatu. Giustificannu la sò ubbidienza a Diu pi na causa di " paura " la " fìmmina " offri ô diavulu la pussibbilità di cunfirmari chista " paura " ca secunnu iḍḍu non è giustificata.           
Gen.3: 4 : “ Allura lu sirpenti dissi â fìmmina: Nun murirai di sicuru ; »  
E lu Bugiardu Capu si rivela nna chista affirmazzioni ca cuntradici li palori di Diu : " nun murirai di sicuru ."   
Gen.3: 5 : “ Ma Diu sapi ca lu jornu ca ci manciati, allura li vostri occhi s’aprirannu e sarati comu li dèi, canuscennu lu beni e lu mali ” .  
Ora avi a giustificari l'ordini datu di Diu, a cui attribbuisci nu pinseri mali e egoista : Diu ti voli mantèniri ntâ basi e nfiriurità. Iḍḍu voli egoistamenti evitari di addivintari comu a iḍḍu. Prisenta la canuscenza dû beni e dû mali comu nu vantaggiu ca Diu voli mantèniri sulu pi iḍḍu stissu. Ma si c'è nu binificiu di canùsciri lu beni, unni è lu binificiu di canùsciri lu mali ? Lu beni e lu mali sunnu opposti assuluti comu jornu e notti, luci e bui e pi Diu la canuscenza è o spirimintari o aggìri. Ntâ rialtà, Diu avìa già datu all'omu la canuscenza ntillittuali dû beni e dû mali auturizzannu l'àrburi dû jardinu e pruibbènnu chiḍḍu ca rapprisenta lu " beni e lu mali " ; pirchì è n'immàggini simmòlica dû diavulu ca spirimintò cuncretamenti successivamenti, " boni " poi " mali " ribbellannusi contra lu sò Criatura.         
Gen. 3: 6 : “ E quannu la fìmmina vitti ca l'àrvuru era bonu pi manciari, e ca era piacèvuli a l'occhi, e ca era n'àrvuru disijatu pi fari saggiu , pigghiò dû so fruttu e manciau ; Iḍḍa ci detti puru a sò maritu, ca era cu iḍḍa, e iḍḍu ci manciau ” .  
Li palori ca nisceru dû sirpenti àppiru n’effettu, lu dubbiu fu dissipatu e la fìmmina era sempri cchiù cunvinta ca lu sirpenti ci avìa dittu la virità. Lu fruttu ci pari bonu e visivamenti piacèvuli, ma supratuttu lu cunzìdira “ prizziusu pi apriri l'intilliggenza ”. Lu diavulu otteni lu risultatu ca circava, appena arricrutò nu seguaci dû sò atteggiamentu ribbelli. E manciannu lu fruttu pruibitu , iḍḍa stissa addiventa n'àrvuru dâ canuscenza dû mali. Chinu d'amuri pi sò mugghieri, di cui non è prontu a accittari di èssiri siparatu , Adamu prifirisci cunnivìdiri lu sò distinu fatali picchì sapi ca Diu applicarà la sò sanzioni murtali. E manciannu a sò vota lu fruttu pruibbitu, è tutta la coppia ca subìsci la duminazzioni tirànnica dû diavulu. Com'è gghiè, paradossalamenti, chistu amuri appassiunatu è comu chiḍḍu ca Cristu sintirà pâ sò Scelta, accittannu puru di mòriri pi iḍḍa. Puru Diu pò capiri Adamu. 
Gen.3: 7 : “ E tutti dui s’apriru l’occhi, e capìru ca èranu nudi: e cuciru nzèmmula li fogghi di ficu e si fìciru li grembiuli ” .  
Nna chiḍḍu mumentu, quannu lu piccatu fu cunsumatu dâ coppia umana, accuminciò lu cuntu arritro dî 6000 anni pianificati di Diu. Prima, la sò cuscienza è trasfurmata di Diu. L'occhi ca avìanu statu rispunzàbbili dâ lussuria dû fruttu " piacèvuli â vista " sunnu vittimi di nu novu giudizziu dî cosi. E lu vantaggiu spiratu e circatu si trasforma ntô svantaggiu , picchì si sentunu " vergogna " pâ sò nudità ca finu a allura nun avìa rapprisintatu nuḍḍu prubblema, né versu iḍḍi, né versu Diu. La nudità fìsica scuperta era sulu l'aspettu carnali dâ nudità spirituali unni s'attruvàu la coppia disubbidienti. Sta nudità spirituali li privàu dâ giustizzia divina e la sanzioni dâ morti trasìu nta iḍḍi, accussì ca la scuperta dâ sò nudità fu lu primu effettu dâ morti data di Diu. Quinni, la morti era la cunsiquenza dâ canuscenza spirimintata dû mali ; chiḍḍu ca Paulu ‘nzigna quannu dici ‘n Rom.6,23 : “ picchì u pagamentu dû piccatu è a morti .” Pi cummigghiari la sò nudità, li coniugi ribbelli ricorreru a n'iniziativa umana ca era fatta di " cuciri fogghi di ficu " pi fari " cinturi ". Chista azzioni rapprisenta spiritualmenti lu tintativu umanu di autugiustificazzioni. La " cintura " addivintarà lu sìmmulu dâ " virità " nna Ef.6:14. La " cintura " fatta di " fogghi di ficu " di Adamu è quinni 'n opposizzioni, nu sìmmulu dâ minzogna arrè a cui lu piccaturi si rifuggia pi rassicuràrisi.                    
Gen.3: 8 : " E sintìru la vuci di Signuri Diu ca caminava ntô jardinu ntô friscu dû jornu: e Adamu e sò mugghieri si ammucciaru dâ prisenza di Signuri Diu ntra l'àrburi dû jardinu . "   
Chiḍḍu ca cerca li ridini e li cori sapi chiḍḍu ca appena succidìu e chiḍḍu ca è ‘n accordu cû sò pianu di risparmiu . Chistu è sulu lu primu passu ca duna ô diavulu n'aria pi rivilari li sò pinseri e la sò natura maligna. Ma havi a ncuntrari l'omu picchì ci havi tanti cosi di diri. Ora l'omu nun è ‘n fretta di ‘ncuntrari Diu, sò Patri, sò Criatura , ca ora cerca sulu di scappari, accussì tantu havi paura di sentiri li sò rimproveri. E unni ammucciari nta stu jardinu di l'occhi di Diu ? Ancora na vota, cridiri ca " l'àrburi dû jardinu " lu ponnu ammucciari dâ so facci, tistimunia lu statu mintali unni Adamu cadìu di quannu addivintau piccaturi.    
Gen.3: 9 : “ Ma lu Signuri Diu chiamò Adamu e ci dissi: Unni stai? »  
Diu sapi pirfittamenti unni s'ammuccia Adamu ma ci fa la dumanna: " unni stai ?" " pi stènniricci na manu d'aiutu e attiràrilu versu la cunfissiuni dâ sò curpa.  
Gen.3: 10 : “ E dissi : “Sintìa la tò vuci ntô jardinu, e appi paura, picchì ero nudu: e mi ammucciai ” .   
La risposta di Adamu è di per sé na cunfissiuni dâ sò disubbidienza e Diu sfruttarà li sò palori pi ottèniri la sò manera di prisintari la spirènzia dû piccatu.
Gen.3: 11 : “ E YaHWéH Diu dissi : Chi ti dissi ca stavi nudu ? Hai manciatu di l'arvuru ca ti dissi di nun manciari ? »  
Diu voli custringiri Adamu a ammittiri la sò culpa. Di na diduzzioni a n'autra finìu pi faricci la dumanna chiaramenti : " Mangiai di l'àrvuru ca ti pruibbìa di manciari?" ".  
Gen.3:1 2 : “ L’omu rispunnìu : “La fìmmina ca mi detti pi èssiri cu mia, iḍḍa mi parturiu di l’àrvuru e iu mangiai . ”  
Puru si è vera, la risposta di Adamu non è gluriusa. Porta lu signu dû diavulu dintra di iḍḍu e non sapi cchiù comu rispùnniri sì o no, ma comu Satana, rispunni nna na manera giru pi non ammittiri sulu la sò immensa culpa. Va 'nzinu a ricurdari a Diu la sò parti ntâ spirènzia, picchì ci detti sò mugghieri, la prima culpabbili, pensa, prima di iḍḍu. La parti cchiù forti dâ storia è ca è tuttu veru e Diu non lu sapi picchì lu piccatu era nicissariu ntô sò pianu. Ma unni sbagghi è ca seguennu l'esempiu dâ fìmmina, mustràu la sò prifirenza pi iḍḍa a dannu di Diu, e chista fu la sò colpa cchiù granni. Picchì dû princìpiu, Diu vulìa èssiri amatu supra tuttu e tutti.
Gen.3:1 3 : “ E lu Signuri Diu dissi â fìmmina : Picchì l’hai fattu ? La fìmmina rispunnìu : "Lu sirpenti m'ingannau e mangiai . "  
Lu granni Giudici poi si rivolgi â fìmmina accusata di l'omu e ddà ancora na vota la risposta dâ fìmmina è d'accordu câ rialtà dî fatti : " Lu sirpenti mi siducìu e manciai ." Quinni si lassàu siduciri e chiḍḍa era la sò colpa murtali.  
Gen.3:1 4 : “ E lu Signuri Diu dissi ô sirpenti : “Picchì hai fattu chistu, tu sì ammalatu supra tutti li bistiami e supra tutti l’armali dû campu: supra lu to panzuni nni vai, e mangiarai la pruvulazzu tutti li jorna dâ to vita . ”  
Sta vota, Diu non dumanna ô " sirpenti " picchì lu fici, picchì Diu non sapi ca fu usatu comu menzu di Satana, lu diavulu . Lu distinu ca Diu duna ô " sirpi " riguarda 'n rialtà lu diavulu stissu. Pi " lu sirpenti " l'applicazziuni fu subbitu, ma pô diavulu fu sulu na prufizzìa ca s'avìa a cumpiiri doppu la vittoria di Gesù Cristu supra lu piccatu e la morti. Secunnu Ap. 12:9, la prima forma di chista applicazzioni fu la sò espulsioni dû regnu dî celi nzèmmula a l'ànghjuli mali ntô sò campu. Furu jittati ntâ terra, ca non lassaru mai cchiù 'nzinu â sò morti , e pi mill'anni, isulati ntâ terra disulata, Satana strisciava ntâ pruvulazzu ca accugghieva chiḍḍi ca mureru pi iḍḍu e la libbirtà ca usava mali . Ntâ terra ammalizzata di Diu, si cumpurtarannu comu sirpenti, sia spaventusi ca cauti picchì foru scunfitti di Gesù Cristu e scappannu di l'omu ca addivintò lu sò nimicu. Farànu dannu a l’òmini ammucciati nnâ ‘nvisibilità dî sò corpi cilesti mittennuli l’ unu contra l’autru.      
Gen.3:1 5 : “ Mi mettu l’inimicizia ntra tia e la fìmmina, e ntra la tò simenza e la sò simenza ti sfracicàu la testa, e tu ci sfracichirà lu talòniu . ”  
Applicata ô “ sirpenti ”, chista frasi cunfirma la rialtà spirimintata e ossirvata. La sò applicazzioni ô diavulu è cchiù suttili. L'inimicizia tra lu sò campu e l'umanità è cunfirmata e arricanusciuta. " La simenza dâ fìmmina ca ci sfracica la testa " sarà chiḍḍa di Cristu e dî sò fideli eletti. Iḍḍa â fini lu distruggiri, ma prima di chissu, li dimònii avìssiru avutu la pussibbilità pirpètua di " firiri lu talòni " di " la fìmmina ", lu Sceltu di Cristu stissu , prima di tuttu , cu chistu " talòniu ". Picchì “ lu talòniu ” è lu puntu di riferimentu dû corpu umanu comu “ la petra miliari ” è la petra supra cui fu custruiutu lu tempiu spirituali di Diu.              
Gen.3:1 6 : “ A la fìmmina dissi : “Multiplicarò assài lu to duluri quannu parturisci, e lu to disiu sarà pi to maritu, e iḍḍu ti guvernarà . ”  
Prima di parturiri dâ sò morti, la fìmmina havi a " suffriri ntê sò gravidanza " ; iḍḍa “ nascirà cu duluri ”, tutti li cosi littiralmenti cumplitati e ossirvati. Ma ccà ancora na vota, è di nutari lu significatu prufìticu di l'immaggini. Nnâ Giuvanni 16:21 e Apoc. 12 :2 " la donna nnî duluri dû partu " simmulizza a Chiesa di Cristu nnî pirsicuzzioni ‘mpiriali rumani e poi papali di l’era cristiana .       
Gen.3:1 7 : “ E a Adamu dissi : “Picchì ubbidisti â vuci di tò mugghieri e manciasti di l’àrvuru ca ti cumannai , dicennu: “Nun lu manciati ”. La terra sarà ammalata pi tia. Ntô travagghiu la mangiarai tutti li jorna dâ to vita .  
Tornannu all'omu, Diu ci prisenta la vera discrizziuni dâ sò situazziuni ca avìa circatu vergognosamenti di ammucciari. La sò culpa è cumpleta e Adamu scoprirà puru ca prima di libbiràrilu, la sò morti sarà priciduta di na seri di maldiciuni ca purterànu quarchi d'unu a prifiriri la morti â vita. La maldizzioni dû tirrenu è na cosa tirribbili e Adamu l'impararà dû sudore dâ so frunti.
Gen.3:1 8 : “ Ti pruducirà spini e cardi, e tu manciarà li chianti dû campu . ”  
Vinni la facili cultivazzioni dû Giardinu di l'Eden, sustituita dâ lotta ncessanti contra l'erba dû divanu , li " spini, li spini " e l'erbi ca si murtiplicanu ntô tirrenu dâ terra. Ancora cchiù picchì sta maldizzioni dû tirrenu accilirarà la morti di l'umanità pirchì, cû " prugressu " scientificu, l'omu di l'urtimi jorna s'avvilinàu mittennu nu vilenu chimicu ntô tirrenu dî sò culturi, pi livari l'erbi e li nzetti distruttivi. Lu manciari abbunnanti e facilmenti accissìbbili non sarà cchiù dispunìbbili fora dû jardinu di unni sarà cacciatu nzèmmula a sò mugghieri, la prifiruta di Diu.    
Gen.3:1 9 : “ Ntô sudore dâ to facci mangiarai lu pani, nzinu a quannu nun turnassi â terra, di unni fusti pigghiatu ; pirchì tu sì pruvulazzu, e turnarài â pruvulazzu . ”  
Chistu distinu ca casca supra l'èssiri umanu arriva pi giustificari la forma in cui Diu rivilàu la sò criazziuni e la sò furmazzioni pricisamenti, dâ " pruvulazzu dâ terra ". Adamu 'mpara a li sò spisi e li nostri di quali è la morti, comu evocata di Diu. Nutamu ca lu mortu nun è nenti di cchiù ca " pruvulazzu " e ca fora di sta " pruvulazzu " nun arrista nu spìritu vivu ca niscìu di stu corpu mortu. Eccl.9 e àutri virgulette cunfirmanu chistu statu dû statu murtali.      
Gen.3: 20 : “ E Adamu chiamò sò mugghieri Eva , picchì era la matri di tutti li viventi ” .  
Ancora ccà, Adamu signa lu sò duminiu supra “ la fìmmina ” dannucci lu sò nomi “ Eva ” o “ Vita ” ; nu nomu giustificatu comu na rialtà di basi dâ storia umana. Siamu tutti discinnenti luntani , nati di Eva, la mugghieri sidutta di Adamu, attraversu cui la maldizzioni dâ morti fu trasmissa e sarà trasmissa nzinu ô gluriusu ritornu di Gesù Cristu a l'iniziu dâ primavera dû 2030.       
Gen.3: 21 : “ E YaHWéH Diu fici puru a Adamu e a sò mugghieri mantelli di peddi e li vistìu .”  
Diu nun si scurdàu ca lu piccatu dî coniugi tirrestri facìa parti dû sò pianu di salvezza ca ora pigghierà na forma dimustrata. Doppu lu piccatu, lu pirdunu divinu addiventa dispunìbbili ntô nomu di Cristu ca sarà sacrificatu e crucifissu dî surdati rumani. Nna st'azzioni , n'èssiri nnuccenti , lìbbiru di tutti li piccati , accittarà di mòriri pi espiari , ô sò postu , pî piccati dû sò unicu fideli eletti. Finu ô princìpiu, l'armali ‘nnuccenti foru ammazzati di Diu accussì ca li sò " peddi " putìanu cummigghiari la nudità di Adamu e Eva. Nna chista azzioni, iḍḍu sostituisci la " giustizzia " immaginata di l'èssiri umani cu chiḍḍa ca lu sò pianu di savvizza ci imputa dâ fidi. La " giustizzia " immaginata di l'omu era sulu na minzogna ngrannenti e ô sò postu , Diu ci imputa " nu vistitu " simmòlicu dâ " so giustizzia " autèntica, " la cintura dâ sò virità " ca si basa supra lu sacrificiu vuluntàriu di Cristu e l'uffruti dâ sò vita pâ ridizzioni di chiḍḍi ca l'amuriunu fidelimenti.            
Gen.3: 22 : “ Lu Signuri Diu dissi : Eccu, l'omu è addivintatu comu unu di nui, pi canùsciri lu beni e lu mali. Ora ci mpidimu di stènniri la manu e pigghiari di l'àrvuru dâ vita e manciari e vìviri pi sempri . ”  
Nna Micheli, Diu si rifirisci ê sò boni àngili ca stannu assistennu ô dramma ca appena succidìu ntâ terra. Iḍḍu li dissi : “ Eccu, l’omu addivintò comu unu di nui, pi canùsciri lu beni e lu mali .” Lu jornu prima dâ sò morti, Gesù Cristu usava la stissa esprissioni pi quantu riguarda Giuda, lu tradituri ca l'avìa a cunsignari a l'ebbrei riliggiusi e poi ê rumani pi èssiri crucifissu , chistu nna Giuvanni 6:70 : " Gesù li rispunnìu : Nun vi scigghiu, li dùdici? E unu di voi è nu dimòniu! ". Lu " nuàutri " nna chistu versu addiventa " tu " picchì lu cuntestu diversu, ma l'approcciu di Diu è lu stissu. L'esprissiuni " unu di nui " si rifirisci a Satana ca avi ancùora l'accessu lìbbiru e lu muvimentu lìbbiru ntô regnu celesti di Diu ntra tutti l'ànghjuli criati all'iniziu dâ criazziuni tirrestri .            
Lu bisognu di evitari ca l'omu manciassi di l'"àrvuru dâ vita " era nu requisitu dâ virità a cui Gesù vinni pi dari tistimunianza ntê sò palori ô prifettu rumanu Ponziu Pilatu. " L'àrvuru dâ vita " era l'immàggini di Cristu lu ridinturi e manciarilu significava nutririsi cû sò 'nsignamentu e cu tutta la sò pirsunalità spirituali , cioè pigghiàrilu comu sustitutu e sarvaturi pirsunali. Chista era l'unica cunnizzioni ca putìa giustificari lu cunsumu di chistu " àrvuru dâ vita " . Lu putiri dâ vita non era nna l'àrvuru ma nna chiḍḍu ca l'àrvuru simmulizzava : Cristu. Inoltri, chistu àrvuru cunnizziunau la vita eterna e doppu lu piccatu urigginali chista vita eterna fu pirduta pirpetuamenti nzinu ô ritornu finali di Diu nna Cristu e Micheli. L' " àrvuru dâ vita " e l'autri àrburi putìssiru quinni scumpariri accussì comu lu jardinu di Diu.          
Gen.3: 23 : “ E YaHWéH Diu lu mannau fora dû jardinu di Eden, pi travagghiari la terra di unni fu pigghiatu . ”  
Tuttu chiḍḍu ca arrista ô Criatura è cacciari dû maravigghiusu jardinu la coppia umana ca, furmata dû primu Adamu (parola ca disigna la speci umana : russu = sanguinosu), si mustraru ‘ndigni di chistu câ sò disubbidienza. E fora dû jardinu , la vita dulurusa , nna nu corpu fisicamenti e mintalimenti 'ndibbulìtu , accuminciarà pi iḍḍu . U ritornu nnâ terra ca addivintò dura e ribbelli arricurdarà a li èssiri umani li so’ urìggini “ di pruvulazzu ”.   
Gen.3:24 : “ Accussì cacciò Adamu ; e misi a livanti dû jardinu di l'Eden li cherubini ca sciugghiàvanu na spada 'n fiammi, pi custodiri la strata di l'àrvuru dâ vita .  
Nun è cchiù Adamu ca custodisci lu jardinu, ma l'ànghili ca ci mpidisciunu di trasiri nta chistu. Lu jardinu â fini scumparìu nu pocu prima di l' alluvioni ca succidìu ntô 1656 dopu lu piccatu di Eva e Adamu.
Nna chistu versu avemu na chiarizzioni utili pi truvari la pusizzioni dû Giardinu di l'Eden. L'ànghjuli custodi sunnu misi " a livanti dû jardinu " ca è iḍḍu stissu a punenti dû postu unni si ritiràru Adamu e Eva. La prisunta ària prisintata a l'iniziu di stu capitulu è coerenti cu chista chiarimentu : Adamu e Eva si ritiràru ntâ terra a sud dû Munti Ararat e lu jardinu pruibbitu s'attrova ntâ zona di " acqui abbunnanti " dâ Turchia vicinu ô Lagu Van, a ovest dâ sò pusizzioni.      
 
 
 
 
Genèsi 4
 
Siparazzioni dâ morti
 
Chistu capitulu 4 ci pirmetti di capiri megghiu picchì era necessariu pi Diu òffriri a Satana e ê sò dimònii ribbelli nu labburatoriu dimostrativu ca rivela l'entità dâ sò malvagità.
Ntô celu, la malvagità avìa limiti picchì l'èssiri cilesti nun avìanu lu putiri di ammazzarisi l'unu cu l'àutru ; pirchì èranu tutti pi nu mumentu ‘mmortali. Sta situazzioni quinni non pirmittìu a Diu di rivilari l'àutu livellu di malvagità e crudeltà di cui li sò nimici èrunu capaci. La terra fu quinni criata pô scopu di cunsentiri la morti ntê so formi cchiù crudili ca la menti di n'èssiri comu Satana pò mmagginari. 
Stu capitulu 4, misu sutta lu significatu simmòlicu di stu nùmmaru 4 ca è l'univirsalità , quinni evocarà li circustanzi dî primi morti di l'umanità tirrestri ; la morti è lu sò caràttiri univirsali particulari e unicu tra tutti li criazziuni fatti di Diu. Doppu lu piccatu di Adamu e Eva, la vita tirrestri fu " nu spittàculu pô munnu e pi l'ànghjuli " comu dissi lu tistimuni ispiratu e fideli Paulu , l'ex Sauli di Tarsu, lu primu pirsicutaturi mannatu dâ chiesa di Cristu, ntâ 1 Cor 4:9.   
 
Gen.4:1 : “ E Adamu canuscìu Eva, sò mugghieri ; iḍḍa cuncipìu e partìu Caini e dissi : Aviu n'omu cu l'aiutu di YaHWéH .   
Nna chistu versu , Diu ci rivela lu significatu ca duna ô verbu " sapiri " e chistu puntu è vitali ntô principiu dâ giustificazziuni dâ fidi secunnu chiḍḍu ca è scrittu nna Giuvanni 17:3 : " E chista è la vita eterna, ca ti canusciunu , l'unicu Diu veru, e Gesù Cristu, ca mannasti . " Canùsciri Diu voli diri 'mpegnàrisi nna na rilazziuni d'amuri cu Iḍḍu, spirituali nna chistu casu , ma carnali ntô casu di Adamu e Eva. Seguennu n’àutra vota stu mudellu dâ prima coppia , nascìu nu “ picciriddu ” di stu amuri carnali ; e puru nu “ picciriddu ” avi a rinasciri nnâ nostra relazzioni amurusa spirituali vissuta cu Diu. Sta nova nascita pâ vera “ canuscenza ” di Diu è rivilata nnâ Riv. 12: 2-5: “ E iḍḍa era incinta, e chiancìa, travagghiannu nnâ nascita, e nnî duluri dû partu. ...Partìu nu figghiu, ca avìa a guvirnari tutti li nazziuna cu na canna di ferru. E lu sò picciriḍḍu fu pigghiatu a Diu e ô sò tronu .” Lu picciriḍḍu natu di Diu avi a riprudùciri lu caràttiri di sò Patri ma non fu accussì dû primu figghiu natu di l'òmini.              
Lu nomu Caini voli diri acquisizzioni. Chistu nomi prividi nu distinu carnali e tirrestri pi iḍḍu, lu cuntrariu di l'omu spirituali ca sarà sò frati cchiù nicu Abel.
Nutamu ca all'iniziu dâ storia di l'umanità , la matri ca parturisci associa Diu cu sta nascita picchì è cunsapevoli ca la criazzioni di sta nova vita è la cunsiquenza di nu miraculu fattu dû granni criaturi Diu Y aHWéH. Nnî nostri ùrtimi jorna nun è cchiù o raramenti accussì.
Gen.4:2 : “ E partìu n’àutra vota sò frati Abeli. Abel era nu pasturi, e Caini era n’araturi .   
Abel voli diri rispiru . Cchiù di Caini, lu picciriḍḍu Abeli ​​è prisintatu comu na copia di Adamu, lu primu a riciviri lu rispiratu purmunaru di Diu. Infatti, câ sò morti, ammazzatu di sò frati, rapprisenta l'immaggini di Gesù Cristu, lu veru Figghiu di Diu, sarvaturi di l'elitti ca riscattarà cû sò sangu.
Li prufissiuni dî dui frati cunfirmanu li sò naturi opposti. Comu Cristu, " Abeli ​​era nu pasturi " e comu l'incridenti matirialista tirrestri, " Caini era n'araturi ." Chisti primi picciriddi dâ storia umana annuncianu lu distinu prufizziatu di Diu. E vènunu pi dari dittagghi supra lu sò pruggettu di risparmiu .    
Gen.4:3 : “ E succidìu ca Caini purtò dû fruttu dâ terra n'offerta ô Signuri ; »   
Caini sapi ca Diu esisti e pi mustraricci ca lu voli onurari, lu fa " n'offerta dî frutti dâ terra ", cioè li cosi ca la sò attività pruduciu. Nna chistu rolu, pigghia l'immàggini dâ multitudini di genti riliggiusi ebbrei, cristiani o mussurmani ca mettunu n risaltu li sò boni òpiri senza prioccupàrisi di circari di canùsciri e capiri chiḍḍu chi Diu ama e s'aspetta di iḍḍi. Li rigali sunu 'ntirissanti sulu si sunu apprizzati dô riciventi. 
Gen.4:4 : " E puru Abeli ​​purtò dî primugeniti dû sò greggiu e dû sò grassu." YaHWéH avìa rispettu pi Abel e pâ sò uffritta; »   
Abel imita sò frati e pâ sò prufissiuni di pasturi, fa n'offerta a Diu " dû primugenitu dû sò greggiu e dû sò grassu . " Chistu è piacèvuli a Diu picchì Iḍḍu vidi ntô sacrificiu di chisti “ primugeniti ” l’immaggini anticipata e prufizziata dû sò sacrificiu ‘n Gesù Cristu. Ntô Riv. 1, 5 lèggimu : “... e di Gesù Cristu, lu tistimuni fideli, lu primu ginitu dî morti e lu prìncipi dî re dâ terra.” A chiḍḍu ca ci ama e ci libbirò dî nostri piccati cû sò sangu, ...». Diu vidi lu sò pianu di sarbamentu nna l'offerta di Abel e non pò evitari di truvarla piacèvuli.      
Gen.4:5 : " ma versu Caini e la sò uffritta nun avìa rispettu." Caini fu assài arraggiatu e la sò facci cadìu. »   
Ô cunfrontu di l'offerta di Abeli, è lòggicu ca Diu detti picca cunsidirazzioni all'offerta di Caini, ca lòggicamenti putìa èssiri sulu diluputu e addrittatu. " La sò facci è spustata ," ma nutamu ca lu fastiḍḍu lu porta a " addivintari assài arraggiatu " e chistu non è nurmali picchì chista riazzioni è nu fruttu di n'orgògliu diluputu. L'irritazzioni e l'orgògliu pruducirannu prestu nu fruttu cchiù gravi : l'assassiniu di sò frati Abel, suggettu dâ sò gelusia.     
Gen.4:6 : “ E lu Signuri dissi a Cainu: Picchì tu sì arraggiatu e pirchì la tò facci è cascata? »   
Sulu Diu sapi lu mutivu dâ sò prifirenza pi l'offerta di Abeli. Caini non pò evitari di truvari la riazzioni di Diu ingiusta, ma 'mmeci di arraggiàrisi, avissi a prigari Diu pi pirmèttiricci di capiri lu mutivu di chista scelta apparentimenti ingiusta. Diu havi na canuscenza cumpleta dâ natura di Caini ca inconsciamente joca pi iḍḍu stissu lu rolu dû sirvituri mali di Matteu 24 :48-49 : " Ma si è nu sirvituri mali, e dici ntô so cori : Lu me signuri ritarda la sò venita; e accumincia a pigghiari li sò cumpagni sirvituri e drinka cu " Diu ci fa na dumanna a cui sapi pirfettamenti la risposta, ma ccà ancora na vota, facennu accussì duna a Cainu la pussibbilità di cunnivìdiri cu iḍḍu la causa dû sò soffrimentu. Chisti dumanni arristaru senza risposta di Caini, quinni Diu lu avvirtìu dû mali ca lu pigghiarà.  
Gen.4:7 : “ Di sicuru , si facissi lu beni, alzassi la facci ; »   
Doppu ca Eva e Adamu manciaru e pigghiaru lu statu dû diavulu " canuscennu lu beni e lu mali " , iḍḍu cumpari n'àutra vota pi spinciri Caini a ammazzari sò frati Abel. Li dui scelti, " beni e mali " , sunnu davanti a iḍḍu ; " Lu bonu " lu purterà a rassignàrisi e a accittari la scelta di Diu puru si non la capisci. Ma scègghiri lu “ mali ” lu farà piccari contra Diu , viulannu lu sò sestu cumannamentu : “ Nun ammazzari ” ; e non, “ nun ammazzari ” comu lu prisintaru li traduttura. Lu cumannu di Diu cundanna lu crimini, non l'uccisioni di criminali culpati ca fici ligali ordinannulu e nna chistu casu, la vìnnita di Gesù Cristu non canciau nenti nna chistu giudizziu giustu di Diu.               
Nota la forma in cui Diu parra di " piccatu " comu si parrassi di na fìmmina , comu avìa dittu a Eva ntô Gen. 3:16 : " lu to disiùriu sarà pi to maritu , e iḍḍu ti guvirnarà ." Pi Diu la tintazzioni di " piccari " è simili a chiḍḍa di na fìmmina ca voli siduciri sò maritu e iḍḍu nun s'avi a lassari " duminari " di iḍḍa , né di iḍḍu . In chista manera , Diu detti a l'omu l'ordini di non lassàrisi siduciri dû " piccatu " rapprisintatu dâ fìmmina.           
Gen.4:8 : “ E Caini parrò a sò frati Abeli, dicennu: ma mentri èranu ‘n campu, Caini s’arrizzò contra sò frati Abeli ​​e lu ammazzò. »   
Nustanti chistu avvirtimentu divinu, la natura di Caini pruducirà lu sò fruttu. Doppu nu scanciu di palori cu Abel, Caini, n'assassiniu ntô sò spìritu dû princìpiu comu sò patri spirituali, lu diavulu, " si alzò supra sò frati Abel e l'ammazzau ." Sta spirènzia prufìzzia lu distinu di l'umanità unni lu frati ammazzarà lu frati, spissu pi gelusia profana o riliggiusa nzinu â fini dû munnu.  
Gen.4:9 : “ E lu Signuri dissi a Caini: Unni è to frati Abel? Iddu rispunnìu : Nun lu sacciu; sugnu lu custodi di me frati? »   
Comu avìa dittu a Adamu ca s’ammucciava di iḍḍu: “ Unni stai ? " , Diu dissi a Caini: " Unni è to frati Abeli ?" ", sempri pi dàricci la pussibilitati di cunfissari la sò curpa." Ma stupidamenti , picchì non pò ignurari ca Diu sapi ca l'ammazzau, iḍḍu rispunni cu curaggiu " Non lu so ", e cu n'arrucanza ncridìbbili, a sò vota fa na dumanna a Diu : " Sò lu custodi di me frati ?" »            
Gen.4:10 : “ E Diu dissi : “Chi hai fattu ?” La vuci di lu sangu di to frati mi grida di la terra .   
Diu ci duna la sò risposta ca voli diri : tu non sì lu sò custodi picchì tu sì lu sò assassinu. Diu sapi beni chiḍḍu ca fici e ci lu prisenta nna n'immaggini : " la vuci dû sangu di to frati mi chiama dâ terra ." Sta fòrmula figurativa ca duna ô sangu spurcatu na vuci ca chiama a Diu sarà usata ntô Riv. 6 pi evocari ntô " 5° sigillu " , lu chianciri dî màrtiri ammazzati dî pirsicuzzioni papali rumani dâ riliggiuni cattòlica : Riv. ced pâ palora di Diu e pâ tistimunianza ca avìanu datu. E iḍḍi chiamaru cu na vuci forti , dicennu: “O Signuri, santu e veru, finu a quannu non giudichi e non vindichi lu nostru sangu supra chiḍḍi ca càmpanu ntâ terra?” ". Quinni, lu sangu spurcatu ‘ngiustamenti richiedi vindicata ô culpabbili. Arrivarà sta vindetta liggìttima, ma è quarchi cosa ca Diu riserva esclusivamenti pi Iḍḍu stissu. Dichiara ntô Deut.32:35 : “ La vindetta è mia, e la ricumpenza, quannu lu sò pedi scippa!” Picchì lu jornu dâ sò calamità è vicinu, e chiḍḍu ca l’aspetta nun arrivarà pi tantu tempu .” Ntâ Isa.61:2, nzemi a " l'annu dû favuri ", " lu jornu dâ vindicata " è ntô prugramma dû messia Gesù Cristu : "... mi mannau... pi annunziari l'annu dû favuri di YaHWéH, e lu jornu dâ vindicata dû nostru Diu ; pi cunfurtari tutti chiddi ca luttunu ; ...». Nuḍḍu putìa capiri ca la " pubblicazzioni " di stu " annu dâ gràzzia " avìa a èssiri siparata dû " jornu dâ vindetta " di 2000 anni.                          
Accussì, li morti non ponnu cchiù chianciri tranni ca ntâ mimoria di Diu ca la mimoria è illimitata.
Lu crimini cummissu di Caini si mirita na punizzioni giusta.
Gen.4:11: “ Ora tu sì ammalatu dâ terra, ca aprìu la vucca pi riciviri lu sangu di to frati dâ to manu . »  
Caini sarà ammalatu dâ terra e non sarà ammazzatu. Pi giustificari chista clemenza divina, s'havi a ammittiri ca chistu primu crimini non avìa pricidenti. Cain non sapìa cosa significava ammazzari, e fu la ràggia ca ciecau tutti li spìriti raggiunari ca lu purtàu â brutalità fatali. Ora ca sò frati è mortu, l’umanità nun potrà cchiù diri ca nun sapia chi è la morti. La liggi stabbilita di Diu nna Esò 21:12 allura havi effettu : " Chiḍḍu ca colpisci n'omu mortalmenti è ammazzatu ."  
Chistu versu prisenta puru chista esprissiuni : " la terra ca aprìu la vucca pi riciviri dâ tò manu lu sangu di tò frati ." Diu pirsunifica la terra dannucci na vucca ca assorbi lu sangu ca ci spurcau. Allura sta vucca ci parra e ci arricurda l'attu murtali ca l'inquinau . Sta mmàggini veni pigghiata n’àutra vota nnô Deut.26 :10 : " La terra aprìu la vucca e li ‘nghiuttìu cu Core, quannu murieru chiḍḍi ca s’avìanu riunitu, e lu focu cunzumò li duicentucinquanta òmini: sirveru comu avvertimentu ô pòpulu ." Allura sarà nnâ Ap. 12:16 : “ E la terra ajiutò la fìmmina, e la terra aprìu la vucca e ‘nghiuttìu lu diluviu ca lu dragu ci jittàu dâ vucca .” Lu " ciumi " simmulizza li lighi munarchichi cattòlici francisi li cui corpi militari criati apposta di " draghi " pirsicutavanu li fideli prutistanti e li cacciavanu ntê muntagni dô paisi. Stu versu avi nu significatu duppiu : la risistenza armata prutistanti, poi la sanguinosa Rivuluzzioni francisi. Ntâ tutti dui li casi l'espressioni " la terra aprìu la vucca " la rapprisenta comu l'accugghienza dû sangu di na multitudini di genti.                
Gen. 4:12 : “ Quannu cultivati ​​la terra, non ti duna cchiù la sò ricchizza. Sarè nu vagabbunnu e nu vagabbunnu ntâ terra. »   
La punizzioni di Caini è limitata â terra ca fu lu primu a nquinari spurcannucci sangu umanu ; chiḍḍu di l'omu ca originariamenti fu criatu â mmàggini di Diu. Dô piccatu, manteni li carattirìstichi di Diu ma non avi cchiù la sò purità pirfetta. L'attivitati di l'omu cunzistìa principarmenti ntâ pruduzzioni di manciari travagghiannu la terra. Caini quinni havi a truvari autri maneri pi èssiri nutricatu. 
Gen.4:13 : “ Caini dissi ô Signuri : La me punizzioni è troppu granni pi èssiri suppurtata ” .   
Chistu voli diri : sutta sti cunnizzioni, è megghiu ca mi suicidu. 
Gen.4:14 : “ Eccu, oggi mi cacciasti dâ terra ; Sarò ammucciatu dâ tò prisenza, sarò nu vagabbunnu e nu fuggitivi ntâ terra, e chiḍḍu ca mi attrova m’ammazzarà . ”   
Ora parra assài e riassumi la sò situazzioni comu na cunnanna a morti.
Gen.4:15 : “ E lu Signuri ci dissi : Si qualchidunu ammazza Caini, ci veni vindicatu setti voti. E lu Signuri misi nu signu a Caini, accussì ca chiḍḍu ca lu truvava non lu ammazzassi . ”   
Ditirminatu a risparmiari la vita di Caini pî mutivi già visti, Diu ci dissi ca la sò morti avìa a èssiri pagata , cioè " vindicata " , " setti voti " . Poi parra di “ nu signu ” ca lu pruteggi. Nna sta misura , Diu prufizzia lu valuri simmòlicu dû nùmmaru " setti " ca disignarà lu Sabbath e la santificazzioni dû restu ca , prufizziata â fini dî simani , truvarà la sò cumplizzioni cumpleta ntô settimu millenniu dû sò pruggettu di sarbamentu. Lu Sabbath sarà lu signu di l'appartinenza ô Diu Criaturi nna Eze.20:14-20. E nnâ Ezechieli 9 " nu signu " è misu supra chiḍḍi ca appartèninu a Diu accussì nun sunnu ammazzati nnâ l'ura dû punizzioni divina. Â fini, pi cunfirmari stu principiu di siparazzioni prutetta , ntô Riv. 7, " nu signu ", " lu sigillu dû Diu vivu ", veni pi " signali li frunti " dî sirvitura di Diu, e chistu " signu e signu " è lu sò Sabbath dû settimu jornu.                    
Gen.4:16 : " Allura Caini niscìu dâ prisenza di YaHWéH e abbitau ntâ terra di Nod, a livanti di l'Eden . "   
Era già a est di l'Eden ca Adamu e Eva s'avìanu ritiratu doppu ca foru cacciati dû jardinu di Diu. Sta terra è ccà chiamata Nod ca voli diri : suffrimentu. La vita di Caini sarà quinni signata di suffrimenti mintali e fìsici picchì èssiri rifiutatu luntanu dâ facci di Diu lassa tracci puru ntô cori duru di Caini ca avìa dittu ntô versu 13, pi paura di iḍḍu : " Sarò ammucciatu luntanu dâ to facci ."     
Gen.4:17 : “ E Caini canuscìu sò mugghieri ; iḍḍa cuncipìu e partìu Enoc. Poi custruìu na città e chiamò lu nomu dâ città pi sò figghiu Enoch .   
Caini addivintarà lu patriarca dâ pupulazzioni di na città a cui duna lu nomi dû sò primu figghiu : Enoch ca voli diri : inizziari , istruzziunari, esercitari e accuminciari a usari quarchi cosa. Chistu nomi riassumi tuttu chiḍḍu ca sti verbi rapprisèntanu e è ben usatu picchì Caini e li sò discinnenti inauguràru nu tipu di sucità senza Diu ca cuntinuarà 'nzinu â fini dû munnu.  
Gen. 4:18 : “ E Enoc nascìu Irad, e Irad nascìu Meujael, e Meujael nascìu Matusaeli, e Matusael nascìu Lamec . »   
Sta curta ginialuggìa si ferma apposta ô pirsunàggiu chiamatu Lamech, lu cui significatu esattu arresta scanusciutu, ma la palora di sta ràdica riguarda l'istruzzioni comu lu nomi Enoch , e puru na nuzzioni di putiri .
Gen.4:19 : “ Lamech pigghiò du’ mugghieri : una si chiamava Ada, e l’autra si chiamava Zilla . »   
Attruvamu nna chistu Lamech nu primu signu dâ ruttura cu Diu secunnu lu quali " n'omu lassarà sò patri e sò matri e s'unirà a sò mugghieri, e li dui addivintarunu na carni " ( vidi Gen. 2, 24 ) . Ma nnâ Lamech l'omu è attaccatu a dui fimmini e li tri addivintarunu na carni. Chiaramenti la siparazzioni di Diu è totali.  
Gen.4:20 : “ E Ada nascìu Jabal : e iḍḍu fu lu patri di chiḍḍi ca càmpanu ntê tendi e ntê bistiami . ”   
Jabal è u patriarca dî pastura nomadi comu su ancora oggi arcuni pòpuli àrabbi.
Gen.4:21 : “ Sò frati si chiamava Giubali : era lu patri di tutti chiḍḍi ca sunàvanu l'arpa e lu flautu . »   
Giubali fu lu patriarca di tutti li musicisti ca tènunu nu postu mpurtanti ntê civiltà senza Diu , puru oggi unni la cultura, la canuscenza e l'artista sunu li basi dê nostri sucità muderni.
Gen.4:22 : “ Zilla parturìu puru Tubali Caini, ca furmò tutti li strumenti di bronzu e di ferru. La soru di Tubali Caini era Naama . »   
Stu versu cuntradici l'insignamenti ufficiali dê storici ca assùmunu n'etati dô brunzu prima di l'etati dô ferru. Ntâ virità, secunnu Diu, li primi òmini sapìanu furgari lu ferru, e forsi di quannu fu Adamu stissu, pirchì lu testu non dici ca Tubal Caini fussi lu patri di chiḍḍi ca furganu lu ferru. Ma sti dittagghi rivilati ci sunu dati accussì capemu ca la civiltà esistìu finu dê primi cristiani. I so’ curturi senza Diu nun èranu menu raffinati di chiḍḍi nostri di oggi.
Gen.4:23 : “ Lamec dissi ê sò mugghieri : Ada e Zilla, ascultati la me vuci ! Mugghieri di Lamec, ascultati la me parola ! Uccidìu n'omu pâ me firita, e nu picciottu pâ me firiti. »   
Lamec si vanta ê sò dui mugghieri ca ammazzau n'omu, ca lu firìu ntô giudizziu di Diu. Ma cu arrugganza e burla, agghiunci ca ammazzau puru nu picciottu, cosa ca aggrava lu sò casu ntô giudizziu di Diu e lu renni nu " assassiniu " ripitutu ginèricu.  
Gen. 4:24 : “ Caini sarà vindicatu setti voti, e Lamec settantasetti voti. »   
Poi si burla dâ clemenza ca Diu mustràu versu Caini. Vistu ca doppu ca ammazzau n’omu , la morti di Caini avìa a èssiri vindicata “ setti voti ”, doppu ca ammazzau n’omu e nu picciottu, Lamec fu vindicatu di Diu “ settantasetti voti ”. Non si ponnu mmagginari cummenti accussì abbuminabbili. E Diu vulìa rivelari a l'umanità ca li sò primi rapprisintanti dâ secunna ginirazzioni, chiḍḍa di Caini nzinu â settima , chiḍḍa di Lamech, avìanu arrivatu ô liveddu cchiù àutu di impietà. E chista è la sò dimustrazziuni dâ cunsiquenza di èssiri siparati di iḍḍu.    
Gen.4:25 : “ E Adamu canuscìu n’àutra vota sò mugghieri ; e iḍḍa partìu nu figghiu e lu chiamò Set, picchì dissi: Diu mi detti n'autra simenza ô postu di Abeli, ca Caini ammazzau .   
Lu nomu Seth pronunciatu “ cheth ” nta l’ebbraicu si rifirisci â funnazzioni dû corpu umanu. Quarchi d'unu lu traduci comu " equivalenti o ristituzzioni " ma non fu capaci di truvari na giustificazzioni pi chista proposizzioni nta l'ebbraicu. Pirciò mantèniu " lu funnamentu dû corpu " picchì Seth addivintarà la ràdica o lu funnamentu di basi dâ lignaggiu fideli ca Gen.6 disignarà cu l'esprissiuni " figghi di Diu ", lassannu ê " fìmmini " discinnenti ribbelli dâ lignaggiu di Caini ca li sidùcinu, 'n opposizzioni , l'appillazzioni di " da ".             
Nna Seth, Diu simina e fa nàsciri na nova " simenza " unni lu settimu discinnenti, n'àutru Enoch , è datu comu esempiu nna Gen. 5:21 nzinu a 24. Avìa lu privileggiu di trasiri ntô celu vivu, senza passari pâ morti, doppu 365 anni di vita tirrestri ca Diu criaturi vissi . Chistu Enoch fici lu sò nomi picchì la sò " istruzzioni " era pâ gloria di Diu, a diffirenza dû sò omonimu, figghiu di Lamech, figghiu dâ lìnia di Caini. E tutti dui , Lamec, lu ribbelli, e Enoc, lu giustu, èranu li “ settimi ” discinnenti dâ sò lignaggiu.      
Gen.4:26 : “ E puru Set appi nu figghiu, e lu chiamò Enos. Allura li genti accuminciaru a chiamari lu nomi di YaHWéH . »   
 Enosch voli diri : omu, murtali, malvagiu. Chistu nomu è lijatu ô tempu quannu li genti accuminciaru a chiamari lu nomu di YaHWéH. Chiḍḍu ca Diu ci voli diri culligannu sti dui cosi è ca l'omu dâ lignaggiu fideli addivintàu cunsapevoli dâ malvagità dâ sò natura ca è oltri a chistu murtali. E chista cunsapivulizza lu purtàu a circari lu sò Criaturi pi onuràrilu e aduràrilu fidelmenti nna na manera ca ci piacìa. 
 
Genesi 5
 
Siparazzioni attraversu la santificazzioni
 
Nna stu capitulu 5, Diu arricuogghìu la lignaggiu ca ristau fideli a Iḍḍu. Vi prisintu lu stùdiu dittagghiatu sulu dî primi versi ca ci pirmèttunu di capiri lu mutivu di chista enumerazzioni ca cumprenni lu tempu tra Adamu e lu abbanniatu Noè.
 
Gen.5:1 : “ Chistu è lu libbru dî ginirazzioni di Adamu. Quannu Diu criàu l'omu, lu fici â sumigghianza di Diu .  
Chistu versu stabbilisci lu standard pâ lista dî nomi di l'òmini citati. Tuttu s’arriduci a chistu ricurdamentu : “ Quannu Diu criò l’omu, lu fici â sumigghianza di Diu .”  Bisogna quinni capiri ca pi tràsiri nna chista lista l'omu avi aviri prisirvatu la sò " sumigghianza di Diu ". Quinni putemu capiri picchì li nomi mpurtanti comu chiḍḍu di Caini non trasiunu nna chista lista. Picchì non è na sumigghianza fìsica ma na sumigghianza dû caràttiri, e lu capìtulu 4 ci mustràu appena chiḍḍa di Caini e dî sò discinnenti.    
Gen.5:2 : “ Li criò masculi e fimmini, li benedìu e li chiamò Adamu, lu jornu ca foru criati .”  
Anchi ccà, lu ricurdu dâ benedizzioni di Diu di l'omu e dâ fìmmina voli diri ca li nomi ca vènunu citati foru biniditti di Diu. L'insistenza dâ sò criazzioni di parti di Diu metti n risaltu l'impurtanza ca duna a èssiri arricanusciutu comu Diu criaturi ca metti 'n parti, santifica li sò sirvitura, cû signu dû sabbatu, lu restu ossirvatu duranti lu settimu jornu di tutti li sò simani. Mantèniri la benedizzioni di Diu câ santificazzioni dû Sabbath e la sumigghianza dû sò caràttiri sunnu li cunnizziuni richiesti di Diu pi l'èssiri umani ristari digni di èssiri chiamati " omu ". A parti sti frutti, l'èssiri umanu addiventa ntô sò giudizziu n'" armali " cchiù sviluppatu e istruzziunatu di l'autri speci .     
Gen.5:3 : “ E Adamu campò centutrent’anni e nascìu nu figghiu â sò sumigghianza, e lu chiamò Set .”  
Apparentimenti, tra Adamu e Set, mancanu dui nomi : chiḍḍi di Caini (ca non veni dâ linia fideli) e di Abeli ​​(ca murìu senza discinnenti) . Lu standard dâ silizziuni benedetta è quinni dimustratu. Lu stissu vali pi tutti l'autri nomi citati. 
Gen.5:4 : “ Li jorna di Adamu doppu ca nascìu Set foru ottucentu anni: e nascìu figghi e figghi .”  
Chiḍḍu ca avemu a capiri è ca Adamu " nascìu figghi e figghi " prima e doppu la nascita di " Seth " , ma chisti non manifestaru la fidi dû patri o chiḍḍa di " Seth ". Si junceru ê “ òmini armali ” ca èranu ‘nfideli e senza rispettu ô Diu vivu. Quinni , tra tutti chiḍḍi ca nasceru di iḍḍu, doppu la morti di Abel, " Seth " fu lu primu a distinguirisi pâ sò fidi e la sò fidiltà ô Diu YaHWéH ca criàu e furmàu lu sò patri tirrestri. Autri doppu iḍḍu , ca ristaru anònimi, putìanu aviri siguitu lu sò esempiu, ma ristaru anònimi picchì la lista scigghiuta di Diu è custruita supra la succissioni dî primi òmini fideli di ognunu dî discinnenti prisintati. Sta spiegazzioni renni capiri l'età già auta, " 130 anni " pi Adamu quannu nascìu sò figghiu " Seth ". E chistu principiu vali pi ognunu dî scigghiuti citati ntâ lista longa ca finisci cu Noè , picchì li sò tri figghi : Sem, Cam e Giafet non sunnu scigghiuti, non essennu ntâ sò sumigghianza spirituali.                
Gen.5:5 : “ Tutti li jorna ca vissi Adamu foru novicentutrent'anni; poi murìu .”  
 
Vaju direttamenti ô settimu scigghiutu ca si chiama Enoc ; nu Enoch ca havi lu pirsunàggiu assulutu cuntrariu di Enoch, figghiu di Caini. 
Gen.5:21 : “ E Enoc campau sessantacincu anni e nascìu Matusala .”  
Gen.5:22 : “ E Enoc caminava cu Diu tricentu anni doppu ca nascìu Matusala; e nascìu figghi e figghi .”  
Gen.5:23 : “ E tutti li jorna di Enoch foru tricentu sessantacincu anni .”  
Gen.5,24 : “ Enoc caminava cu Diu; allura nun c’era cchiù, picchì Diu lu purtò via .”  
È cu chista esprissiuni spicìfica dû casu di Enoch ca Diu ci lu rivela : puru l'antidiluviani àppiru lu sò " Elia " purtatu ntô celu senza passari pâ morti. Infatti, la fòrmula di chistu versu è diversa di tutti l'àutri ca finìsciunu comu pâ vita di Adamu, cchî palori " allura murìu ."     
Doppu veni Matusala , l'omu ca campau cchiù assài ntâ Terra, 969 anni; poi n'àutru Lamech di chista lìnia binidittu di Diu .
Gen :5:28 : “ Lamec campau centuttantadùi anni e nascìu nu figghiu .”   
Gen :5:29 : " Si chiamò Noè, dicennu: "Chistu omu ci cunsulidarà pû nostru travagghiu e lu travagghiu dî nostri mani, ca veni dâ terra ca lu Signuri ammalidìu ."   
Pi capiri lu significatu di stu versu, avissi a sapiri ca lu nomu Noè voli diri : riposu. Lamech di sicuro non s'immagginava 'n quali misura li sò palori s'avìssiru cumpiutu , picchì vidìa " la terra ammalatu " sulu di l'angulu di " li nostri travagghi e lu travagghiu dî nostri mani ", dici iḍḍu. Ma ntô tempu di Noè, Diu lu distruggiri pi la malvagità di l'òmini ca porta , comu la Genèsi 6 ci pirmetti di capiri. Com'è gghiè, Lamech, lu patri di Noè, era nu scigghiutu ca , comu li rari scigghiuti dû sò tempu, appi a èssiri tristu di vìdiri crìsciri la malvagità di l'òmini ca c'èrunu ntunnu a iḍḍi.     
Gen. 5:30 : “ Doppu ca nascìu Noè, Lamec campau cincucentuvantacincu anni, e nascìu figghi e figghi. ”   
Gen.5 :31 : “ Tutti li jorna di Lamec foru setticentu settantasetti anni; poi murìu "   
Gen. 5:32 : “ E Noè campau cincucent’anni e nascìu Sem, Cam e Jafet .”   
 
 
Genèsi 6
 
La siparazzioni fallisci
 
Gen.6:1 : “ E succidìu, quannu l’òmini accuminciaru a murtiplicarisi nnâ facci dâ terra, e ci nasceru figghi, ”   
Secunnu li lezzioni ‘mparati ‘n pricidenza, chista multitùdini umana è a norma armali ca disprezza Diu ca quinni avi boni mutivi pì rifiutàrili puru iḍḍi. La siduzzioni di Adamu di sò mugghieri Eva si ripruduci nna tutta st'umanità ed è la nurmalità secunnu la carni : li picciotte sidùcinu l'òmini e iḍḍi ottènunu di iḍḍi chiḍḍu ca vulìssiru. 
Gen.6: 2 : " E li figghi di Diu vittiru li figghi di l'òmini ca èranu beddi, e si pigghiaru mugghieri di tutti chiḍḍi ca scigghieru ."   
Chistu è unni li cosi addivèntanu cumplicati. La siparazzioni tra li santificati e li incridenti irriliggiusi â fini scumpari. Li santificati chiamati loggicamenti ccà " li figghi di Diu " càdunu sutta la siduzzioni " dî figghi di l'òmini " vali a diri dû gruppu " armali " umanu . L'allianzi matrimuniali addivèntanu accussì la causa dû collassu dâ siparazzioni disiàta e circata di Diu. Fu chista spirènzia ‘ndimenticàbbili ca poi lu purtàu a vietari ê figghi di Israeli di pigghiari comu mugghieri fìmmini furasteri . L'alluvioni ca purterà di chistu mustra comu s'avissi a ubbidiri a chista divietta . A ogni règula ci sunnu eccizzioni , picchì arcuni fìmmini pigghiaru lu veru Diu cû maritu ebbraicu comu Ruth. Lu pirìculu nun è ca la fìmmina è furastera ma ca porta nu " figghiu di Diu " nna l'apostasia pagana facennulu aduttari la riliggiuni pagana tradizziunali dî sò urìggini. Inoltri, lu cuntrariu è puru vietatu picchì na fìmmina ca è " figghia di Diu " si metti 'n pirìculu murtali maritannusi cu nu " figghiu di l'òmini " ca è n' " armali " e di na riliggiuni fausa , ca è ancora cchiù piriculusa pi iḍḍa. Picchì ogni " fìmmina " o " picciotta " è sulu na " fìmmina " duranti la sò vita ntâ terra, e chiḍḍi scigghiuti tra iḍḍi riciveranu, comu l'òmini, nu corpu cilesti senza sessu simili a l'ànghjuli di Diu. L'eternità è unisex e n'immàggini dû pirsunàggiu di Gesù Cristu, lu mudellu divinu pirfettu.                      
U prubblema dû matrimoniu è ancora attuali. Picchì chiḍḍu ca si marita cu cu nun è dâ sò riliggiuni tistimunia contra la sò fidi , sia ca è giusta ca sbagghiata. Inoltri, chista azzioni mustra l'indiffirenza versu la riliggiuni e quinni versu Diu stissu. Lu scigghiutu avi a 'amàri Diu supratuttu pi èssiri dignu di l'elizzioni. Ora, l'allianza cû furasteru ci piaci, chiḍḍu scigghiutu ca lu cuntratta addiventa indignu di l'elizzioni e la sò fidi addiventa prisuntusa, n'illusioni ca finirà cu na tirribbili disillusioni. Arresta n'ùrtima deduzzioni da fari. Si u matrimoniu rapprisenta ancora stu prubblema , è picchì a sucità umana muderna si trova nnô stissu statu di ‘mmoralità di chiḍḍi dû tempu di Noè. Chistu messaggiu è quinni pû nostru urtimu tempu quannu li minzogni dùminanu li menti umani ca addivèntanu totalmenti chiusi â " virità " divina.   
Pi la sò mpurtanza pô nostru " tempu dâ fini " , Diu mi purtò a sviluppari l'urtimu chistu messaggiu rivilatu nna chistu resucuntu dâ Genèsi. Picchì la spirènzia di l'eletti antediluviani è riassunta di nu " inizziu " filici e di na " fini " tragica nna l'apostasìa e l'abbuminazzioni. Ora, chista spirènzia riassumi puru chiḍḍa dâ sò urtima chiesa ntâ sò forma istituzzionali " Avvintista dû Settimu Jornu ", ufficialmenti e storicamenti biniditta ntô 1863 ma spiritualmenti ntô 1873 , a " Filadelfia " , ntô Ap. 3:7 , pû sò " inizziu ", e " Lav . , â sò " fini " , a causa dâ sò tiepidità furmalista e a causa dâ sò allianza cû campu nimicu ecumènicu ntô 1995 . Lu tempu di l'approvazzioni di Diu di chista istituzzioni riliggiusa cristiana è quinni fissatu di " n'inizziu e na fini . " Ma propriu comu l'alliànza ebbraica fu cuntinuata attraversu li dùdici apòstuli scigghiuti di Gesù, l'òpira avvintista è cuntinuata attraversu di mia e di tutti chiḍḍi ca, ricivennu chista tistimunianza prufètica, riprudùciunu l'òpiri dâ fidi ca Diu originariamenti binidìu ntê piunieri di l'avvintismu ntô 1843 e ntô 1844 ca li sò mutivazzioni senza fidi di b èssiri misi ‘n dubbiu . Mentri la pràtica dû Sabbath addiventa possibbilmenti furmalista e tradizziunali, lu vagnatu dû giudizziu di Diu non benedici cchiù nenti ma l'amuri dâ virità ca s'attrova ntê sò eletti, " di l'inizziu â fini " , vali a ddìri nzinu ô veru ritornu gluriusu di Cristu, fissatu pi l'urtima vota ntâ primavìera dû 2030.                         
Prisintannusi nna Apoc. 1:8 comu " l'alfa e l'omega ", Gesù Cristu ci rivela na chiavi pi capiri la struttura e l'aspettu sutta cui ci rivela nna tutta la Bibbia , lu sò " giudizziu " si basa sempri supra n'osservazziuni dâ situazziuni dû " inizziu " di na vita, e supra l'app . cap . Stu principiu cumpari ntô Dan 5 unni li palori scritti ntô muru di Diu, " nummaratu, nummaratu " , siguiti di " pisatu e divisu " , rapprisèntanu l '" inizziu " dâ vita dû re Belsazzar e lu tempu dâ sò " fini " . In chista manera , Diu cunfirma ca lu sò giudizziu si basa supra lu cuntrollu pirmanenti dû suggettu giudicatu. Iḍḍu fu sutta la sò osservazziuni dû sò " inizziu " , o " alfa ", ' nzinu â sò " fini " , " la sò " omega ".                          
Ntô libbru di l'Apocalìssi e ntô tema dî littri indirizzati ê " setti Crèsii " , lu stissu principiu fissa " l'inizziu e la fini " di tutti li " Crèsii " ntirissati . Prima, attruvamu la Chiesa apostòlica , lu cui gluriusu " inizziu " è ricurdatu ntô messaggiu cunsignatu a " Efesu " e unni la sò " fini " la metti sutta la minazza di aviri ritiratu lu Spìritu di Diu pâ sò mancanza di zelu . Furtunamenti, lu messaggiu cunsignatu a " Smirna " prima dû 303 tistimunia lu fattu ca la chiamata di Cristu ô pintimentu fu ascutata pâ gloria di Diu. Poi, la Chiesa Cattòlica Rumana papali accumincia a " Pèrgamu " ntô 538 , e finisci a " Tiatira " ô tempu dâ Riforma prutistanti ma suprattuttu ufficialmenti chiḍḍa dâ morti dû Papa Piu 6, arristatu 'n carciri a Valenza, ntâ me città, 'n Francia, ca è puru lu casu di Proval faith, ntô 1799. Lu sò " princìpiu " è evocatu a " Tiatira " e la sò " fini " è rivilata a " Sardi " ntô 1843 pâ sò pràtica dâ dumìnica riditata dâ riliggiuni rumana. Gesù non putìa èssiri cchiù chiaru ntô sò messaggiu, “ tu sì mortu ”, nun ti cunfùnniri. E terzu sutta " Filadelfia e Laodicea " lu casu di l'Avvintismu istituzzionali ca vittimu prima chiudi lu tema dê messaggi indirizzati ê " setti crèsii " e ô tempu di l'èpochi ca simmulizzunu .                                 
Rivilannuci oggi comu giudicàu li cosi già cumplitati, e dû " inizziu " comu la Genèsi, Diu ci duna li chiavi pi capiri comu giudica li fatti e li crèsii ntô nostru tempu. Lu " giudizziu " ca emergi dû nostru studiu porta accussì lu " Signu " dû Spìritu dâ sò divinità.       
Gen.6: 3 : “ Allura lu Signuri dissi : Lu me spìritu non cummattirà sempri cu l'omu, picchì puru iḍḍu è carni: ma li sò jorna sunnu centuvint'anni . »   
Menu di 10 anni prima dû ritornu di Cristu, chistu messaggiu pigghia nu caràttiri straordinariamenti attuali oggi. Lu spìritu dâ vita datu di Diu " nun sta sempri nna l' omu, picchì puru iḍḍu è carni: ma li sò jorna sunnu centuvintinovi anni . " Infatti , non era lu significatu ca Diu detti ê sò palori . Capiscimi , e capiscilu : Diu non rinuncia ô sò pianu di seimila anni di chiamari e scègghiri l'elitti. Lu sò probblema è ntâ lunghizza enormi dâ vita ca detti a l'antidiluviani di quannu Adamu ca murìu a 930 anni , doppu iḍḍu, n'àutru Matusala vivrà, iḍḍu, 'nzinu a 969 anni . Si è 930 anni di fidiltà, la cosa è suppurtàbbili e macari piacèvuli a Diu, ma si è nu Lamech arrugganti e abbuminabbili, Diu cunzìdira ca suppurtarilu pi na media di 120 anni sarà cchiù di bastanti. Chista ntirpritazzioni è cunfirmata dâ storia, picchì dâ fini di l'alluvioni, la durata dâ vita umana s'arriducìu â media di l'80 anni dâ nostra era.  
Gen.6: 4 : " E c'èranu giganti ntâ terra nna chiḍḍi tempi, e puru doppu ca li figghi di Diu trasieru ntê figghi di l'òmini, e ci partìru picciriddi : chisti èranu l'òmini putenti ca èranu famusi 'n tempi antichi . "   
Appi a junciri la pricisioni " e macari " dô testu ebbraicu, pirchì lu significatu dô messaggiu si trasforma. Diu ci rivela ca la sò prima criazzioni antediluviana era di grannizza gigantisca, lu stissu Adamu avìa a èssiri àutu circa 4 o 5 metri. La gistioni dâ supirfici tirrestri cancia e riduci. Nu sulu passu di sti " giganti " valia cincu nostri, e avìa a estrarri dâ terra cincu voti cchiù manciari di n'omu di oggi. La terra urigginali fu quinni rapidamenti pupulata e abbitata supra tutta la sò supirfici. La pricisiuni " e macari " ci 'nzigna ca chistu standard di " giganti " non fu canciatu di l'allianzi dî santificati e dî rifiutati, " li figghi di Diu " e " li figghi di l'òmini ". Quinni Noè stissu era nu giganti di 4 a 5 metri, accussì comu li sò picciriḍḍi e li sò mugghieri. Ntô tempu di Mosè, sti standard antediluviani s’attruvàvanu ancora nnâ terra di Canaan, e foru sti giganti, li “ Anakimi ”, ca spavintaru li spii ebbrei mannati nnô paisi.              
Gen.6: 5 : “ E lu Signuri vitti ca la malvagità di l'omu era granni ntâ terra, e ca ogni fantasia dî pinseri dû sò cori era sulu mali sempri . ”   
Chista osservazzioni renni cumprinsibbili la sò dicisioni. Vi ricuòrdu ca criàu la terra e l'omu pi rivilari chista malvagità ammucciata ntê pinseri dî sò criaturi cilesti e tirrestri . La dimostrazziuni disijata fu quinni uttinuta picchì " tutti li pinseri dî sò cori èrunu sulu mali ogni jornu ."  
Gen.6:6 : “ E lu Signuri si pintìu ca avìa criatu l’omu ntâ terra, e ci fici duluri ô cori . ”   
Sapiri ‘n anticipu chiḍḍu ca sta succèdennu è 'na cosa, ma spirimintàrilu ntô sò cumplimentu è n’autra. E davanti â rialtà di duminari lu mali, lu pinseri dû pintimentu, o cchiù pricisamenti dû rimorsu, pò nàsciri pi nu mumentu ntâ testa di Diu, accussì granni è lu sò suffrimentu davanti a chistu disastru murali.
Gen.6:7 : “ E lu Signuri dissi : Distrugghiu l'omu ca criai dâ facci dâ terra, sia l'omu ca l'armali, e li cosi striscianti e l'aceddi di l'aria ; pirchì mi penti di avirili fatti . ”   
Appena prima dû diluviu, Diu vidi lu triunfu di Satana e dî sò dimònii supra la terra e li sò abbitanti. Pi iḍḍu, lu prubblema è tirrìbbili ma uttinni la dimostrazzioni ca vulìa ottèniri. Arresta sulu distruggiri sta prima forma di vita unni l'òmini càmpanu troppu longu e sunnu troppu putenti di grannizza giganti. L'armali dâ terra vicini a l'omu comu li bistiami, li rèttili e l'aceddi di l'aria hannu a scumpariri pi sempri cu iḍḍi.
Gen.6:8 : “ Ma Noè attruvò favuri nnî occhi di Signuri . ”   
E secunnu Ezechieli 14 sulu iḍḍu attruvau favuri di Diu, li sò figghi e li sò mugghieri non èrunu degni di èssiri sarbati.
Gen.6:9 : “ Chisti sunnu li ginirazzioni di Noè. Noè era n'omu giustu e drittu ntô sò tempu ; Noè caminava cu Diu ” .   
Comu Giobbi, Noè è giudicatu “ giustu e drittu ” di Diu. E comu lu giustu Enoch prima di iḍḍu, Diu ci imputa ca " camina " cu iḍḍu.    
Gen.6:10 : “ Noè appi tri figghi : Sem, Cam e Jafet ” .   
A 500 anni secunnu Gen.5:22, " Noè appi tri figghi: Sem, Cam e Jafet ." Sti figghi criscirannu, addivintarannu òmini e pigghiarannu mugghieri. Noè quinni sarà assistutu e ajutatu dî sò figghi quannu havi a custruiri l'arca. Ntra lu tempu dâ sò nascita e l'alluvioni , passarannu 100 anni. Chistu prova ca li " 120 anni " dû versu 3 non riguardunu lu tempu ca ci fu datu pi cumplitari la sò custruzzioni.    
Gen.6:11 : “ La terra era corrutta davanti a Diu, la terra era china di viulenza ” .   
La corruzzioni non è pi forza viulenti, ma quannu la viulenza la signa e la carattirizza, lu soffrimentu dû Diu di l'amuri addiventa ntensu e ‘nsuppurtàbbili. Sta viulenza, ca arrivau ô sò massimu, è dû tipu di cui Lamech si vantava ntô Gen. 4:23 : " Uccidìa n'omu pâ me firita, e nu picciottu pâ me firiti ."  
Gen.6:12 : “ E Diu taliò la terra, e eccu, era currutta ; pirchì tutta la carni avìa curruttu la sò strata ntâ terra . ”   
Tra menu di 10 anni, Diu guardarà n'àutra vota la terra e la truvarà ntô stissu statu dû mumentu di l'alluvioni , " tutta la carni ci corrutti la strata ." Ma avissi a capiri cosa voli diri Diu quannu parra dâ corruzzioni. Picchì si lu rifirimentu di chista palora è umanu , li risposti sunnu nummarusi comu l'upiniuni supra l'argumentu. Cu lu Diu Criaturi, la risposta è sèmplici e pricisa. Iḍḍu chiama la corruzzioni tutti li pirvirsioni purtati di l'omu e dâ fìmmina a l'ordini e ê règuli ca stabbilìu : Ntâ corruzzioni, l'omu non assumi cchiù lu sò rolu di omu, né la fìmmina lu sò rolu di fìmmina. Lu casu di Lamec, nu bigamista, discinnenti di Caini, è n'esempiu, picchì la norma divina ci dici : " n'omu lassarà sò patri e sò matri e s'unisci a sò mugghieri ." L'aspettu dâ sò struttura curporia rivela lu rolu di l'omu e dâ fìmmina. Ma pi capiri megghiu lu rolu di chiḍḍu ca è datu comu " aiutu " a Adamu, la sò immaggini simmòlica dâ Chiesa di Cristu ci duna la risposta. Chi “ aiutu ” pò dari la Chiesa a Cristu ? Lu sò rolu è d'aumintari lu nùmmuru di chiḍḍi scigghiuti sarbati e d'accittari lu soffrimentu pi iḍḍu. Lu stissu è veru pâ fìmmina data a Adamu. Mancannu lu putiri musculari di Adamu , lu sò rolu è chiḍḍu di parturiri e crisciri li sò picciriḍḍi nzinu a quannu iḍḍi a sò vota attruvaru na famigghia e accussì la terra sarà pupulata , secunnu l'ordini cumannatu di Diu ntô Gen. 1:28: " E Diu li binidìu, e Diu li dissi: Frutti , murtiplicati, e ripigghiati li e dumini supra li pisci dû mari, supra l’aceddi dû celu e supra tutti li cosi viventi ca si mòvunu ntâ terra .” Ntâ sò pirvirsioni, la vita muderna vutàu li spaddi a chista norma . La vita cuncintrata ntê città e lu travàgghiu innustriali insèmmula criaru nu bisognu sempri cchiù granni di soḍḍi. Chistu purtò li donni a abbannunari u sò rolu di matri pì ìri a travagghiari nnî fabbrichi o nnî negozi. Mal criati, li picciriddi addivintaru capricciusi e esigenti e ntô 2021 prudùcinu nu fruttu di viulenza e currispùnnunu esattamenti â discrizzioni data di Paulu a Timòteu ntô 2 Tim. 3:1-9. Vi esortu a pigghiari lu tempu di lèggiri, cu tutta l'attinzioni ca si miritunu, ntâ sò interezza, li dui epistoli ca iḍḍu rifirisci a Timòteu, pi truvari nta chisti littri li standard stabbiliti di Diu, di l'inizziu, sapennu ca iḍḍu non cancia e non canciarà tra ora e lu sò ritornu ntô 3.               
Gen.6:1 3 : “ E Diu dissi a Noè : La fini di tutta la carni è arrivata davanti a mia : pirchì hannu chinitu la terra di viulenza ; eccu, li distrugghiu câ terra . »   
Cu lu mali stabbilitu irrivirsibbilmenti, la distruzzioni di l'abbitanti dâ terra arresta l'unica cosa ca Diu pò fari. Diu fa canùsciri ô sò sulu amicu tirrestri lu sò pianu tirribbili picchì la sò dicisiuni è fatta e difinitivamenti fissata. Bisogna nutari lu distinu spiciali ca Diu duna a Enoch, l'unicu ca trasi ntâ l'eternità senza passari pâ morti, e Noè , l'unicu omu ca fu truvatu dignu di supravìviri all'alluviuni sterminanti. Picchì ntê sò palori Diu dici " hannu ... " e " li distrugghiu . " Picchì ristau fideli, Noè non fu nfruenzatu dâ dicisioni di Diu.     
Gen.6:1 4 : “ Faci n'arca di lignu risinusu ; Si organizza st'arca nta celluli e la rivesti di petra dintra e fora ” .   
Noè avi a supravìviri e non iḍḍu sulu picchì Diu voli ca la vita dâ sò criazzioni cuntinui nzinu â fini dî 6000 anni di silizzioni dû sò pruggettu. Pi prisirvari la vita scigghiuta duranti l'alluvioni di l'acqui, s'havi a custruiri n'arca galleggianti. Diu duna li sò istruzzioni a Noè. Usarà lignu morbidu resistenti a l'acqua e l'arcu sarà fattu impermeabili cu nu rivestimentu di pezzu, la risina pigghiata di pinu o abeti. Custruirà cèlluli accussì ca ogni speci campa siparatamenti pi evitari cunfruntazziuni stressanti pi l'armali a bordu. Lu suggiornu nta l'arca durerà n'annu interu, ma lu travagghiu è diriggiutu di Diu a cui nenti è mpussìbbili.
Gen.6:15 : “ Accussì l’avissi a fari : l’arca è longa tricentu cubi, larga cinquanta cubi e autizza trenta cubi . ”   
Si lu " cubbu " era chiḍḍu di nu giganti, putìa èssiri cincu voti chiḍḍu di l'ebbrei ca era circa 55 cm. Diu rivilàu chisti diminsiuni ntô standard canusciutu a l'Ebbrei e a Mosè ca ricivìu chista storia di Diu. L' arcu custruiutu era quinni longu 165 m, largu 27,5 m e àutu 16,5 m. L'arca rittangulari a forma di scatula era quinni di grannizza mpunenti ma fu custruiuta di cristiani ca avìanu li grannizzi proporzzionali. Picchì attruvamu, pâ sò autizza, tri chiani di circa cincu metri pi l'òmini ca iḍḍi stissi misuravunu ntra 4 e 5 m d'autizza.  
Gen.6:16 : “ Facissi na finestra pi l'arca , e la facissi auta nu cubbu ; ti metti na porta supra lu latu di l'arca ; e custruirai nu chianu cchiù vasciu, nu secunnu e nu terzu . »   
Sicunnu chista discrizzioni, l'unica " porta " di l'arca era misa ô livellu dô primu chianu " supra lu latu di l'arca . " L'arca era cumpletamenti chiusa e sutta lu tettu dô terzu livellu , avìa a èssiri tinuta chiusa n'unica finestra àuta e larga 55 cm finu â fini di l'alluvioni, sicunnu Gen. 8:6. L'occupanti di l'arca càmparu ntô buio e ntâ luci artificiali dê lampadi a ogghiu pi tutta la durata di l'alluvioni, cioè ,    
Gen.6:17 : “ E iu, eccu, vaju a purtari n’alluvioni d’acqui nnâ terra, pi distruggiri tutta la carni unni c’è lu fiatu di vita sutta lu celu ; tuttu chiḍḍu ca c’è nnâ terra perirà . ”   
Diu voli lassari cu sta distruzzioni nu missaggiu d'avvertimentu a l'òmini ca ripupularunu la terra doppu l'alluvioni e nzinu ô ritornu ntâ gloria di Gesù Cristu â fini dî 6000 anni dû pruggettu divinu. Tutta la vita scumparirà câ sò norma antediluviana. Picchì doppu l’alluvioni, Diu a picca a picca riducirà li diminsioni di l’èssiri viventi, di l’òmini e di l’armali, â diminsioni dî pigmei africani.
Gen.6:18 : “ Ma iu stabbilirò lu me pattu cu tia ; trasi nta l’arca, tu e li to figghi, la to mugghieri e li mugghieri dî to figghi cu tia . »   
Ci sunnu ottu di iḍḍi ca scapparu dâ prossima diluvioni, ma setti di iḍḍi beneficianu eccezzionalmenti dâ benedizzioni spiciali e ‘nnividuali di Noè. La prova cumpari nna Eze. 14 : 19-20 unni Diu dici : “ O si mannu na pesti nta chiḍḍa terra, si ci spurgu la me furia cu na pesti, pi sterminari di iḍḍa l’omu e la bestia, e Noè , Danieli e Giobbi èranu ‘n menzu a iḍḍa , comu vivu iu! dici lu Signuri YaHWéH, non sarvàvunu né figghi né figghi, ma sarvàvunu l'ànimi câ sò giustizzia . Sarrannu utili pâ ripupulazzioni dâ terra , ma nun essennu dû liveddu spirituali di Noè , purtaru ntô novu munnu la sò mpirfizzioni ca prestu purterà li sò frutti tinti.  
Gen.6:19 : “ Di tutti li cosi viventi di tutti li carni, purtati dui di ogni tipu nta l’arca, pi tènirili vivi cu voi : sunnu masculi e fimmini ” .   
Na coppia pi speci " di tutti chiḋḋi ca vivunu " - sulu la norma nicissària pà riproduzziuni - chisti sunnu l' unichi supravvissuti ntà lu genus armali tirrestri.  
Gen.6:20 : “ Di l’aceddi secunnu lu so’ tipu, di l’armali secunnu lu so’ tipu, di tutti li strisci dâ terra secunnu lu so’ tipu, dui di ogni tipu ti vènunu, pi sarvarili vivi . ”   
Nna chistu versu, ntâ sò enumerazzioni, Diu non parra di l'armali sarbàggi , ma sunnu citati comu purtati a bordu di l'arca ntô Gen.7:14 .
Gen.6:21 : “ E tu, pigghia di tuttu lu manciari ca si mancia, e sarbalu cu tia, pi èssiri manciari pi tia e pi iḍḍi . ”   
Lu manciari avìa bisognu pi dari a manciari a ottu cristiani e tutti l'armali a bordu pi n'annu avìanu a pigghiari nu granni spazziu nta l'arca.
Gen.6:22 : “ E Noè fici accussì , e fici comu Diu ci cumannau . ”   
Fideli e sustinuti di Diu, Noè e li sò figghi svolgono lu compitu ca Diu ci affidò . E ccà avemu a ricurdari ca la terra è nu sulu cuntinenti irrigatu sulu di ciumi e turrenti. Ntâ zona dû Munti Ararat unni càmpanu Noè e li sò figghi , c'è sulu na chiana e nuḍḍu mari. Li sò cuntimpuranìi quinni vìdunu Noè custruiri na custruzzioni galleggianti ntô menzu di nu cuntinenti senza mari. Ma li burlaturi prestu firmàru di burlari chiḍḍu scigghiutu e s’annuccanu nta l’acqui di l’alluvioni unni nun vulìanu cridiri.
 
 
 
Genesi 7
 
La siparazzioni finali di l'alluvioni
 
Gen.7:1 : “ E lu Signuri dissi a Noè : Trasi nta l’arca, tu e tutta la tò casa; pirchì ti vitti giustu davanti a mia ntra sta ginirazzioni . »   
Arriva lu mumentu dâ virità e si realizza la siparazziuni finali dâ criazziuni . “ Trannu nnâ l’arca ” , li viti di Noè e dâ sò famigghia vènunu sarbati. C'è na cunnissioni tra la palora " arca " e la " giustizzia " ca Diu imputa a Noè. Chistu ligami passa attraversu la futura " arca dâ tistimunianza " ca sarà lu pettu sacru ca cunteni la " giustizzia " di Diu , espressa ntâ forma di dui tavuletti supra cui lu sò ditu incisarà li sò " deci cumannamenti " . Nna chistu paraguni, Noè e li sò cumpagni sunnu mustrati comu uguali picchì tutti binificiunu dâ savvizza trasennu nna l'arca, puru si sulu Noè è dignu di èssiri idintificatu cu chista liggi divina comu innicata dâ pricisiuni divina : " Ti vitti giustu . " Noè era quinni in cunfurmità pirfetta câ liggi divina ca già insignava ntê sò principi ê sò sirvitura antediluviani.                
Gen.7:2 : “ Pigghiati setti para di ogni armali pulitu, lu màsculu e la sò fimmina ; nu paru d'armali ca nun sunnu puri, lu masculu e la sò fimmina ; »   
Siamu ntô cuntestu antediluvianu e Diu evoca la distinzioni tra l'armali classificatu comu " puru o impuru ". Chistu standard è quinni vecchiu comu a criazzioni tirrestri e nnô Leviticu 11, Diu ricurdò sulu chisti standard ca stabbilìu dû princìpiu . Diu avi, quinni, comu " lu Sabbath ", boni mutivi pi chiediri ê sò eletti, ntê nostri jorna, lu rispìettu pi chiḍḍi cosi ca glurificanu lu sò ordini stabbilitu pi l'omu. Scegghiennu " setti coppi puri " pi na sula " impura ", Diu mustra la sò prifirenza pâ purità ca signa cû sò " sigillu ", lu nùmmaru " 7 " dâ santificazzioni dû tempu dû sò pruggettu tirrestri.             
Gen.7:3 : “ setti coppi d’aceddi di l’aria, masculi e fimmini, pi mantèniri vivi la sò discinnenza nnâ facci di tutta la terra . ”   
Pi càvusa dâ sò ‘mmaggini dâ vita cilesti angèlica, sunnu sarbati puru “ setti coppi ” dî “ aceddi di l’aria ” .    
Gen.7:4 : “ Picchì ancora setti jorna, e fazzu chioviri ntâ terra pi quaranta jorna e quaranta notti, e ogni cosa viventi ca facìa distruggirò dâ facci dâ terra . ”   
Lu nùmmaru " setti " (7) è ancora citatu , ca significa " setti jorna " ca siparunu lu mumentu di l'ingressu di l'armali e di l'òmini nta l'arca dê primi cascati . Diu farà chioviri senza fini pi “ 40 jorna e 40 notti ” . Stu nùmmaru “ 40 ” è chiḍḍu dû test. Riguardarà li " 40 jorna " dû ‘nviu dî spii ebbrei nnâ terra di Canaan e li " 40 anni " di vita e morti nnô disertu comu risultatu dû sò rifiutu di tràsiri nnâ terra pupulata di giganti. E quannu trasi ntô sò ministru tirrestri, Gesù sarà cunsignatu â tintazzioni dû diavulu doppu “ 40 jorna e 40 notti ” di digiuni. Ci sunnu puru “ 40 jorna ” ntra la risurrezzioni di Cristu e lu spurcamentu dû Spìritu Santu ntâ Pentecosti.                
Pi Diu, lu scopu di chista chioggia torrenziali è di distruggiri l'" èssiri ca criàu ." Iḍḍu accussì ricurda ca comu Diu criaturi, li viti di tutti li sò criaturi appartènunu a iḍḍu , pi sarvàrili o distrùggirili . Vulìa ‘nzignari â li ginirazzioni futuri 'na lizziuni ‘mpurtanti ca nun s’avìssiru a scurdari.   
Gen.7:5 : “ Noè fici tuttu chiḍḍu ca lu Signuri ci avìa cumannatu . ”   
Fideli e ubbidienti, Noè non deludisci Diu e fa tuttu chiḍḍu ca ci ordinò di fari .
Gen.7:6 : “ Noè avìa seicentu anni quannu l’alluvioni di l’acqui arrivò nnâ terra .” »   
Sarrannu dati cchiù dittagghi supra lu tempu, ma chistu versu metti già l'alluvioni ntô 600° annu dâ vita di Noè. Dâ nascita dû sò primu figghiu ntô sò 500° annu , passaru 100 anni.
Gen.7:7 : " E Noè, iḍḍu e li sò figghi, sò mugghieri e li mugghieri dî sò figghi, traseru nnâ l'arca pi scappari di l'acqui dû diluviu . "   
Sulu ottu cristiani scapparu di l'alluvioni.
Gen.7:8 : “ Di l’armali puliti e di l’armali ca nun sunnu puliti, di l’aceddi e di tuttu chiḍḍu ca si movi nnâ terra, ”   
Diu è affirmativu . Na para di " tuttu chiḍḍu ca si movi ntâ terra " trasi nta l'arca pi èssiri sarbati . Ma di quali “ terra ” , antediluviana o postdiluviana ? Lu tempu prisenti dû verbu " meut " suggirisci la terra post-diluviana dû tempu di Mosè, a cui Diu s'arrifirisci ntâ sò storia. Chista suttilità putissi giustificari l'abbannunu e l'esterminiu cumpletu di certi speci mostruosi, non disidirati ntâ terra ripupulata , si pre-esistìunu l'alluvioni .        
Gen.7:9 : " e traseru nnâ l'arca cu Noè, dui a dui, nu masculu e na fimmina, comu Diu avìa cumannatu a Noè ."   
Lu principiu riguarda l'armali ma macari li tri coppi umani furmati dî sò tri figghi e dî sò mugghieri e la sò ca riguarda iḍḍu cu sò mugghieri. A scelta di Diu di scègghiri sulu li coppi ci rivela u rolu ca Diu ci duna : riprudùrisi e murtiplicari. 
Gen.7:10 : “ E doppu setti jorna l’acqui dû diluviu èranu supra a terra . ”   
Secunnu sta pricisiuni, l'ingressu nta l'arca appi locu lu dècimu jornu dû secunnu misi dû 600° annu dâ vita di Noè, zoè 7 jorna prima dû XVII innicatu ntô versu 11 appressu. Fu nna chistu decimu jornu ca Diu stissu chiudìu " la porta " di l'arca a tutti l'occupanti, secunnu la pricisiuni citata ntô versu 16 di chistu capitulu 7.  
Gen.7:11 : “ Ntô seicentu annu dâ vita di Noè, ntô secunnu misi, lu diciassettèsimu jornu dû misi, lu stissu jornu scuppiaru tutti li funtani dû granni prufunnu e li finestri dû celu s’aprìru .”   
Diu scigghiù lu " diciassettèsimu jornu dû secunnu misi " dû 600° annu di Noè pi " apriri li finestri dû celu " . Lu nùmmaru 17 sìmmulizza lu giudizziu nnô so còdici numèricu dâ Bibbia e nnî so prufizzìi.   
Lu càrculu stabbilìtu dî succissioni di l'eletti di Gen.6 metti l'alluvioni ntô 1656 , picchì lu piccatu di Eva e Adamu, cioè 434 5 anni prima dâ primavera di l'annu 6001 dâ fini dû munnu ca si cumplitarà ntô nostru sòlitu calendariu prima di Cristu l'anni di 230 30 dû nostru calindariu umanu falsu e ‘ngannusu .
La spricazziuni appressu veni rinnuvata ntô Gen.8:2. Rifiriènnusi ô rolu cumplimintari dî " funti dû funnu " nna chistu versu, Diu ci rivela ca l'alluvioni non fu causata sulu dâ chioggia ca vinìa dû celu. Sapennu ca " la prufunnità " si rifirisci â terra cuperta interamenti di acqua dô primu jornu dâ criazzioni, li sò " funti " suggirisciunu n'aumentu dê livelli d'acqua causatu dô mari stissu. Stu finòminu s'utteni di na mudificazzioni dû liveddu dû funnu ocèanu ca, acchianannu, fa jiri lu liveddu di l'acqua nzinu a junciri lu liveddu ca cummigghiau tutta la terra lu primu jornu. Fu pi l'affunnamentu dê prufunnità di l'oceanu ca la terra sicca niscìu di l'acqua lu terzu jornu e fu pi n'azzioni nversa ca la terra sicca fu cummigghiata di l'acqui di l'alluvioni. La chioggia chiamata " finestra dû celu " era sulu utili pi innicari ca la punizzioni vinìa dû celu, dû Diu celesti. Cchiù tardu chista mmàggini dâ " finestra dû celu " pigghiarà lu rolu oppostu dî benedizzioni ca vennu dû stissu Diu cilesti.          
Gen.7:12 : “ E chiovìu nnâ terra quaranta jorna e quaranta notti . ”   
Stu finòminu avìa a surprinniri li piccatura ‘ncridenti. Supratuttu pirchì non ci fu chioggia prima di chista allagamentu. La terra antediluviana era irrigata e annagghiata dê soi ciumi e turrenti ; la chioggia quinni non era necessaria , la sostituìu na rugiada dû matina . E chistu spiega picchì li incridenti avìanu difficultà a cridiri ô diluviu di l'acqui annunciatu di Noè, sia ntê palori ca ntâ l'atti picchì custruìu l'arca ntâ terra sicca. 
Lu tempu di “ 40 jorna e 40 notti ” mira a nu tempu di provi. A sò vota, Israeli carnali, appena lassatu l'Eggittu, sarà misu â prova duranti l'assenza di Mosè, ca è tinutu di Diu cu iḍḍu duranti stu pirìudu. Lu risultatu sarà lu " viteddu d'oru " fusu cu l'accordu di Aaroni, lu frati carnali di Mosè. Poi ci sarànu li " 40 jorna e 40 notti " di esplurari la terra di Canaan, cû risultatu ca lu pòpulu si rifiuta di trasiri pi causa dê giganti ca l'abbitanu. A sò vota, Gesù sarà pruvatu pi " 40 jorna e 40 notti ", ma sta vota, puru si è 'ndibbulìtu di stu longu digiunu, risistirà ô diavulu ca lu tintarà e finirà pi lassàrilu senza aviri ottinutu la sò vittoria. Iḍḍa fu pi Gesù chiḍḍu ca rinnìu possìbbili e liggìttimu lu sò ministru tirrestri.        
Gen.7:13 : " Ntô stissu jornu Noè, Sem, Cam e Jafet, li figghi di Noè, la mugghieri di Noè, e li tri mugghieri dî sò figghi cu iḍḍi, traseru nta l'arca : "   
Chistu versu suttalinea la silizzioni dî dui sessi dî criaturi tirrestri umani. Ogni màsculu umanu è accumpagnatu dû sò " aiutu " , la sò fìmmina chiamata " mugghieri ". ‘n chista manera , ogni coppia si prisenta nnâ ‘mmaggini di Cristu e dâ sò Chiesa, “ lu sò aiutu ”, lu sò Sceltu ca sarbarà. Picchì lu rifugiu di l'"arca " è la prima mmàggini dâ savvizza ca rivilarà a l'èssiri umani.        
Gen.7:14 : " iḍḍi, e ogni bestia secunnu la sò speci, tutti li bistiami secunnu la sò speci, ogni striscianti ca strisci ntâ terra secunnu la sò speci, ogni aceḍḍu secunnu la sò speci, ogni aceḍḍu alatu, chiḍḍu ca havi ali . "   
Enfatizzannu la palora " speci ", Diu ricurda li liggi dâ sò natura ca l'umanità ntà lu nostru tempu finali si diverti a cuntistari, trasgridiri e mettiri in discussiuni l'armali e puru la speci umana. Non ci putìa èssiri nu difensuri cchiù granni dâ purità dâ speci di iḍḍu. E iḍḍu abbisogna ca li sò scigghiuti cunnivìdunu la sò upiniuni divina supra l'argumentu picchì la pirfizziuni dâ sò criazziuni urigginali era nna chista purità e siparazziuni assuluta dî speci.  
Enfatizzannu la speci alata, Diu suggirisci la terra e l'aria dû piccatu comu nu regnu suggettu ô Diavulu, iḍḍu stissu chiamatu " prìncipi dû putiri di l'aria " nna Ef. 2:2.  
Gen.7:15 : “ E traseru nnâ l’arca versu Noè, dui e dui, di tutti li carni unni c’è lu fiatu dâ vita . ”   
Ogni coppia scigghiuta di Diu si sipara di chiḍḍi dû sò tipu accussì ca la sò vita pò cuntinuari doppu l'alluvioni. Nna chista siparazziuni difinitiva , Diu metti 'n azziuni lu principiu dî dui strati ca metti davanti â scelta umana lìbbira : chiḍḍu dû beni porta â vita ma chiḍḍu dû mali porta â morti.  
Gen.7:16 : " Arrivaru masculi e fimmini di tutti li carni, comu Diu cumannau a Noè." Allura YaHWéH ci chiudìu la porta . »   
Lu scopu dâ riproduzziuni dâ " speci " è cunfirmatu ccà dâ minziuni " masculu e fimmina ".    
Eccu l'azzioni ca duna a chista spirènzia tutta la sò mpurtanza e lu sò caràttiri prufìticu dâ fini dû tempu dâ gràzzia divina : " Allura YaHWéH ci chiudìu la porta ." È lu mumentu quannu lu distinu dâ vita e chiḍḍu dâ morti si sipàrunu senza canciamentu pussìbbili. Lu stissu succiderà ntô 2029, quannu li supravvissuti di ḍḍa època avrannu fattu la scelta di onurari Diu e lu sò Sabbatu dû settimu jornu, o lu sàbbutu, o pi onurari Roma e la sò dumìnica dû primu jornu, secunnu l'ultimatum prisintatu sutta forma di dicretu di l'umanità ribbelli. Ccà ancora na vota " la porta dâ gràzzia " sarà chiusa di Diu, " chiḍḍu ca apri e chiḍḍu ca chiudi " secunnu Apoc. 3:7.      
Gen.7,17 : “ Lu diluviu fu quaranta jorna ntâ terra. L’acqui aumintaru e alzaru l’arca, e fu alzata supra la terra ” .   
L'arca è alzata.
Gen.7:18 : “ E l’acqui privalìru e privalìru assài supra la terra: e l’arca galleggiò supra la facci di l’acqui . ”   
L'arca galleggia.
Gen.7:19 : “ E l’acqui privaleru sempri cchiù assài, e ogni muntagna auta ca era sutta tuttu lu celu fu cummigghiata . ”   
Lu tirrenu siccu scumpari univirsarmenti , summersu di l'acqua.
Gen.7:20 : " L'acqui s'alzaru quinnici cubbi supra li muntagni, e foru cummigghiati . "   
La muntagna cchiù àuta di l'èbbica era cummigghiata di circa 8 m d'acqua.
Gen. 7:21 : “ E tuttu chiḍḍu ca si muvìa ntâ terra muriu, sia l’aceḍḍi, ca li bistiami, ca l’armali, e tutti li striscianti ca strisciàvanu ntâ terra, e tutti l’òmini . ”   
Tutti l'armali ca rispiranu aria pèrinu affunnannusi. La pricisiuni riguardanti l'aceḍḍi è ancora cchiù ntirissanti picchì l'alluvioni è n'immaggini prufètica di l'urtimu giudizziu, aunni l'èssiri cilesti, comu Satana, vènunu annichilati cu l'èssiri tirrestri.
Gen.7:22 : “ Tuttu chiḍḍu ca avìa lu fiatu dâ vita ntâ terra sicca murìu . ”   
Tutti l'èssiri viventi criati comu l'omu ca la sò vita dipenni dû sò ciatu mòrunu affunnannusi. Chista è l'unica ùmmira supra la punizzioni di l'alluvioni, pirchì la culpa è strittamenti di l'omu e di quarchi banna, la morti di l'armali nnuccenti è ingiusta . Ma pi affunnari completamenti l'umanità ribbelli, Diu è custrittu a distruggiri cu iḍḍi chiḍḍi armali ca, comu iḍḍi, rispiranu l'aria di l'atmusfera dâ terra. Pi finiri, pi capiri sta dicisioni, cunzidira ca Diu criau la terra pi l'omu fattu â sò mmàggini e non pi l'armali criatu pi circùnnirilu, accumpagnàrilu e, ntô casu dû bistiami, pi sirvìrilu.
Gen.7:23 : “ Ogni èssiri viventi ca era ntâ facci dâ terra fu distruttu, di l'omu ô bistiami ê cosi striscianti a l'aceddi di l' aria; Ristaru sulu Noè e chiḍḍi ca èrunu cu iḍḍu nna l'arca . "   
Chistu versu cunfirma la diffirenza ca Diu fa tra Noè e li sò cumpagni umani ca si tròvunu raggruppati cu l'armali, tutti citati e prioccupati di " chiḍḍu ca era cu iḍḍu nna l'arca " .  
Gen.7:24 : “ E l’acqui privaleru supra a terra pi centucinquanta jorna . ”   
Li " centucinquanta jorna " avìanu accuminciatu doppu li 40 jorna e 40 notti di chioggia 'ncessanti ca criaru l'alluvioni. Raggiuncennu l'autizza massima di " 15 cubbi " , o circa 8 m supra " la muntagna cchiù auta " di l'epoca, lu livellu di l'acqua arristò stàbbili pi " 150 jorna ". Poi a picca a picca diminuisci nzinu a quannu si asciuga comu voli Diu.        
 
Nota : Diu criàu la vita nna nu standard gigantiscu ca riguardava l'òmini e l'armali antediluviani. Ma doppu l'alluvioni, lu sò pianu è di ridduciri li grannizzi di tutti li sò criaturi 'n manera prupurziunali, accussì nascirannu li viti ntâ norma doppu l'alluvioni. Mentri trasieru ntô Canaan, li spii ebbrei tistimuniaru ca avìanu vistu cu li soi occhi grappi d'uva accussì granni ca ci vulianu dui cristiani dâ so grannizza pi purtarli. La riduzzioni dê grannizzi pirciò riguarda pi forza macari l'arbuli, la frutta e li virdura. Quinni, lu Criatura non smetti mai di criari, picchì cû tempu, cancia e adatta la sò criazzioni tirrestri ê novi cunnizziuni di vita ca nàsciunu. Criò la pigmintazzioni niura dâ peḍḍi di l'umani ca càmpanu esposti a forti radiazzioni sulari ntê riggiuni tropicali e equaturiali dâ Terra unni li raggi dû Suli colpisciunu la Terra a 90 gradi . Autri culura dâ peḍḍi su' cchiù o menu janchi o chiari e cchiù o menu ramu a sicunna dâ quantità di luci sulari . Ma lu russu di basi di Adamu (lu Russu) a causa dû sangu s'attrova nna tutti l'èssiri umani. 
La Bibbia non spicìfica li nomi dittagghiati dî speci armali viventi antediluviani. Diu lassa chistu suggettu mistiriusu, senza rivilazziuni particulari, ognunu è lìbbiru ntâ sò manera d'immagginari li cosi. Com'è gghiè, avanzai l'ipòtisi ca avennu vulùtu dari a sta prima forma di vita tirrestri nu caràttiri pirfettu, Diu nun avìa criatu , allura, li mostri preistorici ca li sò ossa s'attròvanu oggi, dî ricircatura scintìfici , ntô tirrenu dâ terra. Quinni avanzai la pussibbilità ca foru criati di Diu doppu l'alluvioni , pi 'ntinsificari la maldizzioni dâ terra pi l'èssiri umani ca s'avìssiru abbannunatu subbitu di iḍḍu n'àutra vota . Tagghiannusi di iḍḍu, pirderu accussì la sò ntiligginza e la granni canuscenza ca Diu avìa datu di Adamu a Noè. Chistu, ô puntu ca nta certi posti dâ terra , l'omu si truverà ntô statu digradatu di " l'omu dâ caverna " attaccatu e minazzatu di armali firuci , ca 'n gruppi , sapirà comunqui comu distruggiri cu l'aiutu prizziusu dû mali tempu naturali e dâ bona vuluntà cumpassiunata di Diu.  
 
 
 
Genesi 8
 
La siparazzioni timpurania di l'occupanti di l'arca
 
Gen. 8:1 : “ E Diu si ricurdò di Noè, di tutti li besti, e di tutti li bistiami ca èranu cu iḍḍu nta l’arca ; e Diu fici passari nu ventu supra la terra, e l'acqui si calmaru . ”   
Tranquilli, non lu scurdàu mai, ma è veru ca chista ùnica riunioni di viti chiusi ntâ l'arca galleggianti duna a l'umanità e ê speci armali n'aspettu accussì riduttu ca pàrunu abbannunati di Diu. Infatti , sti viti sunnu pirfettamenti sicuri picchì Diu li guarda comu si fussiru nu tesoro . Hannu chiḍḍu ca è cchiù priziosu : l'iniziu pi ripupulari la terra e diffùnniri ntâ sò supirfici . 
Gen. 8:2 : “ Li funtani dû funnu e li finestri dû celu foru chiusi, e nun ci fu chioggia dû celu .”   
Diu cria l'acqui di l'alluvioni secunnu lu sò bisognu. Di unni vennu ? Di lu celu , ma supratuttu dû putiri criativu di Diu . Pigghiannu l'immaggini di nu guardianu dâ serratura, aprìu li cancelli cilesti simmòlici e arriva lu tempu quannu li chiudi n'àutra vota. 
Rifiriènnusi ô rolu cumplimintari dî " funti di l'abbissu ", nna chistu versu, Diu ci rivela ca l'alluvioni non fu causata sulu dâ chioggia ca vinìa dô celu . Sapennu ca " la prufunnità " si rifirisci â terra cuperta interamenti di acqua dô primu jornu dâ criazzioni , li sò " funti " suggirisciunu n'aumentu dê livelli d'acqua causatu dô mari stissu. Chistu finòminu s'otteni cu na modifica dû liveddu dû funnu di l'oceanu ca , aumintannu , aumenta lu liveddu di l'acqua nzinu a quannu arriva ô liveddu ca cummigghiava tutta la terra lu primu jornu . Fu pi l'affunnamentu dê prufunnità di l'oceanu ca la terra sicca niscìu di l'acqua lu terzu jornu e fu pi n'azzioni nversa ca la terra sicca fu cummigghiata di l'acqui di l'alluvioni. La chioggia chiamata " finestra dû celu " era sulu utili pi innicari ca la punizzioni vinìa dû celu, dû Diu celesti. Cchiù tardu chista mmàggini dâ " finestra dû celu " pigghiarà lu rolu oppostu dî benedizzioni ca vennu dû stissu Diu cilesti .          
Essènnu lu criaturi, Diu putìa criari l'alluvioni ntô lampiu di n'occhiu, a sò vuluntà. Com'è gghiè, prifirìu aggìri a picca a picca ntâ sò criazziuni già fatta. Iḍḍu mustra accussì all'umanità ca la natura è ntê sò mani n'arma putenti, nu menzu putenti ca manipula pi òffriri la sò benedizzioni o la sò maldizzioni a sicunna si funziona ntô beni o ntô mali.
Gen. 8:3 : " E l'acqui turnaru dâ terra e si nni jeru: e l'acqui si sminuìru â fini di centucinquanta jorna . "   
Dopu 40 jorna e 40 notti di chioggia 'ncessanti seguiti di 150 jorna di stabbilità ô livellu cchiù àutu di l'acqua , lu livellu di l'acqua accumincia a ritirari . Lentamenti, lu liveddu dê prufunnità di l'oceanu sta cadennu, ma non sta cadennu accussì prufunnamenti comu prima di l'alluvioni.
Gen. 8:4 : “ Ntô settimu misi, lu diciassettèsimu jornu dû misi, l’arca arripusò supra li muntagni di Ararat . ”   
 fini di cincu misi , ô jornu, " lu diciassettèsimu jornu dû settimu misi " , l'arca cessa di galleggiari ; Appoggia supra la muntagna cchiù auta di Ararat . Stu nùmmaru “ diciassetti ” cunfirma la fini di l’attu dû giudizziu divinu. È chiaru di chista chiarimentu ca , duranti l'alluvioni, l'arca non si spustò luntanu di l'aria unni fu custruiuta di Noè e dê soi figghi. E Diu vulìa ca chista prova di l'alluvioni arristassi visìbbili finu â fini dû munnu , supra chista stissa summità dû Munti Ararat, a cui l'accessu era e arresta vietatu di l'autoritati russi e turchi . Ma ntô mumentu scigghiutu di Iḍḍu, Diu favurìu la scattatura di fotugrafìi aèrii ca cunfirmaru la prisenza di nu pezzu di l'arca pigghiatu ntô ghiacciu e ntâ nivi. Oji, l’osservazzioni satillitari putissi cunfirmari fortimenti sta prisenza. Ma l'auturitati tirrestri nun cercanu pricisamenti di glurificari lu Diu Criaturi ; Si cumpòrtanu comu nimici versu iḍḍu, e ‘n tutta giustizzia, Diu li ripaga beni , curpennuli cu n’epidemia e attacchi tirrurìstici.      
Gen.8:5 : “ E l’acqui diminueru sempri nzinu ô decimu misi. Ntô decimu misi, lu primu jornu dû misi, cumpareru li cimi dî muntagni .   
La riduzzioni di l'acqui è limitata pirchì dopu l'alluvioni lu livellu di l'acqui sarà cchiù autu di chiḍḍu dâ terra antediluviana. L'antichi vaddi arristaru summersi e pigghiaru l'aspettu di l'attuali mari nterni comu lu Mari Miditirràniu, lu Mari Caspiu, lu Mari Russu, lu Mari Nìuru, ecc.
Gen. 8:6 : “ A la fini di quaranta jorna, Noè aprìu la finestra ca avìa fattu nna l'arca . ”   
Doppu 150 jorna di stabbilità e 40 jorna d'attesa, pâ prima vota, Noah apri la finestra nica. La so grannizza nica, nu cubbu o 55 cm , era giustificata pirchì lu so sulu usu era chiḍḍu di libbirari l'aceddi ca putevunu accussì scappari di l'arca dâ vita .
Gen.8:7 : “ E mannau nu corvu, ca niscìu e turnò, nzinu a quannu l’acqui si siccaru dâ terra . ”   
La scuperta dâ terra sicca è evocata secunnu l'ordini " buio e luci " o " notti e jornu " di l'iniziu dâ criazzioni. Puru, lu primu scuprituri mannatu è lu " corvu " impuru , cû piumaggiu " niuru " comu la " notti ". Aggisci libbiramenti innipinnenti di Noè, chiḍḍu scigghiutu di Diu. Pirciò simmulizza li riliggiuni bui ca vènunu attivati ​​senza nuḍḍa rilazzioni cu Diu.         
Cchiù pricisamenti, simmulizza l'Israeli carnali dâ vecchia allianza a cui Diu mannau li sò prufetti nna nummarusi occasioni, comu l'arrivi e li partiti dû corvu, pi pruvari a strappari lu sò pòpulu dî pràtichi dû piccatu. Comu " lu corvu " , chistu Israeli â fini rifiutatu di Diu cuntinuò la sò storia siparata di iḍḍu.  
Gen.8:8 : “ Mannò puru na culomba pi vìdiri si l’acqui s’avìanu sciugghiutu dâ facci dâ terra . ”   
Ntô stissu ordini, la pura " colomba " , cu piumaggiu " jancu " comu la nivi, veni mannata pi arricanuscimentu. È misu sutta lu signu di “ jornu e luci ”. Nna chista capacità, iḍḍa prufìzzia lu novu pattu funnatu supra lu sangu spurcatu di Gesù Cristu.      
Gen.8:9 : " Ma la culomba non truvò un postu pi mettiri la suola dû pedi, e turnò nta l'arca, picchì l' acqui èrunu supra la facci di tutta la terra." Iḍḍu stesi la manu, la pigghiò e la purtò nta l'arca cu iḍḍu .   
A diffirenza dû " corvu " nìuru nnipinnenti , la " colomba " janca è strittamenti imparintata a Noè ca ci offri " la manu pi pigghiàrila e purtarla nna l'arca " cu iḍḍu. È n'immaggini dû ligami ca cullega chiḍḍu scigghiutu ô Diu dû celu. La “ colomba ” nu jornu arripusarà supra Gesù Cristu quannu si prisintarà davanti a Giuvanni Battista pi èssiri battizzatu di iḍḍu.          
Ti cunsigghiu di cunfruntari sti dui virgulette bìbbrichi ; chiḍḍu di stu versu : " Ma la culomba non truvò postu pi mettiri la suola dû pedi " cu stu versu di Mat.8,20 : " Gesù ci rispunnìu : Li vulpi hannu buchi, e l'aceddi di l'aria hannu nidi; ma lu Figghiu di l'Omu nun havi unni mettiri la testa " ; e chisti versi di Giuvanni 1: 5 e 11 , unni parrannu di Cristu l'incarnazziuni dâ divina " luci " dâ "vita " , dici : " La luci brilla ntô buiu, e lu buiu non la capìu ... / ... Arrivàu â sò, e li sò non la capìru ." Propriu comu la " culomba " turnàu a Noè, lassannusi pigghiari di iḍḍu, ntâ " sò manu ", risurgiuta, lu Ridintu Gesù Cristu turnàu ntê celi versu la sò divinità comu Patri cilesti, avennu lassatu arrè a iḍḍu ntâ terra lu messaggiu dâ ridizzioni dî sò novi eletti " 4. E nnâ Ap. 1, 20 : li tieni “ ntâ manu ” nnî “ setti èpochi ” prufizziati dî “ setti Crèsii ” unni li fa cunnivìdiri nnâ santificazzioni divina la sò “ luci ” ‘mmagginata dî “ setti cannilieri ”.                                
Gen.8:10 : “ Aspittò ancora setti jorna e mannò n’àutra vota la culomba fora di l’arca . ”   
Stu duppiu ricurdu dî " setti jorna " ci 'nzigna ca pi Noè, comu pi nui oggi, la vita fu stabbilita e urdinata di Diu supra l'unità dâ simana dî " setti jorna " , puru l'unità simmòlica dî " settimila " anni dû sò granni pruggettu di salvezza. Sta ‘nsistenza nnâ citazzioni di stu nùmmaru “ setti ” ci pirmetti di capiri l’impurtanza ca ci duna Diu ; chi giustifica ca è attaccatu suprattuttu dû diavulu 'nzinu ô ritornu gluriusu di Cristu ca metti fini ô sò duminiu tirrestri.         
Gen.8:11 : “ La culomba ci turnò la sira ; e eccu, na fogghia d'alivu sbucciata c'era ntô so beccu. E Noè sapìa ca l'acqui s'avìanu sminuitu dâ terra .   
Doppu longhi tempi di " bui " annunciati dâ palora " sira ", la spiranza dâ savvizza e la gioia dâ libbirazzioni dû piccatu arrivanu sutta l'immaggini di l' " ulivu " , succissivamenti dû vecchiu allura dû novu pattu. Propriu comu Noè sapìa di na " fogghia d'ulivu " ca la terra spirata e aspittata era pronta pi accugghièrilu, li " figghi di Diu " 'mpararu e capisciunu ca lu regnu dî celi ci fu graputu di chiḍḍu mannatu dû celu, Gesù Cristu.          
Sta " fogghia d'alivu " tistimuniò a Noè ca la girminazzioni e la criscita di l'arbuli era n'autra vota pussibbili.  
Gen.8:12 : “ E aspittò ancora setti jorna ; e lassau la culomba. Ma iḍḍa non ci turnàu mai cchiù . "   
Chistu signu fu dicisivu, pirchì dimustrò ca " la culomba " avìa scigghiutu di ristari rintra la natura ca ci stava uffrennu n'autra vota manciari.  
Propriu comu la " colomba " scumpari doppu ca cunsignàu lu sò messaggiu di spiranza , doppu ca detti la sò vita ntâ terra pi riscattari li sò eletti, Gesù Cristu, lu " Prìncipi dâ Paci " , lassarà la terra e li sò discìpuli, lassannuli lìbbiri e nnipinnenti pi purtari la sò vita nzinu ô sò ritornu gluriusu finali.    
Gen. 8:13 : “ Ntô seicentunu annu, ntô primu misi, ntô primu jornu dû misi, l’acqui si siccaru dâ terra. Noè livò lu rivestimentu di l'arca e taliò, e eccu ca la supirfici dâ terra era asciutta .   
L'asciugatura dâ terra è ancora parziali ma prumittenti, quinni Noè s'impegna a grapiri lu tettu di l'arca pi taliari fora di l'arca e sapennu ca s'è spustatu ntâ summità dû Munti Ararat, la sò visioni s'allungau assài luntanu e assài largamenti supra l'urizzunti. Ntâ spirènzia di l'alluvioni, l'arca pigghia l'immaggini di n'ovu spuntatu. Quannu spunta, lu picciriddu rumpi la scoccia unni era chiusu. Noè fici lu stissu ; iḍḍu " sguassa lu rivestimentu di l'arca " ca non sarà cchiù utili pi prutiggirilu dâ chioggia turrenziali. Nota ca Diu non veni pi grapiri la porta di l'arca ca iḍḍu stissu avìa chiusu ; Chistu voli diri ca non metti in discussiuni o cancia lu standard dû sò giudizziu versu li ribbelli tirrestri pi cui la porta dâ savvizza e dû celu sarà sempri chiusa.     
Gen.8:14 : “ E ntô secunnu misi, lu vintisettimu jornu dû misi, la terra era asciutta . ”   
La terra addiventa n'àutra vota abbitabbili dopu èssiri cumplitamenti cunfinata nta l'arca pi 377 jorna dô jornu di l'imbarcu e dâ chiusura dâ porta di Diu. 
Gen.8:15 : “ Allura Diu parrò a Noè , dicennu :   
Gen. 8:16 : “ Nesci di l’arca, tu e tò mugghieri, li tò figghi e li mugghieri dî tò figghi cu tia . ”   
È n'àutra vota Diu ca duna lu signali pi l'uscita di l' " arca " , chiḍḍu ca avìa chiusu l' unica " porta " supra li sò occupanti prima di l'alluvioni.      
Gen. 8:17 : “ Purtati cu voi tutti li cosi viventi di tutti li carni ca sunnu cu voi, sia l’aceddi ca li bistiami e tutti li cosi striscianti ca strisciunu ntâ terra , pi farisi fruttari e murtiplicari ntâ terra ” .   
La scena assimigghia a chiḍḍa dû quintu jornu dâ simana dâ criazzioni, ma non è na nova criazzioni , pirchì doppu l'alluvioni la ripupulazzioni dâ terra è na fasi dû pruggettu prufizziatu pê primi 6.000 anni dâ storia dâ terra. Diu vulìa ca chista fasi fussi tirrìbbili e dissuasiva. Detti a l'umanità la prova murtali di l'effetti dû sò giudizziu divinu. Na prova ca si ricurdarà ntô 2 Petru 3 :5 nzinu a 8 : " Picchì iḍḍi volunu ignorari comu li celi esistèru 'n tempu passatu câ palora di Diu, e ca la terra fu furmata di l'acqua e pi menzu di l'acqua, e ca di chisti cosi lu munnu ca allura fu pirdutu, essennu cummigghiatu di l'acqua, focu, contra lu jornu dû giudizziu e dâ distruzzioni di l'òmini impii. Ma, cari, nun vi scurdari sta cosa: ca nu jornu è cû Signuri comu mill'anni, e mill'anni comu nu jornu . L'alluvioni privista di focu si farà â fini dû settimu millenniu 'n occasioni di l' Urtimu Giudizziu , cu l'apirtura dî funti focu dû magma sutta terra ca cummigghiarà tutta la supirfici dâ terra. Chistu " lacu di focu " citatu ntô Ap. 20, 14-15, cunsumarà la supirfici dâ terra cchî sò abbitanti ribbelli e nfideli accussì comu li sò òpiri ca vulìanu privileggiari disprizzannu l'amuri dimustratu di Diu. E chistu settimu millenniu fu prufizziatu dû settimu jornu dâ simana, chistu secunnu la difinizzioni " nu jornu è comu mill'anni e mill'anni sunnu comu nu jornu ."        
Gen.8:18 : " E Noè niscìu, li sò figghi, la sò mugghieri e li mugghieri dî sò figghi . "   
L'armali avennu nesciutu, li rapprisintanti dâ nova umanità a sò vota nesciunu di l'arca. Attròvunu la luci dû suli e lu spazziu vastu e quasi illimitatu ca ci offri la natura, doppu 377 jorna e notti di cunfinimentu nta nu spazziu chiusu strittu e scuru. 
Gen. 8:19 : “ Ogni armali, ogni cosa striscianti, ogni aceḍḍu e ogni cosa ca strisci ntâ terra, secunnu li sò tipi, niscìu di l’arca . ”   
L'uscita di l'arca prufizzia l'ingressu di l'elitti ntô Regnu dî celi, ma trasunu sulu chiḍḍi ca sunnu giudicati puri di Diu. A l'èbbica di Noè, chistu nun era ancora lu casu, vistu ca li puri e li mpuri avìssiru a campari nzèmmula, ntâ stissa terra, cummattennu l'unu contra l'àutru nzinu â fini dû munnu.
Gen.8:20 : “ Noè custruìu n’altari ô Signuri ; pigghiò di ogni bestia pulita e di ogni aceddu pulitu, e uffrìu l'offerti abbruciati nta l' altari .   
L'offerta abbruciata è n'attu cu cui lu scigghiutu Noè mustra la sò gratitudini a Diu. La morti di na vittima ‘nnuccenti, ‘n chistu casu n’armali, arricurda ô Diu Criaturi li mezzi cu cui, ‘n Gesù Cristu, venirà a riscattari l’ànimi dî sò scigghiuti. L'armali puri sunnu digni di 'mmagginari lu sacrificiu di Cristu ca 'ncarnarà la purità pirfetta nna tutta la sò ànima, corpu e spìritu.
Gen.8:21 : “ E lu Signuri sintìu n’oduri duci: e lu Signuri dissi ntô so cori : Nun màdicu cchiù la terra pi l’omu picchì l’immaginazzioni dû cori di l’omu è mala di quannu era picciriḍḍu : e non sbattìu cchiù tutti li cosi viventi, comu facìa iu . ”   
L'offerta abbruciata uffruti di Noè è n'attu ginèricu di fidi e ubbidienti. Picchì si offri nu sacrificiu a Diu , è comu risposta a nu rito sacrificiali ca ci ordinò di fari , assài prima di 'nzignàrilu a l'ebbrei ca lassaru l'Eggittu. L'esprissioni " oduri piacèvuli " non riguarda lu divinu sensu di l'olfattu ma lu sò Spìritu divinu ca apprizza sia l' ubbidienza dû sò fideli scigghiutu ca la visioni prufìtica ca chistu rito duna ô sò futuru sacrificiu cumpassiunatu , nta Gesù Cristu.  
Finu a l'Urtimu Giudiziu nun ci sarà cchiù n'alluvioni distruttiva. La spirènzia appena dimustrò ca l'omu è nnâ carni naturalmenti e eriditariamenti " mali ", comu dissi Gesù dî sò apòstuli nnâ Matteu 7:11 : " Si allura, essennu mali , sapiti dari li rigali boni ê vostri figghi, quantu cchiù lu vostru Patri ca è ntô celu darià li cosi boni a chiḍḍi ca lu chiedunu " . Pirciò, Diu havi a addomari chistu “ malvagiu ” , n’upiniuni cunnivisa di Paulu nnâ 1 Cor 2:14, e dimustrannu ‘n Gesù Cristu lu putiri dû sò amuri pi iḍḍi, arcuni di chiḍḍi chiamati “ malvagi ” addivintaru eletti umani fideli e ubbidienti .            
Gen. 8:22 : “ Mentri la terra arrista, lu tempu dâ simenza e dâ raccolta, lu friddu e lu caluri, l'istati e l'invernu, lu jornu e la notti nun cessaru . ”   
Chistu ottavu capitulu finisci cu nu ricurdu di l'altirnazziuni di l'upposti assuluti ca guvirnaru li cunnizziuni dâ vita tirrestri dû primu jornu dâ criazziuni aunni, câ sò custituzziuni " notti e jornu ", Diu rivilàu lu cummattimentu tirrestri tra " scuru " e " luci " ca â fini cunquistarà attraversu Gesù Cristu. Iḍḍu enumera nna chistu versu chiḍḍi altirnazziuni estremi ca sunnu duvuti ô piccatu stissu ca è la cunsiquenza dâ libbira scelta data a chisti criaturi cilesti e tirrestri ca sunnu accussì lìbbiri d'amàrilu e sirvìrilu o di rifiutàrilu ô puntu di odiàrilu. Ma la cunsiquenza di sta libbirtà sarà la vita pî partiggiani dû beni e la morti e l'annihilazzioni pî chiḍḍi dû mali comu appena dimustrò l'alluvioni.      
Li suggetti citati pòrtanu tutti nu missaggiu spirituali : 
“ La simenza e la raccolta ” : suggirisciunu l'inizziu di l'Evangelizzazzioni e la fini dû munnu ; immagini pigghiati di Gesù Cristu ntê sò paràbbuli, suprattuttu ntâ Matteu 13,37 nzinu a 39 : “ Iḍḍu rispunnìu: Chiḍḍu ca simina la bona simenza è lu Figghiu di l'Omu; lu campu è lu munnu; la simenza bona sunnu li figghi dû regnu; li erbi sunnu li figghi dû mali; lu nimicu ca lu siminau è lu diavulu; la raccolta è la fini dû munnu ; Li miegghiaturi sunnu l'ànghjuli .      
“ Friddu e caluri ” : “ caluri ” è citatu nnâ Ap .​​ Ma ô cuntrariu, lu " friddu " è puru na cunsiquenza dâ maldizzioni dû piccatu.          
“ Istàti e ‘nvernu ” : chisti sunnu li dui staggiuni di l’estremi, ognuna spiacevuli comu l’autra ntô sò eccessu.   
" Jornu e notti " : Diu li cita nna l'òrdini ca l'omu ci duna , picchì ntô sò pianu, nna Cristu veni lu tempu dû jornu, chiḍḍu dâ chiamata pi trasiri ntâ sò gràzzia, ma doppu chistu tempu veni chiḍḍu di " la notti quannu nuḍḍu pò travagghiari " secunnu Giuvanni 9:4 , cioè canciari lu distinu di quarcunu picchì è difinitivamenti dâ vita dâ gràzzia o fissu dû tempu.     
 
 
 
Genesi 9
 
Siparazzioni dâ norma dâ vita
 
Gen.9:1 : “E Diu binidìu Noè e li sò figghi e li dissi : Frutti, multiplicati e riempi la terra. »  
Chistu sarà lu primu rolu ca Diu duna a l'èssiri viventi scigghiuti e sarbati di l'arca custruiuta di l'òmini : Noè e li sò tri figghi. 
Gen.9:2 : “ La paura di te e la paura di te sarà supra ogni bestia dâ terra, supra ogni aceḍḍu dû celu, supra tutti li cosi ca si mòvunu ntâ terra, e supra tutti li pisci dû mari sunnu cunsignati ntê to manu . »   
La vita di l'armali devi la sò supravvivenza a l'omu , ca è lu mutivu pi cui, ancora cchiù di prima di l'alluvioni, l'omu sarà capaci di duminari l'armali. Tranne quannu n'armali perdi lu cuntrollu pâ paura o l'irritazzioni, comu rigula tutti l'armali hannu paura di l'omu e cercunu di scappari di iḍḍu quannu lu scuntràunu.
Gen.9:3 : “ Ogni cosa ca si mòvi e ca vivi sarà manciari pi voi , comu l’erba virdi vi detti tutti chisti . ”   
Ci su diversi raggiuni pi stu canciamentu nnâ dieta . Senza dari troppa mpurtanza a l'ordini prisintatu , prima , citu l'assenza mmidiata di manciari viggitali esauritu duranti l'alluvioni e la terra cummigghiata di acqui salati ca addivintaru parzialmenti sterili ricupirarà sulu a picca a picca la so firtilitàti e pruduzzioni cumpleta. Inoltri, l'istituzzioni dî riti sacrificiali ebbrei richiedirà , nnô tempu giustu , lu cunsumu dâ carni dâ vittima sacrificata nnâ visioni prufìtica dâ Santa Cena unni lu pani sarà manciatu comu sìmmulu dû corpu di Gesù Cristu , e lu sucu di l'uva sìmmulu dû sò sangu. Na terza raggiuni, menu avvucabbili, ma non menu vera, è ca Diu voli accurzari la durata dâ vita di l'omu ; e lu cunsumu dâ carni ca corrutti e porta ntô corpu umanu elimenti distruttivi dâ vita sarà la basi dû successu dû sò disiùriu e dâ sò dicisiuni. Sulu la spirienza di na dieta viggitariana o vegana duna la cunferma pirsunali di chistu. Pi rinfurzari chistu pinseri, nota ca Diu non pruibisci a l'omu di cunsumari armali impuri , puru si sunnu dannusi pâ sò saluti. 
Gen.9:4: “ Sulu nun mangiari carni câ sò vita, cû sò sangu . ”  
Sta pruibizzioni arristarà valida ntô vecchiu pattu secunnu Lev . " e ntê nutizzi , secunnu Atti 15:19 nzinu a 2 1 : " Pirciò sugnu di l'opinioni ca nun turmintamu chiḍḍi dî genti ca si vutanu a Diu, ma ca li scrivimu pi astinìrisi dî nquinamenti di l'ìduli, dâ furnicazzioni, dî cosi strangulati e di . Picchì Mosè havi pi ginirazzioni nna ogni città chiḍḍi ca lu pridicàvunu, picchì è liggiutu ntê sinagoga ogni jornu di sàbbatu .     
Diu chiama " anima " l'intera criatura fatta di nu corpu di carni e nu spìritu cumplitamenti dipinnenti dâ carni. Ntà sta carni, l'organi muturi è lu ciriveḋḋu furnitu dû sangu stissu ca è purificatu cu ogni rispirazziuni di l'ossìgginu attiratu dî purmuna . Ntô statu viventi , lu ciriveḍḍu cria li signali elèttrici ca gèniranu pinseri e mimoria e gestisci lu funziunamentu di tutti l'autri òrgani carnali ca cumponunu lu corpu fìsicu. Lu rolu dû " sangu " ca è puru , dû ginoma , unicu pi ogni ànima viventi , nun s'avissi a cunzumari pi mutivi di saluti, picchì porta rifiuti e impurità criati nna tuttu lu corpu, e pi na raggiuni spirituali. Diu riservò pi iḍḍu stissu, 'n manera assolutamenti esclusiva , pû sò 'nsignamentu riliggiusu , lu principiu di biviri lu sangu di Cristu, ma sulu ntâ forma simmulizzata dû sucu d'uva. Si la vita è ntô sangu, chiḍḍu ca bivi lu sangu di Cristu si ricostruisci ntâ sò natura santa e pirfetta , secunnu lu principiu riali ca dici ca lu corpu è fattu di chiḍḍu ca si nutrica.     
Gen.9:5 : “ Si sapi puru ca lu sangu dî vostri ànimi lu chiederò dî manu di ogni bestia ; e chiederò l'anima di l'omu di l'omu, puru di l'omu ca è sò frati . »   
La vita è la cosa cchiù mpurtanti pô Diu Criaturi ca la criàu . Bisogna ascultarilu pi capiri l'indignazzioni ca lu crimini custituisci versu iḍḍu, lu veru pruprietariu dâ vita pigghiata. Comu tali, sulu iḍḍu pò liggittimari l'ordini di pigghiari la vita. Ntô versu pricidenti, Diu pirmittìu a l'omu di pigghiari la vita di l'armali pi manciari, ma ccà è nu crimini, n'assassiniu ca metti fini difinitivamenti a na vita umana. Sta vita pigghiata non avrà cchiù la pussibbilità d'avvicinàrisi a Diu, e mancu di assistiri a nu canciamentu di cunnuta si finu a allura non era cunfurmatu ô sò standard di savvizza. Diu ccà metti li basi dâ liggi dâ ripresa , " n'occhiu pi n'occhiu, nu dinti pi nu dinti, na vita pi na vita ." L'armalu pagarà l'assassiniu di n'omu câ sò morti e l'omu dû tipu Caini sarà ammazzatu si ammazza lu sò " frati " di sangu dû tipu Abeli.    
Gen.9:6 : “ Si qualchidunu sparsi lu sangu di n’omu, lu sò sangu veni spartutu di l’omu ; pirchì Diu fici l'omu â sò immaggini . »   
Diu non cerca di aumintari lu nùmmaru di morti picchì ô cuntrariu , auturizzannu l'uccisioni di n'assassiniu, cunta supra n'effettu ditirrenti e ca, a causa dû rìsicu suffertu , lu nùmmaru cchiù granni di èssiri umani 'mpararà a cuntrullari la sò aggrissività, accussì di nun addivintari n'assassiniu degnu di morti, a sò vota,.
Sulu chiḍḍu ca è animatu dâ fidi riali e autèntica pò capiri cosa voli diri " Diu fici l'omu â sò immaggini ". Supratuttu quannu l’umanità addiventa mostruosa e abbuminabbili comu è u casu oggi nnô munnu occidentali e dapertuttu nnâ terra sidutta dâ canuscenza scientifica.  
Gen.9:7 : “ E voi, fruttìfichi e murtiplicati, sparsi ntâ terra e murtiplicati nta chista . »   
Diu voli veru sta murtiplicazzioni, e pi bona raggiuni, lu nùmmaru di scigghiuti è accussì ridduttu , puru ' n rilazzioni ê chiamati ca càdunu ntâ strata , ca cchiù granni è lu nùmmaru di sò criaturi , cchiù sarà capaci di truvari e scègghiri li sò scigghiuti ntra iḍḍi ; picchì sicunnu a pricisiuni nutata nnô Dan.7:9, a prupurzioni è un miliuni scigghiutu pi deci miliardi chiamati, o 1 pi 10.000 .  
Gen.9:8 : “ E Diu parrò n’àutra vota a Noè e ê sò figghi cu iḍḍu, dicennu :   
Diu si rifirisci ê quattru òmini picchì dannu lu duminiu ô rapprisintanti maschili dâ speci umana, iḍḍi sunnu rispunzàbbili di chiḍḍu ca pirmitteru di fari li fimmini e li picciriḍḍi ca sunnu misi sutta la sò autorità. Lu duminiu è nu signu di fiducia uffruti di Diu a l'òmini ma li renni completamenti rispunzàbbili davanti â sò facci e ô sò giudizziu .
Gen.9:9 : “ Eccu, stabbilisciu lu me pattu cu tia e cu li to discinnenti doppu di te ; »   
È mpurtanti pi nui oggi capiri ca siamu chiḍḍa “ simenza ” cu cui Diu stabbilìu lu sò “ alliànza ” . La vita muderna e li sò ‘nvinzioni siducenti nun cancianu li nostri urìggini umani. Siamu l’eredi dû novu princìpiu ca Diu detti a l’umanità doppu lu tirrìbbili diluviu. L'alliànza stabbilita cu Noè e li sò tri figghi è spicìfica . Iḍḍa spinci a Diu a non distruggiri tutta l'umanità cu l'acqui di l'alluvioni. Doppu chistu arrivarà l'alliànza ca Diu stabbilìsci cu Abbrahamu, ca sarà cumplitata sutta li sò dui aspetti succissivi cuncintrati , littiralmenti ntô tempu e spiritualmenti, ntô ministru ridinturi di Gesù Cristu. Chista allianza sarà funnamintalmenti ‘nnividuali comu lu statu dâ savvizza ca è ‘n questioni. Ntê 16 sèculi prima dâ sò prima vìnnita , Diu rivilàu lu sò pianu di savvizza attraversu li riti riliggiusi ordinati ô pòpulu ebbraicu. Poi , doppu lu rializzu ‘n Gesù Cristu di chistu pianu rivilatu ‘n tutta la sò luci, pi circa 16 sèculi cchiù l’infidiltà succedirà â fidiltà e pi 1260 anni , lu buiu cchiù buiu rignarà sutta l’egida dû papismu rumanu. Dô 1170 , quannu Petru Waldo fu capaci di praticari n'àutra vota la fidi cristiana pura e fideli cu l'osservazzioni dû veru Sabbath inclusu , li funzionari eletti menu illuminati foru , doppu di iḍḍu , scigghiuti ntô travagghiu dâ Riforma 'ntraprìsa ma non cumplitata. Puru, fu sulu dû 1843 ca , attraversu na duppia prova di fidi, Diu riniscìu a truvari tra li piunieri di l'Avvintismu , fideli eletti . Ma era ancùora troppu prestu pi capiri completamenti li misteri rivilati ntê sò prufizzìi. Lu signu di l'allianza cu Diu è sempri lu cuntribbutu e l'accugghienza dâ sò luci, pi chistu l'òpira ca scrivu ntô sò nomu, pi illuminari li sò scigghiuti, custituisci sutta lu tìtulu di " tistimunianza di Gesù ", la sò ùrtima forma, lu signu ca la sò allianza è assài riali e cunfirmata.        
Gen.9:10 : “ cu ogni criatura viventi ca è cu voi, sia di l’aceddi ca di l’armali e di ogni bestia dâ terra, sia cu tutti chiḍḍi ca nisceru di l’arca, ca cu ogni bestia dâ terra . »   
L'alliànza prisintata di Diu riguarda puru l'armali, cioè tuttu chiḍḍu ca campa e si murtiplicarà ntâ terra.
Gen.9:11 : “ Stabbilirò lu me pattu cu voi ; »   
La lizziuni 'nsignata di l'alluvioni havi a ristari unica. Diu ora si mpignàu nna nu cummattimentu vicinu picchì lu sò scopu è vinciri li cori dî sò scigghiuti.
Gen.9:12 : " E Diu dissi : "Chistu è lu signu di l'alliànza ca facìu tra mia e tia e ogni criatura viventi ca è cu tia pi sempri e sempri : "   
Stu signu ca Diu duna riguarda tuttu chiḍḍu ca campa 'n puru e 'mpuru. Nun è ancora lu signu di appartinenza â sò pirsuna, ca sarà lu Sabbath dû settimu jornu. Stu signu arricurda a l'èssiri viventi l'impegnu ca fici pi nun distruggirili mai cchiù cu l'acqui di l'alluvioni ; Chistu è lu sò limiti. 
Gen.9:13 : “ Mi misi l’arcu ntâ nuvula, e sarà nu signu di n’alliànza tra mia e la terra .”   
A scienza spiega a causa fìsica dâ esistenza dû archinuè. È na dicumpusizzioni dû spettru lustrusu dâ luci sulari ca appoggia supra strati suttili d'acqua o umidità auta. Tutti hannu nutatu ca l' archinuè cumpari quannu chiovi e lu suli spanni li so raggi di luci. Comunque, la chioggia arricurda l'alluvioni e la luci dû suli rapprisenta la luci apprizzabbili, benefica e calmanti di Diu.
Gen.9:14 : “ Quannu purterò li nùvuli supra la terra, l’arcu cumparirà ntâ nuvula : »   
Li nùvula foru quinni nvintati di Diu pi criari la chioggia sulu doppu l'alluvioni e ô stissu tempu dû principiu di l'arcubalenu. Comunque , nnî nostri tempi abbuminabbili, òmini e donni empi hannu turciutu e ‘nquinatu stu suggettu di l’archinuè pigghiannu stu sìmmulu di l’allianza divina pi farilu l’acronimu e l’emblema dâ riunioni di pirverti sissuali. Diu avi a truvari nna chistu na bona raggiuni pi curpiri st'umanità odiusa e senza rispettu versu iḍḍu e la speci umana. Li segni finali dâ sò ràggia cumpàrinu prestu, ardenti comu lu focu e distruttivi comu la morti.
Gen.9:15 : “ E mi ricuòrdu dû me pattu, ca è ntra mia e voi e ogni criatura viventi di tutta la carni, e l’acqui nun addivintaru cchiù n’alluvioni pi distruggiri tutta la carni . »   
Leggennu sti palori di binèvulizza dâ vucca di Diu, misurò lu paradossu pinsannu ê cummenti ca pò fari oggi pâ pirvirsità umana ca sta turnannu ô livellu di l'antediluviani.
Diu mantinirà la sò palora, nun ci sarà cchiù n'alluvioni d'acqua, ma pi tutti li ribbelli , n'alluvioni di focu è riservata pû jornu di l'urtimu giudizziu ; chi l'apòstulu Petru ci ricurdò ntô 2 Petru 3:7 . Ma prima di stu ùrtimu giudizziu , e prima dû ritornu di Cristu, lu focu nucliari dâ Terza Guerra Munniali o " 6° trumbetta " di Ap. 9:13 nzinu a 21, arrivarà , sutta forma di " funci " murtali multipli e sinistri , pi purtari via li rifuggi di l'iniquità ca li granni città o nun sunnu capitali, E.      
Gen.9:16 : “ L'arcu sarà ntâ nuvola ; e lu guardu, pi ricurdari l'alliànza eterna tra Diu e ogni criatura viventi di tutta la carni ca è ntâ terra ."   
Chiḍḍu tempu è luntanu di nui e putissi lassari li novi rapprisintanti di l'umanità câ granni spiranza di evitari l'erruri cummessi di l'antediluviani. Ma oggi la spiranza non è cchiù pirmissa pirchì lu fruttu di l'antidiluviani cumpari 'n tutti li banni tra di nui.
Gen.9:17: “ E Diu dissi a Noè : “Chistu è lu segnu di l’alliànza ca stabbilìi ntra mia e tutta la carni ca è nnâ terra” . »  
Diu enfatizza lu caràttiri di chistu pattu ca è stabbilitu cu " tutta la carni ". Chista è n’allianza ca prioccuparà sempri l’umanità nnô sensu cullittìvu.  
Gen.9:18 : “ Li figghi di Noè, ca nisceru di l'arca, foru Sem, Cam e Jafet. Cam fu lu patri di Canaan . »   
Ci fu datu na chiarimenta : " Cam fu lu patri di Canaan ." Ricurdativi, Noè e li sò figghi sunnu tutti giganti ca mantinìru li grannizzi di l'antidiluviani. Accussì, li giganti cuntinuarunu a murtiplicarisi, 'n particulari ntâ terra di " Canaan ", unni l'ebbrei ca lassaru l'Eggittu li scuprirannu â sò sfurtuna, vistu ca la paura causata dâ sò grannizza li cundannarà a vagabbunari pi 40 anni ntô disertu e a muriri ddà.    
Gen.9:19 ​​: “ Chisti sunnu li tri figghi di Noè, e dî sò discinnenti tutta la terra fu pupulata . »   
Accùra ca ‘n urìggini, li antediluviani avìanu tutti n’omu pâ sò urìggini : Adamu. La nova vita post - diluviana è custruita supra tri pirsuni, Sem, Cam e Jafet. Li pòpuli dî sò discinnenti sunnu quinni siparati e spartuti . Ogni nova nascita è lijata ô so’ patriarca, Sem, Cam o Giafet. U spiritu dâ divisioni pigghierà sti diversi urìggini pì mettiri li òmini attaccati â li sò tradizzioni ‘ncistràli l'unu contra l'autru. 
Gen.9:20 : “ Noè accuminciò a travagghiari la terra e chiantò vigneti . »   
Chista attivitati, puru si è nurmali, havi comunqui cunsiguenzi gravi. Picchì â fini dâ sò curtura, Noah arricuogghi l'uva e lu sucu pressatu ca s'è ossidatu, bivi l'alcolu.
Gen.9:21 : “ E bivìu lu vinu, s’ubbriacau, e si spugliau ntô menzu dâ sò tenda. »   
Pirdennu lu cuntrollu dî sò azzioni, Noah si cridi ca è sulu, si scopri e si spoglia completamenti.
Gen.9:22 : “ E Cam, lu patri di Canaan, vitti sò patri nudu, e lu dissi ê sò dui frati fora. »   
A ddu tempu, lu spìritu umanu era ancora assài sinsìbbili a sta nudità scuperta dû piccaturi Adamu. E Cham, divertitu e di sicuro nu pocu burlatu, avi la mala idea di ripurtari la sò spirènzia visiva ê sò dui frati.
Gen.9:23 : “ Allura Sem e Jafet pigghiaru lu mantellu, lu misiru supra li spaddi, e annaru arrè e cummigghiaru la nudità dû patri; pirchì li facci èrunu vutati, non vidìanu la nudità di sò patri . »   
Cu tutti li pricauzzioni nicissari, li dui frati cummogghiunu lu corpu nudu dû patri.
Gen.9:24 : “ Quannu Noè si svegghiò dû vinu, sintìu chiḍḍu ca ci avìa fattu lu figghiu cchiù nicu . »   
Dunca li dui frati l'avìanu a 'nzignari. E chista dinunzia eccitarà Noè ca senti ca lu sò onuri comu Patri fu attaccatu. Non avìa bivutu apposta l'alcool e fu vittima di na riazzioni naturali dû sucu d'uva ca s'ossida ntô tempu e lu zùccaru si trasforma nna l'alcool.
Gen.9:25 : “ E iḍḍu dissi : “Maldittu Canaan !” Chi fussi schiavu di schiavi ê so frati ! »   
Infatti, chista spirènzia servi sulu comu pretestu pû Diu criaturi pi prufìzziari supra li discinnenti dî figghi di Noè. Picchì Canaan stissu non avìa nuḍḍu a chi fari cu l'azzioni di sò patri Cam; era quinni ‘nnuccenti dâ sò culpa. E Noè lu ammalidìu, picchì nun avìa fattu nenti. La situazzioni stabbilita accumincia a rivilaricci nu principiu dû giudizziu di Diu ca cumpari ntô secunnu dî sò deci cumannamenti lèggibbili nta Es.20,5 : " Nun ti schiani a iḍḍi, e nun ti li sirvi; pirchì iu, lu Signuri, lu to Diu, sugnu nu Diu gilusu, ca visita l'iniquità dî patri supra li picciriḍḍi nzinu â terza e â quarta ginirazzioni di chiḍḍi ca m'òdiunu, ” . Nna chista apparenti 'ngiustizzia è ammucciata tutta la saggizza di Diu. Pirchì, pinzaci, lu ligami tra figghiu e patri è naturali e lu figghiu pigghiarà sempri lu latu dû patri quannu veni attaccatu ; tranni pi rari eccizzioni. Si Diu colpisci lu patri, lu figghiu lu odià e difènni lu patri. Maldicannu sò figghiu, Canaan, Noè punìu Cam, lu patri ca si prioccupava dû successu dî sò discinnenti. E Canaan, dâ sò parti, purterà li cunsiquenzi di èssiri lu figghiu di Cam. Pirciò, sentirà nu rancuru duraturu contra Noè e li dui figghi ca binidìu : Sem e Giafet. Sapemu già ca li discinnenti di Canaan verrannu distrutti di Diu pi òffriri a Israeli, u so’ pòpulu libbiratu dâ schiavitù eggizziana (n’autru figghiu di Cam : Mitsraim), u so’ tirritoriu nazzionali.         
Gen.9:26 : “ Iḍḍu dissi n’àutra vota : Benedittu Signuri , lu Diu di Sem, e ca Canaan fussi lu sò sirvituri ! »   
Noè prufizzia supra li sò figghi lu pianu ca Diu avi pi ognunu di iḍḍi. Quinni li discinnenti di Canaan sunnu schiavi dî discinnenti di Sem. Ham s'allargò versu sud e pupulava lu cuntinenti africanu nzinu a l'attuali terra di Israeli. Shem s'allargarà versu est e sud-est, pupulannu l'attuali paisi àrabbi mussurmani. Dâ Caldea, l'attuali Iraq, nascìu Abbrahamu, nu simita puru. A storia cunfirma ca l’Àfrica Cananea era ‘nfatti a schiava di l’àrabbi discinnenti di Sem.
Gen.9:27 : “ Chi Diu allarghi lu duminiu di Jafet, e ca sta ntê tendi di Sem, e Canaan fussi lu sò sirvituri! »   
Jafet s'allargarà versu nord , versu livanti e versu punenti . Pi tantu tempu, lu nord duminarà lu sud. Li paìsi cristianizzati dû nord spirimintàrannu nu sviluppu tecnicu e scientificu ca ci cunsintirà di sfruttari li paìsi àrabbi dû sud e di rinniri ‘n schiavitù li pòpuli di l’Àfrica, discinnenti di Canaan.
Gen.9:28 : “ E Noè campau doppu lu diluviu tricentucinquant’anni . »   
Pi 350 anni, Noè fu capaci di dari tistimunianza di l'alluvioni ê sò cuntimpuranìi e di avvirtirili contra li difetti di l'antediluviani.
Gen.9:29 : “ Tutti li jorna di Noè foru novicentucinquant'anni ; poi murìu . »   
Ntô 1656, l'annu dû diluviu di quannu Adamu, Noè avìa 600 anni , quinni murìu ntô 2006 dû piccatu di Adamu, avennu 950 anni. Secunnu Gen. 10:25, â nascita di " Peleg " ntô 1757, " la terra fu divisa " di Diu pâ spirènzia dâ rivolta ribbelli dû re Nimrod e dâ sò Turri di Babeli. A divisioni , o siparazzioni , fu a cunsiguenza dî diversi lingui ca Diu detti ê pòpuli accussì ca si siparàssiru e nun furmàssiru cchiù nu bloccu unitu davanti â sò facci e â sò vuluntà . Quinni Noah vitti l'eventu e allura avìa 757 anni.    
 
Quannu Noè murìu , Abramu era già natu (ntô 1948, o 2052 anni prima dâ morti di Gesù Cristu , situatu ntô 30 dâ nostra era dû nostru sòlitu calindariu fausu), ma era a Ur, ntâ Caldea, luntanu di Noè ca vivìa a nord versu lu Munti Ararat .
Nasciutu ntô 1948, quannu sò patri Terah avìa 70 anni, Abram lassàu Charan pi rispùnniri a l'ordini di Diu , a l'età di 75 anni ntô 2023, 17 anni doppu la morti di Noah ntô 2006 . Lu staffettu spirituali di l'allianza è accussì assicuratu e cumplitatu.
A 100 anni, ntô 2048, Abram addiventa lu patri di Isaccu. Muriu a 175 anni ntô 2123.
A 60 anni , ntô 2108 , Isaac addivintò patri dî sò giameḍḍi Esaù e Giacòbbu, secunnu Gen.25:26.
 
 
 
Genèsi 10
 
La siparazzioni di li pòpuli
 
Stu capitulu ci prisenta li discinnenti dî tri figghi di Noè. Sta rivelazzioni sarà utili picchì nnî so’ prufizzìi, Diu si rifirirà sempri ê nomi urigginali dî tirritori ‘n questioni. Arcuni di sti nomi si ponnu idintificari facilmenti chî nomi attuali pirchì mantinìru li ràdichi principali, pi esempiu : " Madaï " pi Mede, " Tubal " pi Tobolsk, " Meshech " pi Mosca.       
Gin. 10:1 : “ Chisti sunnu li ginirazzioni dî figghi di Noè: Sem, Cam e Jafet. Doppu lu diluviu ci nasceru figghi. »   
Li figghi di Jafet
Gin. 10:2 : “ Li figghi di Jafet èranu : Gomer, Magog, Madai, Giavanu, Tubali, Meshec e Tiras . »     
“ Madaï ” è li Media ; “ Giavanu ” , Grecia ; " Tubal " , Tobolsk, " Meshech " , Mosca.          
Gin. 10:3 : “ Li figghi di Gomer : Askenaz, Rifat e Togarma. »     
Gin. 10:4 : “ Li figghi di Giavani : Elisa, Tarsis, Kittimi e Dodanimi. »    
" Tarsis " voli diri Tarsu ; " Kittim ", Cipru.     
Gin. 10:5 : “ Di iḍḍi foru pupulati l’ìsuli dî nazziuna , secunnu li sò terri, secunnu la sò lingua , secunnu li sò famigghi, secunnu li sò nazziuna. »   
La sprissioni " l'ìsuli dî nazzioni " si rifirisci ê nazzioni uccidintali di l'Europa attuali e ê sò granni estinsiuni comu l'Amèrichi e l'Australia.  
La pricisiuni " secunnu lu linguaggiu di ognunu " truvarà la sò spiegazzioni ntâ spirènzia dâ turri di Babeli rivilata ntô Gen. 11.  
 
Li figghi di Camu
Gin. 10:6 : “ Li figghi di Cam èranu : Cus, Mizraim, Put e Canaan. »     
Cush voli diri Etiopia ; “ Mitzraim ” , Eggittu ; “ Put ” , Libbia ; e “ Canaan ” , l’attuali Israeli o l’antica Palistina.          
Gen.1 0:7 : “ Li figghi di Cus : Seba, Havila, Sabta, Raama e Sabteca. Li figghi di Raama : Seba e Dedan. »     
Gen.1 0:8 : “ E Cus nascìu Nimrod ; Accuminciò a èssiri putenti ntâ terra. »     
Chistu re “ Nimrod ” sarà lu costrutturi dâ “ turri di Babeli ”, causa dâ siparazzioni dî lingui di parti di Diu ca sipara e isula l’òmini nnî pòpuli e nazziuni secunnu Gen.11.    
Gin. 10:9 : “ Era nu cacciaturi putenti davanti a YaHWéH ; Eccu picchì si dici : Comu Nimrod, nu cacciaturi putenti davanti a YaHWéH . »     
Gin. 10:10 : “ Rignò 'n princìpiu supra Babeli, Erech, Accad e Calne, ntâ terra di Sinar. »    
“ Babel ” si rifirisci a l'antica Babbilònia ; " Accad " , l'antica Accadia e l'attuali città di Baghdad ; " Schinari " , Iraq.         
Gin. 10:11 : “ Di chiḍḍa terra niscìu l'Assiria ; custruìu Ninive, Rehobot-Ir, Cala ,     
" Assuri " voli diri Assiria. " Nineve " addivintau la Mosul di oggi .    
Gin. 10:12 : “ e Resen tra Ninive e Cala ; È la città granni. »     
Chisti tri città s'attruvàvunu nna l'attuali Iraq a nord e 'ntornu ô ciumi " Tigri " .  
Gin. 10:13 : “ E Mizraim nascìu li Ludimi, li Anamimi, li Lehabimi e li Naftuhimi. ”    
Gin. 10:14 : “ li Patrusimi, li Casluhimi, di cui vinìanu li Filistei e li Caftorimi. »    
Li " Filistei " si rifirisciunu a li attuali Palistinisi, ancora ‘n guerra cu Israeli comu nnâ vecchia allianza. Sunnu li figghi di l'Eggittu, n'àutru nimicu stòricu di Israeli nzinu ô 1979 quannu l'Eggittu fici n'allianza cu Israeli.  
Gin. 10:15 : “ E Canaan nascìu Siduni, lu so primugenitu, e Eti ; »    
Gin. 10:16 : “ e li Gibbusiti, l’Amuriti, li Girgasiti, ”    
" Jebu " voli diri Girusalemmi ; Li “ Amoriti ” foru li primi abbitanti dû tirritòriu datu di Diu a Israeli. Puru si arristaru rintra la norma gigantisca , Diu li ammazzau e li distruggìu cu li cornici vilenusi davanti ô so pòpulu pi libbirari lu spazziu.     
Gin. 10:17 : “ l’Iviti, l’Architi, li Siniani, ”   
" Piccatu " voli diri Cina.  
Gin. 10:18 : “ l’Arvaditi, li Zemariti, li Hamatiti. Allura li famigghi dî Canaaniti si sparseru. »    
Gin. 10:19 : “ Lu cunfini dî Canaaniti era di Sidoni, nzinu a Gerar, nzinu a Gaza, e nzinu a Sodoma, Gomorra, Adma e Zeboim, nzinu a Lasa. »    
Sti nomi antichi dilimitunu la terra di Israeli ntô latu uccidintali dû nord unni s'attrova Sidoni, ntô sud unni s'attrova ancora l'attuali Gaza, e ntô latu urientali dû sud , sicunnu la pusizzioni di Sodoma e Gomorra ntô situ dû " Mari Mortu " , ntô nord unni s'attrova Zeboim .     
Gin. 10:20 : “ Chisti sunnu li figghi di Cam, secunnu li sò famigghi, secunnu li sò lingui, nnî sò paisi, nnî sò nazziuna. »    
 
Li figghi di Sem
Gin. 10:21 : “ E puru a Sem nasceru figghi, patri di tutti li figghi di Eber, e frati di Jafet, lu primugenitu. »   
Gin. 10:22 : “ Li figghi di Sem èranu : Elam, Assur, Arfassad, Lud e Aram. »    
" Elam " si rifirisci a l' anticu pòpulu pirsianu di l'attuali Iran , accussì comu a l'Ariani di l'Ìnnia sittintriunali ; " Assuri " , l'antica Assiria nta l'attuali Iraq ; “ Lud ” , forsi Lod nta Israeli ; " Aram " , l'Aram dâ Siria .              
Gin. 10:23 : “ Li figghi di Aram : Uz, Hul, Geter e Mash. »    
Gin. 10:24 : “ Arfassad nascìu Sela ; e Sela fici Eber. »    
Gin. 10:25 : “ A Eber nasceru dui figghi : unu si chiamava Peleg, picchì nnî sò jorna la terra era spartuta ; »    
Attruvamu nna chistu versu la pricisiuni : " picchì ntê sò jorna la terra era divisa ." Gli duvemu la pussibbilità di datari, ntô 1757 dû piccatu di Adamu, la siparazzioni dî lingui ca risurta dû tintativu di unificazzioni ribbelli cu l'alzata dâ Turri di Babeli. Dunca chistu è lu tempu dû regnu dû re Nimrod.  
Gin. 10:26 : “ Gioctan nascìu Almudad, Salef, Asarmavet, Jera ”    
Gin. 10:27 : “ Aduramu, Uzali, Dikla, ”   
Gin. 10:28 : “ Obali, Abimaeli, Saba, ”   
Gin. 10:29 : “ Ofir, Havila e Giobab. Tutti chisti èranu figghi di Giottanu. »    
Gin. 10:30 : “ Abbitaru di Mesha, versu Sefar, nzinu â muntagna di livanti. »    
Gin. 10:31 : “ Chisti sunnu li figghi di Sem, secunnu li sò famigghi, secunnu li sò lingui, nnî sò paisi, nnî sò nazziuna. »    
Gin. 10:32 : “ Chisti sunnu li famigghi dî figghi di Noè, secunnu li sò ginirazzioni, nnî sò nazziuna. E di iḍḍi nisceru li nazziuna ca si sparseru nnâ terra doppu lu diluviu . »   
 
 
 
Genesi 11
 
Siparazzioni pi lingui
 
Gin. 11:1 : “ E tutta la terra era di na lingua e di na stissa discursu . ”   
Diu ricurda ccà la cunsiquenza lòggica dû fattu ca tutta l'umanità discìnni di na sula coppia : Adamu e Eva. La lingua parrata fu quinni trasmissa a tutti li discinnenti. 
Gin. 11:2 : “ E mentri partìanu di livanti, attruvaru na chiana ntâ terra di Sinar, e ci stàru . ”   
A " est " dû paisi di " Schinar " nnâ l'attuali Iraq c'era l'attuali Iran. Lassannu terreni cchiù auti, l'òmini si riuniru nnâ chiana, ben annagghiata dî dui granni ciumi, " l'Eufrati e lu Tigri " (ebbraicu : Phrat e Hiddekel) e firtili. Ntô sò tempu, puru Lot, niputi di Abrahamu , scegghirà stu postu pi stabbilirisi ddà , quannu si sipararà di sò ziu. La granni chiana favurirà la custruzzioni di na granni città, " Babel ", ca arristarà famusa nzinu â fini dû munnu.         
Gin. 11:3 : “ Si dissiru l’unu all’autru : Veni ! Facìamu li mattuna e li abbruciamu ntô focu. E lu mattuni era la sò petra, e lu bittumu era lu sò cimentu . ”    
L'òmini arricugghiuti non vivìanu cchiù ntê tendi ; scupriru la fabbricazzioni di mattuni cotti ca ci pirmittevunu di custruiri abbitazzioni pirmanenti. Sta scuperta è l'urìggini di tutti li cità. Duranti la sò schiavitù nta l’Eggittu, la fabbricazzioni di sti mattuna, pi custruiri Ramses pô farauni, sarà la causa dê soffrenzi di l’ebbrei. La diffirenza è ca li sò mattuna nun sunnu cuciuti ntô focu, ma fatti di terra e pagghia, sunnu asciugati ntô suli ardenti di l'Eggittu.
Gin. 11:4 : “ Dissiru n’àutra vota : Veni ! Custruemu na città e na turri ca la sò cima arriva ô celu , e facìamu nu nomu, pi non èssiri sparpagghiati ntâ facci di tutta la terra . ”    
Li figghi di Noè e li sò discinnenti càmpanu sparsi supra la terra, comu nomadi, e sempri 'n tenni adattati ê sò muvimenti Nnâ sta rivelazzioni, Diu mira ô mumentu quannu, pâ prima vota nnâ storia umana, l’òmini dicideru di stabbilirisi nnô locu e nnî abbitazzioni pirmanenti , custituennu accussì u primu pòpulu sedentariu. E sta prima riunioni li porta a unìrisi nnô tintativu di scappari dâ siparazzioni ca duna locu a liti, li cummattimenti e li morti. Iḍḍi 'mpararu di Noè la malvagità e la viulenza di l'antidiluviani ; ô puntu ca Diu li avìa a distruggiri. E pì cuntrullari megghiu u rischiu di fari n’àutra vota li stissi sbagghi, pìnzanu ca arriunìnnusi di vicinu nnô stissu postu, arrinèsciunu a evitari sta viulenza. Si dici : l'unità è forza. Dô tempu di Babeli, tutti li granni duminatura e li granni duminazzioni basaru a sò forza nnâ l’unioni e nnâ riunioni. Lu capitulu pricidenti parrava dû re Nimrod ca fu , apparentimenti , lu primu capu unificanti di l'umanità dô so tempu, pricisamenti custruennu Babeli e la sò turri.  
Lu testu spicifica : " na turri ca la sò summità tocca lu celu ." Chista idìa di " tuccari lu celu " ìnnica l'intinzioni di juncìrisi a Diu ntô celu pi mustraricci ca l'òmini ponnu fari senza di iḍḍu e ca hannu idèi pi evitari e risolviri li sò prubblemi iḍḍi stissi . Nun è nenti di cchiù e mancu di na sfida ô Diu Criatura.     
Gin. 11:5 : “ Lu Signuri scinnìu pi vìdiri la città e la turri ca stavanu custruennu li figghi di l’òmini . ”   
Chista è sulu n'immàggini ca ci rivela ca Diu sapi lu pianu pi n'umanità animata n'àutra vota dî pinseri ribbelli.
Gin. 11:6 : “ E Signuri dissi : Eccu, lu pòpulu è unu, e hannu tutti na lingua ; Ora nenti li impedìa di fari chiḍḍu ca avìanu pinsatu . "    
La situazzioni ô tempu di Babeli è 'nvidiata di l'univirsalisti cuntimpuranìi ca sunnu di chistu idiali : furmari nu pòpulu unicu e parrari n'unica lingua. E li nostri univirsalisti, comu chiḍḍi di Nimrod arricugghiuti, non ci nteressa chi pensa a Diu supra chistu argumentu. Eppuru ntô 1747 dû piccatu di Adamu , Diu parràu e esprimìu la sò upiniuni. Comu ìnnicanu li sò palori, l'idèa dû pruggettu umanu non ci piaci e lu sciarria. Comunque, nun c’è questioni di annihilàrili n’àutra vota. Ma nutamu ca Diu non cuntesta l'efficacia di l'approcciu di l'umanità ribbelli. Havi sulu nu svantaggiu ed è pi iḍḍu : cchiù si arricuògghiunu, cchiù lu rifiùtunu, non lu sèrvunu cchiù, o peggiu, sèrvunu li divinità fausi davanti â sò facci.  
Gin. 11:7 : “ Vai ! Scendiamu e cunfunniamu la sò lingua, accussì ca non si capisciunu l'unu di l'àutru . "    
Diu avi la sò suluzzioni : " Cunfunniamu la sò lingua, accussì non capisciunu lu discursu di l'unu di l'àutru ." Chista azzioni voli implementari nu miraculu divinu . Nta n’istanti, l’òmini pàrranu lingui diversi e, nun si capìsciunu cchiù, sunnu custritti a alluntanàrisi l’unu di l’àutru. L'unità disijata è rutta . A siparazzioni di l’òmini, u tema di stu studiu, è ancora ccà, ben’addivintata.  
Gin. 11:8 : “ E lu Signuri li sparse di ddà supra la facci di tutta la terra ; e firmaru di custruiri la città . "    
Chiddi ca pàrranu la stissa lingua si raggruppanu e si distanzianu di l'àutri. È quinni doppu sta spirènzia di “ lingui ” ca lu pòpulu si stabbilisci ‘n vari posti unni attruvarà città ‘n petra e mattuna. Si furmarunu li nazziuna e pi puniri li sò difetti, Diu li putissi mettiri l'unu contra l'autru. Lu tintativu di " Babel " di stabbiliri la paci univirsali fallìu.    
Gin. 11:9 : “ Pirciò fu chiamata Babel, picchì ddà YaHWéH cunfunnìu la lingua di tutta la terra, e di ddà YaHWéH li sparse ntâ facci di tutta la terra . ”   
Lu nomu " Babel " ca significa " cunfusioni " vali la pena di canùsciri picchì mustra a l'òmini comu Diu riaggìu ô sò tintativu d'unioni univirsali : " la cunfusioni dî lingui ". La lizziuni vulìa avvirtiri l'umanità nzinu â fini dû munnu , picchì Diu vulìa rivilari chista spirènzia ntâ sò tistimunianza , dittata a Mosè ca accussì scrissi li primi libbra dâ sò santa Bibbia ca lèggimu ancora oggi. Diu non avìa a usari la viulenza contra li ribbelli di ḍḍu tempu. Ma nun sarà u stissu â fini dû munnu quannu , riproducennu sta riunioni univirsali cundannata da Diu, li ùrtimi ribbelli ca supravviveru doppu a Terza Guerra Munniali sarannu distrutti dû gluriusu ritornu di Gesù Cristu. Allura hannu a trattari câ " sò ràggia " avennu, oltri a chistu, pigghiatu la dicisioni di ammazzari li sò ùrtimi scigghiuti picchì avìssiru arristatu fideli ô sò sabbatu santificatu dâ criazzioni dû munnu. La lizziuni data di Diu non fu mai ossirvata di l'umanitati e custantimenti nna tutta la terra, si furmaru granni città 'nzinu a quannu Diu li fici distruggiri di àutri pòpuli o di epidemii murtali di granni magnitùdini.         
 
 
Li discinnenti di Sem
Versu Abbramu, patri dî cridenti e di l'attuali riliggiuni monutèisti
Gen.11:10 : “ Chisti sunnu li ginirazzioni di Sem. E Sem campau cent'anni e nascìu Arfassad dui anni doppu l' alluvioni .    
Figghiu di Sem, Arfassad nascìu ntô 1658 (1656 + 2)
Gin. 11:11 : “ Doppu ca nascìu Arfassad, Sem campau cincucentu anni, e nascìu figghi e figghi . ”   
Sem murìu ntô 2158 a l'età di 600 anni (100 + 500)
Gin. 11:12 : “ Arfassad campò trentacincu anni e nascìu Sela . ”   
Figghiu di Arpac Shad , Shelah nascìu ntô 1693 (165 8 + 35).
Gin. 11:13 : “ Arfassad campò quattrucentutrì anni , e nascìu figghi e figghi » .    
Arpacchad murìu ntô 2096 all'etati di 438 anni (35 + 403)
Gin. 11:14 : “ E Sela campau trent’anni e nascìu Eber . ”   
Héber nascìu ntô 1723 (1693 + 30)
Gin. 11:15 : “ Doppu ca nascìu Eber, Sela campau quattrucentutrì anni, e nascìu figghi e figghi » .   
Shelah murìu ntô 2126 (1723 + 403) a l'età di 433 anni (30 + 403)
Gin. 11:16 : “ E Eber campò trentaquattru anni e nascìu Peleg . ”   
Peleg nascìu ntô 1757 (1723 + 34). Ntô mumentu dâ sò nascita , secunnu Gen. 10:25, " la terra fu divisa " dî lingui parrati criati di Diu pi dividiri e siparari l'òmini arricugghiuti a Babeli .   
Gin. 11:17 : “ Doppu ca nascìu Peleg, Eber campau quattrucentutrent'anni, e nascìu figghi e figghi » .   
Heber murìu ntô 2187 (1757 + 430) a l'età di 464 anni (34 + 430)
Gin. 11:18 : “ Peleg campau trent’anni e nascìu Reu . ”   
Rehu nascìu ntô 1787 (1757 + 30)
Gin. 11:19 : “ Doppu ca nascìu Reu, Peleg campau duicentunovi anni, e nascìu figghi e figghi » .   
Peleg murìu ntô 1996 (1787 + 209) a l'età di 239 anni (30 + 209) . Evidenzia l'accurzamentu brutali dâ vita prubbabbirmenti a causa dâ ribbellioni dâ Turri di Babeli fatta ntô so tempu.
Gin. 11:20 : “ Rehu campau trentadui anni e nascìu Serug . ”   
Serug nascìu ntô 1819 (1787 + 32)
Gin. 11:21 : “ Doppu ca nascìu Serug, Reu campau duicentusetti anni, e nascìu figghi e figghi » .   
Rehu murìu ntô 2096 (1819 + 207) a l'etati di 239 anni (32 + 207)
Gin. 11:22 : “ Serug campau trent’anni e nascìu Nacor . ”   
Nahor nascìu ntô 1849 (1819 + 30)
Gin. 11:23 : “ Doppu ca nascìu Nacor, Serug campau duicentu anni, e nascìu figghi e figghi » .   
Serug murìu ntô 2049 (1849 + 200) all'etati di 230 anni (30 + 200)
Gin. 11:24 : “ Nacor campau vintinòvi anni e nascìu Terah . ”   
Terach nascìu ntô 1878 (1849 + 29)
Gin. 11:25 : “ Doppu ca nascìu Tara, Nacor campau centu diciannuvì anni, e nascìu figghi e figghi » .   
Nachor murìu ntô 1968 (1849 + 119) a l'età di 148 anni (29 + 119)
Gin. 11:26 : “ Terah campò settanta anni e addivintò patri di Abramu, Nahor e Haran . ”   
Abram nascìu ntô 1948 (1878 + 70)
Abram avrà lu sò primu figghiu liggìttimu, Isaac, quannu avrà 100 anni, ntô 2048 , secunnu Gen. 21:5 : “ Abbrahamu avìa cent’anni quannu nascìu sò figghiu Isaccu .”   
Abramu murirà ntô 2123 a l'età di 175 anni , secunnu Gen. 25:7 : " Chisti sunnu li jorna di l'anni dâ vita di Abbrahamu : campau centusettantacincu anni . "    
Gin. 11:27 : “ Chisti sunnu li ginirazzioni di Terah. Terah nascìu Abramu, Nacor e Haran. Haran nascìu Lot .   
Accùra ca Abramu è lu cchiù granni dî tri figghi di Terah. Dunca fu iḍḍu ca nascìu quannu sò patri Terah avìa 70 anni, comu spicificatu ntô versu 26 supra.
Gin. 11:28 : " E Haran murìu prima di Terah, sò patri, ntâ terra dâ sò nascita, a Ur dî Caldei . "   
Sta morti spiega picchì Lot doppu accumpagnàu Abramu ntê sò viaggi. Abramu lu pigghiò sutta la sò prutizzioni.
Fu a Ur dî Caldei ca nascìu Abramu e fu a Babilònia dî Caldei ca Israeli ribbelli fu purtatu ‘n prigiuni ô tempu dû prufeta Giremìa e dû prufeta Danieli.
Gin. 11:29 : " E Abramu e Nahori si pigghiaru mugghieri : la mugghieri di Abramu si chiamava Sarai, e la mugghieri di Nahori si chiamava Milca, la figghia di Haran, lu patri di Milca e lu patri di Isca . "    
L'allianzi di chistu tempu sunnu assài cunsanguini : Nacor si maritò cu Milca, la fìgghia di sò frati Haran. Era a norma e l’ubbidienza a nu doveri ca avìa lu scopu di prisirvari a purità dâ razza dî discinnenti. A sò vota, Isaccu mannarà lu sò sirvituri a circari na mugghieri pi sò figghiu Isaccu dâ famigghia stritta di Labanu l'Aramèu. 
Gin. 11:30 : “ E Sarai era sterili : nun avìa picciriddi . ”    
Sta sterilità pirmetti ô Diu criaturi di rivilari lu sò putiri criativu ; chistu facennula capaci di parturiri nu picciriḍḍu quannu avrà quasi cent'anni comu sò maritu Abramu. Sta sterilità era nicissària a liveddu prufèticu, picchì Isaccu è prisintatu comu lu tipu dû novu Adamu ca Gesù Cristu s'incarnarà ntô sò tempu ; Tutti dui l'òmini èrunu ntô sò tempu li " figghi dâ prumissa divina." È quinni, sempri pi lu sò rolu prufìticu di " figghiu di Diu " ca non scegghirà iḍḍu stissu sò mugghieri, picchì ntâ carni di Gesù, è Diu ca scegghi li sò apòstuli e li sò discìpuli, cioè lu Patri Spìritu ca è nta iḍḍu e ca l'anima.      
Gin. 11:31 : “ Allura Terah pigghiò sò figghiu Abramu, e Lot figghiu di Haran, figghiu di sò figghiu, e Sarai sò nura, la mugghieri di sò figghiu Abramu. Uscìru nzèmmula di Ur dî Caldei pi jiri ntâ terra di Canaan. Arrivaru a Haran e ci càmparu .   
Tutta la famigghia, cumprisi Abram, si stabbilìru ntô nord dû paisi, a Charan. Stu primu viaggiu li porta cchiù vicini ô postu unni nascìu l'umanità. Si sipàranu dî granni citati già assai pupulati e già assai ribbeddi dâ chiana fèrtili e pròspira
Gin. 11:32 : “ Li jorna di Tera foru duicentucincu anni; e Tara murìu a Haran ” .   
Nasciutu ntô 1878, Terach murìu a l'età di 205 anni ntô 2083.
 
 fini dû sturìu ri chistu capitulu, nutamu ca u pruggettu ri ridùciri l’aspittatìva ri vita a 120 anni è ‘n via ri èssiri cumplitatu. Ntra li " 600 anni " di Sem e li " 148 anni " di Nacor o li " 175 anni " di Abraham, è evidenti l'accurzamentu dâ vita. Circa 4 sèculi doppu , Mosè campau pi esattamenti 120 anni. U nùmmaru citatu di Diu veni uttinutu comu un mudeḍḍu cumpletu.       
 
Ntâ spirènzia di Abrahamu, Diu rapprisenta chiḍḍu ca iḍḍu stissu è priparatu a fari pi riscattari li viti dî sò scigghiuti, ca scegghi tra tutti li sò criaturi umani 'n basi ô fattu ca mantènunu la sò immaggini di iḍḍu. Nna chista scena stòrica, Abbrahamu è Diu comu Patri, Isaccu, Diu comu Figghiu e lu rializzu sarà fattu nna Gesù Cristu e ntô sò sacrificiu vuluntariu nascirà lu novu pattu.
 
 
Genesi 12
 
Siparazzioni dâ famigghia tirrena
 
Gin. 12:1 : “ E lu Signuri dissi a Abramu : Nesci dû to paisi, dâ to parenti e dâ casa di to patri, versu na terra ca ti mustrarò ” .    
Supra lu cumannu di Diu, Abramu va a lassari la sò famigghia tirrestri, la casa di sò patri , e avemu a vìdiri nna chistu ordini lu significatu spirituali ca Diu detti ntô Gen. 2:24, ê sò palori ca dicìunu : " Pirciò n'omu lassarà sò patri e sò matri, e s'aggrapparà a sò mugghieri, e iḍḍi sunnu una ." Abramu avi a " lassari sò patri e sò matri " pi trasiri ntô rolu spirituali prufèticu di Cristu pi cui cunta sulu la " Sposa " , la sò assemblea di l'elitti. Li ligami carnali sunnu ostaculi ô prugressu spirituali ca l'elitti hannu a evitari, pi arrinèsciri a fari , nna n'immaggini simmòlica , " na carni " cu Gesù Cristu lu Diu criaturi YaHWéH.         
Gin. 12:2 : “ Ti fazzu na granni nazziuni, e ti benedìsciu ; Fazzu granni lu to nomu e tu sarai na benedizzioni . ”    
Abram addivintarà lu primu dî Patriarchi dâ Bibbia, arricanusciutu dî monuteisti comu " patri dî cridenti ". Iḍḍu è puru ntâ Bibbia, lu primu sirvituri di Diu ca li sò dittagghi dâ sò vita sunnu seguiti e rivilati assài .  
Gin. 12:3 : “ Benedicu chiḍḍi ca ti benedicanu, e maldicu chiḍḍu ca ti maldici ; e tutti li famigghi dâ terra sunnu biniditti ‘n tia . ”    
Li viaggi e li 'ncontri di Abramu furnisciunu la prova di chistu, e già nna l'Eggittu quannu lu farauni vulìa durmiri cu Sarai, cridennu ca iḍḍa era sò soru secunnu chiḍḍu ca dissi Abramu pi prutèggiri la sò vita. Nna na visioni , Diu ci fici sapiri ca Sara era la mugghieri di nu prufeta e iḍḍu quasi murìu.
La secunna parti di stu versu, " nta tia tutti li famigghi dâ terra sunnu biniditti ," truverà lu sò cumplimentu nna Gesù Cristu, figghiu di Davide dâ tribbù di Giuda, figghiu di Israeli, figghiu di Isaccu, figghiu di Abramu. È supra Abramu ca Diu custruirà li sò dui allianzi succissivi ca prisèntunu li standard dâ sò savvizza . Picchì sti standard avìanu a evolviri pi passari dô tipu simmòlicu ô tipu riali ; secunnu comu l'omu piccaturi vivi prima di Cristu o doppu di iḍḍu.   
Gin. 12:4 : “ Allura Abramu partìu, comu ci avìa dittu lu Signuri , e Lot partìu cu iḍḍu. Abram avìa settantacincu anni quannu partìu di Haran .   
A 75 anni, Abram avi già na longa spirènzia di vita. Sta spirènzia havi a èssiri acquisita pi ascultari e circari Diu ; chi si fa doppu aviri scupertu li maldiciuni di l'umanità siparata di iḍḍu. Si Diu lu chiamò , è picchì Abramu lu circava, puru quannu Diu si rivela, iḍḍu si affretta a ubbidiri a iḍḍu. E chista ubbidienza salutari sarà cunfirmata e ricurdata a sò figghiu Isaccu nna chistu versu citatu ntô Gen. 26 :5 : “ picchì Abbrahamu ubbidìu â me vuci e mantinìu la me càrrica, li me cumannamenti, li me statuti e li me liggi .” Abramu putìa mantèniri chisti cosi sulu si Diu li prisintava . Sta tistimunianza di Diu ci rivela ca tanti cosi ca non sunnu citati ntâ Bibbia foru cumplitati. La Bibbia ci prisenta sulu nu riassuntu dî longhi esistenza dî viti umani. E la vita di n'omu di 175 anni, sulu Diu pò diri chiḍḍu ca vissi minutu pi minutu, sicunnu pi sicunnu , ma pi nuiautri, basta nu riassuntu di l'essenziali.   
Quinni la benedizzioni di Diu a Abramu si basa supra la sò ubbidienza, e tuttu lu nostru studiu dâ Bibbia e dî sò prufizzìi fussi ‘n vanu si nun capìssimu l'impurtanza di chista ubbidienza picchì Gesù Cristu ci detti lu sò esempiu dicennu nnâ Giuvanni 8:29: " Chiḍḍu ca mi mannau è cu mia; Non mi lassàu sulu, picchì facìu sempri chiḍḍu ca ci piaci . È lu stissu cu chiunque ; Quarsiasi bona relazzioni si ottèni facennu " chiḍḍu ca è bellu " â pirsòna ca voli fari piaciri. Pirciò, la fìdi , la vera riliggiuni, non è na cosa cumplessa, ma nu tipu sìmprici di relazzioni fatta piacèvuli a Diu e a iḍḍu stissu .      
Nnî nostri tempi finali, u segnu ca emergi è chiḍḍu dâ disubbidienza dî picciriddi versu li sò ginitura e versu li autorità nazziunali. Diu organizza sti cosi pi fari scopriri a l'adulti ribbelli, ingrati o indiffirenti versu iḍḍu chiḍḍu ca iḍḍu stissu prova pâ sò malvagità . Quinni, l'azzioni criati di Diu urlanu assài cchiù forti di l'urli e dî discursi, pi esprimiri la sò giusta 'ndignazzioni e li sò giusti rimproveri.  
Gin. 12:5 : “ Abramu pigghiò Sarai sò mugghieri e Lot lu figghiu di sò frati, e tutti li sò beni ca avìanu acquisitu, e li sirvitura ca avìanu acquisitu a Haran. Partìru pi jiri ntâ terra di Canaan, e arrivaru ntâ terra di Canaan .   
Haran s'attrova a nord-est di Canaan. Abramu partìu di Haran versu punenti e poi versu sud, e trasìu ntô Canaan.
Gin. 12:6 : “ Abramu attravirsò la terra nzinu ô postu chiamatu Sichem, nzinu ê chersi di More. Li Canaaniti èranu allura nnâ terra . ”   
Ti ricurdamu ? “ Li Cananìi ” sunnu giganti, ma allura chi dici dû stissu Abramu ? Picchì l’alluvioni era ancora assái vicina e Abramu putìa èssiri granni comu nu giganti. Quannu trasi ntô Canaan, non riporta la prisenza di sti giganti, cosa ca è lòggica si iḍḍu stissu è ancora dintra chista norma. Jennu versu sud, Abramu attravirsa l'attuali Galilea e arriva ntâ l'attuali Samaria, a Sichem. Sta terra di Samaria sarà nu postu di evangelizzazzioni privileggiatu di Gesù Cristu. Ccà attruvàu la fidi ntâ " fìmmina samaritana " e ntâ sò famigghia, ntâ cui casa , pâ prima vota, cu granni surprisa, fu pirmissu di trasiri n'ebbreu.       
Gin. 12:7 : “ Allura lu Signuri cumparìu a Abramu e dissi : Dò sta terra ê tò discinnenti. Abramu custruìu ddà n'altari ô Signuri , ca ci s'avìa cumparutu .    
Diu scigghiù pâ prima vota la Samaria attuali pi mustrarisi a Abramu , ca avìa a santificari chistu 'ncontu custruennu ddòcu n'altari , nu sìmmulu prufìticu dâ cruci dâ tortura di Cristu. Sta scelta suggirisci nu ligami câ futura evangelizzazzioni dû paisi da parti di Gesù Cristu e dî sò apòstuli. È di stu postu ca Diu ci annuncia ca darià stu paisi â sò pusterità. Ma quali, chiḍḍu ebbraicu o chiḍḍu cristianu ? Nustanti li fatti stòrici a favuri di l'ebbrei, chista prumissa pari riguardari l'eletti di Cristu pi èssiri cumplitati ntâ nova terra ; pirchì l'elitti di Cristu sunnu puru, secunnu lu principiu dâ giustificazzioni pâ fidi, la simenza prumissa a Abramu.   
Gin. 12:8 : “ Di ddà si spustò versu na muntagna a livanti di Betel e misi la sò tenda, cu Betel a punenti e Ai a livanti. Custruìu puru n’altari pi Signuri e chiamò lu nomu di Signuri . ”   
 Scendennu versu sud, Abramu s'accampau ntâ muntagna tra Betel e Ai . Diu spicìfica l'urientamentu dî dui città. Bethel voli diri " casa di Diu " e Abramu la metti a punenti , nta l'urientamentu ca sarà datu ô tabbirnàculu e ô tempiu di Gerusalemmi, accussì ca quannu trasunu versu la santità di Diu, la sò casa, l'ufficiali vùtanu li spaddi ô suli ca nasci a livanti, l'urienti. A est c'è la città Ai, la cui ràdica voli diri : munzeddu di petri, ruvina o collina e monumentu. Diu ci rivela lu sò giudizziu : di facci a l'ingressu di l'elitti ntâ casa di Diu ci sunnu versu livanti sulu ruvini e munzeddi di petri. Nna chista mmàggini, Abramu avìa li dui strati pâ libbirtà aperti davanti a iḍḍu : a punenti, Bethel e la vita, o a livanti, Ai e la morti. Furtunamenti, avìa già scigghiutu la vita cu YaHWéH.     
Gin. 12:9 : “ Abramu cuntinuò lu sò viaggiu, avanzannu versu sud . ”   
Accùra ca nna chista prima attravirsamentu di Canaan, Abramu non va a " Jebus ", lu nomu dâ futura città di Davide : Gerusalemmi, ca è quinni totalmenti ignurata di iḍḍu.   
Gin. 12:10 : “ E ci fu na caristia ntâ terra; e Abramu scinnìu 'n Eggittu pi stari ddà, picchì la caristia era forti ntâ terra .   
Comu fussi, ntô mumentu quannu Giuseppi figghiu di Giacòb, o Israeli, addivintava lu primu visir di l'Eggittu, fu la caristia ca purtò Abramu nta l'Eggittu. Li sò spirènzii sunnu cuntati ntê versi appressu di chistu capitulu.
Abramu è n’omu pacìficu e macari spaventusu. Scantànnusi ca fussi ammazzatu picchì pigghiau sò mugghieri Sarai, ca era assài beḍḍa, dicidìu di prisintarla comu sò soru, na menza virità . Cu chistu strataggiu, lu farauni lu fici piaciri e lu cummigghiò cu cosi ca ci davanu ricchìzza e putiri. Chistu ottinutu, Diu curpìu lu farauni cu pesti e iḍḍu capisci ca Sarai è sò mugghieri. Poi caccia Abramu, ca lassa l'Eggittu riccu e putenti. Sta spirènzia prufizzia lu suggiornu di l’ebbrei ca , doppu èssiri stati schiavi nnâ l’Eggittu , lu lassaru purtannu cu iḍḍi l’oru e li so’ ricchizzi. E stu putiri prestu ci sarà assái utili.
 
 
Genèsi 13
 
La siparazzioni di Abramu di Lotti
 
Turnatu di l'Eggittu, Abramu , la sò famigghia e Lot , sò niputi , turnaru a Betel ntô postu unni avìa eriggiutu n'altari pi chiamari Diu. Mentri sunnu tutti ‘n chistu postu situatu ntra Betel e Ai, cioè ntra “ la casa di Diu ” e la “ ruvina ”. Doppu li liti tra li sò sirvitura, Abramu si sipara di Lot, dannucci la scelta dâ dirizzioni ca vulìa pigghiari . E Lot apprufittò di chistu pi scègghiri la chiana e la sò firtilità prumittennu prosperità. Lu vèrsicu 10 dici : “ Lot alzò l’occhi e vitti tutta la chiana dû Giurdanu, ca era annacquata ‘n tutti li banni. Prima ca lu Signuri distruggìssi Sodoma e Gomorra, era comu lu jardinu di lu Signuri, comu la terra di l'Eggittu, nzinu a Zoar . Nna chistu modu, scegghi la " ruvina " e la scoprirà quannu Diu colpisci cu focu e sùrfuru li città di chista vaddi oggi ' n parti cuperti dû " Mari Mortu " ; punizzioni ca scapparà cu li sò dui figghi, grazzi â misericordia di Diu ca mannarà dui àngili pi avvirtìrilu e farilu lassari Sodoma unni campa . Leggiamu ntô versu 13 : “Ora l’òmini di Sodoma èranu mali, e granni piccatura contra lu Signuri .”               
Quinni Abramu arristò vicinu a Betel, “ la casa di Diu ” ntâ muntagna.  
Gen.13:14-18 : “ E YaHWéH dissi a Abramu, doppu ca Lot fu siparatu di iḍḍu: Alza l’occhi e guarda dû postu unni stai, versu nord e versu sud, versu livanti e versu punenti ; pirchì tutta la terra ca vidi ti la dunarò pi sempri e ê to discinnenti. Fazzu li tò discinnenti comu la pruvulazzu dâ terra , accussì ca si n'omu pò cuntari la pruvulazzu dâ terra , allura puru li tò discinnenti sunnu nummarati . Arrìvati, caminati pâ terra ntâ sò lunghizza e ntâ sò larghizza ; pirchì ti lu dò . Abramu spustò la sò tenda e vinni e abbitau ntra li chersi di Mamre, ca sunnu vicinu a Ebroni. E custruìu ddà n’altari ô Signuri . ”    
Doppu ca detti a Lot la scelta, Abramu ricivi la parti ca Diu ci voli dari e ddà n'àutra vota, rinnova li sò benedizzioni e li sò prummisi. Lu cunfrontu dâ sò " simenza " câ " pruvulazzu dâ terra ", l'urìggini e la fini di l' anima umana , dû corpu e dû spìritu, secunnu Gen. 2:7 , sarà cunfirmatu di chiḍḍu dî " stiḍḍi dû celu " ntô Gen. 15:5.       
 
 
Genèsi 14
 
Siparazzioni pi putiri
 
Quattru re di l'est vènunu pi fari la guerra contra li cincu re dâ vaddi unni s'attrova Sodoma, unni campa Lot. Li cincu re foru scunfitti e pigghiati priggiuneri, accussì comu Lot. Avvirtutu, Abramu ci veni 'n aiutu e libbira tutti l'ostaggi priggiuneri. Nutamu l'intiressi dû versu appressu.
Gen.14,16 : “ Purtò arrè tutta la ricchizza ; Ripurtàu puru sò frati Lot, cchî sò cosi, ortri ca li fimmini e lu pòpulu .    
Ntâ rialtà, fu sulu pi Lot ca Abramu intervinni. Ma cuntannu li fatti, Diu ammuccia chista rialtà pi evocari lu sò rimproveru versu Lot ca fici la mala scelta di vìviri ntâ città dî malvagi.
Gen. 14:17 : " Doppu ca Abramu era turnatu di Chedorlaomer e dî re ca èranu cu iḍḍu, lu re di Sodoma niscìu pi 'ncuntràrilu ntâ valli di Shaw -eh , ca è la valli dû re ."   
Si devi ringraziari lu vincituri. La palora “ Shaweh ” voli diri : chianu ; pricisamenti chiḍḍu ca siducìu Lot e nfruenzàu la sò scelta.     
Gen.14:18 : “ Melchi Tsedek, re di Salem, purtò lu pani e lu vinu : era sacirdoti dû Diu Supremu .”    
Chistu re di Salem era “ sacirdoti dû Diu Supremu ”. Lu sò nomi voli diri : " lu me Re è Giustizzia " . La sò prisenza e l'interventu dannu prova dâ cuntinuità dû cultu dû veru Diu ntâ terra dâ fini dû diluviu, ca ancora arresta assài prisenti ntê pinseri di l'òmini dû tempu di Abramu. Ma chisti aduraturi dû veru Diu non canusciunu lu pianu di salvezza ca Diu rivilarà attraversu li spirènzii prufìtichi vissuti di Abramu e dî sò discinnenti.     
Gen.14:19 : “ E benedicìu Abramu e dissi : Benedittu Abramu dû Diu Supremu, lu Signuri dû celu e dâ terra . »     
La benedizzioni di chistu rapprisintanti ufficiali di Diu cunfirma ulteriormenti la benedizzioni ca Diu detti direttamenti pirsunalmenti a Abramu.
Gen.14:20 : “ Benedettu lu Diu Supremu, ca ti detti li nimici ntê to manu ! E Abramu ci detti lu dècimu di tuttu .    
Melchisedècu benedici Abramu ma è attentu a non attribbuiricci la sò vittoria ; l' attribbuisci a " lu Diu Supremu ca cunsignàu li sò nimici ntê sò mani ." E , avemu n'esempiu cuncritu di l'ubbidienza di Abramu ê liggi di Diu picchì iḍḍu " detti nu dècimu di tutti " a Melchisedècu, ca significa : " Lu me Re è Giustizzia " . Sta liggi dâ dicima esistìa quinni già dâ fini dû diluviu nnâ terra e prubbabbirmenti macari prima dû “ diluviu ” .              
Gen.14:21 : " Lu re di Sodoma dissi a Abramu : "Dàmmi li pirsòni e pigghiati li ricchìzzi pi tia ."    
Lu re di Sodoma è 'ndibbitu a Abramu ca libbirò lu sò pòpulu. Quinni voli pagari riali pû sò sirvizziu.
Gen.14:22 : “ Abramu rispunnìu ô re di Sodoma: Alzu la manu a YaHWéH , lu Diu Supremu, patruni dû celu e dâ terra: ”   
Abramu sfrutta la situazzioni pi ricurdari ô re malvagiu l'esistenza di " YaHweh lu Diu Supremu " , l'unicu " Maestro dû celu e dâ terra " ; chi lu renni l'unicu pruprietariu di tutta la ricchizza ca lu re utteni attraversu la sò malvagità.       
Gen.14:23 : " Nun pigghiu nenti di tuttu chiḍḍu ca è tò, mancu nu filu, mancu nu lacciu di scarpi, pi nun diri : "Fìciru arricchiri Abramu." Nenti pi mia! »    
Nna chista attitùdini, Abramu tistimunia ô re di Sodoma ca trasìu sulu nna chista guerra pi sarvari sò niputi Lot. Abramu cundanna comu Diu stu re ca campa ntô mali, ntâ pirvirsioni e ntâ viulenza. E chistu ci lu chiarisci rifiutannu li sò ricchìzzi ottinuti ‘n manera ‘ ndigna .
Gen.14:24 : " Sulu chiḍḍu ca li giuvini manciaru, e la parti di l'òmini ca caminaru cu mia, Aner, Escol e Mamre: pigghiaru la sò parti ."   
Ma chista scelta di Abramu riguarda sulu iḍḍu, l'omu sirvituri di Diu , e li sò sirvitura ponnu pigghiari la sò parti dî ricchìzzi uffruti.
 
 
Genèsi 15
 
Siparazzioni pi allianza
 
Gen.15:1 : “ Doppu chisti cosi la palora dû Signuri vinni a Abramu nta na visioni, dicennu: “Nun ti scantari, Abramu; Sugnu lu to scudu, e la to ricumpenza sarà assái granni .”   
Abramu è n'omu pacìficu ca campa nna nu munnu brutali, quinni nna na visioni Diu, lu sò amicu YaHWéH, veni pi rassicuràrilu : " Sò lu to scudu, e la tò ricumpenza sarà assài granni ."  
Gen.15:2 : “ Abramu rispunnìu: Signuri Signuri, chi mi dari? Partu senza picciriddi; e l’eredi dâ me casa è Eliezer di Damascu .”   
Pi tantu tempu, Abram suffrìu di non putiri èssiri patri pâ sterilità di Sarai, la sò mugghieri liggìttima. E sapi ca quannu murirà, nu parenti strittu ereditarà li sò prupietà : " Eliezer di Damascu ." Nutamu ‘n passaggiu quantu è vecchia sta città di “ Damascu ” ‘n Siria.     
Gin. 15:3 : “ Eccu , tu nun mi detti nuḍḍa discinnenza, e chiḍḍu ca nasci nnâ me casa sarà lu me eredi ” .    
Abramu non capisci li prumissi fatti pâ sò pusterità picchì non n'avìa nuḍḍa, essennu senza picciriḍḍi.
Gin. 15:4 : “ Allura ci vinni la palora dû Signuri , dicennu : “Chistu omu nun sarà lu to eredi, ma chiḍḍu ca veni dû to corpu sarà lu to eredi ” .    
Diu ci dici ca iḍḍu addivintarà patri di nu picciriḍḍu.
Gin. 15:5 : “ Quannu lu purtò fora, dissi : “Guarda versu lu celu e cunta li stiḍḍi, si li po’ cuntari.” E iḍḍu ci dissi : “Accussì sarà la tò discinnenza ” .    
Ntâ l'occasioni di chista visioni data a Abramu, Diu ci rivela na chiavi simmòlica dû significatu ca duna spiritualmenti â palora " stiḍḍa ". Urigginariamenti citatu ntô Gen. 1:15, lu rolu dâ "stiḍḍa " è " dari luci â terra " e chistu rolu è già chiḍḍu di Abramu ca Diu chiamò e misi di parti pi chistu scopu, ma sarà puru chiḍḍu di tutti li cridenti ca rivinnicanu la sò fidi e lu sò sirvizziu a Diu. Accùra ca secunnu Dan.12:3, lu statu di " stiḍḍi " sarà datu a chiḍḍi x scigghiuti quannu trasiunu nna l'eternità : " Chiḍḍi ca foru ntiliggenti brillanu comu lu lustru dû celu, e chiḍḍi ca trasfurmaru tanti ntâ giustizzia brillanu comu li stiḍḍi, pi sempri e sempri ." L'immaggini dâ "stiḍḍa " è simplicimenti attribbuita a iḍḍi pâ sò silizzioni di Diu.             
Gin. 15:6 : “ Abramu cridìu ‘n Signuri , e iḍḍu lu cunsidirò giustizzia . ”   
Stu versu custituisci l'elimentu ufficiali dâ difinizzioni dâ fidi e dû principiu dâ justificazzioni dâ fidi. Picchì la fidi nun è nenti autru ca na fiducia illuminata , giustificata e digna. La fiducia nna Diu è liggìttima sulu cu na canuscenza illuminata dâ sò vuluntà e di tuttu chiḍḍu ca ci piaci, senza cui addiventa illeggittima. La fiducia nna Diu è cridiri ca Iḍḍu benedici sulu chiḍḍi ca ci ubbidisciunu, seguennu l'esempiu di Abramu e l'esempiu pirfettu di Gesù Cristu.
Chistu giudizziu di Diu supra Abramu prufìzzia chiḍḍu ca purterà supra tutti chiḍḍi ca aggìsciunu comu a iḍḍu, ntâ stissa ubbidienza â virità divina pruposta e richiesta ntô sò tempu.
Gin. 15:7 : “ Lu Signuri ci dissi n’àutra vota : “Iu sugnu lu Signuri , ca ti purtau fora di Ur dî Caldei pi dariti sta terra pi pussidiri ” .    
Comu priàmbulu pâ prisintazzioni dâ sò allianza cu Abramu, Diu arricurda a Abramu ca lu purtàu fora di Ur dî Caldei. Sta fòrmula è mudellata nnâ prisintazzioni dû primu dî " deci cumannamenti " di Diu citatu nna Esò.20:2 : " Sò YaHWéH, lu to Diu, ca ti purtò fora dâ terra di l'Eggittu, dâ casa dâ schiavitù ."    
Gin. 15:8 : “ Abramu rispunnìu : Signuri Signuri , comu sacciu ca lu pussidirò? »    
Abramu chiedi a Signuri nu signu.
Gin. 15:9 : “ E lu Signuri ci dissi : Pigghia na vacca di tri anni, na crapa di tri anni, n’aricchiu di tri anni, na tartuca e nu picciriddu di colomba . ”    
Gin. 15:10 : “ Abramu pigghiò tutti sti armali, li tagghiò a mità e misi ogni pezzu davanti all’autru ; ma non cunnivisi l'aceddi . "    
La risposta di Diu e l'azzioni di Abramu richièdunu spiegazziuni. Sta cirimònia sacrificiali si basa supra l’idea di cunnivisiuni ca riguarda li du’ parti ca trasiunu nnâ n’allianza, vali a ddìri : cunnivìmu nzèmi. L'armali tagghiati ntô menzu sìmmuluggiunu lu corpu di Cristu ca, essennu unu, sarà cunnivisu spiritualmenti ntra Diu e li sò eletti. Li pècuri sunnu l'immaggini di l'omu e di Cristu, ma l'aceḍḍi nun hannu chista immaggini di l'omu ca Cristu mannatu di Diu sarà. Pirciò, comu sìmmulu cilesti, cumpàrinu nta l'alliànza ma nun sunnu tagghiati. L'espiazzioni di Gesù pû piccatu sarà sulu pi l'elitti terrestri, non pi l'ànghjuli cilesti.  
Gen 15,11 : “ L’aceddi rapina s’avìanu sciarriatu supra li carcassi ; e Abramu li cacciò fora » .    
Ntô pianu prufizziatu di Diu , sulu li càduti dî malvagi e ribbelli vènunu dati comu manciari a l'aceḍḍi rapinaturi ô gluriusu ritornu di Cristu lu Salvaturi. Â fini, chistu distinu non riguarda chiḍḍi ca fannu l'alliànza cu Diu nna Cristu e attraversu li sò liggi . Picchì li carcassi di l’armali accussì esposti sunu di granni santità pi Diu e pi Abramu. L'azziuni di Abramu è giustificata picchì li fatti non hannu a cuntraddiri la prufizzìa riguardanti lu futuru e lu distinu finali dâ santità di Cristu.
Gin. 15:12 : “ E quannu lu suli tramuntava, nu sonnu prufunnu cadìu supra a Abramu ; e eccu, ci vinni na paura e nu granni buiu . ”    
Stu sonnu nun è nurmali. È nu " sonnu prufunnu " , comu chiḍḍu ca Diu mittìu a Adamu pi furmari na fìmmina, lu sò " aiutu " , di una dî sò nirvaturi. Comu parti di l'alliànza ca fa cu Abramu, Diu ci rivilarà lu significatu prufìticu datu a chistu " aiutu " ca sarà l'uggettu di l'amuri di Diu nna Cristu. Infatti, sulu nna l'apparenza, Diu lu fa mòriri pi tràsiri ntâ sò prisenza eterna, anticipannu accussì lu sò 'ngressu ntâ vita eterna , cioè ntâ vita vera , secunnu lu principiu ca dici ca nuḍḍu omu pò vìdiri Diu e vìviri.      
Lu " granni buiu " signìfica ca Diu lu òrbi dâ vita tirrestri pi custruiri ntâ sò testa immàggini virtuali di natura prufìtica inclusa l'apparenza e la prisenza di Diu stissu. Accussì tuffatu ntô buiu, Abram senti na liggìttima " paura ". Inoltri, chistu suttalinea lu caràttiri formidabbili dû Diu criaturi ca ci parra.     
Gin. 15:13 : “ E lu Signuri dissi a Abramu : Sapi ca li tò discinnenti sunnu strànii nnâ terra ca nun è sò ; Sarrannu schiavi e oppressi pi quattrucentu anni ” .    
Diu annuncia a Abramu lu futuru, lu distinu riservatu ê sò discinnenti.
"... li tò discinnenti sunnu strànii nnâ terra ca nun è sò " : chistu si rifirisci a l'Eggittu.   
" ... ci sunnu schiavi " : ô canciamentu di nu novu farauni ca non avìa canusciutu Giuseppi, l'ebbraicu ca addivintò granni visir dû sò pridicissuri. Sta schiavitù si farà nnî tempi di Mosè.   
"... e li oppressanu pi quattrucent'anni " : Chista nun è sulu l'oppressioni eggizziana, ma cchiù ampiamenti l'oppressioni ca nfruenzarà li discinnenti di Abramu nzinu a quannu nun pussiderànu ‘n Canaan, a sò terra nazziunali prumissa di Diu.   
Gin. 15:14 : “ Ma giudicarò la nazziuni a cui sunnu ‘n schiavitù, e doppu nesciunu cu granni sustanza . ”   
A nazzioni mirata sta vota è sulu l’Eggittu, ca iḍḍi lassaru, purtannu cu iḍḍi, ‘nfatti, tutti li so’ ricchìzzi. Accùra ca nna chistu versu, Diu non attribbuisci a l'Eggittu l'"oppressioni " citata ntô versu pricidenti. Chistu cunfirma lu fattu ca li " quattrucent'anni " citati non s'applicanu sulu a l'Eggittu .     
Gin. 15:15 : “ Vai ‘n paci versu li tò patri .   
Tuttu sarà cumplitatu comu Diu ci annunciò. Sarà sippillutu a Ebron ntâ grutta di Macpela ntâ terra accattata di Abramu duranti la sò vita di n'Ittita .
Gin. 15:16 : “ Ntâ quarta ginirazzioni turnaru ccà ; pirchì l’iniquità di l’Amuriti nun è ancora cumpleta . ”    
Ntra chisti A Moreani, l’Ittiti hannu boni rilazzioni cu Abramu ca cunzìdiranu nu rapprisintanti dû granni Diu. Quinni accurdaru di vìnniricci la terra pâ sò tomba. Ma tra " quattru ginirazzioni " o " quattrucentu anni " , a situazzioni sarà diversa e li pòpuli cananei avrannu arrivatu â limiti dâ ribbellioni nun sustinuta di Diu e tutti sarannu annichilati pi lassari a so’ terra a li ebbrei ca la fannu addivintari a so’ terra nazzionali.     
Pi capiri megghiu chistu pruggettu disastrusu pê Canaaniti, avemu a ricurdari ca Noè avìa ammalatu Canaani ca era lu primu figghiu di sò figghiu Cam. A terra prumessa fu quinni pupulata di stu discinnenti di Cam ammalatu di Noè e di Diu. La sò distruzziuni era sulu na questioni di tempu fissatu di Diu pi rializzàri li sò scopi ntâ terra.
Gin. 15:17 : “ E quannu lu suli tramuntò, ci fu nu prufunnu buiu ; e eccu, c'era nu furnu ca fumava, e li fiammi passavunu ntra l'armali spartuti . "    
Ntâ sta cirimonia è vietatu lu focu addumatu di l'omu. Picchì osaru trasgridiri chistu principiu, li dui figghi di Aaron nu jornu vènunu cunsumati di Diu. Abramu avìa chiestu a Diu nu signu e arrivò sutta forma di focu celesti ca passava ntra l'armali tagghiati a dui. Eccu comu Diu tistimunia pî sò sirvitura comu lu prufeta Elia davanti ê prufetti dî Baali sustinuti dâ riggina furastera e mugghieri dû re Acab, chiamata Jezabel. Lu sò altari affunnatu nta l'acqua, lu focu mannatu di Diu cunsumarà l'altari e l'acqua priparata di Elia , ma l'altari dî fausi prufetti sarà ignuratu dû sò focu.
Gin. 15:18 : “ Nna chiḍḍu jornu lu Signuri fici n’alliànza cu Abramu, dicennu : “A li tò discinnenti ci detti sta terra, dû ciumi di l’Eggittu nzinu ô granni ciumi, l’Eufrati ” ,    
 fini di chistu capitulu 15, chistu versu lu cunfirma, lu sò suggettu principali è infatti chiḍḍu di l'allianza ca sipara l'elitti di l'àutri òmini accussì ca cunnivìdunu chista allianza cu Diu e ca lu sèrvunu.
Li cunfini dâ terra prumissa a l'Ebrei  supirari chiḍḍi ca la nazziuni occuparà doppu la cunquista di Canaan. Ma Diu includi ntâ sò offerta li immensi diserti dâ Siria e di l'Arabia ca s'unìsciunu a l '" Eufrati " versu est accussì comu lu disertu di Shur ca sipara l'" Eggittu " di Israeli. Ntra chisti diserti, la terra prumissa pigghia l'aspettu di nu jardinu di Diu.    
Ntâ littura spirituali prufìtica, li " ciumi " sìmmulizzunu li pòpuli, accussì Diu pò prufìzziari supra la pusterità di Abramu, cioè supra Cristu ca truvarà li sò aduraturi e li sò scigghiuti oltri Israeli e l'Eggittu, a punenti nna l'" Europa " simmulizzata ntâ Apocalisse 9:14 cû nomu dû " granni ciumi E. "      
Gin. 15:19 : “ la terra dî Keniti, dî Keniziti, dî Cadmoniti, ”   
Gin. 15:20 : “ di l’Ittiti, dî Pirizziti, dî Refaimi, ”   
Gin. 15:21 : “ di l’Amuriti, dî Canaaniti, dî Girgasiti e dî Gibbusiti . ”   
Nnî tempi di Abramu, sti nomi disignàvanu li famigghi riuniti nnî città ca custituìanu e pupulàvanu a terra di Canaan. Ntra chisti ci sunnu li Refaimi ca avrannu prisirvatu cchiù di l’àutri lu standard gigantiscu di l’antediluviani quannu Giosuè pigghia lu tirritòriu “ quattru ginirazzioni ” o “ quattrucent’anni ” doppu.     
Abramu è lu patriarca dî dui allianzi dû pianu di Diu. Li sò discinnenti ‘ntraversu a carni prudùcirannu tanti discinnenti ca nasciunu nnô pòpulu scigghiutu di Diu, ma nun eletti di iḍḍu. Pirciò , chistu primu pattu basatu ntâ carni turci lu sò pruggettu di salvezza e cunfùnni la sò cumprinsiuni , picchì la savvizza appuià sulu supra l'attu dâ fidi ntê dui patti. La circuncisioni dâ carni non sarbàu l'omu ebbraicu puru si era richiesta di Diu . Ciò chi ci pirmittìu di èssiri sarvatu furu li sò òpiri ubbidienti ca rivilaru e cunfirmaru la sò fidi e la sò fiducia in Diu. E è la stissa cosa ca cunnizziona la savvizza ntô novu pattu, aunni la fidi nna Cristu è fatta viviri di l'òpiri d'ubbidienza ê cumannamenti, l'ordinanzi e li principi divini rivilati di Diu, nna tutta la Bibbia. Nna na rilazziuni cumplitata cu Diu, l'insignamentu dâ littra è illuminatu di l'intilliggenza dû spìritu ; Eccu picchì Gesù dissi : “ la littra ammazza, ma lu spìritu duna vita .”    
 
 
Genèsi 16
 
Siparazzioni pi liggittimità
 
Gen .16:1 : “ Sarai, la mugghieri di Abramu, non ci avìa parturitu figghi. Avìa na serva eggizziana chiamata Agar .   
Gin. 16:2 : “ Sarai dissi a Abramu : “Eccu, lu Signuri mi fici sterili; veni, ti pregu, ô me sirvituri; forsi avrò picciriddi di iḍḍa. Abramu ascultò la vuci di Sarai .    
Gin. 16:3 : " Allura Sarai, la mugghieri di Abramu, pigghiò Agar l'Eggizziana, la sò serva, e la detti comu mugghieri a Abramu, sò maritu, doppu ca Abramu avìa statu deci anni ntâ terra di Canaan . "   
È fàcili pi nuiautri criticari sta sfurtunata scelta a causa di l'iniziativa di Sarai, ma taliati la situazzioni comu si prisintò â benedetta coppia.
Diu avìa dittu a Abramu ca avìa a nasciri nu picciriddu dû sò ùtru. Ma non ci dissi di Sarai, sò mugghieri , ca era sterili. Inoltri, Abram non interrogò lu sò Criatura pi chiarimenti supra li sò annunci. Aspittava ca Diu ci parrassi secunnu la sò vuluntà suvrana. E ccà, avemu a capiri ca sta mancanza di spiegazzioni era pricisamenti ntinziunata pi pruvucari sta iniziativa umana cu cui Diu cria n'oppostu illeggittimu a liveddu dâ prumissa di benedizzioni, ma utili, pi mettiri davanti ô futuru Israeli custruiutu supra Isaccu , na cuncurrenza billiggenti e cuntistanti e avversàriu. Diu capìu ca ortri ê dui strati, lu beni e lu mali misi davanti ê scelti di l'omu, " la carota e lu bastonu " èrunu tutti dui ugualmenti nicissari pi spustari avanti lu " sceccu " ricalcitranti . La nascita di Ismaeli, puru iḍḍu figghiu di Abram, favurirà la furmazzioni dû pirsonàli àrabbu nzinu â sò urtima forma ntâ storia, riliggiusa, Islam (suttumissa ; n'altizza di l'ironia pi chistu pòpulu naturalmenti e ereditariamenti ribbelli).     
Gin. 16:4 : “ Iḍḍu trasìu cu Agar, e iḍḍa cuncipìu. Quannu s'attruvàu incinta, taliàu la sò padruna cu disprezzu .   
St’attiggiamentu sprèggiu di Agar, l’eggizziana versu a so’ padruna, caratterizza ancora oggi i pòpuli àrabbi mussurmani. E accussì, nun sbagghianu completamenti picchì u munnu occidentali disprizzò u privileggiu immensu di èssiri stati evangelizzati nnô nomu dû divinu Cristu Gesù. Accussì chista riliggiuni àrabba fausa continua a proclamari ca Diu è granni quannu l'Occidenti lu cancillàu dî rigistri dî sò pinseri.
L'immàggini data nna chistu versu raffigura la situazzioni esatta dû nostru tempu finali, pô Cristianèsimu occidintali , puru distortu, comu Sarai non parturi cchiù figghi e affunna ntâ sterilità spirituali dû buiu. E si dici : ntâ terra di l'orbi, li cu n'occhiu sulu sunnu re.  
Gin. 16:5 : “ Sarai dissi a Abramu : “Lu me rimproveru è supra di te. Mi misi lu me sirvituri ntô to senu ; e quannu vitti ca era incinta, mi guardò cu disprezzu. Chi Signuri fussi giudici tra mia e tia ! »    
Gin. 16:6 : “ Abramu dissi a Sarai : “Eccu, la tò serva è ntô to putiri; Accussì Sarai la trattàu mali ; e Agar scappò di iḍḍa » .    
Abram si pigghia la rispunsabbilitati e non accusa Sarai di èssiri l'ispirazzioni pi chista nascita illeggittima. Quinni, dû princìpiu, a liggittimità ‘mpòni a sò lìggi supra l’illeggittimità e seguennu sta lizziuni, d’ora in poi li matrimoni unirànu sulu li pirsòni dâ stissa famigghia stritta nzinu a l’Israeli dû futuru e â sò forma nazziunali ottinuta doppu l’esodu di l’Eggittu ca tinìa li schiavi.
Gin. 16:7 : “ L’ànghjulu dû Signuri la attruvò vicinu a na surgenti d’acqua ntô disertu, vicinu â surgenti ca è ntâ strata pi Shur . ”   
Chistu scanciu direttu tra Diu e Agar è possìbbili sulu ‘n virtù dû status benedettu di Abramu. Diu la attruvò ntô disertu di Shur, ca avìa addivintatu la casa di l'àrabbi nomadi ca vivìanu ntê tendi 'n circata custanti di manciari pî sò pècuri e camiddi. La funti d'acqua era lu menzu di supravvivenza di Agar e iḍḍa scuntràu la " funtana di l'acqui dâ vita " , ca l'incuraggiàu a accittari lu sò status di sirvitrici e lu sò distinu prulìficu.   
Gin. 16:8 : “ Dissi : Agar, serva di Sarai, di unni veni e unni vai? Iḍḍa rispunnìu : Fuju di Sarai, la me padruna .    
Agar rispunni a tutti dui li dumanni : unni vai ? Risposta : Fuju. D'unni veni ? Risposta : Di Sarai, la me padruna.     
Gin. 16:9 : “ L'ànghjulu dû Signuri ci dissi : Turna â tò padruna e umiliati sutta la sò manu ” .    
Lu granni giudici non ci lassa scelta, ordina lu ritornu e l'umiltà, picchì lu veru prubblema fu causatu dû disprezzu mustratu â sò padruna ca a parti la sò sterilità arresta la sò padruna liggìttima e havi a èssiri sirvuta e rispittata .
Gin. 16:10 : “ L'ànghjulu dû Signuri ci dissi : Murtiplicarò li tò discinnenti, accussì ca nun sunnu cuntati ‘n multitùdini . ”     
YaHWéH lu ncuraggia uffrennucci na " carota ". Gli prumetti na pusterità " accussì nummarusi ca sarà impossìbbili cuntàrila ." Nun sbagghiari , sta multitudini sarà carnali e non spirituali. Picchì l'oraculi di Diu vènunu purtati nzinu â stabbilimentu dû novu pattu, sulu dî discinnenti ebbraici. Ma ovviamenti , ogni àrabbu sinceru pò trasiri nnâ l’alliànza di Diu accittannu li sò standard scritti da li ebbrei nnâ Bibbia. E dâ sò cumparsa, lu Curanu mussurmanu non suddisfa chistu criteriu. Accusa, critica e turci li virità bìbblici autenticati di Gesù Cristu.   
Pigghiannu pi Ismaeli l'esprissiuni già usata pi Abramu, " accussì nummarusi ca non sarà pussibbili cuntarili ", capemu ca si tratta sulu di prolifirazzioni umani e non di l'elitti scigghiuti pâ vita eterna. Li paraguni pruposti di Diu sunnu sempri suggetti a cunnizzioni ca hannu a èssiri suddisfatti. Esempiu : " stiḍḍi ntô celu " si rifirisci a qualegghiè attività riliggiusa ca cumporta " illuminari la terra " . Ma chi luci ? Sulu la luci dâ virità liggittimata di Diu fa na " stiḍḍa " digna di " luciri pi sempri " ntê celi , secunnu Dan. 12 :3 , picchì avìssiru statu veramenti “ntiliggenti” e avrannu veramenti “ insignatu la giustizzia ” secunnu Diu.                  
Gin. 16:11 : “ L'ànghjulu dû Signuri ci dissi : Eccu, tu sì incinta, e parturisci nu figghiu, e lu chiamasti Ismaeli ; pirchì lu Signuri ascultò la tò afflizzioni . ”     
Gin. 16:12 : “ Sarà comu n’àmicu sarvàggiu ; la sò manu sarà contra a tutti, e la manu di tutti sarà contra a iddu ; e iḍḍu starà davanti a tutti li sò frati . ”     
Diu paragona Ismaeli e li sò discinnenti àrabbi a nu " asinu sarvàggiu ", l' armali canusciutu pâ sò natura ricalcitranti e testarda ; e oltri a chistu , brutali picchì si chiama “ sarvàggiu ”. Pirciò non pò èssiri addomesticatu, addumisticatu o cummigghiatu. Insomma, non ama e non si lassa amari, e porta ntê so geni n'erdità aggrissiva versu li so frati e li strànii. Stu giudizziu stabbilìtu e rivilatu di Diu è di granni mpurtanza , nna chistu tempu dâ fini , pi capiri lu rolu punitivu , pi Diu, dâ riliggiuni di l'Islam ca fu cummattuta dû falsu cristianèsimu ntê tempi quannu la " luci " cristiana era sulu " scuru ". Dô so’ ritornu nnâ terra di so’ antenati, Israeli addivintò ancora na vota u so’ obiettivu, comu l’Occidenti, etichettatu cristianu, prutettu dû putiri miricanu, ca iḍḍi chiamanu, senza tanti erruri, “ u granni Satana ”. È veru ca nu picciriḍḍu " Satana " pò arricanusciri " lu granni ".                 
Nasciennu Ismaeli, nu nomi ca significa " Diu ascultàu " , lu picciriḍḍu dâ cuntraversa, Diu cria n'àutra siparazzioni ntâ famigghia di Abram. Aggiungi â maldizzioni dî lingui criati ntô spirimentu di Babeli. Ma si pripara li mezzi pi puniri , è picchì sapi 'n anticipu lu cumportamentu ribbelli di l'umani ntê sò dui allianzi succissivi nzinu â fini dû munnu .  
Gin. 16:13 : “ Chiamò Atta El roï, lu nomu di Signuri ca ci avìa parratu ; pirchì iḍḍa dissi : Vidiu nenti ccà, doppu ca mi vitti iḍḍu ? »    
Lu nomu Atta El roï voli diri : Tu sì lu Diu ca vidi. Ma già , chista iniziativa di dari a Diu nu nomi è n'indignazzioni contra la sò supiriurità. Lu restu di chistu versu traduttu nna tanti maneri diversi è riassuntu nna chistu pinseri. Agar non ci cridi. Iḍḍa , la sirvitrici, fu l'uggettu di l'attinzioni dû granni Diu criaturi ca vidi lu distinu e lu rivela. Doppu chista spirènzia, chi pò scantari ?   
Gen 16:14  “ Pirciò lu nomu di chiḍḍu puzzu fu chiamatu Puzzu di Lahai-Roi ; è ntra Cades e Bared . ”   
Li posti tirrestri unni Diu si manifestàu sunnu pristìggiusi, ma l'unuri ca l'òmini li pàgghiunu sunnu spissu causati dû sò spìritu idolatricu , ca non li cuncilia cu Iḍḍu.
Gen 16:15  “ E Agar parturìu nu figghiu a Abramu ; e Abramu chiamò lu sò figghiu, ca ci parturìu Agar, Ismaeli . "   
Ismaeli è veramenti lu fìgghiu autènticu di Abram, e supratuttu lu sò primu picciriḍḍu a cui naturalmenti s'attaccarà. Ma non è lu figghiu dâ prumissa annunciatu di Diu prima. Eppuru scigghiutu di Diu, lu nomi " Ismaeli " ca ci fu datu, ca voli diri " Diu sentiu " si basa supratuttu supra l'afflizzioni di Agar , vittima dî dicisiuni pigghiati dâ sò padruna e dû sò patruni . Ma ntô secunnu sensu, si basa puru supra l'erruri di Abramu e Sarai pi aviri cridutu pi nu mumentu ca chistu figghiu cuncipitu di Agar, l'Eggizziana, fussi la cunferma, cioè " lu cumplimentu " e lu cumplimentu di l'annunziu di Diu. L'erruri avrà cunsiguenzi sanguini nzinu â fini dû munnu.       
Diu trasìu ntô jocu dû pinseri umanu e pi iḍḍu l'essenziali è cumplitatu : lu picciriḍḍu dâ cuntraversia e dâ siparazziuni cunflittuali è vivu. 
Gin. 16:16 : “ Abramu avìa ottantasei anni quannu Agar parturìu Ismaeli a Abramu . ”    
Quinni " Ismaeli " nascìu ntô 2034 (1948 + 86) quannu Abramu avìa 86 anni.  
 
 
 
 
Genèsi 17 
Siparazzioni attraversu la circuncisioni : nu signu ntâ carni 
 
Gen.17:1 : “ Quannu Abramu avìa novantanòvi anni, lu Signuri cumparìu a Abramu e ci dissi: “Sò Diu Onniputenti. Cammina davanti a mia e stà senza culpa . ”   
Ntô 2047, a 99 anni e Ismaeli 13, Abramu è visitatu ‘n spìritu di Diu ca si prisenta pâ prima vota comu “ Diu Onniputenti ”. Diu sta priparannu n'azzioni ca rivelarà chistu pirsunàggiu " onniputenti " . L'apparenza di Diu è principarmenti di l'òrdini virbali e uditivu pirchì la sò gloria arresta nvisìbbili ma na sumigghianza dâ sò pirsuna si pò vìdiri senza muriri.    
Gen.17:2 : “ Stabbilirò la me pattu tra mia e tia, e ti multiplicarò assài . ”   
Diu rinnova la prumissa dâ so murtiplicazzioni, spicificannu stu tempu " ô nfinitu ", veni a diri comu " la pruvulazzu dâ terra " e " li stiḍḍi dû celu " ca " nuḍḍu po cuntari ".        
Gen.17:3 : “ Abramu cadìu ‘n facci ; e Diu ci parrò, dicennu :    
Capennu ca chiḍḍu ca ci parra è lu " Diu Onniputenti ", Abramu casca ntâ facci pi non taliari Diu, ma asculta li sò palori ca 'ncantàunu tutta l'ànima.  
Gin. 17:4 : “ Chista è la mè pattu ca facìu cu voi. Addivintarài lu patri di na multitudini di nazziuna . »   
L'alliànza fatta tra Diu e Abramu fu rafforzata ḍḍu jornu : " Tu addivintarà patri di na multitudini di nazziuna ."  
Gin. 17:5 : “ Lu to nomu nun sarà cchiù Abramu ; ma ti chiamarà Abbrahamu, picchì ti fici patri di tanti nazziuna . »    
Lu canciamentu di nomi di Abramu a Abbrahamu è dicisivu e ntô sò tempu Gesù farà lu stissu canciannu li nomi dî sò apòstuli.
Gin. 17:6 : “ Ti fazzu assài fruttìfiri, e ti fazzu fari nazziuna ; e li re vènunu di tia . »    
Abramu è lu primu patri dî nazziuna àrabbi nna Ismaeli, nna Isaccu sarà lu patri di l'ebbrei, li figghi di Israeli ; e 'n Madian sarà lu patri dî discinnenti di Madian ; cu cui Mosè truvarà sò mugghieri Zippora, figghia di Jetro.  
Gin. 17:7 : “ Stabbilirò lu me pattu tra mia e tia e li tò discinnenti doppu di te pi tutti li sò ginirazzioni pi n’alliànza eterna, pi èssiri nu Diu pi tia e pî tò discinnenti doppu di te . ”    
Diu scegghi suttilimenti li palori dû sò pattu ca sunnu " pirpètui " ma non eterni. Chistu vò diri ca l’alliànza fatta câ sò discinnenza carnali havi na durata limitata. E chistu limiti sarà raggiuntu quannu , ntâ sò prima vìnnita e ntâ sò 'ncarnazzioni umana, lu Cristu divinu stabbilisci ntâ sò morti espiatoria vuluntària , la basi dâ nova allianza ca avrà, iḍḍa stissa, cunsiquenzi eterni.  
A chistu puntu, s’avissi a capiri ca tutti li primu nati èssiri umani mirati e chiamati fin’ô princìpiu pèrdunu a sò liggittimità. Chistu fu lu casu di Caini, lu primugenitu di Adamu, di Ismaeli, lu primugenitu ma illeggittimu figghiu di Abramu, e doppu di iḍḍu, sarà lu casu di Esaù, lu primugenitu di Isaccu. Stu principiu dû fallimentu dî primugeniti prufizzia lu fallimentu di l'allianza carnali ebbraica. Lu secunnu pattu sarà spirituali e beneficiarà sulu li pagani veramenti cunvirtiti, nunustanti l'apparenze ingannusi causati di falsi pritinzioni umani.
Gin. 17:8 : “ Ti dunarò e ê to discinnenti doppu di te la terra unni sei stranieru, tutta la terra di Canaan, pi pussidimentu eternu ;  
 stissa manera, la terra di Canaan sarà data “ pi nu pussessu eternu ”, vali a ddìri , fintantu ca Diu è ligatu ô sò pattu. E lu rifiutu dû Messia Gesù lu renni nullu e voidu, quinni 40 anni doppu sta indignazzioni, la nazziuni e la sò capitali Gerusalemmi verrannu distrutti dî surdati rumani, e l'ebbrei supravvissuti verrannu dispersi ntê vari paisi dû munnu. Picchì Diu spicìfica na cunnizzioni di l'alliànza : " Sarò lu sò Diu ." Puru, quannu comu missaggeru di Diu, Gesù veni ufficialmenti rifiutatu dâ nazziuni, Diu sarà capaci di rumpiri lu sò pattu cu cumpleta liggittimità.     
Gin. 17:9 : “ Diu dissi a Abbrahamu : Tu manteni lu me pattu, tu e li tò discinnenti doppu di te pi tutti li sò ginirazzioni ” .    
Chistu versu metti fini a tutti chiḍḍi pritinsiuni riliggiusi ca fannu di Diu lu Diu dî riliggiuni monuteisti riuniti nna l'allianza ecumènica nunustanti li sò insignamenti incompatibbili e opposti. Diu è ligatu sulu dî sò palori ca stabbilisciunu li basi dû sò pattu, na speci di cuntrattu fattu cu chiḍḍi ca l'ubbidisciunu esclusivamenti. Si l'omu manteni la sò allianza, la cunvalida e la prulunga. Ma l'omu avi a seguiri Diu ntô sò pruggettu custruitu supra dui fasi succissivi ; lu primu è carnali, lu secunnu è spirituali. E chistu passaggiu dû primu ô secunnu metti â prova la fidi innividuali di l'umani, e prima di tuttu chiḍḍa di l'ebbrei. Rifiutannu Cristu, la nazziuni ebraica rumpi lu sò pattu cu Diu ca apri la porta ê pagani, e tra cui chiḍḍi ca si cunvèrtunu a Cristu sunnu aduttati di iḍḍu e imputati comu figghi spirituali di Abbrahamu. Quinni tutti chiḍḍi ca tèninu lu sò pattu sunnu carnalmenti o spiritualmenti figghi o fìgghi di Abbrahamu. 
Nna stu versu videmu ca Israeli, la futura nazziuni cu chiḍḍu nomi, avi veramenti la sò funti nna Abbrahamu. Diu dicidi di fari dî sò discinnenti nu pòpulu “ separatu ” pi na dimostrazzioni tirrestri. Nun si tratta di nu pòpulu sarvatu, ma dâ custituzzioni di n'addunanza umana ca rapprisenta li cannidati tirrestri pâ silizzioni di l'eletti sarbati dâ futura gràzzia di Diu ca vèni ottinuta di Gesù Cristu.  
Gin. 17:10 : “ Chista è la me pattu, ca mantèniri, tra mia e tu e la tò discinnenza doppu di te : ogni masculu tra di voi havi a èssiri circuncisu . ”    
La circuncisioni è nu segnu di l'alliànza fatta ntra Diu, Abbrahamu e la sò pusterità, vali a ddìri li sò discinnenti carnali. A sò dibbulizza è a sò forma cullittiva ca s’applica a tutti i sò discinnenti, sia ca hannu fidi o no, ca sunnu ubbidienti o no. Ô cuntrariu, ntô novu pattu, la silizziuni dâ fidi misa â prova sarà spirimintata nnividualmenti di l'elitti ca poi ottèninu la vita eterna 'n jocu nna chista pattu. A circuncisioni s’havi a junciri na cunsiquenza sfurtunata : li mussurmani foru circuncisi puru dû so’ patriarca Ismaeli e dannu a sta circuncisioni nu valuri spirituali ca li porta a rivinnicari u dirittu a l’eternità. Tuttavia, a circuncisioni avi sulu effetti carnali perpetui e no eterni.   
Gin. 17:11 : “ Circuncidìti voi stissi ; e sarà nu segnu di n'alliànza tra mia e tia " .    
È infatti nu signu d'allianza cu Diu ma la sò efficacia è sulu carnali e li versi 7, 8 e lu versi appressu 13 cunfirmanu la sò applicazziuni sulu " pirpètua ".   
Gin. 17:12 : “ A l’età di ottu jorna, ogni màsculu tra voi havi a èssiri circuncisu nnî vostri ginirazzioni, sia natu nnâ vostra casa o accattatu cu soḍḍi di nu furasteri, ca nun è dâ vostra razza . ”   
Chistu è ancùora assài surprinnenti, ma nunustanti lu sò caràttiri pirpètuu, è comunqui na prufizzìa ca rivela lu pianu di Diu pô VIII millenniu . Chistu è lu mutivu dâ scigghiuta di " ottu jorna ", picchì li primi setti jorna sìmmulunu lu tempu tirrestri dâ scigghiuta di l'elitti di seimila anni e lu giudizziu dû settimu millenniu. Urganizzannu, ntâ terra, na stritta allianza câ nazziuni ebbraica e lu sò mbriuni nizziali, Abramu, Diu rivela l'immaggini di l'eternità futura dî scigghiuti libbirati dâ dibbulizza sissuali carnali cuncintrata ntô prepuzziu tagghiatu dî màsculi. Allura, propriu comu li eletti vènunu di tutti l’urìggini dî pòpuli dâ terra, ma sulu ‘n Cristu , nnâ vecchia allianza, a circuncisioni havi a èssiri applicata macari ê furasteri quannu volunu vìviri cû campu scigghiutu di Diu.  
L'idèa principali dâ circuncisioni è 'nzignari ca nnô regnu eternu di Diu l'òmini nun si riprudùcinu cchiù e li disii carnali nun sunnu cchiù pussìbbili. Inoltri, l'apòstulu Paulu paragona la circuncisioni dâ carni dû vecchiu pattu cu chiḍḍa dû cori di l'elitti ntô novu. Nna chista pruspittiva, suggirisci la purità dâ carni e chiḍḍa dû cori ca si duna a Cristu.
Circuncidiri voli diri tagghiari e st'idea rivela ca Diu voli stabbiliri na rilazzioni unica câ so criatura. Comu Diu " gilusu " , iḍḍu richiedi l'esclusività e la priurità di l'amuri dî sò scigghiuti ca, si è necessariu, hannu a tagghiari li rilazziuni umani ca sunnu dannusi pâ sò savvizza e rumpiri li ligami cu li cosi e li genti ca dannunu la sò rilazziuni cu iḍḍu . Nna n'immàggini educativa prufìtica , chistu principiu riguarda lu sò Israeli carnali, prima, e lu sò Israeli spirituali di tutti li tempi ca si rivela nna Gesù Cristu ntâ sò pirfizzioni.    
Gin. 17:13 : “ Chiḍḍu ca nasci ‘n casa e chiḍḍu ca veni accattatu cu li sordi havi a èssiri circuncisu ; e la me pattu sarà ntâ tò carni pi n’alliànza eterna . ”    
Diu insisti supra chista idìa : sia li picciriḍḍi liggìttimi ca chiḍḍi illeggittimi ponnu attaccarisi a iḍḍu picchì accussì prufìzzia li dui allianzi dû sò pianu di sarbamentu. . . Poi, l'enfasi signata dô ritornu di l'espressioni " acquisita ô costu dê soddi " prufizzia Gesù lu Cristu ca sarà stimatu a 30 dinari di l'ebbrei riliggiusi ribbelli. E accussì , pi 30 dinari , Diu offrirà la sò vita umana pi ridizzioni di l'ebbrei e li pagani scigghiuti ntô nomu dû sò santu pattu. Ma si ricurda la natura " pirpètua " dû signu dâ circuncisioni e la pricisiuni " nnâ tò carni " cunfirma lu sò caràttiri mumentariu . Picchì chista pattu ca accumincia ccà avrà na fini quannu lu Messia veni " pi mettiri fini ô piccatu " , secunnu Dan.7:24.          
Gin. 17:14 : “ Nu màsculu ‘ncircuncisu, ca nun è statu circuncisu nnâ sò carni, sarà tagghiatu dû sò pòpulu : avissi ruttu lu me pattu .”    
L'osservazzioni dî règuli stabbiliti di Diu è assài stritta e non ammitti eccizzioni picchì li sò trasgrissioni turciunu lu sò pruggettu prufèticu, e iḍḍu mustrarà evitannu a Mosè di trasiri ntô Canaan ca chista colpa è assài granni. Li ‘ncircuncisi ‘n carni nun sunnu cchiù liggìttimi pi vìviri nnô pòpulu ebbraicu tirrestri di quantu li ‘ncircuncisi ‘n cori fussiru nnô futuru regnu celesti eternu di Diu.
Gin. 17:15 : “ Diu dissi a Abbrahamu : “Nun chiami cchiù Sarai comu Sarai di tò mugghieri ; ma si chiamarà Sarah h .    
Abram voli diri patri di nu pòpulu ma Abraham voli diri patri di na multitùdini. Â stissa manera , Sarai voli diri nòbbili ma Sara voli diri principìssa.
Abramu è già lu patri di Ismaeli, ma lu canciamentu dû sò nomi Abbrahamu è giustificatu pâ murtiplicazzioni dâ sò pusterità nna Isaccu lu figghiu ca Diu ci annunciarà , no nna Ismaeli . Pi lu stissu mutivu, la sterili Sara prucriàu e parturirà na multitudini di figghi attraversu Isaccu e lu sò nomi addiventa Sara.
Gin. 17:16 : “ La benedìsciu, e ti dò nu figghiu di iḍḍa ; La benedìsciu, e iḍḍa addivintarà nazziuna ; li re dî pòpuli vènunu di iḍḍa .    
Abramu camina cu Diu, ma la sò vita cutiddiàna è tirrestri e si basa supra li cunnizziuni naturali tirrestri, non supra li miraculi divini. Puru ntô sò pinseri duna ê palori di Diu lu significatu di na benedizziuni dî mezzi cu cui Sarai appi nu figghiu di Agar la sò sirvitrici.
Gin. 17:17 : “ Abbrahamu cadìu ‘n facci; ridìu e dissi 'n cori: "Nasci nu picciriddu a chiḍḍu ca havi cent'anni?" e Sara h , avennu nuvant'anni, putissi parturiri nu picciriddu? »   
Capìu ca Diu putìa diri ca Sarai putìa parturiri quannu era sterili e avìa già 99 anni, ridìu ntô cori. La situazziuni è accussì inimmagginabbili a livellu umanu tirrestri ca chistu riflessu dû sò pinseri pari naturali. E duna significatu ê sò pinseri.
Gin. 17:18 : “ E Abbrahamu dissi a Diu : “Oh! Chi Ismaeli vivi davanti a te! »     
È chiaru ca Abbrahamu raggiuna carnalimenti e ca cuncipi sulu la so murtiplicazzioni attraversu Ismaeli, lu figghiu già natu e di 13 anni .
Gin. 17:19 : “ Diu dissi : Sara, tò mugghieri, ti parturirà di sicuru nu figghiu; e lu chiamasti Isaccu. Stabbilirò lu me pattu cu iḍḍu comu n’alliànza eterna pî sò discinnenti doppu di iḍḍu . ”    
Sapennu li pinseri di Abbrahamu , Diu lu rimprovera e rinnova l'annunziu senza lassari la minima pussibbilità di n'erruri d'interpretrazzioni .
Lu dubbiu di Abbrahamu supra la nascita miraculosa di Isaccu prufizzia lu dubbiu e l'incridenza ca l'umanità si manifestarà versu Gesù Cristu. E lu dubbiu pigghierà la forma di nu rifiutu ufficiali di parti dâ pusterità carnali di Abrahamu.
Gen 17:20   Pi quantu riguarda Ismaeli, ti l'avìa sentitu. Eccu, lu benedicu, lu fazzu fruttìfiri, lu multiplicarò assài ; Ginirarà dùdici prìncipi e iu lu farò na granni nazziuni . ”  
Ismaeli voli diri ca Diu rispunnìu, puru nna chistu ntirventu, Diu giustifica n'àutra vota lu nomi ca ci detti. Diu lu farà fruttìfiru, si murtiplicarà e furmarà la granni nazziuni àrabba cumposta di “ dùdici prìncipi ”. Stu nùmmaru 12 è sìmili ê 12 figghi di Giacòbbu dâ so santa allianza ca su' succiduti dî 12 apòstuli di Gesù Cristu , ma sìmili nun signìfica identicu picchì cunfirma l'aiutu divinu ma no n'allianza sarbatrici ncapu lu so chianu pâ vita eterna. Inoltri, Ismaeli e li sò discinnenti sarànu ostili versu tutti chiḍḍi ca trasiunu ntô santu pattu di Diu , successivamenti ebbrei poi cristiani. Chistu rolu dannusu punìsci na nascita illeggittima cu pruciduri altrimenti illeggittimi ‘mmagginati dâ matri sterili e dû patri eccessivamenti cumplacenti. Pirciò, li figghi carnali di Abbrahamu purterannu la stissa màldizzioni e â fini suffrirannu lu stissu rifiutu di Diu.  
Avìnnu canusciutu Diu e li sò valuri, li discinnenti di Ismaeli ponnu scègghiri di vìviri secunnu li sò règuli nzinu a quannu trasiunu nna l'allianza ebraica, ma chista scelta arristarà ‘nnividuali comu la savvizza eterna ca vèni uffruta a chiḍḍi scigghiuti. Â stissa manera , comu pi àutri òmini di tutti l'urìggini , ci sarà uffruta la salvezza ‘n Cristu e ci sarà aperta la strata pi l'eternità, ma sulu supra lu standard ubbidienti di Cristu lu Salvaturi, crucifissu, mortu e risurrettu.
Gin. 17:21 : “ Stabbilirò lu me pattu cu Isaccu, ca Sara ti parturirà a chistu tempu fissatu l'annu doppu . ”   
Ismaeli avìa 13 anni ô mumentu di sta visioni secunnu lu versu 27, quinni avrà 14 anni â nascita di Isaac. Ma Diu insisti supra chistu puntu : lu sò pattu sarà stabbilitu cu Isaccu, no cu Ismaeli . E iḍḍu nascirà di Sara.   
Gin. 17:22 : “ E quannu finìu di parrari cu iḍḍu, Diu si nni jìu di Abbrahamu . ”   
L'apparizzioni di Diu sunnu rari e eccizziunali, e chistu spiega picchì l'èssiri umani non s'abbìtuanu ê miraculi divini e picchì , comu Abrahamu , lu sò raggiunamentu arresta cunnizziunatu dî liggi naturali dâ vita tirrestri. Lu sò messaggiu cunsignatu, Diu si ritirò.
Gin. 17:23 : “ Abbrahamu pigghiò Ismaeli sò figghiu, e tutti chiḍḍi ca nasceru ntâ sò casa, e tutti chiḍḍi ca avìanu statu accattatu cu soddi, ogni màsculu ntra l'òmini dâ casa di Abbrahamu ; e li circuncidìu ḍḍu stissu jornu, secunnu lu cumannamentu ca ci avìa datu Diu .    
L'ordini datu di Diu veni subbitu eseguitu. La sò ubbidienza giustifica la sò allianza cu Diu. Stu putenti patruni di l’antichità accattava li sirvitura e lu status di schiavu esistìa e nun era cuntistatu. Infatti , chiḍḍu ca renni discutìbbili l’argumentu è l’usu dâ viulenza e u maltrattamentu dî sirvitura. Lu status di schiavu è puru chiḍḍu di tutti chiḍḍi riscattati di Gesù Cristu, puru oggi .
Gin. 17:24 : “ Abbrahamu avìa novantanovi anni quannu fu circuncisu . ”   
Sta pricisiuni ci arricurda ca l'ubbidienza è richiesta di Diu di l'òmini, qualunque fussi la sò età ; dû cchiù nicu ô cchiù vecchiu. 
Gin. 17:25 : “ Sò figghiu Ismaeli avìa tridici anni quannu fu circuncisu . ”   
Sarà quinni 14 anni cchiù granni di sò frati Isaac , ca ci dunarà na vera capacità di fari mali a sò frati cchiù nicu, lu figghiu dâ sò mugghieri liggìttima.
Gin. 17:26 : “ Ntô stissu jornu fu circuncisu Abbrahamu e Ismaeli sò figghiu . ”   
Diu arricurda a Ismaeli la sò liggittimità versu Abbrahamu, ca è sò patri. A sò circuncisioni cumuni è ‘ngannùsa comu li affirmazzioni dî sò discinnenti ca affìrmanu di discinnèri dû stissu Diu. Picchì pi affirmari di èssiri di Diu, nun è abbastanza aviri lu stissu patri carnali ancestrali. E quannu l'ebbrei incridenti rivinnicanu chista cunnissioni cu Diu pi càvusa dû sò patri Abbrahamu, Gesù rifiutarà chista discussioni e li imputerà comu sò patri, lu diavulu, Satana, lu patri dî minzogni e n'assassiniu dû princìpiu. Chiḍḍu ca Gesù dissi a l' ebbrei ribbelli dû sò tempu è veru puru pî nostri pritinsiuni àrabbi e mussurmani .
Gin. 17:27 : “ E tutti li òmini dâ sò casa, nati ntâ sò casa o accattati cu li soḍḍi di strànii, foru circuncisi cu iḍḍu . ”   
Doppu stu mudellu di ubbidienza, videmu ca li sfurtuna di l'ebbrei ca lassaru l'Eggittu vènunu sempri dâ sò suttavalutazzioni di chista ubbidienza ca Diu richiedi ‘n termini assoluti, ‘n tutti li tempi e nzinu â fini dû munnu.
 
 
Genesi 18
 
La siparazioni di frati nimici
 
Gin. 18:1 : “ E lu Signuri ci cumparìu ntra li chersi di Mamre, mentri era assittatu â porta dâ sò tenda ntô caluri dû jornu .”   
Gin. 18:2 : “ E iḍḍu alzò l’occhi, e guardò , e eccu, tri òmini s’attruvàvanu vicinu a iḍḍu. Quannu li vitti, currìu 'ncuntrannuli di l'ingressu dâ sò tenda e s'inchinò pi terra .    
Abraham avi cent'anni, sapi ca ora è vecchiu ma arresta ‘n bona forma fìsica, picchì " curri pi 'ncuntrari " li sò visitaturi . Li arricanuscìu comu messaggeri cilesti? Putemu suppurtari accussì picchì " s'inchinàu pi terra " davanti a iḍḍi. Ma chiḍḍu ca vidi sunnu " tri omini " e poi putemu vìdiri ntâ sò riazzioni, lu sò sensu di ospitalità spuntània ca è lu fruttu dû sò caràttiri amurusu naturali.      
Gin. 18:3 : “ E iḍḍu dissi : “Signuri, si ora attruvau gràzzia nnî tò occhi, nun passari, ti pregu, dû tò sirvituri .”    
Chiamari nu visitaturi " signuri " fu lu risultatu dâ granni umiltà di Abrahamu e ancora na vota non c'è na prova ca pinsava ca s'addumannava a Diu. Picchì sta vìsita di Diu sutta n'aspettu umanu totali è eccizziunali picchì puru Mosè non sarà pirmissu di vìdiri " la gloria " dâ facci di Diu secunnu Es.33:20 nzinu a 23 : " Yahweh dissi: Nun putiti vìdiri la me facci, picchì l'omu non mi pò vìdiri e vìviri. YaHWéH dissi: Eccu nu postu vicinu a mia; ti stari supra la roccia. Quannu passa la me gloria, ti mettu nta na fissura dâ roccia e ti cummogghiu câ manu nzinu a quannu passa. E quannu vutu la manu, mi vidi la schiena, ma la facci non mi vidi . Si la visioni dâ "gloria " di Diu è vietata, non si vieta di pigghiari n'aspettu umanu pi avvicinarisi ê sò criaturi. Diu lu fa pi vìsiri Abbrahamu, lu sò amicu, e lu farà n'àutra vota ntâ forma di Gesù Cristu dû sò cuncipimentu mbrionicu nzinu â sò morti espiatrici.         
Gin. 18:4 : “ Purtati n’acqua, e vi lavati li pedi; e ripusari sutta st'àrvuru .”   
Lu versu 1 chiarisci ca fa caudu e lu sudore dê pedi cuperti di pruvulazzu di terra giustifica lu lavaggiu dê pedi dê visitaturi. Chista è na bella offerta ca ci fu fatta. E chista attinzioni è tutta ô crèditu di Abrahamu.
Gin. 18:5 : “ Pigghiu nu pezzu di pani, pi rafforzari lu to cori ; doppu ca cuntinuerai la strata ; pirchì pi chistu passati vicinu ô to sirvituri. Iḍḍi rispunnìaru : Faci comu dissi .    
Ccà videmu ca Abrahamu non idintificau sti visitaturi comu èssiri celesti . L'attinzioni ca ci mustra è quinni na tistimunianza dî sò qualità umani naturali. È umili, amurusu, gintili, ginirusu, utili e ospitalieri ; cosi ca lu fannu apprizzari di Diu. Nna chistu aspettu umanu, Diu approva e accetta tutti li sò pruposti. 
Gin. 18:6 : " Abrahamu trasìu subbitu ntâ sò tenda a Sara e dissi : "Subbitu, tri misuri di farina fina, mpastala e fa li torti ."     
Lu manciari è utili ô corpu carnali e vidennu tri corpi di carni davanti a iḍḍu, Abrahamu havi lu manciari priparatu pi rinnuvari la forza fìsica dî sò visitaturi.
Gin. 18:7 : ​​" E Abbrahamu currìu ô sò greggiu, pigghiò nu viteddu, tinnu e bonu, e lu detti a nu sirvituri, e iḍḍu lu priparau prestu ."   
La scelta di nu viteddu tinnu mustra ultiriurmenti la sò ginirusità e la sò binèvulizza naturali ; lu sò piaciri di fari piaciri ô sò vicinu. Pi ottèniri chistu risultatu, offri lu megghiu ê sò visitaturi. 
Gin. 18:8 : “ Pigghiò puru burru e latti, cu lu viteddu ca avìanu vistutu, e lu misi davanti a iḍḍi. Iḍḍu stissu s’arristau vicinu a iḍḍi, sutta l’àrvuru. E manciaru ."   
Chisti manciari appetitosi vennu prisintati a strànii ca passanu, genti ca non canusci ma ca tratta comu si fussiru membri dâ sò famigghia. L'incarnazzioni dê visitaturi è assái riali pirchì mancianu manciari fattu pi l'èssiri umani.
Gin. 18:9 : “ Allura ci dissiru : “Unni è Sara, tò mugghieri?” Iḍḍu rispunnìu: Iḍḍa è ddà, ntâ tenda .    
Siccomu lu prubblema di l'òspiti fu nu successu pâ gloria di Diu e pâ sò, li visitaturi rivèlanu la sò vera natura chiamannu lu nomi di sò mugghieri, " Sara ", ca Diu ci detti ntâ sò visioni pricidenti.  
Gin. 18:10 : “ Unu di iḍḍi dissi : “ Turnarò versu chistu tempu ; e eccu, Sara, tò mugghieri, avrà nu figghiu. Sarah stava ascultannu â porta dâ tenda, ca era arrè a iḍḍu .    
Nutamu ca ntâ cumparsa dî tri visitaturi , nenti ci pirmetti di identificari YaHWéh dî dui àngili ca l'accumpagnunu. La vita cilesti si manifesta ccà e rivela lu sensu ugualitariu ca regna ddà.
Mentri unu dî tri visitaturi annuncia la nascita imminenti di Sarah, iḍḍa asculta di l'ingressu dâ tenda chiḍḍu ca si dici e lu testu spicifica cu " era arrè a iḍḍu " ; significa ca non la vidìa e umanamenti non putìa èssiri cunsapevoli dâ sò prisenza. Ma nun èranu òmini.   
Gin. 18:11 : “Ora Abbrahamu e Sara èranu vècchi e anziani , e Sara nun avìa cchiù la spiranza di parturiri .”    
Lu versu difinisci li cunnizzioni umani nurmali cumuni a tutta l'umanità.
 
Gin. 18:12 : “ Ridìu dintra di iḍḍa stissa , dicennu : “Ora ca sugnu vecchia, nni vogghiu cchiù? Puru lu signuri è vecchiu .”    
Nota n’autra vota la pricisioni : “ Ridi tra iḍḍa stissa ” ; accussì ca nuḍḍu l'ha sentitu ridiri tranni lu Diu vivu ca cerca li menti e li cori.   
Gin. 18:13 : “ Allura lu Signuri dissi a Abbrahamu : Picchì Sara ridìu, dicennu : Avissi a parturiri nu picciriddu, ca sugnu vecchiu? »    
Diu sfrutta chistu pi rivilari la sò identità divina , ca giustifica la citazzioni di YaHWéH picchì è veramenti iḍḍu ca parra sutta chista apparenza umana a Abrahamu. Sulu Diu pò canùsciri li pinseri ammucciati di Sara e ora Abbrahamu sapi ca Diu ci parra.
Gin. 18:14 : “ È qualchi cosa troppu dura pi YaHWéH ? Ntô tempu stabbilìtu ti turnu, nta stu stissu tempu ; e Sara avrà nu figghiu .”    
Diu addiventa auturitàriu e rinnova la sò privisioni chiaramenti ntô nomu di YaHWéH dâ sò divinità.
Gin. 18:15 : “ E Sara minciò, dicennu : “Non ridìa”. Picchì avìa paura. Ma iḍḍu dissi : ô cuntrariu, tu ridìsti .    
" Sarah minzognau " dici lu testu picchì Diu sintìu lu sò pinseri sigretu, ma non ci niscìu nuḍḍa risati di vucca ; Dunca fu sulu na minzogna pi Diu ma non pi l'omu. E si Diu la rimprovera, è picchì non ammitti ca Diu avi lu cuntrollu supra li sò pinseri. Iḍḍa ci duna la prova arrivannu 'nzinu a mintiricci. Eccu picchì insisti dicennu : " Ô cuntrariu (è fausu), tu ridìsti ." Nun ni scurdamu ca l’èssiri umanu binidittu di Diu è Abbrahamu e no Sara, la sò mugghieri liggìttima, ca beneficia sulu dâ benedizzioni di sò maritu. Li sò idèi purtaru già fruttu ntâ maldizzioni dâ nascita di Ismaeli, lu futuru nimicu ereditariu e cuncurrenti di Israeli ; è veru rializzàri nu pruggettu divinu.        
Gin. 18:16 : “ E l’òmini si alzaru pi partìri e taliàru versu Sodoma. Abrahamu annàu cu iḍḍi, pi accumpagnàrili .”   
Doppu ca s’avìanu sciugghiutu la siti, li nutricàru e avìanu rinnuvatu a Abrahamu e Sara la nascita futura dû figghiu liggìttimu Isaccu , li visitaturi cilesti rivèlanu a Abrahamu ca la sò vìsita ntâ terra avi puru n’àutra missioni : riguarda Sodoma. 
Gin. 18:17 : “ Allura YaHWéH dissi: Ammucciò a Abbrahamu chiḍḍu ca staju facennu ?... ”    
Ccà avemu l'applicazziuni pricisa di chistu versu di Amos 3:7: " Di sicuru lu Signuri YaHWéH non fa nenti, ma rivela lu sò sigretu ê sò sirvitura li prufetti ." 
Gin. 18:18 : “ Abbrahamu di sicuru addivintarà na nazziuni granni e putenti, e tutti li nazziuna dâ terra sunnu biniditti ‘n iḍḍu .”   
A causa dâ sòlita pèrdita di significatu ca s'applica a l'avverbu " di sicuru " , mi ricuòrdu ca voli diri : nna na manera certa e assuluta . Prima di rivilari lu sò pianu distruttivu, Diu si affretta a rassicurari Abrahamu dû sò status davanti a iḍḍu e rinnova li benedizzioni ca ci cuncedirà. Diu accumincia a parrari di Abbrahamu ntâ terza pirsuna pi elevàrilu ô rangu di na granni figura stòrica di l'umanità. Nna chistu modu, mustra ê sò discinnenti carnali e spirituali lu mudellu ca benedici e ca ricurda e difinisci ntô versu ca arriva.   
Gin. 18:19 : “ Picchì lu scigghiu, pi cumannari ê sò figghi e â sò casa doppu di iḍḍu, pi mantèniri la strata dû Signuri , pi fari giustizzia e giustizzia, e pi fari pi Abbrahamu chiḍḍu ca ci prumittìu... ”   
Chiḍḍu ca Diu discrivi nna chistu versu fa tutta la diffirenza cu Sodoma ca sta distruggènnu. Finu â fini dû munnu, li sò scigghiuti sunnu comu sta discrizzioni : mantèniri la strata di YaHWéH cunsisti ntâ praticari la giustizzia e la giustizzia ; la vera giustizzia e la vera giustizzia ca Diu custruirà supra li testi dâ liggi pi 'nzignari ô sò pòpulu Israeli. Lu rispettu pi chisti cosi sarà la cunnizzioni pi Diu rispettari li sò prumissi di benedizzioni.  
Gin. 18:20 : “ E Signuri dissi : “Lu chianciri contra Sodoma e Gomorra è aumintatu, e lu sò piccatu è granni .”    
Diu purta stu giudizziu contra Sodoma e Gomorra, li città dî re ca Abbrahamu avìa vinutu pi salvari quannu foru attaccati . Ma fu puru a Sodoma ca sò niputi Lot avìa scigghiutu di stabbilirisi, câ sò famigghia e li sò sirvitura. Sapennu lu ligami d'attaccu ca Abbrahamu avi pi sò niputi, Diu murtiplica li formi d'attinzioni versu lu vècchiu pi annunciaricci li sò ntenzioni. E pi fari chistu, s'abbassa ô livellu di l'omu pi umanizzàrisi cchiù assài possibbili pi mettirisi ô livellu dû raggiunamentu umanu di Abbrahamu, lu sò sirvituri.
Gin. 18:21 : “ Pirciò scinnu e vìdu si fìciru secunnu lu rapportu ca mi vinni; e si non è accussì, lu sacciu ."   
Chisti palori cuntrastunu câ canuscenza dû pinseri di Sara, picchì Diu non pò èssiri ignuranti dû livellu di l'immuralità raggiuntu nna chisti dui città dâ chiana e dâ sò abbunnanti ricchizza. Chista riazzioni rivela la cura ca pigghia pi fari accittari lu sò fideli sirvituri la sintenza giusta dû sò giudizziu.
Gin. 18:22 : “ L’òmini si spustaru e annaru versu Sodoma. Ma Abbrahamu arristau fermu davanti ô Signuri .”   
Ccà, la siparazzioni dê visitaturi pirmetti a Abraham di identificari tra iḍḍi lu Diu viventi, YaHWéH, prisenti cu iḍḍu sutta na sèmplici aspettu umanu ca facilita lu scanciu di paroli. Abraham addivintarà abbastanza curaggiusu di fari na speci di accordu cu Diu pi ottèniri la salvezza dî dui città, una dî quali è abbitata dû sò caru niputi Lot.
Gin. 18:23 : “E Abbrahamu s’avvicinò e dissi : “Distruggiri puru li giusti cu li malvagi ?” »    
La dumanna posta di Abraham è giustificata , picchì nnî sò azzioni cullittivi di giustizzia , l'umanità provoca la morti di vittimi ‘nnuccenti chiamati danni cullatirali. Ma si l'umanità nun pò diri a diffirenza , Diu pò . E purterà la prova di chistu a Abbrahamu e a nuiautri ca lèggimu la sò tistimunianza bìbbrica.  
Gin. 18:24 : “ Forsi ci sunnu cinquanta giusti dintra la città: li distruggiri puru tu, e non risparmiari la città pî cinquanta giusti ca ci sunnu ? »    
Ntâ sò ànima gintili e amurusa, Abraham è chinu d'illusiuni e s'immaggina ca è pussìbbili truvari almìenu 50 genti giusti nna chisti dui città e invoca chisti 50 genti giusti pi ottèniri di Diu la gràzzia dî dui città ntô nomu stissu dâ sò giustizzia pirfetta ca non pò curpiri l'innuccenti.
Gin. 18:25 : “ Pi ammazzari li giusti cu li malvagi, pi fari ca li giusti sunnu comu li malvagi: luntanu di voi fari chistu ! Luntanu di tia ! Nun farà giustizzia chiḍḍu ca giudica tutta la terra ? »    
Abrahamu quinni pensa a risolviri lu prubblema arricurdannu a Diu chiḍḍu ca non pò fari senza nigari la sò pirsunalità ca è accussì attaccata ô sensu dâ giustizzia pirfetta.
Gin. 18:26 : “ E lu Signuri dissi : Si attruvu a Sodoma cinquanta giusti dintra la città, allura risparmiu tutta la città pi iḍḍi . ”    
Cu pacienza e gentilezza, YaHWéH lassò parrari Abrahamu e ntâ sò risposta lu dimustrò ca avìa raggiuni : pi 50 genti giusti li città non sunnu distruggiuti. 
Gin. 18:27 : “E Abbrahamu rispunnìu e dissi : “Eccu, mi pigghiai l’impegnu di parrari ô Signuri, puru iu ca sugnu sulu pruvulazzu e ciniri .”    
È lu pinseri di “ pruvulazzu e ciniri ” ca ci arristaru di òmini impii doppu la distruzzioni dî dui città ntâ vaddi ? Com'è gghiè, Abraham cunfissa ca iḍḍu stissu è sulu " pruvulazzu e ciniri ".     
Gin. 18:28 : “ Forsi ci mancanu cincu dî cinquanta giusti : distruggiri tutta la città pi cincu? E lu Signuri dissi : "Non lu distrugghiu, si attruvu ddà quarantacincu genti giusti . "    
L'audacia di Abbrahamu lu purterà a cuntinuari la sò trattativa ogni vota abbassannu lu nùmmaru di eletti ca si putìanu truvari e si firmò ntô versu 32 supra lu nùmmaru di deci giusti. E ogni vota ca Diu ci duna la sò gràzzia pi lu nùmmaru prupostu di Abbrahamu.
Gin. 18:29 : “E Abbrahamu ci parrò n’àutra vota, dicennu : “Forsi ci sunnu quaranta giusti.” E lu Signuri dissi: Nun fazzu nenti pi chisti quaranta .    
Gin. 18:30 : “ Abbrahamu dissi : “Nun s’arraggiari lu Signuri, e iu parru”. Forsi ci truvarunu trenta genti giusti. E Signuri dissi: Nun fazzu nenti, si attruvu trenta genti giusti ddà .    
Gin. 18:31 : “ Abbrahamu dissi : “Eccu, pigghiai la libbirtà di parrari ô Signuri”. Forsi ci sunnu vinti genti giusti ca s’attròvanu ddà. E lu Signuri dissi : "Non lu distrugghiu pi sti vinti ."    
Gin. 18:32 : “ E Abbrahamu dissi: “Nun s’arraggiari lu Signuri, e parru sulu chista vota.” Forsi ddà s’attruvarunu deci genti giusti. E lu Signuri dissi: "Non lu distrugghiu, pi l'amuri di sti deci genti giusti . "   
Ccà l'accordu di Abraham finisci, picchì capisci ca c'è nu limiti ca s'havi a mèttiri oltri lu quali la sò insistenza fussi irraggiunìvuli. Si ferma ô nùmmaru di deci genti giusti. Cridi ottimisticamenti ca chistu nùmmuru di genti giusti s'avissi a truvari nna chisti dui città corrutti, puru si si cunta sulu Lot e li sò parenti.
Gen .1 8:33 : “ E lu Signuri partìu, appena finìu di parrari cu Abbrahamu. E Abbrahamu turnò â sò casa .   
L'incontru tirrestri di dui amici, unu Diu cilesti e onniputenti e l'autru, omu, pruvulazzu dâ terra, finisci e ognunu turna ê sò occupazzioni. Abrahamu â sò dimora e YaHWéH a Sodoma e Gomorra supra cui cascarà lu sò giudizziu distruttivu.
Ntô sò scanciu cu Diu , Abrahamu rivilàu lu sò pirsunàggiu ca è nna l'immàggini di Diu, prioccupatu di vìdiri la vera giustizzia cumplitata dannu â vita lu sò forti valuri prizziusu. Pirciò, l'accordu dû sò sirvituri putìa sulu 'ncantunari e ralliggiri lu cori di Diu ca cunnividi pienamenti li sò sintimenti.
 
 
Genèsi 19
 
Siparazzioni 'n casu d'emergenza
 
Gin. 19:1 : “ Li dui àngili arrivaru a Sodoma â sira ; e Lot era assittatu ntâ porta di Sodoma. Quannu Lot li vitti, s’arrizzò pi ‘ncuntràrili e s’inchinò câ facci ‘n terra .    
Arricanusciemu nna chistu cumportamentu la bona nfluenza di Abrahamu supra lu niputi Lot picchì mustra la stissa pinseri versu li visitaturi ca passanu. E chistu lu fa cu cchiù attinzioni, picchì sapi la mala murali di l'abbitanti dâ città di Sodoma unni s'è stabbilitu pi vìviri.
Gin. 19:2 : “ E iḍḍu dissi : “Eccu, signuri, trasi, vi pregu, nnâ casa dû vostru sirvituri, e stati ddà ; lavati li pedi ; ti alzi la matina prestu e cuntinui la tò strata. No, rispunnìru, passamu la notti ntâ strata .    
Lot fa lu sò doveri d'accugghiiri li genti ca passanu pâ sò casa pi prutèggirili di l'azzioni senza virgogna e malizziusi di l'abbitanti corrutti. Attruvamu li stissi palori d'accugghienza ca Abramu avìa parratu ê sò tri visitaturi. Lot è veramenti n'omu giustu ca non si lassàu currutti dâ sò coabitazzioni cu l'èssiri pirversi di chista città. Li dui àngili vineru pi distruggiri la città ma prima di distruggirila, volunu cunfunniri la malvagità di l'abbitanti pigghiànnuli a manu russa, cioè 'n dimostrazzioni attiva dâ sò malvagità. E pi arrivari a stu risultatu, hannu sulu a passari la notti ntâ strata pi èssiri attaccati dê sudomiti.
Gin. 19:3 : “ Ma Lot li spincìu accussì forti ca iḍḍi vìnniru a iḍḍu e traseru ‘n casa sò. Li fici na festa e cucinò lu pani senza lievitu. E manciaru .   
Lot quinni arrinesci a cummincirili, e iḍḍi accittunu la sò ospitalità ; chi ci duna ancora la pussibbilità di dimustrari la sò ginirusità comu l'avìa fattu Abrahamu prima di iḍḍu. La spirènzia li 'nzigna a scòpriri la beḍḍa ànima di Lot, n'omu giustu ntra l'ingiusti. 
Gin. 19:4 : “ Ma prima ca si nni jeru a lettu, l’òmini dâ città, l’òmini di Sodoma, circondaru la casa, giùvini e vecchi; tutta la pupulazzioni s’avìa affruntatu ddà . ”   
La dimostrazzioni dâ malvagità di l'abbitanti va oltri l'aspittatìvi dî dui àngili, picchì vennu a circàrili ntâ casa unni Lot li accugghiùu. Daiamu n’occhiata ô liveddu di cuntaggiu di sta malvagità : " dî picciriddi ê anziani " . Lu giudizziu di YaHweh è quinni completamenti giustificatu.   
Gin. 19:5 : “ Chiamaru Lotti e ci dissiru : “Unni sunnu l’òmini ca ti traseru stanotti?” Purtali fora a nuatri, ca li putemu canusciri . ”    
Li genti ingenui ponnu èssiri ingannati di l'intinzioni dî sodomiti, picchì non è na richiesta di canuscirisi l'unu cu l'àutru ma di canusciri ntô sensu bìbbricu dû tèrmini, comu " Adamu canuscìa sò mugghieri e iḍḍa partìu nu figghiu ". A dipravazzioni di sti genti è quinni totali e senza rimediu.  
Gin. 19:6 : “ Lot niscìu versu iḍḍi â porta dâ casa e chiudìu la porta arrè a iḍḍu . ”   
Lu curaggiusu Lot ca si precipita pi 'ncuntrari l'èssiri abbuminabbili iḍḍu stissu e ca s'occupa di chiudiri la porta dâ sò casa arrè a iḍḍu pi prutèggiri li sò visitaturi.
Gin. 19:7 : “ E iḍḍu dissi : “Frati, vi pregu, nun fari lu mali !” »    
Lu bonu omu esorta li malvagi a non fari lu mali. Li chiama " frati " picchì sunnu òmini comu a iḍḍu e tinni dintra di iḍḍu la spiranza di sarvari quarchi d'unu dâ morti versu cui li sta purtannu la sò cunnuta.   
Gin. 19:8 : “ Eccu, haiu dui figghi ca nun canusceru mai n’omu ; Ti li purtu fora, e tu li po fari comu ti piaci. Sulu ca nun fari nenti a sti òmini picchì arrivaru sutta l'ùmmira dû me tettu . "    
Pi Lot, lu cumportamentu dî sudomiti arriva a autizzi mai raggiunti prima nna chista spirènzia. E pi prutèggiri li sò dui visitaturi, arriva a prupuniri li sò dui fìgghi ancùora vìrgini ô sò postu.
Gin. 19:9 : “ Dissiru : Partìti ! Dissiru n'autra vota : Chistu omu è vinutu comu stràniu, e farà la parti dû giudici ! Beni, ti facìamu peggiu ca a iḍḍi. E iḍḍi fìciru na viulenza a Lot e s’avvicinaru pi rumpiri la porta .    
Li palori di Lot non calmanu lu brancu assemblatu, e sti èssiri mostruosi, dicunu, si pripàrunu a fari peggiu a iḍḍu ca a iḍḍi. Poi cercanu di rumpiri la porta.
Gin. 19:10 : “ L’òmini allungaru la manu e purtaru Lot ntâ casa e chiuderu la porta . ”   
Cu lu curaggiusu Lot stissu 'n pirìculu, l'ànghjuli ntirvèninu e purtaru Lot dintra la casa.
Gin. 19:11 : “ E iḍḍi ficiru èssiri ciechi l’òmini ca èranu â porta dâ casa, sia li cchiù nichi ca li cchiù granni, accussì ca nun si sforzaru di truvari la porta . ”   
Fuora, li genti cchiù vicini eccitati sunnu culpiti ciechi ; L' occupanti dâ casa sunu quinni prutetti. 
Gin. 19:12 : “ Li òmini dissiru a Lot : “Chi hai ccà cchiù ?” Zii, figghi e figghi, e tutti chiddi ca ti appartennu nta la città, purtalli fora di stu postu . »    
Lot attruvau favuri ntâ l'occhi di l'ànghili e di Diu ca li mannau. Pi sarvari la sò vita , avi a " nesciri " dâ città e dâ valli dâ chiana pirchì l'ànghili distruggirinu l'abbitanti di chista vaddi ca addivintarà n'aria di ruvini comu la città di Ai. L'offerta di l'ànghili s'allunga a tuttu chiḍḍu ca ci apparteni ntê criaturi umani viventi.  
Nna stu tema di siparazzioni lu cumannu divinu di " nesciri fora " è pirmanenti. Picchì spinci li sò criaturi a siparàrisi dû mali nna tutti li sò formi comu li crèsii cristiani fausi. Ntô Riv. 18 :4 cumanna ê sò eletti di " nesciri " di " Babbilònia la granni " , ca riguarda prima la riliggiuni cattòlica e secunna la riliggiuni prutistanti sfaccittata, sutta la cui nfruenza ristaru 'nzinu a chistu mumentu. E comu cu Lot, li sò viti sunnu sarbati sulu ubbidennu subbitu ô cumannu di Diu. Picchì, appena veni promulgata la liggi ca renni obbligatoriu lu riposu dâ dumìnica ntô primu jornu, la fini dû pirìudu dâ gràzzia sarà cumplitata. E allura sarà troppu tardu pi canciari a tò upiniuni e a tò pusizzioni supra stu prubblema.       
Vulìssi attirari a tò attinzioni supra u pirìculu ri rinviari a pigghiari a dicisioni nicissària. La nostra vita è fràggili, putemu mòriri di malatìa, ‘ncidenti , o aggrissioni, cosi ca ponnu succèdiri si Diu nun apprizza la nostra lentizza di riaggiri, e ‘n chistu casu, la fini dû tempu dâ gràzzia cullittiva pirdi tutta la sò mpurtanza, picchì chiḍḍu ca muri davanti a iḍḍa, muri nnâ sò ‘ngiustizzia e nnâ sò cunnanna di Diu. Cunsapevoli di chistu prubblema, Paulu dici nnî Ebr. 3:7-8 : “ Oggi, si sentiti la sò vuci , nun indurìti li vostri cori comu ntâ ribbelliuni ... ” . C'è quinni sempri n'urgenza pi rispùnniri a l'offerta fatta di Diu , e Paulu è di chista upiniuni secunnu Ebbrei 4:1 : " Avemu quinni paura, mentri c'è ancora na prumissa di trasiri ntô sò riposu, pi evitari ca qualchidunu di voi pari èssiri mancatu ."       
Gin. 19:13 : “ Picchì stamu pi distruggiri stu postu, pirchì lu gridu contra li sò abbitanti è granni davanti ô Signuri . YaHWéH ci mannau pi distrùdirila . ”   
Sta vota, lu tempu è urgenti, l'ànghili fannu canusciri a Lot lu mutivu dâ sò prisenza ntâ sò casa. La città havi a èssiri distrutta subbitu pâ dicisioni di YaHWéH .
Gin. 19:14 : “ Lot niscìu e parrò ê sò zii ca avìanu pigghiatu li sò figghi , dicennu: “Alzàti e nesciti di stu postu ; pirchì lu Signuri distruggirà la città. Ma all'occhi dî sò zii paria ca stava schirzannu . "    
Li zii di Lot di sicuro non èrunu dû livellu di malvagità di l'àutri sudomiti ma pâ savvizza cunta sulu la fidi. E pari ca non l'avìanu. Li cridenzi dû sò suoru non li ntirissavanu e l'impruvvisa idea ca lu Diu YaHWéH era prontu a distruggiri la città era simplicimenti incridìbbili pi iḍḍi.
Gin. 19:15 : “ Quannu lu jornu s’avìa sciugghiutu, l’ànghjuli urdinaru a Lotti, dicennu : “Alza, pigghia la tò mugghieri e li tò dui figghi ca sunnu ccà, pi nun muriri ntâ distruzzioni dâ città ” .    
La distruzzioni di Sodoma duna locu a siparazzioni distruttivi ca rivèlanu la fidi e la mancanza di fidi. Li fìgghi di Lot hannu a scègghiri tra sèguiri lu patri o sèguiri lu maritu.
Gin. 19:16 : “ E mentri iḍḍu stava, l’òmini lu pigghiaru pâ manu, e sò mugghieri e li sò dui figghi, picchì lu Signuri vulìa risparmiàrilu ; Lu purtaru e lu lassaru fora dâ città . "    
Nna chista azzioni, Diu ci mustra " nu marchiu arrubbatu dû focu ." Ancora na vota è pû giustu Lottu ca Diu sarba, cu iḍḍu, li sò dui figghi e sò mugghieri. Dunca, strappati dâ città, si tròvunu fora, lìbbiri e vivi.  
Gin. 19:17 : “ Quannu li purtaru fora, unu di iḍḍi dissi : “Scappa pâ tò vita ; nun guardari arrè, e nun ti fermari nta tutta la chiana ; scappa â muntagna, pi nun pèriri .    
La salvezza sarà ntâ muntagna, la scelta lassata a Abrahamu. Lot pò accussì capiri e pintari dû sò sbagghiu di aviri scigghiutu la chiana e la sò ricchizza. La sò vita è 'n periculu, e havi a fari fretta si voli èssiri sicuru quannu lu focu di Diu colpisci la vaddi. Iḍḍu è urdinatu di non taliari arrè. L'ordini havi a èssiri pigghiatu â littra e figurativamenti . Lu futuru e la vita s'attròvunu davanti ê supravvissuti di Sodoma, pirchì arrè a iḍḍi prestu non ci sarà nenti autru ca ruvini ncandiscenti abbruciati dê petri di sùrfuru buttati dô celu.
Gin. 19:18 : “ Lottu ci dissi : “Oh !” no, Signuri ! »    
L'ordini datu di l'ànghjulu spavinta Lot.
Gin. 19:19 : “ Eccu, attruvau gràzzia ntê to occhi, e mi mustrasti granni misericordia pi sarvarimi la vita ; ma non pozzu scappari â muntagna, prima ca lu disastru m'accapa, e perirò . "    
Lot canusci sta riggiuni unni campa e sapi ca pi arrivari â muntagna ci voli assài tempu. Pirciò, priga l'ànghjulu e ci offri n'autra suluzzioni.
Gin. 19:20 : “ Eccu, sta città è abbastanza vicina pi scappari ddà, ed è nica. Ah ! pi scappari ddà,... non è picciriddu?... e ca l'anima mia vivi ! »    
 fini dâ vaddi c'è Tsoar, na parola ca significa nicu. Iḍḍa supravvivìu ô dramma dâ vaddi pi èssiri nu rifuggiu pi Lot e la sò famìgghia.
Gin. 19:21 : “ E iḍḍu ci dissi : “Eccu, haiu puru chista grazia cu tia, e non distrugghiu la città di cui parri ” .    
La prisenza di sta cità testimonia ancora oi stu drammàticu episodiu ca nfruenzau li cità dâ vaddi dâ chiana unni s'attruvàvanu li dui cità di Sodoma e Gomorra.
Gin. 19:22 : “ Affrettati e scappa ddà, pirchì nun pozzu fari nenti finu a quannu nun arrivati ​​ddà. Eccu picchì sta città fu chiamata Zoar .   
L'ànghjulu ora dipenni dû sò accordu e aspittarà ca Lot trasi a Zoar pi curpiri la vaddi.
Gin. 19:23 : “ E lu suli s’alzau ntâ terra, quannu Lot trasìu a Zoar . ”   
Pi li sudomiti pareva ca s'albava nu jornu novu sutta nu beddu alba ; nu jornu comu ogni àutru... 
Gin. 19:24 : “ Allura lu Signuri chiovìu supra Sodoma e supra Gomorra sùrfuru e focu dû Signuri dû celu . ”   
Chista miraculosa azzioni divina arricivìu na putenti tistimunianza attraversu li scuperti di l'archiòlugu avvintista Ron Wyatt. Iḍḍu idintificau lu situ dâ città di Gomorra, li cui abbitazzioni s'appicciavunu l'una contra l'autra contra lu penditi uccidintali dâ muntagna ca cunfina cu chista vaddi. Lu pavimentu di stu postu è furmatu di petri di sùrfuru ca, quannu sunu esposti ô focu, s'addumanu ancora oggi. Lu miraculu divinu è accussì cumpletamenti cunfirmatu e dignu dâ fidi di l'elitti.
Cuntrariamenti a chiddu ca spissu fu pinzatu e dittu, Diu nun usau l'energìa nucliari pi distruggiri sta vaddi, ma petri di sùrfuru e sùrfuru puru, stimati ô 90% di purità, cosa eccizziunali secunnu li spicialisti Lu celu non porta nuvuli di sùrfuru , quinni pozzu diri ca sta distruzzioni è l'òpira dû Diu criaturi. Pò criari qualegghiè materia secunnu lu sò bisognu picchì criàu la terra , lu celu e tuttu chiḍḍu ca c'è dintra.  
Gin. 19:25 : “ Distruggìu chiḍḍi città, tutta la chiana, e tutti l’abbitanti dî città, e tuttu chiḍḍu ca criscìa ntâ terra . ”   
Chi pò supravìviri nta nu postu suggettu a na chioggia di petri di sùrfuru ardenti ? Nenti autru ca petri e petri di sùrfuru prisenti ancora. 
Gin. 19:26 : “ E la mugghieri di Lot vutau arrè e addivintò nu pilastru di sali . ”   
Chistu sguardu arrè dâ mugghieri di Lot rivela rimorsi e n'intiressi persistenti pi chistu postu ammalatu. Stu statu mentali non piaci a Diu e lu fa canùsciri trasfurmannu lu sò corpu nna nu pilastru di sali, l'immaggini dâ sterilità spirituali assuluta .
Gin. 19:27 : “ Abrahamu s’arrizzò la matina prestu e si nni iu ô postu unni stava davanti ô Signuri . ”   
Non sapennu lu dramma ca succidìu, Abraham arriva ntô querciu di Mamre unni accugghiìu li sò tri visitaturi.
Gin. 19:28 : “ Guardò versu Sodoma e Gomorra, e versu tutta la terra dâ chiana ; e eccu, vitti nu fumu ca niscìa dâ terra, comu lu fumu di nu furnu .    
La muntagna è n'osservatoriu 'ccizziunali. Di l'autizza unni sta, Abbrahamu s'affaccia supra la riggiuni e sapi unni è la valli di Sodoma e Gomorra. Si lu terrenu dô postu è ancora nu bracieri ardenti , supra s'alza nu fumu àcitu causatu dô sùrfuru e dô cunsumu di tutti li matiriali arricugghiuti nta na città di l'omu. Lu postu è cunnannatu â sterilità nzinu â fini dû munnu. Ci sunu sulu petri, petri, petri di sùrfuru e sali, assài sali ca prumovi la sterilità dô tirrenu.
Gin. 19:29 : “ Quannu Diu distruggìu li città dâ chiana, si ricurdò di Abbrahamu ; e purtò Lot fora dû disastru, cu cui sfracicàu li città unni stava Lot .    
Chistu chiarimentu è mpurtanti picchì ci rivela ca Diu sarbàu Lotti sulu pi fari piaciri a Abbrahamu, lu sò fideli sirvituri. Quinni non avìa cessatu di rimproveràrilu pâ sò scelta dâ valli pruspera e dî sò città corrutti. E chistu cunfirma ca fu veramenti sarvatu dû distinu canusciutu di Sodoma comu " nu marchiu arrubbatu dû focu " - assài strittamenti.  
Gin. 19:30 : “ Lot lassò Zoar pi l’autizzi, e si stabbilìu ntâ muntagna, iḍḍu e li sò dui figghi, picchì avìa paura di stari a Zoar. Vivìa nna na grutta, iḍḍu e li sò dui figghi .   
La necessità dâ siparazzioni ora addiventa chiara pi Lot. E è iḍḍu ca dicidi di non stari a Zoar ca , puru si " nicu " era pupulatu puru di genti currutti e piccaturiali davanti a Diu. A sò vota, arriva â muntagna e, luntanu di tutti li cunforti, campa cu li sò dui figghi ntâ na grutta, nu rifugiu naturali sicuru uffruti dâ criazzioni di Diu.  
Gin. 19:31 : “ Lu vecchiu dissi ô cchiù nicu : “ Lu nostru patri è vecchiu ; e nun c'è nuddu cristianu nnâ terra ca veni a nuatri, secunnu lu custumi di tutti li terri .    
Non c'è nenti di scabbrusu ntê iniziativi pigghiati dî dui fìgghi di Lot. La sò mutivazziuni è giustificata e appruvata di Diu picchì agìsciunu pi dari la pusterità ô sò patri. Senza chista mutivazzioni l'iniziativa fussi ‘ncistusa.
Gin. 19:32 : “ Veniti, facìamu bìviri lu vinu a nostru patri, e sdraiamu cu iḍḍu, pi sarbari la simenza di nostru patri . ”   
Gin. 19:33 : “ Accussì fìciru bìviri lu vinu a sò patri chiḍḍa notti ; e l'anzianu 'nnàu e durmìu cu sò patri : non sapìa quannu s'addicchiàu, né quannu s'arrizzò .    
Gin. 19:34 : “ Allura lu primugenitu dissi ô cchiù nicu : “Eccu, ieri notti durmìa cu me patri ; facìamu bìviri lu vinu puru sta notti, e vamu a curcari cu iddu, pi sarbari la simenza di nostru patri . "    
Gin. 19:35 : “ Facìru bìviri lu vinu a sò patri puru chiḍḍa notti ; e lu cchiù nicu si nni jìu e si curcau cu iddu : non sapìa quannu s'addicchiàu, né quannu s'arrizzò .    
L'incuscienza totali di Lot nna chista azzioni duna ô prucessu l'immaggini di l'insiminazzioni artificiali applicata a l'armali e a l'èssiri umani ntô nostru tempu finali. Non c'è disiùru di piaciri, e non è cchiù scioccanti di l'accoppiamentu di frati e soru ntâ prima umanità.
Gin. 19:36 : “ Li dui fìgghi di Lot ristaru incinti dû patri ” .   
Chisti dui fìgghi di Lot mustranu qualità eccizziunali di autonegazzioni pi l'unuri dû patri. Comu matri suli, crisciunu u so’ picciriddu suli, ufficialmenti senza patri, e accussì rinuncianu a pigghiari nu maritu, nu coniugi, nu cumpagnu.
Gin. 19:37 : “ Lu primugenitu parturiu nu figghiu e lu chiamò Moab : è lu patri dî Moabiti nzinu a oggi . ”    
Gen .1 9:38 : " Lu cchiù nicu partìu nu figghiu e lu chiamò Ben Ammi: lu stissu è lu patri dî figghi di Ammoni nzinu a oggi . "   
Ntâ prufizzìa di Danieli 11:41 attruvamu citazzioni dî discinnenti dî dui figghi : “ Trasirà ntâ terra gluriusa, e tanti vènunu spustati; ma Edomu, Moab e lu capu dî figghi di Ammoni vènunu libbirati dî sò manu . Nu ligàmi carnali e spirituali unirà quinni sti discinnenti a Israeli funnatu supra Abrahamu, a radici doppu Eber dû pòpulu ebbraicu. Ma sti radici cumuni suscitanu liti e mittìru sti discinnenti contra a nazziuni di Israeli. Ntâ Sofonia 2:8 e 9, Diu prufizzia lu cunnanna pi Moab e li figghi di Ammon : “ Ascultai lu rimproveru di Moab e li rimproveri dî figghi di Ammon, quannu iḍḍi ‘nfacciaru lu me pòpulu e s’alzaru contra li sò cunfini. Pi chissu sugnu vivu ! dici lu Signuri di l'esercitu, lu Diu di Israeli: Moab sarà comu Sodoma, e li figghi di Ammon comu Gomorra, nu postu di spini, na fossa di sali e na disulazzioni pi sempri; lu restu dû me pòpulu li saccheggiarà, e lu restu dâ me nazziuni li pussidirà .”     
Chistu prova ca la benedizzioni di Diu fu veramenti sulu pi Abrahamu e non fu cunnivisa dî sò frati nati dû stissu patri, Terah . Si Lot fu capaci di binificiari di l'esempiu di Abbrahamu, non sarà lu casu dî sò discinnenti nati dî sò dui figghi.
 
 
 
Genèsi 20
 
Siparazzioni dû statu di prufeta di Diu
 
Rinnovannu la spirènzia cû farauni ripurtata ntâ Genesi 12 , Abraham prisenta sò mugghieri Sara comu sò soru a Abimelech, re di Gerar (l'attuali Palistina vicinu a Gaza). Ancora na vota , la riazzioni di Diu a punìrilu lu fa scòpriri ca lu maritu di Sara è lu sò prufeta . Lu putiri e la paura di Abraham si diffusiru accussì pi tutta la riggiuni.
 
Genèsi 21
 
La siparazzioni dû liggìttimu e dû nun liggìttimu
 
Siparazzioni attraversu lu sacrificiu di zoccu amamu
 
Gin. 21:1 : “ E lu Signuri visitò Sara comu avìa dittu, e lu Signuri fici a Sara comu avìa dittu. »   
Nna chista visitazzioni, Diu metti fini â longa sterilità di Sara.
Gin. 21:2 : “ E Sara cuncipìu e partìu a Abbrahamu nu figghiu ntâ sò vecchiaia, ntô tempu stabbilìtu di cui Diu ci avìa parratu. »   
Isa.55:11 lu cunfirma : “ Accussì è la me palora ca nesci dâ me vucca non mi turnarà vacanti, ma cumplitarà chiḍḍu ca vogghiu e cumplitarà chiḍḍu ca vogghiu ” ; la prumissa fatta a Abbrahamu è tinuta, quinni lu versu è giustificatu. Stu figghiu veni ntô munnu doppu ca Diu annunciò la sò nascita. La Bibbia lu prisenta comu " figghiu dâ prumissa " , ca renni Isaccu nu tipu prufèticu dû missiànicu " Figghiu di Diu " : Gesù.          
Gin. 21:3 : “ Abbrahamu chiamò Isaccu lu figghiu ca ci nascìu, ca ci parturìu Sara . »   
Lu nomu Isaccu voli diri : ridi. Abraham e Sara ridìru tutti dui quannu sintìru Diu annunciari lu sò futuru figghiu. Mentri la risati allegra è positiva, la risati burlanti non è. ‘nfatti , tutti dui li coniugi avìanu a stissa riazzioni picchì èranu vittimi di priggiudizzi umani. Picchì ridìanu ô pinseri dî riazzioni umani di chiḍḍi ca c’èranu attornu. Dô mumentu di l'alluvioni, la durata dâ vita addivintau assái cchiù curta e pi l'èssiri umani , l'età di 100 marchi avanzau la vecchiaia ; chiḍḍa unni ci aspittamu picca dâ vita. Ma l'età nun significa nenti nnâ relazzioni cû Diu Criaturi ca stabbilisci li limiti di tutti li cosi. E Abraham lu scopri nnâ so’ spirènzia e ricivi , di Diu, ricchìzza, onuri e paternità, sta vota, liggìttimi.    
Gin. 21:4 : “ Abbrahamu circuncidìu sò figghiu Isaccu, quannu avìa ottu jorna, comu ci avìa cumannatu Diu. »    
A sò vota, lu figghiu liggìttimu è circuncisu. Lu cumannu di Diu è ubbiditu.
Gin. 21:5 : “ Abbrahamu avìa cent’anni quannu ci nascìu Isaccu, sò figghiu. »   
La cosa è nutevuli, ma non pi standard antediluviani.
Gin. 21:6 : “ E Sara dissi : Diu mi detti raggiuni pi ridiri ; Chi la senti ridirà cu mia. »    
Sarah trova la situazzioni ridìbbili picchì è umana e vittima di priggiudizzi umani. Ma chistu disìu di ridiri rifletti puru na gioia inaspittata. Comu sò maritu Abraham, iḍḍa avi la pussibbilità di parturiri a n'età quannu chistu non è cchiù immagginabbili in termini di nurmalità umana.
Gin. 21:7 : “ E iḍḍa dissi : “Chi avissa dittu a Abbrahamu : Sara allattarà li picciriddi?” Picchì ci parturiu nu figghiu ntâ sò vecchiaia. »    
La cosa è veramenti eccizziunali e completamenti miraculosa. Guardànnu chisti palori di Sara a nu liveddu prufìticu , si pò vìdiri nna Isaccu lu figghiu ca prufìzzia lu novu pattu nna Cristu, mentri Ismaeli prufìzzia lu figghiu dû primu pattu. Pi lu sò rifiutu di Cristu Gesù, stu figghiu naturali natu secunnu la carni dû signu dâ circuncisioni sarà rifiutatu di Diu a favuri dû figghiu cristianu scigghiutu pi menzu dâ fidi. Comu Isaccu, Cristu, funnaturi dû novu pattu, nascirà miraculosamenti pi rivilari e rapprisintari Diu nna n'aspettu umanu. Ô cuntrariu, Ismaeli è cuncipitu sulu supra li basi carnali e li cumprinsiuni strittamenti umani.
Gin. 21:8 : “ E lu picciriddu criscìu e fu svezzatu ; e Abbrahamu fici na granni festa lu jornu ca Isaccu fu sdivacatu . »    
Lu picciriddu allattatu addivintarà n’adulescenti, e pi patri Abrahamu, s’apri nu futuru chinu di prumissi e felicità, ca celebbra cu gioia.
Gin. 21:9 : “ E Sara vitti lu figghiu di Agar l'Eggizziana, ca avìa parturitu a Abbrahamu, ca ridìa ; e idda dissi a Abrahamu : "    
La risati pigghia di sicuru nu postu granni ntâ vita dâ coppia benedetta. L'animusità e la gelusia di Ismaeli versu Isaac, lu figghiu liggìttimu, lu purtaru a ridiri e a burlàrilu. Pi Sara, lu limiti di chiḍḍu ca è suppurtàbbili è arrivatu : doppu la burla dâ matri veni chiḍḍa dû figghiu ; è troppu.  
Gin. 21:10 : “ Caccia sta sirvitrici e lu so figghiu ; pirchì lu figghiu di sta schiava nun sarà eredi cu me figghiu, puru cu Isaccu. »    
L'assasperazzioni di Sarah si pò capiri, ma guarda cu mia supra . Sara prufizzia l'indignità dû primu pattu ca non eredita cu l'elitti chiḍḍu novu, basatu ntâ fidi ntâ giustizzia di Cristu Gesù.
Gin. 21:11 : “ E fu assái mali a li occhi di Abbrahamu pi sò figghiu. »   
Abraham non reagisci comu Sara picchì li sò sentimenti sunnu spartuti tra li sò dui figghi. La nascita di Isaccu non elimina li 14 anni d'affettu ca lu liganu a Ismaeli.
Gin. 21:12 : “ E Diu dissi a Abbrahamu : “Nun ti nni vai mali pi lu picciriddu e pi la tò serva. Nta tuttu chiḍḍu ca ti dissi Sara, asculta la sò vuci , pirchì nta Isaccu sarà chiamata la tò discinnenza. »    
Nna chistu messaggiu, Diu pripara Abrahamu a accittari l'estranimentu di Ismaeli, lu sò figghiu cchiù granni. Sta siparazzioni è ntô pianu prufèticu di Diu ; picchì prufizzia lu fallimentu dû vecchiu pattu mosaicu . Comu cunsulazzioni, nna Isaccu, Iḍḍu murtiplicarà li sò discinnenti. E lu cumplimentu di sta palora divina sarà fattu dâ stabbilimentu dâ nova allianza unni li “ scigghiuti ” sunnu “ chiamati ” dû messaggiu di l'eternu Vangelu di Diu ‘n Gesù Cristu.      
Quinni, paradossalamenti, Isaac sarà patriarca dâ vecchia allianza e è suprattuttu ‘n Giacòb, sò figghiu ca secunnu a carni e u signu dâ circuncisioni, l’Israeli di Diu sarà stabbilitu supra li sò funnamenti . Ma lu paradossu è ca chistu stissu Isaccu prufizzia sulu lizziuni supra lu novu pattu nna Cristu.  
Gin. 21:13 : “ E puru dû figghiu dâ schiava fazzu na nazziuni, picchì è la tò discinnenza. »  
Ismaeli è lu patriarca di tanti pòpuli di l'Orienti Mediu Finu a quannu Cristu cumparìu pû sò ministru tirrestri salvaturi, la liggittimità spirituali appartinìa sulu ê discinnenti di chisti dui figghi di Abrahamu. Lu munnu occidintali vivìa ntê tanti formi di paganesimu, ignurannu l'esistenza dû granni Diu criaturi.
Gin. 21:14 : " Abbrahamu si alzò la matina prestu, pigghiò lu pani e na buttiglia d'acqua, e li detti a Agar, mittennula supra la spalla, e ci detti lu picciriddu e la mannau." E iḍḍa partìu e vagava ntô disertu di Beer-Sheba. »   
L'interventu di Diu rassicurò Abrahamu. Sapìa ca Diu stissu guardarà Agar e Ismaeli e accittò di sipararisi di iḍḍi, picchì si fida di Diu pi prutèggirili e guidàrili. Picchì iḍḍu stissu fu prutettu e guidatu finu a ora di Iḍḍu.
Gin. 21:15 : “ E quannu l’acqua dâ buttiglia s’avìa esauritu, iḍḍa jittàu lu picciriddu sutta nu rusceddu ,   
Ntô disertu di Beersheba, l'acqua purtata veni cunsumata subbitu e senza acqua, Agar vidi sulu la morti comu risultatu finali pâ sò sfurtunata situazzioni.
Gin. 21:16 : “ annau e s’assittàu di facci, circa nu tiru d’arcu di distanza ; pirchì dissi : Nun mi lassari vìdiri lu picciriddu muriri. E iḍḍa s’assittàu davanti, alzò la vuci e chiancìu. »    
Nna chista situazzioni estrema, pâ secunna vota, Agar spurca li làcrimi davanti â facci di Diu.
Gin. 21:17 : “ E Diu sintìu la vuci dû picciriddu, e l'ànghjulu di Diu chiamò Agar dû celu e ci dissi : “Chi ti fa, Agar ?” Nun ti scantari, pirchì Diu sintìu la vuci dû picciriddu unni è. »    
E pâ secunna vota , Diu interveni e ci parra pi rassicuràrila.
Gin. 21:18 : “ Arrìsi, alza lu picciriddu e pigghialu ‘n manu ; pirchì la fazzu na granni nazziuni. »    
Vi ricuòrdu ca lu picciriḍḍu Ismaeli è nu picciriḍḍu di 15 a 17 anni, ma è comunqui nu picciriḍḍu suggettu a sò matri Agar e li dui nun hannu cchiù acqua di bìviri. Diu voli ca iḍḍa sustinìssi sò figghiu picchì ci è riservatu nu distinu putenti.
Gin. 21:19 : “ E Diu ci aprìu l’occhi, e vitti nu puzzu d’acqua ; e idda jìu e chiniu la buttiglia d'acqua, e detti a bìviri ô picciriddu. »    
Sia ca fussi nu miraculu ca no, stu puzzu d'acqua cumparìu ntô mumentu giustu pi dari n'àutra vota a Agar e a sò figghiu nu gustu dâ vita. E iḍḍi dèvunu la sò vita ô putenti Criatura ca apri o chiudi la visioni e l'intilliggenza dî cosi.
Gin. 21:20 : “ E Diu fu cû picciriddu, criscìu, stava ntô disertu e addivintò n’arcieri. »   
Lu disertu quinni non era vacanti picchì Ismaeli cacciava l'armali ca ammazzava cu l'arcu pi manciarili.
Gin. 21:21 : “ E stava ntô disertu di Paran ; e sò matri ci pigghiò na mugghieri di l'Eggittu. »    
Lu ligami tra l'Ismaeli e l'Eggizziani si rafforza quinni cû tempu, la rivalità di Ismaeli cu Isaac crisci ô puntu di farili addivintari nimici naturali pirmanenti.
Gin. 21:22 : " Ntâ chiḍḍu tempu, Abimelec e Ficoli, lu capu dû sò esercitu, parràru a Abbrahamu, dicennu : Diu è cu tia nta tuttu chiddu ca fai. »    
Li spirènzii purtati dâ ‘ntruduzzioni di Sara comu sò soru, rigistrati ntô Gen. 20, ‘nzignaru a Abimelech ca Abbrahamu era lu prufeta di Diu. Ora è scantatu e scantatu.
Gin. 21:23 : “ E ora giurami ccà pi Diu ca nun tratti fausi cu mia, né cu li me figghi, né cu li figghi dî me figghi: secunnu la bontà ca ti mustrai, tratti cu mia e câ terra unni stai. »   
Abimelech non voli cchiù èssiri vittima dî trucchi di Abrahamu e voli ottèniri di iḍḍu 'mpegni fermi e risoluti pi n'allianza pacifica.
Gin. 21:24 : “ E Abbrahamu dissi: “Giuru”. »   
Abraham nun avi mali ntenzioni versu Abimelech e quinni pò dari lu so accordu a stu pattu.
Gin. 21:25 : " Abbrahamu rimproverò Abimelec pi nu puzzu d'acqua ca li sirvitura di Abimelech avìanu pigghiatu pi forza." »   
Gin. 21:26 : E Abimelec dissi : "Non so cu l'ha fattu, e tu non mi l'hai dittu, e non l'avìa sentitu nzinu a oggi." »    
Gin. 21:27 : “ Abbrahamu pigghiò pècuri e voi e li detti a Abimelec, e iḍḍi dui fìciru n’alliànza. »   
Gin. 21:28 : “ Abbrahamu siparau setti agneddi dû greggiu ; »  
La scelta di Abraham di " setti pècuri " tistimunia la sò cunnissioni cû Diu criaturi, ca accussì voli assuciari ô sò travàgghiu. Abraham si stabbilìu nna na terra stranera ma voli ca lu fruttu dû sò travagghiu arrimani sò prupietà.  
Gin. 21:29 : “ E Abimelech dissi a Abbrahamu : “Chi sunnu sti setti agneddi ca hai misi di parti ?” »    
Gin. 21:30 : E iḍḍu dissi: "Pigghiati sti setti agneddi dâ me manu pi tistimuniarimi ca scavai stu puzzu." »   
Gin. 21:31 : “ Pirciò lu nomu di chiḍḍu postu fu chiamatu Beerseba, picchì ddà giuraru tutti dui. »   
Lu puzzu dâ cuntraversa pigghiò lu nomu dâ palora " sheba " ca è la ràdica dû nùmmaru " setti " 'n ebbraicu, e ca s'attrova ntâ palora " shabbat " ca disigna lu settimu jornu, lu nostru sàbbutu santificatu comu riposu simanali di Diu di l'inizziu dâ sò criazzioni tirrestri. Pi prisirvari la mimoria di chista allianza, lu puzzu fu accussì chiamatu " lu puzzu dê setti ".         
Gin. 21:32 : “ E fìciru n’alliànza a Beerseba. Abimelec e Ficoli, lu capu dû sò esercitu, si alzò e turnaru ntâ terra dî Filistei. »   
Gin. 21:33 : “ Abbrahamu chiantò n’àrvuru di tamariscu a Beerseba ; e ddà chiamò lu nomu di YaHWéH , lu Diu eternu. »    
Gin. 21:34 : “ Abbrahamu ristàu ntâ terra dî Filistei pi tanti jorna. »   
Diu avìa organizzatu pî sò sirvituri cunnizziuni di paci e tranquillità.
 
 
 
 
Genèsi 22
 
La siparazzioni dû patri e dû figghiu ùnicu sacrificatu
 
Chistu capìtulu 22 prisenta lu tema prufìticu di Cristu uffruti ntô sacrificiu di Diu comu Patri. Raffigura lu principiu dâ savvizza priparatu 'n sicretu di Diu dû princìpiu dâ sò dicisiuni di criari controparti lìbbiri, ntiliggenti e autònumi ô cuntrariu di iḍḍu . Stu sacrificiu sarà lu prezzu di pagari pi ottèniri nu ritornu d'amuri dî sò criaturi. Li scigghiuti sunnu chiḍḍi ca rispunnìru â li aspittatìvi di Diu câ cumpleta libbirtà di scelta.
 
Gen.22:1 : “ Doppu chisti cosi Diu tintò Abbrahamu e ci dissi: Abbrahamu: E iddu rispunnìu: Eccumi! »   
Abrahamu è assái ubbidienti a Diu, ma quantu luntanu pò iri sta ubbidienza ? Diu sapi già la risposta , ma Abbrahamu avi a lassari arrè a iḍḍu , comu tistimunianza a tutti l'elitti, na prova cuncreta dâ sò ubbidienza esemplari ca lu renni accussì dignu di l'amuri dû sò Diu ca lu renni lu patriarca ca la sò pusterità sarà subblimata dâ nascita di Cristu Gesù. 
Gen.22:2 : “ E Diu dissi: “Pigghia ora lu to figghiu, lu to figghiu unicu Isaccu, ca ami; vai â terra di Moria, e offrilu ddà comu bruciatu supra una dî muntagni di cui ti dicu. »   
Diu apposta spinci supra chiḍḍu ca fa duluri, ô limiti di chiḍḍu ca è suppurtàbbili pi chistu vècchiu di cchiù di cent'anni. Diu ci detti miraculosamenti la gioia di aviri nu figghiu natu a iḍḍu e a Sara la sò mugghieri ligali. Quinni iḍḍu ammucciarà di chiḍḍi ca ci stannu attornu l'incridìbbili richiesta di Diu : " Offri lu to figghiu unicu comu sacrificiu . " E a risposta positiva di Abrahamu avrà cunsiguenzi eterni pi tutta l’umanità. Picchì, doppu ca Abbrahamu accittò di òffriri sò figghiu, Diu stissu non sarà cchiù capaci di rinunciari ô sò pianu di salvezza ; si putìa pinsari di rinunciari.    
Nutamu l'intiressi dâ pricisiuni : " supra una dî muntagni ca ti dicu ." Chistu postu pricisu è prugrammatu pi riciviri lu sangu di Cristu. 
Gin. 22:3 : “ Abbrahamu si alzò la matina prestu, sillò lu sò sceccu, e pigghiò cu iḍḍu dui sirvitura e Isaccu sò figghiu. Spartiu la ligna pi l'offerta bruciata e partìu pi jiri ô postu ca Diu ci avìa dittu. »   
Abraham dicidìu di ubbidiri a sta 'ndignazzioni e cu nu cori pisanti , organizzò la priparazzioni dâ cirimònia sanguinosa ordinata di Diu.
Gin. 22:4 : “ Lu terzu jornu Abbrahamu alzò l’occhi e vitti lu postu di luntanu. »   
La terra di Moria è a tri jorna di viaggiu di unni sta.
Gin. 22:5 : “ Abbrahamu dissi ê sò sirvitura : “Ristati ccà cu l'àmicu ”. Io e lu giuvinottu nni jemu tantu luntanu pi adurari, e poi turnamu a tia. »    
L'attu tirribbili ca sta pi fari non àvi bisognu di tistimuni. Pirciò si sipara dî sò dui sirvitura ca hannu a aspittari lu sò ritornu.
Gin. 22:6 : “ Abbrahamu pigghiò la ligna pi l’offerta abbruciata e la misi supra a sò figghiu Isaccu, e purtò ‘n manu lu focu e lu cuteḍḍu. E tutti dui caminaru nzèmmula . »   
Nna chista scena prufìtica, propriu comu Cristu havi a purtari lu pisanti " patibul um " supra lu quali li sò polsi sunnu chiudati, Isaac è carricatu dû lignu ca, abbruciatu, cunsumarà lu sò corpu sacrificatu.  
Gin. 22:7 : “ Allura Isaccu parrò a sò patri Abbrahamu, dicennu : “Patri meu !” E iddu rispunnìu : Eccumi, figghiu ! Isaccu dissi : Eccu lu focu e la ligna ; ma unni è l'agneddu pi l'abbruciatu ? »    
Isaac vitti assài sacrifici riliggiusi e avi raggiuni di èssiri surprisu di l'assenza di l'armalu ca s'havi a sacrificari.
Gin. 22:8 : “ Abbrahamu rispunnìu : “Figghiu meu, Diu ci duna l’agneddu pi l’offerta bruciata”. E tutti dui caminaru nzèmmula. »    
Sta risposta di Abbrahamu fu direttamenti ispirata di Diu picchì prufizzia splendidamente lu sacrificiu enormi ca Diu cunsentirà pi uffririsi â crucifissioni ntâ carni umana , dannu accussì lu bisognu di l'eletti piccaturi di nu Salvaturi efficaci e giustu ntâ pirfizzioni divina. Ma Abbrahamu non vidi chistu futuru salvaturi, chistu rolu di Cristu Salvaturi prufizziatu di l'armali sacrificatu a YaHWéH, lu Diu criaturi onniputenti. Pi iḍḍu, chista risposta ci pirmetti sulu di accattari lu tempu, mentri talia cu l'urruri lu crimini ca havi a cummèttiri.
Gin. 22:9 : “ Quannu arrivaru ô postu ca Diu ci avìa dittu, Abbrahamu custruìu ddà n’altari e misi ‘n ordini lu lignu. Ligò sò figghiu Isaccu e lu misi supra l'altari supra lu lignu. »   
Ahimè pi Abbrahamu davanti all'altari, non c'è cchiù manera di ammucciari di Isaccu ca è iḍḍu ca sarà la pècura sacrificiali. Si lu patri Abbrahamu si mustràu subblimi nna chista straurdinaria accittàzzioni, lu cumportamentu dùcili di Isaccu è comu chiḍḍu ca sarà Gesù Cristu ntô sò tempu : subblimi ntâ sò ubbidienza e ntâ sò autonegazzioni. 
Gin. 22:10 : “ Allura Abrahamu stesi la manu e pigghiò nu cuteḍḍu pi ammazzari sò figghiu. »   
Accùra ca pì riaggìri, Diu aspetta nzinu â l’ùrtima estremità dâ prova pì dari â tistimunianza dî sò scigghiuti nu valuri e n’autintitità riali. “ Cuteddu ‘n manu ” ; Arresta sulu macchiari Isaccu comu li tanti pècuri già sacrificati.   
Gin. 22:11 : “ Allura l'ànghjulu dû Signuri lu chiamò dû celu e dissi : Abbrahamu ! Abbrahamu ! E iddu rispunnìu : Eccumi ! »    
La dimostrazziuni dâ fidi ubbidienti di Abbrahamu è fatta e cumplitata pirfittamenti. Diu metti fini â prova dû vècchiu e a chiḍḍa di sò figghiu accussì dignu di iḍḍu e dû sò amuri.
Pigghialu, ogni vota ca è chiamatu di Diu o di sò figghiu, Abbrahamu rispunni sempri dicennu : “ Eccumi ”. Chista risposta spuntània ca nasci di iḍḍu tistimunia dâ sò natura ginirusa e aperta versu lu sò vicinu. Inoltri , cuntrasta cu l'attiggiamentu di Adamu pigghiatu nna na situazzioni di piccatu ca s'ammucciava di Diu, ô puntu ca Diu fu obbligatu a diricci : " Unni stai ?" ".        
Gin. 22:12 : “ L'ànghjulu dissi : Nun mettiri la manu supra lu picciriddu e nun ci fari nenti ; pirchì ora so ca ti scanti Diu e non mi tratteni lu to figghiu, lu to figghiu unicu. »    
Cu la dimustrazziuni dâ sò fidi fideli e ubbidienti, Abbrahamu pò èssiri a l'occhi di tutti, e nzinu â fini dû munnu , mustratu comu mudellu di fidi vera, di Diu, nzinu â vìnnita di Cristu ca a sò vota l'incarnarà ntâ pirfizzioni divina. È nna chistu mudellu d'ubbidienza irripruccàbbili ca Abbrahamu addiventa lu patri spirituali dî veri cridenti sarbati dû sangu spurcatu di Gesù Cristu. Nna chista spirènzia, Abbrahamu appena jucàu lu rolu di Diu lu Patri ca offrirà ntô sacrificiu riali e murtali, lu sò unicu figghiu chiamatu Gesù di Nazareth.
Gin. 22:13 : “ Abbrahamu alzò l’occhi e eccu arrè a iḍḍu n’aricchiu pigghiatu ntô boschettu dî corna : e Abbrahamu jìu, pigghiò l'aricchiu e lu offrìu comu sacrificiu ô postu di sò figghiu. »    
A chistu puntu Abbrahamu si capisci ca la sò risposta a Isaac , " Figghiu meu, Diu furnisci l'agneḍḍu pi n'offerta abbruciata " , fu ispirata di Diu, picchì " l'agneḍḍu " , infatti, " l' aricchiu giòvini " , è veramenti " furnitu " di Diu e uffruti di iḍḍu. Accùra ca l'armali sacrificati a YaHweh sunnu sempri màsculi pâ rispunsabilità e lu duminiu datu a l'omu , lu màsculu Adamu . Cristu lu Ridinturi sarà puru màsculu .           
Gin. 22:14 : “ Abbrahamu chiamò ḍḍu postu Signuri Jiré. Pirciò oggi si dici : Ntâ muntagna di YaHWéH iḍḍu sarà vistu. »    
Lu nomu “ Signuri Jireh ” voli diri : Signuri sarà vistu. L'adozzioni di stu nomu è na vera prufizzìa ca annuncia ca ntâ terra di Moria, lu granni Diu nvisìbbili ca ispira paura e stupore sarà vistu sutta n'aspettu umanu menu formidabbili , pi purtari e ottèniri la salvezza di l'elitti. E l'urìggini di chista nomina, l'uffruti di Isaccu comu sacrificiu, cunfirma lu ministru tirrestri di " l'Agneddu di Diu ca porta li piccati dû munnu ". Sapennu l'intiressi di Diu pô sò rispettu pê tipi e mudelli riprodutti e ripituti, è prubbabbili e quasi sicuru ca Abbrahamu uffrìu lu sò sacrificiu ntô postu stissu unni , 19 sèculi doppu , Gesù avìa a èssiri crucifissu, cioè, ê pedi dû Munti Golgota , fora di Gerusalemmi, l'unicu tempu.     
Gin. 22:15 : “ L'ànghjulu dû Signuri chiamò Abbrahamu na secunna vota dû celu, ”   
Chista tirribbili prova sarà l'ùrtima ca Abrahamu havi a suppurtari. Diu attruvàu nna iḍḍu lu dignu mudellu patriarcali dâ fidi ubbidienti, e lu fici canùsciri.
Gin. 22:16 : “ e dissi : Pi mia stissa giuru, dici YaHWéH ! Picchì tu l'hai fattu, e non tratteni lu to figghiu, lu to figghiu unicu ,    
Diu enfatizza chisti palori " lu to figghiu, lu to figghiu unigenitu " picchì prufìtunu lu sò sacrificiu futuru nna Gesù Cristu secunnu Giuvanni 3:16 : " Picchì Diu amau ​​accussì assài lu munnu ca detti lu sò Figghiu unigenitu , pi fari ca chiḍḍu ca cridi a iḍḍu non pèrdi, ma avi la vita eterna ."     
Gin. 22:17 : “ Ti benedìsciu e fazzu nummarusi li tò discinnenti comu li stiḍḍi dû celu e comu la rina ntâ riva dû mari; e la tò simenza pussidirà la porta dî sò nimici. »   
Accura ! A benedizzioni di Abbrahamu nun è riditata, è sulu pi iḍḍu e ogni omu o donna dî sò discinnenti havi a miritari , a sò vota , a benedizzioni di Diu. Picchì Diu ci prumetti na pusterità nummarusi, ma tra chista pusterità , sulu chiḍḍi scigghiuti ca aggìsciunu câ stissa fidiltà e câ stissa ubbidienza sunnu biniditti di Diu. Allura si pò misurari tutta l'ignuranza spirituali di l'ebbrei ca dicìanu cu orgogliu di èssiri figghi di Abbrahamu e quinni figghi ca si miritàvanu l'eredità dî sò benedizzioni. Gesù li nigò mustrannucci li petri e dicennu ca di sti petri Diu pò dari discinnenti a Abbrahamu. E non ci imputò Abbrahamu, ma lu diavulu. 
Ntâ sò cunquista dâ terra di Canaan, Giosuè pussidirà la porta dî sò nimici, la prima di cui cadìu fu la città di Giricu. Â fini, cu Diu, li santi scigghiuti pussiderànu la porta di l'ùrtimu nimicu : " Babilònia la Granni " secunnu li vari 'nsignamenti rivilati nna l' Apocalisse di Gesù Cristu .   
Gin. 22:18 : “ E nnâ to discinnenza tutti li nazziuna dâ terra sunnu biniditti , picchì ubbidisti â me vuci. »   
È ‘nfatti " tutti li nazziuna dâ terra " , picchì l'offerta dâ savvizza ‘n Cristu è pruposta a tutti l'èssiri umani , di tutti li urìggini e di tutti li pòpuli. Ma sti nazziuna devunu puru a Abrahamu lu fattu di putiri scopriri l'oraculi divini rivilati ô pòpulu ebbraicu ca lassò la terra di l'Eggittu. La savvizza nna Cristu s'otteni dâ duppia benedizzioni di Abbrahamu e dâ sò pusterità rapprisintata dû pòpulu ebbraicu e di Gesù di Nazareth, vali a ddìri Gesù Cristu .  
È disidiràbbili nutari beni , nna chistu versu , la benedizzioni e la sò causa : l'ubbidienza appruvata di Diu. 
Gin. 22:19 : “ Abbrahamu turnò versu li sò sirvitura, e iḍḍi si alzaru e annaru nzèmmula a Beerseba ; pirchì Abbrahamu stava a Beerseba. »    
Gin. 22:20 : “ Doppu chisti cosi ci dissiru a Abbrahamu: “Eccu, puru Milca partìu figghi a Nacor, to frati : ”    
Li versi appressu hannu lu scopu di priparari lu ligami cu " Rebecca " ca addivintarà la mugghieri idiali scigghiuta di Diu pô fideli e dùcili Isaccu. Iḍḍa fu pigghiata dâ famigghia vicina di Abraham ntê discinnenti di sò frati Nahor.  
Gin. 22:21 : “ Uz lu sò primugenitu, Buz lu sò frati, Kemueli lu patri di Aram , ”   
Gin. 22:22 : “ Cesed, Hazo, Pilda, Idlaf e Betueli. »   
Gin. 22:23 : “ Betueli nascìu Ribbecca . Chisti sunnu l’ottu figghi ca Milca partìu a Nahori, frati di Abbrahamu . »   
Gin. 22:24 : “ La sò cuncubina, ca si chiamava Reuma, parturìu puru Teba, Gaham, Tahas e Maaca. » .   
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Lu cumplimentu dî prumissi fatti a Abbrahamu
 
 
Lu Genèsi 23 rigistra la morti e la sippilluta di sò mugghieri Sara a Ebron, ntâ grutta di Macpela. Abrahamu pigghia lu pussessu di nu postu di sippillimentu ntô tirrenu di Canaan mentri aspittava ca Diu detti tutta la terra ê soi discinnenti circa 400 anni doppu.
Poi ntô Gen. 24, Abbrahamu manteni ancùora lu rolu di Diu. Pî ristari siparatu dî pòpuli pagani lucali, mannarà lu sò sirvituri nna nu locu luntanu, ntâ sò famigghia vicina, pi truvari na mugghieri pi sò figghiu Isaccu e iḍḍi lassaru scègghiri a Diu pi iḍḍi. Ntâ stissa manera, Diu scegghirà l'eletti ca custituisciunu la sposa di Cristu, lu Figghiu di Diu. Nna sta silizzioni, l'omu nun avi nenti a chi fari picchì l'iniziativa e lu giudizziu appartènunu a Diu. La scelta di Diu è pirfetta, irripruccàbbili ed efficaci , comu Rebecca la mugghieri scigghiuta, amurusa, ntiliggenti e beḍḍa d'aspettu, e supratuttu, spirituali e fideli ; la pirla ca tutti l'òmini spirituali ca volunu pigghiari na mugghieri avissiru a circari .   
 
Giacòbbu e Esaù
Cchiù tardu, secunnu lu Gen. 25, Ribecca era originariamenti sterili comu Sarai, la mugghieri di Abramu prima di iḍḍa. Sta sterilità cunnivisa è duvuta ô fattu ca li du’ fimmini purterannu a posterità benedetta nzinu a Cristu ca iḍḍu stissu sarà furmatu di Diu nnô grembu di na picciotta virgini chiamata Maria. In chista manera, la lignaggiu dû pruggettu di salvezza di Diu è signata dâ sò azzioni miraculosa. Suffrennu di sta sterilità naturali, Rebecca fa appellu a YaHweh e iḍḍa utteni di iḍḍu , dui giameḍḍi ca cummàttunu ntô so ùtru. Prioccupata, iḍḍa dumanna a Diu pi sta cosa : “ E YaHWéH ci dissi : Dui nazziuna sunnu ntô to ventu, e dui pòpuli si siparanu dî to viscìchi ; unu di sti pòpuli sarà cchiù forti di l’autru, e lu cchiù granni servirà lu cchiù nicu . » Parturisci giameḍḍi. Pi la sò piluzza intensa , e era interamenti " russu ", di cca lu nomu " Edom " datu â sò pusterità, lu cchiù anzianu si chiama " Esaù " , nu nomu ca significa " pilusu " . Lu cchiù nicu si chiama " Giacòbbu " , nu nomu ca voli diri : " Ingannaturi " . Già li dui nomi prufìzziunu li sò distini. " Velu " vinnirà lu so' dirittu di primugenitura ô cchiù nicu pi nu piattu succulentu di " roux ", o lenticchi russi. Vìnni stu dirittu di primugenitura picchì suttavaluta lu sò veru valuri. Ô cuntrariu , lu " Ingannaturi " spirituali brama stu titulu ca non è sulu onurariu , picchì ci è attaccata la benedizzioni di Diu. " L'ingannaturi " è una di chiḍḍi genti viulenti ca volunu furzari lu regnu dî celi a tutti li costi a pigghiàrilu e è cu iḍḍu 'n menti ca Gesù parràu supra chistu argumentu . E vidennu stu zelu vugghienti, lu cori di Diu è assài cuntentu. Dunca , troppu mali pi " Pilusu " e tantu megghiu pi " Ingannaturi " , picchì è iḍḍu ca addivintarà " Israeli " , pâ dicisioni di Diu.                                   Non sbagghiari, Giacòb non è n'ingannaturi urdinariu ed è n'omu nutevuli, picchì nuḍḍu àutru esempiu bibblicu tistimunia la sò ditirminazzioni pi ottèniri la benedizzioni di Diu, ed è sulu pi ragghiùnciri chistu obbiettivu ca " inganna ". Accussì tutti lu putemu imitari e lu celu fideli si rallegrarà. Da sò parti, Esaù avrà comu discinnenti lu pòpulu di " Edom " , nu nomu ca significa " russu ", dâ stissa ràdica e significatu di Adamu, stu pòpulu sarà n'avversàriu di Israeli comu annunciàu la prufizzìa divina.       
Vulìssi affirmari ca lu culuri " russu " indica lu piccatu sulu ntâ l'immaggini prufètichi dû pruggettu di salvezza rivilatu di Diu e chistu criteriu s'applica sulu a l' atturi ntê sò pruduzzioni, comu " Esaù ". Nnî tempi bui dû Mediuevu, li picciriddi cu li capiddi russi vinìanu ammazzati picchì èranu cunzidirati mali. Eccu picchì, spicìficu, lu culuri russu nun renni l'omu urdinariu cchiù piccaturi dâ bruna o dâ bionda, pirchì lu piccaturi è idintificatu dî mali òpiri dâ sò fidi. È quinni sulu ntô valuri simmòlicu ca " russu " , lu culuri dû sangu umanu, è nu sìmmulu dû piccatu, secunnu Isa 1,18 : " Veni, e raggiunamu nzèmmula! dici Signuri. Puru si li tò piccati sunnu scarlatti, sunnu janchi comu la nivi; puru si sunnu russi comu lu crimson, sunnu comu la lana . "  Â stissa manera, ntâ sò Apocalissi, ntâ sò Rivelazzioni, Gesù cullega lu culuri russu a strumenti umani ca sèrvunu, inconsciamente o no, ô diavulu, Satana lu primu piccaturi dâ vita criatu di Diu ; esempi : lu " cavaḍḍu russu " di Ap. 6:4, lu " dragu russu o russu ardenti " di Ap. 12:3 e la " bestia scarlatta " di Ap. 17:3 .                  
Ora ca avi chistu dirittu di primugenitura , Giacòb , a sò vota , vivrà spirènzii di vita ca prufìzziunu li piani di Diu , comu succissuri di Abbrahamu .
Lassàu la sò famìgghia pi scantu dâ ràggia di sò frati Esaù , cu na bona raggiuni, secunnu Gen. 27:24, picchì avìa risoltu di ammazzarlu, doppu l'appropriazzioni sbagghiata dâ benedizzioni di sò patri ca murìa, " ngannatu " di n'arrubba dâ menti di sò mugghieri Rebecca. Nna sta rapimentu, tutti dui li nomi dî giameḍḍi rivèlanu la sò mpurtanza. Picchì lu " Ingannaturi " usava na peḍḍi pilusa pi ingannari l'Isaac ciecu, passannusi accussì comu lu so frati naturalmenti " Pilusu ". Li genti spirituali si sustinìanu l'unu cu l'àutru e Ribecca era cchiù simili a Giacòb ca a Esaù . Nna chista azzioni, Diu cuntradici la scelta umana e carnali di Isaccu ca prifirìu Esaù lu cacciaturi ca ci purtàu la caccia ca apprizzava. E Diu duna lu dirittu di primugenita a chiḍḍu ca è cchiù dignu : Giacòb l'Ingannaturi.       
Arrivatu a casa di Labanu, sò ziu aramaicu e frati di Rebecca , pi travagghiari pi iḍḍu, Giacòb s'innamuràu di Rachel, la cchiù picciriḍḍa ma cchiù beḍḍa dî fìgghi di Labanu. Ciò ca non sapi è ca ntâ sò vita riali, Diu lu fa jucari nu rolu prufìticu ca avi a prufìttiri lu sò pruggettu di salvezza. Quinni, doppu " setti anni " di travàgghiu pi aviri la sò amata Rachel, Labanu ci mpòni la sò figghia cchiù granni " Lea " e ci la duna comu mugghieri. Pi pigghiari e maritari Rachel , iḍḍu havi a travagghiari "n'àutri setti anni " pi sò ziu. Nna chista spirènzia, " Giacòbbu " prufizzia chiḍḍu ca Diu havi a subbiri ntô sò pianu di salvezza. Picchì puru iḍḍu farà na prima allianza non ‘n accordu cû disiùriu dû sò cori, picchì la spirènzia di n’Israeli carnali e nazziunali nun sarà signata dû successu e dâ gloria ca si mirita la sò bontà. Li succissioni di " Giudici " e " Re " finìsciunu sempri mali, nunustanti na para di rari eccizzioni. E la sposa disijata digna dû sò amuri, l'uttèni sulu ntâ sicunna allianza doppu aviri dimustratu lu sò amuri e rivilatu lu sò pianu di savvizza ntô ministru di Gesù Cristu ; lu sò 'nsignamentu, la sò morti e la sò risurrezzioni. Accùra ca li prifirenze umani e divine sunnu completamenti invertiti. L'amata di Giacò è la sterili Rachel , ma l'amata di Diu è la prulìfica Lea. Dànnu a Giacòbbu, prima, Lea comu mugghieri, Diu fa spirimintari ô sò prufeta la dilusioni ca tutti dui spirimintàrunu ntâ sò prima allianza. Nna chista spirènzia , Diu annuncia ca la sò prima allianza sarà nu fallimentu tirribbili. E lu rifiutu dû Messia Gesù dî sò discinnenti cunfirmàu chistu messaggiu prufìticu. Leah, ca non era l'amata scigghiuta dû sposu, è n'immaggini ca prufizzia l'eletti dâ nova allianza ca, di urìggini pagana, campau pi tantu tempu 'n ignuranza di l'esistenza di l'unicu Diu criaturi. Com'è gghiè , la natura prulìfica di Leah prufizzìu n'allianza ca purtava assài fruttu pâ gloria di Diu. E Isaìa 54:1 cunfirma, dicennu: “ Allegràtivi, sterili ca nun parturi cchiù! Chi la tò gioia e la tò gioia scuppianu, tu ca nun hai cchiù duluri ! Picchì li figghi dâ fìmmina disulata sunnu cchiù nummarusi dî figghi dâ fìmmina maritata, dici YaHWéH . Ccà chiḍḍu abbannunatu prufizzia, attraversu Lea, lu novu pattu, e chiḍḍu ca era maritatu, attraversu Rachel, lu vecchiu pattu ebbraicu.                
 
Giacòbbu addiventa Israeli
Lassannu Labanu riccu e prusperu, Giacòb e chiḍḍi ca ci appartènunu turnaru a sò frati Esaù, ca scanta la sò ràggia giusta e vindicativa. Na notti, Diu ci cumpari davanti e si cummàttunu nzinu a l'alba. Diu â fini lu firìu ntâ l'anca e ci dici ca d'ora in poi sarà chiamatu " Israeli " , picchì è vitturiusu ntâ cummattimenta cu Diu e l'òmini. Nna chista spirènzia, Diu vulìa mettiri 'n scena l'immàggini di l'ànima cummattenti di Giacòb ntâ sò cummattimenta dâ fidi. Chiamatu Israeli di Diu, otteni chiḍḍu ca vulìa e circava 'mpiriusamenti : la sò benedizzioni di Diu. A benedizzioni di Abbrahamu nnâ Isaccu pigghiò accussì forma nnâ custituzzioni di Israeli carnali ca, custruita supra Giacòb ca addivintò Israeli, prestu addivintarà na nazzioni timita, doppu ca lassò l’Eggittu ca schiavizzava. La gràzzia di Diu priparau Esaù, li dui frati si tròvunu 'n paci e gioia.    
Cu li sò dui mugghieri e li sò dui camerieri , Giacòb si truvàu lu patri di 12 picciotti e sulu na picciotta. Ntô princìpiu sterili comu Sarai e Rebecca, ma idulatrici , Rachel appi dui picciriḍḍi di Diu , Giuseppi lu cchiù granni e Biniamini lu cchiù nicu. Muriu partènnu lu secunnu picciriḍḍu. Iḍḍa prufìzzia accussì la fini dû vecchiu pattu ca cessarà cu l' istituzzioni di chiḍḍu novu basatu supra lu sangu espiatoriu di Gesù Cristu . Ma nna na sicunna applicazziuni, sti circustanzi murtali prufìzziunu lu distinu finali dî sò eletti ca sarà sarvatu dû sò filici ntirventu quannu turnarà ntô sò aspettu divinu gluriusu nna Micheli Gesù Cristu. Stu nversu dâ situazzioni di l'urtimi scigghiuti è prufizziatu dû canciamentu di nomu dû picciriḍḍu ca chiamatu " B en- Oni " o " figghiu dû me duluri " dâ matri ca muri , è rinominatu di Giacòb , lu patri , " Biniamini " o " figghiu dâ dritta " (latu drittu) o figghiu benedettu. Pi cunfirmari, ntô Matteu 25:33, Gesù Cristu metti “ li sò pècuri â sò manu dritta e li sò crapi â sò manu manca ”. Stu nomu " Biniamini " fu scigghiutu di Diu, sulu pô sò pruggettu prufìticu, quinni pi nui, pirchì pi Giacòb avìa picca significatu ; e a l'occhi di Diu, l'idolatrici Rachel non si miritava lu titulu di " dirittu ". Chisti cosi riguardanti la fini dû munnu sunnu sviluppati ntê spricazziuni di Ap. 7 :8.                  
 
 
Lu ammirabbili Giuseppi
Ntâ storia di Israeli, lu rolu ca Diu duna a Giuseppi lu purterà a duminari li sò frati ca , arraggiati dû sò duminiu spirituali , lu vinnìru ê mircanti àrabbi. Nna l'Eggittu, la sò onestità e la sò lealtà lu fannu apprizzari , ma la mugghieri dû patruni, ca vulìa abbusarilu, ci resisti e Giuseppi finisci ' n carciri. Ccà , spiegannu li sonni, l'eventi lu purtaru ô rangu cchiù àutu sutta lu farauni: lu primu Visir. Chista elevazzioni si basa supra lu sò donu prufìticu comu pi Danieli doppu di iḍḍu. Stu rialu lu fici apprizzari dû farauni ca ci affidò l'Eggittu Duranti na caristia, li frati di Giacòb annaru nta l’Eggittu e ddà , Giuseppi fu riconciliatu chî so frati malvagi. Giacòb e Benjamin si junceru a iḍḍi e accussì l’ebbrei si stabbiliru nnâ l’Eggittu nnâ riggiuni di Goshen.
 
 
L' Esodu e lu Fideli Mosè
 
Schiavizzati, l'ebbrei truvarunu nta Mosè, lu picciriddu ebbraicu ca voli diri " sarvatu di l'acqui " , dû Nilu, crisciutu e aduttatu dâ figghia dû farauni, lu libbiraturi priparatu di Diu.  
Mentri li cunnizzioni dâ sò schiavitù addivintavanu cchiù duri e gravi, pi difènniri n’ebbraicu, Mosè ammazzau n’eggizzianu e iḍḍu scappò di l’Eggittu. Lu sò viaggiu lu purtàu a Midian, nna l'Arabia Saudita, unni càmpanu li discinnenti di Abraham e dâ sò secunna mugghieri Ketura, maritati doppu la morti di Sarah . Spusannusi cu Zippora , la fìgghia cchiù granni di sò suoru Jetro, 40 anni doppu, Mosè scuntràu Diu mentri curava li sò greggi vicinu ô Munti Horeb. Lu criaturi ci cumpari sutta forma di nu bussu ardenti ca abbrucia ma non si cunsuma. Gli rivela lu sò pianu pi Israeli e lu manna nna l'Eggittu pi guidari l'esodu dû sò pòpulu.
Sarrannu nicissari deci plaggi pi custringiri lu farauni a lassari jiri li so’ schiavi prizziusi . Ma è lu dècimu ca pigghiarà n'impurtanza prufìtica dû primu ordini. Picchì Diu ammazzau tutti li primugeniti di l'Eggittu, sia di l'òmini ca di l'armali. E nnô stissu jornu , li ebbrei celebbranu a prima Pasqua dâ so’ storia. La Pasqua prufizzìa la morti dû Messia Gesù, lu " primugenitu " e " Agneddu di Diu " puru e senza macchi uffruti ntô sacrificiu comu l' " agneddu " ammazzatu lu jornu di l'esodu di l'Eggittu. Doppu lu sacrificiu di Isaccu chiamatu di Diu a Abrahamu, la Pasqua di l'esodu di l'Eggittu è lu secunnu annunciu prufìticu dâ morti dû Messia (Untu) Gesù, o, 'n termini greci , di Gesù Cristu. L'esodu di l'Eggittu appi locu lu 14° jornu dû primu misi di l'annu, circa lu XV sèculu a.C., o circa 2500 anni doppu lu piccatu di Eva e Adamu. Sti nùmmari cunfirmanu lu tempu di " 400 anni " dî " quattru ginirazzioni " dati di Diu comu ritardu a l' Amoriti, abbitanti dâ terra di Canaan.          
L'orgògliu e lu spìritu ribbelli dû farauni scumparirà cû sò esercitu nta l'acqui dû " Mari Russu " ca accussì attrova lu sò significatu, pirchì si chiudi supra di iḍḍi doppu aviri apertu pi pirmèttiri a l'ebbrei di trasiri ntâ terra di l'Arabia Saudita , ntâ l'estrimità miridiunali dâ pinìsula eggizziana. Evitannu li Midiani, Diu purta lu sò pòpulu ntô disertu ô Munti Sinai unni li prisintarà la sò liggi dî " deci cumannamenti ". Davanti a l’unicu veru Diu, Israeli è ora na nazzioni istruzziunata ca havi a èssiri missa â prova. Pi chistu scopu , Mosè è chiamatu supra lu Munti Sinai e Diu lu teni ddà pi 40 jorna e notti. Gli duna li dui tavuletti dâ liggi incisi cû so ditu divinu. Ntô campu dû pòpulu ebbraicu , la prulungata assenza di Mosè favurisci li spìriti ribbelli ca fannu prissioni supra Aaron e finìsciunu pi farilu accittari la fusioni e la mudellàzzioni di nu " viteddu d'oru " . Chista spirènzia sula riassumi lu cumportamentu versu Diu dî genti ribbelli di tutti l'età. Lu sò rifiutu di suttumèttiri â sò autorità li porta a prifiriri dubbitari dâ sò esistenza. E li tanti punizzioni di Diu nun cancianu nenti. Doppu sti 40 jorna e notti di prova, la paura dî giganti di Canaan cundannarà lu pòpulu a vagari ntô disertu pi 40 anni e, sulu di sta ginirazzioni pruvata, Giosuè e Caleb ponnu trasiri ntâ terra prumissa uffruta di Diu versu lu 2540 dû piccatu di Adamu .        
 
Li pirsunaggi principali dâ storia dâ Genesi sunnu atturi nna nu dramma organizzatu dû Diu criaturi. Ognunu di iḍḍi trasmetti , pi nu scopu prufèticu o no , na lizziuni , e st'idèa di spittàculu fu cunfirmata di l'apòstulu Paulu ca dici ntô 1 Cor . » Di allura, la missaggera dû Signuri, Ellen G. White, scrissi lu sò abbanniatu libbru intitulatu " La granni cuntraversia ". L'idèa dû " spittàculu " è accussì cunfirmata, ma doppu li " stiḍḍi " dû libbru santu, è lu turnu di ognunu di nuiautri di jucari lu nostru rolu, sapennu ca, istruiti dî sò spirènzii , ni mettimu ntô duviri di imitari li sò boni òpiri , senza riprudùciri li sò sbagghi. Pi nui, comu pi Danieli (Lu me Giudici è Diu) , Diu arresta " lu nostru Giudici " , cumpassiunatu, di sicuru, ma " Lu Giudici " ca non fa eccizzioni pi nuḍḍu.              
A spirènzia dû Israeli nazziunali ebbraicu è disastrusa , ma nun è cchiù di chiḍḍa dâ fidi cristiana dâ nostra època ca finisci cu n’apostasia diffusa. Nun ci s’avissi a maravigghiari di sta sumigghianza, picchì Israeli dû vecchiu pattu era sulu nu micrucosmu, nu campioni, di l’èssiri umani ca abbitanu tutta a terra. Eccu picchì la vera fidi era rara ddà comu ntô novu pattu custruitu supra lu Salvaturi e lu " Tistimoni Fideli " Gesù Cristu.  
 
Dâ Bibbia 'n ginirali
 
Tutta la Bibbia , dittata e poi ispirata di Diu ê sò sirvitura umani , porta lizziuni prufìtichi ; dâ Genesi â Rivelazzioni. L'atturi scigghiuti di Diu ci sunnu prisintati comu sunnu veramenti ntâ sò vera natura. Ma pi custruiri messaggi prufètici nna chistu spittàculu pirpètuu, lu Diu criaturi addiventa l'Organizzaturi di l'eventi. Doppu l'esodu di l'Eggittu, Diu detti a Israeli la libbirtà dâ so liggi celesti pi 300 anni, lu tempu dî " giudici " ca finìu versu lu 2840 . E nna chista libbirtà, lu ritornu ô piccatu, obbliga Diu a puniri " setti voti " lu sò pòpulu ca cunsegna l'urtimu ê Filistei, li sò nimici ereditari. E " setti voti " alza " libbiraturi ". La Bibbia dici ca nna chiḍḍi tempi, " ognunu facìa chiḍḍu ca vulìa ." E chistu tempu di libbirtà totali era nicissariu pi rivilari lu fruttu purtatu di ogni pirsuna. Lu stissu è veru ntô nostru " tempu finali " . Chisti tricent'anni di libbirtà signati dû custanti ritornu di l'ebbrei ô piccatu, Diu ci invita a paragunarili cu li tricent'anni dâ vita dû giustu Enoch ca ci prisenta comu mudellu esemplari dî sò scigghiuti , dicennu : " Enoc caminau tricent'anni picchì non era cchiù cu Diu lu " , cu iḍḍu, facennulu trasiri prima ntâ sò eternità comu, doppu iḍḍu, Mosè e Elia, e li santi risurretti â morti di Gesù, prima di tutti l'àutri eletti, puru l'apòstuli di Gesù Cristu ; sarannu tutti trasmutati o risurretti l'urtimu jornu.                  
Doppu chiḍḍu dî " giudici ", arrivàu lu tempu dî re e ddà n'àutra vota, Diu duna ê sò primi dui atturi nu rolu prufìticu ca cunfirma lu messaggiu dâ prugrissiuni dû mali versu lu beni finali, cioè dâ notti, o dû buiu, versu la luci. Eccu comu sti dui omini, Sauli e Davide , prufìzziunu lu pruggettu cumplessivu dû pianu di savvizza priparatu pi l'eletti tirrestri, cioè li dui fasi o li dui allianzi santi succissivi. Pigghiala cu mia, Davide addiventa re sulu câ morti dû re Sauli , propriu comu la morti dû vecchiu pattu pirpètuu pirmetti a Cristu di stabbiliri lu sò novu pattu , lu sò regnu e lu sò duminiu eternu.  
Cittài già stu argumentu , ma vi ricuòrdu ca li munarchìi tirrestri nun hannu legittimità divina picchì li ebbrei chiamaru a Diu pi aviri nu re " comu l'autri nazziuna tirrestri " , iḍḍi " pagani " . Chistu significa ca lu mudellu di sti re è dû tipu di valuri satànici e non divinu. Quantu, pi Diu, lu re è gintili, umili di cori, chinu di auto-negazzioni e cumpassiuni, ca si fa lu sirvituri di tutti, quantu chiḍḍu dû diavulu è duru, orgogliusu, egoista e sprèggiu , e chiedi di èssiri sirvutu di tutti . Ingiustamenti firitu dû sò rifiutu dû sò pòpulu, Diu cuncidìu la sò richiesta e pâ sò sfurtuna, ci detti nu re secunnu li criteri dû diavulu e tutti li sò ingiustizzi . Di allura in poi, pô so pòpulu Israeli, ma sulu pi iḍḍu , la rialtà appi la so legittimità divina .     
Lu discursu virbali o scrittu è lu menzu di scanciu tra dui pirsuni sìnguli .   La Bibbia è la palora di Diu ntô sensu ca pi trasmèttiri li sò lizziuni ê sò criaturi tirrestri, Diu arricuogghìu li tistimunianzi dittati o ispirati ê sò sirvitura ; testimonianzi urdinati, scigghiuti e raggruppati di iḍḍu nnô tempu. Non ci s'avissi a maravigghiari di nutari l'imperfizzioni dâ giustizzia stabbilita ntâ terra, picchì tagghiati di Diu, l'òmini ponnu stabbiliri la sò giustizzia sulu ntâ littra dâ liggi. Ora, Diu ci dici attraversu Gesù ca " la littra ammazza ma lu spìritu duna vita " , chista littra. Li scritturi santi dâ Bibbia ponnu quinni èssiri sulu “ tistimuni ” comu ‘ndicatu nnâ Ap. 11 :3, ma ‘n nuḍḍu casu “ giudici ”. Arricanuscennu câ littra dâ liggi è incapaci di dari nu giudizziu giustu, Diu rivela na virità ca si basa sulu ntâ natura divina dâ sò pirsuna. Iḍḍu sulu pò dari nu giudizziu giustu, picchì la sò capacità d'analizzari li pinseri sigreti dâ menti dî sò criaturi ci pirmetti di canùsciri li mutivazziuni di chiḍḍi ca giudica, cosi ammucciati e scanusciuti di l'àutri criaturi. La Bibbia quinni duna sulu li basi pî tistimunianzi usati pû giudizziu. Duranti li " mill'anni " dû giudizziu cilesti, li santi scigghiuti avrannu accessu ê mutivazzioni di l'ànimi ca sunnu giudicati. Cu Gesù Cristu, ponnu accussì rènniri nu giudizziu pirfettu rinnutu nicissariu picchì lu verdittu finali stabbilisci la durata dû tempu di suffrimentu subìtu ntâ sicunna morti. Sta canuscenza dâ vera mutivazzioni dû culpriti ci pirmetti di capiri megghiu la clemenza di Diu versu Caini , lu primu assassinu tirrestri. Secunnu l'unica tistimunianza prisintata ntâ littra ntâ Bibbia, Caini fu spintu versu la gilusìa dâ scelta di Diu di benediri l'offerta di Abeli ​​e di sdignari chiḍḍa di Caini , senza ca chist'ùrtimu sapissi la raggiuni di chista diffirenza ca era spirituali e ancora scanusciuta . Eccu comu è, la vita è cumposta di na paramitri e cunnizzioni ca sulu Diu pò identificari e giudicari cu na canuscenza cumpleta dî fatti. Dittu chistu, la Bibbia arresta pi l'òmini l'ùnicu libbru ca prisenta ntê littri li basi dâ liggi ca giudica li sò azzioni, mentri aspittunu ca li sò pinseri sigreti vènunu rivilati ê santi scigghiuti ntô celu. Ora lu rolu dâ littra è chiḍḍu di cundannari o giudicari l'azzioni. Eccu picchì, ntâ sò Apocalisse, Gesù arricurda a l'òmini l'impurtanza dî sò " òpiri " e raramenti parra dâ sò fidi. Ntô Giac.2:           17, l' apòstulu Giacumu ricurdàu ca " senza òpiri la fìdi è morta ", quinni cunfirmannu chista upiniuni, Gesù parra sulu di " òpiri " boni o tinti ginirati dâ fìdi. E pi èssiri ginirati dâ fidi, chisti òpiri sunnu sulu chiḍḍi ca la Bibbia 'nzigna comu liggi divini. Li boni fatti apprizzati dâ Chiesa Cattòlica nun vennu tinuti cuntu, pirchì sunnu òpiri di caràttiri e di ispirazzioni umanista.    
Nnî tempi finali, a Bibbia è totalmenti disprizzata e a sucità umana prisenta n’aspettu mistificanti glubbalizzatu. È allura ca la palora " virità " ca carattirizza la santa Bibbia, la palora dû Diu viventi , e cchiù ampiamenti, lu sò pruggettu univirsali glubbali, pigghia la sò piena mpurtanza. Picchì lu disprezzu pi chista " virità " ùnica porta l'umanità a custruìrisi supra li minzogni nna tutti li dumini rilazziunali , profani, riliggiusi , pulìtici o ecunòmici .     
Stu artìculu essennu scrittu lu Sabbatu dû 14 austu 2021, dumani, 15 austu , nta granni riunioni , li vittimi ingannati dâ fausa riliggiuni rindirannu omaggiu â mistificazzioni satànica cchiù successa dâ sò carrera: picchì lu sò usu dû " sirpenti " di Maria " l' immaggini " La vera non era cchiù virgini, picchì doppu Gesù partìu figghi e figghi ; frati e soru di Gesù. Ma li minzogni mòrunu forti e risistunu puru ê megghiu argumenti bìbblici. ‘Npurtanti, doppu stu 15 austu , ci arristaru pi chista ‘ndignazzioni , ô massimu, sulu ottu celebbrazzioni pi ‘rritari Diu e arrisbigghiari a sò giusta ràggia ca cascarà supra li testi dî culpati . Nutamu ca nnâ sta apparizzioni, li picciriddi foru scigghiuti pi autentificari a visioni dâ “ virgini ”. Sunnu ‘nnuccenti comu si dici e si dici ca sunnu ? Nati piccatura, l'innucenza ci veni attribbuita sbagghiatamenti, ma non ponnu èssiri accusati di cumplicità. La visioni ricivuta di sti picciriḍḍi era assài riali, ma lu diavulu è puru nu spìritu ribbelli assài riali e Gesù Cristu ci didicàu assài dî sò palori pi avvirtiri li sò sirvitura di iḍḍu . La storia tistimunia lu so putiri sidutturi ingannusu ca porta â " secunna morti " dê soi vittimi sidutti e ingannati. Lu cultu dû diavulu attraversu la chiesa papali e cattòlica rumana è dinunziatu di Diu, nna stu versu di Ap. 13,4 : “ E aduraru lu dragu, picchì iḍḍu detti lu putiri â bestia : Aduraru la bestia, dicennu: "Chi è comu la bestia, chi pò fari la guerra cu iḍḍa?" ". Ntâ rialtà, fu sulu doppu la fini di chista " adurazzioni " dâ " bestia " ca vincò e pirsicutava li veri santi scigghiuti di Gesù Cristu ca , nta nu tempu di tulliranza ca ci mpuneru li circustanzi, chista adurazzioni fu prulungata dê mezzi siduttivi di l'apparizzioni dâ " virgini " diabbòlica ; na " fìmmina " pi sustituiri la "                              sirpenti ” doppu ca lu “ sirpenti ” siducìu la “ fìmmina ” ca siducìu sò maritu. U princìpiu arresta u stissu e è ancùora efficaci.                                  
 
Tempu pâ scelta finali
 
Chistu stùdiu dî rivelazziuni divini finisci cu l'analisi dû libbru dâ Genesi ca ci rivilàu cu è Diu nna tutti l'aspetti dû sò caràttiri. Appena vittimu comu è risolutu ntâ sò richiesta di ubbidienza di parti dî sò criaturi suggettannu Abramu a na prova straurdinaria di fidi quannu avìa quasi cent'anni ; Chistu requisitu divinu quinni nun havi cchiù bisognu di èssiri dimustratu. 
Ntô mumentu di l'ùrtima scelta pruposta di Diu dâ primavìera dû 1843 , e cchiù pricisamenti richiesta dû 22 uttùviru 1844 , l'osservazzioni dû Sabbath è richiesta di Diu comu prova di l'amuri ca ci riturnaru li sò veri santi eletti. La situazzioni spirituali univirsali è quinni prisintata sutta forma di na singula dumanna ca s'indirizza a tutti li membri di l'urganizzazzioni riliggiusi , sulu chiḍḍi cristiani .
La dumanna ca ammazza o ti fa campari pi sempri
Nu ‘mpiraturi, nu re o nu papa è autorizzatu a canciari li palori parrati e scritti di Diu, o a sò dittatura comu fici Mosè ? 
 
Avìa privistu tuttu, puru chista dumanna, Gesù detti la sò risposta ‘n anticipu , dicennu ‘n Matteu. 5:17-18 : “ Nun pinzati ca sugnu vinutu pi abbuliri la liggi o li prufetti; Non vinni pi abbuliri, ma pi cumpiiri. Picchì veramenti vi dicu: nzinu a quannu lu celu e la terra nun passanu, nun passarà nuḍḍu jottu o nuḍḍu titulu dâ liggi nzinu a quannu nun si cumpiunu tutti . » Lu stissu Gesù annunciò puru ca li sò palori ca parrò ci giudicanu , nta Giuvanni 12,47 nzinu a 49 : “ Si qualchidunu asculta li me palori e non li manteni, non lu giudicu; pirchì non vinni pi giudicari lu munnu, ma pi sarvari lu munnu. Chiḍḍu ca mi rifiuta e non arricevi li me palori havi unu ca giudica; la palora ca dissi, lu giudicherà l'urtimu jornu . Picchì non parrai di mia stissa; ma lu Patri ca mi mannau mi detti nu cumannamentu di chiḍḍu ca avissi a diri e chiḍḍu ca avissi a parrari. »      
Chista è la cuncizziuni di Diu dâ sò liggi. Ma Dan. 7:25 rivilàu ca l'intinzioni di " canciari " era chiḍḍa di cumpàriri nna l'era cristiana , dicennu dâ papa cattòlica rumana : " Iḍḍu parrarà palori contra lu Supremu, e sfacciarà li santi dû Supremu , e pinzarà a canciari li tempi e li liggi ; e li santi sunnu cunsignati ntê sò manu pi nu tempu, tempi e menzu tempu. " N'indignazzioni ca cessarà e ca sapi puniri giustamenti secunnu lu versu 26 ca segui : " Allura arrivarà lu giudizziu, e lu sò duminiu ci sarà livatu, ca sarà distruttu e annichilatu pi sempri. » Sti " tempi " o anni prufètici annuncianu lu sò regnu pirsicutoriu cumplitatu pi 1260 anni, dû 538 nzinu ô 1798.           
Chistu “ giudizziu ” si svolgi ‘n diversi fasi.  
La prima fasi è priparatoria ; È l'òpira di siparazzioni e santificazzioni dâ fidi " avvintista " stabbilita di Diu dâ primavìera dû 1843 . L'avvintismu è siparatu dâ riliggiuni cattòlica e prutistanti. Ntâ Rivelazzioni chista fasi riguarda l'èpuchi di " Sardi, Filadelfia e Laodicea " ntâ Rivelazzioni 3 :1-7-14.      
A secunna fasi è applicabbili : " lu sò dominiu veni livatu ." Chistu è lu ritornu gluriusu di Gesù Cristu privistu pâ primavìera dû 2030. L'eletti avvintisti tràsinu nnâ l'eternità siparati dî ribbelli catòlici , prutistanti e avvintisti ca stannu murennu nnâ terra. L'azzioni si virifica â fini di l'era " Laodicea " di Ap. 3:14.      
La terza fasi è chiḍḍa dû giudizziu dî morti caduti, misa 'n azzioni di l'elitti ca traseru ntô regnu cilesti di Diu. Li vìttimi addivintaru li jùdici e siparatamenti vinni giudicata la vita di ognunu dî ribbelli e vinni prununciata na sintenza finali prupurziunali â sò culpa. Chisti frasi ditirminanu la durata dû tempu dî " turmenti " ca sunnu causati di l'azziuni dâ sò " secunna morti ". Ntâ Rivelazzioni, chistu tema è l'uggettu di Riv. 4 ; 11,18 e 20,4 ; chistu di Dan.7,9-10 .       
Quartu, â fini dû settimu millenniu, lu granni Sabbath pi Diu e li sò eletti in Cristu, arriva la fasi esecutiva dî frasi prisintati di Cristu e li sò eletti. Ntâ terra dû piccatu unni sunnu risurretti, li ribbelli cunnannati sunnu annihilati, " pi sempri ", dû " focu dâ secunna morti ". Ntâ Rivelazzioni, chistu giudizziu esecutivu o " giudizziu ùrtimu " è lu tema di Apocalisse 20:11-15.       
 
Ntô mumentu dâ scelta finali, dui cuncizzioni riliggiusi irriconciliàbbili , picchì sunnu estremamenti opposti l'una all'àutra, sunnu difinitivamenti siparati . L'elitti di Cristu sèntunu la sò vuci e s'adattunu ê sò richiesti dû tempu quannu iḍḍu li parra e li chiama. Ntâ l'àutra pusizziuni ci sunnu li cristiani ca sèguinu li tradizziuni riliggiusi sèculi comu si la virità fussi na questioni di tempu e non di ntiligginza , raggiunamentu e tistimunianza . Chisti genti nun capìanu chiḍḍu ca rapprisenta lu " novu pattu " annunciatu dû prufeta Giremìa nnî Gir 31:31 nzinu a 34 : " Eccu, arrivanu li jorna, dici lu Signuri, quannu farò nu novu pattu câ casa di Israeli e câ casa di Giuda , non secunnu lu sò patri. la terra di l'Eggittu, ca rumperu, puru si iu era nu maritu pi iḍḍi, dici lu Signuri. Ma chista è l'alliànza ca fazzu câ casa di Israeli doppu chiḍḍi jorna, dici lu Signuri : mettu la me liggi ntê sò parti nterni e la scrivu ntê sò cori ; e iu sarò lu sò Diu, e iḍḍi sarò lu me pòpulu. Nun s'havi cchiù a 'nzignari ô sò vicinu, o a n'autru ô sò frati, dicennu : "Canusci Signuri!" Picchì tutti mi canusciunu, dû cchiù nicu ô cchiù granni, dici lu Signuri; Picchì pirdunarò la sò iniquità e non mi ricuòrdu cchiù lu sò piccatu . » Comu pò Diu arrinèsciri a " scriviri ntô cori " di l'omu l'amuri dâ sò santa liggi, na cosa ca la norma dû vecchiu pattu nun avìa arrinisciutu a raggiungiri ? La risposta a chista dumanna, e l'unica diffirenza tra li dui allianzi, veni ntâ forma dâ dimostrazziuni di l'amuri divinu cumplitatu dâ morti espiatrici dû sustitutu Gesù Cristu ntô quali fu 'ncarnatu e rivilatu . Ma la morti di Gesù non mittìu fini all'ubbidienza, ma ô cuntrariu, detti ê eletti li raggiuni pi èssiri ancùora cchiù ubbidienti ô Diu capaci d'amàri accussì forti. E quannu vinci lu cori di l'omu, l'obbiettivu circatu di Diu è raggiuntu ; utteni unu scigghiutu ca è adattu e dignu di cunnivìdiri la sò eternità.           
L'ùrtimu messaggiu ca Diu ti prisintò nna chistu libbru è l'argumentu dâ siparazzioni . Chistu è lu puntu vitali ca fa tutta la diffirenza tra lu scigghiutu e lu chiamatu. Ntâ sò natura nurmali, l'omu non ci piaci èssiri disturbatu ntê sò abbitùdini e ntê sò cuncizzioni dî cosi. Com'è gghiè, chistu disturbu è nicissariu picchì, abbituatu â minzogna stabbilita, pi addivintari lu sò scigghiutu, l'omu havi a èssiri strappatu e divirtutu pi adattàrisi â virità ca Diu ci mustra. È allura ca la siparazzioni di chiḍḍu e di chiḍḍi ca Diu non approva è nicissària . Chiḍḍu scigghiutu avi a dimustrari la sò capacità di mettiri in discussiuni cuncretamenti li sò idèi, li sò abbitudini e li sò ligami carnali cu l'èssiri ca lu distinu non sarà mai la vita eterna.
Pî eletti, la priurità riliggiusa è virticali ; L'obbiettivu è criari nu ligami forti cû Diu criaturi, puru si è a dannu dî rilazzioni umani. Pi chiḍḍi caduti, la riliggiuni è urizzuntali ; Dànu priurità â cunnissioni stabbilita cu autri èssiri umani, puru a dannu di Diu.  
 
L'Avvintismu dû Settimu Jornu : na siparazzioni, nu nomu, na storia 
 
L'ùrtimi scigghiuti dâ fidi cristiana sunnu arricugghiuti spiritualmenti pi furmari l'Israèli dî " 12 tribbù " di Riv. 7. La sò silizzioni fu fatta cu na seri di provi di fidi basati supra l'intiressi mustratu pâ palora prufìtica ca annuncia ntô Dan.8:14 la data dû 1843 . Fu pi signari la ripresa di Diu dû Cristianèsimu , finu a allura rapprisintata dâ fidi cattòlica dû 538 e dâ fidi prutistanti dû tempu dâ Riforma dû 1170. Lu versu di Dan 8:14 fu ntirpritatu comu annunciari lu gluriusu ritornu di Cristu , lu sò avventu latinu ca "provoke " . â spirènzia e ê sò seguaci ntra lu 1843 e lu 1844 . Ntâ supirfici, stu messaggiu non parrava dû Sabbath, ma sulu ntâ supirfici , picchì lu ritornu di Cristu signarà l'ingressu ntô settimu millenniu, cioè lu granni Sabbath prufizziatu, ogni simana , dû Sabbath dû settimu jornu : lu Sabbatu di l'ebbrei. Non sapennu sta cunnissioni, li primi avvintisti non scupriru l'impurtanza di Diu pô Sabbath finu a doppu chistu tempu di provi. E quannu capìru chistu, li piunieri ‘nzignàru fermamenti a virità dû Sabbath ricurdatu nnô nomu dâ chiesa furmata, " settimu jornu ". Ma cô tempu, l'eredi di l'òpira non dettiru cchiù ô Sabbath l'impurtanza ca ci duna Diu, chistu culligannu la sò data di scadenza ô tempu dô ritornu di Gesù Cristu 'mmeci di culligàrila â data dô 1843 'ndicata dâ prufizzìa di Danieli. Pi rinviari nu requisitu divinu accussì funnamintali fu n'erruri, la cunsiquenza dû quali fu, ntô 1994, lu rifiutu di Diu di l'organizzazioni e dî sò membri, ca iḍḍu cunsignò ô campu ribbelli già cundannatu di iḍḍu dû 1843. Sta trista spirènzia e stu fallimentu di chista cristianità di l'ufficialità a tranni la siparazzioni dî ligami umani . La mancanza d'amuri pâ virità divina e quinni pi Diu stissu è 'n discussioni, e chista è la lizziuni ùrtima ntâ storia dâ fidi cristiana ca ti pozzu spiegari , pi 'nzignàriti e avvirtìriti, ntô nomu di Diu Onniputenti , YaHweh-Michael-Gesù Cristu.          
Pi finiri, ancùora supra chistu stissu tema, picchì mi custau lu prezzu di na siparazzioni spirituali dulurusa, vi ricuòrdu chistu versu di Matteu 10:37 e , picchì li versi ca lu pricidunu riassumunu chiaramenti lu caràttiri siparanti dâ vera fidi cristiana, li parru tutti dû versu 34 ô versu 38 : 
“ Nun pinzati ca sugnu vinutu pi purtari la paci ntâ terra ; Non vinni pi purtari la paci, ma na spada . Picchì sugnu vinutu pi fari diffirenziari n'omu contra sò patri, e na figghia contra sò matri, e na nura contra sò suocera ; e li nimici di n’omu sunnu chiḍḍi dâ sò casa. Chiddu ca ama patri o matri cchiù di mia nun è dignu di mia , e chiḍḍu ca ama figghiu o figghia cchiù di mia nun è dignu di mia ; Chiḍḍu ca non pigghia la sò cruci e non mi segui non è dignu di mia. » Stu versu 37 giustifica la benedizzioni di Abbrahamu ; tistimunàu ca amava Diu cchiù dû sò figghiu carnali. E ricurdannu a nu frati avvintista lu sò doveri, citannucci stu versu, li nostri strati si siparàru e ricivìu na benedizzioni spiciali di Diu. Allura fui trattatu di stu " frati " comu nu fanaticu e di sta spirènzia, iḍḍu avìa seguitu lu tradizziunali percorsu avvintista. Chiḍḍu ca m’avìa ‘ntruduttu l’Avvintismu e li vantaggi dû viggitarianismu poi murìu dâ malatìa di Alzheimer, mentri sugnu ancora ‘n bona saluti , vivu e attivu ô sirvizziu dû me Diu, a 77 anni, e nun avìa ricorsu né ê dutturi né ê midicini. A Diu Criatura e ê sò prizziusi cunsigghi apparteni tutta la gloria. Veramenti !       
Pi riassumiri la storia di l'Avvintisimu, s'hannu a ricurdari li fatti ca seguono. Sutta stu nomu " avvintista " , Diu arricuogghi li sò ùrtimi santi doppu na longa duminazzioni dâ fidi cattòlica ca liggittimàu , riliggiusamenti , la dumìnica stabbilita sutta lu sò nomu paganu " jornu dû suli 'ncunquistatu " di Custantinu I ca li primi cristiani avvintisti onurati foru li Pro-Avvintisti di Catòlichi dû 321. Furu quinni scigghiuti di Diu pû sò cumpurtamentu avennu statu cuntenti dû ritornu di Gesù Cristu ca ci fu annunciatu successivamenti pâ primavìera dû 1843 e lu 22 uttùviru 1844. Fu sulu doppu sta scigghiuta ca ci fu prisintata la luci dû Sabbath. Puru, la sò interpretrazzioni dî prufizzìi di Danieli e di l'Apocalìssi cuntinìa erruri enormi ca curriggìu nna chistu travàgghiu. Senza canuscenza dû Sabbath, li piunieri custruìru a tiurìa dû accussì diciutu giudizziu " investigativu " ca nun sapìanu mai comu mettiri ‘n dubbiu ; puru doppu ca ci fu data la luci dû Sabbath. Pi chiḍḍi ca nun lu sannu, vi ricuòrdu ca secunnu sta tiurìa, dû 1843, poi dû 1844, ntô celu Gesù esamina li libbra dî tistimunianzi pi scègghiri li sò ùrtimi scigghiuti ca hannu a èssiri sarbati. Eppuru la chiara identificazzioni dû piccatu dâ dumìnica detti nu significatu pricisu ô messaggiu di Dan 8:14, puru ntâ sò forma sbagghiata di " pulizziari lu santuariu ". E sta mala traduzzioni criàu cuntraversi insolubbili , picchì chista espressioni interessata prima , lu risultatu dâ morti ca s'avi a fari li cosi cchiù eccellenti . Picchì Cristu non trasìu ntô tempiu fattu cu li mani, n'imitazzioni di chiḍḍu veru, ma ntô celu stissu, ora pi cumpàriri 'n prisenza di Diu pi nuiautri . " Quinni tuttu chiḍḍu ca avìa a èssiri purificatu ntô celu fu purificatu dâ morti di Gesù Cristu : lu giudizziu investigativu quinni non avi cchiù nuḍḍu significatu lòggicu." Doppu la morti e la risurrezzioni di Gesù, nuḍḍu piccatu o piccaturi trasi ntô celu pi nquinarilu n'àutra vota.              , picchì Gesù pulizziò la sò zona cilesti cacciannu Satana e li sò seguaci angèlici ntâ terra , secunnu Ap. 12:7 nzinu a 12 e suprattuttu ntô versu 9 : “ E lu granni dragu fu cacciatu fora, chiḍḍu vecchiu sirpenti , chiamatu Diavulu, e Satana, ca ingannava lu sò calest fora ntô munnu. »   
Lu secunnu erruri di l'Avvintismu ufficiali vinni puru di l'ignuranza urigginali dû rolu dû Sabbath e pigghiàu na granni mpurtanza assài cchiù tardu. L'avvintisti cuncintraru sbagghiatu la sò attinzioni ntô tempu di l'ùrtima, finali, prova dâ fidi ca 'n rialtà riguarda sulu chiḍḍi ca sunnu ancùora vivi ntô tempu dû veru ritornu di Gesù Cristu. ‘n particulari, pinzàvanu sbagghiatamenti ca a dumìnica avìa addivintatu " lu segnu dâ bestia " sulu nnô mumentu di sta prova finali , e chistu spiega a ricìrca di l'amicizia cû li praticanti dâ dumìnica ammalatu di Diu, ‘n rialtà, dâ sò urìggini . La prova ca dùnu è l'esistenza dî " setti trumbetti " di Ap. 8, 9 e 11 , li primi sei dî quali , doppu lu 321, pi tutta l'era cristiana, avvìrtunu lu pòpulu dâ sò pràttica dû piccatu dâ dumìnica cundannatu di Diu. Chiḍḍu ca Dan.8:12 avìa già rivilatu quannu dissi : “ L’esercitu fu cunsignatu cû sacrificiu cuntinuu pi causa dû piccatu ; lu cornu jittàu la virità pi terra, e arriniscìu ntê sò mprisi. » Stu " piccatu " era già, la pràttica dâ dumìnica civilmenti riditata di Custantinu I dû 321 e riliggiusamenti giustificata di Roma papali dû 538 , " lu signu dâ bestia " citatu nnâ Apo.13:15 ; 14, 9-11 ; 16:2. Ntô 1995, doppu aviri manifestatu nu rifiutu dâ luci prufìtica ca prupunìa tra lu 1982 e lu 1991 , l'Avvintismu ufficiali cummattìu l'erruri gravi di fari n'allianza cchî nimici dichiarati e rivilati di Diu. L' esempiu dî tanti rimproveri ca Diu indirizzò a l'anticu Israeli pî sò allianzi cu l'Eggittu, l'immaggini simmòlica dû piccatu tìpicu, è, nna chista azzioni, completamenti ignuratu ; chi renni ancora cchiù granni la culpa avvintista.              
Infatti, quannu addivintaru cunsapevoli dû rolu dû Sabbath e di l'impurtanza ca ci duna comu Diu Criaturi, lu pòpulu avvintista avissi avutu a identificari chiaramenti li so nimici riliggiusi e a guardarisi di qualegghiè allianza fraterna cu iḍḍi. Picchì, essennu lu Sabbath dû sàbbutu lu " signu dû Diu vivu " di Ap. 7:2 , vali a ddìri lu signu riali dû Diu criaturi, lu sò avversàriu, la Duminica , putìa èssiri sulu " lu signu dâ bestia " di Ap. 13:15 .      
Vulìssi affirmari ccà ca li càvusi dâ caduta di l'Addivintismu istituzzionali ufficiali sunnu mùrtipli, ma chiḍḍi principali e cchiù gravi riguardanu lu rifiutu dâ luci ca s’avìa spuntatu ntâ vera traduzzioni di Danieli 8:14 e lu disprezzu mustratu versu la nova spiegazzioni di Danieli 12 ca la sò lizziuni cunsisti di mettiri n evidenza l'Advintismu di leventh . Poi arriva la culpa di non aviri misu la sò spiranza ntô ritornu di Gesù Cristu annunciatu pô 1994 ; comu l'avìanu fattu li piunieri di l'òpira ntô 1843 e ntô 1844. 
 
 
Li giudizzi principali di Diu
 
La sò criazzioni dâ terra e dî celi fu cumplitata, lu sestu jornu Diu stabbilìu l'omu ntâ terra. E è pi lu cumportamentu disubbidienti di l'umanità, quinni lu piccatu, ca Diu lu suggettarà, successivamenti, duranti la sò storia di settimila anni , ê sò nummarusi giudizzi. Cu ognunu ri chisti giudizzi, li canciamenti sunnu fatti e pircipìti ‘n manera cuncreta e visìbbili. L'eccessi seguiti di l'umanità richièdunu chisti ntirventi divini ca volunu rimèttirila ntâ strata dâ virità appruvata dô sò giudizziu suvranu.
 
Li giudizzi dû vecchiu pattu .
Primu giudizziu : Diu giudica lu piccatu cummessu di Eva e Adamu, ca foru ammalati e cacciati dû " Giardinu di l'Eden " .   
Secunnu giudizziu : Diu distruggi l'umanità ribbelli cu l'acqui di l' " alluvioni " munniali .   
Terzu giudizziu : Diu sipara l'òmini pi lingui diversi doppu l'elevazzioni dâ " turri di Babeli " .   
Quartu giudizziu : Diu fa n'allianza cu Abramu ca poi addiventa Abrahamu . Nta chiḍḍu tempu, Diu distruggìu Sodoma e Gomorra, li città unni si praticava lu piccatu estremu ; la " canuscenza " odiusa e abbuminabbili .     
Quintu giudizziu : Diu libbira Israeli dâ schiavitù nna l'Eggittu , Israeli addiventa na nazziuni lìbbira e nnipinnenti a cui Diu prisenta li sò liggi . 
Sestu giudizziu : pi 300 anni, sutta la sò dirizzioni e attraversu l'azzioni di 7 giudici libbiraturi, Diu libbira Israeli nvasu dî sò nimici pi piccatu . 
7° giudizziu : Supra richiesta dû pòpulu , e pâ sò maldizzioni , Diu è sustituitu dî re tirrestri e dî sò longhi dinastìi (Re di Giuda e re di Israeli). 
8° giudizziu : Israeli è depurtatu a Babilònia. 
9° Giudiziu : Israeli rifiuta lu divinu “ Messia ” Gesù – Fini dû vecchiu pattu. Lu novu pattu accumincia supra na basi duttrinali pirfetta.   
10° Giudiziu : lu statu nazziunali di Israeli fu distruttu dê rumani ntô 70 . 
 
Li giudizzi dû novu pattu .
Sunnu citati nnâ Rivelazzioni dî “ setti trumbetti ”.  
Primu giudizziu : nvasioni barbari doppu lu 321 ntra lu 395 e lu 538 . 
Secunnu giudizziu : Stabbilimentu dû riggimi riliggiusu papali duminanti ntô 538. 
Terzu giudizziu : li guerri dâ riliggiuni : mettunu li cattòlici contra li prutistanti rifurmati disappruvati di Diu : " l'ipòcriti " di Dan.11:34.     
Quartu giudizziu : l'ateismu rivuluzziunariu francisi spusta la munarchìa e metti fini ô dispotismu cattòlicu rumanu . 
Quintu giudizziu : 1843-1844 e 1994 . 
– L'iniziu : Lu dicretu di Dan. 8,14 trasi 'n viguri – richiedi lu cumplitamentu di l'òpira 'ntraprìsa dâ Riforma di Petru Valdu, l'esempiu pirfettu, di 1170. La fidi prutistanti casca e l'avvintisimu nasci vitturiusa : La pràttica riliggiusa dâ Duminica rumana di Sabbath è cundannata di Gesù Sabbath1. 3. Lu travagghiu dâ riforma è accussì cumplitatu e finitu.   
– La fini : “ vumita ” di Gesù, murìu istituzzionalmenti ntô 1994 , ‘n accordu cû messaggiu indirizzatu a “ Laodicea ”. Lu giudizziu di Diu accuminciàu câ sò casa ca fu suggetta a na prova prufètica fatali dâ fidi. Disapprovatu, l'ex funzionariu eletti s'unìu ô campu dî ribbelli cattòlici e prutistanti .      
Sestu giudizziu : la " Sesta trumbetta " si cumpiìu sutta forma di Terza Guerra Munniali, sta vota nucliari, discritta nna Dan 11:40-45 li supravvissuti urganizzanu lu guvernu univirsali ùrtimu e fannu obbligatoriu lu riposu dû primu jornu pi dicretu. Comu risultatu, lu riposu dû settimu jornu dû Sabbatu lu sàbbutu fu vietatu, 'n princìpiu vietatu sutta la pena di sanzioni suciali , e poi â fini punitu câ morti cu nu novu dicretu.   
Settimu Giudiziu : Pricidutu dû tempu dî setti ùrtimi plaggi discritti ntô Riv. 16, ntâ primavìera dû 2030, lu gluriusu ritornu di Cristu metti fini â prisenza dâ civiltà tirrestri umana. L'umanità è stirminata. Sulu Satana arristarà priggiuneru ntâ terra disulata, l'"abbissu " di Apoc. 20 , pi " mill'anni " .     
Ottavu giudizziu : purtati ntô celu di Gesù Cristu, li sò scigghiuti prucidunu a giudicari li morti malvagi . Chistu è lu giudizziu citatu nnâ Ap. 11:18 . 
9° Giudizziu : L' Urtimu Giudizziu ; Li morti malvagi sunnu risurretti pi subbiri lu standard dâ " secunna morti " a causa dû " lagu di focu " ca cummogghia la terra e cunsuma cu iḍḍi ogni traccia di l'òpiri a causa dû piccatu.      
10° Giudiziu : La terra e li celi ‘nquinati sunnu rinnovati e glurificati. Benvenuti a l'eletti ntô novu regnu eternu di Diu !  
 
Divinu di A a Z , di Aleph a Tav , di alfa a omega
La Bibbia non havi nenti 'n cumuni cu àutri libbra scritti di l'èssiri umani tranni la sò aspettu visivu supirficiali. Picchì ‘n rialtà , videmu sulu la sò supirfici, ca lèggimu secunnu li cunvinzzioni di scrittura spicìfichi dî lingui di l’ebbraicu e dû grecu , unni li testi urigginali ci foru trasmittuti. Ma ntâ sò scrittura dâ Bibbia, Mosè usava l'ebbraicu arcàicu, li cui littri di l'alfabbetu èrunu diversi di chiḍḍi attuali , furu scanciati littra pi littra duranti l'esiliu a Babbilònia, senza causari prubblemi . Ma li littri èrunu 'nfilati nzèmmula senza spazziu tra li palori , ca non li rinnìa fàcili di lèggiri. Ma arrè a stu svantaggiu c'è lu vantaggiu di furmari palori diversi a secunna dâ scigghiuta dâ littra scigghiuta pi signari lu sò principiu. È pussìbbili e fu dimustratu, ca prova ca la Bibbia è veramenti assài oltri li pussibbilità di l'immaginazzioni e dû cunquistu umanu. Sulu lu pinseri e la mimòria dû Diu criaturi illimitatu putìunu cuncipiri n'òpira accussì. Pi chista osservazziuni di cchiù litturi dâ Bibbia rivela ca ogni palora ca cumpari ḍḍà fu scigghiuta e ispirata di Diu ê vari scritturi dî sò libbra ntô tempu ' nzinu all'urtima, la sò Rivelazziuni o l'Apocalissi .
Versu lu 1890 nu matimàticu russu Ivan Panin dimustrò l'esistenza di cifri numèrichi nta vari aspetti dâ custruzzioni di testi bìbblici Picchì l'ebbraicu e lu grecu hannu 'n cumuni lu fattu ca li littri dî sò alfabbeti sunnu usati puru comu nùmmari e nùmmari. Li dimostrazzioni fatti di Yvan Panin aggravaru assài la culpa di l'òmini ca non pigghiunu seriamenti la Bibbia di Diu. Picchì si chisti scuperti nun hannu nuḍḍu impattu pi fari l'òmini capaci d'amàri Diu, comunqui ci togliunu tutta la liggittimità pi non crìdiri ntâ sò esistenza. Yvan Panin dimustrò comu lu nùmmaru " setti " era onniprisenti nna tutta la custruzzioni dâ Bibbia e chistu supratuttu nnô primu versu dâ Bibbia, nna Gen.1:1. Avìanu dimustratu iu stissu ca lu Sabbath dû settimu jornu è lu " signu dû Diu vivu " di Ap. 7:2 , stu travagghiu cunfirma sulu li provi scuperti di stu matimàticu brillanti ca uffrìu ê scinziati esigenti , dû so tempu e dû nostru, provi scintifica ncuntistàbbili.    
Di quannu Yvan Panin, lu computer mudernu analizzò li 304805 signa dî littri ca cumponinu la Scrittura di l'unica vecchia allianza e lu prugramma offri nfiniti litturi diversi mittennu ogni littra nna n'immensu tavulu di scacchi li cui pussibbilità d'allineamentu accumincianu cu na sula linia urizzuntali di sti littri finali nzinu a 340 5 littri ; e ntra sti du' alliniamenti estremi tutti li nnummirabbili cumminazziuna ntirmedi . Ccà scoprimu messaggi riguardanti lu munnu tirrestri, li sò eventi ntirnazziunali e li nomi di genti antichi e muderni e li pussibbilità sunnu immensi pirchì l'unicu mpirativu è mantèniri nu spazziu identicu (di 1 a n...) ntra ogni littra dî palori furmati. Sparti di l’alliniamenti urizzuntali e virticali, cci su’ assai alliniamenti obliqui, di supra a vasciu e di sutta a supra , di dritta a manca e di manca a dritta. 
Pirciò, pigghiannu l'immaggini di l'oceanu, cunfirmu ca la nostra canuscenza dâ Bibbia è ô liveddu dâ sò supirfici. Chiḍḍu ca fu ammucciatu sarà rivilatu a l'elitti duranti l'eternità ca stannu pi trasiri. E Diu maravigghierà n’àutra vota li sò cari cû sò putiri immensu e illimitatu .
Sti dimostrazzioni abbaglianti sunnu purtroppu ‘ncapaci di canciari li cori di l’èssiri umani accussì ca arrivanu a ‘amàri Diu “ cu tuttu u sò cori, e cu tutta l’ànima, e cu tutta a sò forza, e cu tutta a sò menti ” ( Deut. 6:5 ; Matteu 22:37) ; secunnu la sò giusta richiesta. La spirènzia tirrestri dimustràu ca li rimproveri, li rimproveri e li punizzioni non càncianu l'òmini, pi chistu lu pianu di salvezza di Diu si basau dû princìpiu dâ vita lìbbira supra chistu versu : " l'amuri pirfettu caccia la paura " (1 Giuvanni 4:18) . La silizzioni di l'elitti si basa ntâ sò dimostrazziuni d'amuri pirfettu pi Diu, lu sò Patri celesti. Nna chistu " amuri pirfettu " non c'è cchiù bisognu di liggi o cumannamenti, e lu primu a capiri chistu fu lu vecchiu Enoch ca mustràu a Diu lu sò amuri " camminannu " cu iḍḍu , attentu a non fari nenti ca ci dispiaci. Picchì ubbidiri è amàri, e amàri è ubbidiri pi dari piaciri e gioia ô caru. Ntâ sò pirfizzioni divina, Gesù vinni a sò vota pi cunfirmari chista lizziuni d' amuri " veru " doppu li primi mudelli umani, Abbrahamu, Mosè, Elia, Danieli, Giobbi e tanti àutri ca sulu Diu sapi li nomi.               
 
 
Difurmazzioni a causa dû tempu
Non c'è na sula lingua ntâ terra ca non subbìu evuluzzioni e trasfurmazzioni causati dû spìritu pirversu di l'umanitati. E nna chista materia, l'ebbraicu non scappò di sta pirvirsioni umana accussì ca lu testu ebbraicu ca cunsidiramu urigginali è già nenti cchiù di l'urigginali dî scritti di Mosè nna nu statu parzialmenti distortu. Sta scuperta devu ô travagghiu di Ivan Panin e ô fattu ca ntâ virsiuni dû testu ebbraicu ca usau ntô 1890, ntô Gen. 1:1, diggitalizzò la parola Diu cû tèrmini ebbraicu " elohim ". Nta l'ebbraicu , " elohim " è lu plurali di " eloha " ca voli diri Diu ô singulari. Esisti na terza forma : “Él ”. Si usa pi cunnèttiri la palora Diu ê nomi : Danieli ; Samueli ; Beteli ; ecc... Chisti tèrmini ca disignunu lu veru Diu ricìvunu na littra maiuscula ntê nostri traduzzioni pi signari la diffirenza tra lu veru Diu e li falsi dèi pagani di l'umani .             
La Bibbia enfatizza giustamenti e insistentimenti lu fattu ca Diu è " unu " ca lu renni n'" eloha ", l'unicu veru " eloha ". Eccu picchì, attribbuennu a Iḍḍu stissu la palora plurali " elohim ", ntâ Genèsi 1 e n'autri banni , Diu ci rifirisci nu messaggiu cu cui Iḍḍu affirma giustamenti di èssiri già Patri di multitudini di viti ca pre-esìstunu la criazziuni dû nostru sistema tirrestri o diminsiuni , e di tutti li viti ca appricanu . Chisti viti cilesti già criati èrunu già spartuti dû piccatu ca cumparìu ntâ sò prima criatura lìbbira. Chiamannusi " elohim " , lu Diu criaturi affirma la sò autorità supra tuttu chiḍḍu ca vivi e nasci di iḍḍu. È nna chista capacità ca doppu sarà capaci , nna Gesù Cristu , di suppurtari li piccati dâ multitùdini dî sò eletti e sarvari , sulu câ sò morti espiatrici , multitùdini di viti umani. La palora " elohim ", plurali, quinni disigna Diu ntô sò putiri criativu di tuttu chiḍḍu ca vivi. Chistu tèrmini prufìzzia puru li roli multipli ca jucarà ntô sò pianu di savvizza aunni è già principalmenti e succissivamenti, " Patri, Figghiu e Spìritu Santu " ca aggìsci doppu lu battesimu pi purificari e santificari la vita dî sò eletti. Stu plurali riguarda puru li vari nomi ca Diu purterà : Micheli pî sò àngili ; Gesù Cristu pî sò umani scigghiuti riscattati cû sò sangu.                 
Comu esempiu dî difurmazzioni a causa dâ pirvirsioni umana dùnanu chiḍḍu dû verbu " benediri ", espressu 'n ebbraicu dâ ràdica " brq " e la cui scelta di vucali usati finirà pi èssiri tradutta comu " benediri " o " maldìri ". Chista distorsioni pirversa turci lu significatu dû messaggiu riguardanti Giobbi, a cui sò mugghieri dici, " benidi Diu e muri " , e non, " màdici Diu e muri ", comu suggirìsciunu li tradutturi. N'àutru esempiu di nu canciamentu pirversu insidiusu, ntâ lingua francisi l'esprissiuni " di sicuru " ca originariamenti significava nna na manera certa e assuluta pigghiàu ntô pinseri umanu lu significatu di " forsi " , totalmenti oppostu . E chistu ùrtimu esempiu si mirita di èssiri citatu picchì pigghiarà ‘mpurtanza e havi cunsiguenzi gravi. Ntô dizziunariu " Petit Larousse " nutai nu canciamentu riguardanti la difinizzioni dâ parola " Duminica ". Ntruduttu comu primu jornu dâ simana nnâ virsioni dû 1980, addivintau lu sèttimu jornu nnâ virsioni di l'annu succissivu. Li figghi dû Diu dâ virità hannu quinni a èssiri attenti ê cunvinziuni evulutivi stabbiliti di l'òmini picchì dâ sò parti, a diffirenza di iḍḍi, lu granni Diu criaturi non cancia e li sò valuri non cancianu, propriu comu l'ordini dî cosi e dû tempu ca stabbilìu dâ sò funnazzioni dû munnu.                    
Li mali òpiri di l'umanità hannu marcatu puru lu testu ebbraicu dâ Bibbia, unni li vucali sunnu attribbuiti ngiustamenti senza cunsiquenzi pâ sarvizza, ma pi prutèggiri la sò virsioni ufficiali, Diu priparau cû mètudu numèricu, lu menzu pi idintificari lu testu veru dû fàusu. Chistu ci pirmetti di virìficari e nutari l'esistenza di nummarusi cifri numèrichi ca carattirizzanu sulu la virsiuni bìbbrica autèntica , 'n ebbraicu comu 'n grecu, li cui signa nun foru canciati dû II sèculu a.C.
 
Lu Spìritu ristabbilisci la virità supra la justificazzioni pâ fidi (pâ sò fidi)
 
Appena citai li distursiuni dû testu bìbbricu ; cosi a causa dî cchiù tradutturi dî scritti urigginali . Pi illuminari lu sò pòpulu ntê tempi finali, lu Spìritu dâ virità ripristina la sò virità , diriggennu la menti dî sò scigghiuti versu li testi unni rèstanu ancùora distursiuni mpurtanti . Chistu è chiḍḍu ca appena fu fattu nta stu Sabbath dû 4 sittèmmiru 2021 ô puntu ca ci detti lu nomu “ Sabbath di Cristallu ”. Avìa lassatu a scelta dû tema pi studiari a na soru ruandesi cu cui cunnivìmu online u prugressu dî nostri Sabbath. Iḍḍa prupunìu " giustificazzioni câ fidi ". U sturìu ci purtò arcuni scuperti assái ‘mpurtanti ca rènninu assái chiara a cumprinsioni ri chistu argomentu .     
Ntâ Bibbia, ntô 1 Petru 1:7, lu Spìritu simmulizza la fìdi cu l'oru purificatu : " ca la prova dâ vostra fìdi, essennu assài cchiù priziosa di l'oru ca pèri, puru si è pruvata cû focu , pò èssiri truvata pi ludari, gloria e onuri ntâ rivelazzioni di Gesù Cristu . " Capemu già di stu paraguni ca la fidi, chiḍḍa vera, è na cosa estremamente rara, attruvamu sassi e petri ‘n tutti li banni, ca nun è lu casu di l’oru.   
Poi, di versu a versu, prima 'mparamu ca : " senza fidi è mpussìbbili fari piaciri a Diu " , secunnu Ebr 11 :6 : " Ora senza fidi è mpussìbbili piaciri a iḍḍu ; pirchì chiḍḍu ca veni a Diu avi a cridiri ca è, e ca è nu ricumpenzaturi di chiḍḍi ca lu circanu diligentiamenti. "Dui 'nsignamenti sunnu attaccati â fidi : la cridenza ntâ sò esistenza, ma puru la cirtizza ca benedici " chiḍḍi ca la circanu ", sinceramente, nu dittagghiu mpurtanti supra lu quali non pò èssiri ingannata. E siccomu l'obbiettivu dâ fidi è farilu piaciri, l'elitti rispunnunu a l'amuri di Diu ubbidennu a tutti li sò ordinanzi e cumannamenti ca prisenta ntô nomu stissu dû sò amuri pî sò criaturi. Lu fruttu di chistu ligami d'amuri, ca unisci comu nu magneti chiḍḍi ca s'amàunu l'unu cu l'àutru e ca amanu Diu nna Cristu, ci è prisintatu ntô famosu 'nsignamentu citatu nna 1 Cor 13 ca discrivi l'amuri veru ca piaci a Diu. Doppu ca liggiu chistu, pinsài ô messaggiu non menu famusu datu nna Abacuc 2 :4 : " ... lu giustu vivrà pâ sò fidi ." Ma, nna stu versu la traduzzioni pruposta di Louis Segond ci dici : " Eccu, la sò anima è gonfia, non è giusta nta iddu; ma lu giustu campa dâ sò fidi. "Pi tantu tempu , chistu versu m'avìa prisintatu nu prubblema ca non avìa circatu di risolviri." Comu pò n’omu ca è “ gonfiu ” di l’orgògliu èssiri giudicatu “ giustu ” di Diu ? Chiḍḍu ca , secunnu Pr.3,34, Giac.4,6 e 1 Petru 5,5, “ resisti a li sùrpiri, ma duna gràzzia a l’umili ” ? La suluzzioni cumparìu truvannu ntô testu ebbraicu la palora " ncridulu " ô postu dâ palora " gonfiu " citata a Segond e cu surprisa attruvamu , nna na virsiuni " cattòlica " di Vigouroux , la traduzzioni bona e accussì lòggica ca renni lu messaggiu dû Spìritu pirfittamenti chiaru. Picchì, infatti, lu Spìritu ispira Abacuc cu nu messaggiu nna nu stili già ispiratu ntô re Sulimanu ntâ forma dî sò pruverbi unni iḍḍu stabbilisci li paramitri d'opposizziuni di l'upposti assuluti ; ccà, nta Abacuc, “ l’incridenza ” e                                  " fidi " . E secunnu Vigouroux e la Vulgata latina supra cui si basa la sò traduzzioni, lu versu dici comu si vidi : " Eccu, chiḍḍu ca non cridi non avrà (a) l'anima giusta nta iḍḍu; ma lu giustu campa dâ sò fidi . " Imputannu tutti dui li parti dû versu ô stissu suggettu, Louis Segond turci lu messaggiu dû Spìritu e li sò litturi non capisciunu lu messaggiu veru datu di Diu. Cu chistu fissu, ora scoprimu comu Abacuc discrivi accuratamenti li provi " avvintisti " dû 1843-1844 , dû 1994, e la data ùrtima riguardanti lu veru ritornu finali di Cristu , la primavìera dû 2030. ive spirenzi avvintisti già cunfirmati , nnâ Riv. 10, 6-7 , cu l'espressioni : " nun ci sarà cchiù ritardu ... ma lu misteri di Diu sarà cumplitatu ." Pi sta dimostrazzioni, pigghiu lu testu di Abacuc 2 dû sò princìpiu, ammiscannu li cummenti spiegativi.          
La virsioni di L.Segond canciata di mia
Versu 1 : “ Sarò ô me postu, e starò supra la turri ; Vardarò pi vìdiri chiḍḍu ca mi dici YaHweh e chiḍḍu ca rispunnìu nnâ me discussioni . »   
Nota l'attiggiamentu di " aspittari " dû prufeta ca carattirizza la prova avvintista , lu Spìritu ci dici ntô messaggiu di Dan.12:12: " Beatu chiḍḍu ca aspetta nzinu a 1335 jorna ." Pi capiri chistu beni, lu significatu di sta " argumentazzioni " ci veni datu ntô capitulu pricidenti unni lu prubblema sullivatu di Abacuc è lu prulungamentu dâ pruspirità dî malvagi ntâ terra : " Svuotarà quinni la sò riti, e ammazzarà sempri li nazziuna, senza risparmiari?" » (Ab 1, 17). Nnâ sta riflissioni e ‘ntirrogazzioni, Abacuc illustra u cumpurtamentu ri tutti li òmini ca fannu a stissa osservazzioni nzinu â fini dû munnu . Dunca, Diu prisintarà la sò risposta suggirennu prufiticamenti l'argumentu dû ritornu di Gesù Cristu, ca metti fini, difinitivamenti, ô duminiu dî malvagi, disprizzanti, incridenti, nfideli e ribbelli.           
Versu 2 : “ Allura lu Signuri mi parrò, dicennu : ‘Scrivi la prufizzìa , e ‘ncisila supra li tavuletti accussì ca si pò lèggiri fluentimenti. »   
Ntra lu 1831 e lu 1844, William Miller prisintò carti ca riassumìanu li sò annunci ca prufizzìanu lu ritornu di Gesù Cristu pâ primavera dû 1843 prima, poi pi l'autunnu dû 1844. Ntra lu 1982 e lu 1994, prupunìu puru e prupunìu a autri carti di l'avvintisti li lu Signuri dâ Virità pû nostru " tempu dâ fini ". Si li cunsiguenzi riali attaccati a chista prova dû 1994 foru capiti sulu doppu lu tempu signatu, comu fu lu casu dû 1844, la data e lu sò càrculu sunnu ancora oggi autenticati dû Spìritu dû Diu vivu.  
Versu 3 : “ Picchì chista è na prufizzìa ca lu tempu è già stabbilìtu, ”  
Chistu tempu fissatu di Diu fu rivilatu dû 2018. Mirannu â data dû ritornu di Gesù Cristu, chistu tempu fissatu è la primavìera dû 2030.
“ Cammina versu la sò fini, e non minzogna; »   
Lu ritornu dû Cristu vitturiusu si cumpirà ntâ sò ura, e la prufizzìa ca l'annunzia " nun minzogna ." Gesù Cristu turnarà di sicuru ntâ primavìera dû 2030.   
“ Si ritarda, aspittalu , pirchì di sicuru arrivarà. »  
Si la data è stata fissata di Diu, pi iddu, lu veru ritornu di Cristu sarà cumplitatu a st'ura fissa ca sulu iḍḍu canuscìa nzinu ô 2018. Lu ritardu suggirìtu , " si ritarda ", pò quinni riguardari sulu l'òmini, pirchì Diu si riserva lu dirittu di usari falsi annunzi dû ritornu di iḍḍu a84. , 1994 e nzinu ô nostru tempu finali , la fidi dî cristiani ca rivinnicanu la sò savvizza , ca ci pirmetti di scègghiri li sò eletti . Chisti fausi annunci anticipati dû ritornu di Gesù Cristu sunnu usati di Diu pi siparari nzinu â fini dû munnu, " lu granu bonu dâ erbaccia, li pècuri dî crapi " , li fideli dî ‘nfideli, " li cridenti dî ‘ncridenti " , li eletti dî caduti.       
Lu versu cunfirma lu paràmitru " attesa " avvintista ca arresta n'elimentu discrittìvu di l'ùrtimi santi siparati e sigillati dâ pràtica dû veru Sabbatu dû settimu jornu di l'autunnu dû 1844, la fini dû secunnu prucessu avvintista. Nna chistu versu, lu Spìritu insisti ntâ nuzziuni di cirtìzza ca carattirizza chistu ritornu di Cristu, vitturiusu, libbiraturi e vindicaturi.  
Vigouroux virsioni
Versu 4 : “ Eccu, chiḍḍu ca non cridi havi (n'anima) dritta nta iḍḍu; ma lu giustu campa dâ sò fidi . »   
Chistu messaggiu rivela lu giudizziu di Diu supra l'èssiri umani suggetti ê quattru prucessi avvintisti attaccati ê dati 1843, 1844, 1994 e 2030. Lu verdittu di Diu è forti nna ogni èpuca. Ntraversu l'annunziu prufèticu Diu smaschera li cristiani "ipocritici" ca rivèlanu la sò natura " incridenti " disprezzannu l' annunzi prufìtici .     de ses élus messagers soit, de ses prophètes. En opposé absolu, l’élu donne gloire à Dieu en recevant ses messages prophétiques et en obéissant aux nouvelles directives qu’ils révèlent. Cette obéissance, jugée par Dieu, « agréable », est, parallèlement, jugée digne de conserver la justice imputée au nom de Jésus-Christ.
Sulu chista fidi ubbidienti " pi l'amuri " pi Diu è cunsidirata digna di trasiri nna l'eternità ca arriva. Sulu chiḍḍu ca lu sangu di Cristu lava dî sò piccati è sarvatu " pâ sò fidi " . Picchì la risposta dâ fidi è pirsunali , è pi chistu ca Gesù s'arrifirisci ê sò messaggi , 'n manera nnividuali , ê sò scigghiuti, esempiu : Matteu 24:13 : " Ma chiḍḍu ca suppurta â fini sarà sarvatu ." La fidi pò addivintari cullittiva si rispunni a nu sulu standard. Ma, stai attentu ! Li affirmazziuni umani sunnu 'ngannùsi, picchì sulu Gesù dicidi cu havi a èssiri sarvatu o pirdutu secunnu lu sò giudizziu dâ fìdi dimustrata dî cannidati ca vulìssiru tràsiri ntô celu .           
Comu riassuntu, nna chisti versi di Abacuc, lu Spìritu rivela e cunfirma lu ligami strittu e ' nsiparabbili tra " la fidi " e " l'òpiri " ca gènira ; qualchi cosa già risuscitata di l'apòstulu Giacumu (Gic. 2, 17 : " Accussì puru la fidi, si nun havi òpiri , è morta pi iḍḍa stissa ." ) ; chistu ìmplica ca dû princìpiu di l'evangelizzazzioni, l'argumentu dâ fìdi fu capitu e ntirpritatu mali. Quarchi d'unu, comu oggi , ci attaccàu sulu l'aspettu dâ cridenza, ignurannu la tistimunianza di l'òpiri ca ci dùnunu lu sò valuri e la sò vita. Lu cumportamentu di l'òmini , a cui Diu fa canusciri li sò annunzi dû ritornu di Gesù Cristu , rivela la vera natura dâ sò fidi. E ntô mumentu quannu Diu sta spurcannu la sò granni luci supra li sò ùrtimi sirvitura, nun c'è cchiù nuḍḍa scusa pi chiḍḍi ca nun capìsciunu li novi riquisiti stabbiliti di Diu dû 1843. La salvezza pâ gràzzia cuntinua , ma di ḍḍa data, beneficia sulu l'elitti scigghiuti di Gesù Cristu , attraversu la tistimunianza riali dî lostrazzioni di Gesù Cristu. Ntô princìpiu, lu Sabbath era lu signu di sta benedizzioni divina, ma dû 1844 , non fu mai abbastanti pi iḍḍu stissu, pirchì l'amuri pâ sò virità prufìtica , rivilata ntra lu 1843 e nzinu ô 2030 , fu sempri , iḍḍu stissu , richiestu di Diu. Infatti, li novi luci ricivuti dô 2018 hannu na stritta cunnissioni cû Sabbath dû settimu jornu ca addivintò l'immaggini prufìtica dû settimu millenniu ca accuminciarà cû ritornu di Gesù Cristu ntâ primavìera dû 2030. li sò luci vecchi e novi rivilati ntô nomu di Gesù Cristu comu ‘nsignatu ‘n Matteu 13:52 : “ E iḍḍu ci dissi: Pirciò ogni scribbu ca è ‘struitu ntô regnu dî celi è comu nu patruni di casa ca porta fora dû sò tesoro cosi novi e vecchi .”                Chiḍḍu ca ama Diu non pò autru ca amari scopriri li sò piani e li sò sigreti ca ristaru ammucciati e scanusciuti di l'umani pi tantu tempu.
 
 Abacuc e la Prima Vinita dû Messia
Sta prufizzìa attruvàu n'adempimentu puru pi l'Esraeli nazziunali ebbraicu, a cui annunciàu la prima vìnnita dû Messia. Lu tempu di chista vìnnita fu fissatu e annunciatu ntô Dan.9:25. E la chiavi dû sò càrculu s'attruvava ntô libbru di Esdra, capitulu 7. Succedi accussì ca l'ebbrei classificaru lu libbru di Danieli ntra li libbra stòrici, e vinni prima dû libbru di Esdra. Ma nna chista manera lu sò rolu prufìticu fu riduttu e menu visìbbili ô litturi. Gesù fu lu primu prufeta ca attiràu l'attinzioni dî sò apòstuli e discìpuli supra li prufizzìi di Danieli.
 Lu ritardu annunciatu, " si iḍḍa ritarda, aspittala ", appi puru lu sò rializzu , picchì l'ebbrei aspittàvanu nu messia vindicaturi e libbiraturi dî rumani , affidannusi a Isaìa 61 unni lu Spìritu dici supra Cristu ntô versu 1 : " Lu spìritu dû Signuri, YaHWéin mi è bonu , littu; Mi mannau pi guariri li cori rutti, pi annunciari la libbirtà ê priggiuneri, e la libbirtà a chiḍḍi ca sunnu ligati; » . Ntô versu 2, lu Spìritu spicìfica : “ Annunziari l'annu dû favuri di YaHWéH , e lu jornu dâ vindetta dû nostru Diu ; Pi cunsulidari tutti chiddi ca luttunu ; ". L'ebbrei non sapìanu ca ntra l '" annu dâ gràzzia " e lu " jornu dâ vindicata " , avìanu a passari ancora 2000 anni pi purtari lu pòpulu ô ritornu di Cristu, vitturiusu, libbiraturi e vindicaturi , secunnu Isaìa 61:2. Sta lizziuni si vidi chiaramenti ntâ tistimunianza citata nna Lucca 4, 16-21 : “ E vinni a Nazareth, unni criscìu: e, comu era lu sò custumi, trasìu ntâ sinagoga lu jornu dû sàbbatu. E iḍḍu s’arrizzò pi lèggiri, e ci dettiru lu libbru dû prufeta Isaìa. E quannu lu sbiluppò, attruvò lu postu unni era scrittu : "Lu Spìritu dû Signuri è supra di mia, picchì m'uncìu pi pridicari lu Vangelu ê pòviri ." Mi mannau pi guariri li cori rutti, pi annunciari la libbirtà ê priggiuneri e lu ricupiru dâ vista ê ciechi, pi libbirari chiḍḍi ca sunnu oppressi, pi annunciari l'annu accittàbbili dû Signuri . Allura arrutulò lu libbru, lu detti ô sirvituri e s'assittàu. " Firmànnu la sò littura ccà, cunfirmàu câ sò prima vìnnita riguardava sulu chistu " annu dâ gràzzia " annunciatu dû prufeta Isaìa. Lu versu 2: 1 cuntinua, dicennu : “ E tutti chiḍḍi ca èranu ntâ sinagoga lu taliàvanu attentamenti. Allura accuminciò a dirilli : Oggi sta scrittura si cumpiìu nnâ vostra udita. » Lu " jornu dâ vinnitta"                             » ignoré et non lu était fixé par Dieu, pour le printemps 2030, pour sa seconde venue, cette fois, dans toute sa puissance divine. Mais avant ce retour, la prophétie d’Habakuk devait s’accomplir en « tardant », par les épreuves « adventistes », en 1843-1844 et 1994, comme nous venons de le voir.
La didicazzioni finali
 
Affronta la virità
Ntâ primavìera dû 2021, l'iniziu di l'annu divinu, l'umanità uccidintali ricca ma falsamenti cristiana appena dimustrò la sò vuluntà di prisirvari la vita di l'anziani, puru ô costu dâ ruvina ecunòmica nazziunali. Eccu picchì Diu lu cunsignarà â Terza Guerra Munniali ca purterà multitudini di viti di genti di tutti l’età, sapennu ca nun c’è rimediu o vaccinu contra sta secunna punizzioni divina. Davanti a nui, tra 8 anni, è l' annu 6000 dâ criazzioni dâ terra , la cui fini sarà signata dû ritornu di Gesù Cristu. Triunfanti e vitturiusu, purterà li sò ridimi, li sò eletti viventi e chiḍḍi ca risurgirà, ntô sò regnu dî celi e distruggirà tutta la vita umana ntâ terra supra cui lassarà sulu, isulatu ntô buiu , l'ànghjulu ribbelli dû princìpiu, Satana, lu diavulu.
A fidi nnô principiu dî 6000 anni è funnamintali pì accittari chistu programma. Li càrculi pricisi dî cifri dati nnâ Bibbia foru mpussìbbili pi na " sfucata " ncapu la data dâ nascita di Abbrahamu (sulu na data pî tri figghi di Terah : Gen. 11:26 ) . Ma la siquenza dî ginirazziuni umani di Adamu nzinu ô ritornu di Cristu cunfirma l'approcciu di sta figura 6000. Dannu la nostra fidi a sta figura tunna e pricisa, attribbuimu sta scelta a n'èssiri " ntilliggenti " , cioè ô Diu criaturi, funti di tutta la ntiligginza e la vita. Secunnu lu principiu dû " sabbath " citatu ntô sò quartu cumannamentu, Diu detti a l'omu " sei jorna " e seimila anni pi fari tutti li sò travagghi, ma lu settimu jornu e lu settimu millenniu sunnu tempi di riposu " santificati " (misi di parti) pi Diu e li sò eletti.             
Lu cuntinutu di chistu libbru dimustràu câ fidi ca piaci a Diu è custruita dû cumportamentu " ntilliggenti o sàggiu " dî sò eletti ca sfruttunu tuttu chiḍḍu ca Diu dici, prufizzia o pensa (vidi Danieli 12 :3 : " E li sàggi fannu lustru comu lu firmamentu, e chiḍḍi ca trasfurmunu assài genti comu lu firmamentu giustu " . La scelta di Diu pi farili binificiari dâ sò giustizzia ridinttiva manifestata nna Gesù Cristu.     
Pi chiudiri st'òpira, appena prima dû dramma ca veni, vulìssi didicari, a sò vota, a tutti li veri figghi di Diu ca lu lèggiunu, e l'accugghieru cu fidi e gioia , stu versu di Giuvanni 16,33 ca mi fu didicatu di dui funti diversi 'n occasioni dû me battesimu lu 14 giugnu 1980 ; unu supra lu me certificatu di battesimu di l'istituzzioni, l'autru supra la prifazzioni dû libbru " Gesù Cristu " ca mi fu datu nta chista occasioni lu me cumpagnu sirvituri di l'epoca, quasi all'età quannu Gesù uffrìu la sò vita 'n sacrificiu : " Vi dissi sti cosi, accussì ca nta mia avìssiru la paci." Ntô munnu avrai tribbulazzioni ; ma pigghiati curaggiu, vincìu lu munnu . "       
Samueli , lu benedettu sirvituri di Gesù Cristu, “ Veramenti ! ”  
 
 
 

L'ùrtima chiamata
 
 
 
Mentri scrivu stu messaggiu, â fini dû 2021, lu munnu godi ancora di na paci riliggiusa univirsali ca è apprizzabbili e apprizzabbili. Eppuru, supra la basi dâ me canuscenza dî rivelazzioni prufìtichi dicifrati priparati di Diu , affìrmu, senza lu minimu dubbiu, ca na tirribbili Guerra Munniali è ‘n priparazzioni e nnâ strata pi èssiri cumplitata nnî prossimi 3 o 5 anni. Prisintannulu sutta lu nomu simmòlicu di " sesta trumbetta " ntô Riv. 9, lu Spìritu ci arricurda ca già cincu castighi tirribbili sunnu già arrivati ​​pi puniri l'abbannunu dâ fidiltà ô sò santu Sabbatu e li sò autri urganizzazzioni disrispittati dû 7 marzu, 321 l'anni di castizzi di l'im0. ed supra nu prugramma riliggiusu divinu. La sò sesta punizzioni arriva pi avvirtiri, n'ùrtima vota, lu Cristianèsimu culpanti di nfideltà versu iḍḍu. A parti Diu e lu sò pianu di salvezza, la vita umana non avi nuḍḍu significatu. Pirciò, siccomu li " trumbetti " hannu nu caràttiri graduali rivilatu di l'analuggìa ntô Leviticu 26, l'intinsità murtali dû " sestu " arrivarà a autizzi di l'urruri ca l'umanità havi scantatu e scantatu pi tantu tempu. La " sesta trumbetta " riguarda la Guerra Munniali finali ca distruggirà multitudini di èssiri umani, " la terza parti di l'òmini " secunnu Apoc. 9:15. E sta prupurzioni pò èssiri littiralmenti raggiunta nta na guerra unni 200.000.000 cummattenti prufissiunali armati, addestrati e attrizzati si cunfruntaru l'unu cu l'autru , secunnu la pricisiuni data ntô Riv . cioè 2 x 10000 x 10000. Prima di st’ùrtimu cunflittu, duranti lu XX sèculu , li du’ guerri munniali dû 1914-1918 e dû 1939-1945 foru ‘nnicatura dû granni castighiu ca sta arrivannu a mettiri fini ô tempu dî nazziuna ‘nnipinnenti e ‘nnipinnenti. Diu non detti città di rifuggiu ê sò scigghiuti, ma ci lassàu indicazzioni abbastanza chiari pi scappari di l'arii mirati comu priorità dâ sò ràggia divina. Iḍḍu diriggirà li colpi ca hannu a èssiri cunsignati di l'èssiri umani chiamati pi chistu compitu. Ma nuḍḍu di iḍḍi sarà unu dî sò scigghiuti. Li ribbelli ‘ncridenti o ‘ncridenti sparsi ‘n tutta a terra sunnu li strumenti e li vittimi dâ sò ràggia divina. La Sicunna Guerra Munniali                 A guerra munniali misi ‘n cunflittu li pòpuli occidentali ca avìanu riliggiuni cristiani e ca èranu ‘n cumpetizzioni. Ma nnô prossimu terzu, u mutivu dî scontri sarà essenzialmenti riliggiusu, opponennusi a riliggiuni cuncurrenti ca nun foru mai duttrinalmenti cumpatibbili l’una cu l’àutra. Sulu la paci e lu cummerciu pirmitteru a crìsciri chista illusioni . Ma all'ura scigghiuta di Diu, secunnu Riv. 7, 2-3, l'univirsalità dimunica trattenuta di l'ànghjuli di Diu sarà libbirata pi " fari dannu â terra e ô mari " o, li sìmmuli sunnu dicodificati, " pi fari dannu " " ê prutistanti e ê cattòlici " infideli a Gesù Cristu. Abbastanza lòggicamenti, la fidi cristiana ‘nfideli è l'obbiettivu principali dâ ràggia dû giustu Giudici Gesù Cristu ; propriu comu ntô vecchiu pattu, Israeli fu punitu pî sò custanti ‘nfideltà nzinu â sò distruzzioni nazziunali nnô annu 70. ‘n parallelu a chista " sesta trumbetta " , a prufizzìa di Dan 11:40 nzinu a 45, cunfirma, evocannu " tri re eurupei e riliggiusmu " tudossia . Lu cunflittu s'accapau cu n'invertimentu dâ situazzioni a causa dû ntirventu dû prutistantèsimu miricanu, nun chiamatu comu re, ma suggirìtu, comu tradizziunali putinziali nimicu dâ Russia. L'eliminazziuni dî putiri cuncurrenti apri la strata ô sò duminiu finali comu " la bestia ca acchiana dâ terra ", discritta nna Apoc. 13:11. Spicificamu ca nnâ stu cuntestu finali, a fidi prutistanti miricana addivintò 'na minuranza, a fidi cattòlica rumana essennu a maggiuranza, a causa di successivi ‘mmigrazzioni ispanichi. Ntô 2022, lu sò prisidenti di urìggini irlannisi è iḍḍu stissu cattòlicu, comu John Kennedy, lu prisidenti assassinatu.                
Ntô Riv. 18:4, comu Diu Onniputenti, Gesù Cristu cumanna a tutti chiḍḍi ca crìunu e spiranu ‘n Iḍḍu , li sò scigghiuti, di “ nesciri di Babbilònia la Granni ”. Identificata cu li provi nna chistu travàgghiu câ Chiesa Cattòlica Rumana papali, " Babilònia " è giudicata e cundannata pi " li sò piccati . " Pi l'eredità storica dê " soi piccati " , la culpa dô Catulicìsimu s'allunga ê prutistanti e a l'ortudossi ca giustificanu câ so pratica riliggiusa , lu riposu dâ dumìnica ereditatu di Roma. L'esodu di Babilònia cumporta l'abbannunu dî " piccati di quarcunu " , lu cchiù mpurtanti dî quali , picchì Diu lu renni nu " signu " d'identificazzioni : lu jornu simanali di riposu, lu primu jornu dâ simana di l'ordini divinu , la dumìnica rumana .             
Nna stu messaggiu, data l'urgenza dû tempu, esortu li figghi e li figghi di Diu a lassari l'aria sittintriunali dâ Francia incintrata ntâ sò capitali, Pariggi . Picchì prestu sarà culpita dâ ràggia di Diu , suffrennu " focu dû celu " , sta vota nucliari, comu la città di " Sodoma " a cui la paragona , ntâ sò Rivelazzioni , ntâ Rivelazzioni 11 :8. Iḍḍu lu chiama puru " Eggittu ", n'immaggini simmòlica dû " piccatu ", a causa di l' attiggiamentu ribbelli dû sò 'mpegnu irriliggiusu ca s'opponi a Diu , comu lu farauni ntâ storia storica di l'Esodu dû pòpulu ebbraicu . Ntâ na situazzioni di guerra, cu li strati tagghiati e vietati, sarà mpussìbbili lassari l'aria di mira e scappari dô dramma murtali .         
 
Samueli servu dû Diu vivu , Gesù Cristu .
 
 
Chiḍḍi ca vulìssiru scòpriri, apprima, chiḍḍu ca è prisintatu â fini di stu travagghiu, hannu difficultà a capiri picchì sugnu accussì cunvintu dâ natura irrivocabbili dâ distruzzioni imminenti dâ Francia e di l’Europa. Ma chiḍḍi ca l'hannu liggiutu, dû sò princìpiu â sò fini, avrannu arricugghiutu, duranti la littura, li provi ca s'ammucchiunu, cuntinuamenti, ô puntu di pirmèttiricci di cunnivìdiri, â fini, la cunvinzioni 'nfruenzabbili ca lu Spìritu di Diu custruìu nta mia e nta tutti chiḍḍi ca ci appartènunu ; ‘n virità. A IDDÙ apparteni tutta la GLORIA. 
Li tinti surprisi sunnu sulu la quota di chiḍḍi ca persistunu pi non vulìri arricanùsciri lu sò putiri inparabbili, la maggiuranza e la sò capacità di guidari tuttu secunnu lu sò pianu 'nzinu ô sò pirfettu rializzu.
Chiudo chistu travàgghiu ccà, ma l'ispirazzioni ca Gesù continua a darimi è nutata e arrigistrata pirpetuamenti sutta forma di messaggi prisintati ntô travàgghiu " La Manna Celesti di l'Urtimi Caminanti Avvintisti ".    
1